CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Seiki ที่ 08-11-2013 22:08:17

หัวข้อ: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 08-11-2013 22:08:17

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com)  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 08-11-2013 22:09:47

โอ้วววว...เรื่องใหม่ ของTRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 08-11-2013 22:11:39

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 08-11-2013 22:12:30

 :mc4:  รอเรื่องใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-11-2013 22:16:42

เรื่องเก่าล่ะ พี่ไนซ์ ชั้นจะได้อ่านมั้ย  :laugh: ทวงออกอากาศบ้างไรบ้าง  :z2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-11-2013 22:19:13

รอด้วยคน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-11-2013 22:28:44

มารอค่าา

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 08-11-2013 22:29:36

 :mew1: สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้เจอกันอีกครั้งนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนักอ่านหน้าใหม่ทุกคนด้วยค่ะ (ไม่มานานมีอีโมน่ารักเพิ่มขึ้นด้วยอะ  o13




▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 1

ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าละครที่แม่ผมครองรีโมทดูอยู่ทุกวันนั้นจะเกิดขึ้นในชีวิตจริง ผมไม่เคยเชื่อและไม่มีวันเชื่อว่าคนเราจะเมาจนสิ้นสติและถูกข่มขืนกันได้ง่ายๆ นางเอกจะตกเป็นของพระเอกง่ายดาย ทั้งๆที่เตะต่อยคนร้ายตัวน้องๆจากลูกควายได้แต่ทำไมต้องมาเสียท่าให้พระเอกที่ดูยังไงก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคนธรรมดา
ผมไม่เคยเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้จริง

ไม่เคยเชื่อ

ไม่คิดเชื่อ

แต่!!!!!!

“เมตตา ลูกบอกแม่ว่าเมื่อคืนลูกถูกล่วงเกินงั้นเหรอ”
ผมทนเสียงรบเร้าคาดคั้นที่เสียดแทงเข้าหูซ้ายแล้วฝังอยู่ในกองขี้หูฝั่งขวาไม่ได้จริงๆ

“ไม่เป็นไรหรอกแม่ ผมเป็นผู้ชาย” เมตตาคว้าหมอนเน่าใกล้มือขึ้นมาอุดหูปิดกั้นเสียงแหลมปรี๊ดที่ค่อยๆสั่นสะเทือนจนกลายเป็นพายุลูกย่อมๆไว้ทันทีเหมือนล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

แต่ผมก็เสือกลืมไปซะสนิทเลยว่า กว่าจะมีนายเมตตาที่ชาญฉลาดในวันนี้ มันเกิดจากฝีมือของหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังปลุกปล้ำอยู่กับมวลสารก้อนมหึมาที่มุดตัวอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่ และหญิงสาวคนนั้นก็ทำให้ร่างที่มีเสื้อผ้าห่อคลุมน้อยชิ้นสัมผัสกับอากาศหนาวเหน็บของเครื่องปรับอากาศที่ครางหึ่งแข่งกับเสียงแม่อยู่ในตอนนี้

“แม่อะ เมตจะนอนนะครับแม่ เมตเพิ่งหาทางกลับบ้านเจอเองนะ”

“ไอ้เมตตา ไอ้ลูกบ้า นี่แกเพิ่งผ่านการเสียตัวมานะเว้ย แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”

“ก็รู้สึกอยู่นี่ไง ก็เลยเลือกที่จะนอนให้มันหายเจ็บไงแม่ ขอตัวนะครับ”

“ไม่ได้ นี่แกต้องพูดกับแม่ให้รู้เรื่องก่อนนะ ว่าแกไปพลาดท่าเสียทีให้ใครมา”

“แหม ก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นาแม่”

“อุต๊ะ แกพูดออกมาได้นะไอ้เมต คำก็ไม่เสียหายสองคำก็ไม่เสียหาย แม่ก็ไม่อยากจะอะไรกับแกหรอกนะถ้าหากแกจะไปนอนกับผู้หญิงที่ไหนมา แต่ที่แม่เต้นเร่าๆใส่แกอยู่นี่เพราะแกไปพลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชาย เข้าใจมั้ยเมต แกเสียตัวให้ผู้ชายนะเว้ยไอ้ลูกบ้า”

ใช่ครับ!!! ที่คุณนายกาญจนาโวยวายจนหลุดมาดผู้ดีตกยากอยู่ตอนนี้เพราะผม ลูกชายคนเดียวของเธอที่เธออุตส่าห์ตั้งชื่อให้ซะหล่อว่า ‘เมตตา’ เพิ่งตีปีกออกไปท่องโลกกว้างยามราตรีครั้งแรกก็ได้เรื่องกลับมาฝากผู้เป็นมารดาตอนอรุณเบิกฟ้าว่า

“แม่ เมื่อคืนเมตเมามาก แล้วทำอีท่าไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีเมตก็นอนอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าคนนึงแหละแม่”

“เพื่อนของเพื่อนคนไหนหรือเปล่าเมต” ตอนนั้นแม่ยังใจเย็น มองโลกในแง่ดีอยู่

“เมตก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนคนไหนรึเปล่า รู้แค่ว่าเมตตื่นขึ้นมาเสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัว แล้วก็....”

“แล้วก็อะไรล่ะเมต” แม่รบเร้าเมื่อเห็นผมนิ่งไปพักใหญ่ ผมก็ไม่ใช่จะกลัวหรืออยากจะปิดบังอะไรแม่หรอก เพียงแต่ผมเองก็ใช่ว่าจะสร่างเมาสักเท่าไหร่ ไอ้ที่เงียบไปก็เพราะกำลังลำดับเหตุการณ์ที่ตัวเองก็ยังงงอยู่เนี่ยแหละ

“เมตรู้สึกว่าปวดหัว ปวดเนื้อปวดตัว”

“อาฮะ คงกินเหล้ายี่ห้อไม่ถูกปากมั้งลูก ตอนแม่กินเบนมอร์ครั้งแรก แม่ก็เป็นแบบลูกเหมือนกัน ไปนอนซะเถอะงั้น เรื่องธรรมดา แกมันอ่อนเดียงสาเกินไป”
แม่ทำเหมือนจะเข้าใจผม แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง

“ตอนที่แม่กินเหล้าผิดสำแดงครั้งแรก แม่ก็ปวดเสียดที่บั้นท้ายด้วยรึเปล่าแม่”

“ไม่นี่ ก็แค่ปวดหัว ปวดเนื้อปวดตัวนั่นแหละ ไม่จงไม่เจ็บก้นอะไรเลยนี่”

“งั้นเมตคงพลาดท่าเสียทีให้เค้าเสยตูดตอนเมาแล้วแหละแม่ บัดซบจริงๆเลย”

“อะ อะไรนะ นี่แกกำลังจะบอกแม่ว่า แกโดนลากไปข่มขืนเหรอเมต”

“คงไม่ลากหรอกมั้ง เมตคงเดินตามเค้าไปเองแหละมั้ง”

“ตายละ นี่แกกำลังบอกแม่ว่าแกใจง่ายเองเหรอเมต บัดสี บัดสีที่สุด แม่ยอมไม่ได้หรอกนะเมต”
และหลังจากนั้น ผมก็ตกอยู่ในสภาพจำเลยของแม่มาจนถึงตอนนี้
จะเที่ยงอยู่แล้ว ผมยังไม่ได้นอนเลยสักงีบ

“แล้วแม่จะให้เมตทำไง” ผมคว้าหมอนมาปิดหน้าและอุดหูตัวเองอีกครั้งหลังจากที่สู้แรงแม่ไม่ไหว

“คนที่ต้องทำคือผู้ชายคนนั้นต่างหาก”

“แม่จะให้ไอ้คนนั้นมันทำอะไร”

“รับผิดชอบไง มันต้องรับผิดชอบเมตสิ มันกระทำชำเราเมตไปแล้วนี่”

“แต่เมตไม่ได้ท้องนี่แม่” ผมไม่น่าลี้ภัยกลับมาบ้านเลยให้ตายเถอะ

“แต่เมตก็สูญเสียความเป็นชายไปแล้ว เมตจะกลับไปจุดเดิมไม่ได้แล้วนะลูก” จากเรื่องเล็กน้อยในความคิดผม มันเหมือนจะขยายเป็นเรื่องใหญ่เพราะแม่

“ฟังนะครับคุณนายกาญจนา นายเมตตาลูกชายของคุณเป็นผู้ชายนะครับ เมตว่าความเจ็บปวดของมันก็ประมาณเดินเหยียบขี้หมาแล้วล้มแหละแม่ มันไม่ได้เป็นวาระของชาติขนาดนั้นสักหน่อย”

“หนอยแน่ไอ้เมต นี่แกคิดว่าเรื่องผิดผีผิดธรรมชาติอย่างนี้เป็นเรื่องเหยียบขี้หมาแล้วลื่นหน้าคมำงั้นเหรอ ใครสั่งใครสอนแกให้มองโลกในแง่ดีขนาดนี้หาาาาาาาาาาาาาาาาาา”

ไม่น่าเชื่อว่าเสียงสุดท้ายของแม่เป็นเหมือนเสียงสวรรค์ที่ส่งผมเข้าสู่ห้วงนิทราได้เนิ่นนาน

นานจนไม่รู้เลยว่านี่ผมนอนข้ามวันและข้ามคืนมาแล้ว

แม้ในใจจะอุทานออกมาเสียงดังวว่า ‘ตายห่า’

ถ้าผมไม่จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นคุณนายกาญจนาคือเธอใส่เสื้อสีเหลือง แต่ตอนนี้ที่ผมตื่นมาเธอใส่เสื้อผ้าด้วยโทนสีเขียวตองอ่อน ขับสีผิวหญิงสาวชาวเหนือให้ขาวผ่องยิ่งขึ้นไปอีกและเน้นหน่วยตาดำให้เขียวเข้มมากกว่าเดิมจนผมสะดุ้งตื่นขึ้นมายิ่งกว่าเพิ่งผ่านการฝันร้าย

“ตื่นแล้วเหรอพ่อลูกชายตัวดี”

สถานการณ์ชีวิตผมตอนนี้เรียกว่าเข้าขั้นวิกฤต!!

ผมดีดตัวขึ้นมาทำหน้าตาเกียจคร้านและบิดขี้เกียจให้แม่รู้ว่าลูกชายของแม่ยังไม่พร้อมรับกับมือในตอนนี้นะ
แต่ว่าแม่ก็คือแม่ ผมเลยต้องลุกขึ้นมาทำหน้าเริ่งร่าว่า ‘พร้อมแล้วก็ได้’

“แล้วแกยังปวดก้นอยู่มั้ย” แม่โพล่งถามขึ้นมาได้หน้าตาเฉยมาก มากเหมือนกับถามว่า ลูกยังปวดฟันอยู่มั้ย ลูกปวดหัวหรือเปล่ายังไงยังงั้นเลย แต่ถ้าแม่ไม่ถาม ผมก็ลืมไปแล้วนะว่าตัวเองเพิ่งถูกทะลวงไส้เบิกทวารมา

“แม่ เมตแค่ไปนอนกับผู้ชายมานะแม่ ไม่ได้ถูกรถชน มันไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”

“เหรอ ไหนแกลองลุกขึ้นเดินสิ” แม่กระตุกแขนเสื้อผมกระตุ้นให้ลุกขึ้นตามคำสั่งอีกแรง

“ทำไมต้องลุกขึ้นล่ะแม่” อยากล้มตัวลงนอนต่อมากกว่าอีก

“แม่จะดูว่าแกเดินขาถ่างหรือเปล่าน่ะสิ”

“อะไรนะแม่ เดินขาถ่างเกี่ยวอะไร” ผมงงมาก มากจริงๆนะครับนะ

“ก็แกมันเด็กสมัยใหม่จะไปรู้อะไรเล่า ตอนแม่สาวๆนะ เค้าพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของสาวๆจากการเดินกันทั้งนั้นแหละ ถ้าเดินขาถ่างนี่แสดงว่าเพิ่งเสียตัวมาไง”

“แล้วผู้ชายมันเอาพรหมจรรย์ที่ไหนมาขาดล่ะแม่ก็”

“ไม่รู้ล่ะ แกต้องให้ไอ้บ้านั่นรับผิดชอบนะ มันทำอะไรลงไปมันเป็นลูกผู้ชายมันต้องรับผิดชอบสิ”

“แต่เมตก็เป็นผู้ชายนะแม่”

“แล้วยังไง ไหนว่าเดี๋ยวนี้หญิงชายเท่าเทียมกันไงล่ะ ถ้าไปทับผู้หญิงขึ้นมานี่สังคมรุมกันกดดันให้ต้องรับผิดชอบเพื่อรักษาเกียรติ แล้วผู้ชายมันไม่มีเกียรติหรือไงวะ”

“แต่เมตก็ไม่ได้โดนข่มขืนหรอกแม่ เรียกว่าบรรยากาศกับเมรัยมันพาไปอะ ใครเขาจะมารับผิดชอบ”

“งั้นแม่จัดการเอง เอาข้อมูลไอ้บ้านั่นมา”

และแล้วประโยคสุดท้ายของแม่พร้อมแววตาเขียวปั๊ดนั้น ทำให้ผมมายืนอยู่ท่ามกลางฝูงกระทิงเปลี่ยวที่เพ่งมาที่ผมเป็นตาเดียวเหมือนลูกไฮยีน่าหลงข้ามป่ามางั้นแหละ


วิทยาลัยอาชีวะเอกชนชื่อดัง สถานที่ที่รวบรวมลูกคนมีเงินที่ไม่มีสถานศึกษาแห่งไหนยอมรับไว้มากที่สุด บรรยากาศรอบๆตัวของเมตตาที่ถูกเพ่งมองมาจากสายตาหลายๆคู่ของเด็กที่ถูกขนานนามว่า ‘เหลือขอ’ ทำให้เมตตาหดตัวเองให้ลีบเล็กมากที่สุด ถ้าผมสามารถแปลงร่างได้ ผมจะทำให้ตัวเองเป็นเพียงเศษกระดาษที่ปลิวเข้ามาที่นี่ซะด้วยซ้ำ

แต่ถ้าชีวิตมันง่ายอย่างนั้นก็ดีสินะ ทว่ามันไม่ใช่เลย

“เด็กมหาลัยไหนหลงเข้ามาแล้วกลับรังไม่ถูกวะ ฮั่นแน่ เป็นลูกนกหลงรังที่สอบเข้า ม.รัฐบาลซะด้วยสิ แต่น่าเสียตายที่อาจจะต้องมาตายในฝูงแร้งแบบนี้นะ มาหาใครที่นี่วะ”

ผมเผลอสะดุ้งไปตามเสียงตะคอกถามนั่นทั้งๆที่ในใจนั้นโกรธจนกลายเป็นตัวสั่นฮันงกเสียฉิบ กลัวไอ้เหยี่ยวแร้งพวกนี้ก็กลัว แต่แรงคาดคั้นจากแม่ก็ออกจะน่ารำคาญในความรู้สึกเมื่อนึกไปถึงว่าถ้าผมคว้าน้ำเหลวกลับไปจะต้องทนกับเสียงบ่นอันน่ารำคาญของแม่ไปอีกนานสักแค่ไหน

เอาวะ!! มาถึงนี่แล้ว นายเมตตาก็ชายชาติทหารคนนึงเหมือนกัน (เกิดความหึกเหิมขึ้นมาเพราะว่าเรียน รด.ตอน ม.ปลาย ล้วนๆ)

เด็กหนุ่มถอนหายใจยาวจนปลายเท้าจิกพื้น เสียงปลุกความฮึกเหิมในตัวดึงฮึ่มออกมาจากลำคอเรียวเล็ก
แล้วผมจะต้องเริ่มต้นยังไงกับฝูงเสือสิงห์กระทิงเปลี่ยวหน้าเหี้ยมพวกนี้ดีนะ ถ้าแทนตัวเองว่าเราก็ดูจะหงอเกินไป ถ้าใช้แทนตัวเองว่าผมออกไปก็ดูจะดีเกินไปมาก คำไหนกันกันวะที่เหมาะกับพวกที่หนวดเคราะรุงรังและบ้างก็สักเต็มแขนและเอาหลดชาไข่มุกมาใช้แทนต่างหูอย่างไอ้เด็กช่างพวกนี้ ผมกวาดตามองไปรอบๆก็เห็นสายตาที่คาดคั้นคำตอบแบบเหี้ยมๆส่งมาอย่างเดียวเลย ไม่มีแววตาไหนที่ดูปราถนาดีมีไมตรีจิตเลยสักคู่

“กูมาหาคนชื่อหรรษา มีใครรู้บ้างว่ามันอยู่ที่ไหน”

อะไรวะ? แค่เมตตาเสียงดังขึ้นมาแค่นี้ฝูงแร้งที่หิวกระหายเหยือถึงกับแตกฮือเลยเหรอเนี่ย เรานี่ก็ใช่ธรรมดาเหมือนกันนี่หว่าไอ้เมต คิดได้แค่นั้นก็ดูเหมือนไหล่ผมจะตั้งตรงขึ้นมาเพื่อรับกับคอแข็งๆและใบหน้าเชิดๆที่ดูจะมีความมั่นใจขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงทันที
ชายผู้กล้าหาญคนหนึ่งก้าวขาเข้ามาใกล้ ท่าทางหมอนี่ดูป่าเถื่อน  แต่ก็ยังดูน่าไว้วางใจมากกว่าโจรป่าสักเล็กน้อย

“มาหาหรรษาทำไม มีธุระ หรือว่าจะมาหาเรื่องมัน” ชายคนนี้ถามตรงมากไปจนผมตั้งหลักแทบไม่ทัน ไม่ได้เตรียมคำตอบมาซะด้วยสิว่าต้องบอกคนอื่นๆว่ามาหาหมอนี่ทำไม ในเมื่อเราจะน่าอยู่กันคนละโลกเลยด้วยซ้ำ

“ขอให้เป็นเรื่องของกูกับหรรษาได้มั้ยล่ะ กูมาหาหรรษา ไม่ได้มาเพื่อประกาศอะไรให้โลกรู้” ไอ้ที่ซ่าตอบไปนี่ในใจก็หวั่นนะ กลัวพวกนี้จะตีความว่าผมยียวนแล้วรุมกระทืบฝังไว้ที่วิทยาลัยดัดสันดานลูกคนรวยตรงนี้

“แม่งหน้าอ่อนแต่ใจกล้าว่ะ จะให้กูไปบอกหรรษาว่าใครมาหาล่ะ”

คนหัวโล้นที่ดูเหมือนจะสูงวัยเมื่อพิจารณาจากหน้าตาที่มี่ร่องรอยความกล้าหาญเป็นแผลเป็นกระจายอยู่ทั่วทั้งใบหน้าถามขึ้นมา แต่คำถามนี้เองที่ทำให้ผมไปไม่เป็น

จะให้ตอบว่ายังไงในเมื่อหมอนั่นไม่รู้จักชื่อผมเลยด้วยซ้ำ ที่รู้ว่ามันชื่อหรรษาเพราะว่าคืนนั้นมีแต่คนเรียกชื่อมันจนมันสมองสร้างรอยหยักเพิ่มขึ้นมาเพื่อเมมชื่อมันโดยเฉพาะขึ้นมาจนกลายเป็นจำขึ้นใจแม้ว่าคืนนั้นผมจะเมามากซักแค่ไหนก็ตาม

“ขอบใจนะ แต่เดี๋ยวไปหาเองดีกว่า” ผมก็ปากกล้าไปงั้น จริงๆก็มืดแปดด้านเลยนะ ไม่รู้เลยว่าวิทยาลัยแห่งนี้มีพื้นที่เท่าไหร่ แล้วมันจะอยู่ตรงส่วนไหนของอาณาจักรเด็กช่างแห่งนี้ แต่ในเมื่อผมแค่ออกตัวว่ามาหาคนชื่อหรรษาก็ดูเหมือนว่าใครๆก็รู้จัก ผมก็แอบทึกทักเอาเองว่าที่นี่คงกว้างไม่มัก และที่แห่งนี้คงมีพวกเด็กเหลือขอที่เป็นลูกคนมีเงินอยู่ไม่มากเช่นกัน

แต่โชคชะตาก็มักจะแกล้งผมมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ เพราะเท่าที่เดินหาจนลิ้นจะลากไปตามพื้นแล้วก็ยังไม่เจอแม้แต่เงาของคนที่พรากบริสุทธิ์นายเมตตาให้รู้รสรักกามาเลยสักนิด

มีต่อนะคะ >>>>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-11-2013 22:31:23

 :hao7: :hao7: :hao7:



รอเรื่องใหม่ แสดงว่าเรื่องเก่าก็ใกล้มา คึคึ  :mew1:

------------------------------------------------------------------ แง คั่นซะงั้นขอโทษค่ะ  :mew5: :mew5: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 08-11-2013 22:32:11

“มหาลัยเค้าให้มาเข้าค่ายลูกเสือที่นี่รึไง”

ไม่ได้คุ้นเคยในน้ำเสียงสักเท่าไหร่ แต่ที่ตกใจจนต้องหันขวับมามองเจ้าของเสียงเพราะหมอนี่มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงเหมือนอยู่ๆก็วาร์ปเข้ามาต่างหาก

แล้วไม่รู้ว่าเป็นบันดาลชักพาของฟ้าหรือว่าเป็นความบังเอิญในเสี้ยววินาทีสุดท้ายที่ผมรู้สึกท้อที่จะตามหาแล้วก็ไม่รู้ จู่ๆคนที่ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินวิทยาลัยถึงมาได้ยืนหล่อๆคมเข้มอยู่ตรงหน้านี่

“ไม่ได้มาเข้าค่าย แต่เรามาตามหานายนั่นแหละ”
หรรษาย่นหน้าผากแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะยืนปั้นหน้านิ่งๆมองมาที่ผมอย่างค้นหา

“คือว่า เรื่องเมื่อคืนน่ะ”

“เรื่องเมื่อคืนทำไมเหรอ อย่าบอกนะว่ามึงติดใจ”

“ปะ เปล่า แต่แม่ให้มาถามว่ามึงจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ยังไงอะครับ”

“อะไรนะ รับผิดชอบ มึงมีอะไรบุบสลายไม่ทราบ ลำไส้ใหญ่หดตัวถาวรจนขี้ไม่ได้หรือว่ายังไง”
คำตอบกวนๆของไอ้บ้านี่กำลังทำให้ผมอารมณ์ขึ้นและตอนนี้คงชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ไอ้คนตรงหน้านี้แล้วโดยไม่ต้องสงสัย

“เปล่า แต่พอดีมึงเป็นผู้ชายคนแรกของกูอะ แม่เลยมาถามว่าไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยเหรอ”

“แล้วแม่มึงอยากให้กูรับผิดชอบยังไงล่ะ จะเรียกเงินเท่าไหร่ว่ามาสิ”

“เดี๋ยวนะ”

ผมยกมือห้ามไม่ให้มันพูดต่อ มือล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋าแล้วรีบเอามันมาต่อสายหาแม่ ไม่ทันได้ยินเสียงตรู๊ดดด แแม่ก็รับรวดเร็วทันใจเหมือนคอยเวลาอยู่แล้ว

‘อะไรนะไอ้เมต ผัวแกถามว่าแกต้องการเงินเท่าไหร่อะเหรอ แม่ฝากถุยน้ำลายใส่หน้ามันทีนึงแล้วบอกมันไปเลยนะว่าเราไม่ใช่กะหรี่ที่จะมาเรียกเงินน่ะ’

‘แล้วแม่จะเอายังไงล่ะ จะให้มันทำอะไร เนี่ย เมตอยู่ตรงหน้ามันแล้วเนี่ย คิดเร็วๆนะแม่ เมตหิวข้าวแล้วเนี่ย ยังไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เช้า’

‘มันใช่เวลางอแงมั้ยเมต ลากตัวมันหาพบแม่ให้ได้นะ แม่คุยเอง อย่าลืมถุยน้ำลายใส่หน้าที่มันดูถูกแกด้วยล่ะ เราไม่รวยแต่เราก็ไม่ได้ขายตัวแลกเงินเว้ย’

‘เอาแค่บอกมันตามที่แม่ว่าได้มะ ไอ้ถุยน้ำลายใส่หน้านี่คนไร้อารยธรรมเค้าทำกันนะแม่’

‘ก็ได้ แม่จะรออยู่ที่บ้านนะ’

กริ๊ก!!

หรรษายืนพักขาเอามือกอดอกเหมือนรอคำตอบจากผมอยู่นานแล้ว และมันก็ทำหน้าเหมือนเจอคนแปลกหน้าหลังจากที่วางหูจากแม่

“แม่ไม่ได้ให้เรียกเงิน เค้าแค่อยากพบมึงเฉยๆน่ะ ไปหาเค้ากับกูหน่อยแล้วกัน”

“แต่เมื่อคืนเราเมา แล้วเราก็สนุกกันโดยที่มึงก็สมยอมนี่”

“เออ ก็รู้ ก็รู้ว่าไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้จะสมยอมหรอก เอาเหอะ กูเองก็อธิบายความรู้สึกเมื่อคืนไม่ถูก เจ็บก็เจ็บแต่ทำไมไม่ขัดขืนก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยเมามากมั้ง หรือไม่ก็อึดเกินคนที่ทนเจ็บจนกลายเป็นความชาไปได้อะ”
หรรษาแทบจะเอาหัวโขกกับกำแพงให้หายมึน

เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็นคนที่วิ่งโร่เข้ามาให้เขารับผิดชอบ

เรื่องเมือคืนมันก็เป็นปกติของเด็กที่ชอบเที่ยวหาความสนุกตอนกลางคืนทั่วไป เมื่อดูท่าทีกันแล้วถูกใจก็ไปต่อหลังจากผับเลิกก็เท่านั้น แล้วเรื่องเมื่อคืนก็คล้ายๆกับทุกๆวันและทุกๆคืนที่หรรษาเคยผ่านมา
แต่ทำไมมันดันกลับตาลปัตรอย่างนี้ก็ไม่รู้

หรรษาช่ำชองและเชี่ยวมากพอที่จะรู้ว่าไอ้หน้าคนเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองตรงหน้านี้อ่อนเดียงสาเกินกว่าเด็กเที่ยวทั่วๆไป แต่หรรษาก็คิดว่ามันเป็นมารยาที่ทำให้บรรยากาศตื่นเเต้นขึ้นก็เท่านั้น

ไอ้หมอนี่มีทั้งถดหนีและเข้าหา มีทั้งร่ำร้องอย่างทรมานและครวญครางอย่างหฤหรรษ์ไปพร้อมๆกัน นั่นทำให้หรรษาสนุกและกระชุ่มกระชวยขึ้นมามาก เรื่องเมื่อคืนทำให้รู็สึกสนุกและประทับใจอยู่ไม่น้อย
แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขั้นพรากพรหมจรรย์ทางบั้นท้ายลูกชายในอกแม่ของใครเลยให้ตายเถอะ หรรษาเกิดมาจนจะพ้นวัยรุ่นอยู่แล้วเพิ่งเคยเจอ

“จะไปกันได้ยังอะ แวะกินข้าวก่อนนะ กูหิวมาก”

“ไม่ไป ทำไมกูต้องไป ในเมื่อมึงเดินตามกูมาเอง นอนอ้าหาให้กูเอง จู่ๆจะให้มารับผิดชอบ มันไม่ตลกเกินไปหน่อยรึไง ปัญญาอ่อน กูไม่เล่นด้วยหรอก เสียเวลา”

“นี่มึงอย่ามาพูดงี้นะเว้ย กูอ้าขาให้ซะที่ไหน มึงถ่างขากูเองต่างหาก อย่ามาทำเป็นเมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ไม่มีคนเมาที่ไหนมีอะไรกับคนเมาด้วยกันจนเสร็จหรอก มึงอย่ามาหลอกกูซะให้ยากเลย จะไปกับกูดีๆมั้ยเนี่ย”

เออเว้ย!!! หรรษามั่นใจว่าเพิ่งเคยเจอคนแบบนี้ในโลกแน่ๆ คนที่ไม่แยแสเรื่องราวส่วนใหญ่ในสังคม คนที่ไม่สนว่าใครจะเป็นไงก็ช่าง แต่กูมีเหตุผลของกู และทุกเหตุผลก็ดูจะธรรมดาๆ ทั้งๆที่เรื่องที่เรากำลังถกเถียงกันจนเหมือนจะตีกันอยู่นี้คือเรื่องการมีเพศสัมพันธ์กับแบบวันไนท์สแตนด์ของพวกผู้ชายที่คิดจะหาความสนุกไปวันๆอย่างหรรษา แต่คนตรงหน้าก็ทำให้เขาสนใจตรงที่ว่า หมอนี่ห่วงกินแต่ก็ยังกล้าขู่เขาด้วยซ้ำ นั่นทำให้หรรษาอยากรู้ว่าถ้าเขาต่อต้านแล้วหมอนี่จะทำยังไง

“ถ้ากูตอบว่าไม่ไปล่ะ”

“กูก็จะตื้อเป็นแมงรำคาญจนกว่ามึงจะไปอะ”
เป็นคำขู่ที่น่ากลัวตรงไหน โลกโปรดให้คำตอบกับหรรษาด้วยเถอะ

“นี่มึงไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือที่ไหน”

“ถ้ากูไม่รู้แล้วกูจะมาถูกเหรอ ถามอะไรแปลกๆ”

“ไม่กลัวเลยรึไง ไม่เป็นห่วงชีวิตว่างั้น”

“จะมีใครไม่ห่วงชีวิตตัวเองบ้างวะ แต่ที่กูมาเนี่ยเพราะแม่บังคับหรอก”

“ลูกแหง่ว่างั้น”

“ไม่ใช่ลูกแหง่ แต่มึงไม่ลองมาเป็นลูกแม่กูไม่รู้หรอก เหตุผลไม่ต้อง แม่เอาอารมณ์และความต้องการส่วนตัวเป็นที่ตั้งล้วนๆ”

“ทำไมถึงอยากให้รับผิดชอบ กลัวว่าสักวันตัวเองจะท้องได้เหรอ”

“กูเป็นผู้ชายถ้าท้องได้โลกนี้ไม่ต้องมีวัวตัวผู้หรือหมูตัวเมียก็คงไม่มีปัญหาเรื่องการผสมพันธุ์มั้ง ไม่ต้องแยกหญิงแยกชายกันละ”

“แล้วมันเพราะอะไรล่ะ”

“ไม่รู้แม่เขาเหมือนกัน แค่บอกว่าเมื่อคืนไปนอนกับผู้ชายแปลกหน้ามา เจ็บก้นนิดหน่อยแค่นั้น แล้วแม่ก็โวยวายตีฟองให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเนี่ยแหละ”
มันน่าสนใจจนหรรษานึกอยากไปพบแม่ตามที่หมอนี่บอกซะแล้ว

“แล้วมึงชื่ออะไร”

“เมตตา” มันแนะนำชื่อตัวเองอย่างแสนจะภูมิใจ

จริงๆหรรษารู้แล้วว่ามันชื่ออะไร แต่อยากตอกย้ำให้มันเข้าใจว่าสถานะของเราสองคนต่อให้นอนด้วยกันก็คือคนแปลกหน้า ชื่อก็ยังไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ แม้ว่ามันจะรู้จักหรรษาแล้ว แต่ก็รู้จากคนอื่น เหมือนกับที่หรรษาเองก็รู้จักชื่อมันจากคนอื่นเหมือน และเมื่อได้ยินการแนะนำตัวจากเจ้าของชื่อเองน้ำลายก็แทบเล็ดออกทางจมูก ไอ้หน้าอ่อนคนนี้ในความคิดของหรรษานิสัยใจคอไม่ได้ใกล้เคียงชื่อมันเล้ยยยยย ให้ตายเถอะ!!

สุดท้ายไอ้ผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับหรรษาก็ได้ขึ้นมานั่งเคียงคู่กับเขาในรถส่วนตัว ทั้งๆที่หรรษาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนที่มันบุกเข้ามาในวิทยาลัย มันผ่านด่านพวกเด็กช่างมาได้ยังไงโดยไม่ผ่านการถูกยำตีน ทั้งๆที่เมตตาถือว่าเป็นพวกต่างถิ่นแท้ๆ

ผู้ชายที่วิ่งโร่มาหาหรรษาถึงถิ่นกำลังหันหน้าหันหลังลูบคลำเบาะรถหนังสีดำแดงเงางับของเขาราวกับเด็กเพิ่งรู้จักกับของเล่นชิ้นใหม่ ดูท่าทางมันสนอกสนใจอุปกรณ์ที่ตกแต่งอยู่ในรถเขามาก มากจนไม่รู้เลยว่ามันหลุกหลิกจนรถเขาส่ายคร่อมเลนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนหรรษาชักจะทนไม่ไหว

“นี่ ไม่เคยเห็นรถยนต์รึไง ตื่นเต้นอะไรเนี่ย นั่งดีๆดิวะ คาดเข็มขัดด้วย เดี๋ยวพ่อก็รีดเงินมึงหรอก”

“โหย แล้วมึงจะทำเสียงดุทำไมวะ บอกกูดีๆดิว่าถ้าไม่คาดเข็มขัดตำรวจจะจับ ทำไมพวกเด็กช่างถึงชอบยียวนนักวะ ถ้าพูดกันดีๆนี่พ่อไม่รักรึไง”

“แล้วมึงนี่กวนตีนกูน้อยซะที่ไหนกันล่ะ”

“เหอะ กูขี้เกียจเถียงกะมึงละ ว่าแต่ ทำไมมึงมีรถขับได้อะ”

“แล้วทำไมถึงมีรถขับไม่ได้”

“ไม่รู้ดิ กูเห็นพวกเด็กช่างอย่างมึงชอบนั่งรถเมล์อะ เวลาเห็นพวกตรงข้ามก็ลงไปตีกันนได้ง่ายๆ ถ้าใช้รถส่วนตัวก็ไม่มีที่จอดรถไง”

“ทำไมต้องตีกัน”

“กูจะรู้มั้ย ขนาดมึงยังย้อนมาถามกูเลย แล้วจะให้กูไปถามใคร”

“กูก็ไม่รู้”

“แล้วมึงเคยไปตีกะเค้ามั้ย”

“เคย”

“อ้าว มึงยังเคยไปตีกะเค้า แล้วมึงไม่รู้เหรอว่าตีกันทำไม”

“ไม่เห็นต้องรู้เลย พวกเดียวกันไม่ช่วยกันแล้วจะให้ช่วยใคร”

“นี่การตีกันมันเป็นเรื่องพึ่งพาอาศัยกันตั้งแต่ตอนไหนวะ”

“มึงถามกูเหรอ” หรรษาได้ยินไม่ชัดนัก แค่พอจับใจความได้

“กูบ่นคนเดียวมั่งเหอะ อีกสองซอยจะถึงซอยบ้านกูแล้วนะ”

“อืม”
เมตตาอยู่หมู่บ้านที่เป็นทาวเฮาส์เล็กๆอายุหลายปี บ้านหมอนี่อยู่สุดซอยที่ผ่านการเลี้ยวมาอย่างโชกโชนราวกับผจญภัยอยู่ในลัดดาแลนด์

“หาซื้อบ้านหลังนี้เจอได้ไงอะ ลึกลับเกิ๊น ซื้อเหมือนกลัวคนจะรู้ว่าอยู่ที่นี่งั้นแหละ ซื้อหนีเจ้าหนี้หรือไง”

“คงงั้นมั้ง จอดรถแล้วตามลงมาละกัน”

“อ้าว ลากกูมาถึงหน้าบ้านแล้วจะทิ้งเหรอ เกิดมึงลวงกูมาฆ่าแก้แค้นที่พรากพรหมจรรย์มึงกูจะทำยังไงล่ะ กูก็ลูกมีพ่อมีแม่นะ”

“มึงมโนกว่าที่กูคิดไว้เยอะนะคุณหรรษา น้ำท่ามึงไม่คิดจะแดกรึไง กูจะเข้าบ้านไปหาน้ำหาท่ารับแขกอย่างมึงเนี่ยแหละ สัด”

“ถึงถิ่นแล้วดุเลยนะ กูจะไปรู้เหรอ” อันที่จริงแล้วหรรษาน่าจะนึกกลัวตั้งแต่มันไปล่อลวงถึงวิทยาลัยแล้วนะ ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้ตามมันมาเมืองลับแลอย่างนี้

“เข้ามาดิ” มันอันเชิญหรรษาเข้าบ้าน แต่ไม่ได้ไล่ลูกหมาตัวเล็กที่วิ่งล้อมหน้าล้อมหลังราวกับเจอเรื่องที่น่าตื่นเต้น จะอาการเดียวกันทั้งบ้านเลยมั้ยเนี่ย ทั้งคนทั้งหมา หรรษายังไม่เจอความปกติจากใครเลย

“แม่ แม่อยู่ไหนครับ เมตตามคนที่แม่อยากเจอหน้าที่สุดมาแล้วนะ”

พอสิ้นเสียง หรรษาก็ได้ยินเสียงคนวิ่งลงบันไดมาเสียงดังตึงตังจนเหมือนเขาจะรู้สึกไปเองว่าบ้านสั่น ไม่หรอก หรรษาไม่ได้รู้สึกไปเอง แต่บ้านมันสั่นตามแรงวิ่งจริงๆจนเขาขยับเข้าหาคูขาคืนเดียวอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะกระทุ้งไหล่ไปที่สีข้างจนมันสะดุ้งแล้วหันมามองหน้า

“มึงบอกแม่มึงเหอะว่ากูเป็นลูกผู้ชายพอ กูตามมึงมาถึงนี่แล้วไม่หนีไปไหนหรอก ไม่ต้องรีบ เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาเกรงว่าภาระที่กูต้องแบกรับนอกจากรับผิดชอบมึงจะมากไปกว่านี้ กูรับไม่ไหวหรอก เกิดแม่มึงพลาดพลั้งเป็นอะไรขึ้นมาอะ”

“เอาน่า แม่กูวิ่งทุกวันเขาชิน”

‘โอ๊ย’
 เมตตาพูดไม่ทันจะขาดคำหรรษาก็ได้ยินเสียงเหมือนสิ่งของที่มีน้ำหนักกระทบกับพื้นบ้านดังตึงแล้วหลังจากนั้นเสียงร้องโอ้ยของผู้หญิงก็ดังขึ้นมาให้ได้ตระหนกเล่นๆ

“โอ้ยแม่ เมตเพิ่งบอกไอ้บ้านี่ว่าแม่โปรในการวิ่งลงบันได เสียหน้าเลยเห็นมั้ย เป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย”

“ก็แม่รีบ อยากเห็นหน้า คนนี้เหรอวะผัวเมื่อคืนของแก อ๊ะ หล่อ ทำไมหล่อล่ะ เมต ทำไมแกตาถึง”
ขณะที่หรรษากำลังตกตะลึงและงุนงงกับประโยคแรกของผู้หญิงที่เมตตาเรียกว่าแม่ แต่เจ้าตัวกลับส่ายหน้าไปมาอย่างระอา บ้านนี้ไม่ปกติเลยจริงๆในความรู้สึกของหรรษา ยิ่งงงหนักขึ้นไปอีกเมื่อเขาได้ยินคำตอบที่เมตตาคุยกับแม่

“ตาถงตาถึงอะไรกันล่ะแม่ เมตบอกแล้วว่าเมตเมา หน้าตามันเป็นยังไงเมตก็เห็นตอนเช้าแล้วนี่แหละ ไม่ได้เลือกตั้งแต่แรกหรอก”

“อ้าวเหรอ อะ แฮ่ม นี่แม่นะคะ แม่เป็นแม่ของเมตตา ชื่อกาญจนา”

“สวัสดีครับ ผมชื่อหรรษา” หรรษายกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าตามมารยาท ขยับเสื้อชอปตัวหน้าให้รู้ว่าบ้านนี้ค่อนข้างร้อนและอับลม

“ลำบากหน่อยนะลูก เราไม่ได้ติดแอร์ที่ห้องรับแขก” เรื่องแอร์ไม่น่าตกใจเท่าที่ผู้หญิงคนนี้เรียกเขาว่าลูกเลยนะ

“ครับ งั้นผมขออนุญาติถอดเสื้อนอกได้มั้ยครับ”

“ได้ค่ะ เมต มาเอาเสื้อพี่เขาขึ้นไปแขวนสิลูก เอาไปแขวนในห้องแกก็ได้”

“ไม่เป็นไรครับ พาดไว้ที่เก้าอี้แถวๆนี้ก็ได้”

“เอางั้นก็ได้ค่ะ แม่ให้เมตไปตามคุณมาก็เพราะว่า”

“เพราะว่าผมไปนอนกับเมตตามาเมื่อคืน” หรรษาต่อให้

“ค่ะ” แม่ตอบรับเต็มปากเต็มคำ

“มันเป็นเรื่องปกตินะครับคุณแม่ เวลาไปเที่ยวกัน สนุกกัน ถูกใจกัน ก็ไปนอนด้วยกันแล้วก็จบกันไป มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ แล้วเมตตาก็เป็นผู้ชาย เขาเต็มใจนอนกับผมนะครับ ไม่ได้เสียหายอะไร”

“ใครบอกคะ ไอ้เมตมันไม่เคยนอนกับผู้ชาย ถ้าคุณผ่านเรื่องพวกนี้มามาก คุณก็น่าจะรู้ว่าไอ้เมตมันไม่เคย”

“เรื่องนั้นผมทราบครับ แต่เมตตาก็ไม่ได้บอกให้ผมหยุด ผมเลยคิดว่าเขาพร้อม”

“เพราะเมตเขาก็คิดเหมือนคุณนั่นแหละค่ะ คิดว่าผู้ชายด้วยกันไม่เสียหาย แต่สังคมมันไม่ได้ยอมรับในความอิสระเสรีตรงนี้นี่คะ เค้าจะมองว่าพวกคุณเป็นยังไง แหลกเหลว เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สังคมเสื่อมทราม”

“แล้วคุณแม่ต้องการอะไรครับ ให้ผมส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอเมตตาเหรอครับ”

“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แม่แฟร์มากพอ แม่แค่อยากให้คุณกับเมตคบกัน ถ้าไปกันไม่ได้ก็ค่อยต่างคนต่างไปก็แล้วกัน”

“อะไรนะครับ” คราวนี้คนที่นั่งฟังเรื่องตัวเองอยู่เงียบๆก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมๆกัน

“คุณรู้เหลี่ยมรู้คมในการอยู่ในสังคมเยอะกว่าเมตมาก ไอ้เมตมันใช้ชีวิตราบเรียบเกินไป มันไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมใครหรอก พูดง่ายๆคือลูกชายฉันมันโลกแคบ คุณช่วยทำให้มันได้รู้หน่อยเถอะว่าโลกนี้กว้างขวางแค่ไหน ให้มันได้รู้หน่อยว่าอะไรควรไม่ควร อะไรที่ยากหรืออะไรที่มันง่ายต่อการใช้ชีวิต”

บอกได้คำเดียวว่าหรรษามึนตึบ ที่แม่ให้ลูกชายตัวเองไปลากเขามาจากวิทยาลัยนี่ก็เพื่อหาพี่เลี้ยงให้ลูกตัวเองแค่นั้นเองเหรอ

“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องคบกันก็ได้นี่ครับ ก็เป็นเพื่อนกันไปก็ได้”

“ไม่ได้หรอก คุณก็รู้ว่าเพื่อนกับแฟนมันไม่เหมือนกัน เอาเถอะ เรื่องที่แม่จะให้รับผิดชอบก็มีเท่านี้แหละ ถ้าคุณทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวไอ้เมตมันไปเที่ยวแบบโง่ๆ เจอคนมาชวนไปนอนด้วยมันก็ไป ได้เจอคนหลายๆคน มันก็คงเจอคนเลวๆให้ได้มีบทเรียนกับเขาสักวันนั่นแหละว่าการใช้ชีวิตง่ายเกินไปมันเป็นยังไง ขอโทษคุณด้วยนะที่ทำให้คุณเสียเวลา”

โปรดติดตามต่อไปนะคะ

๐ สวัสดีค่ะทุกคน หายไปนาน ตอนนี้คนเขียนมีงานประจำทำมาสักพักใหญ่มากแล้วค่ะ
๐ ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ อาจจะไม่เข้าที่เข้าทางนัก เพราะทิ้งช่วงไปนาน เลยต้องแต่งเรื่องใหม่ขึ้นมา เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วก็จะสานต่อเรื่องที่ดองเอาไว้ให้จบค่ะ
๐ พูดคุยกันเพิ่มเติมได้ที่แฟนเพจนะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ
๐ TRomance's Fanpage  (https://www.facebook.com/TRomanceFic) <<<<< ------ CLICK

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-11-2013 22:49:04

แม่ เริ่ดมากกกกกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-11-2013 22:49:38

 :laugh: :laugh:


ฮาทั้งคุณแม่คุณลูก ดิฉันปลาบปลื้มขุ่นแม่อย่างมากสมัครเป็น FC ขุ่นกาญจนารัวๆ


อ่านเรื่องนี้แล้วก็นึกไปถึงเรื่องที่ตอนนี้ที่กำลังเป็นกระแสดัง กำลังเกิดการวิพากษ์วิจารณ์ในทำนองเดียวกันกับความคิดของขุ่นแม่และความคิดของเด็กๆ

ขอบคุณค่ะสนุกมากชอบเรื่องเกี่ยวกับเด็กช่างมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 08-11-2013 23:15:41

กรี๊ด เรื่องใหม่มาแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 08-11-2013 23:29:05

รักคุณแม่กาญจนาจริงๆ ชีเลิศมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: princessnana ที่ 09-11-2013 00:01:34

บางทีก็แอบฮา 55555555  :hao7:

เมตซื่อมากกกกกกก รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 09-11-2013 00:02:27

ชอบมากกกกกกกกกก
จะรอติดตามนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่ได้เม้นตั้งแต่ตอนแรก
ดีใจสุดๆ >O<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 09-11-2013 00:04:09

คุณแม่เริ่ดสุดค่ะ!

เหมือนจะลองใจหรรษา   :mew3:

อยากรู้คำตอบเร็วๆ อิอิ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 09-11-2013 00:07:02

เข้ามาอ่านเพราะเป็น Tromance แต่นะ ก๊ากกกกก กับคุณกาญจนาไอเดีย ฝากแมวไว้กับปลาย่าง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-11-2013 00:17:11

วุ้ย ถูกใจทั้งสามตัวละครที่เปิดเรื่องมาเลยค่ะ

ดีใจที่ได้อ่านนิยายของคุณอีกนะคะ

รักเลยเรื่องนี้

+1 และเป็ด

 :mc4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 09-11-2013 00:48:02

คุณแม่!!!   :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 09-11-2013 00:59:12

ฮ่าๆๆๆๆ ชอบบุคลิกเมตตาอ่ะ มึนๆได้ใจดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 09-11-2013 01:08:38

กรี๊ดกร๊าด

แอร๊ยยยย

ฮาคุณแม่จังเลยค่ะ

น้องเมตก็น่ารักน่าชังเชียว :-[

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายด้ามเงิน ที่ 09-11-2013 01:46:39

 :hao7: แหวกแนวที่สุด  :-[ แต่ก็น่ารักอะคุณแม่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-11-2013 02:16:22

 :katai2-1:เรื่องใหม่ๆ เขาเพิ่งเห็น
แปลกอีกแล้วเรื่องของคุณ TRomance รอติดตามจ้า :pig2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 09-11-2013 02:50:30

ถือป้ายเชียร์ให้คุณแม่
ขอให้คุณแม่รักหรรษา เอ็นดูหรรษา
ลูกเขยกับแม่เมีย555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 09-11-2013 03:51:59

คุณแม่เด็ดมากกกก ส่วนนายเมตก็ลูกแหง่จริงๆนั่นแหละ ต้องมีคนคอยดูแลแล้วล่ะ หึหึ
จะคอยติดตามต่อนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 09-11-2013 04:57:39

เจิมคะ กริีดดดดดด

โอ คุณหญิงกาญจนาเริศมากอ่าคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-11-2013 05:24:50

ไอดอลคุณแม่เลยค่ะ คุณแมากาญจนา :m20:
ไหนๆก็แอบรู้สึกดีแล้ว รับเลี้ยงบวกดูแลน้องเมตเหอะนะหรรษา :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 09-11-2013 05:46:02

คุณแม่สุดยอด



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 09-11-2013 06:14:06

รออ่านตอนตอ่ไปค่าา สนุกดี ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 09-11-2013 06:23:03

ได้เรื่องที่จะเป็นข้อมูลประกอบการทำรายงานเรื่องศีลธรรมกับสังคมวายส่งคุณครูแล้วสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: NINEWNN ที่ 09-11-2013 07:48:34

สมัครเป็นแฟนคลับขุ่นแม่ได้ที่ไหนคะ :hao7:
ชอบทุกคนเลยยยยทั้งเมตตาทั้งหรรษา
ปต่ชอบคุณกาญจนาที่สุดละ 5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 09-11-2013 08:41:36

สนุกจังเลย ชอบ ๆๆๆ  เรื่องช่างเหมาะสมกับชื่อเรื่องมาก ๆ เลย
แต่ละคนนิสัยแปลก ๆ ทั้งนั้น ทั้งคุณแม่ เมตตา หรรษา ชอบหมดทุกคนเลย
โดยเฉพาะคุณแม่กาญจนาเนี่ย  o13 ยกนิ้วให้เลย ถูกใจมาก ๆ  ได้ใจสาววายจริง ๆ
ชีวิตจริง เจออย่างนี้คงดราม่ากระจาย แต่ถ้าเป็นแบบเมตตา กับคุณแม่ ได้
ชีวิตนี้คงไม่มีดราม่าล่ะนะ แต่ชอบความคิดของคุณแม่มาก ๆ เลยล่ะ
ยังไงก็คิดทุกอย่างเพื่อลูกรักแหละเนอะ แล้วก็โชคดีตรงที่ หนุ่มคนนั้นเป็นหรรษาด้วยสิ
นิสัยแปลกแหวกแนว คิดไม่เหมือนใครของเมตตา เริ่มถูกใจหรรษาแล้วสิ
ไม่งั้นคงไม่ยอมตามมาง่าย ๆ หรอก ทิ้งท้ายด้วยคำพูดของคุณแม่ หรรษาเจออย่างนี้
คงไม่กล้าปฏิเสธคุณแม่หรอกนะ ได้แฟนกันมาแบบไม่ตั้งใจทั้งคู่เลย ชอบ ๆ
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ   :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 09-11-2013 09:10:16

เมตโดนจับใส่พานให้หรรษาซะงั้นนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 09-11-2013 09:34:52

สนุกอ่ะ ฮามากๆ

สุดยอดคุณแม่ ฉลาดเข้าใจลูกจริงๆ :m20:

หรรษาเจอแบบนี้ อาจไปไม่เป็นเลย

เมตตา ทั้งมึนทั้งซื่อ น่ารักหลงเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 09-11-2013 10:17:44

คุณแม่บราโว่วววววว

 o13

 :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 09-11-2013 10:25:14

มารายงานตัวแล้วจ้า ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 09-11-2013 10:29:39

คุณแมมมมมมมมมมมมมม๊!!!!!
เหตุผลนี้หรือให้น้องเมตไปลากไอคุณหรรษามา555555555
รอตอนต่อไปค่าพี่ตูน :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: osaru ที่ 09-11-2013 10:47:52

เริ่มต้นก็สนุกแล้ว รอติดตามนะคะ
คุณแม่  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 09-11-2013 11:02:56

 :z13:
จิ้มเรื่องใหม่.......
โหยยยยยย คุณแม่!! ถึงแม้ว่าเหตุผลขอคุณเเม่จะฟังแหม่งๆ แต่ว่ามันก็เป็นผลดีกับคนอ่านอย่างเรามั๊กมากกกกกกกก

ติดตามต่อต่อไปเลยค่าาาาาาาาาา แรงใจไม่มีหมดนะคะ เอาไปเลยยยยย   :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 09-11-2013 11:13:44

โอ้ คุณนายแม่สุดยอดดดด :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 09-11-2013 11:17:07

จิ้มมมมมมม จิ้มมมมมม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 09-11-2013 11:19:48

กรี๊ดดด
เข้ามาตามด้วยคน
คุณแม่ไฮเปอร์ดีจังเลยเรื่องนี้ 555
ท่าทางจะสนุก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 09-11-2013 11:34:42

คุณแม่เด็ดมากค่ะ  :katai2-1:  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 09-11-2013 11:35:09

แลดูทั้งคุนแม่ คุนลูกมึนกันทั้งคู่เลยนะคะ 555
รอติดตามตอนต่อไปก๊าบบ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 09-11-2013 11:40:20

อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ    :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 09-11-2013 11:41:24

 :hao6: :hao6:
คุณแม่สุดยอดมากค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 09-11-2013 11:45:59

แม่จัดมาตรงประเด็นมากคะ 55555

อยู่ดีๆได้มาเป็นพี่เลี้ยงซะแล้ว ชีวิตนาย หรรษา สุดๆไปเลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 09-11-2013 12:01:32

    อย่างฮาเลยค่ะคุณแม่ คึคึ :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 09-11-2013 12:17:55

ตามมาอ่านเรื่องใหม่

น้องเมตตาน่ารักมากแต่ดูซื่อจนบื้อไปหน่อย

หรรษาเองก็ดูเบลอๆไงไม่รู้

แต่ที่สุดแล้วคุณแม่โดนใจที่สุดอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปจ้า :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 09-11-2013 12:18:30

คุณกาญจนา55555555555555555555555
นี่ถ้าเรื่องนี้ไม่มีแม่ เมตก็ไม่ได้เจอกับหรรษานะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-11-2013 12:32:25

ชอบคุณแม่อ่ะ
น่าติดตาม
 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 09-11-2013 12:40:24

เป็นคุณแม่ที่แปลกมากๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 09-11-2013 13:07:09

แค่อ่านตอนแรกก็สนุกแล้วค่ะ

คุณแม่ได้ใจมากเลย  ทำแบบนี้ถูกแล้วค่ะคุณแม่  ต้องให้รับผิดชอบไปเลย

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 09-11-2013 13:16:49

ชอบคุณกาญจนา o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 09-11-2013 13:42:46

 :z13: :z13: สนุกมากกกกกกกกกกกกกก มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 09-11-2013 16:08:25

แค่ตอนแรกก็สนุกมากแล้วอ่ะ

รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 09-11-2013 17:31:02

 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 09-11-2013 18:14:44

เจิมค่ะ เจิม !
พอเห็นว่าเปิดเรื่องใหม่เราก็รีบแจ้นมาอ่านกันเลยทีเดียว 5555

ชอบแม่ของเมตอ่ะ แลดูน่ารักดี
เป็นหรรษาต้องทำใจนะ 5555555

รอต่อนะคะ สู้ !

 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 09-11-2013 18:17:59

 :mew2: :mew2:คุณนายแม่ เจ๋งมากเลยคะ..รีบ ๆๆ มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-11-2013 19:23:10

เหยยยย~~~ คุณแม่~~ 555
#สวัสดีค่ะ

ชอบคุณแม่จริง ๆ

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 09-11-2013 19:49:06

งื้อออออออ  แค่ตอนแรกก็ติดงอมแงมแล้วอ่ะ   :ling1:

หรรษาอย่าปล่อยเมตไปนะะะะะะะะ   :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: nice13 ที่ 09-11-2013 19:53:20

ท่านแม่สุดยอด  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 09-11-2013 20:51:10

ต้อนรับเรื่องใหม่ครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 09-11-2013 20:55:55

 :z1: “แต่เมตก็สูญเสียความเป็นชายไปแล้ว เมตจะกลับไปจุดเดิมไม่ได้แล้วนะลูก”. เจอประโยคนี้เข้าไป โอ้ว ฮาาาาาา
คุณแม่ช่างคิดเกิ้น55555 o13

สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่น้าา +1 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Orange151987 ที่ 09-11-2013 21:21:54

 o13 o13 คุณแม่โดนใจมากกกก o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 09-11-2013 21:47:20

คุณนายกาญจนาเริ่ดมาก
ทีนี้ก็รอฟังคำตอบพ่อพระเอกหล่ะ จะว่าไง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-11-2013 21:49:41

คุณแม่โดนใจมากอ่ะ เอาใจไปเลยฮ้า     :m3:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 10-11-2013 07:54:25

ให้คบกันเหมือนเปิดทางว่ามานอนกับเมตได้อีกนะจ๊ะ 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: maxiyorka ที่ 10-11-2013 09:28:04

สนุกดีค่ะ ชอบชื่อตัวละครด้วย หรรษากับเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 10-11-2013 09:44:34

มาจิ้มเมตด้วยคนนน :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 10-11-2013 17:56:57

โอ้ววว คุณแม่ค่ะ อยู่ดีๆ น้องเมตก็มีสามีซะงั้น 555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 10-11-2013 18:12:24

คุณแม่เริดค่ะ!!!!!!ชอบๆๆติดตามๆๆๆๆรอตอนต่อไปค่า~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 10-11-2013 20:17:17

แม่เมตตาเจ๋งโคตร ชอบอ่ะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-11-2013 20:48:41

คุณแม่แซบมากอ้ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 10-11-2013 22:30:33

คุณนายกาญจนาเริ่ดเว่อ!~ ชอบอ่ะคุณแม่แบบนี้ 5555555
เรื่องน่าติดตามมากค่ะ ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-11-2013 22:34:15

เจอคุณแม่พูดขนาดนี้หรรษาจะว่าอย่างไรน้า
จายอมให้เมตไปผจญโลกกว้างด้วยตัวคนเดียวหรือเปล่า :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 10-11-2013 23:09:48

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 1 [2013-11-8]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 10-11-2013 23:21:32

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 2


อย่าว่าแต่ไอ้บ้านั่นมันจะเดินออกจากบ้านไปแบบงงๆเลย ผมเองก็งงกับแม่ตัวเองเหมือนกัน ร้อยวันพันปีแม่ผมไม่เคยจะทำตัวให้เข้าใจยากขนาดนี้เลย จู่ๆแม่ไปพูดต่อหน้าหรรษาราวกับว่าแค่นอนกันด้วยความเมาคืนเดียวคือการทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืองั้นแหละ

ผมก็ยังเป็นผม เป็นไอ้เมต เหี้ยเมต หรือเมตตาพาเพลินของใครๆเหมือนเดิม

มันก็อาจจะใช่ที่ผมใช้ชีวิตเสี่ยงเกินไป การที่ผมกินเหล้า เมามายแล้วไปมีสัมพันธ์อะไรกับใครสักคนมันผิดวิสัยที่คนปกติเค้าจะทำกัน มันไม่ควรจะเกิดขึ้น แต่มันก็เกิดไปแล้วนี่
ผมเต็มใจออกไปกับหรรษาก็จริง
แต่เรื่องมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งนั้น มันก็ไม่เชิงว่าผมจะเต็มใจ แต่มันก็เรียกว่าหมอนั่นข่มขืนผมไม่ได้เหมือนกัน เอาเป็นว่าผมไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาจนถึงปลายทางแห่งกามารมณ์ได้ แต่ธรรมชาติของความต้องการเหล่านี้ มันควรไปจนสุดทางของมันนั่นก็ถูกแล้วนี่ มันก็แค่ครั้งเดียว เอาเป็นว่าต่อไปนี้ถ้าผมจะออกเที่ยวอย่างเด็กใจแตกเพิ่งแหกกะลาออกมาหาโลกกว้างผมจะไม่พลาดอย่างนี้อีกก็แล้วกัน

แต่ไอ้หรรษามันก็คงงงน่าดูเลยนะนั่น

หมอนั่นดูยังไงก็เป็นเสือในเส้นทางโลกีย์ซะด้วยซ้ำ หมอนั่นช่ำชองในทุกๆด้าน ช่ำชองแม้กระทั่งทำให้ความเจ็บปวดกลายเป็นความท้าทายและสุดท้ายมันก็ปลุกความหื่นกระหายในตัวผมให้กลายเป็นมีความต้องการขึ้นมาจนได้
นี่ถ้าแม่ไม่ปลุกกระแส ผมจะไม่คิดถึงหมอนั่นจริงๆนะ แต่ว่ามันตกกระไดพลอยโจรไปแล้ว และตอนนี้หรรษามันก็คงจะหายหน้าไปเลยเหมือนกัน มันคงไม่เคยเจอใครห่ามเท่าแม่ผม และคงไม่เคยเจอใครบุกไปขอให้มันรับผิดชอบละมั้ง

แต่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมจะสลัดมันออกไปจากความคิดสักทีวะ

คิดถึงมันอยู่ได้ กะอีแค่ผู้ชายวันไนท์สแตนด์แค่นั้น

เส้นทางชีวิตของเราราวกับเส้นขนาน

มันเป็นเด็กช่างที่เรียนทางสายอาชีพ ดูท่าทางจะใช้ชีวิตวัยรุ่นได้สมบุกสมบันกว่าผมผู้ที่แม่วางแผนชีวิตให้เดินตามทางที่แม่ขีดเอาไว้มาตลอด ชีวิตผมมีแต่เรียนและเรียน ไม่เคยรู้ว่าการออกนอกลู่นอกทางเป็นยังไง แยกแยะไม่เคยได้ว่าที่เค้าเรียกไอ้เด็กใจแตกนั้นต้องประพฤติตัวแบบไหน แค่แม่ลองปล่อยให้ผมเป็นอิสระอย่างเด็กวัยรุ่นทั่วไปเพียงแค่คืนเดียวก็ได้เรื่องขึ้นมาเลย

“เมต” ผมสะดุ้งโหยงทั้งๆที่แม่เรียกชื่อผมอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด
“ครับแม่ ว่าไง”
“ทำไมขึ้นมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องแบบนี้ เดี๋ยวก็เป็นโรคซึมเศร้าหรอก”
“เมตมานอนเล่นของเมตตามปกติแหละแม่”
“ไม่ได้คิดมากเรื่องผู้ชายคนนั้นแน่นะ”
“ไม่ได้คิดอะไรเลย มีแต่แม่นั่นแหละที่คิดจนตีโพยตีพายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วเป็นไงล่ะ หมอนั่นเดินกลับไปยังกะตื่นขึ้นมาจากละเมองั้นแหละ”
“เออว่ะ แม่เห็็นมันเหวอไปเลย”
“ก็แม่อะ เมตบอกแล้วว่าไม่มีใครเค้าทำอย่างที่แม่ทำกันหรอก”
“อ้าวไอ้เมต แกพูดงี้ก้ไม่ถูกนะเว้ย แกโดนมันลากไปเชือดอะ คนเราไม่ได้คบหากันมาก่อน อยู่ดีๆมันชวนแกไปนอนได้ไง แล้วชวนกันตอนเมาเนี่ยนะ จงใจชัดๆ”
“แม่ เมตว่านะ ในผับนั่นเค้าก็คงตั้งใจไปกินเหล้าเพื่อหาคู่นอนกันอยู่แล้วล่ะ น่าจะเป็นเรื่องปกติ คนที่ผิดปกติคือเมตเองต่างหากที่เสือกทะเล่อทะล่าเข้าไปในดงเก้งกวางหื่นกระหายดงนั้น”
ผมไม่กล้าบอกแม่ว่าไปทำวีรกรรมเอาไว้มากกว่านั้นเยอะ แต่เอาจริงๆตอนมีวีรกรรมผมก็เมาจนจำเรื่องน่าอายนั่นไม่ได้จริงๆนั่นแหละ
“ลูกไก่อ่อนหัดอย่างแกถึงได้โดนพญากวางกลืินกินสินะ เมตแม่ถามจริงๆเถอะ เมตไม่ได้รังเกียจผู้ชายด้วยกันใช่มั้ยลูก”
“เมตก็ไม่ได้รังเกียจหรอกแม่ ยังไงล่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน อีกอย่าง เมตเมาอะแม่ จะเอาสติที่ไหนไปกลั่นกรองล่ะว่าผู้ชายกับผู้ชายไม่ควรนอนด้วยกัน”
“งั้นแกก็ไม่ได้เป็นผู้ชายแท้ๆอะดิ”
“โหยแม่ มันก็วัดกันไม่ได้หรอก ไม่แน่นะ ถ้าเมตมีโอกาสนอนกะผู้หญิง เมตอาจจะติดใจผู้หญิงขึ้นมาก็ได้”
“แล้วถ้าต้องนอนกับผู้ชายอีกล่ะเมต”
“ถ้าตอนเมตมีสติแล้วเมตไม่ได้ดีดตัวออกจากอ้อมกอดผู้ชายก็คงได้ทั้งสองอย่างแหละมั้ง”
“นี่แกเคยจริงจังกับชีวิตบ้างมั้ยเนี่ยไอ้เมต วุ้ย คุยกะแกแล้วปวดหัวว่ะ ไอ้ลูกคนนี้ไม่เคยยีหระกับอะไรในชีวิตเลยเหรอวะ ไม่เคยแยกแยะเพศหญิงเพศชาย นี่ฉันเลี้ยงลูกผิดตำราตรงไหนไปบ้างรึเปล่าเนี่ย”
“คุณนายกาญจนาครับ เมตว่าคุณนายคิดอะไรไกลเกินไปนะครับ ถ้าแม่คิดว่ามันคือความผิดพลาดโดยไร้สติของเมตมันก็จบแล้ว”
“แล้วถ้าหมอนั่นเกิดจะรับผิดชอบแกขึ้นมาจริงๆละเมต”
“ชีวิตเมตก็คงจะมีหลายมิติมากขึ้นนับจากนี้เป็นต้นไปมั้งครับ เมตว่าแม่อย่าคิดอะไรไปไกลเลย แม่ก็เห็นว่าหมอนั่นดูอึ้งๆ ดูงงๆซะด้วยซ้ำ เขาอาจจะคิดว่าเมตกับแม่กำลังร่วมมือกันจับเค้าก็ได้นะครับ”
“เออว่ะ แม่ก็ลืมคิดไปอะ แล้วหรรษาอะไรนั่นมันรวยรึเปล่าล่ะ ถ้ามันรวยก็เป็นไปได้ที่มันจะคิดว่าเราจะไปจับมันนะ”
“เมตไม่รู้ แต่มันเรียนเทคโนอะแม่ เด็กช่างที่เดินพ่นตามกำแพงแล้วยกพวกตีกันด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้”
“อ้าวเหรอ เออ แม่ก็เห็นเค้าใส่เสื้อช็อปแม่ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเด็กช่างหรือเด็กมหาลัย แต่ดูแววตาแล้วหมอนั่นก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ”
“ก็ใช่น่ะสิ ทางที่ดีเราอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า เมตว่าเราก็อยู่ของเราตามปกติเถอะแม่ คิดซะว่าเป็นริดสีดวงที่ตูดก็แล้วกัน”
“แล้วมันเหมือนกันยังไงวะเมต”
“ก็เป็นแแล้วเลือดออกไงแม่”
“ไอ้ลูกคนนี้นิ เปรียบเทียบอะไรออกมาก็ไม่รู้ พูดซะเห็นภาพ แม่จะอ้วก ไปแล้วดีกว่า ฉันไปอบไอน้ำผมดีกว่า อยู่บ้านดีๆนะเมต”
“คร้าบบบบบคุณนาย”

เฮ้ออ!! จะว่าไปที่ผมมองโลกในแง่ดีเป็นส่วนใหญ่อย่างนี้ก็เพราะแม่นะ

‘มึงเองก็คิดซะว่ามีเคราะห์แล้วกันนะหรรษาที่ต้องมาพบพานกับคนแบบกูเนี่ย ขวัญเอ๊ยขวัญมานะไอ้ป่าเถื่อน’

ผมสลัดหัวไล่ความคิดตัวเองแรงๆ สั่งตัวเองให้เลิกคิดถึงไอ้หรรษาอะไรนั่น แล้วย้ำอีกครั้งว่าให้มันเป็นแค่เรื่องพิเรนทร์ๆที่ผ่านมาให้ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตก็พอ

ผมกลับมาทำตัวเองให้เข้าสู่สภาวะปกติภายในเวลาไม่นาน ก็แค่ช่วงที่เข้าไไปอาบน้ำเพื่อออกมานอนพักสายตารอแม่กลับมาจากเสริมสวยก็แค่นั้น

กำลังเคลิ้มๆ อากาศกำลังเย็นสบาย ผมเข้าใกล้คำว่านิทราแล้ว แกะตัวสุดท้ายกระโดดข้ามกำแพงไปได้ไกลเต็มที มันเลือนราง และเหมือนทุกอย่างจะดับไป

แต่ผมกลับรู้สึกว่าบ้านกำลังมีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว มันสะเทือนเลื่อนลั่นเหมือนถูกทิ้งบอมบ์ลงมากลางบ้าน พร้อมเสียงโหวกเหวกโวยวายที่เหมือนดังมาจากที่ไกลๆ

‘มึงตายไปแล้วหรือไงไอ้ห่าเมต’

ใครวะ! ใครที่ใช้ถ้อยคำได้หยาบคายและสถุลไร้สกุลรุนชาติขนาดนั้น ใครกันที่กล้าเรียกเมตตาสุดหล่อว่าไอ้ห่า ใครกันที่สอนให้พูดคำว่าตายกับคนอื่น มันเป็นใครวะ ใครหน้าไหนที่กล้าดีมาเหยียบจมูกไอ้เมตถึงบ้าน

“ใครวะ”
“กูเอง” เสียงคนตอบอัดแน่นไปด้วยความหงุดหงิดในอารมณ์ น้ำเสียงสะบัดย้ำชัดว่าไม่พอใจมาก
“มึง ผี เฮ้ย ไม่ใช่ หรรษา มึงมาได้ไงอะ”
ผมเผลอตบแก้มตัวเองไปมาเรียกสติ ไม่คิดว่าตัวเองจะมีแรงขนาดที่ว่าจะทำให้หน้าชาไปจนแสบได้
“โอ๊ย ไม่ใช่สิ กูต้องถามว่ามึงกลับมาทำไมอีก”
ผมลุกขึ้นนั่ง ครึ่งนึงของความรู้สึกค่อนข้างงง แต่อีกครึ่งนึงของความรู้สึกคือเจ็บหน้าฉิบหาย นี่คิดว่านอนแล้วฝันไปหรือไม่ก็ผีอำนะเนี่ย ไม่คิดว่าจะเป็นคนจริงๆ แล้วเมื่อกี้มันเสียงดังอะไรล่ะวะ
“เมื่อกี้มึงทำร้ายอะไรบ้านกู”
“ก็ตอนที่กูเดินกลับเข้ามาอะ กูเห็นมึงเอาผ้าขนหนูพาดบ่าเหมือนเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จใหม่ๆ กูก็รีบเดินให้เร็วขึ้นอีก แต่ขนาดกูรีบแล้วก็ยังช้าอยู่ดี ทำไมมึงหลับง่ายดายขนาดนี้วะ”
“กูก็ง่ายกับทุกเรื่องนั่นแหละ แล้วนี่มึงลืมอะไรไว้ล่ะ”
“ไม่ได้ลืมอะไร”
“อ้าว แล้วมึงจะกลับมาทำซากอะไรวะ”
“ก็ตอนที่มึงไปลากกูมาอะกูยังไม่ได้กินอะไรเลย ออกไปหน้าปากซอยบ้านมึงกะจะเรียกแท็กซี่ แต่เสือกหิวเลยจะกลับมากินอะไรก่อนกลับ”
“หา นี่มึงกลับมานี่เพราะหิวข้าวเหรอ เหี้ยเถอะครับ นี่คือวิสัยนักเลงหัวไม้ของพวกเด็กเทคนิคเทคโนเหรอ”
“ไมอะ จะเด็กแบบไหนก็ต้องหิวกันทุกคนนั่นแหละ มีไรกินบ้างอะ”
“ไม่รู้แม่ทำอะไรทิ้งไว้มั่ง กูยังไม่เข้าไปในครัวเลย คงจะมีอยู่มั้ง ถ้ามึงโชคร้ายก็มาม่าปลากระป๋องยำแหละ” ผมงงมากเลยนะเนี่ย เกาหัวแกรกๆ ไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่และมันกำลังตัดสินใจทำอะไร มีความหมายแอบแฝงอะไรกับการมาขอข้าวกินครั้งนี้มั้ย
“เออ ปลากระป๋องยำก็ได้ มึงยำได้ใช่มั้ย”
“ไม่ได้”
“อ้าว!! อะไรวะ มึงก็จัดว่าเป็นชนชั้นกลางทำไมถึงได้ทำอะไรไม่เป็นเลยวะ” มันดูถูกผมนี่หว่า ทำไมอะ ชนชั้นกลางต้องทำกับข้าวได้      เหรอ แม่ไม่เห็นเคยบอกเลย ปกติแม่ชอบบอกว่าซื้อเค้ากินง่ายกว่า ผมก็เห็นด้วยมาตลอด เชื่อฟังคำสั่งแม่จะตาย
“เรื่องของกู ถึงกูจะไม่ได้เกิดมาในตระกูลร่ำรวยอะไรมากมาย ไม่มีคนใช้ อยู่กับแม่สองคน แต่แม่กูก็เลี้ยงกูมาแบบคุณชายนะเว้ย ไม่น้อย หน้าใคร” พูดข่มมันไปงั้น จริงๆผมก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นคุณชายอะไรหรอก แต่ไม่ชอบให้ใครมาว่าแค่นั้นเอง
“มึงเป็นคนแรกที่กูเคยเจอนะเมต ที่อวดว่าตัวเองทำอะไรไม่เป็นอย่างภูมิใจอะ”
“เออน่า เรื่องของกู ความภูมิใจเล็กๆของกู หิวก็ตามมาดิ มึงนี่นะขึ้นมาถึงบนห้องกูได้แต่เสือกเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวไม่ได้ ครัวถึงก่อนแท้ๆ”
“มึงลืมอะไรไปรึเปล่าเมต กูเพิ่งเคยมาบ้านมึงครั้งแรกนะ”
“นี่ขนาดครั้งแรกมึงยังหน้าหนาได้ขนาดนี้ กูว่าถ้ามาบ่อยกว่านี้คงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านตัวเองได้เลยมั้ง”
“ก็ไม่แน่หรอก”
“ตามมาสิ หิวไม่ใช่เหรอ ต่อปากต่อคำกับกูอยู่ได้ ตอนเจอกันมึงไม่มีทีท่าจะพูดเก่งอะไรเลยนะหรรษา”
ผมเห็นมันไหวไหล่เหมือนไม่แคร์ที่ผมบอกว่ามันไม่น่าจะเป็นคนพูดเก่ง จริงๆผมว่ามันนิ่งๆนะ ดูขรึม ดูเก๊ก ดูวางท่ายังไงชอบกล ดูเข้าถึงยาก ดูเรื่องเยอะ ดูเป็นพระเอกช่องสามว่างั้นเถอะ
“แล้วนี่มึงจะลงไปทั้งชุดนอนงี้เหรอเมษ”
“เออดิ แล้วแปลกตรงไหน กางเกงบอลเสื้อยืด มันก็ใส่ได้ทั้งอยู่บ้านแล้วก็ใส่นอนนั่นแหละ”
ผมพามันเดินลงบันไดมาจนถึงห้องครัว เปิดฝาหม้อที่ยังวางอยู่บนแก๊สดูก็เห็นว่าในนั้นมีกระดูกอ่อนหมูต้มผักกาดดองอยู่เกินครึ่งหม้อ
“เดชะบุญของมึงนะที่แม่ทำกับข้าวเอาไว้แล้ว กินได้มั้ยล่ะ กระดูกหมูต้มผักกาดดอง”
“กินได้ มีอย่างเดียวเหรอ”
“ไม่รู้ดิ ไม่รู้แม่เค้าจะทำเพิ่มมั้ย แต่ตอนนี้มีเท่าที่เห็น เดี๋ยวกูเจียวไข่ให้อีกอย่างนึงก็ได้”
“ขอบใจนะ”
ผมหันกลับไปมองมันด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด มันพูดขอบใจนัยน์ตามันก็เหมือนจะยิ้มได้ ขอบใจกูทำไมวะ ก็มันบอกเองว่าหิว แล้วกับข้าวก็มีแค่อย่างเดียว แล้วมันก็ถือว่าเป็นแขก(มั้ง) เพราะผมเป็นคนไปลากมันมาจากวิทยาลัยเองในครั้งแรก
“เออ ไปนั่งรอที่โต๊ะดิ อ่อ หยิบจานแล้วตักข้าวไปเองด้วย”
“เออ จะว่าไปมึงก็ดูดุแล้วก็ข่มๆกูตั้งแต่ต้นเลยนะเนี่ย”
“ดุอะไร ข่มอะไรมึง อย่าคิดว่ากูจะเขินอายแล้วบริการมึงทุกขั้นตอนนะ เพิ่งรู้จักกันก็เพิ่งรู้จักกันเถอะ ต้องช่วยๆกัน”
ผมตอกไข่ใส่ชามทีละใบอย่างหวั่นๆ โธ่! ผมเจียวไข่เป็นซะที่ไหนเล่า แล้วเสือกตอกแรงไปด้วยนะ เปลือกไข่เลยร่วงลงไปให้ต้องเก็บอีก ส่วนเตาแก๊สนี่ที่ผมเปิดให้มีประกายไฟลุกขึ้นมาได้นี่ฟลุคล้วนๆ แต่สงสัยคงจะเปิดแรงไป เสียงฉ่าๆของน้ำมันเดือดถึงได้ก้องกังวาลไปทั้งครัว แต่เรื่องพวกนั้นไม่น่าสนใจเท่ากับมันออกมาหน้าตาดีหรอกนะครับ
แต่มันดันดีแค่ด้านเดียว อีกด้านนี่เรียกได้ว่าเป็นไข่นิโกร
แต่เราจะแคร์ทำไม!!
“เอ้า ไข่เจียว”
“อืมหน้าตาดีนะเมต แต่กลิ่นทำไมไม่ดีเหมือนหน้าตา”
“กลิ่นอะไรวะ” ผมดมฟุดฟิดไปรอบๆตัวเอง ก็พอมีกลิ่นควันแต่มันก็ไม่ได้ฉุนจนหรรษาต้องย่นจมูกขนาดนั้นนี่หว่า
“กลิ่นไข่มึงไง”
“ไข่กู” ผมเผลอกำเป้าตัวเองแล้วแทบจะตาเหลือกลานเพราะจุก แม่ง ตกใจจนเผลอกุมแรงเกินไป
“ไข่เจียวมึงอะ นี่มึงอ่อนต่อโลก ไร้เดียงสาหรือว่าปัญญาอ่อนวะ”มันทำเสียงหงุดหงิด
“แล้วจะกินไม่กิน ไม่กินก็ทิ้ง ไข่แค่ฟองสองฟอง ไม่เสียดายอยู่แล้ว”
“กินก็กิน หิว” มันพูดแค่นั้นแล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินแบบไม่พูดอะไรอีกเลย ไม่รู้ว่าพอกินได้หรือเลือกไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรมันก็กินจนข้าวหมดไปหนึ่งจานและน้ำหนึ่งแก้วละนะ
“อิ่มแล้วใช่มั้ย จะกลับเลยรึเปล่า”
“มึงไล่เลยเหรอ คนที่ไปลากกูมานี่ก็คือมึงเลยนะ เนี่ยเริ่มมืดแล้วด้วย อันตราย”
“อันตรายเหี้ยไร บางทีพวกมึงก็ยกพวกตีกันกลางวันแสกๆไม่ใช่เหรอ”
“ดักคอกูซะไม่มีความดีในตัวกูเลยนะเมต เออ กลับก็ได้วะ”
“กลับดีๆนะ”
“เอ๋า ไม่รั้งกูเลยเหรอ หรือว่ามึงมีธุระจะออกไปไหนรึเปล่า ออกไปพร้อมกูมั้ยล่ะ”
“กูอาบน้ำนอนแล้วเนี่ยนะคือคนที่กำลังจะออกไปไหน มึงยังด่ากูอยู่เลยที่กูใส่ชุดนอนลงมาเจียวไข่ให้อะ”
“เออว่ะ กูลืมเช็ดด้วยนะว่ามึงแอบใส่สาหร่ายลงไปในไข่เจียวด้วยรึเปล่า”
“สาหร่ายเหี้ยไรของมึงเค้าเอามาใส่ไข่เจียว ถึงกูทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นแต่กูก็ตระเวรกินมาทั่วสารทิศแล้วนะเว้ย ไม่เคยเห็นแล้วก็ไม่เคยได้ยิน”
“ไหมจิงจอยไง”
“อะไรวะไหมจิงจอย.........อ๋ออ......ไอ้เหี้ยหรรษานี่มึงคิดว่ากูจะถอนขนเงาะกูใส่ไข่เจียวให้มึงกินเหรอ”
“เออ เหมือนที่เค้าทำเสน่ห์มนต์ดำกันไง ให้ชายรักชายหลงอะ เห็นมึงยิ่งอยากได้กูอยู่”
“ไม่ใช่กูเว้ย แม่กูต่างหาก สงสัยคงผิดหวังที่อยากได้ลูกสาวแต่เสือกได้ลูกชายอย่างกูอะ พอกูพลาดโดนมึงขึ้นขี่ แม่เค้าเลยโวยวายให้มึงรับผิดชอบ สงสัยดูละครตอนค่ำแล้วอิน อย่าคิดมากเลย”
“แต่มันก็เป็นครั้งแรกของมึงไม่ใช่เหรอ ทำไมมึงใช้ชีวิตเสี่ยงได้ขนาดนั้นวะ”
“กูไม่ได้ตั้งใจเว้ย คนเพิ่งเคยกินเหล้า เพิ่งเคยได้แรดอะ มึงเข้าใจมั้ย มันก็ลืมตัวไปบ้าง ลืมระวังไปบ้าง”
“แต่ถ้ามึงถลำเข้าไปในที่แบบนั้น จะปล่อยตัวอย่างนี้ไม่ได้นะกูบอกไว้ก่อน”
“ทำไมอะ มึงก็รู้ว่ากูท้องไม่ได้ ปัญหานั้นไม่มีหรอก”
“มึงไม่ท้องแต่มึงจะติดโรคอะดิ ถ้าคนนั้นไม่ใช่กูนะ มึงก็เสียงมากอะ”
“แหมพูดเอาดีเข้าตัว ถึงจะเป็นมึง กูจะมั่นใจได้ไงอะ มึงมันก็พญาเสือโคร่งของที่นั่นเลยไม่ใช่เหรอ”
“มึงรู้ได้ไง”
“ตอนกูยังประคองสติได้ กูเห็นอะดิ”
“แอบชอบกูตั้งแต่ตอนนั้นก็เลยยอมใช่ปะ”


โปรดติดตามตอนต่อไป

๐ สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณมากๆสำหรับการตอบรับที่ดี และขอบคุณมากที่ยังจำกันได้นะคะ สำหรับคนอ่านใหม่ๆที่เพิ่งเข้ามาแล้วเผลอกดเข้ามาอ่าน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
๐หายไปนานมากด้วยภาระหน้าที่ของชีวิต แต่ก็ยังไม่ลืมว่าตัวเองยังรักการแต่งนิยายอยู่นะคะ แต่งานประจำค่อนข้างยุ่งมาก ตัดขาดคนเขียนออกจากโลกภ่ยนอกเลยก็ว่าได้ อีกอย่าง หยุดทำงานประจำมา 2 ปีแล้ว นอกจากต้องปรับตัวกับงานแล้วยังต้องปรับตัวกับอีกหลายๆอย่างในสังคมออฟฟิศด้วยค่ะ ตอนนี้ทุกอย่างก็ลงตัวแล้ว แต่งานก็ยังคงริดรอนเวลาแต่งนิยายไปเหมือนเดิม พยายามกลับมาแต่ง เพราะมีเรื่องที่ยังคงดองและค้างคากับคนอ่านอยู่ การจะกลับไปแต่งต่อเรื่องที่ค้างไว้นั้น ต้องใช้เวลาทบทวนกันนาน และต้องระลึกด้วยว่าตอนที่แต่งนั้นคนเขียนกำลังคิดอะไรอยู่ คือเป็นนักเขียนที่ไม่ได้วางพล็อตเป็นฉาก จริงๆทุกครั้งที่แต่งนิยาย มักจะได้ชื่อเรื่องก่อน เริ่มเรื่องขึ้นมาได้แล้วก็แต่งต่อไปเรื่อยๆอะค่ะ อีกอย่างตัวคนเขียนเองไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ เลยไม่มีหลักการที่ถูกต้องในการแต่งนิยาย แต่ถ้าแต่งออกมาแล้วคนอ่านชอบก็ดีใจมากค่ะ

๐ แจ้งสำหรับคนอ่านหน้าใหม่นะคะ  คนเขียนเองมีผลงานนิยายที่ลงเล้าเป็นหลักมาแล้วหลายเรื่อง ทุกเรื่องลงให้อ่านจนถึงตอนจบ ไม่เคยลบ เพราะตั้งใจเขียนให้อ่านเป็นหลักอยู่แล้ว ตามอ่านเรื่องเก่าๆได้ในห้องนิยายจบแล้วได้นะคะ หรือจะสอบถามและพูดคุยไร้สาระอะไรกันก็เชิญที่ TRomance's Fanpage จะสะดวกทีสุดและไม่ปั่นนิยายด้วยนะคะ

๐ ต้องขอโทษคนอ่านไว้ล่วงหน้าว่าคนเขียนคงไม่ได้ลงมาพูดคุยหรือโต้ตอบกันคนอ่านในหน้านิยาย แต่ยืนยันว่าตามอ่านทุกความคิดเห็นนะคะ อยากให้คนอ่านระบายความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อนิยายออกมา คนเขียนยินดีรับฟังทั้งในด้านดีและด้านแย่เลยค่ะ
๐ ขอบคุณทุกๆคนมากเช่นเคยนะคะ /ตูนค่ะ (TRomance)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายด้ามเงิน ที่ 10-11-2013 23:30:33

 :impress2: “มึงเป็นคนแรกที่กูเคยเจอนะเมต ที่อวดว่าตัวเองทำอะไรไม่เป็นอย่างภูมิใจอะ”  ชอบประโยคนี้จัง คึคึคึ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 10-11-2013 23:35:08

หรรษาตกผลึกแล้วว่า มาเป็นพี่เลี้ยงหนูเมตดีกว่า ดีกว่าให้หนูเมตโดนชายอืื่่นลากไปปู้ยี้ปู้ยำ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-11-2013 23:40:37

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 10-11-2013 23:42:09

 :-[ :o8: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 10-11-2013 23:48:00

โชคดีจังที่วันนี้หนูนอนดึก :oni1:

เมตน่ารักเว่อ

แล้วหรรษา แกติดใจอะไรใครรึเปล่า ถึงไม่ยอมไปสักที :haun5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 10-11-2013 23:48:34

ตอน 1 ยังไม่ได้อ่านเลย ตอน 2 มาแระ 5555555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-11-2013 23:50:03

สงสารหรรษา ดูท่าจะหลงเสน่ห์น้องเมตเข้าแล้วนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-11-2013 23:55:38

หรรษาคงคิดตามคำพูดของคุณแม่แล้ว
แล้วยอมมาเป็นแฟนให้เมตแน่น ๆ เพื่อการใช้ชีวิตอย่างปลอดภัย
ว่าแต่หรรษาขับรถมาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงว่าจะไปขึ้นแท็กซี่ละ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 10-11-2013 23:58:26

สงสัยหรรษาจะติดใจเมตตาเข้าซะแล้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-11-2013 00:00:27

ตอนแรกขับรถมานี่นา ทำไมบอกว่าเดินไปเรียกแท็กซี่หล่ะ งง ๆ นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 11-11-2013 00:04:18

เรื่องนี้ทุกคนแปลกจริงๆ แม่ชอบหาสามีให้เมตตา เมตตาก็เฉยๆกับการโดนกด หรรษาก็แปลกๆอุตส่าห์กลับมาหาข้าวกินที่บ้านเมตตา :hao7:

ตลกตอนที่เมตตาเทียบการโดนกดกับการมีริดสีดวง. คิดไปได้555 :laugh:

รอตอนต่อไปอยู่น่าา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 11-11-2013 00:24:47

 :katai2-1:

ชอบบบบบบบบบบบบ~
คุณแม่เริ่ดมาก 555555
พูดขนาดนี้หรรษาไปไหนไม่รอดแล้วลูก.

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 11-11-2013 00:37:13

 :z1:
หรรษาติดใจอะไรไม่กลับบ้านสักที
แอบงงตอนที่ว่าเดินไปขึ้นแท็กซี่ ไปทำไม??
เอารถมาไม่ใช่หรอ 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 11-11-2013 00:41:47

เอาอีกตอนจิ  :hao7: อยากรู้ หรรษา จะนอนบ้านเมตมั้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 11-11-2013 00:46:34

พอเห็น TRomance ก็กดเข้ามาอย่างไว
อื้อ หื้อ ไม่ผิดหวัง
สนุกมาก มันส์สุดๆ
มาต่อไวๆนะคะ
 :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 11-11-2013 00:57:41

อิตาหรรษานี่ยังไงนะ

 :m12:

ขำไหมจิงจอย แต่นึกภาพแล้ว เอิ่บบบบ  :oak:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-11-2013 01:52:10

เป็นบทสนทนาที่ลื่นไหลมากทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันแท้ๆและเป็นไปในสถานะการณ์ที่ไม่ปกติด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 11-11-2013 01:56:54

เข้ามาติดตาม เพราะอ่านแล้วติดใจม๊ากมาก  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 11-11-2013 03:23:14

แอบงงปนฮา พาเครียดหน่อยๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 11-11-2013 05:26:10

หนูเมตนี่นะ.. น่าหลอกมาเลี้ยงดูจริงๆ 5555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 11-11-2013 05:26:55

น่ารักอ่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 11-11-2013 05:27:12

เข้ามาเพราะชื่อคนเขียนล้วนๆ  และก็ไม่ผิดหวัง   ตรานี้รับประกันความอร่อย!!!!  แซ่บจี๊ดทุกเรื่อง....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 11-11-2013 05:36:31

นั่นสิแอบมองเค้าด้วย

เลยยอมง่ายๆปะเนี่ย


รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 11-11-2013 06:12:59

     แอบฮาแม่กาญจนาอ่ะ เมตก็น่ารัก

    ขอบคุณคนเขียนที่ขยันอัพค่ะ :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 11-11-2013 07:01:40

แหน่ะเมตตตตตตตตแอบมองเค้าาาาาาา
ตลกสองคนนี้เถียงกันอย่างกะเด็ก555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 11-11-2013 07:57:32

ดูบ้าๆบอๆกันทั้งสองคนเลยนะ 5555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 11-11-2013 08:16:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-11-2013 08:53:41

เมตเป็นอะไรที่ชิลมาก 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-11-2013 08:58:57

คุณนายแม่เลี้ยงดูลูกดีจริงๆ ถึงว่าปล่อยเที่ยวคืนเดียวได้เรื่องเลย55555

ชอบน้องเมต มองโลกแง่ดี ไม่ค่อยคิดมากดี หรือมันไม่คิดเลยกันแน่  :laugh:

หรรษาคงแอบห่วงเมต คงไม่เคยเจอแบบนี้ ทั้งอ่อนต่อโลก ทั้งไม่คิดไร ซื่อๆ เอิ๊กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 11-11-2013 09:00:15

หรรษากำลังคิดอะไร แอบงงนะ
ไม่ได้งงคนแต่งนะครับ งงตัวละคร
คือดูเป็นคนเฉย ๆ กับ one night stand ไม่น่าจะใส่ใจง่าย ๆ กับคำขอของแม่เมตตา
แต่ก็แอบประทับใจจากตอนที่แล้ว
สงสัยนิยายอาจจะไม่ยาวมากรุเปล่านะนี่

สนุกครับ ยังไงก็ติดตามแน่นอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-11-2013 09:42:58

ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าที่หรรษากลับมานี่เพราะหิวข้าวหรืออะไร

แต่ว่า หนูเมตทำไมหนูเป็นคนที่ใช้ชีวิตได้เสี่ยงและอ่อนเดียงสาขนาดนี้

ไม่รู้ว่าหนูอยู่รอดมาจนเจอหรรษาได้ไงจนถึงจอนนี้นะเนี่ย

ยังไงฝากหรรษาอบรมด้วยนะ อิอิ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 11-11-2013 09:50:49

ชีวิตเมตอยู่บนความเสี่ยงซะจริง

ถ้ามีหรรษาเข้ามาช่วยดูแล คงจะดี

เหมือนตอนนี้หรรษาเริ่มๆมีอะไรๆแล้วนะ

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

รับผิดชอบเมตเถอะ พลีสสสสสสสสส 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 11-11-2013 10:13:02

พี่หรรษากลับมาทำไมคะ ติดใจน้องเมตตาหรอคะ หึหึ  :hao3:

ว่าแต่ รถพี่หรรษาหายไปไหนคะ? จอดให้น้องใช้ แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านหรอ อิอิ :P

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-11-2013 10:19:03

หรรษา คงเห็นครอบครัวแปลกๆ แล้วอยากรู้ใช่ไหมว่าถ้าลองเล่นด้วยแล้วจะเป็นอย่างไง

ดีแล้วเบนก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะรักกันยังไง

ขอบคุณค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-11-2013 10:39:06

กินข้าวเสร็จก็นอนค้างด้วยมั้ยอ่ะ จะได้ครบสูตร อิอิ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 11-11-2013 10:47:58

จะว่าไปหรรษาก็เป็นคนพูดมากเหมือนกันนะๆ   :z2:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 11-11-2013 11:04:23

=v=  ชอบจัง  หรรษาเพิ่งเจอคนแบบนี้คงรู้สึกแปลกดีล่ะสิ รับเมตตาเป็นแฟนสักพักอย่างที่คุณแม่ว่าไหมล่ะ ชีวิตจะได้มีสีสันขึ้น 555+  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-11-2013 11:27:58

เมตแอบน่ารักนะเนี่ยยย
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-11-2013 12:16:15

แล้วรถหายไปไหนอ้ะทำไมหรรษาต้องเดินไปโบกแท๊กซี่ แอบงงเบาๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 11-11-2013 12:34:23

 :impress2:

น้องเมต แอร๊ยยยย ช่างเป็นคนที่อ่อนต่อโลกเสียจริง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 11-11-2013 13:04:33

เอ้า ไม่ทันไร น้องเมตคิดถึงหรรษา แล้วเหรอ คุณแม่ยุขึ้นใช้มั้ยเนี่ย
แม่ลูกบ้านนี้คุยกันน่ารักดีจังนะ คุณแม่ดูไม่เห็นเหมือนประเภทที่ขีดเส้นให้ลูกเดินเลยนะ
เมตตา กับคุณแม่ ว่ามึนแล้ว ว่าที่ลูกเขยก็ท่าทางมึน ๆ ไม่แพ้กันนะเนี่ย
กลับมาเพราะหิวข้าวเนี่ยนะ แต่บ้านนี้้ คนนอกเข้ามาได้จนถึงห้องนอนเลยเรอะ
เข้าใจเมตตานะ ว่าชนชั้นกลาง ก็ไม่จำเป็นต้องทำกับข้าวเป็นเสมอไป
แต่ถึงขนาดเปิดเตาแก้ส เจียวไข่ไม่เป็นนี่ เชื่อแล้วว่าแม่เลี้ยงมาแบบคุณชายจริง ๆ  :pigha2:
หรรษาเมตตา ดูไปก็เข้ากันได้ดีนะ แต่ตอนนี้ ยังเหมือนแค่เพื่อนคุยกันเท่านั้นเอง
รอว่าเมื่อไหร่ ทั้งคู่จะเริ่มปิ๊ง ๆ กันซะทีนะ ว่าแต่ ตกลงหรรษายอมรับที่คุณแม่ขอมั้ยเนี่ย
ีรอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 11-11-2013 13:09:58

ติดใจอะไรเมตหรือเปล่า ไม่ยอมไปสักที :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 11-11-2013 14:20:39

หรรษา คงงงหนัก  ขับรถมาจะเรียกแทกซี่ที่หน้าปากซอยทำไม
แล้วหิวนี่ ต้องถึงกะกลับมากินที่บ้านเมต แถมทำท่าจะไม่กลับ
เอ๊ะยังไง ติดใจเมตหล่ะสิ ถึงกลับมาเนี่ยยย :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-11-2013 14:25:40

นอนค้างบ้านเมตเลยก็ได้น๊าาา หรรษา

#อนุญาตแทนแม่ อิอิ >.<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 11-11-2013 14:50:02

555555555 :laugh: แม่ฮาลูกยิ่งฮา แต่คุณลูกเขยนี้จะยังไงต่อน่ะ

 o13 สนุกค่ะ ชอบนิยายของคุณตูนทุกเรื่องเลย

สงสัย? ตอนออกจากอชิวะนี้นั่งรถเบาะแดงไม่ใช่เหรอ ไหงออกไปเรียกแท็กซี่ละ?

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 11-11-2013 15:10:44

เมตมันมองโลกง่ายจริงๆ ให้หรรษามาดูแลก็ดีเนอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-11-2013 15:58:11

นายหรรษาต้องติดใจเมตบ้างแล้วแน่ๆ  :-[

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 11-11-2013 16:09:15

ดูก๊งๆกันเนอะ o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 11-11-2013 17:53:36

เมตชิวจนน่ากลัว
หรรษาไม่ใช่ว่ากะเนียนขอค้างกับเมตหรอกนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 11-11-2013 18:57:06

หรรษากันหละงานนี้ 55555
เหมือนนายหรรษาจะเลือกแล้วนะ ว่าจะเป็นพี่เลี้ยง
ดูจากสภาพแล้ว ท่าจะเหนื่อย 5555
กวนเท้าพอกันเลย สองคนนี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-11-2013 18:57:58

 o13 ชอบน่ารักมากอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 11-11-2013 19:08:24

สนุกๆ อิอิ หลงรักเมตแล้วอะ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 11-11-2013 19:13:17

คิดสาระตะแล้ว หรรษาเลยกลับมาดูแลเมตสินะ

ว่าแต่ หรรษา พกยาแก้ท้องเสียมาใช่ไหม

55555 ไข่เจียวน้องเมตอร่อยมากไหมล่ะนั้น

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 11-11-2013 19:44:03

หรรษาค่ะ มาแบบนี้แสดงว่าหลังรักน้องเมตแล้วใช่ป่ะคะ แต่น้องเมตก็แอบดุๆงงๆนะค่ะ เดี๋ยวก็ยุให้หรรษาเครมอีกรอบซะหรอก
ยกป้ายไฟเชียร์คุณตูน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: vivalasvegus ที่ 11-11-2013 20:00:01

น่ารักทั้งคู่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 11-11-2013 21:20:30

เมตตา น่ารัก แบบเอ๋อๆ ซื่อๆ งงๆ กร๊าก  :laugh:

หรรษา หล่อ กร้านโลก(ไหม) เสเพล เจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ มั่ว(ใช่ป่าว)  :m19: :m13:

คุณแม่กาญจนา มาวินค่ะ คุณแม่น้องเมตมาแปลกแบบ0000 :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 11-11-2013 23:10:47

ย๊าาาาาาาา ชอบง่าาาา
น่ารักดี ชอบทั้งหรรษาชอบทั้งเมตตาเลยล่ะ
แบบเมตตาดูชิวเนาะ ไม่อะไรเลยอ่ะ
หรรษาคิดไรป้ะเนี่ยยย ? แหม่ เค้าแอบคิดนะตัวว
แบบมันกวนๆกันดีอ่า น่ารัก 555555555555555
อุต๊ะะะะ จะว่าไปแล้วว ...
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านนิยายของ TRomance แบบเปิดเรื่องแรกๆเลย
อ๋าาาาาาาาา ประทับใจ ตื่นเต้นด้วย แถมดีใจอีก อุกรั่กๆๆๆๆๆ
(เสียสติไปแล้วววว 5555555)

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 11-11-2013 23:25:56

ท่าทางหรรษา จะหลงน้องเมต ซะแล้วซิ..กวน ๆๆ แบบนี้..รีบมาต่อเร็ว ๆๆ นะคะ รออ่านตอนต่อไปอยู่..คะ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 12-11-2013 01:27:58

ฮาเมตตามาก  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 12-11-2013 13:05:24

คุณนักเขียนคะ
คิดถึงที่สุดเลยค่ะ ในที่สุดคุณก็กลับมา
ฮรืออออออออออออออออ  :sad4:

ดีใจมากๆค่ะที่เห็นผลงานเรื่อใหม่ น้องเมตกับน้องหรรษา นี่ก๊าวใจดีจริงๆ
พล๊อตเรื่องเริ่ดๆ คงเส้นคงวาตามสไตล์คุณ TRomance นะคะ
เห็นว่าทำงานประจำแล้วยุ่งมาก
ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ
รักและคิดถึงเสมอ
ปล.รักและรออาคิเตค เสมอ ชุ้บๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: runma ที่ 12-11-2013 16:47:19

นิยายเรื่องใหม่คุณตูน เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 12-11-2013 17:53:50

เมต มึนๆ ดี

ตามๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 12-11-2013 19:27:33

สนุกจังเมตไร้เดียงสาดี  ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 12-11-2013 19:30:35

เมตจะตอบว่าไงน้า 55 :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: nice13 ที่ 12-11-2013 20:13:48

แหม ยังมีหน้ามาถามว่าเขาติดใจตัวนะหรรษา
แล้วตัวล่ะ ติดใจเขาแล้วดิ ถึงไม่ยอมไปเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Kirimanjaro ที่ 12-11-2013 20:53:51

เห้ย  สนุกอ่ะเรื่องนี้ 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-11-2013 21:17:22

แอร๊ยชอบเรื่องนี้ สนุกมากๆเลย มาต่อเร็วๆน้า  :hao7: :hao7: :impress2: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 12-11-2013 22:38:56

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 3


แกล้งถามมันไปอย่างนั้นเอง

ไอ้เด็กโลกสวยเมตตาธรรมค้ำจุนโลกนั่นยังอ่อนต่อโลกและดูปัญญาอ่อนกันทั้งบ้านเลย
มีอย่างที่ไหน
เดินตามหรรษาเข้าห้องต้อยๆ นอนให้หรรษาสอยเสร็จสรรพ เสือกกลับบ้านไปฟ้องแม่ มิหนำซ้ำยังรวมหัวกันเรียกร้องให้หรรษารับผิดชอบอีก
มีอย่างที่ไหน
ผู้ชายต้องรับผิดชอบผู้ชายด้วยกันเพราะเรื่องผิดผีมีอะไรกันแล้วโดยไม่ตั้งใจ

หรรษาเห็นตั้งแต่มันเดินเข้าผับมาแล้ว หน้าระรื่นยิ้มแปล้เข้ามาเลย มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเด็กเที่ยวหน้าใหม่ กินเหล้ายังกับเด็กหยอดเหรียญสายไหมได้เยอะสุดงั้นแหละ

‘ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย เสร็จกูแน่ เดี๋ยวพี่หรรษาจะได้สอนไก่ให้หัดขันคืนนี้แหละโว้ย’
หรรษานึกถึงความรู้สึกแรกที่คิดกับมันตอนเจอกันในผับแล้วก็อดขำพรืดออกมาไม่ได้
ตอนนั้นหรรษาเห็นแล้วล่ะว่ามันเป็นเด็กใหม่หัดใจแตกที่อ่านง่ายมาก ตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่จนไม่คิดจะระวังตัวเอง ดูแรดแต่ไม่ชำนาญการยังไงก็ไม่รู้ ที่หรรษาลองเดินเข้าไปชนแก้วด้วยไม่ใช่แค่หน้าใสๆของมัน แต่เป็นเพราะเบื่อพวกหน้าเก่าที่เค้าสำรวจยันไส้ติ่งแล้วต่างหาก
“มาคนเดียวเหรอ” จริงๆก็เห็นแล้วว่ามากับเพื่อนสี่ห้าคนและเพื่อนแต่ละคนของมันก็อ่อนเดียงสาจนน่าเป็นห่วงพอๆกัน แต่หรรษาคิดอยู่อย่างเดียวว่า โตๆกันแล้วแยกแยะได้แล้ว ถ้าคิดจะลองแสดงว่าเตรียมใจไว้แล้ว ใครจะไปคิดล่ะว่า

ช่างมันเถอะ!!

โลกนี้อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น หมาออกลูกมามีงวงเหมือนช้างยังไหว้กันเลย ถ้าจะมีใครยอมนอนกับใครง่ายๆแล้วค่อยร้องแร่แห่กระเฌอทีหลังอย่างเมตตาขึ้นมาก็คงไม่แปลก
แค่หรรษาไม่ชินก็เท่านั้น
“มากับเพื่อน” มันตอบก่อนจะมองหรรษาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ววาดเท้าจองพื้นที่เต้นแบบไม่กลัวเลยว่าเด็กที่มาเที่ยวที่นี่ตีนไวแค่ไหน ก็ที่นี่ไม่ใช่ผับเด็กแนวเกาหลีใสๆมาแกะท่าเต้นคัฟเวอร์นะเว้ย ที่นี่มันเถื่อนกว่านั้น ไม่มีคำว่ามิตรภาพ มีแต่ความเมามันและปลดเปล่อยสิ่งที่เราคิดว่ามันคือความทุกข์ เด็กช่างก็แบบนี้ อารมณ์อ่อนไหว ตัดสินอะไรด้วยอารมณ์เสมอ
“แล้วเพลงสนุกตรงไหนอะ” เพลงเพื่อชีวิตดนตรีโฟลคซองเนี่ยนะที่ทำให้พวกมันเต้นอย่างกับเพลงสกาเรกเก้ได้ ในขณะที่คนอื่นๆกลุ่มอื่นๆเค้ากอดคอกันแบบมองตาแล้วเข้าใจ ความผูกพันของคำว่าเพื่อนแทรกซึมเข้าไปทุกอณุขุมขน แต่เด็กใหม่พวกนี้เต้นได้ เต้นได้แม้เพลงที่กำลังเล่นอยู่นั้นชื่อเพลง “ทะเลใจ”
“เมาแล้วอะไรก็สนุกทั้งนั้นอะ นายไม่หนุกรึไง”
“ไม่อะ นี่เมาน้ำแข็งกันรึเปล่า”
“น้ำแข็งจะไปเมาได้ไงเล่า ก็เมาเหล้าเหมือนชาวบ้านเค้านั่นแหละ”
พูดมาได้หน้าไม่อายว่าเมาเหมือนชาวบ้าน ไม่มีชาวบ้านคนไหนที่เมาแล้วเต้นกับเพลงช้าเพื่อชีวิตกันหรอกนะ นอกเสียจากว่ายาที่เพิ่งเล่นกันมาจะดีดกระทันหันแต่ดูท่าทางพวกมันแล้วคงบ้าด้วยละมั้งถึงเมาแล้วรั่วได้ขนาดนี้ แต่ติดว่าไอ้พวกนี้เป็นพวกนักเที่ยวหน้าใหม่ หรรษาเลยเห็นหลายกลุ่มมองพวกมันแบบหมั่นไส้ และคำว่ามันเป็นเด็กสถาบันไหนก็หลุดเป็นคำถามกันมาแบบปากต่อปากและมันก็มาถึงปากหรรษาเข้าจนได้
“มึงรู้มั้ยหรรษาว่าไอ้เหี้ยพวกนี้มากจากไหน หรือเป็นหนอนที่ใครส่งมาล้วงอะไรรึเปล่าวะ กูว่าไม่น่าไว้ใจ” เพื่อนร่วมสถาบันที่เห็นหน้ากันบ่อยๆเวลามาที่เที่ยวแบบนี้ถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหรรษาชวนพวกนี้คุย
“เดี๋ยวกูจัดการเอง” พวกนั้นมีอาการอยากรู้อยากเห็นน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่ามันจะเกิดจากหรรษากันท่าเพราะสนใจใครสักคนกลุ่มนี้ หรือเพราะหรรษารู้จักกับกลุ่มนี้จริงๆ แต่การที่เขาพูดว่าจะจัดการเองนั่นก็เท่ากับป่าวประกาศว่าคนกลุ่มนี้มากับหรรษาและห้ามทำอะไรเกินกว่าที่หรรษาต้องการเป็นอันขาด
ใครๆก็รู้ว่าหรรษาไม่ได้มีหุ้นส่วนใดๆกับผับนี้ แต่ที่นี่หรรษาคุม!!
“ใครแนะนำให้เข้ามาที่นี่เหรอ” หรรษาเลือกถามเฉพาะผู้ชายที่ดูห้าวที่สุดในกลุ่มนี้ ได้ยินเพื่อนเรียกมันว่า ‘เมต’ หรือ ‘เมตมาตะ’ ตอนแรกเขาหลงคิดว่าหมอนี่เป็นเด็กที่มาจากภาคใต้และคงเป็นลูกคนจีนที่มีฐานะคนไหนสักคนในจังหวัดนั้นๆ เพราะคนที่เค้ากำลังสนใจคั่วสำหรับค่ำคืนนี้มีหน้าตาออกไปทางลูกคนจีน ตัวเล็ก ขาว ดูอ่อนแอเกินกว่าจะเป็นเด็กสายอาชีวะอย่างเขาได้ หน้าใสไม่มีสิวสักเม็ด ตากลมโตออกไปทางแขกขาว ดูคมคายกว่าลูกคนจีนทั่วไป บางทีอาจจะเป็นลูกครึ่งลูกเสี้ยวจีนมาเลปากีสถานอะไรก็ได้ เพราะเค้าได้ยินเพื่อนๆคุยกับมันเหมือนเอาคำในภาษาใต้มาใช้พูดกลาง ไม่คิดว่าจริงๆแล้วมันชื่อเมตตา
“กินเหล้าแบบนั้นกลัวเจ้าของร้านไม่รวยรึไง”มันค้อนได้น่าตบกะโหลกมากหลังจากที่หรรษากัดมันจบ ก็เห็นกินเหมือนไม่เคยกินขนาดนั้น สงสารตับมันจริงๆที่ต้องทำงานหนักกระทันหัน
เมื่ออีกฝ่ายออกแนวหยิ่งใส่หรรษา หนุ่มคนดังก็ไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจอีกต่อไป แม้เด็กหน้าสดใหม่อย่างเมตตาจะเป็นที่ถูกใจเพลยฺบอยนักรักก็ตาม
กลุ่มของเมตตาก็ยังคงทำตัวสนุกกันเกินปกติสำหรับสายตาเจ้าถิ่นที่ใช้บริการสถานที่แห่งนี้เป็นที่เที่ยวประจำ แต่สำหรับกลุ่มคนมาใหม่แล้วพวกนี้คงมั่นใจพอที่จะร่าเริงกันตามปกติ ดูท่าทางไม่สนใจด้วยซ้ำว่าทั้งดาวฤกษ์ดาวหางต่างก็มองมาที่กลุ่มดาวลูกไก่เป็นตาเดียว
หรรษากอดอกยืนมองกลุ่มผู้มาใหม่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย แน่ล่ะสำหรับคนอื่นคงมองว่าหรรษาสนใจผู้ชายที่โดดเด่นจนเหมือนเด้งออกมาจากกลุ่มนักเที่ยวหน้าเดิมๆที่แออัดยัดเยียดกันอยู่ในอาคารพาณิชย์สองคูหาแคบๆแห่งนี้อย่างเมตตา
แต่หรรษากลับรู้สึกมากกว่านั้น รู้สึกมากกว่าถูกใจในรูปร่างหน้าตาที่เรียกได้ว่าหล่อคมและดูใสสะอาดกว่าเด็กช่างอย่างพวกตัวเองมากนัก ดูน่ารักน่าทนุถนอมทั้งๆที่หรรษาไม่ได้มีสเปคว่าจะชอบคนประเภทนี้เลยนอกจากสนุกด้วยเป็นครั้งคราว หรรษาคิดว่าคนที่เหมาะกับเค้าจะต้องเป็นคนห้าวๆลุยๆ เผลอๆบางทีสเปคที่หรรษาวางไว้อาจจะดูมาดแมนแข่งกับหรรษาจนแยกไม่ออกว่าใครรับใครรุกเลยก็ว่าได้
แต่เมตตาออกแนวผู้หญิงที่ฟ้ากลั่นแกล้งให้เกิดมาเป็นผู้ชายโดยคงรูปร่างหน้าตาที่สวยหวานเอาไว้แต่สรีระและอภัยวะภายในเป็นผู้ชายทั้งแท่งเลย แต่ความสวยงามภายนอกที่เคลือบเอาไว้ในตัวเมตตานี่แหละที่ทำให้หรรษาต้องเฝ้าระวังตัวเองเป็นพิเศษ ชื่อของเขาค่อนข้างดังในหมู่เด็กช่างด้วยกันและแน่นอนว่าชื่อเสียงที่ดังกระฉ่อนไปทุกเทคโนฯเทคนิคทั่วทั้งกรุงเทพนั้นไม่ได้โด่งดังในด้านที่ดีสักเท่าไหร่ หรือที่ใครๆเรียกคนอย่างหรรษาว่าไอ้อันธพาลนั่นแหละ
หลังจากกระดกแก้วเหล้าที่น้ำแข็งละลายจนเหล้าเจือจางแทบกลายเป็นน้ำเปล่าเพราะตามัวแต่เหม่อคิดอะไรเพลินๆ เมื่อหันกลับไปมองที่กลุ่มของเมตตาอีกทีก็พบว่าคนกลุ่มนี้เมาจนรั่วหนักกว่าเดิมและดูท่าทางจะกู่ไม่กลับจนพวกที่มองอยู่เหมือนกันเริ่มส่งสายตาหากันด้วยความระแวงแล้ว ไม่ใช่ว่าจะปอดแหกอะไรแต่บ่อยครั้งที่ฝ่ายตรงข้ามมักออกกลอุบายอะไรแปลกๆเพื่อเปิดช่องทางให้ได้แก้แค้นให้พวกกันเองง่ายขึ้น มันถูกเรียกว่าเป็นแผนการแก้แค้น ที่พอหรรษาย่างกรายเข้ามาในวงการนี้ก็รู้จักคำๆนี้แล้ว แต่ไม่รู้หรอกว่าต้นตอของความแค้นมันมาจากไหน แล้วทุกรุ่นที่ร่ำเรียนต่อๆกันมาที่วางแผนยกพวกไปตีกันแทบตายนั้นต้องการแก้แค้นให้ใคร ซึ่งเป็นคำถามที่ไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าเมื่อเพื่อนบอกว่ามีเรื่องก็รวมตัวกันออกไปแล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครไปมีเรื่องกับใคร แต่คำว่าเพื่อนร่วมสถาบันนี่มันยิ่งใหญ่มากจริงๆ เหมือนมันถูกฝังไว้ในจิตสำนึกไปซะแล้ว และหรรษาก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้นและที่สำคัญคือหรรษาได้ชื่อว่าเป็นหัวโจกเลยก็ว่าได้
ตอนนี้ร้านเริ่มเปิดเพลงจังหวะเร็วมากขึ้นเป็นจังหวะเหมือนให้โยกแค่พออุ่นเครื่องในร่างกาย แต่กลุ่มเมตตาสนุกข้ามขั้นไปกว่าจังหวะของเพลงเยอะจนกลายเป็นเป้าสายตาแล้วยิ่งดึกร้านก็ยิ่งเร่งเร้าจังหวะของเพลงจนมาถึงเวลาที่ทุกคนรู้ดีว่าเป็นช่วงของพวกที่ ‘พี้ย้า’กำลังดีดได้ที่ และตอนนี้พวกที่ใช้สารเสพติดก็เริ่มหลุดจาดสภาพความคนเป็นกลายเป็นสัตว์ร้ายกันแล้ว
หรรษากินเหล้า ดูดบุหรี่ มั่วผู้หญิง ตีกันกับเด็กสถาบันอื่นก็จริงแต่เขาไม่เล่นยา ทุกคนรู้ดีว่าหรรษาไม่แตะของพวกนี้เด็ดขาด เพราะมันจะทำให้เขาขาดสติและพลาดท่าเสียทีฝ่ายตรงข้ามง่ายขึ้น หรรษาระวังตัวเองพอสมควร เป็นคนนี่หว่า ใครๆก็รักตัวเองกันทั้งนั่นแหละ
ยังไม่ทันที่หรรษาจะตัดสินใจทำอะไรกับกลุ่มคนมาใหม่อย่างกลุ่มของเมตตา หรรษาก็เห็นว่าคนที่ตัวเองสนใจอยู่กระโดดขึ้นไปเป็นนักร้องไม่ได้รับเชิญอยู่บนเวทีแล้ว แค่เดินยังเป็นปูนาขาเกเลย อย่าหวังว่าเสียงร้องเพลงของมันจะมีพรสวรรค์จนคนในร้านต่างพากันเคลิ้มได้ หรรษาเห็นหลายคนเริ่มขยับตัวเองเพื่อเตรียมอาวุธที่พกมา บางก็คว้าแก้วมาถือไว้ในมือ แต่ไอ้เมตตามันยังตาปรือคว้าไมค์มาจ่อปากตัวเองต่อไป
‘ขอให้ฉันได้ร้องเพลงบ้างสักเพลง ฉันไม่เคยคิดร้องเพลงเลยสักเพลง เพลงนี้เป็นเพลงแรกและเป็นเพลงสุดท้าย ในชีวิตของฉันที่คุณจะได้ยินได้ฟัง’
เหล้าแก้วใหม่ในมือหรรษาไม่ได้ชงเข้มเว่อร์แต่อย่างใด เหล้าอึกแรกที่กระดกเข้าไปพุ่งพรวดออกมาจากปากโดยไม่ได้ตั้งใจเป็นเพราะนักร้องไม่ได้รับเชิญบนเวที
ยังไม่ทันที่หรรษาจะเข้าไปถึงตัวเมตตา
เสียงอื้ออึงของพวกที่ไม่พอใจนักร้องหน้าใหม่ดังขึ้นเต็มสองหูจนแยกไม่ออกว่าใครพูดว่าอะไรบ้าง เท่าที่พอจะจับความได้ก็คือ
‘ไอ้เหี้ยพวกนั้นใครส่งมันมากันแน่วะ หลงมาเองก็บ้าเกินคนแล้วกูว่า มันคงได้ร้องเป็นเพลงสุดท้ายแน่ๆคืนนี้ เพราะกูว่ามันต้องจมคมมีดหรือไม่ก็จมกองตีนอยู่ที่นี่แหละ’ ใครสักคนพูดขึ้นมาและคิดว่าคงมีคนคิดแบบนี้อีกหลายคน
‘แต่เค้าว่ากันว่าไอ้หล่อนี่เป็นเด็กหรรษานะเว้ย เห็นคุยกันอยู่เมื่อตอนหัวค่ำอะ’ เสียงใครอีกคนที่พูดขึ้นมาอย่างรู้ดี และเหมือนจะรู้ดีกว่าตัวหรรษาเองซะอีก
‘งั้นกูไปถามหรรษาเอง ไอ้ห่า ไม่อยากตีกันเองเว้ย ถ้าเป็นเด็กหรรษากูก็ไม่ยุ่ง’ หรรษารู้สึกว่าเสียงห้าวๆทุ้มๆเสียงนี้จะเป็นเสียงของไอ้เมื่อย นักเลงหัวไม้ร่วมสถาบันที่หรรษารู้จักดี และมันก็ใช่คนที่หรรษาคิดเอาไว้จริงๆ ไอ้เมื่อยเดินอาดๆมาหาเขาแล้ว ที่สำคัญหมอนั่นรีบเรียกชื่อเขาเอาไว้ตั้งแต่ยังแทรกผู้คนมาถึงตัวเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ
“หรรษา” เมื่อยตะโกนเรียกเมื่อคิดว่าหรรษาคงไม่ได้ยินที่มันเรียกมาก่อนหน้านี้
ดนตรีบนเวทีเลิกเล่นแล้ว แต่เมตตายังคงยึดครองไมค์และร้องเพลงต่อไปโดยไม่สนใจว่ามันไม่ได้เป็นเพลงและมันเหมือนท่องเวทมนต์คาถาภาษาผีบ้าอะไรของมันก็ไม่รู้ คนที่อยู่ในร้านไม่มีใครพอใจ แต่เพราะข่าวลือที่ว่าไอ้หมอนี่เป็นเด็กที่หรรษาคั่วเอาไว้ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งหรือกล้าทำอะไรรุนแรงด้วยรู้ดีว่าพวกพ้องของหรรษามีมากแค่ไหนและไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาตีกันเองเพราะของคบเคี้ยวยามคึกชิ้นนี้ที่หรรษาหมายตาไว้แล้ว
ทั้งๆที่ความจริงคือหรรษาแค่สนใจแต่ไม่ได้ตั้งใจคั่วอะไรใดๆทั้งสิ้น แต่พวกมันเข้าใจว่าอย่างนั้นก็ดี วันนี้วันพระ หรรษาไม่อยากให้ที่นี่นองเลือดหรอก และพวกนั้นก็เมามากยิ่งกว่าหมาซะอีก หรรษาไม่มีนโยบายทำคนที่ไร้ทางสู้หรอก มันไม่คู่ควรกับศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
“หรรษา” คราวนี้เมื่อยมาถึงตัวเขาแล้ว แต่เขากำลังจะถึงเวทีแล้วนี่สิ หรรษาเลยจิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ
“อะไรวะ” เสียงตอบเลยดูไม่ยินดียินร้าย ออกจะหงุดหงิดเลยด้วยซ้ำ
“ไอ้นั่น (จริงๆมันเกือบหลุดออกมาตามสันดานว่าไอ้เหี้ย)แต่เพราะเกรงใจเขาเลยยั้งไว้ทัน) ไอ้ที่อยู่บนเวทีอะ ของหวานล้างปากมึงเหรอวะ” เมื่อยถาม บุ้ยหน้าไปหาเมตตาเต็มๆ
“เออ ทำไม”
“เปล่า กูแค่ถามดู เห็นมันถูกเพ่งเล็งอยู่อะ” มันว่าในเรื่องที่ใครๆก็รู้ หรรษาเองก็รู้เลยคิดว่าจะไปลากคอมันลงมาเอาบุญเพื่อล้างบาปที่เคยทำไว้อยู่นี่ไงล่ะ
“ถ้าเด็กมึงก็แล้วไป แล้วมันเรียนที่ไหนวะ ไม่เคยเห็นหน้า” มันถามต่อ ถ้าลองถามอย่างนี้แสดงว่าไอ้เมื่อยเองก็หมายตาไอ้หมอนั่นอยู่เหมือนกัน
“มึงจะรู้ไปทำไมวะ” หรรษาตอบไปตามสไตล์ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้เมตตามันเป็นใครมาจากไหน เผลอๆหมอนี่อาจจะเป็นเด็กเหลือขอใจแตกมาเที่ยวซะรึเปล่าก็ไม่รู้ แม้ดูจากภายนอกแล้วมันออกจะคุณหนูหน่อยๆก็เหอะ
“กูไม่รู้ก็ได้ แล้วมึงคิดว่าเมื่อไหร่มึงจะเบื่อวะ ดูท่าทางจะจืดๆนะคนนั้นอะ”
“มึงสนใจจะต่อจากกูก็พูดมาตรงๆ ไอ้เหี้ยบอกว่าจืดแต่กูเห็นนะว่ามึงแอบกลืนน้ำลายน่ะไอ้ห่าเมื่อย”
“ก็มันขาวเฉยๆหรอกน่า”
“แค่นั้นเหรอวะ”
“ก็หน้าตาน่ารักดี หล่อ ขาวตี๋แต่ตาโต คม หวาน ดุ”
“เหอะ ไอ้ที่มึงพล่ามมานี่กูว่าครบทุกรสแล้วนะ”
“เหรอวะ แต่ก็เอาเหอะ กูสนใจอย่างที่มึงพูดนั่นแหละ มึงคงสนุกแค่ไม่กี่ครั้ง มึงเบื่อง่ายจะตาย ไอ้เด็กนั่นคงไม่ยับเยินเท่าไหร่หรอกนะ”
“ไว้คุยกันวันหลัง วันนี้กูรีบ”
หรรษาไม่สนใจแล้วว่าไอ้เมื่อยจะรั้งเขาไว้หรือเปล่าแต่ตอนนี้ขายาวๆของเขาก็จ้ำอ้าวเข้ามาถึงตัวเมตตาจนได้ เขาเข้าไปคว้าตัวคนเมามายึดไว้หลังจากที่มันพยายามใช้ขาไมค์เป็นที่ยึด
“มึงเมามากแล้วนะ” หรรษาว่า
“กูก็ว่างั้นเหมือนกัน เมาเหมือนหมาเลย ฮ่าๆๆ” เชี่ยนี่ ด่าตัวเองก็เป็น
“ลงไปได้แล้วไป หนวกหูฉิบหาย ร้องเพลงเหี้ยไรของมึง”
“เพลงออกจะดัง ไม่เคยได้ยินหรือไง ฉานไม่เคยคิดร้องเพลงเลยซ๊ากเพลง พอฉานเมาฉานเลยอยากร้องบ้างซ๊ากเพลง เพลงนี้ เอิ๊ก เป็นเพลงแรก เอิ๊ก เสียงโหวกเหวกโวยวายอะไรวะ หนวกหูจังเลย เมตไม่ชอบเลย ไม่ชอบคนขี้โวยวาย”
“เขาโวยวายที่ไหนกันเล่าไอ้บ้า เค้าโห่ไล่มึงอย่างกับหมูกับหมาต่างหากเล่า ไอ้นี่วอนหาเรื่องตาย เพื่อนมึงนี่ร่วงกลายเป็นศพจะถูกเหยียบตายรึเปล่ายังไม่รู้เลย ไปๆ ลงไปได้แล้ว วอนหาเรื่องจริงๆนะมึงเนี่ย เสือกเปรี้ยวไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“ไปไหนอะ หรรษาาาาาาาาาา”คำสุดท้ายมันเรียกเขาเสียงยานคาง ไม่ได้แปลกใจที่มันรู้จักชื่อเขา หรรษาชินแล้วที่เป็นที่รู้จักของใครๆ
“ไปขึ้นสวรรค์มั้งหรือไปลงนรกดีล่ะ มึงมีแรงเลือกมั้ยว่าเราจะไปที่ไหนกันดี”
“ไปสวรรค์ดิ๊ ไปสวรรค์กันดีกว่า ชั้น7 เลยนะ ฮ่าๆๆ”
“ก็ตามกูมาสักทีสิ คนมองกันใหญ่แล้ว กูไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตา”
“อายเหรอ”
“กูไม่ชอบให้ใครมองเว้ย”
“ก็อย่าหล่อนักสิ พอหล่อมากก็น่าลาก เอ้ย น่ารักน่ามองใครๆก็จ้องจะกินตับ ตับๆๆ”หรรษาชักจะระอากับความรั่วของมันแล้ว
“กูไม่ชอบให้ใครมองโว้ย” พอตะโกนใส่หูมัน มันกลับเรอเถียงซะกลิ่นเหม็นเปรี้ยวเลย
“ทำไมอะ ดีออกเป็นคนดัง ใครๆก็รุมเรียก หรรษาคะ หรรษาขา มามะ หรรษาจ๋าไม่ชอบหรือไงอะ” มันเลียนเสียงผู้หญิงได้สยองมากจริงๆ
“ไม่ชอบ”
“ประหลาดคน ใครๆก็ชอบให้สาวๆเรียกชื่อตัวเองหวานๆ อ้อนๆออเซาะกันทั้งนั้นแหละ”
“แต่กูไม่ชอบ”
“แล้วหรรษาชอบยังไง”
“มึงอยากรู้จริงๆเหรอ”
“อือ จริงๆสิ”
“เรียกว่าผัวจ๋าหรือว่าที่รักครับมากกว่าโว้ย เร็ว ตามกูมาได้แล้ว ก่อนที่กูจะคุ้มกะลาหัวมึงไม่ไหว” แม่งมีใครส่งไอ้ประหลาดนี่มาแกล้งหรรษาหรือเปล่าก็ไม่รู้ คอยดูนะถ้าเป็นอย่างที่คิดพ่อจะเอาคืนให้เดินไม่ได้เลยมึง
หรรษาลากปีกคนเมามาถึงริมถนน เรียกแท็กซี่กี่คันๆก็มีแต่คันที่จอดเพื่อจะส่ายหน้าเมื่อเห็นว่ามนุษย์ไร้กระดูกคนนี้เมาฉิบหายแค่ไหน เพื่อนในร้านต้องออกมาช่วยตั้งหลายคนกว่าจะพาเมตตามานั่งเกาะขาเขาตัวงอเป็นกุ้งอยู่ริมฟุตบาทแห่งนี้ วันนี้หรรษากะเมาเต็มที่และกะจะปี้ให้เต็มคราบซะหน่อย อุตส่าห์ทิ้งรถไว้ที่บ้านแล้วนั่งแท็กซี่มา ใครจะไปคิดว่าจะมาเจอภาระเอาดาบหน้าอย่างนี้ล่ะ
“จะไหวเหรอวะหรรษา หรือว่าคืนนี้มึงอยากลองของแปลก”
“ของแปลกอะไรวะ”
“อ้าว แทนที่มึงจะเห็นน้ำกระฉูดมึงอาจจะต้องเห็นอ้วกกระฉูดแทนนะเว้ย” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“อ้วกใส่หน้านี่กูกระทืบไส้ไหลจริงๆนะ รถมาอีกคันนึงแล้ว เรียกให้กูที แม่งเรียกกี่คันๆก็ไม่รับ ไม่รู้แม่งจะรอรับใคร”
“เค้าคงกลัวเด็กมึงอ้วกใส่รถเขาอะดิ”
“เออ ไม่รู้กะกลัวอะไรนักหนากะอีแค่อ้วก”
“เครื่องทำมาหากินเค้าเว้ย ใช่จะรับมึงคนเดียวแล้วรวยเลยนี่หว่า”
“เทศน์กูตอนนี้เนี่ยนะ กูยิ่งหงุดหงิดอยู่” หรรษาเริ่มหัวเสีย แต่พอเห็นว่าแท็กซี่คันที่เพื่อนเพิ่งเรียกให้พยักหน้ารับแล้วกดไฟสตาร์ทมิเตอร์ หรรษาถึงได้ยัดร่างไร้วิญญาณนี้เข้าไป
“เงียบจัง หายไปไหนกันหมด ทุกคนทิ้งกูไปหมด ไหนว่าเพื่อนกันไง แล้วทำไมทิ้งกู ฮือออออออ”
พอได้อากาศเย็นๆสบายเนื้อสบายตัวเข้าหน่อยศพก็เริ่มจะพูดได้และเริ่มจะโวยวายให้หรรษาได้รำคาญแล้ว เขาผลักหัวเมตตาให้ไปพิงประตูรถฝั่งที่มันนั่งอยู่ นึกขำที่มันคิดว่าถูกเพื่อนทิ้ง อันที่จริงแล้วไม่รู้ใครทิ้งใครกันแน่ วันนี้เมตตารอดพ้นส้นตีนของมัจจุราชมานับร้อย แต่เพื่อนมันจะเป็นไงบ้างนี่สิ เผลอๆตายฟรีในร้านซะละมั้ง
“ไอ้ห่านี่ก็เมาไม่รู้เรื่อง กินเหมือนไม่เคยกินงั้นแหละ ตะกละจริงๆ”
หรรษาบอกให้แท็กซี่พาไปยังอพาร์ทเม้นต์ที่เขาเช่าเอาไว้ จริงๆจะบอกว่าเป็นสถานที่ที่เอาไว้สนุกส่วนตัวก็ว่าได้เพราะจริงๆแล้วหรรษาอยู่บ้าน แต่เพราะขี้เกียจทะเลาะกับพ่อเขาเลยมาเช่าห้องนี้เอาไว้ เมื่อถึงปลายทางหรรษาก็อดที่จะถามตัวเองไม่ได้ว่า หิ้วไอ้บ้านี่มาทำไม มันจะไหวเหรอวะ เผลอๆหรรษาเหนื่อยฟรีคนเดียวอีกแน่เลย
ลองเขย่าตัวมันดูมันก็ผงกหัวขึ้นมา
“ถึงแล้วเหรอ ที่นี่ที่ไหนอะ” มันเริ่มมีพลังขึ้นมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะดีสักแค่ไหนนะ ไม่กล้าหวังกะคนอย่างแม่งเลย
“ทางขึ้นสวรรค์” นึกว่ามันจะตาค้างตกใจที่หรรษาตั้งใจพามานอนด้วยแต่มันกลับหัวเราะคิกคักเหมือนขำหรือไม่ก็ถูกใจนักหนา
“กร้านโลกกว่าที่คิดนะมึง” หรรษาหลอกด่าแต่มันก็ยังยิ้ม ยิ้มหวาน
ลงมาจากรถแท็กซี่ คราวนี้หรรษาแค่พยุงให้มันเดินตรงทางเท่านั้น เพราะมันเริ่มจะเดินได้แล้ว แอร์รถเย็นจัดช่วยได้มากจริงๆ
“เข้ามาสิ” พอไขประตูห้องเปิดไฟเปิดแอร์แล้วก็เรียกมันเข้ามา มันก็เดินตามมาแบบง่ายๆ เชื่องๆ
“อาบน้ำไหวมั้ยวะ” หรรษาถาม เขาไม่ชอบนอนกะคนที่มีแต่เหงื่อเหม็นเหล้าติดตามตัว ใครที่มานอนกับหรรษาถ้าไม่อาบน้ำก่อนมีหวังถูกถีบให้ไปนอนที่ทางเดินหน้าห้องแน่ๆ
“ไหวสิ เดี๋ยวอาบเองแต่เปิดน้ำรดตัวให้หน่อยนะ” มันต่อรอง
“มึงขอขนาดนี้ก็ไม่ต่างจากให้กูอาบให้แล้วล่ะ” มันเสือกหัวเราะร่าอีกแน่ะ
“สนุกจังเลยนะคืนนี้ รู้ว่ามันแบบนี้ใจแตกตั้งนานแล้วไอ้เมตเอ้ย” มันพูดกับตัวเองเสียงสูงปรี๊ด
สุดท้ายหรรษาก็ต้องมาช่วยเอาน้ำรดตัวมันจริงๆ นี่มึงหื่นจนต้องลงทุนขนาดนี้เหรอวะหรรษา หิ้วคนเดิมๆมาก็ได้กินไปยกนึงแล้วมั้งป่านนี้ เสือกอยากลองของใหม่แล้วเป็นไงล่ะ ลำบากสิ้นดีเลยจริงๆ ในหัวกำลังคิดต่อว่าตัวเองมั่วไปหมด มือก็ต้องเอาผ้าขนหนูซับน้ำจากตัวของหมอนี่ เมตตาเห็นผู้ชายตัวขาว ขาวมากแบบคนสุขภาพดีที่ไม่ออกแดดเลย คงไม่เคยผ่านการสังเคราะห์แสงเลยมั้งเนี่ย เพราะน้ำอุ่นที่รดลงบนเนื้อขาวโพลนทำให้เลือดที่สูบฉีดค่อยๆกระจายสีสรรไปบนตัวเด็กหนุ่มจากที่อมชมพูบางๆกลายเป็นชมพูเข้มยิ่งขึ้น
ความต้องการในร่างกายไม่เคยต้องรออะไร หรรษาดึงร่างสุกปลั่งขึ้นมานั่งบนตัก บดจูบบนปากบางอย่างหื่นกระหาย เมตตาตกใจสะดุ้งกับความใจร้อนของเขา แต่มันก็หยุดนิ่งและทิ้งตัวลงบนตักหรรษาเหมือนเดิมเมื่อเขาลูบไล้ไปทั้งตัว มือร้อนทำให้อีกคนสั่นเบาๆ และรุนแรงขึนเมื่อหรรษากดจูบไปตามลำคอและลาดไหล่ ฟันคมขบเบาๆที่หัวไหล่กลมมนจนอีกคนต้องสูดปากขึ้นมา
“ไหนลองทำบ้างสิ” หรรษากระซิบเสียงพร่าด้วยว่าอารมณ์พุ่งทะยานไปไกลแล้ว แต่จู่ๆความสำราญที่ได้รับก็เหมือนถูกกระชากให้กลับมาที่จุดเดิมเมื่อเจอคำถามของอีกฝ่าย
“ทำอะไรอะ” นี่แม่งแกล้งไม่รู้จริงๆหรือเล่นท่าให้น่าตื่นเต้นวะเนี่ย
“ก็เราทำอะไรกันอยู่ล่ะ”
“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าเสียวดีอะ”
แม่งตอบมาตรงๆขนาดนี้แล้วจะให้หรรษารีรออะไรอีก บทรักอันร้อนแรงแทบจะเหมาแบบรวดเดียวจบในห้องน้ำซะด้วยซ้ำ แต่วันนี้หรรษาใช้แรงกับมันมามากพอแล้ว เขาอยากมีอะไรบนที่นอนดีๆ ไม่อยากเล่นท่าที่ห้องแคบๆแห่งนี้ให้ปวดหลัง
“คอสเพลย์ไร้เดียงสาได้แนบเนียนจังเลยนะ แต่แบบนี้พี่หรรษาเรียกว่ากินแรงนะหนู”
ที่หรรษาต้องแขวะมันซะขนาดนี้ก็เพราะไม่ว่าหรรษาจะทำอะไรมีแต่เสียงครวญครางเท่านั้นที่เร้าใจ แต่แม่งไม่ได้ตอบสนองหรือรุกรานรุกไล่อะไรหรรษาเลย จริงๆมันก็แอคชั่นกลับมาบ้าง แต่เหมือนเป็นการสนองตอบแบบไม่มั่นใจ
“พร้อมยัง” หรรษากระพร่าถามชิดกับหู ขบเม้มเบาๆที่ติ่งหูให้อีกคนส่งเสียงซี๊ดออกมา แต่ว่าเมตตาไม่ทันจะได้ตอบอะไร ปลายนิ้วก็จ่อรอที่ปากทางเข้าแล้วเรียบร้อย
“โอ๊ย” มันร้องขึ้นมาและแทบจะกระโดดออกจากตักเขา
“เจ็บเหรอ นิ้วเดียวเองนะ”
“จะ เจ็บสิถามได้”
“งั้นต้องใช้เจลตั้งแต่นิ้วเลยมั้ง”
หรรษาปล่อยมันนอนแผ่หราอยู่บนเตียงพร้อมๆกับเสียงหอบหายใจพร่าสั่น เขาค้นลิ้นชักหาตัวช่วยแบบรีบร้อน มันมาไกลขนาดนี้แล้ว มันไกล้เวลานั้นเข้ามาทุกทีแล้ว คืนนี้เป็นคืนที่ทั้งสนุกทั้งเหนื่อย สนุกตรงที่ต้องสอนให้อีกฝ่ายตอบสนองอย่างที่หรรษาต้องการ เหนื่อยเพราะอีกคนนึงเมาและเหมือนแม่งไม่เชี่ยวชาญทางด้านนี้เลย แต่ก็อยากลองประมาณนั้น แล้วเวลาที่มันจะได้ลองก็มาถึง หรรษาลูบไล้เล้าโลมอย่างเชี่ยวชาญ ดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังอยู่ในห้วงของความสับสน บางครั้งที่เขาเข้าถึงจุดสัมผัสรัญจวนมันก็โผเข้ามาหาบดเบียดให้ความต้องการของเราทั้งคู่พุ่งพล่าน แต่บางครั้งมันก็ถดตัวหนีเหมือนอยากหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ เหมือนหยุดอยู่ที่กลางทาง เป็นกลางทางที่จะไปต่อก็ไม่กล้า จะหันหลังกลับมันก็มืดมิดไม่เห็นซะแล้ว
“เอาไง จะหยุดแค่นี้รึเปล่า กูจะได้ไปเข้าห้องน้ำคนเดียว” เสียงหรรษาห้วนและส่วนหนึ่งก็หงุดหงิดด้วยอารมณ์ที่คั่งค้าง
“ไปสิ ไปต่อ ก็แค่กลัวอะ ยังไม่เคยนี่หว่า” มันบนอุบอิบอยู่กลางหน้าอกของเขา หรรษาหลุดขำออกมาตอนเข้าด้ายเข้าเข็ม ถึงแม้เมตตาจะบอกว่ามันเพิ่งจะครั้งแรก แต่สำหรับคนที่ผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชนเช่นเขา คำพูดเมื่อกี้มันคือประโยคฮิตของพวกที่อยากอัพค่าตัวก็แค่นั้น จะมีใครสักกี่คนที่ยอมนอนกับคนที่ไม่รู้จักกัน ยอมมอบครั้งแรกให้กันโดยไม่มีความผูกพันใดๆ
ไม่มีหรอก
ไม่เคยมีใครทำอย่างนั้น
เมตตาก็คงจะเหมือนกัน
เหมือนทุกๆคน
แม้ในใจจะคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ความจริงที่ปรากฎออกมาและทำให้หรรษาใจหายเล็กๆคือเมตตาจิกบ่าเค้าแน่น เสียงครางที่ดังออกมามีส่วนที่บอกว่าคนตัวเล็กเจ็บแต่ก็ปะปนด้วยความสุขที่ถูกปรนเปรอลงไป เลือดค่อยๆไหลซึมออกมา ไม่ได้มากมายเหมือนน้ำป่าไหลหลาก แต่แค่นั้นก็ทำให้ใจหายได้ หรรษาเป็นนักเลง เป็นเด็กช่าง เป็นอันธพาล แต่ก็เป็นคนๆหนึ่งเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่หรรษาจะไม่ชอบเลือด ไม่ได้กลัวนะ แค่ไม่ชอบ เขาเลยออมแรงกระแทกกระทั้นให้เบาที่สุด เล้าโลมให้อีกฝ่ายผ่อนคลายมากที่สุด แล้ววาระแห่งการเดินทางไปสู่ดินแดนหฤหรรษ์ก็มาถึงที่หมาย
ความรู้สึกดีๆมีขึ้นมากมาย หากไม่ถูกทำลายลงด้วยแผนการที่หรรษาไม่คิดว่าจะมีใครทำ ถ้าหรรษาเจอเมตตาที่ผับเดิมอีกเขาคิดว่าตัวเองก็คงจะสานต่อความสัมพันธ์อันดีกับมันแล้วแท้ๆ แต่พอเจอแผนที่ยอมมีอะไรกับเขาเพื่อเรียกร้องเอาความรับผิดชอบละก็ หรรษาก็จะรับผิดชอบจนลืมกันไม่ลงเลยเหมือนกัน
หรรษาคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนจะมีคนวิ่งหน้าตั้งมาให้เขารับผิดชอบแล้วก็รู้สึกเกลียดแต่ก็อยากลองเป็นแฟนเมตตาดูสักทีเหมือนกัน คนที่แม่มันอยากให้ไปรับผิดชอบลูกชายนั้นผลลัพธ์ของมันจะเป็นยังไงในเมื่อชีวิตของเขายังเอาแน่เอานอนไม่ได้ จะมีใครสักกี่คนที่จะมาทนอยู่กับหรรษาได้ จะมีใครคนนั้นในเหรอนี้เหรอวะ
หรรษาก็อยากรู้เหมือนกัน


โปรดติดตามตอนต่อไป

๐ สวัสดีค่ะ ตอนที่แล้วทำเอาหลายคนงงเรื่องพระเอกเอารถมาแต่ดันกลับแท็กซี่ ส่วนนี้คนเขียนพลาดเองนะคะ ขอบคุณคนที่ช่วยดูให้ด้วยนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนมากเลยที่เข้ามาอ่าน โดยเฉพาะคนที่บอกว่ารอคอยการกลับมาของคนเขียนนี่ทำให้ขยันขึ้นมาเลยค่ะ รู้สึกมั่นใจมากขึ้น แต่ก็ยังวางใจไม่ได้นะคะ ก็ยังต้องฝึกฝนต่อไป เพราะยังมีจุดที่พลาดอยู่เยอะเลย อยากให้ช่วยกันติดตามความรักของคู่นี้นะคะ ว่าจะเจออะไรกันบ้างในอนาคต แล้วทำไมคุณนายกาญจนาถึงได้ตัดสินใจอะไรแปลกๆแบบนี้ รับรองว่ามันมีเหตุผลของมันค่ะ
๐ ยังพบเจอและคุยเล่นกันได้ในแฟนเพจเช่นเคยนะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 2 P.3 [2013-11-10]
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 12-11-2013 22:41:54

สุดยอดคุณแม่ !!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 12-11-2013 22:44:03

 :-[ :o8: o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-11-2013 22:52:04

 :ling2: ลงทุกวันได้มั้ยนิ
หรรษาเอ้ย งานนี้เจอเนื้อคู่แล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 12-11-2013 22:53:10

เจออานุภาพความซื่อของน้องเมตเข้าไปเลยนะเนี่ยพ่อหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 12-11-2013 22:56:34

มาต่อแล้ว ลื่นไหลมากเลย
มาต่อไวๆอีกนะคะ
สนุกมาก น่าติดตาม
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 12-11-2013 23:01:22

อั๋ยยะ  หรรษาคิดซับซ้อนกว่าที่คาดไว้นะเนี่ย  :really2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 12-11-2013 23:03:22

อ่อ มันมีที่ไปที่มาอย่างนี้นี่เอง

หรรษาคือฮีโร่นะ o18

อยากรู้ถ้าคบกันเป็นแฟนจะเป็นไงต่อ ต้องหนุกแน่ๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 12-11-2013 23:16:08

รอต่อค้าาาาา ลงเร็วๆ ได้มิอ่ะ 555 :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 12-11-2013 23:19:39

 :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-11-2013 23:25:17

แอร๊ยยย
พี่หรรษา เริ่มชอบพี่ขึ้นมาอีกหน่อยละ
อยากรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก
ขอบคุณคนเขียนค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 12-11-2013 23:28:35

 :hao3:  หรรษา รับผิดชอบจนตัวเองลืมไม่ลง ระวังเหอะ

เมตดูซื่อๆไม่เคยคิดไรมากเลยดูท่า แบบแล้วไง? ช่างมันเถอะ ....นิสัยคล้ายตัวเองน่ะเนี้ย555555 ก็จะให้ทำไรละเนอะเหนื่อยเปล่ามั้ย(เจ้บ่นน่ะ<_<!)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 12-11-2013 23:32:46

สรุปหรรษาจะเอาไงอ่ะ...อย่าร้ายกับเมตเลยนะ
สงสารเด็กเพิ่งหัดเดิน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 12-11-2013 23:33:08

 :katai4: รอตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-11-2013 23:38:14

เหตุการณ์แรกเจอเป็นแบบนี้นี่เอง
หรรษานายสนใจไอ้หน้าขาวตาคมแต่แรกนี่หน่า  o18

บวกเป็ด

รอตอนต่อไปนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 12-11-2013 23:45:24

จะรับผิดชอบจนลืมกันไม่ลง  :a5:   มันต้องทำยังไงเหรอ วานหรรษาช่วยบอก  :hao6:
แต่หรรษาคิดมากไป เพราะจากที่เห็น น้องเมตมันไม่เคยคิดอะไรเลย 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 12-11-2013 23:52:05

ชิชะหรรษา !!
แล้วจะรู้ซึ้งถึงรสเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 12-11-2013 23:59:52

มาต่อแล้วววววววววววววววววววววว
อยากอ่านต่ออีกอย่างแรงอ่ะ ชอบมาก น้องเมตมึนได้ใจ 555  :pandalaugh:

รอร้อรออออออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 13-11-2013 00:06:41

ก็ว่าทำไมถึงยอมง่ายๆ มันก้น่าสนุกจริงๆอะแหละ ถ้าไดืเป็นแฟนกับเมต มีแต่เรื่องให้ ฮาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 13-11-2013 00:11:58

หรรษาคงขาดความรักจากครอบครัวใช่ไหมเลยกลายเป็นคนแบบนี้ (เดาๆ) แบบทำตัวเพลย์บอยเกเรไปวันๆ
เมตตาก็อ่อนต่อโลก แต่ไม่อ่อนแอ ต่อปากต่อคำกับพระเอกได้ชอบตรงนี้
 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 13-11-2013 00:16:02

หึหึ หรรษา เด๋วก็รู้
ลองคบรับลองได้งเมตแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 13-11-2013 00:29:37

มันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
ของจริงคือหลังจากหรรษาตกลงคบเมตตาสินะ
ชอบมากๆเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: NCJung ที่ 13-11-2013 00:40:24

หรรษา อย่าโหดกับหนูเมตตามากนักนะจ๊ะ เพลาๆมือบ้าง คึคึ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 13-11-2013 01:26:55

หรรษา ได้รับผิดชอบ ยาวแน่ ๆๆ ..มาต่อเร็ว ๆๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 13-11-2013 02:02:08

ฮาเมตมากกกกกกก 5555555
ชอบค่ะน้องเมตน่ารักกกกก ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 13-11-2013 02:17:09

เอาเลยๆ รับผิดชอบเมตตาเลยนะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-11-2013 02:57:39

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 13-11-2013 04:05:11

อ๊า! เรื่องใหม่  :oni1:

มันดูเหมือนสนุกสนานเฮฮาปาจิงโกะ แต่มันก็แอบน่ากลัวอยู่นะ  :hao4:

คนชอบเสพดราม่าอาการกำเริบ มโนไว้ก่อน  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 13-11-2013 04:57:36

มาฟังด้านหรรษาบ้าง



นี่ใจแตกวันแรกกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยนะ




รออ่ารตอนต่อไปคร้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-11-2013 05:36:45

จะเป็นเมียพี่หรรษาต้องอดทนสินะ :katai1:
แต่แหม การพบกันครั้งแรก น่าประทับใจจริงจริ๊ง :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 13-11-2013 05:58:16

เดี้ยนว่า หรรษาติดกับดักความน่ารักของน้องเมตแล้วแน่นอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 13-11-2013 06:51:35

หรรษานิสัยอะ ล่อลวง 5555
คราวนี้มีเมียชื่อเมตตาตลอดชีวิตอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 13-11-2013 07:00:08

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-11-2013 07:25:29

ก็ลองซิจ้ะนะจ้ะ มันจะไปยากอะไรทำไมไม่ลองซักที แล้วสุดท้ายหรรษานั่นแหละที่จะ"รัก"เมตหัวปักหัวปำ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 13-11-2013 07:39:59

สงสารเมตเลย ถ้าหรรษาคิดแบบนี้ เมตจะต้องเจออะไรบ้าง ?!!

หรืออาจจะกลับกัน อาจต้องสงสารหรรษาแทนที่ต้องเจอกับแม่ลูกคู่นี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 13-11-2013 08:25:33

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 13-11-2013 09:14:22

 :impress2: รอตอนต่อไปค่ะ

เมตตาน่ารักเว่อ :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-11-2013 09:36:24

แล้วจะได้รู้กันนะหรรษา อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 13-11-2013 10:19:54

เรื่องราวของหรรษาเมตตาน่าสนใจจริง ๆ ค่ะ
แอบอยากรู้เหตุผลของคุณแม่ด้วย

ติดตามค่ะ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 13-11-2013 12:07:31

พ่อลูกคู่นี้จะเอาฮาไปไหน :angellaugh2: พ่อนกก็ขวางเหมือนรู้
สงสารเฮียเลยอ่ะ :sad4: ยังไม่ได้ใกล้ชิดหนูเท่าไหร่จะต้องไปซะแล้ว
แล้วพี่สิบกับน้องเบียร์ล่ะ ฮู้ววว :serius2: อยากรู้ไปหมด........
 :เฮ้อ: รออออ....ตอนต่อไปละกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 13-11-2013 13:26:57

หรรษาตกหลุมเมตตั้งแต่แรกแล้วสินะ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-11-2013 13:28:27

หรรษา สนใจน้องเมตตั้งแต่ยิ้มแป้นเข้าผับแล้วเหรอเนี่ย แต่มาน้องแรดได้ไง ชิชิ  :m16:
แต่เท่ากับ หรรษาช่วยปกป้องน้องเมตและผองเพื่อนไว้ ไม่ให้โดนรุมใช่มะ เท่ห์นะเนี่ย
น้องเมต เมาแล้วรั่วสุด ๆ เลยนะ ฮาอ่ะ ด่าตัวเองก็ได้ด้วย  :pigha2:
นี่แสดงว่า หรรษา เชื่อแล้วสินะว่าตัวเอง เป็นคนแรกของน้องเมต แถมรู้สึกดีจนอยากสานสัมพันธ์ด้วย
แต่กลายเป็นว่า พอน้องเมตมาขอให้รับผิดชอบ หรรษากลับคิดว่าเป็นแผน และไม่พอใจซะงั้น
แต่ก็จะยอมเป็นแฟนน้องเมตให้สินะ อืม ๆ อยากพิสูจน์รักแท้ใช่มั้ยเนี่ย แสดงว่าชีวิตครอบครัว
ของหรรษา คงไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่สินะ ไม่เป็นไร ได้แฟนอย่างน้องเมต และแม่ยายอย่างคุณแม่กาญจนา
รับรองชีวิตหรรษาคงมีความสุข หรรษาสมชื่อแน่ ๆ รอตอนต่อไปค่ะ เค้าจะเป็นแฟนกันแล้วววว :m11:
ขอบคุณคนเขียนค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 13-11-2013 13:43:14

สรุปแล้ว คุณกาญจนาชนะเลิศค่าาาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 13-11-2013 13:53:11

เมตเอ้ยยยเมาแล้วไปยั่วหรรษาโดยไม่รู้ตัว :hao7:

เลยได้สามีไปซะเลย555

คุณแม่คิดอะไรอยู่น้าา รอตอนต่อไปดีกว่า555 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 13-11-2013 14:31:02

ไม่เท่าไหร่เลยนะหรรษา  :o9:
เดี๋ยวเห๊อออออออ เจอพลังคนหน้ามึนอย่างน้องเมตเข้าไปแล้วจะรู้
คนที่คิดเยอะมาอยู่กับคนไม่คิด....คนช่างคิดนี่สิจะเเย่ก่อนเพื่อน เดี๋ยวก็รู้วววว หึหึหึ :m14: o3

เฝ้าติดตามอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแต่ตามติดชิดขอบจอทุกสถานการณ์
เเรงกายเเรงใจจากเราให้คนเเต่งไม่มีหมดจ้าาาาาาาา  :L2: :กอด1:

ปล.นายหรรษา เราไม่ชอบที่นายคิดแบบนั้นกับเมตเลย  :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 13-11-2013 14:56:13

แกนั้นแหละจะหลงเมตตา!!!!!!!!
แอบไม่ปลื้มความคิดหรรษา ทำไมต้องมองว่าเมตดูเป็นงู้นเป็นงี้
แกเอาเค้าแล้วแกไม่รู้หรอว่านั้นครั้งแรก!!!! ฮ่วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 13-11-2013 15:23:28

ชอบมุมมองความคิดของเมตนะ o8 มีความคิดที่แปลก...แต่ดี :laugh3: o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 13-11-2013 15:58:46

หุหุหุ เราว่าเมตทนได้นะ หึหึ
ย๊าาาา ชอบบบ
รอต่อนะคะ ;D

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 13-11-2013 17:28:39

เอาล่ะสิ เอาล่ะสิ เอาล่ะสิ  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 13-11-2013 17:46:45

หรรษาคิดจะเล่นๆกับเมตหรอ  :oni3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 13-11-2013 18:07:04

ชอบๆรอๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 13-11-2013 19:04:56

เราว่าหรรษาแหละจะหลงเมตหัวปักหัวปำ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 13-11-2013 19:56:08

 :o9: คนแก่หลงรักครอบครัวนี้ซะแล้ว

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 13-11-2013 20:16:35

อยากรู้ก็ลองใช้ชีวิตกับเค้าดูดิหรรษา


แล้วชีวิตนายจะเปลี่ยนไป  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 13-11-2013 21:01:05

 :mc4: เรื่องใหม่ มาติดตามแล้นนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 13-11-2013 21:02:22

นายหรรษาคะ ตกลงว่าเธอจะดีหรือเธอจะร้าย
แต่ก็นะ ไอ้น้องเมตนี่มันน่ารักจริงจัง
รอตอนต่อไปค่ะ!!
 :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 13-11-2013 22:25:44

มาตามอ่านแล้วค้าาา

รอตอนต่อไปค่ะ  จะเป็นไงนะรักฉบ้บมึนๆ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 13-11-2013 23:10:45

รอ!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 13-11-2013 23:27:32

สงสารเด็กหัดใจแตกวันแรกก้อเจอดีเลย ^^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 13-11-2013 23:30:04

อร๊ายยๆ อ่านสองตอนรวดเลยค่ะ
พออ่านต่อกันแบบนี้ก็รู้เลยว่าความคิดสองคนนี้ต่างกันมากกกกก
แต่เหมือนจะตกหลุมกันและกันตั้งแต่แรกเลยนะคะ หึหึ
ดูแลเมตดีๆ นะหรรษา  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 14-11-2013 00:11:15

เหยดดดด ความเป็นมางี้นี่เอง //ฮา

ตามๆ มาลงบ่อยๆเน้อ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-11-2013 12:38:07

มันจะไปกันรอดไหมเนี่ย  :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 14-11-2013 13:00:45

แบบนี้นี่เอง
หรรษาระวังนะ จะหลงเมตแบบไม่รู้ตัว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 14-11-2013 16:53:35

สนุกมากกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เมตลูกหนูจะมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้วน่ะ

รอตอนต่อไปค่ะ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 14-11-2013 18:20:47

รอคะรอรอ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-11-2013 19:55:17

ชอบความคิดความอ่านของเมตตากับหรรษาจังเลยค่ะ คุณเซฯ ขยันอัพ คุณทีขยันเขียน น่ารักทั้งผู้โพสต์ผู้เขียนเลย เอาเป็นว่าอยากรู้จังว่าเรื่อง "แฟน" จะเป็นอย่างไรต่อไป  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 14-11-2013 21:57:20

ฮา   ง่ายจัง แค่ให้เป็นพี่เลี้ยง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 3 P.5 [2013-11-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 14-11-2013 22:40:02

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 4

แม่กำลังยัดเยียดผมให้อยู่ในเงื้อมือของนินจา

จริงๆนะ มันทำให้ผมรู้สึกสับสนมาก

คุณนายกาญจนาเดินเข้าบ้านมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเฉิดฉาย ผมถูกดัดให้เป็นลอนสยายทั่วทั้งแผ่นหลัง มีน้ำหนักและขยับขึ้นลงตามจังหวะที่ก้าวเดิน เป็นม่ายสาวพราวเสน่ห์ที่สวยมากจริงๆ แต่แม่ก็ไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาจีบแม่ก็ได้แค่รับไมตรีเขาไว้อย่างเพื่อนหรือคนรู้จักเท่านั้น แต่ทำไมแม่ถึงได้อยากให้ผมคบกับไอ้นินจาเข้าใจยากนั่นก็ไม่รู้ มีอะไรกันแค่ครั้งเดียวเอง
“เป็นอะไรอะเมต ท้องผูกเหรอ”
“ท้องผูกอะไรกันล่ะแม่ ลูกเขยสุดหล่อของแม่อะ โผล่มาตอนแม่ไปร้านเสริมสวยอะดิ” แม่เลิกคิ้วสูง แทบจะลืมไปเลยว่าเพิ่งไปร้านเสริมสวยมา แม่ทิ้งข้าวของทุกอย่าง รวบชายกระโปรงแล้วนั่งยองๆตรงหน้าผม ไม่ได้ตกใจจนกระโดดหนีกับท่าทีของแม่หรอก ผมชินแล้ว
“หรรษากลับมาหาแกเหรอ เห็นมะ แม่ว่าแล้วมันต้องติดใจ ของสดๆใหม่ๆ ใครๆก็ชอบ แล้วไง เมตเล่นตัวเปล่า”แม่ตบเข่าฉาดถามผมแบบลุ้นๆ คือลุ้นมาก จนมากเกินไปด้วยซ้ำ
“ติดใจอะไรกันล่ะแม่ มันมาขอข้าวกินน่ะสิไม่ว่า นี่เมตยังโกรธตัวเองอยู่เลยนะที่ดันเชื่องเจียวไข่เพิ่มให้มันอะ”
“ต๊าย เห็นมั้ยพอเมตเริ่มมีใครเมตก็จะเรียนรู้การใช้ชีวิตไปอีกขั้น มีเป้าหมายอยู่ที่ใครสักคน นี่ขนาดวันแรกลูกก็เริ่มจะเป็นแม่บ้านแล้วเห็นมั้ย รู้งี้แม่หาใครให้เมตตั้งนานแล้ว ไม่ต้องให้ลูกไปลำบากลำบนหาเองหรอก”
“เว่อร์ไปแล้วคุณนายกาญจนา เมตไม่ได้รู้สึกอย่างที่แม่ว่าเลย เมตแค่รู้สึกว่ามันเป็นแขก เราทำให้มันตกใจจนเสียขวัญนะแม่ อีกอย่างเมตก็เป็นคนไปลากตัวมันมาอะ แล้วแม่ก็ทำกับข้าวไว้แค่อย่างเดียวเองเมตเลยทำเพิ่มไปอีกอย่าง เดี๋ยวจะหาว่าบ้านเราไม่เอาไหน”
“หรรษาต้องประทับใจลูกแน่ๆเลยใช่มั้ย สงสัยแม่คงต้องไปหาผ้ามาไว้เตรียมซับกระไดหน้าบ้านแล้วล่ะ มันต้องเปียกโชกตลอดเวลาแน่ๆเลยเมต”
“ประทับใจอะไรกันล่ะแม่ มันด่าเมตเปิงเลยสิ มันว่าบ้านเราอะไม่ใช่ลูกเจ้าขุนมูลนายอะไร ทำไมเมตถึงได้ทำตัวสูงส่งจนทำอะไรไม่เป็น”
“อ้าวๆ นี่มันหลอกด่าลูกกระทบว่าแม่ไม่สั่งสอนเลยนะเนี่ย ได้ไงวะ ใครจะไปรู้ว่าลูกชั้นจะต้องตกเป็นเมียใครกันล่ะ ถ้ารู้ว่ามันจะหาผัวนะ แม่จะสอนงานบ้านงานเรือนตั้งแต่สามขวบแล้ว”
“แม่ มันไม่ได้ทำให้เมตดูดีขึ้นเลยนะแม่” ผมเศร้าใจจริงๆนะ
“อ้าวเหรอ อย่าคิดมากเลย แล้วเมตทำยังไงให้เค้าด่าได้ละลูก”
“เมตเจียวไข่ไหม้ข้างนึงเกือบดิบข้างนึงเองแม่”
“ของง่ายๆอย่างไข่เจียวเนี่ยนะ ทำไมเป็นงี้ละลูก”
“ก็เมตกะไม่ถูกอะ ไม่เคยทำ นี่เปิดแก๊สได้ก็เก่งแล้วแม่”
“ใจเย็นๆๆนะเมตนะ เดี๋ยวแม่สอนให้ เอาให้เจียวไข่ขั้นเทพไปเล้ย คอสเดียวมัดใจ”
“ไม่เอาแล้ว เมตไม่ทำแล้วแม่ พอกันที อย่าหวังเลยว่าชาตินี้จะได้กินฝีมือเมตอีก”
“อ้าว แล้วกัน”
“มันคงแค่กลับมาดูมั้งแม่ ว่าเราเป็นยังไงหลังจากที่มันปฏิเสธแม่ไปอะ มันคงกลัวเราคิดสั้นแล้วเดือดร้อนถึงมันมั้ง”
“งั้นเหรอ เสียดายนะ หรรษาหล่ออะ ถูกสเปคแม่”
“มันเจ้าชู้นะแม่ เป็นคนดังด้วย ใครๆก็สนใจมันอะ เมตไม่ชอบ”
“ไม่ชอบแล้วทำไมถึงได้ตามเค้าไปง่ายๆล่ะ”
“ก็เมตเมาอะแม่ นี่เมตจะไม่ไปร้านเดิมแล้วนะ”
“กลัวเมาแล้วพลาดอีกหรือไง ไปร้านอื่นแล้วมันก็พลาดได้เว้ยไอ้เมต ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ร้าน มันอยู่ที่แกอะอ่อนเองเข้าใจมั้ย”
“เมตก็จะไม่กินให้เมาแล้วไง ตอนนั้นเมตแค่อยากลองเฉยๆ กินไปนิดเดียวเอง”
“ไม่นิดหรอกมั้งคุณลูก เมาถึงได้ขนาดได้คนแปลกหน้าเป็นสามีนี่แม่ว่าเมตต้องเมาอย่างหมาแน่เลย” แม่พูดอย่างกับมองเห็นภาพ ผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนนี่น่ากลัวจริงๆนะ
“เราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะนะแม่ เมตไม่อย่างบังคับใครอะ เมตรู้แหละว่าที่ทำไปมันไม่ดี แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ต่อไปนี้เมตจะระวังตัวนะแม่นะ”
“ไอ้ที่แม่ทำอะ ไม่ใช่แค่แม่อยากสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมให้เมตแค่คนเดียวหรอกนะ คนทุกคนต้องมีบทเรียนในชีวิตกันทั้งนั้น การที่แม่ทำแบบนี้มันสอนคนได้ถึงสองคนนะลูก”
“แล้วทำไมแม่ถึงได้เลือกหรรษาล่ะครับ มันเป็นนักเลงนะแม่ แม่เห็นมันมั้ยล่ะ มันไม่กลัวใครเลยนะ มันเถื่อนจะตาย”
“มันไม่ใช่ว่าเพราะหรรษาแม่ถึงเลือกหรอกนะ แต่เพราะเค้าคือคนที่ก้าวเข้ามาทำให้ชีวิตลูกแม่เปลี่ยนต่างหากล่ะ”
“เปลี่ยนตรงไหนแม่ อาโกวหน้าปากซอยยังเรียกเมตว่าไอ้เตี้ยอยู่เลยนะ ทุกอย่างปกติมากเหอะ”
“เอางี้แล้วกันนะ ถ้ามันไม่มีการสานต่อ เราจะลืมเรื่องนี้กัน”
“ครับแม่ เราอยู่กันสองคนก็ดีแล้ว ก็มีความสุขดีแล้วนี่นา ใช่มั้ยคุณนายกาญจนา”
“มันก็ใช่ แต่เมตไม่เข้าใจหรอก แม่ไม่มีวันจะอยู่กับลูกได้ตลอดชีวิต แม่เกิดก่อนลูกตั้งนาน แม่ก็ต้องตายก่อน แล้วชีวิตที่เหลือของเมตล่ะ เมตก็ต้องมีใครสักคน”
“เรื่องนี้ปล่อยผ่านนะครับแม่ เศร้าไป”
จะว่าผมหนีปัญหาก็ได้นะ จะว่าผมไม่ยอมรับความจริงก็ถูก แต่มันหดหู่ใช่มั้ยล่ะเมื่อคิดไปถึงวันเวลาที่ต้องจากกัน ทุกครั้งที่ผมคิดว่าสักวันหนึ่งผมเองก็ต้องตาย แล้วตอนนั้นผมจะไปอยู่ที่ไหน ไปเจอแม่มั้ย ผมจะจำเรื่องราวตอนที่มีชีวิตอยู่ได้หรือไม่ คิดถึงทีไรใจมันก็ห่อเหี่ยว ผมเป็นคนที่ชอบความสุขและจะไขว่คว้าสิ่งนี้อยู่เสมอ ผมเลยทิ้งส่วนของความทุกข์ไป จริงๆมันก็คล้ายกับการซุกขยะไว้ในพรมนั่นแหละ แต่ผมก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญกับมันจริงๆ ผมรับมือกับมันไม่ถูก
วันจันทร์ต่อมา ผมไปเรียนตามปกติ ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ลืมชาร์ตโทรศัพท์ เลยไม่ได้เข้าโลกโซเชียลทุกประเภท จริงๆผมก็ดูจะเห็นแก่ตัวนะ เพราะไม่ได้ถามเลยว่าคืนนั้นเพื่อนที่ไปด้วยกันเป็นไงบ้าง แต่พอเห็นพวกมันนั่งหน้าสลอนกันอยู่ที่หน้าคณะผมก็โล่งใจ
“ไงจ้ะพ่อหล่อเลือกได้ เลือกซะพระเอกของร้านเลยนะยะ” โมเมทักผมขึ้นมาคนแรก สายตาสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบยิ้มๆ
“พวกมึงอะทิ้งกู” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ทิ้งเหี้ยไรคะ มึงอะเดินตามผู้ชายไปไม่หันมามองกูเลยว่าจะเอาชีวิตรอดกันยังไง”
“ขอโทษนะเม กูเมามากจริงๆ เมาจนไร้สติอะ ได้แต่เดินตามแรงลากไปนั่นแหละ แล้วพวกมึงเป็นไงกันบ้างล่ะ”
“ก็พอมึงถูกลากไปจากร้านใช่มะ พวกกูก็เริ่มสร่างแล้วล่ะ ก็เริ่มรู้ว่าเราหลุดเข้าไปในดงมัจจุราช พวกในร้านนะมึง มองตากันประมาณว่าจะเอายังไงกับพวกเราที่เหลืออยู่ดี กูอะได้ยินคนในร้านคนหนึ่งพูดว่า พวกเราเป็นเพื่อนมึง มึงเป็นเด็กหรรษา เพราะฉะนั้นถ้าทำอะไรพวกกู พวกมันอาจจะซวยได้ มันไม่อยากมีเรื่องกันเองอะ ไอ้เป๋งนะ พอมันเริ่มได้สติ มันก็เข้ามาประคองกู แล้วบอกว่า กลับกันเถอะ ยังแพ้ท้องอยู่รึเปล่า ลูกดิ้นอยู่มั้ย พวกแม่งก็แหวกทางให้พวกกูเฉยเลย เออเว้ย นักเลงก็มีจรรยาบรรณเหมือนกันอะมึง”
“ก็โชคดีไปนะ โชคดีกว่ากูมากอะแหละ” ผมว่าผมพูดเบาๆนะ จริงๆกะพูดกับตัวเองนี่แหละ แต่โมเมแม่งเสือกได้ยิน
“มึงล่ะเมต เป็นไงบ้าง พออยู่บนเตียงปุ๊บ เค้ายังเป็นซาตานอยู่หรือแปลงร่างเป็นเทพบุตรวะ” มันถามซะตรงดิ่งเลย
“ไม่รู้สิ กูเมามึงก็รู้ กูจะไปจำอะไรได้” จริงๆจำได้ทุกช็อตแหละ แต่พูดไม่ได้ รู้สึกอายๆที่ปลายลิ้นอะ
“แล้วครั้งแรกนี่ประทับใจป่าววะ” มันยังอยากรู้อีกนะ
“ประทับใจมากเลย ประทับใจจนลืมไม่ลงอะมึง”
“เฮ้ยย เค้าเด็ดอย่างที่ร่ำลือกันจริงๆด้วย มึงรู้เปล่า คืนนั้นนะ ใครๆก็เหล่แต่หรรษา กูเห็นทั้งหญิงทั้งเกย์ยกแก้วเหล้าค้างกันไว้ตอนหรรษาเดินผ่านทั้งนั้นแหละ กูยังงงนะที่คืนนั้นเค้าเลือกมึงอะ”
“กูก็งง แต่ที่งงร้ายแรงกว่านั้น แม่กูดันจะให้เค้ามารับผิดชอบกู   โอ้ยกูุจะบ้าตาย แม่เข้าใจว่ากูถูกข่มขืน”
“หา แม่มึงอะนะ แล้วเค้าว่าไงวะ ห่าเมต ไม่ใช่วันนี้เค้ายกพวกมาตีพวกเรานะมึง ของฟรีมีให้หรรษากินถมไปเรื่องอะไรต้องมาข่มขืนมึงยาไส้วะ”
“มึงอย่าขู่ดิ กูก็ไม่รู้อะ มันก็งงแหละ คงไม่เคยเจออะไรแบบนี้มั้ง แม่งอึ้งแล้วเดินออกจากบ้านกูไปเลย แล้วพักใหญ่ๆก็กลับมา มาขอข้าวกิน บอกว่าหิวข้าว กูเลยเอาข้าวให้กิน เจียวไข่ให้ด้วย ทีนี้คงหายไปเลยตลอดกาลละมั้ง”
“จุดเลวร้ายมันอยู่ที่ตรงไหนวะมึง”
“กูเจียวไข่ไหม้ข้างนึง ส่วนอีกข้างพอกินได้ แต่คงพอกระเดือกลงไปมั้ง”
“แล้วถ้าเกิดเค้านึกบ้าจี้ตามที่แม่มึงขอล่ะเมต”ที่นี้ไอ้เป๋งถามขึ้นมาบ้าง
“ไม่รู้สิ กูยังคิดอะไรไม่ออกหรอก”
“แต่กูว่ามึงต้องรีบคิดนะ เพราะมหาลัยเราไม่มีชอปน้ำเงินใช่มะ แต่กูว่ากูเห็นเค้าเดินมาไกลๆนะ” โมเมพูดทำน้ำเสียงสยดสยอง ผมมองตามมันก็เห็นอย่างที่มันว่าจริงๆ
หรรษามาที่นี่ทำไมวะ?
ผมพยายามมองว่ามันมากันกี่คน พกอาวุธอะไรมาบ้าง แต่ยิ่งใกล้เข้ามาก็ยิ่งมั่นใจว่าหรรษามาคนเดียว
มันคงคิดว่าน้ำหน้าอย่างผมแล้ว มันคงเดียวก็คงเอาอยู่สินะ
นี่ใช่ปะที่เค้าว่ากันว่า มีผัวผิดคิดจนตัวตาย
“เมตมึงเหม่ออะไร” เหมือนมีใครมาเขย่าตัวผม แต่ผมล่องลอยมากเลย หรือว่าผมตายไปแล้ว
เอ๊ะ!! ทำไมผมตายง่ายยังวะ
มันฆ่าผมด้วยวิธีไหน อาวุธอะไรที่ทำให้ผมตายโดยไม่รู้ตัวเลย แค่ผมไปถึงถิ่นมาเพื่อขอให้มันรับผิดชอบ มันถึงกับต้องโกรธกันจนฆ่าแกงเลยเหรอ
‘โอ๊ะ’
ผมรู้สึกเจ็บ มีคนถ่างตาผมเหมือนไม่อยากให้ผมนอนตายตาหลับ แม่งโคตรใจร้าย คนตายไปแล้วยังจองเวรกันอยู่ได้
“มึงจะยืนหลับตาทำบ้าอะไร เห็นกูเป็นหมีเหรอถึงได้ทำแกล้งตายใส่กูเนี่ย” ชัดมาก เสียงไอ้หรรษา ผมเบิกตาโพลงเลย
“มาทำไมเหรอ” ผมให้เกียรติมันนะเนี่ย ไม่ได้กลัวมันแต่อย่างใด แต่ตัวยังสั่นใจยังเต้นตุบๆอยู่เลยที่ลืมตาขึ้นมาแล้วเจอหน้ามันแบบชัดๆ
“มาหามึงแหละ”
มันจิ้มหน้าผากผม ไม่ๆ เรียกว่าผผลักเลยดีกว่า หน้าแทบหงายอะ แล้วมันก็มองเพื่อนผมทุกคน ไม่มีการทักทาย เหมือนกวาดตามองไปงั้นๆ สังเกตสิ่งรอบตัวประมาณนั้น ในขณะที่เพื่อนผมกึ่งไม่พอใจแล้วก็กึ่งกลัวมันจะทำร้ายเอาเหมือนกันเลยได้แต่หยุดอยู่กับที่มองหรรษาเหมือนหยั่งเชิง หรือไม่ พวกมันตั้งใจจะวิ่งเอาชีวิตรอดแหละ แต่ทำไม่ทัน
“เพื่อนมึงมองอย่างกับกูเป็นฆาตรกรงั้นแหละ มึ่งเล่าอะไรเกี่ยวกับกูให้เพื่อนฟังเกินจริงไปป่าวเนี่ย”
“กูก็เล่าไปตามความจริงแหละ” ยังไม่ทันจะเล่าอะไรเลย เพิ่งเกริ่นไปนิดเดียวเองนะ มันแหละมาขัดจังหวะซะก่อน
“เรื่องที่มึงกระโดดขึ้นที่นอนก่อนกูแล้วยกขาให้กูก่อนอะเหรอ แล้วเล่าให้เพื่อนฟังป่าว ว่ามึงทำอย่างนั้นแล้วมึงก็วิ่งไปฟ้องแม่ว่าถูกกูข่มขืน ให้กูรับผิดชอบมึง ไม่รับเงินแต่ต้องการความรับผิดชอบ มึงเล่าปะ”
เพื่อนมองหน้าผมสลับกับหน้ามันแล้วก็ตาค้าง ภูผาเพื่อนผมอีกคนที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ในคืนนั้นอ้าปากเหมือนอยากถามอะไรอีกหลายครั้งแต่มันก็ไม่กล้าถามออกมา
ส่วนผมรู้สึกว่าเลือดขึ้นหน้า ความซับซ้อนทางความคิดของผมหรือว่าแม่เองก็น่าจะน้อยกว่าความคิดของมันเสียด้วยซ้ำ เหมือนมันกำลังจะปั่นหัวผม เพื่อสั่งสอน เพื่อแก้แค้น หรือเพื่ออะไรก็ตามแต่ผมตีความว่ามันกำลังดูถูกผมอย่างร้ายกาจ สิ่งที่มันป่าวประกาศออกมานั้นจงใจทำลายผมชัดๆ ผมรู้สึกว่าอย่างนั้น และนั่นทำให้ผมกล้าพอที่จะแหวกวงสนทนาออกมาเพื่อตั้งสติ
ถ้าเป็นอย่างนี้ให้มันยกพวกมาตีผมให้หายแค้นซะยังจะดีกว่า
“เดินหนีกูทำไม ตอนไปตามกูมึงกล้าเข้าไปถึงถิ่นกู พากูไปพบแม่มึงได้ พอวันนี้กูมาหามึงถึงที่บ้าง ทำไมมึงถึงเดินหนีกูล่ะ มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลยนะ”
“มึงอยากได้คำตอบของคำถามไหนก่อนล่ะ” ผมกลั้นใจพูด พยายามเป็นตัวของตัวเองให้ได้มากที่สุด มีสติที่จะเผชิญหน้ากับมัน
“ทำไมมึงกับเพื่อนถึงได้ทำเหมือนกลัวกู คนที่ควรรู้สึกอย่างนั้นควรเป็นกูไม่ใช่หรือไง”
“ก็มึงเป็นเด็กช่างอะ เป็นใครๆจะไม่กลัววะ”
“เด็กช่างแล้วยังไง ต่างจากเด็กมหาลัยอย่างพวกมึงตรงไหน”
“ตรงที่พวกมึงห่ามไง ป่าเถื่อน ยกพวกตีกัน ตัดสินอะไรด้วยอารมณ์ ไม่แคร์กฎหมายบ้านเมือง ไม่สนใจสังคม วัฒนธรรม อะไรนิดอะไรหน่อยก็จะยำตีนใส่ก่อนตลอด หน้ามืด ไม่ฟังเหตุผล ไม่สนใจใคร ไม่......”
“พอๆ เยอะไปแล้ว”มันปรามผมเลยหุบปากเงียบ ไม่คิดเหมือนกันว่าความโกรธจะทำให้ผมกล้าพูดกับมันได้ขนาดนี้
ผมสับสน กำลังปรึกษากับความคิดของตัวเองอย่างหนักหน่วง สิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนผมหาเรื่องใส่ตัว ตอนแรกรู้สึกผิดที่ทำไรห่ามๆไปอย่างนั้น แม้จะโวยวายว่าแม่ทำเกินไป แต่ผมก็พอรู้ว่าแม่ไม่ใช่คนไร้เหตุผลซะทีเดียว เค้ามีเหตุผลของเขา เพียงแต่วันนี้ผมยังไม่เข้าใจสิ่งที่แม่กำลังสื่อกับผมก็เท่านั้น
การที่มันปะทะกับแม่แล้วผลุนผลันออกไปอย่างนั้นก็นำพาทั้งความโล่งใจและหนักใจมาให้ผมในเวลาเดียวกัน แล้วการที่มันกลับมาอีกครั้งแล้วทำเหมือนเรารู้จักกันมาแล้วพักใหญ่ๆ มาทำให้รู้สึกว่าเป็นกันเองแม้มันจะพูดจาร้ายๆ แต่ผมก็เข้าใจไปเองว่ามันทำใจได้แล้วซะอีกถึงได้แกล้งทำฟอร์มมาขอข้าวกินแก้เก้ออย่างนั้น
แต่พอเจอมันในวันนี้รู้สึกว่ามันไม่ใช่ วันนั้นเป็นเพียงการลองใจอะไรสักอย่าง ตั้งแต่นี้ต่อไปต่างหากคือความจริงที่ผมต้องเผชิญ
“แล้วไม่อยากรู้แล้วเหรอว่ากูมาที่นี่ทำไม” มันท้วงเสียงเรียบ ผมก็ลืมไปเลยว่าถามมันเอาไว้ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาเจอหน้ามัน
“ไม่แล้ว” มันจะมาทำไมเพื่ออะไรก็เรื่องของมันแล้วล่ะ ผมเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว
“งั้นไปด้วยกันหน่อยสิ” ผมมองมันแทบไม่เชื่อสายตา มันชวนให้ไปด้วยกันเนี่ยนะ
“ไปไหน”
“เออน่า กูบอกให้ไปก็ไป อย่าถามเยอะ”
“ตอนกูเดินตามไม่ถามอะไร มึงก็ว่ากูง่าย พอกูถาม มึงก็หาว่ากูเยอะ มึงจะเอาไงกับกูอะ”
“นี่มึงแค่งอนหรือว่าโกรธเนี่ย” ทั้งสองอย่างปั่นรวมกันอยู่ในอกกูเนี่ย ผมคิดใจในใจ
“เรื่องของกู”
“ไม่บอกก็เรื่องของมึงเถอะ ไปกันได้แล้ว”มันเร่งยิกๆทำหน้าหงิกใส่ผมอีกต่างหาก
“จะให้กูไปไหน ลวงกูไปกระทืบในถิ่นมึงเหรอ” ผมกลัวนะไม่ใช่ไม่กลัว
“อยากให้คนอื่นมองมึงในแง่ดีอะ มึงต้องหัดมองคนอื่นในแง่ดีก่อนนะ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เองแหละ ถามมาก แม่มึงให้กูรับผิดชอบมึงเองนะ เป็นไรมากปะ พอกูรับผิดชอบแล้วมางี่เง่าใส่กูเนี่ย” อ๊ะ!! นี่ผมหูไม่ฝาดไปใช่มะ มันบอกว่ามันกำลังรับผิดชอบ
โอว!! คุณพระคุณเจ้า พฤติกรรมมันสื่อไปในทางรับผิดชอบจนขนลุกเลย
“กูมีเรียน”
“สำคัญมากปะเรียนของมึงอะ” ผมสะบัดหน้าไปมองมันเลยนะพอมันสวนมาแบบนี้
“แล้วมึงว่าสำคัญมั้ยล่ะ เกือบยี่สิบปีในชีวิตของคนเราเค้าวางแผนให้ต้องเรียนหนังสืออะ มึงคิดว่าสำคัญมั้ย” ผมไม่ได้คิดว่าผมกำลังสั่งสอนอะไรมันเลยนะ แค่พูดความจริง แต่พอมันจ้องผมตาเขียวผมถึงระลึกได้ว่า ผมอาจจะลามปามมากไปแล้วมั้ง หงอเลย
“งั้นมึงก็ไปเรียนก่อนไป เดี๋ยวมีปัญหาขึ้นมาก็มาว่ากูอีก แถมด่าเหมารวมความเลวของคนหนึ่งคนว่าเป็นสันดานเด็กช่างอีก” มันเองก็อ่อนไหวกับคำจำกัดความของคำว่าเด็กช่าง เด็กอาชีวะ เด็กเทคโนเทคนิคอยู่เหมือนกันนะ เท่ากับว่านี่ผมพูดแทงใจดำมันไปหลายครั้งแล้วสิ ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ แต่ก็สะใจเล็กๆแหละที่ลดทอนอารมณ์เชี่ยวกรากของมันได้
“มึงจะรอเหรอ”
“ถามแปลกๆ กูแถกเหงือกมาตั้งไกล มาด่ามึงแล้วกลับมั้ง”
“จอดรถไว้ไหนล่ะ” ผมเห็นมันเดินเข้ามานะ ที่คณะผมก็มีที่จอดรถนี่นา หรือว่าจริงๆแล้วมันก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้เรื่องนี้
“กูมารถเมล์”
“อ้าว” ลงทุนจนเหลือเชื่อเลยนะเนี่ย
“ทำไม นั่งรถเมล์ไม่ได้รึไง” ยังไม่ทันว่าอะไรเลย แค่สงสัยเฉยๆ ผมเงียบ หยิบหนังสือเรียนได้แล้วก็สบตากับเพื่อนที่ตอนนี้ถอยไปยืนดูผมอยู่ห่างๆ
“เดี๋ยวกูมานะ” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดกับมันไปอย่างนั้นทำไม ไม่ได้ดีใจที่มันมาหา แต่ผมก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะปฏิเสธอะไรมันเหมือนกัน หรือว่าจริงๆแล้วผมเองก็ง่ายเกินไปในทุกๆเรื่องจริงๆอย่างที่ใครๆว่า
ผมหันหลังกลับมามองมันที่ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดิมที่ผมเพิ่งจากมา มันพาดขาบนโต๊ะ สีหน้ามันครุ่นคิดและดูสับสนเหมือนๆกับที่ผมเองก็สับสน
เราสับสนในเรื่องเดียวกันหรือเปล่านะ
แล้วทำไมคนที่แข็งกร้าวอย่างมันถึงยอมทำตามความต้องการของแม่ผมได้นะ มันไปถึงบ้านผมแล้ว มันก็น่าจะรู้ดีว่าแม่ผมทำได้แค่ขู่อย่างเดียวจริงๆ แม่คงไม่มีปัญญาตามไปเอาเรื่องมันได้หรอก
หรือว่าที่มันมาหาผมเสียเองอย่างนี้ ดูมีศักดิ์ศรีและเสียหน้าน้อยกว่าที่ผมไปหามัน
ผมนั่งเรียนโดยไม่มีอะไรแทรกซึมเข้ามาในหัวเลย
ตอนนี้ทุกพื้นที่สมองมีแต่คำว่าหรรษาและคำถามที่ว่าจะทำยังไงกันดีกับความอยากรู้อยากลองของตัวเอง หรือจริงๆแล้วมันก็เป็นบทเรียนๆหนึ่งที่จะสอนผมว่า รักสนุกมีแต่ทุกข์ถนัด
“เมต มึงมองหน้าต่างหรือมึงมองคนนอกหน้าต่างคนนั้นวะ” ภูผาถามขึ้นมาเพราะมองผมอยู่สักพักแล้วเหมือนกัน
“กูไม่ได้มองเว้ย” ไม่ได้มองตรงๆแค่เหลือบๆมองเอา บอกไม่ถูกเลยว่าที่จ้องออกไปมองหรรษานั้นกำลังลุ้นให้มันรออยู่หรือลุ้นให้มันกลับไปกันแน่
“ตกลงมันยังไงกันแน่วะมึง คือไอ้เด็กช่างคนนั้นเค้าตั้งใจจะมารอมึงหรือตั้งใจมาหาเรื่องมึงวะ ตกลงมันยังไงกัน” โมเมเสียงสูง
“กูก็ไม่รู้ว่ะ เหมือนมันไม่ได้เล่นด้วยกะแม่กูนะทีแรก โวยวายกลับด้วยซ้ำ แต่ที่มันทำตรงข้ามกันแบบนี้กูก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่เหมือนกัน”
“มึงจะไปกับมันเหรอเมต” คราวนี้กุ้งนางถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้แกมเป็นห่วงผมนิดๆ จริงๆกุ้งนางเป็นคนเลือกร้านนั้นเพราะกุ้งนางเคยมีแฟนเป็นคนดูแลร้านนั้นอยู่พักนึง หลังจากเลิกกันไปแล้วก็ไม่เคยไปที่นั่นอีกเลย จนวันที่กุ้งนางทำใจได้แล้วเลยตัดสินใจชวนพวกเราไปที่นั่นเพราะกุ้งนางคุ้นเคยสถานที่ คืออย่างน้อยในกลุ่มมีสักคนนึงที่พอรู้ที่รู้ทางสักคนก็ยังดี
“ก็ตอนกูบุกไปหามัน มันก็ยอมไปกับกูนะ”
“มันไม่เหมือนกันนะเว้ยไอ้เมต หรรษาอะมันเอาตัวรอดได้ แต่มึงน่ะ แม่งเอ้ย ติดปีกพั่บๆแค่คืนเดียวได้เรื่องเลย ได้ผัวมาเชยชมเลย กูล่ะยอมรับมึงจริงๆ กูกับกุ้งนางนะ ตั้งใจโปรยเสน่ห์เต็มที่เล้ยยยย ถ้ากูเอาเสน่หฺ์ไปฟาดหน้าหรรษาได้นะ กูทำไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าหมอนั่นจะชอบผู้ชายอะ” โมเมโวยวาย
“แต่เท่าที่กุ้งนางรู้นะ เค้าได้ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายแหละ แล้วแต่ว่าเค้าสนใจใคร” กุ้งนางเพิ่มเติมข้อมูลให้
“นี่กุ้งนาง มึงพูดให้ไอ้เมตไขว้เขวหรือมึงตั้งความหวังให้ตัวเองวะ ผัวเพื่อนนะเว้ยผัวเพื่อน”
“กุ้งนางแค่บอกในสิ่งที่รู้ หรรษาอะเจ้าชู้จะตาย กุ้งนางจะบอกให้นะ ยิ่งหรรษาทำตัวเหมือนเลวหรือระยำยังไงยิ่งมีคนเข้าหาอะ เห็นควงคนไม่ค่อยซ้ำหน้าหรอก เปลี่ยนคนควงบ่อยจะตาย” กุ้งนางพูดต่อ ผมนี่เริ่มสยองคุณสมบัติสามีคืนเดียวของตัวเองแล้วนะเนี่ย
“มึงอธิบายซะยาว บอกมาคำเดียวว่ามันมั่วก็จบแล้ว” ภูผาเสริมให้
“ไอ้เมตติดโรคมาหรือเปล่าวะ” คราวนี้คนที่ขรึมที่สุดในแก๊งค์อย่างนิวพูดขึ้นมาบ้าง ผมนี่ฟังแล้วอยากจะร้องไห้ เพื่อนพูดแต่สิ่งดีๆของหรรษาทั้งนั้นเลย มีแต่คุณนายแม่นั่นแหละคิดต่างอยู่คนเดียว
“มึงมองข้ามเรื่องโรคไปก่อนเหอะนิว ตอนนี้กูอยากรู้ว่าจริงๆแล้วมึงเป็นเกย์ใช่มั้ยเนี่ยเมต” ภูผาเขย่าตัวผมแล้วถาม
“เออว่ะ กูเป็นป่าววะ แต่กูก็ชอบมองผู้หญิงสวยๆนะ กูแค่คิดว่าสนุกๆเอง ไม่ด้จริงจังขนาดนั้น เหมือนขึ้นครูอะมึงเข้าใจมั้ย ผู้ชายเราเวลาโตเป็นหนุ่มก็ต้องไปขึ้นครูไม่ใช่เหรอวะ กูก็แค่เปลี่ยนจากผู้หญิงเป็นผู้ชายเอง”
“ก็จริงของมึงนะ เรียกว่าเปิดหูเปิดตาเปิดโลกกว้างก็จะสบายใจขึ้นใช่ปะเมต” แหม โมเมรู้ใจ
“เหี้ยเหอะ เค้าเรียกว่าปลอบใจตัวเองเว้ยแบบนั้น แล้วแม่มึงยอมมั้ยล่ะ ทำเรื่องเล็กของมึงเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แถมตอนนี้เหมือนหรรษามันจะเล่นด้วยกะแม่มึงนะ” นิวกระชากผมลงมาให้พบกับโลกแห่งความจริงที่แสนจะโหดร้าย น้ำตาตกในเลยนะเนี่ยตอนเนี๊ย
“ก็นั่นน่ะสิ กูนี่ทำตัวไม่ถูกเลย” ผมกลุ้มจริงๆนะ ไม่รู้จะต้องวางตัวยังไงกับหรรษาดี
“หรือว่าพอหรรษาเห็นแม่มึงแล้วแอบชอบวะ ไม่แน่นะเมต ผู้ชายที่โตมาแบบขาดความอบอุ่น ขาดแม่อะ เค้าก็จะโหยหาความรักแบบนี้เอาจากคนอื่นนะเว้ย” โมเมออกความเห็นได้น่ากลัวมากเถอะ
“ถ้ามึงพูดงี้นะเม ไอ้เมตเองก็พอกันอะ มันก็ขาดพ่อ งั้นที่มันนอนอ้าขาให้หรรษานั่นก็เพราะมันขาดความรักจากพ่อเลยมาหาเอาจากผู้ชายด้วยกันเหรอวะ” นิวสวนมาแค่นี้วงสนทนาก็แตกกระเจิง ผมเหลือบมองไปที่หรรษารออยู่อีกทีก็เห็นมันยังนั่งอยู่
สิ่งหนึ่งที่ผมไม่คิดว่าจะมีในตัวของหรรษาก็คือความรับผิดชอบ เหมือนมันยึดมั่นถือมั่นกับเรื่องนี้มาก ผมหาเหตุผลอื่นไม่เจอเลยเมื่อเห็นว่ามันมาหาผมถึงที่นี่ แต่ผมไม่รู้หรอกว่าหรรษาจะรับผิดชอบแบบไหน
ผมเองก็ดันอยากรู้อยากลองเหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไงเมื่อคนที่เหมือนอยู่กันคนละโลกอย่างผมกับมันต้องมาคบหากันแบบแฟน
ผมที่ไม่เคยคบใครแบบคนรักมาก่อนเลย
ส่วนมันคงคบใครมาแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คนและผมก็ไม่รู้ว่ามันเคยรักใครสักบ้างหรือเปล่า
แล้วถ้าผมตกหลุมรักมันจริงๆขึ้นมาล่ะ
ผมจะทำยังไง
ผมยังเป็นมือใหม่อยู่นะครับ


โปรดติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 14-11-2013 22:43:50

^
^
^
 :z13: จิ้มจึ้กๆ แล้วไปอ่านนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 14-11-2013 22:50:18

มาจิ้มเบาๆๆ :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-11-2013 22:51:48

ไรเนี่ย สั้นนนนนนนนนนนนน  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 14-11-2013 22:57:59

เอ๊ อะไรยังไง แต่จากความเดิมตอนที่แล้ว... หรรษานึกถึงคนที่ให้รับผิดชอบแล้วก็รู้สึกเกลียดไม่ใช่รึ... แล้วงี้จะไงอ่ะ  :confuse:

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาา  o9

รอ รอ รอ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-11-2013 23:01:56

แอร๊ยย~~ หรรษาเอาจริงใช่มั๊ย >.<

น้องเมตมือใหม่หัดรัก อิอิ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 14-11-2013 23:10:06

แอร๊ก กำลังได้ที่ จบและ  :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 14-11-2013 23:13:48

สนุกอะ
เรื่องนี้ ฮาหน้าตายดีนะ คือแบบให้พูดอีกก็คือ ฮาหน้าตายอะ นี่คือคำจำกัดความของเรา 5555
คอยติดตามตอนต่อไป  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายด้ามเงิน ที่ 14-11-2013 23:17:04

 :serius2: ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ  :angry2: หรรษาจะทำอะไรอยากรู้  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 14-11-2013 23:27:40

เหมือนได้เจอน้องชายพี่ดินเลยอ่ะ ดีใจที่มีเรื่องใหม่มาให้ติดตามค่ะ o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 14-11-2013 23:30:04

คำพูดยองหรรษาช่างร้ายกาจ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 14-11-2013 23:31:33

น้องเมตตตตต
กอดสองที
ขอบคุณคนเขียนที่มาลงต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 14-11-2013 23:33:27

เค้าตามอ่านไม่ทันอ่ะ ไม่ว่างเลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 14-11-2013 23:43:15

หรรษาคิดอะไรอยู่หว่าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-11-2013 23:44:01

ตอนหน้าสงสัยได้เปิดตัวแฟนหรรษาแน่ๆ  :laugh:

เอาล่ะสิมือใหม่จะต้านเสน่ห์ตัวพ่อแบดบอยได้มั้ย

ติดตามๆ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 14-11-2013 23:45:18

มาร้ายรึมาดีเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 14-11-2013 23:48:13

อ้างจาก: comkacom ที่ 14-11-2013 23:27:40  

เหมือนได้เจอน้องชายพี่ดินเลยอ่ะ ดีใจที่มีเรื่องใหม่มาให้ติดตามค่ะ o13

 o13 เห็นด้วยสุดๆค่ะ เหมือนได้เจอน้องชายพี่ดินเลยจริงๆ ฮ่าๆ
พูดแล้วคิดถึงพี่ดิน สงสัยจะได้ไปนั่งอ่านซักรอบ

ช่วงลงถี่ ฟินมากกก บ่องตรงรักจุงเบยย  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 14-11-2013 23:54:26

หรรษาวางแผนอะไรไว้เนี่ย?  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 15-11-2013 00:39:06

หรรษาคิดอย่างไรกับเมตกันแน่นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 15-11-2013 01:09:41

เดาอารมณ์ หรรษาไม่ถูกเลยนะเนี่ย...น้องเมตจ๋าอย่าเพิ่งกลัว สู้ ๆๆ รีบมาต่อเร็ว ๆๆ นะคะ รออยู่จ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 15-11-2013 01:12:41

หรรษา จะเอายังไงล่ะตัวเทอว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 15-11-2013 01:14:11

 :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 15-11-2013 01:52:33

ดิฉันคิดว่าหรรษาเท่ห์มากเลยนะ กับการมาเยือนถิ่นของเมตตาด้วยเสื้อช็อปน้ำเงินอันแตกต่าง การที่ใครสักคนจะลุกขึ้นมาเปลี่ยนไปจากแนวทางเดิมที่เคยปฏิบัติมาแต่เก่าก่อน มันเป็นสิ่งที่ยาก และน่าปรบมือให้มากๆ จากที่สังเกต...หรรษาเป็นคนแน่วแน่ เมื่อได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไร ก็จะจับจดทำให้เสร็จสิ้นอย่างที่ได้วางแผนไว้ ในบริบทนี้ก็เช่นเดียวกัน เมื่อได้ตัดสินใจแล้วว่าจะรับผิดชอบ เขาก็กระทำการรับผิดชอบทันทีอย่างไม่รีรอ ฝ่ายที่สะเทือนคือน้องเมตตาของเรา เหมือนยังไม่ได้เตรียมใจตั้งรับ ก็โดนสาดซัดด้วยซึนามิเสียแล้ว

อู้ย...ชอบค่ะคุณทีฯ

ปล. ขอบคุณค่ะคุณเซฯ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 15-11-2013 02:08:50

สงสัยหรรษาจะติดใจเมตตาซะแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-11-2013 05:25:03

ถ้าหรรษาไม่คิดอะไรกับเมตบ้างก็คงไม่บุกมาถึงถิ่นแบบนี้หรอก
แต่กรณีนี้ต้องยกเว้นเมตนะเพราะรู้อยู่แล้วว่าตอนเมตบุกไปหาหรรษาน่ะไม่ได้คิดอะไรจริงๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 15-11-2013 05:27:18

ต่างกันขนาดนี้แล้วจะรอดไหมเนี่ย



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-11-2013 07:55:42

แหม่ ถ้านังหรรษมันไม่คิดอะไรกับลูกเมตนะ มันไม่มาหาลูกเมตที่มหาลัย แถมยังยอมหนูในหลายเรื่องๆอีกนะลูก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 15-11-2013 08:22:33

คุณแม่คิดแหวกแนวไปไหมเนี่ย555 :ling1:

"ผมรู้สึกเจ็บ มีคนถ่างตาผมเหมือนไม่อยากให้ผมนอนตายตาหลับ แม่งโคตรใจร้าย คนตายไปแล้วยังจองเวรกันอยู่ได้"เจอประโยคนี้แล้วฮาาา เมตอาการหนักนะเนี่ย หรรษายังไม่ทันทำอะไรเลย ทำอย่างกับโดนเค้าฆ่าไปแล้ว555 :m20:

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 15-11-2013 09:56:03

หรรษาต้องการอะไร

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 15-11-2013 10:06:33

ไม่เข้าใจเหมือนเมศอะแหละว่าหรรษาต้องการอะไร เล่นสนุก ทดลอง รับผิดชอบ

ก็ได้แต่ลองๆดูกันไปมันเป็นยังไงก็แบบนั้นแหละ อะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 15-11-2013 10:20:54

เห็นด้วยกับรีข้างบนโน่นนนนนนนนนนนนเลย

เหมือนพี่ดินได้น้องมาเพิ่มเลย

เมตก็ยังเป็นเมตดูซื่อแบบบื้อๆเหมือนเดิม

ว่าแต่หรรษามาหาเมตทำไมนะ?

รอตอนต่อไปจ้า :katai5:


ปล.ทำไมมาสั้นจัง เอ๊ะ....รึว่าไม่สั้นแต่เราคิดไปเอง ฮาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 15-11-2013 10:39:35

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 15-11-2013 10:52:38

หรรษากับเมต ต่างกันทุกอย่างเลย

แต่มีจุดร่วมคือ กวนเหมือนกัน เมตกวนแบบไม่รู้ตัว

แต่หรรษากวนแบบตั้งใจ จะรักกันยังงัย :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 15-11-2013 11:21:27

อุ มาเร็วมากค่ะตอนนี้ พี่หรรษาโบกรถเมลล์มาเลยเรอะ...อิอิ

พี่หรรษาแอบคิดอะไรกะเมตป้ะคะ ต้องคิดซัมติงแน่ๆ ถึงจะมาพาตัวเมตไป <3

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-11-2013 12:25:08

 หรรษาคิดจะทำอะไร? แก้แค้น? หรือยังไม่เบื่อ? แอบเครียดตามเมตนะนี่ :ling3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 15-11-2013 12:42:25

เสร็จหรรษาแน่เลยหนูเมตตาแบบนี้  ป้าอ่านยังตกหลุมรักไปแล้วเลย ฮ่าาา

คุณแม่ได้ลูกเขยเข้าบ้านแล้ว  ดีใจด้วยนะค่ะ  :-[ หนูละเป็นปลื้มกับลูกเขยคุณแม่ไปด้วยเลย ก๊ากกก

สงสัยเมตต้องได้เข้าคอสติวเป็นแม่ศรีเรือนจริงจังแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 15-11-2013 13:55:17

อยากรู้หรรษาชวนเมตไปไหน
มาต่อไวๆน้าาาาา อยากรู้อ่ะ :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 15-11-2013 15:09:56

 :z2:  แล้วเธอก็กลับมา~  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 15-11-2013 15:47:36

หรรษาจะพาไปเปิดตัวรเปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 15-11-2013 16:15:10

หรรษารุกบ้างแล้วววววววววว! o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 15-11-2013 16:35:22

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 15-11-2013 16:37:54

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-11-2013 16:42:17

ยาวได้ใจ หรรษาจะทำอะไรอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 15-11-2013 17:24:43

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เมตหนูเชือคนง่ายไปน่ะลูก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 15-11-2013 18:03:51

 :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 15-11-2013 18:25:33

ฮาทั้งแม่ทั้งลูก
หรรษาดูจะปกติที่สุด แต่ไปๆมาๆก็หน้ามึนเหมือนกันนะ
 :laugh:

หรรษาจะพาน้องเมตตาไปไหนอ่า
มาต่อไวไวน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-11-2013 19:27:21

 :hao7: :hao7: o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 15-11-2013 20:05:39

ดูน้องเมตเป็นคนไม่คิดอะไรมาก แต่ก็คิดเยอะซะจนสับสนเลย
ว่าแต่หรรษาจะพาเมตไปไหนอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 15-11-2013 20:44:22

เจ้าหลาน 2 ตัวนี่ ไงมันท่ามากกันจังเลย

คนแก่เห็นแล้วหงุดหงิดอ่ะ  :serius2:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 15-11-2013 20:56:28

เชื่อแม่นะเมตตา5555555555555555555
หรรษาก็ขอให้จริงจังอะ อย่ามาคิดเล่นสนุกๆนะเว้ย
ถึงหล่อก็ไม่ให้อภัย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 15-11-2013 21:32:42

การกระทำของหรรษาตรงข้ามกับคำพูดสินะ เลยทำให้เมตเริ่มคิดไม่ตก
แต่ดูจากที่เมตเถียงหรรษาได้แบบคำต่อคำแล้ว พอจะเดาอนาคตได้เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: thepopper ที่ 15-11-2013 22:01:45

555555 สนุกงะ รอจ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 15-11-2013 23:33:29

คุณนายกาญจนา มาทีไรฮาทู้กที  :laugh: ชอบคุณแม่จังเลยอ่ะ
หรรษา พูดจากวนโอ้ยนักนะ หนอย มาดูถูกน้องเมต เดี๊ยะ ๆ  :beat:
แล้วก็จริงอย่างน้องเมตว่า ตามไปง่าย ๆ ก็หาว่าใจง่าย ไม่ไปก็โมโห จะเอาไงหรรษา
ตกลงหรรษาต้องการจะทำอะไรกันแน่ จะปั่นหัว จะสั่งสอนน้องเมตเล่น ๆ รึไง
ไม่อยากให้น้องเมตยอมให้หรรษาข่มเลย หรรษาจะยิ่งได้ใจ พูดตอกกลับไปเยอะ ๆ เลย
หมั่นไส้หรรษา ขอให้เป็นฝ่ายมารักมาหลงน้องเมตก่อนทีเท้อ เพี้ยง ๆ
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 16-11-2013 00:00:34

หรรษาคงไม่มีแผนใช่ไหม  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-11-2013 00:33:44

หรรษาจะติดใจเมตตาก่อนไหมเนี่ย ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 16-11-2013 10:23:55

พล็อตเรื่องเรื่องนี้สนุกมากค่ะ ชอบตั้งแต่อ่านไปได้แค่ 1 ใน 4 ของตอนที่ 1
ครอบครัวเมตดูเปนครอบครัวที่เหมือนไม่แคร์อะไร ไม่ใส่ใจอะไรมาก แต่พออ่านแล้วรู้สึกว่า เปนครอบครัวที่มองโลกในแง่ดี แม่เข้าใจลูก มีเรื่องอะไรคือแม่เป็นห่วงแต่มีการแสดงออกที่ไม่ได้ไปกดดันอะไรลูก (ยกเว้นตอนให้ลูกไปตามหาหรรษานะ ฮ่าๆๆๆ)
และ หรรษา ก็ดูเปนคนที่จริงๆ คือไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรเลย
เวลาเห็นที่คุยกับเมต รู้สึกว่าน่ารักมากอ่ะะะะ >/////////<

มาต่อเร็วๆ นะคะ รออ่านต่อ อิอิ  :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-11-2013 11:27:32

เป็นเรื่องที่คาดเดาตัวละครไม่ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 16-11-2013 13:42:18

หรรษาจะรับผิดชอบน้องเมตแล้วล่ะสิ
ติดใจความซื่อของน้องเมทใช่มั้ยละะะะะะะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 16-11-2013 18:33:57

หรรษาวางแผนอะไรอยู่ ?

ชอบอ่ะที่เป๋งไปประคองละพูด ยังแพ้ท้องอยู่ไหม ลูกดิ้นรึเปล่า
แหม่เป็นวิธีเอาตัวรอดที่น่ารักมากเถอะ 555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 16-11-2013 19:45:47

งงตามไปด้วยเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 17-11-2013 23:55:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 4 P.8 [2013-11-14]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 17-11-2013 23:58:32

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5

เมตตาน่ะเหรอต้องการคนดูแล

เท่าที่หรรษาเห็นมันก็ดูแลตัวเองได้ แม่หมอนั่นอาจจะเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า คนอย่างหรรษาไม่ได้ดีพอที่จะดูแลใครได้หรอก แม้แต่ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย
แต่ถ้ามันอยากลองหรรษาก็จะจัดให้ จะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่ต้องดูแลใคร ใครทนได้ก็ทนไปละกัน หรรษาคิดเงียบๆอยู่คนเดียว อารมณ์หงุดหงิดที่เกิดขึ้นไม่ได้มาจากที่ต้องรอเมตตานานหลายชั่วโมง แต่เหมือนความหงุดหงิดนี้หรรษาจะสร้างมันขึ้นมาด้วยการปรามาสอีกฝ่ายของตัวเอง
“เรียนเสร็จแล้ว รอนานมั้ย” เมตตาถามขึ้นมาเบาๆ จริงๆแล้วมันคงแค่กระซิบกับตัวเองแต่หรรษาเสือกได้ยิน มันถือโค้กกระป๋องมาให้กระป๋องนึง คงจะเป็นความบังเอิญที่โค้กกระป๋องนั้นสกรีนว่า
‘ส่งโค้กใหสามี’
หรรษามองหน้าคนตรงหน้าอย่างค้นหาพิรุธบนใบหน้ามัน หาจริตมารยา หาสิ่งที่จะยืนยันกับหรรษาว่าเมตตากำลังเล่นละครหลอกจับตัวเองอยู่ แต่สิ่งที่ตอบกลับมาคือมันทำหน้าเหนื่อยหน่าย พยักเพยิดให้หรรษารับกระป๋องนั้นมาเร็วๆ
“รีบรับสักทีดิ กูเย็นมือจะแย่อยู่แล้ว” หรรษารับโค้กกระป๋องนั้นมาแล้ว มันสะบัดมืออย่างกับว่าหิ้วกระสอบข้าวสารด้วยมือขางเดียวงั้นแหละ
“แล้วกูต้องซื้อกระป๋องที่สกรีนว่าส่งให้ภรรยาคืนมึงมั้ย”กวนตีนมันไปงั้น ขืนมันตอบว่าต้องการหรรษาก็ไม่ทำให้หรอก
“สกรีนภรรยาอะไรของมึง” หรรษายื่นข้างกระป๋องให้มันดู เหมือนมันจะนิ่งไปแล้วเลือดก็ฉาบหน้ามันขึ้นมาแดงแจ๋ มันกำลังบอกหรรษาว่าอาย
“กูไม่ได้มองด้วยซ้ำว่ามันมีอะไรแบบนี้ด้วย”
“เออ ไปกันเถอะ เด็กมหาลัยนี่แม่งเห็นกูเป็นสัตว์มาจัดแสดงหรือไงวะ มองกันจังเลยเนี่ย”หงุดหงิดมากไม่ชอบเลยที่จะเป็นเป้าสายตาของใคร พาลอยากจะเดินไปต่อยเบ้าตาแม่งเรียงตัว พวกหรรษาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย หากไม่รู้จักกันก็จะต่างคนต่างอยู่ ไม่ใช่ยุ่งเรื่องชาวบ้านเหมือนอย่างที่หรรษาเจออยู่ตอนนี้ ไม่ชอบแบบนี้เลยจริงๆ
“ไปไหนอะ”
“ไปหาข้าวกิน ไปตรงเลียบทางด่วน แล้วก็ไปปี้กัน เป็นไง เด็ดไปเลยมั้ยโปรแกรมวันนี้” นี่พูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดผสมอยากแกล้งมันด้วย
“มีปี้กันด้วยเหรอ”เมตตากลืนน้ำลายอึกใหญ่
“เออดิ ผัวกันเมียกันเค้าต้องทำกันอย่างนี้แหละ ถ้าเอากันเป็นครั้งคราวเค้าเรียกซื้อบริการทางเพศ” หรรษาหยั่งเชิง เห็นมันหน้าเสียไปนิดนึงก่อนจะพยักหน้าให้แล้วก็เดินนำหน้า
“เดี๋ยวก่อนดิ” หรรษาเรียกเอาไว้ พอมันหันมาเขาก็โยนเสื้อช็อปให้
มันรับไว้ด้วยสัญชาตญาณแต่มองหรรษาแบบงงๆ
“ฝากไว้ด้วย”
“เออ” ได้ยินมันบ่นอุบอิบ แต่เขาจับใจความไม่ได้ มันพับเสื้อช็อปเขาแล้วยัดเข้าไปในเป้สีสันสดใส กำลังฮิตเลยเป้ยี่ห้อนี้ แต่หรรษาไม่เคยคิดจะสนใจ เขาไม่ค่อยชอบพกพาอะไรติดตัวเลยสักย่าง
หรรษาเลือกที่จะรอรถเมล์ร้อนคันที่อ้อมโลกมากที่สุดหลังจากยืนรอมาสักพักแล้ว แน่ใจว่าเมตตานั่งรถเมล์ไม่เป็น มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป้าหมายที่เรากำลังจะไปมีรถเมล์ผ่านหน้าไปไม่รู้กี่สายต่อกี่สายแล้ว มีทั้งทางตรงทางอ้อมและทางเร่งด่วน แต่มันก็ยังเฉย ไม่ออกความคิดเห็นแต่ก็ไม่บ่น หรรษาเห็นเหงื่อมันเริ่มผุดซึมเต็มหน้าผาก มันก็เริ่มเกานู่นเกานี่ไปตามตัว ลูบตัวไปมาเหมือนกำลังเป็นอะไรสักอย่างแต่มันก็ไม่บ่นนะ หรรษาคิดว่าคงเป็นเพราะฝุ่นควันผสมกับเหงื่อมันเลยคัน สิ่งเดียวที่พอจะจับอาการว่ามันไม่ปกติคือมันจะนิ่วหน้าและะหน้างอตลอดเวลา ก็สงสารมันนะ แต่นี่หรรษาก็รับผืดชอบในฐานะที่ไปเสยตูดเปิดบริสุทธิ์มันแล้ว
“เป็นอะไรทำหน้าเป็นตูด โกรธที่กูไม่เอาราชรถไปเกยมึงเหรอ เพื่อนมึงมองกูกันใหญ่ สงสัยคงเอาไปนินทากันสนุกปากแล้วล่ะว่ามึงตาต่ำมาเลือกกู” จริงๆไม่ได้รู้สึกอะไรตามที่พูดหรอก แค่อยากลองใจมันดูว่ามันจะตอบว่ายังไง ทำตัวร้ายๆใส่มัน อยากให้มันรู้ซะบ้างว่า หรรษาไม่ใช่แมลงที่บินผ่านหน้ากบที่เพิ่งออกจากกะลาแล้วตวัดลิ้นคว้าไว้หรอกนะ มันไม่ง่ายขนาดนั้น คำว่าหนทางของชีวิตไม่มีคำว่าง่าย ยิ่งการจับใครสักคนด้วยพันธนาการยิ่งยาก โดยเฉพาะพันธนาการนั้นชื่อว่าหรรษา
“ใครจะนินทาอะไรก็ช่างมันเถอะนะ หรรษา กว่ารถจะมากว่าจะไปถึงที่ที่มึงจะไปอะ นานมั้ยวะ กูหิวไส้จะขาดแล้วเนี่ย หาไรกินกันก่อนได้มั้ย นะ หิวมากแล้วจริงๆ”
มันทำหน้าละห้อย น่าสงสารนะ ไม่อยากคิดว่ามันจะมารยาออดอ้อนหรอก หรรษาคิดว่ามันหิวจริงๆ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการกินอีกแล้วสำหรับเมตตา
เมตตาพูดด้วยสีหน้าแบบว่าจริงจังมาก คือไอ้ที่เห็นมันน่านิ่วคิ้วขมวดนี่ไม่ใช่เพราะมันไม่สบายเนื้อสบายตัวกับสิ่งแวดล้อมรอบๆข้างนะ แต่เพราะมันหิว ตอนแรกหรรษาอยากจะแกล้งมันต่อ แต่เป็นเพราะเขาเองก็เริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน หรรษาพยายามเฟ้นหาร้านที่คิดว่ามันคงจะโวยวายแน่ๆถ้าพาไปตอนหิวโซแบบนี้อย่างร้านอาหารป่า กะว่ามีของกินตรงหน้าเต็มที่เลยแต่มันกินไม่ได้ ตั้งใจจริงๆว่าจะพบกับความสะใจ
แต่หรรษามองเมตตาผิดไป ผิดไปมาก มากจริงๆ
“เอาเนื้อเก้งผัดเผ็ดครับ กบทอดกระเทียมพริกไทย ไข่กิ้งก่าต้มยำ เอาน้ำข้นนะครับ หรรษาเอาอะไรอีกดีอะ”มันมองเมนูอย่างละลานตาเลยไม่เห็นว่าหรรษากลืนน้ำลายได้ยากลำบากแค่ไหน
“ไม่เอาแล้ว” เท่าที่มันสั่งก็รู้สึกผะอืดผะอมเต็มที
“เหรอ แต่กูสั่งไปสามอย่างเองนะ เอาอีกอย่างนึงก็แล้วกัน
“อะไรวะ” คาดหวังว่ามันจะสั่งอาหารป่าแบบเบสิคๆอย่างเช่นแกงคั่วหอยขม หรือต้มส้มปลาม้า หมูป่าผัดเผ็ดก็พอกินได้เอ้า แต่นี่มันอะไรกัน
“หนูนาย่างน้ำจิ้มแจ่วครับพี่” ไอ้เชี่ยนี่มันถูกเลี้ยงมาแบบคุณชายได้ไงวะครับ
หรรษาไม่กินสักอย่างที่มันสั่งมา แต่ว่ามันกินอย่างเอร็ดอร่อยมาก ท้องเลยประท้วงร้องโครกครากจนต้องเรียกพนักงานมาสั่งอะไรง่ายๆสักอย่างสองอย่างเพื่อประทังชีวิตตัวเอง
หรรษาสั่งแค่่ไก่นาทอดเกลือกับต้มยำปลาคังมาประทังชีวิต แต่เสียงของคนที่ก้มหน้าก้มตากินไม่สนสิ่งใดในโลกก็เหมือนรอเวลาที่หรรษาสั่งเสร็จแล้วมันกะเสียบสั่งเพิ่มอยู่แล้ว พอพนักงานจะหันหลังให้ มันก็ตะโกนสั่งแบบไม่ปรึกษากันเลย
“ไข่เจียวไข่มดแดงด้วยนะครับพี่ อร่อยดีเนอะหรรษาร้านนี้ มึงรู้จักที่นี่ได้ไงอะ” มันหันหน้ามาชวนเขาคุยชนิดที่ว่าไม่สังเกตหนังหน้าคนถูกถามเลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
“มึงจะรู้ไปทำไมอะ”
“ก็เห็นว่าอร่อยดีไง ไม่ค่อยเจอร้านอาหารป่าดีๆแบบนี้ ไม่ไกลจากมหาลัยกูด้วย แต่กูไม่เคยรู้เลยว่ามีร้านนี้”
“เมียคนแรกพามากิน” หรรษาบอกตามความจริง แต่ไม่ได้ขยายความเพิ่มว่าทำไมแฟนคนแรกถึงได้พามาที่ร้านนี้
“แล้วกูเป็นคนที่เท่าไหร่เหรอ”
“นับแบบไหนล่ะ ถ้านับแบบแค่หลับนอนด้วยกันนิ้วมือนิ้วตีนก็มีไม่พอนับหรอก แต่ถ้านับที่กูรักก็สองคน เป็นผู้หญิงคนนึงเป็นผู้ชายคนนึง ตอนนี้เมียเก่าที่เคยเป็นผู้ชายก็เฉาะจนกลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว มึงถามทำไมเหรอ”
ตอนที่มันถามนี่บอกเลยว่าคิ้วหรรษากระตุกไปข้างนึง ปกติถ้ามีคนที่คบกันอยู่คนไหนถามแบบนี้ก็ไม่พ้นว่าคงจะมีมุมงี่เง่าที่หาเรื่องเขาทะเลาะ แต่เมตตากลับมาแบบหักมุม
“กูถามไว้เป็นข้อมูลจะได้ทำยอดให้เท่าทันกับมึงอะ” ดูเหมือนจะดราม่านะ แต่หน้ามันไม่บอกเลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่ หรรษาขมวดคิ้วมุ่น
“มึงจะมีผัวให้เท่ากับที่กูมีเมียอะเหรอ” ถามออกไปตรงๆตามนิสัยบ้าระห่ำของตัวเองออกไปเลย
มันไม่ตอบ ยังคงก้มหน้าลงไปกินข้าวในจานของมัน หยิบน่องกบมาจิ้มซอสแล้วยื่นมาตรงหน้าเหมือนจะเอาใจ ง้อ หรือตัดบทไม่ต่อความยาวด้วยเรื่องนี้ก็ไม่รู้
แต่กูกำลังหงุดหงิดมากเลยครับ หรรษาบอกกับตัวเอง
หรรษากินทีหลังมันแต่ก็อิ่มก่อนมันไปนานแล้ว เมตตาไม่ใช่คนอ้วน ออกจะผอมเกินไปด้วยซ้ำ พูดง่ายๆว่าหุ่นอย่างนี้ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไปเจอพวกรุมตีกันอยู่ที่ไหนนะ มันวิ่งหนีไม่ทันหรอก เผลอเป็นเป้านิ่งให้ไอ้พวกนั้นยำตีนซะก็ไม่รู้ และถ้าเมตตาคิดจะคบกับเขาก็ไม่วายต้องเจอเรื่องพวกนี้แน่ๆ ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือแค่มีเรื่องกันเพราะสีเสื้อไม่เหมือนก็ตาม ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าคุณนายแม่ของเมตตาจะรู้มั้ยว่าส่งลูกชายเข้ามาอยู่ในฝูงเสือ
พรหมจารีย์ทางหูรูดตูดนี่มันสำคัญขนาดนี้เลยเหรอ
หรือว่าแม่ของหมอนี่จะหัวโบราณ แต่ถ้าหัวโบราณจริงน่าจะช็อคไปตั้งแต่รู้ว่าลูกตัวเองนอนกับผู้ชายแล้ว ไม่ใช่รับได้กับเรื่องนั้นแต่รับไม่ได้ที่ชิงสุกกันก่อนห่ามแบบนี้ จริงๆจะเรียกว่าชิงสุกก็ไม่่ได้อีกแหละ เพราะเขากับเมตตายังไม่เคยเริ่มคบกันเลยด้วยซ้ำ ไอ้ที่เป็นอยู่นี่ก็เรียกได้ว่าคลุมถุงชนเหมือนกันนะ
งงกับแม่ลูกคู่นี้จนไม่อยากจะหาเหตุผลแล้วจริงๆ
ค่าอาหารมาพันกว่าบาท แม่งกินอย่างกับเพิ่งมาจากสงคราม
“หรรษาจ่ายค่าข้าวด้วยดิ กูไม่มีตังค์” หรรษาส่ายหน้าควานหาเงินให้พนักงานไปแบบเซ็งๆ
“ถ้ามึงกินแบบนี้นะเมต บรรลัยแน่ๆ ใครจะไปเลี้ยงมึงไหววะ”
“แม่กูไง เห็นตัวเล็กๆแบบนั้นแม่เลี้ยงกูมาคนเดียวนะ”
“แล้วพ่อมึงไปไหนอะ”
“มีเมียใหม่ไปแล้ว ย่าหาให้” อา...เป็นเรื่องส่วนตัวของมันเรื่องแรกที่หรรษารู้เลยนะเนี่ย
“แล้วมึงมีพี่น้องมั้ย”
“มีพี่ชายกับพี่สาวอย่างละคนแต่ไม่สนิทกันนะ เค้าอยู่กับพ่อกับย่า ก็เจอกันบ้างเวลาที่บ้านโน้นมีงานอะ”
“ทำไมเค้าถึงไม่เอามึงไปอยู่ด้วยล่ะ พ่อกับย่ามึงน่ะเค้าเป็นคนจีนใช่มะ” ถ้ารูปการณ์ออกมาแบบนี้ก็เดาได้ไม่ยากนะว่าน่าจะเป็นครอบครัวของคนจีน ไม่ได้เหมารวมคนจีนทุกครอบครัวนะ แต่เท่าที่เจอมายังไม่มีเป็นอย่างอื่นเลยพอจะเดาได้
“อืม”
“เค้าก็น่าจะเลือกหลานชายไปอยู่ด้วยสิ สืบทอดวงศ์ตระกูลได้นี่ น่าจะยกพี่สาวมึงให้อยู่กับแม่มากกว่า”
“ก็กูเกิดมาตัวเล็ก ขี้โรค ดูไม่สมบูรณ์มั้งเค้าเลยยกให้แม่”
นี่คงจะเป็นเหตุผลนึงที่ทำให้สองแม่ลูกรักกันมากและสนิทกันเหมือนเพื่อนแต่ก็เคารพยำเกรงกันในฐานะแม่อย่างที่หรรษาได้เห็นสินะ เพราะเมตตาโต้ตอบกับแม่ได้ลื่นไหลมากแต่ก็เชื่อฟังคำสั่งแม่อย่างเคร่งครัดเหมือนกัน จากภายนอกดูเหมือนว่าเมตตาไม่ได้ตั้งการความรับผิดชอบเรื่องคืนนั้นแต่ที่หมอนั่นกล้าบุกมาพบเขาก็เพราะขัดคำสั่งแม่ไม่ได้มากกว่า แต่ว่าหรรษาไม่ใช่คนที่มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น โลกอยู่ยากขึ้นทุกวัน ผู้คนก็มีความสลับซับซ้อนจนหรรษาตามไม่ทันเหมือนกัน
“โห คุณนายกาญจนานี่ของเค้าดีจริงว่ะ พูดถึงปุ๊บ โทรมาหาปั๊บเลย รับสิหรรษา” มันยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า หรรษาถอยหนี
“รับเองสิ แม่มึงนะไม่ใช่แม่กู” เขาโวยวายจนมันมองค้อนก่อนจะเลื่อนรับซะเอง
“ครับแม่” มันขานรับแต่ต่อจากนั้นมันกลับยื่นโทรศัพท์มาประกบแหมะที่หูหรรษาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“ไอ้เมต ไอ้ตัวดี ตอนนี้แกอยู่ไหนหา วันนี้ไม่ได้อนุญาตให้ออกไปใจแตกนะเว้ย เดี๋ยวก็มีตัวสำรองโผล่มาให้ต้องเรียกหาความรับผิดชอบอีกหรอก” เสียงตามสายบ่นกราดซะจนหันโทรศัพท์หนีแทบไม่ทัน เขาหันไปมองหน้าเมตตาอย่างอาฆาต มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่คิดเหรอว่าหรรษาจะไม่รู้ว่ามันแอบอมยิ้มน่ะ
“ผมเองครับ หรรษา” เขาตอบกลับไป แม่ของเมตตาเงียบไปแป๊บนึง
“อ้าว อยู่กับหรรษาหรอกเหรอ ไปเจอกันได้ยังไงล่ะ”เสียงซอฟลงสามคีย์
“ผมไปหามันที่มหาลัยครับ”
“มีไปรับกันด้วยเหรอ น่ารักจังเลยน้า ว่าแต่จะพามันมาส่งบ้านเมื่อไหร่อะ นี่ดึกมากแล้วนะ” แม่มันพยายามทำเสียงให้ปกติแต่หรรษาก็จับได้ว่าตอนที่เค้าแนะนำตัวว่าคือหรรษาได้ยินแม่หลุดกรี๊ดออกมานิดนึงด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวก็กลับแล้วครับ” ตอบหน้านิ่งเสียงขรึม
“ฝากดูมันด้วยนะ มันเดินทางไม่เก่งหรอก เดี๋ยวหลงขึ้นมาจะยุ่ง”
“แต่กว่าจะถึงบ้านคงดึกมาก คุณแม่จะรอเปิดประตูไหวเหรอครับ ผมพามันไปนอนที่ห้องผมก็ได้นะ”
ใจดีด้วยสุดๆเลย ไม่ตายใจให้มันรู้กันไปสิ ใช่จะหาหรรษาโหมดนี้ได้ง่ายๆนะ อยากรู้ด้วยว่าแม่มันจะตอบว่ายังไง
“ไม่ดีหรอกมั้ง จะไปนอนค้างอ้างแรมกันได้ยังไง ให้รับผิดชอบนะ ไม่ใช้ให้ลากกันไปซ้ำรอยรัก”
“ไม่บุบสลายหรอกครับ” มีอะไรกันไปครั้งนึงแล้ว ครั้งต่อๆไปไม่น่าจะใช่เรื่องแปลกแล้วนะ
“ติดใจไอ้เมตมันเหรอ”
“ก็คุณแม่ต้องการให้ผมรับผิดชอบไม่ใช่เหรอครับ หรือว่าไม่ต้องแล้ว”
“แล้วไหวมั้ยล่ะ”
“ก็หืดขึ้นคอล่ะครับ แค่มื้อแรกมันก็ผลาญผมไปเป็นพันแล้ว นี่มันคิดว่ามันมีผัวไฮโซเหรอครับ”
จริงๆอยากถามว่า มันคิดจะจับผัวไฮโซเหรอครับ มองเห็นความไฮโซส่วนไหนในตัวผมเหรอครับ แต่หรรษาคิดว่ามันก็ตรงเกินไปจนไก่อาจจะตื่นได้ เลยโพล่งออกไปแค่นั้น
“เดี๋ยวแม่ช่วยหารให้ครึ่งนึงนะ มันงอแงมั้ย” แม่เสนอ
“งอแงยังไงครับ”
“มันบ่นมั้ย บ่นร้อนบ่นเมื่อยบ่นอะไรหรือเปล่า” ไม่รู้ที่ถามนี่เพราะห่วงลูกตัวเองหรือกลัวหรรษาหลุดมือกระทืบเมตตาก็ไม่รู้
“ลูกแม่มันงอแงเรื่องหิวอย่างเดียวเลยครับ”
“นี่มึงฟ้องแม่เลยเหรอ”
มันตะโกนเข้ามาในโทรศัพท์ มือก็แย่งโทรจากหูหรรษาไปคุยเอง ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นอยากคุยกับแม่ขึ้นมา เมื่อกี้ยังโยนมาให้เป็นภาระหรรษาอยู่หยกๆ
“งอแงอะไรกันล่ะครับแม่ ก็เมตหิวอะ มันจะพาไปไหนไม่รู้ รอรถเมลล์ตั้งนานสองนาน เมื่อยไม่เท่าไหร่หรอกแม่ แต่หิวนี่ทรมาน เมตเลยให้มันพามากินข้าวไง ทีนี้มันอร่อยเมตเลยกินเยอะไปหน่อยแค่นั้นเอง ครับ แม่อนุญาตให้เมตไปค้างกับมันเหรอ ทำไมอะ แม่ไม่กลัวเมตจะเผลอมีอะไรกับมันอีกเหรอ ถ้าเมตไม่เมาเมตดูแลตัวเองได้หรอกครับแม่ ครับๆ”
“แม่บอกว่าให้นอนกับมึงได้อะ” มันวางสายแล้วหันมาบอกหรรษาที่กำลังยื่นหน้ามองหารถเมล์ ตอนที่นั่งมาร้านนี้หรรษาพอรู้ว่าต้องนั่งสายอะไรมา แต่พอต้องกลับห้องนี่สิ หรรษาไม่รู้ว่าต้องเลือกนั่งคันไหน ปกติก็ใช้แต่รถส่วนตัว พอต้องมาลุยเองแบบนี้ก็เหนื่อยพอใช้เลยเหมือนกัน
“ทำไมถึงยอมง่ายๆอะ เมื่อกี้ยังโวยวายอยู่เลย” ถ้านี่เรียกว่าสองแม่ลูกวางแผนกันไว้แล้ว หรรษาบอกได้คำเดียวเลยว่าไม่เนียน
“เค้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องไปธุระกับเพื่อนเค้าอะ”
“เออๆ กูเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมแม่มึงถึงเรียกหาความรับผิดชอบ”
“ทำไมอะ”
“ต้องการผลักภาระไง” คิดว่ามันจะต้องโกรธแน่ๆที่เขาพูดแรงขนาดนี้
“ก็จริง ตอนที่กูอยู่คนเดียวแม่แทบจะไม่นอนค้างคืนที่ไหนเลย”
“แล้วจะทำเสียงเศร้ากระทันหันทำไมเนี่ย ไปแท็กซี่แล้วกัน” ขี้เกียจรอแล้ว เมื่อย ร้อน อยากอาบน้ำ
“อ้าวทำไมล่ะ เมื่อกี้มึงยังพากูลำบากเลยนะ ทำไมถึงนึกเห็นใจให้กูได้สบายขึ้นมากระทันหันอะ”
“กูจำไม่ได้ว่าต้องนั่งสายไหน อีกอย่างดึกๆอย่างนี้ถ้านั่งผิดเส้นทางแล้วเจออริขึ้นมากูไม่สะดวกที่จะรับมืออะ”
“หมายถึงโรงเรียนฝ่ายตรงข้ามอะเหรอ มึงมีปัญหากับวิทยาลัยไหนบ้างอะ”
“มีกับทุกมุมเมืองนั่นแหละ อย่าถามเยอะได้ป่าว ช่วยกูเรียกแท็กซี่ดิ๊”
กว่าจะโบกแท็กซี่ได้ เส้นเลียบทางด่วนก็แบบนี้ แท็กซี่ชอบไปออกันอยู่ตามร้านเหล้าตามศูนย์การค้า ระหว่างทางที่หรรษายืนเรียกจึงไม่ค่อยมีรถที่เข้าซ้ายเพื่อจอดรับสักเท่าไหร่
แกล้งคนนี่เหนื่อยจนแทบจะหมดแรง
กว่าจะมาถึงห้องก็แทบสลบ
ห้องที่หรรษาเช่าไว้ไม่ได้เริดหรูไฮโซอะไรมากนักหรอก ก็แค่อพาร์ทเม้นท์ธรรมดาทั่วๆไปที่ไม่ค่อยวุ่นวายเท่านั้นเอง หรรษาไม่ได้เกลียดกลัวความวุ่นวาย เพียงแต่เขาต้องการที่เงียบๆเพื่อเก็บตัวจากอริทุกทิศทางทั้งที่โดยตั้งใจและไม่ตั้งใจต่างหาก และอีกอย่าง ที่นี่มีไว้สำหรับหาความุขส่วนตัวชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น
เมตตาก็ไม่ต่างกัน
มันจะคิดยังไงหรรษาไม่สนใจ รู้แต่ว่าทำตามความต้องการของแม่มันแล้วในเมื่ออยากให้สานต่อความสัมพันธ์ก็จะทำ อยากให้ดูแลเมตตาให้ก็จะดูแล ก็แม่มันไม่ได้บอกให้หรรษารักนี่นา มาตรฐานของอันธพาลอย่างเขาก็มีแค่นี้แหละ
“กูไปอาบน้ำก่อนนะ” หรรษาบอกคนที่ค่อยๆหย่อนก้นนั่งบนโซฟาแล้วกวาดตามองไปมารอบๆห้องอย่างหวั่นๆ
“สำรวจอะไร รำลึกถึงความหลังอันดูดดื่มของคืนนั้นเหรอ”
“ป่าว มึงจะไปอาบน้ำแล้วเหรอ”
“เออดิ ร้อนจะตายห่าอยู่แล้ว เหงื่อเต็มตัว ใครจะไปหลับตาลงได้วะ”
“แล้วกูล่ะ”
“เรื่องของมึงสิ มึงโตแล้วนี่ แล้วมึงก็ไม่ได้เมา คงร้องให้กูอาบน้ำให้ไม่ได้หรอกนะ นอกเสียจากว่าต้องการอย่างอื่นก็พอไหว”
“กูต้องถามมึงมากกว่านะว่ามึงต้องการอะไร”มันพึมพำ
“อะไรนะ” ได้ยินไม่ค่อยถนัด
“ไม่มีอะไร”
“ก็ดี”
ในเมื่อมันตัดบทหรรษาก็ไม่อยากจะสนใจ เดินเข้าห้องน้ำไปแบบไม่สนใจว่าเมตตาจะเคว้งคว้างมากแค่ไหน เรื่องของมันสิ โตๆกันแล้วนี่ แล้วมันจะได้รู้ด้วยว่าหรรษาก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ไม่ได้เป็นคนดี เป็นแค่คนธรรมดาที่พบเจอได้ทั่วไป ไม่ใช่ความหวังของใครก็เท่านั้น
เสียงข้อความว่ามีไลน์เข้ามาดังเตือนอยู่หลายครั้ง หรรษาได้ยินแล้ว แต่เหมือนคนที่อยู่นอกห้องน้ำจะตื่นเต้น เพราะเขาได้ยินมันวิ่งมาหยุดที่หน้าห้องน้ำ เคาะและตะโกนเรียกเขาเป็นลำดับต่อมา
“หรรษา เสร็จยัง มีไลน์เข้ามา”
“ช่างมันดิ วางไว้ที่เดิมแหละ เดี๋ยวกูออกไปดูเอง” อย่าบอกนะว่ามันไม่เคยเล่น
“หรรษากูไม่ได้แอบดูนะ แต่มันเด้งขึ้นมาที่หน้าจออะ กูเห็นเลยต้องรีบมาบอกมึงว่า คนที่ไลน์มาชื่อแอน เขาต้องการความช่วยเหลือด่วน”
“อะไรนะ” หรรษาเปิดประตูห้องน้ำออกมาทันที ไม่ได้สนใจเลยว่าไม่ได้อยู่คนเดียว และคนที่รออยู่หน้าห้องน้ำจะช็อคตาตั้งแค่ไหน เพราะข้อความทางไลน์มันสำคัญกว่านั้น โดยเฉพาะคนที่ไลน์เข้ามา
“กูบอกแล้วว่าสำคัญ ว่าแต่แอนคือใครเหรอ”
“แฟนคนแรกของกู เมียคนแรกอะ”
“เหรอ”มันตอบรับเสียงเบาหวิว
แต่หรรษาไม่มีเวลาจะมาสนใจ เขาคว้ากางเกงชั้นในและยีนส์ตัวเก่งมาใส่ลวกๆ
“หาเสื้อให้กูตัวดิ๊เมต” ใช้ให้มันช่วยหาของด้วยความร้อนรน ไม่สนใจว่ามันเพิ่งถูกใช้ให้หาของส่วนตัวเป็นครั้งแรก
“เสื้อแบบไหนอะ”
“แบบไหนก็เอามาเถอะน่า เร็วๆเข้า”
หรรษากำลังร้อนใจ แอนบอกว่ากำลังต้องการความช่วยเหลือ คงไม่พ้นแฟนขี้หึงที่กำลังคบกันอยู่ที่ระแวงแอนจนตบตีอยู่บ่อยครั้ง ตอนที่คบกันและมีปัญหากันจนต้องเลิกเป็นเพราะแอนไม่ชอบวิถีชีวิตเด็กช่างอย่างหรรษา ไม่ชอบความเสี่ยง ไม่ชอบการใช้กำลัง อีกอย่าง เด็กช่างหรือเด็กเทคนิคเทคโนฯมันไม่โก้ไม่เท่เหมือนควงเด็กมหาลัย แอนเลยเลิกกับหรรษาไปตั้งแต่ตอนนั้น เขาจำได้ว่าเสียใจมาก เหมือนจะบ้าซะให้ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ทำใจได้ เข้าสู่สภาวะปกติ แต่ความรักความห่วงใยที่มีในตัวแอนยังคงอยู่ แม้หรรษาจะคบคนอื่นต่อมาแต่ก็จะไปหาแอนทุกครั้งที่แอนต้องการความช่วยเหลือเสมอ
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน
แอนคงทำอะไรที่ไปสะกิดต่อมหึงของไอ้เขื่อนแฟนใหม่ที่ขี้หึงเหมือนหมาบ้าขึ้นมาอีกละสิ แล้วมันคงไม่พ้นกระทืบแอนแบบทุกครั้ง แม้หรรษาอยากจะดึงแอนกลับมาแค่ไหน แต่แอนเลือกแล้วว่าแอนรักใคร แม้คนที่แอนรักจะเรียกได้ว่าเลวยิ่งกว่าหรรษาและชั่วข้ามหน้าข้ามตาเขาไปมาก แต่แอนก็ยังรัก ส่วนเขาทำได้ก็แค่เป็นเงาอยู่ห่างๆ เข้าไปดูแลและปลอบใจบ้างยามที่แอนต้องการ
“จะออกไปช่วยแอนเหรอ”
“อือ” หรรษาหยิบมีดยาวสปาต้าที่เหน็บอยู่หลังตู้รองเท้าตรงหน้าประตูห้องขึ้นมาเช็ค หันไปมองใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เมตตาหน้าซีดเหมือนกระดาษ เหงื่อชื้นไปทั้งหน้าจนลูกผมกลาหน้าผากเปียกลู่ หมอนี่กำลังกลัวสินะ หรรษายกยิ้มมุมปากเมื่ออีกฝ่ายกำลังได้สัมผัสความเป็นจริงของตัวเองขึ้นมาทีละน้อย
“ถ้าเช้าแล้วกูไม่กลับเข้ามา มึงจะกลับไปก่อนได้เลยนะ”
“อืม แล้ว”
“แล้วอะไร กูรีบ อยากได้อะไรก็รื้อๆค้นๆเอาแล้วกัน มีของไม่เยอะมากหรอก กูขนมาเท่าที่ต้องใช้ ถ้ามึงหาอะไรไม่เจอก็เท่ากับว่ากูไม่ได้ใช้สิ่งนั้นเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจ”มันพูดเสียงขาดๆหายๆ
“มีอะไรอีกมั้ย กูไปแล้วนะ” ตอนนี้ในใจกังวลแปลกๆ อยากไปให้ถึงที่หมายให้เร็วที่สุด
“หรรษา เดี๋ยวก่อน กูมี”
“มีอะไรอีก รีบๆถามรีีบๆพูดมา”
“มีอะไรจะบอกมึงแต่ว่า....”
“แต่ว่าอะไรอีก กูยิ่งรีบๆอยู่”
“มึงอย่าโกรธกูนะ”
“เออ จะโกรธก็เพราะมึงมัวแต่อึกอักติดอ่างอยู่เนี่ยล่ะ”
“กูแค่อยากจะบอกว่า ระวังตัวเองด้วยนะ อย่าใจร้อนมาก กูเป็นห่วง”
“เออ เดี๋ยวกูก็มา อ้อ กุญแกห้องก็อยู่ในห้องนั่นแหละ กูจำไม่ได้แล้วว่าวางไว้ตรงไหน ถ้าออกไปก่อนก็ฝากไว้ที่ออฟฟิศข้างล่าง”
“กูรอมึงกลับมาก่อนก็ได้”
“แล้วแต่มึงนะเมต โตแล้วหัดตัดสินใจอะไรด้วยความรู้สึกของตัวเองบ้าง กูไปแล้ว”
“พระคุ้มครองนะหรรษา”



โปรดติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-11-2013 00:01:31

^
^
^
 :z13: :z13: :z13: จึ้กๆๆ แล้วไปอ่านนนนนนนนนนนนน

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-11-2013 00:15:01

อ่านจบแระ... เร็วจังงิ

หรรษาไม่มีปิ๊งกะความมึนของน้องเมตมั่งเลยหรอ เอาแต่ระแวงกลัวถูกจับอยู่ได้ (มั่นมาก ตัวเองมีดีขนาดนั้น?? ฮาาา)

เค้ารออ่านต่อนะตัว  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: myprincess ที่ 18-11-2013 00:15:25

อึดอัดแปลกๆๆเว้ย หงุดหงิดได้ไม่เต็มที่อีก  :mew6: น้องเมตจะนอนหลับไหมคืนนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-11-2013 00:19:25

หรรษา มันจะคิดฟังที่เมตพูดห่วงบ้างมั้ยนั้น  :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 18-11-2013 00:20:09

น้องเมตเอ้ยยย แม่เลี้ยงมาดีนะเนี่ย5555
แทนที่หรรษาจะได้แกล้งน้องเมต เป็นไงล่ะ กรรมติดจรวด แทบจะไม่ได้กินข้าวเลย :m20:

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าน้องเมตกับแม่น่ารักอ้ะ :กอด1:
ทำไมเมตพูดส่งหรรษาเหมือนจะออกไปรบยังงั้นล่ะ555

มาต่อเร็วๆน้าา +1 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายด้ามเงิน ที่ 18-11-2013 00:20:33

  :o8: เมตตาเป็นห่วงนะหรรษา  :-[  :angry2: ขออย่างเดียวอย่าดราม่านะคร้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 18-11-2013 00:21:52

ติดเรื่องนี้อีกแล้วสินะ



 :a5:  กรี๊ดดด พอติดแล้วรู้สึกว่าแต่ละตอนมันสั้น  ยังไ่ม่หนำใจเลยยย

ชอบจังเลยค่ะ  หรรษาดูดุๆ โหด ๆ ใจร้อน แต่แอบใจอ่อนเบาๆ
เอาเขามาทรมาน อ่านไปอ่านมาทำไมกลายเป็นอยากให้รู้จักไลฟ์สไตล์ตัวเองไปได้หว่า
เมตน่ารัก จากตอนแรกเหมือนนิ่ง ๆ จริงๆ แล้วกวนเนอะ แอบขี้วีนนิด ๆ คุณหนูหน่อยๆ
แต่น่าสนใจมากค่ะ   ไม่รู้เราติดใจอะไรมากกว่ากัน  ระหว่างเมตกับหรรษา
ที่แน่ๆ อ่านแล้วรู้สึกไปว่าเมตรู้จักหรรษามาก่อนจะลากกันออกจากผับไปในคืนนั้น ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 18-11-2013 00:25:00

มาแสดงตัวก่อนอ่าน  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 18-11-2013 00:31:26

หรรษาใรร้ายแท้ล่าาาาาาาาาา
 :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 18-11-2013 00:32:13

เมตเค้าห่วงหรรษานะ

ได้ยินที่เค้าพูดมั้ยเนี่ยยยยย :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 18-11-2013 00:43:57

 :call: :call:ไม่อยากให้หรรษาไปเลย...น่าเป็นห่วง
น้องเมตคงกลัวแน่ ๆๆ เลย...
รีบมาต่อนะคะ..อยากรู้ตอนต่อไปจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 18-11-2013 00:45:25

อ่านแล้วอึดอัด หงุดหงิดกับหรรษามันจริงๆ  :katai1:
เมตน่ารักอ่ะ มีเป็นห่วงด้วย
เฮ้อออ ต่อไปจะมีปัญหาประเด็นผู้หญิงที่ชื่อแอนคนนี้ขึ้นมารึเปล่านี่สิ  o12

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-11-2013 00:57:04

หรรษาคิดว่าเมษจะจับตัวเอง
แล้วเมษละคิดยังไง แต่ที่แน่ ๆ มีเป็นห่วงหรรษาด้วย :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 18-11-2013 01:01:58

น้องเมตออกจะมึนแล้วน่ารักขนาดนี้

ทำไมหรรษาถึงยังไม่ยอมรักยอมหลงเมียคนนี้อีกคะ

น้องเมตน่ารังจัง :m2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 18-11-2013 01:04:20

รู้สึกว่า เดี๋ยวซักพักหรรษาจะละเลยความรู้สึกของเมตยังไงไม่รู้
คนอย่างเมต ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 18-11-2013 01:07:27

ย่าห์ เมตชิลมากอ่ะ ?

บอกว่าเป็นห่วงล่ะ หุยยยย อะไรนี่
แอบมีใจแล้วรึเปล่า ?

รอนะคะ :)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 18-11-2013 01:18:43

สงสารน้องเมต เมตคงแอบมีใจไปบ้างแล้วล่ะ
แต่หรรษานี่อย่างว่าแหละ ครอบครัวนี้มาด้วยอะไรไม่รู้ ยังไงก็ต้องหาทางระวังตัว
กลายเป็นว่าแอบทำร้ายเมตเบา ๆ ซะงั้นน่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 18-11-2013 02:01:40

เมต เปนห่วงแบบนี้
หรรษาจะมีใจอ่อน มารักเมตมั้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-11-2013 03:10:29

งือออออ~~ หรรษาไปช่วยเมียเก่า

 :hao7:

เมตตาจะรอหรรษากลับมามั๊ยนี่

++++++++++++++

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 18-11-2013 05:40:55

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: คุณชายลูกหมู ที่ 18-11-2013 06:44:53

ขอคู่แข็งมาให้ หรรษารู้ใจตัวเองบ้างเถอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-11-2013 06:58:44

ชักเริ่มไม่ปลื้มหรรษา ตามีใจมีก็หัดแหกดูซะมั่งว่าเมตมันเป็นคนยังไง เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง ถ้าไม่อยากรับผิดชอบก็ไม่ต้องรับเค้าไม่ได้เอามีดไปจี้คอแก ถ้าจะรับแล้วต้องมาทำให้เมตมันต้องเสียใจมันใช่เรื่องไหม อย่าเอาอคติมาบัง แล้วที่ทำไปใช่เมตมันไม่รับรู้อะไร อย่าให้มันมากไปนะอิหรรษา  o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 18-11-2013 07:14:42

คุณพระคุ้มครองนะหรรษา :call: :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-11-2013 07:21:59

 :z1: น้องเมตน่ารักมากกกกอะ เหมาะกะหรรษาดี จะได้ลดความเลวลงมั่ง 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 18-11-2013 08:03:39

 :pig4: :pig4: :pig4:

 o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-11-2013 08:23:40

น้องเมตน่ารักขนาดนี้หรรษาไม่หลงได้ไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 18-11-2013 08:29:45

หมั่นไส้หรรษา เอาแต่ความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง
แอบสะใจอยากแกล้งเมต สุดท้ายตัวเองลำบากเอง 5555
เมตมีโรคประจำตัวรึเปล่า? ดูคุณแม่เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 18-11-2013 08:31:32

หรรษาน่าจะเป็นฝ่ายได้คนมาดูแลมากกว่านะ...เมตแลดูใช้การได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 18-11-2013 08:49:18

น้องเมตน่ารักมาก :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 18-11-2013 09:16:54

หรรษาแกล้งน้องเมตทำไม
น้องเมตน่าสงสารรรรรรรอะ. ฮืออออ
แล้วนี่ยังทิ้งเอาไว้ให้อยู่คนเดียวอีก
เดี๋ยวอีกหน่อยรักเค้าแล้วจะรู้สึก. ชริส์

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-11-2013 09:30:45

 หวังว่าหรรษาจะสัมผัสความดีในตัวเมตตาได้เร็ว ๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 18-11-2013 09:33:02

อ่านตอนนี้แล้วทำไมเรารู้สึกหดหู่กับเรื่องที่หรรษาทำกับเมตจังนะ

รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-11-2013 10:19:48

ระวังตัวนะหรรษา ฟังเมตพูดบ้างเหอะ อีนี่ก็มัวแต่ห่วงเมียชาวบ้าน เมียแก หน้าซีดเป็นไก่แล้วฟังบ้างไหมเนี้ย :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-11-2013 10:21:10

เมตน่ารักอ่ะ
อยากจะกระทืบหรรษาจริงๆ เมตบอกว่าห่วงอ่ะ ได้ยินไหม มัวแต่ห่วงเมียชาวบ้านเค้าอยู่ได้  :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 18-11-2013 10:32:10

มัวแต่ห่วงเมียคนแรกนะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 18-11-2013 10:36:05

เมื่อไรหรรษาจะรักน้องอะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 18-11-2013 10:43:08

ชักหลงรักน้องเมตแล้วแหะ น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 18-11-2013 11:01:11

ก็...ไม่ได้อะไรหรอกนะคะพี่หรรษา แต่..ณ จุด นี้ อยากเอามีดที่พี่พกไปสับหัวพี่มากกกกกกกกก
ดูซิ เมตเป็นห่วงแล้วยังเมิน คนเรานี่ไม่สนใจคนรอเลยนะ =3= ชิชะ
แฟนเก่าแล้วไง รักเมตเมื่อไหร่อย่ามาตามง้อเมตละกันนน (อินไปหน่อย แฮ่ ..... แต่หรรษาใจร้ายกะเมตมากอ่ะ แง่งงง)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 18-11-2013 11:15:49

โอ๊ยยยย หรรษาหาเรื่องจริงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 18-11-2013 11:36:38

น้องเมตน่ารักน่ามึนขนาดนี้ แกยังไม่หลงรักอีกเรอะหรรษา ชริชะ

 :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: zylph_z ที่ 18-11-2013 11:54:55

อ่านเรื่องนี้แล้วติดใจ สนุกมากอ่ะ
เมตแลเอ๋อ มึน ซื่อ ฮาๆดีนะ เหมือนจะเป็นลูกแหง่นิดๆ แต่ก็ดูว่ารักแม่มากถึงยอมเชื่อฟัง
ส่วนคุณแม่นี่น่าปลื้มที่สุดเลย อยากได้แม่อย่างนี้มั่งจัง
ครอบครัวนี้น่ารักมาก ไม่อยากจะคิดว่ายังจะมีจริงบนสังคมทุกวันนี้อีกมั้ย 555+

ไอ้คุณหรรษานี่เริ่มทำตัวเลวละ เมื่อไหร่จะรักเมตเสียที รอเชียร์อยู่นะ!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 18-11-2013 12:03:35

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 18-11-2013 12:04:55

อ่านตอนนี้แล้วแอบสงสารน้องเมตไงไม่รู้

เหมือนจะไม่เศร้า  แต่แอบเศร้าคร่าาาาา :o12:

หรรษารีบกลับมาน้าา :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-11-2013 12:43:22

ตอนท้ายๆตอน  เราว่าเมตแปลกๆเนอะ
มันต้องมีเบื้องหลังของอาการเหงื่อแตกพูดไม่ออกแน่ๆ
ไม่งั้นไม่ใช่เมตตาหรอก  :hao7:

เอ๋...หรือจะเกี่ยวกับเสื้อที่หยิบให้หรรษาใส่

เมตเลยดูเหมือนเป็นห่วงหรรษาเป็นพิเศษ  :laugh:

บวกเป็ด

รอค่ะรอ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 18-11-2013 14:50:54

น้องเมตดีแสนดี เค้าไม่รักไม่สน ยังมีกะใจให้พรก่อนจาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 18-11-2013 16:06:36

แอบสงสารเมตยังไงไม่รู้ หรรษามันสนใจมั่งไม๊น่ะ มองโลกในแง่ร้ายเกิ๊นน :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 18-11-2013 16:17:18

หมั่นไส้หรรษาเหมือนกันนะเนี่ย เอาไว้รู้ใจตัวเองเมื่อไหร่แล้วจะรู้สึก ถึงวันที่เมตตาไม่สนใจบ้างนี่อย่ามาเรียกร้องความเห็นใจนะ จะบอกให้ ชิชะ

ปล เรื่องนี้ตลกดีค่ะ ชอบมุขหลายๆ  มุข แบบอ่านแล้วรู้สึกว่า คิดได้ไงเนี่ยยยยยยยย!~ ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 18-11-2013 16:41:38

อยากหาผู้ชายมาให้น้องเมตอ้ะ หรรษาเอาแต่โดนจับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 18-11-2013 17:23:19

อย่าเป็นอะไรนะหรรษาท่องไว้ๆ เมียรออยู่บ้าน  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 18-11-2013 17:45:08

 :z3: :z3: :z3: :z3: :a5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-11-2013 17:54:36

มันเป็นนิยายที่แบบจะเศร้าก็ไม่เศร้าจะสุขก็ไม่สุข
วันไหนชอบเมตตาแล้วรีเควสขอคนดีๆมาจีบเมตนะ
ไม่ชอบหรรษาเข้าใจว่าไม่รักแต่ดูการกระทำมันดิ โฮ้วๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 18-11-2013 18:56:13

น้องเมตน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 18-11-2013 19:18:43

หรรษาจะลองใจอะไรน้องเมตอีกน้า น้องเมตน่ารักมากๆ ใสๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 18-11-2013 19:36:35

รู้สึกน้อยใจแทนเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 18-11-2013 20:13:51

เมตสู้ๆ ปล่อยมันไปเลย จะได้หาใหม่ 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 18-11-2013 20:22:14

กรี๊ดๆๆ น้องเมตเหมือนภรรยารอคุณสามีกลับบ้านเลย เป็นห่วงหรรษาใช่ม่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 18-11-2013 20:23:13

เมตน่ารักอ่ะ หรรษายังไม่เห็นความน่ารักของเมตหรือไง ทำไมคิดอะไรแง่ร้ายจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 18-11-2013 20:34:02

อ่า หรรษาจะเป็นไรไหมคะ
น้องเมตเราเอ๋อๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 18-11-2013 20:45:19

ยิ่งอ่านยิ่งชอบเมต มึนได้อีก น่ารักได้อีกนะเออ 
และยิ่งสงสัยว่า หรรษามันหล่อขนาดไหน ทำไมมันมั่นใจในตัวเองได้ขนาดนี้ 5555 
ขาโหดแท้  คิดดีแล้วเหรอเมต  แต่รุสึกว่าเมตจะไม่แคร์นะว่าเข้ามายุ่งกับหรรษาแล้วมันอันตรายอะ  แหม คิดอีกก็อยากจะฟัดสักที น้องเมตตต  :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 18-11-2013 20:52:38

รีบร้อนขนาดนั้น


รออ่านตอนต่อไปคร้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 18-11-2013 21:07:03

อุแหม่. คู่นี้เค้าน่ารักกันแบบมึนๆ
รอตอนต่อไปนะก้ะ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-11-2013 21:31:22

กลุ้มใจพระเอก  :katai1: เถื่อนก็เท่านั้น ปากร้ายก็เท่านี้ ขี้แกล้งอีก
รีบวิ่งไปช่วยอดีตเมียทิ้งเมตเฉยเลยอ่ะ ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักเมตนะ เธอน่ารัก ดูแบบซึน ๆ มึน ๆ
แต่ก็เป็นคนง่าย ๆ นะ ฮาตอนกินแกงป่า สั่งระเบิดจ้า คนพามากินไม่ได้เฉยเลย กร๊ากกกๆๆๆ
รอวันหรรษารักเมต แล้วเมตมึนใส่บ้าง จะขำให้ ยิ่งน่ารัก ๆ ขอให้มีคนมาจีบเยอะ
เค้ารักคุณนายกาญจนา เธอน่ารักมาก 555

ขอบคุณค่ะ สนุกอ่ะ มาต่อบ่อย ๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 18-11-2013 22:16:40

จะรอตอนที่หรรษาขาดเมตไม่ได้นะพูดแบบนี้หมั่นไส้ :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-11-2013 22:21:03

น้องเมตเป็นห่วงหรรษาด้วย  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-11-2013 22:38:04

น้องเมตนะน้องเมต จะไหวไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 18-11-2013 23:38:43

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 19-11-2013 00:35:26

เหมือนแม่หญิงส่งผัวออกเรือนไปรบ 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 19-11-2013 00:41:09

พระคงคุ้มครองหรรษาอะ แต่…..
แอนอาจจะตามมาทำให้เมตตาเสียใจ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 19-11-2013 00:58:40

หงุดหงิด......ไปช่วยเมียเก่าแล้วทิ้งเมียใหม่ไว้...น่าตบจริงๆผู้ชายแบบนี้ :beat: :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 19-11-2013 01:22:33

พาเมตมาค้างด้วย แล้วทิ้งไปหาแฟนเก่าอย่างนี้ใช้ได้ทีไหนกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 19-11-2013 11:28:51

 :impress2: :impress2: กรี๊ดดด เมตน่ารัก ส่วนคุณแม่ก็ได้ใจจริงๆ
หนูเมตเหมือนจะตกหลุมรักหรรษาเข้าแล้วนะ
ส่วนอีตาหรรษานี่สิ อย่ามาทำเมตของเค้าเสียใจเด็ดขาดเลย
แต่รีบออกไปหาแฟนเก่าแล้วทิ้งเมตไว้แบบนี้ รู้สึกหน่วงๆใจแทนเมตยังไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 19-11-2013 15:08:18

ดิฉันคิดว่าเมตตากำลังเริ่มตกหลุมรักหรรษาจริงๆ จังๆ แล้วละ ส่วนอีตาหรรษาก็กำลังอยู่ในอาการระแวงว่าเมตตาหวังจะจับตัวเอง ก็เลยไม่ได้มีเวลาคิดตริตรองว่าอาการหลายอย่างของเมตตามันกำลังเริ่มจะเป็นสีชมพู แต่ตอนท้ายๆ นี่รู้สึกเห็นใจเมตตามากเลยนะ รู้สึกว่าคุณเด็กช่างแกทิ้งๆ ขว้างๆ ไอ้การสนใจแฟนคนแรกมากๆ นี่ก็เข้าใจนะ แต่หมั่นไซ้หมั่นไส้ล่ะ

อยากให้ถึงคราวที่หรรษาต้องง้อและเป็นฝ่ายตามเมตตาบ้างจัง ^_^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 19-11-2013 21:49:32

เศร้าจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 19-11-2013 21:50:13

ชอบคาแรกเตอร์ของตัวละครมากค่ะ... แปลกๆ แต่ก็มีเหตุผลและจุดยืนของตัวเอง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 20-11-2013 00:10:42

เรื่องนี้สาววายเยอะนะคะ...แม่ของเมตเป็นน่า..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-11-2013 02:08:59

น้องเมตๆ ความคิดแต่ละอย่าง...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 20-11-2013 02:12:47

โธ่ เมตน่าสงสาร แม่อุตส่าห์ให้มาอยู่กับหรรษา จะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียว แต่หรรษาก็ทิ้งเมตไว้คนเดียวอยู่ดี เฮ้อออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 20-11-2013 04:15:11

โถ่เมต เหมือนจะโดนหรรษาหลอกกินได้ง่ายๆ  :mew4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 20-11-2013 08:14:42

มาตามเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ

สงสารน้องเมต หรรษาสักวันนายจะรู้สึก  :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 20-11-2013 08:18:02

 :L2:
ปล. เมตจะเก็บแต้มให้เท่าหรรษาจริงรึ?  :a5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 20-11-2013 10:50:29

ใช้ความบ้าเข้าสู้หรรษา น่ารักกกกกกก :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Iam_ferin ที่ 20-11-2013 11:42:22

งื้อ อ่านแล้วรุ้สึกสงสารเมตตาจัง ตอนที่หรรษาจะออกไปช่วยแอน อ่านแล้วมันรู้สึกจี๊ดๆที่หัวใจ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 20-11-2013 12:28:30

ตอนน้องเมตส่งโค้กให้สามีแอบฮาอยู่นะ
แต่ตอนโดนหรรษาพาไปลำบากนี่สงสารเลย
แล้วบอกจะพาเค้ามานอนห้องแต่ทิ้งขว้างแบบนี้ได้ไง
อยู่ๆก็จะออกไปช่วยแฟนเก่า ทิ้งเมตตาไว้คนเดียวซะงั้นนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 5 P.10 [2013-11-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 20-11-2013 19:07:33

หรรษาระวังตัวด้วยนะ

เมตตาก็สู้ๆนะ  น่ารักจริงๆ ห่วงกินมากกว่าเรื่องร้อน  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 20-11-2013 22:42:26

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6

‘กูมาทำอะไรที่นี่วะ’
ผมถามตัวเองไปมาอย่างงงๆ
‘เอายังไงดีวะกู’
ผมถามตัวเองอีกครั้ง ทบทวนอะไรหลายๆอย่างแล้วก็จับใจความได้ว่าหรรษามาหาผมที่มหาลัย รอรับมาด้วยกัน หลังจากนั้นผมงอแงไปกินข้าวแล้วก็มาสิ้นสุดของวันด้วยการเดินตามมันมาที่ห้องนี้
ตามมาง่ายๆ แบบมีสติ แบบไม่เมา
ยิ่งกว่าใจง่ายโดยสมบูรณ์แบบอีกนะมึงไอ้เมต
ผ่านเรื่องใจง่ายเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ เอาเรื่องที่เพิ่งผ่านไปเมื่อกี้ดีกว่า พยายามทวนความทรงจำตัวเองก็เพื่อเรียกสติให้กลับมา
แต่กูว่ามึงเรียกขวัญให้ตัวเองก่อนดีกว่ามั้งไอ้เมต!!
ตอนที่หรรษาหุนหันพลันแล่นออกไปหาแฟนเก่า ดูท่าทางมันโกรธมาก มากจนน่ากลัว มีดดาบอันยาวนั้นผมก็เพิ่งรู้ว่ามันพกพาไปไหนมาไหนได้ง่ายๆ หรรษาแค่หยิบติดมือออกไปเอง เพิ่งรู้จักกันแต่ก็รู้สึกเป็นห่วงมันนะ คงเป็นเพราะท่าทางของมันที่รีบออกไปนั้นดูน่าเป็นห่วงละมั้ง ผมไม่เคยต้องอยู่ร่วมในเหตุการณ์ระทึกขวัญขนาดนี้มาก่อนเลย
ทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่เรียกมันเอาไว้แบบกล้าๆกลัวๆ
กว่าจะง้างปากตัวเองอวยพรมันออกไปได้
ดีนะที่มันไม่เตะผมอัดกำแพงด้วยความรำคาญซะก่อน
กวาดตามองไปรอบๆ ห้องหรรษาไม่ได้กว้างมากมายอะไร ไม่มีห้องแยก มีเตียงอยู่ตรงกลาง มีมุมล้างจานมุมทานข้าวนิดหน่อย ที่เหลือเป็นตู้บิวท์อินตลอดแนวกำแพง สภาพห้องก็เหมือนห้องพักรายเดือนทั่วๆไป แต่ทำไมผมมองไปทางไหนก็ดูเคว้งคว้างจังวะ ไม่คุ้นเคยและไม่คุ้นชินเลยจริงๆนะ
นี่แม่อยากให้ผมเป็นแฟนกับหรรษาจริงๆน่ะเหรอ แล้วตอนนี้ผมอยู่ในสถานะไหนของมันวะ ไอ้บ้านั่นมันก็ไม่ได้บอกซะด้วยสิ ชอบทำตัวเข้าใจยาก
ช่างแม่ง!!
อยากโทรหาแม่ แต่โทรไปตอนนี้คุณนายกาญจนาต้องซักฟอกจนขาวแน่ๆเลยและผมก็ไม่รู้ว่าจะโดนแม่เทศนากลับมายาวแค่ไหนเลยพับความคิดที่จะโทรหาแม่ไว้ดีกว่า
อาบน้ำ...น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เย็นกายเย็นใจเผื่อคิดอะไรดีๆได้บ้าง
ผมพยายามรื้อตู้เสื้อผ้าของมันอย่างเบามือ ไม่ได้กลัวเสื้อผ้าจะเจ็บ แต่กลัวโดนเจ้าของเสื้อผ้าด่ามากกว่า หยิบผ้าขนหนูสะอาดมาได้หนึ่งผืนและกางเกงบอลเก่าๆของมันมา เสื้อยืดใส่นอนก็หยิบตัวบนสุดที่มันวางไว้นั่นแหละ ไม่อยากรื้อของมันมาก กลัวเจอถุงยางอนามัย!!
นี่ผมคิดอะไรอยู่วะ ไม่สิ ต้องถามตัวเองว่าคิดแบบนี้ได้ยังไงดีกว่า
ปล่อยตัวเองอยู่ท่ามกลางสายน้ำเย็นจัดอยู่นานจนตัวซีด สิ่งที่คิดก็ไม่พ้นเรื่องของหรรษากับผู้หญิงที่ชื่อแอนคนนั้น ดูเหมือนการเป็นคนที่หรรษารักจะโชคดีจังเลยนะ ดูหรรษาห่วงใยเอาใจใส่ดีมาก ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนใหม่ไปแล้วก็ยังตามดูแลกันอยู่
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าผมรู้สึกยังไงกับเหตุการณ์นี้ อาจเป็นเพราะว่าเรื่องของผมกับมันยังไม่ชัดเจน ถึงแม่จะยื่นคำขาดให้มันรับผิดชอบ แม้มันเองก็ชอบพูดว่ากำลังรับผิดชอบผมอย่างที่แม่ต้องการ แต่ยังไม่มีคำไหนสักคำที่มันบอกว่าเต็มใจที่จะรับผิดชอบผมตรงนี้ ระยะเวลาสั้นๆที่เราได้เจอกันมันทำให้ผมประทับใจในบางเรื่อง แต่ก็หวาดกลัวในหลายๆเรื่อง ผมกับมันแทบจะไม่ได้เรียนรู้อะไรซึ่งกันและกันเลย ดูเหมือนทุกอย่างถูกมัดมือชกให้เกิดขึ้นทั้งนั้น
ผมออกมานอนกลิ้งไปมาบนที่นอนแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหลับ พลิกไปพลิกมาจนเหนื่อยแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะง่วง แหงนมองนาฬิกาก็ดึกมากแล้ว หรรษาจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี ผมลุกออกไปยืนรับลมที่ระเบียงฆ่าเวลาแล้วตาก็ยังไม่ปรือ
เอาไงดีวะ
หรือว่าจะหานมอุ่นๆสักแก้วดี ห้องหรรษามีไมโครเวฟหนึ่งเครื่องถ้วน คงจะพอช่วยได้ แต่พอเปิดตู้เย็นดูของข้างในก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ในทันที
ตู้เย็นทั้งตู้มีน้ำแช่อยู่ครึ่งค่อนขวด ไม่มีของประทังชีวิตอื่นใดที่มีประโยชน์เลย ชั้นวางของมีแต่เบียร์วางเรียงกันจนลายตาไปหมด มีทั้งแบบขวดและแบบกระป๋อง
‘นี่กูตั้งใจมาหานมกินนะหรรษา แต่ว่าห้องมึงไม่มีห่าอะไรเลยนอกจากสิ่งนี้ กูขออนุญาตนะ อย่าด่ากูล่ะ’
ผมพูดกับตู้เย็นแทนเจ้าของห้อง คว้าเบียร์กระป๋องมาจิบแค่พอให้รู้สึกเคลิ้ม เบียร์เย็นๆพอเป็นวุ้น จิบนิดๆรู้สึกหวาน ดื่มเพลินๆกระป๋องที่สองสามสี่ติดมือมาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่เท่าที่รู้ตัวเองอีกทีก็เหมือนโลกกำลังหมุน ฝ้าเพดานเหวี่ยงราวกับใบของพัดลม ทุกอย่างหมุนติ้ว และนั่นคือสัญญาณที่ทำให้ผมต้องแสดงความเคารพรักต่อชักโครกจนหมดไส้หมดพุง
หลังจากนั้นก็ปวดหัว พอปวดหัวแล้วก็รู้สึกอยากนอน
บรรลุวัตถุประสงค์ที่อยากข่มตานอนแบบทรมานสุดๆ
แค่รู้สึกว่าอยากจะนอนแผ่นหลังก็หงายตึงลงบนพื้นแข็งๆ อากาศเย็นกำลังพอดี ผมก็เหมือนจะหลับตาลงได้ ระหว่างที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นได้ยินเหมือนใครถีบประตูแรงๆหลายครั้ง ก่อนที่ในกึ่งความฝันนั้นจะรู้สึกเหมือนว่าประตูพังครืนลงมา
ผมสะดุ้งตื่น!!
หรรษากลับมาแล้ว
และมันไม่ได้มาคนเดียว ในอ้อมแขนยังมีผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งตามแขนขาที่โผล่พ้นเสื้อผ้าออกมามีรอยฟกช้ำ ผมยาวดำขลับสยายลงมาเกือบถึงพื้น ร่างเล็กบอบบางน่าทนุถนอม
“มึงจะมองกูอีกนานมั้ยเมต หลีกไปดิ๊”
มันตะคอกผมตั้งแต่ประโยคแรก  ความตกใจทำให้กระโดดหลบโดยอัตโนมัติทั้งๆที่ยังไม่สร่างเมาเลยสักนิด
“คนนี้เหรอแอน” ผมกระซิบกับตัวเอง
“มึงบ่นอะไรของมึง” มันถามเสียงดัง มันได้ยินด้วยเหรอวะ นี่แค่กระซิบหรือแค่คิดในใจด้วยซ้ำไปนะ หรรษานี่แม่งเล่นของแน่ๆ มันคงเลี้ยงกุมารไว้ในห้องชัวร์เลย
“ให้กูช่วยอะไรมั้ย” กระตือรือล้นที่จะมีน้ำใจทั้งๆที่รู้สึกตัวกำลังโงนเงนเหมือนเรือวิ่งฝ่าคลื่นลมกลางทะเล
อยากทำตัวหล่ออย่างที่หรรษากำลังทำบ้างอะ!! ผมงอแงกับตัวเอง
ผมเห็นมันวางผู้หญิงคนนั้นลงบนเตียง ลุกขึ้นมายืนมองด้วยสายตากร้าวก่อนจะอ่อนแสงลงจนดูอ่อนโยนและห่วงใยจนรู้สึกได้ หรือไม่ผมก็เมาจนมโนไปว่ามันดูโรแมนติกนั่นแหละนะ แต่สุดท้ายมันก็ถอนหายใจยืดยาวก่อนจะหันมาทางผม
ไอ้เสียงถอนหายใจนั่นคงมีสาเหตุมาจากผมสินะ
“มึงช่วยตัวเองให้รอดก่อนเหอะ เหม็นหึ่งเลย นั่นไงกูว่าแล้ว กระป๋องเบียร์เกลื่อนห้องเลย  ติดใจแอลกอฮอลล์แล้วสิมึง ใจแตกจริงๆ” มันด่าหรือว่ามันดูถูกด้วยวะเนี่ย รู้สึกมึนๆ
“นอนไม่หลับน่ะ เดี๋ยวกูเก็บให้นะ อย่าบ่นนักดิ ตีนกาจะเท่าตีนพญาอินทรีย์แล้วมึง”  ผมกวนตีนมันกลับ นี่คิดว่าจะมีแต่คุณนายกาญจนาเสียอีกนะที่ขี้บ่น
“ตีนกาห่าไรก็ไม่สนหรอก ไปนอนเลยไป ไอ้เชี่ย เมาอย่างกับหมา” ไม่เห็นต่างอะไรกับตอนโดนแม่ด่าเลย สงสัยดวงชะตาจะถูกโฉลกกับเสียงบ่นเสียงด่าแน่ๆเลย เมตตาเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ ฮูเร!!!
“แล้วคนที่มึงพาเค้ามาด้วยล่ะ”
“เดี๋ยวกูจัดการเองแหละน่ะ แล้วนี่มึงอ้วกมาด้วยใช่มั้ย”
“เฮ้ย มึงรู้ได้ไงอะ กูอ้วกไปตั้งนานแล้วนะ”
เจอมันจับได้นี่เหมือนจะเมาน้อยลงไปนิดนึงเลยนะ หน้าตาและน้ำเสียงมันน่ากลัวโคตรๆ ผมว่าผมยืนประจันหน้ากับหรรษานะ แต่ผมก็พอรู้ว่าตัวเองสั่นขนาดไหน
“หนึ่งกลิ่นมันฟ้อง สองมึงอ้วกเปื้อนเสื้ออะ”
“ห๊ะ” ผมก้มมองเสื้อของมันที่ตัวเองกำลังใส่อยู่ ยังมีรอยเปียกชื้นเป็นทางอยู่เลย ด้วยความมึนและเมาเลยไม่ได้กลิ่น แต่ตอนที่นอนอยู่นั้นก็รู้สึกแหละว่าเย็นจัดบริเวณหน้าอกขนาดไหน
“อ้าวๆ นั่นมึงจะทำอะไรอีกไอ้เมต วุ่นวายจริงๆเลย มานี่”
มันยึดข้อมือผมเอาไว้ ตอนที่ผมถอดเสื้ออย่างทุกลักทุเล ไอ้เสื้อบ้านี่ก็เสือกมาถอดยากเอาตอนนี้ อาจเป็นเพราะผมลนลานเกินไป กลัวมันรำคาญตาเลยกะเดินไปถอดต่อในห้องน้ำ ก็ถูกมันรั้งเอาไว้ซะก่อน
“จะไปเปลี่ยนเสื้ออะ” ผมพูดค่อยๆแบบคนกำลังสำนึกผิดน่ะ
“คืนนี้มึงคงเปลี่ยนได้หรอกนะ เสื้อม้วนพันกันขนาดนี้ แม่งวันเหี้ยไรของกูวะเนี่ย เมียเก่าถูกผัวใหม่ซ้อม เมียใหม่เมาแล้วช่วยตัวเองไม่ได้ ปีชงหรือไงวะเนี่ยกู” มันบ่นเสียงเข้ม แต่มือก็ค่อยๆแกะเสื้อที่พันกันให้หลุดออกมาแล้วถอดออกทางหัวให้ผม
“อาบน้ำอีกรอบไหวปะเนี่ย” ปั้นหน้าดุตลอดเวลามันไม่เหนื่อยหรือไงวะ
“ไหวเซ่ะ” แหมะ เสียงยานคางเชียวกู
ผมเห็นมันเบ้หน้าใส่ราวกับไม่เชื่อ เลยจัดการอาบน้ำโชว์แม่มเลย สะใจดี เวลาเมานี่ทำให้คนเรากล้าทำอะไรหลายๆอย่างนะ ไม่มีหรอกยางอายอะไรนั่นน่ะ ผมไม่ได้คิดถึงมันเลยนะ ตอนเรียน รด.ก็แก้ผ้าอาบน้ำรวมกันหลายๆคน ไม่เห็นต้องคิดมากอะไรเลย มีเหมือนๆกัน
ผมเลยอาบน้ำไม่ปิดประตู
“ปิดประตูด้วยสิวะ อุจาดตา น้ำกระเด็นออกมาเปียกในห้องนะมึง กูจะให้มึงเช็ดทั้งๆที่เมาจนจะเดินสี่ขานั่นแหละ”
“ทีตอนนั้นกูก็เมามึงยังเอากูได้เลยอะไม่เห็นบ่นอย่างนี้” ผมโวยวาย
ชิชะ!! วันนี้ทำเป็นรังเกียจกันนะ เพราะมีเมียเก่ามาด้วยสินะ เมื่อกี้เห็นห่มผ้าให้กัน รักกันห่วงกันแล้วเลิกกันทำมะเดื่ออะไรวะ
“กูเนี่ยเมียใหม่หรรษานะเว้ย” ผมตะโกนออกมาอย่างท้าทายและลืมตัวจนเกือบต่อยหน้าตัวเองเมื่อหรรษาตอบกลับมา
“มึงพูดอะไรของมึงวะ เมาแล้วบ้าเหรอ”
มันผลักประตูห้องน้ำให้อ้าซ่ามากขึ้น ผมสะดุ้งตกใจจนหันหน้ามาประชันกับมันทั้งๆที่เนื้อตัวยังเปลือยเปล่าและเปียกน้ำโชก
จะปิดก็ไม่ทันแล้ว สายตามันมองที่กลางลำตัวผม
“กูขอโทษ” ผมหงอเลย ไม่คิดว่ามันจะสนใจ ผมว่าผมไม่ได้ตะโกนเสียงดังอะไรนะ มันหูไวเองต่างหาก
มันเดินกลับออกไปแบบโกรธๆ ได้ยินมันลากผ้ามาถูกพื้นเพราะน้ำกระเด็นออกไปตอนที่มันผลักประตูเข้ามา
ต่อปากต่อคำและออกแอคชั่นกับมันมากไปจนลมตีย้อนของเก่าให้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้ผมต้องออกแรงโก่งคออ้วกหนักมากเพราะเหมือนมันปั่นป่วนอยู่ลึกๆ ปวดซี่โครงไปหมดทั้งสองข้างเลย อีกอย่างผมพยายามอุดปากไม่ให้มันรู้ว่าผมอ้วกด้วย ต้องแปรงฟันล้างปากใหม่อีกครั้ง คราวนี้ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียจนหมดแรง
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำเงียบๆ เห็นมันแกะห่อผ้านวมผืนใหม่ออกมาปูที่พื้น ผมยืนมองนิ่งๆ พยายามประคับประคองสารร่างให้มั่นคงมากที่สุดจนกว่าจะได้ล้มตัวนอน
“มึงนอนนี่แล้วกัน”
“อืม” ผมรับคำแบบเจียมเนื้อเจียมตัว ตอนนี้จะต้องใกล้รุ่งแล้วแน่ๆ ดูมันหน้าตาอิดโรยไปเหมือนกัน คงจะเหนื่อยและเพลียมาก ผมเองก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย
ค่อยๆล้มตัวลงนอนจนจวนจะหลับก็รู้สึกว่ามีคนล้มตัวนอนอยู่ข้างๆ เนื้อเย็นที่เพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆโดนต้นแขนจนสะดุ้งตื่นเต็มตาอีกครั้ง
“อ๊ะ หรรษา ทำไมนอนตรงนี้อะ” ผมคิดว่ามันจะนอนบนเตียงกับแอนด้วยซ้ำ ไม่คิดว่ามันจะนอนลงข้างๆผม
มันไม่ตอบ แต่ดึงผมให้เข้าใกล้ตัวมันมากกว่าเดิม จัดผ้านวมผืนเล็กให้ห่มมิดทั้งสองคนและมันทำให้เราเหมือนกำลังนอนซ้อนกันและเหมือนมันกำลังกอดผม
เผลอดิ้นไปครั้งนึง แต่พอนึกได้ว่าครั้งนึงก็เคยมากกว่ากอดไปตั้งเยอะแล้วไม่รู้จะเล่นตัวไปทำไมอีก มันคงสร้างภาพให้ผมดูดีขึ้นมาไม่ได้แล้วล่ะ หรรษารู้แล้วว่าผมเป็นยังไง
“ไม่ขึ้นไปนอนบนเตียงเหรอ เหรอที่อีกตั้งกว้าง” ผมถามมัน
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวแอนนอนไม่สบาย” อ๋อ...เป็นห่วงแอน
แล้วกูล่ะ แม่งนอนตะแคงเกร็งตัวจนตะคริวจะจับอัมพาตจะแดกอยู่แล้วเนี่ย
“แต่บนนั้นมีผ้านวมผืนใหญ่นะ มาแย่งกะกูอยู่ได้ เดี๋ยวพอเหม็นเบียร์จากตัวกูมึงก็บ่นอีก”
“กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ ทำไมมึงมีปัญหาเยอะจังวะ มึงเอาเบียร์กูมากินนี่ยังไม่ชำระความเลยนะ กะอีแค่กูมาแบ่งผ้าห่มมึงนิดเดียวทำเป็นบ่นนะ ใจแคบจริงๆเลยนะมึงเนี่ย” มันบ่นยาวเลย
“กูก็แค่เสนอแนวทางที่สบายกว่าให้มึง อยากลงมานอนหลังขดหลังแข็งกับกูก็ตามใจ”
“นี่อ้วกจนหมดไส้หมดพุงเลยใช่มะ หน้าท้องแบนราบเชียวนะมึง”
มันสอดมือเข้ามาทางใต้เสื้อ ลูบเบาๆที่หน้าท้องของผม รู้สึกหวิวๆวาบๆยังไงก็ไม่รู้ ผมเกร็งหน้าท้องสู้มือมัน
“วันนี้กูเหนื่อยจนสายตัวจะขาดอยู่แล้ว ไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า” ปากว่าแต่มือก็ยังลูบนะ กล้ามท้องกูกระตุกจนจะเป็นก้อนมะเร็งแล้วเนี่ย
“ถ้ามึงคิดจะทำอะไรอีกก็เกินไปละ ไม่ได้อยู่กันสองต่อสองนะเว้ย”
“ต่อให้คนมุงกันจนเหมือนมาดูละครเวทีีกูก็กล้าทำ ไม่ได้เกี่ยวกับมีคนอื่นหรือไม่มีหรอก”
“แต่กูไม่กล้า”
“มึงอายเป็นด้วยเหรอฮะเมต”
คราวนี้ผมไม่ตอบมันบ้าง พยายามนอนนิ่งๆข่มตาให้หลับ วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยน จากที่เคยนอนอยู่ที่บ้านของตัวเอง คนรอบตัวมีแต่เพื่อนและแม่ แต่ตอนนี้ผมนอนอยู่กับใครอีกคนที่ไม่ใช่เพื่อน แต่ผมก็บอกตัวเองไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน
เสียงทุบประตูรัวๆกับเสียงนกแข่งกันร้องของวันใหม่ปลุกให้ผมตื่นทั้งๆที่หัวหนักอึ้งและยังไม่ใช่เวลาที่ควรต้องตื่น คนที่ควรจะนอนเป็นตายอย่างหรรษากลับดีดตัวลุกขึ้นเหมือนติดสปริง
“ใครมาเหรอหรรษา” ผมถามออกไปทั้งๆที่ยังงัวเงียและปวดหัวมาก
“เดี๋ยวก็รู้”
ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้แฮะ!!
‘กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับลูกกู’
‘แอนเป็นคนเรียกให้ผมไปหานะ’
‘แล้วมึงก็มาแสดงว่ามึงยังตัดลูกกูไม่ขาด มึงยังรักแอนอยู่ใช่มะไอ้หรรษา กูบอกจนไม่รู้จะบอกเด็กเหลือขออย่างมึงยังไงแล้วว่ามึงมันไม่คู่ควรกับลูกกูเลย ลูกกูกูจัดการเองได้’
‘มันไม่เกี่ยวกับว่ายังรักหรือไม่รักหรอก มันสำคัญที่ว่าลูกคุณหวังพึ่งผมในยามเดือดร้อนมากกว่าคุณต่างหาก’
‘มึงมันปากดีนักนะไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ลูกกูอยู่ไหน กูจะเอาลูกกูกลับไป’
‘นอนอยู่บนเตียงข้างใน’
‘นี่มึงทำอะไรของกูห๊ะ ไอ้หรรษา มึงมันก็แค่ลูกเจ้าของโรงเรียนกระจอกๆที่ไม่รู้จะเจ๊งวันไหนเพราะเด็กมันเอาแต่ยกพวกตีกันนั่นแหละวะ’
‘แล้วยังไง คนดีที่คุณเลือกให้คบลูกสาวคุณได้น่ะมันทำร้ายอะไรลูกคุณบ้าง ทีอย่างนี้ทำไมไม่โวยวาย ทำไมไม่ไปเล่นงานมันล่ะ แอนจะตายเพราะไอ้เหี้ยนั่นวันไหนก็ไม่รู้ ยังห่วงแต่เรื่องของตัวเองอยู่ได้ ส่งลูกไปให้เค้าต้มยำทำแกงอย่างนี้น่ะเหรอที่เรียกว่ารักลูก’
‘มึงมันเกินกว่าก้าวร้าวไปไกลแล้วไอ้หรรษา ต่อไปนี้อย่าไปยุ่งกับแอนอีกนะ เรื่องของคนสองคนที่เขาคบกันมึงอย่าเสือกเข้าไปยุ่ง แอนเค้าจัดการได้ เดี๋ยวพออารมณ์เย็นลงแล้วเค้าก็กลับมาคบกันใหม่เองนั่นแหละ’
‘ผมก็ไม่อยากเข้าไปแส่เรื่องผัวเมียของใครหรอก แต่เวลาแอนถูกทำร้ายมีใครกล้าเข้าไปง้างตีนไอเหี้ยนั่นบ้างนอกจากผม ถ้าผมไม่เข้าไปแอนจะอยู่ให้ไอ้เหี้ยนั่นกระทืบซ้ำไปซ้ำมาได้นานเท่านี้มั้ย น่วมตายไปนานแล้ว’
‘อ๋อนี่มึงลำเลิกบุญคุณที่ช่วยแอนไว้เหรอไอ้เด็กเหี้ย’
‘พวกมึงไปเอาแอนออกมา เดี๋ยวไอ้หรรษากูจะสั่งสอนมันเอง ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ถุ้ย’
หัวผมหนักอึ้งแต่หูได้ยินเสียงคนคุยกันชัดเจน
พวกเขาคุยกันเหมือนไม่มีผมและผู้หญิงอีกคนอยู่ในห้องนี้
พยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นมาแต่ก็รู้ดีว่าตัวผมยังคงนอนอยู่ที่เดิม ไอเย็นของพื้นกระเบื้องฝ่าผืนผ้าที่ปูนอนขึ้นมาจนเริ่มปวดกระดูกแล้ว
ต่อจากนั้นผมได้ยินเสียงผู้หญิงหวีดร้อง
เสียงแอน
‘ปล่อยนะ ไม่ไป หรรษาช่วยด้วย พ่อ แอนจะอยู่ที่นี่ บอกให้เค้าปล่อยแอนเดี๋ยวนี้นะพ่อ’
ผมเองก็พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากสภาวะที่เหมือนเครื่องยนต์ที่น็อคไปแล้วพยายามสตาร์ทเครื่องใหม่ซ้ำๆ
เสียงของความรุนแรง เสียงของคนที่กำลังถูกทำร้ายร่างกายกระหน่ำเข้ามาซ้ำๆในหู สุดท้ายผมก็ดีดตัวลุกขึ้นได้เหมือนคนหลุดจากผีอำ
‘หรรษา............ไม่นะ’
ผมตะโกนออกไปสุดเสียง มันแผดลั่นไปทั้งชั้นที่พวกเราอยู่
ผู้ชายคนนั้นอายุรุ่นราวคราวพ่อพวกเราแล้ว ในมือคนนั้นกำอาวุธปืนสีดำมะเมื่อมอยู่ เขาเงื้อมือขึ้นสุดแขนก่อนจะฟาดลงมาบนใบหน้าของหรรษาพร้อมกับเสียงร้องห้ามของผม
“ไอ้เด็กหน้าจืดที่อยู่ในห้องมึงนั่นใครวะ อย่าบอกว่ามึงชวนมันมาทำระยำกับลูกสาวกู”
“ไม่ต้องรู้หรอกว่าใคร ไม่เกี่ยวอะไรกับแอน อย่ายุ่ง” หรรษาเกรี้ยวกราดตอบออกไป กรามขบกันแน่นจนเป็นสันนูน มุมปากมีเลือดสดๆไหลออกมาตลอดเวลา แต่หรรษายังคงยืนตัวตรงสง่า มือสองข้างกำเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน
“ถ้ามึงไม่มายุ่งกับลูกกูก่อน กูไม่สนใจมึงหรอกไอ้เด็กเหี้ย” มือข้างที่กำปืนของผู้ชายคนนั้นฟาดลงบนหน้าหรรษาอีกข้างจนแตกเลือด
ผมทนมองภาพนี้ไม่ไหวแล้ว มันโหดร้ายและป่าเถื่อนจนเกินไป
“คำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแล้วผู้ใหญ่ที่ยกพวกมาหาเรื่องเด็กถึงที่คงเป็นคนดีที่ชี้หน้าคนอื่นว่าเลวสินะครับไอ้ผู้ใหญ่เฮ็งซวย”
ผมตะโกนออกไปอย่างอัดอั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าเก็บกดมาจากไหนนักหนา ตะโกนเสร็จผมก็ไออย่างหนักและรู้สึกเจ็บแล้วก็คันในคอ
“เมตตา หยุด” หรรษาร้องห้ามเสียงเข้ม
“แต่เค้าทำร้ายมึง ทำไมมึงไม่สู้วะ” ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงกล้าได้ขนาดนี้
“อย่าลืมคำพูดกูแล้วกัน อย่ายุ่งกับลูกกูอีกกูเอามึงถึงตายแน่ แส่นัก”
ไอ้ผู้ใหญ่คนนั้นเตะหรรษาเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูใส่ดังปัง ผมสะดุ้งโหยงก่อนจะถลาไปหาหรรษาที่นั่งห่อตัวอยู่ตรงประตูห้องอย่างเจ็บปวด ท่าทางมันฟ้องว่าหรรษาเจ็บปวด มันเม้มปากแน่น ไม่มีแม้เสียงร้องออกมาเลยว่ามันกำลังย่ำแย่แค่ไหน
“ทำไมมึงไม่สู้มันวะ ให้มันทำร้ายอยู่ได้” ผมว่า พยายามพยุงมันให้ขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างทุกลักทุเล สภาพหน้าของหรรษาไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย เละจนดูไม่จืด ท่าจะเจ็บมากแต่มันก็ไม่ปริปากร้อง ได้แต่นั่งนิ่งๆ มีนิ่วหน้าและเบี่ยงหนีบ้างเวลาที่ผมแตะไปโดนที่เจ็บของมัน
“มันมีปืนไม่เห็นเหรอ กูก็รักตัวกลัวตาย ไม่ใช่มึง ระวังมันจะให้ลูกน้องตามไปกระทืบปากที่มหาลัยนะ” ขนาดเจ็บไปทั้งหน้าแต่เวลาจะด่าผมนี่พูดได้ยาวเชียว
“เจ็บมากมั้ย” ผมถามเสียงอ่อย หน้ามันตอนนี้เหมือนนักมวยแพ้น็อคที่สลบคาเวทีเลย
“ไม่เจ็บมั้ง ที่มึงเห็นนี่กูแต่งหน้าเพื่อการแสดง”
ปากมันไม่น่าได้รับความห่วงใยจากใครเลยครับแม่ง!!!
ถ้าพ่อของแอนไม่เอาลูกน้องมาด้วย ถ้าผู้ใหญ่คนนั้นไม่พกปืนเอาไว้ในมือ ผมเชื่อว่าหรรษาสู้ได้ และผมคิดว่าครั้งนี้หรรษาคงยอมให้อีกฝ่ายทำร้ายแต่โดยดีโดยไม่คิดจะโต้ตอบกับพ่อของอดีตคนรักเลยมั้ง
หรรษาคงรักแอนมากจนยอมได้ทุกสิ่ง แต่พอคิดแบบนี้ผมเองที่รู้สึกจุกจนแน่นไปทั้งอกเลย ไม่เข้าใจจริงๆ
“ไปหาหมอมั้ยหรรษา” ผมเสนอ
“ไม่” มันยังคงนั่งนิ่งๆ แต่ผมว่าตามันน่ากลัวโคตรๆ
ไม่กล้าเซ้าซี้เลยกู!! กลัวมันมาลงกับผมแล้วแบนคาตีนมัน
“เสียใจมากมั้ยที่พ่อเค้ามาตามเอาตัวแอนไป” ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกเห็นใจมันขึ้นมา
“ไม่หรอก เป็นแบบนี้ได้ก็ดี”
อ้าว...อารมณ์ไหนของมันวะ?
นี่สินะที่เค้าเรียกว่าอารมณ์ของเด็กช่าง รักใครรักจริงแล้วก็อ่อนไหวง่ายๆกับเรื่องละเอียดอ่อนพวกนี้ ผมเองก็ไม่เข้าใจหรอก ได้ยินเค้าว่ากันมาอีกที
“กูนึกว่ามึงจะกลับไปแล้วซะอีก” จู่ๆมันก็พูดขึ้นมาอย่างกับว่าไม่อยากให้ผมอยู่งั้นแหละ ทั้งๆที่มันบอกเองนะว่าอยู่ได้
“มึงไม่พอใจที่เหรอที่ไปรับตัวแฟนเก่ามาแล้วเจอกูอยู่ที่นี่”
“เปล่า กูแค่พามาค้างคืนเดียวแล้วจะพาไปพักที่บ้านกูอยู่แล้วล่ะ”
“บ้านมึงเหรอ” เออ ผมไม่เคยรู้เลยแฮะว่ามันมีบ้าน คิดว่าที่นี่ซะอีกคือบ้านของมัน
“เออ แต่ก็อย่างที่มึงเห็นแหละ พ่อเขาก็ตามตัวลูกสาวเขาเหมือนกัน”
“มึงรักเค้ามากเลยใช้มั้ยหรรษา” ผมปวดปร่าในอกแปลกๆนะตอนที่ถามแบบนี้
“มันไม่ได้เกี่ยวกับรักหรือไม่รักหรอก กูเบื่อที่จะอธิบายเรื่องนี้จริง แค่เค้าต้องการความช่วยเหลือ แล้วเค้าก็เลือกที่จะขอความช่วยเหลือจากกูก็แค่นั้น”
“ไม่เห็นเข้าใจที่มึงพูดเลย เฮ้ย เลือดไม่เห็นจะหยุดเลยอะ” ผมเห็นมันเอาหลังมือปาดเลือดเป็นพักๆ แต่นี่มันก็ปาดจนมืออาบเลือดแล้วไม่มีทีท่าว่าเลือดจะหยุดไหล
“เลือดชั่วกูเยอะมากมั้ง”
“กูเอาผ้ามาเช็ดให้นะ”
“อืม” มันอนุญาตด้วยว่ะ พอคิดว่าต้องมาเป็นพยาบาลจำเป็นนี่ประหม่าเลย
ผมได้ผ้าขนหนูของมันนั่นแหละมาซับเลือดให้ ชุบน้ำหมาดๆเช็ดเลือดที่เริ่มแห้งแล้วออกไป ตอนนี้หน้ามันบวมเป่งราวกับคนที่อยู่ตรงหน้าผมไม่ใช่หรรษาเลยอะ เหมือนแมนนี่ ปาเกียว ตอนต่อยกับบัวขาวเลย
มันคว้าข้อมือผมเอาไว้ เรามองหน้าหยั่งเชิงกันอยู่ แต่มันไม่รู้หรอกว่าผมสตั้นกลั้นหายใจไปแล้ว เหมือนบรรยากาศมันจะวิ๊งๆ
แต่
“เอามือหรือตีนทำเนี่ย เจ็บฉิบหาย”
ผมโยนผ้าทิ้งเลยครับ ทำดีไม่ได้ดีก็อย่าทำมันเลย แม่ง ให้มันย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ยไปเองแหละดีแล้ว คนอุตส่าห์เป็นห่วง หวังดี
อยู่ๆมันก็หลุดขำออกมาอย่างกับคนบ้า สงสัยพิษรักขึ้นสมองจนคลุ้มคลั่งมั้ง
“งอนเป็นเหมือนกันเหรอมึง” มันถามยิ้มๆ
อ้าว!! กูก็คนนะ มีความรู้สึกเหมือนกัน
แต่ผมแค่ถลึงตาใส่มันนะ ไม่ได้พูดออกไปหรอก
“แล้วหายเมาแล้วเหรอ หลับอย่างกับตาย ฟื้นขึ้นมาแล้วไม่แฮงค์เลยนี่”
เออว่ะ!! ผมหายเมาสนิทเลย แทบไม่เหมือนคนที่ผ่านการกินเบียร์จนอ้วกเลยด้วยซ้ำ
ผมสร่างตอนไหนวะ
ตอนที่เห็นหรรษาโดนตบหน้าด้วยมือที่กำปืนเอาไว้แน่นละมั้ง
“ทำไมพ่อแอนต้องทำกับมึงขนาดนี้ด้วย”
“แค้นฝั่งหุ่นละมั้ง กูเปิดซิงลูกสาวเค้านี่”
ทำไมหรรษาโชคดีจังวะ ได้เปิดซิงคนนู้นคนนี้ แม้กระทั่งกับผมก็ยังเสียซิงให้มันแบบง่ายดาย แบบเปิดใจอยากรู้อยากลองซะด้วยสิ
“แต่กูเห็นว่าแอนเป็นคนไลน์มาตามให้มึงไปหานะ”
“ก็ตามนั้น” ผมอดคิดไม่ได้ว่าบางทีแอนก็เห็นแก่ตัว แต่ไม่แน่เค้าอาจจะรอเวลากลับมาคบกันอยู่แล้วก็ได้ เพราะหรรษาเองก็เต็มใจออกไปหาแอน
“วันนี้มึงมีเรียนไม่ใช่เหรอ” มันชวนคุย ไม่สังวรณ์ตัวเองเลยว่าควรอยู่นิ่งๆให้ร่างกายได้มีเวลาซ่อมแซมตัวเองบ้าง ชวนคุยอยู่ได้
“อื้อ มีเรียนบ่าย”
“นี่ก็จะเที่ยงแล้วนี่”
“ไม่ไปหรอก”
“ทำไมอะ”
“ก็มึงเจ็บตัวอยู่อะ กูไปก็เรียนไม่รู้เรื่องหรอก”
“อย่ามาทำเป็นห่วงกูเลยน่า”
“เห็นตำตาซะขนาดนี้กูใจจืดใจดำไม่ได้หรอก”
“ขี้เกียจก็บอกมาเถอะ”
“เปล่าสักหน่อย”
เชื่อมั้ย!!
สุดท้ายผมกับมันก็ต่อปากต่อคำกันไปอย่างนั้นจนมันเผลอล้มตัวลงนอนแล้วผล็อยหลับไปเอง
ไอ้หรรษามันอึดเกินกว่าจะเรียกว่าคนนะ มันเจ็บขนาดนั้น ไม่เห็นมันจะกินยาเลย ในขณะที่ผมแค่ตัวร้อนนิดหน่อย คุณนายกาญจนาก็ยัดยาให้แล้ว
ผมแอบถ่ายสภาพหนังหน้าของมันตอนนี้เอาไว้
ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้มันแล้วก็ซุกตัวเองลงไปนอนใกล้ๆและก็เผลอหลับไปเหมือนกัน
หลับไปทั้งๆที่ยังไม่รู้อยู่ดีแหละว่า
กูมาทำอะไรที่นี่(วะ)


โปรดติดตามตอนต่อไป

คุยเล่นกันได้ที่ TRomance's Fanpage นะคะ (http://)
ขอบคุณทุกๆคนมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 20-11-2013 22:48:01

^
^
^
 :z13: :z13: :z13: จึ้กๆๆๆ แล้วแว่บไปอ่านนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 20-11-2013 22:57:03

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 20-11-2013 22:59:02

ดิบ เถื่อน ได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 20-11-2013 23:00:29

นึกว่าหรรษาจะจัดให้เมตสักดอก :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 20-11-2013 23:01:15

โอ้ยยยย สงสารน้องเมตตาาาาาาา
โอ้ยๆๆๆ รอตอนต่อไปจ้าาาา

 :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 20-11-2013 23:01:43

โอ้ยยยยยยยยทำไมรู้สึกว่าแอน จะเป็นตัวกวนใจเมตยังไงไม่รู้
หวังว่าทุกอย่างทุกการกระทำ หรรษาจะมีคำตอบให้ตัวเองแบบกระจ่างนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 20-11-2013 23:03:33

รึชุนพ่อแอนจะขายลูกกิน???  :o

ซึนมึนกันทั้งเมตตาและหรรษา คงต้องได้เสียกันซักสามพันแปดร้อยท่า หรือรอลูกโต... ถึงค่อยมารู้สึกตัวว่า...

...รักมันเนอะ  :o8:

รอตามความอึนต่ออออออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-11-2013 23:04:29

เมตน่ารักขึ้นทุกวัน น่ารักจริง ๆ นะ หรรษาโชคดีแล้วที่ได้เจอ แฟนเก่าเธอไม่ไหว ๆ นะ
ดูท่าแล้วแอนจะเป็นสิ่งที่ขวางทางรักไปอีกนาน คือถึงสองคนรักกันแล้วก็น่าจะพาปัญหามาให้เรื่อย ๆ นะ
ดูสิ พอเห็นหรรษาถูกทำร้ายตาสว่างเลย ทำแผลให้ เป็นห่วงอีก สงสัยจะรักเค้าแล้วนะหนูอ่ะ
ขอให้หรรษารักหรรษาหลงนะน้องเมตนะ คนอ่านรักน้องเมตมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Youch06 ที่ 20-11-2013 23:04:57

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องเมตของพี่ 5555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 20-11-2013 23:06:09

เมตท่าทางจะมีใจให้แล้วล่ะสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 20-11-2013 23:19:15

พล็อตคนแต่งแปลกเป็นตัวของตัวเองดีมากๆๆๆๆๆ
ภาษาที่ใช้ก็อ่านแล้วราบรื่นจริงๆ
แต่เราคงหวังมากไป ไม่คิดว่าจะดำเนินเรื่องมาในทางนี้
แอบผิดหวังเล็กๆ อ่านแล้วอึนมาก -0- ขอโทษนะคะ T^T

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 20-11-2013 23:21:11

หรรษาไม่เห็นจะมีท่าทางอะไรกับเมตตาบ้างเลย ออกจะเฉยชาด้วยซ้ำ รู้แล้วว่าตอนนี้เมตตากำลังเริ่มรักหรรษเข้าให้แล้ว หรรษอย่าทำให้เมตตาเสียใจนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 20-11-2013 23:21:46

 :mew2:โอ๊ย ๆๆ ทำไมหรรษาจะต้องเข้าไปช่วยเหลือ
แอนซะขนาดนั้นด้วยละ...ใช้ความรุนแรงกันจังเลยเนอะ
แล้วน้องเมต จะทำอย่างไร
ถ้าแอนยังเป็นอยู่แบบนี้...
รีบ มาต่อเร็ว ๆๆ นะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 20-11-2013 23:22:38

คู่นี้เริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆ พัฒนาต่อไปนะจะรออ่านอิอิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 20-11-2013 23:31:13

ดูท่าทางเมตจะตกหลุมรักหรรษาก่อนซะแล้ว
ส่วนหรรษานี่คงอีกนาน

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 20-11-2013 23:33:00

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 20-11-2013 23:45:28

เมตเค้าเริ่มมีใจแล้วนะ หรรษานี่ดิทำไมไม่เคลียร์

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-11-2013 23:49:00

เมตตาเอ็งก็น่ารักแบบงงๆ
แต่ดันชอบหรรษาแล้วสะงั้นโธ
หรรษา....ปากน่ะไม่ต้องกวนมากก็ได้5555555555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 20-11-2013 23:49:40

แอบเจ็บแทนน้องเมตจริง
พี่หรรษาคงรักแฟนเก่ามากเลยสินะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 20-11-2013 23:50:34

เมต นี้สมแแล้วที่ชื่อเมตตาอะ
หรรษารีบๆตัดกิ๊กเก่าให้ขาดนะคะ
เดียวน้องเมตจะหึงจริงๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-11-2013 00:03:31

เออนะ เมตมาอยู่ที่นี่ทำไม  :ling2: เจ็บลึกๆแทน

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 21-11-2013 00:10:38

น้องเมตของพี่ยังน่ารักอย่างต่อเนื่อง หรรษามีปัญหาเรื่องแฟนเก่าแหะ คนนี้ชะนีหวังว่าคนที่เฉาะไปแล้วจะไม่มาวุ่นด้วยอีกคนนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: TopFee ที่ 21-11-2013 00:11:27

เมตตายังอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ได้...แสดงว่าเริ่มรักไปแล้วนะเนี่ย!!
เคยได้ยินมาว่าหากมีความสัมพันธ์ทางร่างกายครั้งแรกกับใครสักคนที่เราไม่รู้จัก แล้วมาเริ่มทำความรู้จักกันที่หลัง
ความสัมพันธ์มักจะกลายเป็นความรักได้ง่ายในที่สุดโดยไม่รู้ตัว!! ...เมตตาจะใช่กรณีนี้ไหมเนี่ย?

ชอบค่ะ  + เป็ด ฮิๆ ติดตามอ่านต่อไป  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D ที่ 21-11-2013 00:13:08

รอตอนต่อไป  แอนแม่งเลิกกับหรรษาแล้วก็เลิกให้ขาดไปเลยดิว่ะ :m16:
หรรษาอย่ากลับไปคบอีกนะ  คบเมตตาอ่ะดีแล้ว :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-11-2013 00:42:09

มารอพยาบาลหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-11-2013 01:03:54

รักเขาเข้าแล้วสินะเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 21-11-2013 01:36:00

เจ็บแทนเมตอ่ะ

รู้สึกว่าแอนเห็นแก่ตัวนะ  ตอนรักกันดีๆ กับคนใหม่เคยนึกถึงหรรษามั้ยอ่ะ   พอโดนซ้อมเจ็บตัวก็เรียกหรรษา    เชอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 21-11-2013 01:59:55

 :ling1: เหมือนหรรษาจะไม่ชอบแอนมากขนาดนั้นแล้ว แต่เหมือนยังเป็นห่วงอยู่บ้าง(รึเปล่า?!)
แต่แอนเหมือนเห็นแก่ตัว ใช้ความห่วงใยของหรรษาเป็นเครื่องมือ แต่ทำไงได้พ่อแย่ซะขนาดนั้น :z3:

มีแต่เมตนี่แหละ น่ารัก ไม่หือไม่อือ ช่วยทุกอย่างเลย :-[
มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 21-11-2013 05:14:11

 o13
 :hao6:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 21-11-2013 06:06:30

งะพ่อมาตามถึงที่


น่ากลัวจริงๆ


หรรษาหมดหล่อเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 21-11-2013 07:03:23

 :seng2ped:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 21-11-2013 07:06:00

รักหรรษาเข้าแล้วละสิ เมตตา
บางทีก็ไม่อยากใหเมตมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เลยนะ
มันหน่วงและอึดอัดแทน
แล้วยังมีหรรษาที่ไม่รู้ว่าลึกๆแล้วรู้สึกอย่างไรกับเมตตา
มันทำให้ไม่กล้าคิดว่า เออ หรรษาก็มีใจ
หรือ มี แต่เข้าไม่ถึงเองนะเรา  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-11-2013 08:05:05

สงสารน้องเมตจัง คือความรู้สึกมันให้หรรษาไปแล้ว แต่ไม่รู้จะยังไงกับมัน เพราะอิหรรษามันมายุ่งมาอะไรด้วยก็เพราะคำว่ารับผิดชอบที่ขุ่นแม่ไปขู่ไว้ เมตก็เลยไม่กล้าที่จะยอมรับความรู้สึกตัวเองแถม พอมาเจอแฟนเก่าที่ดูเหมือนหรรษายังห่วงยังรักอยู่มาก ฮือออ สงสารน้องเมตจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 21-11-2013 08:07:32

ด้วยความที่หรรษากวนตีนน้องเมต
ทำให้ซีนนี้จากน่าสงสาร
แลดูเป็นฉากน่าซ้ำเติมทันที 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-11-2013 08:26:23

เริ่มเห็นความดีกันตอนนี้แหละเดี๋ยวก็รักกันลงล็อกคุณแม่กาญจนาเด๊ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-11-2013 09:01:17

มึนกันไปทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆๆ
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 21-11-2013 09:39:37

แอบเจ็บแทนน้องเมตเบาๆอะตอนนี้ :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 21-11-2013 09:46:50

โอ๊ยยยยยยย

ทำไมมันอึมครึมขนาดนี้

 :ling1:

สงสารน้องเมตไงไม่รู้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 21-11-2013 09:57:15

เมตก็ยังมึนเหมือนเดิม

:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 21-11-2013 10:05:40

ดูเมตตามึนๆ นะ 555555

รอตอนต่อไปค่า  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 21-11-2013 10:16:05

สงสารเมต คือเหมือนนางชอบ ไม่ก็รักหรรษาไปแล้ว แต่นางไม่เคยรักใครเลยไม่รู้ตัว แล้วพอเจอหรรษามาทำตัวอ่อนโยนใส่แฟนเก่าให้เห็น นางเลยเก็บสะสมเอามาน้อยใจแบบไม่รู้ตัว นี่เมตก็ยังดูสับสนเยอะอยู่ แต่สับสนแบบที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ส่วนหรรษาคือแบบหมั่นไส้อ่ะ ชอบมาทำตัวอ่อนโยนกับแฟนเก่าต่อหน้าต่อตาเมต แถมไม่บอกความสัมพันธ์ให้ชัดเจน เหมือนจะฮา แต่ตอนนี้แอบสงสารเมตตาไปเยอะแล้วเหมือนกัน งื่ออออออ เค้าจะไม่ทน เค้าจะยุให้เมตตาหลบหน้าหรรษาไปไกลๆ นานๆ เลย ในวันที่หรรษารู้ตัวว่า รักเมตตาแล้วเหมือนกัน ! ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-11-2013 10:28:27

ทำไมพ่อแอนให้ลูกคบอยู่กับคนที่ซ้อมแอนอย่างงั้น >.<

แอบดีใจที่หรรษาลงมานอนกับเมตตา อิอิ

ขอบคุณค่าา +1 ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 21-11-2013 11:35:10

อ่านตอนนี้แล้วก็จึกๆเหมือนกันนะ ไม่รู้ที่มาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร แต่ก็อดห่วงทั้งตัวหรรษาเอง แล้วก็ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้

พอตื่นมาก็เจอเรื่องอีก  สู้ๆเด้ออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 21-11-2013 11:55:05

อ่านตอนล่าสุดแล้วรู้สึกว่ามันหวานเล็กๆ แต่ก็เป็นหวานในความขม เหตุที่ขมก็เพราะว่า เหมือนเมตตาจะเริ่มมีความรู้สึก "รัก" ต่อหรรษาแล้ว ด้วยอาการเจ็บใจ และการคิดในทางลบเพื่อให้ตัวเองรู้สึกแย่ด้วย ทำให้คิดว่าเมตตากำลังตกหลุมรักหรรษาโดยเจ้าตัวยังไม่รู้ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดมาก ไอ้อาการรู้สึกหึงหวงโดยที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้นี่ มัน... :katai1:

แต่เราก็รู้สึกว่า หรรษาเองก็น่าจะมีความรู้สึกดีดีกับเมตตาบ้างแหละนะ เพราะจากการกระทำหลายอย่างมันชี้บ่งไว้เช่นนั้น ส่วนเรื่องว่ายังรักแอนอยู่หรือไม่ แล้วจะมีรีเทิร์นกันหรือเปล่านั้น เห็นว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าใดนักหากหรรษายังเลือกนอนกอดกับเมตตาอยู่อย่างนี้

สรุปว่าดิฉันหมั่นไส้หรรษานะคะ อยากให้รักน้องเมตตาเร็วๆ จัง

ชอบมากๆ ค่ะเรื่องนี้ อยากอ่านต่อเร็วๆ เยอะๆ เลย เดี๋ยวจะกลับไปอ่านตอนแรกใหม่อีกรอบค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 21-11-2013 12:23:24

น้องเมตเอ๊ย ถ้าหนูตกหลุมลงไปแล้วมันขึ้นยากนะหนู  :เฮ้อ:

หรรษากรุณาเป็ํนแสงสว่างส่องให้น้องด้วยไม่ใช่เป็นอสรพิษที่อยู่ในหลุม  :a14:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 21-11-2013 12:23:52

โอ๊ยยยย อยากจะจับหนูเมตตามาฟัดจัง
น่ารักไปแล้วนะ
 :mew3:
เมตคงคิดอะไรกับหรรษาบ้างแล้วแหละมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 21-11-2013 14:12:54

โห โหดอ่ะพ่อแอน
หรรษาไปช่วย ไม่มีขอบคุฯณ แถมทำร้ายอีก
คนที่ทำร้ายลูกตัวเองไม่ด่า  มันน่านัก ฮึ่มๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 21-11-2013 15:14:34

จนถึงตอนนี้น้องเมตก้ยังมึนเหมือนเดิม  :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 21-11-2013 15:28:21

แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า ยังจะไปห่วงเค้าอยู่ทำไมเนี๊ยหรรษาเอ้ย แฟนใหม่อย่างเมตก็ต้องมาหน่วงใจอีก หนูเมตไม่ต้องสับสนนะ ป้าขอฟันธงว่าหนูตกหลุมรักหรรษาไปแล้วละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 21-11-2013 15:32:18

แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า ยังจะไปห่วงเค้าอยู่ทำไมเนี๊ยหรรษาเอ้ย แฟนใหม่อย่างเมตก็ต้องมาหน่วงใจอีก หนูเมตไม่ต้องสับสนนะ ป้าขอฟันธงว่าหนูตกหลุมรักหรรษาไปแล้วละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 21-11-2013 15:44:14

เจ็บจีดๆ แทนเมต
ยังห่วงๆกันแบบมึนๆ
หรรษารีบรักเมตไวๆละ
มาต่อไวๆนะ o1

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 21-11-2013 16:05:39

 :mew5: รู้แระทำไมคุณหญิงแม่ถึงได้ ห่วงชายเมตซ่ะขนาดนั้น ขนาดเราว่าอาการแบบนี้ทั้งน่าหวง และน่าห่วงอย่างหนัก แต่คุณหรรษาก็น่าถีบให้หงายหลัง เลิกกันแล้ว เป็นเพื่อนได้ แต่อย่าอาวรณ์ได้ป่ะ

 :ling2:ได้กลิ่น ดราม่าโชยมาแระ กัดหัวนักเขียนอย่าต้มมาม่าน่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 21-11-2013 17:11:20

น้องเมต!!! ล่วงความลับหรรษาให้หมดเลยนะ หนูจะได้อยู่ในใจแทนแอนนั้น
ว่าแต่หรรษาทำไมพูดไรไม่รักษาน้ำใจน้องเมตเลยเดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวแม่ยกคนนี้ก็ไม่เชียร์จะหรอก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 21-11-2013 17:58:48

เป็นตอนที่ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกได้จริงๆ  555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 21-11-2013 23:04:18

หรรษา&เมต ยัง มึน&อึน
คนอ่าน มึนและก็มึนและก็มึน อย่างเดียวเลย    น้องเมตทำคะแนนสงสารนำลิ่วไปแล้ว เจ้าหมาหันก็ใกล้จะมีกลิ่นตุๆ รอลุ้นอยู่จ้า :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 21-11-2013 23:57:12

จากฮาๆตอนแรก
ทำไมตอนนี้มันเจ็บหน่วงๆไปแล้วล่ะ
สงสารเมตตา  :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 22-11-2013 01:08:10

เมตเหมือนเริ่มรุ้สึกดีๆกับหรรษาแล้วอ่ะ ในขณะที่หรรษานั้นยังคงมองเมตในแง่ร้ายอยุ่ดี ตอนนี้ไม่รุ้จะทำให้หรรษารุ้สึกดีปะเมตขึ้นบ้างรึเปล่า :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 22-11-2013 04:24:51

สู้ๆนะเมตตา เอาหรรษากลับมาเป็นของตัวเองให้ได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-11-2013 06:20:59

เริ่มชอบหรรษาแล้วสิเมตตา อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 22-11-2013 09:57:47

เมตเอ้ย แกมันอ่อนต่อโลกจริงๆ
เสียซิงแล้ว ยังเสียใจให้หรรษามันไปอีก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 22-11-2013 10:16:21

สงสารน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-11-2013 13:12:31

หรรษาไม่หวั่นไหวมั่งเหรอ  :katai5: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 22-11-2013 15:36:54

 :mew4:เอาเพลงนี้มาฝาก เข้ากะอาการของคู่นี้มากอ่ะ
ขอเป็นคนสุดท้าย
Subtension
ไม่อยากรู้ ว่าเธอเคยรักใคร
รักมากแค่ไหน เคยช้ำใจมากี่หน
เรื่องส่วนตัว เธอคงมีเหตุผล
อยากจะลืม อยากจำก็ตามแต่ใจ

แค่อยากรู้ รักฉันจริงหรือเปล่า
เพื่อรักของเรา เธอจะให้ฉันได้ไหม

ไม่ใช่คนแรกของเธอ ขอเป็นคนสุดท้าย
เคยมีใครในใจไม่สำคัญ
ไม่ใช่คนแรกในหัวใจ เป็นคนสุดท้ายก็แล้วกัน
ได้ไหม อยากขอแค่นั้นจริง ๆ

เหนื่อยพอแล้ว กับการต้องเสียใจ
ถ้าเป็นไปได้ อยากพักหัวใจกับเธอ
เรื่องของฉัน ก่อนที่เราจะเจอ
ไม่บอกกับเธอ เพราะฉันก็ไม่อยากจำ

แค่อยากรู้ รักฉันจริงหรือเปล่า
เพื่อรักของเรา เธอจะให้ฉันได้ไหม

ไม่ใช่คนแรกของเธอ ขอเป็นคนสุดท้าย
เคยมีใครในใจไม่สำคัญ
ไม่ใช่คนแรกในหัวใจ เป็นคนสุดท้ายก็แล้วกัน
ได้ไหม อยากขอแค่นั้นจริง ๆ

ไม่ถือสาเลยถึงแม้ว่าเธอจะเคยจับมือใคร
แค่อย่าปล่อยมือฉันไปก็พอ

ไม่ใช่คนแรกของเธอ ขอเป็นคนสุดท้าย
เคยมีใครในใจไม่สำคัญ
ไม่ใช่คนแรกในหัวใจ เป็นคนสุดท้ายก็แล้วกัน
ได้ไหม อยากขอแค่นั้นจริง ๆ

ให้ฉันเป็นคนสุดท้ายของหัวใจเธอ

นำเนื้อเพลงไปลงที่เว็บอื่น อย่าลืมให้เครดิต lyrics.in.th

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 22-11-2013 17:32:28

พึ่งมาอ่าน น่ารักมากเรยน้องเมต
รักหรรษาซะแร้วสิเนอะ
แต่ไม่เปนไร เด๋วหรรษาก้อรักเมตเองแหล่ะ น่ารัก(อึน) ขนาดนี้ 5555+
ชอบคุณแม่มากอ่ะ เซี้ยวเว่อร์

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 22-11-2013 17:56:29

แล้วหรรษาจะตกหลุมรักเมียใหม่ขี้เมาคนนี้  น่ารักกก

น้องเมตสู้ๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 6 P.13 [2013-11-20]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 24-11-2013 01:01:22

เมตน่ารักอ่ะ เริ่มรักหรรษาแล้วสินะ  :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 24-11-2013 20:31:33

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7


“หรรษาบุกไปช่วยแฟนเก่าจากผัวใหม่แล้วโดนพ่อแฟนเก่าตามมากระทืบเหรอเมต โอ้ยยย เท่มากเลยค่ะลูก”
ผมส่ายหน้าใส่โทรศัพท์อย่างเหนื่อยหน่าย รูปสารร่างดูไม่จืดของหรรษาที่เพิ่งส่งไลน์ให้คุณนายกาญจนาดูไม่ได้มีผลต่อความปลาบปลื้มที่มีต่อหรรษาลดน้อยลงไปเลย
กลับยิ่งเพิ่มค่า ทวีคูณ
“แม่ หน้ามันปูดอย่างกับพื้นดวงจันทร์เนี่ยนะเท่ เลืิอดที่คั่งอยู่จะปะทุขึ้นมาตอนไหนก็ไม่รู้”
ผมลอบมองมันแล้วอดสยดสยองไม่ได้ ร่องรอยถูกทำร้ายกำลังบวมช้ำได้ที่ ไม่มีเค้าของคนหน้าตาดีที่ใครๆต้องการเข้าหาเลยสักนิด
“แกมันเพิ่งนกเพิ่งจะหัดบินจะไปรู้อะไร หรรษาเนี่ยแหละสุภาพบุรุษลูกผู้ชายนะจ๊ะ”
“แม่ แต่ตอนที่มันลากเมตไปนอนด้วยแม่ยังด่ามันว่าฉวยโอกาสกับลูกแม่อยู่เลยนะครับ” ยังจำคำด่ากราดของแม่ได้นะ มันหวีดเข้าไปถึงหูชั้นในทุกทีที่คิดถึงอยู่เลย
“ก็แกไม่ได้บอกฉันนี่ยะว่าแกเดินตามเค้าไปเอง”
“ก็เมตไม่รู้นี่ คิดว่าเป็นผู้ชายด้วยกันแล้วคงไม่เป็นไร”
“นั่นมันเรื่องใหญ่ในโลกของคนปกติเลยนะเว้ยไอ้เมต ไม่ใช่คนในโลกที่โลกเวทมนตร์อย่างแก” แม่จะตะโกนใส่หูโทรศัพท์ทำไมเนี่ย
“ไอ้ที่แม่ว่ามาเนี่ยเกิดจากการเลี้ยงดูของแม่ทั้งนั้นเลยนะครับ” ผมโยนความผิดให้ แต่ไม่ได้โทษแม่นะที่เลี้ยงผมมาแบบนี้ บางทีอาจเป็นผมเองที่ตีความการเลี้ยงดูของแม่ออกมาผิดๆ
“แม่ไม่รู้นี่หว่า ฉันก็คิดว่าแกเป็นผู้ชายไม่น่าจะเสียหายเท่าเด็กผู้หญิง ใครจะไปรู้ว่าจริงๆแล้วไม่ค่อยจะต่างกันเท่าไหร่ แล้วนี่ใจคอจะเฝ้าผัวไม่ไปร่ำไปเรียนเลยเหรอ เดี๋ยวรักมันก็อุบัติขึ้นมาปุบปับหรอกไอ้เมต”
“อ้าว นั่นคือสิ่งที่คุณนายต้องการอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าไงอะครับ ต้องการแค่ความรับผิดชอบหรือต้องการให้เรารักกัน” ผมถามไปเล่นๆนะ
“ตอนแรกก็ต้องการแค่การรับผิดชอบ แม่ไม่ชอบคนมักง่าย ถ้าคิดว่าเรื่องมันแล้วไปแล้วซะทุกเรื่อง โลกนี้ก็ไม่ต้องอยู่กันล่ะ ของมีค่าแต่ถ้าได้มาง่ายๆมันจะต่างอะไรกับกรวดที่ยังไม่เจียรไนเป็นเพชรวะ”
“แม่ถามเมตเหรอ เมตไม่รู้ครับคุณนาย” แม่ชอบพูดอะไรให้เข้าใจยากนะ ผมเลยเข้าใจอะไรผิดๆไง
“เปล่าแม่เปรียบเปรยให้แกฟังเฉยๆ ก็รู้แหละว่าไม่ต่างอะไรกับสีซอแต่แม่ก็อยากพูด อยากทำตัวเองให้เหมือนมีความรู้”
“แม่ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกครับ แค่นี้ก็เสน่ห์แรงจะตายอยู่แล้ว ไม่คิดจะชอบใครบ้างเหรอครับ” ผมตีเนียนถาม จริงๆแม่ยังสวยปิ๊งอยู่เลยนะ แต่ไม่เห็นแม่จะชอบใครเลย ผมไม่เคยห้ามแม่เรื่องนี้ ออกจะเชียร์ด้วยซ้ำแต่แม่ก็ไม่สนใจ
“ไม่อะ ฉันกลัวเค้าจะแตกลายเกย์ในภายหลัง แม่กลัวต้องมาแย่งผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันอะ”
“กลัวอะไรเยอะเกินไปรึเปล่าแม่ ผู้ชายดีๆจะเป็นเกย์ไปซะทุกคนเลยเหรอ”
“หรรษาไงยะ ตัวอย่างที่เห็นอยู่คาตา เปล่าหรอก แม่กลัวว่าถ้ามันจริงขึ้นมาแม่ต้องแพ้ผู้ชายแน่ๆเลยว่ะ”
ขนาดแม่รู้ทั้งรู้ว่าหรรษาเป็นเกย์ประเภทที่กินได้ทั้งสองอย่าง แม่ก็ยังมองมันในแง่ดีอยู่นะ ผมแอบเห็นมันนอนพลิกตัวกระสับกระส่าย คงเจ็บแหละ แต่ไอ้ถึกคงแสดงให้เห็นว่าเจ็บแค่ตอนหลับ
“หรรษาเนี่ยนะแม่ผู้ชายในฝันของแม่ มันอะพกมีดดาบออกไปหน้าตาเฉยเลยนะแม่ วันไหนเมตกวนตีนมันมากๆมันจะจับเมตแล่เป็นซาซิมิส่งไปให้แม่จิ้มกับโชยุหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย”
“ฮ่าๆ แกก็พูดใหมันน้อยๆหน่อย ทำตัวดีๆให้สมกับที่แม่สั่ง        สอนอะเมต”
“แม่สั่งสอนอะไรเมตบ้างเนี่ย ต้มข้าวก็ยังไม่สุกเลย มันพ่นใส่หน้าเมตเลยนะแม่ มันยังด่าเมตว่าหุงข้าวต้มยังไงให้ดิบได้ ก็ใครจะไปรู้วะ คนไม่เคยทำอะ”
“ทำไมไม่ไปซื้อเค้าล่ะลูก ทำไมถึงได้ยอมทำเรื่องน่าอาย” นี่แม่ว่าผมนะเนี่ย
“มันไม่ให้ไป”
“หา อะไรนะคะ ลูกว่าอะไรนะคะ” แหม...พอถึงช็อตที่น่าสนใจแม่จะพูดกับผมราวกับนางฟ้าขึ้นมาทันที
“มันไม่ให้เมตไปไหนเลยแม่ มันเรียกตลอด แค่เมตลุกขึ้นมาทำอะไรๆบ้างเนี่ย มันก็เรียกตลอดเลย”
“หรรษามันขี้อ้อนเหมือนกันนี่หว่า”
“เอาอะไรมาพูดแม่ มันไม่ได้อ้อน แต่มันกลัวไม่มีใครรองมือรอง ตีนมันอะดิ เนี่ยเมตจะเป็นพยาบาลวิชาชีพอยู่แล้ว”
“อุ๊ย แม่ต้องเข้าตลาดหุ้นแล้วล่ะ เฝ้าผู้ชายแม่ไม่ว่าแต่อย่าทิ้งการเรียนนะเมต” อะไรกันยังรู้สึกว่าคุยกันแป๊บเดียวเอง ถึงเวลางานแม่แล้วเหรอเนี่ย
“ครับ นี่ก็บอกพวกโมเมกับภูผาไว้แล้วว่าให้เก็บชีทกับแลคเชอร์มาเผื่อเมตด้วย ไว้จะให้พวกนั้นมันเอามาให้”
“อืม ดูแลกันดีๆนะ ให้แม่ช่วยอะไรก็บอกนะลูกนะ”
“ช่วยเชียร์หรรษาให้น้อยๆแล้วช่วยเข้าข้างลูกตัวเองให้มากๆก็พอครับคุณนาย”
“แล้ววันหนึ่งเมตจะเข้าใจในเหตุผลของแม่นะ ไม่ใช่ว่าแม่อยากผลักไสเมต แต่สังคมทุกวันนี้ทำให้แม่รู้ว่าจะเก็บเมตไว้แต่ในกะลาไม่ได้ เมตต้องออกมาเผชิญโลก มารู้จักทั้งความดีและความชั่วร้าย เมตต้องแกร่งมากกว่านี้ ต้องหัดผสมสีขาวกับดำให้มันเข้ากันแบบพอดีๆลูกถึงจะอยู่ในโลกเบี้ยวๆใบนี้ได้”
“ด้วยการสนับสนุนให้เมตมีแฟนเป็นผู้ชายเนี่ยนะ”
“เมตต้องการคนปกป้องดูแลมากกว่าที่จะไปดูแลปกป้องใครนะ แม่เลี้ยงเมตมา แม่รู้สิ”
“แล้วทางบ้านอ่าม่าเค้าจะไม่ว่าเราเหรอแม่ เมตแหกคอกไปซะไกลเลยนะ”
“แล้วต้องเราต้องแครร์เค้ามั้ยละเมต อย่าได้แคร์ เพราะแม่กับ   อาม่าของลูกเราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้ว เมตเองก็อยู่ในความดูแลของแม่แต่เพียงผู้เดียว ทำตัวตามสบายนะเมต แม่ไปละ วันนี้หุ้นขึ้นราคา แม่ล่ะตื่นเต้นๆๆๆ”
“ครับคุณนาย บายๆครับ”
พอวางสายจากแม่หันกลับมามองตัวเองในพื้นที่ที่ไม่คุ้ยเคย มองคนที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ผมยังไม่รู้จักอะไรในตัวหรรษาเลย ยังไม่สนิทอะไรกันมาก แต่ผมกลับต้องมาอยู่กับมันสองคน ในสถานการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต น่ากลัวมาก ผมควรจะสติแตกซะด้วยซ้ำ แต่หรรษามันกลับวางตัวนิ่ง มันคงชินนะ แต่ผมว่ามันก็ต้องมีสัญชาตญาณของคนที่กำลังถูกฆ่าบ้างแหละ
หรรษาหลับยาวเลย ผมได้อาศัยตอนที่มันหลับนี่แหละนัดเจอโมเมกับภูผาที่บอกว่าจะมารอผมที่ห้างสรรพสินค้าในละแวกอพาร์ทเม้นท์หรรษาเพื่อเอางานมาให้
ฟึ่บ!!!
ภูผาโยนถุง harrodsสุดหรูใส่ผม เท่าที่สัมผัสด้วยหน้าอกจนจุกดูเหมือนกับว่าของในถุงนี้จะสำคัญและเป็นความลับมากจนต้องใส่ถุงอำพราง
“แค่กูไม่ไปเรียนวันเดียวเนี่ยนะ ทำไมชีทหนางี้อะ ยังกะกูไม่เข้าเรียนทั้งเทอม” ผมมองถุงลายคลาสสิคนั่นอย่างสยอง
“งานมีนิดเดียวเว้ย เป็นบุญของมึงที่อาจารย์แคนเซิ่ลไปวิชานึงเลยมีมาแค่นี้ แต่มีการบ้านด้วย ส่วนที่เหลือนี่พวกกูรวมเงินกันซื้อให้มึงเป็นของขวัญ” โมเมสาธยาย
“ของขวัญอะไรวะ กูไม่ได้เกิดวันนี้” ผมแกล้งตื่นตูมจริงๆแล้วอยากแกะออกมาดูใจจะขาดว่ามันซื้ออะไรให้
“ของขวัญในโอกาสที่พวกกูอยากให้โดยพร้อมเพรียงกันอะ” ภูผาตอบยิ้มๆๆ
“พวกมึงเห็นพ้องต้องกันทุกคนเลยเหรอวะ” ตื่นเต้นจนใจจะหลุดออกมาทางจมูกอยู่แล้ว อะไรคือสิ่งที่ทำให้พวกมันใจตรงกันขนาดนี้
“ใช่” ชัดเจนมาก แม่งตอบพร้อมกันเลย
“กูแกะเลยนะ” ผมเตรียมเปิดถุง
“แล้วแต่มึงสิ”
มันสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้มๆนี่คืออะไรวะ
เอาเถอะๆ เปิดออกมาก็รู้เองแหละ
ผมดึงเอาชีทเรียนออกมาเป็นอย่างแรก มีไม่เยอะมากเท่าไหร่ เห็นแผ่นที่เป็นการบ้านแล้วรีบยัดกลับไปในถุงตามเดิมพร้อมกับหยิบของขวัญที่พวกมันบอกว่าอยากให้ออกมาด้วย เป็นผ้าลื่นๆสีขาว พอคลี่ออกมาก็เป็นเสื้อคอปกผ่าลึกเหมือนเอายูนิฟอร์มอะไรสักอย่างมาประยุกต์ กางเกงเป็นสีเดียวกันแต่ขาสั้น แต่สิ่งที่ทำให้ผมแทบกรี๊ดออกมาระเบิดห้างกลางกรุงนั้นเป็นอุปกรณ์เสริมอันได้แก่ หมวกพยาบาลที่มีสัญลักษณ์บวกสีแดงแปร๊ด กับพวกเครื่องวัดความดัน เข็มฉีดยา และพวกของเล่นอีกสองสามชิ้นที่ทำให้ผมตาเบิกโพลงแล้วค้างอยู่อย่างนั้น
“นี่มันเชี่ยอะไรเนี่ย”
“ชุดพยาบาลไง คอสเพลย์ชุดพยาบาลเชียวนะมึง”
“เอาให้กูทำไมอะ”
“อ้าวก็เอาไว้ให้มึงใช้ดูแลผัวไง หรรษาคงหายวันหายคืน”
“กูจะหยุดหายใจล่ะสิไม่ว่า เล่นเชี่ยอะไรไม่ปรึกษา แพงมั้ยเนี่ยมึง เล่นแผลงๆนะพวกมึงเนี่ย”
“แพงสิ ใช้ให้เป็นประโยชน์ด้วยนะ ไม่ใช่จะหาซื้อกันง่ายๆ พวกกูนี่แทบพลิกประตูน้ำเชียวนะมึง”
“ไม่ต้องพยายามขนาดนั้นก็ได้”
“แล้วหรรษาเป็นไงมั่ง” ภูผาเปลี่ยนเรื่อง
ผมเปิดรูปที่แอบถ่ายเอาไว้ให้พวกมันดู แต่ละคนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้วมองหน้าผมแบบสยองผสมกลัวๆระคนกัน
“เค้าทำกันขนาดนี้เลยเหรอวะ” โมเมครางลึกออกมาแทบไม่เป็นคำ
“กูว่านี่แค่สั่งสอนมากกว่านะ ถ้าเมตบอกว่าเค้าเอาปืนตบนี่กูว่าไม่เจ็บแค่นี้หรอก เค้าคงแค่กำๆปืนเอาไว้ข่มขู่มากกว่าแต่ลงแรงมาจากหมัดหรือฝ่ามือนี่แหละ กูเคยจับปืนพ่อนะ หนักพอดู ถ้าใช้ปืนตบจริงๆกูว่าหน้ายุบอะ” ภูผาว่า
“แล้วหรรษาไม่สู้เลยเหรอวะเมต”
“ไม่รู้ดิ เหมือนไม่สู้เลยนะ ทางโน้นเอาพวกมาเยอะอะ กี่คนไม่รู้ กูเองก็เมา แต่ตอนที่หรรษาออกไปก่อนกลับมาห้องกับแอน กูเห็นมันพกมีดดาบไปด้วยอะแต่กลับมานี่ไม่เห็นแล้ว”
“แล้วมึงจะเอาไงต่อวะเมต ถอยมั้ยวะเจอแบบนี้” โมเมถาม
“กูก็ไม่รู้ว่ะ บอกไม่ถูก แต่กูสงสารมันนะ ถึงมันจะปากหมามาก แต่บางทีมันก็ดูเหมือนพวกเก็บกดอะมึง เข้าใจยาก แต่ก็ไม่เลวร้ายหรอก”
ผมคิดว่าถ้าหรรษามันเป็นพวกที่ใช้แต่กำลังตัดสินปัญหาจริงๆมันคงไม่ยอมให้พ่อของแอนทำขนาดนั้นหรอก แต่ที่มันยอมขนาดนั้นแสดงว่าหรรษาคงมีเหตุผลและมีสติพอที่จะแยกแยะอยู่เหมือนกัน
“ขอบใจมากนะเม ภูผา กูกลับละ เผื่อมันตื่นแล้ว”
“อ้าวนี่มึงจะกลับไปห้องหรรษาเหรอ ไม่ได้กลับบ้านเหรอ”
“อืม ก็กูออกมานี่ไม่ได้บอกมันเอาไว้อะ ไม่ได้บอกด้วยว่าจะกลับบ้านหรือไปไหน คงต้องกลับไปก่อน”
พอผมพูดจบพวกมันสองคนก็มองหน้ากันอีกแล้ว นี่มันต้องคิดอะไรกันอยู่แน่ๆเลย
“กูไม่ได้อะไรเลยนะเว้ย แค่เอากุญแจห้องมันมาด้วยอะ จะไปจะกลับกูก็ต้องเอากุญแจห้องไปคืนมันดิวะ” ผมระล่ำระลักอธิบาย
“พวกกูยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ มึงกินปูนร้อนท้องนะเนี่ย”
“กูเปล่า แต่พวกมึงมองหน้ากันแบบมีพิรุธให้กูเห็นอะ แม่ง พอคล้อยหลังกูไปพวกมึงก็ต้องนินทากูกันแน่ๆ กูก็อยากรู้นี่ว่ามึงจะนินทากูว่าอะไร กูจะสู่รู้เรื่องกูเองไม่ได้เหรอวะ”
“ห่าเมต มึงนี่นะ แม่มเด็กจริงๆ กูกำลังจะนินทามึงให้โมเมฟังว่า ความรู้สึกมึงนี่เร็วเป็นจรวดเลยนะ ไวจริงๆอะ”
“ความรู้สึกอะไรวะ”
“กูบอกไม่ได้หรอก เดี๋ยวมึงก็รู้เองนั่นแหละ ว่าจะชวนกินข้าวซะหน่อย คงไม่ได้แล้วดิ มึงรีบนี่”
“เออๆ กูจะซื้อโจ้กไปให้หรรษาเดี๋ยวกูกินกับมันก็ได้ มันกินไม่หมดหรอก ยกปากไม่ขึ้น”
“ป้อนกันไปป้อนกันมาระวังอิ่มไปถึงอย่างอื่นนะมึง”
“อิ่มไปถึงอย่างไหนของมึงไอ้เชี่ยผา”
ภูผารู้ดีว่าถ้าผมเปลี่ยนสรรพนามเรียกมันแบบนี้แสดงว่าผมอารมณ์ขึ้นแล้วจริงๆพวกมันเลยรีบลากลับไป
ผมหิ้วโจ้กสองถุงขึ้นห้องมา เริ่มคุ้นเคยกับที่นี่ขึ้นมาบ้างแล้ว อย่างน้อยก็แตะคีย์การ์ดและกดชั้นถูก มองย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ผมนี่มันก็เป็นพวกเด็กใจแตกเหมือนกันนะ เหมือนกับว่าอยู่แต่ในกะลาไม่รู้อะไรเลย พอออกมาตีปีกได้ก็ทำอะไรผิดปกติจากชาวบ้านเค้าไปซะหมด
เมื่อถึงที่หมายผมค่อยๆเปิดประตูห้องเข้ามา
แต่เชื่อมะ!! ยิ่งเราพยายามเบามือมากเท่าไหร่ เสียงแอ๊ดก็เหมือนจะดังขึ้นมาราวกับจะแกล้งกัน
“ไปไหนมา” เสียงเย็นมาก หน้าบึ้งสุดๆ หน้าบวมปูดเริ่มลดลง แต่หนังหน้าก็ไร้ความหล่อเหมือนเดิมแหละ
“ไปหาเพื่อนมา ให้มันเอาชีทกับการบ้านมาให้”
“แล้วหอบอะไรมาเยอะแยะวะ ไม่ไปเรียนกี่วันกันแน่เนี่ยมึง”
“วันเดียว ไม่เยอะหรอก มันมีของอย่างอื่นด้วยอะ มึงหิวยัง”
“ไม่หิว”
“กินเหอะ ไม่งั้นกินยาไม่ได้นะมึง มันเป็นยาหลังอาหาร”
“เดี๋ยวพ่อกูมา” อยู่ๆมันโพล่งขึ้นมา
ผมตกใจนะ ยังไม่พร้อมเจอเลยอะ ทำหน้าไม่ถูก หน้าผมคงเหรอหราให้มันเห็นมั้ง
“พ่อกูเป็นคนนะไม่ใช่ผี ยังเป็นคนอยู่ยังไม่ตายมึงจะตกใจอะไรขนาดนั้น”
“กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย กูแค่ กูแค่จะบอกมึงว่ากูกลับก่อนนะ ได้ปะ อะนี่โจ้กกูให้มึงสองถุงเลย” ผมยื่นถุงโจ้กให้
“ตาขาวนี่หว่า ไม่นักเลงเลยนะมึง กลัวไรกะพ่อกูอะ นั่นไงได้ยินเสียงเคาะห้องละ คงมาแล้ว มึงไปเปิดดิ กูขี้เกียจลุก ปวดหัว”
ผมมองหน้ามันสลับกับมองไปทางประตู ทำไมชีวิตผมถึงได้เรียนรู้อะไรแบบก้าวกระโดดแบบนี้วะ จากที่เริ่มต้นผมแค่อยากลองเที่ยวกลางคืนและหัดกินเหล้าบ้างเท่านั้นเองนะ
“สวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้ชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตกางเกงแสลคดูท่าทางใจดี ท่านรับไหว้ผมและยิ้มให้อย่างเอ็นดู แต่พอก้าวขาเข้าไปข้างในแล้วเจอกับสภาพของลูกชายนี่สิ
ทุกสรรพสัตว์อพยพจากป่ามารวมตัวกันที่ห้องหรรษาเต็มไปหมดเลยครับ แออัดยัดเยียดกันสุดๆ มันแน่นๆจนหายใจไม่ออกเลย
“เหี้ยแม่งเล่นแรงไปป่าววะหรรษา มันคิดว่ามันเป็นใครวะ ไอ้เอาแม่มเอ้ย ทำแบบนี้มันเรียกว่าผู้ใหญ่ได้ที่ไหน แล้วมึงเองอะหรรษา มึงไปยุ่งกับลูกสาวมันทำไมอีก ปล่อยให้ไอ้ไฮโซนั่นกระทืบไปให้ไส้ไหลเย้ยพ่อมันเลยแม่ง ปิดหูปิดตาอยู่ได้ กะอีแค่ที่ดินไม่กี่ร้อยไร่ทำไมต้องปิดหูปิดตาขนาดนั้นวะ งั่งจริงๆนะไอ้ลิขิตเนี่ย”
ไอ้ที่พ่อพล่ามมาทั้งหมด ผมเห็นหรรษาถอนหายใจยาวยืดแค่ครั้งเดียวเองนะ ไม่ได้ตอบอะไรออกไปสักคำถาม
ผมยืนเคว้งไม่รู้จะทำอะไร เทโจ้กของหรรษาใส่ชามไว้ให้ เอาน้ำไปเสิร์ฟพ่อมันแล้วกลับมานั่งกินโจ้กของตัวเองเงียบๆ สะดุ้งตกใจจนช้อนกระทบริมฝีปากบ้างบางครั้งที่พ่อลูกเค้าใส่อารมณ์กัน ไม่สิ พ่อหรรษาคนเดียวมากกว่าที่อารมณ์ขึ้นอยู่เพราะหรรษามันแค่นั่งพิงเตียงมองพ่อมันเงียบๆไม่พูดอะไรเลย เมื่อกี้ยังพูดกับผมมากกว่าด้วยซ้ำ หรือไม่นะ มันก็หมดแรงไปแล้ว
“พ่อมารับมึงกลับบ้านนะหรรษา อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยหรอก”
“ใครคาบข่าวไปบอกพ่อเนี่ย”
ได้ยินเสียงหรรษาพูดกับพ่อครั้งแรก ตื่นเต้นน้ำตาแทบไหล
“ลูกชาย ผอ.หายไปทั้งคนเค้าตามตัวกันให้ควั่กพ่อจะไม่รู้ได้ไงวะ นี่สงสัยกูรู้คนสุดท้ายเลยมั้งเนี่ย”
ผมว่าผมกับแม่สนิทกันสุดๆแล้วนะ พ่อกับหรรษาแนบแน่นยิ่งกว่าผมกับแม่อีก พูดกันอย่างกับเพื่อน แต่ดูหรรษาก็เกรงใจพ่ออยู่นะ
“จริงๆพ่อก็จะเป็นคนที่รู้คนแรกแหละ ผมว่าจะเอาแอนไปฝากพักฟื้นที่บ้านก่อน แต่พอดีผมนอนดึก ไอ้ห่านั่นก็เมาไม่รู้เรื่อง กว่าจะตื่นพ่อแอนก็บุกมาซะก่อน”
ผมสะดุ้งตอนที่มันพาดพิงเนี่ยแหละ โจ้กแทบพ่นออกทางจมูก
อิ่มเลยครับพี่น้อง
“แล้วแอนเค้าเป็นไงมั่งล่ะ” ผมหูผึ่งเลยทันทีที่พ่อหรรษาถามจบ โจ้กในชามหมดเกลี้ยงแล้วนะ แต่มือยังกวาดก้นชามเสียงโกรกเกรกๆอยู่เลย
“ก็หนักอะ แต่ก็ไม่จำหรอก นี่ผมจะไปฝากพ่อไว้เพราะอยากให้หายก่อนอะ ดีกว่าให้โดนซ้ำๆอยู่อย่างนั้น คนนะไม่ใช่กระท้อนแต่เดี๋ยวก็คงกลับไปหากันอีกแหละ แต่พ่อเค้ามารับไปแบบนี้ก็ดีแล้วพ่อ ผมเองก็ไม่ต้องมานั่งลำบากใจ ไม่อยากมีปัญหานักหรอก แต่มันทนดูไม่ได้ อีกอย่างแอนขอให้ไปช่วย”
ผมหันไปมองหน้าหรรษา มันมัวแต่จ้องหน้าอยู่กับพ่อเลยไม่เห็นหรอกว่าผมมองมันอยู่ น่าแปลกนะที่ดูเหมือนความรู้สึกของหรรษาที่มีต่อแอนมันกลับตรงข้ามกับความทุ่มเทของหรรษาอย่างไม่น่าเชื่อ ยอมเจ็บตัวให้พ่อแอนมากระทืบเพราะช่วยแอนให้หายบอบช้ำจากการทำร้ายก่อนเนี่ยนะ บางทีผมก็ไม่อยากเข้าใจเด็กช่างเลยนะ นี่สิที่เค้ามักพูดว่าโลกของผมกับโลกของพวกเด็กช่างมันต่างกัน
“เป็นพระเอกแต่สภาพนี่ดูไม่จืดเลยว่ะ แล้วจะไปยุ่งกับแอนทำไมวะหรรษา เดี๋ยวเค้าก็คิดว่ามึงยังรักแอนอยู่ แฟนแอนยิ่งเป็นหมาหวงก้างอยู่ ยิ่งทำอย่างนั้นมันยิ่งเท่ากับโหมอารมณ์ไอ้เหี้ยนั่นรึเปล่า”
“ไปให้รู้ว่าผมเป็นที่พึ่งให้แอนได้นะพ่อ ยังปกป้องแอนได้เสมอ ไม่ได้ไปให้รู้ว่ายังรักแอน ถ้าผมยังรักแอนอยู่ ไอ้เหี้ยนั่นไม่มีทางได้แทรกเข้ามาหรอกพ่อ แต่นี่มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว ผมเป็นห่วงแบบเพื่อน แบบคนที่เห็นกันมาแต่เด็ก แต่ไม่ใช่แบบคนรักอะไรแล้ว ผมเองก็รู้ว่าแอนคงรักไอ้เหี้ยนั่นกว่าผม”
ทำไมผมรู้สึกร้อนผะผ่าวบนใบหน้าตอนที่หรรษาพูดเรื่องนี้วะ แล้วเค้าไม่คิดตะหงิดๆอะไรเลยเหรอ ผมเป็นคนนอกนะ ผมมีตัวตนนะ กินโจ้กเมื่อกี้เสียงออกจะดัง แต่เค้าก็ยังคุยกันสองคนได้
“งั้นลูกก็กลับบ้านก่อนแล้วกัน ให้มันหายซะก่อน อยู่ที่นี่ไม่สะดวกเท่าบ้านเราหรอก เอ้า ไอ้หนู เอ็งจะกลับไปด้วยกันมั้ย”
น้ำเสียงและสรรพนามเบาลงเหมือนพายุอ่อนกำลังกลายเป็นกระแสลมธรรมดาๆ
พ่อหรรษาหันมาชี้ทางผม ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่มองไปมาระหว่างหน้าหรรษากับหน้าพ่อของมันอยู่อย่างนั้น เห็นหรรษามันหัวเราะออกมาถึงได้รู้สึกว่าตัวเองคงทำท่าทุเรศๆออกไป
แต่พ่อเรียกผมว่าไงนะ
ไอ้หนูเหรอ?
ไม่นะ!!!
“ไอ้หนู คือ ผมเหรอครับ” แอบถามย้ำทั้งๆที่ในห้องนี้ก็ไม่ได้มีใครอื่น
“หนูนั่นแหละ ไปด้วยกันก็เก็บของ”
“ผมกลับบ้านดีกว่าครับ หายมาสองวันกับคืนหนึ่งแล้วเดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง” ผมบอกผ่านอย่างเกรงใจ จริงๆแล้วกลัวอะ
“เป็นห่วงเหรอ แม่มึงออกจะหลั่นล้าตอนที่กูบอกว่ามึงอยู่กะกูอะ”
เนี่ย แม่งชอบชักใบให้เรือเสียอยู่เรื่อย ขนาดเจ็บตัวอยู่นะ ปากยังหมาได้เท่าเดิมเลย
“งั้นเหรอ งั้นก็กลับไปด้วยกันนั่นแหละ เพื่อนใหม่ของลูกเหรอหรรษา”
“เฮ้ย เมตตา มึงเป็นเพื่อนใหม่ของกูป่าววะ พ่อถาม” แม่งแกล้งย้อนถามผมเพื่อกวนตีนโดยเฉพาะเลยนะ
“คะ ครับ เพื่อนใหม่ครับพ่อ” ผมตอบแบบเหนียมๆ
“โกหกผู้ใหญ่เป็นบาป” หรรษาตะโกนขึ้นมาไม่สังวรณ์ปากที่เจ็บอยู่เลย
“บาปเบิบอะไรของมึง เก็บปากไว้หยอดน้ำข้าวต้มบ้างนะหรรษา”
อุ๊บ!! ผมแอบเรียบร้อยต่อไปไม่ไหวแล้วอะ ปากสั่นระริกอยากด่ามันมากกว่านี้
“อย่ามาตีกันต่อหน้าพ่อนะ แม่งจะตีกันให้ได้ห่าอะไรขึ้นมาวะเด็กพวกนี้เนี่ย”
ผมเงียบกริบตั้งแต่บัดนั้น เก็บของตัวเองไปแบบเงียบๆ สองจิตสองใจว่าจะตามหรรษาไปดีมั้ย


มีต่อ>>>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 24-11-2013 20:32:07

แต่สุดท้ายแล้วผมก็ตามมันไป

จริงๆเพราะมันมองขู่ผมหรอกไม่ได้จะใจง่ายอย่างครั้งที่แล้วๆมา
บ้านหรรษาเป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่กันแบบไม่มีคนใช้ ผมรู้แล้วว่าทำไมทั้งสองคนพ่อลูกถึงชวนผมมา
หรรษายกคิ้วให้ผมอย่างเป็นต่อ
“หรรษานี่กูต้องมาเป็นแม่บ้านป่าววะ กูทำไม่เป็นนะบอกไว้ก่อน” ผมกระทุ้งสีข้างมันถามแบบกลัวๆ บ้านมันหลังใหญ่มากถ้านับว่าอยู่กันสองคนพ่อลูก แต่ก็ไม่ได้อลังการเป็นคฤหาสน์อะไรหรอก
มันหัวเราะ
“ทำไมวะ แค่ชวนมาบ้านด้วยนี่มึงเตรียมวางแผนเป็นแม่บ้านกูเลยเหรอ”
“บ้าสิ ก็กูเห็นไม่มีใครเลยนี่ มึงเองก็เจ็บตัวอยู่ หรือมึงจะให้พ่อมึงทำงานบ้านล่ะ”
“เค้ามีส่วนกลางมาทำความสะอาดบ้านให้อะ เรื่องนั้นไม่ต้องถึงมือมึงหรอก แต่เรื่องอาหารนี่กูก็ชั่งใจอยู่”
“สั่งมาจากข้างนอกเหอะ กูก็ไม่มั่นใจตัวเอง”
คราวนี้มันหัวเราะก๊ากเลย
“ไปที่ห้องกันเหอะ กูอยากนอนต่อแล้ว ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ปวดหน้าด้วยอยากนอนพัก มึงขนของตามขึ้นมานะ อย่าลืมชุดประจำตำแหน่งมึงล่ะ”
“อะไรคือชุดประจำตำแหน่งกูวะ”
“ชุดพยาบาลหนูน้อยหมวกแดงนั่นไงล่ะ ฮ่าๆๆ แผนสูงนะมึง”
“แผนสูงบ้าไรล่ะ เพื่อนๆกูลงขันกันซื้อให้อะ อะไรของพวกแม่งก็ไม่รู้” คิดแล้วก็อยากต่อยหน้าพวกมันนะ
“ลองดูก็ได้นะ ยังไม่มีใครจับกูด้วยการแต่งคอสเพลย์มาก่อน ตื่นเต้นดี”
“ดีบ้านมึงดิ ใครจะไปใส่ชุดนั้นได้วะ อุบาทว์”
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงเพิ่งรู้เหรอ ทุเรศสุดๆเลยคิดได้ไง”
“กูไม่ได้คิดเว้ย มึงเลิกล้อกูเรื่องนี้ได้มั้ยวะ แล้วใครจะจับมึงอะ แม่กูแค่ขอให้มึงรับผิดชอบเองนะ”
“การรับผิดชอบก็คือการผูกมัด มันก็คือการจับให้เราสองคนอยู่ด้วยกันกูพูดผิดตรงไหน”
“เออๆ จับก็จับ มึงชนะ กูขี้เกียจเถียงกับมึง เสียสุขภาพจิต”
จริงๆเถียงมันไม่ทันนะ อีกอย่างเรื่องนี้ที่มันบานปลายมาได้ไกลขนาดนี้ก็เพราะแม่เป็นต้นคิดจริงๆ
“แล้วมึงเห็นกูเจอแบบนี้มึงไม่กลัวที่จะอยู่ใกล้ๆกูเหรอวะเมต”
“กลัว”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปล่ะ ตอนนี้กูไม่มีแรงจะรั้งหรือทำร้ายมึงหรอก ทำไมมึงไม่ฉวยโอกาสเอาตัวรอดตอนนี้วะ”
มันถามเหมือนว่ามันกำลังหงุดหงิดที่ผมหน้าด้านหน้าทนนะ แต่ผมเฉยๆว่ะ งี้แหละคนกำลังป่วยมักจะมีอาการคล้ายคนวัยทอง ตอนผมป่วย ผมก็เป็นแบบนี้กับแม่ อารมณ์น้อยใจทะลุมาตรวัด
“แม่กูบอกว่าคนเราจะเจ็บหรือจะตายมันห้ามกันไม่ได้หรอกว่ะ ดูอย่างมึงดิ นอนอยู่ในห้องตัวเองแท้ๆยังโดนตามมากระทืบปางตาย”
“ปากร้ายนะมึง” มันทำหน้าดุ อยู่นิ่งๆแม่งก็ดุเหอะ ประกอบกับหนังหน้ามันตอนนี้ ไม่ทำอะไรก็น่ากลัว
“กูพูดความจริง” ผมน่ะเป็นคนมีอุดมการณ์เหมือนกันนะ
มันไม่เถียงต่อ หันหลังเดินขึ้นบันไดไปเงียบๆ ผมหิ้วของพะรุงพะรังวิ่งตามมันไป
ห้องมันโคตรเรียบร้อย สะอาด ทุกอย่างดูดีกว่าห้องผมอีก จริงๆผมวาดภาพห้องมันไว้ว่าต้องรกและสกมกแน่ๆ ผมเดาผิดเลยรู้สึกผิดหวังนิดๆนะ
มันเปิดแอร์ ล้มตัวลงนอน หลับ และทิ้งให้ผมเคว้งคว้าง
ยืนมองมันอยู่นาน มันคงตีตั๋วศพแล้วจริงๆผมเลยเดินลงไปข้างล่าง
เจอพ่อมันในสวน
“ไอ้หนู เอ้ย เมตตาใช่มั้ย มากินเหล้ากะพ่อดิ”
“เรียกเมตก็ได้ครับ” ผมเห็นวงเหล้าของพ่อแล้วผมสยองเลย ถึงว่าหรรษามันถึงได้ขี้เมาแต่เด็ก
“อะๆ เมตก็เมต มาสิมา ไอ้หรรษามันนอนล่ะสิ ผสมอะไรล่ะ”
“อะไรก็ได้ครับ แต่ว่าจะดีเหรอครับ ผมดื่มไม่เก่ง”
แม้จะออกตัวว่าดื่มไม่เก่งแต่ผมก็จิบไปเรื่อยๆ พ่อหรรษาคุยเก่งมาก จริงๆหรรษามันก็คุยเก่งนะถ้ามันจะคุยติดที่ว่าถ้ามันไม่คุยมันถนัดเก๊กดุนี่สิ ติดอยู่แค่นั้น
เมื่ออยู่บ้านมาดของผู้อำนวยการวิทยาลัยกลายเป็นผู้ใหญ่ใจดีที่คุยได้ทุกๆเรื่อง ผมนั่งหัวเราะจนปวดกรามนั่นแหละถึงได้ยินเสียงเบรคที่คุ้นเคย
“ทำอะไรกันเสียงดังลั่นบ้าน ผมป่วยอยู่นะพ่อ”
“เออรู้แล้วว่าป่วย แต่พ่อกับเมตไม่ได้ป่วยด้วยนี่หว่า” พ่อเถียงได้ข้างๆคูๆมาก ผมนั่งตัวลีบแต่ปากก็ยังจิบเรื่อยๆนะ
“ไอ้ห่านี่มันคออ่อนจะตายพ่อเดี๋ยวเมาก็ได้เรื่องอีกหรอก” เรียกกูซะเป็นตัวเชื้อโรคเลย ปรายตามามองผมเหมือนจะเอาไม้เรียวมาฟาดก้นงั้นแหละ ผมก็ได้แต่มองมันตาปริบๆ
ตามันอ่อนแสงลงนิดหนึ่ง นิดเดียวจริงๆ ดาวตกยังช้ากว่าตาแพรวพราวของมันเมื่อกี้เลยเหอะ
“มึงนี่ก็ไม่เจียมนะเมต การบ้านอะทำแล้วเหรอ พ่อก็ชวนมันเหลวไหลไปได้นะ แม่มันดุยังกะอะไรดี”
พ่อได้แต่นั่งขำสลับกับยกเหล้าเข้าปาก ไม่ได้ช่วยอะไรผมเล้ยย
“เดี๋ยวกูไปเอามาทำที่นี่ก็ได้” ผมต่อรอง
“เออ ดีๆ ลูก มือขวาทำการบ้านมือซ้ายถือแแก้วเหล้า วิน-วิน”
ผมวิ่งปรู๊ดไปเอาการบ้านมานั่งทำในวงเหล้าตามที่พ่อสนับสนุน กลับออกมาอีกทีเห็นคนป่วยนั่งร่วมวงด้วยแล้ว มันชงเหล้าได้โปรมาก รอยบวมช้ำบนใบหน้ามันเริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว แต่ตรงไหนที่โดนหนักๆรอยเขียวคล้ำก็เหลือแค่รอยแดงจางๆ แต่ก็น่าจะยังเจ็บอยู่นะ เห็นมันตักอะไรเข้าปากทีนี่ซี๊ดยาวเลย
ผมเอาการบ้านมานั่งลงทำข้างๆมัน
“มึงอยู่ที่ข้อหนึ่งนานไปแล้วนะเมต ไม่เข้าใจเหรอ”
มันค้างแก้วเหล้าจ่อไว้ริมปากแต่ตาเหลือบมองผม
ผมมองรูทะลุบนแผ่นกระดาษแล้วได้แต่ส่ายหน้า
“ไม่ใช่แล้วทำไมไม่ทำสักที เดี๋ยวการบ้านมึงก็เปียกน้ำหรอก”
“กูไม่ใช่แค่่ไม่เข้าใจ แต่กูไม่รู้เรื่องอะไรเลยต่างหาก ทำไมมันยากงี้วะ”
หรรษาไม่ตอบอะไร ดึงเอาชีทเรียนและโจทย์การบ้านของผมไปดู หลังจากนั้นมันก็บอกให้ผมทำ มันอธิบายได้เหมือนครูมาก สมแล้วล่ะที่มันเป็นลูกครูบาอาจารย์
“ทำไมมึงเข้าใจอะไรง่ายจังวะ”
“กูอะเข้าใจในระดับคนปกติ แต่มึงอะเมตเรียกว่าเข้าใจอะไรช้า”
“ก็กูไม่ได้เข้าเรียนนี่”
“แล้วกูได้เข้ารึไง เรื่องแค่นี้กูยังเข้าใจเลย”
“ทำไมมึงเรียนสายอาชีพได้วะ ทั้งๆที่มึงก็น่าจะรุ่งในสายมหาลัยได้นะ” ผมถามมันเสียงเบามากๆ กลัวแม่งตะคอกกลับมาแล้วผมตกใจฉิบหาย
“ถ้าพ่อมึงเป็นหมอ เป็นเจ้าของโรงบาลแล้วมึงป่วยแต่พ่อมึงกลับส่งมึงไปรักษาที่โรงบาลอื่น มึงคิดว่าโรงบาลมึงน่าเชื่อถือมั้ย”
“อธิบายซะอ้อมเลย แค่บอกว่าเรียนวิทยาลัยสายอาชีพเพราะพ่อเป็นเจ้าของโรงเรียนก็จบป่าววะ”
“ก็นั่นแหละ อีกอย่างเรียนที่ไหนก็เหมือนกันอะ”
“แต่เรียนมหาลัยไม่มียกพวกตีกันอย่างมึงนะ”
คราวนี้พ่อหัวเราะลั่นเลย ผมนี่หน้ามุ่ยอัตโนมัติ
“เอ็งสองคนเนี่ยพ่อถามจริงๆเถอะ สามัคคีกันตอนไหนบ้างวะเนี่ย”
“พ่อถามอะไรอย่างนั้นครับ” หน้าผมร้อนวูบเลย เลือดนี่วิ่งพล่านมารวมตัวที่หน้า
หรรษาตบหัวผมจนมึนอะ ไม่รู้มันแกล้งตบเล่นๆหรือตบเอาจริงก็ไม่รู้ อ้วกใส่หน้าแม่งแล้วอ้างว่าเมาซะเลยนิ
“พ่อเค้าถามไม่ได้คิดอะไรหรอกเมต แต่มึงนี่ดูท่าจะคิดลึก”
ผมทำหน้าเหรอหรา นี่ผมปล่อยไก่เรื่องน่าอายออกไปเหรอ
แต่วันนี้ทำไมผมถึงได้มีทั้งความทุกข์และความสุขได้ในวันเดียวกันนะ ก่อนหน้านั้นผมยังปวดปร่าในอกอยู่แท้ๆเลย
เรื่องเดียวที่ผมรู้แล้วเหมือนผมจะยิ้มได้อยู่ตลอดเวลาก็คือว่าหรรษาออกไปช่วยแอนเพราะความผูกพันกันมา หรรษาไม่ได้รักแอนแล้ว ผมเหมือนมีความหวังขึ้นมาเลย ทั้งๆที่ตอบไม่ได้ว่ากำลังหวังอะไรอยู่


โปรดติดตามตอนต่อไป

๐ สวัสดีค่ะคนอ่านทุกคน มีน้องๆนักอ่านหน้าใหม่เกิดขึ้นเยอะเลย รวมถึงคนอ่านเก่าๆแก่แล้วบ้างยังไม่แก่บ้างที่ตามอ่านกันจนถึงเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ
๐ มีนักอ่านหน้าใหม่สอบถามคนเขียนเข้ามาทางข้อความแฟนเพจว่าผลงานของคนเขียนที่ลงเล้าไปแล้วมีเรื่องอะไรบ้าง ขออนุญาตรวบรวมให้ตรงนี้เลยนะคะ

##ผลงานที่จบแล้วและมีลงในเล้าตั้งแต่ต้นจนจบ[/url]
๐ เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13928.0)
๐ [ภูตะวันvsเพียงดิน] เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18569.0)
๐ คุณคนเดียวแต่เราสองคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0)
๐ เด็กป๋า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.0)
๐ สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24154.0)
๐ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)
๐ นิรันดร์ รักนี้บันดาลผ่านฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
๐ นายโลมกับรักจนตรอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28425.0)
๐ หลากเรื่องสั้นสมัยน้ำท่วมใหญ่กรุงเทพ Lovefloods รักแท้ไม่แคร์น้ำท่วม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30069.0)

##นิยายที่ยังดองอยู่แต่จะต้องต่อให้จบแน่ๆ
๐ Absolute Boyfriend โปรดเข้าใจผมไม่ใช่ตุ๊กตายาง (http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=35303.0)
๐  ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ล้น" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)

*** สามารถคลิกชื่อเรื่องเพื่ออ่านนิยายได้ค่ะ

นิยายที่จบแล้วทุกเรื่องคนเขียนมีโอกาสรวมเล่มขายแต่ตอนนี้ไม่มีหนังสือแล้วนะคะ จะมีอยู่บ้างก็คือเรื่องนายโลมกับรักจนตรอก รู้สึกว่ามีไม่ถึง 10 ชุด หากต้องการก็เมลล์ไปสั่งซื้อได้ค่ะ เป็นรวมเล่มครั้งแรกของคนเขียนที่จ้างวาดโดจินแถมเป็นตอนพิเศษให้หนึ่งตอน จำนวน 40 กว่าหน้า รวมถึงตอนพิเศษตอนอื่นๆในเล่มที่ไม่ได้ลงเล้าด้วยนะคะ หากต้องการขอให้เมลล์ไปจองที่ romancefic แอด hotmail.co.th ค่ะ เป็นปกปีกปั๊มนูนลงสปอตสวยงาม ทุกอย่างตั้งแต่โดจินและปกจ้างวาดโดยนักวาดมืออาชีพค่ะ

หรือติดต่อสอบถามได้ที่ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 24-11-2013 20:41:51

มาจิ้มก่อนอ่านจ้าาาา :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 24-11-2013 20:45:19

เกือบได้จิ้มมมมม
อรั้ยยยยยยยยยย พ่อหรรษาน่ารักมากมาย
เกรียนๆนะคะ เรียกได้ว่าพันธุกรรมถูกต้อง ฮ่าๆ
แอบเชียร์น้องเมตในชุดประจำตำแหน่งนะคะ
รอบนี้เว้นช่วงนิดนึงคิดถึงเรื่องนี้มากเลย
เข้าเล้าเช็คทุกวันว่าอัพหรือยัง // อาหารหนัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-11-2013 20:54:20

จับน้องเมตกอดหนึ่งที
เด็กอะไรน่ารักจัง
ว่าแต่....อยากเห็นน้องเมตใส่ชุดพยาบาลเหมือนกันนะ 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NINEWNN ที่ 24-11-2013 20:56:08

พ่อหรรษาน่ารักกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-11-2013 20:58:37

ดูท่าเมตจะชอบหรรษาเอามากๆเลยนะ

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 24-11-2013 21:07:56

พ่อโคตรอินดี้อ่ะ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 24-11-2013 21:10:34

เมื่อไหร่จะร๊ากกกกกานสักที เหมือนมีแววว่านายหฤหรร จะทำหนูไม้เมต ช้ำอีกเยอะนะนี่นะ  :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 24-11-2013 21:13:58

น่ารักกกกกก เมตหลงรักหรรษาไปแล้วเต็มเปา

ชอบสรรพนาม บทพูดของเรื่องนี้มากเลยค่ะ บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร แต่อ่านแล้วมันดูน่ารัก เข้าถึงได้ เป็นกันเองมากเลยค่ะ

รอดูพัฒนาการความสัมพันธ์ของมั้งคู่ นิยายเรื่องนี้ของคุณทีก้ไม่ผิดหวังอีกเหมือนเคย :)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-11-2013 21:18:09

น้องเมตน่ารักว่ะ 555. เริ่มจิรักหรรษาแล้วดิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 24-11-2013 21:29:51

เมตน่ารักมากเลยยยยยยยยยยย   :-[
เดินตามกลับบ้านหรรษาเฉ๊ยยยยยยยยยย :z2: :z13:
5555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-11-2013 21:35:17

อย่างน้อยพ่อผัวก็เข้ากันได้ดีกับลูกสะใภ้


ส่วนอิหรรษาขอสักหน้อยเถอหว่ะ  :beat: :beat: :beat: :beat: รุนแรงกับน้องตลอด อ่อนโยนกับน้องนิดนึงคงไม่ขัดกับแนวทางเด็กช่างหรอกนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 24-11-2013 21:39:28

พ่อหรรษากับแม่เมตนี่ตลกพอกันเลย 5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 24-11-2013 21:39:52

เมตโครตซึนเลยอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 24-11-2013 21:43:08

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 24-11-2013 21:47:41

เมตเอ้ย รักเค้าเข้าแล้ว
รอหรรษานะว่าจะฟินเมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 24-11-2013 21:49:28

...ตามเค้ากลับบ้านไปเฉย... เซื่องมากฮะน้องเมต...  :try2:

เมตชอบแล้ว หรรษาล่ะชอบกันบ้างยัง  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 24-11-2013 21:50:13

แอร้ยยยยยยยย น่ารักอ่ะ
แอบม้วนเบาๆ  มุ้งมิ้งเล็กๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 24-11-2013 21:58:15

 :mew1: ม่าม๊าของเมต..น่ารัก..ง่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 24-11-2013 22:20:46

น้องเมตช่างอ่อนต่อโลก แม้แต่เรื่องเรียนก้ออ่อนไปด้วย หุหุ

ปล. เห็นlistนิยายที่จบแล้ว ก้อคิดถึงเด็กป๋า เดี๋ยวจะกลับไปอ่านอีกรอบ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 24-11-2013 22:25:46

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 24-11-2013 22:36:33

พ่อหรรษาน่ารักมากอ่ะค่ะ :haun5:

น้องเมตแบบน่าหยิกแก้มจัง :-[

แต่เรื่องชุดพยาบาลลองไปก็ไม่เสียหลายนะคะ :haun4:

ไหนๆเพื่อนก็ลงขันซื้อมาแล้ว :oni1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-11-2013 22:44:34

เมตเริ่มชอบหรรษาแล้ว
แล้วหรรษาละคิดยังไงกับเมต :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 24-11-2013 22:49:17

 :hao6: เมตหวังอะไรจากหรรษาอยู่หราาา5555
คิดว่าพ่อหรรษาจะขรึมๆซะอีก ที่ไหนได้เฮฮาปาจิงโกะ o13

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-11-2013 22:52:11

พ่อหรรษากันเองมาก ๆ
อยากให้มาเจอกับแม่เมตตาจริง ๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 24-11-2013 22:54:23

 :katai3: เมตตาาาาาาา โถ่ถัง กะละมังตกคลอง เข้าใจหัวอกคุณนายแม่เลย ต้องมีคนดูแลแทนที่จะดูแลคนอื่น
หรรษาจ๊า สอนเมตตาให้โตเร็วๆหน่อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 24-11-2013 22:55:10

เอาพ่อหรรษามาป๊ะกับแม่เมตตาคงจะสนุก  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D ที่ 24-11-2013 23:06:39

 :-[
พ่อเขยกับลูกสะใภ้ไปด้วยกันได้ดีเลยนะเนี้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-11-2013 23:17:25

ตลกกันทั้งเรื่อง55555555555555555
เมตเอ้ยชอบเค้าสะแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 24-11-2013 23:20:02

น้องเมต นี่ก็นะ  :laugh:  อยากให้พ่อกับแม่เค้าได้เจอกัน คงจะมันกว่านี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-11-2013 23:26:23

น้องเมตรักเขาแน่แล้วถึงดีใจนักหนาที่รู้ว่าเขาไม่รักแฟนเก่างแล้ว พ่งเพื่อนดูออกหมดแล้วค่ะลูก
เพราะฉะนั้นไม่ต้องปิดบัง 555 หรรษาสั่งอะไรหนูก็ทำหมดเนอะ ไม่ต้องเชื่อมากก็ได้มั้งดื้อบ้างไรบ้าง
หรรษา เอาให้แน่ว่าชุดนั้นไม่อยากให้น้องเมตใส่ วันหนึ่งอย่ามาอ้อนวอนขอนะ หึๆๆ
คุณพ่อคุณแม่ทั้งสองฝ่ายน่ารักดี น่าจับมาคู่กัน

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 24-11-2013 23:31:38

โอ้ย พูถึงหนังสือแล้วแซด...
อยากได้มาเก็บไวทุกๆเรื่องเลย
แต่ก็ไม่ทันซักเรื่อง
งบก็ไม่มี แง๊งๆ...
ไม่รู้ว่าจะมีรีปริ้นมั้ย
รอฟังข่าวอยู่นะคะ  :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-11-2013 23:45:26

ถ้าพ่อของหรรษากับแม่ของเมตตามาป๊ะ กันนะ มันส์แน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 25-11-2013 00:57:26

 :impress2:น้องเมตเริ่มมีใจ ให้หรรษาแล้วเหรอเนี่ย...อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 25-11-2013 01:06:11

นั่นงัย เอาแล้วงัย !!! เมตตารักหรรษแล้ววววววววว
หรรษาก็ไม่ต่างเหอะ เบื่อพวกซึนเดเระ 55

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-11-2013 01:17:17

เมตหนอเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 25-11-2013 01:52:14

เมตรักหรรษาก่อนซะแล้ววว
ขอให้หรรษารักเมตไวๆๆ  :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: GGyy ที่ 25-11-2013 01:58:55

หลงรัก...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-11-2013 02:04:07

ถ้าวันนึงเมตหลงรักหรรษาจริง ๆ วันนั้นหรรษาจะรักเมตมั๊ย อยากรู้จัง รอ ๆ  :hao7:

โอ๊ะโอ ดูจากลิสต์นิยายช่วงท้าย ผมอ่าครบทุกเรื่องเลยนะนั่น！ :a5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 25-11-2013 02:44:38

เมตฮาไปละ เค้าชวนไปบ้านด้วย ก้ไปกะเค้าเฉยเลยอ้ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 25-11-2013 04:49:38

โดย คุณพ่อนี่ครบรสจริงจริง
ขอเป็นแฟนคลับคุณพ่อ หาคู่ให้คุณพ่อหน่อยนะครับ
อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-11-2013 05:34:32

คิดช้าเนอะ แอนไม่รักแต่ผูกพัน


หรรษาจะยอมคบเมตเหรอ



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 25-11-2013 07:05:40

น้องเมตน่ารัก น่าเอ็นดูอ่ะ อยากเห็นคอสชุดพยาบาลจัง หนูเมตต้องน่าร๊ากมากแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 25-11-2013 07:15:40

เมตชอบเขาแ้วสิเนี่ย :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-11-2013 08:58:41

น้องเมตน่ารัก
หลงหรรษาแล้วอ่ะดิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 25-11-2013 09:05:28

แอบเชียร์คู่ใหญ่ให้พ่อหรรษามาคู่กะแม่เมตตาท่าจะฮาและเข้าขากันน่าดู  :laugh:
 
อยากเห็นนู๋เมตใส่ชุดพยาบาลคน  :hao6:

ว่าแต่เมตตาที่นู๋รักหรรษามันแล้วใช่ม้ายยยยย โถๆ หลงรักเค้าก่อนจนได้  :hao5:
หรรษารีบมารักเมตตาคืนเดี๋ยวนี้เลยนะ  :mew2:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 25-11-2013 09:29:30

หวังงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 25-11-2013 09:53:00

หวังว่าหรรษาจะหันมารักเมตน่ะสิจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-11-2013 10:02:33

พ่อหรรษาฮามากเหมาะกับแม่เมตสุดๆ

อยากเห็นเมตแต่งคอสเพล ไหนๆเพื่อนก็ลงขันให้แล้ว :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-11-2013 10:13:48

พ่อหรรษา ก้อมาแนวซะ
พอๆกับแม่ของเมตตาเรย 5555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 25-11-2013 10:25:35

น้องเมตน่ารัก  :mew1:

อยากเห็นน้องใส่ชุพยาบาลลลลลล  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 25-11-2013 10:34:50

 :pig4: :pig4:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-11-2013 13:40:23

 :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-11-2013 14:58:46

หนูเมตตาของเจ้  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 25-11-2013 15:54:58

เจ็บแปลบได้ตอนเดียว กลับมาฮาแตกอีกแล้ว
 :laugh:
พ่อหรรษาเท่จัง ชอบอ่า
เมตยังมึนฮาเหมือนเดิม น่ารักฝุดๆ
ส่วนหรรษาเดาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ ชอบเมตมันบ้างยังเนี่ย
 :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 25-11-2013 16:25:31

น้องเมตเข้ากับคุณพ่อได้ดีแบบนี้ ทั้ง 2 ครอบครัวคงไม่มีปัญหาเรื่องปรับตัวเท่าไหร่ม้างงงง
หวังว่าน้องเมตคงจะรู้ใจตัวเองในไม่ช้านะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 25-11-2013 16:47:36

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-11-2013 17:03:04

แปะ :katai5:

คุณพ่อแนวมากอ่ะ ชอบจังดูล้นๆไงไม่รู้

หนูเมตเองก็เริ่มรักหรรษาแล้วหรอ

แล้วหรรษานี่ชอบเมตยังเนี่ย

แต่ที่ขาดไม่ได้นี่ต้องคุณนายกาญจนา เราแอบจับคู่กับพ่อหรรษาเรียบร้อย ฮ่าๆๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปจ๊ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 25-11-2013 17:10:21

ชอบพ่อหรรษาอ้ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 25-11-2013 17:45:48

เมตตาหนูจะความรู้สึกช้าไปแล้วนะลูก...

พ่อของหรรษานี่วัยรุ่นดีนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-11-2013 17:48:59

เมื่อไหรหรรษาจะหลงเมตตาน้อยๆของเราซักทีน้อออออ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-11-2013 19:26:30

เมตเริ่มชอบหรรษา(แบบไม่รู้ตัว)ซะแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 25-11-2013 19:59:13

ดูท่าทางกว่าเมตจะรู้ใจตัวเองว่าหลงรักหรรษาคงอีกนานเลยล่ะค่ะ
อาจจะหลังจากที่หรรษารักเมตแล้วอีกมั้ง (คือตอนนี้เราคิดว่าหรรษายังไม่ได้คิดอะไรกับเมตนะคะ รึเปล่า ?)
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 25-11-2013 20:22:52

 :laugh: :laugh: :laugh: :impress2: o13 o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 25-11-2013 20:59:42

>///< โอ้ยๆ น้องเมตน่ารักอะ เหมือนเป็นคนอะไรก็ได้ง่ายๆเลย
หรรษาจ้า อย่าแกล้งน้องเมตมากนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 25-11-2013 22:18:20

 :-[ หนูเมตตาจะน่ารักไปหนาย 
ชอบพ่อหรรษา(แบบไม่รู้)เข้าแล้วล่ะซิ  :m4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 25-11-2013 22:45:19

ชอบพ่อ กรั่กๆ :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 25-11-2013 22:52:05

หรรษาก้ห่วงเมตตาช่ายม้ายหล้าาาา
อิอิ

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 7 P.15 [2013-11-24]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 26-11-2013 00:32:21

เอาใจไปเลย ตอนนี้ น่ารักอ่ะ หรรษาชอบนู๋เมตตาของแม่กาญจนาแล้วใช่ม่ะละ แบบนี้

ถึงเอากลับมาบ้านด้วยแบบนี้  กรี้ดคร่าาา

ชอบเวลาสองคนนี้ทะเลาะกันจัง  เหมือนมีวิ้งๆ ออกมาเลย

หรรษาเค้ารู้นะตะเอง ก็อยากได้พยาบาลแบบน้องเมตใช่ม่ะละ

เหมือนจะถูกอกถูกใจคุณพ่อด้วยเนี้ยยยย  ตอนนี้หนูเมตน่ารักกก มาก แอบคิดลึกไปซะไกลเลยลูกเอ๋ยยยยยย  :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 27-11-2013 00:40:55

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 8

หรรษามองพ่อตัวเองและพยาบาลจำเป็นนอนกองอยู่ท่ามกลางวงเหล้าพร้อมกีต้าร์หนึ่งตัวโดยไม่รู้จะเริ่มเก็บใครก่อนดี

เขาเลือกที่จะไม่เก็บเลยทั้งคู่

อยากสำออยให้โลกรู้ว่ากูก็เมา แค่เมาน้อยกว่าพ่อและเมตตาเท่านั้นเอง แถมยังเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บจากการเข้าไปแส่เรื่องครอบครัวคนอื่นอีก เจริญจริงๆ
เทอเรซข้างบ้านทำเป็นพื้นไม้พาดผ่านบ่อปลาคาร์ฟโดยเลียนแบบลำธารธรรมชาติมีหลังคากันฝนกันน้ำค้างเลยไม่ห่วงเรื่องนี้มากนัก อีกอย่างพ่อก็มักเมาคาวงเหล้าและนอนหลับตรงนี้เป็นประจำอยู่แล้ว
หรรษาหยิบกีตาร์มากอดแนบไว้แนบอก ชะโงกมองเงาตัวเองในน้ำแล้วอดขำขึ้นมาเล็กๆไม่ได้
จริงๆต้องเรียกว่าขำปนสมเพชถึงจะถูก
กลัวตายก็กลัวตายแต่ในเวลาแบบนั้นเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงห่ามได้ขนาดนี้
เพราะแอนเป็นรักแรกที่ฝังใจของเขา
ไม่ใช่สิ หรรษายืนยันได้ว่าไม่ได้รู้สึกกับแอนแบบคนรักแล้วแน่ๆ เขาไม่ได้รู้สึกหึงหวงแอนเวลาอยู่กับแฟนใหม่ของเธอ ไม่รู้สึกคิดถึงเวลาที่ห่างกัน หรรษาเลิกกับแอนไปก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ได้คิดถึง ไม่ได้อาลััยอาวรณ์ แต่ทุกครั้งที่ได้ข่าวแอนถูกคนรักทำร้ายทั้งๆที่ไร้ทางสู้
หรรษาก็อดที่จะแส่ไม่ได้
อดที่จะทนนิ่งเฉยให้ผู้ชายที่แอนรักตบตีแอนไม่ได้ ทั้งๆที่ก่อนจะเลิกกัน คนที่น่าจะทำกับแอนแบบนั้นควรจะเป็นหรรษาอย่างที่แอนตราหน้าไว้มากกว่า แต่กลายเป็นว่าซาตานในคราบของหรรษาที่แอนมองกลับเป็นคนที่ดึงมือแอนออกมาจากดงมัจจุราชในคราบของเทพบุตรที่แอนเทิดทูนบูชาด้วยซ้ำ
หรรษาอาจจะบ้าดีเดือด อาจจะใช้อารมณ์และกำลังแก้ปัญหาอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาก็กล้าสาบานว่าเขาไม่เคยทำร้ายผู้หญิงหรือใครก็ตามที่ขึ้นชื่อว่าคนรักเลยสักที
พ่อเคยถามว่าหรรษาอยากเป็นพ่อพระให้แอนเห็นแล้วเสียดาย   เหรอ อยากให้แอนกลับมาหาใช่มั้ย
เขาเคยตอบไปแล้วว่าไม่ ต่อให้แอนกลับมาหรรษาก็ไม่คิดจะกลับไปคบกับแอนในฐานะคนรักอีกหรอก แต่หรรษาจะคอยอยู่ช่วยเหลือแอนในฐานะแฟนเก่าหรือเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่โตมาด้วยกัน
ก็เท่านั้น เท่านั้นเอง
ไม่รู้จะมีใครสักคนมั้ยที่จะเข้าใจหรรษาในจุดนี้ จะมีใครสักกี่คนที่รับได้
คงไม่มีหรอกมั้ง คงไม่มีคนแบบนี้ง่ายๆ
หรรษาคงไม่ใช่คนที่โชคดีขนาดนั้น
หรรษาเล่นเพลงไปตามอารมณ์ของตัวเอง มีพ่อกับเมตตาและกองขวดเหล้ากับชามเปล่าของกับแกล้มเป็นแบคกราวน์อยู่ด้านหลัง มีปลาคาร์ฟหลากหลายสีและหลากหลายตัวมาเป็นผู้ฟัง ใบไผ่ที่พ่อปลูกไว้เป็นแนวรั้วเสียดสีกันเสียงดังหวีดหวิวคล้ายเสียงร่วมคอรัส
แล้วบรรยากาศที่แสนจะสวยงามในความรู้สึกของหรรษาก็พังทลายลงมาเมื่อมีเสียงปรบมือเข้ามาแทรก หันไปมองนี่แทบจะหัวคะมำลงไปในบ่อน้ำ
เมตตาในสภาพโทรมเต็มที่หัวชี้ฟูรุงรังกำลังยิ้มยิงฟันมาให้
ท่ามกลางแสงไฟอบอุ่นสีนวลตาที่รายล้อมเทอเรซแห่งนี้
“ไอ้เหี้ย ตกใจหมดเลย ไม่มีมารยาทเลยนะมึง อาจารย์ไม่เคยสอนเหรอ” เขาตกใจกับสภาพของมันมากจริงๆ
“มึงเล่นกีต้าร์ได้ด้วยอะ ทำไมไม่เล่นตอนกูร้องเพลงกับพ่อมึงวะ”
“ก็พ่อเล่นแล้ว”
“แต่พ่อมึงเล่นเพลงคนแก่อะ” มันทำหน้าบูด
“เพลงคนแก่ที่มึงว่ามาเนี่ย มึงร้องได้ทุกเพลงไม่ใช่เหรอ”
“เพลงเป็นภาษาสากลมึงไม่รู้เหรอ”มันแก้ตัวได้หน้าเป็นมาก
“มึงมันกะล่อนจนกูไม่รู้แล้วเนี่ยว่าไหนคือตัวตนที่แท้จริงๆของมึง กูสับสนว่าจริงๆแล้วเมตตาเป็นนายพญาหงษ์ร่อนผู้ร้อนแรงหรือเป็นแค่คนปัญญาอ่อน” แม้ในใจว่าเป็นอย่างหลังก็เถอะ
“จริงๆกูสูสีคู่ควรกับมึงเหอะหรรษาเรื่องปากหมาแล้วก็หาช่องทางด่าคนเนี่ย”
หรรษามองแผ่นน้ำที่กระเพื่อมเพราะการเคลื่อนไหวของปลาแล้วเล่นเพลงที่ชอบต่อ คนเมาที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาก็เหมือนสวิซส์ปากจะหยุดทำงานเลยนิ่งเงียบ พอมันเงียบไปนานหรรษาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองอีกครั้ง
เมตตานั่งหลังสัปหงกได้ทุเรศมาก
นี่เมื่อกี้มันละเมอหรอกเหรอ
เขาเลยตัดสินใจว่าจะปลุกคนทั้งคู่ขึ้นไปอาบน้ำและเข้านอนให้ดีๆ เมากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
หรรษาเผลอคิดไปไกลว่าหากวันข้างหน้าบ้านของเขายังคงอบอวลไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นแบบนี้มันจะดีขนาดไหนนะ
แต่พอเตือนสติตัวเองว่ากำลังเพ้อเจ้อก็รู้สึกว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้
เมตตาอาจจะน่ารักขนาดนี้เพราะหมอนี่รู้แล้วว่าเขาเป็นลูกเจ้าของวิทยาลัยก็เป็นได้
จุดจบของความรักที่ผ่านมาทำให้หรรษามองโลกในแง่ร้าย แต่มันก็ช่วยไม่ได้นะ บาดแผลแห่งความเจ็บปวดยังคงกรีดลึกอยู่ในใจ มันช่วยไม่ได้ที่หรรษาหมดศรัทธาให้กับความรักไปนานแล้ว
หรรษาวางกีตาร์ไว้ข้างตัว ลุกขึ้นเก็บขวดเบียร์กับขวดเหล้าเรียงไว้ข้างบ้าน อดชายตามองคนที่บอกว่าดื่มไม่เก่งไม่ได้ นี่ถ้าวันไหนเมตตาดื่มเก่งขึ้นมาพ่อกับเขาคงมีหนาวแน่ๆ
“พ่อ พ่อครับขึ้นไปนอนบนห้องเถอะครับสบายกว่านี้”
“อือ” อือนี่คือนอนต่อ หรรษาระอาใจ
“เมต เมต” หรรษาแตะตัวมันเบาๆ
ไร้การตอบสนองจากคนเมาเชี่ยๆ
“เมตตา ไอ้ห่าเมตมึงจะลุกมั้ยเนี่ยเดี๋ยวกูเอาตีนเขี่ยลงบ่อปลาคาร์ฟเดี๋ยวนี้แหละ”
ได้ผล ศพอย่างมันดีดผลุงขึ้นมานั่งตัวตรงลืมตาอ้าปากค้างมองหรรษาอย่างคาดไม่ถึง
“กูไม่ได้แค่ขู่นะบอกไว้ก่อน”
“แล้วไอ้ที่แผ่แม่เบี้ยแยกเขี้ยวดังฟ่อๆอยู่นี่คืออะไร”
“ต่อปากต่อคำกับกูเหรอ กูกลัวปลากูตายหรอกถึงได้ยั้งตีนไว้ทันอะ”
“ใจร้ายฉิบหายเลย หน้าตาแย่ขนาดนี้จะใจดีกะกูหน่อยก็ไม่ได้ กูเมาจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
“แล้วมึงดวลกับพ่อกูทำไม”
“พ่อมึงชวนอะ”
“ใจง่ายจริงๆนะมึงเนี่ย”
“มึงก็รู้อยู่แล้วจะย้ำทำไมอีก ถ้ากูไม่ง่ายกูจะได้มาอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะ”
“นี่มึงขมขื่นหรือมึงกำลังภูมิใจอยู่วะเนี่ย”
“มึงจ้องตากูดิแล้วมึงรู้ น้ำตากูคั่งหน่วยแล้วเนี่ย สงสัยจะน้อยใจ”
“ไอ้ลูกแหง่ ไปไกลๆเลยนะมึง”
“แล้วไกลแค่ไหนถึงจะใกล้มึงอะ”
“สัดนี่เมาแล้วสติไม่ดี”
“พ่อตื่นแล้ววววว โวยวายอะไรกันวะหรรษา ห๊ะไอ้หนู คือว่ากูเมาอะครับ กูจะนอน”
“ไปนอนบนห้องดีๆสิพ่อ ปลาคาร์ฟมันไม่กินเนื้อคนนะบอกไว้ก่อน มึงก็เหมือนกันเมตตาขึ้นไปอาบน้ำนอนซะพรุ่งนี้จะไปส่งที่มหาลัย”
“กูไปเองได้”
“จากบ้านกูเนี่ยนะ มึงจะไปยังไง”
“ก็ นั่งแท็กซี่”
“บื้อๆอย่างมึงเดี๋ยวเค้าก็พาอ้อมหลอกไปจี้แล้วจะรู้สึก”
“เออ ให้มึงไปส่งก็ได้ ทำไมรู้สึกเหมือนมีแม่เป็นผู้ชายเลยวะ” มันบ่นพึมพำตามประสามัน หรรษาเห็นโหมดนี้ของมันบ่อยแล้ว
“จำห้องกูได้ใช่มั้ย”
“จำได้ ทำไมเหรอ”
“ก็ขึ้นไปอาบน้ำนอนสิไอ้บ้า นี่กูต้องมาดูแลเด็กพัฒนาการช้ากว่าปกติป่าวเนี่ย”
“ก็ไม่ใช่บ้านกูนี่”
“ทำตัวให้เหมือนกับตอนที่กูไปบ้านมึงสิ”
“อ๋อ ทำตัวหน้าด้านๆเข้าบ้านคนอื่นเงียบๆอะเหรอ”
“มึงสองคนจะเถียงกันอีกนานมั้ยครับ ถ้ายังขวางทางเถียงกันอยู่ กูจะให้อาหารปลาแล้วนะ” พ่อไม่ใช่แค่ขู่เสียงเรอโอ้กอ้ากบอกให้รู้ว่าพ่อเอาจริงแน่ๆ
วงแตกตั้งแต่บัดนั้น ไอ้เมตมันวิ่งโซซัดโซเซขึ้นไปบนบ้านแล้ว หรรษาเตรียมเก็บของต่อพ่อก็คว้าข้อมือเขาเอาไว้
“มึงชอบไอ้หนูนั่นเหรอวะหรรษา”
“หนูเหนอที่ไหนกันพ่อ”
“เมตตาคนที่แกหิ้วมาที่บ้านด้วยนี่ไงล่ะ”
“พ่อเป็นคนชวนมันมาไม่ใช่เหรอ”
“อ้าว ก็ตอนที่บอกให้เก็บของกลับบ้าน แก่ห่วงมันไม่ใช่เหรอ อย่าเถียงพ่อนะ แค่มองตาพ่อก็รู้แล้วหรรษา”
“ก็มันเอ๋อซะขนาดนั้น”
“ถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหินอะดิ”
“คงงั้นมั้ง เห็นมันตื่นเต้นกับทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมาคงไม่เคยได้เปิดหูเปิดตาอะ”
“พากูออกทะเลซะงั้น แค่อยากรู้ว่าชอบมันเหรอแค่เนี๊ย ทำไมตอบยากคิดนานจังวะ ไอ้หนูนั่นก็หน้าตาดีนี่”
“พ่อชอบมันเหรอ”
“มันดูไม่มีพิษมีภัยอะไรนี่ ความคิดเมตตาไม่ซับซ้อนอะไรเลยนะ ตรงไปตรงมา พูดจาฉะฉานดี”
“ปากหมาอะดิไม่ว่า”
“มึงก็ใช่ย่อยนะหรรษา พ่อว่าหมาในปากแกดูจะดุกว่าหมาในปากเมตตาเยอะ”
“ไม่ได้ชอบมันหรอกพ่อ แต่พอดีเผลอไปกินมันเข้า ได้เรื่องเลย เสือกซัดของไม่มีตำหนิเข้าไปเลยต้องชดใช้ความเสียหายอะพ่อ”
“แกกำลังจะบอกพ่อว่าไม่เต็มใจกับเรื่องนี้เหรอวะห๊ะ ไม่สนใจก็ปฏิเสธไปซี้ อย่างกับจะมีใครบังคับแกได้ กูเป็นพ่อแท้ๆยังบังคับไม่ได้เลย”
“ผมไม่ชอบการบังคับ เมตตาไม่ได้ขัดขืนนะพ่อ ผมไม่ได้ข่มขืนมันสักหน่อย ก็แค่สนุกกันอะ”
“แล้วนี่คิดจะทำยังไงต่อล่ะ”
“ก็แค่อยากให้รู้ว่าการอยู่ข้างๆผมมันไม่ได้ดีอย่างที่ใครเค้าให้ราคาไว้หรอกพ่อ ภาพผมในสายตาคนอื่นมันก็เป็นแค่จินตนาการของเขาเท่านั้นเอง”
“แล้วถ้าเมตตามันอดทนอยู่กับแกจนถึงวันหนึ่งเค้าทนไม่ไหวละวะ แล้ววันนั้นเป็นวันที่มึงเองก็รู้สึกว่าขาดมันไม่ได้แล้วเหมือนกันจะทำยังไง จะเป็นบ้า เป็นไอ้อันธพาลเฮไหนเฮนั่น เพื่อนลากไปทำอะไรก็ไป ชกต่อยกินเหล้า ยกพวกตีกัน แล้วก็ลากใครก็ไม่รู้ไปเอาเป็นครั้งคราวอะเหรอวะ แบบนั้นมันคือความสุขหรือว่าแค่ฆ่าเวลาวะหรรษา”
“เราวกกลับมาที่เรื่องนี้อีกแล้วนะพ่อ ใช่ว่าผมจะไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อน ผมผ่านความเสียใจมาแล้วสองครั้ง เจอความรักลวงหลอกจอมปลอมมาไม่รู้กี่ครั้ง ผมก็อยู่มาได้”
“ความรักของคนเรามันโตไปตามวัย โตไปตามวุฒิภาวะ ตอนคบกับแอนนั้นแกสองคนยังเด็กกันอยู่มาก มันคือครั้งแรกมันไม่แปลกหรอกที่เราจะจำมันได้ชัดทั้งๆที่อยากจะลืมแทบตาย จำได้แม้การรือฟื้นความจำไม่ได้ทำให้เจ็บปวด แต่บางครั้งเราเองก็จะรำคาญใจว่ายังจะฝังใจอะไรกับมันอยู่อีกทั้งๆที่ในใจว่างเปล่าไปตั้งนานแล้ว มันไม่ได้เรียกว่ารักหรอกหรรษา นั่นเค้าเรียกว่าแค่ปฐมบทของความรักเท่านั้นแหละ”
“จริงๆผมเองก็ไม่ได้มีเงื่อนไขของเรื่องนี้เท่าไหร่เลยนะพ่อ เมื่อธรรมชาติสร้างคนให้รักกัน ผมก็อยากได้แค่นั้น อะไรกันที่ทำให้แอนคิดว่าผมมันเกเรเหลวไหลจนเป็นที่พึ่งให้แอนไม่ได้ อะไรกันที่ทำให้ปอรู้สึกว่าการจะมัดใจผมให้อยู่กับเขานั่นคือเขาต้องไปแปลงเพศเป็นผู้หญิง ผมไม่ได้ยึดติดกับสภาพภายนออกพวกนั้น แต่ปอก็ยังคิดว่าผมไม่ได้รักเค้า คนสองคนมีเหตุผลต่างกันในการเลิกกับผม พ่อคิดว่าผมมีอะไรดีพอที่จะมีคนรักได้อีกครั้งเหรอครับ”
“แล้วไอ้ความคิดที่ว่าต้องให้แกไปรับผิดชอบที่ฟันเค้าแล้วไม่ใยดีนี่ใครวะ”
“แม่ไอ้เมตมันอะดิพ่อ”
“พ่ออยากคุยด้วยจริงๆเลยว่ะ”
“คุยอย่างเดียวนะ”
“เฮ้ย ปูนนี้แล้ว เป็นครูบาอาจารย์แล้วไม่ได้คิดอกุศลอย่างนั้นหรอกน่า แค่เอาเวลามานั่งคิดกุศโลบายว่าทำยังไงให้พวกมึงเลิกตีกันนี่กูก็ตายด้านไม่มีความต้องการเรื่องอย่างนั้นแล้ว”
“ไปนอนกันเถอะพ่อ ถ้าพ่ออยากเจอแม่ของเมตมันจริงๆไว้ผมจะนัดให้”
“อยากคุยจริงๆดิวะ ในความรู้สึกของพ่อในความรู้สึกของคนที่มีลูกเหมือนกันเนี่ยนะ พ่อคิดว่ามันคงมีเหตุผลอะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆ บางทีมันอาจเป็นกุศโลบายอะไรสักอย่างนึงแน่ๆ”
“เหตุผลดีๆที่พ่อว่าคือการสนับสนุนให้ลูกชายตัวเองตกเป็นเมียของคนอื่นเนี่ยนะ”
“แล้วถ้าบอกว่าให้คบกันเฉยๆห้ามมีอะไรกันพวกมึงทำกันได้        มั้ยล่ะห๊ะ ไม่มีใครหน้าไหนห้ามธรรมชาติได้หรอกเว้ยหรรษา บทที่ลมจะพัดพายุจะมาหรือว่าแดดออกในตอนกลางคืนก็ต้องปล่อยให้มันเกิดอยู่ดีแหละวะ แล้วใครมันจะห้ามไม่ให้คนมีเซ็กส์กันได้ เค้าแค่เข้าใจธรรมชาติเค้าเลยปล่อยเรื่องนี้ไป เค้าไม่ได้โฟกัสที่เซ็กส์เว้ย เค้าโฟกัสไปที่คนสองคนเมื่ออยู่ด้วยกันต่างหาก”
“นี่ยังไม่เคยเจอกันเลยนะพ่อ ดูเหมือนจะเข้าอกเข้าใจกัน ขอโทษเถอะ ไปเข้าใจกันช่องทางไหนไม่ทราบ ทางกระแสจิตเหรอพ่อ”
“เรื่องของผู้ใหญ่เหอะน่า เด็กก็อยู่ส่วนเด็ก กินขี้ปี้นอนแล้วก็เรียนหนังสือแค่นั้นพอ”
“นี่พ่อเมาจริงปะเนี่ย หรือว่าเมื่อกี้แกล้งเมา ตั้งใจจะแอบดูผมกับไอ้เมตมันใช่มะ”
“เออ ก็เห็นหิ้วกันมาถึงบ้านกูก็คิดว่าจะมาป้อนข้าวป้อนน้ำสวีทจู้ฮุกกรู้วกันที่ไหนได้ แม่งเถียงกับไฟแล่บ”
“ก็มันปากหมาแถมถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนูอะไรก็ไม่รู้อะไรก็ทำไม่เป็น ไม่เห็นแม่งจะมีอะไรดีพอที่จะเป็นแฟนใครได้เลย”
“ความดีพอของคนเราในความรู้สึกของแกคืออะไรวะหรรษา อะไรคือความพอดี บอกพ่อหน่อยพ่อก็ไม่รู้ เครื่องมือวัดความดีพอเนี่ยทำด้วยวัสดุอะไร มีหน่วยเป็นยังไงบอกพ่อได้หรือเปล่า”
หรรษาเงียบ มันก็จริงของพ่อ ความดีพอมันอยู่ที่ตรงไหนกันวะ
“ลูกเองก็ยังไม่รู้เลย ไอ้ที่บอกว่าตัวเองแย่อย่างนั้นอย่างนี้ตัวเองก็ไม่ดีพอที่จะเป็นคนรักของใคร หรือใครบางคนไม่ดีพอที่จะเป็นคนรักของลูกได้ นั่นเพราะลูกปิดใจตัวเองต่างหาก” นี่คือพ่อในโหมดจริงจัง และมาสั่งสอนด้วยจิตวิญญาณของคนเป็นครู ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกตัวเอง
“ขอบคุณครับพ่อที่เตือนสติ”
“งั้นไปนอนกันเถอะ ปะ” พ่อเข้ามากอดคอหรรษาแล้วดันหลังเบาๆ
“เอ่อพ่อครับ ผมยังไม่ได้ตอบพ่อเลยว่าที่ผมไม่ปฏิเสธที่จะรับผิดชอบเมตตาเพราะผมคิดว่าลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหาย ไม่ว่าเขาจะมาดีหรือมาร้ายสักวันหนึ่งมันก็ต้องเฉลยออกมาเองแหละ”
“พ่อก็ได้แต่หวังว่าไอ้หนูเมตตานั่นจะปรับตัวเข้ากับชีวิตเสเพลของแกได้เร็วๆนะ”
“พ่อเชียร์เมตตาเหรอ”
“พ่อแค่ถูกชะตาน่ะ ไม่ต้องเอาความรู้สึกพ่อเข้าไปเกี่ยวหรอก เอาแค่ความรู้สึกของลูกก็พอ พ่อรู้ว่าแก่นแท้ของลูก ลูกแยกแยะมันได้”
“แล้วถ้าเค้าสองคนแม่ลูกต้องการแค่มาจับหรือเกาะเรากินละพ่อ”
“เขาจะเอาศักดิ์ศรีของความเป็นคนมาแลกกับเงินที่อาจจะหมดไปในสักวันหนึ่งน่ะเหรอ”
“ผมไม่รู้ แต่ผมไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้นี่”
“เพราะที่ผ่านมาทุกอย่างมันฉาบฉวยไงหรรษา มันฉาบฉวยจนดูไร้ค่าทั้งๆที่ทุกอย่างมันก็มีคุณค่าในตัวของมันทั้งนั้นแหละ”
“ผมถึงได้ลองดูไง ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ เสนอเงินให้เขาก็ไม่เอา”
“ไหนแกเพิ่งบอกว่าเค้าจะมาจับเพื่อหวังเงินไง”
“ก็ทำให้เราตายใจไงพ่อ”
“แล้วอะไรที่ทำให้คนฉลาดเป็นกรดอย่างแกถึงได้ยอมเล่นตามเกมของเขา”
เพราะเมตตาไร้เดียงสาเกินกว่าจะปรักปรำให้กร้านโลกได้นั่นคือคำตอบแรกในใจของหรรษา เขาเชื่อว่าตัวเองเป็นคนแรกของหมอนั่น มันไม่ประสาเรื่องอย่างว่าเลย ไม่มีลีลาหรือชั้นเชิงอะไรทั้งนั้น เป็นกระดาษสีขาวที่รอให้หรรษาทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วมันก็ทำตามเท่านั้น จริตจะก้านมารยาในการรุกหรือเหนี่ยวรั้งให้เขาหลงใหลหรือคลั่งใคล้ก็ไม่มี หากมีการทำกันเป็นขบวนการมันต้องมีชั้นเชิงมากกว่านี้ แต่นี่ไม่เลย เมตตาไม่มีอะไรสักอย่างที่ว่ามา หากหรรษาจะตกหลุมพรางใครเข้าสักคนนั่นเป็นเพราะว่าหรรษาเองก็ไม่เคยและอีกฝ่ายก็ไม่ใช่มืออาชีพเลยแนบเนียนได้ขนาดนี้
คนขี้เมาอาบน้ำเสร็จแล้ว มันพยายามเอาหัวจ่อพัดลมให้ผมแห้ง หรรษาไม่ใช่ชายเจ้าสำอางค์ เขาไม่มีเครื่องประทินผิวใดๆ ไม่มีโลชั่น แป้งหรือแม้กระทั่งดรายเป่าผม
อุปกรณ์เสริมหล่ออย่างเดียวที่มีคือที่โกนหนวดที่ตอนนี้เขาเห็นมันวางอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ที่พื้นมีขนเส้นเล็กๆสีดำเข้มตกอยู่เกลื่อนพื้น เมตตาไม่มีหนวดเลยสักเส้น แล้วไอ้ที่กระจายคล้ายๆปูหญ้าอยู่บนพื้นห้องน้ำนี้คืออะไร
“เมต มึงเอามีดโกนกูมาโกนอะไรวะ แม่งทำพื้นห้องน้ำกูเลอะนะมึง”
“โกนขนจั๊กกะแร้”
“อะไรนะ มึงพูดใหม่สิ”
มันรีบวิ่งหน้าตาตื่นมายืนลนลานอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ผ้าขนหนูผืนเดียวหมิ่นเหม่ตรงขอบเอวจนคนมองใจแกว่ง
“ทำไมอะ กูเอามาโกนขนจั๊กกะแร้ไง มันยาวแล้ว”
“ไอ้เหี้ย นี่มันที่โกนหนวดกู แล้วที่นี้ใครจะกล้าเอามาจ่อปากวะเนี่ย”
“แค่ขนจั๊กกะแร้เนี่ยนะมึงโวยวายทำไมวะ ทีคืนนั้นมึงเอาหน้าซุกไข่กูมีขนคลุมอยู่เป็นป่ามึงไม่เห็นโวยวาย อย่าเยอะได้มั้ยหรรษา ปล่อยวางบ้างดิวะ มึงอย่ามีเงื่อนไขอะไรนักเลย แค่แม่กูคนเดียวกูก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”
เสียงเจื้อยแจ้วที่ไม่เว้นช่องว่างให้หรรษาได้ตอบโต้เลยนั้นถูกดูดกลืนด้วยปากของคนที่หาช่องทางเถียงไม่ทัน ผ้าขนหนูที่พันตัวเมตตาเอาไว้หลวมๆนั้นหลุดตั้งแต่ตอนที่กระชากร่างของมันมาปะทะอกตัวเองแล้ว
มันตกใจจนเกร็งตัวแข็งแต่พักเดียวเท่านั้นมันก็ตัวอ่อนยวบจนหรรษาต้องตระกองกอดเอาไว้ ปากที่มีกลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นยาสีฟันทำให้รสชาติจูบนั้นสดชื่นและนำพาความหื่นกระหายมาพร้อมๆกัน
“ขัดขืนกูสิเมต” หรรษาเรียกร้อง เพราะถ้าเมตตาไม่ทำอย่างนั้นมันกำลังจะไปไกลกว่านี้แน่นอน
มันส่ายหน้าระริก ฟันคมขบริมฝีปากตัวเองแน่นจนเห็นเป็นสีขาวแทนสีสดอย่างเช่นกลีบกุหลาบ
“ทำไมล่ะ กูไม่ใช่คนดีนักหรอกนะ เมื่อมีความต้องการกูก็ต้องหาทางปลดปล่อย โดยเฉพาะตอนนี้กูไม่ได้อยู่คนเดียวซะด้วยสิ มึงมีแรงมั้ย ผลักกูออกไปสิ”
มันยังคงส่ายหน้าอยู่เหมือนเดิม
“มึงนี่มันน่านักนะ”
“อย่ากดดันกูเลยหรรษา มันจำเป็นนักเหรอวะที่กูต้องโกหกความรู้สึกของตัวเองเพื่อร้องบอกมึงว่าอย่า ในเมื่อ.......”
ท้ายประโยคของมันถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ
ร่างบอบบางในแบบฉบับผู้ชายตัวผอมที่เคยขาวโพลนเริ่มสุกแดงก่ำ เลือดในตัวถูกปลุกปั่นให้แล่นพล่านจนอุ่นร้อน ติ่งไตสีสวยหวานลอยเด่นอยู่ตรงหน้า
หรรษาครางเก็บความต้องการเอาไว้ด้วยเสียงเหมือนสัตว์ป่ากำลังถูกทำร้ายให้ทรมานแต่ไม่อยากให้มันหลุดรอดออกมาให้อีกฝ่ายหนึ่งตื่นกลัวไปมากกว่านี้
“ในเมื่ออะไรเมต มึงบอกกูให้จบสิ” เสียงหรรษาทุ้มลึกแต่พร่าสั่น
หรรษากำลังหื่นกระหายในตัวผู้ชายที่ไม่มีสรีระอะไรเย้ายวนใจได้เลยนอกจากตุ่มเนื้อสีแดงสองตุ่มนั้นที่มันกำลังชูชันและแข็งเป็นไตแล้ว
“ในเมื่อกูเองก็รู้สึกดีจากการสัมผัสของมึง แต่ถ้ากูพูดความรู้สึกจริงๆของตัวเองออกไปกูก็จะกลายเป็นคนใจง่ายสำหรับมึงอีก แล้วถ้ากูดิ้นรนขัดขืนจากการแตะต้องของมึง มึงจะเชื่อกูเหรอหรรษาในเมื่อกูตามมึงมาถึงบ้านเอง”
มันพูดจบน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลพรากออกมา หน่วยตาบอกความรู้สึกอัดอั้นอย่างเห็นได้ชัด มันสั่นระริกจนสะกดเอาไว้ไม่ไหว
“กูจะเป็นยังไงมันไม่ได้อยู่ที่การแสดงออกของกูหรอก มันอยู่ที่อคติของมึงว่าจะปราณีกูแค่ไหนต่างหาก” คราวนี้มันถึงกับสะอึกสะอื้น
คำพูดของเมตตาทำให้หรรษาปวดปร่าในความรู้สึก มันไม่เชิงเป็นคำตัดพ้ออย่างน้อยใจ แต่มันเป็นอะไรที่แทงใจดำเขาจนพูดไม่ออก ดูมันซื่อบื้อไม่ค่อยได้เรื่องอะไรแต่คำพูดของมันเรียกสติของหรรษาได้ชะงัดนัก
“มึงอย่าร้องดิ ถึงเป็นเมียแต่มึงก็เป็นผู้ชายนะ ร้องไห้ให้กูเห็นไม่อายเหรอ”
“ถ้ากูจะอายมันต้องอายตั้งแต่ผ้าขนหนูหลุดแล้ว แค่น้ำตาช่าง      แม่งเหอะ กูห้ามมันแล้วแต่มันเสือกไหล มันไม่ได้เชื่องอะไรนักหรอกขนาดว่ามันอยู่กับกูมาตั้งแต่เกิดนะ”
“กูไม่ชอบน้ำตาของใครนี่หว่า”
“กูก็ไม่ชอบน้ำตาตัวเอง ไม่เป็นไรหรอกหรรษามึงทำอย่างที่มึงอยากทำเถอะ แล้วพรุ่งนี้กูไปจากชีวิตมึงเลยก็ได้ แม่กูเค้าก็แค่ขู่แหละ ทำอะไรมึงไม่ได้หรอก เดี๋ยวเคลียร์เอง มึงจะได้เลิกคิดว่ากูจะจับมึงซะที”
“มึงได้ยินที่กูคุยกับพ่อเหรอ นี่มึงแอบฟัง”
“กูไม่ได้จะเสียมารยาทอยากรู้หรอกนะ แต่กูคิดได้ว่ากูเป็นแขกมึงกูควรช่วยมึงเก็บของก่อน กูเลยลงมาอีกที”
คราวนี้มันน้ำตาไหลพรากเลย มันได้ยินจริงๆด้วย แล้วมันก็คงเสียใจมากกับเรื่องนี้
“กูขอโทษนะเมต”
“ไม่เป็นไรหรอก เราผิดกันคนละครึ่ง กูมันก็ง่ายเกินไปจริงๆนั่นแหละ ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี คิดสั้นไปหน่อย”
มันหัวเราะประชดตัวเองไปครั้งนึงเมื่อพูดจบ ไม่รู้ทำไมที่รอยยิ้มมุมปากเพียงเล็กๆของมันทำให้หรรษาสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งอก มันจุก มันเหมือนถูกบีบอัดจนอยากจะระเบิดออกมา
หรรษารั้งร่างของมันเข้ามากอดไว้แน่น พรมจูบซับน้ำตาไปทั่วทั้งเปลือกตาและใบแดงก่ำ
เมตตาอ้าปากรอ ปากเล็กเผลอขึ้นมาพร้อมส่งปลายลิ้นออกมายั่วเหมือนลูกนกที่ร้องรออาหารจากแม่ หรรษาดูดปลายลิ้นนั้นเบาๆ แล้วค่อยๆดันเข้าไปพัวพันกันอย่างเร้าร้อนในโพรงปาก การไม่โกหกความรู้สึกของตัวเองทำให้เมตตาเรียนรู้ได้รวดเร็ว ปากเล็กจาบจ้างและควานหาลิ้นของหรรษาเหมือนลูกนกที่ไม่มีทีท่าจะอิ่มอาหารที่แม่นกพยายามป้อน ยิ่งถูกรุกไล่มากเท่าไหร่หรรษาก็จะยิ่งตอบสนองกลับได้ให้อีกฝ่ายเสียวสะท้าน หรรษาฝากความหวานในโพรงปากไว้แค่นั้น เขาพร้อมที่จะสำรวจเมตตาไปทั้งตัว คราวที่แล้วเมากันทั้งคู่ แต่คราวนี้มีเมตตาคนเดียวที่เมาแต่ตอนนี้น่าจะสร่างไปมากแล้วถึงได้คุยรู้เรื่อง
ลำคอระหงและลาดไหล่กว้างเปิดรับการสำรวจจากหรรษาอย่างเต็มใจ ตอบสนองกลับมาอย่างคนที่มีอารมณ์ร่วมเต็มที่ เสียงครวญครางนั้นบอกว่ากำลังหฤหรรษ์ไปกับบทรักที่เขามอบให้ แก่นกายชูชันรับกับมือหนาที่พยายามปรนเปรอให้ในจังหวะที่ตอบรับกันกับปลายลิ้นและริมฝีปากที่ลากเล็มและดูดกลืน ยอดอกทั้งสองถูกครอบครองสลับกันไปมาไม่รู้เบื่อหน่าย สะโพกส่ายเพราะบั้นท้ายของใครอีกคนกำลังเคลื่อนไหวให้จังหวะการเสียดสีตอบรับกันทุกทาง
หรรษาเลื่อนใบหน้าลงเบื้องล่าง เสียงครางยาวตอบรับการครอบครองด้วยปากอย่างสุดจะกลั้น การเปิดทางด้วยลิ้นเป็นการปลอบขวัญที่อีกฝ่ายจะต้องก้าวผ่านความเจ็บปวดคือการเล้าโลมให้มีอารมณ์ร่วมกันมากที่สุด
“เจ็บแล้วก็ลำบากหน่อยนะ ไหวใช่มั้ย” แม้หรรษาจะเอาแต่ใจตัวเองแต่ก็เป็นห่วงมันที่ครั้งที่สองกลับกลายเป็นสถานที่ที่ไม่สะดวกกับสิ่งนั้นด้วยประการทั้งปวง
หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าที่เหนือเคาน์เตอร์เป็นกระจกเปลือยถึงฝ้าเพดาน ทุกอย่างถ่ายทอดสดผ่านทางนั้นชัดเจน มันทำได้แค่พยักหน้า เสียงอู้อี้ในคอบ่งบอกว่าต้องการไปให้สุดทางเต็มทีแล้ว
“ถ้าอยากรู้อยากเห็นก็มองตัวเองในกระจกนะ”
มันที่หรรษามองผ่านกระจกหน้าซับสีเลือดเข้มจัด เราสบตากันผ่านกระจกบานนั้นในท่วงท่าที่หมิ่นเหม่เต็มที มือทั้งสองข้างของเมตตาเกาะขอบอ่างล้างหน้าแน่น เพียงแค่มันเห็นสรีระของตัวเองในกระจกนั้นมันก็หลบตาวูบ คราวนี้มันเขินจนตัวสั่น
หรรษาขบเม้มปลายติ่งหูของมันซ้ำๆ ลากลิ้นไล้ไปตามผิวแก้มเนียนละเอียดและลำคอเกลี้ยงเกลาลามไปถึงลาดไหล่และแผ่นหลัง แก่นกายในมือหรรษาพองคับแน่นอีกครั้งในขณะที่ของตัวเองก็พองตัวจนอยากจะระเบิดออกมาแล้วเหมือนกัน
เสียงครางในคอและอาการเกร็งจนตัวสั่นทำให้เขารู้ว่าเมตตาเจ็บ ต่อให้หรรษาช่ำชองแค่ไหนแต่คนที่ยังใหม่มากขนาดนี้นั้นไม่มีวันที่จะกลั้นไหว ต่อให้ใส่เจลลงไปเท่าไหร่ก็ต้องผ่านความรู้สึกนั้น จนกว่าเขาจะได้ยินเสียงพร่าสั่นสะท้านและเรียกร้องให้หรรษาทำอะไรสักอย่างนั่นแหละถึงได้รู้ว่าเราสองคนกำลังจะไปถึงปลายทางด้วยกันแล้ว
หรรษาเร่งจังหวะของทุกๆอย่าง ร่างสองร่างผสานและให้จังหวะสัมพันธ์กันอย่างไม่น่าเชื่อ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว และดำเนินมาจนถึงสุดทาง
เราสองคนนั่งซ้อนกันบนฝาชักโครก เมตตาเรียกร้องที่จะกินลิ้นเขาอีกครั้งเหมือนเด็กกำลังเจอของถูกใจ แล้วสุดท้ายมันก็ทำร้ายหรรษาด้วยการเหยียบเท้าเขาเมื่อสติกลับมาดังเดิม
“วิญญาณออกจากร่างแล้วเหยียบตีนกูเนี่ยนะ เป็นการระบายแค้นที่น่ารักฉิบหายเลย กูถูกตบด้วยกระบอกปืนยังทนได้แล้วนับประสาอะไรกับตีนมึงเนี่ย ไปคิดวิธีการแก้แค้นที่สมศักดิ์ศรีกว่านี้ เอาให้คุ้มที่ต้องมาเมื่อยตัวในห้องน้ำนี่ก็แล้วกัน”
“กูลืมบอกมึงไปว่ากูอาบน้ำแล้วอะ สระผมแล้วด้วย”
“แล้วยังไง มึงก็อาบน้ำใหม่ดิวะ”
“แต่กูขี้เกียจแล้วอะ”
“งั้นมึงก็นอนทั้งอย่างนี้แหละ”
“อี๋ แหวะ มีแต่น้ำลายกับน้ำอะไรต่อมิอะไรของมึงทั้งนั้น”
“ถ้ามึงเลิกโวยวายพรุ่งนี้กูเลี้ยงไอติมแล้วกัน คนอย่างกูไม่เคยเข้าร้านไอติมที่ไหนนะเว้ย”
“ก็แล้วทำไมถึงจะพากูเข้าไปกินล่ะ”
“ก็เห็นมึงชอบเลียนี่”
“ไอ้......................................”

โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: fangkao ที่ 27-11-2013 00:47:42

จิ้มบวกเป็ดก่อนเลย 1 เป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 27-11-2013 01:02:02

ไปกินติมด้วยคนสิ แหม อะไรที่มันคุ้มค่าก็น่าลองไม่ใช่หรอหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 27-11-2013 01:04:33

ชอบแล้วทำซึนนะหรรษา  o16

รออ่านต่อออออออออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 27-11-2013 01:05:04

เป็นงัยล่ะ หรรษา เจอเมตโหมด วาจาเฉือนซะ หลงรักเมตได้แล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-11-2013 01:10:56

กรี๊ดดดดดด
เขาได้กันอีกรอบแล้วอะ แอร๊ยยย
อยู่กันไปกันมาเดี๋ยวก็รักกันเองแหละเนาะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 27-11-2013 01:16:12

รอจนได้อ่านเจ้าค่ะ....  เมตเอ้ยยยย  หฤหรร เอ้ย หรรษาเขาจะพาไปกินติมแท่งน่ะลูก  อมๆ เลียๆ ดูดๆ  อุ๊ยยยยยย  เขินนนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 27-11-2013 01:24:38

หรรษาเริ่มเข้าใจเมตแล้วนะ :mc4: :hao6:  ขนาดยังไม่เจอกันพ่อของหรรษากับแม่ของเมตเคมีน่าจะเข้ากันได้นะเนี่ย o13 :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 27-11-2013 01:26:28

 :-[ หรรษาเปิดใจได้แล้ววว เมตตาออกจะเอ๋อ เอ้ย อ่อนต่อโลกซะขนาดนี้555

มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 27-11-2013 01:26:47

และแล้วเมตก็เสร็จหรรษา
อ่านตอนหรรษาคุยกับพ่อแล้วรู้สึกดีมาก นี่แหละที่ว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน
หรรษาดีนะ ที่มีพ่อคอยชี้แนะให้แบบนี้
รักคุณพ่อ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 27-11-2013 02:12:06

ปากเลี้ยงสุนัขไว้ทั้งคู่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 27-11-2013 02:17:43

คุณพระ  :hao6:
ชอบน้องเมตที่เป็นแบบนี้จัง
เหมือนจะสู้ แต่สู้แบบเฉือนนิ่มๆ
ว่าแต่น้องเมตเมาหรือเจตนาคะ โกนขนรักแร้ตัวเองอ่ะ
 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 27-11-2013 02:23:05

แอร๊วววววว
น่ารักชะมัดเลย
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 27-11-2013 03:35:30

คุณพระ
หวานกันพิลึกดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 27-11-2013 05:31:40

แล้วจะยังไงดูไม่เคลียร์


รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 27-11-2013 05:51:10

มันเริ่มเข้ากันได้แล้วเว้ย 55555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 27-11-2013 06:08:11

 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 27-11-2013 06:42:30

 :z1: อั๊ยยะ หรรษาหลงน้องเมต ที่เปลือยวับๆแวมๆ ตอนออกจากห้องน้ำอ่อจ๊ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 27-11-2013 07:55:25

ดีแล้วหนูเมตหรรษา ทำตามความรู้สึกของใจตัวเอง คนอ่านอย่างเราก็ทำตามความรู้สึกหื่นของตัวเองเหมือนกัน กร๊ากกก แหม เราก็ตั้งตารอฉากนี้อยู่ตล๊อดตลอดนะ (ไม่ค่อยเก็บอาการเลยฉัน)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 27-11-2013 07:58:35

คุณพ่อหรรษา เตือนสติลูกชายได้ดีมาก ๆ เลย ท่าทางจะเข้ากับคุณแม่น้องเมตได้ดีเลยนะเนี่ย
แล้วน้องเมต ตอนนี้พูดได้แทงใจดำหรรษา ฉึก ๆ เลยทีเดียว ยอดมาก  o13
เห็นน้องเมตเอ๋อ ๆ อย่างนี้ จริง ๆ แล้วคิดอะไร ๆ มากมายเลยนะเนี่ย แถมพูดตรงประเด็นเป๊ะ ๆ
รู้สึกยังไงก็พูดอย่างนั้น ชอบมาก ๆ หรรษาเริ่มเชื่อแล้วสินะ ว่าน้องเมตกับคุณแม่ไม่ได้คิดจะมาจับตัวน่ะ
ฉากเลิฟซีนนี่มัน เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ฮึ้ยยย เิขินสุด ๆ  :m1: แถมคราวนี้มีสติทั้งคู่ซะด้วย
แหม่ นี่ขนาดยังไม่ได้รักกันเต็มร้อยนะ ยังซะขนาดนี้ รอนายหรรษารักหลงน้องเมตก่อนเท้อ ดูสิจะขนาดไหน คิิคิ
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 27-11-2013 08:40:00

+1 ค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-11-2013 08:42:20

บอกแล้วน้องไม่พูดไม่ใช่น้องไม่คิด อิอิ ทะเลาะกันมากๆจะได้เข้าใจกันมากขึ้น

และคนที่มองขาดที่สุดคือ ขุ่นพ่อหรรษา และตัวแม่อย่างขุ่นแม่น้องเมต

น้องเมตน่ารักที่สุด หรรษาหาไม่ได้แล้วนะในสังคมสมัยนี้ น้องใสซื่อแต่ก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้อะไร พี่เชื่อน้องรับเราที่เราเป็นเราได้แน่ แต่เราก็ต้องเลิกอคติและปรับตัวเข้าหาน้องด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-11-2013 09:04:55

เมตตาโครตน่ารัก ตรงไปตรงมาสุดๆ
หรรษาแกหลงแน่ๆ  :laugh:
คุณพ่อน่ารักเชียร์ให้ได้คู่กับคุณนายแม่ของเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 27-11-2013 09:09:42

โอ้ย ชอบไม่ไหวแล้ววว ขอยืม
"มันคือครั้งแรกมันไม่แปลกหรอกที่เราจะจำมันได้ชัดทั้งๆที่อยากจะลืมแทบตาย จำได้แม้การรือฟื้นความจำไม่ได้ทำให้เจ็บปวด แต่บางครั้งเราเองก็จะรำคาญใจว่ายังจะฝังใจอะไรกับมันอยู่อีกทั้งๆที่ในใจว่างเปล่าไปตั้งนานแล้ว มันไม่ได้เรียกว่ารักหรอกหรรษา นั่นเค้าเรียกว่าแค่ปฐมบทของความรักเท่านั้นแหละ"
เอาไปโพสท์statusหน่อยนะ โดนอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 27-11-2013 09:11:17

 :-[ :impress2:

โอ๊ยยยย ทำไมเมตตาน่ารักขนาดนี้
หรรษาก็นะ เริ่มหลงเมตตาแล้วใช่มั้ยล่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: pae666 ที่ 27-11-2013 09:29:42

จะสงสารหรือจะฮาดีเนี่ย 5555

สู้ๆละกันน๊าาาตาเมต!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 27-11-2013 09:39:21

คู่พ่อกะแม่นี่ถ้าได้มาเจอกันคงเข้ากันได้ดีแน่ๆ :katai2-1:
ส่วนหรรษาเป็นไงล่ะโดนวาจาเชือดนิ่มของหนูเมตเข้าไป  o18
ว่าแต่หนูเมตชอบเลียจริงๆเหรอจ๊ะ  :z1:
อย่างงี้หรรษาก็ต้องพาไปร้านไอติมแท่งสิไอติมถ้วยคงเลียไม่ถนัดนะเนี๊ย :o8:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 27-11-2013 09:45:04

หะ..... เฮือกก .... ขอเลือดหน่อยค่ะ !!

หรรษาหลงเมตแล้วละสิ หึหึ เจอวาจาเชือดเฉือนหน่อยปวดใจเลยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 27-11-2013 09:46:02

คำพูดของคุณพ่อมันโดยใจอ่ะ แถมเคมีเข้ากันกับคุณนายแม่จริงๆด้วย

ขนาดยังไม่เจอกันนะเนี่ย อุอุ

หวังว่าหรรษาคงจะเลิกคิดว่าเมตจะจับตัวเองซะทีนะ

ไหนๆก็ทำอะไรๆแบมีสติกันทั้งคู่แล้วก็ดีๆกันต่อไปนะ

รอตอนต่อไปจ้า :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-11-2013 09:48:07

เออก็ว่า ทำไมต้องพาไปร้านไอติม เหตุผลดีนี่ 555555 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-11-2013 10:00:39

อย่าระแวงให้มากเรยหรรษา
การใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงจะทำให้เหนื่อยกว่าที่จำเป็น
ปล่อยใจ(ให้รักน้องเมต) ไปซะเหอะ 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 27-11-2013 10:01:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 27-11-2013 10:13:07

 :o8:

น้องเมตชอบเลีย


หรรษาเริ่มเปิดใจแล้วสินะ   o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 27-11-2013 10:23:10

ค่อยๆพูด ค่อยๆปรับเข้าหากันเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-11-2013 10:25:57

ก็ถือว่าได้รู้จักตัวตนกันและกันเพิ่มขึ้นอีกระดับน๊าา

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 27-11-2013 10:35:52

สงสารเมตตาตอนที่ลงไปได้ยินคำพูดของหรรษา
แอบคิดเหมือนพ่อหรรษานะ ว่า ถ้าถึงวันที่เมตตาทนไม่ไหว แต่กลับเป็นหรรษาที่ขาดเค้าไม่ได้ มันจะเป็นยังไงนะ
ตอนนี้แอบมีมุมหวานๆ น่ารักๆ เหมือนกันนะเนี่ย *จิกหมอน กัดผ้าห่ม* *ฟินนนนนนนนนนนน*  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 27-11-2013 10:45:49

ชอบน้องเมตมากกกกกกกกกกกกก

น้องน่ารัก น่าเอ็นดูสุดสุด

เมื่อไหร่หรรษาจะมองเห็นความน่ารักของน้อง  :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-11-2013 10:52:16

แอบฮาตอนโกนขนจุ๊กกะแร้ ฮ่าาาาา

ก็ไม่รู้นะใครซึนกว่ากัน
แต่รอคุณพ่อเจอกับคุณแม่ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 27-11-2013 11:03:19

หวังว่าจะเริ่มเข้าใจกันและกันเสียทีนะครับ ลุ้นมาสักพักแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 27-11-2013 11:25:32

รักวันละนิดจิตแจ่มใส

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-11-2013 11:30:39

เอาล่ะสิ  งานนี้หรรษาไม่พ้นตกหลุมเสน่ห์เมตแน่ๆ

ฟินกับตอนนี้จัง  :katai2-1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 27-11-2013 11:32:56

แอร้ยยยยยยยยยย

น่ารักไปไหนนนนน
หรรษาเริ่มเปิดใจแล้วสินะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 27-11-2013 11:42:01

กรี๊ดในที่สุดก็ได้กันตอนมีสติสักที :haun4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 27-11-2013 11:53:40

ที่แม่บอกว่าอยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองนี่ท่าทางจะจริง555555555
ก็เมตซื่อขนาดนี้ไม่หลงก็บ้าแล้วหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 27-11-2013 14:39:52

หรรษาหรือจะสู้เมตตา

ใช้โหมดซื่อ มัดใจชาย

รู้สึกหรรษาจะใจอ่อนแล้วน่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 27-11-2013 14:44:19

สงสารเมตตา หรรษารีบเคลียร์ รีบรู้ใจนะจ๊ะ
รออ่านตอนต่อไป

เข้าใจกันเร็วๆน้า จะได้สวีทหวานๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-11-2013 15:10:44

 ร้องไห้ตามเมตตาเลย น่าสงสารจะต้องมาฟังอะไรทำร้ายจิตใจแบบนี้ พอตื่นมาในวันใหม่ก็ทำอย่างที่พูดไว้เลย กลับไปอยู่ในที่ของตัวเองเหมือนที่ผ่านมาอย่าให้เค้ามาว่าอะไรเลย  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 27-11-2013 15:12:53

ยังบรรยายอารมณ์ได้สุดยอดเช่นเคยครับ
ชอบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 27-11-2013 15:22:35

น้องเมตนี่มันน่ารักจริงๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 27-11-2013 16:30:48

 :-[ เรายังรู้สึกเลยว่าเมตน่ารักน่าหลงแล้วหรรษาจะรอดเหรอ  :o8:

พ่อกะแม่นี้น่าจับคู่เนอะ555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 27-11-2013 16:44:21

น้องเมตเป็นเด็กดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 27-11-2013 17:05:21

 :haun4: ชอบเมตอ่ะ เป็นคนตรงดีจริงๆ
วิธีแก้แค้นก็น่ารักมุ้งมิ้งซะเหลือเกิน ฮ่าๆๆ

ระวังนะหรรษา นายจะโดนเมตตากุมส่วนที่สำคัญที่สุด!!!

....................กุมหัวใจนายไง  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 27-11-2013 17:22:48

ชอบๆรอรอรอ อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 27-11-2013 17:47:14

หรรษา
เริ่มเปิดใจนิดๆแล้วสินะ  อิอิ  ดีจัง

สงสารเมตตาสงสัยคงอึดอัดและเสียใจมากเลยสินะที่ได้ยินในสิ่งที่หรรษาพูดกับ
พ่อ  แต่ไม่เป็นไรแล้วนะ  เพราะหรรษาคงปลอบใจจนขึ้นสวรรค์  คิกคิก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 27-11-2013 18:56:51

หรรษาเริ่มเปิดใจละ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 27-11-2013 19:00:04

โอ๊ย น้ำตาซึมมมม


เป็นไงละหรรษา เจอคุณชายเมตตาเข้าไปหน่อย หายซึนเลยนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 27-11-2013 19:01:14

ดีจายยย เริ่มน่าร๊ากกกกันหละ :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: moo...I3in ที่ 27-11-2013 19:51:20

หรรษากะเมตมุ้งมิ้งกันน่ารักเชียว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 27-11-2013 20:02:29

 :haun4: เมตตาน่ารัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 27-11-2013 20:27:09

เมตตาน่ารักน่าฟัดมากเลยค่ะ :-[

หรรษเองก็เริ่มเปิดใจแล้วสินะ :เฮ้อ:

รอนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 27-11-2013 20:33:14

 :pighaun: :pighaun: o13 o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 27-11-2013 21:24:36

แอร้ยยย...คู่นี้มันน่ารักวุ้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 27-11-2013 21:51:05

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 27-11-2013 21:53:27

หวานๆขมๆดีตอนนี้ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 27-11-2013 22:13:07

 :hao3:เราอ่านรอบที่3 ก่อนแล้วค่อยมาเม้นท์ 5555
นึกขำนายเอกจริง หนูเมตไม่เคยปกปิดทั้งความรู้สึกและคำพูดเลยน่ะหนู :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 27-11-2013 22:21:19

ไปกินไอติมกัน  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-11-2013 23:09:42

ชอบพาร์ทนี้มาก ๆ ค่ะ มีเรื่องลึกซึ้งกินใจหลายอย่างเลย

ปวดใจกับพระเอก ทัศนคติด้านความรักนี่ดำมืดเหลือเกิน คนอ่านล่ะท้อ แต่เนื้อแท้เค้าเป็นคนใจดีนะ
ไม่งั้นไม่ดีกับแฟนเก่า แล้วก็ห่วงใยน้องบ้างเป็นครั้งคราวแบบนั้นหรอก ชอบมากตอนพ่อสอนลูก
เออ นะ ถึงพ่อจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่พ่อก็คือพ่อ สั่งสอนในสิ่งที่ดี ชี้แนะให้คิดได้ตลอด
แถมยังเปิดใจกว้างยอมรับที่ลูกมีแฟนเป็นผู้ชายได้ด้วย หรรษาโชคดีมากเลยนะ
ที่เค้าสอนกันคมมากเลยค่ะ ปรบมือให้คนเขียน เปิดใจเถอะนะหรรษาเอ๊ย (คนอ่านอินไปมะคะ 555)

น้องเมตของพี่ คนอ่านรักเค้ามากค่ะ เธอน่ารักใสบริสุทธิ์ ยิ่งมาได้ยินเรื่องที่ทำให้เสียใจน่าสงสารมาก
“กูจะเป็นยังไงมันไม่ได้อยู่ที่การแสดงออกของกูหรอก มันอยู่ที่อคติของมึงว่าจะปราณีกูแค่ไหนต่างหาก”
ประโยคนี้ น้ำตาซึมค่ะ โถ คิดจะไปจากกันเลยทีเดียว ก็นะ น่าไปอยู่ ถ้าหรรษาจะคิดได้ขนาดนั้น
แต่หรรษากำลังตกบ่วงตัวเองแว้ว เพราะน้องเมตไม่เหมือนใคร ซื่อเกินกว่าจะหลอกใครได้จริง ๆ ค่ะ
น่าดูแลมาก ๆ ด้วยเพราะความซื่อเธอนี่แหละ ต่อไปหรรษาแหละต้องหวงไว้กับตัวไม่ยอมปล่อย
(มีแววจะหวงแฟนมากนะคะคนนี้ คนอ่านคิดเองค่ะ) เฮ้ย เคลียร์ไปเคลียร์มา กลายเป็นชึ่บ ๆ กันซะได้
อร๊ายยยยยยย เขินแทนค่ะจุดนี้

ขอบคุณค่า มาต่อไวๆ น้า รักเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 27-11-2013 23:47:29

มีชวนกินไอติมด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 28-11-2013 00:09:43

:pighaun: ปรับความเข้าใจกันด้วยวิธีนี้เลยเหรอคะ หรรษา
สงสารเมต แอบไปได้ยินเข้าพอดีเลย ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้ก็หายไปจริงๆ นะ
หลังจากนี้หรรษาก็คงเริ่มเปิดใจให้เมตแล้วแหละเนอะ

ปล. แอบเชียร์คุณพ่อหรรษากับคุณแม่เมตตานะคะ  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 28-11-2013 01:08:37

ชอบบุคลิกของเมตตา.. ซื่อๆ ตรงๆ ไม่อ้อมค้อม ไม่ลูกเล่น... มันทำให้เห็นอีกมุมมองของความคิดและทัศนคติในการดำเนินชีวิต.. สะท้อนได้ดีมากค่ะ.. ว่าคนสองคนที่ต่างกันสุดขั้ว เวลามาอยู่ด้วยกัน..การปรับมุมมองเป็นเรื่องสำคัญมาก.. และการปรับความเข้าใจเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า... อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 28-11-2013 01:20:45

ชอบๆอ่าาาาาเพิ่งเข้ามาอ่าน ยังอ่านไม่จบ แต่เป็นกำลังใจให้น้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-11-2013 03:33:44

เป็นพ่อเป็นแม่ที่ความคิดสุดยอดทั้งคู่เลยนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 28-11-2013 11:37:49

เล่นบนชักโครกเลยหรอ..อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 28-11-2013 12:16:48

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 28-11-2013 15:44:10

อ๊ากกกกก !! วาจาแต่ละคนช่างร้ายแรง
แต่ไม่มีความรู้สึกรุนแรงเลย
คาแล็กเตอร์ของเมตตาโดดเด่นดีจริงๆ
ไม่นานหลอกเดียวหรรษาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น
 :m10:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 28-11-2013 16:01:30

กรีดดดร้องงงงงงง น้องเมตน่ารักที่สวดดดดน่าสงสารมากดันได้ยินพี่หรรษาพูดถึงตัวเองงี้  :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-11-2013 19:48:56

เป็นคู่รักที่เหมาะสมกันจริงๆ
ฝีปากๆเข้ากันอย่างแรง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 28-11-2013 20:52:10

สุดยอดครอบครัวแห่งปี  :laugh:


 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 29-11-2013 22:38:21

น้องเมต :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-11-2013 04:21:54

เมตน่ารักขึ้นทุกตอนเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 8 P.17 [2013-11-27]
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 30-11-2013 12:53:42

กริ๊ดดดดดดดด น่ารักมว๊ากเลยคร๊าา~~~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 01-12-2013 22:03:53

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 9

ผมไม่รู้ว่าหรรษาจะเชื่อผมหรือเปล่า

ผมไม่รู้ว่าหลังจากที่มันตื่นขึ้นมาแล้วผมจะต้องทำยังไงต่อไป
กลับบ้าน กลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง
หรือว่า
ได้อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของมัน
หรรษาไม่ได้เลวร้ายหรืออันธพาลอะไรอย่างที่มันชอบบอกผมเลยนะ มันออกจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นด้วยซ้ำ แม้มันจะขาดแม่
“นี่ไอ้เมตตื่นสักทีนอนบี้หัวนมตัวเองอยู่ได้”
เสียงประกาศิตดังขึ้นมาทำให้ผมตกใจจนต้องมองหน้าอกตัวเองแล้วรีบชักมือกลับมาเพราะเป็นอย่างที่มันว่าจริงๆ
ผมชักสีหน้าใส่มันแก้เก้อแล้วแก้ต่างออกไปอย่างเคย
“กูแค่คิดอะไรเพลินๆ เสียงดังตกใจหมดเลย เชี่ย”
“คิดอะไรอยู่ล่ะถึงได้บี้หัวนมตัวเองซะเพลินจนได้อารมณ์ซะขนาดนั้น”
“ได้อารมณ์อะไรของมึง”
บางทีการที่ผมต้องมาคอยต่อปากต่อคำเอาชนะมันนี่ก็ทำให้ลืมดราม่าน้ำตานองเมื่อคืนไปได้ซะฉิบ
และเหมือนหรรษาเองก็ทำตัวปกติเหมือนเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เกิดขึ้นด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เรามีอะไรกันหรือเรื่องที่ผมลงไปได้ยินมันคุยกับพ่อพอดี
นึกถึงตอนนั้น บอกตามตรงว่าผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ จากแค่หลงระเริงกับความบันเทิง อยากรู้อยากลองในสิ่งที่เข้าใจไปเองว่าไม่เสียหายอะไรหรอก และผมก็รู้ตัวเองดีว่าผมไม่ได้รังเกียจผู้ชาย ผมไม่รู้หรอกว่าผมจะป็นเกย์มั้ย เรื่องนี้ผมตอบไม่ได้เพราะผมยังไม่เคยลองจีบผู้หญิงหรือยังไม่เคยมีผู้หญิงมาจีบ
แต่สิ่งเดียวที่ผมรับไม่ได้ยิ่งกว่าการถูกตราหน้าว่าเป็นเกย์ก็คือการยอมนอนกับใครสักคนนึงเพื่อจับ!!
ผมไม่เคยจนตรอกถึงขนาดต้องเกาะใครกินขนาดนั้น ต่อให้หมดหนทางขึ้นมาจริงๆผมก็คงไม่เลือกหนทางนี้หรอก
ตอนที่รู้นั้นเหมือนมีใครจิกหัวผมไปกระทืบ ความเจ็บปวดที่ได้รับรู้เหมือนถูกราดซ้ำด้วยน้ำเย็นจัดเพื่อตอกย้ำความทรมานจนสุดจะต้านทานกับมันได้ไหว ต้องขอบคุณฝาบ้านที่ช่วยรับร่างที่ไร้เรี่ยวแรงกับใจที่โดนน็อคจนกลายเป็นไร้ความรู้สึกไปชั่วขณะนั้นแล้ว
นานเหลือเกินกว่าผมจะตั้งสติได้ว่าตัวเองก็มีส่วนให้หรรษาคิดไปได้อย่างนั้นเหมือนกัน ผมดันทำตัวเข้าข่ายมันเลยเข้าใจไปอย่างนั้น
ไม่ว่าตอนนั้นหรือตอนนี้ ผมก็พร้อมที่จะพิสูจน์ว่าผมไม่ได้ต้องการอย่างที่มันเข้าใจ ไม่ต้องการของนอกกายพวกนั้นเลยจริงๆ
“ยังอีก ยังจะทำมึนอีก ไปาบน้ำอาบท่าได้แล้ว เดี๋ยวต้องออกจากบ้านเลย” มันทำเสียงดุ
หรรษาใส่กางเกงยีนส์สีเข้ม ช่วงบนเปลือยเปล่าอวดมัดกล้ามของลูกผู้ชายอย่างสมบูรณ์แบบ หนวดที่เพิ่งถูกโกนออกไปทิ้งรอยเขี้ยวครึ้มเอาไว้เป็นฟอร์มสวย เมตตาไม่มีเรื่องพวกนี้เลย พี่ชายเขาก็ไม่มี แม่บอกว่าเชื้อสายคนจีนส่วนใหญ่ผู้ชายไม่ค่อยมีหนวดกันหรือมีก็ไม่สวยอย่างหรรษา ไม่มีซะยังจะดีกว่า
“ยังไม่ลุกอีก จะไปหรือไม่ไปเนี่ย” มันกระตุกเข็มขัดใส่หน้าเหมือนขุนนางกระตุกแส้เฆี่ยนม้าจะทำโทษ ผมตกใจดีดตัวลุกขึ้นวิ่งตัวปลิวเข้าห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูผมไม่วายปากดีพูดกับมันว่า
“ไล่กูจังเลยนะ คอยดูเหอะกูจะหายไปไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีกหรอก เหอะ ขู่อยู่ได้”
พูดเอามันเฉยๆ พูดเสร็จก็กะจะปิดประตูห้องน้ำตามปกติแหละ แต่ยังไม่ทันจะได้กดล็อค ประตูก็ถูกกระชากออกไปซะก่อน ผมสะดุ้งอีกครั้ง ยังไม่ชินกับความกระโชกโฮกฮากแบบนี้ของมันเลย แม่งเถื่อนสุดๆ
“มีอะไรอีกเนี่ย กูจะอาบน้ำ” ยังปากเก่งอยู่แต่เสียงสั่นแล้ว
“เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ” มันถามเสียงเข้ม
“กูพูดอะไรอะ ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว บ่นไปงั้นไม่ได้สำคัญอะไรหรอก”
“แต่กูได้ยิน”
หน้าหรรษาดุมาก ดุจนผมรู้สึกว่านีี่แหละคือใบหน้าของผู้มีอำนาจ เพราะแค่เห็นหน้ากับได้ยินเสียงเอาจริงเอาจังของมันผมก็กลัวแล้ว
“มึงได้ยินแล้วทำไมจำไม่ได้ล่ะ”
“ใครบอกว่ากูจำไม่ได้”
“ก็มึงมาถามย้ำกะกูอยู่เนี่ย”
“กูจำได้ทุกคำที่ได้ยิน แต่กูอยากได้ยินต่อหน้าอีกครั้ง เมื่อกี้มึงพูดอะไรออกมาเมตตา”
“ไม่เรียกนามสกุลกูด้วยเลยล่ะ”
ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีความอดทนกับสภาวะคุกคามและกดดันได้น้อยมาก และพร้อมจะระเบิดอารมณ์อย่างขาดสติออกมาตลอดเวลา
“มึงอย่ายียวน ตอนนี้กูซีเรียส ทำเป็นเล่นอยู่ได้”
สายตามันสื่อออกมาว่าถ้าไม่ใช่ผม ป่านนี้อาจจะร่วงลงไปตรงหน้ามันแล้วก็ได้ อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน
ผมเองก็อารมณ์ขึ้นทั้งๆที่กลัวสุดจะกลัวนี่แหละ เก่งแต่ปาก อย่างอื่นไม่มีอะไรสู้กับหรรษาได้เลย
“กูบอกว่าไม่ต้องไล่หรอก กูจะไปให้ไกลจากมึงเองนั่นแหละไม่ต้องกลัว”
ผมเตรียมใจนะ เตรียมใจที่จะได้ยินคำว่า ‘เออก็ดี’ หรือ ‘ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน’ อยู่ ลึกๆและเหมือนกับว่าถ้าหรรษาพูดแบบนี้ออกมาแล้วผมจะใจหาย
คราวนี้แทนที่จะโดนไอ้ผู้ชายตัวใหญ่ใจยักษ์จับหักคอแล้วกระทืบซ้ำกลับกลายเป็นหรรษาค่อยๆเปิดยิ้มออกมาแล้วหัวเราะ
“ปัญญาอ่อนจริงๆนะมึงเนี่ย กูไล่ตรงไหน แค่บอกให้ไปอาบน้ำนี่เรียกว่าไล่เหรอไอ้บ้า มึงจะแดกมั้ยไอติมเนี่ย จะกินรึเปล่า”
“อ้าว ไอ้ที่เราดราม่ากันเนี่ยเพราะเรื่องไอติมเหรอวะ”
ผมงงเลยนะ แม่งทำหน้าอย่างกับจะฆ่ากันงั้นแหละ ขี้ขึ้นสองฟรีเลยกู
“แล้วมึงคิดว่าเรื่องอะไร นี่มันสายจนจะเที่ยงอยู่แล้ว มึงมีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอวะ ถ้ามึงไม่รีบตอนนี้มึงจะอดทั้งไอติมอดทั้งเรียนนะ”
“โธ่ นึกว่าจะมีบู๊ซะแล้ว”
“คิดไกลไปปะ แต่มึงก็อย่าพูดแบบนี้อีก”
“ทำไมล่ะ” คนนะเว้ย น้อยใจเป็นเรื่องโคตรจะธรรมดา
“มึงไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอกเมตตา ทำหน้าไม่เข้าใจทำไม”
คราวนี้ผมทำหน้าเหรอหราจริงจังเพราะไม่รู้สึกเลยว่าเมื่อกี้ตัวเองกำลังงงกับคำพูดมัน
“เอาตรงๆเลยละกันแม่ง มึงเข้าใจอะไรยาก กูหมายความว่าคนดื้อด้านอย่างมึงน่ะ ไม่น่าจะถอดใจง่ายๆ กูเองก็จะไม่มักง่ายอย่างที่เคยทำมาก็แล้วกัน แล้วมาดูกันสักตั้งว่าจะเป็นยังไง อาบน้ำให้เร็วๆเลยนะมึง กูรอนานขึ้นมากูจะอาละวาดใส่มึง”
แล้วก่อนหน้านี้ไม่เรียกว่าอาละวาดแล้วเหรอวะ หรือว่านั่นแค่ตัวอย่าง ของจริงอาจจะเกิดนับต่อแต่นี้เป็นต้นไป มันน่าจะไปเป็นนักมวยนะ แล้วใช้ชื่อขึ้นชกว่า หรรษา เกิดมาขู่ แม่ง เหมาะกับมันมาก
“เออ กูอาบแป๊บเดียวแหละ”
ผมพิงหลังกับประตูห้องน้ำแล้วถอนหายใจยาว ไม่รู้จะโล่งใจตอนนี้เลยจะได้มั้ย ผมรู้สึกว่ามันเหมือนยังมีเรื่องค้างคากันอยู่แต่หรรษาจงใจจะมองข้ามมันไป
สำหรับผมแล้วการไม่ต้องไปจากหรรษาตั้งแต่ตอนนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีนะ แม้จะเป็นเพียงความยินดีครึ่งๆกลางๆก็เถอะ
หรรษาม้วนเสื้อชอปเป็นก้อนๆแล้วฝากไว้กับผม มันไม่พกกระเป๋าตังค์เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา ผมเห็นมันเอาเงินพับๆแล้วยัดใส่กระเป๋าเลย มันเป็นคนเรียบง่ายชนิดที่ว่า ง่ายเกินไปด้วยซ้ำ
เรานั่งรถเมล์ไปด้วยกัน แทบจะดูไม่ออกเลยว่าผมกับหรรษาคือนักเรียนหรือนักศึกษาที่อยู่กันคนละสาย ถ้าคนเราไม่ยึดติดกับอะไรให้มากเกินไปนัก ไม่ว่าเด็กช่างหรือเด็กมหาลัยก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย เสื้อฟอร์มสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของนักเรียนนักศึกษาที่ดีที่สุดแล้วนะผมว่า
สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตได้จากการนั่งรถเมลล์ร่วมกับหรรษาก็คือ มันเองเป็นคนที่เลือกนั่งติดหน้าต่าง มันให้ผมนั่งข้างๆมันทั้งๆที่ผมอยากนั่งดูอะไรข้างทางมากกว่า มันนั่งรถเมลล์บ่อยกว่าผม มันน่าจะเห็นจนเบื่อแล้วด้วยซ้ำ แต่หรรษาไม่ยอม
จนผมมารู้เอาเองว่าทุกๆครั้งที่รถเมล์จอดป้าย หรรษาจะมองไปที่ป้ายรถเมล์และประตูหน้าประตูหลังของรถอย่างระแวดระวัง ผมเฝ้ามองมันจนมั่นใจว่าผมเป็นอย่างที่ผมสังเกตจริงๆถึงได้เอ่ยปากถาม
“มีอะไรหรือเปล่าวะหรรษา ดูเหมือนมึงมองทุกครั้งที่รถจอดป้ายเลย”
หลุกหลิกเหมือนนกลัวส่งยาพลาด แต่ผมไม่กล้าแซวมันหรอก กลัว!!
“ไม่มีอะไรหรอก มึงนั่งเงียบๆไปเถอะ”
“แต่กูอยากรู้อะ อาการมึงผิดปกติ”
“ไว้กูจะบอกเองวันหลัง”
นั่นหมายถึงการตัดจบแบบไม่ต้องการให้ผมยืดเยื้อ
เราเลือกร้านไอติมชื่อดังที่เป็นทางผ่านไปมหาลัยผม เป็นร้านที่ตั้งอยู่ในพลาซ่าขนาดใหญ่ที่เดี๋ยวนี้มีทั่วไปตามจุดที่คนอยู่รวมกันเยอะๆในกรุงเทพ ผมเคยไปเดินกับแม่ที่เดอะวอล์คครั้งนึงตอนมันเปิดใหม่ๆ แต่ที่นี่เล็กกว่ามากแต่คนก็ไม่พลุกพล่านดี
ผมไม่ใช่เด็กที่ตื่นตาตื่นใจกับการกินไอติมนะ แต่ไม่รู้ทำไมพอได้มากับหรรษาแล้วผมตื่นเต้นและกระตือรือร้นที่จะอยากกินเป็นพิเศษ ดูหรรษามันก็เหมือนจะไม่เป็นตัวของตัวเอง มันดูเหนียมอาย?
ผมไม่เคยเชื่อว่าการมีเซ็กส์กับใครสักคนจะทำให้เราแบ่งแยกความรู้สึกระหว่างเพื่อนกับคนรักออกมาได้อย่างชัดเจน แต่พอได้มาเจอกับตัวเองแล้วผมก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าผมรู้สึกกับหรรษาต่างจากที่รู้สึกกับพวกภูผา เป๋ง หรือว่านิว อย่างแรก ผมไม่เคยเกรงใจหรือแคร์ว่าไอ้สามคนนั่นมันกำลังจะรู้สึกยังไงเมื่ออยู่กับผม
แต่กับหรรษาผมรู้สึก
แม้จะพูดได้ไม่เต็มปากว่านั่นคือความรู้สึกเฉกเช่นคนรักมั้ย
ยิ่งหรรษาทำตัวเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองตั้งแต่เข้ามาในร้านไอติมชื่อดังนี่ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจมากกว่าจะมีความสุขนะ เพราะมันทำตัวเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยดูเหมือนมันไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่ที่จะมาที่นี่ หากมันไม่ใช่คนที่รับผิดชอบต่อคำพูดของตัวเองแล้วล่ะก็ ร้านไอติมน่าจะเป็นที่ที่หรรษาเล์อกไปน้อยที่สุดเลยมั้ง
“มึงจะเอาอะไรอะ”
“สั่งๆมาเหอะ สั่งเผื่อกูด้วย อะไรก็ได้ กูกินได้หมดอะ”
“แล้วกูจะรู้มั้ยว่ามึงชอบกินรสอะไร”
“มึงนี่เรื่องมากนะเมต เอากะทิก็ได้ โรยถั่วเยอะๆ ไม่ใส่ข้าวเหนียวกับลูกชิดนะ”
“มันจะมีอย่างที่มึงว่าได้ไงเล่า มึงบ้าป่าว นี่มันซเวนเซ่นนะไม่ใช่ไอติมรถเข็น กะทิโรยถั่วอะไรอย่างที่มึงว่าไม่มีหรอก”
“ก็กูไม่เคยมากินนี่หว่า”
ถ้าผมดูไม่ผิดเหมือนมันค้อนนะ เพราะมันพูดแค่นั้นแล้วมันก็ยึดเอากระจกกับวิวข้างนอกเป็นที่พึ่งเฉยเลย
ผมตัดสินใจสั่งไอติมแบบรวมหลายๆรสมาในถ้วยเดียวกันจะได้ให้มันชิมหลายๆแบบเผื่อจะมีความแปลกใหม่เข้ามาในชีิวิตของมันบ้าง
หรรษามองไอติมตรงหน้าแล้วตาโต
“มันกินได้จริงเหรอวะ สีนี่แบบไม่น่ากินได้เลยนะเมต”
ตื่นเต้นเหมือนเด็กเพิ่งได้ขึ้นเครื่องบินตอนวันเด็กเลย
“มึงก็ฝังใจอยู่แต่กับไอติมกะทิของมึงนั่นแหละ ลองกินๆเข้าไปดูก่อน”
ผมยัดช้อนเข้าไปในมือมัน ถ้าไม่เกรงใจอยากจะนำเสนอรสที่ผมชอบแล้วยัดใส่ปากมันให้รู้รสชาติของสวรรค์สักครั้ง
แต่ไม่เอาหรอก เดี๋ยวมันพ่นใส่หน้าขึ้นมาจะลำบาก
ดูมันยังกล้าๆกลัวๆแต่ก็ลองกินนะ แถมยังแอบชำเลืองมองคนอื่นๆรอบๆร้านอีก ไม่พอ มันนินทาตัวเองหลังจากหันไปเห็นคนอื่นเค้าใช้ชีวิตตามปกติแต่มันดูหลุกหลิกเหมือนพวกหนีตำรวจเข้าประเทศ
“กูดูบ้านนอกเข้ากรุงเนอะ”
“มาก” ผมเห็นด้วย
มันเอาช้อนเคาะหัวผมไม่ออมแรงเลย ดังโป๊กชัดเจน
“สัดหรรษา กูเจ็บนะ”
“กูใช้อาวุธมึงก็ต้องเจ็บดิ”
“เออ แม่ง อย่าให้กูมีเครื่องทุ่นแรงบ้างก็แล้วกันนะ”
“คิดจะเอาคืนกูอะยังอีกนานเลยเมต มึงนั่นแหละกินเข้าไปให้อิ่มๆ”
มันจิ้มหน้าผากผม วางช้อนแล้วก็นั่งพิงพนักเก้าอี้มองผมนั่งกินไอติมถ้วยยักษ์อยู่คนเดียว
“มึงไม่ชอบกินไอติมแล้วมึงพากูมาทำไมวะ”
ผมก็ไม่ได้เรียกร้องอยากกินนะ คือถ้าอยากจะกินอะไรสักอย่างต้องไม่ใช่ไอติมแน่ๆอะ แต่มันเสนอมาแล้วผมก็สนองตามมารยาทก็แค่นั้น
“กินไปเหอะน่า”
คราวนี้มันเปลี่ยนท่าเป็นนั่งเท้าคางบนโต๊ะแล้วมองออกไปนอกกระจกอีกรอบ นี่ไม่ใช่หรรษาอย่างที่ผมเคยเจอจริงๆนะ มันแปลกไปอะ ไม่ชินเลย ไอ้ห่ามหรรษาหายไป นี่ใครมาสิงร่างมันกันวะเนี่ย
“หรรษา”
“ห๊ะ”
“วันนี้มึงว่ามึงทำตัวแปลกๆป่าววะ”
“ไม่นี่ กูก็ปกติ”
“ไม่ปกตินะ”
“เอ๊ะ กูบอกว่าปกติก็ปกติสิ”
“เออ ปกติก็ปกติ มึงก็โกหกตัวเองต่อไปแล้วกัน ถ้ามึงคิดว่ามึงทำเนียนนะ แต่มันไม่เนียนสำหรับคนอื่น มันก็อยู่ที่ว่ามึงจะหลอกใครอะนะ ถ้ามึงหลอกตัวเองก็สำเร็จแล้วล่ะ กูดีใจด้วย”
“นี่มึงกวนตีนกูป่าววะ”
“ป๊าวววววว กูจะกล้าทำอย่างนั้นกับเสี่ยหรรษาเจ้ามือใหญ่ได้ไงเล่า”
“กูแปลกจริงๆอะ”
“สำหรับกูนะ มึงแปลกมาก”
“เออๆช่างมันเถอะ มึงก็แปลกเหอะเมต กินเสร็จยัง”
“เสร็จละ ไปดิ”
ผมให้มันเอาบิลไปจ่ายเงิน เห็นมันงกๆเงิ่นๆอย่างนั้นนะ เวลาอยู่หน้าแคชเชียร์แล้วเค้ายิ้มหวานให้มันนี่แบบ มันเล่นหูเล่นตากับเค้าทันทีเลย....หมั่นไส้มันแต่ทำอะไรไม่ได้
“ร้ายนะมึง” ผมว่ามัน
“ร้ายอะไร เดี๊ยะๆ แดกซะแพงเลยนะแม่ง”
“อะ ช่วยออก”
ผมยื่นเงินให้มันครึ่งหนึ่งไม่ขาดไม่เกินสักบาทเดียว มันหดมือไม่รับเงินจากผมแล้วมองผมก่อนจะทำหน้านิ่งๆ ยัดแต่ส่วนเงินทอนของตัวเองที่รับมาจากพนักงานลงกระเป๋า
เหมือนมันจะกลับมาเป็นหรรษาคนเดิมก็ตอนนี้
ผมพยายามจะเอาเงินในมือยัดใส่กระเป๋ามัน มันเบี่ยงตัวหลบแล้วมองหน้าผมแบบดุๆ แค่นั้นผมก็หยุดพยายามแล้วล่ะ
“กูแค่ไม่อยากเอาเปรียบมึงอะ แค่มึงคิดจะเลี้ยงกู กูก็โอเคละ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงจะหารกะมึงแหละ” ผมบอกมัน
“กูบอกจะเลี้ยงก็เลี้ยงดิ”
“อืม ขอบใจมากนะหรรษา”
“มึงยังติดใจเรื่องที่กูคุยกับพ่ออีกเหรอวะ”
“ก็ไม่ได้ติดใจอะไรหรอก ช่างมันเถอะ มึงมีสิทธิ์คิดแบบนั้น มึงคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอก เดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้เลยละกันนะหรรษา กูไปมหาลัยเอง”
ผมบอกมันแล้วเดินไปทางป้ายรถเมลล์ แดดก็ร้อนนะ แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าผมกับมันเข้าใจอะไรกันผิดๆอยู่นะ โดยเฉพาะมันอะ ผมเสียใจตอนที่ได้ยินก็จริงนะ แต่ก็ไม่ได้ฝังใจจำอะไรหรอก ผมโกรธง่ายหายเร็วจะตายแล้วมมันก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มีส่วนที่มันจะเข้าใจอย่างนั้น ผมเองจะไปโกรธมันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้หรอก เราสองคนก็คงจะพอๆกันนั่นแหละ แต่ต่างกันที่ความเขข้าใจก็เท่านั้น
“เดี๋ยวกูไปส่งให้ถึงมหาลัยนั่นแหละ”
“ไปส่งกันไปส่งกันมามึงก็ไม่ต้องไปวิทยาลัยกันพอดี ทำไมวะมีพ่อเป็น ผอ.นี่ไม่เรียนก็ได้หรือไง”
“เหอะ กูไม่เข้าเรียนสักคาบก็ไม่มีปัญหาเหมือนมึงหรอกไอ้เมตหัวถั่วเอ้ย คนอะไรสอบเข้ามหาลัยได้แต่เสือกเรียนไม่ค่อยจะได้”
“ก็มันยากนี่เว้ย ห่านนี่ว่ากูเก่งจริงๆแม่ง ลองมาเรียนดูมั่งมั้ยล่ะ”
“มันก็ต้องยากสิ ไม่งั้นเค้าจะเลื่อนชั้นไปเรื่อยๆทำไม เพราะเค้าต้องการพัฒนาให้เอาไปใช้ในอนาคตอะดิ มันก็ต้องยากขึ้นเป็นขั้นๆไปแหละถูกแล้ว มึงอยากเรียนแต่ป.1 ไปจนแก่รึไง”
“กูลืมไปว่าพูดอยู่กับลูกของอาจารย์ อ๊ะ แป๊บนะหรรษา โทรศัพท์เข้าว่ะ สั่นจนขากูจะเป็นตะคริวแล้วเนี่ย”
“มึงก็เว่อไปเมต เยอะนะมึงเนี่ย”
มันส่ายหน้าแต่ก็เดินตามผมมาถึงป้ายรถเมลล์นะ
“ฮัลโหลลลลล ว่าไงนิว อะไรนะ อาจารย์แคนเซิ่ลคลาส เจริญล่ะมึงกูมาครึ่งทางแล้ว เออๆๆ ไม่เป็นไรขอบใจมากเพื่อน”
เซ็งเลย!!! ผมหันกลับมามองหรรษาหน้าหงอยๆ
มันยิ้มแล้วหัวเราะนิดๆ
“ไอ้หัวถั่วเอ้ย ทำเป็นรักเรียนขึ้นมาตอนนี้ จริงๆมึงดีใจอะดิที่อาจารย์ไม่สอน”
“ใช่ เย้ กูไปไหนดีวะ กว่าแม่จะเข้าบ้านก็มืดๆกูเถลไถลได้ มึงไปเรียนเถอะ”
ผมเริงร่าได้ฉับพลันยิ่งกว่าอากาศเปลี่ยนแปลงกระทันหันอีกนะนี่ขนาดไม่รู้ว่าจะไปเตร็ดเตร่ที่ไหนดีแต่ก็เริ่มมีตัวเลือกในสมองขึ้นมาบ้างแล้ว
“งั้นไปวิทยาลัยกับกู”
“เฮ้ย ไม่เอาอะ วิทยาลัยมึงมีแต่ฝูงไฮยีน่า แต่ละคนแม่งน่ากลัวอะ มึงไปเหอะ กูดูแลตัวเองได้”
“กูบอกให้ไปก็ไปเหอะน่า เร็วๆ รถเมลล์มาแล้ว คันที่จะจอดนี่แหละ”
ไม่มีเวลาให้อิดออดเลย มันคว้าแขนผมขึ้นมานั่งบนรถเมล์แล้วเรียบร้อย
ผมเองก็ยังเชื่องได้เสมอต้นเสมอปลายดีนะ
หรือเป็นเพราะว่าเวลาผมอยู่กับมันแล้วผมอุ่นใจ อุ่นใจว่ามันปกป้องผมได้กันนะ น่าจะเป็นอย่างนั้นมากกว่าแต่ความอบอุ่นที่ได้รับจากมันเริ่มทำให้ผมอยากอยู่ใกล้มันมากขึ้นๆ อาจจะไม่ดีทั้งกับมันและกับผมในภายภาคหน้าก็เป็นได้
“เมต”
หรรษาเรียกแข่งกับเสียงลมที่ตีเข้ามาจนหนังหน้าผมจะกระพือออกมาเป็นปีกอยู่แล้ว ดีนะที่คนบนรถไม่ค่อยจะมี
“ว่า” ผมขานรับ
“มึงเสียใจที่กูคิดว่ามึงจะจับกูมากกว่าที่โดนกูเปิดจิ้นอีกเหรอวะ”
“อะไรจิ้นนะ” ผมได้ยินแหละแต่ผมไม่เข้าใจคำนี้
“กูหมายถึงโดนระเบิดตูดอะ” เสียงดังฟังชัดเลย
“มันใช่เรื่องที่ต้องเอามาคุยบนรถเมลล์เหรอวะ” ผมเตือนสติมันอายๆ มีคนหันมามองด้วย
ห่าน!! คนนั้นยิ้มให้ตอนที่ผมหันไปสบตากับเค้าพอดี
“เออๆ ไว้คุยกันก็ได้”
มันก็ดูเป็นคนที่แมนๆดีนะ ไม่เรื่องมาก ไม่จุกจิก ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงมีแต่คนเข้าหา ถ้าไม่นับความหล่อแล้วหรรษาเป็นคนมีเสน่ห์แม้ไม่ได้แต่งองค์ทรงเครื่องอะไรเลยนะ คือเห็นแล้วสะดุดตา แล้วอีกอย่างมันไม่มีทีท่าว่าจะชอบผู้ชายได้เลย ยิ่งแฟนคนที่สองของมันที่มันบอกว่าถึงขั้นไปเปลี่ยนเพศเพื่อเอาใจมันนั้นก็เหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่าหรรษาจะรับกับแฟนตัวเองที่อยู่ในสภาพเพศชายได้ จริงๆมันมีความรักกับคนทุกเพศแล้วนี่นะ
แล้วเรื่องผมกับมันที่ผ่านไปตั้งสองครั้งสองคราวก็ยืนยันได้ว่าหรรษาไม่ได้รังเกียจ มันทำทุกอย่างที่ผมไม่คิดว่ามันจะทำได้ แต่มันก็ทำ
ผมเองซะอีกที่รู้สึกเขินตอนที่มันใช้ปากแตะต้องกับตรงนั้น
มันแสดงถึงการครอบครอง ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
รถแล่นไปเรื่อยๆแต่หรรษามันก็ยังดูระแวดระวังเหมือนเดิม ผมไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว คงเป็นนิสัยของพวกเด็กช่างอย่างมันละมั้ง
แต่ความผิดปกติเริ่มเกิดเมื่อคนขับรถไม่คิดจะตบไฟเข้าซ้ายทั้งๆที่มีผู้โดยสารยืนรอที่หน้าประตูและกดกริ่งขอลงแล้วแถมรถยังติดทั้งๆที่รถยังอยู่เลนกลางอยู่เลย
อยู่ๆ!!!!
หรรษาคว้ามือผมไว้แน่น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราต่างคนต่างเดินต่างคนต่างนั่ง คนภายนอกคงไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้ชายสองคนที่เดินด้วยกัน คุยกันเหมือนกับจะทะเลาะกันนั้น คือคนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแน่นแฟ้นเกินกว่าจะอธิบายออกมาเป็นตรรกะที่ดีๆได้
คราวนี้ผมเหงื่อไหลท่วมตัว ไม่ได้ร้อนนะ แต่ตื่นเต้น รู้เลยว่าซอกนิ้วตัวเองที่สอดรัดกันอยู่กับซอกนิ้วของหรรษาลื่นไปมาทุกครั้งที่มันขยับ
“มึงวิ่งเร็วป่าววะเมต” มันหันมาถามผมสีหน้าจริงจัง
“เฮ้ย อย่าห่วงเลยกูเป็นนักวิ่ง”
“งั้นก็โอเคนะ ถ้ากูบอกให้วิ่ง มึงวิ่งเลยนะ ไม่ต้องสนใจเดี๋ยวกูวิ่งตามมึงเอง”
“แต่หรรษา” ผมอิดออด แหม ก็คิดว่ามันแค่ถามเพราะอยากรู้เฉยๆอะครับ
“อะไรวะ กูคิดว่าคนขับไม่อยากเข้าจอดป้ายเพราะมีเด็กวิทยาลัยคู่อริมันรอขึ้นอยู่อะ เค้าคงกลัวว่ามันจะมาซัดกันบนนี้”
อา.....มันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องน่าตื่นเต้นที่ผมไม่เคยเจอเลยนะ แล้วมันเป็นอะไรนักหนาที่คู่อริสองวิทยาลัยต้องมาขึ้นรถเมล์ป้ายเดียวกัน เขม่นกันแล้วก็โผเข้าใส่กันเหมือนหมาคนละถิ่นไปได้ ทำไมไม่เดินเข้าหากันแล้วทักทายสวัสดี หรือพวกมึงจะลูบมือกันแล้วสลามมุลัยกุมกันก็ได้ ทำไมเจอกันทีไรต้องกัดกันทุกที
น่ากลัวมาก
“กูบอกว่ากูเคยเป็นนักวิ่งตอนอนุบาลนะหรรษา”
ผมรีบสารภาพเสียงสั่น
“อนุบาลพ่องเอ้ยย บรรลัยแน่งานนี้”
มันเครียดกว่าเดิมอีกสองเท่า หรรษากระชับมือที่จับผมไว้แน่นมาก แน่นจนเหมือนความกลัวผมจะลดดีกรีลงมากึ่งหนึ่ง
แต่มันก็ยังมากอยู่ดีเมื่อผมเห็นว่าคนขับรถตัดสินใจจอดป้ายเพราะคุณพี่ที่ต้องการลงป้ายเจ้าปัญหานี้ไม่ได้รับรู้ถึงความผิดปกติอย่างที่หรรษากับคนขับรถรับรู้
“เดี๋ยวมึงกับกูลงพร้อมพี่คนนั้น ลงประตูหน้านะ พวกมันมาประตูหลังแน่ๆ ไม่ต้องลนลานล่ะ ชาวบ้านเค้าจะแตกตื่นตกใจเปล่าๆ”
“ทำไมมึงแน่ใจล่ะหรรษา ว่าพวกมันต้องซัดกันแน่ๆ”
คือรถมันติดอยู่ก็จริง มองเห็นป้ายรถเมลล์ข้างหน้าชัดพอสมควร มีนักศึกษารอปะปนกันอยู่หลายคน ล้วนแต่แยกแยะได้ยากว่าใครมาจากสถาบันไหน แล้วทำไมหรรษามันรู้วะ
“มันเป็นเซ้นส์ ไว้กูจะสอนนะว่าสังเกตยังไงแต่ตอนนี้มึงพร้อมมั้ย”
“อืม” แบบไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่
พอรถขยับตัวได้และค่อยๆเข้าซ้ายเพื่อจอดเทียบป้าย หรรษาดันตัวผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปทางประตูหน้าต่อหลังจากคุณพี่ที่กำลังจะลง
ทุกอย่างมันรวดเร็วมากจริงๆ ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องมีสติเพื่อไม่ให้เป็นภาระของหรรษา แต่ผมไม่มีเวลาพอที่จะทำอย่างที่ตั้งใจได้ เสียงปืนดังขึ้นมาจากสองทิศทาง เหมือนเสียงวิ่งสวนกันแล้วผมก็เห็นแสงเหมือนหางจรวดเฉี่ยวหางตาตัวเองไปนิดเดียว เสียงกรีดร้องดังมาจากทุกสารทิศ ผมรู้สึกตัวชาและเหมือนมีของเหลวไหลออกมาจากตัว
นี่ผมถูกลูกหลงเหรอ จริงดิ!!!
ถามตัวเองได้แค่นั้นแล้วสติก็ขาดผึงไปก่อนที่จะได้คำตอบว่าตกลงผมเป็นอะไรไป
แสงไฟอบอุ่นนุ่มนวลตา บรรยากาศหรูหราอย่างกับโรงแรมห้าดาว
เวลาน่าสิ่วหน้าขวานเพิ่งจะผ่านไปนี่หรรษามันเกิดอารมณ์ไหนของมันวะถึงได้พาเข้าโรงแรม  ผมลดผ้าห่มลงไปดูสภาพตัวเองก็ยังมีเสื้อผ้าครบ
จริงๆแล้วผมอาจจะอยู่บนสวรรค์หรือเปล่าวะ...แล้วแม่ล่ะ
“แม่” ผมตะโกนเรียกสุดเสียง
“แม่มึงยังไม่มา มีแต่กูก่อนได้มั้ย มึงจะเอาอะไร”
“หรรษา” ผมคราง
“เออ กูเอง นึกว่าเทวดาหรือไง” มันทำหน้ายุ่งเชียว
“กูยังไม่ตายเหรอวะ” ผมถาม หรรษาขมวดคิ้วมุ่น
“ทำไมต้องตายล่ะ”
“ก็กูถูกยิง” ใช่มั้ยล่ะ ก่อนผมหมดสติไปผมได้ยินเสียงปืนดังสวนกันอะ พอเห็นแสงแว่บเท่านั้นล่ะ ผมสิ้นสติไปเลย
“แผล แล้วแผลล่ะ” ผมพลิกตัวหาแผลที่ตัวเองถูกยิง
“แผลอะไรของมึง พอได้ยินเสียงปืนมึงก็ตกใจแล้วก็ช็อคเป็นลมสลบไสลจนต้องหามมาส่งโรงบาลนี่แหละ”
“อ้าว ที่นี่คือโรงบาลหรอกเหรอ กูคิดว่ามึงพาเข้าโรงแรม”
ผมบ่นอุบอิบอยู่กับตัวเอง แอบลอบมองมันที่กำลังส่ายหน้ากับความกระต่ายตื่นตูมของผมแล้วเห็นว่าที่เข่าของมันมีผ้าพันเอาไว้ มันเปลี่ยนจากกางเกงขายาวเป็นกางเกงขาสั้นแบบกางเกงเลสีอ่อน แต่ยังเป็นเสื้อนักศึกษาอย่างเดิม
“หรรษา ขามึงเป็นอะไร”
หรือว่ากระสุนเฉี่ยวผมไปโดนขามันวะ นี่กระสุนปืนหรือน้ำตกไนแองการ่าที่ไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ อานุภาพของมันรุนแรงจริงๆ
“ใครไม่รู้แม่งตัวโคตรหนัก แทนที่จะล้มลงบนถนนเสือกล้มลงบนตัวกู”
แหม!! ต่อให้มันไม่เอ่ยชื่อแต่มองจากสายตามันแล้ว ไอ้คนๆนั้นคือผมสินะ
“กูขอโทษ เป็นอะไรมากเปล่า” ผมถามเสียงอ่อน
“เข่าหลุดนิดหน่อย ไม่เป็นอะไรมาก แต่คงวิ่งเร็วๆไม่ได้อะช่วงนี้”
“แล้วคุณพี่คนนั้นล่ะ”
“แกก็เป็นอย่างมึงแหละ แต่แกมีประกันอีกโรงบาลนึง”
“อ่อ”
“กูดูโง่เนอะ แค่นี้ก็เป็นลม” ผมอายเหมือนกันนะ ไอ้การตกใจจนเป็นลมเนี่ยมันไม่แมนเลย ดูหรรษาจะหัวเราะถูกใจมากที่ผมบอกว่าตัวเองดูโง่
“ก็ถือว่าดีมั้ง เพราะถ้าเราวิ่ง ไม่ว่าจะทางไหนก็โดนกระสุนทั้งสองทาง แบบนี้ก็ดีแล้วแหละ”
“แล้วเค้าจับได้มั้ยวะ”
“จับได้ดิ เห็นว่าคนที่โดนยิงไปตายที่โรงบาล เดี๋ยวพวกมันก็ล้างแค้นกันอีกแหละ” หรรษาพูดแบบปลงๆ
“แย่ว่ะ หาสาเหตุไม่ได้ แต่คนตายไปเป็นคนๆแบบนี้ หนึ่งชีวิตต้องมาแลกกับอะไรก็ไม่รู้”
“กูก็ไม่รู้ แต่คนที่ตายมาจากวิทยาลัยกู ช่วงนี้มึงก็อยู่ในที่ของมึงไปก่อนนะ ที่ของกูมันอันตราย”
หรรษาพูดเสียงเครียดสีหน้ามีแวววิตกกังวลจนเห็นรอบยับบนหน้าผากชัด
“หมายความว่าไงวะหรรษา หมายความว่า”
ผมเองก็ไม่กล้าพูดออกไปว่าเราต้องห่างกันสักพักหรือจากกันไปตลอดกาล มันรู้สึกจุกจนยากที่จะพูดออกมาได้ เคยคิดไว้บ้างว่างานเลี้ยงต้องเลิกราลงสักวัน แต่ไม่คิดว่ามันจะไวขนาดนี้
อีกอย่าง ผมกับหรรษายังไม่มีอะไรที่ชัดเจน
เรายังไม่ได้คุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน

โปรดติดตามตอนต่อไป

๐ สถานการณ์เปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ
๐ คนเขียนโหมดเหนื่อยหน่าย พรุ่งนี้ต้องไปกดเงินจ่ายค่างวด โดนทุกงวดๆไม่เคยเข็ด
๐ นายโลมยังพอมีขายอยู่บ้างนิดหน่อย สั่งของได้ที่ romancefic แอด hotmail.co.th ใครที่ไม่ต้องการจริงๆอย่าจองมานะคะ เพราะทีมงานเค้ากันของไว้ให้คนที่จองแม้คุณไม่ได้โอนเงินค่ะ ขออนุญาตตัดสิทธิ์คนที่จองมาแล้วไม่โอนเงินตามที่กำหนดให้คนที่จองเข้ามาใหม่นะคะ คนเขียนไม่สามารถรีปริ๊นท์ให้ได้บ่อยๆ เพราะมันมีจำนวนขั้นต่ำสำหรับปกที่ดันนูนและลงสปอตอะคะ และเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องเดียวที่คนเขียนจ้างวาดโดจินแถมเป็นตอนพิเศษนะคะ เพิ่งมารู้หลังจากที่ตัดสินใจทำไปแล้วว่า ไม่มีใครเค้าแถมกันเป็นสี่สิบกว่าหน้าขนาดนี้ แต่ก็ตั้งใจทำไปแล้วก็ยืนยันว่าไม่เสียดายเงินค่าจ้างนะคะ นักวาดเองก็มืออาชีพติดอันดับนักวาดอยู่เหมือนกันใครที่มีก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วยกันนะคะ^^
๐ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 01-12-2013 22:06:55

จิ้มมมมมมม
เราก็ตกใจนึกว่าน้องเมตโดนยิง
นั่งอุบอิบบ่นหรรษาในใจตั้งนาน
ว่าพน้องเมตคนซื่อของเรามาลำบาก
แต่ก็นะ....น้องเมตคนซื่อเรานอกเหนือความคาดหมายเสมอ
ฮ่าๆ

ปล. สถารการณ์บ้านเมืองปั่นป่วนเล็กน้อย
อย่าบืมดูแลตัวเองเช่นกันนะคะ
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 01-12-2013 22:11:05

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 01-12-2013 22:19:40

 :sad4:สถานการ์ณ น่าเป็นห่วงจริง ๆ อันตรายนะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-12-2013 22:23:16

ระยะทางพิสูจน์ม้า
เวลาพิสูจน์รักนะจ๊ะน้องเมต อิอิ
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสต์นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 01-12-2013 22:26:03

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 01-12-2013 22:26:48

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 01-12-2013 22:27:46

ปืนอีกแล้ว ไม่ชอบเลย  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 01-12-2013 22:34:24

 :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-12-2013 22:41:20

ชอบคู่นี้มากขึ้นทุกวัน น้องเมตเค้าก็คิดเยอะตามประสาเนอะ มันไม่มีอะไรให้มั่นใจซักอย่างเลยนี่
ส่วนหรรษาน่ารักดีตอนที่รีบถามว่าเมตพูดอะไร คนแบบเมตต้องเคลียร์นะไม่งั้นคิดไปไกลโน่นนนน
พาแฟนไปกินไอติมน่ารักดีเนอะ แต่ชีวิตเด็กช่างเสี่ยงจัง โถ..ลูก แค่ได้ยินเสียงปืนก็เป็นลมเสียแล้ว
จะเป็นแฟนกับเด็กช่างไหวมั้ยนี่ อืม..ตอนจบดูค้างคาแบบน้องเมตคิดไปเองอีกแล้ว
อยากให้มีใครซักคนมาชอบเมตจริง ๆ จะดูอาการพ่อหรรษาเค้า ชอบหรรษาเป็นพิเศษตอนดุเมตนะ
อย่างเรื่องไม่เอาเงินเมต ที่ถามเรื่องนั้นอีก ฮุ้ว คุยกันไม่จบรถเมล์เสียงดัง คนอ่านก็อยากฟัง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-12-2013 22:42:35

มีเรื่องวุ่นๆตามมาเยอะเลย
แต่หวังว่าหรรษาคงไม่ขอเลิกกะเมตอ่ะนะ  :เฮ้อ:

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 01-12-2013 22:42:39

ชีวิตหรรษานี่หรรษาสมชื่อนะ

ได้หลบกระสุนเล่นๆในวันออกเดทด้วย :sad2:

น้อยคนนะที่จะได้มีโอกาสแบบนั้น

ไม่อยากให้ห่างกันเลย :o12:

รอนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-12-2013 22:43:54

 :z3: :z3:

เวรกรรมขนาดนี้แล้ว หรรษาเอ้ยยย จัดการให้เด็ดขาดหน่อยเถอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 01-12-2013 22:51:27

รักกะเด็กช่าง อุปสรรคมันเย้ออออออ  o16

รออ่านต่อปายยยยยยย  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 01-12-2013 22:54:29

อ๊ะอ้าว อ่านเรื่องนี้แล้วอินจริงๆ  :hao5:
มาต่อไวๆนะ อย่าปล่อยให้คอยนาน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 01-12-2013 22:55:21

ติ๊งต๊องทั้งคู่  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 01-12-2013 23:03:26

ทั้งสองคนยันยืนสับสนกับสถานะทางกาย โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่า
สถานะทางใจนั้นได้เชื่อมถึงกันแล้วนะ

พอเมตตาบอกว่า ไม่ต้องไล่ เดี๋ยวจะหายไปเอง
ใจคนอ่านนี่ล่วงก่อนหรรษาอีกนะ
ฮิ๊ๆ หรรษาไม่อยากให้เมตไปละสิ กิ๊วๆ  :hao3:

เป็นไงบ้างเมตตา พอเดินเข้ามาในเส้นทางที่หรรษาต้องประเชิญไม่สวยหรู
แต่บอกเลย เร้าใจกับลูกผืนทุกเมื่อ 5555555555 ล้อเล่นน้าา  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 01-12-2013 23:06:51

ห่างงงงงง ม่ายยยยย
แต่อาจจะทำให้รู้ใจตัวเองมากขึ้นก็ได้
หรรษาก็เริ่มชอบเมตมากขึ้นแล้วใช่มั้ย  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 01-12-2013 23:25:40

อืมเจอแบบนี้ก็เครียดเหมือนกันนะ :mew5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 01-12-2013 23:27:26

ห่างกันไม่ดีหรอกหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 02-12-2013 00:02:35

ฮึ้ยยย มันยังไงเนี่ย เหมือนจะสุขแต่ก็หน่วง  :ling3:

แต่ชอบอารมณ์แบบนี้นะ เมตซื่อสัตย์กับตัวเองดีอ่ะ ชอบๆ
หรรษาก็แลแมนๆ

เหมือนทั้งสองคนพยายามจูนเข้าหากันอยู่ป่ะ น่ารักนะเนี่ย 555

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 02-12-2013 00:05:23

หรรษากับเมตไมเจอแต่เรื่องตลอดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-12-2013 00:13:46

รักทรหดนะคู่นี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 02-12-2013 00:14:25

เมตนี่ล้มใส่หรรษาซะเข่าหลุดเลยนะคะ
หวังว่าหรรษากะน้องเมตจะไม่เป็นไรนะ
ปล. +1 จ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-12-2013 00:36:02

จะร้องไห้ไปกับเมตอยู่ละ มาฮาตอนอ่านๆต่อน่หล่ะ  :laugh:

เมตใส่ใจหรรษามาเลยเนอะ เมื่อไหร่จะรู้ตัวกันสักทีนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 02-12-2013 01:03:35

เอ้ะหรรษาน่ารักเหมือนกันนะเนี่ยยยย :ling1:
ตลกเมต ตกใจเป็นลมแต่ไม่เป็นไรเลย5555
หรรษาเข่าหลุดนะเว้ยเห้ย o22
มาต่อเร็วๆน้าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 02-12-2013 01:14:47

ถ้าห่างกันจริงๆใครจะคิดถึงใครก่อน
ชอบชีวิตหรรษาอะดูแบบโลกนี้เป็นของกู55555555555
รู้ใจกันสักที เมตหายากนะแกรีบๆกักมันไว้

รู้สึกตอนนี้ฝีปากหรรษาไม่ค่อยจัดเท่าตอนก่อนๆอะ555555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 02-12-2013 01:32:18

อย่าเลิกกานเลยน่ะ  :hao5:
แต่น่าร๊ากกานดีทั้งคู่อ่ะตอนนี้ :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 02-12-2013 01:46:51

โอ้ยยย มันกำลังจะดี
ก้มีเรื่องอีกและ

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 02-12-2013 05:18:45

ทำไมเจอหน้ากันไม่ได้ต้องลุยกัน



ยังดีที่ไม่โดนนะเนี่ย



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 02-12-2013 07:04:36

 เมต ทำไมหนูชอบมโนไปก่อนล่ะลูก  :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 02-12-2013 08:50:34

อ่า ดูท่าคู่นี้จะเป็นรักทรหดนะนี่ มีวิ่งนี้กระสุนดันด้วย  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 02-12-2013 08:52:23

หรรษาน่ารักกว่าเดิมนะ
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 02-12-2013 09:01:37

น่าติดตามค่าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-12-2013 09:35:32

คู่นี้เหมือนกำลังจะพัฒนาไปในทางที่ดีแล้ว

แต่ทำไมมันต้องมีเหตุให้ห่างกันเร็วขนาดนี้อ่ะ

แล้วแบบนี้หนูเมตตาฉันจะอยู่ยังไง :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 02-12-2013 09:53:04

อิอ น้องเมต ตื่นตกใจจนเป็นลมเลยหรออ XD คือสรุปที่คิดว่าโดนยิง น้องเมตมโนได้ไกลมากก ฮี่ๆ

แต่ดีแล้วแหละที่ไม่เป็นอะไร ตอนแรกคิดว่าเมตโดนยิง ใจหายวูบเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-12-2013 10:25:36

เอาให้มันดีๆนะหรรษา
คดีเก่ายังไม่เคลียร์ แล้วห่างกันแบบนี้
คนอ่านเครียด~~~~~~¡¡¡

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-12-2013 10:45:20

อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงตัวเองง เคยผ่านเหตุการตีกันบนรถมาแล้วว ยิงสวนขึ้นมาบนรถ คนข้างๆเบนโดนยิงที่แขน ดีที่ไม่เป็นอะไรมากกก

ตื่นเต้น มากตอนนั้น เพราะกระจกรถแตก เอาไม้มากั้นไม่ให้ผ่าน เครียดก็เครียด กลัวก็กลัว แถมวันนั้นมีสอบเก็บคะแนนอีก ชีวิตดาม่าขนาดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 02-12-2013 10:46:11

เมตตา

หนูเป็นญาติ ยุ้ย จีระนันท์ เหรอลูก 55

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-12-2013 11:04:52

แหง่ววๆๆ ความสัมพันธ์กำลังจะคืบคลานไปในทางที่ดี

ก็ต้องมีเหตุให้ได้ห่างกันอีกจนได้  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 02-12-2013 11:19:35

เฮ้ย น้องเมตเสียใจนะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 02-12-2013 13:26:10

ชอบบรรยากาศคู่นี้อะ ตอนนี้หรรษาดูน่ารักอย่างแปลกๆ

แต่มีอุปสรรคมาขวางอีกแล้วสินะ อยากให้หายไปจริงๆการแก้แค้นไปแก้แค้นมา มันไม่มีอะไรดีขึ้นมีแต่คนบริสุทธิ์ คนแล้วคนเล่าที่ต้องตาย หยุดตีกันเถอะคะ อย่ารักสถาบันมากกว่าชีวิตของผู้คนเลย

รออ่านตอนต่อไปคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 02-12-2013 15:35:44

ให้กำลังใจหรรษา  :katai2-1: :katai2-1:

 จะทำอะไรคิดถึงใจคนรออย่างน้องเมตบ่างน่ะ :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 02-12-2013 18:28:02

หรรษาเริ่มเปิดใจแล้ว  เย้ๆๆ

หนูเมตเนี่ย บ๊องจริงๆ



รอตอนต่อไปจ้ะ 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 02-12-2013 18:33:57

 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 02-12-2013 18:54:13

หน่วงๆบอกไม่ถูก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 02-12-2013 20:43:35

ตกลงใจหมดนึกว่าน้องเมตโดนยิงสักอีก เฮ้อ!! โล่งอก

ห่างกันสักพักๆ. เยอะๆ. นี่แหละชีวิตเด็กช่าง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 02-12-2013 21:14:35

ต้องเปิดใจนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 02-12-2013 21:17:45

อย่าห่างกันเลยนะ อุตส่าห์จูนเข้าหากันได้หน่อยนึงแล้วแท้ๆ   :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 02-12-2013 21:23:10

โอ๊ะ ตอนนี้แอบหวานนะคะ
ที่หรรษาแปลกๆ ไปเนี่ย เพราะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วใช่มั้ยนะ
ส่วนตอนท้ายนี่ หวังว่าหรรษาคงจะไม่ได้บอกให้ห่างกันทั้งที่ยังค้างคากันอยู่อย่างนี้นะ >~<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 02-12-2013 22:16:44

ท่าทางเมตจะคิดมากกเลยนะคะเนี่ย
แยกกันอยู่แล้วกลัวหรรษามีกิ๊กเหรอคะน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 02-12-2013 22:49:44

หรรษาอย่าไปร่วมวงแก้แค้นกับเค้านะ 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 02-12-2013 23:01:07

เครียดเลย!!! หนูเมตคิดมากแน่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 02-12-2013 23:37:30

เมตเอ้ย

คบกับเด็กช่างต้องทำใจน่ะ  ต้องเป็นกำลังใจให้หรรษาล่ะ

ภรรยาที่ดีต้องอยู่เคียงข้างสามี 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 03-12-2013 00:10:35

หรรษาเป็นห่วงเมียตัวเองใช่ม้าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 03-12-2013 00:38:05

หรรษาอย่าพูดเป็นลางดิ พี่ใจคอไม่ดี
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-12-2013 02:42:30

บทสนทนามันลื่นไหลดีนะระหว่างหรรษากับเมตตาเนี้ยเหมือนจะทะเลาะกันจะตีกันแต่ก็เข้าใจกันดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 03-12-2013 10:08:26

น้องเมตกับหรรษาคือรักทรหดของแท้  :o8: :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonmaid ที่ 03-12-2013 10:26:02

ใจเย็นๆเมตเดี๋ยวก็ได้เปลี่ยนสถานะแล้วอดทนหน่อยยยสู้ๆ o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 05-12-2013 01:13:45

หรรษาเข้าใจไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 9 P.20 [2013-12-1]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 05-12-2013 19:43:54

หรรษาคือเริ่มชอบเมตนิดๆแล้วป้ะ ? คือแบบก็อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่าชอบสินะ ?
เอิ่มมม แต่แบบเมตจ๊ะ เธอทำเราตกใจม๊ากมาก คิดว่าโดนลูกหลงจริงๆ
เอ่อคือว่านะ เมตแกคิดมากไปรึเปล่า ? หรือมันจะเป็นอย่างที่แกคิดจริงๆ ?
ไม่หรอกน่า ๆ พอผ่านเรื่องนี้ไปแล้วมันอาจจะมีเรื่องดีก็ได้นะ
ยังไงก็รอจ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 06-12-2013 00:07:42

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 10

ผมไม่ชอบความอึดอัดใจที่เกิดขึ้นตอนนี้เลย
ไม่ชอบความคลุมเครือ เกลียดความไม่ชัดเจนแบบนี้ที่สุด
หากหรรษาไม่เต็มใจเรื่องที่แม่ขอ ทำไมมันไม่บอกให้เราต่างคนต่างไปให้มันชัดเจนวะ การที่มันบอกให้ผมอยู่ในที่ของตัวเองไปก่อนนี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่
แล้วมันนานแค่ไหน สำหรับการห่างกันของเรา
ไม่รู้แหละ ผมจะไม่ทนแล้ว ไอ้เมตต้องรู้ให้มันชัดเจนวันนี้แหละ
“หรรษา” ผมเรียกชื่อมันค่อนข้างดัง หรรษาหันมามองคิ้วขมวดเข้าหากันมุ่น
“เอาให้มันชัดเจนไปเลยได้มั้ยวะ ว่าไอ้ที่มึงพูดมาเนี่ยหมายความว่าไง กูไม่เข้าใจ กูโง่อะ โง่เปิดเผยเลย มึงช่วยเคลียร์ให้กูเข้าใจหน่อยดิวะ”
ตะโกนถามมันจริงจังไปเลย แบบแมนๆ มันส่ายหน้าเลยทีนี้ แต่ผมใจชื้นขึ้นมานิดนึงนะตอนที่มันอมยิ้มเอาไว้หน่อยๆ
“ตอนนี้รอบๆตัวกูมีแต่อันตราย มึงก็เห็นอยู่ว่าแค่เราน่ังรถเมล์กันเฉยๆเรายังจะโดนลูกหลง กูเองก็ไม่รู้ว่าจะโดนอีกเมื่อไหร่ แถมรอบนี้มีฝ่ายหนึ่งตายมันก็ต้องมีการเอาคืนกันเป็นธรรมเนียม ถึงไม่เกี่ยวกับกูโดยตรงมันก็เกี่ยวแบบอ้อมๆ กูไม่อยากให้มึงมาเสี่ยง”
“อ๋อ เพราะกูวิ่งหนีไม่เร็วใช่มะ เพราะกูตกใจแล้วเป็นลมใช่ปะ มึงอยากให้กูแมนเหรอหรรษา”
กะอีแค่ผมตกใจจนเป็นลมแค่นี้ถึงกับจะถอดใจกันง่ายๆเลยเหรอ  เพราะมันไม่อยากมีผมเป็นตัวถ่วงมันใช่มะ มันเลยกะจะให้เราห่างกันอย่างนี้ ทำไมมันไม่บอกผมตรงๆวะ
“กูไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าให้ลูกชายคุณนายกาญจนาปลอดภัยหรอกเมต”
“แล้วไม่ต้องห่างกันไม่ได้เหรอวะ” ผมถามแต่หรรษาเลิกคิ้วสูง
“มึงอยากอยู่กับกูเหรอ” มัันถามย้ำเหมือนไม่เชื่อที่ผมพูด
“อยู่กับมึงมันก็ไม่ได้แย่นี่หว่า”
ผมตอบคางชิดอก เหมือนตัวเองกำลังฝึกเขินยังไงก็ไม่รู้ แต่มันร้อนผ่าวๆที่หน้านะตอนนี้
“มึงติดใจกู” มันพูดแบบมาดมั่นและหลงตัวเองสุดๆ
“เปล่าเว้ย ไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย”
“อ้าว” เหมือนมันจะผิดหวังนะ
“นี่กูจริงจังนะเว้ยหรรษา กูอยากรู้ว่าระหว่างเรานี่เขาเรียกว่าอะไรวะ”
มันนิ่งไปพักใหญ่ๆ ผมนี่ลุกขึ้นนั่งชะโงกดูมันตั้งหลายครั้ง
“เอาตรงๆนะเมต กูเองก็เรียกความสัมพันธ์ของเราไม่ถูกว่ะ จะให้กูบอกว่าไงวะ ในเมื่อมันเกิดจากความบังเอิญ มันไม่ได้มาจากกูชอบมึงหรือมึงชอบกู เราจีบกันคบกันเป็นแฟนคือมันไม่ได้เริ่มจากตรงนั้น”
“กูเข้าใจ” ผมเข้าใจมันนะ ผมว่ามันเองก็อึดอัดและอาจจะคิดเยอะกว่าผมด้วยมั้ง รู้สึกเลยว่าครั้งนี้ตัวเองเอาแต่ใจ แย่จริงๆ
“กูมีทั้งความรู้สึกที่ดีๆให้มึงและก็มีทั้งความรู้สึกแย่ๆและเลวร้ายกับมึง”
“แม่ง บทจะตรงก็ตรงฉิบหาย เอาซะกูตั้งรับไม่ทันเลยนะ” ใจแป้วนะที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็อดปากดีไม่ได้
“อ้าว ก็มึงอยากรู้กูก็พูดตรงๆนี่แหละ”
“เออ แล้วไงอีก”
“มึงกับกูเนี่ยเส้นทางชีวิตขนานกันมากเมต สำหรับกู กูชินกับสิ่งที่เป็นอยู่แบบนี้แล้ว แต่มึง มึงคงไม่ชินและคงไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเราถึงต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่กับการยกพวกตีกันแบบนี้”
“อืม กูก็ไม่เข้าใจจริงๆนั่นแหละ”
“กูเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง ตอนแรกกูคิดว่าถ้ามึงมาสัมผัสกับชีวิตของกูมากๆ มึงคงถอยห่างจากกูไปเอง คุณหนูอย่างมึงคงจะมาสมบุกสมบันไม่ได้ กูเลยกะจะให้มึงได้เจอของจริงมึงจะได้รู้รสชาติ แต่พอได้ลองแล้ว มันไม่ใช่อย่างที่กูต้องการเลย”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะกูเสือกเป็นห่วงมึงอะดิวะ”
อา....เหมือนกระแสเลือดมันแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายเลยนะ
มันรู้สึกมากกว่าความอบอุ่นอะ มันรู้สึกดีถึงแม้ว่าหรรษาไม่ได้ใช้คำพูดสวยหรูอะไรมากมาย ออกจะดิบๆเถื่อนๆซะด้วยซ้ำ หน้าอกฟูฟ่องจนเหมือนตัวจะลอยได้เลย
“กลัวกูตายให้มึงต้องรับผิดชอบซ้ำสองล่ะสิ”
“อย่ามาทำเป็นแกล้งโง่ได้มั้ย กูกลัวว่าอยู่กับเด็กหัวถั่วงอกแล้วก็ปัญญาอ่อนอย่างมึงมากๆ กูจะรักมึงเข้าสักวันอะดิไอ้โง่”
“เออ คำก็โง่สองคำก็โง่ ตอนนี้กูฉลาดแล้วเว้ย”
ผมตั้งหน้าตั้งตาเถียงกับมันทั้งๆที่ประโยคที่ผ่านมายังก้องอยู่ในหู คนอย่างมัน ผู้ชายที่เลือกได้ทั่วราชอาณาจักรอย่างมันกลัวจะหลงรักผมงั้นเหรอ ตลกร้ายเหอะ
หรรษาชอบของแปลกสินะ
“ฉลาดยังไง”
“อย่างน้อยกูก็รีดความรู้สึกของมึงออกมาได้บางส่วนอะ”
“แค่นี้อะนะที่มึงเรียกว่ารีดความรู้สึกกู”
“มึงกลัวความผิดหวังเหรอหรรษา มึงถึงได้หาแต่คู่นอนระบายอารมณ์แต่ไม่หาแฟน”
“แล้วมึงล่ะ ทำไมมึงถึงไม่หาแฟน”
“กูไม่รู้ กูไม่กล้าอะ แล้วกูก็ไม่รู้ว่ากูชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่”
เวลาผมจริงจังทีไร หรรษาแม่งชอบหัวเราะใส่ผมทุกทีเลย มันเดินมาขยี้หัวผมแล้วก็เดินไปเปิดตู้เย็นเอาโค้กขึ้นมาเปิดกิน ทิ้งผมให้นั่งงงอยู่คนเดียวว่าพูดผิดตรงไหนวะ
“แล้วตกลงเอาไงอะหรรษา” นี่ตกลงมันจะเคลียร์มะเนี่ย
“เอากันไปแล้วไง” มันยียวน
“โอ๊ย เรื่องนั้นกูรู้แล้ว หมายถึงต่อจากนี้ไปอะ”
“เป็นแฟนกันมั้ยล่ะ”
“ห๊ะ”
“กูถามว่างั้นเรามาลองเป็นแฟนกันดูมั้ยล่ะไอ้หัวถั่ว”
“อะ เออ เอางั้นเหรอ”
“แม่ง จะบ้าไปกันใหญ่ละกูว่า มาถึงขั้นนี้แล้ว มึงยังมีคำตอบอื่นอีกเหรอวะ แม่มึงยัดเยียดมาให้กูซะขนาดนี้ กูเปิดใจไปซะขนาดนั้นแล้ว มึงยังจะง่าวอีกสักขนาดไหนกันวะ”
“กูเตรียมใจไม่ทันอะ คิดว่ามึงจะบอกเลิกอะทีแรก ไม่คิดว่ามันจะจบแฮปปี้แบบนี้”
“มึงมันพวกเพ้อไปเอง”
“มึงมันก็พวกปากแข็งเหมือนกันแหละ ชิ”
“แต่เป็นแฟนกันแล้วก็ต้องห่างกันสักพักอยู่ดีแหละ ไว้เหตุการณ์สงบแล้วค่อยว่ากันอีกที ดีปะ”
“ไม่ดี”
ผมตอบชัด!!
เพราะเมตตาไม่เหมือนใครอย่างนี้นี่แหละ หรรษาถึงได้เดินตามตูดมาส่งมันถึงบ้านหลังจากที่ตั้งใจไว้ว่าพอหมอให้ออกจากโรงบาลปุ๊บจะให้พ่อส่งรถมารับแล้วเอามันไปส่งที่บ้าน แล้วหรรษาเองก็จะกลับบ้านตัวเองเหมือนกัน แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ต้องกลับมาเหยียบบ้านที่เคยนึกรังเกียจในคราแรกอีกจนได้
คราวนี้หรรษามาแบบเปิดใจรับคนในบ้านมากขึ้นไม่ว่าจะเป็นคุณแม่ผู้นำสมัยและลูกชายที่ดูขาดๆล้นๆอย่างเมตตา
“แม่ เมตจะเรียนต่อยมวย เรียนยิงปืนแล้วก็เรียนฟันดาบนะแม่”
หลังจากที่แม่ลูกเขาทักทายกันแล้ว สิ่งแรกที่เมตตาอ้อนแม่มันก็คือการขอไปเรียนศิลปะป้องกันตัวทั้งหลายแหล่ ไม่ใช่ไต่ถามถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมา ไม่ใช่คุณนายกาญจนาเท่านั้นที่งง ส่วนเกินอย่างหรรษาเองก็งงเหมือนกัน
แม่มันเลิกคิ้วคล้ายจะเอาคำตอบจากหรรษา เขาได้แต่ส่ายหน้าตอบกลับไปว่าไม่รู้เหมือนกัน
“เมตอยากแมนอะแม่” นี่คือคำตอบของมัน
หรรษาน้ำแทบพุ่งออกจากปาก นี่ไอ้เมตมันคิดอะไรอยู่ มันจะแมนเพื่ออะไรทั้งๆที่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ออกสาว
“อยากแมนเนี่ยนะลูก” แม่มันถามย้ำแต่ก็ขยันหันมาขอความเห็นจากหรรษาจัง เขาเองก็ต้องส่ายหน้ากลับไปทุกครั้งเหมือนกัน
แล้วอยู่ๆแม่ก็ระเบิดหัวเราะออกมาลั่นบ้าน กลายเป็นหรรษากับเมตที่ต้องมองแม่อย่างไม่เข้าใจแทน
“แล้วจะมาแมนแข่งกันทำไมเล่า” แม่ถามล้อๆ
“เมตไม่อยากเป็นตัวถ่วง” มันว่า
“พูดอย่างนี้แกอยากจะรบเคียงบ่าเคียงไหล่หรรษาหรือไงเล่าไอ้เมต”
แม่เย้ามันกลับ ดูมันอึ้งๆก่อนจะมองมาทางหรรษาแล้วหลบตาเหมือนจะเขิน
“แม่ก็พูดอะไรอย่างนั้นเล่า”
“อ้าว ก็เพิ่งจะเฉียดกระสุนกันมานี่นะ แถมยังเป็นลมต่อหน้าเค้าอีก เป็นแม่นะเว้ยเมต แม่จะแทรกแผ่นดินหนี”
“ทุกวันนี้เป็นถนนคอนกรีตหมดแล้วแม่ มุดยาก”
“เออๆจะเอาไงก็เอา จะออกจากมหาลัยมาเรียนช่างเลยมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องไปรับไปส่งกันไง”
“โอ๊ยแม่ก็พูดเกินไป เมตไม่เรียนที่วิทยาลัยหรรษาหรอก เถื่อนจะตาย มีแต่มนุษย์หนวดเคราเต็มไปหมด”
“ผัวแกหล่ออยู่คนเดียวทั้งมหาลัยสินะ”
“แม่” คราวนี้มันลากเสียงยาวเลย
หรรษามองหน้ามันทีมองหน้าแม่ทีอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูก กำลังคิดว่าจะลากลับแต่ไอ้เมตมันเสือกตัดบทขอไปอาบน้ำพอดี เขาเลยต้องอยู่สู้หน้าแม่ไปก่อน
หรรษาเตรียมตัวรับคำด่าทอที่เพิ่งพาลูกชายคนเดียวเค้าไปเสี่ยงชีวิตมา แต่แม่เมตตาเพียงแค่ยิ้มบางๆมาให้
“มันป่วนจนชีวิตรวนเลยใช่มั้ยล่ะหรรษา”
แม่ถามเขาอย่างคนที่รู้จักลูกชายตัวเองดี
“ครับ”
หรรษาไม่ปฏิเสธ เขายอมรับว่าเมตตาทำให้ชีวิตของตัวเองเปลี่ยน อย่างน้อยตั้งแต่มีมันเข้ามาเขาก็ไม่ได้ออกไปเหลวไหลอย่างที่เคยออก และเพราะต้องอยู่แต่กับมันเนี่ยแหละเขาถึงได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผู้หญิงเท่านั้นที่หรรษารู้สึกว่าตัวเองจะต้องปกป้อง เมตตาเองก็เป็นผู้ชายที่หรรษาต้องปกป้องเหมือนกัน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะหน้าที่ที่แขวนอยู่บนบ่าก็ได้
“พอจะรับมันไหวมั้ยล่ะ” แม่ถามย้ำ
“ก็พอไหวครับ” หรรษาแบ่งรับแบ่งสู้
ความจริงมันกลับตาลปัตรไปจากที่หรรษาคิดไว้มาก เขาคิดว่าถ้าเมตเจอกับเรื่องที่เพิ่งผ่านมาน่าจะเป็นฝ่ายวิ่งแจ้นออกไปจากชีวิตเขาซะอีก เพราะแอนก็เคยเป็นแบบนี้ เบื่อที่จะคบกับหรรษาอย่างไม่มีอนาคต เบื่อที่จะอยู่กับเขาโดยไม่รู้ว่าจะต้องวิ่งหนีกับเหตุการณ์แบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ เพราะต่อให้หรรษาเรียนจบ อนาคตของเขาก็ต้องสืบทอดกิจการวิทยาลัยที่พ่อสร้างเอาไว้อยู่ดี ต่อให้หรรษาไม่ใช่ผู้ร่วมเหตุการณ์ แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็จะต้องอยู่แก้ไขสถานการณ์พวกนี้ นี่แหละสิ่งที่แอนเคยบอกเขาว่าไม่มีอนาคต
“เห็นเมตมันไม่เอาไหน แต่มันไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆนะ เหมือนแม่เนี่ยแหละ ถูกเลี้ยงมาให้สู้กับปัญหา มีตอนที่ไปพลาดท่าเสียทีเธอนั่นแหละหรรษา ครั้งแรกเลยนะที่แม่เห็นมันหนีปัญหา”
หรรษาอยากจะตะโกนออกไปเหลือเกินว่่าคนที่ทำให้มันเป็นปัญหาน่าจะเป็นแม่คนเดียวนะ เพราะเขากับเมตตาเองก็คงพร้อมที่จะต่างคนต่างไปโดยไม่ต้องรู้จักกันอยู่แล้วล่ะ
แต่ปัญหาที่แม่สร้างขึ้นมามันก็เป็นเรื่องที่ดี
ทำให้หรรษาได้เจอคนที่แปลกดี
และสิ่งที่เมตตาแสดงออกมาก็น่ารักดี...มั้ง!!
“คุณแม่ไม่กลัวเหรอครับที่ส่งเมตมาอยู่กับผม คุณแม่ก็เห็นแล้วว่ามันเสี่ยงแล้วก็อันตรายแค่ไหน เมตมันเอาตัวรอดไม่ได้หรอกครับ ผมเองก็ยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอดเลย”
“กลัวสิ”
“แล้วทำไม...”
“ทำไมถึงยังเสี่ยงน่ะเหรอ”
“ครับ”
“เพราะคนที่ไม่ยอมเสี่ยงกับอะไร หวังแต่จะได้ประโยชน์หรือได้ในสิ่งที่หวังอยู่ฝ่ายเดียวคือคนที่เห็นแก่ตัวไงล่ะ ถ้าเราไม่ผ่านอันตรายมาก่อน เราจะรู้มั้ยว่าจะสร้างความปลอดภัยให้ตัวเองและคนรอบข้างยังไง”
แม่พูดสีหน้านิ่งๆ แต่หรรษากลับเหมือนถูกตรึงให้อยู่กับที่ด้วยคำพูดทุกคำที่ทำให้เขาได้คิด แม่เมตตาไม่ใช่ผู้หญิงไร้สาระเพ้อฝันอย่างที่หรรษาเคยเข้าใจ แม่มีมุมมองการใช้ชีวิตบางอย่างที่หรรษาไม่รู้ แต่เขาคิดว่านี่คือการสอนเขาและเมตตาอยู่
“เมื่อก่อนหรรษาคงคิดแต่วิธีการให้ตัวเองรอดเวลาเจอเรื่องแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ แต่พอมีไอ้เมต หรรษาก็คิดหาวิธีการให้เมตมันรอด และหาวิธีการป้องกันไม่ให้เมตมันต้องไปเจอเรื่องพวกนี้อีก”
แม่พูดราวกับอ่านความรู้สึกนึกคิดเขาออก มันก็จริงของแม่ ถ้าตอนนั้น ในรถมีแต่เขากับเพื่อนร่วมวิทยาลัย หรรษาจะไม่เป็นกังวลหรือคิดหาวิธีการเอาตัวรอดหรือหาทางปกป้องเมตตาขนาดนี้ เพราะเราต่างก็รู้กันเองโดยอัตโนมัติว่าถ้าเจอเรื่องพวกนี้นอกวิทยาลัย เราจะต้องหาทางหนีทีไล่ยังไง ไม่มีใครต้องมาห่วงหรือคอยกัน ให้ทุกคนหาทางเอาตัวเองให้รอดเอาเอง
“แต่สำหรับเมต คงอีกนานเหมือนกันนะครับกว่ามันจะชินกับเรื่องพวกนี้ กลัวมันจะเป็นอะไรไปก่อนที่จะเก่งอะดิครับ”
“สัญชาตญาณการเอาตัวรอดมันมีอยู่ในตัวกันทุกคนนั่นแหละ คราวนี้เมตมันได้รับการกระตุ้นแล้ว ครั้งต่อไปคงจะดีขึ้นเอง”
เพิ่งจะมีแม่ของเมตตาเนี่ยแหละที่ยอมรับกับเหตุเสี่ยงอันตรายครั้งต่อไปได้ และเหมือนจะเตรียมใจรับไว้แล้วว่ามันจะต้องเกิดขึ้นอีก
“แค่หรรษายอมรับข้อเสนอของแม่ กับหรรษา ไม่เอาตัวรอดคนเดียว มันก็ทำให้มองเห็นอะไรดีๆในตัวมากขึ้นแล้วล่ะ”
“อะไรเหรอครับ”
“หรรษามีความรับผิดชอบไง กล้าทำก็กล้ารับ แล้วก็ทำหน้าที่ได้ดีด้วยนะ”
“ผมไม่คิดว่าจะได้รับคำชมเลยนะครับ วันแรกที่ผมเจอแม่ ผมก็ก้าวร้าวใส่ไปเยอะ”
“โอ๊ย วัยรุ่นก็งี้แหละ อารมณ์รุนแรง แม่ชินแล้ว”
“แล้วแม่ไม่รังเกียจเหรอครับ เมตมันเป็นผู้ชาย ผมเองก็เป็นผู้ชาย”
“โลกเขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วหรรษา โลกพัฒนาไปจนจะสร้างเมืองใหม่บนดวงจันทร์อยู่แล้ว ถ้าเรามัวแต่จะยืนอยู่กับที่ หลอกตัวเองไปวันๆว่าผู้ชายกับผู้ชายมันผิดผีกันไม่ได้ ทั้งๆที่ผู้ชายอยู่กินกันเองให้เห็นกันเกลื่อนถนนแล้ว แม่อยู่กับความจริงนะหรรษา ไม่ได้อยู่แต่ในโลกที่เราจินตนาการขึ้นมาหลอกตัวเอง แม่เบ่งไอ้เมตมันออกมาแม่ก็ต้องสู้สิว่าลูกแม่มีแนวโน้มเบี่ยงเบนแค่ไหน แม่คนอื่นจะเป็นยังไงแม่ไม่รู้หรอกนะ แต่แม่จะเป็นแม่ที่ไม่ต่อต้านในสิ่งที่ลูกตัวเองเป็น คนที่ควรเข้าใจลูกเป็นคนแรกคือพ่อแม่ ไม่ใช่เพื่อนหรือแฟนถูกมั้ย”
“ครับ”
“แล้วพ่อแม่เราล่ะหรรษา เขาเข้าใจลูกหรือเปล่า หรือเขาเป็นพ่อแม่ที่รับไม่ได้ในสิ่งที่ลูกเป็น”
“ผมไม่มีแม่ครับ มีแต่พ่อ แล้วพ่อผมก็รับได้ ผมว่าพ่อผมก็น่าจะมีแนวความคิดคล้ายๆกับแม่นะครับ แล้วพ่อผมก็อยากจะเจอกับคุณแม่สักครั้ง”
“อะไรกัน หม้อยังไม่ทันจะดำเลยจะส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอแล้วเหรอ”
“เปล่าหรอกครับ แต่พ่อผมเขาอยากเจอผู้ปกครองที่เรียกร้องสิทธิ์ให้ลูกของตัวเองอะครับ โดยเฉพาะสิทธิ์ที่ต้องถูกพรากบริสุทธิ์โดยเต็มใจอย่างนี้”
“แหม พูดเหมือนจะดีเนาะ รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่า”
“ผมพูดจริงๆครับ พ่อผมเขาไม่เคยเจอคนที่เคารพสิทธิความเท่าเทียมกันของชายหญิงอะครับ ปกติคนที่จะออกมาเรียกร้องอะไรแบบนี้น่าจะเป็นผู้หญิงที่เสียหายมากกว่าผู้ชายที่เอ่อ ไม่เสียหาย”
“เสียหายสิ ความเจ็บถึงแม้จะแค่เจ็บก้นไม่กี่วันก็เรียกว่าความเสียหายเหมือนกันนะ หรือว่าต้องมีระดับความเสียหายถึงจะเรียกร้องสิทธิ์ได้ ขนาดรถชนท้ายกันแค่พอสีถลอกยังเคลมประกันเลยไม่ใช่เหรอ”
“ครับ”
“อืมๆ เข้าใจกันแล้วก็ดีนะ แม่จะไปอาบน้ำนอนซะที หรรษาจะค้างที่นี่มั้ยล่ะ”
“เอ่อ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ”
“ก็แล้วแต่หรรษานะ ได้ยินเสียงไอ้เมตมันวิิ่งลงบันไดมาแล้วใช่มั้ยล่ะ ก็ตกลงกันเอาเองว่าจะเอาไง”
“แม่ครับ”
“หือ”
“ผมตกลงกับเมตแล้วว่าจะคบกันเป็นแฟน ผมขออนุญาตแม่เลยแล้วกันนะครับ” หรรษายกมือไหว้
“ไอ้ที่เรียกให้มารับผิดชอบไอ้เมตมัน แม่ว่าน่าจะยืนยันได้มากกว่าคำอนุญาตนะ เอาเถอะ ค่อยๆดูกันไป เส้นทางนี้ยังอีกยาวไกลนัก อุปสรรคคงไม่มีให้พิสูจน์กันแค่นี้หรอก ไอ้เรื่องเลือดตกยางออกเป็นเรื่องปกติ แต่ก็อย่ารุนแรงให้ถึงกับตายก็แล้วกัน แม่ไม่รู้จะอยู่กับใคร”
“ผมจะพยายามครับแม่”
“เออ แม่เองก็มีเรื่องจะขอโทษหรรษาเหมือนกันนะ แม่ขอโทษที่ใจร้อนวู่วามจนหรรษาคิดว่าแม่จะส่งไอ้เมตมันไปจับอะ”
“ผมขอโทษแม่เหมือนกันครับที่คิดไปแบบนั้น”
“เอาเถอะ หรรษาเองก็มีคุณสมบัติพอที่จะตีความเราสองแม่ลูกอย่างนั้นจริงๆ ทั้งๆที่ตอนแรกแม่ก็ไม่คิดหรอกว่าหรรษาจะร่ำรวยถึงขนาดเป็นเจ้าของวิทยาลัย”
“ผมไม่มีราศีคนมีเงินขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ไม่รู้สิ พอดีแม่เห็นแต่ความหล่ออะ”
“แม่ ไปชมมันทำไม เดี๋ยวมันก็ได้ใจหรอกว่าแม่ประทับใจความหล่อของมันแค่ไหน”
เมตอาบน้ำทาแป้งหน้าขาวเข้ามาเชียว อย่างกับกุมารทองตกกระป๋องแป้ง
“มึงมาก็ดีแล้ว กูกำลังจะกลับบ้าน”
“กลับดีๆนะ”
“ไม่มาจูบลากูหน่อยเหรอเมต” ผมหยอกมัน
“ไอ้เหี้ย แม่กูยังอยู่ตรงนี้”
“อ๋อๆ ถ้าแม่ไม่อยู่แกจะจูบอย่างที่หรรษามันขอเหรอไอ้ลูกเวร หน้าไม่อายจริงๆ”
“เปล่าซะหน่อยแม่ เมตก็แค่เตือนให้มันพูดอะไรหัดเกรงใจแม่บ้างก็แค่นั้นอะ”
“เออ ให้มันแค่นั้นจริงๆเหอะ แกอย่าไวไฟให้ขายขี้หน้าแม่นะเว้ย แม่เรียบร้อยจะตาย”
“ค๊าบคุณนายกาญจนา เรียบร้อยซะลูกสามเลยนะครับ แหม”
“มันอยู่ที่คุณภาพเว้ย แม่ไปนอนละ ไม่ใช่ลากันไปลากันมาแล้วเช้าเดินออกมาจากห้องด้วยกันนะ”
“แม่คิดอะไรอยู่อะ” เมตมันโวยวาย
“เปล๊า” แม่ไหวไหล่ทำเสียงสูง
“กูไปล่ะ หวัดดีคับแม่”
หรรษาตัดบท เหนื่อยจนอยากกลับบ้านไปนอนเต็มทีแล้วเหมือนกัน
ระหว่างทางที่นั่งบนแท็กซี่ เขากดโทรศัพท์ไปหาเมตตาหลังจากที่แอบเอาโทรศัพท์มันกดโทรหาตัวเองเพื่อเมมเบอร์เอาไว้ตอนที่อยู่โรงพยาบาล
“สวัสดีครับ เมตตาครับ”
รับซะเป็นทางการเชียว ไม่น่าเชื่อเลยว่าปลายสายจะเป็นเมตตาที่หรรษารู้จัก
“รู้แล้ว” เขาตอบแต่มันเงียบไป
“ไม่ทราบใครครับ”
“กูเอง”
“หรรษา มึงเอาเบอร์กูมาจากไหนวะ”
“มึงรู้ได้ไงว่าเป็นกู” หรรษาอยากรู้ว่ามันจำได้ยังไงว่าเป็นเขา
“กูจำเอาจากความหยาบคายของมึงได้อะ ลืมอะไรไว้ที่บ้านกูหรือเปล่า”
“ลืมมึงเอาไว้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ฝากมึงไว้ที่บ้านมึงก่อน ไว้กูค่อยไปเอาคืนเอง”
“นี่มึงกำลังจีบกูหรือแค่กวนตีนเฉยๆวะหรรษา”
“แล้วแต่มึงจะคิดเอาละกัน”
“มึงกลับบ้านยังไงวะ”
“กลับแท็กซี่”
“แหม สบายเชียวนะมึง ทีตอนกูอยู่ล่ะก็พากูลำบากนั่งรถเมล์”
“ลำบากตรงไหน ก็นั่งอย่างเดียวเหมือนกันไม่ต้องไปช่วยเขาขับซะหน่อย”
“ลำบากตรงที่ต้องวิ่งหนีตีนหนีลูกปืนให้ทันนี่แหละ”
“เออ ไว้กูจะเอารถมาใช้เหมือนเดิมละกัน”
“หรรษา กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะเว้ย กูพูดเล่น นั่งรถเมล์อย่างเก่าก็ได้กูไม่ได้คุณชายขนาดนั้น”
“เปล่าหรอก ปกติกูก็ใช้รถแหละ แต่ที่นั่งรถเมลล์เนี่ยกะจะแกล้งมึงเฉยๆ แต่พอเจออย่างวันนี้มันก็แรงไป ได้ไม่คุ้มเสียหรอก”
“ที่ผ่านมามึงลองใจกูเหรอ”
“เออดิ”
“พอยังอะ”
“ทำไมวะ โกรธกูเหรอ”
“เปล่า คือกูจะบอกว่าถ้ายังลองใจกันไม่พอ กูอะ ยังได้อีกนะ ได้ลุยๆซะบ้างมันก็สมศักดิ์ศรีที่เกิดมาเป็นผู้ชายดี”
“มึงไม่ต้องแมนมากก็ได้เมต”
“ทำไมอะ”
“เดี๋ยวเขาก็แยกไม่ออกกันพอดีว่าใครผัวใครเมีย”
นานแล้วที่หรรษาไม่ได้คุยโทรศัพท์เพลินจนนานขนาดนี้ เขาคุยเล่นบ้าบอหยอกล้อกวนตีนกับมันไปมาจนมาถึงซอยบ้านตัวเอง กำลังบอกทางให้แท็กซี่เข้าไปที่บ้าน แต่สุดท้ายหรรษาก็ต้องบอกให้แท็กซี่จอดหน้าปากซอยอยู่ดี
เขาเห็นแอนยืนปะปนอยู่กับคนอื่นๆที่เซเว่นหน้าปากซอย แม้จะเลิกกันไปแล้วแต่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเขาก็จำผู้หญิงที่เป็นรักแรกของตัวเองได้ อีกอย่างเขากับแอนเพิ่งเจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
ไม่คิดว่าแอนจะออกมาจากการดูแลและกักบริเวณของพ่อได้
ถ้าเจอแอนที่นี่ แสดงว่าแอนตั้งใจมาหาเขา

มีต่อค่ะ >>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 06-12-2013 00:08:27

“แอน” หรรษาเรียก
แอนหันมามองเมื่อเห็นว่าเป็นเขาก็ยิ้มดีใจ รีบเดินเข้ามาหาเหมือนตอนที่คบกันแรกๆ แอนก็ชอบมายืนรอหรรษาที่หน้าปากซอยบ้านแบบนี้
“ไปไหนมา”
“ไปธุระ แอนมาได้ไง”
“แอนหนีพ่อออกมาอะดิ เป็นห่วงหรรษา พ่อทำอะไรบ้างหรือเปล่า”
แอนประชิดตัวเขาแล้วเอามือลูบหน้า หรรษาเบี่ยงหลบอัตโนมัติจนแอนหน้าถอดสี
“ไม่มีอะไรรุนแรงมากหรอก เขาก็โวยวายไปตามประสา”
หรรษาปดออกไปเพื่อให้เรื่องมันจบ
“เมื่อกี้แอนเห็นหรรษาเดินกระเผลกนิดๆ ไปโดนอะไรมา”
“ล้มนิดหน่อย” แอนก็ยังช่างสังเกตเสมอ
“ล้มอีท่าไหนล่ะ แล้วเพื่อนหรรษาที่อยู่ที่ห้องล่ะไม่มาด้วยกันเหรอ”
หรรษาเลิกคิ้วสูง ตอนนั้นแอนหมดสติหรืไม่ก็สติลางเรือนจนไม่น่าจะจดจำเมตตาได้ แล้วทำไมแอนถึงถามหามันวะ
“กลับบ้านเค้าไปแล้วดิ”
เขาไม่อยากมีพิรุธให้แอนต้องเซ้าซี้ไปมากกว่านี้
“นึกว่าเด็กที่หรรษาหิ้วกลับมาจากร้านเหล้าซะอีก”
ผู้หญิงก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้หรรษาไม่คิดจะกลับไปคบกับแอนอีกแม้จะยังไม่ลืมว่าเธอคือรักแรก
“ต่อให้เป็นอย่างนั้นก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ”
เขารู้ว่าตัวเองตอบแอนไปด้วยน้ำเสียงแบบไหน เขาก็มักจะเป็นไอ้บ้าไร้ใจและเห็นแก่ตัวสำหรับแอนเสมอแหละ
“แอนขอโทษนะที่เซ้าซี้”
“ไม่เป็นไร แล้วนี่จะมาแค่ดูว่าหรรษาเป็นอะไรรึเปล่าอะเหรอ”
“ว่าจะมาขออยู่กับหรรษาสักพักด้วยอะ”
“ทำไม ทำไมต้องเป็นหรรษาล่ะแอน แล้วแฟนแอนไปไหนซะล่ะ ทำไมเขาไม่มาดูแลแอน”
“แอนก็หนีเค้าไงล่ะ พ่อเปิดทางให้เขามาปรับความเข้าใจกับแอน”
“มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ในเมื่อแอนเองก็รักเขามาก”
“มันก็ใช่ แต่แอนเบื่อ พอคืนดีกันได้สักแป๊บก็ต้องมานั่งทะเลาะกันอีก จะหึงบ้าหึงบออะไรนักก็ไม่รู้”
“ไม่รู้สิ หรรษาคงตอบแอนแทนไอ้เหี้ยนั่นไม่ได้หรอก”
หรรษาให้เกียรติแอนเสมอ แต่ไม่เคยคิดจะให้เกียรติคนที่ทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่าโดยเฉพาะคนนั้นเป็นเพศหญิงที่มันเรียกว่าเมีย แอนเองก็ไม่กล้าปกป้องแฟนตัวเองเหมือนกัน แม้จะนิ่งไปที่หรรษาเรียกคนรักตัวเองว่าอย่างนั้น
“แล้วแอนขอไปอยู่กับหรรษาสักพักก่อนได้มั้ยล่ะ ถ้าเป็นบ้านหรรษาพ่อกับเขาคงไม่กล้ามายุ่ง”
“ไม่กล้ามายุ่งกับพ่อหรรษาอะใช่ แต่จะมาวุ่นวายกับหรรษาอะดิ ไปวิทยาลัยไม่ได้กันพอดี”
เรื่องที่วิทยาลัยทะเลาะกับโรงเรียนอริไม่เว้นแต่ละวันเขาก็วุ่นวายมากพออยู่แล้ว ถ้าต้องมาคอยหลบพ่อแอนกับพวกอีกล่ะก็ ประสาทเสียกันพอดี
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย วิทยาลัยก็เป็นของพ่อหรรษาเองจะไปเรียนเมื่อไหร่ก็ได้ หรรษาก็อยู่บ้านเป็นเพื่อนเแอนไง ไปวิทยาลัยกันหมดแล้วแอนจะอยู่กับใครเล่า”
“แล้วคิดจะหนีไปอีกนานแค่ไหนกันแอน ถ้าทนมันไม่ไหวก็เลิกๆกันไปสิ”
“ถ้าเลิกแล้วหรรษาจะกลับมาคบกับแอนอีกได้มั้ยล่ะ”
“แอนเห็นอนาคตของหรรษาแล้วเหรอถึงได้พูดงี้ ถ้าวันไหนออกไปตีกับพวกอริขึ้นมาแล้วตายไปจะทำยังไง”
“หรรษาก็อย่าไปตีกับพวกมันดิ ตีกันให้ได้อะไรขึ้นมา”
“ก็ไม่ได้เป็นฝ่ายไปหาเรื่องก่อน ที่ผ่านมาก็เห็นนี่ว่าอีกฝ่ายหาเรื่องก่อนตลอด หรรษาก็แค่ป้องกันตัว ไม่ไปหาเรื่องเขา เขาก็ต้องมาหาเรื่องเราอยู่ดี เรื่องปกติ”
“ถ้าแอนทนได้ เราจะมาคบกันใหม่ใช่มะ”
“แอนไม่รักไอ้เหี้ยนั่นแล้วเหรอ” พอถามจี้ใจดำแอนก็เงียบ
“พอแล้วเถอะ เราคบกันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกแอน ใจแอนไม่ได้อยู่ที่หรรษาแล้ว”
“แล้วใจหรรษาล่ะ มีใครแทนแอนแล้วเหรอ หรือว่าอีปอมันกลับมา ใช่ดิ เดี๋ยวนี้มันเป็นผู้หญิงเต็มตัวแถมเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นเพอชี่แล้วด้วยนี่ มันคงเด็ดกว่าแอนอะดิ”
“ไปกันใหญ่แล้ว ปอมันมาเกี่ยวอะไรด้วย ไร้สาระ”
“หรรษาไม่เคยเย็นชากันแอนขนาดนี้ แล้วหรรษาก็ไม่เคยปล่อยให้แอนต้องยืนให้ยุงกัดนานขนาดนี้ด้วย หรรษาเปลี่ยนไปนะ”
หรรษาไม่ได้เปลี่ยนไปหรอก แต่ที่เขาลืมใส่ใจแอนอย่างแต่ก่อนเป็นเพราะหรรษาอยู่คนเดียวจนลืมไปแล้วว่าการดูแลเอาใจใส่ใครอีกคนต้องทำยังไง
“งั้นก็เข้าบ้านกันเหอะ”
“เย้ หรรษายอมให้แอนอยู่ด้วยแล้วใช่มั้ย”
เขาไม่ตอบ ถ้าไม่ให้แอนอยู่แล้วจะให้ไปอยู่ที่ไหนล่ะ ถึงแม้ไม่เต็มใจ แล้วก็ต้องมีเรื่องวุ่นวายตามมาอีกแน่ๆ แต่แอนก็รั้นและดื้อเกินกว่าที่หรรษาจะปล่อยให้แอนออกไปทำอะไรประชดพ่อกับคนรักโดยไม่คิดอีก อย่างน้อยบ้านหรรษาก็น่าจะปลอดภัยกว่าที่อื่น และเขาก็คิดว่าตัวเองน่าจะมีวิธีตีตัวออกห่างจากแอนได้ เขาเล็งเป้าหมายไปที่อพาร์ทเม้นท์ที่เช่าไว้ คงต้องให้ที่นั่นเป็นหลุมหลบภัยไปสักระยะ
แต่นั่นต้งไม่ใช่ตอนที่แอนร่ำร้องจะอยู่ห้องเดียวกับหรรษาเหมือนตอนที่คบกันน่ะนะ
“แอน เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วจะมาอยู่ห้องหรรษาได้ไง แล้วถ้าพ่อแอนรู้ เขาก็คิดว่าหรรษาฉวยโอกาสกับแอนหรอก แค่นี้ในสายตาพ่อ แอนหรรษาก็ไม่มีเหี้ยอะไรดีสักอย่างอยู่แล้ว”
“ก็แอนกลัวผีนี่”
“แอน ถ้าคิดจะเอาหรรษาเป็นที่พึ่งนะ อย่างี่เง่า แอนก็รู้นะว่าถ้าหรรษาไม่คิดจะทนขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น แล้วก็อย่าบีบน้ำตาด้วย ไม่ชอบ”
หรรษาปิดมารยาหญิงทุกเส้นทาง แอนชะงักทั้งๆที่กำลังจะใช้ไม้ตายกับเขา น้ำตาเป็นทางออกที่ดีสำหรับแอนเสมอมา แต่ไม่ใช่ตอนนี้แล้ว
จัดห้องให้แอนพักเสร็จ เขาก็ออกมารื้อตู้เย็นหาเหล้าดับอารมณ์ แล้วหรรษาก็ใจตรงกันกับพ่อ เพราะพ่อตั้งวงรอเขาอยู่แล้ว
“แหม มึงเนี่ย มีภาระมาเปิดใช้บริการตลอดๆเลยนะ พระเอกจริงๆเลยลูกกู”
“หยุดแซวเหอะพ่อ หงุดหงิดมากเลยเนี่ย”
“เฮ้ยหรรษา ถึงพ่อจะไม่เคยพูดตรงๆแต่ลูกก็น่าจะรู้นะว่าคิดการใหญ่ใจต้องเหี้ยม”
“ผมก็เกลียดตัวเองที่ไม่เด็ดขาดใจเหี้ยมเกรียมพอที่จะปฏิเสธผู้หญิงนี่แหละครับพ่อ”
“แล้วนี่เป็นไงบ้าง ไอ้หนูนั่นอะ ตัวหนักจนเข่าทรุดเลยเหรอวะ แล้วนี้มึงจะอุ้มแตงได้เหรอหรรษา ว๊า เสียท่ายากไปหนึ่งท่าเลยนะลูกรัก พ่อเสียใจด้วยจริงๆ”
“มันไม่ทันได้ตั้งรับน่ะพ่อ”
“พ่อก็คิดว่าจะโดนแม่ของเมตตาเค้าเพ่นกบาลออกมาให้แล้ว นี่บอกตรงๆนะ พ่อเตรียมแอดมิทให้เลยนะ”
“แช่งลูกชายตัวเองก็ได้นะพ่อ นอกจากแม่เขาจะไม่ว่าแล้วนะ ยังแนะนำ ให้กำลังใจแล้วก็สนับสนุนอีกอะ”
“แน่นอนมากจริงๆผู้หญิงคนนี้ ถ้าพ่อจะตกหลุมรักตั้งแต่ไม่เห็นหน้า จะเป็นไรมั้ยวะ”
“เรื่องนี้ผมจะไม่ยุ่งนะพ่อ ถ้าพ่อคิดว่าดีก็ทำไปแล้วกัน โตๆกันแล้ว ผมรู้ว่าพ่อไหว”
“ไม่เสียแรงเป็นพ่อลูกกันจริงๆว่ะหรรษา แล้วเรื่องแอนจะเอาไง”
“เดี๋ยวพออยู่คนเดียว เหงา เขาก็ร้องหาแฟนเขาเองแหละพ่อ”
“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นพ่อประสาอะไรวะ ส่งลูกตัวเองไปให้เขาโขกสับอยู่ได้”
“แต่ไอ้เหี้ยนั่นที่พ่อว่าน่ะ คือเพื่อนรักพ่อไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ได้รักแม่งมาตั้งนานแล้วล่ะ ตั้งแต่แม่งเห็นแก่อำนาจเห็นแก่เงินก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว”
“คืนนี้ผมกลับอพาร์ทเม้นต์หรือไม่ก็ไปค้างกับไอ้เมตดีกว่า”
“เฮ้ย แต่เมื่อวันไหนน้า แกยังรังเกียจไอ้หนูนั่นอยู่เลยนี่ เพิ่งห่างกันมายังไม่ทันจะข้ามคืนดีเลยหรรษา นี่จะไปหากันอีกละ เจ้าหนูนั่นมันมีดีอะไรวะ พ่อชักอยากรู้แล้วดิ”
“อยู่กะมันแล้วสบายใจดี มันไม่วุ่นวายจู้จี้จุกจิกน่ะพ่อ”
“ข้าวใหม่ปลามันก็งี้แหละ มันไม่อยากห่างกันหรอก”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกพ่อ”
“งันก็บอกพ่อมาสิว่าทำไมคนแรกที่แกคิดไปหาตอนที่หงุดหงิดแบบนี้คือเมตตา คนใกล้ตัวแกตั้งเยอะแยะไม่คิดจะไปหา กับเมตตาเพิ่งจะรู้จักกันแท้ๆ”
แก้วเหล้าได้แค่จ่อปากค้างอยู่อย่างนั้น พ่อจี้ใจดำจนหรรษาไปไม่เป็น
“จะไปก็รีบไป เดี๋ยวหนูแอนตื่นขึ้นมาซะก่อน พ่อเองก็ไม่อยากให้แกโดนผู้หญิงปล้ำคาบ้านหรอกนะ มันเสียเชิงชาย”
หรรษาได้แค่ปล่อยให้พ่อพูดไล่ตามหลัง เขาคว้าเสื้อนอกกับกระเป๋าตังค์ได้ก็กระโดดขึ้นรถแล้วขับออกมาให้พ้นเขตบ้าน
โทรไปหาเมตตาเป็นครั้งที่สองหลังจากที่ห่างกันมา
“ว่าไงอะ ถึงบ้านละเหรอ ราตรีสวัสดิ์นะหรรษา”
มันพูดจางัวเงียแสดงว่าหลับไปแล้ว แต่แม่งก็ยังกระเสือกกระสนขึ้นมารับโทรศัพท์ นอนแล้วทำไมไม่ปิดเครื่องวะ
เขาพาลทั้งๆที่ถ้าเมตตาปิดเครื่อง เขาก็จะติดต่อหมอนั่นไม่ได้ แล้วถ้าปีนบ้านมันยามวิกาลนี่เป็นโจรเลยนะ แต่เพราะมันเป็นสันดานดิบของตัวเอง เลยอดที่จะบ่นขึ้นมาในใจไม่ได้
“เดี๋ยวก่อน” เขารั้งปลายสาย
“หือ มีอะไรอีกอะ”
“เดี๋ยวกูไปค้างด้วยนะ รอเปิดบ้านให้กูด้วย”
“แล้วบ้านหรือห้องมึงถูกยึดล่ะหรรษา ถึงได้ลี้ภัยมาบ้านกูเนี่ย”
ขนาดเสียงงัวเงียนะ แต่ไม่วายปากหมา
“ไม่รู้ล่ะ วัดใจเอาละกัน ถ้ามึงไม่ตื่นมาเปิดบ้านให้กู กูก็กลับแค่นั้นเอง”
นี่ขนาดจะไปอย่างคนจนตรอกนะ ก็ยังไม่วายจะยียวนใส่มันอีก
“จะลองใจกูไปถึงไหนอะ”มันถามกลับมา
“แล้วมึงจะเปิดให้มั้ยเนี่ย” ก็ยังยียวนกลับไปตามเคย
ดูท่ามันไม่น่าจะกระชากสติขึ้นมาเปิดบ้านให้ไหวนะ
“รีบมาละกัน อย่าให้ถึงตากูบ้างนะหรรษา กูจะเอาคืนให้มึงร้องไม่ออกเลย โทษฐานที่มารบกวนคนนอนหลับ”
หรรษายิ้ม สงสัยคืนนี้ คงมีคนไม่ได้นอนกันมั่งล่ะ ขู่กันซะขนาดนี้ ถ้าหรรษายอมก็กลัวเมียดิวะ
แล้วยอมรับขึ้นมาตอนไหนว่ามันเป็นเมีย
หวังว่ามันจะเป็นแค่การยอมรับในใจอยู่อย่างนี้ไปนานๆ ไม่โพล่งขึ้นมาต่อหน้าเมตตาให้เสียฟอร์มนะ
เพราะมึงเริ่มต้นกับเขาด้วยการต่อต้าน
หรรษา มึงอย่าตกหลุมง่ายๆ
หลุมรักนี่ใครตกลงไปแล้วปีนขึ้นมายากนะ
จำไว้ (ขีดเส้นใต้สองเส้นหนาๆ)

โปรดติดตามตอนต่อไป
สวัสดีค่ะ แม้จะช้าไปไม่กี่นาทีแต่ก็อยากจะบอกว่าสุขสันต์วันพ่อนะคะ กรุณาแสดงความรักต่อพ่อในทุกๆวันเพราะท่านคงไม่อยู่ให้เราแสดงความรักได้ไปตลอดชีวิตเราหรอกค่ะ ทำดีให้พ่อภูมิใจนะคะ
ขอบคุณค่ะ // TRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-12-2013 00:17:08

^
^
^
+เป็ด จิ้มจึ้ก  :z13: ไปอ่าน ตามสเต็ป...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 06-12-2013 00:22:28

 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 06-12-2013 00:24:34

โอ้ยๆ ปลื้มใจกับพ่อแม่คู่นี้จริงๆ
แอนผู้หญิงคนนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ
เกือบเท่าหลิวเลย
 :fire:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 06-12-2013 00:27:36

รำคาญชะนีแอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 06-12-2013 00:29:09

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 06-12-2013 00:32:42

ชะอุ๋ย!มีเดิมพันรักกันเบาๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 06-12-2013 00:40:42

แอร๊ยยย เป็นแฟนกันแล้วๆๆๆๆ  :o8:
น่ารักมากๆเลยค่ะ ชอบที่เค้าพูดกันตรงๆดี จะได้ไม่คิดกันไปเองเนอะ
หรรษาคะ คิดว่าคงไม่ทันแล้วล่ะค่ะ ที่จะย้ำตัวเองว่าไม่ให้ตกหลุมรักน่ะ
เป็นห่วงเค้า คิดถึงเค้าเป็นคนแรก แถมยอมรับกับตัวเองในใจว่าเค้าเป็นเมียอีก แหมๆ แค่นี้ก็บอกอะไรๆได้แล้ว
เดี๋ยวตอนหน้าก็จะไปค้างด้วยกัน หรรษาก็คาดโทษไว้แล้วซะด้วย หึหึ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-12-2013 00:42:11

อ้าว อ้าว อินุ้งแอนฮะ สันดานเริ่มออกนะฮะ  :o ตอนแรกก็เหมือนจะไม่ไร ตอนนี้นองอกซะงั้น

รือชะนีดี (ที่ไม่ใช่ตัวประกอบเดินผ่านสามฉาก) จะไม่มีในนิยายวาย ก่อนนี้ยังแลเหมือนจะน่าสงสารอยู่เลย ตอนนี้แลเป็นชนนีมีนอหนึ่งชีวิต...

พระเอกฮะ จะเก็กไปไหน ฟอร์มเยอะท่ามากนะหรรษา ทั้งที่หัวจะโงไม่ขึ้นอยู่ล่ะ  o16

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 06-12-2013 00:43:41

หรรษา ตกไปครึ่งหลุมแล้วจ้าาาาาาาาาา  :katai2-1: :katai2-1:

เมตอ้ะ ใจดีเกิ๊นนน ตามใจมันทำไม เดี๋ยวหรรษา 'ได้ใจ' นะ  :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 06-12-2013 00:54:58

โอ้ยยย อ่านตอนนี้แล้วยิ้มแก้มปริ >O<
ชอบตอนที่หรรษาโทรไปหาเมตแล้วบอกว่าลืมเมตไว้ เขินแทนเลย -/////////-
รอติดตามตอนหน้าค่าาา XD

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 06-12-2013 00:57:29

 :hao3: อาร๊าย หนูเมตน่ารักมากเลยลูก เบื่อชะนีแอน :beat:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 06-12-2013 01:06:57

พ่อแท่สองคนนี้เหมาะกันมากเลยจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
หรรษาเริมหลงรักเมตแล้วอะดิ
อีกหน่อยเห๊อะ จะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
ขอบคุณพี่ทีที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-12-2013 01:08:42

อยู่กับเมตแล้วสนุกละสิ สลัดยัยแอนให้พ้นทีเถอะ น่ารำคาญ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 06-12-2013 01:09:15

น่ารัก ตัวละครน่ารักทุกคนเลย ยกเว้นแอนนะ 5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 06-12-2013 01:12:15

คุณแม่เทห์อ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 06-12-2013 01:17:55

คุณพ่อหรรษากับคุณแม่เมตตา
น่าจะเข้ากันได้นะ เชียร์ๆๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 06-12-2013 01:33:54

กำลังดีกันได้ไม่ถึงครึ่งตอน
มารพจนอีกและ
แม่งงง
อีแอนน เปนมารแน่นอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 06-12-2013 01:39:38

เอร้ยยยย

สองคนนี้กำลังจะเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นล่ะสินะ

ถ้า.................ไม่มีนังแอน



ใครก็ได้เขี่ยนังแอนเห็นแก่ตัว น่ารำคาญนี่ออกไปที   :m31:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 06-12-2013 01:55:46

อะไรอะแอนน พอหรรษากำลังจะมีคนใหใก้กลับมา  เพื่ออะไรรร เดี๋ยวให้เพอซี่มาจัดการร  :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-12-2013 01:58:54

 :hao7:  หวายยยยยย ตอนนี้เค้าจะกอดกันหรอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-12-2013 02:02:26

หรรษา แมนๆเลยนะ อยากบอกนายว่า...

"นายอดทนได้ไม่นานหรอกว่ะ เมตตาโครตน่ารัก!"

แมนอย่างที่ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่เลย  :laugh:


รักเมตตา เชียร์เมตตาครับ  :3123:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 06-12-2013 02:09:58

แอนเห็นแก่ตัวมากนะ
จริงจริง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 06-12-2013 02:16:02

แอนนี่หมาหวก้างป่ะ
น่ารำคาญอ่่ะะะะะะ  :beat:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 06-12-2013 02:17:16

นังแอนเนี่ย มารยาสุดๆๆ

เป็นกำลังใจให้เมต ถ่างตารอน่ะ หรรษา 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 06-12-2013 02:48:17

กำลังเริ่มดี อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 06-12-2013 03:36:27

คุณนายกาญจนากลายเป็นไอดอลดิชั้นไปแล้วค่ะ :a9:
ตอนนี้หรรษากับเมตตาน่ารักมากเลยค่ะ :กอด1:

แอน ถ้าเธอยังไม่คิดจะยืนด้วยขาตัวเอง ก็จงหนีปัญหาแบบนี้ต่อไปนะคะนะ :ruready


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: TopFee ที่ 06-12-2013 04:17:29

น้องเมตตาน่ารักอ่ะ  :-[

รออ่านต่อไปค่า ฮิๆ อยากไปมุดใต้เตียงจัง 555+ :impress2:

บวก 2 เป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 06-12-2013 04:41:55

อ๊ากกกก ชะนีหลบไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 06-12-2013 05:32:56

แหม 2 บ้านนี้ได้ใจจริงๆ


อะไรคุณพ่อจะหลงรักคุณกาญจนา


เหรอเนี่ยรออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-12-2013 05:47:29

ตอนนี้น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 06-12-2013 07:18:45

รำคาญยัยแอน
ใครก็ได้เอาไปเก็บที :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 06-12-2013 07:29:03

พ่อก็ฮานะ!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 06-12-2013 07:37:17

อยากอ่านต่อซะละ หรรษามานอนบ้านเมตตา มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ติดใจความน่ารักของเมตเข้าแล้วละซิ

แต่ใครช่วยเอานังแอนไปเก็บทีได้มั๊ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 06-12-2013 08:03:54

ไชโย ในที่สุดเค้าเป็นแฟนกันแล้ว
หนูเมตของป้าก็ยังน่ารักน่าชังเหมือเดิม หรรษาจะตกหลุมรักก็คราวนี้ละ
ส่วนนางแอน เธอดูน่ารำคาญ มารยาเยอะนะจ๊ะ เตรียมพัดในมือกระพือถ่านไฟเก่าเต็มสตรีมเลย แต่เสียใจด้วยนะ เพราะมันคงดับสนิทแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-12-2013 08:27:24

โถ่พ่อคุณหรรษา ตกลงไปขนาดไหนจนหาทางปีนกลับไม่เจอแล้วยังกล้าพูดอีกว่าอย่าตกลงไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 06-12-2013 08:40:28

แอร๊ยยย อ่านแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม หรรษากะเมตกำลังจะไปได้ด้วยดีสินะคะ <3
แหม คุณแม่เมตนี่แอบเป็นสาววายป้ะคะเนี่ย เชียร์หรรษาจริงจริ๊งงงงงง
คุณพ่อหรรษากะคุณแม่เมตตานี่ สุดยอดค่ะ ชอบสองคนนี้มากเลยย

แต่ยัยแอน นางจะโผล่มาเห็นแก่ตัวทำไม เป็น ผญ. ยังไงเนี่ยยย แลดูหลายใจ แล้วก็เอิ่ม....มาขอผช. อยู่บ้าน คิดว่าดีหรอหนู = = ขัดใจยัยแอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 06-12-2013 08:47:54

 :ling2:อ้าวๆๆๆๆๆ งานมีต้องแย่งผู้ชายกะชะนีซ่ะงั้น น้องเมต แต่เรามีดีซ่ะอย่าง อย่าได้กลัว


 :mew3: แอบดูดิ หรรษาจะจัดการนายเมตยังไง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 06-12-2013 08:54:06

ยังมีหน้ามาขอคบกับเขาอีก ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้รักแล้ว  :katai1:

คืนนี้หรรษาค้างด้วย จะเป็นยังไงหนอ ? หุหุ   :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 06-12-2013 09:06:31

ครอบครัวเมตน่ารักนะ คิดบวกตรงๆดี
ถ้าหรรษาอยู่ด้วยคงสบายใจที่สุดอ่ะ
เราว่าหรรษามันตกหลุมไปแล้วหล่ะ  :hao7:
ยัยแอนเอ้ย ไปมีผัวใหม่แล้วจะกลับมามัยอีก
ผัวใหม่ไม่ดี ก็ไปหาใหม่อีกดิ ย้อนรอยไปมาเผื่อ...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 06-12-2013 09:13:24

ปลื้ม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 06-12-2013 09:16:10

 :z3: :z3: :z3:
กรีดร้อง โอ๊ยยยยย เขินๆๆๆๆๆๆ -/////-
คือแบบว่าตอนนี้กำลังตกหลุมรักหรรษา
ตะ แต่ว่าไม่แข่งกับเมตหรอกนะ เค้าไม่ชนะตัวหรอก 55555
ชอบอ่ะ ทั้งแม่ยายพ่อปู่เลยอ่ะ แล้วก็....
เกลียดนังแอนจริงๆ !! ย๊ากก ยัยนี่หนิ ทำไมเป็นคนแบบนี้ห๊ะ ?
ฮึ่ยยยย เลิอกยุ่งกับหรรษาซักที หรรษามีเมตอยู่แล้วนะ

อั่กกก ว่าแต่คำปิดท้ายเมตนี่อัลไลล ?
คือแบบนะ ไม่ได้นอนคืออัลไลลล ? ไม่คิดเล้ยยยย -,.-
อิอิ รอต่อนะคะ :)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 06-12-2013 09:19:23

อีนังผู้หญิงนี่ทั้งๆที่เป็นคนบอกเลิกเอง
แต่กลับมาให้ท่าหรรษานะ
เมตจัดการเลย :beat:
อยากอ่านตอนต่อไปอยากรู้ว่าเมตจะได้นอนมั้ย :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 06-12-2013 09:32:29

ฮาๆๆ หรรษาไหวตัวทันอ่ะ ดีจายยย
ตอนแรกกลัวว่าจะโดนแอนมาทำให้ร้าวฉานซะอีก โล่งไปเลยย
มามะ มานอนกะน้องเมตเร็ววว :m11:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 06-12-2013 09:43:27

ชอบเรื่องนี้อ่ะ สนุกมากๆเลย รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-12-2013 09:44:10

โดยเฉพาะหลุมเมตตานี่ปีนขึ้นยากนะ อือื

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 06-12-2013 09:44:26

เมตตา เด็ดมาก ขอเคลียร์ให้รู้เรื่องแบบทันทีทันใด สวดยอดอ่าาา

ส่วนหรรษาจ๋า ไม่ต้องกลัวเสียฟอร์มนะ ตกๆไปเหอะหลุมรักเมตอ่ะ >//////<

ล่ะก้ออิเจ๊แอน~~~!! เนี่ย เมื่อไหร่จะหายๆไปซะทีเนี่ย =_=

บอกมาได้ว่าเป็นห่วงหรรษา เพราะเทอมาวุ่นวายแบบนี้อ่ะ คนอื่นเค้าถึงได้ซวย... :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 06-12-2013 09:51:11

เมตน่ารัก อยากเป็นเพื่อนด้วย คงนั้งขำทั้งวัน


เบื่อผู้หญิงคนนี้วะ เหมือนห่วงก้างอะ ทิ้งเค้าไปยังกล้ากลับมาขอความช่วยเหลืออีก

ไหวปะวะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 06-12-2013 10:12:46

เริ่มเปิดใจยอมรับกันและกันมากขึ้นแล้ว
แบบนี้สิถึงจะดีหน่อย

รออ่านตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 06-12-2013 10:26:55

 :กอด1: น่ารักที่สุดอ่ะ~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-12-2013 10:39:36

แอนก็ตามวุ่นวายกับหรรษา ไม่ยอมปล่อยหรรษาไปซะที
เห็นหรรษายอมตลอดไง
อย่างงี้แหละ เอาหรรษาไว้เป็นที่พักพิงใจ
ยามโดน "คนรักตัวจริง" โขกสับ
คนรักใหม่ ไม่ได้เติมเต็มให้ทุกอย่างใช่มั๊ยแอน? >.<
มีคนสำรองไว้ยามท้อใจ ก็ทำให้รู้สึกดี, รู้สึกตัวเองยังมีค่าอยู่

เมตตามีความเป็นตัวของตัวเองมาก
ตรงนี้ล่ะมั้ง ทำให้หรรษาเห็นถึงความแตกต่างจากคนอื่น
เวลาเกิดอะไรขึ้น เริ่มนึกถึงเมตตาเป็นคนแรก
เหมือนเป็นการค่อย ๆ เปิดใจแบบไม่รู้ตัว

เป็นกำลังใจให้กับหรรษาเมตตา
การคบกันครั้งนี้ ทั้งสองก็ได้เรียนรู้อะไรต่าง ๆ มากมาย
ตามที่คุณแม่ได้บอกไว้ค่ะ ^^

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 06-12-2013 10:48:58

คุณกาญจนาเกรียนมากค่ะ พอๆกับเมตตาเลยอ่ะ555
“อ้าว ก็เพิ่งจะเฉียดกระสุนกันมานี่นะ แถมยังเป็นลมต่อหน้าเค้าอีก เป็นแม่นะเว้ยเมต แม่จะแทรกแผ่นดินหนี”
“ทุกวันนี้เป็นถนนคอนกรีตหมดแล้วแม่ มุดยาก”

“ค๊าบคุณนายกาญจนา เรียบร้อยซะลูกสามเลยนะครับ แหม”
“มันอยู่ที่คุณภาพเว้ย" :laugh:

โอ้ยยยหมั่นไส้แอน แอบสงสัยพ่อของหรรษาจะได้คู่กับคุณกาญจนาหรือเปล่าเนี่ยยย55
มาต่อเร็วๆน้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 06-12-2013 11:04:56

เอาใจช่วยคู่คุณพ่อกะคุณแม่คู่นี้อะ ปลื้มมมมมม  :laugh:

แอนเธอช่างเป็นน้องนีที่น่ารำคาญมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m16:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 06-12-2013 12:05:07

บวกเป็ดและบวกหนึ่งให้กัยหนูเมตตา ที่ทำให้หรรษาขอเป็นแฟนได้ หุหุ

กำลังหวานชื่นเลยดันมีมารมาขัดซะงั้น

แต่ยังไงก็ช่างเถอะเพราะตอนนี้หรรษากำลังจะกลับไปหาหนูเมตแล้ว

ใครก็ได้ช่วยเคลียร์นังแอนออกไปที งี่เง่ามาก :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 06-12-2013 12:40:27

ไม่ต้องห่วงเบบี้ เดะพี่ๆช่วยถีบ ลงไปเอง ลงยากนัก ทั้งที่ตอนนี้ก็หลนไปจะครึ่งตัวแล้วพ่อคุณ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-12-2013 14:14:34

เริ่มเปิดใจให้กันและกันทีละน้อยแล้ว
หรรษาแอบเรียกเมตว่าเมียแล้วววว
แหมะ ติดใจแล้วอ่ะดิ  :laugh:

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-12-2013 15:26:19

ช่างเป็นพ่อแม่ที่เข้าใจโลกได้ดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 06-12-2013 15:27:13

เป้นแฟนกันแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 06-12-2013 16:30:12

ชอบพ่อกับแม่มากเลยยย เยี่ยมมาก หนูเมตก็น่ารักกกก  :hao7:  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 06-12-2013 16:34:31

เดี๋ยวตูถีบเมิงเองหรรษา555555555555555555555
รักเมตไม่เห็นแปลกได้ลับฝีปากทุกวัน
สนุกสนานดีออก555555555555555555555
รำคาญแอนนนนนนนนนนไปปปปปป ไปหาแฟนเธอไปปปปปปปปปปป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 06-12-2013 16:43:28

อยากตบนังแอน :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 06-12-2013 17:03:22

น่ารัก
 :impress2:

รักกันมากๆไวๆนะ2หนุ่ม  :กอด1:

ปล.เอาชะนีไปเก็บ  :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 06-12-2013 18:49:13

เริ่มรักเมตตาขึ้นมาแล้วใช่มั้ยล่ะ
รู้สึกว่า หรรษาน่ารักขึ้นทุกวันนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 06-12-2013 19:32:50

หรรษา ถ้ามันจะตกก็ตกไปเถอะเค้าอยากฟิน :m1:
แต่จะฟินมากถ้าหรรษาถีบนางแอนออกไปจากชีวิตไวๆ :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-12-2013 20:00:54

น่ารักอ่ะ  :mew3:

แอน กลับมาวุ่นวายตลอดตลอด เบื่อ!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 06-12-2013 20:35:22

ท่าทางจะตกหลุมรักลงไปเต็มๆแล้วล่ะมั้งหรรษา  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 06-12-2013 21:16:14

หรรษามันก็มีมุมน่ารักแหววๆซะน่าเอ็นดู


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-12-2013 21:43:04

รักเขาแน่ ๆ ค่ะ เจ้ฟันธง หรรษาอย่าฝืนใจตัวเองเลย รักเป็นเรื่องดี ๆ เป็นเรื่องสวยงาม
ยิ่งแฟนน่ารัก ๆ แบบน้องเมตเนี่ยจะปล่อยหลุดมือได้ไง มึน ๆ งงๆ เขาก็ขอเป็นแฟนกันได้เนอะ
ฮาคุณแม่ตอนหรรษาขอเป็นแฟน เอิ่ม แม่ยกให้ตั้งนานแล้วป่ะหรรษา เหมือนนับถึงสิบแล้วย้อน
มานับศูนย์กันใหม่ แต่น่ารักดีนะ เอาเข้าจริงเหมือนเพิ่งเรียนรู้เรื่องรักกันทั้งคู่ แหม มียิงเบอร์เขาเข้าโทรศัพท์ตัวเอง
กิ๊ว ๆๆ อยากคุยกับแฟนล่ะสิ แล้วคุยได้แบบไม่มีเบื่อ ชอบตอนหรรษาบอกว่าอยากห่างกันเพราะห่วงเมต
โอ๊ย เจนเทิ้ลแมน (เวอร์ชั้นเถื่อนนิด ๆ ) มากๆๆๆๆ

คุณนายแม่เอาใจคนอ่านไปอีกแล้ว เริ่ดอ่ะค่ะ มุมมอง แนวคิดช่างไม่เหมือนใคร แต่ก็เปิดใจกว้างรับทุกสิ่ง
อยู่กับความเป็นจริง ลูกคุณแม่ถึงเป็นคนซื่อมาก ๆ บางทีก็มากเกินจนต้องผลักไปมีแฟนเนี่ย
จะได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น รักอ่ะคุณนายกาญจนา อยากให้เจอกับคุณพ่อของหรรษา ต้องเป็นอีกคู่ที่สุขสันต์

นังแอน โอ๊ยยยยยยยยยยยย หล่อนนี่น่ารำคาญไปซะทุกอย่าง ลางสังหรณ์ผู้หญิงแม่นเสมอ
นังนี่แหละจะมาทำให้น้องเมตเราเสียใจ สู้นะคะลูกอย่ายอมค่ะ
แล้วนังแอนจะมาเกาะติดให้เป็นภาระอะไรนักหนา ไม่จบไม่สิ้น (ขออนุญาติหยาบคายด้วยความอิน)

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-12-2013 22:06:16

พ่อแม่คู่นี้นี่ทันสมัยจริง ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 06-12-2013 22:44:05

ยอมรับใจพ่อกับแม่อ่ะ..ได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 06-12-2013 22:52:31

 :katai1: ยัยแอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 06-12-2013 23:22:29

โอ้ยๆๆๆ เอาล่ะ แอนจะเป็นตัวร้ายป่ะเนี่ยย
ชอบเมตตานะ ตลกดี เป็นอะไรที่เหมือนงงๆกับตัวเองตลอดเวลา 5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 06-12-2013 23:29:39

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 07-12-2013 03:05:05

ฮึ่ย ๆ ๆ ๆ เค้าเขินหรรษาแทนเมตอ่ะ
หรรษาเท่ห์อ่ะ หลงรักล่ะเนี่ยะ 555

ชะนีแอน - -" ดีแต่หาเรื่องมาให้ชาวบ้าน
เดี๋ยวเอาระเบิดไปหน้าเลยนิ่ ชิชิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 07-12-2013 09:12:43

 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 07-12-2013 10:19:53

>///< โอ๊ยๆ น่ารักอะ น้องเมตเป็นแบบนี้ ใครๆก็ตกหลุมรักทั้งนั้นแหละค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: mikaza ที่ 07-12-2013 11:22:09

ชอบคุณนายกาญจนาจริง~
หรรษา รู้ตัวป่ะว่า "น่ารัก" ขึ้นเยอะเลย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านนะคะ
ยิ้มตลอดเลย ช๊อบชอบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Meen_Emp ที่ 07-12-2013 11:37:31

โอ๊ย!! เมตตาน่ารักได้อีก  คุณนายกาญจนาเอาใจไปเลย มายกป้ายไฟเป็นแฟนคุณนายอีกคน   :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 07-12-2013 12:24:54

แอนเธอมันเห็นแก่ตัว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 07-12-2013 14:07:52

อร๊ายยยย แหมหรรษา คิดถึงเมตตาก็ไม่บอก
ชอบๆๆๆ
รออ่านนะคะ

ปล เวลาอ่านทีไรต้องตั้งสติเรื่องชื่อคนในเรื่องทุกทีไม่รู้เป็นไง เริ่มสับสนระหว่าหรรษา เมตตา ดูใกล้เคียงกันมากอะ (ยังไง?)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 07-12-2013 14:58:07

เมตตาน่ารัก ที่สุด ใน โลก กว้าง :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 07-12-2013 16:40:28

น่ารักกันจริงๆ  :katai2-1:  กุ๊กกิ๊กกันแต่พูดตรงๆใจแบบนี้ได้ใจไปเลย~~  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: timeturbo ที่ 07-12-2013 22:12:31

สนุกจ้าาาาา ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: จันทร์ผา ที่ 07-12-2013 22:28:30

แปะไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 07-12-2013 22:29:32

ว้าวววว
กะลังจะไปด้วยดี
ขออย่าให้เจอปัญหาเลยเหอะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 08-12-2013 09:37:05

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 08-12-2013 18:36:45

สงสัยจะขึ้นไม่ได้แล้วแหละค่ะหรรษา  เมตตาน่ารักซะขนาดนี้

อ่านตอนนี้ไปยิ้มไปจริงๆ  แต่แอนนี้แอบร้ายได้อีกนะคร่า

ชอบหรรษาจริงๆ โคตรแมนไปเลย  ฮาเมตตาได้อีกอ่ะ แค่นี้ก็แมนเกิ้นแล้วลูกเอ๋ยยยย

คืนนี้อย่าได้หลับนอนกันเลยยยยย คริๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 08-12-2013 20:05:31

ไม่ว่าจะในชีวิตจริงหรือในนิยาย สิ่งมีชีวิตที่มีความหมายในอดีต มันสร้างความยุ่งยากให้กับชีวิตได้ตลอด จริงๆ  :เฮ้อ:
จะมากจะน้อยก็แล้วแต่ พอมันกลับมาเวียนวนในชีวิตเราอีกครั้งล่ะก็ ความเป็นไปได้ที่ความฉิบหายวายป่วงมันจะกลับมา

อ่านแล้วเหมือนจะเขิน แต่มันติดที่ว่ามีสะเก็ดอะไรไม่รู้มาสะกิดให้มันหน่วง อ่านแล้วรู้สึกได้แค่ว่าตั้งแต่ตตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบันนี่ หน่วงตลอดศกค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 10-12-2013 00:22:28

สงสัยจะขึ้นจากหลุมนี้ยากซะแล้วสิหรรษา อยากให้คุณแม่ของเมตตากับคุณพ่อของหรรษามาป๊ะกันจริงจริ๊ง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 10-12-2013 10:19:17

หรรษาน่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น หรรษาใจเย็นๆ เวลาลงเล่นน่ารักๆ 55555

ชอบทั้งหรรษาทั้งเมตตาเลยค่ะ เป็นคนน่ารักน่าคบทั้งคู่เลย อยากติดตามคู่นี้ไปนานๆเลยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 11-12-2013 13:25:08

ดูท่ายังไง ยังไงหรรษาก็ตกหลุมรักไปแล้วครึ่งตัวละมัง (แต่ยังไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง)    :katai2-1: :katai2-1:   

สนุกมากค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 11-12-2013 20:51:45

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 11-12-2013 21:09:42

อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: PsychicLine ที่ 12-12-2013 00:54:46

555 เมตตามึนนะ ตลกดี
เชียร์คู่พ่อแม่ขาดใจ เนื้อคู่กันชัดๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 10 P.22 [2013-12-6]
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 12-12-2013 00:55:32

วันนี้เข้ามาดูแทบทั้งวัน รอให้อัพมากกก  :katai5:
อยากอ่านต่อ จะเป็นยังไง  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-12-2013 01:59:38

คนเขียนฝากมาลงนะคะ ไปอ่านกันเลยจ้า

-----------------------------------------------
▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 11
ผมเป็นมือใหม่หัดมีแฟนหมาดๆเลยครับ
ทั้งตื่นเต้นและสับสนไปพร้อมๆกัน
เพราะแฟนผมไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหนแต่เป็นผู้ชายที่ใครต่อใครก็หมายปองแล้วมันก็ดันเป็นคนที่หล่อเลือกได้ซะด้วยสิ
ที่สำคัญ....มันเป็นผู้ชาย
ผู้ชายหลั่นล้าแถมชื่อหรรษาซะด้วย
มันไม่ได้เลือกผม แต่เป็นภาวะจำยอมบางอย่างที่ทำให้เราต้องมาคบกัน ผมจะพยายามพิสูจน์ตัวเองให้ได้ว่าไม่ได้เอาตัวเข้าแลกเพื่อจับมันหรอกนะ ผมเองก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันแหละว่าเข้ากันได้ดีกับผู้ชาย
จะอายดีมั้ยวะ
ถ้าจะแมนให้คู่ควรกับมัน ผมจะต้องไม่อาย
ฮึด! ฮึด!
ผมเรียนต่อยมวยมาได้สัปดาห์หนึ่งแล้วหลังจากที่หรรษาหนีแอนมาค้างกับผม มันไม่ได้บอกอะไรมาก ผมเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ถามมันให้รำคาญใจทั้งๆที่อยากรู้แค่ไหนก็ตาม
แค่มันยอมทิ้งรักแรกมาหาคนที่มันไม่ได้รักแต่ต้องมารับผิดชอบการกระทำของตัวเองอย่างงงๆก็พอแล้ว
แม่บอกว่าหรรษาโคตรจะแมนแสนแมน แม่ก็ชมมันอยู่วันยังค่ำแหละ
ผมยอมทำความต้องการของมันโดยการอยู่ในที่ของตัวเองมา 7 วันแล้วนะ ไม่มีวันหนเลยสักวันที่ไม่คิดถึงมัน ส่วนหรรษาคงจะชินกับเรื่องพวกนี้แล้วมั้ง มันคงยุ่งกับเรื่องที่วิทยาลัยของมันมากกว่าเอาเวลามาคิดถึงผม ดีเหมือนกันที่มันจะได้เจอเมตตาในเวอร์ชั่นที่สามารถวิ่งผ่าไฟแดงหนีอริมันได้ ต้องมีวันนั้นแน่ๆ
ฮึด! ฮึด!
กระสอบทรายแกว่งไปมาไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือรู้เจ็ปปวด แต่ทั้งขาอ่อนทั้งหน้าแข้งของผมนี่ปวดร้าวจนรอยช้ำสีม่วงแดงลามหากันจนเป็นผืนเดียวกันแล้ว
“ไอ้เมตนี่มันคนหรือควายวะนิว ตัวนิดเดียวแม่งโคตรอึด มันฝึกมวยทำไมวะ”
โมเมถามเพื่อนสนิทอีกคนที่ยืนดูเมตตาอยู่หลังเวทีมวย สองเพื่อนรักทำหน้าสยองทุกครั้งที่ขาเล็กๆของเมตตากระทบกับกระสอบทรายใบใหญ่แล้วได้ผลกลับมาเป็นรอยแดงช้ำพร้อมทั้งเสียงร้องซี๊ดบ่งบอกความเจ็บด้วยการหลับตาปี๋จากคนที่ไม่ย่อถอยอยู่บนเวทีนั้น
“กูก็ไม่รู้ว่ะเม กูเห็นมันพูดแค่ว่าอยากแมนกว่านี้ ไม่คิดว่ามันจะมาหัดมวยเลยนะเนี่ย กูแค่คิดว่ามันจะตากแดดให้ตัวคล้ำๆ ไว้หนวดไว้เครา ทำตัวสกมกเข้าไว้ก็จะได้ดูเถื่อนดูแมนไปเอง แต่นี่”
นิวหน้าย่นปนสยองเมื่อบรรยายสภาพเพื่อนที่เคยร่างบอบบางจนตอนนี้ก็ไม่ได้ดูหนาขึ้นแต่อย่างใด กลับดูเหมือนพวกที่ทรมานตัวเองมากไปจนจะไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ สองเพื่อนรักรีบกระโดดตีมือกันอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าเมตตาแขวนนวมไว้ในที่เก็บ
“ไงพวกมึง มารอกูนานมั้ย”
“ไม่นาน” “นานมาก”
โมเมและนิวมาด้วยกันแต่ตอบไม่เหมือนกันจนผมอดสงสัยไม่ได้ ตอนนี้รู้สึกว่าร้าวระบมไปทั้งขาจนแทบจะเดินไม่ไหวแล้ว แต่ดันรับปากกับพวกมันว่าวันนี้จะไปปาร์ตี้ด้วยกันให้ครบแก๊งค์หลังจากที่ผมตัดสินใจลงเรียนมวยเลยต้องกัดฟันทน
“มึงไปตกลงกันก่อนว่านานหรือไม่นาน” ผมให้โอกาสมันสองคน
“ช่างมันเหอะ มึงไหวป่าวเนี่ยเมต ดูมึงเจ็บมาก”
โมเมถามด้วยความห่วงใยจริงๆจนรับรู้ได้จากน้ำเสียงและสีหน้า ผมกลัวเพื่อนจะหมดกำลังใจเลยได้แต่กัดฟันยิ้มให้ไปบางๆ
“ไหวดิ กูเรียนหลักสูตรเร่งรัดเลยหักโหมไปหน่อย มันยังช้ำอยู่งี้แหละ จริงๆกินยาก็หายปวดแล้ว”
แต่มันหายปวดแบบวันต่อวันนะ เพราะพออีกวันผมเตะกระสอบทรายซ้ำๆ มันก็ย้ำความเจ็บและบวมช้ำเข้าไปอีก ต่อให้กินยาทุกวันก็ไม่หายหรอกถ้าไม่หยุดซ้อมมวยจนกว่าจะหายดี แต่ผมอยากแมนเร็วๆนี่นา
“มึงชอบหรรษามากเลยเหรอวะ”
นิวถาม มันไม่เคยเห็นผมพยายามขนาดนี้มาก่อนมั้ง
“ก็ไม่รู้ดิ มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยมีเป็นแฟนกับใคร ส่วนไอ้ที่ทำอยู่เนี่ย กูแค่ไม่อยากเป็นภาระให้มันต้องมาดูแลกูอะ พอมันห่วงหน้าพะวงหลังแล้วจะถูกลูกหลงเอาได้ง่ายๆ”
“ไอ้ควายเมต นั่นแหละเค้าเรียกว่ารักเว้ยไอ้บ้า แม่งพูดมาซะยาวกูสรุปได้แค่นี้แหละ”
โมเมว่า ผมก็ไม่ได้เถียงหรอกแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองรักหรรษามากแค่ไหนเหมือนกัน
พวกมันพาผมมานั่งกินเหล้าร้านใหม่ที่ไม่ใช่ร้านที่หรรษาช่วยเอาไว้จนได้ลึกซึ้งกันไปถึงไหนต่อไหนในวันนั้น เป็นร้านที่มีแต่เด็กมหาลัย ไม่ค่อยมีใครหน้าเถื่อนๆเหมือนตอนร้านแรกที่ไป บรรยากาศก็ดูสบายๆ ผมเลยนั่งจิบเหล้าบางๆอีกครั้งหลังจากที่ไม่แตะต้องมันมานานเลย
อีกอย่างเพื่อนอยู่กันครบแก๊งค์ คราวนี้มันคงไม่ปล่อยผมให้เรื้อนอย่างวันนั้นแล้วล่ะ มันคงรู้แล้วว่าผลที่ตามมาเป็นยังไง
ร้านนี้มีแต่คนหน้าตาดีบล็อคเกาหลีกันทั้งนั้นทั้งหล่อทั้งสวยเปล่งประกายออร่ากันมากมาย เดินส่ายแก้วชนกันโฉบเฉี่ยวไปมามองแล้วเพลินจนลืมไปเลยว่าผมมาทั้งที่ยังเดี้ยงอยู่
“เสียดายนะเมตที่วันนี้มึงค่อนข้างพิการ ถ้ามึงปกติกูว่าคืนนี้มึงฮอต” เป๋งตะโกนบอกเสียงดังแข่งกับเพลง
“ใช่ๆกุ้งนางเห็นมีหลายคนมองเมตตาเป็นเลยนะ”
กุ้งนางเสริม พยักเพยิดหน้าเห็นด้วยแบบสุดๆ คงต้องเชื่อสายตากุ้งนาง เพราะทั้งกลุ่มนี้กุ้งนางเที่ยวเก่งสุดแล้ว แต่ผมก็ไม่เห็นว่าจะมีใครสนใจผมแบบโจ่งแจ้งอย่างที่กุ้งนางว่าเลยสักคน คือถ้าหันไปสบตาใครเขาก็ยิ้มให้เป็นธรรมดาแหละ
“เชดดดด พวกมึงมองไปที่มุมนั้นดิวะ ผู้หญิงคนนั้นมองกูหรือมองไอ้เมตกันแน่วะ แต่สายตานี่กะกินใครสักคนในกลุ่มเราแน่ๆ”
ผมมองตามที่ภูผามันบอก ผู้หญิงคนนั้นสูงยาวเข่าดีและดูสวยเปล่งประกายมากขนาดว่าเธออยู่ในมุมมืดผมยังรับรู้ถึงความสวยของเธอได้ ผมเองพอเห็นแล้วก็มองเธอไม่วางตาเหมือนกัน
“กูว่าแม่งต้องเป็นนางฟ้าจำแลง” ผมพูดเพ้อๆออกมา
ไอ้เป๋งเอาก้นแก้วโคะกบาลผมดังโป๊ก นั่นแหละถึงได้อยู่กับความเป็นจริงอีกครั้ง
“กูว่าไม่ใช่ผู้หญิงหรอก คงเป็นกะเทยแปลงเพศ ถ้าผู้หญิงจริงๆคงไม่หว่านเสน่ห์ขนาดนี้หรอก”
“นี่ไอ้เป๋ง มึงยังคิดว่าชะนีทุกวันนี้ยังรักนวลสงวนตัวอีกเหรอ มึงดูอย่างเมียเก่าแฟนไอ้เมตสิ ไอ้เชี่ย อยู่กินกับผัวใหม่แล้วแท้ๆ พอมีปากเสียงกันจนโดนซ้อมขึ้นมาก็หนีมาหาพระเอกหรรษาให้ช่วยเหลือ มึงดูพิษสงของชะนีสิ กูนี่นะแม่งอยากเอาหมามุ่ยไปยีหน้านางให้สมกับความคันของมัน”
โมเมใส่อารมณ์เหมือนมันเป็นแฟนใหม่หรรษาซะเอง จริงๆผมก็รู้สึกแปลกๆที่แอนทำอย่างนั้นเหมือนกัน รู้สึกวูบโหวงในอกแล้วก็น้อยใจแบบแปลกๆที่รู็ว่าหรรษาก็เต็มใจช่วยเหลือแอนทุกครั้งแม้จะไม่อยู่ด้วยกันตลอดเวลาก็ตาม พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วแทนที่จะค่อยๆจิบเหล้าอย่างที่เคย ผมกลับสาดลงคอไปซะเฉยๆจนเกลี้ยงแก้ว
ผมก็ลืมไปไงว่าผมเมาเมื่อไหร่ความกล้ามาจากไหนนักก็ไม่รู้ น้ำเมานี่มันเปลี่ยนนิสัยได้จริงๆนะ มีสติอยู่ดีๆ แค่เผลอแค่ลืมตัวเท่านั้น ก็เมาเลยผมเดินเข้าไปหานางฟ้าคนนั้นอย่างอาจหาญ พอผมประชิดตัวเข้าหาเธอก็เบิกตากว้าง เลิกคิ้วสูงเหมือนแปลกใจแต่ก็ยิ้มรับไมตรีนั่นเท่ากับเสริมความกล้าให้ผม
“สวัสดีครับ ผมชื่อเมตตานะ แค่ชื่อก็น่าคบหาแล้วใช่มั้ยครับ”
เสียงโห่ตามมาว่าเสี่ยวจากชาวแก๊งค์ดังสนั่น แต่ผมหูอื้อหมดแล้ว
“ค่ะ” เธอตอบรับยิ้มๆ
“บอกชื่อผมหน่อยสิครับ จะได้เรียกถูก นะ”
ฝึกทำเสียงออดอ้อนไปในตัวเลยนะเนี่ย
“เพอชี่ค่ะ”
คนสวยหน้าไทยคมชัดแต่ทำไมชื่อแปลกนักก็ไม่รู้
“ไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะมั้ยครับ ยืนน่าจะเมื่อย”
“ขอบคุณค่ะ แต่จะดีเหรอคะ เพื่อนคุณเต็มโต๊ะเลย”
“เรียกเมตดีกว่านะครับ จะได้เป็นกันเองมากกว่านี้”
“ได้สิคะน้องเมต”
ผมหุบยิ้มฉับ เรียกซะเด็กน้อยเลย เสียมู๊ดเสียแมนหมด จะจีบสาวสักทีโดนสาวเรียกน้องเมต จั้กจี้ตัวเองฉิบหาย
“เพอชี่แหย่เล่นค่ะ แต่เมตยังดูเด็กจริงๆนะ”
“แล้วเรียกพี่ได้มั้ยมั้ยล่ะ”
‘เรียกพี่ได้ไหมแล้วพี่จะให้กินขนมหมื่นห้า ถ้าเรียกอาเหลือเพียงห้าพัน เรียกน้องแลกเบอร์กัน เขียนใส่แบงค์พันให้เลย’
ผมร้องออกมาเป็นเพลงพี่ไวพจน์ เพชรสุพรรณครูเพลงรุ่นปู่กันเลย เสียงหัวเราะดังสลับกับเสียงโห่รับกันเกลียว
แหม..มันฮึกเหิมจริงๆเลยนะ
แฟนเฟินนี่ลืมหมดเลยนาทีนี้ ได้จีบสาวโชว์นี่มันซาบซ่าอย่างนี้นี่เอง สาวๆเองก็ดูจะชื่นชอบคนที่ป๊อบปูล่านะ
เพอชี่ไม่ได้เขียนเบอร์ลงในแบงค์พันอย่างที่ผมลงทุนร้องเพลงจีบ เธอถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผมออกมาอย่างรวดเร็วแล้วก็เมมเบอร์ให้เลย เธอแรงกว่าผมและเหนือกว่ามากจริงๆ
“มัวแต่ขอเบอร์แล้วเมื่อไหร่จะได้กินละคะ” เธอแหย่ผมยิ้มๆ
“ไม่เป็นไรครับผมไม่รีบ” ตอบซะแมนเลยกู
“ถึงตอนนั้นเพอชี่คงหมดอายุพอดีอะคะ”
คราวนี้ผมได้ยินเสียงแซวออกมาว่าแช่ฟอมาลีนไว้ทั้งตัวสิจ๊ะน้องเพอชี่ อย่าสต๊าฟเป็นหย่อมๆสิจ๊ะประมาณนี้ ผมไม่ได้สนใจหรอกเพราะเพอชี่เป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆ วูบหนึ่งผมดีใจนะที่ตัวเองก็รู้สึกสนใจผู้หญิง อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เป็นเกย์สาวแค่อย่างเดียว ผมยังมีทางเลือกทั้งสองทางเหมือนที่หรรษาเป็น
ผมว่าเพอชี่โคตรน่ารักน่าหลงเลย ไม่ว่าจะเป็นท่วงท่าการพูด ท่วงท่าการเดิน หยิบของหรือทำอะไรทุกอย่างก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ผมมองเธอไปกระดกแก้วเหล้าไป เสียงเพื่อนเริ่มหายไปทีละคน ทุกคนเมาทีหลังผมกันหมดแหละ แต่ผมเมาแล้วผมไม่ยอมหยุด มันช่างเพลินจนลืมเจ็บจริงๆ
ผมคุยกับเพอชี่ไปเรื่อยๆ โมเมกระซิบบอกข้างหูว่าที่เพอชี่และผมทำกันนั้นเค้าเรียกว่าหมาหยอกไก่ แต่ถ้าผมสนใจเพอชี่จริงคืนนี้ผมก็จะได้เธอไปแน่นอน ส่วนผมนั้นกล้าเต็มที่ แต่ถ้าได้เพอชี่ไปด้วยคืนนี้จริงๆผมก็หวั่นๆว่าผมจะเอาปัญญาที่ไหนมาสนุกกับเธอ ในเมื่อผมรุกไม่เป็น ไม่เคยรุกใครสักที มีแต่เดินตามก้นไปให้เค้าเสยก้นก็เท่านั้น เท่านั้นจริงๆ
ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองคงเมาเต็มที่แล้ว เพราะประสาทการรับรู้เริ่มเลือนราง เสียงเพื่อนร่วมแก๊งค์เพื่อนร่วมร้านก็พาลจะเงียบกันไปหมด ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังอยู่ในภวังค์แล้วมารู้ตัวอีกทีเหมือนกำลังยืนหมิ่นเหม่อยู่ที่หน้าผา
ก่อนที่ผมเหมือนจะด่ำดิ่งลงไปในห้วงเหวลึก ผมเห็นหน้าหรรษาแวบขึ้นมา ผมคว้าและตะโกนเรียกหรรษาไว้ แล้วมันก็เหมือนห่างจากผมออกไป ห่างออกไป พื้นเริ่มสั่นราวกับแผ่นดินไหว ของที่กินเข้าไปเริ่มมาจ่ออยู่ที่คอหอย ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงประกาศิตที่คุ้นเคยอีกครั้ง มันดังสนั่นไปทั้งโสตประสาทเหมือนความจริงมาก
“ห้ามอ้วกนะไอเมต แม่งเก่งมากจริงๆเลยเมียโคตรแมนของกู จีบหญิงโชว์แล้วเสือกจะเมาอ้วกกลางร้าน อย่าพ่นอกมานะมึง พ่นออกมานี่กูจัดการมึงกลางร้านนี้แน่”
หรรษาเสียงเหี้ยมมาก มากจนผมแทบตาสว่าง ไอ้ที่เมาเต็มที่นี่สร่างขึ้นมาทันตาเห็น ภวังค์ที่ผมกำลังจะตกเหวกลายเป็นภาพความจริงที่มีหรรษายืนทำหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้า
“กูไปหามึงที่บ้านก็ไม่เจอ ที่ไหนๆก็ไม่เจอ แม่งมาเมาอยู่ที่นี่”
ผมกวาดตาเห็นคนอื่นๆในร้านเริ่มแหวกทางแล้วยืนเรียงแถวหน้ากระดานมองมาทางผมกับหรรษาอย่างหวาดๆ เพื่อนสนิทผมทุกคนทำหน้าหวาดตัวกลัวตายกันจนตัวสั่น มือพนมขึ้นไหว้ประหลกๆราวกับคนขวัญเสีย
“ปอ คิดยังไงมาอ่อยเหยื่อใส่ไอ้เมตมันเนี่ย”
หรรษาหันหน้าไปหาเรื่องนางฟ้าคนนั้น ผมยกมือห้าม เพอชี่ไม่เกี่ยวจริงๆนะเว้ย กูเสือกกลัดมันของกูเอง หรรษา มึงจงปราณีคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยเถอะ เขากลัวมึงกันหมดแล้ว
ผมได้แต่ภาวนาอยู่ในใจ จริงๆผมคิดว่าผมพูดออกไปนะ แต่เหมือนมีแค่ผมที่ได้ยินเสียงตัวเองอยู่คนเดียว
พอหรรษาเริ่มกระชากตัวผมแค่นั้นแหละ ผมจำได้เลยทันทีว่าตัวเองกำลังเจ็บเพราะโหมซ้อมมวยหนัก พอผมร้องโอ๊ยขึ้นมาหรรษาก็หยุดชะงัก
“เป็นไรของมึง” มันถามเสียงดุ มือยังจับผมแขนผมแน่น
“กูเจ็บ” ผมครวญ คราวนี้มันเริ่มสำรวจตามตัวผม
“เจ็บเหี้ยไร มารยาใส่กูรึเปล่าเมต กูเอาคืนหนักแน่มึง”
มันขู่อีกแล้ว กูกลัวนะครับไอ้เชี่ย
“กูเจ็บขา ลงเรียนมวยมาอะ โคตรเจ็บเลย”
“เจ็บแล้วเสือกไม่เจียมอีกนะ ยังถ่อสังขารมาเมาได้” ดุทุกคำเลยนะสาด
“อย่าเพิ่งคาดโทษกูเลยหรรษา กูว่ากลับบ้านเหอะ”
“บ้านใครอะ”
มันถามอย่างกับวว่าผมมีสิทธิ์เลือกได้งั้นแหละ ผมอะกลับที่ไหนก็ได้หมดเลยตอนนี้ ต่อให้มันลากผมเข้าโรงแรมก็จะยอมนอนแผ่หรายกขาแชแนลวีให้มันเต็มที่อยู่แล้ว เพราะหน้าตาของหรรษาตอนนี้กำลังหงุดหงิดและโกรธมากจริงๆ
“บ้านใครก็ได้”
คราวนี้มันไม่พูดอะไร
“ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะปอ มาทำอะไรแถวนี้”
มันหันไปคุยกับเพอชี่อีกแล้ว คราวนี้มันเปลี่ยนเป็นโหมดธรรมดาไร้วี่แววว่าเมื่อกี้กำลังโกรธควันออกหูอยู่เลย
“เพื่อนชวนมาเช็กเรตติ้งน่ะ คนนี้ของหรรษาเหรอ”
อ้าว....นี่มันดังแม้กระทั่งนางฟ้าเพอชี่ก็รู้จักเหรอ แต่หรรษาเรียกเธอว่าปอนะ
“อืม แต่พยศไม่ค่อยเชื่อฟังอะ เลยกะว่าจะเอาไปสั่งสอนก่อนจะออกงานสังคม”
“อย่ารุนแรงนะหรรษา ปอแค่สนุกๆ ไม่ได้จริงจังหรอก เห็นน้องมันน่ารักดี”
“อืม ไอ้นี่ก็ไม่มีปัญญาทำอะไรปอมากไปกว่าแทะโลมด้วยคำพูดเสี่ยวๆหรอก”
“อื้อ เมตน่ารักดี ไม่มีพิษมีภัย แล้วหรรษาสบายดีใช่มั้ย”
ผมพยุงตัวให้ตรงเพื่อรอให้หรรษาเสวนากับนางฟ้าเพอชี่เสร็จ สองคนนี้น่าจะรู้จักกันมานานแล้ว แต่ทำไมใครๆก็รู้จักหรรษาวะ แม่งกรุงเทพนี่ไม่ใช่แคบๆนะ ออกจะกว้างขวางทำไมโลกมันถึงได้กลมจนน่าบัดซบขนาดนี้ ทำไมผมเจอแต่คนที่รายล้อมรอบตัวหรรษาเต็มไปหมด
แล้วปอหรือเพอชี่นี่ใครกันล่ะ แฟนคนไหน ทำไมผมถึงได้คลับคล้ายคลับคลานักนะ
ผมยืนแบบไร้เรี่ยงแรงจะต้านทานอยู่นานก็รับน้ำหนักตัวเองไม่ไหวแล้ว ทรุดลงจนจะไปกองกับพื้นอยู่แล้วหรรษาก็กระชากผมขึ้นมา
“ตอนแรกก็ไม่เมาอยู่ดีๆนะหรรษา พอเมตเมาปุ๊บ เมตก็เมาไปเลย”
นางฟ้าเริ่มพูดอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องนะ
“แล้วบ้านเมตอยู่แถวไหนล่ะหรรษา”
“แถวรามอินทราโน่นแน่ะ”
“ตายแล้วมาเจอกันได้ยังไง หรือหรรษาย้ายบ้านแล้ว”
“เปล่า ก้อยู่ที่เดิมแหละ เฮ้ย ปอ สงสัยไอ้นี่มันจะไม่ไหวแล้วจริงๆ หรรษาไปก่อนนะ ไว้เจอกันละกัน”
“เดี๋ยวดิ ไม่ว่าจะกลับบ้านใครก็ไกลหมดแหละ เอางี้มั้ย ไปคอนโดปอก่อน ปอเช่าคอนโดอยู่แถวนี้แหละ”
“ไม่เป็นไร นั่งแท็กซี่ไปแป๊บเดียว”
“โห คงอ้วกตั้งแต่ยังไม่ถึงไหนเลยมั้งเนี่ย”
ผมไม่ค่อยรู้แล้วว่าใครคุยกันว่าไงมั่ง อยากให้หรรษาตะคอกใส่ให้ตกใจแล้วสร่างเมาเหมือนกันนะ คือถ้าไม่มีอะไรมากระตุ้นให้ตื่นตัวอะดีนาลินมันก็ไม่หลั่งอะ
“ทุกคนกลับกันไหวใช่มั้ย เดี๋ยวกุจัดการไอ้หัวถั่วนี่เอง กลับกันดีๆนะ”
เหมือนมันจะพูดกับพวกเพื่อนๆผมใช่มั้ย
“แล้วปอมายังไงอะ”
“นั่งแท็กซี่มาดิ ปอตั้งใจมาดื่มอะเลยไม่ได้เอารถมา”
“หรรษาเอามา งั้นก็ไปด้วยกัน รบกวนหน่อยนะปอ”
แล้วเหมือนร่างผมก็ถูกคนสองคนพยุงมาโยนใส่เบาะหลังรถ แต่ความเมาและความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็ทำให้ผมหลับไปจนถึงที่หมาย แล้วร่างไร้การควบคุมของผมก็ถูกลากเข้ามาในห้องชุดห้องหนึ่งอย่างทุลักทุเล
“เฮ้อ....เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้หนักไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย”
อดีตแฟนคนที่สองของหรรษาโอดครวญขึ้นมาไม่จริงจังนักหลังจากที่ลากเมตมาจากร้านเหล้าแล้ววเอามาถึงห้องนี้ได้
“เมตมันซ่อนรูปน่ะ”
หรรษาไม่ได้ประหม่าหรือว่าอายแต่ก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าระยะเวลาที่เลิกกันไปทำให้คนสองคนกลายเป็นคนแปลกหน้าที่เหมือนต้องทำความรู้จักกันใหม่อย่างน่าประหลาด
เขาเคยคบกับปอมาไม่น้อยกว่าสามปี ตั้งแต่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เป็นผู้ชายแล้วค่อยๆกลายเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดคนหนึ่งในสายตาของหรรษา แม้ว่าปอจะเป็นผู้หญิงพลาสติกก็ตามที
คราวนี้กลายเป็นปอที่หน้าแดงขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าถูกหรรษามองสำรวจ
“ตอนที่เมตมองปอแบบกรุ้มกริ่มอะ ปอไม่รู้สึกอะไรเลยนะ แต่พอหรรษามองเฉยๆ ปอก็เขินขึ้นมาซะได้ น่าอายเนอะ อุตส่าห์เป็นสาวมั่นมาได้ตั้งนาน”
ปอพูดอายๆ แต่ก็ฉะฉานตามสไตล์ของปอนั่นละนะ สิ่งนี้ล่ะที่หรรษาค่อยคุ้นชินว่าปอไม่ใช่คนแปลกหน้าอย่างที่เพิ่งเจอกันแรกๆ
หรรษาได้แต่ยิ้มเมื่อปอพูดถึงวีรกรรมของไอ้ขี้เมาที่มันก่อปัญหาเป็นครั้งที่สามด้วยความไม่รู้จักเจียมตัวเองว่าตั้งแต่กินเหล้ามาไม่มีครั้งไหนที่เมตตาไม่เมา แต่มันก็ยังเสือกกินไม่บันยะบันยัง ตอนที่หรรษาหามันจนมั่นใจว่าคงต้องพึ่งพาใครสักคนแน่แล้ว เขาก็คิดถึงคุณนายกาญจนาขึ้นมา แล้วแม่ก้ไม่ทำให้ผิดหวัง ไอ้หัวถั่วมันยังมีสำนึกที่จะบอกแม่ก่อนออกมาเหลวไหล หรรษาถึงได้ตามมันมาได้ถูก
มาทันมันจีบผู้หญิงทั้งๆเขากับมันตัดสินใจคบกันเป็นแฟนแล้ว หรรษายังไม่รู้เลยว่าคิดผิดคิดถูกที่ปล่อยให้เมตอยู่ในที่ของมันตอนที่เขาต้องไปเคลียร์ปัญหากับที่วิทยาลัย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-12-2013 01:59:52

ตอนที่แม่บอกว่าเมตไปเรียนมวยนั่นก็ทำให้เขาประหลาดใจมากพออยู่แล้ว
ยิ่งรู้ว่ามันมุ่งมั่นมากแค่ไหนเขาก็ไว้วางใจให้มันใช้ชีวิตตัวคนเดียวอย่างที่ผ่านมาแทบจะไม่ถึงเจ็ดวันดีด้วยซ้ำ
พอวันนี้เขาเคลียร์ทุกอย่างไปบางส่วนแล้วจะกลับมาดูหน้าเมียใหม่หมาดๆให้สมกับที่รู้สึกว่าบางเวลาคิดถึงมันมากซะเหลือเกินจนไม่อยากจะเชื่อตัวเองก็ต้องมาเห็นมันทำตัวเป็นไก่ไล่เขี่ยสาวๆอยู่ในร้านเหล้า
บอกได้คำเดียวว่าโคตรจะเลือดขึ้นหน้า ยิ่งเห็นว่าคนที่มันเกี้ยวเป็นใครยิ่งรู้สึกว่าเหมือนควันจะออกจากหูมาเป็นลูกไฟได้เลย
ผีห่าซ่าตานที่ไหนแกล้งให้เมตมาจีบเมียเก่าของเขาได้กันวะ
ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้เลยนะเนี่ย
พอเห็นปอกลอกตามองเขาเหมือนรอให้หรรษาหลุดออกมาจากโลกส่วนตัวอยู่ก็นึกขึ้นได้
“ปอเปลี่ยนไปมากนะ เปลี่ยนไปในทางที่ดี”
“จะดีแค่ไหนแต่ก็อยู่นอกสายตาหรรษาใช่มั้ยล่ะ”
คราวนี้ปอตัดพ้อๆ
“ไม่สู้ๆ อย่าขุดคุ้ยอีกเลยนะ ช่วงนี้ดวงหรรษาไม่ดีน่ะ ถูกอดีตเล่นงานตลอดเลย”
“ถ้าหรรษายังใจดีอยู่แบบนี้ล่ะก็นะ หรรษาก็ต้องถูกอดีตเล่นงานกันจนตายไปข้างนึงนั่นล่ะ แอนยังวนเวียนเป็นสัมภเวสีขอส่วนบุญอยู่ล่ะสิ ใช่มะ” ปอรู้ทันแต่หรรษาส่ายหัว
“ทำไมนะ ขนาดทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้วแต่ปอก็ยังไม่เลิกเกลียดแอนสักที”
“โอ๊ย ปอไม่เคยลืมชะนีตอแหลอย่างแอนหรอก ต่อให้ปอไปพบเจอใครไปมีแฟนใหม่อีกกี่คนปอก็จะไม่ลืมแอนแฟนเก่าของหรรษาได้หรอก ผู้หญิงอะไรใช้ชีวิตยิ่งกว่าเหาฉลามซะอีก นอกจากไม่ทำประโยชน์อะไรให้ฉลามแล้ว ยังทำให้เค้าคันคะเยออีกต่างหาก น่ารังเกียจ”
“พอแล้วๆ เหมือนเก็บกดไว้นานเลยนะเนี่ย”
“ก็ได้ๆ งั้นเรามาคุยเรื่องแฟนคนนี้ของหรรษากัน ไปเจอมาจากไหนอะ น่ากินดีเหมือนกันนะ ถ้าไม่รู้ว่าเป็นคนของหรรษา ไม่แน่คืนนี้ปออาจจะชิมของสดๆใหม่ก็ได้”
“ขอไว้คนนึงละกันปอ”
“งั้นแสดงว่าคนนี้ก็เรียกว่าแฟนได้ใช่มั้ยหรรษา”
“ก็ประมาณนั้นล่ะ”
 ไม่รู้เลยว่าตอนที่พูดประโยคนี้นั้นตัวเองกำลังเกาท้ายทอยแก้เก้ออยู่ จนปอมองล้อนั่นแหละถึงได้รู้
“ปอมั่นใจตั้งแต่คนอย่างหรรษามาตามหาเมตแล้วล่ะ ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากหรรษาเอง พอได้ยินแล้วก็ใจหายนะ ไม่น่าตีความรู้สึกของหรรษาไว้ต่ำขนาดนั้นเลย ไม่อย่างนั้นวันนี้”
เขาเองที่เป็นคนยกมือห้ามไม่ให้ปอพูดต่อ
“คนเราถ้ามันใช่คู่แท้ ยังไงมันก็คือใช่ อย่าไปเสียดายเลยปอ อย่างน้อยเรื่องของเรามันก็ทำให้ปอรู้ว่าจริงๆปออยากเป็นผุ้หญิงไม่ได้อยากเป็นเกย์ ส่วนเรื่องที่ว่าทำเพื่อจะมัดใจหรรษานั้นมันเป็นข้ออ้างที่ปอสร้างขึ้นมาปิดบังไม่ให้ตัวเองเสียฟอร์มต่างหากล่ะ”
“มันก็จริงอะนะ แต่ปอก็แย่มากเหมือนกันที่ตีค่าความรักรวมกันเป็นเรื่องเซ็กส์ ปอถึงได้กังวลใจตลอดเวลาที่เราคบกันว่าปอคงสู้ผู้หญิงไม่ได้”
“ตอนนั้นหรรษาเองก็คงไม่ได้แสดงจุดยืนให้ปอมั่นใจด้วยละมั้ง หรรษาก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก ยังรักสนุกอยู่เหมือนกันแหละ ยังไม่เข้าใจเรื่องความรักอะไรมากมายหรอก”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“ตอนนี้ก็ไม่รู้”
หรรษาตอบตามความจริง เขาเองยังไม่รู้จักความรักดีนักหรอก แต่ก็กำลังพยายามที่จะเรียนรู้มันให้ถ่องแท้อยู่
“เอาเหอะ เดี๋ยวก็รู้ แล้วที่ลากลูกชายเค้าไปไหนมาไหนตัวเองเนี่ยพ่อแม่เขารับรู้เหรอ”
“ยิ่งกว่ารับรู้จนถึงขั้นสนับสนุนเลยแหละ”
“เป็นพ่อแม่ที่แปลกมาก นี่ปอว่าพ่อหรรษาแปลกคนที่สุดแล้วนะ ยังมีผู้ร่วมอุดมการณ์อีกเหรอ”
“ก็แม่หมอนี่แหละ ถ้าไม่ได้แม่เมต หรรษาก็ไม่ต้องมาตามล้างตามเช็ดมันหรอก”
“พูดเหมือนฝืนใจเลยนะหรรษา นี่หรรษากลายเป็นคนที่ยอมคนตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่รู้สิ ไม่รู้เหมือนกัน”
“เอาเถอะ เดี๋ยวก็รู้ ปอมีห้องรับรองแขกไว้ห้องนึง ไม่กว้างนะ ห้องของคอนโดอะ แต่พอนอนเบียดๆกันได้ ตามสบายเลย”
“ขอบใจนะปอ ทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว และหรรษาเองก็ไม่ได้ถนอมปอสักเท่าไหร่ แต่ปอก็ยังดีกับหรรษา”
“ปอก็จำมาจากที่หรรษาทำกับแอนนั่นแหละ ยิ่งแอนไม่แคร์หรรษาแล้วก็ทำให้หรรษาเจ็บมากเท่าไหร่ แต่หรรษาก็ยังคงเป็นสุภาพบุรุษสำหรับแอนแม้จะโดนนั่งงูพิษนั่นสวมเขา ปอเองก็เป็นแบบนั้น ต่อให้โกรธแล้วก็เกลียดหรรษามากเท่าไหร่ แต่ปอก็ตัดขาดหรรษาไปจากความทรงจำในชีวิตไม่ลงหรอก แล้วอีกอย่างนะ ปอถูกชะตากับน้องเมตอะ”
“ใครๆก็เอ็นดูมันกันหมดนั่นแหละ”
โคตรน่าเบื่อ ทั้งๆที่มันก็เหลวไหลอะนะ พ่อก็เอ็นดูมันไม่น้อย หลังจากที่เอามันไปให้พ่อรู้จักวันนั้น พ่อก็ถามถึงมันตลอดๆ” ไม่ได้เซ็งกับมันจริงจังนักหรอก แค่ไม่เข้าใจมาตรวัดระดับความเอ็นดูของผุ้ใหญ่ก็เท่านั้น
“ปอไปอาบน้ำนอนก่อนนะหรรษา คืนนี้ก็เมาใช้ได้เหมือนกัน ไม่มีคนคอยดูแลเหมือนน้องเมตซะด้วย”
“มันรู้ว่าปอเรียกมันว่าน้องเนี่ยมันทำหน้างอใส่เลยนะ”
“รู้แล้ว ก็ปอแก่กว่าจริงๆนี่นา หรรษาเองก็เหอะ ครั้งนึงก็เคยสอยคนแก่เหมือนกันนะ”
“ก็ดี กำลังเคี้ยวติดฟันเลย”
หรรษาหัวเราะ นึกถึงอดีตที่ตัวเองตามจีบรุ่นพี่อย่างปอจนติดแล้วก็ขำ เขาเองก็แก่แดดใช่หยอก
“ขอบใจอีกครั้งนะปอ”
“ตามสบายเลยหรรษา” ปอยิ้มให้ เป็นยิ้มของกัลยาณมิตรจริงๆ
เขากับปอเลิกกันเพราะปอมักจะระแวงไปเองเสมอว่าผู้ชายที่สรีระตรงดิ่งเป็นไม้บรรทัดอย่างตัวเองคงสู้อะไรกับส่วนเว้าส่วนโค้งของผู้หญิงไม่ได้ แล้วปอค่อยๆทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้หญิง แต่เพราะเขายังเป็นวัยรุ่นและปอเองก็เป็นผู้ใหญ่มากกว่า ช่องว่างระหว่างวัยทำให้เราใส่อารมณ์เข้าหากันมากกว่าจะหันหน้าคุยกันดีๆเหมือนอย่างวันนี้ แต่แล้วความรักของเราก็มาถึงทางตันจนได้ เมื่อหรรษาเองก็คิดมาเสมอว่าปอไม่ไว้ใจตัวเองและดูถูกความรักที่เขามีให้เมื่อปอไปแปลงเพศให้ตัวเองกลายเป็นผุ้หญิงจริงๆ
ตอนนั้นหรราาอาจจะเป็นเด็ก แต่เขาเป็นเด็กที่แยกแยะความรักกับเซ็กส์ได้ แม้ว่ามันจะหายไปอีกครั้งหลังจากเลิกกับปอก็ตาม แล้ววันนี้ปอก็เป็นสาวสวยรวยเสน่ห์ในนามเพอชี่ ใครๆก็อยากเข้าใกล้นางฟ้าเพอชี่กันทั้งนั้นเพอชี่ถึงได้มีตัวเลือกมากมายไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรหรรษานัก ไม่เหมือนแอน ทั้งๆที่แอนเลือกแล้วว่ารักใคร แต่แอนก็ไม่เคยปล่อยให้เขาเป็นอิสระจริงๆสักที
หรรษาลากเมตตาเข้ามานอนให้ห้องที่ปอบอกเอาไว้ พอต้องแสงไฟชัดๆถึงได้เห็นว่าขาของเมตตาบวมและช้ำเลือดจนแดงคล้ำไปทั่วทุกตารางเนื้อขาวละเอียด แค่เห็นสีและอาณาบริเวณของมันก็รู้แล้วว่าไอ้หัวถั่วนี่เจ็บแค่ไหน แต่ก็ต้องนับถือความอดทนและความมุ่งมั่นของมันนะ ถ้ามันไม่ถ่อสังขารไปเมาแล้วก่อเรื่องให้เขาไปต้องคอยตามหาเนี่ย
หรรษาลูบต้นขาขาวๆของเมตตาอย่างเบามือ โน้มหน้าลงพรมจูบเหมือนมันจะลดร่องรอยแดงช้ำบนผิวเนื้อนั้นให้จางหายลงได้ ลากลิ้นไล้เลียราวกับความชุ่มชื้นของมันเป็นยารักษาอาการเหล่านั้น
มันยกขาหนีเมื่อเขาลากไปเรื่อยๆไปจนถึงปลายเท้า
“กูจะทำยังไงกับมึงดีนะเมต ทำไมต้องมาเหมือนคนหัดมีความรักเมื่อเจอคนบ้าๆอย่างมึงด้วย ไม่เข้าใจเลยแม่ง”
ต่อให้บ่นพึมพำกับคนที่พยายามไขว่คว้าสติที่หนีออกจากร่างให้กลับเข้าหาตัวอีกครั้ง สัญญาณชาตของคนทำให้เมตพยายามต่อต้านจากการรุกรานของเขา หมอนี่เลยเหมือนกำลังจะตื่นจากความฝัน
ก่อนที่มันจะชนะใจตัวเองลุกขึ้นมานั่งสลึมสลือ
“นี่เราอยู่โรงแรมไหนอะหรรษา”
มันพูดราวกับว่าตัวเองเป็นเด็กไซด์ไลน์ที่ถูกเสี่ยออฟมาเชือดไปได้
“ห้องปอ”
“ปอคือใครอะ”
มันจะรู้ตัวมั้ยว่ามันกำลังนั่งเหยียดขาแต่ว่าแขนทั้งสองข้างกำลังคล้องคอเขาอยู่ ไอ้ห่านี่หน้าด้านตอนเมาเสมอนั่นแหละแม่ง แล้วแบบนี้จะให้หรรษาแค่รับรู้ว่าเมตมันมากินเหล้ากับเพื่อนแล้วไม่ตามมาดูแลมันได้ยังไง เขาจะข่มใจทิ้งตัวลงนอนทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่าเมตตาเมาแล้วเรื้อนขนาดไหนน่ะเหรอ
หรรษารู้เลยว่าตัวเองทนไม่ได้ตั้งแต่แม่บอกว่าเมตอยู่ที่ไหนและมาทำอะไรแล้ว
“ปอก็คือเมียเก่ากูอีกคนนึงไง” ไม่ได้หวังว่ามันจะเข้าใจหรือจำคำพูดเขาตอนนี้ได้หรอก
“กูอยากมีเมียมั่งอะ เท่ดีนะมึงว่ามั้ย”
“ไม่”
เผลอขึ้นเสียงเข้มใส่มัน รู้เลยว่ามันสะดุ้งเพราะมันยังคงคล้องแขนเขาอยู่ ตัวเราแนบชิดกันจนจะสิงร่างกันอยู่แล้ว
“หรรษากูเมาอีกแล้วอะ” นี่มันรู้ด้วยเหรอ
“แล้วไง”
“เมาที่แล้ว.............”
เสือกเงียบแถมเอาคอพาดบ่าเขาเหมือนกับดับสวิซส์ตัวเองให้หรรษาต้องค้างอีกแล้ว
เขาดันมันออกมาจากตัวเพื่อจะดูให้ชัดๆว่าอยู่ในโหมดไหนกันแน่ๆ
ไม่คิดว่าเลยว่ามันจะยังพูดออกมาได้
“เมาทีไรแล้วคิดถึงเซ็กส์ที่มีกับหรรษาทุกทีเลย”
ไม่ใช่แค่อึ้งที่มันพูดแบบนั้น
แต่การที่มันบอกว่าเมาแล้วคิดถึงเซ็กส์ที่มีกับเขานั้นหมายความว่าไงวะ ทำอย่างกับว่ามีอะไรกันทุกวันงั้นแหละ เพิ่งนอนกันแค่สองครั้งเองนะเว้ย
“เมตพูดกันให้รู้เรื่องก่อนสิ เมตๆ เมตๆ”
มันปิดสวิซส์ตัวเองลงไปแล้วจริงๆ แต่หรรษาโคตรค้างเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 12-12-2013 02:26:19

^
^
^
 :z13: แล้วไปอ่านโลดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 12-12-2013 02:33:22

คนอ่านก็ค้างเหมือนกันหรรษา
นังเมต ตื่นมาคุยกันก่อนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 12-12-2013 02:38:50

 :ling1: ตื่นมาคุยกันก่อนสิเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 12-12-2013 02:40:49

...กรำ... เมตเอ๊ย จะฮาไปไหน  :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-12-2013 02:47:16

สงสารดีหรรษาดีไหม  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 12-12-2013 02:58:40

ค้างกว่า หรรษา อีก นี่บอกเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-12-2013 03:06:58

ไม่ค้างแค่หรรษาหรอก คนอ่านก็ค้างกันเป็นแถวเป็นแนว บอกได้เลย!  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 12-12-2013 03:11:11

หรรษา ค้าง คนอ่านก็ค้างคะ ฮ่าๆๆๆๆ

เมตตาน่ารักอะ โถๆๆ ขาช้ำหมดเลย ต้องให้หรรษาช่วยปลอบแล้วละ แต่อย่าเพิ่งหลับไปก่อนเซ่ๆๆๆๆ

รออ่านตอนต่อไปคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: numberll ที่ 12-12-2013 03:12:00

 :ling1:  ค้าง แทน หรรษา อยากอ่านต่ออ่า  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 12-12-2013 03:13:36

ค้างพอกันอะหรรษา
นี่ก็เมา พึ่งกลับจากเที่ยวเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 12-12-2013 04:17:58

ไม่ใช่แค่หรรษานะที่ค้าง แต่คนอ่านก้ค้างเหมือนกันค่าาา มากด้วยยยยยย :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 12-12-2013 04:24:20

หรรษา ดีใจด้วย นายไม่ได้ค้างอยู่คนเดียว :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 12-12-2013 04:59:24

เมตตาตื่นมาเดี๋ยวนี้นะ
ไม่ใช่แค่หรรษานะที่ค้าง
 :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-12-2013 05:11:50

น้องเมตอยากมีเมีย 555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 12-12-2013 05:14:17

มีอะไรให้ surprise ได้ตลอดเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-12-2013 06:01:32

เมตชิ่งหลับซะงั้น



ค้างเลยงานนี้



ปอนางน่าจะดีนะเนี่ย




เอ็นดูน้องเมตด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 12-12-2013 06:06:41

 :z1: :hao6: ค้างไว้ก่อนนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 12-12-2013 06:20:33

ตบเข่าฉาด!!!
ทำเจ้ค้างนะ หนูเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 12-12-2013 07:10:28

มีคนค้างเป็นเพื่อนแกเต็มเลยหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 12-12-2013 07:15:10

เมตปล่อยระเบิดแล้วหนีอะ 5555 :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 12-12-2013 07:54:46

เมตตื่นมาก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 12-12-2013 08:33:41

ค้างกันทั่วหน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 12-12-2013 08:45:05

 :ling1:   หนูเมตก็ช่างยั่วววว 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 12-12-2013 08:48:42

น้องเมตน่าร้ากกกกก :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 12-12-2013 08:56:57

ฮะๆๆๆ หนูเมตหลุดอีกแล้ว แถมทำหรรษาค้างซะงั้น

แต่ปอแลดูเป็นคนดีนะ

รอตอนหน้าจ้า :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-12-2013 09:07:02

เรื่องมันก้อมาดี มีสาระนะตอนต้นอ่ะ

แต่จบหักมุมที่เมต ทู้ก~~~~!!!!ที จะมึนไปไหนนะนู๋ 55555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 12-12-2013 09:15:38

ค้างมากกกกกกกกกก.  บ่องตง :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: mintny ที่ 12-12-2013 09:18:42

ค้างตามหรรษามาติดๆเลยค่า
แต่เมตน่ารักมากจริงๆ 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 12-12-2013 09:25:31

น้องเมต มาจีบสาวได้ไงจ้ะเนี่ย แหม่ เพิ่งตกลงเป็นแฟนกับหรรษาไปหมาด ๆ เองนะ
โลกก็ช่างแสนกลม นางฟ้าที่จีบดันเป็นแฟนเก่าหรรษาซะอีก แต่ปอดูเป็นคนดีกว่า ยัยแอนสุดด้าน เยอะเลย
สะใจที่ด่ายัยแอนเป็นเหาฉลามจริงจริ๊ง ได้ใจที่สุดจ้ะปอ  o13 ตอนเป็นแฟนกับหรรษา
ก็คงโดนยัยแอนตามรังควาญอย่างนี้เหมือนกันสินะ อยู่ที่หรรษาเนี่ยแหละ เมื่อไหร่จะเลิกเห็นใจยัยนั่นซะที
ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้รักยัยนั่นแล้ว มั่นใจว่ายังไงก็ไม่มีทางกลับไปหายัยนั่นอีก ก็ทำให้เมตตามั่นใจหน่อยเหอะ
ใครเจออย่างน้องเมต ไม่คิดมากก็ให้มันรู้ไปสิ จะชัดเจนก็ชัดเจนให้มันสุด ๆ เพื่อน้องเมตทีนะหรรษา
ปอ น่าจะเป็นพี่สาว เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้น้องเมตได้เลยนะเนี่ย ท่าทางเอ็นดูน้องเมตน่าดู ถูกชะตาซะด้วย
หรรษา ก็ยังไม่รู้ตัวซะทีนะ แต่การแสดงออก มันคือหลงรักน้องเมตของเราแล้วนะ รู้รึเปล่า
ทั้งคิดถึงน้องเมตจนทนไม่ไหวต้องมาตามหา แล้วที่จูบพรหมขาน้องเมตอีก คนไม่รักกันทำให้ได้ขนาดนี้เหรอจ้ะ
แต่น้องเมตนี่ เมาทีไรน่าเป็นห่วงตลอด ๆ จริง ๆ ถ้าไม่เจอหรรษา โดนใครหิ้วไปจะทำไงเนี่ย
เพราะงั้นนะหรรษา อย่าให้น้องเมตห่างตัวเป็นดีที่สุดนะจ้ะ แหม่ แต่เมาครั้งนี้ ไม่มี...เนอะ  :hao6:
เอาเหอะ  ๆ ยังไงก็อยู่คอนโดปอ มันก็อะไร ๆ กันเต็มที่ไม่ได้อยู่แล้ว เดี๋ยวค่อยไปต่อที่้บ้านก็ได้เนอะ หรรษา :z1:
น้องเมตน่ารักจริง ๆ เล้ย หรรษารู้ใจตัวเองเร็ว ๆ ซะทีน้า ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 12-12-2013 09:33:30

อารมณ์เดียวกับหรรษา..ค้างงงงงง :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 12-12-2013 09:48:49

 :katai1:ค้างค่ะ ค้างมากมาย หรรษาค้างไร ไม่รู้แล้ว แต่ข้าพเจ้าค้างงงงงงง :ling2: ต่อยกันม่น้องเมต ปล่อยให้ค้างบ่อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 12-12-2013 09:58:44

เมตแมร่งฮา

จีบสาวได้เสี่ยวมากก 555555

:กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 12-12-2013 10:05:25

ฮาได้อีกนะเมต
เชื่อเขาเรยยย :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-12-2013 10:08:31

55555 ค้างงง กันทั่วหน้า

ปอดีนะเนี่ย สงสัยยัยเหาฉลามทำไว้เยอะ เกลียดฝังหุ่นเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 12-12-2013 10:23:28

เมตตตต ตื่นมาก่อนนนนนนน
ค้างด้วยคนนนนน  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-12-2013 10:50:06

แฟนเก่าหรรษาคนนี้ ดีกว่าอิชะนีแอนเยอะจ้าาาาา
เมตตาน่ารักอีกแล้ววววว  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 12-12-2013 11:00:41

ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าเมตเป็นคนน่ารัก
ดูเหมือนอ่อนๆ แต่จริงๆ  แล้วดื้อเอาการ  จะเรียกว่ามุ่งมั่น หรือรั้นดีล่ะ
แต่ทำทั้งที่ตัวเองเจ็บเพราะมีจุดมุ่งหมาย คือหรรษาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
จะได้เดินเคียงข้างกันได้ แต่ไอ้หน้าแข้งช้ำเืลือดนี่ปนสยองจริง ๆ นะ

หรรษา ผู้ชายที่ตอนแรกเหมือนเฉยชา แต่กลับมีอะไรน่าสนใจมากมาย
ตอนแรกเอะใจที่รีบไปดูแลแอน นึกว่ายังรัก ยังไม่ลืมเขา
แต่อ่านไปแล้วกลับรู้สึกว่าเมตตาเป็นผู้ชายใจดี อ่อนโยนในแบบของตัวเอง
และดูพึ่งพาได้เพราะดูเป็นผู้ใหญ่พอควรเลย 

น้องเมต เมาแล้วเรื้อนไม่พอ หนนี้คิดจีบสาว
แปลกใจตั้งแต่ชื่อเพอซี่แล้วว่าต้องไม่ใช่สาวแท้
ทั้งยังสวยหยาดเยิ้ม และหยอกเมตเหมือนหยอกเด็กน้อยจริงๆ
แอบลุ้นว่าถ้าสอยกันไป น้องเมตจะโดนกินหรือเปล่า
แต่พระเอกก็มาทัน (ชอบจริง ๆ เลย) มาปุ๊บด่าเมียโคตรจะแมนปั๊บ 5555
แอบอ่านเจอด้วยว่าหรรษาก็คิดถึงเมต และเป็นห่วงมากถึงได้รีบมาตามหา
เราว่า นอกจากเมต จะ "รัก" หรรษาไปแล้ว หรรษาเอง ก็น่าจะ "รัก" เมตไปแล้ว ไม่มากก็น้อย

ปล. นั่งเหยียดขาแต่คล้องคอ พูดถึงประสบการณ์วันเมาๆ  ....คือเหมือนชวน ยั่ว ยังไงก็ไม่รู้อ่ะเมต
ปล. หรรษาก็คิดงั้นใช่หรือเปล่า.....  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 12-12-2013 11:03:40

ปอน่ารักอ่ะ ดูใจดีจัง  :ling1:
ว่าแต่......ที่เมตพูดน่ะ หมายความว่าง้ายยยยยย โอยอยากรู้
มาต่อไวๆน้าาาา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: akai_pikari ที่ 12-12-2013 11:15:30

โอ้ยยย วิ่งมาสครีม ค้างเป็นเพื่อนหรรษาค่ะ ....... ค้างคามาก!!

แต่ตอนนี้สะใจจริงๆ ปอด่าแอนได้ตรงใจมากค่ะ แบบว่า ยัยเหาฉลาม จริงๆแล้วน่าจะเป็นเห็บหมัดมากกว่านะคะ เพราะเกาะแล้วดูดเลือดอย่างเดียวไม่ทำประโยชน์ใดๆ (อิอิ อินไปนิสสสส)

ปลุกน้องเมตเถอะค่ะ หรรษาและแม่ยกค้างงงงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 12-12-2013 11:25:14

ชอบเรื่องนี้จัง
ชอบบรรยากาศระหว่างสองคนนี้
น่ารักดี ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 12-12-2013 11:45:23

อย่าว่าแต่หรรษาค้างเลยครับ คนอ่านก็ค้างตาม ตัดฉับแบบนี้ เอามีดมาจี้กันเลยดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 12-12-2013 12:17:14

ค้างไปพร้อมๆ กับหรรษา    :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-12-2013 12:27:04

 :katai5:

หรรษาค้าง  คนอ่านก็ค้างอ่ะ

เมตตาร้อนแรงเสมอๆ   :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 12-12-2013 12:52:14

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 12-12-2013 13:30:46

0.0*** หน้าเรากะหน้าหรรษาคงมิต่างกัน. 555555 เมตน้อเมต  :hao3: พูดจาชวนให้โดนลักหลับซะจริงๆ

เมตอยากลองมีเมีย ทำเอาทุกคนเพลีย :z2: 555

ต่างคนต่างคิดถึงกันเนอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 12-12-2013 13:58:53

ไม่ใช่แค่หรรษาที่ค้างหรอก เราก็ค้างเหมือนกัน 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 12-12-2013 14:10:54

มาค้างเป็นเพื่อนหรรษาอีกคน  :mew2:

 :L2: :pig4: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 12-12-2013 14:25:48

555 ค้างทั้งหรรษาและคนอ่าน กร๊ากกก
ถ้าหรรษาไม่มานี่  เมตคงไปกับปอ
แล้วเพื่อนๆนี่ไม่ช่วยดูเล๊ยยย  แต่จะโทษใครได้  ต้องโทษเมตตาเอง 555
จัดหนักเลยหรรษา  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: หยกกลม ที่ 12-12-2013 14:26:31

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 12-12-2013 15:32:55

ฮาจริงๆอ่ะ... มุมมองและทัศนติของเมตตา ทำให้เรารู้สึกสนุกแล้วก็ตื่นเต้นตลอดๆ เพราะคาดเดาไม่ได้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฮ๋าๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Meen_Emp ที่ 12-12-2013 15:55:34

เราเข้าใจนายนะหรรษา เราก็ค้าง :ling1: เมตเมาแล้วเรื้อนว่ะ  แต่น่ารัก  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 12-12-2013 16:34:24

น่ารักเกินไปแล้วเมต !
ชอบเมตชอบหรรษา ชอบปอด้วย
ย๊ะะะะ ฉันเกลียดนังแอน
หรรษา เอานางออกไปเถอะะะะ ;___;

ชอบๆๆๆๆ
 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-12-2013 18:00:18

ไม่ใช่หรรษาคนเดียวหรอกที่ค้าง
คนอ่านอย่างเราๆก็ค้างเติ่งกันไปหมดแล้ววววววววววเหมือนกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 12-12-2013 18:22:46

อย่าว่าแต่หรรษาค้างเลย  คนอ่านก็ค้างเหมือนกันอ่ะ. อ๊ากกกก

จับเมตเขย่าๆให้ตื่นเดี๋ยวนี้เลย  แงแง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 12-12-2013 18:34:46

เมตทำไมทำแบบนี้ ตื่นมาคุยกับหรรษาต่อก่อนนนนนนนนนนน  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 12-12-2013 18:50:08

นิยายของคุณ TRomance  จะมีผู้หญิงสองคนมายุ่งกับพระเอก จะมีคนหนึ่งที่นิสัยดี กับ อีกคนหนึ่งที่นิสัยแย่

ส่วนนายเอกไม่ค่อยมีผู้ชายเข้ามาวอแวมาก ใช้คำว่าแทบไม่มีเลย แต่กับพระเอกจะฮอตมากกกกกกกก มีมาให้นายเอกรู้ใจตัวเองอ้ะ


เท่าที่อ่านมาหลายเรื่อง จึงสรุปได้ดังนี้
 :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 12-12-2013 18:55:52

เฮ้ยๆๆๆ เมตมาทำให้อยากแล้วจากไปนิหว่าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 12-12-2013 19:07:07

แหนะๆ มียั่วหรรษาเล็กๆนะน้องเมต
หรรษาจ๋าลักหลับน้องเมตเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 12-12-2013 19:23:19

^
^
^
^
^ จิ้มทะลุถึงข้างบน อย่าว่าแต่หรรษาค้างเลย เรากะค้างเหอะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 12-12-2013 19:50:47

นอกจากหรรษาจะค้างแล้ว คนอ่านค้างยิ่งกว่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 12-12-2013 20:16:19

ค้างอ่ะ   มาเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 12-12-2013 20:25:27

น้องเมตทำให้ทุกคนค้างงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 12-12-2013 20:35:39

ตัดฉับ!!!
เห้ยใครปิดไฟ ฮือออ
ค้างงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 12-12-2013 21:03:02

ค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 12-12-2013 21:07:57

ค้างงงงงงง :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Panny ที่ 12-12-2013 21:28:02

เมตน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ เพิ่งตามอ่านค่า
ฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนประจำเช่นเคย อิอิ บวกๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 12-12-2013 21:35:32

ทำไมเรารู้สึกว่าหรรษาน่ารัก :-[

เริ่มรักกันมากขึ้นแล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 12-12-2013 21:40:44

เมตตื่นๆๆๆๆ ค้างตามหรรษาเเล้ว :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-12-2013 21:47:47

โอ๊ยยยย อย่าว่าแต่หรรษาค้างค่ะ คนอ่านก็โคตรจะค้างงงงงง กรี๊ดดดดดด  :katai1:
มันยาวค่ะ แต่มันก็ยังไม่จุใจ อยากอ่านทุกวันเลยอ๊า

น้องเมตไปเรียนต่อยมวย โอย พี่สงสารหนูจริง มันไม่เหมาะกับหนูอ่ะค่ะลูก พี่ว่าไปฝึกพวกวิ่งเร็วดีกว่ามั้ยอ่ะ
จะได้หนีทัน จะไปเตะต่อยกับใครได้ตัวเล็ก ๆ บาง ๆ หน้าหวาน หรรษาหายไปหลายวันน้า ปล่อยน้องเมตไปร่าเริง
ฮาตรงที่ไปจีบแฟนเก่าหรรษานี่แหละ แต่คู่นี้เป็นกัลยาณมิตรที่ดีจริง ๆ ต่างจากนางแอน สัมภเวสีชัดๆ
หรรษาน่ารักจัง ไปตามแฟน และคิดถูกแล้ว เพราะพอเมตจะเมา เมตก็เมาเลย กร๊ากกกกกกกกกกกก จริงที่สุด
ชอบตรงหรรษาชัดเจนกับเรื่องเมต บอกกับใคร ๆ ว่าเป็นแฟน ชอบผู้ชายแบบนี้อ๊า คุณค่าที่น้องเมตคู่ควรค่ะ
ตอนจูบให้หายเจ็บแบบๆๆๆๆ ว่า เธอรักเค้าแล้วอ่ะหรรษา ดูแลห่วงใยซะขนาดนี้ เสียงเขียวตอนเค้าว่าจะมีเมียอีก
น้องเมตตื่นมาป่วนชัด ๆ เอาแขนคล้องคอ โอ๊ย อ้อนมาก จับปล้ำให้สมอยากเลยหรรษา 555
ฮาน้องเมตขาแชลแนลวีมากจ้า คิดได้ไงคะคนเขียน

ขอบคุณค่า  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 12-12-2013 22:43:46

เฮ้ย ไอ้น้องเมตตื่นมาคุยให้รู้เรื่องก่อน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 12-12-2013 22:53:02

คนอ่านค้างพอๆกับหรรษาเลยค่ะตอนนี้
เมตน่ารักมากกก เมาแล้วอ้อนเค้าไปทั่วเลย
เราว่าหรรษาไม่ทนแน่นอนค่ะ หวงซะจนต้องไปตามมาขนาดนี้แล้ว  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 12-12-2013 22:56:56

อยากอ่านต่อ ค้างเหมือนหรรษาเลย :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: viper7123 ที่ 12-12-2013 23:20:36

ขอบคุณครับ  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-12-2013 23:21:18

ลักหลับดีมั๊ยเนี่ยย

เมตจะรู้ตัวบ้างมั๊ยว่าพฤติกรรมมันโคตรยั่ว ตลอด ตลอด

กลุ้มใจแทนหรรษา 55555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: lampp ที่ 12-12-2013 23:44:03

ชัานนนนก้อค้างงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 12-12-2013 23:47:00

ระหว่างเธอกับฉัน ใครจะค้างกว่ากันจ้พ หรรษา T T
 :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 13-12-2013 00:50:24

ค้างตามหรรษาไปติดๆ :a5:

เมต...จะน่ารักเกินไปล่ะ

เสี่ยวก็น่ารักอ่า  :impress2:

ปอนางน่ารักนะ ไม่เหมือนแอน เหมือนสัมภเวสีจริงๆ(ไม่รู้เขียนถูกป่าว) o16

รอตอนต่อไปคร่า :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 13-12-2013 01:39:51

เมตเมาที่ไรได้เรื่องตลอดเลยอะ
ดังนั้นถ้าอยากมีเรื่อง น้องเมต จงเมาซะ ฮ่าๆ
ตอนนี้หรรษน่ารักขึ้นอีกแระ เป็น ผชที่เท่อ่า ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 13-12-2013 03:04:13

น้องเมตมันน่ารักจริงๆ  :ling1:

ชอบปอจัง เป็นแฟนเก่าที่นิสัยดีอ่ะ ต่างจากแอนลิบลับเลย แอนเหาฉลาม  :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: TopFee ที่ 13-12-2013 03:25:44

โอ้วแซบอ่ะน้องเมต ฮ่าๆๆๆ ค้างเหมือนพี่หรรษาอ่ะ 55555+

+เป็ด ให้ในความแซบของน้องเมต ฮ่าๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 13-12-2013 03:31:03

กระสอบทรายแกว่งไปมาไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือรู้เจ็ปปวด // เจ็บปวด
ตอนนั้นหรราาอาจจะเป็นเด็ก // หรรษา

โถ่ค้างเลยล่ะสิหรรษา เมตตากลับมาคุยต่อก่อนนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 13-12-2013 05:37:47

นังเมตข้าค้างนะ ตื่นมาคุยกันก่อนนนนนนน :angry2: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 13-12-2013 10:40:12

เมตเอ๊ย ทำหรรษาหึงแล้วยังทำหรรษาค้างอีก 5555+

ไหวไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 13-12-2013 11:44:02

 :m20:  :m20: :m20: เมตหน่อเมต ทำหรรษาค้างเลย  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 13-12-2013 13:23:19

ค้างกว่าหรรษาอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 13-12-2013 14:01:57

สนุกอ่ะ น่ารักดี
TRomance แต่งสนุกทุกเรื่องเลย ชอบๆ

มาต่ออีกไวๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 13-12-2013 14:59:54

เราจะค้างไปกับนาย เฮ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 13-12-2013 17:01:00

โอ้ยยยย ค้างจิงอะหรรษา
เมตตา งี้เค้าเรียกว่า ยั่วให้อยากแล้วจากไปนะลูก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 13-12-2013 17:11:32

ป๊าดดดดดดด แหม่....
ตัดบทได้ดีค่ะ ค้างกันถ้วนหน้า
เมตมันพาหรรษาคิดไปไหนๆๆ แล้วมันก็สับสวิตช์ตัวเองซะฉับ! อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 14-12-2013 15:11:32

ค้างไปกับหรรษา 555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-12-2013 15:49:10

เมตๆๆ อย่าเพิ่งหลับ
พี่อยากฟังต่อ >.<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 15-12-2013 00:38:41

ค้างงงงงงง ทั้งคนอ่าน และหรรษา ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 15-12-2013 04:41:00

เมตตต นางน่ารักอะโอ้ย หรรษาก็สุดยอดดสุภาพบุรุษจุทาเทพสุดๆโอ้ย มันจะละลายละซี้  :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 15-12-2013 09:10:56

โอ๊ย   ฮาคู่นี้ :laugh3:
ทำไมรู้สึกว่า หรรษามันน่ารักขึ้นทุกวันอ่ะ  :m18:
เอ๊ะ ยังไง 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 15-12-2013 13:55:26

กรี๊ดดดดดดด∞ เมตน่ารักมากอ่ะ ทุ่มเทแบบซื่อๆงี้... แบบนี้หรรษาจะไม่หลงยังไงไหว เนอะ!  :กอด1:

ตอนนี้ตกหล่นรึป่าวคะเนี่ย เหมือนยังไม่จบตอนไงก็ไม่รุอ่ะ ค้างงงงงงงงงงงงงง  :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: chiroyuki ที่ 15-12-2013 15:16:02

 :z3: เมตตตต ตื่นๆๆๆๆ อย่าหลับนะชั้นค้างงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 15-12-2013 16:12:41

เมตตาน่ารักดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 15-12-2013 16:18:52

กรี๊ด หรรษาพาค้าง  :ling1: :z3:
ปล. ไม่ได้เข้ามาอ่านพักเดียวเอง พี่ตูนแต่งไปไกลม๊วก  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 15-12-2013 17:42:46

น้องเมตน่ารักมากกกกกกก..ถ้าหรรษาดุให้น้อยกว่านี้หน่อยจะดีมากเลย

หรรษามาอยู่ด้วยแล้วก็ไม่ต้องเรียนชกมวยต่อได้มั้ย

ดูเจ็บทั้งตัวเลยน่าสงสาร.. T_T

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 15-12-2013 21:13:39

อิชั้นก็ค้างค่ะเฮีย :katai4:
เฮียอ่ะ แม่งว่ะ เมื่อไหร่จะชัดเจนสักทีวะ ยังไม่ต้องชัดเจนกับความรู้สึกที่มีต่อเมตก็ได้ แต่ความรู้สึกและการกระทำที่มีต่อแอนอ่ะ ขอเอาแน่ๆชัดๆไปเลย ทำแบบนี้เฮียเองก็ไม่หมดปัญหา เมตก็ค้างคา เอาให้แน่ๆไปเลยดิวะ :เฮ้อ:
แล้วนี่ถามจริง จะมีป้อจายมาจีบน้องเมตบ้างมั้ยคะเนี่ย wantสุดๆเลยอยากจะบอก :m26:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: mikaza ที่ 15-12-2013 23:24:48

อย่าว่าแต่หรรษาที่ค้าง >คนอ่านก็ค้างเหมื่อนกัน!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 11 P.25 [2013-12-12]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 16-12-2013 00:29:55

ไอ่เมตว้อยยยยยยยยย. ตื่นมาคุยกันก๊อนนนนนนน  :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.28 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 17-12-2013 01:52:44

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 12

ผมเมา...ความเมาทำให้เราฝัน
ในความฝันนั้นมันเหมือนจริงจนเคลิ้ม
ตอนที่ยังกึ่งมีสติและเพิ่งเริ่มเข้าสู่ห้วงแห่งความเมาใหม่ๆ ผมลืมไปซะสนิทใจเลยว่ากำลังบาดเจ็บอยู่จากโครงการเพิ่มความแมนให้ตัวเอง
แต่พอเมาเต็มคราบแล้ว ผมโคตรปวดแปลบตามเนื้อตัวจนเหมือนมันจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆซะให้ได้ แอลกอฮอลล์ทำให้ความบอบช้ำภายในตัวกลายเป็นความเจ็บปวดที่ชัดเจน
สิ่งเดียวที่ดูเหมือนมันจะทำให้ความเจ็บปวดบรรเทาเบาบางลงก็คือการแตะต้องอย่างนุ่มนวลทนุถนอม มันทำให้ผมดื่มด่ำและลุ่มหลงกับรสสัมผัสนั้น แม้บางครั้งความซ่านกระสันของมันจะทำให้ผมทรมานจนอยากจะต่อต้าน แต่ในความต้องการลึกๆอยากให้รสสัมผัสนั่นทำซ้ำแบบนั้นไปนานๆ
มันเป็นความอบอุ่นวาบหวามเป็นครั้งแรกในชีวิตหนุ่ม มันเป็นรสสัมผัสที่รับรู้ได้ว่าไม่ใช่ความใคร่แต่มันจะต้องมาจากความรู้สึกอะไรสักอย่าง อาจจะเป็นความห่วงใยของใครคนนั้น
ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเพ้อๆ
ที่นี่ไม่ใช่บ้านของใครไม่ว่าจะเป็นบ้านผมหรือบ้านหรรษา ไม่ใช่อพาร์ทเม้นต์ที่มันเช่าอยู่ ไม่ใช่โรงแรม เพราะโรงแรมคงไม่มีเสียงหัวเราะใสๆมาจากบุคคลที่สามเป็นแน่
แต่พอเห็นคนๆนั้นชัดๆแล้วก็พอจะรู้ว่านี่คือห้องใคร
ผมรีบหลบหน้าเข้ามาทำใจในห้องอีกครั้ง สูดหายใจเข้าปอดลึกแล้วปล่อยมันออกมาแบบหนักหน่วงและยาวนาน
ถามตัวเองกับอากาศว่า ‘กูจะทำหน้ายังไงวะ’
คนหนึ่งก็เป็นสามีทางพฤตินัยและเป็นแฟนในที่สาธารณะ
ส่วนอีกคน....เธอคือนางฟ้าที่ผมพร่ำเพ้อเข้าไปจีบเมื่อคืนที่ผ่านมา
นางฟ้าของผมคือเมียเก่าของหรรษา
ไอ้ห่านี่แม่งเกิดมาเป็นเจ้ากรรมนายเวรผมแบบเจาะจงกันมาตั้งแต่นรกเลยสินะ ถึงได้ลงล็อคกันแบบไม่ผิดฝาผิดตัวอย่างนี้
ผมค่อยๆแง้มประตูออกไปอีกครั้ง ค่อยๆเอาส่วนข้างๆของลำตัวยื่นออกไปในที่ที่สองคนนั้นนั่งคุยกันอยู่ พยายามถ่วงเวลาให้นานเท่านาน
แต่มันจะยื้อได้สักแค่ไหนกันเชียว?
ผมโกรธตัวเองที่ทำเป็นขี้ขลาดตาขาวเลยพรวดพราดออกมาจนหรรษากับเพอชี่หันมามองแบบงงๆ เอียงคอมองราวกับจะให้แน่ใจว่าผมไม่ได้เมาค้างหรือละเมอ
“ตื่นแล้วเหรอ” เพอชี่เป็นคนเปิดปากถาม ส่วนหรรษานั่งไขว่ห้างมองผมหน้านิ่ง หนวดเครามันเขียวครึ้มและหนากว่าเดิมจนเหมือนคนป่า
ก่อนมานี่ มันหนีไปรับจ๊อบวางระเบิดที่ใต้มาเปล่าวะ ลุคให้มากๆ ผมหลบตาที่เห็นมันจ้องมาแบบดุๆ
คือมันอยากให้ผมตอบคำถามเมียเก่ามันอะนะ แต่ว่าผมมัวแต่กลัวมันอยู่ไง เลยแยกแยะความสำคัญก่อนหลังของอะไรไม่ได้
แต่การที่กูเดินออกมาจากห้องได้ไกลขนาดนี้ ยังต้องถามอีกเหรอว่าตื่นแล้วหรือยัง
“ตื่นแล้วครับ” ผมตอบ ยิ้มให้เพอชี่ไปทีนึง
เพอชี่ยิ้มรับได้อ่อนโยนมาก มากจนใจจะละลาย มันมีความอบอุ่นแอบแฝงอยู่ในรอยยิ้มนั้น มีความเป็นมิตรและดูเธอเอ็นดูผม
แต่ถ้าเธอเอ็นดูผมนี่มันทำให้ผมรู้สึกไม่แมนเลยนะ
ผมเลยยิ้มเจื่อนๆให้ แบบว่าความมั่นใจในตัวเองหายไปหมดเลย
“กินอะไรรองท้องก่อนสิเมต มีโจ๊ก มีน้ำเต้าหู้ มีปาท่องโก๋ด้วยนะเลือกเอาเลย ตามสบายนะ อร่อยทุกอย่างเลยเพอชี่เลือกมาแล้ว”
ผมพยักหน้ารับยิ้มๆ ไม่มีหรอกนะที่ผมจะเกรงใจแล้วไม่กล้ากินอะไรสักอย่าง แต่สำหรับเมตตาแล้ว ผมรื้อหมดทุกถุงที่วางอยู่บนโต๊ะกินข้าว หยิบปาท่องโก๋เข้าปากชิม มันอร่อยนะ เนื้อแป้งนิ่ม รสชาติโอเคไม่มีกลิ่นน้ำมันค้างคืนให้รู้สึกหืน แต่น้ำมันก็ทำให้ผมเลี่ยนจนผะอืดผะอม ความอยากอาหารลดลงแบบทิ้งด่ิงลงเหวเลย
ผมทำหน้าปุเลี่ยนๆจนเพอชี่ต้องลุกจากโซฟาเข้ามาหา
“เมาค้างแน่เลย เป็นงี้แหละ ค่อยๆกินนะเดี๋ยวก็ดีขึ้น”
เธอตบหลังผมเบาๆอย่างปลอบใจ ผมได้แต่พยักหน้ารับแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูก มันไม่ได้อยากจะยัดเอาอะไรลงท้องแล้วตอนนี้ แต่พอมองหน้าเพอชี่ที่เหมือนจะลุ้นๆผมอยู่ก็เลยลองหยิบถุงน้ำเต้าหู้ที่ไม่มีเครื่องมาเทใส่แก้ว เพอชี่ช่วยเอาโจ๊กที่อยู่ใกล้มือเธอมากกว่าผมใส่ชามให้
ส่วนหรรษาไม่ทำห่าอะไรเลย ไม่พูดไม่จา นั่งอยู่ที่เดิมทั้งๆที่ก่อนผมออกมาจากห้องผมได้ยินเสียงหัวเราะของมันดังลั่นห้อง นึกว่ามันอารมณ์ดีแล้วซะอีก แล้วไม่รู้แม่งโกรธอะไรผม ผมเองก็จำไม่ได้ว่าเมื่อคืนเมาแล้วเรื้อนอะไรไปบ้าง กะว่าจะไม่กินให้เมาหรอก แต่ผมก็มั่นใจในตัวเองเกินไป ยังมือใหม่อยู่เลยคอนโทรลตัวเองไม่ได้อย่างที่ต้องการ
“ขาช้ำน่ากลัวมากเลยเมต ไปทำอะไรมาอะ”
เพอชี่มองขาทั้งสองข้างของผมแล้วทำหน้าสยอง จริงๆแล้วขาผมมันก็น่ากลัวจริงๆแหละ มันถูกกระแทกซ้ำๆกันเลยช้ำหนักขนาดนี้ แต่นี่มันทุเลาลงบ้างแล้วนะ ไม่งั้นมันจะช้ำแดงไปทั้งขา แต่ขาข้างขวาข้างที่ถนัดจะช้ำเยอะหน่อย
“ซ้อมมวยครับ”
ทำไมเวลาไม่เมานี่ผมดูหงอยเหงาและหงอๆจังเลยวะ
ฮึ่ย!! ขัดใจกับตัวเองจัง
“ฮะ ซ้อมมวยเนี่ยนะ จะไปต่อยกับใคร”
เพอชี่หัวเราะขำ ผมเองก็รู้แหละว่ามันไม่ได้เหมาะกับบุคลิคอย่างผมหรอกไอ้ต่อยมวยเนี่ย แต่ทำไงได้อะ!!
“ไว้เอาตัวรอดเวลาไปเจออริกับหรรษาครับ”
คราวนี้เพอชี่หัวเราะปากกว้างเลย ส่วนหรรษามันก็ทำหน้านิ่งๆแบบเดิม ไม่หือไม่อือไม่พูดอะไร เป็นใบ้ชั่วขณะ
“ต่อยไอ้พวกนักเรียนนักเลงมือเปล่าอะนะเมต สองมือเปล่าจะรับมือกับมีดกับปืนได้ไง”
“กะว่าจะฝึกป้องกันตัวเองก่อนแล้วค่อยฝึกต่อสู้น่ะ เพิ่งเริ่มได้อาทิตย์เดียวเอง”
ผมบอกเสียงอ่อย เอาช้อนคนโจ๊กในชามตรงหน้าไปมาอย่างทำใจ ถ้าไม่ติดว่าเพอชี่เป็นคนแกะแล้วยื่นมาให้ตรงหน้านะ ผมจะไม่แตะอะไรที่เละๆเหมือนอ้วกอย่างโจ๊กนี่เลย ยิ่งตอนที่ไข่แดงแตกนะ กลิ่นคาวเตะจมูกจนของที่ยังตกค้างอยู่แล่นขึ้นมาต่อแถวกันที่คอหอย
พอยกช้อนขึ้นจะจ่อเข้าปาก กลั้นหายใจแล้วด้วยแต่หรรษาแม่งเดินมาตีป๊าบเข้าให้
คือผมไม่ถนัดละครใบ้ไง เลยไม่รู้ว่าแม่งจะสื่อสารอะไร
มันยื่นแก้วน้ำส้มเย็นจัดมาให้ผม
“กินนี่ก่อน เดี๋ยวอ้วก”
ปลื้มปริ่มน้ำตาจะไหล หรรษาพูดได้แล้วเว้ย
ผมกรอกน้ำส้มที่เย็นจัดเข้าปากตั้งใจว่าจะพบกับความสดชื่นแต่ไม่รู้ว่านี่คือส้มหรือมะนาวพันธุ์ใหม่กันแน่ เพราะมันเปรี้ยวมาก เปรี้ยวข้ามจากความสดชื่นจนดีดเป็นม้าเลย
ถ้าเป็นกระทิงนี่ไล่ขวิดหรรษาไส้ไหลไปแล้วนะเนี่ย
“ต่อไปก็กินโจ๊กได้แล้ว”
“กูไม่กงไม่กินแล้วเหี้ย แกล้งกู นิสัย”
คือผมเหมือนเด็กที่งอแงขี้โวยวายมากเลยนะ เหมือนเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง แต่ไม่รู้สิ มันเหมือนกับว่าผมคาดหวัง พอไม่สมดั่งหวังแล้วก็แสดงออกด้วยการโวยวาย
ผมคิดว่าที่มันเอาน้ำส้มให้เพราะมันเป็นห่วงแล้วก็ดูแล แต่ผมคิดผิด อันที่จริงผมก็เข้าข้างตัวเองเกินไป คนอย่างหรรษาน่ะเหรอจะทำอะไรแบบนั้น
พอผิดหวังแล้วก็รู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวสักพัก อยากสงบจิตใจตัวเองให้เป็นเมตตาคนเดิม ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมกำลังถูกครอบงำด้วยอะไรสักอย่าง
ผมขอตัวไปอาบน้ำแล้วเดินจากมาเงียบๆ
พอน้ำไหลแล้วผมก็ร้องไห้ออกมา แม้แต่อยู่กับตัวเองผมยังไม่อยากจะเสียฟอร์มเลย
ผมพาลคิดไปว่าตอนนี้ผมทำอะไรอยู่วะ
มูลเหตุจำเป็นที่ต้องอยู่แบบนี้มันคืออะไร
มันไม่มีความจำเป็นที่ผมกับหรรษาจะต้องมาคบกัน
ถ้ามองอย่างเป็นกลาง ไม่เอาความรู้สึกของตัวเองมาเกี่ยว
ผมว่าหรรษาควรมีอิสระอย่างที่มันเคยมีนะ
ผมจะคุยเรื่องนี้กับแม่เอง ให้ได้กลับถึงบ้านก่อนเถอะ
เสียงทุบประตูรัวๆทำให้ผมลนลานปิดน้ำจากฝักบัวแล้วเอาผ้ามาพันตัวไว้ลวกๆ แต่พอนึกได้ว่ามีเพอชี่อยู่อีกคนแบบนี้ก็ตัดสินใจใส่เสื้อผ้าทั้งๆที่ยังไม่ได้เช็ดตัว
“เป็นเหี้ยอะไร เข้ามาทำไมตั้งนาน”
หรรษาตะคอกใส่ผม กระชากแขนแล้วหมุนตัวผมไปมาเหมือนสำรวจอะไรอย่างที่มันชอบทำเป็นประจำ ผมไม่ต่อต้านขัดขืน ยืนนิ่งๆจนกว่ามันจะคลายมือมันออก
เจ็บฉิบหายเลย หรรษาแรงเยอะมาก ผมกัดปากจนเลือดคาวคลุ้งไปหมด อยากจะด่ามันกลับแต่ไม่รู้จะด่าอะไร
ทำไมมันยอมเป็นแฟนกับผมแล้วยังปั่นหัวผมวะ หรือว่าต้องการให้ผมกับแม่ตายใจจะได้ไม่เรียกร้องอะไรให้มันรำคาญ
“อาบน้ำเฉยๆ เผื่อจะกลับบ้านจะได้ไม่เสียเวลาอาบอีก”
ผมพยายามรักษามารยาทเพราะเกรงใจเพอชี่ที่มองผมกับหรรษาแบบตื่นๆ
“อาบน้ำอะไรกูได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นยาวเลย ไม่เห็นเหมือนเสียงคนกำลังอาบน้ำ”
นี่มันสังเกตหรือว่ามันจับผิดจะหาเรื่องผมวะ
“กูจะไปรู้เหรอ ว่าอาบน้ำต้องมีเสียงยังไงบ้าง”
“แล้วนี่เป็นบ้าอะไร เมาค้างแล้วเพี้ยนเหรอ จะกินข้าวอยู่ดีๆก็เดินมาอาบน้ำ”
“กูจะเป็นเหี้ยเป็นบ้าอะไรก็ช่างกูเถอะหรรษาแกล้งทำหูหนวกตาบอดไม่เห็นกูในสายตาเลยก็ได้ ไม่ต้องสนใจหรอกว่ากูเป็นเหี้ยอะไร กูเองก็รำคาญตัวเองไม่แพ้มึงหรอกเว้ย”
ผมรู้สึกว่าควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มันเหมือนคนฟิวส์ขาด ผมตะโกนใส่หน้ามันแล้วถลาไปต่อยกำแพงระบายความอึดอัดใจ
เจ็บหนึบแต่ไม่ปวด มันด้านชาแต่ทว่าเลือดไหลซิบๆทุกข้อนิ้ว
ผมสับสนตัวเองจนจะระเบิดอยู่แล้ว ทำไมมันเป็นๆหายๆวะความรู้สึกนี้ เกลียดตัวเองเป็นบ้าเลย อยากไปให้พ้นๆจากหรรษาขึ้นมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมคิดถึงมันนะ คิดถึงมากด้วย อยากเจอ อยากคุยกับมัน อยากต่อปากต่อคำ อยากกวนตีน แต่ตอนนี้ ผมอยากอยู่คนเดียว อยากหาคำตอบให้ตัวเอง อยากหาทางออกกับเรื่องนี้
ปั่นป่วนไปหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกหรือท้องไส้
ผมหุนหันออกมาจากห้องนั้นแม้ไม่รู้ว่าผมขึ้นมาโดยวิธีไหน พอลงลิฟท์มาก็เห็นคนรูดการ์ดออกไปจากตึกพอดีเลยเดินตามเขาออกไป ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ไหน ตอนนี้ในใจผมว่างเปล่า แต่ท้องยังปั่นป่วนจนคลื่นไส้
มีคนมากระชากเสื้อผมอย่างแรง
พอหันไปจะเอาตัวรอด ผมเห็นหรรษายืนทำหน้ายักษ์ใส่ผมอยู่ มือข้างนึงมันเงื้อขึ้นตั้งท่าต่อยผมแน่ถ้าผมยังคิดหนีหน้ามันอีก
ผมเองก็กึ่งเกรงๆมันกึ่งๆสู้ จริงๆคือใจสู้แล้วยืนนิ่งๆให้มันต่อยน่ะนะ ไม่ใช่ว่าจะแลกหมัดกับมันหรอก ผมไม่กล้าอะ
“แล้วมึงมายุ่งกับชีวิตกูทำไมอะ มึงนั่นแหละไอ้เมตที่ทำให้กูต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับมึง เสือกไสไล่ส่งกูอะคิดดีแล้วเหรอ ถ้ากูไปจริงๆจะมาว่ากูไม่รับผิดชอบไม่ได้นะมึง มึงเลือกเอง”
“เออ”
ผมอยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ตอนนี้ผมสู้มวลสารในร่างกายที่มันตีย้อนขึ้นมาไม่ได้จริงๆ
“แต่กูไม่ยอม ไอ้เชี่ยเมต จะมาปั่นหัวกูแบบนี้ไม่ได้นะ”
งั้นกูอ้วกใส่เลยแล้วกัน อุตส่าห์หนีออกมาแล้วยังตามมาหมาบ้าใส่ ผมโก่งคออ้วกสุดแรง ตรงข้างทางที่มีถนนหลายเลนใหญ่ๆ ข้างทางเป็นป่าหญ้า แดดแรงมากเลย ผมอ้วกหมดไส้หมดพุงจนทรุดลงตรงนั้น ไม่สนเลยว่าฝุ่นจะคลุ้งและสกปรกขนาดไหน หรรษารีบเข้ามาคว้าผมให้ลุกขึ้น
ตั้งใจจะปัดมือมันทิ้งนะ แต่สัญชาตญาณกลับคว้าแขนมันเอาไว้เป็นที่ยึดและพยายามทรงตัวให้มั่นคงมากที่สุด
“ขอบใจ”
เหมือนมันเป็นประโยคนำทางให้อ้วกพุ่งผ่านหน้าออกมาอีกครั้ง คราวนี้มันกลับใช้แขนข้างเดียวรั้งตัวผมเอาไม่ให้เข่าทรุดลงไปอีก มันลูบหลังให้ผมอ้วก อ้วกจนไม่มีอะไรออกมา อ้วกจนหมดไส้หมดพุงจริงๆ เหมือนมันมั่นใจแล้วว่าผมไม่มีอะไรจะออกมาแล้ว มันก็กึ่งลากกึ่งจูงผมออกมาตามทาง คราวนี้แหละที่ผมฝืนตัวต่อต้านมัน ทำตัวเป็นแรงเสียดทานให้มันต้องออกแรงมากขึ้น
ยิ่งคิดถึงความอบอุ่นอ่อนหวานในฝันของตัวเองเมื่อคืนยิ่งเพิ่มน้ำหนักจนมันเองก็สู้ความดื้อด้านของผมไม่ไหว มันปล่อยมือจนก้นผมจ้ำอ้าวกับพื้นไหล่ทางแข็งๆ ฝุ่นฟุ้งเข้าจมูกแล้วผมก็ไอ ทรมานทรกรรมจริงๆเลย
“หายบ้าหรือยังอะ” มันถามเสียงห้วน
“มึงนั่นแหละไอ้หมาบ้า” ตะโกนด่ากลับไปไม่ยอมแพ้
“บ้าทั้งคู่นั่นแหละ” ทำไมมันยอมรับง่ายๆวะ หรือว่ามันมั่นใจแล้วว่าผมหมดแรงสู้แล้วแน่ๆ สภาพผมตอนนี้ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าอยู่ในสภาพไหน
มันเดินเข้ามาหาผมอีกครั้ง ผมผวาแต่สู้แรงมันไม่ไหวแล้ว จะทำอะไรก็ทำเหอะ ผมอยากล้มตัวลงนอนตลอดเวลาเลย ไร้เรี่ยวแรง
คิดดูสิ ผมถ่อสังขารตัวเองมาไกลมากนะ หอบความน้อยใจตากแดดเดินทำมิวสิคมาได้ตั้งไกล หรรษาเสือกตามไปลากผมกลับมาที่เดิม
ผมเหนื่อยหน่าย อีกอย่างผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอารมณ์ของตัวเองถึงได้ปรี๊ดขึ้นมาหลังจากรู้สึกว่าน้อยใจแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยได้
มันรวดเร็วไม่ต่างอะไรกับการกระพริบตาเลยนะ
เพอชี่มองหรรษาลากผมเข้ามาในห้องอย่างเอาใจช่วย แต่เป็นการช่วยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ เพราะเหมือนเธอเองก็กลัวหรรษาอยู่มาก ไม่กล้าเข้ามาแทรกแซงทั้งๆที่เพอชี่เห็นสภาพผมแล้วเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาด้วยซ้ำ ผมฝืนยิ้มไปให้ บอกเธอว่ายังไหวอยู่
มันลากผมไปสิ้นสุดที่ห้องน้ำ วักน้ำจากอ่างล้างหน้ามาลูบหน้าลูบตาให้ผมก่อนจะดันหลังผมให้เข้ามาใกล้อ่างมากขึ้น บังคับให้ผมก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม พอได้ท่าที่มันถนัดคราวนี้มันก็เปิดน้ำแล้วล้างหน้าให้ผมไม่สนใจเลยว่ามันจะเข้าจมูกเข้าตาผมจนจะสำลักอยู่แล้ว
ผมเข้าใจว่ามันกำลังช่วย แต่ด้วยแรงของมันและความกระด้างของคนธรรพ์อย่างมันเลยออกมาเหมือนกำลังพยายามกดหัวผมให้จมน้ำเพื่อฆ่าอย่างทรมานมากกว่า
“ปอออกไปก่อนนะ หรรษาว่าอาบน้ำให้แม่งเลยดีกว่า”
แม่งที่ไหนของมึงวะ มันกูชัดๆเลย
“ถอดเสื้อดิ” มั่นสั่ง ผมเฉย
“ไม่ถอดกูฉีกนะ ชอบความรุนแรงเหรอ”
แหมะ!! แค่มันขู่นะ ทั้งเสื้อทั้งกางเกงปลิวออกจากตัวเหมือนเสกได้อะ ผมลนลานปลดกระดุมมือสั่นแต่ก็ทำเวลาได้รวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ
“ถ้าแดกแล้วเมา เมาแล้วบ้าแบบนี้ อย่าให้รู้ให้เห็นว่าแดกอีกนะ กูจะตามไปพังวงเหล้ามึงให้พินาศ พินาศทั้งร้านเหล้าที่มึงไปนั่นแหละ”
เห็นมะ!! บอกแล้วว่าเด็กช่างชอบใช้กำลังข่มขู่
“กูไม่ได้เมาแล้วบ้านะไอ้เหี้ย กูสร่างแล้ว แต่มึงนั่นแหละ”
ผมระเบิดออกมา ไม่รู้ทำไมถึงต้องแก้ต่างว่าไม่ได้เป็นเพราะเหล้า สงสัยกลัวจะเป็นอย่างที่มันขู่จริงๆ กลัวไม่ได้กินเหล้าอีก เดี๋ยวคอแข็งสู้มันไม่ได้ก็จะเข้าสังคมมันได้ยากขึ้นไปอีก
เอ๊ะ!! นี่ดูเหมือนผมพยายามในสิ่งที่ไม่ค่อยจำเป็นเพื่อมันสองสิ่งแล้วนะ พอคิดได้อย่างนี้แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา แล้วผมก็นะ ทนทรมานอยู่ได้ทั้งนาน มาบ่อน้ำตาแตกเอาตอนนี้ เรียกว่าตายตอนจบสินะ
“กูทำไม” มันถาม
“กูเมาจะตายห่าอยู่แล้ว มึงยังแกล้งให้กูกินน้ำส้มเปรี้ยวไส้จะขาดอีก”
“กูแกล้งที่ไหน มึงจะอ้วกใส่หน้าปอตั้งแต่ชิมปาท่องโก๋แล้วไม่ใช่รึไง กูช่วยให้มึงดีขึ้นนะ มึงกินแล้วหายเมาเลยไม่ใช่เหรอ”
“เออสิแม่ง สร่างเมาแล้วมาน้อยใจมึงแทนไงไอ้หรรษา ไอ้บ้า เหี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ออกมาทั้งสวนแล้วมั้ง ไม่ว่ากูจะเหี้ยจนใส่ไม้ยมกไม่พอขนาดไหน แต่กูก็ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเป็นผัวมึงนะเมต แล้วกูไม่มีสิทธิ์โกรธมึงเลยรึไง ทำตัวดีๆให้กูภูมิใจได้ 7 วัน ดีแตกไม่เท่าไหร่ กินเหล้าไม่เท่าไหร่ แต่เสือกเรื้อนแล้วจีบหญิงนี่กูรับไม่ไหวนะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ปอ แล้วถ้าเค้าเล่นด้วยจะเกิดอะไรขึ้น จะวุ่นวายแค่ไหน มึงคิดดูสิ ขนาดกูเอากับผู้ชาย กะเอามันไม่คิดอะไร สุดท้ายเป็นไง ความเท่าเทียมกันของคนทำให้กูต้องมารับผิดชอบมึง ในทางกลับกันถ้ามึงหิ้วผู้หญิงไปนอนด้วย ความหัวถั่วของมึงเกิดพลาดแล้วเค้าท้องขึ้นมาด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม มึงว่าอะไรจะเกิดขึ้น กูปากเปียกปากแฉะขนาดนี้ กูมีสิทธิ์โกรธมึงได้หรือยังวะไอ้หัวถั่ว”
ผมมองหน้ามันอย่างตะลึง รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กระพริบตาเลยสักครั้ง ม่านตาเกร็งเหมือนถูกไม้ค้ำเอาไว้ แต่ผมกลับกลืนน้ำลายเหนียวๆให้ลงคอได้แม้จะยากเย็นมากก็ตาม
มันโกรธผมจริงๆด้วย!
ในขณะที่ผมน้อยใจได้ปัญญาอ่อนมาก กับอีแค่น้ำส้มเปรี้ยวแสบไส้ที่เย็นจัด แถมดับอาการเมาค้างได้ชะงัดนักอีก
คราวนี้ผมเงียบสนิทเลย ไม่เถียงไม่หือไม่อือ นั่งตัวสั่นเพราะเปียกน้ำแถมยังอยู่ในสภาพนุ่งกางเกงในตัวเดียว
อันที่จริงบรรยากาศตอนนี้มันควรต้องมาสยิวกิ้วกันหรือเปล่าวะ มันใช่ทำเลที่ควรจะมาดราม่าใส่กันเหรอ
“กูขอโทษ” ผมพูดเสียงอ่อยเรียกคะแนนสงสาร
คุณนายกาญจนาสอนผมว่าการขอโทษไม่เกี่ยวกับศักดิ์ของลูกผู้ชายแต่อย่างใด ถ้าตัวเองสำนึกได้ว่าทำผิดแล้วขอโทษ ต่อให้ต้องพูดคำนี้ไปอีกนับร้อยนับพันครั้ง แต่ถ้ามันเกิดจากการสำนึกได้จริงๆก็ไม่ได้เสียหายอะไร และผู้ชายก็สามารถพูดบ่อยๆได้ไม่ต่างจากผู้หญิง ไม่ต้องกลัวเสียฟอร์ม
“ผลุนผลันออกไปเล่นเอากูตกใจหมด ที่แท้ก็น้อยใจน้ำส้มเปรี้ยวเกิน ไอ้บ้าเอ้ย มึงมันยังเด็กฉิบหายเลยเมต มึงยังสะอาดมากเลย กูเข้าใจแล้วว่าทำไมแม่มึงถึงอยากให้มึงสกปรกบ้าง”
มึงเข้าใจก็ดีแล้วหรรษา เพราะกูยังไม่เข้าใจ แต่ก็อยากจะให้ใครเข้าใจแม่บ้าง ไม่งั้นแม่ก็จะพยายามให้คนอื่นเข้าใจตัวเองด้วยการทำสิ่งประหลาดขึ้นเรื่อยๆ
ที่ไม่เถียงมันต่อเพราะเทียบเรื่องที่มันโกรธผมกับเรื่องที่ผมโกรธมันแล้ว ผมปัญญาอ่อนมากจริงๆ
“กูเองก็ขอโทษเหมือนกันที่ไม่บอกมึงก่อนว่ามันเปรี้ยวมาก อันที่จริงตอนคั้นไว้ก็ไม่ได้ชิมหรอก กลัวกินหมดแล้วมึงไม่ได้กิน แต่ถ้ารู้ว่าเปรี้ยวจนมึงบ้าบอได้ขนาดนี้แล้ว กูกินแม่งให้หมดซะก็ดี อุตส่าห์ไปเดินหาตั้งนานกว่าจะเจอร้านที่มีส้มขาย”
พูดซะอยากยื่นรางวัลพระเอกตุ๊กตาทองให้เลย
“อืม”
พอมันง้อดีๆแล้วก็รู้สึกสดชื่นนะ บ้าบอกระโชกโฮกฮากลากถูเป็นจำเลยรักกันอยู่นาน ดีนะที่มันไม่ตบจูบผมกลางถนน มันคงได้กลิ่นเรอเหม็นเปรี้ยวจากปากผมแหละมั้ง มันคงอยากทำอย่างที่ผมคิดนั่นแหละ
“อาบน้ำเถอะ มึงคงเตะกระสอบทรายจนด้านชาสินะ เลยไม่รู้ว่าตอนทรุดตัวลงไปอ้วกข้างทางอะ มึงเข่าถลอก”
“โอ๊ย จริงด้วยว่ะ แสบเลย เชี่ยเอ้ย โคตรแสบเลยหรรษามึงจะเอาฝักบัวจ่อหัวเข่ากูทำเดือยอะไรเนี่ย”
“ถ้ากูไม่พูด ป่านนี้ฟอกสบู่รอบที่ห้าเสร็จไปแล้วมั้ง พอบอกว่ามีแผลนี่สำออยขึ้นมาทันทีเลยนะมึง ก็มันมีแต่ดินแต่ทรายสกปรก กูล้างแผลให้สะอาดๆ แผลเผลอเต็มตัวนี่สินสอดลดตามความเสื่อมสภาพนะกูบอกไว้ก่อน”
“มึงจะมาขอกูจริงๆเหรอ”
“ก็ถ้าแม่มึงเรียกร้อง”
“ขึ้นอยู่กับแม่กูหรอกเหรอ”
ใจห่อเหี่ยวเลย มันเหมือนลูกโป่งโดนเจาะลมเลย
“งี่เง่า มึงอยากแต่งงานเหรอ”
“ไม่รู้ดิ”
ผมไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นหรอกแต่พอมันได้คำตอบทำนองว่าถ้าหรรษาจะทำนั่นเพราะแม่ผมบอกให้ทำ ไม่ใช่ความตั้งใจของมันจริงๆแล้วก็หดหู่ขึ้นมาซะงั้น
“เมียหรือลูกวะเนี่ยเมต กูต้องมาคอยอาบน้ำให้มึงกี่ครั้งแล้ว”
“มึงอาบของมึงเองนะ กูอาบเองก็ได้หรอก”
“สภาพมึงนะเมต ไม่ได้คู่ควรกับกูเลยขอบอก”
“จ้า พ่อยอดชาย พ่อนายแบบ หล่อโฮก หยิ่งดีนักแล้วไงล่ะ ได้แฟนขี้เหร่ สะใจกูจริงๆ”
“มึงยอมด่าตัวเองเพื่อให้ได้สะใจกูเนี่ยนะเมต”
“เออ กูรู้แล้วไม่ต้องย้ำ เมื่อกี้ไม่ทันจะคิด เมื่อไหร่จะเสร็จอะหรรษา กูหนาว เพอชี่ไม่ติดเครื่องทำน้ำอุ่นเหรอวะ”
ผมในสภาพกางเกงในตัวเองกำลังขนพองเป็นหนังไก่ ตอนนี้ผมนั่งยองๆกอดอกตัวเองเอาไว้แก้หนาว พอเงยหน้ามองหรรษาเท่านั้นแหละ มันเปลือยเปล่าตอนไหน
มันแก้ผ้าได้ไวมากเสมอเลยนะเนี่ย!!
“มองอะไร เดี๋ยวกูเอาไข่ฟาดหน้าแม่งมองอยู่ได้ ถ้ามันโกรธแล้วตัวใหญ่ขึ้นมาเมื่อไหร่มึงแตกคาห้องน้ำแน่เมต”
“ไข่หรือไม้กระบองวะถึงได้ฟาดกูหัวแตกได้” ขู่อะไรยังกับผมเป็นเด็กอนุบาล
“กูหมายถึงหัวซะที่ไหนเล่า”
“แล้วมึงหมายถึงอะไรอะ”
“น้ำ...แตก ไม่เชื่อก็ลองดูดิ” เน้นย้ำเต็มปากเต็มคำชัดเจน
“ไม่เอาหรอก”
ผมกอดอกตัวเองแน่นกว่าเดิม หลบหน้าหนีอาย แม่งหรรษาหน้าด้านเกินไปนะผมว่า
“กูพูดเล่น อาบน้ำให้หมาเจ้าของมักจะตัวเปียกด้วยเสมอแหละ มึงไม่เคยเลี้ยงหมาเหรอ”
“มึงบ้าป่าวหรรษา กูจะมาเลี้ยงตัวเองได้ไง”
“เออเนอะ มึงหนาวรอไปก่อน กูรดตัวแป๊บเดียว ไหนๆก็เปียกแล้ว”
ขณะที่หรรษาอาบน้ำ ผมก็ลอบมองมัน ไม่เคยเห็นตอนมันเกร็งแขนตอนที่ตัวเปลือยเปล่าแบบนี้เลยนะ กล้ามเป็นลูกๆท่าจะแข็งโป๊กเลย มองดูแขนตัวเองที่ต่อยทั้งเป้าทั้งกระสอบทรายแล้วยังเหี่ยวแห้งไร้มัดกล้ามเท่าเดิม หน้าท้องหรรษาเป็นริ้วๆยังกะลอนคลื่น ที่สำคัญมันมีเส้นนำทางดกดำวิ่งจากเบื้องล่างมาชนสะดือ
ผมเผลอกลืนน้ำลายหนืดเหนียว ส่ายหัวแรงๆสลัดความคิดชวนสยิวที่ท้องน้อย ‘หากใครได้เสพสมแห่งกามารมณ์ ความลุ่มหลงจะทำให้กระตุ้นความต้องการไม่มีสิ้นสุด’ บทพิสูจน์มันอยู่ตรงนี้เอง
เซ็กส์ก็เหมือนยาเสพย์ติดคิดว่าลองแล้วไม่ติดแต่พอรู้ตัวอีกทีกลับขาดมันไม่ได้ซะแล้ว!!
“มองอะไร หรือมึงรอกูจนแข็งตายไปแล้ว”
สะดุ้งเลย!! มันมายืนตรงหน้าผมเมื่อไหร่ แล้วที่แน่ๆคือกำลังเหม่อ ไม่ได้ตั้งใจมอง ผมดีดตัวลุกขึ้น เตรียมตัวตามมันออกจากห้องน้ำ หรรษายืนรั้งอยู่ข้างหลังมาคว้ามือผมไว้ มันไม่รอให้ผมได้ถามอะไรมันก็เอามือผมไปตะปบแหมะอยู่ตรงนั้น
“มันไม่ยอมว่ะเมต มันขู่ไม่ยอมลงเลย มึงทำให้มันสงบหน่อยได้มั้ย อายเจ้าของบ้านถ้าเราจะออกไปทั้งอย่างนี้นะมึง”
มันหว่านล้อมเสียงพร่า ผมเองก็รู้สึกว่าตรงนั้นของมันร้อนและดิ้นตามจังหวะหัวใจดังตุบๆ
“กูต้องทำยังไงอะ” ผมถามเสียงสั่นพร่าแทบไม่เป็นคำเช่นกัน
“กูสอนให้”
ไม่รู้มันสอนให้ผมปราบพยศอีท่าไหน เล่นซะกรามค้างเลย ผมลอบมองหน้ามันแต่แล้วก็ต้องรีบหลบตา หรรษาตาหยาดเยิ้มซะจนผมอยากมุดแผ่นดินหนี มันมองผมนิ่งๆแต่กลับยิ่งทำให้ผมอาย แล้วพอมันตวัดลิ้นเลียรอบปากตัวเองนี่ผมเข่าอ่อนเลย นึกถึงตอนที่มันใช้ปากสอนผมแล้วเสียวซ่านจนในหัวขาวโพลนไปหมด
“ออกจากห้องน้ำได้แล้วมั้งหรรษา ป่านนี้เพอชี่น่าจะรอจนหลับแล้ว”
“อืม จะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ อีกนิดเดียว มึงเป็นผู้ชายที่น่ารักสำหรับกูนะเมต ไม่ต้องแมนเพื่อกูมากก็ได้ กูสงสารมึงมากเลยรู้มั้ย”
มันพูดแค่นั้น แล้วดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้ บดจูบจนไม่มีช่องว่างให้จ้าวเอาอากาศหายใจ มันบังคับให้ผมแลกลมหายใจกับมันอยู่นาน ก่อนที่ความซาบซ่านจะนำพาเราให้ไปถึงจุดแห่งความต้องการอีกครั้ง ผมได้ยินเสียงครึมครางราวสัตว์กระหายที่กำลังตัดใจของหรรษาเสียดลึกและทุ้มต่ำกังวาลอยู่ในคอ
ก่อนที่เราจะผละออกมาแล้วเตรียมตัวออกไปจากสถานที่ดูดวิญญาณแห่งนี้
ผมกับหรรษาตรวจสอบความเรียบร้อยให้ตัวเองเป็นอย่างดีแล้วผลักประตูห้องน้ำออกมา
ถ้าไม่เห็นว่าเพอชี่กระโดดออกไปจากประตูห้องน้ำแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ผมก็ลืมไปเลยนะว่าที่นี่ไม่ใช่อพาร์ทเม้นท์หรือโรงแรม และคงลืมไปซะสนิทใจเลยว่าพวกเราเป็นผู้อาศัยและคนที่เอาหูแนบประตูห้องน้ำจนเป็นรอยหลักฐานชัดเจนนั้นซุ่มแอบฟังอยู่นานคือเจ้าของพื้นที่
“เพอชี่ไม่เห็นอะไรเลยนะเมต”
ไม่เห็นอะไรเลยนี่ผมเชื่อสนิทใจ
“แต่ได้ยินชัดทุกเสียงครางเท่านั้นเอง”
ไอ้ประโยคหลังนี่สิที่ย้ำชัดว่าสำหรับเพอชี่ ผมหมดสิ้นแล้วซึ่งความเป็นชายมาดแมน
ไม่น่าหลงกลไปกับหรรษาเลย
กว่าไอ้ที่มันขู่ในอยู่เป้ากางเกงจะสงบลงได้
เพอชี่ใจแตกไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
หรรษา!! ไอ้บ้ากาม!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 17-12-2013 02:11:58

จิ้มมมมมม


ทำไมยิ่งอ่านถึงยิ่งฮาล่ะเนี่ย เมตตานี่เด็กน้อยได้ใจจริงๆ เลย

 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 17-12-2013 02:27:17

เมตเอ๊ยยยยยยยยยยยย จิฮาไปไหนลูกกกกกกก  :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 17-12-2013 02:28:32

ดีที่นังไม่นอน  :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 17-12-2013 03:35:04

ฮือออออออ
จะร้องไห้แทนหรรษา
เมียเด็กเกิน

 :laugh:

หรรษาต้องปวดหัวอีกกี่รอบเนี่ย  o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 17-12-2013 04:01:46

เห็นด้วยที่อย่าให้หนูเมตได้เมาอีกเลย..55+

เมตก็เลิกชกมวยด้วยอะ..เดี๋ยวอดได้สินสอดนะเออ..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 17-12-2013 05:29:51

น้อยใจได้น่านักมากอะ


ตายๆง้อกันในห้องน้ำแบบนี้



สุดยอดมากๆอะรอตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 17-12-2013 05:30:52

คือ อ่านช่วงแรกเมตเธอบ้าบอมาก คือทำเราหน่วงอ่ะ รู้สึกแกไม่เข้าใจตัวแกซักที่ เด็กมาก จนเราอึดอัดแทน :sad2:
พอมาตอนหล้ง แกทำเราบ้ากว่าเดิม แต่ขำจนบ้าน่ะ แกดูปัญญาอ่อนแบบบ๊องแบ๊วดีอ่ะ น่ารักน่าถีบจิงๆๆ  :impress:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 17-12-2013 05:37:15

 o13   น่ารักอ่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 17-12-2013 05:39:05

หรรษารีบไปสู่ขอเหอะ

แล้วอย่าให้เมตไปกินเหล้าอีกเดี๋ยวจะเลื่อยอีก 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 17-12-2013 06:16:47

แหมๆ หนูเมตพัฒนาเว้ยเฮ้ย  นิดหน่อยมีงอน  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 17-12-2013 06:27:35

เพิ่งเข้ามา น้องเมตพยายามจะแมนเลยได้ฮา +น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 17-12-2013 06:51:51

 o4 o4 o4 นุ้งเมตตตตตตตตตา เกินคำบรรยายอ่ะ แบบว่า น่ะ น่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 17-12-2013 06:55:25

เมตมันปัญาอ่อนหรือไม่มีปัญญาคิดกันแน่เนี่ย? :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 17-12-2013 07:05:38

 :hao6: รวมเล่มมะไหร่บอกนะตะเอง คึคึ ชอบน้องเมตอ่ะ มันรั่วแบบมีสาระ (ในบางครั้ง) 55555 :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 17-12-2013 07:10:22

ฮาเมตจริง อะไรจริง
 :katai3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 17-12-2013 07:13:19

เมตน่ารักอ่ะ ใสมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: inna ที่ 17-12-2013 07:33:41

เหย น่ารักมากอ่า เอาอีก เอาอีก o22 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 17-12-2013 07:36:07

หรรษาเอ๊ยยยย ได้เมียหรือลูกเนี่ย แต่เมตมันฮามากอะ  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-12-2013 07:44:36

ฮ่าๆๆๆ เมตน้อยใจเรื่องน้ำส้มหรอเนี่ย แถมหรรษาเป็นคนออกไปซื้อให้อีก ต่อไปอย่าได้ให้เมตดื่มเหล้าอีกเลย เรื้อนเกิน             รอตอนหน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 17-12-2013 08:01:41

น่ารักดี o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 17-12-2013 08:09:34

เค้ายังไม่มีเวลาอ่านเลยยยยยยยยย  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 17-12-2013 08:16:39

บางครั้งเมตตาก็สะอาดเกินไปสำหรับโลกใบนี้ ก็เห็นด้วยกับคุณแม่น้องเมตนะ ให้ลูกเปื้อนนิด สกปรกหน่อย จะได้อยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างไม่ลำบาก หรรษาช่วยดูแลตลอดไปด้วยล่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 17-12-2013 08:45:34

ถึงหรรษาจะบ้ากาม แต่เมฆก็หื่นอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 17-12-2013 09:12:40

เมตเอ้ยยย งอนซะสาวแตกแค่เรื่องน้อยใจน้ำส้มเปรี้ยว :z3:

“จ้า พ่อยอดชาย พ่อนายแบบ หล่อโฮก หยิ่งดีนักแล้วไงล่ะ ได้แฟนขี้เหร่ สะใจกูจริงๆ”
“มึงยอมด่าตัวเองเพื่อให้ได้สะใจกูเนี่ยนะเมต” :laugh:

“มองอะไร เดี๋ยวกูเอาไข่ฟาดหน้าแม่งมองอยู่ได้ ถ้ามันโกรธแล้วตัวใหญ่ขึ้นมาเมื่อไหร่มึงแตกคาห้องน้ำแน่เมต”
“ไข่หรือไม้กระบองวะถึงได้ฟาดกูหัวแตกได้”  :m20:

มาต่อเร็วๆน้าาาา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 17-12-2013 09:14:30

ก๊ากกกก ฮาทั้งเมียเก่าเมียใหม่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 17-12-2013 09:19:44

ไอ้หัวถั่วนี่มันน่ารักจริงๆๆ แอบเกรียนอยู่เล็กน้อยถึงปานกลาง(?)  :m20:

สงสารหรรษาเลย เหมือนต้องมาเลี้ยงลูก  :laugh: แต่ได้กำไรซะคุ้มเลย  :impress2: o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 17-12-2013 09:22:17

เมตกับหรรษาเหมาะกันสุดๆ ชอบเรื่องนี้มาก

เพอชี่จะตลกไปไหน แนบหูฟังซะเป็นรอยเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 17-12-2013 09:23:02

เจ้ยยยยยยยยย ขอโทษจริงๆนะที่ไม่ได้มาเม้นเลยในช่วงนี้ เพราะยุ่งมาก เลยทำได้เเค่อ่าน
จะบอกว่าน้องเมตตอนนี้มันน่ารักนะ หรรษามันก็อดทนได้บ้างไม่ได้บ้างก็โคตรจะเข้าใจเลย
ขนาดเราเเค่อ่านเอาจากตัวอักษรนะยังหมั่นเขี้ยว แล้วหรรษามันเจอตัวเป็นๆจะขนาดไหนเนี่ย
ฮึ่ยยยยยยย น่าฟัดฝุดๆ  :man1:

ติดตามตอนต่อไปเเล้วเป็นกำลังใจให้คนเเต่งนะคะ
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 17-12-2013 09:49:00

เมตเอ๊ยน้ำส้มเปรี้ยวแกก็งอนรึ  :laugh:

หรรษาสงสัยต้องจัดการเรียนการสอนชุดใหญ่เรื่องการใช้ชีวิต?ให้เมตอย่างด่วนเลยนะนี่  :hao7:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 17-12-2013 09:50:17

เข้าใจกันซักทีเนอะ เมตน่ารักอ่ะ หรรษาก็น่ารัก หาสถานที่ง้อได้ดีมากนะหรรษา :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 17-12-2013 10:01:50

เพอชี่นี่น่ารักนะ บอกไม่ถูกเหมือนกันวะ ถ้าแฟนเก่าพาแฟนเก่ามาห้องเรา ดันโจ๊ะพึมพึ่มกันในห้องน้ำ ดันแอบฟังอีก 5555

ไหวไหมนะ ถ้าเป็นเบนคงจะ รู้สึกแปลกๆ ไม่ได้โกธรไรหรอกนะ แต่แบบ คนที่เคยเป็นของเราตอนนี้ไม่ใช่ซะแระ คงเหวงๆน่าดู

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 17-12-2013 10:13:09

แหม....อยากจะไปยืนแทนที่เพอซี่จริงเลยอ่ะ
 :haun4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 17-12-2013 10:16:15

หนูเมตง๊องแง๊งได้น่ารักมากมาย      :mew1:


 :impress3:    อยากมีแฟนแบบพี่หรร!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-12-2013 10:46:42

ตอนนี้เมตงิ้งง้างมาก เด็กแต่น่ารักและทำให้ลุ่มหลง

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 17-12-2013 10:51:27

เมตจะน่ารักไปไหนห๊าาาาาาาา


หรรษาหลงเมตแล้วนะนั่น รู้ตัวรึเปล่าจ้ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 17-12-2013 10:56:40

เลี้ยงลูกยังงัยให้เด็กขนาดนี้เนี่ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: หยกกลม ที่ 17-12-2013 11:08:08

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 17-12-2013 11:21:00

เมต นี่มันยังไงว่ะเนี่ยยย
เมาก้อรั่ว แฮงยังง้องแง้งอีกอ่ะ  :jul3: :jul3: :jul3:

สงสัยงานนี้หรรษาต้องเหนื่อยมากๆแหล่ะ ถึงจะเอาอยู่
แต่ก้อรีบๆรักเมต นะจ๊ะ เมตน่ารักออก อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-12-2013 12:27:53

เมตนี่เป็นทั้งลูกทั้งเมียหรรษาเลยนะ
ถึงจะง้องแง้งแค่ไหน เมตตาก็น่ารักอยู่ดีอ่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 17-12-2013 12:29:34

เมต เอ้ย ซื่อแท้

หรรษากับเพอชี่น่ะ เค้าขั้นแอ๊ดวานซ์กันแล้ว 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-12-2013 12:39:05

เริ่มจะแน่ใจตัวเองกันทั้งสองฝ่ายแล้วสินะ :hao3:

ดีแล้วหล่ะ เมตตาน่ารัก หรรษาก็เป็นสีเทากลางๆ ไม่ได้ดำมืด

เหมาะสมกันดีแล้ว :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 17-12-2013 12:56:23

น้องเมตมุ้งมิ้งมากลูก เอาใจช่วยนะครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 17-12-2013 15:49:28

พอกันทั้งคู่งานนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 17-12-2013 16:15:46

เมตเด็กน้อยจริงๆเล้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-12-2013 16:31:15

น้องเมตเด็กน้อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 17-12-2013 17:01:44

หนูเมตโดนเเกล้งงงง  :hao7: :hao7:

เอาอีกๆๆ  o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-12-2013 17:41:09

เด็กน้อยจริงๆนะเมต :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-12-2013 19:35:28

คนนึงเกิน อีกคนก็ขาด แต่ผสมรวมกันแล้วอร่อยอ่าาา


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 17-12-2013 19:35:51

หรรษาแค่เอาคืนที่ทำให้ค้างไงเมต  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 17-12-2013 19:37:34

โอ้ยยยยยยยย ฮาาาาาาาาาาาาาา :m20:

คือจริงๆควรจะบีบหัวใจจนน้ำตาคลอเบ้าอินตัวเองเป็นเมตวิ่งหนีออกมาจากห้องแถหรรษาก็น่ะ โหดจัง (¬_¬) แต่ไหงอ่านไปอ่านมาเมตเอาซะฮาท้องแข็ง

แหมๆ หรรษาโหดๆเข้มๆแบบนี้บทจะพูดจาดีๆออกมาแต่ละที่ทำเอาเขินได้น่ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 17-12-2013 20:16:45

รู้สึกอยากจะกลายร่างเป็นเพอชี่ขึ้นมาแล้วสิ  คึกคัก

เมตเหตุผลในการโกรธนั้นน่ารักไปไหม  5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 17-12-2013 20:33:02

แอร๊ยยย
น้องเมตตต หนูน่ารักมากเลยอะ
น่ารักแบบรั่วๆอะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หรรษาเองก็เริ่มรักมันขึ้นมาบ้างแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 17-12-2013 20:56:34

นุ้งเมตงอนได้มุ้งมิ้งมากอ่ะ >.<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 17-12-2013 21:09:12

น้อยใจน้ำส้มเปรี้ยว  โอ้ยยย น่ารักจริงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 17-12-2013 21:27:59

น้อยใจเก่งจริงๆเลยน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 17-12-2013 21:28:11

มาติดตามเรื่องใหม่ของพี่ทีโรแมนซ์คร่า ชอบมากๆเลยอ่า เมตตาน่าร้ากกกกกก

แต่เมตตาเอ้ยย หนูงอนกะอีแค่น้ำส้มเปรี้ยวปรี้ดเนี่ยนะ 0.0  :z3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 17-12-2013 21:45:50

เห็นใจหรรษาอ่ะ มีเมียเด็ก ใสมาก ขี้งอน
แต่น่ารักนะ มีอะไรก็พูดตรงๆ ค้างคาไม่นาน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-12-2013 22:08:55

นังเมตตตตตตต นา
จะฮาไปไหนคะ เดี๋ยวเอาน้ำส้มราดหน้าเลย 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 17-12-2013 22:11:10

 :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-12-2013 22:18:19

เพิ่งได้มาอ่าน สำนวนแปลกดีจากเรื่องอื่น แต่ชอบนะ เรื่องน่ารักมากอ่ะ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 17-12-2013 22:40:15

ดีนะหรรษาได้เมียแถมลูก คุ้มเลยนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-12-2013 23:00:46

มาจิ้มก่อนอ่านนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 17-12-2013 23:36:32

ก้อนึกว่าเมตมันเป็นอะไร ที่แท้งอลเรื่องน้ำส้ม  หรรษาเอ๊ย แกได้เมียพร้อมลูกซะแล้วงานนี้  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-12-2013 00:14:22

น้องเมตงอแงมากค่ะลูก ซึ่งพี่เข้าใจหนูนะ หนูยังสับสนไม่มั่นใจในทุกสิ่ง เหล้าก็ไม่ค่อยจะเคยกิน
พอตื่นมาก็งอแงเลยจ้า น้อยใจเรื่องน้ำส้มซะใหญ่โต ติสท์ค่ะติสท์ คงเพราะสายตาหรรษาด้วยแหละ
ตื่นมาก็คาดโทษกันเลย (ไม่ได้เข้าข้างน้องเมตจริง ๆ นะ ฮ่าๆๆ) มองในมุมหรรษาก็แบบอ่อนใจน่ะนะ
เมียกรูเด็กเหลือเกินไรเงี้ย เหมือนมีสิ่งต้องห่วงและปกป้องอยู่ตลอดเวลา ต้องสอนให้เข้าใจเรื่่องรักด้วย
แต่ก็ดีออก หรรษาก็เข้มแข็งพร้อมปกป้องอยู่แล้วนี่ ปิดท้ายได้เข้าใจกันดีค่ะ ฮี่ๆๆๆ แหม่ ปอแอบฟังด้วยอ่ะ
ทำไมทำนิสัยเหมือนคนอ่าน (อยากรู้ไปซะหมด) น้องเมตเลิกต่อยมอยเถอะพี่ขอ เสียดายขาสวยๆ ค่ะ
สินสอดจะลดด้วยนะคะๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-12-2013 01:00:19

หรรษคง้องสอนให้เมตตาสกปรกไปทั้งชีวิต 55555555555555555555555555


 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-12-2013 06:43:44

หรรษาเหมือนพี่เลี้ยงดูเด็ก55555555555555
เมตตั้งแต่มีผัวนี่ขี้น้อยใจขึ้นนะกร้ากกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 18-12-2013 08:20:51

วิธีง้อของหรรษาหรอค่ะเนี่ย ดีนะที่น้องเมตพูดเรื่องที่น้อยใจออกมาไม่งั้นคงมีงอนกันยาว
ชอบที่หรรษาบอกเมตตรงๆเรื่องน้ำส้มด้วย รู้สึกได้เลยว่าแค่เมตมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 18-12-2013 11:43:48

อยากจะเป็นเพอชี่ที่เอาหูไปแนบกับประตูห้องน้ำจริงๆ เลย ฮ่า า า

ได้อีกนะค่ะนู๋เมต  น้อยใจตลอด แต่ก็น่ารักกกกก กรี้ดดด

หรรษาแมนกระชากใจอีกแล้วว อยากมีแฟนเป็นนักเลงกันเลย โคตรแมน ฮ่ าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 18-12-2013 12:07:37

ไม่ได้อ่านผลงานของพี่ทีซะนาน แอร๊ยยยยยย
เรื่องนี้สนุกมาก!!! เมตใสซื่อและฮาได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 18-12-2013 12:56:08

น้องเมตช่างเป็นเด็กผู้ชายที่ใสสะอาดมากเลยในยุคนี้อะ ฮ่าาาาาาาา   :o8:
ดูท่าทางพี่หรรษาคงต้องเหนื่อยเป็นพิเศษแระ   :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 18-12-2013 13:40:58

 :impress2:  เมตหน่อเมต อยากแมนมาก  แต่เมตฮามากๆๆค่ะ  :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-12-2013 13:56:03

หวายยย~~~ เค้าไปเคลียร์กันในห้องน้ำ >.<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 18-12-2013 16:32:31

โอ่ยย  หรรษาคงเก็บกดจากเมื่อคืนสินะ :m25:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 18-12-2013 20:22:28

กรรมของหรรษา อ่ะ ...มี เมีย เด็กต้องหมั่นเช็คสุขภาพใจ  :hao3: 1+ :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 18-12-2013 22:59:42

เมตงอแงโครตตตต
แต่หรรษาก้น่ารักมาเลยอะ
โอ้ยยย หรรษาต้องไม่ปล่อยให้เมตห่างตัวมั้ง จะได้มะมีเรื่องอีก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-12-2013 23:38:37

น้องเมตน่ารักอย่างนี้หลงตายเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 19-12-2013 03:10:21

เกือบจะดราม่าตามแระ
แต่ไปสะดุดตรงที่งอนเพราะ "น้ำส้มเปรี้ยว" นี่แหละ
น้องเมตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต ไร้สาระมาก 555
หรรษาต้องง้อ?เป็นการด่วน (ซู๊ดดด...ซับเลือด)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 19-12-2013 03:20:09

ไมาเห็นอะไร แต่ได้ยินทุกเสียง 55555 ชอบเพอซี่อ้ะ

ต่ออีกๆ  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-12-2013 18:45:14

เพอซี่ตลกอ่ะ
เมตเอ้ย น้อยใจได้แบ๊วมากอ่ะ 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 19-12-2013 22:10:15

ที่งอนนี้เพราะน้ำส้มเปรี้ยวซะงั้น   :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: viper7123 ที่ 19-12-2013 22:30:50

ขอบคุรครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 19-12-2013 23:31:32

มาต่อๆๆๆๆ อยากอ่านแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 20-12-2013 01:03:32

เมตดูใสซื่อเกินเหมือนเด็กน้อยเลย สงสัยหรรษาจะได้ทั้งลูกทั้งเมียมาในคนเดียว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Scream ที่ 20-12-2013 02:42:06

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม้ยมกล้านตัว T^T
มันค้างสุดๆเลยอ่ะค่ะ  :hao5: รอนะๆ
หรรษาน่ารักมากเลย ชอบเด็กช่าง 5555555555
อ่านไปก็อยากรู้ในอนาคตไปเรื่อยๆ
มันคงไม่ดราม่าหรอกใช่มั้ยคะ? ถึงดราม่านี่เข้าทางเพราะชอบ
พวกบีบหัวใจนี่โอ้ยสะใจ น้ำตาไหล ซาดิสม์
ชอบมากๆเลยค่ะ  :impress2: สู้ๆนะ รอตอนต่อไปเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 20-12-2013 18:19:33

ฮาาา เมตน้อยใจด้วยเรื่องที่ใหญ่โตมากกก น้ำส้มเปรี้ยวเนี่ยนะ แต่ก็ง้อกันซะจน :pighaun:
เราเข้าใจนายหรรษา เมตไม่ต้องแมนไปมากกว่านี้หรอก แค่นี้กำลังน่ารักเลยยย
(น่ารักจนหรรษาไม่ทน)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 20-12-2013 19:23:59

คิดถึงน้องเมตจังเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 21-12-2013 18:41:45

อดใจไม่ไหว ถึงขั้นสมัครสมาชิกเข้ามาเลยทีเดียว
เมตตานิสัยเด็กน่ารักกกกก งอนน้ำส้มเปรี้ยว ไร้สาระมาก แต่นั้นแหละน่ะเมตตาก็คือเมตตา
หรรษา นายตรงอ่า เราชอบ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 21-12-2013 19:45:32

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 12 P.29 [2013-12-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 22-12-2013 21:27:33

55555555 เสร็จหรรษาจนได้

อยู่ก็มาดราม่าบ้านแตกกัน ที่แท้ก็เพราะน้ำส้มเปรี้ยว ฮ่าๆๆ แต่เราว่าคงเพราะเจอเพอร์ชี่ด้วยแหละ เมตเลยคิดมาก นอย น้อยใจขึ้นมา

เอาใจช่วยคู่นี้เหมือนเดิมนะคะ <3

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-12-2013 22:09:04

.?  ทำไมขึ้นตอนที่ 13 แล้วแต่หาไม่เจออะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 22-12-2013 22:26:00

อ้างจาก: mooping-7 ที่ 22-12-2013 22:09:04  

.?  ทำไมขึ้นตอนที่ 13 แล้วแต่หาไม่เจออะ

เข้าใจว่าคนลงนิยายคงแก้ไขหัวข้อก่อน แล้วจึงมาลงนิยายค่ะ (และขณะนี้คงกำลังพยายามลงนิยายอยู่)

การโพสข้อความยาวๆ หรือมีการจัดข้อความ/จัดประโยคที่ใช้เทคนิคซับซ้อน
เวลาโพสแต่ละครั้งจะใช้เวลาค่อนข้างนาน

รอสักพักเดี๋ยวก็ได้อ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 22-12-2013 22:27:35

ทำไมหาน้องเมตไม่เจออะคะขึ้นตอนแล้วไปหน้า31ก้อไม่เจอคะ :sad4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 22-12-2013 22:28:32

รอค่ารอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: holefiller ที่ 22-12-2013 22:29:50

รอๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 22-12-2013 22:31:26

รอๆครับรอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 22-12-2013 22:31:56

รีเฟรชตลอดเวลา รอค่อรอ เมตตาหรรษา  :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-12-2013 22:51:39

 :pig4:  อ้อออออเป็นอย่างนี้นี่เอง อิอิ รอจ้ารอ คิดถึงน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.31 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 22-12-2013 22:52:39

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 13
ผมนั่งเครียดจัดอยู่ในห้องที่เพอซี่ใช้รับแขก
ผมเครียดของผมคนเดียว แต่ดูเหมือนหรรษามันก็เครียดไปกับผมอีกคน
มันว่าผมปัญญาอ่อนที่ไม่กล้าสู้หน้าเพอชี่
มันว่าเรื่องธรรมดา
ผมไม่รู้ว่าเรื่องธรรมดาของมันคือการเอากันในห้องน้ำหรือว่าเสียงครางของผม
แต่ผมก็เครียดอยู่ดี มันบอกไม่ถูก
“กูบอกตรงๆนะเมต ตอนที่มีอะไรกับกูครั้งแรกน่าเครียดกว่าเยอะ แต่มึงกลับเฉยๆ พอเรื่องนี้มึงจะเครียดทำหอกอะไร”
หรรษาไม่เข้าใจผมหรอก แม่ง!!
“ปอมันไม่ได้ยินอะไรขนาดนั้นหรอกน่า มันแค่แกล้งมึงเล่นๆ”
แกล้งผมเล่นงั้นเหรอ ผมจะรู้ได้ไงวะว่าผมไม่ได้ครางเสียงดังจริงๆ อีกอย่าง ที่ผมไม่กล้าสู้หน้าเพอชี่ก็เพราะว่าผมกับเพอชี่เราเริ่มต้นกันด้วยความกะล่อนของผมที่หน้าด้านเดินเข้าไปจีบเธอ ทั้งๆที่จริงๆแล้วผมตกเป็นของผู้ชาย แถมมาทำรุ่มร่ามในห้องของเธออีก
ผมเลยรู้สึกแย่!!
“ตอนทำล่ะไม่คิด มาคิดเอาตอนที่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรวะ เสียเวลา” หรรษาพูดขึ้นมาลอยๆ
“ก็กูเมานี่หว่า”
ผมนี่ก็กล้าเถียงมันออกไปนะ ทำเหมือนกับว่าตัวเองมีเหตุผลดีๆ
“อยากลองจีบหญิงดูเหรอ กูพาไปเอาปะ”
คราวนี้ผมถึงกับมองหน้ามันแบบไม่เชื่อสายตา มันคิดอะไรของมันอยู่วะ
“ที่ไหนอะ”
“แถวๆจุฬา ที่นั่นสาวสวยนะมึง สวยกว่าเพอชี่ของมึงอีก”
“มึงจะบ้าเหรอหรรษา จุฬามันติดกับอุเทนถวายเลยนะมึง”
“ก็ใช่ไง”
“แล้วมึงจะไม่โดนยำตีนตายอยู่ตรงนั้นเหรอวะ” คราวนี้มันยักไล่
“มึงไม่ใช่เป้าหมายของพวกมันหรอก มึงเป็นเด็กมหาลัยไม่มีใครเค้าทำหรอก ถ้าไม่ซวยจัดๆแล้วโดลูกหลงอะ”
“กูหมายถึงมึงหรอกหรรษา กูไม่ได้หมายถึงตัวเอง”
“เป็นห่วงกูเหรอ”
“ถามได้ เป็นห่วงสิวะ กูอุตส่าห์เจ็บตัวไปหัดมวย แม่งไร้ค่าในสายตามึงจริงๆ”
มันหัวเราะในลำคอ ผมเองก็คาใจอยากถามบางอย่างกับมัน แล้วผมก็ตัดใจพูดออกมา
“มึงไม่หึงกูเลยเหรอวะ” ผมนี่ก็ช่างสำคัญตัวนะถึงได้กล้าถาม
“ดูสถานการณ์ก่อน”
“หมายความว่าไงวะ สถานการณ์อะไรของมึง”
“ไว้ถ้าเกิดจริงๆมึงก็จะรู้เองแหละเมต กูอะร้อนได้เหมือนไฟเย็นได้เหมือนน้ำแข็ง มันอยู่ที่ว่ามึงจะทำตัวให้กูแสดงออกมายังไง”
อ้าวมันตอบคำถามได้รางวัลชนะเลิศเลยนะ แต่ไหงเหมือนมันโกรธผมวะ มันเป็นเชี่ยอะไรของมัน ขึ้นๆลงๆ
ผมนี่นั่งเงียบกริ๊บนับแต่บัดนั้นจนถึงตอนนี้เลย
“จะออกไปสู้หน้านางฟ้ามึงได้ยัง เราต้องกลับบ้านแล้วนะเว้ย ป่านนี้แม่มึงโวยวายแล้วมั้ง”
“เค้าไม่ว่าอะไรหรอกถ้าอยู่กับมึงอะ”
“เพราะงี้แหละกูถึงปล่อยให้มึงใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้”
“พูดซะกูเป็นภาระเลย กูก็แค่เข้าใจโลกน้อยกว่ามึงเท่านั้นเองนะเว้ยหรรษา” ทำเหมือนกับว่าผมมีปัญหาร้ายแรง
“มึงไม่ได้เข้าใจโลกน้อยหรอกไอ้เมต มึงไม่เข้าใจหอยหลอดช้างยิ้มอะไรเลยต่างหาก”
“แต่เพื่อนกูบอกว่าผู้ชายเค้าชอบเมียที่ไม่ฉลาดนะมึง จะได้รู้ไม่ทันผัวไง”
“ทฤษฎีนั้นใช้ไม่ได้กับกูหรอก”
“มึงชอบคนฉลาดๆ เก่งๆสินะ”
“เปล่า กูชอบคนที่เข้าใจ ปะ ไปกันได้แล้ว”
ปิดท้ายซะงงเลย ผมเดินตามหลังมันออกมาแบบหวาดๆ ยังเขินๆอยู่ ไม่รู้สิ ตอนผมเห็นแอนทั้งๆที่แอนกับหรรษาไม่ได้ทำอะไรให้ผมเห็นเลยนะผมยังไม่ชอบใจเลย แล้วเพอชี่ล่ะ ผมมาพักด้วย มาทำเหมือนกับว่าอยู่กันสองคนในโลกใบนี้ เพอชี่ที่เป็นแฟนเก่าจะรู้สึกว่าผมไม่ไว้หน้าเค้าหรือเปล่านะ แล้วเค้าจะรู้สึกกับผม เหมือนที่ผมเคยรู้สึกกับแอนมั้ย
“ไง หายกันไปนานเลยทั้งคู่” เพอชี่ยังคงทักทายด้วยรอยยิ้ม
“ก็ไอ้เมตสิ เสือกนึกอายขึ้นมาตอนที่ปอไปแอบฟังหน้าห้องน้ำ ไม่กล้าออกมาสู้หน้า”
ดูหรรษาสิ เผาผมต่อหน้าเพอชี่ซะไม่มีความดีเหลือเลย
“ไม่ต้องอายหรอกน่า เพอชี่ไม่ได้ยินอะไรหรอก จริงๆจะไปเคาะประตูดูว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าเท่านั้นแหละ ไอ้ที่บอกว่าได้ยินชัดนั้นแกล้งอำเล่น ก็ไม่คิดว่าหรรษาจะเล่นน้องเมตอยู่จริงๆ”
เหมือนจะทำให้ผมสบายใจขึ้นนะ แต่เพอชี่ก็ปิดท้ายได้จุกเข้าไปในอกจริงๆอีกครั้ง
“หรรษานี่ยังเซ็กส์จัดไม่เปลี่ยนเลยนะ”
มันคืออารายยย....ไอ้ที่เพอชี่พูดออกมามันหมายความว่ายังไง ในหัวสมองผมมีประโยคนี้ลอยวนอยู่เหมือนดาวระยิบระยับตอนที่เรากำลังน็อคเลย
แล้วหน้าเย็นเฉียบกลับร้อนวูบขึ้นมาเหมือนถูกน้ำร้อนสาด ผมชาวาบไปทั้งหน้าจนต้องใช้มือลูบปรับอุณหภูมิให้ตัวเอง
ความถี่ของเซ็กส์จัดคืออะไร จำนวนเท่าไหร่ ตั้งแต่ผมตกร่องปล่องชิ้นกับหรรษาเรามีอะไรกันสองครั้งเองนะ ถ้านับในห้องน้ำด้วยก็สาม แล้วเพอชี่พูดแบบนี้ต้องการบอกอะไร
“ไม่แกล้งแล้ว ดูเหมือนแกล้งเรื่องนี้ทีไรเมตจะช็อตแล้วเครื่องดับไปทุกทีเลยนะ”
“เพอชี่ว่าอะไรนะ” เมื่อกี้ได้ยินแว่วๆ
“ปอพูดแทงใจดำมันอะดิ”หรรษาแซวซ้ำอีก
“เออ ต่อไปนี้จะไม่เขินแล้วเว้ย แฮ่ๆ ขอโทษนะเพอชี่” แบบว่าเมื่อกี้ลืมตัวหน้ามืดไปหน่อย
“ไม่ป็นไร เมตแตกต่างแต่ก็น่ารักดี”
“แตกต่างยังไงเหรอ” ผมไม่เข้าใจที่เพอชี่พูดเลย
“ก็ไม่น่าจะมาอยู่ในวงจรชีวิตหรรษาได้อะดิ แต่ก็ดีแล้วล่ะ เนอะหรรษา”
เพอชี่หันไปพยักเพยิดกับหรรษาแต่มันก็ทำหน้านิ่งๆ
“กลับก่อนนะปอ”
หรรษาโบกมือลาคนที่ยังยืนยิ้มสวยอยู่หน้าประตูห้อง ผมโบกมือลานางฟ้าของตัวเองด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
“เรื่องที่ร้านก็ลืมๆมันไปนะเพอชี่แล้วก็ขอโทษนะที่มาทำเรื่องยุ่งยากที่ห้องอีกอะ” ผมเกรงใจแฟนเก่าคนนี้ของหรรษาจริงๆนะ
“ยินดีจ๊ะ อย่าคิดมาก เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายอะเพอชี่เข้าใจ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะเมต โดยเฉพาะเรื่องนังแอน”
“ปอ” หรรษารีบเบรกเลยอะ ผมยังไม่ทันจะอ้าปากขอบคุณเลย
“อย่าเสี้ยม”
หรรษาพูดต่อ คราวนี้เพอชี่เงียบเลยแต่ก็พอจะดูออกว่าไม่พอใจ
“แอนเห็นแก่ตัวจะตายหรรษาไปปกป้องมันทำไมอะ ยิ่งหรรษาให้ท้ายมันยิ่งได้ใจ มีผัวใหม่ไปแล้วยังมาตามหวงก้างผัวเก่าอยู่ได้ ไม่คิดจะให้เค้ามีเมียใหม่ที่ดีๆบ้างหรือไงนะ”
“ไม่ได้ปกป้องแต่ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องเสี้ยม เดี๋ยวก็พาลจะเกลียดขี้หน้ากันไปใหญ่ มึงเองก็ไม่ต้องสนใจมากหรอกเมต ไม่มีอะไรลึกซึ้งไปกว่าการช่วยเหลือกันยามยากหรอก”
ผมพยักหน้า คือตอนนี้ผมเองก็มองแอนในแง่ลบ แต่แอนก็ยังไม่เคยมาทำอะไรผมซึ่งๆหน้านะ แต่ถ้าเธอทำจริงๆ ผมก็ไม่อยากแย่งผู้ชายกับผู้หญิงหรอก ผมคิดว่าผมคงไม่ทำแบบนั้นนะ ไม่แน่ๆ
หลังจากที่ผมเป็นลมคารถเมล์วันนั้น ดูเหมือนหรรษาจะเอารถยนต์มาใช้อย่างเดิมแล้ว ผมไม่อยากจะถามหรอกว่าเพราะผมหรือเปล่า เดี๋ยวถ้ามันตอกกลับมาว่าผมสำคัญตัวผิดนี่ก็ไม่รู้จะทำหน้าไงแล้ว
รถมันแต่งไว้สำหรับซิ่งมากและมากที่สุด ผมดึงเบลท์มาคาดไว้ มันหันมามองแล้วทำหน้าพอใจ
“เมต กูมีอะไรจะบอกมึง” อยู่ๆมันก็โพล่งขึ้นมา
“ว่าอะไรอะ”
ผมมองเสี้ยวหน้ามันแล้วขมวดคิ้ว หรรษาใส่แว่นตาดำดูเข้มจนใจละลาย ถ้าคุณนายกาญจนาเห็นนะ มีหวังกรี๊ดออกมาแน่ๆ
“ปอน่าจะชอบมึงนะ”
“มึงว่าอะไรนะ”
เสียงผมดังมากจนหรรษาเผลอกระทืบเบรกดังเอี๊ยดหันมามองผมเคืองๆ
“เสียงดังทำเชี่ยไรกูตกใจหมด” มันดุ
“ก็กูตกใจอะ”
ไม่รู้จะกระหยิ่มในใจดีมั้ยที่มุกเสี่ยวๆของผมเป็นที่พออกพอใจของเพอชี่ แต่พอรู้ว่าเธอเคยคบกับหรรษามาก่อน ผมก็แค่รู้สึกถูกชะตากับเธอนะ ไม่ได้ปิ๊งอะไรอย่างคราวแรกเห็นแล้วล่ะ
“กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอก แค่สนุกๆอ่า”
“เออ กูรู้แล้ว ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยไม่ต้องแก้ตัวก็ได้”
“ไม่ได้แก้ตัวเว้ย แค่บอกความจริง คือเห็นคราวแรกก็สะดุดแหละแต่พอรู้ว่าเค้าเคยคบมึงมาก่อนกูก็เฉยๆอะ”
“ไม่อยากซ้ำรอยกูว่างั้น”
“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย เพอชี่น่ารักดีนะ นิสัยดีด้วย ทำไมมึงถึงเลิกอะ”
“ก็เราไม่ได้รักกันอย่างแฟนแล้ว กูมีจุดยืนของกู เขาเองจริงๆแล้วก็มีเป้าหมายของตัวเองสุดท้ายไม่เข้าใจกันก็เลิกกันดีกว่า ยังไงซะก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าทะเลาะกันแล้วเป็นเพื่อนกันไม่ได้”
“อืม แล้วแอนล่ะ”
“แอนมีผัวใหม่ไง มึงก็รู้นี่”
“มึงเสียใจปะ”
“มึงถามจริงจังหรือกวนตีนกูเนี่ย เลิกกับแฟนก็ต้องเสียใจสิวะ มึงนี่ถามอะไรแปลกๆ น้ำกูแตกแล้วหลุดเข้าคอมึงรึไง”
“ไอ้ห่า กูถามเพราะกูยังไม่เคยมีแฟน เลยไม่รู้ว่าเลิกกันแล้วเป็นไง”
“เอ๊ะไอ้นี่ กูจะอธิบายถูกได้ไงเล่า”
“กูเห็นมึงกับเพอชี่แล้วก็แอนยังทำตัวปกติต่อกันอะ กุ้งนางตอนเลิกกับแฟนเก่ามันที่เป็นนักร้องในผับนะ แทบจะไม่เผาผีกันเลย อย่าว่าแต่คุยกันเลยนะ เดินสวนกันนี่หน้าก็ยังไม่มอง”
“นั่นมันคนอื่น แต่สำหรับกู ถ้าเลิกก็คือเลิก เป็นแฟนเก่าก็บอกว่าแฟนเก่า อย่างมึงใครถามกูก็บอกว่าแฟน กูแยกแยะสถานะได้ สบายมากเลย”
“แล้วมึงรักกูยังอะหรรษา”
แหม!! ทีแบบนี้ก็อยากตบปากตัวเองนะที่ไร้ยางอาย
“อย่าเพิ่งถามตอนนี้ถ้ามึงไม่อยากเสียความรู้สึก กูกำลังทำในสิ่งที่ต้องทำแล้ว เรื่องที่มึงถามนั้นเป็นเรื่องในอนาคต ไม่ใช่ว่ากูจะรักมึงไม่ได้หรอกนะ แต่ว่าถ้าบอกไปตอนนี้มันก็เท่ากับว่ากูกำลังกะล่อนใส่มึงอยู่”
“อือ กูเข้าใจ”
เข้าใจว่าประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้หรรษารักคนยาก แต่สำหรับมือใหม่อย่างผม เหมือนกับว่าผมจะรักหรรษาเข้าให้แล้ว ทั้งๆที่มันก็ประกาศอยู่ว่ามันเป็นบุคคลอันตราย
ผมนั่งเงียบไปตลอดทาง
“มึงเองก็ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อเอาชนะใจกูล่ะ”
“น่าหมั่นไส้ว่ะ พูดซะหล่อมากเลยนะมึง ใครๆก็ต้องหลงรัก”
“หรือมึงจะเถียงว่าไม่ได้ชอบกูอยู่ กูดูมึงออกนะเมต แต่ถ้ากูมองมึงผิดไปกูจะบอกอะไรให้นะ มึงอย่ายอมหรือตามใจกูมาก เพราะถ้าวันไหนที่กูคิดเข้าข้างตัวเองมากไปแล้วไม่ปล่อยมึงขึ้นมา มันจะเกิดโศกนาฏกรรมรักขึ้นมาได้”
ผมนิ่ง หรรษาพูดถูกทุกคำผมชอบมันแล้วจริงๆ เพราะไม่คิดจะเถียงมันเรื่องนี้เลย มันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมก็ตั้งตัวไม่ติด คิดไม่ออกด้วยว่าไปชอบมันขึ้นมาตอนไหน
“เป็นตัวมึงเองนั่นแหละดีที่สุด ที่เหลือเป็นหน้าที่กูเองที่จะรักมึง”
“ไหนมึงบอกว่ากูปัญญาอ่อน”
“ก็ใช่ แล้วไงอะ คนปัญญาอ่อนไม่สมควรได้รับความรักรึไง”
“ไม่รู้สิ”
“โง่จริงๆเลยมึงเนี่ย”
แล้วมันก็ละมือจากเกียร์มายีหัวผมเล่น ผมปัดมือมันออกมันก็ผลักหัวผมคืน
“หรรษากูเองก็มีอะไรจะบอกมึง อย่าโกรธกูนะ”
ผมตัดสินใจพูดขึ้นมาตอนที่เราเงียบกันไปอีกครั้ง
“ก็ลองบอกมาก่อน”
“มึงอย่าขี้โกงดิ บอกว่าไม่โกรธก่อนดิวะ ไม่งั้นกูก็ไม่กล้าพูด”
“นี่เขาไม่เรียกว่าขอร้องกูหรอกนะไอ้หัวถั่ว เค้าเรียกว่าบังคับ”
“กูเปล่า ตกลงมึงจะไม่โกรธนะเว้ย”
“เออ บอกมาๆ”
“ตอนมึงพาแอนเข้ามาอะ ตอนนั้นกูรู้สึกว่าหึงมึงแหละ แต่ตอนที่มึงอยู่กับเพอชี่ กูไม่เห็นรู้สึกแบบนี้เหมือนตอนที่รู้สึกกับแอนเลยว่ะ มันเพราะอะไรอะหรรษา”
คราวนี้หรรษามันครางลึกในลำคอ ก่อนจะหันมามองหน้าผมช้าๆสลับกับมงหน้ากระจกรถ
“มึงชอบกูจริงๆด้วยเมต”
“แล้วทำไมอะ ไม่ได้เหรอ ก็เป็นแฟนกันแล้ว ถ้าจะชอบมึงมันแปลกยังไงวะบอกกูทีดิ”
“มันก็ไม่แปลก แต่เราเป็นแฟนกันเพราะอะไรมึงก็รู้”
คราวนี้ผมอึ้ง นึกเจ็บปวดกับความจริงที่มันตอกย้ำ
“ไว้ให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน เผลอๆวันนั้นคนที่ขาดมึงไม่ได้อาจจะเป็นกู แล้วสำหรับมึงเองอาจกลายเป็นว่าที่พูดออกมาในวันนี้เป็นเพราะเรายังเรียนรู้กันน้อยไป ความจริงแล้วมึงอาจไม่ได้ชอบกูเลยก็ได้ มึงยังต้องได้เห็นอะไรๆในด้านมืดกูอีกเยอะเลยเมต”
เอาจริงๆนะ...ไม่ว่าหรรษาจะพูดเหมือนเตือนสติผมยังไงแต่ในใจผมก็ร้องค้านออกมาว่ายากมาก มันยากมากๆที่ผมจะไม่ชอบหรรษา ไม่ใช่เพราะว่ามันหล่อแล้วก็เป็นแบดบอยที่เนื้อหอมหรอกนะ ผมรู้ว่าเบื้องหน้าหรรษาในสายตาคนอื่นเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่เบื้องลึกที่ผมรู้สึก ผมว่าหรรษาเป็นคนที่มีความคิดคนหนึ่งเลย สภาพแวดล้อมรอบๆตัวมันที่หาที่มาที่ไปไม่ได้ต่างหากที่ทำให้ภาพลักษณ์ของมันออกมาเป็นแบบนั้น
ผมหน้าตาตื่นที่เห็นคนรถคันอื่นจอดอยู่หน้าบ้าน แล้วประตูรั้วบ้านก็เปิดอ้าซ่าอยู่ ผมหันไปจะขอคำปรึกษาจากคนข้างๆก็เห็นมันกำลังขมวดคิ้วอยู่ มันคงรู้สึกแบบเดียวกับผมแค่ไม่กระต่ายตื่นตูมแบบผมเท่านั้นเอง
“แม่” ผมครางขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ
“พ่อ” หรรษาเองก็ครางออกมาแบบนั้นเหมือนกัน
แล้วเราก็มองหน้ากันตื่นๆ
บ้านผม แต่มีรถของพ่อหรรษาจอดอยู่ ผมแทบเปิดประตูทั้งๆที่มันยังไไม่ปลดล็อคเลยทีเดียว
“จะมีเรื่องหรือเปล่าวะมึง”
“ไม่หรอก” คราวนี้หรรษาสงบสติอารมณ์ได้เป็นปกติแล้ว
มันจอดรถไว้ที่หน้าบ้านร้างที่ไม่มีเจ้าของที่แน่นอน คว้ามือผมมากุมไว้หลวมๆแล้วลากเข้าบ้านไปด้วยกัน
หน้าบ้านมีขวดเบียร์วางเรียงกันเป็นแถวสลับกับขวดเหล้าบ๊วยของโชยะที่มีเยอะไม่แพ้กัน
อะไรกันวะเนี่ย!!
“หรรษา นี่แม่กูมอมพ่อมึง หรือพ่อมึงตั้งใจมามอมแม่กูกันแน่อะ กูงงไปหมดแล้ว”
“กูก็งง”
ห่านจิก!! งงกันทั้งคู่แล้วกูจะหาคำตอบจากไหนได้วะแม่ง
“อร๊าาาา ลูกๆมากันแล้วค่ะคุณ”
เสียงคุณนายกาญจนานี่เมาแปล้ ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยแม่ผม
“เอ้ามากันแล้วเรอะ เออหายไปไหนกันมาทั้งคืนล่ะ นี่พ่อกับแม่รอเอ็งสองคนอยู่ทั้งคืนเลยนะ เอิ๊ก”
ไม่ใช่แค่ทั้งคืนหรอก สภาพนี้น่าจะเพิ่มอีกครึ่งค่อนวันที่เหลือเข้าไปด้วยแน่ๆ ผมยกมือไหว้พ่อหรรษาด้วยหน้าตาเจื่อนๆ เกรงใจที่พ่อมันต้องมาเจอกับสภาพแบบนี้ของแม่ผม
“พ่อชวนแม่เค้าดื่มเอง”
“ช่ายๆ พ่อหรรษาคอแข็งชะมัดยาด เหล้าแม่หมดสต็อกแล้วด้วย”
“แล้วตกลงแกไปเจอเมตที่ไหนวะหรรษา”
พ่อลูกเค้าหันไปคุยกันหลักจากที่ทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว
“ร้านเหล้าอะดิพ่อ ไอ้หัวถั่วนี่สะเออะไปเมาอีกแล้ว เดี้ยงก็เดี้ยงอยู่นะ”
“เอาน่ะ ก็ค่อยๆดูแลกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง ใช่มั้ยครับคุณกาญจนา”
แหม เข้าขากันได้ดีมาก นี่เพิ่งเจอกันครั้งแรกนะเนี่ย
“แล้วพ่อล่ะ มาอยู่นี่ได้ไง”
“เอ๋า ก็ได้ยินแกคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ว่าหนูเมตหายไป พอวางสายแล้วแกก็โยนโทรศัพท์ทิ้งแล้วก็ผลุนผลันออกไป นี่พ่อเก็บเอาไว้ให้นะเว้ย”
“ทิ้งไว้ในบ้านเนี่ยนะพ่อ ไม่ต้องเก็บก็ได้มั้ง ยุงในบ้านคงไม่กลายร่างมาเป็นโจรขโมยโทรศัพท์ผมหรอก”
“ชิ ลูกเนรคุณ ทำดีแล้วไม่ได้ดี”
“แม่เล่าเองก็ได้นะหรรษา คือว่าแม่เองก็ร้อนใจ โทรหาไอ้เมตหลังจากที่คุยกับหรรษาแล้วมันก็ไม่รับสาย”
ผมรู้เลยว่าแม่ตั้งใจจะโทรมาบอกผมว่าพายุกำลังจะพัดผ่านมาขึ้นฝั่งที่ผมแล้ว แต่ตอนนั้นผมคงไร้สติจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ถึงไม่ได้รับสาย
“แม่ก็กลัวว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นก็เลยโทรหาหรรษาอีกครั้ง ทีนี้หรรษาก็ไม่รับ แม่เลยโทรย้ำ” แม่อธิบายต่อ
“พ่อไม่ได้อยากเสียมารยาทเลยนะเว้ย แต่มีสายเข้ามาหลายๆสายพ่อกลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีเลยลองรับดู ก็ได้คุยกับแม่ เลยตกลงกันว่าเรามารอลูกอยู่ด้วยกันจะดีกว่า แล้วเอ็งพาหนูเมตไปเข้าโรงแรมที่ไหนมาวะ เกรงใจแม่เค้าบ้างนะมึงไอ้หรรษา อย่าให้เค้ามาถอนหงอกพ่อได้”
“อุ๊ย กาญไม่กล้าทำร้าย ผอ.หรอกค่ะ”
“ร้านที่เมตไปกินอยู่ไกลบ้านเราทั้งคู่นั่นแหละครับ พอดีไอ้หัวถั่วนี่เสือกไปจีบปอเข้า เลยได้ไปค้างที่คอนโดปอ”
“อ้าว นี่ลูกได้ไปเจอปอเหรอ แล้วปอเป็นไงบ้าง”
“ตอนนี้มันเป็นเพอชี่ไปแล้วครับ สวยแล้ว”
“อ้าวเหรอ เลิกกับแกปุ๊บได้ดิบได้ดีปั๊บสินะ”
“คงงั้นมั้ง”
“เอ พูดถึงใครกันอยู่เหรอคะ” แม่ผมเอียงคอถามได้แบ๊วมากนะ แต่แบบว่าสภาพคุณนายกาญจนาตอนเมานี่ดูไม่ได้เลยครับพี่น้อง ผมนึกสภาพตัวเองตอนเมาโดยเดาออกจากแม่ได้เลยอะ
“เพอชี่ครับ แต่ก่อนชื่อปอ คั่วอยู่กับหรรษาพักนึงแล้วเค้าก็เลิกลากันไปตามประสาเด็กวัยรุ่น แต่ตอนนี้เป็นผู้หญิงแล้ว วันก่อนพ่อก็เจอไปทีนึง โหยยยยย....กำลังกางแขนโอบไหล่แล้วนะ กะว่าเสร็จพ่อแน่ๆคืนนี้แม่นางฟ้าหลงถิ่นที่ไหนได้ เธอห้ามพ่อไว้แล้วบอกว่า
“คุณพ่อคะ จำปออดีตลูกสะใภ้พ่อไม่ได้เหรอ”
“แค่นั้นล่ะ ลำขีปนาวุธพ่อหดเลย”
ผมหัวเราะร่วน แต่หรรษานี่ส่ายหน้าเหมือนระอาใจมาก
“มาๆ มานั่งด้วยกันก่อนสิ”แม่ผมชวน
“ไม่น่าจะไหวแล้วนะแม่ แยกย้ายได้แล้วมั้ง”
“ไหวสิ ไม่ทันเมาเลยเนี่ย”พ่อหรรษาตอบ
“ไม่ใช่เมาจนสร่างไม่รู้กี่รอบแล้วเหรอพ่อ”
คราวนี้พ่อหรรษาหัวเราะที่ถูกลูกชายรู้ทัน
“มึงก็ไปอาบน้ำอาบท่าให้ดีๆซะไป ตอนอยู่ห้องปอแทบจะวิ่งผ่านน้ำเองไม่ใช่เหรอ”
ผมมองหน้ามันเหรอหรา ผวากับคำว่าห้องน้ำจากปากมันซะแล้ว และเริ่มจะหน้าแดงอย่างบัดซบซะด้วย ไม่น่าเชื่อว่าผมจะอายได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่พยายามข่มใจสู้ว่าจะหน้าไม่อายแล้วนะ แต่มันก็ยังชัดมากอยู่ดี
“มึงคิดอะไรอยู่เนี่ย กูแค่บอกให้มึงไปอาบน้ำ มึงจะไปนั่งเหม็นคาวให้เค้ารู้รึไงว่าเราทำอะไรกันมา”
พอมันพูดจบ มันก็เดินไปนั่งร่วมวงกับพ่อและแม่ ผมค่อยโล่งใจขึ้นที่หรรษาไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมคิดแล้วก็เขินบ้าไปเอง
แต่แล้วผมเดินเข้าไปหามันอีกครั้ง
“แล้วมึงล่ะ”
ถ้าผมเหม็นคาวมันก็ต้องเหม็นเหมือนผมนั่นแหละ
“เดี๋ยวกูตามขึ้นไป” มันทำตากรุ้มกริ่มใส่ผม
“เชี่ย มึงแหละชอบแกล้งให้กูคิด สนุกนักหรือไง”
“ก็ดีนะ เสียวดี”
คราวนี้มันกระซิบชิดหูผมเลย สยิวเหมือนปลายลิ้นมันแหย่เข้าไปในหูผมด้วย ขนลุกเกรียวเลยผละออกมาซะก่อนที่จะโดนมันแกล้งมากไปกว่านี้
“เฮ้ย ซุบซิบอะไรกันสองคนบอกให้พ่อกับแม่รู้ด้วยดิวะ ทำอะไรให้มันอยู่ในสายตาผู้ใหญ่หน่อยไอ้เด็กพวกนี้เนี่ย”
พ่อหรรษาโวยวาย ผมเลยได้โอกาสรีบหนีขึ้นไปข้างบน สักพักก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากวงเหล้าโดยเปลี่ยนเรื่องสนทนาเป็นเรื่องอะไรแล้วก็ไม่รู้ ผมเลยอาบน้ำด้วยความสบายใจเสร็จแล้วออกมาเตรียมผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าไว้ให้หรรษาพร้อมเหมือนรู้หน้าที่
เดินลงไปตามผัวขึ้นมาอาบน้ำดีกว่า เฮ้ย!! นี่ผมห้าวแล้วเพ้ออะไรออกมาวะเนี่ย
แต่ไม่ต้องเดินไปตามละ มันเดินขึ้นมาเองอย่างสู่รู้และทำตัวตามสบายไม่ต่างจากบ้านตัวเอง
“ข้าวของอยู่บนที่นอนกูอะ”
“ขอบใจนะ แม่งเหนียวตัวโคตรอยากอาบน้ำเลย”
มันถอดเสื้อตรงหน้าผม หรรษาแม่งชอบอวดหุ่นตัวเองพร่ำเพรื่ออย่างหน้าไม่อายมากเลย
แต่ผมก็ดู!! แล้วก็จดจำทุกสิ่งที่ตาเห็น
พอมันเริ่มปลดเข็มขัดแล้วเลื่อนกางเกงลง ผมก็เริ่มถอย ไม่ค่อยกล้าอยู่ดูแม้จะมีทุกอย่างไม่ต่างจากผมแต่ก็รู้สึกกระดากใจมากอยู่ดี
“จะไปไหนอะ”
สงสัยแม่งจะมีตาหลัง
ขนาดมันเดินผ่านหน้าผมไปทางห้องน้ำแล้ว ผมเองก็พยายามย่องเงียบ แต่มันก็เสือกรู้ว่าผมกำลังจะออกจากห้องไปจนได้
“ฝากนี่ด้วย เผื่อใครโทรมา บางทีเพื่อนที่วิทยาลัยชอบโทรมารายงานสถานการณ์ผิดปกติ รับด้วย” มันยัดโทรศัพท์ใส่มือผม
“รับแล้วกูต้องพูดไงอะ”
“ก็ฟังก่อนสิว่าอีกฝ่ายพูดอะไรมา หรือจะมายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำรอกูล่ะ”
“ลงไปอยู่ดูแม่ดีกว่า เมามากละเดี๋ยวเป็นแบบกู”
“เออ เมาทั้งคู่แหละ เข้ากันได้ดีเกินเหตุ”
“เขาจะจีบกันมั้ยวะหรรษา”
“เขาที่มึงว่าอะพ่อกูกับแม่มึงนะเมต”
“นั่นแหละ”
“แล้วถ้าเค้าจีบกันขึ้นมามึงมีปัญหาป่าวล่ะ”
“ฮื่อ” ผมส่ายหน้ารัวๆ
“ก็เรื่องของผู้ใหญ่เค้าจะตัดสินใจกันแล้วล่ะ”
“อืม เอางั้นก็ได้ กูก็แล้วแต่แม่เหมือนกัน”
ผมเดินลงมาข้างล่าง เห็นพ่อหรรษายังคงนั่งจิบเบียร์อยู่ ส่วนแม่ผมเริ่มเลื้อยฟุบหน้ากับโซฟาแล้ว
“ปลุกแม่ให้ขึ้นไปนอนเถอะเมต สงสัยจะไม่ไหวแล้วล่ะ”
“ครับ แล้วพ่อละครับ”
“เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก มีหรรษาอยู่ด้วยไม่เป็นไร”
ผมพยักหน้าแล้วก็ยิ้ม ทำไมเวลาหรรษาอยู่ด้วยแล้วคนใกล้ตัวมักจะสบายใจนะ ผมเองก็เป็นแบบนั้น แม้แต่พ่อมันก็ดูจะอุ่นใจที่ลูกชายอยู่ใกล้ๆ ผมเดินเก็บขวดที่กินหมดแล้วไปวางเรียงกันไว้รอเก็บทิ้ง
โทรศัพท์หรรษาสั่น ผมหยิบขึ้นมามองหน้าจอ
ผมเพ่งมันอยู่นาน
โทรศัพท์ขึ้นชื่อแอนแล้วดับไป ก่อนจะสั่นแล้วปรากฎชื่อขึ้นมาใหม่จนผมเริ่มชั่งใจที่จะกดรับสายนั้น
แล้วความพยายามโทรซ้ำๆของแอนก็ทำให้ผมทนไม่ไหว
“อยู่ไหนอะหรรษา”
แอนไม่อารัมภบทอะไรเลย ถามขึ้นมาเสียงห้วนๆและฉุนเฉียวพอดู
“อยู่บ้านผมเองครับ”
“นั่นใคร”
“เมตตาครับ”
“หรรษาไปทำไมที่นั่นอะ มีใครตีกันตายอีกแล้วเหรอ น่าเบื่อจังเลยนะ ตีกันได้ทุกวันไม่เบื่อรึไง หรรษาไม่ใช่ร่วมกตัญญูนะ ตายกันแล้วก็เรียกร่วมกตัญญูไปเก็บสิ”
ผมยื่นโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน แอนน่ากลัวสุดๆ
“หรรษามาส่งผมเฉยๆ เดี๋ยวคงกลับบ้านแล้วครับ คุณมีอะไรฝากไว้หรือเปล่า”
“บอกหรรษาด้วยว่าฉันรอกินข้าวอยู่นานมากแล้ว จะหายหัวไปไหนก็บอกกันบ้าง ไม่ใช่ทิ้งให้ฉันอยู่บ้านคนเดียว”
“บอกกันเองดีมั้ยครับ ผมไม่รับฝาก”
“ก็แล้วจะรับโทรศัพท์คนอื่นเค้าทำไมล่ะ”
ผมว่าผมเป็นคนใจเย็นและไม่ค่อยอารมณ์ขึ้นกับการเอาแต่ใจของผู้หญิงนะ แต่สำหรับแอนผมว่ามันเกินไป นี่เข้าข่ายเสียนิสัยแล้ว นึกสงสารหรรษาและทึ่งมันไปในเวลาเดียวกันที่ทนผู้หญิงคนนี้ได้ ถ้าแอนพูดอย่างนี้กับผมต่อหน้ากุ้งนางหรือโมเม ผมว่าแอนโดนตบแน่นอนเลย
“คนอื่นที่ไหนกับล่ะครับ หรรษานี่ผัวผมอะ แค่โทรศัพท์แค่นี้ทำไมจะรับไม่ได้”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบมากนะ คีย์ต่ำสุดเท่าที่ผมจะสะกดอารมณ์ไว้ได้แล้ว
หรรษายืนพิงขอบประตูห้องน้ำมองมาทางผมทั้งๆที่หัวยังเปียกลู่ มันขมวดคิ้วมองแต่ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา แขนกอดไว้กับอกมีน้ำเกาะพราว มันคงรีบออกมาเพราะได้ยินเสียงผมตะคอกเมียเก่ามันแน่ๆ
“กูเชื่อแล้วว่าเพอชี่พูดถูก แอนแม่งนิสัยแย่จริงๆ”
คราวนี้หรรษายิ้มมุมบางเหมือนรู้เท่าทันผม
“กูก็ไม่เคยพรรณนาว่าแอนดีให้มึงได้ยินไม่ใช่เหรอ กูแค่ไม่ว่าร้ายเค้าให้มึงฟังเท่านั้น ต่อให้กูไม่พูดเดี๋ยวมึงก็ได้เจอเอง”
“กูต่อยได้มั้ยเนี่ยเมียมึงคนนี้เนี่ยหรรษา”
“อดีตเมีย มึงพูดให้ครบดิวะ มึงพูดแบบนี้หมายความว่ามึงขออนุญาตกูทำร้ายตัวเองเหรอ”
“เออว่ะ กูลืม แล้วได้ปะ”
“ถึงมึงอยู่ในฐานะเมียกูแต่มึงก็เป็นผู้ชายนะคิดดูดีๆ”
“แต่แอนของมึงนี่แม่ง”
มันทำเหมือนจะเดินหนีผมเลยอะ นี่มันรำคาญที่ผมว่าเมียเก่ามันเหรอ
“ถ้ามึงยังคิดว่าเขาเป็นของกูอยู่ เราคงพูดกันไม่รู้เรื่องหรอกวันนี้”
ผมเงียบ เงียบแบบถอยมาตั้งสติแล้วคิด หรรษาเดินออกไปดูดบุหรี่ที่ระเบียงห้อง ผมว่ามันเองก็คงจะพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองเหมือนกัน ผมไม่รู้จะทำยังไงดี รู้สึกเหมือนเป็นคนน่ารำคาญและน่ารังเกียจ รู้สึกแย่ที่ทำให้หรรษาเหมือนต้องมาทนอยู่กับผมที่เป็นเด็กไม่รู้จักโต ผมเข้มแข็งกับทุกๆเรื่องนะ ยกเว้นเรื่องปัญญาอ่อนอย่างเช่นเรื่องนี้
ผมนั่งนิ่งๆอยู่ปลายเตียง หรรษายังอยู่นอกระเบียงอยู่อย่างนั้น ผมไม่รู้ว่ามันดูดบุหรี่หรือแม่งกำลังล่อเทียนพรรษาเลยกันแน่ มันอยู่ตรงนั้น นานมาก มากจนผมอึดอัดและทรมาน
การที่เราไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่เคยเป็นมา มันสร้างความรู้สึกให้ผมได้หลากหลายขนาดนี้เลยเหรอ แม้จะเจอใครอีกมากหน้าหลายตา แต่มีหรรษาคนเดียวที่ปั่นป่วนความรู้สึกของผมได้
ผมเงยหน้าขึ้นช้าๆเมื่อได้ยินมันเปิดประตูระเบียงเข้ามาในห้อง แล้วผมก็ทนสบตากับมันไม่ได้ ยอมนั่งก้มหน้าและเตรียมรับกับความรู้สึกหากมันเดินออกไปโดยทิ้งความค้างคาใจไว้ให้ผมคิดเองเหมือนที่ผ่านมา
“กูกลับก่อนนะ”
แม้จะเฉยชาใส่แต่มันก็พูดกับผมนะ หรรษาไม่งี่เง่าหรอก มันแยกแยะอะไรต่อมิอะไรได้เหนือชั้นกว่าผมมากจริง
ผมพยักหน้ารับโดยดุษฏี
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปรับที่มหาลัย”
ใจผมเต้นโครมครามเหมือนกระดี่ได้น้ำ มองมันให้เต็มๆตาเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่เปลี่ยนใจที่พูดเมื่อกี้ มันเลิกคิ้วสูงมองผมที่เปลี่ยนอารมณ์กระทันหันจากที่นั่งหน้าซีดอยู่เมื่อกี้ สีหน้ามีเลือดสูบฉีดเข้ามาแล้วผมก็กำลังยิ้มปากจะฉีกอยู่แล้ว
“มึงพูดจริงๆนะ”ผมถามย้ำให้แน่ใจ
“อืม”
“มึงไม่โกรธกูแล้วใช่มั้ย”
“ไม่ได้โกรธตั้งแต่แรกแล้ว พยายามเข้าใจกับความเป็นมึงอยู่อะเมต” ผมยิ้มกว้าง
“กูขอหอมแก้มมึงทีดิ กูกำลังดีใจ”
เปิดเผยความรู้สึกกันหมดไส้หมดพุงเลยผม หรรษาส่ายหน้าแต่ก็เปิดยิ้มบางๆแล้วเดินเข้ามาหา ก่อนจะยืนค้ำหัวผมนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ผมรีบยกขึ้นเต็มความสูง ปัดเนื้อปัดตัวแก้เขิน
“เอียงหน้าให้หน่อยดิ มึงก็รู้ว่ากูเตี้ย เอื้อมแก้มมึงไม่ถึง”
“กูไม่เคยเจอคนแบบมึงเลยเมต จะว่าแรดก็ไม่ใช่ไม่รู้จะให้คำนิยายมึงว่าไงดี”
มันบ่นแต่ก็เอียงแก้มให้ ผมฝังจมูกลงบนแก้มมันฟอดใหญ่แล้วสูดกลิ่นหรรษาเข้ามาเต็มปอดเลย
“กูจะรอมึงที่มหาลัยนะพรุ่งนี้”
“อืม รออยู่นั่นแหละ”
ผมยิ้ม แล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้า
ผมว่าผมรักหรรษาหมดหัวใจแล้วล่ะ
จริงๆนะ



โปรดติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 22-12-2013 22:53:48

ขอโทษค่ะ คนเขียนเองก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น  :katai1: :katai1: ตั้งใจจะพักสมองจากงานมาดูว่ามีใครเม้นต์อะไรบ้าง ทำไมมีแต่คนบอกว่ารอๆ ทั้งๆที่อัพนิยายให้แล้ว พอเปิดไปดูไม่มีนิยายเลยงงมาก  :z3:

ลงใหม่ให้อีกครั้งนะคะ อากาศเย็นอาจทำให้ประสิทธิภาพในทุกๆอย่างลดลง คนใต้อย่างคนเขียนไม่ชินกับความหนาวเย็นเลยจริงๆค่ะ วันนี้จัดไปเบาๆก่อนนะคะ สมองไม่ค่อยแล่น ประกอบกับงานลนก้นอยู่ พรุ่งนี้ต้องส่งงานปิดท้ายปีนี้แล้วค่ะ  จริงๆจะบอกว่า คนเราเวลาเมานี่งี่เง่าในแบบที่เราคิดไม่ถึงจริงๆนะคะ กะอีแค่น้ำส้มเปรี้ยวนี่แหละ คนเอามาให้ก็หวังดีด้วยใจเนี่ยแหละ แต่อารมณ์นั้นคนเมามักตีความหวังดีไปว่านี่กูเป็นตัวตลกของมึงเหรอ นี่มึงแกล้งกูใช่มะ คนเมาจะมีอาการคล้ายมนุษเมนส์เหมือนกันนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
#ไปนั่งงงต่อว่าทำไมนิยายไม่ขึ้น  :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 22-12-2013 22:54:41

จิ้ม :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 22-12-2013 22:55:00

มาแล้วววว
ดีใจสุดๆ T T 
โหมงานหนักแบบนี้อย่างลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะคุณนักเขียน

น้องเมตตอนนี้เริ่มสะดิ้งได้น่ารักน่าหยิกแล้วสิ
เริ่มตระหนักหวงหรรษาแล้วสินะ
ดีมากค่ะน้องเมต น่ารักบรรลัยจริงๆ จุ้บๆ
 :hao6: :hao6:  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 22-12-2013 23:08:00

หลังนั่งงมหานิยายอยู่นาน  :hao5:

อ๊ายยยยยยยยยย ทำไมๆๆๆ ถึงน่ารักน่าชังอย่างงี้ล่ะเมตจ๋า

หรรษาไม่เอา เจ๊ยังรอเสียบหนูต่อนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 22-12-2013 23:09:49

 :heaven 1+ เมตตาของหรรษา น่ารักน่าเอ็นดู มากๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: YouandMe ที่ 22-12-2013 23:10:46

 :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายด้ามเงิน ที่ 22-12-2013 23:11:32

 :-[ บรรยายอบอุ่น  :angry2: ตบแอนซักทีจะดีมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-12-2013 23:14:51

เมตซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 22-12-2013 23:17:06

มาแล้วว วววว ขอบคุณค่าาา :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 22-12-2013 23:18:46

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 22-12-2013 23:19:54

น้องเมตผู้อ่อนต่อโลก รู้สึกยังไงก้อแสดงออกไปหมดสินะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 22-12-2013 23:23:28

เมตตาซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ นั่นแหละ
คิดอะไรก็ตรงๆ แบบนั้น
ขนาดจะหอมหรรษายังขอตรงๆ เลย เป็นเรานี่อายไป 10 ตลบ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 22-12-2013 23:24:24

เมตตา แรดนั้นแหละ แรดแบบไม่รู้ตัว แรดอ่อนหัด ฮ่าๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-12-2013 23:24:51

แอนน่าเบื่อ พูดจาอะไรไม่มีความเกรงใจคนอื่นบ้างเลยย


เมตน่ารักกก ฮิฮิ



ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 22-12-2013 23:27:16

น้องเมตพูดแต่ละอย่างทำเอาอึ้งหลายรอบ คือตรงมาก  o13

รู้สึกไงก็พูดออกมาตรงๆเลย ชอบอ่ะ ไม่ซึน
หรรษาให้อารมณ์เป็นคุณลุงไงไม่รุพออยู่กับเมตนะ
อาจจะคำพูดคำจาที่ดูผู้ใหญ่ๆด้วย แล้วเมตก็ทำตัวปัญญาอ่อนอ่ะนะ ฮ่าๆๆ

แต่อยากรู้ว่าหรรษาจะเซ็กส์จัดขนาดไหนเชียว คึคึ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 22-12-2013 23:29:16

พยายามเข้าใจคนอย่างเมตตาเหมือนกัน  :confuse:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-12-2013 23:30:17

ในที่สุดก็ได้อ่าน

เมตเอ๊ยเห็นอนาคตเลย  หงอกับผัวแน่นอน ฟันเฟิร์ม  :laugh:
รอวันที่หรรษาหลงเด็กน้อยคนนี้

บวกเป็ด

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: P.PAN ที่ 22-12-2013 23:32:36

ฮือออออออออออ น้องเมตน่ารักไปปป
น้ำตาจะไหลกับความน่ารักของนาง  :hao5:
เมตยอมรับแล้วว่ารักหมดใจ เมื่อไหร่หรรษาจะเลิกคิดเยอะละรักเมตหัวปักหัวปำซะที ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 22-12-2013 23:44:37

เมตน่ารักขนาดนี้ หรรษารักซักทีเถ้อออออออ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 22-12-2013 23:50:10

แอนน่าตบจริง
แต่หรรษาก็ดีเกิ๊น
ขอให้หรรษารักเมตไวๆน้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 22-12-2013 23:50:49

เมตเอ๋อได้น่ารักมาก  :-[

ว่าแต่หรรษานี่ ขนาดนี้้ยังไม่รู้อีกเร้อว่าแอบหลงเค้าไปเต็มๆแล้วอ่ะ  o6

ชะนีแอนแลจะร้ายและแรงทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่าตอนคบกันหรรษาจะทนได้ ทั้งการพูดจาและการกระทำนี่ เป็นชะนีมีนอตามตลาดมาก ไม่ไว้ท่า รักษามารยา่ทและมารยาเลยทีเดียว โดนซ้อมก็...นะ อาจจะมีเหตุอันควรก็ได้  :เฮ้อ:

รอต่อออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 23-12-2013 00:01:31

ถ้าถึงวันที่เหรรษารักเมตจนหัวปักหัวปำแล้ว
เราว่าเมตจะกระดิกตััวไปไหนที่นี้ต้องขออนุญาติมั้ง
555 แบบว่าตามหึงตามหวง เพราะน้องเมตชอบแรด
ไปเมา555 กรรษาต้องทนต่อความซื่อของเมตต่อไปป
 :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 23-12-2013 00:03:35

เมตตานี่น่ารักเน้อะ อ่านแล้วยิ้มๆ เลยตอนนี้
เป็นตัวละครที่อยากเจอสักครั้ง คงจะปวดหัวดีพิลึก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 23-12-2013 00:09:03

โอ้ยยยน่ารักนะ
เหมือนหรรษากำลังสอนเมตให้โตขึ้นคิดซับซ้อนมากขึ้น
แอบอยากให้มีดราม่าแฮะ
ดูจากคำพูดหรรษาแล้วแอบอยากเห็น
คนที่หรรษาสอนให้โตเป็นคนทำให้หรรษาเจ็บเพราะการกระทำของตัวเอง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 23-12-2013 00:10:52

เมตตรงมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 23-12-2013 00:16:33

งื้อออออออออ  เมตน่ารักง่าาาาา  :-[ :-[   หรรษา จะรักจะหลงเมื่อไหร่คนอ่านก็ไม่ว่าหรอกนะ  :impress2:  เป็นเรานี่นะ จะจับเมตฟัดเช้าฟัดเย็น  :man1:
ใครก็ได้เอาแอนไปเก็บที  :z3:    ไม่ให้เมตหึงจะทนไงไหวเนี่ย  หรรษากรุณาเข้าใจด้วย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-12-2013 00:18:57

เมตตตต เมตน่ารักอะ
แบบนี้อีกไม่นานหรรษาต้องรักจนโงหัวไม่ขึ้นแน่ๆ
ขอบคุณพี่ทีที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 23-12-2013 00:19:45

ทำไมเมตน่ารักขนาดนี้  :ling1:
หรรษา เมตน่ารักอย่างนี้แกยังจะปฏิเสธว่าไม่ได้ชอบเมตอีกเรอะ  :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 23-12-2013 00:24:26

ในบรรดาเรื่องทั้งหมดของคนแต่งที่เราอ่านมา
เรื่องนี้เราชอบเป็นอันดับสอง รองจากเด็กป๋าเลยล่ะค่ะ อิอิ

ยกหนูโจมคนนึง เพราะคนนี้เป็นนายเอกที่โปรดมากกกก
เมตตาเป็นอันดับสอง

ส่วนเรื่องต่อมาคงเป็น unequality เรื่องนี้ปกสวย เจอปกปุ๊ปสั่งปั๊บ ><
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะที่สั่งซื้อมา....เสียอย่างเดียว พออ่านจบปุ๊บ ในหัวบอกว่า...
"ไหงมันจบแล้วล่ะ...มันสั้นเกินปายยยยยยยย" 555

รออ่านหรรษา เมตตา ตอนที่ 14 ค่าาา
เมื่อหรรษามารับ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-12-2013 00:25:56

น้องเมต ฮ่ามากอะ
ปล คำนิยามเมตนี้เอาเป็น เมียหรรษาก็ครบอง์แล้วมังคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 23-12-2013 00:32:39

แหม่ หรรษาว่าน้องเมตตาแรดเรอะ บ้าาา น้องเมตน่ารักออกแก~~~~ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-12-2013 00:38:51

หรรษาอย่าให้น้องเมตรอเก้อนะ(เหมือนจะมีกลิ่นตุจากแอน)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 23-12-2013 00:39:07

เมตน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หนุ่มน้อยหัดแรด อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 23-12-2013 00:53:41

เมตน่ารักกกกกก อยากตบนังแอน ชะนีขี้มโน นิสัยเสีย!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 23-12-2013 01:15:45

เราชื่นชมเมตมากนะ ที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง
เราชอบนายเอกแบบนี้นะ ไม่งี่เง่าดี ไม่ปากแข็งให้ทะเลาะกัน
แต่ว่า เราก็เข้าใจนะเรื่องแอน หรรษาชัดเจนที่จะพูดถึงความสัมพันธ์ที่จบลงของหรรษากับแอน
แต่เหมือนการกระทำที่หรรษาทำกับแอนมันไม่เด็ดขาด รู้นะว่าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก
มันมีสายใยที่ตัดไม่ขาด แต่มันก็ต้องแยกแยะกับความรักป่ะ ทำแบบนี้ ตัวหรรษาไม่คิดอะไรหรอก
แต่แอนอ่ะคิดไปแล้ว ว่ามีหรรษาเป็นตัวสำรองอยู่เสมอ และคิดว่าหรรษายังรอแอนอยู่รักแอนอยู่
ไม่ว่าหรรษาจะมีใครก็ตามก็ยังลืมแอนไม่ได้ ถ้าเราเป็นเมต เราก็คิด เมตมีความอดทนนะ ถ้าเป็นเรานะ
ต่อให้รักหรรษาไปแล้วก็เถอะ เราคงยอมถอยออกมาอ่ะ เพราะหรรษาก็บอกว่ายังไม่ได้รักด้วย
แถมยังมีแอนมาเป็นตัวถ่วงในชีวิต ที่ถอยออกมานี่ความน้อยใจล้วนๆเลยแหล่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมตเลยอ่ะ 5555 :-[
(โทดทีค่ะเม้นยาวไปหน่อย แหะแหะ)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 23-12-2013 01:21:16

เรายังขอยืนยันคำเดิม ว่า
อยากให้มีใครมาจีบเมตอ่ะ :hao5:
เอาให้หรรษาหึงไปเลย 555
 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinesunrise ที่ 23-12-2013 01:38:52

คนอย่างเมตอ่ะ คาบเส้นระหว่าง ใสซื่อ กับซื่อบื้อ คือบางทีก็ดูจะไม่รู้อะไรเลย แต่บางทีก็แสดงออกกับสิ่งที่รู้ออกมาแบบแปลกๆ จะว่าโลกสวยก็คงไม่ใช่ คงเป็น มีมุมมองในแบบที่ตัวเองยอมรับได้แล้วไม่ทุกข์มากมากกว่า...

บอกเลยว่าการแสดงออกของเมตตาในแต่ละครั้ง เดายากกว่าพวกเจ้าเล่ห์อีก มีระบบความคิดที่แปลกจริงๆ ... อีกไม่นานหรอกหรรษาคงแพ้ใจ ไม่ใช่เพราะความแปลก แต่เพราะความจริงใจและมั่นใจในการแสดงออกนี่แหละที่มัดใจเต็มๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-12-2013 01:49:34

หรรษาเอ้ย ต่อไปคงหลงเมต หัวปักหัวปำ แน่ๆ ชีวิตนี้ขาดกันไม่ได้  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 23-12-2013 01:54:57

ถ้าไม่ซวยจัดๆแล้วโดลูกหลงอะ” // โดน
ผมแทบเปิดประตูทั้งๆที่มันยังไไม่ปลดล็อคเลยทีเดียว // ไม่
คนอื่นที่ไหนกับล่ะครับ // กัน

หรรษารักเมตตาไวๆนะ เชียร์คุณพ่อให้จีบคุณแม่เลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2013 02:25:47

อ่านกี่ครั้งต่อกี่ครั้งเมตก็ยังน่ารักทุกตอน :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 23-12-2013 03:52:17

เมตน่ารักขึ้นทุกวันเลยยยย หรรษาก็นะช่างเป็นผู้ชายที่อบอุ่นจริงๆเลย แต่นังแอนนี่สิหล่อนจะเอายังไงยะ!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-12-2013 05:27:48

ตามอ่านทันแว้ว   o7

เมตเอ๋อได้ใจมาก 
ถ้าอยากแมนขึ้น ก็หายเอ๋อให้ได้ก่อนนะหนูเมต 555+  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 23-12-2013 05:31:04

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 23-12-2013 06:00:40

หลงเค้าหัวปักหัวปำแล้ว


ถ้ามีเรื่องอะไรน้องเมตแตกสลายแน่




รอรนรอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-12-2013 07:24:28

น้องเมตทำไมน่ารักแบบนี้ อิจฉาหรรษาจัง ใครก็เอานังแอนไปทิ้งที เบื่อมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-12-2013 07:43:49

เมตปากกะใจตรงกันเสมอ ชอบบบบบบบบบบบบบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 23-12-2013 08:14:44

หรรษาดูเป็นผู้ใหญ่มาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 23-12-2013 08:32:06

ชอบอ่ะ
มีการขอหอมแก้มด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 23-12-2013 08:58:31

อมยิ้มแก้มตุ่ยกับน้องเมตผู้อ่อนต่อโลก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 23-12-2013 09:07:14

ถึงน้องเมตจะอ่อนต่อโลกแต่ก็ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองสุดๆ นับถือๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 23-12-2013 09:12:06

โอ้ว หรรษาก็ตรงไปตรงมาเกิ้นน ส่วนเมตตาก็ซื่อเกิ้น5555

แอนน่ากลัวจัง เมตสู้ๆนะ

รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 23-12-2013 09:17:17

รักน้องเมตตอนนี้จัง
เมตเหมือนบ๊อง ๆ แต่เมตรู้ตัวตลอดเวลนะว่าทำอะไรอยู่
คิดอะไร พูดอยู่กับตัวเอง ไม่เคยโกหกความรู้สึกตัวเอง

น่ารักมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 23-12-2013 09:31:21

เมตตาเด็กน้อย  :-[

นางน่ารักขนาดนี้ หรรษารักนางไวๆนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 23-12-2013 09:40:21

หนูเมตน่ารักกกกกกกกกก   :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-12-2013 10:10:50

เมตน่ารักมากเลย

หรรษาน่าจะจัดการเรื่องแอนให้เด็ดขาดได้แล้วนะ

ถ้ากลับกันเป็นเมตที่ทำแบบนี้แหล่ะ หรรษาทนได้รึงัย ชิส์

เชียร์คุณพ่อกับคุณแม่ให้จีบกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-12-2013 10:12:53

น้องเมตน่ารักอ่ะ
หรรษาดูเป็นผู้ใหญ่มากอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-12-2013 10:17:53

งมหานิยายอยู่พักใหญ่ 555+

แต่ตอนนี้เจอเเร้ว หุหุหุ

เพราะงั้น หรรษา อย่าซึนให้มันมากได้ป่ะ คนอ่านหงุดหงิดแร้วคร้าาาาาาา  :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 23-12-2013 10:38:52

เชียร์คู่พ่อ แม่ ด้วยอีกคู่หนึ่ง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-12-2013 10:39:48

เมตตตตต หนูน่ารักมากอ่ะ  :mew1:
หรรษาทนได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็รักเอง อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 23-12-2013 10:51:34

จะรอดมั้ยเมต ประกาศสงครามกะนังแอนไปซะขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 23-12-2013 10:57:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-12-2013 12:18:04

 :hao3:  ~ ♪♪  เมตตามหานิยมหรือคนเล่นของกันน่ะเรื่องนี้

คาดว่าหรรษาจะโดนคาถา มหาเมตตา ให้งวยงง 5555 เมตนี้น่ารักจริงๆ

แอน o18 น่าโดนเด็ดสักดอกน่ะ แรงเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 23-12-2013 12:25:28

อ่านไปใจหวิวไป เอ้.. มันแปลว่าอะไรนะ
รอตอนต่อไปดีกว่าโนะ
ปล. เป็นกำลังใจให้นะค้าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 23-12-2013 13:24:37

เมตน่ารักมากๆเลย ชอบอ่ะ

แอนท่าจะร้ายน่าดู อย่ามายุ่งกะหรรษานะ ไปแล้วไปเลย ไม่ต้องกลับมา ชิ่วๆ   :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 23-12-2013 15:00:58

เมตตาน่ารักน่าเอ็นดูมากกกกกกกกกกกก
ปากตรงกะใจแบบนี้ หรรษารักตายเลยยยยย ฮี่ๆๆๆ
ผัวรักผัวหลงแหงๆแบบนี้ อิิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-12-2013 15:21:42

ผมว่าผมรักหรรษาหมดหัวใจแล้วล่ะ  :o8: :o8: :o8: รักน้องเมตเหมือนกัน :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 23-12-2013 15:39:13

โอ้วเย เริ่มลงรอยแล้ว จะมีน้องเมตปะทะแอนไหมเน้อ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 23-12-2013 16:36:10

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-12-2013 16:38:05

หรรษาเป็นคนชัดเจนในการกระทำและความคิด ไม่ซับซ้อนเข้าใจง่ายแต่อาจไม่ถูกใจใครบ้างด้วยวิธีคิด

เมตตาดูแล้วเรียบง่าย แต่เข้าใจยากกว่าหรรษานิดนึง อารมณ์ขึ้นลงง่ายคล้ายผู้หญิงยิ่งเรื่องที่จี้ใจดำจะขิ้นลงง่ายมาก

ชอบคนแบบหรรษาจัง อยากเจอคนแบบนี้จะเอามาเก็บไว้ข้างตัวสักคน  :กอด1:

ส่วนเมตตาเป็นนายเอกที่น่ารักมากๆคนนึงเท่าที่เคยอ่านมา เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาๆ ที่มีนิสัยเด็กมากๆคนนึง


ชอบเรื่องนี้จัง มาต่ออีกไวๆนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-12-2013 18:23:06

เออจริงเมตมันก็แรดนะแต่แรดแบบไม่สุดบางทีก็ใช่แรดไม่ได้
โอ้ยยยยยยยยน่ารักอ่ะ
สงสัยต้องให้เมตแทคทีมกับปอแล้วกำจัดแอนปะ
คือแย่อ่ะ นิสัยแย่มาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 23-12-2013 18:44:18

ทีแรกนึกว่าจะมาม่า


แต่คู่นี้เปลี่ยนอารมณ์เร็วมากอ่ะ ดีนะ เราชอบ น่ารักดี  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 23-12-2013 19:58:17

หรรษาดีมาก มากจริง แต่น้องเมตตาไม่ทันเองสินะ *เพลีย* 5555
น้องเอ๋อเป็นพักๆ หรือเอ๋อตลอดกาลดีนะ??

แต่บางคำพูดแบบทำให้เมตคิดเล็กคิดน้อยอยู่นะ
หรรษาระวังคำพูดบ้างนะจ๊ะ

เมตๆ อย่าตบแอน ลูก เดี๋ยวเจ๊เคลียร์เอง *ถกแขนเสื้อ*
ผู้หญิงอะไรพูดจา...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-12-2013 20:25:45

เมตเป็นคนที่มีระบบความคิดน่าสนใจดีอ่ะ ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมแต่เป็นภัยกับตัวเองนิดหน่อย
หรรษาตอนนี้ก็หล่อมีความคิดอีกแล้ว ชอบฉากยืนเปลือยอกฟังเมตเถียงกับแอนอ่ะ เราอธิบายไม่ถูกแต่รู้สึกดี55555



 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 23-12-2013 20:43:17

อ๊าย>////< น้องเมตขา หนูทำแบบนี้ถ้าหรรษายังไม่หลงรักหนูเจเจ้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ
ขนาดเจเจ้ยังทั้งรักทั้งหลงหนูเลย
โอ๊ยๆ ขอให้หรรษาบอกรักน้องเมตไว้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 23-12-2013 21:43:32

หรรษาหลงรักนู๋เมตตาเหอะ  น่ารักขนาดนี้  ไม่ไหวจะทนจริงๆ

แอนนิร้ายได้อีก  แต่เจอเมตตาไป โอ้ยยยบ ถูกใจป้าจริงๆ ตอบไปแบบนั้นเลยลูก

อย่าไปยอม  ฮ่า า า  เริ่มเสี้ยมอีกคนละ  ก๊าก ก  แต่ตอนท้ายเมตตาน่ารักจริงๆ นะ จู๊ฟที ๆ ๆ  :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: โชติกา บุญเติม ที่ 23-12-2013 21:59:09

ชอบเรื่องรี้มากค่ะ มาอัพต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 23-12-2013 22:03:31

เมตน่ารักจริงๆ
ส่วนแอน นางร้ายกาจมาก  สู้ๆนะน้องเมต :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 23-12-2013 22:04:32

 :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: ตบอีแอนแทนเมตตาได้มะไม่ไหววจิง
หรือฝากปอไปตบดีแม่งงง


หรรษาน่ารักอ่า เมตตาก้โมเอ้เน้ออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-12-2013 22:22:19

น่ารักอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึม เค้าซึ้งอ่ะเค้าซึ้ง ทำไมหรรษาเท่ห์แบบนี้อ่ะ เป็นคนที่มีความคิดลึกซึ้งดีนะ
ไม่เฟค คือถ้าไม่ใช่จะยังไม่พูด แต่แสดงออกด้วยการกระทำมากกว่า แต่ท่าทางจะขี้หึงน่าดูเลยนะ
เมตก็น่าหวงด้วยแหละเพราะแบบใสมาก แล้วทำไมน้องเมตน่ารักขนาดนี้ ชอบเธอทุกตรง
ขำตอนเธออายปอนะ 555 แต่เราก็เข้าใจน้องเมตนะ มันก็น่าเขินเหมือนกันเนอะ
แล้วฝันก็เป็นจริงตอนพ่อกับแม่ได้เจอกัน ฮ่าๆๆ ดูแบบเคมีเข้ากันมากอ่ะ จีบกันเล้ย ได้รวบตึงอยู่บ้านเดียวกันหมด
ปล่อยนังแอนออกนอกบ้านซะ อีนังนี่ปากร้ายมาก (ขอโทษที่จิกค่ะ) แต่นางนิสัยไม่ดีจริงจัง
หรรษาทนได้ไงไม่เข้าใจ เป็นคนดีเกิ้น ตอนเมตพูดใส่ไปนี่ฮานะ เธอก็รักของเธอ นี่ผัวชั้นนนน
เมตรักหรรษาแล้ว ความรักทำให้คนคิดมากได้เสมอ เข้าใจหนูเลยตอนนั่งซึมคิดว่าหรรษาโกรธ
แต่หรรษาเข้ามาแบบเฮ้ยน่ารักมากอ่ะค่ะ กำลังพยายามเข้าใจเมตอยู่ โอ๊ย ผู้ชายแบบนี้อยากได้
แล้วตอนเมตขอหอมแก้มปัดเนื้อปัดตัวนี่แบบโคตรจะน่ารักค่ะ ถามว่าแรดมั้ย คนอ่านว่าไม่นะ น่ารักออก 555

ขอบคุณค่ะ สนุกมากเลยค่ะ มาบ่อย ๆ นะคะ พลีสสสสส

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 23-12-2013 23:10:14

เมตมันน่ารักแบบฮาๆว่ะ หรรษาคงต้องเหนื่อยอีกเยอะเลย  :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-12-2013 23:23:07

อยากจิกหัวแอนตบมากเลยค่ะ 5555 >.<

หรรษากับเมตเค้าก็เริ่มมุ้งมิ้ง งุ้งงิ้ง
น่าร๊ากกกก >.<

ขอบคุณนะคะ +1^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 24-12-2013 00:32:07

เมต เอ็งนี่แรดได้น่ารักมากกกกกก 555  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-12-2013 01:28:50

โอ๊ยยย  เมตน่าร๊ากก
เขินกะตอนสุดท้ายอ่ะ หอมแก้มด้วยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 24-12-2013 03:20:28

อร๊ายยย เมตแรดเงียบ 5555 ขอหอมแก้มตรงๆเลย

ต่อๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 24-12-2013 07:35:03

เมตน่ารักอ่ะ
แต่ยัยแอนนิสัยแย่อ่ะ น่าตบปากสักสิบที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 24-12-2013 08:35:22

เมตแม่งน่ารักอ่ะ ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 24-12-2013 09:21:34

เมตน่ารัก :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 24-12-2013 10:08:23

น้องเมตน่ารักอ้ะ มีขอหอมแก้ม :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-12-2013 21:17:05

เมตตาค่ะ  หนูชักจะน่ารักเกินไปแล้วนะ

หรรษารักเมตตาเร็วๆสิ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 24-12-2013 21:46:12

เมตตาน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 13 P.32 [2013-12-22]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 24-12-2013 23:08:49

เมตน่ารักจังงงง (ชมทุกตอนเลย)
แล้วก็แบบตรงสุดๆ คิดอะไรก็บอกหมดเลย
เชื่อเลยว่าอีกไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวหรรษาก็ตกหลุมแน่นอน  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 25-12-2013 00:57:18

ทามมาย ตอนใหม่มันไม่ขึ้นอ่าาาาาาาา  :a5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 25-12-2013 00:59:10

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 14

โรงอาหารในตอนเที่ยงวันมีคนเข้ามาใช้บริการพลุกพล่านเป็นปกติ วิทยาลัยอาชีวะเอกชนขนาดกลางที่หรรษาเรียนอยู่แห่งนี้ ที่ที่มีนักเรียนรวมตัวกันอยู่มากที่สุดเห็นจะไม่พ้นศูนย์รวมแห่งความอิ่มหนำอย่างโรงอาหารนี่แหละ ห้องเรียนบางห้องร้างอย่างกับป่าช้า อาคารเรียนบางอาคารแทบจะต้อนรับพระธุดงค์ได้เลยทีเดียว หากใครที่ไม่ต้องการความเงียบสงัดหรือวังเวงก็ต้องตบเท้าเข้ามาพบกับความอึกทึกของที่นี่กันทั้งนั้น
หรรษาวางชามก๋วยเตี๋ยวเจ้าเดียวผูกขาดของที่นี่ไว้บนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน เขาค่อยๆสาวเส้นหมี่สีขาวเข้าปากพร้อมควันฉุย
แม้จะเป็นผู้สืบทอดวิทยาลัยแห่งนี้ด้วยว่าเป็นลูกชายของเจ้าของวิทยาลัยแต่หรรษาก็ได้รับการปฏิบัติตัวจากเพื่อนร่วมวิทยาลัยไม่ต่างกัน เขาอาจจะดีกว่าคนอื่นตรงที่หรรษามีพาวเวอร์มากพอสำหรับจัดการกับกลุ่มต่างๆ หรือเรียกอีกอย่างว่าหัวโจกของวิทยาลัยก็คงไม่ผิดอะไรมากนัก แต่หรรษาก็เป็นคนอย่างนี้ ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ชอบสายบู๊สักเท่าไหร่ แต่ถ้าจำเป็นใครๆก็รู้ว่าหรรษาไม่แพ้ใคร ที่สำคัญคนอย่างหรรษามีเสน่ห์ล้นเหลือกับทุกๆเพศ ยังไม่เป็นที่ปรากฎว่าหรรษาดอดไปจีบใครก่อน ที่รู้ๆหรรษามีคนเข้าหาไม่เคยขาด ส่วนใหญ่เพื่อนร่วมวิทยาลัยจะเรียกคนเหล่านั้นว่าคู่ขา เขาไม่เคยปิดบังความเป็นตัวเองกับใคร ทุกคนรู้กันเองว่าหรรษาได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ขอแค่เต็มใจกันทั้งสองฝ่ายเท่านั้น
แต่หลังๆมานี้ไม่ค่อยปรากฎว่าหรรษาควงใครเป็นพิเศษ หรือมีคนมากหน้าหลายตาวนมาให้หรรษาควงจนอัพเดทกันไม่ทันอย่างแต่ก่อน นับตั้งแต่วันที่เมตตาบุกเข้ามาหาเขาถึงในวิทยาลัย
“หรร บ่ายนี้มึงมีเรียนป่าววะ”
‘เมืองแมน’ เพื่อนคนหนึ่งของหรรษาถามขึ้นมาหลังจากวางจานข้าวตรงข้ามกัน
“มีตัวนึง ถามทำไมวะ”
“ป่าว เย็นนี้มีพ่นกำแพงแข่งกันที่คอนโดร้างแถวเมืองทองอะ”
“แล้วไง”
หรรษามองหน้าคนพูด เขาพอจะรู้อยู่แล้วว่าเมืองแมนเกริ่นแบบนี้ต้องการอะไร แต่หรรษาเบื่อเรื่องพวกนี้เต็มทีแล้ว แข่งกันพ่นกราฟฟิคตามกำแพงร้างมันมีทั้งความสร้างสรรค์และการรุกรานที่ส่วนบุคคลไปพร้อมๆกัน แต่ไอ้ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือมีการแข่งขันทีไรต้องมีเรื่องตีกันให้ตายไปข้างนึงทุกที
“อยากให้มึงไปช่วยดูเด็กๆมันหน่อย พวกแม่งใจร้อน”
เมืองแมนว่า หรรษาเองก็เห็นด้วยว่าเด็กสมัยนี้ใจร้อนรวมถึงตัวเขาเอง บางครั้งเรื่องมันไม่ได้เกิดจากแค่การเขม่นเหม็นขี้หน้ากันหรอก แต่แรงยุ แรงเชียร์และแรงเสี้ยมเป็นพลังขับเคลื่อนทุกความรุนแรงให้เกิดขึ้นเสมอ นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหรรษาไม่ชอบการเสี้ยมหรือการยุแยง เพราะมันไม่มีผลดีอะไรเลย
“กูไม่ว่างว่ะแมน”
นัดไอ้หัวถั่วไว้ ตอนบอกว่าจะไปรับมันยิ้มอย่างกับคนบ้าเจอเหรียญห้าสิบตังค์ มันดีใจถึงขนาดตบรางวัลด้วยการขอเขาหอมแก้ม เกิดไปดูแลไอ้พวกนี้พ่นกำแพง เมตตาจะต้องทำหน้าเป็นหมาเหงาแล้วฟ้องแม่มันอีกแน่ๆ
ไม่รู้ไอ้อารมณ์อยากแกล้งให้มันเจ็บปวดจากการจับเขาให้รับผิดชอบที่ไปเปิดซิงมันหายไปไหนหมด
“มึงเรียนตัวเดียวเองนะเว้ยหรรษา บ่ายโมงกว่าๆบ่ายสองมึงก็ว่างแล้วนี่”
“กูมีนัดแล้ว”
“นัดใครไว้วะ พาเขาไปด้วยไม่ได้เหรอ” เมืองแมนตื้อ
“แมน มึงเองก็รู้ทางหนีทีไล่ดีไม่น้อยไปกว่ากูหรอก จัดการกันเองมั่ง ถ้าดูแลกันเองมันยากนัก พวกมึงก็อย่าหาเรื่องมันก็ไม่มีเรื่องแล้ว ยุแยงหรืออารมณ์ขึ้นให้มันน้อยๆลงหน่อย วางเฉยให้เยอะ แล้วมึงจะรู้ว่าไม่เหนื่อยเป็นยังไง”
“กูก็รู้เว้ยเรื่องนั้น แต่มึงเข้าใจปะว่าไปแถวเมืองทองนี่มันรายล้อมไปด้วยหลายสถาบันเลยนะเว้ย เราไม่หาเรื่องใครมึงจะแน่ใจได้ไงวะว่าเขาไม่มาหาเรื่องเรา แล้วยิ่งจะเลวร้ายตรงที่มีสาวๆมากันเยอะนี่แหละ”
“แค่มองหน้ากันก็ตีกันจะตายห่าแล้ว ยังมีหญิงเข้ามาเกี่ยวอีกเหรอวะ”
“เออดิ เออหรรษามึงรู้ปะว่าผัวอีแอนเมียเก่ามึงอะ กลับไปเรียนใหม่อีกแล้วนะเว้ย เห็นว่าจะมาเปิดตัวที่นี่ด้วย”
หรรษาขมวดคิ้ว แฟนใหม่ของแอนเจ้าชู้หาตัวจับยาก แต่หมอนั่นก็หล่อและเท่เป็นที่สนใจของพวกผู้หญิงที่ต้องการมีหน้ามีตาทั้งหลายแถมมันยังปากหวานใจดีและมีเงินจ่ายมัดใจสาวๆอีก หรรษาไม่อยากจะมองคนในแง่ร้ายมากนัก แต่เขาก็มั่นใจว่าแฟนของแอนคนนี้ต้องการทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อแข่งขันกับเขา แม้กระทั่งทำให้แอนรักและได้แอนไป ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ใช้ชีวิตเหลวไหลน้อยกว่าหรรษาสักเท่าไหร่เลย อย่างน้อยหรรษาก็ไม่มีคุณสมบัติฟันเมียคนอื่นอย่างที่ไอ้เพทายมันทำแต่แอนกลับรักและบูชามัน ซะงั้น!!
“ระยำเอ๊ย”
หรรษาหลุดปากออกมาแต่คนที่สะดุ้งจนเกือบจะลุกขึ้นยืนคือเมืองแมน
“มึงด่ากูทำไมวะหรร” มันตกใจหน้าเหรอหรา
“โทษทีว่ะแมน กูด่าไอ้เหี้ยนั่นไม่ใช่มึงหรอก”
“อ๋อ มึงยังแค้นมันอยู่เหรอวะ”
“เปล่า กูไม่ได้สนใจแม่งเลยด้วยซ้ำ แต่มันชอบทำให้แอนวิ่งแจ้นมาให้กูช่วยอยู่เรื่อย กูรู้นะว่ามันตั้งใจ ไม่งั้นถ้ามันรู้ว่าแอนอยู่กับผู้ชายคนอื่นมันจะอยู่เฉยเหรอวะ เมียไปหาผัวเก่า เป็นกู กูไม่ทนหรอกแมน แต่ไอ้เพทายมันตั้งใจ มันใช้แอนเป็นเครื่องมือ มึงว่ามันระยำมั้ยล่ะ”
“มากเลย แต่มันทำแบบนั้นไปทำไมวะ ไหนมึงว่าแอนรักมัน”
“เพราะแอนรักมันไง มันถึงได้ใจทำร้ายแอนให้วิ่งมาหากูบ่อยๆ แอนก็อยากให้ผัวหึง แต่แทนที่ผัวแอนจะมาจัดการกูนะกลายเป็นพ่อแอนมาแทนซะงั้น กูเซ็งมากเลยแม่ง”
หรรษาระบายออกมาอย่างอัดอั้น เมืองแมนเป็นหนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนที่เขาพูดเรื่องส่วนตัวด้วยได้ เพราะเหล่าเด็กช่างทั้งหลายเท่าที่หรรษาสัมผัสมามักจะไม่เอาเรื่องที่เพื่อนปรับทุกข์ด้วยไปพูดต่อ มันเป็นจรรยาบรรณของพวกเราเลยก็ว่าได้
“แอนนี่ก็ขยันหาศัตรูนะ ตอนมึงคบกับปอ แอนก็มาระราน ดีนะที่ปอไม่ยอม ไม่งั้นนะมึงกูคงสงสารปอแย่”
“เออ ไม่รู้อะไรกันนักหนากูเลยขยาดอะ ไม่หาละเมีย”
“จริงเหรอวะ แต่หลังๆมานี่มึงหายหัวบ่อยนะหรรษา เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นมึงในร้านเหล้าเลย มึงไม่บอกใครไว้ด้วยว่าไปไหน แม่งเพื่อนเป็นห่วงนะเว้ย กลัวออกนอกเส้นทางแล้วมีเรื่อง มึงยิ่งเนื้อหอมๆอยู่”
“เนื้อหอมล่อตีนชาวบ้านกูไม่ได้ภูมิใจเลยนะแมน”
“แล้วตกลงเรื่องไปพ่นกำแพงเอาไงวะหรรษา กูคนเดียวดูไม่ทั่วถึงนะเว้ย”
“เดี่ยวกูตามไปละกัน มึงดูๆไปก่อน งานเพิ่งเริ่มคงยังไม่มีเรื่องหรอกมั้ง บอกให้พวกมันเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บไว้ในล็อคเกอร์ก่อนไปล่ะ อย่ามีใครเปรี้ยวพกเข็มขัดพกอะไรไปนะ”
“มึงตามมากูก็เบาใจ ว่าแต่ไปไหนวะ”
“ไปรับเมียที่มหาลัยแถวๆในเมืองหน่อยอะ”
“เมีย”
เม็ดข้าวจากปากเมืองแมนเฉียดหน้าหรรษาไปนิดเดียว กลิ่นเครื่องเทศในแพนงหมูที่มันสั่งมาฉุนกึกมาก เขาโบกมือไล่กลิ่นไม่พึงประสงค์ไปมาแรงๆ เมืองแมนรีบกลืนข้าวที่ยังเหลือในปากแล้วตามด้วยน้ำล้างปากก่อนจะเหลือกตามองหรรษาเหมือนไม่เชื่อ
“ไหนมึงบอกขยาดหาเมียวะหรรษา แล้วนี่มึงกำลังจะไปรับเมีย กูงงนะเนี่ยมึง”
“คนนี้กูไม่ได้หา ได้มาเองโดยบังเอิญอะ”
“ใครพลาดท่าใครวะ”
“ไม่ใช่เรื่องที่มึงจะต้องรู้”
“สวยมั้ย”
“ไม่สวย”
“โหย เสียชื่อหรรษาหมดเลย ได้เมียไม่สวย ยังไม่เคยมีในประวัติกาลบรรดาเมียมึงเลยนะเว้ย”
“แต่ก็หล่อประมาณนึงนะ”
“ห๊าาาาาาาา”
“แมน มึงตกใจแต่เบาเสียงหน่อยได้มั้ยวะ เดี๋ยวพวกจะหาว่ากูจะไปมีเรื่องมารวมตัวกันเต็มโรงอาหารให้พ่อลงมาด่ากูหรอกมึงเนี่ย”
“เออๆ โทษทีๆ กูตกใจอะ แฟนคนนี้เป็นผู้ชายอีกแล้วเหรอวะ ตอนปอก็เป็นผู้ชาย นี่ในบรรดาแฟนมึงที่มึงเปิดตัวเป็นเรื่องเป็นราวมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิงอีกนะเว้ย”
“ใครบอกว่าผู้ชายมากกว่า”
“ก็คนใหม่นี่เป็นผู้ชาย ปอก็ชาย มีแอนคนเดียวที่เป็นชะนี แอนนี่เป็นชะนีมีใบเพ็ดดีกรีเลยนะเว้ย ร้องหาผัวชัดมาก”
“ทะลึ่งแล้วแมน ถึงแอนจะเป็นยังไงแต่เขาก็เคยเป็นเมียกู ให้เกียรติเค้าด้วย”
“เออๆ โทษทีว่ะ กูไม่ชอบนี่หว่า”
“ไม่ชอบก็เก็บไว้ ไม่ต้องเปิดเผยมากหรอก”
“แล้วตลงเท่ากันยังไงวะหรรษา”
“ก็ตอนนี้ปอเป็นผู้หญิงแล้ว กูเพิ่งไปค้างห้องปอมา”
“ห๊ะ นี่มึงยังหวนกลับไปส่งปิ่นโตและแซ่บกันอยู่เหรอวะ ไหนว่าปอมีคนมาชอบเยอะไง”
“ไปค้างไม่ได้ไปเอากันสักหน่อย แฟนใหม่กูไปด้วย”
“อยากเห็นเด็กใหม่มึงว่ะ”
“เดี๋ยวก็ต้องได้เห็นเข้าสักวันนั่นแหละ”
“วันนี้จะได้เห็นมั้ยวะ”
“ไม่รู้ ดูก่อน ถ้าอันตรายากนักก็ไม่ชวนไป”
“เอ๋า เมียมึงผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ กลัวอะไรกับอันตราย ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย”
“เค้าไม่ใช่เด็กสายอาชีพเค้าไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้หรอก”
“คนนี้มึงดูห่วงเค้านะหรรษา”
“มึงก็รู้ว่ากูให้เกียรติและห่วงแฟนทุกคนนั่นแหละ”
“ขนาดนี้มึงยังมีแยกทางเลยอะ ห่า มึงมันยังเลวไม่สุดเว้ยหรรษา เลยคบใครได้ไม่นาน สมัยนี้เค้าชอบคนเลวๆกัน”
“แล้วแต่วาสนาแล้วกัน ของงี้บังคับกันไม่ได้ว่ะ”
หรรษาก้มหน้าก้มตาจัดการก๋วยเตี๋ยวที่ยังไม่ค่อยจะพร่องสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเมืองแมนมาชวนเขาคุยจนเส้นมันอืดเพิ่มปริมาณเข้าไปอีก คราวนี้หรรษาโซ้ยของตรงหน้าจนเหมือนไม่หายใจ
เกิดเป็นหรรษานี่ไม่สบายเลยนะ
ไหนจะต้องเป็นผู้นำเวลาเค้าตีกันให้ได้
ไหนจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีด้านการเรียนเพื่อให้สมศักดิ์ศรีที่เขาเป็นลูกผู้อำนวยการของที่นี่
หรรษาแบกทั้งความหวังของพ่อและความหวังของเพื่อนทั้งวิทยาลัยเลยทีเดียว
เสียงแตกตื่นของคนในโรงอาหารทำให้หรรษากับเมืองแมนหันไปมองตามสัญชาตญาณ เด็กปวช.ปีสุดท้ายวิ่งมาทางพวกเขาหน้าตาตื่น หรรษารู้งานวางตะเกียบไว้ที่ปากชามก๋วยเตี๋ยว กรอกน้ำเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว ใช้หลังแขนปาดรอยน้ำไหลล้นขอบปากทิ้งแล้วยืนรอคนที่ฝ่าฝูงเพื่อนร่วมวิทยาลัยมาหาเขาอย่างทุลักทุเล
“มีไรน้อง”
“เด็กปวชปีหนึ่งแผนกช่างปั้นอะพี่ โดนรุมตีอยู่หลังวิทยาลัย”
รุ่นน้องรายงานเพียงแค่นั้นหรรษาก็รีบวิ่งไปตามคำบอกเล่า เพื่อนคนอื่นๆไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง ไม่ว่าจะสาขาหรือแผนกไหนที่ได้ยินข่าวก็กรูตามเขามาเหมือนเป็นธรรมเนียมกันอยู่แล้ว
หรรษาร่วมกับเพื่อนๆสั่งสอนฝั่งตรงข้ามที่กล้าเข้ามาหยามกันถึงวิทยาลัยแค่พอหอมปากหอมคอและส่งสัญญาณให้ปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปเมื่อช่วยรุ่นน้องปีหนึ่งออกมาได้ ทั้งๆที่เขาสามารถชี้ตายให้คนกลุ่มนั้นเลยก็ได้แต่หรรษาไม่ทำ เขาเบื่อเต็มทีแล้ว รอแค่ว่าเมื่อไหร่คนเหล่านี้จะเลิกยึดติดกับธรรมเนียมตีกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเหล่านี้สักที
“เอาน้องมันไปห้องพยาบาลด่วนเลย ท่าไม่ดีให้อาจารย์เรียกรถพยาบาลนะเว้ย”
“ผมไหวพี่ แค่ไม่คิดว่าพวกมันจะกล้าเพราะผมจะเข้าวิทยาลัยอยู่แล้ว”
รุ่นน้องปีหนึ่งที่รอดพ้นจากเหล่ามัจจุราชพวกนั้นพูดขึ้นมาทั้งๆที่เลือดยังกลบปาก
“แล้วทำไมพวกมันถึงตามมาได้ล่ะวะ”
“มันมาส่งหญิงแถวนี้พี่ เห็นผมเดินอยู่คนเดียวกรูมาซัดผมไม่ยั้ง เอาไม่ทันเลยพี่”
“แม่งปัญญาอ่อนขึ้นทุกทีแล้ว สงสัยขู่ไว้ก่อนอะดิ มันเข้ามาในเขตพวกเรานี่” เมืองแมนว่า
“จัดการกันต่อนะ กูไปเรียนก่อน แมนเจอกันที่งานเลยละกันนะ”
หรรษาปัดเนื้อปัดตัวแล้วลาเพื่อนก่อนจะเดินไปเรียนวิชาสุดท้ายของวัน รุ่นน้องคนนั้นยกมือไหว้ขอบคุณที่หรรษาตามไปช่วยไว้ทัน จริงๆไอ้พวกนั้นมันก็แค่ฮึกเหิมบ้าพลังอยากโชว์แสนยานุภาพว่าตัวเองเจ๋งในถิ่นคนอื่น ไม่คิดว่าความเดือดร้อนที่มันก่อขึ้นจะทำร้ายหรือทำลายใคร เพราะถ้าเป็นอริที่แค้นกันมาด้วยเรื่องก่อนหน้านี้ รุ่นน้องของเขาคงโดนปลิดชีวิตด้วยกระสุนแค่นัดเดียวเท่านั้น
หรรษาไม่อยากให้เมตมาคลุกคลีกับที่มหาลัยเขามากก็เพราะอย่างนี้ อันตรายมีรอบด้านต่อให้เราอยู่กับที่ก็ตาม เมตตายังด้อยประสบการณ์นัก มันควรจะอยู่แต่ในที่ของมันนั่นแหละดีแล้ว


มีต่อค่ะ>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 25-12-2013 00:59:55

เขารีบตะบึงรถมาอีกฟากหนึ่งของกรุงเทพอย่างเร่งด่วน ถึงแม้จะเป็นคนขับรถเร็วพอประมาณแต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรีบ เขาไม่ได้นัดเวลาเมตไว้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากให้มันรอนาน
ไปถึงที่หมาย ไอ้ที่รีบตะบึงตะบันเหยียบมิดไมล์มานี่แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย เมตตาไม่ได้นั่งที่ม้าหินแล้วคอยมองหาเขาอย่างที่หรรษาจินตนาการ มันกำลังก้มหน้าก้มตาเอาสีพ่นไม้กระดานอะไรสักอย่างหนึ่งอยู่ เพื่อนมันเห็นเขาก่อนเจ้าตัวซะอีก เขาเห็นเพื่อนของมันกระทุ้งสีข้างมันให้มองมาทางหรรษา
มันวิ่งมาทั้งๆที่มือทั้งสองข้างถือกระป๋องสี หรรษาต้องคอยหลบเพราะสีเริ่มเยิ้มออกมานอกกระป๋อง
“เล่นไรของมึงวะ”
พอเขาทักมันก็หยุดชะงักตรงหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาเก้อๆ วางกระป๋องเอาไว้ที่เท้าแล้วปัดไม้ปัดมือยิ้มให้เขาอีกครั้ง
“ป่าวเล่นเว้ย กูกำลังทำป้ายเชียร์อยู่”
“ป้ายเชียร์อะไร เพื่อนมึงคนไหนจะไปเดอะสตาร์เหรอ”
“ไม่ใช่ แต่แฟนใหม่กุ้งนางอะจะไปแข่งพ่นกราฟฟิคเลยว่าจะไปช่วยเชียร์ ไปด้วยกันนะ”
มันชวนเขินๆแต่หรรษาเริ่มตงิดใจ
“ที่ไหนวะ”
“เมืองทอง ไปนะมึง”
นั่นไง!! หรรษานึกแล้ว โลกกลมฉิบหายเลย
“อือ ไปก็ไปสิ”
เขาตอบรับ คราวนี้มันทำตาโตเหมือนไม่เชื่อหู อันที่จริงเมตตาไม่ใช่คนที่เร้าหรือเซ้าซี้คนสักเท่าไหร่ ถ้ามันพูดชวนย้ำๆแสดงว่ามันอยากให้หรรษาไปจริงๆ เขาเองก็ไม่ใช่คนที่จะตามใจใครพร่ำเพรื่อให้ได้ใจหรือว่าจะให้ความหวังมันเกินพอดีหรอก แต่เขาเองก็ต้องไปที่นั่นอยู่แล้ว มันประจวบเหมาะกันพอดีต่างหาก
“อะไร มึงทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง”
“ก็กูคิดว่ามึงจะปฏิเสธซะอีก เหมือนมึงไม่ค่อยชอบที่คนเยอะๆวุ่นวาย”
“เออกูก็ไม่ชอบหรอก แต่กูก็ต้องอยู่กับความวุ่นวายพวกนั้นจนชินแล้ว ว่าแต่มึงเหอะงานนั้นมีแต่เด็กช่างนะกูจะบอกให้มึงวิ่งไหวเหรอเมต”
“โห่ กูฝึกมวยแล้วเค้าก็ให้ซ้อมวิ่งเหอะน่า”
“วิ่งเหยาะๆไปตามทางอะนะ มันต่างกับวิ่งหนีตายคนละโยดเลยนะ”
“เออรู้แล้วน่ะ ไปเป็นเพื่อนกุ้งนางมัน มันเขิน แฟนมันจะเปิดตัวอะ”
“อืมๆ แล้วไปกันยังไง”
“ก็คงเอารถไปกันนี่แหละ กูไปนั่งรถมึงก็ได้”
มันเสนอแต่หรรษาเลิกคิ้วสูงล้อมัน
“กูขอให้เป็นอย่างนั้นเหรอ” เขายิ้มยั่ว
“มึงอย่ามาฟอร์มจัดหน่อยเลยหรรษา มึงบากหน้ามาที่นี่ก็ตั้งใจมารับกูอยู่แล้วนิไม่ใช่เหรอ”
เออ!! คราวนี้มันเป็นต่อแฮะ
“อีกนานปะกว่าจะออกเดินทาง”
“ก็ทำป้ายนี่เสร็จไง ใกล้ละ กุ้งนางโบกมือตามเอาสีละ มึงเข้าไปนั่งใต้ตึกก่อนสิ ตรงนี้ร้อน”
ไม่รู้เมตตามันจะรู้ตัวหรือเปล่า ว่ามันยอมทิ้งสีไว้กระป๋องนึงแล้วหยิบติดมือมากระป๋องเดียวโดยที่อีกมืือกำลังจับจูงแขนเขาเอาไว้แล้วลากให้เดินตามมันไปด้วยกัน
“ไอ้เมต แล้วมึงเอาสีอีกกระป๋องไว้ตรงนั้นทำไม”
โมเมโวยวายเมื่อเห็นว่าเมตตาหยิบสีมากระป๋องเดียวและดันเป็นสีที่โมเมไม่ต้องการใช้
“เม เดี๋ยวกุ้งนางไปหยิบให้ปล่อยให้เมตดูแลหรรษาเถอะ”
ทั้งกุ้งนางและโมเมยิ้มให้หรรษาอย่างต้อนรับ ไม่มีใครมีสีหน้าประหลาดที่หรรษาเป็นคนนอกที่เข้ามาในกลุ่มในฐานะแฟนของเมตตา ไม่มีใครเขม่นใส่เขาอย่างที่เขาเคยเจอเมื่อไปเจอเพื่อนต่างกลุ่ม หรรษาถอดเสื้อชอปออกเหลือแต่เสื้อยืดคอกลมสีขาวนั่งไขว้ขารอเมตตาชิลล์ๆ
ไม่มีลางร้ายใดๆบอกเหตุให้ไหวตัวทัน หรรษาคิดว่ามันเป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้นที่เมตตาต้องไปงานนี้เหมือนกับที่เขาต้องไป ตอนแรกหรรษายังแอบคิดว่ามันคือความโชคดีของเขา หากต้องทิ้งเมตไว้แล้วเขามางานอาจจะเป็นห่วงความรู้สึกมันก็ได้ แต่หากเอามันมาด้วย มันอาจจะเซ็งที่ต้องมานั่งแกร่วรอเขา เพราะหรรษาเองต้องคอยดูแลสถานการณ์ให้เพื่อนร่วมวิทยาลัยที่ไปร่วมงานด้วย
ถ้าเมตมีเพื่อนไปด้วยแบบนี้ เขาเองก็ไม่ห่วงมากนัก หากท่าไม่ดีค่อยไล่ให้มันกับเพื่อนๆกลับกันก่อน
แต่หรรษาไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องโชคร้ายขนาดนี้จริงๆ
เขากับเมตตามาถึงงานก่อนเพื่อนๆที่ขับตามๆกันมา แม้กุ้งนางจะรู้ว่างานจัดที่ไหน แต่เธอไม่เคยมาเลยไม่สันทัดเท่ากับหรรษาที่มาที่นี่หลายครั้งแล้ว พวกพ่นกราฟฟิคจะรู้จักคอนโดร้างแห่งนี้ดี แต่คนหน้าใหม่ๆที่เพิ่งสัมผัสกับวงการนี้คงจะไม่คุ้นเคยมากนัก เพราะจากถนนหลักต้องบุกป่าหญ้าเข้ามาพอสมควร ดีหน่อยที่เป็นหญ้าไม่สูงมากนักยังมองเห็นถนนหนทางอยู่ ที่นี่เป็นสถานที่รกร้างที่ไม่มีคนดูแล
เมื่อรู้ที่รู้ทางรู้ตำแหน่งที่อยู่ของกลุ่มเมตแล้วหรรษาก็ขอตัวไปหากลุ่มตัวเองที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง เขาไปดูความเรียบร้อยและให้กำลังใจรุ่นน้องที่มาแข่งขันครั้งนี้
พอเดินกลับมาฝั่งที่เมตตาอยู่อีกครั้ง หรรษาเห็นคนจำนวนมากรุมกันอยู่ เขารีบแหวกฝูงชนเข้าไปให้ใกล้ต้นตอมากที่สุด
ภายในวงล้อมผู้หญิงสองคนกำลังฟัดเหวี่ยงกันอยู่อย่างบ้าคลั่ง หนึ่งในนั้นคือกุ้งนาง ส่วนอีกคนที่คลุกวงในอยู่นั้นกำลังก้มหน้าแต่หรรษาคุ้นตากับเธอเป็นอย่างมาก มากจนเอ่ยชื่อขึ้นมาถูกโดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมา
“แอน หยุด มันเรื่องอะไรกันอะ”
เขาร้องห้าม ผู้หญิงสองคนยังซัดกันนัว หรรษาเดินฝ่าวงล้อมเข้าไปแยกสองคนนั้นออกจากกัน รอยเล็บปรากฎอยู่เต็มหน้าของทั้งคู่
“แอนมาอยู่ที่นี่ได้ไง”
เขาจับแขนแอนเอาไว้ ส่งกุ้งนางให้ทางฝั่งเมตตาไปดูแลกันก่อน
“ก็ตามมาดูหน้าอีนั่นไง อีหน้าด้านนั่นแย่งผัวแอน”
เสียงแอนดังลั่นไปทั่วบริเวณ แม้ที่นี่จะมีผู้ชายซะส่วนใหญ่ แต่เรื่องคาวๆแบบนี้ วงล้อมก็ไม่ได้บางตาอย่างที่เข้าใจ คนมามุงดูกันแน่นขนัด ทุกคนให้ความสนใจผู้หญิงสองคนที่ตบตีกันเพราะผู้ชายคนเดียวที่ยังมาไม่ถึงงานมาก
“ใครแย่งใคร”
“ก็อีนั่นอะ มันยั่วให้เพทายจีบมัน แอนหนีไปอยู่กับหรรษาตั้งหลายวันเพทายไม่เคยมาง้อ ทีแท้มาคั่วอีชะนีหน้าด้านนี่อยู่ คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสิท่า อีหน้าด้าน ไม่มีปัญญาหาผัวหรือไงอีโง่”
“พอแล้วแอน อายคนอื่นบ้าง”
หรรษาบีบข้อมือแอนแรงขึ้น รอยแดงปรากฎชัดเจนแต่หรรษาไม่สนใจ ตอนนี้เขาอยากให้แอนได้สติก่อน
“ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะแอน ทำไมไม่ถามไอ้เหี้ยนั่นก่อนว่ามันพูดกับอีกคนว่าไงเขาถึงยอมคบกับมันซ้ำซ้อนกับแอนแบบนี้”
“แอนไม่รู้”
“นั่นไง แอนไม่รู้แล้วบุกมาทำร้ายเค้าได้ไง หรรษาบอกกี่ครั้งแล้วว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอ พ่อแอนยิ่งใหญ่แค่ไหนแล้วแอนจะรู้ได้ไงว่าคนที่แอนมามีเรื่องด้วยเค้าจะไม่ใหญ่กว่าพ่อแอน ทำอะไรคิดบ้าง”
“แล้วทำไมอีนั่นมันไม่คิดบ้างล่ะว่าเค้าอาจจะมีเมียอยู่แล้ว”
“ก็ถ้าผู้ชายมันไม่ยอมรับใครจะไปรู้ล่ะแอน ถ้าเขารู้เห็นแอนกับไอ้เหี้ยนั่นมาก่อนก็ว่าไปอย่างนี่หรรษาเชื่อได้เลยว่าสันดานอย่างไอ้เหี้ยเพทายอะมันต้องบอกเค้าว่าตัวเองไม่มีแฟนแน่นอน”
“แล้วแอนจะทำยังไงดีล่ะหรรษา”
“เลิกกับมันได้แล้วมั้ง เหี้ยขนาดนี้ แค่ซ้อมเมียก็ทุเรศพอแล้วนี่สวมเขาให้ด้วยแอนยังจะทนอีกเหรอ”
“แต่แอนรักเขานี่”
“งั้นแล้วแต่แอน กลับไปซะ แล้วนี่มากับใคร ไอ้เพทายมันมาถึงไหนแล้วใครรู้มั่ง”
ประโยคหลังหรรษาหันไปถามเอากับไทยมุงที่ยังคงเกาะติดสถานการณ์หนาแน่น
“สงสัยกลิ่นจะฉุนไปถึงจมูกมันแล้วมั้ง เห็นกลุ่มเพื่อนมันบอกว่ามันถอนตัวแล้วอะ”
“ไอ้สัด หน้าตัวเมียแท้ๆ”
“ไปแอน กลับบ้านไปได้แล้ว”
“หรรษาไปส่งแอนหน่อยสิ”
“แล้วตอนมามายังไงอะ”
“แท็กซี่”
“โธ่เว้ย”
หรรษาหัวเสียมาก ถ้าแอนมาแท็กซี่แสดงว่าตั้งใจกลับพร้อมไอ้เหี้ยเพทาย เพราะแถวนี้ถ้าไม่ตั้งใจเรียกให้มาส่งก็อย่าฝันว่าจะมีแท็กซี่วิ่งผ่านมาให้เรียก ต่อให้โทรมารับยังไม่มีใครเสี่ยงเข้ามาเพราะว่าต่างกลัวโดนปล้นกันทั้งนั้น
“งั้นรอนี่แป๊บ อย่าก่อเรื่องอีก ถ้าไม่เชื่อฟังกันหรรษาจะไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
เขาพาแอนมานั่งรอแถวๆนั้น ฝากคนที่มุงดูเหตุการณ์เอาไว้ให้เขาช่วยดูแล ตอนนี้แยกไม่ออกว่าใครมาจากที่ไหนถ้าไม่ใช่พวกที่เขม่นหน้ากันมาก่อนแล้ว น้ำใจจึงยังหาได้ถ้าไม่มีสถาบันไหนเข้ามาเกี่ยว
หรรษาเดินมาหาเมตตา ได้ยินเสียงปลอบประโลมกุ้งนางแว่วเข้ามาให้ได้ยินสลับเสียงร้องไห้สุดแรงของกุ้งนาง เขาไปแตะบ่าเมตที่มองเพื่อนอย่างสงสารและเห็นใจเพราะมันขอบตาแดงกล่ำเหมือนจะมีอารมณ์ร่วมไปกับเพื่อนสนิทด้วย
“เป็นไงบ้าง”
เขาถามกุ้งนาง มือยังคงวางไว้บนไหล่เมต มันหันมามองเขาเคืองๆ
“อย่าพาลนะเมตกูไม่เกี่ยวนะ”
รีบห้ามไว้ก่อน ไม่อยากมีเรื่องซ้ำซ้อนในตอนนี้ เมตหันหน้าไปอีกทาง นิ่งเงียบแต่ปากเม้มเข้าหากันแน่น
“ไม่เป็นไรค่ะ หรรษากุ้งนางไม่รู้จริงๆนะว่าเพทายมีเมียแล้ว”
“ไม่แปลกหรอก ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ค่อยบอกใครหรอกว่ามีแฟน แล้วนี่กุ้งนางจะเอาไงต่อ”
“กุ้งนางไม่ยุ่งด้วยอีกแล้วล่ะ ไม่คิดว่าจะต้องมาแย่งของๆใคร”
“ดีแล้วล่ะ กุ้งนางสวยมากนะ ยังหาคนดีๆได้ ไอ้เพทายไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนใครหรอก”
“เมตบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเก่าหรรษาเหรอ”
“อืม เลิกกันมานานแล้วล่ะ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อก่อนพ่อเราเป็นเพื่อนสนิทกันอะ”
เรื่องนี้แม้แต่เมตตาเองก็ไม่รู้ เห็นมันหันมามองหน้าเขาแล้วเบิกกว้าง แต่พอรู้ว่าเขามองมันอยู่มันก็หนีหน้าเขาอย่างเดิม
“ถึงว่าเขาดูเชื่อฟังหรรษานะ ก่อนหรรษาจะเดินมาหาอะใครห้ามเขาก็ไม่ฟัง ปกติกุ้งนางไม่อยากตบตีกับใครหรอก อายคน แต่กับเขากุ้งนางทนไม่ไหวจริงๆ”
“อืม เข้าใจ มันก็ต้องเอาตัวรอดกันตามปกติแหละนะ ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรมาก”
เขาปลอบได้แค่นั้นกุ้งนางก็ชบหน้ากับฝ่ามือตัวเองแล้วร้องไห้ต่อ  หรรษาไม่ค่อยรู้วิธีปลอบผู้หญิงเลยต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่โมเมและเพื่อนคนอื่นๆของเขาไป ส่วนหรรษาเองลากเมตออกมาจากวง
“ไปด้วยกันหน่อยสิ” เขาเอ่ยปากชวน
“ไปไหนอะไม่เอากูจะอยู่เป็นเพื่อนกุ้งนาง”
“ไปส่งแอนที่บ้าน”
คราวนี้มันมองเขาราวกับจะสูบเลือดสูบเนื้อเขาซะเองก่อนจะเงียบแล้วไม่พูดอะไรออกมาอีก หรรษาได้ยินเสียงมันกัดฟันดังกรอด มือกำเข้าหากันแน่น เสียงพูดกับเขาต่อไปนี้ถูกเค้นออกมาจากไรฟันจนกรามเป็นสันนูน
“กูก็พอจะรู้ว่ามึงไม่แคร์ใครเลยนะหรรษา ไม่ว่าคนๆนั้นจะสำคัญหรือไม่สำคัญกับมึงขนาดไหน แต่การที่มึงจะมาชวนกูไปส่งเมียเก่ามึงอย่างที่มึงไม่คิดจะแคร์ใคร มึงค่อยๆเดินจากไปแล้วทิ้งกูไว้ตรงนี้เหอะ”
“ไปกันใหญ่แล้วเปล่าวะ การที่กูมาชวนมึงไปด้วยกันแปลว่ากูไม่แคร์มึงเหรอเมต มึงเข้าใจไปอย่างนั้นเหรอวะ”
มันก็ยังคงเงียบอีก แต่สีหน้ามันตอนนี้บอกว่าถ้าหรรษาทิ้งมันแล้วเดินออกไปจริงๆมันต้องทรุดลงร้องไห้ตรงนี้แน่ๆ ตอนนี้มันกำลังสะกดกลั้นอารมณ์นี้อยู่สุดพลัง
“แต่สำหรับกู กูมาชวนมึงเพื่อให้มึงรู้ว่ามึงอยู่ในฐานะอะไรสำหรับกู การที่กูไปส่งแฟนเก่าโดยเอาแฟนใหม่ไปด้วยแบบนี้อะ กูยังบริสุทธิ์ใจไม่พออีกเหรอวะ กูแค่อยากให้มึงไปด้วยให้มั่นใจว่ากูแค่ไปส่งแอนเท่านั้นจริงๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น ถ้ากูไปแล้วทิ้งมึงไว้ที่นี่ มึงแน่ใจมั้ยว่ามึงจะไม่มโนไปเองว่ากูกับแอนไปทำอะไรกันบ้าง”
หรรษายืนรอมันอย่างใจเย็น เขาเองก็คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้มันอันตรายสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว สำหรับหรรษาแล้วไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับแอนอีก ต่อให้คนๆนั้นไม่ใช่แอน หรรษาก็ละทิ้งการช่วยเหลือแบบนี้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันไม่ได้หรอก เขาอาจจะดูแย่ในสายตาคนทั่วไป แต่นั่นหรรษาก็เข้าใจว่าเขาตัดสินจากภายนอก หรรษาไม่จำเป็นต้องเอาสิ่งที่คนส่วนใหญ่ตราหน้ามาทำให้เป็นเรื่องจริง
หรรษาเลือกที่จะเลวแต่ไม่ใช่เลือกเลวไปเสียทุกเรื่อง
ถือว่าควรค่าแก่เวลาที่เขามีให้เมตตาแล้ว ขณะที่ตัดสินใจจะเดินไปจากตรงนี้เขาก็รู้สึกใจหายวูบขึ้นมา เมตตาเป็นคนขี้งอนในระดับปกติทั่วไป แต่หมอนี่เลือกที่จะไม่โวยวายงี่เง่าใส่เขา นิสัยแบบนี้นับเป็นนิสัยที่ถูกใจหรรษาไม่ใช่น้อย เขาไม่ชอบคนจู้จี้จุกจิกและเมตตาก็เป็นแบบนั้น
แล้วตอนนี้เมตตาก็เป็นอีกคนที่ไม่เข้าใจเขา ไม่ว่าเขาจะพิสูจน์ตัวเองให้โปร่งใสยังไง
เสียงใบไม้แห้งดังขึ้นชัดเจนในครั้งแรกที่เขาเหยียบ แต่เมตตายังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงกับเสียงที่บ่งบอกสัญญาณการจากไปของเขาในครั้งนี้
หรรษากลืนน้ำลายลงคอตัวเองอย่างยากเย็น รู้สึกตื้อและตันไปหมดเมื่อคิดว่าวงจรชีวิตของตัวเองคงต้องกลับไปโดดเดี่ยวอีกครั้ง
เหมือนจะเห็นกลีบกุหลาบโรยอยู่ตามทางแล้วแท้ๆ
พอหรรษาคิดว่าต้องตัดใจกลับมีมือเย็นเฉียบมือหนึ่งคว้าแขนเขาไว้ รู้แล้วว่าเป็นมือของใครแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา เมตตาก้าวขาตามหลังเขามาช้าๆ มือมันค่อยๆมีไออุ่นขึ้นเมื่อหรรษาจับมากุมเอาไว้ ยิ่งเขาบีบกระชับมืออีกฝ่ายมากขึ้นเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนความอบอุ่นนั่นจะแผ่ซ่านมาถึงหัวใจ หน้าอกข้างซ้ายของหรรษาเต้นแรงแต่เป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ
“ถ้ากูเผลอทำร้ายแอนขึ้นมาอย่าหาว่ากูไม่ดีล่ะ”
หรรษาไม่ตอบอะไรแต่เขาก็ยิ้ม
“รู้ปะที่ห้ามๆไปน่ะไม่ใช่ว่ากูจะห่วงแอน กูแค่อยากให้มึงรักษาระดับความแมนในตัวมึงเอาไว้ การที่มึงไม่ทำร้ายร่างกายผู้หญิงแมนกว่ามึงไปหัดมวยอีกเมต จริงๆนะ”
“กูอะไม่ชอบแอนเลยนะ ไม่ชอบเลยจริงๆ ไม่เห็นเหมือนเพอชี่เลย”
“ใครๆก็รู้สึกแบบมึง เขาไม่มีเพื่อนอย่างที่มึงมีนะเมตเขาไม่มีใครคอยเตือนหรอกว่าอะไรดีอะไรไม่ดี กูถึงได้บอกไงว่ากูไม่ได้ดูแลแอนเพราะยังรักแบบนั้น ไม่ว่าใครเดือดร้อนมากูก็ช่วย กูก็เป็นแบบนี้แหละ บอกทุกอย่างแล้วอยู่ที่มึงจะเข้าใจมั้ย”
“กูหัวถั่วนะ”
มันย้ำในสิ่งที่หรรษาให้สมญานามในตัวมัน เขาอึ้ง กลัวมันจะเอาเรื่องที่แซวเล่นๆนี้มาเป็นปม
“แต่กูก็เข้าใจที่มึงบอกมา”
“ดีมาก”หรรษาเองก็ดีใจ
“หรรษา มึงจะไปไหนวะ”
เมืองแมนนั่นเอง มันมองไปตามมือเขาที่ยังคงจับจูงมือเมตอยู่
“ไปส่งแอน มึงดูแลทางนี้ไหวมั้ยวะ”
“สบายมาก ตอนแรกกูเตรียมตัวมาเพื่อคนตีกัน ไม่คิดว่าจะมาเจอผู้หญิงตบกันเล่นเอากูเงิบเลยว่ะหรรษา แล้วนี่ใครวะมึง ไม่เห็นคุ้นหน้า”
“แฟนกูเอง”
เขาตอบ กระชับมือเมตเอาไว้แน่นเพราะมันกำลังสลัดมือตัวเองออกจากการจับกุม
“ไหนว่าหล่อประมาณนึงไง ไอ้นี่ซุ่ม กลัวเพื่อนขอตอดอะดิ๊” เมืองแมนแซว
“ทะลึ่งแล้วไอ้แมน”
“ปกป้องๆๆ ชื่อไรวะ” มันยังแววไม่เลิก
“ชื่อเมต” หรรษาจัดการแนะนำเสร็จสรรพ
“เมต เมตตา คนที่บุกมาหามึงวันนั้นอะเหรอ เฮ้ย คนนี้เองเหรอ กูอยากเห็นหน้ามานานแล้วว่าใครกันที่กล้าบุกมาหามึงถึงวิทยาลัย อ๋อ หล่อนี่หว่า น่ารักเลยอะ ถึงว่าไอ้พวกนั้นเล่าให้กูฟังตาเป็นมัน”
“พอแล้วๆ กูจะรีบไป” เขาตัดบท
“แล้วมึงจะกลับมาอีกเปล่าวะ”
“ไม่มาแล้ว คงไม่มีเรื่องซ้ำสองหรอก ไอ้เพทายก็ใจตุ๊ดถอนตัวออกไปแล้วนี่”
“มันกลัวมึงรุมกระทืบมันอะดิหรรษา หรือไม่นะมันคงกลัวพ่อตามันเอาเรื่อง”
“ช่างแม่งเหอะ กูไม่เคยใส่ใจไอ้เหี้ยนั่นอยู่แล้วว่ามันจะเป็นจะตายยังไง กูไปละ”
“ไม่กลับมาอีกจริงๆเหรอวะ”
มันเซ้าซี้จนหรรษาหมั่นไส้ รู้นะว่ามันแกล้งเขาอยู่
“กลับบ้านนอนกับเมียไม่ดีกว่ามานั่งตบยุงอยู่กับพวกมึงเหรอวะแมน”
“เหี้ยหรร ทิ้งเพื่อน”
“เมียสำคัญกว่าเว้ย”
เขาพูดออกมาแค่นั้น แต่เหมือนมันจะสตั๊นกันไปสามวิกันทั้งคู่
“ถ้าเขินก็รีบเดินสิวะไอ้หัวถั่ว”
“กูก้าวขาไม่ออกอะหรรษา”
“เป็นไรอะ”
“เข่าอ่อนอะ มึงพูดอะไรออกมาวะ”
“อายเหรอ”
“ป่าว”
“อ้าว เป็นเชี่ยอะไรอีกเนี่ยไอ้หัวถั่ว”
เข้าใจยากแม่ง!!
“กูชอบ มึงพูดอีกนะ ถึงต้องเป็นเมียก็ยอม”
อย่าหวัง!!คำพูดพวกนี้ไม่ได้มีบ่อยๆเหมือนคำติดปากหรอกนะถ้าหรรษาไม่ตั้งใจพูดก็อย่าหวังว่ามันจะหลุดออกมาจากปาก
นี่ตั้งใจจะบอกอีกฝ่ายเป็นนัยๆแล้วนะ
ไม่รู้มันจะเข้าใจสักแค่ไหน
เขาเผลอดึงมันเข้ามาใกล้ๆตัว หอมหัวมันไปทีนึง ไม่สนใจว่าจะตกเป็นเป้าสายตาใครหรือเปล่า ไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง หรรษาไม่ใช่คนหน้าบางอย่างไอ้เพทายที่จะบอกใครไม่ได้ว่ามีแฟนแล้ว
“กูนั่งหน้าคู่มึงนะ”
มันแสดงความเป็นเจ้าของแบบซอฟๆ
“อืมแล้วแต่มึงสิ”
“เมื่อกี้กูเกือบจะร้องไห้แล้ว” มันบอกอย่างที่เขาเองก็คิด
“กูรู้แล้วเลยยืนรอบริจาคเลือดยุงอยู่อย่างนั้นไง”
“มึงรู้ได้ไงอะ กูยืนหันหลังให้”
มันสงสัยได้น่ากระชากมาจูบมาก
“มึงดูง่ายจะตายเมต”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” มันยิ้มเขิน ก็น่ารักดีนะ
เหมือนวันนี้จะเป็นวันที่อึมครึมๆวันหนึ่ง แต่มันกลับเป็นวันดีๆของเราสองคน อย่างน้อยหรรษาก็รู้ว่าเมตตาเป็นคนที่พูดแล้วเข้าใจ แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับคนที่มีเงื่อนไขในความรักเยอะแยะอย่างเขา
ความรักของหรรษาครั้งนี้.....อุบัติขึ้นเร็วมาก

โปรดติดตามตอนต่อไป

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 25-12-2013 01:04:04

เจิมก่อนอ่าน  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 25-12-2013 01:04:48

มาแบ้ววววววววววววววว ไปอ่านโลด  :oni1:


...เอิ่ม... สรุปว่า "อุบัติรักเร็วเกินเหตุ" นี่คือหรรษาหรอกรือ แบบนิ่งๆๆๆๆ อยู่ดีๆ แล้วก็.... ป้างเข้าให้ รักกระแทกตาเอาตอนจบตอนที่ 14!!!  :a2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 25-12-2013 01:13:02

 :-[
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 25-12-2013 01:19:47

หรรษารักแล้วก็บอกเมตไปสิ
เมตยังซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง
บอกออกมาหมดทุกอย่างเลย
รีบๆบอกเลยนะ o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-12-2013 01:22:27

เมตนี่มัน ฮ่าๆๆๆๆ
เป็นคนที่ตรงดีจริงๆเลย น่ารักอะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 25-12-2013 01:28:45

โอ๊ะๆ ตอนใหม่ต้อนรับวันคริสต์มาส
สำหรับตอนนี้
ยังยืนยันคำเดิมว่าเมตน่ารักมากกกกกกกกก
ส่วนหรรษาก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองรักเมต
ออร่าสีชมพูเริ่มฟุ้งกระจาย
:-[
*เขินแทน*
 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: inna ที่ 25-12-2013 01:30:54

เมตตาาาาาาาา น่ารักอะไรเยี่ยงเน้....... ฮืออออ รักเมตอ่ะ :sad4: :sad4: :sad4: :z3: :z3: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-12-2013 01:31:17

หรรษายังต้องเหนื่อยอีกเยอะเลยดูแล้ว
รักกันมากๆไวๆนะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 25-12-2013 01:32:22

น้องเมตน่ารัก เลี้ยงง่ายจังเลย อยากได้  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 25-12-2013 01:33:59

เหมือนมันจะหวานนะ  :laugh: แต่หวานแบบหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 25-12-2013 01:39:58

งื้ออออออออน่ารักอ่าาาาาาาา
แอร๊ยยยยยยยยย
หรรษาโตมาเลยยยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 25-12-2013 01:54:18

ชอบอะ ชอบมากกกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 25-12-2013 01:54:38

ชอบที่แมนพูดถึงแอนจริงๆ ชะนีมีใบเพ็ดดีกรี  :m20:
วันนี้หรรษาน่ารักอ่ะ เมตเขินตายเลย
ไหนจะกลับไปนอนกอดเมีย ไหนจะเมียสำคัญกว่า :-[
แต่นี่เมตต้องไปรบกะยัยหมาหวงก้าง ชอบร้องหาผัวอีกมั้ยเนี่ย 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 25-12-2013 02:06:56

เมตแกเข้าวัยว้าวุ่น(ตงบ่วงรัก)แล้วล่ะ  :hao3: หลงชอบหรรษาเข้าเต็มเปา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 25-12-2013 02:13:57

โอ้ยยยยย เมตน่ารักกกกกก   แต่นังงแอนนนนน น่าตบมากกก :beat:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-12-2013 02:21:52

น้ำตาไหลเลย!!! หรรษารักเมตตาแล้ว   :hao5:

แต่อย่างว่า เมตตาน่ารักมากๆ แบบว่ามากๆจริงๆ

+1 ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้อย่างรวดเร็ว

มาต่ออีกไวๆนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 25-12-2013 02:27:22

เจ๋งอะคู่นี้ เข้าใจกันก็พอแล้ว  อ่านแล้วอยากจะเชียร์ ยกป้ายไฟให้  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 25-12-2013 02:30:16

ดาเมจกระจายเลยตอนนี้  :katai2-1: แหมๆๆ ความรักมันมักจะมาโดยไม่ให้เราตั้งตัวเสมอแหละหรรษา รู้ว่ารักก็บอกเขาไปตรงๆ สิ คนหัวถั่วจะได้เลิกมโนไง คริๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 25-12-2013 02:56:29

ไปดักตบอิแอนกันเถอะทุกคนนนนนนนนนน  :z2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 25-12-2013 04:32:45

อิเฮียมันจะรักไม่รักน้องเมตก็ช่าง แต่เจ้เลิฟน้องเมตมากกกกกก :m1:
น่ารักโคตร :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-12-2013 05:37:36

หรรษาหลงเมตเข้าแล้ว



น่ารักมากๆแอนตามหลอกหลอน



ตลอดเลยรออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 25-12-2013 06:36:42

ชะนีแอนนี่สันดานเสียจริงๆ   
ไม่ใช่นิสัยแล้วนะแบบนี้  มันสันดานกา มากๆอ่ะ

แล้วพ่อเธอก็ยิ่งไปใหญ่    ทำตัวไม่น่าคบทั้งบ้านเลย
บ้านนี้ มันกู่ไม่กลับทั้งบ้านแล้วมั๊งนี่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 25-12-2013 07:09:04

“เมียสำคัญกว่าเว้ย”  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 25-12-2013 07:10:56

สนุกอ่านเพลินจริงๆ
เบื่อผัวเมียแอนเพทายมาก จะอะไรนักหนา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 25-12-2013 07:25:40

หรรษานี่สุภาพบุรุษสุดๆ เข้าใจถึงความห่วงใยของหรรษานะ แต่ว่าจะต้องเข้าไปช่วยทุกครั้งเลยเหรอ
ถ้าเป็นบางครั้งมันก็ไม่แปลกอะไร ถ้ามองในอีกแง่หนึ่งการทำแบบนี้ทำให้แอนเคยตัว เหมือนพ่อแม่รังแกฉัน ที่เอาแต่ตาม
ใจลูกจนลูกเคยตัว เอาแต่ใจ ไม่มีความสำนึกถึงความถูกผิด แบบนี้แอนก็เข้ามาผูกติด
กับชีวิตหรรษเรื่อยไปเนี่ยนะ 
เราคิดว่าบางทีก็ต้องใจร้ายบ้าง
เพื่อเป็นบทเรียนไม่ให้ทำผิดพลาด บางครั้งก็ต้องใจแข็งบ้าง :m16: ถ้าช่วยแบบนี้เรื่อยไปเราว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 25-12-2013 07:29:03

ตอนนี้หรรษาน่ารักนะ ส่วนเมตตาน่ารักทุกตอน 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 25-12-2013 07:42:51

น่ารักอย่างไม่มีเหตุผล อร๊ายย :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 25-12-2013 08:20:16

 :mew3:
หวานในแบบหรรษาจริงๆ
เค้ารักกันแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 25-12-2013 08:31:52

หรรษาน่ารัก
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 25-12-2013 08:36:25

พวกจะมาตีกันเงิบเรยมีชะนีมาตัดหน้า
หรรษารักแล้วเหรอ อิอิ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 25-12-2013 09:14:39

เขินอ่ะ หรรษาพูดอะไรออกมา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 25-12-2013 09:24:35

 :o8: :-[ น่าร๊ากกกกกกมั่กๆๆๆๆ ไม่เอาม่ามาได้ป่าว ขอหวานต่อไปอีกหลายๆตอน :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 25-12-2013 09:35:59

 :o8: :o8:
เหวยๆๆๆๆๆ ตอนนี้น่ารักทั้งคู่เลยอ๊าาาาาาาาาา กี๊สสสสสสสสสส
คือแม้ว่าหรรษาจะไม่ได้บอกเมตว่ารัก แต่คนอ่านรู้เเล้วจ้าาาาาาาาาาาาาา
ทีนี้ก็รอหรรษาบอกเมตตานะ อิอิ

ขอเหอะ ชั้นยังหมั่นไส้ยัยแอนอะไรนี่ด้วยเหมือนกัน
แต่ดีที่หรรษาเป็นคนที่หนักแน่น(เว้นเมตซักคน) และรู้จักแยกแยะได้
เลยมั่นใจในตัวหรรษามากๆ แต่อย่างว่าแหละ ถ้าเราเป็นเมต ณ ตอนนั้น เราก็คงระเเวงอ่ะ
เพราะเราไม่รู็นิว่าหรรษาคิดแบบไหน แต่การที่หรรษายอมพูดออกมาขนาดนี้
ก็ทำให้เลิกระแวงได้เหมือนกับที่เมตเป็นนั่นแหล่ะ ชอบผู้ชายแบบนี้จัง

เหอๆๆๆๆ ตอนหน้ามี ปะ ฉะ ดะ กันเเน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าจะแบบไหนเท่านั้นเอง คึคึคึคึ
รอดูยัยแอนเงิบ เพราะนางยังไม่รู้ว่าเมตเป็นแฟนใหม่หรรษา  o3

ป็นกำลังใจอย่าท่วมท้นเเละจะติดตามอย่างกระชั้นชิดไม่ปล่อยเลยจ้าาาา
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 25-12-2013 09:49:36

 :-[  ชอบๆๆๆๆๆๆๆ เขินแทนเมตน่ะเนี้ย

เมตก็น่ารักสม่ำเสมอจริงๆ ไอ้ท่าทางวิ่งมาหาจับมือลากเข้าร่มแถมมีหึงหวงอีก หรรษาไม่รอด :hao3:

ตอนหน้าไปส่งแอนหวังว่าหรรษาจะแมนน่ะ555555 ปากแอนยิ่งน่าตบอยู่ ไม่ใช่ลองมวยที่เรียนกะเมียเก่าเมตละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-12-2013 10:06:29

เมตน่ารักอ่ะ  :o8:

ใครก็ได้ช่วยเอานางแอนไปเก็บทีเหอะ เบื่อหล่อนเต็มที

ชีวิตตัวเองไม่คิดจะทำให้ดีขึ้น เอาแต่หวังพึ่งคนอื่น เป็นใครก็หาเมียใหม่ดีกว่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-12-2013 10:16:25

โอ๊ยยยยย น่ารักมากกกกกก
คือแบบว่าไม่ไหวแล้วอ่านไปปากแทบฉีก คู่นี้เค้าน่ารักกันจริงๆเลย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 25-12-2013 10:21:12

หรรษาหวั่นไหวแล้วสิเนี่ย
ps เพทายนี้ไม่ไหวว เลวอ่าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-12-2013 10:31:45

หรรษานี่รู้สึกว่าจะจิตสาธารณะมากอะ ใครขอความช่วยเหลือโอเคหมด

เมตถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญไง ทั้งๆที่กำลังคบกันอยู่ ก็แอบน้อยใจเบาๆอีกเป็นเพราะว่าแม่ตนบอกให้รับผิดชอบหรือเปล่าา

แต่พอหรรษาดีด้วย พูดแสดงความเป็นเจ้าของ บอกสถานะถึงความสำคัญ เลยดีใจจนหน้าบาน

อย่างที่หรรษาบอกแหละ เมต อะ อ่านง่าย ชอบไม่ชอบอะไรแสดงออกทางสีหน้าท่าทางหมด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-12-2013 10:42:40

อัยยะเขิน  หนูเมตนี่ก็เข้าใจอะไรๆง่ายดีเนอะ  :hao7:

ชอบหรรษาตอนนี้จัง  เข้มแข็งแต่แสนอบอุ่น  :mew1:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Supak-davil ที่ 25-12-2013 10:52:57

+1 ให้กับหรรษา ทีไม่ใช่แค่ตกหลุมรัก 555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: jj_girl ที่ 25-12-2013 11:08:34

ใครก็ได้ช่วยเอานังชะนีแอนออกไปให้ไกลๆ เลยได้มั้ยคะ   หมั่นไส้ She ไม่ไหวแล้ว


หรรษาแมนมาก   เมตก็น่ารักมาก   เอร้ยยยยย  หวานแบบไม่เหมือนใครเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 25-12-2013 11:20:48

หรรษาคิดและทำได้ดีมาก  เมตตาอย่าปล่อยให้หลุดมือไปนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 25-12-2013 11:27:10

หวานฉบับหรรษาเนี่ย ทำเอาใจเต้นนิดๆ 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-12-2013 11:30:19

เป็นความรักที่น่ารักตามแบบของหรรษาและเมตตา

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 25-12-2013 11:34:33

หรรษาน่ารัก
ยิ่งอ่านยิ่งหลงเสน่ห์ แอร๊ยยยยยย :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 25-12-2013 11:47:15

ตอนนี้ต้องย้อนอ่านถึง 2 รอบ มันฟินนนนนนนนนนนนนนน
หรรษา ตอนนี้นายได้ใจมากอ่ะ  รักเลยยยยยยยยยย  :mew1:

เมตตาลุยๆ ความสำเร็จรออยู่เบื้องหน้าละ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 25-12-2013 12:13:46

...ต่างสถาบันก็รักกันได้ ไม่ใช่จะต้อง......ตีกันอย่างเดียว
...อยากให้สังคมไทย ทั้งในกรุง และชนบท เป็นแบบนี้บ้างจัง
...เมตมันเอ๋อๆๆ แต่ก็เข้าใจอะไรง่ายดี ไม่งี่เง่า :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 25-12-2013 12:17:52

บวกให้หรรษา น่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกก
อิแอนทิ้งข้างทางตรงสว่างๆ ก็พอนะความจริงอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: seraty ที่ 25-12-2013 12:20:02

 o22กว่าะรู้ว่ารักนะนายหรรษา ปาเข้าไป14ตอน.......รักก้อกว่ารัก แมนๆหน่อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 25-12-2013 12:28:06

เมตตาน่ารัก :mew1: หรรษาก็ใจดีเกินยัยแอนก็เป็นภาระของคนอื่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 25-12-2013 12:33:41

อ้างจาก: Seiki ที่ 25-12-2013 00:59:55  

ความรักของหรรษาครั้งนี้.....อุบัติขึ้นเร็วมาก

ฮั่นแหนะ วี๊ดดวิ้วววววว ในที่สุดนะหรรษา ฮ่าๆๆๆ
คนนี้แหละใช่เลย รักแล้วอย่าปล่อยนะจ้ะ  นะจ้ะ นะจ้ะ
ถีงมันจะหัวถั่วแต่มันก็พูดแล้วเข้าใจนะ  ถูกใจเลยล่ะสิ

ปล.ติดตามผลงานมาทุกเรื่อง ชอบพระนายคู่นี้มากเลย มันเป็นอะไรที่แตกต่างแต่รู้สึกว่าลงตัว  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-12-2013 12:33:57

มันจี๊ดมากกก เรยอ่ะ
ตอนที่ให้เมต เลือก T^T ดีที่เมตเปนคนง่ายๆ ไม่ค่อนทิฐินะเนี่ยยยยย
ไม่งั้นเรื่องนี้ มีจบไม่สวยอ่ะ (มาม่ากันยาว)

แต่ว่านะ ใครก้อได้ ฝากตบอิแอน สัดทีเหอะ~~~~!!!!!  :m31:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: bangkeaw ที่ 25-12-2013 12:39:50

น้องเมตน่ารักเลี้ยงง่ายจนหรรษาตกหลุมจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วสิ
ตอนนี้ก็มุ้งมิ้งกันเหลือเกิน เขิล
 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 25-12-2013 13:07:13

เมตนายน่ารักเกินไปแล้ววววววว งื้ออออออออออ :-[ :o8: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 25-12-2013 13:25:59

เมตน่ารักมากเลย มีเขินจนขาอ่อนด้วยอ่ะ  :impress2:    อยากอ่านต่อมากๆ  เมตจะทำยังไงกับแอนนะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 25-12-2013 14:35:59

จัดเมืองแมนให้กุ้งนางไปเลย....
แล้วก็จัดดอกใหญ่ ๆ ให้ยัยแอนตัวร้ายเข็ดหลาบซักทีนะ หนูเมตนะ...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-12-2013 14:38:33

โอย.........หนูเมตทำไมหนน่ารักอย่างงี้

หรรษาเริ่มแสดงออกว่ารักหนูเมตแล้วอ่ะ

ดีใจจังเลย  :-[


เกลียดแอนจังวะ


รอหนูเมตตอนน่าจ้า :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-12-2013 15:22:21

เมตตาช่างใสซื่อจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 25-12-2013 15:26:59

 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 25-12-2013 15:41:20

ตอนนี้น่ารักที่สุดแล้ว มุ้งมิ้งมากเลย(ย หลายตัว)

เมตขี้งอน หรรษานั่งง้อ มันน่ารักอ้ะ

แอนยังคงเป็นตัวชูโรงที่ดี เรียกคะแนนสงสารให้เมตได้เยอะเลย

 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-12-2013 15:53:24

ฟินนนนน
เมตตาน่ารักที่สุดอ่ะ...หรรษาถูกใจเมตหล่ะซี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 25-12-2013 18:05:38

เมตตา ขี้งอนในระดับปกติ ไม่โวยวายไม่จู้จี้ ป๊าดดดดด ถูกใจหรรษาเข้าให้
น่ารักน่ะ อ่านไปแล้วก็ยิ้มไป :-[

ตอนหน้าขอ หรรษา บอกรัก เมตตา น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  :katai2-1:

เบื่อชะนีแอน :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 25-12-2013 18:34:01

แอนจะตายตอนไหนครับคนเขียน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: venuz ที่ 25-12-2013 18:44:26

ชอบคาแรคเตอร์ของเมตจัง
น่ารัก :o8:

หวานกันเบาๆ พอกรุบกริบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 25-12-2013 19:02:32

หวานนะ หวานแบบแปลกๆ อ่านแล้วอดยิ้มตามไม่ได้  :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 25-12-2013 19:29:07

น้องเมตตน่ารักอะ มึนงง
จนบบางทีคนอ่านก็งงไปกับน้องเมต 555555555
หรรษารักน้องแล้วววววววว อย่าทิ้งน้องนะ
เพราะน้องมึน ไม่มีใครดูแลไหวเท่าหรรษาหรอก  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 25-12-2013 19:39:43

หรรษาเท่มาก เมตตาก็นักรัก
เหมาะสมกันจริงๆคู่นี้ คุณแม่เมตตา ตาถึงมากที่เลือกลูกเขยคนนี้^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-12-2013 20:07:04

ชอบผชแบบหรรษามากกกกกกกกกก
คือเมตน่ารักตรงที่เป็นคนจริงใจอ่ะ
แล้วเมื่อไรแอนจะไปๆได้สักที

อยากให้หรรษาหึงเมตบ้างจัง*_*

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 25-12-2013 20:25:12

 :o8: +1หวานแหวว มาก ๆ เมตตาหัวใจน่ารักมาก ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 25-12-2013 20:27:02

จุดพรุฉลอง หรรษารักน้องเมตแล้วจริงๆ เย้ๆ
น้องเมตน่ารักมาเลยนะลูกถึงหนูจะขี้งอนแต่พอหรรษาพูดเสร็จหนูก็เข้า
แบบนี้แหละ น่ารักที่สุดเลย@-^_^-@

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 25-12-2013 20:33:34

เมตนิสัยน่ารัก  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: iten ที่ 25-12-2013 20:53:30

 :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 25-12-2013 20:55:31

หวาน น่ารัก :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-12-2013 21:02:24

 o13
เขินจังงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-12-2013 21:11:24

เมตตาเป็นคนที่จะพูดอะไร จะทำกิริยายังไง ก็น่าเอ็นดูไปซะหมดเลย
ไม่แปลกใจสักนิดที่หรรษาเกิดอุบัติรักเร็วมาก(คงเร็วแล้วในระดับหรรษา) 5555555555



 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 25-12-2013 21:26:52

หรรษาแมนมากอ่ะ..อยากได้ซักคนแบบนี้จัง.. :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 25-12-2013 21:40:44

 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 25-12-2013 23:19:05

น้องเมตน่ารักน่ากิน :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 25-12-2013 23:50:59

อรั้งงงง
น้องเมตนี่น่ารักแบบสี่มิติมาก
อะไรของเมตไม่รุ้ แต่โครตน่ารักกกก
ฮ่าๆๆ  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-12-2013 00:07:59

น้องเมตน่ารักจัง อิอิ
หรรษาดูแลดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 26-12-2013 00:55:23

น่ารักกกกจังเลยคู่นี้ เพลียกะชะนีแอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 26-12-2013 01:30:13

ดีแล้วที่เข้าใจกาน  :hao3:
หรรษายิ่งซึนๆๆอยู่  :try2:
เมตตาเก๊าะ บ๊องแบ๋วเกิน :impress:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-12-2013 02:00:48

เมตน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก  :mew1: :mew1: :mew1:  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 26-12-2013 03:14:40

โอ้ยย แอนกับผัวนิ ผีเน่ากับโลงพุเน้อ
เลวจิงๆ ไม่ไหวไม่ไหว
สมควรอยู่คู่กันและ

เมตน่ารักอีกแล้วอ่า
แอร๊ยยยย
เขินนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: autoclick ที่ 26-12-2013 12:05:28

 :o8:มาต่อไวไวนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 26-12-2013 15:00:38

ชอบบบบบบบบ

หรรษา น้องเมต

คู่นี้เค้า ชัดเจน!!

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 26-12-2013 15:34:11

คือน้องเมตตาน่ารักสุดสุดไปเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 26-12-2013 16:07:17

หรรษาเริ่มน่ารักขึ้่นเรื่อยๆ แล้วเมตจะทนไหวเหรอนี่
ขนาดเหี้ยมๆยังหลงซะ 5555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 26-12-2013 18:42:36

ว้าววววว หลงรักเมตแล้วใช่มะ หุหุ

เมตน่ารักก กอดๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 27-12-2013 05:01:24

เมตตาน่ารักไปนะ แบบนี้หรรษารักตายเลยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kuku ที่ 28-12-2013 09:13:56

น่ารักมากทั้งเมตตาและหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 28-12-2013 11:50:53

งือๆ น่ารักกกกก :really2:ค

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: AnimajuS ที่ 28-12-2013 15:42:46

น้องเมต :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 29-12-2013 00:45:57

เพิ่งตามอ่านครบ
หรรษาน่ารักมากอ่ะ
ชอบนะ
น้องเมตตาก็เท่ ฮืออ แมนๆดีค่ะ
ชอบมากเหมือนกันน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 29-12-2013 23:36:44

สงสารกุ้งนาง แล้วพวกกุ้งนางกลับไงอ่ะ??? มารถใคร งงๆ

มาต่อๆ >__________<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 30-12-2013 08:43:14

กรี๊ด!!!!!!!!!!!  ในที่สุดความรักก็อุบัติขึ้นกับหรรษาแล้ว คิกคิก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 30-12-2013 14:07:43

ความรัก อุบัติขึ้นกับหรรษาแล้วใช่มั้ยเนี่ย ดีใจ ๆ ๆ  :m1:
ถึงจะบอกว่าเร็วมาก แต่ก็ยังช้ากว่าน้องเมตเยอะเลยนะหรรษา
เพราะงั้น รู้ตัวแล้วว่ารักน้องเมต ก็ต้องแสดงให้น้องเมตรู้เยอะ ๆ หน่อยนะ
ยิ่งบอกว่าน้องเมตหัวถั่วด้วยนิ เพราะงั้นก็ต้องแสดงออกให้ชัดเจนไปเลยว่ารักน้องเมต
อย่าให้น้องเมตต้องเสียใจเพราะเรื่องยัยมารร้าย ยัยแอนด้านนี่เชียวนะ
แอบห่วงว่านั่งรถไปส่งยัยแอน น้องเมตจะโดนจิกโดนกัดรึเปล่าเนี่ย ถ้ายัยนี่รู้ว่า
เมียตัวจริงของหรรษาคือน้องเมตคนนี้เนี่ย ยิ่งทำร้ายผู้หญิงก็ไม่ได้ซะด้วยสิ เฮ้อ
แต่หรรษาคงยุติธรรมพอ ที่จะไม่แค่เห็นเพราะยัยแอนเป็นผู้หญิงหรอกนะ
อยากให้หรรษาทั้งรัก ทั้งหลง น้องเมต มากขึ้น ๆ ๆ ๆ เยอะ ๆ เลย
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :3123:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kuku ที่ 30-12-2013 21:26:06

สงสัยคนเขียนจะหยุดปีใหม่
แต่คนอ่านไม่หยุดอ่านนะจร้าาา อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 30-12-2013 21:42:53

เราเกลียดพระเอกสุภาพบุรุษพร่ำเพรื่อจังเลย แอนมันสันดานไม่ดีเองไม่เห็นจะน่าสงสารเลย สมควรแล้วที่โง่ดักดานโดนเขาหลอกก็คนมันไม่มีค่าใครเขาจะเห็นค่าล่ะ แหวะ...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 01-01-2014 02:43:32

กรี๊ดดดดด ตอนนี้มัน มัน มัน หวานอ่ะ
พออ่านความคิดของหรรษาตอนนี้คือแบบ อยู่ในห้วงรักแล้วดิ
แล้วแต่ละประโยคที่พูดนะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมตถึงเข่าอ่อน
เราอ่านยังเขินเลย  :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ
แล้วก็ สวัสดีปีใหม่นะคะพี่คนเขียนที่น่ารัก  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 01-01-2014 12:40:33

เมื่อไร่จะมาต่อ  :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 01-01-2014 20:07:53

เห้ออออ โล่งอก นึกว่าจะมีคดียาวกันซะแล้ว

จบท้ายได้หวานดีค่ะ หวานแบบเท่ๆแบบหรรษาเค้าล่ะ 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 02-01-2014 02:27:05

ชอบจังเลยครัฟฟฟ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 02-01-2014 13:56:38

เกาะติดมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนเก้าก็ติดภาระกิจส่วนตัว กลับมาอีกทีตอนที่ 14 แว้ววว
แถมเค้ายังเป็นแฟนกันแล้วด้วย บอกแล้วว่าหรรษาหนีไม่รอดหรอก ออร่าน้องเมตดึงดูด ซึนๆ รู้สึกยังไงก็บอก ชอบก็บอกชอบ
แหม อย่างนี้หรรษารวมป้าๆแม่ยกรักตายเลย  :กอด1:
ป.ล. ชะนีแอนควรส่งนางไปอยู่ดาวอังคารนะ อย่าอยู่บนโลกนี้เลย ชิ  :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 02-01-2014 15:30:50

อร๊ายยยยยยย คิดถึงจังเลยค่าาาาาา
มาต่อได้แล้วน๊าาาาาาาาาา พลีสสสสสสสสสส

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 03-01-2014 10:44:30

เค้ามารอน้องเมต ทุกวันเลยน๊าาาาาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 04-01-2014 00:10:45

 :mew1:รอ ๆๆ ตอนต่อไป.. :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 04-01-2014 00:30:46

หรรษาๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 04-01-2014 08:32:41

หรรษาพาน้องเมตไปเที่ยวไหนเนี่ยะ
กลับมาต่อเร็วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 04-01-2014 11:25:10

อ่านตามทันแล้ว....

ดีใจจังคุณ TRomance มีเรื่องใหม่ให้อ่านแล้ววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 04-01-2014 23:24:42

ชอบแม่เมตกับพ่อหรรอ่ะ หัวก้าวหน้ามากๆ ^ ^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 04-01-2014 23:29:00

ปูเสื่อแล้วตบปุๆรอน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 05-01-2014 02:36:40

อ่านจนทัน สนุกมากๆเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 05-01-2014 04:35:59

คิดถึงเมต คิดถึงหรรษา แล้ว   :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 05-01-2014 07:46:20

อ่านถึงหน้า 15 จองๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 05-01-2014 16:59:12

เอร้ยยย!! น่ารักมาก บอกเลย!! ชอบเมตมาก เมตน่ารัก น่าฟัดสุดๆ
หรรษาก็เท่โฮก!! ชอบอ่ะ อ่านแล้วติดจริงๆ แต่ที่ชอบจนเอาเป็นไอดอลเลย
คือ คุณนายกาญจนา ท่านแม่เปรี้ยวมากค่ะ เด็ดดวงจริงๆ

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ รอๆน้องเมตหัวถั่วผู้น่ารัก ฮิ้ววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 05-01-2014 18:51:53

รอตอนแรกของปีนี้อยู่นะค๊า ดันๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 05-01-2014 21:37:18

คิดถึงมาก นี่พูดเลยยยยย
ดันๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 06-01-2014 02:25:48

อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เปิดเรื่องแรกๆเลยค่ะ  จนมาถึงตอนนี้อ่านเป็นรอบที่ 2  แล้ว ชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้เลยค่ะ

ทั้งพระเอกหรรษา   ที่เก็กๆดุๆโหดๆหน่อย
หรือจะเป็นนายเอกน้องเมต ที่อ่อนหัดในทุกๆเรื่องซะจริงๆ    รวมไปถึงบรรดาพ่อแม่ที่ สอนลูกๆได้โดนมากๆเลย

รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 06-01-2014 10:31:42

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 06-01-2014 18:29:05

คิดถึง ... หรรษากับหัวถั่ว  > <

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 06-01-2014 18:59:48

 :mew1:  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 06-01-2014 22:14:17

คิดถึงน้องเมษ :sad4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 14 P.35 [2013-12-25]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 07-01-2014 11:45:34

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
คิดถึงน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 07-01-2014 16:27:43

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 15


“เมต ไม่สบายรึเปล่าลูก”
คุณนายกาญจนาเดินวนรอบลูกชายตัวเองงงๆ ปกติเมตตาก็เป็นเด็กเข้าใจยากอยู่แล้ว นั่นเธอก็เข้าใจว่าเป็นเพราะการเลี้ยงดูของตัวเอง แต่ตั้งแต่ยอมให้ลูกชายได้เรียนรู้ชีวิตด้วยการมีใครอีกคนเพิ่มขึ้นมา
เมตตาดูจะแปลกตาคนเป็นแม่ไปมาก มากจนเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือผิด ตอนนี้เมตตากำลังนั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่างแล้วก็ยิ้ม บางครั้งก็เขี่ยข้าวในจานไปอีกฝั่งหนึ่งแล้วเขี่ยกลับมาเหมือนเดิม
“เมตไม่เป็นไรหรอกแม่ เมตแค่มีความสุขเฉยๆ”
“เอ่อ ไอ้ความสุขเฉยๆของแกเนี่ยแสดงออกได้เยอะเว่อมากเลยนะเว้ย คล้ายคนบ้าเข้าไปทุกทีละ”
“แม่ไม่เคยมีความสุขแบบที่เมตมีเหรอ”
“เคยสิ”
คราวนี้คุณนายกาญจนาเลื่อนเก้าอี้นั่งฝั่งตรงข้ามลูกชายตัวเอง เอาแขนข้างเท้าคางอย่างหญิงแรกรุ่นเขาทำกันน่ารัก ติดที่ว่าแม่ผมเลยวัยกลางคนมาแล้วเท่านั้นเอง
“แม่คิดว่าแม่กำลังถูกจีบแหละเมต”
แม่พูดเปื้อนยิ้มแต่่กลับเบือนหน้าหนีผมอายๆ
นี่ผมกำลังจะมีพ่ออีกคนเหรอ?
ปากผมเปิดยิ้มกว้างอย่างยินดี
ผมรู้ว่าที่ผ่านมาการเป็นซิงเกิ้ลมัมของแม่ทำให้แม่เหงาและเคว้งคว้าง ความผิดพลาดในชีวิตครอบครัวของแม่ทำให้แม่เด็ดเดี่ยว แม้ว่าพ่อผมแท้ๆจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ในความสนิทสนมระหว่างผมกับพ่อนั้นแทบจะไม่มี แม่พยายามสนุกกับชีวิตในทุกๆวันเพราะไม่อยากให้ผมรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ผมเองก็พอรู้ พี่ชายกับพี่สาวร่วมท้องกับผมได้เข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ของอาม่าเพราะสองคนนั้นเป็นคนที่พ่อเลือกเอาไว้แล้วว่าจะเอาไปอยู่ด้วย ในขณะที่ผมถูกทิ้งให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ เราเลยอยู่กันแบบเพื่อนคุยกันทุกเรื่องและสนิทกันเกินกว่าแม่ลูกคนอื่นๆเขา แต่ผมก็ชอบที่เราสองคนเป็นแบบนี้
“แล้วท่าทางของแม่อะ เยอะน้อยกว่าเมตซะที่ไหนล่ะ ถ่ายคลิปให้ดูปะคุณนาย ว่าตอนนี้แก้มคุณนายแดงยิ่งกว่าตูดลิงแสมอีกนะขอรับ”
“บ้า แม่แสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอลูก”
“หูย ตัวบิดเกลียวจนจะเป็นเส้นพาสต้าอยู่แล้วดูไม่ออกหรอกว่าแม่กำลังเขิน” ผมแซวแม่เล่น
“เหรอ เมตว่าแม่จะลองเปิดใจดูดีมะ”
“ลองดูสิแม่ พูดอย่างนี้แม่เองก็ถูกใจเค้าใช่มั้ยล่ะ”
“ก็นิดนึงอะ นิดเดียวเอง จริงๆนะลูก”
นิดเดียวของแม่แต่สายตานี่วิ๊งๆเลย
“ผู้ที่หลงผิดยามชราคนนั้นคือใครเหรอครับแม่”
ผมก็กัดแม่ไปตามฟอร์มนั่นแหละ จริงๆแล้วดีใจจะตายที่แม่จะมีใครสักที บางครั้งผมคิดว่าการแสดงออกแบบนี้ของแม่ แบบล้นๆที่ไม่เหมือนใครทั้งนิสัยและการใช้ชีวิตน่าจะเป็นปราการหนึ่งที่ใช้กรองคนที่จะเข้าหาแม่เพื่อหวังผลประโยชน์ที่แม่มี
ไม่มีใครรู้หรอกว่าในครอบครัวของพ่ออยู่กันเหมือนครอบครัวของคนจีนในละครน้ำเน่ามากแค่ไหน ผมเองก็เพิ่งได้มารับรู้ตอนที่ผมโตแล้วนี่เองว่าจริงๆแล้วแม่เป็นสะใภ้ที่เก่งที่สุดในบรรดาสะใภ้ทุกคนของอาม่า แม่เก่งกว่าพ่อที่เป็นคนไม่เด็ดขาดในเรื่องไหนเลย ไม่กล้าคิดกล้าเสี่ยงอย่างที่แม่ทำ สิ่งที่แม่พยายามแสดงความสามารถออกมาจนตระกูลของพ่อเจริญรุ่งเรืองมากยิ่งขึ้นนั้นดูจะไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่ออาม่าเชื่อฟังคำพูดลูกๆมากกว่าสิ่งที่ตาเห็น ทุกคนพูดกรอกหูอาม่าว่าที่แม่ทำไปทั้งหมดนั้นเพราะหวังฮุบกิจการของตระกูลล้วนๆ แล้วอาม่าก็เชื่อ
ผมถึงเข้าใจว่าทำไมแม่ถึงได้หมดศรัทธาในตัวพ่อเพราะพ่อไม่ได้ช่วยปกป้องแม่เลย แถมยังคิดว่าแม่เองก็หวังจะเป็นที่เหล่าพี่น้องพูดกรอกหูอาม่า
ข้อเสนอที่อาม่ามีให้ คือทำงานในกิจการของตระกูลต่อไปแต่ไม่ได้อะไรจากสิ่งที่ตัวเองทำเลยนอกจากชื่อเสียงและหน้าตาของวงศ์ตระกูลที่จะเชิดหน้าชูตาให้แม่ว่าเป็นสะใภ้ใหญ่และความสุขสบายของลูกๆทั้งสาม กับเลือกที่จะจากตระกูลนั้นมาด้วยเงินก้อนหนึ่งที่อาม่าคิดว่ามากโขแล้วสำหรับแม่ แต่มันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับเงินที่แม่ทำให้กับกิจการของที่นั่น
แม่เลือกที่จะจากมาเป็นคนไร้หน้าตาและชื่อเสียงด้วยเงินเพียงสิบล้านและลูกชายคนเล็กที่โหวเฮ้งไม่เหมาะที่จะนำพาความก้าวหน้าในตระกูลนั้นได้เท่ากับพี่ชายคนโตและพี่สาวคนรองนั่นก็คือผม
สิ่งที่ทำให้ผมศรัทธาในตัวของแม่และไม่มีข้อกังขาใดๆเมื่อแม่มีความคิดแปลกประหลาดและนำมันมาใช้กับผมก็คือแม่สามารถตั้งต้นใหม่ได้กับเงินเพียงแค่นั้น และทำให้มันงอกเงยขึ้นมาได้ด้วยความสามารถที่มีติดตัวแม่ ไม่ใช่เพราะโชคช่วย แม่ผมเล่นหุ้นและเก็งกำไรได้เก่งมากจนไม่น่าเชื่อ มันเป็นอาชีพที่ไม่ลำบากอะไรเลย และนั่นทำให้อาม่าไม่กล้าเข้ามาก้าวก่ายกับการใช้ชีวิตของแม่ เพราะต่อให้แม่ไม่ได้ใช้บารมีของอาม่าคุ้ม แม่ก็ยืนหยัดได้อย่างมั่นคง
แม่ค้อนใส่ผมไม่จริงจังนัก
“หลงผ่งหลงผิดที่ไหนกัน ชายคนนั้นโชคดีที่สุดต่างหากล่ะ”
“ใครเหรอครับแม่” ผมอดจะตื่นเต้นไม่ได้
“คนที่ลูกจะต้องร้องว๊าวแน่ๆ”
“บอกมาสิแม่ผมอยากร้องว๊าวววววแล้ว”
“พ่อของหรรษาไงล่ะ”
“อะไรนะแม่ เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!”
แทบช็อคหมดสติ ใกล้ตัวจนเซอร์ไพร้ส์
“ไหนว่าจะร้องว๊าวไงยะ ร้องเฮ้ยทำไม”
ผมไม่ได้ร้องเฮ้ยธรรมดานะครับ ผมร้องเฮ้ยประหนึ่งว่ารถสิบล้อเสียหลักแล้วต้องหักหลบอะ นี่เขาเป็นผู้ใหญ่ที่ไวไฟยิ่งกว่าผมกับหรรษาอีกนะ ผมกับมันนอนกันตั้งสามครั้งก็จริงแต่เรายังไม่เคยมีโมเม็ นต์จีบกันเลย
“หรรษารู้ยังอะแม่”
มันเป็นคนนิ่งๆ ดูไม่ค่อยออกว่ามันคิดอะไรของมันอยู่แล้วดูมันจริงจังกับชีวิตของมันมาก มากซะจนยากที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของมันได้ แล้วมันจะคิดยังไงกับเรื่องนี้
ไม่สิ!! ถ้ามันรู้แล้วเวลาเราเจอกัน เราสองคนจะต้องทำหน้ายังไงใส่กัน
“จะไปรู้ได้ไงเล่า มันเป็นผัวแกนะมาถามแม่ได้ไง”
“โธ่แม่ เมตดีใจได้แค่ครึ่งเดียวเองนะแม่”
“หรรษาเค้าไม่มายุ่งเรื่องผู้ใหญ่หรอก”
“แม่รู้ได้ไง”
“แม่เดาเอา”
“เดาเอาเนี่ยนะ แม่อะ”
“อย่าตีตนไปก่อนไข้สิ ถ้าหรรษาไม่เห็นด้วยพ่อลูกเขาก็จะต้องคุยกัน แล้วตอนนั้นแม่ก็จะรู้เอง”
“ไม่ใช่ว่าหรรษามันจะโกรธแล้วคิดว่าแม่วางแผนให้เมตจับมันเพื่อไต่สะพานไปหาพ่อมันหรอกนะแม่”
ผมกลัวประเด็นนี้มากจริงๆนะ ผมว่ามันเป็นปัญหาของคนที่รวยในที่แจ้งอย่างหรรษาเลยล่ะ ใครๆก็รู้ว่ามันมีฐานะดีแค่ไหน ไม่เหมือนแม่ผมที่น้อยคนจะรู้ว่าเราสองคนไม่ต้องปากกัดตีนถีบก็น่าจะมีกินไปตลอดชีวิตเหมือนกัน
“เมตเคยทำให้หรรษาคิดว่าเราจ้องแต่เงินเค้ารึเปล่าล่ะ”
“ไม่รู้สิแม่ ไม่รู้เผลอเอาแต่ใจอะไรใส่มันไปบ้างรึเปล่า”
“ถ้าเมตไม่ได้แสดงออกว่าเราคบเค้าเพราะอยากได้เงินของเค้า แม่ว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่ปัญหาของเราหรอกลูก มันไม่ใช่เรื่องยากถ้าพ่อลุกคู่นั้นจะสืบประวัติเราสองคน”
ผมคิดว่าปัญหาที่ผมแบกเอามาจากที่บ้านจะหนักหนาสาหัสสำหรับตัวเองมากพอแล้ว แต่พอหย่อนก้นลงนั่งยังไม่ถึงพื้นก็ต้องลุกขึ้นยืนเหมือนไฟลนก้นเมื่อโมเมบอกว่าติดต่อกุ้งนางไม่ได้เลยตั้งแต่เอากุ้งนางไปส่งและอยู่เป็นเพื่อนหลังจากงานที่เมืองทองวันนั้น
“มึงแน่ใจนะเมว่าน่าจะเป็นเพราะเรื่องวันนั้น กูว่ากุ้งนางมันออกจะมีสตินะ มันยังบอกว่าไม่เป็นไรอยู่เลย ภูมิคุ้มกันเรื่องความรักมันดีจะตายไม่ใช่เหรอวะ”
คราวนี้ผมมองตาเพื่อนๆรอบวง ไม่มีใครพยักหน้าเห็นด้วยสักคนมีแต่คนที่ส่ายหน้ากันทั้งนั้น โดยเฉพาะนิว มันถอนหายใจหนักมาก
“ยังไงวะ ทำไมพวกมึงเห็นต่างจากกู”
“เมต ไอ้กุ้งมันเจอความผิดหวังมาแล้วอย่างที่มึงบอกแหละ มันดูกล้าแกร่งมากที่สุดในกลุ่มเรา แต่มึงต้องเข้าใจนะว่าเรื่องพวกนี้บางทีพอมันเกิดขึ้นแล้วก็อดจะเสียหน้าไม่ได้ กุ้งนางคงจะเสียใจที่รู้ไม่เท่าทันไอ้เพทายจนเกิดเรื่องอะ ทั้งๆที่มันน่าจะอ่านสันดานคนอย่างเพทายได้ดีที่สุดแต่มันก็พลาด”
“แสดงว่าเพทายเก่งมากอะดิ กุ้งนางเลยเชื่อสนิทใจ แลวนี่เราจะเอาไงดีอะ ไม่มีใครติดต่อมันได้เลยเหรอ”
“ไม่มีเลย ที่หอก็ไม่อยู่ พวกกูกำลังภาวนาให้กุ้งนางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดจะได้ไม่เป็นห่วงมาก”
“งั้นเราไปหากุ้งนางที่ต่างจังหวัดกันมั้ยวะ”
“มึงรู้จักบ้านกุ้งนางเหรอเมต”
“ไม่รู้”
“นั่นแหละคือปัญหาที่พวกเราเครียดกันอยู่ เราไม่รู้ว่าบ้านมันอยู่ที่ไหนนี่แหละ”
ผมจำไม่ได้เลยว่าตอนออกมาจากบ้านปัญหาตัวเองใหญ่มากแค่ไหนเพราะปัญหาที่เจออยู่ตอนนี้มันใหญ่กว่ากันมาก
“ถ้าจะเอาลูกเสือเราต้องเข้าถ้ำเสือเพราะฉะนั้นกูจะไปหาเพทาย”
ภูผาพ่นเป๊บซี่ออกจากปากมาโดนผมเปียกไปครึ่งแขน มันตาเหลือกแล้วส่งขวดเป๊บซี่ให้โมเมถือเอาไว้ ตัวมันเองไอจนตัวโยน ผมรู้ว่าที่ภูผาเป็นแบบนี้เพราะผมแน่ แต่ผมก็คิดดีแล้วนะว่าเพทายน่าจะเป็นหมากสำคัญของเรื่องนี้
“มันไม่ใช่ทุกครั้งที่เราจะบุกไปหาใครแล้วสำเร็จได้ดังใจเหมือนที่มึงบุกไปหาแฟนมึงนะเมต ไม่มีใครโชคดีทุกครั้งหรอกมึง”
เป๋งมันพูดน้อยแต่คราวนี้มันออกปากเตือนสติผม
“แล้วถ้าหรรษารู้ว่ามึงไปหาเพทายนะ กูว่าสงครามเกิดแน่”
โมเมออกความเห็นจริงจัง
“มันไม่ขนาดนั้นหรอกน่า กูก็ไม่ได้จะอะไรจนกลายเป็นเรื่องสำคัญของหรรษาขนาดนั้นหรอก อย่างดีมันก็คงจะด่ากูว่าโง่ หัวถั่วอย่างที่เคยด่าแหละ กูชินแล้ว”
“มันก็ใช่ถ้ามึงเป็นใครก็ไม่รู้อะนะเมต แต่มึงเป็นแฟนหรรษาไม่ใช่เหรอ แล้วมึงก็รู้ว่าหรรษาเกลียดไอ้เพทายอะไรนั่นยังกะขี้ มึงว่าหรรษามันจะแฮปปี้เหรอวะ ที่แฟนตัวเองไปพัวพันกับไอ้เพทายถึงสองคน ไม่ว่าจะเป็นแฟนเก่าหรือแฟนใหม่ แหม เรื่องแบบนี้ในวงเด็กช่างเค้าถือเป็นการหยามเกียรติกันนะเว้ยเมต”
นิวขู่ซะผมลังเลเลย แต่ผมก็ยังคิดนะว่าต่อให้เพทายไม่ดีสักแค่ไหนแต่คำว่าลูกผู้ชายคงไม่โกหกผมหรอกมั้งถ้าผมจะถามเกี่ยวกับเรื่องของเขากับกุ้งนางในเมื่อผมไม่ใช่เป้าหมายที่เพทายต้องการและไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรนอกจากถามเรื่องราวเพื่อช่วยเหลือเพื่อนตัวเองก็เท่านั้น
“มึงคิดว่าถ้าได้คุยกับเพทายแล้วเราจะช่วยกุ้งนางได้ยังไงวะ”
“ก็....เราอาจจะได้รู้ว่าอะไรที่ทำให้กุ้งนางเฟลแล้วเราจะไปหากุ้งนางได้ที่ไหนไง บางทีกุ้งมันอาจจะพาคนที่คบไปหาพ่อแม่ที่บ้านมาแล้วไรงี้”
“มึงคิดว่าทุกคู่จะเป็นแบบที่หรรษาทำกับมึงเหรอวะไอ้หัวถั่ว”
ขนาดภูผาเองยังเห็นด้วยกับหรรษาที่ให้สมญานามผมแบบนี้เลยนะ
“แล้วมันไม่ใช่เรื่องปกติเหรอวะว่าถ้าเราคบกับใครก็จะต้องพาไปให้ผู้ใหญ่รู้จักอะ”
“ถ้าคนที่คบกันคิดจะจริงจังต่อกันก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ แต่สำหรับเพทายับกุ้งนางก็ไม่แน่ ไอ้เพทายมันคงแค่สนุกๆ เพทายมันไม่เลิกกับแอนหรอก ไม่ใช่เพราะรักแอนมากนะ แต่เพราะกลัวพ่อแอนจะเด็ดหัวทิ้งมากกว่า แต่กูว่าอิทธิพลของเพทายเองก็คงมีพอตัวอะ อาจจะหนุนกันอยู่เลยเลิกกันไม่ได้ก็ได้นะ เพราะถ้ากูเป็นพ่อแอนกูคงไม่ยอมให้แอนคบกับเพทายหรอก ถ้ามันไม่มีเหตุผลนอกเหนือจากนั้น”
นิววิเคราะห์ได้ลึกซึ้งมาก มากจนผมนั่งนิ่งงัน
“แต่ถ้ามึงบุกไปหาเพทายจริงๆมันอาจจะดีกว่าเรานั่งเครียดกันอย่างนี้ก็ได้นะ คงมีคนอย่างมึงไม่มาก ไอ้เพทายมันเลยนึกไม่ถึงว่าจะมีคนแบบมึงอะเมต เหมือนที่หรรษายังต้องยอมให้กับมึงไง”
โมเมออกความเห็น
“แล้วถ้าเพทายติดใจไอ้เมตเหมือนที่หรรษาติดใจล่ะ” เป๋งถาม
“งานนี้กูว่ามีฆ่ากันตายเพราะแย่งผู้ชายหัวถั่วอย่างไอ้เมตนี่แหละว่ะ” ภูผาสรุป
ผมอยากจะเถียงแต่คิดว่าไม่ดีกว่า ในสายตาของเพื่อนๆดูเหมือนผมจะเป็นที่รักของหรรษามาก ประมาณว่ามันรักและหวงผมสุดๆ ทั้งๆที่ความจริงหรรษามันก็ปล่อยให้ผมเป็นตัวของตัวเอง ไม่หวงไม่ห้ามไม่มีเงื่อนไขให้ผมต้องทำตามที่มันต้องการแต่อย่างใด ผมเลยคิดภาพที่่พวกมันวิเคราะห์ไม่ออก นี่คือข้อเสียที่เราต้องมาคบกันเพราะความบังเอิญไม่ใช่เริ่มคบกันเพราะรักใคร่ชอบพอกัน
“แต่กูก็ยังอยากเสี่ยงนะ” ผมยืนยัน
“ถ้ามึงปักใจอย่างนั้นใครจะไปห้ามมึงได้วะเมต พวกกูก็ต้องสุมหัวกันหาวิธีป้องกันมึงให้ปลอดภัย”
“ยังไงวะ”
“บอกหรรษาไง”
“เฮ้ยอย่า พวกมึงไม่ต้องให้หรรษารู้เลยดีกว่า กูคิดว่ากูน่าจะเอาตัวรอดได้ กูไม่อยากให้มันเป็นเรื่องเขม่นกันส่วนตัวแล้วลามไปข้องเกี่ยวกับสถาบันอะ แค่ที่เคยเจอมากูว่ากูสยองพอแล้ว”
ผมยังจำวันที่เค้าปะทะกันจนตัวเองช็อคตาตั้งแล้วสลบไปได้ มันเป็นอะไรที่เหมือนอยู่ในหนังไซไฟทั้งตื่นตาตื่นใจและตื่นกลัวดี
ไม่มีใครออกเสียงทักท้วงแนวความคิดของผมอีกต่อไป แต่ละคนทำหน้าสยองเมื่อผมยกกำปั้นทำท่าเยสอย่างมั่นใจ โมเมกลืนน้ำลายดังเฮือก แต่ภูผากลับไม่ปล่อยผ่าน มันเสนออีกแนวทางที่ทำให้ทุกฝ่ายยิ้มขึ้นมาได้ แม้แต่ผมเอง
“กูว่าก่อนที่มึงจะห่ามบุกไปหามันที่วิทยาลัยเหมือนที่บุกไปหาหรรษา มึงโทรไปหามันลองเชิงก่อนมั้ย ว่ามันจะคุยกับมึงแบบไหน เราจะได้รับมือถูก”
เป็นความคิดที่ดีนะ แต่ว่าผมไม่มีเบอร์เพทาย
“เบอร์ไอ้เพทายอะไรนั่น เดี๋ยวกูหาให้เอง ไม่ยากเท่าเอาตัวมึงให้รอดหรอกเมต ฟรวยเอ้ย”
“ด่ากูว่าKเลยก็ได้ภูผา ด่ากูว่าไอ้หน้าเลียงผากูยังไม่โกรธมึงเล้ยยย ก็มึงอะเล่นน่ารักกะกูซะขนาดนี้”
ผมขยิบตาใส่มันปิ๊งๆ ส่งปากจุ๊บรดมันไปหนึ่งที มันทำท่าสยองแล้วหนีผมไปคุยโทรศัพท์ซะไกลเลย เราจับกลุ่มคุยกันเรื่องกุ้งนางจนเลยเวลามาสักพักใหญ่ๆ ภูผาก็กลับมาพร้อมกระดาษแผ่นเล็กๆตรงหน้า ในนั้นมีเบอร์โทรศัพท์มือถืออยู่ แน่นอนว่ามันคือเบอร์ของเพทาย

มีต่อค่ะ >>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 07-01-2014 16:30:07

ผมคว้ากระดาษแผ่นนั้นมาแล้วเดินห่างออกมาจากตรงนั้น ผมต้องการสมาธิที่สูงมาก
“สวัสดีครับผมเมตตา”
“อือ” อีกฝ่ายทำเสียงไม่สบอารมณ์นัก
“ผมเป็นเพื่อนสนิทของกุ้งนางนะครับ”
“แล้วยังไง” น้ำเสียงไม่เป็นมิตรเลย เวรเอ้ย ใช่ว่ากูอยากจะเสวนากับมึงนักไอ้ฟรวย
“วันนั้นที่เกิดเรื่องกันระหว่างแฟนคุณกับเพื่อนผม ผมอยู่ในเหตุการณ์ด้วยอะครับ แล้วตอนนี้เพื่อนผมหายไป ผมเลยอยากจะปรึกษา”
“เมื่อกี้บอกว่าชื่ออะไรนะ”
“เมตตาครับ เมตตา.........”
ผมกัดฟันแนะนำตัวเสร็จสรรพพร้อมนามสกุล ไม่ได้อยากพูดดีกับคนพรรค์นี้เลยสักนิด แต่ถ้าจะเอาข้อมูลที่ลงลึก ผมคงต้องมารยาทดีกับมันก่อนใช่มะ
“ไม่สะดวกคุยทางโทรศัพท์อะ นัดคุยกันที่ไหนสักทีดีกว่ามะ” มันยียวนนะผมว่า แต่ก็เอาเหอะ ยอมให้ครั้งเดียว
“ที่ไหนครับ”
ผมต้องการคุยเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด นัดเวลาและสถานที่กับเพทายแล้วดูเหมือนทุกอย่างจะราบรื่นดี วันนี้หรรษาไม่ได้นัดกับผมไว้ว่าจะมาหา ผมเองก็ไม่เคยเซ้าซี้ทำตัวติดกับมันเหมือนแฟนคู่อื่นๆที่พยายามนัดเจอกันทุกวัน ผมมีช่องว่างให้หรรษายืนเสมอ อยากให้มันลืมความทรงจำร้ายๆที่เคยเข้าใจผมผิดตั้งแต่ทีแรกให้สนิท
ตอนนี้เหลือแค่ว่าจะพูดยังไงให้เพทายคุยเรื่องกุ้งนางมากที่สุด จะทำยังไงให้เขาไว้ใจปรึกษาปัญหานี้กับผม จะทำยังไงให้ผมได้รู้ว่าตอนนี้กุ้งนางคิดจะทำอะไร หรือไปหลบรักษาแผลใจอยู่ที่ไหน
ผมบอกเรื่องที่นัดคุยกันสองต่อสองให้พวกเพื่อนๆฟัง พวกมันทำหน้าเสียวไส้ใส่ผม ส่งสายตาหากันแบบขอคำปรึกษากัน ไม่มีเวลาให้ผมต้องมาสนใจว่าพวกมันคิดยังไงกับการตัดสินใจของผม เราแยกย้ายกันไปตามวิชาเลือกที่ตัวเองชอบ
แน่นอนว่าผมเลือกที่วิชาที่ง่ายแสนง่ายเลยใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเตรียมบทพูด
ว่าแต่เพทายนี่หน้าตาเป็นยังไงวะ?
มาถึงสถานที่นัด ผมฉีดยาระงับกลิ่นปากจนชาไปหมดทั้งกระพุ้งแก้ม พยายามจัดสารรูปตัวเองให้ดูไม่กวนตีนมากที่สุด เรียกง่ายๆว่าฝืนใจทำตัวดีเพื่อผลประโยชน์ล้วนๆ ในใจนี่อยากกระโดถีบยอดหน้าแม่งตั้งแต่เจอหน้าเลยด้วยซ้ำ แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้
เพทายไลน์มาบอกว่ามาถึงร้านแล้ว ผู้ชายที่กำลังยืนหันหน้าหันหลังมองหาผมอยู่ที่หน้าร้านคนนั้นสินะที่ชื่อว่าเพทาย มันเป็นคนหน้าตาดี แต่งตัวดี และบุคลิกน่าหลงใหล ไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมแอนถึงชอบหมอนี่ชนิดที่เรียกได้ว่าหลง เพทายมีเสน่ห์มากจริงๆ
แต่ความดีที่ว่ามาไม่สามารถหักลบกลบความเลวของมันได้ ผมเลยโบกมือให้เบาๆว่าคนที่นัดมันมาอยู่ตรงนี้
เพียงแค่มันถอดแว่นตาออก ผมรู้สึกได้ด้วยสัญชาตญาณว่าผู้ชายคนนี้เจ้าชู้มาก มากจนน่ากลัวกับรอยยิ้มที่มันมอบให้ผม
ขนลุกซู่เป็นหมาหลังอานก็ตอนนี้เองล่ะผม
แม่งเฮี้ยนจริงอะไรจริง
“สั่งอะไรไปหรือยังล่ะเมตตา ตามสบายเลยนะ”
มันผายมือให้ผมนั่ง ส่งสัญญาณกับพนักงานขอเมนู สั่งข้าวสั่งน้ำสั่งอาหารจนผมเริ่มกระแอมในลำคอจนมันเลิกคิ้วสูงและหันมาสนใจผมแทน
“เราไม่ได้มาเดทกันนะเพทาย”
“แต่เราหิวนี่ครับเมตตา”
มันทำหน้าเว้าวอน อยากจะเบือนหน้าอ้วกซะให้ได้ แต่ใจสั่งว่าให้อดทนเข้าไว้ กว่าจะได้ฤกษ์เริ่มเรื่อง ผมเกือบถอดใจตั้งหลายครั้ง แม่งท่ามากจริงๆเดี๋ยวปั๊ดฟ้องผัวแม่มเลยนี่
“ตอนนี้ผมติดต่อกุ้งนางไม่ได้ คิดว่าน่าจะเสียใจเรื่องคุณอยู่”
“ผมไม่ได้ติดต่อกุ้งนางเลยตั้งแต่วันนั้น เป็นห่วงกุ้งนางเหมือนกันครับ”
“ขอบคุณครับกุ้งนางมีเพื่อนเป็นห่วงเยอะแล้ว แต่แฟนคุณน่าจะมีแค่คุณคนเดียวที่น่าจะเป็นห่วงเธอ เอ่อ อย่ามองผมอย่างนั้นสิครับ วันเกิดเรื่องผมเห็นเธอฉายเดี่ยว”
มันเริ่มขมวดคิ้วใส่ผมก่อนจะเปลี่ยนเป็นเปิดยิ้มกว้าง
“ผมขอถามตรงๆเลยแล้วกันนะครับ ผมคิดว่าคุณคงรู้ว่าผมนัดคุณมาทำไม”
“ตามสบายเลยครับเมตตา ผมพอรู้ว่าคุณต้องการอะไร”
“คุณกับกุ้งนางคบกันไปถึงไหนเหรอครับ เอ่อ ผมหมายถึงว่าถึงขั้นตกลงคบกันเป็นแฟนมั้ย”
“ผมกับกุ้งนางเจอกันในที่เที่ยว ถูกใจกัน ติดต่อกัน นอนด้วยกันแต่ไม่ได้เรียกกันว่าแฟน เมตตาเข้าใจมั้ย”
เข้าใจสิ เพราะที่มึงบอกมาอะเค้าเรียกว่าผัวเมียเว้ยไอ้ควาย
“แต่ในวันงาน กุ้งนางบอกว่านัดแฟนใหม่เอาไว้ และคนนั้นๆก็เป็นคุณ”
“กุ้งนางคิดไปเอง ผมแค่บอกว่าผมมีแข่งวันนั้น เขาก็คิดไปเองว่าผมจะพาเค้าไปเปิดตัว ใครๆก็รู้ว่าผมคบกับแอนอยู่ ผมจะมาคบกับกุ้งนางได้ไงในเมื่อผมยังไม่เลิกกับแฟนผม”
อยากให้กุ้งนางมาได้ยินจริงๆ สัดนี่กับกุ้งนางพูดเรื่องเดียวกันเหมือนหนังคนละม้วน แต่อย่างนึงที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเพทายเป็นคนที่เหี้ยมากอย่างที่หรรษาว่าจริงๆ มันโยนความผิดให้ผู้หญิงได้หน้าตาเฉยเลย
ผมวางมือบนตักกำหมัดไว้แน่น สะกดกลั้นอารมณ์สุดๆ ผมไม่รู้ว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นมันกับกุ้งนางเคลียร์กันอีท่าไหนกุ้งนางถึงได้เตลิดไปอย่างนี้ ตอนนี้ผมสงสารเพื่อนสาวขึ้นมาจับใจ
“แล้วคนที่มีแฟนอยู่แล้วเป็นตัวเป็นตนควงคนอื่นแล้วก็หลับนอนกับคนอื่นนี่เรียกว่าอะไรครับ บอกตรงๆผมไม่เข้าใจ”
“สนุกกันเล่นๆไงเมตตา นายไม่เคยเหรอ ที่แบบถูกใจก็ชวนกันไปห้องอะ ฉันทำประจำเลยนะ แต่ว่ายังไม่เคยลองกับผู้ชายเลยสักครั้ง”
คราวนี้มันกวาดตามองผมไปทั่วทั้งร่าง มองสำรวจภายนอกอย่างจาบจ้วงหยาบคาย ผมเริ่มอึดอัดกับสิ่งที่มันกำลังทำและสะอิดสะเอียนมันเหลือเกินแล้ว
แอนรักคนๆนี้แบบถวายชีวิตเข้าไปได้ยังไง ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ถ้าหรรษาเป็นคนที่ไม่น่าฝากชีวิตไว้ เพทายนี่ไม่ได้ขี้เล็บหรรษาเลยนะ ไม่มีแม้กระทั่งการให้เกียรติเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน การมองผมแบบสำรวจอย่างนั้นมันเป็นการดูถูกเหยียดหยามกันจนผมรู้สึกได้
ผมคงทำหน้าในแบบที่เพทายไม่กล้าแหย่ผมเล่นอีกแล้ว มันกลับมาตีสีหน้าปกติแล้วคุยกับผมจริงจัง
“กุ้งนางเค้ามาหลงไหลได้ปลื้มเราเองนะเมต เรายอมรับก็ได้ว่าเราสนุกไปตามเรื่องตามราวของเรา แต่กุ้งนางถลำลึกกับเราเอง หลังจากวันนั้นเราก็ทะเลาะกันนิดหน่อยอะแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงถึงขั้นหนีหน้าเพื่อนฝูงไปแบบนี้ คือกุ้งนางไม่ใช่คนไร้เดียงสาอะไรขนาดนั้นนะ ไม่คิดว่าจะอ่อนไหวง่ายๆ”
“แล้วคนที่ไม่ไร้เดียงสาแบบที่นายว่าอะ มันไม่มีสิทธิ์รักใครบ้างหรือไง คนที่เคยผ่านผู้ชายหรือผิดพลาดมาก่อน เค้าไม่มีสิทธิ์เริ่มใหม่กับใครสักคนที่เขารักเหรอ ประสาทแดกที่สุด เห็นแก่ตัว”
ผมไม่ได้หลุดปากพูดออกมาตามอารมณ์หรอกนะ แต่ผมต้องการพูดตอกหน้าเพทายจริงๆ นี่มันคิดว่ามันวิเศษณ์มาจากไหนเหรอ ใครๆเห็นมันแล้วต้องคลานเข่าเข้าหามันทุกคนเหรอ มันพูดเหมือนกับว่าทั้งหมดเป็นความผิดของกุ้งนาง ผมเชื่อว่ากุ้งนางรู้จักเรื่องพวกนี้มากกว่าผมเยอะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกว่ากุ้งนางจะเสียสติถ้าหมอนี่ทำตัวแบบที่บอกกับผมในวันนี้ ถ้ามันไม่กะล่อนจนหาตัวจับยาก กุ้งนางจะพลาดท่ากับมันเหรอ ไม่หรอก มาเจอกับเพทายวันนี้เสียเวลาและคว้าน้ำเหลวจริงๆเลย บัดซบที่สุด
ผมหงุดหงิดมากแล้ว
“ขอตัวก่อนนะเพทาย”
ผมวางแบงค์พันไว้บนโต๊ะ แบงค์พันเลยนะเว้ย ราคาอาหารบนโต๊ะนี้ไม่ถึงหรอก แต่ก็ใจป๋าเพราะคิดว่าจะเจอแม่งแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวแหละ
คราวนี้มันคว้ามือผมไว้ ผมหันไปมองหน้ามัน
“แต่เรารู้ว่ากุ้งนางอยู่ที่ไหน”
นีคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ยอมสะบัดมือมันทิ้ง
“ไปด้วยกันสิ จะพาไปหากุ้งนาง ว่าไง”
“ก็ได้ ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”
กะไปล้างหน้าล้างตาเรียกสติ ปรึกษาเพื่อนๆก่อนว่าจะเอาไงดี รู้สึกทะแม่งๆและสุ่มเสี่ยงอยู่มาก แต่ถ้าผมไม่เสี่ยงแล้วมันรู้ว่ากุ้งนางอยู่ที่ไหนจริงๆล่ะจะว่าไง? ผมต้องหาทางติดต่อใครให้ได้ก่อน จะเป็นนิว ภูผาหรือว่าโมเมก็ได้
แต่แล้วก็มีใครมากระชากคอเสื้อผมไปจากด้านหลัง
“เหี้ยนละ หรรษามาได้ไงวะ มึง มึงเป็นขอมดำดินเหรอ หรือมึงวาร์ปตัวได้”
ผมตกใจกึ่งๆชินที่รู้ว่าเป็นมัน ต้องเป็นหรรษาทุกทีเลยเวลาแบบนี้เนี่ย
“กูผัวมึงไม่ใช่เหรอ ทำไมเรียกเหี้ย เดี๋ยวเหอะ” มันดุ
“กูพูดว่าเหี้ยนนะ” อ้อมแอ้มแก้ตัว น้ำข้นเป็นโคลนไม่ใช่แค่ขุ่นๆนะ
“คิดว่ากูไม่รู้งั้นดิ” คราวนี้หน้ามันเหี้ยมเลย
“แล้วตกลงมานี่ได้ไงอะ”
“ก็ถ้ามึงเป็นพระเอกอะนะเมต กูก็บอร์ดี้การ์ดพระเอกแหละวะ แม่ง ชอบคิดทำอะไรแผลงๆไม่ปรึกษา ที่เรื่องไร้สาระนี่ถามกูจังเลยนะว่าดีมั้ย ถั่วงอกอย่างมึงเมื่อไหร่จะเป็นถั่วเขียวมีวิตามินซะทีวะ”
“ต่อเมื่อมึงรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยกูไง”
นี่ผมพูดเอาใจกะลบล้างความผิดนะ มันลากผมออกมาจากร้านอาหารเลย
“จะพากูไปไหน กูยังไม่เสร็จธุระเลยนะ”
“ธุระอะไร ธุระที่มึงจะออกไปให้มันเชือดอะนะ”
“.......................................” เถียงมันไม่ทัน สมองตันไปชั่ววินาที
“ไปขึ้นรถกูเลย”
มันลากผมมาที่ลานจอดรถ มันออกแรงเหวี่ยงผมเข้าไปในรถมันก่อนที่มันจะมาประจำที่คนขับ
“พอกูออกจากที่นี่แล้วมึงค่อยไลน์ไปบอกมันว่ามึงออกมาแล้วจอดรอมันอยู่ที่สี่แยกแรกให้มันขับนำไป”
“อืม เอางั้นก็ได้”
ผมมาถึงก่อนเพทายไม่รู้นี่นะว่าผมมายังไง แหม หรรษานี่ฉลาดจริงๆ
ผมทำตามที่มันสั่ง มันยิ้มสตร์ทรถเตรียมจะปลดเบรคมือ
“เกือบลืม” มันค้างมือเอาไว้เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
“อะไร”
มันกระชากผมไปบดจูบ แทรกลิ้นเข้ามากวาดต้อนในโพรงปากผมไม่มีจังหวะให้ผมได้ขัดขืนหรือตอบสนองทางไหนเลยสักทาง ผมไม่ได้จะขัดขืน แต่ผมเกร็งตัวเพราะไม่ได้ตั้งตัวแล้วก็งง มันเป็นนายหัวหฤษฎ์แห่งจำเลยรักหรือไงถึงได้กระชากผมไปจูบแบบไร้เหตุผลขนาดนั้น
กว่ามันจะปล่อยให้ผมเป็นอิสระได้ก็รู้สึกว่าในปากผมไม่มีรสชาติอะไรเหลืออยู่เลย เหลือบมองหน้ามันอย่างต้องการคำตอบดีๆ
“ทีกะกูมึงไม่เคยพ่นน้ำยาห่าไรนั่นเลยนะ ทีมาหาไอ้เหี้ยนี่ฉีดซะหมดขวด คิดเหรอว่ากูจะยอม”
นี่มันยังไม่เลิกทำตัวเป็นสโตรกเกอร์กับผมอีกเหรอ หรือว่ามีใครในกลุ่มที่เป็นสายให้กับมัน ต้องมีแน่ๆ ผมเอาหลังมือถูปากตัวเองแบบเคืองๆ
"มึงรังเกียจกูเหรอเมต"
"เปล่า"
"แล้วมึงถูปากตัวเองทำไมถ้าไม่รังเกียจจูบกูอะ"
"กูรังเกียจความคิดมึงต่างหาก"
"ความคิดกูทำไม"
"กูไม่ได้พ่นน้ำยาบ้านั่นเพื่อให้ไอ้เพทายจูบซะหน่อย  แต่มึงทำแบบนี้มึงจะให้กูเข้าใจว่าไง กูเข้าใจว่ามึงว่ากูเตรียมพร้อมสำหรับไอ้เหี้ยนั่น ใช่มั้ย มึงตอบสิว่าไม่ได้คิดอะ"
ผมโวยออกไปด้วยความรู็สึกน้อยใจ สุดท้ายหรรษาก็ตีค่าผมไม่ต่างไปจากคู่ควงของมันหรอก คำว่าแฟนที่ได้ไม่เห็นจะมีความหมายอะไรเลย เจ็บหนึบทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ มันปวดปร่าทุกทีเลย เหมือนมีแต่เรื่องนี้ที่ผมไม่เป็นตัวของตัวเองได้งี่เง่าตุ๊ดแตกที่สุดแล้ว ไม่ชอบเลยจริงๆ หรรษาเองก็นิ่งเงียบไป ผมเองก็เงียบ ไม่เข้าใจกันด้วยเรื่องแบบนี้ทุกทีเลย หงุดหงิดจริงๆให้ตายเหอะ
โทรศัพท์ในมือผมสั่น เสียงสัญญาณดังขึ้นมาบอกว่ามีข้อความเข้า สติกลับเข้าร่างอีกครั้ง กำลังจะเลื่อนดูข้อความไลน์ที่ปรากฎขึ้นหน้าจอนั้นแต่หรรษามันคว้ามือผมไปกุมไว้ซะก่อน ผมมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจแต่กลับเห็นว่าหรรษาเองก็สับสนไม่น้อยไปกว่าผมเหมือนกัน เหมือนมันกำลังพยายามตัดสินใจอะไรบางอย่าง ผมเดาว่ามันก็คงไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่
มันกุมมือผมแน่นสลับกับคลายออกเบาๆแล้วทำอย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา หน้ามันเองก็ขึ้งเครียดและกดดัน
"กูไม่ได้คิดอย่างที่มึงเข้าใจหรอกนะ"
มันพูดเสียงหนักแน่น นัยน์ตาดำสั่นระริกเหมือนต้องรวบรวมความกล้าที่จะพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา
"กูไม่รู้เหมือนกันนะว่ามันใช่รึเปล่า แต่กูเดาว่ากูแค่หึงมึงก็เท่านั้นเอง"
ห่าเอ้ย!! ไอ้คนปากแข็ง ที่เห็นมันเกร็งรวบรวมคว้ามกล้าอยู่นานเพื่อที่จะบอกว่าหึงผมงั้นเหรอ ไอ้ที่น้อยใจที่หงุดหงิดอยู่แม่งเสือกหายเป็นปลิดทิ้ง ผมเปิดยิ้มกว้าง แต่มันกลับเมินไปนอกหน้าต่างเสียแล้ว และพอผมอ้าปากจะพูดกลับมัน เหมือนมันรู้ว่าผมตั้งใจจะล้อคนปากแข็ง มันเลยตัดบทบอกผมว่า
"ดูดิไอ้เหี้ยนั่นมันว่าไง" ผมเลยต้องละสติมาสนใจเรื่องชาวบ้านอีกครั้ง
"หรรษา มันบอกว่ามันมีธุระด่วนต้องไปทำว่ะ ไว้เจอกันวันหลัง ไอ้สัดเอ้ยยยยย แล้วเรื่องของกุ้งนางล่ะ แม่งหลอกกูได้นะไอ้เพทาย ไปตายซะไอ้เวร!!!!!!"
ผมสบถดังลั่นไปทั้งคันรถจนหรรษาต้องเอามืออุดหู พอได้ระบายความขุ่นเคืองไอ้เพทายออกไปบ้างก็รู้สึกดีขึ้นแต่ก็ยังฉุนมันอยู่
"มันไม่รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ากุ้งนางอยู่ไหน มันแค่จะหลอกมึงไปในถิ่นมันเท่านั้นแหละไอ้หัวถั่วเอ๊ย ถ้ากูมาไม่ทันนะ เละ"
นี่อย่าบอกนะว่าไอ้เพทายอะไรนั่น มันก็จะคั่วผู้ชายเหมือนกันอีกคนแล้ว?
ผมไม่ใช่น้ำยาปรับสภาพความเป็นชายนะเว้ย........!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอโทษนะคะ...........ปีใหม่หยุดยาวเลย  :hao5: สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะทุกคน ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีๆอีกปีค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 07-01-2014 16:40:38

เกือบงานเข้าแล้วเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 07-01-2014 16:48:35

มาแล้ววว คิดถึงเมต :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 07-01-2014 16:50:05

เมตตตตตตตต
เสน่ห์ล้นเหลือจริงๆคนเนี้ย o13
 
:impress2:
หรรษาหึงแล้ว กิ๊วๆ เมตน่ารักล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 07-01-2014 16:59:32

เมตเกือบโดนหลอกไปเคี้ยวล่ะ กรี๊ดดดดมีบอร์ดิการ์ดมาช่วยทัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 07-01-2014 17:01:47

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด นุ้งเมตตตตตตตตต
เกือบไปแล้วววว ถ้าหรรษาตามมาไม่ทันละก็......  :ling1:
แต่ถึงยังไงตอนนี้น้องเมตและหรรษาก็น่ารักมุ้งมิ้งกันมากกก แอร๊ยยยย  :man1:
นึกว่าจะมีดราม่าซะเเล้ว หรือว่ามีเเต่ยังมาไม่ถึง...... :serius2:
เอาเบาๆก็พอเน้ออออ พอเป็นกระสัย

ไม่ชอบความคิดของครอบครัวฝ่ายพ่อเมตเลย แต่มีความรู้สึกว่าอาจจะกลับมายุ่งกับเมตก็ได้
แต่ขอให้เป็นเเค่เรื่องมโนดีกว่า อย่ามายุ่งกันเลย

สวัสดีปีใหม่นะคะคนเเต่งและทีมงาน TRomance ขอให้สุขภาพเเข็งเเรง สุข สวย หล่อ รวย โคตรๆๆๆๆนะคะ
ติดตามตอนต่อไปเสมอๆค่าาาาาาาาาา


 :กอด1: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 07-01-2014 17:05:31

นับถือแม่เมตตา หญิงแกร่งเลี้ยงลูกลำพังคนเดียว เชียร์ให้สมหวังกับพ่อหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 07-01-2014 17:08:37

หรรษาเท่ตลอด  :laugh: พระเอกของเค้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 07-01-2014 17:15:24

หัวถั่วนี่ ตามใครไม่เคยทันเลยมั้ย 55555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 07-01-2014 17:27:55

คิดถึงเมตตา เอาอีกเอาอีกเอาอีก ไม่จุใจ อิอิ  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 07-01-2014 17:28:29

กรี๊ดดด หรรษาพระเอกสุดๆ หึงก้ยอมรับแบบนี้น่ารักที่สุด :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: zojikarn ที่ 07-01-2014 17:36:47

เพทายสนใจเมตแน่ๆอ่ะแต่อย่ามายุ่งกับเมตนะเมตน่ะของหรรษา! :pigha2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 07-01-2014 17:40:05

เกือบไปแล้วน่ะเมต ดีที่หรรษามาซะก่อน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 07-01-2014 17:41:48

ว้าว...พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยได้ทันวุ้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 07-01-2014 17:51:18

องครักษ์พิทักเมตตา ชื่อหรรษานี่เอง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 07-01-2014 17:56:42

5555555555555555 :m20: :m20: :m20: :m20:

เมตตา หนอ เมตตา จะทำตัวเปนพระเอกทั้งที

แต่ดูเหมือนว่า จะคล้ายกับนางเอกที่ถูกตัวอิจฉาล่อลวงมากกว่าอ่ะสิ  :m12: 555+

แต่ก้อยังดีที่พระเอก(ตัวจริง) ออกโรงมาช่วยทัน  :m1:

ปล.ชอบตอนหรรษาหึง น่าร๊ากกก  :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 07-01-2014 18:06:18

อิเพทายยยยย :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-01-2014 18:13:12

เอิ่ม...จะเม้นท์ไงดี  :katai5:

อ่านตอนแรกล่ะหงุดหงิดเมตนะ  บอกตรงๆเลย
แต่พออ่านจบล่ะอยากจะเข้าไปหยิกแก้มมากกว่า
อย่างน้อยไอ้หัวถั่วก็ทำให้คนปากแข็งบอกความรู้สึกตัวเองออกมาได้

 :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 07-01-2014 18:20:16

 :katai1:  หัวถั่ว    :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 07-01-2014 18:26:40

กิ๊วๆๆ หรรษามาได้ไงอ่ะ มีการหึงนะครับแหม น่ารักจริงเชียว55

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 07-01-2014 18:28:34

หึงแล้ว o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 07-01-2014 18:31:36

อั้ยย่ะ กำลังลุ่นเลยว่าน้องเมตหัวถั่วจะหลงไปกับหอยเพทายรึเปล่า
แต่แบบ หรรษามาทันไง ปลื้มปริ่มมาก จริงๆนะ

อ้ากกกกก อยากอ่านอีก รอตอนต่อไปนะจุ๊!!  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-01-2014 18:35:28

ต้องการอ่านอีก :(

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 07-01-2014 18:43:43

อ่านแล้วอยากจะจับเมตตามาเขย่าแรงๆซักที
 :serius2:

เหนื่อยแทนหรรษาจริงๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 07-01-2014 18:49:46

เกือบไปแล้วไหมล่ะเมตเอ๋ย
อย่างนี้ใช่ไหม ที่คุณแม่ของเมตอยากให้เมตเห็นโลกอีกด้านบ้าง
รักเพื่อน ห่วงเพื่อน แต่ไม่ทันคิดถึงเล่ห์เหลี่ยมคนชั่ว
ดูท่ามันจาบจ้วงเจ้าชู้ขนาดนั้น ถ้าหรรษามาไม่ทันล่ะก็... นะ

ต้องตีตูดทำโทษ!!!

รู้สึกว่าสั้นจัง แต่ปลื้มค่ะกับตอนนี้  นอกจากพระเอกมาทันแล้ว พระเอกยังหึงด้วย
ตอนดึงเมตไปจูบคว้านลึกนั่นอยากจะกรี๊ด เดาเองเลยอ่ะว่าหึง ไ่ม่คิดว่าหรรษาจะยอมพูดด้วย
ว่าตัวเองหึง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Kee ที่ 07-01-2014 19:03:30

 :hao3: รอดตัวไปนะหนูเมต  มีแฟนดีก็งี้แหละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-01-2014 19:14:54

เมตตอนนี้หนูสมควรโดนหรรษาว่าหัวถั่วที่สุดแล้ว ฮา

ในที่สุดหรรษาก็ยอมรับว่า หึง หนูเมต :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 07-01-2014 19:17:28

อ่านแล้วหนึบเลยเรื่องนี้ มีลุ้นตลอดว่าเมตของเราจะซื่อแล้วโดนใครต่อใครเค้าล้วงตับนอกจากหรรษาพ่อหนุ่มที่เท่ตลอด24 ชม.

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 07-01-2014 19:26:38

เค้าจะพาไปไหนก็ไปเหรออเมตต
ถ้าหรรษามาไม่ทันก็เกือบจะโดนเอาไปเชือดจริงๆแล้วนะ
แหมๆๆๆๆ หรรษานี่ก็นะ เดี๋ยวนี้พัฒนา มีหงมีหึงกับเค้าด้วย

 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 07-01-2014 19:30:54

น้ำตาจะไหล ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
ดพทายแกอย่าคิดเคลมเมตเชียวนะ แม่เค้าหวง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 07-01-2014 19:32:20

กรี๊ดดดดด
เกือบไปแล้วเมตตา เกือบได้เป็นน้ำยาปรับสภาพความเป็นชายล่ะ
หลังจากเปิดตัวเพทาย คาดว่าคงจะโผล่มาให้เห็นเป็นระยะๆ
เอาล่ะ ชะนีจะออกมาล่าซะมีอีกมั้ย คอยดูๆ 55

ปล. ครอบครัวพ่อเมตตาคงมาแค่ชื่อเนอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-01-2014 19:33:34

แหม่.....ยอมรับว่าหึงแล้วอะดิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 07-01-2014 19:47:51

โธ่ๆๆๆๆ เมตตาเอ้ยยยย
หนูซื่อเกินไปแล้ววว ถ้าหรรษาไปไม่ทันจะเหลือรอดมั้ยเนี้ย!!!
แต่ว่า...หรรษาหึงเมตด้วยอ่าาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-01-2014 19:56:13

น้องเมตหัวถั่วจริงๆ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 07-01-2014 20:13:25

สวัสดีปีใหม่ค่า

ตอนนี้หรรษาหึงน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 07-01-2014 20:16:48

เอาใจไปเต็มร้อยเลย หรรษา  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 07-01-2014 20:20:34

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 07-01-2014 20:21:14

จ้า...หึงก็บอกว่าหึงจ้า จะมาเยอะแยะให้ความรู้สึกเสียไปกันทำไมนะสองคนนี้หนิ  :กอด1:

นึกถึงเรื่องที่เมตตาต้องออกมาจากบ้านนั้นแล้วสะเทือนใจทุกทีเลย น่าสงสาร  :เฮ้อ:

แต่ว่า...เพิ่งรู้นะว่าแม่เมตตาเก่งขนาดนี้ แถมยังมีเงินแบบที่ว่าสามารถเลี้ยงเมตตาไปได้สบายๆแบบตลอดชีวิต

หรรษาเอ๊ย เมตตาไม่ได้มาเกาะแกหรอกนะ เค้ารวยอยู่แล้วเฟร๊ยยยยยย  :hao3:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 07-01-2014 20:27:13

น่ารักอะ...อิอิอิ... :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 07-01-2014 20:32:31

เมตตาหนูตลกมากลูก 555 คนอย่างไอ้เพทายน่าจะโดนจัดให้รู้สำนึก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 07-01-2014 20:47:06

หรรษา เท่ที่สุดและ
เมตอย่าทำตัวเสี่ยงอีกนะ
ช่วยเพื่อนหน่ะเข้าใจ แต่อย่าช่วยจนตัวเองเสี่ยง
มันไม่คุ้มเลย ถ้าจะโดนเพทายหลอกไปทำอะไร
ดีที่หรรษามาทัน
แต่เพทายนี่ มันน่าไปหลงตรงไหนเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 07-01-2014 20:54:18

ฮูเร ฮูเร  หนูเมตเกือบแล้วไหมล่ะ ทำอะไรไม่ปรึกษาหรรษาก่อนเลย

ดีนะที่หรรษาเค้ามาทัน 

แถมยังมี หึง เบาๆ ด้วย  :hao7:

ว่าแต่ น้ำยาปรับสภาพความเป็นชาย??  :pigha2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 07-01-2014 20:54:40

หลังจากนี้ไม่รู้ว่าเพทายจะจบหรือจะมาไม้ไหนอีก คิคิ หรรษาหึง
ฟินเวอร์ :katai3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-01-2014 21:02:49

แอบสงสัยเหมือนเมตตานะว่าหรรษาเนี่ยเป็นสโตรกเกอร์หรือเปล่า โผล่มาแต่ละทีถูกจังหวะเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 07-01-2014 21:11:36

สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ
ชอบน้องเมตที่รู้สึกยังไงก็พูดออกมาตรงๆ และก็ชอบหรรษาที่แก้ไขความคิดที่น้องเมตน้อยใจ
ถึงแม้น้องเมตจะหัวถั่วไปหน่อยก็ตามทีแต่หรรษาก็บอกทุกครั้ง โอ๊ยๆๆ น่ารักฝุดๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-01-2014 21:14:17

สวัสดีปีใหม่จ้า. คิดถึงน้องเมตมากกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 07-01-2014 21:16:58

 :o8: เกือบไ แล้วเมต1+ หรรษาหล่อมากอ่ะ หึงก็บอกว่าหึง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 07-01-2014 21:19:40

ไม่ใช่ว่าเพทายชอบหรรษาหรอกนะ คือเห็นใครยุ่งกับหรรษาไม่ได้เลยต้องเข้ามาป่วนตลอดๆ
แต่หรรษานี่ติดเมตยังกับเงาตามตัว ขนาดเมตฉีดสเรย์ที่ปากยังรู้เลย 555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 07-01-2014 21:21:48

เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะน้องหัวถั่วของหรรษา
ดีนะที่หรรษามาทัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 07-01-2014 21:33:34

น้ำยาปรับสภาพความเป็นชาย ......... หัวถั่วๆมันคิดได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอเมตเอ๊ย 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 07-01-2014 21:34:24

ตายแน่ เพทายสนใจเมตแล้ว หรรษาดูแลดีๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 07-01-2014 21:41:43

อินในความสัมพันธ์กันมากขึ้นเรื่อยๆ นะคู่นี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 07-01-2014 21:44:02

ขอบคุณพระเอกสุดเท่อย่างหรรษาที่มาทันเวลา
ทีนี้ก็ตรึกตรอง!! ให้มากกว่านี้นะเมต
นึกว่าจะแย่ซะแล้ว เฮ้ออออออออ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 07-01-2014 21:56:17

หรรษาเป็นขอมดำดินเรอะ!? 55555 มาได้จังหวะตล๊อด! หนูเมตตาหัวถั่วเกือบเละซะแระ :z2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 07-01-2014 22:10:26

เกือบแล้วๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 07-01-2014 22:13:20

โชคดีไปนะเมตตา ผัวมาช่วยทัน~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 07-01-2014 22:19:31

เกือบไปแล้วมั้ยละเมต  :hao4:   ถ้าหรรษาไม่มาทำไง สงสัยเมตจะเป็นที่ดึงดูดผู้ชาย :hao3:

หัวถั่วเหมือนโดนด่าแต่เราว่าน่ารักดีน่ะ5555 หรรษาหึงเมตแต่มีโหมดทำตัวไม่ถูกซะงั้นเนอะ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-01-2014 22:51:47

น่ารักจังวุ้ยคู่นี้ คือน้องเมตนี่น่าห่วงจริงนะ ถึงเธอจะไม่ค่อยยอมคนแต่เจอคนเลวอย่างเพทายเธอก็อาจพลาดได้นะ
มีสปายแน่นอนจุดนี้ เพื่อน ๆ น้องเมตนี่แหละ คงเป็นห่วงไม่อยากให้ไปคนเดียว หรือว่าหรรษาสโตรกน้องจริงวะ
ก็ไม่แน่ทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงซะขนาดนี้
มีหึงเว้ยมีหึง จับจูบซะให้เข็ด........น้องเมตนี่ก็ขี้น้อยใจจนคนอ่านตกใจ แต่หรรษาก็ทำให้คดีพลิกค่ะ
พอพูดออกมาตรง ๆ ก็อารมณ์ดีกันถ้วนหน้าจ๊ะ ทั้งเมตตา หรรษา และคนอ่าน อิอิ

ว่าแต่กุ้งนางไปไหน น่าห่วงจริงจัง อีเพทายนี่เลวนะ เรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่

ขอบคุณค่า รอทุกวันเลยค่ะคิดถึงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 07-01-2014 22:56:55

แม่งท่ามากจริงๆเดี๋ยวปั๊ดฟ้องผัวแม่มเลยนี่

ประโยคนี้กินใจมากๆเลยน้องเมต โครตหล่อมาดแมนแฮนซั่ม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
 :katai2-1: :katai2-1:

ปล.น้องเมต..น้ำยาปรับสภาพความเป็นชาย ?
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: myprincess ที่ 07-01-2014 23:19:54

"เมื่อไรจะกลายเป็นถั่วเขียวมีวิตามินซักที " คึคึ ชอบจุงงงงงงงง :-[

อยากได้แบบหรรษาสักคนโอ้ยยย มโนไปไกลล้ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 07-01-2014 23:42:38

โอ๊ยยยย...เกือบไปแล้วนะน้องเมต
ถ้าหรรษาตามมาไม่ทัน จะทำงั้ยละ..
โชคยังดีนะเนี่ย.. :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 08-01-2014 00:01:54

หรรษาปากหมาว่ะ!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-01-2014 00:02:16

เมตเอ้ยยย ถ้าหรรษาไม่มาทำไงเนี้ย โดนหลอกไปคั่วแน่ แมร่งรู้ชัวว่าเมตเป็นอะไรกับหรรษา แมร่งถึงถามชื่อซ่ำตอนคุยโทรศัพท์ แมร่งคงอยากข่มหรรษาแหง ถ้าเมตหลงมันอีกคน

เหอะ


ถ้าไม่ใช่หรรษาไม่ได้แดกหรอก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-01-2014 00:15:14

เมตหัวถั่วจริง ๆ เพื่อน ๆ เมตนี่ก็เป็นห่วงกันดีจังนะไม่มีใครไปกับเมตสักคน เหอะ ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 08-01-2014 00:42:34

หรรษาเนี่ยองครักษ์พิทักษ์เมียจริงๆๆ

ไอ้เพทายเนี่ยมันกะล่อนจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 08-01-2014 00:50:58

กว่าจะยอมรับว่าหึง ต้องให้กระตุ้น เดี๋ยวเมตน้อยใจหนีไปมีใหม่ จะสมน้ำหน้าให้ :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 08-01-2014 01:01:21

เกือบแล้วมั้ยล่ะหนูเมต ดีนะที่หรรษาตามมาหึงทัน เอ้ย ตามมาช่วยทัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-01-2014 01:11:56

เมตนะเมต  เกือบไปแล้วนะ
ดีนะที่มีผัวเป็นสโตรคเกอร์อ่ะ 555   เลยรอดไปแบบหวุดหวิด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 08-01-2014 01:22:23

น้องเมตเชื่อคนง่ายมากเลยลูกก นี่ถ้าหรรษามาไม่ทันนะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 08-01-2014 02:39:03

ผัวแกดีนะเมต เป็นยิ่งกว่าซุปเปอร์ฮีโร่อีก555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 08-01-2014 04:36:15

...อืม... หัวถั่วสมชื่อจริงๆ...  :try2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 08-01-2014 04:56:32

เกือบไปแล้ว


หรรษาฉลาดมาก


เพทายเลวร้ายมากอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 08-01-2014 07:25:41

 :katai1: หัวถั่วที่รองอก 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 08-01-2014 08:21:32

ผมไม่ใช่น้ำยาปรับสภาพความเป็นชายนะเว้ย........!!!  :pigha2: :pigha2: :pigha2:
หรรษารักนะถึงหึงได้นะน้องเมต  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: august_may ที่ 08-01-2014 08:53:04

เมตตาเกือบไปแล้ว ดีนะหรรษามาทันเวลา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 08-01-2014 12:23:46

สนุกมากๆค่ะ  :mew1:  :mew2:  :mew2: 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: viper7123 ที่ 08-01-2014 12:29:43

THK KUB o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 08-01-2014 12:38:30

เมตเกือบไปแล้วนะเมตน๊ะ!!!
หรรษาขี้หึงงงงงง  เอาอีกกกกก  หึงเยอะๆๆเล้ยยย  กรี๊ดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 08-01-2014 12:40:40

เกือบไปแล้ว เกือบไปแล้วนะเมตตา ไอ้หัวถั่วเอ๊ย
อร๊ายย หรรษาหึง อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 08-01-2014 12:52:37

พระเอกในฝัน...หล่อ รวย ฉลาด มีเหตุผล พ่อน่ารัก หนักแน่น เข้าใจหัวถั่วอย่างดี 5555 รักหรรษาจังเลยยยย
เมต น่ารัก ถั่วรองอก   5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 08-01-2014 14:52:44

สวัสดีปีใหม่ฮะ
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 08-01-2014 15:17:45

สวัสดีปีใหม่ครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 08-01-2014 16:08:14

ชอบหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 08-01-2014 17:36:28

มาแล้ว มาแล้ว
หรรษามาช่วยทันก็ดีละ
เพทายนี่ก็ยังกะปลาไหล 55
อนากให้เพทายรู้สึกรักใครแล้วโดนหักอกบ้าง แบบกรรมตามสนองงี้ แต่คงยาก
กุ้งนางหายไปไหน ขอให้ปลอดภัย
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 08-01-2014 17:41:36

เมตนะเมตเกือบหาเรื่องยุ่งๆมาอีกแล้วสิ ขอบใจนะหรรษาที่มาทัน ไอ้นั่นมันต้องรู้แน่เลยว่าหรรษามาเลยรีบชิ่ง รอตอนต่อไปและสวัสดีปีใหม่จ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 08-01-2014 18:48:33

หรรษาก็แค่หึงเอ๊งงงงงงงงงง   :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 08-01-2014 20:33:51

อย่างน้อยหรรษาก็ปากตรงกับใจล่ะนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 08-01-2014 20:43:06

เกือบไปแล้วนะเมตตา. ดีนะที่หรรษาตามมา

ไอ้เพทายไปตายซะ!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 08-01-2014 22:42:20

สวัสดีปีใหม่จ้า
ไอ้หัวถั่วเกือบหาเรื่องอีกแล้วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: bangkeaw ที่ 09-01-2014 00:21:46

เมตตานี่น่ารักจนละลายใจหนุ่มๆไปหลายต่อหลายคนละนะ
ใครๆก็ดูสนใจเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 09-01-2014 03:59:19

นั่นแหน่ะๆ หึงน้องเมตหรอออออออ >< หรรษาน่ารักอ่ะตอนนี้  5555
ป.ล เพทายมันจะไม่จบอยู่แค่นี้ใช่มั้ยอ่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 09-01-2014 07:07:26

เมต คราวหลังปรึกษาหรรษาก่อนดีกว่านะ
อย่าคิดว่า ทุกคนจะเหมือนหรรษา 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 09-01-2014 19:40:24

55555555 เมตเอ้ย เป็นไอ้หัวถั่วไม่พอ ยังจะเป็นน้ำยาปรับสภาพความเป็นชายอีก อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 09-01-2014 21:26:03

โฮวววว
น้องเมตตา น่ารักดี
แต่อย่าทำให้หรรษาเป็นห่วงมาสินะ
หึหึ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: kimkanyuang ที่ 10-01-2014 01:28:49

เข้ามารอหรรษากับเมตตาทุกวันเลย

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 10-01-2014 02:07:33

เกือบไปแล้วนะเมตตา ดีนะหรรษามาทัน ไม่งั้นนะโดนเพทาย..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 15 P.39 [2014-01-07]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 11-01-2014 19:50:26

เมตน่ารักจริงๆ
เข้ามารอค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 11-01-2014 23:03:06

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 16

ตอนเพื่อนเมตตาโทรมาส่งข่าวฮีโร่บีกินนิ่งของมันแล้วหรรษารู้เลยว่าตัวเองอยู่ในความรู้สึกไหน
โกรธและหงุดหงิดมาก
มากจนคิดว่าเลิกทำตัวเป็นคนดีมีความรับผิดชอบและเลิกกับมันไปซะเลยดีไหม คนบ้าอะไรโตเป็นควายแล้วยังตามเกมคนเหี้ยๆอย่างไอ้เพทายไม่ทัน
พอหาคำตอบได้ว่าเพราะมันเป็นเด็กดี
อารมณ์พลุ่งพล่านที่มีนั้นทิ้งดิ่งมาอยู่ที่ศูนย์
หลังจากนั้นก็เป็นห่วงมันจนเหยียบคันเร่งตามไปหามันสุดชีวิต
อันที่จริงแล้วหรรษาเองก็ไม่ใช่คนดี ไอ้เหตุผลที่ว่าคบกับเมตตาทุกวันนี้นั้นเพราะว่าแม่มันบังคับให้รับผิดชอบมันเป็นเหตุผลที่ผิด
เพราะจริงๆแล้วเขารู้เลยว่าตัวเองน่าจะชอบมันขึ้นมาจริงๆซะแล้ว
เมตตาเป็นไข่ในหินที่อยากซ่าแต่ว่ามันมีภูมิต้านทานความเลวร้ายได้น้อยสุดติ่ง
มันชอบหรรษามันก็แสดงออกมาเลยว่าชอบเขาขึ้นมาให้แล้ว
มันรักเพื่อนมันก็เสือกแสดงออกสุดพลังว่ารัก
หรรษามองเห็นนิสัยตัวเองในตัวของเมตตาแต่ว่ารู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมคนอื่นมากกว่ามันเท่านั้นเอง ประสบการณ์ในรั้ววิทยาลัยสอนให้หรรษากร้านโลกขึ้นเยอะ มีภูมิต้านทานกับอะไรๆได้มาก
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กที่สังคมมองว่าเกเรยกพวกตีกันไปวันๆไร้เหตุผลอย่างหรรษาจะมาพบกับคนดีๆอย่างเมตตาได้ เขาไม่เคยคาดหวังอะไรกับชีวิตขนาดนั้นเลย แม้มันจะอุบัติเข้ามาในชีวิตเขาแบบแปลกๆก็เถอะ
หลังจากบึ่งรถไปหาเมตตาสุดชีวิตแล้วหรรษาก็อดคิดไม่ได้ว่าตอนนี้เพทายกำลังคิดที่จะทำอะไรอยู่ มันจองล้างจองผลาญอะไรหรรษานักหนาวะ เขาเสียรักแรกให้มันไปแล้ว ถึงแม้ตอนนั้นหรรษาไม่ได้เต็มใจที่จะเสียคนรัก แต่แอนเต็มใจ นั่นมันก็มากพอแล้วที่เพทายจะเป็นผู้ชนะ ไม่ใช่เหรอวะ
คิดไม่ตกจริงๆ...ไม่รู้ไอ้หัวถั่วเสียโง่อะไรไปบ้าง
เขาคิดห่วงเมตตาจนลืมไปเลยว่ามีนัดกับใครอีกคนที่สำคัญไม่แพ้กันเอาไว้
พอนึกขึ้นได้....ฟ้าก็มืดสนิทซะแล้ว
คนที่นั่งมาข้างๆกันก็หลับสนิทแถมยังกอดหมอนนอนในท่าสบายๆเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้ผ่านเรื่องร้ายๆน่าสิ่วน่าขวานมาอีก
สภาพเมตตาตอนนี้เองที่ทำให้หรรษารู้ว่า ผู้ชายคนนี้วางใจเขามากแค่ไหน เมตตาเป็นห่วงกุ้งนางมาก แต่พอหรรษาบอกว่าเขาจะช่วยตามหาเพื่อนสนิทให้เองไม่ต้องกลัว มันก็เงียบไปก่อนหลับลงง่ายๆด้วยความเพลีย
หรรษาคิดไปถึงวันที่แม่ของมันฝากฝังเขาไว้
อะไรคือการที่แม่อยากให้ลูกชายที่อยู่สุขสบายได้มาเจอกับการใช้ชีวิตที่สลับซับซ้อน ไม่ว่าจะยังไง แต่ตอนนั้นหรรษาก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าในครอบครัวมันอยู่ดี แล้วถ้าบทสรุปมันไม่ได้แฮปปี้ อะไรจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเล็กๆของเมตตากันนะ
“เฮ้ยเมต มึงตื่นสักทีดิวะ หลับเป็นตายเลย”
เขาปลุกมันเมื่อมาถึงที่หมาย คนหลับสบายลุกขึ้นมาขยี้ตาแล้วมองไปรอบๆ มันคงแน่ใจแล้วว่านี่ไม่ใช่บ้านใคร ไม่ว่าจะเป็นบ้านมันหรือบ้านของหรรษาเอง
“กุ้งนางอยู่ที่นี่เหรอวะ”
แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นห่วงเพื่อนได้ขนาดนี้ไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือยามตื่น มันมองหาเพื่อนตัวเองไปรอบๆบริเวณที่มีเพียงแสงสว่างสลัวๆเป็นบางจุดเท่านั้น
“เปล่า กุ้งนางไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก แต่กูให้เพื่อนๆช่วยดูให้แล้ว เพื่อนกูติดต่อไปที่แฟนเก่าเพื่อนมึงแล้วด้วย”
มันพยักหน้าหงึกหงัก คงนึกออกแล้วว่าตอนมันกับหรรษาเจอกันครั้งแรก ร้านที่เราไปเจอกันเป็นร้านที่แฟนเก่ากุ้งนางเคยร้องเพลงอยู่ กลุ่มเพื่อนของเราเลยยังพอถามข่าวคราวกันได้บ้าง
หลายคนอาจจะไม่รู้ว่าในวงเด็กช่างที่ดูเหมือนว่าไม่ค่อยจะถูกกันและอยู่กันเป็นวงแคบๆ แต่จริงๆแลวค่อนข้างจะกว้างขวางเพียงแต่ต้องดูให้ดีๆว่าคนที่เราเข้าไปถามข่าวคราวไม่ได้มาจากอริฝั่งตรงข้ามก็เท่านั้นเอง พวกเราจะมีเซ้นส์ที่อธิบายเรื่องพวกนี้ออกมาเป็นหลักทางวิชาการไม่ได้ แต่ก็ยังไม่เคยพลาดเรื่องนี้กันสักครั้ง ไม่งั้นจะมีเรื่องตีกันโดยบังเอิญเกิดขึ้นบ่อยๆเหรอ
“แล้วที่นี่คือที่ไหนวะ”
“เลียบทางด่วนรามอินทรา”
“มาทำไมอะ”
“มาหาคน”
หรรษาตอบเท่าที่มันถาม อยากรู้ว่ามันจะมีปฏิกริยายังไง
“กวนตีนกูใช่มั้ยเนี่ย”
มันแหวขึ้นมา หรรษาเองก็หวังว่าจะได้เห็นอารมณ์แบบนี้ของมันนั่นแหละ
“จริงๆกูมีนัดที่นี่แต่พอดีมีคนหัวถั่วทำอะไรไม่คิดอะ กูเลยผิดนัดเลย”
“แล้วไมไม่มาตามนัดก่อนวะ มึงก็ไม่ได้ฉลาดไปกว่ากูหรอกหรรษา แหม แค่นี้ก็คิดไม่ได้”
“มาตามนัดก่อนแล้วค่อยได้ข่าวทีหลังว่ามึงโดนไอ้เพทายงาบอะเหรอ สนุกกันล่ะงานนี้”
“สรุปมันก็เอาผู้ชายจริงเหรอวะ”
“กูก็ไม่รู้”
แต่กันไว้ดีกว่าตามแก้ การสูญเสียไม่ว่าจะเล็กใหญ่แค่ไหนมันก็มีความเสียใจตามมาให้เราเจ็บลึกอยู่ดีนั่นแหละ
เมตตาทำปากเบ้ใส่ เขาแกล้งมองเมินไปยังพื้นที่กว้างๆใต้ทางด่วน ที่มันถูกทำขึ้นมาเป็นลานกีฬาฟุตซอลแต่บางครั้งที่นี่่ก็ถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นลานสเก็ตช์ย่อมๆ ไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้แล้ว บรรยากาศเงียบเชียบ ปกติช่วงเย็นๆที่นี่จะคึกคักเป็นพิเศษด้วยว่ามีเด็กๆมาเล่นกันเจี๊ยวจ๊าว
ใกล้ๆกันนั้นมีพวกไร้บ้านมาก่อเพิงอาศัยกันอยู่เป็นชุมนุมเล็กๆหรรษาคว้ามือคนที่กำลังมองหาอะไรอย่างไร้จุดหมายให้เดินไปด้วยกัน
มันฝืนตัวเอาไว้
“จะไปไหนอะหรรษา อย่าบอกนะว่ามึงสั่งยาบ้าเอาไว้ที่นี่”
หรรษาเอานิ้วดีดคนปากดีไปทีนึง โทษฐานที่เวลานี้มันเสือกคิดในแง่ร้ายได้ แต่ในเวลาที่ควรต้องคิด มันกลับคิดไม่ได้
“แม่งกูต้องหาทางคัดค้านความรุนแรงจากมึงให้ได้ คอยดูนะหรรษา”
“ตามสบาย แต่กูขอไว้อย่างนะ ไม่ต้องไปหัดมวยอะไรอีกล่ะ กูสงสารครู”
“กลัวกูแมนกว่าอะดิ โถ่ กูแค่ไม่อยากให้มันเอิกเกริกเว้ย”
หรรษาส่ายหน้ากับความขี้โม้ของมัน
“มึงเลยเลือกที่จะผอมแห้งแรงน้อยอยู่อย่างนี้ เพราะมึงไม่ค่อยบำรุงตัวเองไงเมต สารอาหารเลยส่งไปไม่ถึงหัวถั่วของมึงสักที”
“เออแม่ง ว่ากูโง่อยู่ได้ ถ้ากูฉลาดกูคงไม่เป็นเมียมึงง่ายดายขนาดนี้หรอก ถ้ารู้ว่าเอาผู้ชายได้กูชิงเป็นผัวมึงไปนานแล้ว”
ได้ยินประโยคนี้จากเมียแล้วหูกระพือเลย
“มึงว่าอะไรนะเมต กูได้ยินไม่ถนัด”
“กูบอกว่ามืดแล้ว มึงจะทำอะไรก็รีบๆทำเถอะ นอกจากเรื่องกุ้งนางแล้วกูคิดว่ายังมีอีกเรื่องที่กูจะบอกมึง”
“มึงขยันหาเรื่องขนาดนั้นเชียว”
“งานนี้กูไม่ได้หาเว้ย ตกลงมึงมาหาใครวะ”
“ตามมาเหอะ เดี๋ยวมึงก็รู้”
เขาเดินนำเมตตาเข้ามาในซอยเล็กๆ จริงๆหรรษาไม่เคยเข้ามาที่นี่เลย นี่เขาเดินเข้ามาตามคำบอกเล่าของคนที่กำลังตามหาแบบลางเรือนเต็มที เดินไปตามเสียงที่น่าจะเป็นเด็กๆเล่นกันอยู่ แล้วหรรษาก็เปิดยิ้มกว้าง คนที่กำลังตามหายืนถือยางข้างหนึ่งให้เพื่อนกระโดดหน้าหงอยๆ
“อังซัง”
หรรษาร้องเรียก เด็กคนนั้นหันมาตามเสียงก่อนจะโยนยางทิ้งให้เพื่อนที่เล่นอยู่ด้วยกันทำหน้างงๆ เด็กผู้หญิงตัวสูงโย่งหน้าตาน่ารักแต่ค่อนข้างจะมอมแมมยิ้มกว้างวิ่งเข้ามาหา แต่พอมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาเท่านั้น เด็กผู้หญิงก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดกลั้น
“พ่อหรร ไหนว่าจะมาหาหนู ทำไมไม่มาล่ะ หนูคิดว่าพ่อจะทิ้งหนูไปซะแล้ว”
หรรษาดึงเด็กผู้หญิงเข้ามากอดแนบอก ลูบหัวเบาๆอย่างปลอบประโลม
“ขอโทษนะ แต่พ่อมีธุระเร่งด่วน ไม่ได้ทิ้งหนูหรอก ยังไงก็จะมาหาแน่ๆ”
หรรษาปลอบ ลูบหลังเด็กสาวเบาๆ รู้สึกแย่ที่ให้ความหวังเด็กคนหนึ่งเอาไว้แล้วทำไม่ได้ อังซังยังเป็นเด็กอยู่แน่นอนว่าเมื่อผิดหวังแล้วคงเสียใจมาก เราเลยนั่งกอดกันอยู่นานจนแผ่นหลักกระตุกเพราะถูกสะกิด
เมตตากำลังจ้องมองมาที่เขาเหมือนอยากได้ความกระจ่างมากกว่านี้ สายตาคาดคั้นของมันทำให้หรรษาขำมากกว่าจะตกใจ มันทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้ใส่เขาก็จริงแต่เป็นหน้าที่กำลังจะร้องไห้แบบงงๆ แบบลังเล แบบตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอายังไงมันเลยเป็นหน้าที่หรรษามือไวเท่าที่ใช้สมองคิด เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแชะหน้าของเมตตาตอนนี้เอาไว้ ผละเด็กน้อยออกจากอกแล้วแนะนำทั้งสองฝ่ายแต่โดยดี
“อังซัง คนนี้ชื่อพี่เมต เป็นแฟนพี่”
เด็กน้อยมองหน้าไอ้เมตทีสลับกับมองหน้าเขาทีแบบงงๆ
“ไม่ต้องงงหรอก เดี๋ยวโตขึ้นหนูก็จะเข้าใจ”
“หรรษาแต่กูโตจนจะแก่ตายอยู่แล้วกูยังไม่เข้าใจเลยนะ”
ไอ้หนูจำไมอีกคนรีบแย้งขึ้นมา
“น้องเขาชื่ออัญชัญ แต่กูเจอตอนเขายังพูดไม่ชัด ตอนนั้นเขาแนะนำตัวกับพวกกูว่าชื่ออังซังน่ะ เลยเรียกแบบนั้นมาตลอด น่ารักดี”
หรรษาไขความกระจ่างให้หัวถั่วได้เข้าใจ
“แล้วมึงมาไข่ทิ้งไว้ตอนไหนวะลูกถึงได้โตขนาดนี้”
“โห มึงนี่โคตรมองกูในแง่ร้ายเลยนะ กูไม่ได้ไข่เองเว้ย แต่ตอนกูยังเล่นสเก็ตช์อยู่กูมาเล่นแถวนี้ เจออังซังคลานไปคลานมาเล่นดินเล่นทรายอยู่แถวนี้เลยช่วยๆกันดูอะ ก็ดูมาจนโตจนเด็กเรียกพ่อเนี่ยแหละ สงสารเด็กมันแถวนี้สภาพแวดล้อมไม่ดีเยอะ”
“มึงเป็นคนดีอะ ขอหอมแก้มทีดิ”
“ห่าเมต ต่อหน้าเด็ก กูเพิ่งบอกไปเมื่อกี้ว่าอยากให้เด็กเจอแต่สิ่งดีๆ นี่มึงมัน”
คนถูกด่าทำหน้าสำนึกผิด มันยิ้มเป็นมิตรให้อังซังแล้วหันมาหาหรรษาบอกว่ามันขอโทษ หลังจากนั้นมันก็เงียบไปเลย ปล่อยให้เขาคุยกับอังซังตามประสา แม้จะเดินตามมาตอนที่ของชวนอังซังมาเอาของฝากที่รถมันก็ยังเงียบ เขาคิดว่ามันโกรธ แต่ฟอร์มที่ตัวเองมีทำให้ไม่ได้ง้อมันทันที ไม่อยากให้อังซังเห็นเขากับเมตประเจิดประเจ้อด้วย ไมอยากให้เด็กงงกับเรื่องผิดธรรมชาติเรื่องนี้ อยากให้เขาโตกว่านี้ก่อน ได้แต่เดาว่าเมตกำลังงอนเขา
แต่ความจริงแล้วเพียงแค่ปิดประตูรถเข้ามา เมตตาก็พร้อมที่จะพูดความรู้สึกทั้งหมดที่มันมีกับเขา
“กูนี่แย่จริงๆนะหรรษา”
“เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ”
มันเปิดขึ้นมาซะงงเลย
“โลกนี้ไม่ยุติธรรมเลยมึงว่ามั้ย”
“มึงเพ้ออะไรออกมาเนี่ย เป็นอะไร งอนรึหึงมึงบอกกูมาดีๆดิ จะได้จัดการถูก”
“ก็มึงอะเป็นคนดี แต่คนอื่นมองว่ามึงไม่ดี มึงมันเหี้ย มึเกเรเสเพลแบดบอย........!@ฺ%#**%”
“เฮ้ย นี่มึงหลอกด่ากูส่วนตัวเปล่าเนี่ย”
“เปล่า กูชมมึงจริงๆนะเว้ย มึงคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองอะ แต่กู กูคิดถึงแต่กูเองกับคนรอบๆตัวกูแค่ไม่กี่คน แต่มึง มึงคิดถึงทุกๆคนทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก”
“ไอ้หัวถั่วเอ้ยยยย พูดซะกูตกใจนึกว่ามึงเพ้ออะไร คนร้อยพ่อพันแม่มึงจะให้เหมือนกันหมดได้ไงเล่า เอาเหอะ เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูเองก็มีมุมที่เห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกัน”
หรรษาคิดไปถึงเรื่องที่ยังไม่เกิด แต่สัญชาตญาณบอกว่ามันกำลังจะเกิดเพียงแต่หรรษาไม่รู้วามันจะรุนแรงแค่ไหน
“กลับบ้านกันเหอะ วันนี้กูเหนื่อยละ ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาคิดเรื่องกุ้งนางกันใหม่นะ”
“นี่หรรษา”
“ฮึ มีอะไรเหรอ”
“ไอ้ที่มึงบอกว่ามึงก็มีมุมส่วนตัวเหมือนกันน่ะ คงไม่ใช่เลี้ยงต้อยอังซังใช่มะ”
“ไอ้เชี่ยยยยยเมต มึงนี่ฉลาดแต่เรื่องแบบเนี๊ยะ”
“ก็กู”
มันก้มหน้าเอานิ้วชี้จิ้มกันเหมือนเล่นชนด้วง
“พวกกูเกเรเพราะอะไรพวกกูรู้ สภาพแวดล้อมมีผลมากนะเว้ยเมตนี่ไม่ใช่เอะอะก็โทษสังคมหรอก แล้วแถวนั้นมีแต่วัยรุ่นที่ติดยาไม่เรียนไม่ทำงานทำการ พวกกูเห็นอังซังแถวนั้นก็เอ็นดูเด็ก ช่วยสั่งสอน ซื้อขนมติดมือไปให้ เห็นมาตั้งแต่เล็กๆจนโตป่านนี้อะ มีแต่ความหวังดีไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอก ช่วยสอนชีวิตให้ใครสักคนมันได้ผลบุญมากกว่าขนเงินเข้้าวัดเป็นไหนๆ มึงว่ามั้ยล่ะ”
“อือ วันหลังก็พากูมาหาลูกมึงอีกนะ”
“ได้ดิ จะให้เด็กเรียกมึงว่าแม่ยังได้เลยนะ เดี๋ยวกูบอกอังให้เข้าใจเองไม่ยากหรอก”
“ไอ้บ้า เด็กงงตายเลยมีแม่เป็นผู้ชาย”
“มึงด่าแต่ก็อายนะเมตนะ เอาเหอะกูเหนื่อยละวันนี้กลับบ้านใครดี”
“กลับบ้านกูได้มั้ย”
“ได้ดิ”
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่หรรษาก็ลืมคิดไปแล้วเหมือนกันว่ามันเริ่มมาจากตอนไหนที่การไปค้างบ้านหลังไหนก็ได้แล้วแต่ความสะดวกของเราสองคนเนี่ย
“หรรษา กูมีอีกเรื่องที่อยากให้มึงรู้ไว้”
มันจับมือหรรษาที่กำลังจับเกียร์เอาไว้ เขาชะงักไปเพราะมันทำหน้าเครียดใส่อีกแล้ว
“เรื่องอะไร”
“รู้แล้วห้ามโวยวายนะ”
“ไปทำอะไรผิดซำซ้อนอีกเนี่ยมึง”
“ไม่ใช่กูทำหรอก”
“ถ้าไม่ใช่มึงก็บอกมาเหอะ กูรับได้อยู่ละ”
“พ่อกับแม่เราอะชอบกันอยู่”
มันพูดอ้อมแอ้มจนจับใจความแทบไม่ได้
“อะไรนะเมต พูดใหม่สิ”
“กูบอกว่าพ่อมึงกับแม่กูอะจีบกันอยู่”
“อ๋อ มึงก็รู้แล้วเหมือนกันเหรอเมต”
“มึงไม่ตกใจ ไม่โวยวายเลยเหรอ”
“ทำไมต้องโวยวาย ผู้ใหญ่เค้าชอบกันมันไม่ใช่เรื่องที่เราต้องโวยวายนี่หว่า”
“มึงไม่กลัวว่าแม่กูกับกูจะแทคทีมกันมาปอกลอกบ้านมึงเหรอ”
“มึงยังฝังใจกับเรื่องที่กูเคยเข้าใจผิดมึงกับแม่เหรอเมต กูขอโทษนะที่ทำให้มึงฝังใจไปแบบนั้น กูขอโทษจริงๆ”
“อือ กูไม่ได้โกรธมึงหรอก กูกลัวมึงจะเข้าใจผิดมากกว่า”
“ไม่แล้วล่ะ มึงสบายใจได้”
หรรษายีหัวคนขี้น้อยใจไปอีกที จริงๆการเข้ามาในชีวิตของเมตตาทำให้หรรษามีชีวิตอย่างคนปกติขึ้นมากเลยนะ เพราะว่าไอ้หัวถั่วมันไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่นี่แหละ
“เราเข้าใจกันง่ายดีจังนะหรรษา ว่ามั้ย”
คราวนี้มันยิ้มได้และยิ้มปากกว้างเลย
“ยังมีเรื่องที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันอีกเยอะ สิ่งที่เราต้องทำคือสร้างความไว้วางใจให้แก่กันต่างหากเล่าไอ้หัวถั่วเอ้ย”
“ยังไงเหรอวะหรรษา”
“มึงจงเป็นตัวของตัวเองโดยที่กูจะเป็นคนทำความเข้าใจในตัวมึงเอง ส่วนมึงก็ต้องเข้าใจในความเป็นกูด้วยเหมือนกัน กูไม่อยากให้เราต้องปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร เพราะการฝืนใจมันจะต้องถึงจุดที่ต้องระเบิดขึ้นมาสักวัน ไม่มีใครฝืนได้นานหรอก แต่ถ้ามึงเชื่อใจแล้วก็เข้าใจ ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอก”
“เหมือนที่เพอชี่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจมึงน่ะเหรอ”
“ใช่ มึงคิดดูสิว่าถ้าปอไม่อยากเป็นผู้หญิงอยู่ก่อนแล้ว แต่เขาแปลงเพศเพราะคิดว่ากูชอบ แล้วกูเป็นคนบอกว่ากูไม่ชอบแบบนี้ ปอจะเป็นยังไงวะ กลับหลังก็ไม่ได้แล้ว กูเองก็มีตราบาปติดตัวอีก คนเราแค่รักไม่พอหรอกมึง เพราะกูรู้ไงว่ามันยุ่งยากแค่ไหนกูถึงได้หลีกเลี่ยงมัน”
“แล้วตอนนี้มึงเปลี่ยนใจยังอะ”
“เปลี่ยนใจอะไร”
“เปลี่ยนใจที่จะไม่หลีกเลี่ยงมันไง ลองดูอีกสักครั้งสิหรรษา ลองรักดูอีกสักครั้งนะ”
“รักใครล่ะ”
“ก็กูไง มึงอย่าพูดงี้ดิ เรามีอะไรกันแล้วนะ”
“เรียกร้องเป็นนางเอกในละครไปได้นะมึงเนี่ย ปัญญาอ่อนจริงๆ”
“ตกลงยังไงล่ะหรรษา กูลุ้นนะเนี่ย”
“ให้รักคนหัวถั่วไร้วิตามินอย่างมึงเนี่ยนะ”
“เออ อร่อยนะเว้ย ไม่ค่อยมีสารอาหาร ไม่เลี่ยนมากไงมึง”
“ไว้รอดูคืนนี้ก่อน ว่าเด็ดจริงอะไรจริงรึเปล่า”
“หะ หรรษา คืนนี้มึงจะ (มันลอบกลืนน้ำลาย) กูเหรอ”
“มึงกลัวการมีอะไรกับกูรึไง หรือมึงต้องการให้เราต้องแต่งงานกันก่อน”
“เปล่า”
“ก็รู้หรอกว่ามึงอาย กูไม่ได้จะหื่นกามขนาดนั้น เอาไว้ให้ผ่านเรื่องกุ้งนางไปก่อนก็ได้ กูคิดว่ามึงคงไม่มีไม่อารมณ์หาความสุขใส่ตัวตอนนี้”
“มึงเข้าใจกูจริงๆด้วยอะหรรษา”
“กูเข้าใจมึงมาสักพักแล้วเมต มีแต่มึงแหละ เมื่อไหร่จะเข้าใจตัวเองซะที”
“แหม พยายามอยู่ กูอะกำลังเครียดเรื่องกุ้งนาง กลัวว่าจะให้ความสุขมึงได้ไม่เต็มที่ แล้วมึงก็จะเบื่อกูอะดิ”
“คนเราคบกันมึงคิดว่าไว้เพื่อมีอะไรกันอย่างเดียวเหรอ ถ้าอย่างนั้นกูไปหาเอาที่ไหนก็ได้เมต ไม่ใช่เรื่องยากเลย”
“ก็รู้ไงว่ามึงไปหาที่ไหนก็ได้ แต่กูไม่อยากให้เป็นแบบนั้นนี่หว่า กูอยากให้มันเป็นกูคนเดียวอะ พูดไปมึงก็หาว่ากูเรื่องมากแล้วก็เห็นแก่ตัวอีกแหละแม่ง”
“เรื่องนั้นเป็นกู กูก็เห็นแก่ตัวว่ะเมต มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเผื่อแผ่กันหรอกเว้ย ผัวเมียกันอะ”
“กูรู้สึกว่ายิ่งได้สัมผัสกับตัวตนของมึง มึงยิ่งเป็นคนดีว่ะหรรษา ยิ่งให้มาเห็นมุมอ่อนโยนรักเด็กของมึง อยากเป็นแฟนคลับถือป้ายไฟเชียร์มึงประกวดชายในฝันเลย”
“ทะลึ่งแล้วเมต นี่กูแกล้งๆลืมเรื่องที่มึงเสียรู้ไอ้เพทายมันอยู่นะ เดี๋ยวกูขุดขึ้นมาเม้งแม่งเลย”
“กูกลัวมันเอากุ้งนางไปจริงๆนี่ หรือเผื่อมันรู้ว่ากุ้งนางอยู่ไหน”
“ไอ้เพทายมันไม่ได้บูชาในรักอะไรหรอกมึง มันขี้ขลาดจะตาย แค่ที่บ้านแอนรู้แล้วก็จับได้ มันพร้อมที่จะทิ้งแล้วไปหาเอาใหม่นั่นแหละ ไม่มีหรอกที่จะเอาตัวรอดไปก่อนแล้วจะมาอธิบายอะไรเพื่อนมึงในภายหลังแล้วคืนดีกันอะ กูเดาว่ากุ้งนางหลบไปทำใจที่เสียรู้ไอ้เพทายนั่นแหละ”
“ก็ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงกูก็แค่ได้รู้อะมึง จะได้สบายใจว่าเพื่อนไม่ได้อยู่ในอันตราย”
“เออ กำลังตามเรื่องให้อยู่น่า ไม่อยากจะบอกหรอกนะว่าตอนนี้สำหรับกูอะ เรื่องมึงมาเป็นที่หนึ่งไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว แม่ง ไม่น่าเลยจริงๆกูเป็นโสดอยู่ดีๆก็มีเมียหัวถั่วซะงั้น”
“เออน่า กูก็พยายามพัฒนาพันธุ์ถั่วอยู่เหมือนกันน่ะ”
“ถึงบ้านแล้วลงไปกันเหอะ”
“เออ เฮ้ย หรรษา ทำไมบ้านกูไฟสว่างแบบแปลกๆวะ”

มีต่อค่ะ >>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 11-01-2014 23:04:10

บ้านเมตตาแปลกไปกว่าที่เคยจริงๆ บ้านทั้งหลังสว่างโร่ ส่วนใหญ่ถ้าแม่ของเมตตาอยู่คนเดียวจะเปิดไฟไว้แค่ห้องรับแขกกับห้องนอนตัวเองเท่านั้น แต่วันนี้ทั้งบ้านเหมือนมีแขก หรรษาเองก็คิดว่าพ่อของตัวเองคงมาหาแม่ แต่รถที่จอดนอกเหนือจากรถพ่อนั้นคุ้นตา
คุ้นๆว่าจะเป็นรถของพ่อแอน
เขารีบกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน ไอ้หัวถั่ววิ่งตามมาติดๆ เสียงพูดคุยกันอย่างออกรสและดูเหมือนเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเงียบกริบทันทีที่เขากับเมตตาก้าวเข้าบ้านมา
แต่เสียงร้องไห้ของแอนยังคงดังอยู่อย่างนั้น
“มีอะไรกันเหรอครับ ทำไมทุกคนถึงมารวมตัวกันที่นี่”
ไม่มีคำตอบ ทุกสายตาเพ่งมองมาที่หรรษาแล้วค่อยๆเบือนสายตาไปหาเมต หรรษาไม่เคยครั่นคร้ามกับสิ่งที่กำลังจะเกิด เขาแค่เซ็งตรงที่ว่าเรื่องที่จะเกิดไม่แคล้วเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาเพื่อให้ใครสักคนรอดจากความผิดสินะ ชาติที่แล้วทั้งหรรษา เพทาย แล้วก็แอนคงทำกรรมเอาไว้มาก
เพียงแต่คราวนี้ไอ้เหี้ยเพทายมันใส่ความอะไรหรรษาอีกล่ะ
“ไม่เกี่ยวกับแกหรอกหรรษา”
พ่อแอนโพล่งออกมาอารมณ์เฉียว เขาไม่เคยถูกกับหรรษาอยู่แล้ว ตอนที่คบกับแอน พ่อแอนสั่งให้ลูกน้องลากหรรษาไปซ้อมตั้งหลายที
“เพทายบอกว่าจริงๆแล้วไม่ได้ชอบกุ้งนางเท่าไหร่หรอก แต่อยากได้เมตตามากกว่า หรรษาจะว่าไง วันนี้มันออกไปหาเพทายมาไม่ใช่เหรอ”
“นี่ หยุดบ้าเรื่องนี้กันสักทีทั้งลุงทั้งแอนนั่นแหละ หัดตัดเนื้อร้ายทิ้งซะบ้างนะครับ ไม่ใช่เก็บเนื้อร้ายไว้ให้เน่าไปเรื่อยๆแล้วโยนว่าคนนั้นคนนี้ผิด ถ้าเพทายมันจะชอบผู้ชายจริงๆละก็ มันคงชอบผมละครับไม่ใช่เมตหรอก”
“ไอ้หรรษามึงกล้าสอนกูเหรอ กูแก่คราวพ่อมึงแล้วนะไอ้เหลือขอ”
“ฮะ แฮ่ม พ่อไอ้หรรก็อยู่ตรงนี้ ถ้าคิดว่าที่ผ่านมาเราเคยเป็นเพื่อนกันนะเว้ยพีระ เกรงใจกูมั่ง ทำอะไรลูกกูในบ้านคนอื่นแบบนี้ กฎหมายทำอะไรมึงไม่ได้แต่กูนี่แหละจะจัดการมึงเอง อย่ามาใหญ่ให้มากนัก ที่คนอื่นเค้าไม่เล่นด้วยไม่ได้แปลว่าเค้าเล็กกว่ามึงหรอกนะเว้ย แต่ที่มึงทำมันก็แค่ผู้ใหญ่รังแกเด็ก เด็กมันเลยไม่โต มึงไม่อายเขาเหรอวะที่ต้องมาตามสะสางเรื่องผัวของลูกสาวตัวเองไม่เว้นแต่ละวันเนี่ย แล้วลูกเขยมึงก็ดีใจหาย หาเมียใหม่ไม่เว้นแต่ละวันเหมือนกัน กูถามจริงเหอะ มึงรักลูกแบบไหนวะถึงยอมให้ลูกเจ็บซ้ำๆอยู่แบบนี้ ลูกเขยมึงมีดีอะไรเหรอพีระ หรือว่าลูกเขยมึงไม่ดีแต่ที่ต้องทนเพราะบารมีของไอ้เด็กนั่นล้วนๆ”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้แอนอยากรู้ว่าตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่”
“แอน แทนที่จะวิ่งแจ้นไปหาคนอื่นเค้าทั่วอาณาจักรแบบนี้อะนะ หรรษาว่าแอนแค่เดินเข้าไปหาไอ้เพทายแล้วถามเอาจากมันง่ายกว่าไหม ตามล้างตามเช็ดคนอื่นแต่ไม่จัดการคนของตัวเอง แอนต้องวิ่งไปจนตายอะหรรษาว่า”
เขาไม่อยากพูดทำร้ายความรู้สึกของแอนขนาดนี้หรอก แต่เล่นแบบนี้มันมากเกินขอบเขตที่หรรษาจะทนไหวแล้ว มันเริ่มจะเละเทะ และมันจะไม่ทุเรศขนาดนี้ถ้าพ่อแอนกับแอนไม่ดิ้นไปตามเกมของไอ้เหี้ยนั่น แต่การบอกให้แอนไปถามมัน ไอ้ปลาไหลนั่นมันก็เอาตัวรอดด้วยการโยนความผิดให้คนอื่นอยู่ดี
“หรรษาทำไมพูดกับแอนแบบนี้ล่ะ หรรษาเคยอยู่ข้างแอนมาตลอดไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้หรรษาเลือกที่จะอยู่ข้างมันล่ะ มันแย่งผัวแอนนะหรรษา มันมีอะไรดี”
“นี่หนูฟังนะ ขอน้าพูดมั่งเหอะ นั่งฟังมานานแล้วคันปาก อยากตอบโต้สุดๆ ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่น้าจะขอพูดบ้าง ‘มัน’ ที่หนูเรียกเป็นลูกชายน้าเอง มันก็ไม่ได้ดีอะไรหรอกนะน้าว่า ที่ผ่านมาน้าไม่เคยเห็นว่าลูกน้าจะมีดีอะไร มองโลกในแง่ดีก็เท่านั้น ช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยจะได้ ไม่ค่อยทันเล่ห์เหลี่ยมใครเขา แต่พอน้ามาเห็นหนูแล้ว รู้สึกว่าลูกชายน้ามันก็มีดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้วิ่งตามหาแต่ผัวตัวเองทั้งวันเหมือนหนู มันยังไปเรียน ไปหาเพื่อน ไปเที่ยวเล่นตามประสามันบ้าง จะว่าไปน้าว่าหนูน่าสงสารนะ เอาแต่ตัวเองเป็นจักรวาลเนี่ย น้าถามหน่อยสิ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”
พ่อของแอนแทบจะถลามาตบแม่ของเมตตาตั้งแต่ยังพูดไม่จบ แต่พ่อของเขาใช้สายตาปรามเอาไว้ บางทีการที่ไม่มีใครพูดเรื่องนี้เลยอาจทำให้แอนไม่รู้ก็ได้ว่าตัวเองใช้ชีวิตไร้สาระแค่ไหน
“ถ้าคิดว่าแค่ลูกน้องที่เอามาแค่นี้ จะมาแสดงอำนาจในบ้านหลังนี้ มึงกับกูชาตินี้ไม่มีทางได้เผาผีกันแน่พีระ เสียแรงที่คบเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน”
ไอ้เพทายคนเดียวแท้ๆที่ทำให้เรื่องมาไกลและเหลวไหลได้มากขนาดนี้ โกรธแม่มอยากกระทืบให้จมตีน ไม่รู้ตอนนี้มันไปลอยนวลอยู่ที่ไหน
“เอาล่ะนะคะ วันนี้เราก็ถกเถียงกันมาพอแล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว คอจะแตกแล้ว ขออนุญาตส่งแขกเลยแล้วกันนะคะ คนของใครคือต้นเหตุก็ไปตามเอากับคนนั้นเถอะค่ะ ฉันเลือกของฉันแล้วว่าจะให้ลูกลงเอยกับใคร คงไม่อนุญาตให้เมตมันใฝ่ต่ำแย่งแฟนหนูแอนหรอกนะ”
“แต่หรรษาก็แฟนเก่าหนูนะคะ”
แอนเชิดหน้าพูดอย่างเป็นต่อ ทั้งๆที่น้ำตายังเปียกเปื้อนแก้มเพราะเรื่องเพทายอยู่เลย
“ไม่ใช่สาระจ๊ะหนู ต่อให้อยู่กินมีลูกด้วยกันถ้าเลิกกันแล้วก็ถือว่าหรรษาโสดนะ ถ้าน้าเป็นหนู น้าคงกลับไปนอนคิดให้ดีๆ คิดให้นานๆนะจ๊ะ ว่าอะไรที่ทำให้ผู้ชายหันไปกินกันเองซะหมดแบบนี้ บางทีน้าก็อายแทนผู้หญิงด้วยกันนะหนูนะ แต่อย่างว่า ผู้ชายเค้ามีทางเลือกมากขึ้นแล้ว สังคมเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนนะหนูแอน”
“ไปแอน กลับบ้าน ยืนให้อีนี่ด่าอยู่ได้”
“ไว้วันหลังค่อยกลับมาใช้อำนาจขู่ผู้หญิงใหม่นะคะคุณพีระ”
พ่อแอนโกรธและตัวสั่นจนไม่แม้จะหันกลับมามอง หรรษาผ่อนลมหายใจยาว
“นี่พ่อมาถึงที่นี่ก็เพราะเขาตามมาหาเรื่องถึงนี่เหรอครับ”
“อืม คุณกาญจนาเค้าโทรไปหาพ่อว่าพีระกับหนูแอนบุกมาโวยวายเรื่องหนูเมตที่นี่พ่อเลยรีบตามมา”
“เรื่องมันเป็นยังไงกันครับ ทำไมถึงกลายเป็นเมตไปได้ที่เป็นคนแย่งไอ้เหี้ยนั่น”
“พ่อก็ไม่รู้ว่ะ อยู่ๆแอนก็มาร้องห่มร้องไห้ว่าเพทายชอบเมตตาแต่เอากุ้งนางเป็นสะพาน”
“มันเอาตัวรอดตามเคยน่ะสิครับ”
“เพทายมันกู่ไม่กลับแล้วล่ะพ่อว่า ถ้ามันไม่หยุดชีวิตปลาไหลของมันนะ วันนึงมันก็ต้องตายเพราะการกระทำของมันเอง”
“พ่อแอนคงโกรธมากที่เรารุมกันสั่งสอนเขา”
“มันก็จริงนะจ๊ะหรรษา อีพ่อบ้านี่มันต้องยิงมุกตรงๆอย่างนี้แหละ รักลูกไม่ลืมหูลืมตา รักแบบผิดๆ”
“ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ยุ่งยาก เมตมันเลยติดร่างแหไปด้วยเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ดูไอ้เมตมันมีเสน่ห์ดีออกนะ ผู้ชายแย่งกันเกรียวเชียว แล้วนี่หรรษากับเพทายไม่ถูกกันมานานแค่ไหนแล้วจ๊ะ”
“เคยมีเรื่องกันตั้งแต่ตอนที่ผมคบกับแอนแล้วมันเข้ามาแหละครับ แต่พอแอนเลือกมันแล้วผมก็จบ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันไม่จบ”
“น้าว่าเพทายเป็นผู้ชายมีปมแน่ๆเลยจ๊ะ”
“เออว่ะหรรษา พ่อว่าไอ้เพทายนี่แหละตัวปัญหา ไม่ใช่แอนหรอก สังเกตดิวะ มันทะเลาะกับแอนทีไรแอนวิ่งมาหาแกตลอดๆ ทั้งๆที่มันรู้ว่าถ้าทะเลาะกับแอน แอนต้องวิ่งมาหาแกแต่มันก็ทะเลาะ แถมตบตีแอนอีก พ่อว่ามันทะแม่งๆนะเว้ย”
“อาบน้ำนอนเหอะพ่อ มีแต่เรื่อง”
เขาตัดบท ไม่อยากคิดต่อแล้ว ยิ่งคิดยิ่งซับซ้อนซ่อนเงื่อนไงก็ไม่รู้
“แกค้างที่นี่เหรอหรรษา”
“ครับ”
“พ่อต้องขับรถคนเดียวมันก็เหงานะเว้ย”
“แล้วตอนมาพ่อมากับใครอะ”
“มาคนเดียว”
“เอาล่ะค่ะๆ บ้านเราก็พอจะมีห้องรับรองแขกอยู่บ้าง นอนกันซะที่นี่เลยก็ได้ เดี๋ยวให้เมตมันไปปูที่นอนให้ค่ะ ค้างที่นี่กันให้หมดแหละนะคะ เรามันก็ครอบครัวเดียวกันแล้วนี่”
“แหม ผมก็รอคำนี้แหละครับคุณกาญจนา รบกวนขอผาเช็ดตัวแล้วก็ชุดนอนด้วยนะครับ”
“เมตกูทิ้งเสื้อผ้าไว้ที่นี่บ้างเปล่าวะ”
หรรษาหันไปหาไอ้หัวถั่วที่บัดนี้ยืนปั้นหน้าเป็นหุ่นขี้ผึ้งแบบงงๆอยู่
“พอมีมั้ง ทำไมเหรอ”
“จัดให้พ่อกูหน่อยเหอะ ตั้งแต่มีความรักนี่งุ้งงิ้งเหลือเกิน”
“อาฮะ”
“มึงก็ไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้วเมต คิดอะไรอยู่”
“กำลังคิดว่า กูมีปัญหาเรื่องเสน่ห์หรือเปล่าวะหรรษา ดูเหมือนว่ามันจะเตะตาแต่ผู้ชายยังไงก็ไม่รู้อะ”
“คงงั้นละมั้งนะ เซ็งเลยกู แม่ง”
“เซ็งอะไรวะ ถึงตอนนี้เราต้องร่วมมือกันนะเว้ย กูกลัว”
“เซ็งที่พอมีแฟนแล้วมีแต่คนจ้องตามมาแย่งแฟนอยู่เรื่อย เซ็งแม่มจริงๆนะเมต”
“กูก็เซ็ง เซ็งที่ไม่มีผู้หญิงเข้ามามั่งเลย เหมือนตั้งใจจะฟันธงว่ากูเนี่ยเกย์แน่ๆ เกย์ตั้งแต่เกิดอะหรรษา กูว่ากูก็ออกจะแมน”
“ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอง”



โปรดติดตามตอนต่อไป

สวัสดีค่ะ วันนี้จัดให้เบาๆก่อนนะคะ  เหมือนจะป่วยหน่อยๆสมองเลยไม่แล่น อ่านแก้ขัดและกันลืมกันไปก่อนนะคะ ขออนุญาตไปนอนซ่อมแซมตัวเองก่อน ตอนนี้เป็นช่วงที่ป่วยได้แต่ลางานไม่ได้ค่ะ  :mew2: เลยต้องไปทำให้แข็งแรงดังเดิมด่วน ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MM...★ ที่ 11-01-2014 23:04:25

 :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-01-2014 23:24:16

ยังคงหัวถั่วอย่างต่อเนื่อง  :z10: :z10: :z10:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: heangsure ที่ 11-01-2014 23:29:12

น่ารักกันยกครัวค่ะ

ยกเว้นแต่ทางฟากแอน ทำไมถึงได้ดวงตามืดบอดอย่างนั้นล่ะ เสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงหมด พ่อน้องแอนก็พอกัน เห้อออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 11-01-2014 23:38:36

ถถถถถถถถถถถถถถถถถ

หัวถั่วเอ๊ยยยยย จะมาม่ามากันกี่ชามก็ไม่หน่วง ไม่อืด เพราะมีถั่วมาตัดเลี่ยนเนี่ยแหล่ะ  :laugh3:

ปอลิง 1 เลี้ยงกันมายังไง ทำไมมันเอ๋ออออขนาดเน้  :try2:
ปอลิง 2 กลับไป +++ เพิ่ง + ได้ ตามบวกทุกเรื่องที่เคยอยากจะ + แต่ไม่มีให้กด 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 11-01-2014 23:38:47

เห็นด้วยอย่างแรงกะหรรษานะ ว่าเรื่องที่เมต คิดว่าตัวเองแมน อ่ะ เลิกคิดไปได้เลย 555 :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: boyslover ที่ 11-01-2014 23:47:22

ถ้าจะขอฟันธงอีเพทายนิว่ามันจะชอบหรรษาเลยเรียกร้องความสนใจแบบแปลกๆนิได้ป่าวอะ :a5: มันแหม่งๆแต่เเรกแล้ว :hao7:
ส่วนอีแอน เป็นชะนีที่น่าเอาตีนลูบหน้่าพอๆกับพ่อมันเลยยย :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 11-01-2014 23:47:37

นะ............. เมต นี่กินถ่ั่วเยอะไปหรืออย่างไรรรรรรรรรรรรร  :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-01-2014 23:47:52

เออว่ะ เพทายมันแปลกจริงๆด้วย

ส่วนแอนกับบิดา..... ปล่อยนางไปไกลๆ เหอะ ลูกสาวกระสันหาปั๋ว พ่อก็สนับสนุนเหลือเกิน
คือ ขนาดเป็นนิยายเรายังว่ามันน่าอายโคตรๆ แต่ชีวิตจริงก็มีอ่ะนะ
ถ้าเจอในชีวิตจริงเราคงหนีให้ไกลสุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 11-01-2014 23:48:06

อิตาเพทายนี่ยังไงนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-01-2014 23:51:15

พอมาฟังหรรษาพูดเรื่องเพทายแล้วว่าทำไมแมร่งไม่จบซะทีวะ แย่งอยู่ได้ หรือง่าแมร่งชอบหรรษาจริงๆวะ ฮ่าๆๆๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 11-01-2014 23:54:18

ย้ายมาอยู๋ด้วยกันให้หมดเลยเย้
เวลาพ่อแอนมาหาเรื่องจาได้ครบทีม
5555 ไม่ไหวนะไม่ไหว อีแอนกับพ่อเนี่ย
แต่คนแบบนี้มีเยอะในสังคม รักลูกไม่ถูกทาง เด็กถึง...อย่างทุกวันนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 11-01-2014 23:54:30

แอร๊ยยยส์ นุ้งเมตอะแมนค่ะลูก แต่หรรษาอะ โคตรแมน  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 12-01-2014 00:00:47

 :m20: คิดไปเองนะเมตตตตต ไม่ใช่ว่าตอนหลัง เพทายกลับตัวกลับใจแล้วหันมาชอบเมตนี่ขำไม่ออกเลยนะ :a5: แต่อยากได้คนมาชอบเมตจริงๆนะ :m17: :m13: o7

หายป่วยไวๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 12-01-2014 00:04:23

ชอบคำนี้  "มรึงคิดไปเอง" 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 12-01-2014 00:06:03

เมตน่ารักดี  แอนกับพ่อไม่ไหวนะเห้ออออพ่อแม่รังแกฉัน วิ่งตามผู้ชายให้ลูก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 12-01-2014 00:09:17

ไม่รุยังไง ยิ่งอ่าน ยิ่งหลงรักหัวถั่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 12-01-2014 00:11:34

เมตตา คิด ไป เองหรือลูก ว่า ตัวเองแมน :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 12-01-2014 00:25:09

อุ๊กรี๊ดๆๆๆ  สะใจที่แม่ของเมตด่าอิสองพ่อลูกนั่นเลยข่าาาาาาา  ปรบมือรัวๆๆๆๆ :z2: :z2:
แต่ท่าทางปัญหากำลังจะตามมาอีกยกใหญ่แน่เลย ไอ่เพทายตลอดดดดดดดด   :beat: :z6:
หลงรักน้องเมตกับหรรษาโคตรๆเลยยยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 12-01-2014 00:35:43

แอนโดนด่าซะมั่งก็ดี
เพทายแกมีปมชัวร์ หรือว่าแอบชอบหรรษา :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 12-01-2014 00:36:23

 :ling1:จิกหมอนขาดไปหลายใบเลย หรรษา-พ่อพระในหมู่โจร นู๋เมตหัวถั่วก็น่ารักน่าชังจริงๆ.....ขอบคุณที่ทำให้สนุกได้ขนาดนี้
ไม่รู้คนอื่นเป็นอย่างเรามั๊ย อ่านเรื่องนี้มันต้องอ่านออกเสียงจะมันส์ในอารมณ์มากๆ ต้องแอบอ่านคนเดียวกลัวคนในบ้านจะจับส่งโรงบาล 555  :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 12-01-2014 00:52:02

 :m20: ก๊ากกกก.......
น่ารักมากมาย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: TopFee ที่ 12-01-2014 00:52:30

“ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอง”

เจอประโยคจบของพี่หรรษาเข้าไป...ฮาแตกเลย พูดซะเห็นภาพชัดเลยอ่ะ 5555+  :m20:

ไม่รู้ว่าเมตจะคิดตามทันไหมนั้น 5555+  :jul3:

บวกเป็ดจ้า  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-01-2014 00:59:16

เอ๋...หรือว่าไอ้เพทายมันจะชอบหรรษาจริงๆกันนะ? ไอ้กร๊วกเอ๊ย  :z6:

อ้างถึง

หรรษาคิดไปถึงเรื่องที่ยังไม่เกิด แต่สัญชาตญาณบอกว่ามันกำลังจะเกิดเพียงแต่หรรษาไม่รู้วามันจะรุนแรงแค่ไหน

จากประโยคข้างต้น แสดงว่าในมโนของคนเขียนมันจะต้องเกิดเรื่องอะไรบางอย่างแน่ๆ

แต่ว่าความเข้าใจ ความน่ารักของคู่นี้จะฝ่าฟันมันได้แน่ๆ  ผมมั่นใจแบบนั้นนะครับ :กอด1:

ตอนนี้ชอบคุณแม่กาญจนาจัง คุณแม่เป็นหญิงแกร่งน่ายกยกมากๆ แถมปากคมฝุดๆ  o13


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 12-01-2014 01:01:30

น้องเมตยังฮาเหมือนเดิมไม่ว่าจะกี่ตอนผ่านไป  :laugh:
คือ มันใสจนฮาอ่ะ อ่านแล้วจรรโลงใจ จรรโลงโลก พร้อมลุ้นตลอดเวลาว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นกับคู่นี้อีก
แต่พ่อแอนไม่ไหวจริงๆ เฮ้ออออ เจอแม่เมตตาด่าไปแบบนั้นอ่ะถูกละ สะใจ กดไลค์ให้คุณแม่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 12-01-2014 01:02:48

เมื่อไรแอนกับพ่อแอนจะตาสว่างสักที เมตตานี่สงสัยจะมีเสน่ห์กับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเยอะเลยเนอะ แบบนี้หรรษาหวงแย่เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 12-01-2014 01:06:42

 :z1: เมตน่ารักแบบอึนๆมึนๆ


 :กอด1:ดูแลสุขภาพนะคะ ไม่ไหวก็ลาอย่าทำร้ายตัวเอง เราไม่สบายเกือบอาทิตย์แต่ที่ทำงานไม่ให้ลาสุดท้ายเข้าโรงบาลเป็นเดือนๆจนต้องลาออกมารักษาตัวเอง สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 12-01-2014 01:08:43

ฮาบรรทัดสุดท้าย ใช่เลยเมตตา หนูคิดไปเองทั้งน้านนนนน 5555+

คุณแม่กาญจนานี่ก็เด็ดใช่ย่อย สมองมีปัญหาทั้งครัวแบบนั้นมันต้องโดนซักดอก สองดอก เกินเยียวยาจริงๆ แต่ละคน....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 12-01-2014 01:18:11

เมตก็ยังเป็นเมตที่หัวถั่วเหมือนเดิม แต่อย่างนี่แหละ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก

ตอนท้ายจบได้ฮามาก มึงคิดไปเอง  เจ็บจึ๊ก!! 555555555 

เพทายแปลกๆ แอบชอบหรรษาป่ะ ทะแม่งๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 12-01-2014 01:27:10

มีแววว่าเพทายต้องชอบหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 12-01-2014 01:31:02

ตอนนี้กดไลท์ให้คุณแม่นะ..ไว้วันหลังมาใช้อำนาจกับผู้หญิงอีกนะ...แมนโคตรอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 12-01-2014 01:50:54

อยากกระโดดถีบขาคู่เพทาย ชั่วมากกกก   :z6: :beat:
แอนนี่เปนผุ้หญิงไร้ยางอายจริงๆ วิ่งตามผัวอยู่ได้
อายแทนนน ด้านสุดๆๆๆๆ
แต่ว่าแต่เพทายมันจะอะไรกะหรรษานัก หรือจริงๆคิดไรกะหรรษารึเปล่า  :really2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 12-01-2014 03:08:12

“ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอง”
ฮาอ่ะ 555+
 :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 12-01-2014 03:13:40

น่ารักทั้งครอบครัว

โอ๊ย พ่อลูกคู่นี้มาเรียกร้องอะไรบ้านคนอื่นนิ  ไปจัดการตัวต้นเหตุไม่ดีกว่าเหรอ?


ขอให้หายป่วยไวๆนะค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-01-2014 07:27:20

น้องเมตแมนมากกกกกกกกก  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 12-01-2014 07:40:38

เมต แมนมากลูก แมนแบบแปลกๆ  อีตาบ้าเพทาย แม่งต้องโรคจิตแหงๆืหรือจริงๆืแอบชอบ หรรษาเลยต้องตามแย่งเมียหรรษาตลอดๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-01-2014 08:03:06

รำคาญนังแอนกับพ่อมันมาก ไม่รู้จักหาสาระให้ชีวิตซะบ้าง




 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-01-2014 08:23:05

เมตแมนมากเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 12-01-2014 08:39:33

ครอบครัวนี้น่ารักกันจัง  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-01-2014 09:11:32

คนสองคนคบกันควรที่จะเป็นตัวของตัวเองไว้สินะ
ไม่งั้นสักวันคงระเบิด  o13

พระนายเรื่องนี้เป็นตัวของตัวเองสุดๆดี  ชอบ

แอนกับพ่อนี่วันๆคู่นี้เค้าทำไรมั่งเนี่ย  สงสัยนอนกินสมบัติเดิมอยู่  :really2:

บวกเป็ด

ปล.หายป่วยเร็วๆนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 12-01-2014 09:13:20

อย่าบอกน่ะว่าเพทายชอบหรรษาอ่ะ สนุกพิลึก

เป็นครอบครัวเดียวกัน น่ารักกันทุกคน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 12-01-2014 09:28:31

มึง คิด ไป เอง    :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-01-2014 09:37:01

ยืนยันว่าเมตแมนนะ ทางความคิดหน่ะ แมนกว่าพ่ออิแอนเยอะเลย ฮา

ชอบคุณนายแม่ ตรง และมีความคิดดีตลอด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Namtarn ที่ 12-01-2014 09:47:38

ขอบอกเมตอีกแรงค่ะ คิดไปเองเก่งๆ จริงๆ นะไอ้ถั่วขึ้นหัว 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 12-01-2014 10:09:43

 :pig4: :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 12-01-2014 10:53:17

คนเป็นพ่อนี่น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกป่ะ
นี่อะไร>>>พ่อนังแอน 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-01-2014 11:16:20

คิดแล้วก็งงๆดีนะ
ไม่ใช่เพทายมันชอบหรรษาจริงๆเหรอเนี่ย 55555
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงคงขนลุกกันน่าดู
น้องเมตคะ ขอยืนยันเหมือนหรรษาอีกเสียงเรื่องที่หนูคิดว่าตัวเองแมนมากน่ะ
คิด ไป เอง 555555
ขอบคุณพี่ตูนค่าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 12-01-2014 11:35:30

รักหนูเมตที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 12-01-2014 11:40:38

 :ling1: 
 :ling1:
น่ารักกกกกกก ตรง มึง คิด ไป เอง นี้ล่ะ  o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 12-01-2014 11:48:10

แอน เป็น ผญ ที่น่าสงสารเเละน่าตืบ อยู่ในคนเดียวกัน
นางทำเเต่ละอย่าง เห้ออ
เป็น ผญ หึงผัวชั่วเจ้าชู้อย่างงี้
แนวโน้ม ติดคุกข้อหาฆ่าไอ้เพทาย มีสูง
…ถ้าเป็นงั้น ก็ เริ่ด อยู่นะ!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 12-01-2014 11:59:47

หรือเพทายจะแอบชอบหรรษา  o22
รู้สึกจองเวนจองกรรมกันเหลือเกิน :เฮ้อ:
ตอนนี้หรรษาน่าร๊ากกก น้องเมตงุ้งงิง :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-01-2014 12:17:16

 o13ให้กับคุณแม่เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 12-01-2014 12:25:01

เพทายนี่ชั่วจนกู่ไม่กลับ ชะนีแอนก็ไม่ลืมหูลืมตา มีแต่คนบ้าๆเพราะหัวถั่ว =_=

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 12-01-2014 12:43:45

ขนาดเรื่องเครียดก็ยังฮาเมตได้อีกอ่ะ
ยกนิ้วให้คุณแม่ สอนดีตลอด แอนกลับไปคิดบ้างนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-01-2014 13:45:01

เพทายแม่มมีปม มันชอบหรรษาอ่ะป่าวหว่า???? ฮ่าาาาาาา
อิพ่อลูกแอนนี่ระรานชาวบ้านเค้าไปทั่ว เซงจิต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 12-01-2014 13:48:35

ทำไมน้องหัวถั่วชอบออกประเด็นได้อย่างน่ารักตลอดตลอด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 12-01-2014 13:50:58

น่ารักจริง



ไหงเป็นเมตตาละ



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 12-01-2014 14:21:12

 :bye2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 12-01-2014 14:22:41

น้องเมต น่ารักมาก น่าร๊ากจริงๆๆ ที่คิดว่าตัวเอง'แมน'   :laugh:

 
       :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 12-01-2014 14:58:21

555555555555555555
ชอบบุคลิกของเมตตาอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 12-01-2014 15:23:33

คู่นี้น่ารักมากมายเลยอ่ะ
ว่าแต่หรรษาจะไม่บอกเมตหรอว่าหลงรักเมตไปแล้วกลัวน้องเมตหลงตัวเองใช่ม่ะ
คู่คุณพ่อคุณแม่ก็น่ารักมุ้งมิ้งแบบที่หรรษาว่าจริงๆอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 12-01-2014 15:24:41

...ฮา อาเมต จริงๆๆ แกมึนๆๆเอ๋อๆๆ เออ แบบสมองถั่วจริงๆๆ
...ส่วนคุณพ่อคุณแอน ก็เหมือนไม่มีสมองเหมือนกันนะ เพทายปั่นอะไรใส่ให้ก็เต้นตาม :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 12-01-2014 15:48:50

หรรษากลายเป็นพ่อไปแล้วเหรอเนี่ย 5555
แหมมมม แอนไม่น่ารีบกลับเลยยย
น่าจะอยู่ให้แม่เมตด่าให้จะๆกว่านี้อีกสักหน่อย
ไอ้เพทายมันต้องเป็นผู้ชายมีปมแน่ๆ
หรือมันจะแอบชอบหรรษาจริงๆ 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 12-01-2014 16:28:32

พูดเก่งกันจริงๆ 55555555ื

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 12-01-2014 16:42:20

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 12-01-2014 17:15:19

ชอบอ่ะ บอกเลย!! เมตน่ารักเว่อ น่ารักเพราะความใสซื่อของนางนี่แหละ
ชอบโฮก หรรษาก็เท่อ่ะ แบบว่าแอบสะใจที่คุณนายกาญจนาว่าแอนอาะ
แต่ไม่รู้ว่านางจะสำเหนียกบ้างรึเปล่านี่สิประเด็น รอตอนต่อไปนะจุ๊!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 12-01-2014 17:20:37

ไปเรียนมวยหัวคิดมา ไม่แมนขึ้น แถมยังมีผู้ชายมาติดเพิ่มอีก แต่เพทายไม่นับ ไม่น่าแย่งได้  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-01-2014 19:22:19

คาแร็คเตอร์เมตนี่น่ารักจังนะคะเหมือนจะไม่เคยเจอในนิยายเรื่องไหนเลย เธอมึน เธอฮา เธอน่ารักมาก
ที่สำคัญคือซื่อจนเหมือนแก้วใส ๆ เลย สมควรที่แม่และหรรษาจะหวงห่วงมาก
ขำหรรษาตอนท้าย มีแฟนก็มีคนคิดจะมาแย่งแฟน เครียดค่ะเครียด
แอนกับพ่อแอนนี่ประสาทมากนะ คุณนายกาญจนาด่าได้สะใจ สมน้ำหน้า ชิๆๆ
ไอ้เพทายอยู่ไหน อยากร่วมกระทืบให้จมดินค่ะ กวนตรีนมาก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 12-01-2014 19:33:08

ฝั่งแอนกู่ไม่กลับแล้ววววว
 :เฮ้อ:

แต่คน "ครอบครัวเดียวกัน" นี่เค้าน่ารักดีเนอะะะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 12-01-2014 19:36:46

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 12-01-2014 20:00:43

 :laugh:  เห้อๆฮาาาาาาา เหมือนจะเครียดกันแต่เมตตาทำเอาเราฮาตลอด

 :hao3:  เสน่ห์แรงจริงน่ะตัวแค่นี้ เอาอีกๆ อยากเห็นหรรษาหึงอ่ะ คราวนี้ขอแบบหล่อๆดีๆไม่มีบัญชีต้องให้ชำระกะใคร อยากเห็นคนหึงนอยแล้วเมตง้อแบบงงๆ55555
 
 o13 ชอบจริงๆ พระ-นายแต่ละคนของคุณตูน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 12-01-2014 20:23:20

หัวถั่ว ชอบคำนี้จัง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 12-01-2014 20:45:18

น้องเมตน่ารักจริงๆ :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-01-2014 20:57:39

“ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอง”

โอยยยยยย ถ้าเราเปนเมตนะ หมัดนี้น๊อคเรยอ่ะ  :really2: :really2: :really2:

ตรงสุดๆไปเรยยยยย  :m20: :m20: :m20:

ส่วนแอนกับพ่อ แระเพทายเนี่ย มันจะอารายนักหนา

ต้องแผ่ส่วนบุญไปให้ป่ะ ถึงจะไปให้ไกลๆ อ่าาา =__=

ปล. อิ 'เพทาย' เนี่ยยย ชอบหรรษาป้ะ??? 5555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 12-01-2014 20:58:48

คนแบบเมตนี่น่ารักดีนะ ซื่อตรงต่อทุกอย่างดี ชอบคนแบบนี้ที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 12-01-2014 22:13:59

พ่อลูกคู่นี้ ปัญญาอ่อนทั้งคู่เลยเหอะ  เพทายนี่มัน ปลาใหลใส่สเก็ตติดเทอร์โบ จริงๆ
อย่ามายุ่งกะเมตเป็นพอ  ชิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 12-01-2014 23:05:40

พึ่งเข้ามาอ่านวันนี้สนุกมากจะติดตามตลอดนะครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 12-01-2014 23:18:43

เห็นด้วยค่ะหรรษา แกมันคิดไปเองเมตตา 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 13-01-2014 00:46:52

ฮาประโยคสุดท้าย หนูเมตคิดไปเองจริง ๆ สินะ ว่าตัวเองแมน 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 13-01-2014 00:51:47

หัวถั่วของเค้าาาาา
ชอบคู่นี้ตรงชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็พูดเลยเนี่ยละ
พ่อแม่หรรษากับเมตตลกอ่ะ5555555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 13-01-2014 02:02:42

ตามอ่านจนทันแล้วเย้ๆ

เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ ติดตามอ่านมาหลายเรื่องแล้ว

ไม่ว่าเรื่องไหนๆเนื้อหาก็น่ารักทุกเรื่องเลยค่ะ

ชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 13-01-2014 07:47:41

เมตตาก็ยังคงเป็นเมตตาอยู่ดี อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 13-01-2014 08:35:05

เออเนอะ คิดไปคิดมา 
หรือจริงๆแล้ว เพทายมันจะแอบชอบอยู่หรรษาวะนี่   :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: littlesong ที่ 13-01-2014 13:09:30

ชอบน้องเมตจังค่ะ เข้ามาอ่านทีเดียวรวด >_<  รอลุ้นต่ออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 13-01-2014 15:41:35

ชอบนิสัยไอหัวถั่วนะมันเป็นคนที่ตรงเหมือนไม้บรรทัด
อยากพูดอะไรก็พูด ไม่ต้องตีความให้ยาก ชอบๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 13-01-2014 17:02:49

เพทายนี่มันจะเอายังไง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 13-01-2014 20:26:12

จะคิดได้ซักหน่อยมั้ยพ่อลูก
อยากให้สองบ้านนี้ดองกันเร็ว ๆ
ได้รู้ว่าคุณนายเก่งขนาดนี้แล้วปลื้มแทนเมตจริง ๆ
พี่ชายกับพี่สาวสิต้องอิจฉาเมต ครอบครัวที่ไร้ความปรารถนาดี กับแม่ที่เข้าใจเทียบกันไม่ได้เลย
ตระกูลนั้นขอให้เจ๊งเร็ว ๆ ถีบหัวส่งคนทำงานที่ซื่อสัตย์ ขอให้พวกที่เหลือโกงกินจนล้มละลาย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 14-01-2014 10:06:00

หนูเมตหนูนี่ช่างเป็นถั่วที่ไม่ยอมงอกซะทีนะ

รู้สึกหนักใจแทนหรรษานะ ที่พอได้เมตแล้วใครๆต่างก็จ้องแย่ง

แต่เราเชื่อว่าหนูเมตอ่ะซื่อแต่รักหรรษาคนเดียว

รอตอนต่อไปนะ




ปล.เกลียดนังแอนกับพ่อจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-01-2014 10:49:15

แอนคิดได้เนาะ เมตใช้กุ้งนางเป็นสะพานหาเพทาย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 14-01-2014 16:03:44

หรรษาเป็นคนดีมากเลยอ่ะสุด ๆ เลย

แอนกับพ่อนี่เห็นแก่ตัวมากเมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ ซักที

เมตตาน่ารักเหมือนเดินเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: zatanpark ที่ 14-01-2014 18:22:53

เกลียดแอนจัง  เลอะเทอะ  :fire: :fire:
 
ชอบ หรรษา อ่า เป้นคนดีจัง :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 14-01-2014 18:47:59

น่ารักมากๆอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์ อ่านแล้วมีความสุข :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 14-01-2014 21:22:54

นังชะนีแอนนี่ไร้สาระเหมือนที่คุณแม่บอกเลย
วัน ๆ ทำไรบ้างเนี้ยนอกกจากวิ่งแจ้นตามสามี
เพลียกับนางจริง ๆ

แต่นะ...ชอบที่หรรษาพูดว่า
"ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอ"
เมตเอ้ยเมต...คิดไปได้เนอะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 14-01-2014 23:00:29

เราว่าหัวถั่วมันก็แมนอยู่นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 14-01-2014 23:41:06

 
ถึงจะหัวถั่วก็น่ารัก

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 15-01-2014 01:00:44

หัวถั่วววววววววว
มโนอีกละนะ 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 15-01-2014 07:54:02

ยิ่งอ่านยิ่งรักหรรษา

เป็นคนลุคเลว แต่เป็นคนดี

เท่จุงเบยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 15-01-2014 19:06:26

ตกหลุมความน่ารักซื่อๆของเมตตา
คือชอบคิดว่าตัวเองจะแมน อย่าพยายามเลยเมต
555555555555 เธอน่ารักอย่างนี้ดีแล้ว
ชอบหรรษามาก ยิ่งอ่านยิ่งเห็นว่าผู้ชายคนนี้แมนจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: KIMKUNG ที่ 15-01-2014 19:42:28

อุตะ  คิดถึงหัวถั่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 15-01-2014 23:25:01

คิดถึงเมตตตตตตตตตตตตตตตตต :z3: :hao7: :katai4: :mew6: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 16-01-2014 13:48:08

“ฟังกูนะไอ้หัวถั่ว เรื่องที่ว่าแมนอะ มึง คิด ไป เอง”

ฮ่าๆๆๆๆ คู่นี้ตลกมากอะ แต่ก็ดีนะ แบบไม่ชอบคิดไปเองทั้ง2ฝ่ายมีอะไรก็พูดคุยกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥MPEGz♥ ที่ 16-01-2014 15:04:41

มาแปะไว้ก่อนคร่า
เดี่ยวมาอ่านน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 16-01-2014 17:17:47

คิดถึงนุ้งเมต
 :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Miw_Miw@In Love ที่ 16-01-2014 20:49:03

บอกได้คำเดียวว่ารอตอนต่อไป
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 17-01-2014 18:42:58

เรื่องที่ว่าแมนอ่ะ มึง คิด ไป เอง..จบนะเมตตา  หรรษาให้ความกระจ่างชัดเจนแล้วนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 16 P.42 [2014-01-11]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 17-01-2014 23:25:29

คิดถึงเมตาาาาาาาาาา เค้าเข้ามารอทุกวันเลยน๊าาาาา  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 18-01-2014 21:47:22

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 17

ผมนอนก่ายหน้าผากด้วยความเป็นห่วงเพื่อนอยู่ครึ่งค่อนคืน ตื่นมานั่งถอนหายใจ ทิ้งตัวลงไปนอนต่อแล้วทำวนอยู่อย่างนั้นซ้ำๆจนคนที่หลับสบายพลิกตัวกลับไปกลับมาเปลี่ยนท่าไปตามความกังวลใจของผม
เสียงโทรศัพท์แผดดังลั่นจนคนที่เอาหมอนตัวเองและคว้าหมอนผมไปอุดหูเอาไว้ ไอ้ตัวผมเองก็ใช่ว่าจะไม่หนวกหูนะ คือหูจะแตกกระจายใส่ฝาผนังแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่าไอ้โทรศัพท์เจ้าปัญหามันมุดอยู่ส่วนไหนน่ะสิ ผมเลยต้องรื้อๆผ้านวมที่ทั้งหนาและหนักเพื่อหามัน
ภูผาโทรมา หากเพื่อนคนไหนใช้วิธีการโทรแสดงว่าเรื่องนั้นต้องสำคัญมาก เพราะถ้าไม่มีอะไรสำคัญเราเลือกที่จะไลน์คุยกันซะมากกว่า
ผมทั้งกลัวทั้งลุ้นกับสายที่โทรเข้ามาดึกดื่นสายนี้ ท่องนโมแบบแร็พรัวๆ 3 จบแล้วถึงจะกดรับ ยอมรับเลยว่าตลอดเวลาที่รอภูผาพูดนี่ผมกลั้นหายใจ
“เมตติดต่อกุ้งนางได้แล้วนะเว้ย มันปลอดภัยไว้ค่อยคุยรายละเอียดกันพรุ่งนี้ กริ๊ก”
ห่านจิก!! ไม่รอฟังกูพูดเลยสักคำ
ผมโทรกลับไป มันปิดเครื่องแล้ว ภูผาต้องเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกเปิดสวิตช์ให้โทรมาหาผมแน่ๆ
แต่ข่าวที่ได้ยินก็ค่อยทำให้ผมหายใจโล่งขึ้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่เอ่อ คงจะถอนหายใจสะเทือนไปหน่อยอะนะ สะเทือนถึงองค์หรรษาที่มันงัวเงียตื่นขึ้นมามองหน้าผมตาขุ่น
“ละเมอเหรอวะ”
“เปล่า รับโทรศัพท์อะ”
ผมชูโทรศัพท์ให้มันดู ก็ไม่รู้จะโชว์ทำไมอะนะ หน้าจอดำๆมันดูไม่รู้หรอก คราวนี้มันเริ่มตื่นเต็มตา ขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิมจนเริ่มจะน่ากลัวละ
“ขอกูดูหน่อย โรคจิตที่ไหนโทรมาดึกๆดื่น”
มันยื่นมือมา ผมเลยยื่นโทรศัพท์ลงบนมือมันเชื่องๆ งงๆ แต่ก็อดเถียงมันไม่ได้ว่าคนที่โทรมาไม่ใช่โรคจิตแต่เป็นไอ้ภูผา พอมันเห็นชื่อล่าสุดว่าใครโทรมามันก็ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผมพร้อมกับตวัดผ้าห่มออกจากตัว
“เพื่อนมึงโทรมาว่าไงวะ”
“บอกว่าติดต่อกุ้งนางได้แล้ว”
“เท่านี้เหรอ” มันยังไม่หายสงสัย
“อือ เท่านี้ แต่ภูผาบอกว่ากุ้งนางปลอดภัยดี ให้ไปคุยกันพรุ่งนี้”
“เหรอ”
มันตอบรับเหมือนขอไปที คราวนี้เป็นผมบ้างที่รู็สึกแปลก หรรษาคว้าโทรศัพท์ตัวเองออกไปคุยข้างนอกระเบียง ผมไม่กล้าตามออกไปดูว่ามันโทรไปหาใคร ได้แต่นั่งรอมันอยู่บนที่นอนแบบหวั่นๆ
มันเดินกลับเข้ามาแล้ววางโทรศัพท์ไว้แถวๆนั้น แม่งไม่หวงของเลย หลังจากนั้นมันก็เอนตัวนอนเอาหมอนดันหลังเอาไว้กับหัวเตียง
มันยิ้มให้ผม คว้าผมเข้ามาปะทะอกตัวเองแล้วก็หอมแก้ม ไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ผมก็ขัดขืนสิครับ ตัวงี้แข็งเป็นต่อม่อสะพานเชียว
“นี่มึงยังอายกูอีกเหรอ”
เอ่อ....ตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกันมีอะไรกันสามครั้งผมควรกระโจนขึ้นบนตัวมันแล้วเดินเกมเลยว่างั้น แต่ก็ส่ายหน้าตอบมันนะ คืองงเว้ยไม่ได้เขิน อยู่ดีๆคว้าตัวเค้าไปกอดแล้วหอมนี่มันก็ยังไงอยู่นะ คือว่าก่อนหน้านี้มึงเพิ่งตีหน้ายักษ์ใส่กูอยู่เลย แถมทำหน้าบึ้งๆแกมเครียดออกไปคุยโทรศัพท์คนเดียวที่หน้าระเบียงอีก
“ไม่ได้อายแล้วเป็นอะไรวะ ทำหน้าประหลาด”
“แต่มึงทำตัวประหลาดอะ”
ผมมองมันแบบค้นห้า กวาดมองไปทั้งรูปหน้าคมเข้มของมันจนแทบจะนับหนวดที่ปลายคางได้ครบทุกเส้นอยู่แล้วเชียว
“สบายใจแล้วใช่ปะ เพื่อนมึงกลับมาแล้วอะ”
มันถามยิ้มๆ ผมเลยค่อยๆเปิดยิ้มบ้าง ยักคิ้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่มันแบบกรุ้มกริ่ม
“มึงสบายใจก็ดีแล้ว นอนเถอะ”
มันกดจูบที่หน้าผากแล้วปล่อยให้ผมเป็นอิสระ คราวนี้ผมว่าหรรษาแปลก เหมือนมันมีอะไรเก็บไว้ในใจ ผมกล้าพูดกับหรรษาทุกเรื่อง กล้าเถียงกล้าโวยวายกับมัน แต่เรื่องเดียวที่ไม่กล้าทำคือเค้นคำตอบจากมันในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้โดยถือว่าเพราะผมเป็นแฟนมันต้องได้รู้ทุกเรื่อง
ผมมีที่ว่างให้หรรษาเป็นตัวของตัวเอง เอาง่ายๆ ผมเองก็อยากเรียนรู้ที่มันเป็นมันเหมือนกัน การอยู่ใกล้หรรษาผมว่ามันแฟร์กับผมอยู่อย่างนึงคือมันไม่เคยบอกให้ผมต้องเปลี่ยนแปลงนั่นเปลี่ยนแปลงนี่อย่างที่มันต้องการ ไม่ได้เคี่ยวเข็ญให้เป็นอะไรอย่างที่มันอยากให้เป็น มันประกาศตัวเป็นแฟนกับผมแต่ก็ให้โอกาสผมใช้ชีวิตแบบเดิมๆได้
พอผมดูอิดออดที่จะล้มตัวลงนอนคราวนี้มันเริ่มหรี่ตามอง
ปกติผมจะโหวกเหวกโวยวายงอแงในแบบของผม แต่พอผมเงียบ คงเป็นเรื่องแปลกในสายตามันเหมือนกัน
ไม่ใช่ไม่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของมันนะ อยากรู้สุดๆแต่ไม่รู้จะงอแงยังไงไม่ให้มันเตะผมแปะที่ข้างฝาบ้านดี
“บางทีกูก็อยากชั่วให้มึงเกลียดกูสุดๆเหมือนกันนะไอ้หัวถั่ว ไม่รู้ว่าเพราะมึงดีหรือเพราะมึงโง่กูถึงยังให้มึงอยู่ข้างๆอย่างนี้”
“ทำไมอยากชั่วอะ คนชั่วมีเยอะแล้วถ้ามีคนดีเพิ่มขึ้นมาอีกสักคนโลกคงร้อนน้อยลงนะหรรษา”
“ทฤษฎีบ้าบออะไรของมึงเนี่ย มานี่ดิ๊”
“ทำไมอะ จะเขกหัวจะทำร้ายอะไรกูหรือเปล่า ไม่เล่นนะเว้ย มึงแรงเยอะ กูเจ็บ”
“หมั่นเขี้ยว ขอเอาแรงๆทีได้ปะ กูอยากเอาแต่ใจกับมึงอะเมต”
“ลงแส้หยดน้ำตาเทียนแล้วก็ขึงกุญแจมือไว้กับหัวเตียงป่าวอะ”
ผมมองหน้ามันหวั่นๆ แม่งไม่รู้แรงของมันนี่คือแบบไหน แล้วไม่รู้อยู่ดีๆเกิดอารมณ์ตอนนี้ได้ยังไงกัน
“มึงนี่คิดได้้นะ แรงๆกับซาดิสต์ไม่เหมือนกันนะเว้ย แค่นี้ยังไม่รู้เลยจะยังจะทำตัวใจแตกได้นะมึง”
“ตอนนั้นกูแค่อยากสนุกอยากลอง อยากอิสระเว้ย อยากรู้ว่าถ้าใช้ชีวิตแบบนั้นแล้วจะเป็นยังไงอะ ถ้าเมาปลิ้นดิ้นพล่านไม่นอนบ้านแล้วก็ปาร์ตี้เนี่ยจะมีชีวิตแบบไหน”
“ก็จะได้ผัวอย่างกูนี่ไง แต่มีผัวใหม่ทุกๆคืนนะ หลากหลายแล้วก็ได้เอดส์ด้วยนะมึง มีของแถมด้วย คุ้มจะตายไป”
“ประชดกูอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ให้เอาซะหรอก”
“อืม ไม่เป็นไร ไว้ไปหาเอาข้างนอกได้ กูไม่ซีเรียส”
ผมก้มลงสำรวจตัวเอง ดึงเสื้อออกมาแล้วมุดเข้าไปดูข้างใน จะว่าไปชีวิตนักล่าเช่นไฮยีน่าอย่างหรรษามันน่าจะหื่นกามกว่านี้ป่าววะ เพราะมันก็บอกผมเองว่ามันเที่ยวทุกคืน ล่าคู่นอนได้ทุกวัน แต่พอคบกับผมแล้วมันก็มีอะไรกับผมแค่ไม่กี่ครั้ง หรือว่ามันไปหาเอาจากที่อื่นบ้างจริงๆ รู้สึกหดหู่จังเลยนะเวลาคิิดไปว่าสิ่งที่มันเคยทำกับผม มันก็คงทำกับคนอื่นๆด้วย ผมคงมีเสน่ห์ไม่พอ ไม่เก่งไม่ยั่วยวนให้มันอยากมีอะไรด้วยมั้ง
ค่อยๆมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอน พอจัดท่านอนตัวเองได้ที่แล้วจะปิดตาหลับหรรษาก็พลิกตัวมาคร่อมร่างผมเอาไว้ เบิกตาโพลงเลยทีนี้ มันเล่นอะไรของมันวะ
“มึงรู้เปล่าวะเมต นิสัยมึงคือนิสัยแฟนในฝันของกูนะ แต่พอเจอแบบที่คิดว่าใช่ขึ้นมาจริงๆแล้วมันไม่ใช่ว่ะ มึงรักกูแน่เหรอวะ หรือว่ามึงเองก็ขัดแม่ไม่ได้”
“ทำไมถามงี้อะ มันคนละเรื่องกันนะเว้ยหรรษา ขัดแม่ไม่ได้ก็เรื่องนึง รักก็เรื่องนึง กูสามารถตามใจแม่โดยที่ไม่ต้องรักใครก็ได้มั้ง แต่สิ่งเดียวที่กูพิสูจน์แล้วว่าห้ามไม่ได้บังคับไม่ได้คือใจกูว่ะ เพราะงั้นกูคิดว่ากูรักมึง แต่ไม่ได้จะเป็นเจ้าของในแบบที่ใครมาแตะไม่ได้หรอก มันขัดกับนิสัยกูอะ”
“มึงเลยไม่ห้ามถ้ากูจะเหลวไหลไปนอนกับใครก็ได้เนี่ยนะ”
“ก็ไม่ได้ชอบหรือรับได้หรอก แต่กูจะเอาสิทธิ์อะไรมาห้ามมึงอะ ไอ้สิทธิ์ที่ได้มามันก็จอมปลอมนี่หว่า มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละที่จริงคือกูชอบมึงจริงๆ แต่จะบังคับให้มึงรักมึงชอบกูตอบ กูก็คงทำไม่ได้หรอกว่ะ ใจกูๆยังบังคับไม่ได้ กูจะไปบังคับใจใครได้วะ ยากไปนะเรื่องนี้ ปล่อยผ่าน”
“เหยดเข้ พูดซะกูไม่อยากทำเชี่ยเลยนะมึง ใจกว้างกับกูแบบนี้แต่กูใจแคบแบบเห็นแก่ตัวเชี่ยๆเลยนะจะบอกให้ ขืนมึงบอกว่าจะไปนอนกับใครตอนที่เป็นแฟนกับกูเนี่ยนะ พินาศกันไปข้างนึงแน่ๆไม่เชื่อก็ลองดู เว้นเสียแต่ว่ามึงไม่ได้รักกูแล้ว นั่นมันก็อีกเรื่อง”
“ถ้าวันนึงกูรู้ตัวว่ากูไม่ได้รักมึงอะหรรษาแบบว่ากูเรียนรู้ชีวิตมากขึ้น รู้ใจตัวเองมากขึ้นอะ”
“ไม่รู้ดิ แค่ที่มึงถามมานี่กูก็โหวงเบาๆแล้ว อย่าพูดเลยกูผิดเองแม่งเริ่มดราม่า เป็นห่าไรไม่รู้”
“มึงมีเรื่องไม่สบายใจอยู่รึเปล่าอารมณ์เลยแกว่งๆ เมื่อก่อนเวลากูมีอะไรเครียดๆกูก็แอบพาลเหวี่ยงกับแม่บ่อยๆนะ”
“แล้วแม่มึงทำไงอะ”
“ดุใส่จริงๆบ้าง ดุเอาฮาบ้างก็หายอะ”
“ก็มีมั่งแหละ แต่มึงไม่ต้องรู้หรอก แค่นี้ก็สงสารมึงแล้วที่ต้องมาทนกับความเป็นตัวตนของกูเนี่ย”
“ไม่เห็นต้องทนอะไรเลย ไม่อึดอัดเลยนะอยู่ใกล้ๆมึงอะ เรื่องอะไรที่ไม่เข้าใจก็ไม่เห็นต้องเข้าใจเลย ไม่รู้ก็ได้ สบายๆแบบเบิร์ดๆอะ”
มันโผมาแลบลิ้นเลียปากผม ไม่ได้รังเกียจนะ แต่สัญชาตญาณผมเลยเอาหลังมือเช็ดออกอะ มันเปียกนี่หว่า น้ำลายหรรษาเย็นเฉียบเลย
“เลียปากเป็นหมาเหรอวะ” ผมว่ามันเล่นๆ
“ก็เล่นกับหมาไง หมาเลยเลียปาก มีอย่างอื่นให้เลียอีกเปล่าวะ ตอนนี้ตาสว่างแล้วปากก็ว่างมากเลยเนี่ย”
“พูดแบบนี้บอกให้กูแก้ผ้ารอเลยเถอะหรรษา มองตามึงก็รู้แล้วว่ามึงต้องการอะไร”
“แล้วได้มั้ย”
“ตามใจมึง...แต่ผ้ากูแก้เองได้ไม่รบกวนมึงแก้ให้หรอกนะ”
กลัวมันเอาปากงับแล้วกระชากแบบในคลิปที่เคยดูอะ รู้สึกกลัวแบบนั้นยังไงก็ไม่รู้ คือผมก็ไม่ใช่นางแมวป่ามาจากไหนไง
“งั้นกูเอาแต่ใจตัวเองก่อนแล้วจะบอกว่ากูกำลังเครียดเรื่องอะไร”
“อ๋อ นี่มึงมีข้อต่อรอง”
“มึงก็แสนรู้ขึ้นแล้วนะ เริ่มมีวิตามันแล้วนี่”
“ก็แค่เรื่องนี้แหละ พอดีกูมีประสบการณ์แล้วสามครั้งมึงอย่าลืมสิหรรษา”
“งั้นเราสนุกกันก่อนแล้วกันนะค่อยมาเครียด”
“อะ อะ อะ”
คือจะบอกว่า ‘อะ เอาอย่างนั้นก็ได้” แต่พอดีหรรษาเอาแต่ใจไวปานวอกไปหน่อยแผ่นเสียงผมเลยตกร่องเป็น สะ สะเสียว กับ ดะ ดะ เดี๋ยวก่อน สลับกันไปจนถึงตอนที่ทนไม่ไหวร้องลั่นออกมาว่า จะ จะไปถึงเส้นชัยแล้วเร็วเข้าหน่อยจนได้ เสร็จมันจนได้สิน่า
จริงๆไอ้ที่มันบอกว่าจะทำผมแรงๆมันก็ไม่ได้แรงตามคำขู่หรอกนะ รู้สึกว่ามันพยายามเบามือแล้วค่อยๆบิ้วอารมณ์ผมด้วยซ้ำ ยิ่งพอผมร้องบอกมันว่าเจ็บมันก็หยุดแล้วใช้เทคนิคของมันทำให้ผมผ่อนคลายจนพร้อมที่จะไปต่อกับมัน หรรษาหื่นกามตามความต้องการของร่างกายก็จริง แต่มันก็หื่นกามแบบร่วมด้วยช่วยกันอะนะ แม้ว่าผมจะงุ่มง่ามไม่ทันใจมันบ้างแต่มันก็ยังกัดฟันอดทนไปพร้อมๆกับผม มันก็ไม่ได้ถึกเถื่อนตามภาพภายนอกที่เห็นมาก ตัวจริงของหรรษาไม่ได้ถ่อยแบบนั้น มันก็มีมุมอ่อนโยนของมัน
ผมมีความสุขกับค่ำคืนนี้และเฝ้ารอที่จะรับรู้อีกมุมนึงของหรรษาในวันพรุ่งนี้ เหมือนมันค่อยๆไว้ใจเล่าเรื่องส่วนตัวให้ผมฟังบ้างแล้ว ส่วนค่ำขู่อื่นๆที่มันบั่นทอนความรู้สึกผมก็ช่างมัน แม่บอกว่าเราอย่าจมกับความเครียดถ้ายังไม่เผชิญกับมัน อย่ากังวลในสิ่งที่ยังไม่เกิด อย่าเสียเปรียบไปกับมโนภาพพวกนั้น
ทุกข์กับสุขอยู่ที่เราจะเลือกความรู้สึกไหนใส่ตัวเอง
ผมเห็นรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะที่แม่มีให้ในทุกๆวันในขณะที่เบื้องหลังชีวิตแม่ไม่น่าจะทำแบบนั้นได้เลย ผมก็เลือกที่จะเชื่อที่แม่สอนไว้อย่างนั้น ผมยิ้มรับมัน นี่เป็นอีกเรื่องที่หรรษาบอกว่าผมแปลกกว่าคนอื่น ผมทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็กได้ มันบอกว่ามันเข้าใจแล้วว่าทำไมผมถึงไม่ซีเรียสที่จะไปกับมันในคืนนั้น ไม่ใช่ว่าผมใจง่าย แต่ผมไม่ยึดติดว่าอะไรคือเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ต่างหาก แต่มันก็ยังบอกว่าผมทัศนคติการใช้ชีวิตที่ดี แต่ไม่ใช่กับทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่เสี่ยงแบบนี้

หรรษามาส่งผมที่มหาลัย วันนี้เราไม่ได้นัดเจอกัน
กุ้งนางกลับมาแล้วจริงๆ
กลับมาพร้อมกับเป็นเพื่อนหญิงที่มั่นใจในตัวเองเท่าเดิม เปรี้ยวเหมือนเดิมและเชิดหน้าใส่กับปัญหาทุกสิ่ง ไม่มีความเสียใจออกมาให้เห็นผ่านใบหน้าสวยที่แต่งแต้มเฉี่ยวคมให้น่ามองกลับหลัง
มันยอมรับว่าเฟลไปจังหวะนึงสำหรับเรื่องของเพทาย มันบอกกับพวกเราว่าอย่างนั้น เพทายชั้นเชิงเหนือกว่ากุ้งนางที่มีภูมิต้านทานเรื่องพวกนี้อยู่มากแต่นักปราชญ์ยังมีพลาดพลั้งกุ้งนางมันเลยชิลด์ แต่พอดีมันดันไปเจอโปรตั๋วเครื่องบินราคาถูก มันเลยตัดสินใจไปเที่ยวในแบบที่มันไม่เคยไปดูบ้าง อยากรู้ว่าหากมันใช้ชีวิตให้ต่างไปจากเดิมมันจะได้พบกับอะไร
การไปต่างที่ต่างถิ่นต่างความคุ้นเคยเพียงคนเดียวทำให้กุ้งนางรู้ว่ามันสามารถอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องมีผู้ชายดูแล การออกไปเปิดหูเปิดตาระยะเวลาสั้นๆมันก็ทำให้กุ้งนางได้เห็นอะไรมากขึ้น มันบอกว่าชีวิตมันไม่ได้สนุกแค่การไปเที่ยวผับแล้วหาแฟนตามที่แบบนั้นอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว ที่เที่ยวพวกนั้นมันฉาบฉวย ไร้เสน่ห์สิ้นดีเมื่อเทียบกับที่ที่กุ้งนางไป
วันหนึ่งผมคงได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้นอย่างกุ้งนางบ้าง ผมคงได้เปิดหูเปิดตามากขึ้น เรียนรู้สังคมเพิ่มมากขึ้น ไม่ได้มีแค่ผม แม่ เพื่อนแล้วก็มหาลัยอีกต่อไปแล้ว
โดยเฉพาะเรื่องของเพทายกับแอนและการพัวพันของแอน เพทายแล้วก็หรรษา คนพวกนี้ทำให้ผมรู้ว่ายังมีเรื่องที่ผมคิดไม่ถึงอีกเยอะ เรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง
“มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอวะที่เพทายจะชอบหรรษาจริงๆ”
กุ้งนางหัวเราะทั้งๆที่ยังขมวดคิ้ว
“หรือมึงจะเชื่อที่มันบอกแอนว่าจริงๆแล้วมันชอบไอ้เมตหัวถั่วล่ะกุ้งนาง”
โมเมรื้อหาของฝากที่ตัวเองชอบพลางคุยถึงเรื่องที่แอนกับพ่อบุกไปหาผมถึงบ้านอย่างออกรส
“ก็ไม่แน่นะ กุ้งนางว่าเมตมีนิสัยบางอย่างที่น่าสนใจสำหรับผู้ชายด้วยกันติดอยู่แค่ว่าไอ้เมตกับเพทายไม่เคยเจอกันมาก่อนจนมันหัวถั่วใจกล้าไปนัดเจอกันแบบแมนๆนั่นแหละ ฮ่าๆๆ กุ้งนางอยากจะหัวเราะทั้งน้ำตากับความบ้าระห่ำของเมตจริงๆ แต่ก็ได้รู้ว่าเมตรักเพื่อนมากนะ เรื่องนี้ดีใจมากที่ได้เป็นเพื่อนกับเมต”
แหม..กุ้งนางพูดซะผมบิดตัวเป็นเกลียวเลย แต่พวกเชี่ยนี่ก็โพล่งขึ้นมากลบซึ้งซะงั้น
“ยังไงวะ กูไม่เข้าใจ” พวกผู้ชายขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมๆกัน
“ก็ทั้งเพทายทั้งหรรษาเป็นพวกเด็กช่างที่เจอแต่ความก้าวร้าว ความแข็งกระด้าง ห้วนๆหยาบคายขวานผ่าซากไปวันๆใช่มั้ยวะ


มีต่อค่ะ >>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 18-01-2014 21:49:37

เจอผู้หญิงก็มีแต่หญิงมารยาตอแหล เหลี่ยมจัดอย่างเช่นกุ้งนางเป็นต้น(มันยกตัวอย่างเป็นตัวเองได้มั่นมาก) พอมาเจอเมตที่จะเถื่อนก็ไม่เถื่อน จะหยาบก็แค่คำพูดคำจาที่พวกนั้นก็คงมองว่าปกติ ไอ้เมตมันคือตรงกลางอะ มันเลยเป็นที่สนใจ มันไม่ได้อ่อนแอเกินไปแต่มันก็ไม่ได้แข็งแกร่งจนเกินพวกนั้นอะ ตอนกุ้งนางคบแฟนคนเก่าที่เป็นเด็กช่างเหมือนกัน ขนาดกุ้งนางมีแต่เพื่อนผู้ชายมากกว่าเพื่อนผู้หญิงแล้วนะ แฟนกุ้งนางยังว่ากุ้งนางจุกจิกเลย แล้วไอ้เมตก็หน้าตาไม่แมนเกินไปอะ แต่ก็ไม่ได้หวานจัดอะไรขนาดนั้น มันดูพอดีๆจริงๆนะ”
“ห่าเมตเป็นเกย์ในอุดมคติเลยนี่หว่า เป็นเมียที่ดีได้ว่างั้นเหอะ”
“แต่เกย์บางคนก็เก่งงานบ้านงานเรือนมัดใจผู้ชายนะเว้ยเมต มึงมีมั้ยข้อนี้”
“ไม่มีเลย ทอดไข่ยังกินแทบไม่ได้เลยกูเนี่ย”
“แล้วปรนนิบัติสามีล่ะ”
“แค่ที่มึงเห็นกูเนี่ยมีคุณสมบัติเหล่านี้บ้างมั้ยล่ะ ขึ้นรถเมลล์ยังผิดสายเลย จะเอาปัญญาที่ไหนไปเอาอกเอาใจมันวะ”
“ก็มีแค่นี้แหละที่ไอ้เมตขาด”
“แต่เป็นความขาดที่มีก็ได้ไม่มีก็ได้สำหรับผู้ชายพวกนั้นเปล่าววะ”
“ก็ประมาณนั้น”
“งั้นหรรษาก็เป็นแฟนในอุดมคติของกูเหมือนกันนะเว้ย” นิวบอก
พวกเราเฮ้ยแล้วกระโดดหนีนิวพร้อมกัน
“กูหมายถึงนิสัยไม่เรื่องมากต่างหากเว้ย คือหรรษามันนักเลงดีกูชอบ”
“ถ้าตัดเรื่องที่ยกพวกตีกันแบบไร้เหตุผลกูว่าหรรษาเพอร์เฟคเลยแหละ” ภูผาสนับสนุน
“เออว่ะ” โมเมพูดได้แค่นี้เพราะมันยังเลือกของฝากอยู่
“เรื่องของสามคนนั้นแม่งซับซ้อนว่ะ ขะถามเรื่องเอาจากใครได้มั่งวะ กูอยากเป็นโคนัน”
นิวพูดเหมือนมีใครตายในหมู่บ้านงั้นแหละ
“จะมีใครอะ กูก็เพิ่งรู้จักมันไม่มากไปกว่าพวกมึงสักเท่าไหร่หรอก”
“เป็นผัวเมียกันยังไงวะ เจอกันบ่อยไม่เรียนรู้อะไรกันเลยเหรอวะ หรือว่าเอากันอย่างเดียว เข้าห้องนี้ซัดกันเต็มเหนี่ยวเลยสิท่า ไม่ต้องกลัวติดลูกนี่สบายเลย”
“จะบ้าเหรอ เออ กูคิดออกแล้ว เพอชี่ไง เพอชี่มาทีหลังแอน น่าจะ ปะ ฉะ ดะ กับสองคนนั้นมาก่อน กูจะลองถามเพอชี่ดูแล้วกัน”
“ดีเลยมึง”
แม้เป๋งจะเป็นคนเดียวที่พูดแต่เพื่อนทุกคนพยักหน้าเห็นพ้องต้องกันหมด ผมเลยกดโทรศัพท์หานางฟ้าในใจผม
เธอก็ดีแสนดี กดรับโทรศัพท์ผมขณะที่มีเสียง เอ่อ เสียงบางอย่างที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเดจาวูเหมือนเสียงของผมกับหรรษาเมื่อคืนเปี๊ยบเลยได้แต่ถือโทรศัพท์แนบหูอยู่อย่างนั้น หน้างี้ร้อนวูบวาบเลย
“สำคัญมากมั้ยคะ ถ้าไม่มากเดี๋ยวโทรกลับนะคะเมต”
“สำคัญไม่มากครับ ผมรอได้”
ยินดีรอเลยแหละ เสียงนั้นทำให้ผมเหมือนต้องคำสาป
“ว่าไงวะเมต มึงจะช็อคทำเชี่ยไร ยังเสียดายที่เขาเคยเป็นเมียเก่าหรรษามาก่อนรึไง”
โมเมก็ว่าไปนั่น ผมไม่ได้คิดแบบนั้นกับเพอชี่ตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เพราะเพอชี่เป็นเมียเก่าหรรษาหรือว่าเพราะเพอชี่เป็นกะเทยผ่าตัดแปลงเพศอะไรเลย แต่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้ชอบผู้หญิงในเชิงชู้สาวจริงๆ เพียงแต่ประทับใจนิสัยและความสวยของเพอชี่เป็นพิเศษก็เท่านั้น
กว่าเพอชี่จะโทรกลับมาพวกผมก็โม้กันจนลืม ผมนัดเธอไปเจอกันที่ร้านหมูกะทะแถวๆคอนโดที่เพอชี่พักอยู่ เรายกขบวนกันไปที่นั่นกันพร้อมหน้าพร้อมตา
ผมว่า จริงๆแล้วพวกเราก็เอาใจใส่เรื่องชาวบ้านได้เว่อๆเลยนะ แต่เรื่องชาวบ้านเรื่องนั้นมันเกี่ยวข้องกับผมและกุ้งนางด้วยนี่สิ เราเลยปลอบใจกันเองว่ามันเป็นเรื่องของเรา
เพอชี่แปลกใจแล้วก็มองสำรวจกุ้งนางอย่างพิจารณาแล้วก็เปรยขึ้นมาเหมือนกับที่ทุกคนที่เห็นกุ้งนางแล้วก็ต้องคิดแบบเดียวกันว่า
“กุ้งนางไม่น่าเสียท่าให้เพทายได้เลยนะจริงๆ”
“ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะพลาดค่ะ แต่พอดีเพทายบอกว่าเลิกกับแฟนแล้วพอดีกับตอนที่เที่ยวด้วยกันไม่มีเรื่องผู้หญิงคนไหนของเพทายเข้ามาพัวพันเลยคิดว่าคงเลิกกันแล้วจริงๆ อีกอย่าง กุ้งนางเองก็ทนงตัวค่ะ คิดว่าตัวเองเด็ดพอที่จะเอาชนะเจ้าพ่อเพลย์บอยอย่างเพทายได้ ตอนนั้นด้วยอารมร์อยากเอาชนะเพื่อความสะใจล้วนๆเลย”
“แล้วพอแอนจับได้ละคะ”
เพอชี่นั่งฟังและซักถามอย่างสนใจ
“ทุกอย่างก็จบค่ะ พอรู้ว่าเค้ายังคบกันอยู่หนูก็ไม่เอาแล้ว คือกุ้งนางเป็นคนชอบเอาชนะก็จริงแต่ไม่ชอบแย่งชิงของๆใครอะ”
“แต่แอนแรงมากนะคะ ใครเข้าใกล้เพทายนางอาละวาดทุกคน เพทายนี่ในหมู่เด็กช่างด้วยกันนี่ดังมากนะ ไปไหนคนเดียวไม่ได้ อริแต่ละสถาบันจ้องจะเล่นตาเป็นมันเลยแหละ”
“ก็พอรู้ค่ะว่าเค้าเคยคบมาหลายคน แต่ไม่มีใครพูดถึงเมียที่ชื่อแอนเลย”
“โหย ตอนแอนนี่เห็นว่าเป็นสงครามครั้งใหญ่ของสองวิทยาลัยเลย ทั้งสองที่ต้องใช้เงินซื้อชื่อเสียงวิทยาลัยกลับมาตั้งเท่าไหร่ เหตุการณ์ครั้งนั้นวิทยาลัยหรรษาเกือบเจ๊งแน่ะค่ะ แต่ว่ามันก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้หรรษาเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ”
พอมีชื่อคนคุ้นเคยเข้ามาบอกตรงๆเลยว่าหูผมนี่กางเป็นตือโป้ยก่ายเลย
“เป็นธรรมดาของวัยรุ่นนะ ตอนนั้นหรรษาก็ร้าย เพทายก็ร้าย ไม่มีใครกลัวใคร เจอกันที่ไหนนี่เป็นปะทะกันอะ เพราะว่าเพทายริอาจมาจีบแอนไง รู้ทั้งรู้ว่าแอนเป็นแฟนกับหรรษามาตั้งนานแล้ว ตอนนั้นแอนนี่ชูคอเป็นนางฟ้าเลยล่ะ ชิ๊ พูดถึงอีนี่ทีไรแล้วเกลียดมันนะคะ แต่เล่าต่อค่ะเพราะต่อจากนี้เพอชี่ก็จะเป็นนางเอกได้ขี่หรรษาสมใจ ฮา”
ผมก็เกือบฮานะ แต่พอรู้ว่าเดี๋ยวต่อจากนี้จะเป็นชีวิตรักของหรรษากับเพอชี่แล้วมันก็หน่วงนิดๆในอกอะ แต่พอบอกกับตัวเองว่านั่นเป็นเรื่องในอดีตของหรรษา ผมก็หายใจได้คล่องขึ้นเยอะ แม้จะหนึบนิดๆก็ตาม
“ตอนนั้นนะคะ พวกวิทยาลัยเดียวกับหรรษานี่ประกาศเลยว่าวิทยาลัยเพทายคืออริ แน่นอนเลยค่ะว่าไม่ว่าจะเป็นใคร มีปัญหากันมาก่อนรึก็ไม่แต่ถ้าเป็นฝ่ายตรงข้ามกันเมื่อไหร่นี่ตีกันเละ หรรษานี่โคตรเกเรเลยค่ะช่วงนั้น ยิ่งกว่าตอนรี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า กอบกู้ศักดิศรีกันสุดๆเพราะคิดว่าแอนรักตัวเองไงคะ แต่อยู่ๆมาแอนกลับบอกหรรษาว่าแอนชอบเพทาย ทั้งๆที่ตอนไม่มีเพทายแอนกับหรรษาก็ทะเลาะกันเรื่องนี้ แอนว่าหรรษาเอาแต่เป็นนักเลงหัวไม้ ตีกันไปวันๆไม่มีอนาคต แต่เพทาย็ไม่ได้มีอะไรต่างกันเล้ยยยยยยย เผลอๆเพทายนี่ดูเลวร้ายกว่าหรรษาเองนะคะ แต่แอนก็รักของแอน เพอชี่เดาเอาเองว่าเพทายคงปากหวานขี้อ้อนแล้วก็เอาใจเก่งอะค่ะ หรรษาน่ะรักแต่ไม่ค่อยหวานใส่ไง ใช่มั้ยเมต”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก หรรษาออกจะโผงผางซะด้วยซ้ำไปจะเอาอะไรมาหวาน อีกอย่างหรรษาไม่เคยต้องจีบผม เพราะฉะนั้นอย่าหวังเลยว่ามันจะมาจ๊ะจ๋าใส่
“พอแอนเลือกแล้วว่ารักใคร หรรษาประกาศหยุดสงครามกับเพทายเลยนะคะ เป็นผู้แพ้แบบแมนๆเลย ยิ่งทำให้เพื่อนร่วมวิทยาลัยหรรษาเกลียดเพทาย เกลียดพวกนั้นทุกคน ก็ยังเป็นอริกันเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่ได้ยกพวกไปหาเรื่องกันเหมือนแต่ก่อน ถ้าเจอกันที่ไหนโดยบังเอิญนี่ก็ยังซัดกันนะคะ เพอชี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แล้วหลังจากนั้นหรรษาก็ออกมาจากชีวิตแอนค่ะ รักครั้งแรกของคนที่ผูกพันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กอะนะ วัยคะนองก็เท่านั้น หรรษานี่เที่ยวทุกวันเมาหัวราน้ำ มีคนเสนอตัวเข้ามาให้หรรษานอนด้วยทุกคืน แล้วเราก็มาเจอกัน ก็คบกัน ตอนนั้นเพอชี่ยังแมนนะคะ”
พวกผมมองหน้ากันเลิกลั่กแล้วอุทานขึ้นมาพร้อมกันว่า “ห๊าา”
“ตอนนั้นเพอชี่ยังเป็นเกย์ค่ะ ไม่ได้เป็นตุ๊ดสาวเหมือนตอนนี้ อิอิ”
“อย่าเพิ่งขัดกันดิวะ กำลังเพลิน”
แม่ม นิวมองเป็นเรื่องสนุกซะงั้น แต่ผมก็ตั้งใจฟังเพอชี่นะ
“จริงๆเพอชี่กับหรรษาเราก็รักกันดีตามประสาอะนะคะ หรรษาก็เสมอต้นเสมอปลายในแบบของเขาดีแหละค่ะ แต่เมื่อมีอีแอน อุ๊ย ลืมตัว เรียกว่ามันแล้วกันนะคะ ไม่หยาบดี คืออีแอน เอ้ยมันเนี่ยเลิกกับหรรษาไปแล้วแต่ยังมาออดอ้อนออเซาะให้หรรษาช่วยนู่นนั่นนี่อะไรของมันก็ไม่รู้ ทะเลาะกับผัวก็วิ่งมาร้องไห้กับหรรษา ผัวตบมาก็มาฟ้องหรรษา คืออะไรๆก็ไม่วายจบที่หรรษา แล้วตอนนั้นเพอชี่เองก็สับสนอะนะคะ ก็หรรษาเค้าเคยรักผู้หญิงมากๆมาก่อน พอเลิกกันก็มีเพอชี่ ทีนี้ความแตกต่างมันเกิดเลยงอแงใส่หรรษาบ่อยๆ เพอชี่ก็เสียสติไปเองคนเดียวนะคะ หรรษายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ทีนี้เพอชี่เองลึกๆแล้วก็อยากแสดงออกเลยว่าฉันเป็นผู้หญิง อยากเทียบเท่าชะนีแอนด้วยค่ะ เพอชี่ก็เฉาะเลย เรื่องเฉาะเป็นเรื่องที่หรรษาถือว่าเพอชี่ดูถูกความจริงใจของเขา เราก็ทะเลาะกัน มันสะสมๆเราก็เลิกกัน แต่พอหรรษามารู้ทีหลังว่าลึกๆเพอชี่อยากเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะหรรษาเป็นต้นเหตุทั้งหมด เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันค่ะ เพอชี่บอกได้เลยว่า ต่อให้แฟนเราดีแค่ไหนแต่ถ้าไม่เข้าใจกันแล้ว ไปกันไม่รอดค่ะ อย่างเพอชี่ เพอชี่เอาคนอื่นมาเป็นตัวกำหนดความรักของตัวเองก็ต้องจบไงคะ จำไว้นะคะเมตสุดหล่อ ความรักคือเรื่องของคนสองคน คนอื่นไม่เกี่ยวค่ะ หรรษาจะไม่ยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจใคร แต่ถ้าเข้าใจเพอชี่ว่าหรรษาคือคนรักที่ดีนะคะ ในความเกเรของเขา เขาเป็นคนดีอยู่ลึกๆค่ะ”
“เดี๋ยวนะครับ” ภูผายกมือขอแทรก
“คะ”
เพอชี่หันมาทำตาหวานใส่ภูผา มันก็เขินนะครับ คิดดูแล้วกันว่าเพอชี่ตอนเป็นผู้หญิงจะสวยมากแค่ไหน ตอนเป็นผู้ชายต้องหล่อและใสมากแน่ๆ
“เราจะมาคุยกันเรื่องเพทายไม่ใช่เหรอครับ ที่คุยมานี่มีแต่สดึดีหรรษาทั้งนั้นเลยนะ”
“แหะๆ ก็มันเพลินนี่คะ อยากเชียร์หรรษาให้เมตด้วย”
“มันจ้างมาเท่าไหร่ครับ”
นิวล้อ เพอชี่หัวเราะขำ
“เรื่องของเพทายสำหรับเพอชี่ เพอชี่คิดว่าเป็นเรื่องปัญญาอ่อนของคนที่อยากเอาชนะอะค่ะ เป็นเรื่องของความอิจฉาล้วนๆ คือเพทายเสือกเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับหรรษา แล้วแข่งกับหรรษาด้วยมโนของตัวเองล้วนๆ แอนอาจมีส่วนที่ทำให้เพทายคิดไปอย่างนั้น ส่วนเรื่องที่เพทายจะชอบหรรษาอยู่ลึกๆมั้ยนี่เพอชี่ไม่รู้นะคะ ถ้าเพทายเคยมีอะไรกับผู้ชายนี่ไม่แน่เหมือนกันค่ะ หากอยู่ไกลๆหรรษาไม่ได้มีบุคลิกน่าเข้าหาเลยสักนิด แต่ถ้ามีโอกาสอยู่ใกล้ๆ ตกหลุมรักได้ไม่ยากหรอกค่ะ”
“ไอ้หัวถั่วก็เป็นอยู่นี่ไง นี่มึงต้องขอบใจแม่มึงเลยนะที่คว้าหรรษามาเป็นเขยเนี่ย” นิวว่า
“อย่าโยนขี้มาใส่กูสิวะนิว นี่เรากำลังวิเคราะห์เป็นงานเป็นการอยู่นะเว้ย”
“อะๆ เออๆแต่ถ้าเอ่อ ไอ้เพทายมันอยากลองจีบมึงแข่งกับหรรษาละวะเมต”
สิ่งที่นิวพูด ผมคิดนะ คิดว่าตัวเองก็อยากรู้ว่าถ้าเป็นคนอื่นเข้ามาจีบผมแบบจริงๆจังๆขึ้นมา แล้วคนๆนั้นเป็นผู้ชายผมจะรู้สึกแบบไหน จะเปลี่ยนใจจากหรรษารึเปล่า แต่พอคิดไปถึงว่าผู้ชายคนนั้นคือเพทายแล้วผมก็ขยาดนะ
“ขอเป็นคนอื่นได้มั้ยอะ ไม่อยากให้เป็นเพทาย”
“นี่มึงจะนอกใจหรรษาเหรอไอ้หัวถั่ว”
“เปล่า ก็แค่อยากรู้อะว่จะหวั่นไหวมั้ย”
“อย่าคิดอะไรเล่นๆ อย่าลองใจใครด้วยวิธีแบบนี้นะเมต โดยเฉพาะหรรษา เพอชี่เตือนเลยว่าถ้าเมตทำจริงๆจะเป็นเรื่องใหญ่ แล้ววันนั้นอาจจะมีคนเสียใจถึงสองคนนะ ไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งคนใดแน่นอน”
ผมหงอยเลย รู้สึกผิดที่คิดอะไรแผลงๆแบบนั้น ยิ่งเพอชี่เตือนสีหน้าจริงจังแล้วผมคิดถึงหน้าของหรรษาตอนโกรธได้เลย พอรู้สึกผิดผมก็คิดถึงมันขึ้นมา อยากไปหามันจัง อยากเห็นหน้าหรรษา อยากเห็นแต่หน้ามันจะได้ไม่ฟุ้งซ่านเข้าข้างตัวเองแบบนี้ ถ้าเกิดผมมีเสน่ห์ขึ้นมาจริงๆคงไม่ใช่เรื่องดีเรื่องสนุกสักเท่าไหร่หรอก

“เพอชี่ เมตขอติดรถไปลงแถวๆวิทยาลัยหรรษาด้วยได้มั้ย มีธุระอะไรที่ไหนรึเปล่า ขอลงกลางทางเลยก็ได้”
“อ้าว ทำไมอยู่ดีๆคิดถึงผัววะเมต” เป๋งถาม
“ไม่รู้ดิ อยากเห็นหน้ามันอะ” ผมตอบตรง
“ได้สิ เพอชี่ผ่านทางนั้นแต่อาจจะไม่ถึงวิทยาลัยนะ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวนั่งแท็กซี่ตไปต่อเอง ขอบคุณมากนะ”
ผมมาเหยียบย่างในถิ่นของหรรษาด้วยความเคยชิน เคยชินกับสายตาเหล่าไฮยีน่าหนุ่มที่มองผมอย่างพิจารณาแววตาหื่นกระหายแล้ว แต่ละคนหน้าตาเหมือนหมาป่าดุร้าย หนวดเคราะครึ้มสีหน้าเหี้ยมเกรียม บางคนหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ แต่นัยน์ตาจะดุไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนบางคนก็หล่อราวกับเฟรชชี่ในมหาลัย แต่ดูก็รู้แล้วว่าป่าเถื่อนแค่ไหนเมื่อรวมตัวกับกลุ่มไฮยีน่าและหมาป่าฝูงนั้น
ผมเป็นอาคันตุกะมิตรภาพที่ยิ้มไปตลอดทางเข้าวิทยาลัย ยิ้มให้แบบพร่ำเพรื่อ บางคนดูตกใจที่ผมทำอย่างนั้น บางคนยิ้มตอบ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมบางคนแอบเขินกูวะ แล้วคนที่เขินน่ะเป็นผู้ชายหน้าคล้ายโจรมากๆ
ผมรีบจ้ำให้ไปถึงต้นมะขามที่หรราามันชอบอยู่ นี่ยังไม่เคยเห็นมันเข้าเรียนเลยนะ มาหาทีไรเจอมันที่นี่ทุกที คิดว่าวันนี้ก็คงเจอ แต่ทำไมใต้ต้นมะขามคนเยอะจังวะ เหมือนทุกคนล้อมดูอะไรสักอย่าง ดูวุ่นวายโกลาหล แต่พอมีคนแหวกวงล้อมออกมาก็เผยให้เห็นว่าคนที่นั่งเป็นไข่แดงอยู่ตรงกลางคือหรรษา มีเลือดไหลออกมาระหน้าแข้งแดงฉาน คราวนี้ผมเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งฝ่าวงล้อมเข้าไปเลย
“หรรษา มึงไปโดนอะไรมาวะ”
มันมองหน้าผมงงๆสลับกับมองขาตัวเองที่เต็มไปด้วยเลือด ได้ยินเสียงครางหงิ๋งๆอยู่ข้างๆ ผมมองไปทางเสียงนั้นเห็นเป็นลูกหมาตัวเล็กๆสีขาวลายจุดสีดำตัวสั้นป้อมหูตั้งทั้งสองข้างเอียงคอมองผมได้น่าเอาตีนเขี่ยมาก มองแบบหมาหาเรื่อง เหมือนพวกที่ยืนล้อมหรรษาอยู่ตรงนี้เลยอะ หมายังปรับตัวให้เข้ากับสถาพแวดล้อมเลยคิดดู
“ถาโถมมานี่ดิ๊”
หมาตัวนั้นทำหน้าหลั่นล้าบิดตัวส่ายหางมาคลอเคลียหรรษาอย่างเอาใจเต็มพิกัด ‘ถาโถม’ คือชื่อของมันสิะ ประหลาดสมกับหน้าตามันดีแหละ
“สวัสดีพ่อเมตสิลูก” หรรษาสั่งหมา แต่ผม
“หาาาาาา อะไรนะ ใครลูก”
“นี่ไงถาโถมไง ลูกมึงกับกู”
มันว่า มือมันเอากันตัวหมาเอาไว้ไม่ให้เข้ามาเลียแผล
“หมาตัวนี้ถูกผูกเชือกอยู่ท้ายรถกะบะอะแล้วมันร่วงลงมาหรรษาเลยเข้าไปช่วยวิ่งตามกะบะคันนั้นไป เอามีดตัดเชือกแล้วก็อุ้มหมาออกมาได้มันไม่ต้องครูดไปกับถนน แต่รถวิ่งไปตลอดทีนี้จังหวะกระชากหรรษาเลยล้มทับคัตเตอร์ซะเอง”
“แล้วเจ็บมั้ย”
ผมถามมัน สงสารก็สงสาร อยากด่ามันก็อยากด่าที่ช่วยเหลือหมาไม่ระวังตัวเอง อีหมาถาโถมนี่ก็วิ่งมาล้อมหน้าล้อมหลังตอนที่ผมนั่งยองๆดูแผลให้มัน
“ก็ทนไหวอยู่” มันกัดฟันตอบ คงเจ็บมาก
“แม่งถึกยังกะควาย”
อดแขวะมันไม่ได้ พระเอกมากมายจริงๆ
“แล้วเอาไงต่ออะเนี่ย ไปหาหมอมั้ย”
“ไม่ไปหรอก นี่เค้าไปตามเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลมาเย็บแผลสด”
“เย็บตรงนี้เนี่ยนะ”
ผมตะโกนดังลั่นเลย ฟังแล้วกลัวพิลึก
“เออ เย็บตรงนี้แหละ”
“ลมจะจับกู โอย” อีหมานี่ก็ระริกระรี้กะกูจัง
“แล้วมึงมาได้ไงอะ”
ผมจะตอบมันแล้วว่าคิดถึง แต่พอมองหน้ามองหลังและหมุนรอบตัวแล้วไม่ดีกว่า ไว้ไปบอกกันสองคนตอนไหนก้ได้ ผมว่าผมอายฝูงไฮยีน่าฝูงนี้อะ
“หรรษาวันนี้ฤกษ์ไม่ดีกูเอาของพวกนี้ไปเก็บก่อนนะ”
ผมหันไปเห็นคนที่พูดกับหรรษารวบผ้าลายทหารที่ข้างในเต็มไปด้วยปืน? มีด? คัตเตอร์? และสปาต้า ผมหันไปมองหรรษาตาเบิกโพลงเลย
“นี่พวกมึงคิดจะทำอะไรกันเหรอหรรษา อย่าบอกนะว่าจะไปทำศึกสงครามที่ไหน”
“ตอนแรกก็กะไว้ประมาณนั้นแหละ แต่กูเป็นแบบนี้คงไว้วันอื่น”
ถึงว่าวันนี้มันไม่นัดเจอผม มันน่าน้อยใจจริงๆ
“แล้วเรื่องอะไรกันอีกล่ะ บ้านเมืองเรามีตำรวจนะเว้ย”
“รู้แล้ว เอาไปขู่เฉยๆ จริงๆก็ตัวต่อตัวแหละ”
“กับใครอะ”
มันเงียบ
“กูถามว่ากับใคร”
“เพทาย”
ผมสตั๊นท์ไปเหมือนกำลังจะล้มทั้งยืน
เรื่องอะไรกันวะเนี่ย?


โปรดติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-01-2014 21:53:40

^
^
^
 :z13: :z13: :z13: จิ้มมมมก่อนอ่านนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 18-01-2014 21:57:26

เยิ๊บบบบ
ชื่อน้องหมาเด็ดมากเลยค่ะ

หรรษามีเรื่องอีกแล้วววว
น้องเมตใจเย็นนะคะอย่าเพิ่งจี๊ดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 18-01-2014 22:10:37

หื้มมม อย่าตัดสินปัญหาด้วยกำลังสิจ๊ะหนุ่มๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-01-2014 22:15:39

...กลุ่มเมตนี่... ขี้เสือกกันทั้งกลุ่มเรยเนาะ...  o6

อิเพทายชอบหรรษา!?! ที่ยอมเอาชะนีแอนเพราะแค่จะแยกหรรษาออกมาแต่ชะนีเกาะไม่ปล่อย!?! ต่อไปเมตต้องมาสปาต้าสู้กะเพทายแย่งหรรษากัน!?!  o22

เงิบแดรกกันทั้งชะนี และผองเพื่อน รวมถึงคนอ่าน  :a5: กร้ากกกกกก

รออ่านต่อนะเตง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: zojikarn ที่ 18-01-2014 22:17:16

เพทาย เพทายอีกแล้ววววววเรื่องเมตชัวร์ๆ=,.=

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 18-01-2014 22:20:43

อุต๊ะ หรือหรรษาจะรู้อะไร ตะหงิดตอนที่หรรษาบอกว่านางเป็นคนเห็นแก่ตัว
หรือเพราะเพทายจะอะไรยะงไงเมตนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 18-01-2014 22:21:10

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-01-2014 22:32:55

เมตเป็นตัวของตัวเองได้น่ารักเนอะ  :z2:
หรรษาให้อารมณ์ใกล้คำว่ารักเต็มทน
อยากรู้ว่าหรรษาจะไปตัวต่อตัวกับเพทายเรื่องไร. หรือจะเป็นเรื่องเมตตา

บวกเป็น

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 18-01-2014 22:33:25

อั้ียย้ะ อยู่ดีๆก้มีลูกด้วยกันซะงั้น
 :katai2-1:
เมตอย่ายิ้มนะลูกกกกกก อย่ายิ้มมมมมม :hao7: ฝูงไฮยีน่าจะรุมหนูนะ  :mew2:
หรร จะไปทำศึกกับเพทายทำไม หนูเมตเค้ายอมทั้งตัว ทั้งหัวใจเเล้วว  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-01-2014 22:37:30

รักเมต หลงเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-01-2014 22:48:08

นึกว่าหรรษาจะยกพวกไปก่อศึกรบศึกรักกับเพทายซะแล้ว  555+

แต่เพทายนี่มันต้องคิดอะไรแน่ๆ มันดูวุ่นวายกับหรรษาผิดปกติไปแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 18-01-2014 22:49:16

รอต่อๆี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-01-2014 22:50:50

เมตน่ารักอะ คิดถึงแฟนอยากเห็นหน้าก็บุกไปหาเลย ตรงไปตรงมาดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 18-01-2014 22:53:55

เฮ้ยยยยยยยยยยยย :a5:
เรื่องรัยอ่ะ :m28: ถ้าเรื่องเมตตาจะไม่ว่า ถ้าเรื่องอีแอนจะโกรธมาก :fire: :m31: :m16:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 18-01-2014 22:58:03

จะไปไฟท์กัน เพราะเมตหรือเปล่าเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-01-2014 23:01:12

เรื่องอะไรเนี่ย  :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 18-01-2014 23:04:26

เมตก็มีดีของเมตนะ เป็นแฟนที่น่ารักมาก

ถาโถมลูกเมตกับหรรษา ต้ังชื่อได้น่าฟัดจริงๆ

คนที่ทำตัวน่ารำคาญสุดๆคือเพทายกับนางแอนนี่แหล่ะ สมกันเหมือนผีกับโลงสุดๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 18-01-2014 23:09:41

หืมมมมมมม
จะไปต่อยตีกันอีกแล้วเหรอหรรษา
ไอเพทายมันไปทำอะไรอีกล่ะเนี่ย
น้องเมตหัวถั่วยังคงน่ารักเหมือนเดิม
แต่ไปยิ้มพร่ำเพรื่อให้คนอื่นแบบนั้น ระวังหรรษาจะหึงเอาน้าาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: luknamchalotte ที่ 18-01-2014 23:11:51

หนูเมตของเราน่ารักตลอดเลยอ่าา อย่าคิดนอกใจหรรษาเชียวนะจ้ะลูก
เดี๋ยวจะไม่ตายดี 5555555 แล้วนี่ถ่อมาถึงวิทยาลัย
เจอฉากเด็ดพอดี กลัวแทนเมตเลยอ่ะ เย็บสดดดด พระเจ้าเถอะคะ  :m15: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 18-01-2014 23:20:38

อืม ถาโถม เข้าใจคิดชื่อน่ะหรรษา

มีอะไรกันสามครั้ง เมตมีลูกซะแหล่ะ 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 18-01-2014 23:29:20

อย่าบอกว่าเรื่องแอนนะ :katai1:

สรุปเพทายจะแอบอะไรยังไงกับหรรษาหรือ หรือจะอะไรยังไงกับเมตกันแน่
หรือจริงๆแล้วคือแค่อะไรยังไงกับตัวเอง #พอ!!!!!

 :hao4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 18-01-2014 23:36:05

จะมีเรื่องกันอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-01-2014 23:49:00

ไม่เห็นต้องเดาเลย เรื่องหนูแน่ๆน้องเมตตามหานิยม  :hao3:

อั๊ยย่ะ!!!! ตอนนี้เค้ามีลูกกันแล้วเว๊ยเห๊ย! หรรษานี่เด็ดดวงจริงไรจริง อยากชิม  :-[



รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 19-01-2014 00:09:02

เพอร์ซี่มาทีไรก็ฮาทุกที 55555555 ชอบบุคลิกของเพอร์ซี่อ่ะ อยากมีเพื่อนแบบนี้เลย!!
หรรษาทำไมให้เมตเป็นพ่อถาโถมล่ะ เมตต้องเป็นแม่ไม่ใช่เหรอ!?

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 19-01-2014 00:16:19

มีเรื่องกับเพทายอีกแแล้ว
ปล สนุบสนุนเมตอะ เพทายอาจชอบหรรษาก็ได้ สมมุติฐานนี้น่าลุ้นนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 19-01-2014 00:28:58

แหม ชอบชื่อน้องหมาจัง ถาโถม

ตั้งชื่อได้เข้ากับสองคนนี้เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 19-01-2014 00:36:00

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 19-01-2014 00:47:13

และเเล้วก็เกิดศึกชิงนาย(หัวถั่ว)  เฮ้อ..เสน่ห์แรงซะเเล้วน้องเมต แค่ในวิ'ลัยหรรษายังมองตามกันตาปรอย งานนี้หรรษาบู้แหลกแน่ๆ :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-01-2014 01:05:24

บางทีก็อยากให้เมตปรี้ดใส่หรรษาบ้าง
มีอย่างที่ไหน เอาร่างกายของคนที่เรารักไปเสี่ยง ไปทำให้บาดเจ็บแบบนั้นบ่อยๆ
จะเถียงว่านี่ตัวของกูไม่ได้นะ เพราะเขาบอกกันว่าผัวเมียคือคนเดียวกัน
ฉะนั้นเมตมีสิทธิห่วงและห้ามปรามได้


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 19-01-2014 01:06:22

หรรษาจะเปิดศึกกับเพทายซะแร้วว ~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 19-01-2014 01:13:16

แอร๊ยยยยยยยย เมตตาความคิดหล่อนแต่ละอย่างดีๆทั้งนั้น  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 19-01-2014 01:15:46

จะไฟท์กันเรื่องอาไยอ่ะ  :m28: :confuse:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 19-01-2014 01:49:22

 :man1:  คิดถึงเมต มากเลยนะคะ+1

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-01-2014 01:51:04

ชื่อหมาแบบ ถาโถม  เหมาะแล้วที่จะอยู่กะผัวเมียคู่นี้
วีรกรรมหรรษานางเริ่ดมาก  แต่มาตกม้าตายตอนล้มทับคัตเตอร์อ่ะ  แบบว่า   :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 19-01-2014 02:12:44

 :hao6: :z2:ลูกน้อย ถาโถม ชื่อน่ารักโพ๊ดดดดดดดดดดดดด  5555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 19-01-2014 02:57:05

ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 19-01-2014 03:13:23

อยากอ่านต่อจะเกิดศึกสงครามหรือไม่ หุหุ ลุ้นต่อ
อ่านทีไรจิ้นเมตเป็นคุโรโกะทุกทีเลยอ่ะฟีลแบบมึนๆ อึนๆเหมือนกัน
 จิ้นๆ เพ้อ ๆ
ภาพประกอบการจิ้น จิ้นถาโถมลูกหรรษากับเมตได้พอดี
(http://image.free.in.th/v/2013/iz/140119031927.jpg) (http://pic.free.in.th/id/d8bcae95a6fe1bda9a8db794f25adeb4)

จิ้นๆ เพ้อ ปล่อยเราไปเหอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 19-01-2014 04:55:08

เกียดอีผัวเมีย ผีเน่ากับเชื้อรามากอะ แบบควรจับเอาไปถ่วงน้ำอะ
เกียดพวกมัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 19-01-2014 06:53:16

แหมะ! เปิดศึกชิงนายเรอะ? แต่ว่านะเราแอบคิดนะว่าเพทายอาจแอบชอบ
หรรษาก็ได้เพราะหล่อนดูทำทุกสิ่งอย่างให้เกี่ยวกับหรรษาไปซะหมดเลย
แต่คิดอีกที มันใช่หรอเอาเถอะ ยังไงหรรษาก็ต้องรักเมตขึ้นทุกวันแน่ๆ

ปล. ชื่อน้องหมาเท่อ่ะ "ถาโถม" ดูเข้ากับเจ้าของจัง รอๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-0
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 19-01-2014 07:44:47

เรื่องเมตแหงมเลย อิเพทายบังอาจมายุ่งกับเมต  :beat:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 19-01-2014 08:11:22

ชื่อมาสร้างสรรค์มากนะเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 19-01-2014 08:50:17

หรรษา+เมตตา=ถาโถม  จะบ้าตาย  :เฮ้อ: เห็นชื่อแล้วเหนื่อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 19-01-2014 09:09:28

หนูเมตแมนได้อีก  :laugh: 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 19-01-2014 09:23:58

เวรกรรมจิงๆ =____=
ดีนะเนี่ยที่ไปช่วยหมา เรยฤกษ์ไม่ดี ไม่ได้ตีกัน
(สรุปต้องขอบคุณ ถาโถม หมาชื่อประหลาดสินะ 555+)
อยากรู้จิงๆ ว่าหัวถั่วเมตน้อยนะว่าไง
แร้วหรรษาจะมาง้อแนวไหนน้อ หรือจะไม่ง้อ ตามสไตล์ปกติ ^O^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-01-2014 09:36:45

หรรษาจะตีกับเพทายเรื่องอะไร

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-01-2014 10:26:02

โอ๊ยยยย เมตตาน่ารักไปนะ
หรรษาจะไปทำสงครามกับเพทายอีกแล้ว ไม่จบไม่สิ้นซะที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 19-01-2014 10:36:22

หรรษาจะต่อยกัยเพทาย เพราะเมตหรือนี้ 

เมตเสน่ห์แรงใหญ่แล้ว  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 19-01-2014 10:37:45

หรรษาจะไปจัดการเพทายที่มายุ่งกะน้องเมตใช่ไหมคะ ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ
ว่าแต่ตอนนี้น้องเมตมีอะไรกะหรรษาตอนมีสติแล้วนะ แอบเขินด้วยเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 19-01-2014 10:57:34

ไม่ใช่ว่าเพทายเกิดอยากเรียกร้องความสนใจอีกหรอกนะ
เมตก็ดูไม่เลวร้าย แถมยังได้หยามหรรษา คงน่าสนใจดีพิลึก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 19-01-2014 12:37:56

 :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 19-01-2014 12:53:16

เพทายจริงๆคือแม่งชอบหรรษาก็บอกมา 
รักนะแต่ไม่แสดงออก 5555555
 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 19-01-2014 14:38:06

อุ๊ยตาย!! หรรษากะเพทาย ศึกชิงนาย(เมต)สินะ
นี่ถ้าคดีพลิก เป็นว่าเพทายชอบหรรษา เลยตามแย่งแฟนทุกคนของหรรษานี่แดกจุดเลยนะ หุหุหุ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 19-01-2014 14:46:42

ชอบน้องเมตที่คิดอะไรก็พูดออกมาเลย แสดงออกมาตรงๆ น่ารักจริงๆ น้องเมต ><

ตอนหน้าจะเป็นตอนแดงเดือดหรอออออ  5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 19-01-2014 15:21:26

รออออออ   เพทายต้องมีซัมติงแน่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 19-01-2014 16:16:29

เพทายนี่แม่งไม่จบจริงๆใช่ปาะหนิ - -"

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 19-01-2014 16:24:33

ลุ้นตอนหน้า  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 19-01-2014 16:45:45

เพทายคงปากบอนอีกละสิ หรรษาเลยจะไปเล่นเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 19-01-2014 16:58:35

นั่นง่ะะะะ เพทายนี่มันเป็นตัว อุ่ย! คนเลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 19-01-2014 17:07:54

มีเรื่องอะไรอีกแล้วเนี่ยยยยยยย  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 19-01-2014 17:11:08

อ้าวววว หรรษาจะไปตีกะเพทายทำม้ายยยยย

ถ้าเพทายชอบหรรษา อืมมมม เหอๆๆๆๆ

มาต่อๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 19-01-2014 17:27:15

...ถ้าเรื่องเกิดเพราะเพทายรักหรรษาจะฮามาก555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 19-01-2014 17:29:59

อะไรกันล่ะเนี่ย  :really2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 19-01-2014 17:40:49

 :hao4: หรรษา ...  :serius2:  มีเรื่องตลอดเลยอ่ะ

ถ้าเรามีแฟนเด็กช่างแบบเมตเราคงงงเหมือนกัน คือมันจำเป็นมั่ยอ่ะ แข่งกันสร้างผลงานไรงี้ดีกว่ามั้ย  วัดกันที่ฝีมือและหัวสมองแต่ถ้าจะประลองกำลังก็ขึ้นเวทีมวยสถาบันไปเลยงี้  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 19-01-2014 18:09:37

...เมตมันซื่อจริงๆ แต่ความซื่อก็ทำให้เค้ามีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง น่ารักไปอีกแบบ
...สุภาพบุรุษ ช่วยหมา ด้วยวิธีแปลกๆแถมหวาดเสียวอีกต่างหาก :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-01-2014 18:31:32

คู่นี้แม่มโคตรน่ารัก รักมากอ่ะ บางทีหรรษาก็คงอยากให้เมตหึงหวงตัวเองบ้าง
ประมาณ คุณได้รับสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้นะ หวงชั้นเถอะ ชั้นยอม เพราะหรรษาเองก็หวงเมตมากเหมือนกัน
ขนาดนังแอนหรรษารู้ว่าชอบกับเพทายปุ๊บเลิกปั๊บ แต่กับเมตนี่มันต้องมีเฮกันไปข้างโว้ย กระตุกหนวดเสือสุด ๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 19-01-2014 20:06:03

ตั้งแต่เมตมีสามีเนี่ย ออร่าจับน่าดู เริ่มมีเสน่ห์ขึ้นมาหนุ่มๆเริ่มตอมกันละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 19-01-2014 21:15:23

พระเอกมากอะช่วยน้องหมา


เพทายนี้ยังไงหรือจะหลงเสน่หรรษาจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 19-01-2014 21:21:21

อ่าวกรรมพ่อหรรของเรากลับได้แผลก่อนเปิดศึกซะนี่
แถมยังได้ลูกกลับมาฝากเมตอีก อุ๊ เขินจุง -///-
เออะ แล้วคือจะปะทะกันด้วยเรื่องอะไร ?
เห็นๆเม้นคนอื่นแล้วก็แอบๆคิด ว่าเรื่องเมตป่าว
แต่ก็งงนังเพทายนะ นางคือระ ? งง สงสัยมีปมอย่างที่แม่เมตว่า
คือพ่อของแอนก็เหมือนกัน นางก็เกินไปนะ รักลูกจนทำร้ายลูกอ่ะ

ชอบนะ หลังๆเนี่ยดี เมตกับหรรนี่แอบสวีทเนอะ
โอ๊ย ชอบเกินอ่ะ รออ่านต่อนะคะ สู้ๆ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 19-01-2014 22:26:51

เมียใครใครก็หวงใช่ปะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: akichan ที่ 20-01-2014 00:19:56

เรื่องนี้สนุกจริงจัง ชอบมาก >___<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 20-01-2014 05:20:55

เมตตาก็ยังน่ารักแบบซื่อๆเหมือนเดิม ชอบเพอซี่จัง เพทายนี่มันมีปมอะไรกับหรรษาวะ ตามอยู่นั่นแหละ รอตอนต่อไปจ้า    ปล.หรรษาไม่สบายเมตต้องดูแลดีๆนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-01-2014 12:46:53

เพิ่งเข้ามาอ่าน
อ่านจนทันแล้ว ชอบหรรษากับเมตตาม๊ากมาก
+1 กับเป็ดนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 20-01-2014 14:16:47

หรรษาอย่าไปตามเกมเพทายสิ อีนี่มันประสาท เบนว่ามันแอ๊บแมน อยากโดนซั่มมั้ง เรื่องเยอะจริงๆ เรียกร้องความสนใจแบบเด็กๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 20-01-2014 14:33:17

เมตจะว่าไงล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 20-01-2014 15:07:27

ศึกนี่ช่างใหญ่หลวงนัก..............    o22

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 20-01-2014 18:25:57

เอาแล้วๆ ชักจะมันส์แล้ว
หรรษาจะไปทำศึกกับเพทาย
หึงหนูเมตอ่ะเปล่าเนี่ย หุๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 20-01-2014 20:04:24

เมื่อไหร่หรรษาจะรักเมตนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-01-2014 20:14:55

หายไปไหนค่า
คิดถึง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 21-01-2014 01:09:51

เกิดอะไรขึ้น หรรษาจะไปไฟต์กะเพทาย แล้วเหรอ
เรื่องเมตหรือเปล่าเน้อ..ลุ้น ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 21-01-2014 08:26:02

ตอนนี้อ่านแล้วคิดตาที่ปอบอกกันเมต
แล้วลองสมุติฐานดูถ้าเกินว่าเพทายแอบชอบหรรษาล่ะแล้วค่อยหาเรื่องเพราะไม่อยากให้หรรษาชอบใครแทนล่ะ?
มันจะเป็นสมุติฐานที่น่าขนลุกไปหน่อยมั้ย?

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 21-01-2014 18:35:29

เวรกรรมไม่จบไม่สิ้นกันจริงงงงงงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: loveice ที่ 22-01-2014 00:04:31

จิ้มรอ เดี๋ยวตามอ่านนะ ท่าทางจะสนุก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 17 P.46 [2014-01-18]
เริ่มหัวข้อโดย: littlesong ที่ 22-01-2014 15:22:32

ชอบเมต มากเลยค่ะซื่อๆน่ารักดี หรรษาก็เท่ห์สุดใจเลยค่ะ อิอิ.
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-01-2014 00:25:40

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 18

หรรษาเฉลยทิ้งท้ายไว้ว่าเป็นเรื่องระหว่างมันกับเพทาย หลังจากนั้นง้างปากมันยังไงมันก็ไม่พูดอีก แต่พอพ่อมันรู้เรื่องนี้ มันถูกกักบริเวณทันที
และพ่อมันก็โกรธมาก
ผมรับรู้ว่ามันมากมายจากหน้าตาและท่าทางเกรี้ยวกราดจากผู้ชายที่ผมมองว่าอบอุ่นและใจดีเสมอในสายตาผม
มันยอมให้พ่อกักบริเวณแต่มีข้อแม้ว่าต้องให้ผมมาคอยปรนนิบัติรับใช้มันด้วย
“มึงจะบ้าเหรอวะ เมตเค้าต้องเรียนหนังสือหนังหา มึงจะเอาอนาคตลูกเค้ามาหยุดอยู่กับมึงไม่ได้นะโว้ย”
พ่อมันตะโกนด่า ผมนี่หดตัวอยู่หลังมัน
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมติวให้มันเอง วิชาที่เมตเรียนโคตรจะง่าย”
ใครฟังอาจจะคิดว่าหรรษาขี้โม้ แต่จริงๆแล้วมันเป็นคนเรียนเก่งมากๆคนหนึ่งเลยนะ วัดจากที่มันเคยสอนการบ้านผมทั้งๆที่มันไม่เคยเข้าเรียนกับผมนี่ก็นับว่าหรรษามีพรสวรรค์ทางด้านการเรียนชนิดที่ไม่ธรรมดาแต่เหตุผลที่มันเลือกเรียนสายอาชีพนี่ผมก็ไม่รู้ว่ามันชอบของมันเองหรือเพราะต้องรับมรดกต่อจากพ่อก็ไม่รู้
“ไม่ไปสอบแทนเมียเสียเลยล่ะไอ้หรร”
ผมสะดุ้งสุดตัวพ่อลูกเค้าต่อปากต่อคำกันแบบหน้าตาจริงจังมาก มากจนผมฉี่จะราดแล้วได้แต่ยืนหลบหลังมันบิดตัวไปมา รอเวลาที่จะได้เป็นอิสระภาพทางการอบรบสั่งสอนจากพ่อเสียที
“เอ่อ เอาอย่างนี้แล้วกันนะคะฉันตัดสินใจเองค่ะ ให้เมตไปเรียนมันก็คงจะคอยเป็นห่วงทางนี้จนไม่เป็นอันเรียนอยู่ดีแหละค่ะ แล้วต่อให้เมตมันขยันเรียนแค่ไหนมันก็ไม่ค่อยจะมีอะไรเข้าหัวอยู่แล้วล่ะค่ะไอ้ลูกคนนี้”
“อ้าวแม่ นี่แม่ช่วยออกตัวแทนผมหรือช่วยซ้ำผมกันแน่เนี่ย”
ผมตัดพ้อแม่งอนๆ ชอบเอาความจริงมาพูดอยู่เรื่อย
“เมตมันจะเรียนไม่ทันเอานะคุณ”
พ่อหรรษาตอนที่คุยกับแม่ผมนี่คนละซีนอารมณ์กันเลยนะ เหมือนบรรยากาศถูกตัดความรุนแรงด้วยสีชมพูหวานแหวววิ๊งๆ
“ดีกว่าให้เค้าห่วงกันไปห่วงกันมานะคะ พรากผัวพรากเมียนี่บาปมหันต์นะคะ ฉันไม่อยากทำบาป”
“เอางั้นเหรอคุณ”
“ค่ะ เรื่องเรียนของเมตไม่มีปัญหาหรอกเพราะหรรษาเค้าก็เข้มงวดกับเมตอยู่แล้วนะคะ”
“เอางั้นก็ได้ ผมกลัวมันจะมาทำให้เมตเสียคนน่ะสิ เด็กดีๆอย่างหนูเมตเนี่ย”
ผมเห็นหรรษาส่ายหน้าใส่พ่อมันอย่างระอาแล้วดึงเสื้อผมจากด้านหลังแล้วพยักหน้าสั่งให้ผมเดินตามมันไปโดยที่
“มึงอุ้มลูกของเราตามมาด้วยนะ กูตึงแผล ก้มยากมาก”
“ลูกพ่องง อุ๊บบ”
ดีนะที่ผมยั้งปากตัวเองทัน พ่อมันอยู่ข้างหลังผมแบบระยะเผาขน มันเองก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาดุมาก ไม่รู้จะมากไปไหน ไม่เมื่อยหน้าบ้างหรือยังไงกันก็ไม่รู้ ผมก้มมองหมาหน้าตาประหลาดที่กำลังส่ายหางดุ๊กๆอย่างชั่งใจ
“มึงจะให้กูอุ้มไอ้เนี่ยนะ มันอยู่นิ่งซะที่ไหนล่ะหรรษาชอบเลียหน้าเลียปากกูอะ”
“แล้วทีตอนกูเลียปากมึง มึงยังไม่บ่น บางทีกูกินไตปลามาปากเหม็นกว่าไอ้ถาโถมอีกมึงยังกินลิ้นกูได้อร่อยเลย”
มันว่าซะผมชะงักก้มลงไปอุ้มลูกหน้าปะหลาดของมันขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนแทบไม่ทันเลย ผมแยกเขี้ยวใส่มันด้วยความรู้สึกอิจฉามันนิดๆที่เหมือนหรรษาจะเห่อทั้งๆที่อิหมาตัวนี้แทบทำให้มันเกือบตาย ถ้าไม่ใช่แค่คัตเตอร์บาดล่ะ ถ้ามันถูกรถลากไปกับไอ้ถาโถมด้วยล่ะ ผมคงเป็นหม้ายตั้งแต่ยังหนุ่มยังแน่นสินะ
“รักกันดีนักสักกันกูจะให้มึงกับไอ้ถาโถมนี่กินลิ้นกันเอง คอยดูนะ”
ผมหมายมั่น
“พ่อกับลูกเค้าไม่ทำอะไรแบบนั้นกันหรอก”
“มึงช่วยเครียดกับสถานการณ์หน่อยเหอะหรรษา นี่กูยังไม่เข้าใจมึงเลยนะ มึงคิดจะทำอะไรอยู่ มึงกับไอ้เพทายห่านั่นมีปัญหาอะไรกันวะ”
“มันเป็นปัญหาของลูกผู้ชายเว้ย”
“อ้าวไอ้เหี้ย มึงพูดงี้เท่ากับมึงตัดรอนสิทธิ์ความอยากรู้ของเกย์อย่างกูใช่มะ พูด”
“ดุอย่างกับหมานะเมต แล้วแม่มึงรู้ได้ไงว่ากูกวดขันการเรียนของมึง หรือว่าเค้าแอบดูเราอยู่ตลอดเวลาวะ”
“กูจะไปรู้เหรอ เมื่อก่อนเค้าก็เคี่ยวเข็ญกูมา พอมีมึงเค้าไม่ได้มาดูตรงนี้คงคิดว่ามึงช่วยดูแล้วมั้ง”
“ไม่ใช่แม่มึงดูพัฒนาการของถั่วงอกอย่างมึงว่าเมื่อไหร่จะโตเป็นต้นถั่วเขียวหรอกใช่มั้ย”
“จะรู้ได้ไงเล่า นี่เราต้องอยู่ที่บ้านมึงกันสองคนเหรอวะ ไปจนถึงเมื่อไหร่เนี่ย”
ผมไม่ชอบอยู่นิ่งๆในที่เดิมๆนานๆน่ะ ผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ แม้จะมีหรรษาอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่มีอะไรให้เราได้ทำหรือมีกิจกรรมอะไรให้เราแก้เบื่อได้เลยนะ
“สองคนที่ไหน ยังมีลูกเราอีกหนึ่งตัว ไม่เห็นเหรอ”
“ไอ้ถาโถมเนี่ยนะ”
ผมย่นจมูกใส่หน้ามันที่ทำเป็นเอียงคอเหมือนรู้ แม้แต่หมายังแก่แดดเลยคิดดูสิ
“อืม มึงไม่รักหมาเหรอเมต”
ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จะตอบว่ายังไงดีล่ะ จะว่าไม่รักก็ไม่เชิง ในชีวิตมีแต่ตัวเองกับแม่ กับพี่ๆก็ไม่สนิทกัน กับพ่อนี่ยังห่างเหิน กับอาม่านี่แทบไม่เจอหน้ากันเลย ผมไม่ใช่คนที่สังคมอะไรมากนัก แถมไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงที่ไหน ความรักแบบหนุ่มสาวก็เพิ่งรู้สึกมีกับหรรษาเนี่ยแหละ สัตว์ก้ไม่เคยเลี้ยงสักตัว จะให้ผมรักใครได้นักหนาวะ
“แล้วมันเป็นพันธุ์อะไรวะเนี่ย”
หน้าประหลาดๆชอบกล
“กูว่ามันคล้ายบีเกิ้ลนะ เสียอย่างเดียวหูแม่งตั้ง”
กูว่านั่นผิดสายพันธุ์ไปเยอะเลยล่ะหรรษา
“เลี้ยงมันนะเมต”
“ใคร มึงหรือกูที่เลี้ยงมัน”
“เรา”
“โอ๊ย ไม่เอาหรอก กูเลี้ยงหมาไม่เป็น”
“เดี๋ยวสอนให้เลี้ยง ถ้ามึงได้สัมผัสความรักจากมัน มึงจะรู้จักความรักที่บริสุทธิ์อีกแบบหนึ่ง แบบที่ชีวิตนี้ทั้งชีวิตมันจะไม่มีวันทรยศหรือเลิกรักมึงเลย”
“เออๆ เลี้ยงก็เลี้ยง”
ผมจ้องหน้าอีหมาแก่แดดที่พยายามจะยื่นจมูกแลบลิ้นออกมาเลียหน้าผมแผล่บๆ แบบปรามๆ ก็ไม่ได้อะไรกับหมาตัวนี้มากนักหรอก ถ้าหรรษาไม่เรียกมันว่าลูกและไม่แทนตัวผมว่าพ่อเมตกับมันน่ะ
ในโลกเล็กๆของเราสองคนกับหมาหนึ่งตัวผมว่ามันมีบรรยากาศเหมือนน้ำนิ่งที่กำลังไหลพัดบางสิ่งอยู่ลึกๆ จังหวะหนึ่งหรรษาถามผมทั้งๆที่เรากำลังนอนดูทีวีกันว่าผมรักมันจริงๆหรือเปล่า ถามใจตัวเองให้แน่นอนแล้วหรือยัง พอผมพยักหน้าว่ามั่นใจแล้วว่ารักก็ดูเหมือนมันจะยิ้มพอใจ แต่เมื่อไหร่ที่เผลอ มันกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“หรรษากูถามอะไรจริงๆเลยนะ เอาแบบตรงๆเลยนะเว้ย มึงตอบกูมาเลยแบบแมนๆอะๆ มึงวางแผนอะไรของมึงวะเรื่องเพทาย”
“กูจะไปเคลียร์กะแม่งให้รู้เรื่องไง จะเอายังไงกันแน่ จะวุ่นวายกับกูอีกนานมั้ย ลำพังแอนมาขอความช่วยเหลือนี่กูทนได้ แต่ถ้าตบเท้ากันมาสร้างปัญหาให้กูทั้งผัวทั้งเมียนี่สุดจะทน กูไม่ทนแม่งแล้ว”
“ปัญหาอะไรวะ”
“มึงรู้อะไรมั้ยเมต ท้ายที่สุดไอ้เพทายก็แค่ต้องการเอาชนะ แค่อยากเหนือกว่ากูเท่านั้นแหละ ตอนแอนกูยอมเป็นคนแพ้เพราะแอนเค้าเล่นด้วย แต่คราวนี้กูไม่ให้ความรักเป็นเครื่องมือเอาชนะของใครอีกแล้วแม้ว่าตอนนี้เพทายจะดูสนใจแย่งมึงไปจากกูมากก็ตาม”
“เดี๋ยวนะ มึงพูดใหม่สิ เพทายเนี่ยนะสนใจกู โอ้ว แม่เจ้า คงถึงยุคที่ผู้หญิงต้องวิ่งไปขอให้หมอต่องวงให้แล้วสินะ เจ๋งจริงว่ะหรรษา”
“มึงทำเป็นพูดเล่นไปเมต เพทายร้ายกว่าที่มึงคิด ไอ้ครั้นจะไปล่อเล้นกับมันอะนะ กูบอกเลยว่าอย่า”
“นี่มึงกลัวเพทายหรือมึงไม่มั่นใจกูวะหรรษา”
“กูไม่รู้หรอก”
“ถ้ามึงกลัวเพทายกูบอกได้เลยว่ามึงปอดแหกมาก แต่ถ้ามึงไม่มั่นใจกูนะ ไม่เห็นจะยากเลย ให้กูไปยืนตะโกนหน้าเสาธงที่วิทยาลัยมันมั้ยล่ะว่ากูคบกับมึงอยู่ หรือบอกไปว่าเราได้เสียกันแล้วก็ได้ จบง่ายดี สวยๆ”
“บ้านมึงสิไอ้หัวถั่ว มึงนี่คิดอะไรตื้นๆตลอด แม่งเป็นถั่วที่วางบนกระดาษทิชชู่ชื้นๆก็มีใบขึ้นมาอะ ง่ายเกิ๊น”
“อ้าว แล้วมึงจะยกพวกตีกันให้เดือดร้อนชาวบ้าน ให้ยุ่งยากตำรวจทำไมวะ แต่ดักจับหมวกกันน็อคตามใต้ทางด่วนก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว อย่าสร้างปัญหาให้สังคมกับตำรวจไทยเลยมึง เรื่องเล็กน้อย แย่งผู้ชายคนเดียวไม่คุ้มหรอก”
ผมกล้าเตือนสติมันทั้งๆที่ผู้ชายที่พวกมันแย่งกันคือผม
กำลังใช้ความคิดว่าจะช่วยหรรษาจัดการเรื่องนี้กันยังไงโดยไม่ให้มีการใช้กำลังกัน ถาโถมก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆเข้ามาแทะหัวแม่เท้าผมเล่น พอสะบัดไล่มันไปมันเสือกนึกสนุกวิ่งเข้ามาแทะใหม่อยู่อย่างนั้นราวกับผมเล่นด้วย
เพราะมันคิดว่าผมเล่นด้วยสินะ มันถึงวิ่งเข้ามาแทะหัวแม่เท้าให้ผมได้เตะไล่มันอีก
คนบางคนก็อาจจะทำอะไรบางอย่างเพราะเข้าใจไปเองว่ามันคงเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
ทางออกคือการกระทำที่ชัดเจนใช่มั้ย
แค่ทางที่หรรษาเลือกใช้มัันไม่ใช่ทางออกที่ดีเท่าไหร่แค่นั้นเอง
มันเสี่ยงและอันตราย ที่สำคัญทำให้ใครเดือดร้อนทั้งร่างกายและจิตใจหลายๆคน หนึ่งในคนๆนั้นก็คงเป็นพ่อมันที่หาทางกักกันหรรษาไว้เพราะไม่อยากให้มันไปก่อเรื่องอะไรอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว แม้ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงยอมให้ผมอยู่กับมันทั้งๆที่แม่ค่อนข้างจะเจ้าระเบียบเรื่องการเรียนกับผมมากเนื่องจากผมไม่ใช่คนที่มีหัวด้านการเรียนเท่าไหร่ แม่เลยจ้ำจี้จ้ำไชแต่เรื่องนี้เป็นพิเศษ
ผมรู้ว่าคราวนี้ไม่ใช่เพราะแม่หลงใหลกับความหล่อของหรรษาหรอก ในความใจดีของแม่คงมีอะไรแฝงอยู่ในนั้นและมันจะต้องส่งผลดีกับผมในวันข้างหน้าแน่ๆ
ก่อนที่แม่จะกลับบ้าน คุณนายกาญจนาได้ทิ้งท้ายเอาไว้พร้อมกับปลอบใจผมทั้งรอยยิ้มว่า
“ค่อยๆช่วยกันคิดนะลูกนะ คิดซะว่านี่เป็นเวลาฮันนีมูนของลูกทั้งสองก็แล้วกัน”
แต่ฮันนีมูนบ้านไหนเมืองไหนเขาถึงได้เอาหมาหน้าประหลาดมาแทรกกลางอย่างนี้วะ ถาโถมเองก็หน้ามึนสมกับที่มันเป็นหมา แม้ว่าผมจะไม่แสดงทีท่าเอ็นดูให้มันเห็นและออกจะต่อต้านมันอยู่ตลอดเวลาแต่หมาตัวนี้ก็ยังจะขยันเข้าหาผมทุกครั้งที่มันมีโอกาส นอกจากจะทนทายาดแล้วยังตื้อมากจริงๆ
ถ้าหรรษาไม่เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยมันเอาไว้ ป่านนี้จะเป็นยังไงนะ คงสลายร่างกลายเป็นเนื้อเดียวกับถนนไปแล้วก็ได้ พอคิดไปในทางที่ไม่ดีแล้วก็ใจหาย บางทีถาโถมอาจจะเป็นเทวดาที่ลงมาให้ชีวิตใหม่กับหรรษาก็ได้ ถ้าตอนนั้นถาโถมไม่หล่นลงมาจากท้ายรถกะบะ ตอนนี้หรรษาอาจจะไม่มานั่งทำหน้าบูดและหายใจทิ้งอย่างรำคาญอยู่ตอนนี้ การใช้กำลังห้ำหั่นกันเพราะเรื่องหัวใจนี่มันดูไร้สาระและเห็นแก่ตัวมากนะเมื่อเทียบกับว่าต้องมีใครอีกมามายที่ต้องมาเดือดร้อนไปกับเรื่องนี้ ทั้งๆที่ต้นเหตุมันมาจากคนแค่สองคน แต่กลับต้องรวบรวมกำลังคนตั้งมากมายไปเป็นพวกตัวเองแล้วทำร้ายร่างกายกัน
ไม่ดีเลย ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น....จะทำยังไงดี
จะทำยังไงให้หรรษารู้ดีว่าผมไม่มีวันตกหลุมพลางของเพทายได้ ไม่ว่ามันจะเก่งมาจากไหนก็ตาม ผมได้บทเรียนมาจากสิ่งที่มันทำกับกุ้งนางแล้ว เห็นแล้วว่าผู้หญิงที่ควรจะมีชีวิตที่ดีอย่างแอนต้องมาเป็นบ้าเป็นหลังเพราะมันแค่ไหน ต่อให้เพทายสนใจและรักผมจริงๆ ผมก็คงไม่มีใจให้คนที่รักแต่ตัวเองได้มากกว่าใครอย่างมันหรอก
สำหรับผมแล้ว เพทายคือคนที่น่าขยะแขยงจริงๆ

ฝุ่นและกลิ่นฉุกกึกลอยเข้าจมูกทำให้ผมตื่นจากภวังค์เห็นถาโถมกำลังเอาเท้าเขี่ยกองขี้บุหรี่ที่พ่อของมันทิ้งเอาไว้ตามพื้นกองโตอย่างสนุกสนาน ปลายจมูกสีดำชื้นมีแต่ฝุ่นสีเทากลบจนไม่เห็นสีสันของจมูกจริงๆ มันจามจนผมนึกสงสาร แต่พอเห็นพ่อมันเริ่มจะควักมวนใหม่ขึ้นมาจ่อปากผมก็อดไม่ได้
“นี่มึงตั้งใจจะระบายอารมณ์หรือฆ่าตัวตายวะหรรษา”
ผมแหวขึ้นมาเตือนสติมัน
“ทำไมอะ ไม่รีบดูเดี๋ยวมันจะหมดอายุ”
“อย่ามากวนตีนกู ถ้ามึงกลัวมันหมดอายุจริิงๆก็เอามาแบ่งกันดูดเลย เดี๋ยวกูช่วยเอง”
“ห๊ะ มึงดูดบุหรี่ด้วยเหรอเมต”
“ก็จะหัดมันวันนี้เนี่ยแหละ”
“อย่าอวดดีเลยน่ะ มันไม่เหมือนกินน้ำชากาแฟหรอกนะเว้ย”
“จะให้มั้ยล่ะ”
มันเสือกยัดใส่มือผมมาทั้งซอง คราวนี้เกาหัวแกรกๆเลยแต่ก็โกรธมันที่มันฉลาดทุกเรื่องแต่เสือกโง่แก้ปัญหาด้วยการทำร้ายตัวเองอยู่เรื่อย ผมคาบมวนบุหรี่ไว้กับปาก จุดไฟจ่อปลายบุหรี่ให้มันมีไฟวาบขึ้นมาแล้วดูดเอาลมหายใจจากมวนสีขาวเข้าไปในลำคอ
ไอจนตัวโยน แสบปากแสบคอไปหมด หิวน้ำ ยังไม่เห็นข้อดีขอบุหรี่ห่านี่เลยแต่ผมก็เอามาดูดต่ออย่างไม่ยอมแพ้ อยากรู้เหมือนกันว่าการทรมานตัวเองจะพบหนทางที่ดีในการแก้ปัญหาได้ยังไง ผมทนดูดไปจนหมดมวน หยิบมวนต่อไปขึ้นมาดูดต่อราวกับว่าจะแย่งกันกับหรรษาจนมันทนไม่ได้
“ทำร้ายตัวเองไปทำเชี่ยอะไรวะเมต”
“แล้วมึงล่ะ ทำร้ายตัวเองทำไมวะ”
ผมสู้หน้ามันไม่ยอมหลบตา มันโกรธ ผมก็โกรธ ตอนนี้เราเสือกโกรธกันเองและกำลังจะตาต่อตาและฟันต่อฟันใส่กัน
“โธ่เว้ย อย่ามาชวนทะเลาะได้มั้ย กูกำลังใช้ความคิด”
“แล้วมึงคิดออกมั้ย บุหรี่มันไปสร้างเซลล์สมองให้มึงรึไงล่ะไอ้บ้า”
ผมพูดพลางน้ำตาใหล ไม่ได้อ่อนแอแต่เป็นเพราะทั้งควันทั้งรสบุหรี่ทำให้ตาแฉะไปหมด มันเป็นรสชาติที่แย่มากจริงๆ ไม่รู้ดูดกันเข้าไปได้ไง ผมยืนกอดอกตัวเองแล้วหันไปทางอื่น
“งอนอะไรกูเนี่ย เมนสฺ์มารึไงกูก็ดูดของกูมาตั้งนานแล้วนี่”
“แต่วันอื่นๆไม่เหมือนวันนี้ วันนี้มึงเครียดมากขนาดไหนมึงรู้ตัวมั้ยเนี่ย”
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก”
“ก็ถ้ามึงไม่บอกกูก็ต้องไม่เข้าใจสิ”
สภาพผมย่ำแย่แล้วยิ่งผมต้องมาคอยต่อปากต่อคำกับมันยิ่งทำให้แย่เข้าไปใหญ่ ผมอ้วกออกมารอบแรกมีแต่ฟองน้ำลาย แล้วมันส่งผลให้คลื่นไส้จนของที่กินไปขย้อนขึ้นมาจ่อถึงคอหอย
หรรษากระชากคอเสื้อแล้วลากผมเข้าไปหามัน
“หยุดหาเรื่องทะเลาะก่อน อ้วกออกมา”
มันลูบหลัง คราวนี้ไอ้ที่ปั่นป่วนอยู่ในช่องท้องไหลเวียนคล่องขึ้นเยอะเลย
“ฮึ้บ”
ผมกลั้นเอาไว้ กลัวเปื้อนบ้าน ไม่มีคนอยู่ใครจะเช็ด อารามทำอะไรไม่ถูกทำให้ซอยเท้าอยู่กับที่ สมองสั่งให้วิ่งหาชักโครกแต่เท้ายังอยู่ที่เดิม
“ไม่ไหวก็ปล่อยออกมาเหอะ ช่างมัน”
ไม่รู้มันช่างอะไร แต่พอผมตัดสินใจจะอ้วกมันกลับเอามือข้างนึงมารองใต้คางผมไว้ คราวนีี้ผมเบิกตากว้างแทนคำถาม
“เดี๋ยวมันกระจาย ถ้าผ่านมือกูไปก่อนมันจะกระจายน้อยลง”
แม่งลึกซึ้งทางความคิดมาก กะอีแค่อ้วกเนี่ยนะ เพียงแค่ผมชะงักทำให้มวลมหาประชาอ้วกย้อนกลับคืนสู่ที่มันจากมาโดยบังเอิญ ผมกลิืนมันกลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่รู้แล้วว่าหรรษาไม่เคยรังเกียจในความเป็นผมสักวินาที ทั้งๆที่มันเกลียดคนงี่เง่า แต่พอถึงเวลาวิกฤตแบบนี้มันก็ยังยืนหยัดที่จะดูแลผม พอจะเข้าใจแล้วว่าความรักที่ผ่านมาของหรรษาไม่ได้จบลงเพราะมันเลวร้ายอย่างที่ภายนอกแสดงออกมาหรอก แต่เพราะบุคลิกของมันตรงข้ามกับการกระทำที่มีต่อคนรักทุกอย่างจนทำให้อีกฝ่ายไม่มั่นใจและกลัวไปเองต่างหาก กลัวว่าวันดีๆแบบนี้จะอยู่กับเราไปไม่นาน กลัวว่าวันไหนสักวันหรรษาจะเปลี่ยนแปลง
กลัวว่าการดูแลเอาใจใส่ของหรรษาจะทำให้เราตายใจ ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นวูบนึงเหมือนกัน นี่สินะภาวะที่เพอชี่บอกผมว่าเป็นภาวะไม่มั่นใจในตัวเองทั้งๆที่หรรษาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย มันก็ยังเป็นมันไม่ว่าจะเป็นบุคลิกหรือนิสัย
“กูไม่เป็นไรแล้วมึง ไม่อ้วกแล้ว”
ผมพูดได้แค่นั้นก็ต้องวิ่งตัวปลิวออกไปหาพุ่มไม้นอกบ้าน โก่งคออ้วกออกมาจนโลกหมุนวนไปหมด พื้นที่ที่เคยเรียบกลับโคลงเหมือนโต้อยู่บนเกลียวคลื่น เสียงหรรษาหัวเราะดังมาแต่ไกล
“เป็นไงล่ะ เก่งนักนะมึง ดูดอีกมั้ยล่ะบุหรี่อะ เอาอีกดิ ยังมีอีกเยอะเลย”
“พอแล้ว อย่ามากวนตีนกู มึงก็หยุดดูดเลยนะ”
เหมือนว่าผมจะงอนมันว่ะ บัดซบจริงๆเลย
แต่ก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเชื่อฟังกันขนาดนั้น ไม่คิดว่ามันจะจุดไฟลนก้นซองบุหรี่แล้วโยนทิ้งพื้นแบบไม่ใยดีขนาดนั้น ยืนงงเป็นไก่ตาแตกเลย พอเห็นมันเดินขึ้นบ้านผมเลยต้องวิ่งตามมันไปติดๆ ชนิดที่ว่าทิ้งให้ลูกเขี่ยดินเป็นไก่อยู่ตรงนั้นนานสองนาน
ผมพาสารร่างทุเรศทุรังของตัวเองไปอาบน้ำ ในหัวก็คอยคิดแต่จะหาทางไม่ให้หรรษายกพวกไปตีกับเพทาย แต่ผมไม่รู้ว่าอะไรจะหยุดยั้งหรรษาได้
ผมตัดสินใจโทรขอคำปรึกษาจากเพอชี่
“หรรษาใจร้อนอยู่น่ะสิเมต”
“ใจร้อนบ้าอะไรกินเวลานานขนาดนี้เพอชี่”
“ใจร้อนกับอารมณ์ชั่ววูบมันก็ต่างกันอยู่นะเมต ถ้าไม่อยากให้หรรษาไปเสี่ยงทำอะไรบ้าระห่ำขนาดนั้นก็ต้องทำให้หรรษาใจเย็นๆนะเมตนะ เบี่ยงเบนความสนใจของหรรษาเข้าไว้เดี๋ยวพอเขาอารมณ์ดีเมื่อไหร่ค่อยคุยกันช่วยกันหาทางออกไงล่ะ”
“แล้วเมตต้องทำไงอะเพอชี่”
“เคยทำอะไรให้หรรษาพอใจมั้ย แบบว่าอ้อนๆอะไรแบบนี้น่ะ”
“ไม่เคยเลยอะดิ มีแต่อ้อนตีนมัน”
“อะไรที่หรรษาเคยทำให้แล้วเมตรู้สึกดีก็ลองทำแบบนั้นกับหรรษาบ้าง ไม่ว่าคนจะมองว่าหรรษาเป็นยังไงนะ แต่เพอชี่ยืนยันว่าหรรษาเป็นคนดี”
“เรื่องนั้นเมตก็เชื่อว่ามันดี แต่”
“แต่อะไร”
ผมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ใส่โทรศัพท์ ไม่รู้จะบอกเพอชี่ว่ายังไงดีในเมื่อผมไม่รู้เลยว่าต้องทำแบบไหนถึงจะถูกใจหรรษา
“ใจเย็นๆนะ ค่อยๆคิดไป”
“ขอบใจมากนะเพอชี่ แค่นี้ก่อนนะ บ๊าย บ่าย”
ผมวางโทรศัพท์ไปพร้อมความว่างเปล่าในสมอง
คำแนะนำของเพอชี่ที่ผมได้แต่คิดและคิด ความรู้สึกดีๆที่ผมได้รับจากหรรษาคือความอบอุ่นท่ามกลางความแข็งกระด้างของมัน มันไม่เคยพูดจาหวานๆให้รู้สึกจั้กจี้เลยไม่เคยเลยสักครั้ง มันไม่เคยทำให้ผมรู้สึกตกต่ำที่ต้องอยู่ในฐานะรับของมัน
ถ้าผมอบอุ่นได้สักครึ่งหนึ่งที่หรรษามี มันจะใจเย็นลงสักนิดมั้ยนะ มันจะหันหน้ามาคุยมาปรึกษากับผมดีๆหรือเปล่า
ถาโถมครางหงิ๋งๆเมื่อผมจับมันใหอยู่ในห้องรับแขกเพียงตัวเดียว ไม่อยากจะบอกเลยว่าเอาเข้าจริงๆแล้วผมก็อายหมานะ แม้ว่ามันจะพูดไม่ได้ก็จริงแต่ก็อดที่จะประหม่าไม่ได้
หรรษานอนไขว้ขาเล่นอะไรในไอแพดเพลินๆ ผมค่อยๆเดินเข้าไปหา ทิ้งตัวนั่งลงที่ปรายเท้ามัน ค่อยๆก้มลงไป ยิ่งใกล้เป้าหมายผมยิ่งหายใจแรงแล้วนั่นก็ทำให้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของหรรษาทำงาน มันยกขาหนีผมเฉียดปลายคางจนฟันกระทึบกันดังกรึก!!
เราสองคนต่างก็ตกใจซึ่งกันและกันแต่ผมนี่อายจนหน้าร้อนผ่าวแดงแจ๋ แม่งหมดมู๊ดเลย
“มึงจะทำอะไรอะเมตก้มหน้าลงไปจะทำอะไร”
“เปล่า”
“ก็เห็นอยู่ว่ามึงก้มลงไป จะทำอะไรกันแน่”
“วู๊ กูก็แค่จะเลียแผลให้”
“นี่มึงเป็นพ่อหรือเป็นลูกสมุนของถาโถมกันแน่วะ อยู่ๆจะมาเลียแผลกูเนี่ย”
มันแซวเล่นๆแต่ผมอารมณ์บูดจริงๆ พอผิดแผนแล้วรู้สึกทั้งอายทั้งเสียหน้า หมดกันความอบอุ่นที่ผมจะทำให้หรรษาใจเย็นลง
มันมองหน้าผมอยู่นานจนยิ้มและหัวเราะออกมา
“หัวเราะเชี่ยไร”ผมพาล
“กูคิดว่ากูพอจะรู้แล้วว่ามึงคิดจะทำอะไร กูหลับตาให้มั้ย ไม่ขัดจังหวะมึงแล้วจะทำอะไรก็ทำ”
“ไม่ทำแล้วเว้ย”
“ทำไมอะ” มันทำเสียงอ่อย
“หมดอารมณ์แล้ว”
“งั้นช่วยบิ้ลท์ให้”
“ม่ายๆๆๆๆโว้ย”
“เอาน่า นะ”
“บอกว่าไม่”
“งั้นกูรบกวนอะไรมึงหน่อยได้มั้ย”
ผมร้องขอความช่วยเหลือ คราวนี้ผมหูผึ่งเลย รู้สึกมีคุณค่าขึ้นมา
“อะไรอะ” ตาผมวิบวับแวววาว
“ขออนุญาตใช้ช่องฟรีซหน่อย”
“แล้วมาขอกับกูทำไมอะ”
“ได้มั้ยล่ะ”
“เออๆ จะทำอะไรก็ทำ”
“แก้ผ้าแล้วก็นอนลงสิ”
“ห๊ะ อะไรนะ มึงจะใช้ช่องฟรีซแล้วเกี่ยวอะไรกับเสื้อผ้ากู”
“ก็กูขอใช้ช่องฟรีซของมึงไง”
“ของกูมีที่ไหนเล่า เชิญที่ตู้เย็นโน่น มึงไม่ได้ดูดบุหรี่จนลงแดงแล้วเพี้ยนป่าว”
“มีสิ มึงก็มีช่องฟรีซ”
ผมว่าคราวนี้เสียงหรรษาหื่นไปนะ ได้ยินแล้วขนลุกซู่เลยอะ
“ทะ ที่ไหนกันกันเล่า ช่องไหนของมึง” ผมหวั่นๆ
“ช่องไหนที่พอแช่อะไรลงไปแล้วแข็งเขาก็เรียกว่านั่นแหละช่องฟรีซ”
“นี่มึงกำลังหื่นนี่หว่าหรรษา”
“เออสิวะไอ้หัวถั่ว มึงไม่อยากให้กูเครียดไม่ใช่เหรอ”
“มึงรู้ได้ไงวะ”
“ทีหลังเวลาจะโทรไปปรึกษาอะไรใครก็พูดให้มันเบาๆหน่อยสิวะ แล้วในห้องนั้นอะมันก้องจะตายไป”
“มึงได้ยินหมดเลยเหรอวะ”
“อืม ได้ยินหมดเลย”
“งั้นมึงก็รู้น่ะสิว่ากูจะทำอะไร”
“รู้แต่ว่ามึงอยากทำ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ถ้ากูรู้ว่ามึงจะก้มลงไปเลียแผลให้กูล่ะก็ กูคงไม่ตกใจยกขาเสยคางมึงหรอกเมต”
“โหย ผิดแผนหมดเลยอะดิเนี่ย”
“ไม่หรอก มึงทำสำเร็จแล้วต่างหาก”
“ทำยังไง”
“มึงอนุญาตให้กูใช้ช่องฟรีซแล้ว จากนี้ไปจนถึงเช้ากูคงไม่คิดทำอะไรนอกจากเอาไอติมแท่งใหญ่ลงไปแช่อย่างเดีย”
“เดี๋ยวนะ ก่อนทีมึงจะทำอะไรกูขอพูดความในใจก่อน”
“เชิญเลย เชิญมึงพูดเลยตามสบาย ต่อจากนี้ไปนอกจากมึงจะไม่ค่อยได้พูดอะไรแล้วมึงยังจะถูกริบลมหายใจจนขาดอากาศไปชั่วขณะเลยก็ได้นะเว้ย”
“สั้นๆแล้วจบเลยนะ”
“อาฮะ กูรอฟังอยู่”
มันกอดอกตั้งใจฟัง ผมฟึดฟัดแล้วก็จำต้องพูดออกไป
“กูไม่น่าโง่เลย ไม่น่าเสียรู้มึงเลยหรรษา”
มันหัวเราะร่าเลยทีนี้
“ตอนแรกกูกลัวว่ามึงจะใช้น้ำตากับกูซะอีก”
“จะบ้าเหรอ กูไม่ชอบบีบน้ำตา”
“นั่นล่ะคือมึงที่กูชอบเมต เพราะมึงเป็นถั่วขาดสารอาหารแบบนี้ไงล่ะ กูถึงกลัวว่าจะต้องเสียมึงไปอีกคน”
ผมอึ้งอยู่กับที่ คราวนี้ไม่ลังเลเลยที่จะโผเข้าไปกอดมันไว้
“กูไม่นีมึงไปไหนหรอกหรรษา กูนี่แหละจะรบกับไอ้เพทายเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับมึง”
“บางทีระหว่างเราสองคนไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่งหรอกที่กำลังเรียนรู้ในการใช้ชีวิต แต่เป็นเราที่ต้องเรียนรู้ที่จะใใช้ชีวิตร่วมกันเพราะเรื่องนี้มันมีแค่เราสองคนเท่านั้นใช่มั้ยวะ มันอยู่ที่เราสองคน”
“ใช่ มีแค่เราสองคนเท่านั้นเองหรรษา คนอื่นแม่งไม่เกี่ยวห่าอะไรเลย มึงเข้าใจแล้วใช่มั้ยทีนี้”
“เข้าใจแล้ว”
“ถ้ามึงตาสว่างดีแล้วงั้นก็คงไม่ต้องใช้บริการช่องฟรีซของกูแล้ว”
“เปล่าเลย ยังไงก็ต้องใช้ แก้ผ้าเร็วๆเข้าสิ ไอติมกูจะแข็งตั้งแต่ยังช่องฟรีซยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ”
“ไอ้หื่นกาม”
ผมไม่น่าเอาใจไปเป็นห่วงมันให้มากเกินพอดีเลย ท้ายที่สุดแล้วกลับเป็นผมเองที่ต้องเสียรู้มันอยู่ดี ไม่น่าเลยเมตตา!!!


วันนี้มาสั้นๆหน่อยนะ คนเขียนเหมือนจะเปื่อย  :ling3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 23-01-2014 00:26:43

แล้วตกลงหรรษาได้แช่ไอติมแท่งใหญ่ในช่องฟรีซไหมอ่ะ5555
เมตน่ารักทำอะไรไม่เคยเนียนเสียรู้หรรษาตลอด
หรรษาแมนมากใช้มือรองอ๊วก อ๊ากกกกกก   :-[ :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 23-01-2014 00:47:12

ไร้คำพูด ฮาาาาาาา :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-01-2014 00:49:50

เมตยังทำให้ฮาได้เหมือนเดิมเลย
เราว่าที่แม่เมตยอมห้เมตมาดูและหรรษาเพราะแบบนี้นะเอง
อยู่ด้วยแล้วไม่เครียด  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 23-01-2014 00:52:26

ช่องฟรีซ  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-01-2014 00:55:11

นุ้งเมต แพ้ทางหรรษา ตลอด  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 23-01-2014 00:57:21

ก๊ากกกกกก555ไอ้หัวถั่วชอบตอนนี้สุดๆเว้ยเห้ย o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 23-01-2014 01:03:03

หวานกันใหญ่แล้ว   :impress2:
ช่องฟรีซ.... อืมม  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 23-01-2014 01:04:50

นี่สินะที่มาของคำว่า ตู้เย็น 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 23-01-2014 01:07:48

โถ่ เมตพลาดซะแล้ว ไม่เนียนเลยนะ หรรษาจับได้ตลอดดด ดีแล้วล่ะ ที่มาอยู่ด้วยกัน ช่วยๆกันคิด ปัญหามีทางออกเสมอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 23-01-2014 01:10:18

เอาไอติมแช่ช่องฟรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ  o22



ช่วงนี้อากาศเย็น ดูแลตัวเองด้วยนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: akichan ที่ 23-01-2014 01:12:47

สั้นๆแต่อ่านแล้วอิ่มใจ หุหุ :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 23-01-2014 01:14:31

 :mew3:

สงสารหรรษาจังเลย โดนกักบริเวณ

แต่เมตตาก็น่ารักมากเลยนะ

หรรษาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 23-01-2014 01:17:16

ค่อยๆเรียนรู้กันไป  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 23-01-2014 01:24:05

หรรษาเจ้าเล่ห์หรือไอ้หัวถั่วซื่อเกินไปกันแน่ =_=

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 23-01-2014 01:28:38

 แม่งเป็นถั่วที่วางบนกระดาษทิชชู่ชื้นๆก็มีใบขึ้นมาอะ ง่ายเกิ๊น

เอาจริง คนแต่งคิดได้ไงอ่ะ 5555 อ่านแล้วจุกแทนเมตเลย


ชอบแนวคิดของความรักของสองคนนี้
เรียนรู้ไปด้วยกัน โตไปด้วยกัน ผ่านอะไรไปด้วยกัน
มันทำให้เห็นความสำคัญของกันและกัน ไว้เนื้อเชื่อใจ และขาดกันไม่ได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 23-01-2014 01:32:52

เขินฝุดๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-01-2014 01:34:54

แหมม หรรษารุ้จักเล่นคำนะ ช่องฟรีซซเรางงเบยยยยย :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 23-01-2014 03:44:18

ประโยคนี้ “กูนี่แหละจะรบกับไอ้เพทายเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับมึง” แอบฮานู๋เมตอ่ะ
แอบคิดนู๋เมตอยู่ยุคบางระจันรึป่าวว่ะ มีการจะไปรบเคียงบ่าเคียงไหล่ด้วย ไม่ไหวจะฮานู๋หัวถั่ว :m20:
ชอบ พ่อหรรษาอ่ะ ไอ้ที่บอกว่าไปสอบแทนเมียแกไหม  :laugh:
ชอบพระเะอกอย่างหรรษาอ่ะ เวลาหื่นแล้วดูรวนๆดี  :oo1:
กินนู๋หัวถั่วให้อิ่มๆๆเลยนะจ๊ะ จะได้เป็นการใส่ปุ๋ยเพิ่มวิตามินให้ด้วย :haun4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-01-2014 04:54:28

เมตหรรษางานนี้คงจะเข้าใจมันมากขึ้นอะนะ. มีลูกด้วยกันแล้วหนิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-01-2014 04:56:05

ช่วงนี้อากาศหนาว 
ไม่ต้องแช่ ไอติมก็แข็งเองได้ 555+   :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 23-01-2014 06:09:18

คู่นี้มันคอมเมดี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 23-01-2014 06:31:34

หนูเมตเอ๊ย 5555 ไม่ไหวจะฮา ชอบๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 23-01-2014 07:25:17

หรรษาหื่นกับหัวถั่วตลอดดด 555
แค่เมตเป็นเมตก็เพียงพอแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 23-01-2014 07:27:43

 :hao7:  :hao7:  ขอแช่ในช่องพรีสสสสสสส  :hao7:

เมตน่ารักตลอดเลย   :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-01-2014 07:28:28

 :z1: :z1: :z1: หรรษาถั่วมีประโยชน์กินเยอะไม่แสลง  :pigha2: :pigha2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-01-2014 07:46:15

หรรษาหื่นได้ทุกเวลาจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-01-2014 08:24:28

 :laugh: เมต เอ้ยเมต

หรรษารู้ทันอ่ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 23-01-2014 08:24:59

5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 23-01-2014 08:27:04

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 23-01-2014 08:56:33

5555+ ไม่น่าเชื่อเลียเมต หรรษารู้ทันอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 23-01-2014 09:11:56

หื่นอ่ะ ไม่แต่ง ต่ออีกหน่อยอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก  :jul1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-01-2014 09:16:52

อย่าให้คนอื่นมามีอิทธิพลกับเรา เหนือคนที่รักเรา

สนับสนุนให้หรรษาใช้ช่องฟรีซเมตอย่างเป็นทางการ  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 23-01-2014 09:32:37

ต๊าย พี่หรรษา

ขำกับช่องฟรีซ จริงๆ

คิดได้ไงเนี่ย

แอบฮาเบาๆ กับหัวถั่วของเราจริง แพ้หรรษาตลอด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 23-01-2014 09:39:41

เราก็อยากรู้อ่ะนะ ว่าเค้าเอาไอติมแท่งใหญ่แช่ช่องฟรีซกันยังงัยอ่ะ how to do?
 :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:
 :oo1: :jul1: :oo1: :jul1: :oo1: :m25: :oo1: :m25: :oo1: :m25:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: owlkapam ที่ 23-01-2014 10:17:11

                         :haun4: :haun4: :haun4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อร้อยยยยยยเขินๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :o8: :o8:  น่าร๊อคอร่าาาาาาาาาา

รอๆๆติดตามๆๆๆๆเป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-01-2014 10:31:38

ตอนแรกๆก็เริ่มเครียดกับเมตเรื่องหรรษานะ

แต่หลังๆมาทำเอาเรายิ้มแก้มปริอยู่คนเดียวเลย

เมตนี่มันน่ารักแบบบื้อๆจริงๆ

แต่ก็นะหรรษามันหื่นน่าตายจริงๆ หุหุ

รอตอนต่อไปจ้า :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-01-2014 10:47:10

จะอ้อนหรรษา มันก้อต้องพึ่ง 'ช่องฟรีซ' ของนู๋เมตอ่ะน้าาาา

ก้อทนๆ(เปลืองเนื้อเปลืองตัว)หน่อย แร้วกันนะน้องหัวถั่ว  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-01-2014 10:47:53

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชาวบ้านเขาจะเครียดขนาดไหน
เมตตาก็คือไอ้หัวถั่วอยู่วันยังค่ำ
แต่ไอ้หัวถั่วนี่แหละที่ทำให้ใครต่อใครยิ้มได้
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-01-2014 11:07:40

อ่านไปเริ่มกลัวว่าตัวเองจะ หัวถั่วตามเมตตาหรือเปล่าา

คนอะไรมึนได้อีก 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-01-2014 11:33:19

เมตน่ารักมากลูก ปลอบใจหรรษาวิธีนี้ หายเครียด ได้ผลชะงัดเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 23-01-2014 12:03:56

เมตฮาอ่ะ ฮามากกบอกเลย นางเป็นคนซื่อนะ
ทำอะไรนี่ หรรษาจับได้หมดอ่ะ สุดท้ายก็โดน
ใช้ช่องฟรีซ!! อร้ายยยย!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 23-01-2014 12:11:42

เอิ่ม ตอนแรกก็เครียดดีอยู่หรอกน่ะ หลังๆฮาซะงั้น 555

เมตตาน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 23-01-2014 12:34:41

ขอให้คู่นี้รักและอยู่ด้วยกันตลอดไป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-01-2014 12:37:47

เมตมีอะไรให้แปลกใจอยู่เรื่อยเลย เพราะแบบนี้หรรษาจึงติดใจไม่มีเบื่อ  :impress2:

บวกเป็ด

 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 23-01-2014 13:07:50

กรี๊ดๆ น้องเมตน่ารักอีกแล้ว ก็เป็นห่วงเป็นใยไร้เดียงสาแบบนี้ซิน่า หรรษาถึงได้ทั้งรักทั้งหลง ทั้งหวงแะห่วงขนาดนี้
เจ้เอาใจช่วยให้น้องเมตกะหรรษาจัดการเพทายให้ได้เร็วๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-01-2014 13:08:25

หรรษาหื่นตลอด
5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 23-01-2014 13:10:34

อยากดูฉากไอติมแช่ช่องฟรีซ!  :z1: :oo1: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Aly-Q ที่ 23-01-2014 13:32:59

สนุกมากกกก~
จะรอต่อไป
น้องเมตน่ารักมากๆ :mew1: :mew1:
 :impress2: :oo1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 23-01-2014 13:33:58

แหม่ ดีนะที่ได้คุณพ่อสั่งกักบริเวณ ไม่งั้นเป็นเรื่อง
แต่เงื่อนไข คือต้องให้น้องเมตมาคอยปรนนิบัติพัดวีซะงั้นอ่ะ ร้ายจริง ๆ หรรษา
"ลูกของเรา" อ่านเจอคำนี้ทีไร ทำไมรู้สึกมันน่าร๊าก น่ารัก หรรษาอ่อนโยนนะเนี่ย
น้องถาโถม ก็ออกจะน่ารักออกนะน้องเมต ดุ๊กดิ๊ก ๆ ดี เอ็นดูลูกหน่อยสิจ้ะ อย่างที่หรรษาว่า
ลองรักและเอ็นดูน้องถาโถมเยอะ ๆ  น้องเมตจะได้สัมผัสกับความรักที่บริสุทธิ์อีกรูปแบบนึงนะ
แล้วตกลงเพทาย ต้องการอะไรกันแน่ ถ้าบอกว่าจ้องจะแจ้งคนรักหรรษา แต่ตอนเพอซี่ก็ไม่นิ
แต่น้องเมตพูดได้ดี ตรงมาก ๆ จะไปตีกันเพื่อสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้าทำไมกันน้อ
จะทำให้หรรษาใจเย็น ๆ ต้องมี ' สิ่งที่ทำให้หรรษารู้สึกดี ' และสิ่งนั้นก็คือ...
'ช่องฟรีซของน้องเมต' หูยยย :impress2: หื่นตลอด ๆ อ่ะหรรษา แต่ชอบมากเลย อิอิ
รอตอนต่อไปจ้า คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ จะได้หายป่วยไว ๆ ช่วงนี้หนาวมาก ๆ
ขอบคุณค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2014 14:00:47

อ่าวเอ้ย!! กลับมาก่อนนนนน เขาอยากรู้วิธีเอาไอติมเข้าช่องฟรีส

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 23-01-2014 14:49:29

แอร๊ยยยยยยยยยย  หนูเมตน่ารักอีกแล้วววววววววว    :hao7:

หรรษา รู้ทันไปซะทุกเรื่อง  :m17:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 23-01-2014 15:08:46

หรรษารู้ทุกเรื่องของเมต ฮ่าๆ

'ช่องฟรีซ'  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 23-01-2014 15:17:38

หรรษาเนียนจะฟันเมตตาตลอดลเลยนะคะ แหม่ :z1: :z1:

คู่นี้น่ารักได้อีก เมตตาน่ารักได้อีกกกก :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 23-01-2014 15:33:09

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 23-01-2014 18:16:46

อยากรู้อ่ะ ว่าใช้ ช่องฟรีซ กันยังไง 55555  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 23-01-2014 18:36:24

 ...เมตนี่ซื่อสมกับฉายา หัวถั่วเลย แต่ก็ฮาดี
....คุณหรรษา ก็เจ้าเล่ห์ ทำให้เมตตกหลุมจนได้ เอ๊ะใครตกหลุมกันแน่หว่า :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 23-01-2014 18:52:20

นายเอกหัวถั่ว ฮ่าาา เมตดูแลหรรษาดีๆล่ะ
บางทีอ่านๆไปก็คิดว่านายเอกชื่อ หัวถั่ว 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-01-2014 19:01:36

ช่องฟรีซเมตเป็นไงบ้างตอนนี้5555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: yuuri ที่ 23-01-2014 19:08:04

ชอบหรรษากับเมตตาจังเลยค่ะ
หรรษาดูดิบๆดี แสดงออกและกระทำอย่างตรงไปตรงมา
ส่วนเมตตาก็ใสซื่อ แต่ดูจริงใจ คิดอะไรตรงไปตรงมา
คนนึงดูรู้จักโลก ต่างกับ อีกคนที่ดูอ่อนต่อโลก
แต่เป็นความต่างที่ทำให้เกิดความเข้ากันได้
สมกันมากเลยอ่ะคู่นี้ เป็นพระเอกกับนายเอกที่ดูเหมาะสมกันมากๆ
ชอบอ่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 23-01-2014 19:18:01

เมตนี่ใสได้อีกอ่ะ..หรรษาก็นะ.. :haun4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 23-01-2014 19:25:05

อ้อออออออออออออออออออออออออออออออ

มิน่าล้ะ ไอ้ที่บอกว่าล้างตู้เย็นคือแบบนี้สินะ  :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-01-2014 20:00:17

สติลรักน้องถาโถม ชื่อเค้าน่ารัก มีแต่คนเป็นห่วงหรรษา รำคาญเพทายกับนังแอนเนอะทำแต่เรื่องวุ่นวาย
ฮาน้องเมต อยากอ้อนหรรษาจะทำด้วยการเลียแผล โอ๊ย แล้วก็เกลียดจังคนรู้ทัน 555
ขำคำว่าแช่ช่องฟรีซมากๆๆๆๆๆๆ คิดได้โนะ 555

ขอบคุณค่า หายเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-01-2014 20:22:14

อะไรช่องฟรีซ กรี๊ดดดดดดด
น้องเมตน่าฟัดจริงๆ เด็กอะไร๊

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 23-01-2014 21:17:45

น่ารักเกินปแล้วคู่นี้ อั้ยย่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 23-01-2014 21:18:14

ขอแอบดูตอนแช่ไอติมได้มะ
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 23-01-2014 21:18:27

คิดตั้งนานว่าช่องฟรีซคืออะไร ฮ่าๆๆๆๆ
เมตก็ตลกอ่ะ สรุปคือหรรษาได้ยินที่คุยหมดเลย  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 23-01-2014 22:03:24

ไอ้หัวถั่วของแม่โคตรจะน่ารักจริง ๆ... :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Miw_Miw@In Love ที่ 23-01-2014 22:14:40

อ่านจบ

เดินไปเปิดตู้เย็น เจอช่องฟรีซนึกถึงเมตเลย

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-01-2014 22:17:38

หรรษาสมชื่อเลยนะคะตอนท้ายๆเนี่ย หึหึหึ


 :ruready

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon1030 ที่ 23-01-2014 22:22:35

ฮาเมตอ่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรหรรษาก็เดาทางเมตได้หมด 5555555
อยากเห็นวิธีแช่ฟรีซไอติม กรี๊ดดดดดดดด
 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวอัดกระป๋อง ที่ 23-01-2014 22:26:55

 :hao7: ชอบมุข ช่องฟรีซอ่ะ ฮ่าๆคิดได้ยังไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 23-01-2014 22:27:36

ตามทันแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-01-2014 22:37:38

ช่องฟรีซ ~

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-01-2014 00:22:57

ชอบตอนจะเอามือรองอ้วกอ๊าา
แมนเวอร์ อยากได้แบบนี้ๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 24-01-2014 00:31:37

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังตามเคย
สนุกๆมากๆครับ รอติดตาม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 24-01-2014 13:48:44

ง่ายๆอย่างนี้เลย
ทำอะไรเกรงใจลูกชายนิดนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 24-01-2014 14:51:18

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 24-01-2014 15:11:48

ช่องฟรีซ กัไอติม   :laugh:  หรรษาคิดได้ไงเนี่ย  555 มุกรับอากาศเย็นช่วงนี้เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-01-2014 22:43:30

กลัวว่าช่องฟรีสอาจจะรับภาระอย่างใหญ่หลวงแน่ๆ  สู้ๆนะจ๊ะเมตตา  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-01-2014 00:08:21

คู่นี้น่ารักมากจริงๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 25-01-2014 01:51:18

ตอนนี้โรแมนติกแบบฮาๆ 5555555 หรรษาวกเข้าเรื่องช่องฟรีชตลอดเลยอ่ะ 5555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 25-01-2014 03:44:14

หื่นตลอดนะหรร พลอยหื่นไปด้วยเลย -..-
ชอบบบบบบบบบ คู่นี้สุดๆ ประทับใจอ่ะ ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: littlesong ที่ 25-01-2014 06:45:30

เมตตา ฮาได้อีกค่า อิอิ คู่นี้อ่านไปอมยิ้มไปจริงๆ
น่ารักสุดๆๆ หวานๆแบบนี้ต่อไปนานๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 25-01-2014 06:57:53

หัวถั่วมันหัวช้า หรือหรรษามันหน้าหื่นกันนะ ชักสงสัย
เครียดๆอยุ่ แต่หัวถั่วจัดให้หน่อย อารมณ์ดีเชียว :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-01-2014 09:45:28

 :laugh:  น่ารักอ่ะะะะส

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 25-01-2014 12:43:39

อ่านประโยคนี้ของหรรษาละฮากร๊ากเลยย “ช่องไหนที่พอแช่อะไรลงไปแล้วแข็งเขาก็เรียกว่านั่นแหละช่องฟรีซ”  :m20:
 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 25-01-2014 14:27:30

ฮามุขของหรรษาอ่ะ คิดได้ไง 5555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 25-01-2014 15:07:58

 :man1:น้องเมตน่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 25-01-2014 19:44:17

เค้ามารอนุ้งเมต :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 25-01-2014 22:13:29

เมตน่ารักมากๆ
ชอบคู่นี้สุดๆๆ เป็นอะไรที่ลงตัวมาก
 :กอด1:
หรรษาฮาได้อีก 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 26-01-2014 00:47:53

ฮาดีค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 26-01-2014 08:55:57

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 27-01-2014 00:04:16

ขอดูตอนแช่ไอติมหน่อยสิ คึๆๆ  :z1:

เพทาย แอน พ่อแอน ท่าทางจะโรคจิตนะ ไม่ไหวแล้วสมอง ช่างหาเรื่องเขาไปทั่ว เจอแบบนี้ทั้งเหนื่อยทั้งหน่าย  :fire:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 18 P.49 [2014-01-23]
เริ่มหัวข้อโดย: dickzy ที่ 29-01-2014 01:35:49

คิดถึงน้องเมตตตต :L3: :sad4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 02-02-2014 00:47:49

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 18

หรรษาค่อยๆมองร่างเปลือยเปล่าของเมตตาอย่างพิจารณา ผิวขาวเนียนตามแบบฉบับของลูกผู้ชายที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ยุงคงไม่มีโอกาสได้ตอมไต่ ไรคงไร้หนทางได้เข้าใกล้เมตตาถึงได้หมดจดไร้ตำหนิขนาดนี้ ที่ผ่านมาเขาไม่มีเวลาพิถีพิถันสำรวจร่างกายของอีกฝ่ายได้ถี่ถ้วนนัก น้อยครั้งที่เมตตาจะได้รับการทนุถนอมจากหรรษา และไม่มีเลยสักครั้งที่มันจะได้รับความอ่อนโยนและอ่อนหวานจากคนที่โผงผางไร้ความโรแมนติกอย่างเขา มันก็ยังอยู่มาได้ในฐานะแฟนที่ไม่เคยเรียกร้องหรืองอแงอะไรให้หรรษารำคาญใจเลย แม้ช่วงแรกๆมันจะเป็นคนที่หรรษานึกรังเกียจอยากถอยห่างให้มากที่สุดก็ตาม
ผู้ชายคนนี้มีหนทางเลือกมากมายทำไมถึงได้ทำตามคำสั่งแม่อย่างง่ายดายนักนะ อาจเป็นเพราะยังอ่อนเดียงสาต่อโลกภายนอกอยู่มาก หรรษาต้องขอบคุณแม่ยาย ณ จุดนี้ ที่เลือกเขาให้เป็นพี่เลี้ยงของเมตตาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดก็ช่างเถอะ เขาค่อยๆสวมชุดนอนให้คนรักและจัดท่าให้เมตตาได้นอนหลับสบายมากที่สุด
แม้ว่าในไม่กี่นาทีต่อมามันจะเลือกท่านอนตามใจมันเองก็ตาม(แม่ม คนเขาตั้งใจจะดูแลเอาใจใส่แท้ๆ)
หรรษามองเครื่องมือสื่อสารรุ่นหรูในมือตัวเองที่ทุกช่องทางการติดต่อไม่ว่าจะเป็นส่งข้อความทางไลน์หรือทางอื่นใดที่มีทั้งหญิงและชายส่งหลากหลายตัวอักษรที่แปลได้ว่าต้องการเข้ามาเสนอตัวให้
เขามองข้อความปั้นแต่งจนเกินพอดีเหล่านั้นสลับกับมองร่างที่หลับไหลอยู่บนฟูกหนานุ่มอย่างแสนสบายแล้วก็ได้แต่หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
หรรษาถูกไอ้หัวถั่วตัดพ้อว่าเขาเป็นพวก ‘หื่นกาม’
หลังจากที่หลอกล่อขอใช้ช่องฟรีซของมันแช่ ‘ไอติม’
‘ถ้ากูหื่นกามจริงๆนะมึง ไอ้ที่รัวข้อความมาเสนอตัวให้กูกันโครมครามนี่เป็นเมียกูกันหมดแล้วล่ะไอ้ถั่วขาดปุ๋ยเอ้ย’
เขาได้แต่พึมพำขึ้นมาเบาๆกับคนที่นอนหายใจสม่่ำเสมอสลับกับกรนเป็นจังหวะสูงต่ำอย่างไม่เข้าใจตัวเอง เมตตาอาจจะมีสารที่ทำให้หรรษาไม่นึกสนุกกับการใช้ชีวิตเสเพลไร้สาระอย่างแต่ก่อน ไม่รู้ว่าเพราะมันเป็นความหวังใหม่ในชีวิตหรือเพราะต้องคอยดูแลมันจนไม่มีเวลากันแน่
แต่คนที่เคยปล่อยตัวปล่อยใจและง่ายดายจนน่ากลัวอย่างเมตตาก็ไม่เคยทำตัวอย่างที่ว่ามาเลยตั้งแต่เป็นแฟนกับเขา ซึ่งก็นับว่าน่าประหลาดใจมากที่เขารู้สึกโล่งอกในการทำตัวแบบนี้ของมัน
เพราะฉะนั้นการร้องขอใช้ช่องฟรีซของมันเป็นแค่แผนการหนึ่งที่หรรษาต้องการจะเบี่ยงเบนความสนใจและความกังวลใจของถั่วไร้วิตามินก็เท่านั้นเอง ยิ่งมันประกาศกร้าวว่าจะขอรบเคียงบ่าเคียงไหล่เขาแล้วยิ่งน่ากลัวมากกว่าเดิมอีกร้อยเท่าพันเท่า
‘มึงกับกูต่างกันมากจริงๆนะไอ้หัวถั่ว ดูมึงไร้มันสมองในการใช้ชีวิต แต่คนที่คิดว่ากร้านโลกและภูมิคุ้มกันสูงส่งอย่างกูดูเหมือนจะใช้ชีวิตไร้สาระกว่ามึงอีก’
หรรษาถอนหายใจยาวจนลึกสุดปอด เขายังมีด้านมืดอีกหลายด้านที่เมตตายังไม่รู้ เขาไม่ได้คิดจะปิด แต่ดูเหมือนมันไม่คิดจะสนใจอดีตเขาสักเท่าไหร่เลย หรรษาจำได้ว่าเคยถามมันเล่นๆ ว่ามันเคยแคร์มั้ยว่าคนที่มันให้เขารับผิดชอบที่ไปเจาะไข่แดงของมันจะมีอดีตยังไง มันตอบเขาได้หน้าตาเฉยว่า
“รู้แล้วย้อนเวลาไปนอยด์กับมันได้หรือเปล่าล่ะ ทีมึงยังไม่อยากรู้เลยว่ากูเคยผ่านใครมาหรือเปล่า”
มันพูดแค่นั้นแล้วพุ้ยข้าวกินต่อ
“ใครว่าไม่สน กูต่อต้านมึงก็เพราะกูสน สนที่ไม่รู้อดีตและพื้นเพชีวิตมึงเนี่ยแหละ เราไม่รู้จักกันมาก่อน เข้าใจปะ แต่เรื่องที่ว่ามึงผ่านใครมามั้ยนั้นกูรู้ด้วยตัวกูแล้วทำไมจะต้องสนใจอีก”
“งั้นอดีตมึงก็เหมือนกัน มึงจะเป็นยังไงก็ช่างแม่ง เรื่องมันแล้วไปแล้ว เข้าใจ๋”
มันเป็นมนุษย์คนแรกในชีวิตหรรษาเลยมั้งที่ไม่เคยยึดติดกับอะไร
เขาเดินไปที่มุมห้องที่สุมของส่วนตัวไว้รกๆ ในกองภูเขาเลากาเหล่านั้นมีกระเป๋าที่เต็มไปด้วยอาวุธครบครัน ของที่อยู่ในนั้นมีโทษถึงชีวิตทั้งสิ้น ในตอนนี้หรรษามองมันอย่างไร้ค่าเต็มที หรรษารู้อยู่เต็มอกว่าทำไมพ่อถึงได้กักบริเวณเขา และหรรษาก็รู้เหมือนกันว่าพ่อรู้ว่าทำไมหรรษาถึงได้ทำตามคำสั่งพ่อง่ายดายนัก
“มึงเคยโวยวายสารพัดนะไอ้ลูกเวรตอนที่เขาดัดสันดารเสียๆของมึงด้วยการให้รับผิดชอบลูกชายเขา แล้วตอนนี้เป็นไงล่ะ ถ้าเขาไม่ยอมให้ลูกเขาอยู่กับแกด้วย แกคงไม่ยอมเดินเข้าบ้านแล้วให้พ่อขังดีๆหรอกหรรษา”
“พ่อก็รู้ว่าถ้าเผลอเมื่อไหร่ ผมจะออกไปตอนไหนก็ได้”
“แกจะไม่ออกไปไหนถ้าหนูเมตยังอยู่ใกล้ๆแก”
“พ่อรู้ได้ยังไง”
“ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นแหละ แม้แต่ตัวแกเองก็รู้ว่าทำไม แต่ที่แกไม่ค่อยยอมรับก็เพราะแกฟอร์มจัดเท่านั้นเองหรรษา พ่อเลี้ยงแกมาพ่อรู้สิ”
“ใครบอก ผมก็แค่คิดว่าไม่มีความจำเป็นอะไรต้องไปจัดการไอ้ห่าเพทายนั่นเลย”
“แน่ใจเหรอหรรษา พ่อเคยสอนให้หัดโกหกตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เท่าที่พ่อรู้มา แกรวบรวมคนในวิทยาลัยได้ตั้งเท่าไหร่ อาวุธแกครบมือแค่ไหน แกคิดว่าผู้อำนวยการวิทยาลัยอย่างพ่อจะไม่รู้เหรอวะ ห๊ะ”
ตอนนั้นหรรษาได้แต่เงียบอย่างยอมจำนนในสิ่งที่พ่อพูดมาทุกอย่าง
พ่อรักวิทยาลัยมาก พ่อต่อสู้กับการก่อตั้งวิทยาลัยท่ามกลางกระแสต่อต้านจากญาติพี่น้องเพียงเพราะค่านิยมต่างสถาบันที่ยังตีกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษมาจนถึงทุกวันนี้ทำให้แต่ละที่มีปัญหา โดยเฉพาะสถาบันที่ไม่ได้สั่งสมชื่อเสียงมาช้านานเหมือนสถาบันดังๆหลายแห่งด้วยแล้ว มีแต่คนบอกว่าต้องคอยแก้ปัญหาให้เด็กเหลือขอจนเจ๊งขึ้นมาสักวัน หรือไม่พ่อแม่ไม่ส่งให้ลูกมาเรียนกันเพราะกลัวลูกตัวเองจะมาตายเพราะความรักสถาบันที่ถูกปลูกฝังกันมาจนวิทยาลัยต้องปิดตัวลงไปเองเพราะทนภาวะขาดทุนไม่ไหว แต่พ่อก็ต่อสู้กับมันมาจนหรรษารับรู้ไปโดยปริยายว่าสุดท้ายแล้วเขาก็ต้องมารับตำแหน่งต่อจากพ่อ ต้องดูแลที่นี่ต่อไปในฐานะอาจารย์และผู้อำนวยการของที่นี่
ความรักที่หรรษามีต่อสถาบันก็จะเปลี่ยนไป จากที่เคยเป็นแค่นักเรียนก็จะกลายมาเป็นครูอาจารย์ สมัยที่หรรษาเข้าเรียนที่วิทยาลัยของตัวเองใหม่ๆก็ต้องยอมรับว่าตัวเองถูกล้างสมองให้แสดงออกในการรักสถาบันแบบผิดๆ หรรษาเคยเข้าไปทำร้ายฝ่ายตรงข้ามเพียงเพราะรู้ว่ามันเคยมาทำร้ายคนในสถาบันเราก่อนตามคำบอกเล่าของรุ่นพี่ แต่พอทำแบบนี้หลายๆครั้งเข้า เขาก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดีขึ้นมา รังแต่จะเกลียดชังกันไปไม่มีวันสิ้นสุด หรรษาเลยเบื่อเรื่องพวกนั้นแต่ก็ต้องรับมือกับมันเพราะแค่เราคนเดียวคงหยุดเรื่องพวกนี้ไม่ได้ เขาค่อยๆลบล้างภาพลักษณ์นักเรียนนักเลงของตัวเองให้ดูเลวร้ายน้อยลง มันก็มีบ้างที่คนอื่นจะยังมองเขาในแง่ร้ายอยู่
แต่เรื่องของเพทาย
เรื่องของเพทายทำให้หรรษาตัดสินใจใช้วิธีการเก่าๆที่เคยทำกันมาอีกครั้ง เขาอยากจะปะทะกับพวกมันให้รู้แล้วรู้รอดไปทั้งๆที่รู้ว่าการห้ำหั่นกันในครั้งนี้เป็นเพียงเรื่องส่วนตัวของเขากับเพทายเท่านั้น เพื่อนร่วมสถาบันไม่เกี่ยว และพ่อก็มาห้ามเขาได้ทันเวลาก่อนที่จะมีความสูญเสียจากความเห็นแก่ตัวของหรรษาไปมากกว่านี้
แม้ตอนนี้หรรษาจะอาการสงบอยู่ในบ้านของตัวเองจากการกักบริเวณของพ่อ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเพทายขึ้นมาเมื่อไหร่ก็เหมือนอารมณ์ในกายจะเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง ข่าวสารที่หรรษาได้รับมันจะต้องกรองจนถึงที่สุดแล้วแน่ๆ
เพทายอยากลองมีอะไรกับผู้ชายบ้างและถ้ามันไม่ใช่ทางของตัวเองเมื่อไหร่มันก็ยังมีแอนที่รับมันได้ทุกอย่าง
หรรษาจะเฉยชากับข่าวนี้มากถ้าผู้ชายที่มันหมายตาไว้ไม่ใช่เมตตา ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เมตตา เพราะถ้าไอ้เหี้ยนั่นคิดจะทำแบบนั้นหมายความว่ามันต้องการงัดข้อกับเขาด้วยอีกทางแน่ๆและถ้าเป็นแบบนี้หรรษาไม่มีวันยอมหรอก ไม่ใช่เรื่องที่ยอมกันได้ง่ายๆเหมือนครั้งแอนได้อีกแล้ว
เพทายไม่ได้รู้จักเมตตา มันเพิ่งเจอหน้ากันก็เพราะเรื่องของกุ้งนางวันนั้น ไม่มีวันที่คนอย่างไอ้เพทายจะรักเมตตาง่ายๆแบบรักแรกพบอะไรอย่างนั้นแน่
เพทายคงจะผูกใจเจ็บกับเขาเพราะเรื่องแอนแน่ๆ แต่เรื่องนั้นมันกับแอนน่าจะตกลงกันเองไม่ใช่มาถือโทษโกรธเขาที่คอยช่วยแอนเสมอ หรรษาไม่เคยไปหาแอนก่อนเลยตั้งแต่เลิกกัน เป็นแอนทั้งนั้นที่วิ่งมาขอความช่วยเหลือจากเขา และเป็นนิสัยของหรรษาเองที่นิ่งดูดายไม่ได้ เพทายคงพยายามหาทางแก้แค้นหรรษาด้วยการหาจุดอ่อนของเขาและไอ้เหี้ยนั่นก็เสือกมาถูกทางเพราะหรรษาโกรธเป็นไฟจนแทบจะทำอะไรสิ้นคิด
ไม่น่าเชื่อเลยว่าอยู่ๆหรรษาจะเจอคนที่มีความหมายกับเขาขนาดนี้
หรรษาสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆคนที่นอนแผ่หราอยู่บนเตียงเกิดพลิกตัวนอนหงายและยิ้มหวานขึ้นมา เมตตาคงต้องฝันอะไรอยู่แน่ๆถึงได้ละเมอยิ้มออกมาได้หลอนต่อคนนอนไม่หลับขนาดนี้ เขาคลี่ผ้านวมห่มร่างบางๆของคนที่เคยหนีหน้าเขาไปหัดมวยเพราะอยากเป็นชายมาดแมนจนถึงคอ คนขี้ร้อนชักสีหน้าไม่พอใจทั้งๆที่หลับให้หรรษานึกเอ็นดู
ตอนนี้เหมือนเขาจะฟุ้งซ่านเพราะเรื่องของคนตรงหน้าจนไม่รู้สึกง่วงทั้งๆที่เวลาบอกว่าเป็นวันใหม่ไปนานหลายชั่วโมงแล้ว มีเพียงคนเดียวที่ใช้ชีวิตแบบค้างคาวให้หรรษาเลือกโทรศัพท์ไปคุยเผื่อจะหายฟุ้งซ่าน
“ว๊ายๆ ผัวเก่าโทรมาหา”
เสียงปลายสายกระดี๊กระด๊าไอ้โอเว่อร์แอคมากๆ
“สำรวมหน่อยปอ เป็นผู้หญิงแล้วไม่ใช่เหรอ” เขาติง
“ถ้าบวชเป็นพระอยู่แล้วโทรหาสีกายามวิกาลเช่นนี้ไม่เหมาะเลยนะคะหลวงพี่หรรษา”
“อย่ารวนน่า มีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อย สะดวกมั้ย”
“สะดวกมาก วันนี้ผัวปอไม่อยู่กวนใจ หรรษามีอะไรก็ว่ามาเลย”
“คือว่า”
หรรษานึกละอายแก่ใจตัวเอง แม้จะเลิกกับปอไปด้วยความเข้าใจอันดีต่อกัน แต่เขาก็ไม่เคยนึกถึงแฟนเก่าไม่ว่าจะยามไหนก็ตาม แต่พอไม่มีใครให้ได้ระบายความอึดอัดแล้ว เขากลับคิดถึงปอได้อย่างเห็นแก่ตัวที่สุด ปกติหรรษาไม่ค่อยจะโทรหาใครก่อนอยู่แล้ว แต่การเข้ามาในชีวิตของเมตตาทำให้หรรษาเปลี่ยนไปมากจริงๆ มากจนรู้สึกเลยว่าเขาเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
“หรรษามีอะไรก็พูดก็ระบายออกมาเถอะ ปอไม่ใช่คนอื่นหรอก หรรษาเลือกโทรมาหาปอทั้งๆที่ดึกดื่นขนาดนี้แสดงว่าหรรษาก็ไว้ใจปอกว่าคนอื่นใช่มั้ยล่ะ หรรษาไม่ได้เลือกไว้ใจคนผิดหรอกนะ แม้ปอจะแรด แต่ปอไว้ใจได้นะหรรษา”
“คือว่าเรื่องเมตตาน่ะ หรรษาเลยมีเรื่องจะปรึกษาปอหน่อย”
“เอาสิๆ เมตตาทำไมเหรอ”
“เมตตาไม่ได้ทำหรอกแต่ไอ้เหี้ยเพทาย”
“เร็วๆสิหรรษา นี่ปอลุ้นจนเยี่ยวจะบิดเกลียวเป็นเส้นพาสต้าอยู่แล้วนะ”
“ได้ข่าวมาว่าเพทายสนใจเมตตาน่ะ สนในแบบที่ว่าอยากลองมีอะไรกับผู้ชาย”
“ตายห่า นี่นอกจากนังแอนแสนสะท้านแล้วหรรษายังมีผัวใหม่นังแอนตามจองล้างจองผลาญอีกเหรอ สงสัยสองคนนี้คงเป็นเจ้ากรรมนายเวรชาติไหนของหรรษาสักชาติแน่ๆ ไม่เมียก็ผัวที่สร้างปัญหา เป็นบุพเพสันนิวาสของผีเน่ากับโลงผุโดยแท้สินะ”
“ส่วนตัวแล้วเนี่ยปอ รู้สึกจะออกตัวแรง”
“แหงสิ ปอเกลียดมันทั้งคู่แหละ”
“เฮ้อ หรรษาก็น่าจะรู้นะเนี่ยว่าคุยเรื่องสองคนนี้แล้วปอต้องมีอารมณ์”
“ปอก็บอกแล้วว่าให้สลัดนังแอนทิ้งซะ มันมีผัวแล้วก็ให้เขาดูแลกันไป นี่อาร๊ายยยยยยย ไปมีผัวใหม่แล้วยังมีหน้าวกกลับมาหาผัวเก่าเวลามีปัญหาอีก อีหน้ากาวตราช้างเอ้ย”
“พอแล้วปอ”
หรรษาคิดผิดจริงๆแล้วที่โทรหาปอ เขาก็รู้ว่าปอกับแอนเป็นคู่แค้นแบบชาตินี้ไม่คิดจะเผาผีกันอยู่แล้ว
“นั่นสินะ ปอก็ลืมไปว่ายังไงนั่งนั่นมันก็เป็นทั้งเพื่อน ทั้งรักแรกแล้วก็เป็นผู้หญิงนี่นะ สุภาพบุรุษตัวจริงก็ต้องปกป้องผู้หญิงมันก็็ถูกแล้ว”
“แค่นี้นะปอ”
“เดี๋ยวสิๆ ปอไม่ใส่อารมณ์ส่วนตัวก็ได้ แล้วหรรษาจะทำยังไงต่อล่ะ”
“ไม่รู้เลยว่ะ นี่พ่อจับได้ว่าจะไปฉะกับมัน ถูกสั่งกักบริเวณ”
“พ่อทำถูกแล้วล่ะ ยกพวกตีกันใครชนะมันก็เท่านั้น มันไม่คุ้มกันหรอกถ้าต้องมีคนตาย แล้วยิ่งเป็นเรื่องส่วนตัวด้วยแล้วก็ไม่ควร”
“อืม ก็พอพ่อด่าหรรษาก็คิดได้เหมือนกัน ก็ดีแล้วที่พ่อมาห้ามเอาไว้ เพราะหรรษาไม่แน่ใจว่าถ้าเจอเพทายขึ้นมาแล้วจะระงับอารมณ์ตัวเองไม่ให้ฆ่ามันไหว”
“พูดแบบนี้แสดงว่ารักเมตแล้วสินะ”
“ก็ทำนองนั้นแหละมั้ง”
“ไม่มั้งแล้วหรรษา ออกอาการหวงเกินหน้าเกินตาแบบนี้เค้าเรียกว่ารักแล้วไม่ต้องสงสัย”
“ปอก็รู้ว่าหรรษาไม่ผูกมัดใครอยู่แล้วนะ ถ้าเขามีใจให้อีกฝ่ายหรรษาก็ทำอะไรไม่ได้หรอก แต่นี่มันดันบอกว่ารักหรรษาอะดิ เลยยอมไม่ได้ ถ้าคนสองคนรู้สึกแบบเดียวกันแล้วจะยอมยกคนรักให้ใครง่ายๆ ก็ไม่รู้จะเกิดมาเป็นชายให้เสียชาติทำไมเหมือนกัน”
“ไอ้หัวถั่วของหรรษารู้มั้ยล่ะว่าที่ผัวต้องถูกกักบริเวณนั่นเพราะมัน”
“ยังไม่รู้หรอกมั้ง ไม่อยากให้มันรู้เดี๋ยวมันจะอยากเป็นพระเอกเสียเองวางแผนจัดการเรื่องนี้ในแบบของมันอีก”
“แก้ปัญหาแบบเมตๆสินะ”
“อืม จากครั้งที่จัดการเรื่องกุ้งนางแล้วไม่น่ารอดในวงการนักเลงได้เลย”
“กังวลเรื่องนี้น่ะเหรอ”
“อืม เมตมันไม่เหมือนใคร มันกล้าในแบบที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้างหน้าอันตรายแค่ไหน”
“เอ่อ ดูเมตมันจริงจังกับการมีผัวจริงๆว่ะหรรษา มันรู้ป่าวอะว่าในวงการชายรักชายเนี่ย ฝ่ายรับไม่ค่อยอยากจะเปิดว่ารับสักเท่าไหร่ มันดูน่าอาย”
“มันไม่อายเลยที่จะบอกใครๆว่ามีผัวอะ”
“งั้นก็ไม่ต้องกังวลไปนะว่าเมตจะเปลี่ยนใจ แต่ให้กังวลเรื่องจะมีใครมาตอดเมียดีกว่าหรรษา”
“จริงๆถ้าจะมีใครเข้ามาจีบเมตแบบปกติก็จะไม่หนักใจนะเพราะคิดว่าไอ้หัวถั่วปลอดสารพิษมันมั่นคงมากพอ แต่กลัวการเข้าหามันแบบอยากจะเอาชนะมากที่สุดแล้ว เมตมันไม่ค่อยมีภูมิคุ้มกันน่ะสิ”
“งั้นหรรษาลองถามมันดูสิ ว่าถ้าถูกปล้ำขึ้นมาทั้งๆที่มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วแบบนี้มันจะทำยังไง”
“ไร้สาระเกินไปป่าววะ”
แม้จะไม่เห็นด้วยกับปอแต่มันก็เป็นตัวเลือกที่จะหรรษาจะลองถามมันเล่นๆดู อยากรู้วิธีการแก้ปัญหาของมัน
“อย่างน้อยก็จะได้รู้ไงว่าเมตมันคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้”
“เออ ไว้ตอนอารมณ์ดีๆจะลองถามมันดูเล่นๆ”
“หรรษา รู้ปะนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่หรรษาเครียดเครื่องความรักมากกว่าเรื่องของเพื่อนเรื่องของวิทยาลัย เป็นครั้งแรกที่หรรษาเครียดเรื่องของตัวเอง ดีใจด้วยนะที่หรรษาเปิดใจตัวเองอีกครั้ง”
“ปอไม่เสียใจใช่มั้ยที่คนๆนั้นไม่ใช่ปอ”
“แค่ได้เป็นหนึ่งในคนที่หรรษากล้าบอกใครๆว่าเป็นแฟนปอก็ดีใจมากแล้วล่ะ แต่เราไม่ได้ถูกสร้างมาให้คู่กันก็ต้องยมรับความจริง”
“ขอบใจมากนะ ทีนี้รู้แล้วใช่ปะว่าที่หรรษาไม่เปิดใจให้ใครไม่ใช่เพราะฝังใจที่ผิดหวังจากแอน แต่เป็นเพราะหรรษายังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ”
“ก็หรรษาไม่เคยตัดอีนั่นขาดเลยนี่ เป็นใครๆก็ต้องคิดว่ายังรักมันอยู่”
“แต่เมตกลับเข้าใจนะปอ เมตมันไม่เคยสนเลยว่าหรรษาจะดูแลแอนยังไง มันว่าตราบใดที่ยังให้มันเป็นแฟน มันก็จะเชื่อใจ”
“เมตมันดีจริงๆ”
“ก็ถ้ามันไม่เมาปลิ้นแล้วเดินตามหรรษามาง่ายๆอะนะ ก็จะไม่ตั้งแง่กับมันตั้งแต่ทีแรกหรอก”
“หรรษาก็ลองคิดบ้างสิ ถ้าเมตมันไม่รั่วแบบนั้นมันจะได้เจอกับหรรษามั้ย มันก็คงไปเป็นไอ้หัวถั่วของใครต่อใครก็ไม่รู้แล้วล่ะ”
“กระทันหันดีนะ บทจะมาก็มา”
“รักเปนอะไรที่วางแผนไม่ได้ นี่แหละเสน่ห์ของความรัก บทจะมาก็มาบทจะไปก็ไป เราไม่มีวันรู้ว่ารักแท้เราจะเป็นยังไงจนกว่าเราจะเจอ”
“ปอก็เลยหาไปเรื่อยๆงั้นเหรอ”
“กว่าปอจะเป็นเพอชี่ได้ในวันนี้ ก็ต้องใช้ความสาวความสวยให้คุ้มสิคะ ปอไม่มั่วหรอกน่า”
“ก็รู้ แต่อยากให้ระวังตัว กลัวจะพลาดอะ”
“ระวังอยู่จ้า อย่าเป็นห่วงปอมาก เดี๋ยวจะรู้สึกโหยหาผัวเก่าจนต้องไปแย่งกับคนหัวถั่ว สงสารมัน มันน่ารักไร้พิษภัย ปอชอบเมตนะ ปอว่าเมตเป็นคนที่ไม่มีมารยา แต่ปอว่าเมตไม่ใช่คนโง่หรอก”
“มันไม่โง่หรอก แค่มันว่าง่ายไปหน่อย แต่เดี๋ยวจะค่อยๆเทรนมันไปเรื่อยๆ”
“สบายใจแล้วก็กลับไปเป็นหรรษาที่ขรึมๆเดาใจยากคนเดิมเหอะ เจอหรรษาโหมดนี้ปอไม่ชิน เออ ถ้าหรรษาอยากกำจัดนังแอนออกไปจากชีวิตเมื่อไหร่ ไม่ต้องลงมือเองหรอกนะ ปอรับอาสาจัดการให้”
“ให้เขาไปของเขาเองเถอะปอ”
“โอเค๊ ฝันดีนะคะผัวเก่า จ๊วบๆ เหงาเมื่อไหร่มาหาปอนะคะ”
“ขอบใจ ตอนนี้ไม่ค่อยอยากทำอะไรแบบนั้นแล้วล่ะ”
“สงสารเมตสินะ เพราะมันจริงใจใช่มั้ย หรรษาเลยไม่อยากทำให้มันเสียใจ”
“ไม่รู้สิ คิดว่าถ้ายังเป็นแบบเดิมอยู่ แต่ยกย่องเมตคนเดียวมันก็คงจะรับได้แหละ มันไม่ใช่คนที่ต้องการเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวหรอก แต่ปัญหามันอยู่ที่หรรษาเอง เพราะหลายครั้งที่ถามตัวเองว่ารับได้มั้ยถ้าเมตจะมีใครอื่นอีก คำตอบมาข้อเดียวเลยว่ารับไม่ได้ เพราะมันยืนยันแล้วว่ามันรักเรา เพราะฉะนั้นให้มันเท่าเทียมกัน ถ้าเมตไม่มีใครหรรษาก็ไม่อยากเอาเปรียบความซื่อสัตย์ของมัน เคยคิดจะทำร้ายๆใส่มันตั้งหลายครั้ง มันเสือกทนได้ แค่นี้ก็ยอมแล้วปอ หัวปักหัวปำแล้ว ไม่อายแล้วที่จะเรียกมันว่าเมียรัก”
“แป๊บนะหรรษา ขอหาใบบัวบกแป๊บ รู้สึกเจ็บเบาๆว่ะ”
“พอเหอะน่า หรรษาไม่เคยเปลี่ยนใจก่อนเลยนะ ไม่ว่าจะกับปอหรือแอน เพียงแต่หรรษาเป็นแบบนี้ หรรษาเปลี่ยนให้ตรงกับความต้องการใครไม่ได้ก็เท่านั้นเอง”
“ก็จริงนะ สุดท้ายเป็นตัวของตัวเองดีที่สุด”
“ขอบใจมากนะปอ แค่นี้นะดึกมากแล้ว โทษทีที่รบกวน”
“ยินดีเสมอหรรษา แม้เราจะไม่ใช่คนรักกันแล้ว แต่เราก็ยังรักกันในฐานะอื่นได้นี่ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ถูกมั้ย”
“ถูกต้อง”
บางครั้ง แค่เพียงได้คุยได้ระบายกับใครสักคนก็ทำให้เราเหมืนยกภูเขาออกจากอกได้ หรรษาก็เป็นเพียงคนธรรมดาที่เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

มีต่อค่ะ>>>>>>

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 02-02-2014 00:49:28

เขากลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง ดักแด้เมตตาที่เขาห่อตัวเอาไว้ให้ก่อนออกไปคุยโทรศัพท์ลุกขึ้นนั่งคอพับคออ่อนสัปหงกอยู่กลางที่นอนกว้าง มันพยายามเปิดตาตัวเองเต็มที่เมื่อเห็นเขาเปิดประตูเข้ามา
“ตื่นขึ้นมาทำไมวะ”
“ตื่นขึ้นมาจะออกไปตามหามึงไง”
มันงัวเงียตอบ
“กูออกไปโทรศัพท์ กลัวเสียงดังแล้วมึงตื่น”
“เหรอ โทรหาใครอะ”
ขนาดมันอยากจะหลับเต็มทีแต่มันก็พยายามทำให้ตัวเองตื่นด้วยการคุยตอบกับเขา
“โทรหาปอ”
“เพอชี่อะเหรอ”
“เออ นอนไม่หลับโทรไปคุยเรื่อยเปื่อย ไม่มีอะไรหรอก แล้วไอ้ที่ว่าจะออกไปตามกู ทำไมไม่ไปอะ”
“ก็พอกูลุกขึ้นนั่งได้ใช่ปะ”
“อืม”
“กำลังจะลุกขึ้นยืนอะ”
“แล้ว”
มันพูดช้าเนิบนาบมาก มากจนอยากจะจับตัวมันเขย่าให้พูดเร็วๆกว่านี้ แต่ก็ต้องให้อภัยเพราะมันยังงัวเงียไม่ตื่นดี
“พอกูจะลุกขึ้นยืนนะมึง ทันใดนั้น”
“นี่มึงกำลังจะเล่านิทานให้ผัวตัวเองฟังเหรอวะเมต”
“ฮึ่ย ขัดใจกูจริงนะหรรษา กูเรียบเรียงไม่ทันเว้ย แรมในสมองกูทำงานช้ามึงก็รู้”
“อะๆ กูขอโทษครับหัวถั่ว”
“โอเค พอกูจะลุกขึ้นยืนนะ กูก็รู้สึกว่าน้ำแข็งในช่องฟรีซของกูพังลงมาเป็นน้ำอะมึง แล้วมันก็เหมือนจะคาวๆเลือด พอออกแรงก็เจ็บแล้วก็แสบเลยลุกไม่ไหว สงสัยไอติมที่มึงแช่มันจะใหญ่กว่าขนาดช่องฟรีซกู”
ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะใส่หน้ามันดี จะบอกตรงๆก็คงไม่ใช่หัวถั่วอย่างมันสินะ แม่งเล่ามาซะน่ารักเลย
“ไหนดูดิ๊”
สงสัยเขาจะรุนแรงมากไปจนมันอักเสบแน่ๆ
“มึงจะดูช่องฟรีซกูเหรอ แค่ดูเฉยๆใช่มั้ย ไม่ได้ล้างให้ใช่มั้ย”
หรรษาไม่รู้หรอกว่ามันหมายความว่าล้างจริงๆแบบชำระล้าง หรือว่าล้างที่มีนัยยะแอบแฝง
“ทำไมอะ”
“กูกลัวแสบอะ”
แล้วไป ถ้ามันคิดว่ากลัวเสียวนี่หรรษาจะรีบดับไฟแล้วทำร้ายช่องฟรีซให้แหลกคาปากเลยนะ
“เอามาดูก่อนว่าเลือดไหลมั้ย จะได้ใส่ยาหรือว่าพาไปหาหมอไง”
“ไม่นะหรรษา นอกจากมึงแล้วกูไม่โก่งตูดให้ใครแล้วนะ”
จริงๆแล้วมันกลัวหมอและกลัวโรงพยาบาลต่างหาก
“เออน่ะ รู้แล้ว เร็วๆสิ อย่ามาลีลา”
“ก็มันไม่ตลกเหรอวะที่กูมาโก่งตูดใส่หน้ามึงอะ”
“ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมึงจะมีปัญหานะ งอแงอะไรเนี่ยจะเช้าอยู่แล้ว”
“ก็ตอนนั้นกูไม่มีสติแล้ว สมองกูขาวโพลนไปหมดแล้ว หูอื้อตาลายคล้ายว่าจะถูกเล้าโลมอะ”
ถ้ามันโต้ตอบได้มากขนาดนี้นะ แสดงว่ามันน่าจะตื่นเต็มตาแล้วแต่คงอายเพราะเรากำลังคุยเรื่องในมุ้งกันอยู่เลยทำเนียนเป็นตาปรือจะหลับอย่างเก่า
หรรษาเลยถือโอกาสนี้ทำตามที่ปอแนะนำ
“เมต ถามหน่อยดิ”
“ตกลงจะถามกูหรือถามหน่อย หน่อยเป็นเมียน้อยมึงเหรอ”
“กวนตีนเดี๋ยวกูโบกเลยนี่เมต จริงจังนะ”
“เออ รู้ตั้งแต่เก๊กเสียงดุแล้วล่ะ ว่าไง”
“ถ้ามีใครคนอื่นที่ไม่ใช่กู ไม่ใช่คนที่มึงรัก มาปล้ำมึง แล้วคนๆนั้นเป็นผู้ชายมึงจะทำไง”
“หล่อมั้ยอะ”
“เอ๊ะ มีข้อแม้อีก”
“เอ๋า หน้าตาก็มีผลกับกูนะหรรษา ยามคับขันขึ้นมากูเองก็เลือกเหอะ”
หงุดหงิดเล็กๆเลยเจอมันในโหมดนี้
“เออ หล่อ”
“ก็จะบอกว่าไม่ต้องปล้ำหรอก กูไม่อยากผิวช้ำ ไม่อยากเจ็บตัว อยากทำอะไรก็ทำ แต่ต้องทำให้ดีกว่าผัวกูนะ ไม่งั้นกูจะโพนทะนาให้ทั่วราชอาณาจักรเลยว่ามึงโคตรกากแล้วยังอยากทำชั่วปล้ำคนอื่น แสดงว่ามึงมันมีปมใช่มะ มึงถึงต้องมาออกแรงบังคับขืนใจคนอื่น ไม่มีปัญญาหาเมียเป็นของตัวเองแล้วมึงคิดว่ามึงได้จะอะไรกลับมาจากการปล้ำกูครั้งนี้เหรอ ถ้าผัวกูรับไม่ได้ กูจะฆ่าตัวตายแล้ววิญญาณของกูก็จะจองเวรจองกรรมอยู่แค่มึงคนเดียวเข้าใจมั้ยไอ้เหี้ย”
ท้ายประโยคมันเน้นคำรุนแรงจนเขาสะดุ้ง
“พอแล้วๆ กูคิดว่าเขาคงไม่กล้าปล้ำมึงตั้งแต่ประโยคแรกๆที่ด่าแล้วล่ะ แต่ถ้ากูรับไม่ได้มึงจะฆ่าตัวตายจริงๆเหรอวะ”
หรรษาใจหาย
“บ้าเหรอ กูก็กลัวตายนะเว้ย ขู่แม่งไปงั้น กูคิดว่าคนส่วนใหญ่ก็ต้องกลัวผีเหมือนกูแหละ”
หรรษาถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเพราะโล่งหรือเพราะคิดไม่ถึงกับการตอบปัญหาจากกระบวนการวิเคราะห์จากสมองหัวถั่วของมัน
“กูขอโทษที่ถามอะไรโง่ๆนะเมต เอาล่ะ หันก้นมาให้ดูได้แล้ว”
มันทำท่าอิดออดแต่ก็ขยับมาใกล้แต่โดยดี
“หรรษา ปิดไฟไม่ได้เหรอวะ เผื่อกูมีขนตูด กูสงสารมึงอะ คงสยอง”
“ไม่มีหรอก กูสำรวจหมดแล้ว ปิดตาจะไปเห็นห่าอะไรอะ”
“แลกกันดูมั้ยล่ะ เผื่อเราจะได้สยองไปด้วยกันไง”
“จะมาดูตูดกูทำไม มึงไม่ได้ใช้ไอติมมึงแช่ช่องฟรีซกูนี่”
“นั่นสินะ”
“ตกลงกูจะได้ดูมั้ย ว่าช่องฟรีซมึงพังยังไง”
“อะๆ ก็ได้ อย่าจ้องนานนะ”
“ทำไมอีกวะ เรื่องมากจริงๆนะมึงไอ้เมต”
“กลัวริดซี่ระเบิดใส่หน้ามึง”
“หันมาได้แล้ว”
คราวนี้หรรษาจับตัวมันมาพลิกกลับหลัง ผลักให้มันนอนราบลงไปกับที่นอน มันทำตัวเกร็งแข็งขืนแค่พองาม แต่ถ้ามันยังบิดตัวมากกว่านี้เขาอาจจะเกิดอารมณ์ขึ้นมาแล้วไม่สนใจก็ได้ว่าช่องฟรีซของมันจะเป็นยังไง ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยได้แช่ไอติมตัวเองกับช่องฟรีซที่ไหนอย่างแต่ก่อนด้วย พอมันยอมนอนนิ่งๆ เขาค่อยๆถลกกางเกงของมันลงมา ประตูช่องฟรีซสีสดค่อนไปทางแดง ที่ประตูมีน้ำขังอยู่แค่พอแฉะ มันเป็นน้ำเหนียวใสๆปนกับสีแดงแค่พอคล้ำๆ หรรษาคงจะรุนแรงและตามใจอารมณ์ตัวเองมากไปจนมันเจ็บตัวจริงๆ
“นอนนิ่งๆนะ เดี๋ยวกูทำความสะอาดแล้วก็ใส่ยาให้”
“อืม” มันอุบอิบตอบแบบไม่กล้าหันมามองเขาเลย
หรรษาไปหาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นๆมาเช็ดทำความสะอาดประตูช่องฟรีซให้อย่างเบามือหลังจากนั้นค่อยใช้เบต้าดีนหยดยาลงไปข้างใน ความเย็นของยาที่สัมผัสกับอากาศทำให้มันสะดุ้ง และหรรษาเองก็ตกใจ
“เจ็บเหรอ”
“ก็นิดหน่อยแต่แสบแล้วก็.............”
“แล้วก็อะไร”
“แล้วก็เสียวนิดๆอะมึง”
“ไอ้ห่าเมต มึงนี่นะ วอนเจ็บตัวจริงๆรู้มั้ยเนี่ย”
“อย่าทำอะไรกูเลยนะหรรษาคนดี กูมีอะไรจะสารภาพกับมึงด้วย”
“สารภาพอะไรของมึงอีกล่ะ”
“ก็จะสารภาพว่ากูตื่นไปก่อนหน้านี้รอบนึงแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าทำให้มึงรู้ กูกลัวจะไม่ได้ฟังมุมดีๆของมึง”
“อะไรคือมุมดีๆของกูวะ”
“มุมที่มึงรำพึงรำพันกับตัวเองแล้วลูบหัวกูอะ มึงโรแมนติกมากเลยนะเว้ย กูเคลิ้มเลย”
หรรษารู้สึกว่าอายที่ถูกจับได้ เขาไม่ได้ระวังตัวเลยด้วยซ้ำ
“เคลิ้มจนละเมอยิ้มออกมาอะนะ”
“ก็กูอดดีใจไม่ได้นี่หว่า”
“เออ เสร็จละ นอนได้แล้ว”
“หรรษา”
“ห๊ะ อะไรอีกอะ”
“แต่เรื่องเพทายที่มึงคุยกับเพอชี่อะนะ มึงไม่ต้องกลัวหรอก ลองถ้ามันได้สัมผัสกับกูจริงจัง กูเชื่อว่ามันจะเปลี่ยนความคิดที่จะมาชอบผู้ชาย”

“ทำไมวะ”
“สำหรับมึงกูอาจจะเป็นแค่ไอ้หัวถั่วบนกระดาษทิชชู่เปียก แต่สำหรับคนอื่นกูมันก็แค่คนปัญญาอ่อนไงมึง คนบ้าอะใครจะอยากคบค้าสมาคมด้วยวะ”
“มึงทำได้เหรอ”
นี่ถามแบบมองข้ามไปอะนะเรื่องที่มันบอกว่าไม่มีคนทนคบกับคนบ้าได้ก็เท่ากับด่าหรรษาทางอ้อมเหมือนกัน เพราะเขากับมันอยู่ในฐานะไหนใครๆก็รู้ ถุกเมียหลอกด่าแบบเนียนๆเลย
“แน่นอนจะสักสิบเพทายก็มาเหอะ”
“จะกี่เพทายก็ไม่วางใจหรอกนะ”
“ทำไมอะ”
“กูหวง”
อ่า.....เพราะว่าเก้อที่ตัวเองถูกเอาคืนที่เผลอคุยโทรศัพท์ให้มันได้ยินจนลืมวางฟอร์มยอมรับความในใจของตัวเองออกไปแล้ว ไม่น่าพลาดเลย มันรู้หมดเลยทีนี้
ไอหัวถั่วยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงหูเลย

โปรดติดตามตอนต่อไป

สวัสดีค่ะคนอ่านทุกท่าน เนื่องจาก(ดูเป็นทางการจัง) ป่วยไปหลายวันขี้เกียจไปก็หลายวัน มัวแต่ไว้พรุ่งนี้ละกันจนมันล่วงเลยมาหลายวันก็ต้องขอโทษคนรอด้วยนะคะ

ปล. TRomance ลงนิยายในเล้าที่เดียวค่ะ แต่ถ้าใครจะเอาไปลงที่ไหนก็ไม่ว่ากันแต่อย่าลืมใส่เครดิตนะคะ จะได้ไม่ถูกว่าว่าขโมยผลงาน และถ้าเอานิยายเรื่องไหนลงเล้า ยอมรับว่าทำหนังสือขายเป็นทุนให้ตัวเองทุกเรื่องค่ะ แต่ไม่ลบเรื่องไหนในเล้าสักเรื่องและไม่ลบตอนไหนทิ้งเลยสักตอนยกเว้นตอนพิเศษนะคะ มั่นใจได้ค่ะ ถ้าวันนั้นมีการรวมเล่มแต่ไม่อยากซื้อไว้เพราะไม่ได้ชอบถึงขนาดจะเก็บก็มาเปิดอ่านได้ทุกยามค่ะ เพียงแค่คุณเปิดอ่านคนเขียนก็ดีใจมากแล้วค่ะ ถ้าเป็นคนอ่านกันมาตั้งแต่เรื่องแรกๆจะรู้ว่า TRomance ไม่เคยมีเงื่อนไขใดๆกับคนอ่านเลย ให้อิสระเต็มที่ ขอให้สนุกกับนิยายค่ะ วิจารณ์ได้ตามใจไม่โกรธไม่ตอบโต้แต่อ่านทุกความเห็นและรีเฟรชรัวๆอยู่บ่อยๆค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 02-02-2014 01:00:39

 :-[ น่ารักๆ หัวถั่วกับหรรษา

 :hao5: อย่าพูดให้เป็นลางนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: P.PAN ที่ 02-02-2014 01:13:17

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด หวานป๊ายยย
มดขึ้นเตียงละม้าง
เลิฟเพอซี่สุดๆแรงได้ใจจริงจริ๊งงงง
ขำตอนเมตตอบคำถามหรรษา ไม่ใช่หัวถั่วคงคิดไม่ได้แบบนี่สินะ
น่ารักเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย > < :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 02-02-2014 01:20:50

เมตตาไม่ได้ปัญญาอ่อนนะ เมตตาแค่เป็นคนใสๆ
ที่หรรษาหวงมากด้วย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 02-02-2014 01:23:46

หัวถั่วนี่มันหัวถั่วจริงๆนะ...

แต่กลัวอิเพทายจะมาติดใจเหมือนที่อิอาร์ทติดใจเมฆอ่ะจิ (ข้ามเรื่องไปเนียนๆ 555) ไม่รู้ทำไม แต่อ่านแล้วนึกถึงเรยอ่ะ แต่พี่เมฆเขาไม่ถั่วนะ 555+

รออ่านต่อนะเตง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 02-02-2014 01:24:23

หัวถั่วเอ้ยยยยย น่ารักจริงๆ
 :hao5: :hao5:

เรื่องนี้คงเป็นนิยายเรื่องเดียวในโลกหล้า ที่แทบจะมีแต่บทสนทนา
แต่ว่าสุดยอดดดดดดดดด

จริงๆนะคะ เราเพิ่งรู้ตัวว่าแบบ แทบไม่ค่อยบทบรรยายทั่วไป แค่บทสนทนาจริงๆ
แต่เชื่อไหมว่ามันอ่านแล้วสมู๊ทมากๆค่ะ

รักนะคะ สุขสันต์วันตรุษจีนด้วยย จุ้บๆ
:กอด1: :L2: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 02-02-2014 01:25:36

ตามอ่านมาซักพัก เพิ่งได้มาเม้นค่ะ
เมตดูมึนๆ เอ๋อๆ น่ารักค่ะ ^^
...
ตอนนี้เขาหวานกันเนอะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: title ที่ 02-02-2014 01:26:21

 :z1:  เมตตา คนหัวถั่ว น่ารักมาก.  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-02-2014 01:27:10

น้องเมตน่ารักอะ หัวถั่วของหรรษาเอ้ยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 02-02-2014 01:39:54

คู่นีัน่ารักเสมอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 02-02-2014 01:44:05

 :mc4: คู่นี่น่ารัก ตลอดๆ ชอบถั่วเป็นพิเศษ :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 02-02-2014 02:07:18

กรี๊สสสเมตอายยยยยกลัวมีขนตูดดด คือออฮาาาาาาาา
อ๊ากกก
ส่วนหรรษาถ้าเราเป็นเทอเราก็อายยบวกเขินนนค่ะะ โดนรู้ความใจในโดยมิรู้ตัววว วว
ส่วนเมตนี่คงจะฟินเลยสินะเทออออ
 :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Lacus ที่ 02-02-2014 02:09:00

หัวถั่วเอ๊ยยยย...น่ารักเกินไปแล้วววว :-[
หรรษาจะไม่หลงหัวปักหัวปำก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 02-02-2014 02:55:19

อ่านตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า "น่ารักอ่ะ" :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 02-02-2014 03:06:41

น่ารักมากอ่ะตอนนี้ จะเขินยาวไปจนกว่าจะลงตอนใหม่เลยนะ บอกเลยยยยยยยย~~~ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชอบหรรษาตอนนี้สุดๆ แบบบอกไม่ถูก นางดูเปนคนอ่อนโยน และดูไม่ได้มีอารมณ์แข็งๆ เหมือนปกติ
อยากให้หรรษาเป็นแบบนี้กับเมตตาบ่อยๆ จังเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 02-02-2014 03:22:04

 :heaven :heaven เมตน่ารักมากกกกกกกกก ชอบเลยคนแบบนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 02-02-2014 03:39:23

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-02-2014 03:46:46

น่ารักมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-02-2014 04:27:20

เมตตาน่ารักตลอดเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 02-02-2014 06:42:49

มดกัดยิบๆๆๆๆๆๆๆ  บ่อตง   

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 02-02-2014 07:19:15

 ในที่สุดหรรษก็ยอมรับแล้วว่ารัก :o8: :o8: :o8: :o8:  ดีใจด้วยนะน้องเมต  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 02-02-2014 07:41:24

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 02-02-2014 08:39:52

หรรษา หวง เมตตา ฟิน~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 02-02-2014 08:50:14

ไอ้หัวถั่วของหรรษาน่ารักจริงๆๆๆ ตลกเว่ออออ 55555
ขอให้ปลอดภัยจากผีเน่าโรงผุ2ตัวนั้นนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 02-02-2014 09:03:49

ภาวนาให้สองผีเน่ากับโลงผุแพ้ภัยตัวเองโดยเร็ววัน..เพี้ียง....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 02-02-2014 09:07:50

น่ารักจริงๆเลยหัวถั่ว เอ้ย เมตตา

หรรษาหลุดฟอร์มแล้วน่ารักอ่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-02-2014 09:24:08

อัยยะ  คนมาดขรึมเดาใจยากอย่างหรรษาก็มีมุมมุ้งมิ้งกะเค้าเหมือนกันเนอะ

ดีใจแทนไอ้เมตหัวถั่วอ่ะ   :laugh:

หวง = รัก   :hao7:

บวกเป็ด

รอตอนต่อไปนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-02-2014 09:31:06

 :mew1: :mew1: :mew1:

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-02-2014 09:50:04

หรรษาน่ารัก มุ้งมิ้งมากตอนนี้

ดีใจกับเมตในที่สุดก็ได้ใจหรรษา

อยากเห็นจุดจบของผีเน่ากับโลงผุจัง คนที่มักง่าย และเอาแต่เอาเปรียบคนอื่น ขอให้โดนกลับแบบเดียวกัน 10 เท่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-02-2014 10:00:34

เมตหน้าบานเลยทีนี้ แหมๆ นานๆทีพี่หรรแกจะเผยไต๋

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 02-02-2014 10:03:10

 :-[  มีมุมหวานๆกันด้วย   :o8:

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 02-02-2014 10:07:55

น่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆ
หวานสุดๆๆ
 :L1:
"กูหวง" กรี๊ดมากๆๆ กรี๊ดแทนหัวถั่ว อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 02-02-2014 10:12:50

หรรษาทำให้เมตตายิ้มแก้มปริแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 02-02-2014 10:25:41

หรรษาคงหลงหัวถั่วไม่ไหวแล้วอะดิ๊
น่ารักเกิ๊นไม่แปลกใจทำไมใครๆก็อยากได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 02-02-2014 10:30:21

เมตาน่ารักจริงๆ หลงรักไอหัวถั่ว ><

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 02-02-2014 11:09:41

ทำไมไอ้หัวถั่วของหรรษาน่ารักขนาดนี้ >____<
หรรษาตอนนี้ดูหล่อมากกกกกกก พูดมาได้ "ไอ้หัวถั่วเมียรัก"
คนอ่านเขินนนนนนนนนน -/////////-

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 02-02-2014 11:12:35

 :m20: เมตฮาตลอดดดดด 55555555555

หรรษาเราให้เสมอ1:1 น่ะ ถึงแม้เมตจะยิงมุกนำมาหลายเม็ดอยู่ แต่เจอหรรษาประโยคเดียวจบเลย  :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-02-2014 11:24:27

เจ้าหัวถั่วนี่ทำให้ยิ้มได้ทุกตอนเลยนะ
หรรษายอมรับแล้วใช่ม่ะว่ารักไอ้หัวถั่วมัน คริคริ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 02-02-2014 11:25:42

น้องเมตขาา
จะเอาฮาไปไหนลูก
ตลกตอนที่ถูกถามว่าถ้าโดนคนอื่นปล้ำจะเป็นไง 55555
ก็ช่างตอบเน๊อะเด็กอารายยยน่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-02-2014 11:53:32

เมตตาน่ารักกกกกกก(ลากยาว)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 02-02-2014 11:56:13

 :ling1: เมต หรรษา  :ling1:1+ น่ารักน่าเอ็นดู มาก ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-02-2014 12:04:38

หนูเมตน่ารักทั้งยามหลับยามตื่น ส่วนหรรษากับเมียตัวเองไม่ต้องฟอร์มจัดก็ได้นะ  รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 02-02-2014 12:06:41

 :hao7: มุ้งมิ้งจริงตอนนี้
เหตุผลเมตขนาดนี้เป็นเจ้ เจ้ก็ปล้ำไม่ลงหรอก 555 :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 02-02-2014 12:16:55

อ่านกี่ทีๆ หัวถั่วของหรรษาก็ยังน่ารัก 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 02-02-2014 12:29:37

 :mew2: อริตอนหน้าจ้าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 02-02-2014 12:36:38

หวานขึ้นทุกตอนเลย  :mew1: :mew1:

มีข่าวมาว่าจะมีมาม่า ไม่นะ แฟนคลับเมตจะไม่ย๊อมมม  :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 02-02-2014 12:47:51

คำว่าเมียรัก มันทุ้มอยู่ในใจ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: NumPing ที่ 02-02-2014 12:48:22

 :katai2-1: น่ารักทั้งคู่เลยจ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 02-02-2014 13:04:20

ชอบเมตอ่ะ น่ารักแบบถั่วๆ 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-02-2014 13:29:39

ในที่สุด~~~~~~!!!! :hao7:

หรรษาก้อรู้ใจตัวเองงง

ฟินนนนนนนน บอกเรย  :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 02-02-2014 13:49:45

อร๊ายยยย
มันน่าร๊ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 02-02-2014 14:31:51

...โอ๊ย......ฮา ความคิด การกระทำของอีน้องหัวถ้่วจริงๆๆ
...มันทำให้คนหยาบกระด้างแบบหรรษา.....เปลี๋ยนไป๋

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 02-02-2014 15:10:24

ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว :z2:
สนุกมากเลย
ยิ่งตอนล่าสุด มันน่ารักจริงๆ
ชอบเพอซี่จัง นางแรงและฮามาก o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 02-02-2014 15:55:25

ในที่สุดหรรษาก็ยอมรับสักที่ว่าตัวเองรักเมต  :m12:

ส่วนเมตก็ยังเป็นไอ้หัวถั่วไร้วิตามินที่น่ารักเหมือนเดิม
มีการแอ๊บหลับเพื่อฟังหรรษารำพึงรำพันด้วย  :m1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 02-02-2014 16:08:40

โอย โอย โอย โอย โอ๊ยยยยยย
จะเป็นลมล้มฟุบกับเรื่องนี้ ละมุนไปละ
ชอบ โดนหลายประโยคเลยอ่ะ โอยยอิจฉาเมตอ่ะ
ที่จริงก็อิจฉาทั้งเมตทั้งหรรอ่ะ ดีอ่ะ ชอบมากมาย ;w;

คือแบบแหม่ พี่หรรทำเค้าเขินอ่ะ เขินมากเลย
อ่านไปยิ้มไปจนแก้มปริ มันแบบโอ๊ยยยยย บรรยายไม่ถูก
แต่ง่ายๆคือชอบมากมาย 555555

มุมมองของทั้งสองคนนี่เป็นตัวเองดี อิอิ พอใจจ ><
รอต่อนะคะ สู้ๆ สู้ตาย เย้ !

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 02-02-2014 16:50:26

เมตน่ารักมากๆๆ :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 02-02-2014 16:55:48

หัวถั่วน่ารัก  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 02-02-2014 17:24:37

เมตตาตานี่ เหนือจินตนาการจริงๆ ค่ะ 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: GGyy ที่ 02-02-2014 20:03:45

 o13 o13 o13
น่ารักสุดๆๆ :o8: :o8: :o8:

 เคลิมมม

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-02-2014 20:12:49

เมตน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-02-2014 20:41:35

หัวถั่วกับหรรษาคนเดียว  :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-02-2014 20:51:11

กีสสสส เค้ารักเรื่องนี้อ่ะ รักทุกอย่างเลย รักตัวละคร รักน้องเมต รักหรรษา รักคุณพ่อ คุณแม่ รักน้องปอด้วยค่ะ
ความคิดตัวละครในเรื่องลึกซึ้งมากเลยค่ะ คงเขียนออกมายากพอสมควร ขอบคุณผู้เขียนนะคะ

หรรษารักเมตเต็มตัวเต็มหัวใจแล้วสินะ มองเมีย ชมเมียตอนหลับ ไม่ค่อยจะหลงเลยอ่ะ อ่ะนะ ก็น้องเมตเขามีดีให้หลง
มีสับสนโทรไปปรึกษาคนอื่นดั้ว หรรษาเปลี่ยนไป!!

เหตุที่จะมีศึกก็เพราะน้องเมต คนที่คุณพ่อลากมาสงบศึกก็น้องเมตอีก รู้ตัวไหมถั่วน้อยของคนอ่าน ชอบความคิดหรรษา
ที่บอกในเมื่อสองคนรักกันจะให้คนอื่นมาแทรกก็ไม่ใช่ป่ะ ฮาตอนปอด่านังแอนอารม ณ์ล้วนๆ มาเต็มใจ โดนใจมากจุดนี้

น้องเมตตตตต ตื่นมาฟังนานแล้วสินะ แล้วทำมาหลับ อ้อนซะมีให้ทำแผลให้ ชอบตอนน้องพูดเรื่องด่าคนมาปล้ำ กร้ากกกก
ไอ้คนนั้นคงอารมณ์ฝ่อเนอะ

น้องเมตทำให้หรรษาหื่นนนนนขึ้นได้เสมอ 555

ขอบคุณค่าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 02-02-2014 21:21:37

แบบว่า แบบว่า เขินอ่า ชอบชอบชอบ  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 02-02-2014 21:37:48

เมตน่ารัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 02-02-2014 21:47:07

น่ารักแทั  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: yamapong ที่ 02-02-2014 23:03:06

น่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกก คู่นี้ทั้งฮาทั้งหวาน คิคิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 02-02-2014 23:31:59

หรรษาพูดว่ารักเมตแล้ว
ถึงจะพูดกะเพอชี่ก็เถอะ
แต่เมตก็ได้ยินใช่มั้ย
มีหวงๆๆๆด้วย
เพทาย ถ้าแกกล้ายุ่งกะเมต อย่าหวังว่าหรรษาจะยอมเหมือนตอนสมัยแอนนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 03-02-2014 00:14:46

 :m2: ฟินเวอร์ :m2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 03-02-2014 00:56:05

หรรษายอมรับแบบแมน ๆ ซักที...ก็หัวถั่วมันน่ารักซะขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 03-02-2014 06:00:52

น่ารักอ่ะ ชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 03-02-2014 10:08:56

ก็หัวถั่นน่ารักซะขนาดนี้ไม่ให้หรรษาเค้าหวงได้ไงละจริงไหมค่ะ
ว่าแต่งานนี้เพทายกะแอนจะทำเรื่องวุ่นวายยังไงอีกเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Supak-davil ที่ 03-02-2014 11:01:58

มีแฟนเป็นเด็กช้างก็ดีอย่างนี้อ่ะเมต ซ่อมได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 03-02-2014 13:32:21

แหม คราวนี้ได้รู้ความรู้สึกของหรรษามากขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย
คนที่คิดนั่นนี่มากมาย คิดเยอะแยะไปหมด อย่างหรรษา
ก็ต้องเหมาะกับคนที่ไม่คิดมาก ไม่ยึดติดกับอะไรอย่างหนูเมตที่สุดแล้วล่ะ
เพอซี่ ก็ยังเป็นเพื่อนที่แสนดีเช่นเคย เป็นที่ปรึกษาให้ทั้งหรรษาและเมตตาเลยนะเนี่ย
แล้วสรุป คนที่เพทาย เล็งไว้ คือ เมตตา จริง ๆ เหรอ เพราะอยากลองเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า
ไม่ต้องยกพวกไปตีกับคนพรรค์นั้น ให้คนอื่นต้องเดือดร้อนไปด้วยหรอกนะ หรรษา
แต่ต้องคอยดูแลปกป้องที่รักให้ดี ๆ ก็แล้วกัน ยังไงก็ไว้ใจเพทายไม่ได้อยู่แล้ว
ประโยคโดนใจ ของหรรษา"แค่นี้ก็ยอมแล้วปอ หัวปักหัวปำแล้ว ไม่อายแล้วที่จะเรียกมันว่าเมียรัก”  :m1:
รักษาเมียรักคนนี้ไว้ให้ดี ๆ ดั่งสมบัติล้ำค่านะจ้ะ อย่างเมตตา หาไม่ได้อีกแล้วในโลกนี้เลยนะ ขอบอก
ตอนนี้น่ารักมากมาย ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 03-02-2014 13:52:14

 :-[ เมตน่ารักอ่ะ หรรษายอมรับแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 03-02-2014 14:23:31

อ่านตอนนี้แล้วมโนว่า ตัวเองเป็น หัวถั่วของหรรษา หวานละไม ซะขนาดนี้ ใครว่าหรรษาไม่โรแมนติกนี่ เถียงตาย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-02-2014 15:57:26

น่ารักก

ปอเป็นที่ปรึกษาที่น่ารักมากก ถึงจะหยอดอยู่บ่อยๆก็เถอะ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 03-02-2014 17:17:09

นุ้งเมตของเจ้ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 03-02-2014 17:42:26

หัวถั่วน่ารักตลอด
คุณเจ้าของเรื่องด้วยนะคะน่ารักมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 03-02-2014 21:14:52

ใครจะอดใจไม่รักเมตได้ไหว ก็น่ารักซะขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Irishmmm ที่ 03-02-2014 23:10:29

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องหัวถั่วจะน่ารักไปไหน อยากฟัดหลายๆ ที
 :man1: :man1:

เมตตาน่ารักเกินไป กลัวเพทายมาเจอแล้วจะหลงน้องจนมาก่อศึกกับหรรษา
เค้ากลัวจะดราม่า จะศึกอะไรก็ได้ แต่ขอไม่ดราม่าน้ำตาท่วมนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ
ถ้าจะให้ดี เป็นศึกรักหรรษากับน้องถั่วก็จะดีมากเลยค่ะ กรี้ดดดด  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 04-02-2014 00:02:45

หวงชัดเจนเต็มปากเต็มคำเลยนะหรรษา ดีใจที่สองคนรักกัน รักกันนานๆนะ จะกี่เพทายก็ไม่หวั่น อย่าไปกลัวววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 04-02-2014 02:01:53

สั้นๆเลยนะ ตอนนี้ปลื้มปริ่มสุดๆอ่ะ!  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: littlesong ที่ 04-02-2014 08:03:30

น่ารักจังสุดๆเลยค่ะตอนนี้ หวานมากกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 04-02-2014 14:33:30

ถึงขนาดโทรไปปรึกษาแฟนเก่าเรื่องเมต
เมตมีอิทธิพลในหัวใจหรรษามาก ๆๆๆ
น่าร๊ากก ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 05-02-2014 00:20:58

 :jul1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 07-02-2014 00:35:41

น่ารักอ่ะ หวานใส่กันอีก อิอิอิ

ชอบเพอชี่ ผัวเก่าโทรมาาา 555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 07-02-2014 02:35:30

กูหวง !! จบนะหัวถั่ว 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 07-02-2014 23:08:43

ช่วยกันดูแลความรักให้ดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-02-2014 08:56:36

แวะมารอ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 08-02-2014 09:39:10

ยังไม่มาหรอเขารอหนูเมตอยู่นะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 08-02-2014 10:18:21

จะน่ารักกันไปไหนเนี่ยยยย  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 19 P.52 [2014-02-02]
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 08-02-2014 18:12:13

เพิ่งมาอ่านน้องเมต หรรษาน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 09-02-2014 20:40:32

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 19

ผมนั่งยิ้มทั้งวันและดูเหมือนจะภูมิใจมากที่หรรษาพูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่ารักผมแล้ว แม้จะพูดกับเพอชี่ก็เถอะ การถูกร่วมกักบริเวณครั้งนี้ไม่ได้ดูแย่หรือน่าเบื่อมากมายอะไรเลย ผมออกจะรู้สึกสุขใจเสียด้วยซ้ำ ไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจเลยที่เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งทีต้องไปเป็นเมียผู้ชายด้วยกัน
แต่หรรษาสิ มันเสือกทำหน้าบูดเป็นตูดทั้งวัน ไม่รู้อารมณ์เสียมาจากไหน เดินสวนกับผมในบ้านทีไรมันหลบหน้าหลบตาและเดินหนีตลอด
“อะไรกันวะ ได้กูแล้วจะไม่รับผิดชอบกูไม่ได้นะเว้ย”
ผมแกล้งแซวมันเล่นไปงั้นเอง
“กวนตีนกูนักนะ กูพลาดทีเดียวเอง”
แล้วมันก็เดินหนีผมไปอีกครั้ง
พอต้องอยู่คนเดียวผมก็มีคนให้คิดถึงแค่คนเดียวคือคุณนายกาญจนา ป่านนี้แม่จะเป็นไงบ้างนะ
“แหม ฮันนีมูนกันเปรมเชียวนะ ไม่คิดจะร้องหาบ้าน หาช่องหาโรงร่ำโรงเรียนบ้างเหรอไอ้เมต”
“แม่เป็นคนบอกให้ผมอยู่กับหรรษาเองนะ”
“เออว่ะ งั้นแค่นี้นะ หุ้นกำลังผันผวน แม่ขอไปลุ้นก่อน”
“หุ้นหรือหวยอะแม่ ทำไมต้องลุ้น”
“หุ้นสิหุ้น ตอนนี้ลุ้นสองตัวล่างกันอยู่”
“แต่ศัพท์แบบนี้มันคุ้นๆนะแม่ สองตัวล่างสองตัวบน สามตัวหมุนห้าครั้งหรือเปล่าครับแม่”
“ภาษาหุ้นก็มีแบบนี้เว้ย แกอย่าขัดดิวะ ถ้าราคาแม่ปิดหน่วยไม่ดีนะ แม่จะเรียกค่าเลี้ยงดูแกจากหรรษาให้หนักเลย”
“ไม่ใช่มันขอคืนพร้อมเรียกค่าเสียหายและค่าเสียเวลาเหรอแม่”
“เออว่ะ แกยิ่งไม่ทำประโยชน์ใดๆแถมก่อให้เกิดโทษอีก เค้าจะต้องเรียกค่าเสียหายหนักแน่ๆเลย ทำไงดีอะ”
ใจหายแวบเลยที่แม่ทำน้ำเสียงตกใจจริงจัง
“แม่ก็ เมตเป็นลูกแม่นะ แม่ต้องเข้าข้างเมตมั่งดิแม่”
“แม่ก็พูดเล่นไปงั้นเอง แล้วอยู่กันยังไงบ้างล่ะ หรรษามันเครียดมั้ย”
“เวลามันอยู่คนเดียวก็มีเหม่อๆบ้างอะแม่ ทำไมเหรอ”
“อย่างว่าอะนะ คนเคยมีอิสระอยากทำอะไรก็ทำ พอโดนจำกัดที่อยู่แบบนี้คงเซ็ง แม่เข้าใจพ่อรูปหล่อของแม่ดี”
“แล้วแม่เข้าใจเมตบ้างมั้ยเนี่ย”
“น้อยใจรึไง”
“เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานทำไมดูเข้าอกเข้าใจกันจัง”
“จากประสบการณ์ของแม่คนที่มีลูกมาแล้วสามคนมั้ง แม่วางได้ยังอะ”
“ยัง แม่......เมตมีอะไรจะบอกอะ”
คราวนี้กลายเป็นผมเองที่บิดตัวไปมาเพราะอายที่จะบอกกับแม่ แต่เพราะเราเคยมีกันแค่สองคน เคยบอก เคยคุยกันทุกเรื่อง ความสุขอันยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ก็ไม่อยากให้แม่พลาดที่จะรับรู้ แต่พอจะบอกขึ้นมาจริงๆแล้วมันก็รู้สึกกระดากปาก ผมยังจำตอนที่แม่ไล่ให้ไปตามหรรษามารับผิดชอบตอนแรกได้ แม่โกรธราวกับฟืนไฟจะไหม้บ้าน ตอนนั้นผมเองไม่คิดอะไรเลย ไม่แม้แต่จะคิด เพราะฉะนั้นเรื่องที่ดำเนินมาจนถึงวันนี้ได้ เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของผมจริงๆ
“เมตเขียนเรียงความอยู่เหรอ ไหนว่ามีอะไรจะเล่าก็อย่าลีลาสิ”
“แม่จะว่าอะไรมั้ยถ้าเมตจะบอกว่า หรรษามันบอกว่ารักเมตอะแม่”
“หาาาาาาาาา อะไรนะ”
แม่หามาซะหูแทบแตก ผมไม่รู้จะยกหูหนีโทรศัพท์ดี หรือยกโทรศัพท์ออกจากหูดี แต่รู้ว่าถ้าทนฟังเสียงแม่กรี๊ดอยู่อย่างนี้หูผมต้องดับแน่ๆ
“มันว่ามันรักผมแล้วแม่”
เป็นไรไม่รู้ ทำไมผมต้องมาตะโกนแข่งกับเสียงแม่เมื่อกี้ด้วยเนี่ย มันเลยกลายเป็นว่าเสียงก้องไปทั่วเลยทีนี้
กลัวหรรษาจะได้ยินเหมือนกันนะ
แต่ก็ช่างแม่ง หรรษามันไม่อยู่แถวนี้หรอก มันอะตั้งใจหลบหน้าผมเลยแหละ
“หรรษาพูดเหรอ คนห่ามๆอย่างนั้นบทจะหวานขึ้นมามันคงคุกเข่าแล้วบอกแกด้วยสายตาหวานซึ้งเลยสิ ใช่มะ”
“ไม่ใช่เลยแม่ ไม่เหมือนในละครอย่างที่แม่ว่ามาเลย”
“แล้วบอกรักกันยังไงวะ ไม่มีความโรแมนติกสักนิดเลยนี่ลูกบอกรักกันอีท่าไหน”
“กว่าจะจบก็หลายท่าอะแม่”
“บัดสีละไอ้เมต”
“หรรษาไม่ได้บอกต่อหน้าเมตหรอก แต่มันพูดกับแฟนเก่าคนที่สองของมันอะ เมตแอบได้ยินแต่ก็ฟินอยู่นะแม่ เนี่ยแม่งเดินหนีหน้าทั้งวันเลย ไม่รู้จะเสียฟอร์มอะไรนักหนา เสือกตะโกนคุยกันเองช่วยไม่ได้”
“โหยยย แม่ก็จินตนาการไปซะไกลเลยนะไอ้ลูกบ้า เสียเวลาลุ้นหุ้นหมดเลย ไว้ถ้ามันคุกเข่าขอแต่งงานค่อยมาบอกได้มั้ยล่ะ”
“งั้นรอไปเถอะแม่ จะมีวันนั้นมั้ยล่ะ ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เพราะเรายัดเยียดมันนะแม่ มันไม่เขี่ยทิ้งก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
“ถ้าหรรษาทิ้งไปลูกจะเสียใจมากมั้ยเมต”
“ไม่รู้หรอกแม่ว่าจะเสียใจแค่ไหน แต่ใจคงหายมากเลยแหละถ้าไม่มีมัน”
“บางทีหรรษาก็อาจจะรู้สึกไม่ต่างจากลูกหรอกนะ”
“อยู่ๆมาถามให้ใจหายแล้วลูบหลังด้วยการปลอบใจเนี่ยนะแม่”
“คนที่รวบรวมพรรคพวกและอาวุธครบมือเพื่อจะไปตีกับคนอื่นอะนะเมต ไม่มีใครอยู่นิ่งๆได้หลายวันโดยไม่อาละวาดได้หรอก แต่ทำไมหรรษาทำได้ล่ะ แล้วสาเหตุหลักๆของเรื่องนี้เกิดจากอะไรและเพราะใครเมตไม่อยากรู้บ้างเหรอ”
“ก็อยากรู้ แต่ไม่กล้าถามสะกิดใจมันอะ กลัวมันบ้าขึ้นมาแล้วจะหนีออกจากบ้าน”
“ไม่หรอก ตราบใดที่เมตยังอยู่ใกล้ๆหรรษาแม่เชื่อว่าหรรษาจะไม่บ้าดีเดือดอะไรอย่างที่ลูกกลัวว่ามันจะเกิดหรอก ก่อนที่แม่จะให้เมตหยุดเรียนอยู่กับหรรษา แม่ตัดสินใจดีแล้วน่า”
“ถ้าเกิดเมตไม่มาถูกขังกับมันด้วย แม่จะบอกว่าหรรษามันจะไปตีกับไอ้พวกนั้นเหรอ”
“ก็ไม่แน่ ตัวผันแปรมันอยู่ที่ตัวแกคนเดียวไอ้เมต ถ้าแกอยู่ที่ไหนที่ไม่ใช่ที่ที่หรรษาเรียกว่าที่ปลอดภัย ที่นั่นจะลุกเป็นไฟแน่นอน”
“แม่พูดราวกับว่าผมสำคัญกับหรรษายิ่งกว่าชีวิตและอนาคตของมันอีกนะ ไม่เห็นมันจะแสดงออกมาให้รู้สึกอย่างนั้นเลยแม่ คนหยาบกระด้างอย่างมันเนี่ยนะ”
“แล้วแกชอบคนปากหวานที่สวีทปัญญาอ่อนกับแฟนไปวันๆเหรอวะ”
“ไม่รู้สิแม่ ก็เมตไม่เคยเจอคนอย่างนั้นนี่ เมตจะรู้ได้ไงว่าชอบมั้ย”
“ลูกคิดว่าจะเปลี่ยนใจจากหรรษาได้ง่ายๆงั้นเหรอ”
เชื่อมั้ย? ผมวางสายจากแม่ไปซะดื้อๆทั้งๆที่ยังไม่ตอบคำถามนี้กับแม่เลย เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตสำหรับผมกับหรรษาจะเป็นยังไงต่อไป จะมีใครที่ทำให้ผมหวั่นไหวมากกว่าหรรษาหรือเปล่า อย่างที่รู้ๆกันอยู่ ผมกับหรรษาเราไม่ได้เริ่มต้นมาจากความรักตั้งแต่แรก แม้ตอนนี้ผมรู้ดีว่าผมรักมัน และมันก็เพิ่งทำให้ผมรู้ว่ามันเองก็มีใจให้ผม สิ่งเดียวที่ผมยังไม่รู้ก็คือ
ผมจะมั่นคงกับมันแค่ไหนกันนะ?
แล้วถ้าผมเป็นอีกคนที่เปลี่ยนใจไปจากหรรษาเหมือนอย่างแอนหรือเพอชี่ หรรษาจะเป็นยังไง
จริงๆแล้วความราบรื่นในรักของเราอยู่ที่ผมหรือหรรษากันแน่?
แต่แม่บอกว่าที่หรรษาสงบเสงี่ยมกับการถูกกักบริเวณในครั้งนี้เพราะมีผมอยู่
ผมเนี่ยนะที่ทำให้คนใจร้อนอย่างมันเยือกเย็นลงได้ขนาดนี้
เป็นผมจริงๆเหรอวะ.....ใช่จริงอะ
ไม่มั่นใจเลยจริงๆ
ในระหว่างที่หรรษาได้ทำการหลบหน้าผมอยู่ ผมรู้สึกเหงามากจริงๆนะ ทั้งๆที่การอยู่ใกล้ๆกัน แต่ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน มันก็น่าจะเหงาเหมือนๆกัน แต่ผมกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย ไม่เหงาเหมือนตอนนี้ที่ต้องเดินในบ้านหลังใหญ่แค่คนเดียว

มีต่อค่ะ
V
V
V

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 09-02-2014 20:42:06

ผมเดินเล่นเรื่อยเปื่อยมาจนถึงบ้านหลังเล็กๆที่อยู่ในสวนหลังบ้าน เป็นครั้งแรกที่ผมเดินมาเจอบ้านหลังนี้ เป็นบ้านที่สร้างขึ้นมาเหมือนบ้านพักอากาศหลังเล็กๆ สงบดี แต่สร้างในบริเวณบ้านแบบนี้คงจะเป็นบ้านพักตากอากาศอย่างที่คิดไว้ไม่ได้หรอก
ลองเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และสำรวจไปรอบๆ มันเป็นที่อยู่อาศัยจริงๆ บ้านทั้งหลังรายล้อมไปด้วยกระจกมองเห็นทะลุปรุโปร่งไปถึงด้านใน ไม่มีการกั้นห้องใดๆทั้งสิ้นเพราะมองเห็นเตียงนอนอยู่กลางบ้าน มีโต๊ะทำงานและมีของสะสมและอุปกรณ์งานอดิเรกต่างๆ จัดไว้เป็นโซนๆในพื้นที่เดียวกัน
“นี่มันบ้านใครวะ ทำไมมาปลูกอยู่ในบ้านหรรษาได้ หรือว่าบุกรุก ใช่เลย แม่งบุกรุกเข้ามาแน่ๆ ต้องไปฟ้อง ต้องไปฟ้องหรรษา”
“ไม่ต้องรีบหรอก กูมาอยู่ให้มึงฟ้องตรงนี้แล้ว”
มันมองมาที่ผมหน้าดุๆ
“บ้านใครก็ไม่รู้อะมึง”
ได้โอกาสก็ฟ้องเอาหน้าเลย แต่มันก็ยังไม่เลิกทำหน้าดุเลยอะ
“ไม่ใช่บ้านซะหน่อย”
“ไม่ใช่บ้านได้ไง เนี่ย มีประตูมีหน้าต่าง มีหลังคาด้วย มองยังไงก็บ้านชัดๆ”
“มันชื่อว่าโลกส่วนตัวเว้ย”
“ของใครอะ”
“ของกูเอง”
“ของมึงเนี่ยนะ”
“เออ เมื่อก่อนทะเลาะกับพ่อบ่อย ก็หนีมาเนี่ยแหละ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ ก็เห็นมันยังสะอาดอยู่เลยนะ”
“มีคนมาทำความสะอาด แต่กูไม่ได้มาอยู่มานอนแล้ว”
“เสียดายอะ สงบดี”
“มึงชอบเหรอ”
“ก็ชอบ แต่ถ้าให้อยู่ กูไม่อยู่หรอก กลัวผี”
“เมื่อก่อนกูอยู่แล้วก็นอนที่นี่คนเดียว พ่อเค้าชอบนอนที่วิทยาลัยประจำเลย ที่นี่เคยเป็นที่พักของคนสนิทคุณย่าน่ะ พอไม่มีคุณย่าแล้วเขาก็เก็บเอาไว้ กูเลยมายึดแล้วทำเป็นโลกส่วนตัว จริงๆตั้งใจจะหนีออกจากบ้านแหละเวลาทะเลาะกับพ่อ แต่ตอนนั้นกูกลัวพ่อตามหาไม่เจอเลยหนีมาอยู่ที่นี่ ไม่ไกลดี ถ้าพ่อตามหาก็หาเจอ”
“จะหนีทำแปะก๊วยอะไรวะ มึงก็ไม่ได้ตั้งใจหนีออกจากบ้านนี่หว่า”
“เออดิ กูแค่เรียกร้องความสนใจเว้ย”
“มึงตลกอะหรรษา”
“นั่นมันตอนเด็กๆ เมื่อก่อนกูต่อต้านพ่อที่ไม่มีเวลาให้กูแล้วเอาไปทุ่มเทให้กับวิทยาลัยเด็กเหลือขออะ แต่พอวันนึงกูได้เข้าไป กูก็รู้แล้วว่าทำไมพ่อถึงต้องใช้เวลาอยู่ที่นั่นมากกว่ามาอยู่กับกู”
“ทำไมอะ”
“ก็ตีกันอย่างที่มึงรู้แหละ มีเรื่องกันไม่เว้นแต่ละวัน สถาบันมึงสีไม่เหมือนกูแม่งก็ซัดกันแล้ว ทั้งๆที่ไม่รู้หรอกว่าโกรธกันมาแต่ชาติปางไหน พ่อเค้าอยากลบอาถรรพ์เรื่องนี้มั้ง”
“แล้วจะเป็นไปได้มั้ยล่ะ”
“ไม่รู้สิ ทุกวันนี้ก็ยังตีกันอยู่”
“เออเนอะ มึงเองก็เพิ่งจะยกพวกไปตีกับไอ้เพทายอยู่เลย”
“กับไอ้เหี้ยนั่นกูกะตัวต่อตัว”
“แล้วทำไมถึงได้รวบรวมคนได้เยอะขนาดนั้นอะ อาวุธอีก”
“ก็ถ้าเด็กในวิทยาลัยรู้ก็ไปช่วยๆกันอะ มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ มึงไม่เข้าใจหรอก กูก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง”
“งั้นแสดงว่าที่มึงยอมพ่อ เพราะมึงไม่อยากให้เด็กในวิทยาลัยมึงไปลุยกับไอ้พวกนั้นอะเหรอ แสดงว่าถ้าตัวต่อตัวได้มึงก็พร้อมอะดิ”
“ก็ถ้าไอ้เพทายยังงี่เง่าทำอะไรแผลงๆอยู่ละก็ กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ แต่จะไม่ให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะเรื่องส่วนตัวของกูหรอก”
“อย่างนี้นี่เอง กูคิดว่ามึงยอมถูกกักบริเวณเพื่อให้เรื่องมันซาลงแล้วก็จบซะอีก”
“ทุกอย่างกูไม่เคยเริ่มก่อนเลยเมต กูก็อยู่ของกูอย่างนี้ แต่แม่งโชคดีไง เรื่องวิ่งมาหากูเองตลอดๆ”
“เพราะมึงดูเก่ง เป็นที่ยอมรับของคนในวิทยาลัยหรือเปล่า อริมึงเลยอิจฉา หมั่นไส้อะ”
“กูมีเหี้ยอะไรให้อิจฉา ถามจริงเหอะ กูไม่เหมือนคนอื่นตรงไหน กูก็เคยผิดหวัง เคยร้องไห้ เคยเสียใจเสียแฟน ไม่มีอะไรที่เรียกได้ว่าวิเศษณ์กว่าพวกมันเลยสักอย่าง”
“มึงใจเย็นๆนะ”
“กูเลยจะบอกมึงว่า อย่างที่แม่มึงบอกอะถูกแล้วเมต กูอยู่สงบๆได้เพราะมึงอยู่ด้วย เพราะมีมึงอยู่ในสายตากู กูเลยอยู่ที่ไหนก็ได้ เพราะถ้าพ่อกักกูไว้คนเดียวแล้วมึงยังใช้ชีวิตตามปกติอยู่ล่ะก็ กูแหกรั้วออกไปตั้งแต่วันที่พ่อกักกูไว้แล้ว”
“เพราะกูจริงๆนะเหรอวะ กูจริงๆเนี่ยนะ”
“มึงเข้าใจอะไรยากจังวะ ก็จริงน่ะสิ”
“นี่เรียกว่าการบอกรักได้มั้ยวะ”
“ทำไมอะ”
“กูจะได้อัดคลิปไปอวดแม่ไง”
“ถ้าไม่ใช่คนหัวถั่วอย่างมึงคงคิดไม่ได้นะเมต จะกลับบ้านได้ยังอะ”
“เข้าไปดูโลกส่วนตัวมึงหน่อยไม่ได้เหรอ อยากรู้จักในทุกๆช่วงเวลาที่มึงเป็นอะ อยากรู้จักมึงมากกว่านี้ ได้ปะ”
“นี่เรียกว่าอ้อนใช่มั้ย”
“ใช่ก็ได้ นะๆๆ”
“เออ เปิดประตูเข้าไปดิ ที่นี่ไม่เคยล็อค”
“มึงไม่กลัวใครเข้ามาวุ่นวายกับข้าวของมึงเหรอ”
“กูไม่เคยหวงของ ยกเว้นไม่ใช่สิ่งของ ไง งงอะดิ”
“เออ กูโง่ ไม่เข้าใจมึงหรอก”
“กูอธิบายไม่เก่ง”
“ไม่ต้องอธิบายหรอก เดี๋ยวกูก็เข้าใจของกูเองนั่นแหละ”
หรรษาเลิกเซ้าซี้แล้วเปิดประตูนำผมเข้ามาใน ‘โลกส่วนตัว’ ของมัน
โลกใบนี้ทำให้ผมทึ่ง อึ้ง จนต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่
มันเป็นห้องที่มีอาวุธครบทุกอย่างอยู่รวมกับจักรเย็บผ้าอย่างสามัคคีและดูไม่น่าจะอยู่ในพื้นที่ของผู้ชายหยาบกระด้างอย่างหรรษาได้ มันคงเห็นผมยืนมองจักรเย็บผ้าอยู่นานคงกลัวว่าผมจะมองหาเลขเด็ดละมั้ง มันเลยเอ่ยตัดความเงียบขึ้นมาจนผมต้องหันกลับไปมองหน้ามันแบบอึ้งกว่าเดิม
“ของแม่น่ะ”
“แม่มึง”
“อืม”
ผมลูบฝุ่นบางๆที่เกาะอยู่บนจักรเย็บผ้าเก่าตรงหน้าอย่างรู้สึกเหมือนกับจะเข้าใจหรรษามากขึ้น
ตอนเด็กๆ มันคงเหงามากเลยสินะ มันคงเป็นเด็กที่เหงาแบบไร้ความหวังเพราะมันเป็นลูกชายคนเดียว
เหมือนผม!!
แต่ผมเป็นเด็กที่เหงาแบบมีความหวัง ผมหวังว่าครอบครัวเราจะกลับมาปกติเหมือนคนอื่น ผมหวังว่าเราสามคนพี่น้องจะกลมเกลียวและผูกพันกันเหมือนพี่น้องทั่วไปบ้าง หวังว่าจะมีพี่เป็นเพื่อนเล่น
แต่ก็ไม่มี....ไม่มีความหวังสำหรับเด็กที่เกิดมาไร้โหงวเฮ้งอย่างผม นอกจากแม่แล้วก็ไม่เห็นจะมีใครต้องการ เด็กตัวเล็กๆแคะเกร็นผิวขาวซีด จะเป็นเด็กผู้หญิงก็ไม่ใช่เด็กผู้ชายก็ไม่เชิง ลักษณะแบบนี้ในครอบครัวคนจีนที่อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีผู้นำเป็นผู้หญิงอย่างครอบครัวผมแล้ว ผมแทบจะคล้ายๆกับฝุ่นในอากาศ ที่จะมีก็แค่ดูดกำจัดออกไป ไม่มีก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมเป็นคนเดียวที่เลือกใช้นามสกุลแม่
“เงียบไปทำไมวะ อย่าบอกนะว่าคิดจะมาแพ้ฝุ่นเอาตอนนี้”
ผมส่ายหน้า ยกหลังมือปาดน้ำตาโดยไม่รู้ตัว
“ไปดูตรงอื่นกันเหอะ อารมณ์ไหนของมึงวะ”
มันพึมพำเบาๆไม่จริงจังนัก มือหนาของมันกำรอบแขนผม ลากไปยังกองสมบัติกองอื่นๆของมัน
ของเล่นเด็กผู้หญิง
คราวนี้น้ำตาผมหยุดชะงัดราวกับลืมจ่ายค่าน้ำประปา มองหน้ามันตาเบิกโพลง
อย่าบอกนะว่าหรรษาเล่นของเล่นพวกนี้
“มองอะไร ของแอนเว้ย”
ผมก้าวขาออกมาจากตรงนั้นโดยไม่เสียเวลาหยิบของชิ้นไหนขึ้นมาพิจารณาเลยสักชิ้น หรรษาหัวเราะลั่นห้อง ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรของมัน ผมหงุดหงิดเลยเตะตุ๊กตาของเล่นรูปเด็กผู้หญิงหัวหยอยๆน่าเกลียดมากกว่าน่ารักด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เพิ่งฉุกใจกลัวว่ามันจะโกรธก็ต่อเมื่อตุ๊กตาตัวนั้นกระเด็นไปกระทบกับขาโต๊ะแล้วกระจายเกลื่อนพื้น
หน้าผมซีดเผือด แม้จะไม่ชอบใจกับสิ่งที่หรรษาเก็บไว้ แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำลายข้าวของของมันจริงจังนักหรอก
“กู กูขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก กูบอกแล้วไงว่าไม่ใช่คนหวงของ แต่ถึงไม่หวงแต่ก็ไม่ทำลาย ก่อนเป็นแฟนกันแอนเป็นเพื่อนเล่นกูตอนเด็กมาก่อน ของที่เก็บไว้ก็เป็นของเล่นของเพื่อน ไม่ได้มีผลทางจิตใจจนแตะไม่ได้หรอก แต่ที่มึงใส่อารมณ์ลงไปนี่เพราะอะไรอะ”
ผมนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ อันที่จริงผมไม่ได้มีนิสัยแบบนี้หรอก จำได้ว่าไม่ค่อยได้อิจฉาใครนอกจากพี่ชายกับพี่สาวของตัวเองที่มีแต่ความสะดวกสบาย แต่มันก็เป็นความอิจฉากันคนละแบบกับที่ทำเมื่อกี้
“กูจะเป็นตุ๊ดมั้ยวะ ที่รู้สึกว่าอิจฉาผู้หญิงอย่างแอน”
“ตราบใดที่มึงไม่ไปเฉาะแล้วแต่งหญิง มึงก็ไม่ตุ๊ดหรอก แต่มึงจะอิจฉาแอนทำไม”
“ไม่รู้สิ ในห้องนี้มีแต่ความทรงจำของมึงเต็มไปหมดเลย แล้วหนึ่งในนั้นก็ดันเป็นของๆแอน กูเลยอารมณ์ชั่ววูบอะ”
“มันคือที่ระลึกที่กูเก็บไว้ช่วยจำถึงชีวิตที่ผ่านมาของตัวเอง ห้องนี้ตั้งแต่คบเป็นแฟนกับแอน แอนไม่เคยมาเลยสักครั้ง”
ผมมองหน้ามันอีกครั้ง คราวนี้หน้าผากย่นและคิ้วขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
“ถ้าที่นี่จะมีของๆแอนเก็บไว้ มันก็เป็นของเล่นสมัยเด็กๆตอนที่พ่อกูกับพ่อแอนเป็นเพื่อนสนิทกัน แล้วแอนก็มาเล่นกับกูบ่อยๆก็แค่นั้น มันเป็นของที่ระลึกที่เกี่ยวกับเพื่อนไม่เกี่ยวอะไรกับแฟนเลย อย่างน้อยกูก็รู้ว่าตอนเด็กๆกูก็มีเพื่อนกับเขาเหมือนกันนะ แม้ว่ากูจะเล่นหนังสติ๊ก ยิงนกตกปลา แต่กูก็มีเพื่อนเล่นเป็นผู้หญิง ที่ดูของเล่นแล้วไม่น่าจะเล่นด้วยกันได้เลย นั่นคือความผูกพันแรกของกูกับแอน นี่ก็อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่กูยอมช่วยเหลือแอนเสมอในทุกๆครั้ง แม้ว่าเราจะเลิกกันไปแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่กูเชื่อว่ามันจะยังคงอยู่เหมือนเดิมคือมิตรภาพของเพื่อน”
ผมซึ้ง!! จริงๆแล้วหรรษาเป็นคนอ่อนไหวนะ อ่อนไหวเหมือนผมไม่มีผิด เพียงแต่ผมดูอ่อนแอ แต่หรรษาเป็นคนเข้มแข็งกว่า เป็นผู้นำกว่าจะเอาตัวรอดในสังคมได้มากกว่าผม
ผมที่ไม่เคยคิดว่าจะมีคนโชคร้ายเหมือนตัวเอง
และผมถูกเลี้ยงดูมาในแบบที่ถูกสปอยล์จนไม่รู้ว่าในโลกนี้มีเรื่องราวมากมายแลัวมีอันตรายอยู่รอบๆตัวเอง
ผมคิดแต่โหยหาอิสระ อยากสนุกสนาน อยากมีเพื่อน อยากปาร์ตี้ อยากทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเอง เพราะผมต้องการมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากประชดอาม่า ประชดพ่อแม่พี่น้องตามคำครหาที่เค้ายัดเยียดให้
นึกใจหายเมื่อรู้สึกว่า ผมจะเป็นแบบไหนนะ ถ้าวันนั้นไม่เมาจนเดินตามหลังไอ้ป่าเถื่อนที่แสนจะระยำในสายตาคนนี้
ผมจะโชคดีอย่างที่ได้เจอหรรษาในชีวิตได้สักกี่ครั้งเชียว?
ในเมื่อในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
ผมเดินเข้าไปประชิดตัวหรรษา คว้าท่อนแขนมันเอาไว้ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายที่จะเขย่งตัวขึ้นไปประทับรอยจูบที่แก้มของมัน ก่อนจะมายืนมองพื้นนิ่งๆอย่างขวยเขิน
“หัวถั่วอย่างมึงสังเคราะห์วิตามินอะไรเข้าไปอีกล่ะ อยู่ๆถึงได้นึกครึ้มหอมแก้มกู”
“ไม่รู้สิ กูแค่รู้สึกว่ากูรักมึงจัง”
มันมองผมเหมือนไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อสายตา แล้วคงไม่คิดว่าในห้องที่อบอวลไปด้วยของสะสมของมันและฝุ่นละอองคละคลุ้งอยู่แบบนี้ผมจะมีมุมโรแมนติกขึ้นมาดื้อๆ
หรรษายกยิ้มมุมปากได้เจ้าเล่ห์และน่าหวาดระแวงที่สุด
“มึงอยากเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำของกูในห้องนี้มั้ยล่ะ”
ผมเข้าใจสิ่งที่มันพูดทันทีที่มันกวาดตาไปหาเตียงที่คลุมผ้าเอาไว้
“ไม่อะ ที่นี่มีแต่ฝุ่น กูคงคัน แล้วถ้าฝุ่นเกาะไอ้ติมมึงเข้าไปในช่องฟรีซกูล่ะหรรษา แล้วเวลาที่ไอติมมึงละลาย ฝุ่นละอองและเชื้อโรคไม่ตามไอติมของมึงเข้าไปในช่องฟรีซกูเหรอ”
“อธิบายซะไอติมกูละลายตั้งแต่ไม่เปิดประตูช่องฟรีซเลยนะ งั้นกลับบ้านกันเหอะ เดี๋ยวพ่อกับแม่มึงคงเข้ามาอะ ก่อนที่กูจะมาตามมึงเค้าโทรมาบอก เรื่องน่าจะจบแล้ว”
“พ่อมึงเคลียร์ให้เหรอ”
“เปล่า ไอ้เพทายโดนจับซะก่อน พกพาอาวุธในที่สาธารณะอะ พ่อกูไม่ได้ทำอะไรเลย ที่เค้าปล่อยเกาะกูกับมึงไว้หลายวันเพราะเค้าพาแม่มึงไปเที่ยวกระบี่กันมา”
“อะไรนะ ที่เงียบๆกันไปนี่ไม่ใช่เพราะเครียดเรื่องที่พวกมึงจะตีกันหรอกเหรอ เงียบเพราะไปเที่ยวเนี่ยนะ ถึงว่า แม่โทรมานี่รีบจะวางสาย ที่แท้แอบไปสวีทกันนี่เอง ใจร้ายอะ”
“แล้วอยู่กับกูมึงไม่มีความสุขเหรอ”
“ก็มี” ผมพูดเสียงอ่อย
“แล้วถ้าพ่อกับแม่เค้าจะไปมีความสุขกันบ้างจะเป็นไรไปวะ ถ้ามึงอยากจะเที่ยวอะไปเมื่อไหร่ก็ได้ หรือมึงยังหวงแม่ไว้ให้พ่อมึงอยู่วะ”
“เปล่าหรอก กูแค่ไม่ชินนี่หว่า แม่เค้าปิดใจมานานจนกูมองภาพแม่มีใครสักคนไม่ออก พอมีเข้าจริงๆมันก็เหลือเชื่อ แม่กูแกร่ง แต่เค้าแกร่งเพราะต้องดูแลกูแค่คนเดียว เค้าตัวคนเดียวต้องเป็นให้กูตั้งสามอย่าง มึงคิดดูสิหรรษา แม่กูต้องเป็นทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งเพื่อนให้กูในคนแค่คนเดียว ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะอ่อนแอให้กูเห็น ไม่มีแม้แต่น้ำตาในวันที่กูบอกว่าไปนอนกับผู้ชายมาโดยไม่คิดอะไรทั้งๆที่เค้าเฝ้าถนอมเลี้ยงดูกูมาอย่างดี มันแย่เนอะที่กูเองเห็นแก่ตัวได้โคตรน่าเกลียดเลย”
หรรษาคล้องแขนกับต้นคอผมแล้วลากเข้าไปชิดกับตัวมัน ลูบหัวผมเล่นเหมือนหมาที่เลี้ยงเอาไว้ โยกคลอนเบาๆอย่างแสนรัก(?)
“บางทีกูก็อยากให้มึงเป็นถั่วที่ไม่งอกอยู่อย่างนี้นะ เพราะถ้ามึงเป็นถั่วที่มีธาตุอาหารครบถ้วนเมื่อไหร่แล้วมึงจะเปลี่ยนไป”
“มึงเสียดายเหรอถ้ากูจะฉลาดขึ้น”
“เปล่า กูกลัว กลัวว่าวันนั้นกูจะกลับไปเป็นหรรษาคนเดิมที่ใครๆก็ไม่อยากเข้าหาอีกน่ะ เป็นคนเด่นคนดังในทางที่ชั่วๆก็ไม่ได้น่าภูมิใจสำหรับวงศ์ตระกูลสักเท่าไหร่หรอก บางทีที่พ่อกูเหนื่อยยากสร้างวิทยาลัยขึ้นมาอาจพังลงเพราะความไม่น่าเชื่อถือของกูก็ได้”
“ลึกๆแล้วมึงเป็นคนดีนะเว้ย”
“แต่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรักคนดีหรอกมึง”
“กูไง กูรักมึง กูรักคนดีไง”
“มึงมันถั่ว ใช่คนที่ไหนเล่า”
“เออ จำไว้ กูเสน่ห์แรงขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วมึงจะหนาว”
“กูจะไม่วู่วามเลยถ้าจะมีคนมาหลงเสน่ห์มึงจริงๆ มันสมศักดิ์ดีอยู่นะถ้าใครจะได้หัวใจมึงไป แต่กูคงไม่ทนหรอกนะถ้าจะมีคนเข้ามาใช้มึงเป็นแค่เครื่องมือเพื่อความสะใจ เพื่อการแข่งขันอย่างอื่นนอกเหนือจากความรัก”
“ไม่มีใครหน้ามืดหรอกมึง กูคงไม่ยัดเยียดตัวเองให้ใครบ่อยๆหรอก”
“ก็ขอให้เป็นจริงอย่างที่มึงว่าเหอะ”
ความสุขกระจายวิ๊งๆไปทั่วบริเวณเลยนะ เพียงแค่เราสองคนยิ้มให้กัน มันเป็นรสชาติความหวานในอารมณ์แบบแปลกๆ ผมตื่นเต้นกับรักแรกของตัวเองจนใจฟูฟ่องคับอก และมันทำให้คนที่ไม่เคยพบเจออุปสรรคทางความรักมาก่อนอย่างผม ‘หลงระเริง’ ไปชั่วขณะ
เวลาที่พ่อหรรษากับแม่ผมกลับมาควรจะเป็นเวลาแห่งการฉลอง เรื่องที่ดูเหมือนจะเลวร้ายถูกปัดเป่าไปอย่างง่ายดาย
ถ้าไม่มีใครที่คุ้นตานั่งร้องไห้อยู่กลางห้อง
แอนท้อง!!!
แอนท้องในขณะที่เพทายถูกตัดสินให้ติดคุกโดยไม่ลงอาญาเพราะว่าพกพาอาวุธในที่สาธารณะและเป็นแกนนำที่จะก่อรื่องวุ่นวาย
แอนพร่ำพรรณาบอกว่าที่เพทายเป็นแบบนั้นเพราะมีต้นเหตุมาจากหรรษา หรรษาทำให้เพทายอารมณ์ชั่ววูบ
นี่มันอะไรกัน!!
ผมมองแอนที่ยังคงนั่งร้องไห้สลับกับหรรษาที่ตอนนี้ผมรู้เลยว่ามันกำลังโกรธมาก มือหนาของมันกำเข้าหากันแน่นทั้งสองข้าง
 “ถ้าวันนั้นไอ้เพทายไม่ถูกจับแล้วมันเอาปืนมากราดยิงหรรษาได้แอนจะนั่งหัวเราะชอบใจไม่ต้องมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้ใช่ปะ แต่นี่เพราะมันถูกตำรวจจับได้ แอนเลยมานั่งร้องไห้โทษกันอยู่แบบนี้”
“ก็แล้วมันจริงมั้ยล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะหรรษา เพราะแฟนใหม่หรรษาคนนี้ เพทายก็ไม่ต้องทำอะไรงี่เง่าๆจนต้องมาโดนจับแบบนี้หรอก แล้วพ่อแอนก็ไม่ยอมยุ่งกับเรื่องนี้แล้วด้วย เพราะไอ้บ้าหน้าจืดเมตตานี่แท้ๆเลย”
โห....คราวนี้ผมขึ้นเลยอะ แม่นางฟ้าหน้างิ้วด่าผมว่าไอ้บ้าหน้าจืด แม่ง ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงนะ กูจะเตะให้กระเด็นเลย
“แอน จะเป็นแม่คนอยู่แล้ว ยังแยกแยะไม่ออกอีกเหรออะไรถูกอะไรผิด ถ้าแอนเห็นว่าบ้านเราเป็นที่ระบายอารมณ์ให้แอนสบายใจขึ้นก็นะ ตามสบายเลย แต่ถ้าแอนยังฝังใจอยู่ว่าเป็นความผิดของหรรษาในทุกๆเรื่อง แอนก็อย่าลืมสิว่า ตั้งแต่เลิกกันไป คนที่วิ่งมาให้ช่วยเหลือให้แอนระบายความระยำของผัวใหม่แอนก็คือแอนทั้งนั้น โตแล้ว หยุดดิ้นพล่านแบบนี้ได้แล้วแอน ให้ลูกเกิดมาเป็นคนดีกลบเกลื่อนความเลวของพ่อมันเถอะ”
“ถ้าหรรษาเห็นแก่ลูกแอนจริง หรรษาช่วยเพทายสิ ช่วยให้ลูกแอนมีพ่อสิ”
“ช่วยยังไง หรรษาไม่ได้เป็นคู่กรณีกับมันนะแอน มันอยู่ในวงการนี้มาตั้งนาน มันจะควายขนาดที่ไม่รู้เลยเหรอว่าวงกระจายแล้วต้องซ่อนอาวุธไว้ตรงไหน เพทายมันรู้ มันรู้ว่าต้องกระจายอาวุธยังไง แต่ที่มันยังเก็บเอาไว้กับตัวเพราะมันยังตั้งใจจะมาทำร้ายหรรษาอยู่ไงล่ะแอน ถ้าพ่อหรรษาไม่เอาหรรษากับเมตมาไว้ที่บ้านนี่ บางทีสุดที่รักของแอนอาจโดนข้อหาตั้งใจฆ่าคนตายก็ได้นะ”
ผมตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่เคยเห็นหรรษาเกรี้ยวกราดจนตัวสั่นแบบนี้มาก่อน หรรษาทนอยู่กับมิตรภาพของคำว่าเพื่อนในขณะที่อีกคนมองไม่เห็นค่ามานานเกินไปแล้ว
“แอนจะร้องไห้ก็ร้องไป หรรษาจะไม่ยุ่งวุ่นวายใจกับเรื่องนี้อีกแล้ว จะด่ายังไงก็ช่าง พอกันทีเถอะ ทางใครทางมันเหอะแบบนี้ ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยจริงๆ”
คราวนี้ผมเห็นแอนเบิกตาโพลง ก่อนจะหลบตาต่ำเพราะมั่นใจกับแววตาเด็ดเดี่ยวที่ไม่เคยมีมาก่อนของหรรษาว่ามันทำอย่างที่ปากพูดแน่ๆ แอนคงไม่คิดว่าจะมีวันนี้ขึ้นมา
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหรรษาใจแข็งกับแอน ที่ผ่านมาผมเห็นหรรษาแคร์แอนทุกครั้ง ห่วงใยและเอาใจใส่ตามใจกันจนผมรู้สึกว่าการเป็นแฟนอย่างออกหน้าออกตาของหรรษาไม่ได้มีความหมายอะไรเลย คนที่หรรษาแคร์ต่างหากคือคนที่น่าภูมิใจ
เมื่อหรรษาเดินขึ้นข้างบน พ่อมันกับแม่ผมก็เดินตามขึ้นไป ผมยืนอยู่ในห้องรับแขกนี่พร้อมกับใครอีกคนที่ผมไม่เคยคิดชอบเลย แต่ไม่ชอบไม่ได้แปลว่าไม่สงสารนะ อย่าลืมสิว่าผมเป็นลูกที่เสมือนว่าไม่มีพ่อคนนึงเหมือนกัน
“เธอ” ผมไม่อยากเรียกชื่อแอน
แอนเงยหน้าขึ้นมามองผม หน่วยตาเธอแข็งกระด้างขึ้นมาต่อต้านผมอย่างเห็นได้ชัด นี่คือนิสัยส่วนที่ไม่ดีของแอนที่เพอชี่เคยบอกไว้ แต่ผมเลือกที่จะมองข้ามมันไปก่อน
“ถ้าจะช่วยเพทายต้องทำไงมั่งอะ”
แอนตวัดหางตามองผม คอเธอแข็งและตั้งตรง
“ทำไม” แอนถาม
“เผื่อช่วยได้ก็จะช่วย”
“เอาเงินยัดสิ เงินทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งคนที่ศาลตัดสินไปแล้ว”
“เท่าไหร่”
“ไม่รู้”
“ไปถามมาสิว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่”
“คนอย่างนายมีเงินมากนักหรือไง หรือว่าทำให้หรรษาหลงจนจะเรียกเงินจากหรรษาเท่าไหร่ก็ได้แล้ว”
“แล้วเธอล่ะแอน เธอคิดว่าหรรษารวยขนาดไหนเหรอ เธอคิดว่าเงินมันคือทุกสิ่งทุกอย่างที่บันดาลสุขให้เธอได้หรือไง เธอมั่นใจมั้ยล่ะว่าถ้าใช้เงินซื้ออิสระภาพของแฟนเธอออกมาแล้วเธอจะมีความสุข”
“ยุ่ง นั่นมันเรื่องของฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะนาย หรรษาก็ไม่ตัดเยื่อใยชั้นแบบนี้ เขาต้องช่วยเหลือชั้น แต่เพราะหลงนาย เพทายก็อีกคน แค่เพราะหึงชั้น อยากแก้แค้นหรรษา เลยเลือกที่จะมาคว้านายเพื่อให้ชั้นเสียใจ ให้หรรษาเสียหน้า”
“ในสายตาทุกคนฉันหน้าโง่ขนาดนั้นเลย ฉันอาจจะโง่กว่าเธอนะแอน แต่ฉันไม่ตาบอดพอที่จะมองไม่เห็นว่าเพทายไม่ได้รักเธอเลย เธอติดใจแค่ลมปากหวานๆของมันเองเหรอ เพราะถ้าจะให้เทียบกันเรื่องต่อเรื่องแล้ว หรรษาดีกว่าทุกทางใช่มั้ยล่ะ แค่หรรษาไม่ได้หวานใส่เธอเหมือนเพทาย”
“คนที่ไม่รู้อะไรอย่ามาทำเป็นรู้ดี หรรษาน่ะเป็นพวกเด็กช่างที่ยกพวกตีกับอริไปวันๆเท่านั้นแหละ”
“แล้วเพทายไม่ใช่รึไง ดีแล้วที่เธอหยุดความสัมพันธ์ระหว่างแฟนกับหรรษาไปได้น่ะ เพราะเค้าคู่ควรกับใครก็ได้ที่ไม่ใช่แบบเธอนะแอน”
“นายก็หลงรสรักของหรรษาสินะ ก็หรรษาอะนอนกับใครไปทั่วแล้วจะเก่งเรื่องอย่างว่าก็ไม่แปลกหรอก แต่ที่หรรษาแปลกคือหรรษานอนกับใครก็ได้ แม้กระทั่งผู้ชายกระโหลกกะลาอย่างนายไง รู้มั้ย แทนที่หรรษาจะหาได้ดีกว่าชั้น เขากลับไปคว้ากะเทยที่ไหนไม่รู้มาออกหน้าออกตาว่าเป็นเมีย มักง่ายดีมั้ยล่ะ ใครก็ได้ไม่เลือกเลย”
“ก็แปลกดีนะ คนที่เธอเคยรักและคนที่เธอหวังพึ่งพาเค้าทุกครั้งที่ตกที่นั่งลำบากอย่างหรรษา แค่เขาขัดใจเธอแค่ครั้งเดียว เธอกลับด่าและดูถูกเขาแบบนี้ ฉันไม่ใช่ผู้ดีอย่างเธอหรอกนะแอน แต่ฉันรักและให้เกียรติแฟนตัวเองตลอดเวลาว่ะ ร้องไห้ให้บันเทิงนะ ถ้าอยากให้ช่วยก็เลิกด่าผัวฉันซักทีแล้วจะช่วย”
ผมไม่รอหรอกคำตอบนะ ไม่จำเป็นอีกแล้วที่จะต้องเซ้าซี้แอนอีก ตั้งใจทิ้งเธอไว้คนเดียวให้ได้คิด แม้ในอกตอนนี้จะยังเดือดเป็นแมกม่าอยู่ ผมรู้เลยว่าหรรษาเป็นคนที่อดทนมาก มากจนผมทึ่งเลยล่ะที่ทนแอนได้นานขนาดนี้ และถ้าแอนอยากให้ช่วยเพทายจริงๆผมก็จะช่วย ถือว่าเห็นแก่เด็กที่อยู่ในท้องแอน ถือว่าทำบุญให้กับเด็กตาดำๆสักคนหนึ่ง
ผมเดินขึ้นมาข้างบนก็ไม่คิดหรอกว่าหรรษาจะยืนกอดอกพิงผนังรอผมอยู่ที่บันไดขั้นบนสุดอย่างนั้น มันมีสีหน้าราบเรียบจนเดาความรู้สึกนึกคิดของมันไม่ถูก หน้าที่แหงนเงยมองฝ้าเพดานของมันค่อยๆลดต่ำลงมาหาผม
“คิดดีแล้วเหรอที่จะช่วยแอน กูอุตส่าห์ตัดใจจบปัญหาด้วยการไม่ยุ่งด้วยแล้ว ทำไมมึงถึงจะช่วยอีก มึงกับปอเคยคิดจะให้กูเลิกยุ่งเกี่ยวกับแอนไม่ใช่รึไง”
“กูไม่ได้ช่วยแอนหรอก กูแค่ช่วยเด็ก แล้วที่กูทำก็แค่อยากเขี่ยพวกเขาให้หลุดไปจากวงโคจรของเราสักที”
“เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่ามึงวางแผนเอาไว้แล้ว”
“อืม ก็ถ้าเพทายออกมาจากคุกได้ เขาจะได้ใช้ชีวิตครอบครัวของพวกเขาเองไง เลิกยุ่งกับมึงสักที”
“กูเชื่อนะเมตว่ามึงคิดดีทำดี แต่นี่ไม่ใช่นิยายนะมึงที่มันจะแฮปปี้เอนดิ้ง มึงคิดเหรอว่าระหว่างแอนกับเพทายคือความรัก มึงมั่นใจเหรอว่าเพทายมันจะกลับใจเป็นคนดี”
“แต่เขามีลูกกันแล้วนะมึง ให้โอกาสเขาสิ เผื่อเด็กจะเป็นเทวดามาทำให้คนคู่นี้ได้สติกับเค้ามั่ง”
“ว่าแต่กูเป็นคนดี วันนี้มึงเองก็ดูหล่อเลยเถอะไอ้หัวถั่ว”
“กูทำดีเพื่อผัวเว้ย เค้ารณรงค์กันอยู่ มึงไม่ดูทีวีหรือไง”
“แต่กูคลับคล้ายคลับคลาว่าไม่ใช่นะ”
“มึงก็มีมุมที่หัวถั่วเหมือนกันนั่นแหละหรรษาว่าแต่กู แค่นี้มึงก็ไม่เข้าใจกู”
“กูเข้าใจในสิ่งที่มึงทำอยู่่ มึงก็รู้ว่ากูพยายามเข้าใจในความเป็นมึงมาโดยตลอดแหละเมต”
“มันจะต้องจบลงด้วยดี เชื่อกูสิหรรษา”
“แล้วถ้าไม่ล่ะ”
“กูก็จะรบเคียงบ่าเคียงไหล่มึงไง แต่มึงก็หัดลับคมอาวุธในโลกส่วนตัวของมึงบ้างนะ สนึมเขรอะเชียว อริคงไม่ตายเพราะคมมีดคมดาบหรอก น่าจะตายเพราะบาดทะยักมากกว่า”
“นั่นเป็นของที่กูยึดมาจากที่ไปตีกับเค้ามาแล้วชนะเว้ย สุดท้ายมันก็อยู่ในสภาพที่มึงเห็น ของที่เคยอันตราย สุดท้ายวันนึงมันก็กลายเป็นแค่เศษเหล็กที่ไร้ค่า มึงว่ามะ”
“อืม ก็จริง”
“ไม่มีอะไรยืดเยื้อยาวนานไปตลอดกาลหรอก เรื่องนี้ก็เหมือนกัน สักวันนึงมันจะต้องจบ แต่จะจบแบบไหนเท่านั้นที่เราไม่รู้ เพราะมันเป็นเรื่องในอนาคต”
“รวมถึงกูด้วยหรือเปล่าหรรษา”
“กูเคยบอกมึงแล้วนะว่าคนที่ไม่เคยเปลี่ยนใจคือกู”
 


โปรดติดตามตอนต่อไป

สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะที่ลงช้ากว่าที่รับปากเอาไว้ วันนี้คงคุยอะไรได้ไม่มาก ยกยอดไปคราวหน้านะคะ มีธุระด่วนต้องไปจัดการจ้า ขอบคุณคนอ่านทุกคนด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ //TRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 09-02-2014 20:45:26

เจิมก่อน ค่อยอ่าน อิอิ เมตตาที่รัก จุ๊บๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 09-02-2014 21:02:57

 o13 ผู้หญิงแบบแอนนี้แบบ :z6: คือเอาติ่งสมองสวนไหนคิด สุดๆอ่ะ

หรรษา  :กอด1: ตำแหน่งผู้ชายแสนร้ายน่ากอดประจำปีนี้ ยกให้เลย (เมตบอก อย่ามา! )

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 09-02-2014 21:08:14

ถ้าช่วยได้ หวังว่าเพทายคงกลับตัวได้น่ะ สงสารเด็ก แต่แอนนี่ไม่สำนึกเลยน่ะ ดีแต่โทษคนอื่น
รอๆๆๆตอนต่อไปจ้า สนุกมากๆๆๆ :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-02-2014 21:11:13

หวานใส่กันแบบแปลกๆนะคู่นี้ 55555
ปล.(นัง)แอนเทื่อไรจะเลิกโง่!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 09-02-2014 21:11:39

หรรษาน่ารักทำเป็นหลบเมต เขินสินะ น้องเมตก็น่ารัก โทรไปเม้าท์ให้แม่ฟัง 555
ชอบตอนเมตจุ๊บแก้มหรรษา บทเธอจะซึ้งขึ้นมา หัวถั่วน่ารัก
แอนนี่มันงี่เง่าสุดๆๆ ไปเลยนะ เป็นคนที่แย่ เห็นแก่ตัวมากๆ
สองคนนี้ยังจะช่วย สาธุ ขอให้เธอหายไปจากชีวิตจริงๆ เถิด

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 09-02-2014 21:14:06

เม้นท์ไม่ถูก
เป็นเรื่องที่ผูกความสัมพันธ์ของตัวละครไว้ลึกมาก
มันไม่ได้ซับซ้อนมากนะ แต่ในความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมามันกินใจ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 09-02-2014 21:15:17

ยัยแอนนี่ยังคิดไม่ได้อีกนะ สงสารเด็ดที่จะเกิดมาเป็นลูกจริงๆ  :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 09-02-2014 21:18:43

ยัยแอน!!!! :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 09-02-2014 21:26:11

ชะนีแอนก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเลยนะคะ
มันน่าปล่อยให้ร้องไห้ให้ตายอยู่ตรงนั้นจริงๆเลยสิน่าาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 09-02-2014 21:30:39

เมตจะไปช่วยคนแบบนั้นทำม้ายยยยยยยยยยยย เดี๋ยวมันก็แว้งมากัดเราอีก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: zojikarn ที่ 09-02-2014 21:36:29

แอน ฉันแบบเพลียกับเธอมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-02-2014 21:37:05

หวานกันอยุ่ดีๆ ก้มีอะไรมาแทรกซะงั้นนนน งือออออ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 09-02-2014 21:37:55

อยากจะกรี๊ดดังๆ ชอบมาก ชอบมากค่ะ
แต่มาขัดตรงนังแอนนี่แหละ โอ๊ยยิ่งอ่านยิ่งเกลียด
ไม่เคยเจอตัวละครตัวไหนที่ทำให้รู้สึกเหมือนแอนเลยจริงๆ
นางเป็นผู้หญิงที่แบบ ... สุดยอดเหอะ นางก็เกินไปนะ
หน้ามืดตามัว อย่าวิ่งแจ้นกลับมาหาหรรษาให้เห็นอีกนะ รับไม่ได้ ไม่ชอบแกเลยย่ะ ! - -*

คำพูดทิ้งท้ายของหรรษา อั๊ยย่ะ เค้าเขินนนน -//////////-

รอจ้า
 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 09-02-2014 21:38:14

เมตไปช่วยแอนกะเพทาย มันจะแว้งกัดทีหลังหรือป่าว

แอนเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อสุดๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 09-02-2014 21:41:53

ไม่ชอบแอนเลย
เหมือนคนไม่รู้จักคิด มาโทษหรรษาได้ไงเนี่ย
อ่านแล้วหมั่นใส้มากมายเลยคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 09-02-2014 21:43:51

หวังว่าแอนจะคิดได้ในสักวัน  :เฮ้อ:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 09-02-2014 21:52:11

เอาจริงๆเลยนะ จากใจเลย ขนาดอิเพทายยังดีไปสำหรับอิแอนเลยมั้ง คนที่น่ารังเกียจที่สุดคือพวก ungrateful อ่ะ พวกเนรคุณพวกไม่รู้คุณคน คืออิเพทายมันจะเลวใส่หรรษาก็เอาเหอะ เพราะมันไม่เคยดีต่อกันอ่ะ อริกันเลวใส่กันปกตินะ แต่ชะนีแอนเลวใส่ได้แม้คนที่ดีกะมันอ่ะ นี่คือที่สุดแล้ว

อยากเห็นกรรมสาดใส่หัวชะนีตัวนี้ซะที ให้เรื่องท้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด แล้วให้ถูกล่อลวงไปขายชายแดนซะทีเห้อออ เบื่อมันมาก  :เฮ้อ:

รอต่อนะเตง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-02-2014 21:55:00

ได้อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสะใจในหลายเรื่องจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 09-02-2014 21:56:30

หัวถั่วนี่เป็นคนดีอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 09-02-2014 21:58:25

เมตน่ารักกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 09-02-2014 21:59:12

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-0
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 09-02-2014 22:00:11

สงสารเด็กที่จะเกิดมาเป็นลูกนังแอนจริงๆ
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 09-02-2014 22:02:12

เริ่มอยากรู้จักครอบครัวเมตมากขึ้นเเล้วสิ  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 09-02-2014 22:04:11

คู่รักหัวถั่ว มีความคิดดีทั้งคู่เลย o13

แอนน่าเบื่อ เมื่อไหร่เธอจะไปเกิดใหม่ มีความคิดซะที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 09-02-2014 22:09:01

นุ้งเมตอย่าเปลี่ยนใจไปจากหรรษาเลยน่ะ
ทิ้งท้ายไว้ใจหายมากๆๆๆ
หรรษาอาจเป็นรักเดียวของเมตตาก้อได้น่ะ
 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: nuper ที่ 09-02-2014 22:14:02

บ้านแอนรวยไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยังมาขอร้องหรรษาละ และเพทายก็รวยด้วยนี่ สงสัยอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: title ที่ 09-02-2014 22:15:01

 :3123: รักคนหัวถั่วคะ ชอบหรรษาด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 09-02-2014 22:15:28

 :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 09-02-2014 22:17:48

เอะอะๆก็หอม
เมตนี่อารมณ์เขาไปไวมากนะ รู้สึกปุ๊ปร่างกายสั่งการทันที ไม่ถงไม่ถามสมองซักคำ 55555555

เบื่อแอน ความคิดและการทำตัวเหมือนบัวใต้น้ำ



 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 09-02-2014 22:29:10

เกลียดนังแอนมาก ทำไมเป็ยผู้หญิงที่งี่เง่าไร้มัน(สมอง)แบบนี้ฟร่ะ
นางไม่คิดจะตริตรองมองโลกความจริงเลยรึไง แมร่ง อยากถีบขาคู่ใส่หน้าจริงเชียว

เมตพูดกับแอนนี่แลดูไม่เป็นหัวถั่วเลยอ่ะ ชอบๆ
รอๆจ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 09-02-2014 22:36:24

หัวถั่วน่ารักอ่ะ :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-02-2014 22:42:19

เอาเลยแอนเอาให้สุดๆไปเลย  เผื่อจะคิดอะไรได้บ้าง

ตอนนี้แอบหวานเนอะ หรือคู่นี้จะหวานได้เท่านี้แหละ  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 09-02-2014 22:46:11

ถ้าอยากให้ช่วยก็เลิกด่าผัวฉันซักที  นุ้งเมต หนูแรงมากค่ะลูก  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 09-02-2014 23:06:37

เดาใจคนเขียนไม่ถูกเลยเนี่ย อ๊ากกกกกก :hao7: :hao7: :hao7:
เมตตาสู้ๆน้า :hao5: ถึงจะคิดบวก แต่ไปเจอคนที่คิดลบมากๆ มันก็เอาไม่อยู่นะ รอดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆดีกว่านะนุ้งเมต เอาเวลาไปมุ้งมิ้ง :oo1: กะเฮียหรรดีก่าน้า :m3: :m3: :m3: :m25:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-02-2014 23:08:16

ยัยแอนเจ้าปัญหาโผล่มาทีมีแต่เรื่อง คนเขากะลังหวานกันอยู่เชียว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 09-02-2014 23:33:24

บ้านเพทายมันก็มีอิทธิพล ไม่ต้องถึงมือน้องเมตมั๊งลูก กลัวก็แต่แอนจะโดนทิ้งจริงจังจะมาเกาะขาหรรษาอีกมากกว่า ดีไม่ดีได้ลูกมาเลี้ยงคนหนึ่งแน่เลย
"ทำดีเพื่อผัว"...ว่าแต่โครงการนี้เค้าเริ่มกันเมื่อไหร่อ่ะ ตกข่าวเเล้วเรา o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 09-02-2014 23:39:55

E-ดอกแอน ทำไมเมตกับหรรษายังยืนเฉยอยู่ได้อีก
เป็นเรามันโดนตบไปตั้งแต่ประโยคแรกที่หลุด
ออกมาจากปากเน้่าๆของมันแล้ว ถึงเป็นชะนีก็เหอะ
จะไปช่วยมันทำไมแกจะมาเป็นคนดีอะไรตอนนี้เมต
อุตส่าห์รอสมน้ำหน้ามันอยู่แล้วเชียว
แต่แอบสะใจที่แอนมันโดนหรรษาด่ากลับมั่ง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 09-02-2014 23:40:39

แอนนิสัยแบบว่าแย่มากกกกกกกกกก
ไม่ว่าจะในฐานะแฟนเก่าหรือเพื่อนสมัยเด็ก ถ้าเราเป็นหรรษานะ ไม่สนแม่งละ   
สิ่งที่แอนดูถูกหรรษามันทำให้รู้สึกว่า เอิ่ม เป็นบุญของหรรษาจริงๆที่ได้กับหัวถั่วถึงแม้จะได้มาแบบมึนๆก็เถอะ 555555

ชอบความคิดของหรรษาเรื่องการสืบทอดตำแหน่งผอ.ที่ TRomance ถ่ายทอดมากๆค่ะ
อินมากก เพราะเหมือนเราตกอยู่ในสถานการณ์คล้ายๆกัน  ที่บ้านเราก็มีกิจการที่เราต้องสืบทอด ทั้งๆที่พูดเลยว่า แบบมันไม่ใช่อ่ะ มองทางไหนก็ไม่มีทาง ตอนแรกๆบางทีก็มีบางมุมที่อยากจะทรพีเซ้งๆให้มันจบๆไปซะ แต่พอคิดถึงความเหนื่อยยากของพ่อแม่ พอได้สัมผัสตัวงาน มองดูอีกหลายๆชีวิตที่วนเวียนอยู่ในสิ่งที่เราจะเซ้งก็ทำลายมันไม่ลงจริงๆ  ตรงกันข้ามกลับเป็นเราเองที่ค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่เราเคยต่อต้านมาตลอด

ปล.ถ้ากิจการวิทยาลัยหรรษามันไม่รุ่งก็แนะนำให้ปลูกไร่ถั่วกันนะสองคนนี้ รุ่งแน่
ของบลงทุนได้ที่คุณนายกาญจนา เชื่อสิเห็นนิ่งๆแต่ฝึมือการเล่นหุ้นของคุณนายเค้าน่ะไม่ธรรมดาแน่ๆ ดีไม่ดีรวยกว่าแอนด้วยซ้ำ เห๊อะ หมั่นไส้ !!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-02-2014 00:33:11

หัวถั่วน่ารักอะ
เกียดแอนจิงๆ ชะนีหน้าไม่อาย
ไม่ยอมมองความจิง
รักผัวเฮงซวยมากเกินก็เงี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 10-02-2014 00:46:28

ไม่รู้จะช่วยทำไมนะ...ไม่เหมือนคนมาขอความช่วยเหลือเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-02-2014 00:57:14

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 10-02-2014 01:14:12

ตอนนี้นี่หวานแบบทะแม่งๆดีนะ ครึครึ :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 10-02-2014 09:52:04

 :heaven1+ หล่อมาเมต หรรษา  :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 10-02-2014 10:01:43

หัวถั่วเมตตตต น่ารักที่สุดเรยคร้า
Fc มากๆๆ บอกเรย หุหุหุ >//////<

ส่วนแอนค่ะ ถ้าจะเอาเรื่องของตัวเองมาโทษคนอื่นไปทั่วแบบนี้
ถ้าเกิดวันไหนฝนตก รถติด ขี้ไม่ออก นอนไม่หลับ ก้อไม่ผิดที่คนอื่น หรอเทออออ
ช่วยมีหัวคิดอีกนิดเหอะ เพลีย =_______=;;;

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-02-2014 10:25:19

ยัยแอนคอยตามจะหาเรื่องหรรษากับเมตตาตลอดเลยย~

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: boyslover ที่ 10-02-2014 10:33:30

ชะนี้ไร้สมองแบบนี้ ให้มีลูกได้ไง สงสารเด็ก  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 10-02-2014 11:16:58

แอนเห็นแก่ตัวโคตรพ่อง หลงรมณ์ปาก ไม่สนการกระทำ เชื่อกับคำพูดพร่อยๆ หลงตัวเอง คิดว่าตัวเองพิเศษพิโสกว่าคนอื่น คิดว่าที่เค้าทำดีด้วย เพราะยังไงคงรักอยู่ เลยเอาแต่ใจ เอาแต่ได้กับคนที่เค้าดีด้วย โดยไม่เคยมองเห็นค่าสักครั้ง พอขัดใจก็ว่าร้าย ดาทอ  ส่วนคนที่แมร่งรักแมร่งหลง มองไปมุมไหนแมร่งก็ดีไปหมด ไม่ว่าเค้าจะเลวแค่ไหน ก็ไม่สน ใช้แต่หัวใจตัวเองมอง แต่ไม่เคยใช้สมอง สักข้างวินิจพิจารณาถึงความถูกต้อง ความจริงที่ควรสำเนียกได้แล้ว ว่าคนไหนมันดี คนไหนมันเลว เลือกมองแต่ด้านที่ตัวเองอยากเห็น ไม่ได้มองรอบข้างเลย ว่าใครกันแน่ที่ควรดีด้วย ใครกันแน่ที่ควรตีตัวออกห่าง ความรักมันบังตาไปหมด จนใครก็ตามที่ว่าร้ายคนที่ตนรักเป็นคนเลวไปหมด เอาความหวังดีของคนอื่นมาใช้เป็นเครื่องมือกับความรักของตนเอง ไม่ได้สนใจใคร สนใจแต่ตัวเอง และผัวมัน เหอะ

สงสารเด็กสงสารอนาคตของชาติ กลัวว่าเด็กจะถูกเลี้ยงดูแบบไหน จะเป็นคนดีได้ไหม พ่อเด็กแม่เด็กจะรักไหม จะกลับตัวไหม :เฮ้อ:


รู้สึกได้เลยว่าเมตคนนี้ คิดในแหง่ดีมากก

เมตเหมือนดูละครมากไป เลือกที่จะให้โอกาศคนอื่นแม้ว่า ทุกสิ่งที่คนๆนั้นเคยทำไม่เคยมีสิ่งใดที่เรียกว่าความดีเลยสักครั้ง แล้วจะเชื่อได้อย่างไรละว่า ถ้าเพทายออกมาจากคุกแล้วจะไม่กลับมาละลานอีก เรื่องมันจะจบ
คนบางคนต่อให้ทำดีแทบตาย ถ้าแมร่งอัคติไม่เห็นค่า มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา มองแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง มองว่าอีกฝั่งโง่เง่าที่ให้โอกาส จนลืมมองตัวเองว่าที่ทำไปเคยทำอะไรให้เค้าบ้าง มีบ้างไหม ก็ไม่ แล้วที่เค้าทำเพื่ออะไร

การให้อภัย และจบๆกันไป ลืมความแค้น ลืมความโกธรต่างคนต่างอยู่ให้มันจบๆกันไป จะเป็นเพื่อนกันได้ไหม ก็ต้องแล้วแต่อนาคตแล้วละ ว่าจะมีวันนั้นหรือเปล่า

 :katai1:


ปล. พิมพ์ไรวะ ไม่เข้าใจ 55555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 10-02-2014 11:18:52

แอนเป็นฟีลแบบ โทษคนอื่นไม่เคยโทษตัวเองเล้ย ฝุดๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 10-02-2014 11:30:00

นังแอนยังมะจบนะเดะตบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 10-02-2014 11:54:17

ตอนนี้เมตหล่อมากเลย ดูเป็นถั่วที่น่าทานสุดๆ (วิ่งหลบเท้าหรรษา)

อย่างว่าล่ะนะแอนจะมีลูกอยู่แล้วก็ยังคิดอะไรไม่เป็นเลย ไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชดี

ชอบประโยคสุดท้ายนั่นของหรรษาอีกแล้ว เพราะบ่งบอกให้รู้ว่าหรรษารักเดียวแค่ไหน

รอตอนต่อไปจ้า :mew1:



ปล.บวกเป็ดเรียบร้อย ว่าแต่คุณพ่อคุณแม่แอบไปสวีทนะ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 10-02-2014 12:47:17

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 10-02-2014 13:23:59

แม่ลูกคู่นี้ คุยกันทีไร ฮาทู้กที  :pigha2: แหม ๆ น้องเมต ดีใจที่หรรษาบอกรัก รีบโทรอวดคุณแม่เชียวน้า
แต่อย่างที่คุณแม่ว่า แค่นี้ยังฟินไม่พอ ต้องเอาแบบ บอกกับน้องเมตรตรง ๆ หวาน ๆ สิ นะ ๆ หรรษา
ตอนนี้ หรรษา แอบน่ารักนะเนี่ย มีเขิน มีหลบหน้าหลบตากันด้วย อยู่บ้านเดียวกันแท้ ๆ
โลกส่วนตัว ของหรรษา แหม แต่เราเป็นน้องเมต ก็คงมีอารมรณ์ขึ้นเหมือนกันนะ
เล่นเจอของเล่นของแอน รวมอยู่ในกองสมบัติของหรรษาด้วยเนี่ย ถึงจะฐานะเพื่อนก็เหอะ
กำลังสวีทหวานแหวว ทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นเล็ก ยัยแอน ก็หาเรื่องมาให้อีกแล้วสิน่า เฮ้อ ยัยคนนี้
มาเที่ยวโยนความผิดให้คนอื่น เห็นอย่างนี้แล้ว ยัยแอน ไม่มีค่าพอจะเป็นแม้แต่เพื่อนหรรษาเลยด้วยซ้ำ
ถึงจะไม่อยากให้น้องเมต ลดตัวไปยุ่งด้วย แต่ก็เข้าใจน้องเมตนะ ที่สงสารเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว
แต่พ่อกับแม่เด็ก จะคิดได้อย่างที่น้องเมตหวังจริง ๆ น่ะเหรอ เฮ้อ ขอให้เด็กน้อย เป็นเทวดาอย่างที่เมตหวังนะ
แต่ตอนนี้ หรรษาหนักแน่นดี เด็ดขาดกับยัยแอนดี ชอบ ๆ รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L1:
 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-02-2014 13:30:42

ตอนนี้รู้เลยว่าหรรษาเป็นคนโรแมนติกมาก
แล้วก็เมตตาเป็นคนใจดี ที่เข้าใจโลกอยู่เหมือนกันนะ
ถึงบางทีชอบเข้าใจอะไรแบบแปลกๆก็เถอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 10-02-2014 13:46:48

ก็ได้แต่ภาวนาให้เรื่องนี้แอนกับผัวมันจบซะที
เมตตาผู้แสนดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 10-02-2014 19:17:17

ชอบเมตอ่ะ ดูหล่อเลย ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 10-02-2014 19:34:04

คนแบบแอนทุเรศมากๆนะมองไม่เห็นความผิดตัวเองโทษแต่คนอื่นแบบนี้มันเรียกว่ารักเหรอหลงมากกว่ามั้ง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 10-02-2014 20:15:13

 :hao5: เหมือนจะค้างนิดๆนะเนี่ย
มาต่อไวนะคร๊าคนแต่งจ๋า :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 10-02-2014 20:26:06

ไม่ต้องไปช่วยเลยนะคนแบบนี้
ไม่น่าช่วยเลย เดี๋ยวก็คงมาแว้งกัดเอาอีกแน่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 10-02-2014 21:04:55

รักเมต..รักหรรษา..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 10-02-2014 21:10:22

เมื่อไหร่เธอจะจบเนี่ยยยยยยยยยยย   :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 10-02-2014 21:26:13

นังแอน นังชะนีน่ารำคาญ เกลียดหล่อนจังงงงงง
รักหรรษากับเมตหัวถั่ว สู้เค้านะ!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 10-02-2014 21:59:50

หัวถั่วดูหล่อมากเลยนะตอนนี่ แต่เชื่อเถอะ คนแบบไอ้เพทายถึงออกมามันก็นิสัยเดิมแหละ
แม้จะมีลูกแล้วก็ตาม อย่าไปสงสารมันเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 10-02-2014 22:48:12

เมตทำดีแล้ว คิดถึงเด็กที่ไม่รู้เรื่องด้วย ยัยแอนนี่ก็เมื่อไรจะเลิกตามรังควานสักที ตาสว่างได้แล้ว เหนื่อยใจ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 10-02-2014 23:12:22

เกลียดแอนอ่ะ คนอะรัยไร้ความคิดสิ้นดี

เห็นแก่ตัวมากมายอ่ะ หรรษาทนได้งัยตั้งนาน  :angry2:

เมตอย่าไปช่วยเลย คนอย่างนั้นคงไม่สำนึกง่ายๆหรอก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 10-02-2014 23:52:26

แอนเรียนจบยังท้องเนี่ย =_=
สงสารเด็กจริงๆพ่อก็แย่แม่ก็แย่ เฮ้อ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 11-02-2014 01:21:04

นังชะนีแอน
ยังไร้สาระไปวันๆ อยู่อีกเหรอ?
สมองเธอทำด้วยอะไร โทษแต่คนอื่นไม่ลืมดูเงาหัวตัวเอง


ปล.สองสามีภรรยาคู่นี้หวานกันตลอดๆ 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 11-02-2014 15:26:58

หวานหยดกันเลยทีเดียว

ไม่อยากให้เมตช่วยแอนเลย

จะว่าเราใจร้ายก็ได้ แต่คนเราอ่ะ สันดานมันเป็นยังมันก็เป็นอย่างยั้ย แก้ไขไม่ได้

ช่วยไปก็เปล่าประโยชน์

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 11-02-2014 16:50:02

รอตอนต่อไปค้าบ  :mew1: :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 11-02-2014 22:12:28

หรรษาเป็นผู้ชายอบอุ่นหลบในจริงๆ :o8: น่าร๊ากกก
ส่วนน้องเมตไม่ต้องพูดถึง ชอบหนูจัง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก
 :L2:<<ให้คนเขียน
แล้วก็ :z6:<<ฝากให้หนูแอนนะคะ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Candy Venus ที่ 11-02-2014 23:13:37

 o13

ชอบอ่ะ ทั้งหรรษาและเมตตาเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-02-2014 00:11:49

ยิ่งอ่านยิ่งรักเมตตาพูดเลย! แล้วหรรษาจะไม่รักลงหรอ? :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 12-02-2014 08:23:07

เบื่อนังแอนสุดๆๆ คนแบบนี้...รกโลกว่ะ!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 12-02-2014 17:32:50

 :-[ หวานกันมุ้งมิ๊ง มุ้งมิ๊ง เลยนิ   



สนุกมากๆค่ะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 12-02-2014 17:48:20

อยากรู้เรื่องราวอีกบ้านของเมตตา ว่าครอบครัวของพ่อ และพี่ เป็นอย่างไรบ้าง

ส่วนแม่ของน้องก็มีคนดูแล และมีความสุขสักที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ By TRomance ตอนที่ 20 P.55 [2014-02-09]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 13-02-2014 21:47:31

อยากจะผ่าเอาสมองนังแอนออกมาดูว่าในนั่นมันมีอะไรอยู่จริงๆ

เมตตานายดูหล่อขึ้นมาเป็นกองเลยอ่ะ  อิอิ

หรรษามั่นคงสุดๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 13-02-2014 23:10:52

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 21

ตอนแรกเราสองคนเหมือนจะคุยกันด้วยความเข้าใจ
แต่ตอนสุดท้าย...แค่ประโยคสุดท้าย
ทำไมเหมือนเรากำลังทะเลาะกันได้วะ

‘กูเคยบอกมึงแล้วนะว่าคนที่ไม่เคยเปลี่ยนใจคือกู’

ไม่เข้าใจเลย หรือว่าผมจะโง่เกินกว่าจะเข้าใจเรื่องอะไรพวกนี้จริงๆ
ถาโถมวิ่งเข้ามาทำลายโลกส่วนตัวด้วยการพันแข้งพันขาอยู่ใกล้ๆ มันเหมือนกับจะรู้ตัวว่าตลอดชีวิตผมที่ผ่านมานั้น แบ่งปันความรักให้สิ่งมีชีวิตน้อยมาก โดยเฉพาะสิ่งที่เรียกว่าสัตว์เลี้ยง มันเลยขยันเสนอหน้าเข้ามาออดอ้อนขอมีตัวตนกับผมบ้าง
ถาโถมตื้อผมด้วยการยัดเยียดกระดูกของเล่นที่ฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำลายของมันลงบนมือผมแล้วมองหน้าส่งสายตาร่าเริงสุดชีวิตมาให้ ตาใสแจ๋วนั้นเป็นธรรมชาติและจริงใจควบคู่ไปกับหางที่ส่ายจนตูดบิด
“ไม่เอา มึงกินของมึงไปเถอะ กูไม่แย่ง”
ผมผลักหน้ามันออกไปให้ห่างตัว ถาโถมฝืนแรงผมเข้ามาใกล้อย่างไม่ลดละความพยายาม ยัดเยียดให้ผมรับน้ำใจของมันไปให้ได้ ผมรับกระดูกเหนียวเหนอะนั่นเอาไว้แล้วยัดใส่ปากมันดังเดิม
มันรับกระดูกชิ้นนั้นด้วยแววตาดีใจสุดชีวิต หางส่ายดิกเหมือนจะหลุดออกมาอีกครั้งก่อนจะวางกระดูกชิ้นเดิมลงบนหน้าตักผม
“จะแบ่งกูทำไมเนี่ยถาโถม ถามกูสักคำมั้ยว่ากูอยากได้น้ำใจจากมึงรึเปล่า มึงอร่อยมึงแดกไปเลยตัวเดียว เข้าใจ๋”
ถาโถมไม่เถียงอะไร นอกจากเอาจมูกดุนกระดูกชิ้นนั้นเข้าใกล้มือผมอีกครั้งแล้วมันก็ถอยหลังออกมาดูปฏิกริยาตอบรับจากผมด้วยอาการเป็นมิตรไมตรีอย่างเดิม
แต่ผมกลับสะดุดกับคำพูดของตัวเองจนได้คิด
ผมยัดเยียดน้ำใจของตัวเองให้แอนมากไปมั้ยนะ?
บางทีแอนอาจจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมก็ได้ แอนคงอยากให้หรรษาช่วยมากกว่า แต่ผมไม่ได้ทำไปเพราะสงสารอะไรในตัวแอนเลยสักนิด ผมช่วยเด็กที่กำลังถือกำเนิดอยู่ในท้องแอนต่างหาก ผมก็แค่สงสารเด็กคนนั้นที่อาจจะเกิดออกมาแล้วมีสภาพชีวิตแบบผมก็ได้ สภาพชีวิตที่มีพ่อแต่เหมือนไม่มีน่ะมันอ้างว้างมากเลยนะ อีกอย่างผมมั่นใจว่าตรรกะการใช้ชีวิตของแอนคงไม่เหมือนคุณนายกาญจนาแม่ผมหรอก การเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวของแอนอาจทำให้ชีวิตเด็กย่ำแย่ลงไปอีกก็ได้
การอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูกน่าจะดีกว่า แม้ผมจะไม่มั่นใจเลยว่าเพทายจะเป็นพ่อที่ดีได้ แต่ผมกลัวว่าถ้าแอนไม่มีใครเลยแอนอาจจะมาคว้าเอาหรรษาไปเป็นพ่อเด็กนี่นา
ผมห่วงก็ตรงนี้
ผมหวงหรรษานะ แต่ไม่กล้าแสดงออกมากกลัวมันจะรำคาญเอาน่ะสิ
เสียงงี๊ดๆของถาโถมที่เร่งเร้าให้ผมเล่นกับมัน ทำให้ต้องปล่อยวางความคิดเอาไว้แค่นั้น แล้วยอมแพ้กับลูกตื้อของมันจนต้องเล่นด้วย
“แกนี่มันเร้าหรือจริงๆนะถาโถม”
ผมว่าแต่มือก็ลูบหัวมันนะ และรู้สึกเล็กๆว่าผูกพันกับหมาดวงแข็งตัวนี้ขึ้นมา
บางครั้ง ความผูกพันก็ก่อกำเนิดขึ้นมาโดยไม่ต้องใช้เวลาอะไรมากมายเลยจริงๆ เวลาสั้นๆสามารถถักทอสายใยของความสัมพันธ์ให้หนาแน่นขึ้นมาก มากจนไม่อยากให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากที่เป็นอยู่นี้เลย
ผมได้แต่คิด ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน
แต่ต้องยอมรับว่า การจมอยู่กับความรู้สึกนี้ ถาโถมช่วยผมได้มากจริงๆ เพราะมันชวนผมวิ่งจนรู้สึกเหนื่อย พอเหนื่อยก็ไม่มีแรงจะคิดต่อ มันชวนผมวิ่งรอบบ้านจนผ่านห้องรับแขกที่ยังคงเห็นแอนนั่งร้องไห้อยู่ที่เดิม
หรรษาเป็นคนพูดคำไหนก็คำนั้นจริงๆ คราวนี้มันตัดขาดว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของแอนอีก ต่อให้แอนนั่งร้องไห้ให้เป็นสายเลือดยังไงหรรษาก็ไม่แม้จะชายตาแลจริงๆสินะ ผมสะใจระคนกับสงสาร แอนคงเคว้งที่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกๆครั้งที่ผ่านมา
ผมมองผ่านกระจกเข้าไปมองแอนจากตรงนี้ เธอดูเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่สวยและน่ารักดูไร้พิษไร้ภัย
ผมกำลังใจอ่อนใช่มั้ยวะ...ไม่นะ ลึกๆในใจก็อยากหัวเราะใส่หน้าแอนแหละ แต่สำนึกฝ่ายดีบอกวว่าเราไม่ควรซ้ำเติมคนที่ยังมีชีวิตนี่หว่า ผมเลยตัดปัญหามุ่งหน้าไปหาหรรษาที่โลกส่วนตัวของมันแทน
ถาโถมวิ่งนำหน้าพร้อมกับกระดูกที่คาบคาปากเอาไว้ราวกับสิ่งที่มันหวงแหนนักหนา แต่มันก็ยังมีน้ำใจแบ่งให้ผมก่อนหน้านี้
หรรษาอยู่ที่นี่จริงๆ
ผมเห็นผู้ชายตัวถึกๆแลดูบึกบึนและเก้งก้างเมื่อมันนั่งลงกับพื้นพิงหลังกับผนังบ้าน สีหน้าจริงจังกับของที่อยู่ในมือ มันดูตั้งใจจนไม่แม้แต่จะมองหาผู้มาเยือนอย่างผมและถาโถมที่รีบวิ่งเข้าไปดมรอบๆตัวของมัน มันเพิ่งจะยอมเงยหน้าขึ้นมาตอนที่ผมทรุดลงนั่งยองๆตรงหน้ามันแล้ว  ตัวผมคงบังแสงสว่างมันนั่นเอง
หรรษาเลิกคิ้วสูงแทนคำถามว่ามีอะไร
“มึงทำอะไรอะ”
ผมหยิบชายผ้าหลากสีที่อยู่ตรงหน้ามันขึ้นมาพลิกๆดู สิ่งที่อยู่ในมือมันเป็นรูปเป็นร่างคล้ายๆถุงผ้าหรือย่ามผมก็ไม่กล้าฟันธงมากนัก
เพราะกลัวผิด!!
“กระเป๋า”
ดีแล้วที่ผมไม่เดาออกไปว่ามันคืออะไร คอนเซปต์ความหัวถั่วของผมยังคงฝังแน่นอยู่ในตัวเองตลอดกาล
มันตอบแล้วก้มหน้าทำงานฝีมือของมันต่อ ผมพิจารณามองหรรษาอย่างไม่เชื่อสายตาว่าคนหยาบกระด้างและป่าเถื่อนอย่างมันจะทำอะไรอย่างนี้ได้ แม้มันจะไม่ปราณีตงดงามอะไรเหมือนที่เค้าขายในท้องตลาดมากนัก แต่มันก็ดูน่าทึ่งมากที่หรรษาทำได้
เพราะถ้าเป็นผม แค่เอาด้ายแหย่เข้ารูเข็มยังเป็นเรื่องยากเลย
แต่พอผมคิดเสียงดังขึ้นมาจนหรรษาได้ยินเท่านั้นแหละ
ความเป็นมันก็โผล่ออกมาเลยทันที
“จะแปลกอะไรที่มึงเอาด้ายเข้ารูเข็มไม่ได้ ในเมื่อหน้าที่แหย่เข้าไปคือหน้าที่กู”
มันพูดหน้าตาย ไม่มีแววตาเย้ายั่วอย่างที่เคยเป็น นั่นเล่นเอาผมใจหายวาบ นี่มันเป็นอะไรของมันนะ ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ ผมทำอะไรผิดไปทำไมมันไม่บอก ก็มันเองไม่ใช่เหรอที่บัญญัติผมว่าไอ้หัวถั่ว
“ทำให้ใครเหรอ”
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใช้นิสัยเดียวกับถาโถมที่ทำกับผมก่อนหน้านี้ ผมตื้อแล้วก็เซ้าซี้หรรษาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ทำให้อังซัง”
อ๋อ...ลูกสาวสเก็ตช์บอร์ดของมันนั่นเอง
“วันเกิดอังซังเหรอวะมึง”
“เปล่า วันวาเลนไทน์”
วันแห่งความรักสินะ อดตื่นเต้นและมีความหวังขึ้นมาไม่ได้เลยว่าแล้วผมล่ะ คนที่มันเรียกว่าคนรักล่ะ จะมีของขวัญพิเศษๆอะไรจากมันบ้างมั้ย
แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นมานอกจากนี้ หรือไม่มีท่าทีใดๆให้ผมมีความหวังออกมา เหมือนมันไม่ได้อยากให้ผมอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ ผมเสนอหน้าเข้ามาเองเลยต้องแก้เก้อด้วยการนั่งเกาท้องให้ถาโถมที่นอนอ้าซ่าร้องครางหงิ๋งๆ
“แอนยังนั่งร้องไห้อยู่เลยนะ”
ผมพูดทำลายความเงียบขึ้นมา สายตามองไปยังสีเขียวข้างหน้าเลยไม่รู้ว่าหรรษาทำอีท่าไหนเข็มอันเล็กกระจิ๊ดริดถึงได้ตำนิ้วมันจนเลือดเอ่อขึ้นมายังกะน้ำผุดหยดเล็กๆแบบนั้น แต่มันก็เพิ่มปริมาณจนรู้สึกว่าเข็มคงตำเข้าไปลึกมาก มันก็เอาผ้าที่กองอยู่บนพื้นนั้นแหละเช็ด
แม่ง...ไร้ซึ่งอนามัยที่ดีจริงๆ
“ให้กูช่วยมั้ย ทำอีท่าไหนอะ”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเลือดก็หยุดแล้ว”
ผมยื่นมือค้าง แล้วมันก็ร่วงลงข้างตัวดังเดิม
อึดอัดจังเลยบรรยากาศแบบนี้ ไม่ชอบเลย ไม่ชอบอะไรที่ค้างคาในความรู้สึกแบบนี้เลย
“ตกลงมึงโกรธกูหรือเปล่าที่กูบอกจะช่วยแอน”
ผมก็ไม่มั่นใจหรอกว่าจะเป็นเรื่องนี้หรือเปล่าที่ทำให้หรรษาดูแข็งๆกับผม ทั้งๆที่ตอนแรกก็เหมือนมันจะเห็นด้วยที่ผมตัดสินใจอย่างนี้
“ไม่โกรธ มึงจะช่วยแอนก็แล้วแต่มึงสิ มึงตัดสินใจแล้วนี่ กูก็บอกไปแล้วว่ามึงคิดดีทำดี”
“แล้วมึงโกรธอะไรอะ”
ผมถามซ้ำ
“ไม่ได้โกรธ บางทีมึงพูดไปมึงไม่ได้คิด กูรู้”
“แล้วกูพูดอะไร”
“ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรสำคัญนักหรอก เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
“แต่กูไม่สบายใจนี่ มึงเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ กูไม่ชอบอารมณ์แบบนี้ของมึงเลย เดาใจไม่ถูก ไม่รู้มึงคิดอะไรอยู่ มึงดูห่างเหินกับกูเหมือนโกรธอะไร แต่พอถามมึงก็บอกว่าไม่โกรธ”
ไม่รู้อารมณ์ผมเดือดพล่านมาจากอะไร รู้สึกว่ามันปะทุขึ้นมาจนห้ามไม่ได้อีกแล้ว มันพร่างพรูจนเกินจะห้ามปากได้
“ต้องเป็นกูเสมอที่พยายามจะเข้าใจมึงเมต ตอนนี้กูก็กำลังทำอยู่ แม้มันจะไม่ใช่สิ่งที่กูเคยเป็นเลยตลอดชีวิตที่ผ่านมา”
“มึงเบื่อเหรอที่กูเป็นคนโง่ๆ เข้าใจอะไรยาก ไม่เคยเข้าใจมึง ชอบคิดชอบทำอะไรไม่เข้าท่าเสมอๆ มึงเบื่อกูใช่มะ”
ผมรู้ว่านี่คืออารมณ์งี่เง่าที่อยู่ๆมันก็ปะทุขึ้นมาโดยมีมูลเหตุมาจากความน้อยใจ แต่ผมก็อยากได้คำปลอบใจหรือคำพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้ผมรู้สึกดีกว่าไอ้ตัวหน้ารำคาญแบบนี้ แต่พอมันไม่พูดอะไรก็ยิ่งทำให้อารมณ์น้อยใจที่ว่าดำดิ่งลึกลงไปมากขึ้น นี่ใช่มั้ยความต้องการที่ล้ำเส้นมากไปของผม นี่คือความต้องการที่มากเกินไปของคนที่ได้คำว่าแฟนมาจากการยัดเยียดใช่มั้ย
“กูขอโทษนะหรรษา ที่กูเป็นคนอย่างที่มึงต้องการไม่ได้ บางทีถ้าเป็นแฟนกันแล้วมันไม่ใช่ เรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นี่ใช่ปะ”
ผมมันก็แค่พลั้งปากพูดออกไป แต่สำหรับหรรษาที่ค่อยๆเงยหน้ามองผมนิ่งๆ ความนิ่งของมันเล่นเอาผมกลัวขึ้นมาจับใจ หรรษาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นเสมอ ผมเพิ่งประจักษ์ไปก่อนหน้านี้ไม่นานเองทำไมจำไม่ได้นะ
“ตามนั้น”
ตามที่ผมพูดออกไปโดยไม่คิดอีกแล้ว
สำหรับหรรษาแล้วมันกลับตอบรับตามนั้น
บางทีมันอาจจะรอเวลานี้อยู่แล้วก็ได้ คำว่าตลอดไปคือนามธรรม
มันจับต้องไม่ได้ กำหนดลงในปฏิทินไม่ได้ เราไม่มีวันรู้ว่าวันไหนคือนิรันดร์
ผมยอมรับความจริง...แต่ผมก็ร้องไห้
ในเวลาเดียวกันนั้นผมใช้หลังมือปาดน้ำตาทิ้งเพราะไม่อยากให้มันเข้าใจว่าผมกำลังเรียกร้องความเห็นใจในคำพูดของตัวเอง
ผมไม่กล้าถามมันต่อว่าแบบนี้คือการบอกเลิกกันแล้วใช่มั้ย ผมกลัวความคำตอบจากความชัดเจนของมัน ผมได้แต่ลุกขึ้นแล้วพูดว่า
“กูไปก่อนนะ”
จากที่เรียนรู้กันมา หรรษาไม่ถามอยู่แล้วว่าผมจะไปไหน มันคงได้แต่พยักหน้าอย่างเคย ผมเลยเลือกที่จะเดินจากมาโดยไม่ต้องลุ้นเลยว่าถาโถมจะวิ่งตามอย่างตอนมาหรือไม่ มันเลือกที่จะภักดีกับคนที่ให้ชีวิตมันอยู่แล้ว
ผมเดินออกจากบ้านหลังนั้นมา เดินผ่านหน้าพ่อหน้าแม่ตัวเองโดยไม่แม้แต่จะบอกอะไรพวกท่านสักคำ ผมนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียวได้ ผมช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว
ไม่ต้องมีหรรษาก็ได้ แต่ในใจนั้นแห้งผากรับวาเลนไทน์
เป็นวาเลนไทน์ที่ร้าวราน
แม่ตามกลับมาหลังจากนั้นนานแค่ไหนก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าแม่ถามว่ามีปัญหาอะไรกันแล้วไม่ได้รับคำตอบจากผม แม่ก็ไม่พูดอะไรอีก
มหาลัยคือที่ที่ผมขยันไปแบบไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
“หัวถั่ว หน้าแล้งเหรอวะทำไมมึงดูเศร้าๆเหมือนถั่วขาดน้ำ”
โมเมลูบหัวผมแล้วถาม ผมส่ายหน้า
“ทะเลาะกับหรรษาเหรอ”
“เปล่า แค่มีปัญหากันนิดหน่อย”
แต่ผมไม่ได้บอกไปหรอกนะว่านิดหน่อยจากลมปากผมนั้นมันหนักหนาถึงขั้นว่าเลิกกันแล้วจริงๆ
ผมยังคงร้องไห้กับตัวเองเพียงคนเดียวทุกวัน พอรู้ว่ามันไม่มีน้ำตาจะไหลแล้วก็หยุด วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นจนเป็นความเคยชิน จากที่เพื่อนๆผลัดกันเข้ามาสอบถามความเป็นไปของผมกับหรรษา ก็เหมือนจะละไว้ในฐานที่เข้าใจจนเลิกถามไปแล้ว
มัวแต่จมอยู่กับเรื่องของตัวเองจนลืมเรื่องแอนไปเลย ลืมไปแล้วว่าเคยทำตัวเป็นพระเอกออกปากช่วยเหลือแอนเอาไว้ ถ้าภูผาไม่ออกมาดักหน้าผมที่คณะซะก่อน ผมก็คงไม่รู้หรอกว่าแอนมาดักรอผมที่มหาลัยด้วยตัวเอง
“ไม่ใช่ว่าจะขอให้ช่วยฟรีๆหรอกนะ แต่ตอนนี้พ่อฉันกับพ่อของเพทายยังโกรธมากอยู่ ตำรวจเขาเรียกมาสามล้าน มีให้ฉันยืมก่อนมั้ย ถ้าตำรวจช่วยแล้วข่าวมันซาๆลงไปแล้วฉันจะขอเงินพ่อมาคืนให้”
“อืม สักสองสามวันนะ จะลองคุยกับแม่ให้ ยังไงก็จะรีบให้คำตอบก็แล้วกัน”
แอนตอบรับและขอบคุณผมแบบแกนๆ แต่ผมไม่ติดใจเรื่องนั้นหรอก ในเมื่อผมเป็นคนเสนอตัวเองว่าจะช่วย เป็นลูกผู้ชายถ้าพลั้งปากออกไปแล้วจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ต้องรับผิดชอบกับคำพูดของตัวเอง
“โห ที่แท้พ่อของไอ้เหี้ยเพทายกับพ่อของแอนจะลงสมัครนักการเมืองท้องถิ่นพรรคเดียวกันนี่หว่า ถึงว่าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย นี่คงทำลายชื่อเสียงพ่ออะดิ พ่อสองคนนั่นถึงได้โกรธมาก แม่ง คนเป็นพ่อดาหน้าไปสวัสดีชาวบ้านพร้อมออกตัวขอรับใช้พี่น้องประชาชนแต่ลูกตัวเองยังเป็นอันธพาลอยู่เลย”
“มึงรู้ได้ไงวะนิว” เป๋งถาม
“กูซื้อกล้วยแขกที่สี่แยก แล้วกระดาษห่อกล้วยแขกมีข่าวของพ่อสองคนนี้ เฮ้ย เค้าเป็นคนมีอิทธิพลและชื่อเสียงในท้องที่ของตัวเองพอสมควรเลยนะเว้ย” นิวอธิบาย
“ถึงว่าสองคนนี้ถึงได้เป็นเนื้อคู่กัน เพราะพ่อก็เลี้ยงมาแบบเดียวกันเนอะ สงสัยที่พ่อแอนไม่ชอบหรรษาทั้งๆที่หรรษาไม่ต่างอะไรจากไอ้เพทายแถมนิสัยดีกว่าตั้งเยอะนี่เป็นเพราะพ่อของหรรษาไม่ได้เดินทางเดียวกับพ่อของเพทายสินะ เรียกว่าไม่ใช่คู่ขาที่จะเอื้อผลประโยชน์กันได้”
ภูผาเป็นคนวิเคราะห์ออกมา ผมไม่รู้หรอกว่าเพราะเหตุผลกลใดที่พ่อแอนสนับสนุนเพทายมากกว่าหรรษา ผมไม่ได้สนใจเรื่องอะไรพวกนี้แล้ว ผมเลยได้แค่ฟังๆไป แค่พอรับรู้
กุ้งนางเดินมาตบบ่าผมเบาๆ
“กุ้งนางว่าเมตไม่จำเป็นต้องช่วยแอนกับเพทายก็ได้นะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนี่”
กุ้งนางคงอยากให้ผมหักดิบกับความเจ็บปวดในครั้งนี้โดยตัดขาดทุกๆเรื่องที่เกี่ยวข้อง
“เรื่องนั้นก็เรื่องนึงอย่าเอามาเกี่ยวกันเลย กูพูดไปแล้วอะกุ้งนางถือซะว่าทำบุญให้เด็กในท้อง บางทีที่แอนยอมลดตัวมาหากูถึงที่นี่เพราะแอนก็คงคิดถึงลูกในท้องก็ได้นะ”
“หรือว่าแอนไม่กล้าบอกพ่อเรื่องนี้วะ”โมเมถามขึ้นมา
“ไม่รู้สิ บางทีแอนเองก็คงสับสนแล้วก็ตั้งรับไม่ทันกับเรื่องนี้ก็ได้นะมึง ตอนที่ยังไม่ท้องแอนยังรักเพทายมากขนาดนั้น ตอนนี้มีลูกด้วยกันแล้วกุ้งนางว่ามันอาจจะเพิ่มมากขึ้นๆ”
“ถ้าช่วยได้แล้วจบเลยนะมึงไอ้เมต ห้ามสานต่อใดๆแล้ว พอกับคู่นี้สักที” ภูผาว่า
“กูรู้แล้วน่า คงไม่มีโอกาสให้ต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้วล่ะ”
ผมพูดเสียงเรียบแต่ในอกยังคงร้าวลึก ผมเข้ามาข้องเกี่ยวกับสองคนนี้เพราะหรรษา เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วมันคงไม่มีทางไหนที่ผมจะต้องไปข้องเกี่ยวกันอีกแน่ๆ
“กูกลับแล้วนะ จะรีบไปปรึกษาเรื่องนี้กับแม่ เงินตั้งสามล้านกูไม่มีหรอก คงต้องขอแม่”
“ดูแลตัวเองด้วยนะมึง กูเห็นมึงไอๆมาวันสองวันแล้วจะไม่สบายรึเปล่า”
โมเมถามขึ้นมา ลืมไปเลยว่าตัวเองไอติดต่อกันมาวันสองวันแล้ว แค่รู้สึกคันคอเฉยๆยังไม่ถึงกับครั่นเนื้อครั่นตัวอะไร
“กูไม่เป็นไรหรอกเม แค่คันคอคงเจอฝุ่นละมั้ง”
“งั้นมึงก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านซะสิเมต จะนั่งรถเมล์ทำบ้าอะไร”
“ไม่เป็นไรหรอกมึง กูเสียดายตังค์ นั่งรถเมล์ก็ได้ ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลยมึง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมา

มีต่อค่ะ
v
v
v

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 13-02-2014 23:11:41

ท่ารถเมล์ยามเลิกงานและเลิกเรียนคนแน่นมาก อากาศก็ร้อนอบอ้าวจนน่าบัดซบ ผมเขย่าเสื้อนักศึกษาที่ชุ่มเหงื่อจนมันเกือบแห้งรถเมล์สายที่ต้องขึ้นก็มา คนบนนั้นแน่นยังกะปลากระป๋องอยู่แล้วพอเพิ่มจากป้ายนี้เข้าไปนี่แทบจะกลายเป็นก้อนเดียวกันทั้งคันรถ
อดทนกับอากาศ ความอึดอัดและกลิ่นที่คละคลุ้งจนปวดหัวมาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังคนก็บางลง และผมก็ได้นั่งหลังจากที่ยืนขาแข็งมานาน
รถสายที่ผมนั่งมันก็ผ่านวิทยาลัยสายช่างมาหลายวิทยาลัยก็ไม่เคยเกิดอะไรรุนแรงจนผมตายใจ แต่อยู่ๆกระเป๋ารถเมล์ก็ตะโกนขึ้นมาจากหน้ารถว่าให้รีบวิ่งลงทางประตูหลังเมื่อรถจอดป้าย พอมองไปยังป้ายที่กระเป๋ารถเมล์ว่า ผมก็เห็นเด็กช่างที่ไม่รู้ว่ามาจากสถาบันไหนยืนกันอยู่กลุ่มใหญ่และมีคนยิงปืนขึ้นฟ้าเมื่ออีกหลายๆคนที่ยืนอยู่หน้าป้ายโบกให้รถเมล์จอด
ผมลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อม มีคนตะโกนให้กระเป๋าและคนขับรถเมล์ทิ้งรถหนีไปด้วยกัน แต่คนขับรถปฏิเสธ
“ดูแลตัวเองให้ปลอดภัยกันทุกคนนะครับ ผมชินแล้ว”
“เตรียมตัวลงประตูหลังนะคะ เดี๋ยวกระเป๋าจะบอกให้พวกมันขึ้นทางประตูหน้า ถ้ามันไม่เลวร้ายเกินไปมันคงไม่ทำอะไรผู้โดยสารหรอกค่ะ เป็นเรื่องระหว่างสถาบันเท่านั้นแหละ”
ทั้งๆที่กระเป๋ารถเมล์คือหนึ่งในคนที่เสียงอันตรายมากที่สุดแต่เขาก็ยังให้กำลังใจผู้โดยสาร สิ่งนั้นทำให้ผมลังเลแต่ก็ช่วยไม่ได้เมื่อในรถมีคุณยายแก่ๆที่ทำหน้าตื่นตระหนกเมื่อได้ยินกระเป๋ารถเมล์ประกาศแบบนั้น
“คุณยายอย่าคิดอะไรเลยนะครับ ต้องไม่คิดอะไร ทำตัวเบาๆเข้าไว้ ลืมไปเลยก็ได้ว่าคุณยายมีกระดูก นะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
คุณยายคนนั้นพยักหน้าแต่แววตายังคงหวาดกลัวปิดไม่มิด มือย่นเกาะกุมมือผมแน่น ครั้งแรกที่ผมกระตุกมือคุณยายให้ลุกตามขึ้นมาตัวคุณยายกลับเกร็งและต่อต้านตามสัญชาตญาณ แต่พอได้ยินเสียงเร่งมาจากคนขับด้านหน้า คุณยายก็ทำตัวไร้น้ำหนักอย่างที่ผมบอกไว้จริงๆ ผมกึ่งลากกึ่งจูงจนเกือบจะอุ้มแล้ววิ่งกันออกมาจากตรงนั้นอย่างลืมสังขารตัวเองกันทั้งคู่ ผมลืมความเพลียและลืมอาการไอของตัวเองเป็นปลิดทิ้ง พาคุณยายขึ้นรถเมล์อีกสายโดยที่ลืมดูว่ามันไปที่ไหน เรานั่งเหนื่อยหอบกันมาจนสุดทางรถวิ่ง กระเป๋ารถเมล์ที่พอรู้ว่าเราผ่านอะไรมาก็ยื่นหลอดยาดมเก่าๆให้คุณยายดมคลายอาการวิงเวียน
“คุณยายยังแข็งแรงอยู่เลยนะครับ”
ผมชม คุณยายอึดมากจริงๆที่วิ่งหนีมากับผมได้
“ใครว่าล่ะ เพราะพ่อหนุ่มลากยายมาต่างหากยายถึงรอดมาได้ พ่อหนุ่มชื่ออะไรล่ะยายยังไม่รู้เลย”
“ชื่อเมตตาครับ”
“สมชื่อจริงๆพ่อหนุ่ม ยายขอให้เจริญๆนะลูกนะ”
“ขอบคุณครับยาย บ้านของยายอยู่แถวไหนครับ”
“บ้านยายอยู่แถวสุทธิสาร”
“งั้นผมจะส่งยายขึ้นแท็กซี่ไปนะครับ บอกทางถูกใช่มั้ยครับยาย”
“ได้สิ ยายบอกแท็กซี่ได้สบายมาก”
แต่ผมสิ ผมไม่รู้เลยว่าถ้าออกนอกเส้นทางจากที่ตัวเองเคยเดินทางแล้วจะทำยังไง ผมคงต้องนั่งแท็กซี่เหมือนกัน แต่พอคิดอีกทางนึงแล้ว หากผมมัวแต่หาทางลัดให้ตัวเองแบบนี้ เมื่อไหร่ผมจะช่วยเหลือตัวเองได้โดยสมบูรณ์แบบเสียที ผมส่งยายขึ้นรถ ยัดธนาบัตรใบใหญ่ที่สุดที่ตัวเองมีใส่ในมือยาย ตอนแรกยายไม่อยากจะรับไว้และบอกว่าตัวเองมี แต่ผมก็ยืนยันว่าให้ยายรับไว้ จนรถคันที่ยายนั่งลับตาไปแล้วนั่นแหละถึงได้รู้ว่าตัวเองเหลือเพียงแบงค์ยี่สิบแค่ไม่กี่ใบเท่านั้นเอง
‘คราวนี้มึงได้ช่วยตัวเองสมใจมึงแน่ไอ้เมต’
ผมมองเงินที่เหลือในมือตัวเองแล้วมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยไปรอบๆ ที่นี่ที่ไหนยังไม่รู้เลย ทั้งๆที่เป็นกรุงเทพแท้ๆ แถมยังมีแต่ภาษาไทยเต็มไปหมดแต่ผมก็รู้สึกกลัว แต่ความกลัวไม่ได้ช่วยให้ผมกลับถึงบ้านได้มากเท่ากับการเดินตามคนส่วนใหญ่ไปข้างหน้า อย่างน้อยต้องเจอป้ายรถเมล์หรืออะไรที่ผมรู้จักบ้างละนะ
ผมเดินปะปนมากับฝูงคนเรื่อยๆแทนที่จะมองไปข้างหน้าผมกลับมัวแต่ครุ่นคิดอะไรบางอย่างเลยได้แต่เดินมองเท้าตัวเอง จนไปปะทะกับกำแพง
กำแพงของเนื้อคน!!
ผมดีดตัวออกมา ระล่ำระลั่กที่จะเอ่ยปากขอโทษคนๆนั้นก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองผู้เสียหายด้วยซ้ำ
กำแพงหนาตรงหน้าทำให้ผมแทบลืมหายใจ!!
พลกำลังทั้งหมดที่มีถูกรวบรวมเพื่อให้ชนะกับอาการช็อคไปชั่วขณะ
“หรรษา”
ผมเอ่ยชื่อคนตรงหน้าขึ้นมาราวกับมันฝังแน่นอยู่ในห้วงของจิตสำนึก ผมเผลอยกปากยิ้มจนอาการไอกลับมา เหมือนหรรษาจะยกมือขึ้นมาช่วยลูบหลังผม แต่พอผมเหลือบตามองเท่านั้น มันก็ลดมือลงมาไว้ข้างตัวเหมือนเดิม
ครั้งแรกที่เจอหลังจากที่เหมือนเราเลิกลาจากกันทำให้ผมยิ้มให้มันแทนการหลั่งน้ำตาได้ยังไงก็ไม่รู้
“บังเอิญเนอะ”
ผมพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ มันยังคงยืนอยู่ขวางอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหลบ ผมอยากวิ่งไปร้องไห้ การได้เจอหน้าทำให้ผมรู้สึกว่าอยากกระโดดกอดมันขึ้นมาจับใจ ขอบตาผมร้อนผ่าว ครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นมาอย่างประหลาด
แต่ผมกลับจำคำพูดของตัวเองได้ราวกับมันถูกรีเพลย์เพื่อฉายซ้ำ
‘บางทีถ้าเป็นแฟนกันแล้วมันไม่ใช่ เรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นี่ใช่ปะ’
ผมเลยต้องยืนเผชิญหน้ากับมันอย่างคนที่ไม่เป็นอะไร ยิ้มให้อย่างเพื่อนที่ไม่เจอกันนานด้วยความพยายามอย่างสุดชีวิต
“อือ บังเอิญ”
มันตอบผมแค่นั้น แล้วเราต่างเงียบใส่กันจนมีคนเดินผ่านมา
เราเลยต้องหลบเข้าข้างทางให้พ้นจากทางเดิน
“ผ่านมาแถวนี้เหรอหรรษา”
“อืมผ่านมา แล้วมึงล่ะจะไปไหนเหรอ”
“กูก็ผ่านมาเหมือนกัน กำลังจะกลับบ้าน”
“กลับยังไงล่ะ”
มันถามซะผมสะอึก จะตอบออกไปได้ยังไงล่ะว่ายังไม่รู้ แต่ผมก็กล้าโกหกมันหน้าด้านๆ ห่างกันไปตั้งนานมันไม่รู้หรอกว่าผมยังโง่ไม่ต่างอะไรไปจากเดิม
“กลับรถเมล์ดิ”
“เหรอ มึงจะกลับสายไหนล่ะ”
คราวนี้ผมเผลอมองหน้ามัน หรรษาสีหน้านิ่ง หน้ามันคล้ำลงกว่าเดิมมากเหมือนคนที่ตากแดดทั้งวันแล้วมันก็ผอม หัวจรดเท้าดูโทรมแต่ยังมีเค้าความหล่อและมีเสน่ห์ติดตัวอยู่อย่างเดิม
กำลังจะมั่วๆสายตอบมันผมดันไอขึ้นมาซะก่อน คราวนี้ไอจนต้องงอตัวลงนั่ง ไอจนตัวโยนและเหนื่อย พอรู้สึกว่าดีขึ้นและผมกำลังจะลุกขึ้นยืนก็หันหน้ามาปะทะกับหน้าแข้งของมันซะก่อน
ตอนที่ผมนั่งลงแล้วไออยู่ตั้งนานสองนานนั้น มันยังคงไม่ไปไหนสินะ
พอได้มองหรรษาอีกครั้ง เนื้อตัวมันดูมอมแมมเหมือนเพิ่งคลุกฝุ่นมา ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋าหลังให้มัน
“เอาปิดปากมึงเหอะ เชื้อโรคทั้งนั้น”
ผมหดมือแล้วยัดผ้าเอาไว้อย่างเดิม ลุกขึ้นยืนเต็มตัวแล้วปัดฝุ่นออกจากตัว
บังเอิญเจอกันก็จริง แต่พอเจอหน้าแล้วความรู้สึกแม่งโคตรจะชัดเจนเลยว่าผมคิดถึงมัน คิดถึงมันมากจริงๆ อยากยืนมองมันอยู่อย่างนี้ เวลาที่เจอกันแค่นี้ไม่ทำให้หายคิดถึงเลยสักนิดเดียว
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
“กูกลับก่อนนะหรรษา กลับมืดมากๆแม่ด่าหูชาแน่”
ผมบอกลามันแล้วเดินออกมา
ผมถูกข้อมือหนารั้งไว้จากข้างหลังอีกแล้ว มันทำเหมือนเดิมอีกแล้ว นี่ผมต้องพยายามมากเลยนะกว่าจะบอกลามันจากตรงนี้ได้
“มึงจะกลับบ้านไหวรึเปล่าเหอะ”
“ไหวดิ ฝุ่นคงเยอะอะกูเลยไอ ไม่เป็นอะไรหรอก”
ผมยืนยันแต่หรรษาไม่คิดจะปล่อยมือผมเลย มันยังคงกุมแน่นอยู่อย่างนั้นไม่คลาย ผมเองก็ใจไม่แข็งพอที่จะสะบัดหนี
ฝ่ามือมันอุ่นมาก มากจนอยากเอาหน้าลงไปกลิ้งเลยด้วยซ้ำ
“แต่บ้านมึงอะ ต้องเดินกลับมาทางนี้ต่างหากเว้ย”
มันคว้ามือผมให้เดินตามมาอีกด้าน ผมเดินตามไปตามแรงดึงรั้งของมัน รู้สึกเลยว่าเดินง่ายขึ้นมาก แสดงว่าก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเพลียและอ่อนล้าแค่ไหน รู้แค่ว่าจะเดินแต่ละก้าวนี่ขาทั้งหนักและต้องใช้แรงมากเลยเดินช้าเหลือเกิน
“มึงนี่เหมือนเดิมเลยนะ”
มันพูดขึ้นมาตอนที่เรายืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์แล้ว ป้ายนี้มีคนบางตาและเวลาก็ผ่านมานานจนมืดแล้ว แสงไฟถนนค่อนข้างสลัว หรรษาเลยไม่ปล่อยมือผมสักที แต่อย่างว่า หรรษาไม่ได้อายที่จะจับมือผู้ชายด้วยกันอยู่แล้ว เป็นผมเองที่เกรงใจและพยายามชักมือตัวเองกลับมา
คราวนี้หรรษายอมปล่อยมือแต่โดยดีแต่มันก็ไม่วายมองหน้าผม
“ถึงป้ายรถเมล์แล้ว กูคงไม่หลงไปในฝูงคนแล้วล่ะ บ้านมึงก็ต้องรอรถป้ายนี้เหมือนกันเหรอ”
“เปล่า”
“อ้าว”
ผมงง
“มึงเหมือนเดิมตรงไหนรู้มั้ยเมต”
“ไม่รู้สิ ตรงไหนเหรอ”
“ตรงที่มึงก็ยังไมรู้้เหมือนเดิมว่ารถเมล์ที่ผ่านบ้านมึงอะ ผ่านไปไม่รู้กี่คันแล้ว มึงไม่อยากกลับบ้านหรือไม่รู้กันแน่ว่าต้องกลับสายไหน”
ผมไม่ตอบอะไรมัน ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นนถนนสีดำสนิทอยู่อย่างนั้น ผมก็ยังเป็นไอ้เมตที่โง่อย่างเดิมนั่นแหละ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเลยสักอย่าง แม้กระทั่งความรู้สึกในใจก็ยังเหมือนเดิมจนน่ากลัว
หรรษาคว้ามือผมไว้อีกครั้ง คราวนี้มันรั้งข้อมือให้ผมก้าวขาตามขึ้นไปบนรถเมล์ปรับอากาศคันที่เพิ่งจอดตรงหน้า ผมก้าวขาตามมันขึ้นมา หรรษาดันให้ผมนั่งชิดหน้าต่างแล้วมันก็นั่งลงข้างๆผม
“แล้วมึงจะไปลงตรงไหนเหรอหรรษา”
“บ้านมึงไง”
“อะไรนะ”
ผมได้ยินชัด แต่ไม่เข้าใจแค่นั้นเอง มันจะไปทำไมบ้านผม ไปส่งเหรอ? ไปส่งผมทำไมกัน มันจะรู้มั้ยว่าแค่นี้ก็ตัดใจยากจะตายห่าอยู่แล้ว จะเพิ่มเวลาให้ผมทรมานจนดิ้นพล่านต่อหน้ามันเลยรึไงกัน มันใจร้ายได้ขนาดนั้นเลยเหรอ
“เดี๋ยวกูไปส่ง สภาพมึงไม่น่าจะไปถึงบ้านหรอก”
“อาฮะ ขอบใจนะ รบกวนมึงอีกแล้ว”
คราวนี้มันไม่พูดอะไรต่อ ผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับมัน ได้แต่มองข้างทางแล้วก็กำมือทุบขาตัวเองเบาๆทำจังหวะแก้เก้อไปงั้น จนมันจับให้หยุดนั่นแหละ ผมถึงได้หันไปมองมันอีกครั้ง
“สั่นอยู่ได้ กูรำคาญ”
มันพูดแค่นั้นแต่ก็ยังกำมือผมเอาไว้ไม่ปล่อย
ตอนรอรถหน้าวิทยาลัยอากาศโคตรจะร้อน ตอนวิ่งหนีพวกตีกันก็ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย แต่ตอนนี้แอร์ ขสมก.ของไทยกลับหนาวจับใจขึ้นมาซะงั้น
“ไม่สบายทำไมไม่ไปหาหมอวะ กลัวหายเหรอ”
นี่มันแสดงความห่วงใยหรือถามไปงั้นๆ หรือว่ามันตั้งใจจะกวนตีนผมกันแน่วะ
“ไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วคนเหี้ยที่ไหนจะร้อนเหมือนอมไฟอยู่อย่างนี้วะ”
“หมายถึงกูเหรอ”
“เออ”
มันบ่นว่าร้อนแต่มันก็ยังกุมมือผมไว้ เวลามันขยับตัวทำอะไรก็คล้ายๆกับว่ามือมันนวดคลึงมือให้ผม จินตนาการของถั่วไร้สารอาหารอย่างผมก็คิดไปไกลได้เพียงแค่นี้ ได้เพียงแค่คิดเข้าข้างตัวเองใกล้ๆ
“กูหนาวจะตายร้อนอะไรของมึง”
ผมไม่ยอมแพ้
“หนาวก็หนาว”
มันปิดช่องทางหนีทีไล่ผมซะสนิทจนต้องหุบปากเลย
“เออ”
ผมพูดขึ้นมาแล้วก็เงียบไป มองมันอย่างสงสัย มันคงไม่ได้ตั้งใจจะพูดแค่นี้แน่
“มีอะไรอีกหรือเปล่า”
“มีอยู่อย่างนึงนะที่มึงเปลี่ยน”
อยู่ๆมันก็โพล่งขึ้นมา
“อะไรเหรอ”
“ใจมึงแข็งขึ้นเยอะเลยเมต”
“ก็ดีแล้วไง”
“เหรอวะ”
“แล้วไม่ดีเหรอ”
“สำหรับใครล่ะ”
“ทำไมต้องมีสำหรับใครด้วยล่ะ”
“ก็มันคงแสดงผลไม่เหมือนกันมั้ง กับคนอื่นก็อาจจะดี”
“อืม”
ผมไม่กล้าเลย ไม่กล้าที่จะถามว่ามีผลกับมันหรือเปล่า เหมือนผมแสดงความอาลัยอาวรณ์กับมันชัดเจนมากไป
“อีกนานมั้ยกว่าจะถึงบ้านกู”
“ก็นานอะ มึงข้ามมาคนละซีกเลย”
“เหรอ”
ผมมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ที่นี่ประเทศไทยจริงๆเหรอวะ ทำไมอะไรก็แปลกหูแปลกตาไปหมด แล้วผมจะไปไหนได้ แค่กรุงเทพยังรู้จักไม่ทั่วเลย
“ง่วงก็หลับได้นะ เดี๋ยวถึงกูปลุกเอง”
“จริงๆมึงส่งกูแค่พอถึงที่ที่กูรู้จักก็ได้นะหรรษา กว่าจะถึงบ้านกูคงดึกมาก ไหนมึงจะกลับบ้านมึงอีกอะ เช้าพอดี”
ผมรู้เลยว่าผมคุยกับมันเสียงล้าเต็มทีแล้ว ผมใกล้จะล่องลอยอยู่รอมร่อ
“ก็ไม่เป็นไรเลยนี่ เดี๋ยวนี้กูไปบ้านมึงไม่ได้แล้วเหรอ”
สติผมกลับเข้าร่างนิดๆเมื่อมันออกแรงกำมือผมแน่นขึ้น
“อือ”
อยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่สติผมรางเลือนเต็มทีแล้ว
“มึงนอนเหอะ ฟังเพลงปะ โทรศัพท์กูมีเพลง”
“ก็ดีนะ มึงมีเพลงกล่อมเด็กด้วยเหรอวะ”
“เออ มี”
หรรษามีความสามารถมากจริงๆ มันสามารถค้นหาหูฟังในเป้ของมันด้วยมือข้างเดียวได้ เพราะมือข้างที่เกาะเกี่ยวผมเอาไว้ยังคงแผ่ซ่านความอบอุ่นมาให้ผมอย่างต่อเนื่องอยู่อย่างนั้น

ภาพยังติดตาวันคืนที่ฟ้านั้นพาเธอมาใกล้
เปลี่ยนเวลาเดือนปีให้มีความหมาย
อยากใช้ไปจนหมดลมหายใจ
จนวันที่ฉันพลาดไปอภัยได้หรือไม่
กับสิ่งที่ฉันนั้นนั้นทำให้เธอหายไป

เธออยู่ไหน อยู่แห่งไหน
อยากตะโกนข้างในจากใจออกไปให้เธอรับรู้

มากเกินคำว่าเหงา
ปวดร้าวเกินคำว่าเสียใจ
ปล่อยให้น้ำตารินไหล
จากใจที่มันเดียวดายสับสน
โลกมีคนกี่คน ไม่เคยสนมันเวียนวนหาเธอ
ทุกคืนนอนละเมอ หยดน้ำตาล้นเอ่อ
อยากเจอไม่รู้เธออยู่ที่ใด

บางครั้งฉันยังคิด
ยังติดกับฝันที่มันคอยลวงหลอก
บอกว่าเธอกำลังเดินเคียงข้างกาย
มือซ้ายเรายังเกาะเกี่ยวแขนกัน
และฉันต้องยอมรับความจริง มันไม่จริงเลยสักวัน
ยังติดกับฝันให้ฉันทำอย่างไร

เธออยู่ไหน อยู่แห่งไหน
อยากตะโกนข้างในจากใจออกไปให้เธอรับรู้

มากเกินคำว่าเหงา
ปวดร้าวเกินคำว่าเสียใจ
ปล่อยให้น้ำตารินไหล
จากใจที่มันเดียวดายสับสน
โลกมีคนกี่คน ไม่เคยสนมันเวียนวนหาเธอ
ทุกคืนนอนละเมอ หยดน้ำตาล้นเอ่อ
อยากเจอไม่รู้เธอ

ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเป็นอย่างไร
ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
แต่สิ่งที่ฉันรู้ว่าทุกๆ วันที่ฉันมี
คือใจที่มีให้เธอ ให้เธออยู่ตรงนี้
ถ้าย้อนเวลาหมุนมาได้ดั่งใจ
จะขอสักครั้งได้ไหมให้เรากลับมาเริ่มใหม่

เพลงนี้....เพลงนี้ที่หรรษาเปิดให้ฟัง

แม้สมองของผมจะขาวโพลนและพร่าเลือน แต่ผมก็ฟังมันจนจบเพลง มันแทบจะเป็นเพลงที่บอกความรู้สึกทั้งหมดของผมตอนนี้ด้วยซ้ำ เพียงแค่ผมไม่เคยคิดจะกล้าพูดมันออกมาเพราะผมที่พลาดไปเอง ผมทำให้เราต้องห่างกันเอง
พยายามต่อสู้กับหัวที่กำลังหนักอึ้งและตาที่ดูเหมือนจะปิดสนิทของตัวเองอีกครั้ง พยายามจะเอาหูฟังข้างหนึ่งยื่นให้หรรษา
ผมพยายามอยู่สักพัก หรรษาถึงรับรู้ในความพยายามของผม
“ไม่อยากฟังรึว่าเสียงดังเกินไปเหรอ”
ผมส่ายหน้า
“แล้วยื่นกลับมาทำไมอะ”
“ฟังด้วยกันดิ นะ เพลงนี้แหละ ฟังด้วยกัน”
ภาพสุดท้ายก่อนสติผมจะดับวูบไปจนกว่าจะถึงบ้าน ผมเห็นว่าหรรษาอมยิ้มและมันก็รับหูฟังอีกข้างที่ผมยื่นให้ยัดเข้าไปในหูของตัวเองแล้วเปิดแต่เพลงนี้อยู่ซ้ำๆ เหมือนทั้งอัลบั้มที่หรรษาเซฟไว้มีแค่เพลงนี้แค่เพลงเดียว


http://www.youtube-nocookie.com/v/4Hi8-7Dv1M4?version=3&amp &autoplay=1

โปรดติดตามตอนต่อไป

สวัสดีวันแห่งความรักค่ะทุกคน คนเขียนอยากรู้ว่ามีใครบ้างที่อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้ เพราะตอนที่แต่งตอนนี้คนเขียนร้องไห้กับมันด้วยล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและมีความสุขกับวาเลนไทน์ในทุกรูปแบบของความรักนะคะ//TRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 13-02-2014 23:17:55

^
^
^
^
^
จิ้มคุณตูน  :z13:

อ่านตอนนี้แล้วหน่วงมากเลย จิร้องงง :sad4:
แต่ยังรู้สึกอยู่ว่าทั้งหรรษาและเมตตายังมีใจให้กันอยู่นะ

ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้ สู้ๆ

ขอบคุณคนเขียนที่มาอัพให้นะก๊าบบ

หัวข้อ: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 13-02-2014 23:19:38

 :sad11: ไมมันเศร้าจังเลยอ่ะ เค้าคนนึงแหละที่ร้องไห้ตาม หรรษากับเมตจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้จริงเหรอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 13-02-2014 23:27:30

พวกหนูหลอกตัวเองกันอยู่ทั้งคู่นะลูก ดีๆกันไปเห๊อะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 13-02-2014 23:27:41

น่ารักจังเลยค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-02-2014 23:29:39

ทำไมมันเศร้าจัง
นี่มัน 14 กุมภานะคะ
วันแห่งความรัก ไหง๋เป็นงี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 13-02-2014 23:38:28

เอิ่ม... วันวาเลนไทน์มันต้องมุ้งมิ้งน่ารักหวานแหววไม่ใช่เร้ออออ  o22
ขนาดเรื่องแนวโฉดทั้งโหดทั้งเถื่อนเค้ายังมาใสๆ ล่อใจให้คนอ่านตามอ่านเรื่องหลักด้วยความหวังว่ามาม่ามันจิหมดไปในเร็ววันเง้เรยยยยย

แล้วนี่อัลร้ายยยยยยยยยยย เอามาม่าให้หัวถั่วมันกินทำม้ายยยยยยยย แค่นี้มันก็ถั่วแย่อยู่ล่ะ  :z3: :z3: :z3:

งืออออออออ สงสารหัวถั่วมากมาย  :serius2:

อ่านมาม่าเรื่องอื่น โหด โฉด เถื่อน อ่านได้นะ

แต่ทนให้หัวถั่วมันเสียใจไม่ไหวหรอก  :o12:  :o12: :o12: #สงสารหัวถั่วจนเสียสติ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 13-02-2014 23:49:15

เพลงนี้มันอะไรกัน ใครช่างสรรสร้าง
เหมาะสมประหนึ่งเกิดมาเพื่อตอนนี้

 :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 13-02-2014 23:49:40

 :o12:
เจ็บปวด หน่วงๆในใจ
เมตก็ยังคงเป็นเมตอยู่เหมือนเดิม
หรรษาก็ยังเหมือนเดิม
ทำไมมันมาลงล๊อกอย่างนี้ได้นะ
มาต่อไวๆเถอะค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 13-02-2014 23:50:30

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 13-02-2014 23:50:53

แง ร้องจริงๆด้วย  :hao5:
เราว่า ห่างกันออกมาแบบนี้ อาจจะทำให้รู้ใจตัวเองมากขึ้น เข้าใจอีกฝ่ายมากขึ้น และอาจจะทำให้อะไรๆมันชัดเจนและมั่นคงขึ้นก็ได้นะคะ ถ้าเข้าใจกันและกลับมาคบกันอีก อาจจะรักกันมากกว่าเดิมก็เป็นได้

เราเข้าใจเมตนะ คนบางคนเค้าก็ต้องการทั้งการกระทำและคำพูดที่ชัดเจนและมั่นคงนะคะ แถมมันยังไม่ได้เริ่มมาจากความรักแต่แรกด้วยแล้ว เจอคนแบบหรรษาเข้าไปอีก มันก็คงอดไม่ได้ที่จะนึกน้อยใจ แถมหรรษายังตอบรับมาง่ายๆอีก ยิ่งคิดไปไกล อารมณ์นั้นมันไม่นึกถึงอีกฝ่ายว่าจะน้อยใจคำพูดเรามั้ยหรอกค่ะ อารมณ์ล้วนๆ

ถึงคนเขียน
อย่าให้สองคนนี้เลิกกันนานนักสิ สงสารอ่ะ  :sad4: เอาแค่ตอนนี้พอนะคะ แล้วแอนจะกลับมาร้ายอีกมั้ยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-02-2014 23:55:25

 :เฮ้อ: ทำตัวเองแท้ๆเลยเมต ไม่แปลกใจเลยที่เมตจะต้องร้องไห้เพราะความงี่เง่าของตัวเอง แอบสงสารหรรษา ถ้ายังไงก็กลับมารักกันเหมือนเดิมเร็วๆ นะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 13-02-2014 23:56:36

วันแห่งความรักทำไมมันเศร้างี้อ่ะ สงสารหัวถั่วจับใจเลย ร้องให้ตามหัวถั่ว เศร้าจับใจเลย
อยากอ่านต่ออ่ะ สงสารถั่วมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 14-02-2014 00:02:17

น้ำตาไหลรับวันแห่งความรักเลยยยย ㅠ_ㅠ
หวังว่าหรรษาจะเข้าใจน้องเมตนะ

รอรอยยิ้มในตอนหน้านะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 14-02-2014 00:07:07

ไม่ได้ร้องไห้หรอก แต่อยากให้กลับมาหวานกันเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 14-02-2014 00:08:17

ร้องไห้พรากเลยค่ะ T_____T
หัวถั่วยังไงก็เหมือนเดิมเลย หรรษาเข้าใจมันเถอะนะ
ถ้ารักกันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 14-02-2014 00:09:51

ไม่ถึงกับร้อง แต่ซึ้งมากค่ะ เพราะทั้งเมตตาและหรรษา จริงไ แล้วทั้งคู่กก็รักกันมาก แต่แค่ทิถิทำให้ต้องห่างกัน แต่ก็เป็นหรรษาอีกนั่นแหละที่มาง้อก่อน ทำให้รู้สึกว่า อยากเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงบ้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-02-2014 00:11:15

หน่วงมาก  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 14-02-2014 00:11:31

 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 14-02-2014 00:20:07

ทำไม ทำไม ทำไม ง่ายไปอ่า ไม่ยอม  :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 14-02-2014 00:28:19

เมตก็ยังคงเป็นเมต หรรษาก็ยังคงเป็นหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: P.PAN ที่ 14-02-2014 00:30:12

อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จู่ๆจะเลิกก็เลิกมมันง่ายไปปะค้าาาา
โอ้ยยยยคนนึงก็หัวถั่ว คนนึงก็พูดน้อยไปกลัวถั่ว(?)จะร่วงจากปากเหรอค๊าาา
อ่านตตอนนี้ละอยากจะฟาดเมตแรงๆซักที 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: BaII ที่ 14-02-2014 00:35:51

หาที่ปิดเพลงไม่เจอ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 14-02-2014 00:37:49

ตั้งแต่อ่านมาเราก็คิดนะว่าหรรษาค่อนข้างสมบูรณ์แบบในแง่หนึ่ง ความมีเหตุผลและอะไรหลายๆอย่าง แต่พออ่านตอนนี้เราก็รู้สึกว่าหรรษาแอบใจร้ายนะ รู้สึกตั้งแต่เพอชี่และ แบบว่าบางสถานการณ์ก็ทำให้คนเราพูดหรือทำอะไรๆได้ สิ่งที่หรรษาทำไร้ใจไปนิด เหมือนบังคับทางอ้อมให้เลิก นี่เห็นแก่ว่าดูความรู้สึกที่หรรษามีให้เมตตามันมากจนทำให้ดูมีหัวใจขึ้นนะ โกรธไปแล้วววว

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-02-2014 01:01:03

อยู่ ๆ ก็ดราม่าเลิกกันได้ไงอ่ะงงมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 14-02-2014 01:07:00

ทำไมมีแต่คนบอกว่าตอนนี้มันเศร้า
แต่ทำไมเราว่ามันซึงกินใจดีอ่ะ
และเราว่ามันเหมือนเป็นการเริ่มต้นใหม่
ของทั้งสองคนในทางที่ดีขึ้นด้วย
อีกอย่างเราว่าหรรษาก็ควรปรับปรุ่งตัวเอง
ด้านการแสดงออก เอาใจใส่คนรักบ้างก็ดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-02-2014 01:08:33

"งง"


คำเดียวเลย
ตอนที่แล้วยังดีๆอยู่เลย  แล้วมาตอนนี้ อยู่ดีๆก็เลิกกัน
ปรับอารมณ์ไม่ถูก  ตามเนื้อเรื่องไม่ทันเลยทีเดียว
โคตรงงค่ะ
 o2

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 14-02-2014 01:10:15

ตอนแรกอ่านแล้วอึดอัดมาก ตอนที่แล้วยังดีดีกันอยู่ตอนนี้ทำไมถึงเป็นเยี่ยงนี้ไปได้ล่ะคะ :katai1:
แต่หลังๆก็เหมือนจะยิ้มได้นะ แต่ก็แบบยิ้มไม่เต็มปาก มันตึงๆที่มุมปากเรียบๆที่แก้ม กระบอกตาก็รู้สึกบวมๆ(อาการอัลไล)
แต่รู้สึกชอบอารมณ์นี้จัง อ่านแล้วหน่วงแปลกๆ :hao5:

สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 14-02-2014 01:21:01

ทำไมเลิกกันง่ายดาย T T

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 14-02-2014 01:26:38

โอ้ยย อะไร ทำไมอยู่ดีๆ ก้เลิกกัน
เมตพูดอะไร ทำไมหรรษาโกดดด
โอ้ยย งง รู้แต่ ร้องไห้ อะ ตอนนี้ เสียใจมากกกก
มาต่อเลยยยยนะ วันวาเลนไทน์ ต้องคืนดีกันเซ่
 :angry2: :angry2: :angry2:
ให้หรรษามาเฉลยก้ได้ งง ฟุดๆ
โ้อยยย อยากอ่านต่อออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 14-02-2014 01:54:24

เจ็บปวดอ่ะตอนนี้ คนนึงคิดมากไป คนนึงคิดน้อยไปไป้เราก็ร้องไห้ตาม  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 14-02-2014 02:26:07

อารมณ์นี้มันบอกไม่ถูกว่าสงสารหรรษาหรือเมตตาดี
คือเราว่าเมตซื่อตรงกับความรู้สึกดีนะ แต่ลึกๆ ก็สงสารหรรษาที่เจอประโยคฮุกของเมตเข้าไปเต็มๆ แบบนั้น แล้วอย่างที่หรรษาบอกอ่ะ เค้าไม่เคยเป็นฝ่ายเปลี่ยนใจ พอเจอเมตพูดแบบนั้นก็เลยปล่อย (?)
แต่อีกอารมณ์ก็เซ็งหรรษา คือ เป็นคนแข็งๆ เกินไป ง้อเมตบ้างก็ได้นะ

ฮือออ หน่วงงงงงง  :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 14-02-2014 02:36:10

หรรษาเมตตาเอ๊ย  นี่มัน bad valentine ชัดๆ :katai1:
จริงๆที่หรรษามอมแมมคลุกดินคลุกฝุ่นเพราะตามหาเมตใช่มั้ยน่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 14-02-2014 03:06:47

นี่มันอัลไล   :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 14-02-2014 03:19:06

เหงากันทั้งสองคนอ่ะดิ๊ กิ๊ว กิ๊วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-02-2014 05:01:27

หรรษาหาเพลงง้อเมียหรอ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 14-02-2014 06:11:57

ร้องไห้เลยยยยย  :hao5:
อะไรเนี่ยจู่ๆเลิกกัน หรรษาตอนนี้ดูแปลกๆไปนะ
แล้วที่มาเจอเนี่ย แอบตามมาใช่มั้ยหล่ะ หรรษา
อยากตืนดีก็ปากเเข็งนะคนเรา ส่วนเมตก็ไม่กล้า สาธุ ตอนหน้าขอให้คืนดีกันแล้ว
แต่เลิกก็ดีเหมือนกัน กลับมาคบคราวนี้ เมตจะได้เลิกคิดซะที ว่าตัวเองบังคับให้หรรษาคบด้วย
ปล หม่อยากให้ช่วยแอนเลยจริงๆ ให้เพทายมันอยู่ในคุกไปดีและ จะได้ไม่ออกมาสร้างปัญหา  :fire:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 14-02-2014 06:48:23

วาเลนไทน์หรือนี่  :sad11: :sad11: เมตพยายามเข้มแข็ง :monkeysad: :monkeysad: หรรษายังคงเป็นหรรษา :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: yuuri ที่ 14-02-2014 07:06:53

เลิกกันง่ายๆงี้เลยหรอเนี่ย
ที่เจอกันไม่ใช่บังเอิญหรอกมั้ง
หรรษาน่าจะตามเมตมาหรือเปล่า?
วันนี้จะลงอีกตอนไหม...อิอิ
13 ออกตอนเลิกกัน 14 ออกอีกตอนรักกันมากขี้น ให้สมกับวันวาเลนไทน์ไง^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 นรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 14-02-2014 07:44:01

เฮ้ยยะ ดราม่ารับวาเลนไทน์ ทำไมเป็นเยี่ยงนี้
 :ling1: อึมครึมเหมือนอากาศตอนนี้เลยอ่ะ  ฮืออออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-02-2014 08:26:40

ไม่เข้าใจหรรษาเลย

ถ้ารักเมตทำไมทำอย่างนี้ ....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 14-02-2014 08:38:59

 :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 14-02-2014 08:44:48

กลับมาอ่านตอนนีทวนหลายรอบ
สำหรับเรามันไม่เศร้านะ แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนดื่มโกโก้ รสขมปนหวาน แต่อร่อย
เหมือนคนสองคนที่ต้องมีทะเลาะบ้าง มีความสุขบ้าง แต่มันคือรสชาติที่อร่อยของความรักแหละ เพราะคนที่เราอยู่ด้วยคือคนที่รักมันเลยอร่อยไง อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 14-02-2014 08:54:44

 :hao5: หน่วง จัง อินเป็นเมตตลอดเวลาเลยอ่ะ

ก็นั้นน่ะสินะคนมันหัวถั่วนิจะให้ไปเข้าใจอะไรง่ายๆคงได้หรอก ถ้าคิดว่ามันฝืนมันเหนื่อยใจเป็นความรับผิดชอบของตัวเอง มันทำให้ต้องถอนหายใจเมื่อเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้ก็เป็นแค่เพื่อนเถอะ  :o12:

หรรษา เราโกรธนาย (・ω・)ノ จงทำให้หัวถั่วฟีบๆกลับมาขาวอวบนะบัดเดี๋ยวนี้! วาเลนไทน์นี้ขอหวานๆ :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-02-2014 09:04:51

หน่วงรับวันแห่งความรักซะแล้วสิ  :mew2:

อุปสรรครักครั้งนี้เป็นบททดสอบให้รักของทั้งคู่เข้มแข็งขึ้น  :heaven

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 14-02-2014 09:29:01

คบง่ายๆ เลิกง่ายๆ ไม่รั้งอะไรเลย

ถ้างั้นก็จีบใหม่ คบใหม่ไง จะยากอะไร

 :catrun:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 14-02-2014 09:39:18

ต่างคนต่างรักกัน ปัญหาที่เคยมีก็ผ่านมันไปได้

ทำไมไม่หันมาคุยกันดีๆ ค่อยๆปรับตัวไป

อย่าจากกันไปทั้งที่ยังรู้สึกค้างคาเลยยย


กลับมาได้ไหม
กลับมาหากัน
กลับมารักฉันคนที่รักเธอหมดใจ
อะไรที่พลั้ง
อะไรที่พลาดไป
ยกโทษได้ไหม คนดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 14-02-2014 09:49:08

บางทีก็หน่วงไป  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 14-02-2014 10:18:23

มันหน่วงแต่ก็แอบหวานนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 14-02-2014 10:42:49

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-02-2014 10:54:50

หน่วงๆต้อนรับวาเลนไทน์ดีนะคะฮืออออออออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 14-02-2014 11:09:17

มันคือช๊อคโกเลต รสหวานปนขม เหมาะกับวันแห่งความรักมากกกกกกก แต่จะดีที่สุดถ้ามาต่อให้หายหน่วงเร็วๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 14-02-2014 11:27:25

 :o12:
โถ่ จากดีๆไหงกลายเป็นอารมณ์นี้ไปได้นะะะะะะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 14-02-2014 12:12:35

เศร้าจัง ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ
 :mew6:
หรรษาอย่าคิดอะไรมากเลย อยู่กับไอ้หัวถั่ว ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก เพราะบางทีมันก็ไม่ได้คิดอะไร

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 14-02-2014 12:24:33

 :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 14-02-2014 13:07:11

ดีจัง เลิกกันเพราะความไม่มั่นคงของจิตใจ?? (ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ = =)

แต่ก้อห่างกันไปเพื่อให้รู้ว่าเรารักกันแหล่ะเนอะ ^^

ตอนหน้ากลับมาเปนหัวถั่งสีเขียวสดใสนะเมตตา 5555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 14-02-2014 13:12:19

เศร้า จะร้องไห้เลย

ชอบพระเอกของคุณตูนทุกเรื่องเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 14-02-2014 13:29:09

ห๋าาาาา หรรษากับเมตตาเลิกกัน   :a5:

แต่ก็นะ นี่ล่ะความรัก บางครั้งความห่างอาจทำให้เรารู้ใจตัวเองมากขึ้น
ว่ายังรัก ยังต้องการกันและกันอยู่ไหม
เพราะความรักไม่ได้มีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความสุขนี่นา
แต่มันยังมีความเจ็บปวดและน้ำตาด้วย
เรียนรู้ไปพร้อมๆกัน เนอะ  :mew2:

  :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 14-02-2014 16:33:57

ร้องไห้เลยค่ะ ไม่คิดว่าน้องเมตจะพูดแบบนี้แล้วหรรษาก็ตอบตกลง
นึกว่าหรรษาจะอธิบายอะไรต่อมิอะไรเหมือนเดิมซะอีก(แอบผิดหวังอยู่เล็กๆ)
แต่เราเชื่อว่าไม่บังเอิญเจอแน่ๆ หรรษาต้องตามเมตแน่นอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 14-02-2014 17:11:33

แงๆๆๆ :mew2: :mew2:
คืนดีกันเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 14-02-2014 17:15:32

กลับมาคบกันเร็วๆนะะะะะะะะะะะะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 14-02-2014 18:03:45

เศร้าอ่ะ แต่เหมือนมีสุขเล็กๆปนอยู่นิดหน่อย
นี่แหละ เพราะความโกรธมักเป็นตัวสร้างปัญหา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 14-02-2014 18:17:51

 :sad4: ไม่นะะะะะะ
สงสารหัวถั่วอ่ะะ
มาม่าทำไมมม~ เราไม่อยากกินสักหน่อย  :hao5:

หัวข้อ: อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 14-02-2014 18:29:31

ต้อนรับ วันแห่งความรัก คิดว่าจะเจอตอนหวานจนเลี่ยน ที่ไหนได้ อะไรกันเนี่ย
แต่ความรู้สึก ก็ไม่เหมือนทั้งคู่เลิกกันเลยนะ มันเหมือนแค่ห่างกันออกมา เพื่อคิดทบทวน
ความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเอง และอีกฝ่าย ทั้งคู่คงได้รู้แล้วว่า อีกฝ่ายมีความสำคัญกับตัวเองแค่ไหน
และรักอีกฝ่ายมากแค่ไหน เพียงแต่ตอนนี้ ทั้งสองคนไม่เปิดอกคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะเหมือนรู้ใจตัวเอง
แต่ไม่เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายเลยนะ ทั้งหรรษาทั้งเมตตา เหมือนคิดว่า อีกฝ่ายต้องทนคบกับตนเอง
อย่างฝืนใจอย่างนั้นแหละ แบบ คิดเองเออเองซะงั้น ทั้งที่ปรกติ ก็เหมือนจะคุยกันให้รู้เรื่องไปเลยทุกอย่าง
แต่บทจะติสก์ขึ้นมา ก็เป็นเรื่องเลย ตั้งแต่ตอนบอกกลับไปเป็นเพื่อนกันแล้ว ไม่คิดจะรั้งกันไว้เลย
ใครดูก็รู้ ว่าทั้งสองคน ยังมีใจให้กันอยู่ แถมยิ่งห่างกันไป จะยิ่งรู้ตัวว่ารักกันมากขึ้นด้วยซ้ำ
ต่างฝ่ายต่างก็ทรมานที่ต้องแยกห่างกัน ก็เห็น ๆ อยู่ ที่ต้องทำตอนนี้ ก็แค่ คุยกันให้เข้าใจ แค่นั้น
ไม่ใช่ว่าทุกเรื่องจะปล่อยให้รู้ใจกันได้เองนี่ ถ้าไม่พูดกันให้เคลียร์ ก็ไม่เข้าใจกันอยู่อย่างนี้นั้นแหละ
หวังว่าตอนหน้า จะกลับมาเป็น คู่รักเพี้ยน ๆ กันเหมือนเดิมนะจ้ะ อย่าดราม่านานเลยน้า
อีกนิดนึง ตอนนี้น้องเมตแมนจริง ตอนช่วยคุณยาย คุณยายคนนี้ จะมามีบทอะไรมั้ยน้า น่าสนใจ
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 14-02-2014 18:39:15

อ่านแล้วเศร้ารับวันแห่งความรักเลย บางทีหรรษาก็ใจร้ายเกินไปนะเราว่า ชอบทำให้เมตตาที่คิดมากเข้าใจไปเอง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 14-02-2014 21:25:02

กรุบกริบๆๆ :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 14-02-2014 22:09:18

คืออ่านตอนนี้แรกๆงงว่าโกดกันหรออ เอาจริงๆเราก้ยังงงๆๆว่าหรรษาโกดเมตเรื่องไร หรือเราจะหัวถั่วเหมือนเมต :เฮ้อ:
แต่คือแบบ เราสงสารมันนะตอนที่หรรษาตอบว่า "ตามนั้น" เปนเรา เราก้ไม่ทนละอ่ะ คือแบบมันคิดไปละไง ความคิดคนเรามันห้ามกันไม่ได้หรอก ต่อให้จะบอกว่ามีเหตุผลขนาดไหน :sad11:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 14-02-2014 22:17:14

โห อึ้งเลย คือแบบ เลิกกัน เลิกกันจริงอะ แอร๊ยยย
แต่เหมือนพอห่างกันไป ทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้แล้วนะว่าอีกคนน่ะสำคัญกับตัวเอง
ดังนั้น กลับมาคบกันอีกเถอะ ยังไม่ได้พูดว่าเลิกสักคำไม่นับว่าเลิกได้มั้ย จบแบบนั้นมันไม่สวยนะ อย่าทำเหมือนไม่แคร์เมตสักนิดสิหรรษา คนอ่านเจ็บปวดดด  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-02-2014 22:21:03

น้ำตาซึมค่ะ ไม่คิดว่าสองคนจะห่างกันนานขนาดนี้ เพราะคำพูดไม่กี่คำ คนหนึ่งแสนจะเจียมตัวเจียมใจ
ส่วนอีกคนก็แสนจะพูดน้อยกว่าจะเข้าใจกันลึกซึ้งก็คงต้องปรับตัวอีกพัก คือหรรษาคงไม่คิดด้วยว่าเมตจะทนได้นานขนาดนี้
ถึงได้บอกว่าเมตเปลี่ยนไป ใจคงอยากให้เขามาง้อเต็มแก่สินะ อยากอ่านมุมหรรษาบ้างจัง
พาร์ทนี้สงสารหัวถั่วมาก แต่ก็สงสารหรรษาด้วย สติลรำคาญนังแอน มักมากไม่จบสิ้น
เมตเป็นคนดีจังช่วยคุณยาย หรรษาน่ะตามเมตมาใช่มั้ย ไม่ใช่บังเอิญเจอกันแน่ๆอ่ะ
เพลงประกอบเศร้าโคตรค่ะ

ขอบคุณค่ะ มาต่อไวๆ ได้ป่าวคะ แบบค้างในอารมณ์มาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 14-02-2014 22:21:30

น้ำตาจิไหล มันเศร้าแบบหน่วงๆอ่ะ
รักมาก คิดถึงมาก แต่ไม่หันหน้าเข้าหากัน มันเศร้ามากอ่ะ บอกเลย

สู้ๆนะ ทั้งคู่ ทำตามใจตัวเองเถอะ มีความสุขที่สุดแล้ว

รอๆๆ จุ๊บๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 14-02-2014 22:27:42

งงสุดๆทำไมเรื่องถึงกลายมาเป็นแบบนี้ล่ะ

หน่วงในความรู้สึกชะมัดอ่ะ  คืนดีกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 14-02-2014 22:40:37

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 14-02-2014 23:56:18

เข้าใจว่าบางทีเมตก็งี่เง่า แต่หรรษาก็เย็นชาไปนะ ที่ไม่พยายามรั้งเอาไว้เลย
ยังดีที่อุตส่าห์ตามเมตมาจากรถเมล์ และเข้ามาช่วยตอนที่เมตไม่รู้จะช่วยตัวเองยังไง
การยื่นเพลง ๆ นี้มาให้เมตมันเหมือนการง้อ ที่ผู้ชายอย่างหรรษาพอจะทำได้ อ่านเนื้อร้องแล้วน้ำตาไหล
หวังว่าบทเรียนครั้งนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนมั่นคงมากขึ้น พร้อมที่จะก้าวผ่านปัญหาต่าง ๆ ไปด้วยกันได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 15-02-2014 00:09:05

ทำไมวาเลนไทน์ไม่สวีทกัน มาแบบนี้เศร้าเลย เสียใจ อย่าห่างกันนานนะ กลับมารักกันไวๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 15-02-2014 00:52:17

 :sad4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 15-02-2014 01:07:43

ตอนท้ายๆ อ่านแล้วน้ำตาซืมอ่ะ แต่เรากลับไม่ได้อินกับเพลงในเรื่องนะ เพราะในคอมเราดันเปิดเพลงอื่นไว้ แต่เนื้อหาเพลงก็ทำให้อินได้ไม่ต่างกัน  เพลง อะไรก็ได้ ของโต๋อ่ะค่ะ ลองไปหาฟังดูนะ

อะไรก็ได้ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอแค่มีเธออยู่ข้างๆกาย แค่นั้นก็พอ
ที่ไหนก็ได้ ฉันจะไปโดยไม่รั้งรอ ขอแค่มีเธออยู่ก็พอ แค่นั้นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 15-02-2014 07:23:44

อึ้งไปเลยอ่ะเลิกกันเฉยเลยอะไรนี่

คำพูดเป็นนายคนจริงๆสิน่ะ พูดออกไปแล้วเรียกคืนไม่ได้

ดีกันไวๆน่ะ อยากได้หวานๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 15-02-2014 10:56:11

ยอมรับว่า “งง"  นิดหน่อย
คือเมตตาอาจงี่เง่าไปบ้าง..
แต่ว่าหรรษาเข้าใจเมตที่สุดไม่ใช่หรอ
อย่าปากแข็งโกหกใจตัวเองแบบนี้สิ ทั้งสองคน!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 15-02-2014 12:10:26

 :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 15-02-2014 12:41:42

รู้สึก หน่วงหนืบ  :ling3:
คือ เราเข้าใจนะ ว่าทั้งสองรักกันแต่ด้วยความรั้นหรือทิฐิของทั้งสองฝ่ายบวกอารมณ์ทำให้ออกมาในรูปแบบนี้
และก้อความที่ไม่กล้าบวกมโนไปเองทำให้ความสัมพันธ์หน่วงหนึบแบบนี้ :o11:
บางทีเราว่าเจอแบบนี้ก้อดีนะจะได้เข้าใจ ใจตัวเองมากขึ้นทั้งสองฝ่าย
โดยเฉพาะนู๋เมตต้องปล่อยให้เรียนรู้อีกด้านของความรักบ้าง
เมื่อกลับมาคืนดีกัน เราไม่อยากใช้คำว่าเลิกอ่ะ :m17:
อาจจะทำให้ความรักของทั้งสองเข้มแข็งขึ้น
เพราะจากที่ดูๆๆมานู๋เมตเหมือนยังติดๆๆขัดๆๆกะความรู้สึกตัวเองกะหรรษา
กลัวอยู่ลึกๆๆ เพราะงั้นมันเลยมโนไปเรื่อยแล้วระเบิดออกมาไง
ถ้าเคลียร์ตรงนี้ได้เราว่าคงโล่งกันทั้งสองฝ่าย
เอาใจช่วย แต่อย่าไม่เข้าใจกานนานนักนะ คนอ่านทำใจลำบาก :sad2:
ขอบคุณคะ ทำเอาเราร้องไห้เลยตอนนี้ แต่งดีมากเลยคะ :m15:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 15-02-2014 12:52:07

ตอนนี้มันอะไรกัน วาเลนไทน์นี้มีเลิกหรอ???  :z3:

ก็เข้าใจว่าบางทีเมตอาจจะหัวถั่วเกินเยียวยา

แต่หนูไปพูดแบบนั้นกับหรรษาได้ไง ได้ไงกัน ฮึก..

ดีนะที่หรรษาไม่ยอมเลิกจริงๆ เพียงแต่ปล่อยเวลาผ่านไป

แล้วเฝ้าดูห่างๆ เพื่อรอให้เมตได้เข้าใจตัวเอง

แต่สุดท้ายตอนนี้กทำเราร้องไห้ตามได้ล่ะนะ ฮือๆ


รอตอนต่อไปทั้งน้ำตา :mew4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 15-02-2014 13:23:19

ดีนะที่เป็นหัวถั่ว ไม่งั้น เลิกจริงเจ็บจริง แน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 15-02-2014 14:28:13

หัวถั่วคิดมากเกินไป

หรรษาไม่เคยเปลี่ยน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-02-2014 16:20:54

ร้องไห้เลย คืนดีกันไวๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: nuz_jha ที่ 15-02-2014 18:37:18

ขอบคุณคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 15-02-2014 20:11:10

แอบงง..ทำนองว่า ทำไมมันมาทะเลาะเลิกกันได้ฟระ... งง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: lek007 ที่ 15-02-2014 20:20:57

เลิกกันเเบบง่ายๆ+งง  :z6:
ถ้าหรรษาไม่คิดจะตามง้อหรือสนใจ  เปลี่ยนพระเอกคนใหม่ได้เลยนะจุ๊  หัวถัว :katai3:

ปล  หัวถั่วสวยอยู่เเล้วอย่าได้เเคร์

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 15-02-2014 21:26:26

ร้องไห้ค้ะ *ชูแมนสุดแขน*
เอ ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าร้องไห้ได้ไหม
มันน้ำตาไหลแบบมึนๆ
มันไม่ได้เศร้าขนาดบีบรั้รหัวใจ ปริ่มว่าใจจะขาดรอนๆแบบนั้น
แต่มันน้ำตาไหลมาเองแบบไม่รู้ตัว
หรือว่าเราจะติดโรคหัวถั่วของน้องเมตกันนะ ฮ่าๆ
คงคอนเซปของนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
รักกันมึนๆ ฮาแบบมึนๆ ซีนเศร้าน้ำตาเราก้ไหลแบบมึนๆ
มันให้อารมณ์แบบห่วงหาอาลัยอาวรที่สุดดดด
รีบๆกลับมาดีกันนะคะ เปิดเพลงง้อกันขนาดนี้แล้ว ><
นี่แอบไปทำใจเป็นวันๆ ไม่กล้าเปิดอ่านค่ะ เห็นพี่ตูนบอกว่าพี่ตูนร้องไห้
เราก็กลัวดราม่า แหะๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-02-2014 00:01:39

เป็นครั้งแรกที่อ่านเรื่องนี้มาที่รู้สึกอึนมาก หน่วงในจิตเจ็บปวดไปหมด ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้จะตลกกับทุกการกระทำหรือแม้แต่คำพูดของเมตมาก
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วสิเนี่ย มาเร็วๆน่ะคะอยากอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Yforever ที่ 16-02-2014 00:16:39

 :sad4: งื้ออออ เราร้องแหละ
คือมันหน่วงและอึดอัดอะ
เลิกกันทั้งที่ยังรัก แล้วต้องมาเจอมาคุยกันแบบนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 16-02-2014 08:43:40

สนุกมากกกกกกกกก

เป็นกะลังใจให้นะคร้าบบบบบ

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 16-02-2014 11:50:11

ความรู้สึกมันอึนๆมากกว่าเศร้า...

มันดูอึดอัดจนอยากหนีออกมาจากสถานการณ์ตรงนั้น...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 16-02-2014 14:57:31

...ต้องกลับไปอ่านตอนที่แล้วอีกรอบ ว่าเค้าสองคนทะเลาะกันตอนไหน แล้วคุยกับแอนว่าจะช่วยตอนไหน
...หัวถั่วนี่อาการหนักนะ เหมือนเด็กอนุบาลเลย หลงทางกลับบ้านไม่ถูก แล้วหรรษาไปเจอได้ไงหว่า
...เป็นวาเลนไทน์ที่แสนเศร้าจริงๆ ของเด็กหัวถั่ว แต่เมตก็น่ารักที่สุดอะ เมตต้องมีคนดูแลตลอดอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ..หลงทาง :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 16-02-2014 16:15:14

อ่านตามมาจนถึงปัจจุบันเนื้อเรื่องสนุกมากอ่ะคือแบบพอตอนนี้ทั้งสองคนห่างกันแล้วก็ยังเป็นห่วงกันอยู่
อยากให้คืนดีกันเร็วๆนึกถึงตอนเมตหอมแก้มหรร มันเป็นฉากที่น่ารักมากเลยในสายตาเรา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 16-02-2014 18:22:09

 :hao5: หน่วงมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 16-02-2014 20:16:58

 :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 17-02-2014 17:17:31

อย่าใจแข็งนักเลย

เมตตารักเค้าจะแย่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 17-02-2014 19:20:44

เอ่อ น่าจะเป็นตอน ขับไล่วาเลนไทน์ มากกว่ามั๊ย หน่วงขนาดนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-02-2014 21:56:34

ต่างคนต่างคิดก็แบบนี้ละนะ เมตก็ไม่เข้าใจหรรษา ส่วนหรรษาก็ยอมพูดอะไร
อีกฝ่ายก็คิดไปคนละเรื่อง เมตมันก็ยังคงเป็นเมตละนะ หัวถั่วขนาดนี้พี่หรรษาอย่าไปอะไรมากเลย
สงสารเด็กมันเถอะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 20-02-2014 18:44:18

 มานั่งรอหรรษา.. :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 21-02-2014 01:29:33

มันจะร้องก็ไม่ร้องก็ไม่ร้องนะคุณตูนอารมณ์นี้ งั้นรอตอนหน้านะว่าจะยังไง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 21-02-2014 02:47:38

เมตตา

(https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/t1/1005443_589973041053581_1269893695_n.jpg)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 21-02-2014 23:28:14

คิดถึงหัวถั่ววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 23-02-2014 20:19:55

หรรษา!!!นายหายไปนานเกินไปแล้วนะ ...เก้ากึดตึ๋ง.. :m15:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-02-2014 20:33:11

เข้ามานั่งรออหรรษากับหนูเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-02-2014 20:43:30

คิดถึงน้องเมตๆๆๆๆจังเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 23-02-2014 22:33:16

โอ๊ยยยยยย จิร้องไห้
ประเด็นคือเลิกกันเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
คือหรรษาไม่พูดอะไร ไม่รั้ง โอเคคคค
อันนี้จะเข้าใจนะ

แต่แบบเมตตาร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้
และเมตตาพยายามใจแข็งตอนที่เจอหรรษา

แต่ตอนสุดท้ายหรรษาคืออะไรคะ ?
คือชั้นยังเขิน คือชั้นคิดได้ใช่ป่ะ ?
คือถ้าคิดนี่ไม่ผิดใช่มะ ? โอ๊ยยยย
มันดีใช่ป่ะตอนสุดท้ายน่ะ ถามตรงงงง !

รอนะคะรอ ค้างอ่ะ ;w;

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 24-02-2014 00:57:01

คืนดีกันเถอะนะหรรษา..น้องเมตหัวถั่ว...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 24-02-2014 23:42:08

เข้ามารอหนูเมตหัวถั่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-02-2014 00:36:31

หายไปไหนหนอรู้ไหมมีใครคิดถึงอยู่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 25-02-2014 00:55:15

อยู่ไหนอะะะ
อย่าทรมานกันแบบนี้เลยยย tt

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomanceตอนที่21 P.58[2014-02-13]ต้อนรับวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 25-02-2014 01:13:20

เข้ามาบอกว่าคิดถึงนะคะ  :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 25-02-2014 05:55:28

ขอโทษที่มาลงให้ช้า เพิ่งเปิดไปเจอข้อความที่คนเขียนส่งมาฝากให้ลงนิยายให้ค่ะ  :m23:

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 22

สุดท้ายมันก็จบลงด้วยเรื่องเดิมๆอีกแล้ว เรื่องที่หรรษาไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยคิดว่ามันจะยุ่งยากอะไรมากมายขนาดนี้เลย เขาเคยจัดการได้กับทุกๆเรื่อง ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่สักแค่ไหน หรรษาจัดการได้
ยกเว้น!!!
เรื่องที่จะทำยังไงให้คนที่เรารักเชื่อมั่นในรักของเราจริงๆสักที
หลังจากที่เลิกกับปอ หรรษาเคยขอร้องพระเจ้าเอาไว้แล้ว หลังจากที่ได้ยินเพลงนั้นโดยบังเอิญ
เพลงที่เหมือนแต่งขึ้นมาเพื่อหรรษาตอนที่สับสนจากการเลิกราครั้งนั้น
เพลงที่ถ่ายทอดออกมาได้บาดใจหรรษาจนคนที่ไม่เคยคิดจะก้มหัวให้ใครต้องคุกเข่าขอร้องจากพระผู้เป็นเจ้า

‘บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม บอกมาว่ารักคืออะไร
บอกมาได้ไหมเป็นยังไง บอกมาได้ไหม…
นานเท่าไร แต่ดูเหมือนว่ามันยังไกล
และดูเหมือนเวลาไม่เคยทำมันให้จาง
บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รักใคร’

ทีแรกพระเจ้าเหมือนจะปราณีให้หรรษาเป็นคนที่กอบโกยความสุขใส่ตัวได้โดยไม่ต้องรักใครให้เหนื่อยหัวใจอีก แต่สิ่งที่อุบัติขึ้นมาและมันกระทันหันโดยไม่ได้ตั้งตัวในคืนนั้นทำให้มันกลายเป็นรักที่เกิดขึ้นเร็วเกินเหตุ เร็วจนหรรษาแทบจะไม่รู้เลยว่าเขารักเมตตาไปตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่สุดท้าย...สุดท้ายก็รักมันเข้าจนได้
หรรษายอมรับข้อเสนอของเมตอย่างง่ายดายไม่ใช่เขารำคาญหรือเบื่อหน่ายจนอยากจะเขี่ยมันทิ้งหรอก ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นแม้ว่ามันจะไม่ใช่คนรักที่เลิศเลออะไรเลย แต่มันก็มีมุมที่ทำให้หรรษาได้ปล่อยตัวตามสบายและรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่ได้ถูกใครผูกมัดหรือแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ แต่สิ่งนั้นก็ทำให้หรรษาตอบแทนกลับไปด้วยความซื่อสัตย์ต่อมันเช่นกัน หรรษาเลิกเสเพลแม้ว่าการคบกับมันเป็นเพียงการรับผิดชอบในความนึกสนุกและคึกคะนองของตัวเองเพียงเพราะเมตตาใสเกินกว่าที่เขาจะทำให้มันหมองลงได้ แต่ไม่ว่าจะทำตัวดีแค่ไหนเป็นตัวของตัวเองยังไงเมตตาก็ยังระแวงในความรักของเขาอยู่ดี
มันไม่เคยเชื่อในความรักของหรรษา มันยังคลางแคลงใจแม้ว่าเขาจะเคยบอกมันไปแล้วอย่างลูกผู้ชายว่า ‘รัก’
แม้จะแค่พลั้งปากพูดแต่อย่าลืมว่าสิ่งที่พูดออกมาโดยไม่มีสาเหตุนั้นล้วนมาจากจิตใต้สำนึก ลึกๆแล้วมันยังกลัวว่าหรรษาจะหลอกมันว่ารักอยู่ดี
เขาพยายามเรียนรู้ในสิ่งที่มันเป็นและเพียงแค่หวังเล็กๆว่าเมตตาก็จะพยายามเรียนรู้ในสิ่งที่หรรษาเป็นเช่นกัน เขาแค่อยากให้เราเข้าใจในกันและกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นได้แล้ว เราจะไม่ฝืนตัวเองในความรักครั้งนี้เลย และมันจะยาวนานไปตลอดกาล
ก้นกรองบุหรี่เรียงเป็นคำว่าเมตตาพอดิบพอดีราวกับตั้งใจ หรรษากองมันไว้ใน ‘โลกส่วนตัว’ เพื่อเตือนสติตัวเองให้รู้ว่าเขากังวลกับการตัดสินใจครั้งนี้มากแค่ไหน
แม้มันจะเป็นบททดสอบจิตใจที่โหดร้ายมากสำหรับหรรษา แต่เขาก็หวังอยู่ลึกๆว่ามันคงจะโหดร้ายกับเมตตาพอๆกัน มันจะต้องมากพอที่จะทำให้เราทั้งสองคนรู้ว่า เราไม่น่าจะขาดกันได้ และการตัดสินใจอะไรง่ายๆด้วยอารมณ์น้อยใจชั่ววูบแบบนี้ ไม่ว่าเขาหรือตัวมันเองต่างก็เจ็บปวดเหมือนๆกัน
หรรษาทิ้งความหน่วงหนักไว้ที่ ‘โลกส่วนตัว’หลังเล็ก เขาทิ้งช่วงให้อารมณ์เข้าสู่ภาวะปกติก่อนจะเดินกลับมาที่บ้าน
บ้านที่ตอนนี้อบอวลไปด้วยความสุขที่เกิดจากรักครั้งใหม่ของพ่อเขากับคุณนายกาญจนา หรรษาเตรียมพร้อมที่จะพบกับชุดคอมโบ้เซตจากว่าที่แม่เลี้ยงและว่าที่แม่ยายในคนๆเดียวกัน แต่แม่ของเมตตากลับเป็นฝ่ายนิ่งเฉย คนที่ดูเหมือนจะเป็นเดือดเป็นฟืนเป็นไฟแทนไอ้หัวถั่วคงจะหนีไม่พ้นว่าที่พ่อเลี้ยงคนใหม่ของมันนั่นแหละ
“เด็กสมัยนี้นี่มันความอดทนต่ำกันจริงเนาะคุณกาญเนาะ เอะอะก็เอาแต่อารมณ์เข้าห้ำหั่นกัน สุดท้ายก็เจ็บพอๆกันทั้งสองฝ่าย นี่ผมไม่ได้ว่าใครเลยนะคุณ แค่พูดลอยๆ”
แต่การพูดลอยๆของพ่อกลับปรายตามองมาที่หรรษาอย่างจงใจ เขาไม่มีคำพูดคำใดหลุดออกมาจากปากสนองความอยากรู้ของพ่อเลยสักสิ่ง เหลือบตามองอากัปกริยาของแม่เมตตาอีกครั้ง คราวนี้สายตาแม่ที่ลูกชายเพิ่งจะบอกเลิกกับเขาแล้วหนีออกไปจากบ้านมองมาที่หรรษาอย่างอ่อนโยนและเข้าอกเข้าใจเขาเป็นที่สุด บางทีสายตาที่มองมานี้ดูจะมีความปราณีต่อหรรษามากกว่าพ่อของตัวเองซะอีก
“ดีแล้วล่ะที่เป็นแบบนี้ เมตมันจะได้รู้ว่าเมื่อมีรักก็ต้องมีเลิก มีสุขก็ต้องมีทุกข์ อยู่ที่มันจะเลือกเข้มแข็งหรืออ่อนแอ มันโตแล้วมันก็ควรจะตัดสินใจดำเนินชีวิตได้สักที”
หรรษามองหน้าผู้เป็นมารดาของคนรักอย่างนึกไม่ถึง เขานึกย้อนไปในวันแรกที่คุณนายกาญจนาเหมือนอาจุมม่านางหนึ่งที่เอาแต่ใจตัวเองและโวยวายเอาแต่ได้อย่างน่ารำคาญกับคุณนายกาญจนาในวันนี้ที่เป็นผู้ใหญ่มีความคิดความอ่าน มีเหตุผล และที่สำคัญ หรรษาคิดว่าเมตมันก็มีส่วนเหมือนแม่อยู่มาก สิ่งนั้นคือการมองโลกในแง่ดี และที่สำคัญ สองคนนี้ใจเด็ดเดี่ยวพอๆกันเลย
หรรษากำลังจะปริปากพูดแต่ดูเหมือนว่าแม่ของเมตตารู้ทันว่าเขาจะพูดอะไร คุณนายกาญจนาเลยส่ายหน้าและยิ้มให้เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าเข้าใจในสิ่งที่หรรษาทำ แต่สิ่งที่ทำลงไปนั้นหรรษาก็ไม่มั่นใจเลยว่ามันคือทางเลือกที่ดี เขาปล่อยให้เมตตัดสินใจด้วยตัวของมันเอง และปล่อยคนที่เขาคิดว่ารักมันหมดใจเดินออกไปง่ายๆ
มันอุบัติขึ้นเร็วมาก ไม่ว่าความรักหรือความไม่เข้าใจจนทำให้มีการบอกเลิกกันในวันนี้
“เมตมันอ่อนหัด แม้ว่ามันจะมีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัด”
คุณนายกาญจนาพูดได้แค่นี้ก็หัวเราะลั่นบ้าน
“ผมฝากดูแลมันด้วยนะครับ”
“มันโตพอที่จะต้องดูแลตัวเองและหันกลับมาดูแลแม่บ้างแล้วนะหรรษา แม่แก่ลงทุกวันแล้วมันก็โตขึ้นทุกวันเหมือนกัน หน้าที่ดูแลกันเราควรจะสลับตำแหน่งกันได้แล้ว”
“แต่มันยังไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้ไม่ใช่เหรอครับ”
กลายเป็นหรรษาซะอีกที่เป็นห่วงมัน
“หรรษาโกรธจนอยากจะเลิกกับมันจริงๆหรือแค่อยากสอนมันกันล่ะ”
“ทั้งสองอย่างครับ ผมคิดว่าคนเราแค่รักกันมันไม่พอ ความรักถ้าจะให้ไปกันรอดมันควรจะเข้าใจและเชื่อมั่นต่อกัน”
“แม่ก็เห็นด้วยนะ เลยปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ คนเรามันก็มีครั้งแรกกันทั้งนั้น เมตมันมีผัวครั้งแรกแล้วก็เลิกกับผัวครั้งแรก เห็นมั้ย คนเราก็ต้องมีทั้งสุขแรกและเสียใจครั้งแรกกันทั้งนั้น แล้วทุกอย่างก็ผ่านไป จนวันหนึ่งเราก็จะเข้าใจกับชีวิต หรรษากับเมตตามากันได้ไกลขนาดนี้แม่ก็คิดว่ามันมหัศจรรย์มากแล้วล่ะ”
“ตอนเค้าไปก็ไม่รั้งเค้าไว้วะไอ้ลูกเวร พอเขาไปจริงๆเสือกทำหน้าละห้อย เป็นห่วงก็ตามไปง้อเค้าดิวะ ไม่เคยง้อใครก็ลองหัดทำดูบ้างนะหรรษาแกจะได้มีง้อแรกกับเค้ามั่ง”
หรรษามองหน้าพ่อตัวเอง เขารู้ว่าพ่ออยากให้ทำอย่างนั้นจริงๆจนตัวเองลังเล หากไปง้อไอ้หัวถั่วตอนนี้แล้วอธิบายให้มันฟังว่าทำไมหรรษาถึงได้เล่นสงครามประสาทกับมันจนมันระเบิดอารมณ์ขึ้นมาเพราะว่าเขาแค่โกรธที่มันยังระแวงว่าหรรษาแค่หลอกมันว่ารัก อยากให้มันเชื่อมั่นในตัวเขาให้มากกว่านี้คนเข้าใจยากอย่างไอ้หัวถั่วจะเข้าใจมั้ยนะ
“ทิ้งระยะก่อนเถอะหรรษา ไว้ถ้าหากท่าไม่ค่อยดีแล้วแม่จะบอก แต่ถ้าหรรษาคิดว่ามันควรจะจบลงแค่นี้พอแล้ว แม่จะหาทางให้เมตมันตัดใจเองแหละไม่ต้องกลัว”
หรรษาพยักหน้ารับ ทั้งๆที่คิดว่าคงจะมีแต่คนรุมด่าเขาที่ปล่อยให้เรื่องเป็นไปแบบนั้น แต่สุดท้ายเหมือนทุกคนจะเห็นด้วยในสิ่งที่หรรษาทำลงไปจนเขาเองนึกเห็นใจและสงสารไอ้หัวถั่วขึ้นมาจับใจเลย ไม่รู้ตอนนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง ที่สำคัญคนไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียวอย่างมันจะหาทางกลับบ้านถูกมั้ย

ก๊อกๆ
หรรษาเดินมาเปิดประตูให้คนเป็นพ่ออย่างไม่เต็มใจนัก พ่อมองหน้าเขาอย่างสงสารผสมกับสะใจอยู่ลึกๆที่เห็นหรรษาสงบนิ่งเป็นน้ำแข็งขั้วโลกอยู่ในห้องได้
“เมียแกอะ เอ้ยไม่ใช่สินะ อดีตเมียแกอะหรรษา กลับถึงบ้านแล้วนะ คุณกาญเค้าโทรมาบอก”
“ครับ”
หรรษาตอบรับเสียงเรียบ พ่อเลิกคิ้วสูงเหมือนตั้งใจมาพบกับสีหน้าอีกอารมณ์หนึ่งของหรรษา ไม่ใช่สีหน้าเรียบเฉยธรรมดาแบบนี้
“ไม่ตื่นเต้นหรือดีใจเลยเหรอวะที่หนูเมตปลอดภัย”
“มันโตจะตายแล้วพ่อ กลับบ้านเองได้ก็ถือว่าปกติไม่ใช่เหรอ ทำไมผมต้องตื่นเต้นดีใจ ถ้าเลิกกับผมไปแล้วมันท้องก็ว่าไปอย่าง อันนั้นอะพ่อจะได้เห็นหน้าตื่นตกใจของผมแน่ๆ”
“แกจะเลิกกับหนูเมตจริงๆเหรอวะ”
“เมตมันยังไม่ประสาเรื่องความรักเลยนะพ่อ คบกันไปก็คงจะทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ ก็เหมือนกับตอนแอนหรือปอพ่อก็รู้ก็เห็นนี่ครับ”
“แต่หนูเมตเค้า...”
หรรษายกมือห้ามไม่ให้พ่อพูดต่อ
“ผมรู้ว่าพ่อชอบมัน ผมเองก็ชอบมัน แต่คนเราถ้าไม่มั่นใจกันเชื่อใจกันมันก็อยู่ได้ไม่นานหรอกพ่อ”
“หนูเมตแค่สับสน ตอนพวกแกคบกันแรกๆพ่อก็คอยดูอยู่ห่างๆว่าพวกแกจะไปรอดกันได้สักกี่น้ำ แต่พอดูพวกแกคบกันทั้งๆที่ต่างกันสุดขั้วแล้วพ่อก็คิดว่ามันก็เป็นรสชาติชีวิตที่กลมกล่อมดีนะเว้ย แต่ก็นั่นแหละนะ แกทั้งคู่ก็คงจะเผื่อใจกันไว้บ้างแล้วใช่มั้ย แต่การที่ได้ใกล้ชิดกันทุกวันๆได้เรียนรู้กันเรื่อยๆมันก็เลยผูกพันกัน ถลำลึกกันจนกลายเป็นความรัก พอรักแล้วมันก็อยากครอบครองกันทั้งนั้นนั่นแหละ แต่เพราะความไม่มั่นใจหนูเมตเค้าก็เลยกลัว แกต้องยอมรับนะหรรษา ในสายตาคนอื่นแกมันก็เสือป่าดีๆนี่เอง จะมากลายเป็นแมวเชื่องๆเพราะเด็กธรรมดาๆคนเดียวมันก็ยังไงอยู่”
“ผมรู้ ผมเลยคิดว่าผมควรให้เวลาเมตได้ถามใจตัวเองว่าจริงๆแล้วมันรักผมในรูปแบบไหนกันแน่ หรือบางทีผมมันก็แค่ของใหม่ที่เพิ่งเคยรู้จักอยู่ไปนานๆมันอาจจะรู้ใจตัวเองว่าไม่ได้ชอบแบบนี้ก็ได้พ่อ”
“ถ้าหนูเมตไม่ได้รักแกจริงๆ คนที่จะปางตายก็คือแกนะหรรษา”
“ผมถึงได้เครียดอยู่นี่ไงล่ะพ่อ เครียดว่าตกลงแล้วมันหรือผมกันแน่ที่เหมือนจะเจ็บปางตาย แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะนอกจากมันจะได้รู้จักใจตัวเองแล้ว ผมเองก็จะได้รู้จักใจตัวเองเหมือนกัน”
“ถ้าคิดว่าทำดีแล้วก็ทำต่อไปสิวะ ในเมื่อแกตัดสินใจแล้วจะมานั่งอมทุกขือยู่ทำไมล่ะ”
“ทุกข์เพราะว่ายังไม่ทันข้ามวันเหมือนผมจะคิดถึงมันอะพ่อ”
“ฮ่าๆ กูว่าแล้ว ที่แท้แกเองก็อ่อนหัดถึงจะมีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัดละว้าหรรษา”
“ช่างผมเถอะน่าพ่อ  ผมทุกข์เองผมก็แก้มันเองแหละน่า”
“แก้ไงวะ”
“ยังไม่รู้เหมือนกัน คงแล้วแต่มันแหละพ่อ แล้วแต่มันว่าจะให้คำตอบตัวเองว่ายังไง”
“ไม่ใช่ว่าเมียแกมันเดินมึนๆออกไปเพราะไม่เข้าใจว่าแกโกรธอะไรมันนะเว้ย”
“ผมก็กลัวว่าจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกันอะ มันยิ่งหัวถั่วอยู่”
“ก็เรื่องมันไม่เป็นเรื่องนี่หว่า เรื่องเล็กเห็บหมาแค่นี้แกตีให้มันใหญ่ได้นี่เป็นใครๆก็ต้องงงแหละว้า หรือจริงๆที่แล้วหรรษาทำแบบนี้เพราะอยากจะเบี่ยงเบนความสนใจของหนูเมตออกจากไอ้เพทายมันล่ะ จริงๆแล้วแกไม่อยากให้หนูเมตไปสนใจเรื่องคนอื่นมากกว่าตัวเองใช่มั้ย”
“เรื่องแค่นั้นผมไม่เอามาเป็นประเด็นหรอกพ่อ ผมเคยคุยกับมันแล้ว ลองมันตั้งใจจะทำอะไรมันก็ต้องทำให้ได้แหละ แล้วผมก็คิดดีแล้วว่ามันคิดทำในสิ่งที่ดีที่จะช่วยสองคนนั้น ส่วนบทสรุปจะออกมาในรูปแบบไหนก็ให้มันเจอด้วยตัวเอง มันก็เป็นอีกบทเรียนหนึ่งที่จะทำให้มันรู้ว่าโลกนี้อยู่ยากกว่าที่มันคิดเยอะ มันจะได้แกร่ง”
“เออ แล้วแต่พวกเอ็งสองคนก็แล้วกัน จัดการชีวิตกันเอาเอง พ่อปวดกบาลจะแย่อยู่แล้ว คนเป็นลูกก็อยู่ในสภาวะต้องการคนดูแล คนเป็นแม่ก็อยู่ในสภาวะอยากให้ลูกเรียนรู้ความโหดร้ายบนโลกใบนี้ นี่คุณกาญเค้าว่าถ้าเมตตากับแกคบกันได้ด้วยดีเค้าจะลองถามหนูเมตดูว่าอยากอยู่ในรั้วเด็กช่างบ้างมั้ย”
“อะไรนะพ่อ แม่มันจะให้ย้ายมาเรียนที่วิทยาลัยเราเนี่ยเหรอ ไม่ไหวมั้ง วันก่อนมันไปเจอเค้าตีกันมันจะยังสลบเลย ถ้าย้ายมาอยู่นี่ไม่ช็อคตายเลยเหรอพ่อ”
“ก็ถ้าแม่เค้าเต็มใจอย่างนี้แสดงว่าเค้าคิดดีแล้วสิวะว่าไม่อันตรายถึงขนาดให้ลูกมาเรียนไม่ได้หรอก”
“ทำตัวแปลกๆทั้งแม่ทั้งลูก ถึงว่าไอ้หัวถั่วถึงได้โตมาประหลาดๆอย่างนี้ มีอย่างที่ไหนคิดจะส่งลูกให้มาอยู่ในที่ที่คนเค้าอยากจะหลีกเลี่ยงกันใจจะขาด”
“แกพูดงี้ก็ไม่ถูกนะเว้ยไอ้ลูกเวร แกพูดงี้ก็เหมือนด่าว่าพ่อไม่รักแกอะดิวะ เพราะพ่อก็ให้แกเรียนในที่ที่อันตรายเหมือนกัน”
“มันไม่เหมือนกันหรอกพ่อ ผมใช้ชีวิตแบบนี้จนชินแล้ว รู้ทางหนีทีไล่รู้จักหลบหลีกแล้ว แต่เมตมันยังไม่รู้อะไรเลยนะ”
“เพราะแกอยู่มาได้คุณกาญเค้าถึงได้คิดว่าหนูเมตเองก็น่าจะอยู่ได้ คนเราถ้ารู้จักปรับตัวมันอยู่ที่ไหนก็ได้นะเว้ยหรรษา”
“เรื่องนี้ผมว่าเอาไว้คุยกันทีหลังเถอะพ่อ ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นไงต่อไป ถ้าเมตมันตัดใจจริงๆก็คงจบ”
“แต่พ่อกับคุณกาญไม่จบกันนะเว้ย เรารักกันและเราจะคบกัน ถ้าพวกแกเลิกกันจริงๆ แกสองคนก็จะอยู่ในฐานะพี่น้อง ต้องอยู่กันให้ได้นะหรรษา แกคิดว่าทำได้มั้ยล่ะ”
“ไม่รู้สิพ่อ แต่ผมกับปอแล้วก็กับแอนเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ ผมคิดว่ากับเมตผมก็คงทำได้มั้ง”
“ก็คอยดูกันต่อไปละกัน อย่าปล่อยทิ้งไว้นานนะหรรษา ถ้าหนูเมตอยากคืนดีกับแกแต่ไม่กล้ามาง้อ แกก็ไปง้อก่อนนะเว้ย”
“เสียฟอร์มแย่เลย”
“แล้วฟอร์มมันให้ความสุขแกได้เท่ากับคนที่เรารักมั้ยละไอ้ลูกบ้า ไปละ ไปคุยโทรศัพท์หวานแหววกับแฟนดีกว่า พรุ่งนี้ลงทุนกับหุ้นตัวไหนดีน้า สงสัยคงต้องปรึกษาคุณกาญจนาทั้งคืนซะแล้ว”
พ่อเดินผิวปากกลับห้องไปอย่างมีความสุข แต่หรรษากลับทรุดนั่งลงอย่างหวั่นใจ เมตตาใจแข็งกว่าที่เค้าคิดไว้มาก จริงๆเขาวาดภาพเอาไว้ว่าเมตมันจะโวยวายใส่เขาจนรู้คำตอบซะอีกว่าหรรษาโกรธอะไร ไม่คิดว่ามันจะตัดสินใจแบบนี้
เฮ้ออออออออออออออ!!
หยิบโทรศัพท์มาดูกี่ทีก็ไม่มีแม้แต่ไลน์หรือมิสคอลล์ หน้าจอของหรรษานิ่งสนิท มันนิ่งจนเหงาขึ้นมาจับใจ คืนนี้เป็นคืนที่หรรษาไม่ได้สบถด่าเมตตาว่าไอ้บ้าใส่ไลน์เลยสักคำ
ข้อความล่าสุดที่เคยคุยกันทิ้งไว้ มันพิมพ์ไลน์เรียกชื่อเขาแล้วเงียบไปไม่พิมพ์อะไรต่อ พอหรรษาตอบกลับไปว่าอะไรนั่นแหละ มันถึงได้ตอบกลับมาเหมือนตั้งสวิตซ์อัตโนมัติว่าก้นมันเป็นสิว ไม่พอ มันยังส่งรูปหลักฐานที่พยายามถ่ายผ่านกระจกมาให้หรรษาดูอย่างทุลักทุเล
‘กูแพ้แล้วล่ะเมต กูคิดว่ากูกำลังคิดถึงมึงว่ะ’
หรรษาพิมพ์ไลน์ค้างเอาไว้ ต่อสู้กับความรู้สึกในใจอยู่นานกว่าจะลบข้อความนี้ทิ้งไปได้ แม่มันพูดถูก เขาควรเปิดโอกาสให้เมตถามใจตัวเองบ้างว่าถ้าหรรษายังคงเป็นหรรษาอยู่แบบนี้ เมตจะยังรักเขาที่เขาเป็นแบบนี้ไหม แล้วก็เปิดโอกาสให้หรรษาถามใจตัวเองเหมือนกันว่าเขายังเต็มใจที่จะดูแลคนที่แม่ยัดเยียดให้อย่างเมตตามั้ยหากมันยังคงหัวถั่วได้สม่ำเสมออยู่อย่างนี้
คำตอบของหรรษามันก็อุบัติขึ้นมาเร็วเกินเหตุอีกแล้ว
เร็วจนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างหรรษาจะยอมรับความเป็นเมตตาได้อย่างเต็มใจ ตอนนี้คงเหลือแค่ว่ารอเวลา รอเวลาให้เมตตาได้ถามใจตัวเองบ้าง
เวลามันก็เสือกเดินไปช้าอย่างน่าจะพวกไปตีให้แหลกฉิบหาย กว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวันหรรษาคิดว่ามันน่าเบื่อหน่ายยิ่งกว่าการได้ข่าวว่าเด็กในวิทยาลัยเขาไปหาเรื่องตีกับคู่อริโดยไร้สาเหตุอีกแล้ว
“หรรษา มึงจะไปเคลียร์ให้น้องปีหนึ่งมันมั้ยวะ”
เมืองแมนคนเดิมวิ่งหน้าตั้งมาถามหรรษาเหมือนต้องการให้เค้าตัดสินใจว่าจะยกพวกไปกอบกู้เอกราชในครั้งนี้หรือไม่
“ไม่ว่ะ กูเบื่อแล้วกูก็ขี้เกียจ ช่วงนี้ไม่มีอารมณ์จะตีกับใคร”
“งั้นไปลงอ่างกันมั้ย กูมีที่เด็ดที่ใหม่นะเว้ย”
“ไม่เอา กูอยากอยู่นิ่งๆว่ะมึง ใครจะไปตีไปตายกันที่ไหนก็ไปเหอะ แม่งใช้ชีวิตให้มันมีสาระกันบ้างไม่ได้งั้นจะทำอะไรก็ทำเลย”
“ก็ถ้ามึงไม่นำพวกเราก็คงรวมตัวกันได้ไม่เท่าไหร่ ขืนไปก็ตายหมู่ดิวะหรรษา”
“ก็ดีแล้ว หัดใจเย็นๆกันบ้างดิวะ ไม่ใช่พวกแม่งยุอะไรมาก็ขึ้นเจ็บตัวนี่มันสนุกตรงไหนวะแมน”
“มึงเป็นอะไรไปเปล่าวะหรรษา กูรู้สึกว่าอุดมการณ์มึงเปลี่ยนไป”
“กูไม่เป็นไรหรอก กูแค่เบื่อน่ะ”
เบื่อมากๆ การกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมๆตอนที่ยังไม่มีไอ้หัวถั่วเข้ามานี่มันน่าเบื่อจนอยากหนีหน้าไปจากตรงนี้ หรรษาผุดลุกขึ้นจนพวกที่มารวมตัวกันฟังการตัดสินใจของหรรษาแตกกระจายเกลื่อน
“เฮ้ย หรรษาไปไหนวะ” เมืองแมนยังคงตื้อเขาไม่เลิก
“ไปจากตรงนี้แล้วไม่ต้องตามกูมานะถ้าไม่อยากมีเรื่อง”
หรรษาตอบกลับไปโดยไม่หันกลับมามองว่าคำพูดของตัวเองเป็นสัญลักษณ์ให้เด็กช่างทุกชั้นปีที่รวมตัวกันอยู่ตรงนี้วงแตกกันอย่างเป็นทางการ
เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปไหน ของขวัญวันวาเลนไทน์ที่ตั้งใจทำให้ลูกสาวที่ลานสเก็ตก็ยังคงค้างเอาไว้ยังไม่มีใจจะทำให้เสร็จเลยสักที
ตั้งใจว่าจะควงมันเอาของขวัญไปให้อังซังด้วยกัน แต่ตอนนี้คงต้องเลื่อนออกไปก่อน หรรษาไม่รู้ว่าต้องเลื่อนออกไปนานแค่ไหน
เขาตัดสินใจไปในที่ๆไปเป็นประจำในช่วงหลังมานี้ เพิ่งระลึกได้ตอนนี้เองว่าหรรษาตั้งใจจะต่อต้านการบังคับให้รับผิดชอบมันแต่กลายเป็นว่าหรรษาแทบจะเป็นนิสิตขอมหาลัยที่เมตเรียนอยู่แล้วเพราะเขามาที่นี่บ่อยจนไม่รู้ตัว

มีต่อค่ะ
v
v
v

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 25-02-2014 05:56:54

 
“เมตมันเหม่อ บางทีเพื่อนเผลอๆมันก็นั่งน้ำตาไหล”
หรรษามานั่งหลบอยู่ในมุมที่เคยมานั่งเป็นประจำตอนมารอรับเมต เจอกับกุ้งนางที่ปลีกตัวมาดูดบุหรี่แถวนี้พอดี
“ถามหน่อยได้มั้ยหรรษาว่าทะเลาะอะไรกับมันเหรอ กับไอ้เมตน่ะ”
“มันบอกพวกกุ้งนางว่าไงล่ะ”
หรรษาหยิบบุหรี่ของตัวเองขึ้นมาจ่อปากบ้าง ลมแรกหรรษาอัดเข้าปอดตัวเองลึกแล้วปล่อยมันออกมาราวกับกำลังจะระบายความอึดอัดในใจตัวเองออกไป
“มันไม่พูดอะไรเลย ส่ายหน้าอย่างเดียว จากที่เคยพูดตลอดเวลากลายเป็นว่าเพื่อนถามคำตอบคำ เรียนเสร็จมันก็ขอตัวกลับบ้าน นี่พวกโมเมกับภูผาแทบจะไขว้ขากันเกี่ยวหน้าผากแล้ว”
“มันเป็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อืม มันเหมือนกำลังฝืนตัวเองให้พวกกุ้งนางเห็นว่ามันเข้มแข็ง แต่พอเผลอเท่านั้นแหละ มันก็แอบเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม มันแก้ตัวว่ามันหาว แต่อย่างมันอะนะที่ปิดพวกเราได้ บอกได้มั้ยว่าทะเลาะอะไรกันหรือว่าเพราะเรื่องเพทายกับแฟนของเค้า”
“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ไม่ใช่เรื่องสองคนนั้นด้วย เราไม่ทะเลาะกันเพราะเรื่องคนอื่นหรอก หากเราจะทะเลาะกันต้องเป็นเรื่องของเราสองคนเท่านั้น เพราะคนเราถ้ารักกันมันต้องเป็นเรื่องของคนสองคน จริงมั้ย”
หรรษาพูดชัดถ้อยชัดคำเพราะเขารู้สึกว่ามันต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม้หรรษาจะยังคงบอกตัวเองอยู่ซ้ำๆว่าจริงๆแล้วเขาเองก็ไม่เข้าใจในรักสักเท่าไหร่ ยังคงถามหาความหมายของมันไม่เว้นแต่ละวัน แต่พอรู้สึกว่ามีเมตเข้ามาข้องเกี่ยวในคำว่ารักของหรรษาในครั้งนี้ เขาก็มั่นใจที่จะพูดหรือสบตากับเพื่อนสนิทในกลุ่มของเมตตา กุ้งนางพยักหน้าให้เขาอย่างยอมรับ เธออัดบุหรี่เข้าปอดแล้วพ่นควันออกมาเหมือนต้องการให้ความคิดของตัวเองตกตะกอนเป็นความเข้าใจ
“บางทีเมตเองมันก็ไม่ได้เข้าใจความสลับซับซ้อนในเรื่องของความรักของนะหรรษา มันของเลี้ยงมาอย่างเด็กที่อยู่ในกรอบ เป็นพวกเราเองที่เสี้ยมสอนให้มันใจแตก เป็นพวกเราเองที่ยุยงให้มันแหกกฎเหล็กของแม่มันออกมาจนมาเจอกับหรรษา พวกเราก็ดีใจนะที่หรรษาเข้ามาหยุดให้เมตมันสนุกกับเรื่องผิดๆเพียงแค่นี้ เพราะตัวตนจริงๆของเมต มันเป็นเพื่อนที่น่ารักและดีมากสำหรับพวกเรา และมันก็น่าจะเป็นแฟนที่ดีได้ ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม หรรษาคิดว่างั้นป่าวล่ะ”
“อืม แล้วกุ้งนางคิดว่าคนอย่างเราตามเฝ้ารับเฝ้าส่งมันที่ผ่านมานั้นเพราะเราสร้างภาพเหรอ เพราะเรากลัวที่แม่มันขู่เหรอ มันก็ไม่ใช่ใช่มะ คนอย่างเราทำอะไรเพราะใจอยากทำเท่านั้น แต่เราคิดว่ายังมีอีกหลายอย่างที่เมตควรจะพบเจอและสร้างภูมิต้านทานให้กับเรื่องนั้น”
“แสดงว่าหรรษาไม่ได้จะเลิกกับมันจริงๆใช่มั้ย ตั้งใจจะแค่สอนมันให้รู้รสชาติของชีวิตใช่ปะ”
“ก็ทำนองนั้นอะนะ ถ้ามันไม่ตัดใจจากเราจริงๆซะก่อน”
“ระหว่างมันกับหรรษาอาจจะเป็นเรื่องที่ดูง่ายดาย แต่เรามั่นใจนะว่าถ้าเมตมันลองรักใครเข้าแล้วมันคงเลิกรักคนๆนั้นยาก เพราะในชีวิตมันมีคนที่มันรักและรักมันไม่กี่คนหรอก”
“มันไม่ค่อยทำตัวขาดความอบอุ่นนะ”
“เพราะมันไม่คิดว่ามันขาดไง แต่ตอนนี้ ตอนนี้คงเป็นครั้งแรกที่เมตมันรู้สึกว่ามันขาด เออ แล้วนี่หรรษามาที่นี่ทำไมเหรอ”
“มาดูว่ามันเป็นไงบ้าง”
“วันนี้มันเห่าทั้งวัน เอ่อ อย่าทำหน้างงสิ มันคงแพ้อากาศน่ะ มันไอ ไอ้นิวเลยไล่ให้มันกลับบ้านไปพักผ่อน”
“เหรอ แล้วมันเป็นอะไรมากเปล่า”
“ไม่รู้สิ เพราะช่วงนี้มันก็ซึมๆของมันอยู่แล้ว ถ้าไม่นับว่ามันไอตลอดก็ไม่รู้หรอกว่ามันป่วยหรือตรอมใจน่ะ”
ในอกหรรษาวูบลึกเหมือนคนตกเหว เขาโทษตัวเองที่เล่นแรงเกินไปจนอีกคนถึงกับไม่สบายทั้งๆที่หรรษาก็บอกตัวเองว่าเจ็บปวดกับเรื่องนี้จนเจียนคลั่งเหมือนกันแต่เขากลับแข็งแรงดี
“แล้วมันกลับบ้านมั้ย”
“กลับสิ โดยเพื่อนๆไล่ขนาดนี้ ันเองก็ไม่ได้มีสมาธิเรียนอะไรกับเขาหรอกช่วงนี้”
“แล้วกลับยังไงล่ะ”
“มันกลับรถเมล์ เดี๋ยวนี้มันเริ่มนั่งรถเมล์ได้แล้วมันเลยเห่อภูมิใจของมันน่ะ”
“งั้นเราไปก่อนนะกุ้งนาง”
“จะตามไปดูมันเหรอ”
“อืม”
“ถ้าเป็นห่วงกันขนาดนี้ก็ไม่ต้องลองใจกันแล้วล่ะหรรษา รีบปรับความเข้าใจกันเหอะ ตอนนี้ไอ้เมตมันโทรมจนกลายเป็นถั่วตาโหลแล้ว”
“ขอบใจนะกุ้งนาง”
“ไม่เป็นไร กุ้งนางเข้้าใจความรู้สึกของคนไม่สมหวังในรักดีอะ เข้าใจจนช่ำชองกับเรื่องพวกนี้แล้ว”
หรรษายิ้มบางๆให้กุ้งนางก่อนจะแยกย้ายออกมาเดินตามหามันตามป้ายรถเมล์ เขาวิ่งหาสุดกำลังเพราะกลัวคลาดกันมันแต่โชคยังดีที่วันนี้คนแน่นเอาการเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว เลยได้เห็นคนที่กำลังตามหาปะปนอยู่กับฝูงนักศึกษาฝูงใหญ่ที่กำลังรอรถคันเดียวกัน
มันขึ้นทางประตูหน้าหรรษากระโดดขึ้นประตูหลังคนแน่นจนไม่มีที่จะยืน มันแออัดยัดเยียดแต่หรรษาก็ยังเห็นว่ามันยืนอยู่กลางๆคันรถ มันมองไม่เห็นเขาหรอก เพราะมันมัวแต่มองข้างทาง อากาสร้อนอบอ้าวและการแออัดของคนทำให้มันเหงื่อท่วมตัว กลิ่นคนในรถที่มาจากร้อยพ่อพันแม่ตลบอบอวลจนชวนคลื่นเหียน มันทำหน้าผะอืดผะอมอยู่หลายครั้ง หรรษารู้เลยว่ามันกำลังอดทนกับร่างกายที่ต่อต้านออกมาอย่างสุดกำลัง เขาสงสารมันแต่ไม่รู้จะช่วยยังไง
รถวิ่งมาด้วยสภาพนี้จนมาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังก็เหมือนกับงานเทกระจาด คนที่เคยอัดกันจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจโล่งขึ้นมาจนมีที่ให้เลือกนั่งตามสบาย หรรษาเลือกที่จะเป็นเด็กท้ายรถในขณะที่เมตตาเลือกที่จะนั่งเบาะใกล้ๆกับที่ตัวเองยืนอยู่
มันเป็นเรื่องธรรดาของเด็กช่างอย่างหรรษาอยู่แล้วเมื่อรู้ว่าเส้นทางที่ตัวเองไปนั้นผ่านวิทยาลัยคู่อริเขาถึงได้เก็บเสื้อชอปไว้ในเป้ พกติดตัวแค่โทรศัพท์กับกระเป่าสตางค์เท่านั้น เรียกได้ว่าโจรสลัดอย่างเขาพร้อมที่จะสละเรือได้ตลอดเวลาเมื่ออยู่ในสภาวะคับขัน ครั้งนี้ก็เหมือนกัน สัญชาตญาณของหรรษาบอกชัดว่าเรื่องกำลังจะเกิดเมื่อเห็นว่าป้ายข้างหน้าที่ไกลลิบๆออกไปนั้นมีกลุ่มเด็กช่างฝูงใหญ่ และการที่เขาคร่ำหวอดในวงการนี้ทำให้แยกแยะได้ว่าคนกลุ่มใหญ่กลุ่มนั้นมาจากต่างสถาบันกันแต่ที่สำคัญมันเป็นวิทยาลัยคู่อริ ไม่ต้องรอให้กระเป๋ารถเมล์ประกาศหรรษาก็พอจะรู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ เขาห่วงก็แต่คนที่นั่งหันหน้าหันหลังตื่นตระหนกอยู่กลางคันรถ
พอรถใกล้เข้ามาหรรษาพยายามมองว่าในกลุ่มเด็กพวกนั้นมีพวกเด็กวิทยาลัยเดียวกันกับเขาปนอยู่บ้างหรือไม่ พอสแกนแล้วว่าไม่มีเขาก็ค่อยโล่งใจ หรรษาตัดสินใจทิ้งเป้ไว้บนรถเมล์ พอรถชลอตัวจอดหรรษากะจะลงไปรอรับเมตตาอยู่ข้างล่าง ยังไม่ทันที่เขาจะกระโดลงไปก็เห็นว่าไอ้ตัวดีของเขาเดินไปหาคุณยายที่กำลังตื่นตระหนกในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นอกจากมันจะไม่กลัวพวกนั้นแล้ว มันยังเป็นสุภาพบุรุษช่วยเหลือคนชราอีกด้วย หรรษาเห็นมันกุมมือคุณยายเอาไว้แน่น มันคงตั้งใจแล้วว่านอกจากเอาตัวเองให้รอดแล้วจะต้องช่วยคุณยายคนนั้นไปด้วยให้ได้
หรรษากระโดดลงจากท้ายรถเป็นคนแรก ไอ้เมตมันไม่ทันจะสังเกตุด้วยซ้ำว่าเขาอยู่บนรถคันเดียวกับมันด้วย หรรษาลงไปเตรียมการณ์อยู่เบื้องล่างไม่คิดว่าอารามตกใจของมันจะส่งผลให้มันวิ่งเร็วขนาดนี้ มันไม่ได้วิ่งคนเดียวแต่มันยังลากจูงคุณยายฝ่าฝูงชนที่ไม่รู้ใครต่อใครกระโดดขึ้นรถเมล์คันหนึ่งได้ แต่เป็นรถเมล์ที่ไม่ได้วิ่งผ่านบ้านมันนี่สิที่ทำให้หรรษาตกใจมากกว่าเดิม
หรรษาวิ่งตามมันไปแต่ต้องคอยหลบหลีกผู้คนที่ต่างก็วิ่งหนีเอาชีวิตรอดเหมือนกันเลยทำให้ทิ้งระยะห่างกันไป กว่าหรรษาจะฝ่าวงล้อมออกมาเรียกรถแท็กซี่ให้ตามมันไปได้ก็เล่นซะเขาเหมือนผ่านการถูกยำตีนจากไอ้พวกนั้นซะเอง เขาให้แท็กซี่ตามรถเมล์คันนั้นมาจนสุดสายถึงได้เห็นมันประคองคุณยายคนนั้นลงมาจากรถ พอหรรษาสั่งให้แท็กซี่จอดก็เห็นว่ามันส่งคุณยายขึ้นรถแท็กซี่อีกคันหนึ่งไปแล้ว
หลังจากนั้นหรรษาเห็นมันยืนเคว้ง!!
มันมองหน้ามองหลังแล้วก้มลงมองเงินในฝ่ามือตัวเองแล้วทำหน้ามุ่ย ก่อนตัดสินใจเดินไปตามถนน เขาเลยรีบข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งเพื่อวิ่งไปดักหน้ามันที่สะพานลอยถัดไป
เพียงเพราะไม่อยากให้มันเข้าใจว่าเขาตามมันมา
เพียงเพราะอยากให้มันเข้าใจว่าเป็นเรื่องบังเอิญ
ทั้งๆที่เรื่องบังเอิญน่าจะเกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว แต่การมาบังเอิญเจอกันครั้งที่สองนี้ หรรษาอยากให้มันเป็นเรื่องที่ตั้งใจในความอังเอิญ
เมตตาไม่ต้องรู้หรอกว่าเขาต้องพยายามแค่ไหนกับการมาเจอมันได้ในวันนี้ มันไม่ต้องรู้หรอก เพราะถ้ามันรู้ มันอาจจะหัวเราะเขาจนฟันร่วงเลยก็ได้ว่าคนที่ไม่มีอะไรดีเลิศกว่าใครอย่างมันนั้นทำให้หรรษาเป็นบ้าเป็นหลังได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เป็นคนรับข้อเสนอเป็นเพื่อนกันของมันเอง
แต่ก็เป็นหรรษาเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้อย่างที่รับปากออกไป ใขณะที่มันแข็งใจทำสำเร็จจนหรรษานึกกลัว กลัวว่าเมตจะตัดใจจากเขาได้จริงๆ
มันเหนื่อย มันหอบ แล้วมันก็ไออย่างหนัก!!
มันเดินมองพื้นฟุตบาทจนไม่รู้เลยว่าคนที่ยืนรอมันอยู่ข้างหน้านั้นคือใคร และพอมันชนเขาให้อย่างจังก็เหมือนมันจะตกใจมาก กว่าจะกลับมาปกติได้ หรรษาก็เกือบจะอดใจไม่ไหวคว้ามันมากอดไว้ให้แน่นตั้งหลายที
เราทักทาย เราพูดคุยกันเหมือนแค่คนรู้จักจริงๆ
หรรษาคาดหวังว่ามันจะดีใจที่เจอหน้าเขาจนลืมเรื่องที่เราหมางใจกัน คิดว่ามันจะเนียนให้เขาไปส่งบ้าน แต่เปล่าเลย
หรรษแทบลืมหายใจเมื่อมันพูดขึ้นมา
‘กูกลับก่อนนะหรรษา กลับมืดมากๆแม่ด่าหูชาแน่’
หรรษาแทบจะรับไม่ไหว มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ มันต้องไม่จบลงง่ายๆแบบนี้ เขาตัดสินใจคว้ามือมันเอาไว้ เขากลัวหลือเกินว่าถ้าปล่อยมันไปครั้งนี้ทุกอย่างจะต้องหลุดลอยไปและมันจะไม่กลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว เมตใจเด็ดกว่าที่เขาคิด
หรรษาบังคับไปส่งมันโดยไม่เสนอทางให้มันเลือกเลยสักทาง เขาลากมันมาหลังจากที่รู้แล้วว่ามันกลับบ้านตัวเองไม่ได้แน่ๆ มันไม่รู้เลยสักอย่างว่าต้องขึ้นที่ป้ายรถเมล์ฝั่งไหนและต้องขึ้นรถสายอะไรถึงจะผ่านบ้าน แม้มันจะช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว แต่มันก็ยังได้รับการดูแลอยู่ดี
ตัวมันร้อนขึ้นเรื่อยๆและสภาพมันก็แย่ลงทุกทีๆ
หรรษาหาเรื่องกุมมือมันเอาไว้ นวดคลึงให้เบาๆให้มันผ่อนคลาย ยิ่งไอร้อนแผ่ซ่านผ่านเข้ามาให้หรรษารับรู้ได้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งกุมมือมันไว้แน่น อยากดึงตัวมันมาไว้ในอ้อมแขนแต่รู้ว่ามันคงไม่ยอมแน่ แค่จับมือมันยังเกร็งขนาดนี้ หรรษาอยากจะกระทืบหน้าตัวเองจริงๆที่ยอมรับว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้ แต่พอมันแสดงออกกับเขาอย่างคนเป็นเพื่อนกันจริงๆหรรษากลับรับไม่ได้ วันนี้เขารุ้แล้วว่าเขาอยากกลับไปเป็นแฟนกับเมตตาอย่างเดิม
ระหว่างแฟนกับเพื่อน มันวางตัวต่างกันจริงๆ
หรรษาอยากให้มันผ่อนคลาย เขาเลยออกอุบายให้มันฟังเพลง มันจะได้ไม่เกร็ง ไม่วางตัวกับเขาว่าเป็นแค่เพื่อนกันอีก มันยอมให้หรรษาใส่หูฟังให้
และหรรษาก็เลือกเอาไว้แล้ว เลือกไว้แล้วว่ามันควรจะฟังเพลงไหนเขาอยากให้มันอินในเพลงเดียวกันกับเขา เพลงที่ให้ความรู้สึกเหมือนเนื้อร้องนั้น เพลงที่อยากให้มันอินด้วยเหมือนกัน
หรรษาเห็นมันฟังอย่างนั้นใจ แม้ตามันจะปรือเพราะพิษไข้เริ่มรุมเร้ามันให้แล้ว แต่มันก็ยังพยายาม คนอ่อนหัดอย่างมันก็พยายามที่จะเป็นต้นถั่วเขียวให้ได้
‘ฟังด้วยกันดิ นะ เพลงนี้แหละ ฟังด้วยกัน’
หรรษาทำสำเร็จแล้ว แต่มัน พิษไข้ทำให้มันหมดสติไปท่ามกลางความตกใจของเขา
เมตตาเป็นไข้หวัดใหญ่ 2009
พอเขาหามมันลงจากรถเมลล์และเรียกแท็กซี่มาถึงโรงพยาบาลได้ หมอก็แอดมิทมันเอาไว้และตรวจโดยละเอียดเลยฟันธงมาว่าอย่างนี้ เป็นโรคติดต่อที่กำลังระบาดอย่างแรง และหรรษาถูกงดเยี่ยมไข้
เขาไม่ยอม!!
ก่าจะตกลงกันได้ว่าหรรษาจะต้องตรวจโดยละเอียดและหากไม่มีเชื้อเขาจะต้องฉีดวัคซีนป้องกันก่อนหมอถึงจะอนุญาตให้เยี่ยมได้ เขาก็เกือบทำให้พ่อต้องขายวิทยาลัยเพื่อมาชดใช้ค่าเสียหายให้โรงพยาบาล
“เมตมันปลอดภัยแล้ว หมอไม่ให้เยี่ยมก้รอหน่อยสิวะไอ้ลูกเวร มึงจะพังโรงบาลเค้าเพื่อ”
“เฝ้าไข้มันไง”
“เขามีพยาบาลเฝ้าอยู่แล้วมึงจะไปช่วยอะไรเขาได้ มึงเป็นหมอรึ
“ผมก็แค่อยากให้มันเห็นผมเป็นคนแรก”
“โหย เพื่อนกันไม่ใช่เหรอวะ เพื่อนกันเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้”
“พ่อ ตั้งใจจะแกล้งกันใช่มั้ยเนี่ย”
“ก็ไม่รู้สินะ ก็บอกมาตรงๆสิว่าตามมาง้อเมียน่ะ”
“ก็ใช่ไง ตามมาง้อมันเนี่ย ยังไม่ทันจะสำเร็จเลยไข้กินซะก่อน”
“ไม่กลัวดีกันแล้วมันระแวงแกอีกรึไง”
“ก็ระแวงไปดิ ก็จะหาทางทำให้มันมั่นใจไปอย่างนี้เรื่อยๆ”
“แน่ใจ”
“ครับ”
“งั้นก็เข้าไปเฝ้ากันให้พอใจเลยนะ เพราะว่าหมออนุญาตให้เยี่ยมได้แล้ว ฉีดวัคซีนป้องกันแล้วนี่ โหยถ้ารู้ว่าอานุภาพของความรักจะทำให้แกหายกลัวเข็มขนาดนี้ พ่อจะยุให้แกมีเมียตั้งแต่ไข่แข็งครั้งแรกแล้วหรรษา ฮ่าๆ คนเรามันยังอ่อนหัดโว้ย แม้จะมีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัดอยู่ดี ไหนว่าใจแข็งไงหรรษาแล้วถูกลนด้วยอะไรวะถึงได้ใจอ่อนยวบยาบขนาดนี้”
“พรหมลิขิตไงพ่อ พรหมลิขิตนี่ร้อนยิ่งกว่าไฟซะอีก”
“งั้นเหรอวะ สงสัยพรหมลิขิตก็ตามก้นพ่อมาติดๆแล้วเหมือนกัน ไปตามหาหัวใจที่ตลาดหุ้นก่อนนะ เชิญแกง้อเมียแกตามสบาย”
พ่อเดินมาตบบ่าหรรษาปุๆ
“พ่อชอบนะ ลูกสะใภ้หัวถั่วไร้วิตามินเนี่ย น่ารักดีไม่มีพิษมีภัย”

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 25-02-2014 06:18:57

 :z13: :z13: คนแรกเปล่ารึเปล่า “พ่อชอบนะ ลูกสะใภ้หัวถั่วไร้วิตามินเนี่ย น่ารักดีไม่มีพิษมีภัย” พอกันพ่อลูกคู่นี้ o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 25-02-2014 06:56:48

อยากดั้ยแบบหรรษาสักคน     :impress3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 25-02-2014 07:10:53

กรี๊ดดดดดดดด  ในที่สุดตอนใหม่ก้อมาแบ้วววววว
หรรษาเอ้ย ไม่ต้องทดสอบไรหัวถั่วแล้ววววว  ถ้าจะอาการออกขนาดนี้ งุงิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 25-02-2014 07:18:43

ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า อ่อนหัด เจ้ายังอ่อนหัดนักหรรษา
นี่แหละสิ่งที่ต้องการ คนที่คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุด กลับเป็นคนที่โหยหาเมตตาจนจะขาดใจ
ชอบอะะะะ
รอตอนต่อไป ตอนเฝ้าเมียหัวถั่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-02-2014 07:27:37

หรรษาขาดเมตไม่ได้แล้ว 55555
รอตอนหน้าค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 25-02-2014 07:32:40

หนักขนาดนี้ง้อให้ไวเลยนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 25-02-2014 07:45:04

เมตตาป่วยซะงั้น

หรรษาเป็นห่วงขนาดนี้ เมตจะรู้บ้างไหม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 25-02-2014 07:51:19

ปรับความเข้าใจกันเถอะนะ ไม่งั้นจะแย่กันทั้งคู่  :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 25-02-2014 08:06:04

หรรษาเอ๊ย สุดท้ายก็ทนไม่ไหว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: miracle22936 ที่ 25-02-2014 08:11:03

จะแปลกไหมนะที่จะบอกว่า รู้สึกสะใจเมตที่ เมตบอกเลิกหรรษา แล้วหรรษาตอบรับ
ถึงแม้จะเสียใจกันทั้งสองฝ่าย แต่ก็ยังรู้สึกสมน้ำหน้าเมต มากกว่าจะนึกสงสาร

คนรักกันแต่ไม่เชื่อใจกัน มันเป็นอะไรที่รู้สึกแย่มาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 25-02-2014 08:24:34

"อ่อนหัดถึงจะมีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัด"
ตอนนี้กำลังเป็นวลีฮิตสินะ
เอามาใช้กับสถานการณ์ได้ถูกใจจริงๆ
.
ปล่อยให้เรารอนานเลย มาต่อไวๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 25-02-2014 08:27:27

ถือเป็นบทเรียนที่คนสองคนเรียนรู้ร่วมกัน
ความรักก็แบบนี้ล่ะ ในเมื่อคนหนึ่งล้มลงอีกคนก็ต้องช่วยประคองในเมื่อตัดสินใจจะจับมือกันแล้ว  o18

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 25-02-2014 08:37:08

โธ่เอ๊ย หรรษา จะทดสอบ จะสอนน้องเมตของเรา แล้วเป็นไงล่ะ ตัวเองโดนทดสอบมากกว่าอีก
คนที่ทุรนทุรายเพราะความคิดถึง กลายเป็นตัวเองซะงั้น น้องเมตของเราใจเด็ดมาก ๆ ชอบ ๆ
ชอบคุณแม่ยายที่เข้าใจลูกเขยดีทุกอย่าง ชอบคุณพ่อสามีที่เข้าข้างลูกสะใภ้มากกว่าลูกตัวเอง
ชอบบรรดาเพื่อน ๆ ของน้องเมต ที่รักและหวังดีกับเพื่อนอย่างจริงใจ
คราวนี้ หรรษาได้รู้แล้วสิ ขาดน้องเมตไปแล้วทรมานแค่ไหน ผิดกับที่คาดไว้ทุกอย่างสินะ
เพื่อนกับคนรัก มันต่างกันนะจ้ะ อยากให้น้องเมต ปฏิบัติกับตัวเองสถานะไหนรู้แล้วใช่มั้ย
แค่น้องเมตวางตัวแบบเพื่อนเข้าให้หน่อย ก็รับไม่ได้ ใจจะขาดแล้วสินะ อยาดทดสอบ
เลยไ้ด้ทดสอบทั้งคู่สมใจ หรรษารู้ตัวแล้วว่าขาดน้องเมตไม่ได้ แถมรักมากกว่าที่ตัวเองคิด
รักเค้ามากขนาดนี้ ก็รีบ ๆ ง้อขอคืนดีกับที่รักซะเร็ว ๆ เลย เอาแบบชัดเจน แจ่มแจ้งด้วยนะ
น้องเมต ไม่ใช่ไม่เข้าใจอะไร แต่ต้องทำความเข้าใจมากหน่อยแค่นั้นเองนะหรรษา
ถ้าคิดว่าน้องเมตยังไม่เชื่อใจ ไม่มั่นใจ ก็ทำทุกอย่างจนกว่าน้องเมตจะเชื่อมั่นสิ
ตอนหน้าหวังว่า คงกลับมารักกันหวานแหววเหมือนเดิมแล้วน้า สงสารน้องเมตที่สุด
รอตอนต่อไป ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :3123:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 25-02-2014 08:43:07

ผลสรุปการทดสอบความรักของหรรษาคือแทบจะขาดใจตายด้วยกันทั้งคู่ ฉะนั้นก็อย่าห่างกันอีกเลยนะ เพราะเค้าก็จะขาดใจตามไปเหมือนกัน TT TT
แต่ก็เข้าใจหรรษานะที่อยากได้ความเชื่อใจเชื่อมั่นจากคนที่ตัวเองรัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-02-2014 08:45:06

หรรษาน่ารัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-02-2014 09:15:52

ยอดมากหรรษา ง้อเมียให้สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 25-02-2014 10:14:52

ดีกันได้แล้ว.... :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 25-02-2014 10:38:53

คือเป็นตัวเองที่แย่ไงหรรษา รีบง้อรีบคืนดีให้ไวเลยนะยะ
 :m16:
โถ...น้องหัวถั่วหายไวๆนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 25-02-2014 10:50:17

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7:

กูฟินค่ะ

:m3: :m3:  :m11: :m11: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 25-02-2014 11:03:45

ก็ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว ฮ้าาาา  :hao7: :hao7:

สุดท้ายก็มาหาเองอ้ะนะๆๆ  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 25-02-2014 11:06:32

“เมตมันอ่อนหัด แม้ว่ามันจะมีความพยายามแต่ก็ยังอ่อนหัด”

ท่านจะไปทุกวงการจริงๆ หรือเนี้ยท่านชัชช่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 25-02-2014 11:17:10

5555ตอนท้ายๆค่อยผ่อนคลายหน่อย ตอนหน้าก้อดีกันแล้วจิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 25-02-2014 11:17:47

จะมีใครเหมือนหรรษาไหมน้อ.... :ling1: อยากได้ ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-02-2014 11:21:37

เป็นไงล่ะๆ หรรษารู้ซึ้งถึงพลังแห่งรักแล้วชิมิ :hao3:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-02-2014 11:46:56

อ่านตอนที่แล้วกับตอนี้แรกๆ อยาก :z6: หรรษามาก

มีอะไร เป็นแฟนกันทำไมไม่พูดไม่บอก กับเลิกง่ายๆและให้คิดได้เอง

 ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ ฉันคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ (เธอต้องรักเขา)


แต่มาให้อภัยตอนตามง้อนี่แหล่ะ น่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-02-2014 11:50:31

ดีใจตอนใหม่มาแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-02-2014 12:07:20

รอเมตตาฟื้น ดูดิไอ้หัวถั่วจะเป็นไง
ชอบอ่ะ ชอบพ่อกับแม่ทั้งคู่เลยอ่ะ ยิ่งตอนอยู่ด้วยกันยิ่งฮา ฮ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-02-2014 12:29:11

ตกลงทดสอบเมตตา หรือว่าทดสอบใจตัวเองกันแน่เนี่ย


เราขอเรียกอาการแบบหรรษาว่า กลุ่มอาการอยากเป็นพระเอก
อยากแมนให้อีกฝ่ายเลือก ไม่ได้สำนึกเลยว่าตัวเองตะหากที่จะขาดใจตายอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-02-2014 12:39:45

วันนี้มาในพาร์ทหรรษาแต่ก็ทำให้เราน้ำตาซึมได้นะ

อย่างที่คุณพ่อบอกนั่นแหละ ฟอร์มมันไม่ทำให้เรามีความสุขหรอก

วางมันลงบ้างก็ได้ และเราก็หวังว่าถ้าเมตตื่นมาในตอนหน้า

ก็ขอให้เขากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 25-02-2014 12:41:02

หรรษาน่ารัก
 :mew1: :mew1:
ทั้งสองคนค่อยๆเรียนรู้กันไป
ค่อยๆทำให้รักเติบโตน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 25-02-2014 13:03:21

ดีกันไวๆนะจ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-02-2014 13:12:38

อาการหนักทั้งคู่ :เฮ้อ:
คุณพ่อหรรษาฮามากเลย :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-02-2014 13:15:25

ถ้าปรับความเข้าใจกันได้เมื่อไหร่ก็เหมือนจบไปอีกหนึ่งบทเรียน
ขยันๆกันเข้านะทั้งคู่


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 25-02-2014 13:27:13

หรรษาง้อเมียเอาให้เมียรักเมียหลงมากกว่าเดิมเลยน๊าาาาาาาาา 
ลุ้นใจจะขาดดดดด :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 25-02-2014 13:37:47

ดูเหมือนว่าต่อไปนี้ต้นถั่วจะพัฒนากลายเป็นต้นอื่นไปแล้วอิอิ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-02-2014 15:38:40

่อ่อนหัดจริงๆทั้งเมตทั้งเมตตา รักกันแต่ไม่ยอมคุยกันดีๆ

่อ่อนหัด ถึงจะมีความพยาม แต่ก็ยังอ่อนหัดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 25-02-2014 15:48:37

แพ้ใจตัวเองแล้วหรรษา 555555
อ่อนหัดจริงๆถึงมีความพยายามแค่ไหนก็ยังอ่อนหัด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 25-02-2014 16:24:30

ยังจะมีบททดสอบอะไรอีกนะหรรษา

เมตออกจะน่ารักขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 25-02-2014 17:05:37

คือแบบ อิชั้นอินมากอ่ะ อ่านไปน้ำตารื่นมาเป็นระรอกๆ
ซึ้งมากกอ่ะ เมตเป็นหัวถั่วที่โคตรใจเด็ดอ่ะ บอกเลย!!

ไม่รู้ว่า ถ้าเมตตฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นหรรษาจะทำหน้ายังไง
ความรักมีอานุภาพสูงมากจริงๆ

รอตอนต่อไปนะจุ๊!!! เลิฟ เลิฟ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 25-02-2014 17:33:45

 ชอบประโยคสุดท้ายจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-02-2014 17:41:03

หรรษาที่แท้ก็นะตามเมตมาตลอด
โอ้ยยยยยยยยตื่นมาอยากให้เมตเห็นคนแรก แมนมากกกกกขอกอดทีกร้ากกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-02-2014 18:07:32

 :katai1:
โอ้ยยยยยยย น้ำตาซึม สงสารหัวถั่วอ่ะะ
อ่านแล้วอยากเกิดเป็นหัวถั่วจริงๆ อิจฉาค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-02-2014 18:22:53

แหม่....เมตตาทำหรรษจะเป็นจะตายจนได้ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 25-02-2014 18:23:37

ทดสอบไปทดสอบมากลายเป็นฝืนใจตัวเองไม่ได้ซะงั้นนะหรรษา
แต่ปัญหาต่อจากนี้ก็ถ้าเมตตาฟื้นขึ้นมา
แล้วยังกลัวหัวถ้วไม่เข้าใจความตั้งใจของเมตตาขึ้นมาละก็ งานเข้าแน่ๆ หรรษาเอ้ยยยย
 :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 25-02-2014 19:00:55

ตอนนี้หรรษามาโหมอซึ้งมากเลย  :hao5:
ขอให้ง้อเมียได้สำเร็จนะ เมียแบบนี้หายากด้วย ไอ้หัวถั่วไร้วิตามิน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 25-02-2014 20:05:08

สงสารน้องเมต หรรษาจะลองใจน้องมากไปแล้วนะ เล่นซะเข้ารพ.เลย
แบบนี้ต้องแก้แค้นนะเมต  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 25-02-2014 20:15:13

 :เฮ้อ: ลุ้นจนเหนื่อยกว่าจะยอมมาง้อได้นะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 25-02-2014 20:33:42

หรรษากลัวเข็ม 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 25-02-2014 20:36:01

สรุป คนที่อาการหนักคือหรรษาสินะ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-02-2014 20:52:17

โอ๊ยยย ดีใจที่มันไม่ต้องดราม่ามากขนาดนั้น
น้ำตาไหลเลย
สงสารหนูเมตหัวถั่วจริงๆ
ปลอดภัยแล้วนะลูกนะะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 25-02-2014 21:16:28

หายไวๆนะน้องเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 25-02-2014 21:25:07

ดีใจที่เรียนรู้ตัวเองแล้วทั้งคู่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 25-02-2014 22:09:41

ยาวจุใจมากเลยคะในที่สุดก็จะดีกันแล้ว ลุ้นมากนึกว่าหรรษาจะไม่ง้อซัะแล้ว แต่สุดท้ายหรรษาก็แพ้ใจตัวเอง อิอื

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 25-02-2014 22:15:53

แอบสะใจเล็กๆ ถึงตอนที่หรรษาต้องมาง้อเมตตาบ้างแล้ว รอมานาน อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 25-02-2014 22:22:22

หรรษาง้อเมตไว้ๆน่ะ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 25-02-2014 22:36:09

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

โอ้ยยย หรรษาพยายามเว่อร์ๆๆๆๆ
เมตตาน่าจะได้รู้นะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 25-02-2014 22:42:30

หัวถั่วไร้วิตามิน แต่โปรตีนสูงนะคะ สามารถซ่อมแซมเติมเต็มส่วนที่สึกหรอให้หรรษาได้อย่างดีเยี่ยม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 25-02-2014 22:44:07

เมตสู้ๆ :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 25-02-2014 22:50:47

ตามทันแล้วในที่สุด
ชอบหัวถั่วเมตจัง  ฮาสุดใจขาดดิ้น ตรรกะชีวิตก็ไม่เหมือนใคร :mew5:
จะว่าไปเรื่องนี้แต่ละคนก็ตรรกะชีวิตไม่ปกติกันทั้งนั้น
อ่านไปเหมือนจะงงๆเรื่องความรู้สึกตัวละครเล็กน้อยเพราะละเอียดอ่อนและลึกซึ้งมาก
ต้องอ่านไปเรื่อยๆถึงจะเข้าใจเหตุผลของตัวละครแต่ละตัว  แสดงว่าคนอ่านยังอ่อนประสบการณ์พอสมควรฮ่าๆ :katai1:
แต่ก็นะไม่อยากให้เรื่องนี้มีดร่าม่าหรอกคะ ชอบอ่านแบบฮาๆมากกว่า
แค่ 2ตอนที่อึนๆนี้ก็เกินควรแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 25-02-2014 23:09:57

ถูกใจหรรษา...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 25-02-2014 23:23:46

“ก็ระแวงไปดิ ก็จะหาทางทำให้มันมั่นใจไปอย่างนี้เรื่อยๆ”
ให้ได้อยางนี้ดิ หรรษา o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: bangkeaw ที่ 25-02-2014 23:30:39

อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจความคิดของทั้งสองคนมากขึ้น
ปลื้มปริ่มแทนเมตที่หรรษาลงทุนตามมาง้อขนาดนี้
กลับมาดีกันเร็วๆที่เถอะ  :3123:

แต่เมตก็ใจแข็งจริงอ่ะ แม้จะไม่สบาย จนหรรษาเป็นฝ่ายทนไม่ได้ซะเอง

จริงๆแล้วใจเมตอาจจะเข้มแข็งกว่าหรรษาด้วยซ้ำ เพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบอยู่กันแค่สองคนแม่ลูก
ครอบครัวฝ่ายพ่อก็ไม่ชอบ แย่ยิ่งกว่าไม่มีพ่อซะอีก เมตต้องทนกับเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็ก
แล้วยังเป็นคนที่สดใสอยู่ได้ ก็ต้องเข้มแข็งน่าดูเลยล่ะ (ได้รับมาจากคุณนายกาญจนา)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 25-02-2014 23:35:44

อ๊ายยยง้อให้สำเร็จน้าา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-02-2014 23:44:03

เมตตาเป็นไงบ้างนี่ ไม่สงสารหรรษาหรอกนะ สงสารเมตตามากกว่า คนที่ไม่รู้อะไรมันก็เจ็บปวดนะ  :เฮ้อ:

ขอให้รักกันไวๆ และกัน  :hao3:

รอตอนต่อไปครับ :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-02-2014 00:00:59

 ชอบที่หรรษาเจ็บปวด กรั่กๆๆๆ เพราะคนอ่านลำเอียงรักน้องเมตมากกว่าค่ะ
โถ สงสารโนะ พอดีเมตใจแข็งเลยต้องยอมแพ้ซะราบคาบ ชอบความพยายามดั้นด้นตามนะ
ชอบที่เมตวางตัวเป็นเพื่อน แบบหรรษาอยากกอดก็ไม่กล้า โอ๊ย สะใจน่ะ หัวถั่วไม่ใจง่ายนะหรรษา
น้องเมตพี่ไม่สบายน่าสงสาร แหม่ ซะมีจะพัง รพ. เสียแล้ว ใจเย็นจิคะ มีเวลาง้อกันทั้งชีวิตค่ะ
อยากให้น้องเมตกลับมาร่าเริงเร็วๆ จัง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 26-02-2014 00:56:55

เพิ่งจะระลึกได้ว่า... ตอนที่แล้ววืดไปครึ่งตอน  :a5: :a5: :a5:

คือมาเริ่มอ่านเอาตอนครึ่งหลัง ว่าอยู่ๆก็เลิกกันแล้วซะงั้น เลยคิดว่าเป็นตอนพิเศษ คนละ timeline กะเรื่องหลัก... กรำ  :sad3:

ตายสนิทเรยตรู...  :sad2:

เลยต้องอ่านใหม่สองตอนรวด ถึงได้ อ้อออออออออออออออออออ มันเป็นเยี่ยงนี้เองงงงงง  :o11:

อายจุง  :o8:

รอต่อนะ....  :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 26-02-2014 12:03:38

อ๊ายยยยยยยย อยากอ่านตอนต่อปายยยย
>///////////<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Meen_Emp ที่ 26-02-2014 13:31:18

โอ๊ย...กำลังจะได้ง้ออยู่แล้ว
หัวถัวป่วยซะอีก
หายเร็วๆนะเมต
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: FinFin ที่ 26-02-2014 20:18:31

กรี๊ดดดดดดดดดดดดส์ ตอนนี้แบบว่าโคตรรักหรรษาอ่ะ แหมพอรู้ใจตัวเองก็นะ..... อิอิอิ

#เพิ่มๆๆ
แต่อยากให้เมตใจแข็งอีก เล่นงานหรรษานานๆไปเล้ยยยยย แต่ดูท่าจะเป็นไปไม่ได้ หัวถั่วขนาดนั้น เฮ้ออออ 55555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 26-02-2014 20:29:06

พอได้อ่านในมุมหรรษาแล้วยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เลย
ชอบโมเมนต์หวงเมียแบบนี้จุง :-[
หัวถั่วหายเร็วนะจ๊ะ เอ๊ะหรือป่วยต่ออ้อนหรรษาดี :z6: (มันใช่เรื่องมั้ย)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 26-02-2014 23:46:47

เกือบไปแล้วนะหรรษา ถ้าช้ากว่านี้ไม่รู้เมตจะเข้มแข็งได้ขนาดไหน
ถ้าหรรษามาง้อ เมตมันคงยอมคืนดีแหละ ขอให้หายไข้เร็ว ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: skipkiss ที่ 27-02-2014 00:13:40

อีกนิดน่ะ ตื่นมาแล้วเห็นหรรษาคนแรก แล้วต้องดีกันน่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 27-02-2014 00:51:45

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 27-02-2014 01:18:09

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 27-02-2014 15:46:56

อยากให้ทั้งสองคนเข้าใจกันสักที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 27-02-2014 20:25:59

 :impress2: :impress2: :impress2:
 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 27-02-2014 23:20:35

คือแค่อยากทดสอบ??? งงกะคุณพรี่มากฮ่ะ หาประเด้นทะเลาะให้ดีกว่านี้ก็ไม่ได้ เล่นเอางงไปตามๆกัน

สม..เจอถั่วเวอร์ชั่นใจแข็งเข้าไป กร๊ากกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-02-2014 00:54:11

อ้ากกกกกกกกกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 28-02-2014 06:15:21

แอร้ย อ่านในมุมหรรษาแล้วเขินจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 01-03-2014 01:16:47

คุณพ่อเอาใจไปเลย เป็นคุณพ่อที่เลิศมากก
อิอิ หรรษาเอ๋ย ง้อให้สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 01-03-2014 20:03:40

พออ่านตอนนี้จบก็มาคิดว่าถ้าชีวิตตัวเองมีพรหมลิขิตแบบนี้บ้างก็คงดีไม่ใช่น้อย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: boylove_yj ที่ 02-03-2014 00:31:26

ตามทันแล้ว เย้ๆๆ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: ทานตะวัน ที่ 02-03-2014 00:46:30

ถ้าคืนนี้ยังไม่ได้อ่านจะกระโดดน้ำตายในคอห่าน 5555
ลุ้นตอนต่อไปค่าาา สู้ๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 02-03-2014 08:12:22

รู้สึกสะใจที่เห็นหรรษาร้อนใจเรื่องหนูเมต 555555555   ส่วนหนูเมตหายไวๆเน้อลูก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-03-2014 00:19:43

หลายวันแล้วน่ะจ๊ะเมื่อไรมา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่22 P.61[2014-02-25]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 04-03-2014 20:12:10

คิดถึงแล้วนะ หายไปหลายวันล่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 05-03-2014 01:54:15

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 23

ครั้งสุดท้ายที่พอจะจำได้ ผมหลับไปด้วยไออุ่นและความหวัง
แต่สุดท้าย
สุดท้ายผมกลับตื่นขึ้นมาด้วยความว่างเปล่าในห้องพักพยาบาลซะได้
ใจหายจนน้ำตาแทบจะไหลออกมาเลย
ความรักที่ไม่ใช่ความรักระหว่างสายเลือดแม่ลูกมันเป็นแบบนี้เองนะ ความรู้สึกอ่อนหวานซาบซ่าแล้วตามมาด้วยรสขมฝาดเฝื่อนแถมยังบรรยายความรู้สึกพวกนั้นออกมาได้ยากอีก
เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อยจริงๆนะ เหนื่อยมากจริงๆเลยพับผ่าสิ!!
ผมเผลอพรูลมหายใจเฮ้อใหญ่อย่างลืมตัว คิดไม่ถึงว่าจะมีคนพรวดพราดเข้ามาในขณะที่ผมกำลังอ้าปากกว้างอยู่พอดี
แต่หากคนที่เกาะขอบเตียงมองผมอยู่ข้างๆนั้นจะมีแค่แม่ก็คงจะดีแต่นี่ข้างๆกันมีหรรษายืนทำหน้านิ่งอยู่ด้วย มันเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอทุกครั้งที่เจอหน้า
ความบังเอิญที่ทำให้เราเจอกันครั้งสุดท้ายบอกผมชัดเจนเลยว่าผมไม่อยากเลิกกับมันเลย ไม่อยากมีศักดิ์ศรีหรือเย่อหยิ่งอะไรบ้าๆอย่างที่ทำไปสักนิดเดียว
การอยู่ร่วมพื้นที่กับคนที่เพิ่งลดความสัมพันธ์กันไปมันทำให้ผมไม่รู้จะวางตัวหรือทำหน้ายังไงเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน ผมเลยได้แต่เอ๋อๆไปตามปกติในแบบของผม
“เมตเป็นอะไรไปเหรอแม่”
ตอนที่พูดอยู่นี้ผมยังปวดหัว ครั่นเนื้อครั่นตัวและผะอืดผะอมขมปากอยู่เลย
“เป็นไข้”
“งั้นเราก็ขอหมอกลับบ้านได้แล้วสิแม่ เมตฟื้นแล้วนี่”
ผมไม่ชอบโรงพยาบาลเลย คิดว่าใครก็คงจะไม่ชอบที่นี่นักหรอก
“เป็นไข้นะเว้ยไอ้เมตไม่ใช่เป็นลมที่จะฟื้นขึ้นมาแล้วเป็นปกติลุกขึ้นกลับบ้านได้เลยน่ะ”
แต่ผมรุ้สึกอยากกลับบ้านแล้วนี่หว่า แอบลอบมองหน้าหรรษาแม่งก็ยืนหน้านิ่งไม่รูไม่ชี้แต่พี่แกไม่ยอมไปไหนอยู่อย่างนั้น งอแงกับแม่ไม่ถนัดเลย
“แต่เมตแค่เป็นไข้เองนะแม่”
ผมได้แต่งอแงอย่างสำรวม
“เอ๊!! ไอ้ลูกคนนี้นี่งอแงนะ เป็นไข้น่ะใช่ แต่เป็นไข้หวัด 2009 เลยนะเว้ยไอ้เมต ใครจะให้แกออกไปแพร่เชื้อได้ง่ายๆกันเล่า คนที่เฝ้าไข้แกนี่ต้องฉีดวัคซีนป้องกันก่อนนะเว้ยถึงเยี่ยมหน้ามาหาแกได้เนี่ย”
“มันร้ายแรงขนาดนั้นได้ยังไงกันแม่ เมตแค่รู้สึกเหมือนจะไม่สบายเองนะ ไม่คิดว่า.....”
“ไม่คิดว่าจะหมดสติบนรถเมล์อะเหรอ แกคิดว่าตัวเองเป็นสโนไวท์รึไงที่พอไร้สติแล้วเจ้าชายจะอุ้มกลับวังอะ นี่หรรษาต้องแบกแกไว้บนบ่าแล้วพาขึ้นแท็กซี่มาส่งโรงบาลเลยนะเว้ย”
ผมเหลือบมองหน้าคนช่วย พอมันสบตากับผมมันก็เบือนหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่อยากเห็นหน้าผมงั้นแหละ
“ขอบใจนะหรรษาที่ช่วยกูเอาไว้อีกแล้ว”
“อืม” มันตอบแค่นี้เอง
“มึงอายเปล่าวะ”
ผมพยายามหาเรื่องคุยกับมันเพราะดูเหมือนว่าผมจะทำใจไม่ได้แม้มันจะเป็นการตัดสินใจของผมเอง
“มึงอายหรือเปล่าวะ”
คราวนี้มันมองหน้าผมแบบคนที่งงเป็นไก่ตาแตกเลยก็ว่าได้
“ทำไมกูต้องอายด้วยล่ะ”
“ก็แทนที่จะเป็นสาวๆสวยๆหมวยๆหุ่นดีๆ ดันกลายมาเป็นผุ้ชายอย่างกูเนี่ยดิ”
“กูไม่เคยอาย” มันพูดย้ำชัด
นั่นสินะ ผมเองก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าหรรษาไม่เคยแคร์ใครมันจะอายกับเรื่องแค่นี้ทำไมกัน
“แกฟื้นก็ดีแล้วเมต แม่ไปก่อนนะ”
“อ้าวแม่ ข่าวว่าผมไม่สบายอยู่นะแม่ แม่ไปแล้วใครจะอยู่กับเมตล่ะ”
“โตแล้วงอแงเป็นเด็กๆไปได้ ไม่มีใครอยู่ด้วยก็อยู่คนเดียวสิ ช่วยตัวเองบ้างให้มาต่อสายฉี่ไปที่ห้องน้ำเลยดีมั้ย”
“ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย”
ผมบ่นอุบอิบเพราะหางตาแอบเห็นว่าหรรษามันมองผมกับแม่ที่โต้ตอบกันอยู่แบบอึ้งๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูอยุ่กะมึงเองก็ได้ เผื่อแม่มึงมีธุระต้องไปทำ”
หรรษาเสนอตัว
แม่หันมาพยักหน้ากับมันแล้วยิ้มให้อย่างคนที่เข้าอกเข้าใจกันดี แต่ผมที่เป็นลูกยังนอนอยู่ตรงนี้เปล่าวะ ทำไมเขาถึงได้เข้าขากันดีจัง
แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมไม่ควรทำแบบนี้ ไม่ควรรั้งหรรษาไว้ด้วยความเจ็บไข้ของตัวเอง และผมเองก็อึดอัดที่จะต้องวางตัวกับมันอย่างคนรู้จักกันมากกว่าตอนที่คบกันเป็นแฟน ผมอาจจะเผลอหรือลืมตัวว่ามันยังเหมือนเดิมอยู่ก็ได้ ผมเองก็ละอายแก่ใจที่พูดจาตัดขาดกับมันไปแบบนั้นแล้วยังยอมรับความมีน้ำใจของมันอยู่ ผมไม่ชอบแฟนเก่าของมันอย่างแอนที่ยังเอาตัวมาผูกติดกับหรรษาทั้งๆที่เลิกกันไปแล้วอย่างน่ารำคาญ ผมเองก็ไม่อยากทำอย่างนั้น หากผมจะเป็นแฟนเก่าอีกคนของหรรษา ผมก็อยากจะเข้มแข็งให้ได้อย่างเพอร์ชี่ แล้วสักวันหนึ่งผมจะมีหรรษาเป็นเพื่อนให้ได้
“ไม่เป็นไรหรอกหรรษา เดี๋ยวกูค่อยเรียกหาพยาบาลเอาก็ได้ เผื่อมึงเองก็มีธุระของมึงเหมือนกัน”
ผมเห็นหน่วยตามันหรุบต่ำก่อนจะค่อยๆเงยขึ้นมาสบตากับผมอย่างหรรษาคนเดิม หรรษาคนที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร
“แล้วพยาบาลเคยจับไข่มึงอย่างที่กูเคยจับรึไง มึงไม่เกรงใจเค้าเหรอที่เค้าต้องมาจับไข่ให้มึงเยี่ยว”
“ห๊ะ อะไรนะ”
ผมตกใจดีดตัวขึ้นนั่ง
เอ่อ!! ผมอึ้ง นี่มันคิดไปไกลถึงไหนกันวะ ผมแค่ไม่อยากอยู่ใกล้มันให้ปวดใจไปมากกว่านี้ การเห็นมันอยู่ข้างๆมันทำใจลำบากมากเลยนะ
“เดี๋ยวกูจะเฝ้าไข้มึงเอง”
มันตะคอกจนผมเผลอสะดุ้ง แต่แม่ผมกลับยืนมองนิ่งๆแฮะ เหมือนแม่กำลังกลั้นหัวเราะอยู่ด้วยซ้ำ ผมมองหน้าแม่สลับกับหรรษาเหวอๆ
“ตกลงกันได้แล้วเนาะ แม่ไปได้ยังอะ”
แม่ถามยิ้มๆ เบิกบานมากเลยคุณนายแม่เนี่ย ไม่ตื่นตกใจกับการเข้าโรงพยาบาลของผมเลยสักนิดเดียว
“แล้วแม่จะมาอีกมั้ย”
“ดูก่อน”
“แม่อะ เมตเป็นลูกนะแม่ นอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลนะไม่ได้นอนเล่นอยู่บ้าน แม่ต้องบอกว่าเดี๋ยวจะกลับมาหาสิไม่ใช่บอกว่าคิดดูก่อนแบบนี้”
“อ้าวเหรอ งั้นถ้าแม่เสร็จธุระแล้วจะรีบกลับมานะ ฝากมันด้วยนะหรรษา”
“ครับ”
เคยอยู่กันสองต่อสองกับคนคุ้นเคยที่กลายมาเป็นแค่คนรู้จักมั้ยครับ มันอึดอัดมากเลยนะ โดยเฉพาะเวลาที่ไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน
แล้วความเงียบทั้งหลายก็ถูกทำลายด้วยรถเข็นอาหารเที่ยงเอามาเสริฟพอดี เราสองคนเลยมีพุ่งเป้าสายตาไปที่พยาบาลคนนั้นจนเธอเกร็ง
อาหารมื้อแรกในรอบกี่วันกี่ชั่วโมงไม่รู้ทำให้ท้องของผมลั่นราวกับประท้วงขอความยุติธรรมให้ตัวเองราวกันฟ้าร้อง
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
ผมยิ้มอายๆให้พยาบาลที่ยิ้มรับผมอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆทานนะคะ เดี๋ยวจะจัดยาหลังอาหารมาให้หลังจากได้รับสัญญาณเรียกค่ะ”
“ครับผม ขอบคุณมากครับ”
พยาบาลมองเราสองคนก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งแล้วเข็นรถอาหารออกไป
ผมมองถาดอาหารตรงหน้า เอาช้อนคนสองสามทีก็รู้สึกผะอืดผะอมขึ้นมาอีกครั้ง มันขมไปหมดทั้งคอ หิวแต่ไม่อยากกินเลยได้แต่กลืนน้ำลายลงไปต่างข้าวอย่างยากลำบาก
“ไม่กินสักทีอะ”
มันยืนมองอยู่ข้างขอบเตียงถามผมเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าผมวางช้อนไว้ข้างๆชามข้าวอย่างเดิม ผมสะดุ้งกับเสียงเข้มๆดุดันของมัน การได้สติกลับมาอีกครั้งว่าเราอยู่กันสองต่อสองกันอีกครั้งนั้นทำให้ผมประหม่าจนม้วนสายน้ำเกลือเล่น และพอสายตึงผมก็ปวดหนึบที่แขนเหมือนโดนต่อย จนเผลอร้องโอ๊ยออกมา
“บ้าจริงเลยมึงเนี่ย”
หรรษาสบถคำหยาบอีกหลายคำแต่มันก็รีบถลามาจัดระเบียบสายน้้ำเกลือให้อยู่อย่างเดิม เลือดย้อนขึ้นมาทางสายน้ำเกลือจนน่ากลัว แขนผมเจ็บจนชาแล้วก็แสบๆตรงที่เข็มน้ำเกลือเจาะอยู่
พยาบาลหรรษาผลักผมให้เอนหลังกับเตียงคนไข้ มันเอากับข้าวทุกอย่างที่เค้ายกมาให้ผสมกันในชาม เอาช้อนคนให้เข้ากันแล้วตักขึ้นจ่อมาที่ปากผม ผมเอามือกันเอาไว้โดยอัตโนมัติ
“หรรษา มึงอย่าวู่วามสิ กูเป็นคนป่วยนะไม่ใช่พระบวชใหม่หรือเข้าค่าย รด.”
มันชะงักมือค้างไว้กลางอากาศก่อนจะค่อยๆลดมือลงมาวางจานไว้บนโต๊ะอย่างเดิม
“ก็มึงไม่กินสักที ลีลาอยู่นั่นแหละ”
“มึงรำคาญกูเหรอ เบื่อหรือเปล่า กูก็งอแงกับแม่ไปงั้นแหละ จริงๆแล้วกูอยู่ได้ มึงกลับก่อนกูได้นะ กูเกรงใจ”
“เกรงใจเหรอ ทำไมมึงเพิ่งจะมาเกรงใจเอาตอนนี้ล่ะ”
“ก็ตอนนี้เราไม่ได้เอ่อ ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วนี่”
พูดออกมาน้ำตาผมก็จะไหล คิดถึงเพลงที่คะยั้นคะยอให้มันฟังคืนนั้น
มันไม่พูดถึง
มันไม่ได้ฟัง
หรือว่ามันไม่ได้สนใจ
“ตอนแรกเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน เราแค่เอากัน เราไม่รู้จักกัน แต่ตอนนั้นมึงก็ไม่ได้เกรงใจกูขนาดนี้นี่”
หรรษาโต้กลับมาซะผมยอมจำนน จริงอย่างที่มันพูดทุกคำ ตอนนั้นผมไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรมันเลย บังคับได้ผมก็บังคับมันหน้าด้านๆ ตอนนี้แม้ความสัมพันธ์จะลุกล้ำไปไกลแต่เราก็เหมือนคนแปลกหน้ากันอยู่ดี ต่างกับตอนนี้ ตอนที่ผมต้องต่อสู้กันใจตัวเอง ผมต้องข่มใจ เพราะจากที่มันเริ่มจากไม่มีอะไรกลายเป็นผมรักมันจนหมดใจซะแล้ว รักจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกย์คืออะไร ทำไมผู้ชายด้วยกันถึงรักกันได้ ผมไม่เคยสงสัยหาคำตอบในเรื่องพวกนี้ ผมรู้แค่ว่าการอยู่ใกล้หรรษาทำให้ผมรักมัน ก็แค่นั้นเอง
คนเราพอรักกันแล้วมันยากและทรมานมากสำหรับการตัดใจ แม้ว่าเราจะเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจแค่ไหน หลังจากนั้นเราก็เหมือนจะเจ็บจนทนไม่ไหวอยู่ดี การสั่งให้ร่างกายต่อต้านกับความใกล้ชิดจากมันทั้งๆที่จิตใจโหยหามันเป็นบทพิสูจน์อย่างดีว่าผมต้องหลอกตัวเองให้แสดงออกว่าเข้มแข็งมากแค่ไหน
“กูขอโทษนะหรรษา ขอโทษที่ทำให้มึงเสียเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้ มึงอึดอัดใจมากเลยใช่มั้ย”
“อึดอัดใจสิ อึดอัดใจว่าทำไมครั้งนี้กูถึงผ่านเรื่องพวกนี้ไปไม่ได้อย่างที่เคยผ่านมาแล้วตั้งสองครั้ง มึงมันมีดีที่ตรงไหนกันเมต มึงมีดีอะไรกูถึงตัดใจจากมึงไม่ได้อย่างนี้ ทั้งๆที่มึงไม่เคยเชื่อในความรักของกูเลย มึงไม่เคยเชื่อเลยว่ากูรักมึง กูต้องอดทนเพราะเข้าใจว่าเราเริ่มต้นกันมาไม่ถูกทาง แต่กูพยายามบอกมึงไปแล้วมึงก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี เหมือนที่คนอื่นไม่เคยเชื่อกูเพราะฉะนั้นกูเองก็ต้องพิจารณาตัวเองไม่ใช่เหรอวะ ว่าปัญหมันอยู่ที่ตัวกูหรืออยู่ที่ใคร”
ผมเพิ่งเห็นมันยอมอธิบายอะไรยาวๆก็ตอนนี้นี่เอง
ผมมองมันพูดความในใจตาปริบๆ นึกเสียใจที่ตัดสินมันไปแบบนั้นเพราะความน้อยใจงี่เง่าของตัวเอง
“แต่ครั้งนี้ ครั้งนี้กูทำใจปล่อยมึงไปไม่ได้จริงๆเมต ไม่ใช่เพราะกูไม่ยอมแพ้อย่างที่เป็นมาอีกแล้ว แต่เพลงที่มึงชวนให้กูฟังด้วยกันบนรถเมล์นั้นตอบกูได้ทุกคำถามเลยเมต มึงกับกูรู้สึกแบบเดียวกัน เพียงแต่เรายังจูนความเข้าใจไม่ตรงกันเท่านั้นเอง”
คราวนี้ผมไม่พูดอะไร ได้แต่พยักหน้าให้น้ำตาไหลพราก มันพูดถูกทุกคำเลย มันอ่านใจผมออก จริงๆมันเคยบอกผมแล้วว่าให้ผมมองมันอย่างคนธรรมดาๆ อย่าตั้งความหวังกับมันมาก อย่ามโนไปเองว่ามันเป็นคนที่ใครๆหมายปอง อย่าคิดว่ามันจะหล่อเลือกได้เพียงเพราะมันเป็นคนเด่นคนดังอย่างนั้น
“มึงชอบลองใจกูด้วยการพูดกระทบกระเทียบความรักของเรากับเรื่องอื่นๆ มึงคิดแต่จะลองใจกู ดูถูกความรู้สึกของกู ในขณะที่กูได้แต่พยายามศึกษาและเข้าใจความเป็นมึง กูเลือกที่จะเข้าใจมึงเพราะครั้งหนึ่งกูเคยเข้าใจมึงผิดมาแล้ว แต่สุดท้ายมันคืออะไรวะ ทุกคนชอบคิดว่ากูคือแรไอเท็ม คือของลิมิเต็ดอิดิชั่นที่หายาก อยากครอบครองกูเพื่อหน้าตาและความสะใจในหมู่เพื่อนฝูงทั้งๆที่กูก็มีหัวใจเหมือนกัน ตอนคบกันแรกๆทุกคนตื่นเต้นกับการได้ควงกับกู แต่พอเรียนรู้กันไปก็คิดขึ้นได้ว่ากูน่าเบื่อ กูไม่เอาไหน กูไม่ใช่อย่างที่ต้องการทุกคนก็ทิ้งกูไปพร้อมกับข้อเสียมากมายที่ยัดเยียดให้กูเต็มไปหมด กูเย็นชา กูไม่แสดงออกห่าอะไรเลย ทั้งๆที่ตอนคบกันกูไม่เคยนอกใจใคร แต่กูกลายเป็นคนเจ้าชู้ในสายตาคนอื่น เพราะกูไม่ใช่อย่างที่ต้องการกูกลายเป็นคนผิดเลยแม่ง ส่วนมึงนะเมต มึงต้องการกูแต่มึงเสือกไม่มั่นใจในตัวเองอย่างที่ปอก็รู้สึกเป็น แต่นั่นอาจเป็นเพราะเรารักกันเร็วเกินไป รักกันก่อนที่เราจะเข้าใจในกันและกันซะอีก”
ผมเห็นมันหอบเลยยื่นน้ำให้มันดื่ม ตาก็ยังไม่ละไปจากสีหน้าจริงจังของมัน หรรษาซัดน้ำเข้าไปหมดแก้ว มันตั้งใจจะพูดความในใจของมันต่อแต่ผมกลับเข้าใจมันแล้วและมีเรื่องที่อยากจะบอกมันบ้าง
“ขออภัยฉันไม่รู้จริงๆ เชื่อใจ มือใหม่ ก็ฉันนั้นยังไม่เคย ขอโทษ ขอร้องนะอย่าเคืองโกรธเลย ฉันมันโง่ ขอโทษที”
ผมร้องออกมาเป็นเพลง ผมพยายามจะง้อมันด้วยเพลงแบบเนียนๆ แต่มันทำหน้าเหรอหรา มันขมวดคิ้วมองหน้ามอึ้งๆ
“นั่นเพลงเหรอวะ”
มันทำหน้าปุเลี่ยนๆ
“อือ”
ผมเขิน เบือนหน้าหนีอาย
“เพลงเหี้ยอะไรวะ มีเพลงนี้ด้วยเหรอ”
คราวนี้ผมยอมประจันหน้ากับมัน
“กูให้สนใจเนื้อเพลงเว้ย ไม่ได้ให้สนใจว่ามันคือเพลงอะไร”
“แล้วเพลงอะไร”
“ขออภัยมือใหม่หัดรัก”
หัดรักนี่ผมเติมเอง
“ใครร้องวะ”
“มึงเกิดไม่ทันหรอกหรรษา”
ผมประหม่ายิ่งกว่าเดิมอีก เพลงมันเก่ามาก ผมเดินผ่านไหนสักแห่งแล้วได้ยิน จำท่อนฮุกได้แม่นเลยเอามาเสริชหาในเน็ต ปรากฎว่ามันเป็นเพลงที่เก่ามากแล้ว
“จริงๆเพลงอะไรใครร้องมันไม่ใช่ประเด็นหรอก แต่ประเด็นมันอยู่ที่มึงร้องผิดคีย์อะเมต ดีนะที่กูสนใจเนื้อหาเพลงมากกว่าเสียงร้องของมึง”
มันพูดแค่นั้นแล้วมันก็หัวเราะ นั่งลงข้างๆเตียง หยิบชามข้าวมาคนอีกรอบแล้วตักยื่นจ่อปากผมอีกครั้ง สภาพในชามข้าวมันเหมือนอ้วกมากกว่าของกินได้ แต่ผมก็ยอมอ้าปากรับแต่โดยดี
ทำไมนะ?
ตอนทะเลาะกันนี่มันเจ็บปวดแล้วก็ทรมาน เวลาแต่ละนาทีแต่ละวันมันยาวนานจนแทบจะทนให้มันหมดวันไม่ไหว แต่พอเราปรับความเข้าใจกันแล้วมันก็ดูเหมือนจะง่ายดายขึ้น และเหมือนผมจะเข้าใจคนหยาบกระด้างอย่างหรรษามากขึ้นด้วยนะ
“เพลงเก่าฉิบหายคนที่เกิดทันเค้าตะบันหมากกินกันแล้วมั้งตอนนี้ มึงนี่มันเป็นถั่วที่ปลูกแบบโบราณจริงๆ ไม่รู้เลยดิว่าตอนนี้เค้ามีวิธีปลูกแบบไฮโดรโพนิคกันแล้ว”
ถึงจะโดนแขวะแต่ผมก็ยิ้มรับ
“เราคืนดีกันหรือยังวะหรรษา เราไม่เลิกกันแล้วใช่มะ”
“มึงนี่มันปัญญาอ่อนจริงๆ ในเมื่อไม่ได้อยากเลิกแต่แรก ทำไมไม่มาง้อกูอะ”
“กูก็มีศักดิ์ศรีของกูเว้ย กูเป็นคนบอกเลิกมึงก่อน ขืนกลับไปขอคืนดีมึงได้หัวเราะใส่หน้ากูดิ”
“มึงใจแข็งมากนะ เลือกที่จะข่มใจแล้วนั่งร้องไห้คนเดียว”
“มึงรู้ได้ไงวะว่ากูแอบร้องไห้ กูแอบแล้วต้องไม่มีใครรู้ดิวะ ไม่งั้นก็จะแอบไปทำหอยโข่งอะไร”
“มึงรู้มั้ยครั้งแรกมันเกิดขึ้นได้เพราะบังเอิญ แต่หลังจากนั้นมันเรียกว่าความตั้งใจ”
“อ้าว ไม่ใช่พรหมลิขิตเหรอวะ”
“พรหมที่ไหนจะมาลิขิตวะ กูเนี่ยแหละลิขิตตัวเองให้ไปหามึงที่มหาลัยทุกวัน ทีหลังมึงอะช่วยเลือกสถานที่ร้องไห้ให้เป็นที่เป็นทางหน่อยได้มั้ยวะ กูเดินตามมึงจนเมื่อย วันนี้มึงร้องไห้ริมสระน้ำ วันก่อนนั้นมึงร้องไห้ข้างรั้ว อีกวันมึงเลือกร้องใต้ต้นไม้ กูเนี่ยเดินตามหามึงกันขาลาก”
ผมมองมันอย่างคาดไม่ถึง จับมือมันเอาไว้แล้วเขย่าไปมาเหมือนเด็กน้อยอยากได้ของเล่น
“มึงโกรธกูมากไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมึงยังไปหากูที่มหาลัยล่ะ”
“เพราะกูคิดถึงมึงไงถามได้”
มันพูดออกมามันไม่ได้มองหน้าผมเลย ผมดึงมือมันมาพิศดู มือนี้เคยจับมาทั้งปืนทั้งมีด เคยต่อยหน้าใครมาบ้างก็ไม่รู แต่มือเดียวกันนี้เวลาที่จับมือผมแล้วอุ่นดีนะ อุ่นวาบไปถึงใจเลย”
“แล้วมึงล่ะหรรษา ในเมื่อมึงเองก็ไม่ได้อยากจะเลิกกับกูทำไมมึงไม่รั้งกูไว้บ้างล่ะ”
“เพราะกูเองก็อยากให้มึงรู้ว่าการใจร้อนไม่ได้ช่วยอะไร แล้วเวลาที่เราตัดสินใจอะไรลงไปทั้งๆที่เราไม่ได้ต้องการอย่างนั้นจริงๆมันเจ็บปวดแค่ไหน มึงจะได้รู้ใจตัวมึงเอง ส่วนกู กูเองก็รู้จักใจตัวเองมากขึ้นเหมือนกัน”
“กูเจ็บมากเลยหรรษา เจ็บปวด เหงา เคว้งคว้าง คิดถึงทรมานตีกันอีรุงตุงนังไปหมด มันทำให้กูรู้ว่า กูจะไม่เอาอารมณ์เป็นหลักอีกแล้ว กูจะหันหน้าเข้าหามึงให้มากขึ้นนะ จะคุยกับมึงมากขึ้น เพราะการห่างกันมันทำให้กูซึ้งแล้วว่ากูอยากอยู่ข้างมึงแค่ไหน”
“กูเองก็รู้ว่าการห่างจากมึงนั้นกูกังวลมากแค่ไหน เป็นห่วงมึงมากแค่ไหน นั่นทำให้กูอดใจไม่ไหวที่ต้องไปหามึงทุกวัน ยิ่งเห็นมึงเสียใจแบบนั้นก็ยิ่งอยากให้เราปรับความเข้าใจกันไวๆ”
“กูขอนิ้วก้อยมึงหน่อยได้มั้ยหรรษา”
“เอาไปทำไมวะ”
“เอามาเกี่ยวก้อยคืนดีกันไง”
“ปัญญาอ่อนไปมั้ยมึง....เอ้า”
มันโวยวายแต่มันก็ยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม อาศัยความไวของคนปกติที่ไม่ป่วยอย่างผมตวัดเกี่ยวนิ้วของผมเอาไว้
“กูจะไม่วู่วามทำอะไรเพราะความน้อยใจอีกแล้ว”
“ดีมาก”
“มึงเองก็อย่าปล่อยกูไปอีกนะ”
“ทำไมอะ”
“กูกลัวมึงไม่ง้อแล้วกูก็ไม่กล้ามาง้อมึงอีกอะดิ”
“เป็นหัวถั่วที่ไม่เคยพัฒนาเลยสักที”
“แต่กูเป็นคนดีที่รักมึงนะหรรษา เน่ามะ”
“มาก อย่าพูดแบบนี้ที่วิทยาลัยกูนะ”
“ทำไมอะ”
“เดี๋ยวกูไม่ขลังไร้พลังอำนาจอะดิ แม่ง ขอเลยคำพูดพวกนี้ไว้คุยกันสองคนจะดีที่สุด”
“ก็ได้ มึงอายก็ไม่บอก หน้าแดงเชียว”
ผมล้อมัน มันเองก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากรัดนิ้วก้อยผมไว้แน่นกว่าเดิม ผมยกตัวขึ้นหอมแก้มมันให้สมกับที่คิดถึงและห่างกันนาน มันเองก็ตั้งตัวไม่ทันว่าผมจะทำอะไรแบบนี้ กว่าจะนึกขึ้นได้ว่าผมป่วยอยู่ลิ้นผมก็ไปวนในปากมันอยู่หลายรอบจนคนเฝ้าไข้จะขึ้นคร่อมคนป่วยบนเตียงพยาบาลอยู่แล้ว ลืมยาหลังอาหารไปซะสนิท ผละออกมาด้วยคิดได้ว่ามันอาจจะป่วยก็เห็นอีกคนกำลังส่วยหน้า
“กูฉีดวัคซันแล้วไม่เป็นไร”
กางเกงผมถูกมือใหญ่บุกรุกพื้นที่แล้วเรียบร้อย ผมจะหนีบเก็บก็ไม่ได้ มันเล่นพองใหญ่สู้มือซะขนาดนี้ หน้าผมมองหรรษาอย่างเขินๆ แต่แอ่นเนินหญ้าหยอกล้อกับฝ่ามือมันอย่างต้องการ
ไม่เจียมสังขารจริงๆเลยนะผม!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 05-03-2014 02:22:41

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เค้าคืนดีกันแล้วอ่า ดีใจฝุดๆ ฟินเว่อร์ :m3: :m3:
แอบมาดึกนะคะเนี่ย อิอิ :m12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: xxxzii ที่ 05-03-2014 02:25:29

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 05-03-2014 02:29:37

ไม่เจียมจิงๆ...  o22

น้ำตาจิไหล ดีใจกะหัวถั่ว  :sad4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-03-2014 02:32:58

แหม ดีกันหน่อยก็สวีทกันให้อิจฉาเล่นกันเลยนะคู่นี้ ฮิ้วววววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-03-2014 03:00:57

เมตเอ้ย

เริ่มหื่นแบบไม่เจียมสังขารเลยน่ะ

เหมือนมีต่ออย่างไงก็ไม่รู้ เอ๊ะ หรือจบแค่นี้น่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-03-2014 03:04:27

แหม เมตหนอเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: myprincess ที่ 05-03-2014 03:15:01

แอร๊ยยยยยย กรี๊ดกร๊าดดด ทำไมมันดูมุ้งมิ้งฟุ้งฟอ้งดาวเต็มไปหมดเลยยย  :-[


ปล.รอบนี้แอบมาสั้นน้ะ
ปล.ของหวานอารายยย อยากได้ของคาว กิกิ

 :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 05-03-2014 03:18:54

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 05-03-2014 03:54:23

 :ling1:ยังไม่หมดช่ายม๊ายยยคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 05-03-2014 04:09:59

สนุกมากกกกก ฟินมากกกกกก
สั้นมากกกกกก เอาอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: shisan ที่ 05-03-2014 04:32:19

อร๊ายยยย เมตน้อยสู้มือ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-03-2014 05:27:56

 :-[ดีกันแล้ว :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 05-03-2014 06:50:19

เฮร้ยยยย!! ปรับความเขัาใจกันแล้ว!! 
อิป้าน้ำตาร่วงเพราะซึ้งจัด!! แอบฮาโมเม้นที่เมตยื่นน้ำ
ให้หรรษา คิดได้ ป้าชอบค่ะ!

ปล.กลัวหรรษาติดหวัดจัง ถึงจะฉีดวัคซีนแล้วก็เถอะ!!
ขอบคุณมากๆค่ะ!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-03-2014 07:29:04

นี่แกป่วยอยู่นัะเมต 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 05-03-2014 07:33:29

ปรับความเข้าใจกันได้ซะที แต่มีหื่นกันเล็กๆนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: seraty ที่ 05-03-2014 07:47:13

 :haun4:รู้สึกว่ามันสั้น ยังไงไม่รุ้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 05-03-2014 08:44:31

เค้าดีกันแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดด  :m11:

ดีกันปุ๊บ ความหื่นตีขึ้นเลยนะเมตตาหรรษา  :laugh:

 :L2: :pig4: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 05-03-2014 09:07:03

กลับมาคืนดีกันแย้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 05-03-2014 09:29:08

คืนดีกันแล้ว  :mc4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-03-2014 09:30:50

เมตขุดเพลง มาขอโทษได้ฮามาก

ในที่สุดก็เข้าใจตรงกันแล้ว หรรษาเข้มบวกหื่นดีจริงๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 05-03-2014 09:39:15

ดีใจที่เขาคืนดีกันแล้ว

แต่ก็ไม่แคล้วหรรษามันหื่นนนนนนนนนนน

ทำไมเราถึงรู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นนะ

รอตอนต่อไปจ้า :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 05-03-2014 09:51:10

2009 ก็เอาไม่อยู่นะน้องเมต :-[ :-[ :-[ :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-03-2014 10:04:41

เค้าคืนดีกันแล้วค่าาาาา
ดีใจ
ฟินไปเลยกับตอนที่น้องเมตมาขอโทษ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 05-03-2014 10:07:13

ฉันทันเพลง "ขออภัยมือใหม่" ง่ะ!    :o


"เพลงเก่าฉิบหายคนที่เกิดทันเค้าตะบันหมากกินกันแล้วมั้งตอนนี้..."  -หรรษา


ข้าเจ้าขอลาไปกิน หมาก (ปริญ) ก่อน...   :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 05-03-2014 10:28:53

อ่านตอนนี้แล้วชื่นใจจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 05-03-2014 10:54:07

นุ้งเมตน่ารักๆๆ
งอแงกับแม่ไม่ถนัดเลย ๕๕๕๕
แหม่ะ หรรษาหื่นซ้า  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-03-2014 10:55:02

คู่นี้คืนดีกันปุ๊บ สป๊ากกันปั๊บ


อดทนหน่อยก็ไม่ได้ พยาบาลเข้ามาจะขำให้กลิ้งง :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 05-03-2014 10:55:43

แหมมม...ดีกันเสร็จโจ๊ะพรึมๆกันเลยน่าจ๊ะะะะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 05-03-2014 11:06:33

น่ารักที่สุด

คืนดีกันแล้ว ดีใจจัง

หรรษาทำอะไรสงสารเมตหน่อยนะ ป่วยอยู่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-03-2014 11:07:34

หวานในแบบเมตตาและหรรษา  ตรงดิบโดนใจ  :katai2-1:

แต่ตอนท้ายแอบหื่นเบาๆ  :laugh:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: boylove_yj ที่ 05-03-2014 11:20:24

 :heaven :heaven :mew2: :mew3:

ดีกันแล้ววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 05-03-2014 11:28:55

แหมมมมม พอดีกันแล้วก็นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 05-03-2014 11:33:45

ถั่วก็ยังเป็นถั่วนั้นละนะ :hao7:
แต่ท่าทางจะพัฒนาในไม่ช้าเพราะปุ๋ยดี :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-03-2014 11:48:01

กรี๊ด!!!!  ฉากสวีทใน ร.พ. >\\\<  ตัดจบได้ค้างมากกกกกกกกก

ดีใจจังในที่สุดก็คืนดีกันแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-03-2014 12:03:21

 :เฮ้อ:  ในที่สุดก็คืนดีกันซักที น้องเมตน่ารักขึ้นด้วยอะ.

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-03-2014 12:09:52

เย้~~~~~~~~!!!!!!
คืนดีกันแร้วววววววว <3
ถึงแม้คำพูดจะไม่หวานแหวว แต่น่ารักอ่ะ
>\\\\\\\\\<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Yforever ที่ 05-03-2014 13:02:31

กรี๊ดดดดด คืนดีกันแล้วววว ดีใจอ่ะ
ทำเอาหน่วงมาหลายตอนละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 05-03-2014 13:12:04

คู่นี้มันไวเกินเหตุทุกเรื่องจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 05-03-2014 13:12:40

 :o8: :o8: :o8: :o8:
คืนดีกันแล้วววว
ก้หื่นเลย
 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: tulakom5644 ที่ 05-03-2014 13:18:49

ป่วยแต่อ้อนแบบนี้ก็ไม่รอดอ่ะดิเมตจ๋า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 05-03-2014 13:23:34

ได้ข่าวว่านั้นโรงพยาบาล ไอ้จูบไม่ยังไงแต่คืนดีไม่เท่าไหร่พยาบาลหรรษารีดพิษไข้ให้หนูเมตเราซะละ  :hao3: ปกติเค้าให้แค่เอาเหงื่อออกเยอะๆนะหรรษา

ถาม! ผิดที่ใคร หนึ่งพยาบาลเฝ้าไข้มือไวปากหนัก สองคนไข้หัวถั่วรั่วความรู้สึกไว สามฮอร์โมนเพศชายที่ปลุกง่ายซะเหลือเกิน

 :m20: ขอตอบถูกทุกข้อ พยาบาลเค้าหวังดีเนอะ~ ฆ่าเขื้อหวัดด้วยเอนซ์ไซน์มันต้องตามด้วยการรีดออก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 05-03-2014 14:26:27

 :mew5: นี่ยังไม่หายนะเนี่ย ถ้าหายนี่ไม่อยากจะคิดต่อ อิอิอิ ปล. นี่จบตอนแล้วดิ เหมือนค้างๆ คาๆ โน้ะะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 05-03-2014 15:45:43

ด้วยแรงแห่งรักจริงๆเลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Meen_Emp ที่ 05-03-2014 16:08:26

 :mew3:
ดีกันแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 05-03-2014 16:20:09

แหม่ วัยรุ่น เพิ่งคืนดีกันก็เล่น..กันเสียแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 05-03-2014 17:52:32

เค้าดีกันแล้วดีใจจัง ^__^

ป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอเมต-0- ไม่เจียมจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 05-03-2014 19:17:07

เฮ้ยยย!!! เพิ่งดีกันจะบ๊ะกันเเลยเร๊อะ!!! ไวแท้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 05-03-2014 20:00:48

คืนดีกันแล้วอ่ะ><

ก็ถูกแหละที่ว่ารักกันก่อนทำความเข้าใจกันซะอีก ไม่มีใครผิดหรอก

อ่านตอนนี้แล้วได้แง่คิดนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 05-03-2014 20:37:44

ดีกันแล้วววววววววววววว รักกันแต่ต้องเลิกกันนี่ทรมาณเนอะ
ยังไงก็กลับมาสวีตกันดีกว่า  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: FinFin ที่ 05-03-2014 20:46:26

เย้ ดีกันแล้ววววว ตอนนี้เป็นตอนที่หรรษาพูดเยอะมากกกกกกกกกกก เมตตาพูดน้อยไปเลย 555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 05-03-2014 21:16:05

อ่านมาทั้งตอนเสร็จสมอารมณ์หมายมาก มาขัดเอาตอนท้ายเนี่ยแหละทำไม๊ทำไม มันค้างได้ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 05-03-2014 22:04:17

โอ้ยยย ดีกันแล้ววววว ดีใจอ่ะ >////<
ในที่สุดทั้งสองคนก็ปรับความเข้าใจกันได้ซักที
หรรษานี่ขอเลย อย่าไปอะไรกับแอนมากอีก นางน่าเบื่อมาก!! บอกเลย!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-03-2014 22:33:14

ตอนนี้อ่านแล้วมีความสุขมากอ่ะ มีความสุขมากๆจริง

การพูดคุยบอกกล่าวกันตรงๆนี่มันดีมากๆ แต่แบบ...มันไม่ง่ายในหลายๆครั้งจริงๆ

ขอบคุณมากๆนะครับ  :pig4:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 05-03-2014 22:49:03

คืนดีกันแล้ว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: QHUNA ที่ 05-03-2014 22:56:22

เป็นนิยายที่ฟินเฟ่อ ห่ามละมุน  ชอบมาก  :impress3:
ไม่ได้ล็อคอินเข้าเล้าเป็ดมานาน
ในที่สุดก็ค.รู้สึกที่รอคอยก็กลับมา หยุดอ่านไม่ได้ นอนเพ้อ เขินไปกับตัวละคร หน่วงไปพร้อมๆกัน ซึบซับค.รู้สึกหลังจากอ่าน มันก็กลับมา  o18

ชอบทุกตัวละคร
มีเหตุผล เนื้อเรื่องเคลีย
สนุกมากค่ะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 05-03-2014 23:25:02

นั่นๆๆ ทำอะไรกัน รพ.นะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 05-03-2014 23:25:20

เย้ๆ จุดพลุฉลอง หรรษากับเมตตาดีกันแล้ว
ลุ้นกันซะเหนื่อยเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 06-03-2014 00:46:22

อ๊ายยยยดีใจด้วยยยยย ในที่สุดก็คืนดีกัน แต่เอ๊ะ หรรษา นายเข้าโหมดหื่นตลอดเลยนะ อ๊ายยย เจ๊ชอบ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-03-2014 07:26:12

ดีกันแล้ว
หรรษาหื่นจริงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 06-03-2014 13:39:40

ดีกันแล้ว ดีใจจัง  :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 06-03-2014 13:57:30

ในรพ.คู่นี้ยังมิแคร์5555555555555555555
ดีกันซักที สงสารเมตแอบร้องไห้ใต้ต้นไม้55555555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 06-03-2014 14:34:26

ดีกันแล้วๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 06-03-2014 15:43:49

กรี๊ด! คืนดีกันแล้ว น่ารักอ่า~
เมตตาง้อได้ฮามาก แอร้ย ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 06-03-2014 19:18:04

อัยย่ะ...คืนดีกันแล้ว.. :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 06-03-2014 19:19:39

เอ้ออออออออออออ ง้อเสร็จสำเร็จโทษ


 :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 06-03-2014 22:11:40

คืนดีกันแล้ว :katai2-1:
เอิ่ม.. สงสารสังขารเมตบ้างก็ดีนะหรรษา :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-03-2014 23:46:35

ดีกันแล้ว ดีใจจัง หรรษาคงเลิกประมาทน้องเมต เพราะเธอใจแข็งกว่าที่คิดเย้อออออ
แล้วจะป่วยกว่าเดิมมั้ย รักษากันแบบนี้ อิอิ ฟินนนนน

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-03-2014 00:45:30

รอค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 07-03-2014 21:19:37

จะมาวันนี้มั๊ยน้าาาาาา รออ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 08-03-2014 11:21:52

คืนดีกันแล้วววววว ดีใจจังงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: armlporsch ที่ 08-03-2014 11:22:47

ช่วงเวลาที่บอกเลิกกันไป  รู้ว่ามันทรมานมากแค่ไหน
เมื่อได้มาคืนดีกันก็จะไม่ให้อะไรมาทำให้เราต้องห่างกันอีก
คืนดีกันปุ๊บก็หื่นกันใส่กันเลยนะหรรษาเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 08-03-2014 15:14:54

ดีกันแล้นนนน :hao5: เย้ๆ ค่อยๆเรียนรู้กันไปเยอะๆ(?)
อย่าทำอย่างนี้อีกนะ เลิกกันแล้วคนอ่านปวดจายยย
ชอบตัวละครในเรื่องนี้มากเลย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: kakaris ที่ 09-03-2014 14:35:34

ฟินีแร้วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 10-03-2014 14:43:29

เมต หนูไม่สบายอยู่นะ 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 10-03-2014 19:21:12

พยาบาลที่ถูกลืม จะมาเคาะเปิดประตูได้จังหวะ  :laugh: แน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 10-03-2014 19:28:08

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 10-03-2014 22:35:12

อุบร๊ะ !!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 10-03-2014 23:19:53

อ๊ายย อยู่โรงพยาบาลห้องไหนอะ เค้าจิไปส่อง แหมๆง้อกันเสร็จปุ๊บก็กระโจนใส่กันปั๊บ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 10-03-2014 23:29:27

กรี๊ด อยากแอบโดดเข้าไปดูใต้เตียงจังเยยอ๊า  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-03-2014 11:47:45

หนูเมตยังไม่มาหรอ

คิดถึงหรรษาอ่ะ :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 11-03-2014 18:58:17

มานั่งรอหรรษา.. :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 13-03-2014 11:09:11

บทโศกบทซึ้งผ่านไป บทหื่นมาแทน   :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 13-03-2014 21:56:31

ยังไม่มาเหรอออออ รอต่อไป :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 14-03-2014 10:56:55

ตอนนี้ก็เป็นช่วงโรมานซ์ได้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 14-03-2014 13:45:25

อ่านทันแว้วววววว ><

หลงรักเมตตาเข้าจังๆเลยคนอะไรไม่รู้พูดตรงๆแบบไม่ปิดเลย 555 ถือว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง

สำหรับคุณพี่หรรษาต้องบอกว่าบางครั้งก็เข้าใจบางครั้งก็ไม่เข้าใจ แต่พี่แกก็เท่ห์นะ 555 เรามันเป็นพวกอวยเคะ

ดีใจที่คืนดีกันแล้ว เล่นซะคนอ่านเสียศูนย์ไปซักพักเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 14-03-2014 13:46:39

อ่านทันแว้วววววว ><

หลงรักเมตตาเข้าจังๆเลยคนอะไรไม่รู้พูดตรงๆแบบไม่ปิดเลย 555 ถือว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง

สำหรับคุณพี่หรรษาต้องบอกว่าบางครั้งก็เข้าใจบางครั้งก็ไม่เข้าใจ แต่พี่แกก็เท่ห์นะ 555 เรามันเป็นพวกอวยเคะ

ดีใจที่คืนดีกันแล้ว เล่นซะคนอ่านเสียศูนย์ไปซักพักเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 15-03-2014 13:15:37

มารอ มาดัน หรรษากะหนูเมตค้า

อยากอ่านใจจิขาดแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: miniz ที่ 15-03-2014 21:25:13

รอค่าาาาา  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 16-03-2014 22:53:36

ในที่สุดก็คนดีกันแล้วววววววววว ฉันแทบจะคลั่งงงงง
อิอิ อยากได้หรรษาอ่า ... เมตตา ขอหรรษาให้เราเถอะ #ผิดดดด

ฮ่าฮ่า หวานอ่ะ เมจก็ยังเป็นเมต น่ารักดี หรรษาก็น่ารักนะ คึคึ
เอ๊ะๆๆๆๆๆ ตอนจบคือระะะะ พี่หรร..เมตป่วยอยู่นาาาาาา -,.-

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: << (คือระะะะ ? 5555555555)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่23 P.64[2014-03-5]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-03-2014 23:05:34

คิดถึงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 17-03-2014 00:54:41

แปะไว้ก่อนเดียวกัลมาอ่านจ้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 17-03-2014 00:59:25

อบ฿ไหนอ่ะ ตอน  24 ????

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 17-03-2014 01:21:54

ง่ะ ตอน 24 อยู่ไหน???  :a5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 17-03-2014 01:23:11

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 24

ความสุขกลับมาเยือนผมอีกครั้ง!!!
แม้สังขารที่ได้รับผลกระทบจากไข้หวัด 2009 ทำให้ผมต้องนอนแกร่วอยู่ที่โรงพยาบาลอีกหลายวัน ทุกคนรอบตัวที่มาเยี่ยมถูกลากไปฉีดวัคซีนป้องกันกันครบทุกคน ถือว่าผมเป็นผู้เสียสละก็แล้วกันที่ทำให้ทุกคนได้หันมาดูแลสุขภาพของตัวเอง
นอนเป็นผักอยู่บนเตียงยังริที่จะเป็นพระเอกอีกนะผม!!
แต่คนที่ต้องกระหืดกระหอบมาเฝ้าผมทุกวันหลังจากกลับจากวิทยาลัยคือหรรษา มันคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าโรงพยาบาลไม่ใช่ที่ที่น่าเบื่ออีกแล้ว
เพราะทุกๆวันกับการมาของมันทำให้ผมต้องลุ้นจนตัวเกร็งแล้วเกร็งอีกเสมอ
วันก่อนมันยังนั่งที่โซฟาตัวนั้นแล้วใช้หลังมือเช็ดมุมปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยความอัดอั้นที่ผมสั่งสมเอาไว้ตั้งแต่เราห่างกันโดยไม่รู้ตัว อารมณ์หวามไหวในวันนั้นยังตามหลอกหลอนผมให้หน้าเห่อร้อนอยู่ไม่จาง
แต่วันนี้ มันกลับใช้หลังมือข้างเดียวกันนั้นปาดเลือดสีสดที่ค่อยๆไหลกลบมุมปากให้ผมต้องทำหน้าสยองไปตามสีหน้าที่บิดเบี้ยวเพราะความเจ็บของมัน แต่หรรษาไม่เคยร้องโอดโอยให้ได้ยิน
“ไหวมั้ยวะมึง หรรษา”
ผมเบ้หน้าเพราะมันดูไม่จืดเลยที่โหนกแก้มข้างหนึ่งค่อยๆบวมและช้ำจนได้ที่แล้ว
“สบายมาก”
“สบายบ้าอะไรวะ ปากช้ำไปซีกนึงเนี่ยนะมึงสบายมาก”
“จริงๆมันจะช้ำเท่ากันทั้งสองข้างแต่กูดันหลบทันเลยได้มาแค่ข้างเดียว”
มันพูดเหมือนมันภูมิใจกับรอยแตกยับบนหน้ามันมาก ผมเองจากที่เคยมองภาพเหล่านี้ด้วยความตกใจก็ค่อยๆนิ่งขึ้นจนเป็นความเคยชินในที่สุด ในความเป็นจริงแล้วผมเองก็รู้สึกว่าผมยังคงมีมุมมองแคบๆแค่รอบตัวเองเสมอ โดยเฉพาะเวลาที่เห็นหรรษาเอาตัวเองมาอยู่กับผม มันทำให้ผมเห็นชัดขึ้นว่าทุกคนรอบตัวพยายามทำเพื่อผมอยู่โดยที่ผมแทบจะไม่เคยดูเลยว่าเขาเองก็มีสังคมของตัวเองเหมือนกัน การที่หรรษามาขลุกอยู่กับผม มันคงจะห่างเหินเพื่อนพี่น้องร่วมวิทยาลัยไปไม่น้อยเหมือนกัน
พอผมเงียบไปมันก็หันมามองผมด้วยความสงสัย มือยังคงสาละวนกับของแถมบนใบหน้าอยู่อย่างนั้น
“เป็นอะไรไปอะ เงียบทำไม”
“เปล่า คิดอะไรเพลินๆน่ะ”
“แล้วแม่มึงล่ะ”
“ยังจะมาถามอีก ตั้งแต่แม่โยนให้กูเป็นภาระของมึง กูก็ไม่ค่อยจะเห็นหน้าเลย นี่เกือบคิดแล้วว่าเป็นลูกกำพร้า”
“เว่อไปไอ้เมต สงสัยไปกับพ่อกูแหละมั้ง ช่วงนี้ดูยุ่งๆกันทั้งคู่”
“เหรอ มึงเลยต้องรีบมาหากูจนหน้าเยินเลยสินะ”
“หน้าไม่เยินกูก็ต้องมาอยู่แล้ว เรื่องอื่นดีไม่ดีแต่เป็นผัวที่ดีได้ก็แล้วกันน่ะ”
“แหม พูดจาดี เดี๋ยวพี่ประคบแผลให้มั้ยน้อง มามะ อุ่นๆ”
ผมกวักมือเรียกมัน
“ทะลึ่งแล้วไอ้เมต มึงนี่ชอบพิเรนทร์”
“มึงเองก็โปรดไม่น้อยเหมือนกันแหละหรรษาว่าแต่กู มึงนี่ตัวดีเลย”
เพราะบรรยากาศของทุกวันนับตั้งแต่เราคืนดีกันเป็นแบบนี้ ผมเลยไม่มีเวลาให้อ้างว้างกับการที่ต้องอยู่ในโรงพยาบาลกันสองคนเลยสักที แต่คงไม่ใช่วันนี้เสียละมั้ง มันต้องมีอะไรเลี้ยงส่งก่อนที่หมอจะอนุญาตให้กลับบ้านเข้าจนได้นะแหละ
ประตูเปิดเข้ามาโดยไม่มีสัญญาณแห่งการขออนุญาตแต่อย่างใด ซึ่งผมก็ไม่แปลกใจหรอกเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา แต่ผมรู้สึกผิดที่ลืมไปเลยว่าเคยรับปากอะไรกับแขกผู้มาเยือนเอาไว้
“อย่ามองฉันอย่างนั้นสิ ฉันมาเยี่ยมไม่ได้มาทวงเงินหรอกน่า”
ผมมัวแต่อึ้งแต่แอนก็รู้ทันความคิดผมส่วนหนึ่ง เพียงแต่ผมไม่ได้กลัวกับการถูกทวงเงินหรอก หากแต่ยังไม่มีเวลาได้คุยกับแม่เรื่องนี้เลย แม้จะมั่นใจว่าแม่จะต้องสนับสนุนแต่แม่อาจจะแซวว่าผมหลงผัวจนต้องเสนอตัวเข้าจัดการแฟนเก่าหรรษาด้วยตัวเอง เรื่องแซวไม่สำคัญหรอก สำคัญตรงที่แม่จะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของผมแค่ไหนก็เท่านั้น แม่มีมุมที่หลายคนอาจจะมองว่าแปลก แต่ผมรู้ ในความแปลกของแม่มีเหตุผลที่ดีเพื่อผมเสมอ
“ขอโทษนะที่มัวแต่ไม่สบายจนลืมเรื่องเธอไปเลย ป่านนี้เพทายคงลำบากมากเลยใช่มั้ย”
“เพทายออกจากคุกมาได้หลายวันแล้ว”
คราวนี้ผมเห็นแอนปรายตาไปมองหรรษาที่นั่งเฉยและยังคงวุ่นวายอยู่กับรอยแผลของตัวเอง
“ใครกันที่ช่วยเธอ ไหนเธอบอกว่าพ่อเธอโกรธเรื่องนี้มากไง พ่อเพทายก็โกรธจนไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเรื่องนี้”
“ไม่ใช่พ่อฉันหรือพ่อเพทายหรอก หรรษาต่างหากที่ยื่นมือเข้าไปช่วย”
คราวนี้ผมหันไปมองหน้าผัวตัวดีที่ยังคงไม่สะทกสะท้านกับท่าทีของแอนที่เหมือนจะแสดงให้ผมเห็นว่าเหนือกว่า สายตาผมเหลือบไปเห็นท้องน้อยๆของแอนนูนขึ้น ลูกของเธอคงอยู่ในนั้น นั่นทำให้ผมไม่รู้สึกเดือดร้อนกับไฟที่แอนพยายามสุมใส่ผมต่อหน้าหรรษาเลย
“เหรอ งั้นก็ดีแล้วนะ เธอจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกไงแอน”
“หรรษาไม่บอกเรื่องนี้เลยเหรอเมต เงินไม่ใช่น้อยๆนะ”
“เรื่องเล็กๆเอง แค่ให้เพื่อนยืมเงินไม่จำเป็นต้องบอกผมก็ได้ ใช่มั้ยวะหรรษา”
“จริงๆถ้าไม่ลืมก็ว่าจะบอกแหละ แต่พอดีให้บัญชีที่วิทยาลัยโอนเงินไปให้ กูไม่ได้ไปเองเลยลืมๆไปแล้วว่าให้แอนยืมเงินไป”
คุณแม่มือใหม่มีสีหน้าซีดลงจนน่าสงสาร บางทีผมอาจจะแก้เกมกับเธอแรงไป แต่ทำไงได้ ในเมื่อแอนไม่เปลี่ยนนิสัยแย่ๆ แอนก็ต้องเจอกับคนที่ไม่เต้นตามแบบนี้นี่แหละถึงจะถูก ผมไม่ได้โวยวายใส่ แต่ผมก็พูดในสไตล์ผู้ชายที่ให้เกียรติผู้หญิงเนี่ยแหละ
ดูแอนจะอึดอัดใจกับสิ่งที่ผมกับหรรษาตอบสนอง แต่นั่นมันอาจจะทำให้แอนแค้นเคืองผมมากขึ้นก็ได้นะ ที่ผมเป็นคนที่เข้ามาในชีวิตของหรรษาแล้วทำให้หรรษาค่อยๆให้ความสนใจแอนที่เป็นถึงรักแรกน้อยลง
ผมไม่ได้ดีใจที่หรรษาทำเพื่อผม และผมก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่หรรษาทำเพื่อใครสักคน ผมว่าที่หรรษาทำแบบนี้เพราะมันทำเพื่อตัวเองบ้างต่างหาก มันทำเพื่อคนอื่นจนไม่มีเรื่องไหนสักเรื่องที่มันทำเพื่อตัวเองเลย ผมยังจำที่หรรษาเคยบอกได้ เราอย่าเปลี่ยนหรือฝืนตัวเองเพื่อใครหากมันไม่ใช่ตัวเรา เพราะเราจะเป็นฝ่ายที่ทนไม่ได้ในสักวันหนึ่ง เรื่องนี้ก็คงเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าหรรษาเพิ่งคิดได้เมื่อมีผมหรอก แต่หรรษาคงคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่แอนจะอยู่ในฐานะอดีตคนรักจริงๆสักที
แอนยืนเคว้งอยู่กลางห้องได้สักพักก็เลือกที่จะไปหย่อนก้นนั่งลงข้างๆหรรษา พิจารณาแผลตามหน้าของมันโดยไม่สนใจว่าบนเตียงคนไข้มีผมนอนมองอยู่ และค่อนข้างหมั่นไส้คนไม่ยอมแพ้นิดๆ
“โดนเรื่องมาอีกแล้วเหรอหรรษา”
“อืมก็เหมือนเดิมแหละแอนถามทำไมเหรอ”
“เจ็บป่าวล่ะ”
“ก็พอไหวอยู่ ขอบใจนะที่เป็นห่วง”
ในขณะที่ผมมองความพยายามของแอนเพลินๆอยู่นั้น แอนก็หันเป้าหมายมาที่ผมจนเกือบตั้งตัวไม่ทัน
กูเกือบเหวอแล้วไง!!
“ลำบากหน่อยนะเมตมีแฟนเป็นเด็กช่างตีกันไม่เว้นแต่ละวันอย่างนี้ เมตคงต้องปรับตัวมากเลยใช่มะ แอนก็เป็นนะ ตอนคบกับหรรษา กลัวว่าจะมากว่าตีกันยิงกันไรงี้”
“กลัวหรรษามันตายว่างั้นเหอะแอน”
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก หรรษารู้ทางหนีทีไล่จะตาย คงไม่อันตรายหรอก ไม่ต้องคิดมาก”
“จริงๆเมตไม่เคยคิดมากเรื่องนี้เลยนะ ขอบใจแอนมาที่มาช่วยคิดแทน”
ดูแอนทำหน้าโกรธๆใส่ผมนะ ผมพูดอะไรผิดไปอะ จะให้ผมทรุดตัวลงร้องไห้แล้วบอกแอนว่าเรานี่มันหัวอกเดียวกันเลยนะ เพราะไม่รู้ว่าเพทายเองก็จะโดนยำตีนตายวันไหน แต่ก็สงสารลูกในท้องแอนอีกนั่นแหละ เด็กมันไม่รู้เรื่อง เลยไม่อยากแช่งพ่อมันให้ตายแช่งแม่มันให้ทุกข์ใจ

“Hellowwwwwww”
ผู้มาใหม่เปิดประตูเข้ามาอีกคนแล้ว แต่คนๆนี้ทำให้ผมยิ้มกว้าง ยังไม่ทันจะได้เอ่ยทักทายอะไรกันก็เหมือนจะมีการปะทะกันย่อมๆระหว่างอดีตของเด็กช่างสุดหล่อซะแล้ว มันรีบลุกมานั่งอีกฝั่งของเตียงผมแล้วส่ายหน้าบอกผมอย่างระอา แต่ผมกลับยิ้มกว้างให้มันอย่างอารมณ์ดี
“คนจะตีกันก็เหมือนคนจะออกลูกนั่นแหละหรรษา ห้ามไม่ได้”
ผมกระซิบบอกมัน แต่หรรษาดันผลักหัวผมเบาๆแล้วนั่งลงอย่างเดิม แต่ก็ไม่วายบ่นให้ผมได้ยิน
“กูเพิ่งเจ็บตัวมา ไม่พร้อมห้ามศึกใครนะบอกก่อน”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า”
เพอชี่ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าแอนแล้วเลิกคิ้วสูงพร้อมกับยิ้มกว้าง
“ฮ่าาาาาา วันนี้มาฆะสินะ แต่ว่าไม่มีพระสงฆ์มารวมตัวกันมีแต่เมียเก่าหรรษามากันครบองค์ประชุมเลย....เป็นไงบ้างเมต”
เพอชี่ลอยหน้าลอยตาทักทายแอนได้น่าเสียวไส้ ก่อนจะทักทายผมด้วยประโยคหลังสุดแล้วเดินเข้ามาหา
“มาได้ไง นั่งก่อนสิเพอชี่”
“รู้ก็แล้วกันน่า เป็นแฟนหรรษาข่าวก็ไวงี้แหละ อ้าวหรรษา หน้าแตกยับขนาดนั้นไปก่อเรื่องอะไรมาล่ะ”
“เรื่องเดิมๆแหละ”
“ชินยังเมต”
คราวนี้เพอชี่หันมาถามผมบ้าง ส่วนแอนยังคงยืนเชิดหน้าไม่กลัวปวดขาอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่ยอมขอตัวกลับไป บรรยากาศเหมือนจะเลวร้ายแต่มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด เพอชี่ก็ยังคงจัดจ้านสมกับเป็นเธอ ส่วนแอนก็ยังดูมีอะไรในใจแต่ไม่กล้าทำอะไรรุนแรง ทั้งหมดทั้งสิ้นที่แต่ละคนไม่กล้าแสดงตัวตนของตัวเองออกมาคงเพราะเกรงใจหรรษาที่ยังนั่งเป็นคนกลางอยู่นิ่งๆ
“ชินแล้วล่ะ นี่กำลังขอแม่ไปเรียนที่หรรษาบ้างอะ”
“อะไรนะ”
คราวนี้ทั้งเพอชี่และหรรษาถามขึ้นมาพร้อมกัน
“ทำไมอะ ว่าจะย้ายไปเรียนที่วิทยาลัยหรรษาบ้าง ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้”
หรรษาปฏิเสธเสียงแข็งแถมยังลุกขึ้นยืนค้ำหัวผมทำหน้าดุอีก
“เฮ้ย กูแค่อยากเข้าไปรู้จักชีีวิตของมึงบ้าง อยากช่วย”
“ถ้ามึงอยากช่วยจริงๆก็เรียนให้จบเร็วๆแล้วเข้ามาเป็นอาจารย์สิ ถ้ามึงเป็นนักศึกษา มันอันตรายเกินไปเมต”
“ทำไมมึงถึงอยู่มาได้ล่ะหรรษา”
“กูเริ่มต้นจากที่นี่ นี่หว่า”
“คนเรามันก็ต้องเริ่มต้นกันทุกคนป่าววะ”
“เออ มึงไม่เข้าใจหรอกเมต อยู่อย่างที่มึงอยู่อะดีแล้ว”
“เดี๋ยวก่อนๆ ช่วยเก็บไว้คุยกันหนุงหนิงสองคนได้มั้ย แขกอยู่เต็มห้องเลยนะคะ สงสารอดีตคนรักอย่างเพอชี่บ้าง เห็นแล้วมันเสียดายอยากแย่งชิงพ่อขมองอิ่มหรรษากลับมาอะค่ะ จริงมั้ยคะแอน”
ยังจะไปเหน็บเขาอีก เขาอยู่นิ่งๆแท้ๆ ผมมองเพอชี่ปรามๆ
เพอชี่ยอมยุติสงครามน้ำลายด้วยการจัดของเยี่ยมใส่จานเพื่อจะมาทานด้วยกัน ส่วนผมยังคงมองแอนที่ยืนเคว้งอยู่กลางห้องเหมือนกำลังลังเลอะไรสักอย่าง แอนหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ไอ้ที่ผมคิดไปเองว่าแอนยอมอ่อนลงเพราะกลัวหรรษานั้นอาจเป็นไปได้ว่าผมคิดผิด จริงๆแล้วแอนเหมือนคนกำลังไม่สบาย แล้วบรรยากาศภายในห้องนี้ก็ไม่ได้เป็นใจให้แอนจะต้องอยู่สักเท่าไหร่แต่เพราะอะไรที่เธอยังเชิดหน้าอยู่ที่นี่ได้ผมเองก็สุดจะรู้
“มากินขนมด้วยกันสิแอน”
ผมใจดีจนหรรษาเหล่ตามองยิ้มๆ เพอชี่นั้นแจกค้อนให้ผมวงใหญ่แต่เธอก็ไม่ได้หวงของอะไรมาก
สองคนนี้ล้อมตัวผมที่มีแต่ของกินตรงหน้าอย่างกะมาปิกนิก อยู่ๆผมได้ยินเสียงร้องโอ๊ยเบาๆมาจากแอน พอเหลือบไปมองอีกครั้งเห็นแอนทรุดนั่งบนโซฟารับแขก หน้าของแอนซีดขาวราวกับกระดาษ ผมตกใจมากเมื่อเห็นว่าเรียวขาขาวๆของแอนมีเลือดไหลออกมา
“เฮ้ย หรรษา นั่นเลือดนี่”
ผมตะโกนบอกทั้งๆที่ทุกคนก็อยู่ข้างตัวผม
“ฉิบหายแล้ว”
เพอชี่อุทานเอามือทาบอก
หรรษาถลาเข้าไปหา แอนเหมือนจะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติตอนที่ผมโวยวายเมื่อเห็นเลือดระต้นขาของเธอออกมา แอนตัวอ่อนยวบและหมดสติลงไป
“ตามหมอสิ ตามหมอๆ ที่นี่โรงพยาบาลนะ เราถึงมือหมอแล้ว”
ผมยังคงตะโกนต่อไปทั้งๆที่ตัวเองยังอยู่บนเตียงคนไข้และมีสายน้ำเกลือระโยงระยางอยู่
“กดเรียกพยาบาลก็ปุ่มข้างมือมึงไงไอ้หัวถั่ว ไอ้บ้า ตะโกนอยู่ได้”
“เออว่ะ ลืม”
ผมกดปุ่มเรียกพยาบาลรัวๆ ความเร็วของการบริการก็เหมาะสมกับราคา พยาบาลกรูกันเข้ามาตามเสียงเรียกอันวิกฤตของผมมากกว่าปกติที่เคยมาดูแล เพียงแค่เห็นสภาพของแอน หนึ่งในทีมพยาบาลก็เรียกเวรเปลมารับแอนออกไปทันที
“เคสนี้ใครเป็นญาติคนไข้คะ”
พยาบาลประจำตัวผมที่ยังคงรอให้บริการได้ถามขึ้นมาตามหน้าที่ หรรษารีบตอบรับโดยไม่เสียเวลาคิด พยาบาลคนนั้นพยักหน้ารับพร้อมผายมือเชิญให้ออกไปด้วยกันแต่มันดูเหมือนจะพิรี้พิไรและหันมามองผมอยู่อย่างนั้น
กว่าผมจะเข้าใจว่ามันคือการขออนุญาตและขอความเห็นจากผม เพอชี่ก็ต้องส่งสายตาจิกเยี่ยงไก่และใบ้ภาษามือมาเฉลย
‘โธ่เอ้ย....ผมไม่ได้โง่หรอกนะ ผมแค่ไม่ชินเท่านั้นเอง’
“รีบไปเหอะมึง ตอนนี้กูเติบโตพอที่แจ็คผู้ฆ่ายักษ์จะปีนขึ้นมาได้แล้ว”
มันยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้ผมก่อนจะวิ่งตามหลังพยาบาลออกไป
“ถึงขนาดนี้แล้วนังงูพิษนั่นมันจะเชื่องลงบ้างมั้ยนะ”
ผมขมวดคิ้วสงสัย เพอชี่หมายความว่ายังไงกันแน่
“ยังไงเหรอเพอชี่”
“โอ้ย ไหนว่าโตแล้วไงคะเมตขา นังแอนอะมันตกเลือด”
“เรื่องนั้นพอจะรู้อยู่หรอก แต่เรื่องเชื่องเนี่ยทำไมแอนต้องเชื่องลง เพราะอาจจะเสียลูกไปเหรอ”
“เพอชี่ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้นางจะนึกถึงลูกหรือยัง แต่ที่เพอชี่หมายถึงอะ หมายถึงว่านางจะรู้ซึ้งหรือยังว่าผัวรักของนางน่ะระยำแค่ไหน”
“เพทายทำให้แอนแท้งเหรอ”
ผมอึ้ง...โลกนี้ช่างโหดร้ายจนคาดไม่ถึง เรื่องเด็กช่างตีกันยังดูเล็กกว่าไปเลยในความรู้สึกของผม ได้ฟังเพอชี่แล้วถึงกับสรรหาคำพูดไม่ออก มันหน่วงจนโหวง ในหัวของผมมันถึงกับว่างเปล่าและขาวโพลนไปหมด นี่เองที่แม่เคยบอกว่าผมเป็นคนโลกแคบ มองโลกแต่มุมที่ดีและสวยงาม วันนี้ผมรู้ซึ้งกับคำพูดแม่แล้วจริงๆ โลกมีอีกหลายมุมที่ผมไม่รู้จักและคาดไม่ถึง
“ถ้าให้เดาตามสันดานของมันละก็นะ มันต้องเป็นคนทำหรือรู้เห็นเป็นใจให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นแน่ๆ”
“จริงเหรอเพอชี่”
ผมครางเสียงแผ่ว ในมโนสำนึกของผมคิดว่าหากมีลูกเพทายอาจจะรู้รับผิดชอบชั่วดี ผมถึงได้เสนอตัวเข้าไปช่วยแอนในตอนนั้น เพราะผมคิดว่าแอนน่าจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์เพื่อลูกที่เกิดขึ้นมา
แต่ผมคิดผิด!! มือเย็นเฉียบยกขึ้นลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ
นี่ผมเองก็มีส่วนในการสนับสนุนเพทายให้ออกมาทำร้ายแอนสินะ แม้สุดท้ายจะกลายเป็นหรรษาที่ยื่นเงินให้แอนก็ตาม
“เมตไม่ต้องคิดมากหรอก กรรมใครก็กรรมมัน ครั้งหนึ่งแอนเคยมองว่าหรรษายังดีไม่พอสำหรับตัวเองทั้งๆที่ไอ้เพทายก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าหรรษาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะกรรมแล้วจะให้โทษใครได้ ไอ้ทฤษฎีเนื้อคู่น่ะใครๆก็บอกว่าเป็นตรรกะที่มโนกันเอาเองแต่เพอชี่ถามหน่อย มันไม่ประหลาดไปเหรอที่คนๆหนึ่งผ่านมาแล้วทั้งผู้หญิงและกะเทยจะมาเจอคนที่ใช่ที่เป็นผู้ชายอย่างเมต เมตไม่ใช่เกย์โดยกำเนิดหรอกนะ เมตน่ะเป็นเกย์เพราะหรรษาเป็นผู้ชายแค่นั้นแหละ”
ผมพยักหน้ารับเพราะผมก็คิดอย่างที่เพอชี่ว่ามาเหมือนกัน ผมคิดว่าถ้าหรรษาไม่เข้ามาในชีวิตผมซะก่อน ผมก็คงจะชอบผู้หญิงได้ คงจะจีบผู้หญิงตามหลักธรรมชาติของผู้ชาย แม้ว่าผมไม่ได้รังเกียจเพศเดียวกันตั้งแต่แรกอยู่แล้วก็ตาม
“เพอชี่ แล้วทีนี้หรรษาจะไม่........”
ผมไม่กล้าพูดต่อจากนั้น
“ไม่ตามไปกระทืบไอ้เพทายอะเหรอ”
เพอชี่ต่อให้อย่างที่ใจผมคิดเป๊ะ
“อืม”
พอรู้ว่าเพอชี่ก็คิดเหมือนกันผมก็เริ่มกังวลและเป็นห่วงหรรษาขึ้นมาทันที มันยิ่งห่ามๆแล้วก็ใจร้อนอยู่ด้วย
“เรื่องนี้มันของแน่อยู่แล้วเมต เมตต้องเข้าใจนะ หรรษาเติบโตมาพร้อมกับคำว่ามิตรภาพของเพื่อน ขนาดเป็นแค่เพื่อนร่วมวิทยาลัยโดนทำร้ายหรรษายังเข้าไปช่วยแล้วนับประสาอะไรกับแอนที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ต่อให้สองคนนั้นไม่มีความรักระหว่างแฟนหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ความเป็นเพื่อนมันคงจะเหนียวแน่นมาก แล้วหรรษายอมปล่อยให้แอนไปคบกับเพทายขนาดนั้น หรรษาคงหวังว่าเพทายจะดูแลแอนได้ดีกว่าตัวเอง แล้วเป็นไงล่ะ ตั้งแต่แอนได้เพทายเป็นผัวมาเนี่ย แอนยังวิ่งโร่มาขอความช่วยเหลือจากหรรษาตลอดเว”
หลังๆเพอชี่เริ่มมีอารมณ์ผมเลยต้องยกมือห้ามจนเพอชี่ควบคุมตัวเองให้ปกติอีกครั้ง
“เมื่อกี้เป็นนางฟ้าก็ดีอยู่แล้วนะเพอชี่”
“แหม ก็มันขึ้นนี่นา แอนน่ะมันไม่ยอมเสียอะไรเลย มันยังคงเก็บไว้ทั้งแฟนเก่าและแฟนใหม่ พูดตรงๆนะถ้าไม่มีแอนอะเมตอาจไม่มีโอกาสได้แอ้มหรรษาหรอกนะบอกก่อน แต่เพราะนังแอนยังคอยตามมาหลอกหลอนตลอดเวลาเนี่ยแหละที่ทำให้เพอชี่ระแวงในความรักของตัวเองกับหรรษามาตลอด”
“เรื่องมันแล้วไปแล้วน่ะ ตอนนี้เพอชี่ก็มีความสุขดีนี่ไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ ประสบการณ์ความรักที่ผ่านมาทำให้เพอชี่รอบคอบมากขึ้นน่ะ แต่ก็ไม่คิดจะแย่งหรรษามาจากเมตหรอกนะ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ทั้งๆที่หรรษาดีจะตายแต่ก็ยังต้องเลิกกัน จริงมั้ย เพราะความฟุ้งซ่านของเพอชี่เองแล้วก็เพราะ...เพราะพรหมลิขิตไม่ได้กำหนดให้เราเกิดมาคู่กัน เป็นไงน้ำเน่ามะ”
“ก็นิดนึงอะ แต่ก็ซึ้งดี”
ผมยิ้มให้เพอชี่ รู้สึกเป็นมิตรและสนิทกับอดีตคนรักของหรรษาคนนี้ได้อย่างสนิทใจไม่ต่างจากเพื่อนที่มหาลัยเลย เพอชี่สอนให้ผมได้รู้จักหรรษามากขึ้น สอนให้ผมได้มองคนอื่นมากกว่าจะมองแค่ตัวเอง
แต่พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็กลัวนะ กลัวหรรษาจะไม่แค่ไปกระทืบเพทาย ผมกลัวมันจะฆ่าให้ตายเลยนี่สิ



มีต่อค่ะ
v
v
v

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 17-03-2014 01:23:32

 
“เพอชี่ ถ้าไอ้เพทายตายล่ะ หรรษาจะติดคุกมั้ย”
“หรรษามันฉลาดกว่านั้นน่า มันไม่ฆ่าเองหรอกเชื่อสิ”
“ไม่เห็นชินกับหรรษาโหมดโหดร้ายเลยว่ะ นึกภาพไม่ออก แม้ตอนมันอยู่นิ่งๆจะเถื่อนมากก็ตาม”
การที่ผมบอกว่าไม่ชินแต่จริงๆแล้วผมเป็นห่วงและกังวลในความวู่วามของมันมาก มากจนรู้สึกกลัว
เพอชี่คงรู้เท่าทันความคิดผมถึงได้อยู่เป็นเพื่อนคุยจนหรรษากลับเข้าห้องมา
“เป็นไงบ้างวะมึง” ผมถาม
หรรษามีสีหน้าเครียดและอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด เรื่องแอนคงจะกระทบความรู้สึกของมันมาก ดูมันเป็นห่วงและใส่ใจแอน แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่รู้สึกหึงมันเลยสักนิดเดียว
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ พยาบาลให้กูกลับมาก่อน”
“แล้วพ่อแอนรู้ยังอะหรรษา” เพอชี่ถามบ้าง
“รู้แล้ว เดี๋ยวก็คงมามั้ง”
หรรษาตอบนิ่งๆ ผมว่าตอนมันนิ่งแบบนี้ก็น่ากลัวไม่แพ้ตอนที่มันโกรธเลยนะ หรรษาทรุดนั่งบนโซฟาพิงหลังกับพนักพิงแล้วหลับตานิ่งเหมือนต้องการตัดขาดโลกภายนอกสักพัก ผมกับเพอชี่มองตากันเพื่อปรึกษาว่าจะเอาไงและที่มันแย่ไปกว่านั้นคือผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างมันนิ่งจนเดาทิศทางไม่ถูก
คนที่เหมือนจะพักผ่อนสายตาดีดตัวลุกขึ้นมาจนผมแทบกรี๊ดตามเพอชี่ มันดูเหนื่อยและแผลบนหน้ามันก็ดูจะอักเสบเต็มที่แล้ว
“กูต้องไปรับยาให้มึงนี่หว่าหมอให้กลับบ้านได้แล้ว”
มันพูดขึ้นมาแล้วกุลีกุจอจะออกไปจากห้องอีกครั้ง
“ตอนนี้เลยน่ะเหรอวะ”
ผมกับเพอชี่อดที่จะแปลกใจไม่ได้
“เออ หรือมึงอยากนอนต่ออีกคืน”
“ไม่อยาก แต่ไม่ต้องรีบก็ได้มึง พักก่อนเหอะ”
ผมสงสารสภาพของมัน
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูมานะ ฝากมันอีกแป๊บนะเพอชี่”
“ได้ๆ หรือให้เพอชี่ไปจัดการเรื่องยาให้เมตมั้ย หรรษานอนพักสักแป๊บก็ดีนะ หรรษาเองก็เจ็บตัวอยู่”
“ไหวๆ ไม่ได้เป็นไรหรอก เชื่อดิ”
“เออ เชื่อก็เชื่อ”
ต้องยอมแพ้ในความดื้อด้านของมัน ผมมองหน้าเพอชี่อย่างขอคำปรึกษา
“เอาเหอะเมต ออกจากโรงพยาบาลจะทำอะไรก็สะดวกกว่านอนแช่สายน้ำเกลือระโยงระยางนี่อยู่เป็นไหนๆ เมตเองก็หายแล้วก็แข็งแรงเป็นปกติแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ จริงๆรู้สึกว่าหายนานแล้วล่ะแต่หมอไม่ยอมให้กลับหมอบอกเมตเป็นโรคร้าย”
“หมอให้กลับแล้วนี่ไงล่ะ ควรจะดีใจนะแม้ว่ามันจะดูกระทันหันไปหน่อยก็เหอะ
“แสดงว่าเพอชี่ก็รู้ใช่มั้ยว่ามันมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น”
 คราวนี้ผมรู้สึกตื่นตัวและฟื้นจากไข้จนหายเป็นปลิดทิ้งจริง ไม่เหลือแม้ความอ่อนเพลียหรือความขี้เกียจที่ได้พักมาหลายวัน
“เพิ่งจะดีกันเองนะ ยังไม่ทันจะหวานเลยหรรษาก็มีเรื่องมากวนใจอีกแล้ว”
ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ รู้สึกว่ายังตักตวงความสุขได้ไม่คุ้มกับความทุกข์ที่ต้องเผชิญกับมันเลย การเลิกกันตอนวาเลนไทน์นี่มันเป็นอะไรที่สุดๆแล้วสำหรับคนที่มีความรัก
หรรษากลับเข้ามาพร้อมกับพยาบาลประจำที่คอยดูแลผม เธอมาจัดการถอดสายน้ำเกลือให้แต่ยังไม่ยอมให้ผมอาบน้ำ แทนที่ผมจะดีใจกับการได้กลับบ้านแต่ผมกลับรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างโดยเฉพาะเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับแอน และเรื่องที่หรรษานิ่งอย่างไม่หน้าที่จะเป็นไปได้ต่อหน้าผม
เราสองคนแยกย้ายกับเพอชี่ตั้งแต่ที่โรงพยาบาล เพอชี่ไลน์เข้าเครื่องผมว่าให้คอยดูหรรษาอยู่ห่างๆ อย่าเพิ่งวู่วามคาดคั้นเอาอะไรกับหรรษา เพราะสิ่งที่หรรษาต้องการจากคนรักมากที่สุดคือการเชื่อใจและไว้วางใจ ไม่ว่าคู่ชีวิตจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย จะแข็งแรงและบึกบึนกว่าหรรษาขนาดไหนแต่หรรษาถูกเลี้ยงและอยู่ในสภาพแวดล้อมที่จะเป็นผู้ปกป้องมากกว่าผู้ที่ได้รับการดูแล
ผมตอบรับคำแนะนำของเพอชี่ไปด้วยใจหวั่นๆผมไม่ได้คิดจะคาดคั้นแต่ผมก็อยากรู้ว่ามันกำลังคิดจะทำอะไร หรรษาเอาผมมาส่งไว้ที่บ้านมัน ผมเพิ่งรู้ว่าแม่ก็มารอผมอยู่ที่บ้านหลังนี้แล้วด้วยเหมือนกัน
หรรษาดูรีบร้อนและเคร่งเครียดตลอดเวลา ถึงอย่างนั้นมันก็พาผมมาส่งถึงห้อง ยินยอมให้ผมอาบน้ำได้ มันตามใจผมทุกอย่าง
“มึงอาบน้ำแล้วนอนซะนะ”
“แล้วมึงล่ะ”
“กูมีธุระนิดหน่อย”
ใจผมไม่อยากให้มันไปเลยแต่ไม่รู้จะรั้งมันไว้ด้วยวิธีไหน ได้แต่แอบเอาโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำตอนที่มันเผลอ ไลน์ไปหาพี่เลี้ยงอย่างเพอชี่ว่ามีวิธีไหนบ้างที่จะไม่ให้หรรษาออกไป
‘หรรษามันแพ้ลูกอ้อน’
บอกตรงๆเลยนะ ยากฉิบหายเลยครับ อะไรคือการอ้อนผมยังไม่รู้เลย
‘เมตต้องใช้มารยาหลอกล่อหรรษาบ้าง’
นี่ก็ยากเข้าไปใหญ่ ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา
“เมต มึงไหวป่าววะ เป็นไรรึเปล่า”
“ปะ เปล่า หรรษาช่วยอะไรกูหน่อยได้มั้ยวะ”
มันพรวดเข้ามาแบบไม่ตอบตกลงให้ผมต้องลุ้นก่อนเลยนะ เอาซะไม่ทันจะตั้งหลักเลยก็ว่าได้
“มีอะไรอะ”
“เอ่อ กูทำสบู่ตกน่ะมึง ชะ ช่วยหยิบหน่อยได้มั้ยวะ”
เดชะบุญที่ตอนมันเปิดประตูเข้ามาผมกำลังถือสบู่อยู่พอดีและมันก็ร่วงลงไปตอนที่มันผลักประตูเข้ามา
“เออ ได้ แต่มึงป่วยเป็นไข้ไม่ใช่เหรอวะ ทำอย่างกับนอนตกหมอนงั้นแหละถึงได้ก้มลงหยิบสบู่ไม่ได้ อะ เอาไป ดูแลตัวเองดีๆนะ เดี๋ยวกูกลับมา”
อ่า...มุกเก็บสบู่ที่พวกโมเมชอบล้อใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างหรรษาแฮะ
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิหรรษา กูว่ากูหน้ามืดอะคงถูสบู่เองไม่ค่อยสะอาด มึงช่วยถูหลังให้กูหน่อยได้มั้ยล่ะ”
“หึ มึงอะยังอ่านง่ายอยู่มากเลยนะเมต มึงตั้งใจจะถ่วงเวลากูใช่มั้ย จริงๆมึงบอกกูว่าอย่าไปหรือขอไปด้วยมันจะเหนื่อยน้อยกว่านะ”
“มึงรู้เหรอหรรษา มึงอ่านไลน์กูใช่มะ”
“แค่มึงไม่เป็นตัวของตัวเองกูก็รู้แล้วไอ้ถั่วเน่าเอ๊ย”
“ก็กูกลัวอะ”
“กลัวไร”
“กลัวมึงเจ็บตัวไปมากกว่านี้อะดิ แค่นี้มึงก็น่วมไปทั้งตัวแล้วนะหรรษา”
“ครั้งนี้เรื่องมันจะจบแล้วเมต”
“ทำไมมึงมั่นใจอย่างนั้นล่ะ”
“เพราะกูรู้แล้วอะดิว่าเพราะอะไรมันถึงได้คาราคาซังอยู่อย่างนี้”
“กูขอไปด้วยนะ กูจะทำตัวไม่ให้เป็นภาระ กูสัญญา”
“กูไม่ได้กลัวมึงจะมาเป็นภาระหรอกนะเมต กูกลัวพวกนั้นมันจะเล่นไม่ซื่อกับมึงมากกว่า”
“กูเอาตัวรอดได้นะ กูเรียนมวยมามึงก็รู้”
“พวกมันมีปืนเมต ไวกว่าตีนมึงแน่ๆเชื่อกู”
“งั้นกูต้องรออยู่ที่บ้านอย่างที่มึงบอกใช่มะ กูก็แค่อยากรู้ว่ามึงไปทำอะไรแล้วก็แค่อยากไปให้กำลังใจมึงอะ แต่มันคงไม่ได้ใช่มะ”
ผมหงอย หน้าหดลงและรู้สึกเศร้าขึ้นมาฉับพลัน
“ใช่ การที่มึงไปกับกูมันอันตรายเกินไป”
มันพูดจริงจัง หน้าตาเครียดขรึมจนผมไม่กล้าเซ้าซี้ ยืนเอาฝักบัวรดตัวหงอยๆ ใจเป็นห่วงไปสารพัด แต่ความสามารถของผมคงห่างชั้นกับมันมากจนอาจจะเป็นตัวถ่วงของมันสินะ
“แต่ถ้ามึงจะแอบตามไปห่างๆแล้วดูอยุ่ห่างๆอย่างห่วงๆก็คงพอไหวนะ”
อารามตกใจเผลอปล่อยให้ฝักบัวหล่นใส่เท้า เรื่องเจ็บจนอุทรณ์ออกมานั้นเป็นเรื่องธรรมดาของการเกิดอุบัติเหตุอยู่แล้ว แต่เสียงร้องที่ก้องไปทั้งห้องน้ำไม่ทำให้หรรษาถลามาดูแลผมอย่างที่ใจคิด มันยืนตัวตรงเคารพธงชาติอยู่อย่างนั้น แต่ตาจ้องมาที่ผมเขม็งอยู่จุดๆเดียว
ทั้งหมดทั้งมวลเพียงเพราะผมเจ็บเท้าเลยยกขาขึ้นมา พอยกขาขึ้นเท่านั้นล่ะ อะไรๆที่มันแค่วับๆแวมๆก็เด่นชัดขึ้นมาจนตรึงตาและเสกให้หรรษายืนแข็งเป็นก้อนหินอยู่อย่างนั้น
ไอ้ที่พยายามหามารยาสาไถมาใช้แทบตายนี่ไม่มีประโยชน์อะไรเท่ากับแค่เผลอตัวเพียงนิดเดียว
มันกลืนน้ำลายลงคออย่างทรมาน สายตาหันไปมองนาฬิกาแล้วหรรษาก็ได้สติกลับมาอีกครั้ง
“กูไปก่อนนะเมต อาบน้ำเสร็จมึงค่อยตามไปก็ได้ หาใครไปเป็นเพื่อนด้วยนะ เอาคนที่กินปลามาทั้งชีวิตเยอะๆได้เป็นดี”
มั่นสั่งความผมได้เพียงเท่านั้นก็กลืนน้ำลายลงคออีกครั้งแล้วรีบเก็บของออกไป
“หรรษา” ผมเรียกเอาไว้
“ว่าไง” มันทำแค่หันมามองด้วยหางตา
“เมื่อกี้มึงสียดายใช่มั้ยล่ะ”
“เสียดายเชี่ยอะไร”
“เสียดายที่กูเผยของดีออกมาถูกที่แต่ผิดเวลาไง มึงเสียดายมากใช่มะ กูรู้นะ มึงอะอยากเขมือบกูไอ้งูจงอาง”
ผมรู้ตัวเลยว่าผมเดินทางสายเกย์มาเกินกว่าครึ่งตัวแล้วถ้ายั่วหรรษาได้ขนาดนี้นี่เรียกว่าไร้ยางอายได้เลย
“สู่รู้จริงนะมึง”
มันชี้หน้าผมคาดโทษเอาไว้แต่ไม่จริงจังนััก
“ถ้ามึงจัดการเรื่องนี้ได้ดีนะหรรษา กูสัญญาเลยว่ากูจะจัดให้มึงจนลืมไม่ลงเลยทีเดียว”
มันเจอผมใช้ไม้นี้ยั่วปิดท้ายมันได้แต่กัดฟันกรอดใส่ผมอย่างหัวเสียแล้วรีบขับรถออกไป
เพอชี่รับคำชวนของผมเหมือนรอไลน์จากผมอยู่แล้ว
“เพอชี่ก็อยากรู้นะว่าหรรษาจะจัดการกับไอ้เพทายยังไงที่แอนตกเลือดในครั้งนี้”
“อยากรู้เหมือนกันถึงได้ชวนเพอชี่มาด้วยกันนี่ไงล่ะ กลัวหรรษาจะฆ่าเพทายมากเลย เห็นมันไม่แสดงอาการอย่างนั้นแต่มันโกรธมากนะ”
“รู้ เพราะเรื่องนี้ถ้าไอ้เพทายเป็นคนทำหรือมีส่วนเกี่ยวข้องนะ มันก็ระยำมากจริงๆ ลูกมันแท้ๆ”
ผมเปิดดูข้อความในโทรศัพท์ว่าหรรษาไปเจอเพทายที่ไหน สถานที่ ที่หรรษาส่งมาให้เป็นที่เดียวกับที่ผมเจอกับเพทายครั้งแรก เพอชี่ดับเครื่องรถแล้วบอกให้ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ที่ตรงนั้น
ภายในคอนโดร้างมีแสงสว่างและมีวงเหล้าขนาดใหญ่นั่งสังสรรค์กันอยู่ ข้างๆกันมีควันไฟลอยโขมงผสมปนเปกับควันบุหรี่จนแทบมองเห็นไม่ชัด
ผมเข้าใจไปเองว่าพวกของหรรษากับเพทายคงนัดเคลียร์ปัญหากัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว หรรษาบุกเข้าไปโดยที่เพทายไม่รู้เลยต่างหาก เพราะเมื่อผมไปถึง ดูเหมือนทางฝั่งเพทายจะเสียเปรียบหรรษาอยู่ไม่น้อยและผงะเมื่อเห็นหรรษาเดินเข้าไปหา แม้ทางฝั่งหรรษาจะคนน้อยกว่าก็จริง แต่ฝั่งเพทายดูเหมือนพวกมันจะตั้งวงกันจนเมามายไม่ได้สติกันเป็นส่วนใหญ่แล้ว
ผมไม่สนใจว่าใครจะเป็นต่อหรือใครจะเสียเปรียบหรอก ที่ผมสนใจมากกว่านั้นก็คือเพทายมีสภาพไม่แตกต่างอะไรกับหรรษาเลย หน้ามันบวมช้ำ ปากมีร่องรอยโดนปล่อยหมัดใส่จนเขียวคล้ำเหมือนหรรษาไม่มีผิด
“เพอชี่ หรือว่าก่อนหน้านี้พวกมันซัดกันไปแล้ววะ ดูเพทายสิ ได้แผลเหมือนหรรษาเปี๊ยบ”
ผมขยับเข้าไปใกล้อีกแต่เพอชี่รั้งชายเสื้อเอาไว้
“พอแล้วเมต ใกล้ไปก็อันตรายนะ”
“เราเดินเข้าไปเลยเถอะเพอชี่ อยู่ตรงนี้ได้ยินไม่ถนัด”
“โทรเข้าเครื่องหรรษาสิ พอหรรษารับก็บอกว่าให้รับสายค้างไว้แบบนี้แหละ แค่ยากฟังเสียงเฉยๆ”
“ฉลาดที่สุดเลยเพอชี่”
“เคยทำบ่อยเวลาผัวโทรมารายงานตัวน่ะสิ โทรเร็วๆสิ”
“เคๆ แต่ไว้ใจแฟนตัวเองบ้างก็ดีนะ นี่เลิกกับหรรษาไปครั้งเดียวก็เกินพอแล้วล่ะ มันบั่นทอนความรู้สึกนะเพอชี่”
“รู้แล้ว แต่ผัวเพอชี่ไม่เหมือนหรรษาหรอก ช่างมันเถอะ เพอชี่ไม่รักดีเอง”
ผมมองหน้าเพอชี่อย่างเป็นห่วง แต่เพื่อนที่ร่วมทางมากับผมคืนนี้ยิ้มให้อย่างมั่นใจในตัวเองว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนักหรอก เพอชี่คงมีประการณ์เรื่องพวกนี้มาจนโชกโชนแล้ว ผมต่างหากที่ควรจะหมั่นคอยดูและและรักษาดวงใจของตัวเองให้มั่นคงเข้าไว้
ผมกดโทรหาหรรษา มันรับสายแล้วก็ทำตามที่ผมบอก เสียงที่หลุดลอดออกมาจากโทรศัพท์เหมือนมีอะไรกั้นเอาไว้ ผมเห็นมันเอาโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกง
“มึงมาหากูเพราะอีแอนวิ่งโร่ไปก่อกวนที่โรงพยาบาลใช่มะ แม่งน่าเบื่อจริงๆ”
“แอนแค่ไปเยี่ยมเมต”
หรรษาพูดกับเพทายเสียงเย็น
“เยี่ยมเมียใหม่มึงอะนะ ตลกแล้วหรรษา แอนมันไปที่นั่นเพราะกูบอกมันว่ากูจะไปขอบใจเมียใหม่มึงถึงที่ ที่มันปรารถนาดีจะให้เงินแอนประกันตัวกูออกมาต่างหากเล่า มันเลยไปดักรอกูที่นั่น เพราะกลัวกูจะไปติดใจไอ้เด็กมหาลัยคนนั้นเหมือนมึงไปอีกคน แอนแม่งบ้า คิดว่ากูจะเอาผู้ชายจริงๆ กูแค่อยากลองเล่นๆ แค่อยากรู้ว่ามันสนุกตรงไหนแค่นั้นแหละ ฮุก!”
หรรษาสวนหมัดออกไปตั้งแต่เพทายยังพูดไม่จบจนเลือดพุ่งออกจากปาก พวกของเพทายที่คอยดูอยู่ห่างๆต่างกรูเข้ามาล้อมหรรษากับพวกเอาไว้
“อย่ายุ่ง” หรรษาสบถออกมาเสียงเหี้ยมเกรียม
“กูจะเคลียร์กับไอ้เหี้ยเพทาย ถ้าใครไม่อยากให้เรื่องใหญ่ก็ไม่ต้องเข้ามายุ่ง กูเอาตาย” หรรษาขู่กราด
เพื่อนกินโขยงใหญ่ของเพทายต่างถอยออกไปกันคนละก้าว เพอชี่กระซิบบอกผมว่าแม้หรรษาจะมีเพื่อนตามมาด้วยแค่สองสามคน แต่คนไม่กี่คนนี้เฝ้าระวังเหตุการณ์และพร้อมที่จะเรียกพวกจากวิทยาลัยมาสมทบได้ตลอดเวลา
“แต่หรรษาไม่ยอมให้คนมากันเยอะหรอก เพราะหรรษาชอบลุยแบบไม่พึ่งพาพรรคพวกแบบนี้แหละ คู่อริเลยหมั่นไส้หาทางเล่นงานหรรษาอยู่เรื่อยๆ พวกมันคิดว่าหรรษาอยากเป็นพระเอก แต่จริงๆแล้วหรรษาไม่อยากให้วิทยาลัยถูกเพ่งเล็งต่างหาก แต่มันก็ช่วยไม่ได้นะ พวกนี้หาเรื่องกันเป็นปกติอยู่แล้วอะ”
ผมสะกิดให้เพอชี่เงียบเมื่อบรรยากาศเริ่มมาคุมากขึ้น ผมได้ยินเสียงหรรษาจากโทรศัพท์ดังขึ้นมากทุกทีและน่ากลัวมากขึ้นในทุกๆทีเช่นกัน
“ก่อนนี้ที่กูตัวต่อตัวกับมึงนั่นเพราะมึงหาเรื่องทะเลาะกับแอนโดยเอากูเข้าไปเกี่ยว กูเป็นคนเอาเงินให้แอนแทนเมต เพราะกูเห็นแก่แฟนกูที่ยังคิดว่ามึงเป็นคนดีได้เพราะมึงกำลังเป็นพ่อคนแล้ว แต่กูรู้สันดานมึงดีเพทาย มึงก็แค่ไอ้คนที่คอยแต่จะวิ่งแข่งกับคนอื่นโดยไม่ดูตัวเอง มึงควรจะพอใจตั้งแต่แอนเลือกมึงแล้ว มึงชนะไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้วแต่มึงก็ไม่พอ มึงโกรธที่แอนรับเงินจากกูไปประกันตัวมึง แต่มึงกลับจะไปขอบคุณเมียกูเนี่ยนะ นี่เหรอที่มึงบอกว่ามึงแค่จะสนุกๆกับเมต มึงก่อเรื่องให้แอนหึงเพราะมึงรู้ว่าถ้าแอนมีปัญหากับมึงแอนจะวิ่งมาหากู มึงมันเหี้ยได้ครบสูตรจริงๆมึงใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือเนี่ยนะ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนที่รักมึง มองข้ามทุกความระยำของมึงได้ แต่ครั้งนี้มึงเล่นแรงเกินไปเพทาย มึงเล่นแรงเกินไปแล้วมึงก็มามุดหัวอยู่นี่ มึงคงไม่รู้สิใช่มั้ย มึงคงไม่รู้หรอกว่ามึงซ้อมแอนจนตกเลือด มึงทำร้ายแอนขนาดนั้นแต่แอนก็ยังรักมึงหึงมึงจนต้องไปดักรอที่โรงพยาบาล ตอนนี้แอนก็ยังอยู่ที่นั่น เพราะแอนตกเลือดแล้วถ้าแอนแท้ง น้ำหน้าอย่างมึงจะไม่เหลือใครเลยจำไว้ ไอ้หน้าเหี้ย”
หรรษาชี้หน้าเพทายแล้วด่ากราดจนผมตกใจทำอะไรไม่ถูก กุมมือเพอชี่เอาไว้จนเหงื่อไหลซึมปียกชุ่มไปทั้งมือ
แต่เพทายไม่ได้สะทกสะท้าน
ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมคิด แผลที่หรรษาได้มาเป็นแผลที่ประจันหน้ากับเพทายมาก่อนหน้านี้แน่แล้ว ทั้งๆที่ผมคิดว่าเรื่องทั้งหมดคงเกี่ยวแค่เรื่องแอนคนเดียว แต่มันไม่ใช่แค่นั้น เรื่องที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ เรื่องที่ไม่น่าจะมาเกี่ยวอะไรกับผม
แต่มันก็เกี่ยวกันไปแล้วจนได้
เพราะผมเป็นแฟนหรรษา ผมเลยเป็นที่หมายตาของเพทายด้วยน่ะเหรอ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมแอนถึงได้ชิงชังผมนัก ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดร้ายอะไรกับแอนเลย หากผมจะหึงแอนบ้าง แต่นั่นเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ
ผมยืนมองหรรษาและเพทายจนตัวแข็งเกร็ง คิดว่าหรรษาจะใช้กำลังเป็นหลัก แต่ครั้งนี้ดูเหมือนหรรษาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีกว่าที่ผมคิดไว้มาก มันเลือกใช้คำพูดมากกว่ากำลัง ผมคิดว่าเรื่องมันน่าจะจบด้วยดี หรรษาคงคิดจะมาบอกให้เพทายรู้ตัวไว้แค่นี้
แต่แล้ว
แต่แล้วเพทายก็หัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าคลั่ง
“กูจะไม่เหลือใครเพราะมึงจะเก็บไว้ทั้งสองคนก็บอกมาสิหรรษา มึงกับกูอาจจะมั่วไปทั่วเหมือนกันก็จริง แต่กูคงสบายกว่ามึงอยู่เรื่องนึงนะหรรษา กูอะนอนกับใครโดยไม่ป้องกันก็ไม่ต้องกลัวใครจะท้องเพื่อจับกูหรอกโว้ย กูเป็นหมัน ฟังชัดๆนะหรรษา กู เป็น หมัน เพราะฉะนั้นแอนจะท้องกับกูได้ไง ลูกในท้องนั่นใช่ลูกกูแน่เหรอหรรษา กูว่าลูกมึงมากกว่ามั้ง ข่าวว่าก่อนหน้านี้มึงเลิกกับเมียใหม่ไปพักหนึ่งไม่ใช่หรือไง คงปลอบใจกันลืมตัวไปหน่อยสินะ แอนถึงได้มีของแถมให้มึงไง ดีใจด้วยนะที่มึงเกือบจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”
“ไอ้ระยำ”
หรรษาสบถออกมาเพียงแค่นั้นแล้วภาพที่ผมเห็นเพียงไกลๆกลายเป็นกลุ่มควันกลุ่มใหญ่ที่เกิดจากฝุ่นคลุ้ง เสียงโหวกเหวกโวยวายอื้ออึงจนจับใจความไม่ได้ ผมจะวิ่งไปหาหรรษาแต่เพอชี่รั้งแขนผมไว้แน่น แม้เพอชี่ขะกลายเป็นผู้หญิงโดยสมบูรณ์แล้วก็ตาม แต่พลกำลังทั้งหมดที่เพอชี่มียังคงมีความเป็นชายตัวใหญ่อยู่เต็มเปี่ยม ผมก้าวออกไปได้แค่ก้าวเดียวก็ต้องดีดตัวกลับมาที่จุดเริ่มต้นจนได้
“มึงออกไปไม่ได้เมต เค้ากำลังชุลมุนกันอยู่ เข้าไปก็ตาย เดี๋ยวหรรษาจะมาโทษเพอชี่ได้ว่าดูแลแฟนเขาไม่ดี”
“แต่ถ้าหรรษาพลาดล่ะเพอชี่”
“ถ้าหรรษาพลาด หรรษายังมีทางรอดได้เชื่อเพอชี่สิ แต่ถ้าเมตเข้าไปที่นี้จะพลาดกันทั้งคู่เพราะหรรษาก็มัวแต่เป็นห่วงเมตจนอาจเป็นเป้านิ่งให้พวกมันก็ได้นะ”
นี่เป็นความทรมานใจอีกรูปแบบหนึ่งใช่มั้ย ความทรมานที่เกิดจากการเห็นอยู่ตำตาแต่เข้าไปช่วยอะไรหรรษาไม่ได้เลย นอกจากมองอยู่ห่างๆแล้วผมก็ไม่มีประโยชน์อะไร หรรษายอมให้ผมตามมาได้ทั้งๆที่มันคงไม่อยากให้ผมรู้ว่ามันมาเคลียร์เรื่องอะไร มันคงกลัวผมเข้าใจผิดคิดว่ามันแคร์แอนจนเราต้องผิดใจกันอีก มันคงอยากจบเรื่องนี้เต็มทีแล้ว
ถ้าไม่ได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจดังใกล้เข้ามา
ผมไม่รู้ว่าฝ่ายไหนแจ้งเจ้าหน้าที่ไป แต่ผมรู้ว่าคืนนี้คงต้องมีฝ่ายหนึ่งเป็นคนร้าย แต่ผมไม่คิดว่าคนๆนั้นจะเป็นหรรษา ผมคิดว่ามันจะต้องเอาตัวรอดได้เหมือนทุกครั้ง แต่ที่ผมแน่ใจว่าความโชคร้ายมาเยือนมันแล้วก็เพราะว่ารถพยาบาลที่ตามหลังรถตำรวจมาเอาตัวเพทายขึ้นไปน่ะสิ
ถ้าเพทายคือผู้บาดเจ็บ
คนร้ายจะเป็นใครไปไม่ได้
ผมทรุดตัวนั่งอยู่ในพงหญ้าอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด แต่ผมมั่นใจว่าในอกผมกำลังร้องไห้ ความเป็นห่วงพุ่งไปที่หรรษาแค่คนเดียว
เพอชี่ฉุดให้ผมลุกขึ้นเดินตามเธออกมา
ผมมีแรงเดินตามเพอชี่ไปขึ้นรถได้เพียงประโยคเดียวเท่านั้น
“เราไปหาทางช่วยหรรษากันเถอะเมต เมตต้องเข้มแข็งได้แล้ว อ่อนแอไม่ได้อีกจำไว้”
ผมจำได้
ผมจำที่เพอชี่บอกได้
แต่แค่จำคงช่วยอะไรหรรษาไม่ได้
เพราะฉะนั้นผมต้องทำให้ได้ ไม่ใช่แค่จำคำแนะนำให้ได้
จากที่เพอชี่เป็นฝ่ายฉุดมือแล้วลากผมให้ตามมา กลายเป็นว่าผมเป็นฝ่ายที่กระชับมือเพอชี่เอาไว้แล้วเดินไปด้วยกัน
“ไปหาหรรษาที่โรงพักกันก่อนใช่มั้ยเพอชี่”
“ใช่ ไปให้หรรษาหายห่วงก่อนว่าเมตไม่เป็นอะไร แค่มันรู้ว่าเมตยังสบายดีเพอชี่เชื่อว่าหรรษาจะอดทนและผ่านเรื่องตรงนี้ไปได้”
“เพทายคงไม่ตายใช่มั้ยเพอชี่”
“เป็นห่วงมันเหรอ คนเลวแบบนั้นเป็นห่วงมันทำไมกันอะเมต”
“เปล่า ที่ไม่อยากให้เพทายตายไม่ได้เพราะห่วงมันหรอก แต่ไม่อยากให้มันตายเพราะไม่อยากให้ใครเรียกหรรษาว่าฆาตกรต่างหาก”
“ไม่หรอก หรรษามันไม่ทำจนตายหรอก เพราะถ้ามันจะเล่นเพทายให้ตาย มันทำไปตั้งแต่รู้ว่าเพทายแอบมีอะไรกับแอนลับหลังมันแล้วล่ะ”
“ถ้างั้น เมตจะทำทุกอย่างให้หรรษาพ้นโทษให้ได้”

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 17-03-2014 01:29:09

หรรษาาาาาาาาาา :mew2:
ถ้าเพทายเป็นหมันแล้วลูกไผว้า
ชอบเมตอ่ะ หัดยั่ว อย่างงี้เรียกหัดป่ะ 555
หายไปนานมากๆเลย คิดถึ๊ง คิดถึง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 17-03-2014 01:35:57

โผล่มาแล้วววววววววววว ตอน 24 ไปอ่านโลดดดดดดดดดดดดด  :katai5:


...อ่านมาแล้ว  o22
แอบเครียดเลยง่ะ คือในสายตาเพทายนี่เห็นว่าชะนีแอนเป็นอะไรหรอ คือมันเกินสงสารเลยนะ มันอนาถอ่ะ คือมันเหมือนเห็นเป็นแค่ที่ระบายเลี้ยงไว้เอากะซ้อมง่ะ อนาถจนบอกไม่ถูกเลย  :เฮ้อ: หมดทั้งเรื่องนี่ แอนเป็นที่สุดแห่งความคลั่งรักหน้ามืดตามัวโง่งมกะเพทายแบบสุดโต่ง ในขณะที่เพทายนี่ก็เดรัจฉานสุดกู่เหมือนกัน อยากให้อิเพทายโดนโจรใต้จับขังรุมโทรมมันจริงๆ  :เฮ้อ:

จบตอนได้หน่วงสุดๆ อย่าให้หรรษาต้องโดนไรเล้ยยย สงสารหัวถั่ว แล้วเมตได้อัดเสียงในโทรศัพท์ไว้ไม๊ลูก เผื่อใช้ได้ในชั้นศาล (มั่วไปไกล)

รออ่านต่ออออออออออออออออออออ  :impress:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 17-03-2014 02:03:19

ลุ้นจนตัวโก่ง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-03-2014 02:06:12

แล้วแอนท้องกับใคร..  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 17-03-2014 03:14:32

 :ling3: เครียดดดดดดอ่ะ..เกลียดอิแอนถึงสุดท้ายจะกลับตัวได้แต่ก็ไม่อยากข้องแวะด้วยอีกตลอดชีวิต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 17-03-2014 03:16:06

เราเป็นหรรษาก่อนออกไปขอจัดซักยก555555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 17-03-2014 03:46:13

จะรอตอนต่อไปนะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 17-03-2014 04:28:10

อ้าวนังแอนแล้วหล่อนท้องกับใครล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-03-2014 06:58:15

ง่ะ ถ้าเรื่องที่เพทายพูดเป็นเรื่องจรืิง....แล้วแอนท้องกับใครล่ะ????

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 17-03-2014 07:27:15

แอน เธอท้องกะใคร  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 17-03-2014 07:58:11

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วแอนท้องกับใครหว่า ถ้าเพทายพูดจริง

เรื่องชักจะไปกันใหญ่  o22  o22

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 17-03-2014 08:23:37

หวังว่าแอนคงไม่ท้องกับหรรษาหรอกนะ ต้องไม่ใช่!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 17-03-2014 08:44:24

อ้าวแล้วสรุปเด็กในท้องแอนนี่ลูกใคร? :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 17-03-2014 08:54:25

ชะนีแอนค่ะ.... สมองนางเท่าหางอึ่งเหรอค่ะ??


ตรูสงสารหรรษาจริงจังมาก กรรมจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 17-03-2014 09:21:47

เชื่อว่าหรรษาไม่กลับไปกินของเก่าหรอกใช่ม้ายย  :serius2:
นังแอนท้องกับใคร ลุ้นอ่ะ
นุ้งเมตสู้ๆๆ นุ้งทำได้อยู่แล้น

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-03-2014 09:25:36

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

นี่มันเกิดอะไรขึ้น หวานไปตอนก่อนแค่ไม่กี่ประโยค

แต่ตอนนี้กลับทำให้หรรษากับหนูเมตต้องมาเคลียร์ปัญหาอีกแล้ว

สู้ๆนะหนูเมต ช่วยหรรษาให้ได้ เกลียดไอ้เพทายแม่งจริงๆเลยว่ะ

เรื่องแอนอีก หรือว่าแอนไปมีชู้อีกวะ

ยังไงก็รอเคลียร์ตอนต่อไปนะ :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 17-03-2014 09:26:16

ถ้าจำไม่ผิดนี่แอนท้องก่อนที่หรรษากะเมตจะเลิกกันอีกนี่
ไม่ใช่ลูกหรรษาหรอก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-03-2014 09:59:58

เดี๋ยว!!! แล้วลูกในท้องนังแอนมันลูกใครหว่า????
ไม่ใช่หรรษา ชัวร์อ่ะ หวังว่าเมตมันจะไม่คิดมากนะ
แต่ตอนนี้ขอเอาใจช่วยหรรษาก่อนนะ

เมื่อไหร่อิสองคนผัวเมียนี่จะออกไปจากชีวิตหรรษาซะที!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 17-03-2014 10:00:19

ไม่น่าใช่ลูกหรรษานะ หรรษาตามเมตตลอดตอนเลิกกัน ยังไงก็ไม่ช่  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 17-03-2014 10:04:25

 :hao4:  สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 17-03-2014 10:11:15

น่าเบื่อ!! แอน เพทายอะไรกันนักกันหนา

ผู้หญิงอย่างแอนถ้าจะท้องกับคนอื่นคงไม่แปลก แล้วเพทายmungโกรธอะไร mungดีตาย ก็คู่ควรกันแล้วนี่

หรรษา เมต ถ้าอยากมีความสุข เลิกคบกับคู่นี้เถอะ น่ารำคาญหาแต่เรื่อง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 17-03-2014 10:17:27

เมตแค่เป็นกำลังใจ เข้มแข็ง เคียงข้าง ก็จะผ่านมันไปได้ทั้งคู่  :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 17-03-2014 10:35:08

โอ้ .... แล้วนังแอนนี่ท้องกับใคร ........ ?

อ้ากกกกกกกกกก ค้างงงงงงงงงง

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 17-03-2014 10:38:10

ตอนนี้เป็นห่วงหรรษาที่สุดอ่ะ เมตต้องช่วยสามีให้ได้นะ
ส่วนยัยแอน ช่างนางเถอะ ชิๆ ตัวปัญหา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 17-03-2014 10:47:54

ท้อง กับ ใคร?

แอน ทำให้กระจ่างกับคำว่า กาลกิณี เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: armlporsch ที่ 17-03-2014 11:12:48

งานเข้าละทีนี้ เพทายเป็นหมันแล้วนังแอนท้องได้ยังไง
ถ้ามันไม่ได้ไปยุ่งกับคนอื่น  ซึ่งคนอื่นที่ว่านี้เพทายเหมาแล้วว่าเป็นหรรษา
มันเลยซ้อมนังแอนโดยไม่ได้สนใจเด็กในท้องนั่นเลย  เลวได้ใจจริงๆ
หรรษาปลอบใจแอนจนเลยเถิดจริงมั้ย  คนที่ตอบได้มีคนเดียวคือ นังแอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-03-2014 11:55:07

เดี๋ยวนี้น้องเมตหัดยั่วนะ น่ารักจริงๆ
แล้วแอนท้องกับใครล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 17-03-2014 12:18:29

 :ling3:

โอยย ยังไม่ทันได้หวานเลย เหตุการณ์ก็กลับมาตึงเครียดอีกแล้วววว
ฮือออออออ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-03-2014 12:42:00

หนัก หน่วงไปทั้งใจ เมื่อไรจะได้หวานกันสักที

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 17-03-2014 12:58:44

ง่าาาา ค้างคามาก  :a5:

แอนเธอท้องกับใครเนี่ยยยย  :ling1:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 17-03-2014 13:07:04

 :a5: :a5: :a5: :a5:
แล้วแอนท้องก่าครายละเนี่ยยยยยย
โอ้ยยยย
แต่ไม่ใช่หรรษาแน่นอนป่าวว้าาาาา

เมตไปช่วยหรรษาเร็วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 17-03-2014 13:18:38

 :ling1: ตายยยยยยชะนีแอน ร้ายกาจมาก เพทายเป็นหมัน โอ้พระเจ้า เงิบกันไเป็นแถบๆ แสดงว่าไม่ใช่ลูกเพทายแล้วลูกใคร
 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ArgèntaR๛ ที่ 17-03-2014 14:03:48

กรรม แล้วนั่นลูกใครล่ะนั่น
อ่านตอนนี้แล้วจบลงด้วยความเครียด ไม่รู้เลยว่าหรรษาจะโดนข้อหาอะไรบ้าง
ส่วนเรื่องเพทายนี่ก็แอบเหวอเหมือนกันนะเนี่ย เป็นหมันจริงดิ  :a5:

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 17-03-2014 16:02:33

เราว่าน่ะไม่แน่แอนอาจท้องกับเพทายจิงๆๆก็ได้   :m21:
เพราะขนาดผู้หญิงเป็นหมันยังมีโอกาสท้องได้สูงเลย :hao3:
ถ้าผู้ชายแข็งแรงและขยันทำการบ้าน :teach:
กรณีเพทายอาจจะเหมือนกันก็ได้ :o9:
แบบมีเปอร์เซนต์ต่ำมาก แต่ก็ยังมีโอกาสถึงจะน้อยก็เถอะ o8
ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเพทายมารู้ที่หลังคงจะเจ็บแบบเจียนตาย o3

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 17-03-2014 16:04:46

[color=blue...อ่านไปก็ฮาน้องเมตไป แต่หลังๆชักดราม่า555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-03-2014 17:00:09

ชะนีแอนตกลงเธอท้องกับใคร

เพทายเป็นหมัน เงิบแปปปป

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 17-03-2014 19:00:11

ตกลงลูกใครหว่าา
มาสวีทกันเร็วๆนะ หรรษ เมตตา ขอให้เรื่องร้ายจงผ่านไปเร็วๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 17-03-2014 19:06:18

ลูกใครหว่า.....

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 17-03-2014 19:34:09

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-03-2014 19:41:55

เมื่อไรแอนจะโคจรออกห่างจากเมตกับหรรษาซักทีนะ
ช่วยแยกไปมีชีวิตของตัวเองได้แล้ว


 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-03-2014 20:14:39

แอนรักเพทายแบบไหน ถึงไม่รักลูกตัวเองเลย
กลายเป็นหรรษากับเมตตาซะอีกที่คิดถึงลูกแอนมากกว่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 17-03-2014 20:17:04

แบบว่าแอนไปท้องกับใครเนี่ยย 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 17-03-2014 20:47:47

อิเพทายบ้านอยู่ใกล้เสาไฟฟ้าแรงสูงรึไงถึงได้เป็นหมัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 17-03-2014 21:01:10

ถ้าเพทายเป็นหมันแล้วลูกใครหว่า

แอนมั่วหรอ เอ๊ะหรอลูกของพ่อเพทาย

เราจะเดาไกลไปมั๊ยนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 17-03-2014 21:48:31

เหวอสุดคือ "เพทายเป็นหมัน!!" แล้วลูกแอนล่ะ คุณพระข่วย!

เกิดคำถามขึ้นในใจล่ะ แต่ไม่เท่าไหร่ประเด็นอยู่ที่ หรรษาของป้า
จะโดนอะไร กับการที่เพทายขึ้นรถพยาบาล แล้วหัวถั่วจะช่วยสามยังไง
โอ้ววว! ป้ามิอาจคลายความกังวล อีกอย่าง อยากกะโดดถีบเพทายมากกกก พูดเลยยย!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-03-2014 22:13:06

 :เฮ้อ: หวานกันจี๊ดเดียวเองอ่ะ

แต่เอาเถอะเคลียร์เรื่องเพทายนี่สักทีก็ดี  ตัวละครนี้มันดำสนิทจริงๆ  :katai5:

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 17-03-2014 22:20:41

ลูกใครล่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 17-03-2014 23:18:12

แอนไปท้องกับใครมาเนี่ย...ไม่ใช่ว่ารู้ว่าเพทายเป็นหมันก็เลยพยายามจับหรรษาแทนหรอกนะ
หวังว่าหรรษาจะหลุดโดยไม่โดนโทษจำคุก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 17-03-2014 23:48:06

หายไปหลายวัน......มาต่อก็ยังทำให้ค้างอีก  ใจร้ายนะค่ะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-03-2014 00:25:52

น้ำตาตกในอีกแล้วน้องเมต  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 18-03-2014 11:22:32

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มันเพิ่งจะหวานกันเองนะ!!!!!!!!
แล้วนี่จะต้องเพลียกับยัยแอนอีกนานมั๊ย ต๊ายยยยยยย นี่เหรอยะที่หล่อนบอกว่าหล่อนรักอิตาเพทายนักหนา
ถึงขนาดหน้ามืดตามัวไปคว้ามาทำผัวเเทนหรรษาน่ะ อย่างว่าของอย่างนี้ไม่มีวาสนาก็เลยเหมือนมีอะไรมาบังตา
เห็นกงจักรเป็นดอกบัว...นอกเรื่องละ หึ!!! สุดท้ายหล่อนก็ยังสำส่อนนอกใจคนที่ตัวเองรักจะเป็นจะตาย #ดีออก
เรามั่นใจมากๆว่าลูกไม่ใช่ของหรรษา และเชื่อว่าเมตก็คิดแบบนั้น ตอนนี้ที่เป็นห่วงคือหรรษาจะติดคุกมั๊ย ฮรืออออ
ถ้าไอ้เพทายมันตายขึ้นมา หรรษาซวยเเน่ๆ มันต้องมีมือที่ 3 4 5 6..... เเน่ๆเลย กรี๊ดดดดดด  :serius2:
ขออย่าให้หรรษาและเมตต้องเจอปัญหาใหญ่เลยนะ ขอให้มันเป็นเเค่การวิตกจริตของคนอ่านอย่างเราแทนเถอะ

เป็นกำลังใจให้หรรษา เมตตาและคนเเต่งอย่างสุดชีวิต งื้อออออ   :a2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-03-2014 11:31:08

อ้าวกำ แล้วชะนีแอนท้องกับใครละเนี้ยยย

เพทายเอ้ยย ถึงแกจะนอนกับใครแล้วไม่ท้องก็เถอะ ป้องกันไว้บ้างก็ดีนะ

โรคมันเยอะนะเดี๋ยวนี้เดี๋ยวก็เจอแจ็กพอตหรอก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-03-2014 15:44:56

ชะนีแอนท้องกับใคร แฮ่ดน่าดู
ชอบเพอร์ซี่อ่ะ นางน่ารัก ฮาวันรวมเมียหรรษามากๆ
ขำเมษพยายามจะยั่วหรรษา ทำเป็นที่ไหน 555

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 18-03-2014 19:22:09

หรรษารักเพื่อนดีเนอะ

ถ้าเพื่อนเราเป็นแบบแอน...อาจเลิกคบไปแหล่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 18-03-2014 20:41:53

ตกลงน้องชะนีแอนเค้าไปอะจึ๋ยกับใร๊ถึงได้อุ้มท้องมาแบบนี้
แต่แอบเชื่อนะว่าหรรษาไม่ใช่พ่อเด็กหวังว่าแบบนั้น

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 18-03-2014 21:08:59

ไม่แมนเลยนะเพทาย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: thepopper ที่ 18-03-2014 21:58:17

น่ารักดีออกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-03-2014 22:59:50

เฮ้ย!! ห่วงหรรษาอะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 18-03-2014 23:01:08

 :ling1:
แล้วหรรษาจะเป็นไงอ่ะ หน่วงไปนะตะเอง
น้ำตาเล็ด สงสารหัวถั่วจัง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 19-03-2014 00:14:16

เพทายเป็นหมัน!!!!! :a5:
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปได้ละเนี่ย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 19-03-2014 00:56:29

ลุ้นสุดโต่ง

เกียดนังชะนีแอนจริงๆ  ว่าแต่ลูกนาง ใครเป็นพ่อเด็กล่ะนั่น

ถ้าเพทายมันเป็นหมัน อ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: pippo_pippo ที่ 19-03-2014 01:37:57

อ้าว...แล้วลูกใครกันละเนี่ย..
ลุ้นกันอีกละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 19-03-2014 09:31:12

เป็นห่วงหรรษาจังเลย

แล้วตกลงแอนท้องกะใครเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 19-03-2014 10:07:15

โอ้ว เกิดอะไรขึ้น ทำไมเพทายถึงต้องถูกหามส่งโรงพยาบาล ส่งสารเมตที่กลัวหรรษามีความผิด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: miniz ที่ 19-03-2014 15:52:32

รอค่าาา  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 19-03-2014 18:58:54

นังแอนนี่ตัววุ่นวายที่สุดอ่ะ
ขอให้หรรษาผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 20-03-2014 15:16:52

 :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่24 P.67[2014-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 22-03-2014 10:46:45

แล้วลูกใครล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 24-03-2014 02:53:52

 ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนที่ 25

โรงพักของประชาชนตอนที่ผมมาถึงคราคร่ำไปด้วยกลุ่มวัยรุ่นเพศชายที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามาจากทื่ไหนกัน
“จะมีการประท้วงอะไรกันวันนี้วะ”
ผมเกาหัวแกรกๆ เขย่งเท้าโยกตัวมองเข้าไปข้างในสถานียังไม่พ้นกำแพงคนพวกนี้เลย
“เขาไม่ได้มาประท้วงหรอกเมต ไอ้ที่ล้อมโรงพักอยู่นี้ไม่พวกเพทายก็พวกของหรรษาที่รู้ข่าวแหละ”
“มารวมตัวกันได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ”
“อืม นี่คือสังคมของเด็กช่าง สิ่งที่เป็นเหมือนกันทุกสถาบันคือรักพวกพ้อง ไม่ต้องหาเหตุผลหรอกว่าทำไมเค้าถึงมีความรักระหว่างเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องให้กันได้มากขนาดนี้ เพราะเด็กช่างพวกนี้ไม่มีเหตุผลให้หรอก”
เพอชี่กระซิบบอกผมเบาๆ
ตามความเข้าใจของผม แค่มีคนอยู่ข้างเราแค่ไม่กี่คนนี่ก็ดีใจมากแล้ว แต่สำหรับเด็กช่างกลุ่มนี้ที่ผมเห็น เหมือนพวกเขามากันทั้งวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ มันดูอลังการและมโหฬารมากจริงๆ
ยิ่งอยู่ตรงนี้นานๆก็ยิ่งรู้สึกฝูงคนมาเพิ่มกันทุกทีๆเหมือนไอ้พวกนี้จะมาล้อมยึดโรงพักยังไงอย่างนั้นเลย ผมคว้ามือเพอชี่เอาไว้ แหวกขอทางเพื่อให้ผ่านไปถึงข้างในสถานีมากที่สุด
อาจเป็นเพราะข้างในเขากำลังวุ่นวายกันอยู่ ผมเลยเล็ดรอดเข้ามาได้อย่างหวุดหวิด เพราะใจมัวแต่พะวงถึงหรรษาผมเลยไม่รู้ว่ามือของเพอชี่หลุดจากการกอบกุมของผมไปตอนไหน ใจหนึ่งก็ห่วงว่าจะพลัดหลงกับคนที่มาด้วยกัน แต่อีกใจก็เสียดายเพราะผมเข้ามาถึงข้างในได้แล้วและเห็นห้องขังชั่วคราวอยู่ข้างหน้า ผมรีบถลาไปหาลูกกรงเหล็กดำเมี่ยมนั่นทันที
ไม่มีใครที่หน้าเหมือนหรรษาเลยสักคน
ผมชะเง้อหาจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครในห้องขังนั้นจะหลุดรอดสายตาผมไปได้
“มาประกันตัวแม่เหรอไอ้หนู”
เสียงคุณจ่าแก่ๆคนหนึ่งร้องถามผมเมื่อเห็นว่าผมเดินวนห้องขังจนพื้นแทบจะเงาวับอยู่แล้ว เหลือบไปดูในห้องขังนั้นอีกทีก็เห็นคนรุ่นราวคราวแม่อัดกันอยู่ในห้องนั้นจนผมอึดอัดแทน ผมยิ้มแห้งแล้งให้นายตำรวจคนนั้นแล้วส่ายหน้า
“แล้วตกลงเอ็งมาหาใคร”
คุณจ่าแกคาดคั้นจะเอาคำตอบจากผมให้ได้ ผมเองก็ลังเลว่าจะบอกคุณจ่าดีหรือเปล่าว่าผมมาหาใครเพราะในห้องขังไม่มีใครหน้าเหมือนหรรษาเลยสักคน
“มาหาเพื่อนครับ”
“เพื่อนเหรอ นี่เอ็งคบเพื่อนรุ่นพ่อรุ่นแม่เลยเหรอวะ แก่แดดขนาดนั้นเลย”
แค่ยืนทำหน้าโง่ๆก็โดนด่าฟรีได้เหมือนกันนะเนี่ยกู!!
ผมเกาหัวแกรกรอบที่ล้านจนหนังหัวจะหลุดติดเล็บมาอยู่แล้ว หรรษาอยู่ไหนวะ ผมได้แต่ชะแง้แลหาอย่างไร้จุดหมาย
“เมต เฮ้อ มาอยู่นี่เอง เพอชี่หาตั้งนาน”
เพอชี่จับมือผมเอาไว้แล้วใช้อีกมือหนึ่งปาดเหงื่อให้ตัวเอง
“มาทำอะไรแถวนี้”
พอหายเหนื่อยบ้างแล้วเพอชี่ก็ถามผมซ้ำ
“มาหาหรรษาอะดิ มันไม่เห็นอยู่ที่นี่เลย”
“หรรษาถูกคุมตัวอยู่ห้องสอบสวนโน่น ไม่ได้เอามาขังรวมกับนักพนันกลุ่มนี้หรอก”
“เหรอ”
โล่งอกไปที นึกว่าเค้าเอาหรรษายัดตารางแล้วซะอีก เพอชี่พาผมเดินไปอีกทางซึ่งเป็นคนละทางกับที่ผมเดินเข้ามา ผมคลาดกับหรรษาเพียงแค่ขึ้นบันไดโรงพักมาแล้วเลี้ยวซ้ายกับเลี้ยวขวาเองนะ
“ไม่เคยมาโรงพักเลยเหรอเมต”
“โรงพักนะเพอชี่ไม่ใช่สวนสยามจะมาทำไมล่ะ”
“นั่นสินะ เพอชี่ก็ลืมไปน่ะสิ ปกติแฟนหรรษาหรือคู่ควงชั่วคราวก็ชินกับที่นี่กันทั้งนั้นแหละ เรียกว่าคุ้นเคย”
แสดงว่าตอนที่มันคบกับผม มันทำตัวผิดปกติจากที่เคยมากเลยนะเนี่ย หรรษาห่างเหินจากสถานีตำรวจชนิดที่ไม่เคยเข้ามาเฉียดเลยด้วยซ้ำ ผมเดินตามเพอชี่มาจนถึงที่ที่หรรษาถูกควบคุมตัวเอาไว้ สิ่งที่ผมดีใจมากกว่าการได้เจอหรรษาอีกครั้งก็คือการได้เจอพ่อมันกับแม่ตัวเองที่นี่ เพียงแต่คราวนี้พ่อที่เคยอารมณ์ดีของหรรษาดูเครียดๆ
“แกหายไปไหนมาวะ”
แม่ลากแขนผมให้ห่างออกมา
“หรรษาล่ะแม่”
“อยู่ในห้องสารวัตร เค้ากำลังตกลงเรื่องประกันตัวกันอยู่”
“แล้วโอเคมั้ย”
“ถ้าได้ประกันผัวแกออกมาอะไรก็โอเคหมดแหละ แม้แต่ขายวิทยาลัยก็ยังยอมเลย”
“ขนาดนั้นเลยเหรอแม่”
ผมใจหาย
“ตอนนี้เรื่องมันกลายเป็นข่าวแล้วน่ะสิ แล้วจากแค่เรื่องทะเลาะกันส่วนตัวก็จะกลายเป็นเรื่องระหว่างสถาบันไปแล้ว”
“แม่หมายถึงพวกที่มาออกันหน้าโรงพักอะเหรอ”
“ใช่ เพราะฉะนั้นยังไงตำรวจเค้าก็ให้ประกันตัวอยู่แล้ว แต่จะทำยังไงไม่ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่นี่สิที่พ่อเค้ากลุ้ม”
“แล้วเพทายเป็นไงบ้างแม่”
“โอ๊ย คนเลวแบบนั้นมันไม่ตายง่ายๆหรอก แต่ที่มันร้ายกว่านั้นมันดันแจ้งข้อหาหรรษาว่าพยายามฆ่าเนี่ยแหละ รู้งี้หรรษาน่าจะกระทืบไอ้บ้านี่ซะให้ตาย”
“จุ๊ๆ แม่นี่โรงพักนะ”
“แล้วบอกแม่ได้รึยังอะว่าไปมีเรื่องอะไรกันถึงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้”
“เมตก็ไม่รู้อะไรมากหรอกแม่ มันซับซ้อนอะ”
“ยังไงก็ค่อยๆถามค่อยๆคุยกันก็แล้วกันนะ”
“เมตไม่งี่เง่าใส่มันแล้วละแม่ เข็ดแล้วที่จะทะเลาะกัน ถ้าเมตไม่มั่นใจจริงๆว่าเลิกรักมันแล้ว เมตก็จะไม่งอนมันอีก ทำเป็นเก่งทั้งๆที่ยังรักกันมันก็เท่านั้นแหละแม่ เพราะยังไงใจมันก็โหยหาให้กลับมาหากันอยู่ดี”
“มีความคิดแบบนี้ก็ดีแล้ว ถ้ารักกันก็หมั่นปกป้องความรักของตัวเอง อย่าให้เหมือนแม่กับป๊า กว่าจะรู้ว่าจริงๆแล้วความรักไม่ได้มีค่าก็ปาเข้าไปลูกสามแล้ว แม่ปล่อยให้เรามีพันธะกันถึงสามคนกว่าจะสำนึกว่าป๊าไม่เคยปกป้องความรักของเราเลย ป๊าพร้อมที่จะเอาตัวรอดเสมอ”
ผมกุมมือแม่เอาไว้แน่น ถ่ายทอดทุกพลังที่มีเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้หญิงใจแกร่งคนนี้ แม่กระชับมือตอบรับผมเบาๆ ผมรู้ว่าบางครั้งแม่ก็ไม่ได้เห็นด้วยกับการกระทำของผมหรือหรรษาหรอก แต่ที่แม่ไม่เข้ามายุ่งเพราะแม่คงไม่อยากเป็นแบบอาม่าที่คอยบงการชีวิตคู่ของแม่กับป๊าจนล่มสลาย ผมรู้ว่าถ้าวันหนึ่งผมกับหรรษามีปัญหาจนไปกันไม่ได้ แม่ก็พร้อมจะฉุดผมให้พ้นจากทุกความทุกข์เสมอ เพียงแต่การช่วยเหลือของแม่คงต้องทิ้งเวลาให้ผมรู้รสชาติของชีวิตซะก่อน ไม่ใช่ว่าแม่จะแกล้ง แต่นั่นคือการสอนของแม่
“ไปกันเถอะ ป่านนี้เค้าคงเคลียร์กันจบแล้วล่ะ”
แล้วเรื่องมันก็จบอย่างที่แม่คาดไว้จริงๆ เพียงแต่จบลงตรงที่หรรษาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวเท่านั้นเพราะนี่เป็นคดีอาญา หลังจากนี้ก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของศาลที่จะตัดสิน
เพียงแค่ได้เห็นหน้าคนที่ผมเป็นห่วงจนหายป่วยเป็นปลิดทิ้ง
ผมลืมทุกกาลเทศะโผเข้าไปหาหรรษาจนไม่ได้สนใจสายตาที่มองผมที่โผเข้าหาผู้ชายอย่างไม่อายใครเป็นตาเดียวกันเลย จนมันเบี่ยงตัวหลบนั่นแหละ ผมถึงได้เห็นสายตาที่พอจะแปลได้ว่าเค้าสยองกับสิ่งที่ผมแสดงออกมากแค่ไหน ผมก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่กำลังมอง แม้ผมจะไม่บึกบึนสักเท่าไหร่แต่ผมก็เป็นผู้ชาย ผมเลยผละออกมาแบบเก้อๆ ทำเหมือนน้องคนหนึ่งที่ดีใจเว่อกับการถูกปล่อยตัวของพี่ชาย
ถ้า
ถ้าหากหรรษาไม่คว้าตัวผมไปกอดซะเองอะนะ
ผมก็เหวอจนทำตัวไม่ถูกเลยสิครับ เหมือนโดนแกล้ง แต่อารมณ์ที่กำลังจะถูกต้มให้เดือดกลับอ่อนยวบลงเมื่อหรรษาคลายอ้อมแขนลงเหลือเพียงกุมมือผมเอาไว้ มันบีบแล้วก็คลายออก เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าหรรษาไม่ใช่หรรษาคนที่ผมรู้จัก เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่ามันเองก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการคนอยู่ข้างๆยามที่มีปัญหาเหมือนกัน พอผมเงยหน้าขึ้นมองมันผมก็เห็นหน้าเครียดขึงค่อยๆแย้มยิ้มขึ้นมา
“คิดว่ามึงจะยังนั่งร้องไห้อยู่ที่พงหญ้านั่นซะอีก”
มันล้อผมยิ้มๆ
“กูจะนั่งบริจาคยุงอยู่ตรงนั้นทำไมเล่า ห่านี่ แซวกู”
มันก็ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น ยิ้มเหมือนต้องการจะกลบเรื่องที่เพิ่งผ่านมา แม้ผมจะรู้ว่าหรรษาคงไม่ลืมเรื่องนี้ง่ายๆหรอก เพราะมันยังมีเรื่องยุ่งยากให้ต้องสะสางในวันข้างหน้าอีกเยอะ
“ขอบใจนะปอที่ดูแลไอ้หัวถั่วนี่”
มันหันไปขอบคุณเพอชี่ที่ยังคงเดินตามพวกเรามาเงียบๆ
“ปอไม่ได้พาเมตมาหรอก เมตต่างหากที่ลากปอมานี่ แต่ก็ดีเหมือนกันนะ ผู้ชายเยอะดี หล่อๆทั้งนั้นเลย”
เพอชี่พูดหน้าเปื้อนยิ้มตาเป็นประกายจริงจัง
“ไหนอะ ผู้ชายที่ปอว่า”
ผมมองหน้าโรงพักที่ว่างเปล่าเหมือนคนโดนผีหลอก ก็ตอนที่มาถึงมีคนยืนออกันเต็มหน้าโรงพักจริงๆนะ มันเยอะซะจนผมแทบฝ่ากำแพงคนเข้ามาไม่ได้ แล้วที่เห็นนี่มันอะไรกัน มันเหมือนกับเรามาโผล่ในอีกโลกนึงในเวลาอันสั้นและเราก็ปรับตัวกลับความเปลี่ยนแปลงนี่แทบจะไม่ทัน
“เพอชี่ เมื่อกี้นี้ผีไม่ได้หลอกเราใช่มะ”
“ผีเผอที่ไหนกัน หรรษาได้ประกันตัวแล้วก็ต้องสลายการชุมนุมสิจ๊ะ แม้พวกเราจะเป็นพวกหัวรุนแรงแต่เราก็มีอุดมการณ์ของเรานะ ปอเข้าใจถูกมะหรรษา”
หรรษายักคิ้วให้
“ถ้าเข้าใจแบบนี้ตั้งแต่แรกก็น่าจะดีนะ”
ผมว่าระหว่างเพอชี่กับหรรษามันเป็นบทสนทนาที่ทะแม่งๆอยู่นะ
“เดี๋ยวก่อน เกรงใจกูบ้างสิครับ กูยังยืนหัวโด่เด่อยู่นะ พวกมึงจะเป่าถ่านกันกูไม่ว่าแต่เกรงใจไฟอย่างกูมั่งระวังกูจะโหมถ่านพวกมึงจนมอดนะ”
“หึงเป็นเหมือนกันเหรอคะ” เพอชี่ล้อ
“ไม่ได้หึง”
“ไม่ได้หึงแล้วอารมณ์ขึ้นทำไมละคะ”
“หมั่นไส้ต่างหาก เล่นกันอยู่ได้”
ผมรู้สึกว่าตัวเองออกนอกหน้ามากเกินไปก็ตอนที่หรรษากับเพอชี่หัวเราะขึ้นมาพร้อมกันเนี่ยแหละ
ผมเดินตามหรรษามาขึ้นรถตู้ที่พ่อมันเอามา เราทุกคนขึ้นรถคันเดียวกันและไปส่งเพอชี่ที่ห้องก่อน
พ่อหรรษาขอให้แม่และผมค้างด้วยกันที่บ้าน ดูพ่อมันจะเครียดกับเรื่องนี้เพราะพ่อไม่ได้พูดอะไรกับพวกเรามากนัก เหมือนพูดเท่าที่จำเป็นต้องพูด ท่านคงมีเรื่องให้ต้องคิดต้องเครียด เพราะแม้ว่าหรรษาจะมีเหตุผลในการกระทำของมันครั้งนี้ แต่สำหรับคนนอกคงจะมองมันว่าทะเลาะกันเพื่อแย่งผู้หญิงแค่คนเดียว
สิ่งที่หรรษาทำไปในครั้งนี้คงทำให้วิทยาลัยของมันสั่นคลอนทางด้านความน่าเชื่อถือแน่ๆเลย เพราะคนที่อารมณ์ดีและมองโลกในแง่ดีอย่างพ่อกลายเป็นคนแบกโลกขนาดนี้ ผมรู้ดีว่าหรรษาเองก็คงเครียดกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
อันที่จริงผมเองก็มีหลายอย่างให้ต้องเครียด
แต่ความเครียดของผมหายได้ง่ายๆเพียงแค่ได้รับคำอธิบายจากหรรษาเท่านั้น
แค่มันบอกผม ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นยังไงผมก็รับได้ รับได้ทั้งหมดนั่นแหละ
เพราะผมรักมันไปแล้วนี่ รักไปแล้วจะทำอะไรได้ นอกจาก ทำความเข้าใจ..
“เมต มานั่งตรงนี้ดิ”
ผมขยับเข้าไปนั่ง ‘ตรงนี้’ ที่มันบอกอย่างเชื่องๆ
“เหนื่อยปะวะ เพิ่งหายไข้ก็มีเรื่องอีกแล้ว บอกแล้วว่าอยู่กับกูมีแต่เรื่องก็ไม่เชื่อ”
“ฮื่อ ใครว่ากูไม่เชื่อ กูเชื่อว่ามันมีแต่เรื่องจริงๆ แต่กูไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก กูสนใจแค่มึงเองหรรษา เรื่องอื่นช่างแม่งดิ แคร์ที่ไหนอะ”
มันยิ้ม เอามือลูบหัวผมเบาๆ
“นอนซะมึง เหนื่อยเกินไปแล้ว เดี๋ยวต้องกลับไปนอนโรงพยาบาลอีก พักซะก่อนนะ ถึงบ้านแล้วจะปลุกเอง”
หรรษาบอกเสียงละมุน
“อืม...พรุ่งนี้เราจะสู้ไปด้วยกันนะ”
ผมอดไม่ได้ที่จะสวมวิญญาณทาเคชิให้กำลังใจมัน
“ละครจังวะไอ้หัวถั่ว นอนซะ ซ่าแต่สภาพไม่พร้อมเลยนะมึง”
หรรษายุติการสนทนาด้วยการถอดแจ็คเก็ตที่มันสวมทับมาคลุมหน้าผมเอาไว้ เสื้อหนังตัวใหญ่ปิดหน้าซะมืดสนิทหายใจหายคอแทบไม่ออก เพิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งแกล้งก็ต่อเมื่อมันยอมเลื่อนเสื้อตัวนั้นมาคลุมไหล่แล้วห่อผมเอาไว้เหมือนดักแด้กำลังฟักตัวนั่นแหละ ผมถึงได้หลับไปพร้อมเสียงขับกล่อมจากเสียงเครื่องยนต์ ทุกคนพร้อมใจกันเงียบจนผมได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองและหรรษาเต้นเป็นจังหวะเดียวกันสม่ำเสมอ
.
.
.
ณ วินาทีที่ถูกควบคุมตัว หรรษาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิดทั้งๆที่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ในสถานะ ‘ผู้ร้าย’ เพราะอีกฝ่ายนอนไร้สติอยู่แทบเท้าเขา
แต่หรรษายอมรับว่ากังวล
คนแรกที่หรรษาคิดถึงคือพ่อ แต่ด้วยสายสัมพันธ์ที่ถักทอกันมาหรรษารู้ว่าเรื่องนี้พ่อจะเข้าใจในตัวเขาเหมือนทุกๆครั้ง แม้มันจะมีปัญหาใหญ่ตามมาให้เราต้องสะสางก็ตาม หรรษารู้สึกผิดทันทีที่หน้าของบุพการีลอยมาในขณะที่เขายื่นมือให้ตำรวจคล้องกุญแจ
และอีกคนที่อยู่ในห้วงคำนึงตลอดเวลาตั้งแต่เกิดเรื่องคือเมตตา
เขารู้ดีว่ามันจะต้องตามมาแน่ๆ ไอ้หัวถั่วเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด มันรู้ว่าหรรษาจะต้องจัดการเรื่องนี้ มันอยากห้ามไม่ให้เขามาเพราะมันกลัวหรรษาจะเป็นอันตราย แต่อีกใจหนึ่งมันก็อยากให้เขาเป็นคนตัดสินใจเอง เมตไม่อยากสร้างเงื่อนไขอะไรกับเขา เขาเข้าใจ แต่สายตาที่มองหรรษามาอย่างคนที่เป็นห่วงเขาจับใจอย่างนั้น หรรษาก็อดที่จะใจอ่อนกับมันไม่ได้ มันสู้อุตส่าห์สร้างสถานการณ์ยั่วยวนยึดรั้งเขาไว้ให้อยู่กับมันขนาดนั้น
เมตตาไม่ได้เห็นแก่ตัวอยากรั้งหรรษาไว้แค่คนเดียว ไอ้หัวถั่วมันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น ดูน้ำใจมันที่มีต่อแอนสิ หรรษาไม่คิดว่าจะมีใครยื่นมือเข้าไปช่วยคนที่เรียกได้ว่าอยู่ในสถานะศัตรูกับมันอย่างแอนได้ แต่ถั่วอย่างมันก็ทำ หากสิ่งไหนที่ดูเหมือนเมตตาจะเห็นแก่ตัวทั้งๆที่แอนเจอกับสภาพที่เลวร้ายขนาดนั้น นั่นเป็นเพราะมันห่วงหรรษามากกว่าใครก็เท่านั้นเอง
เขาเข้าใจไอ้ถั่วใบเลี้ยงเดี่ยวนั่น เขารักมันตรงที่มันเป็นคนซื่อๆอย่างนั้นแต่มันก็ไม่เคยงี่เง่า รั้น หรือไม่ฟังเหตุผลใคร
ตอนที่ถูกจับตัว หรรษากลัวเหลือเกินว่ามันจะโวยวายและฟูมฟายใส่เขา หรรษาเชื่อว่าเมตตาต้องได้ยินทุกคำที่เขากับเพทายคุยกันและในหลายๆเรื่องที่เขากับเพทายเคลียร์กันนั้นก็มีแต่เรื่องร้ายๆที่คนรักกันไม่น่าจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ
ขนาดหรรษาเองยังงงเป็นไก่ตาแตกเลย
แต่มันไม่เคยโวยวายจนหรรษารู้สึกว่าการมีแฟนเป็นเรื่องกวนใจและน่ารำคาญ
มันทำให้รู้ว่าสำหรับหรรษาแล้วถั่วไร้วิตามินอย่างมันจะเป็นตัวถ่วงของความรักเลยให้ตาย บางเรื่องคนที่ไม่เอาไหนอย่างมันก็เป็นผู้ใหญ่กว่าหรรษาเยอะเลย
จริงๆแล้วแม้หรรษาจะเยือกเย็นขนาดไหนแต่พอถึงจุดเดือดขึ้นมาเขาก็เป็นผีบ้าที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หรรษาแก้ปัญหาด้วยวิธีการของสัตว์ป่าดุร้าย สัตว์ที่ไม่เคยได้ผ่านการอบรบจนเกิดสติปัญญา
หรรษาไม่รู้ว่าต้องเรียกความรู้สึกนั้นว่าหึงหรือหวงจนหน้ามืดหรือว่าอะไรแต่เขาไม่อยากให้มันไปข้องแวะใดๆกับเพทายหรือแอนอีก หรรษารู้สึกว่าเขาเองไม่ไว้ใจใครเลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นเพทายที่อาจจะใช้ความรักของแอนที่มีให้มันเป็นเครื่องมือในการเอาชนะเขาในครั้งนี้ด้วยการดึงเมตเข้ามาเป็นเหยื่อ หรือแม้แต่แอนเองที่อาจจะใช้เมตเป็นเครื่องมือในแบบเดียวกัน ไม่ว่าใครจะคิดหรือวางแผนการยังไง ไม่ว่าเมตจะเป็นเป้าหมายโดยตรงหรือเป็นแค่เหยื่อล่อ เขาก็ไม่อยากให้มันได้เข้ามาเสี่ยงหรือสัมผัสกับเรื่องไร้สาระพวกนี้
“พ่อครับ วันนี้ว่างรึเปล่า”
วันนั้นเป็นวันที่หรรษาดักพบพ่อก่อนไปวิทยาลัย
“จะว่างหรือไม่ว่างก็ได้ มีอะไรวะ”
“มีเรื่องจะปรึกษาหน่อยครับ”
“เรื่องจะปรึกษา โอย พ่อละปลื้มน้ำตาจะไหล ลูกชายมีเรื่องจะปรึกษา”
“เรื่องเมต”
“อา...เรื่องเมียซะด้วย”
“พ่ออย่าเพิ่งเล่นสิ นี่ผมจริงจังมากนะ”
“อะว่ามา มีอะไรสำคัญเกี่ยวกับหนูเมตวะแกถึงได้ตื่นมาดักรอพ่อแต่เช้าขนาดนี้ หรือว่าหมอตรวจเจอโรคร้ายเหรอหรรษา หนูเมตมันเป็นอะไรร้ายแรงกว่าไข้หวัด 2009 อีกเหรอวะ”
พ่อตกใจจนเหมือนจะกลายเป็นลนลาน แต่หรรษากลับอ่อนใจ เขากำลังจะพูดกำลังจะอธิบายแต่พ่อก็ชอบโวยวายคิดไปเองก่อนอีกแล้ว
“ไม่ได้เกี่ยวกับอาการป่วยของเมตมันหรอกพ่อ”
“แล้วเรื่องอะไรวะ เรื่องอะไรที่มันจะสำคัญ จะว่าแกปี้กันจนท้องมันก็ดูจะตลกร้ายไปเนาะในเมื่อลูกสะใภ้พ่อเป็นผู้ชาย”
“ไปกันใหญ่แล้วพ่อ ผมพูดเลยแล้วกัน เมตมันไปยื่นข้อเสนอจะช่วยประกันไอ้เชี่ยเพทายออกมาจากคุกอะครับ”
“อะไรนะ แล้วหนูเมตเข้าไปยุ่งกับเรื่องของแอนกับเพทายได้ยังไง”
“ด้วยจิตใจอันดีงามสมชายจรดปลายเท้าของมันนั่นแหละ มันสงสารเด็กตาดำๆที่จะเกิดมา มันไม่อยากให้ครอบครัวเขาขาด อยากให้เด็กมีพ่อมีแม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มันเลยจะไปขอเงินแม่มันมาประกันตัวให้ไอ้เพทาย”
“แล้วตำรวจเค้าตีวงเงินมหาศาลเลยหรือไงหรือว่าคุณกาญจนาไม่เห็นด้วย”
“ไม่ใช่ครับ คือมันดันป่วยซะก่อนเลยยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับแม่ของมัน แต่ผมไม่อยากให้มันไปคุยกับแม่มันเรื่องนี้แล้ว ผมเลยจะรบกวนพ่อเรื่องเงินนั้นซะเองอะครับ พ่อช่วยผมหน่อยได้มั้ย”
ตอนนั้นพ่อมองหรรษาอย่างชั่งใจและจมอยู่กับความคิดอยู่นานก่อนจะพยักหน้าลงมาช้าๆ
“เงินแค่นั้นมันไม่ใช่ปัญหาหรอกนะหรรษา แต่เรื่องนี้พ่อเชื่อว่าสำหรับลูกมันสำคัญมากจริงๆเพราะหรรษาไม่เคยขอเงินพ่อก้อนใหญ่เท่านี้มาก่อน หรรษาไม่เคยดักรอพ่อเพื่อจะปรึกษาอะไรเลยสักที ที่เป็นแบบนี้เพราะหรรษาจริงจังกับหนูเมตเค้าแล้วใช่มั้ย”
“จริงๆแล้วผมจริงใจกับทุกคนเพียงแต่ไม่มีใครเข้าใจผมเองต่างหาก”
“งั้นพ่อพูดใหม่ เมตตาเป็นคนที่น่าจะเข้าใจที่ลูกเป็นลูกมากที่สุดใช่มั้ย”
“ครับ”



มีต่อค่ะ
v
v
v

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 24-03-2014 02:54:14

 
“ถ้าลูกคิดแบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ เพราะพ่อจะบอกแกว่า เรื่องที่แกอยากให้คนรัก  รักแกที่ตัวตนของแก รักที่หรรษาเป็นหรรษาน่ะ ที่ผ่านๆมามันก็น่าจะเพียงพอต่อการพิสูจน์แล้ว ดีที่หนูเมตเค้าเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดีเขาเลยไม่ยึดมั่นถือมั่นจนกลายเป็นหึงหวงแกจนหน้ามืดน่ะนะ เพราะไม่งั้นแกทั้งคู่ก็คงต้องต่างคนต่างไปกันนานแล้ว ยิ่งต้องมาคบกันด้วยความบังเอิญนี่ยิ่งเลิกกันง่ายๆเลย เพราะฉะนั้นถ้าแกเคลียร์เรื่องนี้แล้ว แกก็น่าจะคุยกับหนูแอนให้เข้าใจสักทีนะ แยกแยะสถานะกันใช้ชัดเจนสักทีว่าตอนนี้แกสองคนเป็นแค่เพื่อนต่อกัน ไม่ใช่แฟนหรืออดีตแฟนที่จะมาใช้ผูกมัดเวลาต้องการใครสักคน หรรษาไม่เคยปฏิเสธแอนเลยสักครั้งเค้าก็ยิ่งได้ใจว่าเค้ายังสำคัญต่อแกไม่ต่างไปจากเดิม แต่ถ้าลูกเว้นระยะห่างระหว่างลูกกับแอนให้ชัดเจนขึ้น พ่อว่ามันจะทำให้ชีวิตคู่ของแกราบรื่นขึ้นเยอะเลยหรรษา ช่วยเหลือกันน่ะช่วยได้ แต่ไม่ใช่ช่วยเหลือกันทุกเรื่องไปถึงเรื่องในมุ้งเค้าแบบนี้เข้าใจมั้ย อีกฝ่ายก็มีคนของตัวเองเป็นตัวเป็นตนแล้ว เมื่อมีปัญหาก็ควรจะเคลียร์กันเองภายใน ไม่ใช่วิ่งโร่มาให้แฟนเก่าช่วยอยู่เรื่อยไป แฟนใหม่เค้าจะรู้สึกยังไงล่ะ ทำไมเมียตัวเองยังวิ่งหาผัวเก่าอยู่ทุกครั้งที่มีปัญหากัน แล้วอีกอย่างนะเว้ย คนอย่างไอ้เพทายถ้ามันไม่ได้รักแอนจริงแล้วมันจะเขี่ยทิ้งขึ้นมา พ่อก็เดาเลยว่ามันต้องเขี่ยแอนมาให้แกดูแลแน่ๆ หรรษาจะรับชานอ้อยจืดๆไว้ให้รกมือเหรอลูก พ่อว่ามันไม่ใช่นะ”
“เรื่องลิ้นกับฟันระหว่างไอ้เหี้ยนั่นกับแอนผมไม่คิดจะยุ่งเลย แต่ที่อดเข้าไปแส่ไม่ได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องทำร้ายแอน นักเลงต่อให้เกเรยังไงก็ต้องไม่ทำร้ายผู้หญิง แต่ไอ้เหี้ยนี่มันเกินไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแอนถึงรักมัน ไม่ใช่ผมเสียหน้าหรือเสียใจที่แอนไม่รักผมหรอกนะพ่อ แต่ไอ้เหี้ยนั่นมันดีกับแอนมากกว่าผมยังไง แอนถึงได้ยอมอยู่ใต้ตีนมันขนาดนั้น ให้อภัยกันบ่อยขนาดนั้น”
“ให้มันเป็นเรื่องของเขาทั้งคู่เหอะหรรษา ลูกไปจัดการเรื่องนี้ซะเถอะ ดีเหมือนกันที่พวกเขามีลูก ลูกจะทำให้เค้าทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น พ่อหวังให้เป็นอย่างนั้นนะ”
“เมตมันก็หวังแบบที่พ่อหวังนี่แหละ แต่ผมหวังแค่ไม่ต้องมายุ่งอะไรกับผมหรือเมตอีกก็พอ”
“แกกลัวอะมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ”
“ผมกลัวว่าไอ้เพทายมันจะคิดอะไรอุบาทว์ๆกับเมตเพื่อเอาชนะผมน่ะสิพ่อ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันรู้สึกแพ้ผมที่ตรงไหนมันถึงได้หาเรื่องเอาชนะผมจังเลยเนี่ย”
“ของงี้มันอยู่ใจเว้ยหรรษา ถ้าใจของเพทายมันไม่พอดี มันยังไขว่คว้ายังทะเยอทะยานยังต้องการมีตัวตนในกลุ่มเพื่อนฝูงอยู่ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามทางของมันละนะ แต่เราดูแลคนของเราไว้ก่อนก็ดี หนูเมตไม่ค่อยคุ้นชินกับการแก่งแย่งอะไรแบบนี้”
“ทุกวันนี้มันยังคิดว่าค่ามันมีไม่พอให้รักด้วยซ้ำไปพ่อ ถ้าบอกมันว่ามีคนจ้องสนใจมันอยู่อีกเพียบละก็นะ มันคงช็อค”
“ถ้าคุณกาญจนาปล่อยให้เมตเรียนรู้เร็วกว่านี้พ่อคิดว่าเมตฉลาดพอที่จะทันคนทันสังคม แต่พ่อก็เข้าใจคุณกาญจนาว่าทำไมถึงได้เลี้ยงลูกแบบนี้ เพราะเขามีลูกสามคนแต่ถูกพรากไปซะสองแล้ว เหลือไว้ให้คนเดียวมันก็เหมือนเหลือแค่ความหวังเดียวดูคุณกาญจนาเค้าเข้มแข็งและร่าเริงนะ แต่เชื่อเหอะ คนเป็นแม่โดนพรากลูกไปแบบนั้นไม่มีวันชินหรอกยังไงก็ไม่ชินและทำใจไม่ได้ ใจคนเป็นพ่อเป็นแม่เขาก็อยากอยู่กับลูกพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนนั่นแหละหรรษา แต่ในเมื่อโชคชะตาเล่นตลกแบบนี้มันก็ไม่แปลกที่คุณกาญจนาเค้าจะมีวิธีการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนใคร ถึงมหาลัยแล้วพ่อจะให้บัญชีเค้าเตรียมเช็คไว้ให้ แกก็ไปจัดการซะ”
“ขอบคุณนะครับพ่อ”
“พ่อก็ขอบใจหรรษาเหมือนกันที่อย่างน้อยแกก็มาปรึกษาเรื่องสำคัญๆกับพ่อ ดีแล้วที่ไม่ไปจัดการเรื่องนี้ด้วยวิธีการของลูกเอง”
“เรื่องเงินมากมายขนาดนี้ผมคงจัดการเองไม่ได้พ่อก็รู้”
“เออว่ะ นี่ถ้านัดตีกับตำรวจทั้งโรงพักได้แกคงทำไปแล้วสิ”
พ่อแขวะได้แสนงอนมาก ประหนึ่งว่ารู้อยู่เต็มอกว่าที่ผ่านมาหรรษาถนัดใช้กำลังมากกว่าใช้สมอง พ่อไม่ได้เป็นห่วงที่หรรษามีเรื่องต่อยตีเพราะเขารู้ว่าลึกๆแล้วหรรษามีนิสัยเป็นยังไง แต่พ่อกังวลความน่าเชื่อถือของวิทยาลัยและกลัวว่าในอนาคตถ้าหรรษามารับช่วงต่อสถาบันจะไม่เป็นที่น่าไว้วางใจของนักเรียนรุ่นต่อๆมา พ่อรู้ดีว่าปกติหรรษาไม่เคยเป็นคนเริ่มก่อนแต่การจะไม่เข้าร่วมนั้นในทางปฏิบัติเป็นไปได้ยาก บางครั้งมันก็เป็นเรื่องที่หลักเลี่ยงไม่ได้ บางครั้งก็ทำเพื่อป้องกันตัวกันไปเพราะการจะให้ไปแก้ปัญหานักเรียนตีกันที่ต้นตอนั้นมันทำยาก เพราะไม่มีใครรู้จริงหรอกว่าต้นตอมันมาจากอะไร ไม่มีใครรู้ว่าจุดเริ่มต้นของการตีกันอยู่ที่ไหน มีแต่คาดการณ์กันไปต่างๆนานา แต่ถ้าเอากันจริงๆมันก็มาจากทุกอย่างที่คาดการณ์กันนั่นแหละ ไม่ใช่เพราะอย่างใดอย่างหนึ่งหรอก
“พ่อสบายใจกับการใช้เงินแก้ปัญหามากกว่าใช้กำลังนะหรรษา เพราะใช้กำลังมันอันตราย ยิ่งพกอาวุธกันด้วยนี่ยิ่งอันตรายมากเลยนะเว้ย”
“ถ้าฝ่ายตรงข้ามทุกฝ่ายคิดได้อย่างที่เราต้องการมันก็ดีสิครับพ่อ ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณพ่อมาก”
“พ่อชอบหนูเมตนะ ไม่ใช่เพราะชอบแม่เขาเลยชอบลูกเขาไปด้วยหรอกนะเว้ย แต่เด็กคนนี้เป็นคนฉลาด แต่ไอ้เรื่องที่ดูไม่เข้าท่าเพราะเขายังไม่เคยเรียนรู้แต่ถ้าเขามีประสบการณ์เขาปรับตัวได้ดีนะหรรษา ถ้าเมตตามีคนช่วยคิดช่วยแนะนำอยู่ข้างๆ เด็กคนนี้ไม่ได้แย่อย่างที่ลูกเรียกว่าไอ้หัวถั่วเลย”
“ที่ผมเรียกมันว่าไอ้หัวถั่วเพราะมันวิเคราะห์แยกแยะง่ายเกินไปพ่อ ถ้าให้เปรียบเมตมันก็เหมือนน้ำที่ผ่านเครื่องกรองน้ำธรรมดาไม่เหมือนคนอื่นที่ผ่านเครื่องกรองน้ำของแอมเวย์อะพ่อ”
“แต่น้ำที่กรองน้อยขั้นตอนอย่างหนูเมตก็มีดีพอให้แกรักเขาไม่ใช่เหรอหรรษา ดูเหมือนว่าพ่อไม่สนใจความรักของแกแต่จริงๆแล้วพ่อติดตามนะเว้ย เป็นแฟนคลับอยู่ห่างอย่างห่วงๆ”
“มันเป็นเด็กที่มีพื้นฐานจิตใจดีมากครับพ่อ ผมคิดว่ามันควรจะเดินให้ถูกทาง ผมไม่อยากให้มันลองผิดลองถูกนักหรอก ผมกลัวมันจะหลงทาง”
“แล้วตอนแรกทำเป็นโวยวายว่าแม่ลูกคู่นี้จะมาปอกลอกแกไม่ใช่เหรอวะ คุณกาญจนาบอกพ่อว่าแกต่อต้านมาก”
“ผมไม่รู้นี่ว่าเขาต้องการอะไร คนเต็มใจมีอะไรกันแล้วมันก็เป็นผู้ชายท้องก็ไม่ได้เสียหายรึก็เปล่า ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรับผิดชอบ ทำไมต้องบังคับให้ผมคบกับมัน ทำไมต้องผูกมัดกันก็แค่นั้นเอง”

“คุณกาญจนาบอกพ่อว่าตอนที่เขาตัดสินใจให้หนูเมตคบกับแกให้ได้นั้นเค้านอนไม่หลับเลยทั้งคืน เค้าเองก็กลัว แต่เค้าคิดว่าการเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือการพบเจอและเรียนรู้ด้วยตัวเอง แค่เค้ารู้ว่าเจอแกในที่เที่ยวกลางคืน แกเป็นเด็กช่างที่ทุกคนรู้จัก แกน่าจะเป็นเด็กเหลือขอที่เกกมะเหรกเกเร ไม่เอาไหน ไม่เรียนหนังสือ เจ้าชู้ พูดง่ายๆนะเว้ยหรรษา แม่ของหนูเมตตาคิดว่าแกน่าจะเป็นพวกเลวครบสูตรนั่นแหละ เขาคิดว่าถ้าคบกับแก แกจะต้องทำให้หนูเมตเดือดร้อนและเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดนั้นจะทำให้หนูเมตจำและเอาเป็นบทเรียนชีวิตที่ราคาแพงที่สุด เป็นการเสี่ยงที่อันตรายมากที่แม่คนหนึ่งตัดสินใจให้ลูกได้พบเจอ ถ้าหากหนูเมตแข็งแกร่งกับการใช้ชีวิตในสังคมที่เลวร้ายแล้ว หากวันไหนที่คุณกาญจนาอยู่ดูแลลูกไม่ได้ หรือถ้าวันไหนหนูเมตต้องพบเจอกับเหตุการณ์ผลิกผันแบบที่คุณกาญเค้าเจอ หนูเมตจะอยู่ได้ เพราะคุณกาญเค้าอยู่มาได้อย่างสง่างามอย่างทุกวันนี้ เขาก็ต้องก้าวผ่านความเจ็บปวดมาสุดชีวิตเหมือนกัน แล้วเค้าก็พบว่ามันมีค่ามากจริงๆเพียงแค่เค้าไม่คิดว่าหนูเมตจะรักแกจริงๆ เอาตรงๆนะคุณกาญเค้าไม่คิดด้วยซ้ำว่าแกจะเป็นเด็กดีคนหนึ่งเหมือนกันน่ะหรรษา ตอนที่พ่อรู้พ่อก็แอบคิดนะว่าลูกกูดูเลวร้ายในสายตาคนนอกวงการเด็กช่างขนาดนั้นเลยเหรอวะ แต่เพราะคุณกาญเค้าใจนักเลงยอมให้แกกับหนูเมตศึกษากันต่อไปไง พ่อเลยแบบหยวนๆก็ได้นะ เพราะการที่ใครมองแกในแง่ร้ายมันกระเทือนถึงคนให้กำเนิดแกแบบล้มตัวต่อโดมิโน่เลยนะเว้ย”

“ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าแม่ของเมตเจออะไรมาบ้าง แต่เพราะการที่เค้าดูแลเมตมาด้วยตัวคนเดียวเนี่ยแหละผมถึงได้ยอมรับข้อเสนอนั้นไปเพราะผมเองก็อยากรู้ว่าถ้าเค้าไม่สนใจเงินของเราแล้วเค้าสนใจอะไร เค้าต้องการอะไรจากผมกันแน่ จะมีใครวะที่สนับสนุนให้ลูกตัวเองเป็นเกย์ เป็นเมียของผู้ชายด้วยกัน ถ้าอย่างผมนี่ไม่เป็นไรไง ผมอาจจะเจอรักแท้กับผู้หญิงก็ได้ แต่อย่างไอ้เมต มันเหมาะกับผู้ชายด้วยกันจริงๆ”
การคุยกับพ่อในครั้งนี้มันเหมือนลูกผู้ชายสองคนได้เปิดอกคุยกัน แม้หรรษากับพ่อจะสนิทกันมาก แต่ก็น้อยมากที่เขาจะได้คุยอะไรกันจริงจังขนาดนี้ ส่วนมากคุยกันแบบเพื่อนมากกว่าจะปรึกษาอะไรเป็นเรื่องเป็นราว ส่วนใหญ่จะตั้งวงเหล้าคุยเล่นกันมากกว่า เราสองคนพ่อลูกพอหลังเลิกเรียนแล้วเราก็ไร้สาระกันไปวันๆเท่านั้นเอง
เย็นวันนั้น หรรษาเก็บเช็คไว้ในกระเป๋าอย่างดี มันเป็นเช็คที่ใครจะเอาไปขึ้นเงินก็ได้ เขาตั้งใจจะเอาไปให้แอนเองกับมือและคงจะเป็นครั้งแรกที่จะคุยกับแอนให้จริงจังและเด็ดขาดเสียทีสำหรับเรื่องสถานะของเราสองคนที่ควรจะปฏิบัติต่อกัน
แอนค่อนข้างแปลกใจที่คนถือเงินมาให้เธอประกันตัวแฟนตัวเองจะเป็นแฟนเก่าอย่างหรรษาแทนที่จะเป็นเมตตาคนที่เคยรับปากเอาไว้ แอนเลิกคิ้วสูงตอนที่เขายื่นเช็คให้ ยื่นมือออกมารับอย่างช้าๆ ในหน่วยตาดำขลับคู่นั้นมองมาที่หรรษาอย่างสับสน แอนคงทั้งแปลกใจและไม่เข้าใจ
“แอนไม่คิดว่าหรรษาจะสนใจเรื่องนี้ เห็นหรรษานิ่งๆแอนคิดว่าหรรษาจะไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ซะอีก”
“หรรษาเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้เพราะเมตมันเสนอตัวเข้ามายุ่งด้วยหรอก ถ้าเมตมันไม่เอาตัวเข้ามาหรรษาก็ไม่สนใจอย่างที่แอนเข้าใจนั่นแหละ”
“เพราะว่าแอนหรือเพราะว่าเพทายเหรอหรรษา”
แอนถามเสียงแผ่ว ผิดหวังในคำพูดเขาอยู่ไม่มากก็น้อย จริงๆแล้วแอนก็พอจะรู้ว่าตั้งแต่เลิกกันมาหรษาไม่เคยรุกแอนก่อนหรือง้อให้กลับมารักกันเลยสักครั้ง นั่นไม่ใช่เพราะหรรษาเลิกรักแอน แต่เพราะแอนเลือกแล้วต่างหากว่ารักใคร แล้วที่เขายังให้ความช่วยเหลือแอนในทุกๆเรื่องเป็นเพราะแอนร้องขอไม่ใช่เพราะหรรษาสาระแนอยากมีส่วนร่วมเลย คงไม่มีคนบ้าที่ไหนที่จะเอามีดกรีดแผลตัวเองซ้ำๆให้เจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุดหรอก แต่ที่หรรษายอมทำเพราะยังเป็นห่วงแอนแล้วแต่ละเรื่องที่แอนเจอก็เป็นเรื่องที่ทนเฉยปล่อยให้ผ่านเลยไปไม่ได้ หรรษาไม่ได้ใจเหี้ยมใจเด็ดอะไรขนาดนั้น เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
“ที่หรรษาจะไม่เข้ามายุ่งน่ะเหรอ”
“ใช่ เพราะใครเหรอที่หรรษาจะไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ทั้งๆที่ผ่านมาหรรษาก็ช่วยแอนทุกๆเรื่องนี่น่า”
“ที่หรรษาจะไม่เข้ามายุ่งไม่ใช่เพราะแอนหรือเพราะใครหรอก แต่เพราะเราเลยตามเลยกันมามากเกินไปแล้ว ทั้งๆที่เราไม่ควรจะทำแบบนี้เลยเพราะเราเลิกกันไปแล้ว จริงๆมันควรจะจบแค่ครั้งเดียวหรือสองครั้งในการยื่นมือเข้าไปแทรกระหว่างแอนกับเพทาย แต่นี่มันไม่มีวี่แววของจุดสิ้นสุดนั้นเลย แอนรู้มั้ย มันเหมือนแอนกำลังเหยียบเรือสองแคมอยู่ ถ้าแอนมีเรือลำที่คิดว่าจะฝากตัวเองเอาไว้กับเรือลำนั้นได้แล้ว แอนควรจะปล่อยเรืออีกลำนึงไป เพราะการทำแบบนี้มันเท่ากับถ่วงเรือทั้งสองลำนั้นไว้”

“แต่ที่ผ่านมาหรรษาก็ทำมาได้ทุกครั้งนี่นา ขนาดหรรษาคบกับปอแต่หรรษาก็ยังช่วยแอนได้ ยังอยู่ข้างๆแอนได้ แต่พอคบกับเมตตาแล้วทำไมหรรษาถึงจะใช้ชีวิตแบบเดิมอย่างที่เคยเป็นไม่ได้ล่ะ แอนไม่ได้จะแย่งหรรษามาซะหน่อย แอนแค่อยากมีหรรษาเป็นที่พึ่งทางใจก็เท่านั้น ถ้าเพทายดูแลแอนไม่ได้หรรษาก็ดูแลแอนได้นี่นา แล้วหรรษาก็ทำอย่างนั้นมาตลอดเลย”
“เราทำเรื่องไม่ธรรมดาให้มันเป็นเรื่องธรรมดาจนชินไง แอนเลยไม่รู้ว่าไอ้ที่ทำอยู่นั้นมันคือการเห็นแก่ตัว เข้าใจปะ เราทำผิดกันมาโดยตลอด เราไม่เคยชัดเจนมันเลยมีปัญหาตามมาไม่ว่าแอนหรือหรรษา ถ้าเพทายมันทำกับแฟนเก่าอย่างที่หรรษาทำแอนจะรับได้มั้ยล่ะ แอนก็รับไม่ได้ใช่มั้ย แอนก็โวยวายอาละวาดไอ้เพทายแล้วก็เด็กใหม่ของมันเพราะแอนหึง แอนรำคาญ”
“แต่ปอก็ทำแบบนั้นกับแอนนี่ ปอมันก็อาละวาดแอน แต่หรรษาก็เลิกกับมันไปแล้ว มันจะมีปัญหาอะไรอีก ในเมือแฟนใหม่หรรษาไม่เคยทำแบบปอ ไม่เคยทำในสิ่งที่หรรษาไม่ชอบ ไม่ดีหรือไง ทำไมหรรษาต้องมาพูดอะไรแบบนี้กับแอนด้วย ในเมื่อมันไม่ว่าอะไรทำมันหรรษาต้องเดือดร้อนแทนด้วยล่ะ เราก็ทำตัวตามปกติอย่างที่เราเคยทำสิ ได้มั้ย”
“เพราะเมตมันดีมากเลยไง มันไม่เคยรำคาญกับเรื่องน่ารำคาญ มันเก็บเอาไว้คนเดียว แต่ความรู้สึกของคนก็เหมือนอัดลมใส่ลูกโป่งนั่นแหละแอน ถ้าเติมลมลงไปเรื่อยๆจนมันเกินพอดีขึ้นมาลูกโป่งลูกนั่นมันก็ต้องระเบิดเข้าสักวัน ซึ่งบอกตรงๆนะแอน หรรษาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น หรรษารักมันว่ะ หรรษารักเมตตาแล้วก็ไม่อยากเติมความสุขให้ใครโดยที่ตัวเองไม่ได้อะไรแล้วต้องมานั่งทรมานกับการอยู่คนเดียวอีกแล้ว เราโตขึ้นทุกๆวัน เราก็ต้องพัฒนาความคิดให้เป็นผู้ใหญ่ เราจะเป็นเด็กอย่างแต่ก่อนไม่ได้หรอกแอน”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะ คนที่หรรษาจะพูดออกมาว่ารักจะเป็นผู้ชายคนนั้น คนที่ไม่มีอะไรดีจนเด่นชัดอย่างเมตตาเนี่ยนะ”
“แล้วคิดว่าคนที่คู่ควรกับหรรษาจะต้องเป็นใครเหรอ”
แอนนิ่ง
“ในเมื่อแอนเองยังบอกคนที่เหมาะกับหรรษาไม่ได้เลย ไม่มีใครรู้หรอกว่าใครจะเหมาะกับหรรษานอกจากตัวของหรรษาเอง แอนเอาเงินนี่ไปเอาตัวเพทายออกมาเหอะ เลิกประชดประชดกันสักที จะเป็นแม่คนแล้วนะ โตได้แล้ว”
“เงินใครอะ”
“เงินหรรษาเอง”
“มันคงไปอ้อนขอจากหรรษาสินะ ถึงว่าทำตัวเป็นพระเอกช่วยแอนที่แท้ไม่ใช่เงินของตัวเองจะพูดให้ดูดียังไงก็ได้”
“แล้วไอ้ที่หรรษาพูดมาทั้งหมดนี่ไม่ได้ช่วยจุดประกายความคิดอะไรให้แอนเลยเหรอ เหนื่อยนะเว้ยแอน เหนื่อยนะที่พูดอะไรแบบนี้ออกมาแล้วพบว่าแอนไม่รับรู้ไม่ยอมทำความเข้าใจเนี่ย แล้วที่หรรษาเอาเงินของตัวเองมาให้เพราะเมตมันป่วยอยู่โรงพยาบาล ถ้ารอมันคงอีกหลายวันหรรษาก็เลยเอามาให้ก่อน เมตมันไม่ได้ขัดสนขนาดนั้นหรอก มันเองก็มีเหมือนกันแต่มันไม่ใช่เรื่องต้องมาอวดรวยใส่กัน ช่างมันเหอะ หรรษาไปก่อนนะ เหนื่อยมากเลยแอน”
วันนั้นเขาเอาเช็คชื้นเหงื่อยัดใส่มือแอนแล้วเดินออกมา เขารู้ว่าแอนต้องเอาเช็คไปขึ้นเงินและประกันตัวเพทายออกมา แต่หรรษาคิดว่าการที่เขาช่วยไอ้ห่าเพทายนั้นจะมีปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น คนจนตรอกอย่างไอ้เหี้ยนั่นยังจะอวดเก่งและหยิ่งในศักดิ์ศรีทั้งๆที่รู้ดีว่าถ้าไม่มีเงินจากคนนอกมันก็ไม่มีวันได้รับการประกันตัวออกมาหรอก เพราะทั้งพ่อมันและพ่อของแอนโกรธกับการกระทำของมันครั้งนี้มาก
ในวันที่หรรษารีบร้อนอย่างที่สุดเพื่อที่จะรีบไปเฝ้าเมตตาที่โรงพยาบาล คนที่ออกจากการควบคุมตัวอย่างไอ้เหี้ยนั่นจะมาดักรอหรรษาให้ต้องอารมณ์เดือดและหัวเสียเข้าจนได้
“มึงนี่เป็นพระเอกจนวินาทีสุดท้ายเลยนะหรรษา ขนาดมีเมียใหม่แล้วมึงยังทำคะแนนกับเมียเก่าได้ มึงเนี่ยเก่งเหี้ยๆเลยนะ เก่งจริงๆ ถึงว่าล่ะทั้งเมียเก่าเมียใหม่ติดใจมึงขนาดนี้ คนอย่างมึงนี่มีดีอะไรนักหนาวะ กูเองก็อยากทำแบบมึงเหมือนกันนะ แล้วเมียมึงก็น่าสนใจและกูเองก็ไม่เคยลองซะด้วยสิ เป็นไงวะ เด็ดมั้ย”
นอกจากไอ้หน้าตัวเมียอย่างเพทายไม่สำนึกบุญคุณที่หรรษายื่นมือเข้าไปช่วยอย่างเสียไม่ได้แล้ว มันยังดูถูกทั้งคนที่เป็นเมียมันและกำลังจะเป็นแม่ของลูกมันอีกด้วย แต่ที่หรรษาถึงจุดเดือดจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ก็ตรงที่มันลามปามไปถึงคนที่อยากช่วยให้มันออกมาเป็นคนดีของลูกอย่างเมตตานี่แหละที่หรรษาอดใจยอมแลกหมัดกับมันไม่ได้ คราวนี้เขาใช้กำลังกับไอ้เพทายเพราะมันได้มีโอกาสตัวต่อตัวด้วยกันจริงๆ คนสองคนสูสีกันทั้งรูปร่างและพลกำลัง
พอได้เลือดก็เหมือนทำให้ผีบ้าอย่างไอ้เพทายได้สติ แล้วเพราะแรงเดือดของความโกรธที่หรรษามีทำให้กระตุ้นให้เขาอัดใส่เพทายไม่ยั้ง คราวนี้เป็นหรรษาที่เหมือนผีบ้า คนที่ยอมถอยไปก่อนเลยเป็นเพทาย เพราะถ้ามันยังกล้าดวลหมัดกับเขาอยู่มันอาจจะตายได้เพราะคำพูดของมันยั่วให้หรรษาฆ่าคนได้เลยทีเดียว
“จำใส่หัวมึงไว้นะไอ้เหี้ย คนอย่างมึงไม่สมควรถูกปล่อยออกมาหรอก แต่ที่กูยอมเจียดเงินให้คนอย่างมึงออกมาเพราะคนที่มึงกำลังลามปามเค้าอยู่นี่แหละโว้ยไอ้หน้าเหี้ย แล้วอย่างมึงนะเพทาย เดรัจฉานอย่างมึงถึงคู่ควรกับเรื่องเลวทรามขนาดไหนมึงก็ควรให้เกียรติคนที่มึงเรียกเขาว่าเมียบ้าง ถึงแม้เขาจะเคยเป็นเมียกูมาก่อนก็จริงแต่ตอนนี้เขาเป็นเมียมึงไม่ใช่เหรอแล้วที่สำคัญนะเพทาย มึงจะทำเหี้ยกับใครที่ไหนกูไม่สนแต่ถ้ามึงคิดแตะคนของกูเมื่อไหร่ คนอย่างกูฆ่าคนตายได้ง่ายๆเหมือนกัน ไม่เชื่อก็ลองดู”
หรรษาชี้หน้ามันพร้อมคำสั่งเสียทิ้งท้ายที่เขาไม่คิดว่าจะได้ทำขึ้นมาจริงๆในเวลาใกล้เคียงกันอย่างนั้น แม้มันจะยังไม่แตะต้องไอ้หัวถั่วของเขา แต่การกระทำของมันเลวระยำเกินกว่าที่หรรษาจะรับไหว เขาไม่คิดว่าเพทายจะใจซาตานถึงขนาดทำร้ายแอนทั้งๆที่กำลังตั้งท้องลูกของมันได้ ต่อให้แอนกับเขาไม่เป็นอะไรกันแล้ว แต่แอนความเป็นเพื่อนมันจะยังคงอยู่ตลอดไปยังไงหรรษาก็ต้องปกป้องเพื่อน
ที่สำคัญ
ขนาดลูกเมียของมันๆยังทำร้ายได้
หรรษาก็กลัวว่าวันไหนมันคงจะเล่นถึงคนรักของตัวเองเข้าสักวัน
แต่หรรษาก็พร่ำบอกใครๆอยู่เสมอว่าเขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง เพราะเขาเป็นคนธรรมดามันเลยพลาดพลั้งกันได้
หรรษาหน้ามืดและวู่วามเกินไปถึงได้ถูกจับอย่างนั้น
แล้วข้อหาที่ได้มาจากอารมณ์ชั่ววูบและกระทืบสัตว์เดรัจฉานนั่นจนสลบคาตีนก็คือ ‘พยายามฆ่า’
แม้พ่อจะดิ้นรนจนเขาได้รับการปล่อยตัวออกมาจากการวางเงินประกันก้อนโตแล้ว แต่หรรษาก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสู้คดีให้พ้นผิดเพื่ออยู่ข้างๆคนที่เก่งขึ้นเพื่อเขาทุกๆวันอย่างเมตตาได้ยังไง
เมตตาที่ยอมทิ้งทุกเรื่องคาใจเพราะเป็นห่วงหรรษามากกว่า
เมตตาที่มองข้ามทุกคำครหาเพื่อให้หรรษาสบายใจ
เมตตาที่ไม่โวยวายแม้เรื่องใหญ่ที่ว่านั่นมันจะทำร้ายความรู้สึกคนฟังมากๆอย่างการถูกยัดให้เป็นพ่อของเด็กในท้องของแอน
คนที่ควรจะอาละวาดเรียกร้องสิทธิ์ที่ตัวเองพึงมีพึงได้เก็บอารมณ์เหล่านั้นไว้มิดชิดด้วยรอยยิ้มและกำลังใจเพียงเพื่อให้เขามีแรงสู้คดีทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งหายป่วย
‘ถ้าไม่มีมึงกูจินตนาการอนาคตไม่ออกเลยเมต เพราะฉะนั้นกูจะต้องสู้คดีเพื่อออกมาตอบแทนความรักของมึงให้ได้ กูสัญญากูจะอดทนเพื่อมึงเมต เพื่อมึงคนเดียวจริงๆ’

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-03-2014 03:28:18

คู่นี้เป็นคู่ทรหดเลยนะเนี่ย
กว่าจะมีความสุขกับความรักได้ ต้องผ่านอุปสรรคซะเยอะเลย  :เฮ้อ:

เอาใจช่วยทั้งคู่

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 24-03-2014 03:44:40

แอนกับเพทายนี่ตัวปัญหาเลยน๊าา  :ling1:

หนู ถั่ว สู้ๆนะลูก :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 24-03-2014 04:21:56

ขอให้ทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะ เอาใจช่วยทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 24-03-2014 04:33:54

แอนคิดได้สักทีเถอะ ละมาเป็นพยานให้หรรษาซะ จุกอะตอนนี้ มันตื้อๆ จะว่าเศร้าก็เศร้าแต่ไม่ถึงกับเสียใจ อธิบายไม่ถูก  :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 24-03-2014 04:47:15

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-03-2014 04:56:14

เมื่อไหร่ตัวมารจะออกไปจากชีวิตสักที
ขจัดเพทายกับ ชะนีแอนที ไม่ไหวจะเคลียร์

ชีวิตรักคู่เมตกับหรรษาช่างอึด และทรหดจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 24-03-2014 07:24:54

เมื่อไหร่หรรษากับเมตจะมีความสุขกันสักทีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 24-03-2014 07:30:34

หรรษากับเมตตาต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้ สู้ๆ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 24-03-2014 08:15:44

อย่าให้ใครมาทำลายความรักได้นะทั้งคู่ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 24-03-2014 09:01:18

สู้ๆนะหรรษา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-03-2014 09:15:04

ทำไมตอนนี้มันบีบหัวใจเราจัง

สงสารเมตกับหรรษามากๆ

ขอให้หรรษาชนะคดีทีเถอะ

เกลียดมันจริงๆเลยไอ้เพทายเนี่ย

รอหนูเมตตอนต่อไปนะ :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 24-03-2014 09:15:47

หรรษาสู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-03-2014 09:51:03

เพทายกับแอนนี่คู่กันจริงๆนะ
ผีเน่ากับโลงผุสุดๆ

ทำให้คิดเลยว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างร่วมกันมาแบบ ทำกรรมด้วยกันมาแน่ๆ
เพราะเหตุผลที่ทำให้คนเราทำเลวได้ขนาดนี้แล้วอยู่ด้วยกันได้มันผิดปกติมากๆ หน้ามืดตามัวขนาดนี้ไม่ใช่ปกติ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 24-03-2014 10:00:21

เห้อ เบื่อความใจดีของเมตจริงๆ บางทีการคิดดีก็ดีนะ แต่บางครั้งต้องเลือกคนและเหตุผลด้วยป่าว :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 24-03-2014 10:04:38

 o13 หัวถั่วน่ารักขึ้นทุกวันเลย หุหุ... เมตนี่เป็นเด็กดีมากเลยนะ จะว่าเด็กก็ไม่เชิงจะว่าเป็นผู้ใหญ่เเล้วก็ไม่ใช่ ต้องเรียงว่ากำลัง
เป็นร่างวิวัฒนาการ หรรษารักเมตมากๆ เลยนะเนี้ย เพราะหายากสินะคนที่ใสซื่อ คิดดี ทำดี ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์จน
มองไม่เห็นความงี่เง่าหรอก... แต่เป็นความงี่เง่าบางโอกาสที่ชวนปวดหัวเเต่ก็น่าเอ็นดูเกินทน เพราะอย่างนี้มั้งหรรษาเลยหวงและ
ห่วงเป็นพิเศษ โลกของเมตไม่กว้างมาก รายล้อมเเค่เพื่อนไม่กี่คน มีเเม่ พ่อหรรษา แล้วก็หรรษาเเค่นั้นเอง แต่ยอมรับเลยว่าเมต
เป็นคนเปิดใจได้กว้างมาก ยอมรับ เเละกล้าเผชิญหน้ากล้าๆกลัวๆ แต่ก็ผ่านมาได้อย่างเข้มเเข็ง ความเป็นมนุษย์สูงทั้งเมตทั้ง
หรรษา...  :o8: เห็นมุมมองหรรษาที่มีต่อเมตเเล้วอินจัด 5555 เหมือนหรรษาเองก็รอใครสักคนที่รักและเข้าใจนอกเหนือไปจาก
พ่อมานานเเล้วเหมือนกัน รอคนที่จะอยู่ข้างๆ ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กันในทุกๆ สถานการณ์ พอมาเจอเมตได้เรียนรู้กันเลยอดไม่ได้
ที่จะรัก ก็เมตน่ารักนี่นะ... เมตเป็นผู้ชายที่เข้มเเข็ง แต่ก็อ่อนโยน ไม่ซับซ้อน ดูเป็นคนง่ายๆ มันเป็นเสน่ห์เหมือนกันนะ หรรษาจะ
ไม่รักได้ไงไหว... ว่าเเต่พ่อของหรรษานี่ก็พ่อดีเด่นมากๆ เลย o13 เเม่ของเมตกับพ่อของหรรษาเป็นเหมือนสูตรเเกงที่ลงตัวมาก
เป็นคู่ที่เหมือนเครื่องปรุงยิ่งเติมยิ่งเข้มข้น แต่ถ้าเเยกกันอยู่มันก็ดูกลมกล่อมในระดับนึง ถ้าคุณกาญจนาไม่ใช่คนเข้มเเข็งขนาดนี้
คงไม่มีโอกาสได้เจอกับครอบครัวหรรษา แถมคงไม่ได้เมตตามหานิยมน่ารักๆ แบบนี้ออกมา
แอนนี่ตกลงจะเป็นยังไง จะคิดได้รึยังดูหรรษาพูดขนาดนี้ ชัดเจนจนไม่ต้องมีคำอธิบายเพิ่มเติมเลยนะเนี่ย เพทายก็นะยังไงกัน...
ปวดหัวกับสองคนนี้ เป็นคู่ที่เหมาะกันมากเลย นรกชังสวรรค์เเกล้งชัดๆ :ling2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: กีกิ ที่ 24-03-2014 10:09:03

เมตตา หรรษา สู้ๆนะ  :mew1: :mew1:
แล้วอิเพทายกับอินังแอนไปที่ชอบที่ชอบเถอะนะ
ส่วนเพอชี่ รักนะ
แหม รู้สึกอยากรู้เรื่องราวของด้านเพอชี่ยังไงไม่รู้ อยากให้นางสมหวังมีคู่ตุนาหงันกับเขาบ้าง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 24-03-2014 10:09:28

เมื่อไหร่อิเพทายจะโดนรุมโทรมจนตายไปซะที  :angry2: (มาถึงก็ใส่แรงเลย 555)

คือชะนีแอนรับกรรมกะความไม่ดีจนสุดโต่ง ในขณะที่อิเพทายเป็นคนเลวคนเดียวไม่โดนไรเลย พลิกสถานการณ์ขึ้นมาเป็นแต้มต่อได้ตลอด อ่านความสำเร็จของเพทายในทุกเรื่องซะเพลีย เรื่องกะเพทายนี่เป็นอะไรที่พายเรือในอ่างมาก วนเวียนซ้ำซากไม่มีที่สิ้นสุด ตามรังควาญเป็นผีชัตเตอร์เลย แอนเอาซวยมาให้ อิทายเอาซวยมาซ้ำ หมดไปแล้ว 70% ของเรื่อง...  :เฮ้อ:

เฝ้ารอวันอิทายโดนจัดหนัก...

สงสารหัวถั่วจัง  :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 24-03-2014 10:11:58

เพื่อมึงคนเดียวจริงๆ  ก็สมควรจะทำเพื่อเมตนะหรรษา  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-03-2014 10:19:56

ความเห็นแก่ตัวของคนเรานี่มันไม่สิ้นสุดจริงๆนะ บางครั้งการที่มีคนทำดีด้วยเสือกไม่เห็นค่า กลายเป็นว่าเป็นการกระทำเพื่อหวังผลอีก

หยุดเห็นแก่ตัวเองสักที หันมองคนรอบๆข้างบ้างพัฒนากันไปถึงแล้ววว :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-03-2014 11:09:15

อยู่ในสภาวะตึงเครียดจริงๆเลยสองคนนี้
เฮ้ออ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 24-03-2014 11:09:45

หรรษาดูแบบชัดเจนแต่ไม่ชัดเจนอ่ะ อธิบายไม่ถูก แต่เพราะเป็นแบบนั้นทุกวันนี้เลยเหมือนพายเรือในอ่างกับหลายๆเรื่อง
ที่เจ็บตัวไป ที่เสียความรู้สึกไป ไม่ได้แก้ปัญหาอะไรสักอย่าง คู่รักทรหดจริงๆคู่นี้ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 24-03-2014 11:32:49

หรรษาสู้ๆคะ อดทนเพื่อน้องเมตน๊า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-03-2014 11:48:36

ตัดก็ต้องตัดให้ขาดนะหรรษา
แนะนำว่า ไปอยู่เมืองนอกเหอะน่าจะดีมีสุข

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 24-03-2014 12:13:21

จับมือกันให้แน่นๆนะเมตตาหรรษา ผ่านมันไปด้วยกันให้ได้   :mew6:
อย่าให้ยัยแอนกะสามีสารเลวมาทำลายได้  :m16:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-03-2014 12:18:12

หรรษาสู้ๆ ผ่านวิบากกรรมครั้งนี้ไปให้ได้น่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 24-03-2014 12:19:52

สงสัยอย่างเดียวตอนนี้ แอนมันท้องกับใคร นางก็ร้ายก้อะไรอยู่นะ  :ling3: :ling3:

เมตจ๋า นอนนะหนู  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 24-03-2014 12:22:41

การได้รับความรักและตอบแทนความรักด้วยรักเป็นเรื่องที่....น่ารัก  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 24-03-2014 12:29:43

 :3123:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-03-2014 12:43:22

ถ้าหัวถั่วกับหรรษาผ่านเรื่องนี้ไปได้ต่อไปก็ไม่มีอะไรน่าห่วงอีกแล้วเพราะทั้งคู่ฝ่าฟันกันมาขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 24-03-2014 12:45:21

บททดสอบเยอะเหลือเกิน
จับมือกันไว้ และก็สู้ๆ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-03-2014 13:00:00

หรรษากับน้องเมตตาสู้ๆนะคะ

อดทนเพื่อวันพรุ่งนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: imkung ที่ 24-03-2014 14:20:37

หรรษาหัวถั่วสู้ๆนะ
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-03-2014 14:29:17

หรรษาสู้ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 24-03-2014 15:07:37

ไอ้หรรษาเมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกะอีแอนซะทีคะหรือต้องรอให้ทุกอย่างมันฉิบหายวอดวายไปหมดซะก่อนไม่เคยคิดถึงพ่อตัวเองเลยว่าต้องมาเดือดร้อนด้วยกี่ครั้งแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 24-03-2014 15:08:16

 :sad4: :o8: :m16: :fire:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 24-03-2014 15:37:19

 :z6: :z6: คนอย่างอิแอนนี่มีในสังคมปัจจุบันเยอะมากก  ฮึ่ยยยย อยากกระชากหัวมาตบจิงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 24-03-2014 15:42:13

เชียร์หัวถั่ว เชียร์หรรษา :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: FinFin ที่ 24-03-2014 16:02:55

ตอนนี้ตัวหนังสือเยอะมากกกก ตาลายแปป อย่างน้อยก็ได้รู้จักหรรษามากขึ้นละนะ >3< แต่ตอนนี้เมตตาไม่มีบทเลย สงสัยค่าตัวแพง 55555555 กรรมๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 24-03-2014 17:20:57

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกตื้อๆ มันหน่วง มันเหนื่อย
พาลไม่อยากอ่านตัวอักษรต่อไปดื้อๆ
...แต่ก็อ่านจนจบ เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 24-03-2014 17:57:02

 เป็นกำลังใจให้หรรษา :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Raccoooon ที่ 24-03-2014 18:46:08

เกลียดคนอย่างแอนมาก เห็นแก่ตัวมาก
เกลียดคนอย่างเพทายมากเหมือนกัน เดรัจฉานสุดๆ

ฮื่อ..
ฉันรักหัวถั่ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 24-03-2014 19:08:18

ต้องหาพยานไปขึ้นศาลซินะ
เอาใครดี เมต หรือ ปอดีหละ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 24-03-2014 19:15:18

นังแอนนี่ยังไม่สำนึก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-03-2014 19:16:40

เรื่องทั้งหมดทั้งมวลมันมาจากผู้หญิงที่โคตรเห็นแก่ตัวคนเดียว
ลุกลามจนเขาเดือดร้อนกันไปทั่ว
ทำอะไรแย่ๆไว้เยอะ ก็ลองทำสิ่งดีๆให้กับคนอื่นดูบ้างนะแอน
ไม่เคยก็ลองกันได้ เกิดมาแล้วชาตินึงเนี่ย


 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 24-03-2014 19:20:25

สงสารหรรษากะเมตอะ
แต่ก้นะ ครั้งนี้หรรษาใจร้อนเกินไปจริงๆ หวังว่าเหตุการ์ณในครั้งนี้จะเป็นบทเรียนให้หรรษานะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 24-03-2014 20:01:19

โอ๊ยยยยยยยย  เกลียดนังแอนเข้าไส้!!!!!
เมื่อไรมันจะหายหน้ามึนหน้าด้านนนนนนนนน
น้องเมตกะหรรษาสู้ๆๆๆน๊าาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 24-03-2014 20:23:56

เมตสู้ๆนะตอนนี้ซีเรียสกันเวอร์ๆ :o12:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 24-03-2014 21:04:23

แอนนี่น่ารำคาญมากเลยนะ นางเหมือนพยายามเป็นศูนย์กลางของโลก ทุกคนต้องรักนาง เอาใจใส่นาง ดูแลนาง ซึ่งสะใจที่หรรษาตอบไปอย่างนั้นจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: nuper ที่ 24-03-2014 21:05:07

สรุปแอนมันจะมาเป็นพยานให้หรรษาไหม ทำดีไม่ได้ดีเหรอ เพทายหน้าตัวเมียมาก เลวยิ่งกว่า สัตว์นรกเสียอีก ผีเน่ากับโลงผุ จริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 24-03-2014 21:31:44

เมื่อไหร่แอนจะได้รับกรรมที่ทำไว้สักที
แล้วเมื่อไหร่หรรษากับเมตจะมีความสุขจริงๆสักที
คิดไว้แล้วว่าหรรษาต้องโดนหาว่าเป็นพ่อเด็ก แต่ถ้าแอนไม่พูดให้ร้ายหรรษาต่อ เรื่องคงจบเร็วขึ้น
แต่ถ้าแอนจะหาว่าหรรษาเป็นพ่อเด็กต่อ คงต้องรออีกยาววววว :hao5: :hao5:
ขออย่าให้หรรษาติดคุกเลย สงสารเมตอ่ะ แค่ต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ เจออีนังแอน ก็เป็นเวรเป็นกรรมพอแล้วอ่ะเป็นเราคงไม่ทนขนาดนี้ :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 24-03-2014 21:31:53

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 24-03-2014 21:46:48

ถ้าความยุ่งยากวุ่นวายเหล่านี้หมดลง เชื่อได้เลยว่าคู่นี้รักกันจนตายจากกันไปข้าง ก็ผ่านความลำบาก ความอดทนมาเยอะเลยหนิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 24-03-2014 22:23:58

ขอให้หรรษาผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ
จะได้ดูแลหัวถั่วไปนานๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 24-03-2014 22:52:07

หรรษา เมตตา สู้ๆ   :a2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-03-2014 11:35:12

ต้องผ่านไปให้ได้นะ หรรษาต้องชนะคดี
ต้องมาดูแลเมตเหมือนที่พูดไว้นะ
สงสารทั้ง2คนเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-03-2014 13:15:32

แล้วก็มีเรื่องเข้าใจได้ แถมเรื่องใหญ่ซะด้วยนะหรรษา :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 25-03-2014 21:56:57

เข้มแข็งนะ ต้องผ่านมันไปได้อยู่แล้ว
ยากจิส่งเพทายออกน้องประเทศจริงจะได้ไม่ต้องมา
ยุ่งกะหรรษาและหัวถั่วอีก อะไรนักหนาก็ไม่รู้ เพทายจิตป่าวว่ะ
ถ้าจิตจริง แอนก็จิตกว่าอ่ะ นางไม่ค่อยคิดอะไรกะเข้าสักอย่างเลย
ตัวเองดีจัดเลยเหอะ ชิร์ อารมณ์มันขึ้น!!!!

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 25-03-2014 22:34:32

สาธุ ขอให้หรรษา กับ เมตผ่านมันไปได้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-03-2014 23:13:18

เชื่อว่าทั้งเมตและหรรษาจะผ่านมันไปได้ สู้ๆๆๆ นะ เป็นคนดีกันทั้งคู่เลย
ส่วนไอ้ที่เลวก็เลวไร้มิติ คือเล้วเลว นัวแอนนี่แต่บะคำไม่มีสลด ส่วนผัวมันยิ่งหนัก บุญคุณไม่เคยมี เลวมาก
พูดยั่วจนต้องมีเรื่องกันเนี่ย เลวๆๆๆๆ จริง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 26-03-2014 10:24:52

แอนกับเพทายนี่มันเหมาะกันจริงๆเลยว่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: pak_kikkok ที่ 26-03-2014 16:25:39

โอ้ยยย  จะน่ารักไปแล้วหรรษา  มาตอนนี้อ่านไปอมยิ้มไปได้สักที  ตอนนี้แล้วเอาซะน้ำตาตกกันไปเลย

เมื่อไหร่เมตตาจะฟื้นมาให้หรรษาง้อนะ  ป่วยหนักไปซะงั้น  อาจจะตรอมใจ สะมีไม่มาง้อสักที ไข้หวัดเลยเอาไปกินเลย

หรรษาแมนมาก แบบกรี้ดได้อีก  ฮาตอนท้ายมากเลยค่ะ  คุณพ่อได้ใจจริงๆ

ตอนหน้าก็กลับมาคืนดีกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 26-03-2014 21:26:52

ตอนไหนจะจบเรื่องของคู่ผัวเมียผีเน่ากับโรงผุนี่ซะที น้องเมตของเจ้ก็เก็บอาการอยู่ได้นะลูก ถ้าเป็นเจ้จะแช่งให้ตายทั้งพ่อ แม่ ลูกเลย
ไอ้เพทายนี่มันเกินคำว่าสันดานเสีย น่าตัวเมีย หรือเหี้ยแล้วแหละ ถ้าให้เปรียบคงไม่มีสัตว์ใดๆ บนโลกเลวได้เท่ามัน ส่วนเมียก็ไม่ต่างกัน เห็นแก่ตัว แต่หล่อนก็มีความสามารถนะ สามรถยัดเยียดความผิดของตัวเองให้คนอื่นได้อย่างไร้ยางอาย แล้วมายืดคอว่าตัวเองถูกได้ ทั้งๆ ที่เรื่องทั้งหมดควรจะโทษเจ้าหล่อนตั้งแต่แรก หรือเพราะเจ้าหล่อนไม่มีแม่สอนมีแต่พ่อเสี้ยมเลยทำให้โตมาเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ต่อสังคมแบบนี้
อยากจะถามแอนจริงๆ ว่าไม่เหนื่อยบ้างเหรอที่ต้องมาวิ่งตามล้างตามเช็ดเรื่องที่ผัวเป็นคนก่อ แล้วมาคอยกันผู้หญิงคนอื่นให้ไกลจากผัวตัวเอง เจ้ว่านะก่อนที่จะไปกันคนอื่นก็ควรหัดดูผัวตัวเองซะก่อนว่ามันสันดานยังไง สันดานอย่างเนี่ยต่อให้มีสิบแอนมากันมันก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นได้อยู่ดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 26-03-2014 22:22:04

สงสารเมตตากับหรรษาจังเลย

อ่านเรื่องราวที่หรรษาคุยกับแอนแล้ว

ไม่น่าช่วยเลยนะ คนเห็นแก่ตัวแบบนี้

แต่ก็ยังมีนะคนที่มีนิสัยไม่ยอมรับความจริงแบบนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 28-03-2014 10:36:40

อ่าน part ของหรรษาแล้วรู้สึกว่าสองคนทั้งเมตตาและหรรษาต้องรักกันมากๆขนาดที่ยอมเปลี่ยนตัวเองและมันก็ทำให้รักกันมากขึ้นไปอีก...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 28-03-2014 17:43:47

ตลก ! น้ำตาจะไหล แง่ง ซึ้งที่หรรษาว่าไว้ สู้ๆนะหรรษา
เราก็จะสู้ไปกับนาย สู้สุดใจขาดดิ้น นายไม่ใช่ตัวคนเดียวนะ
อ๊าก ชอบอ่ะ หลงรักทั้งหรรษา ทั้งเมตตา สุดยอดเถอะ

รอค่ะ
ค้างมาก .. !

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 04-04-2014 00:24:10

เอาเพทายกับยัยแอนออกไปจากชีวิตเสียที สู้ๆนะหรรษาเพื่อเมตตาที่รอคอยอยู่

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 06-04-2014 22:06:22

หรรษาหายไปนานมาหอ่ะ..เค้าคิดถึงนะ..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-04-2014 11:00:41

คิดถึงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-04-2014 11:47:40

หายไปนานจังเลยเขาคิดถึงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeY_@_KP ที่ 08-04-2014 23:05:56

 :m22:เข้ามาส่อง..

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: lovemongjang ที่ 14-04-2014 00:21:53

 :กอด1: :L2: :call:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 14-04-2014 03:59:37

คิดถึงหรรษากะหัวถั่วจังเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 15-04-2014 15:22:03

 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: dorazombie ที่ 18-04-2014 13:16:56

ไม่ได้เจอน้องเมตมาเป็นเดือนแล้ว คิดถึงนะค๊า....  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 18-04-2014 17:33:33

หายไปไหนแล้วววววววววววววววววววว
กลับมาต่อได้แล้วน๊าาาาาาาาาาาาา
คิดถึงใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดด :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนที่25 P.70[2014-03-24]
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 21-04-2014 17:38:19

คนดีก็ดี้ดี คนเลวนี่แม่มเลวจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-04-2014 00:22:49

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ ตอนจบ

ผมได้แต่คิดว่า...เย็นวานยังเป็นวันมืดมนและมีแต่เรื่องราวแต่พอข้ามคืนผ่านมาถึงรุ่งเช้า แสงสว่างกลับสาดส่องเข้ามาจนสว่างจ้าอีกครั้งกลางวันกลางคืนยังคงวนเวียนมาเยือนเราซ้ำๆ นับประสาอะไรกับความทุกข์และความสุข
ผมเดินทางมาถึงตรงนี้ใช้เวลาเพียงไม่นานเองนะ ในขณะที่ผมเกิดและโตขึ้นมาใช้เวลาเป็นสิบปี เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานนั้นกลับไม่มีอะไรที่ผมจะเรียกมันได้ว่าเป็นความหวือหวาของชีวิตเลย จนได้เดินทางมาผมกับทางแยกที่ผมเลือกเอง และได้เจอกับผู้ชายที่ไม่น่าจะฝ่าเส้นขนานมาเจอกันได้เลยอย่าง ‘หรรษา’
ชีวิตที่ไร้สาระไปวันๆมีสีสรรขึ้นมาได้ก็เพราะมัน มันทำให้ผมรู้ว่า นอกจากแม่แล้วผมยังมีความรักให้ใครอีกคนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
โชคดีขนาดไหนแล้วที่เด็กใจแตกอย่างผมในตอนนั้นเดินทางมาเจอกับมันจนมีวันนี้ได้ แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นยังไงเลยก็ตาม ผมบุ่มบ่าม ผมห่ามกว่าที่คิดเอาไว้เยอะ เยอะจนผมยังไม่เชื่อตัวเอง
ผมนั่งมองดูท้องฟ้า แกว่งขาเล่นกับถาโถมที่ระเบียงไม้นอกบ้าน ตั้งใจว่าจะให้แสงสว่างของวันนำทางให้ช่วยอะไรหรรษาได้บ้าง แต่ความคิดยังไม่ทันจะแล่นไปไหน คนที่ผมกำลังหาทางช่วยเหลืออยู่กลับเดินออกมาตบกบาลผมท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกกูอะ”
“เห็นมึงหลับสบายอยากให้นอนให้เต็มที่อะ”
“แม่ง ตื่นขึ้นมาแล้วนึกว่าจะนอนอยู่ข้างๆ เสือกหายนะมึง”
“กูขอโทษนะหรรษาที่ตื่นมาแล้วไม่ปลุกมึง แล้วก็ทำให้มึงไม่พอใจ”
ผมรู้ว่าอารมณ์ของหรรษาตอนนี้แปรปรวนอย่างหนัก ผมเลยไม่ติดใจอะไรมากนักที่มันโวยวาย ลึกๆแอบดีใจที่มันกระวนกระวายกับการหายตัวไปของผม นั่นหมายถึงมันยังต้องการผมอยู่ มันอยากให้ผมอยู่ข้างๆ แม้จะดีใจอยู่ลึกๆ แต่ก็ไม่คิดจะฉวยโอกาสจากเหตุการณ์นี้เพื่อลองใจหรรษา ผมแค่ออกมายืดเส้นยืดสายเท่านั้นเอง
หรรษาค่อนข้างแปลกใจที่ผมไม่ต่อปากต่อคำอย่างมันเช่นที่เคยผ่านมา มันนั่งลงข้างๆ ชะโงกหน้าเข้ามามองผมอย่างแปลกใจ
“อะไรของมึงวะหรรษา แมงวันตอมหน้ากูรึไง”
แม้จะไม่ใช่เวลาที่เรียกได้ว่ากุ๊กกิ๊กแต่ผมก็อายที่มีคนมาจ้องหน้ากระชั้นชิดแบบนี้
“มึงเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก กูไม่ได้เป็นอะไร กูแค่ตื่นมาแล้วเห็นแสงของวันใหม่ กูเลยออกมานั่งมองน่ะ”
ผมบอกมันอย่างที่คิดจริงๆ คราวนี้คนฟังถึงกับเอาหลังมือขึ้นมาอังหน้าผากผม
“มึงไม่ได้ตัวร้อนแล้วนี่เมต”
“กูหายดีแล้ว”
“แต่มึงเพ้อแปลกๆนะ”
พอมันพูดแบบนี้ ผมเลยต้องพิจารณาตัวเองอย่างหนัก
“หรรษา กูถามอะไรหน่อยสิวะ”
“ถามอะไร”
“กูเปลี่ยนไปมากมั้ย กูแปลกไปเยอะเลยเหรอวะ ทำไมมึงมองกูแปลกๆ”
“มึงไม่ได้เปลี่ยนหรอก แต่มึงแปลกไปจริงๆ แต่แปลกไปเพราะเรื่องกูใช่มั้ยล่ะ”
ผมเป็นคนที่มองง่ายจริงๆสินะ ทั้งๆที่คิดว่าเก็บอารมณ์ดีแล้วแท้ๆ
“เรื่องที่มึงโดนมันหนักหนามากเลยหรรษา แต่กูเข้าใจนะว่าทำไมมันถึงลงเอยแบบนั้น จากที่ได้ยินที่พวกมึงคุยกันกูก็อยากจะกระทืบไอ้เหี้ยเพทายเหมือนที่มึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้นั่นแหละ เพียงแต่พอทำไปแล้วผลลัพธ์ที่ตามมามันหนักหนามาก แล้วกูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไง”
ผมพูดไปเสียงก็สั่น ถามว่ากลัวมั้ยกับสิ่งที่มันจะต้องเกิด บอกได้เลยว่ากลัวมาก แต่ผมไม่สามารถจะฟูมฟายได้ มันอึดอัดอยู่ข้างใน ไม่รู้วิธีการรักษา ไม่รู้เลยว่าจะระบายความรู้สึกนั้นออกมายังไงโดยไม่ให้หรรษาต้องกลุ้มใจไปมากกว่านี้
“เราสองคนผ่านอะไรกันมาเยอะมากนะเว้ยเมต แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่สำหรับกูแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่มึงบุกมาหาที่วิทยาลัย กูไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมาถึงวันนี้ได้ กูตั้งใจให้มันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้วมึงก็รู้ แต่พอมันผ่านตรงนั้นมาแล้ว กูคิดแต่จะรักษามันไว้ยังไง จริงๆแล้วมึงไม่ใช่ตัวปัญหาสำหรับกูเลยเมต มึงเข้ามาฉุดกูให้กลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง ถ้าไม่มีมึง ป่านนี้กูอาจจะเตลิดไปไกลแล้วก็ได้ และไอ้เพทายคงไม่ได้แต่เจ็บหนักอย่างนี้หรอก มันอาจจะตายไปนานแล้ว”
“กูรู้ จากที่กูเคยละอายกับความหน้าด้านของตัวเองที่เรียกร้องความรับผิดชอบจากมึง ตอนนี้กูกลับดีใจที่ได้ทำแบบนั้น”
“แม้ว่าสุดท้ายกูจะเกรียนจนได้เป็นคดีความเนี่ยนะ”
“มึงเองก็เครียดเรื่องนี้ใช่มั้ย”
“อืม แต่กูไม่ได้เครียดเรื่องคดีความหรอกนะ เพราะว่าครั้งแรกมันรอลงอาญาได้ แต่กูไม่สบายใจเรื่องวิทยาลัย ตอนนี้มันกลายเป็นว่าลูกเจ้าของวิทยาลัยเกรียนซะเองแบบนี้ใครจะวางใจให้ลูกมาเรียนวะ ชื่อเสียงเด็กช่างแย่แค่ไหนมึงก็รู้”
“ตอนนี้มึงต้องหาทางกอบกู้ชื่อเสียงวิทยาลัยใช่มั้ยล่ะ”
“อืม”
“กูจะช่วยมึงเอง”
คราวนี้หรรษามีท่าทีตกใจมากกว่าดีใจ มันแทบจะดีดตัวลุกขึ้นยืน ดูมันสะพรึงกับข้อเสนอของผมเป็นอันมาก
“ทำไมอะ กูอยากช่วยจริงๆนะเว้ย”
“ช่วยยังไงของมึง”
“กูจะย้ายมาเรียนที่วิทยาลัยมึง”
“นี่ตกลงมึงจะเอาจริงเหรอ เมตกูรู้นะว่ามึงตั้งใจแต่อยากให้คิดดีๆนะเว้ย มีคนหลายๆคนอยากเรียนมหาลัย อยากสอบเข้า แต่สอบไม่ได้ แต่มึง มึงฝ่าไปได้ทุกอย่างแล้วมึงจะลดตัวมาเรียนวิทยาลัยกูเนี่ยนะ”
“ใช้คำว่าลดตัวมันก็เกินไปนะเว้ยหรรษา สถานที่ไม่ใช่ตัววัดความสำเร็จหรอกมึง ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจต่างหากเล่า มึงรู้เปล่าว่าทำไมแม่ถึงเลี้ยงกูมาได้ เพราะแม่กูตั้งใจทำให้ได้ไง มันไม่เกี่ยวว่าแม่กูจะประสบความสำเร็จได้เพราะมีธุรกิจของอาม่าเป็นฐานอยู่แล้วแค่แม่ไปช่วยต่อยอดมันไม่ใช่ ทุกวันนี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าความสามารถของคนที่บริหารมีส่วนในความเจริญของธุรกิจ เพราะตั้งแต่แม่กูออกมาแล้วเริ่มต้นใหม่ แม่กูยังไปได้ดีในทางที่แม่เลือก แต่ธุรกิจอาม่ากูกลับถอยลง ถ้าแค่สม่ำเสมอมันอาจจะวัดความสามารถแม่กูไม่ได้ แต่เมื่อมันถอยลงทุกวัน ทีนี้ก็รู้แล้วว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความสามารถ ไม่ใช่สะใภ้คนไหนก็ทำได้”
“แต่กูแค่ไม่อยากให้มึงทิ้งสิ่งที่ชอบมาเพื่อกู”
“มึงก็ไม่ได้เรียนที่วิทยาลัยนี้เพราะชอบมาตั้งแต่แรกนี่หรรษา แล้วกูเคยบอกเหรอว่ากูชอบสาขาที่กูเรียนในมหาลัย พูดตรงๆเลยนะ กูสอบเข้าเรียนสายบริหารเพราะกูโกรธแทนแม่ อยากจบออกมาเป็นนักบริหารที่เก่งแบบแม่ อยากทำให้ทางบ้านพ่อรู้ว่าเราไม่ได้ออกมาตกอับกันอย่างที่เขาเข้าใจ ไม่อยากให้อาม่าเข้าใจผิดๆว่าตัวเองคือใบบุญที่ดีที่สุดก็เท่านั้น แล้วที่กูเรียนมาได้อย่างมีความสุขเพราะกูได้เพื่อนที่ดีต่างหากล่ะ แม้เพื่อนกูจะมีแค่ไม่กี่คน แต่พวกมันเป็นเพื่อนที่ดีทุกคน กูอยู่มาได้เพราะเรื่องนี้แหละ แต่จริงๆแล้วกูอยากเรียนอะไรที่มันไม่ต้องจำ อยากเรียนอะไรที่ใช้ความชอบแล้วก็ความเข้าใจ ใช้จินตนาการอะ กูอยากเรียนศิลปะหรือว่าดนตรีมากกว่า แล้วกูก็คิดๆแล้วว่าถ้ากูมาเรียนที่เดียวกับมึงมีแต่ได้กับได้”
“ยังไงวะ”
“ก็ กูได้เรียนในสิ่งที่ชอบแล้วก็จะได้เป็นนักบริหารอย่างที่ตั้งใจไง เพราะสุดท้าย ในนามของเมียหรรษาอย่างกูเนี่ย จะช่วยมึงดูแลกิจการของตระกูลมึงอย่างวิทยาลัยแห่งนี้ เป็นไง กูยิงปืนนัดเดียวได้นกสองต่อเลยมั้ย”
“ไอ้ที่มึงว่ามามันก็ใช่อะนะเมต แต่วิทยาลัยกูจะได้ผู้บริหารที่เป็นถั่วงอกขึ้นมาจากทิชชู่ชื้นๆเนี่ยนะ”
“ทำไมอะ แค่กระเทาะเปลือกถั่วออกมาเป็นต้นได้ แค่นั้นก็มีค่าในทางธุรกิจนะเว้ยหรรษา อะไรที่ทำให้เรามีผลประกอบการเร็วที่สุด นั่นคือชัยชนะเว้ย ในเมื่อเป็นถั่วงอกก็ส่งขายได้แล้ว มึงจะรอให้โตจนออกฝักถั่วแล้วค่อยขายมึงต้องใช้เวลาเท่าไหร่ มึงต้องใส่ปุ๋ยดูแลยังไงบ้าง ช้า ไม่ทันใจหรอก ใช่มะ”
“มึงเองก็ฉลาดเหมือนกันนี่นะ”
“กูด้อยกว่ามึงตรงที่มีประสบการณ์การเรียนรู้ชีวิตน้อยกว่ามึงเท่านั้นแหละ”
“แล้วมึงไม่เสียดายเพื่อนที่วิทยาลัยเหรอวะ”
“เพื่อนอะ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนมันก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ เรียนจบไปก็ต้องแยกย้ายจากกัน ไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้าทุกคนก็ต้องมีภาระหน้าที่ของตัวเองกันทั้งนั้นแหละมึง เรานัดเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้นี่ ใช่ว่ากูลาออกจากมหาลัยแล้วลาออกจากเพื่อนที่นั่นด้วยสักหน่อย”
“ถ้ามึงตัดสินใจแล้วกูก็ไม่ขัดใจมึงหรอกนะ แต่กูไม่รู้ว่าเพทายมันจะเล่นกูหนักแค่ไหน เพราะยังไงตอนนี้เราก็เสียเปรียบมันอยู่ มันแค่โดนเรื่องพกพาอาวุธแต่ยังไม่ก่อเหตุอะไร ส่วนกูเนี่ยทำร้ายร่างกายถึงขั้นพยายามฆ่า กูร้ายแรงกว่ามันมาก แล้วถ้าเกิดผิดพลาดจนกูไม่ได้อยู่ดูแลมึง การย้ายมาเรียนที่วิทยาลัยกูมันก็เสี่ยงเกินไป โดยเฉพาะมึงที่อยู่ในสถานะเมียของผู้ชายอย่างกูด้วยแล้วมันก็มีแต่จะเป็นเป้าสายตากูคงเป็นห่วงมึงมากแน่ๆกูรู้ตัวเลย”
“แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันก็ได้ฝึกให้กูแกร่งขึ้นนะเว้ยหรรษา กูถูกสปอยล์จนไม่รู้จักสังคมและการใช้ชีวิตจริงๆมานานมากไปแล้ว กูควรตาสว่างและปรับตัวกับมันได้สักที”
“มึงจะแกร่งขึ้นโดยที่มีกูด้วยไม่ได้เหรอวะ”
“กูแค่สมมุตเว้ย จะมีเมียที่ไหนไม่ต้องมีผัวอยู่ด้วยก็ได้มั่งล่ะ ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายนะเว้ย ถ้ามีคู่ชีวิตแล้วก็อยากอยู่ด้วยช่วยกันคิดทั้งนั้นแหละ”
“มึงพูดแบบนี้กูค่อยมีสติแก้ปัญหาขึ้นมาได้หน่อย”
ผมยิ้มกว้าง จริงๆอยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงมันให้สมกับความรักที่ผมมี เวลาคนอย่างมันพูดอะไรหวานๆแบบนี้แล้ว ต่อให้เป็นผู้ชายทั้งแท่งก็ต้องรู้สึกเขินกันบ้างล่ะ ผมไม่ค่อยพบกับหรรษาในโหมดที่พูดจาชัดเจนว่าต้องการผมขนาดนี้ และที่ผมไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองเพราะผมก็รู้ว่าเมื่อเทียบกับหรรษาแล้วผมไม่ได้มีดีอะไรเลย ที่สำคัญ ผมไม่ใช่ชายผู้เสียสละยอมเป็นเกย์เพราะรักคนอย่างมัน แต่ผมคิดว่าถ้าคนรักคนนั้นของเราเป็นเพศเดียวกันขึ้นมาแล้วถูกเรียกว่าเกย์ ผมก็คือเกย์โดยกำเนิด เพราะหรรษาคือคนแรกในชีวิตรัก
“มาอยู่กันที่นี่เองเหรอ”
คุณนายแม่ของผมเอง ไม่ใช่แค่ผมที่คอยอยู่เคียงข้างหรรษา แต่แม่ผมก็คอยอยู่เคียงข้างพ่อมันด้วยเหมือนกัน เห็นมะ...ผมและแม่เกิดมาเพื่ออยู่เคียงข้างคนในครอบครัวนี้
“มาตามไปทานข้าวเช้าเหรอครับแม่”
แม่มองจิกผมหนึ่งทีพร้อมกับทำปากขมุบขมิบชนิดที่ว่าถ้าอยู่บ้านของเราเองแม่จะอาละวาดใส่ผมทั้งคำพูดและรัวฝ่ามือทุบไหล่แน่ๆ
“เช้าบ้านแกสิไอ้เมต นี่มันจะบ่ายอยู่แล้ว”
แม่พูดเสียงเนิบนาบอย่างคนระงับอารมณ์ ผมเลยโบกไม้โบกมือว่าไม่สู้ จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นกันหรอกนะ แต่มันจำเป็นเหรอว่าเราต้องเครียดตลอดเวลาจนกว่าจะเจอทางออก ผมคิดว่าเราจะพบทางออกของปัญหาเมื่อสภาวะจิตใจเราว่างซะอีก
“มีคนมาหาหรรษาแน่ะลูก”
ตอนนี้นี่เองที่ผมรู้สึกว่าเวลาแห่งความจริงจังค่อยๆคืบคลานเข้ามาแล้ว หรรษาดันแผ่นหลังผมให้ลุกขึ้น มันดีดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างคนที่ไม่กลัวการเผชิญหน้า เพราะมันทำให้ผมเห็นถึงความเด็ดเดี่ยวผมถึงลุกขึ้นมายืนเคียงข้างมันในเวลาไล่เลี่ยกัน
ระหว่างทางเดินไปหาแขก แม่เฉลยมาแล้วว่าคนที่มาหาเป็นใคร เชื่อไหม ผมไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือหวาดกลัวกับการได้ยินชื่อของแอนอีกต่อไปแล้ว ชื่อนี้ทำให้ผมชาชินและคิดซะว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซะแล้ว ที่ผมนิ่งกับแอนได้ขนาดนี้เพราะผมรู้ดีแล้วว่าหรรษารู้สึกแบบไหนกับเธอ หรรษาไม่ปฏิเสธการเข้าหาของแอน แต่มันไม่เคยรุกเข้าหาเขาก่อน
ผมไม่เคยหาเหตุผลว่าทำไมหรรษาต้องมาเดือดร้อนเพราะแอนอยู่อย่างนี้ ตราบใดที่ผมหาเหตุผลของการมาเจอกับหรรษาโดยบังเอิญจนกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ไม่ได้ ผมก็ไม่จำเป็นต้องตั้งคำถามว่าเมื่อไหร่แอนจะไปจากชีวิตหรรษาซะที ตราบใดที่หรรษายังชัดเจนกับผมอยู่ แอนจะมาเล่นงิ้วหรือวุ่นวายอีกกี่รอบก็ได้ ยิ่งเยอะเท่าไหร่มันทำให้รู้ว่าเราพร้อมที่จะอยู่ข้างกันไม่ว่ายามไหน จะสุขจะทุกข์เท่าไหร่ผมก็ยังอยู่ใกล้ๆหรรษาเสมอนั่นแหละ
แอนไม่ได้มาคนเดียว เธอควงชายสูงวัยอีกคนหนึ่งมาด้วย รูปหน้าโขกออกมาราวจากเคาะจากบล็อคเดียวกันขนาดนั้นคงเป็นใครอื่นไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่พ่อแอน ผมมองคนทั้งคู่อย่างลืมตัวและลืมมารยาททุกอย่างไปหมด ทฤษฎีที่ว่าลูกสาวเกิดมาหน้าเหมือนพ่อจะไม่อาภัพเห็นทีจะไม่จริง เพราะแอนหน้าเหมือนพ่อขนาดนี้แต่ชีวิตเธอกลับวนอยู่กับที่และมีแต่จะดิ่งลงเหวไปทุกวัน
แต่นั่นคงไม่เกี่ยวกับโชคชะตาหรอกนะ ผมว่าแอนเลือกเอง
ผู้หญิงที่เคยเชิดหน้าตลอดเวลาและคอยแต่จะใช้หางตาจิกมองผมวันนี้เธอนั่งประสานมือบนตักและก้มหน้านิ่ง ชายสูงอายุคนนั้นก็ดูไร้พิษสงพอๆกัน
พ่อของหรรษาเองก็นั่งนิ่งไม่พูดอะไร
ทุกคนเงียบ
ทั้งแขกและคนในบ้านนี้ทุกคนมารวมตัวกันแต่ทั่วบริเวณกลับเงียบเชียบ ผมไม่ชอบบรรยากาศอึดอัดแบบนี้เลย
ผมอยากจะร้องออกมาดังๆเหลือเกินว่า ‘หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน แปะ แปะ’
แต่มันทำอย่างนั้นไม่ได้ ไม่มีใครที่ไม่ตีหน้าเครียด ผมเลยต้องเลยตามเลยไปแบบนั้น หย่อนก้นลงนั่งข้างๆแม่ แต่แล้วผมก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นทั้งๆที่ก้นยังไม่แตะเบาะเพราะว่าพ่อของแอนพูดในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยินจากพ่อลูกคู่นี้
“ขอโทษนะ”
หูผมเปิดรับเสียงรอบตัวแบบเซอราวด์ ตาเบิกกว้างราวกับสิ่งที่ได้ยินเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้ ไม่รู้ว่าพ่อแอนเอ่ยปากขอโทษใคร แต่คำว่าขอโทษจากปากของผู้ชายวัยนี้นั้น มันสะกดให้ทุกคนนิ่งฟังโดยไม่มีใครทักท้วงอะไรออกมาแม้แต่พ่อหรรษาเอง
“ที่มาในวันนี้ตั้งใจจะมาขอโทษทั้งมึงแล้วก็หรรษารวมถึงทุกๆคนที่เกี่ยวข้องนั่นแหละ ขอโทษนะ แอนก็จะมาขอโทษทุกคนด้วยเหมือนกัน”
เสียงของพ่อแอนไร้ซึ่งพลังของคนที่มีอำนาจและอิทธิพลอย่างที่่เคยเป็น ไม่กราดเกรี้ยวถือดี มีแต่น้ำเสียงของคนที่เหมือนจะหมดพลังจนน่าใจหาย
สรรพนามที่แสดงความใกล้ชิดสนิทสนมอย่างคำว่ามึงคงหมายถึงพ่อของหรรษา ผมจำได้ว่าเขาสองคนเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน น่าจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากคู่หนึ่ง แต่ต้องมาแตกคอกันเพราะความทะเยอทะยานและอำนาจนั่นเอง ก่อนจะมาเป็นแฟน แอนกับหรรษาก็เริ่มมาจากการเป็นเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กมาด้วยกันนี่นะ
ผมกับแม่ลอบมองตากันด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เหมือนเราสองคนเป็นคนนอกที่เข้ามาเป็นพยานให้พวกเขาปรับความเข้าใจกันยังไงอย่างนั้น
ผมมองหรรษา มันนิ่ง!!


มีต่อค่ะ
V
V

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-04-2014 00:23:12

ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ รู้สึกเป็นห่วงและอยากเข้าถึงความรู้สึกของมันให้มากกว่านี้
“เรื่องมันแล้วไปแล้ว ช่างมันเถอะ มันย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ มีแต่ปัจจุบันกับอนาคตเท่านั้นแหละที่เรากำหนดให้มันเป็นไปได้”
วีรบุรุษที่ทำลายบรรยากาศอึมครึมๆนี้เป็นประมุขของบ้านอย่างพ่อของหรรษา  ในเวลาแบบนี้ไม่มีพ่อที่ใจดีและขี้เล่นอีกต่อไปแล้ว ผมมองเห็นแต่ภาพของผู้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยวุฒิภาวะและความน่านับถือ
“ใช่ มันผ่านไปแล้ว และมันก็จบลงแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่กูเคยหวังไว้ เคยคิดว่าจะได้เป็น มันพังลงแล้ว พร้อมกับความรู้สึกของคนที่ใจสลาย ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดก็เพราะกูเอง กูอยากยิ่งใหญ่ อยากมีอยากได้ บ้าอำนาจ แทนที่ผลกรรมมันจะตกอยู่ที่กูคนเดียว มันกลับลามไปถึงลูกถึงหลานกู ตอนนี้เองที่กูรู้สึกว่าต่อให้รวยล้นฟ้าเป็นมหาอำนาจก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำให้มีความสุขได้เลย”
ผมไม่ได้เข้าใจทุกประโยคที่พ่อแอนพูด แต่ผมกลับสะดุดลมหายใจเป็นห้วงๆ มันใจหายเมื่อรู้สึกว่าคนคู่นี้มีความสูญเสียที่ดูจะยิ่งใหญ่ มันคงจะยิ่งใหญ่มากพอให้คนที่รู้สึกว่าตัวเองใหญ่คับฟ้าลงมานั่งพับเพียบลงบนผืนดินได้ ความรู้สึกผมรับรู้ได้ขนาดนั้นเลย
“ตลกมะ ทั้งๆที่เพทายกับหรรษาก็เรียนสายช่างเหมือนกัน เกเรเหมือนกัน ยกพวกต่อยตีไม่ต่างกัน แต่กูกลับแยกไม่ออกว่าเถื่อนกับถ่อยมันต่างกันยังไง หรรษาแค่เถื่อนในการตัดสินปัญหาแต่เพทายนั่นต้องเรียกว่าถ่อย แต่กูกลับไม่รู้ อำนาจของพ่อเพทายบังหูบังตากูจนอะไรก็ดีไปหมด เชียร์เพทายขาดใจ ยิ่งแอนเลือกเพทายความสุขตอนนั้นของกูนึกว่าได้อยู่บนสวรรค์ มองข้ามไปหมด ขนาดมันซ้อมแอนกูยังคิดว่าแค่ลิ้นกับฟัน เป็นเรื่องปกติอของผู้ชาย กว่ากูจะตาสว่างได้ตอนที่หลานไม่อยู่กับกูแล้ว”
ผมช็อคจนนิ่งอยู่กับที่ รู้สึกหายใจคร่อมจังหวะจนเกือบจะสำลัก คนที่นั่งประสานมือไว้บนหน้าตักยังคงก้มหน้านิ่ง หลังมือขาวมีน้ำหยดลงมาจนชุ่มไปหมด แอนกำลังร้องไห้
และที่ร้ายไปกว่านั้นคือแอนแท้งลูก!!
“กูไม่ชอบหรรษาเพราะว่าอนาคตของหรรษาไม่มีทางจะรวยได้เท่าเพทาย แค่รับช่วงบริหารวิทยาลัยเอกชนต่อจากพ่อไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคมได้มากพอเท่ากับเป็นนักการเมืองอย่างเพทาย แต่ใครจะรู้ล่ะใช่มั้ย ใครจะรู้ว่าเพทายมันเสียคนเพราะการเลี้ยงดูแบบผิดๆของพ่อมันและถูกคนรอบข้างให้ท้ายจนกลายเป็นเทวดาไปแล้ว”
“เอาเถอะลิขิต เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้ว อดีตให้มันเป็นบทเรียนแล้วกันว่ะ อนาคตคนเราถ้าไม่ตายซะก่อนอะนะก็ยังเริ่มต้นใหม่ได้กันทุกคนนั่นแหละเชื่อกู”
“กูมาครั้งนี้นอกจากจะมาขอโทษมึงกับลูก กูอยากจะมาขอบคุณหรรษาที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนแอนจนต้องมากลายเป็นเรื่องเป็นราวอยู่อย่างนี้”
“ไอ้เพทายมันไม่ได้ตาย ยังไงก็ยังมีหนทางสู้คดีได้อยู่ อย่าห่วงเลย”
“แต่ภาพลักษณ์ของวิทยาลัยมึงล่ะ กูรู้ว่ามันเหนื่อยยากมากนะสำหรับวิทยาลัยอาชีวะเอกชนที่จะยืนหยัดอยู่ได้ คนส่วนใหญ่มีอคติกับการยกพวกตีกันของเด็กพวกนี้ไปแล้ว ยิ่งมีเรื่องอะไรแบบนี้เกิดกับลูกชายผู้บริหารเข้าไปอีก กระแสข่าวมันก็ยิ่งเร็วยิ่งไกลเทคโนโลยีใหม่ๆมันก็แพร่กันเร็ว”
“เรื่องที่เพทายซ้อมผู้หญิงทั้งๆที่เค้ากำลังตั้งท้องอยู่ มันไม่ใช่วิถีของคนหรอกครับ ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แอน ผมก็คงจะระงับอารมณ์ไม่ให้กระทืบมันไม่ได้อยู่ดี ที่ผ่านมาผมไม่เคยโทษว่าแอนคือต้นเหตุ ผมบอกได้เลยว่าไม่ใช่เพราะผมยังอาลัยอาวรณ์แอนแบบนั้น เราเลิกกัน มันจบไปแล้ว สำหรับผมความรู้สึกของคนรักคือจบ แต่ความรักของเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กผมแกล้งไม่รับรู้ไม่ได้จริงๆครับ แต่วิธีการจัดการของผมก็คงจะเป็นไปอย่างเด็กๆวัยรุ่นเลือดร้อน ไม่ใช่ว่าพวกผมคิดกันไม่ได้หรอก แต่สถานการณ์แบบนั้น อารมณ์ตอนนั้นต่างหากครับที่ระงับไม่ได้ คุณอาสบายใจได้ครับ ต่อไปนี้คุณอาเริ่มต้นใหม่ได้โดยไม่ต้องเป็นห่วงความรู้สึกของผมเลย แล้วคุณอาก็ไม่ผิดที่กีดกันผมกับแอน เพราะถ้าเรามั่นคงต่อกันจริงๆ เรื่องแค่ผู้ใหญ่กีดกันมันไม่ใช่ปัญหาของคนรักกันหรอกครับ”
“ยังไงอาก็ต้องขอโทษหรรษานะ มันมาถึงตรงนี้ได้จะบอกว่าอากับแอนไม่มีส่วนมันก็ไม่ถูกหรอก อาอยากรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย เพราะถ้าหรรษาไม่ลงมือทำ อาก็ต้องทำ แล้วถ้าอาทำเพทายก็ต้องตายแน่นอน อาจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนจะส่งแอนไปเรียนให้จบเสียที บรรยากาศเดิมๆมันคงไม่เหมาะอะนะ อาว่าจะให้แอนไปเรียนที่ต่างประเทศ”
“ก็ดีครับ เรียนที่ไหนก็ดีทั้งนั้น ยังไงผมเองต่อให้เกเรหรือเสเพลแค่ไหนผมก็ยืนยันได้ว่าการเรียนสำคัญที่สุด”
“อารู้ หรรษาเป็นคนเก่งนะ เรียนเก่ง คนเก่งต่อให้อยู่ที่ไหนหรือเรียนที่ไหนก็ยังเก่งอยู่วันยังค่ำ อาเชื่อว่าหรรษาทำได้นะแล้วหรรษาก็จะบริหารวิทยาลัยต่อจากพ่อได้แน่ๆ ยังไงอาก็จะเรื่องวิทยาลัยอีกแรง”
“เอาละนะลิขิต ไม่ว่าเรื่องราวมันต้องแลกมาด้วยความโหดร้ายระดับไหน แต่ถ้าสุดท้ายบทเรียนมันจะสอนเราให้สำนึกได้กูถือว่าเป็นเรื่องดีนะ มึงเองก็ต้องแลก กูเองก็ต้องแลก เราต่างก็สูญเสีย มึงต่างหากที่สูญเสียในสิ่งที่เรียกกลับคืนมาไม่ได้แล้ว แต่สำหรับวิทยาลัยกู ยังไงซะกูก็ไม่ท้อหรอกว่ะ กว่าจะสร้างมันมาได้ขนาดนี้ ยังไงกูก็ต้องสู้ต่อไปแหละ ยิ่งได้รู้ว่าหรรษาเองก็ไม่ได้ฝืนใจกับการที่ต้องมาเรียนที่นี่เพราะพ่อเป็นเจ้าของแล้วคิดจะรับช่วงต่อมันคือความสำเร็จของคนเป็นพ่ออย่างกูแล้ว ส่วนเรื่องที่มึงคิดว่าจะช่วยกูกับหรรษาทั้งเรื่องคดีแล้วก็เรื่องมหาลัยกูก็ขอบใจมึงนะ หนูแอน ยังไงก็เข้มแข็งนะ เดินต่อไปข้างหน้านะ แม้หนูจะไม่ใช่สะใภ้สำหรับบ้านนี้ แต่หนูก็ยังคงเข้าออกในบ้านนี้ได้ในฐานะหลานอาแล้วก็เพื่อนของหรรษาเสมอ”
ผมเองก็น้ำตาจะไหล ไม่เคยคิดเลยว่าในความเลวร้ายมันจะจบลงได้ด้วยดี แม้มันจะไม่ได้ดีแบบแฮปปี้เอนดิ้งแต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ผมเคยคิดไว้ว่าพ่อของหรรษากับพ่อของแอนคงจะเผาผีกันไม่ได้อีกแล้วในชาตินี้
แอนเองก็ได้รับบทเรียนที่ราคาแพงเกินจะประเมิณค่าได้แล้ว ผมคิดว่ามันก็ไม่ควรจะซ้ำเติมอะไรกันอีก ยิ่งพ่อของหรรษาพูดสรุปได้แบบรักษามิตรภาพกันเอาไว้อย่างเดิมแบบนี้ แอนก็ยิ่งโหมร้องไห้หนักขึ้นจนผมสงสาร สองมือซีดขาวนั้นยกมือไหว้ทั้งพ่อของหรรษาและหรรษาเองประหลกๆ ก่อนจะเอาไปลูบหน้าท้องที่แบนราบอย่างเด็กสาวที่ไม่เคยผ่านการท้องมาก่อนอย่างคนที่ใจสลายอีกครั้ง แม้ผมไม่รู้ว่าพ่อของแอนจะช่วยเรื่องคดีของหรรษาแล้วก็วิทยาลัยของมันได้ยังไง แต่ผมคิดว่านี่คงเป็นการเริ่มต้นชีวิตบทใหม่ที่ดีแน่ๆ
“เอาล่ะๆ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ด้วยการฉลองกันหน่อยดีมั้ย หรรษาไปหาอะไรมาฉลองสักชุดใหญ่ๆสิ อ้อ อย่าลืมว่าของผู้หญิงเอาแบบซอฟๆนะลูก”
หรรษาพนักหน้ารับแล้วก็ยิ้ม
มิตรภาพและอีกหลายสิ่งอย่างเริ่มอุบัติขึ้นมาจากวงเหล้าเสมอ
ใครๆก็บอกว่าวงเหล้าเป็นสิ่งที่ไม่ดี ผมคิดว่ามันอยู่ที่การตีความมากกว่า ไม่มีอะไรมากำหนดความดีงามของเราได้เท่ากับตัวของเราเองหรอก วงเหล้าเป็นเพียงสิ่งแวดล้อมประกอบเท่านั้น เรื่องดีงามและความชั่วร้ายมาจากสติที่เราจะควบคุมมันได้หรือเปล่าเท่านั้นเอง
เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วผมก็เหมือนจะยืนคว้างอยู่กลางวงสนทนาวงใหญ่ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคนที่เข้าใจกันแล้ว สีหน้าซีดเซียวของแอนก็เริ่มซับสีระเรื่อให้เห็นพร้อมรอยยิ้มจางๆของการเริ่มต้นใหม่
“โอ๊ย เหี้ยยยยยเอ้ยยยยยย”
ผมสบถออกมาด้วยความเจ็บปวด มือยกขึ้นลูบใบหูที่ตอนนี้คงร้าวไปยันคอแล้วก็ท้ายทอย
“กูเอง ผัวมึงไงครับถั่ว เหี้ยเห้อที่ไหน”
“ดีดหูกูทำไมอะ เมื่อไหร่มึงจะใช้สมองแทนกำลังสักทีวะ กูเจ็บนะ”
ผมด่ามันแต่มือก็ยังกำใบหูเอาไว้ ตอนนี้หายเจ็บแต่แสบเพราะเอามือถูแรงไป
“คนอย่างกูสมองก็ใช้สองมือก็ใช้เว้ย ยืนบื้ออยู่ทำไมอะ ออกไปช่วยกูถือเหล้าถือน้ำแข็งดิ ช่วยยกลังโซดาก็ยังดีนะครัชนะ”
“นี่คือข้อดีของการมีเมียแมนๆอย่างกูสินะ”
“เออว่ะ กูเพิ่งรู้สึกได้เพราะมึงจุดประกายเนี่ยแหละ”
ผมค้อนใส่มัน เออ!! ผมค้อนเป็นเพราะคบมันเนี่ยแหละนะ เพราะถ้าเราไม่มีใครให้งอนเราก็คงจะค้อนใส่ไม่ได้ หรรษาเป็นคนมอบมิติใหม่ๆในชีวิตผมอีกอย่างหนึ่งแล้ว เป็นเรื่องที่ผมเพิ่งรู้สึกได้ตอนที่โมเมแซวว่าผมสาวขึ้นทุกวันเนี่ยแหละ ยังลังเลอยู่ว่าจะเศร้าหรือภูมิใจดี ตอนนี้เอาไปคิดเป็นการบ้านอยู่
ผมเห็นหรรษาหยิบแค่กระเป๋าไม่หยิบกุญแจรถ ผมเลยคว้าแขนมันเอาไว้ ผมไม่ได้กลัวความลำบากหรอกนะ แต่สิ่งที่เราจะไปซื้อน่ะ มันควรต้องใช้รถไปขนเปล่าวะ
“ไปรถเมล์เหรอวะหรรษา เราต้องซื้อไรมั่งอะ”
“เปล่า เราจะเดินไป แล้วเราก็ซื้อเหล้า โซดา น้ำผลไม้ น้ำแข็ง กับแกล้ม แล้วก็ขนมขบเคี้ยวอะ”
“ห่า ซื้อเยอะขนาดนี้ มึงควรต้องเอารถหกล้อไปนะกูว่า”
“เดินไปนี่แหละ เราไม่ค่อยได้เดินสวีทกันนานแล้วนะ”
“แต่มันควรเป็นเวลานี้เหรอวะ มึงก็ตีค่าความแมนกูเยอะไป๊หรรษา”
“เดี๋ยวตอนกลับเราก็เรียกแท็กซี่ให้มาส่งไง มึงไม่สังเกตเหรอว่าเราคบกันมาได้เป็นเพราะเราได้ไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วเราก็ได้คุยกันไง”
“แต่เราก็ไม่ได้เดินกันทุกนัดนะมึง ส่วนใหญ่ก็นั่งรถไปนะเว้ย”
“เอาน่า รีบไปเหอะ วันนี้เป็นวันดีๆของเราเลยนะ”
“เรานี่หมายถึงใครมั่งอะ”
“จะใครก็ช่างเหอะ ถ้ามีมึงกับกูรวมกันก็เป็นเราแล้วเข้าใจป่าว”
ผมอมยิ้ม พอนานๆเข้าก็กลายเป็นฉีกยิ้มกว้าง ไม่มีคำหวานออกมาจากปากมัน ทุกคำล้วนห้วนๆแข็งกระด้างด้วยซ้ำ แต่ผมก็คิดว่ามันคือคำหวาน หรรษาหวานได้แค่นี้แต่มันก็มากพอสำหรับความรู้สึกของผมนะ
เราเดินเคียงข้างกันไปตามไหล่ทาง มีจับต้องกันบ้างตอนที่ต้องหลบหรือระวังรถเท่านั้นเอง แต่มันก็เป็นบรรยากาศที่สดใสสำหรับผม แม้ไม่ใช่การจับต้องด้วยความจงใจ แต่มันเกิดจากความห่วงใยผมเลยรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของหรรษาครั้งนี้มาก
“มึง กูถามอะไรหน่อยสิ มึงกับพ่อไม่โกรธสองพ่อลูกนั่นแล้วจริงเหรอ”
“จริงสิ จริงๆจะบอกว่าไม่โกรธก็ไม่ได้ จริงๆแล้วโกรธ แต่พอผ่านไปแล้วก็หาย ไม่ได้ยึดติดเป็นความแค้นหรอก มันไม่มีประโยชน์ เราเองจะทุกข์ใจเพิ่มขึ้นเปล่าๆ”
“แล้วเขาจะช่วยมึงกับวิทยาลัยยังไงวะ”
“กูก็ไม่รู้ จริงๆก็ไม่ได้หวัง แต่ถ้าเขาคิดอยากจะช่วยมันก็ดีใช่มั้ยล่ะมึง กองทัพยิ่งมีกองกำลังมากเท่าไหร่มันก็ดีกว่าทั้งนั้นแหละมันเป็นกลยุทธ มึงไม่ต้องคิดมากหรอก ว่าแต่มึงเถอะ จะย้ายมาเรียนกะกูจริงๆน่ะเหรอ”
“จริง จะย้ายไปคุมมึงด้วย หวง”
“ฮ่าๆ หวงกูเนี่ยนะ แต่ละคนในวิทยาลัยกูน่าพิศวาสมากเลย มีแต่พวกถึกมากกับถึกมากๆกันทั้งนั้น กูไม่เอาคนตัวใหญ่กว่า เถื่อนกว่าถึกกว่ามาเป็นแฟนหรอก”
“ทำไมอะ”
“เดินด้วยกันแล้วแยกยากว่าใครผัวใครเมีย ไม่เอาด้วยหรอก เดินกับมึงดีกว่า ไปไหนใครๆก็รู้ว่าคนไหนผัวคนไหนเมีย”
ผมตกใจ สำรวจตัวเองว่ามีอะไรที่ผิดแผกไปจากหรรษาจนคนรอบข้างแยกได้บ้าง คราวนี้หรรษาหัวเราะลั่น
“มึงรู้มั้ย ถั่วอย่างมึงอยู่ใกล้กูทีไรกลายเป็นถั่วไร้วิตามินทุกทีเลย สงสัยเพราะมึงโดนสูบวิตามินจนหมดตัวแน่”
“เชี่ยละ กูตกใจหมดเลยคิดว่ากูเดินส่ายก้นหรือสาวแตกจนคนรู้”
“มึงกลัวคนรู้เหรอวะ”
“เปล่า กูไม่ได้กลัวใครรู้ว่ากูเป็นเกย์ มีผัวเป็นผู้ชาย แต่มึงเข้าใจความรู้สึกกูเปล่าว่ากูไม่ได้อยากคล้ายผู้หญิงอะ อยากแบบ มีผัวนะแต่แมนได้ไรงี้”
“เรื่องนั้นมึงทำได้แล้วเมต มึงต้องมั่นใจในตัวเองนะ มึงอะแมน แมนตั้งแต่ความรู้สึกยันร่างกายเลยล่ะ”
“จริงนะ”
“กูไม่เคยโกหกหรือมึงจะเถียง”
“หรรษาแล้วถ้ามันจบลงด้วยดีแบบนี้ ถ่านไฟเก่ามันจะไม่กลับมาร้อนอีกใช่มั้ย”
“นี่ยังหึงกูกับแอนอยู่เหรอ”
“กูไม่ได้ไม่ไว้ใจมึงนะเว้ย แต่ไม่รู้สิ ทำไมกูถึงหึงก็ไม่รู้ กูก็ไม่เข้าใจตัวเอง”
“มึงอย่ากังวลเลยเมต เรื่องหึงเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าคนมันรักกันอะนะ ยังไงมันก็ต้องมีกันบ้าง อย่าว่าแต่มึงเลยกูก็เป็น ทั้งๆที่มึงเป็นถั่วของมึงแบบนี้แหละแต่ถ้ามีใครสนใจมึงกูก็หึง”
“ทำไมมึงไม่บอกว่ารักกูตรงๆเลยล่ะ”
“ไม่ใช่สไตล์เด็กช่างอย่างกูนี่หว่า”
“แต่กูรับรู้แล้วนะว่ามึงรักกูอะ”
“อืม”
“ฟินว่ะ เหมือนได้ตอกย้ำความเป็นเจ้าของเลย”
“ไม่ใช่ตอนนี้หรอกเมต เรื่อง ‘ตอก’ กับ ‘ย้ำ’ อะเค้าต้องรอตะวันตกดินไปก่อน”
มันพูดสีหน้าเจ้าเล่ห์
“ถ้ามึงจะเมาปลิ้นอะนะหรรษา มึงจะเอาแรงที่ไหนมาตอกกู”
“เอาน่ะ อย่าร้องเสียงดังแล้วกัน อายแขก”
“ถ้ามึงไม่จองคิวกูล่วงหน้าอะนะหรรษา ตอกลงไปเจอทองก้อนขึ้นมาเมื่อไหร่จะโวยวายกูไม่ได้นะ”
“เมื่อกี้เราคุยกันเรื่องถ่านไฟเก่า เรื่องหึงกันอยู่ไม่ใช่หรือไงวะ”
“ก็มึงแหละหรรษาชอบพาออกนอกทะเลอยู่เรื่อย”
“มีอีกเรื่องนะที่มึงยังไม่รู้”
“เรื่องอะไรอีกล่ะ เรื่องเยอะจริงๆเลยนะมึง”
“กูกับแอนจะเรียกว่าถ่านไฟเก่าไม่ได้หรอกว่ะ ต้องเรียกว่าขี้เถ้าถึงจะถูก ขี้เถ้าไม่ว่าจะเจอลมเจอไฟซ้ำยังไง มันก็โหมขึ้นมาร้อนใหม่ไม่ได้หรอก”
“กูเองถึงจะหึงแต่กูก็ไม่งี่เง่าเง้างอนมึงหรอกนะ เลิกกันแม้จะช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็ไม่มีอะไรดีเลย กูไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ไม่อยากให้เรื่องไม่เป็นเรื่องมาบั่นทอนชีวิตกันอีก”
“ดีมากเมียที่รัก”
วงเหล้าดำเนินไปด้วยความครื้นเครง แม้ผมจะเข้าใจในทุกๆเรื่อง แต่ผมก็เลือกที่จะนั่งคั่นกลางระหว่างหรรษากับแอน แทนที่แอนจะชักสีหน้าใส่ผม เธอกลับยิ้มให้อย่างเข้าใจ ยื่นแก้วน้ำผลไม้มาชนกับแก้วเหล้าที่หรรษาชงให้จางๆกับผม มันกลัวชงเข้มแล้วผมทำวงเหล้าเขากระเจิง
“จริงๆแล้วคนที่หรรษาเลือกไม่ใช่คนที่เลิศเลออะไรเลยนะ เมตเป็นแค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเด่นแต่แอนเห็นแล้วล่ะว่าเมตตาเหมาะกับหรรษาจริงๆ”
“ยังไงอะ” ผมไม่เข้าใจสิ่งที่แอนพูดจริงๆนะ
“เมตเป็นตัวของตัวเองแอนก็เพิ่งรู้ว่าหรรษาชอบคนที่ไม่ฝืนธรรมชาติ แอนเคยคิดว่าแอนเลิศเลอนะ ไม่ว่ายังไงหรรษาก็ต้องเลือกแอน แอนจะกลับมาตอนไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่เลย แอนเข้าใจผิด แอนสำคัญตัวผิดมาตลอด แอนเองที่ทำให้หรรษาต้องยุ่งยากใจในทุกๆครั้ง ขอโทษนะเมตที่แอนเข้ามาเป็นมือที่สามของเมตกับหรรษาตลอด”
“ไม่เป็นไรหรอก มันไม่เกี่ยวกับมือที่สามสี่ห้าหรอก มันอยู่ที่นี่”
ผมตีหน้าอกตัวเอง เมาไงเลยทำได้ซะหนักแน่นเลย
แอนยิ้มรับ
“ป่านนี้ปอคงหัวเราะเยาะแอนนะ”
“ไม่หรอก เพอชี่ไม่ได้โทษแอนหรอก จริงๆนะ”
“เมตมันพูดถูก มันไม่ใช่เพราะใครหรอก คนที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่แค่นั้นเองแอน”
ผมไม่คิดว่าหรรษาจะได้ยินนะ ผมเห็นมันคุยอยู่แต่กับพ่อแอนและพ่อมัน แต่พอหรรษาพูดแบบนี้แล้วแอนก็ยิ้มได้มากขึ้น
“ไว้มีโอกาสแอนจะขอโทษปอนะ จะคุยกับปอดีๆแอนจะได้มีเพื่อนดีๆเหมือนที่เมตตาได้เพื่อนอย่างปอมาไงล่ะ”
“เพอชี่เป็นเพื่อนตายได้เลยนะ วันนั้นที่ผมกล้าทำอะไรห่ามๆไปตั้งหลายอย่างเพราะมีเพอชี่นี่แหละ”
“อื้ม ขอบใจนะเมต ชนกันอีกรอบนะ”
“เหล้ากับน้ำผลไม้เนี่ยนะ”
“ชนไปเหอะหัวถั่ว ของมึงก็คล้ายๆน้ำเปล่าอยู่แล้วล่ะ”
“แต่กูก็เมานะหรรษา”
“ถ้ามึงบอกว่าที่กูชงทำให้มึงเมาล่ะก็นะ แสดงว่ามึงอยากโดนแล้วล่ะ”
สุดท้ายผมกับหรรษากลายเป็นเอ็นเตอร์เทนเนอร์ในวงเหล้าไปโดยสมบูรณ์แบบ เพราะทุกคนให้ความสนใจทุกบทสนทนาของผมกับมันไม่เว้นแม่ที่นั่งหัวเราะในความพลาดของลูกตัวเอง
หลังจากปรับความเข้าใจและลงท้ายด้วยการเมากันเพื่อต้อนรับมิตรภาพที่ขาดหายไป ไม่ว่าหรรษาหรือว่าใครในบ้านได้พูดถึงการช่วยเหลือของแอนกับพ่ออีก จนวันที่ผมกลับบ้านมากับหรรษาแล้วเจอจดหมายจากตำรวจที่ภายในแจ้งนัดเจรจายอมความ ผมกับหรรษามองหน้ากัน
“มันจะมาไม้ไหนวะ”ผมถามหรรษา
ในเมื่อเพทายแจ้งความว่าหรรษาพยายามฆ่าแท้ๆแต่การนัดเจรจาโดยไม่ฟ้องศาลเลยทันทีนี่มันเกิดอะไรขึ้น ผมไม่คิดว่าเพทายจะกลับใจได้อย่างแอนกับพ่อหรอก แต่ผมก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้แล้ว
“ไม่รู้ว่ะ กูไม่ได้เรียนกฎหมาย”
“เออ กูขอโทษนะคุณชายที่ถาม สลัดผักเอ๊ย”
“เดี๋ยวนี้งอนเก่งนะมึง ตอนนี้ไม่รู้ วันนั้นก็รู้เองแหละมึง”
“มึงไม่กลัวเลยเหรอหรรษา”
“ไม่กลัวหรอก กูไม่เคยกลัวกับเรื่องส่วนตัว มีเรื่องอื่นน่ากลัวกว่ามึงก็รู้ มึงเถอะ ไปเรียนที่วิทยาลัยกู เตรียมตัวถูกรับน้องดีๆก็แล้วกัน”
“มึงอย่าขู่กูสิ”
ผมกลัวนะไม่ใช่ไม่กลัว ผมกลัวกับการเริ่มต้นใหม่ทุกครั้งแต่ที่ผมกล้าเพราะว่าผมมีหรรษาอยู่ด้วยต่างหากล่ะ ในใจลึกๆก็ยังกลัวกับสิ่งที่ยังไม่เกิดอยู่ดี
“คุยกับเพื่อนที่มหาลัยเข้าใจกันดีแล้วนะ”
“คุยแล้ว พวกมันเข้าใจ กูแค่ย้ายที่เรียนนะมึง นัดเจอเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ได้ย้ายประเทศหรือตายจากกันซะหน่อย”
“นัดเจอกันบ่อยๆก็ได้นะ เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน”
“จริงเหรอวะ”
“กูต้องตามมึงไปทุกที่อยู่แล้วล่ะหัวถั่ว”
“ได้มึงเป็นผัวนี่ออลอินวันเลยนะ ได้ครบทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งบอร์ดี้การ์ด”
“แหงล่ะ ได้เมียหัวถั่วนี่นะ”
“แล้ววันนึงนะหรรษา วันหนึ่งมึงจะต้องคลานเข่าเข้ามาหากูแล้วเรียกว่าท่านเมตตาคอยดู”
ผมขู่มัน
“วันไหนล่ะ คืนนี้เลยมั้ย”
มันทำท่ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่ผม
เมื่อวันนัดเจรจามาถึงพวกเราทุกคนได้พบกับตัวแทนของเพทาย ผมไม่รู้หรอกว่าเจ้าตัวหายหัวไปไหน ผมรู้แค่ว่าเพทายถอนแจ้งความแล้ว จากที่แจ้งว่าพยายามฆ่ากลายเป็นทะเลาะวิวาทกันธรรมดาๆ และเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ทางฝ่ายนั้นไม่ติดใจเอาความ ในเรื่องของคดีผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจมากนักรู้แค่ว่าหรรษาไม่ต้องตกเป็นจำเลยข้อหาพยายามฆ่าแล้ว เรากลับบ้านมาแบบงงๆจนเจอกับพ่อ

มีต่อค่ะ
V
V

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-04-2014 00:26:35

“หมดเรื่องแล้วนะหรรษา”
พ่อยิ้มให้มันกับผม
“มันง่ายจนไม่คาดคิดเลยพ่อ ง่ายจนผมงง ฝ่ายนั้นโกรธมากไม่ใช่เหรอ ผมคิดว่านอกจากเอาผมเข้าคุกให้ได้แล้วมันจะยกพวกมาวิทยาลัยด้วยซ้ำ”
“แล้วถ้าเลือกถอนแจ้งความเพื่อแลกกับข้อหาฆ่าคนตายแล้วทำร้ายร่างกายล่ะ ถ้าแกเป็นเพทายแกจะเลือกอย่างไหน”
“ยังไงนะพ่อ ผมไม่เข้าใจ”
“อาลิขิตเค้าให้เพทายถอนแจ้งความเรื่องแกแลกกับข้อหาที่มันทำกับหนูแอนไง ถ้าทางนั้นถอนแจ้งความไม่ยุ่งกับแกอีก ทางนี้ก็จะไม่เอาเรื่องที่ทำกับหนูแอนไว้เหมือนกัน”
“แต่เรื่องที่มันทำกับแอนมันเปรียบกับที่ผมทำมันไม่ได้เลยนะพ่อ เราน่าจะสู้คดีกันไป ยังไงผมก็เชื่อว่าผมไม่ติดคุกแน่ๆ แค่เสียประวัติกับรอลงอาญานี่ผมรับได้นะ”
“อาลิขิตเค้าอยากให้เรื่องมันจบ ไม่อยากให้ยืดเยื้อ มันไม่เป็นผลดีกับแอนน่ะ อีกอย่างเพทายมันฆ่าลูกตัวเองบาปก็ติดตัวมันไปจนตายอยู่แล้ว เห็นว่าอาลิขิตเค้ามีหลักฐานอะไรในมือเยอะ นอกจากจะทำร้ายไอ้เพทายได้แล้วยังลามไปถึงพ่อของมันด้วยน่ะ เค้าคงไม่อยากเอาอำนาจที่สร้างเอาไว้มาแลกกับเรื่องแก อีกอย่างถ้าเพทายโดนข้อหาเรื่องยุ่งยากก็จะตามมาอีกเยอะ เยอะกว่าที่แกโดนอีกหรรษา”
“ถ้าอาลิขิตเค้าเลือกแล้วผมก็เข้าใจ แค่คิดว่าไอ้เหี้ยเพทายน่าจะโดนสั่งสอนบ้าง”
“มันต้องโดนอยู่แล้วล่ะหรรษา ถ้าตราบใดที่พ่อยังปกป้องลูกเพื่อรักษาหน้าของตัวเองน่ะ อาลิขิตเขาก็จะไปอยู่กับหนูแอนด้วยนะ คงไปหาทางทำธุรกิจที่นั่นล่ะถ้าหาที่เรียนให้หนูแอนได้ เขาบอกว่ามันก็เป็นบุญของหลานเขานะที่ไม่มาเกิด เพราะถ้าเกิดออกมาคนเป็นตาก็คงไม่อยากบอกหรอกว่าพ่อของหลานเป็นใคร จบแบบนี้แม้จะมีเรื่องให้ต้องเสียใจแต่สักวันนึงมันก็จะหายไปตามกาลเวลานะ”
หรรษาพยักหน้าให้พ่อมันอย่างเข้าใจ
“จริงๆมันก็เรื่องของเขาอะนะ เราแค่ตัวประกอบให้เรื่องมันสมบูรณ์เท่านั้นเองครับพ่อ”
“ถูกต้อง มันก็เป็นอย่างที่แกเข้าใจนั่นแหละ คราวนี้พ่อสบายใจแล้วเรามาฉลองกันมั้ยวะ เอาปะๆ เอามั้ยหนูเมต ว่าไงวะหรรษาดวลกับพ่อหน่อยมั้ย”
หรรษาส่ายหน้าใส่พ่อมันหน่ายๆ
“พ่อ เรื่องผมที่จบไปมันเรื่องเล็กนะ เรื่องชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของวิทยาลัยเราล่ะ”
“เรื่องนั้นปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”
พ่อพูดแบบปลงๆ
“แต่”
“แต่อะไร ตอนนี้ยังไม่มีใครมาลาออกสักคน ไม่มีผู้ปกครองคนไหนไม่กล้าให้ลูกเรียนเพราะลูกชาย ผอ.ไปก่อเรื่อง แค่นี้พ่อก็พอใจแล้ว ที่สำคัญนอกจากไม่มีใครลาออกแล้ว เรายังมีนักเรียนใหม่เพิ่มขึ้นมากลางเทอมด้วยนะ ใช่มะหนูเมต พร้อมเป็นเด็กช่างรึยัง”
“พร้อมครับ”
ผมตอบรับเสียงอ่อย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ครับพ่อ”
เชี่ยนี่ก็ขู่กูจัง
ผมไม่ได้ตื่นเช้าเพราะนาฬิกาปลุกหรอกให้ตายเถอะ!!
ไลน์ดังสลับกันดึ๋งดั๋งตั้งแต่ตีห้าทั้งๆที่ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงเช้าก็ทันถมเถอย่างที่หรรษามันบอกไว้ คนที่นอนเอาขาก่ายผมเอาไว้แทนแขนกอดนั้นงัวเงียลุกขึ้นเพราะเสียงข้อความไลน์ที่ผมไม่ได้ปิดแจ้งเตือนไว้ก่อนนอน
“ใครเป็นอะไรรึเปล่าวะมึง ลองดูดิ๊ ไลน์มาป่านนี้”
“ถ้ามีใครเป็นอะไรจริง โทรมาง่ายกว่ามั้ยวะ”
ผมเถียงแต่ก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู
“ภูผาถามว่าตื่นยัง โมเมถามว่าพร้อมมั้ย ไอ้นิวถามว่าเป็นยังไงบ้าง กุ้งนางบอกให้กูสู้ๆ แล้วอะไรไม่รู้อีกเยอะแยะ แม่งตื่นเต้นยังกะมาเรียนกะกูด้วยอะ”
“เยอะนะ”
“เออ พวกมันเป็นห่วงกู มันว่ากูเป็นกระต่ายที่กำลังจะหลงเข้าฝูงหมาป่าน่ะ”
“กูว่าที่เยอะอะมึง ปิดแจ้งเตือนแล้วนอนซะ พรุ่งนี้มึงต้องออกแรงอีกเยอะ”
“มึงไม่ใช่เหรอที่บอกให้กูเปิดดู”
“กูไม่คิดว่ามึงจะดูจนครบทุกข้อความนี่หว่า”
“นี่ยังไม่ครบเลยนะเว้ย”
ผมแย้ง อ่านแค่ข้อความล่าสุดของแต่ละคนเอง
“เออ พอเถอะ”
มันก็ตัดบทด้วยวิธีการเดิมๆของมัน รั้งผมลงไปฝังตัวลงในที่นอน กอดกกเอาไว้เหมือนพ่อไก่แต่พอผมอึดอัดและหายใจไม่ออกมันก็ยอมปล่อยให้ผมได้นอนในท่าสบายๆแล้วหลับไปด้วยกันก็เท่านั้น
ชีวิตใหม่ของผมเริ่มต้นขึ้นเมื่อหรรษาสวมเสื้อชอปประจำวิทยาลัยให้เต็มรูปแบบ ขาดแต่สัญลักษณ์ประจำสาขาที่ผมยังไม่ได้เลือกเรียนเท่านั้น ความขลังของมันทำให้ผมยืนตัวตรง คำว่ายูนิฟอร์มไม่ว่าจะเป็นวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมานานหรือของเอกชนที่เพิ่งก่อตั้งก็ให้ความรู้สึกว่ามันขลังไม่แพ้กันเลย
“เหมือนหนุ่มโรงงานเลยว่ะ”
หรรษาชม!!!
เสื้อชอปไซส์มาตรฐานของวิทยาลัยมันเหมาะกับคนที่หุ่นมาดแมนสมชายเท่านั้นเพราะมันใหญ่ไปสำหรับผมจนเรียกได้ว่าหลวมโพรก
คอยดูนะ!! ผมจะเอาไปแก้ทรงให้เฟี้ยวเงาะไปเลย
“เราจะไปเต็มยศแบบนี้เลยเหรอวะหรรษา”
“เออดิ ทำไมอะ มึงร้อน อึดอัดหรือว่าไม่ชิน”
“เปล่า กูแค่กลัวว่าถ้านั่งๆบนรถเมล์แล้วมีเรื่องล่ะ”
“ก็วิ่งสิวะ”
หน้าซีดเลย....ผมยังไม่พร้อมบู๊เลยนะเว้ย!!
“กูล้อเล่น ถั่วของพี่หน้าถอดสีเลยนะ วันนี้เอารถยนต์ไปนี่แหละ”
ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าเด็กช่างอย่างผมจะต้องลุยแม่งตั้งแต่วันแรกซะแล้ว อยากเปิดตัวในรั้วเด็กช่างแบบหล่อๆไปก่อนอะนะ
ความตื่นเต้นของการเป็นเด็กช่างทำให้ผมใจเต้นโครมครามทุกๆนาทีที่ใกล้ถึงรั้ววิทยาลัย แต่ความนิ่งของหรรษาช่วยให้ใจผมเต้นช้าลงไปบ้าง บุคลิกของมันเปลี่ยนเป็นผู้นำอย่างหน้าทึ่งทันทีที่รถเลี้ยวเข้ารั้วมหาลัย
ใครๆก็รู้ว่าเด็กหนุ่มคนใหม่ที่ย้ายมาที่วิทยาลัยนี้กลางเทอมเป็นอะไรกับหรรษา ผมเตรียมรับกับสายตาที่น่าจะมองผมอย่างให้ความสนใจ
ในวิทยาลัยที่มีแต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่น่าจะอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเกย์ที่ยังไม่แพร่หลายในสังคมแบบนี้กันไม่ใช่เหรอ แต่ไม่มีใครสนใจเรื่องแบบนั้นเลยสักนิด ส่วนใหญ่เท่าที่เจอคือทักทายและยิ้มให้เฉยๆ หากจะมีคำถามเกิดขึ้นก็เป็นคำถามเกี่ยวกับเรื่องของคดีเพทายซะส่วนใหญ่ ไม่มีใครสนใจว่าผมเป็นเมียหรรษา ไม่มีใครมองอย่างเคลือบแคลงที่หรรษามีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่มีใครก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของใคร ซึ่งผมยอมรับเลยว่าในสังคมมหาลัยผมไม่ได้เจอแบบนี้ แค่หรรษาไปรับผมก็รู้กันข้ามคณะไปทั่ว เสียงซุบซิบนินทาในระยะเผาขนเรื่องผมเป็นเกย์มีให้ได้ยินจนชิน
ไม่น่าเชื่อเลยว่าสังคมที่อิสระและต่างคนต่างอยู่อย่างวิทยาลัยนี้ทำไมเวลามีเรื่องถึงได้มีคนมารวมตัวกันแทบจะทั้งมหาลัย ซึ่งบางคนไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ
“มันเป็นเรื่องที่ปลูกฝังให้รักพวกพ้องกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วว่ะ มันเป็นแบบนี้ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายที่มาที่ไปยังไงดี”
หรรษาอธิบาย นั่นหมายความว่ามันก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเด็กอาชีวะถึงต้องยกพวกตีกัน ทำไมบางสถาบันถึงเจอกันไม่ได้ ทำไมแค่สีเสื้อหรือเข็มขัดที่ต่างกันถึงต้องตีกัน แต่ทุกอย่างมันหล่อหลอมมาจากความรักของเพื่อนซึ่งแน่นอนว่ามันมีทั้งความรักที่ถูกและผิดผสมผสานกันมา
หรรษาพาผมมารู้จักกับวิทยาลัยอย่างเป็นทางการ ดูมันภูมิใจกับกิจการของครอบครัวที่พ่อมันสร้างขึ้นมามาก ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเราถึงต้องสานต่อเจตนารมณ์ของครอบครัวต่อให้เราไม่ได้ชอบมันมาตั้งแต่แรก
หรรษาบอกว่ามันรู้สึกแบบนั้นในตอนแรก มันมีความฝันของมัน อยากเรียนมหาลัยดังๆในคณะที่ชอบ มันทำได้แน่นอนอยู่แล้วเพราะมันเรียนเก่ง แต่พ่อกลับทำกิจการโรงเรียนขึ้นมา แถมเป็นวิทยาลัยอาชีวะที่มีแต่ปัญหาเด็กตีกันเป็นว่าเล่น หรรษาเองนอกจากต้องปรับตัวให้เอาตัวรอดกับสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้แล้ว มันยังต้องทำตัวเป็นผู้นำให้มากพอที่จะทำให้คนรุ่นต่อๆไปเชื่อถือได้ว่า คนอย่างหรรษาเรียนที่วิทยาลัยของตัวเองมีศักยภาพมากพอที่จะบริหารวิทยาลัยแห่งนี้แทนพ่อได้ และต้องผลิตนักศึกษารุ่นใหม่ๆขึ้นมาให้มีคุณภาพเช่นกัน ซ้ำร้ายไปกว่านั้นมันจะต้องหาวิธีทำให้เรื่องตีกันระหว่างสถาบันยุติลงอีก
ภาระของหรรษาหนักยิ่งกว่าเข็นภูเขาใส่ในครกซะอีก!!
ในขณะที่ผมยังไม่รู้เลยว่าจะช่วยแบ่งเบาหรือสร้างภาระให้มันเพิ่มมากขึ้น ไม่ใช่ว่าผมไม่แอบหวั่นว่าการเปิดตัวของผมทำให้ความเชื่อมั่นของคนที่รับเรื่องราวของชายรักชายไม่ได้ลดน้อยลง หากมีใครรู้ว่าผู้บริหารวิทยาลัยแห่งนี้มีพฤติกรรมรักเพศเดียวกันจะมีคนยอมฝากอนาคตไว้มั้ย
ผมคว้ามือคนที่กำลังชี้ชวนให้ดูห้องต่างๆอย่างภูมิใจเอาไว้
หรรษาหันมามองผมแล้วเลิกคิ้วสูงเหมือนไม่เข้าใจแล้วสุดท้ายคิ้วมันก็ขมวดเข้าหากันคล้ายว่ากำลังกังวลใจ
“มึงเบื่อแล้วเหรอวะ”
ผมรีบส่ายหน้าปฎิเสธ การอยู่กันสองคนในสถานที่ที่สำคัญกับมันขนาดนี้แถมยังได้เห็นหรรษาตอนที่มันจริงจังกับเรื่องตรงหน้า นับว่าเป็นเรื่องที่ผมไม่ค่อยได้เห็นมากนัก หรรษาในสายตาผมคือผู้ชายที่พูดน้อย นิ่งซะเยอะ น่ากลัวแต่กวนตีนหนัก พอได้มารับรู้ว่าอนาคตของเราคืออะไรแล้ว ผมเองก็อดที่จะกลัวไม่ได้
“กูไม่ได้เบื่อหรอก สนุกดี แต่หรรษา กูกลัวว่ากูจะมาเป็นภาระมึงมากกว่าอะดิ”
วิทยาลัยของมันเล็กกว่ามหาลัยที่ผมเคยเรียนอยู่มากจนเทียบกันไม่ติด แต่มันก็อลังการกว่าห้องนอนเล็กๆที่ผมซุกหัวนอนและใช้ชีวิตมาตั้งแต่เด็กๆอยู่ดี
“ทำไมอยู่ๆถึงกลัวขึ้นมาวะ”
“ไม่รู้สิ กูว่ากูก็เหมือนกบที่อยู่แต่ในกะลาของตัวเอง แต่พอวันนึงกูได้รู้ว่าโลกมันกว้างกว่ากะลาที่กูเคยอยู่ แล้วมันก็มีอะไรมากกว่าที่กูรู้และกูเคยเห็น แต่ยิ่งกูเดินออกมาไกลจากกะลามากเท่าไหร่กูกลับไม่รู้เลยว่าแล้วพื้นที่นอกกะลามันกว้างใหญ่กว่าที่กูเห็นอยู่นี้มากแค่ไหนวะ”
“นั่นแหละไอ้หัวถั่วเค้าเรียกว่ากลัว ตอนแรกอะนะ ตอนที่กูลากมึงไปนอนด้วยกูก็ไม่ได้สำรวจอะไรมึงมากหรอก ตามประสาคนที่กำลังอยากกินของหวานอะนะ พอเจอแล้วก็กินๆ หายอยากแล้วก็จากกัน ไม่ได้สนใจอะไรอีก จนมึงเสนอหน้าเข้ามาบังคับให้ต้องรับมึงอยู่ในความรับผิดชอบอะนะ กูก็อยากสลัดมึงให้พ้นทางเพราะกูคิดว่ามึงมันก็แค่ไอ้หัวถั่วที่สร้างแต่ปัญหาและภาระ พูดง่ายๆมึงคือตัวถ่วง แต่คนอย่างกูกล้าทำอะไรลงไปก็ต้องกล้ารับแล้วก็ไม่ใช่คนที่สับปรับไม่รักษาคำพูด แล้วคนอย่างมึงก็มีไม่มากนักหรอกเมต เพราะเท่าที่กูลากมานอนด้วยกูยังไม่เคยเจอใครแบบมึงเลยสักคน อยู่ด้วยกับมึงไปนานๆแล้วก็เข้าใจว่า จริงๆแล้วถั่วไม่ได้ให้วิตามินนี่หว่า ถั่วให้โปรตีนต่างหากแล้วโปรตีนก็ทำให้เราแข็งแรง เพราะฉะนั้นมึงทำให้กูมีแรงเดินต่อไปข้างหน้า เพราะมีมึงอยู่ด้วยกูเลยอยู่นิ่งอยู่กับที่ไม่ได้ ยิ่งไม่ใช่ตัวคนเดียวอย่างแต่ก่อนแล้วกูก็ต้องมีแรงเพิ่มขึ้น ออกแรงเพิ่มขึ้น เพื่อดึงเราสองคนให้ไปด้วยกันได้”
“มึงคิดกับกูขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
นี่มันยิ่งกว่าคำปากรักที่หวานหยดย้อนซะอีกนะ มันทำให้เลือดผมสูบฉีดแรง ไม่คิดว่ามันจะพูดแบบนี้ออกมา ไม่คิดว่าหรรษาจะพูดเรื่องอะไรแบบนี้ ผมไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ดีไปกว่าแอนหรือเพอชี่ ไม่คิดว่าจะมัดใจหรรษาได้ ไม่คิดว่าความรักครั้งแรกของตัวเองจะสมหวังขนาดนี้เลยจริงๆ
“มึงไม่ต้องทำหน้าเหลือเชื่อขนาดนั้นหรอก กูแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นแหละ มึงไม่ได้โชคดีที่สุดที่ได้คบกับกูหรอกนะ กูต่างหากที่โชคดีที่สุดที่ได้มึงมา เพราะกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสุดท้ายแล้วชีวิตกูจะมีใครอยู่ข้างๆมั้ย จะมีใครสักคนหรือเปล่าที่เข้าใจว่ากูเป็นยังไง ในเมื่อที่กูเคยพบเคยเจอมาล้วนมโนว่ากูเป็นแบบนั้นแบบนี้ทั้งๆที่กูไม่เคยเป็นอื่นเลยนอกจากเป็นตัวของตัวเอง”
ผมพยักหน้าตอบรับว่าเข้าใจสิ่งที่มันพยายามจะบอก หรรษาทำดีที่สุดกับทุกคนแล้ว เพียงแต่ทุกคนรับตัวตนของหรรษาไม่ได้ หรือรับได้ก็กลัวไปเองว่าหรรษาจะเปลี่ยนไปในสักวัน แอนพยายามไขว่คว้าหาคนในอุดมคติอย่างที่ตัวเองต้องการโดยไม่สนใจเลยว่าที่เขาทำไปนั้นเพียงแค่อยากเอาชนะใจไม่ใช่นิสัยของตัวเองจริงๆ หรือแม้แต่เพอชี่เองที่อยากจะทำตามความต้องการในส่วนลึกของตัวเองเพียงแต่อ้างว่าทำเพราะกลัวว่าหรรษาจะเปลี่ยนใจ ทั้งๆที่หรรษายังคงเป็นคนเดิม ทุกคนทำเพื่อตัวเองเลยไม่เจอที่ตรงกลางที่จะรักษาความรักเอาไว้ได้
ส่วนผม
ผมโชคดีที่รู้จักความซับซ้อนทางสังคมน้อยเลยไม่ฟุ้งซ่านอะไรและที่สำคัญที่สุดที่ผมเดินทางร่วมกับหรรษามาถึงตรงนี้ได้คงต้องขอบคุณแม่ แม่ที่มีความคิดทันสมัยเสียจนผมเองยังตามไม่ทัน แม่ที่กล้าเสี่ยงให้ผมลองเดินในทางที่ไม่เคยเดิน และคอยให้กำลังใจในแบบของแม่มาโดยตลอด ผมเองก็อยากจะรู้เหตุผลจริงๆของแม่เหมือนกันว่าทำไมเลือกให้ผมคบกับหรรษาแทนที่จะเลิกแล้วต่อกัน
สักวันหนึ่งผมคงได้รู้
ผมสบตากับหรรษาด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม มือเล็กๆของผมกระชับมือใหญ่ของมันแน่น
“มึงมั่นใจในตัวกูขนาดนี้แล้วต่อให้กูกลัวสักแค่ไหนกูก็ต้องพยายามล่ะนะ เพราะถ้าพลาดจากมึงไปแล้วจะมีใครบ้าระห่ำรับผิดชอบกูกับแม่ที่ไม่มีหัวนอนปลายตีนอีกจริงมั้ย”
ผมยักคิ้วเจ้าเล่ห์ใส่มัน
“มีสิ”
มันว่า คราวนี้ผมเลิกคิ้วสูงตกใจบ้าง
“จะมีใครบ้าขนาดนั้นวะ”
“คนๆนั้นก็จะเป็นคนเดียวกันกับคนแรก”
“ก็คือมึงน่ะสิ”
“อยู่แล้ว”
คราวนี้มันยักคิ้วใส่ผมบ้าง ยิ้มยั่วอย่างคนที่เป็นต่อผมไปหลายขุม
“ยังไงอะ ใส่ปุ๋ยพรวนดินให้ถั่วอย่างกูหน่อยสิ”
ผมอ้อนมัน สาบานเลยว่านี่คือวิธีการอ้อนของผมแล้ว
“ก็ไม่ว่ามึงหรือกูจะวางฟอร์มใส่กันแค่ไหน ต้องการจะเอาชนะคะคานกันแค่ไหน แต่สุดท้ายกูก็จะตามมึงไปในทุกๆที่อยู่ดี ที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้นทุกครั้ง มึงเองก็รู้ มันไม่มีวามบังเอิญไหนที่จะลงตัวพอดิบพอดีได้ขนาดนั้นหรอกถ้ากูไม่ตามมึงไปในทุกๆที่”
“ทำไมอะ”
“มึงคิดว่าคนเราจะอยู่ได้เหรอวะถ้าตัวกับใจอยู่กันคนละทาง”
มันพูดและทำตาหวานเยิ้ม
“แม่งหวานซะกูอายเลยนะ กูแมนนะ ต่อให้เป็นเมียมึงแต่กูก็จะแมน กางเกงแสลค เสื้อเชิ๊ต ผมหวีเรียบ ฉีดน้ำหอม ทำตัวดีมีรอยสักตามตัว”
“ที่ว่ามานี่ก็พอได้นะ ว่าแต่ไอ้ที่มึงจะมีรอยสักนี่สักที่ไหนวะ”
“สักคิ้วถาวรไง หล่อเด็ดเลยมั้ยล่ะ”
ผมยักคิ้วให้
“ถ้าจะลงทุนขนาดนั้นก็ซื้อแพคเกจร้อยไหมใส่คอลลาเจนฉีดกลูต้าด้วยเลยมั้ยล่ะ”
“แหะ แหะ กูพูดเล่น ก็กูเขินอะ”
“ไม่ต้องเขินหรอก มึงทำตัวตามสบายเป็นอย่างที่มึงเคยเป็นเหอะ มึงคิดว่าเราผ่านอะไรกันมาขนาดนี้ ด้วยเวลาสั้นๆเพียงเท่านี้มันยังไม่พอที่จะทำให้เราปรับตัวเข้าหากันแล้วก็เดินไปข้างหน้าด้วยกันอีกเหรอวะ นี่ขนาดว่าเพิ่งเริ่มต้นชีวิตคู่ มึงกับกูยังผ่านทั้งเรื่องร้ายเรื่องดีกันมาขนาดนี้ ด่านของเพอชี่กูก็ว่าหนักแล้วสำหรับคนไม่มีประสบการณ์อย่างมึง แต่ด่านของแอน ความสม่ำเสมอที่กูยังปฏิบัติกับแอน กูไม่คิดเลยว่าจะมีใครเข้าใจหรือยอมทำความเข้าใจกับมัน แต่มึงกลับเข้าใจ”
“กูอยู่กับมึง คนที่กูควรจะเชื่อใจและไว้วางใจก็คือมึงไม่ใช่เหรอวะ ในเมื่อมึงบอกว่ามึงรักกูแล้วกูเองก็คือแฟนมึง กูอะไม่ยอมให้มันจบเพราะคนอื่นหรอก กูต้องไม่เป็นแบบนั้น กูต้องไม่เป็นอย่างพ่อกูที่ขี้ขลาดตาขาวแล้วก็เห็นแก่ตัวเอง พ่อกูบอกว่ารักแม่แต่พ่อกูก็รักตัวเองมากกว่า พ่อกูถึงได้เลือกทางที่ทำให้ตัวเองสบายมากกว่าเลือกที่หัวใจตัวเองต้องการ แม่กูที่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆและอ่อนแอกว่าพ่อแท้ๆยังเข้มแข็งมากกว่า เพราะฉะนั้นกูก็ต้องเข้มแข็งให้ได้อย่างแม่เหมือนกัน แม้กูจะเป็นคนที่ทุกคนมองว่าอ่อนแอและปวกเปียกเกินกว่าจะเป็นเรี่ยวแรงให้วงศ์ตระกูลได้ ถ้านับเป็นสินค้า กูคงเป็นสินค้าที่ถูกคัดออกเพราะไม่ผ่าน QC ตั้งแต่ยังไม่ทดลองใช้งานน่ะ”
“มึงรู้มั้ย แม่มึงใจนักเลงมากเมต สิ่งที่มึงทำอย่างเด็กใจแตกที่ไม่เคยทำนั้นมันทำให้มึงเหลวแหลกอย่างที่ทางบ้านพ่อมึงสบประมาทได้เลยนะ แต่การที่แม่มึงยัดเยียดมึงให้กู ให้มึงตกเป็นของผู้ชายด้วยกันนั้นก็ไม่ได้เสี่ยงน้อยไปกว่ากันเลย หากกูเป็นแบบเพทาย มึงจะเหลวแหลกเองหรือเหลวแหลกเพราะทางที่แม่เลือกให้ก็ถูกดูหมิ่นจากครอบครัวพ่อมึงไม่ต่างกันหรอก แต่ถ้ามึงมาในทางที่ไม่น่าจะเจริญรุ่งเรืองได้ ความหวังริบหรี่จากคนที่ไม่น่าจะมีดีอะไรเลยอย่างกูเนี่ย เด็กช่างที่เมาหยำเป เรียนก็ไม่เรียนแล้วก็ยกพวกตีกันเป็นอันธพาลไปวันๆ แต่สุดท้ายเราสองคนประสบความสำเร็จขึ้นมาได้ มันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าคนที่ตัดสินใจปฏิเสธมึงกับแม่นั้นเขาตัดสินใจผิดมหันต์ คนที่ดีด้วยแล้วก็เก่งด้วยไปอยู่ที่ไหนก็ไม่ตกต่ำหรอกเมต ขอเพียงให้เกียรติและเชื่อมั่นในความเป็นคนที่มีสมองและสองมือเท่ากัน ทำไมเราจะทำไม่ได้ล่ะ”
มาถึงตอนนี้ แม้หรรษาจะบอกว่าคนที่โชคดีคือมันไม่ใช่ผมอย่างที่ใครๆเขาว่า แต่สำหรับผมแล้ว ผม็ยังยืนยันว่าผมโชคดีสุดๆเลยที่มาเจอหรรษา แม้ภาพลักษณ์ภายนอกของมันจะไม่มีอะไรดี แต่ความคิดและจิตใจของมันดีมาก และมันก็ลึกซึ้งทางความคิดจนผมทึ่ง มันทำให้ผมรู้สึกว่าเราไม่ใช่แค่รักกันไปวันๆ มีอะไรกันตามความต้องการของธรรมชาติ เราคิดกันไปไกลมากกว่านั้น คิดถึงอนาคตที่จะมีร่วมกัน แม้มันจะเริ่มจากความฝันลมๆแล้งๆของผม ผมแค่อยากอยู่ใกล้ๆหรรษา อยากอยู่ให้กำลังใจมันแค่นั้น ไม่ได้คิดจริงๆหรอกว่าการมาเรียนที่นี่เพื่อจะบริหารที่นี่ไปพร้อมๆกับมัน ผมอยากเรียนในสิ่งที่ผมชอบ เพียงแต่แม่อยากให้ผมเรียนบริหาร แต่เมื่อมันจะได้ทั้งสองสิ่งขึ้นมาจริงๆแล้วผมก็ต้องพยายาม เพราะหรรษาก็ให้ความมั่นใจแล้วว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“คิดถึงวันแรกที่เจอกันเนอะ”
ถ้าผมไม่ตัดสินใจแหกคอกเหล็กของแม่ออกไปเที่ยววันนั้น วันนี้ผมก็นึกภาพของตัวเองไม่ออกเหมือนกันว่าจะเป็นไปในทิศทางไหน
“นั่นสิ เพราะวันนั้นกูยังไม่มีความประทับใจอะไรในตัวมึงเลย”
“อะไรกัน กูออกจะสดใส”
“อะไรคือความดีงามของคนที่เมาแล้วเรื้อนอย่างมึงวะ มึงรู้ปะว่าในผับนั้นมีแต่เด็กช่างที่ไม่รู้เลยว่าคู่อริจะแฝงตัวเข้ามาสร้างเรื่องขึ้นเมื่อไหร่ เจอใครทำตัวแปลกแยกอย่างมึงเขาก็ต้องหมายหัวไว้ก่อนล่ะ”
“กูไม่รู้นี่หว่า ครั้งแรกของกู กูสนุก กูเมากูไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรลงไปบ้าง รู้แค่ว่ามันสุขที่สุดตั้งแต่เกิดมาเป็นกูเลยอะคืนนั้นเหมือนขึ้นสวรรค์เลย”
“แต่สวรรค์กับนรกก็อยู่ใกล้กันเพียงชั่วข้ามคืนเองนะ เพราะกูอะรู้สึกแบบนั้นเลย”
“กูก็เหมือนกัน ตอนที่ต้องบุกไปหามึงนะ นรกสุดๆแล้ว แม่กดดันอย่างที่ไม่เคยมาก่อนเลยด้วย”
“ถ้ากูรู้ว่าจะมีวันนี้ กูจะจดจำคืนนั้นไว้ให้ได้มากที่สุดเลย”


มีต่อค่ะ
V
V

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-04-2014 00:32:06

 แปะไว้ก่อน

มาแทรกได้น่าเกลียดมากเขาขอโทษ :mew2: ไม่คิดว่าจะยาวได้ใจขนาดนี้หายไปนานกว่าจะมามาทีเล่นเอาจบเลย ใจหายเหมือนกันนะเนี่ยที่จะไม่ได้เห็นหัวถั่วมาแสดงความคิดแบบถั่วๆให้ได้อ่านอีก
 :pig4: :pig4: :pig4: สำหรับเรื่องสนุกๆอีกเรื่องหนึ่งของคุณ TRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-04-2014 00:41:15

“นั่นดิ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำความรู้จักกันก่อน ไม่ใช่มาทำความรู้จักกันทีหลังเนอะ แม่งโคตรข้ามขั้นตอนเลย”
“เออดิ”
“ปะ ซื้อไทม์แมชชีนย้อนเวลากัน”
“มึงมีโดเรมอนมาอาศัยอยู่ที่บ้านเหรอ ไปสำรวจสมบัติในอนาคตของเราให้เสร็จเหอะ เดี๋ยวมึงต้องไปเลือกสาขาที่เรียนอีกนะ ไปตึกเรียนมึงอีก ไปรู้จักอาจารย์อีก โอ้ย อีกเยอะ”
ผมจำใจต้องกลับมาอยู่กับความเป็นจริงและการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่พอเรากำลังจะเดินไปต่อ เสียงเรียกหรรษาก็ดังมาจากข้างหลัง หรรษาเรียกชื่อคนที่วิ่งตามมายืนหอบอยู่ข้างหน้าว่า ‘พรมแดน’
“มีไรวะแดน”
แม้คนที่เพิ่งมาถึงจะหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้าเราทั้งคู่ แต่ผมก็รู้เลยว่าเขากำลังมองสำรวจผมอยู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า หรรษาเองก็คงจะรู้สึกเหมือนกันเลยแกล้งกระแอมขึ้นมา
“มาอยู่ที่นี่เอง พวกเราตกลงกันว่าเย็นนี้จะไปร้านเดิมกันอะ อยากให้มึงไปด้วย ชวนแฟนมึงไปด้วยนะ”
“ได้ดิ ว่าแต่มีโอกาสอะไรพิเศษหรือเปล่า”
“พอดีมีข่าวดีหลายข่าวอะ แล้วร้านนี้คนที่กูกำลังคุยด้วยเค้าบอกว่าเด็ด เมืองแมนเองก็ว่าเด็ด กูไปไม่กี่ครั้งเอง เห็นว่ามึงกับเมืองแมนไปกันบ่อยเหรอ”
“เออ แต่ไม่ได้ไปมาพักใหญ่ๆแล้ว”
“งั้นดีเลย กูได้ข่าวมาว่าไอ้ห่าเพทายสินฤทธิ์แล้วเหรอวะ ข่าวว่าพ่อแอนไม่เอาเรื่องมันแลกกับให้มันไม่เอาเรื่องมึง”
“ก็ตามข่าวนั่นแหละ แต่กูก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะมีใครโกรธแค้นกูแทนมันอีกรึเปล่า”
“ถ้าจะเอาคืนก็มาเหอะ ได้ทุกเวลา สำหรับมึงอะ พวกเราพร้อมมากนะเว้ยหรรษา ไม่ใช่แค่วิด-ลัย นะเว้ยที่พวกเรารัก มึงหรือว่า ผอ.เองพวกเราก็รักมากเหมือนกัน เพราะงั้นมึงไม่ต้องกลัว ไม่มีใครปล่อยให้มึงลุยเดี่ยวแน่นอน แต่แฟนมึงจะพร้อมมั้ยวะ”
“พร้อมสิวะ กูอะพร้อมรบเคียงบ่าเคียงไหล่หรรษาเสมอ”
ผมยืนยัน
“อย่างนี้มีเฮ กูชื่อพรมแดน เรียนแผนกก่อสร้าง”
“กูชื่อเมตตากำลังจะเลือกเรียนแผนกก่อสร้างเหมือนกัน”
“เยี่ยมเลย เย็นนี้ฉลองใหญ่แน่นอน” พรมแดนว่า
เพื่อนใหม่คนแรกของผมทำให้ใจผมไปอยู่ที่เย็นนี้แทนที่จะเริ่มเรียนวันใหม่ซะอีก เป็นเริ่มต้นใหม่ที่ตื่นเต้นในใจจนบอกไม่ถูก เรียกว่านับถอยหลังรอจนโดนหรรษาด่าไปหลายยกเลยทีเดียว
ผมเหมือนนกที่ได้พบกับฤดูกาลใหม่ที่รอคอยอีกครั้ง การกลับมาที่แห่งความทรงจำแต่ผมกลับไม่มีความทรงจำอะไรที่เกี่ยวกับหรรษาเลยเหมือนได้รียูเนี่ยน ผมจำความสนุกในวันที่แม่เปิดอิสระให้ผมได้ แต่ผมจำไม่ได้เลยว่ากว่าเราจะเดินไปเข้าโรงแรมด้วยกัน หรรษาอยู่ตรงไหนของร้าน และมันกำลังมีความสุขกับวันนั้นแบบไหนอยู่
แต่ผมเดาว่าบรรยากาศของวันนั้นคงจะประมาณเดียวกันกับวันนี้ ทุกโต๊ะรู้จักหรรษาดี เดินผ่านที่ไหนก็มีแต่แก้วเหล้ายื่นมาจ่อให้ถึงปาก และรวมถึงคนที่ติดตามอย่างผมด้วย
สิ่งหนึ่งที่ผมเพิ่งเห็นจะๆคาตาคือหรรษาเป็นที่สนใจของคนนอกในร้านมาก แต่ทำไมนะ ทำไมวันนั้นผมถึงไม่เห็นทั้งๆที่มันดูมีออร่าขนาดนี้
“มึงเมากูไม่ว่าแต่กูขออะไรอย่างหนึ่งนะเมต”
“อะไรวะ”
“อย่าจับไมค์แล้วร้องเพลงอีก”
แค่นี้ก็รู้สึกอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว วีรกรรมผมช่างงามไส้นัก ความเมาทำให้เราไร้สติแล้วก็กล้าได้จนน่ากลัวจริงๆด้วยนะ
“รู้แล้วน่า ถ้าไม่เมากูร้องเพลงออกจะดี”
“เหรอ แต่ไม่ว่าจะยังไงนะ กูว่าไม่ร้องจะดีที่สุดเลยสำหรับมึง”
ผมวางแก้วกับโต๊ะตามแรงอารมณ์ก่อนจะยกขึ้นกรอกปากอีกครั้งแบบรวดเดียวหมดแก้ว พอวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะอีกครั้งสิ่งที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าทำให้ผมประหลาดใจแล้วก็ดีใจขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
“กุ้งนาง มาได้ไงวะ โมเมด้วย ไอ้นิว ภูผา เฮ้ยบังเอิญยังกะนัดกันมาเลย”
“ยังซ่าไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้เมต”
สิ่งแรกที่กุ้งนางทักทายด้วยรอยยิ้ม เอานิ้วจิ้มหน้าผากผมที่หงายหลังไปตามแรงผลักของมันจนเกือบหน้าหงาย
ผมมองแก้วเปล่าตรงหน้าแล้วหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะเหลือบไปมองคนที่อนุญาติให้เมาผมได้แต่ห้ามเรื้อนในคืนนี้
“กูตกใจจริงๆนะตอนที่เห็นมึงมายืืนอยู่ตรงหน้าอะ พวกมึงด้วย บังเอิญได้น่าทึ่งมากๆเลยนะเว้ย ว่ามั้ย”
ผมดีใจจนเก็บอาการไม่มิด
“ใครว่าบังเอิญละวะ พวกกูตั้งใจมาเพราะว่ามีนัด”
“ใครวะ หรรษาใช่มะ ตั้งใจจะเซอร์ไพร้ส์กูอะดิ หรรษาดูทุ่มเทให้กูเนอะพวกมึงว่ามั้ย”
ได้ทีผมอวดแฟนตัวเองต่อหน้าเพื่อน
“ไม่ใช่หรรษานัดเว้ย คนนี้ต่างหากที่นัดพวกกูมา”
คนนี้ที่กุ้งนางว่าก็คือพรมแดนคนที่ไปชวนผมกับหรรษามาที่นี่นั่นเอง คราวนี้ผมเริ่มสับสนจนกลายเป็ยตัวตลกให้พวกมันหัวเราะกันเลยทีเดียว
“กูคบกับแดนอยู่อะ ทีนี้หัวถั่วอย่างมึงพอจะเข้าใจยังวะ”
“อ๋อออออออออออออออ เข้าใจละ”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก จริงๆผมก็ชินกับการที่กุ้งนางเริ่มต้นความรักใหม่นะ การที่มันจะคบใครสักคนดูจะไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นถ้าไม่ติดว่าหลังจากที่มีเรื่องเพทายเข้ามาก็ดูเหมือนกุ้งนางจะระมัดระวังในการคบใครเป็นพิเศษ ผมเห็นมันตัวคนเดียวอยู่ตั้งนาน ไม่คิดว่ามันจะมาลงเอยกับคนใกล้ตัวขนาดนี้
คืนนั้นพวกเราสนุกกันเต็มที่โดยไม่ต้องกังวลอะไรเลย ดูเหมือนระยะห่างระหว่างผมกับเพื่อนที่มหาลัยเดิมจะเริ่มแคบลงแล้ว และนั่นทำให้ผมรู้สึกดีมากๆแล้วมันก็ทำให้ผมเมาแบบไม่รู้ตัวเลย
ผมดื่ม
ผมสนุก
ผมเต้น
ผมสุดเหวี่ยง
แต่ๆไม่ใช่ด้วยความอยากใจแตกอย่างครั้งแรกอีกต่อไปแล้ว ผมวางทุกอย่างลงและสนุกแบบสุดๆได้เพราะผมมีหรรษาคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ แม้มันจะไม่ได้ถึงขั้นประกบ แต่มันก็คอยมองผมอยู่ไม่ห่าง อีกทั้งรอบกายผมมีทั้งเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าที่มารวมตัวกันจนอดมโนไปเองไม่ได้ว่าผมเป็นพระเอกของงาน
เมื่อเวลาของซินเดอริล่าอย่างผม(?)หมดลง เจ้าชายก็มาหยุดอยู่หน้า ฤทธิ์น้ำเมาทำให้ผมพิจารณาหน้าเจ้าชายอยู่เนิ่นนานก่อนจะเอ่ยปากเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยสติที่พร่าเต็มที
“หรรษา”
ดูเหมือนจะเจ้าของชื่อจะพอใจเพราะว่ามันยิ้มให้ผม ทั้งๆที่หรรษาควรจะโกรธที่ผมเมามาก แต่มันก็ยังดูใจดี
“แน่นอนว่าเป็นกูเองไม่ใช่คนแปลกหน้าหรอก เราจะไปกันได้ยัง”
“ไปไหนเหรอ”
เพื่อนยังอยู่เต็มร้านอยู่เลยแถมเพอชี่ก็เพิ่งจะมา ติดแค่ว่าผมเมามากแล้วเลยไม่ได้้สนุกกับเพอชี่ได้เท่าที่ใจอยาก แต่ดูเหมือนเพื่อนใหม่ของผมคนนี้จะเข้ากันได้ดีกับกลุ่มเพื่อนเก่าผม
‘โลกนอกจากจะกลมแล้วมันยังแคบด้วยนะเว้ยเมต’
ภูผามันกระซิบบอกผมตั้งแต่ตอนที่ผมช็อคตาตั้งเมื่อกุ้งนางแนะนำแฟนใหม่หมาดๆว่าคือพรมแดนเพื่อนร่วมวิทยาลัยของหรรษา
เพอชี่ นางฟ้าแสนสวยที่เหมือนจะเข้ามาทำให้ชีวิตผมกระชุ่มกระชวยขึ้น ผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกว่าบางทีผมอาจจะแมนชอบผู้หญิงก็ได้ แต่แล้วความจริงก็ทำร้ายให้ผมตื่นจากฝันเฟื่องว่าเพอชี่เป็นนางฟ้าที่กลายร่างมาจากเทวดา แล้วที่มันบังเอิญจนเหลือเชื่อไปกว่านั้นก็คือเธอเป็นหนึ่งในแฟนเก่าของหรรษา โลกมันแคบจนหายใจอึดอัดดีมั้ยล่ะ
ส่วนแอน...ช่างมันเถอะ อย่างน้อยเธอก็เข้ามาทำให้ชีวิตผมมีมิติและซับซ้อนมากยิ่งขึ้น แอนเป็นบททดสอบใจอย่างดีของผม ถ้าแอนไม่ทำแบบนี้ บางทีผมก็ไม่รู้หรอกว่าผมรักหรรษามากแค่ไหน แล้วถ้าไม่เพราะแอนทำแบบนี้ผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าจริงๆแล้วหรรษาแคร์ผม แม้มันจะยืนยันว่าพร้อมจะช่วยเหลือแอนเหมือนเดิม แต่ครั้งหนึ่งมันก็เคยสั่งสอนแอนให้ช่วยเหลือตัวเองต่อหน้าผม
ส่วนผม ผมคงต้องขอบคุณตัวเองที่ไม่โวยวายจนเกินชาย
สุดท้ายนี้
ผมก็กลับมาอยู่ในห้องแห่งความทรงจำอีกครั้ง แผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนเย็บเฉียบจนสะดุ้ง คนที่ค่อยๆเอนตัวทาบทับลงมาถึงกับผงะตัวค้างในอากาศ
“ขอโทษ”
ผมขอโทษที่อาจทำให้มันเสียอารมณ์หวามไหวในขณะนี้
“ขอโทษทำไม”
“ขอโทษที่กูอ่อนแออดทนต่อที่นอนเย็นๆไม่ไหวทำให้มึงต้องค้างไปด้วย”
“ไม่ได้ค้างด้วยซะหน่อย ไม่ได้ตกใจที่มึงหนาวจนสะดุ้งหรอก”
“อ้าว แล้ว”
ผมงง เมาก็เมา ความต้องการก็กำลังป่วนปั่นอยู่ภายใน
“กูแค่คิดว่าตอนนั้นกับมึงที่มีสภาพดูไม่จืดขนาดนี้ อะไรกันที่ทำให้กูพิศวาสมึงได้”
“ความเมาไง”
จริงๆนะ ความเมาทำให้อะไรๆง่ายขึ้นมากจริงๆ
“แต่วันนี้กูไม่ได้เมากับมึงด้วยเลยนะ แถมยังเห็นสภาพมึงเมาเต็มๆตาขนาดนี้ กูยังรู้สึกว่ามึงแม่งน่าฟัดให้ร้องไม่ออกเลย”
ผม...ได้แต่หลับตาปี๋เพื่อรอให้มันทาบทับลงมา
หรรษาไม่ทิ้งเวลาให้ผมต้องลุ้นนาน ความอ่อนหวานและความเร่าร้อนถูกปรนเปรอมาให้จนผมแทบจะหายเมา ทุกการกระทำทิ้งเวลาให้ผมได้จดจำและตอบสนองมันเต็มที่
ไม่มีเมตตาที่อ่อนเดียงสาคนนั้นอีกแล้ว
เมล็ดถั่วเขียวที่กระเทาะออกจากเปลือกเพราะความชื้นเมล็ดนั้นตอนนี้ได้น้ำและปุ๋ยจนงอกงามดีแล้ว พร้อมมากที่จะถูกเก็บเกี่ยว
ผมฉวยโอกาสตอนที่หรรษาใช้เวลาสำรวจตัวผมอย่างละเมียดละไม มันจูบและไซร้ผมช้าๆทว่าหนักหน่วงจนกลั้นเสียงครางแทบไม่ไหวกว่าผมจะได้กลายมาเป็นฝ่ายรุกมันบ้างก็แทบจะหมดเรี่ยวแรง การจะบังคับให้หรรษาลงมาอยู่ใต้ร่างผมได้นั้นแทบไม่ต่างอะไรจากการปีนขึ้นเรือกล้วยอีกครั้งหลังจากถูกเหวี่ยงทิ้งลงทะเล
คนที่เพลี่ยงพล้ำให้กับผมงุนงงใช่น้อย
“จะเป็นไรมั้ยถ้ากูจะขอโชว์ผลงานบ้าง”
ผมยั่ว
“เมาขนาดนี้เนี่ยนะ”
ผมถือว่าเป็นการดูถูกกันอย่างมาก ผมเลยโชว์ปิดปากมันเอาไว้ หรรษาเกร็งตัวแน่นในตอนแรกเพราะมันเข้าใจว่าผมจะพลิกสถานะไปรุกมันจริงๆ
“ปล่อยให้กูได้โชว์ผลงานบ้างนะหรรษา วันนี้กูพยายามประคองสติเพื่อสิ่งนี้จริงๆ แต่ถ้าไม่เมา กูก็คงจะไม่กล้าขนาดนี้เหมือนกัน”
หรรษาอยู่ในอารมณ์ที่ไม่รู้ว่าจะครางหรือหัวเราะออกมาดีเมื่อผมมุดหนีอายลงไปป้วนเปี้ยนกับสะดือรกๆของมันผมซุกหน้าลงไปตรงนั้น ทำทุกอย่างตามที่เคยได้รับรสสัมผัสมาจากหรรษา มันตอบสนองผมกลับมาได้สะท้านที่สุด ในความเร่าร้อนของผมทำให้หรรษาขมปากสะกดอารมณ์ไม่ให้ถึงที่หมายก่อนเวลาอันควรอยากยากลำปาก เราประกบปากแลกเอนไซม์กันหลายต่อหลายครั้ง ลิ้นร้อนพัวพันกันจนไม่มีที่ว่างให้ลมหายใจลอดผ่าน ผมวนลิ้นไล้เลียนขึ้นลงตั้งแต่หน้าผากยันปลายเท้า แกนกลางลำตัวประท้วงตั้งตรงแต่ผมแกล้งมองข้ามจนหรรษากัดฟันกรอด ที่สุดของความอดทนคือผมต้องกลายมาเป็นฝ่ายอยู่เบื้องล่างอีกครั้ง คราวนี้หรรษาไม่ปล่อยให้ผมได้แสดงฝีมืออีกแล้ว ลิ้นร้อนและมือของมันสั่งสอนผมจนเสียวกระสันไปทั้งตัว ส่วนกลางลำตัวถูกครอบครองด้วยปากลากขึ้นลงเป็นจังหวะและดูดกินน้ำหวานภายในอย่างหื่นกระหาย ผมร้องออกมาอย่างต้องการที่จะปลดปล่อย มือผมสาวเนื้อร้อนกลางตัวหรรษาตามแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามาเป็นจังหวะถี่ระรัว มันพลิกตัวผมให้ยืนเหมือนเจ้าถาโถม ในขณะที่มันลงลิ้นเปิดทางให้ตรงนั้นพร้อมที่จะรับเนื้อร้อนในมือผมเข้าไป
“อ๊ะ เดี๋ยวก่อนหรรษา”
ผมร้องห้ามเสียงพร่าสั่น ภายในช่องทางคับแคบนั้นติดตุบๆไม่ต่างจากจังหวะหายใจ
“หืม เป็นไรไปเหรอ กลัวหรือว่าไม่พร้อม”
เสียงของหรรษาก็บ่งบอกความต้องการไปสุดทางแล้วเหมือนกัน
“ไม่ใช่ทั้งสองนั่นแหละ กูแค่จะถามว่ามึงมีถุงยางแล้วเหรอ”
“อยู่ดีๆทำไมถามหาถุงยาง หรือว่ามึงอยากได้รสชาติใหม่ๆนอกเหนือจากรสธรรมชาติของกูใช่มั้ย”
“เปล่า แต่แม่บอกว่าเวลามีอะไรกับใครต้องใส่ถุงยางนะมึง”
“แล้วถ้ามีอะไรกับผัวตัวเองล่ะ”
“สะ สดก็ได้มั้ง”
หน้าตาเหยเกของหรรษาตอนนี้บอกผมว่ามันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ผมเชิดหน้าขึ้นพร้อมหลับตาปี๋อีกครั้ง ก่อนที่ผมจะล่องลอยไปในท้องฟ้าที่ขาวโพลน
สิ่งที่เกิดขึ้นมาในวันนี้เติมเต็มส่วนที่ผมไม่เคยจดจำในวันแรกที่เราพบกันจนนเต็มอิ่ม วันที่เราเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันจวบจนกระทั่งวันนี้ วันที่สถานการณ์คล้ายคลึงกันแต่ความรู้สึกและสถานะของเราแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ในเวลาที่ความหฤหรรษ์ของผมถูกนำพาไปยังจุดสูงสุดก่อนจะถูกคนๆเดียวกันกระชากลงมาในจุดที่ต่ำที่สุดเป็นจุดที่ความทรมานถูกแปรแปรเป็นความสุข วันที่ผมสามารถระบายความเสียวซ่านที่อัดอั้นอยู่ภายในเป็นชื่อของใครสักคนที่ผมเรียกเขาว่าคนรัก ผมจดจำทุกความละมุน เร้าร้อน หรือความอ่อนหวานที่หรรษามอบให้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ มันเกิดขึ้นหลังจากรักที่อุบติขึ้นมาเร็วเกินเหตุจนผมตั้งตัวไม่ทัน ผมถึงได้รู้ว่าวันแรกที่เราพบกันกับวันนี้นั้นมันต่างกันมากขนาดไหน
ตกลงวันนั้นผมถูกข่มขืนหรือสมยอมกันนะ?
ช่างมันเถอะ!!
ในเมื่อตอนนี้
ผมมีความสุขที่หลังจากเมื่อเราตื่นขึ้นมาแล้วเราก็จะยังนอนกอดกันและยิ้มทักทายในเช้าของวันใหม่อยู่ ไม่ใช่เช้าที่จู่ๆผมก็ตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงและเจ็บปวด ก่อนจะหนีหัวซุกหัวซุนกลับบ้าน
มันจะไม่เป็นอย่างวันนั้นอีกแล้ว
รักอุบัติขึ้นมาเร็วเกินเหตุก็จริง
แต่ผมมั่นใจว่า
มันจะคงอยู่อย่างนั้นไปตราบนานเท่านาน

THE END..

✄  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

สำหรับอุบัติรักเร็วเกินเหตุที่เดินทางมาจนถึงสุดทางได้ ต้องขอขอบคุณคนอ่านทุกคนด้วยนะคะ ที่ติดตาม รอคอย ทวงถาม รวมถึงคนที่คอยแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวและตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้
.
.
อย่างที่เคยบอก ตั้งแต่กลับมาเป็นพนักงานออฟฟิศอีกครั้ง เวลาของตูนที่เคยมีก็หายไป หน้าที่ความรับผิดชอบรวมถึงวัยที่เพิ่มขึ้นทำให้อะไรๆก็ไม่ได้ดั่งใจอย่างเดิมซะแล้ว การกลับมาครั้งนี้ ตูนใช้เรื่องนี้เป็นการอุ่นเครื่องให้ตัวเองและมันก็ได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่นเช่นเคย ทั้งๆที่ตูนมีเรื่องที่แต่งค้างเอาไว้อยู่แล้ว หลายคนอาจจะลืมไปแล้วว่า ตูนดองเรื่อง Absolute Boyfriend เอาไว้นะคะ กำลังจะปัดฝุ่นและต่อมันให้จบตามแต่สถานการณ์จะอำนวยค่ะ  :mew2:
.
.
ตั้งแต่แต่งนิยายมา ทุกเรื่องที่จบลง ตูนจะรวมเล่มทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกันค่ะ ตูนเองก็อยากเก็บผลงานตัวเองไว้เป็นรูปเล่มนิยายเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึกเหมือนกัน ไม่เน้นขายเป็นหลัก และราคานิยายตูนค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับว่าเข้ามาอ่านฟรีในเล้าเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะตูนไม่เคยลบนิยายเพื่อส่งเสริมการขายเลย อยากให้คนซื้อ ซื้อเพราะอยากเก็บ ซื้อเพราะจะเอาออกมาอ่าเมื่อคิดถึงนะคะ^^
.
.
ขอบคุณทุกคนเช่นเคย ขอบคุณมากนะคะ

รายละเอียดการเปิดจองอยู่ด้านล่างค่ะ
V
V
V

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 23-04-2014 00:55:02

▓▒░เปิดจอง :: อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓วันนี้-30 มิถุนายนนี้เท่านั้น

➽หนังสือมี 2 เล่มจบ (จำนวน 650++)

➽ตอนพิเศษไม่ลงในเล้า

➽ที่คั่นแม่เหล็กตามมาตรฐาน TRomance

➽ปกกระดาษคราฟ ลงสปอต uv ปั๊มนูน

➽ราคา 765 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน) ที่ผ่านการแพ็คแบบซีลพลาสติก ห่อกันกระแทกและหุ้มมุมหังสือด้วยโฟมก่อนลงกล่องไปรษณีย์

➽ปกจะนำมาให้ชมเร็วๆนี้นะคะ (ทำไม่ทันจริงๆ)

หากสนใจ Mail ไปจองได้ที่ romancefic แอด hotmail.co.th
ระบุ ชื่อ/log in
เบอร์โทร
เรื่องที่จอง
จำนวนที่จอง
หลังจากได้รับเมลล์ในการจองแล้ว ทีมงานจะส่งรายละเอียดเกี่ยวกับการโอนเงินไปให้ค่ะ

สอบถามรายละเอียดอื่นๆได้ที่ TRomance'Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) นะคะ

อ้างจาก: Cryingman ที่ 22-04-2014 23:30:03  

เปิดรีปริ้นท์ ครั้งที่ 6 สำหรับหนังสือของ TRomance ทุกเรื่อง และ ของคุณเซ็งเป็ด

แจ้ง

ชื่อ  Login
เบอร์โทร
ชื่อหนังสือ และ จำนวนที่ต้องการ (ดูชื่อเรื่องและราคาหนังสือได้ที่ด้านล่าง)

ส่งเมล์ไปที่ romancefic [at] hotmail.co.th

รอรับเมล์ตอบกลับภายใน 2 วัน ปิดจองวันที่ 30 มิถุนายน 2557

---

1. เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน (2 เล่มจบ) ราคา 700 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037198)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294396.jpg)

---

2. [ภูตะวัน vs เพียงดิน] เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (2 เล่มจบ)  ราคา 750 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037197)


(http://images.ecwid.com/images/401031/39294399.jpg)

---

3. เด็กป๋า (2 เล่มจบ) ราคา 850 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037194)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294409.jpg)

---

4.    คุณคนเดียวแต่เราสองคน (1 เล่มจบ) ราคา 350 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด 
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037200)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294386.jpg)

---

5. สิงหา กุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน (1 เล่มจบ) ราคา 450 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037199)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294389.jpg)

---

6. Unequality รักเราไม่เท่ากัน ไม่มีใครรักฉันได้เท่าเธอ  (1 เล่มจบ) ราคา 350 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037196)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294402.jpg)

---

7. ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"

อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่  >>>> ซีรีย์รักพยางค์เดียว {ขอ}  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)
๐ ราคาชุดละ 350 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
คลิ๊ก----> สั่งซื้อหนังสือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037193)

(http://image.ohozaa.com/i/210/4DmLxh.jpg)

---

8. นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า

อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
๐ ราคาชุดละ 550 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
คลิ๊ก----> สั่งซื้อหนังสือ นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037191)

(http://images.ecwid.com/images/401031/105593551.jpg)

---

9. นายโลมกับรักจนตรอก (2 เล่มจบ)

อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> นายโลมกับรักจนตรอก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28425.0)
๐ ราคาชุดละ 950 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
คลิ๊ก----> สั่งซื้อหนังสือ นายโลมกับรักจนตรอก <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping#!/~/product/category=0&id=36037202)

(http://images.ecwid.com/images/401031/225720934.jpg)

---

10. A Moment in Siam (กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม) โดยเซ็งเป็ด (2 เล่มจบ

เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านได้ที่ A moment in Siam กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18410.0)
๐ ราคาชุดละ 900 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
 ---->>สั่งซื้อหนังสือ คลิ๊ก <<--- (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037203)

(http://image.ohozaa.com/i/d9c/uRQkk.jpg)

(http://image.ohozaa.com/i/b78/zLrGvE.jpg)

---

ติดตามความคืบหน้าได้ที่ https://www.facebook.com/utellido

และที่ https://www.facebook.com/TRomanceFic

อ้างจาก: Cryingman ที่ 22-04-2014 23:30:03  

=== หนังสือ TRomance ทุกเรื่อง เปิดจำหน่ายเป็น E-Book แล้ว===

ติดตามความคืบหน้าได้ที่ https://www.facebook.com/utellido

และที่ https://www.facebook.com/TRomanceFic

---

เปิดรีปริ้นท์ ครั้งที่ 6 สำหรับหนังสือของ TRomance ทุกเรื่อง และ ของคุณเซ็งเป็ด

แจ้ง

ชื่อ  Login
เบอร์โทร
ชื่อหนังสือ และ จำนวนที่ต้องการ (ดูชื่อเรื่องและราคาหนังสือได้ที่ด้านล่าง)

ส่งเมล์ไปที่ romancefic [at] hotmail.co.th

รอรับเมล์ตอบกลับภายใน 2 วัน ปิดจองวันที่ 30 มิถุนายน 2557

---

A Moment in Siam (กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม) โดยเซ็งเป็ด

เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านได้ที่ A moment in Siam กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18410.0)
๐ ราคาชุดละ 900 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
 ---->>สั่งซื้อหนังสือ คลิ๊ก <<--- (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037203)

 >>>> สั่งซื้อ E-Book "A Moment in Siam" จาก OOKBEE Click <<<< (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=a390401e-8d93-496f-ac64-adc78a4291af)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "A Moment in Siam" จาก MEB คลิ๊ก <<<<  (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM4NSI7fQ)

(http://image.ohozaa.com/i/d9c/uRQkk.jpg)

(http://image.ohozaa.com/i/b78/zLrGvE.jpg)

---

1.   เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน (2 เล่มจบ) ราคา 700 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037198)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน"  จาก OOKBEE Click <<<< (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=c48e1454-bf76-4e9d-97a8-319313e78cc7)

  >>>>  สั่งซื้อ E-Book "เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน"  จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM4OCI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294396.jpg)

---

2.   [ภูตะวัน vs เพียงดิน] เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (2 เล่มจบ)  ราคา 750 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037197)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "[ภูตะวัน vs เพียงดิน] "  จาก OOKBEE Click  <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=56121e66-62f9-4c08-988b-4ccdc3ec2ac5)

  >>>>  สสั่งซื้อ E-Book "[ภูตะวัน vs เพียงดิน] " จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM4OSI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294399.jpg)

---

3.   เด็กป๋า (2 เล่มจบ) ราคา 850 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 65 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037194)

  ส>>>> สั่งซื้อ E-Book "เด็กป๋า" จาก OOKBEE Click <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=0c0061bd-7f36-4887-b15b-ab8117ea3184)

  >>>>  สั่งซื้อ E-Book "เด็กป๋า" จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM4NyI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294409.jpg)

---

4.    คุณคนเดียวแต่เราสองคน (1 เล่มจบ) ราคา 350 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด 
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037200)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "คุณคนเดียวแต่เราสองคน" จาก OOKBEE Click <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=5a14edd3-7447-4efa-b960-483bce48e401)

  >>>>  สั่งซื้อ E-Book "คุณคนเดียวแต่เราสองคน" จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM5MSI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294386.jpg)

---

5.   สิงหา กุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน (1 เล่มจบ) ราคา 450 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037199)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "สิงหา กุมภาฯ" จาก OOKBEE Click <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=e0bedb3c-01a8-4ab3-8383-93acb188f961)

  >>>>  สัั่งซื้อ E-Book "สิงหา กุมภาฯ" จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM5MCI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294389.jpg)

---

6.   Unequality รักเราไม่เท่ากัน ไม่มีใครรักฉันได้เท่าเธอ  (1 เล่มจบ) ราคา 350 บาท + ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
>>>> สั่งซื้อ (Click ที่ชื่อเรื่อง) <<<< (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037196)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "Unequality" จาก OOKBEE Click <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=dfbc9ddc-8744-45db-8447-590e56b6566e)

  >>>> ส ั่งซื้อ E-Book "Unequality" จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM5MyI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/39294402.jpg)

---

7. lovefloods รักแท้ไม่แคร์น้ำท่วม (E-Book)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "lovefloods" จาก OOKBEE Click <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=dfbc9ddc-8744-45db-8447-590e56b6566e)

  >>>>  สั่งซื้อ E-Book "lovefloods" จาก MEB Click <<<< (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM4NiI7fQ)

(http://cdn-shop.ookbee.com/Books/TRomance%2f2013%2f20131001/Thumbnails/Cover.jpg)

---

8.ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"

อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่  >>>> ซีรีย์รักพยางค์เดียว {ขอ}  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)
๐ ราคาชุดละ 350 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
คลิ๊ก----> สั่งซื้อหนังสือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037193)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "ซีรีย์รักพยางค์เดียว 'ขอ'" จาก OOKBEE คลิ๊ก <<<<  (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=29a10da8-a8a7-44c0-9281-f209eb69c203)

  >>>> ส สั่งซื้อ E-Book "ซีรีย์รักพยางค์เดียว 'ขอ'" จาก MEB คลิ๊ก <<<<  (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM5MiI7fQ)

(http://image.ohozaa.com/i/210/4DmLxh.jpg)

---

9. นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า

อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
๐ ราคาชุดละ 550 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
คลิ๊ก----> สั่งซื้อหนังสือ นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/index.php?option=com_rokecwid&Itemid=101#!/~/product/category=0&id=36037191)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า" จาก OOKBEE คลิ๊ก <<<< (http://www.ookbee.com/bookinfo.aspx?pid=10300547-779a-4740-a06d-28a3662e773e)

  >>>> สั่งซื้อ E-Book "นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า" จาก MEB คลิ๊ก <<<<  (http://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjUwNzc5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDM5NCI7fQ)

(http://images.ecwid.com/images/401031/105593551.jpg)

---

ติดตามความคืบหน้าได้ที่ https://www.facebook.com/utellido

และที่ https://www.facebook.com/TRomanceFic

=== หนังสือ TRomance ทุกเรื่อง เปิดจำหน่ายเป็น E-Book แล้วที่ MEB และ OOKBEE ===

ติดตามความคืบหน้าได้ที่ https://www.facebook.com/utellido

และที่ https://www.facebook.com/TRomanceFic

---

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 23-04-2014 00:56:38

ตอนจบยาวเวอร์เลย รอจะจิ้มตั้งแต่รีที่สองแหละ จนแล้วจนรอด็ได้จิ้ม อิอิ
ในที่สุดก็ลงเอยกันด้วยดี ผลแห่งการฝ่าฟันอุปสรรคของทั้งสองก็เห็นผล แต่ก็อยากให้ไอ้เพทายรับกรรมในสิ่งที่ตัวเองทำ
ขอบคุณครเขียนสำหรับนิยายดีๆ ฮาๆ เรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 23-04-2014 00:59:44

4รีพลาย.... บร๊ะเจ้า อ่านตาแฉะ.....
สนุกอ่ะ ซึ้งฝุดๆ น้ำ...(ตา)ไหลเลย.... ฮือๆๆ ไม่อยากให้จบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: fernfabled ที่ 23-04-2014 01:09:04

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-04-2014 01:45:21

 o13

อ่านเกือบชม. แน่ะ. แต่แอบเศร้าที่จบแล้ว
แต่ยังไงความรักของหรรษาและเมตตาก็มาถึงปลายทาง
รักคู่นี้

 :pig4:

บวกเป็ด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 23-04-2014 01:53:55

สุดยอดดดดดดด
สุดยอดจริงๆค่ะ o13 o13

จบแล้ว เต็มอิ่มมากๆเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 23-04-2014 02:52:13

จบซะละหัวถั่วของพี่ สนุกมากอะ ชอบมาก

ขอบคุณคนเขียนสำหรับผลงานดีดีอีกเรื่อง ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 23-04-2014 03:40:57

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 23-04-2014 06:36:31

ฟินจร้า :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-04-2014 07:00:05

จบซะแล้ววน้องเมตของเรา
ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
ความรักของหรรษากับเมตตาทำให้คนอ่านอย่างเรามีความสุข :)
จะรอติดตามเรื่องใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 23-04-2014 07:22:45

ตอนจบอ่านยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ซึ้งอะ น้ำตาจะไหล :monkeysad:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ จะรอติดตามผลงานต่อๆไป  :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 23-04-2014 08:57:58

จบเเล้ว  :katai2-1:

เป็นนิยายที่ให้ข้อคิดเยอะมากที่สุดเลยอ้ะ รักเลย  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-04-2014 09:05:56

จบได้ประทับใจที่สุดเลย

ต่อไปนี้คงคิดถึงหนูเมตกับหรรษาแย่เลย

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ :pig4:


ปล.เรื่องผมไม่ใช่ฯนั่นเราก็ยังรออ่านอยู่นะ กำลังถึงตอนเข้มข้นเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 23-04-2014 09:14:33

อยากเห็นการใช้ชีวิตของเมตในวิทยาลัยนะว่าจะเป็นไงมั่งแล้วทั้งคู่จะประสบผลสำเร็จมาบริหารวิทยาลัยต่อได้มั้ย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 23-04-2014 09:38:45

มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้จริงๆ
ได้ข้อคิดไปใช้เยอะมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ะครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 23-04-2014 09:48:28

ฟิน :heaven
จองหนังสือไปแล้วค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Yforever ที่ 23-04-2014 10:01:08

จบแล้ววววว ปลื้มปริ่มกับความรักของทั้งสองคน
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่าาา
love หรรษา love เมตตา love คนเขียนด้วย  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 23-04-2014 10:24:53

ขอบคุณกับเรื่องสนุกๆที่มอบให้อีกเรื่องครับ อิ่มในอารมณ์จริงๆ
ขอบคุณอีกครั้งครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-04-2014 10:25:13

จบแล้ว มีพิเศษให้หน่อยนะคะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-04-2014 10:26:07

ขอบคุณค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 23-04-2014 10:30:46

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆและให้ข้อคิดดีๆค่ะ  :L2:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-04-2014 10:32:17

ก็ใจหายนะที่เห็น THE END
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
การเข้ามาอ่านในแต่ละครั้ง ได้อะไรๆมากมายเลย
ขอบคุณเมตตา ขอบคุณหรรษา ขอบคุณคนเขียน
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: ~มือวางอันดับ1~ ที่ 23-04-2014 10:55:58

ยาวจุใจมากๆๆๆๆ รักเมตและหรรษา น่ะ :heaven1+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 23-04-2014 12:45:25

ชอบเมตมากอ่ะ หัวถั่วน้อยน่ารัก
มองอะไรในแง่บวกมาก
รอจองหนังสือ ไม่พลาดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-04-2014 13:41:45

 o13 ยาวมากกกกก

“แต่มันควรเป็นเวลานี้เหรอวะ มึงก็ตีค่าความแมนกูเยอะไป๊หรรษา”  :m20:

คนจะหวานสักหน่อยก็ดั้นนนนน...น่ะ 5555555

ชอบสุดๆคือถั่วให้โปรตีนความแข็ง...แรง นี้แหละ :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 23-04-2014 14:19:17

จบแล้ว
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านค่ะ
อบอุ่นจัง :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 23-04-2014 16:18:18

ขอบคุณพี่ตูนมากนะคะที่เขียนนิยายน่ารักๆมาลงให้จนจบ
เมตตากับหรรษาน่ารักมาก
ใจหายเหมือนกันนะเนี่ยที่จบไปอีกเรื่องแล้ว
แล้วจะรอผลงานเรื่องใหม่ และเรื่องเก่าที่ยังค้างอยู่นะคะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: FinFin ที่ 23-04-2014 17:33:20

จบซะแล้ววววววว หัวถั่วกะหรรษา ใจหายแฮะตามอ่านมาหลายเดือนอยู่ =..=

ขอบคุณนักเขียนมากๆที่แต่งเรื่องที่น่าจดจำให้เราอ่าน ^^

เราชอบเรื่องนี้นะ คือบางทีความรักมันก็ไม่ต้องหวานเสมอไป แค่เรารู้ใจกัน เข้าใจกันก็พอ..

เป็นนิยายที่ฟิลกู๊ดจริงๆ สำหรับเราเราว่าไม่ดราม่านะ 55555555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 23-04-2014 17:45:04

เป็นเรื่องที่ดีมากๆ
ทำให้มุมมองเด็กช่างต่างไปจากเดิม
เป็นนิยายที่เขียนบรรยายยาวมาก แต่อ่านได้ไม่เบื่อเลย
ทุกๆตอนจะมีสาระและอารมณ์ขันแทรกเสมอ
ขอบคุณที่สละเวลาเขียนนิยายดีๆให้ได้อ่านฮะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 23-04-2014 20:35:43

มาที ยาวได้จุใจมากกค่ะ ตอนจบแล้วอดใจหายไม่ได้จริงๆนะ
แบบเปิดหน้าเพจมา ต้องดูว่าตูนอัพรึยัง เราชอบความคิด
ของทั้งสองอ่ะ ให้แนวคิดเยอะเลย รักความโก๊ะของหัวถั่วด้วย
นายน่ารักมาก หรรษาก็เท่มากก เลิฟๆเลย

ต้องเอามาครอบครองให้จงได้
ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-04-2014 21:22:33

สนุกจนถึงตอนสุดท้ายจริงๆ
ขอบคุณมากๆค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 23-04-2014 21:57:13

จบได้น่ารัก แล้วแฮปปี้มากเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 23-04-2014 22:01:13

เรื่องนี้สนุกมากอ่ะ
ชอบเมตตาและหรรษามา แบบเหมือนความกลมกล่อมที่พอดี

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 23-04-2014 23:17:03

หรรษาเหมือนจะไม่ค่อยหวานนะ แต่บทจะหวานทีละก็ เขินแทนเมตตา รักกันนานๆน๊าา เมตฮาจนจบเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-04-2014 23:39:29

ถั่วกินแล้วดี แข็งแรง มีแรงใจเนอะหรรษาเนอะ
ไปเรียนวิทยาลัยจะโดนเด็กช่างจีบป่ะเนี่ย แต่ใครจะกล้า 555
ทุกอย่างจบลงได้ดี ดีจัง

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-04-2014 04:56:27

อ่านไปน้ำตาไหลไป

ซึ้งจริงๆๆ นิยายคุณตูน สนุกทุกเรื่องค่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่นำมาลงน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 24-04-2014 09:19:40

อ้าวววว จบซะแล้ว T^T

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 24-04-2014 14:34:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: erng ที่ 25-04-2014 10:11:54

น่ารักมากกกกกกกก
หัวถั่วน่ารักจัง ในความคิดน้อยของเขา มันทำให้ไม่เกิดปัญหา ดีเนอะ อยากคิดน้อยๆอย่างนี้บ้าง ทำให้สบายใจด้วย

หรรษาาาาาา น่ารักที่สุดอ่ะ ทำไมเป็นคนดีขนาดนี้น้าาาาาา โอ๊ยยยยย เจ็อยากได้ >///<
ดูเป็นคนมีความคิด เป็นผู้ใหญ่ ดูพึ่งพาได้สุดๆๆๆๆ

อยู่ด้วยกันแล้วเป็นคู่ที่ลงตัวมากกกกกกกกก
เรื่องน่ารักมากกกกก เพราะคุณแม่ของหัวถั่วเลยยยยยย ชอบบบบบบบ
เป็นความคิดของผู้หญิงที่สุดยอดมากกกกกกกกกกกก

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆๆๆอย่างนี้นะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 25-04-2014 11:00:50

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ จ้า อ่านแล้วมีความสุขมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 25-04-2014 23:59:46

อร๊ายยยยย
ยาวจุใจมากค่ะ แต่ไม่อยากให้จบเลย :hao5:

หัวถั่วหรรษาน่ารักมากมาย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 26-04-2014 00:34:45

น่ารักมากค่ะ เรื่องนี้ก็สนุกอีกแล้ว ไม่ว่าเรื่องไหนก็สนุก
ชอบมากเลย หรรษากับเมตตา ขอบคุณสำหับนิยายดีๆค่ะ

จบสวย ดีละที่แอนกับพ่อกลับใจได้:))

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 26-04-2014 03:01:25

ดีใจที่หัวถั่วมีความสุข.... แต่ก็เสียใจที่หัวถั่วจบแล้ว...

รักหัวถั่วรักคนเขียน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: miyuujung ที่ 26-04-2014 18:56:19

ใจจริงๆอยากให้ขยายเรื่องไปถึงครอบครัวใหญ่ของเมตตา แต่เรื่องมันคงอีรุงตุงนังซับซ้อนมากไปอีก ทุกวันนี้แค่มี คุณแม่กาญเคียงข้างคุณพ่อของหรรษา เมตตาอยู่คู่หรรษา ก็พอดีแล้ว สมบูรณ์
นิยาย ของคุณ TRomance ในทุกการกระทำ ความคิดของแต่ละตัวละครจะมีการอธิบายเหตุและผลอย่างละเอียด นอกจากจะได้อรรถรสแล้วยังได้สาระ แนวคิด ความเข้าใจในตัวละครนั้นๆด้วย อ่านแล้วต้องอ่านอย่างละเอียดทุกบรรทัดแล้วได้คิดตาม อันนี้ชื่นชอบมากๆมาตั้งแต่เรื่องก่อนๆของคุณ TRomance แล้ว
ต่อไปนี้ทัศนคติต่อเด็กช่างของเราก็ดีขึ้น ไม่ใช่แค่เพราะตัวละครเอกในนิยายเรื่องนี้เป็นเด็กช่างนะ แต่เพราะมุมมองความคิดในการมองคน ที่ได้มาจากการอ่านเรื่องนี้ สังคมเด็กช่างก็เป็นส่วนหนึ่ง ใช่ว่าในทุกสังคมจะเป็นแบบที่เรามองเห็นภายนอก ภายในจริงๆมีเรื่องราวมากมายที่คนนอกสัมผัสไม่ได้ และไม่แน่ว่าอาจมีเรื่อง หัวถั่วกับเด็กช่างหรรษา เกิดขึ้นจริงๆก็ได้ อิอิ
ขอบคุณคุณ TRomance มากๆนะคะสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ค่ะ และขอบคุณคุณ seiki คุณ Poes ที่นำนิยายมาโพสต์ให้อ่านกันค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 26-04-2014 23:38:47

จบแล้วเหรอ ไม่อยากให้จบเลย

ชอบหัวถั่วของหรรษา 

:mew1:

 :กอด1:

 :L2:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 26-04-2014 23:49:49

หวานกันตอนจบนะ  อิอิ

ดีใจที่หัวถั่วพัฒนาเป็นถั่วงอกแล้ว 555

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 27-04-2014 02:26:39

จบแล้วๆ
ดีใจจังที่เรื่องลงเอยด้วยดี  แต่ก็แอบสงสัยเรื่องเพทายสรุปว่าเป็นหมันจริงป่ะเนี่ย
ขอบคุณที่เขียนและนำเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 27-04-2014 04:18:02

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: newyniniw ที่ 27-04-2014 12:36:42

จบแล้ว สนุกค่ะ
หรรษาโคตรเป็นคนดีเลย หายากนะคนแบบนี้ อ่านๆไปคิดถึงโฆษณาไทยประกันที่ผู้ชายชอบช่วยเหลือผู้อื่นอ่ะ คาแรคเตอร์ให้มาก
เมตตา น่ารักสมชื่อ คนดีอีกคนที่เหมือนผ้าขาวค่อยๆย้อมสี คนตรงๆจริงใจแบบนี้ก็หายากเนาะ
สองคนนี้คู่กันและเข้ากันมาก ชอบอ่ะ เมตตามึนๆดีสมชื่อหัวถั่ว 555
แต่มีเรื่องแนะนำ เค้าว่าเรื่องนี้ถ้าเทียบกับเรื่องก่อนๆของTromanceแล้วยังไม่ค่อยดี มีคำผิดเยอะ สับสนเรื่องสถานการณ์ ตัวละคร เหตุและผลยังงงๆอยู่ อย่าลืมเรียบเรียงใหม่ก่อนจัดพิมพ์นะคะ
แต่รับประกันว่าเรื่องนี้สนุกและข้อคิดดีจริงๆ ขอบคุณมากๆนะคะ
 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: griffon ที่ 27-04-2014 14:16:33

จบลงด้วยดี  :hao5:
สนุกมากๆเลยคะ
จะติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: - lloJ!จิ้a - ที่ 27-04-2014 17:37:04

รัก  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 27-04-2014 21:36:05

จัดเต็มมาเลยนะ
ชอบอะ รักหรรษา รักเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: iamew ที่ 28-04-2014 04:50:34

อ้าว จบแล้วเฉยเลย ฮ่าๆๆ ตอนแรกยังคิดว่าจะต้องค้างซะอีก ดีใจเบาๆ แต่เหงาลึกๆ

หัวถั่วน่ารักอ่ะ แบบ.. จะเศร้า จะเหงา จะซึ้ง หัวถั่วก็ทำให้เรา.. ฮาได้ตลอดเลย ช่างเป็นคนที่ฮาไม่ดูสถานการณ์ ชอบทำอะไรผิดจังหวะ แต่ผลออกมาก็ดีนะ ง่ายๆ สมแล้วที่เป็นถั่วที่งอกบนทิชชู่เปียกอ่ะ

ขอบคุณผู้เขียนค่ะ ที่ทำให้เรายิ้มจนปวดแก้มหัวเราะจนปวดท้องแบบนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: nichytaec ที่ 28-04-2014 10:34:33

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมาค่ะ ชอบไอ้หัวถั่วของหรรษามากจนอยากจะแย่งเลยเชียว 55+ ความคิดของคุณแม่เป็นอะไรที่แปลกแต่มีสาระสุดๆ ไม่น่าเชื่อว่าแค่วันไนท์แสตนด์คืนเดียวจะลากยาวววววววววมาจนถึง 26 ตอนำได้ 55+ มีเรื่องเดียวที่ทำให้อารมณ์ขึ้นได้คงไม่พ้นเรื่องของสาวแอนกับสามี อยากเห็นบทลงโทษที่เป็นรูปธรรมของเพทายขั้นสุด ไม่ให้ตายแต่ต้องได้บทเรียนสาสมบ้างเพราะรู้สึกแค่รอกรรมตามทันมันค่อนข้างช้า 55+ #อินจัดค่ะ ตอนจบก็คลี่คลายแทบทุกอย่างแล้ว แต่ทำไมเรายังอยากรู้เรื่องราวในรั่ววิทยาลัยของเมตตามาก จะโชว์ความเป็นหัวถั่วขนาดไหน แถมเลือกสายก่อสร้างอีกต่างหาก จะเฮ้วจนหรรษาต้องกุมขมัยไหม แค่มโนเองยังขำไปล่วงหน้าเลยค่ะ 555+

อยากได้เรื่องนี้และทุกเรื่องทีรีปริ้นของคุณ Tromance มากๆ ค่ะ ยอมรับว่ามาตามที่หลังเลยไม่มีผลงานของคุณในรูปเล่มสักเรื่องแต่ถึงอยากก็จ้องข่มใจ T T คนตกงานยังไม่มีสิทธิ์ครอบครอง คงต้องรอให้มีรีปริ้นท์ครั้งหน้า #ปริบๆ #มีนะคะ พลีสสสสสสส ครั้งนี้คงเลือกเลือกสั่งสักเรื่องสองเรืองไปก่อนตามอรรถภาพ

ขอบคุณที่สละเวลามาแต่งนิยายสนุกๆ ให้ได้อ่านนะคะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 28-04-2014 13:03:14

จบแล้ววว  :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 28-04-2014 15:12:14

ตอนจบยาวมากๆ เหมือนเป็นบทสรุปของอะไรหลายๆอย่าง

ขอบคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคับ. จะรอติดตามผลงานอื่นๆต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 28-04-2014 22:54:33

สนุกม๊ากกกกกกกกกกกกกก


โคตรชอบ!

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 29-04-2014 23:25:18

สนุกมากๆ
ชอบเมตหัวถั่ว คนอะไรน่ารักทุกตอน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 01-05-2014 19:47:21

 :pig4:

ถึงคนเขียนจะหายไปนาน
แต่กลับมาแล้วก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง  d^___^b

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 01-05-2014 22:31:22

อ่านแล้วมีความสุข สนุกไปทุกตัวอักษร ขอบคุณค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 04-05-2014 13:35:58

หัวถั่ว..น่ารัก..ถึงจะดูอึนๆ ไปบ้าง...เเต่ก็ยังน่ารัก...อ่านวันเดียวรวดเดียวจบ..มีความสุข

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 06-05-2014 13:48:44

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ และให้ข้อคิดค่า  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: naja-kitase ที่ 07-05-2014 19:00:13

อ่าา ขอโทษที่มาตามอ่านตอนที่โพสจบแล้ว
เพราะห่างหายจากการอ่านนิยายไปสักพัก
แล้วก็ว่างพอที่่จะตามอ่านนิยายได้ TRomance นี่ยังคงสนุกไม่เปลี่ยนเลย
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เมตตาน่ารักสุดๆ
หรรษาก็แมนได้ใจมากกกกกกกกกกกก
พล๊อตเรื่องแปลก แต่สนุก แถมได้แง่คิดอีกตั้งหลายอย่าง
ในเรื่องนี้คนที่นับถือสุดคือ คุณนายกาญจนา สุดยอดคุณแม่จริงๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้เราได้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 08-05-2014 00:20:50

จบแว้วอ่าาา ฟินมาก
เมตแกแมนอะ น่าร๊ากกกกก
หรรษาสุขุมแท้เหลา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Yokwalkalone~ ที่ 11-05-2014 00:01:53

จบแล้ว...ไม่อยากให้จบเลยค่ะ :m15:
เรื่องนี้สนุกมากๆรู้สึกประทับใจมากค่ะ
ให้ข้อคิดดีๆหลายอย่างซึ่งทำให้ทัศนคติของเราเปลี่ยนไปเลย
...รักเมตรักหรรษา รักตัวละครทุกตัวนะคะ....
ขอบคุณทั้งคุณนักเขียนและคนโพสที่ทำให้เราได้มีโอกาสอ่านนิยายดีอย่างนี้นะคะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 12-05-2014 04:48:00

ชอบเมตตามากอ่ะ :-[
น่ารัหแบบใสๆ ซื่อๆ
บางทีก็ไม่ได้หัวถั่วเลย
ชอบตอนที่เมตกับหรรษาอยู่ด้วยกันมาก
คู่นี้น่ารักสุดๆ :ling1:
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ
อยากอ่านตอนพิเศษด้วยอ่ะ
แต่ไม่รู้จะมีรึป่าว :mew2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 12-05-2014 11:12:43

คือแบบไม่ได้มาอ่านตอนจบสักที ทั้งที่ตามเรื่องนี้มาตลอด  :m23:

อ่านตอนจบแล้วฟิน สุดท้ายแล้วแม้มันจะเกิดเร็วแต่เค้าก็ขาดกันไม่ได้ซะแล้ว :กอด1:

ขอบคุณนะครับที่เขียนเรื่องดีๆออกมาให้ได้อ่านเสมอๆ :pig4:

เรื่องงาน สู้ๆนะครับ ผมขอเป็นกำลังใจให้  :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 13-05-2014 11:23:29

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 15-05-2014 22:14:39

อ่าว! จบแล้วแห๊ะ (รายละเอียดการรวมเล่มหน้า 73)

.
.

อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ เรียกได้ว่าได้เห็นอีกแง่มุมของสถาบันช่างฯเลย ^^

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: [€]ŝĊörŦ ที่ 17-05-2014 14:54:05

ชอบครับ เรื่องสนุกมากมาย ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓ByTRomance ตอนจบ P.72[23 เม.ย.57]แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 19-05-2014 21:07:03

จบไปแล้ว
แต่คาใจ นิสนึง อ่ะ  :katai1:

1. บ้านใหญ่จะเป็นไงมั่งหนอ ไม่ได้โผล่สีกตอนเลย น่าสงสาร โดนพาดพิงอย่างเดียว  :katai3:

2. สรุป พ่อมึง กะ แม่กู ได้กัน ซะงั้น  :mew1:

3. แอน ท้องกะใคร ในเมื่อ เพทาย เป็นหมัน  :katai1:

4. อยากให้ หรรษา เมตตา โตกว่านี้ ค่อยจบ แบบว่า อยากติดตาม อ่ะนะ  :hao6:

5. เมตตา มึนจนตอนสุดท้าย ช่วงสุดท้าย  :hao3:

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อนหรรษา”  :hao4:
“หืม เป็นไรไปเหรอ กลัวหรือว่าไม่พร้อม”  :serius2:
“ไม่ใช่ทั้งสองนั่นแหละ กูแค่จะถามว่ามึงมีถุงยางแล้วเหรอ”  :-[
“อยู่ดีๆทำไมถามหาถุงยาง หรือว่ามึงอยากได้รสชาติใหม่ๆนอกเหนือจากรสธรรมชาติของกูใช่มั้ย”  o22
“เปล่า แต่แม่บอกว่าเวลามีอะไรกับใครต้องใส่ถุงยางนะมึง”  :z1:
“แล้วถ้ามีอะไรกับผัวตัวเองล่ะ”  :angry2:
“สะ สดก็ได้มั้ง”  :oo1:

แต่ก้อนะ มีผัวมั่ว หัด ใช้มั่งก้อดี นะลูก  :hao6:

แต่ก้อขอบคุณมากมายคับ

ที่เหลือ ไป จิ้น ต่อกันเองคับ  :haun4:

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 20-05-2014 22:59:04

▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓


ตอนพิเศษ 1 ความเปลี่ยนแปลงของถั่วงอกบนทิชชู่ชื้นๆ


เมื่อผมก้าวเข้ามาเป็นเด็กช่างเต็มตัว!!
สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน ทำให้ผมเองเปลี่ยนไปแบบไม่รู้ตัว
ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ

“เมตมั่นใจนะว่านั่นแค่แกเจาะช้อนกันจานเฉยๆอะ”
ผมมองจานข้าวตัวเองสลับกับหน้าแม่งงๆ คือผมแค่กินข้าว แล้วกับข้าวมันอร่อย แล้วความอร่อยมันก็วาบเข้าท้องไปอย่างกับธรณีสูบ ผมเลยอยากกวาดเก็บทุกความอร่อยไว้ให้ได้มากที่สุดด้วยการกวาดข้าวในจานไม่ให้เหลือสักเม็ด แต่แม่ก็ดุ เพราะอะไรก็ไม่รู้
“ยังจะมองหน้าหาเรื่องอีก”
ผมผวา แม่เริ่มเสียงดัง
“เมตยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะแม่”
“ก็นั่นแหละ แม่อ่านสายตาแกได้ เบ่งแกออกมาทำไมจะไม่รู้วะ”
“แล้วตกลงเมตทำอะไรผิดอะ ไม่รู้จริงๆนะเนี่ย”
“แกเคาะจานเสียงดัง”
แค่นี้อะนะ ไม่เห็นรู้สึกว่ามันแปลกไปเลย บางทีแม่อาจจะหงุดหงิดเพราะวันนั้นของเดือน หรือไม่ก็งอนพ่อหรรษาอยู่ตามประสาของคุณนายกาญจนาที่มีแฟนตามใจก็เป็นได้
“ไอ้เมต วิ่งลงบันไดเบาๆแบบชาวบ้านเค้าบ้างจะได้มั้ยวะ ไอ้ลูกคนนี้ มีผัวกับเขาได้ยังไงวะ ยังกะม้าดีดกะโหลก”
แต่พอแม่บ่นหลายๆครั้งเข้า ผมก็เริ่มจะสงสัยตัวเองเหมือนกันนะ
ในวันที่ผมกับหรรษาแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางเพราะรถติดจนท้องไม่ไหวจะทน คนใกล้ตัวผมนอกจากแม่แล้วคงจะมีมันนี่แหละที่เห็นทุกความเปลี่ยนแปลงในตัวผม
“หรรษา”
ผมเรียกมันเสียงแผ่วอย่างคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง
หรรษาเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับตะเกียบคีบลูกชิ้นที่กำลังจะจ่อเข้าปากแล้วพยักเพยิดให้ผมพูดต่อเท่านั้น
“มึงว่ากูเป็นไงมั่งวะ”
มันปล่อยลูกชิ้นในมือลงชามก๋วยเตี๋ยวอีกครั้ง หลังจากนั้นมันก็มองหน้าผมจนเหมือนจะทะลุเข้าไปข้างใน
“มึงป่วย”
“ป่วยบ้านมึงดิ คนป่วยที่ไหนจะออกมาเดินตะลอนๆกับผัวได้ขนาดนี้วะ เนี่ย แล้วร้อนขนาดเนี๊ยมึงยังชวนกูแดกก๋วยเตี๋ยวริมทางอีกนะหรรษา”
“เมื่อก่อนจะร้อนจะฝนจะทนลำบากแค่ไหนไม่เห็นมึงจะบ่น ทำไมวันนี้บ่นล่ะ”
หรรษาถามเสียงเรียบ ดูมันอารมณ์ดีเป็นปกติ แต่ผมสิ ทำไมผมหงุดหงิดจัง
“ก็แม่ขยันบ่นอะดิ แต่กูก็ไม่รู้ว่าอะไรที่เปลี่ยน”
“ก็ถูกแล้วนี่หว่า ถ้ามึงรู้ตัวเองตลอดเวลามึงก็จะไม่เปลี่ยน แต่การที่คนเราเปลี่ยนไป ส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้ตัวกันหรอก”
นั่นสินะ...หรรษาพูดถูก
ถ้าผมรู้ตัวเองตลอดเวลา ผมคงไม่เปลี่ยนไป และถ้าผมรู้ว่าผมเปลี่ยนไปยังไงก็คงไม่มานั่งหงุดหงิดอยู่อย่างนี้
ผมเลิกตอแยหรรษาแล้วสนใจสาวเส้นก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าต่อ ตั้งแต่ผมย้ายมาเรียนที่เดียวกับมันผมชินแล้วกับการนั่งรถส่วนตัวสบายๆ หรือโหนรถเมลล์มาเรียนก็ทำบ่อยๆ ยิ่งมีการประท้วงทางการเมืองปิดถนนหนทางแล้ว นั่งรถเมลล์ร้อนๆยังสบายกว่ากันเยอะเลย ไม่ต้องหงุดหงิดกับการอยู่กับที่เพราะผมเกลียดสิ่งนี้มากที่สุด
ผม...ไม่คิดจะยิดติดกับอะไรอยู่แล้ว บาดแผลที่มาจากครอบครัวทำให้ผมรู้ว่าอะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ผมจะไม่ประมาทกับชีวิตและจะไม่ยิดติดกับปัจจัยภายนอกอีก
เพียงแค่ผมวางช้อนและตะเกียบสัมผัสกับชามก๋วยเตี๋ยวที่ขอดแม้แต่น้ำจนว่างเปล่าแล้วหันไปมองหาพนักงานจะสั่งชามที่สอง ผมก็ต้องพบกับสายตาที่มองผมราวกับว่าผมมาจากดาวอีกดวงที่ไม่ใช่โลกมนุษย์ นี่ผมเปลี่ยนไปในทิศทางไหนกันแน่วะ เริ่มหงุดหงิดอีกละ
“เมต เป็นไรวะ ทำไมมึงดูอารมณ์ไม่ดี”
“คนพวกนี้ไม่รู้มองอะไรกูนักหนาอะดิวะ”
หรรษาอมยิ้ม
“คงตะลึงในความหล่อของมึงแล้วก็อึ้งที่ควงคนหน้าตาดีมากอย่างกูมามั้ง
“เหรอ งั้นคนหน้าตาดีสั่งก๋วยเตี๋ยวให้กูอีกชามได้ปะ”
“นี่ยังไม่อิ่มเหรอวะ บอกก่อนนะเว้ย อ้วนไม่รักนะ”
คราวนี้ผมอึ้ง ไม่รู้แม่งขู่จริงขู่เล่น หน้าแม่งนิ่งและขรึมจนหวั่นใจ
“ไม่กินแล้วก็ได้”
ผมทำเสียงอ่อย ไม่ใช่ว่าไม่อิ่มหรอก แต่ก็วยเตี๋ยวร้านนี้อร่อยมาก ขนาดว่าอยู่ไกลจากวิทยาลัยผมยังดั้นด้นขอให้หรรษาพามากิน
“กูล้อเล่น อย่างมึงกว่าจะเรียกว่าอ้วนต้องแดรกภูเขาเข้าไปทั้งลูกอะเมต กูไม่ได้รักมึงที่หุ่นซะหน่อย”
“แล้วรักกูที่อะไรล่ะ”
อย่าลืมนะ สำหรับหรรษาแล้ว ผมเป็นได้แค่ไอ้หัวถั่ว
“ลีลามึงดี กูชอบ”
ผมตาโต อย่างน้อยความสามารถผมก็มีพอที่จะมัดใจหรรษาได้ละนะ
“ลีลาไหนล่ะที่มึงว่าดี”
ผมลุ้น
“นอนแข็งทื่อดี ให้ทำอะไรก็ทำ ให้ร้องก็ร้องซะเสียงดังเลยไง”
“ไอ้เชี่ยหรรษา จำไว้เลยนะมึง ล้อกู”
“กูล้อเล่น เห็นมึงดูกังวลๆมาตั้งแต่เช้าละ จะเอาอะไรล่ะ เดี๋ยวกูสั่งให้”
“เอาหมี่หมูตับหมก”
ผมบอกเสียงงอนๆ แต่หรรษากลับหัวเราะร่วน ตะโกนสั่งพนักงานให้สองชามเลย คราวนี้ผมต้องมองหน้ามันแทน ใครจะกินหมดวะ แค่อยากเฉยๆ ไม่ได้กระเพาะมหาสมุทรอย่างนั้นซะหน่อย
“กูกินไม่หมดหรอกนะสองชามอะ”
“ใครบอกว่าจะให้มึงกินทั้งสองชามล่ะ”
“แล้ว....”
“อีกชามกูกินเองเว้ย อย่างน้อยก็ไม่ได้ปล่อยให้มึงอ้วนคนเดียวไง”
เสร็จสิ้นจากการเดทแบบสวีตสุดติ่ง(?)ของคู่รักเด็กช่างอย่างผมกับหรรษาแล้วเราก็ดินฝ่าแดดไปเรื่อยๆจนถึงคอมมูนิตี้มอลล์แห่งหนึ่งย่านเลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา หรรษามันจะมาซื้อของให้ลูกสาวของมันเพราะค่ำๆเราจะแวะเยี่ยมอังซังกันก่อนจะกลับบ้าน
ในขณะที่หรรษาเลือกหาของฝากลูกสาวเป็นกระเป๋าสวยหวานและหมวกใบเก๋ที่คนขายมองตาค้างอย่างไม่เชื่อสายตาว่าคนอย่างหรรษาจะเลือกของอย่างนี้ได้ ก็หน้าตาของมันน่าจะมาถามหาปืนลูกซองหรือไม่ก็ระเบิดเด็กเล่นมากกว่าจะเป็นของสวยๆงามๆได้
“หนึ่งพันสองร้อยแปดสิบค่ะ พี่คิดแค่พันเดียวก็พอ ซื้อไปฝากแฟนเหรอคะ เข้าใจเลือกนะคะเนี่ย ตอนนี้เค้ากำลังนิยมกันเลยล่ะค่ะ”
ผมทำหน้าแหย ไม่กล้าออกตัวให้แม่ค้าต้องเงิบว่าแฟนของหรรษายืนอยู่ข้างๆมันเนี่ยแหละและเป็นคนควักเงินออกมาจ่ายค่าของให้มันด้วย
หรรษาให้ผมคอยดูแลค่าใช้จ่ายของเราสองคนครับ!!
“ซื้อไปฝากลูกสาวครับพี่ แฟนผมมันไม่ชอบของพวกนี้หรอกครับ มันเล่นปืนผาหน้าไม้หรือต่อยมวยไปเลยครับ”
โห!! เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าผมแมนขนาดนี้ แต่ก็ยิ้มกริ่ม ส่วนแม้ค้าน่ะเหรอ เหวอไปเลยครับ ไม่แน่เขาอาจจะคิดได้แล้วว่าแฟนของหรรษาก็คือคนที่มาด้วยกันกับมันเนี่ยแหละ
“มึงพูดแบบนั้นพี่เค้าจะคิดยังไงวะ แม่ง มึงนี่มันไม่แยกแยะจริงๆเลย”
ผมเดินไปตบบ่าหรรษาที่ยังคงเดินดูของต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน
“กูพูดความจริง ทำไมต้องแยกแยะ ก็มึงไม่ได้ชอบกระเป๋าผู้หญิงจ๋าหรือว่าหมวกผู้หญิงแบบนี้นี่หว่า”
“ก็ถูกเว้ย แต่มึงไม่เห็นต้องบอกเค้าเลย แค่ยิ้มๆนี่มันยากเหรอวะ ไม่ต้องโต้ตอบกับเขาก็ได้”
“เดี๋ยวเค้าไม่รู้ว่าแฟนกูแมนแค่ไหนไง”
ผมขี้เกียจจะเถียงกับมันต่อ ได้แต่ระอาใจ มันจะแปลกน้อยกว่านี้หรือเปล่าวะถ้าผมตุ้งติ้งไปซะ แล้วให้หรรษามันแมนคนเดียว เพราะเมื่อแมนชนแมนแล้วมันดูแปลกๆ ดูน่าระทึก ดูเป็นตัวประหลาดในสายตาคนพบเห็นไงไม่รู้
เราเดินดูของกันแบบไม่รีบเร่ง มีของขายเยอะแยะแต่ร้อยละแปดสิบเป็นของผู้หญิง ผมเลยไม่ตื่นตาตื่นใจสักเท่าไหร่ แต่ดูหรรษาสนุกกับการชอปปิ้งมาก ผู้ชายตัวใหญ่ๆ ที่พร้อมจะมีเรื่องกับใครได้ตลอดเวลาอย่าหรรษากำลังก้มลงเลือกตัวร้อยสายชาร์ตแบตสีหวาน
มันพึมพำของมันคนเดียวว่าโทนสีไหนซื้อให้ใครอย่างมีความสุข
อันที่จริงถ้าว่ากันเรื่องความเหมาะสมแล้ว ผมน่าจะเป็นฝ่ายนั่งลงเลือกของน่ารักๆมากกว่ามันนะ แต่ผมกลับไม่ชอบเลย แต่ก็รอได้ไม่เบื่อ
“เมต ไม่ซื้ออะไรไปฝากอังซังเลยเหรอ”
“ก็มึงเหมาซะหมดตลาดแล้วอะ กูจะซื้ออะไรได้อีก”
แม้ปากผมจะพูดกับหรรษาแต่ว่าสายตาผมก็สอดส่องของที่สนใจไปทั่วตลาดเหมือนกัน ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดที่วางของขายกับพื้น มันเลยโล่งมองเห็นกันหมดแทบจะทุกร้าน ผมสะดุดตากับร้านที่ขายของเล่นสำหรับเด็กผู้ชายที่วางขายคู่กับอุปกรณ์แต่งรถจักรยาน
“หรรษา ไปร้านนั้นกัน”
ผมเดินนำมันมายังร้านที่มีแต่เด็กวัยรุ่นชายยืนล้อมกันอยู่เต็มร้าน ส่วนใหญ่กำลังเลือกซื้ออุปกรณ์แต่งรถจักรยานกันแต่ผมกลับสนใจไฟฉายอันเล็กๆสีเงินวับทรงกระบอกอันจิ๋วที่มีไฟหลากสี ดูมันเป็นอุปกรณ์พกพาธรรมดาๆแต่คนขายกลับโฆษณาว่ามันเป็นทั้งอุปกรณ์ให้แสงสว่างและอุปกรณ์ป้องกันตัวได้ มันมีตัวช็อตไฟฟ้าอยู่ข้างในและเป็นมีดปลายแหลมพกพา
“กูเจอของฝากอังซังแล้วล่ะหรรษา”
ผมยิ้มทั้งใบหน้า
“ตุ๊กตาแฮนดิคราฟร้านโน้นใช่มั้ย กูก็มองอยู่ สวยดี ไปดิ ไปดูกัน”
“เปล่า กูหมายถึงไอ้นี่ต่างหาก”
ผมชี้ให้หรรษาดูของที่คนขายกำลังโฆษณาอยู่อย่างเมามัน ผมชอบพ่อค้าคนนี้มาก เขาสามารถสร้างมูลค่าจากของธรรมดาๆให้เป็นของดีครอบจักรวาลได้จนต้องควักเงินซื้อมาเลย
หรรษามองถุงในมือตัวเองสลับกับของที่ผมเลือกหาให้อังซังหน้าปุเลี่ยนๆ
“ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจริงๆด้วยนะ”
ตอนแรกผมไม่เข้าใจสิ่งที่หรรษาพูดมาหรอกแต่พอมาคิดดูดีๆแล้วก็พอจะเดาได้ว่ามันหมายถึงอะไร
“มึงไม่ได้เปลี่ยนไปหรอกหรรษา กูว่ากูก็คงไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเหมือนกัน”
หรรษาอ่อนโยนแบบนี้มาตั้งนานแล้วผมจำได้ ผมยังจำผู้ชายตัวโตที่นั่งหลังขดหลังแข็งเย็บกระเป๋าผ้าให้อังซังในวันที่เราทะเลาะจนถึงกับเลิกกันในวันนั้นได้ มันยังคงเป็นผู้ชายที่แข็งนอกอ่อนในเหมือนเดิม
ส่วนผม ผมคิดว่าผมไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะที่ผ่านมานั้นผมไม่ได้แสดงออกในสิ่งที่ผมเป็นออกมาให้ใครได้เห็น คนถ้ำอย่างผมยังคงกลัวที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาเท่านั้นเอง แต่พอวันนี้ผมมีความกล้ามากขึ้นแล้ว มันก็เลยดูเหมือนผมเปลี่ยนไป
การเดินทางไปทาอังซังหรรษามันเลือกที่จะนั่งแท็กซี่ไป ไม่ใช่มันอยากให้ผมสบายอะไรหรอก ผมเองก็ไม่ได้ต้องการอะไรอย่างนั้นด้วย ผมอยากง่ายๆลุยๆอยู่แล้ว ยิ่งไม่อยากให้ใครมาดูถูเพราะรูปลักษณ์ภายนอกผมไม่เอื้ออยู่ หรรษาเองก็ใช่ว่าจะเป็นแฟนที่อะไรๆก็นึกถึงเมียก่อนไปซะทุกเรื่องหรอก อย่างที่รู้ๆกันดีว่าเราสองคนเป็นผู้ชาย มันเลือกที่จะไปแท็กซี่ตอนที่อากาศกำลังดีและร้อนน้อยกว่าตอนที่มันลากผมขึ้นรถเมล์ซะอีกเพราะมันกลัวว่าจะไปหาลูกมันดึกเกินไป เกรงใจพ่อแม่จริงๆของอังซัง เพราะบ้านของลูกสาวมันนั้นไม่ได้มีพื้นที่ส่วนตัว มันเป็นเพียงกระต๊อบหลังเล็กๆที่รวมทุกฟังก์ชั่นในพื้นที่เดียวกันยกเว้นแค่ห้องน้ำเท่านั้นเอง
เดี๋ยวนี้หรรษาชวนผมมาหาอังซังบ่อยขึ้น เพราะอังซังเริ่มโตเป็นสาวแล้ว แม้ว่าอังซังจะเป็นสาวห้าวที่เล่นสเก็ตช์บอร์ดผาดโผนไม่แพ้ผู้ชาย แต่อังซังก็เริ่มมีเค้าความสวยตามประสาสาวแรกรุ่นแล้ว หรรษามันห่วงลูกมันไม่ต่างจากพ่อกับแม่จริงๆซะด้วยซ้ำ มันค่อนข้างจะภูมิใจที่ปั้นเด็กคนหนึ่งให้แข็งแกร่งตามความตั้งใจของมันได้
“มึงไม่คิดว่าพ่อกับแม่อังซังเค้าจะคิดว่ามึงเลี้ยงต้อยลูกสาวเค้าเหรอวะหรรษา พออังซังโตเป็นสาวที่เราเทียวไปเทียวมาบ่อยจังเลยนะเว้ย”
ผมออกความเห็นขณะที่เราลงจากแท็กซี่และแวะซื้อไอติมแท่งข้างทางเดินกินกันมาขณะที่ลัดเลาะเข้าถนนเส้นบ้านอังซัง
“ทั้งๆที่เอามึงมาด้วยทุกครั้งเนี่ยนะ” มันถามกลับ
“แต่บางทีพ่อแม่อังซังอาจจะไม่รู้ว่ามันมีเรื่องแบบนี้ในสังคมนะเว้ย”
“ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นเหมือนมึงนะเว้ยหัวถั่ว แค่กูแตะเนื้อต้องตัวมึง จับแขน ลูบหัว แค่นี้คงไม่ต้องล้มตัวลงไปนอนทับกันก็คงเข้าใจมั้ง”
ผมอมลมไว้เต็มแก้ม ครุ่นคิดจะเถียงหรรษายังไงให้ชนะดี ผมแค่ออกความคิดเห็น แต่มันก็จริงอย่างที่หรรษาว่าแหละ แม้พ่อแม่อังซังจะมีโอกาสทางสังคมน้อยกว่าผมแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะรู้อะไรๆน้อยกว่าตามไปด้วย เราเริ่มเดินกันเงียบๆเมื่อมันมาถึงเขตที่บ้านคนปลูกเรียงติดกันเป็นแถวยาว
“มึงเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนอังก่อนนะ เดี๋ยวกูจะแวะซื้ออะไรเข้าไปกินเล่นหน่อย”
“อือ ได้”
ผมรับของมาถือไว้เอง แยกกับหรรษาตรงหน้าร้านขายของชำที่เรียกได้ว่าใหญ่ที่สุดในย่านนี้แล้ว ผมเดินตามทางแคบๆเข้าไปยังบ้านของอังซังด้วยความเคยชิน ผมมาที่นี่หลายครั้งแล้ว เรียกว่าทุกครั้งที่หรรษามาเลยดีกว่า เรามาที่นี่กันบ่อยมากขึ้นหลังจากที่เกิดเรื่องวุ่นวายของพวกเรากับแอนในครั้งนั้นแล้วความสำคัญของอังซังดูเหมือนจะถูกลดลงจนทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงที่รอคอยการมาเยี่ยมของหรรษาจนกลายเป็นหยาดน้ำตาที่พร่างพรูออกมาในวันที่เรามาหาเธอหลังจากเรื่องร้ายๆได้สิ้นสุดลงแล้ว ผมเองก็ต้องอึ้งไปเหมือนกันเมื่อเห็นภาพนั้นของอังซัง เด็กผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยวเข้มแข็งอย่างเด็กผู้ชายจะทิ้งตัวลงร้องไห้ตัวโยนเมื่อเห็นการกลับมาอีกครั้งของหรรษา
เราสองคนถึงสำนึกได้ว่า ในโลกใบเล็กๆของคนๆหนึ่งที่มีใครอีกคนคอยหยิบยื่นความรักและความปรารถนาดีมาให้ เมื่อวันหนึ่งสิ่งเหล่านั้นหายไป มันไม่ต่างอะไรกันบ่อน้ำที่เหือดหายไปเมื่อเจอทะเลทราย มันหดหู่ เหี่ยวแห้งและคงจะไร้ชีวิตชาวาและอาจจะหมดหวังไปในที่สุด หลังจากวันนั้นผมกับหรรษามักแวะเวียนมาหาอังซังบ่อยๆเท่าที่จะบ่อยได้
ในขณะที่ผมเข้าไปจนใกล้ถึงที่หมาย ผมได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังคำรามคล้ายพลังเฮือกสุดท้ายที่กำลังดิ้นรนกำลังจะหมดลงแล้ว
สัญชาตญาณสั่งให้ผมทิ้งทุกอย่างในมือแล้ววิ่งตามหาเสียงนั้น
ผมไม่เคยจินตนาการหรอกว่าคนที่กำลังแย่อยู่คนนั้นเป็นใคร รู้แค่ว่าเขาคงอยู่ในสภาวะที่ต้องการความช่วยเหลือ และผม...นิ่งนอนใจไม่ได้
เมื่อผมมาถึงจุดเกิดเหตุแล้ว สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้ผมรีบถลาเข้าไปโดยไม่สนใจเลยว่าอีกฝ่ายจะมีอาวุธหรือมีกันมากว่าสองคนสักแค่ไหน ในเมื่อในวงล้อมของไอ้พวกนั้นคือคนที่ผมกับหรรษาตั้งใจมาหา
ในช่วงชุลมุนอังซังพยายามเอาตัวรอดจากการจับกุมเอาไว้ สองขาเตะสะเปะสะปะ ไหล่บอบบางนั่นถูกมือหยาบของพวกมันล็อคไว้ซะแน่น
“หยุดนะไอ้พวกเหี้ย”
ผมตะโกนออกไปสุดเสียง เพราะมันเร็วกว่าขาผมที่กำลังซอยสุดแรงไม่สนใจว่ามันอาจจะขัดกันจนผมล้มก่อนถึงตัวอังซังก็เป็นได้
พวกมันหยุดทำร้ายอังซังตามคาด แล้วหันมามองที่ผมเป็นตาเดียวกัน
ผมใกล้จะคว้าตัวหนึ่งในนั้นมาได้แล้ว
“พ่อเมต อย่าเข้ามาค่ะ มันมีมีด”
เสียงแหบแห้งและเบาหวิวนั้นเตือนช้าไปเสียแล้ว ผมกระชากเสื้อคนที่หันหลังให้และต่อยมันไปเต็มแรง มือผมเจ็บแต่ดูเหมือนไอ้เหี้ยนั่นจะไม่สะท้านอะไรเลย มันมองมาที่ผมด้วยความโกรธปนรำคาญ มันสวนหมัดออกมาแต่ผมตาไวหลบทันและเตะสวนมันไปอย่างคนที่ใช้สัญชาตญาณนำทางล้วนๆ ผมไม่มีทักษะการต่อสู้ในสถานการณ์จริงขนาดนี้เลย มวยที่เคยลงเรียนเอาไว้ก็อยู่ในสถานการณ์สมมุติที่เรามีสติทั้งนั้น ผมทั้งเตะทั้งต่อย มือที่พอจะละออกมาจากป้องกันตัวเองได้ก็พยายามจะดึงตัวอังซังออกมาให้ได้มาที่สุด
“ไอ้เชี่ยนี่มาจากไหนวะ เกะกะจริงๆ”
คนที่ล็อกแขนของอังซังสบถขึ้นมา
“ผัวอีนี่มั้ง”
ผมกันฟันกรอดกับความคิดของมัน ยิ่งมันทำให้ผมหัวเสียมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งใส่พวกมันไปไม่ยั้ง ความชุลมุนเพิ่มมากขึ้นจนพวกมันเองคงเห็นท่าไม่ดีแต่ก็ไม่วี่แววจะปล่อยอังซังเช่นกัน ในขณะที่ผมเห็นจังหวะที่จะเตะขาพับของคนที่แลกหมัดกับผมอยู่ให้ล้มลงไปแล้วขาผมก็ไวอย่างที่ใจคิด ผมเหวี่ยงขาออกไปแต่มันไม่โดนขาพับของฝ่ายตรงข้ามอย่างที่หวัง ขาผมปะทะกับของมีคมเข้าอย่างจัง มันเจ็บแปลบจนผมรู้สึกได้ แต่ผมจะหยุดหรือถอยตอนนี้ไม่ได้
“อัง อดทนหน่อยนะ อีกนิดเดียว”
ผมให้กำลังใจลูกสาวหรรษา ในขณะที่ตัวเองเลือดไหลระขาจนน่ากลัว แต่ผมไม่กลัว ความเจ็บทำให้เรี่ยวแรงผมหายไปเยอะเลย ผมยกขาข้างที่โดนมีดไม่ได้ ต้องใช้อีกข้างที่ยกไม่ถนัดเอาซะเลย ทุกอย่างยากลำบาก อังซังพยายามพูดอะไรกับผม แต่เสียงแหบแห้งนั่นทำให้ผมฟังไม่รู้เรื่อง
“พ่อเมตเจ็บ พอเถอะ อังไหวๆ อันตรายมากนะ พ่อหรรษาละคะ”
ผมได้ยินเสียงอังแล้ว ขณะที่ผมกระชับวงให้แคบลงเพื่อที่จะเข้าถึงตัวอังให้มากขึ้น อีกฝ่ายเริ่มล็อกตัวอังแน่นขึ้นอีก
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร มีดเงาวับที่เปื้อนเลือดแดงฉานของผมไปแล้วสวนกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เป้าหมายของมันอยู่ที่หน้าท้องหรือไม่ก็ราวนมของผม
“แส่จริงๆเลยนะมึงเนี่ย ตายซะดีมั้ย”
มันขู่รอดไรฟัน ผมหลับตารับกับมัจจุราชเล่มนั้นเพราะมันจวนตัวจนผมไม่มีทางจะหนีแล้ว เสียงฝีเท้าคนตามเข้ามาอีกหนึ่งแต่ผมไม่รู้ว่าเป็นฝ่ายไหนที่เพิ่มเข้ามา ในใจผมอุ่นวาบขึ้นเมื่อมโนไปว่าน่าจะเป็นหรรษาที่วิ่งตามมา แต่อีกใจก็กลัวว่าเราสามคนจะตกอยู่ในอันตรายกันหมด แล้วมันก็ตลกร้ายเมื่อสิ่งที่ผมคาดเอาไว้เป็นเรื่องจริง หรรษาตามมาจริงๆ และมันก็คลุกวงในตามคาด



V
V
มีต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 20-05-2014 23:06:47

เสียงคำรามของหรรษาผมมั่นใจเลยว่ามันไม่ยอมแน่ ต่อให้พวกมันมีอาวุธ แต่สำหรับคนที่ผ่านการทะเลาะวิวาทมาโชกโชนอย่างหรรษา มันรู้ทางหนีทีไล่และรู้จังหวะที่จะชนกับไอ้พวกเหี้ยนี่มากกว่าผม ประกอบกับไอ้พวกนี้คงอ่อนแรงลงเพราะฤทธิ์ผมกับอังซังแล้ว หรรษาเลยสู้กับพวกมันสองตัวได้สบาย แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังได้แผลฟกช้ำมาบ้าง แต่หรรษาไม่โดนคมมีดเลย
หรรษาฉวยโอกาสที่ตัวเองจังหวะดีกว่าและมีความโกรธแค้นอยู่เต็มเปี่ยม มันกระทืบซะสองคนนั้นสลบเหมือดก่อนจะลากผมกับอังซังออกมาคนละมือ
ทิ้งให้สองคนนั่นนอนจมกองเลือดตัวเองอยู่อย่างนั้นแบบไม่หันกลับไปมองอีกเลย
หรรษาลากผมกับอังซังไปจนถึงบ้าน เคาะประตูเล่าเรื่องราวกับพ่อแม่ของอังซังคร่าวๆ แบบคร่าวมากก่อนจะลากผมกับอังซังออกมาที่ริมถนนเลียบทางด่วนแล้วเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล หรรษากับใบหน้านิ่งๆทำให้แท็กซี่ไม่กล้าชวนคุยอะไร เรามาถึงโรงพยาบาลเอกชนที่ใกล้ที่สุดในเวลาไม่นาน เลือดผมยังไหลออกจากแผลตลอดเวลา แต่ผมก็เจ็บจนกลายเป็นความชาก่อนที่จะปวดแผลเพราะมันเริ่มอักเสบแล้ว ผมกัดฟันข่มความเจ็บเอาไว้ ไม่อยากให้ตัวเองอยู่ในสภาพที่ต้องเป็นภาระของมัน
ผมกับอังซังถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินเพราะเกินเวลาปกติที่โรงพยาบาลให้บริการแล้ว โชคดีของผมคือแผลมันแค่ถากๆ แต่ถึงแค่ถากแต่มันก็ลึกพอที่จะห้ามเลือดยาก ส่วนอังซังมีเพียงรอยฟกช้ำตามเนื้อตัวแต่หรรษาก็สั่งให้ตรวจให้แน่ใจว่าไม่เป็นอะไร ผมจับมือลูกสาวของหรรษาเอาไว้ อังซังหันมามองผมน้ำตาคลอเบ้า อังซังห้าวเกินกว่าที่ผมจะเห็นน้ำตา แสดงว่าเรื่องนี้คงทำให้สาวแกร่งขวัญเสียอยู่เหมือนกัน
“ไม่เป็นอะไรแล้วนะอังซัง พระเอกมาช่วยเราทัน”
ผมกะพูดติดตลกนะ แต่อังซังน้ำตาไหลพรากเลย
“อ้าว ร้องไห้ซะงั้น”
สาวห้าวรีบปาดน้ำตาก่อนจะหัวเราะและปฏิเสธออกมาว่าเปล่าร้อง
“ถูกพวกนั้นต่อยโดนต่อมน้ำตาเหรอ ฮึ หรือว่าไง”
ผมแกล้งแหย่ให้อังซังสบายใจขึ้น
“หนูดีใจหรอก ดีใจที่ตอนนั้นเห็นทั้งพ่อเมตแล้วก็พ่อหรรษา หนูคิดว่าหนูจะเสร็จพวกมันซะแล้ว”
“ไม่มีทางหรอก ถึงพ่อไม่มา อังก็เอาตัวรอดได้ พ่อรู้”
“แต่หนูสู้มันไม่ไหวนะ ดิ้นจนหมดแรง แล้วหนูก็กลัว”
หมดสิ้นประโยคนี้อังซังก็ร้องโฮออกมา
“โตเป็นสาวแล้วนะเรา เริ่มอันตรายแล้วรู้มั้ย พ่อคิดว่าอังคงต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหม่แล้วล่ะ อังว่าไง”
อังซังทำหน้าครุ่นคิด
“เปลี่ยนอะไรคะ”
“คงต้องปรึกษาหรรษาก่อนว่าจะเอาไง สองคนนั้นตายรึเปล่าก็ไม่รู้”
ไม่ว่าจะตอนไหนผมก็ยังกลัวหรรษาติดคุกอยู่ดี เป็นเรื่องที่ฝังใจเลยเรื่องนี้
“ไม่หรอกค่ะ คงแค่หมดสติ พวกมันคงเหนื่อยด้วยแหละ”
“คงงั้น แล้วตกลงมีเรื่องอะไรกัน”
“ไอ้พีท คนที่มันจะปล้ำหนูอะ คนที่จะแทงพ่อเมตอะแหละ มันเป็นเพื่อนของไอ้กัสเพื่อนแถวบ้าน ส่วนคนที่ล็อคตัวหนูเอาไว้นี่ไม่รู้จัก คงเป็นพวกไอ้พีทแหละ ไอ้กัสมันชวนไอ้พีทมาเล่นสเก็ตช์แล้วเล่นอีท่าไหนไม่รู้ มันชอบเดินตามหนู ตื้อหนู ไอ้กัสบอกว่ามันชอบหนู แต่หนูไม่ชอบอะ รำคาญ มันเซ้าซี้อะ หนูเลยเดินหนีมันจะกลับบ้าน หนีไปหนีมาไปที่ลับตาคมปุ๊บมันล็อคตัวหนูเลยแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น”
อังซังเล่าเสียงอ่อย
“นี่ถ้าหรรษารู้ละเอียดแบบนี้นะ ไอ้ห่านั่นตายแน่ๆ”
“นี่ก็อาจจะตายได้นะพ่อเมต”
“นั่นดิ กลัวอยู่เหมือนกัน”
“แล้วพ่อเมตเป็นไงบ้างคะ”
พออังซังถามแบบนั้นผมก็หันมามองแผลตัวเอง คุณพระคุณเจ้า เห็นเนื้อขาวๆของตัวเองแล้วจะเป็นลม มันตึงจนแบะออกมาเห็นชั้นหนาของผิวหนังชัดเจน ตอนเลือดกลบแผลยังไม่น่ากลัวเท่านี้เลย จะเป็นลม
“ไม่เป็นไรหรอก ไกลหัวใจ”
ตอนที่พูดออกไปนี่เสียงสั่นใจหวิวเลยนะ แถมมือยังคว้าแอมโมเนียที่พยาบาลยื่นให้มาจ่อจมูกทันทีอีก
“ตอนที่พ่อเมตวิ่งเข้ามาช่วยหนูอะ พ่อเมตแมนมากเลย จนหนูเกือบไม่เชื่อว่าคนที่วิ่งมาเป็นพ่อเมตอะ”
เชื่อปะ!! ปกติผมเป็นพวกมึน หน้าด้าน ไม่เขินไม่อาย แต่พอใครชมเท่านั้นแหละ เหมือนตัวจะเบาๆ ล่องลอย ใจพองโตคับอก เลือดสูบแรงจนเจ็บ
 “ว่าไปนั่น แล้วปกติไม่แมนเหรอ”
อังซังเงียบไป นานจนผมอดลุ้นในคำตอบไม่ได้
“ปกติพ่อเมตก็ปกตินะ ถ้า”
“หืม ทำไมมีถ้าอะ”
“ก็ถ้าพ่อเมตไม่เป็นแฟนพ่อหรรษาอะ”
“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ แหม บางทีหรรษาก็เป็นเมียนะ ฮ่าๆ”
“เหรอ ตอนไหนอะ”
เสียงดุดังมาแต่ไกล แหม!! ทำบาปไม่ขึ้นจริงๆ
หรรษาเดินเข้ามาลูบหัวอังซังเบาๆแล้วปรายตามองขาผมที่พยาบาลกำลังราดยาอย่างเมามันด้วยท่าทางนิ่งๆเอามือกอดอกตามสไตล์ ไม่รู้มันเห็นแผลผมแล้วมันคิดอะไรอยู่ มันถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ไม่รู้ว่ากูควรจะรู้สึกยังไงกับเหตุการณ์นี้ดีเลยนะ”
มันโพล่งขึ้นมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน ผมได้แต่มองตากับอังซังปริบๆ
“แล้วไอ้สองคนนั้นจะตายรึเปล่าอะหรรษา”
ผมถามมันเสียงแผ่ว
“ช่างแม่ง ตายไปก็ดี”
อ้าว...ซะงั้น มึงฆ่าคนตายเลยนะเว้ยไอ้นี่ ผมคิดตำหนิมันในใจ
“อัง ไปพักอยู่กับพ่อมั้ย ที่นี่เริ่มไม่เหมาะแล้วล่ะ”
“ไปได้ไงคะ พ่อแม่หนูละคะ จะเอาตัวรอดคนเดียวหนูทำไม่ได้หรอก หนูจะระวังตัวแล้วกันค่ะพ่อ”
“เรื่องวกนี้นะอัง ต่อให้ระวังแค่ไหนมันก็พยายามจนได้แหละ ไม่วันไหนก็วันไหนเราก็ต้องพลาดเข้าสักวัน ไม่มีใครก่งไปตลอดหรอก”
“หนูรู้ค่ะ แต่หนูก็ห่วงพ่อกับแม่ เดี๋ยวนี้เค้าทำงานทั้งกลางวันแล้วก็กลางคืน พอหนูเรียนสูงขึ้นแล้วค่าใช้จ่ายเยอะขึ้นอะค่ะ ถ้าหนูไม่อยู่ใครจะดูแลบ้าน หาข้าวให้พ่อกับแม่กินละคะ”
“งั้นก็ไปอยู่ด้วยกันให้หมดนั่นแหละ ไปทำงานที่ววิทยาลัยพ่อก็ได้ ไปเป็นนักการภารโรง ขับรถ ทำสวนก็ว่าไป แต่อย่าอยู่ที่นั่นเลย พออังโตเป็นสาวแล้ว ภัยมันก็รอบด้านมากขึ้นนะ”
“แล้วไม่รบกวนพ่อมากเกินไปเหรอคะ ที่ผ่านมาก็รบกวนมาตลอดเลยอะ หนูเกรงใจ”
“ถ้ารบกวนจะมานั่งเป็นห่วงหาทางออกอยู่แบบนี้มั้ยล่ะ ถึงอังไม่ได้เป็นลูกจริงๆ แล้วอายุเราก้ไม่ได้ห่างขนาดเป็นพ่อลูกกันได้ แต่ก็เห็นมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก มันก็อดรักอดเป็นห่วงไม่ได้นะ”
“หนูจะลองคุยกับพ่อแม่ดูนะคะ”
“อืม เดี๋ยวจะไปคุยให้อีกแรงนะอัง ดูแลตัวเองด้วยล่ะ ตอนนี้พวกมันคงเข็ดไปสักพักล่ะ”
“จริงเหรอวะหรรษา แต่แถวบ้านอังอะต่างคนต่างอยู่กันจริงๆเลยนะ ดูดิ๊ มีคนทะเลาะกันขนาดนี้ไม่มีใครออกมาห้ามเลย”
ผมอดแปลกใจไม่ได้ที่ผู้คนละแวกนั้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทุกคนต้องปากกัดตีนถีบในเรื่องของตัวเองน่ะค่ะ แล้วพวกเขาก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของคนอื่นให้เป็นปัญหาหรอก เรื่องนี้อังเข้าใจ ชินแล้วค่ะ”
“นี่แหละที่พ่อคิดว่าอังไม่ควรอยู่ที่นี่แล้ว”
หรรษาสำทับอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งคุณเมตตาแล้วก็คุณอัญชัญ เชิญรอรับยาได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากครับ”
พยาบาลไล่พวกเราสามคนให้มารอรับยาด้านนอกแล้ว หลังจากนั้นผมกับหรรษาก้ไปส่งอังซังที่บ้านอีกครั้ง
“ดูแลตัวเองดีๆนะอัง แล้วพ่อจะรีบจัดการเรื่องที่อยู่ใหม่ให้”
หรรษาลูบหัวลูกสาวมันอย่างเอ็นดู พ่อกับแม่ของอังซังรีบลุกขึ้นมาหาเมื่อรู้ว่าอังกลับมาบ้านแล้ว สองคนนั้นไหว้ขอบคุณหรรษาปะหลกๆยิ่งแม่ของอังเธอทั้งไหว้และร้องไห้ไปพร้อมๆกัน
“ขอบคุรมากนะครับคุณหรรษา ผมเห็นมาสักพักแล้วว่าพวกนั้นคงชอบไอ้อัญอยู่ แต่ไม่คิดว่ามันจะกลัดมันถึงขนาดลากไปปล้ำ”
“แล้วพวกนั้นหายไปไหนแล้วครับ”
“พอรู้เรื่องกันพวกเพื่อนบ้านก็ช่วยๆกันลากไอ้สองคนนั่นไปทิ้งไปตรงพงหญ้านั่นแหละ มันยังไม่ตายหรอก ฝากบอกพรรคพวกของมันแล้วว่าให้มาเอากลับไปด้วยแล้วอย่าให้เห็นแถวนี้อีก”
“ครับ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่ปลอดภัยนะครับ จะเป็นไรมั้ยครับถ้าผมอยากให้น้าทั้งสองคนไปช่วยงานที่วิทยาลัยผม ที่นั่นมีบ้านพักนักการภารโรงนะครับ มันปลอดภัยกว่าที่นี่แแน่ๆ ผมอยากให้อังอยู่ที่สภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้ครับ”
พ่อของอังซังยกมือขึ้นไหว้หรรษาท่วมหัว หรรษาทรุดตัวลงแล้วบอกให้ทั้งสองคนนั้นเลิกไหว้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเองก็เกเรมาก่อน เห็นอังมาตั้งแต่เด็กๆ เอ็นดูแกเหมือนน้องสาวแล้วอังก็หน่วยก้านดีนะครับ อนาคตเค้าไปได้ไกลแน่ๆ ผมอยากสนับสนุนให้ถึงที่สุดน่ะครับ ตอนนี้ผมโตพอที่จะทำอย่างนั้นได้แล้ว”
“ไอ้อัญมันชอบเล่นไอ้ที่พวกคุณเล่นกันมาก แต่ผมก็ไม่มีปัญญาซื้อหาให้ลูกเล่น ได้พวกคุณนี่แหละครับที่ทำให้มันมีของดีๆเล่กับเขาได้ แต่ผมก้กลัวว่ามันจะได้ใจจนวันหนึ่งไม่มีพวกคุณๆแล้วผมจะหาของเล่นแบบนี้ให้ลูกไม่ได้น่ะครับ”
“จริงๆมันป็นกีฬานะครับ ทั่วโลกเขาก็มีแข่งขันประเภทนี้กัน อังเค้าเรียนรู้เร็วผมว่าไปได้ไกลแน่ๆ เขากล้าด้วยครับ ผาดโผนนี่ไม่กลัวเลย ไม่ต้องห่วงครับ ผมปั้นเค้ามาผมก็ต้องพาเข้าไปถึงฝั่งให้ได้ ถ้านาตกลงที่ผมเสนอไปก็เตรียมตัวได้เลยนะครับ ผมจะไปเคลียร์ทางโน้นไว้ให้ พร้อมแล้วไปเริ่มงานได้เลยครับ อังเขาจะได้เรียนจริงๆจังๆสักที”
“ขอบคุณครับ”
คราวนี้ร้องไห้กันทั้งพ่อทั้งแม่เลย แต่มันก็เป็นน้ำตาที่เปื้อนไปด้วยยิ้มดีใจนะ อังซังเองก็ดูเหมือนจะดีใจมากเหมือนกัน หันมายิ้มกับผมและหรรษาทั้งน้ำตา
“วันนี้ดึกมากจนได้ พ่อกับพ่อเมตกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องไปวิทยาลัยแต่เช้า สวัสดีนะครับน้า”
ผมไหว้ลาตามหรรษาแล้วก็คิดขึ้นได้ว่าเรามีของฝากมาให้อังซังด้วยนี่นา
“เดี๋ยวนะ รอแป๊บ”
ผมหันหลังจะวิ่งไปหาของฝากที่เราอุตส่าห์ไปเดินเลือกซื้อให้อังซัง แม้ไม่รู้ว่าป่านนี้มันอาจจะไม่เหลือแม้แต่ซากแล้วก็ได้
แต่หรรษามันก็คว้าผมเอาไว้แล้วมองมาที่แผลตรงขาผม
“ก็ดีขึ้นแล้ว ปวดนิดเดียวเองนะ ไหวๆ”
“กุไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”
“แล้วมึงรั้งกูไว้ทำไม”
มันชี้ให้ผมดูที่มือของพ่ออังซังที่มีสารพัดถุงพลาสติก ผมจำได้ว่ามันคือข้าวของที่ผมกับหรรษาซื้อมา
“ชาวบ้านเขาเก็บไว้ให้”
“ในนั้นเป็นของขวัญที่ผมกับหรรษาซื้อให้อังซังครับ”
ผมรับพรีเซ้น
หรรษารั้งให้ผมนั่งที่ชานบ้านอีกครั้ง เราสามคนรื้อดูของฝากกันสนุกสนานอีกครั้ง ดูหรรษามันจะเขินที่ลูกมันแซวว่าพ่อหรรษาซื้อของได้ผู้หญิงมากเลย มันได้แต่นั่งมองผมกับอังซังชื่นชมของกันอย่างเมามัน
“ของชิ้นนี้พ่อตั้งใจซื้อให้อัง”
ผมหยิบไฟฉายอันนั้นขึ้นมา ดีดสปริงโชว์ไฮไลท์ที่เป็นมีดพกพาข้างในแล้วก็เปิดสวิซต์ให้ดูระดับความแรงของเครื่องช็อตอย่างภาคภูมิ มันดูดีมีประโยชน์กว่าตุ๊กตาที่หรรษายืนเลือกอยู่นานสองนานก็แล้วกันน่า ถ้าเทียบกับกระเป๋าและหมวกที่มันมีประโยชน์อยู่บ้าง ผมเลือกของมาได้แค่ชิ้นแล้วแต่ก็สารพัดประโยชน์นะเว้ย
“แถ่แด๊!! ตื่นเต้นใช่ปะ เอาไว้ป้องกันตัวนะ”
อังซังไหว้ก่อนจะรับของเอาไว้ด้วยแววตายินดี
“แล้วถามจริงเหอะ พอถึงเวลามึงได้เอาออกมาใช้มั้ยไอ้หัวถั่ว พอเกิดเรื่องเข้าจริงๆ มึงเสือกทิ้งอาวุธในมือแล้วจู่โจมมือเปล่าเนี่ยนะ”
“เออว่ะ กูลืมไปเลยอะว่ากูมีไอ้นี่ ใครจะไปคิดทันวะตอนนั้นตกใจแล้วก็เป็นห่วงอังซังนี่หว่า”
“ก็เลยทิ้งอาวุธซะ”
“เออ ก็บอกแล้วไงว่าลืมไปแล้วว่ามี ก็ตั้งใจซื้อให้อังซังนี่หว่าไม่ได้ตั้งใจซื้อใช้เองซะหน่อย”
ผมแก้ตัวเสียงอ่อย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ครั้งหน้าอังใช้มั้นแน่”
อังซังหมายมั่นปั้นมือ
“ไม่มีครั้งหน้าจะดีกว่านะ แต่ละคนดูไม่จืด ดูสิ ถ้าไม่ทันการณ์แล้วอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ไม่รู้”
“หนูจะจำไว้เป็นบทเรียนค่ะ”
“มึงก็ไหว้หนวดสิวะหรรษา ไว้เคราะด้วย โฉดดีจะตายไปมึง”
“เพื่ออะไรวะ”
“เพื่อประกาศศักดาว่ามึงหวงลูกสาวไง”
“เพ้อไปไกลแล้ว อังพักผ่อนเถอะ พ่อกลับละ ไปเหอะเมต ดึกแล้ว มึงเองก็ต้องพักแล้วเหมือนกัน คืนนี้ปวดแผลทั้งคืนแน่ๆ”
มันขู่ไปพลางดันหลังผมให้ออกเดิน
ในรถแท็กซี่ ผมนั่งซบไหล่ของหรรษาไปตลอดทาง
“มึงรู้มั้ยเมต ว่ามึงเปลี่ยนไปยังไง”
“ไม่รู้ดิ”
“มึงโผงผางมากขึ้น กล้ามากขึ้น แล้วที่สำคัญนะ มึงแมนขึ้นมาก พูดง่ายๆ มึงกลายเป็นเด็กช่างเต็มตัวแล้วรู้มั้ย”
“จริงอะ งั้นกูก็คงเถื่อนขึ้นด้วยสินะ ถึงว่าแม่บ่นว่ากูเริ่มถ่อย”
“กูควรจะดีใจหรือเสียใจดีวะที่มึงเปลี่ยนไปแบบนี้”
“อ้าว ทำไมล่ะ แต่ก็ก็ยังให้ความสุขมึงได้เหมือนเดิมนี่”
ผมยังคงทำหน้าที่บนเตียงได้ดีเกินคาดนะครับ ลีลาบนเตียงผมนี่เด็ดขาดอย่าบอกใครเลยเถอะ
“เรื่องนั้นมันก็จริง แต่เมต มึงเปลี่ยนไปแบบนี้มันก็ดีนะ มึงกล้าทำอะไรมากขึ้น มั่นใจในตัวเองมากขึ้นมันก็ดี แต่สิ่งที่แลกมาล่ะ”
มันมองแผลที่ขาผมแล้วถอนหายใจ
“มึเจ็บตัวเนี่ยเห็นมั้ย สิ่งที่ต้องแลกมาคือความเจ็บปวดของมึง”
“เอาน่าหรรษา ลูกผู้ชายมีเรื่องกันได้แผลกลับมาบ้างมันก็ธรรมดาไม่ใช่เหรอวะ”
“ก็ใช่ แต่เคยมีสักครั้งมั้ยที่กูจะรุนแรงกับมึงจนตูดขาด ไม่มีสักครั้ง กูถนอมมึงแทบตาย แล้วไอ้ห่าที่ไหนก้ไม่รู้มาทำให้มึงมีแผลได้ ทำให้มึงเจ็บ กูน่าจะกระทืบแม่งซะให้ตาย”
มันกัดฟันกรอด กำหมัดแน่น
“คือไงอะหรรษา คือมันก็ดีอะนะในเรื่องความรักความห่วงใยที่มึงมีแต่กู แต่ไม่ต้องเอาไปเปรียนเทียบกับตูดฉีกไม่ฉีกก้ได้ไม่ใช่เหรอวะ”
“ทำไมอะ”
“พี่แท็กซี่เค้าตกใจน่ะ”
“อุ๊บ!! กูลืมตัวไปโทษทีว่ะเมต กูนึกว่าโลกนี้มีแค่เราสองคน”
“งั้นคิดว่าผมไม่มีตัวตนก็ได้ครับ”
#พี่แท็กซี่เกล่า

the end.......

๐ สวัสดีค่ะ เอามาให้อ่านเผื่อมีคนคิดถึงหัวถั่วนะคะ
๐ เรื่องนี้เหมือนมีประเด็นให้แต่งตอนพิเศษเยอะ แต่นึกไม่ออกว่าทิ้งปมอะไรไว้บ้าง ตามที่ไล่อ่านคอมเม้นท์ ก้พอจะเห็นแนวทางแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ
๐ สำหรับในเล่มหนังสือ ก็อย่างที่บอกว่าต้องมีตอนพิเศษที่ไม่ลงเวปแน่นอน เผลอๆถ้าขุดตอนพิเศษมาลงเล้าเยอะไป ก้จะแถมเรื่องใหม่สั้นๆไปให้ในเล่มนะคะ
๐ รายละเอียดคลิกแบนเนอร์โฆษณาเล้าไปดูได้เลยค่ะ เปิดรีปริ๊นท์ให้ได้เสียเงินกันทุกเรื่องเลยนะคะ หรือไม่ก็เปิดไปที่หน้า  73 ของเรื่องนี้ได้เช่นเดียวกันค่ะ
๐ คิดถึงหรรษาเมตตาบ่อยๆด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
๐ ยิ้มหวานแบบ MUT 2014//TRomance

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Angel_K ที่ 20-05-2014 23:30:03

ช่วงสิบบรรทัดสุดท้ายนี่มันช่าง...  :hao6:

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 20-05-2014 23:36:28

ฮ่า ถั่วโตเป็นสาว เอ๋ย เป็นหนุ่มเเล้ว กล้ามากกว่าเดิม  :mc4:

+1 ค่าาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 20-05-2014 23:50:00

ฮาาาา สงสารพี่แท็กซี่มาก กร๊ากๆๆ โธ่ๆทำใจเถอะนะโยม :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 20-05-2014 23:56:39

 :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 20-05-2014 23:57:08

สรุปเมตมีดีแค่ลีลาใช่ไหม?  :hao7:  ช็อคแทนพี่แท็กซี่ 

คือแอบหวานตอนท้ายอ่ะ หวานสไตล์เมตหรรษาล่ะนะ   :katai4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Raccoooon ที่ 21-05-2014 00:14:31

แงงงง หรรษานี่เหมาะกับเป็นพ่อของลูกมาง่าาา
(หนูแค่คิดค่ะ พ่อเมตอย่าตีหนู)
สุดท้ายขำคนขับแท็กซี่มากค่ะ 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 21-05-2014 00:35:15

จะสงสารหรืออิจฉาพี่แท็กซี่ดีล่ะ แบบนี้เราฟินตายเลยยยย  :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 21-05-2014 00:45:21

=///= เมตตาแมนมากจ้า
แต่ก็ยังซึนๆเหมือนเดิม อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 21-05-2014 00:59:53

55555555555555
หัวถั่วน่ารักไปละ หรรษา ดูรอบข้างนิสสนึง
คนอื่นเค้าจิตกใจ กร๊ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-05-2014 01:06:37

เมต หนูแมนไปหรือเปล่าคะลูก 55555
กลายเป็นเด็กช่างเต็มตวไปแลวเหรอเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-05-2014 02:41:40

น้องเมตเปลี่ยนไปแล้วววว
จะเป็นถั่วที่มีพัฒนาการจริงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 21-05-2014 05:09:09

พัฒนาไปไกลโขเลยนะเมต ชักอยากเห็นชีวิตในวิทยาลัยของเมตซะแล้วสิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: rujaya ที่ 21-05-2014 07:35:10

ไอ้หัวถั่วมันน่ารักขึ้นมากๆๆๆๆ 5555555

แต่แอบฮาพี่แท๊ก คงเลี่ยนความหวานของสองคนนี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 21-05-2014 07:44:29

น้องเมตแมนมากมาก o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 21-05-2014 08:35:58

มีสไตล์ความหวานที่เป็นเอกลักษณ์กันดีจริงๆ 555
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 21-05-2014 09:35:01

เมตมันแมนขึ้นจริงๆว่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 21-05-2014 09:40:36

เป็นการดีที่หนูเมตตาของเราแมนขึ้น เถื่อนขึ้น ถ่อยขึ้น แต่ก็ต้องรู้จักระวังตัวนะ
ยังไงๆ ก็ต้องมีหรรษาไว้คอยอยู่ดูแลข้างๆ นั่นแหละดีแล้ว

ปล.คุณหญิงแม่ท้องหรือเปล่าทำไมอารมณ์ฉุนเฉียวจังอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-05-2014 09:45:26

น้องเมต ห้าวเป้งเลย แมนดี ชอบๆ

ถึงจะแมนแต่การบ้านก็ไม่พร่องนะ ฝ่ายโดนเสียบใช่ว่าต้องแบ๊วเสมอไป :laugh:

หรรษาได้คนช่วยคุมพวกเด็กช่างเต็มตัวแล้ว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-05-2014 10:44:44

เมตแมนขึ้นมากจริงๆ

 :katai2-1:

บวกเป็ด

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 21-05-2014 11:02:49

ก๊ากกกก สงสารพี่เขานะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 21-05-2014 11:18:35

หนูเมต เปลี่ยนไป๋ ชอบหรรษาจัง...  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-05-2014 13:00:32

เมตดูแมนขึ้นมากกล้าขึ้นเยอะ หรรษาก็หวานขึ้นแม้จะหวานแบบเถื่อนๆก็เถอะพูดเรื่องตูดของเมตให้พี่แท็กซี่ฟังได้ไง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 21-05-2014 13:40:22

เมตแม๊นแมนอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 21-05-2014 15:35:58

ตอนพิเศษหนูเมตอ่ะ

แมนมากเลยลูก แต่หรรษาก็ยังใจดีกับเมตไม่เปลี่ยนนะ

จะสงสารกแต่คุณพี่ขับแท็กซี่นี่แหละ กร๊ากกกกก

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้า  :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 21-05-2014 16:03:38

ชอบเมตเวอร์ชั่นนี้อ่ะ ชอบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 21-05-2014 19:53:25

น้องเมตเปลี๊ยนไปปป๊ :katai5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 21-05-2014 21:33:56

เข้ามาอ่าน แล้ว ขำ  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 21-05-2014 22:45:01

อรั๊ย น้องเมตของพี่เปลี่บนไป แต่ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี เท่ห์ไปเลยค่ะ กล้าหาญมาก
แต่คุณแม่คงปวดหัวกับลูกชายจอมห้าวนิดๆ 555
ชอบตอนหรรษาแค้นไอ้พวกนั้นที่มาทำเมตเจ็บตัว พี่แท็กซี่ตะลึงเลย 555

ขอบคุณค่ะ จัดมาอีกนะคะๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 22-05-2014 00:44:42

หัวถั่ววววววววววววววววววววววว แมนขึ้นนะเดี๋ยวนี้ 5555  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 22-05-2014 13:50:07

 :katai2-1: หรรษาน่ารักอ่ะ >\\\\\\\\<

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 22-05-2014 15:31:16

คือจะซึ้งก็ ฮาแตกก่อนอะ แบบ รู้สึกดีกับความเป็นห่วงของหรรษา แต่มันดัน ฮากับคำพูดของคู่นี้ซะแบบ ปวดท้องอะ กร๊ากกก โอ๊ย สุดยอด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-05-2014 00:46:23

ดีใจจริงนะเนี่ยไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ||toxic-love|| ที่ 23-05-2014 07:53:59

5555555
หัวถั่วโฉดขึ้นนนน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: inkku ที่ 23-05-2014 08:43:55

แอร๊ยฟินมากยังไงหัวถั่วก็ยังเป็นหัวถั่วอยู่วันยังค่ำอ่ะนะ 555+  :laugh:
ขอบคุณนักเขียนที่เขียนเรื่องดีๆมาค่ะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-05-2014 09:17:17

 :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-05-2014 12:50:46

55555
หัวถั่งแมนขึ้นนี่มันอย่างฮาอ่ะ
แต่ยังไง๊ ยังไงถั่วก้อคือถั่วอยู่ดีอ่ะ 555
ปล. หรรษาก้อมุ้งมิ้งขึ้นน๊าาาา น่ารักจิงๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 23-05-2014 17:16:06

...หัวถั่วกลายเป็นถั่วงอกหัวโต ที่แข็งแกร่งแล้ว
...ชอบมากเมตเปลี่ยนแปลงไปแบบสู้คนมากขึ้น
...แต่ดูเหมือนเค้าจะภูมิใจมากนะกับเรื่อง...บนเตียงที่เค้าเก่งกล้าสามารถขึ้นมากเหมือนกัน :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-05-2014 17:41:37

เมตตาเปลี๋ยนไป๋ คึคึ
แอบฮาพี่แท็กซี่ ฮ่าาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 23-05-2014 18:21:07

ไม่ใช่แค่เมตที่เปลี่ยรไป  หรรษาก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย

ดูแล้วน่ารักสุดๆไปเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-05-2014 23:50:04

โอ๊ยยยยยย น่ารักมากอ่ะ :กอด1:

อ่านแล้วมีความสุขมาก ขอบคุณมากครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: newyniniw ที่ 24-05-2014 23:51:39

55555555555555 ขำพี่แท็กซี่
 :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 25-05-2014 11:18:00

หัวถั่วน่ารักตลอดดดดด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 25-05-2014 13:19:19

ถั่วน่ารัก.... อิๆๆๆ ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 25-05-2014 14:53:16

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 25-05-2014 21:42:12

จบแล้วอ่ะเพิ่งได้เข้ามาอ่าน รวบยอดทีเดียว

เมตน่ารักมาก หรรษาด้วย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 26-05-2014 00:03:01

ฮาพี่แท็กซี่ :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: namminzz ที่ 26-05-2014 02:43:51

น่ารักมากๆค่ะ ชอบมากกกกกกกกกก :impress2:
เมตน่ารักมากๆ ชอบนายเอกนิสัยแบบนี้
สนุกมากค่ะ สนุกที่ได้ติดตามหรรษากับเมตตาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
รู้สึกว่าเรื่องนี้สอนอะไรเยอะมากๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 26-05-2014 03:46:53

5555

หรรษาน่ารัก

 :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 26-05-2014 04:11:32

คือตกลงแล้วเมต นี่มีเลือดเด็กช่างเต็มตัวแล้วสิน่ะ.. :m20: :m20: :laugh: :laugh: :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 26-05-2014 19:50:50

เมตบู๊สุดๆอ่ะ ห้าวขึ้นเยอะ
แอบหวานบนแท็กซี่นะ อุๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-06-2014 12:27:03

หนูปลื้มคุณแม่มากมายค่ะ นางได้ใจมากๆ จัดเต็มจัดหนักไปเลยค่ะคุณแม่หนูเชียร์คุณแม่อยู่ค่ะ อย่าแพ้ลูกเขยนะ นะ นะ เพราะหนูเชียร์อยู่ :katai2-1: :hao3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-06-2014 13:29:40

ชอบเมตอ่ะ นางน่ารักสมกับที่เป็นลูกของคุณหญิงแม่จริงๆ แต่หน่วงๆที่หรรษาเห็นแฟนคนแรกสำคัญแล้วยังมีหน้าบอกเมตว่ารีบไปช่วยเมียคนแรกแบบไม่นึกถึงใจเมตเลย ซักนิดนะหรรษาในฐานะคนที่เคยเจียวไข่ไหม้ให้กินคิดถึงใจกันหน่อยก็ดีนะ :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-06-2014 18:42:05

หรือไอ้เพทายมันจะแอบรักหรรษาอยู่ มว๊ากก :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-06-2014 19:54:00

นายเอกเรื่องนี้น่ารักมากๆๆๆๆ รักนะจ๊ะหัวถั่วเมตตา หนูมีจุดเด่นมีเสน่ห์ที่ใครๆก็ต้องหลงรักมากมาย หนูไม่ได้ซื่อจนโง่ ไม่ได้แสนดีขนาดนายเอกโลกสวยแต่หนูก็ไม่ก้าวร้าวและตั้งอยู่ในความพอดี และอะไรอีกเยอะแยะที่อธิบายไม่ถูกรู้แต่รักหัวถั่วอ่ะ :hao5: :hao5: :L1:  ส่วนหรรษา พระเอกเรื่องนี้ถึงจะมีจุดที่เราคิดเองนะว่าด้อยไปนิดหนึ่งนั่นคือเรื่องความไม่เด็ดขาดกับเรื่องนังแอนพอเข้าใจว่าหรรษาแค่เป็นห่วงในฐานะเพื่อนเก่าแต่หรรษาจ๊ะถ้าจะถือเอาแต่เรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างเรื่อยๆสุดท้ายคนที่จะน่าสงสารไม่ใช่หรรษษเองนะแต่จะเป็นหัวถั่วต่างหากและหรรษาจะต้องสูญเสียหัวถั่วเป็นแน่แท้ นิ้วไหนร้ายเราก็ควรตัดทิ้งดีกว่าปล่อยให้มันลุกลามไปนิ้วอื่นๆ ส่วนเรื่องอื่นๆหรรษาถือว่าเป็นคนน่าคบหามากคนหนึ่ง ไม่มากไปแต่ก็ไม่น้อยไป โอเคลูกเขยคนนี้ผ่านจ้า :katai2-1: o13 :mc4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 10-06-2014 07:13:46

อะยังไงดีล่ะ  ก็คงจะบอกคนเขียนเหมือนทุกเดิมแหละนะ TRomance ชื่อนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง!  o13

>>>>>ชื่อตัวเอก ก็ยังคงแปลกแหวกแนวเหมือนเดิม นี่แหละเสน่ห์ นิยายของ TRomance

*วิธี สอนประสบการณ์ชีวิตให้ลูกของคุณนายกาญจนา แอบน่ากลัวอ่า

**หัวถั่ว นายเป็น ผู้ชายที่โชคดีมากที่เจอ หรรษา หิ้ว(?) ไปในคืนนั้น

***หัวถั่ว อย่าเผลอนะ ไม่งั้น ผัว เธอ อาจจะโดน ฉัน ฉก หึ.หึ  :z1:

****บ้าน  อังซัง อยู่ชุมชนเดียวกับ พี่ดิน รึป่าวน้าาาาาาาา(คิดถึงพี่ดิน  :o8:

>>>>>รอติดตามเรื่องใหม่นะคะ สาวออฟฟิศ  :mew1:
 :กอด1: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้าสีคราม ที่ 15-06-2014 17:05:51

หัวถั่วน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
เมตแมนขึ้นมาก ความคิดความอ่านก็แมน
เลือกของก็แมน กลายเป็นหรรษานี่ พ่อบ้าน ไปเลย ฮ่าๆๆๆ
มีเมียเถื่อนต้องเข้าใจ อิอิ

น่ารักมากเลยอ่ะ ชอบค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษอีก คึคึ

ปล. อยากเป็นคนขับแทกซี่ ฮ่าๆๆๆ

เป็ด+รัวๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: tiamo1717 ที่ 23-06-2014 03:04:32

นั่งอ่านเรื่องนี้ร่วมสามชั่วโมง

บอกคำเดียวเลยว่า สนุก มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ่านแล้วมีทุกอารมณ์เลย สุข เศร้า เหงา เซ็ง

อ่านเรื่องนี้แล้วได้รู้ถึงเด็กช่างที่มีอีกมุม บางทีก็คิดตามว่ามันจะจริงก็ได้เนอะที่เขาทำแบบนั้นเพราะสถาบัน เข่รักพวกพ้อง ไม่ได้

มีแต่ข่าวในแง่ร้ายเหมือนที่เจอในหน้าหนังสือพิมพ์ ทุกคนล้วนมีการกระทำความคิดเป็นของตัวเอง ใครจะคิดว่าหรรษาจะเป็นคน

ดีขนาดนี้ทั้งๆ ที่มีเรื่องชกต่อย มันทำให้รู้ว่าอย่ามองคนแต่ภายนอก ! อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ

ส่วนตัวเมตตานี่คิดว่าใสมาก ฮ่าๆ ใสกว่าเราอีก กร๊ากกก เป็นคนดีมากๆ เลยอ่ะ ถ้าเจอคนแบบเพทายก่อนเจอหรรษานี่น่ากลัว

มากๆ เลยนะ ดีมากที่เจอหรรษานะพ่อหัวถั่ว

ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่าน เป็นอีกเรื่องที่ตะสะสมแน่นอนค่ะ :)

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 15-08-2014 17:36:44

 :pig4:ขอบคุณค่ะสำหรับตอนพิเศษ
ครบรส อ่านไปยิ้มไป..น่ารักแบบแมนๆอ่ัะนะ ^^
แต่ตอนจบรี่อยากจะเห็นหน้าพี่แท็กซี่จัง  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 27-08-2014 12:32:13

อ่านจบแล้ววววว เพิ่งได้มาอ่านตอนแต่งจบแล้ว
ไม่ค่อยได้อ่านแนวๆเด็กช่าง ได้เห็นมุมมองอีกแบบเนอะ
เพื่อนรวมสถาบันเค้ารักกันมากๆๆๆๆๆๆๆ ชอบนะ
เมตกะหรรรักกันเร็ว เจอกันทุกวัน ดูนิสัยเข้ากันได้ดีด้วย
รักกันเร็วไม่แปลก เราชอบ คิคิ ถ้าเป็นเราก้อคงจะเริ่มชอบได้ไม่ยากเหมือนกัน
ตอนพิเศษนี่เมตแมนมากอ่ะ นู๋เริ่มจะมีสายเลือดของเด็กช่างแล้วสินะ นู๋เมต
 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 14-09-2014 01:04:47

แต่เคยมีสักครั้งมั้ยที่กูจะรุนแรงกับมึงจนตูดขาด
ประโยคนี้ทำเอาฮาก๊ากเลยค่ะ เล่นซะเห็นภาพ 5555555555555
น่ารักอ่า ชอบมากค่ะ เมตเริ่ดมากอ่ะ แมนเว่อร์

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 10-10-2014 00:47:24

อ่านจบแล้วว ว
หลังเราดองมานาน
เรื่องนี้ชอบพระเอกกกก
พี่หรรษาของศรี นางเป็นบุคคลตัวอย่าง
เปฦ็นผช.ในตำนาน
มีแบบนี้ขายอีกไหม จะไปเหมามาสามโล
ชอบเวลาที่ตัวละครเขาพยายามเข้าใจกันค่ะ
เป็นสิ่งที่คู่รักควรจทำมาก ไม่ต้องเปลี่ยนไปเพื่อใคร แค่พยายามเข้าใจอีกฝ่าย
ตอนที่น้องเมตตาบอกว่าอยากให้มีคนเข้าใจแม่
เพราะว่าคนไม่เข้าใจแม่ เลยคิดว่าแม่บ้า บลาๆๆๆ
คืออ่านแล้วเราก็ย้อนคิดนะว่าคนเรามันมีหลายอย่าง หลายความคิด
แค่เข้าใจเขาเราก็ไม่ต้องมานั่งคิดว่าเขาทำไปทำไม บลาๆๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 15-10-2014 22:05:00

หัวถั่วของป้า...โตขั้นมากเลยนะลูก....
แถมโลกนี้มีแต่เราสองคนด้วย..555...

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 17-10-2014 00:25:08

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-10-2014 18:55:48

อ่านแล้วหลง หัวถั่วววว

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 23-10-2014 19:57:40

เมตฮาดี มึนๆ อึนๆ 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: miniz ที่ 27-10-2014 14:28:55

อ่านจบซักที น่ารักมากกกค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: BuzZenitH ที่ 04-11-2014 11:52:19

กลับมาตามอ่านงานคุณ TRomance อีกครั้ง หลังจากเราห่างหายไปนาน
งานเขียนยังสนุกเช่นเดิม
รู้สึกเสียดายที่กลับมาไม่ทันที่สั่งรีปริ้น T^T
 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 06-11-2014 19:38:21

เรื่องนี้สนุกและน่ารักมากครับ ขอบคุณคนแต่ง :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 15-11-2014 01:04:37

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 17-11-2014 02:21:02

จากตอนพิเศษ พี่แท็กซี่เค้าคงตกใจ เจอแมนๆกันทั้งคู่ไม่นึกว่าจะเป็นแฟนกัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 18-11-2014 08:13:18

555+เฝ้าถนอมมาตั้งนานน น่ารักอะะะะตูดแหกด้วยอะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 19-11-2014 13:32:59

อ่า เรื่องให้ความแตกต่างจากเรื่องที่เคยอ่านมา
เหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอได้อ่านจริงๆ สนุก เว้ยเฮ้ย
ชอบ และฟิน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 06-12-2014 00:37:10

หลงรักหรรษากับเมต
อ่านยาวๆจนจบเลย ต่างคนต่างเติมเต็มให้กัน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 13-12-2014 14:13:56

รักหรรษา สนุกมากค่ะ. ความรักฉบับหัวถั่ว55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 15-12-2014 16:01:22

อ่านรอบสองแล้ว สนุกจังเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-12-2014 21:04:27

คู่นี้รักกันดีจิงๆเลยนะ    :m1:
        :pig4: :pig4:
 :L2: :L2: :bye2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 18-12-2014 07:30:52

จบแล้ว เย้ๆๆๆ สนุกจังเลย :ling2: :ling2: ผู้ชายแบบเมตนี่ถือว่าเฉื่อยได้แมะ 5555 นิ่งเกิน หรรก็ดูดีๆ เปงคนคิดมาก คิดเยอะ บางทีก้ไม่คิดเลย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 20-12-2014 18:58:13

อ่านสนุกมาก ชอบแม่เนตจัง  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 11-01-2015 22:22:54

อ่านถึงตอน3แล้วเมตน่ารักแบ๊วมากหรรษาดูเป็นผู้ใหญ่มันสังคมเอาละนะอ่านไปยิ้มไป เรื่องราวจะเป็นไงต่อไปไปอ่านก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 12-01-2015 16:37:38

แฟนเก่าชื่อแอน จะทำให้เมตขึ้มึนชึีข้ำหรือเปล่าค่ะ

อ่านแล้วแอบลุ้นว่าความรักของ หรรษาและเมตตา น้องหัวถั่วขึ้มึนจะเป็นอย่างไรคิคิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 13-01-2015 20:32:08

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:  :mew3:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 09-02-2015 07:20:10

อ่านจบแล้ว ตลก โปก ฮา ขำ เศร้าหน่วง น้ำแตกไปหลายน้ำเชียวเรา  :z1:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อ๊ะๆอ้า น้ำตาจ้าน้ำตา :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 13-02-2015 13:22:11

หัวถั่วแมนมาก แต่ระวังตัวหน่อยก็ดีนะ เสียโฉมบ่อยๆ เดี๋ยวคนอื่นจะไม่รู้ว่ามีสามีแล้ว  :z2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษ1 P.75 [20.05.57]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-02-2015 13:09:51

นายเอกดันไปมีเซ็กส์กับพระเอก และพอแม่รู้ก็ให้นายเอกไปหาพระเอกและให้พระเอกรับผิดชอบ ความคิดของแม่กับนายเอกของเรื่องฮามาก เป็นอีกเรื่องที่เราอ่านแล้วไม่ค่อยเครียดอะไรเท่าไหร่ อาจมีดราม่าบ้างประปราย แต่รับรองว่าสนุกสุดๆ อ่านแล้ววางไม่ลง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 15-02-2015 23:26:57

อุบัติรัก....พิเศษวาเลนไทน์

วาเลนไทน์.....สำหรับผู้ชายที่ได้รักมาแบบปุบปับนั้นมันย่อมมีความหมายและเกิดการคาดหวังกันทั้งนั้นล่ะ
หัวถั่วที่ได้รับการใส่ปุ๋ยอย่างสม่ำเสมอก็เช่นกัน.......
เมตตาเดินผิวปากลงมาจากชั้นบนอย่างอารมณ์ดีขั้นสุด มันเลยไปสะดุดตาบุพการีที่กำลังสาละวนอยู่กับการทำงานบ้านจนเกิดความหมั่นไส้ลูกชายที่หลั่นล้าเกินเหตุ
"ไง สุดหล่อ เฟี้ยวเลยนะวันนี้ มีนัดกับใครที่ไหนล่ะ"
เมตตายิ้มรับก่อนจะยักคิ้วให้แม่และเพิ่มระดับความน่าหมั่นไส้ไปอีกเท่าตัว
"มีนัดกับแฟนอะแม่ วันนี้วันวาเลนไทน์นะ....รู้ยัง"
"เหรอ....เลยแต่งตัวซะ 'สด' กลบความจริงเลยเนอะ" แม่ยักคิ้วตอบ เห็นเลยว่าแขนเครื่องดูดฝุ่นในมือแม่สั่นเชียว
"เอ....ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงเคลือบแคลงในคำว่าสดที่เสียงสูงของแม่หรอกเนอะ ใช่ปะ"
"ไม่มี๊ ไม่มี แม่ไม่ใช่คนอย่างนั้นเมตก็รู้"
"นั่นสินะ แล้วแม่ว่าวันนี้เมตหล่อปะ"
"ก็.....พอดูไดอะนะ เมตจะหล่อกว่านี้ ถ้าเมตรู้จักเลือกชุดแบบพอดีๆ ไม่ใช่ชุดที่ลิเกขนาดนี้อะลูก"
"ทำไมอะแม่ วันนี้วันวาเลนไทน์ ใส่เสื้อลายดอกสีสรรสดใสก็ถูกแล้วไงครับ"
"แต่เมตอะ 'สด' เกินไป 'ดอก' เกินไป มันเกินพอดีน่ะแกเข้าใจมั้ย"
เมตตาก้มมองตัวเองก่อนจะส่ายหน้าเลิกคิดมาก มั่นใจสุดว่าๆว่าชุดนี้เหมาะแล้วสำหรับวันแห่งความรักวันนี้
ถ้าหากคนที่นัดเอาไว้และเมตรอคอยการมาของคนๆนี้จะไม่ได้มาด้วยชุดธรรมดาๆ กางเกงยีนขาดๆและเสื้อยืดสีหม่นที่สกรีนข้อความ "โปรดมีรสนิยม" เต็มหน้าอกหรามาขนาดนี้
รู้สึกขึ้นมาทันทีเลยว่าถ้าเชื่อแม่แล้ววิ่งขึ้นไปเปลี่ยนให้ธรรมดาๆก็ดี
หรรษามามือเปล่า....ไม่มีดอกไม้ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความโรแมนติกอะไรเลยอย่างที่เคยเป็นมา ปกติธรรมดามากกกก
แต่วันนี้มันวาเลนไทน์นะเว้ย......วันพิเศษๆ สำหรับคนรักกันอะ มันจะคิดไม่ได้เลยเหรอวะ ขนาดเมตตาไม่ได้ฉลาดอะไรมากยังรู้เลยว่าวันนี้ควรทำอะไร
"เมตนอกจากไปวิทลัยด้วยกันแล้วมึงมีงานเลี้ยงฉลองศาลพระภูมิที่ไหนอีกรึเปล่า"
นี่ไงเล่า คนรักที่ทำลายความมั่นใใจของหัวถั่วไปจนหมดสิ้น ถ้าไม่ติดว่าหรรษาเร่ง เมตตาอยากจะวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดนัก วันนี้กลายเป็นตัวตลกในวันแห่งความสุขชัดๆเลย
แม่วางเครื่องดูดฝุ่นเอาไว้ ทักทายหรรษาตามประสาลูกเขยสุดที่รักก่อนจะส่งยิ้มละมุนมาให้เมตตาเป็นอย่างสุดท้าย
"สู้ๆนะ"
คำพูดสั้นๆของแม่ที่ไม่รู้ความหมายว่าจะต้องสู้กับอะไรดังขึ้นมาเรียกสติให้รีบวิ่งขึ้นรถหรรษาไปโดยไม่คิดอะไรอีก
"เป็นอะไร"
"เปล่า" ฤกษ์ไม่ดีอย่างที่คิดไว้แถมยังเสียเซ้ลอีก
วาเลนไทน์ วันเสาร์ วันหยุด ที่วิทยาลัยไม่น่าจะมีอะไรนี่หว่า แล้วใครกันวะที่จัดให้วันนี้เป็นวันทำความสะอาดวิทยาลัย เมตได้แต่มองสภาพตัวเองกับงานที่อยู่ตรงหน้าอย่างปลงๆ
วิทยาลัยเด็กช่าง ทุกคนอยู่ในชุดที่เตรียมมาเพื่อทำงานหนัก ดูแต่ละคนยิ้มแย้มและขยันขันแข็งกับงานตรงหน้า เมตตาเองก็ต้องหยุดความฟุ้งซ่านของตัวเองและทำงานเหมือนๆกับทุกคน เพราะเมตเองก็เรียนที่นี่ สถานที่ที่เขากับหรรษาจะต้องสืบทอดต่อไปจากพ่ออีกนานเท่านาน
"ปะ กินข้าวกัน"
หรรษาตบบ่าเมียหนุ่มอย่างแรง แรงมากพอที่จะทำให้เมตถลึงตามองเพื่อให้หรรษาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีอีกที
"หนอย เหี้ยนี่ ใช้แรงงานกูแล้วพาไปเลี้ยง เค้าเรียกว่าตบหัวแล้วลูบบั้นท้ายชัดๆ"
เมตตาลูบหลังตัวเองป้อยๆ ปากขมุบขมิบตลอดเวลาแต่ก็เดินตามหรรษาไปแต่โดยดี
รางวัลสำหรับแรงงานคงไม่พ้นร้านประจำที่อยู่ริมทางอย่างเคย เมตจำทางไปได้ดีไม่ต่างจากทางกลับบ้าน ที่สำคัญร้านขายกล้วยทอดร้านนั้นวันนี้ไม่มีกระทะทอดกล้วยอย่างเคย หน้าร้านที่เคยโชว์กล้วยไว้อย่างอลังการงานสร้าง วันนี้มีแต่ดอกกุหลาบสีแดงและชมพูทั้งของไทยของนอกให้เลือกซื้อหาอย่างหน้าหมั่นไส้
"มึงอยากได้ดอกไม้เหรอเมต"
อยู่ๆหรรษาก็โพล่งถามขึ้นมาไม่ให้เวลาตั้งตัว
"ห๊ะ เออ อืม เอ้ย เปล่าๆ "
"ดอกไม้ ไม่พรุ่งนี้มะรืนนี้แม่งก็เหี่ยว ต่อให้แช่ M150 แช่น้ำตาลหรือแช่ฟอมาลีนแม่งก็เหี่ยว แต่มึงรู้มั้ยอะไรที่ยาวนานกว่านั้น"
"อะไร"
"การกระทำไง หรือมึงจะเถียง"
"กูเนี่ยนะ จะเถียงว่าที่ ผอ.วิทยาลัยอย่างมึง ไม่กล้าหรอกหรรษา"
"อย่ามางอนแล้วพาลกวนตีนสิวะ เป็นเมียพี่ต้องอดทน พลาดแล้วมึงต้องรับสภาพนะเว้ยเมต"
"รู้แล้ว แต่ก็แค่คิดว่าถ้าได้รับดอกไม้จากแฟนมันก็เท่ดีนะ ว่ามั้ย ใครๆก็ถือกันทั้งนั้นแหละ เท่จะตาย"
"เท่ตรงไหนวะ ผู้ชายเดินถือดอกกุหลาบแดง สาวแตกฉิบหาย"
"มันไม่ได้แบ่งแยกตรงผู้หญิงผู้ชายเว้ยหรรษา คนบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างมึงจะมาเข้าใจอะไรล่ะ การได้รับดอกไม้มันหมายถึงว่าคนได้รับมีแฟนแล้วเว้ย"
"สรุปว่ามึงอยากได้ดอกไม้ใช่มั้ยเมต"
"ก็นะ สักดอกนึงก็ยังดี"
"ได้สิ งั้นมึงเลือกเอาว่าแบบไหนถูกใจมึงมากกว่า แฮปปี้วาเลนไทน์นะเมียหัวถั่วที่รัก"

(http://image.ohozaa.com/i/bbb/4CRZ3l.jpg)

สวัสดีค่ะ...เมื่อวาน...นักเขียนหลายท่านอาจจะเซอร์วิสวันวาเลนไทน์กันไปใช่มั้ยคะ น่าจะตามอ่านกันไม่ทันโน๊ะ ตูนเลยจัดมาให้แบบย้อนหลังไปนิดหน่อย จัดแบบเบาๆพอกระตุ้นสายตา (เหตุผลดีมากใช่มั้ยล่ะ) เอาจริงๆคือไม่ได้เขียนนานมากแล้ว เลยออกจะห้วนๆแข็งๆไปบ้าง คิดไม่ออกบ้าง ตันบ้าง เลยพยายามทำอะไรเพื่อกระตุ้นให้ตัวเองกลับมาแต่งนิยายอยู่นะคะ เพราะยังมีเรื่องที่ดองไว้ร่วมปีแล้ว และมีเรื่องใหม่ที่อยากแต่ง แต่ลองเริ่มแล้วมันไม่ได้เหมือนเดิมไม่รู้ทำไม กำลังพยายามอยู่ค่ะ เลยเอามาให้อ่านแค่พอหายคิดถึงหรือเพื่อไม่ให้ลืมกันไปก่อนนะคะ.....คราวนี้ตูนลงเรื่องเอง อาจจะยังตกแต่งไม่สวยเนอะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคะ

หรือไม่ก็ติดตามข่าวนิยายหรือข่าวสารต่างๆได้ที่แฟนเพจตูนค่ะ

TRomance's Fic

ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 16-02-2015 00:02:11

สำนวนก็ยังคงความเป็นตัวละครอยู่นะครับ

เมตตานี่น่ารักเสมอ  :กอด1:

ขอบคุณคุณตูนมากนะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-02-2015 00:33:46

เซอร์ไพร์สมากๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: WASAWATTE ที่ 16-02-2015 01:16:28

ดอกกุหลาบไม่ต้องเอาแล้ว
เอาอย่างหลังดีกว่า ได้ตั้งสามดอกแหน่ะ อิอิ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-02-2015 02:09:49

เพิ่งรู้ว่า 50฿ ได้หลายดอก ราคาก็ไม่แปรผันตามฤดูกาลด้วย
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-02-2015 02:18:00

 :hao5: :hao5:  เอ๊ะๆ เซอร์ไพรซ์  :L1: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-02-2015 06:26:18

เมตตาเป็นคนรู้จักใช้เงิน แค่นี้ก็รู้คำตอบแระว่า เมตจะเลือก 50 บาทได้ 3 ดอก  :pigha2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 16-02-2015 10:08:49

3 ดอกสิ มันกว่าเห็น ๆ อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 16-02-2015 10:10:12

ดอกกุหลาบแป๊บเดียวก็เหี่ยวแล้วนะเมต555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 16-02-2015 10:27:03

หรรษาฉลาดล้ำลึก หัวถั่วอย่าทำให้สามีผิดหวังนะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: biizarre ที่ 16-02-2015 10:51:25

 :m20: สามดอกห้าสิบบบบบบ 555555555555555

หรรษาก็ยังคงเป็นหรรษา ดิบเถื่อนไงก็อย่างนั้น

แต่หัวถั่วจ๊ะ วาเลนไทน์ไม่ใช่สงกรานงานวัดจะใส่ดอกทำไมเยอะแยะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 16-02-2015 11:09:24

แหมมมมม
ไม่ต้องลุ้นเลือกได้เลยยยย

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: zhanzhao ที่ 16-02-2015 13:04:02

 :-[
ชอบเรื่องนี้จางงงง

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 16-02-2015 15:00:53

ฮาได้ตลอดอ่ะคนนี้  :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [58]
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 16-02-2015 15:30:24

50 บาท ได้ 'ส า ม ด อ ก' นะรู้ยัง?
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-02-2015 16:13:30

 :-[.  แทบไม่ต้องคิดเลย
ขอบคุณค่ะ. ตอนพิเศษ  o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 16-02-2015 18:17:40

เมตเลือก 3 ดอก 50 รึป่าว? 555+

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 16-02-2015 20:51:56

สมกับเป็นหรรษาซะจริงๆ มีให้เลือกด้วยนะว่าจะเอาแบบไหน  แต่เชื่อเหอะเมต 50 บาท 3 ดอกดูจะคุ็มกว่านะ แอร็ยยยยย 55555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 16-02-2015 21:14:31

 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: inksky ที่ 16-02-2015 22:53:10

เมตตาก็ยังเป็นหัวถั่วที่น่ารักของหรรษาเสมอ
ยังคอยติดตามผลงานตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้
มีเรื่องใหม่มาให้อ่านกันเร็วๆ นะคะ ^_^

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-02-2015 23:27:46

ผมนี่กรี๊ดดังๆเลย

ขอจิ้มไว้ก่อนน้า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 17-02-2015 00:15:32

คู่นี้เค้าหวานแบบดิบๆ
แน่นี่แหละ​ทำเอาเราอิจฉาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 17-02-2015 10:51:34

ชอบๆเมตตา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 17-02-2015 13:50:20

เอาแบบไหน กี่ดอกนี่นะ เมต 555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 17-02-2015 15:03:05

พึ่งอ่านจบ ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-02-2015 18:37:03

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-02-2015 19:11:55

ชอบๆๆๆๆค่าาาา
หรรษาจัดมากกว่า1ดอกแน่นอน55555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 17-02-2015 23:06:05

อืม หัวถั่วคิดไม่เหมือนคนอื่นนะ
เดาไม่ได้หรอกว่าเมตจะเลือกซื้อดอกแบบไหน
แต่คาดว่าหรรษาคงมีตัวเลือกให้เมตในใจแล้ว :z1:

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-02-2015 16:17:53

วู้วว
คิดถึงคู่นี้จังค่ะ

ขอบคุณพี่ตูนที่มาลงให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 19-02-2015 21:30:42

ดอกไหนดี  :z1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 19-02-2015 22:29:31

น่ารักนะเมต

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 21-02-2015 11:25:14

 :pigha2: :pigha2: น้องเมตฮาตลอด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-02-2015 13:56:44

เมตจะเลือกกี่ดอกดีเนี่ย. :laugh:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 21-02-2015 15:31:48

เห็นเรื่องนี้มาสักพักแล้ว เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน
น่ารักดี เมตตาเป็นเด็กดีจัง ส่วนหรรษาชีวิตดูวุ่นวายเพราะเมียเก่า
เป็นคนดีเกิ้น

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 22-02-2015 21:23:55

 :mew3: สนุกอ้าาาา รักเมตมากกกก :กอด1: :man1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 24-02-2015 10:46:45

 o18 5555+ จัดไปเลยเมต อิอิ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 01-03-2015 21:54:12

 :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

เมตหนอเมตยังหัวถั่วเหมือนเดิม  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-03-2015 22:04:36

ขวามือสิจ๊ะ 5555
คุณแม่ก็กัดลูกแต่เช้าเลยมีแต่ดอกๆๆๆ ส่วนคุณแฟนก็ว่าจะไปงานฉลองศาลพระภูมิ ฮากร้ากมากแต่ละคน
ความโรแมนติกนี่ต้องใช้แว่นขยายหาล่ะมั้ง #หาไม่เจอหรือเธอไม่มี

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: takudon ที่ 13-04-2015 13:16:54

3ดอกจิ :-[

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-05-2015 15:56:54

55555555555555
เป็นเรื่องทึ่สนุกมากค่ะ
ถึงจะฮาๆแต่ก็แฝงแนวคิดไว้
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: PrInCeZzAoFz ที่ 15-05-2015 02:01:26

สนุกดีอ่ะ
ชอบๆๆๆ
เมตมึนอึนดีอ่ะ
ฮ่าๆๆๆ
ตอนเลิกกันนี่แอบน้ำตาไหลเบาๆ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-05-2015 11:16:54

ตามอ่านเสียเลยวาเลนไทน์มานาน
อ่านจบก็คิดถึงคู่นี้  เดี๋ยวต้องไปรื้อหนังสืออ่านอีกรอบซะแล้ว

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: valentinesmile ที่ 31-05-2015 01:49:42

รักหรรษาที่ซู้ดดดด

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 26-06-2015 16:00:22

เลือกไม่ถูกเลยยยย  :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 27-06-2015 10:32:37

ได้ทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการสักที 5555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: noopukna ที่ 27-06-2015 17:54:22

 :impress2: ถ้าถั่วจะน่ารักขนาดนี้ เจ้ก็ยอมปลูกถั่วแบบนี้น้าาาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 18-07-2015 09:23:01

เมตน่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: JaJa89 ที่ 22-07-2015 16:43:20

กรี๊ดดดดดดดดดดเมตตาน่ารักกกกกกกกก
หรรษาจริงๆแล้วก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆที่ไม่ธรรมดาจริงๆ
ฮีหล่อฮีแมนมากกก สนุกมากเลยค่ะขอบคุณคนเขียนมากนะคะ รัก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: tune ที่ 01-08-2015 19:31:35

เด็กช่างซึนๆ หัวถั่วง่อยๆ และซิงเกิ้ลมัมซิงเกิ้ลแด๊ดแนวเฟี้ยวฟ้าว คาแรกเตอร์น่ารักจัง ^_______^
เรื่องก็น่าติดตามค่ะ อ่านทีละตอนไม่ได้ มันค้างคา
ทั้งเรื่องนี่อ่านสามวันจบโดยประมาณ อ่านก่อนนอนค่ะ เลื่อนๆ อ่านเรื่อยๆ สามสี่ตอน อะ ตีสองซะละ เพลินมากกกกก
ชอบที่หรรษเป็นเด็กช่างที่... จะว่ายังไงดีล่ะ เข้าใจเด็กช่าง ไม่ได้ห้ามพรรคพวกว่าอย่าไปตีกันอีกเลย (เอาแค่เพลาๆมือลงบ้าง อิอิ) แล้วก็พยายามวางตัวให้คนอื่นมองเด็กช่างดีขึ้นด้วย อืม พูดไม่ถูกแฮะ
แต่คนที่เราอินที่สุดในเรื่องคือแอนค่ะ ดูนิสัยการแสดงออกเหมือนจะร้ายแรงไปหน่อย แต่อันที่จริงนางสมจริงมาก พบเห็นได้ทั่วไปงี้ พวกทำตัวคุณหนูๆ เอาแต่ใจ เข้าสังคมไม่ได้ เอาเข้าจริงน่าสงสารสุดๆ เลยเน่อ

ปล. อยากอ่านตอนพิเศษประมาณว่า สามปีผ่านไป เมื่อเด็กช่างทั้งสองเรียนจบแล้ว อะไรงี้อะค่ะ
 ><"

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: choinudee ที่ 02-08-2015 13:03:25

อยากได้หรรษา อยากได้หรรษา อยากได้หรรษา อยากได้หรรษาาาาาาาาาาาาาาาาา

อยากได้ผู้ชายอย่างงี้อะ คือไม่ต้องหวานน้ำตาลหก แต่จริงใจซื่อตรงและก็เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น

โอ้ยยยยยยยยยยยอยากเป็นเมตตตตตตตต

.............

ขอบคุณมากนะ สนุกมากๆเลย อ่านแล้วอินมาก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 04-08-2015 20:02:35

อร๊ายยยยยย ใช้เวลาสองวันในการอ่าน หยุดอ่านไม่ได้เลยจริงๆ เมตตาเป็นนายเอกที่ชอบมาก นิสัยน่ารักดี  อยากหอมแก้มก็บอกตรงๆ คนจริงเค้าทำกันแบบนี้แหละ  5555555555555555555  :hao7:   ตอนพิเศษเมตตาแมนขึ้นแล้วค่ะ แต่ก็ยังเป็นหัวถั่วของหรรษาอยู่ดี  :กอด1: :กอด1:  ในส่วนของหรรษานั้นเอาใจไปเลยค่ะ ร้อยเต็มสิบ โอ้ยยยยย คำพูดคำจาในตอนพิเศษช่วงท้ายๆ ทะลุกลางปล้องมาก ยอมใจในความดิบของคำพูด 5555555555555555555 มนุษย์หรรษามีหัวถั่วเป็นของตัวเองด้วยแหละคุณ

ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านนะคะ จะติดตามเรื่องต่อไปของคุณตูนแน่นอน  :man1: :man1: เราหลงรักตัวละครของคุณตูนมาหลายคนแล้วเรื่องนี้ก็เช่นกัน 

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: kimjuy_o ที่ 26-08-2015 14:09:16

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบเมตมาก คือป่วนแบบซื่อๆ
่ส่วนหรรษาเราว่าเค้าเท่ในแบบของเค้านะ
เข้าใจโลก วางตัวเหมาะสมในแบบของเค้า
แต่เหนือใครก็ต้องคุณกาญจนา แม่ของเมต
เด็ดมาก คุณแม่ดีเด่นประจำปีเลยค่ะ อิอิ
สนุกมากกก ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: sunakai ที่ 10-10-2015 21:12:52

สนุกมาก มาก มาก!!! เลยค่ะ

ชอบคาเรกเตอร์น้องหัวถั่วเมียรักที่ซู้ดดด ใสๆ ไร้มารยา อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ

แบบนี้ไม่ให้หรรษาหลงรักได้ไงล่ะเนาะ ขนาดเรานั่งอ่านเฉยๆ ยังเอ็นดูนางเลย

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข ได้ข้อคิดอะไรหลายอย่าง ประทับใจมาก

ขอบคุณคนแต่งมากๆ สำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้นะคะ  :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: LawlietV ที่ 29-10-2015 12:09:26

สนุกมากค่ะ!!!!!!!!!!!!!! :hao7:

ชอบพระเอกแบบนี้ นายเอกแบบนี้ ฮือๆๆ  :-[

ได้มุมมองความรักอีกรูปแบบนึงที่ดีมากๆเลย  :m15:

เพิ่งจะได้มีโอกาสอ่านก็อ่านรวดเดียว แม้กระทั่งเวลาทำงาน ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-10-2015 19:06:33

เฮียแกเล่นให้เลือกแบบนี้เลย อยากเลือกแทนเป็นอย่างหลังอ่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 06-12-2015 14:34:01

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะค๊า~

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 15-12-2015 20:19:40

ให้มันได้อย่างงี้สิวะน้องเมตตา :hao7:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 16-12-2015 19:09:49

555555น้องหัวถั่วเรามันได้ใจจริงๆนะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 16-12-2015 20:14:21

โอ้ยยยยยยไม่ไหวจะฮา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: funnyvix ที่ 31-12-2015 13:39:12

เพิ่งมาอ่านชอบนิยายเรื่องนี้มาก ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 03-01-2016 14:10:56

เรื่องนี้ฮาแตกเลย 555 หัวถั่วเอ๋อได้ใจมาก  :hao7: :hao7: :hao7:

เกลียดไอ้เพทายชะมัดเลย ยิ่งอ่านยิ่งเกลียด  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 27-01-2016 01:07:06

อ่านจบแล้ว เย้!!!! เมตน่าร้ากกกกกก

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 28-01-2016 03:42:25

อ่านแล้วอ่านอีก 555 :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 16-07-2016 11:23:02

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 20-07-2016 15:00:19

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 03-09-2016 16:32:03

กำลังตามอ่านผลงานของคุณ TRomance
ติดใจมาจากเรื่องเด็กป๋าเลยย
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สนุก สอดแทรกการใช้ชีวิตและเหตุผลของการกระทำของตัวละครดี ชอบๆมากครับ ; )

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: envylover ที่ 21-09-2016 04:02:46

เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป ชอบคาแรกเตอร์ตัวละครมาก ทั้งเมตตา หรรษา และครอบครัว อบอุ่น ฮา และมีสาระด้วย

เป็นเรื่องที่ชอบพอๆกับเด็กป๋าเลยค่าาาา

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: S.S.A ที่ 30-09-2016 11:45:49

 :laugh: :laugh: เข้ามากรี๊๊๊ด เข้ามาเชียร์ เข้ามาดัน เข้ามาเหวี่ยง เข้ามาวีนออกอ่าวไทยแระ คิดถึงเลยแวะมาหา ... คิดถึงคนแต่ง คิดถึงหรรษาคิดถึงเมตตา
มาหากันหน่อย

นานแค่ไหนถึงขนาดจำยูสเดิมไม่ได้  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: seii ที่ 20-12-2016 08:11:55

เขียนดีตามสไตล์ TRomance จะกี่เรื่องๆ ก็ไม่ผิดหวัง
สนุกมากค่ะ ชอบเมตเเละคุณเเม่ที่สุด
ไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงกับหรรษา
เป็นตัวละครที่เหมือนจะชัดเจนเเต่ก็ไม่
เรื่องอีเเอนมันมีทางออกหลายอย่าง
เเต่ปล่อยให้มันมาเกาะอยู่ได้ เสืองเรื่องมันมาก
คือถ้ามันมาก็เอามันไปส่ง รพ ก็ได้ป่าววะ
ไม่เเปลกอ่ะที่ปอจะเกลียดอีเเอน เเต่ตัวการน่ะคือหรรษาชัดๆ
มันไม่มีใครอยากเห็นเเฟนตัวเองวิ่งเเจ้นเป็นขี้ข้าให้เเฟนเก่าหรอก
ปากบอกช่วยเพื่อนๆ เเล้ววงเวียนมันจะจบจะสิ้นตอนไหน
เเล้วตอนเคลียร์กับไอ้เทพายนะ โง่หรือเเกล้งโง่วะหรร
ทำไมทำอะไรโจ่งเเจ้งอย่างงั้น สุดท้ายโดนจับ เสียชื่อเสียง ม ของพ่อ
เพราะอะไร? เพราะเสือกเรื่องอีเเอน อ่านไปก็รำคาญพระเอกไป
ถ้าไม่เจอคนอย่างเมต เเละยังเป็นขี้ข้าอีเเอน คงโสดจนตายอ่ะไอ้หรรเอ้ย
เเต่ก็ดีที่เเกคิดได้  :mew5:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-01-2017 11:41:42

อ่านกี่รอบๆก็หลงรักหัวถั่ว...คริๆ

หลบหรรแว้บบบบ

คิกถึงจึงมาหาาาาา... :mew1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: กณกกรณ์ ที่ 14-02-2017 02:54:51

 o13 :hao3: :mew1: :bye2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 08-04-2017 13:41:55

สนุกจังอ่านรอบ 3 และ ชอบบบบ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 15-04-2017 21:45:58

เมียหัวถั่วของหรรษาน่ารัก  :impress2:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 30-10-2017 13:59:39

เปนตางง นิดๆ555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 16-12-2017 07:39:42

กลับมาอ่านอีกรอบ ยังสนุกเหมือนเดิมเลย o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 26-02-2018 20:33:59

 :laugh: :laugh:
 o13 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: NYpat ที่ 16-05-2019 14:20:26

ความรักไม่จำเป็นต้องเริ่มต้นสวยงาม  แต่ถ้าช่วยกันประคับประครอง ปรับตัวเข้าหากัน  มันก็จะเห็นปลายทางที่สวยงาม

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 20-05-2019 11:41:28

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 21-05-2019 19:38:35

ตลกความหัวถั่ว 55555555

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 21-05-2019 20:53:30

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 23-05-2019 03:17:37

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: yorinsc ที่ 08-06-2019 06:47:05

กำลังจะเริ่มอ่าน

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวน้อยชอบอ่าน ที่ 12-07-2019 15:54:29

 :impress2:  สนุกมากค่า ชอบน้องเมตมากน่าร้าก  เสียดายที่มาอ่านช้าไปมาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ถ้าคนเขียนยังเขียนนิยาย จะบอกว่าเราเป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 22-09-2019 22:50:42

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: SeventeenCarat ที่ 24-06-2022 01:46:34

ชอบนายเอกเรื่องนี้จัง น่ารักดี

ชอบที่สุดคงเป็นแม่ของนายเอก

เป็นนิยายดีๆอีกเรื่องเลยที่ควรอ่าน

 o13

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 26-06-2022 00:26:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 20-07-2022 22:16:58

จบได้น่ารัก สนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
เริ่มหัวข้อโดย: Guardian ที่ 18-09-2022 02:37:24

สนุกมากๆ