พอรู้ว่าไนท์แพ้ไข่ พี่เตผู้แสนดีและใส่ใจในทุกรายละเอียด ก็อุตส่าห์มาทำอาหารให้ไนท์ทานด้วยตัวเอง
เป็นคนที่ละเอียดอ่อนจริง ๆ เหมาะที่จะดูแลน้องไนท์ ผู้ไม่ค่อยสนใจความเป็นไปของโลกเป็นที่สุด :-[
ว่าแต่จริง ๆ แล้ว อิน้องระพีพัฒน์ แอบชอบไนท์รึเปล่าเนี่ย? พอไนท์ไม่สนใจ(แม้แต่น้อยนิด) :m14:
อิน้องระพีเลยเหวี่ยง หาเรื่องกลั่นแกล้งเพื่อเรียกร้องความสนใจ
คิดว่าใครกดใคร???
เรื่องนี้ยังเป็นปริศนาที่ไม่อาจสรุปได้หรือนี่?
นึกว่าตำแหน่ง "พระเอก" จะต้องตกเป็นของ พี่เต โดยไร้ข้อกังขาซะอีก
คงต้องรอคำเฉลยใน "ตอนพิเศษ" ที่จะมาในอนาคตนี่แหละค่ะ... :m13:
‘หวังว่าจะได้กินเด็กก่อนจะหมดน้ำยาไปซะก่อนนะ’
ขำประโยคนี้จัง 55+
ตอนนี้ศัพท์ไนท์เสนอคำว่า
"ก๋วยเตี๋ยวเป็ด"
"เส้นหมี่"
"เหนื่อย"
"เจ็บ"
"หิวข้าว"
อืมมมมมมมมมมม...มีเรื่องกินไป 3 ใน 5 คำ :try2:
“ทักแล้ว”
“ทักแล้ว ทักตอนไหนครับพี่ไม่เห็นได้ยิน”
“ในใจ” คำตอบเล่นเอาเตชวัฒน์ชะงัก
รู้จักเซ็กส์มั๊ย
^
จิ้มแต่เช้า
เซอร์ไพรส์อะไรน้า จะใบ้หวยรึปล่าว555
:o8:วันนี้วันที่1แล้วนะคนเขียนหายไปใหนกลับมาด่วน :call:วันนี้วันที่ 3 แล้ว ยังไม่มาเลย (ไม่แน่ใจว่าสิ้นเดือนใหน)
เรื่องเปลือยรักกลางพงไพร ลงต่อไหม คงไม่ลงในกระทู้เดิมเพราะรีไรท์ใหม่แล้ว แค่เปลี่ยนสำนวนเขียนแต่เนื้อเรื่องคงเดิม
ลงในเล้าไหม ลงคะ แต่คงหลัง พฤษภาคม คือหลังหนังสือออกแล้วหรืออาจจะก่อน ขอดูเวลาตัวเองก่อน เพราะตอนนี้กำลังพยายามจำกัดตัวเองไม่ให้เข้าเล้าหรือเฟสบุ๊คมากเกินไป เพราะบางทีไม่มีอะไรแต่ก็ยังเข้ามา (ภาระกิจเยอะมากมาย จนไม่รู้จะเคลีียร์เมื่อไหร่หมด )
เปลือยรักกลางพงไพร- พี่หมอธี กับหนูลม เช่นเดียวกับไอดินกลิ่นรัก เป็นเรื่องของดินพี่ชายลม กับหมอธี (อันนี้ไม่รับปากว่าจะลงไหม ขอดูเวลาก่อน)
ส่วนหมอทอยก็คงลงคะ แต่คงหลังพฤษภาคม 2555 เหมือนกัน
ลืมตอบคำถามเลย มีคนถามว่าจบตอนไหน
หน้าจบอยู่ที่ หน้า4 ซึ่งเป็นตอนจบของ The rainbow project ไปดูได้ในนิยายที่จบแล้ว วึ่งมีการรวมกระทุ้ขึ้น จนหน้ามันสลับมั่วไปหมด กาลเลยเอามาตั้งกระทู้ใหม่แล้วเขียนต่อมาเรื่อยๆ
พี่เตเอาแต่ท่องว่า "ไนท์ยังไม่พร้อม น้องยังเด็ก" สะกดจิตตัวเองอยู่นั่นแหละ อีกสิบปีจะได้แอ้มไหมล่ะเนี่ย ?กดเป็ดเลยค่ะพี่ ถูกใจจัง
ช่วยเปลี่ยนสโลแกนเป็น "ไนท์ไม่(สามารถ)ท้อง น้องพร้อม(นาน)แล้ว" อะไรแบบนี้ได้ป่ะ ???
ในที่สุดพี่เตก็หมดความอดทนซักที
พอตะบะแตกก็จัดเต็มเลยทีเดียว
มีพิมพ์ผิดประปรายจ้า
เสียงครางกระเซ่า >> ครางกระเส่า
ยิ่งทำให้เขารู้สึกเสียงซ่ายไปจนถึงท้องน้อย >> เสียวซ่าน
นอกนั้นก็เป็นสระอุ สระอู สลับกัน
มีอีกที่ที่แอบสะดุด
ชื่นชมความงดงามที่แสนบอบบางที่ได้สัมผัส >> อึ้งตรงไนท์บอบบาง... โถ่น้องไนท์พลาดซะแล้ว
“พี่ไม่ได้โกรธที่ไนท์มีโทรศัพท์พี่แค่น้อยใจว่าทำไมไม่บอกพี่ก็เท่านั้น” เขาถอนหายใจเมื่อไนท์เอียงคอมองเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไนท์ไม่เข้าใจว่าพูดอะไร
“เราเข้าใจว่ายังไง” พอเขาถามกลับ ไนท์ก็นิ่งเหมือนกำลังใช้ความคิด
“พี่โกรธ โกหก โกรธ มือถือ” ไนท์พูดแค่นั้นก็เงียบต่อไป
“พี่โกรธที่ไนท์โกหก เพราะพี่เป็นห่วง พี่น้อยใจที่ไนท์มีอะไรไม่บอกพี่ เอาแต่เงียบแล้วให้พี่รู้เอง พี่แค่น้อยใจที่ไนท์ไม่เห็นพี่สำคัญเหมือนที่พี่เห็นไนท์เป็นคนสำคัญ ไนท์ละรู้สึกยังไงกับพี่” เขาตัดสินใจถามคำถามนี้ออกไป เขาไม่อยากคิดเอาเองฝ่ายเดียวอีกแล้ว ไนท์มองหน้าเขาแล้วเงียบ
-------------------------------------------------
“พี่ทักต้องตอบสิครับ อย่าเงียบ” เขาเตือนยิ้มๆ ไนท์มองหน้าเขาเหมือนไม่พอใจ
“ทักแล้ว” พอได้ยินคำตอบเตชวัฒน์เลิ่กคิ้วอย่างสงสัย
“ทักแล้ว ทักตอนไหนครับพี่ไม่เห็นได้ยิน” เขาขยี้หัวไนท์อย่างเอ็นดู ไนท์เงยหน้ามองเขานิ่งเหมือนปกติ
“ในใจ” คำตอบเล่นเอาเตชวัฒน์ชะงัก
“ทักในใจ อย่าบอกนะว่าทุกทีพี่ถามอะไร เราตอบพี่หมดในใจ” เขาถามอย่างไม่อย่างจะเชื่อ แต่ไนท์กลับพยักหน้ารับในทันที
........................
ว่าแล้วเชียว อืม พี่เตช่วยสอนน้องหน่อยหนะจ๊ะ.... อืม แต่ว่าพอพูดเป็นประโยค "ไนท์หิวแล้ว อยากกินซูชิ พี่เตพาไปนะ” คนอ่านแทบกรี๊ด น่ารักที่สุด
“เท่าที่รู้ อาการแบบนี้เกิดขึ้นจากการไม่มีปฏิสัมพันธ์ เด็กส่วนใหญ่ช่วง 1-2 ปี จะเป็นเวลาที่หัดพูด จะพูดคล่องก็คือช่วง5-6 ปี อันนี้ไม่รู้นะว่าไนท์ในตอนนั้นพูดคล่องไหม แต่เท่าที่ดูก็คิือ ฟังรู้เรื่องทุกอย่าง พูดง่ายๆปกติทุกอย่าง แต่จะมีปัญหาเรื่องการพูดเป็นประโยค” พอฟังแบบนี้แล้วทำให้เตชวัฒน์หน้าเครียด ที่ผ่านมาเขาคิดว่าไนท์เป็นคนพูดน้อย แต่ไม่คิดว่าที่พูดน้อยเพราะพูดออกมาเป็นประโยคไม่ได้