-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
************************************************
Friend sex Friend
“ไอ้วี! มึงต้องทำความเข้าใจใหม่นะ ว่าถ้ากูกับมึงเอากันคือผัวเมีย แต่ถ้ากูลงจากเตียงคือเพื่อนมึง”
SEX? #vkook
Friend sex Friend 2
จิ้ม
ช่องทางการติดต่อ
https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
ทวิต @maylin_za
แท็ก #ficmaylinza
สารบัญ
Chapter 01 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3463681#msg3463681
Chapter 02 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3464521#msg3464521
Chapter 03 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3465262#msg3465262
Chapter 04 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3465889#msg3465889
Chapter 05 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3466715#msg3466715
Chapter 06 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3466906#msg3466906
Chapter 07 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3469049#msg3469049
Chapter 08 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3469056#msg3469056
Chapter 09 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3469060#msg3469060
Chapter 10 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3469062#msg3469062
Chapter 11 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3470625#msg3470625
Chanter 12 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3471280#msg3471280
Chapter 13 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3471761#msg3471761
Chapter 14 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3472076#msg3472076
Chapter 15 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3472572#msg3472572
Chapter 16 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3472727#msg3472727
Chapter 17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3473023#msg3473023
Chapter 18 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3474348#msg3474348
Chapter 19 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3474746#msg3474746
Chapter 20 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3475053#msg3475053
Chapter 21 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3475216#msg3475216
Chapter 22 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477125#msg3477125
Chapter 23 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477291#msg3477291
Chapter 24 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477333#msg3477333
Chapter 25 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477338#msg3477338
Chapter 26 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477340#msg3477340
Chapter 27 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477346#msg3477346
Chapter 28 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3477920#msg3477920
Chapter 29 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3479322#msg3479322
Chapter 30.1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3479326#msg3479326
Chapter 30.2 {END} http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55525.msg3479339#msg3479339
-
Friend Sex Friend
Chapter 01 {ย้ายห้องแลกเสียตัว}
By :: maylinza
Part Kook...
ภายในหอพักห้องหนึ่งที่ไม่เล็ก และไม่ใหญ่มากจนเกินไป แต่ในห้องกลับมีสิ่งของมากมายของใช้ความสะดวกสบายสำหรับคนมีเงินซื้อเท่านั้น
ใช่ครับมีเงิน ผมก็มีเงินแต่ไม่เท่ากับไอ้คนนั่งข้างๆผมตอนนี้ เพื่อนสมัยเรียนมอปลายจวนจนเข้าเรียนมหาลัยแห่งเดียวกัน คณะเดียวกัน และยังพักห้องเดียวกันอีก
คนที่ผมพูดถึงชื่อวี แต่เราชอบแทนชื่อกันและกันว่าไอ้นำหน้าเสมอ ผมเรียกมันว่าไอ้วี และมันก็เรียกผมว่าไอ้กุกเช่นกัน ฐานะทางบ้านไอ้วีรวยมาก ครอบครัวมันทำธุรกิจโรงแรมเป็นหลักส่วนใหญ่จะอยู่ต่างประเทศ แต่ ณ เวลานี้ที่ผมอยากได้จากความรวยของมันของคือ
ห้องใหม่...
ก็ห้องปัจจุบันที่อาศัยอยู่ตอนนี้มันเล็กเกินไปแล้วสำหรับผม ผมเป็นพวกที่ชอบซื้อของเข้าห้องเลยกลายเป็นว่าห้องที่เล็กอยู่แล้วพอมีของเข้ามาก็อัดพื้นที่ห้องให้เล็กเข้าไปอีก ผมเลยบอกให้ไอ้วีย้ายห้องไปอยู่ที่ใหม่ได้แล้ว และให้มันใหญ่กว่านี้ด้วย แต่กลับเสือกบอกว่าใหญ่ไปเดี๋ยวไม่อบอุ่น อบอุ่นบ้าบอคอแตกอะไรของไอ้วีไม่รู้ ผมแหละโคตรเซ็ง
“ไอ้วีดูนี่ห้องพักนี้น่าอยู่วะ” ผมส่งใบปลิวที่ได้จากการไปเดินห้างกับเพื่อนคณะเดียวกันให้ไอ้วีดู มันก็มองเหลือบๆก่อนจะหันกลับไปสนใจเกมโทรศัพท์ที่ไอ้วีกำลังเล่นอยู่
“กูอึดอัดจะแย่ ห้องก็เล็กนอนกับมึงทีจะตกเตียงทุกคืน” คำพูดนี้ได้ผลไอ้วียอมวางเกมโทรศัพท์ลงบนหน้าขา
“กูว่าอยู่ที่แคบๆดีจะตายไป ยิ่งเตียงเล็กๆมึงเบียดกูอารมณ์อยากปล้ำมาทันทีเลยวะ”
“ไอ้เหี้ย! มึงนี่แค่เล็กน้อยก็หื่นได้นะ”
“กูชอบเอามึงนี่” ผมส่ายศีรษะไปมาในความหื่นของมัน
ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเป็นเพื่อนกันถึงเอากัน ทุกวันนี้ที่ผมกับไอ้วีมีอะไรกัน เพราะมีเหตุบ้างอย่างในอดีตสมัยเรียนมอปลายด้วยกัน ไอ้วีขืนใจบังคับผมโดยที่ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด... ณ เวลานั้นผมโกรธมาก เป็นอะไรที่ลืมไม่ลงเลยสำหรับเรื่องนี้ เพราะมันคือครั้งแรกแสนเจ็บสัด!
ไอ้เพื่อนบ้า!
“ตกลงมึงจะย้ายไหม?ไอ้วีบอกมาเร็วๆเลย กูรำคาญ”
“มีข้อแลกเปลี่ยนให้มึง” เอาแล้วไงความเจ้าเล่ห์ของไอ้วีมาเยือน ผมจนได้ อยากได้อะไรจากมันต้องเสียเปรียบเสมอ
“อะไร?”
“เอากันตอนนี้เลย มึงต้องอยู่ด้านบนขย่มใส่กูแรงๆทำท่าเซ็กซี่ด้วย”
ผมมองรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อคมเป็นรอยยิ้มที่ผมเกลียดมาก ยกยิ้มมุมปาก สายตาแพรวพราว ทำเสียงหึในลำคอ ใช่เลย.. ไอ้เพื่อนเลว!
“ไม่อยู่บนกูเหนื่อย”
“ก็ไม่ต้องย้าย กูไปเล่นเกมในห้องนอนดีกว่า” พูดจบไอ้วีก็ยกก้นขึ้นเดินเข้าห้องนอนไปทันที ปล่อยให้ผมนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับคนเดียวทุกทีเลยแหม่ง!เวลามีอะไรอยากได้จากไอ้วีต้องแลกด้วยร่างกายอันยวนยั่ว?ของผมเสมอ โดนเสียบตูดมันเจ็บนะโว้ย! เอาตามความจริงผมก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ใช่ว่าผมไม่มีเงินพอจะย้ายห้องเองหรอกนะ แค่มีน้อยกว่าก็เท่านั้น พ่อได้ด่าผมตาย!
ผมจึงตัดสินใจเดินไปยังห้องนอนที่มีไอ้วีนอนเล่นเกมอยู่ก่อนแล้ว เอาวะ! เพื่อห้องอันแสนใหญ่ของผมในอนาคตก็ต้องยอม ใช่ว่าไม่เคยปี้กับไอ้วีซะหน่อยจริงไหม
เข้ามาในห้องนอนได้ผมก็เดินไปนั่งขอบเตียงสะกิดไหล่หนาเบาๆให้สนใจ ร่างหนานอนในท่าคว่ำทั้งตัวคางก็เกยกับหมอนใบโต ในมือก็ยังคงเล่นเกมโทรศัพท์เหมือนเดิม แต่ดูท่าจะเล่นตัวมากไปหน่อย ไม่แม้จะหันมามองผมด้วยซ้ำ ทำเหมือนกับว่าไม่รู้งั้นแหละว่าผมมานั่งข้างๆให้เอาแล้วเนี่ย
“ไอ้วีเอากัน” บอกไปอย่างอายๆ แต่ดูเหมือนว่ายังไม่สนใจ ผมลุกขึ้นยืนเต็มตัวข้างเตียงจัดการถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นบนเรือนร่างของตัวเองออกจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชั้นในตัวจิ๋ว
อายเหี้ยๆ
“มึงนี้เก่งนะรู้ว่ากูแพ้ร่างขาวๆของมึง” ได้ผลวะ ไอ้วียอมทิ้งเกมบ้าๆนั้นลงลุกขึ้นนั่งหันมองมาทางผม ผมเผยยิ้มพอใจให้กับตัวเองที่ฉุดไอ้วีให้มาสนใจได้ ผมเป็นเมียมึงไงถึงรู้ดี หึ
ไอ้วีขยับกายมานั่งขอบเตียงห้อยขายาวลงพื้น คว้าร่างบางของผมที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเตียงมากนักเข้าไปใกล้ก่อนแขนยาวตวัดกอดเอวบาง ผมเข้าไปยืนแทรกระหว่างขายาวของคนตัวโตกว่า ใบหน้าหล่อไอ้วีอยู่ตรงระดับหน้าท้องแบนราบของผมพอดี ริมฝีปากหนาจูบลงบนสะดือของผมแผ่วเบา ก่อนจะดันลิ้นร้อนบดเบียดเข้าหาร่องสะดือ จนผมรู้สึกจุกเล็กน้อย
“ฮึก ไอ้วีกูจุกนะ” มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปจับแก่นกายเล็ก จากนั้นค่อยๆขยับรูดขึ้นรูดลงอย่างเชื่องช้าเพื่อสร้างอารมณ์ขึ้น แหม่งไวฉิบจับของรักผมไม่ไว้หน้าเจ้าของหล่อๆอย่างผมเลยสัด! ฮึกแต่ก็เสียวะ แต่เหมือนกับว่าอารมณ์สร้างขึ้นคืออารมณ์ชวนหงุดหงิดสำหรับผม
“อือ...เร็วหน่อยมึงอยากเสียวแล้ววะ” ผมแยกขาเรียวออกจากกันให้กว้างขึ้น การกระทำของผมเรียกรอยยิ้มไอ้วีได้ดี และคงรู้ว่าต้องทำอะไรต่อจากนี้ ไอ้วีใช้นิ้วยาวไปสะกิดติ่งข้างนอกช่องทางด้านหลัง จนผมรู้สึกเสียวสั่นริกๆอยากโดนแล้ววะ แรดฉิบ!
“อือ อ๊ะ” จากนั้นนิ้วยาวก็ค่อยๆสอดเข้าไปข้างในช่องทางด้านหลังทีเดียวสามนิ้วช่องทางของผมก็ตอดรัดนิ้วยาวทันที ผมตัวเกร็งนิ่วหน้าเจ็บเล็กน้อย ความเสียวพุ่งทะยานเสียวซ่าไปหมดเล่นสอดมาทีเดียวสามนิ้วแบบนี้ใครจะทนได้วะ พอนิ้วยาวเข้ามาได้จนมิดก็เริ่มชักเข้าชักออกจากช้าไปเร็ว
“อ่า อ้า!” ผมแทบทรงตัวยืนต่อไม่ไหวเสียวจนขาสั่นจะวูบล้มลงไปนั่งกับพื้นห้องให้รู้แล้วรู้รอด ผมเลยจับยึดไหล่หนาไอ้วีไว้กั้นล้ม ลิ้นร้อนยังคงดูดดันร่องสะดือของผมไม่มีตกหล่นจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
ช่องทางด้านหลังก็กำลังโดนนิ้วยาวลุกล้ำอย่างเสียวไปพร้อมกับร่องสะดือสวย เสียวโว้ย! ไอ้วีโคตรโปรดเลยอ่ะ
แก่นกายเล็กก็ถูกมือหนาข้างหนึ่งกอบกุมรูดขึ้นรูดลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกถึงปลายหัวมีน้ำใสปริ่มๆออกมา
อยากจะบ้าตาย...ผมโดนปลุกเร้าอารมณ์กามสามเด้ง!! เสียวสุดเหมือนขึ้นสวรรค์เลย อารมณ์เสียวของผมเริ่มพุ่งพล่าน และมีมากขึ้นทุกจังหวะเคล้าคลอจนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว!
“อ่า อ้างงง มันมาแล้ววะไอ้วี” บอกออกไปเสียงสั่นๆแก่นกายเล็กที่โดนปรนเปรอด้วยมือหนาสั่นระริกใกล้จะถึงฝั่งเต็มที จู่ๆมือหนาก็ปล่อยแก่นกายเล็กของผมไปเสียดื้อๆ ผมก้มหน้าลงมองด้วยความขัดใจพบว่า...
“อ่า!! เสียวนะมึง” ไอ้วีกลับใช้โพรงปากชื้นครอบครองของรักผมทั้งด้ามเสือกมาทำแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยากปลดปล่อยเข้าไปอีก ปลายหัวของผมมีน้ำใสไหลมาเป็นทางยาวเยอะขึ้นกว่าเก่าผนังโพรงปากชื้นรูดแก่นกายเล็กอย่างชำนาญ
“อือ อืม” เสียงครางในลำคอไอ้วีดังเป็นช่วงๆ
“อ่า ไม่ไหวแล้ว อ้า!!” ผมไม่ไหวจริงๆ สิ้นเสียงครางหวาน ผมก็ปล่อยออกมาทุกหยาดหยดเต็มโพรงปากชื้น ลิ้นร้อนไล่เลียไปทั่วแก่นกายเล็ก และไอ้วีก็กลืนกินน้ำสีขุ่นของผมเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกลียด
“พอแล้วมึง” ผมบอกห้ามทำแบบนี้ก็อายเป็นนะ
“ตามึงไอ้กุกไหนทำท่าเชื้อเชิญให้กูเข้าไปแดกมึงดิ ต้องเอ็กซ์ด้วยนะสัด!” ดูบอกกับผมดิแหม่ง! เหี้ยวะ
อยากได้ห้องใหม่ผมก็เสือกเลี่ยงไม่ได้แล้วด้วยต้องตามใจไอ้วีไปก่อน
ผมขึ้นไปยังบนเตียงนอน จากนั้นนอนลงเหยียดตัวตรงตั้งฉากขาเรียวเป็นรูปตัวเอ็ม ผมดูดปลายนิ้วชี้ทำสายตาเยิ้มๆหวานๆ ที่คิดว่าเซ็กซี่สุดแล้วเท่าที่ได้ตอนนี้ มือบางอีกข้างที่ว่างผมก็สอดนิ้วเข้าช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆทำท่ายั่วยามสอดนิ้วเข้าไปด้วยมันไม่ได้เจ็บอะไรมาก เพราะช่องทางด้านหลังเพิ่งโดนนิ้วไอ้วีขยายไปแล้วเมื่อครู่ ไอ้ท่าเย้ายวนนี้ ผมว่าผมแรดวะ
ให้ตายเหอะ...อยากได้ห้องใหม่จนกล้าทำท่าน่าอายแบบนี้เลยเหรอวะเนี่ย ไอ้วีกัดริมฝีปากใช้สายตากวาดมองเรือนร่างของผมที่นอนเปลือยเปล่ากับท่าทางยั่วๆ
“หุ่นมึงนะไอ้กุกโคตรน่าขยี้ให้แหลกคาเตียงเลยฉิบหาย” พูดพรำอย่างกับโรคจิต ไอ้วีลุกขึ้นยืนข้างเตียงถอดเสื้อผ้าออกบ้างจนหมดไม่เหลือสักชิ้น
ผมดึงนิ้วออกจากช่องทางด้านหลัง จากนั้นก็อ้าขาเรียวให้กว้างกว่าเดิม พอให้ร่างหนาเข้าแทรกกลางลำตัวผมได้ในท่าคร่อมบน ใบหน้าหล่อคมก้มลงมาใกล้ ประกบจูบกับผมอย่างเร้าร้อนในทันทีเสียงจูบเล็ดลอดออกมาเป็นช่วงๆพร้อมกับน้ำลายไหลออกมาทางมุมปากของผม เราสองคนยังคงจูบกันอย่างเร้าร้อนไม่ยอมผลักจูบนี้ก่อนจากกันง่ายๆ ผมเอียงศีรษะเล็กน้อยปรับมุมองศาให้ลิ้นร้อนเข้ามาเกี่ยวรัดฟัดลิ้นเล็กของผมอย่างมัน
“อื้อ!!!” ไอ้เหี้ย! จู่ๆของใหญ่กว่าดันเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างรวดเร็วชนิดผมกระตุกตัวเฮือกใหญ่ตกใจ เจ็บมันก็เจ็บ แต่ไม่ได้มากมายอะไร เพราะช่องทางโดนขยายแล้วเมื่อครู่ เพียงแต่รับเข้ามาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวก็มีตกใจกันบ้าง ผมทุบอกหนาไอ้วีลงโทษยังมียิ้มชอบใจอีก ทุกการกระทำที่ไอ้วีเป็นคนทำเราสองคนยังไม่ได้ละจูบออกจากกัน
ส่วนล่างเริ่มขยับ ไอ้วีกระแทกเน้นๆช้าๆ อยู่พัก ก่อนจะมาเปลี่ยนกระแทกรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ แขนเล็กผมขึ้นโอบกอดรอบแผ่นหลังเป็นที่ยึด สะโพกมนก็ขยับตามจังหวะกระแทกช่องทางด้านหลังอย่างบ้าคลั่ง
“อืม ตอดดีจังนะเมีย อ่า” กระแทกไม่มีลดแรงลงเลยสัด!!
“อ่า อ่า!!” มันมาก ผมสุขแทบล้นทุกครั้งที่ขึ้นเตียงกับไอ้วีครั้งนี้ก็ด้วย เรื่องนี้ไอ้วีให้ผมเต็มร้อยเสมอไม่ยากเลยที่อารมณ์ของผมจะร้อนไปทั้งตัวระริกอยากได้จากไอ้วีทุกจังหวะกาม ผมจึงช่วยคุมจังหวะสะโพกมนตัวเองให้ตามสอดคล้องกับคนคุมเกมด้านบน เพราะมันจะมันเสียวขึ้นอีกเท่าตัว
มีท่าไหน ณ เวลานี้ไอ้วีก็เปลี่ยนขย่มใส่ร่างเปลือยเปล่าของผมทุกท่า ช่องทางด้านหลังเริ่มบวมของอารมณ์รุนแรง ผมกับไอ้วีเอากันท่าหนึ่งโคตรนาน พอผมใกล้ปลดปล่อยไอ้วีก็เสือกเอานิ้วมาปิดไว้ เหี้ยฉิบหาย! ผมแหม่งปวดหนึบไปหมด
“อะ ปล่อย! อ่า กูจะไปแล้วสัด!” ต้องเอ่ยบอกขอ ผมไม่ไหวแล้วจริง แต่ไอ้วีแหม่ง!ไม่ทำตามคำขอ แต่เสือกกระแทกจุดเสียวข้างในเน้นๆให้ผมครางเสียงกระเส่าหอบอดกลั้นเข้าไปอีก
“ไอ้วีอ่า แรง แรงกว่านี้ อ่า!! ใช่เลย เสียวชะมัด” ให้ตายเหอะวะแทนจะบอกให้ปล่อยอีกครั้งเสือกบอกให้เอาแรงๆเน้นๆ เสียวถึงใจซะงั้น อ่า เสียวเหี้ยๆ ยามที่ของร้อนไอ้วีอยู่ข้างในกระแทกซ้ำๆ
“อืม รู้ไหมไอ้กุกเวลา อื้อ เอากัน มึงน่ารักฉิบหาย” คำเอ่ยชมบอกผมแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่ได้เขินอะไรกัน ฟันคมไอ้วีกัดเข้าที่หัวไหล่เนียนระบายความเสียว จนผมต้องนิ่วหน้าเพราะเจ็บ ผมเริ่มจะรู้สึกปวดหนึบจนทนไม่ไหวของจริง...ให้กลั้นนานกว่านี้ ตายพอดีสัด!
“อ่า! ปล่อยกูขอร้อง!”
ไม่ไหวจริง ผมพยายามดึงมือหนาไอ้วีออก เสียงหึดังในลำคอของไอ้วีเหมือนบ่งบอกว่าพอใจที่แกล้งผม...เลยตวัดสายตาโกรธไปให้ พอไอ้วีเห็นสายตาแบบนี้คงจะรู้ว่าผมทรมานมาก มันใช่เหรอวะเอาแบบอีกฝ่ายทรมานกำลังเสียวแบบสวยๆแล้วเชียวแหม่ง!
และแล้วไอ้วีก็ยอมปล่อยแก่นกายเล็กเป็นอิสระก่อนจะก้มลงมาจูบกับผมอีกครั้ง สมองผมตอนนี้เริ่มขาวโพลนไร้สติ พอของรักผมเป็นอิสระปุบน้ำสีขุ่นก็ทะยายพุ่งพรวดออกมาทันทีเลอะไปยังผ้าปูเตียง และหน้าท้องน้อยเป็นลอนกล้ามของไอ้วีร่วมทั้งของผมเอง
สักพักไอ้วีเองก็ปลดปล่อยตามผมมาติดๆจนล้นช่องทางด้านหลัง ที่ล้นเพราะยังมีน้ำสีขุ่นของเก่าค้างคาข้างใน พอมาเจอของใหม่สมบทก็ไหลล้นออกมาเยอะมาก ไอ้ของเก่าไม่ใช่ของใครเป็นของไอ้วีนี่แหละปล่อยก่อนหน้าผมไปตั้งสองสามครั้ง ของผมกว่าจะปล่อยโคตรเซ็งเลยสัด...ทรมานกูไปพักใหญ่ ปลดปล่อยมาก็ใช่จะจบยก
ผมถูกจับให้นอนพลิกคว่ำทั้งตัวใบหน้าสวยจมไปกับหมอนใบโต แก่นกายใหญ่พองโตแข็งโคตรเร็วสอดใส่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง และกระแทกกระทั่งอย่างเร็ว และรุนแรง แรงกระแทกเร็วขึ้นตามอารมณ์เสียวจนผมโยกตามไปทั้งตัว ผมเอื้อมมือไปจับก้นไอ้วีด้านหลังดึงรั้งให้แนบชิดกว่าเก่า แต่...
“อ่า!!!!” ไอ้วีเสือกยกตัวผมขึ้นไปนอนทับร่างหนาในท่านอนหงายด้านบน
“ไอ้วี ลึกไป อ้า!” เสือกไม่ฟังเหี้ยอะไรผมเลย ยังมีหน้ามาจับของรักผมช่วยรูดขึ้นรูดลงสร้างอารมณ์เสียววูบให้ ไอ้วีกระดกก้นกระแทกใส่มาไม่ยั้ง ผมจิกนิ้วเข้ากับผ้าปูเตียงเหเกใบหน้าเสียวมันลึกมากเลยท่านี้ขอบอก เอากันระงมไม่หยุด จนหมดแรง และปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาพร้อมกันอีกครั้ง ผมเลื่อยร่างอันปวกเปียกลงจากร่างหนามานอนพื้นที่ข้างไอ้วีนอนหันหลังให้อย่างหมดทางต่อกรในยกต่อไปได้อีก แต่ว่า...
อีกแล้ว!!
“อืม...ไอ้วีกูเหนื่อย อ๊ะ”
“แต่กูจะเอา...หรือมึงจะไม่ย้าย” เหี้ยเอ้ย! กูจะตายแล้วนะ ผมพลิกร่างตัวเองไร้ทางสู้ต่อกรคำพูดใดๆไปหาคนนอนด้านหลังรั้งทายทอยไอ้วีให้ใบหน้าหล่อมาใกล้ แล้วจุ๊บเบาๆลงบนริมฝีปากหนา
“แค่รอบเดียว...พรุ่งนี้มีเรียนนะมึง” ไอ้วีก็พยักหน้ารับรู้ มือหนาดันศีรษะผมให้เลื่อนต่ำลงไปช่วงล่าง ใบหน้าผมจ่อตรงแก่นกายใหญ่ที่ผงาดขึ้นตามอารมณ์อีกครั้ง ผมใช้ลิ้นเล็กค่อยๆชิมจากส่วนหัวอย่างช้าๆแล้วเลียลงมายังปลายโคนให้เสียวเล่นๆ
“ซี๊ด...เสียวชิ...อือ เมียเจ๋งวะ.” เสียงครางต่ำซูดปากได้อารมณ์
ลิ้นเล็กยังคงเลียรัวๆอยู่ส่วนปลายหัวแก่นกายใหญ่อยู่นาน จากนั้นผมก็เปลี่ยนมาใช้โพรงปากอุ่นครอบครองของใหญ่นี้เข้าไปอมอย่างกับว่ากำลังอมไอติมรสหวานปนขมไม่ปาน ยังกินไม่ทันเสร็จสมใจ ไอ้วีเสือกจับร่างบางของผมยกขึ้นให้เปลี่ยนไปนั่งคร่อมบนหน้าขาแกร่ง
“กูไม่ไหวแล้วเสียบแหม่งเลยละกัน อือ...” ไอ้วีใจร้อนฉิบ
“อ่า!!” สะโพกมนถูกยกขึ้น แล้วกดลงมารับของรักไอ้วีเข้ามาอีกรอบน้ำสีขุ่นที่ยังตกค้างข้างในก็ไหลย้อยมาเป็นทาง พอกดลงมาจนมิดด้ามใหญ่ผมก็หยุดนิ่งใช้มือบางยันหน้าท้องไอ้วีพยุงตัว ผมไม่ไหวจริงวะหมดแรงของแท้
“เหนื่อยมากเลยมึง” ผมพยักหน้าช้าๆว่าใช่
“กูทำเอง”
“อ่า! อะ ไอ้วี แรงไป อ่า.” พอสิ้นคำพูดไอ้วีก็จัดเต็มทันทีสัด!
มันเด้งสะโพกสวนเข้าสวนออกอย่างรุนแรงไม่หวงผมเลยว่ามันเสียวแบบเพลียๆนะโว้ย!
ดู...ไอ้วียังกัดปากสูดเสียงครางพอใจอีก
และบทบนเตียงของเราทั้งสองยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ผมบอกให้รอบเดียว แต่ไอ้วีเสือกแหม่ง!ปาเข้าอีกกี่รอบต่อกี่รอบก็ไม่รู้เอาจนปวดระบมช่องทางด้านหลังมาก
ไอ้เลว!
กูเจ็บตูด!
ผมรู้สึกตื่นมาอีกทีในช่วงกลางดึกหลังรับอารมณ์เสียวไอ้คนข้างๆนอนหลับเป็นตาย ผมยันกายลุกขึ้นนั่งท่ามกลางความมืดของห้องนอนที่ไม่ได้เปิดไฟ แขนยาวไอ้วีพาดก่ายกอดเอวบางผมอยู่ก่อนแล้วจับเหวี่ยง แหม่ง! ไปให้พ้นทางแล้วตวัดขาลงจากเตียงหวังเดินไปยังห้องครัว
ด้วยความกระหายน้ำอย่างหนักครางเสียงหวานสมใจอยากให้ไอ้วีฟังแทบทั้งคืน แหม่ง! ครางสะจนเสียงแหบเสียงหายเลยเดินก็เจ็บๆเสียดๆ ผมเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำขึ้นมากระดกดื่มหิวน้ำฉิบหายเล่นล่อปล่อยน้ำไปหลายยกอีก
“เอ๊ะ!” จู่ๆไอ้วีก็มาสวมกอดเอวบางผมทางด้านหลังคางไอ้วีก็วางเกยกับไหล่เนียน ตื่นตอนไหน? ผมตื่นมาไม่ยักจะเห็นไอ้วีมีท่าทีตื่นตามผมเลย
“กูหิวน้ำ แดกด้วย” ขวดน้ำที่ผมถืออยู่ก่อนแล้วส่งให้ไอ้วีด้านหลัง
“อะไรมึงไม่รับไปวะ” ผมส่งนานละก็ไม่รับสักทีเลยหันไปมองไอ้วีด้านหลัง มันก็ได้แต่ส่ายศีรษะไปมาเบาๆ
“ป้อนดิ”
“มือไม่มีไง”
“มี...กอดมึงอยู่ป้อนด้วยปาก”
“ชิ” ผมจิเสียงบ่นนิดหน่อย แต่ก็ทำตามไอ้วีบอก
ผมยกขวดน้ำขึ้นดื่มอมไว้ในโพรงปาก แล้วหันหน้าไปหาคนด้านหลังอีกครั้ง ไอ้วีก็เอียงศีรษะเล็กน้อยปรับมุมเพื่อให้ริมฝีปากประกบกันพอดี ผมค่อยๆปล่อยน้ำเย็นจัดไหลลงสู่ลำคอไอ้วี มือหนาคนด้านหลังเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งเอวบางก่อนจะเลื่อยขึ้นมาลูบหน้าอกของผม
“อืม...ไอ้วีพอมึงกูเหนื่อยแล้ว”
“มึงทำให้กูเกิดอารมณ์เองนะเสือกเดินออกมาในห้องครัวตัวเปล่าทำไม รู้ก็รู้ว่ากูแพ้ร่างขาวๆของมึง และยังทำตามกูขออีกอารมณ์ปี้มาทันทีเลยวะ” ไม่พูดเปล่านิ้วยาวแหวกแก้มก้นนิ่มออกกว้าง แล้วสอดใส่แก่นกายใหญ่ที่แข็งตั้งโด่งอย่างไว โดยไม่ต้องปลุกอารมณ์เร้าใจไปมากกว่านี้ก็พร้อมเอา
“ใครจะเสือกรู้ อา ว่า อือ มึงจะตื่น” ผมพูดเสียงสั่นคลอตามแรงกระแทก และจับยึดที่ชั้นวางของในตู้เย็นที่เปิดอ้าทิ้งไว้ไม่ได้ปิดแต่แรกไม่ให้ล้มไปสะก่อน ความเย็นแผ่ซ่ามายังด้านนอก แรงกระแทกไอ้วีแรงจนไม่สนใจว่า ณ ตอนนี้ เรากำลังเอากันอยู่หน้าตู้เย็นนะ เฮ้ย!
“ซี๊ด เสียววะ อืม”
“อื้อ เสียวเหี้ย อ๊ะ! เบาไอ้วี! ตู้เย็นจะล้ม!!” เอาแหม่งไม่ดูเลยสัดกระแทกสะเทือนไปยังตู้เย็นที่มือบางของผมจับยึดชั้นวางของด้านในไว้
คำเตือนของผมไม่มีผลเหี้ยอะไรเลยกับไอ้วียังคงกระแทกแรงขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาบ้างเลยใช้มือบางข้างหนึ่งที่ไม่ได้จับชั้นวางของตู้เย็นไปกุมแก่นกายเล็กรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะแรงกระแทกของคนด้านหลังเพื่อไปสู่สวรรค์พร้อมกันสักตั้ง
ผ่านไปได้สักพักใหญ่จนผมกับไอ้วีก็ปล่อยออกมาอีกครั้ง เราปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาพร้อมกัน มือบางผมเต็มไปด้วยน้ำสีขุ่นของตัวเอง ไอ้วีเองก็ปล่อยข้างในช่องทางด้านหลังเอ่อล้นออกมาไหลไปตามโคนขาขาว
“กูทำความสะอาดให้” ไอ้วีย่อตัวลงจับพลิกร่างผมหันไปทางมันลิ้นร้อนก็เลียไล่น้ำสีขุ่นนั้นจากโคนขาขาวไปยังแก่นกายเล็กที่พับหมดแรง ไอ้วี
ใช้ลิ้นร้อนเลียทำความสะอาด และยังกลืนกินลงไปไม่รังเกลียดเลยสักนิด
“พอแล้ว” บอกออกไปเสียงสั่น พอทำความสะอาดให้ผมเสร็จไม่เหลือรอยน้ำกาม ไอ้วีก็ตีตัวเดินกลับเข้าห้องนอนทันที
แหม่ง! ได้กูแล้วนิชิ! ผมก้มลงมองช่วงล่างตัวเอง โห...สะอาดสุดยอดจริงวะ
หลังจากนั้นผมก็ค่อยก้าวเท้าเดินไปนั่งพักยังห้องนั่งเล่นกว่าจะเดินไปถึงก็เจ็บเสียดๆใช้ได้เหมือนกันแหละ
ผมย่นก้นนิ่มนั่งลงโซฟาเบาๆ หยิบรีโมทเปิดโทรทัศน์ดูแก้เบื่อ แต่จู่ๆความรู้สึกเหมือนว่าก้นนิ่มกำลังนั่งทับอะไรบ้างอย่างอยู่ ผมเลยกระดกก้นขึ้นนิดหยิบมาดูก็รู้ว่าเป็นใบปลิวห้องใหม่ที่ผมให้ไอ้วีดูเมื่อช่วงกลางวัน
แต่มีสิ่งแปลกไปคือมีตัวอักษรเขียนตวัดๆเขียนจากปากกาหมึกซึม ผมพยายามเพ่งอ่านตอนเข้ามายังห้องนั่งเล่นผมไม่ได้เปิดไฟห้องเปิดแค่โทรทัศน์ฉะนั้นแสงจึงมีน้อยนิดตัดสินใจเดินไปเปิดไฟห้องข้างผนัง แล้วกลับมานั่งที่เดิม
อ่า...เห็นแล้ว
“กูโทรคุยแล้ว เก็บของย้ายได้เลยโอนให้ฝั่งนู้นเงินเรียบร้อยจากผัวมึงซั่มเพื่อน” อือหือ... คำลงท้ายช่างจี๊ดจริงสัด!
แต่ก็นะดีใจโว้ย!
อย่างนี้ต้อง...
เมียมึงซั่มเพื่อนบ้างดีกว่า
“ไอ้วี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กูเงี่ยน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“o_O” วี
**************************************************************
//เคยมาลงครั้งหนึ่งค่ะ แต่ไม่ได้อัพเลยถูกลบ ขอมาลงอีกครั้งนะ
จะมาอัพทุกวันจ๊ เพราะเรื่องนี้ภาค 1 จบแล้ว แต่อยากลงให้อ่านในนี้บ้าง :L2:
//ติดตามข่าวสารได้ที่เพจเลยจ๊
https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
ถ้าปาดขอโทษนะคะ :mew2:ป้าดีใจที่มาลงที่นี่เลยรีบมาต้อนรับ :pig2:
ชอบมากๆเลยค่ะวีกุก อ่านตั้งแต่ที่ลงในธัญวลัย สนุกมากมายจริงๆ
ขอบคุณมากๆค่ะที่มาลงที่นี่ด้วย คอยติดตามเป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ :กอด1:
-
:jul1: มันคือการเอาน้ำ....ไปแช่ตู้เย็นใช่ไหม ไหนว่าลงจากเตียงแล้วเป็นเพื่อนไง
มาลงอีกนะคะ รอติดตาม
-
:hao6: เอาฮากันใช่ไหมเนี่ย คู่นี้อ่ะ
รอตอนต่อไปนะคร๊าาาา :give2:
-
Friend Sex Friend
Chapter 02 {หวง}
By :: maylinza
Part Kook…
วันนี้ผมเลิกเรียนบ่ายเลยว่างจึงมาเข้าชมรมของตัวเอง ชมรมวาดภาพ ใช่ครับ...ผมชอบวาดภาพ ผมเป็นคนเรียนหัวไม่เก่งสู้ไอ้วีไม่ได้รายนั้นเรียนเก่งโคตร...แถมยังเก่งกีฬาบาสอีก ผมเลยชอบเรื่องอะไรแบบนี้มากกว่า ไม่ต้องใช้สมองคิดเกม ไม่ต้องใช้แรงให้เหนื่อยด้วย
“ไอ้กุกกลับบ้าน” พูดถึงก็มา สงสัยวันนี้ไม่ไปสนามบาส
ไอ้วีเดินมาใกล้ผม ก่อนจะช่วยหยิบของสารพัดอย่างสำหรับนักวาดภาพขึ้นมาถือไว้ให้
“อีกแหละมึง” ผมเห็นไปมองไอ้วีที่ชี้ไปยังดอกกุหลาบวางอยู่บนโต๊ะเล็กใกล้กายไม่ได้ห่างจากผมมากนัก ผมได้แต่พยักหน้าว่าใช่
“อืม ทำไม?” ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ไม่ทำไม กูไม่มีสิทธิ์อยู่แล้ว ว่าแต่ผู้หญิงคนเดิมใช่ไหม?”
“อืม” ผมพยักหน้าตอบๆไป เดินไปใกล้ไอ้วีแล้วช่วยมันถือของบ้าง
“ผู้หญิงก็ไม่ว่าอะไร แต่อย่าเป็นแฟนกับผู้ชาย เข้าใจนะไอ้กุก”
ไอ้วีจ้องมองหน้าผมจริงจังว่าห้ามเรื่องจริง
“เหี้ยไรมึงเนี่ย...ไร้สาระวะ” ผมละเบื่อจริงย้ำอยู่ได้ทุกวัน ขอเหอะรำคาญ ตอนที่ยังเรียนมอปลายบอกว่าคุยได้ทุกคน แต่ห้ามมีอะไรกับใคร
พอเข้ามหาลัยหน่อยเหี้ยห้ามทุกอย่าง
จู่ๆ ร่างผมก็รั้งเข้าไปใกล้ร่างหนา ใบหน้าหล่อคมของไอ้วีเข้ามาใกล้ใบหน้าผมประทับกดจูบแผ่วเบา ผมตาโตเบิกกว้างด้วยความตกใจทำเหี้ยอะไรตรงนี้วะ มือเล็กดันอกหนาให้ออกห่างแต่ไอ้วีแหม่งยังไม่เลิกจูบผมสักทีจูบเบาๆย้ำๆแค่ด้านนอกริมฝีปากดีนะไม่มีใครอยู่ มีแค่ผมกับไอ้วีสองคนในห้องชมรม แล้วถ้ามีใครเข้ามาล่ะไอ้วีเอ่ย...อดีตเดือนคณะอย่างมึงเป็นข่าวทั่วมหาลัยแน่มาจูบผู้ชายด้วยกันแบบนี้
“พะ พอ ไอ้วี”
“กูหวงมึง โดยเฉพาะประตูหลังกูเสียบได้คนเดียว!” พูดจบไอ้วีก็เดินไปเลย แต่ยังมิวายหยิบดอกกุหลาบดอกนั้นโยนทิ้งถังขยะต่อหน้าต่อตาผมแบบไม่แคร์เจ้าของเลยสักนิด เอา!ไอ้สัด!ของกูมรรยาททราม
**
**
มาถึงคอนโดก็มืดพอดี ผมย้ายมาอยู่คอนโดใหม่แล้วนะไอ้วีจ้างคนมาขนของในช่วงที่เรามีเรียนวันนี้ ดีใจสุดของโคตรสุดอ่ะกว่าจะได้มาผมแหม่ง! ต้องแลกให้ไอ้วีปู้ยี้ปู้ยำทั้งคืน แต่มันก็คุ้มได้ทั้งเสียวได้ทั้งห้องที่ใหญ่มากๆๆ มีห้องครัว ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ใหญ่กว่าห้องเก่าเยอะ แถมห้องยังเป็นกระจกบานใหญ่เห็นวิวด้านนอกรอบ 180 องศาด้วยสวยมากจริงๆ ชั้น 33 เชี่ยวนะ
“มึงมานี้นิไอ้กุก” ไอ้วีควักมือเรียกผมให้ไปนั่งข้างที่โซฟานิ่มตัวใหญ่ของห้องนั่งเล่น กระดาษอะไรไม่รู้ไอ้วีส่งมาให้ ผมก็รับมาอ่านงั้นๆแหละ
เหี้ย! ไรนิ ข้อตกลงอยู่ร่วมห้อง
“มีทำห่าไรวะกฎบ้ากฎบอมึง อยู่ห้องเก่าไม่เห็นต้องมีเลย”
ร่างหนาขยับเข้ามานั่งใกล้ผมอีกนิดแทบจะเกยนั่งตักกันแล้วสัด ยังมีรั้งเอวบางเข้าไปกอดอีกด้วย นั่งเฉยๆไม่ได้ไงวะต้องกอดด้วย?
“กูเป็นคนซื้อห้องนี้อยากได้อะไรก็ทำตามไปเหอะ” ทำตามพ่องมึงอ่ะดิ
“กูแลกตัวแล้วยังจะอ้างเจ้าของอีก เลว” ไอ้เหี้ยวี! ด่าในใจด้วยเอ้า
“ขอบคุณครับ... หึ” ดูดิยังยิ้มชั่วร้าย ไอ้หน้าด้าน! ผมด่าก็ไม่รู้สึก
ผมกลับมาสนใจอ่านแผ่นกระดาษในมือของตัวเองต่อ พออ่านละเอียดผ่านสายตาเห็นๆอยู่ว่าเสียเปรียบเหี้ยๆ ไหนต้องจูบก่อนนอนและตื่นนอน ต้องใส่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวเวลาอยู่ในห้องกันสองคนอวดขาขาวให้มองทุกคืน แต่ละข้อที่ไอ้วีเขียนมาเป็นกฎร่วมห้องไม่หื่นก็โรคจิตอ่ะ เอ้าดิ!
“ไอ้หื่น!” ด่าแล้วทิ้งกระดาษกฎบ้าลงพื้นทันทีไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ
ฟอด!
แน่ะ...ยังมาหอมแก้มนิ่มผมอีกบวกกับยิ้มแบบหื่นๆด้วยนะสมแล้วที่เรียกมึงว่าไอ้หื่น!!
“เริ่มคืนนี้เลยเอาไม?”รอยยิ้มชั่วร้ายมึงปิดไม่มิดแล้ว ไอ้สัด! ในความที่ผมเบื่อจะต่อความเรื่องกฎบ้าปัญญาอ่อนของไอ้วี ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าห้องไปอาบน้ำดีกว่าทิ้งแหม่งให้หน้าง้อตรงนั้นล่ะใครจะทำตาม ไอ้วีก็โวยวายหน่อยๆคล้อยหลัง
หลังอาบน้ำเสร็จ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้วีนั่งอยู่ปลายเตียงกับยิ้มแปลกๆ ผมไม่สนใจก็เลยเดินไปใส่เสื้อผ้า อ่า...กูรู้ละไอ้วียิ้มเหี้ยอะไรเปิดตู้เสื้อผ้ามาเสื้อเชิ้ตสีขาวแขวนไว้ซะเกือบครึ่งตู้สัด!นี่มึงนั่งรอดูกูใส่อยู่ใช่ไหม ผมหันหน้าไปมองไอ้วีอีกครั้งก็นั่งยิ้มเหมือนเดิม หื่นจัญไรจริงอยากเห็นขาอ่อนกู
แหม...คนอย่างกุกเมื่ออยากเห็น ก็อย่าให้มันเห็นสิวะ
ผมหยิบเสื้อเชิ้ตในตู้มาใส่ตามที่มันต้องการ แล้วก้มตัวลงหยิบกางเกงขายาวตัวบางใส่สบายสีดำในลิ้นชักเล็กมาใส่ จากนั้นผมก็กระโดดขึ้นเตียงห่มผ้านอนสบายใจไม่สนใจไอ้วีที่นั่งทำหน้างง? มองการกระทำของผมช่างมันดิ ใครจะสนใจกฎปัญญาอ่อน
“ไอ้กุก!”
“เหี้ยไร! เรียกยังกะบ้านไฟไหม้” ไอ้วีขยับขึ้นมาบนเตียงดึงผ้าห่มผืนหนาบนกายผมออกทันที มือหนาก็พยายามดึงกางเกงนอนของผมด้วย
“ทำเหี้ยไรมึงเนี่ย! ปล่อย!” ผมพยายามปัดมือหนาออก แล้วฉุดดึงรั้งกางเกงไว้ไม่ให้ดึงได้ง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าผมแรงน้อยกว่าแรงควายไอ้วีเลยแพ้ราบคราบ
พรวด!
ไอ้วีดึงกางเกงนอนขายาวของผมรวดเดียว แล้วโยนทิ้งไปนอนกองที่พื้นห้องพร้อมกับชี้หน้าผมทิ้งคำพูดไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปบ้าง
“กูอาบน้ำเสร็จแล้วเห็นมึงหยิบมาใส่อีกกูปล้ำคืนนี้สี่ยก อยากลองก็เอา” สี่ยกพ่องงงง มึงสิ! ตกลงมันเพื่อนหรือผัวกูห๊ะ! ไอ้เวร แต่ไอ้วีก็ควบทั้งสองอย่างนี่น่า โอ๊ย! ปวดหัวไอ้เพื่อนบ้า! ผมทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม แน่ละไม่กล้าหยิบมาใส่จริง ไอ้วีมันเป็นคนพูดแล้วทำจริงสิด้วย กูไม่เสี่ยงสี่ยกแน่นอน ฟันธง!
เวลาผ่านมาหลายชั่วโมงผมก็ไม่ใส่ เพราะกลัวสี่ยกของจริง จนกระทั่งผมหลับไปไม่รู้ตัว และไม่รู้ว่าไอ้วีอาบน้ำเสร็จตอนไหน
“อื้อ” ผมครางในลำคอรู้สึกรำคาญช่วงล่างเหมือนมีอะไรกวนใจ
“ไอ้เหี้ยวี! มึงปล่อยกู!” ไอ้จัญไรนี่ มันนอนกอดผมซะแน่น แถมยังเอามือสากๆมาลูบต้นขาด้านในผมอีก
“มึงนอนเฉยๆ วันนี้กูไม่ทำ” แน่ะ มีสั่งกู...ควรดีใจไหม? ที่มึงไม่ทำไม่ปล้ำกู แต่กลับลวมลามแทน ไอ้สัด! หื่นทั้งที่ยังหลับตาไอ้เพื่อนหื่นกามลามก!
เฮ้ย! ไรวะเสื้อเชิ้ตที่ผมใส่อยู่ถูกปลดกระดุมเม็ดบนไปสองสามเม็ด กูไม่ทนแล้ว! ผมเด้งกายลุกขึ้นนั่งทันที
“เป็นไรไอ้กุก นอนดิวะ”
“นอนให้มึงจับนู้นจับนี้กูเนี่ยนะ”
“เออ” ไอ้หน้าด้าน!
“ทำไมวะไอ้กุกก็กูชอบร่างขาวๆมึงอ่ะ” ไอ้วีมียิ้มให้
ผมต้องภูมิใจมั้ยวะตอบ! ไอ้เพื่อนเหี้ย! กูผู้ชายนะเว้ย! ต้องหล่อต้องแมนที่กูมีอะไรกับมึงอย่าลืมว่ามึงขืนใจปล้ำกูนะไอ้สัด!
ผมล้มตัวนอนลงอย่างเดิมด้วยอารมณ์ไม่พอใจ เพราะรู้ว่ายังไงก็สู้ไอ้วีไม่ได้ เถียงก็ไม่ชนะ สู้ด้วยแรงกำลังก็ไม่ชนะ เออ! กูยอมให้จับๆ คลำๆ ดีกว่าให้มันปล้ำละวะ
ผมนอนหันหลังให้ไอ้วีเหมือนเดิม แขนยาวสอดใต้เอวบางรั้งเข้าไปกอดใกล้ ริมฝีปากหนาจูบไปทั่วหัวไหล่เนียนที่โผล่จากเสื้อที่ใส่ ผมหันหน้าไปด้านหลังมองหน้าไอ้วี อือ หือ...หน้าหื่นมากไอ้สัดวี อย่าให้กูเอาคืนบ้างนะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน...
Part V…
การเรียนแสนน่าเบื่อมีมาอีกวัน อาจารย์ก็ช่างพูดมากพูดสะจนผมต้องฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน ความขี้เกียจเข้าครอบงำบวกกับความง่วงแสนจะง่วงนอน ผิดกับอีกคนเพื่อนรักไอ้กุกนั่งข้างผม มันโคตรตั้งใจเรียนฉิบหายดูมือไอ้กุกจดบันทึกทุกอย่างที่อาจารย์บอกเลยวะ ไอ้เด็กเรียน
ก่อนที่หนังตาผมจะปิดลงจริง เสียงอาจารย์บอกหมดวิชาเรียนพอดี ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนไอ้กุกแซวให้น่ามั่นไส้
“แหม...ลุกขึ้นเร็วไปไหมมึง”
“อ้าว...หมดเรียนก็ต้องกลับสิวะจะให้นั่งทำซากอะไร” ผมหยิบหนังสือเรียนตัวเองขึ้นมาถือ
แล้วเดินไปใกล้ไอ้กุกมองใบหน้าสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือของตัวเองใบหน้าแบบนี้ล่ะที่ผมชอบมาตั้งแต่เรียนมอปลาย ผมชอบไอ้กุกชอบมาก แต่ยังบอกความรู้สึกไม่ได้ว่าชอบแบบไหนก็เท่านั้น
“ไอ้กุก”
“อะไร”
“เมื่อเช้ามึงยังไม่ได้จูบกู” ใบหน้าสวยเงยขึ้นมามองผมนิ่งๆ ไม่สนใจ
ไอ้กุกก้าวเท้าเดินออกจากห้องเรียนไปแบบไม่สนใจจริง ผมรีบดึงข้อมือบางให้หยุดเดิน แล้วเดินไปยืนดักร่างบางไว้ มองคนตรงหน้า ไอ้กุกมันรูปร่างผอมบางกว่าผม และเตี้ยกว่าด้วย
แต่...น่ารัก
“มึงลืมกฎของกูเหรอ? ว่าต้องจูบก่อนนอนกับตื่นนอน”
“ไม่ลืมแต่ไม่ได้ใส่ใจ...ไม่มีได้ไหมวะ?”
“ไม่ได้!”
“เออ ไปทบก่อนนอนคืนนี้แล้วกัน วันนี้มีนัดวะ” บอกกับผม
ไม่ทันจะพูดอะไรกลับไอ้กุกก็เดินออกไปอย่างไว ว่าแต่...นัดใครไว้วะอยากตามไปดูฉิบหายเสือกไปไม่ได้ด้วยดิ ผมติดนัดซ้อมบาสกับพี่ปีสี่และปีสามแล้วว่าเลิกเรียนเย็นนี้เจอกันไม่งั้นผมตามไปดูแล้วแหม่ง! ผมอยู่ชมรมบาสด้วยไม่ไปตามนัดพวกรุ่นพี่เอาตายพอดี
ผมมาถึงสนามเรียบร้อยกำลังจะเปลี่ยนรองเท้าสำหรับเล่นบาสโดยเฉพาะข้างสนามก็มีเด็กปีหนึ่งสาวๆสวยๆมานั่งดูรุ่นพี่แทบจะทุกวัน ดูเด็กน้อยนั้นสิ แหม...แค่ปีหนึ่งนมใหญ่เท่าจานดาวเทียมแล้ววะแม่ให้มาเยอะจริงน่าจับฟัดฉิบหาย ก็ได้แค่คิดละ เพราะผมกับไอ้กุกมีสัญญาต่อกัน
“เฮ้ย! ไอ้วี รีบลงสนามได้แล้ว!” เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งในสนามเรียก ถึงเวลาโชว์ความหล่อ และทักษะการเล่นบาสขั้นเทพแล้วโว้ย!
แต่ก่อนลงสนามผมไม่ลืมจะขยิบตาข้างหนึ่งให้เด็กสาวนมโตคนนั้นหรอกนะ น้องมันคงรู้ว่าผมมองอยู่เดี๋ยวรออดีตเดือนคณะบริหารชื่อวีคนนี้ก่อนนะน้องนมโต จะล่อให้หายอยากเลยสัด! ถึงสัญญานั้นว่า...ผมกับไอ้กุกห้ามมีอะไรกับคนอื่นใช่ว่าจะลูบๆคล้ำๆไม่ใช่ไหม? ไม่ผิดเสียหน่อยวะ...
ผมจะทำ อิอิ
เสียงกรี๊ดกร๊าดดังไม่ขาดสายเวลาผมหรือพวกรุ่นพี่ซู้ดลูกบาสลงห่วง คนมันหล่อช่วยไม่ได้วะ และก็ไม่ได้มีแค่ผมที่หล่อและหลงตัวเอง พี่ฮิปโปกับพี่พาทนี่แหม่งหล่อใช้ได้เลย ส่วนอีกคนพี่เทรนคนนี้ผมเพิ่งรู้จักตอนเปิดเทอมปีสองหล่อยังกับเทพบุตร และเป็นแฟนกับเพื่อนผมอีก เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ยกเว้นคนสนิทจริงๆ เพราะไอ้พีจังเพื่อนผมไม่ต้องการให้ใครรู้ เบื้องลึกเบื้องหลังยังไงของสองคนนี้ ผมก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าพี่เทรนกำลังโดนพีจังเพื่อนผมเอาคืนที่ทิ้งมันไป
เวลาเดินไปเรื่อยๆจนท้องฟ้าเริ่มมืดลง รุ่นพี่จึงตัดสินเลิกเล่น แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมกำลังจะเดินไปทำความรู้จักเด็กปีหนึ่งนมโตสะหน่อยแค่ลูบแค่จูบก็ยังดี แต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อพี่ฮิปโปเรียกผมซะก่อน
“ไอ้วี! มึงเลิกแล้วไม่ไปรับไอ้กุกเหรอวะ!”
“รับไหมอ่ะพี่”
“อ้าว...ก็ไอ้กุกนั่งอยู่ร้านกาแฟหลังมอตอนกูเดินมายังสนามเห็นมันนั่งกับผู้ชายใครก็ไม่รู้วะ แต่ใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเรานี่แหละปีไหน? กูก็ไม่รู้!”
“ไม่ต้องเล่าต่อแล้วพี่” เปลี่ยนเป้าหมาย
ผมไม่รอช้าเดินกลับมาหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายหลังรีบวิ่งไปยังจุดหมายทันที นัดที่ว่าไปหาผู้ชายนี่เอง สัด! ไอ้ผู้ชายตัวไหนมาจีบไอ้กุกกูวะ กูจะเชือดน้องชายมันให้หมาจรจัดแดกเลยคอยดู พอมาถึงร้านที่ว่าก็ไม่เห็นไอ้กุกอยู่ ผมว่า...คงมาไม่ทันคงจะกลับไปก่อน หงุดหงิด!
ถึงคอนโดผมก็เปิดประตูเข้ามาได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่รู้ได้เลยว่าไอ้กุกกลับมาแล้วจริง ผมเดินไปห้องนั่งเล่น แต่กลับไม่เห็นไอ้กุก
“สงสัยอยู่ครัว” ผมวางกระเป๋าลงโซฟานิ่ม แล้วเดินเข้าห้องครัวไป จริงวะไอ้กุกกำลังต้มมาม่าแดกมันต้มมาม่าอร่อยสุดอ่ะไม่รู้ว่าทำไม? ถึงจะแค่มาม่าธรรมดาต้มน้ำใส่เส้นแค่นั้นกลับคิดว่ามันอร่อย
“อ้าวไอ้วี! กลับมาไม่ให้เสียงนะมึง” ไอ้กุกต้มเสร็จพอดีแล้วเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่มีโต๊ะทานข้าวกินไปด้วยดูทีวีไปด้วยไม่น่าเบื่อ
“กินไหม? กูต้มเยอะอยู่”
“ไม่วันนี้ตอนเย็นมึงไปพบใครร้านกาแฟหลังมอ” ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ใจร้อนอยากรู้ ผมเลยเปิดประเด็นขึ้น
“มึงเห็นเหรอ?”
“เปล่า พี่ฮิปโปบอก”
“ก็แค่เข้ามาจีบแล้วก็คุยกันนิดหน่อย” นั้นไงกูว่าแล้ว ไอ้กุกแหม่ง!ทำไมมีแต่คนชอบวะ ก็ไอ้แค่ตัวบางๆขาวเหี้ยๆ น่ารักสัดๆ ปากอวบอิ่ม ตาโต จมูกโด่งสวย ตัวหอม ปมดอยสำหรับผู้ชายทั้งนั้น โมโหโว้ย! เดินเข้าห้องนอนเลยแหม่งไม่อยากมองหน้ามัน
“เป็นเหี้ยไรวะ สงสัยบ้า” เสียงหวานบ่นคล้อยหลัง
ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นมานั่งบนเตียงนอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น และกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับท่าSEXท่าไหนเอาแล้วเจ็บมั้งวะจะลงโทษไอ้กุกโกรธมากบอกเลย
คืนนี้โดนทั้งต้นและดอก ดอกๆๆๆๆ
เวลาล่วงเลยมาช่วงเข้านอน ผมยังคงเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย จนกระทั่งไอ้กุกเข้ามาในห้องอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมมองร่างบางเดินขึ้นมาบนเตียงวันนี้ไอ้กุกใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวตามทีผมออกกฎด้วย
“มีอะไรวะ มองหน้าหาเหี้ยเหรอ” พูดจาหมาไม่แดก ยังไม่รู้ตัวอีกว่าจะโดนกูปล้ำ ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง แล้วรีบขึ้นคร่อมร่างบางไว้ทันที รวมข้อมือบางทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะดูสีหน้าไอ้กุกตกใจอยู่ไม่น้อย
“ทะ ทำอะไร?”
“เอามึง ลงโทษ...มึงก็รู้ไอ้กุกว่ากูไม่ชอบให้ผู้ชายมาจีบมึง”
“ก็ รู้! อื้อ แต่...” เสียงหวานพูดไม่เต็มคำ เนื่องจากผมก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวดูดเม้นผิวนิ่มทีเล่น
“บอกมาว่ามึงไม่ได้ชอบมัน” พูดพลางผมก็ลากลิ้นร้อนยาวมาเลียหน้าอกเนียนที่โดนผมปลดกระดุมเรียบร้อย มือหนาผมข้างหนึ่งก็บีบยอดอกไอ้กุกเบาบ้างแรงบ้างให้ไอ้กุกรู้สึกเสียวเล่น
“ไม่ได้ชอบ อื้อ แค่ทำความรู้จัก ไอ้วีดูดแรงๆ ได้ไหมวะ?”
“กูโคตรหวงมึงสุดๆ ร่างขาวๆมึงต้องเป็นของกู จับมึงปล้ำได้คนเดียว!”
“เพื่อนเหี้ยอะไรหวงไปซะทุกเรื่องห๊ะ!” เหมือนไอ้กุกจะหมดความอดทนแล้วจริง ก็ผมหวงไอ้กุกเกินหน้าเกินตาทั้งที่ข้อตกลงครั้งอดีตไม่ใช่
ไม่สนใจอะไรแล้ว ณ เวลานี้บทลงโทษต้องมี!
“อะ อ่า อื้อ” เสียงครางหวานดังขึ้นทันที เมื่อผมใจร้อนอยากลงโทษให้เร็วขึ้น ผมสอดนิ้วยาวเข้าช่องทางด้านหลังเบิกช่องทางให้ขยายตัว ไอ้กุกก็ได้แต่ดิ้น เพราะแขนเรียวทั้งสองข้างยังอยู่เหนือศีรษะ เมื่อนิ้วแรกเข้าไปได้มิดชักเข้าชักออกสองสามครั้ง ผมก็สอดนิ้วยาวเข้าไปเพิ่มเป็นสามนิ้วทันที ร่างบางบิดไปมา ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าว่าเจ็บไม่น้อย
“อ่า กูเจ็บ สัด!”
“ดี! กูลงโทษมึงอยู่” ร่างบางรีบขยับถอยออกห่าง ผมรู้ทันมือหนาที่จับแขนเรียวตรึงเหนือศีรษะต้องรีบปล่อยมาคว้าเอวบางไว้แทน โชคดีไม่งั้นนิ้วยาวที่อยู่ในช่องทางด้านหลังหลุดออกพอดี
“ถ้ามึงจะลงโทษกูแบบนี้ กูไม่เอา! ลองมากูเสียบบ้างไหม!” เวร...ไอ้กุกจะปล้ำผมแทน บ้าใหญ่ละเสียเชิงชายอย่างไอ้วีสิวะ
ผมดึงนิ้วตัวเองออกมาจะแทนที่สิ่งที่ใหญ่กว่ายืดตัวตรงจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้างก่อนจะจับลูกรักโตเต็มตัวแข็งพอจะพร้อมรบแล้วโว้ย! เอาให้ครางแต่ชื่อผมคนเดียวสัด!
“อ่า!!!” แก่นกายใหญ่เข้าอย่างรวดเร็ว เร็วมากผมขอบอก
“อ่า! เจ็บเหี้ย!!” ไอ้กุกสบถด่าอย่างโกรธ
มือบางทุบไหล่หนาเอาเรื่อง
ผมไม่คิดสนใจดีแล้วเจ็บจะได้จำ ผมจับขาเรียวทั้งสองข้างเกี่ยวสอบไว้กับเอวหนาของผม ทั้งที่ช่วงล่างยังเสียบคาไว้อยู่ ผมลุกขึ้นลงจากเตียงพร้อมอุ้มร่างบางไปด้วยเดินไปยังระเบียงห้องนอน ห้องผมชั้น 33 คงไม่มีใครบ้าเงยหน้าขึ้นมาดูหรอกนะมีแต่เสียงหวานครางให้คนข้างห้องใกล้เรือนเคียงได้ยินเท่านั้นแหละ
“ไอ้วี! เข้าห้อง!”
“เข้าทำไม? ไม่ตื่นเต้นดิ” ใช่...ไม่ตื่นเต้นเอาตรงนี้แหม่งแหละ ลมแรงจนหนาวสั่น ได้ใจดี จับขาเรียวข้างหนึ่งพาดไหล่หนาผมไว้ ส่วนขาเรียวอีกข้างแขนยาวสอดใต้ข้อพับ ผมเริ่มขยับช่วงล่างกระแทกอย่างรุนแรงไม่รีรอ ไม่สนใจเสียงหวานที่โวยวายด่าผมไม่ขาดช่วง
“อ่า! เจ็บนะมึงทำเกินไปแล้ว!!” เจ็บละดีผมต้องการเช่นนั้น ไอ้กุกมองหน้าผมเคืองโคตรยังมีกัดริมฝีปากนิ่มอีกโกรธไปเหอะผมไม่คิดจะหยุด พอคิดถึงเรื่องผู้ชายทั้งหลายเข้ามาจีบไอ้กุกยิ่งโมโหเลยกระแทกให้แรงตามความคิด โมโหมากเท่าไรใส่แหม่งไม่ยั้งเท่านั้น
“แรง อ่า ไป อื้อ” ขาเรียวข้างที่ผมสอดใต้ข้อพับจับแยกออกให้กว้างกว่าเดิม “อะ อ่า เจ็บพอมึง! จะจับขากูให้กว้างไปยังดาดฟ้าของคอนโดเลยหรือไง! ไอ้เหี้ยวี!!”
ยังปากดีไม่เลิก!
ผมเลยก้มหน้าลงไปจัดการจูบริมฝีปากนิ่มช่างโวยวายให้เลิกปากดีเสียที ก่อนลิ้นร้อนจะเข้าไปดูดดึงลิ้นเล็กอย่างกระหายมีขบกัดริมฝีปากนิ่มด้านล่างบ้าง จนมีรอยช้ำห่อเลือด
“กู อืม หวงมึงไอ้กุกขอเหอะ หืมอย่าให้ใครอยู่ใกล้มึงได้ไหมวะ?” ผมบอกมันพร้อมเสียงครางอย่างพอใจ
“อ่า มึงกับกูเคยตกลงกันว่าไง อื้อ กลับเข้าข้างในได้ไหม? กูหนาวแล้ว อ่า!” ผมไม่พูด เลือกจะพาเข้าห้องตามที่มันขอ เพราะสงสารมันวะ ดูดิมีน้ำตาคลอๆริมขอบตาไอ้กุกด้วย ร่างบางก็สั่นน้อยๆ ผมใจกระตุกวูบยังไงไม่รู้กะว่าจะเอาไปด้วยดูแสงสียามค่ำคืนบนที่สูงไปด้วยมันดีใช่ไหม สวยนะ แต่...หนาวเหี้ยๆ อยู่เหมือนกัน
ผมกลับมาเข้ามาในห้องนอนขึ้นเตียงอีกครั้งคิดจะลงโทษไอ้กุกเอาให้แรงร้องขออย่างน่าสงสาร แต่เห็นหน้ามันแล้ว...ไม่ไหววะ เสือกมีน้ำตาคลอๆขอบตาแบบนี้ ไอ้กุกคงจะเจ็บจริงแหละ
ผมก็อ่านมาในเว็บว่าท่านี้เจ็บเพราะโดนแหกขากลางอากาศ ผมอุ้มร่างบางเอากันถ้าจำได้ และลองมีใครมาแหกขากูกว้างๆ กูก็เจ็บวะ เลยคิดเปลี่ยนท่าใหม่ให้ง่ายๆก็พอ แต่ยังเน้นจุดเสียวเข้าไส้กับกระแทกแรงๆซ้ำๆไม่ลดความแรง
ร่างบางนอนราบกับเตียง ผมอยู่ด้านบนจับขาเรียวทั้งสองข้างพาดไหล่หนาไว้ จนเห็นช่องทางด้านหลังบวมเป่ง แต่ผมยังเงี่ยน และยังสั่งสอนมันอยู่จึงสอดใส่แท่งใหญ่เข้าไปอีกครั้ง
“อืม แน่นฉิบ”
“อือ อื้ออ”
ผมขย่มใส่กระแทกไม่ยั้ง จนร่างบางโยกตามจังหวะแรงกระแทกของผมไปทั้งตัว นิ้วยาวบีบยอดอกไอ้กุกอย่างมันมือ และขยี้มันรุนแรงด้วย
“อ่า! แรงอีก แรงกว่านี้ไอ้วี อ่า!!” เสียงหวานบอกเมื่อโดนจุดเสียวด้านใน ความปลดปล่อยเริ่มรุกมาด่านมาแล้ว ไอ้กุกเลยจับแก่นกายเล็กรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะพร้อมไปกับผม เสียงหวานก็ครางสะน่าฟัง
“ไอ้กุก! กูไม่ไหวแล้ว! อื้อออ”
“กูก็ไม่! อ่า!!!”
ผมกระแทกแรงๆ อยู่สองสามครั้งก็ปล่อยออกมา ช่องทางด้านหลังขมิบน้องชายผมรับรู้ถึงน้ำสีขุ่นที่ผมปล่อยออกมาอยู่ข้างในจนเอ่อล้นช่องทาง ไอ้กุกกระตุกตัวก็ปล่อยออกมาเหมือนกัน ผมปล่อยขาเรียวลงจากไหล่หนา ก่อนจะล้มตัวนอนหงายหายใจด้วยความเหนื่อยอยู่ข้างไอ้กุก
เพี้ยะ!!
“โอ๊ย!”
ร่างบางหันมานอนตะแคงทางผม มือบางตีอกหนาเข้าอย่างแรง ผมสะดุ้งตัวเพราะเจ็บ แหม่ง! โดนไปขนาดนี้ยังมีแรงตีกูอีกตีผมเสร็จไอ้กุกก็นอนหลับตาลงพร้อมหายใจแรงเหนื่อยๆ
“อ่า! เหี้ย! ออกไปกูเจ็บ!” ไอ้กุกลืมตาขึ้นทันที ผมแกล้งสอดนิ้วยาวเข้าช่องทางด้านหลังที่เปียกแฉะอีกครั้งหลังเพิ่งเสร็จบนกามร้อนแรง
“มั่นไส้อยากแกล้งมึงเสือกเสน่ห์แรงให้ตัวผู้เข้าหา” ผมต่อว่า
“พ่องงงงงง” ด่าผมพร้อมกับพยายามดึงมือของผมออก
“ด่ากู! เอาอีกแหม่ง”
“พะ พอ พอ กูไม่ไหวแล้วจริง” ไอ้กุกรีบทำมือห้ามผมไว้
นิ้วยาวผมที่กำลังวนเล่นข้างในเสือกทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมา หื่นแบบผมอันที่จริงรอบเดียวไม่เคยพอ แต่วันนี้ผมเล่นใส่แบบรุนแรงเน้นจุดเสียวซ้ำๆ นิ้วยาวผมวนเล่นอยู่ตอนนี้ก็รู้สึกได้ว่าบวมใช่เล่น
“เฮ้ยเดี๋ยว!” ร่างบางลุกขึ้นกะทันหัน จนนิ้วผมหลุดออกจากช่องทางด้านหลังทันที
ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าเจ็บปวดตอนลุกขึ้น แต่เสือกแกร่งเดินเข้าห้องน้ำได้เฉย
ผมเงี่ยนอีกแล้ว! รีบเดินตามไอ้กุกไปจับยึดประตูห้องน้ำไว้ไม่ให้ปิด
“มีอะไรมึง กูเหนียวอยากล้าง”
“กูบอกเดี๋ยว มึงรับผิดชอบซะ!” ไอ้กุกคงรู้แหละว่าคืออะไร มันก้มลงไปมองช่วงล่างของผมเห็นน้องชายตื่นตัวอีกครั้ง
“ไปเอากับตุ๊กตายางที่อยู่ในตู้ไป่ กูเจ็บ และเหนื่อยสัด!!”
ปัง!
ไอ้กุกปิดประตูใส่หน้าผม ปิดประตูใสหน้าผมโว้ย!
“ไอ้กุก! กูจะเอามึง! ไอ้เหี้ยกุกออกมาเร็วกูเงี่ยน!!”
ปังๆๆๆๆๆๆๆ
ผมทุบประตูห้องน้ำรัวๆ อย่างบ้าคลั่ง ไอ้เหี้ยลูกชายผมตื่นง่ายจังวะ
“ไปตายไอ้ผัวบ้า!!” เสียงหวานตะโกนด่าออกมาจากห้องน้ำ
ออกมานะไอ้สัด!
ผมจะจับมัดมือมัดเท้า...ปล้ำแหม่งยันเช้าเลยไอ้เหี้ย!!
******************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :mew1:
https://web.facebook.com/maylinza/ (https://web.facebook.com/maylinza/)
-
หื่นจริงๆ ตลกด้วยคับ รออ่านตอนต่อไป
-
วีหน้ามึนมากอ่ะ ใจร้ายกับกุกด้วย
-
:mew5: เด็กๆจ๊ะ บันยะบันยังมั่งสิจ๊ะ
-
วี ตลกและ ทีตัวเองจะไปสีหญิงสวยๆ
นมใหญ่ๆ อวบๆ แล้วบอกว่าไม่ผิด ไม่เป็นไร
ทั้งที่มีข้อตกลงกับกุกว่า ห้ามมีอะไรกับคนอื่น
กุก แค่มีคนมาคุยด้วยเท่านั้น
วี ขี้โกงมากกกกก ทำกุกแรงๆ ด้วย
เอาแต่ประโยชน์ตัวเอง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Friend Sex Friend
Chapter 03 {กูไม่ยุ่ง}
By :: maylinza
Part Kook…
เสาร์อาทิตย์ไม่มีเรียนน่าจะเป็นวันที่สบายใช่ไหม? เปล่าเลยต้องมาจ้องตัวหนังสือน่าเบื่อพวกนี้ยิ่งอ่านตาผมยิ่งลายบวกมึนเข้าไปอีกหันไปมองทางไหนของห้องก็มีแต่ตัวหนังสือเต็มห้อง จะให้ทำไงได้วะต้องอ่านมันเข้าไปในหัวเยอะๆ เพราะใกล้ปลายเทอมแล้วเนี่ย! จะสอบอยู่มะลำมะล่อ
“ไอ้กุกมานี่หน่อย” เสียงที่เรียกไม่ใช่ใคร ไอ้หื่นวี
ไอ้วีดูมันไม่ค่อยสนใจเรียน เวลาเรียนก็หลับ วันๆ เล่นแต่บาส แต่พอตั้งใจอ่านหนังสือขึ้นมาแวบเดียวรู้เรื่อง เสือกยังจำได้อีกอ่ะ สอบทีคะแนนติดอันดับดีๆ ทั้งนั้น จบไปนะได้เกียรตินิยมแน่นอนขอ…
ฟันธง!
ผมพาร่างอันห่อเหี่ยวไปนั่งใกล้ร่างหนาที่โซฟาหน้าทีวี
“จูบกันวะอยาก”
“เหี้ยไรมึงกูอ่านหนังสือ”
“นั้นแหละต้องจูบ มึงจะได้ผ่อนคลายไง”
ท่าทางดุกดิกอยู่ไม่เป็นสุขคงอยากจนปากสั่นเลยแหม่ง!
ผมไม่รู้ว่าสาวๆ ในมหาลัยกรี๊ดได้ไงวะลองมาดูธาตุแท้มันสิ หื่นอย่างกะนรกวันๆคิดแต่ จูบ กอด ปล้ำ แค่นี้จริงๆ เวร!
ถึงในใจจะปฏิเสธไม่อยากจูบ แต่ผมยื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าหล่อคมหลับตาลง รับริมฝีปากหนาทาบลงมาบดเบียดริมฝีปากนิ่มอย่างเร่าร้อน ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากผมข้างนอกจนชุ่มไปด้วยน้ำลายก่อนไอ้วีจะสอดลิ้นร้อนเข้ามายังโพรงปากอุ่นของผม ริมฝีปากเราสองคนบดเบียดจนแทบไม่มีช่องว่างจะหายใจได้บ้าง ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นเล็กดูดดุนเกี่ยวรัดกันอย่างสนุก มือหนาเริ่มไม่อยู่นิ่ง ไอ้วีเสือกเลิกปลายเสื้อที่ผมสวมใส่อยู่ขึ้นระดับอก นิ้วยาวบีบยอดอกผมมันมือ
“พะ พอมึง! มันเกินไปแล้ว...กูจะอ่านหนังสือ!” ผลักร่างหนาเต็มแรงให้ออกห่าง ผมรีบดึงปลายเสื้อลงเหมือนเดิมลุกขึ้นเดินกลับไปที่โต๊ะนั่งอ่านหนังสืออย่างไวขืนอยู่ต่อไม่รอดวะ
“ไรวะ...ชอบขัดกูอยู่เรื่อย” ทำเป็นไม่พอใจ นับวันไอ้วีเอาแต่ใจขึ้นเรื่อยๆ ชอบอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของห้องบ้างแหละ บังคับให้ทำอะไรหื่นๆกับมันเสมอ ไม่รู้ว่าผมคบไอ้เพื่อนเหี้ยตัวนี้ได้ไงกันจนทุกวันนี้
“ต้องรีบอ่านเดี๋ยวค่ำๆมึงกับกูต้องไปปล่อยผีในผับอีกนะมึง”
“เอ่อ... วะ” ทำหน้าเหมือนจะลืมจริงๆ
เมื่อเช้าสายๆ มีรุ่นน้องคนหนึ่งไปเรียนเมืองนอกกลับมา และอยากพบผมกับไอ้วี เราเลยนัดกันไปผับเพื่อระลึกถึงความหลังซะหน่อย และจะต่อยหน้าแหม่ง!มันด้วยเอาคืนไอ้รุ่นน้องตัวแสบ มันนี่ละตัวดี! ทำให้ผมถูกไอ้วีปล้ำตั้งแต่อยู่มอปลาย
คิดแล้วแค้นโว้ย!!
**
**
จากนัดกันว่าจะไปผับหาสาวสวยมองนมมองตูดให้เจริญตาซักหน่อย เสือกมาเปลี่ยนเอากลางคันมานั่งร้านหรูฟังเพลงสบายคล้อยไปกับบรรยากาศภายในร้านมืดสลัวๆ แทน
“คราวนี้มาอยู่กี่วันวะ” ผมถามไอ้รุ่นน้องที่ตรงข้ามผมกับไอ้วี
“หลายวันแหละพี่ประมาณอาทิตย์นึง” พยักหน้ากันรับรู้
เวลาบทสนทนาเดินมาเรื่อยๆไอ้วีกับไอ้รุ่นน้องตัวแสบคุยกันออกรส เออ! ผมลืมบอกรุ่นน้องคนนี้ชื่อบีกัน ชื่อเหมือนอะไรคงรู้ดีนะจริงๆมันไม่ชอบเล่นหรอกไอ้กีฬายิงๆเนี่ย ถ้ายิงจริงไอ้บีกันยิงๆสาวซะมากกว่ายิงซะพรุนด้วยฮาๆ เรื่องความหื่นพอกันกับไอ้เหี้ยวี หื่นโคตรหื่น
“ว่าแต่พี่สองยังเอากันอยู่ป่ะ?” ถามไรวะเนี่ย...มองหน้ากูด้วยไอ้รุ่นน้อง! เดี๋ยวเอาศอกยันหน้าเลยแหม่ง
“ทุกคืน”
“มึงไม่ต้องตอบมันก็ได้นะไอ้วี ไอ้บีกันมึงก็อีกคนถามอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง!” ดูท่าไอ้วีมันจะชอบคำถามนี้นะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้สัด
“โห้...พี่! ผมแค่อยากรู้เฉยๆ ว่าแต่พี่กุกสวยขึ้นนะ ไม่มีแฟนเหรอ?”
ขวับ!
หันไปมองหน้าไอ้บีกันทันที กูผู้ชายเปล่าวะมาบอกว่าสวยสัด!
“ไม่วะ ปีสองขึ้นปีสามเรียนหนัก” ด่าในใจ แต่เสือกตอบเฉย
“ต่างคนต่างไม่มี เป็นแฟนกันเลยดิ” น้ำขมๆกำลังจะลงคอต้องหยุดกึก ผมวางแก้วน้ำขมลงบนโต๊ะใสของร้านหมดอารมณ์แดก
“พ่องสิ!!” สองเสียงประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ไอ้วีกับผมต่างหันมองหน้ากันก่อนจะทำท่ายี้ใส่ แล้วหันหน้ากลับไปมองอย่างอื่นแทน
“ได้ไอ้กุกเป็นแฟนเหมือนได้แม่ จุกจิกเกินเหตุ”
“ได้ไอ้วีเป็นแฟนเหมือนได้เห็บหมากูไปไหนต้องบอกมันตลอด”
“ฮาๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะร่าชอบใจไอ้บีกันดังขึ้นดีนะนั่งอยู่มุมลับตาคนหน่อยหัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้า พอหยุดหัวเราะก็ยกแก้วน้ำขมขึ้นมากระดกรวดเดียวให้หายคอแห้ง หัวเราะโรคจิต
“ตอนมอปลายผมเห็นพี่วีอยากได้พี่กุก จะปล้ำให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ ผมต้องยื่นมือมาช่วย ก็คิดว่าผ่านมาสองปีกว่าละเป็นแฟนกันซะแล้วอีก” พูดเรื่องนี้ขึ้นเลย ผมชี้หน้าคาดโทษไอ้บีกันอย่างเหลืออด ก่อนจะบอกให้มันหยุดพูด อดีตไม่น่าจดจำคิดถึงไปก็เปลืองสมอง ไอ้บีกันหุบปากทันทีทำก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับผม โชคดีไม่มีเสียงไอ้วีพูดเรื่องนี้ออกมาด้วย
บรรยากาศร้านนี้เบาดีผมได้พักสมองจากอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลังจากช่วงบ่าย สักพักคนนั่งข้างกายผมก็ย้ายไปนั่งข้างรุ่นน้องเสียงหัวเราะชอบใจดังเป็นระยะ...พูดคุยกันสนุกเชี่ยวนะพวกมึงซุบซิบอะไรกันก็ไม่รู้อยู่สองคน ให้เดาคงจะพูดถึงเรื่องบนเตียงแน่ หื่นกับหื่นเจอกันบรรลัยละคราวนี้
ผมส่ายศีรษะไปมาให้ก่อนจะหันไปมองรอบๆร้าน พอหันไปปุบก็เจอสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองผม ว่าไปอันที่จริงผมก็มองๆอยู่นะผู้ชายข้างโต๊ะใกล้ๆผม รู้น่า...ว่าผู้ชายหล่อๆคนนั้นกำลังคิดอะไร แน่ะ! มองแล้วยังยิ้มให้ด้วยจับทำผัวเลยดีไหมห๊ะ ไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชาย แต่ว่าที่นี้มันไม่ค่อยมีผู้หญิงเท่าไร และก็ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงไม่ค่อยจะสนใจผู้ชายอย่างผม อ่อ! มีคนหนึ่งน้องดอกกุหลาบขาวที่มหาลัย
สักพักกลิ่นเหล้าอ่อนๆจากแก้วผู้ชายคนนั้นก็ยื่นมาตรงหน้า
“อยากรู้จักจัง ชื่ออะไรครับ”
“ผมนี่! นะครับ” ชี้ตัวเองเพื่อความมั่นใจ
อ้าวเฮ้ย! เขานั่งข้างผมลงทันที โดยไม่ต้องออกปากเชื้อเชิญด้านนะว่าไหม? เหตุการณ์ชวนกลัวหน่อยๆเลยหันไปหาไอ้วี แต่กลับไม่พบวะไปไหนเมื่อกี้ยังนั่งอยู่เลยหันไปมองไอ้บีกันก็ได้แต่ส่ายศีรษะไปมา ไรวะ? ผมเลยกวาดสายตามองหาเพื่อนหื่น เพราะปกติผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้ผมไอ้วีต้องเกิดอาการหวงขึ้นมาทันที
“มองหาใครหรือเปล่าครับ?”
“เอ่อ...เปล่าครับ ว่าแต่ทำไมอยากรู้จักผมละ?” ในเมื่อไอ้วีไม่อยู่ถือโอกาสทำในสิ่งที่อยากทำบ้างแล้วคือ...
หาเหยื่อเล่นถึงจะผู้ชายก็เล่นๆไปก่อน
“สวย”
“ห๊า!” ผมอุทานตกใจ แต่ไม่ตกใจเท่าไอ้บีกันพอได้ยินว่าสวยมันเลยสำลักน้ำขมๆทันที ใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ของมันส่งให้ผม รู้นะว่าคิดอะไรไอ้เลว!จริงๆ ไม่ชอบนะเวลาใครบอกว่าสวย คนรู้จักพูดนะเฉยๆ แต่คนไม่รู้จักมันแปลกผู้ชายไม่สวยต้องหล่อถึงจะถูกโว้ย!
ผมทำหน้าอย่างบอกใบ้ให้ไอ้บีกันออกไปจากตรงนี้ กูจะจิจ๊ะกับไอ้หล่อสองคนดูมันทำมองไม่เห็นสัญญาณบอกใบ้ทางสายตาว่ามึงช่วยออกไปทีครับคุณรุ่นน้อง...ผมกำลังจ้องหน้าไอ้บีกันอยู่นั้นดันเหลือบไปเห็นไอ้วีกำลังนัวเนียกับสาวโต๊ะด้านในสุดอีกฝั่งไม่ห่างจากโต๊ะของเรามากนัก แหม...มองหาไม่เจออยู่โต๊ะในมืดเชียว ไอ้สาวสวยที่นั่งข้างมันนมไซส์นี้ใหญ่จนจะหายใจไม่ออกแล้วนั้น! ยังมีเอานมไปเบียดแขนไอ้วีอีกเอาเข้าไปเหอะเสนอตัวให้เล่นสะสาวสวย ไอ้ตัวเพื่อนเหี้ยไม่ได้หื่นอย่างเดียวนะ รุนแรงบวกเลว! ด้วย!
มัวแต่มองไอ้วีจนลืมคนข้างๆ ไปเลยหันหน้ากลับไปคุยกับคนหล่อข้างๆ กายดีกว่า
“อ๊ะ!” พอหันไปจมูกโด่งของผมชนเข้ากับแก้มสากคนหล่ออย่างจัง ตกใจจะถอยหน้าหนี คนหล่อก็เสือกจับท้ายทอยผมรั้งเข้าใกล้ ท่านี้คือจะจูบกูโดยไม่ต้องรู้ชื่อกันใช่ไหม? เขาด้าน หรือกูร่านวะ แล้วไอ้บีกันไปไหนไม่ขัดวะตอนทีให้ไปทำมึน พอเวลานี้เสือกไม่อยู่ งั้น...เสร็จผมสิครับ...เพียงไม่ถึงคืบริมฝีปากทั้งผม และคนหล่อก็จะบดเบียดเข้าหากัน ผมหลับตาลงพร้อมรับจูบจากชายหล่อแสนหล่อจูบเลยคับ...อยากได้จูบจากความเร่าร้อนของคุณ โอกาสมาต้องรีบคว้า!!
พรึบ!
แต่คงไม่ทันได้ทำอย่างที่หวัง จู่ๆไอ้มือปริศนามาโอบเอวบางไว้แน่นจากด้านหลังดึง พรวด! เดียวร่างบางของผมก็ไปอยู่ในวงแขนของใครก็ไม่รู้ โธ่เว้ย...ยังไม่ได้จูบเลยเหี้ย!
“เมียกู” เสียงนี้ใช่เลย ไอ้วี
“ไม่...”
“คืนนี้กูเอามึงจนลุกไม่ขึ้น หรือจะให้ไอ้ควายนี้รู้ว่าเป็นเมียกู” เสียงดุดันกระซิบชิดใบหูผมให้ได้ยินแค่สองคน
“คนสวยมีแฟนแล้ว?หืม” คนหล่อทำเอียงคอเหมือนต้องการคำตอบ
จะบอกว่าผัวก็ใช่จะเพื่อนก็ใช่ไม่อยากพูดตรงๆเลยวะ
ผมพยักหน้าแทนคำตอบไป ไอ้วีเป็นคนพูดอะไรแล้วเสือกทำจริงข้อนี้ผมรู้ดี คนหล่อของผมลุกออกไปอย่างหัวเสีย ก็ไม่ได้ถามนี่! ว่ามีแฟนยัง แต่เรื่องจริงผมไม่ผิดนะ
เบื่อไอ้วีฉิบหาย!
“มึงมานี่!” ข้อมือบางผมโดนกระชากให้ลุกขึ้น แล้วเดินตามไอ้วีไปไหนไม่รู้? ระหว่างทางเจอไอ้บีกันเดินออกมาจากห้องน้ำไอ้วีเลยสั่งให้มันรอที่โต๊ะคนเดียวไปก่อนเดี๋ยวมา…
“โอ๊ย! เป็นเหี้ยไรมึง!” มาถึงก็ผลักร่างผมสะแรงจนแผ่นหลังบางเนี่ยกระแทกเข้ากับผนังตึกนอกหลังของร้านอย่างจัง เจ็บฉิบ! แขนยาวสองข้างยังผนังตึกไว้กันดักไม่ให้ไปไหน ไอ้วีก้มใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าผม
“ร่าน นะ มึง” เสียงดุพูดเน้นๆช้า จนคนฟังอย่างผมมีหนาว
“แล้วมึงละไอ้วี! เหี้ยเหมือนกัน!” ต่อว่าไอ้วีกลับแบบนี้ไม่หนาวแล้ววะ แต่ก็เอาสิ...ผมเหลืออดเต็มทีจะมาหวงเหี้ยไรนักน่าวะ!
โมโหแล้วเหมือนกัน
“หวง!!”
“มีสิทธิ์เหี้ยไรต้องหวงวะ!”
“ผัวมึง!”
“ไอ้วี! มึงต้องทำความเข้าใจใหม่นะ ว่าถ้ากูกับมึงเอากันคือผัวเมีย แต่ถ้ากูลงจากเตียงคือเพื่อนมึง” ชัดไหม?
นี่คือสิ่งที่มึงต้องรู้ ทำตัวน่าเบื่อขึ้นทุกที
Part V…
เจ็บ...
เจ็บครับบอกเลย
ผมก็ไม่มีเหตุอย่างอื่นนอกจากหวงมันจริงๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องหวงไอ้กุกมาก เพียงแต่ทนไม่ได้หากวันหนึ่งมันเป็นของคนอื่นร่างขาวๆที่นอนกอดอยู่ทุกคืนต้องเป็นของคนอื่นที่ได้กอดแทนผมซึ่งทนไม่ได้วะ!
ผมรู้ว่าสัญญาครั้งอดีตไม่ใช่แบบนี้ แต่เอาเข้าจริง ผมก็รับไม่ได้อยู่ดี รู้นะว่ามันเกินไป ทว่าผมอยากเก็บมันไว้คนเดียว เห็นแก่ตัวก็ยอม เวลาหน้าสวยๆไอ้กุกมาอยู่ใกล้หน้าผม ยิ้มหวานนั้นอีก ใจผมมันเต้นแปลกๆ ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร? ชอบไอ้กุกนะใช่ ชอบแบบเพื่อนต้องใจเต้นด้วยเหรอ
ผมใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียข้างพวงแก้มนิ่ม
“ร่างกายมึงทุกอย่าง กูหวง ตา จมูก ริมฝีปากมึง กูไม่อยากให้ใครเตะต้อง” บอกไอ้กุกอย่างแผ่วเบากดจูบแรงๆ ริมฝีปากนิ่ม ก่อนจะผลักตัวเองออกมา
“อยากทำไรก็ทำกูจะไม่ยุ่งกับมึงอีก” หันกลับเดินเข้าร้านไปไม่สนใจไอ้กุกที่ยืนนิ่ง ไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของผมบ้างในใจไอ้กุกคงจะดีใจจนเนื้อเต้นแล้วมั้ง ต่อไปนี้ผมจะทำเป็นหูทวนลมทุกเรื่อง เอา! ที่มึงสบายใจเลยไอ้กุก!
แล้วคืนนี้อารมณ์สนุกก็หมดลงอยู่ต่อมีแต่น่าเบื่อ จึงคิดแยกย้ายกันกลับ ผมบอกที่อยู่ใหม่ให้ไอ้บีกันรู้ แล้วสั่งมันมาหาพรุ่งนี้ที่คอนโดแดกเหล้าที่ห้องทดแทน อยู่แค่อาทิตย์เดียวสงสารให้มันให้มีเพื่อนซะหน่อย
ระหว่างทางขับรถกลับคอนโด ผมกับไอ้กุกไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ต่างคนต่างเงียบถึงห้องก็แยกย้ายกันอาบน้ำนอนหันหลังให้กัน ถึงผมอยากจะกอด อยากหอมจับใบหน้าสวยมาซบอกหนาผม ก็แค่คิด ต่อไปนี้มันอยากมีใครทำอะไรก็เรื่องของมัน กูไม่ยุ่ง
รุ่งเช้าวันใหม่
ควันสีขาวลอยฟุ้งอยู่ในอากาศจากมือหนาที่ผมกำลังถืออยู่ ผมสูบอัดของสิ่งนี้เข้าไปเต็มปอด แล้วพ่นควันออกมาอย่างช้าๆ สบายๆ จริงๆไม่ค่อยจะได้เตะมันมานานแล้วไอ้ม้วนขาวๆที่เรียกว่าบุหรี่เนี่ย เพราะไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงคดคู้เคยขอผมไว้ให้เลิกเพื่อมัน ไม่รู้ว่าทำไมถึงยอมทำตาม แต่ก็มีบ้างทีขอไอ้กุกดูดนานๆครั้ง และครั้งนี้อึดอัดอยากระบายผ่านไอ้ม้วนขาวๆเนี่ยละตัวช่วยชั้นดี
“กูขอตัว” อ้าว! เหี้ยตื่นตอนไหนวะ เมื่อกี้หันไปมองยังนอนดูเลย
ร่างบางยังใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตามที่ผมออกกฎห้อง จริงๆมึงไม่ต้องใส่แล้วก็ได้นะไอ้กุก ไม่จำเป็น! ไม่จำเป็น... เพราะเดี๋ยวกูหื่น
“กูบอกขอตัว ไม่ได้หรือไง!!”
“กูไม่ให้!”
“แต่กูจะสูบ!”
“มันไม่ดีมึงไม่ต้องเสือกสูบ สูบไม่เป็นยังสะเออะ!” ใบหน้าสวยแสดงอาการไม่พอดี อยากจะไม่พอใจช่างดิ กูก็ไม่ให้!
จู่ๆแขนเรียวขึ้นมากอดคอผม
“จูบกู!”
“อะไรอีกไอ้กุก”
“จูบกู!!” เสียงหวานแผดออกอย่างเป็นคำสั่ง ใบหน้าสวยแดงก่ำตกลงไอ้กุกเป็นอะไร ที่จริงมันน่าจะดีใจ อาบน้ำแต่งตัวออกไปหาหนุ่มๆที่เข้ามาจีบสิ ไม่ใช่มายืนทำหน้าโกรธกูแหกเสียงใส่อยู่ได้
“ทำไมไม่จูบกูละ”
“ไม่ต้องการ” ผมตอบไปที
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นเหมือนมีคนมา แขนเรียวปล่อยลงจากคอหนา ไอ้กุกเป็นเดินออกไปดูหน้าห้องว่าใครมา?
เฮ้ย! เดี๋ยว! ไอ้กุกมึงใส่ชุดล่อเสื้อล่อตะเข้อยู่ เหี้ยแหละ ผมรีบวิ่งตามออกไปเห็นไอ้บีกันเดินเข้ามาแถมยังถือของพะลุงพลังมาเชี่ยวคงจะเหล้าและของอื่นๆ บอกมันไปเมื่อคืนว่าแดกเหล้าที่ห้องแทน เพราะกลับกันก่อนยังสนุกพูดคุยกันไม่เต็มที
“โห...พี่กุก! ชุดโคตรน่าฟัดเลยวะ”
“เอากันป่ะละ” สัดกุก กูพูดไปไม่ได้ให้มึงร่านนะ ไอ้บีกันแหม่งมองไม่วางตาเลย
หวง!
แต่ทำอะไรไม่ได้เสือกประกาศป่าวๆไปแล้วว่าจะไม่ยุ่ง
“มาเหี้ยไรแต่เช้าวะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ดับบุหรี่ที่ถือมาออกด้วยก่อนจะโยนทิ้งลงถังขยะ
“เช้าไรกันพี่วีนี่สิบโมงแล้ว เอากันลืมเดือนลืมตะวันกันเลยหรือไง”
“สัด!” ผมด่ามัน
“จูบกูดิไอ้บีกัน” อ้าวละแล้วไง จู่ๆ ไอ้กุกเดินไปยืนตรงหน้าไอ้บีกัน แขนเรียวขึ้นคล้องคอหนาเหมือนทำกับผมเมื่อกี้ ดูท่าไอ้บีกันงงแดกหันหน้ามามองผมเหมือนอยากจะถาม แต่ถูกเสียงหวานพูดดักซะก่อน
“จูบกูสิ ไปสนใจคนอื่นทำไม? กูสั่งมึงนะไอ้บีกัน!”
“เอ่อ...ผม”
“ไม่ต้องละเอากันเลย” เฮ้ย! เหี้ยไรวะไอ้กุกมันเป็นเหี้ยไรเนี่ย
ผมเดินตามไอ้กุกจูงมือไอ้บีกันเดินเข้าห้องนอนอย่างเร็ว
กูไม่เข้าใจว่าเป็นไอ้กุกเป็นอะไรตอนนี้ แต่อย่าทำแบบนี้!!
กูทนไม่ได้แล้ว!! ต้องยุ่ง! ขอถอนคำพูด!
ผมเดินตามไปไม่ทัน ประตูห้องนอนปิดลงพร้อมล็อกประตูด้วยสัด
“ไอ้กุกเปิด! เปิดสิวะ!” ผมทั้งใช้ตัวดัน ทั้งถีบประตู
เปิดสิโว้ย!!
“อืม...ตรงนั้นละอ่า...ดีจังบีกัน” เสียงจากข้างในห้องนอน
“เปิดประตู!!” อย่านะไอ้กุก สัญญากันแล้วนะว่าห้ามมีไรกับคนอื่น
แกรก...
ประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับร่างบางปรากฏตัวขึ้น
ไอ้กุกเสื้อผ้าก็ครบไม่ได้มีร่องรอยเหมือนโดนปลดเปลืองเสื้อผ้า ร่างบางยืนเท้าเอวตรงหน้า ผมขี้เกียจถามเลยรีบแทรกตัวเข้าห้องไปเลยหลักฐานอยู่ด้านในต้องเข้า พอเข้ามาก็เห็นไอ้บีกันนั่งบนเตียงในมือก็ถือ
ไม้เกาหลัง?
“มึงสองคน...ไม่ได้...”
“คิดว่าเอากันเหรอ? อยากอยู่แต่คิดได้ว่ามีผัวแล้ว” เสียงหวานบอกมาลอยๆ นี่ตกลงมันอะไรกันวะ ไอ้กุกแกล้งกูเปล่าวะเนี่ย
ไอ้บีกันเดินมาใกล้ผมจับยัดไม้เกาหลังใส่มือหนากับใบหน้าเซ็งๆ
“เป็นผัวพี่กุกเกาหลังให้สิ หุ! ใช้ผมทำไมเนี่ย!”
“เหี้ยไร? บอกมาไอ้กุก อย่าให้กูโมโหนะมึง” ถามไปกับโยนไม้เกาหลังลงพื้นห้อง จะให้ผมถือทำเหี้ยอะไรวะ
“กลัวตาย...มึงอ่ะไอ้วีบอกว่าจะไม่ยุ่งกับกูอีกพูดมาได้...ไงละมึงโดนกูเอาคืน” ผมก้าวเท้าเข้าใกล้ไอ้กุกผลักแผ่นหลังบางชิดผนังห้อง รั้งเอวบางเข้าแนบชิดมองเข้าไปในดวงตากลมคู่สวยอย่างคาดคั้น
“สนุกไหมมึง?”
“มาก...”
“งั้นมาสนุกกัน” จูบทันทีที่พูดจบ ริมฝีปากผมบดเบียดริมฝีปากนิ่มอย่างโหยหา อยากกอดกับมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มือหนารั้งท้ายทอยร่างบางเข้ามาให้แนบชิด ไอ้กุกเอียงศีรษะปรับองศาเล็กน้อยให้จูบได้ง่ายขึ้น เสียงหายใจออกมาเป็นช่วงๆ ผมผลักจูบออกได้หายใจบ้างก็ไม่ถึงวินาทีประกบจูบอีกครั้ง เร้าร้อนมากจนมือบางต้องขยุ้มเสื้อผมระบาย
แต่ว่า....ผมกำลังลืมไปไอ้บีกันที่ยังอยู่ในห้องนอน ส่วนเกิน!
กึก!
ไอ้บีกันสะดุ้งตกใจ ผมเหลือบสายตาดุมองมันทั้งที่ยังจูบกับไอ้กุกไม่ปล่อย ผมบอกทางสายตาให้มันไปพ่นๆห้องกูสะ จะยืนทำซากอะไรยืนดูเพลินเลยนะมึงไอ้บีกัน
รู้ตัวไอ้บีกันก็เดินออกจากห้องนอน ประตูห้องนอนค่อยๆ ปิดลงเบาๆ โดยความหวังดีของส่วนเกิน
“เฮ้ย...พี่สองคนนี้เข้าใจยากจริงๆ ถ้าไม่มีคำว่าเพื่อนค้ำคอกันอยู่ ผมคิดว่าต่างคนต่างงอนต่างง้ออย่างกะคู่รัก เฮ้ย...ไปแดกเหล้ารอดีกว่าคงนาน” แหม...กูได้ยินโว้ย! ยังมีหน้ามานินทรากูหลังประตูอีกสัด!
ผ่านมาหนึ่งชั่วโมงกว่า
ผมลุกขึ้นตื่นงัวเงียด้วยสภาพตัวเปล่าเล่นเอากันยามกลางวันเลยแหม่ง..ผมหันไปมองคนนอนข้างกายเผลอยิ้มออกมามีความสุขวะได้ร่างบางนี้กลับมากอดอีกครั้ง ก็นอนกอดกันทุกคืนมีเมื่อคืนนี้แหละที่อด
ส่วนเรื่องแกล้งผมเอาคืนนี้บอกเลย ไอ้กุกแน่มากทำซะใจผมกระเจิดกระเจิงคนสวยนี้ร้ายจนตามไม่ทัน ไม่คิดว่าจะน้อยใจกับคำพูดของผมสะขนาดนี้ ไม่รู้จะให้หวงหรือไม่ให้หวงกันแน่ แต่ที่แน่ๆผมจะหวงมันต่อไป
เลวไหม? ฮาๆๆ
“ตื่นไอ้กุก” ผมใช้วิธีปลุกร่างบางจูบไปทั่วหัวไหล่เนียน
“อย่าสิวะกูจะนอน” เสียงหวานก่นด่า
“นอนได้ไง ไอ้บีกันรอแดกเหล้า”
“มึงออกไปนั่งเป็นเพื่อนมันก่อนขอนอนแปบ” พูดทั้งที่ยังหลับตา พร้อมมือบางดึงผ้าห่มผืนหนามาปิดถึงปลายจมูก
ผมจูบขมับหน้าผากสวยแรงๆ เป็นการส่งท้ายก่อนจะลุกไปอาบน้ำปล่อยให้มันนอนไป
ระหว่างที่ผมกำลังอาบน้ำ ผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเพลิดๆ
และนั้น! ก็พุดความคิดออกมาอย่างหนึ่ง?
ไม่ได้อะไรมาก แต่สิ่งที่จะทำมันได้ผมแน่นอน คือ...
ไอ้กุกขี้สงสาร...
นั้นแหละคือ สิ่งที่ผมคิดได้ ณ ตอนนี้ เวลาแดกเหล้าเยอะเกินไปผมจะมีอาการเป็นไข้ ไม่ใช่ว่าคอไม่แข็ง แต่ร่างกายคนเราเวลารับปริมาณอะไรมากเกินไปมันก็มีผลข้างเคียงตามมาเสมอ
ผมแดกเหล้ากับไอ้บีกันเกือบยันเช้า
ส่วนไอ้กุกบอกจะขอนอนอีกแปบ แล้วจะตามออกมา แต่เสือกหลับยาวจนแสงแดดของเช้าวันใหม่แย้งตูดขาวๆมันนั้นแหละ กลายเป็นว่า ไอ้กุกไม่ได้ออกมาแดกเหล้า
***********************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ :3123:
https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
สถานะไม่ชัดเจนแต่จัดกันแทบทุกคืน กุกเอ๊ย สงสารผัวหื่นโคตรๆ
-
Friend Sex Friend
Chapter 04 {ไอ้กุกขี้สงสาร}
By :: maylinza
Part Kook…
แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามายังห้องนอน ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้เช้าวันใหม่แล้ว
เช้าวันใหม่...
เฮ้ย! งั้น...แปลว่าผมหลับทั้งคืนไม่ได้ออกไปแดกเหล้ากับไอ้วี และไอ้บีกันล่ะสิ ลุกขึ้นนั่งอย่างไวหันมองไอ้วีหลับเป็นตายข้างกายทำไมไม่ปลุกกูวะ ไอ้วี...กูก็อยากแดกนะเฮ้ย!
“ไอ้วีตื่น! มีเรียน” ผมเขย่าร่างหนาของมันให้รู้สึกตัวนี่ก็จะสิบโมงแล้วมีเรียนช่วงบ่ายยังทัน
ไอ้วีปกติไม่นอนขี้เซาเท่าผมนะ แต่อาบน้ำนานโคตรไม่รู้มัวทำอะไรในห้องนอนคงขัดน้องชายสุดที่รักของมันมั้งสงสัยใหญ่ อิอิ เอ่อ...ก็เห็นแล้วนิมันใหญ่จริงนั้นแหละ เขินวะ
“กูปวดหัวขอหยุด” มันพูดอู้อี้อยู่ในผ้าห่ม ผมได้ยินแค่หยุดๆนี้แหละ
“ตัวร้อน! มึงแดกเหล้าไม่ดูตัวเองอีกแล้วนะไอ้วี กูเบื่อฉิบหาย” ลองแตะหน้าผากไอ้วีดู จึงรู้ว่าไม่สบายของแท้
ผมลุกขึ้นลงจากเตียงเดินไปยังห้องน้ำเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ไอ้คนไม่รู้จักตัวเองว่าวันนี้มีเรียนเสือกแดกเหล้าเยอะหาเรื่องอ้างหยุดเรียนอีกแหละมึงไอ้วี
ร่างกายที่เคยร้อนระอุ เพราะพิษไข้เริ่มจะตัวเย็นลง เมื่อได้รับไอเย็นจากการเช็ดตัวเมื่อครู่
“เอ๊ะ! ปล่อยไอ้วี!” พอจะลุกไปเก็บผ้า จู่ๆไอ้คนไข้มันออกฤทธิ์ดึงร่างผมไปนอนข้างกายขายาวทาบทับตรงบันท้ายผมมีกอดให้แนบชิดชนิดริมฝีปากชนกันแบบผ่านๆลมหายใจไอ้วีเป่ารดพวงแก้มนิ่มรู้สึกได้ว่าไอ้วีตัวร้อนเพราะพิษไข้จริง
“กูอยากเอามึง”
“เอาเหี้ยอะไร! กูต้องไปเรียน และไม่อยากติดไข้มึงด้วย”
จุ๊บ!
“ตอนเย็นกลับจากเรียนเอากัน” ในหัวไม่คิดเรื่องเรียนบ้างหรือไงวะ วันๆ จะจับกูปล้ำท่าเดียว เหนื่อยวะ
“หายไข้ก่อนค่อยว่ากันปล่อยกู! จะอาบน้ำไปเรียนวันนี้มึงหยุดเดี๋ยวเลคเชอร์ให้” จากบอกให้ปล่อยไอ้วีกลับกอดแน่นกว่าเดิม จนผมหายใจไม่ออกแล้วเนี่ย ทุบอกหนาเบาๆ ให้ปล่อย
กูจะตายแล้วไอ้วีโว้ย!!!
“วันนี้ให้ไอ้บีกันไปรับหลังเลิกเรียน แล้วห้ามไปไหนรอไอ้บีกันเข้าใจไหมวะ?” นี้ขนาดเป็นไข้ยังมีแรงสั่งกูซะยาว แต่ไม่มีแรงไปเรียนเก่งจริงเพื่อนผม
แต่ก็นะ...ผมกลับรู้สึกเริ่มชอบในสิ่งที่ไอ้วีทำแล้ววะ ทั้งที่เมื่อวานยังมองว่ามันก้าวก่ายชีวิตผมมากเกินไป แต่ทำไมตอนนี้เหมือนความรู้สึกผมเปลี่ยนไปทีละนิดวะ ผมแอบยิ้มชอบใจกับคำสั่ง
แต่เอ๊ะเดี๋ยว...แล้วทำไมต้องยิ้ม?
“เออ! ปล่อยกูได้แล้วจะได้ไปเรียน แล้วมึงก็อย่าลืมหาข้าวแดกกินยาด้วยล่ะตอนนี้เย็นกูจะกลับมาทำข้าวต้มให้แดก”
จุ๊บ!
ริมฝีปากบางโดนคนเป็นไข้จูบเบาๆ ก่อนจะยอมปล่อยตามคำขอ
ไอ้บ้า!
**
**
“เอา...ให้ยืม” เพื่อนผมคนหนึ่งหน้าตาน่ารักชื่อพีจังเรียนคณะเดียวกัน กำลังยื่นสมุดเล่มเล็กตรงหน้าให้ผม
“ให้ทำไมวะ?”
“วีไม่สบาย แล้วต้องจดให้ด้วยมีบางหัวข้อกุกจดไม่ทันใช่ไหม?”
“เฮ้ย...พีจังนี้ดีจังวะ น่ารักแล้วยังใจดีอีกมาจุบทีดิ” ทำท่ายื่นหน้าใปใกล้ทำปากจู้ใส่ พีจังได้ส่ายศีรษะยิ้มๆ
แหม...เพื่อนรักคนนี้มันน่ารักพูดจาก็ดีทั้งหญิงและชายในมหาลัยเข้ามาจีบไม่เว้นแต่ละวัน เมื่อก่อนนะเจอกันครั้งแรกเหมือนป้าเฉิ่มๆ ใส่แว่นตาหนาหัวฟู ใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ เดี๋ยวนี้ดูดิ
น่ารักโคตรอ่ะ
เพราะไอ้รุ่นพี่ปีสี่ชื่อเทรนหักอกเลยเปลี่ยนใหม่น่ารักเชียว แต่ไอ้วีบอกว่าจริงๆ เบื้องลึกน่าจะเรื่องอื่น ซึ่งผมกับไอ้วีเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
“ใจดี น่ารักแบบนี้ทำไมพี่เทรนถึง...” อุบ! ลืมไปเสียสนิทผมรีบยกมือบางปิดปากตัวเองทันที มองหน้าเพื่อนรักหวั่นๆ ตายล่ะไอ้พีจังสั่งไว้ห้ามพูดชื่อนี้อีกปากนะปากทำไมได้ไวอย่างนี้วะ
“พีจังพี่มารับแล้วไปกัน!”
“พี่หวานเพื่อนพี่เทรนนิ ทำไม?”
“ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังนะไปละเจอกันพรุ่งนี้ บาย” พีจังรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินไปหาพี่หวานทันที ถ้าพีจังรู้จักกับพี่หวานก็เลี่ยงจะไม่เจอ พี่เทรนไม่ได้อ่ะดิ สงสารจังทำไมไอ้พีจังต้องชอบพี่เทรนด้วยวะ
เวลาเรียนวันนี้จบลง ผมกำลังเดินไปยังลานจอดรถของมหาลัยไปหาไอ้บีกันไม่ทันจะเข้าหาถึงตัวรุ่นน้องก็เจอมันยืนทะเลาะกับใครไม่รู้ แต่มองดูดีๆ ผมว่าคุ้นๆอยู่นะ เฮ้ย...นั้นมันเพื่อนผมนิ
ข้าวตัง...
“ตามีไม่ดูบ้างเหรอว่าคนกำลังเดิน”
“มี...แต่ไม่อยากดูมีอะไรไม๊ ไอ้เตี้ย!”
“นาย!” เอาเข้าไปข้าวตังยืนกัดฟันตัวเองข่มความโกรธไว้ ดูท่าข้าวตังเองคงอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าไอ้คนปากหมาจริง แต่คงคิดได้ว่ามันคือมหาลัยสถานศึกษาเลยเก็บอาการไว้
“ก็เห็นอยู่จะจอดรถแล้วเดินเข้ามาขวางทางทำไมเตี้ยแล้วยังตาถั่ว”
“ไอ้...”
“ไอ้บีกันทำไรเพื่อนกูเนี่ย!” เข้าไปแทรกสถานการณ์ก่อนที่จะมีใครตาย เพราะปากหมา ผมว่าไอ้บีกันนี่แหละตายก่อนเพื่อน ทะเลาะกัน แหม่ง! เสียงดังยันแปดบ้านสิบบ้านแล้ว ไอ้สองคนนี้มันเพิ่งเจอกันทำไมต้องทะเลาะกันเหมือนแค้นกันมาซะนาน
“พี่กุกนี้เพื่อนพี่เหรอ? ทำไมคบคนเตี้ยๆอ่ะ สูงๆไม่มีแล้วไง”
“นายนั้นแหละสูงเหมือนเสาไฟฟ้า ปากหมา!”
“พอ!! กลับกันทั้งคู่เลย ข้าวตังรีบไปชมรมสิเดี๋ยวทำงานไม่เสร็จนะ ส่วนมึงไอ้บีกันขึ้นรถ!” เชื่อไหม...กว่าจะแยกทั้งคู่ได้เกือบจะไหว้ให้ล่ะ ยังมีส่งสายตาข่มกันอีก เออ! ดี ทะเลาะกันเกลียดกันมากๆ กูว่าสักวันต้องได้กันคอยดูสิ ต้องให้ทั้งคู่เจอกันบ่อยๆ กุกจัดไป!
“ปกติไอ้ข้าวตังพูดน้อย พออยู่กับมึงพูดมากวะ”
“ชื่อข้าวตังเหรอพี่ชื่อน่ากิน แต่คงไม่อร่อย” ผมขอแบะปากหน่อยเหอะมั่นไส้! พูดยังกะว่าชิมมาแล้วงั้นแหละปากดีจริง! หรือไอ้สองตัวนี้มันเคยเจอกันจริงวะ ไม่ได้การแหละต้องสืบ...ต้องมีอะไรมากกว่านั้น
“แล้วนี้พี่วีไข้จริง หรือแกล้งไข้ให้พี่กุกเอาใจป่ะเนี่ย”
“ไม่รู้มัน”
“ผมว่านะพี่วีนะต้องชอบพี่แน่เลย”
“ก็ชอบกันอยู่แล้ว แบบเพื่อนไงมึงนี้พูดแปลกนะไอ้บีกัน”
“ไม่ใช่อย่างนั้น” ไอ้บีกันจอดรถดับเครื่องยนต์ แล้วหันหน้ามาหาผม
“ชอบแบบคนรักกัน พี่กุกไม่สังเกตบ้างเหรอว่าพี่วีหวงพี่ทำไม? ทำไมอยากได้พี่ตั้งแต่มอปลาย ทำไมต้องบังคับให้พี่กุกอยู่ห้องเดียวกันกับพี่วียอมซื้อคอนโดราคาเป็นล้านเพื่อพี่ แถมยังชอบกอดพี่ทุกคืนเพื่อนกันไม่ต้องกอดกันทุกคืนก็ได้ป่ะ ได้กันก็ปล่อยตัวใครตัวมันจริงไหม?”
เอ่อ...มันก็มีส่วนจริง
แต่คำว่าชอบ ผมกับไอ้วีเข้าใจดีว่าชอบกันได้แค่ไหน หากชอบแบบไอ้บีกันบอกว่าคนรัก ผมก็ไม่รู้วะว่าสิ่งที่ทำอยู่เรียกคนรักหรือเปล่า?
ส่วนเรื่องนอนกอด ผมว่าจริงเลยได้กูแล้วก็นอนตัวใครตัวมันสิ แต่นี้เสือกนอนกอดยิ้มบ้าจนหลับไปเคยถามไอ้วีนะว่าถ้าวันไหนมึงนอนแบบไม่ต้องกอดกูได้ไหม? คำตอบคือ...ตายซะยังดีกว่า
“รู้ดีนะมึงไอ้บีกัน กูไปละ แล้วเลิกเสือกเรื่องชาวบ้านได้แล้ว” ผมชี้หน้าไอ้บีกันอย่างมั่นไส้ แหม่ง! รู้ซะยังกะเป็นไอ้วีเอง
พอผมลงจากรถ ไอ้บีกันก็ขับรถออกไปทันที ระหว่างขึ้นลิฟท์ไปยังห้อง ผมก็คิดถึงคำพูดไอ้บีกันไปเรื่อย หรือ...ที่ไอ้บีกันพูดมามันคือความจริงวะ? คนรักกัน ไม่มั้ง... เพื่อนกันก็ทำแบบนี้ได้นิทำไมต้องคิดอะไรมากปวดหัว
ผมเดินเข้าห้องมาแค่เปิดประตูก็ได้ยินเสียงทีวีเปิดซะดัง
แหม...คนไข้เหี้ยไรนั่งแดกขนมดูทีวีสบายใจ
ผมเดินไปนั่งข้างมัน แล้วเอาฝ่ามือทาบลงหน้าผากไอ้วี ตัวไม่ร้อนแล้วนิ แปลว่าคงจะหายล่ะ ไอ้วีก็มองหน้า งงๆ ว่าผมทำอะไร ทำไมต้องเอามือทาบหน้าผากมัน ผมกินข้าวมั้งมองซะ
วัดไข้ไอ้วีเรียบร้อย ผมก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องครัวเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำเย็นขึ้นมากระดกดื่มอย่างหิวกระหาย วันนี้แหม่งอากาศโคตรร้อนเลย
“เป็นอะไรไม่พูดกับกูเนี่ย” ไอ้วีเดินตามเข้ามา แล้วหยิบน้ำอีกขวดในตู้เย็นเหมือนกับผม
“เปล่า...กูร้อนนะ ว่าแต่กินข้าวกินยายังวะ” มันพยักหน้าพร้อมกับกระดกน้ำดื่มจนหมดขวดก่อนจะวางขวดน้ำไว้โต๊ะเล็กข้างตัว แล้วเดินมาประชิดตัวผม ไวไหม? มือหนาสอดใต้เสื้อนักศึกษาผมยังลูบไล้รอบเอวบางกับหน้าท้องแบนราบด้วย
“กูรีบหาไรแดกไม่อยากให้มึงต้องมาทำอีกกลัวมึงเหนื่อย เรียนก็เหนื่อยล่ะ น่ารักไหม?” การกระทำไอ้วีแฝงด้วยความชั่วร้ายเสมอไม่เชื่อว่าทำเพื่อผม รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเป็นรอยยิ้มประจำตัวไอ้วีเลย
ยิ้มมุมปากนิด ยกคิ้วหนึ่งที ใช่เลย! ไม่ไว้ใจล่ะ
“ร้อนมาก! อาบน้ำก่อนเดี๋ยวออกมานั่งดูหนังเป็นเพื่อน”ตอนเดินเข้ามาในห้องผมเห็นแผ่นหนังสองสามเรื่องวางบนโต๊ะหน้าทีวี สงสัยเพิ่งซื้อตอนไอ้วีลงไปหาอะไรแดกในร้านสะดวกซื้อด้านล่างคอนโดแน่
ผมว่านะ
ผมปัดมือมันออก แล้วดึงชายเสื้อไม่รู้ว่ามันขึ้นไปอยู่ระดับหน้าอกตอนไหน มือไวมากขอบอก
“กูอาบน้ำเป็นเพื่อนเอาไหม?” แน่ะ...ไม่พูดเปล่ายังจะมากอดกูอีก
“ไม่ต้อง! ไม่สบายอยู่ใครเขาอาบน้ำวะเดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกไม่รู้เรื่องนะมึง ปล่อยกูจะอาบน้ำ!” พยายามแกะมือเหนียวเหมือนกาวของไอ้วีออก แหม่ง! ก็ไม่ออก
ขอเหอะกูร้อนจริงอยากอาบน้ำจะแย่แล้วนะเว้ย!
“อาบน้ำเสร็จแล้วต้องให้กูหอมมึงจนกว่าจะพอใจ” คนไข้เหี้ยไรเรื่องเยอะจังวะ รำคาญ! ขอนู่นขอนี้อยู่ได้น่าเบื่อชะมัด ยังจะมาทำหน้าอ้อนอีก ไม่ใจอ่อนหรอกนะตามใจมันมาเยอะเกินไปล่ะ
“เออ!” กรรม ในใจไม่ให้ แต่ปากบอกได้เฉย
พอได้คำตอบหน้าพอใจไอ้วีถึงจะปล่อยผม
ชีวิตนี้คงจะหนีไม่พ้นเงื้อมมือความหื่นในสันดานมันเลยใช่ไหมเอากูได้ทุกวัน วันไหนไม่มีอะไรกันก็หาเศษหาเลอกับผมตลอด ไม่ได้รังเกลียดแต่อึดอัด เป็นเพื่อนกันก็จริงเอากันก็จริง ทว่าปล่อยให้ผมนั่งเฉยๆ โดยไม่มีไอ้วีข้างๆ เหมือนเห็บหมาบ้างก็คงดี
ถึงแม้เมื่อช่วงเช้าผมยังรู้สึกดีที่ไอ้วีเข้ามาวุ่นวาย แต่พอตอนนี้กลับรำคาญสะงั้น อาจจะเป็นเพราะว่าผมร้อน และเหนื่อยด้วยมั้งเลยหงุดหงิด
Part V…
มีความสุขจริง เวลาไม่สบายขออะไรไอ้กุกก็ให้อาบน้ำเสร็จตัวไอ้กุกต้องหอมมากแน่เลย คิดแล้วอดใจไม่ไหว จะรู้ตัวบ้างไมเนี่ยว่าร่างขาวๆมันผมโคตรชอบเลย ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยเห็นร่างขาวๆของผู้หญิงคนอื่นนะเอากันก็แยก แต่ไอ้กุกขาวแล้วยังยั่วด้วย เอาสิ! ผมยอมนอนคลุกไปทั้งวันทั้งคืนตลอดไม่มีเบื่ออ่ะ
ไอ้กุกอาบน้ำเสร็จแล้ว...มันเดินมานั่งข้างผมใกล้ๆ นี่ขนาดยังไม่ได้จับร่างบางมากอด กลิ่นหอมจากตัวไอ้กุกยังลอยมาแตะจมูกผมจนคลั่ง
“หนังอะไรมึงไอ้วี ดูชื่อเรื่อง ซั่มทะลุโลก เอากันไหมที่รัก หนาวนี้ไม่ต้องกอดเอากันดีกว่า”
ปึก....
มือบางโยนแผ่นหนังลงพื้นห้องอย่างเสียอารมณ์ ส่ายศีรษะไปมาเหมือนอยากจะด่าผมอ่ะ แต่ไอ้กุกเลือกหยิบรีโมททีวีกดช่องการ์ตูนแทน ผมก็ไม่ได้โกรธอะไรที่ไอ้กุกโยนแผ่นหนังผมไม่ใยดีแบบนั้น
“มา” ผมแยกขายาวตัวเองให้กว้าง
โซฟาตัวนี้คงใหญ่พอให้นั่งเบียดกันได้สองคนลองนั่งไม่ได้สิเผาทิ้งแหม่ง! ซื้อใหม่ รวยมีเงินซื้อใครจะทำไม ซื้อจนกว่าจะนั่งเบียดนั่งกอดไอ้กุกได้ทั้งวันทั้งคืน
ไอ้กุกก็ลุกขึ้นมานั่งตรงระหว่างขายาวของผมไม่ได้มีท่าขัดขืนว่าไม่อยากนั่ง ผมสวมกอดเอวบางไว้ทันที ปลายจมูกโด่งผมฝั่งเข้าแก้มนิ่มข้างซ้ายไปเต็มๆ ศีรษะไอ้กุกเอนพิงไหล่หนา ผมที่นั่งซ้อนแผ่นหลังบางอดไม่ได้จะคลอเคลียแก้มนิ่มๆไอ้กุกแถมยังโคตรหอมจากการเพิ่งอาบน้ำมาอีก
ให้ตายเหอะวะ เมียผมนี่ช่างน่าฟัดฉิบหาย
“กูอยาก” บอกไปตามอารมณ์
“แต่เขาเหนื่อยนะ” เขา...เขา ไอ้กุกแทนตัวเองว่าเขา
น่ารักอ่ะ โอ๊ย!ปลุกสันดานหื่นเลยวะ
อยากเอาฉิบหาย
“กู...”
“นา นะ..ไอ้วีวันนี้เหนื่อยจริง พรุ่งนี้เช้าก่อนไปเรียนจะออนท็อปให้” ใบหน้าสวยหันมาหามองหน้าผม ไอ้กุกขยับตัวเล็กน้อย แขนเรียวขึ้นคล้องคอหนารั้งท้ายทอยผมให้ใบหน้าใกล้กัน ริมฝีปากนิ่มประกบลงริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบาลิ้นเล็กเลียริมฝีปากหนาไปทั่ว ขบกัดบ้างเล็กน้อยจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย เป็นจูบไม่ได้เร่าร้อนไอ้กุกจูบอ่อนโยนมาก และยังเป็นคนกุมจูบครั้งนี้เองด้วย
จากนั้นลิ้นเล็กสอดเข้ามายังข้างในโพรงอุ่นผมอย่างช้าๆ ลิ้นผมกับไอ้กุกเกี่ยวรัดสลับกันดูดดึง จนเกิดเสียงเล็ดลอดออกมาเป็นช่วงๆ
จวบ! จวบ!
ผมเลือกจะถอนจูบออกมาจ้องมองใบหน้าสวยยามกำลังหลับตาเคลิ้มกับจูบ น่าฟัดจริงเว้ย! อดทนไว้เจ้าน้องชาย ผมใช้มือหนาพยายามกดไอ้ตุงๆใต้เนื้อผ้าไม่ให้เกิดอารมณ์ไปมากกว่านี้
พรุ่งนี้มึงกับกูหยุดเรียนไอ้กุก จัดออนท็อปให้กู ต้องยั่วเสียวสุดใจแน่เลยวะ
โอ๊ย!! กูจะไม่ทนแล้วนะโว๊ย!!
แหม่ง!
เอาเช้ายันเย็นเลยสัด!
***********************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :o8:
ติดตามเพจได้นะ https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
แหม ไอ้คุณวี หื่นขนาดนี้ แล้วเมื่อไหร่จะได้สารภาพรักล่ะเนี่ย :hao6:
-
หื่นระดับจักรวาล
-
:z6: วี. ทำไมทีเรื่องเรียนไม่ขยันแบบนี้บ้าง
เอะอะหยุดเรียน เด๋วเถอะ
-
วี ขาดกุกไม่ได้ นอนต้องกอดทุกคืน
แล้วเพื่อนที่ไหนเอากัน ตัวติดกันตลอด
กุก ก็ตามใจยอมให้วี เอาตลอด
ทั้งวี ทั้งกุก ทำไมสมองช้าอย่างนี้
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Friend Sex Friend
Chapter 05 {ON TOP}
By :: maylinza
Part V...
ออนท็อป...
ออนท็อป...
คำนี้มันอยู่ในสมองของผมตลอด ลืมตาขึ้นมาเช้าวันใหม่ก็คิดแต่เรื่องนี้
เจ้าของคำพูดนอนหลับหันหลังให้ผม เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้องนอนเจ็ดโมงแล้ว ต้องปลุกไอ้กุกขึ้นมาออนท็อปให้กูเดี๋ยวนี้! ชอบหาเรื่องอ้างได้ตลอด ยังไงวันนี้ต้องจับไอ้กุกกดก่อนไปเรียน หรือไม่ต้องไปดีวะ อิอิ
ไม่ต้องคิดอะไรมาก ผมขยับร่างตัวเองเข้าไปใกล้ ดึงชายเสื้อขึ้นสูงเห็นแผ่นหลังเนียนขาวๆ โอ๊ย...ขาวเหี้ยๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น แต่นี่มันนอนนิ่งๆจึงดูได้ถนัดตาชะมัด ผมจรดริมฝีปากหนาบนแผ่นหลังเนียนจูบแผ่วเบาไปทั่วแผ่นหลังขาว หอมด้วย!
ให้ตายเหอะมึงจะทำให้กูคลั่งตายแล้วรู้ไหม?
“อือ..อื้อ..” เสียงหวานครางงัวเงียติดรำคาญ
ร่างบางถูกรบกวนในเวลานอนอันแสนสุข ขยับกายเล็กน้อยเหมือนรู้สึกชื้นๆ ตรงแผ่นหลัง ก่อนจะพลิกตัวนอนหันไปหาอีกคนที่นอนข้างๆ ทุก
คืน เปลือกสวยลืมขึ้นต้อนรับเช้าของอีกวัน รู้สึกไอ้กุกจะตื่นแล้ว ผมรีบผลักตัวออกมาทำเป็นนอนนิ่งมองไอ้กุกพลิกกายมาทางผม
“มองอะไรมึง?”
“มองคนสวย”
“สวย พ่องสิ! ง่วงฉิบอย่าเพิ่งกวนขอร้อง” ตื่นมาปากดีจริงสัด
ขอร้องก็จัดสิจะได้ร้องครางเสียงหวานให้กูฟังแต่เช้า
ผมจัดการลุกขึ้นคร่อมร่างบางยื่นใบหน้าเข้าใกล้หมายจะจูบริมฝีปากสวยช่างพูดซะหน่อย กลับโดนมือบางดันใบหน้าไว้ รู้ทันจริงวะ
“อ้าย...ลุกออกไป ฟันไม่แปรงยังจะจูบกูอีกไอ้วี!” ผมจัดการรวบข้อมือบางทั้งสองไว้เหนือศีรษะไอ้กุก ก้มลงหมายจะจูบสั่งสอนฐานรังเกลียดขี้ฟันกูตอนเช้า ขายาวผมกดหน้าขาเรียวไม่ให้ขยับไหน ไอ้กุกมันแรงน้อยกว่าผมจึงไม่ยากจะใช้แค่มือข้างเดียวรวบข้อมือบางมันไว้ ส่วนมือหนาอีกข้างก็ว่างดิ ผมเลยรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตไอ้กุกอย่างไว เป็นอันว่าไอ้กุกโป๊เรียบร้อย
ลิ้นร้อนยังคงดันเข้าไปเกี่ยวเก็บความหวานในโพรงปากอุ่น
ผมกดจูบแรงๆหมายจะสั่งสอน ร่างบางกระตุกเฮือกทันทีหลังโดนกัดสั่งสอนเข้าให้
“พอ..แล้ว”
“โอ๊ย!” แหม่ง!
ผมเผลอจนไอ้กุกได้โอกาสกัดริมฝีปากหนาจนช้ำเลือด
“ไอ้เหี้ย กูบอกพอยังจะจูบอยู่ได้ กูจะตายก่อนได้เอากันพอดี”
“เจ็บ สัด ก็มึงเล่นตัวทำไม ออนท็อปให้กูเลยมึง น้องชายอยากทำงานจะแย่ล่ะ”
“เพิ่งจะเจ็ดโมงรีบไปไหนสักสิบโมงค่อยจัด กูยังง่วงอยู่”
นั้นไง ว่าแล้ว...หาข้ออ้างให้ได้ตลอด
ถ้าจัดกันสิบโมง ผมคงเอาไอ้กุกได้รอบเดียวอ่ะดิ ไม่เอาด้วยหรอกออนท็อปต้องมากกว่าสองรอบ
ผมจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด และรีบปฏิบัติการให้ไอ้กุกเกิดอารมณ์ อารมณ์มาไอ้กุกก็ยอมเองแหละวะ
“อ่า...ไอ้วี หื่น” ลิ้นร้อนผมจัดการเลียซอกคอขาว และดูดเม้นนานๆ เป็นรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ ตัวเหี้ยไหนมาจีบมันเห็นรอยนี้ จะได้รู้ว่าไอ้กุกมีผัวแล้ว มือหนาลูบไล้สีข้าง เลื่อนมายังสะโพกมนบีบเน้นอย่างมันมือ
“อือ...อื้อ...” เสียงหวานครางแบบนี้ เริ่มจะมีอารมณ์ร่วมบ้างแล้ว ไอ้กุกอ้าขาเรียวให้กว้าง ร่างผมรีบแทรกระหว่างขาเรียวทันที ผมจงใจเบียดแก่นกายทั้งคู่ให้เสียดสีกัน
“อ่า...อ้า...” ลิ้นร้อนที่เคยคลอเคลียกับซอกคอขาว เปลี่ยนมายังยอดอกสีสวยแทนที่กำลังตั้งชูเชิญชวนให้ผมได้ลิ้มลอง ลิ้นผมค่อยๆแตะหัวยอดอกสีสวยเบาๆ เลียเบาๆ และเปลี่ยนมารัวลิ้นจนร่างบางดิ้นพล่านไปทั้งตัวเพราะความเสียว
“อะ อ่า...ไอ้วี ดูดดิ” เสียงหวานสั่ง แต่ผมไม่ทำตามกลับหยุดไปเสียดื้อๆ ผมยืดตัวขึ้นไปมองใบหน้าสวยแดงก่ำตามอารมณ์ พวงแก้มนิ่มสองข้างแดงระเรื่ออย่างน่ารัก ใบหน้าผมกับไอ้กุกอยู่ใกล้ จนปลายจมูกชนกัน
“พูดเพราะๆให้ผัวชื่นใจก่อน”
“ไอ้วี”
“มึงบอกเองอยู่บนเตียงเป็นผัวเมียกัน กูสั่ง...พูดเร็ว!”
“โอ๊ย! ไอ้เหี้ยเจ็บ!” มือหนาผมบีบของรักไอ้กุกแกนบังคับ
คนสวยชอบดื้อต้องทำแบบนี้ถึงจะยอม
“มึงลงไปเอากับกูที่พื้นเลย จะได้ไม่ต้องมากสั่งกู”
“ไม่เอาพื้น แข็ง เจ็บ” ใบหน้าสวยแสดงอาการเซ็งของคนชอบเอาแต่ใจอย่างผม ณ เวลานี้
“วี อ่า กุกอยากมากเลยจัดให้หน่อยนะ” แสดงใบหน้าออดอ้อนประกอบแขนเรียวคล้องคอหนา ไอ้กุกจูบแผ่วเบาริมฝีปากหนาผมเอาใจ
น่ารักเหี้ย!
กูหลง!
กูคลั่ง!
กูโคตรชอบเลยเวลาไอ้กุกอ้อนแบบนี้ ผมเลยไม่อยากจะค้างไปด้วยจึงยอมทำต่อ ผมจับแก่นกายเล็กแล้วรูดขึ้นรูดลง อย่างช้าๆ พลางประกบจูบกันอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ไอ้กุกสนองให้ผมได้เสียวบ้างโดยการบีบหัวนมผมอย่างสนุก จังหวะรูดขึ้นรูดลงแก่นกายเล็กอยู่ในมือหนาทำให้ร่างบางเสียวซ่าน ร่างบางดิ้นไปมาตามอารมณ์โดนกระทำ
“มะ...ไม่...ไหว...อ้า!!” สิ้นเสียงครางหวาน ร่างบางกระตุกตัวเฮือกแล้วปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแบนราบของมัน และเต็มมือหนาของผมด้วย
“ตากูบ้างแล้ว รับความร้อนระอุของกูได้เลยไอ้กุก หึ”
“อย่ารุนแรงสิ มีเรียนนะวี เดี๋ยวไปเรียนไม่ไหวน่า” ทำท่าดูดนิ้วส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผมอีก อ๊าก!! พอที! ให้ทำก็เสือกทำซะกูคลั่งความน่ารักมึงเลยนะไอ้กุก
ผมเอาน้ำสีขุ่นไอ้กุกที่เพิ่งปลดปล่อยไปทาบริเวณปากทางเข้าช่องทางด้านหลังให้ชุ่ม ไม่ไหวแล้วของไม่เบิกทางนะ ผมจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าช่องทางด้านหลัง จนไอ้กุกตกใจไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือบางตีไหล่ผมอย่างแรงเหมือนเป็นการลงโทษ
สวบ!
“อ๊า!! ไอ้สัด! กูเจ็บ!”
“พูดไม่เพราะ” ลงโทษกระแทกแรงๆ หนึ่งที
“อ่า...วี กุกเจ็บนะ เบาได้ไหมกุกขอนะ” ไอ้กุกกัดปากตัวเอง คงจะคิดแค้นผมมากอ่ะ กลัวไร...ตอนนี้ผมคุมเกมต่อจากนี้ค่อยว่ากันนะไอ้กุก อิอิ
และบทรักบนเตียงก็เริ่มขยับ ผมกระแทกช่องทางด้านหลังอย่างรุนแรง และเร็ว เสียงหวานครางดังลั่นห้อง ผมไม่ได้ออมแรงลงตามคำขอมันเลยสักนิดเสือกทำน่ารักใส่กูก็รับความเสียวสุดยอดของกูไปแล้วกัน
“อ่า...ไอ้วี เอ๊ะ เบามึง!”
“อือ...พูดใหม่”
“อา...วีเบาหน่อยนะ” ถึงจะทำหน้าทีกระแทกช่องทางด้านหลัง ผมก็ไม่ลืมให้ไอ้กุกพูดเพราะเหมือนเดิม
ผมรั้งสะโพกสวยขึ้นสูง ขย่มใส่อย่างบ้าคลั่ง
“อืม ของมึงแน่นฉิบ อือ...”
“วี...อ๊ะ เบา! แรงไปกูจุก” ไม่รู้กูเบาไม่เป็นทำหูทวนลมกระแทกใส่ไม่ยั้ง จนร่างบางโยกตามทั้งตัวตามแรงขย่มของผม และแล้วใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง อารมณ์สุดอยากปล่อยใกล้เข้ามาแล้ว ผมกระแทกแรงๆ อย่างถี่ยิบ
“ซี๊ดดดดด” สิ้นเสียงครางของผมก็ปล่อยออกมาในช่องทางด้านหลังแหม่ง! เยอะมากจนน้ำพวกนั้นทะลักออกมาด้านนอกไหลไปตามต้นขาขาวไอ้กุก และยังผ้าปูเตียง
“เหนื่อย...เอ๊ะ! พอแล้ว!” พอได้ไงวะไม่งั้นจะเรียกออนท็อปเหรอวะ
จับร่างบางให้นอนคว่ำใบหน้าสวยจมไปกับหมอนใบโต ยึดสะโพกมนกระดกขึ้นสูงลอยเด่นตรงหน้าผม จนเห็นช่องทางสีสวยขมิบพร้อมน้ำสีขุ่นของผมเองไหลย้อยออกมา ภาพนี้สวยจริงสัด! ปลุกความหื่นให้น้องชายของผมตื่นตัวอีกรอบ
ไอ้กุกเอ้ย...กูชอบของมึงฉิบหาย
สวบ.!
เข้าช่องทางด้านหลังอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ผมเร่งแรงกระแทกอย่างบ้าคลั่ง ช่างเป็นอะไรที่สุดยอด
ผมเคยเอากับผู้หญิงมาก็เยอะอยู่ แต่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายไอ้กุกคือคนแรก และทำให้ผมคลั่งบ้าเซ็กซ์ได้ขนาดนี้
“อ่า...เบา อื้อ” มือบางเอื้อมมาทางด้านหลัง ปัดป่ายไปมาเหมือนเป็นการบอกให้เบาลงบ้าง แต่ผมชอบรุนแรงชอบมากที่สุด มือหนาผมคลึงแก้มก้นนิ่มเพื่อให้ไอ้กุกผ่อนคลายบ้าง แต่ไม่ได้ลดแรงลง
“อือ...ไอ้กุกมึง...โคตรเอ็กซ์เลยวะ”
“วี...อา..ตรงนั้น” เหมือนผมจะกระแทกใส่จุดเสียวด้านในของมัน สะโพกมนส่ายไปมารับกับจังหวะ ผมกระแทกอยู่สองสามครั้งก็ปลดปล่อยมาอีกรอบ พลิกร่างบางให้กลับมานอนหงาย ยกขาเรียวทั้งสองข้างขึ้นพาดไหล่หนาของผมไว้ และเริ่มออนท็อปต่ออีกครั้งจนกว่าพอใจโว้ย!
“อ้า...ไอ้วีแรงๆเลยมึง”
“อืม...ยังแน่นเหี้ยเสียวฉิบ!”
ปึก! ปึก!
เสียงเตียงคิงไซร์กระทบกับผนังห้องดังสะนั่น ผมใส่แรงกระแทกถี่ยิบ ช่องทางรักไอ้กุกบ้าคลั่ง ช่องทางด้านหลังก็ตอดรัดน้องชายผมได้ดีจริง อือ...
“วี...อะ...ใกล้...อ่า...” มือบางจับแก่นกายเล็กตัวรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะกระแทก ผมเองก็ใกล้จะปล่อยอีกรอบ ไอ้กุกเองก็เช่นกัน ผมก้มลงดูดยอดอกสีสวยเพิ่มความเสียวซ่านให้ร่างบางที่ดิ้นพล่านๆไม่หยุด
จนกระทั่งร่างบางกระตุกหนึ่งทีแล้วก็ปล่อยออกมาเต็มมือบางของตัวเอง ผมเองก็กระแทกแรงๆอยู่สองสามครั้งก็ปล่อยตามออกมา ช่องทางด้านหลังมีแต่น้ำกามของผมทั้งนั้นไหลย้อยออกมาเปื้อนเลอะผ้าปูเตียง
“แฮ่กๆๆ เหนื่อยโคตร” ไอ้กุกบ่น
“จะไปไหน”
“อาบน้ำไงถามได้ เอ๊ะ!” ผมกระชากร่างบางเปลือยเปล่ากลับมานอนราบบนเตียงอีกครั้ง จับขาเรียวมันงอพับไปติดหน้าอกเนียน และจับยัดแก่นกายยักษ์ของผมเข้าไปช่องทางด้านหลังอย่างเร็ว
“กูยังอยากอยู่ ออนท็อปให้กูเกือบสักสิบเอ็ดโมงแล้วกัน”
“ไอ้สัด! กูเจ็บตูด! อ่า....” ไม่สนใจผมอยาก และจะเอาใครจะทำไม
สวบ!
และ...
สวบ!
และก็…
สวบ!
และผมก็ทำจริงยังคงสอดใส่ช่องทางรักไอ้กุกครั้งแล้วครั้งเล่า จนล่วงเลยเวลาเกือบสิบเอ็ดโมงของจริง แหม่ง! มันฉิบหายเลยวะ
Part Kook…
ตอนนี้ผมอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อย นั่งรอไอ้วีอยู่ห้องนั่งเล่น
ไอ้วีเป็นคนอาบน้ำนานไม่รู้ว่าจะอาบน้ำนานไปไหนของมัน ผมนี้สิต้องอาบนานกว่า เพราะช่องทางด้านหลังของผมมีแต่น้ำบ้าๆของมันเต็มไปหมด กว่าจะลวงออกมาหมดได้แทบหัวหมุนก้มๆ เงยๆ อยู่ในอ่างน้ำตั้งนานlสองนาน
“เสร็จแล้วววว” เสียงไอ้วีดังมาเชียวมีความสุขได้เอากูซะคุมเลยสัด ผมนี่ง่วงฉิบ! ได้นอนนิดเดียวเองแหม่ง!
“งั้นไปเหอะเที่ยงแล้วรถติดวะ เข้าเรียนสายอีก” พูดจบผมก็เดินนำหน้าไอ้วีไปประตูห้องยังไม่ทันได้เปิดประตู ไอ้วีก็จับร่างผมหันไปหามัน แขนยาวตวัดกอดเอวบางแน่น ใบหน้าหล่อซบตรงซอกคอขาว และหอมเบาๆ คลอเคลีย
“กูชอบมึงไอ้กุก”
“กะ...ก็ชอบกันอยู่แล้วนิ” ใช่...เราต่างชอบกัน
“มากกว่านั้น อยากมากกว่าเพื่อน อยากเป็นทุกอย่าง อยากให้เป็นของกูเต็มตัว หวงมึงได้เต็มที่ แต่กู...ไม่รู้ว่าความรู้สึกพวกนี้มันใช่...จริงๆ หรือเปล่า กูขอทบทวน ขอหาคำตอบก่อน” ใบหน้าหล่อผลักออกจากซอกคอผม ปลายจมูกเราชนกัน ลมหายใจแผ่วเบารดใบหน้าของกันและกัน
“ถ้าวันนั้นกูแน่ใจ กูพร้อม และรู้คำตอบว่าสิ่งนั้นคืออะไร มึงต้องสัญญานะว่าห้ามปฏิเสธกูเด็ดขาด”
มีด้วยเหรอวะ? บังคับความรู้สึกกันได้
“เออ” ตอบๆ ไปก่อน
“งั้นไปเรียน” ไอ้วีกุมมือผมไว้แน่น เดินออกจากห้องพร้อมกัน ล็อคประตูห้องเรียบร้อย แล้วเดินไปลานจอดรถของคอนโด
ในขณะเดินกันอยู่ ไอ้วีมีหันหน้ามายิ้มให้ผมตลอด วันนี้ดูแปลกวะไม่เข้าใจความรู้สึกของไอ้วีตอนนี้เลย มาบอกว่าชอบ แต่ไม่มั่นใจความรู้สึก ถ้ามั่นใจไม่ให้ปฏิเสธ
ปฏิเสธไรวะ
งงวะ?
อย่าว่าแต่มันเลย ตอนนี้ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองด้วยว่าทำไมกลับรู้สึกว่าชอบรอยยิ้มแบบนั้นของไอ้วีด้วยความรู้สึกอื่นๆ แล้วไอ้อาการหน้าแดงเห่อๆ ร้อนวูบวาบมันคืออะไรวะ?
โอ๊ย! ใจสั่น
แน่ะ...ยังจะหันมายิ้มให้กูอยู่ได้
***************************************************************
เรื่องนี้ออกแนวหื่นนะจ๊
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :-[
https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:jul1: เด็กๆมักคึกตอนเช้าๆ
วีแกฝันถึงแต่ออนท็อปทั้งคืนเลยล่ะสิ. รีบๆแน่ใจเรื่องกุกนะ
-
Friend Sex Friend
Chapter 06 {ขอเป็นแฟน}
By :: maylinza
Part Kook...
อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เลยต้องอ่านหนังสืออย่างหนักหน่วง เพราะใกล้จะสอบปิดเทอมแล้ว ถึงจะยังไม่ถึงเวลา แต่ก็ต้องอ่านไว้ก่อน หนังตาผมเริ่มจะปิดลงทีละนิดง่วงมาก กลางวันเรียนกลางคืนซั่ม เหนื่อยฉิบ! ไอ้วี แหม่ง! หื่นจัญไรมีอารมณ์อยากได้ตลอด ผลิตน้ำในตัวเก่งเกินคนจริงปลอดปล่อยได้เหมือนจะไม่หมดง่ายๆ แต่ละครั้ง
“กุก!”
“หะ หา ” ผมขานตามเสียงเรียกของเพื่อนรักพีจังที่ตอนนี้ช่วยกันติวหนังสือตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่ๆ จนเข้าช่วงเวลาเย็น
“ทำไมง่วงได้ทุกวัน แล้วนี่วีไปไหนไม่ต้องอ่านหนังสือหรือไงใกล้จะสอบแล้วนะ”
“สนามบาส ไม่ต้องห่วงรายนั้นหรอกมันความจำดีเดี๋ยวมันก็อ่านเองแหละ” บอกปัดไปๆ แต่ก็เรื่องจริงไอ้วีมันดูไม่สนใจการเรียน แต่ความจำดีเลิศอ่านหนังสือรอบเดียวรู้เรื่อง ผิดกับผมอ่านไปเหอะไม่เข้าสมองสักที โง่...แต่หล่อ? ใครจะทำไม
“ง่วงอ่ะพีจัง ไปสนามบาสดูพวกพี่ปีสี่กับไอ้วีเล่นบาสกันเหอะ”
ผมลุกขึ้นยืนเก็บหนังสือของตัวเองมาถือไว้ แต่พีจังยังไม่ยอมลุกขึ้นตาม ทำท่าเหมือนจะลังเลหวั่นๆยังไงไม่รู้
“เป็นอะไร ไปเหอะผ่อนคลายบ้างอ่านแต่หนังสือหน้าจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมตามหนังสืออยู่แล้ว” ฉุดแขนเล็กพีจังให้ลุกขึ้น ผมหยิบหนังสือ พีจังมาถือให้สะเองเลย
มาถึงสนามบาสลานกว้างใหญ่ของมหาลัย พวกพี่ปีสี่กำลังเล่นบาสกันสนุกเชียว นี่ก็ห้าโมงเย็นแล้ว ดีนะไม่ร้อนจนเกินไป
ผมลากพีจังมานั่งเก้าสีข้าวใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้กับสนามบาส พวกพี่ปีสี่นี่หล่อฉิบหายวายวอดจริงๆ พี่พาทตี๋ขาวน่ารักฉิบหาย พี่ฮิปโปโคตรจะสูงหล่อดูอบอุ่นน่าจะปกป้องคนรักได้ดี พี่เทรนโอ๊ย...รายนี้หล่อเพลย์บอยหล่อจริงหล่อจัง พูดถึงพี่เทรนผมหันไปมองหน้าพีจังนั่งข้างๆผม แล้วหันไปมองหน้าพี่เทรน เอาล่ะไง สองคนนี้มองตากันด้วย
“พี่เทรนยังมายุ่งกับพีจังไหม?”
“ก็...มีบ้าง แต่ก็เลี่ยงตลอด” สีหน้าพีจังดูเศร้าลงทันที
แน่ล่ะ...พีจังโทรมาร้องฟูกฟายกับผมยกใหญ่ เล่าทุกอย่างที่พี่เทรนทำไว้ ลากไปปล้ำถึงบ้านใหญ่ที่ไหนก็ไม่รู้ เมื่อเพื่อนน่ารักคนนี้ได้รู้ความจริงบ้างอย่าง มันเลวร้ายมากสำหรับคนน่ารักอย่างพีจัง ผมก็ไม่รู้อะไรมากนักหรอกรู้แค่ว่าพีจังรับไม่ได้เรื่องที่แม่พี่เทรนทำไว้ คนรักกันแบบไม่สมหวังก็เจ็บปวดเป็นธรรมดาวะ ผมได้แต่โอบไหล่เล็กเป็นการปลอบใจ ณ ตอนนี้
เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวนะทำไมไม่เห็นไอ้วีในสนาม
ผมกวาดสายตามองไปรอบๆสนามก็ไม่เจอ จ้ะเอ๋! เจอไอ้วีแล้ววะ มันกำลังนั่งส่งสายตาให้น้องนมโตเท่ามะพร้าวลูกอ่อนอยู่
ไอ้เหี้ย! มานั่งจีบสาวคิดว่ามาเล่นบาสจริงๆ ซะอีกสัด!
ไม่ชอบโว้ย! ผมนึกไม่พอใจขึ้นมาทันที! วันนั้นบอกว่าชอบกู มาวันนี้เสือกไปแดกน้ำมะพร้าวอ่อนลูกใหญ่เฉย ว่าแต่...ทำไมผมต้องไม่พอใจด้วยวะเนี่ย ปกติไอ้วีจะไปหม้อสาวที่ไหน ผมก็ไม่อะไรนะ แต่วันนี้ผมกลับโกรธ ไม่ชอบเอามากๆ แปลกวะ?
ผมรีบลุกขึ้นเดินไปยังอัศจรรย์ที่ไอ้วีกับน้องนมโตนั่งกันอยู่
เดี๋ยวนะ...ผมคิดอะไรออกละ พวกพี่ปีสี่หยุดเล่นกันพอดี เดินมานั่งพักเหนื่อยกันที่เดียวกับไอ้วีนั่งอยู่ด้วย
“พี่พาทครับ น้ำ”
ขวับ!
ไอ้วีหันหน้ามาตามเสียงของผม คงคิดว่ามาตอนไหนวะ ดูหน้ามันดิ
“ขอบใจนะสวยแล้วยังใจดีอีก”
“ถ้าผมสวย แล้วชอบไหมละ?” จริงๆ ไม่ชอบให้ใครชมนักหรอกไอ้คำว่าสวย ผมคิดเสมอว่าผมน่ะแมน ถึงจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เหอะ เพราะมามีอะไรกับผู้ชายด้วยกันไง แต่ตอนนี้ต้องยอมก่อนเพื่อแกล้งใครบ้างคน
ไอ้วีลุกขึ้นยืนเลยครับ พอได้ยินคำพูดผมเมื่อครู่
“แค่กๆ พูดแบบนี้เดี๋ยวจีบซะเลยนี่” พี่พาทแกสำลักน้ำนิดหน่อยคงจะรับไม่ทัน แต่ก็เข้าแผนผมแหละว้า...
“น้องกุกเป็นไรเนี่ยวันนี้มาอ่อยไอ้พาทมันฮาๆ” พี่ฮิปโปถาม
“นั้นดินู้น... ดูไอ้วีมองตาขว้างจะฆ่าพี่อยู่แล้ว”
“สนทำไม ผมไม่ได้เป็นอะไรกับมันซะหน่อย ก็แค่เพื่อน”
“ปากบอกเพื่อน แต่การกระทำไม่ใช่นะครับ...ไอ้วีมันหวงน้องกุกจะตายไปใครๆก็รู้” ผมได้แต่เบะปากทำเป็นไม่รับรู้คำพูดพี่พาท อยากจะจีบสาวก็เชิญกูจะได้ยั่วพี่พาทจนมึงคลั่งตายไปเลยไอ้วี!
“พี่วีคะ น้องอยากเข้าห้องน้ำจังเลยคะ” แหม...นางชะนีอ่อย
ผมหันไปมองการกระทำน้องนมโตกำลังออดอ้อนกระแซะเอานมเบียดเข้าหาแขนไอ้วี แหม่ง! นมจะทิ่มหน้าตายคาอกร่องนมแล้วไอ้สัดวี!
“ไปครับ พี่พาไปนะปวดท้องใช่ไหมงั้นไปกัน”
ดูมันทำดิ สนใจแต่น้องนมโต แต่ไม่สนใจกูเลยแหม่ง!
“เฮ้ย! เข้าห้องน้ำหรือเข้าอย่างอื่นวะฮาๆ” พี่ฮิปโปนี่ ก็เสือกช่างแซวชี้โพรงให้ไอ้วีจริงนะ
“ฮาๆๆๆ” พี่พาทนี่ก็อีกคนหัวเราะชอบใจอยู่ได้ โมโหเว้ย! โมโห!
แล้วไอ้วีก็พาน้องนมโตเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างเดินไปไอ้วีก็มีหันหน้ามายกคิ้วให้ผมเหมือนเป็นผู้ชนะ ไอ้วีรู้ว่าผมแกล้ง ได้! กูใคร กุกนะโว้ย! เมียมึงนอนซั่มกันทุกวัน ในเมื่อยังกล้าตีเนียนจีบน้องนมโต
ผมก็กล้า!!
“พี่พาทครับเป็นแฟนกับกุก แล้วคืนนี้ขอไปนอนด้วยนะ” ส่งสายตาหวานๆ ด้วย เอ้า!
แรง!!!!
“0_O?” พี่พาท
พูดไปแบบนั้น ผมก็ขยับเข้าไปใกล้พี่พาทอีกนิด เขย่งปลายเท้าขึ้นสูง เพราผมเตี้ยกว่า หมายจะจุ๊บแก้มสากพี่พาทยั่วอีกหน่อย และก็หวังจะจูบปากพี่พาทเบาๆ อีกด้วย แต่…
“ไอ้เหี้ยกุกมึงมานี่!!” มันได้ผลวะ ไอ้วีทิ้งน้องนมโตแล้วรีบปรี่ตัวเดินมาหาผมอย่างไว พร้อมกระชากแขนผมอย่างแรงบังคับให้เดินออกจากสนามอย่างเร็ว
ถ้าเกิดสมมุติไอ้วีอยู่เฉยยอมให้ผมจุ๊บปากกับพี่พาทจริง
กูเลิกคบมึงแน่ไอ้วี!!
“พี่วี! พี่วี! พี่วีค่ะ!! กรี๊ด!!!!!!” น้องนมโตได้แต่ยืนดิ้นพล่านๆ ส่งเสียงชะนีขาดผัวกลางสนาม แล้วน้องยังมีมามองผมอย่างไม่พอใจถึงที่สุดสงสัยถ้าฆ่าผมได้ น้องมันคงฆ่าผมแน่ แต่เสียใจ...ผมคือผู้ชนะไม่ใช่มึงน้องนมเน่า! ผมไม่ลืมหันไปแลบลิ้นล้อใส่น้องมันด้วย ฮาๆๆ สะใจโว้ย!!
“ไอ้วีกับน้องกุกมันต้องมีซัมติงกันแน่” พี่ฮิปโปพูดขึ้น
“กูก็ว่างั้น เหมือนหวงเมียเลยวะ ดูหน้าไอ้วีดิแสดงออกโคตรชัดเจน อย่างว่าอ่ะนะน้องกุกแหม่งสวยซะขนาดนั้น กูเป็นไอ้วีกูก็หวง ว่าแต่... ไอ้เทรนหายไปไหนวะ?” พี่พาทพูด
“นั้นดิ” พี่ฮิปโป
ทุกคำสนทนา ผมได้ยินหมดระหว่างโดนไอ้วีลากออกมา
ไอ้วีลากผมมายังลานจอดรถมหาลัย มาถึงร่างผมก็โดนกระชากดันให้เข้าไปนั่งในรถด้านหลังคนขับ ตามด้วยไอ้วีเข้ามานั่งแนบข้าง
“โอ๊ย! ไอ้เหี้ยกูเจ็บผลักเข้ามาได้” ผมบ่นโอดอวย
เข้ามาก็ไม่พูด เสือกมากอดเอวบางไว้แน่น กอดกันจนจะหลอมเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้วสัด! ใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอขาวของผม ขบดูดเม้นๆ จนเกิดรอยแดง อาจมีกัดบ้างเล็กน้อย
“อือ...อื้อ”
“มึงชอบทำตัวร่านให้กูโกรธ” พูดทั้งที่ยังขบดูดเม้นซอกคอผมไม่ห่าง เดาว่า...ต้องเป็นรอยแดงอยู่หลายจุดแน่ๆ เลยวะ
“กะ...ก็...อ่า..ไอ้วีพอ”
“ต่อที่บ้านในรถมันแคบกูไม่ชอบ” ไอ้วีพูดจบก็ออกจากรถ แล้วเดินไปฝั่งคนขับเข้ามานั่งเรียบร้อย จากนั้นรถหรูคันนี้ก็แล่นออกจากมหาลัยไปยังที่หมายทันที นั้นก็คือ...คอนโด
ซวยฉิบหาย! หาเรื่องให้โดนเสียบตูดอีกแล้วไงล่ะผม
โอ๊ย! อยากจิบ้าตาย!!
Part V…
ร่างเปลือยเปล่าสมส่วนของนักกีฬาเล่นบาสอย่างวีกำลังนอนคว่ำหน้าซุกหมอนนิ่มอย่างสบาย แขนยาวพาดไปยังคนนอนข้างๆหวังจะคว้ามากอด แต่พบเพียงความว่างเปล่า สัมผัสได้ถึงความเย็นของพื้นที่ข้างๆว่า เจ้าของคนนอนตรงนี้คงจะลุกไปได้สักพักใหญ่
ผมตื่น แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงียยังกึ่งหลับกึ่งตื่น หยิบกางเกงบ๊อกเซอร์ที่โยนลงข้างเตียงตอนมีอะไรกันกับไอ้กุกเมื่อตอนเย็นมาใส่ลวกๆ แล้วเดินออกจากห้องนอน
“ครับแม่ไม่ต้องห่วงไอ้วีดูแลผมโคตรดี...มากครับ”
ไอ้กุกคุยโทรศัพท์กับคุณน้าเหรอวะ
ผมเดินเลี่ยงไปยังห้องครัวก่อน หยิบขวดน้ำจากตู้เย็นหนึ่งขวด แล้วเดินกลับไปนั่งข้างไอ้กุกที่โซฟานิ่มห้องนั่งเล่นบวกกับจังหวะไอ้กุกคุยโทรศัพท์เสร็จพอดี
“รักแม่ครับ หวัดดีครับแม่”
“คุณน้าว่าไงบ้างวะ”
“ทั่วไปแหละ”
“แม่กูไม่เห็นจะโทรมาหากูบ้าง”
“แหม...ไอ้ดำน้อยใจไปได้แม่กูบอกว่าพ่อแม่มึงจะกลับมาเมืองไทยก่อน ส่วนพ่อแม่กูต้องอยู่อังกฤษดูแลงานบริษัททางนั้นไป”
“มาทำไมวะ?” ร่างบางขยับเข้ามาใกล้ผม เอนตัวพิงอกหนาเปลือยเปล่าของผม ไอ้กุกยกขาเรียวขึ้นเหยียดขาตรงบนโซฟานิ่ม
“พ่อแม่มึงมีโรงแรมทางใต้อยู่แกคงมาดูความเรียบร้อย” ไอ้กุกบอก
กิจการเยอะน่าเบื่อสัด! พ่อแม่ผมกับพ่อแม่ไอ้กุกทำกิจการร่วมกันอยู่หลายอย่าง แต่ส่วนมากจะอยู่เมืองนอกสะมากกว่า อย่างงั้น...อนาคตผมกับไอ้กุกต้องรับช่วงต่อเลยต้องเรียนคณะด้านบริหารโดยตรงเพื่องานในอนาคต น่าเบื่อสะจริง…เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ชอบ
ผมหันไปมองร่างบางนอนพิงอกหนา ไอ้กุกใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวนั่งแบบนี้ปลายเสื้อก็ยกขึ้น จนเห็นขาเรียว แต่วันนี้ต่างจากวันอื่นๆ คือ...เสื้อที่ใส่อยู่เป็นเสื้อนักศึกษาของผมวันนี้
งั้น...เหงื่อเสื้อของผมกำลังสัมผัสกับผิวขาวๆ หอมๆ อยู่ไง!
อ๊ากกก...น่าฟัดจังโว้ย!!
“ไอ้กุก”
“หืม”
“เป็นแฟนกับกู”
“อืม ห๊า! อะ...อะไรนะสัด!” มันตอบแบบลืมตัว พอคิดได้ก็สายไปซะแล้วคนสวย...กูเอาคำแรกเลย ใบหน้าสวยหันมาหาผม มองหน้ากูเหมือนว่ากูเมาน้ำเย็นว่างั้น
“กูไม่เป็นแฟนมึงหรอกไอ้วี เจ้าชู้ ชอบใช้ความรุนแรง หื่นได้ทุกเวลา แล้วเรื่องเมื่อตอนเย็นอีกมึงยังจะหม้อน้องนมโตอยู่เลย บอกตรง กลัววะ”
กลัวไรวะ?
“ก็ตอนนั้นกูยังไม่ได้ขอมึงเป็นแฟนนี่ว้า” ผมขยับกายนั่งท่าใหม่ จับร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนหน้าขาผม แขนยาวโอบกอดเอวบางไว้หลวมๆ
“เคยสัญญากันไว้โปรดทำตามด้วยครับ...” ใช่ ถ้าไอ้กุกไม่เล่นตัว หรือแกล้งกูนะ ชอบมีข้ออ้างตลอด
ร่างบางพยายามจะลงจากตัวผม มีเหรอ...คนอย่างผมจะยอมมาเป็นกระต่ายน้อยๆอยู่ในอ้อมกอดกูซะดีๆ กระต่ายตัวนิ่ม! เวลานี้ถ้าไม่ยอมเป็นแฟนกูนะ จะข่มขืนมึง! คิดแล้วก็เลยบังคับร่างบางนอนลงราบกับโซฟานิ่มตามด้วยผมรีบขึ้นคร่อมด้านบนดักทางหนีไว้
“ลุก! ตัวก็หนักไอ้สัด!”
“เป็นแฟนกู!”
“เหี้ยเหอะ! มีบังคับด้วย”
“ตอบ!”
“ไม่! กูไม่ชอบคนมั่วอย่างมึง!”
“อย่างกับมึงไม่มั่ว”
“ทำไมวะ! แล้วมาขอกูเป็นแฟนมึงรู้จักคำว่าแฟนดีพอไง ห๊า!”
“รู้! กูชอบมึงเวลาครางเสียงหวานใต้ร่างกู กูเป็นห่วงมึงทุกเวลาทุกนาที ชอบมึงเวลาหลับขนตามึงสวย ชอบร่างขาวๆนุ่มนิ่มมึง ชอบเวลามึงพูดอ้อน ชอบกินข้าวกับมึงเพราะมันอร่อยเวลาได้มองหน้ามึง ใจกูเต้นทุกครั้งเวลามึงเสือกยิ้มหวานทำตัวอ้อนๆเวลาอยากได้อะไรเหมือนเด็ก ชอบตาโตๆ ชอบปากอมชมพู ชอบอือ...”
จู่ๆ ริมฝีปากผมถูกคนใต้ร่างจูบปิดปากซะก่อนยังไม่ทันจะพูดจบ
เมื่อโอกาสมา ผมเลยรั้งท้ายทอยไอ้กุกให้เข้ามาแนบชิดให้จูบมันบดเบียดกันมากกว่าเดิม ลิ้นร้อนตวัดเข้าหยอกล้อลิ้นเล็กอย่างสนุก ดูดดึงสลับไปมาจนเกิดเสียงน่าอายเป็นช่วงๆ แขนเรียวขึ้นคล้องคอหนา ร่างหนาผมกดทับร่างบางจงใจให้กลางลำตัวช่วงล่างเสียดสีกันเบาๆ ปลายเสื้อเชิ้ตไอ้กุกยกขึ้นสูง จนถึงเนินสะโพกเห็นแก้มก้นขาวหน่อยๆ
ล่อตา ล่อสันดานหื่นผมฉิบหาย
จูบกันนานพอสมควร เป็นผมซะเองยอมถอนจูบออกอย่างเสียดาย ถ้านานกว่านี้กลัวห้ามความหื่นตัวเองไม่อยู่จริงวะ เล่นมายั่วแบบนี้เดี๋ยวจับเอายันเช้าเลยแหม่ง!
“กูยอมแล้ว” เสียงหวานเอ่ยอายๆ
“ยอมอะไร?” กวนตีนไอ้กุกก่อน
“เป็นแฟนมึงไงไอ้สัด” แหม...กว่าจะยอม
พอได้ฟังแบบนี้ทำเอาซะผมยิ้มจนแก้มแทบปริ
“จะบอกอีกเรื่อง”
“ว่า?”
“กูชอบมึงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ”
“เรื่องนั้นกูรู้แล้ว...”
“แต่ความรู้สึกใจเต้นครั้งแรกเกิดขึ้นหลังจากกูขืนใจมึง เพราะมึงน่ารักขึ้นทุกวันเลยวะ ส่วนเรื่องขืนใจกูขอโทษจริงทำไปทั้งที่รู้ว่ามึงต้องโกรธแน่”
“ใช่กูโกรธ...แต่ที่ยอมเอากับมึงอยู่ทุกวันนี้ เพราะกูไม่อยากเสียเพื่อนที่ดี เพื่อนคอยเอาใจตามใจดูแลทุกเรื่อง เป็นห่วงกันตลอด มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากจึงคิดว่าไม่อาจเสียมึงไปได้ กูคิดแบบนั้น” ความในใจไอ้กุกเอาจนผมดีใจสุดๆ
“เอากันในฐานะเพื่อนกูรู้ นั้นล่ะที่กูหวงมึงฉิบหาย ชอบทำตัวร่านยั่วไอ้พวกผู้ชายหน้าหมาคอยเลียมึง พอกูหวงมึงมากเสือกไม่ชอบ กูจึงตัดสินใจขอมึงเป็นแฟน”
“งั้น...เอาใหม่”
“เอามึง...ได้!” กำลังจะอุ้มร่างบางเข้าห้องฉลองเป็นแฟนเอากัน จัดสักสามวันสองคืนเลยดีไหม? ฮาๆๆ
โอ๊ย...คิดแล้วฟินเวอร์
“สัด!ไม่ใช่! หมายถึงจะขอเป็นแฟนกัน มึงไม่คิดจะขอกูแบบ... โรแมนติกหน่อยเหรอวะ ดอกไม้อะไรแบบนี้”
“อ่อ...ได้ดิ”
“รู้ใช่ไหมว่ากูชอบดอกอะไร”
“รู้...ดอกกุหลาบสีขาว”
ฟอด!
แก้มสากผมโดนไอ้กุกหอมไปฟอดใหญ่พร้อมรอยยิ้มหวานๆ ส่งให้
แหม่ง! เอ้ย...น่าจับกดสะตอนนี้เลยสัด ยิ่งสภาพล่อราชสีห์อย่างผมด้วยแล้ว จะเขมือบกระต่ายน้อยขนสีขาวฟู่ๆให้หนำใจเลย
มั่นเขี้ยวโว้ย!
“ตอนนี้กูไม่มีดอกกุหลาบมีแต่ดอก ป๊าด! ป๊าด! ป๊าด! สีขาวด้วย แต่ขาวขุ่นๆนะ เอาป่ะ?”
“ไปตายซะไอ้สัดวี!” ไอ้กุกมันคงคิดว่าผมไม่โรแมนติกเอาซะเลยวะ
ใช่!...ยอมรับ
แต่ถ้าได้รักใครแล้ว... ผมก็จะรักไปจนกว่าจะหมดลมหายใจจากกัน
“ตายคาอกมึงกูเอา แต่ถ้าตายคารูมึงกูยิ่งเอา และเอา”
“อ้าย!!! กูไม่เป็นแล้วแฟนมึง!”
“ลองถอดตำแหน่งแฟน กูปล้ำแหม่งแบบท่าที่เจ็บจนลืมไม่ลงเลย เอาไหม! ไอ้คุณแฟน!”
“ไอ้บ้าวี!” คงรู้นะไอ้กุกว่ากูทำจริง...
เป็นแฟนกูต้องอดทน... โดยเฉพาะ SEX…
*********************************************************
กำลังทะยอยลงให้ภาค 1 จบอยู่นะคะ เพราะเรื่องนี้มีภาคสองแล้ว แต่ยังไม่จบ :katai4:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :mew1:
-
ตายๆๆๆๆ กุกแย่แน่ มีแฟนโครตดหื่น :hao6:
-
ดีใจกับกุกด้วย. ตบไหล่แปะๆ
-
Friend Sex Friend
Chapter 07 {ใครแกล้งใคร?}
By :: maylinza
Part Kook...
สายฝนโปรยตกลงมาไม่มีทีท่าจะหยุดตกง่ายๆ ซ้ำยังจะหนักลงเรื่อยๆ นักศึกษาหน้าตึกคณะบริหารบ้างกลุ่มเรียนช่วงเย็นในเวลานี้ต้องหลบฝนกันชั่วคราว บางคนก็ยอมเดินลุยฝนไปหรือง่ายๆยอมเปียก แต่คงไม่ใช่กับผม...มีแฟนแล้วก็รอให้ไอ้วีมารับสิครับ วิชานี้ไอ้วีไม่ได้ลงเรียนพีจังกับข้าวตังก็ไม่ได้ลงเรียนเช่นกัน ทำให้ผมต้องนั่งเรียนหงอยอยู่คนเดียวอย่างเซ็งๆ
เวลาล่วงเลยไปได้แค่สิบห้านาทีนาที ไอ้วีก็ขับรถมาจอดหน้าตึกคณะทำให้ผมไม่ค่อยเปียกเท่าไร โดนเม็ดฝนบ้างเล็กน้อย พอเข้ามานั่งในรถความเย็นของแอร์แผ่ซ่าจนขนลุกซู่ ไอ้วีโดนผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กมาวางบนศีรษะผมอย่างลวกๆ นี่แฟนเหรอ?
ไอ้บ้า! ให้ดีๆไม่ได้ไงวะ
“เช็ดซะมึงเดี๋ยวไม่สบาย กลับถึงห้องอาบน้ำเลยด้วย”
“ตกลงเป็นแฟนหรือพ่อกูวะสั่งจริง” ผมจิกปากบ่นนิดหน่อย ก่อนจะสะบัดหน้าสวยๆของผมไปมองข้างทางแทน
ผมตกลงเป็นแฟนไอ้วีก็จะหนึ่งอาทิตย์เต็ม ไอ้วีดูแลผมดียังไงก็ยังดูแลดีตามใจเหมือนเดิม หรือจะมากกว่านะ ผมอยากไปไหนอยากทำอะไรตามใจ สุดๆ มีเรื่องเดียวที่ไม่เคยคิดจะตามใจผมบ้างเลย คือ...
เรื่องบนเตียง
หื่นหนักกว่าเดิม จากเมื่อก่อนมีอะไรกันแค่สองสามชั่วโมงเดี๋ยวนี้เล่นล่อยันเช้า จนทำให้ผมนิสัยเสียหยุดเรียนบ่อยขึ้น ยิ่งมีสมองอันน้อยนิดอยู่ด้วยโง่ตายพอดี แต่มันลุกไม่ไหวจริงเจ็บตูดสุดๆ อ่ะ
**
**
ถึงห้องผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ตามที่ไอ้วีสั่งขอขี้เกียจนั่งเล่นดูทีวีแปบก็ไม่ได้เสือกมาตะหวาดกลับมาสะงั้น สุดท้าย...ผมก็ต้องยอมแพ้
อาบน้ำเสร็จก็เดินไปหาอะไรกินในห้องครัวทันที หิวมาก...จะกินหัวไอ้วีทั้งหัวได้อยู่แล้ว อาจาร์ยสอนแหม่งไม่ให้พักชักกะนิด
“โห....ชูชิ” ผมทำตาโตดีใจ สงสัยไอ้วีไปซื้อมาให้แน่เลย แฟนใครน่ารักจริงวะ ผมหยิบกล่องชูชิไปนั่งกินข้างไอ้วีห้องนั่งเล่น วางกล่องชูชิลงบนโต๊ะเล็กข้างๆ ก่อนจะโอบคอหนารั้งใบหน้าหล่อคมไอ้วีให้หันมาหาผม ริมฝีปากบางจูบลงบนแก้มสากแรงๆ และผลักออกมองหน้าแฟนที่ฉีกยิ้มจะถึงรูหู
“ขอบคุณนะมึงโคตรเป็นแฟนน่ารักวะ” คนถูกขอบคุณไม่พูดอะไรออกมา กลับโน้มหน้าประกบจูบเบาๆ ผลักออกแล้วจูบใหม่เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง
“กูรักมึงนะไอ้กุก” บ้า...บอกรักกูทุกวันไม่เบื่อบ้างไงวะ
“เป็นไรวะ วันนี้มึงดูแปลกๆ” ถามไปด้วยความสงสัย
“เป็นคนที่รักมึง” เอ่อ...มุกเสี่ยว แต่ผมแอบเขิน
ผมกลับมานั่งท่าเดิมเกินจะรับไหว ไอ้คนพูดก็นั่งยิ้มบ้ามองหน้าผมไม่ยอมละสายตาไปไหน รู้แล้วนะว่ารัก แต่กรุณาอย่าพูดบ่อยมันไม่ชินสักที ยิ่งเวลาอยู่บนเตียงเข้าด้ายเข้าเข็มมันเสือกพูด รักนะ รักนะ จนผมต้องคอยหลบสายตาคู่คมอยู่บ่อยๆ เสียวก็เสียว เสือกหวานใส่กูอีก
เลิกเขินหันมาหยิบชูชิอันแสนน่าทานเข้าปากดีกว่า อืม...อร่อยวะ ผมหยิบชูชิเข้าปากแล้วเข้าปากเล่าจนกระทั่งหมดกล่อง ไม่อิ่มวะนิดเดียวเอง
“ไอ้วีคราวหลังซื้อกล่องใหญ่เลยนะกูไม่อิ่มวะ”
“อืม” แปลก...แปลกจริง มันพูดคำเดียวปกติต้องจิกสักหน่อย เช่นกินมากอ้วน เอามึงท่ายืนอุ้มแล้วหนัก แดกเข้าไปได้ไงมีแต่ข้าวกับอะไรไม่รู้แปะหน้า กินน้ำกูอร่อยกว่าอิ่มยันเช้า นี่ครับ...ที่ไอ้วีเคยเหน็บผมไว้ ทุเรศทุกคำ...
“ดูไรวะ?” เห็นนั่งจ้องแผ่นกระดาษใบนั้นนานล่ะ สนใจร่างขาวนุ่มนิ่มของกูน้อยกว่าแผ่นกระดาษแผ่นเล็กๆนั้นได้ไงห๊ะ!... ผมชะโงกหน้าใบดูใกล้ๆ
แหวน...
พอเห็นแล้วว่ามันคืออะไรก็แปลกใจในแผ่นกระดาษนั้นมันเป็นรูปแหวนคู่รัก หันไปมองใบหน้าหล่อๆของไอ้วีที่อยู่ใกล้กันมาก ก็ผมเป็นคนขยับเข้าไปนั่งเบียดกับมันแถมยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้หวังจะมองไอ้แผ่นกระดาษนั้นแหละ หันไปมองหน้ามันถึงได้รู้ว่ามันใกล้กันมากจริง ปลายจมูกผมชนเข้ากับแก้มสากไอ้วีพอดี
จุ๊บ..
โดนฉกริมฝีปากนิ่มเรียบร้อย
“กูชอบวะ กะซื้อให้มึงในวันเกิดไม่ต้องเซอร์ไพร์สนะ เพราะมันต้องเลือกลายกูอยากให้มึงเลือกเองจะได้ถูกใจ แต่ขอแค่มีชื่อย่อมึงกับกูก็พอ” ไอ้วีพูดไปพลางเสือกส่งยิ้มหวานมาให้ด้วย มันเปลี่ยนไป...ใครเอาไอ้วีคนหื่นกูไปเก็บไว้ไหน เอาคืนมานะโว้ย!!!!
“ไอ้วี”
“ว่า”
“กูเป็นแฟนไม่ค่อยจะเอาใจมึงเหมือนที่มึงทำเลย ละอายใจวะ” ก้มหน้าลงน้อยใจตัวเอง ไอ้วีรักผมมากจริงอ่ะไม่คิดเลยว่าไอ้วีจะทำอะไรให้ผมได้มากขนาดนี้ใบหน้าสวยถูกมือหนาเชิดขึ้น สายตาคมคู่นั้นมองเข้ามายังนัยน์ตาผมอย่างลึกซึ้ง ริมฝีปากนิ่มโดนจูบเบาๆ อีกครั้ง เอวบางโดนรั้งเข้าไปกอดแน่นถูกยกขึ้นไปนั่งค่อมไอ้วีโดยริมฝีปากไม่ได้ผลักออกจากกัน
จากจูบที่ไม่ได้เน้นความอยากอะไรกลับเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน นิ้วเรียวผมทั้งสิบแทรกเข้าเส้นผมไอ้วีจิกหน่อยๆ มือหนาลูบไล้แผ่นหลังผมอย่างวาบหวิว
“มึงนอนให้กูเอากับครางเสียงหวานๆ กูว่าก็เอาใจแล้วนะเว้ย”
เพี้ยะ!
ตีแขนยาวไอ้วีอย่างนึกมั่นไส้ แหม่ง...วกเรื่องหื่นเหมือนเดิม
“อย่าหื่นให้มากนักกูจะชิ่งหาแฟนใหม่ เพราะความหื่นมึงนี้แหละ”
“กูจะตามตบทั้งมึงทั้งชู้เลย ลอง!!” อุ้ย...มันโกรธจริงวะ แหย่หน่อยก็ไม่ได้ไงวะ ผมก็หลงไอ้วีคนเดียวเหมือนกันไม่มีแล้ว...แฟนเอาเก่งแบบมัน แค่ลองแกล้งดูเฉยๆ หรอก
“ตบแล้วแย่งกูคืนไหม?” ถามกรุ่มกริ่มทำสีหน้ากวนๆหน่อย
“แย่ง!...เอากลับมาที่ห้องจับมัดโซ่ร่างขาวมึงไว้ จากนั้นก็เอา! เอา!เอา! และก็เอา!! จนมึงไม่กล้าร่านไปหาผัวใหม่!” เอ่อ...ลอบกลืนน้ำลายลงคอมองใบหน้าหล่อไอ้วี จนผมไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำ
สายโหดตัวจริง...
คนหื่นอย่างไอ้วีส่งยิ้มมาให้ผมเหมือนเป็นผู้ชนะ มึงชนะด้วยคำพูดเรียบร้อย ไม่ต้องห่วงผมไม่กล้าแม้จะชายสายตามองใครแน่
ไอ้ผัวโหด...
ขอตั้งฉายาให้ไอ้ผัวคนนี้เลยแล้วกันนะ
หื่น... โหด... เลว...
“ลงไปดิ กูจะอาบน้ำบ้าง” มันเปลี่ยนเรื่อง
แล้วมาผลักร่างผมลงจากที่นั่งค่อมอยู่ ได้ข่าวมึงเป็นคนอุ้มกูขึ้นมานะเอากูลงจากมึงไม่ใยดีเลยสัด!
จากนั้นไอ้วีก็ไปอาบน้ำ ส่วนผมก็นั่งดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย ทั้งที่ใกล้สอบแล้ว แต่ไม่คิดอยากแตะหนังสือเลยขี้เกียจจะตายห่าอยู่แล้ว ไว้ให้พีจังกับข้าวตังติวให้ดีกว่า...คิดได้อย่างนั้นผมก็หาอะไรทำเล่นๆฆ่าเวลารอไอ้วีอาบน้ำ อาบน้ำทีเป็นชั่วโมงมันขัดๆถูๆน้องชายมันล่ะมั้ง
ระหว่างรอดูทีวีอย่างเดียวน่าเบื่อ ผมทำอะไรดีว้า?...คิดสิคนหล่อกุกอืม... คิดสิคิด เฮ้ย...คิดไม่ออกวะว่าจะทำอะไรดี ตัดสินใจเดินไปยังกระจกบานใหญ่ของห้องที่สามารถเห็นวิวสวยๆของเมืองหลวงยามตะวันคล้อยตกดินพร้อมกับเม็ดฝนโปรยลงมาอยู่ตลอดแบบปอยๆ
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ว่าผมมองวิวด้านนอกไม่ได้ละสายตาไปไหน จนกระทั่งแขนยาวตวัดเกี่ยวกอดอยู่ด้านหลังผม รู้ได้ว่าไอ้วีอาบน้ำเสร็จแล้ว
“ฝนตกแบบนี้น่าจะนอนกอดกันใต้ผ้าห่ม” พยักหน้าเห็นด้วยคงจะอบอุ่นน่าดู ผมเลยหันไปหาคนด้านหลัง แขนเรียวคล้องคอหนาไว้
“กอดอย่างเดียวจริงอะป่าว...” พูดกึ่งเล่นให้ไอ้แฟนหน้าหื่น คนอย่างไอ้วีมีโอกาสจะพลาดได้ไงผมไม่เชื่อหรอกอย่างนี้ต้องยั่วซะหน่อย ผมปลดกระดุมเม็ดบนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่อยู่ และดึงคอเสื้อกว้างๆให้เห็นไหล่ขาวเนียน
เอาสิ...กระต่ายน้อยขนฟู่สีขาวยั่วแล้วนะ
แต่...มือหนากลับดึงคอเสื้อไว้ตามเดิมติดกระดุมเสื้อให้ผมเรียบร้อยแถมยังผลักศีรษะผมเบาๆ
“ทำเหี้ยไรมึง ไม่หนาวไง” งงสิคับ...วันนี้ไอ้วีมันแปลกจริง
ไอ้วีพูดเสร็จก็เดินไปยังโต๊ะทานข้าวที่มีหนังสือก่ายกองหลายวิชาบนโต๊ะ จะอ่านหนังสือ มิน่า...ยั่วไม่ขึ้นนิสัยไอ้วีเวลาเข้าโหมดตั้งใจอ่านหนังสือจะตั้งใจมาก...ขอบอกเลย นี่แหละข้อดีของมันถึงได้เรียนดีนักความจำมันก็เสือกดีด้วยอีก
โอะ...โอ่...คิดออกแล้วครับว่าจะทำอะไรดี ความคิดแกล้งแฟนของผมก็ผุดขึ้นมา คิดอยู่นานสองนานก็คิดไม่ออก...นี่ล่ะโอกาส
ถ้าไอ้วีตั้งใจอ่านหนังสือเมื่อไรไม่เคยวอกแวก จะตั้งใจมากไม่สนใจสิ่งรอบข้างตัดโลกภายนอกออกทันที เอาสิ...จะยั่วจนสติเด็กเรียนอย่างมึงหายไปกับตาจะทนได้สักแค่ไหนกันเชียว หึ
ผมเดินกลับไปนั่งโซฟานิ่มตามเดิม โต๊ะทานข้าวที่ไอ้วีนั่งอ่านหนังสือก็อยู่ใกล้กับผมไม่ได้ห่างกันมาก ขาเรียวยกขึ้นวางบนโต๊ะเล็กด้านหน้าผมเหยียดตรงดึงปลายเสื้อขึ้นมาหน่อยเห็นขาของผมมากขึ้นไปยังแก้มก้นนิดๆ
ไม่สนใจ...
ไม่มีแม้แต่จะเหลือบหางตา...
ไม่เอา! เปลี่ยนใหม่! หรือจะดึงคอเสื้อเหมือนเดิม ไม่เอาดีกว่าเมื่อกี้ลองแล้วก็ล้มเหลว
อ่า! รู้แล้ว
ผมเดินเข้าไปในห้องครัวหยิบขวดน้ำมาหนึ่งขวดในตู้เย็นแล้วกลับมานั่งที่เดิมจัดการกระดกขวดน้ำขึ้นดื่ม แล้วแกล้งทำว่าดื่มน้ำหก
“อ่า...เลอะเสื้อหมดเลย” ทำเสียงเซ็กซี่ด้วยนะ กัดปากนิดๆ จากนั้นปลดกระดุมเสื้อสักสองสามเม็ดเห็นหน้าอกเนียนมีรอยเปียกของน้ำที่เสื้อแนบลู่กับผิวนิ่มเป็นไง...ความคิดกุกคนหล่อ มันต้องได้ผลผมมั่นใจ
“ไอ้กุก!!!”
“เหี้ย! แหม่ง! มึง! สัด!” ครบ มาหมดทุกตัวเหี้ยๆแผนพัง เพราะตกใจ?
“ -_-*” สีหน้าผมตอนนี้ จากคิดให้น้ำเลอะเสื้อนิดหน่อย สัด! หมดขวดเลยแหม่งเปียกไปยังชั้นในผมเรียบร้อย เว้ย!! ไม่ชอบอ่ะมันชื้น
“เรียกเสียงดังหาพ่อง...มึงหรือไง เห็นไหมกูเปียกหมดแล้วไอ้สัดวี!” ให้ตายเหอะวะคนโดนแกล้งกลับเป็นผมซะเอง ไอ้วีนั่งก้มหน้าหัวเราะอย่างสะใจทำเป็นอ่านหนังสือต่อ แต่ไอ้รอยยิ้มแหม่ง! ไม่ต้องแสดงออกมาตอนอ่านหนังสือก็ได้มั้งสัด! หงุดหงิด!
เปียกแบบนี้ผมตัดสินใจเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ แต่จู่ๆ เสียงคนบ้าเด็กเรียนกับรอยยิ้มแห่งความสะใจมันเรียกผม พร้อมตบหน้าขาตัวเองสองสามทีเป็นเชิงให้ผมเดินไปหา
“มานี่ไอ้กุก มานั่งบนตักกู”
“ไม่! กูเกลียดมึง”
“จะมานั่งเองหรือให้ผัวเดินไปอุ้ม” กลัวตาย ผมไม่สนใจเดินเข้าห้องไป
“กูจะบอกคุณน้าว่าคะแนนเทอมที่แล้ว...มึงแย่แค่ไหน”
ขวับ!
หันไปมามองหน้าไอ้วีอย่างว่องเลยครับ มันต้องเสือกแอบดูคะแนนของผมแน่เลย ผมว่าแอบเก็บไว้ดีแล้วนะ มันไปเจอตอนไหน หรือดูในเว็บมหาลัยแต่ก็ต้องมีรหัส เสือกแหม่ง... เข้าได้ไงวะ อุสาบอกแม่ว่าคะแนนอยู่ในเกณฑ์ดีไม่ให้ดูคะแนน ใครๆก็รู้ว่าผมเป็นเด็กเรียนไม่เก่งอะไรมาก แต่ก็ใช่ว่าโง่! พอไปได้แหละ ไอ้วีนี่เรียนเก่งตั้งแต่อยู่มอปลายด้วยกันแล้ว เลยได้ไอ้วีนี่ล่ะคอยช่วยผมอยู่ตลอด
ไม่ได้กลัวผัวกลัวแม่ผู้ให้กำเนิด
ผมเลยต้องเดินไปหาไอ้วีนั่งจมปุกบนหน้าขาแกร่ง ไอ้วีก็ยิ้มอย่างผู้ชนะเช่นเคยตบแหม่ง! ยิ้มมุมปากนิดทำเสียงหึหึ ใช่เลย ไอ้เจ้าเล่ห์
“มึงจะแกล้งกูใช่ไหม?”
“เปล่า...กูดื่มน้ำเฉยๆ มึงนั้นล่ะเรียกเสียงดังจนกูตกใจ”
“กูผัวมึงไอ้กุก ไม่โง่จนดูเมียไม่ออกว่าจะกวนกูตอนอ่านหนังสือ มึงรู้ว่าเวลากูอ่านหนังสือจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วมึงก็วางแผนให้กูไม่มีสมาธิอ่านหนังสือใช่ไหม?” ห่า...พูดอย่างคนฉลาด ผมโง่ทันตาเห็นเลยสัด มือหนาเริ่มแหวกปลายเสื้อโคนขาล้วงเข้าไปลูบไล้ยังหน้าท้องกับหน้าอกที่เปียกชื้น
“รู้แล้วถามทำไม”
ไอ้วีปิดหนังสือเล่มที่กำลังอ่านลง ก่อนจะยกร่างผมขึ้นไปนั่งโต๊ะทานข้าวแทน มือหนาปลดกระดุมเสื้อของผมจนครบทุกเม็ด ลิ้นร้อนเลียหยดน้ำที่ยังเกาะบนตามผิวนิ่มเริ่มจากหน้าอกเนียนไล้ลิ้นร้อนมายังหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้อนค่อยๆดันเข้าร่องสะดือ จนผมรู้สึกจุกเล็กน้อย มือหนาข้างหนึ่งล้วงเอาแก่นกายเล็กของผมออกมาจากชั้นในตัวจิ๋ว แล้วบีบเน้นไว้เต็มมือหนา
“อือ....อืม...” ผมกัดริมฝีปากนิ่มข่มเสียงไว้ อายชะมัด
จากนั้นมือหนาเปลี่ยนมารูดของรักผมอย่างช้าๆ เนิบๆ ไอ้วีดึงทายทอยผมให้ก้มลงไปรับจูบ ริมฝีปากไอ้วีกับผมประกบจูบบดเบียดกันแทบจะหลอมเป็นเนื้อเดียวกัน น้ำใสเริ่มไหลออกทางมุมปาก ผมตัดสินใจผลักจูบออกเอง เพราะเริ่มหายใจไม่ออก ไอ้วีรีบถอดเสื้อยืดคอกลมสีดำของมันออกอย่างเร็ว แล้วเอามามัดข้อมือบางทั้งสองข้าง ผมเริ่มชักจะแปลกๆล่ะ มัดข้อมือบางเรียบร้อย ไอ้วีก็กลับไปสนใจแก่นกายเล็กผมอีกครั้ง แต่ครางนี้รูดขึ้นรูดลงอย่างหนักหน่วงทันที
“อะ อ่า...มึง...ทำอะไรวะ”
“ทำโทษข้อหากวนกูกำลังอ่านหนังสือ” แล้วมันก็หยุดชักแก่นกายเล็กไปซะดื้อๆ ก่อนไอ้วีจะเปลี่ยนอุ้มร่างผมลงไปนั่งค่อมร่างหนาไว้ แขนเรียวที่โดนมัดอยู่ไอ้วีก็มุดศีรษะตัวเองเข้าไปอยู่ระหว่างแขนของผม
“อือ...หยุดไหมกำลัง...จะเสร็จแล้ว”
“ทรมานไป”
“เฮ้ย! ได้ไงกูจะ อ่า...” จู่ๆ แก้มนิ่มถูกแหวกออกกว้าง ไอ้วียกสะโพกผมขึ้นเล็กน้อยของใหญ่โตแสนใหญ่สอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังทันทีไม่ให้ผมได้ทันตั้งตัว เหี้ยเจ็บวะ! ไอ้วีถอดกางเกงมันเองตอนไหนวะ? โคตรไวเลยสัด! ผมไม่ทันได้สังเกตมัวแต่เสียวโดนการกระทำฝ่ายเดียว
“อืม...รัดแน่นดีนะมึง”
“แก้มัด อะ กูทรมาน!” ข้อมือบางถูกมัดอยู่ด้านหลังศีรษะไอ้วี ผมทรมานมากอยากปลดปล่อย แต่มือผมนี่สิมัดอยู่อย่างนี้จะช่วยตัวเองได้ไงวะ
ไอ้วีแกล้งกู!
“เร็ว! กูเสียวอย่ามัวแต่นั่งนิ่งสิวะ ขย่มไอ้กุก!” ไม่ขัดครับ เพราะผมเองก็เสียวใช่เล่นของไอ้วีมันใหญ่พองตัวอยู่ด้านใน จนอดไม่ได้จะขมิบถี่ตอดรัด ผมค่อยๆยกสะโพกขึ้น และลง มือหนาก็ช่วยพยุงสะโพกผมรับจังหวะ และเร็วขึ้นตามอารมณ์ จนผมเสียวโคตรขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว
“อ่า...ดี...ไอ้กุก...อย่างนั้น”
“อะ...อือ...สัด! เสียว” สงสัยคงไม่ทันใจ ไอ้วีเลยกระดกสะโพกมันเองสวนขึ้นสวนลงกระแทกรุนแรง จนร่างบางผมโยกตามไปทั้งตัว
“อื้อ...ตรงนั้นไอ้วี...อ่า...เสียววะ...แรงๆมึง” ขอมาคุณผัวก็จัดกระแทกสวนรุนแรงตามคำขอ ไอ้วีกดสะโพกผมให้กดลึกรับข้างในจุดเสียว ผมยกสะโพกกดลงมาแรง และลึกทำอยู่แบบนั้นเดิมๆตรงนั้นอยู่หลายๆครั้ง
มันฉิบหาย!! ปลายหัวของรักผมสั่นริกๆ อยากปลดปล่อยเต็มที แต่มือมันโดนมัดอยู่แบบนี้ผมจะช่วยตัวเองยังไงวะ! ทรมาน...ปนความเสียวฉิบหาย
นิ้วยาวกดริมฝีปากด้านล่างผม จนผมเผลอดูดนิ้วไอ้วีระบายความเสียว ผมก็กดท้ายทอยไอ้วีให้ใบหน้าหล่อเข้ามาแนบชิดหน้าอกเนียนลิ้นร้อนรู้งานดูดดึงยอดอกสีสวยของผมอย่างอร่อย ขบกัดแรงบ้างเพิ่มความเสียว
ไอ้สัดวี! รัวลิ้นด้วยเสียวเข้าอีก จู่ๆ มือหนาก็ปัดหนังสือเรียนบนโต๊ะออกจนหล่นไปกองบนพื้นด้านล่าง เฮ้ย! หนังสือเรียนทำไม่มีใยดีเลยนะมึง
“อ่า!!!” เปลี่ยนท่าอีกแล้วเหี้ย ยกร่างบางนอนราบบนโต๊ะ ยกขาเรียวทั้งสองข้างขึ้นพาดไหล่หนาท่านี้ทำให้เห็นช่องทางด้านหลังแดงก่ำจากการเสียดสีแรงกระแทก จากนั้นไอ้วีกดของร้อนเข้ามาอีกครั้งจนสุด
“อ่า...” ผมเสียงครางขึ้น
เพี้ยะ!
เหี้ย! พอมีโอกาสจะจัดการแก่นกายเล็กของผมเองที่อยากปลดปล่อยเต็มแก่ ไอ้วีเสือกตบมือบางออกบังคับไปไว้บนเหนือศีรษะของผมเองอีกครั้ง
“ซี๊ด...เสียว” เสียงทุ้มต่ำครางพอใจ ไอ้วีกระแทกถี่ยิบจนบ้าคลั่ง จนขาโต๊ะบ้างทีลอยเหนือขึ้นพื้น และลงมากระทบกับพื้นห้องจนเกิดเสียง
ปึก! ปึก!
“อะ...ไอ้วี...เบามึงเดี๋ยวห้องข้างล่างขึ้นมาด่า...อื้อ” ผมบอกไอ้วี
ไม่ไหวจะทนแล้ว! ไม่ไหวแล้วจริง ผมกระตุกตัวก่อนจะปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเลอะหน้าท้องตัวเอง
เชื่อเลย! เสร็จแบบไม่ต้องจับของสงวนช่วยตัวเอง
แต่ทรมานมากเลยวะ
สาบานว่าจะไม่แกล้งไอ้ผัวเหี้ยอีก!
ไอ้วีกระแทกรุนแรงใส่มาไม่ยั้ง ก่อนจะปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
“ซี๊ดดดด.” ไอ้วีครางออกมาพร้อมปล่อยน้ำสีขุ่น ผมรู้สึกวาบหวิวช่องทางด้านหลัง รู้สึกถึงน้ำสีขุ่นไหลย้อยไปตามต้นขาขาว
ใบหน้าหล่อก้มลงมาใกล้ใบหน้าผม ริมฝีปากหนาประกบจูบริมฝีปากนิ่มอีกครั้ง ผมเผยปากให้ลิ้นร้อนเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นเล็กอย่างสนุกมีดูดดึงลิ้นไปมาก่อนจะผลักออกจากกัน
จวบ!
“อย่าแกล้งกูตอนอ่านหนังสืออีก” พูดเสียงเรียบดุเป็นการขู่ผม
แต่คนอย่างกุก ไม่ได้กลัวนะจ๊ะ
แค่ไม่อยากทรมาน ไอ้ผัวบ้า!
“สัด! กูไม่แกล้งมึงก็ได้ออกไป! กูจะไปล้างตัว อ่า!” ร่างบางถูกยกขึ้น ทั้งที่ส่วนล่างยังไม่ได้ถอดออกจากกัน ความที่ผมตกใจขาเรียวรีบเกี่ยวรัดเอวหนาไอ้วีอย่างทันที ไม่งั้นตกแน่
“ผัวล้างให้เมีย”
“กลัวมึงจะไม่ล้างอย่างเดียวอ่ะดิ” ใช่ ผมรู้สึกว่าของไอ้วีที่อยู่ด้านในจะขยายตัวอีกครั้ง แล้วมายิ้มมุมปากอีก
“หึหึ” เสียงนี้ ใช่เลย สัด!
ตกลง...ไอ้วีไม่ได้อ่านหนังสืออย่างตั้งใจ อิอิ แผนใช้ได้ ผมแกล้งสำเร็จ แต่ว่า...กลับเสียตัวให้ไอ้ผัวหื่นทั้งคืน ซึ่งไม่ยุติธรรมเลยวะ
ทำไมเป็นแบบนี้!!!!!!!
*************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ :-[
ติดตามเพจได้นะ>>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 08 {เดท 1}
By :: maylinza
Part V...
เย้! สอบเสร็จแล้ว ปิดเทอมเรียบร้อยเตรียมขึ้นปีสามแก่อีกหนึ่งปี
และตอนนี้ผมกับไอ้กุกกำลังจะไปข้างนอกกัน ตั้งแต่เป็นแฟนกันมาผมไม่เคยพาไอ้กุกไปไหนเป็นจริงเป็นจังซะทีถือโอกาสนี้เลยแล้วกันเนอะ
เดทแรก...
ผมกับไอ้กุกตกลงมาห้างใกล้ๆคอนโดเนี่ยล่ะ เมืองหลวงรถติดน่าเบื่อไม่อยากจะไปไหนไกลกว่านี้นั่งรอรถติดเป็นชั่วโมงสู้เอาเวลานั้นไปเล่นกับเมียบนเตียงดีกว่า...อิอิ
เดินทางโดยขับรถมาถึงห้างแค่สามสิบนาทีก็ถึงแล้ว
“ไม่ดูหนังนะกูไม่ชอบ” พอผมจะเดินขึ้นชั้นบนสุดย่านเด็กวัยรุ่นชอบกันนัก ก็คือโรงหนัง และเกม
“มึงเปลี่ยนมั้งเหอะไอ้กุกความคิดไม่ชอบดูหนังในโรงมันได้บรรยากาศนะเว้ย! ดูหนังจะได้สนุกบ้าง”
“งั้นกูให้มึงเลือก ดูหนังในโรงแต่คืนนี้กูขอไปนอนกับพีจัง หรือมึงจะไปซื้อแผ่นหนังดูที่ห้องดูหนังด้วยได้ซั่มกูด้วยเอาเลือก”
เมียจ้องตาเหมือนบังคับแบบนี้ยังให้เลือกอีกหรือไงวะ คำตอบก็ต้องดูที่ห้องอยู่แล้ว เรื่องปี้มึง
กูชอบมากกว่าหนัง กูไม่เลือกหนัง กูเลือกมึง ไอ้คุณเมีย...
เมื่อยังไม่ได้คำตอบสักที ใบหน้าสวยเริ่มจะเซ็งกับความเชื่องช้าของผมจึงหันหลังเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปยังชั้นบน
“ไปไหนวะ?” รั้งข้อมือบางไว้ แต่ก็เดินตามเมียขึ้นไปยังชั้นบนด้วย
“ก็มึงไม่ให้คำตอบกูสักที คิดว่าคงอยากดูหนังในโรงสำหรับกู...มึงคงไม่เลือก” น้อยใจ...นี่ไอ้กุกน้อยใจกระทั่งโรงหนัง ควรดีใจหรือบอกว่าเมียกูบ้าดีวะฮาๆๆ ผมก้มใบหน้าตัวเองเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยที่กำลังค้ำงออย่างน่ารัก จมูกโด่งผมคลอเคลียพวงแก้มนิ่มไม่ห่าง
“เหี้ย! ออกไป ใกล้แบบนี้มึงดูเขาหันมามองกันหมดแล้ว” ผมเหลือบสายตามองรอบข้างจริงอย่างไอ้กุกบอกมีแต่คนมองมาทางผมทั้งนั้น สนที่ไหน...ไอ้วีสุดหล่อไม่แคร์
“เฮ้ย..ดูดิ น่ารักเนอะถึงจะชายกะชาย แต่อีกคนน่ารักมากอ่ะอ้าย..อีกคนก็หล่อเหมาะกันมากอ่ะมึง จิ้นวะ “ เด็กวัยรุ่นสาวสองคนที่เดินผ่านผมกับไอ้กุกพูดขึ้น พร้อมท่าทางระริระรี้เหมือนเจอของถูกใจอย่างนั้นล่ะ แหม...พูดแบบนี้น่าจับมาหอมแก้มคนละทีสองทีจริงๆ
“ได้ยินไหม? ไม่ต้องอายกูว่ามีแต่คนชอบ” ซ้ำแขนยาวยังตวัดเอวบางเอามากอด คุณเมียก็ฮึดฮัดตามประสาคนขี้อายล่ะครับทีวันนั้นยังยั่วกูตอนอ่านหนังสือจนสติกูแตกสะตังกูหายหมดวันนี้ทำอาย แหม...
“มึงนี่นะไอ้วีจะหื่นก็ดูสถานที่ด้วยเอา! ถึงแล้วจะซื้อตั๋วหนังก็รีบซื้อ”
“กูยังไม่ได้บอกว่าจะดูหนัง”
“ก็มึงไม่ตอบ กูก็คิด....”
“เลือกซั่มมึงที่คอนโด ไป! หาอะไรกินกัน” คุณเมียก็ทำหน้าเหวอๆ หน่อยถูกฉุดให้เดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปยังโซนอาหาร เพราะตั้งแต่เช้าผมกับไอ้กุกยังไม่ได้มีอะไรลงท้องสักกะนิด หิวมากกลัวจะจับเมียกินในห้องน้ำของห้างซะก่อน คิดแล้วรีบเดท รีบกลับไปซั่มปี้เมียที่บ้านดีกว่า
ผมกับไอ้กุกใช้เวลาทานอาหารร้านญี่ปุ่นที่ไอ้กุกเลือก เพราะอยากทานไม่นานหรอกคับ แต่ที่นานคนเยอะจัดจนน่ารำคาญยิ่งสายตาพวกหมาหิวข้าวมองเมียผมลิ้นห้อยอยากจะเดินไปอัดหน้ามันให้ทิ่มกับโต๊ะที่มันนั่งอยู่จริงๆ รู้ว่าเมียกูสวยไม่ต้องมองก็ได้ไอ้สัด!
หลังทานอาหารญี่ปุ่นเรียบร้อย จากนั้นไอ้กุกก็ขอมาดูโซนตุ๊กตา มันยิ้มแย้มดูน่ารักมากอ่ะเดี๋ยวหยิบตัวนู้นตัวนี้มาให้ดู ทำเสียงถามด้วยว่านี่น่ารักมั้ย ตัวนี้ก็น่ารักนะ ผมก็อดไม่ได้จะอมยิ้มตามไอ้กุก
ตอนเป็นแค่เพื่อนผมว่าก็น่ารักจนถอนตัวไม่ขึ้นอยากจะจับกดกับเตียงวันละหลายๆรอบ พอได้เป็นแฟนกันไอ้กุกยิ่งทำตัวน่ารักเข้าไปใหญ่ ขี้อ้อนขึ้น น้อยใจแม้กระทั่งบ้างเรื่องมันไร้สาระหรือไม่ควรจะน้อยใจ มันก็ดันน้อยใจซะงั้น แต่ชอบนะเพราะไอ้กุกทำให้รู้ว่าผัวคนนี้สำคัญกับเมียมากแค่ไหน
“ไอ้วีกูเอาตัวนี้ ซื้อให้หน่อยดิ” นิ้วเรียวชี้ไปยังชั้นบนที่มีตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่ขอบอกใหญ่มากเกือบเท่าคนแน่ะ ขนสีขาวฟู่ๆตากลมโต แหม...เลือกได้เหมือนตัวเองมากนะครับเมีย
ผมว่ามันคงแพงน่าดูต้องคิดก่อนซื้อซะแล้ว หันไปมองหน้าเมียสุด ที่รักก็พยายามส่งสายตาหวานฉบับกุกคนสวย ยังจะเอาใบหน้าเนียนๆมาถูๆ ไถๆ ตรงหน้าอกผมอีก
เมียยั่ว...เดี๋ยวลูกชายกูตื่น!
“ซื้อเองดิตัวใหญ่ยังกะควายกูไม่ถือให้หรอก”
“แต่...”
“เดี๋ยวมาโทรศัพท์แปบ” โทรศัพท์ดันเข้ามาพอดีเลยถือโอกาสเลี่ยงออกมาคุยห่างจากไอ้กุกไม่ไกลมากนัก เหลือบไปมองมันเป็นระยะ แต่สิ่งที่เห็นตอนนี้เมีย งอน! ไอ้กุกไม่ยิ้มเลยเดินดูตุ๊กตาตัวอื่นแบบขอไปที
“ไอ้ผัวบ้า! ซื้อให้หน่อยก็ไม่ได้กูซื้อเองได้หรอก แต่แค่อยากให้มึงซื้อให้นี่น่า...มันดูมีค่ามากกว่า” คนสวยก็บ่นไปดูตุ๊กตาตัวอื่นไป
“กลับเหอะ กูเมื่อยขาล่ะคนเยอะขึ้นด้วยกูไม่ค่อยชอบ”
“คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วก็ซื้อให้กูหน่อยดิอยากได้จริงๆนะ...ไอ้ผัวเหี้ย! กูเกลียดมึง” ผมไม่สนใจคำด่ากลับจับมือไอ้กุกแล้วลากออกมาจากตรงนั้น ยังมีหันไปมองอย่างอาลัยอาวอนอีก ใจร้ายเกินไปไหมวะ ก็มันใหญ่ขี้เกียจอุ้มให้ ชั่งเหอะเดี๋ยวไอ้กุกก็ลืม
Part Kook…
พอถึงคอนโดผมก็ไม่สนใจไอ้วีที่เดินตามคล้อยหลังผมมา ไอ้คนโคตรใจร้าย แหม่ง! แค่ตุ๊กตากระต่ายตัวเดียวซื้อให้ผมก็ไม่ได้
ปัง!
ผมเดินเข้าห้องนอนปิดประตูเสียงดังไม่สนใจอะไรทั้งนั้นทิ้งตัวลงนอนหยิบหมอนมาปิดหน้าปิดตาไม่รับรู้ดิ้นพล่านเหมือนคนบ้าเท้าก็ปัดป่ายไปมาจนโดนผ้าห่มผืนหนาที่พับไว้เรียบร้อยบนเตียงหล่นไปกองพื้นห้องไม่ใยดี
“แค่ตุ๊กตาปัญญาอ่อนมึงถึงต้องทำตัวงอนไร้สาระขนาดนี้เลยไงวะ” ไอ้วีมองไร้สาระอ่ะไอ้บ้า ผมรู้ว่าไอ้วีต้องเดินเข้ามาง้อเลยเล่นตัวไม่ได้ล็อกประตูห้องนอนเป็นไง...กุกคนหล่อฉลาดไหม?
“มึงไปไกลๆเลย! ไม่อยากเห็นหน้าด้วย ไป!!” เอ่ยปากไล่ทั้งที่ใบหน้าผมยังอุดอู้กับหมอนใบโตไม่มีคำพูดไอ้วีตอบกลับมันเงียบผิดปกติ ผมเลยผลักใบหน้าออกจากหมอนเงยหน้าขึ้นมองหาก็ไม่เห็นไอ้วีอยู่ในห้องแล้ว เหี้ย! นี่มึงจะไม่ง้อกูจริงๆใช่ไม เข้ามาด่าว่าปัญญาอ่อน แล้วก็ออกจากห้องไป โอ๊ย!...ผัวไม่สนใจแล้วอ่ะ ฮือๆๆ ไอ้ผัวบ้า! ตามใจผมให้ตลอดก็ไม่ได้
ความรู้สึกมันเงียบมาก แม้แต่เสียงทีวีห้องนั่งเล่นไม่เล็ดลอดเข้ามาในห้องนอนสะกะนิด ไอ้วีไม่อยู่? ไปข้างนอกเหรอ? ผมตัดสินใจลงจากเตียงเปิดประตูห้องแอ้มๆไว้กวาดสายตามองดูรอบๆก็ไม่เห็นไอ้วีวะ ไปไหน?
ผมเดินออกมาจากห้องนอนกำลังจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องครัวหาน้ำเย็นๆชื่นใจสักหน่อยใช้เสียงตะโกนไล่ผัวใจร้ายสะจนคอแทบแห้ง
แต่เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน
เห็นอะไรแวบๆ อยู่บนโซฟานิ่มตัวใหญ่ของห้องนั่งเล่น
“อ้าย…ตุ๊กตากระต่าย!!” วิ่งปรี่เข้าไปกอดขมับ! ไว้เต็มตัว ใหญ่จริงครับผมกอดยังไม่ล้อมวงแขนผมเลยอ่าน่ารักเป็นบ้า ขนฟู่นิ่มๆ ใบหน้าผมถูไถหลับตาสัมผัสขนนิ่มนั้นอย่างชอบใจ
“กอดกูบ้าง กูมองมึงนานล่ะ” จู่ๆ คนที่หายไปกลับมานั่งข้างกายผม แขนยาวตวัดกอดเข้าเอวบางดึงรั้งจนจะรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว พร้อมโดนไอ้วีหอมแก้มนิ่มจมูกโด่งกดลงแรงๆ หอมไปซะฟอดใหญ่
“ไหนบอกว่าไม่ซื้อ”
“กูไม่ได้พูดป่ะวะนึกดูดีๆ พูดแค่ว่าซื้อเองดิ”
“แล้วบอกไม่ถือใหญ่ยังกะควาย”
“ใช่...ไม่ถือหนัก แต่ว่าสั่งให้ทางห้างมาส่งที่ห้องได้นิ” ผมแบะปากอย่างมั่นไส้เจ้าเล่ห์จริงนะให้ผมทำตัวขี้ง้อนอยู่นานสองนาน
สนุกมากไหมครับคุณผัว
จุ๊บ!
ผมจุ๊บปากไอ้วีเบาๆ แล้วผละออกอย่างรวดเร็ว
“ขอบคุณ” เอ่ยบอกไอ้วีจากใจจริง
“ไม่เอา...เอาใหม่”
“เอาไรวะ?” ไอ้วีไม่ตอบ
แต่กลับก้มใบหน้าหล่อๆมันลงมาใกล้ใบหน้าผมจนปลายจมูกของเราชนกัน ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประทับจูบลงมายังริมฝีปากนิ่มอย่างแผ่วเบา
ไอ้วีดูดดึงอย่างช้าๆแถวริมฝีปากล่างอวบอิ่ม ขบกัดหน่อยๆ สลับกับดูดดึงไปด้วย จนริมฝีปากผมบวมเจ่อนิดๆ ผมเผยปากออกเล็กน้อยเพื่อให้ลิ้นร้อนแทรกเข้ามา แต่ไอ้วีกลับถอนจูบ แล้วมองใบหน้าสวยผมแทน นิ้วยาวลูบไล้แถวคางมนอย่างเบามือ
“ไม่เข้าวะ?”
“ไม่...อยากจูบแบบอบอุ่นบ้าง” ผมพยักหน้าแบบเข้าใจ พอได้ฟังคำพูดของไอ้วีต่อจากนี้สิเอาสะผมอายจนหูแดงเลยสัด
“ถ้าเข้าไปจูบด้านในปากอวบอิ่มมึงต้องกระแทกแรงๆด้วย จูบด้วยเอามึงด้วยถึงจะเสียวได้ใจ”
“เหี้ย!” สบถด่าไอ้คุณผัวหน้าหื่นทันที มันจะโรแมนติกอยู่แล้วเชียว เสียเรื่องหมด สัดเอ่ย! มียิ้มว่าภูมิที่คิดแบบนั้นได้ใช่ไหม ผมละหน่ายจริงหันกลับไปสนใจกระต่ายขนนิ่มดีกว่า
“เก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วนะพรุ่งนี้ไปภูเก็ตกัน”
“ไปทำไมวะ?” ผมถาม
“พ่อแม่กูมาแล้ว” ไอ้วีลุกขึ้นไปหยิบแผ่นหนังในตู้เล็กที่มีแผ่นหนังเป็นร้อยแผ่นตู้นี้สำหรับใส่แผ่นหนังมันโดยเฉพาะเลยครับ ไอ้วีเป็นคนไม่ชอบดูหนังตามเน็ตมันบอกว่าดูแล้วไม่สนุก ไม่อรรถรส ภาพแหม่งซูม ไอ้วีจะรอจนกว่าแผ่นหนังจะออกแล้วไปซื้อมาเก็บไว้เปิดดูกับจอทีวีใหญ่ๆดีกว่าในจอเล็กพวกโน้ตบุ๊กหรือคอมที่ไอ้วีต้องดูหนังแผ่นที่บ้าน เหตุหนึ่งเพราะผมไม่ชอบดูหนังในโรงเอามากๆ มันก็เลยตามใจผมไปด้วย
“งั้นกูเอากระต่ายน้อยไปด้วย”
“น้อยเหี้ยไร! ไม่ต้องเอาไปเลยมึงใหญ่! ไว้ห้อง!”
“อะไรวะ” ผมแสดงสีหน้าน้อยใจหน่อยๆ ก็อยากเอาไปนอนกอดด้วยนี่
“เอาไปกูโยนทิ้งทะเล เอาไม๊?” ทำหน้าท้าทายกูอีกนะ แหม...มึงเป็นผัวกูต้องยอมว่างั้น ผมถอนใจก่อนจะหันกลับไปมองกระต่ายแสนโปรดของผมอีกครั้งโอบกอดกระต่ายตัวใหญ่อย่างเสียดาย ไว้คราวหน้าพาไปนะลูกรัก
ไอ้วีกลับมานั่งใกล้ผมเหมือนเดิม มันเปิดหนังดูอย่างสบาย แต่แขนยาวกลับกอดเอวผมไว้เลยไถศีรษะไปพิงไหล่หนา สายตาผมก็มองดูหนังที่ไอ้วีเปิดไปด้วย
“อีกอย่างไอ้กุก” จู่ๆ เสียงคุณผัวก็พูดขึ้น
“อืม”
“เวลากูกำลังปี้มึงช่วยอย่าเอาไอ้กระต่ายควายตัวนี้ไว้บนเตียงนอนเด็ดขาด อารมณ์หื่นกูหายหมด แหม่ง! แยงวะ กูขอ” อยากจะด่าไอ้ผัวหื่นนี้จริง แม้แต่ตุ๊กตามันยังคิดได้ ผมว่านะเอาไปโยนทะเลตามที่มันบอกเลยดีไหม เริ่มชักจะรำคาญแล้ว สัด!
“โอ๊ย! เหี้ย!” ผมบีบน้องชายไอ้วีอย่างจัง ก่อนจะแลบลิ้นใส่อีก แล้วนอนพิงไหล่หนาไอ้วีต่อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนไอ้วีก็ได้นั่งนิ่ง กลัวๆ หวั่นๆ ไปแล้ว คิดว่าผมจะทำอะไรน้องชายมันอีก อิอิ
กลัวละซี่…
**************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ :mew2:
ติดตามเพจได้จ๊ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 09 เดท 2 [วันแรก]
By :: maylinza
Part Kook...
ทะเลแสนงาม ท้องฟ้าสดใส มันช่างดีเสียจริง ตอนนี้มาถึงแล้วโรงแรมหรูระดับ 6 ดาวเป็นอันเรียบร้อย ตอนผมได้ยินก็โง่นะถามไอ้วีกลับอีกครั้งมันมีด้วยหรอ 6 ดาว ไอ้วีบอกมีมานานแล้ว ผมไปอยู่แถวบ้านยาจกมาหรือไงถึงไม่รู้ถามได้งามมากครับคุณผัว
เราสองคนไม่ได้ขับกันมาหรอกครับนั่งเครื่องบินกันมา แล้วก็มีคนที่โรงแรมขับรถมารับอีกทอด พอก้าวเท้าย่างเข้าโรงแรมปั๊บไอ้วีก็เข้าไปหาพ่อกับแม่มันยังห้องทำงานทันที ผมขอไปด้วยอยากเจอคุณลุงคุณป้าอยู่เหมือนกันไม่ได้เจอนานมากจำได้ก็เกือบสองปีแล้วมั้ง แต่ไอ้วีบอกว่าไม่ต้องตอนเย็นเดี๋ยวไปทานข้าวพร้อมหน้าก็ได้เจอกันอยู่ดี
แยกจากไอ้วีผมก็เลยขึ้นห้องพัก อยากนอนเป็นบ้าตื่นเช้าเพื่อมาขึ้นเครื่องเลยนอนไม่เต็มอิ่มบวกกับเรื่องบนเตียงอีกสองยกก่อนนอน ผมเดินตามพนักงานต้อนรับไปยังชั้นบนสุดของ โรงแรม โรงแรมไอ้วีไม่ใช่แค่ 6 ดาว แต่แหม่ง! มีตั้ง 36 ชั้น แล้วผมก็อยู่ชั้น 36
อ้าย...วิวต้องสวยมากแน่ๆเลย
มาถึงห้องพักพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบของผมกับไอ้วี ที่พนักงานนำขึ้นมาให้ด้วย พนักงานโค้งเล็กน้อยขอตัวออกไปพร้อมกับปิดประตูห้องให้เรียบร้อย
นั้นไง อ๊าก...วิวทะเล ห้องเป็นกระจกรอบเลยอ่ะเห็นวิวทะเลได้ตั้ง 180 องศา ผมรีบวิ่งไปเกาะกระจกใสมองดูวิวทะเลใกล้ๆแล้วลองก้มมองลงข้างล่าง โห....สูงมากเลย
“เอากันตรงนี้กูว่ามันแน่”
“เหี้ยไร...มาถึงก็พูดจาไม่เพราะเลยนะมึง” อดจะว่ามันไม่ได้เข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้ ร่างหนายืนซ้อนแผ่นหลังบางผมพร้อมกอดเอวบางไว้ ใบหน้าหล่อไอ้วีวางเกยไว้ที่ไหล่บาง
“เดทแรกที่ห้างมันไม่ค่อยดีมึงเสือกงอนกู ถือว่ามาทะเลครั้งนี้เดทสองแล้วกันจะตามใจมึงทุกอย่าง”
“จริงดิ!”
“จริงงง...” ทำเสียงสูงทำไมวะ ไอ้วีมันพวกมีแผนไม่ค่อยน่าไว้ใจ ถ้าจะตามใจผมคิดว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเป็นแน่
“แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกัน” นั้นไง! ว่าแล้วเชี่ยวทำไมผมถึงไม่ทายไข่กับไก่อันเกิดก่อนกันได้วะ ถ้ารู้นะผมก็รู้ได้เลยว่าวันๆไอ้วีมันคิดอะไรบ้าง แต่รู้อยู่อย่างหนึ่งคือ...ความหื่นไม่เคยลดลงเลย ซ้ำยังหื่นขึ้นทุกวัน
ผมหันไปหาไอ้วีทางด้านหลังแขนเรียวขึ้นคล้องคอหนารั้งให้ใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้จนปลายจมูกของเราชนกัน
“ข้อแลกเปลี่ยนมึงไม่พ้นเรื่องบนเตียงใช่ไหม” แน่ะยิ้มมุมปากคือใช่
“รู้ดีสมเป็นเมียกูวะ”
“ว่ามา”
“อยากให้มึงขึ้นขย่มกูบ่อยๆ ช่วงหลังไม่ค่อยเอาใจกูเรื่องนี้เลยวะ” พูดติดน้อยใจนิดๆ
“เอ่อ...” คิดดูดีๆ ก็ใช่นะผมละเลยเรื่องนี้ไปเหมือนกัน ตั้งแต่ได้เป็นแฟนกันผมมัวแต่หาเรื่องให้ไอ้วีเอาใจ ตามใจแทบทุกเรื่องก็มันมีความสุขนิเวลาไอ้วีตามใจอยากได้อะไร ไอ้วีแทบหาให้ทุกอย่าง
“กูขอโทษ แต่ให้มึงเอากูเกือบเช้าทุกวันนะเว้ย!”
“แต่กูไม่สุด...ได้แต่ปล่อยน้ำ มันไม่ใช่ตอนเรายังเป็นเพื่อนกันมึงเต็มทีให้กูมากกว่านี้ เรื่องปี้สำคัญกับกูมากมึงก็รู้ไอ้กุก”
“กลับไปเป็นเพื่อนไหม”
“ไอ้กุก!!” ไม่พอใจไร?
เอวบางเป็นอิสระ ไอ้วีเดินตรงไปหยิบกระเป๋าของมันกับผมไปไว้ในห้องนอน ไม่พูดไม่จา ไม่สนใจผมที่ยืนหน้าเอ๋อไม่รู้ว่าปากบ้านี่พลั้งพูดอะไรไป หรือว่า...พูดแบบนี้ก็เหมือนการบอกเลิกเหรอ?
โธ่เอ้ย...ปากพาซวยแท้ๆ
ผมรีบเดินตามไอ้วีเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะนั่งลงข้างมันบนเตียงที่หยิบนู้นหยิบนี่ในกระเป๋าของออกมาจัด
“ขอโทษนะวี กุกไม่ได้ตั้งใจพูดอย่าโกรธกุกเลยนะ” ทำเสียงอ้อนๆ เอาจมูกโด่งสวยของผมคลอเคลียแก้มสากๆไอ้วี ก่อนจะกดลงหอมแก้มนั้นแรงๆ
“ช่วยออกไปไกลๆ กูเก็บของ”
“วี...กุกไม่ได้ตั้งใจเลย สัญญานะว่าจะไม่พูดแบบนี้อีก” ได้ผล...ไอ้วียอมหันหน้ามามองผมแล้ว
“กูรักมึงมาก...จำได้ไหมตอนมอปลายที่กูปล้ำมึงแล้วมึงโกรธกูมากไม่ยอมให้อภัยกู แต่กูขอเป็นแค่เพื่อนเพื่อรั้งให้มึงอยู่กับกูตอนนั้นกูแค่อยากได้มึง ยังไม่แน่ใจความรู้สึกว่าชอบมึงแบบไหนพอรู้แน่ชัดจึงลองขอมึงเป็นแฟน พอมาวันนี้กูทำให้มึงชอบกูได้แล้วเลื่อนฐานะเป็นแฟน มึงกลับอยากจะเป็นแค่เพื่อนอีกเหรอวะ”
คำพูดมากมายออกมา จนผมต้องก้มหน้าจนชิดหน้าอกตัวเอง น้ำใสเริ่มชื้นขอบตาผิดมากที่พูดคำนั้นออกไป ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจนี่น่า ก็ขอโทษไปแล้วจะเอาอะไรอีกวะ
“ฮึก...”
“เงยหน้าดิ” ผมยอมเงยหน้าขึ้นตามคำสั่ง ไอ้วีดูจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นผมร้องให้ออกมา ปกติผมเป็นคนเข้มแข็งไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้ ไอ้วีกอดผมไว้ จูบหลังใบหูผม เพื่อเป็นการปลอบ
“กูรักมึงไอ้วี ฮึก... อย่าทิ้งกูนะ ฮึก...”
“กูไม่ทิ้งแน่ เพราะกูจะเอามึงตายคาเตียงนอน”
ปึก!
ผมทุบแผ่นหลังหนาไอ้วีอย่างเคืองๆ ไอ้ผัวเหี้ยซึ้งให้สุดก็ไม่ได้ชอบทำลายบรรยากาศดีๆ เสียหมด ไอ้ผัวที่โรแมนติกเหมือนชาวบ้านมีบ้างไหมวะ คิดแล้วผมก็ดันรักมันมากแล้วด้วยดิ
จู่ๆ มือหนาไอ้คุณผัวที่กอดผมอยู่ก็ลวงใต้เสื้อเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างสยิวกิ้ว ก่อนมันจะเลื่อนมาจับขอบกางเกงผม ก่อนจะลวงเข้าไปจับบันท้ายของผมไว้เต็มมือหนา
“ยกก้นดิ” สัด! มีสั่ง
แต่ผมดันทำตามนี่ดิ อยากจะบ้าตาย
สักพักดันอกหนาแรงๆให้มันปล่อย เพราะมือบ้าเนี่ยมันเริ่มชักจะเยอะไปล่ะ บีบ คลึง ขย้ำ ขยี้เน้นๆ แต่ละอย่างที่ทำโรคจิตชัดๆ ฉิบหาย
“ปล่อยมึง กูเจ็บก้นแล้วโว้ย!”
พรวด!
โอ๊ย! เชี่ย ไอ้วีผลักร่างผมลงนอนราบกับเตียงอย่างเร็ว กางเกงสองชิ้นปราการของผมถูกดึงคราเดียวจนหลุด ไอ้วีเหวี่ยงทิ้งไปลงพื้นห้องตรงไหนก็ไม่รู้วะ ส่วนผมตอนนี้ก็โป๊สิครับพยายามรีบยันตัวลุกจะไปหยิบผ้าห่มมาปิดน้องชายตัวเอง แต่ถูกไอ้วีจับพลิกให้นอนคว่ำหน้าใบหน้าสวยผมซุกกับหมอนทันที แล้วยังเสือกยกก้นผมขึ้นสูงด้วย จนเห็นช่องทางด้านหลังเด่นเต็มตาเลยงามไส้
“ไอ้ผัวเหี้ย! ปล่อยกู!!”
“กูอยากเล่นก้นเมีย”
“เล่นพ่องมึงสิ! ก้นมึงก็มีไปแก้ผ้าดูก้นตัวเองในกระจกสิวะ”
“ของเมียมีก็ดูของเมียสิวะ ดูของตัวเองทำไมมันไม่น่าฟัดเท่าของมึง จากนั้นปี้เมียต้อนรับเดททะเลวันแรกด้วย โอเค?”
แหม่ง! โอเคบ้านพ่องมึงดิ
เพี้ยะ!!
“โอ๊ย!!” สนั่นหวั่นไหวเสียงก้นกูเนี่ย ไอ้ผัวโรคจิต เมื่อกี้ยังโหมดซึ้งโหมดงอนกูไม่ใช่ไงวะ เจ็บโว้ย!
เพี้ยะ!
“ไอ้สัดกูเจ็บ!” ไอ้วีพลิกร่างผมกลับมานอนหงาย แล้วรีบขึ้นค่อมทันที ผมมองคนด้านบนที่กำลังกัดริมฝีปากล่างตัวเองยังมีการแสดงสีหน้าได้ชัดเจนมากว่า...ต่อจากนี้
ผมไม่รอด...
ราชสีห์กำลังจะแดกกระต่ายอย่างผม
“หน้ามึงหื่นมากไอ้วี กูขอชีวิตตอนนี้ไม่ทันใช่ไหม”
“ขอทำไม” ใบหน้าหล่อเข้ามาประชิดข้างแก้มผม แล้วกระซิบคำที่ฟังแล้วผมอย่างจะถีบไอ้วีตกตายคาเตียงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“ขอไปก็เท่านั้น อ้าขากว้างๆให้กูเสียบช่องสวาทมึง กระแทกแรงๆครางชื่อกูทั้งคืน แล้วจะตบรางวัลให้สักห้าน้ำดีไหม เมียกุกคนสวย”
แหม่ง!
ทำเสียงเหมือนพวกโรคจิตเวลาเจอเหยื่อชอบใจอะไรประมาณนั้น
น่ากลัว
“กู...อือ” ไม่ทันแล้วครับ
สุดท้ายผมโดนเสียบตั้งแต่บ่ายโมงแก่ยันเกือบตีสอง มันบอกว่าโทษฐานทำหน้าทีเมียไม่ดีพอ
กูจะฆ่ามึงไอ้ผัวเวร!!!!!!!
**************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ :L2:
ติดตามเพจได้นะจ๊ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 10 เดท 2 [วันที่สอง]
By :: maylinza
Part V...
“อะ...อา...พอไอ้วี...” เสียงหวานก่นสั่งขึ้น พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นไอ้กุกเล่นมาใส่เสื้อกล้ามสีขาว กางเกงขาสั้นอวดขาเรียวสวยแบบนี้อดจะเข้าไปคลอเคลียตัวหอมๆ ขาวๆ มันไม่ได้ เสียงคุณเมียสั่งให้หยุดผมเลยต้องผลักใบหน้าตัวเองออกจากซอกคอขาวแถมหอมโคตรหอมเสียดาย เมียผมนี่หอมทั้งตัวเลยครับ จับกดอีกซักรอบก่อนไปเดินริมทะเลดีไหมเนี่ย โอ๊ย...หลงเมียสวยเว้ย!
“บอกตรงๆ ไม่ชอบชุดมึงเลยวะเปลี่ยนเหอะ”
“มาทะเลนะไอ้วีจะให้ใส่แบบไหนวะ” พูดมาก็ถูก แต่มันล่อแหลมโว้ย! ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบชุดที่คิดว่าเมียควรใส่
“พ่องมึงสิ! กูไม่ใส่” เสื้อยืดแขนยาวกับกางเกงผ้าขายาวมันปิดมิดดี เมียเสือกไม่ยอมใส่
“แต่ว่า....” จู่ๆ ไอ้กุกเดินมาหาผม แขนเรียวขึ้นคล้องคอหนาเท้าเล็กเขย่งขึ้นหน่อย เพราะไอ้กุกมันเตี้ยกว่าผม แล้วพูดคำหนึ่ง? จนผมยอมทิ้งชุดที่ถืออยู่ในมือเพื่อให้ไอ้กุกมันเปลี่ยนนั้นลงพื้นห้องทันที
เสียงหวานเอ่ยบอกเบาๆตบท้ายยังเป่าลมใส่หูผมจนต้องหดคอ เพราะสยิวเจ้าของเสียงหวานพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องทันที ทิ้งให้ผมยืนยิ้มบ้าคนเดียวกับสิ่งที่มันบอกไว้...?
เราสองคนลงมายังห้องล็อบบี้ของโรงแรม ห้องนี้เปิดโล่งให้ลมทะเลพัดหน่อยๆ เพื่อสร้างบรรยากาศให้น่านั่ง มีโซนอาหารกลายหลายนานาชาติให้เลือกทานกันด้วย เป็นไงโรงแรมพ่อกับแม่ผมดีใช่ไหม...
พูดถึงพ่อกับแม่จริงๆ เมื่อวานผมตั้งใจจะพาไอ้กุกลงมาทานข้าวกับท่านตอนเย็นนะ แต่กิจกรรมบนเตียงมันยาวนานไปหน่อยเลยโกหกท่านไปว่าไอ้กุกไม่ค่อยสบายทานยาแล้วนอนยาวผมไม่กล้าปลุก ท่านรักไอ้กุกยังกะลูกในไส้พอบอกว่าไม่สบายจะขึ้นมาดูที่ห้องทันที ผมนี่แทบหาเหตุผลสารพัดอย่างจนท่านยอมไม่ขึ้นมา ลองขึ้นมาสิได้เห็นเมียผมนอนเปลือยกายจนพ่อกับแม่ต้องช็อคตายกันพอดี ถึงแม้ว่าผมบอกท่านทั้งสองไว้นานแล้วว่าผมกับไอ้กุกคบกัน แทนจะตกใจลูกชายคนเดียวมีแฟนเป็นผู้ชาย กลับหัวเราะชอบใจยังจะบอกอีกมีอะไรกันเยอะๆ จะได้มีหลานให้พ่อกับแม่ เอ่อ...มันไม่ใช่แล้วครับคุณพ่อคุณแม่สุดที่รักของผม เมียท้องไม่ได้!
กลายเป็นว่าไว้ทานข้าวกันพร้อมหน้าวันกลับ เพราะพ่อกับแม่ผมต้องไปคุยงานที่ต่างจังหวัด ส่วนโรงแรมทางนี้มีมือขวาอีกคนดีอยู่แล้ว ผมไม่ต้องดูแลมีหน้าที่พาเมียเที่ยวอย่างเดียว อิอิ
“มึงนั่งนี่เดี๋ยวกูไปตักอาหารให้” บอกไอ้กุกเสร็จก็เดินไปยังโซนอาหารทันทีหยิบอาหารใส่จานมาเยอะ แต่เน้นอาหารญี่ปุ่นหน่อย เมียชอบ
“เฮ้ย...ดูคนนั้นดิวะ ขาวฉิบหายสวยด้วยวะ”
“แต่...ผู้ชายปะวะ?”
“คงใช่วะใส่เสื้อตัวบางเห็นหน้าอกแบนราบเชียว แต่แหม่ง...สวยนั่งคนเดียวคงไม่มีแฟนมั้ง กูว่าเข้าไปทักแอบจับมือสักหน่อย ผู้ชายกูก็เอา”
“เอาตีนผมก่อนไมพี่!”
พลั่ก!
ไม่ต้องเข้าไปหลอกจับมือเมียกู จับตีนกูนี่ละ ทนฟังไอ้หื่นกามหน้าหมาไม่ไหวแล้วเหี้ยถีบยันแหม่งเลยไอ้สัด!
แขกคนที่ผมถีบมันหล่นจากเก้าอี้หน้าคว่ำทิ่มพื้นไปเลย พอแขกปากหมาได้สติก็ลุกขึ้นมาหวังจะต่อยผมคืน แต่ผมกลับไวกว่าหลบมันได้เลยแถมลูกตีนให้แขกอีกดอก
พลั่ก!
“มึงเป็นใครวะ! กล้าทำกูเหี้ย!” เพื่อนมันอีกคนที่นั่งคุยกันเข้ามาพยุงคนที่ผมถีบเข้าให้กำลังช่วยมันให้ลุกขึ้นยืนจุกสิ สัด! ได้ลูกตีนกูไปเต็มสองตีน
“เป็นผัวไอ้คนที่มึงหวังจะเอาไอ้ควาย!”
“ถีบกู! ก็ควรดูเมียมึงด้วยว่ากำลังนั่งยั่วกูอยู่ สัด! เสือกใส่ชุดแบบนี้ไม่ใช่แค่กูคนอื่นก็มอง!” ปากดีนะมึง ผมหมายจะเข้าถีบยอดหน้าอีกสักที
แต่...
“ไอ้วีมันเรื่องอะไรวะ!” เมียมาวะ แน่ละคนมองกันทั้งล็อบบี้เมียก็ต้องเห็น มาถึงตัวผมได้ไอ้กุกรีบคล้องแขนผมไว้ทันทีรั้งตัวผมที่กำลังบ้าจะเข้าไปถีบยอดหน้าแขกปากหมาอีกสักที
“คุณหนูมีอะไรกันครับแล้วนั้น...” คนดูแลโรงแรมแทนพ่อกับแม่ผมที่พูดถึงคือลุงนาวินรีบเข้ามาดูสถานการณ์ทันที
“ผมขอโทษครับลุง แต่ช่วยลากไอ้เปรตตายซากปากหมาออกจากโรงแรมผมด้วย ก่อนผมจะพามันไปฆ่ายังกลางทะเล” เอ่ยขอโทษคนอายุมากกว่า เพราะรู้ว่าผมผิดที่หาภาระมาหาคุณลุงนาวิน
ผมลากไอ้กุกออกมายืนรับลมยังริมหาดระงับสติอารมณ์ใจเย็นลง ที่เหลือปล่อยให้ลุงนาวินจัดการเอง เรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่ผมแน่เลย
เชื่อเหอะ...
“มึงไปถีบเขาทำไมวะ?”
“หวง!!”
“แล้วจะตะคอกหาพ่องมึงเหรอ!!” เวรแล้วไงเผลอเสียงดังใส่เมีย
ผมเข้าไปกอดไอ้กุกไว้ทั้งตัวรั้งศีรษะมันแนบกับอกหนาของผม
“ขอโทษวะ ปรับอารมณ์ไม่ทัน แขกมันบ้ากามจะเข้ามาหื่นกับมึงแล้วให้กูอยู่เฉยไงวะ เมียกูทั้งคน”
“มึงเสียแขกทำแบบนี้แขกที่เข้ามาพักหายหมดดิ ใจเย็นหน่อยก็ได้มั้ง”
“ไม่! กูยอมเรื่องอื่นได้ แต่กับมึงไอ้กุก กูรัก กูหวงสุดๆ ยอมไม่ได้!”
คนโดนกอดได้ฟัง แล้วก็คลี่ยิ้มชอบใจ
“ไอ้วี”
“หืม”
“กุกรักวีนะ”
ตาย!! ตายครับ จับปล้ำริมทะเลโชว์สดเลยดีไหมเนี่ย แหม่ง! ยามไอ้กุกทำตัวแบบนี้ ผมโคตรชอบเลยมันไม่ได้หาง่ายๆไง อ้อนๆ น่ารักๆ ไม่ไหวแล้ว…
ฟอด!
“ไอ้วี อายคนอื่น”
“กูด้าน” จากนั้นผมถอดเสื้อยืดสีดำคอวีแขนสั้นออก แล้วจัดการใส่ให้ร่างบางทับเสื้อกล้ามสีขาวเสื้อยั่วไอ้กุกนั้นละ
เพราะใส่แบบนี้ไงถึงมีเรื่อง...
“อะไรวะ” ไอ้กุกถาม
“ใส่ไปอย่าบ่นเมีย”
“กูอึดอัดใส่ไรตั้งสองตัว”
“มึงรู้ตัวไหมวะว่าชุดชายทะเลมึงมันเหมือนคนกำลังยั่วตัวผู้เข้ารู”
“ไอ้สัด!! แรงไปมั้ย!” เอาอีกแล้วผม...หาเรื่องให้ไอ้กุกไม่พอใจอีกแล้ว
“ขอโทษวะ กูคงรักมึงมากไปหน่อย เอ่อ...ยังไม่ทานอะไรเลยเดี๋ยวกูไปบอกพนักงานเอาอาหารมาให้เรานั่งทานกันริมหาดดีกว่านะ กูก็จะได้ขึ้นไปเอาใส่ตัวใหม่มาใส่ด้วย”
“อย่าเป็นแบบนี้บ่อยกูไม่ชอบเลย” ไอ้กุกทำหน้าเศร้าๆบอกเลยว่าผมก็ไม่ชอบให้เมียทำหน้าแบบนี้ด้วย
จากนั้นผมก็แยกกับไอ้กุกบอกพนักงานให้เอาอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะนั่งพักริมหาด ส่วนผมก็ขึ้นไปบนห้องหยิบเสื้อตัวใหม่มาใส่
ลงมาข้างล่างได้ผมก็ตรงดิ่งไปหาเมียที่เล่นน้ำสนุกกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะ...สิบขวบได้มั้ง และก็ไม่เล่นน้ำอะไรไกลมากหรอกครับก็ริมๆฝั่งนี่ละ ไอ้กุกหันมาเห็นผมนั่งดูอยู่มันก็ขึ้นเดินมาหาผม ตัวเปียกเชียวเมียกู
“เล่นน้ำกัน” แขนยาวผมโดนมือบางกระชากให้ลุกขึ้นไปเล่นน้ำด้วย
“ไม่วะ มึงเล่นเลย กินข้าวยัง”
“เรียบร้อย ไม่เล่นนะ กูไปล่ะ” ผมหัวเราะเบาๆ ให้กับเมียที่เล่นน้ำกับเด็กคนเดิม
ไอ้กุกมันน่ารักไม่เคยเปลี่ยนเจอมันครั้งแรกผมชอบเลย ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งน่ารัก ยิ่งเวลาอยู่บนเตียงนะ ผมแทบจะกักมันไว้ในอ้อมกอดไม่ให้มันเห็นเดือนเห็นตะวันเลย ร่างบางขาวดิ้นพล่านๆยามผมสอดใส่ กระแทกกระทั่งแรงๆให้ไอ้กุกครางเสียงหวานๆ เหงื่อไหลตามซอกคอตามไรผมนิ่มนั้นนะ...โอ๊ย... ผมทนไม่ไหวแล้วะ คิดแล้วขอสักนิดเหอะ
“เอ๊ะ! อะไรไอ้วี” ลงทุนเดินลงน้ำไปกระชากคุณเมียขึ้นฝั่ง ไอ้เด็กนั้นก็ทำหน้าเอ๋อๆหน่อย ประมาณแย่งของเล่นมันมั้ง แล้วเด็กคนนั้นก็เดินไปหาแม่ที่นั่งใกล้ๆกับที่มันเล่นน้ำอยู่กับไอ้กุก
ผมพาไอ้กุกเดินออกห่างจากผู้คนเล่นน้ำแถวนั้น เดินมาได้ไกลอยู่พอสมควรก็พาไอ้กุกมายืนพักใต้ต้นไม้ใหญ่ ไม่รอช้าผมประกบจูบทันที คุณเมียก็ตกใจ จู่ๆ ผมมาทำอะไรน่าอายริมทะเล
“อะ เดี๋ยว” มือบางผลักร่างหนาผมออก จนเซถอยหลังมาเล็กน้อย
“กูอยาก ขอนะไอ้กุก”
“เมื่อคืนก็เยอะนะไอ้วี กูเจ็บตูดเป็นนะโว้ย! แล้วนี่มันสาธารณะใครมาเห็นทำไงวะ มึงอย่าลืมดิว่ามึงเป็นลูกเจ้าของโรงแรม แล้วกูก็บอกไปแล้วว่าคืนนี้ไง” คืนนี้...ใช่ผมไม่ได้ลืม แต่มันอยากนี่ว้า...
ก็ดูเมียผมสิ เปียกจนเสื้อผ้าแนบลู่ไปกับร่างบางเป็นสัดส่วน ริมฝีปากนิ่มนี้ก็ไม่ได้ซีดลงเลยแหม่ง! ยังเป็นสีชมพูอมระเรื่อ ขนาดเล่นน้ำเป็นชั่วโมง ตามไรผมอีกมีหยดน้ำเกาะด้วย
เซ็กซี่...
“ก็ได้กูจะรอ” ทำหน้าหงอยๆเสียดาย แต่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าว่าไหม เหตุผลที่ไอ้กุกบอกก็ฟังขึ้นสะด้วยวะ
จากนั้นผมก็ปล่อยให้ไอ้กุกกลับไปเล่นน้ำตามเดิม จนรู้สึกว่านานไปเดี๋ยวจะไม่สบายจึงสั่งให้มันขึ้นจากน้ำ แรกๆก็งอแงแบบเด็กๆล่ะครับ พอผมบอกว่าถ้าขึ้นตอนนี้พรุ่งนี้พาไปนั่งรถเล่นรอบเมืองภูเก็ตเลยเอา!นั้นล่ะถึงยอม
“ฮัด...ฮิว!” พอตะวันตกดินเมียไม่สบายทันที ให้ได้อย่างนี้สิครับเมีย
“กินยาแล้วนอน วันนี้งดเรื่องที่จะให้กูบนเตียงแล้วกัน”
“ขอบใจนะ” มือบางรับยาไปทาน
พอผมจะลุกเอาแก้วน้ำไปเก็บ ปลายเสื้อของผมมีแรงกระตุกนิดๆ
“กอดหน่อยวี กุกอยากกอด” เอาแล้วไง ไม่สบายขี้อ้อน
“แปบ” รีบเลย...ไปเก็บแก้วน้ำในห้องครัว แล้วรีบกลับมาอุ้มร่างบางไปนอนบนเตียงนอน จากนั้นผมก็สอดแขนข้างหนึ่งใต้คอไอ้กุกให้เป็นแทนหมอน ส่วยแขนอีกข้างก็รั้งเอวบางมากอดแนบชิด
ใบหน้าสวยซุกเข้ากับอกหนาหาความอบอุ่น ผมดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มถึงระดับคอไอ้กุก จูบขมับเข้ากับเส้นผมนิ่มหอมๆ เหมือนบ่งบอกว่าฝันดี และผมจะอยู่ข้างเมียไม่ไปไหน
“วี”
“ว่าไง”
“รักกุกไหมอ่ะ”
“รักดิ รักจะบ้าอยู่แล้ว”
“สัญญานะว่าจะไม่เป็นเพื่อนกันอีก”
“แน่นอน ฐานะเพื่อนมันจบไปตั้งแต่วันที่กูขอมึงเป็นแฟนแล้ววะ”
“กุก...รัก..วี...จัง...”
เสียงหวานเอ่ยยานๆ จนคำสุดท้ายแล้วก็หลับไป
ผมนอนอมยิ้มจนหุบยิ้มไม่เป็นแล้วครับ รู้สึกมีความสุขที่สุดของที่สุดอ่ะ กระชับกอดนี้ให่แน่นให้รู้ไปด้วยว่า...ผมเองก็รักเมียคนนี้ไม่น้อยไปกว่ากัน
ส่วนเรื่องไอ้กุกบอกผมไว้ตอนเช้าก่อนลงไปเล่นน้ำ มันคือเรื่องบนเตียง แต่คงต้องขออุบไว้ก่อนนะ. อิอิ
ความลับ?
เพราะไอ้กุกให้มากกว่าคำว่าเอากัน?
**********************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :pig4:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 11 เดท 2 [วันที่สาม}
By :: maylinza
Part Kook...
“อ๊าก!!! ไอ้วีฝนตก!” ใช่ครับ...ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงเสือกฝนตก สายตาผมมองออกไปดูเม็ดฝนผ่านกระจกใสภายในห้อง มันเข้าเดทวันที่สามแล้ว ไอ้วีสัญญากับผมเมื่อวานว่าวันนี้จะพาออกไปขับรถเล่นรอบเมืองกัน อุตสาห์กินยานอนงดเรื่องบนเตียงก็หายแล้วเนี่ย ทำไมอากาศไม่เป็นใจเลยวะ โอ๊ย...อยากจิบ้าตาย
“ดีล่ะ กูว่ามึงควรนอนพักเยอะๆ ไข้ยังไม่หายดี” คนพูดนั่งซ้อนแผ่นหลังผมบนโซฟานิ่ม แขนยาวก็กอดเอวบางผมไว้หลวมๆ หันหน้าไปหาไอ้วีด้านหลังทำหน้าง้องอนใส่มัน ขี้เกียจออกไปข้างนอกก็บอกกูมาเหอะไอ้วี
“กูหายแล้ว...มาทะเลก็ได้เล่นน้ำแล้ว อยากทำอย่างอื่นบ้าง อยู่แต่ในโรงแรมน่าเบื่อสัด”
“หายแล้ว...โอเคไปเอากัน”
“เหี้ย! กูไม่ได้ต้องการแบบนั้น” รีบรั้งให้ไอ้วีนั่งลงตามเดิม เร็วฉิบหายทำท่าจะอุ้มผมเข้าห้องนอนทันที ยังจะมายิ้มทะเล้นใส่ผมอีกฆ่าทิ้งหาผัวใหม่สะเลยดีไหม
“ตอนเย็นคงหยุดตก เอานี้แล้วกัน...ตอนเย็นเราทำบาร์บีคิวทานกันกูว่า”
“สองคน?”
“ก็สองคนไงวะ ถึงจะเรียกว่าเดท”
“ไม่เอากูว่าชวนพีจังกับข้าวตังมาด้วยดีกว่า จัดการจองตั๋วเครื่องบินให้มันเลย จะได้สนุก”
“เอางั้นก็ได้ กูชวนพี่เทรนกับบีกันด้วยนะ”
“ไอ้บีกันชวนได้ แต่พี่เทรนอย่าเลยกูกลัวพีจังไม่สนุกดิ”
“มึงรู้ใช่ไหมว่าสองคนนั้นทะเลาะกันดีออก...จะได้ปรับความเข้าใจกัน บรรยากาศพาไปไง เอาน่า...ไม่มีอะไรต้องห่วงเชื่อผัว”
ผัวนี่ล่ะเชื่อไม่ได้...เอาวะเป็นไงเป็นกัน
เวลา 19.00น.
อาหารกลากหลายหน้าตาหน้าทานถูกจัดการด้วยทางโรงแรมมาวางไว้ให้บนโต๊ะหน้าระเบียงริมทะเล ดีหน่อยไอ้วีสามารถหาสถานที่ส่วนตัวได้ ตรงนี้มันอีกด้านของโรงแรมพ่อกับแม่ไอ้วีชอบมาทานข้าวหน้าหน้าระเบียงนี้บ่อยๆ ทานไปรับลมทะเลรู้สึกดีวะ
และทุกคนที่ชวนมาก็มาถึงอย่างรวดเร็วด้วยการไอ้วีจองตั๋วเครื่องบินให้เสร็จสัพ ตอนแรกพี่เทรนก็เหมือนจะปฏิเสธ แต่พอรู้ว่าพีจังมาด้วยแค่นั้นล่ะตกลงทันที ไอ้คุณพี่เทรนไม่รู้มันจะเอาไงตกลงชอบพีจังเพื่อนผมจริงหรือเปล่า
“ตกลงพีจังนอนกับข้าวตัง ส่วน...”
“ไม่! กูจะนอนกับคนของกู” ยังพูดไม่จบ พี่เทรนก็รีบแทรกขึ้นทันที พีจังส่ายหน้าไปมาเบาๆมทางผมเหมือนจะบอกว่าไม่นอนประมาณนี้แน่
ช่วยยากวะเพื่อน...
“ผมขอนอนกับข้าวตังนะ”
“ใครนอน นายนอนคนเดียวไปเลย”
“อะไรกันข้าวตังเราเคยนอนด้วยกันแล้วยังจะเขินอีกนะเรา น่ารักจังแฟนใครเนี่ย” เอ่อ... ตกลงไอ้บีกันกับข้าวตังไปเป็นแฟนกันตอนไหนวะ จำได้นะว่าเจอกันครั้งที่แล้วยังกัดกันเหมือนหมาอยู่เลย แล้วไปจ้ำจี้กันตอนไหนวะเนี่ย มิน่าไอ้บีกันไม่ยอมกลับไปเรียนต่อเมืองนอก
ผมได้แต่มองทั้งสองคู่ที่ช่างแต่งต่างกันจริง มือก็หยิบเนื้อไม้เสียบเข้าปาก แต่สายตาผมมองสลับไปมาทั้งคู่ พี่เทรนกับพีจังเหมือนรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้วก็ดูแขนพี่เทรนสิรั้งร่างเล็กเพื่อนผมเข้าไปกอดซะแน่นนี่ถ้ายกนั่งบนตักแบบไม่เกรงใจได้คงทำสินะแสดงความเป็นเจ้าของสุดๆ
ส่วนอีกคู่ไอ้คู่เนี่ยมันก็ไม่น้อยหน้าเลย...กอดเหมือนกัน ต่างอยู่หนึ่งอย่างเสียงทะเลาะนี่ละหนวกหูชะมัด
“มองกูหน่อย ผัวนั่งใกล้มึงเนี่ยไอ้กุก”
“โทษ...เอาอะไรอ่ะเดี๋ยวป้อน”
“เอามึง”
“ตอบไม่ต้องคิดนะมึง”
“ให้ป่ะล่ะ..” ถามไปมือหนาก็ยังบีบสะโพกมน “อย่าลืมว่ามึงเคยบอกกูว่าจะให้อะไรเรื่องบนเตียง”
“ไม่ลืมน่า แต่เอาก่อนวันกลับได้ไหมกูจัดชุดใหญ่แน่ เอาจนมึงหลงเมียคนนี้ไม่กล้ามีชู้เลย”
“หึ...แค่นี้กูหลงจนจะจับมึงปล้ำตรงนี้แล้ว”
ฟอด!
ไอ้วีพูดจบมันอดจะก้มลงมาหอมแก้มผมไม่ได้ แต่เดี๋ยวนะ...ทำไมเงียบจังเสียงทะเลาะไอ้บีกันกับข้าวตังหายไปไหน พอผมกับไอ้วีหันไปดูพร้อมกันเท่านั้น
ซะอุ้ย!
“อยากดูหนังสดพอดีทำดิ หึ” เสียงคุณพี่เทรนแซวครับ จนผมต้องเกาทายทอยตัวเองแก้เขิน
“พวกพี่นี้ร้อนแรงดีนะ ตอนเป็นเพื่อนว่าสุดๆแล้วพอเป็นแฟนกันจริงๆไอ้พวกทำหนังเซ็กซ์ทั้งหลายยังต้องอายเลย ฮาๆๆๆ โอ๊ย!” เป็นไงมึงปากดีนักโดนผ้าเช็ดปากฟาดหน้าไม่ใช่ผมหรอก คุณผัวต่างหากขอบใจมากกูก็มั่น
“สม” คราวนี้ข้าวตังว่ามั้ง ว่าเขาแล้วยังมีแลบลิ้นล้ออีกโดนไอ้บีกันฟอดแก้มกลับเลยเป็นไง ฮาๆๆ อายหน้าแดงด้วยวะ
เวลาปาร์ตี้ผ่านไปจนเวลามันเริ่มดึกขึ้น ทุกคนตัดสินใจเลิก และต่างแยกย้ายเข้าห้องพักกัน สุดท้ายคุณพี่เทรนก็จัดตามที่พูดเลย พีจังต้องนอนกับพี่เทรนจนได้ ผมว่าก็ดีนะ...จะได้คุยกันบ้างอะไรอาจดีขึ้น
“เฮ้ยอิ่มจัง” ผมล้มตัวนอนบนโซฟาทันทีเมื่อมาถึงห้องพัก กินไปเยอะมากอ่ะ อาหารโรงแรมไอ้วีอร่อยสุดๆ อยู่หลายวันต่อจากนี้ต้องอ้วนเป็นหมูกุกแน่เลยวะ จู่ๆ ไอ้วีก็ขึ้นค่อมร่างผมมองด้วยสายตาเป็นสื่อบ้างอย่าง
“อือ..กูอิ่มอยู่ อย่าเพิ่ง”
“อยากจะตายห่าอยู่แล้ว กูไม่ขอจะปล้ำเลย”
“เฮ้ย!” ร่างผมลอยขึ้นอยู่ในวงแขนยาว ไอ้วีรีบสาวเท้าเข้าห้องนอนทันที แล้ววางร่างผมลงบนเตียงนอน
“เดี๋ยว!” ผมรีบขยับตัวไปนั่งชิดหัวเตียงเลยครับ หน้าไอ้วีตอนนี้หื่นสุดๆ
“อะไรอีก” ไอ้วีถามกลับ แต่จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย โอ๊ย..ผัวกูหื่นจังวะ แหม่งเล่นไม่ให้เสียเวลาเลย
“คือ...เฮ้ย!”
พรวด!
ข้อเท้าผมโดนดึงจนร่างผมเองไปอยู่ใต้ร่างหนา ไอ้วีใช้ลิ้นร้อนเลียไซ้ซอกคอเนียน มือหนาก็ค่อยดึงขอบกางเกงของผมที่ใส่อยู่ไปด้วย
“อือ..ไอ้วีมึง...อ่า...อย่าทำกูแรงนะ”
“ไม่หรอกกูรู้ว่ามึงมีไข้อยู่” มันพูดจบริมฝีปากผมโดนประกบจูบทันที ริมฝีปากเราทั้งสองดูดเลียกับสลับขบกัดริมฝีปากด้านนอก แขนเรียวผมขึ้นคล้องคอหนา และรั้งเข้ามาเพื่อริมฝีปากบดเบียดแนบชิดมากขึ้น มือหนาไอ้วีปลดเปลื้องเสื้อผ้าผมออกจากตัวให้อย่างไม่เร่งรีบ
“เอากันรอบนี้ไม่รวมกับชุดใหญ่ของมึงนะ”
โห...ผัวโลภมากวะ
“เออ! มึงนะไอ้วีหื่นเหี้ยๆเลยขอบอก ตอนเด็กมึงแดกไวอาก้าไว้สะสมมาใช้กับกูไงวะ” ไม่ตอบกลับยิ้มมุมปากพร้อมส่งเสียงหึในลำคอ ฉบับแบบคุณผัวชอบทำเลยครับ ขนลุกวะ
ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากอวบอิ่มผมด้านนอก ก่อนจะแทรกสอดลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นเล็กผม ตอนนี้ผมเปลือยเปล่าเรียบร้อยรวมทั้งตัวไอ้วีด้วย เป็นจูบไม่รุนแรง แต่ไอ้วีกลับสนองความร้อนแรงให้ จนช่วงล่างกลางลำตัวของผมเริ่มตั้งตระหง่านชูชัน ไอ้วีแนบเนื้อชิดเนื้อทั้งหน้าท้อง และหน้าอก ช่วงล่างไอ้วีก็จงใจให้ของรักของเราทั้งคู่เสียดสีกัน
เราจูบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมเอียงศีรษะเล็กน้อยปรับองศาให้ลิ้นร้อนได้สนุกกับโพรงปากผมด้านในกวาดผนังกับตามไรฟันเสียววาบ ผมบีบหัวนมไอ้วีอย่างมันมือระบายความเสียว
“แฮ่กๆๆ” ไม่ทันหายใจถึงวินาทีโดนประกบจูบอีกรอบ เร่าร้อนเกินไปแล้วผัวขา... ผ่านไปสักพัก ผมทุบแผ่นหลังหนารัวๆบ่งบอกว่าไม่ไหวแล้วพอคุณผัวผมกำลังจะตาย ไม่อยากตายสภาพล่อนจ้อนน่าอายแบบนี้
“แฮ่กๆ...เหี้ย! กูหายใจไม่ทัน”
“แหม...เมียจับหัวนมผัว” ทำเสียงซะตุ๊ดเลยมึงอุบาท์วะ
“เพื่อให้เท่าเทียมกัน ผัวกัดตอบ”
“อ๊าก!!! เจ็บ! ไอ้วี” กัดหัวนมสุดที่รักกูมาได้ บวมแน่เลยเหี้ย ไอ้วียิ้มสะใจเล็กน้อย จึงเปลี่ยนมาดูดแทน แล้วบ้างครั้งก็ขบกัดเบาๆ ไอ้วีก็มีดูดดึงยอดอกสีสวยผมสลับทั้งสองข้างช้ำเลือดแถมบวมเป่งอีกต่างหาก
ไอ้วีมันยกสะโพกผมขึ้น ใช้น้ำลายมันทาไปทั่วปากทางช่องทางด้านหลัง แล้วค่อยกดนิ้วแรกเข้าไป
“อืม...อือ..” ผมกระตุกตัวเล็กน้อย เสียววะ จนมันใส่ครบสามนิ้ว แล้วชักเข้าชักออก นิ้วมันเน้นจุดเสียวด้านในซ้ำๆ จนอดจะครางเสียงหวานออกมาไม่ได้
“อ่า...ใช่เลย...อื้อ...ตรงนั้นเสียว”
“เมียอย่ายั่วผัวมาก กูจะทนไม่ไหว” ไอ้ยั่วของมันคงเป็นสะโพกผมที่ช่วยรับจังหวะนิ้วยาวแน่ ผมไม่สนใจบังคับสะโพกตัวเองกระแทกกับนิ้วไอ้วีอย่างเมามัน
“พอ...กูไม่ทน!” ไอ้วีจับร่างบางผมให้นอนคว่ำหน้าใบหน้าสวยจมมิดไปกับหมอนใบโต กระดกสะโพกมนสูงขึ้น ของร้อนจ่อปากทางเข้า และเข้าไปทีเดียวมิดด้ามไม่มีออมแรง
สวบ!
“อ่า...เสียวสัด” เสียงไอ้วีสบถคราง รวบแขนเรียวผมทั้งสองข้างไปด้านหลังส่งผลให้ร่างบางกับใบหน้าสวยเชิดขึ้น ของร้อนใหญ่โตเสียดสีกับผนังอ่อนนุ่มข้างในเหมือนเพิ่มความเสียวซ่านได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ...อ่า...อื้อ”
“อืม...ซี๊ด...รัดกูแน่นๆเลยไอ้กุก”
“อ๊ะ...ไอ้วีแรงอีกนิดมึง...อ่า” มันเบาแรงไว้ตามที่ผมขอก่อนหน้านี้ แต่พอเข้าจุดบรรลุสูงสุดความเสียวอดจะขอมันกระแทกแรงๆไม่ได้
ผับ! ผับ! ผับ!
เสียงเนื้อกระทบกันไปทั่วห้อง ไอ้วีกระแทกถี่ยิบ แผ่นหลังบางโดนลิ้นร้อนคนด้านบนก้มลงมาเลียเสียวสันหลัง แขนเรียวผมเป็นอิสระ ไอ้วีจับผมนอนหงายโดยช่วงล่างไม่ได้ถอดออกแต่อย่างใด จัดการท่าใหม่โดยขาเรียวผมข้างหนึ่งพาดบนไหล่หนา ส่วนขาเรียวผมอีกข้างตรงข้อพับถูกแขนยาวไอ้วีสอดเข้ามาจับแหวกขาให้กว้าง มือหนาหยิบหมอนใบโตอีกใบที่ไม่ได้ใช้มาสอดวางรองใต้สะโพกมน
ท่านี้...เหี้ย! เข้ามาลึกมาก
“อื้อ...ลึก...ลึกโคตรๆ”
“ลึกแล้วเสียวไหม”
“สุดๆ ไอ้วี..อ่า!..มึงท่าเยอะจังนะ” จังหวะกระแทกเริ่มขึ้นอีกครั้ง ไอ้วีโหมเข้ามาไม่ยั้ง มันกัดริมฝีปากตัวเองเชิดหน้า สูดปากดัง ซี๊ด...
ให้ตายเหอะ ผัวยั่วผมเข้าแล้วไง
เล็บผมกรีดหน้าท้องเป็นลอนไอ้วีเบาๆ ให้เสียวเจ็บเล่นๆ ก่อนมันโน้มลงมาดูดปากผมแรงๆ แล้วผลักออก ผมจับจังหวะกระแทกไอ้วีเพื่อสะโพกของผมได้ตอดรัดมันถึงใจ
แก่นกายเล็กของผมตั้งโด่งตามอารมณ์ปลายหัวมีน้ำปริ่มๆ มันคงจะอยากออกมาสู่นอกภายนอกแย่แล้ววะ
“อืม...ไม่ไหวกูจะออก อ๊ะ”
“พร้อมกันกูมาล่ะ...อื้อ” ไอ้วีซอยถี่ยิบเน้นๆ กระแทกแรงจนของร้อนใหญ่โตเข้าไปมิดด้ามสุดๆ ไม่นานเกินรอ ไอ้วีกระตุกตัวเฮือกใหญ่ แล้วปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาล้นทะลักช่องทางด้านหลัง
“อ่า!!!!!” ผมก็ปล่อยออกมาติดๆ เช่นกัน จนเลอะหน้าท้องตัวเองมีกระเด็นไปเลอะหน้าท้องไอ้วีด้วย
ให้ตายสิวะ...สำเร็จความใคร่โดยไม่ต้องช่วยตัวเองอีกแล้ว
แต่มันมากขอบอก
“แฮ่กๆ อืม” ครางเบาๆ รู้สึกถึงแก่นกายใหญ่กำลังถอดออกไปจากช่องทางด้านหลัง ผมขมิบตอดรัดเป็นช่วงๆ แค่ถอดออกยังเสียวได้อ่ะคิดดู
พอช่องทางด้านหลังโล่งน้ำสีขุ่นของไอ้วีไหลออกมาทันที ผมว่าต้องโคตรเยอะ ผมรู้สึกได้
ร่างบางผมถูกรั้งเข้าไปกอด ลิ้นร้อนจูบซอกคอเน้นๆไปยอมปล่อย
“เหนื่อยวะไอ้วี อาบน้ำให้หน่อย”
“อาบพร้อมกันเลย” ได้ทีก็อ้อนหน่อย
แขนเรียวขึ้นคล้องคอหนากั้นหล่น ไอ้วีอุ้มร่างผมเข้าห้องน้ำ ก่อนจะช่วยกันทำความสะอาด
เดทวันที่สามสุดท้ายจบลงบนเตียง เฮ้ย... มาแค่อาทิตย์เดียวจะได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างไมเนี่ย
เบื่อโรงแรม โว้ย!!!!!!!!!
เบื่อผัวหื่นด้วย โว้ย!!!!!!!!!!!
ไม่ได้สิ...เบื่อผัวไม่ได้ เดี๋ยวกลับกรุงเทพมันจะฆ่าตุ๊กตากระต่ายน้อยของผม...ไม่เอา!
รักผัวหื่นจะตายไปเนอะ อิอิ
**********************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :mew3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
วี กุก :z1: :pighaun: :haun4:
-
โอ้โห ถ้ากุกท้องได้คงได้ลูกหัวปีท้ายปี :pighaun:
-
Friend Sex Friend
Chapter 12 เดท 2 [วันที่สี่ วันสุดท้าย]
By :: maylinza
Part V...
วันนี้อากาศเป็นใจไม่มีฝนตกอย่างเช่นเมื่อวาน ผมเลยพาไอ้กุกมาเดินตลาดแบบบ้านๆย่านในเมืองตัวภูเก็ต ผมมองดูรอบๆ ตลาดแล้วต่อให้เจริญแค่ไหนแต่ก็ยังคงรักษาแบบดังเดิมอยู่บ้าง และยิ่งเป็นสถานทีท่องเที่ยวอันดับต้นๆของประเทศอีก ของเลยมีทั้งทันสมัย และแบบดั้งเดิมให้เลือกซื้อกลากหลาย ซึ่งไอ้กุกดูจะชอบสะด้วย
ผมกับไอ้กุกเดินดูของไปเรื่อยๆ ดีหน่อยเรามากันตอนเย็นไม่มีแดดให้รำคาญใจ เราเดินกันมาเรื่อยๆ ไอ้กุกจึงเลี่ยงขอไปซื้อน้ำ ผมเหลือบสายตาเห็นร้านขายชั้นในชายข้างๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ดันเดินเข้าไปดูเฉย ดูระหว่างรอเมียซื้อน้ำไม่เป็นไรหรอกวะ
แต่เดี๋ยวนะ...
โอ๋...มาย.. >0<
จีสตริงแบบเซ็กซี่โชว์แก้มก้นปิดแต่ของสงวนด้านหน้า
ต่างจังหวัดมีขายด้วยหรือวะ เออใช่...ผมลืมจังหวัดนี้นักท่องเที่ยวเป็นหลักมีคนต่างชาติทั้งนั้น คงจะขายให้ไอ้พวกฝรั่งผมทองแหละ
ผมเลยหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆกางออกให้กว้าง แหม...ช่างเป็นอะไรที่พลาดไม่ได้เลยจริงวะ โอ...มันต้องซื้อครับ ก้นครับก้น... นึกถึงเมียใส่แล้ว มันมั่นเขี้ยวโว้ย!
“มีหลายสีให้เลือกนะไอ้หนู” เสียงป้าเจ้าของร้านทักขึ้นพร้อมกับเดินมาหาผม ป้าเจ้าของร้านถือกล่องจีสตริงอีกหลายสีมาด้วย ก่อนแกจะวางไว้ตรงหน้าผมที่ยืนดูตัวอื่นอยู่
ให้ตายแหม่งเอ้ย...ผมอยากได้หมดเลยครับ นึกภาพตามนะไอ้กุกใส่วันละสีกระตุ้นความหื่นในสันดานผมได้โคตรดี โอ๊ย...อยากเห็นแล้ววะ
แต่ว่า...ซื้อไปหมดทุกกล่องแบบนี้ ไอ้กุกก็รู้สิวะ อืม...ต้องตัดใจเลือกซื้อแค่สีเดียวพอ
“เอาสีชมพูแล้วกันป้า”
“ได้...ชอบใส่สีชมพูหรือเราหน้าไม่ให้เลยนะฮาๆๆ ” อ้าวป้านี่พูดไม่เพราะเอาเสียเลยนะครับ ผมมองป้าเอากล่องจีสตริงไปใส่ถุงให้ จากนั้นผมก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมาหาไอ้กุกด้านนอก
เป็นอะไรที่หนักใจมาก ผมต้องมาเลือกในสิ่งสร้างอารมณ์บนเตียงด้วยของน้อยห่มน้อยเรียกว่าจีสตริง ผมอยากซื้อทุกสี แต่ไม่เป็นไรไปหาซื้อที่กรุงเทพเอาก็ได้ อาจจะมีให้เลือกเยอะกว่านี้ด้วยว่าไหม...อิอิ
ผมเอากล่องจีสตริงที่เพิ่งซื้อยัดเข้ากระเป๋าข้างกางเกงที่ผมสวมใส่อยู่กล่องมันเล็กมากสามารถซ่อนได้ จากนั้นผมก็เดินไปไอ้กุกร้านน้ำพอดีกับที่มันซื้อน้ำเสร็จ
“น้ำไรวะ?”
“แครอทปั่นอร่อยมากชิมดู” หลอดน้ำจ่อรอปากผมเรียบร้อย จะปฏิเสธว่าไม่เอาก็กลัวไอ้กุกจะโกรธ ผมเลยต้องดูดน้ำเข้าคอจำยอม
“เป็นไงวะ?”
“กินได้ไม่ตาย”
“สัด กูว่าอร่อยมึงล่ะเรื่องมาก” ใบหน้าสวยเชิดหน้าหนีพร้อมกับดูดน้ำไปด้วย ผมได้แต่ส่ายหัวกับท่าทางน่ารัก
“แครอทของกูอร่อยกว่าในแก้วมึงอีกไอ้กุก” ผมพูดขึ้นระหว่างกำลังเดินดูของสองข้างไปด้วย
“หืม?” ไอ้กุกหยุดเดินเกิดความสงสัย จนต้องรีบหันมามองหน้าผม
“แครอทกูยาวใหญ่ ปั่นให้มึงทีเตียงแทบหัก แถมน้ำเชื่อมฟรีด้วย”
ยกคิ้วเหนือกว่า
“พ่องงงง”
“ฮาๆๆ รอกูด้วย” ไม่ทันมุกผัวเดินเชิดนำหน้าไปแล้วครับ จะช้าอยู่ใยผมก็รีบเดินไปตามไปทันที เมียใครน่ารักชะมัด
“ไอ้กุกมึงจำหลอดน้ำที่กูให้ดูดที่สนามบอลตอนมอปลายได้ป่ะ?” เดินตามมาทันก็ถามขึ้น ไอ้กุกก็พยักหน้าว่าจำได้โดยยังดูดหลอดน้ำคานั้นปาก “กูยังเก็บไว้อยู่”
“เฮ้ย! จริงดิ...เก็บไมวะ?”
“อืม...มันหมายถึงจูบมึงทางอ้อม กูเลยแอบเก็บมา” มือหนากุมมือเล็กกว่าไว้แน่นว่าเนี่ย...คือเรื่องจริงสุดๆ
“ไอ้วี ตอนนั้นกูขอโทษวะที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมึงเลย”
“เฮ้ย อดีตอย่างคิดมากตอนนั้นใช่กูจะชอบมึงจนรู้ใจตัวเองนี่ว้า...”
“แต่มึงก็แหม่งเลวข่มขืนกู” อย่าเรียกว่าขมขืนครับเมีย ให้เรียกว่าอยากได้มึงมากจนขาดสติ
จู่ๆ มือบางดึงหลอดน้ำออกจากแก้ว แล้วยื่นส่งมาให้ผม
“เก็บไว้ว่าหลอดนี้กูรักมึงแล้ว” โอ๊ย...ไอ้กุก...กูขอให้เวลาหยุดตรงนี้เดี๋ยวนี้! ผู้คนหยุดนิ่ง กูจะปล้ำเมีย! ไอ้กุกเอ้ย...กูชอบมึงที่ทำตัวน่ารักแบบนี้แหละ ผมจะไปไหนได้วะ
“ดูดน้ำให้หมดก่อนเหอะ ถือแก้วเก็บไว้ถึงห้องพักกูค่อยหาถุงใส่”
“เอาจริงดิ...กูแค่ล้อเล่นนะ” ใบหน้าสวยกวนยียวน อมยิ้มน้อยๆ
“เอามึงตรงนี้เลย กูไม่ล้อเล่น”
“เฮ้ย! ใจร้ายนะมึงอ่ะ” ไอ้กุกขยับหนีผมทันที พอจะก้าวเท้าเข้าหา
แล้วจู่ๆไอ้กุกก็เดินตรงไปยังร้านหนึ่ง มันหยุดดูด้วยความสนใจ สีหน้าตื่นเต้นดูชอบๆ วะ กะแค่ร้านที่คาดผม
“ไอ้วีดูนี่ ที่คาดผมหูกระต่าย” แววตาตื่นเต้น ยิ้มระริกให้ผมว่าถูกใจของชิ้นนี้ มันหยิบขึ้นมาสวมใส่บนศีรษะ แล้วขยิบตาข้างหนึ่งให้ โอ๊ย...เมียกู น่ารักเหี้ยๆ
“ช่วยอย่าเอาอะไรที่เกี่ยวกับกระต่ายมาหลอกหลอนกู แค่ตุ๊กตากระต่ายทีคอนโดกูก็แขยงแล้วมึง” เรื่องจริงครับ บอกเลย
“ชิ” เสียงหวานทำเสียงขัดใจหน่อย
ผมหยิบที่คาดผมหูแมวขึ้นมาสวมใส่บ้าง แล้วหันไปมองหน้าไอ้กุก ยิ้มแบบกวนสันตีนให้มัน
“กูว่าอันนี้น่ารัก ซื้ออันนี้”
“เดี๋ยว! ซื้อไปมึงใส่เหรอ?”
“อันเท่าไรครับ” ผมไม่สนใจคำถามไอ้กุก หันไปถามราคาแม่ค้า จากนั้นก็จ่ายเงิน แล้วจูงมือเมียออกมาจากร้านนั้นทันที มือบางกระตุกหน่อยๆให้ผมหยุดเดิน
“มีอะไร?”
“กูถาม”
“ไม่ใส่...ให้มึงใส่”
“ไม่เอา กูจะใส่กระต่าย!”
“มึงใส่กระต่ายกูจับปล้ำมึงวันละสามยกขึ้น”
“กูใส่แมวก็ได้” เมียทำหน้าหงอยๆ ใส่ผมแบบจำยอม นี่ผมใจร้ายมากเลยเหรอเอาเรื่องบนเตียงมาขู่ ถ้าให้คิดไอ้กุกตัวเล็กกว่าผม แรงก็น้อยกว่าถึงจะสู้จริงๆมันก็สู้ไม่ได้ถึงยอมไง
ไอ้กุกรู้ตัว
“เอานี่...มึงยอมใส่คาดผมอันนี้ให้กู กลับกรุงเทพซื้อตุ๊กตากระต่ายเพิ่มให้อีกหนึ่งตัว” ไอ้กุกหันมายิ้มหวานทันทีเลยสัด ว่าแล้ว...ว่าเมียต้องชอบข้อเสนอนี้ ก็ดูยิ้มดิหวานสะจนยี๋จากตากลมโตเป็นตี๋น้อยเลย
“สัญญานะมึง”
“เออ...กูพูดจริง”
“โอเค ไปดูของอย่างอื่นกัน” น่าตาระรื่นเชียวเมียผม ยิ้มแย้มสดใสได้ทันทีพอจะได้ไอ้กระต่ายบ้าอีกหนึ่งตัว
แต่จะรู้อะไร...ว่าผมมีแผนอื่นซ้อนอยู่ที่ยอมซื้อตุ๊กตาบ้าให้ เพราะ...จะให้ไอ้กุกใส่ที่คาดผมคู่กับจีสตริงเซ็กซี่สีชมพูตัวนี้!
เมี้ยว...เสียงหวานร้องเป็นลูกแมวนะ คิดแล้วสั่นสะท้านอยากตะครุบแมวมาทันที โอ๊ย! หื่นครับหื่นครับ
จู่ๆโทรศัพท์ของผมก็สั่นขึ้นอยู่ในกระเป๋าข้างกางเกงอีกฝั่ง ผมจึงบอกให้ไอ้กุกเดินดูของไปก่อน แต่ห้ามไปไหนไกลต้องอยู่ในสายตา จากนั้นผมเดินเลี่ยงมาคุยบริเวณมีคนเดินน้อยๆ แต่สายตาผมก็จ้องมองไอ้กุกดูของเลือกของอยู่ไม่ห่าง
“ว่าไงไอ้บีกันที่สั่งเรียบร้อยเปล่าวะ?”
[“เรียบร้อยดี...แล้วพี่กลับวันไหนอ่ะ?”]
“วันนี้”
[“บอกพี่กุกแล้วเหรอว่ากลับวันนี้ ก็พี่กุกดูท่าอยากเที่ยวอยู่นะ”]
“ไม่ได้บอกช่างเหอะเดี๋ยวหาวิธีง้อเองงอนมากจับกดลงเตียงแค่นั้น”
[“พี่นา...ไม่เคยเปลี่ยนหื่นฉิบหายสงสารพี่กุก ระวังเหอะพี่กุกทนไม่ได้ถูกทิ้งแน่”]
“เก็บปากไว้จูบกับข้าวตังเหอะ เดี๋ยวกูยันสันตีนใส่หน้าแหม่ง แค่นี้”ด่ามันไป แล้วผมก็วางสายทันที ปากเสียแบบนี้สมเป็นแฟนกับข้าวตังเพื่อนกูจริง หลังคุยโทรศัพท์เสร็จ ผมก็เดินกลับมาหาไอ้กุกที่กำลังซื้อของ
“เฮ้ย! ซื้ออะไรเยอะนักวะ” ไปไม่ถึงสิบนาที แหม่ง...กลับมาถือถุงเต็มมือเลยเมียกู
“เสื้อผ้าวะสวยๆเยอะเลย”
“เหี้ย...กรุงเทพไม่มีขายเหรอเมีย” พูดกวนๆใส่ไอ้กุก
“มี แต่ที่นี้สวยกว่า”
“ก็ไม่ต่างกันมากนักหรอกวะ”
“อย่าเถียง! กุกอยากซื้อก็ซื้อ วีตามใจมั้งเหอะ” พูดเสร็จก็สะบัดก้นหนีผัวเลย แล้วยังใช้แทนตัวว่า...กุกกับวีด้วยแปลว่า...ไอ้กุกโมโหขึ้นมานิดๆแล้ววะ ผมรีบสาวเท้าเดินตามไอ้กุกอย่างเร็ว พอมาถึงประชิดใกล้ได้ก็แย่งถุงใส่ของจากมือบางถืออย่างพะลุงพะลังมาถือไว้เสียเอง แรกๆ ก็ยื้อไม่ยอมหรอก แต่ด้วยแรงที่ผมมีมากกว่า จึงแย่งมาถือเองได้สำเร็จ
“ไอ้กุกวันนี้กลับกรุงเทพกัน” พอมีโอกาส...ก็พูดประเด็นนี้ขึ้นมา
พรึบ!
ใบหน้าสวยหันมาจ้องตาเขม็งเลย เรื่องไม่ตามใจเมื่อกี้ก็ยังไม่หายโมโหเสียทีเดียว ยังมามีเรื่องใหม่อีก
“วีบอกอยู่อาทิตย์หนึ่ง แล้วยังไม่ได้ทานข้าวกับคุณป้าคุณลุงเลย ทำไมต้องรีบกลับ” ยังแทนคำว่าวีด้วย โอ๊ย...ยังโกรธอยู่ แล้วยังให้กลับกะทันหันอีก ทำไงดี?...คิดสิคิด
“คือนี้นะ...”
“กลับห้องพักกุกไม่อยากเดินแล้วเบื่อ อยากกลับกรุงเทพก็กลับกุกไม่อยากขัดใจวี” สุดท้ายผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ เวลาไอ้กุกโกรธจะแทนตัวด้วยชื่อ ผมทำไงดีครับเมียงอนอดหวั่นๆไม่ได้ด้วยสิ
**
**
กรุงเทพ...ในเวลา 2 ทุ่ม
เราสองคนมาถึงคอนโดแล้วเรียบร้อย ผมโทรไปเคลียร์กับพ่อแม่ว่ามีเรื่องต้องทำกะทันหันเลยต้องกลับมาก่อนไว้โอกาสหน้าจะพาไอ้กุกบินไปถึงอังกฤษ และทานข้าวพร้อมหน้ากันทั้งสองครอบครัวท่านก็ยอมตกลง
แต่มีอีกหนึ่งเรื่องที่ผมไปทำนิสัยไม่ดีกับแขกของโรงแรม พ่อต่อว่ามาสะหูชา ถึงแม้ลุงนาวินจะบอกเหตุผลตามจริงให้พ่อฟัง ท่านก็ไม่พอใจเหมือนกับผม แต่กลับสอนผมให้รู้จักควบคุมอารมณ์ให้มากกว่านี้ ยอมรับเลยว่าผมผิดจริง เฮ้ย...ไอ้กุกมันน่ารักน้อยสะที่ไหนละวะ
กลับมา ณ เวลานี้ ผมกำลังโดนเมียโกรธไม่หายสักที หลังคุยโทรศัพท์กับพ่อเสร็จ ผมก็เดินไปนั่งข้างร่างบางบนเตียงนอน ไอ้กุกอาบน้ำใส่ชุดนอนพร้อมเข้านอนเรียบร้อย มันกำลังเล่นกับตุ๊กตากระต่ายยักษ์หน้าตาหน้าเกลียดอยู่ก่อนนอน
“เลิกงอนเหอะกูขอร้อง ไม่ชอบกับท่าทางของมึงแบบนี้เลยวะ” ผมพูดน้อยใจ ก่อนแขนยาวจะรวบเอวบางเข้ามากอดแน่น ปลายจมูกโด่งของผมกดลงพวงแก้มนิ่ม แล้วสูดกลิ่นหอมไปสะฟอดใหญ่
“.....” ไอ้กุกเงียบ
“อย่าให้กูโมโหนะ!”
“แล้วจะทำไม?”
“ไอ้กุก!”
“กูเมียมึงไอ้วีมีปัญหาอะไรวะ!”
“มี!”
เริ่มง้อเมีย!
“ฮาๆๆๆๆ พอไอ้วี ฮาๆ” เสียงหวานหัวเราะร่า เพราะวิธีง้อของผมเป็นยังไงละ...เจอนิ้วพิฆาตของผัว ง้อด้วยวิธีจักกะจี้ไปตามจุดที่ผมรู้ดีว่าตรงไหนบ้างบนร่างบางตัวนิ่มนี้บ้าจี้ ร่างกายไอ้กุกทุกส่วน ทุกจุด ผมรู้หมด ร่างบางยังดิ้นพล่านๆพร้อมกับหัวเราะไปด้วย มือบางก็ปัดป่ายไปมาเชิงให้ผมหยุดจี้มันสักที
“เลิกงอนกูได้ยัง!”
“ฮาๆ เลิกๆ ฮาๆ เลิกแล้ว” ได้ยินคำพูดพอใจ ผมก็หยุดจี้ แล้วจับร่างบางขึ้นมานั่งค่อมหน้าขาของผม จับใบหน้าสวยให้หันมาทางผม ก่อนจะประทับริมฝีปากเข้าหากัน ลิ้นร้อนไล่เลียไปทั่วริมฝีปากบางด้านนอกก่อนจะขออนุญาตเข้าไปด้านใน โดยกัดริมฝีปากอวบอิ่มด้านล่างหนึ่งที แล้วไอ้กุกก็เผยปากนิดให้ลิ้นร้อนผมเข้าไปสำรวจโพรงปาก ลิ้นเราทั้งคู่สลับกันฟัดสลับกันดูดดึงไม่มีใครยอมใคร
“พะ...พอ” ไอ้กุกเป็นคนถอนจูบครั้งนี้ออก “วันนี้ไม่เอานะ”
“ก็ไม่...แต่เดี๋ยววะ...ชุดใหญ่กูอ่ะ”
“ไม่ให้แล้ว มึงทำกูไม่พอใจ” ไรว้า...ทำไมเมียต้องเอามารวมกันด้วยเนี่ยไม่ได้การ ผมไม่ยอม..
“พรุ่งนี้ไปบ้านใหญ่กัน” จัดชุดใหญ่ที่บ้านก็ได้วะ
“ไปทำไมวะ?” บ้านที่ผมพูดถึงคือบ้านสองหลังอยู่ใกล้กัน บ้านผมกับบ้านไอ้กุกเราเคยเป็นเพื่อนบ้านกัน ก่อนผมกับไอ้กุกจะย้ายมาอยู่คอนโด เพราะเข้าเรียนมหาลัย ส่วนพ่อแม่เราสองคนย้ายไปอยู่อังกฤษ
บ้านหลังนั้นพร้อมกับอดีตมันคือความทรงจำที่ลืมไม่ได้เลยว่าที่นั้น ผมเจอไอ้กุกครั้งแรก และชอบมันตั้งแต่วินาทีแรกได้เห็นใบหน้าน่ารัก
“พรุ่งนี้วันเกิดเมีย”
“เออวะ...ลืม” ทำท่าน่ารักใส่ผมอีก ไอ้ท่าทางบอกว่าลืม ผมอดจะหอมแก้มนิ่มไม่ได้ฝังจมูกลงหอมไปฟอดใหญ่
“ต้องกลับกะทันหันก็เพราะนี่ไง อยากไปฉลองกับมึงที่บ้านสองคน”
“เอาดิ! ผัวกูน่ารักจัง” ไม่พูดชมอย่างเดียวยังเอาแก้มนิ่มมาถูกับแก้มของผมอีก ทำหน้าเคลิ้มๆด้วย รู้ตัวไหมทำแบบนี้น่ารักมากครับเมีย
ซะอุ้ย!
กำลังเพลิดพอหันไปเจอตุ๊กตากระต่ายตัวเท่าควายตั้งเด่นใกล้กับไอ้กุก ผมนี่สยองเหี้ยๆ ตัวใหญ่ฉิบหาย แล้วเสือกไปสัญญากับไอ้กุกไว้แล้วด้วยว่าจะซื้อให้อีกหนึ่งตัว โอ๊ย!!! ทนไม่ได้ครับ ผมไม่ชอบมัน!
ผมผลักไอ้กุกนั่งลงบนเตียงตามเดิม แล้วรีบเดินออกจากห้องนอนทันที
“ไอ้วีเป็นไรมึง?” เมียก็ งง ดิอยู่ดีๆ ผมก็เดินออกจากห้อง
“กูสยองตุ๊กตามึงเอาไปเก็บในตู้เลยนะ กูเข้ามาอีกรอบยังเจอ กูเฉียดมันทิ้งแน่” เอาจริงนะเว้ย! ไม่ได้ขู่ แน่ะ...เมียยังหัวเราะใส่ผมอีก ไอ้กุกชอบไปได้ไงวะเหมือนผี!
ปัง!
เดินออกมาปิดประตูเสียงดังใส่ ผมขอดูทีวีห้องนั่งเล่นลบภาพไอ้ตุ๊กตาสยองตัวนั้นแปบ ก็ไม่ชอบโว้ย!!
***************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ :hao3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 13 เลยเที่ยงคืน
By :: maylinza
Part Kook...
วันนี้วันเกิดผมครับ ผมกับไอ้วีนัดกันว่าจะไปฉลองสองคนที่บ้านใหญ่ของไอ้วีกัน มันใช้ให้ไอ้บีกันหาคนไปทำความสะอาดไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่ได้ไปนานฝุ่นคงจะเยอะน่าดูแหละ
ผมหันไปมองนาฬิกาข้างผนังห้องนั่งเล่นเป็นเวลา 9 โมงครึ่ง ช่วงเช้าวันนี้ไอ้วีต้องเข้ามหาลัยไปคัดตัวนักกีฬาบาสตัวจริงคนใหม่ เนื่องจากพี่ฮิปโป้ พี่พาท และพี่เทรนเขาเรียนจบปี 4 กันแล้ว และอยู่ในช่วงทำ Project สุดท้ายเรื่องจบกันเลยต้องถอนตัวออก คิดแล้วก็ใจหายแทนไอ้วี ก็มันสนิทกับพวกพี่ๆอยู่ไม่น้อย ถึงพี่เทรนจะกลับมาเรียนแค่ไม่กี่เดือนลงเล่นให้เป็นตัวแทนแค่แวบเดียว แต่ก็สนิทกันอยู่
ผมปิดทีวี แล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอน แง้มประตูห้องไว้เล็กน้อยแอบดูหน่อยดิว่าไอ้วีมันทำอะไรอยู่นะ ยังไม่ไปมหาลัยสักที
เชี่ย! มันยืนจ้องมองตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่สองตัวที่ผมวางไว้บนเตียงนอน
ไอ้วีเป็นไรมากป่าววะ...หรือท่าจะบ้า
อ้อ...ลืมบอกไปไอ้วีโทรไปสั่งทางห้างตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับว่าซื้อตุ๊กตากระต่ายที่เคยซื้อกับทางห้างครั้งก่อนเพิ่มอีกหนึ่งตัว และให้ทางห้างมาส่งเหมือนเดิม ทันใจดีมากมาสั่งให้ตอนเช้าเลย สักเจ็ดโมงได้มั้ง
“ไอ้วีเมื่อไรจะเสด็จไปมหาลัยวะ เดี๋ยวคัดเลือกคนใหม่จะเย็นมากนะมึง” ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาไอ้วีในห้องนอนที่มันยืนอยู่สะเลย
“อืม” มันพูด แต่สายตายังจ้องมองตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่ ผมเลยขยับเข้าไปยืนด้านหน้าไอ้วี
“มองทำบ้าอะไร กูไม่เข้าใจมึงวะ ทำไมไม่ชอบตุ๊กตากระต่ายของกู”
“น่ากลัว” สั้นๆง่ายๆ
แขนยาวตวัดกอดเอวบาง ใบหน้าหล่อซุกเข้าหาซอกคอผม
“กูว่ามึงน่ากลัวกว่าอีก”
“นั้นไง!” ไอ้วีผลักใบหน้าตัวเองออกจากซอกคอ แล้วจ้องมองหน้า ผมเหมือนน้อยใจ “มันเป็นแค่ตุ๊กตามึงยังเข้าข้าง”
“ฮาๆๆ คิดได้เนอะมึง” ผมเขย่งปลายเท้าขึ้นนิด สองมือบางจับยึดไหล่หนาไว้ ก่อนปลายจมูกโด่งเล็กผมฝังเข้ากับแก้มสากๆ ของไอ้วีไปเต็มๆ
“ไปได้แล้วไอ้วี ตุ๊กตาเดี๋ยวเอาเข้าตู้เก็บให้ กูจะเอาออกมาเล่นตอนมึงไม่อยู่แล้วกัน ตอนมึงอยู่กูจะสนใจมึงคนเดียวให้มึงคนเดียว พอใจยัง! คราวนี้ไปได้แล้วเดี๋ยวพวกน้องๆจะคอยนาน” แทนที่ไอ้วีจะเข้าใจ แต่...ไม่!
“หยุด!!” ไม่เข้าใจจริงวะแหม่ง ผมห้ามไอ้วีเสียงดัง แต่เปล่าประโยชน์มันเดินหน้าผมเดินถอยหลังจนกระทั่งผมเซล้มไปนอนราบบนเตียง ไอ้วีค่อมบนพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ไม่ว่ายังไงต้องไม่เกิด
ผมไม่มีอารมณ์เอาตอนนี้หรอกไอ้ผัวบ้า!
“โอ๊ย!” เสียงร้องเจ็บ ผมเล่นหยิกแขนยาวที่ยันเหยียดกับเตียงกักร่างของผมไว้
“โหดวะ...สักน้ำก็ไม่ได้ ก็ใครใช้ให้เมียพูดจาน่ารักวะ” ดูพูดเข้า...ยังจะมีมาทำหน้าเสียดายอีกทุกวันนี้กินวันละหลายๆน้ำยังไม่พออีกไงวะ
ถึงจะอย่างนั้น...กว่าผมจะไล่มันไปได้ก็ต้องยอมให้ทำนิดนึง แต่ไม่ใช่เรื่องน้ำๆแน่ หมายถึงลวมลามร่างกายผม เดี๋ยวหอมแก้มบ้าง ขอหอมซอกคอบ้าง ขอหอมตามตัวผมไปเรื่อยๆ บ้าง สุดท้ายหนักสุด ต้นขาขาวด้านในจูบเน้นๆย้ำๆ อยู่นาน เกือบมีอารมณ์ประทุซะแล้ว ผมเลยรีบดันหัวทุยๆ ไอ้วีออกทันที หื่นไม่เลือกเวลาผัวเชี่ย!
Part V...
“เอาตามนี้แหละ พี่เลือก น้องเบียร์ น้องไฟ และน้องแม็ค เป็นตัวจริงเข้าทีมพี่นะ ส่วนน้องที่พี่ไม่ได้เลือกใช่ว่าเราจะไม่มีสิทธ์เป็นตัวจริง เพียงแต่เปิดเทอมนี้พวกพี่ต้องแข่งระดับตัวแทนของมหาลัยก่อน เลยต้องรีบหาคนเข้าทีม พวกพี่ปีสี่เป็นตัวจริงเทอมที่แล้วเขาเรียนจบกัน โอเค! ตามนี้ แยกกันกลับบ้านได้!” ผมบอกน้องทุกคนที่นั่งในสนามฟังผมเลือกตัวจริง เสร็จสักทีคราวนี้ก็ไปหาเมียบ้านใหญ่
“กลับเลยวะไอ้วี” เพื่อนเล่นบาสด้วยกันชื่อวุฒิเดินเข้ามาทักผมที่กำลังหยิบกระเป๋าเป้บนเก้าอี้ไม้ยาวข้างสนามขึ้นสะพายหลัง
“เออวะ มีนัดแล้ว เจอกันวันซ้อมวะ”
“อืม” ไอ้วุฒิตอบรับขานในลำคอ
ลาเพื่อนเสร็จ ผมก็เดินตรงไปลานจอดรถมหาลัยทันที เปิดเครื่องยนต์เตรียมจะไปหาเมียแล้วครับ แต่เดี๋ยวก่อน....ผมขอเช็คเพื่อความมั่นใจหน่อยว่าแหวนคู่สั่งทำพิเศษยังอยู่ในกระเป๋าเป้ใบโปรดอุสาโทรปลุกไอ้บีกันแต่เช้าเพื่อให้มันเอามาให้ถึงมหาลัย
บ้านไอ้บีกันทำการค้าขายเพชรพลอย ผมเลยสั่งทำกับมันเลือกลายเองได้ หรือคิดแบบเองก็ได้ และก็ให้ไอ้บีกันลดพิเศษด้วยใช้สิทธ์รุ่นพี่เว้ย!
“เฮ้ย! ฉิบหาย!” หายจริงเว้ย! หายไปไหนวะ?.
ผมรื้อของในกระเป๋าทุกอย่างออกมากองบนเบาะรถอีกฝั่ง มือก็ควานหาไปทั่วกระเป๋า แต่ก็ไม่เจอ หรือว่า...
ผมลงจากรถกลับมายังโรงยิมอีกครั้งเดินตรงไปยังเก้าอี้ที่ผมเคยวางกระเป๋าไว้ และยังเจอไอ้วุฒินั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ยังไม่ได้กลับบ้าน
“ไอ้วุฒิ!”
“อ้าวเฮ้ย! ได้ของยัง?”
“ของ...หมายถึงกล่องเล็กๆหรือเปล่าวะ”
“ใช่ๆ ก็เห็นมันหล่นมาจากกระเป๋ามึงพอจะคืน มึงเดินเร็วฉิบหายเรียกไม่ทัน กูเลยฝากน้องมายไปให้ น้องมายบอกว่ากำลังจะกลับบ้านพอดีคิดว่าจอดรถใกล้มึงมั้ง กูเห็นทางเดียวกันเลยฝากวะ”
เวรแล้วเหี้ย ฝากน้องนมโตด้วย ถ้าจำกันได้คือคนที่ผมเคยจะจีบตอนยังไม่ได้ขอไอ้กุกเป็นแฟน ไอ้กุกเสือกสร้างวีรกรรมทำให้น้องมันขายหน้าตอนนั้นด้วย และได้ข่าวมาว่าน้องมันร้ายใช่ย่อยแย่งแฟนคนอื่นไปทั่ว แน่ล่ะ น้องนมโตน่ารักมากอันนี้ผมก็รู้ดี แต่น้อยกว่าเมียที่ห้อง อิอิ ถึงจะอย่างนั้นในอดีตผมยังเคยคิดจะหลอกฟันน้องมันด้วยก็นมโตน่าฟัดนี่ว้า...
“พี่วีอยากได้คืนไหมค่ะ?” จู่ๆ เสียงน้องมายดังขึ้นจากด้านหลัง
“คงไม่ต้องขอนะพี่คือเจ้าของกล่องนั้น” หันไปพูดกับน้องจริงจัง
“แต่มันอยู่ในมือมายแล้ว ถ้าพี่วีอยากได้ต้องไปส่งมายที่บ้านก่อนแล้วจะคืนให้ตกลงนะคะ” พูดอย่างเดียวไม่ได้ยังขยับมายืนใกล้ผม แล้วมือเล็กก็ลูบไล้ใต้คางของผมอีก
ผมนี่สยิวเลยเหี้ย
“ให้ไอ้วุฒิไปส่งพี่มีธุระ” ผมบอกกับหันหลังไปทางไอ้วุฒินั่งอยู่ เจ้าของชื่อได้ยินก็ทำหน้าเหวอๆ ประมาณว่าเกี่ยวไรกู แต่น้องมายก็น่ารักนะ ไอ้วุฒิจะไม่สนใจบ้างเหรอวะ
“ไม่ค่ะ! พี่วีเท่านั้น!” เสียงใสพูดแกนบังคับ แขนเล็กเกี่ยวคล้องแขนยาวผมไว้ ผมเริ่มรู้สึกว่า...
ไม่ไว้ใจ!
“พี่เป็นเจ้าของ แต่กลับโดนน้องต่อรองพี่ว่ามันทุเรศ!” เอาไงล่ะผมพูดกับผู้หญิงแบบนี้มันไม่สุภาพบุรุษเอาซะเลย แต่มันก็เรื่องจริงของสิ่งนั้นของผม และไอ้วุฒิมันก็เป็นคนเก็บได้ น้องมายตั้งหากมาอาสาเอามาคืนให้ผม แล้วยังมาทำเป็นได้ต่ออีก
นัยน์ตาใสๆจ้องมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง คือผมต้องยอมว่างั้น ได้... แค่ไปส่งเท่านั้นหวังว่าน้องมายไม่มีแผนสูงไปกว่านี้นะ
“ไอ้วุฒิเรียบร้อย”
“เออ!” หันไปถามมัน น้องมายก็ทำหน้าสงสัยว่าคุยอะไรกัน อะไรคือเรียบร้อย ไม่ต้องเสือกรู้นะน้องครับมันคือความลับ
“หวังว่าพี่ไปส่งน้องจะคืนให้พี่นะ” ใบหน้าน่ารักปรากฏยิ้มทันที พอได้คำตอบที่น่าพอใจ
แต่ผมสงสัยว่าน้องมายมาทำอะไรในมหาลัยตอนปิดเทอม
มาลงเรียนซัมเมอร์?
มานั่งเล่นกับเพื่อนยามว่าง?
แล้วมาทำอะไร?
แต่ไม่ว่ามาทำอะไร ผมหวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัวนะ
**
**
“มาส่งแล้วพี่ขอคืนด้วย” ผมบอกหลังจอดรถสนิทหน้าประตูรั้วบ้านน้องมาย
“เข้าไปในบ้านก่อนไหมคะ? เหมือนฝนกำลังจะตก” พอได้ยินแบบนั้น ผมเลยชะโงกหน้าออกนอกตัวรถเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ถึงจะเป็นเวลาของกลางคืน แต่ก็ดูไม่ยากว่ามันเหมือนจะมีฝนตกลงมาจริงๆ ผมมองจอนาฬิกาในรถ ตอนนี้เกือบจะสามทุ่มแล้ว
“ไม่เป็นไรพี่รีบ” เป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจมากสำหรับน้องนมโต ก็น้องทำหน้าแบบเซ็งๆ แต่ก็ยอมส่งกล่องแหวนคืนให้ผม
“เฮ้ย!” จู่ๆน้องมายก็บุกลุกขึ้นมาหอมแก้มผมแบบไม่ทันตั้งตัว
“ทำเป็นตกใจที่เมื่อก่อนพี่วีอยากกินมายจะตาย เราลองมา...”
“ออกไปไป่...ก่อนพี่จะหมดความอดทน” ใช่...เมื่อก่อนอยากได้นมโตขาวนวล แต่ตอนนี้ผมมีนมตรากระต่ายน้อยแล้วแถมยังสีชมพูด้วย อร่อยกว่าตั้งเยอะ ไม่คิดจะกลับไปชิมนมโตขาวนวลอีก
“มายขอบอกไว้อย่างนะคะมายอยากได้พี่วี ถ้าวันนั้นไม่มีพี่กุกมาทำตัวประชดใส่ มายกับพี่วีก็ได้กันแล้ว มายไม่สนใจอะไรทั้งนั้น สาวในมหาลัยมีแต่จะจ้องกินพี่วี มายไม่ยอม! เพราะมายต้องไอ้กินพี่วีก่อนคนอื่น ตามนี้คะ!” ที่พูดออกมานี่ไม่รู้เหรอว่าผมมีเมียแล้ว ไอ้กุกแดกผมไปแล้วครับ...น้องนมโต ลืมไป...ผมก็ไม่เคยป่าวประกาศให้ใครรู้ว่าผมกับไอ้กุกเป็นอะไรกัน รู้แค่คนสนิทเท่านั้น สงสัยเปิดเทอมคราวนี้ผมต้องทำอะไรสักอย่าง
ปัง!
เสียงประตูรถปิดลงพร้อมกับน้องมายเดินเข้าบ้านไปแบบว่า หนูมั่นใจคะ ผมคิดว่าอย่างนั้น
แล้วนี่ผมเป็นของกินเล่นของสาวมหาลัยตอนไหนวะ ควรดีใจด้วยไม๊ที่น้องมายประกาศศึกอยากแดกผม งานเข้าละคราวนี้ สงสัยผมต้องทำตัวเป็นกุลสตรีรักษาร่างกายอันเพอร์เฟคของผมไว้ เชี่ยเถอะ! ถ้าวันไหนผมพลาดท่าให้น้องมายขึ้นมา เมียฆ่าผมแน่ ไม่ได้! ผมต้องไม่นอกกายเมีย รักเมียคนเดียว ใช่! มันต้องเป็นอย่างนั้น
**
**
ผมขับรถออกมาจากบ้านน้องมายได้ไม่นาน เม็ดฝนก็ตกลงมาเอา
แล้วไงฝนตกของจริง และหนักด้วย ผมก็ต้องขับรถลุยฝนไปแบบเนี่ยแหละ ผมขับช้าๆ ไม่รีบ ช้าหน่อยแต่ปลอดภัย ที่จริงใช้เวลาขับรถไปบ้านใหญ่ไม่นานหรอกครับ ถ้าให้ตีเวลาขับรถในเมืองหลวงก็ประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง แต่เนี่ย...รถติดตามธรรมเนียมเลยเหี้ย ฝนตกคู่กับรถติดเว้ย!
“โอ๊ย!!! ติดอะไรนักวะฉิบหาย กูคิดถึงเมีย!” บ้าครับบ้า ผมบ้าไปแล้วนั่งบ่นคนเดียวในรถเสียงดัง ดีที่ปิดกระจกรถไว้ ลองเปิดสิ แล้วตะโกนเสียงดังๆ เหมือนเมื่อกี้ต้องมีคนมองผมบ้าจริงๆ และนี่มันจะห้าทุ่มแล้วด้วยติด ผมติดแหง็กเส้นนี้มาเกือบสองชั่วโมง อยากตายจริงๆกู
พอมาถึงบ้านใหญ่จอดรถเรียบร้อย ผมก็รีบเดินเข้าบ้านไปทันที ภายในบ้านเปิดไฟแสงสว่างไว้อยู่ก่อนแล้ว ผมกวาดสายตามองหาไอ้กุกไม่เจอ พลันนั้นสายตากลับเห็นของมากมายบนโต๊ะใหญ่กลางบ้านเดินไปใกล้มีอาหารและน้ำอยู่พร้อมสำหรับฉลองวันเกิดเราสองคน แต่ไม่มีเค้กวันเกิด ผมเลยเดินไปเปิดตู้เย็นดูมีเค้กวันเกิดอยู่ในนี้ และยังอยู่ในกล่องเหมือนเดิม
ทุกอย่างพร้อม แล้วไอ้กุกไปไหนวะ? หรือว่าอยู่ชั้นบนคิดได้ดังนั้น ผมจึงเดินขึ้นชั้นสองของบ้านตรงไปยังห้องนอนครั้งอดีตเคยยังอยู่ที่นี้ เปิดประตูเดินเข้าไปเจอไอ้กุกนอนหลับบนเตียง ผมเดินไปใกล้แล้วนั่งลงยองๆ ข้างเตียงฝั่งใบหน้าสวยหันมาฝั่งนี้พอดี ผมเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปิดใบหน้าสวยออกจนเห็นหน้าผากมน ก่อนก้มลงจูบขมับหน้าผากมนหนึ่งที ผมเองก็รู้สึกเพลียๆวะขึ้นไปนอนข้างไอ้กุกก่อนคงเป็นไรค่อยตื่นมาเป่าเค้กแล้วกัน แต่ผมก็ไม่ลืมดึงร่างบางเข้ามากอดด้วยและก็หลับไปอีกคน
Part Kook...
รู้สึกเหมือนมีอะไรตรงเอว ผมเลยรู้สึกตัวลืมตาขึ้น ยกสองมือบางขึ้นมาขยี้ตาตัวเองเบาๆ เหมือนจะให้สายตาปรับกับแสงไฟในห้องนอน แล้วค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงตัวเตียงไว้
“เอ๊ะ” รู้แล้วว่าอะไร ผมเจอไอ้วีนอนกอดผมอยู่ มันมาตั้งแต่เมื่อไรกันวะทำไมไม่ปลุก ผมดึงแขนยาวออกจากตัวผม เอื้อมแขนไปสุดตรงโต๊ะเล็กข้างเตียงนอนฝั่งผมเองเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
“เหี้ยเหอะ! ไอ้วี!! ลุกเลยมึงเที่ยงคืนแล้ว!!”
“หืม...ห๊ะ! อะไรนะเที่ยงคืน!” ลุกปุบเลยเลยผัวกู “ไป!”
“ไปไหน?”
“ข้างล่างเป่าเค้กกันไง เที่ยงคืนเที่ยงตรงเที่ยงเชี่ยไรไม่สนใจ! กูอยากเป่าเค้กกับมึง” มันพูดเสร็จก็กระชากแขนผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินลงไปชั้นล่างทันที ตื่นเต้นกว่าเจ้าของวันเกิดมากกว่าแล้ววะสัด
พอลงมาชั้นล่าง ไอ้วีก็เดินไปหยิบเค้กจากตู้เย็นออกมา ปักเทียนให้เรียบร้อยปีนี้ผมยี่สิบเอ็ดปีแล้วครับแก่เนอะ ฮาๆ
“ไม่ต้องร้องเพลงอยู่กันแค่สองคน กูอธิฐานเลยแล้วกันนะ” ผมทำมือขึ้นห้ามพร้อมพูดดักไอ้วีไว้ ก็มันกำลังจะอ้าปากร้องเพลงให้นะดิ ผมว่ามันเสียเวลาเป่าๆไปเลยแล้วกัน ผมหลับตาลงสองมือประกบกันไว้ด้านหน้า สิ่งที่ผมอธิฐาน...?
ผมเป่าเทียนเรียบร้อย หันไปมองใบหน้าหล่อไอ้วียิ้มซะแก้มปริ ตกลงวันเกิดใครวะยิ้มดีใจยิ่งกว่าเจ้าของวันเกิดสะอีก
“อธิฐานว่าไงบ้างวะ?” ไอ้วีถามพร้อมกับวางเค้กลงบนโต๊ะ
“ความลับไม่บอก” ใช่ความลับ ใครเขาบอกกันว้า...ไอ้คุณผัว
ไอ้วีรั้งเอวบางเข้าไปกอดไว้หลวมๆ มือหนาจับศีรษะผมแนบกับอกหนาหัวใจไอ้วีเต้นแรงจังวะ และก็รู้สึก...อบอุ่น มากด้วย
“แหวนอ่ะ” ผมถามขึ้น
“เฮ้ย! ไรวะเมียอย่าทำเป็นรู้ดิ กูกำลังจะเซอร์ไพร์ส”
“ไอ้บ้า...มึงบอกกูไว้นานแล้วป่าววะ ฮาๆ ก็ได้ๆ ทำเป็นว่ากูจะเล่นละครไม่รู้แล้วกัน” ผมมองหน้าไอ้วี ดูทำหน้าเข้า ตลก..
มือหนาล้วงของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่ง
มันคือกล่องแหวน
“โห! อะไรอ่ะวี กุกตื่นเต้นจังเลย โอ๊ย...อย่ารู้แล้วคุณสามี” ทำเสียงดัดจริตนิด ทำตาแบ้วๆใสๆ ว่าผมไม่รู้จริง หึ ตลกตัวเองชะมัด
“เยอะไปเมีย พอดี พอดี” มันมองค้อนใส่ผมหน่อย ผมเล่นดีใช่ไหม?
นิ้วนางมือซ้ายของผมมีแหวนที่โคตรสวยโดยไอ้วีเป็นคนสวมให้ ส่วนอีกหนึ่งวงถูกวางลงบนฝ่ามือบาง ไอ้วียกคิ้วหนึ่งทีประมาณรู้นะว่าผมต้องทำไง แหม...รู้สิ ผมสวมแหวนนิ้วนางมือซ้ายให้ไอ้วีเหมือนกับผม
ริมฝีปากนิ่มโดนประกบจูบเบาๆ ก่อนลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากนิ่มด้านนอกของผมจนเปียกชื้น ไอ้วีกดจูบแรงๆหนึ่งทีก่อนจะผลักริมฝีปากออกจากกัน
ช่วงนี้ไอ้วีชอบจูบแบบละมุนละไมมาก ซึ่งผมก็ชอบมากเช่นกัน
“วีรักกุก เข้าใจป่ะ”
“กุกรักวี เข้าใจป่ะ”
“เอากันวันละสามยก เข้าใจป่ะ”
“ไม่เข้าใจ!! ไอ้บ้า!”
“ฮาๆ” มันหัวเราะพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง คางไอ้วีเท้าวางไว้บนศีรษะเล็กผม ก่อนจะเปลี่ยนโหมดซึ้งจนผมตามแทบไม่ทัน
“อยู่กันนานๆ รักกันนานๆ กอดกันนานๆ ทุกเช้าวีจะจูบกุกมอนิ่งทุกวัน จะอาบน้ำถูหลังกันทุกวัน วีจะกินมาม่าฝีมือกุกคนเดียว วีรักกุกคนเดียว และจะรักกุกแค่คนเดียวตลอดไป โอเค”
ผมเลือกไม่ตอบ...
“โอเคไหมวะ เงียบทำไมเนี่ย” เลือกจะไม่ตอบเหมือนเดิม ผมผลักร่างตัวเองออกห่างจากไอ้วีเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อๆ พร้อมอมยิ้มทีเล่น ไอ้วีก็ งง ว่าผมทำอะไร ยืนยิ้มอย่างเดียวไม่ยอมพูด
“ไม่พูด..หืม?” ผมก็ยังไม่พูด ก่อนจะยกแขนข้างหนึ่งตัวเองขึ้นเหยียดตรงไปด้านหน้าไอ้วี
“กุกอยากให้วีเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต วีอยากเดินไปกับกุกป่ะ” คำพูดของผมเรียกรอยยิ้มจากไอ้วี มันส่ายหน้าทีเล่น ก่อนที่มือหนาข้างหนึ่งมาจับกุมมือบางของผมไว้แน่นๆ
“ห้ามทิ้งวีกลางทางน่า วีกลัว” ทำท่ากลัวโดยการหดไหล่หนาทั้งสองข้างเข้าลำตัว
น่ารักตายผัวกู
“ไม่ทิ้งหรอกน่า...กุกรักวีจะตายไป”
“ทิ้งมึงโดนเสียบตลอดชีวิต หึ” คำพูดนี้เอาสะผมยิ้มบ้าเลยวะ ก็มันบ่งบอกชัดเจนเลยว่า...ไอ้วีไม่มีทางทิ้งผม และผมก็ไม่มีทางทิ้งไอ้วีเช่นกัน
และคืนนี้ผมได้เป่าเค้กเที่ยงคืน15 นาที ถึงจะเลยไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรเนอะ สิ่งสำคัญคือวันเกิดปีนี้ผมโคตรมีความสุขที่สุดได้ไอ้วีเป็นฐานะคนรัก และคนเดินเคียงข้างกัน
รักมึงนะโว้ย ไอ้ผัวหื่น...
แต่เดี๋ยวก่อน…
ผมรู้สึกได้กลิ่นน้ำหอม..
ที่เสื้อไอ้วีมันมีกลิ่นหอมน้ำของผู้หญิงติดมา ผมได้กลิ่นตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่อยากถามให้นอกเรื่อง เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยถามก็ได้ หวังว่าไม่มีอะไรเลวร้ายนะ
เพราะผมเชื่อใจมัน
******************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ :katai2-1:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://web.facebook.com/maylinza/ (https://web.facebook.com/maylinza/)
-
อื้อหื้อ! ตอนนี้สวีทกันน่ารักมากๆ
รอดูต่อไปว่าน้องมายจะทำอะไร :hao7:
-
Friend Sex Friend
Chapter 14 นายร้าย
By :: maylinza
Part Kook...
ช่วงนี้ไอ้วีไม่ค่อยจะได้อยู่ที่ห้องสักเท่าไร มันบอกกับผมว่าต้องรีบซ้อมหนักขึ้น ยิ่งใกล้วันเปิดเทอมรายการแข่งก็ตามมาจ่อทันที วันนี้ก็เช่นกันไอ้วียังไปมหาลัยเช่นเดิมเหมือนทุกวันเพื่อซ้อมบาส ส่วนผมก็อยู่แต่ในห้องเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก
วันนี้เลยคิดว่ากะจะไปเซอร์ไพร์ไอ้วีสักหน่อย ไปแบบไม่บอกไม่กล่าวด้วยนะ ไอ้วีเห็นผมคงจะตกใจบ้างละผมว่า อิอิ
ตอนนี้มาถึงมหาลัยแล้วครับ พอลงจากรถแท็กซี่จ่ายเงินค่ารถเรียบร้อย ผมก็เดินดิ่งไปโรงยิมของมหาลัยทันที นั้นไงได้ยินเสียงลูกบาส กระทบพื้นดังสะเทือนมายังข้างนอกเลยวะ
เจอหน้าเมียอย่าตกใจนะคุณผัว
เหี้ย!
ผมว่า...เป็นผมเองแล้ววะกลับโดนเซอร์ไพร์ด้วยตัวนมโตๆ ก้าวย่างเข้ามาในโรงยิมก็เห็นน้องนมโตนั่งสะเลอไขว้ห้างมาดผู้ดีอยู่ข้างสนาม
ว่าแต่มาทำไมวะ?
“ไอ้กุก!” ไอ้วีเห็นผมแล้วครับ มันรีบวิ่งปรี่มาหาผมทันที พอถึงตัวผมได้ก็ถูกดึงไปกอดซะแน่น ใบหน้าผมนี้จมไปกับหน้าอกมันจนแทบหายใจไม่ออก
ฟอด!
ฟอด!
ยังมีของแถมไม่ต้องขอด้วย หอมแก้มซ้ายขวาผมไปซะฟอดใหญ่ๆ
“มาได้ไงวะ” ไอ้วีถามผมด้วยรอยยิ้ม ดีใจล่ะซี่...
ผมไม่ค่อยทำอะไรให้แบบนี้นี่น่า
“เดิน!” ตอบแบบหงุดหงิด
“อย่ากวนเมีย”
“คิดถึงมึง อยู่แต่ห้องน่าเบื่อมาก ว่าแต่น้องนมโตของมึงมาได้ไง ปิดเทอมไม่ใช่เหรอ?” ผลักตัวเองออกจากร่างหนาเล็กน้อย ผมมองหน้าน้องนมโตผ่านด้านหลังไอ้วี น้องเหมือนจะส่งสายตาจิกพิฆาตอย่างแรงกล้ามาให้ผมอย่างไม่พอใจ
“มาเที่ยวมั้ง ไม่รู้สิ อ่อ! แล้วอีกอย่างน้องเขาไม่ใช่ของกู มีมึงเป็นเมียคนเดียวพอแล้ว” จากเมื่อกี้ผมเริ่มใจไม่ดี กลับมาอารมณ์ชื่นบานล่ะ เพราะคำพูดไอ้วีมันน่ารักมาก
‘มีมึงเป็นเมียคนเดียว’
น่ารักไหม? อิอิ
จากนั้นไอ้วีพาผมมานั่งเก้าอี้ตัวยาวหน้าสนาม โดยมีน้องแมลงหวี่กวนใจนั่งข้างๆ ไม่กวนใจได้ไงมานั่งปุบเสียงหวี่รบกวนมาทันควัน
“พี่กุกมาเฝ้าผัวเหรอคะ หึ” ดู...ยังส่งเสียงน่าเกลียดออกมาซะด้วย ครั้งที่แล้วยังขายหน้าไม่พอ วันนี้เดี๋ยวก็จัดหนักให้ซะเลย
“ครับ...แล้วน้องละมีผัวอยู่แถวนี้เหรอถึงมาเฝ้าคนไหนครับ คนไหนครับ เยอะจัดพี่เลยไม่แน่ใจ” เยด... ผมช่างกล้าแซวหญิงด้วย
“พี่กุก อย่าคิดนะคะว่ามายไม่กล้าแย่งพี่วีมา ผู้หญิงย่อมมีดีกว่าผู้ชายอยู่แล้ว” น้องทำหน้าเชิดใส่ผม แล้วหันกลับไปมองไอ้วีในสนามด้วยสายตาอยากแดกผัวชาวบ้านสุดๆ
“หญิงเข้าบ่อยๆ ก็หลวม ผู้ชายนี่สิเข้าบ่อยๆ หลวมไม่มี แคบเอ้าแคบเอา” กระตุกคิ้วหนึ่งทีท้าทาย
ไม่ทันปากเล็กน้องนมโตจะโต้กลับผม ก็...
“มาไงวะไอ้กุก” ไอ้วุฒิครับเป็นคนทักผมขึ้น มันลงมานั่งข้างผมพร้อมกับนั่งซับเหงื่อตัวเองไปด้วย
อือหื้อ...เหงื่อไหลตามซอกคอไอ้วุฒิ แหม่ง! โคตรเอ็กซ์วะ
ผมหันไปมองดูผัวตัวเองวิ่งเล่นบาสในสนามอย่างขยัน ดี! ผมจะได้คุยถนัดไม่มีผัวคอยขวางคอ
“นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนกับไอ้วี มึงเสร็จกูแล้วไอ้วุฒิ”
“ฮาๆ เหมือนเดิมนะมึงตอนมีกับไม่มียังอ่อยได้” อย่าหัวเราะแบบนั้นกูเสียววะ มันหล่อจริงๆ แหละให้ตายพับผ่า ถึงผมไม่มีทุนเดิมชอบผู้ชายด้วยกัน แต่หากหล่อกระชากใจยากจะห้ามวะ แต่ก็มีไอ้วีคนเดียวนะไม่คิดไปมากกว่านี้เชื่อใจได้
“ด่ากูร่านยังง่ายกว่าป่าววะ เอาเหอะยังไงกูรักผัวคนเดียวล่ะ หล่อลากไส้ซะขนาดนี้ ขนาดแมลงหวี่บางตัวยังตอมดมอยากได้มันเลยวะ” ผมพูดไป แต่ก็เหลือบสายตามองคนข้างๆ ไปด้วย แต่ไอ้น้องนมโตกลับไม่สนใจเสียงว่ากระทบขอผมเลยสักนิด
เหี้ยเหอะ ไม่สนใจเสียงผม เพราะมัวแต่มองผัวบ้านอยู่ไง
แหม่ง! เผลอไม่ได้เลยวะสัด!
ยัง! ยังมองดูผัวผมตาละห้อยอีก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นบ้าอยู่คนเดียวด้วย นั้นผัวกูนะเฮ้ย!! เกรงใจด้วย เมียนั่งอยู่เว้ย!
“น้องครับอดอยากมากเหรอถึงมาดูผัวพี่” ใบหน้าน่ารักหันมามองหน้าผม พร้อมกับแสหะยิ้มให้ผมแบบ
‘หนูไม่สน’ ประมาณนี้แหละคิดว่า
“ก็ผัวพี่น่ากิน และก็ไม่สนด้วยว่าพี่วีจะเป็นผัวใคร” เสียงใสพูดช้าๆ ในประโยคหลัง เน้นคำจงใจเสียดผมสะเต็มที่
“แรด!”
“ไอ้กุกนั้นผู้หญิงนะเว้ย” นิ้วไอ้วุฒิสะกิดแขนผมเหมือนจะเตือน ว่าที่พูดมันไม่เหมาะสม
โอ๊ย! ก็ดูสิครับ ไอ้น้องนมโตไม่สะท้านทรวงอกใหญ่ของมันเลยด้วยซ้ำ นี่ด่าว่าแรดแล้วนะ ยังยิ้มหน้าระรื่นส่งสายตาชวนสยิวให้ไอ้วีอีกยามมันหันมาทางนี้ เดี๋ยวสาปแช่งแหม่ง! เลย ขอให้นมแตกระเบิด เป็นมะเร็งเน่าเปื่อยเลยเอา แช่งจากใจด้วย!
ผมชักเหมือนตัวร้ายคอยรังแกนางเอกเลยวะ
“มีอะไรวะ เห็นมึงพูดเสียงดัง” ผมหันไปทางไอ้วีที่ดูจะหอบเหนื่อยกับการเล่นบาสวิ่งมายืนอยู่ตรงหน้าผม มองผ่านด้านหลังไอ้วีก็เห็นน้องๆในสนามหยุดเล่น และก็มองมาทางผมเช่นกัน
เฮ้ย...มันชักหงุดหงิดมากขึ้นแล้วนะโว้ย! ทำผมอายได้เนี่ย
“พี่วีคะ มายอยากให้พี่วีสอนเล่นบาสบ้างจัง สอนหน่อยได้ไหมคะ”
พูดไปก็นมใหญ่แนบชิดกับแขนยาวไอ้วี แหม่ง! ไปยืนข้างไอ้วีตอนไหนวะ? เร็วฉิบหาย ผมเห็นไอ้วีค่อยๆดึงมือน้องนมโตออกจากการเกาะแขนมัน แล้วมากระชากแขนผมให้ลุกขึ้นยืนข้างๆ
“มึงอยากเล่นไหม ไปเล่นกัน”
“ห๊ะ!” แน่มากคุณผัวทีตัดบทมาทางเมีย
“พี่วี!” เสียงเล็กกรี๊ดเล็กน้อยไม่พอใจ น้องยืนกระทืบปึนปังเหมือนเด็กๆ น่ารักตาย...แน่ะ น้องมันเกาะแขนไอ้วีอีกแล้ววะ ที่บ้านน้องสอนให้เป็นปลิงเกาะผู้ชายหรือไงวะสัด!
ส่วนไอ้วุฒิก็ได้แต่นั่งยิ้ม...ไม่เข้าร่วมใดๆ
ผมขี้เกียจพูดมากเลยเดินไปหารุ่นน้องไอ้วีคนหนึ่งรูปร่างตัวเล็กๆ ขาวๆ แต่มันก็สูงกว่าผมวะ ยืนถือลูกบาสอยู่
“ชื่ออะไรเรา”
“บะ...เบียร์ครับ” ไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นก็ได้มั้ง ไม่กัดสะหน่อย
แต่น้องมันก็หล่ออยู่นะ
“พี่ชื่อกุกนะ รู้ใช่ว่าพี่เป็นอะไรกับไอ้ดำตัวสูงยังกับเสาไฟฟ้า”
“ครับ” ยังตอบแบบกลัวๆ อีก
“ช่วยอะไรพี่หน่อย” ผมกระซิบกระซาบใกล้ใบหูน้องบอกแผนการบางอย่างให้ร่วมมือ “โอ๊ย!” จู่ๆ ไอ้วีก็เดินมากระชากแขนผมอย่างแรงให้ออกห่างจากน้องมัน
“ทำอะไรกูหวง!”
“เปล่า” ตอบเสร็จผมก็เดินไปอีกทาง
“พี่วีคะสอนได้ยัง” มาอีกแล้วแมลงหวี่
“งั้นเรามาเล่นพร้อมกันเลย”
แล้วไอ้วีก็สอนจับลูก สอนการจ่ายลูก สอนการชู้ดลูกลงห่วง
อยากจะบอกผมก็เล่นเป็น แต่ไม่ค่อยได้เล่นสักเท่าไร
คราวนี้เราลองเล่นกันเป็นทีมจริงๆ แน่นอนผมต้องไม่อยู่ทีมเดียวกับไอ้น้องแมลงหวี่แน่ ผมขอเปลี่ยนสรรพนามเรียกน้องมันใหม่แล้วกัน จากนมโตเป็นแมลงหวี่เหมาะกับน้องมันมากที่สุด
ส่วนไอ้วุฒิขอบาย ขอนั่งดูสบายๆดีกว่า
“เอ่อ...มายขอไม่เล่นได้ไม่ค่ะ” อ้าวไงแล้วล่ะ ขอถอนตัวเฉย
“อืมได้” ไอ้วีก็อนุญาต
คิดเหรอว่าไม่เล่น ผมจะทำตามแผนไม่ได้
น้องแมลงหวี่เดินไปนั่งใกล้ไอ้วุฒิ แต่สายตาน้องนี้สิ...ยังแทะเล็มผัวผมไม่ยอมหยุด อยากตบแมลงหวี่ให้ตายคามือเลยจริง!!
และทุกคนก็เริ่มเล่นกัน ส่วนแผนของผมก็คือ...ถ้าน้องเบียร์ได้ลูกเมื่อไรต้องส่งมาให้ผมทุกลูก!
ปึก!
นั้นคือสัญญาณที่ดีสำหรับแผน อิอิ
“โอ๊ย!” เสียงเล็กร้องขึ้นเมื่อลูกบาสไปโดนหน้าผากน้องแมลงหวี่เข้าอย่างจัง
“เฮ้ย! เป็นไรไหมไหนพี่ดูหน่อย” ไอ้พี่วุฒิรีบหันไปดูหน้าผากน้องแมลงหวี่ทันที ส่วนผมก็เล่นละครรีบวิ่งไปดูน้อง ก็ผมเป็นคนโยนใส่อ่ะ
“ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจ” เล่นละครครับ
ผมตั้งใจ และตั้งใจจากใจจริงเลยวะ ไอ้น้องแมลงหวี่ฮาๆ
น้องกัดริมฝีปากตัวเองมองผมด้วยสายตาจิกตบ รู้ละสิว่าผมแกล้ง
“พี่วีมายเจ็บจังเลยคะ” ยังมากระแหนะผัวผมอีก คนดูคนแรกคือไอ้วุฒินะเว้ย!! ผมรีบดึงไอ้วีเข้ามายืนใกล้ๆ
ของผม!
จากนั้นพวกเราก็เล่นกันต่อ และ..
“โอ๊ย!”
“โอ๊ย!”
“มานี่ไอ้กุก” สุดท้ายไอ้วีมันทนความเอาแต่ใจของผมไม่ไหว มันคงรู้แต่แรกแล้ว แต่คงไม่คิดว่าผมจะกล้าทำซะหลายครั้งแบบนี้
ร่างบางผมถูกไอ้วีกระชากไปยืนอยู่มุมหนึ่งของสนามห่างคนอื่น
“มึงเล่นแรงไปน้องมันเจ็บนะเว้ย”
“ห่วง”
“ไอ้กุกมีเหตุผลหน่อยสิวะ” สีหน้าไอ้วีดูจะไม่พอใจ จ้องมองหน้าผมเหมือนจะบอกว่าผมทำเกินไปจริงๆ
“กูขอโทษก็ได้” เห็นแกมึงนะไอ้วี เพราะดูท่าทางพวกน้องๆ ที่ซ้อมบาสด้วยกัน มันมองผมแปลกๆ อยู่เหมือนกัน คงคิดว่าแฟนพี่วีร้ายใช่เล่น
ร้ายเพราะรักหรอกนะ...
“ขอโทษน้องมาย ไม่ใช่กู”
“แหม...น้องมายเพราะนะผัว” ผมแซวจนไอ้วีต้องถลึงตาใส่
โอเค...ผมไปขอโทษก็ได้ รู้ตัวล่ะว่าผมเองก็ผิดจริง ผมจึงตัดสินใจเดินไปหาน้องแมลงหวี่ที่นั่งมองผมกับไอ้วียืนคุยกันสายตานี่แทบไม่กระพริบเลยนะ
“ขอโทษ” บอกเสียงหวนๆ
“ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องคะ” โอ๊ย! ดูดินี่ยอมลดตัวลงมาเอ่ยปากขอโทษแล้วนะ ยังมาทำหน้าเล่นหูเล่นตาว่า...
‘หนูไม่สนใจคำขอโทษของพี่หรอก’ มันต้องคิดอย่างนั้นแน่
เพี้ยะ!
ฝ่ามือผมฟาดเข้าให้ตรงข้างแก้มข้างหนึ่งไอ้วีเต็มๆ
“อ้าวเฮ้ย! / เฮ้ย!” เสียงทุกคน ณ ตรงนี้
“ทำน้องไม่ได้ ทำมึงแทนแล้วกันไอ้วี ส่วนคุณน้องพี่ขอเตือนอย่าได้ยุ่งกับไอ้ดำแฟนพี่อีก ผู้หญิงก็ไม่สน! เข้าไจ๋” พูดจบผมก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที
ผมไม่ชอบเลยกับความรู้สึกแบบนี้…เหมือนว่าไอ้วีมันแคร์คนอื่นมากกว่าผม อาการของคน...น้อยใจ...ตอนผมจะเดินออกมาจากตรงนั้นได้ยินเสียงไอ้วุฒิพูดอะไรสักอย่าง แต่ผมฟังไม่ทันเดินเร็วไปหน่อย
Part V...
งง วะจู่ๆ ก็โดนตบหน้า ถ้าให้เดา ผมก็พอเดาได้ว่าสาเหตุมันคือ...
ไอ้กุกกำลังน้อยใจผม
คงเป็นเพราะผมสั่งให้มันไปขอโทษน้องมาย...ก็ไอ้กุกผิดจริงอ่ะ และที่ผมสั่งให้ทำแบบนั้น ผมไม่อยากให้ใครมองว่าแฟนผมนิสัยไม่ดี ใครๆก็ดูออกว่าไอ้กุกแกล้งน้องมาย
ก่อนที่ผมจะวิ่งออกไปหาไอ้กุก ไอ้วุฒิก็พูดกับผมขึ้นมาว่า...
“หาแฟนแบบนี้ได้ที่ไหนวะ อยากได้มั้ง รักมึงฉิบหาย”
ผมฟังแล้วก็กระตุกยิ้มพอใจกับคำพูดไอ้วุฒิไม่น้อย หันไปมองหน้าน้องร่วมทีมของผม ก็เห็นไอ้พวกน้องๆมันอมยิ้มกระซิบกระซาบกัน แต่ก็ยังคอยหลบสายตาผมอยู่บ้าง เมาส์ระยะเผาขนกันเลยนะไอ้น้อง
แต่คงจะมีอีกคนไม่ชอบแน่ สายตาจิกใส่ไอ้วุฒิเต็มที่ ช่างเถอะ! ผมไม่สนใจอยู่แล้ว คนที่ผมสนใจเดินออกไปจากตรงนี้แล้ววะ
ผมลาทุกคนร่วมถึงน้องมายด้วยอย่างรวดเร็ว และแน่นอนน้องมายพูดดึงให้ผมอยู่ต่อ แต่ผมไม่ต้องการ สองเท้าของผมวิ่งออกมาอย่างไว จนตามไอ้กุกได้ทัน พอถึงตัวได้ก็รั้งแขนเรียวไว้ให้หยุดเดิน
“ไปไหนรถจอดรถด้านหลัง”
“กูจะกลับแท็กซี่” พูดทั้งๆ ที่ไม่หันหน้ามองผมด้วยซ้ำ
ผมไม่ให้กลับรถอื่นหรอกต้องกลับกับผมเท่านั้น ผมทั้งดึง ทั้งลาก ไอ้กุกมาที่รถกว่าจะมาได้ก็เหนื่อยใช่เล่น ผมว่าลากไอ้กุกเหนื่อยกว่าเล่นบาสอีกวะแหม่ง! เจ้าตัวเล็กของผมน้อยใจไม่ยอมกลับท่าเดียว
พอมาถึงรถ ผมดึงร่างไอ้กุกเข้ามาแน่นให้ใบหน้าสวยซบอกหนาไว้
“น่ารักนะเมียเวลาน้อยใจกับท่าทีหวงกูสะขนาดนั้น”
“อ้าว...ไอ้บ้า! มึงผัวกูป่าวล่ะ”
“หึ...เดี๋ยวคืนนี้ปลอบใจด้วยเล่นท่ายาก ของสมนาคุณสามยกขึ้น” พอผมพูดจบ ร่างบางในอ้อมกอดก็ดิ้นดุกดิกทันที
“พอเลยไอ้ผัวหื่น! อยากกลับแล้ววะ ไปเหอะหิวด้วย” ไอ้กุกผลักออกจากตัวผม มือบางกำลังจะเปิดประตูรถต้องสะงัดหยุด เพราะมือหนาจับใบหน้าสวยหันมาทางผม ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากนิ่มแสนคุ้นเคย
ลิ้นร้อนแทรกเข้าโพรงปากคุณเมีย ต้อนลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ ดูดดึงเกี่ยวรัดกันไปมาพอสมควร มือบางขึ้นมาขยุ้มเสื้อกล้ามสีขาวที่ผมชอบใสเล่นบาสอยู่เป็นประจำระบายอารมณ์
พวงแก้มนิ่มไอ้กุกเริ่มขึ้นสีแดงก่ำ เพราะอุณหภูมิในร่างกายเริ่ม รุ่มร้อน ผมเห็นท่าทีไอ้กุกเริ่มหายใจไม่ออกจึงยอมผลักจูบออกอย่างเสียดาย
ผมลืมไปข้อหนึ่งวะ
นี่มันในรั้วมหาลัย...ไม่ดีเลยจริงๆ คงต้องไปต่อที่ห้องไม่ให้ขาดตอน
“ไอ้วีกูอยากถามสักเรื่อง” พอไอ้กุกปรับอาการหายใจได้ทัน ก็แสดงสีหน้าโหมดจริงจังพร้อมคำถามขึ้น
“วันที่ไปบ้านใหญ่เสื้อมึงมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง และกูว่ามันคือกลิ่นเดียวกับน้องมาย บอกกูได้ไหมว่าวันนั้นทำไมมึงถึงมาช้า”
*****************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :hao3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:กอด1: เริ่มมีหึงหวง ผัวเมียก็งี้อะนะ
-
Friend Sex Friend
Chapter 15 ห้ามพูด!!
By :: maylinza
Part Kook...
คำถามที่ผมถามไอ้วีไปในวันนั้นก็ได้คำตอบอย่างชัดเจน
วันนั้นไอ้วุฒิมันแอบถ่ายคลิปไว้ตอนไอ้วีถูกต้อนให้ไปส่งน้องแมลงหวี่ที่บ้าน ไอ้วุฒิมันชอบดูคลิปมาก มีคลิปเจ๋งๆ ไอ้วุฒิไม่เคยพลาด และต้องขอบคุณมันที่มีไวพริบดี รีบแอบกดอัดคลิปไว้ ไอ้วีใช่ย่อยก็รู้จักแอบสังเกต สมเป็นเพื่อนกันจริง
คลิปนั้นถูกส่งเข้ามายังโทรศัพท์ไอ้วีเมื่อโทรไปขอคลิปจากไอ้วุฒิ ผมดูก็เข้าใจทันที ท่าท่างไอ้วีที่อยู่ในคลิปไม่มีว่าจะทำตัวอยากเสวนาเท่าไร่ น้ำหอมที่เสื้อไอ้วีเป็นเพราะต้องไปส่งแมลงหวี่ที่บ้านโดนไม่เต็มใจที่ไปส่งไอ้วีต้องการแค่แหวนคืน น้ำหอมเลยติดมากับรถ ไม่ใช่เรื่องยากที่เสื้อ ไอ้วีจะไม่ติดน้ำหอมมาด้วย และที่มันมาช้าก็เพราะฝนตกรถติด ตามธรรมเนียมของเมืองหลวงแหละ
เรื่องนี้จบไป ใช่ว่าเรื่องใหม่จะไม่เกิด ไอ้วีมันต้องรับหน้าทีเป็นทั้งโค๊ชและกัปตันทีม ไอ้วุฒิแหม่งไม่ขอเป็นอะไรทั้งนั้น แต่ดีที่มันเล่นบาสเก่งใช้ได้ เลยเป็นเอชของทีมไป
ที่ผมบอกไปนั้น เพราะไอ้วี...
ไม่มีเวลาอยู่กับผมเหมือนทุกวันๆ ที่ผ่านมา
ส่วนใหญ่อยู่มหาลัยซ้อมบาสสะมากกว่า กลับมาก็ฟ้ามืดแล้ว และวันไหนผมขอไปด้วยก็บอกว่าอย่าไปเลย นั่งเฉยๆ ทั้งวันน่าเบื่อ
อยู่ห้องดูหนังฟังเพลงยังดีซะกว่าอีก
แต่แล้ววันนี้...ใช่...วันนี้ครับ ผมทะเลาะกับไอ้วี
มันคือความอดทนที่ยากจะเก็บไว้
ผัวเหี้ย! ไม่คิดจะแบ่งเวลามาให้เมียบ้าง ผมขอมันให้อยู่กับผมหน่อยสักวันหนึ่งก็ยังดี ไอ้วีแหม่ง! ไม่ยอมหยุด มันให้เหตุผลว่า...
กูต้องทุ่มเท เพราะเปิดเทอมจะแข่งแล้ว
อารมณ์ไม่พอใจของผมก็บังเกิด!!
“หยุดเหอะไอ้วีกูอยากให้มึงกอดอ่ะ” ทำท่าอ้อนเดินไปหาไอ้วีกำลังจัดของใส่กระเป๋าเตรียมไปมหาลัย
“ไม่ได้วะช่วงนี้กูขอเลยไอ้กุก”
จุ๊บ!
หน้าผากผมถูกจูบรวดเร็วเป็นการปลอบ
“กูชักจะไม่ค่อยเชื่อล่ะว่ามึงซ้อมบาสอย่างเดียวหรือเปล่า”
“พูดไรวะแปลกนะเมีย” คุณผัวยิ้มมุมปากหน่อยๆ ก่อนจะลุกเดินไปหน้าประตูห้องหยิบรองเท้าเล่นบาสโดยเฉพาะใส่กระเป๋าไว้ไปเปลี่ยนตอนลงเล่นในสนาม
“น้องมายไปนั่งดูมึงทุกวันใช่ไหม?” ไอ้วีหันมามองผมอย่างสงสัย
“แอบตามไปเหรอวะ?”
“ไม่...แต่น้องมันส่งคลิปแอบถ่ายมึงตอนกำลังเล่นบาสในสนามให้กูทุกวัน นี่หรือเปล่าที่มึงไม่อยากให้กูไป” พูดออกไปแบบจริงจังที่สุด เรื่องนี้ผมเก็บไว้ไม่อยากบอกไอ้วี เพราะแค่มันซ้อมบาสกลับมาสภาพหมดอาลัยตายอยากก็สงสารแล้ว ถ้าบอกไปอีกเหมือนหาเรื่องหนักใจให้มันเพิ่ม
ผมเชื่อใจไอ้วี
แต่...
ตอนนี้เริ่มชักไม่เชื่อแล้วสิ
“พูดเหมือนมึงไม่ไว้ใจกู” มันถามพร้อมเดินกลับมาใกล้ผม
"กูไว้ใจมึงได้ แต่มึงเคยมั่ว จะให้ทำไง ยิ่งมึงไม่มีเวลาให้กู"
"ไอ้กุกมึงเข้าใจหน่อยดิ"
"กูไม่เข้าใจ!"
"ทำไมมึงถึงเอาแต่ใจขึ้นวะ"
"ก็เลิกป่ะ!"
"อย่าพูดคำนั้นเด็ดขาด กูจูบปากแตกไม่ต้องแดกเชี่ยอะไรทั้งนั้นไอ้สัด!! " ไอ้วีชี้หน้าผมอย่างเอาเรื่อง ร่างผมสั่นน้อยๆ ก่อนจะหลบสายตามันดูท่าทางไอ้วีโกรธกับคำพูดผมจริง คงมีไม่กี่คำพูดหรอกสำหรับผมเวลาทะเลาะกัน แต่ครั้งนี้ไอ้วีไม่พอใจมากอยู่
“ไอ้กุกกูบอกแล้วว่าอยากพูดคำนั้นออกมาอีก ไม่ว่ายังไงกูก็ไม่กลับไปเป็นเพื่อนมึงเด็ดขาด” พูดพลางเอวผมก็ถูกรั้งไปกอด
“ลอง...อื้อ” ไม่ทันจบคำพูด
ริมฝีปากนิ่มถูกประกบปากทันทีด้วยริมฝีปากหนา ตอนนี้ไอ้วีกำลังโกรธผมอยู่ เลยได้จูบแบบไม่ถนอมน้ำใจให้ผมมาเลยสักนิด
“กูบอกอย่าพูด”
“ทำไมไม่ลองวะ บ้างทีการกลับไปเป็น...อื้อ” อีกครั้งริมฝีปากนิ่มโดนปิดแบบไม่ทันตั้งตัว คราวนี้มันจงใจเสือกกดริมฝีปากล่างของผมจนรู้สึกถึงกลิ่นคราวเลือด มือบางผมผลักอกหนาไอ้วีให้ออกห่าง
“เจ็บ” คำพูดเดียวหลังไอ้วียอมผลักจูบออก
“ไอ้กุก...กู...โธ่โว้ย!!!” ไอ้วีสบถอารมณ์โกรธอย่างรุนแรง มันมองหน้าผมเหมือนจะสื่ออะไรบ้างอย่าง แต่ผมอ่านสายตาคมคู่นั้นไม่ออก
จากนั้นไอ้วีก็เดินไปใส่รองเท้า แล้วออกจากห้องไปทันที
ปัง!!
ผมผิดว่างั้น?
**
**
หลังจากทะเลาะกันวันนั้นก็ผ่านมาหลายวัน ผมกับไอ้วีคุยกันน้อยมากนับคำเลยก็ว่าได้ หรือจะบอกอีกนัยว่า...เราทะเลาะกันมากกว่าพูดคุยกันมั้ง อย่างเช่น...เมื่อสองวันก่อน
ผมอุสาทำต้มมาม่าสูตรเด็ด เด็ดขอผมก็ไม่ได้อะไรมาก แค่ใส่หมูสับเพิ่ม ผักเพิ่ม ไส้กรอกลูกชิ้นเพิ่ม เพราะปกติผมเป็นคนกินต้มมาม่าแทบไม่ใส่อะไร กินแบบดั้งเดิมที่เขาให้มาอร่อยกว่าเยอะ แต่สำหรับครั้งนี้พิเศษเอาใจไอ้วีสะหน่อย จากนั้นก็แค่รอไอ้วีกลับห้อง
เวลาแห่งการรอก็เดินไปเรื่อยๆ ยังคงไร้วี่แววไอ้วี รอมันจนเผลอหลับไป ผมตื่นมาเวลาก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม มาม่าเส้นก็อืดหมด
เอ่อ...ว่าแต่ใครเขาต้มมาม่ารอกันวะ
โง่มากผม...ลืมเสียสนิท สุดท้ายก็เททิ้งหมด ระบมระโง่เลย แหม่ง!
มาม่าเอาใจผัว
สักพักไอ้วีก็กลับมาถึงห้อง มันก็เดินเข้ามากอดผมหอมแก้มซ้ายขวา ในระหว่างนั้นสายตาผมเหลือบเห็นอะไรบ้างอย่าง
“ทำไมเสื้อมึงมีรอยลิปสติกผู้หญิงวะ?”
“กูไม่ทันเห็นวะ”
“มึงต้องเห็น! น้องมายทำอะไรมึงเข้ามาลวมลามมึงใช่ไหม! แล้วมึงขัดขืนผลักน้องเขาหรือเปล่า! กูถาม!!”
เดือดครับเดือด
“ไอ้กุกน้องเขาเป็นผู้หญิงนะเว้ย กูทำอะไรรุนแรงไม่ได้หรอก แต่กูก็พยายามเดินหนีตลอด เข้าใจกูนะ”
“กูเกลียดมึง” ที่บอกมาข้ออ้างชัดๆ ให้ตายเหอะ กูโกรธ!
และคืนนั้นผมไม่ยอมให้มันกอดทั้งคืน ไอ้วีก็หงุดหงิดเลยเดินไปนอนห้องนั่งเล่นแทน
แล้วก็เมื่อวาน
มันเดินมาจะกอด และหอมแก้มก่อนไปมหาลัย แต่ผมเดินหนีแถมไม่หันหน้าไปมองไอ้วีด้วย
“มึงพูดมาไอ้กุกจะเอาไง กูไม่ชอบที่มึงเป็นแบบนี้ กูเบื่อ”
“เบื่อ” ผมเน้นคำพูดของมัน ไอ้วีทำหน้าเหมือนจะรำคาญกับการกระทำของผมมาก แต่ที่เป็นแบบนี้ เพราะรักหรอกนะไอ้ผัวเหี้ย!
“กลับไปเป็น...”
“ถ้าลดฐานะกูจะไม่อยู่ห้องนี้ กูไม่อยากอยู่”
นั้นล่ะครับไอ้วีไปนอนห้องไอ้บีกันตั้งแต่เมื่อคืนไม่ยอมกลับมานอนที่ห้องอย่างที่มันพูดไว้ แต่มันยังคงเป็นห่วงผมอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ให้ข้าวตังมานอนเป็นเพื่อนผม
กลับมาวันนี้ปัจจุบัน
“เลิกคิดมากเหอะกุก วีมันก็เสียใจไม่น้อยไปกว่ากันหรอก” เสียงใสเพื่อนตัวเล็กของผมเอง มันเดินมานั่งข้างผมพร้อมกับ...
แตงกวา?
“ไอ้วีแคร์คนอื่นฉิบหาย กูเกลียด ว่าแต่เอาแตงกวามาทำไมวะ?”
“ปะคบตากุกไง ร้องให้ทั้งคืนปากบอกเกลียด แต่คิดถึงจนร้องไห้” ไอ้เพื่อนบ้า! มันแซวได้น่าตบมาก ด่าข้าวตังนะ แต่มือเจ้ากรรมดันหยิบแตงกวาขึ้นมาปะคบตาซะงั้น
เดี๋ยวหมดหล่อ?
“ไม่อยากจะเข้าข้างใครนะ กุกก็เพื่อนวีก็เพื่อน ทำไมไม่ลองเปิดใจคุยกันดู”
“ก็ไอ้วีมันไม่น่าไว้ใจคุยไปก็เท่านั้น” พูดไป ผมก็นอนเงยหน้าขึ้นศีรษะวางพนักพิงของโซฟานิ่ม โดยมีแตงกวาปะคบดวงตาทั้งสองข้าง
“ไร้สาระจริง”
“ไอ้ข้าวตัง!”
“ฮาๆ เข้าเหอะ ขอถามอะไรหน่อย”
“ว่ามา”
“ผู้หญิงแค่หนึ่งคนสามารถทำลายวันเวลาที่คบกันมาหลายปีได้เหรอ? กุกรู้อยู่แก่ใจว่าวีรักกุกมากแค่ไหน ถึงแม้เราจะเพิ่งรู้จักกันตอนขึ้นปีหนึ่ง แต่เราก็ดูออก”
กึก!
คำพูดข้าวตังแทงเข้าหัวใจด้านซ้ายอย่างจัง
ทำไมผมถึงไม่คิดถึงความรู้สึกไอ้วีบ้างวะ...
แค่ผู้หญิงหนึ่งคน ใช่! แค่หนึ่งคน...
ทำไมต้องใส่ใจด้วยวะ...
“วีก็ผิดที่ช่วงนี้ใส่ใจกุกน้อยไป แต่...”
“ไหนถามหน่อยไงเยอะแล้ววะ” รีบดักไว้ก่อน เดี๋ยวพูดแทงเข้าหัวใจผมอีก
“อีกหน่อย”
“ไรวะ” ผมสบอารมณ์ ก่อนจะเอาแตงกวาออกจากดวงตาโยนทิ้งไว้ในจานเหมือนเดิม
“เราอยากฟังครั้งแรกที่กุกกับวีเจอกันจนถึงทุกวันนี้ ได้ไหม?” สายตาข้าวตังมองผมอย่างห่วงใย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอดีตของผมล่ะ
ผมถอนหายใจก่อนจะสบตากับดวงตาเล็กของเพื่อนรัก
“วันแรกเจอกันได้เพราะ...”
“ไม่ฟังล่ะไปเดินเที่ยวห้างใกล้ๆ กัน” อะไรของคุณเพื่อน...เมื่อกี้ยังทำหน้าอยากรู้อยู่เลยเข้าใจยากจังวู้! ไม่ติดว่าเป็นเพื่อนรักนะเสยหน้าน่ารักนั้นสักที
สุดท้ายผมก็ออกมาเที่ยวห้างจนได้ แต่ก็ดี...
ผมจะได้พักสมองเรื่องไอ้วีออกไปจากหัวบ้าง
Part V...
“โอ๊ย” สิ่งแรกที่ผมตื่นนอนคือปวดหัวมาก
ก็เมื่อคืนเล่นล่อแดกเบียร์ซะยกลังกับไอ้บีกันสองคน ตอนนี้หัวผมรู้สึกหมุนติ้วๆ จับขมับศีรษะตัวเอง แล้วล้มตัวลงไปนอนอีกครั้ง ไม่ไหวจริง
“อ้าว...พี่วีตื่นเหอะมันบ่ายแล้ว” เสียงเจ้าของห้องทัก
ผมมองหน้าไอ้บีกันไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหลับตาพักสายตา
ผมนอนเหยียดตัวตรงบนโซฟานิ่มในห้องนั่งเล่น และผมก็มานอนห้องไอ้บีตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้กลับห้องตัวเอง ไม่ได้ทิ้งเมีย! แต่ทำใจไม่ได้กับคำพูดว่า ‘เพื่อน’ ที่ไอ้กุกชอบพูดย้ำอยู่บ่อยๆ ไม่เข้าใจเมียว่าทำไมทะเลาะกันทีไรชอบอ้างคำว่าเพื่อนอยู่เรื่อย สัญญากันแล้วตั้งแต่เดทครั้งทะเลว่าจะไม่พูดเรื่องแบบนี้อีก แต่ไอ้กุกก็จะยังพูด
ไม่ชอบ... และไม่อยากได้ยิน...
เมื่อวานพอผมซ้อมบาสเสร็จก็ขับรถตรงดิ่งมายังห้องไอ้บีกันทันที พร้อมแวะซื้อเบียร์ยกลังในร้านสะดวกซื้อด้านล่างคอนโดติดมาด้วย พอเข้าห้องมันมาได้ก็สั่งให้มันโทรหาข้าวตังให้บอกว่าคืนนี้ไปนอนเป็นเพื่อน
ไอ้กุกหน่อย ไอ้บีกันก็โทรให้ตามที่สั่ง ถึงจะทะเลาะกัน จนผมไม่ยอมกลับห้อง แต่ความเป็นห่วงที่มีต่อคุณเมียยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
“ปวดหัววะมึง ว่าแต่...แต่งตัวซะหล่อไปไหนวะ” พยายามหรี่มองดูไอ้บีกันยืนยิ้มกริ่มใกล้ๆ ที่ผมนอนอยู่
“พี่ไปอาบน้ำสิ เดินห้างกัน”
“อารมณ์กูอยากเที่ยวว่างั้น สัด! กูปวดหัว”
“ก็แน่ล่ะพี่วีแดกอยู่คนเดียว ผมแดกไปไม่กี่กระป๋องหรอก พอเมาก็พร่ำเพ้อถึงแต่พี่กุก ทะเลาะกันก็อย่าออกมานอกบ้านมันเป็นสัญญาณ...”
“หุบปาก! นี่ถ้ากูไม่เมาค้างนะเตะก้านคอมึงพับเลยสัด!” พอพูดเสียงดังแล้วปวดหัวหนึบๆ เลยเหี้ย กูรู้หรอกว่ามันจะพูดอะไร...
ส่วนไอ้ปากหมาก็เดินมานั่งโซฟานิ่มตรงข้ามกับผม นั่งไขว้ห้างกอดอกมองหน้าอย่างกับว่า ผมกำลังทำตัวเป็นเด็ก หรือง่ายๆ ทำตัวปัญญาอ่อนคงงั้น...ไอ้บีกันคิด
“ยิ้มเหี้ยไรวะ?”
“รู้ไหมว่าเมื่อคืนพี่พูดถึงพี่กุกว่าไงบ้างตอนเมา” คิ้วผมชนกันชวนสงสัย ผมเมาไม่เคยพล่ามพูดมากนี่ว้า... “ฟังนะพี่”
‘ไอ้กุก! กูอยากกอดมึง สัด!’
‘ไม..อึก...ไม่เข้ากูว่าระ...รักมึงงง’
‘ไอ้บี...กัน...กูอยากจับก้นเมียวะ...อึก’
‘เหี้ย!! ฮือๆ ทำไมต้อง...อึก ฮือๆ เพื่อนวะ!’
‘ดู!...ไอ้น้อง...อึก..หน้าแบบนี้...ฮือ...เมียทิ้ง!’
‘ไอ้กุก! ฮือๆ ไอ้กุก!’
‘คิด...ถึง...อึก...นมเมีย’
‘อยาก...ปี้เมีย! จับถอดผ้า...อึก...ข่มขืนแหม่ง! เลย!’
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ถามไปเหวอๆ ให้กับตัวเอง
คำตอบได้มาไอ้บีกันพยักหน้า
ให้ตายเหอะวะ! ผมพล่ามพูดมากขนาดนี้เชี่ยว เป็นเอามากเว้ย และอายน้องมันด้วยสีด แถม...ใส่สันดานความหื่นเปิดเผยให้มันรู้ซะด้วยอีก เรื่องหื่นไอ้บีกันมันก็รู้ๆ แต่หื่นเรื่องเมียให้มันฟัง...มันไม่ใช่อ่ะ ผมนี่หื่นเหี้ยๆ เลยแหม่ง
อายกำลังสอง
**
**
ถึงจะอายน้องมัน ผมก็ยังหอบสังขานอาการเมาค้างมาห้างจนได้ ไอ้บีกันเหี้ย! บังคับผมลูกเดียว ดึงลากกระชากลากถูทำทุกอย่างเพื่อให้ผมมา แล้วทำไมต้องให้ผมมา?
โอะ โอ..
รู้แล้วว่าทำไม?
“ไปดิพี่”
“แผนมึง?” หันหน้าไปถามไอ้บีกัน ก่อนจะกลับไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเมาเหมือนหมา หมดสภาพรุ่นพี่ต่อหน้ารุ่นน้องสัด!
“ถ้าอยู่ข้างนอกอย่างน้อยพี่กุกอาจจะฟังพี่ก็ได้ เกรงใจคนอื่นไงไม่กล้าเสียงดังรุนแรงกับพี่แน่” อืมหือ...ผัวข้าวตังมึงช่างได้ใจผมเสียจริง
แล้วโอกาสก็มา จู่ๆ ข้าวตังที่มาด้วยกันกับไอ้กุกก็ปลีกตัวเหมือนจะขอไปดูของอย่างอื่น
เมียอยู่คนเดียวแล้ว
“มาคนเดียวเหรอครับ? น่ารักแบบนี้มีแฟนหรือยัง?”
“ปะ...เปล่า... ไม่มีแฟนมีแต่ผัว แต่มันตายแล้ว” ไอ้กุกเงยหน้าขึ้นจากดูของตรงหน้าจะตอบ แต่พอเห็นว่าเป็นใครมันก็เปลี่ยนอาการทันที แล้วเดินหนีกับคำพูดว่า...
ผัวตาย!
แหม่ง! กูอยากปล้ำเมียสั่งสอนปากเสียๆ ฉิบหาย
“ไอ้กุกอย่าเพิ่งเดินหยุดก่อนดิว่ะ” สองเท้าเล็กไอ้กุกหยุดเดินตามที่ผมขอ ใบหน้าสวยหันหน้ามาเผชิญกับผมตรงๆ
“กูรู้ว่ากูแย่ แต่เข้าใจกูหน่อยดิวะว่า...”
“น้องเขาเป็นผู้หญิง กูเบื่อคำนี้ฉิบหาย ไอ้วี...ทำไมมึงต้องยุ่งกับน้องเขาด้วยวะ”
“กูบอกตอนไหนว่ายุ่ง” ใช่! ผมพูดตอนไหน งง?
“ไม่ยุ่งแล้วรอยลิปสติกน้องจะติดเสื้อมึงมาได้ไง มันต้องกอดกัน จูบกันบ้าง นัวเนียถึงใจแล้วจงใจทิ้งรอยให้กูเห็น”
“กูไม่เห็น เพราะกูไม่ได้ทำแบบนั้น มึงไม่ไว้ใจกู?”
“ใช่!” ตอบเสียงดังชนิดจนคนรอบๆได้ยินหันมามองกันเป็นตาเดียว
จู่ๆ คุณเมียก็คว้ารถเข็นใกล้ตัวที่ใครไม่รู้มาจอดทิ้งไว้
ปัก!
ปัก!
“โอ๊ย!” หน้าขาผมโดนไอ้รถเข็นบ้ากระแทกเข้าเต็มๆ เจ็บโครต! เมียรังแกผัว แล้วไอ้กุกก็เดินหนีผมอีกครั้ง ไม่รอช้าผมก็รีบเดินตามมันไปพร้อมกับเจ็บๆที่หน้าขาแหม่งนี่ล่ะ
พอเดินเข้าประชิดตัวได้ก็ลากไอ้กุกไปห้องน้ำของทางห้างทันที ผมเลือกห้องในสุด โชคดีอีกอย่างไม่มีใครเข้าห้องน้ำในเวลาตอนนี้
“ปล่อย! อื้อ” ผมประกบปิดปากช่างขี้โวยวายทันที
สองมือบางไอ้กุกขึ้นดันอกหนาให้ผมออกห่าง แต่เสียใจผมแรงเยอะกว่าแค่นี้ไม่ทำให้ถอยห่างได้หรอก แขนยาวผมรีบกอดรัดเอวบางไว้แน่นไม่ให้ดิ้น ใบหน้าสวยพยายามสะบัดหนี แต่ผมจับยึดคางมนไว้
ลิ้นร้อนดันกลีบปากอวบอิ่มให้เปิดออก ดันเจ้ากรรมเจ้าของกลีบปากเม้นไว้ซะแน่น ผมเลยกัดริมฝีปากนิ่มด้านล่างแรงๆ หนึ่งอีก
“โอ๊ย” ไอ้กุกส่งเสียงร้อง เพราะเจ็บเลยเปิดโอกาสให้ผมเข้าไปเกี่ยวรัดฟันเหวี่ยงกับลิ้นเล็ก ลิ้นเล็กหนี ผมก็ต้อนจนมุม สุดท้ายลิ้นเราทั้งสองสลับกันดูดดึงกันไปมา มือบางจากผลักไสอกหนาของผมเปลี่ยนมาขย้ำเสื้อผมแทน
ร่างบางเหมือนจะทรุด เพราะตามอารมณ์รสจูบ ผมจึงต้องกอดเอวบางไอ้กุกมาแนบชิดกับร่างของผมมากขึ้นไม่ให้ล้มลงไปนั่งสะก่อน
ผมกับไอ้กุกเราต่างแลกจูบกันนานพอสมควร คนในอ้อมกอดผมเองก็เริ่มจะหมดแรงของจริง จึงดูดลิ้นเล็กๆ แรงส่งท้าย แล้วยอมผลักจูบออกปล่อยให้ร่างอ่อนปวกเปียกได้หายใจ ก่อนจะดันศีรษะไอ้กุกนั้นเข้ามาซุกกับอกหนาของผม ผมก้มลงไปจูบขมับบนเส้นผมนิ่มที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นที่ผมจำได้ดีว่าเนี่ย...เมียผม
“ฟังกูไอ้กุก” เจ้าของชื่อเงียบ ผมเลยเริ่มพูดสิ่งที่อยากจะบอกสักที
“กูอาจจะเคยมั่วก็จริงมีอะไรกับสาวๆมาก็มาก แต่นั้นตอนมึงกับกูยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่พอฐานะมึงกับกูเปลี่ยนมึงเคยเห็นกูไปหม้อสาวไหนไหม?” ศีรษะเล็กส่ายหัวน้อยๆ
“มึงรู้ปมกูอยู่แล้วเรื่องผู้หญิงว่าทำไม? แต่กูก็บอกไปแล้วว่าทุกครั้งกูพยายามหนีตลอด เรื่องรอยลิปสติกบนเสื้อ ยอมสารภาพเลยว่าน้องมายเขาแอบเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนกูกำลังจะเปลี่ยนเสื้อกลับห้อง กูไม่รู้ว่าแอบมาตอนไหน จู่ๆ แหม่งเข้ามากอดกูจะจูบปากกูท่าเดียว กูจะผลักแรงๆ ให้ออกห่างก็ไม่กล้า กลัวภาพในอดีตย้อนมาให้นึกถึง เลยทำได้พยายามเหวี่ยงตัวเองออกหันหน้าหนีเหมือนหลบปลิงกำลังจะดูดปากกูให้ได้ โชคดีไอ้พวกน้องๆ กับไอ้วุฒิเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยรอด แต่แหม่ง! เสือกทำรอยจูบบนเสื้อกูตอนไหนไม่รู้เร็วเหี้ยๆ อ่ะ กูก็ไม่รู้มารู้ตอนมึงถาม มึงเห็นกูอยากจะบอก มึงก็แหม่งโวยวายท่าเดียว บอกเกลียดกูอยู่นั้นล่ะ ไอ้กุก”
“หืม” มันขานรับทั้งที่ใบหน้าสวยยังซบกับอกหนาของผมเช่นเดิม
“กูอยากปี้มึง โอ๊ย!” มือบางทุบแผ่นหลังผมดัง ปึก!
มันเงยหน้ามองผมอย่างเคืองๆ แน่ล่ะเวลาเข้าโหมดซึ้งผมทำเสียเรื่องทุกที แล้วใครใช้ให้มันทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันวะ ขนาดยืนกอดกันเฉยๆผมยังมีอารมณ์อยากเลยแหม่ง!
“กลับเหอะหิวข้าว”
“เข้าใจกูแล้วใช่ไหมวะ” ผมจ้องหน้าไอ้กุกต้องการคำตอบด่วนๆ
“จะพยายาม เพราะยังไงมึงก็ยังเป็นมึง เวลาเท่านั้นกูจะกลับมาเชื่อใจมึงได้อีก กลับ! หิวข้าวแล้วจริงๆ กินต้มมาม่าฝีมือกูไหมวันนี้”
เฮ้ย...เมียยิ้มให้แล้วครับ ดีใจ
“เอาดิวะใส่ผักเยอะๆ ได้ไหม?” ผมชอบกินผักมาก ต้องดูแลตัวเองด้วย เพราะผมต้องใช้แรงแข่งบาสอีก
ไอ้กุกพยักหน้าตกลง
“เดี๋ยว”
“อะไรอีกวะหิวแล้วนะเว้ย!” อย่าเพิ่งใส่อารมณ์สิวะคุณเมีย
“มึงทิ้งคำว่า friend ออกจากหัวมึงไปเลยนะ ต่อไปนี้หากไม่พอใจหรือทะเลาะกัน บอกกูว่า...”
“ว่า...” ทำหน้าตั้งใจฟังผมด้วย
“make love”
“ไอ้ผัวหื่น! ไอ้ผัวเหี้ย!”
ฮาๆๆๆ ผมได้เมียคนเดิมกลับมาแล้ววะ
***************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :L1:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://web.facebook.com/maylinza/ (https://web.facebook.com/maylinza/)
-
คือรำคาญวีนี่ไม่สามารถไล่มายออกไปจากทางตัวเองได้
:katai1:
-
Friend Sex Friend
Chapter 16 {01วันวาน...พบเจอครั้งแรก}
By :: maylinza
Part V...
เวลาผ่านไปได้แค่หนึ่งคืน ผมคนนี้ไม่ได้นอนเคียงข้างเมียหนึ่งคืนโคตรคิดถึง เหตุมันเกิดมาจากผู้หญิงคนหนึ่ง และดูเหมือนว่าผมจะใช้แค่คำพูดอธิบายให้คนรักเข้าใจมันดูเหมือนยาก ส่วนมากคนทั่วไปมักบอกว่าการกระทำตั้งหากที่เข้าใจง่ายที่สุด อาจจะยอมรับว่าเห็นแก่ตัวใช้แค่คำพูด แต่ผมมีเหตุผลของผม มันคืออดีตที่ไอ้กุกก็รู้ดี
นิ้วยาวของผมเกลี่ยผิวแก้มขาวนุ่มข้างหนึ่ง ร่างบางข้างกายหลับสนิทจากกิจกรรมอย่างหนักหน่วงเมื่อคืน ผมกอดคุณเมียอย่างคิดถึงใส่แรงกระแทกกระทั่งไม่ยั้ง เสียงหวานครวญครางอย่างสุขสมแทบทั้งคืน
Sex…รุนแรงเร่าร้อนเท่านั้นที่ผมชอบ
ผมยังคงนอนเท้าแขนมองใบหน้าสวยฟุบหลับจมไปกับหมอนใบโต ส่วนร่างบางเมียก็เปลือยโป๊มีเพียงผ้าห่มผืนหนาปิดคลุมแค่ระดับอก
ผมยังคงมองใบหน้าสวยไอ้กุกไม่ละสายตาไปไหน มันคือใบหน้าที่ผมชอบ และจดจำไม่เคยลืมจากวันแรกที่เจอ จนถึงทุกวันนี้
ชัก...อยากกลับไปหวนนึกถึงความหลังสะแล้วสิวะ
4ปีก่อนในอดีต...
แสงแดดยามเช้าสายๆ เมืองไทยมันอุ่นดีนะ สองเท้าของผมกำลังก้าวเดินเล่นไปเรื่อยในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง วันนี้ย่างเข้าวันที่สามกับการอยู่เมืองไทย ผมเกิดเมืองไทยแต่ไปโตที่เมืองนอก แล้ววันหนึ่งจู่ๆ พ่อกับแม่บอกว่าอยากลองกลับมาเปิดกิจการโรงแรมที่เมืองไทยบ้านเกิดบ้าง มันเลยไม่พ้นที่ผมต้องตามท่านมาด้วย
เดินมาไกลพอสมควร ผมเจอต้นมะม่วงต้นหนึ่งมีผลมะม่วงสะเต็มต้นเลยวะ แต่...มันแปลกๆ อยู่นะ
“โอ๊ย!” ผมจับขมับศีรษะตัวเองทันที เจ็บโคตรใครแหม่ง! ปาลูกมะม่วงใส่หัวผมวะเนี่ย
“เฮ้ย! เป็นไงเจ็บป่าวโทษทีไม่ได้ตั้งใจ แต่นายเองก็ยืนเกะกะเองนะเว้ย!” เสียงหวานใสตะโกนลงมาจากด้านบน ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นผู้ชายร่างเล็กกำลังเด็ดลูกมะม่วงใส่ถุง ผมเห็นแค่ด้านหลังจึงไม่รู้ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นยังไง จนกระทั่ง...
ตุบ!
ร่างเล็กกระโดดลงมาพร้อมกับถุงใส่ลูกมะม่วงซะเต็มถุง มือเล็กปัดเศษใบไม้จากการปีนต้นมะม่วงเมื่อครู่ออกตามเสื้อผ้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผมที่ยืนอยู่ด้านหน้า
“o_O” น่ารักฉิบหาย
ตากลมโต ดวงตาใสๆ แววๆ
ริมฝีปากเล็กบางสีระรื่นอมชมพู
จมูกโด่งเล็กสวย ผมสีดำขลับยาวปะระดับต้นคอ
พวงแก้มเปรอะเปื้อนจากถูกมือเล็กถูไปมาเขินๆ
ร่างเล็กๆ ผิวขาวอมชมพูน่าจับมาก
ทุกอย่างคือ...เด็กผู้ชาย
ผมชอบเขา เขาคนนี้คือใคร?
“เฮ เฮ เป็นไรเปล่าวะ?” มือเล็กแกว่งไปแกว่งมาด้านหน้าผมเหมือนจะเรียกสติคืน
“ป่าวแล้ว...”
“ไอ้เด็กเวร! เหน็อย...แอบมาขโมยมะม่วงกูอีกแล้ว!!” ไม่ทันผมจะพูดอะไรกับเขา จู่ๆ ก็มีเสียงปริศนาวัยกลางคนดังขึ้นมาจากบ้านหลังหนึ่ง พอมองดูดีๆ ต้นมะม่วงนี้มนเขตบ้านเขานี่ว้า...
ไอ้ตัวเล็กนี่เป็นขโมย
“ยืนทำซากเดือนอะไรวะวิ่งเร็ว!” แขนยาวผมถูกกระชากตามแรงวิ่ง สองเท้าเราทั้งคู่วิ่งกันสุดแรงเกิด โดยมีเสียงป้าเจ้าของต้นมะม่วงนั้นด่าใส่อารมณ์โกรธสุดๆ ตามคล้อยหลัง
เราทั้งสองวิ่งมาหยุดหน้า...เอ่อ...หน้าบ้านผมนี่ ผมมองร่างเล็กๆตรงหน้าที่ยืนยันเข่าไว้พร้อมกับหอบหายใจแรง ตัวเล็กแค่นี้จะมีแรงอะไรมาก ผมก็เหนื่อย แต่ไม่เท่ากับเขาหรอกนะ
“ชื่อไร? แฮ่กๆ เรากุก แฮ่กๆ” ปรับหายใจก่อนถามดีกว่าไหมวะ
“วี เพิ่งมาอยู่”
“อยู่ไหน พูดอะไรไม่รู้เรื่อง” พอเขาหายใจทันก็เงยหน้าขึ้นถาม
น่ารักจังวะ... น่ารักกว่าเดิม...
เพราะความเหนื่อยจากการวิ่ง แก้มสองข้างของคนตรงหน้าผมแดงระรื่นขึ้นยิ่งความเดิม น่ารักโคตรๆ อยากหอมแก้ม...โอ๊ย! ผมจิบ้าตาย ผมชอบ ผมอยากได้
ไม่! ผมอย่าเพิ่งแสดงตัวตนอะไรมากไอ้วี ผมบอกกับตัวเอง ก่อนจะเหลือบมองถุงมะม่วงในมือเล็ก วิ่งได้มีสติมากถือถุงมะม่วงซะแน่นเชียว กลัวใครแย่งวะ
“เราโตเมืองนอก แต่พ่อแม่กลับมาทำงานที่เมืองไทยเลยย้ายตามมา ละเนี่ยบ้านเรา” ผมบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปบ้านตัวเอง
“เฮ้ย! นี่บ้านเรา” นิ้วเล็กชี้ไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน หันมายิ้มให้ผมเหมือนจะบอกว่าเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว คงคิดอย่างนี้แน่ๆ
อย่ายิ้มแบบนั้น! เดี๋ยวอดใจไม่อยู่กระโดดหอมแก้มแล้วจะยุ่ง
“ขะ...ขอ...ตัวก่อน”
“อ้าวเฮ้ย! เดี๋ยวก่อน!” ไม่ต้องยื้อไอ้ตัวเล็ก ผมรีบวิ่งเข้ามาในบ้าน เพราะกลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้ อีกนิดเดียวผมต้องจับมันหอมแก้มแดงๆ นั้นอย่างหนำใจเป็นแน่ ไอ้ตัวเล็กจะรู้ตัวบ้างไหมว่าท่าทางที่ทำออกมานะ
มันน่ารักโคตรเชี่ยๆ
ผมเดินเข้ามาในบ้านอย่างรีบไม่สนใจกระทั่งเสียงเรียกของแม่สักนิด เดินตรงขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง เดินไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเลยวะ อิอิ
ปัง!
เข้าห้องปิดประตูแล้ว...
“อ๊าก!!!!!! น่ารักโว้ย! แหม่ง! ทำไมน่ารักฉิบหายเลยวะ ชื่อกุก ชื่อกุก แหม่ง! ชื่อก็น่ารัก ตัวขาวเชี่ยๆ จับกดลงเตียงถอดผ้า ลูบไล้ โอ๊ย!!! มันใช่! ไอ้ตัวเล็กมันใช่ต้องเป็นของผม อ๊าก!!! มันต้องเป็นของผมคนเดียว ไม่ได้การต้องรีบคว้ามาให้ได้ น่ารักแหม่งแบบนี้ต้องมีคนชอบเยอะแน่ โอ๊ย!!!!!!! กูอยากได้!!!!!!!”
เก็บอาการได้อยู่นาน เพราะผมไม่อยากให้กระต่ายตื่นตูมไปเสียก่อน ผมเลยมาพูดพำเพ้อบ้าคลั่ง ใส่อารมณ์เต็มที่ว่าคนนี้มันต้องเป็นของผม เดินไปเดินมาอยู่ในห้องคนเดียว จับขมับศีรษะตัวเองใช้ความคิดก่อนจะขยี้หัวจนหัวผมฟู่ฟ่อง
ก๊อก!
ก๊อก!
“วีเป็นไรลูกเสียงดังไปยังข้างล่างเลยนะ” เสียงแม่ผมเองครับ
ผมเดินไปเปิดประตูห้องให้แม่
“ไม่มีไรแม่ แล้วนี่?” สายตาผมมองของที่อยู่ในมือของแม่
“มะม่วง เด็กผู้ชายตัวเล็กขาวๆ น่ารักฝากมาให้ลูกบอกว่าให้ฐานะเป็นเพื่อนใหม่ แล้วให้แม่ปอกเปลือกออกใส่จานเลยไหม เอ๊ะ!” รีบแย่งถุงเล็กๆ ที่มีมะม่วงอยู่สองสามลูกมาจากมือของแม่ทันที
“ไม่ต้องแม่ ผมไม่กิน” แม่ผมก็เหวอๆ กับอาการแปลกๆ ของผม ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ ว่าเข้าใจ ยิ้มจืดๆ ให้หน่อย แล้วแม่ก็เดินลงชั้นล่างไป
คุยกีบแม่เสร็จก็รีบปิดประตูห้อง ผมเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงหยิบลูกมะม่วงออกจากถุง จูบๆ ลูบๆ คลำๆ คิดซะว่าเนี่ย...คือไอ้ตัวเล็ก
“มะม่วงมึงมาเป็นตัวแทนไอ้ตัวเล็กให้กูนอนกอดคืนนี้ก่อนนะ โอ๊ย!”
ผมเหมือนคนโรคจิตเลยว่าไหม?
**
**
นับจากรู้จักกับไอ้กุกผมก็ชอบชวนมันมาเล่นเกมที่บ้านอยู่บ่อยๆ จนเราสนิทกันมากขึ้น บ้างทีมันเล่นจนเผลอหลับไปไม่รู้ตัวก็มี เลยถือโอกาสนั้นจุ๊บแก้มนิ่มไปซะหลายครั้ง นี่ถ้าไอ้กุกรู้ต้องไม่พอใจชัวร์ แน่ล่ะ! ไอ้บ้าที่ไหนจะชอบให้ชายกับชายจุ๊บกันวะ ก็แล้วผมมีทางเลือกหรือไงกันทำตอนรู้ตัวไอ้กุกได้ฆ่าผมทิ้งนะสิ
วันนี้เปิดเทอมวันแรกของผมกับการเริ่มต้นใหม่ในวัยเรียน มอปลายปีสองที่ประเทศไทย ตอนนี้ผมยืนรอไอ้กุกอยู่หน้าบ้าน เพราะมันเป็นเรื่องบังเอิญชะมัดที่ผมกับไอ้กุกเรียนที่เดียวกันปีเดียวกันอีก และกำลังจะไปโรงเรียนพร้อมกันด้วย
อิอิ...เหมือนแฟนกันเลยเนอะ
“รอนานไหมวะ?” เสียงหวานใสทักขึ้น หลังจากมายืนข้างผม
“ไม่ กูเพิ่งมายืนรอนี่ล่ะ” ผมส่งรอยยิ้มฉบับคนหล่อให้ไอ้กุก ผมมั่นใจว่ารอยยิ้มของผมมีเสน่ห์ไม่นานไอ้กุกต้องหลงผม เชื่อได้เลย...
“พี่กุกมาแล้ว!!!” เสียงใครวะ?
สายตาผมมองบุคคลปริศนาที่ส่งเสียงมาแต่ไกล พร้อมกับเดินมายืนข้างกายไอ้กุก ตัวมันสูงฉิบ! หน้าตาหล่อใช้ได้เลยวะ แต่หล่อน้อยกว่าผม เรื่องจริง?
“ช้านะ เออนี้...ไอ้บีกันรุ่นน้องเรียนที่เดียวกันบ้านมันอยู่ซอยถัดจากบ้านเราสองซอย มันจะไปโรงเรียนพร้อมเรา” อะ อะไรนะ! ฟังไม่ผิด ใช่ไหม? พร้อมกัน ไม่ได้ไปสองคน ไอ้เด็กสูงเปรตนี่มันกำลังขัดความคิดของผมว่า...ผมจะได้เดินไปโรงเรียนพร้อมกับไอ้กุกสองต่อสองอย่างกับคู่รัก
ผมชักสีหน้าไม่พอใจใส่ไอ้เด็กเวรนั้นทันที เหมือนจะรู้เลยรีบหลบสายตาผมอย่างกลัวๆ
“แล้วนี่...ไอ้วีเพิ่งย้ายมาอยู่เอาเป็นว่ารู้จักกันแล้ว งั้นไปกันเหอะเดี๋ยวสาย” ไอ้กุกบอกพร้อมกับเดินนำหน้าผมไปก่อน
แขนยาวผมรัดคอไอ้เด็กเวรนั้นมาใกล้กับใบหน้าผม ก่อนที่ผมจะกระซิบพูดเบาๆให้ได้ยินแค่สองคน
“ห้ามแย่งนะโว้ยไอ้เด็กสูงเปรต” มันดิ้นนิดเหมือนจะให้ปล่อย เสียใจถึงกูจะเตี้ยกว่ามึง แต่กูแข็งแรงมีแรงเยอะกว่ามึงแน่นอน
“อะไรพี่...พูดแบบนี้ชอบพี่กุกล่ะสิ” เราสองคนคุยกันด้วยเสียงเบาพร้อมกับก้าวเท้าเดินตามไอ้กุกคล้อยหลัง
“เออชอบมากด้วย กูรู้นะมึงตายคาตีนกู” มันสะบัดตัวเองจนออกจากแขนผมได้ แสยะยิ้มนิดฉบับผู้ร้ายที่เหนือกว่า
มากท่าฉิบหาย...
“ผมเคยจีบ แต่พี่กุกบอกไม่ชอบผู้ชาย หิ้วๆ ยากแล้ววะพี่” มั่นไส้มากครับผมชี้หน้ามันอย่างเอาเรื่อง ไอ้กุกหันหลังมามองผมกับไอ้เด็กเวรเหมือนจะสงสัยว่าทำไมผมกับมันถึงได้เดินช้า
“รู้จักไม่ถึงห้านาทีสนิทกันแล้วเหรอวะ”
“เออ...สนิทมากด้วย” ผมพูดแบบกัดฟัน ก่อนจะเดินไปกระชาก ไอ้เด็กบ้ามายืนใกล้ผม “กูต้องไปรายงานตัวเข้าเป็นนักเรียนใหม่ แต่ไม่รู้ห้องไหนเดี๋ยวกูให้ไอ้บีกันพาไป มึงไปก่อนเลยไอ้กุก แล้วเจอกัน” ไอ้กุกพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทางให้เดาคงไปห้องเรียนแหละ
ส่วนไอ้เด็กนี่มันต้องคุยกับผม
ไอ้บีกันโดนผมลากมายังบริเวณหนึ่งของโรงเรียน พามาทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าส่วนไหนของโรงเรียนรู้แค่ว่าไม่ค่อยมีคน คุยได้สบายหน่อย
“ไรพี่! จะเปลี่ยนใจมาชอบผมแทนไงถึงพามาไกลลูกกะตาคนเนี่ย ไม่เอานะผมไม่ยอม!” พูดพร้อมกับยกมือขึ้นทาบอก แอดติ้งนิดๆ
คิดอะไรมันกูจะอ้วก!
“พ่องมึงสิ มีอะไรมาเสนอให้มึงหวังว่าคงชอบ”
“เสนอ? ไรอ่ะ”
“ช่วยให้ไอ้กุกเป็นเมียกูซะ!”
“เฮ้ย! แรงไปเปล่าวะพี่ อายุแค่สิบเจ็ดกันเองลามกสะแล้ว”
“แล้วถ้าไม่ทำแบบนี้เชื่อเลยสักวันต้องมีคนคาบไปแดกแน่”
“แต่พี่กุกไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วอีกอย่างผมช่วยพี่ได้ไรอ่ะ”
โถ่...ไอ้เด็กเวรทำเป็นคนดีอยู่นาน
“มึงอยากได้ไรกูจะหาให้ ขอเพียงต้องเป็นสิ่งที่กูหาได้นะเว้ย! อย่าเล่นตุกติก กูฆ่าทิ้งแหม่งเลย” คำพูดผมไม่ได้สะกิดให้มันกลัวเลย...เสือกมียิ้มกวนตีนใส่ผมอีก
“โอเค แต่ยังไม่ขอตอนนี้หรอก เก็บไว้ใช้ยามจำเป็น อิอิ”
ยิ้มน่าเกลียดฉิบ!
จากตกลงกันได้แล้ว ไอ้บีกันก็คอยช่วยผมตามที่พูด บอกว่าไอ้กุกชอบอะไรไม่ชอบอะไร มีใครเคยจีบไอ้กุกบ้าง ผมก็คอยไปหาไอ้กุกที่ห้องเรียนมันบ่อยๆ จนเพื่อนในห้องไอ้กุกแซวว่ามันกับผมตัวติดยังกะผัวเมีย เป็นคำแซวที่ผมอายคนเดียวชอบคนเดียว ส่วนไอ้กุก
เฉย…
ใช่ครับ...มันเฉยมาก
คนน่ารักคนนี้งานหินสำหรับผมเลยทีเดียว
**
**
ทุกวันนี้เราสามยังคงไปโรงเรียนพร้อมกันกลับบ้านพร้อมกันเหมือนเดิม แต่วันนี้มีโอกาสได้กลับกันสองคน เพราะหลังเลิกเรียนไอ้บีกันมีซ้อมบอล กลายเป็นว่าต้องมาคอยไอ้บีกันซ้อมเสร็จ แล้วรอกลับบ้านพร้อมกัน เซ็งฉิบ! จะคอยมันทำไมก็ไม่รู้
“มึงไม่เล่นเหรอไอ้วี” ใบหน้าน่ารักหันมาถามพร้อมกับดูดน้ำในแก้วที่มือเล็กถืออยู่
“กูเล่นบาส ไม่ค่อยถนัดบอล แล้วนั้นมึงไปเอาน้ำมาจากไหนวะ เมื่อกี้ยังไม่มีใช่ไหม?” สงสัย
“พี่อ้นปีสามเอามาให้ เอ๊ะ” เผลอไม่ได้ แหม่ง! พวกหนุ่มๆ ในโรงเรียนชอบมาเจ๊าะแจ๊ะจังวะ รู้ว่าไอ้กุกมันไม่ได้คิดอะไร เพราะไอ้บีกันมบอกแล้วว่าไอ้กุกไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน ไอ้ตัวเล็กนี่ก็ใสซื่อคิดว่าพวกนั้นเอามาหา เพราะต้องการเป็นแค่เพื่อน ผมเลยรีบแย่งแก้วนั้นโยนทิ้งลงข้างสนาม ใบหน้างวยงงไอ้กุกส่งมาหาผมเหมือนจะถามว่าผมทิ้งทำไม?
“ไม่ต้องมองกูเอาของกูไปดูดแทน”
“แล้วมึงเอามาจากไหน มันละลายเป็นน้ำหมดแล้ว” มือเล็กชูแก้วน้ำเป๊ปซี่ให้ผมดู ไอ้น้ำแก้วนั้นก็เหมือนไอ้กุกนั้นแหละ สาวๆ ตามตอมผมทุกวัน มันก็ชอบนะเหมือนเช็คเรทติ้งตัวเองไปด้วยว่าผมยังดูดีมีเสน่ห์แพรวพราวอยู่ หึหึ
“มึงมาเรียนแค่ไม่กี่วันสาวเยอะจัดนะมึง” ไอ้กุกคงเดาได้แหละว่าผมได้แก้วน้ำมายังไง
“หึง”
“หึงเชี่ยไรวะ เขาใช้กับคนเป็นแฟนมึงกับกูเป็นเพื่อน สัด!” ทำหน้าค้ำงอเชิดหน้าหนีใส่ผม แล้วกลับไปมองไอ้บีกันเล่นบอลต่อ
น่ารัก...คำเดียวเลยสำหรับผมตอนนี้
“มึงเคยจูบยังวะไอ้กุก” จู่ๆ ผมก็อยากรู้เรื่องนี้ขึ้นมา
“ถามไม?” มันตอบกลับแต่ก็ไม่ได้หันมามองหน้าผม
“ถามดู” ผมแย่งแก้วจากมือเล็กกลับมาดูดเองดัง จ๊วบ... จนหมดแก้ว แล้วโยนทิ้งเหมือนเดิม แต่ไม่ลืมแอบเก็บหลอดไว้
“เชี่ย! ให้กูแล้วเสือกเอากลับไปดูดน้ำจนหมดที่หลังไม่ต้องให้กู” เอา! โกรธผมขึ้นมา เชิดหน้าหนีด้วย
เอ่อ...ผมผิดนี่ว้า...ให้แล้วยังเอามาดูดอีก ฮาๆๆ
“ไปพี่...แฮ่กๆ กลับกัน” ไอ้บีกันเล่นบอลเสร็จพอดี แล้วเดินมาหาผมกับไอ้กุกพร้อมกับหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายหลัง สายตาผมมองไอ้เด็กสูงเปรตตรงหน้า มันหล่อจริงเว้ย ยิ่งมีเหงื่อไหลออกตามตัวจากการเล่นบอลมาด้วยโคตรเซ็กซี่ แต่ต่อให้หล่อกว่านี้ ก็สู้ผมไม่ได้หรอก
ไอ้บีกันมึงหล่อพื้นๆ กูนี่ของจริง
หล่อเทพบุตรมาเกิด ฮาๆๆ แต่แบบคล้ำๆ นะ
เราสามคนก็เดินกลับบ้านกันทุกวันเหมือนเดิมตามปกติ ซึ่งคิดดีๆแล้ว ไม่ชอบเลยวะที่เป็นแบบนี้ทุกวัน ผมว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ต้องไม่มีเราสามคน ต้องมีแค่เราสองคน
ผมกับไอ้กุกเท่านั้น!
**
**
วันหยุดกับการพักผ่อนไม่ต้องไปเรียนวันนี้ ไอ้กุกชวนผมมาเที่ยวห้างแถวบ้าน มันเป็นอะไรที่ดีทีเดียวให้อยู่แต่กับบ้านน่าเบื่อสัด
มาถึงห้างกันสิ่งแรก ผมถูกชวนไปทานอาหารญี่ปุ่นทันที เพิ่งรู้ว่า ไอ้กุกมันชอบกินอะไรที่ผมไม่ชอบ ใช่...ผมไม่ชอบแดกอาหารญี่ปุ่นมันไม่อร่อยในความคิดของผม ชอบทานอาหารไทยเป็นหลักก็ดีอยู่แล้วผมว่านะอิ่มท้องมากที่สุด และอร่อยที่สุดด้วย
พอทานกันเสร็จเราสองคนก็เดินไปซื้อของจุกจิกที่ซูเปอร์มาร์เก็ตชั้นใต้ดิน ไอ้กุกเลือกซื้อแต่ขนมคบเคี้ยวชอบกินแบบนี้แต่มันกลับไม่อ้วนซะงั้น
เสือกตัวเล็กขาวๆ น่ารักสุดๆ อยู่แบบนี้
“เอาอะไรบ้างวะไอ้วี ชอบกินขนมอะไรบ้างหยิบเลย”
“ทำไมซื้อไปเยอะจังวะ” เลือกจะถามแทน ที่จะตอบกลับ
“เอาไปตุนตอนเล่นเกมกันไง วันนี้กูไม่แพ้มึงแน่” ทำหน้ามั่นใจใส่ผมสะด้วย คิดไปเถอะว่าจะชนะผมได้เล่นเกมกันมานับครั้งไม่ถ้วน ไอ้กุกไม่เคยชนะผมสักครั้ง แล้วครั้งนี้เอาความมั่นใจมาจากไหนกัน ไอ้ตัวเล็ก
ผมเดินไปหยิบแท่งช็อกโกแลตมาสองสามแท่งโยนใส่ตะกร้าใส่ของที่มือเล็กไอ้กุกถืออยู่ พอได้สิ่งที่ต้องการกันแล้วก็เดินไปจ่ายเงิน จากนั้นเราสองคนก็มุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อไปเล่นเกมตามที่ตั้งใจกันไว้
“อะไรว่ะ! แพ้มึงได้ตลอดเล่นของป่ะวะไอ้วี” คนน่ารักทำหน้างอใส่ ยู่ปากเล็กน้อย เหลือบหางตามองหน้าผมอย่างคาดคั้น
“ของพ่องมึงสิเล่นใหม่ไหมล่ะ แต่คราวนี้กูว่าเรามาพนันกันดีกว่า”
“ไม่เอาอ่ะ มึงชนะอีกแน่ กูไม่เสี่ยง” ไอ้กุกไม่ตกลง ไม่ได้การ
เพราะผมมีแผนนะสิ
“กูต่อให้ด้วยเอ้า!” ใบหน้าน่ารักแสดงสีหน้าคิดตามกับคำพูดข้อเสนอของผม จะคิดอะไรมากวะแค่เกม
“ได้ ว่ามาพนันกันยังไง”
“ถ้ามึงชนะกูตามใจทุกเรื่องเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ จะทรมานจะสั่งให้กูเกาคางมึงก่อนนอนก็เอา”
“ไอ้บ้า! กูไม่ใช่หมา แล้วถ้ามึงชนะอ่ะ”
“จูบกับกู”
ร่างเล็กนั่งนิ่ง ไม่แสดงอาการใดออกมา มันนั่งจ้องหน้าผมไม่วางตา ผมเดาไม่ออกว่าตอนนี้ไอ้กุกกำลังคิดอะไร ถ้าให้เดาเล่นๆ คงจะตกใจ ก็ผู้ชายมาขอมันจูบก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา ไอ้กุกไม่ได้มีรสนิยมชายกับชายนี่ว้า ขอมากไปเปล่าวะ
“ไม่ต้องก็ได้เปลี่ยน”
“ไม่เป็นไรกูรับท้า” ห๊า! ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม ไอ้กุกยอมจูบกับผม
ความหวังตลอดที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักกันมา กลีบปากนิ่มนั้นผมหมายจะบดขยี้มานานแล้ว โอ๊ย! อย่าหวังว่ามึงจะชนะไอ้กุก กลีบปากนิ่มมันจะต้องโดนจูบซ้ำๆ ให้สมใจอยากเลยคอยดู
และก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ไอ้กุกยอม รู้ว่าโอกาสมาผมต้องรีบคว้าไว้
สุดท้าย...
ไอ้กุกแพ้
“โอ๊ย!!!!! แพ้มึงได้ไงวะ! ไอ้วี! มึงจะเก่งเกินไปล่ะสัด!” ชี้หน้าด่าพร้อมนอนดิ้นพล่านๆบนพื้น
“มาทำตามสัญญาสักดีๆ หึหึ” หัวเราะแห่งการเป็นผู้ชนะ
“บอกก่อน...ว่า...”
“อะไร”
“กูไม่เคยเสียจูบให้ใคร มึงคนแรก”
คนแรก
คนแรก
ชอบจริงๆ ไอ้คำว่าแรกๆ เนี่ย เหมือนเป็นคนพิเศษวะ
“กูไม่ได้ชอบผู้ชายนะโว้ย! บอกก่อน เพียงแต่...ไม่ชอบให้ใครดูถูกถ้ากูไม่รับท้ามึงต้องประชดประชันกูแน่ เข้าใจไว้ด้วย เชี่ย!”
“หึ เอาว่ากูเข้าใจ” พูดพร้อมกับไปนั่งใกล้ตัวเล็ก ไอ้กุกก็ขยับหนี สะงั้น แต่ไม่ไวเท่าแขนยาวของผมตวัดเอวบางไว้ทัน
“จูบกันแบบชายๆ มึงไม่แขยงเหรอวะ?”
“แขยง”
“เอ้า! แขยงแล้วเสือกอยากจูบ มึงเป็นเกย์?”
“เปล่า...กูก็ชอบผู้หญิงเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ นั้นแหละ มึงคนแรก ที่กูอยากจูบทั้งที่มึงเป็นผู้ชาย”
“ไอ้วี...มึงเคยจูบไหม?”
“เคย”
“จูบแล้วรู้สึกไง มันไม่...”
“โว้ย! ถามมากวะ กูจะจูบแล้วพอ!” สั่งดักไว้ก่อน เพราะไอ้เสียงเล็กช่างถามมาก ไอ้กุกจะถามผมจนยันเช้าอีกวันแน่ รู้หรอกว่าไอ้กุกกำลังยื้อเวลา ผมอ่านสายตาคู่สวยนี้ออก
ไอ้กุกมันทำท่าหลับตาปี๋ ก่อนที่ผมจะโน้มหน้าไปใกล้ จรดริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากนิ่มเบาๆ ลองเชิง แค่สัมผัสผิวเผินผมก็แทบคลั่ง แค่มองริมฝีปากนิ่มก็เหมือนเชื้อเชิญริมฝีปากของผมเข้าไปสัมผัส ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากนิ่มด้านนอกไปทั่วอย่างละเมียดละไมจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
ไอ้กุกเปิดเปลือยตาขึ้น แววตาใสๆ จ้องมองหน้าผมที่ห่างเพียงแค่คืบ ลมหายใจเป่ารดใส่ข้างแก้มของกันและกันจนสัมผัสได้
จู่ๆ เสียงเล็กก็บอกบ้างอย่างกับผม จนต้องระบายยิ้มอย่างพอใจออกมาอย่างปิดไม่มิด
“มะ...มันรู้สึกดีวะ และก็แปลกด้วย” พวงแก้มนิ่มคนพูดขึ้นสีแดงระรื่นอย่างเขินอายกับคำพูดตัวเอง
“อ้าปากดิ รู้สึกดีเป็นหลายเท่า” ไอ้กุกก็ว่าง่ายเผยปากเล็กน้อย
ผมว่าไอ้ตัวเล็กของผมกำลังโดนอารมณ์ชักพาไปแล้ววะ
ลิ้นร้อนค่อยแทรกเข้าไปด้านในโพรงปากอุ่น เก็บเกี่ยวความหวานทั่วโพรงปาก ไซ้ซอกตามไรฟันให้วูบเล่น ก่อนจะต้อนลิ้นเล็กมาเกี่ยวรัดฟัดเหวี่ยงกันสนุก มีบ้างลิ้นเล็กเงอะงะไม่ประสีประสา
ผมรู้สึกถึงร่างเล็กกระตุกวูบๆ เป็นจังหวะบ้างบางครั้งเมื่อยามผมดูดดึงลิ้นเล็กแรงๆ บวกกับขบกัดเสียวหน่อยๆ คอหนาผมถูกแขนเล็กคล้องไว้เพื่อหาที่ยึด ผมจัดท่านั่งใหม่ให้ขาเล็กคร่อมร่างของผมไว้ และรั้งร่างเล็กเข้ามาแนบชิดให้มาก
จูบกันแบบแทบผมไม่ยอมปล่อยให้ริมฝีปากนิ่มเป็นอิสระ ผมไม่อยากผลักออกเลยให้ตาย กำลังเสพติดริมฝีปากนิ่มอย่างหนักหน่วง
“พะ...พอ...ก่อน” สุดท้ายไอ้กุกเป็นคนผลักจูบครั้งนี้ออกสะเอง เสียดายแต่ก็ต้องยอม เพราะใบหน้าน่ารักแดงก่ำเหมือนขาดอากาศหายใจอย่างหนัก นิ้วยาวผมเกลี่ยพวงแก้มนิ่มอย่างเอ็นดู
ไอ้กุกคือผู้ชายคนแรกที่ผมชอบ และจะเป็นคนเดียวตลอดไป จะเรียกว่าพรหมลิขิตหรืออะไรก็ช่าง
ผมรู้แค่ว่าผมชอบมัน ชอบแบบไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมากมาย หากจะขอเหตุผลจริงๆ ไอ้กุกมันน่ารัก และที่สำคัญ...
ไอ้กุกคือคนที่ใช่...
ใช่มาก...
มากที่สุด…
“กูชอบมึง ให้กูจีบได้ไหม? ไอ้กุก”
******************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :a11:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
สนุกมาก
รอตอนต่อไปจ้าาาาา ^^
-
กุกน้อยน่ารักมากๆ. :L1:
-
:pig4: สนุกดี แต่รำคาญมายมาก เตะโด่งนางไปไกลๆ หน่อย
-
Friend Sex Friend
Chapter 17 {02 วันวาน}
By :: maylinza
Part Kook...
หลายวันแล้วสำหรับกับการหลบหน้าไอ้วี ตอนเช้าไปเรียนผมก็ชิ่งหนีไปก่อนแต่เช้า ตอนเย็นกลับบ้านก็แอบกลับทางประตูหลังของโรงเรียน ไอ้บีกันเจอผมที่โรงเรียนก็ถามว่าทำไมไม่มาโรงเรียนพร้อมกัน ผมก็ตอบส่งๆ ว่าช่วงนี้ต้องรีบไปลอกการบ้านเพื่อนที่ห้อง เพราะผมทำไม่ค่อยถูก ไอ้บีกันก็เอ่อออตามจี้คำโกหกของผมไป
ให้พูดถึงจริงๆ เรื่องที่ผมหลบหน้าไอ้วีก็คงเป็นเพราะ...คำนั้น
“กูชอบมึง ให้กูจีบได้ไหม? ไอ้กุก”
โอ๊ย! ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ วะ ว่าผมชอบไอ้วีไหม? ในเมื่อผมไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันสะหน่อย ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีผู้ชายมาจีบ แต่ผมเฉยๆ
แต่หากว่าชอบหรือไม่ชอบไอ้วีในความหมายของผมตอนนี้บอกเลยว่าชอบ! แต่ฐานะเพื่อนนะ
ส่วนรู้สึกดีไหม? ก็มีบ้างไม่ขั้นชอบมากกว่าคำว่าเพื่อนแน่นอน
แต่แปลก...ไอ้วีเป็นคนแรกที่หัวใจผมเต้นเร็วกว่าปกติ อาการแบบนี้เรียกว่าอะไรกันวะ?
โอ๊ย! คิดไปก็ปวดหัว เอาเป็นว่าผมชอบได้แค่เพื่อน ส่วนอาการแบบนี้ช่างมันไม่อยากรู้แหละ
จากที่นอนเหยียดตรงบนเตียงนอนใช้ความคิด ผมลุกขึ้นนั่งหันไปมองห้องไอ้วีที่อยู่ตรงข้ามบ้านผม หากให้คิดดีๆ ผมหายไปหลายวันแบบนี้ไม่ไปหามันที่บ้าน ไอ้วีก็น่าจะตามมาหาผมที่บ้านแทนสิ คิดแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า เมื่อไม่มา ผมไปเองก็ได้ ก็แค่นั้น พร้อมเจอหน้าไอ้วีล่ะ ถึงยังไงผมกับมันก็ต้องเจอกันอยู่ดี หลบหน้ามาหลายวันมันคงลืมคำพูดนั้นไปแล้วล่ะมั้ง
“หวัดดีครับแม่” ก้าวเข้ามาในบ้านได้ก็เห็นแม่ไอ้วีกำลังปลอกผลไม้ให้ผู้ชายคนหนึ่งอายุอยู่ในช่วงผู้ใหญ่มากพอสมควร คงเป็นพ่อไอ้วีล่ะ เพราะท่านต้องไปดูแลกิจการโรงแรมที่ต่างจังหวัดบ่อยมาก ผมเลยไม่เคยเห็นท่านครั้งนี้ครั้งแรก
“มาหาวีเหรอลูก อยู่...อ้าวลงมาพอดี” ผมหันไปตามนิ้วแม่ชี้ไปยังร่างหนาเดินลงจากชั้นสองของบ้านหัวฟู่ๆ ใต้ตาคล้ำนิดหน่อยเหมือนคนอดหลับอดนอนมางั้น
“ไอ้กุกหายไปเลยนะมึง”
“ไม่หาย แต่มึงไม่ไปหากูเอง” มันทำหน้าเหมือนจะถามผมว่ามันผิดว่างั้น เออ! ไอ้วีผิด!
“นี่เหรอ...คนชื่อกุก น่ารักกว่าในรูปให้พ่อดูอีก” รอยยิ้มคนมีอายุปรากฏบนใบหน้ามีริ้วรอยหน่อยๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม สองมือเล็กขึ้นพนมมือไหว้พ่อไอ้วีตามมรรยาททันที
“ผมบอกแล้วว่าน่ารัก หึ” พูดอะไรแบบนั้นวะ เหี้ย! กูอาย สัด!
ไอ้วีชวนผมขึ้นห้องมันเหมือนทุกครั้งเวลามาหาที่บ้าน เราสองคนชอบหมกกันอยู่แต่ในห้องเล่นแต่เกมกันบ้าคลั่งดุเดือน และส่วนมาก ไม่ใช่ดิ! ทุกครั้งเลยดีกว่าไอ้วีชนะผมตลอดเลยแหม่ง!
พอเข้าห้องไอ้วี ผมก็เดินไปนั่งบนเตียงนอนเห็นหนังสือเรียนมากมายก่ายกองวางระเกะระกะเต็มไปหมด
ตุบ!
“ไรวะ?” ผมถามงงๆ พร้อมกับหยิบสมุดเล่มเล็กที่ไอ้วีโยนลงมาวางหน้าขาของผม
“กูนั่งจดเนื้อหาสำคัญให้มึงหมดแล้วทุกวิชาเรียนเอาไปอ่านใกล้จะสอบเก็บคะแนนแล้ว” ไอ้ที่หายไปหลายวันไม่ยอมไปหาผมที่บ้านก็เพราะมัวทำสิ่งนี้ให้ผม จริงเหรอวะเนี่ย...เหลือเชื่อ
“ทำให้ทำไม?”
“มึงเรียนโง่ กูรู้”
“เชี่ย! ไม่โง่...แค่ไม่ฉลาด” งอนเลยกับคำพูดน่าเกลียด
โง่แล้วจะเรียนมาได้ไงกันวะ
ไอ้วีเดินมานั่งใกล้ผมแย่งสมุดเล่มนั้นไป แล้วตีศีรษะผมเบาๆ สองสามครั้งทีเล่น
“โง่ก็โง่ไม่ต้องหาคำอื่นมาให้ตัวเองดูดี” สัด! ทำปากยู่ใส่แหม่งเลย ชอบว่าอ่ะ ฉลาดแล้วต้องข่มคนโง่อย่างกูไงวะ
“คำตอบล่ะวะ” ไอ้วีถามขึ้น
“คำตอบอะไร?” ทำเป็นไม่รู้เรื่องทั้งที่จริงผมรู้ล่ะว่ามันคืออะไร
“ให้กูจีบ” พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องขยับมาใกล้มาก
เพราะตอนนี้สายตาคู่คมยิบๆ จ้องมองหน้าผมใกล้แค่คืบอีกนิดเดียวแล้วจริงๆ ที่จมูกไอ้วีจะจิ้มเข้ากับแก้มนิ่ม
“กูไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“แต่จูบวันนั้นมึงรู้สึกดี”
“กูเผลอ”
“แต่มึงก็อ้าปากให้ลิ้นกูเข้าไปจูบลิ้นมึง”
“กูลืมตัว”
“แต่มึงก็จูบตอบกลับ ลิ้นเราฟัดกันมัน”
“กู...กู...โว้ย!! มึงจะจีบกูให้ได้เลยใช่ไหม!!”
“เออ!!”
“อยากทำไรก็ทำรำคาญวะกูกลับแล้ว”
“ไม่ต้องกลับอยู่กับกูให้หายคิดถึงเลย สัด! กูอุสาอดหลับทำโน้ตเนื้อหาสำคัญตอบแทนกูบ้างดิ” แขนยาวรีบตวัดกอดผมทันที พอผมทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง
“กูชอบมึงแค่เพื่อนจริงๆ นะเว้ยไอ้วี” ผมปรับอารมณ์จริงจังให้มันรู้ว่า ผมคิดกับมันแค่เพื่อนไม่ได้มากไปกว่านี้
“วันนี้แค่เพื่อน วันข้างหน้าใครจะรู้”
“เหมือนเกย์เลยสัด”
“มึงกับกูไม่ได้เป็นเกย์ เพียงแต่เรารู้สึกดีต่อกันก็แค่นั้น”
“มันต่างกันตรงไหนวะ? ชายกับชายก็เกย์ดิ” สงสัย สงสัยมากด้วย
“เกย์มันคือมีรสนิยมตั้งแต่แรกรู้ตัวมานาน แต่มึงกับกู...ชอบผู้หญิงกันอยู่แล้ว แค่สปาร์คจึก! โดนใจ และชอบแค่คนเดียว ไม่ได้ไปทำตัวกรี๊ดกร๊าดกับชายอื่นนี่ว้า เอาเป็นว่ากูจะจีบมึง เตรียมตัวโดนกูรุกไม่ปล่อยแน่” ไอ้วีทำหน้าหล่อว่าเอาจริง จนผมนี้ขนลุกซู่ซ่าเลย!
ฟอด!
“เชี่ย!” ตกใจเป็นไก่ห่านเลยครับ
แหม่ง จู่โจมหอมแก้มผมไม่ทันตั้งตัว
“กูว่านะจะจีบก็ควรไว้ระยะห่างสักนิดเหอะวะ กูอึดอัด”
“หึ” มันยิ้มมุมปากให้ผม ส่งเสียงหึแบบน่ากลัว ก่อนจะยอมปล่อยร่างเล็กๆ ของผมให้เป็นอิสระ
ไอ้วีลุกขึ้นยืนเก็บหนังสือมากมายบนเตียงนอนเอาไปเก็บไว้ชั้นหนังสือ ห้องไอ้วีมีแต่หนังสือเต็มไปหมด ผมได้ยินเพื่อนผู้หญิงในห้องเดียวกันที่บ้าคลั่งปลื้มดี้ด๊าไอ้วีกันว่า...มันเข้ามาเรียนได้เพราะเกรดเฉลี่ยการเรียนเมืองนอกติดท๊อปของโรงเรียนที่นั้น กีฬาก็เด่นเป็นตัวแทนนักกีฬาบาสของโรงเรียนอีก ไม่แปลกเลยที่โรงเรียนของผมจะไม่รีบคว้ามาเข้าเรียน ปกติยากจะตายไปเข้าเรียนกลางชั้นปีแบบนี้
“มึงนั่งเล่นเกมรอกูก่อนก็ได้ เดี๋ยวลงไปเอาขนมกับน้ำมาให้” ผมพยักหน้ารัวๆ เข้าใจ
ฟอด!
ฟอด!
เชี่ย! ไอ้วีเดินมาหอมแก้มผมอย่างเร็ว บอกเลยว่าเร็วมาก แรงหอมดันจนผมเกือบนอนหงายหลังไปกับเตียงแล้วไง
“มึงนี่ตัวนิ่มแล้วเสือกหอมอีก” ยัง! มาขยิบตาใส่อีก โอ๊ย! สยิวกิ้ว เชี่ยๆ ผมชี้หน้าไอ้วีอย่างคาดแค้น ก่อนประตูห้องจะปิดลงพร้อมกับไอ้วีหายไปยังชั้นล่างของบ้าน
“ไอ้สัด! มึงมันตัวอันตราย กูจะเลิกคบมึง!!”
Part Bgun...
“ห้ะ! ขอจีบพี่กุก แล้วพี่กุกว่าไงอ่ะพี่วี” ผมตะโกนเสียงดังตกใจมาก พี่วีไปได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมหายไปแค่อาทิตย์เดียวเพราะต้องเก็บตัวซ้อมบอลลงแข่งในอีกไม่ช้านี้ ไม่คิดว่าพี่วีจะรุกหน้าได้เร็วเวอร์
“กูจูบแล้วด้วย”
“จูบด้วย!” ตาย เร็วจนผมอยากจะตบกะบาลพี่วีสักที เร็วแบบนี้อย่าหวังได้ตัวพี่กุกเลย คนไม่ได้คิดชอบชายด้วยกันอย่างพี่กุกยากแล้วงานนี้
“ทำไมต้องตกใจ มึงมีหน้าที่ช่วยกูก็ช่วยไปมาตะโกนทำหอกอะไร”
“ช่วยนะช่วย แต่พี่รุกเร็วเกิ๊นพี่กุกจะไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้หรอก”
“ทำไม?”
“ถามจริงๆ พี่ชอบพี่กุกแบบไหน?”
“ไม่รู้วะ”
“ไม่รู้! บ้าเหอะลองคิดดีๆ”
“มันน่ารัก มันใช่ อยากได้อยากครอบครองเป็นของกูคนเดียว กูหลงเลยเอา!” ตอบมาเนี่ย...มันเหมือนเห็นแก่ตัวเลยวะ
“พี่เคยมีแฟนป่ะ?”
“ไม่เคย มีแต่ข้ามคืนแล้วจากกัน” ว่ะ! หล่อจริงพี่กู
“แล้วชอบพี่กุกแบบแฟนไหม?”
“ไม่รู้ รู้ว่าอยากได้” กรรม
“รู้ไหมว่าแฟนคืออะไร”
“รู้ ไม่มีอิสระ” ชัดเลย ไม่ต้องถามอะไรอีก ผมว่าผมพอเดาออกแล้วว่าพี่วีชอบ...คือชอบ แต่ไม่ผูกมัด
เลววะ...พูดเลยไม่อยากจะช่วยแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้บีกันลงมาซ้อมได้แล้ว!” เสียงเพื่อนผมเอง มันตะโกนมาจากสนาม ผมก็พยักหน้า ก่อนจะบอกลาพี่วีแล้ววิ่งลงสนามไป
เอาเป็นว่าผมขอดูห่างๆ ไปก่อนว่าต่อจากนี้พี่วีจะเดินหน้าเรื่องพี่กุกยังไง แต่ในความคิดของผมคิดว่า...วันนี้พี่วีอาจจะอยากได้เพราะหลง แต่ผมเชื่อว่าวันข้างหน้าพี่วีต้องรักพี่กุกแน่
แล้วถ้าพี่วีจีบพี่กุกได้ตอนนี้ละวะ พี่กุกจะอยู่ในฐานะอะไร? งงวู้!!
Part Kook...
แก้มขาวตุ้ยๆ อมข้าวไว้ข้างแก้มไม่แม้คิดจะกลืนมันลงไป มือเล็กเขี่ยเม็ดข้าวในจานอย่างคนใช้ความคิด ก่อนเสียงใสๆ จะเรียกแม่ตัวเองที่กำลังเก็บของใส่ตู้ที่เพิ่งซื้อมา
“แม่ย้ายบ้านกันเหอะ”
“ทำไมกัน เรื่องไรต้องย้ายไอ้ลูกบ้า"
"ช่วงนี้ผมไม่ปลอดภัย" ผมพูดออกไปลอยๆ แม่ได้ยินก็ขมวดคิ้วสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ถึงถามก็ไม่บอกหรอกว่าลูกชายตัวเองกำลังโดนผู้ชายด้วยกันจับปล้ำ อายตายห่าเลย
หลังจากวันที่ผมไปหาไอ้วีที่บ้านเหตุเพราะหลบหน้ามัน และบอกไปว่าอยากทำอะไรก็ทำ และมันก็ทำจริงๆไอ้วีแหม่ง! รุกกัดไม่ปล่อยเริ่มหนักขึ้นอย่างน่ากลัว ขั้นจะจับผมกดลงเตียง ผมไม่ยอมเสียเอกราชให้ชายใดทั้งนั้น! นอกจากหญิงในอนาคตของผม แต่ในความคิดลึกๆ ชักไม่แน่ใจแล้ววะ เพราะละอย่างการกระทำของไอ้วีน่ากลัวทั้งนั้น ผมกลัวจะไม่รอด?
เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมกลับมาจากโรงเรียนพร้อมไอ้วี พอถึงบ้านก็แยกย้ายกันเข้าบ้านใครบ้านมัน ผมเป็นคนที่ถึงบ้านแล้วชอบนอนเล่นบนเตียงกลิ้งไปกลิ้งมาก่อน จากนั้นถึงจะลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดนักเรียนออกเพื่อใส่ชุดอยู่บ้านแทน ไอ้วีเสือกเข้าห้องผมตอนไหนไม่รู้ ชุ่มเสียงก็ไม่มี ริมฝีปากมันกดจูบท้ายทอยด้านหลังผมแผ่วเบา ตกใจเฮือก! หันหน้าไปมันก็เสือกฉวยโอกาสประกบจูบปากผมทันที เป็นการกระทำที่อยากจะฆ่าไอ้วีให้ตายคาตีนเลย แหม่ง!
เผลอมีโดนตลอด
“หวัดดีครับแม่”
ขวับ!
หันหน้าไปตามต้นเสียงรู้ทันทีว่าใคร นึกถึงก็มาตายยากฉิบ!
“ตามสบายนะจ๊ะเด็กๆ เดี๋ยวแม่เอาของใช้ส่วนตัวเพิ่งซื้อมาไปเก็บในห้องแม่ก่อนนะ” อ้าวเฮ้ย! แม่ทิ้งลูกตัวเองให้อยู่กับปีศาจลามกได้ไงวะ
พอแม่ออกไปจากตรงนี้ก็เหลือแค่ไอ้วีกับผมสองคน
อันตรายมาเยือนชัดๆ วันนี้จะมาแนวไหนอีกวะ แต่จะแนวไหนก็ชอบฉวยโอกาสผมอยู่ดี
“ทำหน้าไม่คิดถึงกูเลย”
“เออ!”
“ไรวะ กูคิดถึงมึงนะเว้ย! มาหาถึงบ้านมีเกมที่มึงกับกูชอบเวอร์ชั่นใหม่มาวะ สนป่ะ?”
“สน!...ไม่สนกูอยากนอนง่วง” ผมรีบเปลี่ยนคำตอบทันควัน
แหม่ง! เอาเกมมาล่อกู ไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้ ผมรีบลุกขึ้นยืนเดินขึ้นห้องนอนทันที ไม่วายไอ้วีก็เดินตามมา
“กลับไปดิกูบอกว่าอยากนอน” ทำหน้าดุหน่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าหน้าดุๆ ของผมไอ้วีไม่ได้กลัว นี่ผมดุคนไม่เก่งหรือไอ้วีมันด้าน
“เฮ้ย!” จู่ๆ แขนเล็กก็ถูกกระชากให้เดินตามมันเข้าห้องของผมอย่างถือวิสาสะทำเหมือนว่าเป็นห้องมันเอง
“ห้องมึงมีแมลงสาบด้วยไง?” นิ้วยาวชี้ไปยังผนังห้องตรงมุมหนึ่ง
“เฮ้ยบ้า! ไม่มี! ไม่มีแน่! แม่กูเข้ามาทำความสะอาดโคตรบ่อย อย่าพูดหมาๆ นะเว้ย!” ความที่ตกใจผมกระโดดตัวลอยขาเล็กสองข้างเกี่ยวสอบเอวหนาไว้ทันที มือหนาไอ้วีรู้งานรีบจับบั้นทายผมไว้กั้นตก
ผมไม่รู้ว่ามีจริงไหม ไม่อยากมอง และไม่คิดจะหันไปมองด้วยได้แต่ซบหน้ากับไหล่ไอ้วี
ผมกลัวแมลงสาบมาก มันเป็นอดีตที่ไม่อยากจำเลยให้ตาย
ปรึ่ย!
เมื่อตอนเด็กผมเคยเผลอเหยียบแมลงสาบตายคาที แต่ผมใส่รองเท้าสำหรับเดินในบ้านนะตอนนั้น ฉะนั้นไม่ได้โดนเท้าผมโดยตรงๆหรอก ช่วงนั้นก็ไม่ได้กลัวอะไรมาก คิดแค่ว่ามันเป็นแมลงสาบตัวเหม็นๆเท่านั้น
วันหนึ่งไม่รู้ว่าเพื่อนมันไอ้ตัวนั้นหรือเปล่า มันบินมาเกาะบนหน้าผมตอนกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ ไม่เกาะอย่างเดียวนะ มันเสือกขี้ใส่ด้วยแหม่ง! มาแก้แค้นแทนเพื่อนมันแน่ อยากจะบอกว่าแก้แค้นไอ้เหี้ยมาก ผมนี้กรี๊ด ตุ๊ดแตกไม่สนใจเหี้ยอะไรทั้งนั้น ความแมนของผมหายทันที นึกดูว่าตัวมันแหม่ง! เหม็นอยู่แล้ว ขี้มันจะเหม็นขนาดไหนไม่ต้องบรรยายก็ได้รู้นะ นั้นละ...ผมกลัวแมลงสาบมานับบัดนั้น โดนเฉพาะขี้โคตรเกลียด อย่าหวังว่าผมจะเข้าใกล้ไอ้แมลงบ้านั้นอีกเลยชาตินี้
“ออกไปนอกห้อง! กูไม่อยู่แล้วเดี๋ยวให้แม่เข้ามาจับมัน ไปดิ! โอ๊ย!” บอกให้อุ้มออกนอกห้องเสือกพามาที่เตียงนอนทำไมเนี่ย สัด! ยังโยนผมลงบนเตียงนอนราบ ไอ้วีก็รีบขึ้นคร่อมด้านบนไว้
ท่านี้ไม่น่าไว้อย่างแรง
“เชี่ย! ออกไป!” มือเล็กดันหน้าอกหนา แต่ยิ่งดันผลักไสมากเท่าไรก็ไม่ไหวติงสะนิด แรงควาย!ชัดๆ
“อย่าเสียงดังถ้าแม่เข้ามาเห็นภาพนี้แม่มึงช็อกตายแน่”
“ยังมีหน้ามาต่อรองกับกูอีกนะ นี่มันห้องกูออกไป” ผมกัดฟันพูดให้เบาที่สุด เพราะที่ไอ้วีบอกก็มันคือเรื่องจริงแม่เข้ามาเห็นแม่ไม่ตายหรอกกลับคิดว่าได้ลูกเขยไม่ใช่ลูกสะใภ้นะสิ แม่ยิ่งชอบแซวว่าผมมันไอ้เด็กตุ๊ด อยู่ด้วย จะเพราะอะไรล่ะ ก็ไอ้แมลงสาบบ้านั้นทำซะกรี๊ดออกมาเป็นตุ๊ดไง
จู่ๆ มือหนาล้วงเข้าไปด้านในเสื้อผม ทำเอาผมตกใจไม่น้อย
“ออก!”
“จู้ๆ อย่าเสียงดังแม่ได้ยิน” ทำสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับเสียง หึ
“อือ...เอา อะ ออกไป” นิ้วยาวแตะยอดอกแผ่วเบาทีเล่น ก่อนจะเปลี่ยนมาขยี้ให้หนักมือ
“อ่า!!” ผมรีบปิดปากเก็บเสียงน่าอายทันที
รู้สึกแปลกใหม่
อยากจะถีบคนด้านบนออกจากตัวผมซะเลยเกินแหม่ง! แต่ความรู้สึกด้านในกลับต่อต้าน ผมชอบแบบนี้เหรอวะเนี่ย
“อยากจูบมึงเอามือออก” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ เรื่องไรต้องทำตามวะ
“เอ๊ะ!”
“เสียงดังวะ” เหี้ย! เพราะมึงไงไอ้วีแหม่งบีบนมกู! พอไม่ทำตามก็เสือกบีบแรง จนผมเก็บเสียงไม่ได้ขนาดปิดปากแน่นแล้วนะ
เมื่อไม่ได้ดั่ง มือหนาไอ้วีข้างหนึ่งก็พยายามแกะมือเล็กที่ปากของผมออก มือหนาอีกข้างก็บีบสลับขยี้ยอดอกไม่หยุดมือ
สัดเอ้ย...สำเร็จ ไอ้วีดึงมือเล็กผมออกจากปากได้
“อื้อ” ริมฝีปากนิ่มถูกประกบจูบทันที ลิ้นร้อนเลียด้านนอกอยู่นานจนริมฝีปากนิ่มชุ่มไปด้วยน้ำลาย ก่อนจะโดนขบกัดริมฝีปากนิ่มล่างอยู่หลายครั้ง
คำพูด และมือเล็กของผมที่เคยปฏิเสธท่าเดียวก่อนหน้านี้ กลับเคลิ้มกับรสจูบผู้ชายด้วยกัน ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าไอ้วีจูบเก่งเป็นบ้า หักห้ามไม่คล้อยตามก็ยาก กว่าจะรู้ตัวผมก็เผยปากให้ลิ้นร้อนเข้ามาเล่นสนุกกับลิ้นอุ่นๆ ของผมข้างในแล้ววะ จากที่ผมไม่รู้เรื่องจูบต้องมาสยบตอบรับกับรสจูบของไอ้วี ความชำชองของมัน และกับการที่ผมโดนมันจูบอยู่หลายครั้ง กลายเป็นว่า...ผมจูบเก่งขึ้น และรู้จักปรับมุมให้ลิ้นร้อนไอ้วีเข้ามาสร้างรสจูบด้วยกัน
ไอ้วีไม่ได้สอนด้วยทฤษฏี มันสอนด้วยการปฏิบัติ และผมก็เป็นนักเรียนที่ดีสะด้วย เชื่อเลย!
รสจูบซาบซ่าน ผมอดไม่ได้ที่จะยกแขนเล็กสองข้างคล้องคอหนารั้งให้ริมฝีปากเราทั้งคู่แนบชิดกว่าเดิม ผมเหลือบสายตามองใบหน้าหล่อใกล้กันมากกับใบหน้าผม หากมองดีๆ ไอ้วีกำลังยกยิ้มมุมปากพอใจที่ผมตอบรับจูบของมัน ทำไงดี? ผมหลงจริงๆ และไม่อยากถอนจูบเลย ไอ้วีใส่สารดมกาวมาไงวะ? จนผมเคลิ้มหนักขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อพาอารมณ์ผมฉุดไม่อยู่ ผมก็เลือกจะปิดเปลือกตาลงให้คนด้านบนพารสจูบนี้ไปเรื่อยๆ
ผมกำลังหลงจูบไอ้วี...
ทำไงครับ ผมชอบรสจูบที่ติดกาวมาด้วยอ่ะ…
นึกภาพเด็กดมกาวสิ นั้นล่ะผมกำลังเป็นแบบนั้น…
นิ้วยาวไอ้วีเปลี่ยนจากยอดอกมาลูบไล้ยังหน้าท้องแบนราบของผม นิ้วยาวไอ้วีลูบวนไปทั่วหน้าท้องรู้สึกวูบๆ สักพักมันเสือกลูบไล้เลื่อยไปยังขอบกางเกงขาสั้นใส่สำหรับอยู่บ้านของผม
อย่านะโว้ย!
อยากปฏิเสธ อยากห้าม อยากบอกให้มันหยุด อยากด่ามันมาก ติดที่ว่าลิ้นเราสองคนกำลังเกี่ยวรัดฟัดกันมันอย่างสนุก จนมีน้ำใสไหลออกมาตามมุมปากของผม
จนกระทั่ง...
แกรก!
“เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงลูกดังมากมีอะไรกันเหรอ?”
ตุบ!
ไอ้วีรีบเด้งตัวหล่นไปนอนกองบนพื้นห้องข้างเตียงอย่างไว ผมเองก็รีบลุกขึ้นนั่ง ยิ้มให้แม่ว่าไม่มีอะไรเพื่อกลบเกลื่อนอาการ
“ไม่มีไรแม่ ไอ้วีมันทำของหล่นพื้น ผมเลยด่ามันว่าควาย! ทำของหล่นแล้วหาไม่เจอเลยเสียงดังไปหน่อย หาเจอยังเนี่ย! ไอ้วี!” บอกแม่ไปด้วยการโกหกคำโต ก่อนจะหันไปถามไอ้วีนอนจูบกับพื้นห้อง ฮาๆ เห็นภาพนี้แล้วอุบาทวะ
“ยะ...ยัง” มันตอบก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่งหันหน้าไปยิ้มให้แม่ของผม จนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่แล้วไอ้วีเอ้ย!
“แม่ช่วยหาไหม? ลูกวีว่าแต่...มันคืออะไร? ละจ๊ะ”
“แม่หาไม่เจอเหรอครับ มันคือสิ่งที่ใครๆ ก็มองไม่เห็น” คำตอบไอ้วีทำสะแม่ผม งง ไปเลย มันพูดกับแม่ แล้วทำไมต้องหันหน้ามามองหน้าผมเนี่ย!
“แม่ว่าคงงั้น หาเจอบอกแม่ด้วยนะ อิอิ” แม่พูดไร แล้วทำไมต้องหัวเราะมีเล่ห์นัยด้วย พอผมหันไปมองหน้าไอ้วีก็ยิ้มพอใจกับคำพูดของแม่ผมมาก ยิ้มหวานหยดย้อยเชี่ยว รู้กันสองใช่ไหมว่ามันคืออะไร…
พอแม่ผมไปแล้วประตูห้องก็ถูกปิดลงอีกครั้ง
“พูดไรกันวะบอกมาดิ”
“ไม่มีไรหรอก” มันตอบพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างผม แขนยาวตวัดโอบเอวบางไว้หลวมๆ
“ไม่เชื่อ! มึงมันเป็นคนอ่านใจยากกูกลัวมึงตายห่าอยู่แล้ว”
“กูชอบมึงไม่เห็นน่ากลัว”
“เราคุยกันเรื่องเดียวป่ะเนี่ย!” ไอ้วีนี่...ทำตัวเองให้ยากทำไมวะ
ฟอด!
แก้มนิ่มโดนหอมอย่างเร็ว คิดจะหลบอย่างหวังไม่ทันมันหรอก
“คิดว่าเรื่องเดียวกันไหม?”
“ไม่รู้แล้วกูคุยกับมึงเหมือนคุยภาษาต่างดาวต้องมานั่งแปลภาษามึงอีกที” ผมถอนหายใจเซ็งๆ ในอ้อมกอดมัน ไม่คิดจะขืนตัวออก
“หึ...กูบอกว่าชอบไม่ต้องแปล”
“แล้วชอบแบบไหน?”
“ไม่รู้”
“เออดี...บอกชอบ แต่ไม่รู้ แต่จูบกัน หอมกัน กอดกัน เขาเรียกว่าอะไรวะ ไหนบอกกูดิ?” รู้สึกว่า ผมกำลังเรียกร้องสถานะอยู่เปล่าวะ ชักจะเยอะแล้วเรา
“แสดงความเป็นเจ้าของ เพราะช่วงนี้มึงเริ่มจะออกหน้าให้ชายอื่นที่โรงเรียนมาจีบ แล้วมึงยังไปจีบน้องผู้หญิงปีหนึ่งอีก อย่าคิดว่ากูไม่รู้” มันทำเสียงเข้มใส่ผมพร้อมกับสายตาจริงจัง แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
“มันก็สิทธิ์กูป่ะวะ มึงแค่ชอบกูไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย อย่าลามดิ”
“ไม่ได้! กูชอบมึงใช่ว่ามึงมีสิทธิ์ต้องชอบคนอื่น มึงต้องชอบกูคนเดียวพอ!”
“สัด! เห็นแก่ตัว เลววะ” ด่าแหม่งเลย
“กูยอมรับถือเป็นคำชม คำว่าชอบของกูคือมึงเป็นของกูไอ้กุก ให้มากกว่านี้คงยังไม่ได้ เพราะกูคิดว่ามึงก็อยากทำในสิ่งที่ไม่มีกูอยู่ตรงนั้น และกูเองก็อยากทำสิ่งที่ไม่มีมึงอยู่ตรงนั้นเหมือนกัน ยังคงอยากมีอิสระต่อกันอยู่ ถึงจะเปิดอิสระให้กันใช่ว่ามึงจะแอบทอดสายตาเชิญชวนให้ผู้ชายคนไหน หรือมอบความหวังให้ผู้หญิงอื่น ถ้ากูรู้นะไอ้กุก...มึงโดนกูปล้ำแน่ เป็นเมียกูสัมบูรณ์ทุกทวงท่าบนเตียง ตาคาเตียงไม่ต้องเดินไปไหนนอนบนเตียงเป็นเดือน”
“เหี้ย! ที่พูดมามึง...แหม่ง! กูไม่รู้จะด่าว่าอะไรดีวะ! เฮ้ย...กูเหนื่อย” ทำเป็นยอมไปก่อน แอบยุ่งกับคนอื่นตอนมันไม่รู้ดิวะ จริงไหม?
“อย่าคิดตื้นๆ รู้นะไอ้กุกมึงคิดอะไร”
“คิดไร? เปล่า...กูไม่ได้คิด” ผมตอบไปงั้นๆ กลัวมันจะจับความคิดผมได้ พอผมกำลังจะลุกออกจากอ้อมกอดไอ้วี แต่กลับถูกรั้งไว้ตามเดิม
“อย่าเพิ่งไปกูยังไม่เสร็จ”
“ไรอีกกูหิวน้ำ!”
มือหนาดึงคอเสื้อผมมายังข้างหนึ่งให้กว้างจนเห็นต้นคอขาวยันมาถึงกระดูกไหปลาร้าของผม ริมฝีปากร้อนก้มลงจูบขมับอย่างแผ่วเบา จนผมสะดุ้งเฮือก!
“อะ ไอ้วี อือ ทำไร?” มันไม่ตอบผม ยังคงละเลงจูบเม้นแรงๆ จนเป็นรอยช้ำหลายจุดตามกระดูกไหปลาร้า จากนั้นลิ้นร้อนไล้เลียไปยังต้นคอขาว แต่ไม่ได้สร้างรอยอะไรไว้ เพียงแต่เลียสลับกับจูบช้ำๆ อย่างหวงแหน
“พะ...พอเหอะ..มันแปลก” ไอ้วีไม่พูดอะไรออกมา มันเลียต้นคอขาวแล้วเลียกลับไปตรงกระดูกไหปลาร้าของผมอีกครั้ง ไอ้วีขบกัดแรงๆ จนเป็นรอยฟัน ผมกระตุกตัววาบก่อนจะค่อยหลับตาลง จู่ๆ หน้าผากมนก็ถูกจูบขมับหนึ่งที ก่อนจะผลักออก
แกรก!
“เจอยังลูกวี หึ แม่แค่จะบอกให้ลงไปทานขนมกัน แม่ซื้อมาเยอะ”
จู่ๆ แม่ผมก็โผล่เข้ามาอีกรอบ ไม่ให้สุ่มให้เสียงเหมือนเดิม
ผมกับไอ้วีรีบผลักออกจากกันโดยเร็ว เหมือนเดิมไอ้วีลงนั่งบนพื้นห้องทำเป็นว่าหาของ ส่วนผมรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตามแม่ไปยังชั้นล่าง ไม่วายหันไปชี้หน้าด่าไอ้วีอย่างโมโหแม่เกือบเห็นภาพทุเรศรอบสองแล้วไงแหม่ง! ไอ้วีส่งรอยยิ้มผู้เหนือกว่ามาให้ เสือกยังเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหื่นเหี้ยๆ
ผมเดินลงมายังชั้นล่าง โดยไอ้วียังอยู่ที่ห้องผมไม่ได้เดินตามลงมา
หย่อนก้นนั่งกับโซฟาห้องนั่งเล่น ผมเห็นขนมมากมายใสจานสวยๆ น่าทานบนโต๊ะเล็กด้านหน้าที่ผมนั่งอยู่ โอ๊ย…มีแต่ขนมน่ากินทั้งนั้นเลยวะ ผมหยิบนู่นหยิบนี่เข้าปากอย่างอร่อย แม่เองก็เดินมานั่งข้างผม ก่อนจะส่งยิ้มแปลกๆ มาให้ จนผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย?
“มีไรแม่?”
“มีเจ้าของแล้วนิ งั้นลูกแม่ก็หาสาวไม่ได้แล้วสิ”
“ ? “ ผมไม่เข้าใจ
นิ้วของแม่ชี้มายังกระดูกไหปลาร้าของผมที่คอเสื้อเอียงโอนมาฝั่งเดียวจนเห็น...
อุ๊ย! ลืมอ่ะ
ผมรีบดึงคอเสื้อให้เรียร้อย ตายห่า! ผมลืมได้ไงวะ
ผมได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้แม่ เบี่ยงตัวเบี่ยงสายตาหลบมานิดหันไสนใจขนมตรงหน้าดีกว่า
“ได้ลูกเขยก็คราวนี้ล่ะ”
“แม่อ่ะ!!” แม่พูดเสร็จ ก็รีบลุกขึ้นชิงเดินหนีไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
มีลูกชายก็ต้องได้ลูกสะใภ้สิ ใครจะยอมกัน
ผมไม่ยอมเป็นเมียไอ้วีหรอกนะ ฝันไปเหอะต้องรีบหาแฟนสะแล้ว ถึงคราวนั้นไอ้วีคงยอมแพ้ถอยไปเองล่ะ
******************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :impress:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
โหย คุณแม่ได้ลูกสาวแต่แรกใช่ไหมคะเนี่ย
-
Friend Sex Friend
Chapter 18 {03 วันวาน}
By :: maylinza
Part Kook...
“ฮัดชิ้ว!” เอาแล้วไงผมกำลังเป็นหวัดบวกกับมีไข้พวงมาด้วย เหตุมาจากผมไปแอบดูไอ้วีทำนิสัยไม่ดีหลังเลิกเรียน มันเอาสมุดการบ้านวิชาเลขของผมไปทำเอง และแอบไปส่งห้องอาจารย์หลังเลิกเรียน แล้วทำไมผมรู้นั้นเหรอ? เพราะไม่มีใครกล้ายุ่งกับกระเป๋านักเรียนของผมได้นอกจากไอ้วีคนเดียว แล้วไอ้วีรู้ได้ไงว่าผมทำการบ้านเลขไม่ได้ เพราะผมบ่นบ้าให้ไอ้วีฟังตอนพักกลางวัน ใครจะไปรู้ว่ามันจะกล้าขโมย แล้วทำแก้โจทย์วิชาเลขให้ผมเรียบร้อย
พอถึงเวลาเลิกเรียนไอ้วีบอกผมว่า...มีนัดกับสาวรุ่นพี่ปีสามคงกลับบ้านด้วยไม่ได้ ผมก็เอ่อออไปว่าเข้าใจ พอเราแยกทางกันผมก็ทำเป็นเดินไปสักพัก แต่ที่จริงแล้วผมแอบกลับมายังโรงเรียนอีกครั้ง และเป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ ไอ้วีมันรออาจารย์กลับบ้าน แล้วแอบเข้าห้องเอาสมุดวิชาเลขของผมไปวางไว้บนโต๊ะอาจารย์ทำเป็นว่าผมทำส่งเรียบร้อย เมื่อเสร็จภารกิจที่มันทำก็เดินออกมาหน้าประตูโรงเรียน ไอ้วีเห็นผมยืนอยู่ก็เกิดอาการตกใจเล็กน้อย แต่มันยังเก็บอาการได้เก่ง ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากถาม จู่ๆ ฝนก็เท่ตกลงมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมกับไอ้วีเลยตัดสินใจรีบวิ่งฝ่าสายฝนกลับบ้านขืนให้รอหยุดตกก่อนค่อยกลับบ้านก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะหยุด เพราะตอนนั้นเวลาก็ปาไปเกือบจะหกโมงเย็น
ผลออกมาว่า...ผมไม่สบาย
ไอ้วีสบายดี แน่ละมันแรงควายนิ เรื่องแค่นี้ทำอะไรร่างกายแรงควายอย่างมันไม่ได้หรอก
“ไงวะไอ้กุกกูซื้อข้าวมาให้มึงแล้ว”
“ขอบใจวะ ปวดหัวโคตรเลยไอ้วี” ผมบ่นโอดอวย ทั้งที่ยังนอนแผ่ราบบนโซฟานิ่มชั้นล่างของบ้าน ไอ้วีเดินหายไปยังห้องครัวเดินออกมาอีกทีก็ถือชามข้าวต้มที่มันซื้อมาให้
“แดกข้าวแล้วทานยาซะ” มันพูดพร้อมกับวางชามข้าวต้มบนโต๊ะเล็กใกล้กับที่ผมนอนอยู่
“โทษนะเว้ยต้องรบกวนมึง แต่แม่กูกลับมาจากเยี่ยมบ้านยายไม่ทันจริงๆ วะ จะให้กูเดินไปหาข้าวแดกเองก็นอนตายกลางบ้านพอดีไม่มีแรงจะเดินสุดๆ” พร่ำบอกไอ้วี เพราะที่ต้องรบกวนมัน แม่ผมไปเยี่ยมยายอีกบ้านหลังหนึ่ง แล้วทางฝั่งนู่นฝนก็ตกไม่ยอมหยุด ทำให้แม่ติดฝนยังกลับมาไม่ได้ ถ้าฝนไม่หยุดตกจริงๆ แม่ผมคงต้องค้างบ้านยายแน่
“ไม่สบายพูดเยอะได้นะไอ้กุก ไม่ต้องพล่ามมากแดกข้าวสะ วันนี้กูจะอยู่เป็นเพื่อนคอยดูแลมึงเอง” พูดกับส่งรอยยิ้มมาให้ผม ไอ้วียิ้มทีก็หล่อใช้ได้ไม่น่า...สาวเยอะฉิบหาย
วันนี้ทั้งวันผมได้นอน และก็นอน คนไม่สบายนิเนอะจะให้ทำอะไรได้ ผมกวาดสายตามองหาไอ้วีจากการตื่นนอนไปหลายชั่วโมงก็เห็นมันนั่งอ่านหนังสืออะไรก็ไม่รู้ แต่ดูมันตั้งใจชะมัด
“ไอ้วี” ผมเรียกด้วยเสียงแหบๆ เพราะพิษไข้ เจ้าของชื่อไม่หันมาเพราะคงไม่ได้ยิน
“วี” เรียกดังกว่าเดิมแต่ไม่ถึงกับดังมาก ได้ผล...ไอ้วีได้ยิน แล้วหันหน้ามาหาผมก่อนจะเอ่ยถาม
“ตื่นแล้วมึง เป็นไรป่ะ? ปวดหัวหรอ? หรือว่าหิว?” มันถามเฉยๆ คงไม่ได้...ทำตัวลุกลี้ลุกลนอย่างกับผมจะตายงั้นแหละ
“หิวน้ำ” พอรู้ว่าผมต้องการอะไร ไอ้วีรีบเดินไปยังห้องครัวกลับออกมากับแก้วทีมีน้ำพร้อม รีบดิ่งมาหาผมทันที
มือหนาช้อนแผ่นหลังผมดันขึ้นให้อยู่ในท่ากึ่งนอนกึ่งนั่ง ผมรับแก้วน้ำมาจากไอ้วีจัดการดื่มน้ำรวดเดียวหมดแก้ว นอนมาทั้งวันคอแห้งสุดๆ
“มึงนั่งบ้างเหอะกูว่านอนทั้งวันเดี๋ยวซม”
“ก็ดีวะ นอนอย่างเดียวเมื่อยด้วย” ผมปรับท่าให้นั่งสบาย โดยมีไอ้วีคอยช่วย
“หิวน้ำอีกแล้ววะ แล้วก็รู้สึกคอแห้งด้วย” คนเป็นไข้คอแห้งขาดน้ำแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าวะ ผมละสงสัยจริง ไอ้วีพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินไปห้องครัวหยิบขวดน้ำมาหนึ่งขวด
จนกระทั่งผมดื่มน้ำหมดไปหลายแก้ว กว่าผมจะรู้สึกว่าคอได้รับความชุ่มชื้นขึ้นท้องแทบแตก ผมสะกิดคนนั่งข้างๆ คือไอ้วีที่นั่งมองหน้าผมไม่วางตาจนเกิดความสงสัย อยากจะถามแต่เสียงแหบสะจนไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้
“มึงไม่สบายน่ารักเนอะ”
“บ้า” บอกไปแบบเสียงเบาสุดๆ แต่มันอ่านปากผมออก
“ก็เมื่อกี้มึงเรียกกูว่าวี ไม่มีไอ้ เหมือนคนกำลังอ้อน” ไอ้วียิ้มน้อยๆกับสายตาวาวๆ ว่าชอบกับคำที่ผมเรียก
“รำคาญ?”
“เปล่า ชอบมากตั้งหาก” พูดไปไอ้วีก็ขยับมาใกล้ผม นิ้วยาวทาบทับสัมผัสกับริมฝีปากบางพร้อมลูบไล้
“ปากมึงแห้งต่อให้ดื่มน้ำอีกคงตายเพราะท้องแตกแน่ กูจูบได้ไหม?”
ปากผมแห้งจริงอันนี้รู้ ผมเลยพยักหน้าแทนคำตอบ
ใบหน้าหล่อก้มลงมาใกล้ทาบทับลงริมฝีปากบางของผมเบาๆ ริมฝีปากไอ้วีมันอุ่นๆ ผมชอบเลยจงใจบดเบียดเข้าหาริมฝีปากมันอย่างต้องการ ไอ้วีไม่ได้ล้วงล้ำเข้าข้างใน และไม่รุนแรงด้วย มันเป็นจูบของคนปลอบใจคนไข้ผมคิดว่างั้น ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากบางผมข้างนอกซ้ำๆ พอริมฝีปากบางแห้งลิ้นร้อนก็เลียเหมือนเดิมอย่างกับว่ากำลังทำหน้าทีของมัน
ใบหน้าผมตอนนี้ต้องแดงฉ่าแน่ ถึงไม่เห็น แต่ผมรู้สึกได้
“พะ พอ” มันยอมฟัง แล้วยอมถอนจูบออก “ขอบคุณ”
“เรื่อง?” ไอ้วีทำหน้าเป็นไม่รู้ จะถามทำไมอีกวะยิ่งคนเสียงแหบๆ พูดออกไปทีก็เจ็บคอเหมือนกันนะ รู้อยู่แล้วยังจะถาม
“ไม่เป็นไร...แค่นี้กูช่วยเพื่อนโง่ๆ ได้ เพื่อนกันก็ต้องช่วยใช่ไหม?”
แหม่ง! ดูมันพูดดิไอ้สัดข่มความโง่ของผมให้จมดิ่งลึกเข้าไปอีก แล้วมาชอบคนโง่อย่างผมทำไมวะ
“ไปตายซะ” พูดเสียงเบาสุด
“โห...ไม่สบายแล้วปากดีนะจับปล้ำตอนนี้เลยนี้ไหมยิ่งมึงไม่มีแรงด้วย มามะ กูจะแดกกระต่าย หึ” ไม่พูดอย่างเดียวยังเสือกเข้ามากอดผมสะแน่น มือเล็กผมทำงานอย่างอัตโนมัติทุบแผ่นหลังหนามันไปหลายปึก
“กูชอบมึง” ไอ้วีบอก
“รู้”
“รู้ว่า”
“แบบเพื่อน”
“คงงั้น” จู่ๆ ไอ้วีก็แปลก ปกติมันจะรุกจนผมจนมุม
แต่เนี่ย...เหมือนจะถอยไปก้าว
“แบบเพื่อน” มันย้ำอีกครั้ง แต่มันย้ำให้ผมฟังหรือตัวมันเอง... สงสัย
“ไอ้วี” ผมเรียก
“รู้แล้วว่าเพื่อน”
“ไอ้เชี่ย! กูปวดฉี่! แฮ่กๆ”
“อ้าว”
แหม่ง! มัวแต่เพื่อนๆ อยู่ได้ ผมปวดฉี่จะตายอยู่แล้วก็ผลมาจากดื่มน้ำไปเมื่อกี้นี้เอง ยังมาตะคอกไปซะเสียงดังให้ไอ้วีรู้ตัวอีก เจ็บคอมากอ่ะ
ไอ้วีช่วยพยุงร่างอันอ่อนเพลียของผมไปยังห้องน้ำ แต่พอถึงห้องน้ำมันไม่ยอมไปไหนยืนมองหน้าผมยิ้มๆ
“ไปดิ” มาส่งแล้วจะยืนมองหน้าผมทำไมวะ ปวดฉี่จะราดอยู่แล้ว
“ช่วยถอดกางเกงให้ไหม? มึงคงไม่มีแรงถอด” นิสัยหื่นออกทันที ทีตอนนั่งอยู่ด้วยกันเมื่อกี้เล่นบทเศร้า พอมาห้องน้ำสมองหื่นไหลเลยสัด!
“ไอ้บ้า! แฮ่กๆ” เจ็บคอแบบนี้ผมก็ด่ามันไม่ได้เต็มที จึงเลี่ยงเข้าห้องน้ำไปสะหมดเรื่อง ตัดบทขี้เกียจพูดกับมันมาก
ผมปลดปล่อยเรียบร้อยแล้วก็กลับมานั่งที่เดิม โดยมีไอ้วีคอยช่วยพยุงมาอีกครั้ง หลังช่วยผมแล้ว จู่ๆ ไอ้วีก็เดินไปหยิบอะไรบางอย่างจากกระเป๋าเป้ที่มันนำติดตัวมาด้วย
“ตุ๊กตากระต่าย”
“เออ...มีรุ่นพี่ปีสามให้มา กูว่ามันเหมาะกับมึงมากกว่า” แน่ล่ะไอ้วีหน้าดุจะเหมาะกับกระต่ายน่ารักได้ไง ผมรีบชิงมาจากมือไอ้วีก่อนจะเอามากอดแนบอกอย่างเคลิ้มๆ
“ขอบคุณ” อยากจะแซวมันซะหน่อยว่าสาวน้อยสาวใหญ่คนไหนที่โรงเรียนให้มา แต่เจ็บคอพูดมากไม่ได้เลยได้แต่บอกว่าขอบคุณอย่างเดียว
“ขอบคุณเปลี่ยนเป็นจูบได้ไหม?”
“พอ...จูบไปแล้ว”
“จูบอีกได้!”
“กูไม่สบาย”
“ไม่ถือ!”
“กูถือ”
“ก็ได้วะ...กูไปแจกจูบๆ กับสาวที่โรงเรียนแทน”
พูดประชดใส่ผม แล้วทำเป็นไม่สนใจหันไปหยิบหนังสือที่มันอ่านค้างไว้หยิบขึ้นมาอ่านอีกครั้ง
จุ๊บ!
โอ๊ย! อายเหี้ย ผมโน้มใบหน้าตัวเองเข้าไปใกล้ แล้วจุ๊บแก้มสากๆ ไอ้วีอย่างรวดเร็วเป็นการขอบคุณ
“ที่ทำ เพราะไม่อยากให้กูไปจูบกับสาวอื่นใช่ไหม?”
“หลงตัวเอง” ผมคิดอีกอย่าง ไอ้วีเสือกคิดอีกอย่าง สมแล้วที่ผมชอบคิดว่ามันเป็นมนุษย์ต่างดาวพูดไม่รู้เรื่อง
จู่ๆ ไอ้วีก็โน้มใบหน้ามาใกล้กับใบหน้าผม ปลายจมูกเราสองคนชนกันสัมผัสได้ถึงลมหายเป่ารดพวงแก้มของกันและกันอยู่ใกล้ๆ
“มึงมันน่านักไอ้กุก กูชอบมึงแต่กูก็ไม่รู้ว่าชอบแบบไหน ปากมึง ดวงตามึง จมูกมึง ทุกส่วนร่างกายมึงกูโคตรอยากครอบครองมาก ยิ่งมึงไม่สบายตัวแบบนี้ มึงแดงทั้งตัวไปหมดอยากปล้ำฉิบหาย! ให้ตาย! แต่กูตัดสินใจแล้วจะไม่ทำแบบนั้นกับมึง จนกว่ามึงจะยอมเอง”
เพราะเหตุนี้เหรอ? ที่ไอ้วีคนเมื่อเช้าคอยดูแลผมไม่ฉวยโอกาสเป็นพระเอกอยู่พักใหญ่ เพราะเหตุผลนี้ใช่ไหม?
“อือ”
ลิ้นร้อนไอ้วีจู่โจมพวงแก้มผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ผมหลับตาปี๋อย่างไว ลิ้นร้อนเลียไปทั่วพวงแก้มแดงๆ เพราะพิษไข้ ไอ้วีเลียแก้มผมอย่างหนักหน่วง ผมรับรู้ถึงความเปียกชื้น จากนั้นไอ้วีลากลิ้นร้อนจากพวงแก้มมายังซอกคอขาว และยังคงเลียซ้ำๆ ไปทั่วซอกคอผมอีก
ผมอยากจะปฏิเสธกับการกระทำของไอ้วี แต่ทำได้เพียงจับเสื้อยืดไอ้วีเป็นตัวยึด แค่ผมอยู่ในท่านั่งรู้สึกถึงแรงที่มันกำลังจะหมดลง เพราะความวาบหวิว สุดท้ายผมตัดสินนอนราบกับโซฟานิ่มที่ผมอาศัยนอนซมไข้มาทั้งวัน
มือหนาเปิดชายเสื้อตัวบางของผมขึ้นระดับอก ก่อนที่ไอ้วีจะเปลี่ยนเป้าหมายมายังหน้าท้องแบนราบ มันยังคงใช้ลิ้นร้อนเลียไปทั่วหน้าท้อง และมายังร่องสะดือผม ลิ้นร้อนดุนดันร่องสะดือ จนผมกระตุกตัว เพราะจุกท้องน้อยหน่อยๆ ในระหว่างลิ้นร้อนวนกับร่องสะดื้อผม มือหนาอีกข้างของไอ้วียังเลิกปลายชายกางเกงขาสั้นตัวหลวมของผมเลิกขึ้นจนเห็นต้นขาขาวด้านในเกือบถึงแก้มก้น
ให้ตาย...
ทำไมผมไม่พูดปฏิเสธวะ ทำไมผมพูดไม่ออกไป ทำไมผมไม่ขยับตัวหนี ทำไม? ไม่เข้าใจตัวผมเองเลยจริงๆ
แล้วที่ไอ้วีบอกผมไปเมื่อกี้ว่า...จะไม่บังคับกันแล้ว และนี่อะไรวะ ไอ้วีกำลังกลืนคำพูดตัวเองอยู่หรือไง เห็นผมไม่สบายไม่มีแรงจะใช้โอกาสนี้ตีเมืองประตูหลังของผมใช่ไหมเนี่ย
“อื้อ” ระหว่างผมคิดไปเรื่อย ลิ้นร้อนเลือกเปลี่ยนมายังต้นขาขาวด้านในของผม ไอ้วีเลียจากต้นขาขาวด้านบนลากลิ้นร้อนมายังถึงหัวเข่าแล้วก็กลับขึ้นไปใหม่ มันเลียไปมาอย่างนี้ซ้ำๆ ทั้งสองข้าง ผมเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ แค่พิษไข้ก็ว่าแย่เต็มที ยังจะมาร้อนเพราะอารมณ์วาบหวิวที่ไอ้วีกำลังมอบให้อีก
ตั้งแต่ไอ้วีเลียไปทั่วร่างกาย ผมยังไม่ลืมตาขึ้นมาเลยสักนิดไม่กล้ามอง ไม่กล้าสบตา จนกระทั่ง...
จุ๊บ!
“ส่งท้าย” อะไรส่งท้ายไม่เข้าใจ?
“กูจะทำแบบนี้กับมึงเป็นครั้งสุดท้ายจนกว่ามึงจะยอมจริงๆ”
“ไม่มีวันยอม”
“ก็ลองดู...อย่าเรียกร้องจากกูก็แล้วกัน” ไอ้วีขยับถอยร่างตัวเองออกไปนั่งที่เดิม
“ส่งท้ายของกูหมายถึงหมดวันนี้ไม่ใช่หมดแค่เมื้อกี้”
“ไม่เข้าใจ?”
“ตอนมึงหลับแม่มึงโทรมา กูเห็นว่ามึงหลับอยู่เลยทำตัวไม่ดีรับโทรศัพท์มึง แม่บอกว่าวันนี้จะค้างบ้านยายกูเลยอาสานอนเป็นเพื่อนมึงคืนนี้”
“นอนกับกู!! แฮ่กๆ” ลืมเสียสนิทว่าเจ็บคอเผลอตะคอกเสียงดังไป
“ทำไม?” ไอ้วีถาม
“ไม่ไว้ใจ” อย่างมาก
“กูบอกแล้วไงว่าจะไม่ทำอะไรถ้ามึงไม่ยอม” ไอ้วีแสดงสีหน้าชัดเจนว่าจะไม่ทำ แล้วผมเชื่อได้ไมเนี่ย มันบอกว่าหมดวันก็แปลว่าผมยังมีโอกาสโดนลวมลามอ่ะดิ แหม่งเอ้ย...อยากจิบ้าตาย
“เฮ้ย!” โอ๊ย เจ็บคอก็ไอ้วีแหม่งมันขยับตัวมาหาผมอย่างไวจัดการอุ้มร่างบางผมไปนั่งคร่อมร่างมันไว้
“แต่ก็ใช่ว่า จะจูบ จะหอม จะกอดไม่ได้ใช่ไหมวะ ฮาๆ โอ๊ย!”
แหม่งทำเป็นเจ้าเล่ห์ ผมเลยจัดการทุบอกหนาไอ้วีไปหลายครั้งเป็นการห้ามปราม
“หื่น”
“ยอมรับ”
ฟอด! ฟอด! ฟอด!
เอาให้พอหอมเข้าไป แหม่ง...ยังไงผมก็สู้แรงควายไอ้วีไม่ได้อยู่แล้ว
ปรึ่ย!!
ไอ้วีเลียริมฝีปากตัวเองด้วยวะ สายตามันวิ้งๆ ด้วย
อย่านะเว้ย! อย่ากลืนน้ำลายตัวเองนะเว้ย! ไอ้เหี้ยวี
เวลามันช่างเดินเร็วจังวะเหมือนจะเข้าข้างไอ้วีอย่างนั้นแหละ เข้าช่วงเวลากลางคืนเรียบร้อย ตอนนี้ก็เกือบจะสามทุ่มละ ผมล่ะหวั่นๆ ใจ ไม่ดีเสียดื้อๆ ถึงไอ้วีจะบอกว่าไม่ทำอะไรผมจนกว่าจะยอม
แต่มันใช่เรื่องไหมวะ ที่ยังหาเศษหาเลอกับผมไปเรื่อย ไม่เสียบขอเบียดชิดก็ยังดีอย่างนี้เหรอ? ไหนจะหอม ไหนจะจูบเบาๆ ไม่ฉาบฉวย ไหนจะเผลอกอดผมไม่ทันตั้งตัว ไม่เสียตัว แต่ก็เสียเปรียบเอาสิ
“นอนดีๆ ดิวะไอ้กุกมึงจะตกเตียงแล้วนั้น” เสียงบ่นไอ้วีว่าผม
เพราะตอนนี้ผมขยับมานอนขอบเตียงอีกฝั่งให้มากที่สุด ถ้าพลิกท่าใหม่นะมีหล่นจากเตียงอ่ะผม
“ก็กู...เฮ้ย!” ร่างเล็กผมถูกดึงอย่างไวไปอยู่ในอ้อมกอดไอ้วี แผ่นหลังผมแนบชิดกับอกหนาเปลือยเปล่าไอ้วีแทบไม่มีช่องว่าง ผมเพิ่งรู้ด้วยว่าไอ้วีชอบถอดเสื้อนอน
“ตัวมึงยังร้อนอยู่เลย” มันพูดจบ จู่ๆ ก็เลิกปลายเสื้อนอนผมด้านหลังขึ้นถึงต้นคอ จนเห็นแผ่นหลังขาวเปลือยเปล่าเต็มสายตา
“ทำเหี้ยไรวะ!?” ผมตกใจ จะหันหน้าไปถามไอ้วีด้านหลัง ก็เสือกผลักใบหน้าผมหันกลับตามเดิม
“นอนไปมึงอย่าโวยวาย”
“ไม่โวยเหี้ยไร! ก็หน้าอกมึงกับหลังกูแนบชิดเนื้อกับเนื้ออยู่เนี่ย!”
“หรือมึงอยากแนบตรงอื่น” ไอ้วีถามผมทีเล่น ผมไม่รู้ว่ามันกำลังทำหน้าแบบไหน แต่ให้เดาคงทำหน้าเจ้าเล่ห์สุดๆ
“ไม่ต้อง! ทำบ้าอะไรไม่รู้นอนหน้าอกมึงกับหลังกูชนกัน บ้า!” ผมด่าพร้อมบ่นอุบอิบคนเดียวในประโยคหลัง ผมหลับตาลงปล่อยให้ไอ้วีตวัดแขนยาวกอดร่างผมไว้ ขี้เกียจจะต่อความหรือเล่นตัวมาก ถึงแม้จะไม่เข้าใจในการกระทำไอ้วีตอนนี้ก็เหอะ
แต่คืนนี้ผมรอด เพราะหลังจากทะเลาะกัน ไอ้วีก็หลับปุ๊บทันที
เข้าเช้าวันใหม่ ผมรู้สึกตื่นขึ้นมา เพราะแดดยามเช้าส่องเข้ามายังในห้องนอน ผมลุกขึ้นนั่งงัวเงียขยี้ตาหน่อยๆ ปรับแสงเข้าเช้าอีกวัน ก่อนจะหันไปมองพื้นที่ข้างๆ แต่ว่า...
ไอ้วีหาย!
ผมรีบตวัดผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวทันที
วิ่งลงไปชั้นล่างของบ้านก็เห็นแม่กลับมาแล้วกำลังทำอะไรบ้างอย่างในครัวไม่รู้
“แม่!”
“ว่าไง...ลูกตื่นสายนะเรา แล้วนี่ดีขึ้นไหม? ไปเช็ดตัวแล้วมาทานข้าวเช้าจะได้ทานยา” แม่ร่ายคำพูดออกมาซะแทบไม่มีช่องว่างให้ผมแทรก ผมเหลือบสายตามองนาฬิกาในห้องครัวรู้เลยว่าตอนนี้สิบโมงครึ่ง
“แม่ไอ้วีอ่ะ?”
“กลับบ้านแล้วจ๊ะ ตอนเดินลงมาเจอกับแม่พอดีเห็นหน้าลูกวีแล้วเหมือนจะหน้าแดงๆ นะ เมื่อคืนเล่นอะไรกันพิเรนกันเปล่าเนี่ยเราสองคน” ผมนะไม่ได้เล่นไอ้วีนู่น...เล่น แปลกนอนเนื้อแนบเนื้อคิดแล้วก็สงสัย?
พอรู้ว่ามันกลับบ้านไปแล้วก็ไม่คิดจะถามอะไรแม่ต่อ ผมขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดินลงมาทานข้าวกับแม่สองคนตามสั่ง และก็ไม่ลืมทานยาแก้ไข้ดักไว้ด้วย
“ทานข้าวเสร็จแล้วเอาขนมไปให้ลูกวีด้วยนะ ขอบคุณลูกวีที่อุสามาอยู่เป็นเพื่อนเราเมื่อคืน” พยักหน้าเข้าใจที่แม่บอก มองถุงขนมมากมายบนโต๊ะที่แม่ซื้อกลับมาด้วย เยอะแยะเชี่ยววะน่าแดกทั้งนั้นด้วย
ผมเดินไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกันกับบ้านผม คือบ้านไอ้วี
เฮ้ย...พอได้เดินออกมานอกบ้านเงยหน้ามองดูท้องฟ้ายามนี้ช่างสดชื่นเสียจริงเลย และดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมจะได้นอนพักไข้อีกหนึ่งวัน
ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นแม่ไอ้วีกำลังเดินขึ้นชั้นบนของบ้านพร้อมกับชามข้าวต้มเหมือนของคนไข้ที่ผมทานไปเมื่อวานนี้เลยวะ
“หวัดดีครับแม่”
“หวัดดีลูกมาหาวีใช่ไหม? งั้นช่วยเอาข้าวต้มไปให้วีด้วยนะ”
“ครับ...อันนี้ขนมแม่ซื้อมาฝากครับ” ผมเดินไปวางถุงขนมไว้บนโต๊ะข้างๆ ก่อนจะเดินกลับมารับชามข้ามต้มจากแม่ไอ้วี
“ฝากบอกแม่ลูกกุกด้วยนะว่าขอบคุณมาก” แม่ไอ้วีส่งยิ้มให้ผม
“ครับ...แล้วไอ้วีไม่สบายเหรอครับแม่?”
“จ๊ะ...เมื่อวานไปนอนกับลูกกุกก็เห็นจะแข็งแรงดีกลับมาตอนเช้าหน้าแดงก่ำเชียว แล้วบ่นกับแม่ว่าปวดหัว”
ไม่สบาย! เป็นไปได้ไงวะ?
ผมยิ้มให้แม่ไอ้วีส่งท้าย แล้วเดินขึ้นชั้นบนไปยังห้องนอนไอ้วี ขอถือโอกาสทำตัวไม่ดีเข้าห้องไอ้วีไม่ยอมเคาะประตู ข้าวต้มร้อนๆ ถูกวางลงบนโต๊ะเล็กใกล้กับเตียงนอน แล้วผมก็นั่งลงบนเตียงข้างคนป่วย
“แม่ ผมปวดหัวอ่ะ” มันพูดทั้งที่ยังนอนหลับตา
“แม่มึงอยู่ด้านล่าง กูนะไอ้กุก”
“อ้าวเฮ้ย! แฮ่กๆ” ไอ้วีลืมตาพร้อมกับลุกขึ้นนั่งมองหน้าผม มันตกใจนิดหน่อยก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ จู่ๆ ฝ่ามือหนาแนบอิงหน้าผากผม ก่อนมันจะยิ้มให้
“มึงตัวร้อนไอ้วี”
“เหรอ...กูจะวัดไข้มึงสะหน่อยว่าหายดียัง กลับไม่รู้ว่ามึงหรือกูกันแน่ที่ไข้” ใบหน้าไอ้วีแดงก่ำมากวะ
“ไม่สบายได้ไงวะ? เมื่อคืนมึงยังดีๆ อยู่เลยหรือว่า?...” ผมเลยลองนึกไอ้ท่านอนแปลกๆ เมื่อคืน ถ้าคิดไม่ผิดมันต้องใช่แน่! ไอ้วีเอาตัวอุ่นๆ อิงแนบชิดกับผมเพื่อให้ร่างกายผมระบายความร้อน เหี้ยเหอะ! ทำไมต้องทำตัวเป็นพระเอกด้วยวะ
จุ๊บ!
นั่งคิดเพลิดไปหน่อย ริมฝีปากผมโดนไอ้วีจุ๊บปากไม่ทันรู้ตัว
“ไอ้บ้า! เดี๋ยวกูต้องติดไข้อีกหรอก”
“คิดอะไรกูรู้นะ มึงไม่ต้องคิดมากกูทำเพื่อมึง”
“......”
“ไม่ใช่แค่นอนเนื้อแนบเนื้อ ไอ้ที่กูเลียตามตัวมึงก็ใช่ แฮ่กๆ”
“ทำ ทำไมวะ?”
“กูชอบมึงไง อะไรกูทำได้ทำหมดแหละ ไม่งั้นคะแนนสอบมึงจะออกมาดีเหรอ” สัด! กลอกด่าผมว่าโง่อีกแล้ว เห็นว่าไม่สบายหรอกนะจะไม่โกรธแล้วกัน แต่มันก็เรื่องจริงไอ้วีชอบจดเนื้อหาในหนังสือเรียนที่คิดว่ามันสำคัญ และคิดว่าจะออกสอบ มันก็จะจดลงในสมุดเล่มเล็กให้ผมเสมอ
ใจดี...
ฉลาด...
แต่แหม่ง! หื่น!
“อยากกอดมึงวะไอ้กุก เฮ้ย...กลับไปได้แล้วไปกูจะนอน อย่าอยู่ใกล้กูมากเดี๋ยวไม่สบายอีกรอบ” ประโยคแรกเหมือนอยากให้อยู่ แล้วไอ้ประโยคหลังคือไล่
ไข้จนเพี้ยนวะ
ไอ้วีทำมือไล่ผมก่อนจะล้มตัวนอนอีกครั้ง แต่มันใช่เรื่องไหม? ที่ไอ้วีช่วยให้ผมหายไข้ แต่ตัวเองกลับมาเป็นสะเอง ไล่ผมกลับเพราะเป็นห่วงอีก
“ไอ้วี” เรียกมันพร้อมกับผมลุกขึ้นยืน มือเล็กเลิกปลายเสื้อตัวเองขึ้นที่ละนิด พร้อมยืนส่ายก้นไปมา
“แตน...แต่น..แตน..แตน...แต่น อยากกอดกูป่าว? “ ทำซาวด์เพลงประกอบด้วยเอ้า! ส่ายก้นยั่วดิกๆ พร้อมกับดึงปลายเสื้อขึ้นเกือบถึงระดับอกจนเห็นหน้าท้องแบนราบของผมเอง
“โอ๊ย! แฮ่กๆ ฝากไว้ก่อนไอ้กุก!” มันตะคอกเสียงดังใส่ แล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้ผมแถมห่มผ้าซะมิดหัวด้วย
“ฮาๆ กูแกล้งหรอก นอนไปเหอะกูขออยู่ดูแลมึงบ้างแล้วกัน”
“ตามใจมึง”
หึ...ยกนี้ผมชนะ
แต่ก็ขอบคุณนะที่ทำอะไรให้ผมตั้งหลายอย่าง
^_^
*****************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :-[
ติดตามเพจได้จ๊ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 19 {04 วันวาน}
By :: maylinza
Part V...
หงุดหงิด!
นั้นคือสิ่งเดียวที่ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ ผมเรียนโรงเรียนแห่งนี้มาจะครบปีแล้วยังไม่ได้ปล้ำไอ้กุกเลยขอบอก แล้วผมเสือกบอกไอ้กุกไปตอนที่มันไม่สบายว่า...ผมจะไม่ทำอะไรจนกว่าไอ้กุกจะเอ่ยบอกยอมเอง ผมก็ทำได้แค่หอมแก้ม มีจูบบ้างเวลามันเผลอ ซึ่งผมไม่พอใจ ผมต้องการลากมันขึ้นเตียง อย่าปลดปล่อยใส่ในตัวไอ้กุกจนผมแทบบ้า ตั้งแต่ผมมาอยู่เมืองไทยยังไม่ได้นอนกับสาวไหนสักคน ได้แต่เดทแก้เซ็งไปวันๆ
อันที่จริง...ลับหลังผมจะนอนกับสาวคนไหนก็ได้ แต่เลือกไม่ทำเพราะถ้าไอ้กุกรู้ความเชื่อใจจะหายไปทันที ก็ผมป่าวประกาศปาวๆ ว่าชอบมันต้องการมันแค่คนเดียวขืนไปนอนกับสาวคนไหนมาจริงๆ มีหวังไม่เชื่อใจแล้ว ไอ้กุกเกลียดผมแน่ ในเมื่อผมไม่ได้เอากับใครทางออกเดียวในตอนนี้คือช่วยตัวเองเท่านั้น
โอ๊ย! นั้นล่ะ เซ็งฉิบหาย และเมื่อยมือมาก โว้ย!!!
และไอ้ความคิดให้ผมบอกไอ้กุกไปอย่างนั้นว่า...จะไม่ทำอะไรจนกว่าไอ้กุกจะยอมเองนั้น คือความคิดไอ้บีกัน ซึ่งผมไม่เห็นมันจะคืบหน้าตรงไหนยังยืนอยู่จุดเดิมอยู่เลย แหม่ง!
“ว่าไงพี่เรียกผมมาที่นี้เนี่ย” เสียงคนต้นคิดทักมาทันที หลังนั่งลงข้างผมเรียบร้อย มียิ้มหล่อๆ ส่งมาอีก หล่อตายห่า
วันนี้ผมนัดไอ้บีกันให้มาสวนสาธารณะของหมู่บ้านเรา เพื่อเคลียร์เรื่องไอ้กุกกัน
“กูอยากตบกบาลมึงมาก ช่วยเหี้ยไรเนี่ยจะขึ้นปีสามอยู่แล้วกูยังไม่ได้แดกไอ้กุกเลย” สักสีหน้าใส่ไอ้บีกันว่าผมไม่พอใจอย่างมาก
“โถ...พี่วี อย่างน้อยพี่ดูก็มีค่าขึ้นนะ เพราะพี่ทำอะไรให้พี่กุกตั้งหลายอย่าง”
“อันนั้นกูทำด้วยความเต็มใจของกูเองไม่เกี่ยวกับแผนมึง” ยังจะเอาเรื่องดีๆ ผมมาอ้างอีก ไม่ทำแล้วปากเสีย
“แหม...หยอกเล่นน่า แต่แผนผมมันดีจริงนะการที่พี่ไม่ลุกล้ำมากไปพี่กุกก็เปิดใจนิดนึงแล้วไม่ใช่เหรอ?” มันก็จริง ไอ้กุกเอาหาผมมากขึ้น ปกติมีแต่ผมชอบเรียกร้องหามัน อย่างครั้งก่อนผมไม่ค่อยไปหามันที่บ้านมันก็มาหาผมเอง แล้วยังมาขอผมกอดอีก ไอ้กุกบอกว่าเวลากอดผมอบอุ่นดี กอดอย่างเดียวนะครับไม่ได้ทำอย่างอื่นแม้แต่น้อย
“ถ้าพี่ทนไม่ได้จริง ผมมีแผนอื่นแต่พี่ต้องแลกอะไรบ้างอย่าง” ไอ้บีกันส่งสายตามาให้ผมอย่างจริงจัง
ไอ้ที่แลกบ้างอย่างมันร้ายแรงมากเหรอวะ ถึงต้องจริงจัง
“แลกอะไรวะ?”
“ความรู้สึก” ไม่เข้าใจ? ทำไมต้องเป็นความรู้สึก
“รู้สึกอะไรวะ? แล้วแผนเหี้ยไรมึง?”
“แผนนี้ผมบอกพี่ไม่ได้ เพราะพี่วีคือตัวเอกที่สำคัญ” แหม อย่างกับมึงกำลังสร้างหนังฟอร์มยักษ์เลยนะไอ้บีกัน ลงทุนหลายร้อยล้านบาทด้วยป่าวเนี่ย แหม่ง!
“แน่ใจนะว่าแผนที่มึงไม่บอกกูได้ผล”ถามเพราะต้องการความมั่นใจ
“แน่! เอาหน้าหล่อๆ ผมเป็นประกันเลยพี่” กูไม่เอาความหล่อมึง เพราะกูหล่อกว่าอยู่แล้ว กูจะเอาความสูงมึงไอ้บีกัน คนเหี้ยไรสูงฉิบหายยังกะเปรต แต่ความสูงมันไม่ได้น่าเกลียด กลับดูดีจนบ้างทีผมก็นึกอิจฉา
ผมคุยกับไอ้บีกันได้สักพักก็แยกย้ายกันกลับ รอแผนมันว่าจะได้ผลสักแค่ไหนกันเชียว
**
**
ผ่านมาหลายวันแล้วแผนที่ไอ้บีกันว่าไว้ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น เสือกบอกไม่ได้ด้วยนะว่าแผนอะไร ไอ้คนรออย่างผมก็โคตรเซ็งอ่ะดิ แหม่ง! ไม่ได้แดกไอ้กุกสักที เฮ้ย...ถอนหายใจให้กับตัวเองหน่อยกู
วันนี้ก็ยังคงเดินกลับบ้านหลังเลิกเรียนเช่นเดิมทุกวันกับไอ้กุก แต่วันนี้ไอ้บีกันไม่ได้กลับด้วย เพราะมันมัวแต่มุงจะแข่งบอลซ้อมทีก็มืดค่ำเลยไม่ใช่เรื่องที่ผมกับไอ้กุกต้องรอ
“แยกกันตรงนี้มึงกูมีนัดกับพี่พีทปีสามวะ” เดินมาครึ่งทางเพิ่งบอก?
ผมพยักหน้ารับรู้ จากนั้นไอ้กุกก็ปลีกตัวเดินแยกไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางประจำกลับบ้าน ที่จริงผมเกิดความสงสัยวะ? แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรไป เดี๋ยวไอ้กุกจะมองว่าน่ารำคาญเกินไป ถึงจะรู้ว่าพี่พีชคือใคร แต่ผมก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี ทำไมต้องไปเจอกันวะ กลายเป็นว่าตอนนี้หัวสมองผมกำลังตีกันวุ่นด้วยความคิดว่า...จะตามไปดี? หรือไม่ดี?
แต่ไม่ว่าด้วยความคิดไหน ตอนนี้ผมก็มายืนแอบหลบมุมในร้านหนังสือร้านหนึ่งเรียบร้อย แหม่งเอ้ย...หัวสมองคิดมาก แต่เท้าผมเนี่ยเสือกเดินตามมาเฉย ช่างแหม่ง! มาแล้วก็แอบดูไปเลย!
ผมมองไอ้กุกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับไอ้พี่พีชที่ชั้นวางหนังสืออีกโซนห่างจากผมพอสมควร ไอ้กุกหยิบเล่มนู่นเล่มนี้ขึ้นมาดู แล้วก็มีการหันไปยิ้มให้ไอ้พี่พีชด้วย เหมือนจะคุยเรื่องหนังสือกันนะผมว่า
สักพักสองคนนั้นก็เดินออกจากร้านหนังสือไป รออะไรละ ผมก็แอบเดินตามไปอย่างห่างๆไม่คลาดสายตา แต่ก็ระวังตัวตลอดกลัวไอ้กุกจะจับได้มีเฮละงานนี้
สองคนนี้มันเดินเข้ามาร้านไอติมวะไม่ไกลจากร้านหนังสือสักเท่าไร มีเลือกที่นั่งข้างกระจกใสสามารถมองออกไปนอกร้านได้ด้วยเว้ย นั่งตรงนั้นเป็นเรื่องดีให้ผมแอบมองดูอยู่นอกร้านได้ ที่จริงอยากจะเข้าไปนั่งในร้านมากกว่าวะ แต่ก็เข้าไม่ได้ก็แหม่ง! ร้านเล่นสร้างทางเดินเข้าร้านที่ใครๆในร้านก็เห็นอ่ะดิ แล้วผมจะเข้าไปได้ยังไงกันต้องมาแอบมาดูมันสองคนอยู่ตรงซอกตึกใกล้ๆ เนี่ย
วันนี้ผมสังเกตไอ้กุกมันดูสบายๆ ไม่เกร็ง และยิ้มตลอดเห็นแล้วไม่ชอบวะ เพราะผมไม่เคยเห็นด้านนี้ของมันไง ที่เห็นอยู่ทุกวันคือมันคอยระวังตัวตลอดกลัวว่าผมจะจับมันฟัดคาเตียง ถึงจะเปิดใจให้นิดแล้วเหอะ แต่ยังไม่ถึงร้อยเปอร์เซ็นต์สะหน่อย
“สัดเอ้ย...กูอยากเข้าไปกระชากมึงจริงไอ้กุกบังอาจยิ้มจากใจให้ชายอื่นได้ไงวะ” ผมบ่นอุบอิบคนเดียวในซอกตึก ยิ่งมองยิ่งอยากต่อยหน้าไอ้หล่อพี่พีชนั้นฉิบหาย แต่ก็ได้แค่คิดละวะขืนทำจริงไอ้กุกได้โกรธผมยันชาติหน้าแน่
ผมอยากจะตามดูต่อ แต่ผมกลับคิดในใจลึกๆ ว่าตามไอ้กุกไปเรื่อยๆ ต้องโดนจับได้แน่เลยตัดสินใจกลับบ้านดีกว่า
กลับมาถึงบ้านกำลังจะก้าวเท้าเข้าประตูรั้วบ้านของตัวเองก็เห็น ไอ้กุกเดินกลับมาพอดี ทำไมมันกลับมาไล่เลี่ยกับผมเลยวะ จริงๆ น่าจะกลับเกือบมืดกว่านี้ไม่ใช่เหรอ? ผมหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าข้างกางเกงนักเรียนที่สวมใส่อยู่ออกมาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงครึ่งละ
“อ้าวไอ้วีทำไมเพิ่งถึงบ้านกูแยกกับมึงมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ”
ไอ้กุกเอ่ยถามกับยืนอยู่ตรงประตูรั้วบ้านตัวเองในมือเล็กก็ถือหนังสือหลายเล่ม ซื้อมาเหงๆ เลยวะ
“คือ...ไม่มีไรหรอก มึงเดินมาหากูดิ” บอกได้ไงว่าเพิ่งกลับ เพราะมัวไปแอบดูมันอยู่เลยเลี่ยงเรื่องอื่นแทน ผมควักมือเรียกไอ้กุกรัวๆ แต่ไอ้เจ้าตัวเล็กกลับยืนเฉยยกคิ้วท้าทายด้วยคงคิดว่า...ทำไมต้องไปตามที่ผมสั่ง
“จะเอาไม? เลคเชอร์สมุดโน้ตกูอุสาจดเนื้อหาสำคัญให้มึง”
ได้ผล! ไอ้กุกรีบเดินหน้าตาแบ๊วๆ มาเลย พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ให้
“มึงยังทำให้อยู่เหรอ? คิดว่าทำให้แค่เทอมหนึ่ง” ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้น เทอมที่แล้วไอ้กุกได้คะแนนดีขึ้น จนคนในห้องมันแปลกใจกันเป็นแถว
แน่ละ...เพราะผมอดนอนอ่านหนังสือมากมายในวิชาเรียน แล้วจดเฉพาะเนื้อหาสำคัญเท่านั้นที่คิดว่ามันคงออกสอบ ตอนอยู่เมืองนอกผมก็ทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ เขาบอกการอ่านคือสิ่งสำคัญ อาจจะเป็นแบบนี้ด้วยมั้งผมชอบอ่านเลยรู้เยอะ แต่ก็ต้องขอบคุณสมองอันน่าทึ่งของผมที่อ่านรอบเดียวผมก็เข้าใจทันที คนปกติทั่วไปอ่านแล้วอ่านอีกกว่าจะเข้าใจได้จริงๆ ตัวอย่างเช่นไอ้กุกไง อ่านแหม่งไปเหอะเล่มเดียวเป็นวันแล้วยังมีหน้ามาถามผมอีก ทั้งที่เพิ่งอ่านไปเนี่ย
“วันนี้นอนกับกูแล้วจะให้”
“คิดเหี้ยอะไรอยู่”
“คิดอะไรวะ กูบอกไปแล้วไงว่าไม่ทำก็ไม่ทำดิ” ใบหน้าน่ารักทำหน้าลังเลอยู่หน่อยๆ ก่อนจะพยักหน้าตกลง
จากนั้นเราสองคนก็แยกย้ายกันเข้าบ้านใครบ้านมันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ ผ่านไปสักพักไอ้กุกก็มาบ้านผมพร้อมตุ๊กตากระต่ายที่ผมให้มันไปตอนไม่สบาย ไอ้กุกนั่งจมปุกอยู่บนเตียงนอน วันนี้ใส่ชุดนอนเสื้อยืดสีขาวบางๆ กับกางเกงขาสั้น ส่วนผมก็เหมือนเดิมชอบถอดเสื้อนอนใส่แค่กางเกงผ้าสบายๆ ขายาวก็พอ ผมเดินไปนั่งใกล้ไอ้กุกพร้อมกับสมุดโน้ตเล่มเล็กที่ว่าจะให้
“ก่อนจะให้...คืนนี้กูขอนอนกอดมึงทั้งคืน” ผมขอ
“อึดอัด” ตอบไม่คิดเลยแหม่ง
ที่ผมต้องขอแบบนี้ เพราะไอ้กุกเป็นพวกไม่ชอบให้ใครนอนกอดมันชอบบอกว่าอึดอัดรำคาญ แต่ถ้ากอดเฉยๆ เช่น กอดเพราะดีใจ กอดเพราะคิดถึงแล้วผลักออกก็ไม่เป็นไร แต่ให้นอนกอดทั้งคืนมันขอบายอันนี้ผมพิสูจน์มาแล้วจากตอนที่ไอ้กุกไม่สบายวันนั้น ใช่ว่ามันนอนเฉยๆให้กอดสบายสะทีไหน ดิ้นทั้งคืนฉิบหาย ผมก็พยายามประคองให้เรานอนกอดเนื้อแนบเนื้อกันเพื่อระบายความร้อนในตัวมัน กอดมันยันเช้าได้ เพราะผมเอาขายาวล็อคไปที่เอวเล็กมันไว้ไม่ให้ดิ้น
ผมนั่งจ้องหน้าไอ้กุกกดดันสุดๆ เอาสิไม่ให้มึงก็อดได้สมุดโน้ต สอบคราวนี้มึง...คะแนนล่วงลงพรวดแน่ๆ หึหึ
“โอ๊ย! ก็ได้ มึงนะไอ้วีไม่ได้ปล้ำขออย่างอื่น” ผมยกไหล่ขึ้นเป็นเชิงเรื่องของกู ก่อนจะวางสมุดเล่มเล็กนั้นไว้บนโต๊ะใกล้หัวนอน
ผมดึงไอ้กุกลงมานอน แล้วหยิบผ้าห่มผืนหนามาคลุมร่างเราสองไว้ จัดการดึงร่างเล็กมากอดทั้งตัว จับใบหน้าน่ารักซบกับอกหนาของผม ไอ้กุกโดนผมกอด แต่มันกอดตุ๊กตากระต่ายตัวนี้ไม่ปล่อย น่ารักจริงวะ
“อย่ากอดแน่นกูหายใจไม่ออก สัด!”
“มึงก็อย่าปากดี เดี๋ยวโดนจบ”
“เหี้ย! อื้อ” ไม่ต้องรอมันด่าอะไรอีก ผมก้มหน้าลงไปจูบปิดปากเล็กอย่างนึกมั่นไส้ ริมฝีปากไอ้กุกมันนิ่มเหมือนนุ่นแล้วยังหอมหวานเหมือนคาราเมลด้วย ผมชอบริมฝีปากเล็กๆ ของมันมากอยากจะกัดและกินให้หายอยาก ยิ่งจูบก็ยิ่งชอบถอนตัวยากอ่ะบอกเลย
คนโดนผมจูบเสือกเม้นริมฝีปากสะแน่น จะเข้าข้างในก็ยาก ผมดันลิ้นร้อนแทรกริมฝีปากก็ไม่ได้ จนต้องกัดริมฝีปากนิ่มล่างหนึ่งที ไอ้กุกกระตุกตัว จนเผลอเผยปากออก ผมไม่รอช้ารีบเข้าข้างในไล่ต้อนลิ้นเล็กทันที แต่พอต้อนจะดูดดึงลิ้นเล็กก็หนีเป็นแบบนี้สุดจะทน เพราะเจ้าของลิ้นเล็กไม่ให้ความร่วมมือกับผมเลยแม้แต่น้อย
ยิ่งไล่ต้อนก็ยิ่งหนี
“ไม่หยุดหนีกูเสียบ”
“กูเกลียดมึงแน่! เป็นเหี้ยไรมากป่ะไอ้วี ปกติมึงอ่อนโยนกับกูมากกว่านี้” ใบหน้าน่ารักเริ่มค้ำงอว่าไม่พอใจกับจูบที่ผมยัดเหยียดให้
“กูไม่ชอบทุกอย่างเวลามึงอยู่กับผู้ชายคนอื่น ยิ้ม หัวเราะ อะไรก็ได้ทุกอย่างของมึงคือของกู”
“ไปตายเหอะไอ้วี! กูกับมึงเป็นแค่เพื่อนกัน ทำตัวกอดจูบกูว่ามันก็มากเกินไปแล้ว หัดเข้าใจบ้างเหอะวะกูขอร้อง!!”
ตุบ!
“โอ๊ย!” ร่างผมตกเตียง เพราะไอ้กุกผลักผมจนสุดแรง แล้วมันก็รีบลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงจ้องมองหน้าผมว่าไม่ชอบคำพูดแบบนี้ มันแสดงสีหน้าชัดเจนมากว่า...ไม่ชอบจริงๆ
“กูจะกลับไปนอนบ้าน!” พูดเสร็จ ไอ้กุกก็ออกจากห้องผมทันที แต่ไม่ลืมหยิบสมุดเล่มเล็กไปด้วยนะ
แหม...โกรธแต่มีสติได้ใจผมจริงๆ
**
**
เรื่องเมื่อคืนทำให้ไอ้กุกโกรธผมจริง ผมคิดว่าอาจเป็นเพราะแสดงความเป็นเจ้าของด้วยคำพูด แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่น่าจะโกรธป่าววะ เรื่องใหญ่จนได้ถึงขั้นไม่ยอมพูดจากันสักคำ แต่ผมก็พยายามเข้าหาไอ้กุกเหมือนเดิมทุกอย่างนะ กลับบ้านพร้อมกันด้วยชวนคุยก็ไม่คุย เฮ้ย...เซ็ง
ผมแหม่ง! เบื่อมากกับสิ่งที่ไอ้กุกแสดงอาการแบบนี้
ตอนนี้ผมกำลังจะเดินลงชั้นเรียนไปยังห้องสมุด ถึงเวลาต้องคืนหนังสือที่ผมยืมมาแล้ว แต่ในระหว่างทางเดิน
เหี้ย!
สายตาของผมเสือกเหลือบไปเห็นไอ้กุกกับไอ้พี่พีชยืนอยู่ตรงทางเดินลงบันไดของตึกนี้ และที่ต้องทำให้ผมเลือดขึ้นหน้า ไอ้พี่พีชจูบกับ ไอ้กุกไม่มีท่าทีขัดขืนด้วยแหม่ง! แบบนี้ใช่ไหมไอ้กุกถึงหงุดหงิดใส่ผมวันนั้น
"พอทีกูจะไม่ทนแล้ว วันนี้ไม่ได้ปล้ำกระแทกมึงแรงๆ อย่าเรียกกูว่าไอ้วีเลยมึง" ผมตัดสินใจเดินหนีจากภาพบาดตาตรงนั้น อยากจะจูบจูบกันให้พอ คืนนี้ไอ้กุกเป็นเมียผมแล้วอย่าหวังว่าตัวผู้หน้าไหนแตะต้องตัวไอ้กุกได้อีกเลยสัด!
ค่ำคืนที่รอคอยก็มาถึงจะทำการใหญ่ต้องรอเวลา สายตาผมจับจ้องมองไปยังห้องนอนไอ้กุกฝั่งตรงข้ามบ้านผม หน้าต่างบานใหญ่ห้องนอนไอ้กุกเปิดไว้รับลม และเป็นช่องทางเปิดโอกาสให้ผมได้แอบลอบเข้าไปหามันทางนั้น แล้วที่ผมต้องเข้าทางหน้าต่าง เพราะตอนนี้ไอ้กุกยังโกรธผมอยู่หากขอไปนอนด้วยอย่าหวังว่าจะได้นอน ผมเลยต้องหาวิธีเข้าห้องนอน ไอ้กุกด้วยการปีนหน้าต่างบานนั้น โชคดีอีกต่อบ้านผมมีบันไดทรงเอให้ปีนขึ้นได้สะดวก และโชคดีอีกหนึ่งต่อคือวันนี้แม่ไอ้กุกไม่อยู่ไปนอนค้างบ้านยายไอ้กุก เนื่องจากท่านไม่สบายต้องมีคนคอยดูแล
แปลว่าทั้งบ้านไอ้กุกอยู่คนเดียว!
ยูฮู้! เสร็จโจรปล้นร่างกายเมียในอนาคต
ผมรีบไปเอาบันไดที่ห้องเก็บของนำไปพาดไว้ข้างหน้าต่างห้องนอนไอ้กุก แล้วแอบยืนรอสักพักหาโอกาสขึ้นไปไม่ให้ไอ้ตัวเล็กรู้ตัว
สักพักจริงวะ ผมได้ยินเสียงน้ำไหลแว่วๆ คิดว่าไอ้กุกคงกำลังอาบน้ำอยู่เป็นแน่เปิดโอกาสให้ผมพอดีเลย ไม่รอช้าผมรีบปีนขึ้นบันไดเข้าห้องนอนมันไม่ได้ยากอะไรเลยขึ้นมาแปบเดี๋ยวก็เข้ามาได้ แต่ที่ยากก็ตรงความสูงนี่แหละชั้นสองสูงใช่ย่อยใจผมนี้หวิวๆ เลย สัด!
เรียบร้อยเท้าผมเหยียบพื้นห้องนอนไอ้กุกได้สำเร็จ
แกรก!
อ่า พอดีกับไอ้ตัวเล็กของผมอาบน้ำเสร็จด้วย
“เฮ้ย! เข้ามาได้ไงวะไอ้วี!” มันยืนชี้หน้าผมพร้อมกับรีบสาวเท้าไปยังประตูห้องนอนเพื่อจะออกไปจากห้องนี้ แต่เสียใจผมไวกว่ารีบเดินไปกั้นทางออกประตูห้องไว้
“เข้ามาไงไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่ามึงอ่ะคืนนี้โดนกูปล้ำ”
หมับ!
ผมคว้าร่างเล็กเข้ามากอด ไอ้กุกเพิ่งอาบน้ำมาเสร็จใหม่ๆ ตัวหอมโคตรๆ เพิ่มความหื่นสันดานดิบในตัวผมได้อย่างดีเลยวะ รอช้าอยู่ใย จมูกโด่งผมจรดกับแก้มนิ่มแล้วหอมอย่างเอาเป็นเอาตาย ร่างเล็กดิ้นพล่านๆ ไม่ยอมท่าเดียว ไอ้กุกมีถลึงตาใส่ผมอย่างเอาเรื่อง
“ไอ้วี!ปล่อย!”
“กูจะไม่ทนแล้ว! กูจะไม่รอคำว่ายอมจากมึงอีก” ผมผลักร่างเล็กไปยังบนเตียงนอน ก่อนจะตามขึ้นคร่อมไว้กักทางหนีด้วยแขนยาวสองข้าง
“มึงทำ...กูกับมึงตัดขาดความเป็นเพื่อน กูจะเกลียด..อือ” เป็นคำพูดที่ไม่ได้ฟังเอาซะเลยนะเมียอนาคต ผมต้องปิดเสียงเล็กช่างด่าด้วยจูบทันที ริมฝีปากผมบดเบียดเข้าหาริมฝีปากนิ่มแนบชิดไม่เว้นช่องว่างให้ไอ้ตัวเล็กได้หายใจ มือเล็กทุบแผ่นหลังผมอย่างถี่รัว ยิ่งจูบเอาแต่ใจมากเท่าไรมือเล็กก็ทุบแผ่นหลังผมตามเท่ากัน
ถึงผมจะแข็งแรงกว่าไอ้กุกมาก แต่ถ้าแผ่นหลังผมโดนทุบถี่ๆ แบบนี้ก็เจ็บเป็นนะสัด ผมผลักจูบออกให้คนใต้ร่างได้หายใจก่อนจะประกบจูบอีกครั้ง ลิ้นร้อนเข้าแทรกโพรงปากอุ่น พอเข้ามาได้ผมรีบเก็บเกี่ยวความหวานตามไรฟัน และคว้านไปทั่วทั้งโพรงปากยันผนังนิ่ม ร่างเล็กกระตุกเล็กน้อยเป็นช่วงๆ เพราะวาบหวิวหน่อยๆ
ใบหน้าน่ารักเริ่มแดงก่ำ ผมมองอย่างนึกเอ็นดูถึงไอ้กุกกับผมจะอายุเท่ากัน แต่มันดูเด็กและน่ารักกว่าผมมาก ตัวเล็กกว่า เตี้ยกว่า ขาวกว่า และทุกสิ่งที่อยู่บนร่างกายนี้มันน่าฟัดไปสะหมดสำหรับสายตาผม
“ไอ้เหี้ย! ถ้ามึงทำกูนะจะไม่ให้อภัยมึงแน่ไอ้วี!ปล่อย!”
“นั้นมันเรื่องอนาคตกูค่อยง้อ” ผมยืดตัวตรงก่อนจะถอดเสื้อนอนออก แล้วนำมามัดไว้กับข้อมือเล็กทั้งสองข้างอย่างทุลักทุเล
“ปล่อย! ไอ้วี! ปล่อยสิโว้ย!!” เสียงเล็กแผดเสียงไม่มีตกหล่นจนหูผมแทบแตก ไอ้กุกยันเท้าเล็กขึ้นปัดป่ายไปมาในอากาศอยู่ด้านหลังผม เนื่องจากผมนั่งคร่อมบนใช้ขายาวแนบยึดเอวเล็กไว้
จัดการมัดข้อมือไอ้กุกได้ ผมมาดึงเสื้อยืดสีขาวบางบนร่างเล็กขึ้นระดับอก ก้มลงใช้ลิ้นร้อนเลียยอดอกไอ้กุกทันทีให้ชุ่มไปด้วยน้ำลายทำสลับกันทั้งสองข้าง
“อะ อ๊ะ” ลิ้นร้อนผมละเลงรัวยอดอกอย่างเพลิน แต่สายตาผมก็เหลือบขึ้นมองหน้าไอ้กุกที่หลับตาลงพร้อมกับเสียงน่าอายเปล่งออกมาเป็นช่วงๆ
ผมยอมละยอดอกไอ้กุกออก เพื่อยันตัวเองขึ้นไปมองหน้าคนน่ารักใต้ร่างหลับตาลง แต่กลับมีน้ำใสๆ บริเวณหางตาไหลออกมาจนผมหน้าชา
“มึงร้องให้ทำไม?” ไอ้กุกลืมตาขึ้น พร้อมกับขอบตาระรื่น
“กูไม่ได้ร้องเหี้ย! ได้ยินเสียงสะอื้นกูไมล่ะสัด! มันไหลมาเองเหอะ”ปฏิเสธโกหกเห็นๆ ว่ามันร้องไห้
ความรู้สึกในใจผมตอนนี้เริ่มสั่นคลอนเห็นมันร้องไห้ ผมทำให้ไอ้กุกกลัวทั้งที่ผมไม่เคยทำร้ายมัน ทั้งด้านนอกร่างกายและจิตใจ ที่ผ่านมาไอ้กุกรู้ว่าผมแค่แกล้งหาเศษหาเลอไปเรื่อย แต่วันนี้ผมเอาจริง..
“มึงจูบกับไอ้พี่พีชทำไม?” ผมเกือบลืมไปว่าเรื่องนี้ ผมยังอยากรู้แน่ชัดจึงเอ่ยถามขึ้น
“มึงเห็น” ไอ้กุกทำหน้าตกใจเล็กน้อย
“เออ!”
“จะฟังเหตุผลทำไม? ว่ากูจูบกับพี่พีชเพราะอะไร ยังไงมึงก็จะเอากูให้ได้อยู่แล้ว”
“กูถาม..มึงก็ตอบ” ผมบอกด้วยเสียงกดดันกับทำสายตาดุดันใส่ ไอ้กุกเบนหน้าหนีผมไม่ยอมสบตา มันกลัวท่าทีผม หรือกลัวว่าผมจะรู้ความรู้สึกข้างในว่า...ไอ้กุกอาจจะชอบไอ้พี่พีชจริง
“มึงบอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย...แล้วจูบกับมันทำไมวะ?! ห๊ะ!”
เพี้ยะ!
ฝ่ามือเล็กตบหน้าผมอย่างจัง ความรู้สึกโกรธเริ่มประทุเข้ามาเรื่อยๆ
“กูจะจูบกับใครก็เรื่องของกู...มึงควรรู้ไว้นะว่ามึงนะเพื่อน กูไม่ได้ชอบมึงไอ้วี กูคิดกับมึงแค่เพื่อน พอเหอะกูว่ามึงเริ่มจะไร้สาระแล้ววะ”
ไร้สาระ...
ไร้สาระ...
ไอ้กุกพูดมาได้ไงว่าไร้สาระ...
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าผมชอบ แล้วยังจะจูบกับผู้ชายคนอื่นไม่ไร้สาระหรือไงวะ ผมยอมห้ามใจตัวเองไม่มีอะไรกับคนอื่นเพื่อให้มันเชื่อใจก็ ไร้สาระงั้นดิ งั้นผมก็ทำตัวไร้สาระแบบไม่ต้องเกรงใจได้ใช่ไหม ดี...ผมก็ไม่ต้องถนอมอะไรในตัวมันอีก
“โอ๊ย!” ผมกัดยอดอกไอ้กุกแรงๆ
และไม่มีการเล้าโลมให้อ่อยโยนด้วย
ผมดึงกางเกงนอนขาสั้นพร้อมกับชั้นในตัวจิ๋วของไอ้กุกออกคราเดียว โยนทิ้งลงพื้นข้างเตียงอย่างไม่ใยดี
“ปล่อยกู!! ไอ้วี!”
“ทำไมต้องปล่อยวะ! กูกำลังเอาเพื่อนเป็นเมียไม่ไร้สาระหรอกจริงไหม? หึ...และนับตั้งแต่นี้มึงเป็นของกู ถ้ากูรู้ว่าเมียทำตัวร่านให้ใครจูบอีก กูจะลงโทษมึงกดลงเตียงซ้ำๆ จนหุบขาไม่ลงเลยคอยดู”
“กูเกลียดมึง!! ได้ยินไหมกูเกลียดมึง!!”
“เก็บคำว่าเกลียดไว้ครางเสียงหวานๆ ให้กูฟังดีกว่านะ” ยกยิ้มส่งให้ตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างผม ว่าผมเอาจริง ก่อนจะใช่มือหนาข้างหนึ่งไปจับของรักไอ้กุกช่วงล่าง แล้วบีบเบาๆ กับเคล้าคลึงเล่นไปเรื่อยๆ ให้แก่นกายเล็กในมือผมตื่นตัว
“อื้อ” ผมโน้มหน้าไปใกล้ใบหน้าน่ารัก ปลายจมูกเราสองคนชนกัน ดวงตาโตดำสนิทจ้องมองผมอย่างผิดหวัง ไอ้กุกกัดริมฝีปากตัวเองจนหอเลือด มือเล็กก็พยายามดันไหล่หนาผมสองข้างให้ออกห่าง
ริมฝีปากนิ่มหอเลือดจนน่ากลัว จนผมต้องจูบลงแผ่วเบาเป็นการปลอบใจ มือหนาผมเริ่มรูดแก่นกายเล็กขึ้นลงช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้นตามอารมณ์คนใต้ร่าง
“อือ อ๊ะ มึงขืนใจกูจำไว้ว่ามึงกับกูขาดจากความเป็นเพื่อน อะ อ่าห์!” ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ณ เวลานี้
จากนั้นผมจัดการเอาน้องชายตัวเองออกมาจากใต้ร่มผ้าจัดการรูดขึ้นรูดลงไปพร้อมกับมือของผมอีกข้างที่กำลังรูดของรักไอ้กุกไปด้วยกัน
“อา อ่าห์” เสียงหวานคราง ไอ้กุกกระตุกเล็กน้อยก่อนจะปล่อยออกมาเลอะมือหนา และหน้าท้องมันเอง ผมเอาน้ำไอ้กุกที่เพิ่งปลดปล่อยปาดมา แล้วทาตรงทางเข้าช่องทางด้านหลังให้ทั่ว ก่อนจะสอดนิ้วแรกเข้าไปช้าๆ ค่อยๆ ดันนิ้วผมเองทีละนิดเข้าไป
“อ่า! ไอ้เหี้ยออกไป!” ไอ้ตัวเล็กผมเริ่มดิ้นอีกครั้ง มือเล็กพยายามปัดมือผมให้ออกไปจากช่องทางด้านหลัง ขอโทษ...ผมแรงเยอะกว่า เลยไม่รอช้าผมสอดใส่นิ้วเข้าไปเป็นสามนิ้ว แล้วรีบรูดเข้ารูดออกอย่างเร็วให้ช่องทางด้านหลังได้ขยายตัวพร้อมรับสิ่งใหญ่โตกว่าเข้าไป เพราะตอนนี้ผมเองก็แทบจะทนแรงอารมณ์อยากครอบครองคนใต้ร่างไม่ไหวแล้ว
พอช่องทางขยายได้ที่ ผมรีบจับขาเล็กขึ้นมาพาดไหล่หนาตัวเองทั้งสองข้างจนเห็นช่องทางด้านหลังขมิบถี่รัวเหมือนเชื้อเชิญให้น้องชายผมเข้าไปกระแทกกระทั่งด้านในเร็วๆ ผมจับของใหญ่จ่อปากทางเข้าค่อยๆ สอดใส่ให้ช่องทางกลืนกินไปทีละนิด จนกระทั่งมิดด้ามใหญ่
“อ่าห์ เจ็บ! เอาออกไป! อ่ะ” เสียงเล็กก่นด่าไล่ แต่ผมไม่สนใจก้มลงปิดปากช่างขี้โวยวายต่อต้านสะแนบชิด ช่วงล่างผมก็เริ่มกระแทกอย่างเชื่องช้า และเร็วขึ้นสลับกันไป ตามอารมณ์อยาก
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงหน้าขาของผมกับไอ้กุกกระทบกันเสียงดังลั่นห้อง ผมยังคงซอยถี่ยิบไม่ลดแรงลงแต่น้อย ร่างเล็กนอนราบกับเตียงโดนผมขย่มจนโยกไปทั้งตัว ก่อนผมจะเป็นคนผลักจูบออกมาเอง
“อื้อ พอ! กูเจ็บ” ไอ้กุกห้าม แต่ผมกลับยิ่งกระแทกใส่ไม่ยั้ง
ผมก้มลงมองต่ำช่วงล่างที่น้องชายของผมเข้าๆ ออกๆ ช่องทางด้านหลังอยากเร็ว จนชนิดแทบมองไม่ทัน
“ไอ้กุก...กูชอบมึงจริงๆ นะ” บอกความรู้สึกที่มีใกล้ชิดใบหูเล็ก ก่อนจะใช้ลิ้นเลียแทรกเข้าด้านในใบหู จนร่างเล็กกระตุกวูบ
“กูเกลียดมึง” มันหันหน้ามองผมด้านข้างอย่างเกลียดด้วยสายตา
“เกลียดได้เฉพาะตอนนี้ พรุ่งนี้กูค่อยง้อมึง” พูดจบก็กระแทกเน้นโดนจุดเสียวข้างในให้ไอ้กุกครางเสียงหวานให้ผมฟังซ้ำๆ
“อ่า เบา กูเจ็บสัด!” มึงเจ็บนั้นละ กูต้องการ
เวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมง ผมตักตวงร่างเล็กไปหลายครั้งจนผ้าปูที่นอนฉ่ำไปด้วยน้ำสีขุ่นทั้งของผมและของไอ้กุก ผมกระแทกใส่ไม่เว้นได้พัก ปล่อยแล้วกระแทกใหม่ ปล่อยแล้วกระแทกใหม่ทำอย่างนี้ซ้ำๆ จน ร่างเล็กทนไม่ไหวหลับคาอกหนาผมเสียดื้อๆ
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดร่างกายก่อน แล้วจึงจะเดินออกมาพร้อมกะละมังใบเล็กกับผ้าขนหนูเพื่อทำความสะอาดให้ไอ้กุกบ้าง ผมจับขาเล็กให้ออกกว้างเห็นช่องทางด้านหลังมีแต่น้ำกามผมไหลออกมายังไม่หมดเสียที เห็นแล้วรู้สึกเกลียดตัวเองแล้ววะ ใส่อารมณ์ฉุนเฉี่ยวกับร่างเล็กๆ นี้ได้ไงกันวะ ยิ่งเห็นคราบเลือดออกมาปนกับน้ำกามของผมแล้วยิ่งอยากจะบีบคอตัวเองให้ตายจริงๆ ผมเถื่อนมากไม่ปราณีไม่มีเล้าโลมก่อนขึ้นเตียงมีแต่กัดตามไปทั่วร่างเล็กเพื่อสั่งสอนให้เจ็บแล้วจำก็เท่านั้น
“กูขอโทษ แต่กูต้องการมึง มันเป็นวิธีที่เหี้ยมากๆ แต่กูก็จะรับไว้ เพราะมันคุ้มที่มึงเป็นของกูคนเดียว” พูดจบก็ทำความสะอาดให้ไอ้กุกต่อ
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :hao3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://web.facebook.com/maylinza/ (https://web.facebook.com/maylinza/)
-
สงสารน้องกุกอ่า วีต้องดีกับน้องมากๆนะ
-
:m16: :m16: :m16:
-
Friend Sex Friend
Chapter 20 {05 วันวาน}
By :: maylinza
Part Kook...
ตุบ!
“โอ๊ย!”
“ไอ้เหี้ย! มึงตื่นเลยแล้วออกไปจากห้องกูสัด!” ผมตื่นมาก็เห็นไอ้วีนอนอยู่ข้างๆ เรื่องเมื่อคืนพุดเข้ามาในหัวทันที ผมหัวเสียมากรู้สึกอยากฆ่าไอ้วีให้ตายๆ ไปจากโลกนี้ ผมปลุกไอ้วีด้วยการถีบตกเตียงสะเต็มเท้าจนมันตกลงไปนอนกลิ้งกับพื้นห้อง
“ปลุกดีไม่ได้ไงวะ กูเจ็บสัด”
“มึงออกไปเลย! กูกับมึงตัดขาดกัน!” ไอ้วีลุกขึ้นอย่างไวดีดตัวขึ้นมานั่งบนเตียงถลาเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะดึงร่างผมไปกอดไว้หลวมๆ
“ไล่ผัวได้ไงวะนิสัยไม่ดีนะมึง”
ผลัก!
“กูเกลียดมึง มึงข่มเหงกูนะเว้ย! ไอ้วี! กูต้องรู้สึกดีหรือไงวะ! ได้มึงเป็นผัวเนี่ย ปล่อยกูสัด!” ผมต่อยหน้าไอ้วีไปหนึ่งหมัดอย่างโกรธจัด ผมไม่ใช่ผู้หญิงที่ต้องมานั่งร้องให้ฟูกฟาย แต่ก็ใช่ว่าไม่เสียใจกับสิ่งที่เจอ
ผมดิ้นแรงๆ ในวงแขนยาวหวังให้มันปล่อย เปล่าเลย...กับดึงผมเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิมอีก
“โอ๊ย” ดิ้นแรงมากไปหน่อย จนลืมตัวไปว่าประตูหลังผมโดนไอ้วีเสียบมาไม่ยั้งจนเจ็บไปหมด
เมื่อคืนก่อนผมจะสลบไปอย่างไม่รู้ตัวจำได้แค่ว่าไอ้วีกำลังล่อยกที่สาม มันรุนแรงมากไม่อ่อนแรงให้แม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะอารมณ์โกรธเรื่องผมจูบกับพี่พีช อยากจะอธิบาย แต่ไม่รู้ทำไมเลือกไม่พูดเรื่องนี้กับมัน
“เจ็บใช่ไหมอยู่เฉยๆ เลย โอ๊ย!!!!!!!!!!!” ไม่ต้องรอให้ไอ้วีพูดมากผมเล่นกัดหูไอ้วีอย่างจัง เสียงร้องโหยหวยความเจ็บปวดดังลั่นห้อง มันยอมปล่อยร่างผมเป็นอิสระ ผมรีบฝืนร่างเจ็บๆ ไปยืนข้างเตียงก่อนคว้าโคมไฟเล็กน่ารักบนโต๊ะข้างเตียงฟาดเข้าที่ศีรษะไอ้วีอย่างตั้งใจ
“โอ๊ย! ไอ้กุก! มากไปแล้วนะมึง!” สายตาคมมองผมเขียวปั๊ด ไม่นานก็มีเลือดค่อยๆ ไหลเป็นทางยาวออกมาจากศีรษะไอ้วี มันใช้นิ้วปาดเลือดที่หยดลงมาออก
“น้อยไปด้วยซ้ำ...กูเพื่อนมึงแต่กลับทำเรื่องเหี้ยๆ กับกู ไม่ได้เสียใจที่โดนเปิดประตูหลัง แต่กูเสียความรู้สึก มึงมันคนเห็นแก่ตัว มึงมันเหี้ย! มึงมันเลว! กูเกลียดมึง! ได้ยินไหมกูเกลียดมึง!” ผมสุดจะทนด่าตัดท้อใส่ไอ้วีไม่ยั้ง ก่อนจะคว้าสมุดเล่มเล็กใกล้มืออีกหนึ่งอย่างเขวี้ยงใส่ไอ้วีซ้ำเติม
“โอ๊ย! เออ! กูมันเห็นแก่ตัว รอมึงมาเป็นปีทั้งที่มีโอกาสแต่ก็ห้ามใจเพราะกลัวเสียมึง กูยอมชักว่าวช่วยตัวเองจนมือกูเปื่อยน้ำเชี่ยๆ หมดแล้วสัด! แล้วไงวะ เห็นมึงจูบคนอื่นคิดว่ากูชอบไงทั้งที่กูรอมึงเนี่ย แหม่ง!”
“เหตุผลเหี้ยๆ” ผมพูดจบไอ้วีก็ปรี่ตัวพุ่งเข้ามาหายืนดักหน้าผมไว้ จ้องมองเขม็งรู้เลยว่าไม่พอใจในคำพูดผม สายตาไอ้วีน่ากลัวมากจนผมทนจ้องมองกลับไปไม่ไหวเลยต้องหันหน้าหนีมันแทน
“กูถามอีกรอบมึงจูบไอ้พี่พีชทำไม” ไอ้วีถามผมอย่างเสียงเหี้ยม ผมเลือกไม่ตอบ “กูถาม!!”
“เรื่องของกู! จะจูบทำไม มึงคิดจะอ้างเป็นผัวกูแล้วใช่ไหม? เสียใจกูไม่ชอบผัวเหี้ยๆ อย่างมึง” เถียงกลับไปไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ผมเป็นคนเจ็บโดนเสียบไม่เต็มใจยังมีหน้ามาตะคอกเสียงดังใส่ผมอีก นิสัยเลวสุดๆ
“อื้อ” ไอ้วีจูบผมอย่างเร็ว ลิ้นร้อนแทรกเข้าข้างในต้อนลิ้นเล็กของผมจนมุม แล้วเกี่ยวรัดฟัดลิ้นเล็กอย่างไม่ออมแรง ไอ้วีดูดดึงลิ้นเล็กผมแรงมากแถมยังจะมีกัดเป็นช่วงๆ จนผมรู้แสบลิ้นตัวเอง
ปึก!
ปึก!
มือเล็กของผมทำงานอัตโนมัติทุบแผ่นหลังหนาอย่างรัวๆ
ไอ้วีไม่ปล่อยให้ผมได้หายใจบ้าง มันเสือกบดเบียดริมฝีปากแนบชิดกว่าเดิม และยังดูดดึงลิ้นเล็กผมไม่เลิก ช่วงบนไอ้วีเปลือยเปล่าแนบลำตัวด้านบนของผมผ่านเสื้อตัวบางแทบไม่มีช่องว่างเล็ดลอด แขนยาวยังตวัดรั้งเอวบางไปกอดชนิดรัดจนเอวผมแทบหัก ไอ้วีมันเอียงมุมหน้าตัวเองปรับองศาเพื่อให้จูบได้ลึกขึ้น ผมเริ่มจะหมดแรง ทุบแผ่นหลังไอ้วีไปไม่ยั้ง มันไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยกลับทำรุนแรงกับผมมากกว่าเดิม ขายาวเข้าแทรกกลางลำตัวผมจนต้นขาไอ้วีถูไถไปมากับช่วงล่าง จนผมเสียวซ่าอย่างห้ามไม่อยู่
“อือ ปะ อื้อ” จะเอ่ยคำบอกให้ปล่อยก็ยาก ถ้ายังเล่นจูบเอาแต่ใจอยู่แบบนี้ผมต้องตายแน่
จู่ๆไอ้วีก็ยอมปล่อยให้ปากผมได้กอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที แต่ยังตวัดสายตามองเหวี่ยงๆใส่ผมเหมือนเดิม
“กูถามใหม่ มึงชอบไอ้พี่พีชไหม?” ถามแล้วยังมองหน้ากดดันเพื่อให้ผมตอบ ยอมรับเลยว่าผมกลัวสายตาแบบนี้มาก ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นสายตาดุดันแบบนี้มาก่อน ไอ้วีเป็นคนสนุก ร่าเริง และก็หื่นมากเช่นเดียวกัน แถมไม่เคยโกรธผมจริงจังสักครั้งไม่ว่าจะทะเลาะเล็กใหญ่แค่ไหน บางครั้งยังตามใจจนผมนิสัยเสียเลยด้วยซ้ำ
ส่วนเรื่องพี่พีช อันที่จริงผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่พีชเลย เพียงแต่จูบวันนั้นผมกำลังลองใจตัวเอง แล้วใครจะไปรู้ว่าไอ้วีจะเสือกมาเห็นเข้า ผมรู้ว่ามันโกรธ แต่ไม่ต้องข่มเหงกันอย่างนี้ก็ได้ใช่ป่าววะ
“ทำไมไม่ตอบ!”
“ก็กูไม่มีคำตอบ” ผมตอบกลับเชื่องช้าไม่ได้ตะคอกใส่ แต่เป็นน้ำเสียงชวนโมโหได้อยู่
“งั้นกูต้องเค้นคำตอบเองสินะ”
“ปล่อยไอ้วี!” มันเลิกปลายเสื้อผมขึ้น ร่นกางเกงนอนขาสั้นไปยังข้อเท้าเล็ก ก่อนมันจะลวงเอาน้องชายขนาดใหญ่มันออกมาจากกางเกงนอน ผมตกใจตาโตความหลัวเข้าแทรกทันที ผมทั้งผลักทั้งทุบทั้งตบหน้ามัน แต่ไม่ไหวติงซะนิด ผมต้านแรงไอ้วีไม่ไหว มันแรงเยอะกว่าตัวใหญ่กว่าสู้มันได้จริงๆ วะ
“อ่า อ่าห์!!!” ความเจ็บเล่นริ้วไปทั่วร่างผมเมื่อไอ้ของใหญ่โตนั้นกำลังสอดใส่มาไม่มีผ่อนแรง ขายาวดันขาเล็กผมให้ออกกว้าง ไอ้วีไม่เบิกทางมันจับสอดใส่ทันที ช่องทางด้านหลังเจ็บแสบอยู่ก่อนแล้วมาโดนซ้ำแบบนี้ผมเจ็บแทบจะพยุงขาตัวเองให้ยืนต่อไม่ไหว ไอ้วีเหมือนจะรู้มันเลยยกขาผมทั้งสองข้างขึ้นเกาะเกี่ยวเอวหนาไอ้วีไว้แทน ผมรีบยกแขนขึ้นคล้องคอหนาไว้ยึดทันที ไม่งั้นมีหวังตกพื้น
ไอ้วีเริ่มจังหวะกระแทกช้าๆ แต่โดนจุดเสียวผมมาก
“บอกมาชอบไหม?” มันยังคงจะตอบต่อ ผมส่ายศีรษะไปมาแทนคำตอบ ตอนนี้ผมเจ็บมากรู้สึกได้เลยว่าช่องทางด้านหลังของผมคงจะช้ำระบมอยู่ไม่น้อย
“หึ” มุมปากไอ้วียกยิ้มพอใจ จังหวะกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์เสียววาบจนขนลุกไปทั้งตัว ผมก้มลงไปกัดไหล่หนาเพื่อระบายเสียว
“อืม อ่าห์” เสียงครางต่ำไอ้วีบ่งบอกว่าพอใจมาก ยิ่งผมกดไหล่หนาแรงๆ เหมือนเป็นตัวกระตุกกระแทกให้รุนแรงกว่าเดิม จนร่างเล็กผมโยกสั่นไปทั้งตัวตามจังหวะ
ริมฝีปากหนาจูบสลับเลียซุกไซ้ซอกคอผมไปทั่ว ไอ้วีไม่กัดไม่ดูดเม้นให้เป็นรอย มันรู้ว่าตำแหน่งนี้สร้างรอยไว้ไม่ได้ ถ้าแม่ผมเห็นเป็นเรื่องแน่ ให้อ้างยังไงวะ คนเป็นผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนย่อมรู้ดี
“อะ อ่า!!” หัวสมองผมว่างเปล่า ปล่อยอารมณ์ไปกับบท SEX ที่ไอ้วีกำลังสร้างขึ้น ความเสียวเพิ่มขึ้นทุกทวีคูณ จนน้องชายตัวดีกลางลำตัวผมมันกำลังตั้งโด่งไปตามอารมณ์ปรนเปรอ
“เสียวชิบ” ไอ้วีสบถบอกกับตัวเอง มันผลักหน้าออกจากซอกคอขาวเปลี่ยนมามองหน้าผมแทน หน้าผากเล็กโดนริมฝีปากหนาจูบขมับอยู่หลายครั้งเหมือนเป็นการปลอบ ผมมองเลือดที่ศีรษะไอ้วีไหลมาเป็นทางยาวบนใบหน้าหล่อ อดคิดไม่ได้ว่าทำรุนแรงเกินไปหรือเปล่า?
ท่อนล่างที่กำลังเชื่อมต่อไอ้วียังทำหน้าไม่ตกหล่นกระแทกกระทั่งใส่ไม่ยั้ง เร็วถี่ยิบ ความแสบช่วงแรกๆ หายไป แทนด้วยความเสียวไปถึงกระดูกสันหลังแทนที
“กู จะ ออกแล้ว! อ่าห์!” ผมเริ่มรู้สึกว่าไอ้กลางลำตัวผมกำลังจะปล่อยออกมาในไม่ช้า
“อีก อะ นิด ซี๊ด...” ไอ้วีบอกได้ไม่ทันขาดคำมันก็ปล่อยออกมาจนล้นช่องทางด้านหลัง น้ำสีขุ่นไหลย้อยไปตามทางยาวขาของผม
ผมเองก็สุดจะทน จนต้องปล่อยออกมาเหมือนกันเลอะเปื้อนหน้าท้องของผมกับไอ้วี ผมซบหน้าลงบนไหล่หนาหายใจหอบด้วยความเหนื่อย ปลดปล่อยโดยไม่ได้ช่วยตัวเองเลยสักนิดอยากจะบ้าตาย SEX เมื่อคืนผมว่าไอ้วีป่าเถื่อนแล้วนะ และผมเองก็ไม่ได้คล้อยอารมณ์ตามด้วย มีแต่ความเจ็บแสบแล่นริ้ว แต่เช้าวันนี้แหม่ง! ไอ้วีใส่อารมณ์ SEX ให้ผมรู้เสียวซ่าสุดๆ ยอมรับว่าผมรู้อิ่มกับ SEX ตอนนี้ แปลกจริงวะในใจผมค้าน เกลียด แต่ทำไมตอนนี้ผมกลับร่วม SEX กับไอ้วีได้น่าตาเฉยวะ
“เข้าออกไป!” ปล่อยแล้วยังเสือกคาไม่ยอมถอดออกจากช่องทางด้านหลังผมสักที
“กูยังอยาก”
“ไม่! อ่า!!” เหี้ย! มันกระแทกแรงๆ หนึ่งทีใส่
“ต่อห้องน้ำแล้วกันวะ หึ”
“ไม่!!!” มันอุ้มผมไว้ แล้ววิ่งปรี่เข้าห้องน้ำทันที
ไอ้วีวางผมลงบนพื้นที่ข้างๆ อ่างล้างหน้า ช่วงล่างเรายังเชื่อมต่อกันมีน้ำสีขุ่นด้านในตกค้างไหลออกมาหยดตามพื้น
“ปล่อยกู!” ผมทุบลงบนอกหนาไอ้วีดัง ปึก! อย่างโกรธพร้อมกับส่งสายตาดุๆ แทนจะกลัวให้ผมชื่นใจบ้างสักนิด เปล่าเลยแหม่งเสือกยิ้มแบบผู้อยู่เหนือกว่ากลับมาให้
“เรื่องไรจะปล่อย ในเมื่อมึงคิดจะโกรธจะเกลียดกูแล้วก็เอาแหม่งให้คุ้มสิวะ หึ” พูดจาน่าตบปากมากสัด! ทำผมแทนจะเสียใจเสือกมีต่อให้คุ้ม
“อ่า!” ไอ้วีแกล้งกระแทกใส่เน้นๆ หนึ่งที ก่อนจะก้มหน้าลงมาจุ๊บริมฝีปากนิ่มของผมแบบผิวเผิน มียิ้มให้ด้วยแหม่ง
“กูขอโทษ” จู่ๆ มันก็เปลี่ยนบทเป็นผู้ผิดเฉย
“เก็บคำนี้ไว้ให้กับคนที่มีสมองคิดก่อนทำดีกว่าวะ ไอ้คำว่าขอโทษใครๆ ก็พูดได้” เสือกทำแล้วค่อยมาคิดทีหลัง ซึ่งผมรู้สึกเกลียดมากโดยเฉพาะคำนี้ที่ออกมาจากปากไอ้วี สิ่งที่มันทำ...ผมว่ามันเกินไปรู้ว่าชอบ แต่ทำไมถึงต้องอยากได้ผมมากขนาดนี้ด้วยวะ
“งั้นที่กูคอยมึงมาแปลว่ากูไม่คิด” พูดเสร็จมันก็จับขาผมขึ้นพาดไหล่หนาทั้งสองข้างอย่างไม่ทันตั้งตัว แถมท่านี้ยังยกสะโพกมนขึ้นสูงทำให้ช่วงล่างที่ยังไม่ถอดออกเข้าลึกยิ่งกว่าเดิม
“อ้า!”
ระหว่างที่ไอ้วีกำลังจัดท่าใหม่ก็ทำให้ช่วงล่างของผมขยับจนแสบช่องทางอยู่ไม่น้อย ไอ้วีไม่สนใจเสียงร้องด้วยความเจ็บของผม มันดันกลับกระแทกช่องทางด้านหลังอีกครั้ง แต่เนิบนาบช้าๆ กระแทกแรงหนึ่งที หยุด! กระแทกหนึ่งที หยุด! เหมือนว่ากำลังกวนประสาทอารมณ์ให้ผมโกรธมากขึ้นไปอีก
พั่บ!
ไอ้วียิ้มเหยียด
พั่บ!
ไอ้วียิ้มว่าเป็นคนคุ้มเกมนี้
พั่บ!
ไอ้วียิ้มว่าผมเป็นรอง
พั่บ!
นั้นคือสิ่งที่ผมคิดเมื่อเห็นรอยยิ้มมัน
“โอ๊ย!!! มึงจะปี้กูก็ทำเร็วๆ กูเจ็บกูเสียว! สัด!”
พั่บ พั่บ พั่บๆๆๆๆๆ
โอ๊ย แหม่ง! มันประชดใส่ผม เสือกกระแทกกระทั่งถี่ยิบจนผมจุกถึงท้องน้อย
“ไอ้วี! อ่า ไอ้เลว! อ๊ะ ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! อ่าห์! ไอ้...”
“ไอ้อีกที อื้อ.. กูจะเร่งเครื่องจนช่องทางมึงฉีกเลย เอา! พูด!” ไม่ทันจะเถียงกลับอย่างท้าทาย ริมฝีปากนิ่มก็ฉกฉวยจูบอีกรอบ ลิ้นร้อนเกี่ยวฟัดรัดลิ้นเล็กจนผมหมดทางหนี ต้องปล่อยให้มันดูดรัดลิ้นเล็กผมตามความพอใจ บอกให้กูพูด จูบปากกูหาพ่องมึงเหรอไอ้วี อ่า...
จ๊วบ!
เสียงจูบดังเป็นระยะ ไอ้วีแหม่ง...ไม่ปล่อยให้ผมผลักจูบออกเลย จะหันหน้าหนีก็ไม่ได้ มันดูดลิ้นเล็กแนบแน่นชนิดไม่ปล่อยให้ลิ้นเล็กเป็นอิสระ ไอ้วีกักร่างผมไว้ โดยเท้าแขนยาวกับพื้นที่ของอ้างล่างหน้า ผมผู้ซึ่งแรงน้อย และรู้ว่าสู้แรงมันไม่ได้ จึงตวัดแขนเล็กโอบกอดมันทั้งตัวจนถึงแผ่นหลังไอ้วีเป็นที่ยึด เพราะไม่ใช่แค่กักร่างเล็กไว้ไอ้วียังโน้มกายมาหาผมจนร่างผมนี้ตัวงอแล้วยังงอเข้าไปอีก ขาเล็กก็ขึ้นสูงกว่าศีรษะผมไปไกล หากไม่กอดไอ้วีไว้ศีรษะผมได้โขกกับกระจกด้านหลังแน่
“โอ๊ย! เจ็บ อ้า...” มันถอนจูบออก แล้วก้มลงมากัดหัวไหล่ผม แทนที่จะรู้สึกโมโห ผมกลับ...
“อ๊ะ อ่า! กัดแรงๆ เลย!!” ผมชักจะบ้าไปแล้ว!! คล้อยตามอารมณ์ดิบเถื่อนไอ้วีเฉยเลยอ่ะ รู้เลยว่าตอนที่ผมกัดไหล่หนาไอ้วีเมื่อตอนมีอะไรก่อนเข้าห้องน้ำรู้สึกเป็นยังไง...เจ็บ! แต่แหม่งเสียวสุดๆ แล้วยิ่งกัดแรงๆ ยิ่งกระแทกรุนแรงไปด้วย มันเสียววูบขนลุกซู่ไปทั้งตัว โอ๊ย...เสียววะ
“อือ อื้อ” เสียงครางไอ้วีพอใจอยู่ในลำคอ เพราะมันยังกัดหัวไหล่ผมไม่ปล่อย ผมรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อยๆ พอเหลือบสายตามองไปข้างๆ เห็นไหล่เล็กผมมีเลือดซึมออกมา ไอ้วีผลักหน้าออกจากไหล่เล็ก แล้วหันมาประกบจูบกับผมอีกครั้ง ผมได้กลิ่นคาวเลือดที่ติดกับลิ้นไอ้วีมาด้วย มาจูบฟัดลิ้นเคล้าเลือดผมเองอีก ให้ตายเหอะวะ! รู้สึกดีโคตรๆ
จูบกันได้สักพัก ผมก็ผลักจูบออกจากกัน ก่อนจะก้มหน้าลงมองช่วงล่างที่ไอ้วีกระแทกไม่หยุด และเร็วมาก แก่นกายใหญ่ออกมาแทบหมดลำแล้วกระแทกเข้าไปใหม่จนแทบมิดลำเช่นกัน โดนเข้าไปแบบนี้ประตูหลังของผมช้ำระบมยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ เลยวะ
แต่ใครจะสน ณ เวลานี้ ถึงผมจะโกรธตัวเองอยู่ในใจ แต่กลับชอบอย่างลืมตัว ความเสียวเพิ่มประทุจนผมต้องหาที่ระบายโดยจิกเล็บเข้าในเนื้อแผ่นหลังหนาไอ้วีอย่างเต็มแรง
“อ่า!! ไอ้กุกแรงๆ สัด! อือ” คนโดนก็ร้องขอเอาอีก ไม่ต้องบอกผมก็ทำแรงอยู่แล้ว...จิกเล็บให้ลึกกว่าเดิมระบายความเสียวสุดๆ จนผมรู้สึกถึงเลือดที่ซึมออกมาติดเล็บผมเอง ถือว่าหายกันเมื่อกี้มึงก็ทำกู
พั่บ พั่บ พั่บ
บทกามยังกระแทกไม่หยุดยั้ง เสียงหน้าขาไอ้วีกระทบกับหน้าขาผมยังคงดังระงมไปทั่วห้องน้ำ
“อ่า เบา! เบา!” ไอ้วีแหม่ง...แรงดีไม่มีตกยังซอยถี่ยิบอย่างบ้าคลั่ง แรงกระแทกแรงมากจนก้นนิ่มของผมกระดกขึ้นลงเป็นช่วงๆ กลางลำตัวของผมก็เสียวมานาน แก่นกายเล็กตั้งโด่งเด่นอีกครั้งใกล้ถึงเวลาปลดปล่อยเต็มที อยากจะใช้มือช่วยตัวเองฉิบหาย แต่ไอ้ท่านี้ไม่อำนวยให้ผมเลยสัด!
“กู อ๊ะ อยากปล่อย” ทนไม่ไหวแล้วจริง ผมเลยต้องเอ่ยปากบอกไอ้วี มันก้มลงมาจุ๊บริมฝีปากผมซ้ำๆ ก่อนจะกระแทกหนักหน่วง และเน้นจุดเสียวด้านในแรงๆ ให้ผมปลดปล่อยตามต้องการ
ผมมองหน้าไอ้วีที่ใกล้กันมาก ชนิดแทบจะหายใจเป็นคนเดียวกัน มันเองก็คงจะใกล้ปล่อยเหมือนผมหน้านี้แดงเถือกไปหมด แต่ว่า...
“อ๊ะ อ่า!!!” ผมปล่อยออกมาก่อน น้ำสีขุ่นพุ่งพรวดออกมาเลอะท้องหน้าเราสองคน ไอ้วียังคงกระแทกไม่ยอมหยุด จนมันกระตุกตัววูบทีนึง
“อ่า ซี๊ด!!!!!!!!” ไอ้วีสูดปากอย่างดัง แล้วปล่อยออกมาเต็มช่องทางด้านหลัง น้ำเก่าที่อยู่ด้านในยังไม่ได้เอาออก เลือกมีน้ำใหม่เข้ามาอีก จนล้นทะลักออกมามากไหลย้อยลงบนพื้นที่อ่างล้างหน้า แล้วไหลไปเรื่อยจนหยดลงพื้นกระเบื้องห้องน้ำ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหมดสักที
“กู เจ็บ! พอ!” ผมรีบบอกดักเลยแหม่ง! เหมือนมันจะไม่ยอมหยุด
“มึงพอ แต่กูไม่พอ”
“อ่า!!” ไอ้เหี้ยนี่ มันอดอยากมากหรือไงวะ!!
และแล้วผมก็โดนกระทำซ้ำๆ จนร้อนระอุภายในร่างกายยามไอ้วีขย่มใส่ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมร่างกายผมถึงไม่ต่อต้านเลยสักนิด เสียงผมก่นด่าใส่ไอ้วีทุกนาทียามมีโอกาส และมันก็ประกบปากจูบผมทุกครั้งที่ด่ามันเหมือนกัน และทุกครั้งที่จูบแทบจะสูดลมหายใจผมไปเกือบหมด สุดท้ายผมก็เผลอหลับไปดื้อๆ เหมือนเดิม เพราะไม่ไหวแล้วจริงวะ
ผมตื่นมาอีกทีก็ปาเข้าไปเกือบสี่โมงเย็น ร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เจ็บปวดระบมไปหมด ช่องทางด้านหลังไม่ต้องพูดถึงผมปวดมากแสบสุดๆ ด้วยเหมือนกับมีคนเอาแอลกอฮอล์มาราดแผลสดก็ว่าได้
“ซี๊ด...” ขยับตัวหน่อยเดียว เพื่อจะลงจากเตียงนอนเสือกเจ็บ แปลบขึ้นมาทันที จะให้นั่งอยู่บนเตียงเนี่ยอ่ะนะ ไม่เอาด้วยหรอก
น่าเบื่อ...
แกรก!
ประตูห้องนอนผมเปิดออก ผมคิดว่าต้องเป็นไอ้วีแน่ มึงอย่าหวังว่ากูจะให้อภัยมึงเลยไอ้เหี้ย! เข้ามาเลยกูจะด่ายันลูกมึงในอนาคตเลยสัด!
“แหม่ง! มา อ้าวแม่” เตรียมพร้อมด่าเต็มที กลับเป็นแม่ผมซะงั้น
แล้วไอ้วีไปไหน?
“ไม่สบายอีกแล้วนะเรา”
“ไอ้วีไปไหนแม่?”
“กลับบ้านเขาสิจ๊ะ ก่อนกลับบอกกับแม่ว่าเราไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืนเลยมานอนเป็นเพื่อนลูก แล้วนี่ไม่สบายปวดหัวไงเรา”
ไอ้โรคจิต ได้แล้วชิ่งแหม่ง! กะไม่ให้กูด่าเลยใช่ไหม เชี่ย!
“แม่! ต่อไปนี้ไม่ต้องให้ไอ้วีเข้าบ้านเราอีก ไม่ต้องคุย ไม่ต้องเห็นหน้ามันด้วย ผมกับมันตัดขาดกัน ผมไม่มีเพื่อนชื่อไอ้วีอีก! ผมเกลียดมัน!”
“เอ่อ...” พูดจบ ผมก็ล้มตัวนอนเหมือนเดิม เจ็บสัด!
แม่จะถามผม แต่ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้ และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าตอนสลบคาอกหนาไอ้วีเอาผมไปอีกเท่าไร? แล้วแม่มาตอนไหน? ได้ยินเสียงอุบาทของผมกับไอ้วีไหม? ถึงอยากรู้ก็ไม่มีอารมณ์ถาม!
อารมณ์ผมตอนนี้คือ...
เกลียดไอ้วี เกลียดยิ่งกว่านรกอีก!!
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :L2:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:m25: เสร็จเพื่อนซะงั้น
-
วีมันกินไวอากร้าแทนข้าวรึไงเนี่ย ไม่เคยกลัวฟ้าเหลืองสินะ
-
:hao7:
-
:haun4: :hao7: :hao7: :haun4: :haun4:
-
Friend Sex Friend
Chapter 21 {06 วันวาน}
By :: maylinza
Part V...
“เฮ้ย...” ผมนั่งถอนหายใจซ้ำๆ อยู่อย่างนี้มาพักใหญ่แล้ว มัวแต่คิดเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนที่ผมขาดสติ เพราะความหวงที่เห็นไอ้กุกจูบกับคนอื่น และโชคดีอาทิตย์ที่แล้วเป็นช่วงสอบปีสองเทอมสุดท้าย และปิดเทอมใหญ่พอดี ผมเลยชิ่งหนีมาใช้ความคิดอยู่ที่โรงแรมของพ่อ อย่างน้อยบรรยากาศที่นี้ก็ให้สมองผมสงบลงใช้ความคิดได้เยอะหาวิธีสารพัดอย่างที่คิดว่าไอ้กุกคงใจอ่อน แต่คิดหาวิธีเท่าไร่มันก็ตันไปสะหมด ไอ้กุกมันแถบหาจุดอ่อนยากชะมัดมีอย่างเดียวที่ผมพอเดาได้ คือไอ้กุกหัวอ่อนเรื่องการเรียน แต่ว่าผมไม่เห็นมันจะเกี่ยวอะไรเลยที่สามารถง้อไอ้กุกได้
“พ่อ! เวลาแม้งอนพ่อทำไงอ่ะ?” ผมหันไปหาผู้ช่วยใกล้ตัวที่ตอนนี้กำลังดูแผนการลงทุนใหม่โรงแรมทางใต้ตอนบนที่หน้าจอคอมหรูบนโต๊ะทำงาน และผมก็นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ในห้องทำงานพ่อด้วย
“แม่ไม่งอนไร้สาระหรอก ถามทำไม” พ่อตอบ แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าจากจอคอมขึ้นมามองหน้าผม
“มันต้องมีบ้าง...คิดหน่อยสิผมอยากรู้” ผมคาดคั้นจากพ่อ
“จุ๊บปาก หอมแก้ม พูดหวาน กินข้าวนอกบ้านด้วยกันสองคนประมาณนี้ล่ะ” อือหือ...แต่ละอย่างผมทำไม่ได้ทั้งนั้น...ขืนทำจริงไอ้กุกคงฆ่าปาดคอผมทิ้งหมักป่าแน่เพิ่งไปพรากซิงประตูหลังมันมา เฮ้ย...หมดหนทางคิดแล้วจริงๆ วะ
“ว่าแต่...แกไปทำสาวไหนงอนเข้าปกติลูกคนนี้ไม่เคยให้ความสำคัญกับสาวคนไหน หืม?”
“ไม่ใช่สาวหรอกพ่อ คนน่ารัก”
“น่ารัก?” คราวนี้พ่อเงยหน้ามองผมขมวดคิ้วเข้าหาเชิงสงสัย
“เอาน่า ผมไปเดินเล่นดีกว่า” ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของพ่อ แต่จู่ๆ พ่อก็พูดบางอย่างกับผมขึ้นก่อน ยังไม่ทันออกจากห้อง
“หากไม่กล้าเจอความจริงก็อด มัวแต่นอนเป็นควายตาย เขาเป็นของคนอื่นแล้วแกจะไม่มีทางแก้ตัว ลูกโง่เอ่ย!” พ่อพูดเสร็จก็กลับไปมองจอคอมต่อ ทำอย่างกะรู้ว่าเป็นใคร หรือรู้? เออใช่! ผมเคยเล่าเรื่องไอ้กุกให้พ่อฟังนี่น่า เคยเอารูปให้ดูด้วย พ่อต้องรู้แน่ๆ อิอิ
ผมเดินออกมาจากห้องทำงานพ่อ เดินคิดไปเรื่อยๆ กับคำพูดของพ่อ
“หากไม่กล้าเจอความจริงก็อด”
นั้นสิก็อด เอ่อนั้นสิก็อด แล้วผมจะอยู่ที่นี้ทำซากไรวะ ผมรีบขึ้นลิฟต์ไปยังบนห้องตัวเองเก็บของแล้วให้คนที่โรงแรมขับรถไปส่งผมที่บ้าน
พอผมมาถึงก็ตรงดิ่งไปหาไอ้กุกที่บ้านทันที ยืนกดกริ่งหน้าบ้านอยู่สองสามครั้งประตูบ้านก็เปิดออก ผมคิดว่าคงเป็นไอ้กุกแน่เลยฉีกยิ้มสุดอย่างดีใจ แต่เปล่า ไม่ใช่ เป็นแม่ไอ้กุกแทน ผมรีบถามหาไอ้ตัวเล็กของผมก็ได้คำตอบจากแม่ไอ้กุกว่า มันไปนอนบ้านยายมาหลายวันแล้วตั้งแต่ปิดเทอมวันแรก
แล้วแม่ก็ถามผมเรื่องที่ไอ้กุกสั่งห้ามแม่ไม่ให้ยุ่งกับผมอีก ผมก็ตอบเลี่ยงๆ ไปว่าทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่คราวนี้รุนแรงไปหน่อย แต่ก็รุนแรงจริง เอาซะไอ้ตัวเล็กระบมเลย แล้วถ้าบอกว่าแม่ไอ้กุกไปว่าขืนใจปล้ำลูกชายเขา โดนเกลียดยันชาติหน้าแน่
ผมรีบถามที่อยู่บ้านยายไอ้กุกจากแม่ พอได้เรียบร้อยแล้วก็รีบเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ทันที
**
**
ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าบ้านยายไอ้กุก กวาดสายตามองไปยังด้านใน เห็นเป็นบ้านทรงไทยที่ไม่เล็กและก็ไม่ใหญ่เกินไป บริเวณบ้านมีแต่ต้นไม้น้อยใหญ่มีสวนหย่อมนั่งเล่นด้วย
“มาหาใครไอ้หนู” ผมมัวแต่ยืนมอง จนลืมกดกริ่งหน้าบ้าน จู่ๆ ก็มีลุงแก่ๆ ใส่ชุดคลายคนสวน คงเห็นผมมายืนมองอยู่นานเลยเข้ามาถาม
“ผมมาหาไอ้...เฮ้ย! มาหากุกนะครับ”
“ออ...หนูกุก แปบนะเดี๋ยวลุงไปบอกให้ แล้วชื่ออะไรจะได้บอกถูก”
“วีครับ” ผมบอกพร้อมกับยิ้มให้ลุงเป็นมรรยาท
จากนั้นคุณลุงแกก็เดินหายไป เวลาเดินผ่านไปได้สักพัก คุณลุงแกก็เดินกลับมาหาผมหน้าบ้าน
“หนูกุกบอกไม่รู้จัก ลุงว่าหนูมาผิดบ้านแล้วล่ะ”
“ไม่รู้จักได้ยังไงกันครับ เรียนที่เดียวกัน บ้านเราสองคนยังใกล้กันอีก แล้วยัง...”
“อะไรกันตาชมใครมันมายืนพูดพร่ำเสียงดังหน้าบ้าน” จู่ๆ ก็มีผู้หญิงสูงวัยพอสมควรเพิ่มมาอีกคน แต่งตัวดีท่าทางเป็นคนเรียบร้อยด้วยผมยกมือไหว้ แต่พอจะเอ่ยปากพูด
“ชื่อวีใช่ไหม?”
“คะ...ครับ” งง สิครับรู้ชื่อผมได้ไง
“เปิดประตูรั้วตาชมเพื่อนหลานฉันเอง เข้ามาเลยยายรอมาหลายวันแล้ว” ยายสั่งลุงแล้วหันมาพูดกับผม แล้วอะไรคือหลายวัน งง เข้าไปอีก
ผมเดินตามยายเข้ามาในบ้าน บริเวณภายในบ้านเย็นมาก เพราะพวกต้นไม้สินะมิน่าแม่ไอ้กุกเคยเล่าว่าชวนยายไปอยู่ด้วยกันที่บ้านโน่นก็ไม่ไป เป็นผมก็ไม่ไปที่นี้น่าอยู่มากกว่าอีก
“ยายให้เข้ามาทำไม?!” มาล่ะคนที่ผมคิดถึง
“ปากดีนะเรา อย่าคิดว่ายายไม่รู้นะ” รู้ไรวะ? งง อีกต่อ
ไอ้กุกเดินสาวเท้ามาอย่างเร็ว แล้วมายืนอยู่ด้านหน้าผม จ้องมองตาเขม็งเหมือนอยากจะฆ่าผมอย่างนั้นแหละ
“ยายว่าคุยกันเองนะ เดี๋ยวยายเดินดูสวนสะหน่อยช่วงนี้มันเริ่มรกแล้วต้องตกแต่งบ้าง ไปตาชม”
“เดี๋ยวครับ” ผมยกมือไหว้ลุงชม เพราะตอนเข้ามาในบ้านผมไม่ทันได้ไหว้มัวแต่มึน ลุงชมยกมือไหว้กลับ ส่วนยายไอ้กุกก็ยิ้มๆ
และตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับไอ้กุกสองคน
“กลับไปกูกับมึงขาดกันแล้ว” ไอ้กุกพูดเสียงเรียบ แต่ยังจ้องมองหน้าผมไม่ละสายตาไปไหน
“ขาดบ้ามึงดิ กูมาหาเมียนะเว้ย เมียงอนผัวง้อไง คิดถึงกูเปล่า” ผมถามพร้อมกับยืนหน้าไปใกล้ไอ้กุกเห็นพวงแก้มนิ่มแดงฝาดๆแล้วอดจะหอมแก้มมันไม่ได้เลยจัดหอมไปซะฟอดใหญ่ให้หายคิดถึง
“โอ๊ย!” แหม่ง! มันกัดจมูกผม
“อยากตายมากเหรอมึง กลับไปกูขอร้องเราอย่าข้องเกี่ยวกันเลยวะ”
“ไม่ได้! กูขาดมึงไม่ได้ไอ้กุก”
“ทำไม? มึงได้กูแล้วก็สมใจแล้วนิจะเอาอะไรอีกวะ” มันถามผมด้วยเสียงสั่นๆ
“กูถามจริง..มึงเสียใจที่โดนกูเอาหรือเสียใจเพราะความรู้สึกที่โดนกูหักหามน้ำใจความเป็นเพื่อน” ผมเริ่มเข้าโหมดจริงจัง
“จะแบบไหนก็ไม่ต่างกัน กูรู้แค่ว่าตอนนี้เกลียดมึงมากจริงๆ มึงหายไปตั้งเป็นอาทิตย์ก็ดีแล้ว กลับมาทำไมวะ?”
“ก็กูบอกแล้วว่ามาหาเมีย มาง้อเมีย มึงนิโง่ทุกเรื่องป่าววะห๊ะ”
ผมยืนคุยกับมันนานไปล่ะความเมื่อยเลยมาเยือน จึงจะเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ตัวหนึ่งในบ้าน ไอ้กุกก็เดินตามมาติดๆ ไม่ทันก้นผมจะนั่งลงแขนผมก็ถูกกระชากให้ยืนขึ้นเหมือนเดิม
“ไรวะกูจะนั่ง” ไม่พูด แต่เสือกลากผมให้เดินตามมันไปไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ไม่ใช่ประตูทางออกของบ้านแล้วกัน ค่อยโล่งอกหน่อย ฮาๆ
ปัง!
ไอ้กุกพาผมเข้ามาในห้องมันเองเอ่อ...แปลกวะทำไมอยู่ๆถึงพาเข้าห้องมันวะ พอเจ้าของห้องปิดประตูเรียบร้อยก็หันหน้ามาจ้องตาเขม็งใส่ผมเหมือนเดิม มองกูด้วยสายตาคิดถึงบ้างเหอะวะ เมียเอ้ย...
“อย่าคิดว่ากูพิศวาสมึง ที่พาเข้ามาจะด่ามึงได้ถนัดปาก”
ออ..เกรงใจยาย หรือกลัวยายได้ยินคำไม่ได้ฟังวะ เช่น เมียผัว ไรเงี่ย
“ไม่ไล่กูกลับแล้วเหรอ?”
“มึงคิดว่ากูไล่ มึงไปไหม” ผมส่ายหน้าทันที
“รู้นิสัด แล้วอีกอย่างยายกูไม่ยอมด้วย” ผมยกยิ้มพอใจหลังได้ยินคำนี้ อย่างน้อยมียายไอ้กุกเป็นพวกละวะ ฮาๆ ได้ง้อง่ายๆ หน่อย
“จะด่ากูใช่ไหม กูพร้อมแล้ว”
“ ดี...เหี้ย เลว สันดานหมาขี้เรื้อย ไอ้ชาติชั่ว ไอ้นรกมาเกิด ไอ้สมองป่วย ไอ้ อื้อ...” ด่าแรงมากขอบอก เลยจัดการกระชากร่างเล็กไอ้กุกเข้ามากอดแน่น แล้วประกบจูบปิดปากช่างด่ามากนั้นสะ!
หน้าแหม่ง โคตรน่ารักปากดีฉิบหาย
ตัวเล็กดิ้นพล่านๆ ในอ้อมกอด ไอ้กุกทุบอกหนาผมแรงๆ ให้ปล่อยผมไม่สนใจ จะเข้าไปดูดดึงลิ้นเล็กด้านใน แต่เสือกเม้นปากเน้นไม่ยอมเปิด
“เปิดปาก!” ศีรษะเล็กส่ายไปมาปฏิเสธ
“จะเปิดดีๆ หรือให้กูใช้กำลัง” ศีรษะเล็กส่ายไปมาเหมือนเดิม
“กูว่าจะแค่จูบสั่งสอน เปลี่ยนแหม่ง! ปล้ำเลยแล้วกัน”
อุ้มตัวเล็กขึ้นโยนลงไปนอนราบบนเตียงนอน ผมเองก็รีบขึ้นคร่อมด้านบนดักทางไอ้กุกไว้ไม่ให้หนี
“ เจ็บ ปล่อยกู! อือ” ผมได้โอกาสตอนนี้ล่ะที่มันเปิดปากแผดเสียงโวยวาย ลิ้นร้อนผมรีบเข้าแทรกด้านในทันที โพรงปากไอ้กุกอุ่นวาบแถมยังหวานอีกตั้งหาก ลิ้นร้อนผมไล่ควานทั้งทั่วโพรงปากยันผนังจนถึงตามไรฟัน มือเล็กจากที่ทุบอกหนาเปลี่ยนมาขยุ้มเนื้อผ้าเสื้อของผมแทน ผมจูบไล่ต้อนลิ้นเล็กแล้วเกี่ยวรัดฟัดเหวี่ยงซาบซ่าน
ระหว่างจูบกันผมไม่ได้หลับตาลง สายตาผมกลับจับจ้องมองใบหน้าน่ารักแค่คืบ ปลายจมูกเราสองคนชนกันเสียดสีไปมา ผมมองคนใต้ร่างหลับตาพริ้มกับขนตายาวเป็นแผงบนใบหน้าหวานๆ
น่ารัก...
จริงๆ ผมไม่ได้จะปล้ำมันหรอก แค่ขู่ให้ไอ้ตัวเล็กหวาดหวั่นเฉยๆ ก็มันน่าแกล้งนิยิ่งทำหน้าโมโห ผมกลับมองว่าน่ารักมากกว่าน่ากลัวเสียอีก
ก๊อกๆ
“ลูกกุกอยู่ด้านในกับเพื่อนใช่ไหม? พาเพื่อนเราออกมาทานขนมที่ยายทำสิลูก” จู่ๆ คุณยายก็มาเรียกอย่างกะทันหัน ผมผลักจูบออก แล้วยอมปล่อยตัวเล็กให้เป็นอิสระ ไอ้กุกรีบยันตัวลุกขึ้นไปยืนข้างเตียง และชี้หน้าผมที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างคาดโทษพร้อมสายตาโกรธเคือง ผมกลับยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมยกคิ้วท้าทาย ก่อนจะพยักหน้าไปทางประตูห้องที่ยายไอ้กุกยืนเรียกอยู่ด้านนอกเป็นเชิงให้ตอบกลับ
“คะ...ครับยาย เดี๋ยวผมพาไป”
“เร็วนะลูกยายรออยู่”
“ครับ” เมื่อคุณยายได้คำตอบ ผมคิดว่าคุณยายคงจะเดินออกห่างจากห้องไอ้กุกไปแล้ว ผมลุกขึ้นออกจากเตียงไปยืนดักหน้าไอ้กุกที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
“อะไรอีกวะ” มันถามผมติดรำคาญ
ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มนิ่มซ้ายขวาอย่างเร็ว และสูดความหอมไปซะฟอดใหญ่
“ไอ้วี!!”
“จุๆ อย่าเสียงดังเมียเดี๋ยวคืนนี้ไม่มีเสียงครางให้ผัวได้ยินนะฮาๆ”
“มึงจะนอนที่นี้? กูไม่ให้!”
“กูจะนอน”
“ไอ้...”
“เร็วดิไอ้กุกคุณยายมึงรออยู่นะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
ไอ้กุกทำหน้าไม่พอใจยืนกำหมัดแน่น หน้าแดงหูแดงด้วยความโกรธที่ทำอะไรผมไม่ได้ ก่อนจะเป็นคนเดินนำผมไปหาคุณยายที่รอทานขนมพร้อมกัน
ต่อให้โกรธไม่พอใจแค่ไหน ผมมองยังไง...ไอ้กุกก็น่ารัก
ลานระเบียงกว้างข้างบ้านบรรยายแสนดี แสงแดดอ่อนๆ ของเวลาเย็นช่วงสี่ห้าโมงไม่ได้ทำให้ร้อนเลยสักนิด เพราะมีต้นไม้ใหญ่คอยบังแสงแดดให้ดูร่มรื่นขึ้นกับสายลมอ่อนๆ
ผมมองขนมสลิ่มกลากสีในโถใหญ่แบบโบราณวางอยู่บนโต๊ะขนาดพอดี หน้าตาขนมสลิ่มน่าทานเป็นบ้าสีสวยแล้วยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากดอกมะลิในน้ำกะทิอีกด้วย
คุณยายชวนผมนั่งลง ไอ้กุกทำท่าจะนั่งลงข้างคุณยาย โดนคุณยายเอ็ดใส่หน่อยว่าเพื่อนมาบ้านต้องนั่งกับเพื่อนสิมรรยาทไม่ดี มันพูดอะไรไม่ได้เลยจำใจยอมนั่งลงข้างผมฝั่งตรงข้ามกับคุณยาย จากนั้นคุณยายก็ใช้คนในบ้านตักขนมใส่ถ้วยเล็กให้ผมกับไอ้กุกคนละถ้วย
“อืม อร่อยครับคุณยาย” ผมบอกพร้อมกับยิ้มให้คุณยาย ขนมสลิ่มอร่อยมากน้ำกะทิเข้มข้นแล้วยังไม่หวานมากอีกด้วย
“อร่อยก็ทานเยอะๆ สิ เราละลูกกุกขนมยายมันเป็นอะไรถึงทำหน้าเหมือนกินของเหม็นนี่ยายใส่ดอกมะลิให้หอมแล้วนะ”
“ยายอ่ะ พูดกับไอ้...” ไอ้กุกเหลือบหางตามองผม “พูดกับอีกคนที่ไม่ใช่หลานดีจังนะ ผมหลานยายกลับประชดใส่ หืม” ผมมองไอ้กุกทำท่างอนง้อใส่คุณยาย ทำแบบนี้แล้วยิ่งน่ารักวะ
“วันนี้นอนที่นี้สิลูกวีเดี๋ยวให้คนจัดห้องให้” เฮ้ย...เข้าทางผมอ่ะ
“ไม่ได้!!” เสียงเล็กค้านเสียงดัง จนคุณยายมองหน้าหลานตัวเองนิ่งๆ จนเจ้าตัวแสบที่เสียงดังต้องก้มหน้างุดหนีทันที
“ครับคุณยาย แต่ผมว่าไม่ต้องลำบากจัดห้องใหม่ก็ได้ครับ ผมนอนห้องเดียวกับกุกได้เราชายชายทั้งคู่ไม่เป็นไรครับ”
“ไม่ได้!!” เสียงเล็กค้านเหมือนเดิม คุณยายขมวดคิ้วสงสัย ผมเป็นคุณยายก็สงสัย จู่ๆ หลานตัวเองทำตัวแปลกๆ
สักพักก็มีคนในบ้านเดินมาหาคุณยายบอกว่ามีคนมาหา คุณยายสั่งผมกับไอ้กุกให้ทานขนมรอไปก่อนเดี๋ยวคุณยายกลับมา
เหลือผมกับไอ้กุกสองคน
“มากไปแล้วไอ้วีกลับไปเลย”
“กลับทำไมกูมาง้อมึงนะ”
“ง้อเหี้ยไร กอดกู จูบกู เนี่ยนะเรียกว่าง้อ”
“อ้าว...ผัวเมียก็ต้องทำกันแบบนี้อยู่แล้วนี่ว้า...ให้ทำแบบไหนวะ แล้วกูก็เคยง้อใครสะที่ไหน มึงคนแรกรู้ไว้ด้วย” ไอ้กุกนั่งนิ่งไม่ตอบโต้กลับ แถมมีหลบสายตาผมทันที
“แล้วที่กูเคยขอมึงจีบทุกอย่างที่ทำมานั้นล่ะกูจีบมึง” หากไอ้กุกยังจำได้นะว่าผมเคยขอจีบ ตอนแรกๆ ที่รู้จักกัน
และแน่นอนว่าผมจีบใครไม่เป็นอีกเหมือนกัน อยู่เมืองนอกมีแต่สาวเข้าหาตลอดเลยไม่เดือดร้อนอยู่แล้วเรื่องแบบนี้ เลยไม่รู้ว่าจีบต้องทำแบบไหน คิดไปว่าเล่นเกมกันบ่อยๆ ตามใจไอ้กุกบ่อยๆ จนนิสัยเสียบ้างบางครั้ง ทำสมุดโน้ตออกสอบให้ ไปนอนบ้านมันบ่อยๆ ช่วงเวลาไม่สบาย แอบทำการบ้านวิชาโง่ๆ ให้ ผมคิดว่านั้นล่ะคือจีบ
“จีบบ้านพ่องมึงสิ” มันพูดโดยไม่ได้หันหน้ามาหาผม
“จีบหมายถึงแดกข้าวข้างนอก ดูหนังฟังเพลง เดินจูงมือ กินไอติมกัน ประมาณนี้ตั้งหาก”
“พูดมานี่เหมือนมึงเคยทำ” ไอ้กุกมันลอกสายตาไปมา ก็ที่ผมพูดแบบนี้ก็คือ...วันที่ไอ้กุกไปเดินกับไอ้พี่พีชวันนั้นไง
“กู...ไม่...เคย มาง้อไม่ใช่เหรอ พูดมากอยู่ได้” เปลี่ยนประเด็นทันที
“เออ มาง้อ กูจะทำตามที่มึงบอกทุกอย่าง” ผมก็ไม่อยากกลับไปคุยเรื่องเดิมด้วย เดี๋ยวเสียอารมณ์สะก่อน
“แน่...นะมึง” ไอ้กุกหันหน้ามาหาผม แล้วชี้หน้าใส่ว่าให้ผมแน่นอนกับคำพูดด้วย
“เออ!”
“งั้นมึงอ้าปาก”
“อ้าไมวะ?” ผมสงสัย
“อ้าก็อ้าไหนบอกยอม” มีขู่ด้วยแหม่ง ผมเลยยอมอ้าปากตามที่สั่ง มือเล็กจับยึดคางผมไว้แล้วจู่ๆ...
“อืม อือ อื้อ” ไอ้เหี้ยกุก!
มันยกถ้วยขนมสลิ่มของตัวเองกรอกใส่ปากผม มือเล็กที่จับคางผมไว้ยึดแน่นไม่ยอมปล่อย ผมสะบัดหน้าไปมาอย่างแรงจนหลุด รีบคายขนมออกจากปากใส่ถ้วยขนมตัวเองที่วางอยู่ตรงหน้า สัด! น้ำหูน้ำตาผมไหลไปหมด เส้นขนมสลิ่มไหลยืดออกทางจมูกด้วย แขยงเหี้ยๆ
“ไอ้กุก!” ผมหันไปตวาดเสียงดังใส่ มันยิ้มพอใจมาก แล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนี้หน้าตาเฉย มีเหรอ...ผมจะปล่อยไปง่ายๆ รีบลุกขึ้นเดินตามไอ้กุกไป พอประชิดตัวได้ก็ดึงร่างเล็กนั้นเข้ามาในซอกแคบๆ ของมุมบ้านที่คิดว่าลับตาคนหน่อย จับแขนเล็กสองข้างยกขึ้นตรึงกับผนังบ้านไว้แน่น
“ปล่อยกู!”
“เสียงดังไปเลย จะได้มีคนในบ้านเห็นฉากชายกับชายยืนกอดกัน”
“เหี้ย!”
“หึ แสบมากนะมึงไอ้กุก”
“โอ๊ย!” ผมก้มหน้าลงกัดปลายจมูกเล็กไม่ปล่อย และกัดแช่ไว้แบบนั้นแถมยังกดแรงกัดมากขึ้นเรื่อยๆ
“โอ๊ย!! เจ็บ! เจ็บ! ปล่อย! ปล่อย!” ผมไม่ยอมปล่อยตามคำขอจากเสียงเล็ก และยังกัดแรงมากขึ้นด้วย
“เจ็บ!! กูยอม! กูยอมแล้ว!” แล้วผมก็ยอมปล่อย มองใบหน้าน่ารักแดงก่ำแล้วน่ามั่นเขี้ยว เห็นปลายจมูกเล็กแดงเถือก และมีรอยฟันผมก็อดจะเห็นใจไม่ได้ แต่เรื่องที่มันทำผมเมื่อกี้แรงกว่า ถ้าเส้นขนมสลิ่มติดคอติดในรูจมูกหายใจไม่ออกผมก็ตายได้นะ เลยเอาคืนบ้างจะได้รู้
แต่พอมองใบหน้าไอ้กุกดีๆ อีกครั้ง ผมคิดว่า...ก็ทำแรงไปเหมือนกัน เลยหมายจะก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากนิ่มนั้นปลอบใจซะหน่อย ไม่ทันจะจูบอย่างที่คิด
“ทำอะไรกันเด็กๆ”
“o_O!” ผมกับไอ้วี
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :mew1:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: :pig4:
-
Friend Sex Friend
Chapter 22 {07 วันวาน}
By :: maylinza
Part Kook...
“ทำอะไรกันเด็กๆ”
“ o_O” ผม / ไอ้วี
“คือ...อะไรไม่รู้เข้าตากุกครับเลยจะเอาออกให้” ไอ้วีตอบไม่ใช่ผม
ส่วนผมตอนนี้ใจไปอยู่ตาตุ่มเรียบร้อย ท่าทางลักษณะแบบนี้ผมว่ายายรู้แน่ ไอ้วีกับผมรีบผลักออกจากกัน ส่งยิ้มจืดๆ ไปให้ยาย ไอ้วียืนก้มหน้าเกาทายทอยตัวเองแก้เขิน ส่วนยายเหรอ...ยืนมองหน้าผมกับไอ้วีด้วยสีหน้ายิ้มๆ อย่างรู้ทัน ผมเดินไปเกาะแขนยายด้วยท่าทางอ้อนๆ
“ยายผมว่าเราไปดูสวนกุหลาบกันดีกว่าเนอะ” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ยายเลี่ยงเรื่องอื่นแทน เพื่อให้ยายไม่ต้องพูดอะไรออกมาให้ผมอาย
“ไปกับลูกวีสิ แล้วนี้...จมูกไปโดนอะไรมา?” ยายยื่นนิ้วมาถูเบาๆปลายจมูกเล็กของผม
“หมามันกัด” พูดพร้อมกับหันหน้าไปมองตัวการที่ยืนยิ้มจืดๆ อยู่
“หมาดุนะ เขาบอกหมาดุคือหวง หึ” พูดยายพูดสิเข้าข้างไอ้วีขัดๆ
คนฟังอีกคนก็ยืนยิ้มหน้าบานสัด! ยายพูดแบบนี้เหมือนจะรู้ทุกอย่างเลยวะ นี่หรือเปล่าที่เขาบอกว่า...ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน
“ทายาสะไป และยายจะมาบอกเราสองคนว่าเดี๋ยวยายต้องไปงานเลี้ยงการกุศลของคุณป้าวรรณภาลูกกุกจำได้ไหม?”
“ครับจำได้ งั้นวันนี้ยายก็กลับดึกอีกสิ”
“ใช่จ๊ะ...เดี๋ยวยายไปเตรียมตัวก่อนนะ เราสองคนไปเดินสวนกุหลาบกันเถอะ” ยายพูดเสร็จก็เดินออกจากตรงนี้ไป แล้วทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้วีสองคน น่าเบื่อสุดๆ
ผมมองหน้าไอ้วีหลังยายเดินไป มันยกยิ้มพร้อมกับเสียงหึยังมีแสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มแบบนี้แสดงสีหน้าแบบนี้ใช่เลย...
ตัวอันตราย
รีบเลยผม รีบเดินออกจากตรงนี้ เดินนำหน้าไอ้วีพามายังสวนข้างบ้านทันที ขืนยังยืนตรงนั้นมีหวังโดนจูบอีก
ผมพาไอ้วีมาถึงสวนดอกกุหลาบ ยายผมเป็นคนชอบต้นไม้ ชอบปลูกพันธุ์ไม้พันธุ์ดอกมากมาย คนเป็นหลานอย่างผมก็เลยซึมซับชอบต้นไม้ดอกไม้มาตั้งแต่เด็กๆ ก็เพราะยายนี่ล่ะ
“โห...มีทุกสีเลยวะ” เสียงตื่นเต้นไอ้วีบอกกับผมหลังมาถึงสวน แล้ว มันก็เดินดูดอกกุหลาบสีนู้นสีนี้อย่างเพลิด
“กูชอบกุหลาบเลยให้ยายปลูกให้” ผมบอกไอ้วี
“ไงมึงไม่ปลูกเอง” มันถามผม แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากดอกกุหลาบที่มันมองอยู่
“กูมือไม่ขึ้นปลูกอะไรก็ตาย เลยให้ยายปลูกให้” จู่ๆ ไอ้วีที่กำลังเดินดูดอกกุหลาบไปทั่วสวน มันก็เดินตรงมาหาผม แล้วยืนอยู่ข้างๆ
“มึงชอบดอกกุหลาบสีอะไร?”
“ทำไม?” ผมถาม
“กูจะเอาดอกกุหลาบเชื่อมใจมึงไง ไอ้ที่ๆ ยอมคุยกับกูเนี่ยมึงคุยเพราะเกรงใจคุณยายไม่ใช่เพราะความเป็นเพื่อน มึงยังไม่หายโกรธเลย กูอยากได้มึงกลับมา”
“กูหายโกรธไปนานแล้ว” พูดพร้อมกับจ้องหน้ามัน
“แต่เกลียดเลย หลังเปิดเทอมมอปลายปีสามเทอมนี้กูกับมึงแค่คนรู้จักกันก็พอ กูให้ได้แค่นี้”
“ไม่ได้!!” ไอ้วีเสียงดังใส่หน้าผม
“ไม่ได้เรื่องของมึง กูไม่สนใจ” ผมบอกมันแล้วเดินไปตรงอื่น ไอ้วีก็เดินตามมาติดๆ ไม่ห่างกาย
“มึงชอบสีอะไร? กูถาม แล้วตอบเลยอย่ายึดยัก”
“ขาว” ตัดความรำคาญผมเลยตอบส่งๆ ไป
“กูจะปลูกต้นกุหลาบให้มึง”
ห๊า! ผมว่า ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม ไอ้วีจะปลูกต้นกุหลาบให้ผม หน้าอย่างมันเนี่ยนะ ชาตินี้ก็ไม่ขึ้นชักดอก ผมหมุนกายตัวเองมาหาคนด้านหลังเอามือเล็กทั้งสองข้างแนบไปที่แก้มสากของไอ้วียื่นหน้าตัวเองเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหล่อๆ ของมัน
“ได้สิ...ปลูกวันนี้พรุ่งนี้ต้องมีดอกกุหลาบให้กูได้ป่ะ?” ผมถามกวนๆ
คงมีแหละนะปลูกวันนี้เป็นดอกพรุ่งนี้ความฝันเท่านั้นแหละ
“ได้สิจ๊ะเมียคนสวย” ไอ้วียิ้มท้าทายกลับ
มันกำลังคิดอะไรเจ้าเล่ห์แน่เลย
“ห้ามมึงตัดที่สวนของกู!” ไอ้วีพยักหน้าเข้าใจ
“ห้ามใช้ลุงชมตัดด้วย! มึงมันเจ้าเล่ห์” รีบพูดดักทางไว้
ไอ้วีมันเจ้าเล่ห์น้อยสะที่ไหน
“กูซื้อได้” เฮ้ย!...ผมลืมข้อนี้ไป
“ไม่ได้ด้วย!” ผมรีบบอกทันที
ว่าแต่มันโง่หรือมันฉลาดเนี่ยบอกผมทำไม?
ผมกำลังจะเอามือเล็กตัวเองออกจากแก้มสากไอ้วี ไม่ทันมือใหญ่กว่าแนบทับมือผมลงมาเสียก่อน
“ปล่อย จะจับไว้ทำไมเนี่ย”
“มือมึงอุ่นดี” ผมก็ใช้แรงน้อยๆ ของผมเองพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่ได้ผล ไอ้วียังให้มือเล็กผมแนบกับแก้มสากๆ ของมันโดยมีมือหนาแนบทับอีกทีด้านบน
“ปล่อยมึงเวลาเย็นมากแล้วยุงกัด” พอบอกเหตุผลข้อนี้ไป ไอ้วีถึงจะยอมปล่อยมือออก เมื่อมือผมเป็นอิสระแล้ว ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าบ้านทันที ไอ้วีก็เดินตามต้อยๆ ด้านหลังผมเหมือนเดิม
และวันนี้ไอ้วีก็ต้องนอนบ้านยายผม และห้องนอนของผมด้วย
ซึ่งผมก็ปฏิเสธเสียงแข็งไปว่า...ไม่ให้นอน! ไอ้วีผู้หน้าด้านก็ไม่ยอม ยังมีบอกว่าจะนอนห้องผมเท่านั้นไม่งั้น...ฟ้องยาย!
แหม่งเอ้ย...และมันก็ได้ผล เพราะยายเป็นใหญ่ ผมไม่กล้าขัด หรอกวะ เวลายายเอาจริงน่ากลัวจะตายห่า แล้วอีกอย่าง...ยายดันมาชอบคนอย่างไอ้วีอีก ฟังตอนยายเรียกไอ้วีสิ ลูกวี...ผมจะอ้วก
ตอนนี้เราสองคนอยู่ในห้องนอนแล้ว และผมกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำ ผมหิวอ่ะ ต้องรีบอาบไปแดกข้าวเย็นอีก
“เดี๋ยว!”
“อะไร?” ไม่ทันก้าวเท้าเข้าห้องน้ำ ไอ้วีก็เรียกผมสะก่อน มันเดินมาใกล้ผม หยิบอะไรบ้างอย่างในกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งออกมา
กลีบดอกกุหลาบสีขาว
ผมมองหน้าไอ้วีอย่าง งงๆ มันเอากลีบดอกกุหลาบมาทำไม? และความ งง ของผมก็หายไปปริทิ้ง เมื่อไอ้วีนำกลีบกุหลาบมาทาบลงบน ริมฝีปากนิ่มของผม แล้วก้มหน้าลงมาประกบจูบอย่างแผ่วเบาทาบทับ ผมอยากค้านกับการกระทำของไอ้วี แต่เลือกจะรอดูต่อจากนี้ว่ามันจะทำอะไรอีก ผมเลยยืนนิ่งไม่ต่อต้าน ปล่อยให้ไอ้วีจูบผมไปเรื่อยๆ
ไอ้วีจูบแผ่วเบามาก ใช้ริมฝีปากมันเองเคล้าคลึงริมฝีปากนิ่มของผมผ่านกลีบดอกกุหลาบ ไอ้วีไม่ใช้ลิ้น จูบกันเฉยๆ เป็นจูบไม่เร้าร้อน ไม่รุนแรง มันเป็นจูบที่สงบ แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน ผมรู้สึกตัวเบาหวิวชะมัด ภายในจิตใจว่างเปล่าเหมือนเห็นแต่สีขาวโพลน
ไอ้วีจูบเคล้าคลึงริมฝีปากนิ่มของผมได้นุ่มนวลมาก เอวผมโดนรั้งเข้าไปกอด และจากที่ผมยืนเฉยๆ กลายเป็นว่าแขนเล็กผมขึ้นคล้องคอไอ้วีตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้อย่างลืมตัว
“อือ อื้อ” รสจูบครั้งนี้กินเวลาไปได้สักพักใหญ่ไม่ทีท่าว่าผมกับไอ้วีจะผลักจูบออกจากกัน จูบนี้ผมมีช่องว่างได้หายใจ เพราะเราสองคนไม่ได้ใช้ลิ้นรุกล้ำกันและกัน กลีบดอกกุหลาบผ่านศึกจูบบดเบียดคงช้ำไปหมดแล้ว และเริ่มมีรอยฉีดขาดด้วย
“อือ อืม” แต่นานไปผมก็เริ่มจะคุ้มตัวเองไม่อยู่ เลยตัดสินใจผลักจูบครั้งนี้ออกเอง พอริมฝีปากออกจากกันกลีบดอกกุหลาบก็หล่นลงพื้นห้องทันที
“ไอ้บ้า!” พอได้สติคืนมาผมก็แผดเสียงด่ามันก่อนเลย
“จูบบ้า หรือกูบ้า”
“บ้าหมดแหละทั้งมึงทั้งจูบ” ผมยกมือตัวเองขึ้นมาถูริมฝีปากนิ่มไปมาจนแดงช้ำ
“บ้าแต่มึงชอบ อ๊ะ อย่าปฏิเสธ” มันชี้นิ้วใส่หน้าผมดักทางคำพูด
“ชอบบ้านพ่องมึงสิ”
“ชอบก็บอกว่าชอบ เพราะกูไม่เคยจูบแบบนี้กับใครมันเป็นจูบจากใจเลยนะ แต่ถ้าติดใจกูมีให้อีกหลายกลีบเลยวะ เอาไหม? โอ๊ย!” ผมทุบลงไปที่ไหล่หนาอย่างแรงโทษฐานน่ามั่นไส้ เรื่องหื่นเรื่องอย่างว่าเก่งนัก พอมีอะไรกันแล้ว ผมรู้สึกว่าไอ้วีแสดงความหื่นมากขึ้นกว่าตอนที่ผมยังไม่ได้เสียตัวให้มันสะอีก
โว้ย! พอหวนคิดเรื่องนั้นผมก็ไม่พอใจขึ้นมาอีกแล้วอ่ะ
“กูอาบน้ำแล้ว สัด!” ผมรีบเลี่ยงวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
พอเวลาตกดึกถึงเวลานอน ผมก็ให้คนในบ้านหาฟูกหนามาปูด้านล่างข้างเตียงพร้อมหมอนกับผ้าห่มให้กับไอ้วี แรกๆ มันก็ฮึดฮัดไม่ยอม แต่ผมโปรยคำพูดว่าถ้าไม่ยอมก็ยกเลิกเรื่องปลูกดอกกุหลาบไป แล้วจบกัน มันถึงจะยอมนอนด้านล่าง
แต่ในความเป็นไอ้วีก็คือไอ้วี ตกเวลาดึกมากๆ มันกระโดดขึ้นเตียงมานอนข้างผมเฉยเลย แถมยังดึงร่างผมไปกอดซะแน่น ขายาวพาดทับเอวเล็กผมไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ผมโวยวาย ด่ามัน ทุบตีมัน กัดอกหนามัน ไม่เลย...ไอ้วีไม่สะทกสะท้าน และยังมีหน้ามาจูบขมับหน้าผากผมตั้งหลายครั้ง
เฮ้ย...ผมนอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยในอ้อมกอดมัน ไอ้วีแหม่ง...มีคดีเหี้ยๆ ติดตัวกับผมอยู่ มันก็ไม่คิดจะถ่อมตัวบ้างเลย ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องยอมให้มันนอนกอดผมไปทั้งคืนอย่างนี้ ก็ดีกว่าโดนปล้ำแล้วกัน
เข้าเช้าวันใหม่
‘ไอ้กุก’
‘ไอ้กุก’
‘ไม่ตื่นจูบ’
“ไรวะ!” ผมลุกพรวดขึ้นนั่งด้วยการเพิ่งตื่น รู้สึกเหมือนมีคนเรียก ผมเลยหันไปมองด้านข้างก็เห็นไอ้วีนั่งยิ้มแป้นบนเตียงใกล้ผม
“ตื่นสักทีเรียกตั้งนานกะว่าไม่ตื่นได้ปล้ำตอนเช้าจริงๆ สะแล้ว”
“พอเหอะ” จ้องมองไอ้วีเขม็งก่อนจะขยับตัวเองนั่งพิงหัวเตียงนอน
เอ๊ะ!...ดอกกุหลาบสีขาว
ผมเห็นแจกันวางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียงมีดอกกุหลาบสองสามดอก
แล้ว...ไปเอามาจากไหน?
“ไปเอามาได้ไงวะ? ตัดสวนกู!” ไอ้วียิ้มๆ ไม่ตอบ
“ให้ลุงชมตัดให้!” มันส่ายหน้า
“ให้ยายตัดให้ใช่ไหม?!” มันก็ส่ายหน้าอีก
“มึงไปซื้อมา!” มันก็ไม่ตอบ แต่กลับก้มลงมาหอมแก้มผมแทน
“อยากรู้ให้กูอึ๊บที”
“ไอ้วี!!!” ผมตะหวาดใส่มันอย่างหัวเสีย ตื่นเช้ามาแทนที่จะได้เห็นความตั้งใจของมัน เสือกทำไม่ได้! ยังมีหน้ามาขอผมเอาอีก หื่นมหาบันลัยหื่นเลยแหม่ง! มองดอกกุหลาบสีขาวในแจกันอีกครั้ง ก่อนจะคว้าหยิบดอกกุหลาบในแจกันนั้นขึ้นมา
“ของปลอม”
“ก็ใช่ไง กูว่าไม่ผิดนะ มึงไม่ได้บอกว่าของจริงหรือของปลอมนี่ว้า ฮาๆ” เสียงหัวเราะสะใจไอ้วีมันสะเทือนต่อมความโกรธผมมาก ไอ้วีไม่ได้จริงจังในสิ่งที่ผมต้องการ แล้วอย่างนี้จะหาความจริงใจจากมันได้ยังไงกัน
“ออกไป...กูกับมึงจบกัน”
เพี๊ยะ!
เสียงฝามือเล็กของผมตบเข้าที่แก้มสากในไอ้วีเต็มๆ ใบหน้าหล่อโดนตบ จนหันหน้าไปตามแรงตบของผม
ผมน้อยใจ...
ผมไม่ชอบสิ่งที่มันทำ...
ผมผิดหวังวะ...
ผมบอกไปแบบนั้นก็รู้ว่าไม่มีทางทำได้ปลูกวันนี้พรุ่งนี้เป็นดอก แต่ผมต้องการความมั่นใจจากมัน แค่หยิบดินมาใส่กระถ่าง แล้วตัดดอกกุหลาบของผมสักดอกนำมาปักไว้ในกระถางที่มันเตรียมไว้ แล้วรดน้ำเป็นขั้นตอนสุดท้าย แค่นี้ผมก็ให้อภัยแล้ว เพราะอย่างน้อยไอ้วีตั้งใจลงมือทำ แม้ผลจะออกมาเป็นยังไง ผมไม่สนใจ ผมมองความตั้งใจเท่านั้น
แต่นี่...ผมไม่เห็นไอ้วีจะลงมือทำอะไรสักอย่าง อยากจะเอ่ยถามทัก แต่ก็เลือกจะไม่พูดรอดูสิว่าไอ้วีจะทำอะไรบ้าง และผลก็ออกมาอย่างที่เห็น
ไม่เลย ดอกกุหลาบของปลอม!
ใบหน้าหล่อที่โดนผมตบหันหน้ากลับมามองผม และมันก็แสดงสีหน้าว่าไม่เข้าใจที่จู่ๆ ผมก็ตบหน้ามัน
“อะไรมึงวะ?”
“ออกไป!!” ผมสั่งอย่างเสียงดัง พร้อมกับชี้นิ้วไปยังประตูห้อง
ไอ้วีก็ยังแสดงสีหน้าว่าไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ก็ยอมลุกขึ้นแล้วค่อยๆ ก้าวเท้าเดินออกจากห้องอย่างมึนๆ พอไอ้วีออกไปแล้วพร้อมกับประตูห้องปิดลง ผมก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำทันที
จบกันแล้วแม้แต่ความเป็นเพื่อน
หลังทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากห้องตัวเอง แล้วเดินไปยังห้องครัวถามหาอาหารเช้าเป็นสิ่งแรก คนในบ้านก็ตั้งโต๊ะให้ผมทันที ระหว่างทานอาหารเช้าอยู่ผมถามหายายจากคนในบ้านได้คำตอบว่า...ยายไปวัดตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เวลานี้ป่านี้ยังไม่กลับคงเมาส์กับเพื่อนที่วัดเพลินอยู่แน่เลยวะ
ว่าแต่ตั้งแต่ออกมาจากห้อง ผมไม่เห็นไอ้วีเลยไล่มันแบบนั้นถึงกับยอมกลับบ้านตัวเองเลยเหรอวะ แต่ในห้องนอนผมยังมีกระเป๋าไอ้วีอยู่นี่น่า แล้วไอ้วีไปไหน?
ช่างมันดิ ทำไมต้องสนใจด้วย
พอผมทานข้าวเสร็จเลยกะจะเดินลงมายังสวนกุหลาบ เพื่อผ่อนคลายซะหน่อย
เฮ้ย! ไรอ่ะ ทำไมดอกกุหลาบสีขาวถึงมีเยอะแบบนี้ล่ะ
พอเดินมาถึงสวน ผมเห็นคนหลายคนกำลังนำต้นกุหลาบสีขาวลงจากท้ายกระบะรถคันหนึ่ง รีบวิ่งไปใกล้ต้นกุหลาบสีขาวหลายต้นพวกนั้นที่พร้อมปลูกลงดินได้เลย กวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วย ผมก็เหลือบไปเห็นไอ้วีกำลังนำต้นกุหลาบสีขาวพวกนั้นปลูกลงดินด้วยตัวเอง
ผมเข้าใจผิดหรอ?
เดินไปหาไอ้วี และนั่งลงยองๆ ข้างมัน
“ช่วยไหมวะปลูกคนเดียวหมดนี้ไม่ไหวหรอก” ผมถามออกไป แต่ก็ไม่กล้ามองหน้าไอ้วี เลยทำเป็นหยิบต้นกุหลาบใกล้มือมาปลูกลงดินบ้าง
“หายโกรธแล้วไงมึง” ถามผม
แต่ในมือมันเองก็ปลูกต้นกุหลาบลงดินอย่างเขมักเขม้น
“ใครโกรธมึง”
“สัด ตบกูแรงจนหน้าหันไม่โกรธมั้ง เสือกไม่รู้จักถามก่อนตบ”
“แล้วใครใช้มึงเอาของปลอมมาล่ะ” ผมก็เถียงกลับไม่ยอมแพ้
“กูแค่จะแกล้งมึง แล้วอธิบายให้ฟังว่ากูปลูกแล้วให้เป็นดอกไม่ได้หรอกคืนนึงอ่ะ แล้วจะพามึงมายังสวนนี่แหละ เสือกตบแล้วยังไล่กูอีก แหม่ง น้อยใจฉิบหาย” ไอ้วีพูดเสียงอ่อยๆ แต่ยังก้มหน้าก้มตาปลูก ต้นกุหลาบไม่หยุดมือ
“เงยหน้ามามองกูดิ” ผมสั่ง ไอ้วียังเฉย ตัวใหญ่ขี้น้อยวะฮาๆ
“เงยมาเร็ว” ผมสั่งอีกครั้ง และไอ้วีก็ยอมเงยหน้าขึ้นมา
พอมันเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้น นิ้วผมก็ป้ายลงบนแก้มสากไอ้วีทันที แก้มมันมีรอยเปื้อนดินด้วยฝีมือผม
“เล่นไรวะ! ได้...เล่นแบบนี้ใช่ไหม...” ไม่ทันขาดคำไอ้วีก็ป้ายแก้มผมเอาคืนบ้าง กลายเป็นว่าแก้มผมก็เลอะดินเหมือนกับมัน
“ไอ้วี! มึง..เอาไปเลย!” คราวนี้ผมป้ายแก้มไอ้วีทั้งสองข้าง และเลอะหนักกว่าเดิมอีก ผมนั่งหัวเราะร่าอย่างชอบใจ ไอ้วีก็เอาคืนเหมือนผมบ้างตอนผมเผลอ ป้ายกันไปป้ายกันมาสุดท้ายเลอะทั้งคู่ หน้าตามอมแมมดูไม่ได้ทั้งคู่ ผมกับไอ้วีเลยเดินมายังก๊อกน้ำที่มีสายยางเอาไว้รดน้ำต้นไม้
เราสองคนจัดการล้างหน้าล้างตาของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินกลับไปยังที่เดิมที่เราปลูกต้นกุหลาบค้างไว้ กำลังจะลงมือปลูกอีกครั้ง แต่ไอ้วีกลับพูดขึ้นมาก่อน
“ไอ้กุกมึงหายโกรธกูแล้วใช่ไหม?”
“อืม” ผมตอบสั้นๆ ไม่รู้จะตอบว่าอะไรอีก
“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม?”
“ใช่ คือกูไม่อยากเสียเพื่อนดีๆ อย่างมึงอ่ะพูดตรงๆ” ผมตอบไอ้วี
คราวนี้ผมกับไอ้วีเลยนั่งจ้องหน้ากันสะเลยจะได้เคลียร์ๆ กันไป
“กูชอบมึงนะไอ้กุก แต่กูให้ตำตอบมึงไม่ได้ว่าชอบมากแค่ไหนที่จะเป็นสถานะอย่างอื่น แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่ใช่ แต่ก็เสียมึงไปไม่ได้กูเลยต้องขืนใจมึง ขอโทษวะ”
“กูก็มีส่วนคล้ายแบบมึงไอ้วี กูก็ให้ตำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าชอบมึงมากแค่ไหน รู้แค่ว่าตอนนี้มึงเป็นได้แค่เพื่อน ส่วนเรื่องที่กูจูบกับพี่พีช...”
“ไม่ต้องหรอกกูไม่อยากรูแล้ว” มันบอกปัด ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วดึงข้อมือเล็กผมให้ลุกขึ้นยืนตาม จากนั้นพาผมกลับเข้ามาในบ้านเดินตรงเข้าห้องผมทันที ทิ้งไอ้ต้นกุหลาบนั้นไว้ไม่ได้ปลูกให้เสร็จ
“คุยในห้องกูว่าส่วนตัวกว่า” มันพาผมมานั่งปลายเตียง โดยมีไอ้วีนั่งข้าง เอ่อ...ว่าแต่ ไม่ต้องดึงร่างผมเข้าไปกอดก็ได้มั้ง นี่ใช่ไหมบอกว่าคุยส่วนตัว หาโอกาสชัดๆ
“กูอยากบอกมึงจริงๆ เรื่องพี่พีชฟังกูดิ” ไอ้วีพยักหน้าไปทีว่าตกลง
“วันนั้นกูเป็นคนขอพี่พีชจูบเอง”
“บ้าแล้วมึง”
“เออ กูบ้า กูไม่คิดจะชอบผู้ชายเลย แต่พอมีมึงเข้ามาในใจกูก็แปลกๆ และเห็นว่าพี่พีชก็เป็นคนดี ถ้ากูรู้สึกดีกับพี่เขาก็โอ แต่ไม่วะ...กูไม่โอเคเลยแหม่ง จูบของพี่พีชไม่รู้สึกดีเหมือนจูบของมึง” พอผมพูดจบไอ้วีก็ยิ้มแก้มแป้นปิดไม่มิด
“ดีล่ะที่รู้สึกดีกับกูแค่คนเดียวขืนมึงรู้สึกดีกับคนอื่นกูจับปล้ำเช้ายันเย็นให้จองจำเลยว่ามีกูเป็นผัวคนเดียวพอ” อือ หือ ไอ้วีพูดสะจริงจังเลยสัด
“ดีล่ะที่พูดเรื่องนี้ มึงกับกูมาตกลงกันเลย” ผมว่าต้องมีตกลงสักที
“ตกลงทำไม มึงเมีย กูผัวไง โอ๊ย!” ทุบไหล่หนาไอ้วีไปหนึ่งทีโทษฐานไม่รู้เหี้ยอะไร
“มึงจะแดกกูทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ได้เว้ย!”
“แล้วรู้สึกดีไหมไอ้กุก อย่าบอกว่าไม่ดี ครางสะเสียงหลงขนาดนั้น โอ๊ย!” เอาไปอีกที...ผมทุบไหล่หนาอย่างจังอีกรอบ
“ไม่ดีเว้ย!!” ผมตอบกลับอย่างอายๆ
ฟอด!
“กูชอบมึงไอ้กุก เอาเป็นว่าวันไหนกูมั่นใจความรู้สึกตัวเองมึงต้องชอบกูเหมือนที่กูชอบ” แก้มนิ่มผมโดนหอม และไอ้วีจู่ๆ ก็เข้าโหมดบอกชอบผมอย่างจริงจังอีกครั้ง
“ไม่เข้าใจ?” ผมงง
“กูก็ไม่เข้าใจ”
“ไอ้วี!”
“ฮาๆ กูล้อเล่น กูหมายถึง ในระหว่างที่กูหาคำตอบกูก็จะพยายามทำให้มึงชอบกูมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับที่กูชอบมึงมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน”
“อืม” ผมพยักหน้าเชิงเข้าใจ แม้จะแอบงงบ้าง
“เล่น SEX ด้วยนะ” กลับวกมาเรื่องนี้อีกแล้ว
“ไม่เอา!”
“กูเอา” แหม่งเห็นแก่ตัววะ ผมเสียเปรียบชัดๆ
“กูไม่เอาไอ้วี...แหม่งเอากับกูแต่ก็ยังไม่ชัดเจน งั้นมึงก็เอากับคนอื่นได้ด้วยใช่ไหม?”
“ไม่ เอามึงคนเดียวสัญญา” มันยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าผม
“มึงมันเจ้าเล่ห์”
“เรื่องนี้ไม่เลยกูเอามึงคนเดียว และมึงก็ต้องให้กูเอาคนเดียวด้วย แต่มีอิสระยุ่งกับคนอื่นได้ โอเค”
“เหี้ยสุดๆ” ผมส่ายศีรษะไปมาช้าๆ
บอกตรง...ผมว่าผมคือคนเสียเปรียบอยู่ดี
“เอาตอนนี้เลยนะ”
“ไม่ได้!! บ้านยายกูเกรงใจ” แหม่งหื่นนรกแดก
“งั้นกลับบ้านเมื่อไร เวลาที่แม่มึงไม่อยู่เอากัน” โอ๊ย! ตาย
ผมอยากจิบ้าตาย ใครก็ได้พาไอ้วีออกจากชีวิตผมที
ผมเหนื่อยใจฉิบหาย
พอหันหน้าไปมองหน้าไอ้วียิ้มแทบจะฉีดถึงรูหูแล้ววะ
แต่อย่างน้อย ร่างกายกับจิตใจเราตรงกัน ซื่อสัตย์กับกูเข้าไว้ล่ะมึง
ตายแน่!!
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :hao3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://web.facebook.com/maylinza/ (https://web.facebook.com/maylinza/)
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Friend Sex Friend
Chapter 23 { ก่อนเปิดเทอม ณ ปัจจุบัน }
By :: maylinza
Part V...
“อะ อ๊า!! ไอ้วีกูเจ็บ!” เสียงหวานก่นด่าผมที่กำลังถาโถมใส่สะโพกมนของไอ้กุกไม่ยั้ง ร่างบางนอนคว่ำทั้งตัวใบหน้าสวยจมไปกับหมอนใบโต ผมที่อยู่ด้านบนก้มลงไปจูบแผ่นหลังขาวเนียน นิ้วยาวก็สะกิดยอดอกสวยเคล้าอารมณ์
“ซี๊ด!!” ผมสูดปากชอบใจ เสียวได้ใจจริงตอนนี้ ช่องทางไอ้กุกก็รัดแน่นฉิบจนผมแทบคลั่ง แรงกระแทกเบื้องล่างดังไปทั่วทั้งห้อง ผมใส่แรงเข้าออกจนถี่ยิบไม่สนใจมันที่นอนสั่นหัวคลอนอย่างเสียวใต้ร่างผม
“กูจะไปแล้ว อ่า!!!” มันบอกผม ก่อนจะเลื่อนมือตัวเองลงไปช่วยช่วงล่างรูดขึ้นรูดลง จนมันเสร็จปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเลอะเปื้อนผ้าปูที่นอน
ส่วนผมก็เสียวสุดที่จะอั้นเต็มทีแล้ว จับยึดสะโพกมนกระดกให้สูงกว่าเดิม มีแรงเท่าไรในนาทีสุดท้ายนี้ก็กระแทกช่องทางด้านหลังอย่างเร็วบวกแรงๆ เข้าไปด้วย
“อ๊า อ่า!!!” ผมครางสิ้นเสียงพร้อมกับปล่อยออกมาล้นช่องทาง น้ำสีขุ่นไหลย้อยตามโคนขาขาวด้านใน ผมถอดของใหญ่ออกจากช่องทางด้านหลัง ไอ้กุกทิ้งตัวลงนอนหมดแรงทันที ผมเองก็ล้มตัวนอนลงข้างๆ ไอ้กุกเช่นกัน มันนอนคว่ำหน้าหายใจถี่ๆ อย่างเหนื่อย
“ไอ้สัด! กูบอกไม่เอามึงก็เอาจนได้”
“มันตื่นเองวะ” ผมบอกมันและยิ้มแหยๆ ก่อนจะคว้าร่างบางอ่อนปวกเปียกไร้แรงขัดขืนเข้ามากอด ไอ้กุกก็ตวัดแขนกอดผมตอบเช่นกัน ใบหน้าสวยมันซบลงอกหนาพร้อมหลับตาพริ้ม
“ผัวเหี้ย”
“อ้าว...ด่ากูเดี๋ยวสักยกอีกเอาไหม?”
ฟอด!
มั่นไส้ปากดีหอมแก้มแหม่ง!
ใครจะไปบังคับไอ้น้องชายของผมได้วะ ก็ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมาเอง เลยต้องบังคับไอ้กุกมาเล่นปล้ำกันเช้าตรู่ประมาณ...ตีห้าได้มั้งถ้าจำไม่ผิด
ผมไม่รู้บ้าเหี้ยอะไรตื่นมามีอารมณ์เฉย ก้มมองดูช่วงล่างน้องชายผมก็ตั้งโด่งต้อนรับผมซะงั้น แล้วเสือกตีห้าด้วยนะนึกดูว่าเช้ามาก จะเข้าห้องน้ำไปช่วยตัวเองก็ไม่เต็มที่ แหม่ง...ปลุกเมียเอาสะเลย แรกๆ ไอ้กุกก็โวยวายทั้งด่าทั้งทุบทั้งตี สุดท้ายก็คล้อยตามอารมณ์ผมจนได้ ก็คนมันเงี่ยนนี้วา......
ผมกับไอ้กุกหลังเอากันเสร็จก็นอนกอดกันกลมจนหลับไปอีกรอบ ผมตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายโมง ผมลุกขึ้นเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดินกลับมาหาเมียที่หลับเป็นตายบนเตียงนอนอีกครั้ง ก้มลงหอมแก้มนิ่มมันไปทีนึง ดึงผ้าห่มให้ถึงปลายคาง แล้วเดินออกมาจากห้องนอน เดินตรงดิ่งไปยังห้องครัวทันที เพื่อไปทำอาหารอ่อนๆ ให้เมียทานซะหน่อย
ช่วงนี้ต้องดูแล และรักเมียมากๆ เพราะตั้งแต่ทะเลาะกับไอ้กุกเรื่องน้องมาย มันเหมือนจะไม่ไว้ใจผมสักเท่าไร แต่ก็เข้าใจมีผัวหล่อก็งี้แหละ ไม่ได้หลงตัวเองนะมันคือเรื่องจริง อิอิ
แต่กว่าเรื่องนี้จะจบจริงๆ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ไอ้วุฒิเพื่อนผมที่เล่นบาสด้วยกัน แต่เรียนคนละคณะมันมีเพื่อนพวกเหี้ยๆ เยอะ เลยให้มันบอกพวกเพื่อนสืบๆ ดูให้หน่อย จนได้เรื่องว่าน้องมายเป็นพวกชอบเรื่องการพนัน คือน้องมายพนันกับเด็กต่างมหาลัยไว้ว่าถ้าได้นอนกับเดือนคณะ จะคณะไหนก็ได้แอบถ่ายคลิปไว้น้องก็จะได้เงินค่าพนันมากโขอยู่ แล้วที่ดันมาเป็นผม เพราะผมเคยไปจีบน้องตอนที่ผมกับไอ้กุกยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน น้องมายก็เลยคิดว่าง่าย และถ้ามีอะไรกันกับผมจริงจะถ่ายคลิปไว้ และก็ได้แบล็คเมล์ผมอีกต่อ
น้องมายหน้าตาน่ารักมากนะ แต่เลววะ... ผมเกือบจะเสียไอ้กุกไป
ไม่รู้ว่าน้องมันชอบเรื่องพนันจริงหรือร้อนเงิน ครั้งนี้ทำกับผมไม่สำเร็จ อาจจะไปทำคนอื่นสำเร็จก็ได้ งั้นขอสงสารล่วงหน้าเลย
พอรู้ทุกอย่าง ผมก็ให้ไอ้วุฒิอธิบายเรื่องที่ไปสืบมาให้ไอ้กุกฟัง เพราะถ้าผมอธิบายเอง ไอ้กุกคงเชื่อยาก
แต่ผมก็เข้าใจนะ...
ตอนนี้ผมต้มโจ๊กซองใส่ถ้วยไว้เรียบร้อย แล้วนำมาวางบนโต๊ะทานข้าวหน้าทีวี กำลังจะเดินเข้าห้องนอนไปปลุกไอ้กุก มันเสือกตื่นก่อนแล้วกำลังเดินมาทางผม ไอ้กุกไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แค่เอาผ้าห่มผืนหนาห่อตัวไว้ปลายผ้าห่มก็ลากพื้นมาทั้งแบบนั้นแหละ แล้วยังเสือกเดินออกมาด้วยท่าทางขยี้ตาอีก หัวฟูๆ ริมฝีปากอมชมพูสะด้วย โดยรวม...
น่ารักเหี้ยๆ
ผมทนไม่ไหวเลยเดินไปหาไอ้กุกอย่างไว ก้มหน้าลงจุ๊บริมฝีปากนิ่มแผ่วเบาแล้วผลักออกไม่ได้ลึกซึ้งอะไร ไอ้กุกใช้แขนข้างหนึ่งตวัดกอดเอวผมไว้ เพราะอีกข้างมันจับยึดผ้าห่มอยู่ มันเอาใบหน้าถูไถไปมาที่อกหนาของผม ท่าทางอ้อนๆ แบบนี้ ไอ้กุกจะรู้ตัวไหมเนี่ยว่าน่ารักมาก
“กูเงี่ยนเลยสัด”
เพี๊ยะ!
ผมโดนฝ่ามือบางเข้าให้ ไอ้กุกเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างเคืองๆ ก่อนจะผลักออก แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว
“หอมวะทำให้ไง?” มันชี้ที่ถ้วยโจ๊กบนโต๊ะ
“เปล่ากูทำแดกเอง” ผมตอบด้วยเดินมานั่งข้างมันด้วย
“ไปตายไป่” มันทำหน้างอใส่ผมทันที
“ตายไม่ได้สัด เดี๋ยวมึงหาผัวใหม่กูไม่ยอม”
“ตอนมึงตายแล้วจะทำอะไรกูได้”
“กูว่าได้ จะตามมาหักคอมึงกับผัวใหม่ทันที แต่ก่อนตายมึงคงโดนกูกดคาเตียงตายไปพร้อมกูแล้ววะตอนนั้น” ใช่! ผมไม่ยอมให้ไอ้กุกมีผัวจริงๆ หรอก เรื่องไร...น่ารักเหี้ยๆ ขนาดนี้
“กูยอมมึง ไม่พ้นเรื่องเตียงทุกที ว่าแต่...โจ๊กนี้กูกินนะ”ถามยิ้มๆ
“อืม กินดิ” ได้คำตอบ ไม่รอช้าไอ้กุกตักทานเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ทันที
เมียทานไปก็หันมาป้อนให้ผมด้วย แถมยังยิ้มน่ารักให้อีก โอ๊ย!ไม่หลงก็บ้าแล้ว ทุกวันนี้มันสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ผิวขาวนั้นด้วยจะขาวไปไหน ตัวก็นุ่มนิ่มไปหมด นี่ล่ะมั้งที่เขาบอกว่ายิ่งโดนกดยิ่งมีเสน่ห์ มีออร่าในตัว โว้ย! มีมากผมก็อยากจะกดมันวันละหลายๆ รอบ ให้ตาย...
หลังแดกข้าวเสร็จ ไอ้กุกอาบน้ำใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วมานั่งข้างผมที่ดูหนังในห้องนั่งเล่น เวลาหลายวันมานี้ผมกับไอ้กุกแทบไม่ได้ออกไปไหนอยากอยู่ด้วยกันมากกว่าออกไปเที่ยวข้างนอก เราสองคนอยู่แต่ในห้องนอน ดูหนัง เอากัน นอน กินข้าว วนอยู่อย่างนี้จนเหลือไม่อีกกี่วันก็จะเปิดเทอมขึ้นปีสาม
“ไอ้วีกูอยากไปเที่ยวญี่ปุ่น” จู่ๆ ไอ้กุกพูดออกมาในระหว่างที่ผมกำลังดูหนัง
“ไปดิวะ แต่เทอมหน้าแล้วกัน”
“อืม” ไอ้กุกมันเอนตัวนั่งพิงผมแทบจะเกยกันแล้ว
เมียตัวหอมฉิบหาย
“ไอ้วี”
“อะไร?”
“มือมึงอ่ะช่วยเอาออกไปสะที” แฮ่... มือผมตอนนี้กำลังล้วงเข้าด้านในหวังไปจับยอดอกไอ้กุกขยี้เล่นๆ ซะหน่อย ดูหนังด้วยขยี้ด้วยเพลินดี
“มึงเสือกน่าเอาทำไมกูก็หาเศษหาเลอบ้าง”
ฟอด!
อืม...จัดหอมแก้มนิ่มไปอีกฟอดใหญ่
“มันเป็นสันดานหื่นมึงเหอะ กูอย่างเกลียด” ดูไอ้กุกทำหน้าด้วยแสดงสีหน้าว่าไม่ชอบเต็มที่
“แล้วเมียร้องครางทำไมวะเวลากูเสียบเนี่ย”
“พ่องงงงงง” ขนาดด่ายังน่ารักวะ
“ดูหนังไปเลยก่อนจะเปลี่ยนมาปล้ำมึงจริงๆ”
“ไม่เอา! เมื่อเช้ายังเจ็บตูดไม่หายเลยสัด!” ยังทำหน้าค้ำง้ออีก โอ๊ย! มึงจะน่ารักไปไหนคุณเมีย
จนกระทั่งเราสองคนดูหนังล่วงเลยมาหลายชั่วโมงจบเรื่องเก่าดูเรื่องใหม่หนังก็สนุกนะผมดูเรื่องยิงๆฆ่าๆ เปิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไม่น่าทำให้ไอ้คนข้างๆ หลับได้ ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอมองใบหน้าสวยที่หลับคาอกหนาผม เอวบางมันก็ถูกผมโอบไว้แน่นกลัวจะตก
ผมก้มลงไปจูบริมฝีปากนิ่มนั่นเบาๆ อยู่หลายครั้ง แต่เจ้าตัวก็ไม่ยักกะตื่น คราวนี้ผมก้มลงไปจูบอีกครั้ง แต่ใช้วิธีบดเบียดเคล้าคลอริมฝีปากผมกับมันไปมาไม่ได้ลุกล้ำด้านใน แล้วกัดริมฝีปากนิ่มล่างแรงๆ จน ร่างบางกระตุกตัวเฮือก! ก่อนจะค่อยๆ ลืมตามองผม
“ไอ้บ้าลักหลับกู” ตื่นมาก็ด่าเลยแหม่ง
“มึงดูก่อนเสื้อผ้าอยู่ครบเหอะกูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” มันค่อยๆ ดันตัวเองนั่งท่าใหม่ มองหน้าผมเหมือนจะหาเรื่อง
หมับ!
อ้าว...แหม่งจู่ๆ ก็เข้ามากอดผมสะงั้น
ใบหน้าสวยอยู่ตรงซอกคอผมพอดี ลมหายใจไอ้กุกเป่ารดซอกคอผมจนตรงหดคอสยิวกิ้ว
“วีวันนี้ดื่มเหล้ากันนะ”
“ไรมึง? เหล้าอะไร?” งง เลย มาบอกดื่มเหล้ากัน แต่กว่าผมจะงงไปมากกว่านี้ เสียงกริ่งประตูห้องก็ดังขึ้น ใครมาวะ? ผมดันไอ้กุกให้มามองหน้ากันตรงๆ ไอ้กุกส่งยิ้มหวานมาให้หลบๆ เหมือนคนทำผิด
แหม...มิน่า พูดวีคำเดียวสะเพราะ
“กูลืมบอกมึงว่า...ตอนที่กูเข้าไปอาบน้ำได้ส่งข้อความไลน์หา ไอ้บีกันกับไอ้วุฒิมาแดกเหล้ากันที่ห้อง ก็มันใกล้จะเปิดเทอมแล้ว...ดื่มหน่อยเพื่อกระชุ่มกระชวยไงเนอะ” ดูทำ...ที่แบบนี้พูดเพราะ แหม่ง...เมียกู ร้ายใช่เล่น
พอผมจะก้มลงไปจูบปากไอ้กุกสั่งสอนสะหน่อยทำอะไรไม่ปรึกษา เสียงกริ่งเรียกที่ประตูก็ดังไม่หยุดหย่อน จนต้องยอมปล่อยเมียไปก่อน หลังจากนี้เคลียร์ยาวแน่ เป็นผมที่เดินไปเปิดประตูห้อง
“เฮ้!! ไรอ่ะผมขัดจังหวะพวกพี่หรือเปล่า” เสียงดังคนแรกเลย ไอ้บีกัน มันเดินเข้าห้องผมมาพร้อมกับถือของมาพะลุงพะลังมีข้าวตังมาด้วยอีกคน ผมเลยยิ้มให้เป็นการทักทาย และยังไม่ได้ขอบคุณข้าวตังวันนั้นเลยที่มานอนเป็นเพื่อนไอ้กุก วันทีผมกับไอ้กุกทะเลาะกัน ข้าวตังเดินเข้ามาตัวเปล่าด้วยไอ้บีกันแหม่งดูแลดีวะ
“ขัดมากสัด!” ผมบอกไอ้บีกัน มันก็ยกไหล่ทำเป็นไม่แคร์ก่อนจะเดินไปวางของบนโต๊ะ วอนตีนจริงๆ
“มึงชวนไอ้วุฒิด้วยใช่ไหม?” ผมหันไปถามเมียที่กำลังเดินไปหา ไอ้บีกันกับข้าวตังที่ยืนจัดของอยู่ ไอ้กุกพยักหน้าว่าใช่
“มาพี่ แต่พาเด็กมาด้วยเด็กไม่ยอมเข้ามา” ได้คำตอบชัดเจน ผมเดินออกไปดูนอกห้องเห็นไอ้วุฒิมันกระชากเด็กที่ไหนไม่รู้ให้เดินตามมันมา ผมเดินไปใกล้ไอ้วุฒิแล้วมองหน้าไอ้เด็กอ่อนนั้น
น่ารักวะ!
ตัวเล็กฉิบหาย ขาวพอกับเมียกูเลย จมูกหน่อยเดียว ปากแดงสัด!
“แหม่งน่ารำคาญ” ไอ้วุฒิสบถด่าลอยๆ อย่างหัวเสีย ก่อนจะสะบัดแขนเล็กเด็กคนนั้นออก
“เอ่อ...เข้าไปก่อนนะแฟนพี่ก็อยู่สบายใจได้” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้
“ครับ” น้องมันยิ้มให้ผมก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้วุฒิที่ยืนถมึงทึง
“ไรวะ! กับมึงง่ายกับกูยาก”
“อะไรง่าย อะไรยากวะ” ผมหันไปมองหน้าไอ้วุฒิ มันยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมเหมือนรู้กัน
“แหม...เล่นมุกด้วยนะมึง” ไอ้วุฒิแซวๆ เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันนะ ผมกับมันหัวเราะร่ากอดคอกันเดินเข้าห้อง
“คิดไงอยากแดกเหล้าพี่กุก” ไอ้บีกันเปิดประเด็นขึ้นหลังจากเราจัดแจงอะไรเรียบร้อย เหล้าพร้อมของทานเล่นก็พร้อม
ไอ้กุกมันจะดื่มเหล้า แต่ผมห้ามไว้บอกว่าให้ได้แค่เบียร์ เพราะมันไม่สบายตัวอยู่เจอเหล้าเข้าไปอาจไม่สบายได้ แรกๆ ก็ไม่ยอม โดนผมต่อว่าไปนิด ถึงจะยอมดื่มแค่เบียร์
“อยากเฉยๆ” ไอ้กุกตอบ
“แล้วเนี่ยมึงจะไม่แนะนำเด็กมึงหน่อยเหรอวะ?” ผมพูดกับไอ้วุฒิ พยักหน้าไปทางเด็กนั้นที่นั่งตัวติดกับไอ้วุฒิจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว เด็กนั้นก็ดิ้นไม่หยุด ไอ้วุฒิต้องดุให้อยู่หลายครั้งถึงจะอยู่เฉยๆ ได้
“ผมไม่ใช่เด็กมัน อยากรู้ถามผม อย่าไปถามไอ้บ้าวุฒิ”
“โฮ!!!! แรงอ่ะ” ไอ้บีกันแซวเข้าให้
“มันปากเสียอย่าถือสา มันชื่อแฟร์วะไม่ใช่เด็กกูหรอก เมีย”
“เหี้ย!!!! เมีย!” ทุกคนในห้องรวมผมด้วยตกตะลึง แหม่ง! กูรู้แล้วว่าทำไมวันนั้นผมเสนอให้ไปส่งน้องมายมันเฉยๆ แหม่ง! แอบแดกเด็ก
“เมียเหี้ยมึงหรือไง! กูบอกว่ากี่ครั้งแล้วว่ากูไม่ยอมรับไอ้สัด!!!”
เด็กนั้นหันไปตะคอกใส่ไอ้วุฒิจริงจัง เมียแหม่งดุวะ
“ต้องให้กูบอกเพื่อนกูไหมว่าบนตัวมึงมีไฝกี่เม็ด ร้องครางใต้ร่างกูแบบไหน”
“ไอ้...”
“ไม่หยุดด่ากูทำหนังสดให้เพื่อนกูดูแน่!” โอ้...เงียบเลยน้องแฟร์ น้องมันหันหน้าหนีทำเสียงบ่นอุบอิบคนเดียวสู้ไม่ได้ไง เออ! เห็นไอ้วุฒิไม่ค่อยพูดแหม่งเอาอยู่แหะ
“อายุเท่าไรแล้วเนี่ย ดูเด็กอยู่เลย” ข้าวตังถาม เมียผมที่นั่งข้างๆ ก็พยักหน้าหงึกๆ เหมือนอยากรู้ด้วย
“ผม...”
“หยุด กูบอกเอง” ไอ้วุฒิทำมือห้าม
เด็กแหม่งก็ฮึดฮัดไม่พอใจ กูว่าต้องเด็ด
“พี่มันมาฝากไว้ เลยเอาทำเมีย” จบ
“ไอ้เหี้ย!“ เสียงเด็กนั้นตะคอกด่าไอ้วุฒิทันที
“ฮาๆ” ผมกับคนอื่นหัวเราะชอบใจ ส่ายหัวให้กับไอ้วุฒิสัด!ได้ใจจริง
ผมกับไอ้วุฒิแรกๆ ก็ไม่ได้สนิทกันมากหรอก มาสนิทกันจริงๆ ตอนเล่นบาสด้วยกันนี่แหละ พี่ปี่สี่ทุกคนออกเลยได้ไอ้วุฒิมาช่วยทีม ผมกับมันใช้ชีวิตคนละสังคมเลย มันอย่างเถื่อน ผมมันพวกมีระดับ ประมาณนั้น...
ผมมัวต้องมองคู่ดุเดือน จนลืมเมียข้างๆ ไปเลย
“อะ อ่า พอไอ้กุกเผลอแดกนะมึง” ผมรีบคว้าแก้วเหล้าของผมที่มันแอบยกซด แต่ผมเห็นซะก่อน
“นิดเดียวไม่ได้ไงวะ” ทำหน้างอนอีก
“ไม่ได้!” คำเดียวเด็ดขาดสำหรับผม
“โถ พี่วีให้สักนิดเหอะพี่กุกเป็นคนชวนนะ” มันยังมาช่วยพูดอีก น่ากระโดดแตะปากไหมเนี่ย
“บีกันยุ่งไรวะหันมานี่เลย” ข้าวตังมันบังคับผัวให้ไม่ยุ่งกับเมียผม
“ไอ้วีกูอยากนะเว้ย เปรี้ยวปากขอแก้วเดียวก็ได้” ไม่ยอมแพ้ยังขอผมอีก ผมกอดคอเมียดึงเข้ามาใกล้ก่อนจะหอมไปสักที ไอ้กุกมันก็ดันผมออก แต่ขอโทษผมแรงเยอะกว่า
“มีแก้วแรกก็ต้องมีแก้วสองมึงไม่พอหรอกไอ้กุก กูเป็นห่วง”
“สัด...คืนนี้มึงอด”
“แน่ใจ? ถ้ากูจะเอาสู้ได้”
“กูจะสู้ไม่ให้เอา ตบจริงๆ ด้วย” กระต่ายขู่วะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ากระต่ายขู่ฟ่อดๆ เป็นแบบนี้ น่ากลัวตาย...ผมว่าน่ารักมากกว่า
จุ๊บ!
มั่นเขี้ยว ยิ่งอยู่กับมันนานๆ ยิ่งน่ารัก
“พี่ๆ เดี๋ยวผมลงไปซื้อของเพิ่มนะ เอาไรกันป่ะ” ไอ้กันพูดขัดขึ้น ผมมองของบนโต๊ะก็พร่องไปเหมือนกัน เบียร์นี้ไปก่อนเลย เพราะส่วนมากกินเบียร์มากกว่าเหล้าไง
ผมกับไอ้วุฒิส่ายหน้า แต่บอกไอ้บีกันว่าจะเอาอะไรมาก็เอามาแดกหมด จากนั้นไอ้บีกันกับข้าวตังก็ไปข้างนอกเพื่อซื้อของ
ผมมองไอ้วุฒิที่นั่งเถียงเด็กมันอย่างที่เล่นที่จริง ก็น่าจะด่าเก่งใช่ย่อยอยู่ ไอ้วุฒิพูดน้อยเจอคนปากเก่งไปสมกันดีจริง จนมันบอกขอเข้าห้องน้ำผมบอกอยู่ทางขวามือข้างห้องครัว แล้วมันก็ลากเด็กมันไปด้วย ไม่รู้เข้าเฉยๆ ป่าววะ ฮาๆ
แหม่ง! เมียกู! เผลอยกซดอีกแล้วหลายอึกด้วย
สัด! หมดแก้วเลยเป็นไง
“อา...หายเปรี้ยวปากแล้ว” ยัง...ยังมาทำระรื่นใส่ผมอีก
ผมก้มลงจูบปากสั่งสอนความดื้อทันที ลิ้นร้อนผมเข้าแทรกโพรงปากไอ้กุก โอบกอดรอบคอมันแล้วรั้งเข้ามาแนบชิด ผมดูดดึงลิ้นเล็กเจ้าแสนซนที่ดิ้นหนี แต่ผมก็ไล่ต้อนได้ มือบางขึ้นมาขย้ำเสื้อยืดผมไว้เป็นที่ยึด ผมจับขาเรียวมันขึ้นมาวางทับหน้าขาของผม ก่อนจะผลักให้นอนราบกับโซฟานิ่มผมขึ้นคร่อมด้านบนไว้ โดยที่ผมยังไม่ได้ผลักจูบออกจากกันด้วย
ผมเริ่มอยากแล้ววะกะแค่จะสั่งสอน กลายเป็นผมเงี่ยนสะเอง
ผมกัดริมฝีปากล่างไอ้กุกสั่งท้าย และจุ๊บอีกทีแล้วผลักออก
“เหี้ย! เจ็บ”
“มึงโดนแน่ไอ้กุกพูดอะไรไม่เคยฟัง”
“มึงยังดื่มได้เลยกูขอมั้งไม่ได้ไง มึงดื่มเยอะไม่ได้ด้วยนะที่กูรู้”
ใช่...ผมถ้าดื่มเกินลิมิตจะมึนหัวปวดมาก ตื่นเช้ามาเป็นไข้ทันที
“กูควบคุมตัวเองอยู่ เพราะต้องดูแลมึงไง แต่มึงเพิ่งโดนกูเอาเมื่อเช้าเนี่ยไม่สบายตัวด้วยกินเหล้าแรงๆ เป็นไข้อีกกูเป็นห่วง ฟังมั้งดิวะ” ผมพูดเสียงอ่อนให้มันเข้าใจ ไอ้กุกกัดริมฝีปากตัวเองหันหน้าหนีผม ไม่กล้าสบตา
เห็นผมหื่น แต่ก็ดูแลเมียนะเว้ย!
ดึงไอ้กุกให้ลุกขึ้นนั่งเหมือนเดิม ก้มลงไปหอมแก้มนิ่มรั้งตัวมันมากอดให้แนบชิดกับตัวผม
รักมากอ่ะพูดเลย
และคืนวันแห่งดื่มเหล้าส่งท้ายก่อนเปิดเทอมก็เฮฮาปาจิงโกะกันไป ไอ้วุฒิเห็นเป็นคนพูดน้อย แต่มือไม้ไปถึงตัวน้องแฟร์ตลอด น้องปากดีแค่ไหนก็เสร็จไอ้วุฒิทุกทีเดี๋ยวจุ๊บเดี๋ยวจุ๊บ ส่วนไอ้คู่อารมณ์ดีไอ้บีกันกับข้าวตังก็นั่งจู๋จุ๊บตลอดเหมือนกัน ตกลงเรามานั่งแดกเหล้าด้วยกันหรือมาอวดเมียวะเนี่ย ให้ตายเหอะ หันไปดูเมียข้างๆ นี่ก็อีกคนเผลอจะหยิบแก้วเหล้าผมกระดกดื่มตลอด
เขาอวดเมีย ส่วนผมกำราบเมีย
เอา เอ้า จะยอกซดอีกแล้ว เหี้ยเอ้ย...
เหลืออีกสองวันมหาลัยก็เปิด ผมกับไอ้กุกก็อยู่แต่ในห้องเหมือนเดิมไม่ได้ไปไหน หิวข้าวหิวขนมก็ซูเปอร์มาร์เก็ตใต้คอนโดนี่แหละ
“ไอ้กุกมานี้มึง” ผมเห็นมันเดินไปทั่วห้องเหมือนจะหาอะไรก็ไม่รู้ถามก็ไม่บอก รำคาญมาก เลยเรียกมันมานั่งข้างผมที่กำลังนั่งดูหนังอยู่ อยู่ห้องผมก็ดูแต่หนังนี่ล่ะ ผมชอบ
ไอ้กุกเดินมาหาหน้าบิดเบี้ยว แล้วนั่งลงข้างผมก่อนจะถอนหายใจ
“หาไรกูถามก็ไม่บอก”
“มันไม่สำคัญหรอกวะ กอดหน่อย” อ้อนอีกแหละ ช่วงนี้ไอ้กุกมัน ขี้อ้อนจนผมแปลกใจ มันหันมากอดผมทั้งตัววางคางมนไว้บนไหล่ผมพูดเสียงอู้อี้อะไรมันก็ไม่รู้บ่นๆ
“พูดชัดๆกูฟังไม่รู้เรื่อง”
“กูหาสมุดเล่มเล็กตอนมอปลายมึงเคยให้กูไว้ไงไม่รู้หายไปไหนวะ”
“ในตู้เก็บของห้องนอนมึงหายังวะ?”
“หาแล้ว แหม่ง! @#(*&^_)(*^4%” มันตอบผม แต่หลังจากประโยคอื่นแหม่งบ่นฉิบหาย หูผมแทบชาก็มันกอดผมอยู่ไงปากชั่งพูดมากก็บ่นอยู่ข้างหูผมไม่ไปไหน ปล่อยให้บ่นไป ส่วนผมแอบลวมลามเมียดีกว่า อิอิ ล้วงไปในกางเกงตัวเล็กด้านหลังจับบั้นทายนิ่มๆ ไว้เต็มมือ บีบเน้นๆ มันมือฉิบ!
“ไอ้วี!!” มันผลักกอดออกจ้องหน้าผมเอาเรื่อง มีปัดมือผมด้านหลังด้วย แต่ผมยื้อไว้ เอาสิ! ใครแรงเยอะกว่ากันสู้ไม่ได้หรอกเมีย ผมรีบดันร่างมันลงนอนบนโซฟานิ่มคร่อมไว้เลยดักทางหนี
“ปล่อย! กูอารมณ์ไม่ดีอยู่นะเว้ย! ช่วยอย่าทำหน้าหื่นแบบนั้นสัด!”
“เดี๋ยวกูทำให้อารมณ์ดีเอง และหน้ากูก็หื่นมานานแล้วชินสะเมีย”
“ไม่ต้อง อื้อ...” ผมก้มลงไปประกบจูบทันที ริมฝีปากนิ่มนี้มันช่างนิ่มปลุกอารมณ์ผมได้ดีจริงวะ ร่างบางก็ดิ้นไม่หยุด ผมกัดปากไอ้กุกแล้วดูดดึงอีกที ลิ้นร้อนผมเข้าไปข้างในดูดเม้นแรงๆ ลิ้นเล็กอย่างกระหาย เจอจูบผมเข้าไปก็ต้องยอมอยู่วันยังค่ำ หึ
วันนี้ทั้งวันเปลี่ยนจากดูหนัง มาดูร่างขาวๆ เมียที่ดิ้นเสียวซ่านใต้ร่างผมดีกว่า มีเสียงหวานครางปลุกให้ผมมีอารมณ์อยากเอามากขึ้น
ผมกระแทกใส่ไอ้กุกไม่มียั้ง เมียบ่นเจ็บผมก็ไม่ฟังใครจะหยุดได้ ผมมันพวกยิ่งดิ้นยิ่งแรง
“อะ อ่า!” ครางแบบนี้อย่างหวังว่าจะรอดพ้นคืนนี้เลยวะ
หวานได้ใจจริงโว้ย!!
“กูรักมึงไอ้กุก” ผมก้มลงไปกระซิบบอกรักเสียงซ่าชิดใบหูไอ้กุก มองแก้มแดงนั้นอย่างเอ็นดู ไอ้กุกเขินจนต้องยกมือปิดหน้าตัวเองไว้
น่ารักแบบนี้...
ผมไปไหนไม่รอดเรื่องจริง
*************************************************************************************
เอาคู่อื่นมาแซมจะได้ไม่น่าเบื่อเกินไป อิอิ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :กอด1:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 24 { ให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน }
By :: maylinza
Part Kook...
จุ๊บ!
“อ๊าย!!!!”
“มึงรอที่นี้กูซ้อมบาสแปบกลับพร้อมกัน” ผมพยักหน้ารับรู้
เสียงกรี๊ดจากสาวๆ ข้างโต๊ะผมกรี๊ดทันที หลังไอ้วีก้มหน้าลงมาจูบริมฝีปากผมเบาๆ แล้วผลักออก ผมได้แต่นั่งอายๆ หลบสายตาจากสาวทั้งหลายที่มองมายังผม ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแก้เขิน
ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ของการเรียนปีสาม ไอ้วีแสดงออกแทบทุกอย่างว่าผมกับมันเป็นอะไรกัน มันใช้การกระทำสื่อให้คนอื่นรับรู้ แทนทีจะน่ารังเกียจว่าอดีตเดือนคณะคบผู้ชายด้วยกันกลับกลายเป็นว่า ผมกับไอ้วีมีแฟนคลับสาววายสะงั้น เดี๋ยวนี้โลกมันพัฒนาจนผมเริ่มชักกลัวแล้วนะเนี่ย
เวลาผ่านไปสักชั่วโมงกว่าไอ้วีก็กลับมา มันนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ผมถอดสายหูฟังออก เพราะตอนที่ไอ้วีไปซ้อมบาสผมก็ได้แต่นั่งฟังเพลงนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือแก้เซ็งรอไอ้วี
“กลับกันเลยไอ้กุกกูหิว”
“อืมไปดิ ซื้ออะไรเข้าห้องก่อนของในตู้เย็นหมด” ผมบอกมันพร้อมกับหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาถือ แต่ไม่ทันจะหยิบไอ้วีก็แย่งไปถือสะเอง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร
“แกดูดิน่ารักวะ”
“อ๊าย พี่กุกสวยเนอะ”
“เหมาะสมวะ ถึงจะชายชายกูก็จิ้น ว๊าย!!!”
ระหว่างทางเดินไปที่รถ ผมก็ได้ยินแต่แบบนี้ทั้งวัน อยากจะบ้าตาย ไอ้วีก็แหม่ง! ยิ้มชอบใจอย่างเดียว
**
**
พอมาถึงห้างเล็กๆ ใกล้คอนโด เราสองคนก็เดินไปแผนกของสดทันที ผมมองผักใบเขียวหลายชนิดเลือกผักสดอยู่นาน แต่ก็ดูไม่ค่อยเป็นวะ
“มึงจะซื้อผักหรอ?” มันถาม พร้อมกับตวัดแขนโอบเอวผมไว้หลวมๆ
“ซื้อให้มึงนั้นแหละ ชอบกินไม่ใช่ไง...กินเยอะๆ ช่วงนี้มึงต้องใช้แรงแข่งบาส เออ! เดี๋ยวไปซื้อเนื้อด้วยเนื้อก็สำคัญ” นึกได้ก็หันไปยิ้มให้มันด้วย
“ดี เพราะกลางคืนกูก็ต้องใช้แรงเยอะ” สายตาเจ้าเล่ห์มาทันที ผมทุบอกหนามันเบาๆ ห้ามปราบ ทุกวันนี้ไอ้วีไม่มีหื่นน้อยลงเลย ผมจะตายคาเตียงเข้าสักวัน ด้านหลังก็ระบมช้ำไปหมดแล้วแหม่ง ขัดขืนไม่ยอม ผมก็สู้แรงควายอย่างไอ้วีไม่ได้อีก
ผมหันหน้าหนีหลบสายตาหื่นบ้านั้น แต่พอหันหน้าหนีก็ดันมาเห็น
เด็กนักเรียนมอปลายผู้หญิงสองสามคนกำลังมองมาทางผมกับไอ้วีด้วยสายตา และท่าทางทีว่า…
“แก จิ้นวะ อ๊าย!!!”
ตาย...แม้แต่นอกรั้วมหาลัยยังมีอ่ะ
หันหน้าไปหาไอ้วีอีกครั้ง จะถามมันว่าทานผลไม้ด้วยไหม? กลายเป็นว่าริมฝีปากผมโดนไอ้วีจุ๊บเข้าให้อย่างจัง ยังมียกยิ้มมุมปากให้ผมอีก ไอ้บ้า! เอ้ย…
“ว๊าย! แกดู แกดู จูบด้วย”
เอาเข้าไปไอ้นักเรียนสมัยนี้ จะแสดงชอบออกนอกหน้าไปแล้วสัด!
“มึงทำบ้าอะไรนี่มันห้างนะเว้ยกูอายเขา”
“กูไม่อาย ถ้าปล้ำมึงตอนนี้ได้กูก็ทำ”
“ไอ้เหี้ย!!” ตะโกนด่าลั่นห้าง จนลืมตัวไปว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ผมรีบกวาดสายตามองไปรอบๆ เห็นคนก็มองมาที่ผมทันทีหลังได้ยินเสียงด่าดังลั่นห้างขนาดนั้น
“ฮาๆ กูแกล้งน่า ไปๆ ดูเนื้อกันวันนี้อยากกินเนื้อวะ”
“ถึงห้องตายแน่มึงไอ้วี”
“เอาตายคาเตียงเลยนะเมีย” ยังมารับได้อีก โมโห! ทำไมผมมีผัวหื่นได้ขนาดนี้วะแหม่ง! สะบัดหน้าหนีเดินกระแทกเท้าไปยังแผนกเนื้อทันทีไอ้วีก็เดินตามผมมาติดๆ ตอบโต้อะไรไม่ได้ไง ผมไม่ใช่พวกหื่นบ้าแบบมัน
เราเดินเลือกของกันสักพักก็กลับ แต่กว่าจะได้ของที่ต้องการ ผมโดนไอ้วีแกล้งตลอด ยิ่งตอนไอ้พวกนักเรียนกรี๊ดกร๊าด ไอ้วียิ่งแกล้งสนุกสัด!
ซื้อของเรียบร้อย กลับถึงคอนโดผมกับมันก็ช่วยกันละไม้คนละมือทำอาหารเย็น อันที่จริงเราสองคนไม่ได้เก่งทำอาหารหรอกนะก็พอทำได้บ้างอะไรที่มันง่ายๆ ส่วนเมนูวันนี้คือเนื้อย่างกับผักสด ข้าวสวยร้อนๆ ด้วยเผื่อไม่อิ่ม
“มึงไปนั่งฝั่งนู้นไป่จะมาเบียดทำไมเนี่ย” ตั้งโต๊ะเสร็จจานข้าวมันผมก็วางไว้อีกฝั่งตรงข้ามกับผม แต่มันกลับลากเก้าอี้มาใกล้ แล้วนั่งลงไม่ไปไหน ไล่หลายรอบแล้วด้วยนะ
“จะนั่งกับมึง กูอยากให้มึงป้อนวะ”
“เด็กนะมึง ไม่เอา!”
“โถ...ไอ้กุกกูอยากให้มึงหวานบ้างไม่ได้ไง ป้อนผัวไม่ตายมั้ง”
“ไม่ตาย แต่รำคาญ!” บอกไอ้วี แล้วผมก็หันมาสนใจเนื้อที่กำลังย่างอยู่บนเตาย่างไฟฟ้า
ผมหยิบผักสดขึ้นมา แล้วหยิบหมูในจานผมที่ย่างสุกแล้วใส่ในผักสดราดน้ำจิ้มนิดหน่อยยื่นไปตรงปากไอ้วี มันก็ทำหน้าชวนงง จนผมเอาผักนั้นกระแทกปากมันเหมือนบอกให้อ้าปากสะ พอไอ้วีเข้าใจก็ยอมอ้าปากรับผักสดพร้อมเนื้อย่างเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ พร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีก
“อร่อย เมียป้อน”
“มึงเคยให้คนอื่นป้อนเหรอ?”
“เคย” ตอบเร็วมาก ผมหน้างอนทันที “แม่กูเอง”
“ไอ้บ้า!” ด่าแล้วตีไหล่หนามันไปด้วยแกล้งทั้งวัน
“ช่วงนี้กูแสดงเป็นเจ้าของมึงอยากให้คนอื่นรู้ ไม่พอใจไหมวะ?”
“หืม?” อะไรจู่ๆ ก็ถาม ได้ข่าวว่าทำแบบนี้มาจะเป็นอาทิตย์แล้วเพิ่งถาม ดูมันจะแสดงสีหน้าจริงจังกับคำถามด้วยนะ
“กูถามเพราะแคร์มึงไง จะให้ป่าวประกาศว่ามึงเป็นเมียกูก็ไม่ใช่เรื่อง กูคิดว่าการกระทำดีกว่าดีที่สุด”
ฟอด!
แก้มนิ่มโดนหอม ปลายจมูกมันถูไถพวงแก้มผมอีกไม่ยอมผลักออก
“มะ...ไม่ ดีใจมากกว่า”
“กูรักมึงนะ”
“เออ! จะกินไหมข้าวอ่ะ”
“กินข้าวด้วย กินมึงด้วย” ผมเขินอ่ะ ทำสีหน้าจริงจังอีกล่ะ
“พอเหอะขอพักบ้างกูเจ็บเป็นนะเว้ย!” บ่นอุบอิบใส่มัน ก่อนจะลงมือทานของตัวเองบ้าง ไอ้วีก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
เราทานข้าวกัน ผมป้อนไอ้วีคำป้อนตัวเองคำผลัดกันอย่างนี้ จนกินกันหมดไม่เหลือ แล้วช่วยกันเก็บกวาดล้างเรียบร้อย เสร็จทุกอย่างก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เพื่อเข้านอน วันนี้งดเรื่องอย่างว่า เพราะพรุ่งนี้ผมกับไอ้วีมีเรียนเช้า
**
**
เช้า และเช้าจริง อาจารย์จัดวิชาเข้าเรียนได้ไงแปดโมงตรงวะ ตอนนี้ ผมนั่งรอเข้าเรียนอยู่ใต้ตึก ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างง่วง แหม่ง! แหกขี้ตาตื่นแต่เช้ามืดกลัวรถติดมาเข้าเรียนไม่ทัน โอ๊ย...ยังง่วงอยู่เลยวะ
“เอ้า! ดื่มชาเขียวเย็นๆ ตาได้สว่าง” ลืมตาเงยหน้ามองไอ้วีวางขวดน้ำชาเขียวยีห้อหนึ่งตรงหน้าผม พร้อมเปิดฝาใส่หลอดให้เรียบร้อย
“ป้อนหน่อย” ยันตัวนั่งตรง ทำหน้าอ้อนให้ผัว
“อ้อน หืม?”
“มันง่วงอ่ะไอ้วี ป้อนนิดดิเร็ว” สั่งด้วยเอา
แล้วหลอดก็มาจ่อปากผม อ้าปากรับหลอดดูดน้ำ จ๊วบๆ หลายอึกจนอิ่มน้ำเลยตาสว่างของจริง หันไปยิ้มให้ไอ้วีนั่งข้างกันเป็นการขอบคุณ
“อา อะไร?” จู่ๆ นิ้วยาวก็เช็ดมุมปากให้ผม
“มึงดื่มเหมือนเด็กเลยวะ แค่นี้ยังมีน้ำเลอะด้านนอกปากมึงอีก”
“ขอบคุณ” เช็ดให้เสร็จ ผมซุกก็หน้าเข้าหาอกหนาอันอบอุ่นที่ผมนอนซุกอยู่ทุกคืนอ้อนๆ อบอุ่นจริงนะ มีไอ้วีอยู่ใกล้ๆ รู้สึกปลอดภัยทุกครั้ง
“หวานเข้าไปจนคนในมหาลัยอิจฉาหมดแล้ว” เสียงข้าวตัง มาแล้ว
ผมหันหน้าไปมองผู้มาใหม่ แต่ยังซบอกหนาไอ้วีตามเดิม
“ไอ้บีกันมาส่งอ่ะดิ” ข้าวตังพยักหน้า
“คบกันดี?” ไอ้วีถาม
“ก็ดี แต่เด็กขี้เอาแต่ใจ” ทำหน้าเหมือนเบื่อๆ อีก ถึงจะพูดแบบนั้นผมเห็นไอ้บีกันตามใจข้าวตังสุดๆ ยังจำแรกๆ ที่มันสองคนเจอกันได้เลยทะเลาะแทบมหาลัยแตก ใครจะไปรู้ว่า...วันหนึ่งคบกันเฉย แล้วไอ้บีกันก็หลงข้าวตังมากสะด้วย
ใครจะหลงใครช่างดิ แค่รู้ว่าไอ้วีหลงผมคนเดียวก็พอ ผมยื่นมือไปหยิกแก้มสากไอ้วีอย่างมั่นเขี้ยว มันก็เสือกก้มลงมาจุ๊บปากผมอีก อายเลยที่นี้ ผมซุกหน้าเข้ากับอกหนาไอ้วีเข้าไปอีกแทบมิด บ้าจริง...ข้าวตังก็อยู่ ผมแอบเหลือบๆสายตามองข้าวตังนิด มันยิ้มขยิบตาให้ด้วย โอ๊ย! อาย...
**
**
มหาลัยเปิดมาหลายอาทิตย์แล้ว และคณะบริหารของผมกำลังมีรับน้องกันอย่างสนุก เสียงเพลงบังคับให้น้องปีหนึ่งร้องเต้นโคตรตลก ผมก็มองไปขำไปกับเขาด้วย แล้วเสียงว๊ากรุ่นพี่ปีสี่ก็ดังนะน่าเกรงขามจนน้อง ปีหนึ่งนี่หัวหดกันเป็นแถว ผมอยู่ปีสามก็คอยช่วยพี่ปีสี่สั่งให้ทำสารพัด อยู่ซุ้มแกล้งน้องมันบ้างล่ะ เล่นคำถามทายกันบ้าง ถ้าน้องตอบผิดก็โดนทำโทษพอประมาณ แต่ก็มีอายอ่ะ ทำโทษแต่ละอย่างเอาปี๊บคลุมหัวได้เลยวะ
ส่วนไอ้วีเองช่วงนี้มีตารางแข่งบาส เป็นนักกีฬาของมหาลัยไม่ต้องรับรุ่นน้องเหมือนผม และใกล้จะเข้ารอบชิงแล้วด้วยมันต้องซ้อมเยอะขึ้นไปอีก คงเหนื่อยกว่าผมน่าดู
“กุก”
“หืม” ผมหันไปหาคนเรียก เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน ชื่อฟ้า
“เห็นน้องคนตัวขาวๆ สูงๆ ป่ะ?” ฟ้าบอกผมพร้อมกับชี้นิ้วไปยังน้องปีหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเต้นบ้าอยู่ คงโดนทำโทษแน่เลย ขำวะ
“ทำไมฟ้าชอบไง?” แต่ไอ้น้องคนนั้นสูงจริงยืนเด่นกว่าคนอื่นไปเลย
“บ้า...น้องหล่องะ แต่น้องเขามองกุกตั้งหากเห็นมองนานแล้วนะ”
“ไม่มั้ง” จะมามองผมทำไม? ฟ้าคงคิดไปเอง ผมเลยหันมาสนใจเก็บอุปกรณ์รับน้องต่อ
“ฟ้ามั่นใจ แต่ระวังหน่อยก็ดีวีหวงกุกจะตายเรากลัวมีเรื่อง”
“กุกผู้ชายนะไม่มีใครบ้าแบบเราแล้วฟ้า...ที่คบผู้ชายด้วยกัน” ใช่...เพราะเรื่องผิดธรรมชาติไง ชายต้องคู่กับหญิงโลกสร้างมาแบบนั้น
“ถ้าบ้าแบบกุกเป็นแฟนวีฟ้าเอา! น่ารักจะตายไป วีทั้งรักทั้งหลงกุก ตามใจแทบทุกเรื่องยังมีแฟนคลับสาววายในมหาลัยอีก รู้ตัวไหมว่ากุกเป็นชายที่โชคดีแค่ไหน เพราะเจอรักแท้ไง” เอาเข้าไปสายเลือดวายอีกคนเปล่าวะเนี่ยเพื่อนผม
ผมส่ายหัวเล็กน้อย แล้วหยิบของทุกอย่างเท่าที่จะถือได้ไปเก็บห้องอุปกรณ์ของคณะผม โดยมีนางสาวฟ้าเพื่อนช่างพูดมากช่วยถือไปเก็บด้วยกัน
“ผมช่วยครับพี่” ไอ้คนที่บอกช่วยถือมันมายืนตรงหน้าผมกับฟ้า มันคือไอ้น้องคนนั้น ตัวขาวๆ สูงๆ น้องปีหนึ่ง หน้าน้องยังมีปากกาสีเขียนเลอะเต็มไปหมด
“ไม่เป็นไรพี่ถือกันเองได้ ไปล้างหน้าเหอะเขาเลิกรับน้องแล้วนี่” ผมตอบแบบเกรงใจ แต่ยังมีความเป็นกันเองอยู่บ้าง ผมไม่อยากให้รุ่นน้องกับรุ่นพี่ต้องอึดอัดกัน
“แต่ผม...”
“พี่ถือได้ ไปกุก” ฟ้าตัดบททันที ผมเลยยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้น้องมัน น้องมันก็ก้มหัวเคารพ แล้วยิ้มกลับมาให้ผมกับฟ้า แหม่ง! ยิ้มโคตรหล่อ ผมว่าเดือนคณะไม่ไกลชัวร์ ฟ้านี้ก็กรี๊ดกร๊าดเพ้อตลอดทางไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ ต่อหน้าทำขรึมลับหลังเพ้อบ้าบอ ฮาๆ เชื่อเลย
ผมเข้าใจที่ฟ้าทำเมื่อกี้นะ เพราะถ้าไอ้วีรู้ว่ามีน้องมายืนคุยทำหน้าล่อแหลมใส่ผมแบบนี้มีเรื่องแน่ ยิ่งรายนั้นเรื่องของผมยอมใครซะที่ไหน
รับน้องเสร็จ เก็บของเสร็จ ถึงเวลากลับบ้าน ผมลวงโทรศัพท์ในกระเป๋าข้างกางเกงตัวเองออกมาดูเวลา ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้ววะ ไอ้วีคงกลับมาจากแข่งแล้วมั้งต้องอยู่โรงยิมชัวร์ คิดได้ก็มุ่งหน้าไปหาไอ้วีทันที
คิดถึงผัว อิอิ
“พี่กุก!!” หืมใครเรียกอีก ผมหันหลังไปดูตามเสียงเรียก ไอ้น้องคนนั้นอีกแล้ว จะอะไรนักว้า....
“มีอะไรหรือเปล่า?” มันมายืนตรงหน้าผม ใบหน้าที่ไม่มีอะไรบดบังของน้อง แหม่ง! โคตรหล่อ ผมแทบละลายให้ได้ตรงนี้ นี่ถ้าไม่ติดว่ามีไอ้วีแล้วนะต้องมีบ้างแหละน้องก็น้องเหอะ
“ไปไหนครับผมไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง”
“แค่นี้แค่ไหนครับผมได้ไปส่ง” กวนตีนวะ
“อย่า...”
“นะครับรุ่นพี่รุ่นน้องสานสัมพันธ์ไง หรือจะสานอย่างอื่นก็ได้นะ” มียกคิ้วหลิวตาด้วย ไอ้เด็กนี่มันเพลย์บอยเปล่าวะ
“อยากส่ง” ผมถามย้ำ
“ครับ”
“งั้นไป โรงยิม” อยากส่งก็มา จะได้รู้ว่าผัวพี่หึงโหด
ผมก็พาไอ้เด็กนี้มาโรงยิมจริงไม่แกล้ง
ในระหว่างทางที่เดินกันมา ผมก็ถามชื่อมัน น้องบอกชื่อบอส ผมเลยถามต่อว่ารู้ชื่อผมได้ไง เพราะผมยังไม่เคยบอกชื่อกับมันเลย น้องก็บอกถามรุ่นพี่คนอื่นเอา ยังมีแถมอีกว่าคนที่ชอบไม่ว่าเรื่องอะไรก็อยากรู้อีกเรื่อยๆ เอาเข้าไปอยากจะบ้าตาย น้องมันจะรู้ไมเนี่ยว่าผมมีแฟนแล้วง่ายๆ มีผัวตั้งหาก
“ไอ้วี” ผมสะกิดไหล่มันที่ก้มเก็บของเข้ากระเป๋าเป้
“ไอ้กุกมาพอดีว่าจะเดินไปหาที่คณะกลับห้องกันวันนี้อย่างเหนื่อยวะ อยากให้เมียนวด”
“นวดอย่างเดียวนะมึง อย่าหาเรื่องปี้กูอีก” ไอ้วีชอบหาเศษหาเล่อกับผมประจำ
“ไม่มีแรงเอาเหนื่อย แล้ว....ไอ้นี่ใคร?” ลืมไปเลยว่าน้องบอสมาส่ง
“น้องปีหนึ่งชื่อบอส ไม่มีไรหรอกกลับกัน”
“วัดดีครับพี่ ผม...”
“ใครพี่มึง” เอาแล้วไงผัวผม แรงโหดมาเลย
“ไอ้วี! น้องคณะเรานะเว้ย” ผมห้ามปราบทันที มันคงดูออกว่าน้องบอสคิดอะไรกับผม ดูน้องมันยิ้มดิไม่สะทกสะท้านแรงโหดผัวพี่บ้างหรือไง
“ผมเห็นว่าเย็นมากแล้วเลยมาส่งพี่กุก” ไอ้วีมองน้องไม่วางตาเลยวะ มีตวัดแขนมากอดเอวบางผมไว้แน่นแสดงความเป็นเจ้าของเต็มทีอีก
“ขอบใจที่หลังไม่ต้อง กลับไปไป่ ไปดิ!”
“ไอ้วี กูขอ” มันเสียงดังใส่น้องอีก จนคนในโรงยิมที่ยังไม่กลับก็หันมามองกัน
“ครับ ผมกลับก่อนนะครับพี่กุกเจอกันครับ” น้องบอกพร้อมยิ้มให้ผม ยังยืนยันว่ายิ้มโคตรหล่อ
แล้วน้องมันก็เดินกลับไป แต่ท่าทางมันไม่ได้กลัวไอ้วีเลยยอมรับว่าแน่มาก แต่ผมยังยืนยันอีกข้อ หล่อโคตรๆๆ
“ชอบไงมึง” เดินมาขึ้นรถกลับบ้านคุณผัวยังหาเรื่องอีก
“คิดว่าไงกูควรชอบไหม?” ผมตอบมัน พร้อมกับเข้าไปนั่งในรถฝั่งข้างคนขับ ไอ้วีก็เข้ามานั่งในรถ แล้วขับออกจากมหาลัยกลับห้องทันที
“มีผัวแล้ว ช่วยน่ารักน้อยลงหน่อยกูไม่อยากทำตัวร้าย” ไอ้วีพูดกับผม แต่ตายังคงมองทางด้านหน้า
“คิดมากวะไอ้วี อาจไม่มีอะไร”
“ยังเถียงอีก! กูเห็นสายตามันมองมึงจะกินทั้งตัว”
“ไอ้วีมึงรักกูไหม?”
“ไม่รักมั้ง แหม่ง! หึงหน้ามืดเนี่ย”
“รักก็เชื่อใจกูด้วยว่ากูก็รักผัวหื่นมากเหมือนกัน แต่กูชอบนะ” ผมหันไปยิ้มให้วีด้วย รักมันคนเดียวแหละ ผัวแบบมันหาไม่ได้แล้ว
จู่ๆ ไอ้วีก็ตีไฟเลี้ยวจอดรถข้างทาง ปลดเกียร์รถ มันถึงทายทอยผมแล้วประกบจูบทันที ลิ้นร้อนมันแทรกเข้ามาในโพรงปากผม เกี่ยวรัดฟัดลิ้นเล็กผมทันทีเช่นกัน ไอ้วีจูบเร้าร้อนมากเหมือนจะมีความไม่พอใจอยู่ในตัวมือผมขึ้นขย้ำเสื้อบาสมันเป็นที่ยึด จูบดูดดึงแทบจะเอาลมหายใจผมไปหมด น้ำใสในปากไหลออกมามุมปากเป็นทางไปยังต้นคอขาว
ไอ้วีผลักจูบออก แล้วประกบจูบอีกครั้ง ริมฝีปากเราบดเบียดจะเป็น
เนื้อเดียวกันอยู่แล้ว ผมแทบจะไม่มีแรง ไอ้วีจูบดูดดึงลิ้นเล็กผมสลับขบกัดปลายลิ้นเล็กผมเบาๆ ผมมีท่าทางเริ่มหายใจติดขัดทนจูบบ้าคลั่งมันไม่ไหวก่อนจะทุบอกหนามันแรงๆให้ปล่อยซะที
มันยอมปล่อยริมฝีปากผมเป็นอิสระ ผมรีบโกยเอาอากาศเข้าปอดเต็มที่ ใบหน้าไอ้วีเลื่อนต่ำมันใช้ลิ้นตัวเองเลียหยาดน้ำใสที่ออกมาจากมุมปากผมตอนเราจูบกันที่ต้นคอเลียมาถึงมุมปากแล้วจุ๊บเบาๆหนึ่งที
“อยากวะ”
“ไหนบอกว่าเหนื่อยไม่ทำไงวะ” หื่นมาอีกล่ะ
“เหนื่อยจริง งั้นกูช่วยตัวเองไปก่อนช่วงนี้ทั้งมึงและกูก็เหนื่อย รักมึงนะไอ้กุก”
ฟอด!
มันหอมแก้มผมทิ้งทายกลับไปทำหน้าทีคนขับรถต่อ ผมก้มหน้างุดไม่กล้าหันไปมองหน้าไอ้วีอีก ช่วงนี้ผมเป็นบ้าอะไรไม่รู้ไอ้วีบอกรักที่ไรเขินทุกครั้ง ทั้งทีก่อนหน้านี้มันบอกออกจะบ่อยไป
ผมก็รักมันจะตายอยู่แล้วเหมือนกัน
**
**
ช่วงรับน้องผ่านไปได้ด้วยดี ผมเหนื่อยแทบขาดใจจริง ทุกคนเองก็เหนื่อย วันนี้ที่คณะจึงมีการเลี้ยงรับน้องกันที่คลับของรุ่นพี่ปีสี่ที่เป็นเจ้าของ
“พีจังไปป่ะมึง?” ผมถามขึ้น ตอนนี้มีผม ข้าวตัง พีจังกำลังเดินไปหาที่นั่งเล่นรอเรียนคาบต่อไป ส่วนไอ้วีมันไปชนรมบาสเดี๋ยวมา
“ไปดิ” พีจังตอบ
เราสามคนหาที่นั่งได้ก็นั่งกันหยิบขนมที่ซื้อมาด้วยเปิดแดกทันที
หิวอ่ะ
“ไปได้แน่ พี่เทรนไม่ว่าเหรอ?” ข้าวตังถาม
สีหน้าเพื่อนผมมีความลังเล ผมมองหน้าพีจังที่เคยสดใสยิ้มง่าย แต่เดี๋ยวนี้หงอยๆ ยังไงไม่รู้ มันหายไปนานเป็นสองเดือนที่ผมกับข้าวตังติดต่อไม่ได้เลย พีจังตัวคนเดียวมีแค่ลูกพี่ลูกหนึ่งคน แต่ทำงานอยู่สิงค์โปร ผมคิดว่าคงไปอยู่ที่นั้นตอนปิดเทอม
“ช่างเหอะ! ว่าก็ไม่สน เรามีชีวิตของเราเองใครจะทำไม?” ตอบมาไม่คิดเลย พี่เทรนโคตรรักพีจังยอมทะเลาะกับแม่ตัวเอง แล้วจะบอกว่ามีชีวิตของตัวเองอีก เอาเป็นว่าผมฐานะเป็นแค่เพื่อนทำได้แค่ให้กำลังใจ และช่วยเท่าที่ช่วยได้ก็ได้แค่นี้แหละวะ
**
**
เสียงเพลงดังกระหึ่ม เสียงพูดคุยก็ต้องดังขึ้นกว่า เพราะต้องแข่งกับเสียงเพลงเร้าความมัน หน้าลานข้างหน้าก็เต้นกันยังกะหนอน ผมก็ชอบก็สนุกนะ เมื่อก่อนผมเที่ยวแบบนี้บ่อยมาก จนมันเบื่อไปเองเลยนั่งดื่มชิวๆกับไอ้วีดีกว่า และคนอื่นๆ ที่ไม่ได้ไปเต้นโชว์สเต็ปกัน
ไอ้วีนั่งข้างผมชนิดเบียดได้ก็เบียดให้มิดอ่ะ แขนนี้ก็กอดเอวบางผมไว้ไม่ปล่อย นั่งสักพักมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผมบ้าง หรือจุ๊บปากผมเบาๆ บ้าง จนอายโคตรอาย
ก็ที่มันทำอยู่ตอนนี้คนอื่นที่มาด้วยกันก็แซวกันออกรสเลยสัด! เปิดเทอมมายังไม่ยอมหยุดแสดงฐานะเป็นแฟนกับผมสักที
แล้วตอนนี้ไอ้วีคงจะแสดงตัวมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เพราะน้อง บอสตอนนี้นั่งฝั่งตรงข้ามผมและไอ้วี สายตาน้องมองมาที่ผมแบบไม่กลัวไอ้วีสักกะนิด แหม่ง! ผมอยากบ้าตาย ผมจะน่ารักเกินไปแล้วนะเนี่ย
“มองเมียพี่ชอบไงน้อง” เอาแล้วผัวผมนั่งตั้งนานไม่ยักกะจะหาเรื่องแล้วนะ คิดบ้าไรเนี่ย สัดเอ้ย!
“ครับชอบ” โอ๊ย! ผมจะทำไงดีวะ น้องมันก็เสือกโชว์ความเก่งแบบหน้าด้านอีก กลัวผัวผมสักนิดเหอะ
“อยากตายก็มาแย่ง”
“หึ” น้องมันยิ้มได้ใจจริง
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามากันนะคะ :mew3:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 25 เจ็บยอม?
By :: maylinza
Part V...
“อยากตายก็มาแย่ง”
“หึ” สีหน้าท้าทายไม่กลัวสักนิดไอ้เด็กปีหนึ่งคนนี้
ผมหันไปมองหน้าไอ้กุกที่นั่งข้างผม มันดูจะกลัวว่าผมต้องทำอะไรไม่คิดอีกแน่ เหมือนครั้งไปทะเลปิดเทอมที่ผ่านมา ผมเล่นถีบแขกในโรงแรมของตัวเอง เพราะพูดจาหมาๆ เกี่ยวกับเมียผมเข้าให้
จู่ๆ ไอ้เด็กบอสมันลุกขึ้นเดินไปอีกโซน เหมือนจะเจอเพื่อนมันมั้ง ดีแล้วผมรำคาญลูกตานั่งหน้าตายมองเมียผมอยู่ได้ ก่อนไปยังส่งสายตากวนตีนให้ผมอีก แหม่ง!
“ไม่เอานะไอ้วีกูขอเลย”
“เออ ไอ้เด็กเหี้ยนั้นกูไม่เอา แต่จะเอามึงนี่แหละ”
“หื่น” เมียว่าผม แล้วทำเขินอีก ฮาๆ น่ารัก
“เกรงใจด้วยกูนั่งอยู่” พี่ปีสี่คนหนึ่งมาด้วยกันแซวขึ้น แกก็ยิ้มๆเป็นอันว่ารู้กัน ผมยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับพี่ ก่อนจะหัวเราะชอบใจ ส่วน ไอ้กุกก็เขินๆ อายๆ ตามประสาโดนแซว
ที่จริงยังมีเพื่อนผมอีกสองคนต้องมา ข้าวตังกับพีจัง
ข้าวตังมาไม่ได้หลานไม่สบายกะทันหันเลยต้องอยู่ดูแล ส่วนพีจังปากบอกไอ้กุกว่าจะมา สุดท้ายโดนพี่เทรนขังไม่ให้มาตามระเบียบเรียบร้อย พี่เทรนโคตรหวงพีจังฉิบ! อาจจะมากกว่าผม ผมนี่ยังมีปล่อยเรื่องบางเรื่องบาง กลัวไอ้กุกอึดอัด
เวลาแห่งรับน้องคืนนี้ก็จบลง ทุกคนทั้งพี่ทั้งน้องสนุกกันสุดเหวี่ยง ความเป็นกันเองของพวกพี่ๆ ทำให้น้องปีหนึ่งสนิทกับพวกพี่ๆ ไม่ยาก ผมกับไอ้กุกก็เฮฮาตามงานรับน้องไป ผมเห็นไอ้กุกดูจะสนุกและยิ้มง่ายขึ้นเมื่อไอ้เด็กเวรนั้นไม่อยู่
งานคืนนี้เลิก และต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านไอ้เด็กบอสนั้นไม่มาล่ำลาพวกพี่ๆ นิสัยเสียแหม่ง! คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปเลยแหม่ง!ไม่มาไหว้พวกพี่ซะก่อน
นิสัยเสีย สัด!
วันนี้ผมดื่มไม่เยอะพอมีลิมิต เพราะรู้ว่าต้องเป็นคนขับรถพาเมียกลับคอนโดอย่างปลอดภัย
กึก!
“เฮ้ย! อะไรวะ?!” จู่ๆ มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาจับแขนผมคล้องไปด้านหลังทันที หลังผมจอดรถเรียบร้อยและลงมาจากรถตัวเอง ผมดิ้นรนหวังให้หลุดก็เปล่าประโยชน์ เพราะไอ้บ้าที่จับผมไว้ตัวยังกะควายใหญ่กว่าผมอีกหลายเท่า
“ปล่อยสิเว้ย!!” เสียงไอ้กุก ผมหันไปหามันเห็น...
ไอ้เหี้ยบอส!
กำลังกอดรวบรัดทั้งตัวจากด้านหลังเมียผม อารมณ์โกรธเคืองผมมาเต็มๆ ณ เวลานี้ มันกอดเมียกู!
“ปล่อยเมียกูสัด!!” ผมตะโกนสั่งมันดังลั่นลานจอดรถคอนโด ไอ้บ้านี่ก็จับผมแน่นฉิบหาย! ผมดิ้นบ้าพล่านๆ ก็ไม่หลุด ไอ้ควายเอ้ย!
“ตัวนิ่มวะเมียพี่ ชอบอ่ะ...พูดตรงๆ เลย” ไอ้สัด! มันกอดเมียผมแล้วยังทำหน้าหื่นอีก ถ้ามันทำอะไรไอ้กุกผมฆ่ามันแน่
“ปล่อย! ไอ้เหี้ย!” ไอ้กุกยังโวยวายไม่เลิก และดิ้นไปมาเพื่อหวังที่จะหลุดจากวงแขนไอ้เด็กบอสเหมือนกับผมที่ดิ้นหวังจะให้ไอ้พวกควายนี้ปล่อย
“มึงต้องการอะไร” ผมเริ่มนิ่ง และใช้วิธีการพูดดีๆ แทน
“พี่กุก” ตอบแหม่งไม่คิดไอ้เด็กเหี้ย
“เมียกูอย่าหวัง” ผมตอบกลับเสียงดุ
“ผู้หญิงมีเป็นล้านไปชอบดิวะ! มากูชอบทำไม?” ไอ้กุกถาม ไอ้เด็กบอส ตอนแรกแทนพี่กับมันทุกคำ ตอนนี้เมียผมคงเดือดแทนกูมึงทันที
“ก็พี่กุกน่าหลงใหลนิครับ ตอนแรกผมก็เฉยๆ นะที่ได้ยินพวกสาวๆชอบพูดว่า...พี่วีกับพี่กุกเป็นแฟนกันทั้งที่เป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่เหมาะกันมาก พอวันรับน้องที่คณะ ผมเห็นพี่กุกตัวเป็นๆ แล้วบอกเลย น่ารักโคตรวะ”
ฟอด!
มันหอมแก้มเมียกู!!!!
“ไอ้สัด!!!” ไอ้กุกด่ามันอย่างเหลืออด
ทำอะไรก็ไม่ได้ ไอ้กุกโดนกอดทั้งตัวแบบนั้น แล้วเสือกร่างเล็กกว่าไอ้เด็กเหี้ยนี้อีก...เมียกูก็เหมือนลูกไก่อยู่ในกำมือมันอยู่ดี
“กู...จะ...ฆ่า...มึง” ผมเริ่มชักจะเหลืออดเต็มที ส่งสายตาเยือนเย็นให้มันพร้อมเสียงแค้น แต่มันกลับพยักหน้าให้ไอ้ควายข้างหลังผมสองสามคนที่ติดตามมันมาทำบางอย่าง
ตุบ!
“โอ๊ย!” ไอ้ควายนี่ มันผลักผมลงพื้น แล้วเท้าหลายเท้าเข้ามากระทืบร่างผมอย่างไม่ยั่ง
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
สัด! ผมโคตรเจ็บแหม่ง! ยกแขนบังใบหน้าไว้ก่อน ปล่อยให้มันกระทืบตามลำตัวแขนขาอย่างสนุกไป
“พอ! มึงสั่งคนของมึงหยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กเหี้ย!” ผมเหลือบสายตามองไอ้กุกกำลังพูดกับมัน ดวงตากลมโตไอ้กุกแดงก่ำ เห็นแล้วอยากดึง ไอ้กุกออกมาจากไอ้เด็กเหี้ยนั้นฉิบหาย
“โอ๊ย!” เหี้ยเจ็บ ถีบหน้าท้องผมเต็มๆ จนจุกตัวงอเลยแหม่ง
“พอ” เสียงไอ้เด็กนั้นสั่งคำเดียว ไอ้พวกควายก็หยุดทันที
“ไอ้วี” เมียผมเรียกเสียงอ่อน แหม่งเอ้ยอยากกอดมันฉิบหายให้ตาย
“ที่ผมสั่งให้มันกระทืบพี่ไม่ใช่เรื่องพี่กุก แต่เพราะผมมั่นไส้ส่วนตัวชอบอวดดี ฮาๆ ส่วนเรื่องพี่กุกผมจะแย่งแบบซึ่งหน้าไม่ใช้กำลังแบบนี้...ไม่นานพี่คงได้เป็นเมียผมแล้วนะพี่กุกคนสวย” หวังไปเถอะไอ้สัด! กูจะฆ่ามึง
“สวยพ่องมึงสิ!!”
“ฮาๆ ชอบจังดุแบบนี้บนเตียงคงเร่าร้อนน่าดู อยากกดพี่กุกจัง”
จุ๊บ!
มันจูบปากเมียกูด้วย!! ถึงจะแค่จูบเร็วๆ ก็เหอะ ของกู!!!!!!!
ถึงเห็นภาพแบบนั้น ผมก็เกินจะลุกขึ้นไปหาไอ้กุกได้ เจ็บข้างในไปหมดมันต้องช้ำมากแน่ๆ เลยวะ เหี้ย!
กูขอโทษไอ้กุก...
ไอ้เด็กนั้นมันสั่งไอ้พวกควายกลับ แล้วปล่อยไอ้กุกเป็นอิสระ พวกมันก็กลับกันไปหมด แหม่ง! กูแค้น!
“ไอ้วีไปโรงบาล” เมียผมรีบมาหาพยุงให้ผมนั่งพิงหน้าอกเมียไว้
“ไม่วะกูไม่อยากให้เรื่องใหญ่”
“เรื่องเหี้ยไร! กูไม่ยอม! มึงเจ็บแบบนี้กูจะตายเอานะไปโรงบาลเลย!ดูพวกกระทืบมึงดิตัวอย่างควายคงลงแรงใส่มึงเยอะ ไปเหอะวะกูขอร้อง” สีหน้าเป็นห่วงไอ้กุกทำผมใจอ่อนจนได้ ยิ่งเห็นน้ำตามันเริ่มจะไหลมาผมแทบบ้าจริงๆ ปล่อยให้คนไอ้เด็กเวรนั้นลวมลามเมียตัวเองช่วยอะไรก็ไม่ได้
ผมต้องเอาคืน!
**
**
โรงพยาบาล
สุดท้ายผมก็มานอนเจ็บอยู่โรงพยาบาลจนได้ ไม่อยากจะมาเลยวะ แต่ไอ้กุกเล่นจะปล่อยน้ำตาออกมา ผมทนได้ไงวะ ยอมเมียดิแหม่ง
“ทานยาแล้วไม่นอนวะ?” ไอ้กุกถาม มันนั่งเก้าอี้ข้างเตียงใกล้กับผม
“กลัวมึงหาย”
“บ้า...กูอยู่กับมึงนี่แหละ เจ็บมากไหม?” ทำหน้าเศร้าอีกแล้วเมียผม
“นิดหน่อย แต่ทนได้”
“นิดหน่อยบ้านป้ามึงดิไอ้วี หมอยังบอกเลยว่าข้างในมึงช้ำมากระบมไปหมดดีหน่อยเดียวที่ข้างนอกแค่รอยช้ำเขียวๆ กูแหม่งใจไม่ดีเลย”
ไอ้กุกมันอ่อนไหวง่ายจริง
ผมเอื้อมมือขึ้นไปลูบพวงแก้มมันเบาๆ ปลอบใจ
“ก็หัดน่ารักให้มันน้อยลงหน่อย หึ”
“เออ! กูไปผ่าตัดเปลี่ยนหน้าเลยดีไหมแหม่ง! เวลาเอากันมึงเหมือนได้เอากับตัวประหลาด”
“ฮาๆ โอ๊ย!” หัวเราะจนเจ็บเลยผม
“นอนเหอะกูอยู่กับมึงไม่ไปไหนสัญญา” ไอ้กุกห่มผ้าให้ผมเรียบร้อย
แล้วผมก็กลับไปเพราะฤทธิ์ยา โดยที่นอนกุมมือเมียไม่ยอมปล่อย
เช้าวันใหม่
ผมตื่นมาเห็นไอ้กุกกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับใครไม่รู้ จนมันวางแล้วเดินมาหาผม เมื่อเห็นว่าผมตื่นแล้วก็มีท่าทีตกใจหน่อยๆ เป็นอะไรมันวะ?
“ตื่นแล้วเหรอ ยังเจ็บมากไหม?”
“อืม กูว่ามันเหมือนเจ็บขึ้นวะ” เจ็บจริง ยิ่งดุกดิกเปลี่ยนท่าก็ไม่ค่อยได้มานอนอยู่ท่าเดิมๆ ตะคริวก็แดกอีก แหม่ง! เวรจริง
“งั้นเดี๋ยวเช็ดตัวให้ จะได้ทานข้าวทานยารอแปบ” จะค้านว่าไม่ต้อง ไอ้กุกก็เดินลิ่วเข้าห้องน้ำหยิบผ้ากับกะละมังใบเล็กออกมาซะก่อน
“พยาบาลมีไม่ต้องได้มึง” ป๊าด...เจอสายตาเมียดุเข้าให้ คนเจ็บอย่างผมนิ่งเลย ก็มันเป็นหน้าที่ของพยาบาลอ่ะ ผมก็ไม่อยากให้ไอ้กุกเหนื่อยดิ แต่เมียผมหึงไงเลยจะทำเอง
นี่ล่ะน่า...น่ารักแบบนี้ ผมจะไม่รักมันได้ไงกันวะ
“พี่วี! / วี” จู่ๆ สองผัวเมียมา เสียงไอ้บีกันกับข้าวตัง
“มาได้ไงวะ?” ผมถาม
“พี่กุกโทรไปหาผมตั้งแต่เช้าเลย พอรู้ก็ไปรับข้าวตังมาด้วย” หันไปมองหน้าไอ้กุก มันเพิ่งวางโทรศัพท์ไปได้ไม่นานคงไม่มาเร็วแบบนี้นะ
“คือ...เมื่อกี้กูคุยกับพ่อแม่มึงนะ กูต้องบอก ขอโทษวะ”
“แหม่งเอ้ย...” ผมอุทานอย่างทำใจ ผมไม่ต้องการให้ท่านเป็นห่วง แค่งานท่านก็ยุ่งจะแย่อยู่แล้วยังมากังวลเรื่องผมอีก
“วี กุกทำไปเพราะหวังดี อย่าคิดมาก”
“ใช่” สองผัวเมียเข้าข้างเมียผมเต็มที่
“ว่าแต่...พี่ทำไมไม่สู้วะปล่อยให้มันกระทืบพี่อยู่ได้” ไอ้บีกันถามผม ส่วยเมียไปนั่งโซฟากับข้าวตัง
“มึงเห็นแล้วจะรู้สู้ไปกูก็แพ้ ยิ่งสู้ กูว่าไม่ได้แค่ระบมพิการเลยงานนี้”
“ตัวใหญ่มากเหรอพี่?”
“มึงดูมวยปล้ำไหมนั้นล่ะใช่เลยสัด”
ไอ้บีกันทำหน้าจืดทันที รู้แล้วคงไม่โง่สู้จริงๆ ไอ้เด็กเวรนั้นก็เสือกมีพวกลูกน้องอย่างกับควาย จึงข่มผมได้เต็มที่ไง อายุแค่นี้แต่เสือกนักเลงโคตรด้วยแหม่ง
“พี่เอาไงต่อ”
“กูเอาคืนแน่”
“หึ พี่แหม่งได้ใจวะ” ไอ้บีกันหัวเราะเบาๆ ชอบใจ
ไอ้บีกันกับข้าวตังอยู่เยี่ยมผมสักพักก็กลับ ส่วนไอ้กุกตอนนี้เข้าไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่เมื่อวานมันยังไม่ได้อาบน้ำเลย เรื่องเสื้อผ้าข้าวตังเอาของตัวเองมาให้เมียผมยืมใส่ก่อน
ก๊อกๆๆ
“ไรวะไอ้วีกูอาบน้ำแปป”
“กูปวดฉี่” ผมยืนอมยิ้มหน้าห้องน้ำ เจ็บตามตัวฉิบตอนเดินมา
แต่ผมยอมเจ็บเพราะ..
เงี่ยนวะ!
ประตูห้องน้ำเปิดออก ไอ้กุกพันผ้าขนหนูแค่ท่อนล่าง ส่วนท่อนบนอย่างขาว...ปลุกความหื่นผมเข้าไปอีก
“มึงเจ็บอยู่เดินมาเองทำไมวะ ปวดฉี่เรียกกูเดินไปรับที่เตียงก็ได้” ผมไม่พูดอะไร เดินเจ็บๆ ทุระทะเลแทรกตัวเข้าห้องน้ำทันที ปิดประตูผลักร่างบางไอ้กุกเข้าหาผนังห้องน้ำรีบดึงผ้าขนหนูช่วงล่างออกทันทีเหมือนกัน
“ทะ...ทำอะไรไอ้วี!?” มันดูตกใจไม่น้อย รีบเอามือปิดน้องชายตัวเองไว้ หน้านี่ก็แดงก่ำหน่อยๆ
“กูไม่ไหวแล้วพูดจริงๆ ขอเหอะ”
“มึงเจ็บอยู่นะไอ้บ้า! หื่นเลือกเวลาด้วยสัด!”
“ไม่สอดใส่ แค่ข้างนอกพอนะ หันตูดขาวๆ มึงมาเลยไอ้กุก”
“กูไม่ให้! ไหนบอกไม่ใส่”
“กูเอาร่องบันทายมึงไง ไม่ไหวแล้ว!!” ไม่พร่ำทำเพลงแล้วเว้ย จับร่างขาวไอ้กุกหันเข้าหาผนังห้องน้ำ เสียงหวานโวยวายห้ามปราบ แต่มีเหรอ? จะฟัง ผมเงี่ยนสุดโต้งอย่างนี้งดมาก็กลายวันแล้วด้วย แต่กลับเสือกมาเงี่ยนสุดเอาเวลานี้ เวลาที่ร่างกายของผมไม่พร้อม แต่ผมจะเอา!
ผมจับน้องชายตัวเองทีปูดขยายใหญ่ตามอารมณ์เข้าร่องบันท้ายขาว แล้วค่อยๆ ถูไปมาอย่างช้าๆ ก่อน เป็นเชิงเสียวเล่น
“อืม” ผมครางพอใจ เนื้อบันท้ายขาวเมียนิ่มฉิบหาย
“อ่า ไอ้วี กูเสียววะ”
“กู ก็ อ่า เสียววะ” ใช่ เสียว...มันเสียวไปอีกแบบ
ผมไม่เคยลองทำแบบนี้มาก่อน ครั้งแรกเลยที่ใช้ร่องบันท้ายขาวๆ ไอ้กุกเพื่ออารมณ์กาม สะโพกไอ้กุกก็ช่วยผมขยับโยกไปมาตามจังหวะที่ผมควบคุมอยู่ กดแผ่นหลังขาวให้เอนตัวไปด้านหน้า เพื่อบันท้ายขาวจะกระดกขึ้นสูงเห็นแก้มก้นขาวเบียดของใหญ่โตของผม
จากนั้นผมก็เร่งจังหวะถูไถไปมากับร่องบันท้ายขาวเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ตามแรงกำลังที่ผมมีอยู่ตอนนี้ แม้จะเจ็บอยู่มากก็ตาม...ผมยอม!
“อ๊ะ อ่า!!” เสียงหวานไอ้กุกครางออกมาห้ามไว้ไม่อยู่ ผมเองก็ชอบเสียงหวานมันนะเร้าใจดี
“อื้อ ครางดังๆ กูชอบ” ผมสั่ง
ส่วนด้านล่างผมก็เร่งเครื่องตามอารมณ์ประทุ สุดยอด เสียวเหี้ยๆ
“ไอ้วีชักให้กูหน่อย อ่า!” ผมเลื่อนมือหนาไปด้านหน้าจับน้องชายไอ้กุกไว้เต็มมือตัวเอง แล้วรูดขึ้นรูดลงอย่างเร็ว ไอ้กุกก็ครางเสียงหวานออกมาไม่มีเก็บเสียงเลยสักนิด
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
ยามที่ผมออกแรงจังหวะ หน้าต้นขาผมกระแทกกับแก้มก้นขาวทุกจังหวะจนเกิดเสียง และยังดังไปทั่วทั้งห้องน้ำแข่งกับเสียงหวานที่ครางไม่หยุด น้องชายของผมก็ขยายเต็มตัวคับแน่นไปกับร่องบันท้ายขาว
“อ่า!! เสียว!” เสียวโคตรได้ใจ ทว่าตอนนี้ผมเริ่มปวดตามตัวแล้ววะ
ผมเร่งจังหวะบันท้ายกับมือหนาของผมที่จะช่วยปลดปล่อยน้องชายไอ้กุกไปด้วย ดูท่าทั้งผมและไอ้กุกก็ใกล้จะถึงฝั่งเต็มที เร่งจังหวะเร็วรัวๆ แก่นกายใหญ่สวนใส่กับร่องบันท้ายเร็วชนิดมีแรงเท่าไรใส่ให้สุด
ผมมองร่างขาวๆ ไอ้กุกจากด้านหลังมันแดงก่ำไปทั่วร่าง นิ้วเรียวมันจิกกับผนังห้อง จนนิ้วมันอมเขียวเหมือนขาดเลือดหล่อเลี้ยง
“อ๊ากกกก ใกล้แล้วไอ้วี!”
“อือ อื้อ” เสียงทุ้มต่ำของผมก็ครางออกมาว่าใกล้แล้วเหมือนกัน
ขยับจังหวะสองสามทีก็ปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเลอะร่องบันท้ายขาว ไอ้กุกเองก็ปล่อยออกมาพร้อมผม น้ำสีขุ่นมันเต็มมือหนาผมเหมือนกัน ผมจับพลิกร่างขาวไอ้กุกหันกลับมาทางผม มันยืนพิงผนังห้องน้ำหอบเหนื่อยๆ ใบหน้าสวยก็แดงก่ำไปทั่วทั้งหน้า
ฟอด!
หอมแก้มนิ่มอย่างมั่นเขี้ยว
น่าจับฟัดอีกสักรอบจริงๆ แต่สังขารผมไม่ไหวแล้ววะ ปวดระบมข้างในจะแย่ ฝืนตัวเองเพราะเงี่ยน เวรจริง
“ไอ้ผัวบ้า” ยังมีแรงด่าอีก
“หึ กูอาบน้ำให้เอาไหม” ผมบังคับมันก็อยากจะตอบแทนบ้าง แม้จะดูเล็กน้อยก็เหอะ ไอ้กุกส่ายมือบางไปมาเชิงบอกว่าไม่ต้อง
“มีแรงอาบให้ไง? ไอ้พิการ” ดูเมียด่า
หายพิการเมื่อไรกูจับฟัดหลายยกไม่กล้าด่าผัวเลย สัด!
ไอ้กุกก้าวเท้าเดินไปยืนใต้ฝักบัวแล้วก็อาบน้ำปกติ ผมเองก็หมดแรงจะเดินกลับไปที่เตียงปวดแหม่งไปทั่วทั้งตัวเลยวะเก็บน้องชายที่ทำงานผ่านศึกเรียบร้อยไว้ในด้านในใต้ร่มผ้าเหมือนเดิม แล้วนั่งลงบนฝาชักโครกรอเมียอาบน้ำเสร็จ เพื่อจะให้มันช่วยพยุงผมออกจากห้องน้ำเดินไม่ไหววะ
“มึงจะทำไงต่อไอ้วี” ไอ้กุกถามผมระหว่างที่มันกำลังอาบน้ำ
“ตอนนี้คิดไม่ออก แต่กูสัญญาเลยว่าต้องกระทืบไอ้เด็กเหี้ยนั้นให้ได้” ผมบอกไอ้กุกพร้อมกับบอกตัวเองอย่างแน่วแน่ว่าเรื่องนี้ผมจะเอาให้ ไอ้เด็กนั้นหายซ่าเลยแหม่ง! เก่งใช้คนหมาหมู่ มาสู้กับผมตัวต่อตัวดิไอ้เด็กเหี้ยนั้นสลบคาตีนผมแน่ สัด!
พอเมียอาบน้ำเสร็จ พันแค่ผ้าขนหนูแค่ช่วงล่างเดินดิ่งมาหาผมที่ยังนั่งอยู่บนฝาชักโครกที่เดิม
“เดี๋ยวนี้ไม่อายเลยนะอาบน้ำต่อหน้าผัวเนี่ย” ผมแซวยิ้มๆ แต่มันก็ยกไหล่เชิงเฉยๆ
“เอากันก็แก้ผ้าอายทำไม”
“แต่อายเวลากูบอกรักกับเวลากูแสดงหวานๆเหรอ หืม” มันไม่ตอบผม แต่เดินไปหยิบผ้าผืนเล็กชุบน้ำหมาดๆแล้วกลับมานั่งลงยองๆ ตรงระหว่างขาผม น้องชายของผมถูกไอ้กุกล้วงออกมาทำความสะอาดให้ นิ้วยาวผมก็เกลี่ยพวงแก้มนิ่มเบาๆ อย่างเอ็นดู
“กูขอโทษนะ”
“เรื่อง?”
“เรื่องที่มึงก็รู้ไงวะ” ยังจะถามอีก
ไอ้กุกไม่พูดต่อ มันทำความสะอาดน้องชายของผมเสร็จ ก็เก็บไว้ในชั้นในของผมเหมือนเดิม จากนั้นไอ้กุกก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าของข้าวตังที่ยืมมา เสร็จแล้วก็เดินมาพยุงร่างอันระบมโคตรระบมของผมกลับไปที่เตียงคนป่วย ผมอยู่บนเตียงด้วยท่านั่งพิงหมอน ขายาวก็เหยียดตรง
ไอ้กุกมันใส่เสื้อคอวีกว้างสีน้ำตาลแขนยาวกับกางเกงผ้าขายาวสีขาวใส่ชุดนี้ของข้าวตังแล้วน่ารักวะนี่ถ้าไม่ติดว่าเจ็บตัวอยู่นะจะจัดหนักสักรอบให้หายน่ารักเลยแหม่ง!
“มานั่งบนเตียงกับกู”
“บ้าไอ้วีมึงเจ็บอยู่ อย่า...”
“เร็ว กูอยากกอดมึงจริงๆ เมีย” มันยืนเม้นริมฝีปากแน่นลังเล ผมรู้ว่ามันกำลังคิดอะไร แต่ผมอยากกอดมันจริงๆ นะ อยากกอดมากด้วย สักพักไอ้กุกก็ขึ้นมาบนเตียง ผมช่วยรับขึ้นอีกทีจัดให้ไอ้กุกนอนขาเหยียดตรงเหมือนผมนอนพิงซบอกหนาของผมด้วย
“ไม่เจ็บเหรอวะให้อยู่ท่านี้” เอียงคอน่ารักหันมาถามผมด้านหลัง
“นั่งแบบนี้ไม่เจ็บ แต่ในห้องน้ำอย่างปวด” บอกไม่ปิดบังเลย ตอนนั้นอย่างเงี่ยนอ่ะ ยอมปวดคิดดู ว่าผมหื่นขนาดไหน
“สม! อยากเอาทำไม” เมียปากดีวะ
“ก็กูเงี่ยนอ่ะ”
“แล้วทำไมต้องเงี่ยนเวลานี้ด้วยวะ!”
“แหม่ง! มึงน่ารักทำไมกูก็ห้ามไอ้น้องชายไม่ได้หรอกวะอยากเสียบอย่างเดียว”
“ชิ!” หน้าสวยๆ สะบัดหนี
“หันหน้ามาหากูก่อนดิ” ยังเฉย “ไอ้กุก!”
“เรียกทำพ่องไงเจ็บตัวหัดอยู่เฉยๆ เลย” นี่มันงอนอะไรเปล่าวะ
ผมตวัดแขนยาวกอดเอวบางมันไว้แน่น จับคางไอ้กุกบังคับให้หันหน้ามาหาผมด้านหลัง
“กูจะจูบลบรอยไอ้เด็กเหี้ยที่บังอาจแตะริมฝีปากมึง”
“มะ...” ไม่ทันเสียงหวานจะเอ่ยค้าน ผมรีบก้มลงจูบริมฝีปากนิ่มอย่างเร็ว บดเบียดแนบชิดให้ริมฝีปากด้านนอกของเราแนบแน่น ผมต้องการให้รอยบ้าๆ นั้นออกไป และแทนที่ด้วยรอยจูบของผมคนเดียว
มือเล็กขึ้นมาขย้ำเสื้อคนป่วยที่ผมสวมใส่อยู่ ระบายความเสียววาบ ผมจูบไม่รุนแรง แค่ต้องการจูบด้วยความปลอบใจ และอ่อนโยนเท่านั้น
ลิ้นร้อนผมไล่เลียริมฝีปากนิ่มไปทั่ว เลียจนชุ่มไปด้วยน้ำลายของผมเอง ขบกัดริมฝีปากนิ่มด้านล่างบ้างเล็กน้อยสลับกับดูดดึง
“กูขอโทษ” ผมผลักจูบออกเอ่ยคำขอโทษอีกครั้ง
“ขอโทษหลายครั้งแล้วมึง กูไม่เคยโทษมึงเลยไอ้วี ดีแล้วที่มึงไม่สู้กลับ เพราะถ้ามึงสู้จริงๆ กูกลัวว่าจะไม่ได้มานอนตรงนี้นะดิ” เสียงหวานบอกเศร้าๆ มันก้มหน้าลงชิดอกตัวเอง
“กูรักมึง”
“อือ” มันตอบกลับในลำคอ
จับมือบางข้างหนึ่งของไอ้กุกมาจับอะไรบ้างอย่างด้านล่างของผม
ที่กำลังตื่นตัว...
“เงี่ยนอีกแล้ววะ หะๆ” ผมหัวเราะแห้งๆ
“เงี่ยนหรอ?” ไอ้กุกเงยหน้าขึ้นถามผมทำหน้ายิ้มๆ
“ช่วยกูใช่ไหมวะ?” ยังกล้าขออ่ะนึกดู เพิ่งทำไปไม่ถึงชั่วโมง
“หึๆ”
เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!
“โอ๊ย! เจ็บ!! เจ็บ!!” ฝ่ามือบางไอ้กุกแหม่งตีไปทั่วลำตัวผม ผมปัดมือบางมันไปมาแต่ยาก ไอ้กุกเล่นตีลงมาไม่สนเหี้ยอะไรทั้งนั้น
“กูทำให้เจ็บนอนโรงบาลสักเดือนเผื่อความเงี่ยนมึงจะลด! ไอ้ผัวเฮงซวย!!” มันตีลงมาไม่ยั้งแรง เมียกูโหดเหี้ย!
“พยาบาลครับบบ ช่วยด้วย!!”
“เรียกสาวหาพ่องมึงไง! กูเมียมึงนะ! กูว่าตายไปเลยแล้วกันสัด!”
โอ๊ย! เมียตบหน้ากู!!!!!
กลัวแล้วเมีย ฮือ ฮือ ผมเจ็บ ยังเจ็บของเก่าในห้องน้ำอยู่เลยเสือกมาเจ็บเพราะเมียตบตีอีก ฮือ ฮือ ฮือ ช่วยด้วย!!!!!!
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :impress:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 26 กุกอาย
By :: maylinza
Part Kook...
“อ่า พอได้แล้วกูไม่ไหวแล้วไอ้เหี้ย! อ่า!!” เสียงหวานผมสั่งไอ้วีเสียงดัง มันบ้ากระแทกใส่ผมไม่มีออมแรงให้น้อยลงเลย
ร่างบางเปลือยเปล่าของผมนอนคว่ำทั้งตัว ใบหน้าผมจมฝังไปกับหมอนใบโต มือบางก็ปัดป่ายไปมาอยู่ทางด้านหลังบ่งบอกให้ไอ้วีมันหยุดกระทำเซ็กซ์บ้าๆ มาราธอนสักที ตั้งแต่เย็นวาน จนถึงเช้าวันนี้ที่เข้าเวลาหกโมงเช้าอีกวัน
ผมจะตายคาเตียงแล้วนะ!
“อีกนิดนะ อื้อ...” มันก้มหน้าลงมากระซิบเสียงแหบซ่านข้างใบหูผม
ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานตอนเย็น พอมาถึงห้องปั๊บจับผมทุ่มลงเตียงปุบ แล้วกระชากเสื้อผ้าผมขาดวิ่นออกจากตัวไม่มีชิ้นดี แหม่งเพิ่งออกจากโรงบาลมาร่างกายก็ใช่จะสมบูรณ์เต็มร้อย เสือกเงี่ยนไม่มีสิ้นสุด ผมล่ะจะบ้าตาย
มือบางผมเลื่อนลงไปจับน้องชายตัวเองเพื่อช่วยปลดปล่อยความอัดอั้นที่มันใกล้จะมาแล้ว ส่วนช่องทางด้านหลังไอ้วีก็กระแทกกระทั้งใส่มาไม่ยั้ง ผมนี่เสียวสุดใจเกิดเลยสัด! ไม่รู้แหม่งไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ผมนี้จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงต้นขาเราทั้งคู่ก็กระทบดังไปทั่วห้อง ริมฝีปากหนาไอ้วีก็ไล่จูบพรมไปทั่วแผ่นหลังเนียนผมไม่หยุดบ้างก็ดูดดึงให้เป็นรอยแดงแสดงเจ้าของเต็มที่ ดูดแหม่งเข้าไป ผมจะเหมือนคนเป็นโรค แดงเทือกทั้งตัว
“อ๊ะ! อ๊า!!! “ สิ้นเสียงคราง ผมก็ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเต็มอุ้งมือบาง แล้วยังเลอะลงบนผ้าปูที่นอนด้วย
“อือ อื้อ ซี๊ด!!!!” ไอ้วีเองก็ปล่อยออกตามมาติดๆ ผมรู้สึกวาบหวิวช่องทางด้านหลังที่มีน้ำสีขุ่นไอ้วีปล่อยมา แถมยังไหลล้นออกมาเป็นทางยาวต้นขาขาวผมอีก
จบ จบบทกามสักที ไม่ไหวแล้ว...ผมฟุบตัวลงนอนคว่ำ หอบหายใจเหนื่อยๆ ไม่มีแรงแล้วจริงวะ ขอหลับในสภาพน้ำกามเลอะไปทั่วช่องทางด้านหลังแบบนี้แล้วกัน เพลีย...
“เฮ้ย!” ไม่ทันจะหลับตาลงอย่างตั้งใจ จู่ๆ ร่างบางผมลอยโควงขึ้นบนอากาศแบบไม่ทันตั้งตัว
“พอแล้ว! กูหมดแรงแล้วไอ้เหี้ย!!”
“ขออีกยก” มันบอก พร้อมกับอุ้มผมไปวางหน้าโต๊ะกระจกแต่งตัว ก้มนิ่มผมถูกวางลง แต่ขาเรียวถูกพาดขึ้นไหล่หนาไอ้วีทั้งสองข้าง ผมนั่งหันหลังให้กระจก แต่ไอ้วีหันหน้าเข้าหากระจกด้วยท่ายืน
“สัด! อือ...” กำลังจะด่า เสือกก้มหน้าลงมาจูบปิดริมฝีปากผมอีก
ช่วงล่างไอ้วีจับแก่นกายใหญ่ของมันเข้ามาช่องทางด้านหลังผมรวดเดียวจนมิดด้าม และขย่มกระแทกรุนแรงทันทีไม่มีออมแรง
“อ่า!!!” ผมหันหน้าหนีทำให้ริมฝีปากของผมกับมันผลักออกจากกัน แต่ไอ้วีแหม่ง! เสือกต้อนเข้าหาใบหน้าผมอย่างเดียวพยายามจะกัดริมฝีปากนิ่มด้านล่างผมให้ได้
“อ่า กูจูบหน่อย อืม...” มันบอกพร้อมกับครางอย่างพอใจ แต่ผมไม่ยอมจูบ มั่นไส้!
“เบา! กูเจ็บ! อ๊ะ!” แหม่ง! กระแทกอย่างเร็วและรุนแรงใส่ซะ... ผมบอกกับตัวเองว่าไม่ไหว แต่พอโดนเสียวๆ แบบนี้ก็คล้อยตามอารมณ์กามที่ไอ้วีบังคับคุมเกมไม่ยาก
ลีลามันเด็ดทุกท่า ผมก็เสือกชอบ
“อ่า นั้น...ใช่ไอ้วีตรงนั้นแรงๆ เหี้ย!”
“หึ” มันยิ้มมุมปากพอใจ พอรู้ว่าผมเสียวจุดนั้นก็กระแทกใส่ซะแรงจนร่างบางผมสั่นคลอไปทั้งตัว โต๊ะแต่งตัวที่รองรับอารมณ์บ้ากามอยู่ตอนนี้ขาโต๊ะก็สั่นไหวเหมือนจะหักให้ได้
มือหนาจับบันทายผมยกขึ้นสูงนิด เพื่อช่วงล่างสอดใส่ให้ลึกที่สุด
ผมเสียวท้องน้อยเป็นบ้า!
“อือ กัดกูดิเมีย อ่า!!” ไอ้คุณผัวก็ชอบจังให้ผมกัดมันเนี่ย...เวลาเอากัน แต่ผมไม่ขัด...ยิ่งเจ็บยิ่งเสียวสุดเหวี่ยง ผมเองก็ชอบใช่เล่น จึงกดลงแรงๆ บนลาดไหล่หนาไอ้วีไปกับคมฟันของผมจมเนื้อมัน
“อ่า!! เหี้ย! เสียวโคตร มึงนี่แหม่งเอามันฉิบ อ๊ะ!”
พูดคำน่าอายก็ออกมาจังมึง! ผมเสียวจะตายห่าอยู่แล้ว
ในขณะที่ผมกัดลงบนไหล่หนาไอ้วีเริ่มรู้สึกถึงคาวเลือดที่ซึมออกมา
ริมฝีปากร้อนไอ้วีเที่ยวคลอเคลียข้างใบหูผม จูบซับอยู่อย่างนั้นบ้างทีก็งับแรงๆ ให้ผมเสียววูบเข้าไปใหญ่
“ตอดดีนะเมีย อื้อ!!!” ไอ้วีสวบเข้าสวบออกช่องทางด้านหลังผมอย่างบ้าคลั่ง ด้านในผมรู้สึกถึงความใหญ่โตของมันที่ขยายแน่นด้านใน จนผมอดที่จะตอดรัดน้องชายไอ้วีไม่ได้
“อ่า ของมึงจะใหญ่ไปไหน กูเสียวเหี้ย! อ๊ะ อะ อ่า!” ผมส่ายหัวไปมา เริ่มจะไม่ไหวแล้วจริง กายเล็กผมตั้งโด่งอีกรอบ จะเอื้อมมือลงไปช่วยตัวเองก็ไม่ได้ติดตรงที่ผมกำลังโอบกอดคล้องคอหนาไอ้วีเป็นที่ยึด มันกระแทกเบาที่ไหน กระแทกทีเหมือนผมจะหล่น ก็ก้มนิ่มผมกระดกขึ้นสูงตั้งแต่ไอ้ขาโต๊ะแต่งตัวมันสั่นเหมือนจะหัก ไอ้วีเลยอุ้มผมซะเลย
“อ่า ไอ้วีกูมาแล้ว!!” ผมบอกมัน
ไอ้วีกระแทกเน้นๆ แรงๆ มีแรงเท่าไรใส่มาหมด และแล้วทั้งผม และมันก็ปล่อยออกมาทั้งคู่ น้ำสีขุ่นผมกระเด็นไปโดนหน้าท้องไอ้วีจนเลอะ ช่องทางด้นหลังก็เอ่อล้นทะลักไหลไม่หยุด นึกดู...เอากันเมื่อวานเย็นถึงเช้าอีกวัน ไอ้วีปล่อยในตัวผมตลอดทุกรอบ มันจะไม่เยอะสิแปลก
จวบ! จวบ!
“อ่า!” พอก้มนิ่มถูกวางลงบนโต๊ะแต่งตัว ไอ้วีก็นั่งลงคุกเข่าใบหน้าหล่ออยู่ตรงระหว่างขาผมพอดี ลิ้นร้อนไอ้วีไล่เลียแก่นกายเล็กตั้งแต่ปลายสุดจนถึงโคนสุด ก่อนมันจะครอบครองของรักผมด้วยโพรงปากร้อน
เสียวโว้ย!!
ทั้งเลียทั้งดูด และยังกลืนน้ำสีขุ่นของผมเข้าไปแบบไม่นึกรังเกลียด
จวบ!
“ของมึงหวานวะ หึ” เหี้ยเหอะ ผมอายกับคำพูดมันมาก แก้มผมต้องแดงสุกไปแล้วแน่ ผมรีบหุบขาตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงจากโต๊ะแต่งตัว
“โอ๊ย!”
“กูพาเข้าห้องน้ำเอง”
“ดี...มึงทำรับผิดชอบเลย กูเจ็บไปหมดแล้ว ต้องปวดเป่งแน่เลยวะ”
“กูรับผิดมึงได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว” มันยิ้มให้ผม ก่อนจะอุ้มร่างอันหมดแรงเดินพาเข้าห้องน้ำทำความสะอาดให้ผมตลอดจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แล้วพาผมเข้านอนจนหลับไป
ผมตื่นมาอีกทีก็ช่วงเย็นสี่ห้าโมง เสียงทีวีห้องนั่งเล่นดังเข้ามาในห้องนอน ไอ้วีต้องนั่งทีวีอยู่แน่ คิดได้ดังนั้นก็ตวัดขาลงจากเตียงเดินออกไปหาไอ้วี แต่ไม่ทันก้าวเท้าแรกความเจ็บแปลบ! เข้ามาจนเจ็บปวดร้าวไปหมด ผมเลยต้องนั่งลงที่เตียงนอนตามเดิม
“ไอ้วี!!” เรียกมันเสียงดังลั่นห้องนอน เผื่อจะได้ยินให้เข้ามาช่วยผมทีไม่ไหวจะเดินวะ
“ไอ้วี!!!!!!!!!” ผมเรียกอีกรอบ จนกระทั่งประตูห้องนอนเปิดออก ไอ้วีรีบเดินมาหานั่งลงข้างผมบนเตียง
“โทษที กูช่วย” มันอุ้มผมขึ้น แล้วพาไปยังห้องนั่งเล่น
มาถึงวางผมลงบนโซฟานิ่ม แล้วมันก็เดินหายเข้าไปในครัวออกมาอีกทีพร้อมกับถ้วยข้าวต้มร้อนๆ
“ไปซื้อมาเหรอ? ตอนไหนวะ? แล้วมึงได้นอนยัง? ทานยาที่หมอให้มายังวะ?”
ฟอด!
คนนั่งข้างกายไม่ตอบ แต่กลับมาหอมแก้มนิ่มผมแทน มียิ้มๆ ให้ด้วย แขนยาวตวัดรั้งคอผม แล้วดึงเข้าไปใกล้จนใบหน้าเราใกล้กันมาก
“ดีใจวะมึงห่วงกู”
“เอ้า! ผัวกูป่ะ หรือไม่ใช่?”
“กูเป็นมากกว่านั้น”
“อะไรมึง?”
“คู่ชีวิต”
ฉ่า!!
ไปแล้ว....หน้าแดงใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยสัด! ไอ้วีมันประสาทกลับเปล่าวะหวานบ่อยไปผมจะเป็นโรคหัวใจวายตายได้นะเนี่ย
“พ่องงง” ก็ด่าได้แค่นี้ล่ะ เขิน...
“ทายาก่อนกูลงไปซื้อมาแล้ว” มันหยิบถุงสีขาวบนโต๊ะด้านหน้า เปิดฝากระปุกยาออก
“กูทาเอง”
“ไม่! กูทาให้”
“แต่...”
“กูทำมึงเจ็บ กูทำให้ดีแล้ว มึงถอดกางเกงออก” ขี้เกลียดเถียงเลยทำตามที่มันบอก ผมค่อยๆ ถอดกางเกงขาสั้นออก นั่งชันเข่าขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มจนเห็นช่องทางด้านหลังที่บวมเป่งแดงได้ทีเลย เจ็บสุดๆ อ่ะ
“ไม่อายเนอะเมีย”
“อายจนหายอายแล้ว รีบทาดิกูหิวข้าว” แทนที่จะรีบทายาให้ มันก้มหน้าลงระหว่างขาผม แล้ว....
จุ๊บ!
อ๊ายยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้วีจุ๊บช่องทางด้านหลังผม ลิ้นร้อนมันยังเลียทิ้งท้ายให้อีก
“อย่างนี้อาย”
“ไอ้เหี้ย! โดนแบบนี้ไม่อายก็บ้าแล้ว! เร็วๆ” ผมอายจนต้องหันหน้าหนีมันอ่ะคิดดู ไอ้วีก็ยิ้มไม่หุบแกล้งผมดีนักเดี๋ยวเหอะเอาคืนบ้างจะรู้สึก...
หลังจากทายาเรียบร้อยใส่กางเกงกลับเหมือนเดิม ผมก็แดกข้าวต้มอย่างหิว ผมตักเข้าปากตัวเองคำให้ไอ้วีแดกด้วยคำทำแบบนี้จนหมดถ้วยแล้วแดกยาดักแก้ปวดไปด้วย ไอ้วีเองก็ทานยาที่หมอสั่งไปด้วยเช่นกัน
ผมนั่งดูทีวีกับไอ้วีไปได้สักพักก็นึกขึ้นได้ว่า...ไอ้วีจะจัดการกับไอ้เด็กปีหนึ่งชื่อบอส แต่ผมอยากรู้ว่ามันจะจัดการยังไงเลยเอ่ยถามดู
“กูกำลังหาคนช่วย” มันตอบผม แต่ตายังมองทีวีอยู่
“ต้องมีคนช่วย?”
“อืม ใช้กำลังเอาคืนอย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีสมอง และคนช่วย”
“อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่นะ กูขอ” ผมบอกจริงจัง
“ไม่หรอกเมีย แค่เอาคืนเรื่องที่มันหอมมึงกับจูบปากมึงก็แค่นั้น”
“แล้วที่มันกระทืบมึงอ่ะ?”
“ช่างมัน กูไม่อยากให้เรื่องใหญ่โตอย่างมึงบอก และไม่อยากให้พ่อแม่รู้ด้วยเดี๋ยวไม่สบายใจอีก เอาเรื่องมึงพอที่กูยอมไม่ได้”
ฟอด!
ผมหอมแก้มสากไอ้วีอย่างปลื้ม ผัวรักผมโคตรอ่ะ
“กูรักมึงวะ”
“ห๊ะ! อะไรนะ?” ไอ้คนโดนบอกรักถามทีเล่น
งับ!
ผมเลยงับหูไอ้วีเข้าให้ มั่นไส้
“กูพูดครั้งเดียวอาย”
“แก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้ากู ถ่างขาให้กูทายาไม่อาย อายบอกรักเนี่ยนะ” ดูมันแซว...น่าตบปากให้เลือดออกแหม่ง ผมถลึงตาใส่แลบลิ้นให้ที ก่อนจะเอนตัวไปพิงอกหนาไอ้วี
“อายบ่อยไม่ดี กูเงี่ยน โอ๊ย!” ตบปากจริงเลยเป็นไง
เงี่ยนเหี้ยอะไรนักหนา ผลิตอสุจิเป็นโรงงานหรือไง ไอ้บ้า!
**
**
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาเรียนตามปกติทุกวัน แต่ที่ไม่ปกติก็คือ...คุณผัวหาย มันก็มาเรียนพร้อมผมเข้าเรียนพร้อมกัน แต่พอเลิกเรียนนั้น! จู่ๆ ก็หายไปอย่างกับกลีบเมฆไปไหนก็ไม่บอก ถามเพื่อนๆ ก็บอกไม่เห็น แหม่ง!หงุดหงิดวะ เลยลองเดินตามหาไอ้วีไปทั่วมหาลัยดูก็ไม่เจอดสัด ระหว่างเดินหาไอ้วีในมือก็ถือโทรศัพท์โทรออกหามันตลอด ไม่รับสักสายที่ผมโทรไป ผมไม่รู้ว่าจะหามันได้ที่ไหนแล้วเนี่ย!! แล้วจู่ๆ เสียงข้อความในโทรศัพท์ของผมเข้า
กูรออยู่ที่รถรีบมา
- ผัวหื่น -
สัด! เดินหาไปเหอะเสือกไปที่รถแล้วแหม่ง! ผมโคตรไม่สบอามรณ์เลยทำอะไรไม่บอกโกรธมาก! เจอนะจะตบหน้าหื่นๆ นั้นให้หายโมโหเลย
ผมเดินมายังลานจอดรถของมหาลัยเห็นไอ้วีเปิดประตูรถของมันเองนั่งรอผมฝั่งข้างคนขับ
“ไอ้!...” เสียงด่าผมหายทันควัน เมื่อไอ้วีเงยหน้าขึ้นมองผม
“เฮ้ย! หน้าไปโดนอะไรมาวะ?!” ใบหน้าหล่อๆ มีแต่รอยฟกช้ำ ริมฝีปากมันก็แตก แล้วมีเลือดซึมด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย
“อย่าเพิ่งถามขับรถพากูกลับห้องที” ในเมื่อมันไม่อยากบอกอะไรตอนนี้ ผมก็ไม่ขัดถึงห้องค่อยคุยกับมันก็ได้ ผมมองเข้าไปในรถเห็นมันเสียบกุญแจรถไว้แล้วเลยเดินไปฝั่งคนขับเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยก็ขับออกจากมหาลัยทันที
**
**
มาถึงห้องก็เป็นหน้าที่เมียสินะต้องนั่งทำแผลให้มันเนี่ย กว่าจะทำเสร็จ ไอ้วีแหม่งดิ้นหนีบ้างแหกปากร้องดังลั่นบ้างเจ็บเหี้ยอะไรนักหนา พอผมเอ่ยถามก็บอกว่าขอกินยาแก้ปวดนอนก่อนตื่นมาจะเล่าให้ฟัง ผมก็ต้องยอมแหละนะ
เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง
“หิววะ” เสียงงัวเงียคนเพิ่งตื่นดังขึ้น ผมหันไปด้านหลังเห็นไอ้วีเดินตรงมายังผม แล้วนั่งลงข้างๆ พร้อมหอมแก้มนิ่มผมด้วย
ตอนไอ้วีหลับผมเลยมานั่งเล่นดูหนังเพลิดๆ ในห้องนั่งเล่นระหว่างรอไอ้วีตื่น
“กินเตี๋ยวไหมกูลงไปซื้อให้”
“ก็ดีไม่กินนานแล้ว” ไอ้วีบอก ผมลุกขึ้นจะเดินเข้าห้องนอนไปหยิบเป๋าเงิน จู่ๆ ข้อมือบางผมถูกกระชากอย่างแรง จนทำให้เสียหลักล้มไปทับร่างหนาไอ้วีเข้า
“ปล่อยดิวะ! จะไปซื้อเตียวให้มึงไง” ผมดิ้นพล่านๆในอ้อมกอด
แหม่งไรอีกวะเนี่ย
“กูขอจูบหน่อย”
“ได้ข่าวมึงปากแตก”
“กูดูดซอกคอมึงก็ได้”
“ไม่ได้นี่จะเอานั้นนะมึง...เป็นไรวะบอกกูก่อน” หยุดดิ้นแล้วเริ่มคุยกับมันจริงจัง แต่ก็ยังถูกมันกอดทั้งตัวอยู่ดี ริมฝีปากหนาจูบขมับที่ซอกคอผม ความรู้สึกเสียววาบมาทันที
“กูต่อยกับไอ้เด็กเวรนั้นมา” มันพูดอูอี้ไม่เต็มเสียงมัวแต่บ้าจูบขมับซอกคอผมอยู่
“ละ ไหน มะ มึงบอกไม่ใช้กำลังไงวะ” ผมขนซู่อ่ะ
“กูไม่ได้พูดเปล่าวะ” มันผลักใบหน้าออกจากซอกคอผม มาจองหน้าผมแทน
“กูบอกว่า...กูไม่ใช้กำลังอย่างเดียวต้องมีสมองด้วย” งงสิงานนี้ ต่อยมาแล้วสมองใช้ตรงไหน ถ้าใช้สมองจะเจ็บตัวทำไมวะ
ผมไม่เข้าใจไอ้วี?
ใบหน้าหล่อมันขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าผม สายตาผมมองรอยช้ำตามใบหน้ามันก็มีไม่ใช่น้อย เพิ่งออกจากโรงบาลมาเสือกรีบไปต่อยกับ ไอ้เด็กนั้นอีก
เป็นผัวที่เข้าใจยากจริง
จุ๊บ!
ไอ้วีจูบริมฝีปากผมอย่างเร็วแล้วผลักออก สายตามันดูเศร้าๆ เหมือนกำลังมีอะไรปิดบังผมมากกว่านี้แน่เลย
“วี”
“หืม”
“กุกเป็นห่วงวีนะ มันมีอะไรมากว่านี้ใช่ไหม?” ยามผมหรือไอ้วีจริงจังมากๆ ถึงมากที่สุด เราจะแทนชื่อกันเฉยๆ ไม่มีไอ้นำหน้า เพราะการที่เรียกแค่ชื่อเหมือนแสดงความจริงใจออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้
ผมถูกดึงไปกอดแนบแน่นเลยวางคางตัวเองไว้บนไหล่หนา ไอ้วีเองก็เช่นกันมันวางคางไว้บนไหล่ของผม
“กูรักมึง รักแบบชีวิตนี้ก็ไม่มีใครแทนได้ สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งกู”
“ทำไมต้องทิ้งมึงวะ กูมีผัวได้คนเดียวมึงก็รู้นิว่ากูไม่ใช่เกย์จะมองผู้ชายคนไหนได้อีก” บอกออกไปให้มันมั่นใจ ตลอดเวลาที่ผมอยู่ด้วยกันมา ผมบอกได้เลยว่า...มีความสุขที่สุข และความสุขเหล่านั้นต้องมีไอ้วีเคียงข้างผมคนเดียว
“คราวนี้บอกกูได้ยังว่ามีเรื่องอะไร? มึงไม่ได้แค่ต่อยกับไอ้เด็กปีหนึ่งอย่างเดียวใช่ไหม?”
“ขออิ๊บก่อนกูบอก”
“เหี้ย!” กำลังไปได้สวยอยู่แล้วเชียว หื่นมาอีกล่ะ ผมผลักมันออกห่างจัดท่านั่งใหม่หันหน้าหนีไม่สนใจมัน แต่ไอ้วีก็เป็นไอ้วีไม่เคยทิ้งความหื่นไม่ว่าจะอยู่โหมดไหน สนุก เศร้า ซึ้ง ก็หื่น!!!
“บอกก็ได้” หันหน้าไปมองไอ้วีจริงจังอีกครั้ง
“กู... อืม... ปี้กระแทกแรงๆ ก่อนคราวนี้บอกจริง โอ๊ย! เจ็บ! โอ๊ย!”
“ทุกวันนี้กูให้เอายันเช้าไม่พอใจไงวะเหี้ย! ต้องปี้ทุกเวลาเลยหรือไงสัด!!” ผมเหลืออดแล้วนะ
“กูล้อเล่น เมียอย่าโหดดิ”
“บอกมา!!” ต้องให้โมโห
“ไอ้เด็กนั้นมันเป็นน้องกู”
“o_0 ?” ผม
*****************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ o18
ติดตามเพจได้นะ >>> (http://ติดตามเพจได้นะ >>>) https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
Friend Sex Friend
Chapter 27 น้องชาย
By :: maylinza
Part V...
กูต้องเอาคืน!
คำนี้อยู่ในหัวผมตลอดตั้งแต่นอนอยู่โรงพยาบาล ผมเจ็บยังพอทน เพราะไม่อยากให้เรื่องใหญ่จนต้องถึงหูพ่อกับแม่ แต่ไอ้เด็กเวรนั้นมันทำตัวลวมลามไอ้กุก ทั้งกอด ทั้งหอม ทั้งจูบปาก ซึ่งผมยอมไม่ได้!
ผมออกจากโรงพยาบาลได้ พอกลับถึงห้องก็จับไอ้กุกฟัดซะ...จากตอนเย็นจนถึงเช้าอีกวัน ผมสงสารมันนะ แต่ความเงี่ยนมีมากกว่าบวกกับเมียหุ่นน่าฟัดซะ แหม่ง!
วันนี้ผมก็มาเรียนตามปกติ มาเรียนพร้อมไอ้กุกเข้าเรียนก็พร้อมกัน แต่เลิกเรียนผมรีบปลีกตัวหนีไอ้กุกออกมาโดยที่มันไม่รู้ตัว ผมมีเรื่องที่ต้องสะสางโดยมีไอ้วุฒิช่วยอีกแรง
“ไอ้เด็กเวรมันอยู่ไหน?” พอเจอไอ้วุฒิ ผมรีบถามถึงอีกคนทันที
“หลังมอห้องน้ำร้าง แล้วมึงเอาไงต่อวะ?”
“เดี๋ยวรู้” ผมกับไอ้วุฒิรีบเดินไปยังจุดหมาย
พอมาถึงเห็นมันถูกมัดกับเก้าอี้ตัวหนึ่ง ใบหน้าไอ้เด็กเวรมีรอยฟอกช้ำเต็มหน้าไม่ต้องบอกผมก็พอรู้ว่า ไอ้วุฒิคงเปิดเครื่องไปก่อนแล้ว เถื่อนจริงเพื่อนผมคนนี้
“กว่าจะเอาตัวมาได้แรงเยอะฉิบ” ไอ้วุฒิบ่นๆ ขึ้น
“ไอ้ควายถึกลูกน้องมันไม่อยู่ด้วยกันกับมันหรอวะ?”
“ถึกไปดิ กูให้พี่จัดการแหม่งแล้ว” สุดยอดจริง พี่มันก็ใช่ย่อยนักเลงโคตรๆ ผมต้องขอบคุณทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะเนี่ยช่วยจับตัวไอ้เด็กเวรนี้มาให้ ผมเดินเข้าไปใกล้ไอ้เด็กเวรมันเงยหน้ามองผมก่อนจะกระตุกยิ้มกวนตีน
“จะทำอะไรก็ทำ” เจ็บไปใช่น้อยยังปากดี
“ทำแน่...มึงไม่ต้องท้า”
“โอ๊ย!!” มือหนาผมบีบคางมันแน่นกดแรงบีบมากขึ้น จนมันเหเกหน้าเจ็บปวด
“กูเป็นพวกไม่ชอบมีเรื่อง แต่มึงทำกับเมียกูไว้เจ็บมาก ไอ้วุฒิกูขอ” ไม่ต้องบอกอะไรมากไอ้วุฒิมันรู้ว่าผมต้องการอะไร ผมรับมีดพักเล่มเล็กมาจากไอ้วุฒิ แล้วเอาปลายแหลมคมไปจ่อที่แก้มขวาไอ้เด็กเวร
“หอมแก้มเมียกู”
“อ๊ากกกก!!!” ปลายแหลมคมของมีดกีดเข้าที่แก้มมันเป็นรอยทางยาวช้าๆ ด้วยฝีมือผม เสียงเจ็บปวดของมันก็แหกปากดังลั่น รอยแผลเริ่มมีเลือดซึมออกมา
“ตรงไหนอีกวะที่มึงยังลวมลามเมียกู จูบปาก เอ่อ...ใช่จูบปาก”
เสียงผมบอกมันอย่างเยือนเย็น สายตาผมจริงจังดุๆ
ผมบอกแล้วไอ้กุกผมหวง!
“ไอ้เหี้ย!! แน่จริงมาสู้กันตัวต่อตัวดิวะ!”
“แล้ววันนั้นใครใช้ให้มึงสั่งคนกระทืบกูวะห๊ะ!!”
“โอ๊ย!!” ความโกรธเข้าครอบงำผมทันที พูดจากวนสันตีนไม่รู้จักคิดมันน่าเอาตีนยัดปากสัด!
ตุบ!
มั่นไส้แหม่ง! ผมเลยถีบไอ้เด็กเวรล้มไปพร้อมกับเก้าอี้
“เก่งแบบหมา” ไอ้เด็กเวรว่าผมพร้อมกับสายตาดูถูก เหี้ยเหอะผมจะกระทืบให้จมตีนเลยแหม่ง!
ผมจัดการแก้มัดไอ้เด็กเวรนั้นออกให้ แล้วกระชากมันให้ลุกขึ้นยืน ผมใส่หมัดเสยหน้าหล่อๆ ของมันไปแบบไม่ทันตั้งตัวมันล้มลงพื้นอีกครั้ง แต่ยังจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ไม่ได้ดูเกรงกลัวกูแม้แต่น้อย
“มองกูหน้าเหมือนพ่อมึงเหรอไอ้สัด!ลุกมา!” ผมท้ามัน ในเมื่ออยากแลกหมัดกันนัก ผมจัดให้...ไม่อยากเป็นหมาเหมือนมัน คนอย่างผมเกิดมาเป็นผัวไอ้กุกคนเดียวโว้ย!! และผมกับมันก็แลกหมัดกันไปมา พอไอ้เด็กเวรตั้งตัวได้มันก็ต่อยหน้าผมคืนไม่ยั้ง เจ็บเหี้ยๆ ตัวมันเล็กกว่าผมเสือกแรงเยอะฉิบหาย พอผมมีโอกาสบ้างก็ใส่หมัดหนักๆ ใส่ไอ้เด็กเวรนั้นทันที
ผลัก! ตุบ! ผลัก! ผลัก! ตุบ!
ต่อยกันล้มลุกคุกคลาน แต่ส่วนมากเป็นผมที่ได้กระทืบไอ้เด็กเวรนั้นมากกว่า ส่วนไอ้วุฒิได้แต่ยืนมองคงรู้ว่าไม่ควรยุ่ง
ผมต่อยมัน มันต่อยผม เราแลกหมัดกันดุเดือด บ้างผมล้มลงพื้น ตั้งตัวได้ก็หลบหมัดไอ้เด็กเวร แล้วถีบหน้าท้องมันจนล้มลงพื้น พอได้โอกาสผมใช้เท้าเตะหน้ามันจนหัน แล้วเอาเท้าเหยียบหน้าไอ้เดกเวรไว้ ไอ้วุฒิรีบปรี่เข้ามาเยียบหน้าท้องมันอีกต่อ
“อ๊ากก!!!” กดแรงเท้าเยียบหน้าไอ้เด็กเวรแรงๆ จนแหกปากลั่น
“จำไว้ว่าอยากทำตัวมั่วกับเมียคนอื่น โดยเฉพาะเมียกู!” ผมปล่อยมัน พยักหน้าไปทางไอ้วุฒิเชิงว่าให้กลับ ผมว่าแค่นี้คงพอ มันเจ็บผมเจ็บก็แฟร์ เพราะผมไม่ใช่หมาหมู่เหมือนไอ้เด็กเวร แต่ผมอาจจะเจ็บน้อยกว่ามัน นี่ใคร? ผมไอ้วีคนหล่อผัวไอ้กุกโว้ย!
ผมปล่อยไอ้เด็กเวรนั้นนอนจมพื้นคนเดียวลุกไม่ไหวชั่งแหม่งมันดิสัด! ผมเดินออกมาด้านนอกกับไอ้วุฒิสองคนไม่สนใจมัน
“เจ็บเหี้ย” ผมสบถบ่นกับตัวเอง
“สภาพแบบนี้จะบอกไอ้กุกไงวะ”
“บอกตามความจริง กูไปก่อนดีกว่าวะป่านนี้ไอ้กุกตามหากูแย่”
“เดี๋ยววะ! กูลืมเรื่องหนึ่ง” ไอ้วุฒิส่งกระเป๋าเงินหนังหรูมาให้ ผมก็รับมางงๆ ให้ทำไมวะ? ไอ้วุฒิไม่พูดอะไรมองหน้าผมกดดันเหมือนจะสื่อให้เปิดดูด้านในกระเป๋าเงินเอง
ผมเบิกตากว้างด้วยแปลกใจ สิ่งที่เห็นมันคือรูปผู้ชายคนหนึ่งวัยกลางคนในช่องใส่รูปกระเป๋าเงิน ผมไม่แน่ว่าสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องจริงไหม จึงรีบหยิบบัตรประชาชนไอ้เด็กเวรออกมาดู
ไม่นะ!
“ตอนกูเห็นยังตกใจวะ มันเป็นน้องมึงจริงๆ เหรอวะ?”
“ทำไมไม่ให้กูก่อนหน้านี้”
“ลืม” ตอบได้ใจฉิบหาย ทำไมผมไม่รู้ว่าไอ้วุฒิเป็นคนยังไง
“จะดูกูกระทืบน้องตัวเองก่อนแล้วค่อยให้” ทำหน้าทีเล่นถามไอ้วุฒิ
“ไม่เชิง กูแค่อยากให้มึงสั่งสอนก่อน ว่าแต่...ทำไมมันเป็นน้องมึงได้วะ?” ผมถอนหายใจอย่างเซ็งไม่รู้จะอธิบายยังไง
“เรื่องมันยาววะ” ผมบอกปัดๆไป
พอผมบอกไปแบบนั้นไอ้วุฒิก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมาก ผมบอกให้ไอ้วุฒิหาคนพาไอ้เด็กเวรไปโรงพยาบาล แล้วก็แยกย้ายกันกลับ ผมเดินไปลานจอดรถของมหาลัยระหว่างทางเดินผมก็ส่งข้อความหาไอ้กุกว่าผมรอมันที่รถแล้วให้รีบมา ผมปลดล็อกรถตัวเองเปิดประตูฝั่งที่ไม่ใช่คนขับ แล้วเข้าไปนั่งเอื้อมตัวไปเสียบกุญแจทิ้งไว้สภาพแบบนี้ผมคงต้องให้ไอ้กุกขับกลับวะ ไม่ไหว...
สักพักไอ้กุกก็มาถึงหน้าตามันบอกบุญไม่รับจริงๆ ถึงตัวผมได้กำลังจะอ้าปากด่า พอผมเงยหน้าขึ้นมองมัน ไอ้เสียงด่านั้นหายไปทันทีแทนทีด้วยเสียงห่วงใยแทน ผมดีใจวะไม่ว่าผมจะเป็นยังไงไอ้กุกห่วงผมได้ตลอด ผมเลือกไม่ตอบคำถามมันบอกให้มันขับรถพาผมกลับห้อง อยากพัก
ถึงห้องคุณเมียก็ทำแผลให้เรียบร้อย ระหว่างทำแผลผมก็ร้องเสียงดังเพราะเจ็บคุณเมียก็จิปากรำคาญนิดหน่อย นี่ไม่ติดว่าเจ็บอยู่จะจูบจิๆของมันให้หายอยากจิปากใส่เลยแหม่ง แต่มันก็ยังเอ่ยปากถามอีกครั้งเรื่องรอยฟอกช้ำรอยแผลที่ใบหน้า ผมบอกขอนอนก่อนแล้วจะบอก..
ตื่นมาอีกทีฟ้าเกือบมืด มึนหัวนิดหน่อย แต่มีแรงพอเดินไปนั่งข้างเมียที่กำลังนั่งดูหนังเพลิดๆ
ไอ้กุกอาสาจะลงไปซื้อเตี๋ยวให้ ผมก็ยินดีเพราะมันก็อยากกินวะเจ็บปากก็อยากกินอยู่ดี พอมันลุกขึ้นผมก็รู้สึกแปลกรั้งให้มันกลับมานั่งลงเหมือนเดิมกอดมไอ้กุกแน่นไม่อยากให้จากไปไหนเลยวะ ผมถ้าจะบ้าจริงแค่มันจะลงไปซื้อของกินให้ ผมก็ไม่ให้ไปแล้ว
ท่าทางอาการของผมคงจะแปลกไป ไอ้กุกก็เริ่มสงสัยนอกจากรอยต่อยที่ใบหน้า ผมก็ไม่คิดจะเลี่ยงตอบมันหรอกนะ มีอะไรก็บอกอยู่แล้ว แต่ไอ้ท่าทางเป็นห่วงทำเอาผมใจกระตุกวูบเลย เลยต้องแกล้งเมียซะหน่อย
“บอกมา!!” ดูท่าไอ้กุกไม่เล่นด้วย ผมเลยต้องเลิกแกล้ง
“ไอ้เด็กนั้นมันเป็นน้องกู” ผมบอกออกไปตามความจริงถึงเรื่องที่กังวลอยู่ ดูสีหน้าเมียดิตกใจซะ! แน่ล่ะผมไม่มีน้องชายหากจำความได้
“ได้ข่าวมึงมีแต่พี่สาวต่างพ่อต่างแม่ แล้วไอ้เด็กนั้นจะมาเป็นน้องมึงได้ไงอย่าล้อเล่นนะสัด!” มันดูไม่ตกใจไปจากผมเท่าไร แต่ผมเลือกจะเก็บอาการมากกว่า
“แม่ของมันคือคนที่ทำให้แม่กูต้องเข้าโรงพยาบาล” ผมบอกออกไปในใจก็เจ็บปวดแปลบๆ
“จริงหรอกวะเนี่ย ไม่อยากเชื่อ...โลกจะกลมจนได้เจอกัน”
ใช่...ผมก็ไม่อยากเชื่อ
ไม่อยากจะนึกย้อนอดีตเลวร้ายวันนั้นอีกแล้ว พ่อแท้ๆ ที่ทำร้ายแม่ผมเอาทุกอย่างที่เป็นของแม่ไปให้ผู้หญิงคนอื่น แม่ถูกทุบตี ถูกทำร่างกายจนบอบช้ำ และจิตใจ จนต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นตายเท่ากัน ในขณะที่ผมอายุแค่สิบขวบ และเด็กคนนั้นที่เกิดมาแย่งทุกอย่างจากผมแค่เจ็ดขวบ
“กูยังจำได้นะวันที่มึงบอกกูว่า แม่มึงไม่ให้ทำร้ายผู้หญิงเด็ดขาด”
“รู้ดิ แล้วทำไมวันนั้นมึงยังโกรธกูเรื่องน้องมายวะ หึม”
ผมว่าพร้อมกับหอมแก้มนิ่มอย่างมั่นเขี้ยว
“ก็มึงไม่ยอมทำอะไรสักอย่างนิ” เมียพูดติดเสียงงอนๆ
“เชื่อใจดิวะ”
“เชื่อไม่ได้ต้องกระทำด้วย! พูดแล้วขึ้น” ขึ้นจริงๆ เมียหึงน่ารักวะ
และผมก็บอกไอ้กุกไปว่าให้เลิกพูดเรื่องนี้ซะไม่อยากนึกถึงอีก ผมไม่ใช่พวกแค้นฝั่งหุ่นจะมานั่งคิดเรื่องอคติหรือแก้แค้น แต่ก็ใช่ว่าเป็นคนดีอะไรมากมาย ขอแค่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับไอ้เด็กเวรนั้นอีกต่อไป นั้นแหละดีแล้ว
เป็นไปได้อย่ามาหายใจใกล้ผมจนวันตายไปเลยยิ่งดี
**
**
ช่วงรับน้องผ่านไป และช่วงผมแข่งบาสก็ผ่านไปด้วยดี จากนี้เหลือแค่เรื่องเรียน และก็เรียน
ผมนั่งมองไอ้กุกกำลังท่องจำหนังสืออย่างขะมักเขม้น มันเป็นพวกเรียนไม่เก่งต้องใช้ความจำในการท่องหนังสือ ผมเลยทำวิธีง่ายที่สุดคือจดส่วนสำคัญของวิชาเรียนลงในสมุดโน้ตเล่มเล็ก สมุดโน้ตเล่มนี้ก่อนเปิดเทอมที่มันเคยโวยวายว่าหาไม่เจอ สุดท้ายไปเจออยู่ในลิ้นชักใส่ของตู้เสื้อผ้าไม่รู้ว่าบ้าหรือลืมไปไว้ในนั้นทำไมกันแน่ เมียขี้ลืม... ฮาๆ
“มองหน้ากูตัวหนังสือเข้าหัวไหม?” มัวแต่มองไอ้กุกเพลินไปหน่อยจนมันจับได้
“กูอ่านเองแหละ มึงพอก่อนดีกว่าอ่านเยอะไปใช่จะจำหมด” พูดจบหมายจะหอมแก้มนิ่มซะหน่อย โดนมือบางดันหน้าให้ออกห่างไปซะก่อน
“มหาลัย” เสียงหวานบอกพร้อมแยกเขี้ยวใส่
น่ารักเชียวอยากกอดเมียโว้ย!
“วันนั้นกูยังหอมได้เลย”
“วันนั้นก็วันนั้น แต่นี่...วันนี้คือวันนี้ พอ! กูจะอ่านหนังสือต่อล่ะ”
ฟอด!
“ไอ้วี!!” ทีเผลอก็หอมสิใครแคร์? เมียก็มองผมด้วยสายตาไม่พอใจ มองไปดิ ผมก็ไม่สน
จู่ๆ มันก็ลุกขึ้นยืนเก็บหนังสือขึ้นมาถือไว้ ก้าวเท้าออกจากที่ตรงนี้ไปโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
“ไปไหน?” ผมถามมันก็ไม่ตอบ เดินจ้ำเอาจ้ำเอา
แค่นี้โกรธด้วยเหรอวะ?
ผมรีบหยิบหนังสือของตัวเองขึ้นมาถือ แล้วเดินตามหลังไอ้กุกไปอย่างเร็ว พอประชิดตัวได้ก็รีบรั้งแขนเรียวไว้ ไอ้กุกหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองผม สายตาเมียตอนนี้อ่านไม่ออกวะ ว่าไอ้กุกเป็นอะไร?
“เป็นไรวะ? โกรธ?” ถามไป แต่มือหนาผมยังจับแขนเรียวไว้
“เปล่า แต่มึงชอบทำแบบนี้บ่อยกูแค่คิดว่ามันไม่ดี...ถึงแม้จะมีคนชอบแบบเราสองคนอยู่เยอะในมหาลัย แต่ก็มีคนเกลียดนะสัด! อย่าลืมชายกับชายยังไงก็แคร์สังคมสักนิด” นี่ผมทำให้ไอ้กุกคิดมากเลยเหรอวะ ผมจะทำก็ทำ เพราะผมรักมัน ไม่คิดว่าจะทำให้ไอ้กุกคิดมาก
“เขาเรียกว่าหน้าด้าน” จู่ๆ เสียงใครบ้างคนดังขึ้นข้างผมกับไอ้กุก หันไปตามต้นเสียง เห็นไอ้เด็กเวรมันยืนจ้องมองมาทางผมกับไอ้กุกไม่วางตา
“กูน่าจะเอาให้ตาย”
“ไอ้วี” เสียงหวานห้ามปราบ ผมคงพูดแรงไปวะ
เห็นไอ้เด็กเวรนี่แล้ว ผมต้องรีบกอดเมียให้แน่น! ของผม! สื่อให้รู้ว่าคนในอ้อมกอดเป็นของใคร หมาตัวไหนจ้องจะงาบตายอย่างเหี้ยแน่
“ผู้ชายเห็นแก่ตัวยังจะรักได้อีก พี่กุกลองเปิดใจให้ผมสิ ผมไม่ทำให้ผิดหวังนะ”
“สัด!” ผมหมายจะพุ่งตัวไปต่อยปากหมาๆ แต่โดนไอ้กุกรั้งไว้ หันหน้าไปมองไอ้กุก มันก็ส่ายหัวไปมาเชิงให้ผมใจเย็น ผมเลยถอนหายใจระงับอารมณ์ ก่อนจะพาไอ้กุกเดินออกไปจากตรงนี้ แต่ไอ้กุกไม่ยอมไป เมื่อกี้ยังห้ามผม แล้วพอจะไปจากไอ้เด็กเวรกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดิน
“หาเรื่องคนอื่นต้องมองตัวเองหน่อยนะ” ไม่ใช่ผมที่พูด แต่เป็นไอ้กุก
เมียพูดงงๆ ผมเลยมองไอ้เด็กเวรตรงหน้าอีกครั้ง หึ สภาพทุเรศวะ ใบหน้านี่มีแต่รอยฟอกช้ำอมเขียวยิ่งกว่าผมอีก ตามตัวยังมีผ้าพันแผล...ดูไปไอ้เด็กเวรยังไม่หายดี แล้วเสือกออกจากโรงพยาบาลมายืนสะเหล่อหน้าหมาอยู่ตรงนี้ทำไมวะ
ไอ้พวกชอบหาเรื่องชาวบ้าน
“ผัวหื่น ผัวขี้หึงขี้หวง ผัวขี้เอายันเช้า ผัวชอบทำตัวหน้าด้านมีแต่ไอ้วีคนเดียวที่กูรัก” เยด! เมียผมพูดได้ใจวะ อยากจะกระโดดโลดเต้นฉิบหาย ไอ้กุกโหมดนี้หายาก ถ้าไม่หึงผมจริงๆ นะ
จู่ๆ มือบางแนบลงบนแก้มของผมทั้งสองข้าง ไอ้กุกโน้มใบหน้ามาใกล้แล้วประกบจูบบนริมฝีปากหนา ผมเบิกตากว้างตกใจ! อะไรวะเมื่อกี้ยังด่าผมว่าให้แคร์สังคม...แล้วที่มันทำอยู่คืออะไร?
แคร์สังคม แต่ไม่ต้องแคร์ไอ้เด็กปากหมาว่างั้น.หือ
“โอเคนะน้อง หึ ไป!” ไอ้กุกหันไปบอกไอ้เด็กเวร
จูบแค่นี่! ดูดดื่มหน่อยไม่ได้เหรอวะสัดเอ้ย... ผมอยากดูดปากจนปากชื้นแฉะเนี่ย โอ๊ย! เงี่ยน
“ไปเหอะไอ้วี” ผมถูกดึงให้เดินตามเมีย
“ไว้เจอกันนะครับ...พี่ชาย”
พี่ชาย!
คำเดียวเอาจนผมหยุดเดิน แล้วหันกลับไปมองคนด้านหลัง มันรู้?
“ลูกพ่อทิ้ง”
“ไอ้เหี้ย!!” เหลืออดแล้วโว้ย! ผมรีบพุ่งหวังจะเข้าไปต่อยหน้าสันตีนหมายืนกวนบาทาผมเลยเกิน
“ไม่! ไอ้วี! กูขอ!” ไอ้กุกรั้งร่างหนาผมไว้ดึงเข้าไปกอด ผมชี้หน้า ไอ้เด็กเวรอย่างโกรธ นิสัยเหี้ยๆ ทำหน้าเป็นผู้เหนือกว่าคิดว่าผมกลัวไงวะ! อยากต่อยฉิบ! สะบัดตัวไปมาหวังหลุดจากไอ้กุกอยู่เนี่ย กอดแน่นฉิบหาย
“ไม่แปลกว่าทำไมโดนทิ้งทั้งแม่ทั้งลูก จุๆ”
ทำหน้ากวนตีนพร้อมเสียงจุปาก แสหะยิ้มเหี้ยๆ อีก
“ไปล่ะกลัวโดนหมากัดฮาๆ” มันพูดจบก็เดินจากไปอย่างคนอารมณ์ดี ส่วนผมไม่ต้องพูดถึง...อยากจะกระทืบให้จมขุมนรกไม่ต้องผุดไม่เกิดเลยสัด!
“กลับเหอะวะ มา...กูถือหนังสือให้” ไอ้กุกแย่งหนังสือไปถือไว้เอง ผมระงับอารมณ์ให้เย็นลง หงุดหงิดเหี้ยเลย โดนกระทืบเป็นตายยังปากดี
พออารมณ์เย็นลงหน่อย ผมก็เดินนำหน้าไอ้กุกมายังลานจอดรถมหาลัย ที่จริงมีเรียนอีก แต่อารมณ์ตอนนี้อยากกลับห้องอย่างเดียว ผมขอโดดเรียนแล้วกันวะ ไปเรียนใช่ว่าจะรู้เรื่องด้วย
**
**
พอมาถึงห้องผมเลือกที่จะนั่งดูหนังเงียบๆ คนเดียวในห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้กุกก็ไม่กล้าเข้าใกล้ผมอีก เพราะก่อนหน้านี้พอถึงห้องไอ้กุกก็ชวนผมคุยนู่นนี่ แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบแทน จนมันลุกขึ้นเข้าห้องนอนไป และไม่ออกมาหาผมอีก
ผมรู้ว่าทำตัวไม่ดี แต่อยากอยู่คนเดียวจริงๆ วะ อดีตที่อยากลืม แต่กลับจำฝั่งลึกในจิตใจยากจะลืมได้ แต่ผมก็พยายามใช้ชีวิตปกติไม่คิดอะไรมาก ดูเหมือนจะง่ายใช่ ไม่เลยยากมาก แต่ผมทำเพื่อแม่ อยากให้แม่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับพ่อเลี้ยง ที่เขาดีกับผมและแม่ ลืมไม่ได้ก็อย่านึกถึงจบ!
นั่งดูหนังล่วงเลยมาเกือบสามทุ่ม ผมตัดสินใจปิดทีวีปิดไฟห้องนั่งเล่น แล้วเดินเข้าห้องนอนไป
ไอ้กุกหาย?
พอเข้าห้องนอนมาไม่เจอเมียนอนบนเตียง ห้องน้ำหรอ? คิดได้ก็รีบเดินไปดูก็ไม่มี ไปไหนวะ? อยากเล่นแบบนี้นะเว้ย! ผมใจไม่ดีแหม่ง
ในขณะใจร้อนรนสายตาผมก็เหลือบไปมองข้างตู้เสื้อผ้าเหมือนมีอะไรบ้างอย่างอยู่ตรงนั้น จึงรีบก้าวเท้าเดินไปดูใกล้ๆ เห็นเมียนั่งลงที่พื้นห้องเอนแผ่นหลังพิงตู้เสื้อผ้า แล้วกอดตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่ที่ผมซื้อให้
“ไอ้กุก” ผมเรียกมันเสียงแผ่วเบา เจ้าของชื่อไม่สนใจยังคงเอาหน้าแนบกับตุ๊กตากระต่ายไม่ห่าง ผมเลยไปนั่งข้างมันซะเลย
“ง่วงนอน” ไอ้กุกบอก
“ก็ไปนอนดิ แล้วมึงจะมานั่งทำไมตรงนี้” ผมว่า
“กูกวนมึง” เสียงหวานพูดติดหงอยๆ
“กวนอะไร...นอนด้วนกันทุกวัน กอดกันตัวกลมทุกคืน” เหมือนเดิม ไอ้กุกไม่พูด หน้าก็แนบกับตุ๊กตากระต่ายตามเดิม
เห็นอย่างนี้แล้วผมว่า...คงเป็นเพราะผมไม่ยอมคุยกับมันก่อนหน้านี้แน่เลย
“อ่า...เอามาเลยมึงกูงอนนะเว้ย!” เสียงหวานโวยวายทันที หลังผมตัดสินใจแย่งตุ๊กตากระต่ายที่ผมไม่ชอบมาจากมัน จัดการโยนแหม่ง! ไปให้ไกลๆ ลูกกะตา หันไปมองหน้าเมียก็แสดงสีหน้าไม่พอใจใส่
กอดอยู่ได้แหม่ง! ตุ๊กตาเป็นผัวมันหรือไง
“ไปนอน” ผมสั่ง
เงียบ...
“ขอโทษที่ทิ้งมึงไปนอนกันนะเมีย”
รู้ว่าผิด...คำขอโทษคงเป็นอะไรดีที่สุด
“อุ้มหน่อย” รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าสวยทันที หลังได้ยินคำขอโทษ แขนเรียวสองข้างยื่นออกกว้างทำเหมือนเป็นเด็ก ผมช้อนร่างบางไอ้กุกขึ้นมาอุ้มแนบอกหนาพาไปยังเตียงนอน
ไอ้กุกน้อยใจแบบนี้น่ารักวะ
ผมวางร่างบางลงบนเตียง แล้วเดินไปปิดไฟห้องนอน เปิดไว้แค่ไฟบนหัวเตียงแทน
เดินกลับมาล้มตัวลงนอนข้างไอ้กุกดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มร่างผมกับมันสองคน แขนยาวสอดใต้คอไอ้กุกให้เป็นแทนหมอน ร่างบางขยับตัวเข้ามาหาผมแนบชิด หน้าสวยๆ แนบกับอกหนาเหมือนต้องการความอบอุ่น
“อย่าทำอย่างนี้อีก” เสียงหวานบอก
“อืม” ผมตอบกลับไป และไม่รู้จะพูดอะไรในเมื่อผมผิดจริง
“อย่าทำว่าไม่มีกู...หรือมึงคิดว่ากูไม่ใช่ส่วนหนึ่งในชีวิตมึง”
“มึงเป็นมากกว่านั้น...เป็นทุกอย่างในชีวิตกูไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมึงต้องอยู่กับกูจนกว่าจะตายกันเข้าใจนะเมีย” บอกไปพร้อมกับกระชับอ้อมกอดนี้ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
ผมรักไอ้กุกที่สุดมากกว่าสิ่งใด
เหตุการณ์ครั้งนี้สอนให้ผมรู้ว่า...ควรจะมีไอ้กุกอยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข เพราะการที่ผมบอกกับมันว่าอยากอยู่คนเดียวคือการผลักไสมันออกไปโดยไม่ทันคิด
ถึงแม้ว่า ณ เวลานั้นอยากอยู่คนเดียวมากแค่ไหนก็ตาม ผมก็ต้องให้ไอ้กุกอยู่ข้างๆ กอดมันไว้ให้แน่นๆ ถึงจะมีแต่ความเงียบไม่มีใครพูดอะไรในอ้อมกอด แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจว่า...ยังมีคนรักข้างกายนั้นล่ะ...คือสิ่งที่ผมควรทำ ดั่งเช่นตอนนี้ที่ผมกำลังกอดร่างนิ่มๆ นี้ไว้ในอ้อมกอด
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :mew1:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คู่เพื่อน คู่รัก คู่ชีวิต .....ฟินนนนน
:-[. :-[ :-[ :-[ :-[
......
-
Friend Sex Friend
Chapter 28 :: ครอบครัว
By :: maylinza
Part Kook...
ความรัก...
คืออะไร?
ผมรู้แค่ว่ารักพ่อ รักแม่ รักยาย ส่วนไอ้วีเป็นความรักที่ผมไม่เคยเจอ และไม่คิดว่าจะได้เจอ ผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งชอบผู้หญิงเหมือนผู้ชายทั่วไป ใครจะไปรู้ว่า...วันหนึ่งคนอย่างผมจะมารักผู้ชายด้วยกันได้ และยัง...
รักมากๆ ด้วย รักจนคิดว่าขาดไอ้วีไปไม่ได้แล้วชีวิตนี้
แต่ความรักก็ย่อมมากับอุปสรรคเสมอ
อุปสรรคจากนี้ไป
ผมจะห่างไอ้วีได้ไหม? ซึ่งผมเองก็ให้คำตอบไม่ได้เหมือนกัน
รู้แค่ว่า...ผมรักไอ้วีไม่น้อยไปกว่าที่มันรักผมหรอกนะ
**
**
เวลาของการเรียนในรั้วมหาลัยกำลังจะจบลง และเริ่มต้นใหม่ในนอกรั้วมหาลัย แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมซึ่งไม่ได้ฉลาดในเรื่องของการเรียน กลับมีเพื่อนที่เรียนดีอย่าง พีจัง ข้าวตัง รวมถึงไอ้วีผัวผมด้วยคอยช่วยติวคอยช่วยเหลือผมเวลาที่ไม่เข้าใจ และยิ่งในช่วงของการสอบ ผมต้องอ่านหนังสือมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว...เป็นอะไรที่อยากจะหายตัวไปให้ไกลยังขั้วโลกเหนือเลยแหม่ง
ส่วนไอ้เด็กบอสตั้งแต่มีเรื่องครั้งนั้นก็ไม่มาข้องแวะกัดไอ้วีอีก มีบ้างได้เห็นครั้งคราวช่วงที่มันเรื่องปีหนึ่ง ผมเรียนปีสาม แต่พอผมกับไอ้วีขึ้นปีสี่ก็ไม่เคยเห็นมันอีกเลย อยากจะถามไอ้วีว่าพอรู้ไหมก็ไม่กล้า เพราะมันสั่งไว้ว่าห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก ผมเข้าใจและไม่อยากจะทำให้มันเจ็บปวดกับเรื่องในอดีตด้วย เพราะรู้ว่าการพูดถึงยิ่งทำให้ไอ้วีหวนคิดแต่เรื่องเก่าๆ
แต่ความอยากรู้ของผมมีสูงจึงต้องสืบๆ เอาเอง และได้ความมา ว่า...ไอ้เด็กบอสมาเรียนที่นี้แค่ชั้นปีหนึ่ง พอจบชั้นปีหนึ่งก็ออกจากมหาลัยทันที ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าไปไหน และเพราะอะไรถึงมาเรียนแค่ประเดี๋ยวก็ไป แต่การกระทำของไอ้เด็กบอส หากให้ผมเดา ผมคิดว่าเหมือนมาทักทาย ไอ้วีคนฐานะเป็นพี่ต่างแม่ แต่ทักแรงไปหน่อยวะทำให้อีกคนเจ็บปวดไม่น้อยกับคำพูดที่ไอ้เด็กบอสพูดทิ้งไว้ และผมก็มีลางสังหรณ์ได้อีกว่า...ไม่ช้าไม่นานต้องได้เจอกันอีกแน่!
พี่น้องกัน ถึงจะไม่ได้โตกันมา หรือไม่มีความผูกพันใดๆ กันเลย
เลือดย่อมข้นกว่าน้ำเสมอวะ
“จัดของเสร็จยังครับเมีย” เสียงไอ้วีเอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงข้างผมปลายเตียงนอน แขนยาวตวัดกอดเอวบางไว้หลวมๆ คางไอ้วีก็วางไว้บนไหล่ของผม
“พูดหวานนะมึง” ผมบอกไป แต่มือผมยังจัดเก็บของเข้ากระเป๋าเดินทางลูกใหญ่
“ไม่ชอบ?” ผมไม่ตอบกลับ แค่ยิ้มๆ
ชอบมันก็ชอบ แต่อะไรหวานๆ ไม่เหมาะกับไอ้วีสักเท่าไร
“อยากเห็นหน้าหลานมึงเร็วๆ ฉิบหาย” ผมเปลี่ยนเรื่องคุย มาพูดถึงหลานชายไอ้วี...คือลูกชายของพี่สาวซึ่งเป็นลูกติดพ่อเลี้ยงมัน อายุห่างกันเยอะพอสมควรเกือบจะสิบปีได้มั้งถ้าผมจำไม่ผิด
“กูก็อยากเห็นโคตรคิดถึงเลยแหม่ง ป่านนี้คงซนน่าดูวะ” พยักหน้าหงึกๆ ว่าเห็นด้วย ครั้งล่าสุดที่ผมได้เจอหลานชายไอ้วีก็สี่ปีที่แล้ว ตอนนั้นกำลังหัดพูดอยู่เลย ตอนนี้คงซนอย่างที่ไอ้วีว่า เพราะเมื่อปีที่แล้วไอ้วีเพิ่งไปเยี่ยมพ่อกับแม่มันที่อังกฤษ และเตรียมตัวเป็นคนดูแลทุกอย่างในเครือธุรกิจของครอบครัว โดยเฉพาะธุรกิจโรงแรมเป็นหลัก มันได้เจอหลานชายตัวเอง กลับมาเมืองไทยนะเล่าให้ผมฟังใหญ่เลยว่า หลานซนแสบมาก หลังเรียนจบไอ้วีเลยสัญญาว่าจะพาผมไปอังกฤษหาหลานมัน และได้ไปหาพ่อแม่ของผมด้วย
ช่วงที่ผมจัดของใส่กระเป๋าเดินทาง ก็มีไอ้วีคอยช่วยหยิบนู้นนี่นั้นให้ตามที่ผมสั่ง จะมานั่งกอดผมทั้งวันไม่ได้หรอกวะ ก็มือปลาหมึกมันเลื่อยไปตามร่างกายผมซะเกือบทุกซอกทุกมุม จนผมต้องส่งสายตาพิฆาตห้ามปราม และบังคับให้มันช่วยผมจัดของใส่กระเป๋า ขืนไม่หยุดจับมีหวังได้เลื่อยขึ้นเตียง และจัดกันไปอีกหลายยก เผลอๆ ตกเครื่องไม่ต้องไปกันพอดีอังกรงอังกฤษ
ไอ้ผัวหื่น!
“ขึ้นเครื่องกี่โมงวะ?” ผมถาม
“สามทุ่ม” ไอ้วีตอบพร้อมกับกำลังหยิบอะไรบ้างอย่างในตู้เสื้อผ้า ผมเหลือบสายตามอง จนมันรู้สึกตัวเลยหันหน้ามาทางผม
“อะไรวะ?” อยากรู้ถามเลยแหม่ง
“เจลหล่อลื่น” ตอบแล้วแล้วทำไมต้องยิ้มเหี้ยๆ ด้วยวะ
อ่า...เขินวะ
“ไปที่นู้นกูไม่ให้ปี้หรอก...ไม่ต้องเอาไป” บอกออกไปโดยที่ผมไม่กล้ามองหน้าไอ้วี
และไม่รู้ทำไม ผมก็ยังอายอยู่บ้างกับเรื่องแบบนี้ แปลกชะมัดเวลาแก้ผ้าเอากัน อาบน้ำด้วยกัน ผมไม่ยักกะอายอ่ะ แต่คำพูด และการกระทำของมันผมกลับอายเป็นบ้าเป็นหลัง ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน รู้แค่ว่าอายจริงๆ วะ
“คิดว่าทำได้ก็เอา” มีถามย้อน
“กูไม่เอา”
“เถียงจริงนะ!” มันว่าผมเสียงดัง พร้อมปรี่ตัวมาหาผมอย่างไว ผลักร่างของผมนอนราบลงบนเตียง โดยมีไอ้วีคร่อมร่างผมไว้ด้านบน ผมโวยวายผลักไสให้ออกไปให้ห่าง คนกำลังรีบจัดของ ไอ้ผัวหื่นก็หาเรื่องจะ อิ๊บอย่างเดียว เงี่ยนมากนักจะตัดน้องชายมันทิ้งเข้าสักวัน ไอ้บ้า!
สุดท้าย...โดน! กว่าไอ้วีจะยอมปล่อยเล่นเอาเหงื่อออกซะเยอะใช่เล่น ดันได้อิ๊บไปอีกสองยกสัด! โมโหเดินลำบากเลยแหม่ง ผมเลยสะบัดก้นรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร็วขืนนอนพักเหนื่อยบนเตียงมีต่ออีกหลายยก ไอ้วีก็นอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงยิ้มๆ กับการกระทำของผม งอนนะไอ้เหี้ย! ยิ้มอยู่ได้สัด!
**
**
ตอนนี้ผมกับไอ้วีอยู่กันที่สนามบินเรียบร้อย รอสะแตนบายขึ้นเครื่อง ไม่มีใครมาส่งหรอกนั่งแท็กซี่มายังสนามบินกันเอง จะให้ไอ้บีกันมาส่งก็ไม่ได้อีก เพราะช่วงนี้ไอ้บีกันทะเลาะกับข้าวตัง เรื่องที่ข้าวตังไม่ยอมไปอังกฤษด้วยกัน เพราะไอ้บีกันมันดรอปเรียนไว้ช่วงที่กำลังลุยจีบข้าวตัง และ ณ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ไอ้บีกันต้องกลับไปเรียนต่อ กลายเป็นว่าข้าวตังไม่ยอมตามไปด้วยเลยกลายเป็นเรื่องที่น่าหนักใจ ผมเข้าใจนะใครๆ ก็อยากอยู่กับคนที่ตัวเองรักกันทั้งนั้น
ผมกำลังนั่งรอเวลา ไอ้วีเองก็นั่งข้างๆ ผม
“พีจังก็อยู่อังกฤษกับพี่เทรนกูว่าวันไหนนัดเจอกันป่ะ”
“ก็ดี” มันตอบกลับ “ไปวะถึงเวลาแล้ว” ผมลุกขึ้นหยิบกระเป๋าส่วนตัวขึ้นมาถือไว้ แล้วเดินตามไอ้วีไปขึ้นเครื่อง จุดหมายด้านหน้า คือ ประเทศอังกฤษ
เดินทางครั้งนี้ใช้เวลาประมาณ 12 ชั่วโมง ในระหว่างเดินทางบนเครื่อง ผมใช้เวลาทั้งหมดไปกับการนอนหลับ ส่วนไอ้วีก็มีหลับบ้างตื่นบ้าง ผมบังคับให้นอนยาวก็ไม่ยอม ดื่มกาแฟถ่างตาคอยดูแลผม มันบอกว่าเป็นห่วงกลัวใครจะมาทำร้าย ผมนี่แทบขำเสียงดังบนเครื่องที่แสนหรูนอนสบายเป็นที่ส่วนตัว ใครจะกล้ามาทำอะไรได้ แต่คำพูดต่อจากนี้ดิทำเอาผมไปไม่ถูกเลย
‘เมียน่ารักกูก็ต้องหวง และห่วงเป็นธรรมดา’
ยอมใจไอ้วีเลยจริงๆ
**
**
เมืองเบอร์มิงแฮม ณ ประเทศอังกฤษ
สิ่งแรกที่มาถึงคือ...ความหนาว ผมกระชับเสื้อโค้ทตัวใหญ่เข้าหาตัว หนาวจนแทบสั่นทั้งตัว อยู่แต่เมืองร้อนมาเจอเมืองหนาวก็ต้องปรับกันหน่อยละนะ โชคดีตรงที่ยังไม่ใช่ช่วงของหิมะตก แค่กำลังเข้าฤดูหนาวเท่านั้น แค่กำลังเข้านะ...ผมยังหนาวแทบปากสั่น ไอ้วีนี่เก่งจริงโตมากับเมืองหนาวแบบนี้ได้ แต่เอ๊ะ..เมืองที่ไม่ค่อยจะเจอแดดทำไมมันไม่ขาวขึ้นเลยวะ ไอ้ดำเอ้ย!
ผมมองบ้านหลังใหญ่สไตล์ยุโรปตรงหน้า สวยมากอ่ะ แล้วมันจะใหญ่ไปไหนกันแม่เจ้า...
ไอ้ดำรวยจังวะแหม่ง!
ผมก้าวเท้าเข้ามาภายในบ้าน ค่อยยังช่วยอากาศภายในบ้านอุ่นดีจัง ผมกับไอ้วีถอดเสื้อโค้ทของตัวเองแขวนไว้สำหรับที่โดยเฉพาะ
“น้าวี!!!!!!!” เสียงเล็กน่าเอ็นดูเสียงหนึ่งเรียกชื่อไอ้วีดังลั่นมาแต่ไกลพร้อมกับปรากฏร่างเด็กผู้ชายตัวเล็กที่กำลังวิ่งมาหาไอ้วีด้วยรอยยิ้มตื่นเต้นปนดีใจ
ตุบ!
ไอ้วีนั่งลงยองๆ อ้าแขนออกกว้างรับร่างเล็กเด็กผู้ชายเข้าสู่อ้อมกอดด้วยความคิดถึง แก้มนิ่มยุ้ยๆ สองข้างถูกผู้เป็นน้าชายหอมฟัดไปมาด้วยความมั่นเขี้ยวซะเต็มแรง
“โห...โตขึ้นหล่อเหมือนน้าเลย” ผมแบะปากมั่นไส้ ผัวใครหลงตัวเองฉิบหาย
“ขนมของปังน้าวีซื้อมาให้ปังไหม?” เสียงเล็กถามอย่างน่ารัก ศีรษะเล็กถูกมือหนาขยี้จนเส้นผมนั้นฟูฟ่อง รอยยิ้มบนใบหน้าน่ารักเห็นแล้วผมก็อยากจะฟัดบ้างจัง
“ไรเนี่ยถามหาขนมไม่คิดถึงน้าเลย” ผู้ใหญ่ก็ใช่ย่อยแกล้งเด็กซะอีก
“คิดถึงครับ แต่ปังคิดถึงขนมมากกว่า” คำพูดของเด็กทำให้ผมอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“น่าน้อยใจอ่ะ” มีทำหน้างอนหลาน น่ารักตายไอ้หื่น
“คนสวย” จู่ๆ น้องปังก็หันมาหาผม พูดว่าคนสวยคำแรกไม่น่าฟังเสียจริง ผมผู้ชายนะเฮ้ย! เด็กตัวแค่นี้ดูไม่ออกจริงอ่ะ
“คุยกันอีกนานไหมจ๊ะเด็กๆ มาเร็วเข้าห้องโถงกัน ทุกคนรออยู่นะ” พี่สาวไอ้วีเดินออกมาเรียก คงเห็นว่าลูกชายตัวแสบออกมารับผมกับไอ้วีนานไปหน่อย
ผมได้เจอพ่อกับแม่ที่นี้พอดี เลยสวมกอดพ่อแม่ด้วยความคิดถึง ไอ้วีเองก็เช่นกันกอดแม่มันแน่นไม่ปล่อย จนพ่อมันแซวๆ ว่านั้นเมียพ่อ ทำเอาทุกคนหัวเราะตามๆ กันไป
ทุกคนต้อนรับผมกับไอ้วีอย่างอบอุ่น นั่งทานข้าวกันอย่างสนุกพูดคุยหยอกล้อกันไปมา เจ้าตัวเล็กน้องปังก็นั่งข้างผมไม่ไปไหน ลืมพ่อลืมแม่มันไปเลย และทุกครั้งที่ผมเล่นกับน้องปังมีการส่งสายทีเล่นมาด้วย ไม่พ้นน้าชายอย่างไอ้วีเป็นแน่ เชื้อหื่นแหม่งแรงวะ นี่น้องปังแค่ 6 ขวบนะ โตขึ้นจะขนาดไหนกันวะ
เวลาแห่งการต้อนรับผมกับไอ้วีก็จบลง ผมรู้สึกมีความสุขมากได้พบกับทุกคนที่คิดถึง ครอบครัวผมกับครอบไอ้วีก็ไม่มีทีท่าว่ารังเกลียดในสิ่งที่ผมกับไอ้วีเป็น พี่เขยไอ้วีเองก็ด้วย ไม่มีทีท่าว่าไม่ชอบผมกับไอ้วีที่เป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำ ดีใจจังผมมีแต่คนดีๆ และเข้าใจอยู่รอบข้างไม่ไปไหน โดยเฉพาะผู้ชายคนตรงหน้าผมที่กำลังจัดเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้เรียบร้อย ผมก็แค่นั่งให้สบายปล่อยให้ไอ้วีทำไป พอจะเข้าไปช่วยก็โดนไล่ให้มานั่งตามเดิมตลอด
“วันนี้นอนบ้านกูก่อนพรุ่งนี้ไปนอนบ้านมึงกัน” ไอ้วีพูดไปพร้อมกับเดินมานั่งข้างผมบนโซฟานิ่มในห้องนอนส่วนตัว หลังจัดการเก็บเสื้อผ้าเรียบร้อย
“อืม”
“ไอ้กุก”
“ว่า?”
“อยู่นี่กับกูใช่ไหม?” จู่ๆ มันก็ถามเรื่องนี้ออกมา อันทีจริงผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลยทีเดียว “มึงก็ต้องทำหน้าทีดูแลหุ้นของพ่อแม่มึง”
“รู้แล้ว...แต่ไม่กลับไปจัดการเรื่องเรียนจบให้เรียบร้อยก่อนไง”
“กลับดิ หลังจากนั้นก็ย้ายมาอยู่อังกฤษกันถาวร” ผมกรอกตาไปมาไม่กล้าสบตาไอ้วี จะบอกมันยังไงดีนะว่าผมกำลังสับสน
ไอ้วีมันเรียนจบต้องช่วยธุรกิจทางครอบครัวอยู่แล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเคยบอกว่าไม่ชอบ แต่ทำใจได้ และพร้อมจะดูแลพ่อแม่มันต่อไป
ส่วนผมเหรอ...ยังหาจุดยืนตัวเองไม่ได้เลย แล้วที่เลือกเรียนคณะบริหารเหมือนไอ้วี เพราะพ่อแม่ของผมก็เป็นหุ้นส่วนกับพ่อแม่ของไอ้วี แต่มีน้อยกว่าก็เท่านั้น หากผมเรียนจบไป ผมก็คงไปบริหารส่วนของพ่อกับแม่ ไอ้วีกับผมก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อม และมีสิ่งอื่นที่ผมสนใจอยากจะอยู่เมืองไทย แม้จะยังไม่ตัดสินใจร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เหอะ
“ไอ้...วี...คือ...”
“น้าวี!!”
ไม่ทันที่ผมจะบอกอะไรบ้างอย่างกับมัน เสียงเล็กน่ารักดังขึ้นมาอีกครั้ง น้องปังผลักประตูห้องที่ไม่ได้ปิดสนิทซะทีเดียวเปิดออกแล้วเดินเข้ามาในห้อง มานั่งแทรกกลางระหว่างผมกับไอ้วีทันที
“ว่าไง...อย่าบอกนะจะมานอนกับน้าวี” ศีรษะเล็กส่ายไปมา
“มานอนกับคนสวย”
“คนสวยของน้านะ”
“ไม่ใช่” เสียงเล็กโต้กลับทำปากยู่ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นมายืนบนโซฟานิ่ม แขนเล็กคล้องคอผมไว้ ริมฝีปากจิ้มลิ้มแตะลงบนพวงแก้มนิ่มผมเต็มแรง
จุ๊บ!
“คนสวยของผม...น้าวีห้ามแย่งนะ” ยังจะเอาใบหน้าน่ารักมาแนบกับแก้มของผมอีก
“หนอย...น้อยๆ หน่อยตัวเล็ก มานี่!” ไอ้วีมันดึงหลานตัวเองเข้าไปกอดแน่น
“ฮาๆๆ น้าวีปล่อยนะ!” เสียงเล็กหัวเราะชอบใจยามจมูกโด่งไอ้วีถูเล่นหน้าท้องน้อยตัวเล็กเป็นการมั่นไส้ ผมก็ได้แต่นั่งมองอมยิ้มให้น้ากับหลานหยอกล้อกัน...มุมนี้ไอ้วีมันก็ดูน่ารักดีวะ
หมับ!
ตัวเล็กดิ้นไปมาในอ้อมกอดไอ้วีจนหลุดออกมาได้ ก็เข้ามากอดผมซะไม่ทันตั้งตัว โอกาสมาแหละผมรีบกอดตัวเล็กนุ่มนิ่มไว้ หอมแก้มนิ่มน้องปังไปตั้งหลายครั้ง น้องปังเองก็หอมแก้มผมตอบกลับ ผลักกันหอมไปหอมมา จนผมไม่อยากจะปล่อย...เด็กมันช่างน่าฟัดเสียจริง
“อะ...อืม” มีเสียงขัดขึ้น ผมเหลือบมองไอ้วี มันชี้นิ้วใส่ผมเป็นการเตือน บ้าใหญ่แล้วผัวหื่นหลานตัวเองยังจะหึงได้อีกให้ตายเหอะ
และคืนนี้น้องปังก็ได้นอนกับผมอย่างที่หวัง แต่กว่าจะได้นอนกัน น้าหลานเถียงกันไปมาน่ารักแย่งจะให้ผมนอนด้วย หลานก็กอดผมแน่นไม่ยอมปล่อยบอกว่าคนสวยต้องนอนกับผม ไอ้วีก็ยื้อแขนผมไปแล้วก็บอกหลานตัวเองว่าคนสวยนี้ของน้าวี คนกลางอย่างผมอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้วะ เรื่องแค่นี้อันที่จริงง่ายจะตายไปจะเถียงกันทำไม่รู้ ผมก็นอนตรงกลางไปสิจริงไหม? น้องปังกับไอ้วีก็นอนแนบข้าง ผมกอดตัวเล็กไอ้วีกอดผมก็เรียบร้อย
ผมนอนกอดตัวเล็กไปได้สักพักจนน้องปังหลับไปสนิท
“ไอ้กุก” เสียงเรียกแผ่วเบาข้างใบหูผมจากคนนอนด้านหลัง
“ว่าไงวะ” ผมพูดทั้งที่ไม่ได้หันไปหามัน
“อยากจูบ หันมาหากูหน่อย” ผมพยักหน้าตอบ ก่อนจะค่อยๆ คลายกอดเบาๆ ไม่ให้น้องปังตื่นเสียก่อน
ผมพลิกหันร่างตัวเองไปหาไอ้วี มันก็ประกบจูบลงบนริมฝีปากนิ่มทันที ริมฝีปากร้อนบดเบียดคลอเคลียริมฝีปากนิ่มหยอกเย้าไม่ได้ลุกล้ำ ดุเดือดอะไร ไอ้วีกดแรงจูบย้ำๆ กับริมฝีปากผมหลายครั้ง ก่อนจะใช้ริมฝีปากร้อนจูบลากผ่านผิวนิ่มไปยังพวงแก้มผม มันกดจูบแก้มนิ่มผมก่อนหนึ่งครั้งตามด้วยจมูกโด่งเป็นสันหอมแก้มนิ่มแรงๆ ไปฟอดใหญ่ทิ้งท้าย
“เป็นไรวะ?” การกระทำไอ้วีแปลกๆ อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้
“ไม่รู้วะกูหวิวในใจยังไงชอบกล...รักมึงนะไอ้กุก”
“รู้แล้วน่า” บอกไป แต่ผมเลือกก้มหน้าลงหลบสายตามัน
“ไม่ติดมีหลานนอนอยู่เขินแบบนี้กูอิ๊บแล้วแหม่ง”
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันเสียงเบา พลิกร่างตัวเองกลับไปกอดตัวเล็กนุ่มนิ่มตามเดิม
ไอ้วีจะหวิวในใจก็ไม่แปลก เพราะผมกำลังตัดสินใจในสิ่งที่ไอ้วีไม่เห็นด้วยแน่!
เช้าแรกของประเทศอังกฤษสำหรับผมกับไอ้วีอยู่ ณ ที่นี้ วันนี้ไอ้วีตั้งใจจะพาผมไปเที่ยว จากเที่ยวกันเสร็จ...ก็จะไปนอนค้างที่บ้านพ่อแม่ของผมกัน
“ไม่หนาวเหรอ?” มองคนตรงหน้าที่สูงกว่าผมกำลังสวมเสื้อโค้ทสีดำ
“ไม่วะ”
“กูลืมไปมึงโตที่นี้นี่เนอะ” ว่าไปเพราะมั่นไส้ไอ้เด็กนอก
ไอ้วีมันใส่แค่เสื้อยืดตัวบางสีขาว และสวมทับด้วยเสื้อโค้ทสีดำตัวไม่ใหญ่มากอีกชั้น...ใส่แบบนี้จะกันหนาวได้สักเท่าไรกันเชียววะ ผมนี่หนาวจะตายห่าอยู่แล้ว... เลยจัดไป! ใส่เสื้อตัวหนาแขนยาว ใส่เสื้อหนาวตัวใหญ่ทับอีกชั้น ตามด้วยเสื้อโค้ทสีน้ำตาลตัวยาวถึงหัวเข่าจัดเต็มเลยเป็นไง
“แต่ตรงนี้มันหนาววะ” จู่ๆ ไอ้วีก็ชี้ไปยังกลางลำตัว รอยยิ้มหื่นเหี้ยๆปรากฏบนใบหน้าหล่อ “จับให้หน่อยมือมึงคงอุ่น” ทำเสียงกวนสันตีนอีก
หมับ!
“โอ๊ย!! พะ...พอ!” เสียงเจ็บร้องดังลั่น มองหน้าผมเคืองๆ มันยืนแนบขาของตัวเองเข้าหาทันที หลังผมยอมปล่อย
“อุ่นพอยัง” ก็ผมเล่นบีบเต็มแรง สมน้ำหน้า! น่าจะบีบให้เขียวไปเลยแหม่ง
“เมียโหดไปล่ะ...มากอดที” ไอ้วีดึงผมเข้าไปใกล้แล้วกอดผมซะจนจะร่วมร่างเดียวกันแหละ ผมซบหน้าเข้าหาอกหนาต้องการความอบอุ่น
“อยู่ให้ชินซะ...เพราะมึงต้องอยู่ที่นี้กับกู” ผมไม่พูดอะไรออกไปทั้งนั้นได้แต่หลับตาลงในอ้อมกอด
ไม่อยากรับปากว่าจะอยู่ที่นี้ เพราะผมมีเรื่องต้องตัดสินใจ
อากาศลมหนาวกับแสงแดดอ่อนๆ ของเมืองเบอร์มิงแฮม ทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้างจากที่คิดไม่ตกกับสิ่งที่ผมยังไม่กล้าบอกกับไอ้วีตอนนี้ มันพาเที่ยวรอบเมืองแวะดื่มกาแฟร้อนๆ คลายความหนาวบ้าง พอช่วงบ่ายก็แวะทานข้าวกัน
ตอนนี้ผมกำลังยืนมองดูสิ่งสวยงามของเมืองนี้ด้วยความตื่นเต้น ก็ผมไม่เคยมานี่น่า ส่วนไอ้วีมันเติบโตที่นี้ มันเล่าให้ฟังแค่ว่าพ่อแท้ๆ มันทำธุรกิจโรงแรมแต่แรกอยู่แล้ว พอวันหนึ่งพ่อมันมีเมียใหม่ก็โกงเอาทุกอย่างไปจากแม่มันที่ร่วมกันสร้าง แล้วไปใช้ชีวิตใหม่กับผู้หญิงคนนั้น พ่อเลี้ยงคือเพื่อนสนิทของพ่อมันเข้ามาช่วยเหลือ และชุบชีวิตใหม่ให้แม่ไอ้วี แม่มันเลยตอบแทนด้วยการใช้ชีวิตร่วมกันดูแลซึ่งกันและกันไปจนยามแก่เฒ่าหรือตายจากกัน
ด้วยการที่ธุรกิจโรงแรมที่นี้เติบโตรวดเร็ว และมั่นคงอยู่ตัว พ่อเลี้ยงไอ้วีเลยอยากจะกลับมาทำธุรกิจเมืองไทยบ้าง และนั้น...ทำให้ผมได้เจอกับไอ้วี พ่อแม่ของผมก็ทำธุรกิจโรงแรมอยู่ก่อนแล้ว แต่ไม่เท่าครอบครัวมันที่รวยกว่าเป็นเท่าตัว พ่อแม่มันเลยชวนพ่อแม่ของผมเข้าร่วมหุ้นด้วย และท่านก็ได้ทำธุรกิจด้วยกันจนถึงทุกวันนี้
ผมเดินไปเรื่อยๆ ในตัวเมือง และก็กระชับเสื้อโค้ทเข้าหาตัวบ้าง เพราะความหนาว
“มึงหนาวมากเหรอวะ?”
“อืม” ผมตอบ แต่สายตาก็ยังมองอาคารทรงยุโรปตรงหน้า
สวยมากจริงๆ
“อยากหายหนาวไหม?” มันถามผม ทำหน้ายิ้มเล็กน้อย
“แก้ผ้ากอดกัน”
“รู้ทันวะ” มันยิ้มแห้งๆ เกาท้ายทอยตัวเอง
ทำไมไม่รู้ ใครๆ ก็รู้ ในละครไทยเห็นออกจะบ่อย
“กูถามอะไรหน่อยได้ไหม?” มันพยักหน้าตกลง
“มึงขาดเรื่องบนเตียงได้นานเท่าไร”
“เฮ้ย! ถามอะไรวะ”
“ตอบๆ มาเหอะน่าไอ้วี เร็ว!” มันบ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากยอมตอบ
“กูไม่รู้ แต่ที่รู้กูขาดมึงไม่ได้”
กึก!
ผมจุกเลยสัด!
“คิดไงถึงถามวะ?”
“ก็เอะอะจับกูกด โมโหกด น้อยใจกด เงี่ยนก็กด กูเลยคิดว่าผัวอย่างมึงติดเซ็กซ์จนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว” ผมตอบไปอย่างมั่นใจอ่ะ เรื่องจริงทั้งนั้น...หื่นตัวพ่อ หื่นเหี้ยๆ เลยแหม่ง!
“ขึ้นดิ! ไม่งั้นกูเสียบไงวะอ่อนๆ” หือ...ตอบหน้าตายมากผัวกู
“กูเปรียบเทียบ!” นี่โง่หรือแกล้งโง่วะ
“ฮาๆ ก็มึงแหม่งน่าฟัดน่าปี้กูทนได้ไงกัน”
“ตรงไหนมึงเนี่ยว่าน่าฟัด มีเหมือนกันทุกอย่าง...มึงมีตูดกูก็มีตูด มึงมีหนอนน้อยกูก็มีหนอนน้อย หัวนม หู....”
“พอสัด ไม่เหมือนอยู่สามอย่างตูดมึงมีไว้ให้กูเสียบ...ส่วนของมึงน่ะหนอนน้อย แต่กูหนอนใหญ่ หัวนมมึงสีชมพูน่าดูด แต่ของกูมันดำ เห็นไหม...น่าเอาจะตายไป”
ดูมันตอบเข้า...ยังทำหน้าภูมิใจอีก โอ๊ย...ผมยอมแพ้เลย สงสัยชาติที่แล้วทำกรรมไว้เยอะชาตินี้ผมถึงต้องมาเจอคนหื่นๆ อย่างมันเนี่ย ไอ้ฉิบหาย!
“อย่าคิดนะว่ากูชอบมึง เพราะเรื่องอย่างว่า มึงคิดดีๆ ว่าตอนเจอกันครั้งแรกกูชอบมึงเพราะอะไร?”
“เอ่อ...”ผมหลบสายตามันไม่รู้จะพูดอะไร ไอ้วีเล่นจ้องหน้าผมจริงจัง เมื่อกี้ยังทะลึ่งหื่นกามอยู่เลย
“ไอ้กุก...กูชอบมึงเพราะเป็นมึง รักมึงเพราะเป็นมึง มึงน่ารัก ใจดี เวลาอ้อนนะมึงแหม่งน่ารักฉิบหาย และกว่ากูจะได้มึงมาจริงๆ ก็เกือบปี กว่ากูจะได้ความรู้สึกใจตรงกันเป็นแฟนกันก็หลายปีแค่รู้ใช่ไหม?” คำพูดทั้งหลายที่ออกมา ผมรู้ว่ามันจริงจัง ผมเองก็รู้ว่าไอ้วีรักผมจริงไม่งั้นมันจะดูแลผมทำไมกัน
“รู้แล้ว! พอเลย!” ผมอายมากอ่ะ เวลาไอ้วีจริงจังแบบนี้ เลยเดินหนีมันมาขึ้นสะพานเล็กที่มีดอกไม้สวยเรียงตัวบนสะพาน ไอ้วีเองก็รีบเดินให้ทันผม พอประชิดตัวได้นิ้วยาวก็แทรกเข้าร่องนิ้วเรียวมันประสานกันยึดมั่น และยืนยันว่าผมกับมันจะมีกันตลอดไม่ว่ายามใดก็ตาม
“พูดถึงเงี่ยนเลย ไป! กลับกัน”
“ไอ้เหี้ย!”
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :hao5:
ติดตามเพจได้นะ >>> https://www.facebook.com/maylinza/ (https://www.facebook.com/maylinza/)
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Friend Sex Friend
Chapter 29 :: แยกกัน!!
By :: maylinza
Part V...
บรรยากาศอาหารช่วงค่ำบ้านไอ้กุกกำลังยิ้มรับความดีใจที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาก็เกือบจะสี่ปี ตั้งแต่เราขึ้นเรียนมหาลัยปีหนึ่ง ไอ้กุกและผมเลือกจะไม่ตามมาที่นี้ เหตุผลง่ายๆ ของไอ้กุกคือไม่พร้อม และอีกอย่างถ้าเรียนที่อังกฤษจริง...เมียผมกลัวความโง่ เพราะมันเรียนหนังสือไม่เก่ง...คิดว่าเรียนเมืองไทยยังไงก็ภาษาเดียวกันน่าจะไปรอดมากกว่า
ผมมองใบหน้าสวยเป็นระยะกับทานข้าวไปด้วย รอยยิ้มหวานกำลังยิ้มแย้มกับพ่อแม่ของมัน แม่ไอ้กุกกับแม่ของผมนิสัยเหมือนกันคือใจดีทั้งคู่ ส่วนพ่อไอ้กุกก็มีวางมาดตั้งเข้มบ้างในบ้างครั้ง ก็ลูกชายสวยนิเนอะ? ย่อมหวงเป็นธรรมดา
หลังทานข้าวเสร็จทุกคนก็มานั่งคุยกันให้หายคิดถึง แม่กับไอ้กุกก็หนุงหนิงกันสองคน ส่วนผมก็ปลีกตัวมาคุยกับพ่อไอ้กุก ส่วนมากจะคุยเรื่องงานเป็นหลักซะมากกว่า เพราะในไม่ช้านี้ผมก็ต้องมาทำหน้าที่ประธานบริษัทเครือโรงแรมของครอบครัว พ่อไอ้กุกแกสอนการวางตัว และแนะนำเรื่องอื่นๆ ไปด้วยจะได้ไม่มีใครมาถูกคนอย่างผมที่เด็กเกินจะทำหน้าที่นี้ แต่พ่อไอ้กุกดูจะไว้ใจผมมาก...เห็นผมเป็นคนเฮฮาหื่นกับลูกชายท่านอยู่บ่อยๆ แต่เรื่องความรับผิดชอบ ผมมีสูงนะจะบอกให้
คุยกันไปได้สักพักใหญ่ แม่ไอ้กุกก็ไล่ให้ผมกับเมียไปพักผ่อน แต่ก่อนไปพ่อไอ้กุกทิ้งคำพูดไว้ให้ผมว่า…
‘ทิ้งลูกลุงเมื่อไรมี...‘
เว้นประโยคไว้ แล้วท่านก็กระตุกยิ้มใส่เหี้ยมๆ ไม่ต้องเดาให้ยาก
ตายสถานเดียว... ขนลุกสัด!
ผมเลือกที่จะอาบน้ำก่อน เพราะเมียมัวแต่แชทคุยกับใครก็ไม่รู้ สีหน้านี้อย่างเครียด
หลังจากผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อยก็เดินมานั่งใกล้เมียบนเตียงนอนที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่
“อาบน้ำไอ้กุก” มันพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างผม
“ไอ้วี” เสียงหวานเรียก ผมมองใบหน้าสวยเห็นสีหน้ามันเหมือนจะกังวลอะไรสักอย่าง
“มีอะไรก็พูดมา”
“คือ...ไปอาบน้ำก่อนนะ” พูดจบมันวางโทรศัพท์ลง แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเลย
สงสัยนะเนี่ย ทำตัวแปลกๆ ยิ่งช่วงนี้ถามอะไรก็ไม่ค่อยจะตอบชอบถอนหายใจเฮือกๆ เหมือนคนมีเรื่องทุกข์ใจอย่างนั้นแหละ ผมต้องทำอะไรสักอย่างล่ะแหม่ง!
เวลาเดินไปเรื่อยๆจนเข้าสู่ของวันที่ห้า...ที่ผมกับไอ้กุกอยู่อังกฤษ ช่วงฤดูลมหนาวก้าวย่างเข้ามาทุกขนาด ความหนาวความเย็นทำให้ไอ้กุกเริ่มไม่สบายมีน้ำมูก ไอบ้างเล็กน้อย เมียผมนี่ไม่ถูกกับอากาศหนาวเอาเสียเลยวะ จึงทำให้ต้องเลื่อนเวลากลับเมืองไทยเร็วขึ้นบวกกับต้องทำเรื่องเรียนจบด้วย แล้วอย่างนี่ไอ้กุกจะอยู่กับผมที่นี้ถาวรได้ยังไงกัน...ไม่สบายง่ายเกิ๊น...ผมต้องดูแลให้ดีกว่านี้แล้ววะ
“สงสารน้องปัง” กลับถึงเมืองไทยเรียบร้อย เข้าห้องมาไอ้กุกก็พูดถึงหลานชายของผมทันที
“ยังไงก็ได้เจอกันอีก”
“มึงดูตอนน้องปังร้องไห้ตามกูมาดิ โคตรสะเทือนใจเลยฉิบหาย”
เมียผมนี้ช่างจะแม่พระไปล่ะ
ผมเดินไปนั่งบนโซฟานิ่มข้างร่างบางตวัดแขนยาวกอดรอบคอมันแล้วดึงให้ใบหน้าสวยเข้ามาใกล้
“เงี่ยน”
“สัด!” มันด่า แต่ผมก็ยังยิ้มได้ครับ บ่แคร์
“อยู่นู้นไม่ได้เอากันเลยแหม่ง! เงี่ยนมั้งไม่ได้ไง!”
“ปล่อยเลย” ร่างหนาผมถูกผลักออก มันลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนเฉยเลย ไรว้า.... ผัวเงี่ยนเมียต้องสนองดิวะ
ติ้ง!
จู่ๆ เสียงข้อความโทรศัพท์ไอ้กุกดังขึ้น มันไม่ได้หยิบไปด้วยวางไว้บนโต๊ะเล็กใกล้ที่ผมนั่งอยู่นี่ล่ะ ไอ้กุกคงลืม
ผมเลือกจะไม่ดูข้อความนั้นคงจะเสียมรรยาทเกินไปถึงจะเป็นแฟนกันก็เหอะนะ
แต่ว่า... พอนึกดูดีๆ ช่วงนี้ไอ้กุกก็ติดโทรศัพท์มากว่างเมื่อไรเป็นอันต้องหยิบขึ้นมาแชทคุยกับใครก็ไม่รู้ เวลามันคุยแชทสีหน้ามันดูมีกังวลอะไรบ้างอย่าง ถ้าผมแอบอ่าน เพราะความเป็นห่วงคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเลยหยิบโทรศัพท์ไอ้กุกขึ้นมา อ่านข้อความไลน์หน้าจอที่ดั้งขึ้นมาเมื่อกี้
ฟ้า >>>>> บอกวียัง?
บอกอะไรวะ?
ไม่รอช้าผมรีบปลดล็อคหน้าจอทันที ผมกับไอ้กุกเราต่างรู้รหัสโทรศัพท์ของกันและกันอยู่แล้วไม่มีอะไรต้องปิดบัง
แต่ครั้งนี้ผมว่าไอ้กุกพลาด
ผมรีบเปิดอ่านข้อความสนทนาไลน์ไอ้กุกทันทีความอยากรู้ โดยเฉพาะข้อความเก่าๆ ที่มันคุยกับฟ้า
ฟ้า >>>>> สนใจจริงอ่ะ?
จริง! ยังไม่อยากใช้ชีวิตในมาดคนทำธุรกิจวะ <<<<< กุก
ฟ้า>>>>> วีไม่ยอมแน่
ต้องลองบอกมันก่อน <<<<< กุก
ฟ้า>>>>> อืม
แต่...ไม่กล้าวะ <<<<< กุก
ฟ้า>>>>> วีรู้เองเรื่องใหญ่นะ กุกต้องบอก
และอีกอย่างแฟนเราอยากได้กุกมาเป็นนายแบบคอลเลคชั่นตัวใหม่
อืม...จะบอกตอนกลับไทย ตอนนี้มีความสุขไว้ก่อน <<<<< กุก
ฟ้า>>>>> สู้ๆ ว่าแต่กุกทนได้เหรอถ้าต้องแยกกัน
ไม่ได้ <<<<< กุก
ฟ้า >>>>> เอาไงกันแน่เหอะคนสวยยย
ใครสวย? เดี๋ยวเหอะ <<<<< กุก
เอาเป็นว่ากุกจะอยู่ไทย ห่างกันหน่อยไม่เป็นไรมั้ง
“ไอ้วีกูหิว แล้วนั้น?” ไม่ทันจะอ่านได้เยอะไปกว่านี้ ไอ้กุกก็เดินออกมาจากห้องนอน คำพูดมันหายไปปลิดทิ้ง หลังเห็นว่าผมกำลังทำอะไร
“หิวไปซื้อเอง” ผมตัดบทไม่อยากจะพูดอะไรมาก ตอนนี้มึนงงไปหมดแล้ววะ มันทำได้ไงคิดจะแยกกันอยู่ พอได้รู้แค่นี้ใจผมก็หวิวบอกไม่ถูกนี่ใช่ไหม?...ลางสังหรณ์ที่ผมกลัว
“ไอ้วีกูอธิบายก่อน!” ไม่อยากจะเห็นหน้าคนรัก ผมจึงคิดที่จะเดินหนีเข้าห้องนอนเห็นหน้าสวยๆตอนนี้ผมต้องระเบิดอารมณ์โมโหใส่มันแน่
“ปล่อย”
“ฟังกูก่อนดิวะ” เสียงหวานวิงวอนขอร้อง
“ปล่อย!!” เวลานี้ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น
“เออ! ไม่ต้องฟังหรอกไอ้เหี้ย! กูกลัวจะตายห่าอยู่แล้ว!” ผมสะบัดแขนยาวตัวเองออกจากมือบางจนหลุด แล้วเดินเข้าห้องนอนไปไม่สนใจเหี้ยอะไรทั้งนั้น...แหม่ง!
ปัง!
ผมนั่งลงปลายเตียง ในหัวสมองคิดอะไรมากมาย
อยากอยู่ด้วยกัน...
อยากดูแล...
อยากกอดทุกวัน ทุกคืน...
อยากกินข้าวพร้อมกัน...
ตื่นพร้อมกัน...
ทำไมวะ!!! ถึงอยากจะแยกกัน ไอ้เหี้ย!!
ผมกำลังบ้า! นั่งสบอารมณ์โกรธคนเดียวในห้องนอน ผมล็อคห้องไว้ไม่ต้องการให้ไอ้กุกเข้ามาตอนนี้ ถึงจะรักให้ตายแค่ไหน ผมกลัวจะทำร้ายคนรักทางจิตใจด้วยคำพูด โดยไม่ทันคิด
เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่ผมนั่งกุมขมับศีรษะตัวเองเพื่อคุมอารมณ์ให้เย็นลงกว่านี้ ผมเคยบอกแล้วว่าเรื่องอะไรที่มันเกี่ยวกับไอ้กุกผมไม่สามารถอยู่เฉยได้ ใครรังแกทำร้ายมันผมเอาคืน ใครจะคิดยังไงเรื่องผมกับไอ้กุก ผมไม่สนใจแค่ทำให้คนอื่นรู้ไปเลยว่าผมรักมัน และจริงจังกับมันแค่คนเดียว แต่นี่อะไรวะคิดจะแยกกัน คิดว่าผมจะอยู่เฉยได้เหรอวะ รู้แล้วยิ้มรับ รู้แล้วไม่สนใจไม่แคร์ผมทำไม่ได้ ผมรักมันไงถึงได้อารมณ์เป็นบ้าอยู่อย่างนี้
ตอนนี้ผมต้องทำไง? ให้ไอ้กุกอยู่นี้ แล้วผมไปอังกฤษ
โอ๊ย!!!! จะบ้าตายแหม่งเอ่ย!!
ในเมื่อมันต้องการจะอยู่ที่นี้จริง ผมจะทำอะไรได้...บังคับก็ไม่ได้ เป็นไปได้ทางเดียวคือ...ต้องฟังไอ้กุกบอกเหตุผลในสิ่งที่มันตัดสินใจไปแล้ว เดี๋ยวนะ...ผมว่าต้องปรึกษาคนสำคัญซะก่อน ผมล้วงเข้าไปในกระเป๋าข้างกางเกงหยิบเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรออกหาคนสำคัญของผม
[“ว่าไง”]
“พ่อ!!”
ช่วงเวลาที่คุยโทรศัพท์กับพ่อทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง แต่ไอคำด่านี้...พ่อยังด่าผมเหมือนเดิมเป๊ะ
‘มัวเป็นหมาบ้าตายซากก็ปล่อยเมียไปหาคนอื่นซะ! ไอ้ลูกโง่’
แรงฉิบหายพ่อผม
พ่อคนนี้ให้คำปรึกษาที่ดีกับผมตลอด และยังด่าผมได้ดีตลอดอีกด้วย คำด่านี้ล่ะ ผมจึงตัดสินใจออกจากห้องนอนไปหาไอ้กุกที่ห้องนั่งเล่น
“กูอยากฟังแล้ว...บอกมา” ผมยืนกอดอกจ้องมองหน้าใบหน้าสวย
ไอ้กุกไม่ยอมพูดอะไรแถมยังหันหน้าไปทางอื่นหลบสายตาผมเป็นแบบนี้เดี๋ยวผมก็อารมณ์ขึ้นอีกหรอกแหม่ง!อุสาไปปรับอารมณ์ให้เย็นลง
“ไอ้กุก!” ยังเงียบ เลยเดินไปนั่งข้างมัน
“มึงผิดอย่ามางอนใส่กู” ได้ผล ใบหน้าสวยหันมาทางผม แต่ดวงตากลมโตมีแต่ความ... น้อยใจ
“กูเกลียดมึง! คิดว่ากูไม่เสียใจไงแหม่ง!” คำพูดแรกที่ยอมพูดกับผม
“แล้วทำทำไม?”
“กูไม่อยากอยู่ที่นั้น”
“เพราะ?” ผมถาม
“ไม่พร้อม...กูไม่เก่งภาษา กูไม่ชอบอากาศหนาว”
“ไม่ชอบอยู่กับกูด้วย”
“อย่าหาเรื่องดิ!”
“มึงตั้งหากหาเรื่อง!”
“เอ่อ...กูหาเรื่อง! ฟังก็ไม่ฟังเดินเข้าห้องเฉย มึงมันเหี้ย!”
“กูรู้แล้วต้องดีใจยิ้มให้มึงไงสัด!”
“ก็กู...อื้อ” จับจูบปากแหม่งเลย ปากนี้เถียงเก่งดีนัก
มือหนาผมจับยึดใบหน้าสวยไว้ ขบกัดริมฝีปากนิ่มด้านล่างเป็นการสั่งสอน กดแรงลงกัดรุนแรง จนริมฝีปากนิ่มด้านล่างช้ำห่อเลือด
กึก!
ผมกัดแรงๆ อีกครั้งเป็นการส่งท้าย จากแค่ช้ำห่อเลือด กลายเป็นแผลจนมีเลือดไหลซึมออกมา ผมจึงยอมปล่อยให้ริมฝีปากนิ่มนั้นมีอิสระ
“โอ๊ย!” เสียงหวานเปล่งออกมาเพราะความเจ็บ มือบางจับริมฝีปากตัวเอง...สีหน้าแสดงออกมาว่าเจ็บใช่น้อย “ไอ้ผัวเหี้ย!”
“ด่า เอาอีกสักที” ทำท่าจะพุ่งเข้าไปจูบอีกรอบ มันรีบขยับห่างทันที
“พอ! กูอยู่กับมึงก็ได้! ช่างแหม่งแล้วกันเรื่องที่กูคุยกับฟ้าไว้” เสียงหวานบอกมาปนความน้อยใจ พูดไปใบหน้าสวยก็ไม่ได้หันมาทางผม
นี่ผมกำลังใจร้ายกับมันมากเลยใช่ไหม แต่การแยกจากกันมันก็ร้ายแรงมากอยู่นะสำหรับผม ใครจะคิดว่าผมดูบ้าดูปัญญาอ่อน ผมก็ไม่สน ผมรัก...ใครจะทำไม?
“ให้แค่สองปี”
“ห๊า!” พอได้ยินคำนี้ ไอ้กุกก็หันมาหาผมทันที
“นานไป?...นั้นกูเหลือปีเดียว”
“กูยังไม่ได้พูด เพียงแต่กูไม่เข้าใจ”
“หรือไม่เอา? กูจะได้จับมึงยัดใส่ประเป๋าเดินทางวันนี้เลย”
“มึงบ้าเปล่าวะไอ้วี เพิ่งกลับจะไปอีก” มันพูดพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ ดีใจมากไงวะไม่อยู่ด้วยกันเนี่ย
นิ้วยาวผมลูบไล้ริมฝีปากนิ่มที่มีเลือดไหลซึมออกมา อดไม่ได้ที่จะใช้ลิ้นร้อนตัวเองเลียเลือดนั้นอย่างแผ่วเบา ผมใจเย็นลง เพราะไอ้หน้าสวยๆ ของมันดูเศร้า จนผมอดจะใจร้ายต่อไปไม่ไหว แต่ตอนนี้...ผมทำให้ไอ้กุกยิ้มได้แล้ว
“ทำไมมึงยอมวะ?”
“กูรักมึง” เป็นไงคำตอบผมเขินเลยเมีย ไอ้กุกก้มหน้าชิดอกแก้เขินพวงแก้มนี้แดงยังกะลูกตำลึง
“อย่าหวังกูจะปล่อยอยู่คนเดียว”
“หมาหวงของ”
“ของน่าปี้กูต้องหวง มีปัญหาไหม?” ยกคิ้วหลิวตาใส่ไอ้กุก มือบางก็ทุบไหล่หนาผมเบาๆ อย่างมั่นไส้ ริมฝีปากนิ่มน่าจูบก็จิปากบ่น ผมดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น ก้มลงสูดดมความหอมซอกคอเนียน
“กูขอโทษวะ กูอยากทำอย่างอื่นก่อน” จู่ๆ เสียงหวานเอ่ยบอก
“แล้วกูชอบหรือไงที่พ่อแม่สร้างให้” ผมผลักใบหน้าออกจากซอกคอเนียนมาจ้องใบหน้าสวยแทน
“กูรู้”
“แต่กูเลือกไม่ได้เหมือนมึง พ่อตั้งความหวังกับกูไว้มากถึงไม่ชอบกูก็ต้องทำอย่างเต็มใจ เพราะกูรักท่านมากเหมือนกับที่กูรักมึง กูไม่ชอบกับสิ่งที่มึงคิดจะแยกกันอยู่ แต่มึงต้องการอยากหาสิ่งใหม่ให้กับชีวิตก่อนจะไปรับช่วงต่อจากพ่อแม่เหมือนกับกู กูโกรธมากพอรู้ว่าจะต้องแยกกัน แต่มึงก็รู้นิ...ว่ากูรักมึงมาก กูกลัวจะทำร้ายมึงไปด้วยคำพูด และการกระทำเลยต้องเข้าห้องไประงับอารมณ์ก่อน...กูรักมึงนะไอ้กุก”
“เออ...” ใบหน้าสวยนี้สลดไปเลย พูดไม่ออกเลยเมียผม
“พูดสิวะ กูรอฟัง”
“ขอโทษ...กู...ก็...รักมึง”
พรึ่บ!
พูดจบไอ้กุกก็ลุกขึ้นยืนทันที
“เป็นอะไร?” ผมนี่ งง เลย
“กูเขินไอ้บ้า!!” บอกรักผมต้องเขินด้วย... ผมอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรั้งข้อมือบางบังคับให้นั่งลงตามเดิม
“แก้เขินด้วย...” ผมส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้ไอ้กุก
“พอเลยไอ้สัด! กูกำลังเขิน มึงช่วยเลิกหื่นเลิกเงี่ยนก่อนได้ไหมห๊ะ ไอ้บ้า!” เสียงหวานก่นด่าผม
ผมก็เป็นอย่างนี้ประจำเวลาเข้าโหมดหวานๆ ชอบทำเสียเรื่องตลอด แล้วดูท่าทางอาการเขินไอ้กุกดิ ผมจะอดทนไม่หื่นใส่มันได้ไงกันวะ ยิ่งเขินตัวมันแดงไปทั้งตัวน่ากัดให้เลือดซิบ ให้ตายเหอะฉิบหาย
กว่าจะเข้าใจ เปิดใจคุยกันก็นานอยู่ แต่ที่ใช้เวลานานกว่าคือ....
ผมเอาไอ้กุกคาโซฟานิ่มไปสองน้ำ จะเอาอีกไอ้กุกก็ด่าลั่น แสบแก้ หูฉิบหาย คนมันเงี่ยนเนอะไม่ได้อิ๊บมาเป็นอาทิตย์ จะจัดชุดใหญ่เมียก็เสือกงอน แล้วยังบอกว่าเจ็บบวกไม่สบายอีก คนเป็นผัวทำไงได้... ยอมสิครับ แหม่งเอ้ย!
เมียผมเสร็จศึกโดนเสียบรูก็หลับไปทันที ผมเลยเดินไปเอาผ้าห่มในห้องนอนมาห่มให้ ขืนนอนเปลือยเปล่าแบบนี้หนาวตายยิ่งไม่สบายอยู่ด้วย ผมลงไปนอนเบียดกับไอ้กุกดึงผ้าห่มมาห่มให้ตัวเองบ้าง ผมก็เปลือยเปล่านอนกอดเนื้อแนบเนื้อนี่ล่ะดี สยิวกิ้ว เมียตื่นมาเสียบใหม่ ยังไม่หายโกรธดีนะต้องเอาให้คุ้ม
“โอ๊ย!” จู่ๆ คนนอนหลับข้างผมตีหน้าอกหนาผมเฉยเลย
“ไอ้ผัวเหี้ย...ไอ้....” หึ ไอ้กุกนอนละเมอ เฮ้ย! ละเมอทำร้ายผัว สัด!
มองใบหน้าสวยที่แดงก่ำ นิ้วยาวผมก็เกลี่ยพวงแก้มนิ่มเบาๆ
“สองปีมึงได้สนุกแน่ไอ้กุก” ยิ้มเหี้ยมแบบผู้ร้าย หึ
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :mew1:
-
Friend Sex Friend
Chapter 30.1 :: END {Part kook...}
By :: maylinza
Part Kook...
ชีวิตวัยเรียนก็จบลงอย่างสวยงาม แต่ของผมไม่ค่อยจะสวยงามเท่ากับอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมเนี่ย ไอ้วีสามีอันเป็นที่รัก...เรียนได้เกียตรินิยมอันดับหนึ่งมาครองจนได้ เก่งเวอร์วังฉิบหาย ของผมเหรอ แฮ่ๆ ขอแค่สอบผ่านจบมาพร้อมกับไอ้วีได้เป็นอะไรที่โชคดีสุดแล้ว ในเมื่อไอ้วีมันเก่งซะขนาดนี้ ผมเองไม่เข้าใจว่ามาชอบคนอย่างผมได้ไงกัน ซึ่งไม่มีอะไรเข้ากันได้ซะอย่าง...
ไอ้วีฉลาด... ผมโง่..
ไอ้วีใจร้อน... ผมใจเย็น...
ไอ้วีชอบเล่นกีฬา... ผมชอบวาดรูป...
ไอ้วีชอบดูหนังโรง... ผมชอบดูหนังแผ่น...
ไอ้วีไม่ชอบตุ๊กตา... แต่ผมชอบ...
เห็นไหม...ไม่น่าจะคบกันได้ ถึงแม้ว่ามันจะดูไร้สาระก็เหอะ
ทว่ามีอยู่อย่างหนึ่งอ่ะนะ...อิอิ...ที่เข้าได้เข้าดีจนผมร้องลั่นแหกปากจนคอแห้งแทบทุกครั้ง...คิดแล้วก็เขินเหมือนกันวะ
“ยิ้มไรวะ?”
“เปล่า...” ผมบอกไป แต่สายตาไม่ละไปจากจอทีวี
ตอนนี้ผมกับไอ้วีอยู่กันในห้องนั่งเล่น ผมเลือกจะดูการ์ตูนแก้เบื่อ ส่วนไอ้วีกำลังมองแต่อะไรก็ไมรู้มีแต่ตัวเลขเต็มไปหมดบนจอโน้ตบุ๊กที่วางบนหน้าตักของมันเอง
“พรุ่งนี้ไปสุราษฎร์กัน”
“ไปไหมอ่ะ?”
“ไปดูที่...พ่อบอกว่าอยากจะทำรีสอร์ทที่นั้น เกาะนางยวน”
“พ่อมึงจะรวยใหญ่ล่ะ” มั่นไส้จริงๆ ไอ้บ้า
ฟอด!
ปลายจมูกโด่งกดลงแก้มนิ่มแล้วหอมไปฟอดใหญ่
“ภูมิใจเหอะผัวมึงหล่อแล้วยังรวย หึ” มองหน้าไอ้วีแบะปากมั่นไส้
“ถือว่าเที่ยวไปในตัวด้วยก่อนกูจะไปอังกฤษ”
“อืม พูดเรื่องนี้แล้วใจหายวะ” มันใจหายจริงๆ นะ ผมรู้ว่าไอ้วีก็เจ็บที่ผมเลือกแบบนี้ แต่ผมไม่พร้อมจริงๆ
“เงี่ยน”
“กูเศร้า!” ไอ้บ้านี่...คนกำลังเศร้า จู่ๆ เสือกมาอารมณ์หื่นอีกแหละแหม่ง!
“หึ...มึงชอบทำหน้าแบบนี้ไง กูเลยต้องหาเรื่องอื่นให้มึงเลิกเศร้า แล้วมึงคิดว่ากูจะปล่อยมึงอยู่คนเดียวสองปีโดยไม่มีกู?”
“หมายความว่าไง?”
“โง่ต่อไป ไป่! จัดกระเป๋า”
หมับ!
“จับตูดกูทำไมสัด!” บอกจัดกระเป๋า แต่เสือกมาจับตูดผมเฉย ผมว่าไม่ใช่จัดกระเป๋าอย่างเดียวแล้วมั้ง ก็ดูรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อดิแฝงความหื่นไปในตัว
“ขอเลยกู...”
“ได้! ไปเข้าห้อง”
“เฮ้ย!ฟังก่อนสัด!” ห่า...เร็วฉิบหาย ปุ๊บปั๊บเก็บโน้ตบุ๊กฉุดกระชากให้ผมลุกขึ้นทันที
“มึงขอ...กูจัดให้ไง” บอกกับผม พร้อมลุกขึ้นยืนจะเข้าห้องนอน
“ไอ้บ้า!ขอเลยกูหมายถึงหยุดเรื่องอย่างว่าไว้บ้างได้ไหม กูเจ็บ!”
“กูโง่?”
“ก็...” ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ผมกำลังโกหกหน้าด้านๆ ว่าผมเจ็บ
“มึงบอกเจ็บคือโกหก กูเงี่ยนคือเรื่องจริง” เป็นไงคำพูดนี้ผมไปไม่เป็นเลยสัด ไม่กล้าแม้จะมองหน้าคุณผัวด้วยเอาสิ!
“เจ็บจากวันนั้นอยู่” วันที่ผมพูดถึงคือวันที่เราทะเลาะเรื่องจะแยกกันอยู่ วันนั้นไอ้วีจัดซะชุดใหญ่ใส่ไม่ยั้งบอกว่าโทษฐานทำให้มันโกรธ เหตุผลบ้าบอคอแตกฉิบหาย
“ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะเว้ย!” มาทำเสียงดังกูอีก
“แล้วมึงเงี่ยนอะไรนักวะห๊ะ! กูโดนเสียบกูเจ็บเข้าใจไหมวะ!”
เงียบ...
ไอ้วีไม่พูดอะไรออกมาสักคำ มันยืนหน้านิ่งมาก
เอ่อ...ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า?
“กูยอมรับแหม่งว่ากูหื่น กูเงี่ยน แต่เป็นกับมึงคนเดียวป่าววะ” บอกกับผมด้วยเสียงจริงจัง พูดจบไอ้วีก็เดินเข้าห้องนอนไปเลย ไม่ลืมที่จะหยิบโน้ตบุ๊กไปด้วย
นี่ผมกำลังถูกงอนเหรอ? ต้องเป็นฝ่ายง้อใช่ไหม? ง้อด้วยเรื่องอย่างว่าเนี่ยนะ เจริญล่ะคุณผัวมีสาระจริงๆ
ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็ควรจะง้อซะหน่อย เพราะเวลาอยู่ด้วยกันตอนนี้ก็น้อยนิด ก่อนไอ้วีจะไปอังกฤษ แต่ไม่รู้ว่าไปเมื่อไร? เอาเป็นว่า ผมต้องทำเวลาที่เหลือให้มีค่าที่สุด แม้ว่าเรื่องที่จะง้อมันดูไร้สาระก็ตาม
ผมตัดสินใจเดินเข้าห้องนอนไปง้อคุณผัว วิธีง้อส่วนมากก็เรียกเสียงหวานๆ ไว้ก่อน
“ไอ้วี...” เสียงหวานแล้วนะ
มันไม่สนใจผมเลยมัวแต่เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางรวมทั้งเสื้อผ้าของผมด้วย เดินเข้าไปใกล้ไอ้วีมากขึ้นอีกนิด จากยืนห่างเป็นวา เพราะความกลัว ผมยืนอยู่ด้านหลังก่อนจะสอดแขนเรียวเข้าไปกอดเอวหนาซบใบหน้าลงบนแผ่นหลังอันอบอุ่น
“กูขอ...”
“กูขอโทษ” ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยคำขอโทษจบประโยค ไอ้วีก็แทรกพูดขึ้นซะก่อน มันพลิกตัวมาหาผมด้านหลัง โน้มใบหน้าลงมาใกล้จนหน้าผากเราสองคนชนกัน
“ขอโทษทำไมวะ? กูเป็นคนมาง้อมึงนะ”
“ไม่ต้องง้อ กูเองที่ผิดวันๆ คิดแต่เรื่องบนเตียงกับมึง กูจะลดลง จะไม่ทำอะไรจนกว่ามึงจะเอ่ยเอง เงี่ยนมากก็ช่วยตัวเองเอา”
“ไอ้...วี...คือไม่ต้อง...”
“กูรักมึง ไอ้กุก” เอาอีกแล้ว... คำบอกรัก ผมแพ้คำนี้นะเฮ้ย!
“หน้าแดงนะมึงวะเมีย”
“เขินไงไอ้บ้า รู้ๆ...อยู่...ว่ากูชอบเขินคำบอกรักมึง” ผมพูดเสียงเบาอย่างอายๆ หลบสายตาคมที่จ้องมองมาไม่วางตา ไม่รู้จะจ้องอะไรนักหน้า เขินฉิบหายแล้วเนี่ย
“มึงเจ็บมากเหรอเวลาเอากัน”
“แหกปากลั่นยันถึงดาวอังคารไม่เจ็บมั้ง?” ถามอะไรกวนตีน
“เอ้า...นึกว่าเสียวถึงใจ”
“ไอ้วี!”
“หรือเสียวปนเจ็บไปด้วย” ไปกันใหญ่แล้วแหม่ง!
“ไหนบอกจะลดวะ”
“ลดการกระทำไม่ได้ลดคำพูดนี่” ทำหน้ากวนหน่อยๆ ยิ้มร้ายอีก ผมรักผู้ชายคนนี้ได้ไงกันเนี่ยแหม่งเอ่ย! หื่นเหี้ยๆ
“ปล่อยเลยไม่ง้อแหม่งแล้ว” ผมผลักไอ้วีให้ออกห่าง แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองใส่กระเป๋าบ้าง
“เฮ้ย เฮ้ย พับก่อนสิครับเมียจับยัดไม่น่ารักเลยนะเสื้อผ้ายับหมด”
กวนตีน!!
“ไม่ทำแล้ว! จัดให้กูด้วย!” โมโห ผมเดินกระทืบเท้าเสียงดังออกจากห้องนอนไปทันที มั่นไส้สัด!
ตอนแรกว่าจะง้อ และให้สักยกสองยกมาทำให้ผมอารมณ์เสียซะก่อนอดไปเลย! เวลาน้อยนิดที่มีก่อนไอ้วีไปอังกฤษช่างหัวมัน เงี่ยนมากนักหาที่ระบายเองแหละ
หาที่ระบาย... หาที่ระบาย...
แล้วถ้าไอ้วีไประบายความเงี่ยนกับ...?
ไม่ได้! ผมไม่ยอม!
เดินกลับเข้าห้องนอนไปหาไอ้วีอีกครั้ง เห็นมันกำลังหยิบของใช้ส่วนตัวบนโต๊ะใส่ในกระเป๋าเดินทาง
“ไอ้วี!!!”
“อะไร เสียงดังทำไมวะ” เดินไปยืนอยู่ด้านหน้ามัน ตวัดสายตามองไอ้วีอย่างโกรธเคืองสุดๆ
“มึงจะเก็บความเงี่ยนไปลงกับสาวแหม่มๆ ที่อังกฤษใช่ไหม!”
“หะ คิดได้ไงเนี่ย ฮาๆ” ยังจะมีหัวเราะอีก
“บอกว่าจะลด ที่แท้เบื่อกูที่งี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่ยอมให้เอา แล้วไประบายกับสาวหัวทองทั้งหลายใช่ไหม?!”
“ดะ...เดี๋ยว” ไอ้วีดึงผมเข้าไปกอดไว้หลวมๆ แต่สายตาผมยังจ้องมองไอ้วีเหมือนเดิม “เป็นไรวะประจำเดือนมาผิดปกติหรือไง”
“พ่องมึงสิ” คนยิ่งคิดมากหงุดหงิดทำเป็นเล่นอีก
“พ่องกูไม่มี เป็นผู้ชาย”
“ไอ้วี!” แหม่งแล้วกูเป็นผู้หญิงไงวะ สัด!
“ฮาๆๆ โอเค กูล้อเล่น แล้วเลิกคิดเรื่องไร้สาระแบบนั้นไปเลยนะ กูรักมึงแทบคลั่งแทบบ้าจะทำแบบนั้นกับมึงได้ไงกันวะ รูมึงแน่นเอามันกว่าเยอะ”
“ไอ้วี!”
“เรียกจัง กูรู้แล้วว่าชื่อวี”
“ชิ...สัญญาได้ไหมว่าอยู่อังกฤษจะไม่หักหลังความเชื่อใจกัน”
“ไม่สัญญาเพราะไม่เคยคิดจะทำและไม่เคยมีอยู่ในหัวกูเลยเรื่องนี้” น้ำเสียงจริงจังของไอ้วีทำเอาผมชื่นใจมาหน่อย และเชื่อใจคนรักอย่างมันได้ใช่ไหม? ผมพยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะซบใบหน้าลงบนอกหนา
“มีผ้าอนามัยยัง ปวดท้องไหมวะ”
“ไอ้วี!!!!!!” เล่นไม่เลิก
“ฮาๆ มึงเป็นแบบนี้น่ารักหึงบ่อยๆนะ กูชอบ เงี่ยนบ่อยก็ได้กูก็ชอบ”
“พ่องมึงสิ!”
“พ่อกูไม่น่ารัก พ่อกูหล่อ”
“ผัวตัวดำเหี้ย”
เงียบ...
เจ็บเลยสิ อิอิ
ไอ้วีผลักร่างผมออก แล้วกลับไปจัดการจัดกระเป๋าเหมือนเดิม การกระทำนี้ผิดคาดอ่ะไม่โต้กลับใส่ผม ปกติต้องสักนิดสักหน่อยสิ มันใช่ไอ้วีเหรอวะ? ผมเลยเดินไปช่วยมันจัดกระเป๋า และเหลือบสายตามองดูไอ้วีเป็นระยะไปด้วย ผัวนิ่งมากตั้งใจจัดกระเป๋าท่าเดียวเป็นแบบนี้ผมเองจะอึดอัดจนทนไม่ไหวเอานะ
“จูบหน่อยดิ” กลายเป็นว่าผมทนไม่ไหวเอาเข้าจริง ขยับกายตัวเองเข้าไปใกล้มันทำปากจู๋พร้อมจะจูบ แต่ว่า... ผมกลับถูกผลักออกจนเซถอยหลังล้มลงนั่งบนปลายเตียงนอนพอดี
“กูกำลังห้ามใจตัวเองอยู่”
“ห้ามไรวะ?”
“ก็กูบอกจะลดเรื่องหื่นลง จนกว่ามึงจะเอ่ยเอง” บอกกับผม แต่ไม่ได้หันมาคุยกับผมจริงจังจัดแต่กระเป๋าไม่ยอมหยุด
คำพูดไอ้วีทำผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ งั้นแปลว่า...เมื่อกี้ที่เงียบไม่ทำอะไร เพราะกำลังห้ามใจตัวมันเองเหรอเนี่ยฮาๆ จะได้สักเท่าไรกันเชียว แหม...อย่างนี้ต้องลองใจ
ผมดึงคอเสื้อตัวเองไปฝั่งเดียวให้กว้างจนเห็นไหล่ขาวเนียนๆ
“วี...” เสียวหวานอ่อยหน่อยๆ
“หืม ว่าไง” ไม่หันหน้ามาคุยกับผมอีกแหละ
“มาหากุกหน่อย” เสียงหวานอีกนิด
“มีอะไร...เอ้า! แล้วนั้นคอเสื้อย้วยใส่ทำไมทิ้งไปดิเสื้อมีตั้งเยอะ” เป็นอันจบข่าว ผมนั่งนิ่งไม่ไหวติง ส่วนคุณผัวจัดกระเป๋าเสร็จพอดีก็เดินออกนอกห้องนอนไปเลย
“ไอ้ดำบ้า!!!!!” ผมด่าเสียงดังคล้อยหลังไอ้วีที่กำลังเดินออกไป
ผมไม่เคยเอาคืนมันได้เลยใช่ไมห๊ะ!!
คิดแล้วหงุดหงิด!
**
**
เสียงคลื่นทะเลดังเป็นระลอก แสงแดดยามบ่ายไม่ได้ร้อนจัดเท่าไร เพราะช่วงปลายปีอากาศกำลังพอดี ท้องฟ้าสีครามทะเลก็สวยด้วยแสงแดดกระทบกับผิวน้ำเป็นประกายน่ามอง
ณ เวลานี้ผมได้มาถึงเกาะนางยวนเรียบร้อย ผมยืนมองทะเลที่ระเบียงห้องพักรอไอ้วีไปเจราจาซื้อที่เพื่อทำรีสอร์ทตามที่พ่อมันต้องการ ผมรอมาเกือบจะสองชั่วโมงล่ะไม่เห็นไอ้วีจะกลับมาสักทีจะโทรตามก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป ผมล่ะยิ่งเซ็งเข้าไปใหญ่
เอ๊ะ!
เอวบางโดนสวมกอดโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว หันไปด้านหลังเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อส่งมาให้ คางไอ้วีวางบนไหล่บางของผมไว้
“มาไม่ให้รู้ตัวเดี๋ยวตบซะเลยนี่” คนยิ่งหงุดหงิดอยู่
“โทษทีวะ...รอนานเลยดิมึง”
“ไม่มั้ง? เกือบสองชั้วโมง...กูมองแต่ทะเลจนใกล้ท้องล่ะ” ประชดใส่มั่นไส้แหม่ง! แล้วไอการทำธุรกิจต้องเจรานานแบบนี้ ผมบอกเลยว่าไม่ชอบ คุยเป็นการเป็นงานไม่เป็นด้วยนะคนอย่างผมไม่เหมาะจะเป็นนักธุรกิจแบบไอ้วีหรอก
“ฮาๆ จะสี่โมงแล้วไปเดินเล่นกันหาอะไรกินด้วย”
“อืม” ผมตอบตกลง แล้วเดินตามไอ้วีออกไป
ก็ดี...อยู่แต่ในห้องผมจะตายเอาซะก่อน
สายลมช่วงบ่ายคล้อยๆ ทำให้อารมณ์หงุดหงิดสงบลงมาบ้าง ผ่อนคลายขึ้นมานิด เท้าผมเหยียบย่ำกับเม็ดทรายอย่างสนุก ดวงตากลมโตมองน้ำทะเลสีสวยประกาย ก่อนจะมีมือหนาของคนคุ้นเคยมาเกาะกุมมือบางไว้หลวมๆ
“สวยเนอะมึงว่าไหม?” ผมพยักหน้าว่าเห็นด้วย เมืองไทยนี้ทะเลเป็นอะไรที่ขึ้นชื่ออยู่แล้ว ยิ่งมาสัมผัสด้วยตัวเอง ยิ่งเป็นอะไรที่น่าประทับใจชะมัด
“กูรักมึงนะไอ้กุก” จู่ๆ ก็มาบอกรัก และจากที่เราจับมือกันเบาๆ ไอ้วีก็เปลี่ยนมาสอดร่องนิ้วเรียวผมแทน และยังกระชับมือคู่นี้ให้แน่นขึ้น
“พูดอยู่ได้ไม่เบื่อบ้างไงวะ” ถามออกไป โดยที่ผมหันหน้าไปมองอย่างอื่นแก้เขิน
“มึงนี่น่า...หายเขินได้แล้ว” มือหนาขยี้เส้นผมนิ่มจนฟูฟ่อง ผมรีบหันหน้าไปมองไอ้วีเคืองๆ ทีเล่น แบะปากใส่ด้วย กล้าทำให้กุกคนนี้หมดหล่อ ผมจัดทรงผมใหม่ที่ฟูฟ่องให้เข้าที ส่วนไอ้คุณผัวยังยิ้มชอบใจอีก เดี๋ยว...โดน
ผมกับไอ้วีเดินกันมาเรื่อยๆ จนมายืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นอะไรก็ไม่รู้ด้วยไม่รู้จัก...รู้แค่ว่ามันใหญ่ และบริเวณแถวนี้ผู้คนก็แทบไม่มี ผมยืนแนบข้างกายไอ้วีมือเราสองคนก็กุมกันไว้ไม่ได้ปล่อยออกจากกันตลอดทางที่เดินเล่น
“มึงว่าทะเลลมแรงไหมวะ?”
“ก็แรงสิ” จู่ๆ มาถามแบบนี้กับผมทำไมกัน ใครๆ ก็รู้อยู่แล้วว่าลมทะเลแรงโคตรแรง
“กูจะเปรียบมึงเป็นผีเสื้อ แล้วมึงก็ชอบทะเลด้วย”
“แล้วไง...กูไม่เข้าใจ?” งง ของจริงเลย
“ผีเสื้อจะบินผ่านลมทะเลได้ไหม?” ไอ้วีถาม ผมเองก็เริ่มจริงจัง
“ไม่ได้หรอกวะ ตายห่าพอดี” ผมตอบไปอย่างที่คิด
“สิ่งที่มึงขอไว้เพื่อจะอยู่ทีนี้มันเป็นสิ่งที่ใหญ่เหมือนทะเลนะไอ้กุก การจะเป็นนายแบบไม่ใช่ของเล่น”
“แล้วใครคิดว่าเป็นของเล่นกันล่ะ” เถียงออกไปทันควัน ไอ้วีมันกำลังเป็นอะไรวะ? ผมไม่เคยคิดนะว่าสิ่งที่อยากจะเป็นในวันข้างหน้าคือของเล่น ผมเอาจริง!
“มึงบอกเองว่าทะเลลมแรงผีเสื้อบินไม่ได้ แล้วนี่เถียงกูว่าไม่ได้คิดเล่นมึงจะบินได้ไงวะ” ชักจะแปลกๆ ล่ะ เหมือนจะโน้มน้าวใจให้ผมไปอังกฤษกับมันแน่เลย
“มึงจะหักปีกกูตั้งแต่ยังไม่ได้บินเหรอวะ ใจร้ายไปแหละแหม่ง” ความน้อยใจเริ่มแทรกเข้าจิตใจผม คนรักกันต้องอยู่ช่วยกันดิวะ พยุงให้ถึงฝั่งไม่ใช่หรือไง
“กู...”
“ปล่อย! ไม่อยากฟัง!” ผมพยามยามดึงมือตัวเองออกจากเกาะกุม ผมอยากกลับห้อง ไม่อยากเดินเล่นแล้วสัด!หมดอารมณ์
“ฟังกูก่อน”
“ฟังเหี้ยอะไรเห็นอยู่ว่ามึงจะหักปีกกู...เราคุยกันแล้วนะเฮ้ย! ว่าให้กูสองปี นี่อะไร...มึงจะมาโน้มน้าวจิตใจกูให้ไปอังกฤษทำไมอีกวะ ไอ้วี... กูโง่ทำอะไรที่ใช้สมองแบบมึงไม่ได้หรอกวะ ขายได้แค่หน้าตากับรูปร่างเท่านั้น และนั้น...คือนายแบบให้กูไม่ได้ไงวะ!” พูดไป ผมก็อยากร้องให้มากๆ ด้วย แต่ร้องไม่ออก ความรู้สึกปนเปไปหมด
“นับวันบ่นเหมือนผู้หญิง ฮาๆ” หัวเราะไรวะเนี่ย! ผมกำลังอินอารมณ์น้อยใจนะเฮ้ย!
“ปล่อยกู...”
หมับ!
“กูจะเป็นบินให้มึงไง” มันบอกผมพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดแน่น
“มึงจะเป็นผีเสื้อที่แข็งแรง เพราะกูจะเป็นปีกให้มึงบินเอง ลมทะเลจะแรงแค่ไหนกูไม่กลัว หากมึงพร้อมจะบินไปกับกู ขอร้องอย่างเดียว...อย่าบินหายไปได้ไหมวะ ถ้าวันใดวันหนึ่งมึงหลงสิ่งที่เป็น และเจอคนทีดีกว่า กูทนไม่ได้! อย่าบินหนีกูขอร้อง”
“ไอ้วี” ผมเอ่ยชื่อมันอย่างแผ่วเบา ใครจะไปคิดเห็นมันเป็นคน ขี้แกล้งขี้เล่นวันๆ หื่นไม่เลือกเวลา จะเป็นคนคิดมาก และน้อยใจได้มากขนาดนี้ มือบางผมลูบแผ่นหลังหนาเบาๆ เป็นการปลอบใจ ผมซบใบหน้าลงบนไหล่หนาแข็งแรง หลับตาลงรับสัมผัสอ้อมกอดนี้อย่างอบอุ่น ผมก็ไม่อยากจะให้เป็นแบบนี้ แต่ผมต้องมีจุดยืนของตัวเองบ้างให้ตามไอ้วีไป ซะทุกเรื่องก็ไม่ได้ ผมรู้ว่า...ไอ้วีคนนี้! เลี้ยงผมได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว แต่ผมมีแขนมีขาทำไมจะทำอย่างอื่นเลี้ยงตัวเองไม่ได้จริงไหม?
“วีรักกุกนะ ผีเสื้อแสนสวย” มันบอกผมทั้งที่ยังกอดกันอยู่
“กุกก็รักวี”
“บอกรักกูไม่เขิน?”
“ไม่วะ” ผมส่ายศีรษะไปมา
“รักวีมากกว่าจะเขินแล้ววะ” ย้ำอีกครั้ง
ไอ้วีกอดผมแน่นขึ้นอีกนิดไม่อึดอัดเลยกลับชอบให้มันกอดแบบนี้มาก
“กลับเหอะวะเดี๋ยวกูพาไปทานอาหารทะเล” เราผลักกอดออกจากกัน ก่อนจะเดินจับมือเดินกลับเหมือนเดิม
“เดี๋ยว”
“หืม” คนถูกเรียกหยุดเดินหันมาหาผมด้านหลัง
“หากกูหลงกับสิ่งที่เลือกล่ะมึงจะทำไง?”
“กูเชื่อใจมึง” มันบอกพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น
ผมรักไอ้วีโหมดนี้จัง
จริงจัง...
อบอุ่น...
รักมากที่สุด…
เราสองคนจับมือเดินกลับห้องพักกัน และผมกะว่าจะให้ไอ้วีสั่งอาหารทะเลมาทานกันบนห้องขี้เกียจจะเดินแหละ เดินไปเดินมากันหลายรอบแล้วเมื่อย!
แต่ระหว่างทางเดินกันกลับห้อง ผมมองใบหน้าหล่อไอ้วีอยู่ตลอด ผมไม่เคยคิดเลยว่า...วันหนึ่งจะมีผู้ชายตัวดำๆ มาหลงชอบ และกลายมาเป็นความรัก ทำเพื่อผมได้ทุกอย่างอยู่เคียงข้างผมทุกครั้งไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข หากวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมขอยืนยันได้เลยว่าผู้ชายตัวดำๆ คนเนี่ย...คงไม่ปล่อยมือผมไปแน่...
เพราะรักของเราคือการให้
และเอากันสักตั้งว่าผีเสื้อตัวนี้ แต่มีปีกเป็นไอ้วี
มันจะแข็งแรง และพาผมไปถึงไหนกัน?
********************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :hao3:
-
Friend Sex Friend
Chapter 30.2 :: END {Part V...}
By :: maylinza
Part V...
‘กูไม่ได้ชอบผู้ชาย’
คำนี้ผมจำได้ดีตอนจีบไอ้กุกเมื่อครั้งยังอายุแค่สิบเจ็ด ผู้ชายตัวเล็กผิวขาว ริมฝีปากสีชมพูระรื่น คนนี้แหละที่ผมสามารถครอบครองมาได้ทั้งตัว และหัวใจ
และผมเองก็ใช่จะชอบผู้ชายด้วยกัน ผมก็เหมือนกับไอ้กุกเป็นผู้ชายคนหนึ่งชอบผู้หญิง ตอนอยู่อังกฤษผมก็นอนกับผู้หญิงมาไม่เคยจะซ้ำหน้ามองดูอาจจะพูดได้ว่า ผมแก้แดดอายุแค่สิบกว่าเป็นไปได้ขนาดนี้ ผมไม่สน และไม่ค่อยจะแคร์ใครนอกจากพ่อกับแม่ แต่ตอนนี้มีอีกหนึ่งชีวิตที่ผมต้องแคร์คือ...
ไอ้กุก คนรักของผม...
ช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์กว่าๆ ผมใช้ทุกนาทีอยู่กับไอ้กุก และอยู่กันโดยไม่มี SEX เข้ามาเกี่ยวข้อง ถามว่าเงี่ยนไหม? โคตรเลย...ผมอย่างเงี่ยนอ่ะ แต่ไอ้กุกชอบบ่นว่าเจ็บ ผมเลยจำต้องยอมมันไปก่อน แล้วคิดดูนะ... ว่าผมไปอังกฤษครั้งนี้ไม่ได้อิ๊บเมียก่อนไป ผมจะขาดใจรอนๆ อยู่แล้ว
“เอาอันนี้ เอาชิ้นนี้ โอ๊! อันนี้ด้วย” เสียงหวานพูดคนเดียวอย่างน่ารัก ผมมองไอ้กุกหยิบขนมบนชั้นสิ้นค้าในห้างใส่ลงในรถเข็น
“มึงเอาอะไรป่ะ?” ใบหน้าสวยหันมาถามพร้อมรอยยิ้ม ผมส่ายศีรษะไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ
ผมกับไอ้กุกกลับจากเกาะนางยวนตั้งแต่เมื่อวาน พอถึงห้องเราสองคนก็นอนพักกันเกือบถึงเช้า ตื่นมาความหิวก็เข้าแทรกทันที ไอ้กุกมันเดินไปเปิดตู้เย็นเจอแต่ความว่างเปล่าเลยไปเปิดตู้ชั้นใส่ของเจอมาม่าอยู่สองสามซองเลยจัดต้มทานกันลองท้องไปก่อน พอถึงเวลาห้างเปิดทำการค่อยไปซื้อของเข้าห้องกัน
“กูพามึงมาซื้ออาหารสดไว้ทำกินกับอาหารแห้งยามมึงเหนื่อยจากงานไม่ต้องทำยุ่งยาก แล้วนี่อะไรวะซื้อแต่ขนม” ต่อว่ามันไป ก็ดูในรถเข็นดิมีแต่ขนมสารพัดอย่างโดยเฉพาะแท่งช็อกโกแลตเนี่ยหลายอันเชี่ยวแหม่ง!
“บ่นเหมือนพ่อ” เอ้า! เมียผมยังต่อปากอีก ใบหน้าสวยสะบัดหนีและเดินไปดูของอย่างอื่น เป็นซะอย่างนี้จะไม่ให้ผมเป็นห่วงได้ไงกันวะทำตัวอย่างกับเด็ก ผมเดินตามไอ้กุกคล้อยหลังไปเรื่อยๆ พร้อมกับเข็นรถใส่ของไปด้วย ไอ้กุกก็หยิบนู้นนี่ใส่ในรถเข็น แล้วหยิบไม่คิดเลยสัด! หยิบเข้าไปเอาให้หมดห้างเลยแหม่ง! ผมเป็นคนจ่ายนี่ กลัวอะไรใช่ไหมคุณเมีย
“มึงจะทานโจ๊ก?” จู่ๆ เห็นไอ้กุกหยิบโจ๊กซองรสอะไรไม่รู้หนึ่งแพ็คใส่ลงในรถเข็น
“อืม...เก็บไว้ทานด้วยไง” ผมพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นเราสองคนซื้อของกันอีกสักพักใหญ่จ่ายเงินเรียบร้อยก็ตรงกลับคอนโดทันที
พอถึงคอนโดผมเลยขอตัวไปอาบน้ำก่อนส่วนไอ้กุกเข้าครัวทำมื้อเย็น หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมเดินไปหาไอ้กุกเห็นทำอาหารเสร็จพอดี
“สปาเก็ตตี้”
“ทำไม? หรือไม่ทาน?”
“เปล่า แต่กูสงสัยทำไมมีจานเดียว” ผมถาม พร้อมกับนั่งลงเก้าอี้โต๊ะทานข้าว ไอ้กุกก็นั่งอีกฝั่งตรงข้ามกับผม
“ของกูโจ๊ก”
“เพื่อไรวะ...โจ๊กมันจะอยู่ท้องได้ไงตกดึกมึงก็หิวอีก”
ครืน!!
ผมบอกกับไอ้กุกพร้อมดันจานสปาเก็ตตี้ไปไว้ตรงหน้าเมีย แล้วเอาชามโจ๊กของมันมาแทน ผมจะทานเอง
“ไม่!” มันรีบแย่งคืน ผมนี่ไม่เข้าใจว่าทำไม ทำให้ผมซะน่าทานแล้วของมันอะไรวะ...น้ำเหลวๆ
“เป็นไรวะ?” ถามออกไป เพราะเกิดอาการสงสัย
“เปล่า...ทานเร็วๆ เลยมึงต้องจัดกระเป๋าอีกนะเว้ยพรุ่งนี้ไปแล้วนี่”
“กูไม่จัดเอาไว้นี้แหละไปอังกฤษกูซื้อใหม่”
“แล้วแต่มึง” ไอ้กุกตอบไปที ก่อนจะลงมือทานโจ๊กของมันเอง
ภายในพริบตาเมียแดกโจ๊กไปซะเกลี้ยงคงจะหิวมาก แล้วแบบนี้จะอิ่มท้องได้ไงกัน คอยดูเหอะตกดึกไม่หิวผมให้ถีบเลยแหม่ง!
“กูอาบน้ำก่อนฝากล้างด้วย” บอกกับผมแล้วมันก็เดินเข้าห้องนอนทันที ผมเลยต้องจัดการล้างของตัวเอง และของเมียด้วย
แต่ในระหว่างที่ผมกำลังล้างจานอยู่เลยอดคิดเรื่องวันนี้เกี่ยวกับไอ้กุกไม่ได้ เพราะหลังกลับมาจากห้างไอ้กุกก็ดูแปลกๆ ไปเหมือนมีอะไรบ้างอย่างปิดบังผมอยู่ อยากจะถามมันนะ แต่กลัวจะพาลหงุดหงิดใส่ซะก่อนยิ่งช่วงนี้ขี้งอแงซะด้วย
หลังจากล้างจานเสร็จเรียบร้อย ผมก็เลยกะว่าวันนี้จะนอนเร็วซะหน่อย มองดูนาฬิกาบนผนังห้องครัวเป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ ผมว่าไปนอนรอไอ้กุกที่ห้องนอนเลยแล้วกัน นอนดูทีวีฆ่าเวลารอไอ้กุกอาบน้ำเสร็จก็จะนอนเลยพรุ่งนี้ผมต้องขึ้นเครื่องแต่เช้า
“นอนกัน” เสียงหวานคุณเมียบอกผมหลังอาบน้ำเสร็จ พร้อมกับก้าวเท้าเดินมาขึ้นเตียงนอน แล้วสอดตัวเข้าผ้าห่มผืนหนาผืนเดียวกับที่ผมกำลังห่มอยู่
“ใส่ชุดไรมึงวะ” ผมถามขึ้น...กับมองคุณเมียที่ใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวปลดกระดุมบนอีกสองสามเม็ดจนเห็นหน้าอกขาวเนียน ใส่เหี้ยแหม่งแบบนี้ไม่กลัวผมปล้ำไงวะสัด!
“ชุดนอน?”
“ชุดนอนทำไม?”
“ก็กูเห็นหลังๆ มึงไม่ค่อยใส่แบบนี้ หลังจากกูไม่บังคับมึงอีก”
“วันนี้อยากใส่” พูดจบไอ้กุกก็เข้ามากอดผม ใบหน้าสวยซบลงบนอกหนา การกระทำหลายๆ อย่างวันนี้ทำผมงงมาก อย่างเช่นตอนนี้ด้วย
และความอดทนของผมก็มีจำกัดนะเว้ย!!
“ยั่วกูใช่ไหม?”
จุ๊บ!
แก้มผมถูกจุ๊บอย่างเร็ว และยังมีเสียงหัวเราะน่ารักตามหลังมาอีก
“ไอ้กุก”
“คิดว่าไงก็ตามนั้น”
“แต่กูสัญญาแล้วมึงอย่ายั่ว” ผมพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้มากทีสุดทั้งที่ในใจลึกๆ อยากอิ๊บเมียฉิบหาย
หมับ!
“เฮ้ย!” จู่ๆ น้องชายผมถูกมือบางจับเข้าให้อย่างจัง
“มันดันขากูวะ” ดูเมียทำ...ยังมีการเงยหน้าขึ้นมองผม ดวงตากลมโตนี้แบ๊วเชี่ยว สัด!
“ไอ้กุกกลับไปนอนที่มึงดีๆ ดิ” เก็บอารมณ์หื่นไว้สุดๆ ผมต้องรักษาสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเมียจนกว่ามันจะเอ่ยเอง ถึงแม้ว่าไอ้กุกกำลังยั่วผม และทอดให้ซะขนาดนี้ แต่ผมต้องทน!
“ร้อนวะเปิดแอร์เบอร์อะไรวะเนี่ย” โอ๊ย! เหี้ยมาก มันปล่อยอ้อมกอดออกจากผม แล้วนั่งทำท่ายั่วด้วยการปลดกระดุมเสื้อเพิ่มขึ้น แล้วบ่นว่าร้อน
“เมียหนึ่ง” ผมกำลังข่มอาการไว้
“ร้อนฉิบหาย” ปลดกระดุมจนถึงเม็ดสุดท้าย
“เมียสอง”
“กูนอนถอดเสื้อได้ป่ะ? มันร้อน” ยังไม่เลิกยั่ว
“เมียสาม!” อ๊าก!!! มันถอดเสื้อออกจากตัว แล้วโยนลงพื้นทันที
สภาพเมียตอนนี้คือ โป๊!
“กูง่วง” ผมตัดบท แล้วรีบนอนหันหลังหนีมัน...ขืนยังมองร่างขาวๆ ผมต้องห้ามใจตัวเองไม่อยู่แน่ ผมไม่ใช่คนดีนะเฮ้ย! แค่นี้น้องชายของผมมันก็ตั้งโด่งดันจนชั้นในผมจะปริขาดแล้วสัด!
“นี่มึงโง่หรือแกล้งโง่ห๊ะไอ้วี!!” เสียงหวานว่าผมซะเสียงดัง ไม่หันไปมองหน้าเมียตอนนี้ก็รู้ว่าไอ้กุกโกรธผมชัวร์ๆ เพราะไม่ได้ดั่งใจ บ่นกับผมว่าเจ็บเสือกมาทำตัวยั่วทำไม...เหี้ยไรวะแหม่ง
“เอ่อ กูโง่ปิดทีวีปิดไฟให้ด้วย”
“อืม” เฮ้ยไรวะตอบง่ายฉิบหาย เมื่อกี้ยังด่าผมเสียงดังยันแปดบ้าน ผมเลยหันกลับไปหาไอ้กุกเห็นมันหยิบเสื้อขึ้นมาใส่ตามเดิม
“กูให้เงินมึงไปซื้อซูซิเอาไหมวะ?”
“เอา” มันตอบผม พร้อมกับใส่กระดุมเสื้อไปด้วย
ผมเปิดลิ้นชักใส่ของโต๊ะเล็กบนหัวเตียงนอนหยิบกระดาษกับปากกาออกมา แล้วเขียนอะไรบ้างอย่างลงไป จากนั้นส่งให้ไอ้กุกอ่านข้อความบนกระดาษนั้น
“อะไรวะ?” มันรับไปแบบงงๆ
“อ่าน”
“เอากันเงี่ยน เฮ้ย!”
พรึบ!
ร่างบางไอ้กุกถูกผมจับกดลงนอนราบกับเตียงทันที โดนมีร่างหนาผมคร่อมดักทางด้านบนไว้ กระดาษแผ่นนั้นผมจับเหวี่ยงไปให้พ้นทางเรียบร้อย ร่างบางด้านล่างผมตอนนี้ก็ยังเหมือนคนโป๊อยู่ดีใส่เสื้อ แต่กระดุมเสื้อไม่ทันได้ใส่ครบทุกตัว
“เหี้ยไรมึง” มันถามผมด้วยท่าทางแตกตื่น
“มึงพูดแล้ววะ เอา...กัน...เงี่ยน” พูดช้าๆ ชัดๆ ให้เมียได้ยินชัดเจน
“หลอกกู”
“เปล่า...มึงยั่วก่อน” ใช่ เมียยั่วผมก่อนนะบอกแล้วว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร ยิ่งเงี่ยนๆ อยู่แหม่ง
“แล้วเกี่ยวไรกับซูซิ”
“ตอนแรกกะหาประโยคหลอกให้มึงพูด แต่ช้าวะไม่ทันใจ พอคิดวิธีอื่นได้เลยใช้วิธีเขียนแล้วให้มึงอ่านแทน ว่าแต่...วันนี้มึงเป็นไรวะ?”
“กูกลัว” บอกกับผม แต่หันหน้าหนีไปทางอื่น
“มึงมานั่งระหว่างขากู” จัดท่าใหม่ ผมนั่งพิงหัวเตียง แล้วให้ไอ้กุกมานั่งด้านหน้าผม สวมกอดเอวบางจากด้านหลัง ดึงคอเสื้อไอ้กุกลงจนเห็นไหล่ขาวเนียนตรงหน้า ผมก้มลงจูบแผ่วเบาบนไหล่ขาว จูบไล่ไปเรื่อยจนถึงทายทอยเนียน
“ไอ้วี”
“มึงกลัวกูจะเงี่ยนมากไป แล้วไปปี้แหม่มหัวทองเหรอวะ?” ไอ้กุกพยักหน้าแทนคำตอบ “กูบอกแล้วไงว่าไม่เคยคิดมึงจะกลัวอะไร”
“กลัวดิวะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันกูจะรู้ไหมว่ามึงจะทำตามที่พูด” ตายห่าเมียไม่ไว้ใจผัว ผมดูเป็นคนไม่รักเมียเหรอวะเนี่ย
“ไม่กลัวเจ็บ?”
“ก็อย่าเอาแรงดิ”
“ทำไมกลัวเจ็บจังวะ เอากันโคตรบ่อย” นั้นดิ เอากันตั้งแต่อายุสิบเจ็ดปาเข้าไปจนอายุยี่สิบสามแล้วแหม่งยังกลัว
“โห!!!!” ใบหน้าสวยหันมาหาผมด้านหลัง แล้วยังทำหน้าตื่นตัวอีก
“ของมึงมันใหญ่ขึ้นทุกวันไม่รู้ตัวหรือไงสัด!”
“ฮาๆ มึงนี่น่ารักวะสังเกตน้องชายกูด้วย”
“ไม่ต้องสังเกตหรอกแหม่ง ใส่มากูก็รู้ล่ะ”
“งั้น...วันนี้กูให้มึงคุมเกมส่งท้ายจัดไป”
“ไม่เอา...กูอยากให้มึงทำกูเหมือนเดิมมากกว่า”
“งั้น...ลุกขึ้นนั่งหันหน้ามาทางกู” ผมบอกไป ไอ้กุกก็ว่าง่ายลุกขึ้นเปลี่ยนท่านั่งหันมาทางผม แขนเรียวคล้องคอหนาผมไว้
ผมเลิกปลายเสื้อด้านหลังไอ้กุกขึ้นสูง แล้วลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนให้เจ้าของแผ่นหลังสยิวเล่นๆ ผมประกบจูบริมฝีปากนิ่มเบาๆ ขบกัดบ้างที ไอ้กุกก็หลับตาลงรับสัมผัสที่ผมมอบให้
“วันนี้ไม่ต้องเคล้าอะไรมากนะเสียบเลยแล้วกันพรุ่งนี้กูต้องไปแต่เช้า” บอกไอ้กุกทั้งที่มันยังหลับตาอยู่ ไอ้กุกก็พยักหน้าเข้าใจ
“ขยับนิดกูจะเอาเจลในลิ้นชัก”
“ไม่เอาเจล เอาน้ำลายมึงนะ”
“แต่มันไม่ลื่นเท่าเจลนะมึง มึงจะเจ็บ”
“ก็อยากได้ของมึงเท่านั้น นะไอ้วี” มันลืมตามองหน้าผม สายตาอ้อนๆน่ารักทำผมอดจะตามใจไม่ได้จูบหน้าผากเนียนก่อนพยักหน้าตกลง
“มึงขย่มให้กูนะ”
“อืม” ผลักร่างบางไอ้กุกให้ลงจากตัวผม จัดท่าใหม่อีกครั้งให้คุณเมียนอนคว่ำทั้งตัว ส่วนผมก็ขยับไปอยู่ด้านหลังเห็นแก้มก้นนิ่มโผล่พ้นปลายเสื้อเชิ้ต ไอ้กุกแหม่งไม่ใส่ชั้นในซะด้วย...แบบนี้มายั่วผมจริงจังเลยสินะ ผมนั่งมองแก้มก้นขาวเนียนโดดเด่นตรงหน้า ผู้ชายห่าอะไรก้นสวยฉิบหาย! แล้วผมก็จับยึดสะโพกเมียให้กระดกสูงขึ้นจนเห็นช่องทางด้านหลัง
“มึงทำไรอยู่เนี่ยเร็วๆ ดิ อื้อ” ตั้งใจมองนานไปหน่อยจนเสียงหวานทักท้วง ผมจึงเลยไม่รอช้าเลียแก้มก้นเนียนอย่างสนุกลิ้น และเลียสลับกันไปมาทั้งสองฝั่ง ก้นแหม่งก็เสือกนิ่มอีกสัด!
“อือ อื้อ” เสียงหวานครางออกมาเพราะรู้สึกดี
จากนั้นผมลากลิ้นร้อนไปยังรอยจีบแยก เสียงหวานคุณเมียก็ครางออกมาทุกสัมผัสที่ลิ้นร้อนของผมเลียแค่ด้านนอกช่องทางด้านหลัง มือหนาผมก็ไม่ให้ว่างเอื้อมไปจับของรักไอ้กุกกลางลำตัวไว้ในอุ้งมือ แล้วค่อยๆ รูดอย่างช้าๆ ให้ไอ้กุกเสียวเล่นๆ
“อะ อืม” ผมทั้งเลียทั้งดูดช่องทางอย่างมัน มือหนาก็รูดแก่นกายเล็กตามอารมณ์
“อา อ่า ไอ้วีกูไม่ไหวแล้ว” ผมยกยิ้มพอใจ แต่ยังคงดูดดึง และเลียรอยจีบแยกนี้อย่างสนุก แต่คราวนี้ผมดันลิ้นร้อนแทรกรอยจีบแยกเพื่อเข้าด้านในให้ลึก และตวัดลิ้นรัวๆ
“อ่า เสียววะ” เสียงหวานไอ้กุกก็ครางออกมาทุกสัมผัส
ผมดันลิ้นร้อนให้ลึกมากขึ้นกว่าเดิม มือหนาของผมก็ยังคงทำหน้าทีรูดของรักไอ้กุกขึ้นลงเร็วขึ้น จนแก่นกายเล็กของเมียแข็งตั้งตามอารมณ์ สะโพกมนก็ส่ายน้อยๆ ยั่วความอยากเข้าไปอีก
จู่ๆ ร่างบางก็ขยับตัวหนี จนลิ้นร้อนของผมหลุดจากช่องทางด้านหลัง ร่างหนาผมถูกผลักให้นอนราบลงบนเตียง จากนั้นไอ้กุกก็ขึ้นมานั่งคร่อมร่างหนาผมไว้จัดการถอดกางเกงของผมทั้งนอกและในภายในพริบตา แล้วโยนกางเกงของผมทิ้งลงพื้นห้องอย่างไม่ใยดี สภาพผมตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากคนด้านบนที่คร่อมผมไว้สักเท่าไรล่ะมั้ง ทั้งร่างกายมีแค่เสื้อนอนใส่อยู่ตัวเดียว
“ใจเย็นเมีย” ไม่รู้ตกลงใครเงี่ยนกว่ากัน ไอ้กุกเล่นจู่โจมไม่ทันตั้งตัวแบบนี้
“อ้าปาก” เสียงหวานสั่ง
เป็นคำสั่งชวนสงสัยจริง พอผมจะเอ่ยถามก็ไม่ทันมือบางมาจับคางผมไว้เสียก่อน แล้วจับอย่างเดียวไม่ได้ด้วยนะ เสือกมีการบีบคางบังคับให้ผมอ้าปากกว้าง จากนั้นนิ้วเรียวคุณเมียก็เข้ามายังด้านในโพรงปากผม กวาดควานไปทั่วทั้งโพรงปากจนมีน้ำลายของผมติดมากับปลายนิ้วเรียว ไอ้กุกใช้นิ้วเรียวนั้นนำไปทาช่องทางด้านหลังตัวเองให้เปียกได้ที
“กูว่าใช้เจลเหอะวะ” ศีรษะเล็กส่ายไปมาไม่ยอม ผมเลยต้องปล่อยตามใจไอ้กุกไป
มือบางจับน้องชายแสนรักของผมที่กำลังขยายใหญ่โตคับแน่นตามอารมณ์อย่างว่าไปจ่อตรงปากทางเข้าช่องทางด้านหลัง
“เอาจริงเหรอวะ?” ถามไอ้กุกอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“ไรมึงเนี่ย มึงบอกให้กูขึ้นไม่ใช่ไง”
“ก็ใช่ แต่สีหน้ามึงแบบ.. อืออ”
ไม่ทันจะพูดจบ ไอ้กุกก็กดสะโพกมนลงค่อยๆ กดลงมากลืนกินแก่นกายใหญ่เข้าไปทีละนิด มันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อข่มอารมณ์ มือบางอีกข้างก็วางบนหน้าท้องผมไว้เป็นที่ยันน้ำหนักตัว
ผมมองทุกกริยาบทที่ร่างบางนี้กระทำ ใช่ว่าไอ้กุกไม่เคยขึ้นให้ แต่มันก็นานๆ ครั้ง ทว่าครั้งนี้ไอ้กุกดูเหมือนฝืน รีบเกินไปทำให้ช่องทางด้านหลังมันปริ และฉีกออกมานิด ผมรู้สึกได้ บอกให้ใช้เจลเป็นตัวช่วยก็ไม่เอา...ดื้อโคตร แม้ว่าผมต้องไปแต่เช้าก็จริง แต่เมียเจ็บแบบนี้ผมกลับรู้สึกไม่ดี เลยดันตัวเองจะลุกขึ้น แต่ถูกมือบางยันห้ามไว้ให้หยุดซะก่อน
“ทำไรวะ?”
“พอเหอะกูจะขาดใจเห็นมึงเป็นแบบนี้”
“.....” ไอ้กุกเงียบไม่พูดอะไรออกมา
“ไม่ออรัลเคล้าคลอก่อนเอากัน กูก็เลยจะให้ใช้เจลช่วย แต่มึงก็ดื้อ!ไม่เอา!”
“.....”
“มึงไม่ได้โดนกูเอามาเกือบสองอาทิตย์แล้วนะเฮ้ย!”
“แล้วไง...มึงมองกูกระจอก” เวร...ไอ้กุกคิดไปอีกแง่
“ตามใจ เอ้า! เข้าแล้วขย่มเลยแรงๆ ด้วย กูเงี่ยน!” ประชดใส่แหม่ง!
สิ้นคำพูดผม ไอ้กุกก็เริ่มขยับสะโพกมนเป็นจังหวะขึ้นลง
มือบางก็ยันหน้าท้องผมไว้ ส่วนผมก็ได้แต่นอนมองใบหน้าสวยแสดงอารมณ์เสียวไม่วางตา
แสดงสีหน้าแบบนี้มีความสุขจริงเปล่าวะเนี่ย
“อือ ดีไอ้กุก แรงอีกดิวะ” ผมเร่งจังหวะให้คนด้านบนขย่มใส่แรงๆ ในเมื่อไอ้กุกดื้อ! ผมก็ไม่รู้จะห้ามยังไง สถานการณ์ตอนนี้ไอ้กุกคงไม่ยอมฟังผมแน่ คิดจะทำก็ต้องทำเห็นผมหื่นเหี้ย แต่เมียเจ็บปวดผมก็ทนได้ยากนะอย่างเช่นตอนนี้ไง
“หยุดไหม? อื้อ”ผมถาม ศีรษะเล็กส่ายไปมาปฏิเสธ
“อ่า อะ อ่า!” เสียงหวานครางกระเส่าออกมาทุกจังหวะ แก่นกายเล็กที่ตั้งตระหง่านไม่ได้ปลดปล่อยก็ดีดตีหน้าท้องผมจนแดง เพื่อไม่เป็นการเกะกะ ผมเลยจับแท่งเล็กไว้ในมือตัวเองจัดการรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะของคนด้านบนที่ขย่มใส่มาไม่ยั้ง
“อ่า!! เสียวอ่ะ” ทุกจังหวะที่ขย่มลงมา ไอ้กุกรู้ว่าจุดด้านในตรงไหนเสียวสั่น มันก็จะขย่มโยกเน้นตรงนั้นแรงๆ และบ่อยสุด
เสื้อเชิ้ตที่ติดกระดุมไม่ครบทุกเม็ดบนร่างบางเห็นแล้วขัดลูกกะตาชะมัด ผมเลยกระชากจนเม็ดกระดุมหลุดออกกระเด็นหายไปไหนไม่รู้
ผมจ้องมองหน้าอกเนียนไล่ลงมาเรื่อยๆ ยังหน้าท้องแบนสวย มองลงต่ำไปอีกจะเห็นช่องทางกำลังกินน้องชายของผมอย่างบ้าคลั่ง คงจะอร่อยเนอะใบหน้าเมียเสียวสุดติ่งเลยสัด!
สร้างอารมณ์เสียวอีกทอดด้วยนิ้วยาวของผมบีบยอดอกเมียเคล้าคลึงแรงๆ ให้เมียเสียวสุดขึ้น
“อืม บีบแรงๆ” เสียงหวานขอ ผมใยต้องขัดเลยเพิ่มแรงบีบแหม่ง! ให้แรงกว่าเดิมจนแดงช้ำ
“อือ แรงอีก อา แรงอีก! อืม...ดี” ผมขอมั้ง ไอ้กุกก็ขย่มจนมิดด้ามใหญ่ให้สุดโต่งจริง
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
แก้มก้นไอ้กุกกระทบกับหน้าขาของผมจนเกิดเสียงดังทั่วห้อง
ยอดปลายแก่นกายเล็กคุณเมียเริ่มมีน้ำปริ่มๆ ออกมา ผมว่าไอ้กุกใกล้มาล่ะวะเลยเร่งจังหวะมือตัวเองกอบกุมของเมียเร็วขึ้นๆ เข้าไปอีกๆ
“อ่า!!!!!! ไอ้วีใกล้แล้ว!!” มือหนาผมเร่งให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ รูดขึ้นรูดลงเร็วๆ จนกระทั่งแก่นกายเล็กกระตุก...และปลดปล่อยออกมาเต็มอุ้งมือกับเลอะเปื้อนหน้าท้องผมเต็มไปหมด
ผมเองก็ใกล้จะปล่อยแล้วเหมือนกัน เลยจับยึดสะโพกมนไว้แน่น เป็นหน้าทีของผมแล้วทีนี้ เลยกระดกสะโพกตัวเองกระแทกใส่ช่องทางด้านหลังไม่ยั้ง...เร็วถี่ยิบ จนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัวตามจังหวะกระแทกของผมที่เป็นคนคุม
“อะ อา อือ อ่า!!”
“อื้อ อะ”
เสียงกระแทกกับเสียงครางของผมกับไอ้กุกดังระงมแข่งกันไปทั่วห้อง ยิ่งใกล้ปลดปล่อยจังหวะกระแทกกระทั่งก็เร็วขึ้นอย่างดิบเถื่อน
“ซี๊ด...” ในที่สุดผมก็ปล่อยออกมาพร้อมกับเสียงครางตัวเอง น้ำสีขุ่นออกมาเยอะจนล้นช่องทางด้านหลังไหลลงมาเลอะหน้าขาของผมเอง
ไอ้กุกยกตัวขึ้นจนแก่นกายใหญ่หลุดออกมาจากช่องทางด้านหลัง มันล้มตัวลงนอนราบกับเตียงหอบหายใจแรงเพราะความเหนื่อย ผมหันหน้าไปมองไอ้กุกที่นอนอยู่ข้างกัน เสื้อเชิ้ตมันหลุดลุ่ยเม็ดกระดุมนี้หลุดขาดออกจากเสื้อไปก็หลายเม็ดอยู่ ผมก้มลงมองต้นขาขาวคุณเมียเหมือนว่าน้ำที่ผมปล่อยออกมาจะมีสีอื่นปนมาด้วย
พรึบ!
ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที
“ไรวะ?”
“อ้าขากว้างๆ” ผมสั่ง แต่เมียไม่ยอมทำตามได้แต่นอนนิ่งหลับตาลง
“กูเจ็บขยับขาไม่ไหววะ” บอกกับผมทั้งที่ยังนอนหลับตา
“แน่ล่ะมึง...เลือดออกนิสัด!” บอกกับมันไป ก่อนที่ผมจะยันตัวลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ จากนั้นไม่ลืมที่จะเอาโถเล็กใส่น้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาด้วย
“กูขอโทษ” ผมเอ่ยบอก
“เรื่อง?” ไอ้กุกรู้ว่าผมขอโทษเรื่องอะไร แต่แกล้งทำเป็นถาม
“เจ็บมากไหมวะ” เห็นแล้วอดจะด่าตัวเองไม่ได้เลยวะ ผมใส่แรงจนช่องทางฉีก จนมีเลือดไหลออกมาด้วย ถึงจะไม่มาก แต่ก็ไม่รู้สึกดีวะ
ตอนนั้นก็ว่าจะห้ามตัวเองไม่ให้รุนแรง แต่พอเอาเข้าจริงกลับห้ามอารมณ์ตัวเองไม่ได้อยู่ แหม่งทำเมียเจ็บจนได้
“กูยอมเจ็บดีกว่ามึงไปกระแทกคนอื่น” ไอ้กุกพูดทั้งที่ยังหลับตาเหมือนเดิม นอนนิ่งให้ผมค่อยๆ เช็ดทำความสะอาดช่องทางด้านหลังให้
“กูจะทำจริง เพราะพูดมากนี่แหละ”
“เหี้ย! โอ๊ย!” คุณเมียรีบลุกขึ้นนั่งทันที จนลืมไปว่ามันยังเจ็บอยู่
“ดีๆ ดิวะ” เอะใส่เมีย ก่อนจะช่วยประคองไอ้กุกให้ลุกขึ้นดีๆ ให้มันนอนพิงหัวเตียงไว้
“พูดใหม่”
“พูดไร”
“มึง.... แหม่ง! เหี้ย! เออไปเลย! กูเกลียดมึงไอ้ผัวเฮงซวย!” ใบหน้าสวยสะบัดหนี ขอบดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำใสคลอพร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อ หากผมพูดอะไรที่กระทบจิตใจอีกครั้ง ความรู้สึกผิดทำเมียเจ็บก็มากพอ แล้ว นี่...ยังมามีคำพูดให้ไอ้กุกคิดมากอีก
ผมไม่กล้าพูดอะไรออกมา เลยตั้งใจเปลี่ยนชุดใหม่ให้แทน ผมเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อยืดคอกลมตัวใหญ่กับกางเกงผ้าขายาวใส่สบายๆ ออกมา แล้วเดินกลับไปหาไอ้กุกจัดการเช็ดตัวให้อีกนิด และใส่ชุดใหม่ให้กับมันเป็นอันเรียบร้อย
ตลอดที่ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไอ้กุกไม่แม้จะมองหน้าผมหันหน้าหนีไปทางอื่น แต่กลับยอมให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ให้โดยไม่ได้ขัดขืนอะไร
“มึงเลือกเองจะงี่เง่าทำไมวะ” ผมเป็นคนทำลายความเงียบลูบศีรษะเล็กเป็นการปลอบใจไปด้วย
“ก้อ ก็ กู ไม่ ฮือๆๆๆ” เอาจนได้ร้องให้ออกมายังกะเด็ก
“ไม่ต้องร้องวะ มามะกูนอนกอด” ผมค่อยๆ ดึงร่างบางที่เจ็บช่วงล่างให้นอนลงพร้อมกัน ก่อนจะรั้งเด็กขี้แยเข้ามากอดแนบชิด
“กู ฮือๆๆ ไม่คิดว่า ฮึก จะกลัวได้มากแบบนี้ พอเอา ฮือๆ เข้าจริง ฮือๆ กูไม่อยากจากมึงเลย ฮือๆๆ” ทำไมไอ้กุกต้องคิดมากด้วยวะ ผมเริ่มใจไม่ดีเหมือนกัน และไม่อยากจากมันเหมือนกัน แต่ผมทำไม่ได้ ถ้าทำได้ผมก็เลือกจะไม่ไปตั้งแต่แรกแล้ว
ใบหน้าสวยซบอกหนาผม แล้วยิ่งมาร้องให้แบบนี้เสื้อนอนตัวใหม่เปียกจนได้อีก
“เงยหน้าขึ้นมามองกูดิ”
“ทำไม ฮึก” ถาม แต่ยอมเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมโตมีแต่น้ำใสๆคลอ จมูกเล็กโด่งนี้แดงเถือก
ร้องไห้ยังกะเด็กห้าขวบ ไอ้กุกไม่ใช่คนขี้ร้อง มันออกจะแมนด้วยซ้ำ ทว่าเวลาอยู่กับผมไอ้กุกก็จะเป็นอีกแบบ...ชอบให้ผมเอาใจเยอะๆ และ ขี้อ้อนสุดๆ เวลามันไม่สบาย
ริมฝีปากนิ่มของเมียตอนนี้อมชมพูน่าจูบฉิบหาย ผมคงไม่อดใจหรอกนะ จัดการก้มลงไปประกบริมฝีปากอมชมพูนั้นทันที ผมไม่ได้จูบรุนแรงหรือเอาแต่ใจ แต่ผมค่อยจูบเบาๆ คลอเคลียบดเบียดริมฝีปากนิ่มอย่างชอบ ไอ้กุกเองก็รับจูบนี้ด้วยความเต็มใจหลับตาลงรับสัมผัสอ่อนโยนผ่านจูบนี้ที่ผมเป็นคนมอบให้พร้อมกับแขนยาวของผมกระชับกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ระหว่างที่จูบกันสายตาผมก็ลอบมองใบหน้าสวยตลอด ผมอยากจะจดจำใบหน้านี้ให้ขึ้นใจยามที่ผมคิดถึง
อืม...เดี๋ยวนะ
จู่ๆ คนในอ้อมกอดก็หลับไปเสียสนิท...
นี่จูบผมเป็นสิ่งกล่อมคนให้นอนหลับได้ด้วย ผมหัวเราะเบาๆ ให้กับความน่ารักของคนในอ้อมกอด ตัดสินใจผลักจูบออก เช็ดคราบน้ำตาตรงพวงแก้มนิ่มเบาๆ จากนั้นเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มให้ร่างบางรวมทั้งห่มให้ตัวผมเองด้วย
ร้องให้ และหลับเหมือนเด็กจริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยวะ
การจากกัน ผมเองก็ใช่จะชอบ ผมไม่อยากจากไอ้กุกไปเลย แต่ให้เลือกอยู่กับมันก็ไม่ได้ ผมมีหน้าที่ ไอ้กุกก็มีหน้าที่ เราต้องทำหน้าทีของตัวเองให้ดีที่สุด ความอดทน ความเชื่อใจเท่านั้น ที่จะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างในอนาคตข้างหน้ากำลังจะเจอในไม่ช้า
แต่สิ่งที่ผมเจอแล้วคือ...
ไอ้กุก...
ผู้ชายน่ารักคนนี้ที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตผมให้มั่นคง และมั่นใจแค่คนๆเดียว ผมไม่เคยมีความรักแบบแฟน ได้แต่คบเล่นๆ กับสาวทั่วไปเพื่อหวังผลกับเรื่องบนเตียงก็เท่านั้น แต่กับไอ้กุกไม่ใช่!
ตอนแรกๆ ผมยอมรับเลยว่าไม่ได้จะจริงจังถึงขั้นต้องอยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้ ความรู้สึกแรกคือชอบอยากได้เหมือนของเล่นน่ารัก และอยากเห็นหน้าน่ารัก รอยยิ้มหวานๆ เสียงใสๆ ก็แค่นั้น
ทว่า...นับวันผมกลับชอบไอ้กุกมากขึ้นเรื่อยๆ อยากได้อยากครอบครองอยากให้มันเป็นของผมคนเดียว แต่ผมก็ยังมีความรู้สึกเห็นแก่ตัวในใจลึกๆ คืออยากมี ไอ้กุก แต่ยังคงรักสนุก ไม่อยากจะมีเป็นตัวเป็นตนเหมือนคนอื่น
แต่แล้ววันหนึ่ง...ผมกลับทำร้ายไอ้กุกโดยการขืนใจเอามันมาเป็นเมีย เมียที่เป็นผู้ชายคนแรกของผม และที่ทำไปแบบนั้น เพราะเรื่องบ้างเรื่องที่ผมไม่ชอบเลยจัดการไอ้กุกไปซะ! ทำให้ไอ้กุกโกรธแทบไม่ให้อภัย แต่นี่ใคร? วีคนหล่อครับ...ง้อเมียได้สำเร็จ ถึงแม้ว่าจะได้มันมาครอบครอง แต่ภายในจิตใจกลับมีอะไรบ้างอย่างค้านอยู่ ผมไม่รู้ว่าคืออะไร? และคำว่าชอบของผมมันมากมายแค่ไหน ผมต้องการคำตอบ และวันที่ผมรู้คำตอบก็คือวันที่ผมขอไอ้กุกเป็นแฟน ไม่ใช่ เพราะความชอบ แต่มันคือ...
ความรัก...
ความรักครั้งแรก และครั้งสุดท้ายในชีวิตของผม
รักมึงนะไอ้กุก รักมากที่สุดด้วย
เราจะใช้ชีวิตด้วยกัน แม้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมมั่นใจ...
ว่าผม...เลือกคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันไม่ผิดคนแน่…
ไอ้กุก
********************************************************************************************
ขอกล่าวทิ้งทวนตอนจบสักกะนิด อิอิ
สิ่งแรกเลยขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่สุดในสามโลก เรื่องนี้ไม่แรงบันดาลใจอะไรเลย
คิดได้ว่าอยากแต่งแบบเพื่อนมีอะไรกันก็เท่านั้น แล้วก็เปิดเรื่องแต่งเลย
แต่โคตรตกใจที่มีคนเข้ามาอ่านกันเยอะ เป็นแค่คนแต่งนิยายธรมมดามาก มือใหม่ก็ว่าได้
เอาเป็นว่าอย่าบ่นมาก ฝากภาค 2 เลยแล้วกัน ห้ามทิ้งกันนะ โอเค?
*
*
ปล. รู้ว่าเป็นคนที่แต่งแล้วมีคำผิดเยอะมาก แก้ไม่หายสักที 555 แต่จะพยายามมีให้น้อยที่สุดนะ
และจะพยายามเป็นคนแต่งนิยายที่ดี แต่งให้ดีที่สุดเหมือนกัน
บาย
บาย
บาย
:bye2:
ฝาก ภาค 2 ด้วยนะ
-
:L1: :pig4:
-
ขอบคุณนะคะ มาเขียนให้คนอ่านมีความสุข :mew1: :mew1: :mew1:
คำผิดประจำ ที่แปร่งหู เวลาอ่าน
แหม่ง ----- แม่ง
กินยาไปสะ ----- ไปกินยาซะ
สะด้วย ----- ซะด้วย
รอ ตอนใหม่
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
กรี๊ดดดดดด นักเขียนขยันเว่อร์
คนอ่านตามไม่ทันเลย รู้ตัวอีกที จบ(ภาค1)ซะแล้ว
เป็นมือใหม่ที่เขียนเก่งมากเลยค่ะ เราชอบนะ
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ให้ย้ายห้องไหมจ๊ะ
-
หายไปหลายวัน เปิดมาเจออีกทีหลายตอนเลย ขอแปะไว้ก่อนนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :3123:
-
จะรอภาค2นะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกๆ
-
o13
-
:pig4: :pig4:
-
รอภาคสองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o13 o13
-
น่ารักนะ ยอมเพราะรักต่อให้เจ็บแค่ไหนก็ตาม
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว
-
เลือดหมดตัวเลยจ้าาาาาา :ling1:
-
ทำไมเราพึ่งเห็นเรื่องนี้ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือชอบมากค่ะ ยิ่งเป็น vkook ยิ่งชอบเลย
ปล. ถึงเราจะชอบ kookv มากกว่าก็เถอะ แต่กุกรับก็น่าขยี้ดี 555
นิยายสนุกมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
เพราะช่องทางด้านหลังของผมมีแต่น้ำบ้าๆของมันเต็มไปหมด กว่าจะลวงออกมาหมดได้แทบหัวหมุนก้มๆ เงยๆ อยู่ในอ่างน้ำตั้งนานlสองนาน
คุณน้องขา โบราณมว้ากกกกก ที่ฉีดก้นค่ะ ทุกบ้านมีหมด ฉีดเข้าไปค่ะฉีดเยอะๆแล้วเบ่งน้ำออกมา สามรอบสะอาดโล่ง ที่สำคัญที่สุดก่อนซั่มกันต้องฉีดล้างอุนจิออกมาก่อน เขาเรียกว่าล้างตู้เย็นจร้า ถ้าไม่ล้างแล้วซั่มกันเลยแบบที่คุณน้องเขียน แค่แยงนิ้วเข้าไปก็จะได้อุนจิติดออกมาดมเล่นแล้วคร่า อิอิ
ซักวันถ้าได้ลงสนามจริง คุณน้องนึกถึงที่เจ๊มูสอน แล้วจะสนุกแบบสะอาดโล่ง จะทำอะไรต่อมิอะไรก็สะอาดสบายใจไร้อุนจิคร่าาาาาา
-
ฟินมากครับ
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
ยกเลิกเน็ต กด *103*0# โทรออก
ดีแทค เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค #โปรเสริมเน็ต
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
-
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)