ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
****************************************
Perfect Guy...?
ผู้ชายในฝันที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
กรุณาทำความเข้าใจหรือไม่ก็หาแฟนใหม่ค่ะ
******************************
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :กอด1:
ชื่อนั้นทำให้ผมตัวแข็งทื่อ...อะไร...นี่มันมากไปแล้วนะ ทำแบบนี้ไม่เห็นหัวผมเลยใช่ไหม สมองเสี้ยวหนึ่งบอกว่าทั้งคู่อาจจะแค่ไปซื้อของด้วยกันเฉยๆไม่มีอะไร แต่เสียงในใจส่วนใหญ่กลับค้านว่าแล้วยังไง ไปซื้อของด้วยกันแล้วจำเป็นต้องกลับดึกขนาดนี้ไหม แล้วยังเรื่องที่เขาไม่โทรหาผมเลยตลอดทั้งวันอีก
ผมตัวชา รู้สึกร่างกายหนักอึ้งเหมือนมีก้อนหินยักษ์มาถ่วงร่างกายเอาไว้ ฟังเสียงบทสนทนาข้างนอก
“แล้วเรื่องที่พี่บอกไป...”
“ขอโทษครับพี่ปราง...ยังไง...มันก็เป็นไปไม่ได้ ผมขอโทษ”
“ไม่เป็นไร...พี่เข้าใจ ยังไงก็ดีใจที่ได้พูดออกไป ไม่เป็นไร...รีบเข้าบ้านเถอะ เอาเป็นว่าสุขสันต์วันเกิดนะ”
“ขอบคุณครับ”
เสียงรถดังขึ้นก่อนจะค่อยๆห่างออกไป ยืนอยู่แบบนั้นจนกระทั่งประตูหน้าบ้านเปิดพร้อมกับร่างของคนที่ผมคุ้นตา กวางยืนมองผมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก คงไม่คิดว่าจะมาเจอผมยืนดักอยู่หน้าประตูบ้านแบบนี้
“จินต์...ผม...”
“ทำได้ยังไง” ในที่สุดผมก็หากล่องเสียงของตัวเองเจอ ตะโกนเสียงดังจนน่ากลัวว่าข้างบ้านจะลุกมาด่าแต่ผมไม่สน “ฉันรอนายอยู่ตั้งนาน นายกลับออกไปกับผู้หญิงคนนั้น นายทำได้ยังไง!”
“จินต์ ฟังกวางก่อน” ร่างสูงพยายามรวบมือรวบแขนผมที่เริ่มประทุษร้ายอีกฝ่ายด้วยการทุบและต่อย “มันไม่ใช่อย่างที่จินต์คิดนะ กวางกับพี่ปรางแค่ออกไปซื้อของ”
“ไปซื้ออะไรกันทั้งวัน! มึงช่วยป้าแม่บ้านที่ห้างถูพื้นด้วยเลยหรือไง ถึงได้หายหัวไปเป็นวันแบบนี้ หรือนั่งรถวนห้างรอบกรุงเทพ จัดทัวร์เที่ยว 9 ห้างในหนึ่งวันหรือไง!”
“จินต์ เงียบแล้วฟังสักที!” ในที่สุดกวางก็เริ่มมีโมโหบ้างแล้ว เขาตวาดผมเสียงดังแบบที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่มันก็ทำให้ผมตกใจ จากนั้นความรู้สึกต่างๆก็ทะลักทลายออกมา ผมน้อยใจ ผมโกรธ ผมเสียใจ ผมรู้สึกผิด มันทำให้ผมน้ำตาไหลออกมา และเหนือสิ่งอื่นใดคือผมรู้สึกเหนื่อย มันมากเกินไป
“เราขอโทษนะกวาง...จินต์ขอโทษ..แต่จินต์เหนื่อยแล้ว” ในที่สุดผมก็ตัดสินใจพูดออกไป “เรารู้สึกว่าอะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิม” อีกฝ่ายบีบแขนผมแน่นจนรู้สึกเจ็บ “จินต์หมายความว่าไง ถ้าเรื่องพี่ปราง ใช่ พี่เขาบอกชอบกวางแต่กวางปฏิเสธไปแล้ว กวางรักจินต์ รักมากๆ มันไม่เคยเปลี่ยน เชื่อกวางนะครับ...จินต์”
ผมร้องไห้ออกมา ผมรู้ว่ากวางไม่เคยเปลี่ยน คนที่เปลี่ยนคือตัวผมต่างหากที่มองอะไรไม่เหมือนเดิม ผมยังรักกวางมาก แต่ผมรู้สึกว่าเวลาเปลี่ยนไปตัวผมก็เปลี่ยนตาม...ผมแค่หงุดหงิดตัวเองที่ชอบตวาดกวาง ที่อดทนกับเรื่องเล็กๆน้อยๆไม่ได้ ผมต้องการเวลาให้หยุดคิดและทบทวนเรื่องต่างๆ “จินต์รู้ว่ากวางรักจินต์...แต่จินต์ขอ...ขอเวลาสักหน่อยได้ไหมกวาง...ให้จินต์ได้ทบทวนทุกอย่าง ขอเวลาให้เราสักนิดนะ”
มือที่บีบแขนผมจนเจ็บเมื่อครู่ร่วงหล่นอยู่ข้างกายเจ้าของอย่างไร้เรี่ยวแรง ผมก้มหน้าไม่เงยหน้ามองกวางตอนที่เข้าไปเก็บกระเป๋า และตอนที่ออกมาเขาก็ยังยืนอยู่ตรงหน้าประตู กวางไม่ได้รั้งผมไว้เขาแค่พูดออกมาเบาๆแต่สำหรับผม ผมได้ยินมันชัดเจน...เหมือนจะสลักลึกลงไปในใจ
“ไม่เป็นไรหรอก จินต์อยากใช้เวลานานแค่ไหนก็ได้ กวางจะรอจินต์...เพราะกวางรักจินต์...นี่คือสิ่งที่จะไม่เปลี่ยนไป”
หลังจากนั้นผมก็ไปขออาศัยคอนโดของเพื่อนสนิท มันทั้งบ่นทั้งด่าผมที่เอาแต่นอนอืด จนสุดท้ายก็ยอมแพ้หันมาปลงกับชีวิตแล้วก็เริ่มเทศนาผมแทนจนผมรำคาญ สุดท้ายก็เลยระเห็จตัวเองไปนั่งในร้านกาแฟที่ไม่ไกลจากคอนโดนัก ร้านนี้ตกแต่งน่ารักด้วยสีโทนอ่อนสบายตา ทำให้ผมสบายใจจนนั่งได้ทั้งวัน อันที่จริงร้านนี้มันก็ร้านของแฟนเพื่อนนั่นแหละครับ มันแค่ยังไม่รู้ว่าผมหนีมากบดานที่ร้านแฟนมัน
“วันนี้เอาเหมือนเดิมเหรอน้องจินต์” เสียงพี่ต้นข้าว แฟนคนสวยของเพื่อนผม คนนี้เข้าขั้นดีกรีนางฟ้าเลยล่ะครับ ทั้งสวยทั้งเก่งแถมงานบ้านงานเรือนก็ดี เพื่อนผมนี่มันโชคดีจริงๆ “ครับพี่ข้าว”
“แล้วนี่ยังไม่คืนดีกับแฟนอีกเหรอจ๊ะ” พี่ต้นข้าวรู้ครับว่าผมกับกวางทะเลาะกัน มาอาศัยบ้านพี่เขาตั้งหลายวัน ไม่เล่าก็กระไรอยู่ อีกอย่างพี่เขาก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล
ผมพยักหน้า
หนึ่งอาทิตย์เข้าไปแล้วที่ผมออกมาจากบ้านหลังนั้น สารภาพเลยว่าผมนอนไม่หลับเลย กว่าจะข่มตาลงได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองทุกที หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปที่ความคิดของผมยังคงวิ่งวนอยู่ในอ่าง ทุกอย่างเป็นเพราะผม เกิดจากตัวผม กวางไม่ผิดอะไรเลย แต่เขารักษาสัญญา เขาไม่ส่งข้อความ ไม่โทรมา ไม่อัพเดตเฟซบุ๊คหรืออินสตาแกรม เหมือนเราตัดขาดจากกันโดยสิ้นเชิง
ผมเหงาอย่างบอกไม่ถูก...ผมคิดถึงเขา
กริ๊ก
แก้วกาแฟหอมกรุ่นวางลงตรงหน้า พี่ต้นข้าวยิ้มให้ผม หญิงสาวคนสวยทรุดตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ไหนบอกพี่ซิ ปัญหามันอยู่ตรงไหน”
ปัญหางั้นหรือ...
“ผมแค่รู้สึกว่าอะไรๆมันเปลี่ยนไป ผมเห็นด้านเสียๆของกวางเยอะขึ้น และผมคงทำใจไม่ได้ที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป มันไม่เหมือนเดิม ผมกลัวว่ารักมันจะถึงจุดอิ่มตัว”
“แล้วจินต์รักกวางไหม”
“รักครับ...รักมาก”
พี่ต้นข้าวยิ้มน้อยๆ ลูบหัวผมเหมือนผมเป็นเด็กน้อย “นี่แหละชีวิตคู่จินต์ กวางไม่ได้เปลี่ยนไป แต่การอยู่ด้วยกันคือเราเห็นหลายๆด้านของอีกฝ่ายมากขึ้น จินต์เห็นด้านเสียกวางมากขึ้น กวางเห็นด้านเสียจินต์มากขึ้น สิ่งที่พวกเธอต้องการคือการปรับตัว ชีวิตคู่หลายๆคนต้องพังลงเพราะพวกเขาไม่รู้จักการยอมรับตัวตนของอีกฝ่ายและการปรับตัว พี่ไม่รู้ว่าอีกหลายเดือนหรือหลายปีต่อจากนี้จินต์กับกวางจะยังคบกันอยู่ไหม แต่สิ่งที่พี่อยากบอกคือคนรักกันต้องประคองกันไป อย่าทิ้งอีกฝ่ายให้เดินลำพังในเวลามีปัญหา มีอะไรไม่ดีก็พูดกันตรงๆ ช่วยกันแก้ รู้จักปรับตัว ความรักมันก็เท่านี้แหละ มันไม่ได้ง่าย แต่ก็ไม่ได้ซับซ้อนมากนัก ถ้ามันเข้าใจยากก็นึกถึงวันแรกที่พวกเธอบอกรักกันและกันดูนะ” ผมฟังสิ่งที่ต้นข้าวพูดแล้วย้อนนึกถึงวันแรกที่เราบอกรักกัน
วันนั้นเป็นวันเกิดกวางมันก็ซื้อเค้กมา...มาเคาะประตูบ้านผมตอนห้าทุ่มห้าสิบ บอกให้ลงมาเป่าเค้กเป็นเพื่อนมัน ไอ้ผมก็บ้าจี้ลงมา นั่งตากยุงกันอยู่นอกบ้าน ร้องเพลงแล้วก็เป่าเทียน พอผมถามมันว่าขออะไรมันก็บอกแบบซื่อๆว่าขอให้ได้ผมเป็นแฟน ผมที่ทั้งเขินทั้งอายก็ด่ามันไปว่าใครเขาบอกกันเดี๋ยวก็ไม่สมหวังหรอก แต่มันก็ตอบมาด้วยสีหน้าซื่อๆเหมือนเดิม
‘ต้องบอกสิ ถ้าไม่บอกแล้วจะขอจินต์เป็นแฟนได้ยังไง’
‘แล้วตกลง...จินต์อยากเป็นแฟนเราไหม คำอธิษฐานนี้เราอยากให้มันเป็นจริงนะ’
‘ถ้าได้เป็นแฟนกันจะดูแลอย่างดีเลย โปรโมชั่นตลอดชีวิตเลยดีไหม...จะรักแล้วก็ดูแลจินต์ไปตลอดเลย’
วันนั้นผมจำได้ว่าตัวเองมีความสุขมาก มีความสุขแล้วก็รู้สึกได้ว่า ต้องเป็นคนนี้ แค่คนนี้เท่านั้นที่ผมอยากอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันไปแม้ว่าใครสักคนจะหมดลมหายใจไปหรือเราหมดลมหายใจไปพร้อมกัน
กวางเป็นคนที่ผมรักเขาด้วยทั้งหมดที่ผมมี เป็นคนที่ผมสัญญาว่าจะรักไปตลอดชีวิต
ผมลืมความรู้สึกครั้งนั้นไปได้ยังไงกันนะ
รู้ตัวอีกทีน้ำตาก็ร่วงหล่นไม่ขาดสายเสียแล้ว พี่ต้นข้าวยิ้มอ่อนโยนให้ผม ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ “รีบไปเถอะ พี่ว่ากวางต้องรอจินต์กลับบ้านอยู่แน่เลย” ผมขอบคุณพี่ต้นข้าว จะหยิบค่ากาแฟให้แต่พี่คนสวยก็ปฏิเสธบอกว่าเป็นค่าน้ำตาของผมก็แล้วกัน
เมื่อล้างหน้าล้างตาเสร็จผมก็นั่งรถกลับบ้าน เส้นทางกลับบ้านที่คุ้นเคยทำเอาผมใจเต้น ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน กวางคงไม่อยู่บ้าน งั้นผมก็จะรอเขากลับมาแล้วจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจทั้งหมด
แต่เมื่อเดินเข้ามาในบ้านผมก็พบผู้ชายที่ทำให้ผมแทบเป็นบ้านอนก่ายหน้าผากอยู่บนโซฟา กวางดูโทรมลงไปมากในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา หนวดขึ้นเต็มไปหมด ขอบตาก็ดำคล้ำ ดูเหมือนจะผอมลงด้วย ให้ตาย! ทำไมปล่อยตัวเองแบบนี้นะ!
ผมเดินไปหยุดข้างโซฟา ก้มมองเขา รู้ดีว่าไม่ควรปลุกเขาขึ้นมาแต่ผมอยากคุยกับเขานี่นา ไวเท่าความคิดผมเขย่าปลุกคนตัวโตเบาๆ “กวาง...กวาง..ตื่นสิ มีเรื่องจะคุยด้วย”
คนตัวสูงครางเบาๆ ปัดมือผมออกอย่างรำคาญ เขานิ่งไปสักพักก่อนจะลืมตาโพลง ผุดลุกมานั่งจนผมตกใจ ดวงตาที่ผมคิดว่ามันสวยขัดกับภาพลักษณ์ผู้ชายตัวโตของอีกฝ่ายเสียจริงเบิกกว้าง จ้องผมอยู่นานก่อนที่ร่างตัวเท่าหมีนั่นจะคว้าตัวผมไปกอดแน่น
“จินต์...จินต์จริงๆด้วย” น้ำเสียงทุ้มสั่นพร่ากระซิบอยู่ข้างหู ถ้าไม่ติดว่ากำลังซึ้งผมจะเล่นมุขก็จินต์ไงจะใครล่ะกลับไปแล้วนะ
“ไม่ได้ฝันแน่ๆนะ จินต์ตัวจริงแน่นะ”
“ให้ตบเรียกสติสักสองป้าบไหมล่ะ”
“ฮ่าๆ จินต์จริงๆด้วย”
กวางยิ้มกว้าง รอยยิ้มที่ทำให้ใบหน้าโทรมๆนั่นดูดีขึ้นมาถนัดตา ผมขยับตัวลงนั่งบนโซฟา แตะมือข้างแก้มเขา ลูบไล้ช้าๆ ตอหนวดสากอยู่ใต้ฝ่ามือ พอดูใกล้ๆแบบนี้แล้วผอมลงจริงๆด้วย “ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมไม่ดูแลตัวเอง”
กวางจับมือผมไว้ เอียงหน้าเข้าหาฝ่ามือผมแบบอ้อนๆ “ก็เสียใจ เสียใจที่ปล่อยจินต์ไป เสียใจที่ไม่รั้งไว้แล้วก็อธิบาย...พอไม่มีจินต์ทำกับข้าวให้กินข้าวมันก็ไม่อร่อยเลย เลยกินน้อยลง คิดว่าจินต์จะไม่กลับมาแล้วก็เลยนอนไม่หลับ อยากโทรหาแทบบ้าแต่ก็ทำไม่ได้...แต่กวางก็เชื่อนะ เชื่อว่าจินต์จะกลับมา กวางรักจินต์มากๆนะ ไม่เคยคิดจะมีคนอื่นเลยสักครั้ง ขอโทษนะที่ชอบทำอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกจินต์ ที่ไปกินข้าวแล้วก็ซื้อของกับพี่ปราง...กวางขอโทษนะ จะไม่ทำแล้ว เวลามีใครเข้ามาจะบอกให้หมดเลยว่าเมียดุ แล้วก็จะไม่ทิ้งเสื้อผ้าไว้ตามพื้นแล้ว จะเก็บรองเท้าเข้าตู้ จะไม่ไปรับจินต์สาย จะทำตัวให้ดีขึ้น อย่าโกรธกวางเลย...นะครับ”
นั่นไงล่ะ ไอ้ท่าช้อนตามองพร้อมพูดอ้อนแบบนี้มันท่าไม้ตายลับชัดๆ! แล้วผมก็แพ้ลูกอ้อนแบบนี้ทุกที
“ฉันก็ขอโทษนะ...ที่เอาแต่ด่าแล้วก็บังคับนาย...ทำตัวตามสบายเถอะ” ผมลูบแก้มเขา ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ทำตัวตามสบาย ทีนี่เป็นบ้าน มันคือที่พักใจและพักกาย ฉันไม่อยากให้นายเกร็งแม้กระทั่งตอนอยู่บ้าน ที่ฉันเอาแต่โมโหหงุดหงิดก็เพราะฉันคิดว่านายเปลี่ยนไป ฉันกลัวว่าวันหนึ่งเราจะมาถึงจุดอิ่มตัวแล้วก็ต้องแยกทางกัน แต่ฉันรู้แล้วว่านายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ฉันก็แค่ได้รู้ด้านใหม่ๆของนายมากขึ้น จากนี้ฉันจะพยายามเรียนรู้แล้วก็ทำความเข้าใจนะ มีอะไรไม่ชอบก็บอกฉัน ฉันเองก็จะบอกนาย เราจะมาช่วยกันแก้ปัญหานะ”
กวางยิ้มให้ผม ดวงตาคู่นั้นมีน้ำใสๆเอ่อคลอ แล้วคนร่างสูงก็ค่อยๆแนบริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากผมอย่างอ่อนโยน จูบที่อ่อนหวานและคุ้นเคยทำให้ความทุกข์ใจปลิวหายไปทันที “รักจินต์นะครับ”
“อืม จินต์ก็รักกวางเหมือนกัน”
“อ๊ะ จริงสิ ตอนวันเกิดกวางซื้อนี่มา” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลุกไปหยิบกล่องของขวัญกล่องหนึ่งออกมา ผมรับมาดูด้วยความประหลาดใจ เมื่อเปิดออกก็พบกับสร้อยข้อมือที่เป็นเชือกถัก ร้อยกับแผ่นโลหะเล็กๆที่สลักเป็นชื่อเขากับผม พอพลิกแผ่นโลหะด้านในผมก็พบกับคำว่า ‘Endless’ นิรันดร์กาล...
กวางถูจมูกอย่างเขินๆ “ที่เลือกคำนี้เพราะถ้าหากว่าความรักของเรามาถึงจุดที่ใกล้จะแตกหักอีกเมื่อไหร่ผมก็อยากให้จินต์มองคำนี้แล้วก็รู้ไว้ว่าความรักของเรามันไม่มีจุดจบ...ผมจะไม่ยอมให้มันจบลงเด็ดขาด”
“เลี่ยนชะมัด” ผมพูดหน้าตายเมื่อฟังจบ หัวเราะเบาๆเมื่อคนรักตัวโตหน้าสลดลง “แต่ก็ชอบนะ” ว่าจบก็ยื่นหน้าไปจุ๊บปากบางๆนั่นหนึ่งที “จินต์ก็มีอะไรจะให้กวางล่ะ” ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดกล่องใส่ของ หยิบสมุดสีน้ำตาลออกมา มันเป็นสมุดทำมือ หน้าปกเป็นกระดาษสาสีน้ำตาล เย็บเล่มด้วยเชือก ดูเก่าและคลาสสิกแบบที่กวางชอบ
ผมยื่นสมุดให้อีกฝ่ายที่รับไปเปิดดู กวางนั่งนิ่งขณะที่ผมเริ่มใจแป้วขึ้นทุกที หรือว่ามันจะไม่ดีกันนะ แต่แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อคนตัวโตเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตา
กวางร้องไห้...ไม่บ่อยนักที่อีกฝ่ายจะร้องไห้ ร่างสูงรวบตัวผมไปกอดแน่น จูบลงบนขมับ “ขอบคุณนะครับ”
“อืม...ไม่เป็นไร ดีใจที่ชอบ” ผมมองสมุดวาดรูปที่นอนนิ่งบนโซฟา มันเป็นสมุดที่ในนั้นมีแต่รูปของกวางซึ่งผมเป็นคนวาดเองทั้งหมด ไม่ว่าจะแบบลงสีหรือใช้ดินสอ รูปถ่ายต่างๆก็ฝีมือผมทั้งนั้น แฮนด์เมดทั้งเล่มครับบอกเลย
“นี่ ใส่ให้หน่อย” ผมยื่นสร้อยข้อมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย กวางยิ้มกว้างให้ผม บรรจงใส่สร้อยให้อย่างนุ่มนวลเมื่อใส่เสร็จผมก็พลิกมือมาทาบกับมือสากนั้น สอดประสานนิ้วมือเข้าด้วยกัน จับมือกันไว้แน่นก่อนจะเริ่มต้นจูบกันอีกครั้ง
จูบกันลึกซึ้งยาวนานอีกหลายครั้ง...
ปัญหาครั้งนี้พวกเราก้าวผ่านมาได้แล้ว มันจะทำให้เรารักกันมากกว่าเดิม จะจับมือกันประคับประคองกันไปในทุกวัน
เราจะอยู่เคียงข้างกัน...ตลอดไป
*****************************************
เฮฮฮฮ จบแล้ววว สำหรับเรื่องนี้สิ่งที่อยากจะสื่อก็คือความรักจริงๆมันมีตอนต่อไปของคำว่าแฮปปี้เอนดิ้งนะ
ในนิยายอาจจะตัดจบในฉากที่บอกรักกัน แต่ชวิตจริงมันไม่ใช่ หลังบอกรักก็ยังมีเรื่องให้เรียนรู้กันไปอีกตั้งมากมาย
ความรักหลังจากนั้นจึงไม่ใช่แค่รัก แต่เป็นรักที่มีความเข้าใจ ความเชื่อใจผสมลงไปด้วย
และหลังจากนั้นถึงจะเป็นแฮปปี้ เอนดิ้งที่แท้จริง : )
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมากเลยนะคะ หวังว่าทุกคนจะสนุกกับนิยายเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่า :mew1:
ซึ้งอ่าาาา ความรักคือการปรับตัวเข้าหากันด้วยเนอะ :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: