CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MiSS-U ที่ 14-02-2015 11:14:25

หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-02-2015 11:14:25

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

******************************************************

ประกาศรีปริ้นท์!!!

“ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู”

30 ตอน  13 ตอนพิเศษ
(ไม่ลงในเล้า 10 ตอน) 
จำนวน 2 เล่ม  เล่มละ 300 หน้า  ปกสี  แถมที่คั่นหนังสือ
ราคา 640 บาท

“สำหรับการแพ็คหนังสือ  เราจะห่อด้วยพลาสติกกันกระแทก  และหุ้มมุมด้วยกล่องโฟม
ป้องกันหนังสือช้ำระหว่างการขนส่ง (ที่แสนโหดร้ายของไปรษณีย์) ให้อย่างดีที่สุดค่ะ
และขออนุญาตไม่รับเปลี่ยนหนังสือ  หากเกิดจากการขนส่งนะคะ 
แต่ถ้าหน้าหาย  ตัวหนังสือในเล่มไม่ชัด  เหตุจากการจัดพิมพ์  เรายินดีรับเปลี่ยนให้ค่ะ”

ติดต่อสั่งจองทาง PM (ข้อความส่วนตัว)  หรือ  E-mail : miss-u_novel (แอท) hotmail.co.th
มีรายละเอียดดังนี้
*โดยขึ้นหัวข้อว่า  “จองหนังสือ”
*Username ของเล้า(ถ้ามี) หรือ ชื่อ-สกุล  และ  E-mail  ที่ติดต่อได้

ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู
เป็นเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นระหว่าง "ลูกหมู" และ "ลีโอ"
โดยมีจุดเริ่มต้นความรักที่พิเศษ  จนก่อเกิดเป็นความผูกพันระหว่างคนทั้งคู่
พร้อมเกิดปรากฎการณ์แห่งรักที่ใครก็ไม่อาจเป็นได้

ฝากติดตามความรักของคู่หวานคู่ใหม่ของ MiSS-U ด้วยนะคะ

ทั้งชื่อตัวละครและสถานที่นั้นมาจากจินตนาการผู้แต่งล้วนๆค่ะ  อยากให้ลองอ่านดูน้า
เรื่องนี้อัพทุก 5 วัน  ไม่ขาดไม่หายแน่นอนจ้า

สารบัญ
 • ตอนที่ 1 "ลูกหมูขี้เหร่" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2963793#msg2963793)
 • ตอนที่ 2 "อัครภูมิเมธี" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2968639#msg2968639)
 • ตอนที่ 3 "หมูน้อยของลีโอ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2973639#msg2973639)
 • ตอนที่ 4 "คนในฝัน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2978289#msg2978289)
 • ตอนที่ 5 "เด็กดีผู้น่ารัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2983228#msg2983228)
 • ตอนที่ 6 "ความรู้สึกแปลกๆ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2988434#msg2988434)
 • ตอนที่ 7 "เปิดรับ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2993386#msg2993386)
 • ตอนที่ 8 "อารมณ์  น้ำตา  คำรัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2998049#msg2998049)
 • ตอนที่ 9 "แฟนผม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3003481#msg3003481)
 • ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3008604#msg3008604)
 • ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3013665#msg3013665)
 • ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3019045#msg3019045)
 • ตอนที่ 13 "ครอบครอง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3024767#msg3024767)
 • ตอนที่ 14 "สุขใจ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3030639#msg3030639)
 • ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3035698#msg3035698)
 • ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3041632#msg3041632)
 • ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3047732#msg3047732)
 • ตอนที่ 18 "Chic" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3053704#msg3053704)
 • ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3059477#msg3059477)
 • ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3065007#msg3065007)
 • ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3071015#msg3071015)
 • ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3076474#msg3076474)
 • ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3081650#msg3081650)
 • ตอนที่ 24 "บ้าน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3086848#msg3086848)
 • ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3092134#msg3092134)
 • ตอนที่ 26 "เพราะรัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3097434#msg3097434)
 • ตอนที่ 27 "ท้อง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3103102#msg3103102)
 • ตอนที่ 28 "แม่หมู" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3108664#msg3108664)
 • ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3113357#msg3113357)
 • ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3118351#msg3118351)
 • ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3131888#msg3131888)
 • ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3146400#msg3146400)
 • ตอนพิเศษ 3 "สองสิงห์สุดหล่อ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3171216#msg3171216)

ขอฝากผลงานที่ผ่านมาไว้ด้วยค่ะ

ชุดเสน่ห์รัก

"เสน่ห์รักปักใจ" (กัส+วิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33594.msg2026832)

"เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย" (มิค+ฟิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29669.0)

"เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก" (ธี+ภีม)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31877.0)

ชุดบ่วงรัก

"บ่วงรักพญามังกร" (ธัช+ตี้หลง)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34158.msg2075608#msg2075608)

"บ่วงหงส์" (เฟิงหวง+หลี่จวิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36733.msg2279179#msg2279179)

ชุด LOVER

"รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง" (ธันว์+หลี่ผิง)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2405104#msg2405104)

"รักต้องเคลียร์" (เบส+นน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40461.msg2569586#msg2569586)

"รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่้อ" (ฝูหรง+พอล)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42180.msg2711850#msg2711850)


ใครที่สนใจตามไปอ่านได้เพราะจบแล้วทุกเรื่องค่ะ
รับประกันความหวาน ^^

:pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-02-2015 11:19:40

ติดตามค่าาา~  :mew1:

หัวข้อ: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-02-2015 11:21:45

ตอนที่ 1

ลูกหมู

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวง  Chic  ประกาศพักวง  แล้วไม่รู้อีกเมื่อไหร่จะมารวมตัวอีกครั้ง  เสียดายมาก”  เสียงแรกดังลอยมาให้ได้ยินยามที่ผมเดินเข้าใกล้ห้องเลคเชอร์

“ใช่ๆ  เสียดายมาก  ทั้งอเล็กซ์  ซีอาร์  ลีโอ  ครบเครื่องทั้งร้องและเต้น  Chic  กำลังติดลมบน  ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้เลย  พวกเราคงได้แต่ฟังเพลงชุดเก่าๆไปพลางๆเนอะ  แต่คงคิดถึงทั้งสามแย่”  ผมหยุดยืนกอดหนังสือเรียนในมือแน่นและแอบอยู่ข้างประตู  เพื่อฟังข่าวร้อนที่เป็นประเด็นในโลกบันเทิงขณะนี้

“นั่นสิ  นี่ก็ไม่รู้ว่าจะมีผลงานออกมาอีกเมื่อไหร่  แต่เค้าเม้าท์กันให้หึ่ง  ว่าเพราะซีอาร์ไร้วินัยในการเป็นนักร้อง  เรื่องเยอะ  อ่อนซ้อม  ส่วนอเล็กซ์เองก็เหมือนจะมีเรื่องแฟนคลับผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง  ทาง  AJ  ก็เลยแบนวงนี้  สงสารก็แต่ลีโอของฉัน  เฮ้อออ...คนอะไรก็ไม่รู้หล่อวิ้ง  มาดแมน  ทั้งร้องทั้งเต้นเด่นกว่าใคร  นี่ถ้าลีโอกลับมาอยู่ในไทยกับครอบครัวช่วงพักวงก็ดีสินะ  เผื่อฉันจะได้มีโอกาสเจอตัวเป็นๆบ้าง  ถ้าเจอนะจะเข้าไปกอดและขโมยหอมแก้มสักฟอดเลย”  หนุ่มหน้าสวยใจหญิงอินในข่าวมากกว่าเพื่อน  แถมยังชื่นชมนักร้องในดวงใจอย่างออกนอกหน้า

ผมที่แอบฟังถึงกลับยกหนังสือขึ้นปิดปากและกลั้นขำตัวสั่น  เพราะจินตนาการตามสิ่งที่เพื่อนในคลาสพูด  แต่แล้วสิ่งที่ผมทำทั้งหมดก็สูญเปล่า  เมื่อกลุ่มเพื่อนที่อยู่ในห้องรู้ตัวจนได้ว่ากำลังถูกผมแอบฟัง  เพียงเพราะเสียงทักทายของ  ‘ปวินท์’  หรือที่ผมและใครๆมักเรียกว่า  ‘ปูน’  คนที่เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในมหาวิทยาลัยของผม 

“ลูกหมู  ทำไมมายืนตรงนี้  แล้วนั่นขำไร  ‘จารย์จะมาแล้วนะ...ทำไมต้องทำท่าทางตลกๆแบบนั้นด้วย  ฮ่าๆ”  ผมชะงักกับเสียงทักทายที่ไม่เบานักของปูน  และพยายามส่งสัญญาณให้เพื่อนเบาเสียงลง 

ผมทั้งยกมือห้ามทั้งจุ๊ปากแต่เหมือนจะไม่ได้ผล  เพราะการกระทำของผมยิ่งทำให้เพื่อนสนิทเกิดความสงสัยยิ่งกว่าเดิม  และหลุดขำในท่าทางแปลกๆของผมในที่สุด  จนผมเหนื่อยใจแกมโมโห  จึงได้แต่ถลึงตาคาดโทษส่งให้เพื่อน  จะให้ต่อว่าออกไปก็ทำได้ไม่เต็มปากนัก  ด้วยผมเองก็ทำผิดอย่างการแอบฟังเพื่อนในคลาสคุยอยู่เหมือนกัน 

ทันทีที่เพื่อนสนิทเห็นว่าผมถลึงตาไม่พอใจแกมตำหนิส่งให้  ปูนไม่เพียงแต่ส่งเสียงกวนๆใส่ผม  แต่ดันทำหน้าทำตากวนได้ใจไม่แพ้กัน  เพราะมันยกยิ้มข้างเดียวและยักคิ้วข้างนั้นใส่อยู่หลายที    ก่อนปูนจะถือวิสาสะกุมข้อมือผมพาเดินเข้าห้อง

ผมคงไม่ต้องบอกว่าปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมคลาสจะเป็นเช่นไร  ถ้าไม่ใช่จ้องมาที่เราสองคนเป็นตาเดียว  บางกลุ่มเห็นว่าเป็นผมกับปูนแล้วก็ไม่อะไร  หันไปสนใจกิจกรรมของกลุ่มตัวเองต่อ  บางกลุ่มดีหน่อยมีส่งยิ้มทักทายกัน  ซึ่งแน่นนอนว่าคนที่ยิ้มตอบนั้น  เป็นนายปูนผู้มีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ  ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้าเดินตามแรงจูง  ด้วยแน่ใจว่ารอยยิ้มเหล่านั้นมีให้แค่ปูน  ผู้ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มสันทนาการของชั้นปี  และเป็นคนเดียวกับคนที่เพื่อนๆอยากคุยด้วยมากที่สุด 

คุณลักษณะภายนอกและนิสัยของปูนนั้นโดดเด่นไม่แพ้ใคร  พื้นฐานเรื่องหน้าตานั้นไม่ต้องพูดถึง  เรียกได้ว่ามีดีกรีเทียบเท่าเดือนคณะเลยทีเดียว  ปูนเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างสูงโปร่ง  ผิวขาว  หน้าตี๋  และเป็นคนยิ้มง่าย  บวกนิสัยช่างพูดที่หยิบยกทุกเรื่องมาพูดได้อย่างน่าสนใจ  แต่ปูนก็พูดอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง  แม้บางครั้งจะดูกวนไปหน่อย  เพราะเป็นคนขี้เล่นและอารมณ์ดีเป็นนิจ  คุณสมบัติทั้งหมดของปูนจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะดึงดูดผู้คนให้เข้าหา 

ผิดกับผมที่เป็นผู้ชายขี้อาย  หน้าตาก็แสนธรรมดาถึงธรรมดามากที่สุดคนหนึ่ง  คนที่ไม่มีอะไรโดดเด่นบนใบหน้าให้ใครมาชื่นชมหรืออยากเข้าหา  ด้วยใบหน้ากลมแป้น  แก้มใหญ่  ตาก็ตี่ไม่มีชั้น  จมูกก็เล็กๆ  ริมฝีปากก็บางจนน่าเกลียด  หาข้อดีบนใบหน้าแทบไม่เจอ  จะมีดีก็แค่ลักยิ้มเล็กๆสองข้างแก้มที่จะพอเห็นได้เฉพาะตอนที่ผมยิ้ม  กับผิวกายขาวซีดไร้รอยด่างดำที่พอดูได้เท่านั้น  ที่สำคัญความสูงของผมก็ไม่ถึงส่วนสูงมาตรฐานชายไทย  ไหนจะหุ่นตุ้ยนุ้ยสมชื่อลูกหมูเข้าอีก  ทั้งหมดที่เป็นผมมันน่าเกลียดเสียจนผมที่เป็นเจ้าของยังรู้ตัว  นับประสาอะไรกับเพื่อนคนอื่น  คงไม่อยากเข้าใกล้ผมนักหรอก

ตอนเรายังเป็นเฟรชชี่ใหม่ๆ  ผมเคยถามปูนว่าทำไมถึงเลือกเข้ามาคุยกับผมก่อน  และเลือกผมเป็นบัดดี้ในเกมกิจกรรมของคณะในช่วงนั้น  ซึ่งปูนให้คำตอบที่ชวนอึ้งแก่ผม  เพราะเป็นคำตอบที่ขัดแย้งต่อความจริงในสายตาผมนัก  แม้จะมีส่วนจริงอยู่บ้างก็ตาม

‘ลูกหมูดูขี้อายและเงียบเกินไป  ที่สำคัญดูไม่มั่นใจในตัวเองมากๆ  จะยิ้มทียังไม่กล้า  เอาแต่หลบตา  ทั้งๆที่คนรอบตัวพยายามผูกมิตรด้วย  ท่าทางที่เราเห็นวันนั้น  ลูกหมูไม่น่าจะเปิดใจรับเพื่อนในคณะได้  เราเลยตัดสินใจเข้ามาคุยด้วย  และตั้งใจเป็นเพื่อนกับลูกหมู  รู้ป่ะ  ว่ามีแต่คนอิจฉาเราที่ลูกหมูยอมเป็นเพื่อนด้วย...มีคนน่ารักของคณะเป็นเพื่อนสนิท  มันน่าภูมิใจน้อยซะที่ไหนล่ะ  ฮ่าๆ’

ตอนนั้นผมได้แต่ส่ายหน้าหวือและออกปากเถียงคำพูดของปูนขาดใจ  ผมนี่นะน่ารักและมีแต่คนอยากเป็นเพื่อนด้วย  ‘ไม่เชื่อเด็ดขาด’  ปูนก็แค่พูดให้กำลังใจคนขี้เหร่อย่างผมเท่านั้น  เพราะตลอดมาผมจำสายตาของผู้คนรอบตัวที่มีให้ผมได้  เขาเหล่านั้นมีแต่จ้องมายังผม  ด้วยดวงตาสนอกสนใจในคราแรก  อาจจะเพราะความแปลกแยกแสนขี้เหร่ที่ผมเป็นก็ได้  ก่อนสายตาเหล่านั้นจะสำรวจตรวจตราร่างกายผมไปทั่ว  แววตาที่สะท้อนมาก็ฉายชัดถึงความดูแคลนปนตลกขบขัน  ก่อนเขาเหล่านั้นจะเบือนหน้าหนีเหมือนทนไม่ได้กับรูปลักษณ์ของผม  สร้างผมเสียใจมาให้ผมนักต่อนักแล้ว 

ตอนที่ผมเด็กกว่านี้  มีบ้างที่ผมทำใจกล้าลองยิ้มและเข้าหาเด็กคนอื่นก่อน  ด้วยอยากผูกมิตรและอยากมีเพื่อน  แต่คนเหล่านั้นกลับโกรธจนหน้าแดง  และสะบัดหน้าหนีไม่หันกลับมามองผมอีกเลย  ทำให้ผมขาดความมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเองเข้าไปใหญ่  ที่สำคัญมีคนที่ผมนับว่าเป็นคนสำคัญในชีวิต  ได้ตอกย้ำความคิดของผม  ด้วยคำพูดที่ว่าผมอ้วนและขี้เหร่เกินกว่าจะมีใครอยากคบด้วย  ถึงขั้นสั่งห้ามผมไม่ให้ไปใกล้ชิดคนแปลกหน้า  เพราะกลัวเขาจะรังเกียจเอา

หลังจากนั้นมาผมจึงไม่กล้าสบตาใคร  ได้แต่แอบมองยามที่สนใจใครหรืออะไรโดยไม่ให้คนเหล่านั้นรู้ตัว  และไม่อยากเป็นจุดเด่นในทุกสถานการณ์  โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า  เพราะไม่อยากเห็นสายตารังเกียจเหล่านั้นอีก  ผมจึงกลายเป็นคนขี้เหร่ที่แสนขี้อายและขาดความมั่นใจอย่างที่ปูนบอก  ไม่เห็นจะมีดีตรงไหน  แน่นอนคำว่าน่ารักช่างห่างไกลจากตัวผมมากนัก  จึงไม่เหมาะที่จะมาใช้กับผมอย่างยิ่ง

คนขี้เหร่ที่มีพฤติกรรมน่ารังเกียจอย่างผม  เพราะเสียมารยาทแอบฟังบทสนทนาของเพื่อนร่วมคณะอย่างไม่ตั้งใจเข้านั้น  กำลังได้รับผลกรรมเป็นสายตาดุดันที่จ้องเขม็งอย่างเอาเรื่อง  จากสามหนุ่มหน้าสวยกลุ่มเพื่อนสนิทที่ผมแอบฟัง  แถมหนุ่มสวยเกินหญิงของหนึ่งในนั้นยังแสยะยิ้มให้ผมอีกด้วย 

‘ลูกหมูนะลูกหมูไม่น่าหาเรื่องให้ถูกเพื่อนในคณะรังเกียจเลย  เท่าที่เป็นอยู่นี่มันยังไม่พอใช่มั้ย’  ผมถึงกลับรีบก้มหน้าหนีสายตาทันที  แม้ใจจริงจะอยากเอ่ยปากขอโทษ  แต่ผมก็กลัวและขี้ขลาดเกินไป  จึงเอาแต่นั่งเงียบก้มหน้าและมองเพียงหลังมือที่กุมกันไว้บนตักเท่านั้น  ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจหนักๆมาจากสามหนุ่มหน้าสวย 

ถึงแม้ผมไม่เงยหน้ามอง  ผมก็รู้ว่าทั้งสามคนคงไม่พอใจผมเป็นอย่างมาก  ผมไม่น่าแอบฟังพวกเธอคุยกันเลย  ถ้าไม่ใช่เรื่องของนักร้องฮ่องกงวง  Chic  ผมก็คงไม่ให้ความสนใจพวกวงการบันเทิงหรอกครับ  เพราะหนึ่งในนักร้องวงนั้นเป็น...

“ลูกหมู  ’จารย์มาแล้ว”  ผมใจลอยไปไหนเนี่ย  ดีนะที่มีปูนเป็นเพื่อน  ไม่เช่นนั้นคลาสนี้ผมคงใจลอยไปถึงใครคนนั้นตลอดคลาสเป็นแน่ 

ผมหันไปส่งยิ้มขอบใจให้แก่ปูน  ที่เขายังคงเป็นเพื่อนแสนดีและคอยเป็นห่วงผมไม่เปลี่ยน  แต่ทำไมปูนถึงตกตะลึงตาค้างจ้องผมไม่กระพริบด้วย  หน้าผมมีอะไรติดรึเปล่า  จับๆลูบๆดูก็ปกติดีนี่หน่า  ผมจึงยื่นมือไปโบกมือเบาๆผ่านหน้าปูน  แต่เมื่อเห็นว่าปูนยังคงมีอาการเช่นเดิม  จึงตบเบาๆเข้าที่ข้างแก้มอีกนิด 

การกระทำของผมทำเอาปูนถึงกลับสะดุ้ง  ก่อนแก้มขาวๆจะขึ้นสี  และรีบขยับใบหน้าออกห่างจากใบหน้าผม  เหมือนว่าปูนตกใจสุดขีดกับสิ่งที่เห็น

‘ทำไมกัน!?  หน้าตาผมมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอครับ  ปูนน่าจะชินกับหน้าตาขี้เหร่ๆของผมแล้วนี่หน่า’

“เอิ่ม  อ่ะ...เอาหน้าออกห่างๆหน่อย  ฟู่ๆๆๆ...หัวใจกูจะวาย” 

ผมกลับมานั่งที่ของตัวเองดีๆด้วยใจห่อเหี่ยว  จับใจความท้ายประโยคของปูนไม่ได้มากนัก  เหมือนว่ามันบ่นกับตัวเองเสียมากกว่า  แต่ที่รู้ๆคือเพื่อนสนิทที่น่าจะชินกับความขี้เหร่ของผม  ดันออกอาการรังเกียจให้เห็น

“เป็นไร  หน้าเศร้าจัง  เอ้า...ช็อกโกแลตจะได้อารมณ์ดีขึ้น”  ผมไล่สายตาจากเปลือกช็อกโกแลตสีทองยี่ห้อดัง  ไปตามหลังมือและแขนเสื้อเชิ้ตสีขาว  จนไปพบกับรอยยิ้มจริงใจของคนที่กระซิบประโยคดังกล่าว  พร้อมยื่นของปลอบใจมาให้กัน

ในแววตาของปูนมีแต่ความจริงใจ  ไม่พบแววตารังเกียจอย่างที่ผมนึกกลัว  ผมจึงระบายยิ้มน้อยๆและยื่นมือไปรับช็อกโกแลตชิ้นนั้น  แต่หางตาแอบเห็นนะว่าปูนแก้มแดงและขยับตัวยุกยิกเหมือนอึดอัด  สงสัยวันนี้แอร์บางตัวในห้องนี้จะเสีย  ปูนจึงรู้สึกร้อนไม่สบายตัวมากกว่าวันอื่นๆ  เมื่อแอบแกะเปลือกช็อกโกแลตและเอาช็อกโกแลตเข้าปากแล้ว  ผมถึงเอ่ยขอบใจเพื่อนสนิท

“ไม่ต้องขอบใจหรอก  ช็อกโกแลตทำให้เราอารมณ์ดีขึ้น  และเพราะลูกหมูนั่นแหละที่ทำให้เรามีติดกระเป๋าไว้ตลอด  คนอะไรเป็นคนบอกเราเรื่องนี้เองแท้ๆ  แต่กลับเป็นเราที่เป็นฝ่ายหามาเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินทุกที...เหมือนอย่างตอนนี้ไง  อย่าคิดมากไม่เข้าเรื่องเลยนะ”  ผมได้แต่ยิ้มไปพร้อมกับปูนที่เอ่ยประโยคนี้

อย่างที่ปูนบอกนั่นแหละว่าผมเป็นคนบอกเรื่องทฤษฎีช็อกโกแลตแก่เจ้าตัว  และเมื่อสามปีก่อนก็เป็นครั้งแรกที่ผมเองเป็นคนยื่นช็อกโกแลตยี่ห้อนี้ให้ปูน  ด้วยผมหวังให้เพื่อนอารมณ์ดีขึ้น  ตอนนั้นจำได้ว่าปูนอารมณ์ไม่ดี  เพราะมีเรื่องขัดใจกับเพื่อนโรงเรียนเดิม  ถึงขั้นขึ้นเสียงเถียงกันไปมา  แต่ยังดีที่ไม่มีการลงไม้ลงมือ  และดูเหมือนว่าเรื่องที่ทะเลาะกันจะมีเรื่องของผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย  ตั้งแต่นั้นมากลายเป็นว่าปูนกลับเป็นฝ่ายคอยพกช็อกโกแลตติดตัว  และคอยมอบมันให้ผมเสมอ  ยามที่เห็นว่าอารมณ์ผมไม่ปกตินักไม่ต่างจากตอนนี้ 

การกินช็อกโกแลตมันก็ช่วยให้ผมอารมณ์ดีขึ้นจริงๆ  ทำให้ทุกครั้งที่ได้กินเพราะเหตุผลนี้  ผมอดที่จะคิดถึงคนที่บอกต่อทฤษฎีนี้ให้แก่ผมไม่ได้  ที่สำคัญประโยคประทับใจในวัยเด็กของผมจากคนๆนั้น  มักลอยขึ้นมาในหัว  ให้ผมได้อมยิ้มอารมณ์ดีเสียทุกครั้ง  ไม่เว้นแม้แต่นาทีนี้เลยทีเดียว

‘กินซะ  มันจะทำให้เราเลิกหน้าบูดและอารมณ์ดีขึ้น  ที่สำคัญช่วยเลิกร้องไห้ด้วยจะดีมาก  นั่นแหละ  ยิ้มแบบนั้นแหละหมูน้อย...เวลายิ้มน่ารักดี’

“ลูกหมูจะแวะที่ไหนก่อนกลับบ้านอีกรึเปล่า...งั้นกลับเลยนะ”  ผมส่ายหน้าพร้อมส่งหนังสือที่เพิ่งยืมมาจากห้องสมุดให้ปูน  เพราะเพื่อนพยายามดึงมันไปจากผม  ตั้งแต่เริ่มพูดประโยคดังกล่าว  ก่อนผมจะเดินตามปูนไปที่รถของเจ้าตัว 

‘ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ  ที่เพื่อนคนนี้ไปส่งผมทุกวันหลังเลิกเรียน’

“คืนนี้เดี๋ยวเรารวบรวมรายงานที่ต้องพิมพ์เลยแล้วกัน  ปูนจะใช้เวลาพิมพ์เท่าไหร่ล่ะ  กลัวไม่ทันจัง  เราพิมพ์เองก็ได้นะ”  ระหว่างผมนั่งอยู่บนรถข้างปูนก็อดที่จะกังวลถึงรายงานที่อาจารย์เพิ่งสั่งมาวันนี้ไม่ได้  ด้วยกำหนดส่งงานคืออีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า  ดีหน่อยที่อาจารย์ให้จับคู่กันทำรายงาน  และโชคดีสองชั้นที่ปูนยอมจับคู่ทำรายงานกับผม  เพราะเจ้าตัวพิมพ์สัมผัสได้เร็วระดับเทพ 

ช่วงนี้เป็นช่วงที่มีทั้งรายงานต้องส่ง  และมีกำหนดสอบถี่กว่าทุกปีที่เรียนๆมา  เพราะพวกเราใกล้จบปีสี่แล้ว  ทฤษฎีของวิชาต่างๆถูกอัดแน่นในเวลาที่ค่อนข้างจำกัด  และมีการสอบเพื่อวัดความรู้ที่เรียนไป  หรือแม้แต่การได้รับมอบหมายให้ทำรายงาน  เพื่อหวังให้พวกเราได้หาความรู้เพิ่มเติมจากสิ่งอาจารย์บรรยายในห้อง 

ดังนั้นเวลาหลังฟังบรรยายของนักศึกษาเภสัชกร  จะหมดไปกับการทำรายงานและการอ่านหนังสือเตรียมสอบเสียส่วนใหญ่  เพื่อที่ว่าที่เภสัชกรอย่างพวกผมจะถูกส่งไปฝึกงานยังโรงพยาบาลในปีหน้า  และกลับมาสอบจบในท้ายปี  ดังนั้นผมจึงอยากเคลียร์รายงานที่ได้รับมอบหมายมาให้เสร็จเป็นเรื่องๆไป  ไม่อยากเอางานดองไว้  จนกลายเป็นดินพอกหางหมูเหมือนเพื่อนในรุ่นบางคน 

ไม่รู้ว่าคำพูดและสีหน้ากังวลของผมจะทำให้เพื่อนสนิทเบื่อขึ้นมารึเปล่า  ด้วยรู้ตัวว่าตัวเองนั้นเป็นคนจริงจังในเรื่องเรียนมากอยู่  จนบางครั้งลืมคนที่ทำงานร่วมกันกับผมอย่างปูนไปเหมือนกัน  เหมือนเช่นตอนนี้  ปูนอาจจะไม่พอใจที่ผมพูดเหมือนเร่งงาน  ทั้งๆที่เพิ่งได้รับหัวข้อรายงานมาวันนี้แท้ๆ  เจ้าตัวอาจจะยังไม่อยากทำก็ได้  ผมนี่แย่จริงๆไม่คิดถึงจิตใจของเพื่อนสนิทเลย

“คิดมากอีกแล้วล่ะสิ  เลิกคิดเองเออเองได้แล้วลูกหมู  ที่เราส่ายหน้าและถอนใจก็เพราะเราเหนื่อยแทนนายน่ะ  เมื่อวานก็นอนดึกเพราะอ่านหนังสือเตรียมสอบย่อยของวันนี้ไม่ใช่เหรอ  คืนนี้จะลุยต่อซะแล้ว...พักก่อนก็ได้นะ  พรุ่งนี้ค่อยเริ่มก็ยังทัน  เราใช้เวลาพิมพ์ไม่นานหรอก  นายก็รู้ว่าเราพลิ้วขนาดไหน”  สีหน้ากวนๆที่ไม่แพ้คำพูดของปูน  ทำให้ผมคลายความกังวลลงว่าเพื่อนไม่ได้โกรธกัน

“อืม  ขอโทษเราเป็นประเภทพวกชอบคิดมากซะด้วยสิ  คงแก้ไม่หายหรอก  ขอบใจปูนมากนะที่เป็นห่วง  แต่เราไหว  คืนนี้จะเตรียมข้อมูลไว้คร่าวๆก่อน  พรุ่งนี้ค่อยคัดเนื้อหาที่จะทำอีกทีก็ได้...อ้าว!  สายจากที่บ้านนี่หน่า”  ผมตกใจไม่น้อยที่เห็นเบอร์โทรของที่บ้าน  เพราะปิดเสียงไว้ตอนเข้าห้องสมุด  จึงไม่ทันได้รับสาย 

‘ไม่รู้ว่าคุณลุงกับคุณป้ามีธุระเร่งด่วนเรียกใช้ผมรึเปล่านะ  เพราะน้อยครั้งที่พวกท่านจะโทรหาผม’

ผมที่กำลังกังวลกับความคิดของตัวเอง  จึงไม่ทันได้ใส่ใจกับฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบหัวผมของปูนนัก  แต่หันมาทันได้เห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่เพื่อนส่งมาให้  พร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถาม  ผมจึงบอกไปว่าไม่ได้รับสายของที่บ้าน  และอยากให้ปูนขับเร็วอีกนิดเพื่อจะถึงบ้านเร็วขึ้น  เพราะพอผมลองโทรกลับไป  แต่กลับไม่มีคนรับสาย  ผมจึงยิ่งร้อนรน  เพราะหากผู้มีพระคุณต้องการเรียกใช้  ผมก็อยากกลับไปทำให้ท่านอย่างเร็วที่สุด

“ขอบใจนะปูน  อ๊ะ!...ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้นะ”  หลังจากเอ่ยขอบใจเพื่อนสนิทที่ขับรถมาส่งแล้ว 

ระหว่างที่ผมกำลังก้าวข้ามขอบประตูรถ  หนังสือกองโตที่ผมกำลังหอบอยู่นั้น  เล่มที่อยู่บนสุดดันล่วงลงที่พักเท้า  ผมจึงก้มลงเก็บแต่แล้ว…

“อ๊ะ!...เอ่อ  ปูน  เราขอโทษ!”  ผมตกใจถึงขีดสุด  จนเสียงที่เอ่ยไปดังกว่าปกติ  และนึกกลัวจับใจว่าเพื่อนสนิทจะรังเกียจกัน  บวกปฏิกิริยานิ่งค้างไม่ไหวติงอยู่ในท่าเดิมของปูน  โดยที่ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ  และไม่มองมาทางผมด้วยแล้ว  ทำเอาผมเริ่มใจเสียยิ่งขึ้น

เหตุการณ์ที่เป็นต้นตอของความผิดปกติของปูน  และความเสียใจของผมก็คือ  จมูกผมแตะโดนข้างแก้มของปูนแบบไม่ตั้งใจ  ในจังหวะที่เราต่างก้มลงเก็บหนังสือเจ้าปัญหาพร้อมกัน

“ปูน...เรา”  ผมที่พยายามแก้ตัวกับเพื่อน  แต่ก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด  เพื่อให้ตัวเองกลับมาดูดีขึ้นในสายตาเพื่อนสนิทได้เลย  ด้วยกลัวว่าเพื่อนจะรังเกียจกัน  และคิดไปไกลว่าผมหวังแต๊ะอั๋งเพื่อนสนิท  ทั้งๆที่เกิดจากความบังเอิญแท้ๆ

เมื่อปูนเบือนหน้ากลับมาช้าๆ  กระทั่งสบตากับผมเข้า  ผมเริ่มใจชื้นขึ้น  ด้วยเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเพื่อน  ผมจึงระบายยิ้มเป็นทัพหน้า  หวังให้ปูนใจอ่อนยอมยกโทษในการกระทำที่ไม่ตั้งใจ  แต่ปูนกลับเป็นฝ่ายค่อยๆยื่นหน้าเข้าหาผมอย่างช้าๆ  ผมเองก็เริ่มไม่เข้าใจว่าเพื่อนต้องการอะไร  จึงได้แต่นั่งอยู่ท่าเดิมและจ้องเข้าไปในแววตาคู่คมอย่างค้นหา

“หมูน้อย!!  ทำอะไร!”  เสียงตะคอกดังขึ้นเหมือนฟ้าผ่าลงข้างตัว  ก่อนแขนผมจะถูกกระชากอย่างแรงให้ลงจากรถ  ไม่ต้องพูดถึงหนังสือที่ผมหอบไว้กับอกเมื่อครู่ว่าจะยังอยู่ดีมั้ย  เพราะพวกมันกระจายเกลื่อนพื้นไปแล้ว

แม้ผมจะเจ็บไม่น้อยยังต้นแขนบริเวณที่โดนจับกระชาก  แต่ด้วยความตกใจผสมตื่นเต้นที่ได้เห็นหน้าเจ้าของเสียง  ทำให้ไม่คิดจะสนใจอาการดังกล่าว  และได้แต่จ้องเขม็งยังใบหน้าด้านข้างของคนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอในวันนี้

“พี่...ลีโอ”  เสียงอันแผ่วเบาที่ติดอยู่แค่ลำคอ  ย่อมไปไม่ถึงเจ้าของชื่อที่ยืนตระหง่านดั่งขุนเขา  แผ่นหลังกว้างปิดกั้นสายตาของผมจากทุกสิ่ง  พร้อมกับกับฝ่ามือหนาที่กุมกระชับข้อมือผมจนแน่น 

นาทีนี้เองที่ผมเริ่มรู้สึกเจ็บ  จึงขืนข้อมือออกจากมือหนาเล็กน้อย  และผมแทบสะดุ้งกับสายตาคมปลาบที่หันมามองกัน  จนผมไม่กล้าแม้แต่จะต่อตาด้วย  แต่ยังดีที่แรงจากฝ่ามือหนาถูกคลายออก  เหลือเพียงการกุมกระชับ  แรงที่แม้จะกระชากข้อมือหนีก็คงไม่อาจหลุดพ้น

“เกิดอะไรขึ้นกันลูก  ลูกหมูมีอะไรครับ”  ผมเงยหน้าขึ้นจากอกไปสบตาหวานซึ้งของคุณป้า  ทันได้เห็นรอยยิ้มปลอบประโลมของท่าน  พาเอาอุ่นใจขึ้นมาทันที 

ผมที่เตรียมเปิดปากเล่าความเป็นไป  กลับต้องปิดปากสนิทดังเดิม  ทั้งๆที่ยังไม่หลุดอะไรออกไปสักคำ  เพียงเพราะลูกชายเพียงคนเดียวของ  ‘บ้านอัครภูมิเมธี’  เอ่ยปากไล่เพื่อนสนิทของผม

“อย่าคิดจะทำอะไรไม่เข้าท่า  รู้หรอกว่าคิดอะไรอยู่  กลับไปได้แล้ว  และไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก”

“ลีโอ!”  เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของผมแน่นอน  เพราะผมไม่กล้าเรียกชื่อพี่ลีโอห้วนๆ  ด้วยเสียงเข้มๆแบบนี้หรอกครับ

“ปูนจ๊ะ  ป้าต้องขอโทษแทนเจ้าลูกชายคนนี้ด้วยนะ  ปูนมาส่งลูกหมูใช่มั้ย  ขอบใจนะลูก...แต่วันนี้ป้าขอให้ปูนกลับก่อน  ครั้งหน้าป้าจะเลี้ยงขนมเป็นการปลอบใจนะจ๊ะ”  ผู้ใหญ่เอ่ยปากเองขนาดนี้  ผมเชื่อว่าปูนคงไม่คิดจะขัด 

ผมเองก็ไม่มีโอกาสพูดกับเพื่อนด้วยตัวเอง  เพราะทันทีที่ผมขยับตัว  อุ้งมือใหญ่ไม่ต่างจากคีมเหล็กก็ออกแรงบีบรัด  เหมือนปรามให้ผมอยู่นิ่งๆไม่ให้เสนอหน้าร่วมวงสนทนา  แน่นอนผมไม่กล้าขัดใจคุณหนูลีโอลูกชายคนเดียวของบ้านนี้หรอก  ผมได้แต่ยืนก้มหน้ารอนิ่งๆ  และซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังแผ่นหลังกว้าง  แต่เสียงของปูนก็ลอยมาให้ได้ยิน

“เรากลับแล้วนะลูกหมู”  ไม่นานเสียงรถยนต์ของปูนก็ขับห่างออกไป

“โอ๊ะ!”  ผมร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ  เมื่ออยู่ๆผมก็ถูกลากเข้าบ้านอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ลีโอ!  ทำไมลากลูกหมูไปแบบนั้น”  เสียงคุณป้าลอยตามหลังมา  แต่ผมไม่มีจังหวะจะหันไปมอง  เพราะได้แต่ซอยเท้าก้าวตามให้ทันช่วงขายาวๆของคนที่ลากผม

พี่ลีโอลากผมขึ้นบันไดมาจนถึงห้องนอนส่วนตัวของพี่  และกระแทกประตูปิดตามหลังเสียงดังลั่น  ก่อนจะโยนผมลงเตียง  จนตัวกระเด้งกระดอนไปมาเพราะแรงสปริง  พี่ลีโอตามมาคร่อมอยู่เหนือร่าง  จนผมที่นอนหงายแบบจับต้นชนปลายยังไม่ถูกนั้น  รู้สึกว่าร่างกายตัวเองหดเล็กลง  เหลือเพียงร่างกระจ้อยร่อยหากเทียบกับร่างใหญ่โตของพี่ 

ผมเริ่มหวั่นเกรงกับสายตาดุดันที่พี่ลีโอใช้จ้องมายังผมไม่กระพริบคู่นั้น  จึงเริ่มหลบตาและขยับตัวหนี  แต่มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด  เมื่อมันยิ่งทำให้เหตุการณ์ตรงหน้าเลวร้ายลง  เพราะข้อมือทั้งคู่ของผมถูกรั้งและยึดไว้เหนือหัว

“พี่ไม่อยู่ไม่เท่าไหร่  กล้าพาแฟนเข้ามาพลอดรักถึงในบ้านเลยรึไง!”  พี่ลีโอเข้าใจแบบนี้สินะ  ถึงมีอาการอย่างที่เห็น  ‘แต่พี่รู้มั้ย  ว่าพี่กำลังเข้าใจลูกหมูผิด’

“พี่เข้าใจผิด  ผมกับปูน  เราเป็น...อื้อออ”  ผมไม่มีโอกาสอธิบายเพราะริมฝีปากถูกปิด

แรงกระแทกยังริมฝีปากทำเอาผมรู้สึกเจ็บ  ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือด  ก่อนจะรู้สึกชาในเวลาไม่นาน  ไม่เท่านั้นลิ้นร้อนๆที่สอดเข้ามาในโพรงปาก  กวาดต้อนไปทั่วอย่างจาบจ้วงด้วยความเอาแต่ใจ  แม้ไม่มีความนุ่มนวล  แต่ผมกลับเคลิ้มไปกับความหวานแบบดิบๆที่ถูกยัดเยียดให้ 

สุดท้ายผมก็ได้แต่นอนหลับตาพริ้ม  หอบตัวโยน  ริมฝีปากเจ่อบวม  และแสบร้อนที่ข้อมือทั้งคู่  ผมพยายามโกยอากาศเข้าปอด  เพื่อชดเชยมวลอากาศที่ถูกขโมยไป  แต่ยังรับรู้ถึงอ้อมกอดใหญ่โตที่โอบล้อมไว้รอบตัว  และปลายนิ้วอุ่นๆที่ไล้แผ่วเบาไปตามกลีบปากที่น่าจะปริแตกของผม  จนผมเกือบหลุดยิ้ม  ถ้าไม่เพราะผมได้ยินประโยคถัดมาที่ดังขึ้นข้างหู

“ขี้เหร่แบบนี้  ไอ้นั่นไม่มีทางจริงใจด้วยหรอก  ออกห่างจากมันซะหมูน้อย”

หากคนที่ดูถูกผมจะไม่ใช่พี่ลีโอ  ผมจะไม่เสียใจเท่านี้  แต่ผมน่าจะชินได้แล้ว  และน่าจะรู้ดีแก่ใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น  เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยิน  แต่เพราะมันมาจากพี่ลีโอนี่แหละ  ผมถึงเจ็บได้มากขนาดนี้

‘เพราะลูกหมูขี้เหร่ใช่มั้ย  ถึงทำให้พี่ไม่พอใจถึงเพียงนี้  ลูกหมูขอโทษครับ’

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

เย้ๆๆๆ  หวัดดีเพื่อนๆนักอ่านทุกคนค่าดีใจที่ได้กลับมาอัพนิยายอีกครั้ง  หลังจากหายไปหลายเดือน
วันนี้ได้ฤกษ์ดีวันแห่งความรัก  จึงอัพนิยายหวานๆให้ได้อ่านกันตอนแรก  :mew1:

เรื่องราวอาจจะเริ่มแบบช้ำๆไปนิด  แต่ใครที่ติดตามเรามาในหลายๆเรื่อง
คงน่าจะพอเดาออกว่าสไตล์ของ MiSS-U นั้นหวานแค่ไหน  555  (ช่างกล้าอวยตัวเอง)
เรื่องราวจะค่อยๆดำเนินเรื่องไป  ให้ได้รู้ความเป็นไปของตัวละคร
พร้อมซึมซับความรักอุ่นๆหวานๆ (และความเร่าร้อน!?) ของคู่พระนาย 

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่เรื่องนี้ด้วยนะคะ  ฝากลูกหมูน้อยคนนี้ในอ้อมใจอีกคน  โฮะๆ
เจอกันตอนหน้าในวันพฤหัสฯนะคะ

ปล.มีเกมมาให้ร่วมสนุกรับของที่ระลึกกันค่ะ  ใครเม้นท์ 3 คนแรกของตอนนี้
รับ magnet ของชุด Lover  (ลายเดียวกับรูปโปรไฟล์ของMiSS-U) ไปเลยค่ะ
หากใครพลาดรอลุ้นรับในตอนที่2ได้น้า  และเราจะติดต่อทางอินบล็อกไปค่ะ

Happy valentine day
 :L1:  :L1:  :L1:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-02-2015 11:41:03

อร๊ายยย~ พี่ลีโอกั๊กลูกหมูแต่เด็กเลยนี่นา.
 :impress2: โถ~.พ่อคนซึน  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: bangbang_! ที่ 14-02-2015 12:54:53

พี่ลีโอคิดอะไรกับลูกหมูแน่เลย
 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 14-02-2015 13:47:40

MiSS-U กลับมากับผลงานใหม่ บอกเลยชีวิตช่วงนี้ดาวน์ ต้องการความหวานด่วนๆ เรื่องความหวานแหววนี่เชื่อมือคนเขียนคนนี้ได้เลย

ลีโอคนนั้นใช่ไหม คนเดียวกันใช่ปะ ? แล้วความสัมพันธ์ล่ะ? ไม่ใช่ญาติใช่มะ?
ทำไมลูกหมูดูขาดความมั่นใจในตัวเองขนาดนั้นล่ะเนี่ย
หรือลีโอหวงแล้วไซโคน้องมานานนม จนน้องไม่มั่นใจในตัวเองเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-02-2015 13:48:30

 :mc4: รับเรื่องใหม่รอลูกหมูกับลีโอสุดหล่อจ้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 14-02-2015 13:56:03

แอร้ย น้องลูกหมู มั่นใจหน่อยลูก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-02-2015 14:03:09

ลีโอ  ลูกหมู
จะติดตามอ่านมาเกือบทุกเรื่องที่แต่ง
แต่งสนุกดีค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 14-02-2015 14:41:28

ลีโอ ช่างปากร้าย หวงน้องกะพูดกับน้องดีๆจิ เพราะพูดอย่างงี้ใช่ม้ายน้องเลยไม่มั่นใจตัวเอง  เดี่ยะๆๆ :z6: จิโดนมิใช่น้อย :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 14-02-2015 15:21:49

ที่แท้ก็พี่ชายขี้หึงนี่เอง นึกว่าใครทำให้น้องลูกหมูไม่มั่นใจในตัวเอง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 14-02-2015 15:28:08

ที่จริงแล้วลูกหมูน่ารักใช่มั้ยล่ะเลยแอบหวงไม่ให้ใคร

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 14-02-2015 16:15:35

น้องลูกหมูเป็นคนคิดมากจริงๆ  :hao4:
เรื่องใหม่  :mc4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: เปลว แว๊บแว๊บ ที่ 14-02-2015 16:27:10

สนุกกกกก มาอัพบ่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-02-2015 16:47:08

แปะๆตบมือต้อนรับเรื่องใหม่ของ MISS-U

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 14-02-2015 16:53:20

ศึกชิงนายโนะๆ หมูน้อย ถ้าตัวพี่เป็นพระเอก อย่าลืมหาคู่ให้ปูนนะ fc พระรอง (ทุกเรื่อง) ฝากมา

ปล.ตามมาจากตูดหมึกนะนี่นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 14-02-2015 18:04:10

อย่างนี้เค้าเรียกซึนนะพี่ลีโอ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-02-2015 18:16:40

ที่พููดให้ลููกหมูเสียความมั่นใจเพราะจะเก็บไว้เองใช่่ไหม

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ρℓuto ที่ 14-02-2015 21:07:26

ฝังหัวหมูน้อยแล้วจะเก็บไว้กินคนเดียใช่ม่ะๆ   ง่อววววว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-02-2015 21:43:55

ตอนต่อไปวันพฤหัส!!! รอกันต่อไป  :katai1:

สงสารหนูปูนเล็กๆ หนูมีใจให้หมูน้อยเหรอคะ?? (วานคุณนักเขียนหาคู่ให้น้องปูนล่วงห้นาเลยค่ะ อกเดาะแหงมๆ)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-02-2015 01:21:25

เรื่องใหม่มาแล้ว คิกๆ  :mc4:

น้องลูกหมูนี่น่าเอ็นดูจังครับ เพราะน้องอวบ ผมอ้วนนิวเลยชอบ  :laugh:
สมาชิกวงนี้คนนึงชอบหลี่ผิง คนนึงเสร็จสาวสวยเพื่อนธัน

เหมือนจะจำสับสนไปบ้าง แต่จำได้นะครับ

เรื่องที่แล้วตามอ่านไม่ทันเพราะภารกิจรัดตัว

 หวังว่าเรื่องนี้ผมจะไม่พลาดอีกนะ ยิ่งนายเอกน่ารักแบบนี้ด้วย

ใครว่าขี้เหร่นี่ไม่น่าจะจริงนะหมูน้อย อย่าไปเชื่อเสือเจ้าเล่ห์

เดี๊ยวเสือมันจะกินตัลเอานะหมู! คริคริ

 
+1  รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 15-02-2015 04:59:12

ตามมาอ่านเรื่องใหม่ด้วย  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-02-2015 08:44:11

พี่ลีโอนี่ร้ายจริงๆ :hao7: :katai4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 15-02-2015 09:21:07

ลูกหมูตัวน้อยเข้าใจผิดอย่างน่ารักเชียวววว

พี่ลีโอนี่ก็จริงๆเล้ย หวงน้องเกินไปแล้ว~

แต่ลูกหมูน่ารักมากๆเลยค่ะ น่ารักจนอยากอ่านอีกหลายๆตอน อิอิ
+1ต้อนรับน้องลูกหมู กับการกลับมาของคุณMiss-U  นะค้าาา
ปล.คิดถึงจนแอบไปอ่านเรื่องเก่าๆตั้งเยอะ ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 15-02-2015 11:06:23

พี่ลีโอร้ายนักนะ ทำให้น้องเข้าใจผิด

ต้อนรับเรื่องใหม่ของพี่สาวค่ะ  :L2:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 15-02-2015 11:52:45

กรี๊ดดดดด เรื่องใหม่!!! จะติดตามต่อไปแน่นอนค่ะ MiSS-U  :hao6:
อิพี่ลีโอ อยากบอกว่าแทนที่จะใช้วิธีฝั่งหัวน้องว่าน้องขี้เหร่ไม่มีคัยมาจริงใจด้วยแบบนี้ เอาเวลาไปจีบน้องให้ได้เป็นคนรักกันจริงๆไม่ดีกว่ารึง๊ายยยยยย :katai1:
แอบสงสารน้องอ่ะ :hao5: 

#แต่อย่างว่าเค้ารอความหวานปนหื่นจาก MiSS-U ดีกว่า ไม่น่าจะผิดหวังหรอกเนอะ!!??  หุหุ  o18

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 15-02-2015 21:35:45

อยากเก็บไว้คนเดียวสินะลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 15-02-2015 22:10:18

จริงๆแล้วพี่ลีโออยากเก็บลูกหมูไว้กินคนเดียวล่ะสิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 15-02-2015 23:05:43

หวงให้มันมีลิมิตหน่อยพี่
คำพูดน่ะก่อนพูดเราคือนายมัน หลังพูดมันคือนายเรา
สักวันคำพูดร้ายๆ พวกนั้นจะย้อนกลับมาทำลายตัวเราเอง
อย่าสักแต่พูด โดยไม่คิดถึงจิตใจคนฟัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 15-02-2015 23:31:18

ลีโอนิสัยไม่ดี ทำไมพูดกับลูกหมูแบบนี้ล่ะหะ :katai4: ผมนี่ถึงกับยืนขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 16-02-2015 00:37:22

น่าสงสารน้อง ลีโอเพราะแกคนเดียว ทำให้น้องขาดความมั่นใจในตัวเองคิดซะเป็นปมด้วย :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่1 "ลูกหมูขี้เหร่" P.1 (14/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 16-02-2015 13:37:26

เข้ามาเชียร์ลูกหมู
พี่ลีโออย่าใจร้าย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "อัครภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-02-2015 10:47:34

ตอนที่ 2

ลูกหมู

‘บ้านอัครภูมิเมธี’  มีสมาชิกในครอบครัวทั้งหมดสามคน  ซึ่งไม่นับรวมผมผู้ที่เป็นเพียงคนอาศัย  ประกอบด้วยหัวหน้าครอบครัวคือ  หม่อมหลวงธราเทพ  อัครภูมิเมธี  ผู้ที่นั่งประจำหัวโต๊ะอาหารยามนี้  ผมถูกบังคับให้เรียกท่านว่าคุณลุง  คุณลุงธราเทพมีบุคลิกอบอุ่นอ่อนโยนและใจดีกับคนอาศัยอย่างผมเสมอ  ท่านมีใบหน้าหล่อเหลาและดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงมากนัก  น่าจะมาจากการเป็นคนอารมณ์ดีเป็นนิจของท่าน  ด้วยใบหน้าของท่านลุงนั้น  มักมีรอยยิ้มอบอุ่นประดับตลอดเวลา  พาให้ผู้พบเห็นอบอุ่นใจและชื่นชมได้เสมอ  ที่สำคัญคุณลุงมีท่วงท่าอันแสนสง่างาม  สมกับสายเลือดที่ไหลวนอยู่ในตัวท่าน  ผมไม่เคยเห็นท่านใช้สิทธิ์ของเชื้อพระวงศ์ข่มคนที่ด้อยกว่าเลยสักครั้ง  ท่านวางตัวได้เหมาะสมกับสายเลือดสูงส่งที่ถูกถ่ายทอดมายังรุ่นต่อรุ่น  ให้ใครต่อใครเคารพท่านด้วยใจอย่างแท้จริง

ฝั่งซ้ายมือของคุณลุงธราเทพคือคุณป้าสุมนา  อดีตหญิงสาวชาวบ้านที่พรหมลิขิตได้ดลบันดาล  ให้มาพบรักกับหม่อมหลวง  จนกระทั่งแต่งงานมาใช้ชีวิตในบ้านอัครภูมิเมธี  ผู้หญิงที่มีดวงหน้าอ่อนหวาน  และมีกลิ่นกายหอมละมุนดั่งกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกมะลิ  ไม่ผิดไปจากความหมายของชื่อท่าน  คุณป้าให้ความเมตตาเลี้ยงดูและอุ้มชูผม  เพื่อให้มีชีวิตดีๆเหมือนเช่นวันนี้  ผมเทิดทูนท่านไม่ต่างจากมารดาผู้ให้กำเนิดสักนิด  แม้ผมจะไม่รู้จักแม่แท้ๆของตัวเอง  แต่ผมก็รู้จักความรักของแม่ที่มีให้ลูกจากคุณป้าสุมนา  และตั้งใจไว้แล้วว่าจะตอบแทนบุญคุณของคุณลุงกับคุณป้าที่ให้ความกรุณาแก่ผมให้มากที่สุด  เท่าที่เด็กกำพร้าคนนี้จะทำได้เชียวล่ะครับ

ส่วนฝั่งขวาของโต๊ะคือสมาชิกคนสุดท้ายของบ้าน  เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง  หน้าตาหล่อเหลาผิวใสละเอียดชวนมอง  ดีกรีความหล่อระดับพระเอกของเมืองไทย  แต่มีชื่อเสียงในระดับอินเตอร์  ซึ่งเป็นถึงหนึ่งในนักร้องสมาชิกแห่งวง  Chic  ที่แสนโด่งดังของฮ่องกง  ทุกคนต่างรู้จักในชื่อ  ‘ลีโอ’  แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักชื่อจริงของ  ‘ทัตเทพ  อัครภูมิเมธี’  ซึ่งผมเรียกติดปากมาตั้งแต่เด็กว่าพี่ลีโอ  พี่ลีโอเป็นทั้งพี่และเพื่อนคนสำคัญของผม  ที่สำคัญพี่เป็นคนที่มีบุญคุณสำหรับผมไม่ต่างจากคุณลุงและคุณป้า  เพราะหากไม่มีพี่ลีโอ  ผมคงไม่ได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ 

ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า  ชีวิตของผมเป็นของบุคคลทั้งสามคนแห่งบ้านอัครภูมิเมธี  ไม่ว่าทั้งสามคนจะชี้เป็นชี้ตายให้ผมไปทางไหนก็ย่อมได้  ‘ผมยอม’  ด้วยถือว่าผมตัดสินใจมอบลมหายใจนี้  ให้คนบ้านอัครภูมิเมธีไปหมดแล้ว  เพราะหากไม่ได้คนบ้านนี้ผมก็ไม่รู้ว่าเด็กกำพร้าอย่างผมจะมีชีวิตอย่างไรเช่นกัน

แม้ผมตั้งใจว่าจะตอบแทนบุญคุณของทุกคน  แต่วันนี้ผมกลับขัดใจพี่ลีโอเป็นครั้งแรก  และเป็นการขัดใจที่ถือว่าเข้าขั้นรุนแรง  ทำให้พี่โกรธและผิดหวังในตัวผม  จนถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้ากัน  ทำเอาผมนึกเสียใจมาถึงนาทีนี้  พาลให้ลำคอตีบตันและไม่นึกอยากอาหาร  ด้วยสัมผัสอย่างชัดเจนได้ถึงความไม่พอใจของพี่ลีโอ  ตั้งแต่ผมเอ่ยประโยคนั้นออกไป

‘ม่ะ...ไม่!  ลูกหมูจะไม่ตัดเพื่อนกับปูน  ปูนเป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของลูกหมู’

ผมขัดใจพี่ลีโอเป็นครั้งแรกตั้งแต่จำความได้  ซึ่งมันก็ส่งผลทันตาเห็น  ด้วยพี่ลีโอชะงักไปทันทีที่ผมพูดประโยคนั้น  ถ้าผมสังเกตไม่ผิด  ในดวงตาที่เคยมีแต่แววตาแห่งความมั่นใจและเชื่อมั่นในตัวเองของพี่ลีโอ  กลับไหววูบด้วยความผิดหวังอยู่ชั่วแวบ  ก่อนดวงตาคู่เดิมจะมองผมด้วยความโกรธ  เหมือนว่ามีไฟกำลังลุกโชนอยู่ในนั้น  และพร้อมจะแผดเผาผมให้เป็นจุณ  จนผมรู้สึกผิดและเกิดนึกกลัวพี่ลีโอขึ้นมา 

ความรู้สึกแรกที่ได้ยินประโยคคำสั่งแฝงแววดูถูกของพี่ลีโอ  ผมยอมรับว่าเสียใจอย่างมาก  ทั้งสมเพชตัวเองและสงสารปูนที่โดนพี่ลีโอดูถูกน้ำใจในเรื่องการคบหากับผม  ทำให้เกิดทิฐิและอยากจะดื้อกับพี่ลีโอเป็นครั้งแรก  แต่ผมได้รู้แล้วว่ามันไม่คุ้มกันเลย 
ช่วงเวลานั้นพี่ลีโอจ้องผมอย่างเอาเรื่อง  แต่พี่ก็ไม่หลุดคำพูดต่อว่าผมออกมาอีกแม้แต่คำเดียว  ใจผมร่ำร้องให้ตัวเองรีบเอ่ยขอโทษพี่  แต่ความกลัวและความหวาดหวั่นในท่าทางที่ได้เห็น  ทำให้ผมได้แต่นอนนิ่งไม่กล้าขยับ  และใช้สายตาแห่งความรู้สึกผิดสื่อสารกับพี่แทน  แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย

เราจ้องตากันอยู่ชั่วครู่  พี่ลีโอก็คลายอ้อมกอดที่รัดตัวผมลง  ก่อนจะใช้สายตาเย็นชามองมาที่ผม  นาทีนั้นหัวใจในอกของผมเหมือนมีมือปริศนามาบีบรัด  มันอึดอัดแทบหายใจไม่ออก  และเจ็บปวดแทบขาดใจ  แต่แล้วผมก็แทบจะปล่อยโฮอยู่ตรงนั้น  เมื่อพี่ลีโอผละลงจากเตียงและหมุนตัวเดินออกไปจากห้องนอน

เมื่อมีเสียงประตูปิดดังโครมใหญ่  ทำให้ผมได้สติอีกครั้ง  ผมนอนน้ำตาไหลพรากอยู่เงียบๆบนเตียง  ใจจริงอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ  แต่ในอกมันเจ็บจนร้องไม่ออก  เมื่อผมตั้งสติได้ก็รีบวิ่งออกตามหาพี่ลีโอไปทั่วบ้าน  แต่ก็หาพี่ไม่เจอ  จนมาได้คำตอบจากป้าแม่บ้านว่าพี่ลีโอขับรถออกไปนานแล้ว  ซึ่งป้าแม่บ้านยังกระซิบให้ผมฟังอีกว่า  ไม่เคยเห็นพี่ลีโอเป็นแบบนี้มาก่อน  รู้ว่ากำลังโกรธแต่ไม่โวยวายอะไรออกมา 

คุณป้าแม่บ้านยังเล่าให้ผมฟังอีกว่า  ก่อนพี่ลีโอจะขับรถออกไป  พี่เร่งเครื่องยนต์เสียงดังจนน่ากลัว  เมื่อออกรถก็ออกตัวเร็วและแรง  จนกลัวว่าจะไปเกิดอุบัติเหตุนอกบ้าน  พอผมได้ฟังทั้งหมดผมเข่าอ่อนจนแทบยืนไม่ไหว  นึกหวั่นใจและกลัวว่าพี่จะไปเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริงๆ 

เวลาผ่านไปผมยิ่งเสียใจและเริ่มโทษตัวเองมากขึ้น  เพราะหากพี่ลีโอเป็นอะไรไป  ผมคงกลายเป็นคนอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณถึงสองคน  คงได้ตกนรกหมกไหม้ไม่มีวันได้ผุดได้เกิดเป็นแน่  ที่สำคัญผมคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้  หากไม่มีพี่ลีโอคนที่ผมรักอยู่บนโลกใบนี้

ตั้งแต่นาทีนั้นผมนั่งรอพี่ลีโออยู่ที่บันไดหน้าบ้านไม่ยอมไปไหน  แม้คุณลุงและคุณป้าจะเรียกให้ผมไปรอพี่ลีโอในบ้านก็ตาม  แต่ผมดื้อไม่ยอมและอ้อนวอนท่าน  ขอให้ผมรอพี่ลีโออยู่ตรงนี้  เวลาผ่านไปพักใหญ่รถหรูคันคุ้นตาก็ขับผ่านประตูรั้วเข้ามา  ผมดีใจที่เห็นว่าพี่ลีโอปลอดภัย  แต่ความดีใจที่มีกลับสลายไปในพริบตา  เมื่อได้เห็นใบหน้าเรียบเฉยของคนที่ผมรอ  ที่สำคัญดวงตาคู่คมที่ผมหลงใหลได้ปลื้มคู่นั้น  ไม่มีเหลือบแลมาที่ผมสักนิด 

ยามที่พี่ลีโอปิดประตูรถเรียบร้อยแล้ว  พี่ลีโอก็ก้าวย่างด้วยฝีเท้ามั่นคงผ่านหน้าผมไป  เหมือนว่าผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น  และเหมือนว่าผมเป็นเพียงอากาศ  ทั้งๆที่ผมเอ่ยเรียกพี่ลีโอตอนที่ร่างสูงอยู่ตรงหน้าแท้ๆ  เรียกได้ว่าผมแทบล้มทั้งยืน  แต่ในความเป็นจริงผมได้แต่ยืนก้มหน้าน้ำตาซึมและไม่รับรู้อะไรรอบตัวอีกเลย  เหมือนว่าวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว  เพราะในหัวของผมมีแต่ภาพใบหน้าเฉยชาและแววตาวางเปล่าของพี่ลีโอ  จนกระทั่งคุณป้าสุมนาออกมาตามผมให้ไปทานมื้อเย็น  ผมก็ได้แต่เดินตามแรงจูงของท่านไปแบบเบลอๆ

เมื่อได้มานั่งบนโต๊ะอาหารข้างพี่ลีโอ  ผมไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบสายตาออกจากจานข้าวตรงหน้า  แต่รับรู้ได้ถึงความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากร่างสูงใหญ่ที่นั่งเคียงข้างกัน  บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่ทุกคนน่าจะมีความสุข  เพราะลูกชายคนเดียวของบ้านกลับจากต่างประเทศ  หลังจากต้องห่างบ้านไปทำงานอยู่หลายเดือน  กลับอึมครึมชวนอึดอัดใจยิ่งนัก  ผมนี่มันแย่จริงๆที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้

“กับข้าววันนี้มีแต่ของโปรดลีโอทั้งนั้น  ทานเยอะๆสิลูก  ลูกหมูตักให้พี่หน่อยสิครับ”  คุณป้าคงตั้งใจทำลายบรรยากาศแสนน่าอึดอัด  และอยากจะช่วยผมไปในตัว  จนผมนึกเสียใจขึ้นมาที่ทำให้ผู้ใหญ่เดือดร้อน 

ผมพยายามยกยิ้มให้สดใสที่สุดเท่าที่ทำได้ส่งให้คุณป้าและคุณลุง  ก่อนจะทำใจกล้าเผื่อแผ่รอยยิ้มนั้นไปให้คนข้างตัว  แต่ใจผมก็ล่วงหล่นไปที่ตาตุ่ม  เมื่อพี่ลีโอเบือนหนีหน้าผมทันทีที่ผมหันไป  ผมพยายามสร้างกำลังใจให้ตัวเอง  ด้วยขืนมัวแต่เสียใจและไม่ทำอะไรสักอย่าง  พี่ลีโอคงไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ  ผมจึงตักกับข้าวเมนูโปรดวางลงบนจานข้าวของพี่

“พี่ครับ  ทานไก่ผัดเม็ดมะม่วงหน่อยนะครับ”  ผมพยายามยิ้มให้หวานที่สุดเท่าที่ทำได้ 

แม้จะคาดการณ์ได้ล่วงหน้าว่าผลที่ได้คือการถูกเมินก็ตาม  ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คิดไว้  ด้วยพี่ลีโอไม่เหลียวแลสิ่งที่ผมตั้งใจทำเพื่อขอโทษพี่สักนิด

“แม่ครับ  ต้มยำต้องฝีมือแม่แน่ๆ  รสชาติยังอร่อยไม่เปลี่ยนเลยนะครับ”  พี่ลีโอเลือกที่จะชิมต้มยำฝีมือคุณป้าที่อยู่ในถ้วยใบเล็ก  แทนการชิมอาหารที่ผมตักให้

ผมก้มหน้าและพยายามกลั้นน้ำตาเต็มกำลัง  เผลอกัดริมฝีปากซ้ำรอยที่แตกอยู่แล้ว  จนตัวเองยังสะดุ้งได้กลิ่นเลือดทันตา  แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก  และพยายามตักข้าวเข้าปากเพื่อไม่ให้ผู้ใหญ่ต้องหนักใจ  เพราะหูยังแว่วได้ยินเสียงคุณป้าเรียกพี่ลีโอด้วยเสียงหนักๆ 

เวลาบนโต๊ะอาหารผ่านไปอย่างเชื่องช้ากว่าทุกที  เพราะทุกครั้งมีแต่ผมที่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วนัก  จนแทบอยากยืดเวลาบนโต๊ะอาหารต่อไปอีกด้วยซ้ำ  ความรู้สึกที่แตกต่างกันคนละขั้วนั้น  คงมีอิทธิพลมาจากคนๆเดียวที่ผมแคร์คือพี่ลีโอ  ต้นเหตุทั้งหมดมันเกิดจากผมคนเดียว  ปกติไม่คิดจะร้องอุทธรณ์ขอลดหย่อนโทษ  ยิ่งเป็นคนผิดผมยิ่งกว่าจะยอมก้มหน้ารับผลกรรมที่ทำไป  ผลจากการเถียงและดื้อกับพี่ลีโอครั้งนี้  สมควรแล้วล่ะที่โดนพี่เมินใส่  แต่ทำไมหัวใจในอกมันถึงเจ็บ  จนแทบขาดใจได้ถึงขนาดนี้กันครับ

สุดท้ายช่วงเวลาที่ยากลำบากของผมก็ผ่านไป  เมื่อถ้วยน้ำกะทิแตงไทยของหวานแสนโปรดของพี่ลีโอถูกยกไปเก็บ  นั่นหมายความว่ามื้อเย็นสิ้นสุดลงแล้ว  หากเป็นเวลาปกติหลังจากมื้อเย็น  ถ้าทุกคนไม่ติดอะไรก็จะไปรวมตัวที่ห้องนั่งเล่น  เพื่อดูข่าวสารผ่านรายการข่าวและพูดคุยในเรื่องทั่วๆไป  ยิ่งพี่ลีโอเพิ่งกลับบ้าน  จึงน่าจะมีเรื่องเล่าจากพี่ถ่ายทอดให้ผมฟังมากมาย  ยอมรับเลยว่าผมรักช่วงเวลานี้ที่สุด  เพราะเหมือนว่าผมได้ใกล้ชิดพี่ลีโอมากขึ้นกว่าเดิม 

แต่วันนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาปกติสำหรับผมมากนัก  ผมจึงเอ่ยขอตัวจากทุกคน  โดยใช้เหตุผลที่ว่าเตรียมทำรายงานส่งอาจารย์  แม้ข้ออ้างที่ผมยกมาจะเป็นเรื่องจริง  แต่ไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงของการแยกตัว  ความจริงคือผมอยากหลบไปตั้งหลักและสงบจิตใจสักนิด  เพราะผมทนต่อแรงกดดันจากพี่ลีโอไม่ไหวแล้ว 

ผลก็คือดวงตาคู่คมของพี่ตวัดมามองผมทันทีที่ผมเอ่ยจบประโยค  ทำเอาผมสะดุ้งและหลบตาทันควัน  ผมน่าจะดีใจที่พี่ลีโอสนใจผมขึ้นมาบ้างแล้ว  แต่แววตาเอาเรื่องคู่นั้น  กลับทำผมหวาดกลัวเสียมากกว่า  และเมื่อคุณลุงเอ่ยปากอนุญาต  ผมรีบสาวเท้าออกจากห้องอาหารทันที  แต่คล้อยหลังมาไม่เท่าไหร่  ผมยังทันได้ยินคุณลุงบอกพี่ลีโอว่ามีเรื่องจะคุยด้วย  ท่านคงอยากถามสารทุกข์สุขดิบของลูกชายคนเดียวล่ะมั้งครับ

รายงานที่ผมต้องทำมันไม่คืบหน้าสักนิดเดียว  หนังสือที่ยืมมาถูกเปิดอยู่แค่เล่มเดียว  และยังค้างอยู่หน้าเดิมที่ถูกเปิดไว้เหมือนเมื่อชั่วโมงก่อน  ด้วยในหัวผมยังคงครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น  วนไปมาซ้ำๆ  ทั้งเหตุการณ์ที่ผมเถียงพี่  สีหน้าและแววตาที่พี่ใช้มองผม  หรือแม้แต่ตอนที่ผมถูกพี่เมินใส่  ทำให้หัวตาผมมีน้ำตาซึมตลอดเวลา  หัวใจในอกก็ปวดหนึบจนเหมือนจะหายใจไม่ออก
หลังจากไม่เจอพี่มาหลายเดือน  ด้วยพี่ลีโอต้องไปเป็นนักร้องที่ฮ่องกง  แทนที่วันนี้ผมจะได้พูดคุยกับพี่  และรอฟังเรื่องเล่าประสบการณ์ของพี่  เรากลับทะเลาะกันอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  แม้ผมจะเสียใจในสิ่งที่พูด  แต่หากย้อนเวลากลับไปได้  ผมคงจะปฏิเสธคล้ายๆกัน  แต่คงเลือกคำพูดที่ดีกว่าที่พูดไป  ผมไม่น่าให้ความน้อยใจเสียใจมาทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย

ผมรู้ตัวมาตลอดว่าคนที่ผมแคร์มากที่สุดคือพี่ลีโอ  แต่ไม่แน่ใจนักว่าผมรักพี่มากกว่ารักในแบบของพี่น้องหรือเปล่า  รู้แต่ว่าผมชอบทุกอย่างที่เป็นพี่ลีโอและชอบที่จะอยู่ใกล้พี่มากที่สุด  หากจะให้ลงรายละเอียด  ผมชอบริมฝีปากของพี่ที่มักจะมีรอยยิ้มให้ผมเสมอ  ชอบดวงตาอบอุ่นที่พี่ใช้มองผมตลอดเวลา  ชอบมืออุ่นๆที่ใช้ลูบหัวปลอบใจยามที่ผมท้อแท้  ชอบอ้อมกอดใหญ่โตที่พี่กอดผมไว้ทุกครั้งที่ผมลืมตาตื่น  หรือแม้แต่ชอบจูบของพี่ที่มีให้แก่ผม  ยามที่ผมดื้อทำตัวไม่ได้ดั่งใจจนพี่โมโห  เหมือนอย่างช่วงเย็นที่ผ่านมา  ทั้งหมดที่เป็นพี่ลีโอ  ผมไม่เคยนึกรังเกียจเลยสักนิด  แล้วแบบนี้มันเรียกว่ารักได้หรือเปล่า

ผมเหลือบตาดูนาฬิกาอีกครั้งที่บอกเวลาเกือบสี่ทุ่ม  ก็ให้สะดุ้งและลนลานขึ้นมาทันที  ด้วยเกือบเลยเวลาที่ผมต้องไปห้องพี่ลีโอแล้ว  ผมมีสัญญากับพี่ลีโอไว้ว่าจะต้องไปนอนห้องพี่ทุกคืนในช่วงที่พี่กลับเมืองไทย  รวมถึงค่ำคืนนี้ด้วย  แต่ไม่รู้ว่าคืนนี้พี่ลีโอยังอยากให้ลูกหมูนอนด้วยอยู่รึเปล่า  เผลอๆเพียงแค่ผมเปิดประตูยังไม่ทันก้าวเข้าห้อง  พี่ลีโออาจจะไล่ผมออกมาก็เป็นได้ 

ในสถานการณ์จริงคือไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่คิด  ผมได้เข้ามาในห้องนอนพี่ลีโอโดยไม่ถูกไล่  แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนว่าผมไร้ตัวตนในห้องนี้  ผมว่ามันเจ็บกว่าการถูกไล่เสียอีก  เพราะอย่างน้อยพี่ลีโอก็ยังพูดกับผม  แต่สิ่งที่ผมพบคือความเงียบ  แม้แต่เสียงทีวีที่พี่ลีโอมักชอบเปิดไว้เป็นเพื่อน  คืนนี้ก็ไม่มีให้ได้ยิน  ผมยืนเคว้งคว้างอยู่ข้างเตียง  โดยที่พี่ลีโอใส่หูฟังเพลงและหลับตานอนพิงหัวเตียงอยู่เงียบๆ 

ผมแน่ใจว่าพี่ลีโอรับรู้การมาถึงของผม  เพราะเมื่อนาทีก่อนพี่ลีโอเปิดตาขึ้นมองผมชั่วแวบ  ก่อนจะปิดตาลงไม่สนใจกันอีก  ยามปกติหากผมมาถึงห้องพี่แล้ว  ผมจะกระโดดขึ้นเตียง  ก่อนสอดตัวลงในผ้าห่มและดึงมันจนชิดคอ  เพราะแอร์ในห้องนี้ถูกเปิดจนเข้าขั้นใกล้จุดเยือกแข็ง  ด้วยตามใจเจ้าของห้องที่เป็นคนขี้ร้อน  แต่ผมกลับไม่ถูกโรคกับความเย็นมากนัก  และเหตุการณ์หลังจากนั้น  ผมก็คงไม่พ้นโดนพี่ล้อด้วยรอยยิ้มขำขัน  ก่อนความสนใจของพี่ลีโอจะไปอยู่กับรายการเพลง  หรือไม่ก็อยู่กับโทรศัพท์ที่เปิดหน้าเวปเพลงต่างๆไว้ 

แม้ช่วงเวลานั้นระหว่างเราจะมีแต่ความเงียบไม่ต่างจากยามนี้  แต่ความรู้สึกกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง  เพราะช่วงเวลานั้นอย่างน้อยก็ยังมีมืออุ่นคอยลูบหัวกล่อมผมนอน  แต่หากว่าคืนไหนผมยังไม่ง่วง  จะมีสายตาอบอุ่นมองมายังผมเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง  และหากโชคดีหน่อยถ้าคืนไหนพี่อารมณ์ดี  พี่ลีโอจะฮัมเพลงที่กำลังฟังเพื่อกล่อมผมให้นอนด้วย  กระทั่งผมหลับไปพร้อมสายตาอบอุ่นและเสียงนุ่มๆของพี่ 

นาทีนี้แม้แต่สายตาที่แสดงถึงการรับรู้ว่ามีผมอยู่ในห้อง  ผมก็ยังไม่ได้รับจากเจ้าของห้องเลย  จึงตัดสินใจเดินไปนั่งที่โซฟามุมห้อง  และลูบแขนตัวเองไปมา  เมื่อรู้สึกว่าไอเย็นทะลุเนื้อผ้าของชุดนอน  ผ่านไปหลายนาทีพี่ลีโอก็ยังอยู่ท่าเดิม  ผมจึงตัดสินใจล้มตัวลงนอนบนโซฟาเสียเลย 

หากถามว่าทำไมผมไม่กลับห้องไปซะ  จะทนหนาวอยู่ทำไม  ในเมื่อพี่ลีโอไม่มีทีท่าสนใจในการคงอยู่ของผมสักนิด  ผมจะอยู่หรือไปก็คงไม่ต่างกัน  แต่เพราะผมรู้ดีต่างหากว่าขืนผมทำแบบนั้น  คงยิ่งทำให้พี่ลีโอโกรธผมมากกว่าเดิม  นี่ผมก็ไม่รู้ว่าพี่จะเกลียดผมไปแล้วรึเปล่า

ฟันผมกระทบกันดังกึกๆ  พยายามห่อตัวและกอดตัวเองมากขึ้น  แต่มันก็ยังไม่หายหนาว  พาลทำให้ความน้อยใจตีตื้นขึ้นจนล้นหัวใจ  ส่งผลให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ  ยังดีที่ผมหันหลังให้เตียงหลังใหญ่  ทำให้มั่นใจว่าพี่ลีโอจะไม่เห็นอาการของผม  หากพี่เห็นว่าผมร้องไห้คงนึกรำคาญผมยิ่งขึ้น  พาลให้พี่คิดไปอีกว่าผมสำออย  ซึ่งในความเป็นจริงผมก็แค่น้อยใจ  แต่ไม่คิดที่จะโกรธพี่เลยจริงๆ

แต่แล้วผมก็แทบปล่อยโฮ  ไม่ใช่เพราะความน้อยใจที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุดด้วยถูกละเลย  แต่เป็นเพราะผมรับรู้ถึงวงแขนอบอุ่นที่ช้อนตัวผมขึ้นจากโซฟา  ปฏิกิริยาของผมต่อวงแขนที่ผมรู้ดีว่าเป็นของใคร  คือการที่ผมคล้องแขนเข้าที่รอบคอพี่ลีโอ  และเลือกที่จะซุกหน้าเข้าหาซอกคออุ่นๆ  เพื่อซ่อนรอยน้ำตาของตัวเอง

“พี่ลีโอ”  ผมหลุดเรียกชื่อพี่ออกไป  และรับรู้ได้ว่าพี่ลีโอมีอาการชะงักเล็กน้อย  พี่คงคิดว่าผมหลับไปแล้วล่ะมั้ง  ถึงเข้ามาอุ้มผมแบบนี้ 

คราแรกผมกลัวว่าพี่ลีโอจะทุ่มผมลงพื้นด้วยความโกรธ  แต่ในความเป็นจริงคือ  พี่ลีโอยังคงอุ้มผมจนถึงเตียง  ก่อนจะวางผมลงอย่างนุ่มนวล  ผมเปิดตามองผ่านม่านน้ำตา  ทันได้เห็นพี่ลีโอเบือนหน้าหนี  ทำเอาวูบโหวงและปวดหนึบขึ้นกลางอกในทันที  แต่อาการเหล่านั้นก็บรรเทาลง  เมื่อพี่ลีโอตลบผ้าห่มขึ้นคลุมให้ผมจนถึงคอ  แม้ตาคู่คมจะไม่เหลือบแลมายังผมก็ตาม 

พี่ลีโอทำให้ผมเพียงแค่นี้  ผมก็พอใจและดีใจมากๆแล้ว  ในสายตาพี่ผมอาจจะไม่มีความสำคัญ  เพราะผมรู้ตัวว่าเป็นเพียงแค่เด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง  แต่อย่างน้อยการกระทำของพี่ลีโอครั้งนี้  ก็พิสูจน์ได้ว่าผมยังพอมีตัวตนในสายตาพี่อยู่บ้าง  ผมไม่ต้องการเป็นคนสำคัญของพี่หรอก  แค่พี่มีผมอยู่ในสายตาผมก็พอใจแล้ว

เมื่อมาอยู่บนที่นอนแสนคุ้นเคยและข้างๆก็มีร่างอุ่นที่ผมไว้ใจ  ทำให้ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  แต่ผมฝันว่าพี่ลีโอลูบหัวกล่อมผมเหมือนเคย  จำได้ว่าผมดีใจมาก  จึงส่งยิ้มกว้างให้พี่เพราะความดีใจ  ก่อนจะกอดร่างสูงแบบที่ในชีวิตจริงไม่กล้าทำ  ซึ่งในฝันทำไมพี่ลีโอถึงยิ้มให้ผมเศร้านักก็ไม่รู้  ทำเอาผมรู้สึกหดหู่ขึ้นมา  แต่แล้วผมก็ยิ้มได้อีกครั้ง 

เมื่อพี่ลีโอที่อยู่ในฝันแตะจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากและเอ่ยขอโทษผมด้วยเสียงนุ่มๆ  ก่อนผมจะตกอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นตลอดคืน  ขนาดตื่นขึ้นมาความอบอุ่นของอ้อมกอดพี่ยังคงติดอยู่ที่ผิวกาย  จนเผลอคิดว่าเป็นเรื่องจริง  ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้สักนิด  ด้วยขณะนี้ร่างสูงที่น่าจะนอนอยู่ข้างกันได้อันตรธานหายไปแล้ว  แม้จะเป็นแค่ฝันมันก็ทำให้ผมมีความสุขแล้วครับ

ผมตัดสินใจกลับห้องตัวเอง  เพื่ออาบน้ำและรีบแต่งตัวลงมาข้างล่าง  หวังจะได้เจอพี่ลีโอแต่ก็ต้องผิดหวัง  เมื่อป้าแม่บ้านบอกว่าพี่ลีโอลงมาทั้งชุดนอน  และดื่มกาแฟแค่แก้วเดียว  ก่อนกลับขึ้นห้องไปพักใหญ่แล้ว  แสดงให้เห็นว่าพี่ลีโอตั้งใจหลบหน้าผม  คงเพราะยังไม่หายโกรธ  สำคัญที่คงไม่อยากเห็นหน้าผมนั่นเอง  คิดได้แบบนั้นทำให้ผมหดหู่  และแทบไม่แตะมื้อเช้าเหมือนปกติ  ก็ใครจะมีอารมณ์อยากอาหารกัน  ในเมื่อโดนคนที่ตัวเองแคร์ที่สุดโกรธข้ามวันแบบนี้ 

ธรรมเนียมมื้อเช้าของบ้านอัครภูมิเมธีจะไม่เคร่งนักว่าต้องอยู่พร้อมหน้ากัน  ด้วยแต่ละคนมีภารกิจสำคัญยามเช้าแตกต่างกันไป  คุณลุงมักเข้าไปทำงานที่ธนาคารสักช่วงเก้าโมงเช้า  คุณป้าทำหน้าที่ดูแลบ้านและทำงานควบคู่กับการเปิดร้านอาหาร  ที่นานๆครั้งท่านถึงจะเข้าไปดูกิจการ  ซึ่งก็ออกจากบ้านไม่เป็นเวลาเช่นกัน  ผมเองก็ออกจากบ้านเช้าตรู่เพื่อไปให้ทันเรียน  ทำให้ยากนักที่มื้อเช้าทุกคนจะรวมตัวกันได้ 

คุณลุงและคุณป้าลงมาทานมื้อเช้า  ก่อนที่ผมจะออกจากบ้านนิดเดียว  ดังนั้นผมได้แต่ไหว้ลาท่านเพื่อไปเรียน  ยังดีที่ป้าแม่บ้านเก็บชามข้าวต้มที่ผมแทบไม่ได้แตะออกไปแล้ว  เพราะขืนท่านทั้งคู่เห็นว่าผมแทบไม่ได้กิน  คงทำให้ท่านไม่สบายใจ  และคงไม่พ้นที่จะรั้งผมไว้เพื่อสอบถามหาสาเหตุ  ผมไม่อยากโกหกท่านว่าตัวเองปกติดี  ด้วยความจริงผมต่างจากคำว่าปกติไปมากนัก

ผมลงจากรถของบ้านอัครภูมิเมธีที่คุณลุงกรุณาให้มาส่งผมเข้าเรียนในทุกเช้า  เมื่อแรกแม้ผมจะปฏิเสธ  แต่ท่านกลับออกคำสั่งกึ่งบังคับให้ผมทำตาม  ผมจึงได้แต่ขอบคุณและสำนึกในความหวังดีของท่าน  ที่มีให้แก่เด็กที่เก็บมาเลี้ยงอย่างผม  ผมหันไปยกมือไหว้ลุงคนขับรถ  ก่อนลุงจะรับไหว้ผม  และเอ่ยปากห้ามไม่ให้ผมไหว้ลุง  เหมือนอย่างทุกวันที่ลุงมักจะพูดประโยคนี้กับผม  ผมเดินเข้าตึกคณะแต่ยังเดินไปไม่ถึงไหน  ก็มีมือข้างหนึ่งมารั้งต้นแขนผมไว้

“ลูกหมูระวังชน!  ฟู่ๆๆ  เกือบไปแล้ว  นี่เดินเหม่อมาตั้งแต่ลงรถเลยใช่มั้ย”  เป็นปูนเองครับที่เข้ามารั้งต้นแขนผมไม่ให้หน้าผมชนเข้ากับบอร์ดนิทรรศการที่ถูกจัดขึ้นวันนี้ 

ปกติพื้นที่ตรงนี้จะว่างโล่งครับ  ผมจึงเดินด้วยความเคยชิน  และเพราะกำลังเหม่ออย่างที่ปูนพูดนั่นแหละ  ทำให้ไม่ทันระวัง  ‘เกือบขี้เหร่ไปกว่าเดิมแล้วนะลูกหมู’

“ขอบใจนะปูน  แหะๆ  ไปเรียนกันเถอะ...อืม  แต่รายงานที่ว่าจะให้ปูนพิมพ์วันนี้  ขอเลื่อนไปก่อนนะ  พอดี  เอ่อ  เมื่อคืนง่วงนอนน่ะ”  ผมหลบสายตาจับผิดของปูนทันทีที่เอ่ยถ้อยคำโกหกออกไป 

เพื่อนรู้ดีว่าเรื่องเรียนหากผมรับปากแล้ว  ผมไม่เคยผิดคำพูดเลยสักครั้ง  ที่ผมตัดสินใจโกหก  เพื่อไม่ให้ปูนซักถามลงในรายละเอียด  เพราะผมไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกไม่ดีกับพี่ลีโอ  ด้วยแค่เหตุการณ์เมื่อวาน  ผมเชื่อว่าทั้งคู่คงกินใจกันไปไม่มากก็น้อยแล้วล่ะ 

ขนาดผมเลี่ยงแล้วนะ  ปูนยังพยายามถามถึงเหตุการณ์หลังจากที่เจ้าตัวกลับออกจากบ้านอัครภูมิเมธีไปแล้ว  แต่ผมเลือกที่จะบอกว่าไม่มีอะไร  และใช้ความเงียบเป็นตัวปิดกั้นความจริงจากปูน  ซึ่งปูนเองก็ดูเกรงๆผมไม่น้อย  ทั้งๆที่ผมแค่วางหน้าเฉยเลียนแบบที่พี่ลีโอทำกับผมเท่านั้น  แต่เชื่อว่าผมยังทำได้ดีไม่เท่าพี่ด้วยซ้ำ  ไม่ว่าอย่างไรการกระทำของผมก็ได้ผล  เพราะปูนเลิกเซ้าซี้ถามไปเลย

ช่วงเช้าผมเรียนเลคเชอร์ตลอดเช้า  แต่ก็เป็นไปในแบบที่ความรู้ไม่ค่อยเข้าหัวนัก  และกินมื้อเที่ยงแบบแมวดม  จนปูนยังทักเพราะปกติผมกินยิ่งกว่าพายุหมุน  ไม่เช่นนั้นหุ่นผมคงไม่ตุ้ยนุ้ยให้ใครต่อใครรังเกียจแบบนี้หรอก  แม้ผมจะอายหุ่นต่อสายตาคนรอบข้างอยู่บ้าง  แต่เพื่อความพอใจของพี่ลีโอแล้วผมยอม  เพราะผมมักโดนกรอกหูเสมอว่าให้กินเยอะๆ  ไม่เช่นนั้นจะโดนพี่ลีโอโกรธหากเห็นว่าผมกินน้อย  ที่สำคัญพี่ลีโอเคยหลุดคำพูดมาให้ผมดีใจ  จะด้วยความตั้งใจหรืออยากให้ผมทำตามคำสั่งก็แล้วแต่  แต่มันก็ใช้ได้ผลกับผมเสมอมา

‘หมูน้อยกินเยอะๆ  อ้วนๆสิน่ารัก  พี่ชอบนอนกอดเราแบบนี้  อุ่นดีออก’  ตั้งแต่นั้นมาผมจึงกินเพื่อรักษาหุ่นอ้วนตุ๊ต๊ะไว้แบบนี้เพื่อพี่ลีโอ

“เรื่องรายงานยังพอมีเวลา  วันนี้ลูกหมูพักก่อนเถอะ  พรุ่งนี้ค่อยเริ่มก็ได้  ส่วนผลแล็ปของเย็นนี้ที่ต้องทำรายงานส่ง  เดี๋ยวปูนทำให้เอง  ลูกหมูไม่ต้อง...เฮ้ยยย.....ลูกหมู!!!”  เสียงปูนดังแว่วเข้าหูเป็นระยะ 

ผมจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง  แต่ก็พยักหน้ารับๆไป  ถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องตะโกน  พร้อมๆกับที่ร่างผมลอยละลิ่วจากบันไดขั้นบนสุด  เพียงเพราะก่อนก้าวลงบันไดนั้น  ผมรู้สึกหน้ามืดมันวูบขึ้นมากะทันหัน  และทันได้เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของปูน

“ผลัก!...โอ๊ยยย!!”  ความรู้สึกก่อนที่สติผมจะดับไป  คืออาการเจ็บแปลบที่ท่อนขาท่อนแขนและสีข้าง  สำคัญที่บริเวณหัวนั้นมันเจ็บจนชา

ผมน่าจะเชื่อฟังคำสั่งของพี่ลีโอ  ไม่น่าละเลยข้าวเที่ยงเลย  ถ้าพี่ลีโอรู้ถึงสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้  คงจะยิ่งโกรธผมมากขึ้นแน่ๆ  ไม่อยากโดนโกรธโดนเมินใส่อีกแล้ว  ผมอยากเห็นรอยยิ้มและได้รับสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นๆของพี่อีกสักครั้ง  แต่ผมจะมีโอกาสที่ว่ามั้ย 

‘หากมีโอกาสลูกหมูสัญญาว่าจะเชื่อฟังทุกคำพูดของพี่  และจะไม่เถียงไม่ดื้อกับพี่อีกแล้วครับ’

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

งานนี้เชื่อว่ามีแต่คนสงสารลูกหมูกันเป็นแถว  ลีโอก็คงโดนสวดยับแน่ๆ   :laugh:
ตอนหน้าตามมาลุ้นกันค่ะว่าลูกหมูจะเป็นยังไงบ้าง  ลีโอจะยอมหายโกรธน้องมั้ย
หรือถ้าหายโกรธแล้วลูกหมูเจ็บหนักขึ้นมาจะเป็นอย่างไร
ตามลุ้นกันต่อวันอังคารหน้านะคะ  ลีโอมาเองเลยค่า

ขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่แสนอบอุ่นในการเปิดเรื่องตอนแรกมากๆเลยค่ะ
ดีใจที่เห็นคุณผู้อ่านทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าเข้ามาให้กำลังใจกัน  ขอบคุณจริงๆค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์

ปล.3คนแรกที่เม้นท์ต่อจากตอนนี้  รอรับ magnet ได้เลยค่า~

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-02-2015 11:07:40

รออ่านอีก จะเจ็บหนักหรือเปล่าลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 19-02-2015 11:30:44

พี่ลีโอใจร้าย

ลูกหมูเลยเจ็บตัวเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 19-02-2015 11:39:42

แง๊ ตอนน้องโดนพี่ลีโอเมิน เค้าร้องตามเลยนะ
จิตใจชั้นช่างอ่อนไหวยวบยาบ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-02-2015 11:46:44

ลูกหมูรู้ใจตัวเองแล้วนะว่าชอบพี่ลีโอ ก็ยังดี

แต่ค่อนข้างสงสัยว่า ขนาดพี่ลีโอกระชากน้องหน้าบ้านแล้วลากไปที่ห้องเนี่ย คุณแม่กะคุณพ่อไม่สงสัยอะไรเหรอคะ? แถมตอนกลางคืนก็นอนด้วยกันมาระยะนึงแล้ว

เอ๊ะ หรือว่าสงสัยแต่รับได้กันนะ??

มารอต่อฟากพี่ลีโอค่ะ ขอจากอดีตจนปัจจุบันดูแลตอนน้องเข้าโรงบาลเลยนะคะ คึคึ (ขอตอนยาวๆ โอมมมเพี้ยงงงง)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 19-02-2015 11:57:54

โธ่ น้องลูกหมูตัวน้อยๆ ทำไมหนูช่างน่าสงสารอย่างเน้ 555
พี่ลีโอมาดูแลน้องซะดีดี ไม่งั้นนะ หึหึ  เดี๋ยวจะยุให้ปูนเป็นพระเอกซะเลย อิอิ

+1 ค่าาาา
ตอนหน้าขอยาวๆแบบอิ่มจุใจไปเลยน้าาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 19-02-2015 11:59:09

สงสารลูกหมูอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-02-2015 12:03:47

โถลูกหมู~  :mew6: โดนพี่ลีโอไซโคตั้งแต่เด็ก
น่าเอ็นดูจริงเชียวคงพยายามคุมน้ำหนักสินะ!
พี่ลีโอเขาแค่เศร้าไงที่ลูกหมูมีอีกคนเข้ามาให้จดจำอ่ะ.โอ๋เอ๋~  :mew3: พื้นที่ในใจทั้งหมดของลูกหมูพี่ลีโอเขาจองคนเดียวไงคะ.แง้วว~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-02-2015 13:36:58

พี่ลีโอทำเย็นชาแบบนี้หมายความว่าไง!?

สงสารลูกหมูอ่ะ~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-02-2015 13:50:38

ลูกหมูน่ารักกกก ลีโอ แกเมินน้องล่ะ

ส่งมานี่ เดี๋ยวรับเลี้ยงเอง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 19-02-2015 14:09:41

ลูกหมูน่าสงสาร :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 19-02-2015 14:55:26

นิยายเรื่องใหม่น่ารักดีค่ะ

ลูกหมูน่ารักน่าสงสาร :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-02-2015 18:57:40

ลีโอรีบมาดูลูกหมูเลยนะเพราะนายเลยเจ็บตัวเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 19-02-2015 19:38:17

กรี้ดเลยค่ะ
เด็กกำพร้ากะลูกเจ้าของบ้านที่แสนจะสูงส่ง
นี่มันรักต่างชั้นหรือนี่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 19-02-2015 21:09:46

พระเอกมันร้ายยยย
ล่อลวงน้อเอาไว้แซ่บเองแน่ๆ  :impress2:
แต่บางคำพูดก็เกินไปหน่อยมั้ง คิดถึงใจคนฟังบ้างเซ่!!!  :angry2:

รอตอนหน้าว่าพ่อพระเอกจะมาแก้ตัวว่ายังไง  o18

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 19-02-2015 21:20:47

รอตอนต่อไปค่าาาาาา อยากอ่านของลีโอมากๆเลยอ่า  :katai4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-02-2015 23:40:07

 :mew6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-02-2015 11:09:40

สงสารลูกหมู โดนพี่โกรธไม่พอ ยังมาเจ็บตัวอีก  :กอด1:
พี่ลีโอเห็นใจน้องเถอะนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: lunarinthesky ที่ 20-02-2015 14:36:09

อยากเก็บน้องไว้กลับตัวล่ะสิ ทำขนาดนี้เลยหราาาาาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 20-02-2015 22:03:51

ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องใหม่ล่ะ เรื่องใหม่ล่ะ  :mc3:  :mc4:

โฮฮฮฮฮฮ ลูกหมูน้อยของเจ้~~~~~~~~~

อิพี่เลโอคะ เบาๆหน่อยยยย ลูกหมูน้อยไม่ใช่โสรยานะ

หึ เดี๋ยวน้องจะรอดูวันที่พี่เข้าสมาคมเกรงใจเมีย เหอะ

รอคร้าบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 20-02-2015 22:23:04

ลูกหมูอย่าเป็นอะไรน้าาาาาา ลีโอแกมารับผิดชอบเลยนะ  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 21-02-2015 01:40:07

ไม่แน่ใจว่าที่พี่ลีโอชอบพูดทำร้ายจิตใจแต่เหมือนจะหวงหมูน้อยนี่ คือนางปากแข็งแต่พอหึงหน้ามืดเลยปล่อยหมาออกมาเพ่นพ่านตลอด
หรือเป็นแผนของคุณพี่ที่ทำให้น้องซึ่งที่จริงแล้วหน้าตาน่ารักระดับสิบริกเตอร์เกิดความไม่มั่นใจในตัวเองเพื่อจะได้ไม่ตกไปเป็นของคนอื่น
ถ้าเป็นอย่างหลังนี่ เรายังมีข้อสับสนอยู่เล็กน้อยคือ ถ้าจะทำให้น้องเกิดความไม่มั่นใจในตัวเอง คิดว่าหน้าตาแย่ คนอื่นไม่มีทางมาชอบ
พี่ลีโอก็น่าจะทำให้น้องเกิดความคิดที่ว่าพี่เป็นคนเดียวที่รับข้อเสียน้องได้ แบบนั้นสิน้องถึงจะติดคุณพี่แล้วไม่สนใจคนอื่นนะคะ
แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าน้องก็เกรงใจเคารพพี่นะ เพียงแต่ก็รู้สึกได้ว่าขนาดกับพี่ลีโอเองน้องยังไม่มีความรู้สึกมั่นใจด้วยเลยอ่ะ
แล้วถ้าเกิดต่อไปข้างหน้าความสัมพันธ์มีการพัฒนาขึ้น เรากลัวน้องจะยังไม่เกิดความเชื่อมั่นในตัวพี่ง่ายๆน่ะสิ
ถ้าอย่างนั้นก็เรียกได้ว่ากรรมตามสนองพี่ลีโอนะ สิ่งที่ทำไว้พูดจาไม่ดีใส่น้องไว้มันจะย้อนกลับมาทำร้ายความรักของตัวเองไหมเนี่ย
ตอนล่าสุดนี่น้องจะเป็นอะไรไหมอ่ะ พี่ลีโอ เธอกลับมาสะสางความเอาแต่ใจเกินร้อยของตัวเองเดี๋ยวนี้เลยนะ
ทั้งสั่งให้น้องเลิกคบเพื่อน(ที่ก็มีแค่คนเดียว) จะให้น้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวหรือไงยะ เลิกคบเพื่อนนี่ยากนะ
แถมยังมางอน(?)โมโห(?)น้องที่ขัดใจตัวเองจนไม่ยอมพูดด้วยอีก เหอๆ คดีเยอะนะยะ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 21-02-2015 02:27:11

ลีโอจ๊ะ รับยาช่องสาม!  :z6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 21-02-2015 08:03:09

น้องเจ็บจนได้เลยมั้ย

ลีโอนี่ ชอบแล้วยังมึนอยู่อีก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 21-02-2015 14:12:12

ชิ หมั่นไส้ ชั้นจะลักพาตัวลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 21-02-2015 15:02:35

ลีโอหายโกรธน้องได้แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 21-02-2015 15:02:53

 :sad4:  :sad4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 22-02-2015 22:32:32

รู้ว่ารัก รู้ว่าหวง ถ้าเป็นไปได้คงอยากจะกกกอดไว้ไม่ให้ไปไหนใช่มะ
แต่การแสดงออกนี่แย่มาก ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเล้ย
ลีโอนี่เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ลูกหมูมีนิสัยชอบคิดว่าตัวเองไม่มีดีนะเนี่ย
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าการที่เด็กคนหนึ่งโตมาไม่เห็นคุณค่าในตัวเองแบบลูกหมูนี่โดนสอนมายังไง
สภาพแวดล้อม ผู้คนรอบข้างไม่เคยมีใครสร้างความมั่นใจให้เลยเหรอ
จะบอกว่าลีโอเสี้ยมให้เป็นแบบนี้ก็ออกจะเป็นไปได้ยากนะเราว่า
ถ้าเป็นแบบนั้นนี่ในโลกของลูกหมูนี่มีแต่ลีโองั้นดิ อะไรมันจะปิดกั้นขนาดน้านนนน ฮึ!?

บ่นยาวมากกกกกก 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-02-2015 04:50:32

ชอบๆๆๆ. สนุกดีครับ. พระเอกปากแข็งสินะ.   ลูกหมูก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยย. ออิอิอิอิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-02-2015 08:28:59

ลูกหมูน่ารักกกกกกกกกกกกกกก
อย่าให้เจอนะลีโอ แม่จะบิดหูให้เจ็บเลย แกล้งน้องได้ยังไง!!!
รอตอนต่อไปปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่2 "ภักดิภูมิเมธี" P.2 (19/2/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 24-02-2015 09:19:05

ลีโอ คงจะห่วงน้องน่าดู ใช่มั้ย????

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: premierfour ที่ 24-02-2015 09:36:08

ชื่อตอนมาแล้วววว รอๆๆๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-02-2015 09:44:09

ตอนที่ 3

ลีโอ

“มองหาใคร  ถ้าหาลูกหมูล่ะก็  น้องเพิ่งออกไป...คุณดูสิคะ  ไม่รู้ว่าลูกคุณน่ะ  ธุระเยอะจริงหรือแกล้งลงมาช้ากันแน่”  จากที่ผมพยายามมองหาใครบางคน  เสียงของคุณแม่ที่ดังขึ้นก็เฉลยให้ผมได้รู้  ว่าคนที่ผมมองหาออกไปมหาวิทยาลัยแล้ว  ที่สำคัญผมยังได้ค้อนวงใหญ่  มาพร้อมประโยคประชดประชันแถมให้อีกด้วย

“ลูกผมคนเดียวที่ไหนคุณสุมนา  เจ้าลีโอก็ลูกคุณนะ  ฮึๆ”  คุณพ่อเลือกที่จะแซวคุณแม่กลับ  ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าล้อเลียน  ทำเอาคนเป็นลูกอย่างผมอดที่จะยิ้มให้กับคำเย้าแหย่ของบุพการีไม่ได้

“ค่ะ  ลูกเรา  นิสัยแบบนี้ไม่รู้ไปติดใคร  ระวังให้ดีเถอะจะโดนเมินเข้าสักวัน  ลูกนะลูก  เฮ้อออ”  คุณแม่มองมาที่ผมอย่างเหนื่อยใจ  สอดคล้องไปกับอาการถอนหายใจยาวเหยียดที่ได้ยิน

“ลีโอ  ทำอะไรก็คิดให้ดี  เราน่ะโตแล้ว  พ่อจะไม่พูดมาก  ถือว่าเมื่อวานพ่อเตือนลูกไปจนหมดแล้ว”  ใบหน้าและแววตาจริงจังของคุณพ่อ  ทำให้ผมรับคำท่านเบาๆ  ด้วยไม่คิดเถียงเพราะรู้ว่าท่านทั้งคู่รักผม  ที่เตือนที่บ่นก็เพราะหวังดีกับผมอย่างแท้จริง

“แม่บ้านแอบมากระซิบบอกแม่  ลูกหมูแทบไม่แตะมื้อเช้า  ไม่รู้วันนี้จะมีสมาธิเรียนมั้ย  โชคร้ายน้องอาจจะเป็นลม  เพราะไม่ได้ทานมื้อเช้าก็ได้  เรานะเรา...ลีโอ  แม่ขอสั่งให้ลูกคุยกับน้องซะ  แค่เมื่อเช้าแม่ก็สงสารลูกหมูจะแย่  จนนึกอยากจะจับเรามาหวดให้ก้นลายเลยทีเดียว”  สีหน้าและแววตาของคุณแม่จริงจังไม่มีแววล้อเล่น  เชื่อว่าหากผมเด็กกว่านี้  คงได้โดนตีอย่างที่ท่านพูดเป็นแน่

เรื่องที่ได้ยินไม่ทำให้ผมแปลกใจสักนิด  แต่อดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ผมเป็นต้นเหตุให้คนที่บุพการีรักและเป็นห่วงนักหนา  ต้องคิดมากพาลกินข้าวเช้าไม่ลง  แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ช่วงเช้าที่ผ่านมาหรอก  เพราะลูกหมูของทุกคนมีอาการผิดปกติ  ทานน้อยพูดน้อยมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว  ต้นเหตุทั้งหมดมันเกิดจากตัวผมเองนี่แหละครับ  แต่จะมีใครสักกี่คนที่จะทนวางเฉยอยู่ได้  หากเห็นคนที่เราแอบรักและเฝ้าดูแลมาตลอด  โดนใครก็ไม่รู้หาเศษหาเลยต่อหน้าต่อตา  ดีเท่าไหร่แล้วที่ไอ้นั่นไม่โดนผมต่อยคว่ำอยู่หน้าบ้าน 

เหตุการณ์ที่ผมพบเจอ  จึงส่งผลให้ผมพาลใส่คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอย่างลูกหมู  หากผมจะมีความผิดผมก็ผิดจุดนี้  แต่มันอดใจไม่ได้จริงๆที่เห็น  ‘หมูน้อยของผม’  ไม่ยอมระวังตัว  ทั้งๆที่ผมคอยเตือนมาตลอดให้ระวังในเรื่องการคบคน  แถมผมยังลงทุนยอมให้คนอื่นมองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว  เพราะพยายามสร้างความเชื่อผิดๆให้แก่หมูน้อย  ด้วยสิ่งที่ผมพยายามฝังใส่หัวน้องนั้น  ช่างตรงข้ามกับตัวตนของหมูน้อยแบบสุดขั้ว 

อย่างคำพูดที่ว่าลูกหมูเป็นหมูน้อยที่แสนขี้เหร่  ทั้งๆที่ความจริงลูกหมูออกจะมีรูปลักษณ์ที่แสนน่ารักน่ามองไม่ต่างจากชื่อ  แถมน้องยังเป็นเด็กว่าง่ายและใสซื่อเสียจนผมทั้งหวงและห่วง  เพราะทุกวันนี้ในสังคมเราหาคนแบบนี้ได้ยากนัก  และคนแบบน้องนี่แหละที่มักจะโดนเอาเปรียบไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเสมอ  ซึ่งเพราะเหตุผลที่ว่ามาทำให้ผมทำสิ่งแย่ๆกับน้อง

ผมรู้ว่าคำพูดของผมทำให้หมูน้อยขาดความมั่นใจในการเข้าสังคม  ส่งผลต่อการคบหาเพื่อนฝูง  ด้วยความคิดที่ฝังหัวว่าตัวเองนั้นแตกต่าง  จนไม่กล้าคบใครเพราะกลัวโดนคนอื่นรังเกียจ  หมูน้อยจึงเลือกที่จะปลีกตัวอยู่คนเดียวเสียมากกว่า  เป็นมาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโตขึ้น  หากจะต่อว่ากันผมก็ยินดีที่จะรับ  แต่จะเอาอะไรมากกับผู้ชายเห็นแก่ตัวที่หลงรักน้องชายบุญธรรมมาตั้งแต่เด็กกันล่ะครับ 

จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นตั้งแต่เราสองคนยังเด็ก  เป็นช่วงที่หมูน้อยอยู่ชั้นอนุบาลได้มั้งครับ  น้องเป็นเด็กอ้วนจ้ำม่ำที่เวลาผมได้กอดที  ให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มชวนเคลิ้มไปเสียทุกครั้ง  จนผมไม่อยากผละห่าง  ที่สำคัญน้องมีใบหน้าที่แสนน่ารักเหมือนตุ๊กตา  ด้วยดวงตาเรียวเล็กเวลายิ้มแต่ละที  ดวงตาทั้งคู่จะเปลี่ยนเป็นรูปสระอิ  และริมฝีปากแดงสดก็เปิดโชว์ฟันขาวเกือบทุกซี่อย่างน่าดู 

น้องยิ่งน่ารักมากยิ่งขึ้น  เมื่อปรากฏรอยบุ๋มเป็นลักยิ้มข้างแก้มเวลาน้องคลี่ยิ้มกว้าง  แถมด้วยลูกหมูยังมีผิวใสที่ขาวจัด  ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็โดดเด่นจนดึงดูดสายตา  และยากที่จะละสายตาไปจากน้อง  และถ้าใครเผลอจับน้องแรงนิดๆหน่อยๆผิวใสๆก็จะขึ้นรอย  จนคนใกล้ชิดที่รู้ข้อนี้ต่างให้ความทะนุถนอมลูกหมูเป็นพิเศษ  แบบที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวสักนิด  แต่เมื่อวานกลับเป็นผมเองที่ทำรุนแรงกับลูกหมู  จนผิวขาวๆขึ้นรอยแดง  แต่ยังดีที่ไม่เป็นจ้ำเขียวให้ผมปวดใจไปมากกว่าเดิม

ตั้งแต่เด็กผมสังเกตได้ว่าเวลาไปไหนมาไหนกับลูกหมู  ผู้ใหญ่ที่ได้เห็นเราก็มักจะเข้าหาน้องด้วยความเอ็นดู  เพื่อนๆรุ่นเดียวกันก็อยากจะเล่นด้วย  น่าจะเป็นเพราะรอยยิ้มสดใส  ความน่ารัก  และความมีน้ำใจของหมูน้อยนั่นเอง

ที่สำคัญลูกหมูมีความพิเศษอย่างหนึ่งที่ไม่มีใครเหมือน  คือการที่ผิวกายอุ่นๆของน้องมักส่งกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนกลิ่นดอกไม้อยู่ตลอดเวลา  ทำให้คนที่ได้ใกล้ชิดออกอาการประหลาดใจเสมอยามได้กลิ่นกายน้อง  โดยเฉพาะเวลาที่หมูน้อยอารมณ์ดี  กลิ่นกายหอมประหลาดมักจะส่งกลิ่นหอมชวนลุ่มหลงมากยิ่งขึ้น  ความพิเศษเหล่านี้ของลูกหมูทำให้พี่ชายอย่างผมหวงและออกอาการไม่พอใจทุกครั้ง  เมื่อใครต่อใครอยากจะเข้าใกล้ลูกหมู  เพราะหลงใหลได้ปลื้มในตัวน้อง 

ข้อสำคัญอีกข้อที่ผมยอมไม่ได้ที่จะให้มีใครมาวอแวน้องคือ  ในช่วงเวลานั้นความสนใจของหมูน้อยได้ถูกแบ่งปันไปให้คนอื่นที่ไม่ใช่ตัวผมเอง  ซึ่งผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้นเลย  เหมือนว่าน้องไม่เห็นผมเป็นที่หนึ่งอีกต่อไป  ทั้งๆที่ผมออกจะรักลูกหมูและเห็นว่าน้องเป็นคนสำคัญที่สุดของผม  เพราะตั้งแต่ผมได้เจอน้องในครั้งแรกด้วยความบังเอิญ  ทำให้ผมเชื่อมาตลอดว่าลูกหมูถูกส่งมาให้เป็นคนของผมแต่เพียงผู้เดียว  ดังนั้นใครก็ไม่มีสิทธิ์ได้ใกล้ชิดหมูน้อย  จึงเป็นที่มาของพฤติกรรมแปลกๆและคำพูดเห็นแก่ตัวของผม

นอกจากคุณพ่อและคุณแม่แล้ว  ผมแทบไม่อยากให้น้องไปใกล้ชิดใครอื่นอีกเลย  ด้วยความขี้หวงและวัยที่ยังอ่อนเดียงสา  จึงหลุดปากบอกน้องว่าหมูน้อยน่ะขี้เหร่  อย่าพยายามไปใกล้ชิดใคร  เดี๋ยวคนอื่นจะรังเกียจเอา  คราวนั้นน้องยังเด็กจึงไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ผมพูดนัก  แต่ผมก็เป่าหูและยัดเยียดความคิดผิดๆให้หมูน้อยมาตลอด 

มาเห็นผลก็ต่อเมื่อช่วงที่หมูน้อยเรียนอยู่ป.3  มีเพื่อนในห้องน้องมาชอบหมูน้อยของผม  แต่ด้วยความเป็นเด็ก  ไอ้เด็กนั่นจึงแกล้งหมูน้อย  หวังให้น้องหันมาสนใจมัน  ในแบบฉบับของเด็กน้อยที่แอบชอบเพื่อน  ผมที่อายุมากกว่าน้องสองปีจึงใช้โอกาสนั้น  ย้ำความคิดผิดๆให้น้อง  พร้อมๆกับสั่งสอนไอ้เด็กเวรที่แกล้งเพราะชอบน้องไปด้วย  ซึ่งตั้งแต่นั้นมาหมูน้อยหลงผิดคิดว่าตัวเองอ้วนจนน่าเกียจ  ทำให้โดนเพื่อนแกล้งและไม่มีใครอยากคบด้วย 

กระทั่งปัจจุบันผมก็ยังคงใช้มุกนี้อยู่บ้าง  แม้จะรู้ว่าผิดและรู้ว่าน้องเสียใจ  แต่มันก็ได้ผลดีทุกครั้ง  เพราะหมูน้อยจะตีตัวออกห่างคนที่พยายามเข้าใกล้ตัวเอง  ก่อนที่อีกฝ่ายจะได้สานต่อ  มีก็แต่ไอ้ปูนนี่แหละที่ใช้วิธีนี้ไม่ได้ผล  แถมหมูน้อยยังเถียงผมจริงจังในแบบที่น้องไม่เคยเถียงแบบนี้มาก่อน  ที่ผ่านมาน้องมีแต่จะยอมทำตามสิ่งที่ผมพูด 

กรณีนายปูนผมก็ไม่แปลกใจนักหรอก  ที่มันมาหลงเสน่ห์ความน่ารักของลูกหมู  ด้วยรูปลักษณ์ของหมูน้อยออกจะเป็นชายหนุ่มที่ดึงดูดสายตา  ไม่ใช่หล่อหรือน่ารักแบบเฟคๆ  แต่ให้ความรู้สึกละมุนและเพลินตา  เป็นธรรมชาติที่ไม่ได้ผ่านการปรุงแต่ง  สำคัญที่อย่าให้น้องได้ยิ้ม  เพราะสายตาเหล่านั้นจะไม่อาจละสายตาไปไหนได้เลย  แถมด้วยผิวกายที่ขาวจัด  พวงแก้มอมชมพูตลอดเวลา  บวกตาเล็กๆที่ทอประกายสดใสออกแนวใสซื่อชวนมองเข้าไปอีก  ทำเอาคนที่เห็นหลงใหลน้องมานักต่อนักแล้ว  ไม่ใช่แค่นายปูนเท่านั้นหรอกครับ

ลูกหมูไม่รับรู้ว่าตัวเองน่ะน่ามองแค่ไหน  ถึงแม้รูปร่างน้องจะไม่ผอม  ออกเจ้าเนื้อนิดๆแต่ไม่ถึงกับอ้วน  เรียกได้ว่ารูปร่างน้องกำลังพอดีกับอ้อมกอดของผมจะเหมาะกว่า  กอดทีเต็มอ้อมกอดและนุ่มนิ่มจนไม่อยากปล่อยเชียวล่ะ  ซึ่งรูปร่างของลูกหมูก็ไม่ได้ทำให้ความดูดีของน้องในสายตาผมลดลงแม้แต่น้อย

เหตุการณ์เมื่อเย็นวานบนห้องนอนของผม  คราแรกที่ได้ยินได้เห็นท่าทางจริงจังปฏิเสธผมของลูกหมู ผมยอมรับเลยว่าทั้งตกใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน  ตกใจเพราะเพิ่งเคยได้ยินน้องขึ้นเสียงกับผม  เสียใจเพราะความหวังดีของผมโดนคนที่ผมรักสุดหัวใจปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย  แต่ผมเลือกที่จะแสดงออกว่าตัวเองโกรธจัด  ผมเดินหนีน้องออกจากห้องทันที  เพราะเชื่อว่าหากยังอยู่ตรงนั้น  ผมจะกลายเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนแอในสายตาหมูน้อย  หรืออาจจะกลายเป็นพี่ชายที่แสนโหดร้ายสำหรับน้องไปเลยก็ได้ 

ผมเลือกที่จะไม่พูดไม่สนใจหมูน้อย  ด้วยอยากแสดงออกให้น้องรู้ว่าผมไม่พอใจ  ที่น้องแสดงออกว่าเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม  ที่สำคัญหากว่าการที่น้องเถียงผมเป็นครั้งแรก  เป็นเพราะน้องชอบไอ้เด็กนั่น  ผมอยากให้น้องรู้ว่าผมไม่มีวันยอมให้คนทั้งคู่ได้คบหากัน  แม้ทุกคนจะต้องเจ็บไปหมดกับการกระทำของผมก็ตามที  จะหาว่าผมพาลเป็นเด็กๆก็ได้  แต่อย่างที่บอกไปว่าผมแอบรักและเฝ้าดูแลหมูน้อยของผมมาตั้งแต่เด็ก  ผมไม่มีทางยอมยกน้องให้ใครง่ายๆ  หากท้ายที่สุดผมเก็บน้องไว้ได้แต่ตัวไร้ซึ่งหัวใจ  ผมก็จะขอเห็นแก่ตัวให้ถึงที่สุด  ไม่ยอมยกหมูน้อยให้ใครอย่างเด็ดขาด

ผมรู้ว่าหมูน้อยเสียใจและรู้สึกผิดที่พูดกับผมแบบนั้น  ซึ่งนั่นคือความต้องการของผม  หมูน้อยเองก็คงรู้ได้ไม่ยากว่าคำพูดตัวเองก็ทำให้ผมเสียใจไม่ต่างกัน  แม้ผมจะสงสารในใบหน้าหงอยเหงา  และแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดของน้อง  แถมในตาตี่ๆก็เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆตลอดเวลา  ยามที่น้องเห็นผมเมินใส่  และทำตัวผิดปกติไปจากเคย  อย่างการไม่พูดด้วย  ไม่มองหน้า  และไม่สนใจที่จะดูแลยามหมูน้อยมานอนด้วย  ช่วงเวลานั้นผมก็ได้แต่ทำใจแข็งกลายเป็นพี่ชายที่แสนเย็นชาใส่น้อง

แต่สุดท้ายผมก็อดใจอ่อนไม่ได้  จนต้องเข้าไปอุ้มลูกหมูที่นอนตัวสั่นอยู่บนโซฟา  ให้มานอนด้วยกันบนเตียง  ผมรู้สึกผิดไม่น้อยที่สัมผัสได้ถึงผิวกายที่เย็นเฉียบ  แก้มกลมซีดเซียว  ริมฝีปากที่เคยอมชมพูเริ่มแตกแห้ง  ทำให้ผมต้องแอบกระซิบขอโทษน้องยามที่หมูน้อยหลับใหลไปแล้ว  ใจจริงก็หวังที่จะให้คำขอโทษไปถึงคนที่ผมรัก 

เมื่อคืนสภาพของหมูน้อยช่างน่าสงสาร  ทำให้ผมตั้งใจไว้ว่าตอนเช้าผมจะคุยกับหมูน้อยให้เหมือนยามปกติ  พยายามจะลืมๆเรื่องที่เกิดขึ้น  เพราะเชื่อว่าเราได้รับบทเรียนในการทะเลาะกันครั้งนี้เพียงพอแล้ว  และสำคัญที่ผมทนคิดถึงลูกหมูไม่ไหวอีกต่อไป  เมื่อวานได้แค่ตีเนียนถือว่าตัวเองโกรธ  จับจูบมาได้แค่ครั้งเดียว  ยังไม่หายคิดถึงน้องเลย 

เช้านี้ผมก็ไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้  เพราะมีโทรศัพท์สายด่วนจากฮ่องกงให้ผมต้องรับสาย  และติดพันคุยยาว  จนเลยเวลาตื่นของหมูน้อย  ทำให้เราคลาดกันและไม่ได้เจอหน้ากันอย่างที่ผมคิดไว้  จึงไม่แปลกที่คุณแม่จะต่อว่าลูกชายคนเดียวอย่างผม  ที่ทำให้ลูกชายคนเล็กแสนรักของท่านเป็นทุกข์  ก็ใช่ว่าผมจะมีความสุขในสถานการณ์นี้

ถึงตรงนี้คุณคงมีข้อสงสัยถึงที่มาความรักของผมไม่มากก็น้อยใช่มั้ยครับ  งั้นผมจะเล่าให้ฟัง  คงต้องเริ่มจากคนที่ผมรักก่อน  ‘ลูกหมู  อัครภูมิเมธี’  เป็นคนที่ผมรักและมีฐานะเป็นน้องบุญธรรมของผมเอง  และผมมักเรียกน้องติดปากมาตั้งแต่เด็กว่า  ‘หมูน้อย’  ซึ่งไม่มีใครเรียกน้องแบบนี้จะมีก็แต่ผม  และผมเองก็ไม่ยอมให้ใครเรียกน้องว่าหมูน้อยทั้งนั้น  เพราะมันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษสำหรับน้องคนเดียว  เรื่องนี้คนในครอบครัวเราต่างรู้ดี 

หมูน้อยเป็นเด็กกำพร้าที่สถานสงเคราะห์  ผมไปเจอน้องครั้งแรกตอนคุณแม่พาไปทำบุญวันเกิดครบห้าขวบ  เห็นหมูน้อยครั้งแรกผมนึกรักและถูกชะตาในตัวเด็กน้อยตัวกลมทันที  โดยเฉพาะยามที่ผมสัมผัสถึงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแรกของน้องนั้น  ช่างแสนสดใสและแสนตราตรึงใจแก่ผมมากนัก  รวมเข้ากับความพิเศษต่างๆที่เป็นตัวตนของหมูน้อย  ทำให้ผมประทับใจและผูกพันกับลูกหมูได้อย่างประหลาด  จึงไม่แปลกที่น้องลีโอหรือเด็กชายทัตเทพขณะนั้น  หลงรักเด็กชายลูกหมูอย่างหมดใจ  ถึงขนาดเอ่ยปากขอคุณพ่อพาน้องกลับไปเลี้ยงที่บ้านด้วย 

คราแรกคุณพ่อและคุณแม่ต่างตกใจในความคิดของผม  ทำท่าไม่ยอมรับความคิดของผมง่ายๆ  แต่ผมก็ขอร้องท่านในแบบที่ผมไม่เคยทำมาก่อน  วันนั้นพวกท่านไม่ได้รับปากทันที  แต่เมื่อเวลาผ่านไปร่วมเดือน  ท่านจึงค่อยทำเรื่องขอรับหมูน้อยมาเป็นลูกบุญธรรม  คงเป็นเพราะผมตื๊อขอท่านไปเยี่ยมน้องที่สถานสงเคราะห์เกือบทุกวัน  จนคุณพ่อกับคุณแม่ได้เห็นความรักและความผูกพันของเรา  จึงยอมที่จะรับหมูน้อยมาอยู่ด้วย  หมูน้อยเองก็เป็นเด็กเลี้ยงง่ายไม่ดื้อไม่งอแง  สมแล้วที่ได้รับความรักและความเอ็นดูจากท่านทั้งคู่ 

คำถามที่ว่าผมรักน้องตั้งแต่เมื่อไหร่  ผมคงตอบไม่ได้แน่ชัด  รู้แต่ว่าผมรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหมูน้อยมาตั้งแต่เด็ก  บวกความผูกพันของเราด้วยแล้ว  จึงไม่ยากที่จะเปลี่ยนจากความรักแบบพี่น้อง  ให้กลายเป็นความรักแบบคนรักได้  ส่วนความรู้สึกของหมูน้อยว่าน้องรักผมมั้ย  คำตอบคือแน่นอนว่าน้องต้องรักพี่  แต่จะรักแบบที่พี่รักน้องมั้ย  ขอตอบว่าผมค่อนข้างมั่นใจว่าหมูน้อยรักผมเกินคำว่าพี่ชาย 

แม้เจ้าตัวจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม  เพราะยามที่น้องมองผม  มักใช้สายตาอ่อนเชื่อมสื่อว่าทั้งรักและชื่นชมมาให้เสมอ  สำคัญที่ถ้าไม่รักกันจริงน้องคงไม่ยินยอมให้ผมจูบง่ายๆ  คงต้องปฏิเสธหรือมีอาการเสียใจให้เห็นแล้ว  แต่ที่ผ่านมาน้องกลับไม่แสดงออกให้ผมเห็น  ถึงแม้หมูน้อยจะใสซื่อเข้าขั้นขาดความมั่นใจ  แต่น้องก็โตพอจะแยกแยะออก  ถึงวิธีการแสดงออกถึงความรัก  ระหว่างพี่ชายกับผู้ชายที่รักได้แล้ว

คงมีอีกหลายคนแย้งขึ้นมาว่าในเมื่อน้องก็โตพอจะรับรู้  และผมก็รักน้องมากเสียขนาดนั้น  ทำไมผมถึงไม่บอกให้น้องได้รับรู้ความรู้สึกนี้ไปเสียล่ะ  ผมน่ะอยากสารภาพใจจะขาด  เรียกได้ว่าอยากบอกว่ารักน้องตั้งแต่หกปีก่อนแล้ว  แต่ติดที่ว่าคุณพ่อและคุณแม่ที่รู้เรื่องนี้เข้าได้ห้ามไว้  ไม่ใช่ว่าพวกท่านจะกีดกันไม่อยากให้ลูกชายรักกันเองแน่นอน  เรื่องนี้ผมแน่ใจ  แม้ว่าคราแรกที่รู้ท่านทั้งคู่จะตกใจก็ตาม 

มีต่อด้านล่างค่ะ
.
.
.

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-02-2015 09:45:45

อ่านต่อกันเลยค่า^^  :mew1:
.
.
.

ท่านให้เหตุผลกับผมว่าหมูน้อยยังเด็ก  และอาจจะไม่มีความรู้สึกเดียวกันกับผมก็ได้  อยากให้ผมค่อยๆแสดงออกให้น้องรับรู้  ร่วมกับสังเกตท่าทีที่น้องมีให้ผมไปด้วย  ถ้าสุดท้ายหมูน้อยรักผม  พวกท่านก็จะไม่ห้ามแต่จะสนับสนุนให้รักกันด้วยซ้ำ  เพราะเราต่างเป็นลูกที่ท่านรัก  จะมีพ่อแม่ที่ไหนบ้างไม่อยากเห็นลูกของตัวเองมีความสุข

ที่สำคัญช่วงเวลานั้น  ผมติดออดิชั่นของบริษัทเพลงที่ฮ่องกงพอดี  และต้องเซ็นสัญญาเพื่อไปเป็นนักร้องในสังกัด  AJ  Music  Record  ทำให้ต้องย้ายไปใช้ชีวิตที่ฮ่องกง  ทั้งร้องเพลงและเรียนปริญญาไปพร้อมๆกัน  คุณพ่อและคุณแม่คงอยากให้ผมทำตามความฝันของตัวเองให้ได้เสียก่อน  ส่วนเรื่องความรักคงไม่อยากให้รีบร้อน  เพราะอย่างไรซะหมูน้อยก็อยู่ในสายตาและความดูแลของท่าน  แต่ก็ไม่วายมีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเข้ามาวอแวคนของผมจนได้

สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นคือมีหนึ่งความลับอันยิ่งใหญ่  แต่จะเรียกว่าเป็นความมหัศจรรย์แสนน่ายินดี  ที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประทานให้ครอบครัวอัครภูมิเมธีก็ได้  ดังนั้นบุพการีของผมจึงอยากให้ความรักของเราค่อยๆเบ่งบาน  จนกลายเป็นดอกรักแสนสวยที่ทั้งถูกคนและถูกเวลา  ผมพูดแบบนี้เชื่อได้ว่าอีกหลายคนคงไม่เข้าใจ  และต้องการคำอธิบายที่มากกว่านี้  แต่ผมคงยังบอกไม่ได้  ด้วยถูกคุณพ่อกำชับนักหนาว่าห้ามแพร่งพราย 

ความลับนี้ผมได้รู้โดยบังเอิญ  ก่อนที่ผมจะเดินทางไปฮ่องกงไม่กี่วันของช่วงหกปีก่อนนั่นเอง  แรกรู้ยอมรับว่าตกใจและยินดีไม่น้อยที่อัครภูมิเมธีไม่ได้จบที่รุ่นผม  สายเลือดแห่งความภาคภูมิใจของท่านปู่ท่านทวดยังสามารถมีผู้สืบทอดต่อไปได้  ปลดแอกความหนักใจลึกๆของผมจนหมด

ดังนั้นจากคำห้ามของบุพการีและความลับที่แสนยิ่งใหญ่  ทำให้ผมยอมที่จะไปฮ่องกงทั้งๆที่ไม่ได้บอกความรู้สึกแก่คนที่ผมแน่ใจว่ารัก  แม้จะมั่นใจว่าคุณพ่อและคุณแม่จะดูแลหมูน้อยอย่างดี  แต่นั่นก็แค่เรื่องทางกาย  สำหรับเรื่องของหัวใจถ้าไม่ใช้ใจดูแลคงไม่ได้  ผมจึงหมั่นโทรข้ามประเทศมาหาหมูน้อยเกือบทุกอาทิตย์  และติดต่อน้องผ่านโลกอินเตอร์เน็ตทุกทางที่ผมจะสามารถหาเวลาได้  ซึ่งหากมีช่วงให้พักก็แน่นอนที่ผมจะบินตรงกลับเมืองไทย  และใช้ช่วงเวลาว่างทั้งหมดกับหมูน้อยของผม 

แม้หมูน้อยเองจะเรียนหนัก  แต่เจ้าตัวก็แบ่งเวลาอยู่กับผมเท่าที่จะทำได้เสมอ  ผมเองก็พยายามแสดงออกให้น้องรับรู้  แต่ก็เหมือนจะไม่คืบหน้าเท่าไหร่  อาจจะเป็นเพราะความใส่ซื่อและความถ่อมตัวจนเกินพอดีของหมูน้อยก็ได้  ที่ทำให้ความรักของเราไม่คืบหน้านัก  แต่ผมก็พอใจและมีความสุขในแบบที่น้องเป็น  แม้จะแอบหนักใจเรื่องที่หมูน้อยชอบดูถูกตัวเองอยู่บ้าง  เพราะถึงน้องไม่พูดแต่แววตาน้องก็บอกผมจนหมด 

ข้อนี้ผมขอรับผิดไว้แต่ผู้เดียว  ตั้งใจไว้แล้วว่าต่อไปจะไม่พูดอะไรที่ตรงข้ามกับตัวตนของน้องอีกแล้ว  และจะทำทุกวิธีที่จะสร้างความมั่นใจให้ลูกหมูแสนรักคนนี้  ได้มีความเชื่อมั่นในตัวเองว่าน้องน่ารักและมีค่าสำหรับผมเสมอมา  ที่สำคัญน้องต้องเชื่อมั่นในความรักที่ผมมีให้  เพราะมันถึงเวลาของเราแล้ว  สมควรแก่เวลาที่ดอกรักของเราจะเริ่มเบ่งบานตามวิถีทางที่สมควรเป็น

“ว่าไงนะครับแม่!...หมูน้อยตกบันได!.....แม่ใจเย็นๆครับ  ผมจะไปดูน้องเอง  ถ้าได้รู้อาการน้อง  ผมจะรีบโทรกลับนะครับ”  ข่าวที่เพิ่งได้รู้สร้างความตกใจให้ผมไม่น้อย  แต่ผมก็ต้องรีบรวบรวมสติให้เร็วที่สุด  เพราะอยากเป็นหลักให้คุณแม่ที่อยู่ปลายสาย  ด้วยเสียงของท่านนั้นสั่นเครือชัดหู 

แม้ผมจะรู้สึกกังวลกับอาการของคุณแม่  แต่ก็มีเวลาปลอบโยนท่านไม่มากนัก  ยังดีที่ได้ยินเสียงป้าแม่บ้านแว่วๆว่าให้คุณแม่สูดหายใจเข้าลึกๆ  ไม่พ้นท่านคงใกล้เป็นลมหรือเป็นลมมาแล้วก่อนโทรหาผมก็สุดรู้  แต่ทำให้ผมรู้ว่าท่านมีคนดูแลใกล้ชิดแล้ว  นาทีนี้ผมจึงมีคนที่น่าเป็นห่วงมากกว่า  ด้วยหมูน้อยตกบันไดหมดสติรอผมอยู่ที่โรงพยาบาล  อาการมากน้อยอย่างไรก็ไม่มีรายละเอียด 

ผมหักพวงมาลัยเปลี่ยนเลนทันที  ที่เห็นช่วงว่างบนถนนพอจะแทรกรถเข้าไปได้  การกระทำของผมไม่พ้นมีเสียงบีบแตรและเสียงเบรกรถดังขึ้นตามหลังแทบทันที  แต่เวลานี้ผมไม่มีเวลามารู้สึกผิดต่อสิ่งที่ทำ  ด้วยใจเป็นห่วงคนที่ผมรักเกินกว่าจะมาสนใจความรู้สึกใคร  หรือแม้แต่ความปลอดภัยของตัวเอง 

ท่ามกลางช่วงเวลาวิกฤตผมยังคงมีโชคอยู่บ้าง  เพราะจุดหมายปลายทางแต่แรกของผม  คือมหาวิทยาลัยที่หมูน้อยเรียนอยู่แล้ว  ด้วยผมตั้งใจไปรับเพราะต้องการง้อหมูน้อย  เพียงแต่เปลี่ยนจากตึกคณะเภสัชเป็นโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยเท่านั้น  ผมใช้เวลาไม่นานจึงได้มาถึงที่หมาย  และลืมนึกถึงผลกระทบที่จะเกิดขึ้นจากการปรากฏตัวของผมในที่สาธารณะไปเสียสนิท  เพราะความสนใจของผมทั้งหมดอยู่เพียงอาการของคนที่ผมรัก

“ดะ...เดินตรงไป  ห้องฉุกเฉินอยู่  ซะ...ซ้ายมือ  ค่ะ  พี่  ละ...ลีโอ~”  นักศึกษาสาวตะกุกตะกักตอบคำถามผมด้วยสติที่ยังไม่ครบนัก  แต่ผมไม่คิดที่จะรอ  เพราะเอ่ยขอบคุณจบก็จ้ำอ้าวไปตามทางที่เธอบอก

นาทีนี้ผมเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองนั้นถูกให้ความสนใจแค่ไหน  เพราะเกือบทุกสายตาในบริเวณที่ผมเดินผ่าน  มองตามจับจ้องมาที่ผมแบบเหลียวหลัง  คงเป็นไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจปะปนไปกับความไม่แน่ใจ  ที่เห็นลีโอแห่งวง  Chic  ปรากฏตัวที่โรงพยาบาล  ผมได้แต่รีบสาวเท้าให้ถึงหน้าห้องฉุกเฉินให้เร็วที่สุด  สิ่งแรกที่ผมเห็นคือไอ้ผู้ชายคนนั้น 

นายปูนนั่งรอยังเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน  ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและจ้องไปยังประตูที่ปิดสนิทแบบไม่ละสายตา  ผมเดินไปหยุดอยู่หน้ามัน  มันเองก็เงยหน้าขึ้น  มีแววตาประหลาดใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม  และจ้องสบตาผมไม่กระพริบ  หากเป็นเวลาปกติผมคงเคลียร์กับมันให้รู้เรื่องไปแล้ว  แต่นาทีนี้ความห่วงใยที่ผมมีให้หมูน้อยนั้นมีมากกว่า  ผมจึงเลือกที่จะถามถึงอาการของคนที่อยู่ข้างใน

“ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าลูกหมูเป็นไงบ้าง  แต่ตั้งแต่ตกบันไดที่คณะ  จนถึงเข็นลูกหมูเข้าไปในนั้น  ลูกหมูไม่ได้สติเลย”  แววตาไอ้ปูนเศร้าและรู้สึกผิดจนผมสังเกตได้  ซึ่งคำบอกเล่าของมันก็ทำผมใจหายแทบยืนไม่อยู่  จึงเลือกที่จะนั่งเก้าอี้ข้างๆมันแทน

“เกิดอะไรขึ้น  ทำไมลูกหมูถึงตกบันได”  ไอ้ปูนหันมามองผมชั่วแวบ  ก่อนหันกลับไปมองยังประตูบานเดิม

“ดูเหมือนจะหน้ามืด  แต่จะไม่อันตรายเลย  ถ้าเราไม่ได้กำลังก้าวลงบันได...ลูกหมูตกบันไดจนเจ็บตัว  ทั้งๆที่ผมก็อยู่ตรงนั้น  แต่ผมกลับ...ช่วยไม่ได้...ลูกหมู  ลอยละลิ่ว  มองมาที่ผมด้วยแววตาตื่นๆ  และร้องอย่างเจ็บปวด  ก่อนหมดสติไป  ที่น่าเป็นห่วงคือ  ที่หัว  ดูเหมือนลูกหมูจะหัวกระแทกพื้นด้วย”  น้ำเสียงที่ปูนใช้เล่าเหตุการณ์มันแหบโหย  และแทบจะไม่เป็นคำเมื่อจบประโยค  แต่ในหัวผมกลับเห็นเหตุการณ์ที่มันเล่าชัดเจน  ทั้งๆที่ไม่ได้เห็นด้วยตา

หัวใจผมเจ็บไปหมดและปวดหนึบอยู่ในอก  จนหายใจแทบไม่ออก  และคิดไปต่างๆนานา  หากว่าหมูน้อยเป็นอะไรไปผมจะทำยังไง  ที่สำคัญความทรงจำสุดท้ายของน้อง  คงมีแต่สีหน้าโกรธเคืองไม่ได้อย่างใจของผมเป็นแน่  ผิดไปจากความเป็นจริงที่ว่าผมรักน้องมากเท่ากับชีวิตตัวเองด้วยซ้ำ  ผมสัญญาว่าถ้าหมูน้อยปลอดภัย  ผมจะสร้างความทรงจำใหม่ให้น้อง  ให้รู้ว่าพี่ลีโอรักหมูน้อยคนเดียวและรักหมูน้อยมากที่สุด

ผมกับนายปูนนั่งรออยู่เงียบๆ  เราไม่มีคำพูดอะไรต่อกัน  จนกระทั่งเป็นนายปูนเองที่เปิดประเด็นขึ้นมา  และเป็นประเด็นที่หากอยู่ในภาวะปกติ  ผมคงยืนยันด้วยการกระทำ  ไม่เพียงแต่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแค่นี้หรอก

“คุณรักลูกหมูใช่มั้ย  รักที่ไม่ใช่รักของพี่ชาย”  ขณะที่พูดนายปูนไม่ได้มองมาที่ผมหรอกครับ  มันยังคงมองที่บานประตูเช่นเดิม 
การที่นายปูนกล้าถาม  ผมว่ามันคงแน่ใจระดับหนึ่ง  และรู้ความเป็นไปของครอบครัวเรามาบ้าง  บวกกับท่าทางของผมเมื่อวานที่แสดงออกชัดว่าหวงหมูน้อย

“ใช่  นายเข้าใจไม่ผิดหรอก  ฉันรักลูกหมู  และรักมานานแล้ว...นายเองคงรู้ตัวนะว่าต่อไปต้องทำตัวยังไง  ขืนทำเป็นไม่เข้าใจ  อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน”  ผมจ้องตากับนายปูน  โดยที่มันเองก็ไม่มีหลบ

แววตาที่ผมเห็นออกอาการดื้อดึงและเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย  ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ยังคงจ้องกลับอย่างเอาเรื่องเช่นกัน  สุดท้ายมันเองเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี  ก่อนจะเอนหลังพิงพนักหัวพิงผนัง  มีหลับตาพร้อมผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียด  ผมเองเมื่อเห็นว่ามันไม่คิดจะต่อความ  และดูเหมือนว่าจะถอยให้  ก็กลับมานั่งกุมมือวางศอกลงบนหน้าขา  พร้อมโน้มตัวไปด้านหน้า  และจ้องไปยังประตูห้องฉุกเฉินเช่นเดิม

“ผมอยากจะลงสนามสู้กับคุณสักตั้งเหมือนกัน  แต่...”  อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังนั่งหลับตาอยู่ท่าเดิม 

ผมทำเพียงเบือนหน้ากลับและรอให้มันเป็นฝ่ายขยายความเอง  ในเมื่อความหมายในประโยคที่ได้ยิน  บอกให้ผมรู้แล้วว่ามันถอนตัวจากการเป็นศัตรูความรักของผมแล้ว

“แต่คงจะเหนื่อยเปล่า  ในเมื่อคนที่ผมจะสู้เพื่อเค้า  เค้ากลับไม่มีผมอยู่ในสายตา”  ประโยคนี้ทำให้ผมกระตุกยิ้มได้เป็นครั้งแรก  ตั้งแต่ได้รับข่าวของหมูน้อย

ผมไม่คิดจะปลอบใจไอ้คนข้างๆ  ด้วยเชื่อว่าขืนผมสะเออะพูดปลอบ  จะเป็นเหมือนว่าไม่จริงใจเสียเปล่าๆ  พาลทำให้มันโมโหมากกว่าจะทำให้นายปูนรู้สึกดีขึ้น  ที่สำคัญเรื่องของหัวใจไม่มีอะไรเยียวยาได้ดีไปกว่า  เจ้าของหัวใจต้องเข้มแข็งและเยียวยาหัวใจด้วยตัวเอง  หากไม่หายสนิทคงต้องหาหัวใจดวงอื่นมาช่วยดูแล  แน่นอนว่าต้องไม่ใช่หัวใจของหมูน้อย  เพราะหัวใจดวงนั้นผมจับจองเป็นเจ้าของมานานแล้ว

“หมูน้อย!!...ลูกหมู!!”  ผมกับไอ้ปูนถลาไปยังเตียงนอนที่มีร่างหมูน้อยนอนอยู่  และกำลังถูกเข็นออกจากห้องฉุกเฉินทันที

“ผมขอตัวคนไข้ไปสแกนสมองก่อนครับ”  ผมกับนายปูนถูกคุณหมอผู้ชายวัยกลางคนห้ามไว้ 

ผมก็ได้แต่มองตามเตียงเข็นที่มีหมูน้อยของผมนอนอยู่ให้เคลื่อนจากไป  ก่อนจะได้สติหันมาถามอาการของน้องจากหมอเจ้าของไข้

“ร่างกายภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากครับ  กระดูกขาร้าว  แผลแตกที่ศีรษะ  ผิวหนังฟกช้ำเพราะถูกกระแทก  ซึ่งผมจัดการให้หมดแล้ว  แต่ที่น่าห่วงคืออาการทางสมอง  เพราะคนไข้หัวกระแทกพื้นเพราะตกบันได  รอผลสแกนก่อน  ผมถึงจะยืนยันได้อีกที  และยังไงคืนนี้คนไข้ก็ต้องนอนดูอาการที่นี่นะครับ”  หมอพูดจบก็เดินไปทางเดียวกับที่ผู้ช่วยพยาบาลเข็นหมูน้อยจากไป  ผมจึงตัดสินใจหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับนายปูน

“นายกลับบ้านไปก่อนเถอะ  นี่ก็ค่ำแล้ว  เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง  ส่วนลูกหมูปล่อยให้เป็นหน้าที่ของว่าที่คนรักอย่างฉันเอง”  สิ้นคำพูดของผมเจ้าของแววตาไหววูบก็ถอนใจเฮือกใหญ่  ก่อนมันจะยืดตัวขึ้นและหมุนตัวเดินจากไปอย่างว่าง่าย  แต่ก็เต็มไปด้วยความทะนงตนจนผมเองยังทึ่ง

ได้เห็นท่าทางแบบนั้นของนายปูน  ผมอดชื่นชมและยอมรับ  ในความเป็นลูกผู้ชายและการมีน้ำใจน้ำกีฬาของมันไม่ได้จริงๆ  คนแบบนี้สิผมถึงจะยอมให้มันคบกับหมูน้อยของผมในฐานะของเพื่อนสนิทต่อได้

ผมเลิกสนใจคนอื่น  เพื่อตามไปรอฟังผลสแกนสมองของหมูน้อย  โดยระหว่างที่รอผมก็โทรรายงานอาการของหมูน้อยให้คุณแม่ทราบ  ซึ่งท่านก็รับทราบและบอกว่า  ท่านกับคุณพ่อเตรียมจะเดินทางมายังโรงพยาบาล  ผมจึงฝากให้ท่านบอกป้าแม่บ้านจัดชุดใส่กระเป๋ามาให้ผมด้วย  เพราะตั้งใจนอนค้างที่นี่เพื่อเฝ้าหมูน้อยด้วยตัวเอง

ผมหวังว่าผลการสแกนสมองคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง  และคงไม่มีบทดราม่าเหมือนในละคร  อย่างการที่หมูน้อยตื่นขึ้นมาและความจำเสื่อมจำผมไม่ได้  หรือแม้แต่ไม่ตื่นเลยจนกลายเป็นเจ้าชายนิทราตลอดกาล

..........................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

การที่ลีโอออกมาตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้มั้ย  ดูท่าจะโดนหนักกว่าเดิม 
เหมือนเราเอาพระเอกมายำเลยเนอะ  เอ็นดูพระเอก MiSS-U มาหน่อยนะคะ   :impress2:
แต่เม้นท์ได้เต็มที่เลยค่ะ  ยินดีรับฟังทุกความเห็น

ตอนนี้ใครแอบจับความลับของครอบครัวภักดิภูมิเมธีได้บ้างรึเปล่า   o18
ถ้ายังจับไม่ได้  ตามอ่านในตอนหน้าน้า  น่าจะพอรู้อะไรบ้าง
ติดตามตอนหน้าในวันอาทิตย์ค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.3เม้นท์ต่อจากนี้รอรับ magnet ได้เลยน้า  
ท่านใดได้ไปแล้วขออนุญาตข้ามนะคะ^^

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: premierfour ที่ 24-02-2015 10:00:23

ลูกหมูไม่เป็นไรหรอก(มั้ง)
แต่ลีโอน่าตบมาก  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-02-2015 10:08:27

ไม่ม่าน้า~  :hao5: เป็นห่วงหมูน้อยจัง.รักแรกพบของพี่ลีโอ~~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 24-02-2015 10:43:41

คำแก้ตัวไม่ได้ฟังขึ้นเล้ยยยย พ่อพระเอกกกกก   :angry2:
เรายังรู้สึกว่าลีโอเห็นแก่ตัวมากจริงๆอะ
ตอนต่อไปเอาใหม่นะ  :เฮ้อ:

ปล.น้องท้องได้ใช่มั้ยยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 24-02-2015 10:58:01

ถถถถ พ่อลีโอ อยากเป็นที่หนึ่งในสายตาน้อง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-02-2015 11:03:05

หวังว่าน้องคงไม่ความจำเสื่อมหรอกนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-02-2015 11:19:09

ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่มีอาการอย่างที่ลีโอกังวลน่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-02-2015 11:22:04

ความลับคือ ลูกหมูท้องได้รึป่าว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 24-02-2015 12:12:29

ลีโอลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 24-02-2015 12:28:16

อยากรู้ความลับแล้วสิ

หมั่นไส้ลีโอจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-02-2015 12:41:42

ความลับคือออออ หมูน้อยท้องได้แน่ๆ ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอร้องอย่ามาม่าแบบความจำเสื่อมเลยนะะะ
รอตอนต่อไปปปปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 24-02-2015 12:53:29

ความลับอะหยังน้อ เดาไม่ถูก เห็นมีความเห็นหนึ่งว่าลูกหมูท้องได้ ไม่มั้งงงง คงไม่ใช่แหละ
พยายามเดา แต่เดาไม่ออก คนเขียนอย่าทิ้งประเด็นนี้นานน้าาา เค้าอยากรู้อะ 5555 ต่อมเผือกมันทำงาน
มีอย่างที่ไหนมาหย่อนระเบิดตู้ม แล้วก็ทำไฉไม่ยอมบอกต่อ ชิชะ!

คงไม่ตื่นมาแล้วความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าจะให้พูดตรงๆเลยก็คือ เกลียดดราม่ามุกแบบนี้มาก ไม่ชอบจริงๆ ฮ่ะๆ
คือเคยเจอของจริงแล้วมันรู้สึกไม่ดีแบบไม่ดีจริงๆ มันไม่เหมือนอย่างในละครเลย
ในละครว่าสะเทือนใจแค่ไหน แต่ที่เคยเจอจริงๆมันทำเอาเราใจกระตุก ใจงี้หายวาบเลยจริงๆตอนที่เพื่อนฟื้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้อยู่เดือนกว่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-02-2015 13:05:09

เม้น ไม่ทันอะ อยากได้แม๊กเน็ท อิอิ.  ลูกหมูจะเป็นไรไหมอะ ขอให้ปลอดภัย ไม่ความจำเสื่อม. ไม่อยากกินมาม่าอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 24-02-2015 13:06:00

พระเอกออกมาเฉลยความจริงเร็วจังงง
ยังมาม่าได้ไม่เท่าไรเลย 555
โถ่ หมูน้อย ไม่กินข้าวมื้อเดียว ตกบันไดไปซะแล้ว
พี่ลีโอได้โอกาสแก้ตัวแล้วครัช  ดูแลหมูน้อยดีๆน้าาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 24-02-2015 13:17:03

ความคิดพระเอกงี่เง่า พ่อแม่ก็ยังให้ท้ายลูกให้กรอกความคิดผิดๆ แบบนี้กับลูกหมูมาได้ เฮ้อ....อ
แล้วจะมาเปลี่ยนวิถีความเชื่อตอนโตนี่นะ ช่างคิดจริง
สงสัยลูกหมูตื่นจากสลบน่าจะกลายเป็นอีกคนไปเลยละมั้ง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-02-2015 13:59:33

ความลับคืออะไร ใครจะเป็นผู้สืบทอด หวังว่าลูกหมูคงไม่ความจำเสื่อมนะ  ไม่อยากกินมาม่าตั้งแต่ต้นเรื่อง

ไหนๆ ปูนก็ยอมรับว่าตัวเองอกหักแล้ว  ก็หาคนมาดามใจปูนแทนล่ะกัน


:ling1: อยากได้แม็กเน้ท แต่เม้นท์ไม่ทัน 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-02-2015 14:25:27

ที่บอกว่าไม่ต้องกังวลเรื่องทายาทสืบสกุลเหรอ!?

หรือว่า.......!?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-02-2015 14:41:32

ไม่มีมาม่าแบบความจำเสื่อมอยู่แล้วเน้อ คนเขียนไม่ใจร้ายแน่ ติดตามความลับตอนหน้าจ้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 24-02-2015 15:34:51

ลูกหมูจ๋าาา ขออย่างเดียวอย่าความจำเสื่อมมันจะดราม่าเกินไป
อิพี่ลีโอบอก 555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-02-2015 19:53:43

ลูกหมูท้องได้แน่เลย ความลับสุดยอด :katai2-1:
พี่ลีโอรักน้องให้ถูกทาง
จากนี้อย่าปลูกฝังอะไรแปลกให้น้องอีกนะ
ยกนิ้วให้ปูน o13 โครตลูกผู้ชาย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 24-02-2015 20:17:22

ลีโอปลูกฝังความคิดน้องลูกหมูมาตั้งแต่เด็ก   :a5:
น้องน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 24-02-2015 21:10:33

อือหือออออออ

พี่เลโอคะ...พี่มัน...พี่มันนนนน  :katai1: :katai1:

ลูกหมูลูกกกกก หนูไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยลูกกกกกก

ความลับไม่กล้าเดา กลัวผิดง่ะ รอพี่มาเฉลยดีกว่า หุหุ ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-02-2015 22:24:07

ลีโอเห็นแก่ตัวจุงง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-02-2015 01:02:16

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-02-2015 01:04:53

น้องจะเป็นยังไงบ้างหล่ะนั่น !!!

จับหัวพระเอกเขกพื้นเอาคืนเลย!  :beat:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-02-2015 03:06:56

โถ่ สงสารลูกหมูจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 25-02-2015 03:35:15

พี่ลีโอยึดติดน้องจริงๆด้วย เลยแอบฝังหัวน้องไว้แต่เด็กๆให้น้องไม่มีความมั่นใจในตัวเอง
ปกติเราอ่านพล็อตประมาณนี้จากพวกนิยายวายแปล ประมาณพระเอกยึดติดนายเอกม๊ากมากเลยฝังหัวให้มีแต่เค้าคนเดียวไรงี้
ซึ่งบางเรื่องก็เข้าขั้นแปลกในสายตาคนทั่วไปเลย แต่เราก็รับได้นะ หลายเล่มก็ชอบด้วย
แต่พออ่านเคสลูกหมูนี่รู้สึกแอบสงสารน้องซะงั้น ทำไมก็ไม่รู้ อาจจะเพราะพอเป็นนิยายไทยมันให้ความรู้สึกใกล้ชิดกว่านิยายแปล
พอเราจิ้นลูกหมูเป็นเด็กน้อยน่ารักที่ชอบดูถูกตัวเองแล้วมันรู้สึกเห็นใจน้องอ่า
แต่คิดว่าถ้าได้อ่านไปเรื่อยๆ ได้เห็นพัฒนาการของทั้งน้องทั้งพี่ลีโอ เราน่าจะมีมุมมองที่เปลี่ยนไปเนอะ

พี่ลีโอเธอก็ช่วยเลิกปากเสียขี้งอนเป็นตาแก่หัวล้าน แล้วบอกน้องไปตรงๆเถ๊อะะะ สร้างความมั่นใจและเชื่อมั่นให้น้องใหม่
ให้น้องได้รู้สึกมีคุณค่าและภาคภูมิใจในตัวเอง รวมถึงมั่นใจในความรักของคุณพี่ด้วยนะคะ
ความลับที่ว่า เราก็แอบคิดเหมือนคนอื่นๆนะว่าอาจจะเป็น mpreg หรือเปล่านะ
แล้วที่ลูกหมูหัวกระแทกงี้ เห็นพี่ลีโอแกดักคอไว้แล้วว่าน้องคงไม่ตื่นมาแล้วความจำเสื่อมเหมือนในละครหรือหลับยาว
แต่เห็นคุณเพื่อนก็เน้นเรื่องหัวกระแทกบ่อยอยู่ เลยคิดว่าอาจกระทบกระเทือนทางอื่นหรือเปล่านะ เช่นบุคลิกเปลี่ยนไป อะไรพวกนั้น

แล้วก็ขอแสดงความเห็นนิดนึงค่ะ ช่วงประโยคที่ปูนพูดบรรยายว่าลูกหมูตกบันไดอะไรยังไง
ประโยคนี้น่ะค่ะ > 'ลูกหมู  ลอยละลิ่ว  มองมาที่ผมด้วยแววตาตื่นๆ  และร้องอย่างเจ็บปวด  ก่อนหมดสติไป'
ส่วนตัวเราคิดว่ามันเหมือนการบรรยายโดยบุรุษที่สามมากกว่าที่จะเป็นประโยคคำพูด ด้วยคำศัพท์ที่ใช้น่ะค่ะ
รอติดตามตอนหน้าค่า
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-02-2015 06:17:00

ลูกหมูอย่าเป็นอะไรนะจ๊ะ :mew4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-02-2015 14:18:20

อ้างจาก: RoseBullet ที่ 25-02-2015 03:35:15  

พี่ลีโอยึดติดน้องจริงๆด้วย เลยแอบฝังหัวน้องไว้แต่เด็กๆให้น้องไม่มีความมั่นใจในตัวเอง
ปกติเราอ่านพล็อตประมาณนี้จากพวกนิยายวายแปล ประมาณพระเอกยึดติดนายเอกม๊ากมากเลยฝังหัวให้มีแต่เค้าคนเดียวไรงี้
ซึ่งบางเรื่องก็เข้าขั้นแปลกในสายตาคนทั่วไปเลย แต่เราก็รับได้นะ หลายเล่มก็ชอบด้วย
แต่พออ่านเคสลูกหมูนี่รู้สึกแอบสงสารน้องซะงั้น ทำไมก็ไม่รู้ อาจจะเพราะพอเป็นนิยายไทยมันให้ความรู้สึกใกล้ชิดกว่านิยายแปล
พอเราจิ้นลูกหมูเป็นเด็กน้อยน่ารักที่ชอบดูถูกตัวเองแล้วมันรู้สึกเห็นใจน้องอ่า
แต่คิดว่าถ้าได้อ่านไปเรื่อยๆ ได้เห็นพัฒนาการของทั้งน้องทั้งพี่ลีโอ เราน่าจะมีมุมมองที่เปลี่ยนไปเนอะ

พี่ลีโอเธอก็ช่วยเลิกปากเสียขี้งอนเป็นตาแก่หัวล้าน แล้วบอกน้องไปตรงๆเถ๊อะะะ สร้างความมั่นใจและเชื่อมั่นให้น้องใหม่
ให้น้องได้รู้สึกมีคุณค่าและภาคภูมิใจในตัวเอง รวมถึงมั่นใจในความรักของคุณพี่ด้วยนะคะ
ความลับที่ว่า เราก็แอบคิดเหมือนคนอื่นๆนะว่าอาจจะเป็น mpreg หรือเปล่านะ
แล้วที่ลูกหมูหัวกระแทกงี้ เห็นพี่ลีโอแกดักคอไว้แล้วว่าน้องคงไม่ตื่นมาแล้วความจำเสื่อมเหมือนในละครหรือหลับยาว
แต่เห็นคุณเพื่อนก็เน้นเรื่องหัวกระแทกบ่อยอยู่ เลยคิดว่าอาจกระทบกระเทือนทางอื่นหรือเปล่านะ เช่นบุคลิกเปลี่ยนไป อะไรพวกนั้น

แล้วก็ขอแสดงความเห็นนิดนึงค่ะ ช่วงประโยคที่ปูนพูดบรรยายว่าลูกหมูตกบันไดอะไรยังไง
ประโยคนี้น่ะค่ะ > 'ลูกหมู  ลอยละลิ่ว  มองมาที่ผมด้วยแววตาตื่นๆ  และร้องอย่างเจ็บปวด  ก่อนหมดสติไป'
ส่วนตัวเราคิดว่ามันเหมือนการบรรยายโดยบุรุษที่สามมากกว่าที่จะเป็นประโยคคำพูด ด้วยคำศัพท์ที่ใช้น่ะค่ะ
รอติดตามตอนหน้าค่า
 :katai2-1:

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และคำแนะนำดีๆนะคะ
อ่านเพลินมากๆเลย  เดี๋ยวลองอ่านลูกหมูกะลีโอไปเรื่อยๆเนอะ
มีอะไรติชมได้เลยค่ะ  เพราะเรื่องความรู้สึกของตัวละคร
หรือมุมมองในบางเรื่อง  รวมถึงเรื่องสำนวน  เราอาจจะยังทำได้ไม่ดีนัก
ยินดีรอรับคำแนะนำเพื่อพัฒนาการแต่งนิยายต่อไปค่ะ

ขอบคุณจริงๆที่เสียสละเวลาอ่านและเม้นท์ให้กันยาวขนาดนี้
เรารู้ว่าถ้าไม่รักไม่ไม่เอ็นดูกันจริงๆ  ไม่เสียเวลาอ่านและพิมพ์ให้ขนาดนี้แน่นอน
(ในฐานะที่เป็นคนอ่านนิยายคนหนึ่ง  อิๆ)

เลิฟสุด ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-02-2015 14:20:51

ต่อตอนนี้เลยค่ะ รอจนวันอาทิตย์ไม่ไหวแล้วววววววววววว  :z3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-02-2015 14:59:34

คุลีโอ นี่น่าโดนตบนะ น้องเลยกลายเป็นคนขาดความมั่นใจเลย

ส่วนความลับ เด็กน้อยของเราท้อได้ใช่ป่าวววว 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-02-2015 16:20:36

น้องท้องได้รึเปล่านะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-02-2015 21:37:39

อย่าเป็นอะไรน้า ลูกหมู

ลีโอ นายมันน่าตบจริงๆ เลยนะแล้วแบบนี้ ลูกหมู จะเรียกความมั่นใจในตัวเองกลับมาได้มั้ยเนี่ยะ

เฮ้อ!!!

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 25-02-2015 22:18:05

ลีโอ นายออกมาตอนนี้เพื่อฆ่าปูน (ของชั้น)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 28-02-2015 12:31:33

เอาจริงๆเกลียดพระเอกค่ะ 5555  :laugh: ยิ่งโตแล้วก็ควรรู้สิว่าที่ทำน่ะไม่เหมาะสม
ขอให้ลูกหมูโกรธมั่งละตามง้อให้เข็ดนะ ชิส์...

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่3 "หมูน้อยของลีโอ" P.3 (24/2/58) >>>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 28-02-2015 17:39:46

กรี๊ดดด เพิ่งเห็นว่าคนเขียนลงเรื่องใหม่แล้ว  :pig4:
อ่านไปอ่านมาแล้วสงสารลูกหมูจังเลยค่ะ คือคิดแบบดูถูกตัวเองมาก มากจนเกินกว่าที่พี่ลีโอคิดซะอีก
พี่ลีโอน่าจะบอกน้อง อธิบายให้ฟังได้ตั้งนานแล้วนะคะ ยิ่งพอมาอ่านตอนที่พี่แกอธิบายเองนี่ แทนที่จะเข้าใจ เรากลับยิ่งหมั่นไส้พี่แกมากขึ้นไปอีก เฮ้อออ เตรียมทำตัวดีๆ ไว้แก้ตัวกะน้องเลยนะพี่ลีโอ  :angry2:

ปล. สงสารปูนจังค่ะ ขอคู่ให้ปูนหน่อยนะคะ ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-03-2015 09:25:56

ตอนที่ 4

ลูกหมู

ผืนหญ้าเขียวขจีใต้ฝ่าเท้าที่ผมเดินผ่าน  นุ่มและชื้นไปด้วยหยดน้ำบนยอดหญ้า  และถูกประดับประดาด้วยสีสันของดอกหญ้าเล็กๆหลากสี  ยามลมพัดผ่านทั้งใบและดอกเล็กๆไหวไปตามแรงลม  ก่อนกลับมายืนต้นดั่งเดิม  ผมถึงกลับอมยิ้มให้กลับความแข็งแกร่งและความน่ารักแสนเจียมตัวของมัน 

พอเหลือบมองไปรอบกายทำเอาผมตกตะลึง  เพราะละลานตาไปด้วยดอกไม้ป่านานาชนิด  ที่มีรูปร่างแปลกตาไม่เคยพบเห็นมาก่อน  พวกมันส่งกลิ่นหอมแปลกๆคุ้นจมูกคละคลุ้งไปทั่วบรรยากาศ  พาให้สดชื่นจนเผลอสูดกลิ่นนั้นเสียเต็มปอด  และยกยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว

ผมเงยหน้าหลับตาพร้อมกางแขนออก  ก่อนจะหมุนรอบตัวเองช้าๆ  ทำให้กลิ่นหอมของดอกไม้ป่ายิ่งแจ่มชัดในความรู้สึก  ไหนจะได้กลิ่นของดินหลังฝนที่ระเหยขึ้นมาแตะจมูกบางเบา  ยามที่สายลมอ่อนๆพัดโชยมา  บวกไอแดดอุ่นๆของดวงอาทิตย์ส่องกระทบผิวกาย  เหมือนได้เติมเต็มพลังแห่งชีวิต  จนรู้สึกกระปี้กระเป่าอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

‘เมอร์คิวรี่...ข้าคิดถึงเจ้านัก’  เสียงหวานใสเจือแววอบอุ่นลอยมาเข้าหู  แม้จะไม่เคยได้ยินมาก่อน  แต่ผมก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด  ผมเปิดเปลือกตาขึ้นและกวาดมองไปรอบกาย  แต่ก็ไม่พบใครนอกจากตัวเองที่ยืนอยู่กลางป่า

“นั่นใคร”  การตอบรับคือสายลมอบอุ่นพัดโชยมาโอบล้อมผิวกาย  ก่อนจะม้วนตัวไปรอบร่างผม  และรวมกลุ่มเป็นไอหมอกหนาทึบอยู่ตรงหน้า 

สิ่งมหัศจรรย์ที่ผมเห็นกลับไม่ได้สร้างความแตกตื่นให้แก่ผมเท่าใดนัก  เพราะสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่เป็นมิตร  พลังงานนั้นถึงขั้นสร้างความอบอุ่นใจให้แก่ผม  แต่ผมมาตกใจจนสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆกลุ่มหมอกหนาที่ผมยื่นมือไปสัมผัส  กลับสลายตัวในฉับพลัน  และแตกตัวไปเป็นเหล่าผีเสื้อปีกขาวนับร้อย  ที่ค่อยๆโบยบินขึ้นไปยังฟ้าสีครามเบื้องบน  แต่มีเพียงตัวเดียวที่ไม่ยอมบินไปไหน  มันยังคงกระพือปีกช้าๆบินวนไปมาอยู่ตรงหน้า  ก่อนจะบินมาเกาะยังหัวไหล่ผม 

ปีกสีขาวสะอาดกระพือเบาๆอย่างไม่อนาทรร้อนใจ  ผมไม่ได้คิดไปเองว่ามันกำลังให้ความสนใจและมองตรงมาที่ผม  พาเอาผมยกยิ้มด้วยความเอ็นดู  พอผมลองยื่นนิ้วเข้าไปใกล้หวังแตะปีกสีขาวสะอาด  ซึ่งผีเสื้อก็เชื่องพอที่จะบินมาเกาะยังปลายนิ้ว  ผมจึงยื่นใบหน้าเข้าหาด้วยอยากมองมันให้ชัดกว่าเดิม  แต่แล้วอยู่ๆผีเสื้อปีกขาวกลับกลายร่างเป็นมนุษย์  ผู้มีใบหน้าและรูปลักษณ์ภายนอกชวนตื่นตะลึง

เมื่อผมสังเกตดีๆรูปกายภายนอกที่ปรากฏ  กลับไม่ใช่หญิงแต่เป็นชาย  ด้วยแผ่นอกที่แบนราบขัดกับใบหน้าหวานละมุน  เขาตรงหน้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งที่มีเส้นผมดำขลับยาวกรอมเท้า  และสวมชุดขาวสะอาดกรุยกรายที่มีความยาวไม่ต่างจากเส้นผม  ผู้ที่มีดวงหน้าสดใสเปล่งปลั่งละมุนตา  ให้ความรู้สึกว่าสวยมากกว่าหล่อเหลาตามเพศที่ปรากฏ   

หากให้ทายอายุผมก็บอกไม่ได้ว่าเขาคนนี้มีอายุเท่าไหร่กันแน่  เพราะแม้ใบหน้าและผิวพรรณจะยังเปล่งปลั่งไร้รอยเหี่ยวย่น  แต่ในดวงตาคู่คมหวานที่จ้องมายังผมนั้น  เต็มไปด้วยแววแห่งประสบการณ์  และลุ่มลึกยากแก่การคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่  ยามผมได้จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่เดียวกันนี้  ผมกลับหยั่งไม่ถึงความคิดที่อยู่ภายใน  และไม่มีทางที่คนอายุน้อยๆจะมีแววตาเช่นนี้ได้  ซึ่งน่าแปลกที่แววตาคู่เดียวกันกลับทอประกายอบอุ่น  ให้ความรู้สึกว่าเจ้าของแววตานั้นเอ็นดูผมนักหนา 

ผมยืนประจันหน้ากับเขาอยู่นาน  แม้เราไม่ได้พูดอะไรต่อกัน  แต่ผมกลับรู้สึกว่าผูกพันกับคนๆนี้เป็นพิเศษ  ถึงขั้นโหยหาอ้อมกอดอบอุ่น  จนอยากเข้าไปกอดร่างโปร่งอย่างห้ามใจไม่อยู่

สิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้คือกลิ่นหอมสดชื่นของดอกไม้ป่าที่เคยคละคลุ้งอยู่รอบกาย  หรือต้นกำเนิดของกลิ่นที่แท้จริง  จะมาจากผู้ชายคนนี้กันแน่  สัมผัสต่อไปที่เด่นชัดในความรู้สึกผมคืออ้อมกอดอันแสนอบอุ่น  อ้อมกอดที่ทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัว  แม้ไม่มีเสียงปลอบ  แต่เพียงแค่ฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง  มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมคลายสะอื้นจากความตื้นตันใจ

ผมผละออกจากเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นอย่างช้าๆ  จนได้พบกับรอยยิ้มหวานละมุนตา  ก่อนปลายนิ้วเย็นๆของคนที่เคยโอบกอดผมไว้  จะยื่นมาไล้เกลี่ยให้อย่างนุ่มนวล  เพื่อเช็ดคราบน้ำตาออกจากผิวแก้ม  ผมมองตามการกระทำดังกล่าวไม่กระพริบ  ด้วยอยู่ๆก็เกิดความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั้งหัวใจขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

‘เมอร์คิวรี่  ข้าดีใจที่ได้พบเจ้าอีกครั้ง...มันใกล้ถึงเวลาแล้ว  ที่เจ้าจะได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเจ้า’  แม้ผมจะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของประโยคนี้นัก  และไม่คุ้นหูกับชื่อที่เขาใช้เรียกผม  แต่กลับคุ้นเคยชื่อนี้อย่างประหลาด  ผมเลือกที่จะทำเพียงยืนคลี่ยิ้มส่งให้แก่เขา 

แต่แล้วผมต้องใจหาย  เมื่อเจ้าของฝ่ามือเย็นชืดที่กอบกุมแก้มผมอยู่นั้น  เอ่ยประโยคต่อมา

‘เด็กน้อยแห่งข้า  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  เจ้าจงเข้มแข็งให้สมกับธาตุแห่งชีวิตที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเจ้า  อย่าดูถูกตัวเอง  จงยอมรับในสิ่งที่เจ้าเป็น  เพราะความพิเศษนี้  คนพิเศษเท่านั้นถึงจะได้ครอบครอง...ข้าต้องไปแล้ว  เจ้าเองก็ต้องกลับไปในที่ของเจ้า  จงดูแลตัวและหัวใจรักของเจ้าให้ดี...เมอร์คิวรี่ลูกรักแห่งข้า’ 

คนที่เรียกผมว่าลูกระบายยิ้มเศร้าอย่างน่าใจหาย  ก่อนร่างโปร่งจะกลายเป็นผีเสื้อตัวเดิม  และกระพือปีกโบยบินไปยังฟากฟ้าเบื้องบนอย่างช้าๆ

“เดี๋ยว!  ท่าน!  ท่านอย่าเพิ่งไป!”  ผมทั้งตะโกนและวิ่งตามผีเสื้อตัวนั้น  ที่แม้จะเพิ่มความเร็วในการวิ่งเท่าไหร่  ก็ดูเหมือนว่าจะยิ่งช้าลง  ก่อนผีเสื้อปีกขาวจะบินลับไปจากสายตา 

ผมมองสิ่งเหล่านั้นผ่านม่านน้ำตาที่ทำให้ภาพท้องฟ้าตรงหน้าพร่ามัว  ก่อนจะมีหมอกหนาจัดมาบดบังรอบกาย  ดวงตาแยกไม่ออกว่าสิ่งไหนคือผืนหญ้า  ดอกไม้ป่า  หรือแม้แต่ท้องฟ้าที่เคยสดใส  ความรู้สึกหดหู่และหวาดกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมในใจ  และคนที่ผมนึกถึงเป็นคนแรกคือคนสำคัญของผมอย่างพี่ลีโอ  มันจะดีแค่ไหนที่จะมีพี่อยู่ตรงนี้ด้วยกัน  แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะพี่ลีโอโกรธผมอยู่

“ฮึก  ฮือออ  พี่...พี่ลีโออยู่ไหน  ช่วยลูกหมูด้วย  พี่ครับ”

“ลูกหมู!  หมูน้อย  ไม่เป็นอะไรแล้วนะ  ชู่ว์ๆๆๆ  พี่อยู่นี่  พี่อยู่กับหมูน้อยแล้ว”  ทั้งสัมผัสอุ่นชื้นที่หน้าผากและเสียงที่ได้ยิน  ผมจำได้แม่นว่าเป็นของพี่ลีโอ  ประกอบกับฝ่ามือที่ผมกุมไว้  สร้างความอุ่นใจจนผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา 

ภาพแรกที่ผมลืมตามาเห็นคือ  ภาพรอยยิ้มกว้างขวางด้วยความดีใจบนใบหน้าหล่อเหลา  แม้จะมีแววเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัดของพี่  ทำให้ผมถึงกับดีใจจนโผเข้าหาอ้อมกอดใหญ่โต  แต่อาการเจ็บจี๊ดกะทันหันที่หัว  ทำให้ผมหลุดเสียงโอดโอยออกมา

“เจ็บตรงนี้ใช่มั้ย...[ฟู่ๆๆ]...เบาเจ็บลงมั้ยหมูน้อย”  นี่ผมนอนมากไปจนละเมอ  และฝันไปว่าพี่ลีโอเป่าลมใส่หัวผมให้หายเจ็บ  เหมือนช่วงที่ผมยังเป็นเด็กอยู่ใช่มั้ย 

ความฝันของผมยังไม่จบเท่านั้น  เพราะพี่ลีโอลูบหัวก่อนจะแตะริมฝีปากเข้าที่หน้าผากผม  ทำเอาผมตกตะลึงความร้อนวิ่งขึ้นหน้าแบบไม่ทันตั้งตัว  และมาแน่ใจในนาทีถัดมานี่เองว่าผมไม่ได้ฝันไป  ด้วยอาการเจ็บแปลบที่ท่อนขายามที่ผมขยับตัวเพราะโดนดึงตัวเข้าสู่อ้อมอกแสนอบอุ่นของพี่

“พี่ขอโทษ!  หมูน้อยเจ็บมากมั้ย  พี่ดีใจมากไปหน่อยที่เราฟื้น  นอนก่อนนะครับ  พี่ตามหมอก่อน”  ผมคว้าเข้าที่ข้อมือของพี่ทันทีที่รับรู้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่ข้างๆผม 

การกระทำของผมทำให้ดวงหน้าหล่อเหลาหันกลับมาสบตาด้วย  จนผมประหม่าหลบตาคู่คมที่มีแววตาแห่งคำถาม  และทำท่าจะปล่อยข้อมือพี่  ด้วยรู้สึกว่าตัวเองเอาแต่ใจมากไป  แต่พี่กลับเป็นฝ่ายคว้ามือผมไปกุมไว้  จนผมต้องค่อยๆเงยหน้ามองพี่อย่างกล้าๆกลัวๆอีกครั้ง  ด้วยความไม่แน่ใจว่าจะโดนพี่ดุเข้าให้รึเปล่า

สิ่งที่ผมกังวลไม่ได้เกิดขึ้น  เพราะไม่มีแม้แต่ความไม่พอใจ  หรือแววตำหนิให้เห็นจากพี่ลีโอ  มีแต่รอยยิ้มบางเบาชวนเคลิ้มที่พี่มอบให้แก่ผม  พร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่วางบนหัว  ก่อนพี่จะลูบหัวผมช้าๆอย่างอ่อนโยน  ให้ความรู้สึกอบอุ่นจับใจผมมากนัก

“พี่ไม่ได้ไปไหน  แค่จะกดกริ่งตามหมอ...นี่ไงครับ”  แท่งสัญญาณที่มีสายโยงมาจากผนังห้องข้างหัวเตียงถูกยื่นมาตรงหน้าผม  ก่อนพี่ลีโอจะกดปุ่มตามอย่างที่พูด  แถมพี่ยังกระตุกยิ้มล้อเลียนนิดๆมาให้ผมแก้มร้อนเล่นอีกด้วย 

ผมจึงเสหลบตาแก้เก้อ  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น  เพราะมือถูกยึดและขาเดี้ยง  ได้แต่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียง  ‘บนเตียงของโรงพยาบาล!’  ใช่แล้วผมตกบันไดที่ตึกคณะ  ระหว่างทางที่กำลังจะกลับบ้านนี่หน่า!?

“ลูกหมูตกบันได  นี่...โรงพยาบาล  แล้วพี่ลีโอ!?”  คำตอบของคำถามคือรอยยิ้ม  พร้อมอาการพยักหน้าง่ายๆของพี่

“หลับไปตั้งสองคืนกับสองวัน  ทำพี่เป็นห่วงมากเลยรู้มั้ยหมูน้อย  ต่อไปไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ”  สีหน้าและแววตาเป็นห่วงเป็นใยผสมเศร้าสร้อยของพี่  ทำเอาผมรู้สึกผิดมากมาย  ลำคอตีบตันขึ้นมาเฉยๆ  และได้แต่เอ่ยขอโทษพร้อมตอบรับเสียงแผ่ว 

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความเข้าใจระหว่างผมกับพี่  จนผมรู้สึกสบายใจและปลอดโปร่งเป็นที่สุด  ทำให้คิดไปว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นเหมือนฝันร้ายและมันไม่เคยเกิดขึ้น  เพราะผมได้พี่ลีโอที่แสนดีคนเดิมของผมกลับมาแล้ว  นาทีนี้ผมรู้สึกคิดถึงพี่ลีโอมากอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน  ยิ่งใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มนุ่มๆชวนละลายของพี่  โดยเฉพาะดวงตาคู่คมที่ทอประกายระยิบระยับฉายชัดว่าพี่กำลังมีความสุข  สำคัญที่ดวงตาคู่นั้นกำลังมองตรงมายังผม  ทำให้ผมสำคัญตัวเองไปว่าผมคือความสุขของพี่ลีโอ  หากตอนนี้คือความฝันผมก็ไม่อยากตื่นเลยทีเดียว

ระหว่างที่ผมมัวแต่ชื่นชมพี่ลีโอและละเมอเพ้อพกคนเดียวอยู่นั้น  ผมไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่ผมปลื้มแสนปลื้มได้ก้มหน้าลงมาหาผม  กระทั่งลมหายใจอุ่นๆเป่ารดใบหน้า  ผมถึงรับรู้ได้ว่าใบหน้าที่แสนดูดี  อยู่ห่างจากหน้าผมเพียงแค่ฝ่ามือคั่น  รู้ตัวเลยว่าหัวใจกระตุกและเผลอกลั้นลมหายใจไว้ด้วยความตื่นเต้น 

ผมกับพี่ลีโอเราจ้องตากันเงียบๆ  ก่อนผมจะปิดเปลือกตาลงช้าๆ  ด้วยตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้  ผมยอมรับผลที่จะตามมา  ด้วยเหตุผลจากความไว้ใจและรักที่ผมมีให้พี่  ซึ่งก่อนที่ริมฝีปากสีสดจะแตะที่กลีบปากผม  เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น  ตามมาด้วยเสียงบานประตูที่ถูกเปิดออก

“...เอิ่ม  ขอโทษค่ะ  คนไข้ฟื้นแล้วใช่มั้ยคะ  ขอหมอตรวจร่างกายคนไข้ก่อนนะคะ  เดี๋ยวค่อยสานต่อ  เอ๊ย!  คุยกันต่อ  ดีมั้ยเอ่ย”  คุณหมอสาวมีอาการตกใจนิดหน่อยที่เปิดมาเจอสภาพของผมกับพี่  แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอจะปรับตัวได้เร็ว  เพราะประโยคท้ายๆถูกเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสกึ่งหยอกเย้า 

ถ้าผมฟังไม่ผิดเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆตามมาด้วย  แต่ผมไม่รู้หรอกว่าคุณหมอกับคุณพยาบาลจะแสดงสีหน้าแบบไหน  เพราะทันทีที่จบคำขอโทษของคุณหมอนั้น  ใบหน้าผมก็ถูกรั้งให้ซบเข้าไปกับแผ่นอกกว้าง

“ครับ”  พี่ลีโอตอบรับสั้นๆ  ก่อนจะประคองร่างผมให้กลับไปนอนตามเดิม 

นาทีนี้ผมไม่กล้ามองหน้าใครทั้งนั้น  ได้แต่ก้มหน้าคางชิดอก  และโฟกัสสายตาเพียงแค่ปมเสื้อชุดคนไข้ของตัวเองเท่านั้น  ก่อนปล่อยให้คุณหมอและคุณพยาบาลคนสวยตรวจร่างกายไป  ยามที่เหลือบมองข้างกายก็ให้อุ่นใจที่เห็นพี่ลีโอยืนอยู่ใกล้ๆและมองมาที่ผมตลอดเวลา 

ตั้งแต่ผมฟื้นขึ้นมาพี่ลีโอใจดีกับผมมาก  แสดงออกทั้งคำพูดและการกระทำ  ไม่มีโกรธเคืองที่ผมซุ่มซ่าม  จนทำให้พี่เดือดร้อนต้องมาเฝ้ากันสักนิด  และดูเหมือนว่าพี่ลีโอจะเลิกโกรธกับเหตุการณ์วันนั้นไปแล้วด้วย  แม้ต้องเจ็บตัวมากกว่านี้ผมก็ถือว่าคุ้ม  ที่ได้ใกล้ชิดและได้รับความใจดีจากพี่  จะให้เจ็บอีกกี่ครั้งผมก็ยอม

“ร่างกายคุณลูกหมูปกติทุกอย่างนะคะ  ยังไงคงต้องรออาจารย์หมอมาตรวจพรุ่งนี้อีกครั้ง  แต่คิดว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง  คุณลีโอสบายใจได้ค่ะ”  ผมมองคุณหมอคนสวยกับพี่ลีโอที่ยืนคุยกัน  และรู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาซะเฉยๆ  เมื่อเห็นพี่ลีโอระบายยิ้มกว้างให้คุณหมอ  จึงก้มมองเพียงชายผ้าห่มที่กองอยู่ตรงเอว

เมื่อเหลือบมองไปที่ทั้งคู่อีกครั้งก็เห็นว่าพี่กับคุณหมอกำลังยืนฉีกยิ้ม  ให้คุณพยาบาลถ่ายรูปให้  ลีโอแห่งวง  Chic  ไม่ว่าจะไปที่ไหน  มักได้รับความสนใจจากแฟนเพลงเสมอ  โดยเฉพาะแฟนเพลงที่เป็นผู้หญิง  นี่ถ้าผมไม่ได้ถูกครอบครัวอัครภูมิเมธีรับมาเลี้ยง  เด็กกำพร้าอย่างผมคงไม่มีวันได้เข้าใกล้ลีโอแห่งวง  Chic  แน่นอน 

อยู่ๆผมก็รู้สึกว้าเหว่ขึ้นมาเสียเฉยๆ  และภาพคนในฝันที่ผมไม่น่าจำได้ก็ลอยขึ้นมาในหัว  พร้อมคำพูดให้กำลังใจที่ผมจดจำได้ทุกคำพูดจนขึ้นใจ

“ลูกหมู...หมูน้อย!  ใจลอยไปไหน  หืม”  ไม่เพียงพี่ลีโอจะกระแทกเสียงใส่  แต่สีหน้าและแววตาก็ดุและแฝงไปด้วยความกังวล  จนผมใจเสียพาลไม่กล้าสบตาด้วย 

ผมเลือกที่จะก้มหน้าซ่อนหัวตาร้อนๆจากพี่  และเม้มปากไว้จนแน่น  เพื่อปิดกั้นเสียงสะอื้นที่อาจจะหลุดออกมา  จนทำให้พี่ลีโออารมณ์เสียขึ้นมาอีก  ทำไมผมถึงมีอารมณ์แปรปรวนแบบนี้กันครับ  หรือจะเป็นเพราะตกบันไดหัวกระแทก  เพราะตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา  ผมไม่เป็นตัวของตัวเองเลย  หากเป็นผมในยามปกติ  ผมคงไม่น้อยใจและเสียใจง่ายๆแบบนี้หรอก...มั้ง!?


มีต่อ
.
.
.

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-03-2015 09:29:36

อ่านต่อกันเลยค่ะ^^
.
.
.


“เฮ้อออ”  ผมสะดุ้งกับเสียงถอนหายใจพรืดใหญ่ของพี่  และยิ่งรู้สึกผิดที่เห็นพี่ตีหน้ายุ่ง  ทั้งๆที่ยืนกอดอกหลับตาคิ้วขมวดอยู่ 
ผมคงทำให้พี่ลีโอโกรธอีกแล้วสินะ  น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ร่วงเผาะมาตามแก้มอย่างกลั้นไม่อยู่  แต่ผมจะไม่มีทางปล่อยเสียงสะอื้นออกมาให้พี่ลีโอได้ยิน  จนต้องโกรธผมมากขึ้นกว่าเดิม  ผมกัดริมฝีปากตัวเองไว้เพื่อกลั้นเสียง  และพยายามใช้หลังมือป้ายคราบน้ำตาทิ้งเร็วๆ

“หมูน้อย~...ปล่อยครับ  ไม่กัดปากตัวเองแบบนี้”  พี่ลีโอทอดเสียงอ่อนเรียกชื่อผม  ก่อนจะเชยคางผมขึ้น  และขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นว่าผมร้องไห้  แต่อาการเสียใจน้อยใจที่ผมมีกลับค่อยๆเบาบางลง  เพียงแค่พี่ห้ามปรามผมด้วยเสียงอ่อนๆ  และไล้ปลายนิ้วไปมายังกลีบปากให้ผมคลายแรงกัดลง

ยามนี้สีหน้าแววตาของพี่ลีโออ่อนโยนเสียจนผมมองเพลิน  ปล่อยตัวให้พี่เช็ดน้ำตาที่แก้ม  และไล้ปลายนิ้วที่กลีบปากช้ำๆของตัวเอง  กระทั่งพี่ยื่นหน้าเอาปากเข้ามาแตะริมฝีปาก  ผมก็ยังไม่รู้ตัว  ต่อเมื่อลิ้นนิ่มๆไล้เลียไปมา  ทำเอาผมตัวอ่อนยวบเอนกายเข้าหาพี่  และเปิดปากให้ลิ้นร้อนๆเข้ามามอบความหวานลึกล้ำให้ 

ผมเพลินไปกับเรียวลิ้นของพี่ที่กวาดต้อนลิ้นผม  และฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบไปทั่วแผ่นหลัง  เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้  รู้แต่ตอนนี้ผมแทบขาดใจ  เผยอปากรับอากาศเข้าปอด  ชดเชยมวลอากาศที่ถูกพี่ขโมยไป  พี่เองก็ลูบหลังลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน  พร้อมโอบกอดผมไว้อย่างหลวมๆ  แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นใจแก่ผมมากนัก 

ผมนั่งอ่อนแรงปล่อยตัวปล่อยใจให้พี่กอด  ทั้งๆที่ใบหน้าร้อนฉ่าแทบมอดไหม้  แต่ริมฝีปากกลับหุบยิ้มไม่ลง  ‘ผมชอบอ้อมกอดของพี่ลีโอที่สุดเลยครับ’  พี่ลีโอก็แสนรู้ใจนั่งกอดผมไม่ยอมปล่อยเช่นกัน  จนกระทั่งมีเจ้าหน้าที่นำอาหารมื้อเย็นมาส่ง  พี่ถึงผละกอดเพื่อไปรับถาดอาหาร  แม้ผมจะเสียดายอ้อมกอดของพี่  แต่ก็มีข้อดีที่ทำให้ผมมีเวลาปรับสีหน้าเก้อเขินที่เป็นอยู่

“ลูกหมูทานเองได้ครับ”  ผมเอนตัวหนีปลายช้อนที่ถูกยื่นมาจ่อปาก  แต่ตาคมๆที่ฉายแววจริงจังกึ่งบังคับ  ทำให้ผมต้องอ้าปากรับข้าวต้มที่ถูกเป่าจนอุ่นนั้น

“ไม่ดื้อแบบนี้สิน่ารัก”  คำชมและรอยยิ้มของพี่ลีโอ  ทำให้ผมไม่คิดจะขัดขืนขอกินเองอีกเลย 

ผมอ้าปากรับข้าวต้มจืดๆที่พี่ป้อนจนเกือบหมดชาม  ไม่ใช่ว่ามันมีรสชาติอร่อยมากมายอะไร  แต่เป็นเพราะแววตาอบอุ่นและรอยยิ้มชวนมองของพี่ต่างหากที่ทำให้ผมเจริญอาหาร  จบมื้อด้วยยากำใหญ่ที่ทำให้ผมน้ำตาเล็ด  หลังพยายามกล้ำกลืนพวกมันลงคอ  แต่ความขมติดปลายลิ้น  และอาการท้องอืดเพราะดื่มน้ำแทบหมดเหยือกของผมก็ถูกลืมไปในพริบตา  เมื่อพี่ลีโอยื่นหน้ามากระซิบชมว่าผมเก่งข้างๆหู  แถมด้วยประทับจูบที่หน้าผากเนิ่นนาน

“ได้เวลาพักผ่อนแล้วครับ  ฝันดีนะหมูน้อย...เช้าแล้วต้องตื่น  ขอให้รู้ไว้ว่าพี่รอเราอยู่”  พี่ลีโออวยพรให้ผมฝันดีด้วยเสียงนุ่มดุจกำมะหยี  และระบายยิ้มบางเบาชวนตะลึง 

‘นี่ผมไม่ได้ฝันอยู่ใช่มั้ย’  ผมได้แต่หลับตาตามคำสั่งของพี่อย่างเต็มใจ  และแน่ใจว่าตัวเองกำลังยกยิ้ม  แต่นาทีนี้ผมห้ามใจไม่อยู่จริงๆ  ด้วยพี่ลีโอใจดีกับผมเป็นพิเศษ  พาลคิดไปว่าไม่อยากให้ตัวเองหายป่วยเอาเสียดื้อๆ

“ได้ฟังอาการของลูกหมูจากคุณหมอแล้ว  ดิฉันค่อยหายห่วงหน่อยค่ะ  ต้องขอบคุณมากนะคะ  ที่ดูแลลูกของเราอย่างดี”  ผมจำได้ว่าเป็นเสียงของคุณป้า  ท่านคงกำลังคุยกับคุณหมอคนสวยอยู่สินะครับ

หากเปิดตามาผมกลับพบว่าเป็นหมอคนละคนกับเมื่อวาน  ด้วยคุณหมอคนนี้เป็นคุณหมอผู้ชายเลยวัยกลางคน  กำลังยืนคุยกับคุณป้า  คุณลุง  และพี่ลีโอ  แต่ยังไม่มีใครสังเกตเห็นว่าผมตื่นแล้ว  และผมเองก็ไม่อยากขัดจังหวะเวลาที่ผู้ใหญ่คุยกัน

“ครับ  ถือว่าคนไข้โชคดีที่ตกบันไดแล้ว  มีบาดแผลไม่ใหญ่นักที่ศีรษะ  และแค่กระดูกขาร้าวเท่านั้น  ใช้เวลาสักเดือนร่างกายก็จะหายเป็นปกติดี  พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ  แต่หลังจากนี้คงต้องใช้ไม้เท้าหรือไม่ก็รถเข็นไปก่อนนะครับ” 

ได้ฟังอาการของตัวเองจากปากคุณหมอก็ให้เบาใจ  ขืนผมต้องนอนโรงพยาบาลนานๆ  ผมคงได้ตกรุ่นเพราะจบไม่พร้อมเพื่อนเป็นแน่  แม้จะแอบเสียดายความใจดีของพี่ลีโอยามที่ผมป่วยก็ตามที

“แล้วอวัยวะภายในปกติดีใช่มั้ยคะ...เอ่อ  คุณหมอวิทยาได้ติดต่อมาหาคุณหมอรึยังคะ”  คุณลุงหมอวิทยาเป็นหมอประจำตระกูลให้อัครภูมิเมธีน่ะครับ  ท่านคงต้องดูแลผมต่อจากคุณหมอท่านนี้

“ครับ  ทุกอย่างปกติดี  ตั้งแต่ได้คุยกับทางหมอวิทยา  ผมต้องยอมรับว่าประหลาดใจมาก  ไม่เคยเห็นเคสแบบลูกหมูมาก่อน  ภายนอกเครื่องเพศเป็นผู้ชายปกติ  แต่ภายใน...”

“ลูกหมู!...หมูน้อยตื่นนานรึยังครับ”  พี่ลีโอหันมาเห็นผมเข้าพอดี  จึงทักออกมาแบบนั้น 

คุณหมอที่กำลังเล่าผลตรวจร่างกายของผมแก่ทุกคนหยุดชะงักกลางคัน  พร้อมๆกับที่ทุกคนหันมามองผมด้วยสีหน้าตกใจ  โดยเฉพาะคุณป้า  ก่อนที่พี่ลีโอจะเดินเข้ามายืนข้างเตียง  ส่งยิ้มพร้อมกับคำถามแสดงความห่วงใยมาให้ผม  มีลูบหัวและยื่นแก้วน้ำมาให้ผมดูดน้ำจากหลอดอีกด้วย

รอยยิ้มและท่าทางอ่อนโยนที่พี่มีให้  ทำให้ผมลืมเลือนถึงข้อสงสัยในคำบอกเล่าของคุณหมอเจ้าของไข้ไปเลย  หันไปอีกทีทั้งคุณลุงคุณป้าและคุณหมอก็ออกจากห้องไปแล้ว  ซึ่งท่าทางผมที่กวาดตามองไปรอบห้อง  ทำให้พี่ลีโอส่งคำถามแสดงความห่วงใยตามมาอีกมากมาย 

อย่างคำถามที่ว่าผมอยากเข้าห้องน้ำมั้ย  หิวรึยัง  หรือแม้แต่เจ็บตรงไหนรึเปล่า  แน่นอนว่าคำถามเหล่านั้นถูกถามด้วยเสียงนุ่มๆ  สอดคล้องไปกับแววตาอบอุ่น  และท่าทางที่แสนอ่อนโยน  จึงไม่แปลกที่ผมแทบจำอะไรไม่ได้  แม้แต่คำถามที่ค้างคาใจ  จนกระทั่งผู้มีพระคุณทั้งสองคนกลับมา

“พระคุ้มครองนะลูก...ต่อไปลูกหมูห้ามลืมทานข้าวอีกนะครับ  ดูสิครั้งนี้เลยต้องเข้าโรงพยาบาลเลย  คุณลุงกับป้าเป็นห่วงเรามากนะรู้มั้ย  ดีที่พี่ลีโอมาเฝ้าลูกด้วยตัวเอง  ไม่งั้นป้าคงไม่สบายใจ  และต้องโทษตัวเองมากกว่านี้แน่ๆ  ที่ดูแลเราได้ไม่ดี”  ผมกราบลงบนอกอุ่นของคุณป้า  เพราะรู้สึกผิดเต็มหัวใจที่เป็นต้นเหตุแห่งความไม่สบายใจของท่าน

“ลูกหมูขอโทษครับ  ลูกหมูสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี  จะไม่ทำตัวให้คุณป้าและคุณลุงเป็นห่วงอีก”  ผมเงยหน้าส่งยิ้มอ้อนๆใส่ดวงตาที่กำลังเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาของคุณป้า 

ท่านเองก็ระบายยิ้มบางเบาและพยักหน้าน้อยๆ  ก่อนแตะจมูกลงที่แก้มพร้อมกอดผมไว้หลวมๆ

“เรื่องร้ายๆก็ผ่านไปแล้ว  ลุงเชื่อว่าต่อไปจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตของลูกหมู”  คุณลุงยืนเอามือไพล่หลัง  พร้อมระบายยิ้มเมตตาส่งให้ผม

ผมรับคำคุณลุงพร้อมยกมือขึ้นไหว้ท่าน  ด้วยถือเป็นคำอวยพรที่แสนมีค่าสำหรับผมมากนัก  หลังจากนั้นคนบ้านภักดิภูมิเมธีก็ตัดสินใจอยู่ทานข้าวเช้ากับผมที่ห้องพักคนไข้  แรกรู้ผมถึงกลับอึ้งก่อนจะน้ำตาคลอหน่วย  ด้วยความซาบซึ้งที่ทุกคนแสดงออกชัดว่าเป็นห่วงผม 

คุณลุงที่มีศักดิ์เป็นถึงหม่อมหลวงหนึ่งในราชสกุล  กลับนั่งรับประทานข้าวที่คุณป้านำมาจากบ้าน  โดยที่ท่านทั้งคู่นั่งทานกันง่ายๆอยู่บนโต๊ะข้างเตียงที่ผมนอน  ส่วนพี่ลีโอก็มานั่งป้อนข้าวให้ผมเช่นเดิม  พร้อมๆกับทานของตัวเองไปด้วย  จึงทำให้มื้อนี้ของผมเป็นมื้อที่พิเศษและอร่อยที่สุด  ตั้งแต่ผมมีโอกาสร่วมทานข้าวกับทุกคน  เพราะผมรับรู้ได้ว่าตัวเองได้รับความรักและความใส่ใจจากคนบ้านอัครภูมิเมธีอย่างแท้จริง 

ก่อนที่คุณลุงคุณป้าจะกลับออกไป  ท่านทั้งคู่ยังคงเมตตาผม  ด้วยการย้ำกับพี่ลีโอให้ดูแลผมอย่างดี  ก่อนหันมาบอกผมว่าให้เชื่อฟังพี่  ห้ามรั้นทำในสิ่งที่จะทำให้ผมเจ็บตัวมากขึ้นเด็ดขาด  เพราะพรุ่งนี้พวกท่านจะรอรับการกลับบ้านของผมอยู่ที่บ้านอัครภูมิเมธี  ได้ฟังเช่นนั้นผมถึงกลับห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่  จึงสร้างความลำบากให้พี่ลีโอต้องมาปลอบ

“คุณลีโอจะเช็ดตัวให้คุณลูกหมูเองเหมือนเดิมมั้ยคะ”  ผมสะบัดหน้าพรืดหันไปมองคนที่โดนตั้งคำถามทันที  ยอมรับว่าตกใจไม่น้อย  ที่ได้ยินคำถามนี้จากคุณพยาบาลผู้ช่วยที่นำยาหลังอาหารมาให้ผม 

สิ่งที่ได้ยินแปลได้อย่างเดียวว่าพี่เคยเช็ดตัวให้ผมด้วยตัวเอง  ในยามที่ผมนอนไม่ได้สติ  และคำตอบของพี่อย่างการพยักหน้าพร้อมยกยิ้มน้อยๆนั้น  ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีก  ผมมองพี่ตาค้างสติหลุด  ไม่รู้ตัวแม้กระทั่งว่าพยาบาลผู้ช่วยคนนั้นออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่  เพราะสายตาผมได้แต่ไล่มองตามแผ่นหลังกว้างที่หายไปในห้องน้ำ  ก่อนพี่ลีโอจะออกมาพร้อมกับอ่างน้ำใบไม่ใหญ่นักและผ้าขนหนูผืนเล็กอีกผืน 

พี่ลีโอวางของที่ถือมาบนโต๊ะล้อเลื่อนที่ใช้สำหรับทานข้าวเมื่อครู่  มีเงยหน้าส่งยิ้มอ่อนๆมาให้ด้วย  แม้รอยยิ้มนั้นจะเป็นรอยยิ้มปกติของพี่  แต่แววตาแพรวพราวในตาคู่คมกลับดูไม่ปกติสำหรับผมเลย  ทำเอาผมหลบตาเสียดื้อๆ  พร้อมๆกับรู้สึกว่าแก้มร้อนฉ่า  ด้วยแววตาของพี่ที่ผมเห็นนั้น  ยังคงแปลกใหม่สำหรับผมมากนัก  แม้ในช่วงที่ป่วยผมจะได้เห็นมันหลายครั้งแล้วก็ตาม  จะว่าไปอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้  ผมน่าจะคิดมากไปเอง  เพราะพี่น่าจะกำลังขบขันในท่าทางตื่นๆของผมเสียมากกว่า 

แต่อย่างไรซะผมว่ามันให้ความรู้สึกที่มากกว่านั้นอยู่ดี  ความรู้สึกที่ว่าพี่กำลังถูกใจในอะไรบางอย่าง  อะไรที่ว่าคือการเช็ดตัวให้ผมนี่แหละ  ‘ไม่มีทาง!?’  พี่ลีโอจะต้องรู้สึกถูกใจทำไมกัน  ในเมื่อความจริงพี่น่าจะแสดงอาการไม่พอใจมากกว่า  หรือไม่พี่ก็น่าจะรังเกียจที่ต้องมาเช็ดตัวให้เด็กในบ้านอย่างผมสิ  เพราะไม่ใช่หน้าที่ที่พี่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้ผม  ที่สำคัญรูปร่างอ้วนตุ๊ต๊ะอย่างผมมันไม่มีอะไรน่าดูสักนิด  ไม่มีเหตุผลที่พี่ลีโอจะถูกใจในสิ่งที่ทำได้เลย

“[แคร่กๆ  แคร้กกกก]...เช็ดตัวนะครับ  จะได้สบายตัวขึ้น”  เสียงรูดผ้าม่านรอบเตียงเรียกสติผมกลับเข้าร่าง  ก่อนผมจะนั่งอึ้งอีกครั้งกับคำพูดที่ดังขึ้น  แต่สายตาที่แปลกไปจากเมื่อครู่ของพี่  ทำให้ความคิดสับสนในหัวค่อยๆสงบลง

ดวงตาคู่สวยจ้องผมอย่างอ่อนโยน  ไร้แววหยอกล้อหรือแววรังเกียจอย่างที่ผมคิดไปเอง  ร่วมกับฝ่ามืออุ่นๆที่พี่ลีโอยกขึ้นมาลูบหัว  จึงไม่ยากนักที่ผมจะพยักหน้าตอบรับคำพี่  และผมก็ได้แต่นั่งซ่อนหน้าแดงๆของตัวเองอยู่กับอก  เมื่อนิ้วเรียวสวยยื่นมาดึงปมเสื้อคนไข้ที่ผมสวมทีละปมๆจนหมด  ปมสุดท้ายที่คลายออกพร้อมๆกับจังหวะหัวใจที่เต้นกระชั้นขึ้นมา 

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ลีโอจะมีสีหน้าแบบไหน  จะตกใจกับไขมันตามเนื้อตัวผมมากถึงขั้นช็อกไปเลยหรือไม่  เพราะนาทีที่เสื้อผมหลุดไปจากร่าง  พี่ลีโอยังคงยืนนิ่งไร้ซึ่งเสียงใดๆให้ผมได้ยิน  ผมจึงตัดสินใจเงยหน้าแดงๆของตัวเอง  เพื่อสังเกตปฏิกิริยาของพี่  ทันได้เห็นพี่มีสีหน้าตื่นตะลึง  พาลทำให้หัวใจในอกไหววูบและเจ็บหน่วงไปหมด  ด้วยคิดว่าพี่กำลังตกใจรูปร่างอ้วนจนน่าเกียจของตัวเอง  ผมรีบก้มหน้าและพยายามคว้าเอาเสื้อตัวเดิมมาสวมกลับ

“ดะ...เดี๋ยวลูกหมูเช็ดตัวเองก็...อ๊ะ!”  ผมที่ละล่ำละลักพูดไม่เป็นคำ  พร้อมกับพยายามสวมเสื้อเหมือนเดิมต้องชะงัก  เมื่อพี่ยื่นมือมากุมมือผมไว้

“หมูน้อยทำอะไร  พี่บอกว่าจะเช็ดตัวให้ไงครับ”  เสื้อตัวนั้นหลุดออกไปจากมือผม  แต่มือพี่ก็ยังกุมมือผมไว้ 

ผมเองก็ยังไม่กล้าเงยหน้ามองพี่เช่นเดิม  ด้วยรู้ว่าพี่ฝืนใจที่จะทำให้  แต่ในเมื่อพูดออกมาแล้ว  พี่ก็คงไม่อยากผิดคำพูดของตัวเอง

“หมูน้อยเป็นอะไร...คิดอะไรไม่เข้าท่าอยู่ล่ะสิ  หืม...ลูกหมูมองพี่”  พี่เชยคางผมขึ้น  พร้อมกับส่งคำถามเหล่านั้นมา  แต่ผมก็ไม่กล้าสบตาพี่อยู่ดี 

จนกระทั่งคำสั่งกลายๆที่ได้ยิน  ทำให้ผมต้องฝืนใจหันมามองพี่อีกครั้ง  จึงพบกับรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำเอาน้ำตาที่คลอหน่วยไหลลงมาตามข้างแก้ม  โชว์ความอ่อนแอให้พี่เห็นจนได้  ‘พี่ลีโอจะรำคาญลูกหมูขี้แยคนนี้มั้ยครับ’

“อย่าคิดอะไรไปเองคนเดียว...ขอให้รู้ว่าพี่เต็มใจดูแลเรา  ไม่เคยรังเกียจหมูน้อยของพี่สักนิด  สักนิดก็ไม่มี  พี่ก็แค่มองเพลินไปหน่อย”  ทั้งคำพูดอ่อนโยนและนิ้วอุ่นๆของพี่ที่เช็ดคราบน้ำตาให้ผม  ทำให้หัวใจผมอบอุ่นขึ้นมาฉับพลัน

หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ตัวนัก  ด้วยเหมือนสติไม่อยู่กับตัวเท่าไหร่  รับรู้แค่รอยยิ้มอบอุ่นที่พี่คอยส่งให้ผมเป็นระยะเท่านั้น  ผมโชคดีจังครับที่มีพี่ลีโอคอยดูแล  ไม่ต่างจากผมเป็นน้องชายคนหนึ่งของพี่  แต่ทำไมผมถึงสบสายตาคมกล้าของพี่ไม่ได้นานก็ไม่รู้  สายตาพี่ลีโอเปลี่ยนไปตั้งแต่ผมเข้าโรงพยาบาลรอบนี้สินะ 

แม้สายตานั้นมันจะทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ  จนผมไม่กล้าสบตาพี่นานนัก  เพราะพาลทำให้หัวใจในอกเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาทุกครั้งที่มอง  แต่ผมก็รู้สึกตื่นเต้นและพอใจในสายตาคู่นั้นไม่น้อย  พร้อมๆกับเกิดความรู้สึกหวงแหน  พาลไม่อยากให้พี่ใช้สายตาแบบนี้กับใครอีก

คิดมาถึงตรงนี้  ผมยอมรับว่าตกใจในความคิดของตัวเองมาก  จนต้องพยายามกำจัดความคิดไม่ดีนั้นทิ้ง  พี่ลีโอไม่ใช่ของผม  ผมไม่มีสิทธิ์คิดแบบนั้นกับพี่  ผมนี่มันน่ารังเกียจจัง

‘ถ้าพี่รู้ว่าลูกหมูคิดไม่ดีด้วย  พี่คงเกลียดลูกหมูใช่มั้ยครับ’

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

หมูน้อยเอ๊ยๆๆๆ  ทำไมถึงน่ารักน่าสงสารจนอยากขโมยมาฟัดนักก็ไม่รู้  :laugh:
ตอนนี้คงทำให้ใครหลายคนหลงรักลูกหมูเหมือนเราบ้างล่ะน้า
และคงแอบหมั่นไส้นายลีโอไม่มากก็น้อย 

ส่วนชื่อตอน ‘คนในฝัน’ ตั้งใจให้หมายถึงทั้งลีโอและคนที่ปรากฏในตอนต้นๆ
ซึ่งต้องคอยติดตามกันต่อไปว่าเขาคนนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับลูกหมู
หรืออาจจะเป็นแค่ความฝันในยามจิตใจอ่อนแอเท่านั้น

ตอนหน้าเจอกันวันศุกร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตาม

ปล.3เม้นท์ต่อจากนี้รอรับการติดต่อเพื่อรับ magnet น้า
(ขอข้ามท่านที่เคยรับไปแล้วนะคะ)

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 01-03-2015 09:31:56

หมั่นใส้อีตาลีโอนี่จัง :hao3:
 แต่แหมชักเขินแทนหมูน้อยแล้วสิ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-03-2015 09:41:19

หืมม? หมูน้อยฝันแบบแฟนตาซีซะด้วย แต่ฟินมว้ากกกที่พี่ลีโอเช็ดตัวให้ น่าจะกอดหนุบหนับอีกซัก 10 นาทีนะ

(เราชอบคนจ้ำม่ำ  :กอด1:)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-03-2015 10:07:02

'พี่ลีโอเป็นโลกทั้งใบของลูกหมูจริงๆ'  :-[ รักลูกหมูจัง.น่าร้ากกจังเลยย.ถึงจะขี้กลัวไปหน่อยก็ยังน่ารักอยู่ดี. :กอด1: อร๊ายย~ อยากได้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 01-03-2015 10:22:35

หมูน้อยจะน่ารักไปใหนเนี่ย :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: Ѷanᴉ££a ที่ 01-03-2015 10:34:55

ลูกหมูน่าจะท้องได้

และอาจจะมีพลังพิเศษรึป่าวนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-03-2015 10:52:16

ลูกหมูจะคุยกับตัวเองอีกนานไหมลูก 55555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 01-03-2015 10:54:25

ลูกหมูน้อยมาจากดาวดวงไหนน้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 01-03-2015 10:56:17

เด็กน้อยน่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 01-03-2015 11:08:39

ลูกหมูตัวน้อยๆเอ๋ย
โดนจุ๊บๆขนาดนั้น ยังไม่คิดเข้าข้างตัวเองอีก
คุณพี่ลีโอนี่ไม่รู้ฝังความคิดน้องไว้ยังไง ถึงได้จำฝังจิตฝังใจขนาดนั้น

เอ  ว่าแต่เรื่องนี้จะ  mpreg  หรือเปล่าน้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 01-03-2015 11:24:20

พี่ลีโอหายโกรธน้องแล้ว ดูแลอย่างดี  :-[
น้องลูกหมูไม่ธรรมดา :a5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 01-03-2015 12:03:42

เอาล่ะสิ ลูกหมูจะท้องได้ใช่มั้ยน้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 01-03-2015 12:07:21

ลูกหมูกับพี่ลีโอดีกันแล้ว

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 01-03-2015 12:16:10

ลูกหมูน้อยน่ารักน่าฟัดที่สุด

พี่ลีโอก็ชัดเจนได้แล้วน่ะ สงสารลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-03-2015 13:34:01

น่ารักจริงเชียวหมูน้อยยยยย อยากจะขโมยมากอดที่บ้านจังงงง
คน(?)ตอนต้นต้องเป็นคน(?)ที่เฉลยปมต่างๆของหมูได้แน่ๆ
รอตอนต่อไปนะะะะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 01-03-2015 14:40:32

ลูกหมูใสซื่อเกิน คุณพี่จ้องจะกินยังไม่รู้ รอดูว่าจะมีมารมาขวาง??หรือเปล่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 01-03-2015 14:49:16

หมูน้อยเป็นเทพเมอร์คิวรี่  :hao7:
ปาฏิหาริย์ตามชื่อเรื่องคือหมูน้อยจะท้องได้ใช่ไม๊ลู๊กกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-03-2015 14:59:35

ลูกหมูน่ารักจริงๆเลย แถมยังจะท้อง(?)ได้อีก!?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 01-03-2015 15:19:20

ความลับของลูกหมูเนี่ยท้องได้ใช่ไหมค่ะ ตามชื่อเรื่องปาฏิหาริย์รักเลยเนอะ อย่าปล่อยให้เราดีใจเก้อนะค่ะคุณณณณณ
เเนะนำให้พี่ลีโอกับหมูน้อยหันหน้าคุยกันอย่างจริงจังคะ! อ่านพี่ลีโอตอนลูกหมูตอน รู้สึกความคิดสองคนนี้จะสวนทางเลย
พี่ลีโอบอกน้องได้เเล้ว อย่ามาอมพะนำไม่พูดอะไรอยู่เลย นี้น้องคิดมากเเบบมากๆไปถึงไหนก็ไม่รู้เนี่ย! :katai1: :katai1:
คนหนึ่งก็รุกเอาๆอีกคนก็คิดลบเกิ๊น ดิฉันเพลียยย นี้เพิ่งได้เข้ามาอ่านนะค่ะคุณมิสยู รอตอนต่อไปค่ะ สู้ๆค่ะ รอเขาหวานกันนะค่ะ!

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 01-03-2015 15:53:23

 :ling1:สิงโตกินหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 01-03-2015 16:21:34

โลกของลูกหมูหมุนรอบตัวลีโอ ส่วนโลกของลีโอก็หมุนรอบตัวลูกหมูเช่นกัน(แต่ออกจะหมุนรุนแรงไปซะหน่อย)

น้องฟื้นมาคราวนี้ลีโอแกจะทำตัวดีๆแมะ? ขอถามหน่อย หึหึหึ  o18

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 01-03-2015 19:07:52

ลูกหมูหนูท้องได้ใช่ไหมละ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-03-2015 19:21:06

ลูกหมูมีไรพิเศษทั้งร่างกายและชาติกำเนิดด้วย. อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-03-2015 19:48:26

ภายในของลูกหมูเป็นเพศหญิงเหรอ แล้วความฝันนั้นหมายถึงอะไร เมอคิวรี่ หมายถึงอะไร

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-03-2015 20:03:45

ลูกหมูของเจ้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-03-2015 21:53:52

แอร๊ย เค้าหลงรักลูกหมูน้อยตั้งแต่ตอนแรกแล้วแหละ ไม่ใช่แค่ตอนนี้หรอกค่ะ :o8:
แต่ที่คุณหมอพูด เหมือนลูกหมูจะท้องได้เลยง่า มันเข้ากับชื่อเรื่องด้วยอ่ะ ปาฏิหารย์รักของลูกหมู :-[
แต่พี่ลีโอแต๊ะอั๋งน้องตลอดเลยนะ :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-03-2015 22:05:58

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: premierfour ที่ 01-03-2015 22:19:47

ลูกหมูน่ารัก จริงๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 01-03-2015 23:18:16

ลูกหมูจ๊าาาาาาาาาาาาา

ถ้าอิพี่เลโอมันใจร้ายกะหนูมากไป

ก็วิ่งมาซบอกป้าไปนะลูก

ป้าจะปลอบหนูเอง หึหึ // แอ๊ะ เหมือนมีอะไรมาทิ่มหลัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-03-2015 23:39:14

ลูกหมูน่ารักอ่ะๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-03-2015 00:05:14

เรื่องนี้น่ารักพึ่งได้เข้ามาดีนะผ่านไปแค่4ตอน ติดตามต่อเลยแหละชอบ :mew1:
ลูกหมูน่ารักน้องเจียมเนื้อเจียมตัวมากอ่ะเพราะพี่ลีโอเลยไซโคน้องเรื่องความขี้เหร่ตั้งแต่เด็ก รู้ว่าหวงแต่สงสารหมูน้อยของแกบ้างน้องขาดความมั่นใจหมดต่อไปเลิกไซโคน้องได้ละ:katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 02-03-2015 00:09:49

นั่นไง ท้องได้จริงด้วย  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 02-03-2015 01:43:16

ลูกหมูมีมดลูกช่ายป่าวอะ อิอิ อิพี่ลีโอกำลังจะลวนลามลูกหมูแว้ววว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-03-2015 02:36:07

เรื่องนี้เป็นแฟนตาซี? ตอนหลังลูกหมูจะกลายเป็นแม่หมู?

เดาจ้าเดา  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 02-03-2015 05:03:45

มองจากมุมลูกหมูแล้วพี่ลีโอโคตรเทพบุตรเลยค่ะ น้องยกย่องบูชาพี่มาก (แต่เราไม่ 555)
น้องน่ารักมากกก หลงรักตั้งแต่ตอนแรกแล้วล่ะค่ะ มากขึ้นเรื่อยๆด้วย
ตอนนี้อิพี่ก็ดูจะชัดเจนขึ้นแล้วนะ ค่อยๆแสดงให้น้องรู้เนอะ
ว่าแต่ความลับของลูกหมู คือภายในน้องเป็นผู้หญิงเหรอคะ  :hao3:
รอติดตามต่อค่าาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-03-2015 17:15:21

ืทำไมลูกหมูคิดมากอย่างนี้ น่าสงสารจังเป็นเพราะลีโอพูดบอกน้องตั้งแต่เด็กแน่เลย
เราว่าลูกหมูน่ารักนะ  ปูนก็ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 02-03-2015 21:13:13

เฮ้อ!! เราว่า ลูกหมู ต้องปรับตัวไม่ทันแน่ๆ กับการเปลี่ยนแปลงของ ลีโอ แบบนี้น่ะ

คงต้องพยายามกันหน่อยล่ะนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่4 "คนในฝัน" P.4 (1/3/58) >>>MiSS-U มาแล้ววววว^^
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 03-03-2015 00:10:47

 :mew3:  :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-03-2015 10:02:28

ตอนที่ 5

ลีโอ

“เราว่าเนื้อหาตรงนี้ใช้เล่มนี้ดีกว่านะ  มันน่าจะครอบคลุมมากกว่า...ปูนว่าไง”  ถามอย่างเดียวก็ได้  ทำไมลูกหมูต้องยื่นหน้าเข้าหาไอ้เด็กปูนใกล้ขนาดนั้นด้วย 

ไอ้คนโดนถามเองก็เอนหัวเข้ามา  มีก้มหน้าก้มตาสนใจหนังสือเล่มที่ลูกหมูยื่นให้  จนหัวของคนทั้งคู่แทบจะชนกัน  พร้อมๆกับขีดความอดทนของผมก็แทบจะทะลุขีดสุดเอาด้วย

“อืม  จริงอย่างที่ลูกหมูว่า  ส่วนเนื้อหาตรงนี้เราว่าตัดออกหน่อยมั้ย  เดี๋ยวจะเกินจำนวนหน้ารายงานที่อาจารย์กำหนดไว้  ลูกหมูว่าไง” 

ทั้งคู่ยังคงไม่รู้ตัวว่าภาพความใกล้ชิดนี้  ทำให้คนที่นั่งสังเกตการณ์อยู่ไม่ห่างอย่างผมใกล้ระเบิดเต็มทน

“เราเห็นด้วย  ถ้างั้นเอาตามที่เราคุยกันวันนี้ทั้งหมดนะ  อ๊ะ!  พะ...พี่ลีโอมีอะไรครับ”  หมูน้อยมีอาการตกใจทันทีที่ผมวางมือลงบนหัวไหล่นุ่มนิ่มของน้อง

ไอ้ปูนก็เงยหน้าขึ้นสบตาผม  ด้วยแววตาสงสัยผสมด้วยความไม่พอใจ  เหมือนว่าผมมาขัดจังหวะคนทั้งคู่อย่างไม่ถูกเวลา  แต่ความอดทนของผมมันหมดไป  ตั้งแต่เห็นแก้มของไอ้เด็กปูนมันแทบจะแนบไปกับแก้มคนของผมแล้ว  ดีที่เด็กในบ้านเอาเครื่องดื่มและของว่างมาเสิร์ฟพอดี  ผมจึงใช้มันเป็นข้ออ้างเข้ามาขัดจังหวะคนทั้งคู่

“พี่เอาของว่างมาให้  ทำมาตั้งนานยังไม่เสร็จอีกเหรอ  จะได้เวลาทานกลางวันแล้ว  ลูกหมูต้องทานยาก่อนอาหารอีกนะ”  จะว่าผมกดดันก็ได้  เพราะผมตั้งใจให้ทั้งคู่รู้สึกแบบนั้น 

‘อะไรกัน!?  ทำรายงานมาร่วมสองชั่วโมงยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ  มันจะอะไรกันนักหนา’

“สะ..เสร็จแล้วครับ  ปูนช่วยพิมพ์ตามที่เราคุยกันไว้ทั้งหมดทีนะ  เราต้องรบกวนปูนแล้ว  ความจริงแขนกับมือเรายังพอใช้ได้  แบ่งมาให้เราพิมพ์บ้างก็ได้นะ”

“ไม่ได้!...ไม่ต้องเลย!!”  เสียงของผมและนายปูนดังขึ้นพร้อมกัน  ทำเอาคนที่นั่งอยู่บนรถเข็นสะดุ้งสุดตัว  มองผมทีมองไอ้ปูนที  ก่อนลูกหมูจะก้มหน้าลงอย่างทำอะไรไม่ถูก 

ผมถือสิทธิ์เอามือวางลงบนกลุ่มเส้นผมนุ่มๆของน้อง  ด้วยความรู้สึกผิดที่เผลอใช้เสียงดังไปหน่อย  แต่ก็เป็นไปด้วยความเป็นห่วงแทบทั้งสิ้น  ซึ่งคงรู้สึกไม่ต่างจากอีกคน  ส่วนนายปูนก็มองมาทางเราตาละห้อย  มันสบตาผมนิดก่อนจะเบือนหน้าเศร้าๆหนีสายตาผมไป

“เราทำได้  ลูกหมูก็รู้ว่าเราพิมพ์เร็ว  แป๊บเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว  สำคัญคนป่วยไม่ควรทำงานหนัก  ลูกหมูควรจะได้พัก  จะได้หายเร็วๆ”  หัวกลมใต้ฝ่ามือผมพยักหน้าน้อยๆ  พร้อมรับคำเพื่อนสนิทชนิดที่เสียงแทบไม่หลุดออกมาจากลำคอ  ก่อนจะช้อนตาคู่เรียวขึ้นมองผมอย่างหวาดๆ 

ผมถอนใจอีกหน่อยด้วยรู้สึกโกรธตัวเอง  ที่ทำให้น้องตกใจพาลเข้าใจผิดว่าผมไม่พอใจ  แต่การกระทำของผมกลับทำให้หมูน้อยยิ่งเข้าใจผิดขึ้นไปอีก  ดวงหน้ากลมๆของน้องห่อเหี่ยว  ปากซีดแก้มเซียวพร้อมแววตาสั่นไหวขึ้นมาทันที

“นายกินของว่างไปก่อน  หมูน้อยพี่พาเข้าห้องน้ำนะครับ  ล้างหน้าสักหน่อยจะได้สดชื่นขึ้น”  ผมต้องคุยกับคนของตัวเองก่อน  ขืนปล่อยให้เข้าใจผิดต่อไป  มีหวังลูกหมูตัวกลมคงได้หลั่งน้ำตาอย่างแน่นอน 

ผมไม่คิดจะเคลียร์กับหมูน้อยต่อหน้าไอ้เด็กปูนหรอก  กลัวว่ามันจะช้ำใจชักดิ้นชักงออยู่ตรงนี้ไปเสียก่อนน่ะสิครับ  นี่ผมใจดีกับมันมากแล้วนะ  เพราะถือว่าปูนก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของลูกหมู  ช่วยน้องเรื่องเรียนและช่วยเป็นธุระให้ที่โรงพยาบาล  ผมจึงไม่คิดขัดขวาง  เมื่อรู้ว่าทั้งคู่ต้องเจอกันเพื่อทำรายงาน  แต่ผมเลือกที่จะให้น้องอยู่ในสายตา  ด้วยการเสนอให้นายปูนมานั่งทำรายงานกับลูกหมูในวันนี้

หลังจากผมเข็นรถพาหมูน้อยเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ  ตามข้ออ้างที่จงใจแยกน้องออกจากเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ  ผมก็ยืนรอน้องอยู่หลังบานประตู  เมื่อได้ยินเสียงกดน้ำจากด้านใน  ผมเลือกที่จะเคาะประตูและหมุนลูกบิดก่อนเปิดเข้าไปทันที  แต่ผมคงใจร้อนไปหน่อย  เพราะหมูน้อยเพิ่งจะจับขอบกางเกงยังดึงขึ้นไม่ถึงเอวด้วยซ้ำ  จนทำให้ผมได้เห็นหนอนน้อยขาวอมชมพูของน้องวับแวม 

ผลกระทบจากการกระทำของผมกลับยิ่งใหญ่มากนัก  ด้วยหมูน้อยตกใจเบิกตากว้างนิ่งค้างไปชั่วขณะ  ก่อนจะขยับและเซจนเกือบล้มด้วยยืนขาเดียวทำธุระ  ดีที่ผมก้าวยาวๆไม่กี่ก้าวก็ถึงร่างอวบ  และรับร่างน้องมาไว้กับอกได้ทัน  ทำให้ใบหน้าผมกับน้องแทบจะชนกัน  และเราใกล้กันชนิดที่ว่าผมรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดแก้มของกันและกันทีเดียว  ผมจ้องลึกเข้าไปในแววตาตื่นตระหนกของหมูน้อย  ก่อนจะย่นระยะห่างระหว่างใบหน้าให้มากขึ้น  กระทั่งปลายจมูกเราชนกัน  ริมฝีปากสีสดที่ผมรู้ว่านิ่มและหวานเพียงใด  อยู่ห่างจากริมฝีปากผมไม่ถึงคืบ

ผมกลั้นลมหายใจเพื่อสะกดอารมณ์ไว้  ก่อนจะพยุงร่างหมูน้อยให้ยืนดีๆ  โดยที่ผมช้อนมือเข้าที่ใต้ท่อนแขนและจับน้องให้หันไปที่หน้าอ่างล้างมือ  ประคองร่างอวบให้เอนน้ำหนักมาที่แผ่นอกผม  ก่อนจะเลื่อนมือลงเพื่อประคองเอวนิ่มไว้  ผมจึงเพิ่งรู้ว่าขอบกางเกงยังไม่ได้อยู่ในที่ที่ควรอยู่  และอะไรๆที่ต้องอยู่ข้างในก็ออกมาโชว์สายตา  เหมือนว่าสิ่งเหล่านี้กำลังทดสอบความอดทนของผมอยู่  ทำเอาผมถึงกลับสะดุดลมหายใจ  ลำคอแห้งผากขึ้นมาเสียเฉยๆ  ซึ่งเจ้าของความยวนตาก็เหมือนจะเริ่มรู้ตัว  หมูน้อยรีบดึงขอบกางเกงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องน้ำ  มีเพียงเสียงหัวใจในอกสองดวงที่แข่งกันเต้น  และลมหายใจหนักๆของผมที่เป่ารดต้นคอขาวๆอยู่ในระยะประชิด  ชนิดที่เห็นขนอ่อนๆลุกเกรียวอย่างน่ามอง  ผมเบนสายตาไปตรงหน้า  จึงพบกับภาพสะท้อนในกระจก  และได้เห็นว่าตัวเองกำลังโอบรอบเอวน้อง  โดยตัวผมนั้นซ้อนอยู่ด้านหลังร่างนุ่มนิ่ม  ใบหน้าก็แทบจะฝังเข้ากับซอกคอขาวๆ 

ขณะที่หมูน้อยยืนเอนพิงอก  และมือทั้งคู่จับแน่นที่ข้อมือผม  พร้อมก้มหน้าพยายามซ่อนแก้มแดงๆที่ผมเห็นอยู่รำไรนั่นไว้  แต่ก็ไม่พ้นสายตาผมอยู่ดี  ในเมื่อผิวแก้มระเรื่ออยู่ห่างจากสายตาผมไม่ถึงคืบ  ครั้งนี้ผมอดใจไม่อยู่กดจมูกสูดกลิ่นแก้มกลมเสียฟอดใหญ่

“พะ...พี่ลีโอ~”  เสียงแผ่วหวิวของคนที่เอาแต่ก้มหน้า  และจับข้อมือผมแน่นกว่าเดิมดังขึ้น 

ผมผละหน้าออกจากผิวแก้มหอมๆที่ขึ้นสีจัดกว่านาทีก่อน  ก่อนจะออกแรงกอดรัดร่างนุ่มนิ่มให้มากขึ้น  ด้วยทั้งรักทั้งหวงและรู้สึกมันเขี้ยวอยากฟัดร่างในอ้อมกอดยิ่งกว่าใคร

“หมูน้อย  ให้รู้ไว้พี่ไม่ได้ตั้งใจตะคอกใส่เรา  คนป่วยไม่ควรหักโหม  ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่ยอมให้นายปูนนั่น  มาทำรายงานที่บ้านเรา  ถ้าทานของว่างเสร็จพี่จะให้นายนั่นกลับเลย  หมูน้อยจะได้มีเวลาพักผ่อน  และ...มีเวลาให้พี่เยอะๆ”

“คะ...ครับ!  อะไรนะครับ!?”  ผมแน่ใจว่าหมูน้อยได้ยินคำพูดของผมครบถ้วนและชัดเจน  แต่น้องคงไม่เชื่อหูกับประโยคสุดท้ายเสียมากกว่า 

ผมจึงจงใจย้ำประโยคเดิม  ในเมื่อตั้งใจไว้ตั้งแต่รู้ว่าน้องเกิดอุบัติเหติแล้ว  ว่าผมจะเปิดหัวใจรักให้หมูน้อยได้รู้ว่าผมรักน้อง  ด้วยไม่อยากเสียใจและเสียเวลามากไปกว่านี้  แต่จะให้พูดทื่อๆเลยก็คงไม่ดี  เพราะหมูน้อยคงคิดว่าผมล้อเล่นมากกว่าจะจริงใจ  ด้วยก่อนหน้าผมฝืนปฏิบัติตัวกับหมูน้อยในสถานะน้องมาตลอด  แถมยังเห็นแก่ตัวสร้างความเชื่อผิดๆให้น้องด้วย  ผมจึงเลือกวิธีที่จะให้น้องค่อยๆซึมซับความรักของผมในแบบคนรักไปเรื่อยๆ  พร้อมๆกับกีดกันตัวอุปสรรคทั้งหลายให้ไปไกลๆ  สุดท้ายถึงจะรวบรัดเอาน้องมาเป็นของตัวเอง

“พี่อยากให้หมูน้อยพักผ่อน  และให้เวลากับพี่มากๆหน่อย  พี่คิดถึงหมูน้อยนะครับ  เพิ่งกลับมาเรายังไม่ได้คุยกันเลย”  สิ้นคำผม  แก้มน้องยิ่งขึ้นสีจัด  แววตาที่ผมสบด้วยสั่นไหวฉายแววเขินอายชัดตา  ก่อนน้องจะก้มหน้างุดอีกครั้ง  พร้อมหัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนผมสัมผัสได้

อาการของหมูน้อยทำเอาผมฉีกยิ้มกว้างอย่างถูกใจ  หากน้องจะเงยหน้ามาดูสักนิด  เจ้าตัวคงยิ่งเขินหนัก  ขนาดผมเองยังรู้ตัวเลยว่ากำลังใช้สายตาหลงใหลและอยากครอบครองมองน้องอยู่  ลูกหมูของผมน่ารักเสมอยามออกอาการเขินอาย  เพราะไม่เพียงแค่แก้มที่แดง  แต่ทั่วทั้งผิวกายขาวผ่องของน้อง  กลับระเรื่ออมชมพูเปล่งปลั่งไปทั่วร่าง 

ผมตัดสินใจจับมือน้องไปล้างมือให้  หมูน้อยสะดุ้งนิดหน่อยและเงยหน้าสบตาผมผ่านกระจก  ก่อนจะก้มหน้างุดตามเดิม  ซึ่งผมก็ทันเห็นว่ามุมปากน้องยกยิ้มน้อยๆ  จนอยากจะก้มจูบดูดดื่มความหวานจากกลีบปากน้องให้รู้แล้วรู้รอด  แต่สิ่งที่ผมทำคือประคองร่างนุ่มนิ่มให้กลับไปนั่งยังรถเข็นตามเดิม  ก่อนจะย่อตัวนั่งทับส้นเท้าอยู่ต่อหน้าน้อง  และบรรจงใช้ผ้าเช็ดมือที่เปียกของหมูน้อย

“พี่ลีโอ...หายโกรธลูกหมูรึยังครับ  ลูกหมูขอโทษที่ดื้อกับพี่  ต่อไปลูกหมูสัญญาว่าจะไม่ดื้อกับพี่อีก  พี่ยกโทษให้ลูกหมูได้มั้ยครับ”  เสียงหวานๆเอ่ยถามผมแบบไม่มั่นใจนัก  พร้อมกับแววตาสั่นๆที่น้องใช้มองผม  ยามที่เอ่ยขอโทษพร้อมอ้อนวอนออกมา  ทำเอาผมรู้สึกผิดและเอ็นดูหมูน้อยจับใจ 

ผมกุมมือทั้งคู่ของน้องไว้  และจ้องเข้าไปในดวงตาคู่เรียวที่เริ่มมีน้ำใสๆมาล่อเลี้ยงมากกว่าปกติ  ขืนผมช้ากว่านี้น้ำใสๆคงกลายเป็นหยดน้ำร่วงรินลงมาตามข้างแก้ม  ให้ผมได้เจ็บใจในตัวเองเพิ่มขึ้นแน่ๆ

“พี่ไม่โกรธหมูน้อยแล้วครับ  ขอโทษที่เอาแต่ใจ  ตอนนั้นพี่แค่น้อยใจ  เพราะรู้สึกว่าหมูน้อยเห็นคนอื่นดีกว่าพี่”

“ไม่นะครับ!  ลูกหมูไม่มีทางเห็นใครดีกว่าพี่ลีโอ  ปูนเป็นแค่เพื่อนสนิทที่ลูกหมูมีอยู่แค่คนเดียว  พอได้ยินพี่สั่งให้เลิกคบ  ลูกหมูเลยพูดแบบนั้นออกไป  แต่ถ้าตอนนี้พี่ลีโอสั่งให้ลูกหมูเลิกคบกับปูน  ลูกหมูก็จะทำตามที่พี่ต้องการ”  หมูน้อยแสนน่ารักทำหน้าเศร้าประกอบเสียงแผ่วๆในท้ายประโยค  และมองมาที่ผมด้วยสายตาละห้อยแฝงแววออดอ้อน

“หมูน้อย...ไม่ต้องเลิกคบนายปูนนั่นหรอก  แต่สัญญากับพี่ข้อหนึ่งได้มั้ย”  ใบหน้ากลมๆฉีกยิ้มกว้างทันทีที่ผมอนุญาตให้น้องคบเพื่อนได้  จนผมเองแทบอยากจะกลับคำในสิ่งที่พูด  แต่แววตาสดใสและอาการพยักหน้ารับข้อเสนอของผมจากน้อง  ทำให้ผมเดินหน้าต่อที่จะขอคำสัญญา

“หมูน้อยห้ามคิดกับปูนเกินเพื่อน  และไม่ว่ากับใครที่เข้ามา  ก็ห้ามคิดทั้งนั้น...สัญญากับพี่สิ”  น้องมีสีหน้าแปลกใจและมองมายังผมด้วยแววตาสับสนเกินพิกัด  แต่ก็ยอมเอ่ยคำสัญญาออกมาเป็นคำพูดจนได้

“ครับ  ลูกหมูสัญญา”  ผมส่งยิ้มถูกใจใส่ตาหมูน้อย  ก่อนจะเอ่ยชมว่าน้องเป็นเด็กดี  จนเด็กดีของผมถึงกลับอมยิ้มเอียงอาย  หน้าชื่นตาใสเหมือนตอนเด็กๆที่น้องมักทำเสมอ  ยามที่ผมชมน้องด้วยประโยคนี้ 

‘ลูกหมูเด็กดีของพี่ลีโอ’

“ดีมากเด็กดี...เพราะคนที่จะมีสถานะมากกว่าเพื่อนสำหรับลูกหมู  เป็นพี่ได้แค่คนเดียว”  ผมจงใจกอดร่างอวบบนรถเข็น  และกระซิบถ้อยคำสุดท้ายข้างๆใบหูหอมกรุ่น  ที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีระเรื่ออมชมพูในเวลาต่อมา

ผมเลือกที่จะลูบหัวหมูน้อย  ก่อนจะยืนขึ้นเพื่อเดินอ้อมไปหลังรถเข็น  และค่อยๆเข็นลูกหมูสีชมพูของตัวเองออกมา  หมูน้อยเองก็เอาแต่ก้มหน้าไม่มีพูดกับผมสักแอะ  น้องคงคิดอะไรๆมากมายอยู่ในหัวจากคำพูดแฝงนัยของผม  ผมจงใจไม่บอกสถานะที่ผมจับจองไว้  ด้วยอยากให้น้องได้แต่คิดถึงคำพูดนั้นของผม  จนไม่มีเวลาไปคิดถึงใครอื่น  เพราะผมมันก็แค่ผู้ชายขี้หวงแสนเอาแต่ใจนี่ครับ

“เอาอีกมั้ย  เดี๋ยวพี่เรียกเด็กเอามาเพิ่มให้”  คนที่ผมถามส่ายหัวจนเส้นผมกระจาย  พร้อมเคี้ยวของว่างแก้มตุ่ย  มีหันมาอมยิ้มถูกใจใส่ตาผมด้วย

“ไม่ครับ  แค่ในส่วนของพี่ที่ยกให้  ลูกหมูก็อิ่มแล้ว  ปูนล่ะเอามั้ย  แบ่งของเราไปก็ได้นะ”  น้องละสายตาจากผมไปให้ความสนใจเพื่อนสนิท 

ผมเหลือบมองนายปูนชั่วแวบก็เห็นว่ามันส่ายหน้าส่งยิ้มอ่อนๆให้น้อง  แถมจะยกของว่างของตัวเองที่แทบไม่ได้แตะตักใส่จานน้องอีก  แต่หมูน้อยก็เลื่อนจานหนีและบ่นแบบไม่จริงจัง  ว่ากินแค่ของตัวเองกับของผมก็อิ่มตื้อแล้ว  ไม่อยากได้ของนายปูนเพิ่มอีก  ก่อนน้องจะก้มหน้าก้มตากินแบบไม่ได้สนใจอะไร 

แต่คำพูดแบบไม่ตั้งใจของหมูน้อย  ทำเอานายนั่นหน้าจ๋อย  ด้วยฟังกลายๆเหมือนโดนปฏิเสธความหวังดี  ทั้งๆที่เป็นแค่เรื่องขนมของว่างเท่านั้น  แต่พอมันเห็นว่าผมมองอยู่ก็ตีหน้าขรึมหลบตา  ผมเองก็เลิกสนใจมันเช่นกัน  เดี๋ยวจะโดนกล่าวหาว่าเป็นผู้ใหญ่ทับถมเด็ก

มีต่อ^^
.
.
.

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-03-2015 10:05:59

อ่านต่อเลยค่ะ^^
.
.
.

“ครับ...พี่ลีโอจะทานเหรอ  เดี๋ยวลูกหมูแบ่งให้”  ผมจ้องน้องอยู่นานด้วยความเอ็นดูคนกินเก่ง  จนเผลอยื่นมือไปลูบหัวน้องเข้า  จึงเป็นที่มาของประโยคดังกล่าว  ด้วยลูกหมูที่เห็นผมมองอยู่  ก็คงนึกว่าผมเปลี่ยนใจอยากกินขึ้นมาก็ได้ 

น้องไม่ได้ถามอย่างเดียว  แต่เลือกที่จะยื่นช้อนมาจ่อปากผม  ขนมน่ะผมไม่นึกอยากกินหรอก  ด้วยใจจริงผมอยากกินคนป้อนมากกว่า  แต่ผมก็เปิดปากรับขนมคำนั้นจนได้  หมูน้อยเองพอป้อนผมเสร็จก็อมยิ้มเขินๆหลบตา  ก่อนจะเสดูดเครื่องดื่มแก้เขินหนีสายตาผม  ส่วนนายปูนก็นั่งเงียบไม่หลุดคำพูดใดๆอีกเลยตลอดการทานของว่าง  ก่อนมันจะขอตัวกลับอย่างเงียบๆ  จนเหลือแค่ผมกับหมูน้อย 

คราแรกผมก็นึกดีใจที่จะได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่กับน้อง  เพราะเชื่อได้ว่าหากน้องไม่เจ็บตัว  เวลานี้ผมคงได้นั่งเหงาอยู่บ้านเพียงลำพัง  เพราะว่าที่เภสัชกรหนุ่มน้อยของผมนั้นเรียนหนักเหลือเกิน  แต่แล้วความดีใจของผมมีอันต้องเสียเปล่า  เมื่อมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาหาถึงบ้าน

“อะไรกันลีโอ  แทนที่จะดีใจที่ได้เจอดาด้า  ทำไมถึงนั่งทำหน้าบึ้งไม่รับแขกแบบนี้  คิกๆ”  คนนี้แหละครับแขกที่ไม่ได้เชิญ 

ดาด้าเป็นนักร้องสาวค่ายดัง  เราอยู่ค่ายเพลงเดียวกัน  ซึ่งเป็นค่ายเพลงต้นสังกัดในไทยของผม  เรารู้จักกันตั้งแต่ผมเข้าวงการเพลงใหม่ๆ  ด้วยถูกทางค่ายจับมาฝึกร้องฝึกเต้นพร้อมนักร้องในรุ่นคนอื่นๆ  หนึ่งในนั้นคือดาด้าหญิงสาวที่มากความสามารถทางดนตรี  ก่อนจะต่างฝ่ายต่างแยกย้ายทำเพลงของตัวเอง  เรื่องความสนิมสนมคงไม่ต้องพูดถึง  เพราะสำหรับผมถือว่าเธอเป็นเพื่อนสนิท  ไม่ต่างจากเพื่อนที่เรียนหนังสือมาด้วยกัน 

แม้รูปลักษณ์ภายนอกของดาด้าเป็นสาวสวยติดหรูดูคุณหนูหน่อยๆ  แต่นิสัยกลับไม่เป็นอย่างที่เห็น  ด้วยดาด้าเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย  จริงใจกับเพื่อนฝูง  และอยู่ข้างเพื่อนในทุกสถานการณ์  แมนอย่างคาดไม่ถึงเชียวล่ะ  แต่เธอก็มีมุมหวานและใส่ใจรายละเอียดในบางเรื่อง  ตามลักษณะนิสัยทั่วไปของผู้หญิงอยู่เหมือนกัน 

ผมจึงสนิทใจที่จะคบกับเธอและไปไหนมาไหนด้วยในฐานะเพื่อนสนิท  แม้ดาด้าจะอายุน้อยกว่าผมหนึ่งปีก็ตาม  ทำให้ช่วงหนึ่งมีข่าวซุบซิบว่าเราแอบคบกัน  แต่ในความเป็นจริงมันเป็นแค่ความสนิทสนมของเพื่อนเท่านั้น  ที่สำคัญดาด้ารู้ว่าผมมีใครบางคนแอบซ่อนไว้ในหัวใจอยู่แล้ว  เธอจึงมักจะแซวผมทุกครั้งที่มีโอกาส  และครั้งนี้ก็ไม่เว้น

“อ้อ  รู้แล้ว  เพราะดาด้ามาขัดจังหวะลีโอกับน้องลูกหมูใช่ม้า  แต่เด็กอะไรไม่รู้เนอะ  น่ารักเป็นบ้า  ยิ้มทีละลาย  จนอยากขโมยตัวกลับไปนอนกอดที่บ้าน  ลีโอมีเด็กแบบนี้อีกสักคนให้ดาด้ามั้ย”  แม้ผมจะเขม่นในคำพูดของยัยดาด้า  จนต้องหันไปมองตามสายตาของเธอ 

ผมจึงได้เห็นคนน่ารักนั่งส่งยิ้มมาให้เราอยู่ไม่ไกล  ซึ่งผมเองยังอดเห็นด้วยกับดาด้าไม่ได้  ด้วยเวลาหมูน้อยระบายยิ้มแบบนั้น  มันชวนมองจนไม่อยากละสายตา  ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเลยก็ตามว่าตัวเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน  ยามที่ระบายยิ้มเช่นนี้

“มีอยู่คนเดียวไม่ยกให้หรอกนะ  แล้วก็ให้มันน้อยๆหน่อยดาด้า  ตกลงมีอะไรถึงมาหาที่บ้าน  โทรศัพท์ก็มีทำไมไม่โทรมาล่ะ”  ผมเลือกที่จะดึงความสนใจของดาด้ามาที่จุดประสงค์ของการมาหาผม  แทนที่จะปล่อยให้เธอชื่นชมคนของผมต่อไป  ซึ่งดาด้าเองก็หันมาย่นหน้าใส่ผมอย่างรู้ทัน

“มองแค่นี้ก็ต้องหวงด้วย  ชิ!  อย่าให้เผลอนะ  ดาด้าจะขโมยหอมสักฟอด”  เอาใหญ่แล้วยัยคนนี้

“ดาด้า!...ถ้าไม่คุยธุระก็กลับไปเถอะ  เสียเวลาชะมัด”  ต้องขู่ครับ  ไม่เช่นนั้นยัยดาด้าอาจจะลามปามทำจริงๆขึ้นมาก็ได้  คนของผมผมหวง  ไม่อยากให้น้องโดนลวนลามแม้แต่ทางความคิด

“ค่ะๆ  ค่า  ใครจะกล้าทำจริง  เจ้าของหวงซะขนาดนั้น...ดาด้ามาหาลีโอวันนี้ก็เพราะเป็นห่วง  ตกลงเรื่องจริงๆมันเป็นยังไงแน่  วง  Chic  ถึงแตกกระเด็นเซ็นซ่านไปคนละทางขนาดนี้”  ดาด้าเปลี่ยนสีหน้าและแววตาขี้เล่นมาเป็นจริงจังขึ้นมาทันที  ที่เอ่ยวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการมาหาผม

ผมถอนใจเฮือกใหญ่และจ้องสายตาค้นหาของดาด้านิ่งนาน  ก่อนตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง  สาเหตุของการโดนพักวงมีกลุ่มคนที่รู้เรื่องจริงๆอยู่ไม่กี่คน  มีเจ้าของค่ายเพลงอย่างคุณโจเซฟ  พี่ชุนผู้จัดการวง  สมาชิกในวง  Chic  ทั้งสามคน  และผู้ที่ได้รับผลกระทบจากพฤติกรรมสิ้นคิดของซีอาร์  นอกนั้นไม่มีใครรู้เรื่องจริงๆสักคน  แม้แต่คุณพ่อและคุณแม่ผมก็ยังเล่าไม่ละเอียดเท่าที่เล่าให้ดาด้าฟัง  ยิ่งกับลูกหมูผมไม่คิดจะเล่า  ด้วยไม่อยากให้น้องคิดมากแทนคนว่างงานอย่างผม

เรื่องมีอยู่ว่าหนึ่งในสมาชิกวงอย่างซีอาร์  ดันไปถูกตาต้องใจมาเฟียใหญ่ของฮ่องกงที่มีคนรักอยู่แล้ว  แต่นายนั่นกลับคิดอะไรตื้นๆ  อย่างการพยายามทำร้ายเพื่อนสนิทของคนรักมาเฟียใหญ่  ด้วยหวังให้คนๆนั้นปวดใจและเจ็บปวดเหมือนความรู้สึกที่ตัวเองโดนปฏิเสธ  จากการได้รู้ว่าเพื่อนถูกทำร้ายเพราะโดนข่มขืน  แม้ไม่ได้โดนกระทำโดยตรงแต่ก็รับผลกระทบไปเต็มๆ  ซึ่งในความเห็นของผม  ผมคิดว่าการรับรู้ว่าเพื่อนโดนทำร้ายโดยมีสาเหตุมาจากตัวเรา  มันคงเจ็บเสียยิ่งกว่าเราโดนเสียเอง 

โชคดีที่ความคิดร้ายๆของซีอาร์ไม่ประสบผลอย่างที่นายนั่นต้องการ  เพียงเพราะอเล็กซ์อีกหนึ่งในสมาชิกวงเรา  ดันเข้ามาช่วยเธอคนนั้นอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่  แต่เรื่องมันก็พัวพันและตีกันจนยุ่งเหยิง  เมื่ออเล็กซ์ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนทำร้ายเธอคนที่ชื่อนลิน  จนอเล็กซ์โดนจับตัวไปและถูกซ้อมให้ยอมรับสารภาพ  แต่เรื่องร้ายก็กลายเป็นดี  เมื่อแพะอย่างอเล็กซ์เจ็บตัวแลกกับการพบรักแท้  คือคนที่มันช่วยไว้จากแผนของซีอาร์นั่นแหละ 

ช่วงนี้อเล็กซ์เองก็อยู่เมืองไทย  เพราะว่างงานไม่ต่างจากผม  แต่เหตุผลหลักคือตามมาเฝ้าคนของตัวเองที่เรียนจบและต้องกลับมาอยู่บ้านเกิด  ซึ่งผมก็ได้ข่าวว่ามันจะจับสาวเจ้าหมั้นหมายอย่างเป็นทางการในเร็ววันนี้แล้วด้วย

ส่วนคนคิดแผนชั่วร้ายอย่างซีอาร์  เมื่อความจริงเปิดเผยย่อมไม่รอดพ้นจากความผิดที่ตัวเองก่อไว้  คราแรกผมก็นึกว่าทางแก๊งมาเฟียจะจัดการมันขั้นเด็ดขาด  ชนิดที่ให้หายสาบสูญไปจากฮ่องกงเสียแล้ว  ด้วยผมมีโอกาสได้เห็นบาดแผลของอเล็กซ์  หลังจากเพื่อนถูกปล่อยตัวออกมา  ก็ให้เดาว่าซีอาร์คงต้องโดนหนักกว่านั้น  ที่ไหนได้ซีอาร์กลับไร้ซึ่งร่องรอยบาดแผล  แต่ก็อยู่ในสภาพของคนที่จิตใจโดนทำร้ายอย่างหนัก  อยู่ด้วยอาการหวาดกลัวและเอาแต่เก็บตัวเงียบไม่สุงสิงกับใคร 

ผมว่าคงเป็นเพราะคุณโจเซฟที่เป็นเพื่อนสนิทของมาเฟียใหญ่เอ่ยขอไว้  มันถึงโดนทางแก๊งลงโทษเท่านั้น  แต่บทลงโทษที่นายซีอาร์ได้รับจริงๆจากทางค่าย  ก็เหมาะสมกับสิ่งที่นายนั่นได้ทำไว้ล่ะครับ  เพราะซีอาร์ถูกฉีกสัญญาทิ้ง  และถูกปรับให้ต้องชดใช้ความเสียหายที่ไม่อาจทำผลงานให้กับค่ายเพลงได้  เรียกว่ารายได้จากการทำเพลงที่ผ่านๆมาของมัน  ก็แทบไม่พอชดใช้ค่าปรับที่ทางค่ายเรียกร้อง  แน่นอนว่าเส้นทางของการเป็นนักร้องดับวูบแบบไม่ต้องคิดจะหวนกลับมาอีกเลย  เพราะไม่มีทางที่นายนั่นจะไปเป็นนักร้องให้ค่ายไหนได้อีก  ด้วย  AJ  Music  Record  ยักษ์ใหญ่แห่งวงการเพลง  หมายหัวใครไว้ก็ไม่มีค่ายไหนรับซีอาร์ไปเป็นนักร้องอีกอย่างแน่นอน

แม้ผมจะนึกเห็นใจซีอาร์อยู่บ้าง  แต่พอคิดถึงสิ่งที่เพื่อนร่วมวงทำ  ผมก็ได้แต่ปลดปลง  เพราะบทลงโทษนั้นเหมาะสมแล้วกับแผนการร้ายๆของซีอาร์  จากแผนชั่วๆของเพื่อนร่วมวงทำให้ผมและอเล็กซ์ได้รับผลกระทบไปด้วย  เพราะทางค่ายสั่งพักงานเป็นการชั่วคราว  แต่ก็กำลังเตรียมโปรเจ็คใหม่สำหรับเราทั้งคู่อยู่ 

ท่ามกลางเรื่องร้ายๆกลับเป็นเรื่องดีๆสำหรับผม  เพราะผมได้มีโอกาสกลับบ้านและอยู่ยาวในรอบหลายเดือน  ที่สำคัญผมหวังใช้โอกาสนี้เร่งทำคะแนนกับคนที่ผมยกหัวใจไปให้แล้วทั้งดวง  และตั้งเป้าหมายไว้แล้วว่าก่อนกลับไปทำงาน  ผมต้องได้หัวใจรักของหมูน้อยมาเป็นของตัวเองให้จงได้ 

สิ่งที่ผมคิดในช่วงท้ายไม่ได้เป็นแค่ความคิดของผมเสียแล้ว  เพราะไอ้คนที่ฟังผมเล่าเรื่องราวยุ่งๆในวงมาตลอดอย่างยัยดาด้า  กลับยื่นหน้ามากระซิบประโยคความในใจของผมออกมา  เหมือนว่าเจ้าตัวได้แอบเข้ามานั่งในหัวของผม

“ถ้างั้น  ลีโอก็หวังใช้ช่วงเวลานี้พิชิตใจน้องลูกหมูแสนไร้เดียงสาล่ะสิ  ใช่มั้ย  ดาด้าก็ว่าดีนะ  ขืนปล่อยให้นานไป  มีหวังน้องลูกหมูคนน่ารักได้โดนคนอื่นแย่งไปก่อนน่ะสิ”  ผมเหลือบตามองเข้าไปในแววตาระยิบระยับส่อแววซุกซนของดาด้านิด  ก่อนจะส่ายหัวพลางถอนใจบางเบาอีกหน่อย  ให้กับความเจ้าเล่ห์ของแม่นักร้องสาวแสนรู้มาก 

ผมลืมนึกถึงภาพความใกล้ชิดระหว่างผมกับเพื่อนคนสนิทไปเลย  ด้วยหากคนที่ไม่เข้าใจความรู้สึกที่เรามีให้กันได้เห็นเข้า  เขาคนนั้นอาจจะเข้าใจผิดคิดไปไกล  ว่าผมกับดาด้ามีความรู้สึกพิเศษต่อกันเกินเพื่อน  แต่ผมมารู้ตัวอีกทีก็สายเกินไปเสียแล้ว

“ขะ...ขอโทษครับ  คุณป้าแม่บ้านจัดมื้อกลางวันลงโต๊ะแล้ว  ลูกหมูแค่อยากมาบอก  เพราะไม่อยากให้พี่ลีโอกับพี่ดาด้าทานข้าวผิดเวลา  ตะ...แต่ถ้าพี่ลีโอจะคุยธุระกับพี่ดาด้าต่อ  ก็ตามสบายนะครับ”  หมูน้อยพูดประโยคยาวๆนี้โดยที่ไม่มองหน้าผมสักนิด  แถมน้ำเสียงที่ใช้ก็ตะกุกตะกักขาดความมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด  ที่สำคัญพอจบประโยคดันไม่อยู่รอคำตอบ  แต่น้องเลือกที่จะหมุนรถเข็นและไสออกไปด้วยตัวเอง

“อุ๊ย!  น้องเข้าใจเราผิดแน่ๆเลยลีโอ”  ดาด้ามีสีหน้าตกใจไม่แพ้น้ำเสียงที่ผมได้ยิน

ไม่ต้องรอดาด้าบอกหรอกครับ  ผมรู้ตั้งแต่จับสังเกตน้องได้แล้ว  แถมแววตาน้อยใจผสมเศร้าสร้อยที่ผมแอบเห็นชั่วแวบนั่นอีก  หมูน้อยเข้าใจผมผิดเสียแล้ว 

ผมรีบสาวเท้าตามรถเข็นก่อนจะยึดมันไว้  ทำให้หมูน้อยตกใจและเงยหน้าขึ้นมามอง  เมื่อน้องเห็นว่าเป็นผมก็ก้มหน้าหนี  ด้วยใบหน้าซีดเซียวแววตาสั่นๆเหมือนคนน้อยใจเต็มขั้น  แต่พยายามอดกลั้นไม่ให้ผมได้รู้  อาการน้องทำเอาผมใจหาย  ด้วยใจจริงไม่อยากให้มีอะไรกระทบกระเทือนความรู้สึกของน้องเลย  ผมวางมือลงบนกลุ่มผมนุ่ม  ก่อนเอ่ยข้อความต่อไป

“ขอโทษที่ปล่อยให้ลูกหมูอยู่คนเดียวเสียนาน  พี่นี่ใช้ไม่ได้เลยที่มัวแต่คุยเรื่องงานกับดาด้า  แต่ตอนนี้พี่หมดธุระกับดาด้าแล้วครับ  เราไปทานข้าวกันเถอะ  ดีมั้ย”  ก่อนผมจะเอ่ยจบประโยค  ดวงตาคู่เรียวที่มีแววเศร้าจางๆก็เงยขึ้นมาสบตาด้วย

เมื่อผมส่งยิ้มพร้อมเอ่ยชวนน้องไปทานข้าว  หวังให้ความเศร้าสร้อยนั้นจางหายไป  แต่ผลคือน้องก้มหลบตาผมเช่นเดิม  จนผมเริ่มทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะพูดแก้ความเข้าใจผิดของน้องอย่างไร

“นั่นสิจ๊ะ  ทานข้าวกันเถอะ  พี่ดาด้าหิวม้ากมาก  ต้องขอบใจน้องลูกหมูนะที่เข้ามาชวน  ไม่งั้นพี่คงเป็นลมไปซะก่อน  ลีโอน่ะชวนคุยอะไรก็ไม่รู้เครียดมาก  แถมคุยเรื่องงานทีไรกินพลังงานในตัวพี่แทบหมดตัวทุกครั้งเลย”  งานนี้คงต้องขอบใจดาด้าที่เข้ามาช่วยกู้ชีวิตรักของผม 

ทันทีที่ดาด้าเข้ามาย้ำว่าเราคุยกันเรื่องงาน  หมูน้อยของผมก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง  และอมยิ้มน้อยๆไปกับคำพูดเกินจริงของเธอ  แต่กลับเป็นผลดีแก่ผม  ด้วยน้องหันมามองผมอย่างกล้าๆกลัวๆ  แต่มุมปากก็พยายามยกยิ้มอย่างน่าเอ็นดู  น้องคงกลัวโดนผมโกรธล่ะมั้งนะ  ก่อนหมูน้อยจะเอ่ยชวนเราสองคนไปทานข้าวอีกครั้ง

“ถ้างั้นเชิญพี่ดาด้าที่ห้องอาหารเลยครับ  พี่ลีโอทานข้าวกันนะครับ”  เจ้าตัวจะรู้มั้ยว่าเพียงแค่รอยยิ้มและเสียงนุ่มๆแสนอาทรนี้  ทำให้ผมยอมจำนนและเชื่อฟังน้องอย่างง่ายดายแล้ว

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

‘เด็กดี’  คนนี้ช่างน่าเอ็นดูซะจริงเนอะ   อ๊ายยย  อยากหอมสักฟอด   :laugh:
ส่วนไอ้ผู้ชายขี้หวงแสนเอาแต่ใจก็น่าหมั่นไส้เหมือนเดิม  แต่ดีขึ้นหน่อย
ที่พยายามปรับตัวและทำตัวชัดเจนขึ้น 
ตอนนี้เปิดตัวละครใหม่ด้วย  ดาด้าจะมาสร้างสีสันให้คู่นี้ค่ะ
ซึ่งถ้าไม่ได้ดาด้า  ลีโอคงจ๋อยไปอีกนาน  รู้งี้ปล่อยให้จ๋อยซะก็ดีเนอะ   o18
ใครเป็น FC ปูนคงยิ่งหมั่นไส้ลีโอมากยิ่งขึ้นแน่ๆ  แต่ไม่ต้องห่วงปูนเสียใจไม่นานหรอกค่ะ

ติดตามตอนต่อไปได้ในวันพุธนะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.3เม้นท์ต่อจากนี้รอการติดต่อกลับเพื่อรับ magnet ค่ะ
(ของดให้กับผู้ที่ได้รับไปแล้วนะคะ)

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 06-03-2015 10:07:05

มาอ่านก่อนไปสอบบบบบ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-03-2015 10:08:26

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-03-2015 10:19:37

น่ารัก :o8: :o8:  ลีโอเกือบทำให้น้องลูกหมูเข้าใจผิด อุตส่าห์จัดการให้นายปูนหนีออกไปแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 06-03-2015 10:23:22

อยากจะจับมาฟัด~~~~~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-03-2015 10:37:30

ลูกหมูน่าร้ากกกกกเกินไปแล้วน้า~  :-[
อยากจับมาฟัดแก้มสักทีสองทีจังเลย. :man1:
อรั๊ยย~ พี่ลีโอหลงน้องมากเลยเน้อ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-03-2015 10:41:11

แหม่ จะมีใครมาดามใจน้องปูนหรอคะ? รอฮิมโชว์ตัวอยู่นะ

(ดาด้าโอเคเลยนะเนี่ย กอบกู้ชีวิตพี่ลีโอไว้ 55555)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 06-03-2015 10:51:16

หมูน้อยน่ารัก

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-03-2015 11:55:49

อยากกอดและฟัดลูกหมู
น่ารักอ่ะะะะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 06-03-2015 12:32:47

น่ารักจริงๆ เลยน้า ลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 06-03-2015 13:14:36

หมูน้อยน่ารักมาก

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2015 14:22:18

แผนเยอะเดี๋ยวก็ยุ่งหรอกลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 06-03-2015 14:28:22

ใครจะมาดามใจให้น้องปูนนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-03-2015 17:20:15

พี่ลีโอนี่น้าาาา ใกล้ชิดกับพี่ดาด้าเกินเหตุ น้องลูกหมูเลยเข้าใจผิดเลย โอ๋ๆ ลูกหมูอย่าเศร้านะจ๊ะ :man1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 06-03-2015 18:02:16

ตกใจ  นึกว่าจะมีนางร้ายแว่บมาซะแล้ว
กำลังหวานแหววกันอยู่เลย :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 06-03-2015 18:13:00

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ ตายๆๆๆ

ลูกหมูของป้าไม่เศร้าๆๆๆ

ถ้าอิพี่เลโอเล่นไม่เลิก

เดี๋ยวพวกป้าไปก่อม็อบ คึคึ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-03-2015 18:31:10

ลูกหมูขี้น้อยใจจังน้า~แต่น่ารักเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-03-2015 19:10:44

เริ่มแสดงออกเยอะขึ้นแล้วสินะ คุณพี่ขี้หวง

เอ๊ะๆๆ พูดอย่างนี้ นี่แสดงว่ามีคนใกล้มาดามใจน้องปูนของเจ้แล้ว ชิมิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 06-03-2015 19:34:25

ซื่อเกินก็อดกินได้นะลูก อย่ารอให้พี่เขาแสดงออกฝ่ายเดียว พุ่งเข้าใส่เลยค่ะลูก :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-03-2015 19:56:59

เพื่อนสาวพระเอกมาช่วยสร้างสีสัน อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-03-2015 19:58:45

อยากจับหมูน้อยมาฟัดจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-03-2015 20:06:21

น้องลูกหมูน่ารักอะ เป็นเด็กดีน๊า  อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 06-03-2015 21:34:57

ลูกหมูน่าฟัดดดดด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 06-03-2015 21:38:46

โดนน้องลูกหมูมอง

ไม่ว่าใครโดนแอทแทคไปเต็มๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 06-03-2015 22:12:29

บางทีลีโอก็คิดซับซ้อนไป แผนเยอะระวังจะพันกันอีรุงตุงนังจนเกิดผลแย่แทนที่จะเกิดผลดีนะ
เพราะลูกหมูซื่อเกินไป บางทีใช้เวย์ที่ง่ายๆก็น่าจะจบนะเราว่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-03-2015 22:47:03

แสดงว่าปูนจะมีคู่สินะะะะะะะะะ
อร๊ายยยยยย รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 06-03-2015 23:38:34

อยากได้ลูกหมูมาไว้ที่บ้าน น่าร้ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 07-03-2015 00:21:22

ชูป้ายไฟ เป็นแฟนคลับลูกหมู  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 07-03-2015 02:37:46

อยากอ่านตอนลูกหมูขึ้นเขียงละ เร็วไปปะครับ!  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 07-03-2015 09:58:07

ลูกหมูเด็กดีจัง น่ารักน่าฟัดที่สุด

พี่ลีโอหวงน้องจังเลย รีบๆเอาจริงได้แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-03-2015 10:01:40

ลูกหมูน่ารัก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 07-03-2015 15:20:39

น้องลูกหมูน่ารักมาก  :o8:
ปูนคงทำใจได้แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 07-03-2015 15:28:00

ลูกหมูน้อยน่ารัก สมกับที่ลีโอหวง แต่ทำอะไรคิดถึงน้องมากๆหน่อย
มัวคุยกับสาวทำเอาน้องน้อยใจเลย แต่เดี๋ยวนี้ทำตัวดีรีบเคลียร์ให้น้องเข้าใจ
ถ้าเราเป็นดาด้านะจะฟัดแก้มสักหน่อย  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 07-03-2015 15:37:59

ลูกหมูน่ารักอย่างงี้พี่ลีโอกะหลงหัวปักหัวปำอ่าสิ :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 07-03-2015 16:41:16

น้องลูกหมูน่าร๊ากกก  :mew1:
ตอนแรกแอบคิดว่าดาด้าจะมาแบบนางร้ายซะอีก แต่ก็ดีแล้วแหละที่มาดี แถมยังเอ็นดูน้องด้วย
ขอให้สมหวังกันเร็วๆนะคะ พี่ลีโอก็อย่าแผนเยอะนักเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Nunun_B2UTY ที่ 07-03-2015 16:44:09

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 07-03-2015 19:06:46

น่ารักอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
ขอตอนต่อไปด่วนค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 07-03-2015 22:47:39

อ่านตอนแรกรู้สึกอยากตีพระเอกมาก ตอนต่อๆมาเลยพอให้อภัยเพราะนิสัยดีขึ้น  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่5 "เด็กดีผู้น่ารัก" P.5 (6/3/58) >>>MiSS-U...UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 09-03-2015 16:20:04

ลูกหมูน่ารักน่ากอด น่าลักเอามาไว้ที่บ้านมาก :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-03-2015 11:34:05

ตอนที่ 6

ลูกหมู

“ลูกหมู...หมูน้อย  ตื่นได้แล้ว  เดี๋ยวไปสอบไม่ทันนะครับ”  สิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้แม้จะไม่ลืมตาคือ  เสียงนุ่มๆชวนฝันและฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยน

“พี่ลีโอ”  เมื่อลืมตาขึ้นจึงพบว่าเป็นพี่ลีโอที่กำลังระบายยิ้มน้อยๆ  และจ้องมาที่ผมด้วยแววตาเอื้อเอ็นดู 

ผมล่ะอยากจะมุดหน้าหนีกลับไปที่หมอนใบเดิมอีกครั้ง  แต่คำเตือนถึงภารกิจที่ผมต้องทำในวันนี้จากพี่  ทำให้ผมเลือกที่จะหลบสายตาอบอุ่นคู่นั้นด้วยแก้มร้อนๆ  พร้อมขยับตัวลุกจากที่นอนโดยมีมือคู่เดิมช่วยประคองให้

“ให้พี่ช่วยดีกว่า  เดี๋ยวเด็กขี้เซาจะไปไม่ทันเข้าสอบเสียก่อน”  จบคำพี่ลีโอก็ช้อนตัวอุ้มผมขึ้นจากเตียงทันที

“พะ...พี่ครับ  ลูกหมูเดินเองได้”  ผมต้องหลบตาพี่อีกครั้งและซ่อนหน้าไว้กับซอกคอพี่ 

แม้คำพูดและการกระทำของผมจะสวนทางกัน  แต่นาทีนี้ผมไม่อาจสบตาคู่นั้นได้จริงๆ  เพราะเมื่อผมเงยขึ้นไปเจอเข้ากับสายตาคู่คมดุที่พี่ใช้มองผมเข้า  ก่อนผมจะรีบรัดวงแขนให้แน่นขึ้น  ด้วยพี่ออกเดินเพื่ออุ้มผมไปยังห้องน้ำ  แม้ผมจะกลัวสายตาดุๆแต่อดดีใจไม่ได้ที่มีพี่ลีโอคอยดูแลอย่างดี  ผมอ้วนขนาดนี้ไม่รู้ว่าพี่จะหนักบ้างมั้ยนะ

“รีบอาบน้ำเข้านะครับ  หรือถ้าไม่ถนัดพี่อาบให้ดีกว่ามั้ย”

“ไม่ครับ!  ลูกหมูอาบเอง!  พะ...พี่อาบน้ำแต่งตัวแล้ว  ไม่ต้องลำบากเพราะลูกหมูหรอกเนอะ  แหะๆ”  ผมรีบส่งยิ้มแหยๆให้พี่  เมื่อรอยยิ้มบนใบหน้าพี่ค่อยๆหุบลง  ยามที่ผมเผลอตัวปฏิเสธเสียงดัง  แต่จะให้ผมปิดปากเงียบยอมรับชะตากรรมง่ายๆก็อย่างไรอยู่ 

การโดนพี่ลีโออาบน้ำให้มันไม่สนุกเลยนะครับ  แม้ว่าตอนเด็กๆผมจะชอบอาบน้ำพร้อมพี่ก็ตามเถอะ  แต่ปัจจุบันอะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว  ขืนต้องให้ผมแก้ผ้าต่อหน้าพี่  ผมยอมกลั้นใจตายเสียยังดีกว่า  เพราะรูปร่างที่น่าเกลียดของผมมันไม่ได้น่าดูสักนิด  ขืนให้พี่เห็นผมเปลือย  พาลจะทำให้พี่รังเกียจผมเอาน่ะสิ  ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกที่ผมจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด  ใครจะรังเกียจผมผมก็ไม่แคร์  แต่ต้องไม่ใช่พี่ลีโอ

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่  คิดมากอีกแล้วนะเรา  รีบอาบน้ำเข้าหมูน้อย  ถ้าช้า...พี่จะเปลี่ยนใจอาบให้เราเอง”

“ครับ!  ลูกหมูจะรีบอาบ”  ผมตอบรับเสียงดังและพยักหน้าหัวแทบหลุด  ส่วนพี่ลีโอระบายยิ้มบางเบาใส่ตาผม  ก่อนที่จะหมุนตัวออกไป

ตั้งแต่ผมได้รับอุบัติเหตุเมื่ออาทิตย์ก่อน  และต้องกลับมาใช้ชีวิตไม่ต่างจากคนพิการที่บ้านนั้น  พี่ลีโอคอยดูแลและเอาใจใส่ผมอย่างดี  ผมแทบไม่ต้องหยิบจับหรือทำอะไรเองเลย  เพราะพี่คอยเป็นแขนเป็นขาให้ผมหมด  แน่นอนว่าผมทั้งดีใจและภูมิใจที่มีพี่ชายอย่างพี่ลีโอ  แต่จะมีน้องชายคนไหนบ้างมั้ย  ที่จะรู้สึกแปลกๆกับพี่ชายตัวเองเหมือนอย่างที่ผมรู้สึก 

ความรู้สึกแปลกๆที่ว่าคือ  ทุกครั้งที่ผมสบตาคมวาวของพี่  ผมจะมีอาการใจเต้นแรงและเขินจัดจนต้องหลบตา  ความรู้สึกแปลกๆอีกอย่างคือ  ยามที่พี่เข้าใกล้จนรู้สึกถึงไออุ่นจากผิวกาย  ผมมีอาการขนลุกแบบแปลกๆและแก้มเห่อร้อนแทบทุกครั้ง  หรือแม้แต่ยามที่พี่สัมผัสตัวผม  เพียงแค่แตะโดนมือไม่ต้องพูดถึงจับแก้มลูบหัว  หรือการอุ้มผมไปไหนมาไหนแบบเมื่อครู่หรอกครับ  ผมมักจะรู้สึกวูบวาบบริเวณผิวที่โดนสัมผัสเสมอ  ก่อนความร้อนเหล่านั้นจะลามไปทั่วร่าง  และพาลพูดไม่ออกไปเสียทุกครั้ง  ที่สำคัญตอนที่ผมโดนพี่กอดพี่หอมอย่างพี่ชายเอ็นดูน้อง  ยามนั้นจะรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงพาลยืนไม่อยู่เสียทุกครั้งไป

ผมแน่ใจว่าไม่ได้รังเกียจสัมผัสและไม่รังเกียจสิ่งที่พี่ทำกับผมแม้แต่นิด  ออกจะมีความสุขและดีใจจนบอกไม่ถูก  แต่เพราะความรู้สึกเหล่านี้นี่แหละที่ทำให้ผมรู้สึกผิด  ด้วยคงไม่มีน้องชายคนไหนจะมีอาการอย่างที่ผมเป็น  หากวันหนึ่งพี่ลีโอรู้เข้า  ‘ลูกหมูจะโดนพี่เกลียดมั้ยครับ’ 

สำคัญไปกว่านั้นผมดันรู้สึกไม่ชอบใจ  ยามที่เห็นพี่ลีโอให้ความสนิทสนมกับคนอื่นมากกว่าผม  ทั้งๆที่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์รู้สึกแบบนั้น  เพราะผมก็แค่น้องชายบุญธรรมของพี่ลีโอ  ที่ไม่มีเลือดในกายแม้แต่หยดเดียวที่เหมือนกัน  แต่ผมห้ามความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้จริงๆ 

เห็นได้ชัดจากกรณีของพี่ดาด้า  นักร้องสาวสวยรุ่นน้องของพี่ลีโอ  เมื่อสามวันก่อนที่พี่ดาด้ามาหาพี่ลีโอถึงบ้าน  และพูดคุยกันอย่างสนิทสนม  ในสายตาผมพี่ๆเหมาะสมกันมาก  ทั้งหน้าตาและความสามารถพิเศษอย่างการร้องเพลง  แถมยังเป็นนักร้องที่ได้รับความนิยมสูงทั้งคู่อีกด้วย  นาทีที่เห็นความใกล้ชิดของพี่ทั้งสอง  ยอมรับว่าไม่พอใจและเศร้าใจในเวลาเดียวกัน 

แม้ผมจะรู้ว่าทั้งคู่ก็แค่คุยกันเรื่องงาน  แต่ภาพความใกล้ชิดระหว่างคนทั้งคู่  และรอยยิ้มแสนหายากของพี่ที่มอบให้พี่ดาด้า  มันก็ย้ำเตือนให้ผมเจียมตัวและให้อยู่ในที่ๆควรอยู่  ไม่ควรโลภที่จะยึดพี่มาเป็นของผมคนเดียว  เหมือนอย่างที่ผมเคยคิดและยึดติดพี่ลีโอมาตลอดช่วงที่ผมเจ็บ  อาจจะเป็นเพราะพี่ลีโอใจดีเป็นพิเศษกับผมที่ป่วยอยู่นั่นเอง

ดังนั้นในยามนี้ที่มีสายตาชื่นชมหลายสิบคู่มองมายังพี่ลีโอ  ผมจึงได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้  และได้แต่ก้มหน้าเดินตามแรงประคองของพี่  ที่ใจดีพาผมมาส่งเพื่อเข้าสอบถึงตึกคณะด้วยตัวเอง  ด้วยไม่อยากกลายเป็นคนน่ารังเกียจในสายตาของพี่ที่ทำตัวแย่ๆออกไป  หากว่าพี่ได้เห็นสีหน้าบูดบึ้งของผมเข้า 

ที่สำคัญผมไม่อยากเห็นแววตาดูถูกเหยียดหยามจากผู้คนรอบตัว  ให้ต้องรู้สึกสมเพชตัวเองยิ่งขึ้น  ด้วยต้องมีไม่น้อยที่คิดว่าผมไม่เจียมตัว  เผยอหน้าควงนักร้องดังมาโชว์  ทั้งที่ใจจริงผมไม่อยากให้พี่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนสักนิด  เพราะผมหวงและไม่อยากให้ใครมองพี่ลีโอของผมเลย  แต่ผมก็ขัดพี่ไม่ได้  เราจึงต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์วุ่นวายเช่นตอนนี้

“ลีโอใช่มั้ยคะ...กรี๊ดดด  ลีโอ  วง Chic จริงๆด้วย....พี่ลีโอรู้จักพี่ลูกหมูด้วย  อ๊ายยย...พี่ลูกหมูกับพี่ลีโอ  อะไรยังไง...พี่ลีโอขอถ่ายรูป  ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ”  เมื่อทุกคนต่างแน่ใจแล้วว่า  ผู้ชายสวมแว่นกันแดดตัวสูงผิวขาวมาดเนี้ยบ  ที่ประคองผมอยู่คือลีโอแห่งวง Chic  ความโกลาหลย่อมๆก็เกิดขึ้น  ผู้คนต่างเข้ามารุมล้อมเราสองคนอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว

“อ๊ะ!  โอ๊ย!...พี่ครับ  เป็นอะไรมั้ย”  ผมเสตามแรงกระแทก  จนชนเข้ากับอกพี่อย่างจัง  ดีที่พี่ลีโอรวบกอดผมไว้ได้ทัน  และแข็งแรงพอที่จะเป็นหลักให้เราไม่ต้องล้มหน้าคะมำขายหน้าอยู่ตรงนี้ 

ผมนั้นอดห่วงพี่ไม่ได้ที่ต้องรับน้ำหนักผม  และคอยกันกลุ่มคนที่พยายามเข้ามาถึงตัวพี่เอง  ทำเอารู้สึกผิดที่ผมต้องมาเป็นภาระของพี่  จนพี่ลี่โอต้องมาลำบากเพราะผม

“หยุดก่อนครับ!!”  น้ำเสียงกระแทกเพื่อห้ามปรามดังขึ้นมาจากพี่ลีโอ  ทำเอาผมสะดุ้งทั้งๆที่พี่เองก็กอดผมไว้ทั้งตัว 

ผมเงยหน้ามองผ่านปลายคางเขียวๆ  ผ่านริมฝีปากที่เหยียดตรงอย่างคนเจ้าอารมณ์  ไปยังปลายจมูกโด่ง  ถึงกรอบแว่นดำยี่ห้อดังที่บดบังดวงตาคู่คมไว้  ทำให้ผมไม่รู้ว่าพี่ลีโออยู่ในอารมณ์โกรธระดับไหน  แต่เสียงของพี่และท่าทางนิ่งขรึมยามนี้  ก็ทำให้ทุกเสียงที่ดังจนวุ่นวายเงียบได้ราวปาฏิหาริย์  ซึ่งหากมีใครหายใจดังสักนิด  แน่นอนว่านาทีนี้ย่อมไม่เล็ดลอดจากการได้ยินไปได้ 

แม้แต่ผมเองก็อดเกร็งตัวขึ้นมาไม่ได้  เผลอกลั้นลมหายใจและจ้องไปยังพี่ลีโอเขม็งไม่ต่างจากคนอื่นๆ  แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆพี่ก้มลงมามองผม  แม้จะไม่เห็นแววตาภายใต้แว่นสีดำ  แต่ผมก็รู้ว่าดวงตาคู่นี้ต้องคมกริบได้อย่างน่าหวาดหวั่นไม่น้อยเชียวล่ะ  พี่ลีโอมองผมอยู่พักเดียว  ก่อนจะเงยหน้าขึ้น  แต่ผมแอบเห็นมุมปากพี่กระตุกยิ้มเล็กๆ  ก่อนจะเลือนหายไปในชั่วพริบตา

“วันนี้ผมมาเป็นการส่วนตัว  มาส่งน้องเข้าสอบ  ไม่สะดวกถ่ายรูปและแจกลายเซ็นนะครับ...คงต้องขอโทษทุกคนด้วย”  หลังคำขอโทษอย่างเป็นทางการพร้อมการก้มหัวของพี่ลีโอนั้น 

แฟนคลับทุกคนรอบตัวต่างยืนตัวแข็งดวงตาเบิกโพลง  เพราะเพียงพี่ค่อยๆถอดแว่นกันแดดออก  และระบายยิ้มน้อยๆพร้อมกวาดมองไปรอบตัว  การกระทำดังกล่าวไม่ต่างจากการสะกดทุกคนให้แข็งเป็นหิน  เหมือนต้องมนตราแห่งเทวดารูปงามเข้าอย่างจัง

“มาครับหมูน้อย  พี่พาไปส่งที่ห้องสอบ”  ผมเองก็มีอาการไม่ต่างจากคนอื่นๆ  จึงได้แต่เดินลอยๆตามแรงประคองของพี่  จนมาถึงหน้าห้องสอบแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

“ตั้งใจทำข้อสอบนะครับ  สอบเสร็จเดี๋ยวพี่มารับ”  ผมที่เงยหน้ามองพี่เงียบๆ  ได้แต่พยักหน้าตอบรับ  จึงได้รับรอยยิ้มอบอุ่นชวนละลายจากพี่ที่กำลังลูบหัวผม 

ขณะที่พี่ลีโอยิ้มอยู่นั้น  ดวงตาคู่คมกลับทอประกายระยิบระยับถูกใจนักหนา  ไม่ต่างจากช่วงเวลาที่พี่ชมผมว่าเป็นเด็กดี  ซึ่งผมก็ชอบแววตาแบบนี้ของพี่เช่นกัน  เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นน้องคนสำคัญของพี่  ในแบบที่ใครก็เป็นไม่ได้เหมือนผม

“ดีมากเด็กดี...ปูน  ฉันฝากนายดูแลหมูน้อยด้วย  สอบเสร็จไม่ต้องพาลงไป  ฉันจะขึ้นมารับเอง”  ผมเพิ่งรู้ว่าปูนมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ  เพราะต้องยอมรับว่าตั้งแต่พี่พาผมฝ่าฝูงแฟนคลับออกมา  ความสนใจทั้งหมดของผมอยู่ที่พี่ลีโอเท่านั้น

ผมจึงได้แต่ยิ้มเก้อๆส่งให้ปูน  ยามที่ปูนละสายตาจากพี่ลีโอมายังผม  ซึ่งสายตาของปูนที่ใช้มองผมนั้นแปลกไป  มันกึ่งไม่พอใจและเสียใจรวมกันอยู่ในดวงตาคู่นั้น  แต่ผมยังไม่ทันวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่ทำให้ปูนมีแววตาแปลกๆ  ฝ่ามืออุ่นๆที่แสนคุ้นเคยก็วางแหมะลงบนหัวผม  ผมจึงได้แต่หันมาให้ความสนใจพี่ลีโออีกครั้ง  และผมต้องยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว  เมื่อพี่เอ่ยลาผมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่ผมชอบ 

ผมมองตามร่างสูงไปจนลับตา  ก่อนเผลอถอนใจด้วยความสุขที่ล้นอก  แต่เมื่อหันมาทางเพื่อนสนิทอีกครั้งด้วยตั้งใจจะชวนคุย  ผมก็ต้องปิดปากสนิท  ด้วยปูนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไม่มีทีท่าสนใจกัน  ผมจึงเลือกที่จะไม่กวนและทบทวนวิชาที่จะต้องสอบในอีกไม่กี่นาที 

วิชานี้ผมอดกังวลไม่ได้  เพราะมีเวลาในการอ่านน้อยกว่าเคย  ด้วยร่างกายที่ไม่พร้อมเพราะอาการบาดเจ็บ  และสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว  เพราะมัวแต่ให้ความสนใจกับคนที่มาอยู่ใกล้ๆ  คอยมาเฝ้าผมอ่านหนังสืออย่างพี่ลีโอน่ะสิ  ซึ่งพี่ลีโอเองก็ออกอาการเป็นห่วงผมมากอยู่เหมือนกัน  พาเอาผมอดจะปลื้มใจไม่ได้  นี่ถ้าหากไม่มีสอบพี่คงไม่ยอมให้ผมมาคณะก่อนกำหนดของหมอแน่ๆ  แต่ที่พี่ต้องยอมเพราะเป็นห่วงคะแนนที่มีผลต่อการจบการศึกษา  และครอบคลุมถึงการไปฝึกงานของผมในปีถัดไปด้วย  ขืนคะแนนไม่ถึงเกณฑ์ผมคงต้องจบช้าจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน

ระหว่างที่ผมคิดไปต่างๆนานา  ทำให้ผมไม่รู้ความเป็นไปรอบตัวมากนัก  จนกระทั่งเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง  เพราะได้เวลาสอบนั่นแหละ  ถึงเพิ่งรู้ตัวว่าตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนทั้งคลาส  เล่นเอาทำตัวไม่ถูก  ด้วยไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรไว้ถึงทำให้คนให้ความสนใจขนาดนี้  หันไปหาปูนก็เห็นว่าปูนมองมาพอดี  ยังไม่ทันเอ่ยปากขอความกระจ่าง  ปูนก็ส่งยิ้มยักคิ้วกวนๆมาให้  ผิดไปจากทีท่าเย็นชาก่อนหน้าลิบลับ

“ไม่ต้องแปลกใจหรอก  ลีโอแห่งวง  Chic  นักร้องขวัญใจวัยรุ่น  มาส่งลูกหมูคนน่ารักแสนลึกลับของคณะทั้งที  ไม่มีคนให้ความสนใจก็แปลกแล้ว”  ผมได้แต่ขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิทด้วยความฉงน 

คำพูดที่ปูนเอ่ยถึงพี่ลีโอไม่ได้สร้างความแปลกใจให้แก่ผมเลย  แต่คำกล่าวอ้างถึงผมจากปากปูน  อย่างคำว่าน่ารักนี่มันช่างขัดกับความเป็นจริงอย่างที่สุด  เมื่อรวบรวมสติได้และเตรียมแย้งเพื่อนสนิท  ผมกลับต้องล้มเลิกความตั้งใจนั้น  เมื่ออาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาในห้อง  พร้อมซองข้อสอบหอบใหญ่  ผมกับปูนจึงได้แยกย้ายเตรียมทำข้อสอบ 

ผมใช้เวลาอย่างเต็มที่  ในการรวบรวมความคิดและวิเคราะห์ออกมาเป็นคำตอบ  ก่อนจะทบทวนทั้งหมดอีกครั้ง  ด้วยอยากทำคะแนนให้ดีที่สุด  เพื่อคว้าเกียรตินิยมให้คนบ้านภักดิภูมิเมธีได้ภูมิใจ  ว่าอย่างน้อยผมก็มีดีในเรื่องเรียน  เพราะเรื่องอื่นผมรู้ตัวว่าทำมันไม่ได้เรื่องเลยสักเรื่อง  แถมยังทำให้ทุกคนเป็นห่วงเสียอีก  นับรวมความซุ่มซ่ามที่ทำเอาผมเจ็บตัวในครั้งนี้ด้วย 

โดยเฉพาะกับพี่ลีโอ  ผมอยากให้พี่ภูมิใจในตัวผม  ที่สามารถเดินตามรอยเท้าพี่ในเรื่องเรียนได้เป็นอย่างดี  ถึงแม้พี่ลีโอเป็นนักร้องบอยแบนด์ที่แสนโด่งดังเช่นปัจจุบันนี้  ทำให้ดูเหมือนว่าพี่ไม่น่ามีเวลาให้กับเรื่องเรียน  แต่เป็นที่รู้กันว่าพี่ชายของผมสามารถคว้าปริญญาคณะบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยในฮ่องกงได้ตามกำหนดเวลา  พิเศษตรงที่พี่ลีโอมีเกียรตินิยมห้อยท้ายให้ทุกคนได้ชื่นชมในความสามารถยิ่งขึ้นไปอีก  ผู้ชายที่สมบูรณ์พร้อมทั้งรูปทรัพย์  ชื่อเสียง  สติปัญญาอย่างพี่  ย่อมเป็นที่ชื่นชมของทุกคน  รวมถึงน้องชายบุญธรรมอย่างผมด้วย  ที่นับถือพี่เป็นไอดอลตลอดมา

“เอ่อ  ลูกหมูทำข้อสอบได้มั้ย”  ผมต้องแปลกใจเมื่อคำถามนี้ถูกส่งมาจากคนตรงหน้า 

หากคุณจะจำกันได้เขาหรือเธอคนนี้คือเพื่อนร่วมคณะของผม  ที่ร่างกายภายนอกสวยงามและบอบบางไม่แพ้ผู้หญิง  แต่สภาพเพศที่แท้จริงกลับไม่ต่างจากผมเลย  ‘กุ๊กไก่’  คือชื่อของเธอ  นอกจากกุ๊กไก่แล้ว  รอบตัวผมยังมีเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนในกลุ่มของกุ๊กไก่ยืนล้อมผมอยู่  แม้ผมจะแปลกใจที่อยู่ๆกลุ่มของกุ๊กไก่เข้ามาคุยด้วย  ทั้งๆที่ผ่านมาเราแทบไม่เคยคุยกันมาก่อน  แต่ผมก็ตัดสินใจตอบคำถามพวกเธอ

“เอ่อ  ครับ  พอทำได้”  ก่อนผมจะเงียบไป  เพราะไม่รู้จะชวนคุยอะไรต่อ  พร้อมทั้งหลบสายตาจริงจังทั้งสามคู่ที่จ้องมายังผมอย่างเอาเป็นเอาตาย 

‘นี่ผมไปทำอะไรผิดต่อพวกเธอแบบไม่รู้ตัวไว้หรือเปล่านะ’  ระหว่างที่ผมกำลังสับสนและไม่มั่นใจในคำตอบตัวเองอยู่นั้น  ผมต้องสะดุ้งสุดตัว  เมื่ออยู่ๆทั้งสามคนก็กรีดร้องออกมาเสียดัง

“อ๊ายยย!...กรี๊ดดด!  ลูกหมูอายแก้มแดงน่าฟัดมากอ่ะ...อื๊อออ!  น่ารัก  นี่ฉันจะไม่ทนแล้วนะ!”  ผมผวาและจับใจความในสิ่งที่เพื่อนๆพูดไม่ได้เลย  เพราะตกใจกับสีหน้าคลั่งไคล้และท่าทางกรีดกรายของพวกเธอเป็นอย่างมาก

“อะไรกัน!  เกิดอะไรขึ้น  กุ๊กไก่ทำอะไรลูกหมู”  ปูนมาจากไหนไม่รู้ครับ  อยู่ๆก็มายืนค้ำหัวผมแล้ว  แต่ก็ทำเอาผมโล่งอก  เพราะอย่างน้อยผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่เคียงข้าง  หากเกิดอะไรขึ้นปูนน่าจะพอพูดคุยและต่อรองให้ผมได้ 

แม้ประโยคที่ได้ยินจากปูนจะฟังดูหาเรื่องไม่น้อย  ด้วยเสียงเข้มๆติดดุ  แต่ทำไมปูนถึงมีสีหน้าผ่อนคลายขัดกับน้ำเสียงนักก็ไม่รู้สิ  ทำไมนะ!?

“หาเรื่องน่ะปูน!  อย่ามาทำให้เสียเรื่องได้มั้ย  จิ๊!”  กุ๊กไก่พูดจบก็สะบัดค้อนใส่ปูน  ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม  เล่นเอาผงะแต่ก็อดส่งยิ้มแหยๆให้เธอไม่ได้  แต่ทำไมกุ๊กไก่ต้องเบิกตากว้างจ้องผมอย่างตกใจด้วยนะ

“ใช่  เรารึอุตส่าห์หาจังหวะที่องครักษ์พิทักษ์องค์ชายน้อยไม่อยู่แล้วนะ  ตามมากวนอีกจนได้”  ถ้าจำไม่ผิดคนนี้น่าจะชื่อ  ‘ป๋อมแป๋ม’  นะครับ  ยิ้มให้ผมเสียหวานเชียว 

ผมที่เริ่มปรับตัวได้  จึงส่งยิ้มบางเบาไปให้ป๋อมแป๋มด้วยต้องการผูกมิตร  ทำเอาป๋อมแป๋มยิ้มค้างและจ้องผมไม่วางตา  หน้าผมมีอะไรติดจนดูน่าเกลียดรึเปล่านะ

“ปูน  นายรู้ตัวมั้ย  ว่าคนเกือบทั้งคณะจะรวมตัวกันเอาเรื่องนายอยู่วันสองวันนี้แล้วเนี่ย  ชิ!  ทำปิดปากเงียบ  ไม่ยอมบอกว่าลูกหมูอยู่โรงพยาบาลไหน  พวกเราอดไปเยี่ยมลูกหมูเลย”  วันนี้ผมก็เพิ่งจะรู้จากสาว  ‘ลูกตาล’  ว่าการที่ผมเจ็บตัวต้องนอนโรงพยาบาล  ได้รับความสนใจของเพื่อนในคณะด้วย 

คนที่อยู่ในมุมมืดอย่างผมจึงทั้งแปลกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน  จนเผลอฉีกยิ้มให้ลูกตาลที่เบือนหน้ามาทางผมพอดี  ซึ่งนาทีนี้อาการของลูกตาลก็ไม่ต่างจากเพื่อนสนิททั้งสองของเธอ

“เอ่อ  กุ๊กไก่  ป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  เป็นอะไร  หน้าเรามีอะไรติดเหรอ  พวกเธอถึง...”  ผมยังไม่ทันพูดจบประโยค  แต่ต้องยกมือขึ้นมาอุดหูแทบไม่ทัน

“กรี๊ดดดด...ลูกหมูรู้จักชื่อฉันด้วยแก  โอ๊ยดีใจ!...ลูกหมูเรียกฉันว่าลูกตาล  นังกุ๊กไก่ได้ยินมั้ย!?”  เสียงกรีดร้องและน้ำเสียงตื่นเต้นดังจนจับใจความไม่ได้ 

แถมในตอนนี้นอกจากเพื่อนทั้งสี่ที่ยืนล้อมรอบผมแล้ว  ยังมีสายตานับสิบของเพื่อนร่วมรุ่นหันมาให้ความสนใจทางกลุ่มเราด้วย  เล่นเอาผมเขินและขาดความมั่นใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้  ด้วยไม่ชินกับการที่โดนจับจ้องและให้ความสนใจเช่นนี้

“พวกเธอ!  หยุดทำเสียงโวยวายก่อน  ลูกหมูตกใจหมดแล้วเห็นมั้ย...ลูกหมู  หน้าลูกหมูไม่มีอะไรติดหรอก  และไม่ต้องตกใจ  พวกนี้ก็แค่เครซี่ลูกหมูมากๆก็เท่านั้น”  ปูนพูดกับผมด้วยเสียงนุ่มๆพร้อมรอยยิ้มปลอบใจ  ต่างจากน้ำเสียงเข้มๆที่ใช้กับเพื่อนทั้งสาม 

ผมฟังผิดหรือปูนตีความอาการของเพื่อนสาวสวยทั้งสามผิดกันแน่ครับ  ความคิดของผมคงแสดงออกไปทางสีหน้าจนหมด  เพราะปูนถึงกับส่ายหน้าอมยิ้มแบบเหนื่อยใจมาให้  แต่กุ๊กไก่  ป๋อมแป๋ม  และลูกตาล  เพียงแค่มองมายังผมด้วยใบหน้ายิ้มๆแววตาชื่นชมปนเอื้อเอ็นดู  ทำเอาผมเริ่มทำตัวไม่ถูกและหลบตาอีกครั้ง  แต่ไม่ใช่จากความรู้สึกแปลกแยกด้วยตัวเองไม่เหมือนใคร  จนไม่อยากเห็นแววตาดูถูก  ครั้งนี้มันต่างออกไป  เพราะผมเขินสายตาอ่อนโยนเหล่านั้นต่างหาก  หรือตลอดมาผมจะคิดไปเองว่าคนรอบตัวรังเกียจผม

“จริงอย่างที่ปูนว่านั่นแหละ  เพราะลูกหมูมัวแต่ก้มหน้าแบบนี่ไงล่ะ  ถึงไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา  จริงๆไม่เฉพาะแค่เราสามคนหรอกนะ  ที่อยากคุยอยากได้รอยยิ้มจากลูกหมู  เพื่อนๆคนอื่นก็ด้วย...แต่พอลูกหมูคอยแต่หลบตา  ชอบทำหน้านิ่งๆ  และเอาแต่เก็บตัวเงียบ  ไม่ยอมสุงสิงกับใครนอกจากปูน  พวกเราก็ไม่กล้าเข้าไปกวนใจน่ะ  ทั้งๆที่ทุกคนในชั้นปีอยากจะทำความรู้จักกับคนดังของคณะแท้ๆ  แต่ก็ไม่มีโอกาสเลย  ไหนๆวันนี้เราก็ได้คุยกันแล้ว  ขอเป็นเพื่อนกับลูกหมูได้มั้ย” 

ผมกวาดสายตาไปรอบห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ  ทำให้ได้พบกับแววตาจริงใจและชื่นชมจากเพื่อนๆ  ยอมรับว่าผมทั้งตกใจและประหลาดใจมากถึงมากที่สุด  แต่รอยยิ้มและแววตาเหล่านั้น  ทำให้ความเชื่อของผมที่เคยมีมาค่อยๆสั่นคลอน  และมันก็ทะลายลงเกือบทั้งหมด  เมื่อปูนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมยืนยันหนักแน่น  ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังอย่างน้อยครั้งที่ผมจะได้เห็นจากปูน

“พะ...พวกเธอไม่ได้รังเกียจเราเหรอ  แต่อยากเป็นเพื่อนกับเรา!?”

“ใช่  พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับลูกหมู!!!!”

วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของผมวันหนึ่งเชียวล่ะ  เพราะผมมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเกือบเจ็ดสิบคนในวันเดียว  เรื่องน่ายินดีแบบนี้ผมต้องเล่าให้พี่ลีโอรับรู้  พี่จะได้ร่วมยินดีไปกับผม  แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนรูปร่างน่าเกลียดอย่างผมจะถูกชมว่าน่ารัก!!

“ลูกหมูยิ้มหวาน  น่ารักจังเลย~  ฉันจะละลาย~”

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

หมูน้อยค่อยๆกะเทาะเปลือกมาพบความจริงทีละเล็กละน้อยแล้วน้า
เริ่มจากการรู้ใจตัวเอง  มีพี่ชายที่รักอยู่เคียงข้าง  และมีเพื่อนที่จริงใจรอบตัว
ต่อไปลูกหมูของเราก็จะปรับมุมมองมองโลกสดใสขึ้น  และน่ารักน่าฟัดมากขึ้นไปอีก   :katai2-1:
เอาใจช่วยหมูน้อยกันด้วยนะคะ

ตอนที่แล้วมีน้องคนอ่านท่านหนึ่งเชียร์ให้สิงห์จับลูกหมูกินซะทีด้วย   :laugh:
ซึ่งตอนต่อไปน่าจะไม่ทำให้ผิดหวังนักคะ  เพราะสิงห์ลีโอของเราลงมือชิมลูกหมูละ
น้องจะแตกตื่นแค่ไหนหรือภารกิจจะสำเร็จมั้ยต้องติดตามค่ะ
เจอกันวันจันทร์น้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-03-2015 11:51:03

วันจันทร์หน้าเลยอ้าาาาาาาาา  :ling1:

แอบสงสารน้องปูนหน่อยๆ โดนพี่ลีโอมาดักถึงมหาลัย

แต่ลูกหมูมีคนเข้าหาเยอะแบบนี้ คงมีพวกที่มาตีสนิทเพราะเป็นน้องของลีโอด้วยส่วนนึงหรือเปล่าคะ?? ถ้าไม่ใช่ก็ดีไป กลัวน้องเสียใจเล็กๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-03-2015 11:53:39

ลูกหมูมาแล้ว~ :-[

. . . . .

ถ้าลูกหมูกลับไปเล่าให้พี่ลีโอฟังว่าตัวเองได้เพื่อนเยอะขนาดนี้ พี่ลีโอต้องนึกเสียใจแน่ๆเลย ที่ตัวเองไม่ยอมเป่าหูให้น้องมีความเชื่อผิดๆ ต่อไป กร๊ากก~ :laugh: ยิ่งความหวงนี่คงอัพเลเวลเพิ่มขึ้นน่าดูนะคะพี่ลีโอ~~ :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 11-03-2015 12:00:51

ลูกหมูน่ารักกกกกกอ่ะ >.<

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-03-2015 12:37:30

ถ้าพี่ลีโอรู้สงสัยจะไม่ชอบใจแน่ มีคนมาหลงเสน่ห์น้องเพียบ  :katai5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: premierfour ที่ 11-03-2015 12:44:01

ลูกหมูน่ารักมากมาย   :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-03-2015 12:45:34

ลูกหมูของแม่เจียมเนื้อเจียยมตัวน่ารักน่าฟัดอะไรอย่างนี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 11-03-2015 12:46:57

ทำเยอะกว่าชิมได้ไหมคะ?  :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-03-2015 13:03:18

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 11-03-2015 13:37:43

ต่อไปพี่ลีโอคงเหนื่อยกว่านี้ 10 เท่าแหงมๆ
หรืออาจมีคนมาช่วยดูแลลูกหมูเพิ่มนะ  อิอิ

+1 ให้ค่า ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 11-03-2015 14:04:08

ลูกหมูจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองมีดีในตัว ทั้งความน่ารัก สดใส  ทำให้เพื่อนๆ อยากใกล้ชิดด้วย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-03-2015 14:41:01

 :serius2: เสน่ห์ลูกหมูเริ่มล้นออกมาแระกลุ้มใจแทนลีโอเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-03-2015 14:50:08

พี่ลีโอรู้คงได้อกแตกตาย 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 11-03-2015 15:29:02

รอวันพี่ลีโอ'อกแตก'
(http://stuffpoint.com/btob/image/229997-btob-minhyuk-btob-3.jpg)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 11-03-2015 15:57:23

เอาล่ะสิ ลูกหมูได้เพื่อนอีกเยอะแยะ แค่คนเดียวพี่ลีโอก็แทบจะฉีกอกอยู่แระ นี่ได้มาอีกโขยงฮีไม่คลั่งอกแตกตายแทนรึนี่

5555  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 11-03-2015 16:11:29

อิพี่ลีโอจะหึงแทนแสดงคว่มยินดีไหมเนี่ยยยยย ~_~

ปล. พึ่งมาอ่านคร้าาา ฝากตัวๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 11-03-2015 16:36:24

น้องหมูน้อยน่ารักกกกกกกก อยากให้หมูน้อยมองโลกในแง่ดี จะได้มีความสุข

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 11-03-2015 16:44:20

พรู่ดดด นึกหน้าพี่ลีโอไม่ออกเลย he อุตส่าห์ฝังหัวน้องมาตั้งนาน กร๊าก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 11-03-2015 16:53:13

อย่างนี้แสดงว่าหุ่นลูกหมูกำลังน่าฟัดแน่เลย สาวๆเลยยิ่งเห็นความน่ารักของน้อง
ตอนหน้าลีโอจะกินน้องแสดงความเป็นเจ้าของเหรอ จะรอนะ 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 11-03-2015 17:00:50

เข้ามาตามเรื่องนี้ด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 11-03-2015 17:06:02

ลูกหมูเริ่มรู้ตัวแล้ว เปิดใจให้คนอื่นมากขึ้น

ต่อไปพี่ลีโอต้องปวดหัวแน่ๆ

รอวันจันทร์อย่างใจจดใจจ่อ :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-03-2015 17:49:44

กินเลยๆๆ :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 11-03-2015 18:50:36

แค่อ่านยังรู้สึกเลยว่าทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย โอ้ยลูกหมู  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-03-2015 18:53:04

และแล้วโลกของลูกหมูก็เปิดกว้างซะที

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-03-2015 19:03:45

อุ้ยย ลูกหมูจะโดนจับกินแว้วววว  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-03-2015 19:20:18

55555555555 ในที่สุด
พี่ลีโอจะทำยังไงละเนี่ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 11-03-2015 19:22:03

อร๊ายยยยยย ลูกหมูลูกกกกกกกกก

ต่อไปหนูจะน่ารักเพิ่มขึ้นเป็นเวล 100 แล้วสิน้าาาาา

รอดูสิงห์กินหมูน้าคร้าบบบบบ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-03-2015 20:23:42

ลูกหมูน่ารักอ่ะๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-03-2015 20:46:57

น่ารักอะลูกหมู  พี่ลีโอรู้คงจะหวงอย่างแรง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 11-03-2015 20:53:03

ลีโอเตรียมตัวเหนื่อยได้เลย  ลูกหมูฮอตมีแต่คนรัก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 11-03-2015 20:59:34

ลูกหมูน่ารักอ่าาา คนอ่านก็เครซี่ไม่แพ้เพื่อนๆนะเออ  :hao6:
พี่ลีโอได้หึงได้หวงหนักแน่ๆเลยคราวนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-03-2015 21:17:20

ลูกหมูน่ารักขึ้นทุกวันแบบนี้มีหวังพี่ลีโอเส้นเลือดในสมองแตกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 11-03-2015 21:22:23

ดีใจด้วยนะหมูน้อย ที่เริ่มทะลายเกราะแห่งความมืดมนออกมาได้แล้ว
พี่ลีโอได้ตามหวงน้องกันวุ่นวายแน่นอนค่ะ ตอนนี้ความฮอตของน้องเริ่มแผ่รัศมีแล้วนะคะ
เหลือแต่น้องยังนึกว่าขุ่นพี่เธอจะรังเกียจตัวเองอยู่อีก จริงๆถ้ารู้ความคิดพี่ลีโอเหมือนที่คนอ่านรู้
จะเห็นเลยว่าจริงๆคุณพี่เธอแทบจะอยากเก็บคุณน้องไว้คนเดียวไม่ให้ใครชมเลยเพราะความน่ารักน่าฟัดอย่างเนี๊ยะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-03-2015 22:17:24

หมูน้อยน่าร๊ากกกกกกกกกก
มีเพื่อนเพิ่ม...ระวังมีริ้นไรมาตอมหมูน้องนะพี่ลีโอ
รีบรวบหัวรวบหางซะ!!! อร๊ายยยย
รอตอนต่อไปปปปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 12-03-2015 00:33:22

ดูจะเป็นตอนที่มีแต่ออร่าแห่งความสุขเนาะ อ่านแล้วยิ้มมมมม ลูกหมูน่ารัก
บางที ถ้าลีโอรู้ว่าลูกหมูฮอตขนาดนี้ คงจะอยู่ไม่สุขบ้างล่ะ ฮ่าๆๆ ก็เป็นคนขี้หวงซะขนาดนั้นนี่นาเนอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 12-03-2015 02:04:47

อ่านแล้วอยากกระโดดกอดลูกหมู แล้วก็ฟัดๆๆแก้ม แต่คงโดนพี่ลีโอถีบออกมา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-03-2015 09:20:07

 :o8:
หมูน้อยน่ารักอะ
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 12-03-2015 20:06:04

น้องลูกหมูได้เพื่อนเพิ่มเยอะเลย  o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 13-03-2015 07:49:23

โถ ลูกหมู เพราะลีโอแท้ๆ แกล้งน้อง!  :beat:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่6 "ความรู้สึกแปลกๆ" P.7 (11/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 13-03-2015 09:28:13

ก่อนอื่นเลย :กอด1: พี่มาศหนึ่งที ไม่ได้เจอกันนานเลยค่ะ
ช่วงนี้งานเยอะไม่ค่อยได้ติดตามอะไรเท่าไร มาเห็นอีกทีก็ 6 ตอนแล้ว
ดีใจมากๆเลยค่ะ พี่มาศมีเรื่องใหม่มาพร้อมน้องลูกหมูผู้น่ารัก
แถมโครงเรื่องและบรรยากาศงานเขียนก็ดูต่างออกไปจากทุกที
แต่ไม่ทิ้งความเป็น MiSS-U นั่นคือความหวานที่แทบจะกลืนทุกสิ่ง
คาดว่าพี่ลีโอคงจะหวานและหวงน้องไม่แพ้พระเอกจากหลายๆเรื่อง
เดาเหมือนหลายๆคน ว่าน้องลูกหมูคงไม่ธรรมดาแน่  :hao3:
จะคอยติดตามนะคะ ว่าสมภารคนนี้จะกินไก่วัดเมื่อไร :-[
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-03-2015 12:26:55

ตอนที่ 7

ลีโอ

ผมยืนมองภาพความวุ่นวายในห้องสโลฟนิ่งๆ  และเผลอระบายยิ้มทุกครั้ง  ยามได้เห็นจุดรวมความสนใจของทุกคนในนั้น  เปิดยิ้มและมีทีท่าเอียงอาย  เมื่อบรรดาเพื่อนๆรอบตัวหยอกล้อด้วย  แม้ภาพของผองเพื่อนจะอบอวลไปด้วยความสุขแห่งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ  แต่ผมอดสะท้อนในอกจนรู้สึกเจ็บหน่วงๆไม่ได้  ด้วยตลอดมาเหมือนว่าผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลูกหมูต้องปิดกั้นตัวเองจากคนรอบตัว  เพราะขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง 

ลูกหมูคิดว่ารูปร่างของตัวเองน่าเกลียด  ทั้งๆที่สิ่งที่ลูกหมูเป็นออกจะตรงข้ามกับความจริง  ด้วยรูปร่างที่แม้จะอวบอิ่มไปหน่อย  แต่ก็ดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล  ช่วยขับให้ผิวผุดผ่องไปทั้งร่าง  แถมด้วยหน้าตาที่แสนน่าเอ็นดู  ตาตี่แก้มป่องปากแดงตลอดเวลา  บวกท่าทางขี้อายชอบเก็บตัวชวนให้น่าค้นหา  สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่มีคุณลักษณะที่แสนดึงดูดใจต่อคนรอบตัว  แต่เป็นเพราะผมที่ใส่ความคิดร้ายๆเข้าไปในหัวน้อง  ไม่เช่นนั้นหมูน้อยของผมคงสัมผัสถึงความรักความสุขระหว่างเพื่อนได้เร็วและมากกว่านี้แล้วแท้ๆ 

ในเมื่อย้อนไปแก้ไขอดีตไม่ได้  ผมก็ขอทำปัจจุบันเพื่อคนที่ผมรัก  ชดเชยในส่วนที่ทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์  เพราะความเห็นแก่ตัวแบบเด็กๆ  ด้วยการทอดเวลายืนรออยู่หน้าประตู  ปล่อยให้หมูน้อยแสนรักได้มีเวลากับเพื่อนใหม่  และแบ่งปันความน่าเอ็นดูของน้องให้คนอื่นได้ชื่นชมบ้าง  ซึ่งผมต้องพยายามข่มใจอย่างหนัก  ยอมมองข้ามสายตาหยาดเยิ้มแสดงความพอใจอย่างออกนอกหน้าหลายคู่ที่มองลูกหมู  โดยที่หนึ่งในนั้นมีสายตาของเพื่อนสนิทอย่างนายปูนรวมอยู่ด้วย

เมื่อเห็นเวลาผ่านไปพอสมควร  ผมก็เดินเข้าไปท่ามกลางความจอแจ  จากสายตาหนึ่งคู่ที่มองมา  เพิ่มเป็นสองสามและมากขึ้นเรื่อยๆ  จนเสียงที่เคยดังเงียบลง  และคนที่เคยเป็นศูนย์รวมความสนใจของคนทั้งห้องก็หันมามอง  ด้วยใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่มีรอยยิ้มน้อยๆติดใบหน้า  ก่อนรอยยิ้มนั้นจะค่อยๆฉีกกว้างขึ้น  ยามที่เราได้สบตากัน

“พี่ลีโอ”  ผมส่งยิ้มในหมูน้อยก่อนก้าวเข้าหาช้าๆ  จนกระทั่งถึงตัวน้อง  ผมจึงวางมือลงบนกลุ่มผมยุ่งๆ

“พี่มารับกลับบ้าน”  เจ้าของเส้นผมนุ่มมือที่ผมลูบอยู่  ยังคงฉีกยิ้มและพยักหน้าน้อยๆเป็นการตอบรับ  ก่อนน้องจะกุลีกุจอเก็บของลงกระเป๋าสะพายใบเก่ง

ผมจึงมีโอกาสละความสนใจจากลูกหมูเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว  ทำให้ได้รู้ว่าทุกสายตาในห้องมองตรงมาที่เราไม่กระพริบ 
สำหรับผมเรื่องการเป็นจุดรวมสนใจและถูกมองด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น  ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่พบเจอ  จนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว  จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ผมจะส่งยิ้มบางเบาแจกจ่ายให้ทุกคนรอบตัว  ไม่เว้นแม้แต่เจ้าของสายตาบางคู่ที่มองมาด้วยแววตาหมั่นไส้ 

ผลก็คือเกิดเสียงกรี๊ดสนั่นที่ทำเอาคนที่นั่งเก็บของอยู่  ผวาเข้ามากอดเอวผมและเอาหน้าซุกเข้าที่หน้าท้องด้วยความตกใจ

“กรี๊ดดด!!!  พี่ลีโอยิ้มให้ด้วย...อ๊ายยย!!!  ลูกหมูกอดพี่ลีโอแน่นเชียว...ม้ายยย!!!  คู่นี้อะไร  ยังไงกัน!?”

ผมก้มลงมองเจ้าของร่างกลมที่กอดเอวผมอยู่อย่างรอคอยปฏิกิริยา  ด้วยกลัวว่าน้องจะขวัญกระเจิงกับเสียงอื้ออึงรอบตัว  พาลส่งผลกระทบต่อระบบความคิดในเรื่องการคบหาเพื่อนเข้าแล้วจะแย่เอา  ผมจึงลงมือลูบหัวทุยเบาๆเพื่อเรียกขวัญ  พร้อมเอ่ยเรียกชื่อน้องไปด้วย 

ไม่นานลูกหมูค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยแววตาตื่นๆ  ก่อนจะมองไปรอบตัวที่บรรดาผองเพื่อนเริ่มเงียบเสียงลงแล้ว  แต่น้องก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากเอวผม  ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงกับท่าทางออดอ้อนอย่างไม่รู้ตัวของหมูน้อย

ท่ามกลางความเงียบและแววตาอยากรู้อยากเห็น  พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มองผมสลับกับหมูน้อยไปมา  กลับมีเสียงที่ถูกดัดจนหวานกว่าเสียงผู้หญิงทั่วไปดังขึ้น  เรียกความสนใจจากทุกคนให้หันไปมองต้นเสียง  รวมถึงผมและลูกหมูด้วย

“ขอโทษค่ะ...อาจจะฟังเป็นคำถามที่ก้าวก่ายไปหน่อย  แต่กุ๊กไก่อยากรู้  ลูกหมูกับพี่ลีโอเป็น!?...”  เจ้าของเสียงเกือบหวานที่มีใบหน้าสวยเฉี่ยวหยุดประโยคคำถามเอาเสียดื้อๆ 

เหมือนว่าเจ้าของประโยคนั้น  ต้องการให้ผมหรือลูกหมูได้เติมคำของเขาหรือเธอให้จบประโยค  แถมเธอยังใช้แววตาวิบวับมองลูกหมู  เหมือนกำลังคาดหวังอะไรบางอย่างในคำตอบ  แต่พอมองมายังผมกลับทอประกายสะเทิ้นอาย  และหลบตาเอาดื้อๆ  พาเอามุมปากผมกระตุกเกือบหลุดขำออกมาเชียวล่ะ

ผมเลิกคิ้วและอมยิ้มใส่ตาลูกหมูที่เงยหน้าขึ้นมอง  และแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่  เมื่อตาคู่เรียวเบิกกว้าง  พร้อมแก้มใสขึ้นสีระเรื่อ  เพราะเริ่มรู้ตัวว่ายังคงกอดเอวผมเสียแน่น  ก่อนน้องจะคลายแรงกอดลง  และเสหลบตามองเมินไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าผม  แต่ดันมีอาการสะดุ้งไหล่เกร็งขึ้นมา  ยามมองไปทางไหนก็มีสายตาจับจ้องอย่างรอคอย 

ท่วงท่าของลูกหมูน่าเอ็นดูเสียจน  ผมอยากอุ้มน้องออกไปฟัดแก้มแดงๆให้หายมันเขี้ยวเสียแต่นาทีนี้  แต่สิ่งที่ผมทำคือลงมือลูบกลุ่มผมนุ่มๆ  เพื่อปลอบโยนเด็กขวัญเสีย  และเป็นฝ่ายตอบคำถามเสียเอง

“เราเป็น...พี่น้องบุญธรรมกันครับ”  หลังจากผมเว้นจังหวะให้ทุกคนลุ้นกันจนตัวโก่ง  ผมก็บอกความสัมพันธ์แท้จริงระหว่างเราให้ทุกคนรู้  เรียกเสียงอื้ออึงให้ดังขึ้นอีกครั้ง 

ความจริงที่น้อยคนจะได้รู้  ด้วยตั้งแต่ลูกหมูมาเรียนที่นี่  ผมแทบไม่มีโอกาสมาเหยียบที่นี่เลย  น้อยครั้งที่ผมจะมารับส่งน้องด้วยตัวเอง  แต่ผมก็อยู่เพียงแค่ในรถ  วันนี้จึงไม่แปลกที่จะมีแต่คนแปลกใจในความสัมพันธ์นี้ของเรา  อย่างนายปูนเพื่อนสนิทของลูกหมู  ก็ยังเพิ่งรู้ก่อนหน้าทุกคนไม่นานด้วยซ้ำ

นายปูนเองก็ได้แต่ยืนกอดอกอยู่ไม่ห่าง  และมองมาที่ผมนิ่งๆ  ท่าทางไม่ได้ยินดีแต่ก็ไม่ชื่นชมเหมือนหลายๆเสียงในเวลานี้  สำหรับหมูน้อยก็ได้แต่ระบายยิ้มเอียงอาย  มีบ้างที่พยักหน้ารับ  เพื่อยืนยันความสัมพันธ์ที่ผมเอ่ยถึง  ยามที่มีเพื่อนย้ำถามเอาคำตอบ  ผมเห็นว่าทุกคนได้คำตอบจนเป็นที่พอใจแล้ว  จึงเอ่ยชวนหมูน้อยของผมกลับบ้าน 

แม้ร่างกายลูกหมูจะแข็งแรงเพียงพอ  ให้ผมปล่อยเจ้าตัวมาสอบในวันนี้ได้ก็ตาม  แต่แผลบนหัวก็ยังไม่หายสนิทดี  สำคัญที่ขาก็ยังเข้าเฝือกอ่อนเดินเองไม่ถนัด  ต้องมีไม้ค้ำยันหรือผมคอยประคองเดินนั้น  หมูน้อยยังต้องการการพักผ่อนอย่างเพียงพอ 

ดังนั้นเมื่อลูกหมูตอบรับคำชวน  ผมจึงหันไปขอตัวเพื่อนตัวกลมของทุกคนกลับบ้าน  ซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี  บอกลาลูกหมูเสียงดังกระหึ่ม  ทำเอาทั้งผมและคนที่ได้รับความสนใจจากเพื่อนมากที่สุด  อดที่จะยิ้มออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย  ยามนี้เมื่อผมได้สบตาสดใสของน้อง  ผมก็พลอยมีความสุขไปด้วย

“มาครับ  พี่ประคอง”  ผมเข้าไปประคองร่างกลมขึ้นจากเก้าอี้  แน่นอนว่าอยู่ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่  ทำเอาแก้มเปล่งปลั่งของหมูน้อยขึ้นสีจัดอย่างยากที่จะเจือจาง 

ลูกหมูยอมให้ผมประคอง  แต่น้องก็เอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาทั้งของผมและเพื่อนๆ  ซึ่งก่อนที่เราจะออกเดิน  บุคคลที่เกือบถูกลืมก็เอ่ยแทรกเสียงซุบซิบเสียงหัวเราะคิกคักขึ้นมา  พอให้เราได้ยินแบบไม่ดังนัก

“ลูกหมู  เราช่วยถือกระเป๋าไปส่งที่รถให้...ส่งกระเป๋ามาสิ”  ผมเลือกที่จะเฉยต่อภาพที่ลูกหมูส่งกระเป๋าไปให้นายปูนตามความต้องการของนายนั่น  เพราะอย่างน้อยนายปูนก็เป็นเพื่อนที่ดี  แม้จะแอบชอบคนของผมอยู่ก็ตาม

“ขอบใจนะปูน”  ผมเชื่อว่ารอยยิ้มสดใสบนใบหน้ากลมๆนั่น  คงทำให้คนที่ได้รับหลงเพ้อไปอีกนานเชียวล่ะ

หากเราได้เปิดใจต่อกันแล้ว  ผมคงต้องสั่งห้ามไม่ให้หมูน้อยไปยิ้มหวานชวนละลายใจแบบเรี่ยราดให้ใครอีก  ครั้งนี้ผมได้แต่ทำใจมองข้าม  เพราะถือเสียว่าเป็นรางวัล  สำหรับน้ำใจที่นายปูนมีให้ลูกหมูมาตลอดก็แล้วกัน

........................................

“ลูกหมูยิ้มได้แบบนี้  แสดงว่าวิชาที่เพิ่งสอบเสร็จ  ต้องคว้าเอมาให้ป้าได้แน่ๆใช่มั้ยจ๊ะ”  ทันทีที่เราก้าวเข้าบ้าน  คุณแม่ก็ส่งเสียงทักคนในอ้อมกอดผม  ด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มละมุน 

ลูกหมูเองก็อมยิ้มอายๆ  มีเงยหน้าแอบเหลือบมองมาที่ผมด้วย  ก่อนจะหลบตาอย่างไวเมื่อเห็นว่าผมมองอยู่  ทำเอาผมต้องกลั้นยิ้มแทบแย่กับอาการเขินสายตาผมของน้อง  จนเรามานั่งบนโซฟาข้างกันเรียบร้อยแล้วนั่นแหละ  คนน่ารักของคุณป้าสุมนาถึงจะตอบคำถามที่ถูกส่งมาให้  ที่สำคัญนั่งเอียงข้างให้ผมได้เห็นแต่ข้างแก้มแดงๆ  และไม่ยอมสบตากันเหมือนเดิม

“เรื่องสอบลูกหมูก็ทำเต็มที่ครับ  แต่จะได้เอรึเปล่าคงต้องรอผลสอบอีกที”  คุณแม่ยิ้มละมุนรับคำ  ก่อนถามย้ำหาคำตอบว่าลูกหมูยิ้มทำไม  ยิ่งทำให้คนตัวกลมแก้มแดงหนักกว่าเดิม  พาลก้มหน้าหนีสายตาท่านเอาดื้อๆ 

คุณแม่จึงหันมาสบตาผมเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ  ด้วยเห็นความผิดปกติของลูกบุญธรรมที่ท่านรักดังดวงใจ  ผมสบตาท่านยิ้มๆ  แววตาท่านวาววับขึ้นมาทันทีที่อ่านสายตาผมออก  ก่อนจะขมวดคิ้วฉับและถอนใจเฮือกใหญ่  อย่างเหนื่อยหน่ายใจที่ทำอะไรผมไม่ได้มากไปกว่าการปรามเหมือนที่ผ่านๆมา 

แต่การกระทำของท่านกลับทำให้ใครบางคนสะดุ้ง  และเงยมองผมกับแม่สลับไปมาอย่างไม่แน่ใจ  ว่าตัวเองได้ทำอะไรผิดไว้  อาการของหมูน้อยทำให้คุณป้าผู้เป็นที่รักของลูกหมู  ถึงกลับรีบคลี่ยิ้มสวยและยื่นมือมาลูบหัวเพื่อปลอบใจทันที  ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มกริ่มมองภาพว่าที่แม่สามีและว่าที่ลูกสะใภ้ปลอบใจกันไปมาอย่างสบายใจ

คุณคงสงสัยมากแล้วสิครับ  ว่าทำไมหมูน้อยของผมถึงมีอาการเช่นนั้น  แน่นอนว่าผมต้องมีส่วนเกี่ยวข้องและเป็นต้นเหตุให้เกิดอาการผิดปกติดังกล่าว  เหตุการณ์มันเกิดขึ้นในรถระหว่างทางที่ผมพาหมูน้อยกลับบ้าน  ด้วยความมันเขี้ยวและความขี้หวงของผมที่มีต่อคนตัวกลมแท้ๆครับ  ผลักดันให้ผมปล้นจูบน้องก่อนเลี้ยวรถเข้าประตูบ้านนี่เอง 

ก็ใครใช้ให้ลูกหมูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะความดีใจที่ได้เพื่อนใหม่มาตลอดทางกัน  บวกเข้ากับน้ำเสียงสดใสที่น้องเอ่ยชมนายปูนที่ช่วยติวข้อสอบให้ในคืนก่อนสอบเข้าไปอีก  ผมจึงได้จูบหวานๆจากหมูน้อยมาเป็นรางวัลปลอบใจ  ทำให้คนตัวกลมเคลิ้มทำตาเยิ้มมาตั้งแต่นั้น 

จนกระทั่งคุณแม่ที่แสนรู้ใจของผมหรืออีกนัยคุณป้าสุมนาที่แสนใจดีของลูกหมูทักขึ้นมานั่นแหละครับ  และถึงนาทีนี้หมูน้อยก็ยังอายไม่เลิก  ทั้งๆที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจูบกัน

“ลูกหมูมาเหนื่อยๆไปพักผ่อนก่อนเถอะลูก  ยังต้องอ่านหนังสือสอบอีกหลายวิชาใช่มั้ยครับ”  ลูกหมูยิ้มและตอบรับคำคุณแม่ 

ผมเองก็เตรียมจะเข้าไปประคองน้องพาขึ้นห้อง  แต่กลับโดนคุณแม่กักตัวไว้ด้วยเหตุผลเรื่องงาน  ส่วนลูกหมูได้ป้าแม่บ้านพาขึ้นห้องแทน  ซึ่งก่อนที่น้องจะเดินพ้นห้องรับแขก  มีหันมามองผมด้วยแววตากังวลนิดหน่อย  แต่พอผมส่งยิ้มให้คนตัวกลมก็ชะงัก  พร้อมแก้มขึ้นสีระเรื่อน่ามอง  มีแอบเม้มปากทำตาสั่นๆพอให้ผมรู้ว่าความคิดน้องนั้นวนเวียนอยู่ที่เรื่องใด  ก่อนหมูน้อยจะก้มหน้าและเดินออกไปตามแรงประคอง

“ยังยิ้มอยู่ได้อีกนะตาลีโอ  อย่าคิดนะว่าแม่ไม่รู้ว่าเราทำอะไรไว้กับลูกหมู”  หากอาการสะบัดค้อนของคุณแม่สุมนาทำร้ายผมได้  ตามร่างกายผมคงเต็มไปด้วยร่องรอยเขียวช้ำไปหมดแล้วล่ะครับ

“โธ่  คุณแม่ครับ  ผมแค่ชื่นใจน้องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น  ผมไม่กล้าขัดคำสั่งคุณพ่อกับคุณแม่หรอกครับ  เฮ้อออ”    แอบถอนใจเรียกคะแนนสงสารนิดหน่อยครับ  และดูท่าจะได้ผลเสียด้วย  เพราะตาแข็งๆของคุณแม่อ่อนแสงลง  แต่ท่านยังคงมองมาที่ผมด้วยแววตาหมั่นไส้ไม่เปลี่ยน

“ลีโอ  ลูกก็น่าจะรู้ดีว่าเพราะอะไร  คุณพ่อกับแม่ถึงต้องห้ามลูกไว้  น้องพิเศษกว่าใคร  ลูกจะทำอะไรก็ขอให้นึกถึงความเป็นจริงข้อนั้นด้วย”  สายตาคุณแม่จริงจังเสียจน  ผมต้องปรับอารมณ์ตามท่าน  แต่ผมก็เข้าใจและรับรู้ถึงความรักความหวังดีที่ท่านมีให้แก่ผมกับลูกหมูเป็นอย่างดี

“เพราะผมคำนึงถึงความจริงข้อนั้นน่ะสิครับ  ผมถึงเชื่อฟังคุณพ่อคุณแม่และอดทนรอน้องมาจนถึงตอนนี้  แต่แม่ครับ  ความรักที่มันล้นอก  แต่ไม่สามารถบอกออกไปได้...บางครั้งมันก็อึดอัด  จนผมแทบคลั่งได้เหมือนกัน...คุณแม่ครับ  วันเกิดลูกหมูปีนี้  ผมจะบอกความในใจกับน้อง  และบอกความจริงทุกอย่าง  ผมว่าน้องโตพอที่จะรับรู้ความจริง  และไม่ว่าน้องจะรู้สึกอย่างไร  ผมนี่แหละจะประคับประคองน้องให้ผ่านความรู้สึกเหล่านั้นมาให้ได้...ผมสัญญาครับแม่”

เรื่องนี้ผมคิดมานานแล้ว  วันนี้จึงเป็นโอกาสดีที่ผมจะบอกและขออนุญาตท่านเสียทีเดียว  คุณแม่นิ่งคิดและมองมายังผมแบบไม่ละสายตา  แววตาที่ท่านใช้มองผมนั้นเรียบสนิทแทบอ่านไม่ออก  ท่านคงทั้งประมวลความคิดกับสิ่งที่ผมพูด  และกำลังชั่งใจอย่างหนักถึงผลดีผลเสียที่จะเกิดกับลูกหมูบุตรบุญธรรมของท่าน  แต่ในที่สุดท่านก็ถอนใจยาวเหยียดและยกยิ้มน้อยๆ  มองมาที่ผมด้วยแววตาอ่อนโยนปะปนไปด้วยแววตาแห่งความภาคภูมิใจ

“เฮ้อออ  ยอมรับว่าแม่หวั่นใจในปฏิกิริยาของลูกหมูอยู่ไม่น้อยเชียวล่ะ หากน้องได้รับรู้ความจริง  แต่แม่เชื่อใจในตัวลูกว่าจะดูแลหมูน้อยของลูกได้เป็นอย่างดี  เพราะลูกพิสูจน์ให้แม่เห็นแล้วว่าลูกรักน้อง  และพร้อมแล้วจริงๆที่จะดูแลน้องได้”  ผมนี่แทบกระโดดและร้องตะโกนด้วยความดีใจ  หากประโยคต่อมาของคุณแม่จะไม่ดังขึ้น

“แม่ยอมให้ลูกทำในสิ่งที่ขอ  แต่ถ้าลูกหมูไม่ได้คิดแบบเดียวกับลูก  ลูกห้ามบังคับและฝืนใจน้องให้รับรักเด็ดขาด  รวมถึงความสัมพันธ์ทางกายด้วย  ห้ามขาดถ้าน้องไม่เต็มใจ”  ผมถึงกลับพรูลมหายใจยาวเหยียดด้วยความโล่งอก

“ผมสัญญา  แต่ถ้าลูกหมูเองก็รักผม  และยินยอมพร้อมใจ  แม่คงไม่ว่านะครับ  ถ้าผมจะ ‘รัก’ น้อง”  จะว่าผมมั่นใจเกินกว่าเหตุก็คงไม่ได้  เห็นๆอยู่ว่าอาการของหมูน้อยเป็นอย่างไร  ยามที่ผมตั้งใจใกล้ชิดน้อง  เหลือก็แต่พูดออกมาเป็นคำพูดเท่านั้น 

แม้จะมีเปอร์เซ็นต์น้อยยิ่งกว่าน้อยที่น้องจะไม่คิดอะไรกับผม  แต่ผมนี่แหละจะรุกให้น้องมารักผมให้ได้  สีหน้าแววตาคุณแม่ที่ใช้กับผมแสดงออกชัด  ว่าทั้งหมั่นไส้และเหนื่อยหน่ายใจอยู่ไม่น้อย  แต่กลับไม่มีแววต่อต้านให้เห็น  ทำเอาผมสบายใจจนสามารถยิ้มออกมาได้  และผมก็ต้องยิ้มมากขึ้นไปอีก  กับประโยคต่อมาของท่าน

“ลีโอ  ลูกไปเอานิสัยเจ้าเล่ห์นี้มาจากใครกัน  คุณพ่อรึก็เป็นคนตรงไปตรงมาแท้ๆ  แต่เอาเถอะ  แม่เห็นแก่ความอดทนและความรักของลูก  แต่ลูกรู้ใช่มั้ยว่าควรที่จะป้องกัน  แม่ยังต้องการให้ทุกอย่างพร้อมจริงๆ  อย่างน้อยก็ขอให้ลูกหมูเรียนจบเสียก่อน  ถึงตอนนั้นหลานกี่คนแม่ก็เลี้ยงได้”

“ครับ  ผมสัญญาว่าจะมีหลานให้คุณแม่เยอะๆ  ฮึๆ”

“ตาลีโอ!  ทำเป็นพูดเล่นไปเถอะ  ลูกหมูจะคิดเหมือนลูกรึเปล่ายังไม่รู้เลย  ทำเป็นสัญญาดีเถอะ  ถึงเวลานั้นถ้าแม่ไม่มีหลานให้ชื่นชมล่ะก็...เหอะ!!”  ผมรีบเข้าไปกอดเอวท่านอย่างประจบ  แม้จะรู้ว่าคุณแม่แค่ขู่เล่นก็ตาม  แต่ขืนไม่ง้อท่านมีหวังผมโดนงอนจริง 

ใช้เวลาไม่นานที่ผมอ้อนท่านด้วยเสียงนุ่มๆ  พร้อมหอมแก้มเอาใจเหมือนยามที่ผมเป็นเด็ก  ภริยาของท่านธราเทพก็คลี่ยิ้มหวานออกมาจนได้  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะคลายอ้อมกอด  เจ้าของคุณสุมนาตัวจริงเสียงจริงก็ปรากฏกายขึ้น  คุณพ่อแกล้งกระแอมกระไอพร้อมเอ่ยขู่ผมให้ปล่อยศรีภรรยาอันเป็นที่รัก  ก่อนจะเดินผึ่งผายเข้ามานั่งแทนที่ผมข้างๆคุณแม่  และโอบเอวท่านไว้หลวมๆ  มีก้มหน้าส่งยิ้มละมุนจนคุณแม่แก้มแดงเสียอีก 

นาทีนี้ทั้งคุณพ่อคุณแม่คงไม่สนใจก้างอย่างผมแล้วล่ะครับ  ผมจึงหลบฉากออกมาอย่างเงียบๆ  ปล่อยให้ท่านทั้งคู่ได้มีโอกาสใช้เวลาร่วมกัน  ซึ่งบรรยากาศอ่อนหวานระหว่างคุณพ่อกับคุณแม่นั้น  ผมค่อนข้างเคยชินและรับรู้ได้  เพราะซึมซับบรรยากาศแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก  ว่าความรักของท่านทั้งคู่คือการแสดงออก 

แสดงออกให้คนที่เรารักรู้ว่ารักมากมายเพียงใด  ทั้งคำพูดและการกระทำ  ซึ่งมันคงใกล้ถึงเวลาของผมแล้วเช่นกันที่จะแสดงออกให้หมูน้อยรู้ว่าผมรักน้องมากมายแค่ไหน

“อย่าหักโหมนักเลย  คืนนี้นอนก่อนเถอะ  ฝืนไปก็ใช่ว่าจะอ่านรู้เรื่อง”  ผมลูบหัวเจ้าของดวงตาปรือปรอยที่นั่งอ่านหนังสือมาตั้งแต่หัวค่ำ 

ผมพอเข้าใจนะว่าคณะที่หมูน้อยเรียนค่อนข้างหนัก  แถมเจ้าตัวเองยังมีร่างกายแข็งแรงไม่เต็มร้อย  จึงยิ่งกดดันตัวเองให้อ่านหนังสือเข้าไปใหญ่  ลูกหมูมีแววตาครุ่นคิดพักหนึ่ง  ก่อนจะยอมพยักหน้าให้ผมและปิดหนังสือเรียน  พร้อมทำท่าว่าจะลุกขึ้นเอง  แต่ผมเลือกที่จะอุ้มน้องมาไว้กับอกเสียก่อน 

แม้ว่าผมสามารถเลือกที่จะเข้าไปประคอง  เพื่อพาคนตัวกลมไปเข้าห้องน้ำก่อนนอน  ตามความเคยชินของเจ้าตัวก็ย่อมได้  แต่แบบนั้นมันยุ่งยากไปเพราะผมอยากให้น้องได้พักผ่อนเร็วๆ  การได้อุ้มน้องอยู่แบบนี้ไม่ได้สร้างความลำบากแก่ผมสักนิด  ด้วยผมออกจะพอใจที่ได้แนบชิดนวลเนื้ออุ่นๆ  ที่ไม่ว่าจะสัมผัสไปตรงไหนก็นุ่มมือไปเสียหมด  แถมด้วยกลิ่นกายพิเศษหอมๆคล้ายกลิ่นดอกไม้ป่าด้วยแล้ว  ผมยิ่งกว่าเต็มใจบริการหมูน้อยตัวกลมคนนี้

“พะ...พี่ลีโอ  ไม่ต้องอุ้มหรอกครับ  ให้ลูกหมูเดินเองดีกว่า  ลูกหมูตัวหนักออก”  ผมส่ายหน้าแทนคำตอบใส่ตาคู่เรียวที่มีแววลำบากใจของคนในอ้อมแขน

“อย่าขัดใจพี่  ใครบอกว่าหมูน้อยตัวหนัก  สำหรับพี่  ตัวลูกหมูกำลังพอดีกับอ้อมกอดของพี่ต่างหาก  กอดทีน่ะอุ่นไปทั้งคืนเลยรู้มั้ย”  จากลูกหมูกลายร่างเป็นกุ้งต้มไปเสียแล้วครับ

หลังจากนั้นผมก็บรรจงวางคนตัวกลมลงกับพื้น  แต่ก็ยังคงช่วยประคองเอวนิ่มไว้  ด้วยหมูน้อยยังทิ้งน้ำหนักลงบนขาข้างที่ใส่เฝือกอ่อนไม่ได้มากนัก  ก่อนพยุงน้องให้หันหน้าไปยังชักโครก  โดยมีผมยืนซ้อนหลังน้องอยู่  ผมเอื้อมมือผ่านข้างเอวเตรียมรั้งขอบกางเกงยางยืดของน้องลง  แต่มีอันชะงักเมื่อฝ่ามืออุ่นๆแตะเข้าที่ข้อมือ

“ให้ลูกหมูทำเอง  ดะ...ได้มั้ยครับ”  น้องพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ  โดยที่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจากอก  ทำเอาผมต้องอมยิ้มกับความน่าเอ็นดู  และเลือกที่จะทำตามความตั้งใจเดิม

“จะอายพี่ทำไมกัน  พี่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กนะ  เห็นจนไม่รู้จะเห็นยังไงแล้ว  ขืนปล่อยให้ลูกหมูทำเอง  จะมาล้มอยู่ในนี้  พาลเจ็บหนักกว่าเดิมน่ะสิ  ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง”  สุดท้ายเจ้าของแก้มแดงๆก็ต้องยอมตามใจผม  ด้วยการปลดทุกข์โดยมีผมคอยบริการให้อย่างเต็มใจ

ลูกหมูจูเนียร์ขาวอวบน่ารักน่าชังในอุ้งมือผม  ร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสาย  โดยที่เจ้าของเจ้าจูเนียร์น้อยๆเอาแต่ก้มหน้าคางชิดอก  ทั้งแก้มลำคอและใบหูเห่อแดง  ปลายนิ้วอูมก็เกร็งจิกเข้าที่ข้อมือผมจนซีดขาว  ร่างกลมยืนนิ่งหลังงอ  และเหมือนจะมีอาการกลั้นลมหายใจไว้อีกด้วย 

ผมดูก็รู้แล้วว่าหมูน้อยกำลังเขินจัด  จึงทั้งสงสารทั้งพอใจในเวลาเดียวกัน  แต่แล้วหัวใจในอกผมก็กระตุก  เมื่อลูกหมูจูเนียร์ในอุ้งมือบวมเป่งและร้อนผะผ่าว  เปลี่ยนสีเป็นอมชมพูเกือบแดงจัด

“อ่า~  คือ  พะ...พี่ครับ  ละ...ลูกหมู  ขอโทษ  ฮึก  ขอโทษครับ  มัน  ฮึกๆ”  เมื่อหมูน้อยรับรู้การเปลี่ยนแปลงของร่างกายตัวเองว่าดันมีอารมณ์  จนลูกหมูจูเนียร์แข็งคาอุ้งมือผม 

น้องก็เงยหน้าขึ้นมามองผม  ด้วยแววตาแห่งความรู้สึกผิดที่แฝงไปด้วยความละอาย  จนเกือบกลายเป็นอาการขวัญเสียไม่กล้าสู้หน้า  แถมในดวงตาคู่เรียวก็เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆที่จวนหยาดหยดลงตามร่องแก้ม

“ชู่ว์ๆๆ  ไม่ร้องนะครับ  และไม่ต้องอาย  พี่เข้าใจดี  ปล่อยตัวตามธรรมชาตินะหมูน้อยของพี่  ไว้ใจพี่นะครับ”  ผมจบประโยคด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนส่งใส่ตาคู่เรียว  ด้วยต้องการปลอบประโลมหมูน้อยที่กำลังขวัญเสีย  ก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียน  พร้อมขยับมือปลอบโยนหมูน้อยจูเนียร์

“พะ...พี่ลีโอ~  อ่าๆ”  เสียงครางหวานๆสลับเสียงเรียกชื่อผมดังตลอดเวลา  ที่ผมช่วยน้องปลดปล่อยจากความทรมาน 

ภาพใบหน้ากลมๆของน้องที่กำลังเห่อแดง  และตาคู่เรียวก็ยังคงฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำใสๆ  สำคัญที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่ขยับผะแผ่วเรียกหาแต่ผมนี่สิ  ทำเอาผมอดใจไม่อยู่ประกบปากดูดกลืนเสียงวาบหวิว  และจงใจกอบโกยความหวานของโพรงปากอุ่นอย่างเอาแต่ใจ

กระทั่งร่างกลมนุ่มนิ่มของหมูน้อยกระตุกเกร็ง  ปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนมาเต็มหลังมือ  ก่อนน้องจะตัวอ่อนระทวยลงกับอกผม  หายใจตัวโยนปากเผยอฉ่ำแดงและหลับตาพริ้ม  จนผมต้องใช้กำลังใจมหาศาลในการข่มใจ  ไม่ให้ลงมือขย้ำหมูน้อยเสียแต่ตอนนี้ 

ผมตั้งใจไว้แล้วว่าครั้งแรกของผมกับน้อง  ต้องเกิดหลังจากที่ผมสารภาพความในใจแล้วเท่านั้น  เพราะขืนเอาแต่ได้ทำตามใจตัวเองเพื่อหวังครอบครอง  คงได้ถูกคนช่างคิดมากอย่างลูกหมูเข้าใจผิด  คิดว่าผมไม่จริงใจและเห็นน้องเป็นแค่ของเล่น  เพราะน้องอยู่ใกล้มือเอาก็เป็นได้ 

ผมข่มใจเพื่อจัดแจงคนตัวกลมแสนรักให้สะอาดหมดจด  ก่อนจะช้อนก้นกลมขึ้นให้วงขาโอบรอบเอว  หมูน้อยเองก็เอาแต่ซุกหน้าไว้กับซอกคอผม  ไม่มีหลุดคำพูดอะไรออกมาให้ผมได้ยินเลย  ทำให้ผมเริ่มวิตกกลัวว่าหลังจากคืนนี้น้องจะคิดมาก  จนพาลจะหลบหน้าผมเข้าน่ะสิครับ 

แต่เมื่อผมได้เห็นใบหน้ากลมที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดและแววตาสะเทิ้นอาย  ยามที่น้องแอบมองผม  หลังจากที่ผมวางนอนลงกับเตียงแล้วนั้น  ทำให้ผมเริ่มสบายใจขึ้น  จึงล้มตัวนอนข้างคนตัวกลม  และดึงน้องเข้ามาซุกอก  แต่ลูกหมูกลับมีอาการเกร็งและฝืนร่างไว้อย่างเห็นได้ชัด

“นอนซะนะหมูน้อยของพี่  ฝันดีครับลูกหมู”  ผมกดจูบเข้าที่แก้มใสและหน้าผากเนียน  หวังให้น้องได้ผ่อนคลาย

ลูกหมูที่ตัวแข็งทื่อเริ่มคลายความเกร็งลง  ก่อนผมจะยิ้มออกมาจนได้  ยามที่ได้ยินเสียงแผ่วเบาดังขึ้นท่ามกลางความมืด

“ฝันดีครับพี่ลีโอ”

แน่นอนว่าค่ำคืนนี้ผมคงหลับฝันดีอย่างที่คนตัวกลมอวยพร  แต่อดไม่ได้ที่จะวางแผนการขั้นต่อไป  เพื่อพิชิตใจหมูน้อยให้ได้ในเร็ววัน  กระทั่งผมหลับไปพร้อมรอยยิ้มอย่างไม่รู้ตัว  สำนึกสุดท้ายที่ผมรับรู้ได้คือรอยอุ่นชื้นแถวปลายคาง  และคำกระซิบบางเบาที่ผมจับใจความไม่ได้ 

เจ้าของรอยจูบคงเป็นใครไม่ได้นอกจากว่าที่คนรักตัวกลมของผม...’หมูน้อยของพี่ลีโอ’

................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

อ่านตอนนี้จบแล้วมีใครกำลังนั่งอมยิ้มอยู่รึเปล่าเอ่ย!?   o18
รับของหวานเบาๆเป็นออเดิร์ฟไปก่อนน้า  ของแบบนี้จัดหนักเลย
เดี๋ยวลูกหมูจะแตกตื่นไปเสียก่อน   :laugh:  รอให้น้องค่อยๆเติบโตและเปิดรับ
ความรู้สึกดีๆจากคนรอบตัวและพระเอกอย่างลีโอหน่อยน้า

ตามเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้ลูกหมูน้อยของลีโอได้ตอนหน้าในวันเสาร์ค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตาม

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 16-03-2015 12:32:06

 :z13: ... ฉ่า~ :-[ ลูกหมูทำเราเขินน...ตามเลย ไม่ไหวแล้วนะๆ! แก้มเราจะแตกอยู่แล้วว อะ โอ้ยย ฟินจุงเบย :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 16-03-2015 12:36:23

อยากให้ถึงวันเกิดลูกหมูเร็วๆ อยากฟังความในใจ และความจริงทุกอย่าง ว่าจะเป็นอย่างที่คนอ่านคิดหรือเปล่า รออย่างใจจดใจจ่อ

ตอนนี้ก็คงต้องฟินไปกับความหวานของพี่น้องบุญธรรมคู่นี้ไปพลางๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 16-03-2015 12:52:12

แอร๊ยยยลูกหมูจะน่ารักไปใหนลูก  มามะขอป้ากอดหน่อยย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-03-2015 13:17:02

มดจะไต่หน้าจอคอมแล้วค้าาาาาา  :hao7:

แต่กลัวว่าพอพี่ลีโอบอกน้องลูกหมู น้องจะคิดว่าตัวเองไม่คู่ควร เป็นผชด้วยกัน มันไม่ถูกไม่ควรงี้อ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 16-03-2015 13:32:55

หมูน้อยน่ารักอ่ะ ชอบๆ
อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะพี่ลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 16-03-2015 13:55:38

 :L1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 16-03-2015 13:56:50

พี่ลีโอกะหมูน้อยหวานกันซะเหลือเกินนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-03-2015 14:03:25

อมยิ้มทั้งตอนเลย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-03-2015 14:28:52

 :-[ มดขึ้นเต็มไปหมดแระ หวานกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-03-2015 14:48:29

ยิ้มแก้มฉ่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-03-2015 15:40:38

หวานกรุบกริบตลอดๆ เขินนนนน~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 16-03-2015 15:51:19

เขินแทน ลูกหมู เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 16-03-2015 16:29:36

 :-[  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-03-2015 16:40:56

โถถถถถ ลูกหมู โตแล้วนะลูกนะ มีอะไรก็ให้พี่เค้าช่วยนะจ๊ะ :m25:
แม่ยกปลื้มมมมมมมมม เมื่อไหร่จะวันเกิดน้อออ :hao7:
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-03-2015 17:27:25

หวานจนน่าอิจฉาลูกหมูเหลือเกิน พี่ลีโอดูแลลูกหมูทุกอย่างเลย อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-03-2015 17:50:22

หวานเวอร์ๆๆๆ ฟินจุง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 16-03-2015 18:35:48

รู้สึกตัวเองเป็นคนขี้พาล นิสัยไม่ดียังไงก็ไม่รู้ 555
คือลีโอทำตัวไม่ดีก็ไม่ชอบ พอเขาหวานกันเราก็หมั่นไส้
คือน้องลูกหมูน่ารัก อยากได้น้องชายน่ารักๆแบบนี้ คือแบบพี่จะกอดรัดฟัดเหวี่ยงให้หนำใจเล้ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 16-03-2015 19:44:16

แหมๆยังไม่ทันบอกรัก รับปากว่าจะมีหลานให้แม่ซะแล้วเหรอ  :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 16-03-2015 20:12:22

พี่ลีโอฉวยโอกาสกะลูกหมูอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 16-03-2015 20:13:52

หวานมากเลยน้าพี่ลีโอ ฟินอ่า  :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 16-03-2015 21:03:33

รอนะว่าเมื่อไหร่พี่ลีโอจะสารภาพซักที

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-03-2015 21:26:20

หวานมากกก เขินมากกกก :o8:
หมูน้อยของพี่ลีโอน่ารักสุดๆ อยากฟัดแก้มหมูน้อยบ้างอ๊า :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 16-03-2015 21:54:50

หวานเฟ่ออ!

พี่ลีโอทำแบบนี้กะจะให้ลูกหมูละลายไปเลยใช่ปะคะ  555
ถ้าเราเป็นเพื่อนร่วมคณะกับลูกหมู  นี่อิจมากพูดเลย  อิอิ
+1 ค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 16-03-2015 22:13:39

ทำไมอ่านแล้วหมั่นไส้พี่ลีโอจัง
อะไรมันจะมีความสุขมากมายขนาดนั้นนนน  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 16-03-2015 22:45:31

โอ้ยยยยยยยยยยย หวานซะ เราเขินแทนเบย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 16-03-2015 22:53:16

ลูกหมูของป้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  :m3: :m3: :m3:

โอ๊ยๆๆๆ น่ารักน่าฟัดไปไหนเนี่ยยยยยยย ><

อิพี่เลโอคะ ฉวยโอกาสนี้!!!!!!!!!!!!!!! // แต่ FC ชอบนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 17-03-2015 00:00:13

เขิลลลลลลลลล~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 17-03-2015 01:37:15

อุ๊ยตาย พี่ลีโอโหมดสำนึกผิดที่ทำให้น้องรู้สึกไม่มั่นใจตัวเองมาตั้งนมนาน ไม่น่าเชื่อว่าจะเจอพี่แกโหมดนี้
แต่รู้สึกผิดแล้วยังรู้สึกหน่วงๆหวงๆน้องด้วยใช่ไหมคะ โฮะๆๆ คนมันฮอตก็อย่างนี้ล่ะค่า ทำใจนะคะขุ่นพี่
ตอนลูกหมูตกใจเสียงเพื่อนๆแล้วโดดเข้าเกาะกอดเอวพี่ลีโอนี่นึกภาพตามแล้วน่ารักดีเนอะ เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติเลย
ฟังที่คุณแม่พูดเรื่องหลานแล้วสงสัยว่าเรื่องความลับของลูกหมูที่คนอ่านเดาๆกันก่อนหน้านี้อาจเป็นเรื่องลูกหมูมีลูกได้จริงๆสินะเนี่ย
ก็สอดคล้องกับชื่อเรื่องเลยเน้อ 'ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู' ผู้ชายสามารถมีลูกเองได้นี่ก็เป็นความหัศจรรย์นะ
ถ้าอย่างนั้นพี่ลีโอก็ต้องรอลูกหมูพร้อมก่อนคือเรียนจบอะไรให้เรียบร้อยก่อนนะถึงจะมีน้องได้
อยากให้ลูกหมูเรียนจบ โตกว่านี้ ปรับตัวกับสังคมใหม่ๆที่เข้ามาหลังจากหายจากอาการไม่มั่นใจได้แล้ว ถือว่ามีความพร้อม
ตอนนั้นก็จัดไปเลยคุณพี่ มีหลานให้คุณแม่ช่วยเลี้ยงได้เลย อิอิ
 :katai3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 17-03-2015 05:48:19

คุณพ่อกะคุณแม่นี่เชียร์เต็มที่เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 17-03-2015 08:06:10

ว้ายๆๆ พี่ลีโอทำอะไรลูกหมูอ่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-03-2015 10:16:35

ลูกหมูตัวนี้ต้องค่อยๆ ตะล่อมๆค่ะ อย่าใจร้อนผลีผลาม เดี๋ยวจะวิ่งหนีไปซะเปล่าๆ
ใจเย็น เนอะพี่ลีโอเนอะ
คึคึ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 17-03-2015 12:58:55

อยากอ่านตอนที่ลูกหมูบรรยาจัง
ว่าลูกหมูจะน่าร๊ากกกกก ขนาดไหน
ตอนที่มีอารมณ์แระร้องไห้เนี่ย (ซาดิส) 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 17-03-2015 13:46:27

จริงๆ แล้วเขาคือ ...นักวางแผนผู้อยู่เบื้องหลังการสร้างปาฏิหาริย์ (?)  นักร้องนั่นคือฉากบังหน้าเท่านั้น แต่ที่จริงของที่จริงคือ ไอ้เจ้าเล่ห์ สินะ  :ruready

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 17-03-2015 17:44:49

เขินแปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 17-03-2015 23:49:30

ฟินมากมายเลยละค่ะ  :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-03-2015 01:43:35

อีกเดี๊ยวลูกหมูจะเปลี่ยนเป็นแม่หมูสินะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 18-03-2015 18:40:20

หมั่นเขี้ยวน้องลูกหมูจังเลยยยยยยยยยยย ฮึ่ย~~~~
น่ารักตลอดดดด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 18-03-2015 19:27:24

ไงคะ ออเดิร์ฟอร่อยสมใจไหมล่ะ คุณลีโอ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 19-03-2015 13:47:28

น่ารักจัง ลีโอ-ลูกหมู ฟินนนนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP..
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 19-03-2015 19:55:13

ลูกหมูน่ารักอ่ะะ โอ้ยยยฟินนนนน :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 7 "เปิดรับ" P.8 (16/3/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 20-03-2015 23:16:57

หวานมาก เขินเลย  :-[

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-03-2015 09:10:30

ตอนที่ 8

ลูกหมู

“เอาล่ะหมดเวลาแล้ว  คนหลังสุดเดินเก็บข้อสอบมาคืนอาจารย์ด้วย”  เพียงแค่สิ้นประโยคแรกของอาจารย์คุมสอบ  ทั้งเสียงถอนหายใจและเสียงบ่นพึมพำอย่างเสียดายก็ดังขึ้นทันที  ผมเองก็เป็นหนึ่งในเจ้าของเสียงเหล่านั้น

“ลูกหมูถอนใจซะดังเลย  คิกๆ  ทำไม่ได้หรือทำไม่ทันคะ”  เจ้าของเสียงหวานแหลมที่นั่งอยู่เบื้องหน้าหันมาส่งคำถามให้ผม  พร้อมหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ

“ทั้งสองอย่างเลยครับป๋อมแป๋ม  ’จารย์ออกละเอียดยิบเลย  เราทำแทบไม่ทัน  ที่ส่งไปก็ยังไม่ได้ทวนด้วย”  จริงๆนะครับ  ข้อสอบชุดนี้เยอะและละเอียดเสียจนเวลาสอบสองชั่วโมงแทบไม่พอ

“อย่านอยด์เลยลูกหมู  ลูกตาลเชื่อนะว่าคะแนนลูกหมูต้องดีกว่าพวกเราแน่ๆ  เพราะพวกเราน่ะทำไม่ได้  ไม่ใช่ทำไม่ทัน  ฮิๆ”  เสียงหัวเราะแหลมๆบวกสีหน้าทะเล้นของคนสวยทำให้ผมคลายความกังวลลง

“ช่าย  ไม่เศร้าไม่นอยด์  รอผลสอบออกแล้วค่อยว่ากันอีกทีดีกว่า  สอบเสร็จทั้งทีควรมีแต่ความสุขนะ  หรือไม่ก็ควรตื่นเต้นกับการฝึกงานเทอมหน้าดีกว่า”  ผมยอมพยักหน้าเห็นด้วยกับกุ๊กไก่  เพราะวิชานี้เป็นวิชาสุดท้ายที่ต้องสอบ  ก่อนไปฝึกงานในปีการศึกษาต่อไปแล้วครับ

“หนึ่งเดือนที่ว่างลูกหมูมีแผนไปเที่ยวไหนจ๊ะ”  ป๋อมแป๋มหนุ่มสวยบาดตาเป็นคนส่งคำถามนี้ให้ผม

“ส่วนใหญ่ก็คงอยู่บ้าน  เพราะไปไหนไม่ค่อยสะดวก  ติดเจ้านี่น่ะ  แต่อีกสักอาทิตย์ก็เอาออกแล้วล่ะ  หลังจากนั้นพี่ลีโอว่าจะพาไปฮ่องกง  เห็นว่าบริษัท  AJ  เรียกพี่เข้าไปคุย...หืม  ปูน  ทำไมทำหน้าแบบนั้น  อย่ากังวลเลยเราก็ทำข้อสอบไม่ทันเหมือนกัน...อ๊ะ!  พี่ลีโอ” 

ผมละความสนใจมาจากใบหน้าเครียดๆของปูน  เมื่อโทรศัพท์ที่ผมปิดเสียงไว้ในกระเป๋ากางเกงสั่นขึ้นมา  แม้จะแอบแปลกใจไปกับสีหน้าเห็นใจของสามเพื่อนสนิท  ที่ผมเพิ่งคุยด้วยก่อนกดรับสายพี่ลีโอก็ตาม  แต่นาทีนี้คนที่โทรเข้ามาผมต้องให้ความสำคัญมากที่สุด  ด้วยผมถูกย้ำหนักหนาให้ต้องรับสาย  หากเห็นว่าเป็นสายของพี่

“...ครับ  ลูกหมูสอบเสร็จแล้ว...เอ่อ  พี่ลีโอรอที่รถก็ได้ครับ  เดี๋ยวลูกหมูเดินไปหาเอง...อ่า  ครับ  ลูกหมูรอพี่ที่นี่ก็ได้...ครับ”  ผมกดวางสายด้วยหัวใจที่อบอุ่นไปทั้งดวง  เมื่อรับรู้ได้ถึงความห่วงใยของพี่ลีโอที่มีให้ผม 

ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังระบายยิ้มกับโทรศัพท์ที่หน้าจอมืดสนิท  จนกระทั่งป๋อมแป๋มทักขึ้นมา  พอเอามือแตะๆมุมปากจึงได้รู้ความจริง  พาลทำเอาเขินสายตาหยอกล้อของเพื่อนๆทั้งสาม  แม้จะแอบชะงักกับแววตาเศร้าๆของปูนไปบ้าง  แต่เพราะประโยคต่อมาของลูกตาลก็ทำให้ผมถึงกับละเลยแววตาคู่นั้นไป

“พี่ลีโอนี่ดีจังน้า  มารับมาส่งลูกหมูตลอดเลย  เราน่ะอิชชี่ลูกหมูสุดๆ  อยากมีพี่ชายแบบนี้บ้างจัง”  ผมก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ  และแอบขำนิดๆกับท่าทางของลูกตาล  ที่ประสานมือไว้กลางอกทำตาลอยๆแบบเพ้อๆ

“นั่นสิๆ  นี่หมายความว่าวันนี้เราจะได้เจอซุป’ตาอย่างพี่ลีโออีกใช่มั้ย  ดีใจจัง  รู้มั้ยพี่ๆน้องๆในคณะที่รู้เรื่องลูกหมูว่าเป็นน้องบุญธรรมของพี่ลีโอ  มีแต่คนอยากมาดักเจอกันทั้งนั้นเลยนะ”  ผมก็เพิ่งรู้จากกุ๊กไก่นี่แหละครับ  ว่าข่าวของผมถูกพูดถึงไปทั้งคณะแล้วแบบนี้ 

ไม่รู้ว่าวันนี้พี่ต้องเจอกับอะไรบ้างสิน่า  แต่พี่ลีโอก็น่าจะชินแล้วมั้งนะกับแฟนคลับที่คอยติดตามพี่

“ยัยกุ๊กไก่หล่อนก็พูดเกินไป  ลูกหมูอย่ากังวลเลย  พวกเราแฟนคลับรู้ขอบเขตดี  แค่ได้มองได้กรี๊ดก็พอใจแล้วล่ะ  ไม่ทำให้พี่ลีโอกับลูกหมูลำบากใจหรอกน้า...แต่ลูกหมูเราถามอะไรหน่อยสิ”  สีหน้าจริงจังและแววตาแสดงความอยากรู้ของป๋อมแป๋ม  ทำให้ผมอดที่จะเกร็งตัวขึ้นมาไม่ได้  แต่ก็ยอมพยักหน้าอนุญาตให้เพื่อนถามอยู่ดี

“เอ่อ...ถามจริงๆนะ  พี่ลีโอกับลูกหมูแอบคบกันอยู่รึเปล่า” 

“มะ...ไม่ใช่  ไม่เลย  อย่าเข้าใจผิด  พี่ลีโอไม่มีทางคิดอะไรกับเราแบบนั้นเด็ดขาด  เราก็แค่เด็กในบ้านอัครภูมิเมธีเท่านั้น”  ยอมรับว่าผมตกใจกับคำถามนี้ 

ผมละล่ำละลักปฏิเสธพร้อมส่ายหัวแทบทันที  ด้วยหัวใจที่เต้นแรงแถมแก้มยังร้อนแบบแปลกๆอีกด้วย  บวกเสียงหัวเราะคิกคักของป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  และกุ๊กไก่ที่ดังหยอกเย้าเข้ามาอีก  ยิ่งทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกยิ่งขึ้น

“คิกๆ  พี่ลีโอไม่คิดแต่ลูกหมูแอบคิดใช่ม้า  เป็นเราๆก็คิด  หล่อเท่มาดแมนมากความสามารถขนาดนั้น”  ลูกตาลตาลอยคว้างไปแล้วครับ 

คำพูดคำจาของลูกตาลก็ทำเอาผมพูดไม่ออก  เลิกคิดที่จะปฏิเสธไปเลยเหมือนกัน  ได้แต่ก้มหน้าหลบตาคนที่เหลือ  จะหวังให้ปูนช่วยพูดก็ดูท่าจะพึ่งไม่ได้เสียแล้ว  เมื่อเพื่อนเอาแต่กอดอกและเบือนหน้ามองไปยังทิศทางอื่น

“แต่เราว่าลูกหมูอาจจะเข้าใจผิดนะ  พี่ลีโอต้องคิดกับลูกหมูเกินกว่าน้อง...อ๊ายยย!  อย่าทำตาแบบนั้นนะลูกหมู  ถ้าทำให้เราหลงไปกว่านี้  ถึงเป็นพี่ลีโอก็เถอะ  เราจะแย่งลูกหมูมาให้ได้เลย”  ประโยคท้วงติงที่ได้ยินจากกุ๊กไก่ว่าผมกำลังเข้าใจผิดนั้น  ทำให้ผมที่เพิ่งเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของประโยคดังกล่าวด้วยความสงสัยจับใจ  ต้องผงะกับเสียงหวีดร้องไม่เบานักของเธอ  ตามมาด้วยประโยครัวเร็วที่ผมจับใจความได้ไม่ทั้งหมด 

ผมก็ต้องตกใจอีกรอบกับเสียงนุ่มๆที่แสนคุ้นเคยที่ดังขึ้นข้างตัว  มาพร้อมสัมผัสอบอุ่นที่แตะข้างแก้ม

“ลูกหมู  พี่มารับแล้วครับ”  พี่ลีโอยกยิ้มน้อยๆส่งให้ผม  พร้อมลูบแก้มผมแผ่วเบา  ทำเอาผมอดที่จะเขินท่าทางแสดงความใกล้ชิดนี้ของพี่ไม่ได้ 

ผมจึงหลบตาพี่เอาดื้อๆก่อนรับคำผะแผ่วไม่พ้นคอ  และฝืนเงยหน้าแดงๆขึ้นเอ่ยลาเพื่อนทั้งสี่คน  พิเศษด้วยการส่งยิ้มให้ปูนที่ยอมพยักหน้ารับคำลาของผม

“ผมขอตัวพาลูกหมูกลับบ้านก่อน  ถ้าน้องๆว่างก็ไปเยี่ยมให้กำลังใจคนขาเดี้ยงที่บ้านได้นะครับ  บ้านอัครภูมิเมธียินดีต้อนรับ  อ้อ!  เมื่อครู่น้องๆเข้าใจกันไม่ผิดหรอก...ไปครับลูกหมู  เรากลับบ้านกัน”  ผมออกจะงงกับคำพูดประโยคสุดท้ายที่พี่ลีโอพูดกับเพื่อนๆของผม  จนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าแดงๆของตัวเองขึ้นสบตาพี่เพื่อขอคำตอบ  ว่าเพื่อนๆเข้าใจไม่ผิดเรื่องอะไร 

พี่ลีโอทำเพียงส่งยิ้มอ่อนโยนใส่ตาผมเท่านั้น  ก่อนผมจะได้แต่เดินตามแรงประคองของพี่  และเชื่อว่าถ้าที่ตรงนี้มีแค่เรา  พี่ลีโอคงได้อุ้มผมเดินไปจนถึงรถอย่างทุกทีแล้วล่ะครับ  จังหวะที่ผมก้าวเดินยังไม่ทันพ้นประตูห้องสอบ  กลับมีเสียงกรี๊ดดังขึ้นตามหลัง 

แน่นอนว่าสามเสียงที่ดังกว่าใครในนั้น  เป็นของสามเพื่อนสนิทคนใหม่ของผม  สำหรับพี่ลีโอเองไม่มีตกใจ  แต่กลับหัวเราะเสียงทุ้มมีแววตาระยับด้วยความถูกใจ  แต่พี่จะถูกใจเรื่องอะไรผมก็สุดรู้

‘ในห้องมีเรื่องน่ายินดีอะไรกันนะ  ถึงกรีดร้องเสียงดังลั่นขนาดนั้น’  ผมก็ได้แต่ครุ่นคิดในใจไม่ได้เอ่ยออกมา  เพราะได้แต่เดินตามแรงประคองของเจ้าของอ้อมแขนอบอุ่นจนถึงรถ  พี่ลีโอดูแลผมดีมากจนผมเกิดคำถามขึ้นมาในใจ  ว่าหากผมไม่เจ็บเช่นนี้  เวลานี้ตอนนี้ผมจะมีโอกาสใกล้ชิดกับพี่รึเปล่า  ความฝันที่เคยวาดไว้ว่ามีพี่เคียงข้าง  จะเป็นจริงเหมือนเช่นที่เป็นขณะนี้มั้ย

ถึงแม้ผมกับพี่ลีโอจะมีสายสัมพันธ์ดั่งพี่น้องบุญธรรมและอยู่บ้านเดียวกัน  แต่กับ  ทัตเทพ  อัครภูมิเมธี  ผู้มีเชื้อสายแห่งราชวงศ์ชั้นสูง  และเป็นถึงนักร้องดังแห่งวง  Chic  ก็ใช่ว่าผมจะกล้าผยองใช้สิทธิ์พิเศษนั้นใกล้ชิดพี่  นอกเสียจากพี่ลีโอจะให้ความเอ็นดูและเมตตาผมด้วยตัวเอง  ด้วยความเจียมตัวว่าผมนั้นเป็นใครและมาจากไหน 

แต่ในช่วงเวลาหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา  ความเอื้ออาทรและความใส่ใจของพี่ลีโอที่มีให้แก่ลูกหมูกำพร้าอย่างผม  ทำให้ความตั้งใจที่จะไม่ให้ตัวเองคิดเกินเลยกับพี่ผู้มีพระคุณถึงกลับสั่นคลอน  ผมต้องอาศัยกำลังใจมหาศาลในการหักห้ามความคิด  ซึ่งความพยายามเหล่านั้นกลับสูญเปล่าและไร้คุณค่า  สร้างความสลดหดหู่ใจแก่ผมยิ่งนัก  เมื่อผมเผลอใจหวั่นไหวไปกับความใกล้ชิดและความใจดีที่พี่ลีโอทีให้แก่ผมจนได้ 

ไม่เพียงแค่ความใส่ใจที่พี่คอยรับส่งและดูแลผมอย่างดีเช่นปัจจุบันนี้เท่านั้น  มันสำคัญตรงที่เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาสดๆร้อนๆต่างหาก  ยามผมคิดถึงนาทีที่ตัวเองปลดปล่อยคาอุ้งมืออุ่นที่แสนอ่อนโยนของพี่  ก็ให้หน้าร้อนอย่างไม่น่าให้อภัย  แน่นอนว่าช่วงเวลานั้นผมทั้งตื่นเต้นปนสุขสม  ที่ได้คนที่ตัวเองแอบมอบหัวใจ  เป็นคนมอบความสุขทางเพศรสครั้งแรกให้ 

แต่เมื่อรู้สึกตัวและตื่นมารับรู้ความจริง  ความหดหู่และความละอายก็ถาโถมเข้ามาในจิตใจ  บวกความรู้สึกเล็กๆที่เคยเกิดขึ้นมานานแสนนาน  แต่มันได้ตกตะกอนนอนก้นค้างในใจมาตลอด  ตั้งแต่ผมรู้จักจูบครั้งแรกระหว่างผมกับพี่ลีโอ  ความรู้สึกของการเป็นของเล่นใกล้มือที่พี่ลีโอจะหยิบมาเล่นยามพอใจในเวลาใดก็ได้ 

ผมยอมรับว่ายามที่พี่ใกล้ชิดด้วย  และแสดงออกว่าผมสำคัญทำเหมือนว่ารักผม  ทั้งๆที่ความจริงพี่ไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย  ผมมีความสุขอย่างที่ใครก็ทำให้ผมไม่ได้เหมือนพี่  แต่ผมก็รู้ว่ามันก็เป็นเพียงภาพลวง  และขืนผมปล่อยตัวปล่อยใจไปมากกว่านี้  คนที่จะเจ็บที่สุดก็คือตัวผมเอง  รู้ทั้งรู้แต่ผมกลับยอมที่จะหลงอยู่ในโลกแห่งมายาใบนี้ร่วมกับพี่ลีโอ  เหมือนเช่นเวลานี้ที่ผมหลงวนไปกับรสจูบหวานๆที่พี่มอบให้แก่  ‘หมูน้อยของพี่’

“หมูน้อยของพี่...รู้ตัวมั้ยว่าทำพี่หลง  จนไม่อยากให้เราห่างสายตาเลย  กลัวว่าจะมีใครมาแย่งหมูน้อยของพี่ไป”  หลังจากริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ  ผมตาพร่าหูอื้อไปหมด  ทำให้ได้ยินสิ่งที่พี่ลีโอพูดไม่ชัดเจนนัก 

ผมรับรู้เพียงสัมผัสนุ่มชื้นของกลีบปากพี่  ที่ไล่แตะไปตามข้างแก้มและซอกคอ  ก่อนตัวผมจะถูกดึงเข้าสู่แผ่นอกตึงแน่น  มีมือใหญ่โตเฝ้าลูบหัวและแผ่นหลังให้อย่างอ่อนโยน

สัมผัสอบอุ่นที่ถ่ายทอดความเอื้ออาทรของพี่ลีโอ  ทำให้หัวอกผมอุ่นวาบด้วยความสุข  ตะกอนความหวงแหนที่เคยนอนก้นในจิตใจ  ถูกความเห็นแก่ตัวที่แสนชั่วร้ายตีกวน  จนความหวงแหนเหล่านั้นพุ่งพล่าน  และตีกันวุ่นกับสำนึกฝ่ายดีที่ให้เจียมตัว  ด้วยสำนึกในบุญคุณที่อัครภูมิเมธีชุบเลี้ยงผมให้มีวันนี้  กลายเป็นหยดน้ำตาที่เอ่อท้นจากหัวตาไหลรินเป็นสายอย่างเงียบเชียบ 

แม้ผมจะพยายามกลั้นเสียงด้วยการขบเม้มริมฝีปากสุดพลัง  แต่หยาดหยดแห่งความชื้นบนใบหน้า  กลับซึมผ่านเนื้อผ้าลงบนผิวเนื้อให้เจ้าของรู้สึกตัวเข้าจนได้  หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าเกือบชนกัน  ยามที่พี่ลีโอดันไหล่ผมออกจากอก  และเห็นว่าผมกำลังร้องไห้อยู่กับอกพี่เงียบๆ  ถึงผมจะพยายามก้มหน้าหนีสายตาพี่เท่าไหร่ก็ตาม  แต่พี่ก็พยายามรั้งใบหน้าผมกลับคืน  จนเราได้สบตากัน

“หือ...หมูน้อยร้องไห้ทำไม  เสียใจที่พี่จูบเรา!?  รังเกียจใช่มั้ย”  ผมทั้งส่ายหน้าและพยายามป้ายหลังมือเช็ดคราบน้ำตาที่ใบหน้า  ก่อนเอ่ยกระท่อนกระแท่นปฏิเสธ  ด้วยกลัวพี่เข้าใจผิด

“แล้วร้องไห้ทำไม  ไหนบอกพี่สิครับ...เอ้า  เด็กคนนี้  พี่ยังไม่ได้ว่าเลย  ร้องขึ้นมาอีกแล้ว”  น้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือกระแสความอ่อนโยนที่พี่ใช้  บวกฝ่ามืออุ่นๆที่รั้งข้อมือผมไว้ไม่ให้ขยี้ตา  เปลี่ยนมาเช็ดรอยน้ำตาที่ข้างแก้มด้วยความเบามือนั้น  ทำให้น้ำตาที่เพิ่งหยุดไหล  ตีย้อนกลับมายังหัวตาอีกครั้ง 

พี่ลีโอจึงเปลี่ยนจากการเช็ดน้ำตาให้  เป็นการรั้งหัวผมเข้าซุกอกอุ่นๆ  และปลอบด้วยเสียงอ่อนโยนให้ผมหยุดร้อง  ในแบบฉบับที่คนฟังอย่างผมอยากร้องไห้จนไม่อยากหยุด  เพราะอยากให้สัมผัสอบอุ่นอ่อนโยนของพี่อยู่กับผมไปนานแสนนาน  แต่สุดท้ายน้ำตาผมก็หยุดไหลจนได้  ก่อนพี่จะถามซ้ำถึงสาเหตุที่ผมร้องไห้อย่างกับเขื่อนแตก 

หากผมเป็นพี่ลีโอก็คงสงสัยปนอยากรู้เช่นกัน  ไม่แปลกที่พี่จะพาลคิดไปว่าผมร้องเพราะรังเกียจจูบของพี่  ซึ่งตรงข้ามกับความจริงไปไกล  ด้วยผมออกจะถูกใจในรสจูบหวานๆที่พี่มอบให้  สาเหตุแท้จริงเป็นเพราะความผมละอายใจที่รู้สึกหวงแหนพี่ลีโอ  อยากเก็บพี่เป็นของผมคนเดียว  ไม่อยากให้พี่ไปดูแลและปฏิบัติแบบนี้ให้ใครอีก  อีกสาเหตุคือความน้อยใจที่เกิดขึ้น  ด้วยคิดไปว่าพี่เห็นผมเป็นเพียงของใกล้มืออยากทำอะไรด้วยก็ได้  พาลให้เกิดความน้อยใจขึ้นมาเสียเฉยๆ 

สายตาคาดคั้นที่พี่ลีโอใช้มองผม  เป็นตัวเร่งให้ผมต้องบอกความในใจที่แสนน่าละอายออกไป  แม้จะรู้แก่ใจว่าเสี่ยงโดนพี่เกลียดเข้าก็ตาม  แต่จะให้ผมโกหกพี่  ผมก็ไม่เคยทำและไม่กล้าทำด้วย

“ลูกหมูไม่ได้รังเกียจ  ที่ร้องก็เพราะ...โกรธตัวเองที่เห็นแก่ตัว  คิดไม่ดีกับพี่  อยากยึดพี่เป็นของตัวเอง  เพราะได้ใจที่ช่วงนี้พี่ใจดีกับลูกหมู  แต่ก็น้อยใจพี่ที่เห็นลูกหมูเป็นของใกล้มือ  คิดจะทำอะไรด้วยก็ได้  แม้จะเจ็บกับความจริงนี้  แต่ลูกหมูก็พอใจ  พยายามหลอกตัวเองว่าพี่ลีโอก็พอจะชอบลูกหมูบ้าง  ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ใช่เลย”  สิ้นเสียงสุดท้ายของผม  ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ 

พี่ลีโอตกอยู่ในอาการตะลึงลานจ้องผมอย่างคาดไม่ถึง  อ้อมกอดที่เคยโอบรอบตัวก็คลายลง  จนความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศเข้ามาห้อมล้อมแทนความอบอุ่นของผิวกาย  ความเย็นเสียดแทงผิวเนื้อ  ทำเอาหัวใจสั่นสะท้านด้วยความอ้างว้างและหวาดกลัว  อาการของพี่ลีโอทำให้ผมตีความได้ว่า  พี่โกรธและเกลียดผมเข้าแล้ว 

ผมไม่อาจทนเห็นสีหน้าแววตาที่สื่อแววรังเกียจกันได้  จึงพลิกตัวกลับไปนอนตะแคงอีกฝั่งของเตียง  งอตัวและกอดตัวเองไว้จนแน่น  ใจจริงอยากเดินกลับห้องตัวเองที่ถูกทิ้งร้างตั้งแต่พี่กลับมาใจจะขาด  แต่ร่างกายกลับไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะทำตามใจคิด  ได้แต่หวังให้พี่ลีโอออกไปจากห้องเสียเอง  ผมจะได้ปลดปล่อยความเจ็บปวดเป็นหยาดน้ำตาเสียให้พอใจ

“หมูน้อย” 

ผมสะดุ้งสุดตัวและตกตะลึง  ไปกับอ้อมกอดอบอุ่นของพี่ที่กอดซ้อนมาจากด้านหลัง  และรอยอุ่นข้างแก้มจากกลีบปากนุ่มที่ประทับนิ่งอยู่เนิ่นนาน  ทำเอาน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย  กลับหยุดไปอย่างที่เจ้าของอย่างผมเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกัน

“พี่ขอโทษ”  ผมถึงกลับกลั้นลมหายใจ  เพราะใจหายกับคำพูดของพี่ 

‘นั่นสินะ  นี่ผมหวังจะได้ยินอะไรกัน’  คำสารภาพรักที่ว่าพี่ใจตรงกับผมอย่างนั้นเหรอ

“อย่าเพิ่งร้องครับ  ฟังพี่พูดให้จบก่อน...ที่พี่ขอโทษเป็นเพราะพี่รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกหมูคิดมาก  และเสียใจไปกับการกระทำที่เอาแต่ใจของพี่”  ร่างผมถูกพี่ดึงขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากัน 

แม้นาทีนี้ผมจะไม่อยากสบตา  และเห็นใบหน้าหล่อเหลาของพี่ลีโอให้ช้ำใจไปมากกว่าเดิม  แต่ผมก็ต้องฝืนใจ  เมื่อพี่ลีโอกอบกุมแก้มผมและรั้งไว้  ออกแรงกึ่งบังคับให้ผมเงยขึ้นสบตาพี่

“พี่ขอโทษครับ...ถึงพี่จะรู้สึกผิดกับลูกหมู  แต่พี่ก็อดดีใจไม่ได้นะ  ที่ได้ยินว่าลูกหมูอยากยึดพี่ไว้เป็นของตัวเอง  เพราะได้รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำไปทั้งหมด  มันประสบผลสำเร็จแล้ว  พี่อยากให้ลูกหมูคิดเหมือนพี่ไงล่ะ...อย่าเพิ่งตกใจไปหมูน้อย  ถ้าได้ฟังความรู้สึกพี่ต่อจากนี้  เราอาจจะตกใจมากกว่านี้ก็ได้” 

ยอมรับว่าผมตกใจอย่างที่สุด  นาทีนี้พี่ลีโอไม่ต้องบังคับให้ผมสบตาด้วยอีกแล้ว  เพราะสายตาผมไม่อาจละไปจากรอยยิ้มอบอุ่นของพี่ได้เลย

“ยอมรับว่าพี่ดีใจและภูมิใจที่ทำให้ลูกหมูรู้สึกหึงหวงพี่จนได้  ถ้าจะมีใครเห็นแก่ตัวก็คงเป็นพี่  พี่ยอมไม่ได้ถ้าคนที่พี่รักจะสนใจหรือเห็นใครดีกว่า  และขอให้เลิกน้อยใจเลยนะครับ  พี่ไม่เคยเห็นลูกหมูเป็นของเล่นใกล้ตัวเลยสักครั้ง  ที่พี่เอาตัวใกล้ชิดเราและสิ่งที่พี่ทำไปทั้งหมด  ก็เพราะ  ‘รัก’  อยากให้คนที่พี่รักติดรสสัมผัสของพี่ก็เท่านั้น”

ผมได้ยินไม่ผิดใช่มั้ยว่าพี่ลีโอสารภาพรักกับผม  อาการและแววตาของผมคงแสดงออกชัดว่าผมคิดอะไรอยู่  เพราะพี่ลีโอที่กำลังระบายยิ้มอย่างหล่อ  เอ่ยย้ำคำรักให้ผมได้ยินชัดๆอีกครั้ง

“พี่ลีโอรักลูกหมู...หมูน้อยของพี่”  พี่ลีโอยืนยันคำรักด้วยจูบหวานๆ  ทำให้ผมเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่แสนอ่อนโยนและคุ้นเคย  จนผมหมดลมพี่ถึงปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ 

ผมอ่อนแรงเกินกว่าจะนั่งได้ดังเคย  จึงได้แต่เอนซบลงกับไหล่กว้างให้พี่โอบกอดไว้  พร้อมฝ่ามืออุ่นๆของพี่ที่ลูบไล้ไปมาแถวแผ่นหลัง  และรอยประทับอบอุ่นที่ข้างแก้ม  พี่ลีโอกดจูบย้ำๆที่แก้มผมอยู่หลายที  จนกระทั่งสติผมค่อยๆกลับคืน  แต่ก็คงยังไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นสบตาพี่ตรงๆ  ได้แต่โอบรอบคอพี่และไล้ปลายนิ้วสัมผัสแผ่นหลังเรียบตรึงกับเส้นผมนิ่มๆ  ในแบบที่ผมใฝ่ฝันว่าอยากจะทำมานาน

“พี่ลีโอรักลูกหมูตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ  ทำไมเพิ่งสารภาพรักวันนี้  ปล่อยให้ลูกหมูคิดมากอยู่ได้ตั้งนาน”  ผมทำใจกล้าเอ่ยคำถามคาใจแกมประชดเล็กๆให้พี่  ด้วยรู้สึกถึงความเป็นต่อเล็กๆว่าพี่มีใจให้ 

หากเป็นแต่ก่อนผมคงไม่กล้าแม้แต่จะส่งคำถาม  อย่าไปพูดถึงการประชดเลยด้วยซ้ำ  แต่ก็ยังอดหวั่นใจไม่ได้อยู่ดี  เพราะก็ยังกลัวว่าจะทำให้พี่ไม่พอใจ

“ฮึๆ  แสดงว่าลูกหมูก็แอบรักพี่มานานแล้วเหมือนกันใช่มั้ย  ไม่งั้นคงไม่คิดมากเรื่องพี่แบบนี้”  ไม่คิดว่าคำประชดเล็กๆของผม  จะทำให้พี่ลีโอตีความได้แม่นยำ  จนมาเล่นงานผมคืนให้ได้อายอยู่แบบนี้

แม้จะฝืนซ่อนหน้าแดงๆของตัวเองไว้กับไหล่พี่เช่นเดิม  แต่สุดท้ายผมก็สู้แรงและคำออดอ้อนของพี่ที่ให้ผมเงยหน้าไม่ได้อยู่ดี  พี่ลีโอส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้ผม  ในแบบที่ผมไม่เคยได้รับจากพี่มาก่อน  พร้อมไล้ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมที่ล่วงหล่นละข้างแก้มให้  พาลให้ผมไม่อาจต่อตาแวววาวคู่นั้น  แต่เพราะเสียงกระซิบนุ่มๆที่พี่เอ่ยเรียกผม  ทำให้ผมต้องทำใจกล้าต่อตากับพี่จนได้

“หมูน้อย~...พี่ดีใจที่ใจเราตรงกัน  สมกับที่พี่เฝ้าดูแลลูกหมู  และต้องอดทนรอเวลาที่เหมาะสมมาตลอด  เรื่องระยะเวลาที่พี่รักลูกหมูพี่เองก็ตอบไม่ได้ชัดเจนนักหรอก  รู้แต่ว่าตั้งแต่แรกเจอ  พี่ก็หลงรักในรอยยิ้มและผิวเนื้อนุ่มๆของเด็กตัวกลมแล้ว  ความรักความห่วงหาที่พี่มีให้หมูน้อย  มันเปลี่ยนเป็นแบบคนรักเมื่อไหร่พี่ก็ไม่รู้  รู้แต่ว่าต่อจากนี้พี่จะไม่มีวันเปลี่ยนใจและเปลี่ยนความรู้สึกที่มีให้ลูกหมูเป็นอื่นได้อีก”

“พี่ลีโอ~”  ผมรวบคอพี่และโถมร่างเข้าใส่  จนเราล้มลงไปนอนบนเตียงทั้งคู่ 

ผมทั้งดีใจและตื้นตันในคำพูด  และแววตาจริงใจที่พี่มีให้ผมมากมายนัก  ทำให้ความดีใจถูกกลั่นเป็นหยาดน้ำตา  เดือดร้อนให้พี่ต้องปลอบขวัญอีกจนได้  แต่หยาดน้ำตาครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความน้อยใจจนหดหู่เหมือนหลายสิบนาทีก่อน  เพราะน้ำตาในครั้งนี้เป็นตัวแทนของความสุขและภูมิใจในตัวเองแทบทั้งสิ้น  ด้วยคนที่ผมหลงรักรักตอบผมไม่ต่างกัน  เด็กกำพร้าอย่างผมไม่ต้องการอะไรมากกว่าความรักที่พี่ลีโอมอบให้อีกแล้ว

“ลูกหมูรักพี่ลีโอ...รักมากๆเลยครับ”

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

อ๊ายยย  :ling1: เค้าสารภาพรักกันแล้ว  หวังว่าคงทำให้ใครหลายคนสมหวังน้า
แต่คนที่สมหวังที่สุดน่าจะเป็นลีโอ   :laugh:  ส่วนใครที่ว่าตอนนี้หวานแล้ว
ขอให้ทำใจเพราะความหวานจะทวีขึ้นเรื่อยๆ  ก็ในเมื่อพระเอกของเรา
ไม่ต้องเก็บกดความรู้สึก (รัก) ไว้อีกแล้วนี่หน่า  เรียกว่าจะปล่อยความหวาน
ให้ได้ชมอย่างเต็มที่เลยทีเดียวค่ะ

ฝาก FC น้องลูกหมูตามเอาใจช่วยคนตัวกลมในตอนต่อไปด้วยน้า
ตอนหน้าจะพาลูกหมู & ลีโอมาเจอทุกคนวันพฤหัสฯค่ะ

+1และเป็นสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-03-2015 09:16:44

กรี๊ดดดดดดด สารภาพรักกันแล้วด้วย โอ้ยๆหินค่ะ แถมพี่ลีโอไม่มีกั๊ก บอกกับเพื่อนน้องอีกว่าจริงๆเป็นยังไงกัน  :L2:

ขอหวานๆอีกเลยค่าาา อยากให้หมูน้อยฟินจนละลายไปเลย  :hao7:
(พฤหัสนานจัง T T)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-03-2015 09:26:55

 :o8:  ทั้งคู่บอกรักกันแล้ว ต่อไปก็จะได้เปิดเผยความรู้สึกลึกๆ ให้เห็นกันมากขึ้น  ดีใจที่ลูกหมูไม่ต้องแอบนอยด์คิดมากไปเองคนเดียวอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-03-2015 09:30:30

โอ้เย...~ไม่ต้องรอให้ถึงวันเกิดแล้วว เขินนจังเลย :-[ ลูกหมูนี่ก็ใสจริ๊งง เพื่อนๆ เขารู้ก่อนลูกหมูอีกน้า คุคุ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-03-2015 09:54:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-03-2015 10:04:21

กรี๊ดดดดดดดดด :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 21-03-2015 10:09:02

เย้ๆๆ เค้าสารภาพรักกันแล้ว

หวานมากคู่นี้เป็นเบาหวานกันพอดี  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-03-2015 10:15:58

ยินดีกับทั้งคู่ด้วยน้าาาาาาาา
ทีนี้ก็รอคู่รอง อยากให้ปุณมีคู่เนาะ
รอตอนต่อไปปปปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-03-2015 10:39:34

 :-[ สารภาพรักกันแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-03-2015 11:52:51

ต่อไปลีโอก็แสดงความรักต่อลูกหมูเยอะๆนะ เราชอบบบบบบบบบ
หวานกันอย่างนี้ลูกหมูก็ยิ่งตกหลุมรักของลีโอมากกว่าเดิมแน่เลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 21-03-2015 12:17:05

อดทนมานาน คราวนี้ลีโอมีเท่าไรใส่ไม่ยั้ง พี่แกกลั้นมานาน
แต่กลัวลูกหมูจะปรับตัวไม่ทัน 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-03-2015 12:47:23

สารภาพรักกันแล้วก็ได้เวลาเข้าใช่ไหม   :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 21-03-2015 18:58:20

 :hao7: เอาแหล่วๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 21-03-2015 19:06:50

สารภาพรักกันแล้ววววววว~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 21-03-2015 21:43:48

ต้องทำบุญด้วยอะไรน้า  ถึงจะมีโมเม้นท์แบบนี้บ้าง
กระซิกๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 21-03-2015 21:53:05

แอร๊ยย :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-03-2015 23:13:15

สารภาพรักกันซะหวานหยดเลย~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 21-03-2015 23:48:33

สารภาพรักกันแล้ว  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-03-2015 00:33:08

อร๊ายยยย. ในที่สุดก็บอกรักกันซะที อิอิ หวานซะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 22-03-2015 00:56:09

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เขาหวานกัน(มากกว่าเก่า)กันแล้วววว

เขาใจตรงกันแล้ววว

เขาสารภาพกันแล้วววววว

ลูกหมูลูกกกก คราวนี้หนูก็หึงได้เต็มที่เลยนะลูกกก

ข่มพี่เลโอให้หงอเลยนะ หึหึหึหึ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 22-03-2015 07:05:30

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-03-2015 08:00:17

 :o8: :-[ :impress2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 22-03-2015 08:04:38

เย้~~~~!!!! ปรบมือรัวๆๆ
สารภาพรัก เปนแฟนกันไปแร้ว ยินดีด้วยจร้าาาาา

ปล. ตอนหน้าจิยังหวานใช่ไหมน๊าาาา *0*

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 22-03-2015 09:33:00

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 22-03-2015 10:42:55

เข้าใจความรู้สึกกันแล้ว น้องลูกหมูคงไม่ต้องร้องไห้อีก  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 22-03-2015 14:03:20

กรี๊ดดด หายไปแปปเดียว เข้ามาอีกที พี่ลีโอก็สารภาพรักกับน้องซะแล้ว
ตอนนี้ก็หวานกันซะ ดีใจที่พี่ลีโอชัดเจน ทั้งกับน้องแล้วก็เพื่อนๆ
แต่ไม่รู้ทำไม เราก็ยังแอบหมั่นไส้ในความมั่นใจ(ว่าน้องรัก)ของพี่แกอยู่ดีแหละค่ะ
รอรับกองทัพน้ำตาลในตอนต่อๆไปนะคะ  :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 22-03-2015 17:05:57

อิอิ เขาสารภาพรักกันแล้วอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-03-2015 00:34:22

อ่าว สารภาพรักแล้วก็ทำให้รู้ว่ารักสิจ๊ะ รอไร!  o18

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-03-2015 01:15:43

ดีใจ น้องลูกหมูของเราได้มีความสุข ไม่ต้องคิดมากอีกแล้ว
แต่ที่จริงน้องพร้อมคิดมากตลิดเวลา เจียมตัวมาก ขี้เกรงใจมาก น่ารักมาก คนอ่านรักน้องลูกหมูสุดๆ
ค่อไปนี้หวานแน่ๆ ปิดเทอมแล้ว สงสารปูนแฮะ แต่ก็นะ ลูกหมูมีเจ้าของแล้วจริงๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 8 "อารมณ์ น้ำตา คำรัก" P.9 (21/3/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-03-2015 03:31:35

หวานม๊ากกกกกกกกกกกก น้ำตาลซึมลงสู่เส้นเลือดดดด และถ้าตอนหน้าจะหวานกว่านี้ละก็ ขอมีดมาแทงคนโสดเถอ่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-03-2015 11:17:29

ตอนที่ 9

ลีโอ

“ขอบคุณครับ”  เจ้าของร่างนุ่มที่ผมหย่อนตัวให้นั่งลงบนเก้าอี้เอ่ยขอบคุณเสียงหวาน  ก่อนจะหลบตาผมก้มคางเกือบชิดอก  แถมลูกหมูตัวกลมยังอมยิ้มแก้มตุ่ย  จนผิวแก้มแดงๆเปล่งปลั่งกระจ่างคาตา  น่ากดจมูกลงพิสูจน์ความหอมเฉพาะตัวที่ผมเฝ้าสูดดมเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อนักเชียว

“ยินดีอย่างยิ่งครับหมูน้อย  แฟนพี่ทั้งคนจะปล่อยให้ลำบากได้ยังไง...จริงมั้ย”  ผมที่ก้มกระซิบชิดแก้มกลมได้คำตอบเป็นอาการเขินจัดของแฟนหมาดๆแทนคำพูด  ด้วยอาการบิดชายเสื้อจนผ้าแทบขาด  แถมผิวแก้มที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงกว่าเดิม  จนผมกลัวว่าเจ้าของมันจะเป็นลมอยู่ในอ้อมกอดเสียก่อนที่จะได้ทานข้าวเช้า

ผมจึงเลือกที่จะลูบหัวลูกหมูและนั่งลงยังเก้าอี้ตัวข้างๆกัน  น้องเองก็เอาแต่เงียบมีเหลือบตามามองผมเป็นระยะ  แต่ทุกครั้งเมื่อเห็นว่าผมมองอยู่ก็จะกลับไปนั่งก้มหน้าแก้มแดงตามเดิม  จนผมล่ะอยากหยิกแก้มเปล่งปลั่งคู่นั้นและดอมดมให้หนำใจ  แม้ว่าตลอดคืนผมจะกอบโกยกลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายกล้วยไม้ป่ามาจากน้องทั้งคืนแล้วก็ตาม  ที่สำคัญผมไม่ได้ขโมยกลิ่นหอมๆนั้นเพียงแค่ผิวแก้ม  เรียกได้ว่าผมแอบสูดดมกลิ่นกายน้องในทุกๆที่ๆใจผมปรารถนา  แต่ก็เป็นไปแบบหลบๆซ่อนๆในระหว่างที่หมูน้อยตัวกลมหลับใหล 

แม้น้องจะไม่รู้สึกตัวไร้การตอบสนอง  แต่กลิ่นหอมและความเนียนนุ่มของน้อง  กลับปลุกสัญชาติญาณดิบที่อยากครอบครองคนตัวกลมภายในตัวผมให้ลุกโชน  จนต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่ลักหลับน้องที่นอนยั่วไม่รู้ตัว  สุดท้ายผมก็ต้องไปเอาความต้องการครอบครองคนรักออกในห้องน้ำเป็นครั้งที่สองของวัน 

หากถามหาสาเหตุของครั้งแรก  ผมคงต้องตอบว่าก็มาจากคนแก้มแดงข้างตัวนี่แหละ  ด้วยน้องอาจหาญมาปลดปล่อยความต้องการ  ต่อหน้าต่อตาแถมยังปล่อยคามือผมอีก  เรื่องนี้ยังไม่เท่าไหร่แต่ทั้งสีหน้าและแววตาของน้อง  ยามที่ถูกผมกระตุ้นนั้นช่างเย้ายวนติดตา  ทำเอาผมหายใจไม่เต็มปอด  เผลอสะดุดลมหายใจขณะช่วยน้องไปก็เสียหลายรอบ  แต่ต้องสะกดกลั้นความต้องการให้ลึกสุดใจ  ไม่ปล่อยให้สัญชาติญาณดิบของตัวเองโชว์แก่สายตาหมูน้อย  เพราะผมกลัวว่าน้องจะตื่นตระหนก  พาลขยาดไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ไปเสียก่อน  ด้วยผมยังหวังที่จะสร้างความเคยชิน  เพื่อเตรียมพร้อมให้แก่น้อง  ก่อนที่ผมจะล่วงล้ำครอบครองลูกหมูตัวกลมมาเป็นของราชสีห์เยี่ยงผมอย่างถาวร  จนเป็นต้นเหตุให้ผมต้องไปปลดปล่อยความต้องการด้วยตัวเอง  ยามที่เข้าไปอาบน้ำหลังกล่อมหมูน้อยเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว

เมื่อวานนี้ต้องยอมรับว่าเป็นวันที่น่าจดจำวันหนึ่งของผม  เพราะอย่างที่รู้กันว่าผมสารภาพกับน้องแล้ว  ว่าผมรักลูกหมูตัวกลมของผม  แต่หากจะบอกว่าเป็นการสารภาพแบบไม่ได้เตรียมตัวไว้ก็ว่าได้  เพราะถ้าหมูน้อยจะไม่ร้องไห้และตัดพ้อแกมน้อยใจ  หาว่าผมมักง่ายกอบโกยเอากับน้องด้วยอยู่ใกล้มือเข้าล่ะก็  ผมคงยังต้องเก็บความรักที่สุกงอมไว้เพียงในใจ  รอจนกระทั่งถึงวันเกิดน้องในอีกไม่กี่วันข้างหน้า  ด้วยตั้งใจไว้แล้วว่าวันเกิดปีนี้ของลูกหมู  นอกจากผมจะสารภาพรักกับน้องแล้ว  ผมและบุพการีจะบอกความจริงบางอย่างที่เราปกปิดไว้ให้น้องได้รับรู้ด้วย

แม้จะไม่ได้เตรียมใจแต่ความสุขและความตื้นตันใจที่เกิดหลังจากผมสารภาพนั้น  ก็บังเกิดท่วมท้นหัวใจไม่ต่างกัน  ในเมื่อหมูน้อยเองก็สารภาพว่ารักผมเช่นกัน  คืนที่ผ่านมาจึงเป็นช่วงเวลาที่แสนหวานสำหรับผม  แม้ผมจะมีเวลานอนจริงๆไม่กี่ชั่วโมง  ด้วยตามใจตัวเองสำรวจร่างกายอวบอิ่มที่แสนน่าหลงใหลเสียเพลินก็ตาม  แต่เมื่อยามเช้ามาเยือนผมกลับสดชื่นมากกว่าเช้าไหนๆที่ผ่านมาเสียอีก 

เมื่อคุณได้รับรู้ประกอบกับเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลที่ผ่านมาจากผมแล้ว  คงไม่ทำให้คุณแปลกใจที่ผมเรียกลูกหมูว่าแฟน  ไม่เหมือนกับคุณพ่อคุณแม่ที่เพิ่งได้ยินและได้เห็น  ผมพูดและปฏิบัติตัวกับน้องในสถานะใหม่นี้ของเรา

ปฏิกิริยาของท่านทั้งคู่แตกต่างกัน  โดยที่ท่านพ่อมองมายังเราด้วยความแปลกใจ  และจับสังเกตผมเงียบๆ  ก่อนจะเผยรอยยิ้มอ่อนโยนอย่างเข้าใจส่งตรงมาให้ผม  เราพ่อลูกสบตากันเงียบๆก็เป็นอันเข้าใจ  ส่วนคุณแม่นอกจากจะแปลกใจถึงขั้นตกใจจนตาเบิกโพลงแล้ว  ท่านยังหมั่นตวัดค้อนส่งมาให้ผมเสียหลายวง  เมื่อแน่ใจแล้วว่าผมได้ทำตามสิ่งที่เอ่ยขอท่านไว้  แต่ดันทำก่อนเวลาที่บอกไป 

แม้คุณแม่จะหมั่นไส้ผมแค่ไหน  แต่ยังมีแก่ใจระบายยิ้มอ่อนหวานส่งให้ลูกหมูตัวกลมของท่านเสมอ  ยามที่น้องเงยหน้าจากชามข้าวต้ม  เพื่อลอบมองคนรอบตัวด้วยต่างปิดปากเงียบไม่ชวนคุยดังเคย  หลังจากหมูน้อยก้มหน้าก้มตาหลบสายตาทุกคนบนโต๊ะอยู่นาน

“เมื่อคืนหลับสบายมั้ยลูก”  คำถามแสนธรรมดาจากคุณแม่ที่ส่งให้ลูกหมูจะไม่สะดุดหูผมเลย  หากเมื่อคืนผมจะไม่ลอบหากำไรจากคนตัวกลมของท่าน  แต่ผมพยายามรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไว้  ยามที่หมูน้อยเหลือบสายตาขึ้นมองกัน

“คะ...ครับ  ลูกหมูหลับสบายดี  หละ...หลับรวดเดียวยันเช้าเลยครับ”  คำพูดตะกุกตะกักแอบสั่นน้อยๆ  และไม่ยอมสบตาคุณแม่ของลูกหมู  ทำให้ผมเริ่มเอะใจว่าน้องน่าจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ 

หรือว่าร่องรอยบางจุดที่ผมไม่ได้ตั้งใจทำไว้บนตัวน้องจะถูกน้องสังเกตเห็นเข้า  เพราะอย่างที่บอกคำถามของคุณแม่เป็นคำถามที่แสนธรรมดา  ไม่ต่างจากคำถามว่าทานข้าวรึยังอะไรแบบนั้น  ถ้าในเหตุการณ์ปกติหมูน้อยของผมน่าจะตอบท่านด้วยน้ำเสียงสดใสและแสดงสีหน้าแช่มชื่นไปแล้วนี่ครับ 

จังหวะที่น้องก้มหน้าและเสให้ความสนใจ  ในการคนถ้วยข้าวต้มแบบตั้งใจเกินจำเป็นนั้น  ผมเอื้อมมือไปคว้าอีกมือของน้องที่วางบนตักมากุมไว้  แน่นอนว่าลูกหมูตัวกลมของผมสะดุ้งโหยง  เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยความตกใจ  ผมจ้องลึกไปในตาคู่เรียวด้วยอยากค้นหาร่องรอยแห่งความไม่พอใจหรือความผิดปกติ 

เมื่อไม่พบร่องรอยดังกล่าวอย่างที่นึกกังวล  ผมถึงกลับโล่งใจ  ก่อนยกยิ้มและถ่ายทอดความรักผ่านแววตาไปให้น้อง  จนคนได้รับกลับไปอายม้วนต้วนดังเดิม  ทำเอาผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  หากไม่มีเสียงกระแอมกระไอของคุณพ่อ  เชื่อได้ว่าสายตาของผมคงไม่อาจละไปจากวงหน้ากลมเกลี้ยงที่มีพวงแก้มแดงก่ำของลูกหมูไปได้

“อะแฮ่ม!...ตกลงลูกจะพาลูกหมูไปฮ่องกงด้วยใช่มั้ย”  ผมตอบรับคุณพ่อด้วยสีหน้ายิ้มๆไม่ต่างจากท่านนัก

“พาน้องไปต้องดูแลน้องดีๆนะลีโอ  ต่างบ้านต่างเมืองแม่ล่ะเป็นห่วง  ลูกแน่ใจใช่มั้ยว่าจะมีเวลาดูแลน้อง  ไม่ใช่มัวแต่ยุ่งเรื่องงาน  จนทิ้งน้องให้เฝ้าคอนโดนะ  ถ้าเป็นแบบนั้น  แม่ว่าอย่าพาน้องไปเลย  ให้ลูกหมูอยู่กับแม่ที่บ้านดีกว่า”  ท่านแม่พูดไปพูดมาทำท่าจะไม่ยอมให้ลูกบุญธรรมสุดรักห่างจากอกเสียแล้วครับ 

แต่ครั้งนี้ผมคงยอมไม่ได้  ด้วยตั้งใจไว้แล้วว่าอยากให้คนรักได้เปิดหูเปิดตา  และได้เห็นชีวิตอีกด้านหนึ่งของผม  ซึ่งเรื่องนี้เป็นความตั้งใจของผมมานานแล้ว  แต่ทุกครั้งที่ขอคุณแม่เพื่อพาลูกหมูไปฮ่องกงจะโดนยับยั้งเสียทุกที  ที่ผ่านมาผมเข้าใจได้  เพราะผมคงไม่มีเวลาดูแลน้องจริงๆกับการเป็นนักร้องที่เพิ่งเปิดตัวใหม่ๆ  แถมเรายังไม่ได้เปิดใจกันเหมือนเช่นครั้งนี้ 

ผมรู้และเข้าใจในความเป็นห่วงที่ท่านมีให้ลูกหมู  ด้วยท่านเลี้ยงน้องมาดั่งเช่นไข่ในหิน  จนบางเรื่องก็เหมือนจะปกป้องเกินเหตุ  พาลให้คนตัวกลมที่นั่งมองคนโน้นทีคนนี้ทีในขณะนี้  ขาดความมั่นใจและพาลคิดว่าตัวเองโดนกีดกัน  อาจจะเผลอกดตัวเองว่าต่ำต้อยกว่าคนอื่นไปแล้วเสียด้วยซ้ำ  ซึ่งนาทีนี้ผมคงต้องขัดใจท่านแล้วล่ะครับ

“แม่ครับ  ให้หมูน้อยไปกับผมเถอะ  ผมอยากพาน้องเปิดหูเปิดตาบ้าง  แถมครั้งนี้บริษัทก็แค่เรียกไปคุยเท่านั้น  คงยังไม่มีงานมาทำให้ยุ่ง  จนดูแลน้องไม่ได้หรอกครับ  ที่สำคัญ...ผมไม่อยากให้  ‘แฟนผม’  อยู่ห่างสายตา  คงได้คิดถึงไม่เป็นอันทำอะไรแน่ๆ  แม่ให้หมูน้อยไปฮ่องกงเถอะครับ”  ผมชี้แจงพร้อมตอกย้ำสถานะของผมกับลูกหมูไปเสียทีเดียว

“พะ...พี่ลีโอ”  แฟนของผมเรียกผมเสียงเบาหวิว  สีหน้าแววตาตื่นตกใจอย่างเห็นได้ชัด  ก่อนหมูน้อยจะหันไปทางคุณพ่อและคุณแม่  น้องคงกลัวว่าท่านทั้งคู่จะไม่พอใจกับสถานะใหม่นี้ของเรา  แต่หารู้ไม่ว่าท่านทั้งคู่ออกจะยินดีที่เรามีวันนี้

“พูดถึงขนาดนี้  แม่คงห้ามยากแล้วล่ะ...ลูกหมูเป็นอะไรครับ  ทำไมทำหน้าแปลกๆแบบนั้นล่ะลูก  หรือไม่อยากไปครับ  บอกป้าได้เลยนะ  ลีโอบังคับรึเปล่า”  เจอคำถามนี้ไป  ลูกหมูตัวกลมถึงกลับเลิ่กลั่กตกใจขึ้นไปอีก  ด้วยคงผิดคาดกับปฏิกิริยาของคุณแม่ 

ผมเองก็แอบตกใจกับคำถามตีคลุมของคุณแม่อยู่เหมือนกัน  เพราะถ้าน้องยอมไหลตามน้ำที่คุณแม่ชักจูง  งานนี้ผมคงอดนอนกอดคนตัวกลมหลายวันแน่ๆ  จึงได้แต่ลุ้นในคำตอบของหมูน้อยที่นั่งเงียบอยู่ข้างกัน

“คือลูกหมู  เอ่อ...พี่ลีโอไม่ได้บังคับลูกหมู  คุณป้าอนุญาตให้ลูกหมูไปกับพี่ได้มั้ยครับ  แต่ถ้าคุณป้าคิดว่าไม่ควรไป  ลูกหมูก็จะไม่ไปครับ” 

‘อ้าว!?  เป็นเรื่องแล้วครับ’  ผมรึอุตส่าห์ดีใจจนฉีกยิ้มเสียกว้าง  แต่ดันหุบยิ้มแทบไม่ทันที่ได้ยินประโยคปิดท้ายของหมูน้อยตัวกลมเข้า

“คิกๆ  ให้ได้แบบนี้สิลูกหมูของป้า  อะไรกันตาลีโอ  อิจฉาแม่รึไงที่แฟนเราเห็นแม่ดีกว่าตัวเองน่ะ  หืม”  ผมล่ะรักคุณแม่สุมนาจริงๆ  จนไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกไปดี  ฮึๆ 

คำพูดของคุณแม่ได้สร้างความตื่นตะลึงขั้นสุดให้กับว่าที่ลูกสะใภ้เสียแล้วครับ  ลูกหมูจ้องคุณแม่ตาค้างและปล่อยช้อนลงชามเสียงดังเคร้งคร้าง  ในแบบที่คนมีมารยาทดีแบบน้องไม่เคยทำมาก่อน  แม้ผมจะบีบมือเพื่อเรียกสติคนตัวกลมก็ไม่เป็นผล  เพราะดูเหมือนว่าน้องจะตกใจจนจิตหลุดไปแล้ว  ทั้งน่าสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน

“ฮึๆ  คุณสุมนาอย่าแกล้งลูกเลย  เจ้าลีโอน่ะผมไม่ห่วงหรอก  ห่วงก็แต่ลูกหมูนี่แหละ  ตกใจจนไม่เป็นอันทานข้าวแล้ว  ลีโอดูแลแฟนเราหน่อยเร็ว...ลูกหมู  ลุงอนุญาตให้เราไปฮ่องกง  ไปเที่ยวให้สนุกเถอะ  แต่ที่สำคัญขากลับต้องมีของฝากกลับมาฝากคุณป้าของเราด้วยล่ะ  ถ้าไม่มีติดไม้ติดมือกลับมา  ลุงก็ไม่รับประกันว่าคุณป้าเราน่ะ  จะให้เราไปไหนมาไหนกับลีโออีกรึเปล่า  ฮึๆ” 

งานนี้ไม่ใช่แค่คุณแม่แล้วครับที่ตั้งใจเย้าแหย่ว่าที่ลูกสะใภ้  เห็นทีผมคงต้องช่วยคนรักตัวกลมของผมเสียหน่อยแล้ว  ดูสิสีหน้าลูกหมูแดงสลับซีดอย่างน่าเป็นห่วงเชียว

“รับประกันครับแม่  ผมกับลูกหมูจะเลือกของฝากจากฮ่องกงกลับมาให้  แม่ต้องถูกใจแน่นอนครับ...จริงมั้ยหมูน้อย”  ผมเอื้อมมือไปลูบพวงแก้มยุ้ยๆของคนรักตัวกลม  ตั้งใจเรียกสติน้องให้กลับมาอยู่กับตัว  และหวังปลอบประโลมลูกหมูขี้ตื่นไปด้วย

ดวงตาคู่เรียวคลายความตื่นตระหนกพอให้ผมได้เบาใจ  แต่แล้วตาคู่เดียวกันนี้กลับเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ  ทำเอาผมเปลี่ยนเป็นฝ่ายที่ตกใจขึ้นมาแทน  พร้อมกับหยาดน้ำใสๆนั้นไหลรินมาตามแก้มป่องๆ  แต่น้องกลับไม่มีเสียงร้องออกมาให้ได้ยินสักแอะ 

หลังจากนั้นเป็นที่โกลาหลของคนทั้งครอบครัว  ไม่เพียงแค่ผมที่กอดปลอบหมูน้อยขี้แย  แต่คุณป้าสุมนาที่เจ้าตัวรักนักหนาก็ดึงน้องออกจากอกผมไปปลอบเสียเอง  กว่าน้องจะหยุดร้องไห้ได้  คุณแม่ก็แทบจะร้องตามน้องเลยทีเดียว  และต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าพวกเราจะทำความเข้าใจกับลูกหมูได้ว่า 

เรื่องที่ผมกับน้องเป็นแฟนกันนั้น  บุพการีของผมไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจแต่อย่างไร  เพราะท่านทราบถึงความรู้สึกที่ผมมีกับเจ้าตัวมานานแล้ว  แถมผมเองก็ได้บอกกล่าวคุณแม่ไว้ก่อนแล้ว  ว่าจะเปิดเผยความในใจให้เจ้าตัวได้รู้  ดังนั้นการที่ผมกับลูกหมูจะเป็นแฟนกัน  ท่านไม่คัดค้านแต่ยังสนับสนุนให้เรารักและดูแลกันอีกด้วย

“ขอบคุณคุณลุงคุณป้าที่เมตตาเด็กกำพร้าอย่างลูกหมูนะครับ  ลูกหมูสัญญาจะดูแลพี่ลีโออย่างดี  ให้สมกับที่คุณลุงและคุณป้าเป็นผู้มีพระคุณกับลูกหมู”  คนตัวกลมมีสีหน้าแววตาซาบซึ้งใจยามมองไปที่บุพการีของผม  ก่อนหมูน้อยจะย่อตัวก้มกราบลงบนตักคุณแม่และคุณพ่อตามลำดับ

ผมเองได้แต่ฉีกยิ้มแก้มแตกที่ได้ยินคำสัญญาของพ่อหมูน้อยแสนรักที่มีให้แด่พ่อและแม่ของผม  แม้ฟังแล้วเหมือนว่าน้องกำลังเป็นฝ่ายขอผมจากพวกท่าน  แทนที่หน้าที่นี้ต้องเป็นของผมก็ตาม  แต่ในเมื่อผลลัพธ์คือหมูน้อยมีความตั้งใจจริงที่จะอยู่เคียงข้างและดูแลผม  ไม่ต่างจากสิ่งที่ผมตั้งใจทำให้น้อง  ทำให้ผมไม่คิดแย้งและออกจะดีใจมากๆด้วยซ้ำ  จึงได้แต่นั่งนิ่งและตั้งใจเก็บภาพประทับใจตรงหน้าไว้  ก่อนจะเข้าไปประคองหมูน้อยตาฉ่ำแก้มแดงให้กลับมานั่งตามเดิม  เมื่อเหตุการณ์ตรงหน้าทุกคนเข้าใจกันดีแล้ว

“ขอบคุณนะหมูน้อย  ที่คิดจะดูแลพี่  แต่จะดีกว่านี้มากๆ  ถ้าหมูน้อยของพี่คิดจะดูแลพี่เพราะรัก  มากกว่าตอบแทนบุญคุณคุณพ่อกับคุณแม่ของพี่เพียงอย่างเดียว  ลูกหมูคิดว่าไงหืม”  แม้คำพูดของผมจงใจให้ลูกหมูคิดว่าผมกำลังน้อยใจน้อง  แต่สายตาและรอยยิ้มที่ผมมีให้น้อง  เชื่อได้เลยว่าผมทำเพียงแค่หยอกเย้าให้คนตัวกลมเก้อเขินเล่นเท่านั้น

“โธ่  พี่ครับ...พี่ลีโอรู้แก่ใจอยู่แล้วนี่ว่าลูกหมูคิดยังไง  ทำไมต้องแกล้งถามด้วย”  หมูน้อยทำเสียงตัดพ้อตาละห้อยแฝงแววเขินอายชัดตา  ทั้งๆที่พวงแก้มยังคงแดงก่ำ  ริมฝีปากสีสดก็ยื่นย้อยอย่างน่ามันเขี้ยว 

ส่วนคำตอบของคำถามแน่นอนว่าเป็นไปตามที่น้องตัดพ้อเอากับผม  ด้วยเมื่อคืนผมได้ยินชัดมาเต็มสองหูเชียวล่ะ

“ตาลีโอเลิกแกล้งน้องได้แล้ว  เรานี่ยังไง  เดี๋ยวว่าที่ลูกสะใภ้แม่ก็เป่าปี่อีกหรอก”  ทั้งผมและหมูน้อยในอ้อมแขนตกใจพอกันที่ได้ยินคุณแม่สุมนาพูด  จะผิดกันก็ตรงที่ผมไม่ได้ตกใจอย่างเดียว  แต่ดีใจและนึกขอบคุณท่านสุดหัวใจจริงๆ

“ผมไม่แปลกใจแล้ว  ว่าทำไมลูกชายเราถึงขี้แกล้ง  ได้จากใครคงไม่ต้องเดาให้เสียเวลา  ฮึๆ”  ผมก้มลงไปยิ้มใส่ตาตื่นๆของลูกหมู  น้องเองก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก  คงทั้งขัดเขินและคาดไม่ถึงที่ได้ยินคุณแม่พูดถึงสถานะใหม่ให้ได้ยินชัดๆ

“คุณคะ!  เหอะ!...ลูกหมูต่อไปให้เรียกป้าว่าแม่เหมือนพี่ลีโอนะลูก  และให้เปลี่ยนจากคุณลุงเป็นคุณพ่อด้วยนะจ๊ะ  ต่อไปนี้ลูกหมูเป็นลูกของแม่ไม่ต่างจากลีโอแล้วนะ”  ทั้งรอยยิ้มและใบหน้าอ่อนหวานของคุณแม่  ยิ่งดูละมุนหวานยิ่งขึ้น  ยามที่ลูกหมูตอบรับคำท่านเสียงแผ่ว  และมีแววตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

คุณพ่อและผมเองก็พลอยสุขใจไปกับความรักความปรารถนาดีที่คุณแม่มีให้แก่หมูน้อยตัวกลมของผมด้วย  แน่นอนว่าต้องเป็นผมที่มีความสุขมากกว่าทุกคนในนี้  เพราะคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่ผู้ให้กำเนิดรักและเอ็นดูคนที่เรารัก  พร้อมที่จะอ้าแขนรับเข้ามาเป็นหนึ่งในครอบครัวอัครภูมิเมธีอีกแล้ว

............................................

“ทำอะไรหมูน้อย!”  ผมคงมาแบบเงียบเชียบเกินไป  และใช้น้ำเสียงดังกว่าปกติสักหน่อย

“โอ๊ะ!...อ๊ะ!  ซี้ดดด”  คมมีดบาดลงยังปลายนิ้วขาว  จนเลือดแดงๆไหลซึมออกมาทันทีคาตาผม

“หมูน้อย!”  ผมดึงมีดปอกผลไม้ออกจากมืออวบอย่างเบามือ  ก่อนจะคว้ามือข้างที่โดนมีดบาดของน้องไว้

เลือดแดงๆไหลอาบไปทั่วปลายนิ้วอย่างน่ากลัว  แถมบางส่วนยังหยดแมะลงบนพื้นครัว  ทำเอาผมใจเสียที่เป็นต้นเหตุให้หมูน้อยได้แผล  แถมดูท่าแผลจะลึกเสียด้วย  ยิ่งล้างน้ำเลือดก็ยิ่งไหล  บวกเสียงครางแผ่วในลำคอที่ได้ยินเป็นระยะ  ทำให้ผมเริ่มใจไม่ดี  คงต้องพาน้องไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนเสียแล้ว 

ผมนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ  เอ่ยรับปากเป็นมั่นเหมาะกับพ่อแม่ว่าจะดูแลน้องอย่างดีแท้ๆ  แต่นี่อะไรยังไม่ทันข้ามวัน  กลับเป็นต้นเหตุให้ลูกหมูของพวกท่านบาดเจ็บเสียได้ 

ระหว่างที่ผมกังวลกับบาดแผลบนปลายนิ้วขาวที่มีเลือดซึมไม่หยุด  ทั้งๆที่กดด้วยกระดาษทิชชู่อยู่นานก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลง่ายๆนั้น  ปลายนิ้วเย็นๆของน้องก็ยื่นมาแตะยังข้างแก้ม  ผมจึงได้มีโอกาสเงยหน้าขึ้นสบตาคู่เรียวที่ทอประกายอ่อนโยน  พาลให้จิตใจว้าวุ่นเริ่มสงบลง  แต่ความรู้สึกผิดก็ยังไม่เจือจางไปเท่าไหร่  ซึ่งความรู้สึกที่ว่าคงฉายชัดออกไปทางแววตา

“พี่ครับ  ลูกหมูไม่เป็นอะไร  แค่มีดบาดนิ้วแผลนิดเดียวเอง  ดูสิครับ  เลือดเริ่มหยุดไหลแล้วด้วย...พี่ลีโออย่าทำหน้าแบบนี้สิ  เห็นแล้วลูกหมูรู้สึกผิดขึ้นมาเลย  ไม่ใช่ความผิดของพี่เลยนะครับ  ลูกหมูเองที่ไม่ระวัง  ดูสิสาลี่แพงๆทานไม่ได้เพราะลูกหมูแท้ๆ”  เสียงออดอ่อยและแววตาออดอ้อนกึ่งรู้สึกผิดของน้อง  ทำให้ผมค่อยๆยกยิ้มด้วยไม่อยากให้น้องเป็นฝ่ายคิดมากเสียเอง

ผมประกบมือลงบนหลังมืออวบที่อยู่ข้างแก้ม  ก่อนจะพลิกหน้าเพื่อจูบลงบนฝ่ามือนุ่มๆ  และหันกลับมาสบตาที่มีแววขัดเขินอีกครั้ง

“ช่างสาลี่เถอะ  เดี๋ยวให้แม่บ้านซื้อเข้ามาใหม่  แต่แฟนพี่นี่สิต้องมาเจ็บตัว  นึกยังไงหมูน้อยถึงมาปอกสาลี่เองแบบนี้  หืม”  ผมพยุงน้องกลับมานั่งยังเก้าอี้ตัวเดิม  โดยเดินเลี่ยงรอยเลือดบนพื้น 

ภาพตรงหน้าเป็นจานสาลี่ที่ยังปอกไม่เสร็จแถมมีคราบเลือดติดอยู่  ผมจึงดันมันให้ห่างสายตาไม่อยากให้คนตัวกลมรู้สึกผิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง  แต่พอได้ยินคำตอบจากน้องก็ทำเอาตื้นตัน  และยิ่งนึกเอ็นดูในตัวหมูน้อยขึ้นมาจับใจ

“ลูกหมูอยากปอกสาลี่ให้คุณลุง...เอ่อ  คุณพ่อคุณแม่กับพี่ลีโอทานน่ะครับ  เมื่อเช้าเห็นคุณแม่ทักว่าน่าทาน  ตอนที่พี่หวานหิ้วเข้าบ้านหลังจากกลับจากจ่ายตลาด  ลูกหมูเห็นคนอื่นๆยุ่งอยู่  เลยคิดจะปอกให้ท่านทานเอง”

“หมูน้อย~”  ผมดึงร่างกลมเข้าหาอก  ก่อนจะกดจูบลงบนกลุ่มผมหอมๆ  และรั้งต้นคอขาวให้หัวกลมๆซุกลงกับลาดไหล่  เพื่อลูบหัวและแผ่นหลังนิ่ม 

หมูน้อยยอมให้ผมกอดนิ่งๆและซุนหัวเข้าที่ไหล่มากกว่าเดิม  ต่อมาผมจึงได้ยินเสียงเล็กๆไม่ต่างจากเสียงกระซิบเท่าไหร่  เป็นคำถามในทำนองว่าผมโกรธเจ้าตัวรึเปล่า  ที่ทำตัววุ่นวายให้ผมต้องเดือดร้อนไปด้วย  ผมกดจมูกและปากแช่เข้าที่ข้างขมับหอมๆ  และรัดร่างนิ่มเข้าหาอกมากกว่าเดิม 

ส่วนคำตอบของผมย่อมไม่ต่างจากที่คุณคิด  ใครโกรธลูกหมูตัวกลมแสนน่าเอ็นดูคนนี้ลง  ก็คงเป็นคนใจยักษ์ใจมารขนานแท้แล้วล่ะ  ก่อนผมจะดันร่างน้องออกจากอกช้าๆ  และเชยคางมนขึ้นเพื่อให้น้องได้มองตาผม  พร้อมๆกับรั้งมือข้างที่น้องเจ็บขึ้น  และบรรจงแตะริมฝีปากลงบนปลายนิ้วที่มีเลือดซึมน้อยๆอย่างแผ่วเบา  โดยที่สายตาไม่ละไปจากตาคู่เรียวที่มีหลากหลายอารมณ์ของหมูน้อยสักนิด

แววตาแห่งความรู้สึกผิดและไม่แน่ใจ  ค่อยๆเปลี่ยนเป็นความคาดหวังเมื่อผมส่งยิ้มปลอบประโลมให้  ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแววสะเทิ้นอายพร้อมกับที่พวงแก้มขึ้นสีชมพูอ่อนๆ  ในยามที่ริมฝีปากผมแตะต้องปลายนิ้ว  และจ้องแป๋วมายังผมอย่างรอคอย  แน่นอนว่าในตาคู่เดียวกันนี้  แม้จะมีหลากหลายอารมณ์  แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมเห็นชัดคือแววหวานจางๆและร่องรอยแห่งความสุขใจ

“พี่ไม่ได้โกรธ  แต่คราวหลังต้องระวังมากกว่านี้นะครับ  รู้มั้ยว่าหมูน้อยเจ็บ  พี่เองเจ็บยิ่งกว่า  เป็นไปได้อยากจะเจ็บแทนซะด้วยซ้ำ  หมูน้อยเป็นของพี่  ช่วยดูแลร่างกายของคนที่พี่รักด้วยนะครับ”

“พี่ลีโอ~...ครับ”  ชื่อผมแทบไม่หลุดออกจากลำคอระเรื่อสักนิด  ก่อนน้องจะเอนซบกับมายังแผ่นอกของผม  และรับคำเสียงเบาหวิว  ทำเอาผมแทบหุบยิ้มไม่ลงกับกิริยาน่ารักแสนว่าง่ายของน้อง

“ดีมากเด็กดีของพี่  แบบนี้ต้องให้รางวัล”  ผมไม่คิดให้ความกระจ่างแก่เจ้าของแววตางงงวย  แต่เลือกที่จะแสดงให้เห็นมากกว่า  ว่ารางวัลสำหรับเด็กดีคืออะไร 

ผมได้แต่หวังว่าคนอื่นๆในบ้านจะยุ่งกับภารกิจของตัวเอง  จนไม่มีเวลาจะเข้ามาในครัว  หรือมาใส่ใจว่าผมกับหมูน้อยหายไปอยู่ที่ไหน  ไม่เช่นนั้นผมก็ไม่รับประกันเหมือนกันว่าจะมีใครเป็นตากุ้งยิงมั้ย  หากเข้ามาเห็นว่าผมกำลังมอบรางวัลให้เด็กว่าง่ายของผมอยู่  สำคัญที่คนให้รางวัลอย่างผมเองดันไม่อยากหยุดง่ายๆเสียด้วย  เมื่อความหวานล้ำของริมฝีปากนุ่มและเรียวลิ้นของลูกหมูตัวกลมนั้น  ช่างหอมหวานและน่าหลงใหลจนไม่อยากถอดถอนสักนิด

.....................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

งื้ออออ  “มดกัด”   :laugh: 
ลีโอจัดหวานให้สมใจคุณผู้อ่านมั้ยคะ  และขอเตือนว่าความหวาน
จะทวีหวานขึ้นเรื่อยๆ  ให้เตรียมรับมือได้เลย

ส่วนความลับที่คนครอบครัวภักดิภูมิเมธีปกปิดไว้  บางท่านน่าจะทราบแล้ว
แต่ตอนหน้าจะมีอีกปริศนามาให้คุณผู้อ่านได้ฉงนสงสัย
ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรขอให้ตามอ่านได้ในวันอังคารค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 26-03-2015 11:32:32

ตื่นมารอตั้งแต่เช้าเลย :-[
.
.
.
.
ยิ่งหวานใส่กันเท่าไหร่
ยิ่งหมั่นใส้อีตาลีโอมากขึ้นอีก :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-03-2015 11:44:58

ช่ายยย…~ มดคลานออกมากัดจนคันยิบๆเลยล่ะค่ะ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 26-03-2015 12:03:17

เอ่ออออออ  ถ้าจะหวานขนาดเน้ พี่ลีโอบอกแม่บ้านเลยนะไม่ต้องซื้อน้ำตาลมาแระ บ้านนี้ไม่ใช้ 555
คุณพ่อคุณแม่ตอบรับดีจัง  ลูกหมูคงสบายใจขึ้นเยอะเนอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-03-2015 12:30:39

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-03-2015 12:39:08

อร๊ายยย จะไปสวีตกันไกลถึงฮ่องกงเลยอะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-03-2015 12:48:45

หวานนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 26-03-2015 13:02:11

หวาน น้ำตาลละลาย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-03-2015 13:19:40

เรียกรถพยาบาลให้ป้าด้วย

น้ำตาลขึ้นกระทันหัน

เบาหวาน กำเริบ

ลูกหมูน้อย ของพี่ ลีโอ

เฮ่อๆๆ เสือ ลีโอจ้องจะกินหมูน้อย ตลอดๆ :impress3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-03-2015 13:27:31

 :hao3: เป็นแฟนกันแล้วลีโอฉวยโอกาสกับน้องตลอด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-03-2015 13:41:44

โอ้ย~อะไรจะหวานขนาดน้านนน~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 26-03-2015 13:56:50

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 26-03-2015 14:24:54

ดีใจแทนลูกหมูที่คุณพ่อ-คุณแม่พี่ลีโอไฟเขียวแล้ว  รอความหวานที่ฮ่องกงต่อไป 

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 26-03-2015 14:27:20

หวานน้ำตาลยังอาย ลูกหมูเด็กดีของแม่  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-03-2015 14:33:43

โถ หมูน้อยของเจ๊ น่ารักน่าชังจริงเชียว
เดี๋ยวไปฮ่องกงแล้วะเจอตัวละครที่เราคิดถึงบ้างไหมน้อ
รอตอนต่อไปค่ะะะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-03-2015 14:39:57

 :mc4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-03-2015 16:10:27

มดกัดอ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 26-03-2015 16:32:37

หวานกันจริงหวานจนจะอิจฉาแล้วนะ 5555
แต่รออ่านตอนไปฮ่องกงนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 26-03-2015 19:21:25

ตอนนี้นี่ ถ้าลูกหมูโดนต้มได้ คงจะแดงตนสุกไปแร้วแน่ๆเรยเนี่ย 55555+
อายหลายต่อมากๆๆ ทำไงได้เน้อ ตอนนี้มันหวานมดขึ้นจอคนอ่านขนาดนี้ ^/////^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-03-2015 20:28:44

ตอนอ่านลูกหมูนี่ยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย แต่รู้สึกอิ่มมากค่ะ เพราะหวานน้ำตาลทะลุเส้นเลือดเลยทีเดียว แอร๊ยย :o8:
ลูกหมูน่ารักมากกกกก ไม่สามารถหาคำใดมาบรรยายได้อีกแล้ว อิจฉาพี่ลีโอแล้วนะเนี่ย ได้เป็นแฟนลูกหมูน้อยสุดนารัก :-[
ความลับของลูกหมูที่ว่านี่จะเป็นอะไรน้าาาา แต่ต้องรอให้กลับมาจากพรีฮันนีมูนที่ฮ่องกงก่อนหรือเปล่าคะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-03-2015 20:48:23

อะไรจะหวานกันขนาดนี้นะ

เขินแทนเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-03-2015 21:24:05

หวานกันเข้าไป อย่าให้ได้อิจฉาน่ะยาวแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-03-2015 21:32:17

มาหวานกันอยู่ในครัว  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 26-03-2015 21:46:48

happy

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 27-03-2015 00:04:38

โอ้ย! คันไปทั้งตัวแล้วจ้า
โดนมดกัดเต็มเลย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 27-03-2015 02:27:57

สำลักความหวานนน มดขนกันมาทั้งรังง อีพี่ลีโอชอบแไย่ให้น้องอาย เด่วจะโดน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 27-03-2015 08:29:52

จะไปฮ่องกงแล้วววว
จะได้เจอ"ใครๆ"ที่นู่นให้หายคิดถึงมั้ยนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 27-03-2015 10:03:18

ลูกหมูน่ารักมากเลยยยย
อิจฉาลีโอนิดๆแฮะ ได้ฟัดลูกหมูตลอดเลยยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 27-03-2015 11:20:46

อ่ะ หวานกันเข้าไปค่ะ  :ling2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 27-03-2015 12:36:58

ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :-[ :ling2: :ling2:

งื้ออออออ ข่วยป้าด้วยลูกหมูจ๊าาาาาาา

ป้าเบาหวานขึ้นตาแล้วลูกกกกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-03-2015 15:32:45

อื้อหืออออออ หวานหยดเจงๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 27-03-2015 22:54:37

น้ำตาลขึ้นเลยค่าพี่ลีโอหวานสุดๆ

หมูน้อยน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ใครจะอดใจไม่รักไหวนิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-03-2015 07:34:29

หวานอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 28-03-2015 11:30:45

โอ้ยย หวานเชียวค่ะ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-03-2015 01:50:43

               อ่านทันแล้วววว     หวานกันมากมายก่ายกอง   :o8: รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 29-03-2015 11:55:58

ลูกหมูน่ารักสุดๆๆๆ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 29-03-2015 22:35:15

ลูกหมูน่าร๊ากกก (ชมทุกตอนเลย 555) ตอนนี้ก็หวานกันไป มดเดินขบวนเชียวค่ะ
ลูกหมูคงสบายใจได้แล้ว ที่ทุกคนยอมรับได้
แต่พออ่านจากมุมพี่ลีโอทีไรก็อดหมั่นไส้พี่แกไม่ได้จริงๆ #ทีมลูกหมู  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 30-03-2015 02:48:11

ขอสอบถามค่ะ คือพึ่งอ่าน แล้วหาตอนที่2ไม่เจอ พบข้อความถูกซ่อน ไม่ทราบว่าจะอ่านได้ยังไงอ่ะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 9 "แฟนผม" P.10 (26/3/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-03-2015 12:49:38

อ้างจาก: BoolinMini ที่ 30-03-2015 02:48:11  

ขอสอบถามค่ะ คือพึ่งอ่าน แล้วหาตอนที่2ไม่เจอ พบข้อความถูกซ่อน ไม่ทราบว่าจะอ่านได้ยังไงอ่ะ  :sad4:

ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากเลยค่ะที่สอบถามเข้ามา  เพราะเราเองก็ไม่รู้เรื่องเลย
ที่ตอน 2 ของเรื่องเปิดอ่านไม่ได้  ขณะนี้เราได้สอบถามไปทางผู้ดูแลแล้ว
และรอการตอบกลับอยู่ค่ะ

แต่จากการคาดเดา  น่าจะเกิดจากชื่อตอนที่มีปัญหา
เพราะน่าจะไปเหมือนกับนามสกุลจริงของนักอ่านบางท่านค่ะ
(แต่ก็เกิดจากความไม่ตั้งใจ T^T  ไปพร้องหรือเหมือนโดยบังเอิญ)
ซึ่งคงต้องรอการตอบกลับก่อน  จึงจะแก้ปัญหาได้

ปล.หากนักอ่านที่เพิ่งติดตามเรื่องนี้ท่านใดต้องการอ่านตอนที่ 2
ติดต่อมาทางหลังไมค์นะคะ  จะส่งไปให้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-03-2015 12:59:48

ตอนที่ 10

ลูกหมู

ไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตเด็กกำพร้าอย่างผมจะได้รับโอกาสให้มีความสุขแบบนี้  แม้ไม่รู้ว่าบุพการีเป็นใครและมีหน้าตาอย่างไร  แต่ผมก็มีผู้อุปการะที่แสนใจบุญและเปี่ยมไปด้วยความเมตตารับเลี้ยงผมไว้  นั่นคือคนในครอบครัวอัครภูมิเมธี  ที่ให้ผมทั้งสิ่งของเงินทองและการศึกษา  หรือแม้แต่ความอบอุ่นของคำว่าครอบครัว  ถึงผมจะเคยหวั่นไหวและไม่เชื่อมั่นในความรักของผู้มีพระคุณ  จนปิดกั้นโอกาสของตัวเองที่จะซึมซับความอบอุ่นและความรักของพวกท่านอย่างเต็มที่ 

ผมมัวแต่น้อยใจและเจียมตัวในโชคชะตาที่อยู่นอกเหนือขอบเขตที่ผมจะไปกำหนดได้  แต่เพราะหัวใจรักและความหวังดีที่คนๆหนึ่งมีให้แก่ผม  ทำให้ดวงตาที่เคยฝ้าฟางเคยมองความจริงผิดเพี้ยนไป  ค่อยๆเห็นความเป็นจริงชัดขึ้น  ว่าคนที่ผมเคยเรียกว่าคุณลุงและคุณป้านั้น  มีความรักและความหวังดีให้แก่ผมเต็มเปี่ยม  และต้องเป็นผมเองแล้วที่ต่อไปต้องตอบแทนพระคุณของท่านอย่างเต็มที่เท่าที่ผมจะทำให้ท่านได้  รวมถึงการดูแลและมอบความจริงใจให้แก่ลูกชายคนเดียวของบ้านภักดิภูมิเมธี  ซึ่งเป็นบุคคลคนเดียวกับคนที่ทำให้ผมตาสว่าง  ยอมเปิดใจรับความรักความอบอุ่นของคนบ้านภักดิภูมิเมธีอย่างเต็มที่อีกด้วย

หากถามถึงความเต็มใจในการตอบแทนพระคุณผู้มีบุญคุณนั้น  ผมคงต้องตอบว่ายิ่งกว่าคำว่าเต็มใจ  และคงใช้คำว่าตอบแทนอย่างเดียวไม่ได้  เพราะการที่ผมตอบรับคำขอเป็นแฟนของพี่ลีโอนั้น  ผมเองก็มีใจและผูกพันกับพี่ไม่ต่างกัน  จนตอนนี้ผมเองยังไม่อยากเชื่อว่าพี่ลีโอจะมองผู้ชายอย่างผม  คนที่ไม่มีอะไรโดดเด่นหรือมีจุดดึงดูดให้น่าหลงใหลสักนิด  หากเทียบกับผู้คนที่อยู่รอบตัวพี่  และมีคุณสมบัติพรั่งพร้อมเหมาะสมกับพี่  แต่พี่ลีโอก็เลือกที่จะรักผม  จนผมยังอดภูมิใจในตัวเองไม่ได้  และแน่นอนเมื่อรู้ตัวว่าเป็นเจ้าของผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ  ด้วยหน้าตาฐานะและความสามารถ  ผมย่อมต้องรู้สึกหวงแหนเป็นธรรมดา  แต่จะให้ผมแสดงออกไปก็ไม่ใช่นิสัยหรือสิ่งที่เคยทำมาก่อน  นาทีนี้เองผมจึงได้แต่เก็บกดความไม่สบายใจไว้เท่านั้น

“คิกๆ  ไม่น่าเชื่อว่านายจะพูดแบบนั้นกับเกรทจริงๆ  ดาด้าล่ะซูฮก”  ไม่ใช่แค่น้ำเสียงหวานๆที่พี่ดาด้าใช้หยอกเย้าพี่ลีโอ  แต่รอยยิ้มสดใสชวนมองก็ถูกส่งให้พี่เช่นกัน 

หากผมเป็นคนได้รับรอยยิ้มและสายตาชื่นชมเองล่ะก็  ผมคงได้แต่อึ้งและตกตะลึงในความน่ารักของผู้หญิงสาวสวยตรงหน้า  จนทำอะไรไม่ถูกเสียแน่ๆ  ซึ่งผิดกับพี่ลีโอในตอนนี้ที่ทำเพียงยกยิ้มบางเบา  มีส่งมือไปลูบหัวพี่ดาด้าแถมให้ด้วย  สำคัญที่มือคู่นั้นเป็นมือคู่เดียวกับคู่ที่เคยลูบหัวและโอบประคองผมด้วยนี่สิ

“ก็เพราะใครล่ะที่ขอให้ช่วยพูดให้  ต่อไปก็วางตัวดีๆหน่อย  เดี๋ยวใครต่อใครก็จะคิดมากอย่างนายเกรทเข้าอีก”  แม้ประโยคดังกล่าวจะฟังแล้วออกแนวต่อว่า  แต่เนื้อหาใจความก็เกิดมาจากความห่วงใยแทบทั้งสิ้น  แถมยังมีตาคู่คมที่จ้องรอคำตอบอย่างจริงจังคู่นั้นด้วย 

ผมถึงกลับสะดุดลมหายใจตัวเอง  พาลอึดอัดและหน่วงไปทั้งอก  ด้วยรับรู้ว่ามีคนอื่นนอกจากผมที่พี่ลีโอเป็นห่วงอีก  สำคัญที่ผมเริ่มรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมา  ที่ปล่อยให้ความอิจฉาเข้าครอบงำจิตใจอย่างไม่น่าให้อภัย  ผมอิจฉาพี่ดาด้าคนที่เอ็นดูผมและเห็นผมเป็นน้องชาย  อิจฉาเพียงเพราะเธอได้รับความสนใจและความห่วงใยจากพี่ลีโอ

“ลูกหมูเป็นอะไรทำไมหน้าซีดๆ  ไหนให้พี่ดาด้าดูหน่อยเร็ว...[เพียะ!]...อุ๊ย!”  เมื่อประโยคดังกล่าวดังขึ้น  ผมที่มัวแต่ก้มหน้าและต่อว่าตัวเองเพราะความรู้สึกผิดนั้น  ดันสะดุ้งด้วยความตกใจ  และผมต้องตกใจยิ่งขึ้น  ยามที่ฝ่ามือหนาตีลงบนหลังมือขาวๆที่กำลังยื่นมาแตะแก้มผม

ผมเหลือบมองไปยังคนขับ  ใบหน้าด้านข้างของพี่ลีโอผิดจากเมื่อหลายนาทีก่อนลิบลับ  ด้วยพี่ตีหน้ายุ่งและจ้องพี่ดาด้าตาแข็งผ่านกระจกส่องหลัง  ก่อนพี่จะละสายตาจากถนนมามองผมอยู่ชั่วแวบ  แต่เพียงเวลาไม่นานที่เราได้สบตากันนั้น  ผมเห็นถึงความกังวลและความห่วงใยในดวงตาของพี่  ก่อนอุ้งมืออุ่นจะยื่นมากุมทับหลังมือของผม  และคว้ามือข้างนั้นไปวางบนต้นขา

“ลีโอนะลีโอ  แค่นี้ก็ต้องตีกันด้วย  ดูสิมือแดงหมดเลย  ชิ!”  เสียงบ่นกึ่งต่อว่าต่อขานของพี่ดาด้าที่ดังมาจากตอนหลังของรถ  เรียกความสนใจของผมให้เหลียวไปมอง  ทันเห็นใบหน้าสวยบูดบึ้งและลูบหลังมือตัวเองป้อยๆ  มีสะบัดค้อนไปยังคนขับที่ยังคงกุมมือผมแน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยง่ายๆ

“ลูกหมูปวดขารึเปล่า  ให้พี่ย้อนกลับพาไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้งมั้ย”  น้ำเสียงทอดอ่อนของพี่ลีโอที่ดังขึ้น  ทำเอาผมรู้สึกผิดขึ้นมา  เมื่อรู้แน่ชัดถึงความห่วงใยและความใส่ใจที่พี่มีให้ผม 

ความรู้สึกเหล่านั้นมันไม่ได้หายไปไหน  เพียงแต่พี่ลีโอเป็นผู้ชายที่มากไปด้วยน้ำใจ  ย่อมเผื่อแผ่สิ่งเหล่านั้นไปให้คนรอบกายได้รู้สึกอบอุ่นใจเหมือนผมในยามนี้

แม้ผมจะยินดีและอบอุ่นใจมากมายเพียงใด  แต่ผมก็ไม่คิดจะย้อนกลับไปโรงพยาบาลอีกครั้งแน่นอน  ในเมื่อผมเพิ่งถอดเฝือกและผ่านการตรวจร่างกายอย่างละเอียดเสร็จมาหมาดๆ  ผมไม่อยากกลับไปทำตามขั้นตอนนั้นๆซ้ำอีกครั้ง  และค่อนข้างมั่นใจว่าขืนผมเงียบต่อไป  พี่ลีโอคงได้ทำตามที่พูดไว้อย่างแน่นอน  ผมจึงรีบปฏิเสธเสียงหลงด้วยท่าทางร้อนรน  และจ้องตาคู่คมกลับอย่างแน่วแน่ว่าผมนั้นปกติดี

“หมูน้อยแน่ใจนะ...ดาด้าจะให้ฉันส่งที่ไหน”  เพียงแค่ผมพยักหน้าพร้อมตอบรับหนักแน่น  พี่ลีโอก็หันกลับไปมองทาง  และส่งคำถามแสนตัดรอนให้แก่พี่ดาด้า 

แน่นอนว่าผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวในรถ  ถึงกลับตีหน้ายุ่งขึ้นกว่าเดิม  แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่  ดันระบายยิ้มหวานใส่ตา  ผมเองก็ได้แต่ฉีกยิ้มกว้าง  ด้วยทั้งรู้สึกผิดที่คิดไม่ดีกับพี่ดาด้า  และหวังสร้างความสัมพันธ์ดีๆกับเพื่อนคนสนิทของพี่ลีโอ  แต่กลายเป็นว่าพี่ลีโอกระแอมกระไอพร้อมกระตุกมือผม  จนผมต้องหันกลับมาให้คนสนใจพี่อีกครั้ง 

แต่ก่อนละสายตาจากพี่ดาด้า  ผมเห็นพี่ดาด้าตาค้างและจ้องผมไม่กระพริบ  หรือว่ารอยยิ้มของผมมันน่าเกลียดเกินไป  จนพี่สาวตกใจในความน่าเกลียดนั้นกันครับ 

เมื่อผมหันมายังพี่ลีโออีกครั้ง  ผมก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตก  ด้วยพี่หันมาหรี่ตามองผมอย่างดุๆ

“ชิ!  ขี้หวงชะมัด...ลีโอ  นายส่งเราที่ทางเข้าห้างข้างหน้านั่นแหละ  ถ้ารู้ว่าจะได้เจอลูกหมูนะ  ไม่รับอีเว้นท์งานนี้หรอก”  ผมที่สับสนกับสายตาของพี่ลีโออยู่แล้ว  การจะมาตีความประโยคแปลกๆของพี่ดาด้าจึงไม่มีทางเป็นไปได้เลย

หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงที่หมายของพี่ดาด้า  แต่ก่อนพี่สาวจะลงจากรถ  กลับอาศัยช่วงที่ผมไม่ทันตั้งตัว  ยื่นมือมาบีบแก้มผมไม่แรงนัก  แต่ก็ทำเอาผมสะดุ้ง  ที่สำคัญพี่ลีโอถึงกลับตะเบ็งเสียงเรียกชื่อพี่ดาด้าเสียดังลั่นรถ  ผมที่กำลังตกใจเสียงพี่ลีโอ  จึงไม่ทันตั้งรับสัมผัสอบอุ่น  ยามที่ฝ่ามือหนาลูบไล้แก้มข้างที่โดนพี่ดาด้าบีบ 

ไม่เท่านั้นดวงตาคู่คมที่จ้องผมอย่างไม่ละสายตานั้น  ได้ทอประกายขัดใจแฝงแววหวงแหน  พร้อมอาการขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจของพี่  ทำให้หัวใจในอกผมสั่นไหวได้อย่างประหลาด  และมีอาการผิวแก้มเห่อร้อนอย่างทันท่วงที  กระแสความร้อนนั้น  พาลลามไปหูไปคอ  จนผมเองยังรู้สึกได้ 

ไม่ต้องส่องกระจกผมก็รู้ว่าผิวกายคงแดงแจ๋อย่างน่าเกลียด  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าซ่อนพวงแก้มยุ้ยๆของตัวเอง  เพื่อหนีสายตาแพรวพราวของพี่  ซึ่งหูเจ้ากรรมยังพอได้ยินตัวต้นเหตุอย่างพี่ดาด้าหัวเราะเสียงพลิ้ว  ก่อนจะเอ่ยขอบคุณพี่ลีโอที่มีน้ำใจไปรับเพื่อนจากคอนโดมาส่งที่ห้างดัง  เพราะรถพี่ดาด้าเข้าอู่  แถมผู้จัดการก็ไม่ว่าง  ด้วยออกต่างจังหวัดกับนักร้องอีกคนในสังกัดของค่าย

“[จุ๊บ!]...อ๊ะ!  พะ...พี่ครับ  ลูกหมูไม่ได้ตั้งใจ  ลูกหมูขอโทษ”  ยอมรับว่าผมทั้งตกใจและหวาดระแวงอยู่แล้ว  ด้วยกังวลกับสายตาอยากรู้อยากเห็นนอกรถ  ดังนั้นเมื่อรู้ตัวว่าโดนพี่ลีโอจูบแก้ม  ปฏิกิริยาตอบกลับคือการดันหน้าพี่ออก  แม้ไม่แรงนักแต่ก็ทำเอาพี่หน้าหัน

หลังจากคำแก้ตัวและคำขอโทษของผม  พี่ลีโอนั่งนิ่งไปเลย  คนที่กำลังรู้สึกผิดและคอยจับสังเกตอาการของพี่อย่างผมเริ่มใจเสีย  นาทีนี้ผมกังวลไปถึงว่าพี่ลีโออาจจะคิดว่าผมรังเกียจสัมผัสของพี่  พาลทำให้พี่คิดจะเลิกรักผม  ขืนเป็นอย่างที่คิดผมคงได้ขาดใจตายไปเสียก่อน  เพียงแค่คิดผมรู้สึกเลยว่าเจ็บร้าวไปทั้งอกและหัวตาเริ่มร้อนผ่าว  แต่ไม่กล้าอ้อนวอนพี่เพราะกลัวว่าพี่จะรำคาญ  สถานการณ์คงจะยิ่งแย่ไปกว่าเดิม

“ลูกหมู”  น้ำตาผมหยดลงตามแก้มทันที  เพียงแค่ได้ยินชื่อตัวเองจากปากพี่  แต่ก็ยังไม่กล้าโผเข้ากอดพี่อย่างที่ใจต้องการ 
กระทั่งเสียงนุ่มๆดังขึ้นปลอบให้ผมหยุดร้องนั่นแหละ  ผมถึงกล้าใช้อกกว้างซับน้ำตาที่ยังคงไหลต่อเนื่อง

“พี่ไม่ได้โกรธ  แค่ตกใจที่โดนหมูน้อยผลักเท่านั้น  แต่มาตกใจเพราะเห็นหมูน้อยร้องไห้นี่แหละ  เลิกร้องนะครับ  พี่ขับรถก่อน  ยามมาไล่แล้ว”  ผมบี้หน้ากับอกกว้างอีกนิด  ก่อนจะยอมผละออกและมานั่งตามเดิม  แต่มือเจ้ากรรมดันยื่นไปเกาะแขนพี่อย่างไม่รู้ตัว

พี่ลีโอเหลือบมองไปยังหลังมือของผม  ก่อนจะเงยหน้าอมยิ้มใส่ตา  และยื่นมือมาเช็ดคราบน้ำตาที่เหลือบนแก้มให้  ความใจดีของพี่ทำให้ผมไม่คิดจะปล่อยมือ  จึงได้แต่เกาะแขนและจ้องใบหน้าของพี่ไม่ละสายตา  ซึ่งมีจังหวะหนึ่งที่พี่หันมาส่งยิ้มและลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน  ผมจึงใช้โอกาสนั้นกอดแขนพี่และเอียงหน้าซบลงบนไหล่กว้าง

“ชักจะอ้อนพี่เก่งใหญ่แล้วนะเรา  ฮึๆ”  ผมไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ  แต่ยังคงกอดท่อนแขนพี่อยู่ท่าเดิม 

ส่วนน้ำตานั้นหยุดไหลไปนานแล้ว  พร้อมๆกับรอยยิ้มที่ค่อยๆระบายกว้างขึ้นเรื่อยๆ  ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่ไม่โกรธ  แถมยังเหมือนจะถูกใจที่ผมอ้อนใส่อยู่แบบนี้ด้วยสิ

ผมซบหน้ากอดแขนพี่ลีโอมาตลอดทาง  จนพี่หยุดรถยังสถานที่แห่งหนึ่ง  ซึ่งทำให้ผมยิ้มกว้างเพราะความถูกใจ  เมื่อในที่สุดพี่ตามใจยอมพาผมมากินก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าอร่อย  ผมจึงเงยหน้าส่งยิ้มตาหยีให้พี่อย่างดีใจ  แต่แล้วแฟนรูปหล่อใจดีของผมก็ก้มหน้าแตะริมฝีปากเข้าที่กลีบปากผม  และผละออกในเสี้ยววินาที  ก่อนจะเป็นฝ่ายยกยิ้มละลายใจใส่ตาผมที่ตกตะลึงตาค้างไปแล้วเรียบร้อย

“พี่ยอมตามใจหมูน้อยแล้ว  ขอแค่รางวัลเล็กๆ  ลูกหมูคงไม่ว่าพี่นะ” 

‘พี่อย่าใช้สายตาเยิ้มๆและเสียงนุ่มๆแบบนี้กับลูกหมูสิครับ  เพราะหากพี่ขอมากกว่าแตะจูบผ่านๆอย่างเมื่อครู่  ลูกหมูก็ให้พี่ได้ครับ’  ผมได้แต่คิดในใจ  เพราะนาทีนี้ทำได้เพียงหลบแววตาแพรวพราว  ก่อนเอาหน้าซุกต้นแขนแน่นๆ  และตอบรับคำพี่แผ่วเบาเท่านั้น  เรียกว่าเสียงแทบไปหลุดจากคอ  แต่ผมเชื่อว่าพี่ได้ยินและรับรู้ถึงอาการของผม  ด้วยผมได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆดังขึ้นเหนือหัว  ก่อนจะรู้สึกได้ว่าพี่กดจมูกและปากลงบนหัว  พร้อมเปลี่ยนเป็นฝ่ายที่โอบกอดตัวผมแทน

เมื่อชั่วโมงก่อนหลังจากที่เราเสร็จธุระจากโรงพยาบาลนั้น  พี่ลีโอถามความเห็นว่าผมอยากกินอะไรเป็นมื้อกลางวัน  คำตอบผมคือก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าประจำเจ้านี้  คุณอาจจะเห็นว่าพี่ลีโอยอมตามใจผมก็จริง  แต่อาการแรกยามพี่ได้ยินคำตอบผม  พี่ลีโอถึงกับทอดถอนใจและส่ายหน้าเหมือนระอาใส่ผม  พร้อมท้วงด้วยเสียงนิ่งๆสีหน้าจริงจัง  ชักจูงให้ผมเลือกกินอย่างอื่น  ด้วยเหตุผลที่ว่าที่ทางไม่สะดวก  ด้วยเราต้องจอดรถไกลจากร้านพอสมควร  เพราะร้านก๋วยเตี๋ยวนั้นอยู่ริมคลองเราต้องเดินเข้าไป  ซึ่งระยะทางที่ต้องเดินมันค่อนข้างไกลสำหรับผม  คนที่เพิ่งเอาเฝือกอ่อนออกมันจะไม่สะดวก  พี่ลีโอกลัวว่าผมจะปวดขาข้างนั้นขึ้นมา 

แม้ผมจะเข้าใจเหตุผลและรับรู้ถึงความห่วงใยของพี่  แต่อารมณ์อยากกิน  อยากเอาแต่ใจกับคนที่รักผม  และอยากอ้อนให้พี่ตามใจนั้นมีมากกว่า  ผมจึงอ้อนขอให้พี่พาไป  แต่ท่าทางนิ่งๆและการจ้องผมไม่กระพริบของพี่  ทำผมเกร็งอยู่ไม่น้อย  แม้ไม่มีคำปฏิเสธแต่ผมก็พอเดาได้ว่าอย่างไรเสียพี่ก็คงไม่ยอมพาไป 

ผมเองก็เตรียมตัดใจยอมเปลี่ยนที่  ทั้งๆที่เริ่มรู้สึกน้อยใจพี่ขึ้นมา  แต่ผมยังไม่ทันเอ่ยปาก  พี่ดาด้าก็โทรเข้ามาเพื่อให้พี่ไปรับเสียก่อน  ผมจึงได้แต่เก็บคำตอบไว้  ด้วยใจที่เริ่มใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์  เพราะรู้แก่ใจดีที่สุดว่าพี่ลีโอนั้นคิดถึงผมก่อนตัวเองเสมอ  ผมจึงไม่ควรเอาแต่ใจกับพี่จนทำพี่เอือมระอา  แต่ในที่สุดพี่ลีโอก็ยอมตามใจผมจนได้ 

‘ทั้งหล่อทั้งแสนดีแบบนี้  ผมไม่รักก็โง่เต็มทีแล้ว...พี่ลีโอลูกหมูรักพี่ที่สุดเลยครับ’

“เป็นไง  ปวดขารึเปล่า”  คนที่จูงมือผมเดินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แสนห่วงใย 

แม้จะมีอาการเจ็บจี๊ดๆที่ขาอยู่บ้าง  แต่ผมก็เลือกที่จะส่ายหน้าและส่งยิ้มหวานๆเอาใจให้พี่ลีโอ  ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกแสดงออกทางแววตา  หรือผมแสดงไม่เนียนกันแน่

“อย่ามาปิดพี่เลยหมูน้อย  พี่จะตามใจเราแบบนี้แค่ครั้งเดียว  ทนอีกนิด  เดี๋ยวก็ถึงร้านแล้ว”  แม้จะโดนจับได้ผมก็ยังคงยิ้มประจบใส่ตาพี่ 

สุดท้ายคนรูปหล่อก็ใจอ่อนและกระตุกยิ้มออกมาจนได้  พี่ลีโอขยี้หัวผมและใช้สายตาเอื้อเอ็นดูมองมา  แม้ในแววตาคู่นั้นจะสะท้อนความกังวลเล็กๆให้เห็น  แต่พี่ก็ยังเลือกที่จะตามใจผม  ด้วยการประคองเดินบนสะพานไม้แคบๆที่ทอดผ่านลำคลองสายเล็ก  แม้ทางไปร้านก๋วยเตี๋ยวจะลำบากไปหน่อย  แต่ผมรู้ว่าสุดคุ้ม  หากได้ชิมรสชาติของน้ำซุปที่แสนเข้มข้นเหมือนผมในยามนี้

“น้องครับ  ขอเส้นใหญ่น้ำตกทุกอย่างอีกชาม  พี่ลีโอเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ”  พี่ลีโอส่งยิ้มน้อยๆพร้อมบอกว่าขอเหมือนผม 

ผมจึงหันไปสั่งน้องผู้ชายที่อายุไม่น่าจะเกินสิบห้าที่ยืนรออยู่ข้างโต๊ะ  ก่อนน้องจะหันไปตะโกนสั่งรายการของเรา  แก่คุณยายที่อยู่หน้าหม้อก๋วยเตี๋ยว  พร้อมๆกับหมุนตัวเดินไปเสิร์ฟแก้วน้ำแข็งให้ลูกค้าอีกโต๊ะด้านหลังเรา

.
.
.
มีต่อค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-03-2015 13:00:42

อ่านต่อเลยน้า^^
.
.
.

“ไม่ต้องรีบ  ทานช้าๆก็ได้หมูน้อย  พี่ไม่แย่งเราหรอก”  ผมชะงักมือที่กำลังคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก  พอเหลือบตาขึ้นมองคนที่พูดก็ให้ตะหวัดค้อนยู่หน้าเข้าใส่ 

แม้พี่ลีโอจะตีหน้านิ่งแต่ดวงตากลับส่องแสงระยิบระยับส่อแววหยอกเย้าชัดเจน

“ลูกหมูก็ทานปกติ  พี่ลีโอขี้แซวอ่ะ...อ๊ะ!  พี่ครับ”  ยอมรับว่าตกใจที่อยู่ๆพี่ก็ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อบนหน้าผากให้  จนมีอาการผงะหนีนิดหน่อย  แต่เมื่อได้สบแววตาอาทรแฝงแววเอ็นดูจากพี่  ผมจึงได้แต่ก้มหน้าคีบก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก  และปล่อยให้พี่ได้ซับหน้าซับเหงื่อต่อไป 

นาทีนี้ผมไม่ทันสังเกตสายตารอบตัวหรอกว่า  ใครจะคิดอย่างไรกับการกระทำของพี่ลีโอ  แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง  เพราะนอกจากโต๊ะเรา  ในร้านก็มีคนนั่งอีกแค่สองโต๊ะเท่านั้น  แถมยังเป็นเพียงคุณน้าคุณอาที่ดูเป็นผู้ใหญ่แล้วทั้งนั้น  คงไม่มีใครรู้จักพี่ลีโอที่เป็นนักร้องดังจากวงต่างประเทศหรอก

ถึงร้านจะติดลำคลองสร้างอยู่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่และมีลมโชยเอื่อยๆ  แต่แดดที่สาดแสงแรงกล้าด้านนอกก็ทำให้มวลอากาศรอบตัว  ค่อนข้างไปทางอบอุ่นจนเกือบร้อนเสียมากกว่า  บวกความเผ็ดร้อนในรสชาติน้ำก๋วยเตี๋ยว  ไม่แปลกที่คนเจ้าเนื้ออย่างผมจะเหงื่อไหลไคลย้อย  จนคนที่นั่งตรงข้ามทนมองไม่ไหว  และเป็นฝ่ายหยิบยื่นความเอื้ออาทรมาให้

เมื่อชามก๋วยเตี๋ยวสองชามถูกวางลงบนโต๊ะ  พี่ลีโอหยุดมือเช็ดเหงื่อให้ผม  ก่อนจะเลื่อนชามหนึ่งในนั้นมาตรงหน้า  และลงมือปรุงรสชาติก๋วยเตี๋ยวชามนั้นให้ผมด้วยตัวเอง  ทำเอาผมต้องลอบยิ้มกับลูกชิ้นในชาม  เพราะความใส่ใจของพี่ที่มีให้แก่ผม

“ชามนี้ทานเผ็ดน้อยลงหน่อยนะหมูน้อย  แก้มแดงปากแดงหมดแล้ว  และเดี๋ยวจะปวดท้องเอา...ไม่ต้องยิ้มประจบเลย  ห้ามเติมพริกอีกนะรู้มั้ย”  ผมไม่ได้ยิ้มประจบเสียหน่อย  ที่ยิ้มน่ะเพราะดีใจต่างหากที่รู้ว่าพี่เป็นห่วงผม 

แม้รสชาติก๋วยเตี๋ยวจะไม่ถูกลิ้นนัก  แต่ก๋วยเตี๋ยวชามนี้ก็เป็นชามที่อร่อยที่สุดตั้งแต่ผมกินมา  แถมน้ำที่ผมดูดจากแก้วขณะนี้  ก็เย็นชื่นใจที่สุดเช่นกัน  เมื่อได้พี่ลีโอเป็นคนรินน้ำเติมในแก้วให้

“หนุ่ม...พ่อหนุ่ม  น้าขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ย  ลูกน้าเป็นแฟนเพลงของพ่อหนุ่มน่ะ  ภรรยาน้าอยากเอารูปเราไปอวดลูกสาว”  ระหว่างที่เรารอเงินทอนประโยคนี้ก็ดังขึ้น  จากคุณน้าที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวโต๊ะข้างหน้า  โดยที่ข้างๆนั้นมีภรรยาคุณน้านั่งยิ้มให้เราด้วยแววตาที่ลุ้นรอคำตอบ

พี่ลีโอหันมายิ้มและพยักหน้าให้ผม  ก่อนจะหันไปตอบตกลงแฟนคลับรุ่นน้า  ผมจึงขันอาสาเป็นคนถ่ายรูปให้  พี่ลีโอจึงโดนขนาบข้างด้วยคู่สามีภรรยาที่มีสีหน้าดีใจจนเห็นได้ชัด  ผมถ่ายรูปไปหลายรูป  รวมถึงถ่ายเก็บไว้ในมือถือของตัวเองด้วย 

หลังจากคู่สามีภรรยาผ่านไป  ลูกค้าในร้านที่ไม่รู้จักพี่ลีโอมาก่อนก็เริ่มอยากถ่ายรูปด้วย  เมื่อรับรู้จากบทสนทนาก่อนหน้าว่าพี่ลีโอเป็นนักร้องดัง  จึงทยอยมาขอถ่ายรูป  รวมถึงคู่ยายหลานเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวด้วย

“ไอ้เข่ง  เอ็งถ่ายรูปข้ากับพ่อนักร้องรูปหล่อให้ชัดๆล่ะ  ข้าจะเอาไปอัดบานใหญ่ๆแล้วใส่กรอบ  และเอามาแขวนในร้าน  ให้แถวนี้รู้ซะบ้างว่าก๋วยเตี๋ยวข้าอร่อย  ขนาดนักร้องฮ่องกงยังมากิน”  ผมกลั้นยิ้มกับประโยคดังกล่าวของคุณยายเจ้าของร้าน  ก่อนจะทำหน้าเหวอเมื่อถูกชวนให้ไปถ่ายด้วยกัน 

ผมซึ่งทนคำคะยั้นคะยอไม่ได้  บวกกับอาการพยักหน้ายิ้มๆอย่างเชิญชวนของพี่  ผมจึงได้แต่ยอมจำนนเข้าไปร่วมเฟรม  ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจไม่อยากถ่ายรูปด้วย  แต่กลัวว่าภาพลักษณ์ของพี่ลีโอจะเสียไปเพราะผม  แม้เราจะเป็นแฟนกัน  แต่ผมก็รู้ตัวว่าต้องวางตัวอยู่ตรงไหน 

แม้เรื่องชายรักชายจะเปิดกว้างและถูกยอมรับจากสังคมมากขึ้น  แต่การที่ลีโอแห่งวง  Chic  มีแฟนเป็นผู้ชาย  แถมยังเป็นน้องบุญธรรมที่อยู่บ้านเดียวกันอีก  หากข่าวนี้ถูกเปิดเผยไปมันคงดูไม่ดีนัก  โดยเฉพาะกับภาพลักษณ์นักร้องของพี่ที่อาจจะมาเสียเพราะผม

หลังจากถ่ายรูปกันจนเป็นที่พอใจ  เราที่เตรียมตัวจะเดินกลับไปทางเดิม  กลับถูกคุณยายเจ้าของร้านก็ยื่นข้อเสนอ  ว่าจะให้หลานชายที่ชื่อเข่งพายเรือไปส่งตรงท่าน้ำ  ใกล้กับจุดที่เราจอดรถทิ้งไว้  แรกผมจะปฏิเสธด้วยความเกรงใจ  เพราะในร้านเริ่มมีลูกค้าทยอยเข้ามาเรื่อยๆ  หากขาดหลานชายไป  คุณยายก็ต้องทั้งทำทั้งเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวอยู่คนเดียว  แต่คุณยายก็เหมือนจะอ่านความคิดผมออก

“อย่าปฏิเสธเลยพ่อหนุ่ม  เห็นเดินไม่ค่อยถนัดน่าจะเจ็บขาล่ะสิ  ให้ไอ้เข่งพายเรือไปส่งเถอะ  แค่แป๊บเดียวยายดูแลร้านได้  แต่ก่อนนี้ยายขายคนเดียวมาได้ตั้งนาน  แค่ไม่กี่นาทีที่ไม่มีไอ้ตัวแสบ  ยายอยู่ได้สบายมาก...ขอบใจที่มาอุดหนุน  แล้วมาอีกนะพ่อ” 
ผมได้แต่ยกมือไว้และเอ่ยขอบคุณในน้ำใจที่คุณยายมีให้แก่เรา  ซึ่งพี่ลีโอเองก็กระทำในสิ่งที่ไม่ต่างจากผม  ก่อนเข่งจะนำทางเราไปลงเรือยังท่าน้ำหน้าบ้านคุณยายที่อยู่ไม่ไกลจากร้านนัก

บรรยากาศตลอดสองฝั่งคลองมีบ้านที่ถูกปลูกติดลำน้ำสลับกับสวนผักสวนผลไม้  ให้มุมมองแปลกตาสำหรับผมนัก  ด้วยขาไปเราเดินลัดเลาะไปตามทางเดินในชุมชน  เจอคลองสลับบ้านเรือนเป็นส่วนใหญ่  ไม่ได้สัมผัสธรรมชาติดั่งที่กำลังเป็นอยู่นี้  ต้องยอมรับว่าผมหลงเสน่ห์สถานที่ร่มรื่นแห่งนี้  แรกที่ชอบรสชาติของก๋วยเตี๋ยวและบรรยากาศรอบร้านที่แตกต่างจากที่อื่นอยู่แล้ว  ผมยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก 

พี่ลีโอที่นั่งบนเรือข้างผม  ได้ซักถามและชวนเด็กเข่งที่นั่งพายเรืออยู่ด้านหลังเราคุยเป็นระยะ  ผมเองก็ฟังเพลิน  จนกระทั่งสายตาสะดุดเข้ากับบางสิ่ง  สวนสวยริมคลองที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่และดอกไม้นานาพันธุ์  ทัศนียภาพใกล้เคียงผืนป่าธรรมชาติมาก  มองแล้วให้ความรู้สึกสบายตาและคุ้นเคยอย่างประหลาด  ไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครรังสรรค์สวนแห่งนี้  เลียนแบบธรรมชาติขึ้นมาได้  แน่นอนต้องมีคนคอยดูแล  ไม่เช่นนั้นภาพตรงหน้าคงกลายเป็นป่ารกครึ้มไปเสียแน่

แต่แล้วผมก็ต้องชะงักค้าง  เหมือนว่าทุกสิ่งรอบกายหยุดการเคลื่อนไหว  แม้ในความเป็นจริงเด็กเข่งก็ยังคงพายเรือและพูดคุยกับพี่ลีโอไม่ขาดก็ตาม  เพียงเพราะภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่สวมชุดชาวบ้านธรรมดา  แต่ทั้งหน้าตาและผิวพรรณบ่งบอกชัดว่าไม่ใช่ชาวบ้านแถวนี้  สำคัญที่ผมคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นเหลือเกิน  ด้วยรูปลักษณ์ที่แสนโดดเด่น  รูปร่างสูงโปร่ง  โครงหน้าหล่อหวานจนเกือบสวย  เส้นผมที่ยาวเหยียดปลิวไสวน้อยๆตามแรงลม  และรอยยิ้มแสนอ่อนหวานที่ส่งตรงมาให้ผม

ผมต้องเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนแน่ๆ  ด้วยภาพลักษณ์ที่แสนโดดเด่นสะดุดตานั้น  เห็นครั้งเดียวก็คงไม่ลืม  แต่ผมกลับจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาจากที่ไหน  และผมต้องชะงักเป็นคำรบสอง  เมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆที่แสนคุ้นเคยลอยมาแตะจมูก  สำคัญที่กลิ่นหอมนั้นช่างคล้ายคลึงกับกลิ่นกายผม  กลิ่นที่คนใกล้ชิดมักบอกว่าหอมคล้ายดอกไม้ป่า  และไม่มีน้ำหอมยี่ห้อไหนทำเลียนแบบได้เลย  โดยเฉพาะกับคนที่ใกล้ชิดผมมากที่สุดอย่างพี่ลีโอ  มักชมติดปากเสมอแถมไม่เคยชมอย่างเดียว  แต่พี่กลับส่งจมูกมาสูดกลิ่นแก้มผมเป็นประจำ

“หมูน้อย...ลูกหมูมองอะไร  ถึงแล้วนะ”  ผมเบือนหน้ากลับมามองพี่อย่างมึนๆ  เพราะยังมีภาพรอยยิ้มอบอุ่นของผู้ชายหน้าสวยติดตาอยู่ 

ยามที่ผมไม่ตอบคำพี่  ใบหน้าพี่ลีโอเริ่มเคร่งเครียดส่อแววกังวลชัดเจน 

“คะ...ครับ  ลูกหมูสบายดี  แค่แดดส่องตาจนตาพร่าน่ะครับ”  ผมเลี่ยงที่จะโกหก  ด้วยไม่รู้จะอธิบายในสิ่งที่เห็นอย่างไร 
ในเมื่ออยู่ๆผู้ชายที่เคยยืนยิ้มให้ผมอยู่ริมคลองก็หายตัวไปเสียเฉยๆ  เพียงแค่ผมกระพริบตาเท่านั้น!!

“ขอบใจมากนะเข่ง  อ่ะ...พี่ให้  ผู้ใหญ่ให้อย่าปฏิเสธ  รับไปถือว่าเป็นน้ำใจของพี่กับพี่ลูกหมู”  ผมพยักหน้าส่งยิ้มยืนยันให้เด็กเข่ง  ที่ทำท่าปฏิเสธเงินที่พี่ลีโอหยิบยื่นให้เป็นสินน้ำใจ  เพื่อให้เด็กเข่งรับน้ำใจจากพี่

ในที่สุดเจ้าเด็กเข่งก็ส่งยิ้มเขินๆ  และยกมือไหว้ขอบคุณเรา  ก่อนจะยื่นมือมารับเงินจากพี่ไป  พร้อมมีอาการหลบตาผม  โดยที่แก้มตอบๆนั่นเริ่มขึ้นสีให้ผมได้แปลกใจ  ว่าเข่งมีอาการขัดเขินในเรื่องอะไรกันแน่ 

ผมจึงได้แต่แอบขำกับท่าทางตลกๆของเข่ง  ทำให้เจ้าเด็กตรงหน้าที่เหลือบตาขึ้นมองผมพอดี  ยิ่งหน้าแดงขึ้นอีกเท่าตัว  แต่ผมต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่อสายตาปะทะเข้ากับตาคู่คมของคนข้างตัว  พี่ลีโอมองผมอย่างดุๆ  แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก  ก่อนที่จะเอ่ยขอตัวกับเจ้าเด็กเข่ง  และจูงมือผมเดินกลับไปยังรถที่จอดไว้

“นี่เห็นว่าเป็นเด็กนะ  พี่ถึงไม่เอาเรื่อง  ต่อไปอย่าโปรยเสน่ห์แบบเมื่อกี้อีก  แน่ะ!  อย่ามาทำหน้าตาไม่รู้เรื่องแบบนี้นะหมูน้อย...เรานี่น้า  เฮ้อออ  พี่คงต้องเพิ่มความระวังมากกว่านี้แล้วล่ะ”  หลังจากพี่ลีโอทอดถอนใจอย่างหนัก  พี่ก็พึมพำเบาๆเหมือนพูดกับตัวเอง  โดยมีสีหน้าแววตาจริงจังเสียจนเหมือนว่าเราพูดเรื่องสำคัญระดับชาติกันอยู่  ทั้งๆที่พี่เพิ่งพูดถึงเด็กเข่งและผมเท่านั้น

ผมจ้องใบหน้าด้านข้างของพี่เขม็ง  ยอมรับว่าไม่เข้าใจนักว่าพี่ลีโอหมายถึงอะไร  หากย้อนคิดถึงคำพูดเรื่องเสน่ห์ที่พี่กล่าวถึง  ผมยิ่งไม่เข้าใจว่าอย่างผมนี่นะมีเสน่ห์อะไรแบบนั้น  จนทำให้เด็กเข่งหลงใหลได้ปลื้ม  ถึงขั้นขัดเขินอย่างที่เห็น  สำคัญที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรนอกจากส่งยิ้มให้เด็กเข่งเลย

พี่ลีโอหันมาเห็นว่าผมนั่งมองพี่อยู่  พี่ขมวดคิ้วและจ้องตาผมกลับ  พักเดียวก็ถอนใจบางเบาออกมา  ก่อนจะรั้งต้นคอผมเข้าหา  และกดจมูกลงบนหน้าผาก  ทำเอารอยอุ่นตรงตำแหน่งของริมฝีปากพี่  ค่อยๆทวีความร้อนแรงขึ้นและแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าและลำคอ

“พี่จะทำยังไงกับเราดีน้าลูกหมู”  เสียงพึมพำเหนือหัว  ไม่มีผลกับผมเท่ากับรอยอุ่นของริมฝีปากพี่  ที่ไล่แตะลงมาตามแก้มและใบหูลามไปที่ลำคอ  จนผมต้องมุดหน้าเข้าหาอกพี่  เพื่อซ่อนแก้มเห่อร้อนของตัวเอง

ต่อจากนี้ไม่ว่าพี่ลีโอจะทำอะไรหรือสั่งให้ผมทำอะไร  ผมยินยอมที่จะทำเพื่อพี่ได้ทั้งนั้น  ด้วยรู้ว่าพี่ลีโอเป็นหนึ่งในคนที่รักและหวังดีต่อผมมากที่สุด  สำคัญที่ผมรักพี่ที่สุดเช่นกัน

...................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

“ชายปริศนา” โผล่ออกมาให้คนอ่านสงสัยและอยากรู้กันต่อไป
ว่าเข้าคนนั้นคือใคร  หรือมีความเกี่ยวข้องอะไรกับลูกหมู
ขอทิ้งปริศนาไว้ก่อนนะคะ  เพราะตอนหน้าเขาคนนี้จะกลับมาอีกครั้ง
แต่ต่างสถานการณ์กัน  อดใจรอนิดน้า  :mew1:

ตอนหน้าติดตามได้วันอาทิตย์ค่ะ
(เสาร์ติดทริปมาอัพไม่ได้....ขอโทษนะคะ  แต่ถ้าไม่วุ่นมากนักจะพยายามอัพให้ทันเสาร์ค่ะ)

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.คำชี้แจงเรื่องที่ว่าไม่สามารถอ่านตอนที่ 2 ของเรื่องนี้ได้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3008599#msg3008599

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 31-03-2015 13:44:25

ลูกหมูเคยเห็นเขาในฝันไงค้าา...~ พี่ลีโอต้องบอกน้องให้ชัดเจนนะคะ ไมใช่มัวแต่พึมพำกับตัวเองคนเดียว ไม่อย่างนั้นลูกหมูก็ไม่รู้หรอกค่าว่าตัวเองมีเสน่ห์แค่ไหนน่ะ จริง จริ๊ง~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 31-03-2015 13:57:32

ถ้าตอนสองแก้นามสกุลแล้วจะมาลงได้ตามเดิมไหมคะ??

*******

ชายปริศนาใครหว่า? ตอนแรกนึกว่าผี *-*

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-03-2015 13:58:06

หมูน้อยแสนซื่อเสน่ห์เหลือร้าย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 31-03-2015 13:58:33

เค้าเป็นใครล่ะเนี่ย โผล่มาให้ลูกหมูเห็นสองรอบแล้วน่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 31-03-2015 14:06:08

มามี้ของลูกหมูม่ะ หรือเรื่องนี้อาจจะแฟนตาซีกว่าที่เราคิด  :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 31-03-2015 14:06:13

ต้องเป็นคนที่หมูน้อยเคยเห็นในฝันแน่ๆเลย
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 31-03-2015 14:08:35

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 31-03-2015 15:16:54

เป็นความหลังของน้องหมูหรือเปล่านะ

ว่าแต่...หมูน้อยนี่จะขี้แยไปไหนฮึ  ร้องไห้ทุกตอนเลย 555
+1 จ้ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-03-2015 15:44:41

จะเรียกว่าเป็นคนได้ไหมอ่า ชายปริศนาคนนั้นอ่า :impress2:
จะเป็นคนที่มาทำให้เกิดปาฏิหาริย์กับลูกหมูหรือเปล่านะ :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-03-2015 17:30:14

หวงเว่อร์เลยนะพี่ลีโอ ว่าแต่ชายปริศนาคือ...!?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-03-2015 19:13:53

คงไม่ใช่อุปสรรคชิ้นใหญ่หรอกนะ ขายปริศนาเนี่ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 31-03-2015 20:24:59

ชายผ้นั้นมันไผหว่าาาาาาาา

โอ๊ยยยย อยากจิรู้  ข่อยอยากจิรู้~~~~~  //ต่อมเผือกทำงาน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 31-03-2015 20:49:48

พี่ลีโอคงต้องบอกลูกหมูแล้วแหละว่าตัวเองมีเสน่ห์ น่ารักขนาดไหน อย่าปล่อยให้ลูกหมูคิดเอง เออเอง เพราะลูกหมูมักจะคิดในแง่ร้ายตลอด

ส่วนชายปริศนานั้นเป็นใคร หนุ่มหล่อ ผมยาว เดาว่าหน้าต้องคล้ายลูกหมูแน่เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 31-03-2015 21:16:56

ชายคนที่เจอในฝันตอนสลบอยู่แน่ๆเลย
ยังไงๆๆๆนะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-03-2015 23:53:35

เขาคือใครหว่าาาาา  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-04-2015 13:25:30

 :z13:  :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-04-2015 15:10:56

เค้าเคยออกมาตอนนู้นนนนนนแล้วนี่  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 01-04-2015 17:31:13

ลีโอหวงลูกหมูมากเลย แล้วชายปริศนาคือไผ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 01-04-2015 17:33:54

มีประเด็นให้แฟนตาซีอีกแล้ว 555 เรื่องนี้มีอะไรๆให้สงสัยหลายจุดเลยเนาะ

คุณพี่ลีโอก็เทคแคร์น้องดีจริงๆ ผู้ชายแบบนี้บางทีก็รู้สึกจับต้องไม่ได้ เป็นอะไรที่ ideal จริงๆ คือรอบตัวไม่เค้ย ไม่เคยที่จะเจอ แต่รู้นะว่ามันอยู่อยู่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 01-04-2015 18:51:36

พี่ลีโอ หวงลูกหมูจังเลยน๊า  ว่าแต่เขาคนนั้นคือไผ? :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-04-2015 19:42:17

ใครอ่า??
นี่อยากรู้มากก 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 01-04-2015 20:27:57

ลุ้นๆ
เรื่องนี้อ่านเพลินๆ
ชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-04-2015 20:36:52

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 01-04-2015 21:05:50

ลีโอหวงลูกหมูมาก
ผู้ชายปริศนาออกมาให้ลูกหมูเห็นอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 01-04-2015 23:31:47

ผู้ชายคนนั้นคือใครอ่ะ เปนอะไรกะหมูน้อยย หวังว่าเค้าจะหวังดีนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-04-2015 01:39:27

ใครหว่า?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-04-2015 09:30:23

คือลูกหมูเราเวลาหึงหวงนี่ ก้อแอบๆทำตามสไตล์
แต่อิพี่ลีโอนี่ออกนอกหน้ามากกกก หมั่นไส้ 5555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 10 "ชายปริศนา" P.12 (31/3/58) >>> MiSS-U มาแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 02-04-2015 09:45:11

หวานกันจนหมดท่วมบ้านแล้วจ้าาาาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-04-2015 09:45:06

ตอนที่ 11

ลูกหมู

ลมเย็นๆโชยกระทบใบหน้าและหอบกลิ่นหอมอ่อนๆปะทะจมูก  ความอบอุ่นของฝ่ามือที่ลูบหัวให้อย่างอ่อนโยน  ทำให้ผมที่กำลังหลับตาพริ้มซึมซับความสุขนั้น  ระบายยิ้มกว้างตลอดเวลา  พร้อมหัวใจที่อุ่นซ่านไปทั้งอก  ยิ่งยามที่เสียงนุ่มๆเจือแววหวานร้องคลอไปกับเสียงนกเสียงแมลงรอบตัว  ผมยิ่งไม่อยากลืมตาตื่น  ด้วยกลัวว่าสิ่งที่กำลังดำรงอยู่ให้ผมสัมผัสได้นั้น  จะเป็นเพียงภาพฝันที่ผมจินตนาการขึ้นมา

“เมอร์คิวรี่...เมอร์คิวรี่ลูกรักแห่งข้า”  แม้ไม่คุ้นหูกับชื่อที่ได้ยินนัก  แต่ผมก็แน่ใจว่าเมอร์คิวรี่นั้นเป็นชื่อผม  โดยเฉพาะเสียงที่ได้ยินมาจากเจ้าของตักที่ผมหนุนนอนด้วยแล้ว  ผมจึงใช้เวลาตัดสินใจไม่นานนักเพื่อลืมตาขึ้น 

แม้เศษเสี้ยวเล็กๆในใจยังคงเสียดายความรู้สึกสงบและเบาสบายที่ได้รับก็ตาม  หากว่าเปิดเปลือกตาขึ้นมาแล้วสัมผัสดังกล่าวปลิวหายไปในพริบตา  แต่น้ำเสียงทอดอ่อนที่แสนอาทรนั้น  ก็ดึงดูดเกินกว่าที่ผมจะทนนิ่งเฉยอยู่ได้  ด้วยอยากเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงและเจ้าของตักที่แสนอบอุ่นนี้นัก  สำคัญที่สรรพนามต่อท้ายที่ไม่เคยมีใครเรียกผมมาก่อนนี่ด้วย

ภาพใบหน้าสวยหวานที่ประดับรอยยิ้มอบอุ่นเป็นสิ่งแรกที่ผมเห็น  แน่นอนว่าผมตกตะลึงกับความสวยงามหมดจดที่ได้เห็น  แต่ที่ชวนตะลึงจริงๆคือใบหน้าแสนโดดเด่นนี้  ผมไม่ได้เห็นเป็นครั้งแรก 

ผมรีบลุกขึ้นนั่ง  เพื่อเผชิญหน้ากับเขาด้วยความตื่นเต้น

“คะ...คุณๆ”  ผมไม่รู้จะพูดจะถามอะไร  จะเรียกชื่อก็ไม่รู้จักไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างไร 

แต่แล้วอาการลุกลี้ลุกลนของผมกลับค่อยๆสงบลง  เมื่อฝ่ามืออุ่นยื่นมากุมมือผมไว้  โดยเฉพาะรอยยิ้มอ่อนหวานที่มาพร้อมเสียงปลอบประโลมอย่างรู้ใจ

“อย่าตกใจไปเมอร์คิวรี่ลูกรักแห่งข้า...ข้ามีนามว่าเมอาเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดแก่เจ้า  เรามีเวลาเพียงน้อยนิด  ขอให้เจ้าตั้งใจฟังในสิ่งที่ข้าจะพูดต่อไป”  ใจผมสงบลงอย่างประหลาดและจดจ่อกับคนที่อ้างว่าเป็นแม่ของผม 

แม้จะไม่คุ้นหูกับสำนวนของท่านนัก  แต่ผมกลับคุ้นเคยเหมือนว่าเป็นสำนวนที่เคยใช้มาก่อน

“ลูกรัก  เจ้าเป็นดั่งเชื้อพันธุ์ที่แสนภาคภูมิใจของพวกเรา  แม้ดวงจิตจะต้องเติบโตในกายหยาบของมนุษย์  แต่เพื่อรักษาดวงจิตบริสุทธิ์เชื้อสายแห่งเหล่าเทพไว้  มันจึงต้องลำบากเจ้าแล้วเมอร์คิวรี่  แต่ขอให้รู้ไว้ว่าทั้งบิดาและข้าผู้เป็นมารดาแห่งเจ้านั้น  ระลึกถึงเมอร์คิวรี่น้อยของพวกเราเสมอ  ไม่นาน...อีกไม่นานหรอกลูกรัก  สายเลือดแห่งเราทุกนามจะได้กลับมาเจอกันอย่างแน่แท้  แต่ก่อนจะถึงเวลานั้น  เจ้าจงทำหน้าที่แห่งเจ้าให้ดี  ให้สมกับหน้าที่และตำแหน่งที่บิดาเจ้ามอบหมาย” 

แท่งไม้สลักลวดลายวิจิตรถูกยื่นมาตรงหน้าผม  ซึ่งความสวยงามของมันสะกดให้ผมยื่นมือไปรับ  แต่เพียงแค่ผมแตะโดน  กลับมีลำแสงสีทองสองสายพวยพุ่งออกจากด้าม  และเลื้อยเกี่ยวดั่งเกลียวเชือกทองสองเส้นพันรอบแท่งไม้ในมือ  แม้ผมจะแปลกใจแต่กลับไม่ตกใจในสิ่งที่เห็น  และเมื่อสังเกตดีๆเชือกทองที่ว่ากลับคล้ายสิ่งมีชีวิต  ที่มีเกล็ดสีทองอร่ามชวนตะลึง

“เมอร์คิวรี่...[พั่บๆ  พั่บๆ]...มันใกล้ถึงเวลาแล้ว”  ผมรู้สึกอุ่นวาบที่หน้าท้องทันที  ยามที่สิ่งมีชีวิตที่มีปีกสีทองบินผ่านเข้ามาในตัวผม  มันเร็วเสียจนผมไม่อาจแยะแยะว่าคือตัวอะไร  รู้แต่เพียงว่าก่อนนี้สิ่งนั้นลอยขึ้นมาจากฝ่ามือของท่านเมอา

ผมยอมรับว่าตกใจ  แต่เพราะเสียงนุ่มๆและรอยยิ้มอบอุ่นของคนตรงหน้า  ทำให้ผมคลายใจ  และรับรู้กลายๆว่าผมจะไม่เป็นอันตรายใดๆ  หากอยู่ใกล้บุคคลที่อ้างว่าเป็นมารดาของผม

“ดูแลรักษากายให้ดี  เพื่อคนที่รักเจ้า  และเพื่อคนที่เจ้าจะต้องดูแล  อีกไม่นานลูกรักแห่งข้า  เมอร์คิวรี่น้อยเจ้าเติบใหญ่เสียแล้ว”  ทั้งรอยยิ้มอ่อนหวานและฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบแก้มผมของท่านเมอาในครั้งนี้  ทำเอาผมใจหายและเคว้งคว้างอย่างประหลาด  ด้วยรู้แก่ใจว่าการกระทำนี้ไม่ต่างจากการบอกลา

“ทะ...ท่านเมอา  ท่านแม่  ท่านแม่!!”  ผมตะโกนลั่น  และพยายามไขว่คว้าฝ่ามืออุ่นที่อยู่ๆก็ละออกจากข้างแก้ม  ด้วยร่างของท่านแม่ค่อยๆลอยห่างไปอย่างช้าๆ 

แต่ภาพที่เห็นกลับไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง  เพราะไม่ว่าผมจะพยายามวิ่งตามให้เร็วเท่าไหร่  ผมก็ไม่สามารถไล่ตามร่างโปร่งแสงได้ทัน

“ท่านแม่ได้โปรดกลับมาหาข้า  อย่าทิ้งข้าไป  ท่านแม่!  ม่ายยย!!”  แม้ผมจะอ้อนวอนหรือโวยวายพร้อมหลั่งน้ำตาอย่างไร  แต่ร่างนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะเห็นใจและลอยกลับมาหาผมสักนิด  จนกระทั่งผมไม่เห็นอะไรอีกเลย 

ท้องฟ้าที่เคยสดใสถูกเมฆฝนปกคลุมในทันที  แสงสว่างถูกความมืดกลืนกิน  ในอกสั่นไหวด้วยความกลัว  น้ำตายังคงหลั่งรินไม่มีทีท่าว่าจะหยุดได้ง่ายๆ  ผมเคว้งคว้างไม่รู้จะหันไปทางใด  กระทั่งได้ยินเสียงของใครบางคนดังขึ้น

“...น้อย  หมูน้อยตื่นเถอะ  ลูกหมูตื่นเร็วครับ  พี่...รออยู่  หมู...”  เสียงพี่ลีโอนั่นเอง  จะเพราะเสียงของพี่หรือเพราะแสงสว่างจากปลายไม้สลักในมือผมก็ตาม  ทำให้ท้องฟ้าที่เคยมืดมิดค่อยๆกระจ่างอย่างช้าๆ  ก่อนสายลมหอบใหญ่จะปะทะเข้าร่างผม  จนผมไม่อาจฝืนลืมตาได้อีก

“ลูกหมูตื่น!  ตื่นสิ!...หมูน้อย!  อย่าทำให้พี่เป็นห่วงแบบนี้อีกเชียวนะ!!”  ผมลืมตาขึ้นอีกครั้งสิ่งแรกที่เห็นคือ  พี่ลีโอที่มีสีหน้าหวาดหวั่นกำลังตะโกนดุดันพร้อมเขย่าร่างผมไปด้วย 

เมื่อเราได้สบตากันแววตาหวาดกลัวของพี่  ได้แปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความดีใจสุดขีด  ก่อนผมที่นอนอยู่จะถูกโถมร่างเข้าใส่  พร้อมๆกับอ้อมกอดใหญ่โตของพี่ลีโอที่โอบล้อมไว้รอบตัวผม 

หลังถ้อยคำต่อว่ากึ่งตัดพ้อของพี่  ไม่มีเสียงใดดังขึ้นในห้องอีกเลย  ผมสัมผัสได้ถึงความห่วงใยผ่านอ้อมกอดที่โอบล้อมผมไว้ในขณะนี้  จนผมรู้สึกอบอุ่นใจ  ลืมความรู้สึกโดดเดี่ยวและเคว้งคว้างไปเกือบหมด  แต่แล้วร่างหนาที่กอดผมอยู่กลับสั่นน้อยๆทำเอาตกใจ  แม้ผมเรียกชื่อพี่และพยายามผลักร่างหนาออก  ด้วยอยากเห็นหน้าพี่ว่ากำลังรู้สึกอย่างไร  แต่ร่างนั้นก็ไม่ยอมขยับสักนิด 

ผมเริ่มกังวลและร้อนรนกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไป  จึงใช้อ้อมกอดของตัวเองโอบรัดไปรอบร่างหนา  ออกแรงรัดพี่ให้พอรู้สึกตัวว่าพี่ยังมีผมอยู่  จนรู้สึกได้ว่าร่างในอ้อมกอดเริ่มหยุดสั่น  ผมตัดสินใจแตะปากเข้ากับข้างแก้มของพี่  พร้อมลูบแผ่นหลังกว้างอย่างเบามือ  ด้วยต้องการปลอบประโลมเจ้าของร่างหนา  ที่ผมไม่รู้ว่าพี่ลีโอที่ดูเหมือนว่ากำลังหวาดกลัวนั้น  พี่หวาดกลัวด้วยเรื่องอะไร

“พี่ครับ”  ยอมรับว่ารู้สึกใจหายที่เห็นแววตาอาดูรของพี่  แม้แววตานั้นจะอยู่ให้ผมเห็นเพียงชั่วแวบ  ก่อนมันจะเลือนหายไป  พร้อมๆกับที่พี่แสดงสีหน้าแววตาที่แสนจริงจังใส่ผม

“หมูน้อยเกิดอะไรขึ้น  ฝันถึงอะไร  ไหนเล่าให้พี่ฟังหน่อย”  คำถามของพี่ทำให้ผมกลัวพี่น้อยลง  ด้วยสังเกตดีๆแล้วที่พี่ลีโอแสดงออกมาแบบนั้นคงเพราะเป็นห่วงผม  ประกอบกับปลายนิ้วอุ่นๆที่ยื่นมาลูบเข้าที่ข้างแก้ม  ทำให้ผมเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองร้องไห้ไม่ใช่แค่ในฝัน  และผมคงละเมอจนพี่ตกใจ 

นาทีนี้ยามย้อนนึกถึงเหตุการณ์ในฝัน  ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมมันช่างให้ความรู้สึกเสมือนจริง  รวมถึงคนในฝันอย่างท่านเมอาที่แทนตัวว่าเป็นแม่ผมนั้น  ผมไม่ได้เพิ่งฝันถึงเป็นครั้งแรก  เมื่อคืนผมฝันถึงท่านเป็นรอบที่สองแล้วด้วยซ้ำ  แถมเมื่อวานยังมาปรากฏตัวให้ผมเห็นอีก  ผมค่อนข้างแน่ใจว่าไม่ใช่วิญญาณ  แต่ผมก็ตอบไม่ได้ว่าปรากฏการณ์ที่เกิดกับผมนั้นคืออะไร

ผมตัดสินใจเล่าความฝันของผมทั้งสองครั้งให้พี่ลีโอรู้  รวมถึงการปรากฏตัวของท่านเมอาตอนขากลับจากร้านก๋วยเตี๋ยว  ก่อนท่านจะหายตัวไปกับตาอย่างไร้ร่องรอยด้วย  เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดจบลง  ผมยอมรับว่ากลัวพี่ลีโอจะหาว่าเหลวไหล  เอาความฝันมาคิดมากจนเป็นตุเป็นตะเสียแล้ว  แต่อาการนิ่งเฉยบวกสายตาที่ส่อแววครุ่นคิดตลอดเวลาของพี่  ทำให้ผมแปลกใจ  กระทั่งฝ่ามืออุ่นๆวางลงบนหัวผม  พร้อมรอยยิ้มอ่อนๆที่ปรากฏสู่สายตา

“รีบอาบน้ำเถอะหมูน้อย  เราน่ะตื่นสาย  จนพี่ต้องขึ้นมาตาม  คุณพ่อคุณแม่รอทานข้าวเช้าอยู่นะครับ”  แม้ผมจะยังคงแปลกใจในพฤติกรรมของพี่  ด้วยดูนิ่งผิดปกติหลังฟังสิ่งที่ผมเล่าแล้ว 

ผมต้องยอมตัดใจเพื่อไขข้อข้องใจและขอความเห็นจากพี่  เมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองขี้เซาจนปล่อยให้ผู้ใหญ่ต้องรอ

“ลูกหมูนี่แย่จริงๆ...อ๊ะ!  พี่~”  ผมลุกลี้ลุกลนลงจากเตียง  แต่ยามทิ้งน้ำหนักลงบนขาข้างที่เคยเจ็บก็เซจนเกือบล้ม  ดีที่ได้พี่ลีโอเข้ามาช่วยประคองไว้  แต่พี่ไม่ได้ประคองอย่างเดียว  กลับอุ้มผมขึ้นมาในวงแขน 

ผมถึงกลับพูดไม่ออก  เมื่อเจอรอยยิ้มอบอุ่นของพี่

“ให้พี่อุ้มเราดีกว่า  ขืนให้เดินเอง  คุณพ่อกับคุณแม่คงหิวท้องกิ่วเสียก่อน”  ผมซุกหน้าเข้าที่ซอกคอหอมๆหนีแววตาคู่แพรวพราว  ก่อนประท้วงเล็กๆด้วยการทุบเข้าที่ไหล่หนาเบาๆ  และโอบรอบคอพี่ให้แน่นขึ้นนิดยามที่พี่ออกเดิน 

พี่ลีโอปล่อยผมลงนั่งที่ฝาชักโครก  ก่อนส่งแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันแล้วมาให้  ผมเอาแปรงเข้าปากอย่างเขินๆ  ไม่กล้าสบตาหวานๆของพี่เท่าไหร่  ก่อนพี่จะวางมือลงบนหัวผมและลูบอย่างอ่อนโยน  แน่นอนว่าต้องจบด้วยรอยอุ่นชื้นที่หน้าผาก  จนความร้อนลามเลียไปทั้งใบหน้า  แต่แล้วคนที่ดูแลผมอย่างดีแบบนี้ในทุกๆเช้า  กลับไม่ได้เดินออกไปเหมือนทุกที 

ด้วยพี่ลีโอย่อตัวนั่งลงต่อหน้าผม  และยกข้อเท้าข้างที่เพิ่งถอดเฝือกออกขึ้นสำรวจ  ปลายนิ้วอุ่นๆแตะไล้ท่อนขาที่ผิวหนังยังคงซีดเซียวกว่าส่วนอื่นๆ  ลงไปยังข้อเท้าอย่างช้าๆ  แม้ฟองจะเต็มปากแต่ผมยังอดยิ้มไม่ได้กลับกิริยาอ่อนโยนของพี่  ยิ่งพี่ถามว่าเจ็บมั้ยด้วยเสียงนุ่มๆจากความเป็นห่วง  ผมยิ่งดีใจและภูมิใจที่ตัวเองนั้นโชคดี  ได้เป็นคนรักของผู้ชายอบอุ่นแสนสมบูรณ์แบบคนนี้

“รอยนี่ยังไม่หายอีก  หมูน้อยเจ็บมั้ย...ทำไมมันชัดขึ้นกว่าเมื่อวานอีกล่ะ”  ผมมองรอยแดงๆที่ข้อเท้าด้านในตามสายตาพี่  และส่ายหน้าน้อยๆเมื่อพี่เงยขึ้นมาขอความเห็น  ก่อนพี่จะอมยิ้มเมื่อเห็นฟองขาวๆเต็มปาก  จึงช่วยประคองผมขึ้นบ้วนน้ำ

“พี่ลีโอไม่ต้องห่วงหรอกครับ  เดี๋ยวก็คงหาย  ลูกหมูว่าเท่ดีออก  เหมือนรอยสักรูปปีกเลย  นี่ถ้ามีสองข้างลูกหมูคงบินได้แล้วล่ะ  คิกๆ...พี่ครับเป็นอะไร  ลูกหมูพูดอะไรผิดรึเปล่า”  ผมหยุดหัวเราะทันทีที่ได้เห็นสีหน้าตื่นๆของพี่  จึงร้อนรนถามเอาคำตอบ  แต่พี่กลับชะงักและส่ายหัวให้

“ไม่เป็นอะไร  รีบอาบน้ำเถอะเรา  เดี๋ยวพี่รอ...ลูกหมูห้ามทิ้งพี่ไปไหน  ต้องอยู่กับพี่นะครับ”  แม้ผมจะสงสัยทั้งคำพูดและท่าทางตลอดเช้าของพี่ลีโอ  แต่แววตาอ้อนวอนแฝงแววเศร้าสร้อยที่พี่ใช้กับผม  ทำให้ผมไม่รีรอที่จะตอบรับ 

“ลูกหมูจะไปไหนได้  ต้องอยู่กับพี่ลีโอกับคุณพ่อคุณแม่อยู่แล้วครับ  ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่เนอะ”  ผมจงใจคลี่ยิ้มใส่ตาคู่คมของพี่  ซึ่งก็ได้ผลเมื่อพี่ระบายยิ้มเสียกว้าง  เอามือประกบแก้มและแตะจูบหนักๆมาที่ริมฝีปากผม

“ถ้าไม่ติดว่าคุณพ่อกับคุณแม่รออยู่นะ  พี่จะจับเราฟัดซะให้หายมันเขี้ยวเลย...เช้านี้ขอมัดจำไว้ก่อน”  ค่ามัดจำของพี่คือการขโมยลมหายใจของผม 

เล่นเอาผมเข่าอ่อนยืนไม่อยู่  สมองเบลอไปชั่วขณะ  ก่อนจะมานั่งหมดแรงหอบตัวโยนอยู่คนเดียว  ส่วนพี่ลีโอได้หมุนตัวออกจากห้องน้ำไปแล้ว  แต่ก่อนไปยังหันมาขยิบตาทำสีหน้ากรุ้มกริ่มให้ผมอีก  จนผมไม่รู้จะค้อนใส่หรือจะเขินสายตาคู่นั้นของพี่ดี

ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไม่นานนัก  ด้วยขาที่เคยเจ็บไม่เป็นอุปสรรคเหมือนที่ผ่านมา  แม้จะมีอาการเสียวแปลบๆยามเผลอลงน้ำหนักมากไปอยู่บ้างก็ตามที  ส่วนเรื่องรอยแดงรูปปีกที่ข้อเท้า  เห็นคราแรกยอมรับว่าไม่ใส่ใจนัก  เพราะมันไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้ผม  แต่ยามที่พี่ลีโอทักและออกอาการประหลาดใจนี่แหละ  ที่ทำให้ผมเริ่มไม่สบายใจขึ้นมา  ด้วยสังเกตดีๆแล้วรอยแดงมันชัดมากขึ้นกว่าเมื่อวานนี้  ที่เพิ่งถอดเฝือกออกใหม่ๆเสียอีก

อยู่ๆผมก็นึกถึงความฝันและท่านเมอาขึ้นมา  แถมในฝันท่านเมอายังเรียกผมว่าเมอร์คิวรี่  และยังบอกผมอีกว่าผมเป็นลูกชายท่าน  ทำให้นึกขึ้นได้ว่าท่านมอบไม้แกะสลักที่มีงูสีทองพันรอบแท่งไม้ให้นี่หน่า  ไม้ที่มีงูพันจะเป็นตัวแทนของอะไร  หรือเป็นฝันของลางบอกเหตุกันแน่  แต่จะดีหรือร้ายคงต้องรอดู  นาทีนี้ผมเองก็ชักหวั่นใจ  แต่ผมแน่ใจอยู่อย่างหนึ่งว่าได้เจอเรื่องมหัศจรรย์เข้ากับตัวเสียแล้ว 

ชั่วแวบผมถึงกลับคิดไปได้ว่าตัวเองเป็นเทวดาตกสวรรค์  และได้จุติมาเป็นมนุษย์เสียแล้ว  ความคิดนี้ทำเอาผมนึกขำตัวเอง  จนพี่ลีโอยังแปลกใจที่เห็นผมหลุดหัวเราะออกมา  ขณะที่เราเดินเข้าห้องอาหารด้วยกัน

“อยู่ๆก็หัวเราะ  นึกอะไรอยู่ล่ะเรา  หืม  ฮึๆ”  แก้มผมคงย้วยเข้าสักวัน  ไม่ได้ไม่ดีพี่ลีโอดึงแก้มผมเล่นประจำ  ครั้งนี้ก็ด้วยแถมยังหัวเราะถูกใจขึ้นอีกที่เห็นผมร้องท้วงเบาๆ

“โอ๋ๆ  พี่ล้อเล่นนะหมูน้อย  ฮึๆ  แก้มแดงแล้วน่ารักเชียว”  จากที่งอนๆผมนี่ทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว 

ยิ่งพี่จิ้มนิ้วมาที่แก้มยุ้ยๆของผมเหมือนต้องการยืนยันในคำพูด  ผมยิ่งวางตัวไม่ถูกกับสายตาชื่นชมของพี่  ส่วนพวงแก้มทั้งสองข้างก็ร้อนฉ่าจนแทบระเบิดเลยทีเดียว

หลังจากนั้นเราต่างลืมหัวข้อที่พูดถึงไปเลย  ประกอบกับเมื่อมาถึงโต๊ะอาหารก็พบว่าคุณพ่อและคุณแม่นั่งรออยู่แล้ว  เรื่องไม่เป็นเรื่องของผมจึงถูกลืมเลือนไปจนหมด 

ส่วนอาหารเช้าเป็นไปแบบเรียบง่ายไม่ต่างจากทุกวันที่ผ่านมา  บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เช่นกัน  อบอุ่นและปกคลุมไปด้วยความสุขเหมือนทุกมื้อ  ด้วยเป็นการคุยกันเบาๆในเรื่องทั่วๆไป  ตั้งแต่แหวนเพชรน้ำงามวงใหม่ของคุณแม่ที่เพิ่งได้มา  ผลแข่งกอล์ฟเมื่อวันก่อนของคุณพ่อกับก๊วนเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย  หรือแม้แต่ข่าวเปิดตัวนักร้องหน้าใหม่ค่ายเดียวกับพี่ลีโอ  กระทั่งมาถึงเรื่องการได้นั่งเรือพายครั้งแรกของผม

“ลูกหมูชอบมากเลยครับ  น้ำใสๆกับลมเย็นๆ  สองข้างทางก็มีแต่ต้นไม้ร่มรื่นสบายตา  พี่ลีโอครับ  วันหลังเราพาคุณพ่อคุณแม่ไปทานกันนะครับ  ขากลับเราก็ขอร้องให้คุณยายเจ้าของร้าน  ให้เข่งพายเรือมาส่งอีกก็น่าจะได้”  ผมหันไปขอความเห็นจากพี่ลีโอ  ซึ่งพี่เองก็อมยิ้มและพยักหน้าเป็นการตอบรับ 

คุณแม่เองก็สนใจ  กระตือรือร้นถามถึงตำแหน่งที่ตั้งของร้านก๋วยเตี๋ยวที่เราไปกินกันมา  บวกกับที่ผมคุยโวเรื่องรสชาติว่าอร่อยเด็ดไม่เป็นสองรองใคร  ท่านยิ่งสนใจอยากไปชิมยิ่งขึ้นอีก  คุยไปคุยมาคุณแม่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนเก่าอาศัยอยู่ในละแวกนั้น  ท่านจึงสั่งกึ่งบังคับกับพี่ลีโอว่า  จะให้พี่พาไปทานก๋วยเตี๋ยวและถือโอกาสเยี่ยมเพื่อนแถวนั้นด้วย

“ได้ฟังลูกหมูเล่าแบบนี้  แม่ชักอยากจะไปเสียวันนี้เลย  แล้วลูกหมูเจออะไรที่น่าตื่นเต้นอีกมั้ยจ๊ะ”  คุณแม่สุมนากลายเป็นสาวน้อยที่แสนกระตือรือร้นไปเสียแล้วครับ

ผมจึงรู้สึกสนุกที่จะเล่าถึงสิ่งที่พบเห็นให้ท่านฟัง  รวมถึงเรื่องราวมหัศจรรย์อย่างเรื่องท่านเมอาด้วย

“...ลูกหมูกระพริบตาครั้งเดียว  ท่านเมอาก็หายไปเลยครับ  ตอนนั้นก็แอบตกใจอยู่เหมือนกัน  แต่ลูกหมูก็ไม่ได้บอกพี่ลีโอหรอกครับ  เมื่อเช้าลูกหมูเพิ่งมาเล่าให้พี่ลีโอฟัง  พร้อมความฝันแปลกๆนี่เองครับ”  ผมระบายยิ้มให้คุณแม่ที่นั่งนิ่งและจ้องมาที่ผมไม่กระพริบเป็นการปิดท้าย

แรกทีเดียวผมยังไม่แปลกใจกับความเงียบรอบตัว  จนกระทั่งได้เห็นว่าคุณแม่กับคุณพ่อหันไปสบตากันพักหนึ่ง  ก่อนท่านทั้งคู่จะหันมามองพี่ลีโอด้วยสายตาเป็นคำถาม  พี่เองก็ตีหน้าขรึมก่อนจะหันมามองผมด้วยแววตาอ่อนโยน  พร้อมดึงมือผมไปกุมไว้ 

ปฏิกิริยาของทุกคนผิดปกติเสียจนผมคิดว่า  ต้องมีเรื่องที่มากกว่าสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับผม  หรืออาจจะมีอะไรบางอย่างที่ทุกคนปิดบังผมไว้  และสิ่งนั้นน่าจะเชื่อมโยงไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมอย่างแน่นอน  สำคัญที่พี่ลีโอน่าจะปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ดีกว่าใคร  ขึ้นอยู่กับว่าพี่จะบอกผมให้คลายความสงสัยนี้หรือไม่เท่านั้น

“อย่าทำหน้าแบบนั้น  มันไม่เหมาะกับหมูน้อยเลย  อีกอย่างมันทำให้พี่ใจไม่ดี  พี่ไม่อยากเห็นน้ำตาของเรา” 

นี่สินะที่พี่ลีโอมักจะบอกผมเสมอ  ว่าผมคิดอะไรมักจะแสดงออกทางสีหน้าจนหมด  ผมก็แค่อึดอัดใจและอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่

‘ความฝัน  การปรากฏตัวของท่านเมอา  ชื่อเรียกประหลาดๆอย่างเมอร์คิวรี่  รอยแดงรูปปีกที่ข้อเท้า’  สิ่งเหล่านี้มีความสัมพันธ์อะไรกันอยู่  และจะส่งผลอะไรต่อชีวิตของผมหลังจากนี้หรือไม่  หรือยังมีอะไรที่ผมต้องรู้อีกรึเปล่า  ซึ่งผมก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ถูกแยกจากบุคคลอันเป็นที่รักของผม  อย่างคนในครอบครัวอัครภูมิเมธี  โดยเฉพาะกับพี่ลีโอ  เพราะผมจะไม่ยอมให้อะไรหรือใครมาแยกเราออกจากกัน  ด้วยผมคงอยู่ไม่ได้หากขาดพี่

“คุณพ่อคุณแม่ครับ  ผมมีเรื่องคุยด้วยครับ...หมูน้อย  พี่สัญญาว่าเราจะคุยกัน  ขอพี่คุยกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะ  และที่พวกเราทำไปทั้งหมดก็เพราะพวกเรารักลูกหมู”  แววตาอ่อนโยนของพี่ทำให้ผมที่กำลังว้าวุ่นใจค่อยๆสงบลง  เพราะผมเชื่อมั่นในคำพูดจริงใจของพี่

“ครับ  ลูกหมูเชื่อพี่ลีโอ”  นาทีนี้หากพี่ลีโอสั่งให้ผมเลิกสงสัยในที่มาที่ไปของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด  ผมก็จะเชื่อพี่และยอมทำตามคำสั่งนั้น  เพราะเชื่อใจว่าพี่รักและต้องทำทุกอย่าง  เพื่อให้ผมมีความสุขที่สุด

‘พี่ครับ  ลูกหมูเชื่อในหัวใจรักของพี่นะครับ  พี่ต้องเลือกหนทางที่ดีที่สุดสำหรับลูกหมูอยู่แล้ว’  ผมคิดพร้อมยกมุมปากขึ้นอย่างช้าๆ  จนรอยยิ้มค่อยๆขยายกว้าง  ส่งให้แก่คนที่ผมรักและรักจนหมดใจ 

หากมีพี่ลีโออยู่เคียงข้าง  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ผมพร้อมเผชิญกับสิ่งนั้น  ไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือร้ายอย่างที่สุดก็ตาม

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ตอนนี้คงทำให้หลายท่านแปลกใจกับเนื้อเรื่องว่า  “เอ๊!  จะเป็นแนวไหนกันแน่!?”
แต่ก็อยากให้ลองติดตามกันดูค่ะ  เพราะอยากลองเขียนแนวนี้ดูบ้าง
ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงน้า   o18

ส่วนเรื่องนามสกุลของครอบครัวขอเปลี่ยนเป็น “อัครภูมิเมธี” นะคะ
และในตอนที่ 2 จะขอเปลี่ยนชื่อตอนด้วยค่ะ  พร้อมทยอยแก้ไขนามสกุลทั้งหมด
หากว่านามสกุลของตัวละครไปพร้องหรือซ้ำกับท่านใดขอให้แจ้งนะคะ 
เรายินดีเปลี่ยนอีก(หลายๆครั้ง)เพื่อความเหมาะสมค่ะ  เพราะไม่มีเจตนาลอกเลียน
หรือล้อเลียนใดๆทั้งสิ้นจริงๆ

ตอนหน้ามาอีกทีวันศุกร์นะคะ  และลีโอจะมาไขข้อข้องใจเกี่ยวกับที่มา
ของเมอร์คิวรี่จ้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 05-04-2015 10:03:33

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-04-2015 10:04:36

อย่าว่าแต่พี่ลีโอกับลูกหมูหวั่นใจเลยค่ะ ตอนนี้เราเองก็รู้สึกไม่ต่างกันเลยย แอร๊ยย~ คงไม่มีอะไรร้ายแรงใช่ม้ายย… :sad4: ให้ยังไงๆ ลูกหมูก็คงความน่ารักไว้ไม่เปลี่ยนแปลงเลย หนูเชื่อฟังพี่ลีโอมากๆ เลยนะคะ 'รอยยิ้มอ่อนโยน' ของพี่ลีโอคือยาดีสำหรับลูกหมูจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 05-04-2015 11:36:16

น้องลูกไม่ธรรมดา :a5:
เริ่มกลัวจะดรามา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 05-04-2015 13:02:30

ดูมีเค้าลางดราม่าเบาๆ  :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-04-2015 13:23:17

ลูกหมูคงเป็นเทวดาตกสวรรค์จริงๆ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 05-04-2015 13:25:36

โอ้วววว
กลายเป็นนิยายโรแมนติก-แฟนตาซีไปแล้วใช่มั้ยยย  :m28:
จะแนวไหนก็อยากอ่านหมดเลยจ้ะ  :m18:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-04-2015 13:30:50

ต้องทำหน้าที่พิเศษอะไรหรือเปล่าลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-04-2015 13:44:27

ลูกหมูน้อย สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: en foo ที่ 05-04-2015 13:48:00

 :hao7:ชอบมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 05-04-2015 14:14:43

 :z3:  :z3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 05-04-2015 14:25:15

ลูกหมูไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-04-2015 14:29:48

เอ๋ ลูกหมูน้อยมีภาระกิจสินะ
จะเป็นอุปสรรคกับความรักไหมน้อ
รอตอนต่อไปปปป

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-04-2015 15:06:09

เอ~~~~~!!!! มันจิหลุดไปแนวแฟนตาซีหรือเนี่ย
0.0

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 05-04-2015 15:28:26

ลูกหมูไม่ใช่คนธรรมดาเหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-04-2015 19:49:18

อ่านตอนนี้แล้วลุ้นเหมือนตอนหวยจะออกเลย 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 05-04-2015 20:11:37

เอิ้กกกกก ลูกหมูของป้า

หนูเป็นใครกันแน่นะ

ว่าแต่มันจะกลายเป็นมาม่าชามยักษ์ไหมหน้อออออ  :ling3: :ling3:

รอพี่เลโอมาเล่าแจ้งแถลงไข

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-04-2015 20:18:09

สวัสดีค่ะ
ไปตามอ่านนิยายเก่าๆของ miss-u มาจนทุกเรื่อง
ชอบมากค่ะ ดราม่าน้อย หวานน้ำตาลขึ้น และพระเอกหื่น 555

เลยตามมาเรื่องปัจจุบัน เดี๋ยวขอตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกก่อนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-04-2015 20:36:44

ทุกคนคงรู้เรื่องดีอยู่แล้ว แต่ทำไมดูหวั่นใจกันจังเลย หรือว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับลูกหมูใทางที่ไม่ดีนะ :ling3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-04-2015 20:50:44

ลูกหมูไม่ธรรมดาสิน่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 05-04-2015 22:13:47

มิน่า  ถึงเป็นปาฏิหาริย์  อย่างนี้นี่เอง  เอง เอง....
แฟนตาซีเลยซะงั้น  อิอิ  รอดูค่ะว่าลูกหมูเป็นใครกันแน่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-04-2015 10:26:05

แฟนตาซีมีมังกรตัวใหญ่ปะจ๊ะ?

ตัวนั้นคืองู มังกร?  :hao4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-04-2015 11:15:48

 :serius2: มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-04-2015 17:40:05

แสดงว่าตอนนี้ในท้องลูกหมู มีเทพมาสิงอยู่แล้วอ่ะดิ 

อยากรู้ว่าสิ่งที่พี่ลีโอจะบอกกับลูกหมูคืออะไร  :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 06-04-2015 18:35:57

ติดตามๆ อยากรุ้ว่าซีอาร์เป็นไงต่ออ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 07-04-2015 00:51:18

ความแฟนตาซีเริ่มมาเรื่อยๆ ลุ้นทุกครั้งที่อ่านว่าจะมีอะไรเฉลยเพิ่มมาไหมนะ
แต่ตอนนี้มันทำให้เราสงสัยและอยากรู้มากขึ้นว่าลูกหมูนี่อะไรยังไง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-04-2015 12:04:21

 :z2:

ดันๆๆ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 08-04-2015 14:03:59

แฟนตาซี

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 09-04-2015 22:41:16

แฟนตาซี
ลูกหมูไม่ใช่คนธรรมดาสินะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-04-2015 23:03:13

        เรื่องนี้แนวแฟนตาซีใช่มั้ยคะ    มีแสงสีทองพุ่งเข้าท้องลูกหมู แสดงว่าอีกไม่นานพี่ลีโอจะได้กินตับลูกหมู  แล้วลูกหมูก็จะตั้ง

        ท้องรึเปล่า (มโนเอาเองล้วนๆ)  รอตอนต่อไปค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 10-04-2015 06:06:34

หมูน้อยเป็นเทพหราเนี้ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 10-04-2015 09:23:37

อิป้าลุ้นมาก ค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 11 "เมอร์คิวรี่" P.13 (5/4/58) >>> MiSS-U UP
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 10-04-2015 09:50:04

อย่างนี้แสดงว่าครอบครัวของลีโอรู้สิว่า ลูกหมูไม่ใช่คนธรรมดา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-04-2015 11:56:30

ตอนที่ 12

ลีโอ

“แล้วลูกคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกันยังไง”  ไม่เพียงแต่คุณพ่อเท่านั้นที่ต้องการความคิดเห็นของผมจนเอ่ยปากออกมา  แต่คุณแม่สุมนาคนสวยของเราก็เพียรส่งสายตาอยากรู้ให้ผมเช่นกัน 

ผมจึงเลือกที่จะเริ่มพูดจากสิ่งที่ผมค้นหามา  แรกรู้ผมต้องยอมรับว่าข้อมูลที่ได้มาทำผมตกใจพอสมควร  ซึ่งผมจะไม่มีอาการดังกล่าวเลย  หากเรื่องที่ปะติดปะต่อได้ไม่เกี่ยวข้องกับคนรักของผม

“จากเหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นกับลูกหมู  และความพิเศษของน้อง  ตอนแรกต้องยอมรับว่าผมสับสนและกังวลในที่มากับชาติกำเนิดของลูกหมูมากครับ  ผมพยายามเอาข้อมูลทั้งหมดมาประมวล  แต่ผมก็ไขข้อข้องใจในสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้  เพราะเรื่องของน้องอยู่เหนือธรรมชาติ  และเราคงใช้เหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาอธิบายไม่ได้ 

จนกระทั่งผมไปอ่านตำนานของเทพกรีกเข้าโดยบังเอิญ  ทำให้ผมพอปะติดปะต่อเรื่องของลูกหมูได้ครับ  คงต้องเริ่มจากเทพเมอร์คิวรี่ที่เป็นหนึ่งในบุตรชายของเทพเมอาและเทพซุส  มีอาวุธประจำกายคือแท่งไม้ศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่าที่มีงูคู่พันอยู่  และมีปีกคู่สีขาวติดที่ส่วนปลาย  ไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ว่าเป็นสัญลักษณ์ของการปัดเป่าและรักษาโรคภัย  ปัจจุบันใช้เป็นสัญลักษณ์แห่งการแพทย์  ส่วนลักษณะนิสัยของเมอร์คิวรี่เป็นเทพที่มีจิตใจเมตตา  ชอบช่วยเหลือ  จนเป็นที่รักใคร่ของเทพองค์อื่นๆ  มีความสามารถพิเศษคือ  สามารถเหาะเหินเดินอากาศไปไหนมาไหนได้รวดเร็วดังใจนึก  เพราะมีปีกติดที่ข้อเท้าทั้งสองข้าง  จนได้ฉายาเป็นเทพแห่งสายลม

นี่แค่ข้อมูลคร่าวๆที่ผมหาได้จากอินเตอร์เน็ต  ที่สำคัญตำนานของเทพเมอร์คิวรี่มีอะไรหลายอย่างตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกหมูตอนนี้ครับ  แน่นอนว่าเรื่องของความฝันสองครั้งที่น้องเล่าให้ฟัง  และคนที่ปรากฏกายให้เห็นชั่วแวบ  แต่หายไปกับตาตอนเรานั่งเรือด้วยกัน  แม้แต่รอยแดงรูปปีกที่ข้อเท้าของลูกหมู  ทุกสิ่งเกี่ยวโยงไปถึงตำนานของเทพเมอร์คิวรี่ทั้งนั้น”

หลังประโยคยาวๆบุพการีทั้งคู่ของผมนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาสักคำ  แต่แววตาท่านนั้นเหมือนคนได้ฟังสิ่งเหลือเชื่อ  หรือเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้มาหมาดๆ  แต่เป็นอยู่ครู่เดียวสีหน้าแววตาของท่านทั้งคู่ออกแวววิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“นี่...คงไม่ได้หมายความว่าลูกหมูต้องจากเราไปใช่มั้ยลีโอ”  หลังจากเงียบไปพักใหญ่คุณแม่ก็พูดประโยคดังกล่าวขึ้นมา  ซึ่งตรงกับความคิดของผมในขณะนี้  แต่เป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันยอมรับได้ 

ผมไม่มีทางปล่อยให้ลูกหมูต้องจากไปไหน  ไม่ว่าจะต้องจากไปในรูปแบบไหนก็ตาม

“ใจเย็นๆก่อนคุณสุมนา  เราก็ด้วยลีโอ  อย่าเพิ่งคิดกันไปไกล...คนเราทุกคนย่อมต้องมีที่มาที่ไปของตัวเอง  ซึ่งกับลูกหมูเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น  และไม่ว่าจะเป็นเพราะใครหรือสิ่งใดดลบันดาลให้เกิด  ท่านเหล่านั้นคงส่งสัญญาณเตือนพวกเราว่าคงถึงเวลาแล้ว  ที่ลูกหมูจะได้รับรู้ความจริงทั้งหมดที่เราปกปิดไว้ก็ได้”  คำพูดของคุณพ่อทำให้ผมสงบใจลงได้บ้าง  แต่เรื่องความกังวลนั้นยังคงอยู่ 

ผมไม่ได้กังวลกับปฏิกิริยายามรับรู้ความจริงของลูกหมูนัก  ด้วยเชื่อว่าตัวเองสามารถจัดการอารมณ์ของน้องได้แน่นอน  แต่ที่ผมกังวลจริงๆคือกลัวใครหรืออะไรก็ตามมาพรากคนที่ผมรักไป  หากเป็นคนธรรมดาผมจะไม่กังวลเช่นนี้  เพราะผมคงจะสู้เพื่อรั้งน้องไว้อย่างเต็มกำลัง  แต่เรื่องทั้งหมดดันเกี่ยวข้องกับตำนานแห่งเทพกรีก  ซึ่งผมรู้แก่ใจดีว่าผมไม่มีอำนาจหรือความสามารถอะไรไปต่อกรกับทวยเทพได้เลย

“น้องเห็นด้วยกับคุณพี่ค่ะ  บางทีเหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้น  คงอยากบอกอะไรเราบางอย่างถึงสิ่งพิเศษสุดที่ลูกหมูมีก็ได้นะคะ  หรือว่าสิ่งที่เราคาดหวังกันไว้จะเป็นไปตามที่หวังจริงๆคะคุณพี่  เราจะมีหลานให้ได้ชื่นชมจริงๆใช่มั้ยคะ”  หลังได้ฟังคุณแม่สุมนาคนสวย  จากที่เครียดๆผมถึงกับชะงักงันด้วยคาดไม่ถึงในสิ่งที่คุณแม่พูด 

ยามผมมองไปที่คุณพ่อก็มีอาการไม่ต่างกัน  ก่อนท่านจะคลี่ยิ้มละมุนส่งให้คู่ชีวิต  เมื่อคุณแม่มองท่านอย่างขอความเห็น  ด้วยใบหน้าสวยที่ประดับยิ้มกว้างอย่างคนที่ตื่นเต้นดีใจสุดๆ  พร้อมๆกับที่คุณพ่อจะพยักหน้าให้คุณแม่  และประคองมือบอบบางมากอบกุมไว้  ก่อนตบลงบนหลังมือเบาๆ 

ผมที่ได้เห็นภาพของบุพการียามนี้  จึงอดที่จะมีรอยยิ้มไปกับท่านทั้งคู่ไม่ได้จริงๆ  เรื่องหนักๆที่สร้างความว้าวุ่นใจพลันจางหาย  ส่วนเรื่องที่เราจงใจปกปิดเจ้าของเรื่องอย่างลูกหมูไว้นั้น  คือเรื่องที่หมูน้อยตัวกลมของเรามีความพิเศษของร่างกาย  ต่างจากผู้ชายทุกคนบนโลกนี้  ด้วยลูกหมูมีอวัยวะภายในชิ้นหนึ่งที่สามารถให้กำเนิดทารกได้ 

‘ใช่แล้วครับ...ลูกหมูมีมดลูก!?’ 

ไม่เท่านั้นผลจากการตรวจร่างกายอย่างละเอียด  เราพบว่าน้องยังมีรังไข่  เครื่องเพศภายในที่ไม่ต่างจากผู้หญิง  แต่จะต่างตรงขนาดนี่แหละ  ที่เล็กกว่าปกติหากเทียบกับผู้หญิงในวัยเดียวกัน  ซึ่งคงเป็นสาเหตุให้น้องไม่มีสิ่งที่ควรมีทุกเดือนเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ  และทำให้ความลับยังคงเป็นความลับแก่เจ้าตัว  รวมถึงบุคคลอื่นที่ไม่ใช่อัครภูมิเมธี  ยกเว้นก็แต่คุณหมอวิทยาหมอประจำครอบครัวเรา  และหมอเจ้าของไข้ที่รักษาอาการบาดเจ็บเมื่อเร็วๆนี้ของลูกหมู

ความพิเศษแสนมหัศจรรย์นี้ของลูกหมู  คุณพ่อและคุณแม่ทราบตั้งแต่ลูกหมูอายุสิบสองแล้วครับ  ซึ่งเป็นการรับรู้โดยบังเอิญ  ผมจำได้ว่าตอนนั้นลูกหมูปวดท้องหนักมากช่วงกลางดึก  จนพวกเราต้องหามน้องส่งโรงพยาบาล  และได้คุณลุงหมอวิทยาเป็นหมอเจ้าของไข้ให้ 

ในเวลานั้นลุงหมอหาสาเหตุอาการปวดท้องของน้องไม่เจอ  ทำให้ตัดสินใจส่งน้องเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์  จนพบความพิเศษดังกล่าว  สร้างความแปลกใจให้พวกท่านเป็นอย่างมาก 

โดยที่คุณแม่ขอร้องให้ลุงหมอปกปิดความลับนี้ไว้  แม้แต่กับผมเองตอนนั้นก็ยังไม่รู้  และท่านเลือกที่จะให้ลุงหมอดูแลน้องเป็นกรณีพิเศษด้วยตัวเอง  ไม่ต้องการส่งน้องไปรักษาใดๆ  เพราะถือว่าน้องมีความพิเศษในตัว  ไม่ใช่เกิดจากความผิดปกติ  หรือแม้แต่ไม่ยอมให้ลุงหมอได้ปรึกษาเคสของน้อง  กับหมอท่านอื่นที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญกว่า

คุณแม่มาให้เหตุผลกับผมทีหลังว่า  ท่านสงสารลูกหมูไม่อยากให้เจ้าตัวรู้สึกแปลกแยกเป็นตัวประหลาดในสายตาคนอื่น  เพราะชีวิตน้องก็น่าสงสารพอแล้วที่ต้องเกิดมาเป็นเด็กกำพร้า  โดยที่ในขณะนั้นลูกหมูเองก็ไม่มีอาการปวดท้องอย่างรุนแรงเหมือนยามที่อยู่บ้านอีกเลย 

ผมจำได้ว่าตัวเองในตอนนั้น  เป็นห่วงหมูน้อยจนเฝ้าน้องไม่ยอมห่าง  แม้น้องจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวดแล้วก็ตาม  แต่ผมก็นอนเฝ้าน้องที่ห้องพักคนไข้ในโรงพยาบาล  ท่ามกลางเสียงคัดค้านของคุณพ่อและคุณแม่  ด้วยเป็นห่วงกลัวว่าผมจะป่วยตามลูกหมูไปอีกคนนั่นเอง

เรื่องที่ลูกหมูมีมดลูกถูกเก็บเป็นความลับของคนสามคนมาตลอด  แต่ทุกปิดเทอมใหญ่ลูกหมูและผมจะถูกคุณแม่พาไปตรวจร่างกายเป็นประจำทุกปี  ผู้ใหญ่ไม่จำเป็นต้องอ้างเหตุผลอะไรมากมาย  เด็กๆอย่างเราก็ไม่คิดสงสัยเช่นกัน  เมื่อการตรวจร่างกายปีละครั้งกลายเป็นเรื่องปกติของคนสมัยนี้ไปแล้ว  แต่เหตุผลหลักของการกระทำนี้  เพื่อตรวจการเจริญเติบโตของลูกหมูเป็นกรณีพิเศษอย่างลับๆมากกว่า 

ความลับยังคงเป็นความลับ  จนกระทั่งผมได้รู้โดยบังเอิญเมื่อเจ็ดปีก่อน  ช่วงก่อนที่ผมจะไปฮ่องกง  ตอนนั้นผมตัดสินใจไปสารภาพความรู้สึกที่มีต่อลูกหมูให้คุณพ่อและคุณแม่ทราบ  จึงได้ยินพวกท่านคุยกันถึงผลตรวจร่างกายของน้องเข้าอย่างบังเอิญ

แรกรู้ผมยอมรับว่าทั้งตกใจและกังวล  แต่ไม่ได้นึกรังเกียจน้องเลยสักนิด  ผมตกใจเพราะหมูน้อยมีความพิเศษที่คนอื่นไม่มี  และกังวลด้วยกลัวว่าลูกหมูจะเป็นอันตรายเพราะความพิเศษนั้น  สำคัญที่ผมกังวลว่าหากเจ้าตัวรู้เข้า  น้องจะรู้สึกแย่และคิดมากไปว่าพวกเราจะรังเกียจน้อง

ดังนั้นผมจึงยอมรับปากคุณพ่อว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้แม้แต่ตัวลูกหมูเอง  และยอมที่จะเก็บความรู้สึกที่มีให้แก่น้องไว้  ตามที่คุณแม่ขอไว้เช่นกัน  เพื่อรอเวลาที่เหมาะสมอย่างเช่นตอนนี้  ช่วงเวลาที่หมูน้อยเติบโตขึ้น  และพร้อมที่จะรับรู้ความจริงทั้งหมด  โดยที่มีความรักความห่วงใยของพวกเราอัครภูมิเมธี  คอยประคับประคองความรู้สึกของน้อง  ยามที่น้องได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากคุณแม่สุมนา  สำคัญที่สุดคือการที่ลูกหมูมีผมกุมมือ  และจับจ้องปฏิกิริยาของน้องไว้ตลอดเวลาเช่นในขณะนี้

“ลูกหมู...หมูน้อยพูดอะไรบ้าง  พูดกับพี่หน่อยสิครับ”  ผมกระชับฝ่ามือเย็นเฉียบให้แน่นขึ้น  กระตุ้นเจ้าของอีกทาง  เพื่อให้น้องได้พูดอะไรออกมาบ้าง  เพราะจากสีหน้าตื่นตะลึงของน้องทำให้ผมนึกเป็นห่วง 

ไม่เว้นแม้แต่คุณพ่อและคุณแม่ที่นั่งโซฟาตัวใกล้ๆเราก็พลอยเป็นกังวลไปด้วย

“พี่...ครับ  ลูกหมู...ลูกหมูเป็นตัวประหลาดใช่มั้ย”  หลังจากน้องหันมามองผมด้วยน้ำตาคลอเบ้า  น้องก็พูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง  ฟังดูน่าสงสารและน่าเจ็บปวดใจในเวลาเดียวกัน

ผมไม่รอช้าที่จะรวบกอดร่างอวบอิ่มของลูกหมูเข้าหาอก  และเริ่มลูบหัวลูบหลังปลอบประโลมทันทีที่รู้สึกถึงความชื้นที่แผ่นอก  ลูกหมูร้องไห้แบบไร้เสียงเช่นนี้  ทำเอาผมยิ่งปวดใจ  ผมปวดใจมากกว่าที่น้องจะโวยวายสติแตกตามอย่างที่เคยวาดภาพไว้ในใจเสียอีก 

ผมสบตาบุพการีที่มีสีหน้าและแววตา  ที่ฉายชัดถึงความกังวลและห่วงใยคนในอ้อมกอดของผม

“ลูกหมูฟังพี่ให้ดีๆนะ  ตั้งแต่พวกเรารู้เรื่องนี้  สำหรับพี่และคุณพ่อคุณแม่ไม่เคยเห็นลูกหมูเป็นตัวประหลาดเลยสักครั้ง  พวกเราได้แต่คิดว่าโชคดีที่มีโอกาสได้ดูแลคนพิเศษอย่างลูกหมู  ตลอดมาลูกหมูเองก็น่าจะรับรู้และสัมผัสได้ว่า  พวกเรารักและเป็นห่วงลูกหมูมากขนาดไหน  ใช่มั้ยครับ”

ผมลอบถอนใจแผ่วเบา  เมื่อรับรู้ว่าคนในอ้อมกอดหยุดร้องไห้แล้ว  ด้วยหมูน้อยของผมน่าจะคิดตามในสิ่งที่ผมพูด  แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะคลายกอดและเงยหน้ามามองผมเท่านั้น  ผมขอความเห็นผ่านสายตาไปยังบุพการี  ซึ่งพวกท่านก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้ผมพูดต่อ  ผมจึงตัดสินใจดันไหล่นุ่มนิ่มออกอย่างช้าๆ 

ลูกหมูเองก็ไม่ขืนแรงยอมที่จะคลายกอด  แต่ยังคงซ่อนหน้าหลบตากัน  ผมพยายามเชยคางน้องขึ้น  แต่คราวนี้น้องเบือนหน้าหลบ  ด้วยคงไม่อยากสู้หน้าเพราะกำลังขมขื่นใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น  ผมเลือกที่จะไม่ฝืนใจน้อง  แต่เปลี่ยนมาโอบไหล่และดันหัวน้องให้ซบลงมากับไหล่  ก่อนจะลูบหัวน้องอย่างอ่อนโยนไปด้วย

“ลูกหมูเป็นคนพิเศษสำหรับพวกเราทุกคน  โดยเฉพาะกับพี่...พี่ดีใจและภูมิใจมากนะที่ลูกหมูยอมคบด้วย  อย่างที่ลูกหมูรู้ว่าพี่ต้องเก็บความรักที่มีให้ลูกหมูมาตั้งหลายปี  แต่พี่ก็อดทนเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม  และพี่ไม่เคยเสียดายเวลาเหล่านั้นเลย  เพราะหมูน้อยของพี่ที่พร้อมทั้งกายและใจนั้นตอบรับรักพี่ในที่สุด

แม้แต่คุณแม่ที่เคยขอร้องไม่ให้พี่บอกความรู้สึกเรา  ท่านก็ว่าพี่ไม่ได้  เพราะหลานสุดที่รักรับรักลูกชายอย่างพี่แล้ว  แถมในอนาคตพี่กับลูกหมูยังจะมีหลานให้พวกท่านได้อุ้มด้วย  จึงไม่มีข้ออ้างข้อไหนที่จะทำให้รักของเราไม่สมหวัง  พี่รักหมูน้อยของพี่มากนะครับ  เรื่องอื่นลูกหมูอย่ากังวลไปเลยนะ”

คราวนี้หมูน้อยของผมยอมขยับตัว  และเงยหน้าที่กำลังเห่อแดง  แต่ดวงตาบวมน้อยๆขึ้นมองหน้ากัน  ส่วนแววตาของน้องนั้น  แม้จะฉายแววอาดูรแต่ก็แฝงไปด้วยแววตาแห่งความภูมิใจและร่องรอยของความเขินอาย  ผมจึงจงใจคลี่ยิ้มอบอุ่นให้น้อง  พร้อมกับยื่นมือไปไล้เกลี่ยคราบน้ำตาบนผิวแก้มใส  และผิวใต้ตาบวมๆทั้งคู่ของลูกหมู

“ลูกหมู  การที่แม่ยอมรับการคบหาระหว่างลูกกับพี่ลีโอ  ไม่ใช่เพราะเหตุผลที่ว่าลูกมีความพิเศษนี้ในตัว  แม่ถึงรับลูกหมูเป็นว่าที่ลูกสะใภ้  เพราะอยากมีหลานนะครับ  ความเป็นจริงไม่ว่าลูกหมูจะเป็นยังไง  หรือลีโอจะรักลูกเหมือนทุกวันนี้หรือไม่  คุณพ่อกับแม่เราก็ยังคงรักลูกหมูไม่เปลี่ยน”

ประโยคของคุณแม่เหมือนเป็นการปลดล็อคในใจของลูกหมูตัวกลมในอ้อมกอดของผมอย่างเด็ดขาด  เพราะทันทีที่คุณแม่สุมนาเปิดอ้อมแขนรอรับ  ลูกหมูก็โผจากอกผมไปซุกตัวเข้าหาอกของท่านแทน  ก่อนจะปล่อยโฮร้องไห้เสียงดัง  แต่การร้องไห้คราวนี้ของน้อง  พวกเราที่เหลือต่างเปิดยิ้มกว้าง  ด้วยต่างรับรู้ว่าคนตัวกลมของพวกเรายอมรับความจริงในสิ่งที่ตัวเองเป็นได้แล้ว

พวกเราปล่อยให้ลูกหมูร้องไห้กับอกคุณแม่จนพอใจ  ซึ่งในที่สุดน้องก็หยุดร้อง  ก่อนจะวุ่นวายเช็ดน้ำมูกน้ำตาตัวเองเป็นการใหญ่  ด้วยสีหน้าเขินอายแกมขัดใจตัวเอง  แน่นอนว่าผมไม่มีทางนิ่งดูดาย  ผมเลือกที่จะเข้าไปนั่งบนพื้นเคียงข้างน้อง  และลงมือใช้กระดาษเช็ดคราบน้ำมูกน้ำตาออกจากใบหน้ากลมๆของคนรัก 

นาทีนี้แก้มกลมสุกปลั่งด้วยเจ้าของเขินจัดและไม่กล้าสบตาใครสักคน  ผมล่ะอยากฟัดแก้มแดงๆนี่ใจแทบขาด  แต่ยังพอมีสติที่จะหักห้ามใจ  ด้วยรู้ว่าอยู่ต่อหน้าบุพการีที่เคารพรัก  ขืนทำอะไรรุ่มร่ามต่อคนของพวกท่าน  ผมคงได้หูชาและเนื้อเขียวจากฝีมือคุณแม่อย่างแน่นอน 

คุณแม่สุมนาเรียกหาลูกหมูด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจับใจ  แม้แต่ผมเองยังรู้สึกถึงความรักความเอ็นดูของท่านที่มีต่อลูกหมูตัวกลมของเรา  กระทั่งเกิดความรู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ  หมูน้อยเองก็เงยหน้ามองคุณแม่ด้วยแววตาเทิดทูลแกมรักใคร่ชัดตา

“ลูกหมู...จำไว้นะลูก  ว่าลูกหมูคือคนสำคัญของพวกเราทุกคน  ต่อจากนี้ไม่ว่าลูกกับลีโอจะเจอปัญหาอะไร  แม่กับคุณพ่อพร้อมจะอยู่เคียงข้างพวกลูกเสมอ”  ไม่เพียงแค่คนที่คุณแม่ลูบหัวอย่างอ่อนโยน  ระหว่างที่พูดประโยคดังกล่าวจะก้มลงกราบแทบเท้าท่าน 

ผมเองก็กระทำไม่ต่างกัน  ด้วยสำนึกในความรักและความหวังดีที่คุณแม่มีให้แก่พวกเรา  รวมถึงก้มกราบคุณพ่อที่นั่งอมยิ้มมองเราอย่างรักใครเอ็นดูด้วยเช่นกัน

ผมได้สบตากับลูกหมู   พบว่าในดวงตาคู่เรียวที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตา  กำลังทอประกายแห่งความสุข  ที่แม้แต่ผมก็พลอยมีความสุขตามน้องไปด้วย  ก่อนผมจะรวบมือนุ่มมากุมไว้  และแตะริมฝีปากที่หางตาชื้นๆของหมูน้อยด้วยความเผลอไผล 

กระทั่งเสียงกระแอมของคุณพ่อดังขึ้นเรียกสตินั่นแหละ  ผมจึงยอมผละห่างและฉุดข้อมือคนแก้มแดงให้ขึ้นมานั่งด้วยกันตามเดิม  โดยที่ผมเองก็ยังไม่ยอมปล่อยมือน้องให้ห่างกาย  ยังคงกุมไว้เหมือนให้สัญญากับหมูน้อยว่า  ต่อจากนี้เราจะมีเราแบบนี้ตลอดไป  ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม

“ต่อจากนี้  พ่ออยากให้เราสองคนใช้ชีวิตตามปกติ  อย่าไปกังวลในสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าเรื่องเหล่านั้นจะน่ามหัศจรรย์ใจ  และสร้างความสงสัยชวนให้ค้นหาคำตอบแก่เรามากขนาดไหนก็ตาม  เพราะถ้ามันทำให้เรากังวลใจและเป็นทุกข์  เราควรจะปล่อยวางอย่าไปใส่ใจมันนักเลย  เพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด  อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด 

ที่สำคัญสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ  ถึงเราจะพยายามแสวงหาคำตอบ  แต่ถ้าสิ่งนั้นไม่อยากให้เรารับรู้  หาไปก็ไม่เจอคำตอบหรอก  นอกจากสิ่งนั้นจะยอมเปิดตาเปิดใจให้เรารับรู้เอง  เหมือนเช่นความฝันและสิ่งที่ลูกหมูรับรู้มา 

ต่อไปขอแค่เรามีสติไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต  ผลจากมนุษย์ธรรมดาหรือสิ่งเหนือธรรมชาติจงใจให้เกิด  พวกเราจะสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านั้นได้เอง  พ่อเชื่อว่าความพิเศษที่ติดตัวลูกหมูมา  เป็นเพราะผลบุญมากกว่าสิ่งใด  จงใช้ผลบุญที่ได้รับต่อบุญด้วยการทำดีดีกว่านะลูก”

ถ้อยประโยคสั่งสอนกึ่งเตือนสติของคุณพ่อ  ทำให้ผมตาสว่างนึกรู้ในความเป็นจริงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และไม่ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติมอะไรอีก  นอกจากการใช้ชีวิตในปัจจุบันอย่างมีสติเท่านั้น  ลูกหมูเองก็คงคิดเห็นไม่ต่างจากผม  เพราะน้องยกมือขึ้นไหว้คุณพ่อพร้อมเอ่ยคำขอบคุณ  น้องทำเหมือนอย่างที่ผมกระทำ  ก่อนเราจะหันมาส่งยิ้มให้แก่กัน  ภายใต้รอยยิ้มทั้งสีหน้าและแววตาของหมูน้อยไร้ซึ่งความกังวลชวนปลอดโปร่งใจ  ไม่ว่าอะไรจะเกิดผมพร้อมที่จะเดินเคียงข้างหมูน้อยของผมเสมอ

“ตกลงปีนี้เราจะไม่จัดงานฉลองวันเกิดให้ลูกหมูจริงๆเหรอคะคุณพี่”

“คงต้องแล้วแต่ความต้องการของเจ้าของวันเกิดแหละคุณสุมนา”

บทสนทนาระหว่างบุพการี  ทำให้ผมต้องพินิจไปยังวงหน้าสดใสของลูกหมูอย่างจริงจัง  ด้วยอยากถามย้ำถึงความต้องการของเจ้าของวันเกิด  เพราะหมูน้อยของผมได้ออกตัวปฏิเสธ  ตั้งแต่แรกรู้ว่าคุณแม่ตั้งใจจัดงานวันเกิดในปีนี้ให้  ด้วยท่านอยากจะเชิญบรรดาเพื่อนๆในคณะที่เปิดใจรับลูกหมูเป็นเพื่อนมาร่วมงาน  เพราะท่านอยากให้วันเกิดปีนี้ของลูกหมูพิเศษกว่าทุกปีที่ผ่านมา  และอยากให้มีงานรื่นเริงของเด็กๆในช่วงเย็นบ้าง  เพิ่มจากการตักบาตรตอนเช้า  ถวายสังฆทานตอนสาย  และเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กกำพร้ายังสถานที่ที่พวกเราเจอลูกหมู  แต่น้องเลือกที่จะทำกิจกรรมในวันเกิดเหมือนอย่างทุกปี  จะมีเพิ่มคือชวนเพื่อนๆมาทำบุญที่สถานสงเคราะห์เด็กอ่อนแทนงานรื่นเริง

“ลูกหมูต้องขอบคุณคุณแม่ที่เมตตาลูกหมู  แต่ลูกหมูไม่อยากจัดงานจริงๆครับ  ขอแค่คุณพ่อและคุณแม่กับพี่ลีโอ  ยอมเสียเวลามาทานมื้อเย็นฝีมือลูกหมูอย่างพร้อมหน้า  และอวยพรวันเกิดให้ลูกหมูแค่นั้นก็พอ  ลูกหมูไม่ต้องการของขวัญอะไรเลย  เพราะเท่าที่ทุกคนเมตตาลูกหมูอย่างตอนนี้  ก็คือของขวัญพิเศษสุดในชีวิตแล้วครับ”  จบประโยคลูกหมูโปรยยิ้มอ่อนหวานส่งให้แก่ทุกคน

คำพูดที่แสนเจียมเนื้อเจียมตัวและเต็มไปด้วยความสำนึกในบุญคุณของหมูน้อย  ทำเอาผมเต็มตื้นและหัวใจสั่นไหวไปกับความน่ารักและความถ่อมตัวของน้องนัก  ลูกหมูที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากใคร  แต่วันนี้ยอมเอ่ยปากขอในสิ่งที่ทุกคนแสนเต็มใจทำให้  และคงไม่มีใครคิดจะปฏิเสธคำขอของน้อง  มีแต่จะยิ่งเพิ่มความเอ็นดูและอยากเติมเต็มความรักให้แก่ลูกหมูตัวกลมของเราทั้งนั้น 

โดยเฉพาะกับผมที่แทบจะตอบรับคำน้องในทันที  ด้วยอยากเอาใจคนตัวกลมที่แสนน่ารักน่าใคร่  ซึ่งผมก็ได้รอยยิ้มสดใสจากน้องเป็นรางวัล  ถึงกลับเผลอสะดุดลมหายใจในความดูดีของน้อง  ส่วนคุณแม่ที่เปิดประเด็นเรื่องนี้  แน่นอนว่าย่อมยอมตามใจว่าที่ลูกสะใภ้สุดน่ารักแต่โดยดี  คุณพ่อเองก็ได้แต่นั่งระบายยิ้มละมุนตามสไตล์ท่านชายมาดนุ่ม 

เมื่อคุณพ่อเห็นว่าผมเอาแต่นั่งจ้องคนตัวกลมข้างกายไม่ละสายตา  โดยที่เจ้าตัวก็เอาแต่ก้มหน้าหนีสายตาผมด้วยแก้มแดงก่ำ  ท่านจึงออกปากให้ผมพาน้องไปพักผ่อน  ด้วยคุณพ่อและคุณแม่เองก็มีนัดที่ต้องออกจากบ้านเช่นกัน  แต่ก่อนที่ผมจะเดินผ่านท่านไป  ด้วยผมเดินตามหลังลูกหมูและคุณแม่ที่เดินคล้องแขนนำหน้าไปก่อนนั้น  ท่านกลับพูดเตือนสติในบางสิ่งแก่ผม

“ดูแลน้องให้ดีนะลีโอ  รักน่ะพ่อไม่ว่า  แต่เรื่องผลพวงของความรัก  ควรที่จะมีในช่วงเวลาที่เหมาะสม  น้องยังไม่จบ  หลานน่ะพ่อกับแม่รอได้”  รอยยิ้มของท่านก็ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นใจแก่ผมเสมอ  ไม่เว้นแม้แต่รอยยิ้มในครั้งนี้  คุณพ่อตบหลังผมเบาๆ  ก่อนจะเอามือไพล่หลังและเดินจากไป

ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิมและได้แต่ทบทวนในสิ่งที่คุณพ่อพูดทิ้งท้ายไว้  สุดท้ายผมก็ได้แต่ระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่คนเดียว  ลูกหมูจะรู้มั้ยนะว่าทั้งพ่อและแม่ของเราเป็นห่วงสวัสดิภาพของว่าที่ลูกสะใภ้เพียงใด  พวกท่านกลัวแต่ว่าผมจะเอาเปรียบลูกหมูของพวกท่าน  เล่นดักทางผมกันทั้งคู่เลยทีเดียว  แต่ความรักของคนหนุ่มย่อมร้อนแรง  ขืนให้เก็บกดไว้ไม่ระบายออกไปบ้าง  ย่อมต้องอัดอั้นจวนเจียนเป็นบ้าเอาได้ง่ายๆ 

ในเมื่อมีโอกาสใกล้ชิดคนที่ตัวเองรักขนาดนี้  อดทนไหวผมก็ไม่ใช่คนธรรมดาแล้วครับ  และพวกท่านก็น่าจะเคยผ่านจุดนี้ไปแล้ว  ย่อมน่าจะเห็นใจลูกชายอย่างผมบ้าง  หากได้มารู้ทีหลังว่าผมหวังถ่ายทอดความรักให้ลูกหมูได้รู้  เพราะมีวิธีตั้งมากมายที่คุณพ่อไม่ต้องมีหลานในเร็ววันนี้  และถือว่าการกระทำของผมไม่ได้ฝ่าฝืนคำเตือนของท่านแต่อย่างใด

“พี่ลีโอครับ  เป็นอะไรรึเปล่า”  เสียงเล็กๆดังขึ้นมาจากขอบประตู  ทำให้ผมหยุดหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังลง

สายตาตื่นๆของหมูน้อยตัวกลมที่มองมายังผมแบบหวาดๆ  ทำให้ผมต้องรีบปรับสีหน้าและท่าทางให้กลับมาเคร่งขรึมดูน่าไว้วางใจอีกครั้ง  ก่อนจะระบายยิ้มบางเบาและส่ายหน้าน้อยๆให้แก่คนตัวกลมที่ยื่นเพียงใบหน้ามาจากขอบประตู  และมองมาที่ผมอย่างระแวดระวัง

“มาตามพี่เหรอหมูน้อย”  น้องพยักหน้าให้ผมช้าๆ  ก่อนจะเสหลบตากัน  ด้วยผมจงใจมองน้องด้วยแววตากรุ้มกริ่ม  พร้อมเอ่ยถามด้วยเสียงนุ่มๆชวนละลาย

ผมเดินเข้าหาร่างอวบอิ่มที่พยายามแทรกตัวผ่านเข้าไปในผนังเสียให้ได้  ยิ่งระยะทางระหว่างเราลดลงเรื่อยๆ  ก็ดูเหมือนว่าตัวหมูน้อยจะหดเหลือเล็กลง  ผมกลั้นขำกับท่าทางเขินอายของลูกหมูตัวกลมที่ทำอะไรไม่ถูก  ก่อนจะรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้าหาอก  และโอบกอดน้องไว้อย่างอ่อนโยน

“พี่ให้สัญญา  ต่อไปพี่จะดูแลหัวใจรักดวงนี้ของพี่อย่างดี  ขอแค่ลูกหมูยอมอยู่เคียงข้างพี่ไม่ไปไหนก็พอ”

...................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ตอนนี้เราจับเอาตำนานเทพเมอร์คิวรี่มาผสมผสานกับจินตนาการส่วนตัว
เพื่อเป็นสตอรี่ของน้องลูกหมูนะคะ  ดังนั้นอาจจะไม่เป็นไปตามตำนานเดิมทั้งหมด
ขอให้อ่านด้วยความบันเทิงน้า  และก็เป็นที่แน่ชัดว่านายเอกเรื่องนี้ท้องได้!!!
(ในแบบที่มีที่มาที่ไป   :laugh:)

ตอนหน้าลีโอขอสร้างปรากฏการณ์หวานหวิวกับน้องลูกหมู (หืมมม!!!!)
จะร้อนแรงหรือหวานแค่ไหน  ติดตามได้วันพุธค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.สวัสดีวันปีใหม่ไทยล่วงหน้านะคะ  ขอให้ทุกท่านมีความสุข
เล่นน้ำให้สนุกและระวังเรื่องความปลอดภัยด้วยน้า 
ใครที่เดินทางให้ระมัดระวังเรื่องรถเรื่องอุบัติเหตุด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุขในวันสงกรานต์ทุกท่านค่า  ชุ่มฉ่ำเย็นฉ่ำทั้งกายใจถ้วนหน้าจ้า

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-04-2015 12:14:52

คุณพ่อกับคุณแม่ก็ไฟเขียวน้องหมูนานแล้ว ทีนี้น้องหมูก็ไม่ต้องกังวลแล้ว

...ยกเว้นรับศึกพี่ลีโอ เริ่มออกรังสีหื่นมาแล้วนะนั่น :p

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-04-2015 12:30:26

พี่ลีโอจะทำอารายยย… :hao7:

ขอเขินให้กับพลังหื่นของพี่ลีโอล่วงหน้าก่อนนะค้าา~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-04-2015 13:58:00

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 10-04-2015 14:03:08

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-04-2015 14:10:36

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: en foo ที่ 10-04-2015 14:25:00

 :impress2: ลูกหมูน่ารัก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-04-2015 14:29:01

ลูกหมู น่ารักน่ากอดจริงๆ เลยอ่ะ

สวัสดีปีใหม่ไทย คนเขียน เช่นกันจ้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-04-2015 15:23:32

 :hao3: ความลับของลูกหมูคือแบบนี้เอง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-04-2015 16:51:28

ตามอ่านเสียหลายตอน แทบจะอ่านไม่จบ
เนื่องจากจะโดนน้ำตาลทับเอาเสียก่อน :-[
อะไรมันจะหวานอย่างนี้คะ อิจฉาๆๆๆๆ
ลูกหมูท้องได้จริงๆด้วย สอดคล้องกับเทพนิยายซะด้วย
เรื่องนี้มาแนวแปลก แต่ก็น่าติดตามเหมือนเคย
เชื่อเรื่องความหวาน ว่าพี่มาศไม่ทำให้ผิดหวัง
ท่าทางจะหวานได้อีก รอติดตามนะคะ
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 10-04-2015 17:01:22

ลีโอเก็บกดมานาน พอพ่ออนุญาติกะจะกินน้องแล้วล่ะสิ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 10-04-2015 17:10:43

สวัสดีปีใหม่ด้วยค่า  :mew1:
ปล.ลูกหมูดูท่าจะไม่ปลอดภัยจากพี่เท่าไหร่นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 10-04-2015 17:19:36

เอ่อ!  แล้วถ้าเกิดพี่ลีโอหื่นขึ้นมา แบบนี้ลูกหมูต้องกินยาคุมป่าวนิ สงสัย แต่ดีนะที่คุณพ่อลีโอ พูดดักคอไว้ก่อน  กลัวใจนายลีโอจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 10-04-2015 17:30:17

ความลับเปิดเผยยย น้องรับได้ ทุกคนรับได้ก้อฟินนน ^^
สุขสันต์วันสงกรานต์คร้าาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-04-2015 19:38:36

คุณพ่อไม่ต้องกลัวค่ะ!!! เดี๋ยวนี้มีนวัตกรรมที่เรียกว่า
"ถุงยางอนามัย" และ "หลั่งข้างนอก"
ยังไม่ได้อุ้มหลานหรอกค่ะะะะะะ ฮิๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 10-04-2015 20:26:41

หวา



หวา



หวา



ลูกหมู เป็น เทพ :a5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-04-2015 21:12:11

ความจริงเปิดเผยแล้ว~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-04-2015 21:33:23

             ตอนนี้ก็ได้รู้ความพิเศษของลูกหมูแล้ว   :katai2-1:    และมาปูเสื่อรอปรากฏการณ์หวานหวิวตอนต่อไป

                                                                           :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 10-04-2015 22:04:49

พี่ลีโอถือโอกาสเชียว คิดวิธีป้องกันล่วงหน้าไว้แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 10-04-2015 22:44:47

ไม่ธรรมดา อือหือออ ไม่ธรรมดา

ลูกหมูป้าหนูมาอย่างเทพเลยจ้าาาาา ><

หึหึหึ เบาๆนะคะพี่เลโอ เดี๋ยวลูกหมูตัวน้อยๆจะตื่นซะก่อน

อยากเห็นลูกของทั้งคู่แล้วอ่าาาาา / อีนี่ก็เร็วไป!!!

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 10-04-2015 23:00:02

 :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 11-04-2015 00:32:30

ถนอมลูกหมูหน่อยนะพี่ลีโอ  :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 11-04-2015 00:43:04

เรื่องราวปรากฏเสียแล้วววว

หมูน้อยนี่ชาติกำเนิดไม่ธรรมดาจริงๆ  ทำเอาคนอื่นๆหมองไปเลยทีเดียว  อิอิ

แต่ขนาดอยู่ต่อหน้าพ่อแม่นะ  พี่ลีโอนี่หวานได้ทุกที่ทุกเวลาอ้ะ

+1 +เป็ดค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-04-2015 00:59:43

พ่อคะอย่ากังวลไป 'ถุงยางอนามัย' สิ่งจำเป็นสำหรับพี่ลีโอตอนนี้เลยน่ะค่ะ :hao7:
มีปุ่ม skip มั้ยอยากกดข้ามไปวันพุธแล้ว :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-04-2015 01:22:04

คุณพ่อพูดดักไว้เลยนะ 5555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-04-2015 12:11:11

เป็นที่รักจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 12-04-2015 13:10:57

ครอบครัวนี้น่ารักจังเลย รักและเอ็นดูลูกหมูกันทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 12-04-2015 13:31:40

ท่าทางพี่ลีโอคงมีวิธีมอบความรักให้น้องลูกหมูเก็บไว้เยอะ :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 12-04-2015 15:10:13

อยากให้น้องเรียนจบไวๆ
จะได้มีหลานให้เราซะที  :hao7:
#ผิด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 12 "ความลับเทพแห่งสายลม" P.14 (10/4/58) >>MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-04-2015 23:04:47

ครอบครัวนี้อบอุ่นมาก ทุกคนน่ารักหมดเลย หมูน้อยโชคดีและเพราะหมูร้อยน่ารักด้วยแหละ
พี่ลีโอจะกินน้องแล้วเหรอ ขนาดคุณแม่คุณพ่อพยายามกันซีนแล้วนะ 555 จัดไปเลยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-04-2015 09:39:45

ตอนที่ 13

ลูกหมู

‘ไม่น่าเชื่อว่าในร่างกายผมจะมีสิ่งมหัศจรรย์ในแบบที่ผู้ชายทั้งโลกไม่อาจมี!?’

แรกรู้ว่าผมมีมดลูกสามารถเป็นผู้ให้กำเนิดได้  ยอมรับว่าตกใจจนสมองเบลอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ  ก่อนจะนึกกังวลใจว่าตัวเองจะโดนรังเกียจ  โดยเฉพาะกับทุกคนที่ผมรัก  ทั้งผู้มีพระคุณที่รับผมมาเลี้ยงและคนรักอย่างพี่ลีโอ  แต่ทุกคนก็ทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าผมจะเป็นอะไรพวกเขาก็เห็นผมเป็นลูกหมูคนเดิม  ลูกหมูที่ทุกคนให้ความรักและเมตตา 

ผมซาบซึ้งในความรักที่คนบ้านอัครภูมิเมธีมีให้อย่างสุดหัวใจ  ไม่รู้ชาตินี้ผมจะตอบแทนพระคุณหมดได้ด้วยวิธีไหนกัน

“หนีมายืนตากน้ำค้างอยู่นี่เอง  ปล่อยให้พี่เดินตามหาจนทั่ว”  เสียงนุ่มๆยังไม่ทันจบประโยค  ความอบอุ่นก็โอบล้อมรอบกายผม  ด้วยอ้อมกอดใหญ่โตของพี่ลีโอที่สวมกอดผมจากด้านหลัง  ก่อนผมจะตาพร่าไปด้วยรอยยิ้มละมุนของพี่  จนไม่กล้าสบตาแพรวพราวเหมือนเคย

“ลูกหมูขอโทษครับ  ตั้งใจว่าจะมาสูดอากาศแป๊บเดียว  แต่ก็เพลินไปหน่อย”  ผมอ้อมแอ้มตอบรับอยู่ในลำคอ  พร้อมๆกับเอนตัวหนีจมูกโด่งๆที่ยื่นมาแตะข้างแก้ม  แต่ผมก็หนีไปไหนไม่ได้ไกล  ในเมื่อลำตัวถูกกันไว้อยู่ในวงแขนใหญ่โต  โดยมีพื้นที่ไม่มากนักในการขยับหนี 

สุดท้ายพี่ลีโอก็ขโมยสูดกลิ่นแก้มผมไปเสียหลายที  แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะเอาหน้าออกห่างจากผมสักนิด  ส่วนผมเองก็แทบจะไม่มีแรงยืน  ด้วยลมหายใจอุ่นๆที่คลอเคลียไม่ห่าง  บวกปลายนิ้วเย็นๆที่ไล้เกลี่ยไปทั่วท่อนแขน  ทำเอาขนทั่วกายลุกซู่  ดีที่ได้พี่ลีโอช่วยประคองเป็นหลักยึดให้แก่ผม  ไม่เช่นนั้นผมคงลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นเสียแน่

“แก้มเย็นไปหมดแล้ว  คืนนี้น้ำค้างแรงขึ้นห้องดีกว่าหมูน้อย”  ผมพยักหน้าตอบรับอย่างไม่มีข้อแม้  เมื่อได้ยินน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของพี่  และยอมเดินตามแรงจูงข้อมือเข้าบ้าน

ผมมองเจ้าของแผ่นหลังกว้างและไหล่ผึ่งผายด้วยความภาคภูมิใจ  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมได้เป็นเจ้าของคนๆนี้  คนที่มีดีและเหนือกว่าผมในทุกๆด้าน  ผู้ชายที่สามารถเลือกใครมาอยู่เคียงข้างก็ได้  แต่พี่ลีโอก็เลือกผม  คนที่แสนธรรมดาและไม่มีอะไรโดดเด่นให้เป็นที่เชิดหน้าชูตากับพี่ได้  ที่สำคัญพี่ลีโอยังเป็นฝ่ายเปิดเผยความในใจบอกรักผมก่อน  หากรอผมเริ่มก่อนเราคงไม่มีวันนี้  แถมพี่ยังมองการณ์ไกลวางแผนอนาคตชีวิตรักของเราไว้ด้วย  แสดงให้เห็นถึงความจริงใจและจริงจังที่พี่ลีโอมีให้แก่ผม

หนึ่งในเรื่องสำคัญที่พี่ลีโอวางแผนไว้สำหรับอนาคตของเรา  นอกจากเส้นทางชีวิตที่เราต้องใช้ร่วมกัน  อย่างเรื่องบ้านเรื่องงานหรือแม้แต่เรื่องงานแต่งแล้ว  ดันมีเรื่องลูกเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย  พี่ลีโอตั้งใจไว้ว่าจะมีลูกกับผมไม่ต่ำกว่าสามคน  จะชายหรือหญิงก็ได้ไม่เกี่ยงเพศ  จากเหตุผลที่ว่าพี่เป็นลูกชายคนเดียวแล้วเหงา  จึงอยากมีลูกเยอะๆให้มาเป็นเพื่อนเล่นกัน 

ผมเองก็ค้านไม่ออกแต่ก็อดหนักใจไม่ได้  ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีลูกกับพี่  แต่ผมไม่รู้ว่าจะมีลูกให้พี่สมความปรารถนาได้รึเปล่า  ถึงผมจะมีสิ่งที่น่าจะให้กำเนิดลูกได้ก็ตาม  แต่ก็เป็นในแบบที่ผิดธรรมชาติ  ดังนั้นผมไม่แน่ใจเลยว่าจะตั้งท้องได้  กลัวก็แต่จะทำให้พี่และผู้มีพระคุณผิดหวังเสียก่อนน่ะสิครับ

“เป็นอะไรหน้าเครียดเชียวเรา  มีอะไรไม่สบายใจให้บอกพี่”  น้ำเสียงกึ่งอาทรกึ่งเป็นห่วงของพี่ลีโอ  ทำให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์ความคิด 

แรกทีเดียวผมเกือบจะส่ายหน้าปฏิเสธแล้ว  ถ้าไม่ได้เห็นแววตาอ่อนโยนคู่นี้  แต่เรื่องที่จะพูดมันก็ช่างพูดยากนัก  จนผมอึกอักพาลทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว  แต่ยามที่พี่ลีโอลูบหัวผมอย่างแผ่วเบาด้วยท่าทางอ่อนโยน  ทั้งๆที่ไม่มีคำพูดและท่าทางบีบบังคับสักนิด  กลับกลายเป็นว่าเรื่องที่ว่าพูดยากดันหลุดออกมาอย่างง่ายดาย

“ลูกหมูกำลังกังวลว่าจะทำให้พี่ลีโอผิดหวัง...เรื่องลูกน่ะครับ  ลูกหมูกลัวว่าจะตั้งท้องลูกของเราให้พี่ไม่ได้”  พูดจบแก้มผมก็ร้อนผะผ่าว  ยามนึกภาพว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของพี่  ขัดกับสิ่งที่ผมพูดและเป็นกังวลอยู่

“นึกว่าเรื่องอะไร  ลูกหมูจะต้องกังวลทำไมกับเรื่องที่ยังไม่เกิด  จะมีหรือไม่มีลูก  พี่ก็ยังรักหมูน้อยตัวกลมของพี่คนนี้อยู่ดี  เหตุผลที่พี่อยากมีลูกรู้มั้ยว่าเพราะอะไร...เพราะลูกเหมือนเป็นสายใยถักทอรักของเราไว้อีกชั้น  เหนี่ยวรั้งลูกหมูไว้ไม่ให้ลูกหมูคิดไปจากพี่ง่ายๆ  แต่ถึงไม่มีลูก  พี่ก็จะใช้ความรักของพี่  เหนี่ยวรั้งและพันธนาการลูกหมูไว้เอง  จะรัดให้แน่นทำให้ดิ้นไม่หลุด  จนหนีไปไหนไม่ได้เลย  ดีมั้ย” 

ผมพยักหน้าแรงๆไปกับอกพี่  ด้วยเห็นจริงในสิ่งที่พี่พูด  ผมถูกความรักของพี่พันธนาการไว้  จนดิ้นไม่หลุดหนีไปไหนไม่ได้แล้วจริงๆ  แต่ในความเป็นจริง  เพราะตัวผมเองนี่แหละที่อยู่ด้วยความเต็มใจ  ไม่คิดหนีหายไปไหน  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ก็ตาม 

การกระทำของผมทำให้พี่กลั้วหัวเราะเบาๆ  และเป็นฝ่ายกอดรัดตัวผมเข้าหาอกมากยิ่งขึ้น  ยามที่ผมเผลอตัว  พี่ก็ช้อนตัวผมให้ขึ้นมานั่งคร่อมตักได้อย่างง่ายได้  ไม่ต่างจากผมเป็นกระสอบนุ่มที่พี่จะอุ้มไปไหนมาไหนเมื่อไหร่ก็ได้  ทั้งๆที่ความจริงนั้นช่างสวนทางนัก 

ระหว่างที่ผมคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเกี่ยวกับรูปร่างของตัวเองอยู่นั้น  ผมก็ต้องสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆพี่ลีโอก็งับฟันเข้าที่ซอกคอผมเบาๆ  ผมผละตัวออกจากอกพี่ด้วยความตกใจ  ก่อนยื่นนิ้วแตะกับรอยอุ่นชื้นที่พี่จงใจทำไว้บนคอผม  แต่รอยอุ่นๆนั้นกลับเพิ่มดีกรีความร้อนแรงยิ่งขึ้น  ก่อนความร้อนนั้นจะลามเลียไปยังผิวกายส่วนอื่น  อย่างข้างแก้มและลำคอจนถึงใบหู  ยามที่ผมได้สบสายตาจริงจังแฝงแววประหลาดๆบางอย่างของพี่  ทั้งๆที่พี่ยังคงตีหน้านิ่ง  ไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ได้ดูดุดันจนน่ากลัว  จนผมแอบหวั่นไหวไปกับสายตาคู่นั้นของพี่  ผมไม่กลัวแต่ไม่อาจต่อตาด้วยได้มากกว่า

“ลูกเป็นเรื่องของอนาคต  หมูน้อยไม่มีอะไรให้ต้องกังวล  แต่หากจะต้องมีใครกังวล  คนๆนั้นควรจะเป็นพี่  เพราะหมูน้อยจะท้องได้ไม่ได้  มันอยู่ที่พี่ต่างหาก”  ผมผวาไปกับปลายนิ้วเย็นๆที่สอดเข้ามาที่ชายเสื้อ  และไล้ไปมาแถวข้างเอว  ยังดีที่พี่ลีโอโอบเอวผมไว้ไม่เช่นนั้นผมคงร่วงจากตักพี่ไปแล้ว

ประโยคที่ผมได้ยินเหมือนจะไม่มีอะไรมากไปกว่าประโยคปลอบใจ  และการเอ่ยปากรับผิดชอบของพี่  แต่พอมารวมกับสายตาสื่อความนัยและภาษากาย  ที่กำลังปลุกเร้าทุกความตื่นตัวให้แก่ผมแล้ว  ถึงผมจะอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้เพียงใด  แต่ผมก็พอมองออกว่าพี่ลีโอต้องการอะไรจากผม  บวกสถานภาพของเราคือคนรักของกันและกันด้วยแล้ว  ผมจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องขัดใจพี่ลีโอ

ดังนั้นยามที่พี่ลี่โอยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าหาผมช้าๆ  ผมจึงไม่คิดหลบได้แต่หลับตาพริ้ม  รอรับการมาเยือนของริมฝีปากอ่อนนุ่มที่มอบความอ่อนหวานให้แก่ผม  และยอมเปิดกลีบปากเพื่อต้อนรับลิ้นร้อนๆอย่างเต็มใจ  หลังจากเรียวลิ้นนั้นเลียชิมกลีบปากผมจนพอใจแล้ว  ผมถึงกลับสั่นอย่างห้ามไม่อยู่  เมื่อลิ้นผมถูกพี่ลีโอดูดอย่างแรง  ก่อนจะเกี่ยวพันอย่างหยอกเย้าด้วยความเพลิดเพลิน  แต่กลับเป็นผมที่เริ่มทนความร้อนแรงนั้นไม่ไหว  ด้วยมวลอากาศภายในเริ่มหมดลง 

แม้ผมจะนอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง  โดยมีพี่ลีโอคร่อมอยู่เหนือร่างนั้น  ผมเลือกที่จะทุบลงบนไหล่กว้างไม่แรงนัก  เพื่อให้พี่ปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ  ซึ่งก็ได้ผลเมื่อพี่ยอมละจูบ  ให้ผมได้มีโอกาสโกยอากาศเข้าปอดทดแทนส่วนที่พี่ขโมยไป  แต่ระหว่างนั้นพี่ลีโอกลับรั้งชายเสื้อผมขึ้น  จนเสื้อหลุดออกจากตัวผม  เปิดเปลือยเนื้อตัวของผมที่มีแต่มวลเนื้อนิ่มๆอย่างคนเจ้าเนื้อโชว์สายตาพี่  ถึงสมองผมจะเบลอไปบ้าง  และร่างกายผมจะอ่อนแรงไปหน่อย  เป็นผลจากจูบของพี่  แต่จิตสำนึกก็ทำให้ผมยกแขนขึ้นมาบดบังร่างกายที่แสนไม่น่าดูจากสายตาของพี่ 

มันน่าอายน้อยที่ไหนล่ะครับ  ที่ต้องมานอนเปลือยอกโชว์อะไรที่ไม่น่าดูแก่คนที่เรารัก  หากพี่ลีโอทนดูไม่ได้  จนพาลรังเกียจและเลิกรักผมขึ้นมา  ถึงตอนนั้นจะให้ทำยังไง  ผมคงได้กลั้นใจตายเสียแน่  ซึ่งก่อนที่ผมจะพลิกตัวหนี  ด้วยความว้าวุ่นใจและพาลลืมรสจูบที่เร้าร้อนนั้น  พี่ลีโอก็ยึดไหล่ผมไว้  และเพราะอุ้งมือที่ร้อนจัดของพี่  ก็ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว   

ยามที่ผมช้อนสายตาอย่างกล้าๆกลัวขึ้น  จนได้สบตากับพี่นั้น  ผมถึงกลับสะดุดลมหายใจตัวเอง  เมื่อสายตาที่พี่ใช้มองผม  มันห่างไกลคำว่ารังเกียจไปไกล  ด้วยฉายชัดถึงความปรารถนา  บนใบหน้าคมเข้มติดขรึมเหมือนพี่กำลังอดกลั้นในบางสิ่งอยู่  ก่อนพี่ลีโอจะดึงข้อมือทั้งคู่ของผมไปและจูบลงบนหลังมือคู่นั้น  ผมรู้สึกได้เลยว่าความร้อนลามเลียไปทั่วตัว  อิทธิพลมาจากริมฝีปากนุ่มๆที่ประทับนิ่งบนหลังมือ  และสายตาเร่าร้อนปนเว้าวอนที่พี่ใช้มองผมนิ่งนาน

“...พี่ครับ~”  กว่าผมจะหลุดคำนี้มาได้ต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองอย่างหนัก  และต้องฝืนใจก้าวข้ามความกังวลในเรื่องรูปร่างที่แสนขี้เหร่  พร้อมตอบรับการเว้าวอนที่ไร้เสียง  ด้วยการรั้งต้นคอพี่เข้าหาและแตะปากเข้าหาปากพี่นิ่งนาน  ก่อนจะเป็นฝ่ายยื่นลิ้นไปเลียอย่างกล้าๆกลัวๆ  พาลตัวสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง

พี่ลีโอคงเห็นใจในความพยายามของผม  เพราะพี่เป็นฝ่ายเปิดปากตอบรับและดูดกลืนลิ้นผมเสียเอง  พร้อมปลอบประโลมผมด้วยการลูบมือผ่านเนื้อตัวผมอย่างช้าๆ  แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงยิ่งตัวสั่นขึ้นกว่าเดิม  กระทั่งพี่ละจูบอ่อนโยน  เปลี่ยนมาแตะจูบเข้าที่ข้างแก้มและใบหู

“ในสายตาพี่  หมูน้อยของพี่นั้นน่ารักกว่าใครทั้งหมด  ขอให้เชื่อใจว่าพี่ไม่มีทางเห็นใครดีกว่าลูกหมูเด็ดขาด...เพราะพี่รักของพี่มานาน”  สิ้นคำซาบซึ้งกินใจของพี่นั้น  ผมครางหวิวอย่างไม่ทันตั้งตัว  ทั้งๆที่ในอกเต็มตื้นไปกับคำรักของพี่ 

เมื่อพี่ลีโอพรมจูบไปทั่วใบหูของผม  แถมยังหยอกล้อด้วยการออกแรงดูดติ่งหูผมเสียแรง  พาลมือไม้อ่อนหมดแรงนอนระทวยทำอะไรไม่ถูก  และเพลินจนไม่รู้ตัวว่าถูกพี่ลอกคราบไปทั้งตัวเสียตั้งแต่เมื่อไหร่  กระทั่งฝ่ามืออุ่นจัดลูบไล้ยังผิวต้นขาด้านใน  และผมต้องหน้าร้อนผ่าวแก้มแทบระเบิด  เมื่อเห็นว่าพี่ไล่สายตามองร่างกายผมไปทั่ว  ด้วยแววตาแสดงถึงความพึงพอใจ  ตั้งแต่ลาดไหล่  หน้าอก  หน้าท้อง  และต้นขา  จนถึงกึ่งกลางลำตัว  ซึ่งที่หมายสุดท้ายพี่ลีโอกลับหยุดสายตาค้างไว้อยู่เนิ่นนาน 

ผมเริ่มได้สติพยายามหนีบต้นขาปิดบังสิ่งนั้นจากสายตาพี่  แต่การกระทำของผมกลับทำให้สายตาแพรวพราวเงยขึ้นสบตาด้วย  ก่อนพี่จะค่อยๆยกยิ้มขึ้นอย่างช้าๆ  ยามเห็นสีหน้าขัดเขินของผม  รอยยิ้มพี่ทำให้หัวใจในอกเต้นแรงและเร็วจนแทบทะลุออกมา

เสน่ห์แห่งรอยยิ้มและแววตาแพรวพราวแสนน่าหลงใหลของพี่  ทำให้ผมลืมเลือนทุกสิ่ง  ได้แต่ปล่อยให้เจ้าของเสน่ห์ร้ายกาจนั้นได้ทำตามใจต้องการ  เริ่มจากจูบแสนหวานที่ถ่ายทอดความรักจากใจพี่  ทำเอาผมหลงเคลิ้มสติลอยไปตามพี่ชักนำ  อุ้งมืออุ่นร้อนที่ไม่ว่าจะลูบไปทางใดก็เรียกเสียงครางจากผมได้ทุกที่  โดยเฉพาะสัมผัสเร่าร้อนยังกึ่งกลางลำตัว  ที่ร้อนผ่าวแข็งขืนรอเวลาปลดปล่อย  หรือปลายนิ้วและลิ้นร้อนที่หยอกเย้ายอดอกสลับไปมา  ไม่เว้นแม้แต่ปลายนิ้วที่สอดแทรกนำทาง  มายังช่องทางลี้ลับที่ไม่เคยรองรับสิ่งแปลกปลอมใดๆมาก่อน  แต่นาทีนี้กลับถูกล่วงล้ำและสำรวจไปทั่ว 

ดูเหมือนว่าคนสำรวจจะรู้จักร่างกายผมได้ดีกว่าเจ้าของอย่างผมเสียอีก  เพราะไม่ว่าพี่จะสัมผัสและหยอกล้อตรงไหน  ก็สร้างความเสียวซ่านแสนหวาน  จนก่อเกิดความสุขแบบแปลกๆไปเสียหมด  ความสุขที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อนกระทั่งความสุขที่พี่มอบให้ไต่ระดับสู่จุดที่สูงที่สุด

“พี่...ครับ~  อ่า  พี่ลีโอ  ลูก...หมู  อ๊ะ!  รู้สึกแปลกๆ  มัน...เสียว~  พี่ลีโอ  อ๊าๆๆ”  ผมกรีดร้องเกือบสุดเสียงพร้อมร่างกายที่เกร็งเหยียด  สมองขาวโพลนแทบไม่รับรู้อะไร  แต่ในระดับความรับรู้แสนต่ำนั้น  ยังพอรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนที่ถูไถไปมาแถวรอยแยกด้านหลัง

“หมูน้อยเป็นของพี่นะครับ”  น้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือกระแสเว้าวอน  ทำให้ผมฝืนลืมตาขึ้นอีกครั้ง  ท่ามกลางความสุขสมที่ซาบซ่านที่อาบไล้อยู่ทั่วผิวกาย

ดวงตาของพี่ทอประกายร้อนแรงดังกองไฟฉายชัดถึงความปรารถนา  แต่ในกองไฟนั้นกลับเจือไปด้วยกระแสความอ่อนโยนของไอรักที่พี่มีให้แก่ผม  แน่นอนว่าคำตอบของผมย่อมไม่ใช่คำปฏิเสธ  ที่อาจไปทำร้ายหัวใจรักที่แสนอบอุ่นของพี่ลีโอ 

ผมระบายยิ้มช้าๆใส่ตาคู่นั้น  พร้อมพันนิ้วเข้ากับปลายเส้นผมแถวต้นคอพี่  ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆเป็นการตอบรับ  พี่ลีโอมองผมไม่กระพริบ  เรียกว่าจ้องอย่างเอาจริงเสียจนผมต้องหลบตา  หัวใจในอกถึงกลับเต้นคร่อมจังหวะ  ยามที่พี่ขยับตัวเข้าชิดสะโพกผม  พร้อมกับที่ส่วนปลายความแข็งขืนจดจ่อที่ปากทาง  ผมเผลอจินตนาการถึงความใหญ่โตของพี่ที่ผ่านสายตามา  ว่ากำลังชำแรกเข้าสู่ร่างกายตัวเอง  ทำเอาอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้

ผมเตรียมขยับตัวหนี  ทั้งๆที่ใจจริงผมออกจะเต็มใจเป็นของพี่ทั้งหมด  และดูเหมือนว่าพี่รับรู้ความรู้สึกหวาดหวั่นของผมได้  ด้วยพี่ลีโอเชยคางผมขึ้น  ขยับใบหน้าเข้าหาพร้อมกระซิบคำรัก  ด้วยริมฝีปากนุ่มๆเสียดสีไปมากับกลีบปากของผม  พาใจหวิวและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

“พี่รักลูกหมูนะครับ”  ความเจ็บแรกที่ถูกครอบครอง  ยังไม่ทันถูกกลั่นออกมาเป็นเสียงร้อง  เพราะผมถูกปิดปากด้วยริมฝีปากนุ่มนิ่ม 

ความจุกเจ็บได้ถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านจากยอดอก  และถูกปลุกเร้าความปรารถนาด้วยฝ่ามืออุ่นที่กวาดต้อนไปทั่ว  โดยเฉพาะการชักนำยังกึ่งกลางลำตัว  ซึ่งใช้เวลาไม่นานผมก็มีความรู้สึกร่วมกับพี่ลีโออีกครั้ง  เราจับมือกันก้าวผ่านความอึดอัดทรมานแสนสาหัสไปด้วยกัน  กับการถูกครอบครองเรือนร่างครั้งแรกของผม  จนกระทั่งความร้อนรุ่มที่แสนใหญ่โตได้ฝากฝังเข้ามาในร่างกายผมจนหมด

“เก่งมาก...หมูน้อยของพี่”  คำชมด้วยเสียงขาดๆหายๆ  มาพร้อมรอยอุ่นชื้นของปากและจมูก  ซอกซอนเข้ามาที่แก้มที่คอ  ไม่เว้นแม้แต่หน้าอกที่เต็มไปด้วยรอยจูบของผม

ความอึดอัดและความปวดร้าวค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความทรมาน  ซึ่งดูเหมือนความทรมานที่ว่าจะเพิ่มขึ้น  หากผมไม่ทำอะไรสักอย่าง  และคงเป็นไปตามสัญชาติญาณแห่งการเรียนรู้  ด้วยผมขยับสะโพกบดเบียดไปกับส่วนร้อนผ่าวในกาย  และเรียกพี่ลีโออย่างออดอ้อนแบบไม่รู้ตัว 

ใจจริงผมก็ไม่รู้หรอกว่าจะทำอย่างไรให้หลุดพ้นความทรมานแสนหวานนี้ไปได้  แต่คนที่มองมายังผมด้วยความถูกใจนั้นย่อมรู้ดีมากกว่า  เพราะเพียงแค่พี่ลีโอถอยสะโพกหนีและกระแทกส่งแท่งร้อนกลับมาหนักๆ  ผมถึงกลับผวากรีดร้องเสียงหลง  ผิวกายเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน  สยิวซาบซ่านไปทั้งตัว

พี่ลีโอก็เหมือนรู้ใจตอบสนองอารมณ์ให้แก่ผมอย่างเต็มที่  ถอยห่างและกระแทกสะโพกกลับอย่างต่อเนื่อง  จากเชื่องช้าหนักหน่วงเป็นรัวเร็ว  ท่ามกลางเสียงครางน่าเกลียดของผม  และเสียงคำรามเป็นระยะของพี่  บางช่วงผมนึกรับรู้ถึงเสียงที่แสนน่าอาย  จึงพยายามสะกดกลั้นมันไว้  แต่พี่ที่ไม่น่าสังเกตเห็นเพราะถ่ายแรงเร่งเร้าจังหวะ  เพื่อสร้างความสุขให้เกิดกับเรานั้น  กลับเป็นฝ่ายยื่นนิ้วแตะกลีบปากผม  และให้ผมคลายแรงขบที่ริมฝีปาก

“อย่ากัดปาก  พี่ชอบฟังเสียงหวานๆของหมูน้อย”  เหมือนดั่งคำอนุญาต  นาทีนั้นผมไม่ต้องทนอดกลั้นอีกต่อไป 

ผมปล่อยเสียงครางต่อเนื่อง  โดยเฉพาะยามที่พี่กระแทกโดนบางจุดในกายผม  เหมือนไปกระตุ้นความปรารถนาที่แทบล้นอยู่แล้วให้พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ  แน่นอนเมื่อความเสียวซ่านมีมากกว่าปกติ  เสียงครางที่ถูกปล่อยออกมายิ่งดังยาวนานสมใจพี่

“อ่า  อ๊ะ  พี่ครับ  พี่ลีโอ  พี่...อ๊าๆๆๆ”  พี่ลีโอเหมือนได้ใจที่เห็นผมทุรนทุรายไขว่คว้าเรียกร้องหาแต่พี่  จงใจกระแทกสะโพกหนักๆเข้าหาจุดกระตุ้นอารมณ์นั้นอยู่หลายที  พร้อมชักนำกึ่งกลางตัวของผมที่ร้อนจนแทบปริแตกไปด้วย  มีหรือที่ผมจะทนกับความปรารถนาแสนเร่าร้อนในการร่วมรักครั้งแรกของเราได้

ผมกรีดร้องสุดเสียงร่างกายเหยียดเกร็ง  และปลดปล่อยสายธารรักร้อนๆ  พวยพุ่งจากร่างเป็นครั้งที่สองของค่ำคืน  รู้เลยว่าผมตอดรัดพี่อย่างแรง  แต่ของแบบนี้มันบังคับไม่ได้  จนพี่เองถึงกลับกัดฟันกรอดครางเครือเหมือนกำลังทรมานแทบขาดใจ  จนผมต้องปรือตามองหน้าพี่ 

ภาพใบหน้าพี่ลีโอตอนนี้มีเสน่ห์น่ามองอย่างประหลาด  แม้จะดูเจ็บปวดทรมานแทบคลั่ง  ด้วยใบหน้าเหยเกและกัดฟันจนเป็นสันนูน  แต่แววตาของพี่กลับเปล่งประกายฉายชัดถึงความต้องการสูงสุด  สำคัญที่ภาพในดวงตาคู่คมนั้นมีแต่ภาพใบหน้าของผม 

เพียงแค่ผมอมยิ้มและยื่นนิ้วแตะข้างแก้มชื้นๆ  พี่ลีโอถึงกลับครางกระหึ่ม  ไม่ปล่อยให้ผมทำอะไรมากกว่านั้น  เพราะพี่บดจูบผมและเรียกร้องให้ผมตอบสนองอย่างดุดัน  พร้อมกับที่พี่กระแทกสะโพกเข้าหาผมต่อเนื่อง  ยิ่งผมบีบกระชับส่วนนั้นเข้ากับความแข็งขืนของพี่เป็นจังหวะหนักๆ  ยิ่งเรียกเสียงครางด้วยความพอใจมากขึ้นเท่านั้น

จังหวะสุดท้ายที่พี่กระแทกสะโพกเข้าหาผม  พี่ลีโอครางลั่นใบหน้าเชิดหงาย  จนเห็นเส้นลำคอปูดโปน  ร่างพี่กระตุกเกร็งไม่เว้นแม้แต่ความแข็งขืนที่อยู่ในตัวผม  ผมรู้สึกได้ว่ามันกระทบผนังในกายอยู่หลายที  แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงแรงพ่นของสายน้ำในกายอย่างที่ควรจะเป็น  ก่อนร่างใหญ่โตของพี่จะซวนซบเข้ามาอิงแอบกับตัวผม 

ร่างสูงที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อหอบน้อยๆ  ปล่อยให้ผมโอบกอดและลูบไล้ผิวเรียบตึงเล่นอยู่ไม่นาน  เมื่ออยู่ๆพี่ก็พลิกร่างผมให้ไปเกยทับตัวพี่ทั้งตัว  ทำทั้งๆที่เรายังเป็นหนึ่งเดียวกัน  จนผมรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลง

“หมูน้อยมีความสุขมั้ย  เจ็บมากรึเปล่า  พี่ขอโทษที่เอาแต่ใจ”  ผมส่ายหัวกับอกพี่หัวแทบหลุด  พร้อมกับพึมพำเบาๆว่าผมนั้นมีความสุขกับสิ่งที่พี่มอบให้ 

เรื่องเจ็บย่อมมีบ้าง  แต่ผมรู้ว่าพี่ลีโอนั้นอ่อนโยนและทะนุถนอมผมอย่างที่สุดแล้ว  แม้ในบางจังหวะพี่จะกระแทกส่งแรงแก่ผมอย่างหนักหน่วงอยู่บ้าง  แต่นาทีนั้นมันก็เป็นไปตามช่วงอารมณ์  สำคัญที่ผมเองก็ต้องการแบบนั้นเช่นกัน  ถ้าพี่จะกลายเป็นคนเอาแต่ใจ  ผมเองก็คงไม่ต่างกัน  เพราะผมก็เอ่ยปากขอพี่อย่างเอาแต่ใจด้วย 

ผมซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอพี่ยิ่งขึ้น  เมื่อรับรู้ถึงฝ่ามือที่ลูบไล้ไปแถวเนินสะโพก  พี่ลีโอมีออกแรงบีบขยำก้นพอให้ผมสะดุ้ง  บวกกึ่งกลางตัวของพี่ในกายผม  เริ่มผงกหัวเรียกร้องความสนใจ  ทำให้ผมพอรู้ว่าพี่ต้องการร่วมรักกับผมอีกครั้ง  แม้พี่ยังไม่ทันเอ่ยปากขอให้ได้ยินก็ตาม

“หมูน้อยไหวมั้ย  หืม  ให้พี่รักเราอีกรอบนะ”

คนรักเอ่ยปากของทั้งๆที่ทุกอย่างพรั่งพร้อมไปหมด  แม้แต่กึ่งกลางตัวผมเองที่เพียงแค่พี่สัมผัสก็ตื่นตัวรออยู่แล้วนั้น  ผมจึงไม่อาจปฏิเสธความต้องการของคนที่ผมรักและของตัวเองได้  ด้วยอยากเป็นฝ่ายหยิบยื่นความสุขให้แก่พี่ลีโอ  คนที่รักและดูแลลูกหมูตัวกลมอย่างผมด้วยดีมาตลอด

“ครับ  ลูกหมูรักพี่นะครับ”

..............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ดูท่าคืนนี้ลูกหมูคงไม่ได้นอนต้องรับศึกหนักแน่ๆ  :laugh:
(ตอนนี้ไม่ได้ทอล์คยาวๆต้องขออภัย  โดนหวัดเล่นงาน
แถมไม่ได้ตรวจสอบอีกรอบก่อนอัพเหมือนทุกที
หากมีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยค่ะ)

ส่วนตอนหน้าเจอกันวันจันทร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.วันนี้ใครต้องเดินทางขอให้ระมัดระวังและเดินทางปลอดภัยนะคะ
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า (อีกสักครั้ง  อิๆ)

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-04-2015 09:59:23

คำถามคาใจ

น้องลูกหมูอ้วนประมาณไหนคะ??

(แอบยินดีกับพี่ลีโอ ในที่สุดก็เป็นเจ้าของหมูน้อยทั้งหมดแล้ว ฮิ้ววววววววว)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-04-2015 10:15:22

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 15-04-2015 09:59:23  

คำถามคาใจ

น้องลูกหมูอ้วนประมาณไหนคะ??

(แอบยินดีกับพี่ลีโอ ในที่สุดก็เป็นเจ้าของหมูน้อยทั้งหมดแล้ว ฮิ้ววววววววว)

จริงๆแล้วน้องลูกหมูก็แค่อวบๆเจ้าเนื้อหน่อยๆค่ะ  ไม่ถึงกับอ้วนฉุแบบที่เจ้าตัวคิดหรอกน้า
เอาเป็นว่าพี่ลีโอกอดแล้วอุ่นกำลังดี  ฮุๆ

ขอบคุณน้า  เม้นท์เร็วตลอดๆ  ^___^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-04-2015 10:16:10

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: premierfour ที่ 15-04-2015 10:46:32

 :hao6: :hao7: ลีโอหื่นจริมๆ  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 15-04-2015 10:47:46

พี่ลีโอเจ้าเล่ห์


หมูน้อยคงต้องครางยาวววววว

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-04-2015 10:50:17

ลูกหมูถูกจับกินซะแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-04-2015 10:54:39

แหมมม พี่ลีโอป้องกันเรียบร้อย ยังไม่ป่องหรอกเนาะ
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-04-2015 10:58:43

คืนนี้ยังอีกยาวไกลล.. พี่ลีโอถนอมน้องหน่อยนะค้าา~ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 15-04-2015 11:12:34

ฟิน
ชอบ
เรื่อง
นี้
มาก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-04-2015 11:43:26

มันจะอีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบไปตลอดทั้งคืนป่ะคะเนี่ยพี่ลีโอ :haun4:
ลูกหมูน้อยของเราโดนกินซะแล้ว แอร๊ยย :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: en foo ที่ 15-04-2015 11:55:06

ในที่สุดลูกหมูก็ :oo1:
อร๊ายยยยฟินที่สุด :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 15-04-2015 12:16:53

ในที่สุดก็...
ลูกหมูเสร็จพี่ลีโอซะแล้ววววว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 15-04-2015 12:27:04

นั่นไงๆ สุดท้ายพี่ลีโอ ก้อกินหมูน้อยซะอิ่มเเปล้ ^.,^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 15-04-2015 12:33:27

อร้ายยยยยยยยยยยยยยย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 15-04-2015 12:53:16

สมใจแม่ยกแว้วววววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-04-2015 12:59:48

สิงโตกินหมูไปแล้ว กินเต็มปากเต็มคำเลย หุๆๆ พี่ลีโอแกอดใจไม่ไหวหรอก เป็นแฟนกันปุ๊บกินปั๊บ
แกรักแกรอมาหลายปี ลูกหมูเซ็กซี่น่ารัก จะท้องไหมเนี่ย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-04-2015 13:06:38

 :m25: ลูกหมูเสร็จพี่ลีโอซะแระแถมท่าจะยาวนิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-04-2015 13:21:31

โดน พี่ลีโอ กินตลอดตัวไปซะแล้วนะ ลูกหมู

แล้วแบบนี้ พี่ลีโอ จะอิ่มง่ายๆ มั้ยค่ะ

555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-04-2015 13:39:12

 :haun4: แทบอยากจะกว้านซื้อถุงยางไว้ให้พี่ลีโอใช้กับลูกหมูเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-04-2015 15:00:20

 :กอด1: ขึ้นเขียงแล้วโดนกินเรียบร้อย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-04-2015 15:15:32

บอกได้คำเดียวว่า...เขิน!!

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 15-04-2015 17:09:22

สมใจพ่อเขาล่ะ รักนองให้มากๆ ดูแลน้องดีๆนะเอ้อ

ปล. พระเอกคุณ MiSS-U นี่หื่นทุกคนเลยเนาะ แรงดีไม่มีตก ก๊ากกกกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 15-04-2015 17:27:02

หมูน้อยก็โดนสิงห์หนุ่มกินจนได้  ว่าแต่พี่ลีโอกะมีลูกไม่ต่ำกว่า 3 เลยเหรอ  นี่กะมีหัวปีท้ายปีเลยป่าวนิ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 15-04-2015 17:32:33

หมูน้อยรับศึกหนักเลยคืนนี้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 15-04-2015 20:24:27

กินจนจุใจเลยน้าขุนพี่ :hao6: หมูน้อยจะเดินไหวไหมลูก 555+

ฟินและรู้สึกอบอุ่นสุดๆ  :heaven  :L1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 15-04-2015 20:32:59

ลูกหมูน้อยเสร็จพี่ลีโอซะแล้ว  บ้าจริง ฉันเขิน  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 16-04-2015 00:17:29

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อิพี่เลโอกินลูกหมูของป้าไม่เหลือแต่แม้แต่กระดูกแล้ววววววววววววววว  :m3: :m3: :m3:

ตอนนี้ก็รอลูกเสือกะลูกหมูตัวน้อยๆมาวิ่งเล่นรอบเล้า / เดี๋ยวๆๆๆ ใจเย็นๆ

หายหวัดไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 16-04-2015 01:06:57

ฟินนนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 16-04-2015 04:21:54

กรี้สสสสส และแล้วลูกหมูก้เสร็จพีลีโอจนได่นะ ฟินเว่อออ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-04-2015 06:48:37

       พี่ลีโอถนอมลูกหมูหน่อยนะคะ ครั้งแรกอย่ากินตับน้องหลายรอบนัก :-[  รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 16-04-2015 06:57:35

ลีโอเจ้าเล่ห์ไปนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 16-04-2015 14:18:45

ลูกหมูได้ลูกแน่ๆ  ก็เต็มที่ซะขนาดนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 17-04-2015 14:55:05

อย่าหักโหมมากนักนะ เดี๋ยวลูกหมูจะเดินไม่ไหว  :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-04-2015 15:13:51

ครั้งแรกของน้อง ก็ถนอมหน่อยมั๊ยหล่ะตัวเธอ!  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 13 "ครอบครอง" P.15 (15/4/58) >>MiSS-U...>///<
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-04-2015 23:29:02

ลูกหมูโดนจับกิน :m25:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-04-2015 08:43:56

ตอนที่ 14

ลูกหมู

“อร่อยมั้ย...งั้นกินเยอะๆเลยนะ  กินข้าวหมดแล้ว  พี่จะเอาไอศกรีมมาให้”

“ครับ...ค่ะ”

เสียงเล็กๆที่มาจากน้องๆ  พร้อมดวงตาระยิบระยับและรอยยิ้มสดใส  แสดงออกชัดว่าเจ้าของใบหน้าเหล่านั้นกำลังมีความสุขมากมาย  ทำให้ผมพลอยยิ้มตามไปด้วยกับความสุขเล็กๆที่เกิดขึ้น  ด้วยผมและทุกคนที่มาวันนี้  ตั้งใจมอบความสุขให้บรรดาน้องๆของผม  น้องๆที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  สถานที่ที่เคยเป็นแหล่งพักพิงของผมเมื่อยามเป็นเด็กเล็ก  ก่อนที่ผมจะมีโอกาสเข้าไปอยู่ในบ้านอัครภูมิเมธี

วันนี้ผมได้กลับมายังที่ๆผมเคยอยู่  แม้ความทรงจำในวัยเด็กเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้แทบไม่มีอยู่ในหัวเลย  แต่ผมก็รู้สึกผูกพันเหมือนมีสายใยบางๆเชื่อมผมไว้กับสถานที่แห่งนี้  ซึ่งผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้กลับมาแบ่งปันความสุขและรอยยิ้มให้แก่น้องๆ  ถึงแม้ความสุขของการได้กินอาหารอร่อยๆ  กินขนมและไอศกรีมที่แปลกลิ้น  หรือแม้แต่การเข้าร่วมกิจกรรมที่พวกเรานำมาเล่นด้วย  จะเป็นเพียงความสุขของน้องในช่วงเวลาสั้นๆ  แต่ผมก็เชื่อว่าเด็กกำพร้าทุกคนโหยหาความรักความเอื้ออาทรเหล่านี้จากพวกเราไม่น้อย  สังเกตได้จากแววตาระยิบระยับในดวงตากลมๆเหล่านั้นไงครับ

“ลูกหมูเหนื่อยมั้ย  ดูสิเหงื่อออกเต็มเลย”  ผมส่ายหน้าแทบจะทันทีที่ได้ยินคำถามและได้เห็นแววตาเป็นห่วงเป็นใยของคนรัก 

แม้ผมจะปฏิเสธแล้ว  แต่พี่ลีโอก็ไม่คิดปล่อยผ่าน  พี่จูงผมหลบออกมายังมุมห้อง  และบรรจงใช้ผ้าเช็ดหน้าของพี่ซับไปตามหน้าผาก  ตามจมูก  และแก้มของผมอย่างเบามือ  ท่าทางอ่อนโยนและความใส่ใจของพี่  ทำให้หัวใจในอกผมอบอุ่น  ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านไปทั่วผิวกายโดยเฉพาะพวงแก้ม  ผมยินยอมแหงนหน้าให้พี่ซับเหงื่อและมองพี่ไม่วางตา

พี่ลีโอกวาดสายตาไปทั่วใบหน้าผม  ก่อนจะจุดยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นผมมองพี่ไม่กระพริบ  แววตาอบอุ่นของพี่เริ่มพราวระยับออกแววกรุ้มกริ่ม  ผมจึงคิดเบี่ยงเบนความสนใจของพี่  ด้วยการส่งคำถามเดียวกับที่พี่มีให้ผม

“พี่ไม่เหนื่อยหรอก  แค่ได้เห็นหมูน้อยของพี่ยิ้มได้  จะให้พี่ทำอะไรมากกว่านี้พี่ก็ยอม”  กลับกลายเป็นว่าคำตอบของพี่  ทำให้ผมยิ่งวางหน้าไม่ถูก 

ก่อนที่ผมจะละลายกลายเป็นวุ้น  เพราะแววตาพราวหวานของพี่ลีโอ  กลุ่มเพื่อนสนิทของผมก็เดินมาตามให้ไปช่วยกันแจกจ่ายไอศกรีมแก่น้องๆ  ที่พวกเราเตรียมมาเป็นของหวานหลังมื้ออาหารกลางวัน  ผมถึงกลับถอนใจพรืดใหญ่ทั้งๆที่แก้มร้อนผะผ่าว  ด้วยนึกว่ารอดพ้นจากสถานการณ์สุ่มเสี่ยงต่อการเกิดหัวใจวายแล้วเชียว 

แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นคำแซวจากเพื่อนๆอยู่ดี  โดยเฉพาะกุ๊กไก่แซวผมดังกว่าใครเพื่อน  ทำให้เพื่อนร่วมคณะที่มาทำบุญร่วมกันในวันเกิดของผม  หันมาให้ความสนใจกันเป็นทิวแถว  ไม่เท่านั้นผมยิ่งเขินหนัก  เมื่อพี่ลีโอจูงผมไปที่ถังไอศกรีมท่ามกลางสายตาของทุกคน

“กรี๊ดดด  แกเห็นมั้ย  ป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  พี่ลีโอจับมือเจ้าชายน้อยของฉันด้วย”

“ฮิๆ  ถ่ายรูปๆ  ลูกหมูไม่ใช่ของหล่อนย่ะยัยกุ๊กไก่  พี่ลีโอได้ยินเข้า  เดี๋ยวก็มากินหัวหรอก”

“ชิ!  ว่าไปนั่นยัยลูกตาล  แต่ถ้าเป็นพี่ลีโอ  ฉันยอมอ่ะแก~”

“ถามพี่ลีโอก่อนมั้ยกุ๊กไก่  พี่เค้ามีลูกหมูอยู่แล้วทั้งคน  ไม่มีทางหันมามองกะเทยกะโหลกกะลาอย่างหล่อนหรอก  หน้าสวยก็เท่านั้น  แต่สู้ลูกหมูไม่ได้หรอกย่ะ  ฮิๆ”

“ค่าๆๆๆ  แต่ก็จริงของหล่อนยัยป๋อมแป๋ม  ถ้าเป็นลูกหมูฉันยอมอ่ะ  ฮิๆ”

ฟังสามสาวหน้าสวยเขาคุยกันเถอะครับ  ไม่เกรงใจผมคนที่พวกเธอเอามาเป็นประเด็นเลย  ว่าผมจะอายจนหน้าไหม้แทบระเบิดไปแล้วหรือไม่  บวกสายตารู้เท่าทันและรอยยิ้มละมุนของพี่ลีโอยามนี้ด้วยแล้ว  ผมแทบแดดิ้นเพราะความเขินอยู่ข้างถังไอศกรีมเสียให้ได้  ยังดีหน่อยที่พี่ลีโอไม่พูดอะไรออกมาให้ผมยิ่งอายพี่ไปกว่าเดิม  บวกกับการปรากฏตัวของพี่ดาด้า  ทำให้ทุกความสนใจหันเหไปทางพี่สาวคนสวยแทน

“อะไรกัน  ถึงกลับถอนใจพรืดใหญ่เชียวเหรอเรา  ฮึๆ” 

‘หึ!  พี่ลีโอนะพี่ลีโอ  ยังมีหน้ามาหัวเราะกันอีก  ก็ใครล่ะที่เป็นต้นเหตุ’

“พี่ลีโอ!  หึ!  ทำไมยังหัวเราะได้อีกล่ะครับ  ลูกหมูจะโกรธพี่จริงๆแล้วนะ”  ผมว่าให้แล้ว  พี่ก็ยังคงหัวเราะคลอเบาๆ  พร้อมมองมายังผมอย่างหยอกเย้าไม่เปลี่ยน 

แต่แล้วพี่กลับยื่นนิ้วมาเขี่ยแก้มผมเหมือนง้อ  จนผมที่สะบัดหน้าไปมองทางอื่นอย่างงอนๆ  ต้องค่อยๆเบือนหน้ากลับมามองพี่ตามเดิม  ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มพี่ลีโอตอนนี้  ทำให้ผมเลือนๆว่ากำลังงอนพี่ไปเลย

“มีอย่างที่ไหน  จะโกรธต้องบอกพี่ด้วยเหรอ  แสดงว่าหมูน้อยของพี่แค่เขินจัด  แต่เลือกเอามาลงที่พี่ใช่มั้ย  หืม...หมูน้อยโกรธได้  แต่ขอให้โกรธอย่างพอดีนะ  อย่าถึงขั้นไม่คุยกับพี่เลย  ขืนเป็นแบบนั้น  พี่คงได้ขาดใจตายไปเสียก่อน  เพราะเมียไม่ยอมคุยด้วย” 

บอกเลยว่านาทีนี้  ผมอายจนแทบจะมุดเข้าไปในอกแข็งๆของพี่ได้เลย  กับสถานะของผมที่พี่ลีโอใช้เรียกกัน  แม้จะเป็นเรื่องจริงแต่ใครเขาเอามาพูดกันโต้งๆแบบนี้ล่ะ

“อุ๊ย!  นี่ถ้ามีกล้อง  ดาด้านึกว่าถ่ายมิวสิคกันอยู่นะเนี่ย  คิกๆ  เข้ามาขัดจังหวะรึเปล่าเอ่ย”  ผมผละออกจากอกพี่ลีโอทันทีที่ได้ยินเสียงพี่ดาด้า  แต่ก็ไปไหนไม่ได้ไกล  เมื่อวงแขนของพี่ลีโอโอบล้อมอยู่รอบตัวผม 

ผมจึงได้แต่ก้มหน้ามุดหนีสายตาล้อเลียนของพี่ดาด้า  และเกือบทุกสายตาของคนที่อยู่รอบตัวเรา

“ทำไมไม่มาตอนที่งานเลิกแล้วเลยล่ะ  มาแล้วก็อย่ามัวแต่พูดมาก  มาช่วยกันแจกไอศกรีมเด็กๆดีกว่า”  จากประโยคของพี่ลีโอที่พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของพี่ดาด้าไปจากผม  ทำให้ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนและอยู่ในสถานการณ์อะไร  จึงพยายามแย่งหน้าที่ของเพื่อนสนิทอย่างปูน  ที่กำลังตักไอศกรีมในถังมาทำด้วยตัวเอง

“ไม่ต้องหรอกลูกหมู  เราตักให้เอง  ลูกหมูแจกให้น้องๆดีกว่า”  ปูนพูดกับผมแต่ทำไมถึงเอาแต่ก้มหน้าก้มตาแบบนั้นล่ะ 

ผมยังไม่ทันท้วงก็ต้องยื่นมือไปรับโคนไอศกรีมที่ปูนยื่นมาให้  เพื่อส่งต่อให้น้องๆที่ยืนต่อแถวรอรับไอศกรีมอีกที  ชั่วแวบที่ปูนเงยหน้าขึ้น  ผมแอบเห็นแววตาเศร้าๆของเพื่อนด้วย

“มาค่ะ  พี่ดาด้าช่วยนะคะ”  ผมหันไปตอบรับพี่ดาด้าเสียงแผ่วอย่างไม่รู้ตัว  ด้วยยังกังวลกับแววตาของปูน

“ลูกหมู  วันนี้วันเกิดของลูกหมูนะครับ  ยิ้มสิ  น้องๆมองอยู่นะ”  ผมเงยหน้ามองพี่ลีโอ  จึงได้พบกับรอยยิ้มและสีหน้าอ่อนโยนของพี่ 

ผมได้แต่พยักหน้าและเก็บความไม่สบายใจไว้  ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างที่พี่แนะนำ  ทำให้ได้รับคำชมด้วยเสียงนุ่มๆและรอยอุ่นชื้นที่ขมับ  ก่อนพี่ลีโอจะผละจูบไปอย่างรวดเร็ว  ซึ่งผมก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีใครเห็นโมเม้นนี้ของเราหรอกนะครับ  แต่ดูท่าความหวังผมจะไม่เป็นจริง  เมื่อปลายสายตาเห็นสามสาวสวยสะกิดเรียกกันเองและชี้ชวนมาที่ผมกับพี่

งานวันเกิดในปีนี้ของผมพิเศษกว่าทุกปี  เพราะนอกจากพี่ลีโอที่อยู่เคียงข้างผมอย่างทุกปีแล้ว  ยังมีเพื่อนร่วมคณะหลายคน  ที่ผมไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนที่ยอมรับผมเป็นเพื่อนมาร่วมฉลอง  ด้วยการเลี้ยงอาหารและจัดกิจกรรมสนุกๆให้แก่น้องๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้  แถมยังได้พี่ดาด้านักร้องดังที่ปลีกเวลาที่แสนยุ่งมาร่วมฉลองกับผมด้วย 

เรียกได้ว่าวันเกิดปีนี้ผมมีความสุขมากกว่าทุกปี  จนไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้หมด  ผมรู้สึกเต็มตื้นที่ทั้งผู้ให้และผู้รับมีรอยยิ้มเต็มหน้าฉายชัดถึงความสุขในใจ

“...แฮปปี้เบิร์ดเดย์  แฮปปี้เบิร์ดเดย์  แฮปปี้  เบิร์ดเดย์  ทู  ยู~  เฮๆๆ  แปะๆ  สุขสันต์วันเกิดนะลูกหมู”  การเซอร์ไพร์สวันเกิด  ด้วยเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดจากทุกคนในนี้รวมถึงน้องๆ  และเค้กก้อนใหญ่ที่อยู่ในมือพี่ลีโอ  ทำให้ผมน้ำตาคลอและใจสั่นอย่างห้ามไม่อยู่  เพราะความสุขความอบอุ่นที่เกิดขึ้นในใจจากความรักที่ทุกคนมอบให้

“มีความสุขมากๆนะครับหมูน้อยของพี่  อธิษฐานก่อนเป่าเทียนนะครับ”  ผมยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะปิดเปลือกตาลงและทำตามที่พี่ลีโอแนะนำ

‘วันเกิดปีนี้ลูกหมูขอให้ทุกคนที่ลูกหมูรักมีความสุข  โดยเฉพาะกับพี่ลีโอ  ขอให้พี่มีความสุขกว่าใคร  ที่สำคัญขอให้พี่ลีโอรักและเอ็นดูลูกหมูตลอดไปด้วยเถอะครับ’

คนแรกที่ผมเห็นหลังจากอธิษฐานและลืมตาขึ้นมา  คือคนสำคัญที่ผมต้องการให้มีความสุขยิ่งกว่าใครในโลกนี้  พี่ลีโอระบายยิ้มและจ้องผมด้วยสายตารักใคร่  ทำเอาผมแก้มร้อนฉ่า  แม้จะเขินสายตาพี่ขนาดไหน  แต่ผมก็ไม่อาจละสายตาไปจากพี่ได้จริงๆ  ในเมื่อดวงตาของพี่มีแต่ภาพใบหน้าผมสะท้อนอยู่ในนั้น 

เราสบตากันได้ไม่นาน  เมื่อเสียงรอบตัวกระตุ้นเตือนให้ผมเป่าเทียน  ก่อนจะตามมาด้วยเสียงคำอวยพรอื้ออึงอีกพักใหญ่  และไม่ว่าผมจะหยิบจับอะไรหรือเดินไปทางไหน  ข้างกายก็จะมีร่างสูงใหญ่ของพี่ตามติดไม่ห่าง  ยิ่งมีโอกาสสบตาพี่ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง  ผมยิ่งอุ่นใจเพราะเห็นแต่ความรักความห่วงใยที่พี่มีให้แก่ผม

“ให้ช่วยอะไรมั้ยคะ” อยู่ๆประโยคดังกล่าวก็ดังขึ้น  ผมกับพี่ลีโอที่กำลังเคว้งคว้างอยู่กลางห้องครัวแทบสะดุ้ง 

“ผมอยากได้จานกับส้อมเพิ่มน่ะครับ  ที่พี่ๆเตรียมไว้ให้ไม่พอใส่เค้กให้น้องๆ”  ผมเป็นคนตอบคำถามให้แก่ผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดี  และน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้  แต่ก็ไม่ใช่หนึ่งในเจ้าหน้าที่ที่คอยต้อนรับและให้ความสะดวกแก่พวกเราด้านนอก

รอยยิ้มและแววตาอ่อนโยนของเธอที่มีให้ผมกับพี่ลีโอ  ทำให้เราต้องยิ้มตาม  และนี่คงเป็นคุณสมบัติดีๆอย่างหนึ่งของบุคคลที่เป็นที่พึ่งของเด็กๆ  บุคคลที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นและรู้สึกถึงความหวังดีแบบที่ไม่ต้องทำอะไร  นอกจากการส่งยิ้มละไมให้เราเหมือนเช่นขณะนี้ 

ระหว่างที่เธอยื่นจานและส้อมคันเล็กจำนวนหนึ่งมาให้พี่ลีโอ  รอยยิ้มที่เคยมีติดใบหน้าตลอดเวลานั้น  กลับค่อยๆเลือนหาย  ก่อนสายตาคู่อ่อนโยนจะกวาดสำรวจเราสองคน  และมาหยุดที่ใบหน้าของผม  แน่นอนว่าผมออกจะประหลาดใจกับท่าทางของเธอ  และยิ่งประหลาดใจขึ้นอีก  เมื่อเธอทักผมด้วยชื่อเหมือนคนที่รู้จักผมมาก่อน

“นี่ลูกหมูใช่มั้ย”  หลังจากผมตอบรับเพื่อยืนยันว่าคือคนที่เธอเรียกแล้ว  เธอคลี่ยิ้มจนกว้างด้วยความดีใจ  และยื่นมือมากุมมือผมไว้ 

ผมตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สะบัดออก  ได้แค่ยิ้มตอบรอยยิ้มของเธอ  ก่อนจะหันไปสบตากับพี่ที่มีแววตาประหลาดใจไม่แพ้กัน 

“น้าขอโทษที่ทำให้หนูตกใจ  แต่เพราะดีใจมากไปหน่อยที่ได้เจอหนูอีกครั้ง”  ประโยคนี้ของคนตรงหน้าบอกใบ้อะไรผมบางอย่าง  และพอเดาได้ว่าเธอเคยเจอผม  หรือถึงขั้นดูแลผมมาก่อนในสถานสงเคราะห์แห่งนี้

“ทำไมถึงรู้ว่าผมชื่อลูกหมูล่ะครับ  คุณรู้จักผมเพราะเคยดูแลผมมาก่อนหรือเปล่า  และคุณชื่ออะไรหรือครับ”  ยอมรับว่าผมตื่นเต้นนิดๆที่ได้คุยกับคนที่ผมคิดว่าเคยดูแลผมมาก่อน  จึงดูเหมือนเสียมารยาทที่เอาแต่ส่งคำถามไปไม่หยุด  จนพี่ลีโอเรียกผมนั่นแหละถึงพึ่งรู้ตัว 

“ลูกหมู”  ผมหันไปส่งยิ้มแหยๆให้พี่  พี่เองก็ได้แต่อมยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ  มองผมด้วยแววตาเอื้อเอ็นดู  จนผมต้องเสหลบตาหันไปเอ่ยขอโทษเสียงแผ่วให้แก่เธอตรงหน้า  ที่ยังคงมีรอยยิ้มไม่สร่างซา

“ไม่เป็นไรค่ะ  น้าเองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน  ที่ได้เจอเด็กที่ตัวเองเคยเลี้ยงมาก่อน  ส่วนคำถามที่ว่าทำไมน้าถึงรู้ว่าหนูคือลูกหมู  ก็เพราะกลิ่นยังไงล่ะจ๊ะ”  ยอมรับว่าผมอึ้งจนเหวอ  และเผลอยกแขนก้มหน้าพิสูจน์กลิ่น

กระทั่งได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากคุณน้าใจดี  และเสียงนุ่มๆเรียกชื่อผมจากพี่ลีโอนั่นแหละ  ถึงได้รู้ตัวว่าเผลอทำอะไรเปิ่นๆเข้าแล้ว  นาทีนี้จึงทั้งเหวอทั้งอายเลยทีเดียว  แต่ผมค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยที่มีมืออุ่นๆลูบที่หัว  รอยยิ้มและแววตาของพี่ลีโอยังคงอบอุ่นเสมอ  ยามที่พี่ใช้มันกับผม

คุณน้าแนะนำตัวกับผมว่าเธอชื่ออ้อย  น้าอ้อยชวนเราสองคนออกไปนั่งยังชุดโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่อยู่หลังห้องครัว  โดยที่คุณน้าได้วานให้เจ้าหน้าที่อีกคนนำจานและส้อมไปใส่เค้กแจกเด็กๆในงานแทน

“เรื่องกลิ่น  ไม่ใช่ว่าลูกหมูจะมีกลิ่นตัวไม่พึงประสงค์อะไรแบบนั้นหรอกจ้ะ  ตรงข้ามเลย  เพราะกลิ่นที่ว่าเป็นกลิ่นหอมพิเศษเฉพาะตัวที่ไม่มีใครเหมือนต่างหาก  น้าถึงจำได้และทักลูกหมูออกไปแบบนั้น  เพราะน้าไม่มีวันลืมเด็กน้อยตัวกลม  ที่มีกลิ่นกายหอมอ่อนๆแปลกจมูกคนนี้ได้หรอกนะจ๊ะ  แถมพอน้าสังเกตดีๆ  ลูกหมูก็ยังคงมีเค้าเดิมอยู่  โดยเฉพาะพวงแก้มกลมๆนี่ไงล่ะ”  พวงแก้มที่น้าอ้อยอ้างถึงมันถึงกลับเห่อร้อนทันตา  เพราะสายตาชื่นชมปนภาคภูมิใจที่น้าอ้อยใช้มองผม

“ฮึๆ  ใช่ครับกลิ่นตัวลูกหมูไม่เหมือนใครจริงๆ  เรื่องนี้ผมรู้ดี”  ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของพี่กรุ้มกริ่มชวนละลายเสียจริงๆ

“พี่ครับ!”  มันใช่เวลามาหยอดคำหวานต่อหน้าผู้ใหญ่มั้ยเนี่ย 

‘พี่ลีโอนะพี่ลีโอ  ลูกหมูทำหน้าไม่ถูกแล้วนะ’

เรื่องกลิ่นตัวนั้นผมก็พอรู้  เพราะทั้งพี่ลีโอและคุณแม่สุมนาเคยพูดให้ผมได้ยินบ่อยๆ  ว่ากลิ่นตัวผมหอมคล้ายดอกไม้ป่า  กลิ่นแปลกจมูกไม่เหมือนใครและหอมละมุนติดหวานยากที่จะลืม  ซึ่งข้อสุดท้ายพิสูจน์ได้จากกรณีของน้าอ้อยนี่อย่างไรเล่าครับ

“ดูท่าคุณลีโอกับลูกหมูจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษนะคะ  แต่อย่าเข้าใจผิดว่าน้าจะรังเกียจรึอะไร  ตรงกันข้ามน้ากลับชื่นชมในความเอาใจใส่  ความหวังดี  และความรักที่คุณมีให้ลูกหมูมากกว่าค่ะ  เพราะสำหรับลูกหมูที่เป็นเด็กที่น้าเลี้ยงมาแต่แบเบาะ  น้าย่อมหวังให้ลูกหมูพบเจอแต่สิ่งดีๆ  หรือผู้คนดีๆที่จริงใจด้วย  ชดเชยกับชะตาชีวิตที่แตกต่างจากเด็กที่สมบูรณ์คนอื่นๆค่ะ  ยิ่งพอน้าคิดถึงตอนที่เจอลูกหมูครั้งแรก  น้ายิ่งอยากให้ลูกหมูพบเจอแต่อะไรดีๆและมีความสุขในทุกๆวัน  อ๊ะ!...ขอโทษจ้ะ  น้าไม่น่าพูดถึงเรื่องนี้เลย”  ใบหน้าของน้าอ้อยเศร้าสลดและรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด

ผิดไปจากผมคนที่โดนขอโทษขอโพย  เพราะผมแทบไม่รู้สึกอะไรเลย  มีแค่ความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น  ว่าน้าอ้อยเจอผมในสถานการณ์ไหน  ไม่ต่างจากว่าผมกำลังฟังเรื่องราวของคนรู้จักจากปากน้าอ้อยแค่นั้นเอง  แต่พอได้เห็นท่าทางของคุณน้าก็ทำเอาผมแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน  ว่าทำไมถึงไม่รู้สึกหดหู่หรือด้อยค่าอย่างที่ควรจะเป็น  หรืออาจจะเป็นเพราะเจ้าของอุ้งมืออบอุ่นที่สอดประสานกับมือของผมข้างนี้กันแน่  ที่ให้ความรู้สึกมั่นคงและมั่นใจว่า  ผมจะไม่มีวันโดดเดี่ยวหากยังมีเจ้าของมือข้างนี้เคียงข้าง

ผมส่งยิ้มน้อยๆใส่ตาคู่คมของพี่ที่มองมายังผมด้วยความห่วงใย  ก่อนจะเผื่อแผ่รอยยิ้มนั้นให้แก่น้าอ้อย  ที่พอได้เห็นผมยิ้ม  คุณน้าก็คลายสีหน้ากังวลลง  กระทั่งผมออกปากว่าผมไม่เป็นอะไร  และไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับคำพูดประโยคนั้น  น้าอ้อยก็กลับมาระบายยิ้มน่ามองได้อีกครั้ง  ก่อนผมจะเอ่ยปากขอร้องให้น้าอ้อยเล่าเหตุการณ์ที่พบผมครั้งแรกให้ฟัง  ด้วยอยากรู้จับใจว่าผมมีที่มาที่ไปอย่างไร  แม้จะรู้แก่ใจดีก็ตามว่าไม่มีทางได้คำตอบอย่างที่อยากรู้ทั้งหมด

“น้าจำได้แม่น  วันนั้นเป็นช่วงปลายหนาวเหมือนตอนนี้  เป็นวันที่น้ากลับมาจากบ้านนอก  หลังจากขอลาหยุดไปเยี่ยมพ่อที่ป่วย  กว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่ก็ค่ำมากแล้ว  เพราะต่อรถหลายต่อเลยล่ะ  เมื่อสิบกว่าปีก่อนนู้น  ที่นี่ยังไม่ใหญ่โตเท่านี้หรอกจ้ะ  แม้จะมีรั้วรอบขอบชิด  แต่ทางเข้าก็ยังไม่มียามคอยดูแลความเรียบร้อย  ต้องคอยไขกุญแจเข้าออกกันเอาเอง  ระหว่างที่น้ากำลังไขกุญแจ  จากหางตากลับมีลำแสงเล็กๆเกิดขึ้นวูบหนึ่ง  ทีแรกน้าก็ไม่ได้สนใจ  เพราะนึกว่าเป็นแสงไฟจากรถมอเตอร์ไซค์ที่คนแถวนี้ใช้กันน่ะ 

แต่สิ่งที่ทำให้น้าต้องละความสนใจจากลูกกุญแจ  คือกลิ่นหอมๆของอะไรบางอย่าง  ที่น้าไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน  และเสียงเล็กๆที่ฟังเหมือนเสียงอ้อแอ้ของเด็ก  สุดท้ายน้าก็หาที่มาของเสียงจนเจอ  เป็นเด็กอ่อนตัวอ้วนจ้ำม่ำแก้มแดงแจ๋อยู่ในห่อผ้าข้างเสาไฟ  ยิ่งได้สบตาดำๆของเด็กน้อย  ตั้งแต่นาทีนั้นน้าก็หลงรักเด็กอ้วนตัวกลมคนนั้นทันที...ถึงตรงนี้คุณลีโอกับลูกหมูคงรู้แล้วใช่มั้ยว่าเด็กน่ารักสุดพิเศษคนนั้นคือใคร”

ที่มาที่ไปที่ผมได้รู้จากคุณน้าอ้อยผู้แสนใจดี  ทำให้ผมคลี่ยิ้มเสียกว้าง  แทนการเศร้าเสียใจและอาดูรต่ออดีต  ผมสำนึกในบุญคุณของผู้หญิงใจดีตรงหน้ามากกว่า  จะมาตีอกชกหัวหาเหตุผลที่โดนทิ้ง  เพราะถึงทำไปผมก็ไม่มีวันที่จะได้รู้เหตุผลแท้จริงเหล่านั้นอยู่ดี  สู้หันมาเทิดทูนในความเมตตาและความรักที่น้าอ้อยมีให้แก่เด็กถูกทิ้งอย่างผมดีกว่า  เมื่อได้รู้แล้วว่าเพราะมีน้าอ้อยถึงมีลูกหมูในวันนี้  ผมจึงไม่ต้องเสียเวลาคิดที่จะขยับตัวเข้าไปกราบตักน้าอ้อยผู้มีพระคุณของผม

“ขอบคุณนะครับที่คุณน้าเจอผมในวันนั้นและเมตตาเลี้ยงผมมาจนโต”  ผมอดน้ำตาคลอไม่ได้  เมื่อสัมผัสได้ถึงฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบอยู่บนหัวผมของน้าอ้อย  และน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มจนได้  ยามที่ผมเงยหน้าขึ้นมาเห็นน้าอ้อยร้องไห้เงียบๆแบบไร้เสียง  สำคัญที่คุณน้ามองมายังผมด้วยแววตาชื่นชมปนรักใคร่สุดหัวใจ

หลังจากนั้นกลายเป็นว่าผมกับน้าอ้อยกอดกันร้องไห้เสียพักใหญ่  มาได้พี่ลีโอเข้ามาปลอบผมนั่นแหละ  เราสองคนถึงได้ผละออกจากกันได้  ก่อนจะมานั่งหัวเราะทั้งน้ำตาให้กัน  กับอารมณ์อ่อนไหวที่อยู่ๆก็เกิดขึ้น  ผมกับน้าอ้อยไถ่ถามความเป็นอยู่และความเป็นไปของช่วงชีวิตที่ผ่านมาระหว่างกันอีกพักหนึ่ง  ก่อนจะแลกเบอร์แลกที่อยู่ของกันและกันไว้  จบท้ายด้วยน้าอ้อยฝากฝังผมไว้กับพี่ลีโอ  ทำเอาแก้มร้อนไม่กล้าสบตาคนทั้งคู่ไปเลย

“น้าฝากลูกหมูให้คุณลีโอดูแลด้วยนะคะ  แม้น้าจะเลี้ยงลูกหมูแค่ช่วงเวลาสั้นๆ  แต่ก็รักและผูกพันกับลูกหมูไม่น้อย  ตอนที่ทางบ้านคุณรับลูกหมูไปดูแล  น้ายินดีและดีใจจนบอกไม่ถูก  เพราะเดาอนาคตของเด็กที่น้าเลี้ยงมาได้เลย  ว่าต้องสดใสและมีชีวิตที่มีความสุขแน่นอน  แต่น้าก็อดเป็นห่วงมาตลอดไม่ได้  จนวันนี้ที่ได้พบลูกหมูอีกครั้ง  น้าดีใจและภูมิใจมากนะคะ  ที่ลูกหมูโตเป็นชายหนุ่มแสนดีได้ขนาดนี้  แต่อย่างไรเสียการมีคนคอยดูแลคอยให้ความรักย่อมดีกว่า  และทำให้น้าหมดห่วงลูกหมูได้อย่างแท้จริง...น้าฝากลูกหมูด้วยนะคะ”

“คุณน้าอย่าห่วงเลยครับ  ผมจะดูแลลูกหมูด้วยหัวใจอย่างดีที่สุด”  สิ้นเสียงนุ่มๆที่เจือกระแสความจริงใจ  ฝ่ามือผมที่อยู่ในอุ้งมือพี่ลีโอ  ถูกกระชับเหมือนดั่งการสัญญาตอกย้ำในสิ่งที่พี่พูดกับคุณน้า  บวกด้วยแววตาอ่อนหวานที่พี่ใช้มองผมเข้ามาอีก  ทำให้ผมที่พูดไม่ออกทำตัวไม่ถูกอยู่แล้ว  ยิ่งมีอาการหนักข้อยิ่งขึ้น

สำหรับน้าอ้อยเองก็มองมายังเราพร้อมรอยยิ้มกว้างขวางด้วยความถูกใจ  แต่ยังดีที่คุณน้าไม่คิดจะเอ่ยแซวกับท่าทางเขินอายจนทำตัวไม่ถูกของผม  และเลือกที่จะชวนผมกับพี่ลีโอที่นั่งกุมมือกันอยู่  ให้กลับเข้าไปยังงานบริเวณโถงจัดกิจกรรมของทางสถานสงเคราะห์ 

ภายในงานยังคงดูวุ่นวายด้วยเด็กๆยังคงมีความสุขกับการทานเค้ก  โดยมีเพื่อนๆของผมและพี่ดาด้าช่วยดูแลอยู่ไม่ห่าง  เมื่อทุกคนหันมาเห็นพวกเราเข้า  กลับไม่คิดจะถามหรือเข้ามาเซ้าซี้กวนใจกับท่าทางผิดปกติของผม  ด้วยตาบวมตุ่ยแต่กลับฉีกยิ้มกว้างตลอดเวลา  แต่เลือกที่จะส่งยิ้มสดใสและชักชวนให้ผมมาดูแลเด็กๆแทน

รอยยิ้มที่สื่อถึงความสุขใจของทุกคน  มันสะท้อนกลับมาที่ตัวผม  จนก่อเกิดความสุขใจมากขึ้นเป็นเท่าทวี  ทำให้วันเกิดผมในปีนี้มีความหมายและเป็นปีที่น่าจดจำมากที่สุดปีหนึ่ง 

‘สุขใจที่ได้ทำอะไรดีๆอย่างการมอบความสุขให้ผู้อื่น 
สุขใจที่รอบตัวมีแต่คนที่รักและหวังดีอยู่ด้วย 
สุขใจที่ได้รู้ความเป็นมาของตัวเองในวัยเด็ก 
สุขใจที่ได้พบผู้มีพระคุณไม่ต่างจากผู้ให้ชีวิต 
สำคัญที่สุดคือ...สุขใจที่มีคนที่ผมรักและคนที่รักผมอยู่เคียงข้างตลอดเวลา’

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

หวังว่าความสุขจะเอ่อล้นหัวใจคุณผู้อ่านไม่ต่างจากน้องลูกหมูในตอนนี้นะคะ
ส่วนตอนหน้าบอกเลยค่ะว่าห้ามพลาด  เพราะเราจะตามหนุ่มๆไปฮ่องกงกัน
และมีเหตุการณ์วุ่นๆสนุกๆให้ได้ติดตาม
เจอกันได้อีกทีวันเสาร์น้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-04-2015 08:55:33

ฮ่องกง(ฮันนีมูน??)

  :laugh:


แอบสงสารปูน จะมีใครมาช่วยรักษาแผลใจไหมคะ?  :hao5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 20-04-2015 08:58:21

สุขใจที่ได้เป็นผู้ให้  เพราะลูกหมูได้รับความรัก ความเอาใจใส่ จากคนรอบข้างที่พร้อมใจกันมอบให้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 20-04-2015 09:46:53

อิจฉาพี่ลีโอ ที่มี ลูกหมูแสนน่ารัก

ใว้ในครอบครอง

และก็ อิจฉาลูกหมู

ที่ได้หัวใจพี่ลีโอใว้ในครอบครองเช่นกัน

มีความสุขมากๆนะ อย่ามีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-04-2015 10:01:06

สุขใจไปกับวันเกิดลูกหมูด้วยคน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 20-04-2015 10:13:43

ลูกหมูน่ารัก  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-04-2015 10:42:29

ลูกหมูพี่ลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 20-04-2015 10:51:03

สุขสันค์วันเกิดนะลูกหมู ขอให้มีความสุขมากๆในทุกวันเลย  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 20-04-2015 10:58:36

ตึตั๋วเครื่องบินไปด้วย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-04-2015 11:04:13

อยากจะเลื่อนให้วันเสาร์มาถึงวันนี้พรุ่งนี้เลยล่ะค่ะ >< กรี๊ดกร๊าด~ น่าตื่นเต้นจังเลยค่าา..

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 20-04-2015 11:29:43

 :a13: :a13:  Hbd ลูกหมูน้อย คริคริ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-04-2015 12:12:48

น้ำตาลคงจะล้นตลาดเพราะลีโอขยันผลิตเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-04-2015 12:26:09

ลูกหมูน้อยมาเกิดแบบปาฏิหารย์จริงๆ
พี่ลีโอรักลูกหมูน้อยเยอะๆน้าาาา
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 20-04-2015 13:40:00

ตื้นตันใจ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 20-04-2015 14:26:52

สุขสันต์วันเกิด ลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-04-2015 15:36:29

มีความสุขกันถ้วนหน้าเลย~แต่ปูนจะมีคู่ไหมน้า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-04-2015 16:42:55

ก่อนอื่นต้องบอกว่า สุขสันต์วันเกิดจ้ะลูกหมูน้อย  :L2:
ตอนนี้ได้รู้ที่มาที่ไปของหมูน้อยจากบ้านเด็กกำพร้าเพิ่มเติม
พิเศษตั้งแต่ชาติกำเนิดจนได้มาอยู่กับสถานที่แห่งนี้เลยนะ
คนพิเศษก็ต้องดูแลเป็นพิเศษ พี่ลีโอพร้อมเสมอแหละ
ตอนหน้าไปตะลุยฮ่องกง ไม่รู้จะได้เจอคนที่เรารู้จักหรือเปล่า
บรรดาหนุ่มๆจากเรื่องก่อนหน้าจะมาต้อนรับมั๊ยน้า~
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
ป.ล. อย่าเพิ่งมีน้องนะจ๊ะ ลูกหมูยังเรียนอยู่  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 20-04-2015 17:05:38

อ่านแล้วสุขตามไปด้วยเชียวหล่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 20-04-2015 18:38:26

เอ๊ะ!! ตอนนี้เปนเวลาที่คลื่นลมสงบ ก่อนพายุเข้า รึเปล้าเนี่ยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-04-2015 20:16:15

            สงสารปูนเหมือนกันนะเนี่ย   หาคู่ให้ปูนด้วยนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 20-04-2015 21:38:56

งืออออออออออออออออออออออออ

มันอบอุ่นหัวใจคั่กๆ

ปลื้มปริ่มหล๊ายยยยยยหลาย  :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-04-2015 22:35:40

ลูกหมูก็โชคดีอย่างหนึ่งที่ได้พบเจอแต่คนดีๆ น้าอ้อยที่แสนใจดี ครอบครัวพี่ลีโอก็แสนดี
เพื่อนที่น่ารักอีก พี่ลีโอนี่แบบหวานกันซีนตลอด ตัวแนบชิดติดน้องตลอด น่ารักดีเนอะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 20-04-2015 22:36:02

 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 20-04-2015 22:36:56

หาคู่ให้ปูนด้วยยยย :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 20-04-2015 22:52:54

 :-[  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 21-04-2015 08:37:42

สุขสันต์วันเกิดจ้าลูกหมู  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 21-04-2015 10:36:10

สองคนนี้หวานไม่เกรงใจใครเลย

อยากไปฮ่องกงแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-04-2015 16:18:39

ตอนนี้ลูกหมูคงสุขใจจนล้นแล้ว สงสารเพื่อนปูนช่างเป็นคนดีเสียจริงน่าหาคู่ให้นะ
รอตอนไปฮ่องกงคงมีเรื่องสนุกแน่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 21-04-2015 17:26:12

พี่ลีโอกัลูกหมูนี่นึกว่าอยุ่โลกส่วนตัวกันใช่ม๊ายยย หวานกันเกินไปนะ 

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 22-04-2015 00:23:05

หวานเจี๊ยบสไตล์คุณmiss u จิงๆ
ไม่รุว่าถ้าเอาปริมาณน้ำตาลแต่ละเรื่องมารวมกัน
คงพอๆกับโรงงานมิตรผลกันเลยทีเดียว อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 22-04-2015 08:33:33

สุขใจ มีความสุขจัง
รอไปฮ่องกงงงงงง
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 22-04-2015 22:06:35

เป็นคนที่พิเศษจริงๆนั่นล่ะ น้องลูกหมูเนี่ย
แฟนตาซีตั้งแต่เด็กเลย 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 14 "สุขใจ" P.16 (20/4/58) >>MiSS-U...HBDลูกหมู^^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 23-04-2015 22:31:27

 :m1:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-04-2015 09:48:22

ตอนที่ 15

ลูกหมู

“อยากได้เครื่องดื่มอะไรมั้ยครับ...ถ้างั้นนั่งรอในห้องนี้ก่อนนะครับ  เดี๋ยวลีโอก็ตามมา”

“ครับ”  ผมรีบรับคำพีอาร์ของบริษัทด้วยความเกรงใจทันที  เพราะดูทีท่าแล้วพี่เขากำลังวุ่น  เพราะพอผมตอบรับพี่แกก็คลี่ยิ้มให้และหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันทีเหมือนกัน

ผมจึงได้แต่พรูลมหายใจเฮือกใหญ่  พร้อมๆกับเอนหลังพิงพนักโซฟา  เมื่อแน่ใจแล้วว่าได้อยู่เพียงลำพังแล้วจริงๆ  เพราะตั้งแต่ลงเครื่องที่สนามบินแห่งชาติฮ่องกงพร้อมพี่ลีโอแล้ว  เราก็มีแต่คนห้อมล้อม  โดยเฉพาะแฟนคลับของวง  Chic  ที่ไม่รู้ว่าไปรู้กำหนดการเดินทางกลับของพี่ลีโอมาได้อย่างไร  จึงมารับพี่ถึงสนามบิน  แต่ยังดีที่มีทีมงานของ  AJ  Music  Record  รอรับอยู่แล้ว  พี่ลีโอจึงให้ผมแยกตัวมากับพี่คนที่มาส่งผมเมื่อครู่นี้ก่อน  โดยที่พี่เองยังอยู่กับเหล่าแฟนคลับที่สนามบิน 

ผมที่เพิ่งมาฮ่องกงครั้งแรกถึงกับเคว้งคว้างทำตัวไม่ถูก  พาลหัวตาร้อนอย่างห้ามไม่อยู่อย่างน่าโมโห  ‘โตก็โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้’  ยังดีที่พอขึ้นรถมากับคนแปลกหน้าเพียงลำพัง  พี่ลีโอได้โทรเข้าเครื่องพี่พีอาร์ที่อยู่กับผมเพื่อขอคุยด้วย  พี่พูดให้ผมสบายใจว่าเดี๋ยวพี่จะรีบตามมา  หลังจากได้เจอเพื่อนในวงอีกคนที่มาอีกไฟล์ทแล้ว  และจบด้วยคำรักที่ทำเอาผมแก้มร้อน 

ผมนั่งรถตู้ของบริษัทมาจนกระทั่งถึงบริษัท  AJ  Music  Record  ตึกสำนักงานใหญ่ที่อยู่ใจกลางเมืองฮ่องกง  ก่อนจะถูกพาขึ้นมายังห้องๆหนึ่งบนชั้นยี่สิบ  ภายในห้องตกแต่งเหมือนห้องนั่งเล่น  มีชุดโซฟาใหญ่อยู่กลางห้อง  มีทีวีพลาสม่าที่ใหญ่พอกัน  แถมด้วยชุดเครื่องเสียงครบเซตอีกชุด  และมุมห้องยังมีตู้เย็นที่ผมเชื่อว่าในนั้นต้องอัดแน่นไปด้วยเครื่องดื่มนานาชนิด  กับตู้ทำน้ำร้อนน้ำเย็นสำหรับชงชากาแฟ  และผมเห็นแวบๆเหมือนว่ามีพวกของทานเล่นวางรวมอยู่ในนั้นด้วย  เรียกว่าถ้าโดนกักตัวอยู่ในนี้ทั้งวันผมก็คงไม่อดตาย

“นั่งรออเล็กซ์ข้างในก่อนนะคะ  ถ้าหิวหรืออยากดื่มอะไรหาได้จากตรงนั้นได้เลย”  ผมฟังบทสนทนาของผู้หญิงที่น่าจะเป็นพนักงานในบริษัทนี้  พูดกับผู้หญิงอีกคนที่มาด้วย  ซึ่งเท่าที่ฟังเธอคนนั้นคงอยู่ในสถานการณ์ไม่ต่างจากผมนัก  เพราะจำได้ว่าอเล็กซ์คือหนึ่งในสมาชิกวง  Chic

ผมนั่งหลังตรงทันทีที่เธอคนนั้นหมุนตัวและตวัดสายตามาทางผม  ซึ่งถึงขั้นลอบกลืนน้ำลายอีกอึกใหญ่  เมื่อเธอจ้องสำรวจผมอย่างค้นหาพร้อมๆกับเดินตรงมาที่ผมช้าๆ  ‘ผู้หญิงอะไรให้ความรู้สึกน่าหวั่นเกรง  ทั้งๆที่หน้าตาออกจะสะสวยน่ามองขนาดนั้น’  อาจจะเป็นเพราะสายตาสอดส่องเหมือนรู้อะไรดีๆบางอย่างของเธอตรงหน้า  ทำให้ผมคิดไปได้แบบนี้  ซึ่งผมถึงกลับสะดุ้งเพียงเพราะเธอเอ่ยทักขึ้นมา

“สวัสดีค่ะ  ชื่อนลินนะคะ  ใช่ลูกหมูแฟนพี่ลีโอรึเปล่า”  ยอมรับว่าผมตกใจที่อยู่ๆเธอก็เอ่ยทัก  แต่ที่ทำให้ตกใจจริงๆคือนลินเป็นคนไทย  สำคัญที่เธอรู้ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ลีโอด้วย 

ดังนั้นการตอบรับของผมจึงเป็นไปแบบตะกุกตะกักอย่างน่าขัน  พิสูจน์ได้จากเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของนลิน

“ฮิๆ  ลูกหมูน่ารักกว่าที่เห็นอีก  นลินต้องขอโทษด้วยที่อยู่ๆก็หัวเราะแบบนี้  แต่ท่าทางทำตัวไม่ถูกของลูกหมูมันน่ารักเกินไป  จนทำให้นลินคิดถึงเพื่อนสนิทคนหนึ่งขึ้นมาน่ะค่ะ”  ผมได้แต่ส่งยิ้มแหยๆให้แก่นลินที่เข้ามานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับผมอย่างสนิทสนม  ด้วยท่าทางเป็นมิตรชัดเจน 

การกระทำนั้นทำให้ผมขยับตัวออกห่างอย่างไม่ตั้งใจ  จนนลินเริ่มหุบยิ้มและตีสีหน้าแปลกใจ  ก่อนจะขยับตัวไปนั่งโซฟาอีกตัวที่อยู่ข้างๆ

ผิดที่ผมเองไม่ค่อยชินกับการตีสนิทจากคนที่เพิ่งรู้จัก  จะอะไรมากกับผมล่ะครับ  ในเมื่อผมเองก็เพิ่งจะมีเพื่อนอย่างจริงๆจังๆกับเค้าเมื่อไม่นานนี้เอง  แต่ผมก็รู้สึกผิดและรู้ตัวว่าเสียมารยาทต่อนลินไม่น้อย  กับการแสดงออกของตัวเอง  ผมพยายามคลี่ยิ้มและแสดงความจริงใจด้วยการเอ่ยขอโทษ

“เราขอโทษนะที่เสียมารยาท  คือเราไม่ชินทำตัวไม่ถูกกับคนที่เพิ่งรู้จัก  แล้วมาทำตัวสนิทสนมด้วย  เอ๊ย!  ไม่ใช่  เราไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น  คะ...คือเราแค่ตกใจน่ะ”  ดูเหมือนยิ่งผมพยายามแก้ตัว  ผมกลับทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ลง  พูดอะไรออกไปเหมือนคนไม่ได้คิด

“ลูกหมูไม่ต้องคิดมากหรอก  เราเข้าใจ  เพราะเราเองก็ทำให้ลูกหมูตกใจจริงๆนั่นแหละ  แต่เรามีอะไรจะเตือนลูกหมูอย่างหนึ่งนะ  หวังว่าลูกหมูจะไม่โกรธ”  ผมที่กำลังสบายใจเพราะคำพูดของนลิน  ต้องประหลาดใจขึ้นมากับคำถามนี้ของเธอ 

แต่ผมยอมเอ่ยปากว่าจะไม่โกรธเพื่อฟังคำเตือนที่เธออ้าง  ประกอบกับแววตาจริงจังที่นลินใช้มองผมอยู่  ทำให้ผมยิ่งอยากรู้ว่าเธอตั้งใจเตือนผมเรื่องอะไร  ในเมื่อเราเพิ่งเห็นหน้ากันไม่เกินสิบนาที  แน่นอนว่าผมไม่เคยรู้จักกับนลินมาก่อน

“ลูกหมูไม่ควรไปยิ้มแบบที่ยิ้มให้เรากับใครเรี่ยราดนะ  น่าจะมีคนเตือนเรื่องนี้มาก่อนรึเปล่า  อย่างน้อยก็น่าจะเป็นพี่ลีโอ  เพราะขืนลูกหมูยิ้มแบบเมื่อกี้กับคนไม่รู้จัก  เราว่ามันจะนำความเดือดร้อนมาให้ลูกหมู  และนำเรื่องปวดหัวมาให้พี่ลีโอ”  นลินไม่มีวี่แววว่าพูดเล่นสักนิด  ตรงข้ามใบหน้าและแววตาของเธอจริงจังมาก  แต่ในความคิดของผมนั้นช่างขัดแย้งกับเนื้อหาที่เตือนนัก

เรื่องรอยยิ้มของผมอย่างที่นลินว่ามีคนเตือนผมหลายคน  ทั้งสามสาวสวยเพื่อนใหม่  เพื่อนสนิทอย่างปูน  หรือแม้แต่พี่ลีโอเองก็เคยเตือนผมเรื่องนี้  แม้ใจจะแอบค้านกับข้อความที่ว่า  รอยยิ้มของผมมันหวานและเรียกร้องสายตาเสียจน  ทำให้ใครต่อใครคลั่งไคล้หลงใหลได้ง่ายๆ

มาถึงนาทีนี้แม้ไม่อยากเชื่อผมคงต้องยอมเชื่อแล้วล่ะ  เพราะขนาดนลินที่เพิ่งเคยเจอครั้งแรกยังออกปากเตือน  ผมจึงได้แต่รับคำของนลินด้วยทีท่าอิหลักอิเหลื่อเต็มทน  ท่าทางและสีหน้าของผมคงตลกมากอยู่  เพราะครั้งนี้นลินหัวเราะออกมาสุดเสียง  หมดมาดสาวสวยพราวเสน่ห์ที่ผมเห็นครั้งแรกไปเลย

“ฮ่าๆๆ  ลูกหมูทำหน้าตลกจัง  ฮ่าๆ...เหมือนไอ้ธันว์เพื่อนนลินจริงๆอ่ะ  ไม่ใช่หน้าตาเหมือนกันหรอกนะ  แต่เป็นเพราะมีความคิดคล้ายกัน  ไอ้ธันว์มันชอบคิดว่าตัวเองหน้าตาธรรมดา  และคิดไปว่าไม่มีใครมาสนใจคนอย่างมันหรอก  แต่เพราะคิดแบบนั้น  เฮียหลี่ผิงแฟนมันเลยยิ่งหวงหนัก  แล้ว...พี่ลีโอหวงลูกหมูเหมือนที่เฮียหลี่ผิงหวงเพื่อนของเรารึเปล่าเอ่ย”  ทำไมถึงเกิดคำถามนี้ขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย  ในเมื่อประโยคก่อนหน้ายังพูดถึงคนอื่นอยู่เลย

คุณหวังให้ผมตอบนลินอย่างไรครับ  แต่นาทีนี้ไม่ว่าคุณหวังอะไรไว้คงต้องผิดหวัง  เพราะผมทำเพียงหัวเราะแหะๆและแอบเกาหัวแก้เขิน  ก่อนจะเบี่ยงประเด็นด้วยการถามนลินกลับว่าอยากดื่มอะไร  ซึ่งเธอก็ให้ความร่วมมืออย่างดี  ด้วยการตอบเป็นอยากดื่มน้ำเปล่า  ผมจึงปลีกตัวออกไปยังมุมเครื่องดื่ม  ท่ามกลางสายตาล้อเลียนแฝงแววรู้เท่าทันของนลิน

หลังจากนั้นผมกับนลินก็สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว จากการช่างคุยและบุคลิกของคนเข้ากับคนง่ายของนลิน  ถึงขนาดทำให้ผมยอมเปิดปากตอบคำถามเชิงลึกถึงความสัมพันธ์ของผมกับพี่ลีโอให้นลินรู้  กระทั่งผมเองก็ได้รู้จักนลินเพิ่มขึ้นเช่นกัน  แม้แต่เรื่องเพื่อนสนิทสองคนของนลินที่มีแฟนเป็นผู้ชายทั้งคู่  หรือแม้แต่รู้ถึงสถานภาพระหว่างเธอกับอเล็กซ์

“รอนานชะมัด  รู้แบบนี้ขอแยกไปเจอไอ้ธันว์ดีกว่า  เฮ้อออ”  หลังจากรอมานานอยู่ๆนลินก็บ่นขึ้นมา 

ผมเองก็ได้แต่ส่งยิ้มบางเบาอย่างเข้าใจไปให้  เพราะก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน 

คราแรกที่ได้รู้ว่าพี่ลีโอต้องเข้าบริษัททันทีที่ถึงฮ่องกง  พี่ประเมินคร่าวๆว่าไม่น่าใช้เวลานาน  จึงอยากให้ผมมารอที่บริษัท  เสร็จธุระของพี่แล้วเราค่อยกลับที่พักด้วยกัน  แต่ความจริงกับกินเวลามาเกือบสองชั่วโมงแล้ว  ผมกับนลินคุยกันจนไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร  ทั้งพี่ลีโอกับอเล็กซ์ก็ไม่มารับเราเสียที 

ส่วนคนที่ชื่อธันว์ที่นลินเอ่ยถึง  เท่าที่นลินบอกผมนั้น  ธันว์เป็นเพื่อนสนิทของเธอและอาศัยอยู่ที่ฮ่องกง  เพราะแต่งงานกับคนที่นี่  นลินคงอยากเจอเพื่อนมากกว่าการมานั่งเฉยๆรอเวลาแบบนี้

“อ๊ะ!  แต่ก็ยังไม่สาย  ลูกหมูไปหาไอ้ธันว์กับเราเถอะ  ดีกว่ามานั่งรออย่างไม่รู้จุดหมาย  ว่าสองคนนั่นจะคุยเสร็จเมื่อไหร่อยู่แบบนี้  ไปเถอะนะไปเป็นเพื่อนนลิน”  แววตาและท่าทางกระตือรือร้นของนลิน  โดยที่เจ้าตัวกระโจนมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผม  พร้อมจับแขนผมเขย่าเบาๆนั้น  ทำให้ผมปฏิเสธไม่เต็มปาก  ได้แต่ตะกุกตะกักตอบอย่างเกรงใจ

“ตะ...แต่  ถ้าสองคนนั้นออกมาแล้วไม่เจอเราจะยุ่งนะครับ  อีกอย่างเราไม่เคยมาฮ่องกงด้วย...กลัวหลงน่ะ”  ท้ายประโยคเสียงผมแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด  ด้วยนึกละอายใจกับความจริงข้อนี้ 

ขืนผมออกไปหาคนชื่อธันว์กับนลินจริงๆ  เราคงได้หลงตั้งแต่หน้าถนนของบริษัทแล้ว  เพราะก่อนมาที่นี่ผมไม่ได้เตรียมตัวเรื่องการเดินทางไว้เลย  ด้วยหวังพึ่งพี่ลีโอเต็มที่

“ถ้าเรื่องที่ลูกหมูกังวลมีแค่นี้  เราบอกเลยว่าให้เลิกกังวลได้เลย  ข้อแรกเดี๋ยวเราฝากข้อความกับเจ้าหน้าที่ที่นี่ไว้  ให้บอกสองคนนั้นก็ได้ว่านลินพาลูกหมูไปหาไอ้ธันว์  อเล็กซ์รู้จักธันว์ดี  และคงบอกต่อพี่ลีโอให้เอง  ส่วนอีกข้อลูกหมูไม่ต้องกลัวหลงเลย  เพราะเรารู้จักเส้นทางและสายรถไฟฟ้าที่ฮ่องกงดี  เรียนมาตั้งสี่ปียิ่งกว่าชำนาญซะอีกน้า...ไปเถอะนะ  ไปหาไอ้ธันว์เป็นเพื่อนเราหน่อย”

ทั้งสองเรื่องที่ผมกังวล  นลินไขข้อกังวลให้จนหมด  จึงไม่รู้จะหาเหตุผลไหนมาปฏิเสธเธอได้อีก  แม้ในใจจะแย้งเสียงดังว่าไม่ถูกต้องกับการหนีพี่ลีโอไปเที่ยว  โดยไม่บอกกล่าวและขออนุญาตต่อหน้า  แต่สีหน้าแววตาของนลินก็ออดอ้อนได้อย่างน่าสงสาร 
สุดท้ายผมก็ตอบรับคำขอของนลินจนได้  ด้วยไม่อาจทนมองแววตาผิดหวังของนลินได้อีก  แต่ก็ต่อรองขอคุยโทรศัพท์บอกพี่ลีโอด้วยตัวเองเสียก่อน  ซึ่งนลินก็ไม่ขัดจัดการควักโทรศัพท์ของตัวเองมาต่อสายถึงอเล็กซ์ให้  ส่วนผมก็ได้แต่ตำหนิตัวเองที่มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน  ไม่เช่นนั้นคงไม่ต้องรบกวนนลินเป็นธุระจัดการให้เช่นนี้

“...ปิดเครื่องไปแล้ว  สงสัยประชุมเครียด  เอาไงดี  ลูกหมูจำเบอร์พี่ลีโอได้มั้ย”  ผมพยักหน้ารับและยื่นมือไปรับโทรศัพท์มากดเบอร์พี่ลีโอ  ซึ่งผลก็ไม่ต่างจากนลินที่โทรเข้าเครื่องอเล็กซ์  เพราะพี่ลีโอปิดเครื่องเช่นกัน

ผมส่ายหน้าให้นลินพร้อมส่งโทรศัพท์คืน  ก่อนนลินจะตัดสินใจเลือกฝากข้อความไว้กับพนักงานที่พาเรามารอยังห้องนี้  แต่พอเปิดประตูไปไม่เจอใครสักคน  จึงตัดสินใจพากันลงลิฟต์  ตั้งใจฝากข้อความไว้ที่ประชาสัมพันธ์แทน  แต่ดันลงมาเจอกลุ่มแฟนคลับกลุ่มใหญ่มะรุมมะตุ้มเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์กันอยู่

“เดี๋ยวค่อยโทรบอกทีหลังก็ได้เนอะ  เราไม่อยากเสี่ยงเข้าไปตรงนั้น  เสี่ยงให้อเล็กซ์กับพี่ลีโอมีข่าวไม่ดี”  ผมเห็นด้วยอย่างไม่มีข้อแม้  และยอมเดินตามนลินออกไปข้างนอก

ความตั้งใจที่ว่าจะโทรบอกพี่ลีโอว่าผมออกมาข้างนอกกับนลิน  ค่อยๆเลือนหายไปกับสถานที่แปลกตา  ผู้คนมากมายบนรถไฟฟ้า  หรือแม้แต่ขนมอร่อยๆตามข้างทางที่นลินซื้อมาให้ผมชิม  ซึ่งเรื่องนี้สร้างความขายหน้าให้ผมไม่น้อย  เพราะทั้งตัวผมไม่มีเงินสักเหรียญ  ต้องเป็นภาระให้นลินดูแล  นาทีนั้นผมทั้งอายทั้งลำบากใจเลยทีเดียว

“ลูกหมูไม่ต้องคิดมาก  เราเต็มใจดูแลคนน่ารักๆอย่างลูกหมูอยู่แล้ว  เห็นลูกหมูแบบนี้อดคิดถึงพี่ฝูหรงไม่ได้  รายนั้นก็ชอบทำท่าเกรงอกเกรงใจใครต่อใครแบบลูกหมูนี่แหละ  ฮิๆ”  ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้นลิน

.
.
.
มีต่อด้านล่าง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-04-2015 09:49:22

มาต่อกันเลย^^
.
.
.

กระทั่งเรามาถึงโรงแรมใหญ่แห่งหนึ่งใจกลางเมือง  นลินก็พาผมเดินเข้าไป  ดูจากภายนอกและการตกแต่งภายในแล้ว  บอกได้เลยว่าราคาห้องพักต่อคืนคงเช่าห้องพักในไทยได้ทั้งเดือนแน่ๆ  และผมก็ได้รู้ว่าเพื่อนสนิทของนลินเป็นถึงสะใภ้ใหญ่แห่งตระกูลหวางหย่งกัง  ที่มีธุรกิจหลากหลายครอบคลุมเกาะฮ่องกงโดยเฉพาะธุรกิจโรงแรม

“ยินดีที่ได้รู้จักครับลูกหมู”  ไม่ใช่แค่น้ำเสียงที่แสดงความเป็นมิตร  แต่ทั้งสีหน้าและแววตาของธันว์ก็แสดงออกว่ายินดีไม่ต่างจากคำพูด

หลังคำทักทายของเราที่มีนลินเป็นคนแนะนำเราสองคนรู้จักกันแล้วนั้น  สองเพื่อนสนิทก็คุยกันอย่างออกรส  โดยมีผมนั่งฟังอยู่เงียบๆและออกความคิดเห็นเป็นบางช่วง  ผมจึงได้รู้ว่าวันนี้เราโชคดีที่ไม่ต้องไปถึงเกาลูน  เพราะปกติธันว์ต้องไปคุมงานก่อสร้างของโรงแรมที่นั่น  แต่เพราะเมื่อวานมีคนงานบาดเจ็บระหว่างทำงาน  วิศวกรคุมงานก่อสร้างอย่างธันว์จึงปลีกตัวมาเยี่ยมคนงานคนนั้นในช่วงเช้าของวันนี้ด้วยตัวเอง  ซึ่งธันว์เองก็เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล  เมื่อได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิทว่าจะมาหา  จึงตัดสินใจรอนลินอยู่ที่นี่ 

“ลูกหมูทานข้าวที่นี่ด้วยกันนะครับ...นลิน  มึงอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า  เดี๋ยวกูสั่งทางห้องอาหารไว้ให้”  ยากที่จะปฏิเสธเจ้าของเสียงหวานๆและรอยยิ้มละมุนของธันว์  ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้ยิ้มๆเป็นการตอบรับ

“ไม่ว่ะ  กูเชื่อว่าพนักงานทางห้องอาหารต้องทำสุดฝีมืออยู่แล้ว  ถ้ารู้ว่าว่าที่นายหญิงจะลงไปกิน  ฮุๆ  เออว่าแต่เฮียกูไปไหน  มาถึงยังไม่ได้ทักทายเลย”  คนโดนแซวแก้มแดงขึ้นมาทันควัน  แต่พยายามเก๊กใบหน้าให้เรียบเฉย  ทั้งๆที่มีแววตาสะเทิ้นอายอย่างเห็นได้ชัด  ยิ่งรับรู้ว่าผมมองอยู่  ธันว์ยิ่งแก้มแดงจัดขึ้นไปอีก

“ประชุมอยู่  แต่ไม่ต้องรอหรอกไปกินกันเลย  เดี๋ยวกูโทรบอกการ์ดประจำตัวเฮียหลี่ผิงไว้  ถ้าประชุมเสร็จเฮียคงลงมาสมทบเอง  นี่ก็ประชุมนานแล้วเดี๋ยวคงเสร็จแหละมึง”

ในที่สุดผม  นลิน  และธันว์ก็เข้ามาอยู่ในห้องอาหารของโรงแรม  ซึ่งเป็นไปอย่างที่นลินว่าไว้เพราะอาหารอร่อยทุกอย่าง  แม้แต่เชฟประจำห้องอาหารยังออกมาเสิร์ฟให้เองด้วยซ้ำ  สร้างความประทับใจให้ผมมากนัก 

หลังจากเรากินกันไปไม่นานผมจึงได้พบเจ้าของโรงแรมตัวจริง  หวางหลี่ผิงเป็นผู้ชายที่ดูดีมากๆคนหนึ่ง  แรกเห็นบุคลิกภายนอกนั้น  ชวนตะลึงและน่าขยาดในเวลาเดียวกัน  เมื่อดวงตาคู่คมฉายแววจริงจังที่อยู่บนใบหน้าเคร่งขรึม  ตวัดมองมายังผมอย่างพินิจ  แต่เมื่อนลินแนะนำผมให้รู้จัก  แววตาคู่นั้นก็ลดทอนความเข้มลง  พาให้หายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง  ซึ่งผมก็ยิ้มออกยามที่หวางหลี่ผิงทักทายออกมาเรียบๆสั้นๆ

“ยินดีที่ได้รู้จัก  ทานอาหารตามสบายเลยนะครับ”  สิ้นเสียงนิ่งเรียบเจ้าของประโยคนี้ก็เลิกสนใจผม  หันไปทักทายนลิน  และให้ความสำคัญแต่กับคนรักของตัวเอง

“อ๊ะ!  สายเข้าห้าสิบสองสายที่ไม่ได้รับ  ไม่ได้เปิดเสียงไว้  ตายๆ  ลืมเลยว่าจะโทรบอกอเล็กซ์”  เสียงอุทานของนลิน  ทำให้ทุกความสนใจพุ่งไปที่เธอ  โดยเฉพาะผมเมื่อได้ยินประโยคนั้นครบถ้วน 

‘พี่ลีโอคงเป็นห่วงผมแย่แล้วมั้งเนี่ย  ทำไงดีพี่จะโกรธลูกหมูมั้ยนะ’

“...อเล็กซ์  อเล็กซ์!  หยุดให้นลินพูดหน่อย!...อยู่ที่โรงแรมของเฮียหลี่ผิง  ธันว์ก็อยู่ด้วย...อืม  ลูกหมูก็อยู่ด้วยกันนี่แหละ...ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง...อืมๆ  จะรอ...ค่ะ...ค่ะ...รู้แล้วจะพูดทำไมหลายรอบเนี่ย”  แม้ฟังแล้วเหมือนนลินโวยวายใส่ปลายสาย  แต่สีหน้าขัดเขินกับแก้มแดงๆที่ปรากฏ  ผมดูก็รู้ว่าไม่ได้รำคาญอย่างที่เจ้าตัวจงใจพูดไป  ก่อนผมต้องรับโทรศัพท์มาแบบงงๆ  เมื่อนลินยื่นมันมาให้ผม

“พี่ลีโอจะพูดด้วยน่ะ”  ผมเผลอกลืนน้ำลายลงคอนิด  และฝืนยกยิ้มส่งคืนนลินอีกหน่อย  ซึ่งนลินเองก็กำลังส่งยิ้มจืดจ๋อยพอกันกับผมอยู่

“ลูกหมูปลอดภัยดีใช่มั้ย”  แค่ประโยคแรกจากเสียงนิ่งๆของพี่ลีโอ  ก็ทำให้ใจผมร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม 

ยิ่งผมตอบรับด้วยคำว่าครับสั้นๆเพราะกำลังรู้สึกผิดเต็มหัวใจ  แล้วพี่ลีโอพูดมาแค่ว่าดีแล้วเดี๋ยวมารับ  ผมยิ่งหดหู่พาลลำคอตีบตัน  กินอะไรไม่ลงอีกเลย  จนทำตัวไร้มารยาทบนโต๊ะอาหารอย่างไม่รู้ตัว

“ลูกหมูทานของหวานหน่อยนะครับ  อร่อยมากเลยผมการันตี  ลูกหมูทานอาหารไปนิดเดียวเอง  ทานอีกหน่อยเถอะครับ”  ผมรู้สึกตัวเพราะประโยคนี้ของธันว์  จึงได้แต่ฝืนยิ้มส่งให้ในความหวังดีของเขา 

ผมต้องตักพุดดิ้งนมสดเข้าปากจนได้  เมื่อประโยคต่อมาของนลินดังขึ้น  ทั้งๆที่ลำคอตีบตันเพราะความอยากอาหารแทบไม่มีเหลือ

“ทานพุดดิ้งเถอะนะลูกหมู  เดี๋ยวพี่ลีโอมา  นลินชี้แจงให้เองว่าเป็นเพราะเราบังคับลูกหมูให้มาด้วย  และลืมโทรกลับไปบอก  นะลูกหมูนะ”

“ขอบคุณนลินมากนะ  แต่ไม่ใช่ความผิดของนลินหรอก  เดี๋ยวเราคุยกับพี่ลีโอเอง”  ถึงปากจะพูดกับนลินแบบนั้น  แต่ผมก็ยังไม่รู้จะเริ่มพูดกับพี่ลีโอยังไงเลย  ในเมื่อรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตู

ไม่นานพี่ลีโอกับอเล็กซ์ก็มาถึงที่โรงแรม  ทั้งผมและนลินก็ได้เวลาลาคู่รักสุดหวาน  เพื่อตามคนทั้งคู่กลับเซฟเฮ้าส์ของบริษัทที่จัดไว้ให้พวกเราพัก  ระหว่างทางกลับมีเพียงเสียงตอบโต้ของอีกคู่เท่านั้น  นลินชี้แจงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และเหตุผลที่เราไม่ได้บอกก่อนออกจากบริษัทแก่อเล็กซ์  ซึ่งอเล็กซ์เองมีต่อว่านิดหน่อยที่ทำให้คนที่เกี่ยวข้องทุกคนเป็นห่วงและวุ่นวายไปหมดที่พวกเราหายไป  จนผมเองที่ได้ยินยิ่งรู้สึกผิดยิ่งขึ้น  สุดท้ายทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันหงุงหงิงได้อย่างน่าอิจฉา 

ส่วนคู่ผมกับพี่ลีโอต่างคนต่างนั่งเงียบ  ทั้งๆที่ผมอยากปรับความเข้าใจกับพี่ใจจะขาด  แต่เพราะพี่ลีโอนั่งหน้านิ่งไม่แสดงออกให้ผมรับรู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่  จนผมไม่กล้าชวนคุย  ได้แต่นั่งมองใบหน้าหล่อเหลาด้านข้างของพี่เงียบๆ  กระทั่งมาถึงคอนโดหรูแห่งหนึ่ง  ที่มีความเป็นส่วนตัวสูงและมีระบบรักษาความปลอดภัยเป็นเยี่ยม  สังเกตจากการเข้าออกต้องมีการขอตรวจบัตรและสแกนลายนิ้วมือด้วย  แม้แต่ผมและนลินยังต้องสแกนลายนิ้วมือทำประวัติไว้ด้วย  และก่อนที่เราจะแยกย้ายนลินได้หันมากระซิบบางอย่างกับผม

“ลูกหมูไม่ให้เราพูดกับพี่ลีโอให้จริงๆเหรอ  เราพูดให้ดีกว่ามั้ย  เพราะพี่ลีโอดูตึงๆโกรธๆอยู่  ไม่เหมือนครั้งก่อนที่นลินเคยเจอเลย”  ผมเหลือบตาดูแผ่นหลังกว้างของพี่ลีโอนิด  ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธนลิน 

แม้นาทีนี้พี่ลีโอจะสร้างความรู้สึกกริ่งเกรงจนเกือบน่ากลัวให้เกิดแก่ผม  แต่ผมก็อยากเคลียร์กับพี่ด้วยตัวเองมากกว่าให้นลินช่วยพูดให้  ซึ่งก่อนที่พวกเราจะแยกเข้าห้องจริงๆ  อเล็กซ์ที่ผมเองก็เพิ่งได้รู้จักในวันนี้นอกจากการเห็นหน้าในทีวี  ยังเข้ามาให้กำลังใจและปลอบใจพร้อมเตือนให้พูดจากันดีๆ  ก่อนส่งยิ้มจริงใจปิดท้าย  และจูงนลินเข้าห้องไป 

ผมได้แต่มองตามคู่หมั้นหมาดๆด้วยความอิจฉา  แต่นาทีถัดมาผมไม่มีแก่ใจจะคิดถึงคนอื่นมากนัก  ด้วยยังมีปัญหาใหญ่รอให้ผมแก้อยู่  ความสนใจทั้งหมดของผมนั้น  จึงมาอยู่ที่เจ้าของเงาทะมึนที่ทอดยาวมาถึงประตูห้อง  ทั้งๆที่เจ้าของร่างสูงใหญ่ยืนอยู่หน้าประตูกระจกบานเลื่อนอีกฝั่งของห้อง  บวกกับแสงสีส้มของดวงอาทิตย์ที่ฉายกระทบร่างนั้น  จนเหมือนรอบกายพี่ลีโอเปล่งแสงสีส้มเรืองรอง  เพิ่มความน่าเกรงขามที่มีอยู่แล้วให้มีมากขึ้น

ผมลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่  และถูมือที่ชื้นเหงื่อเข้ากับต้นขา  พยายามสูดลมหายใจเข้าลึก  เพื่อสร้างความกล้าในจิตใจ  ก่อนจะเดินเข้าหาพี่ลีโอที่ยังคงยืนกอดอกนิ่งอยู่ที่เดิม  เมื่อถึงตัวพี่แล้วผมตัดสินใจวาดวงแขนโอบกอดรอบเอวพี่  พร้อมกับซบหน้าลงบนแผ่นหลังกว้าง  ที่ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นแก่ผมไม่เปลี่ยน  แม้จะพอจับอารมณ์ไม่ปกติของพี่ได้  แต่ผมก็ไม่นึกหวาดกลัวอีกต่อไป

“พี่ครับ  ลูกหมูขอโทษ  ต่อไปลูกหมูจะไม่ทำให้พี่เป็นห่วงอีก”  จบประโยคผมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น  แต่พี่ลีโอก็ยังคงเงียบ  พาลทำให้ผมเริ่มใจเสีย  แต่ผมจะท้อไม่ได้  ในเมื่อรู้ตัวว่าผิดยังไงคงต้องง้อจนกว่าพี่จะใจอ่อนยอมยกโทษให้

“พี่ลีโอ~  ลูกหมูขอโทษนะครับ  ยกโทษให้ลูกหมูได้มั้ย  พี่จะให้ลูกหมูชดเชยความผิดยังไงก็ได้...นะครับพี่”  แม้ฟังเสียงผมแล้ว  เหมือนว่าเสียงของผมยังคงสดใส  แต่ขอให้รู้เถอะว่าในอกช่างอึดอัดเหมือนถูกบีบรัดด้วยคำว่าความกังวลใจ 

ถึงใจหนึ่งจะมั่นใจว่าอย่างไรเสีย  ความผิดครั้งนี้พี่ลีโอต้องยกโทษให้อยู่แล้ว  แต่อาการเงียบขรึมไม่ใยดีที่พี่แสดงออก  มันก็ทำให้ผมทรมานได้มากเช่นกัน  จนหัวตาเริ่มร้อนน้ำตาจะหยดแหล่มิหยดแหล่  แต่ขืนผมร้องไห้ตอนนี้คงทำลายความตั้งใจที่จะง้อพี่ไปจนหมด 

ผมจึงฝืนกล้ำกลืนความทรมานนั้นลงไป  แต่ผมก็ต้องดีใจจนแทบกระโดด  เมื่อพี่ลีโอวางมือทับลงบนหลังมือผมที่กอดเอวพี่อยู่  ก่อนจะเรียกผมด้วยเสียงที่ทอดอ่อน  ฟังก็รู้ว่าพี่ใจอ่อนให้ผมไปเกือบครึ่ง  พี่ลีโอหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับผม  ก่อนจะเชยคางผมขึ้นให้สบตาด้วย

“หมูน้อย...เสียใจกังวลใจไม่ได้เท่าครึ่ง  ที่พี่รู้สึกเมื่อเช้าหรอกนะรู้มั้ย”  คำพูดพี่ทำให้น้ำตาที่ปริ่มหัวตาอยู่แล้ว  ไหลมาตามแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ 

ผมรู้ซึ้งได้ทันทีว่าพี่ลีโอรู้สึกเช่นไร  เมื่อครู่ผมเสียใจและกังวลใจทรมานแทบแย่  แต่คงไม่ได้เศษเสี้ยวของพี่จริงๆ  ยิ่งคิดผมยิ่งปล่อยโฮกับอกพี่หนักขึ้น  พี่ลีโอก็ดูเหมือนตกใจไม่น้อยกับการร้องไห้ครั้งใหญ่นี้ของผม  เพราะผมไม่เคยร้องไห้โวยวายแบบนี้มาก่อน  ไม่ว่าจะต่อหน้าพี่หรืออยู่เพียงลำพัง

“ลูกหมูไม่ร้องแบบนี้  พี่รู้แล้วว่าเราน่ะรู้สึกผิด  หยุดร้องก่อน...หมูน้อยขืนร้องอยู่แบบนี้  คนที่ทรมานคือพี่นะ”  ได้ยินประโยคสุดท้ายของพี่ลีโอเข้า  ทำให้ผมชะงักหยุดร้องเองเสียดื้อๆ 

แม้ก่อนหน้าจะพยายามหยุดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้  แต่พอได้ยินว่าพี่ทรมานกับการร้องไห้ของผม  ร่างกายมันก็เชื่อฟังขึ้นมาทันที  ถึงจะยังคงมีอาการสะอึกสะอื้นอยู่บ้าง  แต่แค่ได้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของพี่  ผมก็พลอยดีใจและอบอุ่นใจขึ้นมาอย่างประหลาด 
ในที่สุดผมก็หยุดสะอื้นไห้และมีรอยยิ้มอ่อนๆบนใบหน้าจนได้  บวกเข้ากับอ้อมกอดอบอุ่นที่โอบล้อมอยู่รอบตัว  และรอยอุ่นที่ข้างแก้มกับซอกคอ  เมื่อพี่วนเวียนพรมจูบผมเหมือนว่ากำลังปลอบประโลมที่ทำให้ผมสติแตก

“ต่อไปอย่าทำให้พี่เป็นห่วงอีกนะหมูน้อย  พอพี่แน่ใจว่าเราหายไปจากบริษัท  แถมยังติดต่อไม่ได้อีก  ให้เราน่ะรู้ไว้เลยว่าพี่แทบบ้า  ลูกหมูไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว  ยิ่งฮ่องกงไม่ต้องพูดถึง  พี่ล่ะกลัวไปหมดว่าเราจะเจอกับอะไรบ้าง  พาลคิดไปว่าประสบอุบัติเหตุพร้อมน้องนลินแล้วด้วยซ้ำ  เพราะโทรไปก็ไม่รับสาย  มันไม่ปกติมาก”  หางเสียงพี่ลีโอยังติดร่อยรอยแห่งความกังวลให้ผมจับได้ 

ผมจึงยกมือขึ้นโอบรอบคอพี่  พร้อมช้อนตาขึ้นมอง  แน่นอนว่าผมย่อมเอ่ยคำขอโทษที่ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวัน  ด้วยรู้สึกผิดและสำนึกแล้วจริงๆ    ก่อนจะจบด้วยการอ้อนกลายๆ  อ้อนเพื่ออยากได้ยินคำยกโทษจากพี่

“ลูกหมูขอโทษครับ  ลูกหมูผิดไปแล้ว  พี่ยอมยกโทษให้ลูกหมูนะครับ  หมูน้อยของพี่ลีโอไม่กล้าทำอีกแล้วจริงๆ  พี่เชื่อลูกหมูเถอะนะ  เพราะลูกหมูไม่อยากทำให้คนที่ตัวเองรักต้องทรมานใจอีก”  ดวงตาคู่คมค่อยๆทอแสงระยิบระยับด้วยความถูกใจ  ก่อนรอยยิ้มกระชากใจจะค่อยๆจุดขึ้นยังมุมปาก  และขยายกว้างขึ้นเมื่อจบประโยค

ผมที่ได้เห็นนอกจากจะดีใจไปล่วงหน้าแล้ว  หัวใจในอกกลับอุ่นวาบเพราะได้รับความสุขกลับคืนมาอีกครั้ง  แม้จะยังคงลุ้นในคำตอบของพี่อย่างจดจ่อก็ตามที

“พี่คงกลายเป็นคนใจร้าย  ถ้าไม่ยอมยกโทษให้เรา  พี่ยกโทษให้ครับ  แต่ต้องไม่มีครั้งต่อไปอีก...ดีมาก  แล้วที่ว่าจะยอมทำอะไรก็ได้เป็นการไถ่โทษ  ลูกหมูยังยอมที่จะทำอยู่มั้ย  ว่าไง”  ผมคงพยักหน้ายอมรับข้อเสนออย่างง่ายดายเหมือนเมื่อครู่ที่ตอบรับคำพี่ 

แต่เพราะดวงตาระยิบระยับแฝงแววคาดหวังที่ได้เห็น  ทำเอานึกสะกิดใจให้ต้องชะงักงันอยู่เช่นนี้  ผมจึงพยายามจ้องค้นหาความผิดปกติที่ซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้นของพี่ 

“ก็ไม่เป็นไรถ้าลูกหมูจะไม่ทำ  เพราะยังไงพี่ก็ยกโทษให้เราอยู่แล้ว”  แต่เพราะประโยคต่อมาของพี่  พร้อมๆกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่เหือดหายไป  ทำให้ผมต้องรีบรับคำ

“ครับ  ลูกหมูยอมทำอะไรก็ได้เพื่อไถ่โทษความผิด”  สิ้นประโยคผมถึงกลับผวาไปกับรอยยิ้มเจิดจ้าและแววตาสมหวังของพี่ลีโอ
ถึงอย่างไรก็ตามผมก็เชื่อว่า  ไม่ว่าพี่จะให้ผมทำอะไรเพื่อเป็นการไถ่โทษ  การกระทำเหล่านั้นย่อมไม่ก่อเกิดอันตราย  หรือมุ่งหวังให้เกิดผลร้ายแก่ผมอย่างแน่นอน  ดังนั้นผมยอมที่จะทำอะไรก็ได้  เพื่อให้พี่ลีโอหายโกรธผมได้อย่างแท้จริง 

‘ลูกหมูรักพี่ลีโอมากนะครับ...แต่การไถ่โทษครั้งนี้  ผมต้องเจอกับอะไรบ้างนะ!?’

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

เกือบได้เรื่องแล้วมั้ยล่ะลูกหมูเอ๊ย  เกือบโดนพี่ลีโอโกรธแล้ว   o18
แต่ก็เพราะพี่ลีโอรักและห่วงหมูน้อยล่ะน้า
ตอนนี้ใครที่คิดถึงธันว์กับหลี่ผิงและนลินกับอเล็กซ์อยู่ก็น่าจะหายคิดถึง
กันได้บ้างนะคะ  ซึ่งทั้งสองคู่ก็น่าอิจฉาเหมือนเดินเนอะ   :katai2-1:

ส่วนตอนหน้าคงต้องตามดูว่าการไถ่โทษของลีโอที่มอบให้ลูกหมูคืออะไร
เจอกันวันพฤหัสฯนะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตาม

ปล.ตอนที่แล้วมีแต่คนขอคู่ให้ปูน (พระรองมักแสนดีและน่าเห็นใจ)
ไม่ต้องห่วงค่ะ  เราเตรียมไว้ให้แล้ว  :mew1:

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-04-2015 10:05:12

 :pig4: :pig4:

เข้าใจพี่ลีโอนะว่ามันควรจะโกรธจริงๆ ฝากทำโทษหมูน้อยด้วยนะคะ คริๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-04-2015 10:15:09

พี่ลีโอพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสได้คุ้มค่ามากเลยค่ะ งานนี้ลูกหมูคงมีแต่ต้องยอมเสียดุลให้พี่ลีโอลงโทษให้สมใจอยากอย่างเดียวเลยเน้ออ .. :haun5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 25-04-2015 10:27:26

หมุน้อยยยย ต้องโดทำโทษ 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 25-04-2015 12:39:53

 :z1:
รอดูบทลงโทษ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-04-2015 13:00:51

พี่ลีโอคงอยากลงโทษหมูน้อยมากแน่ๆเลยค่ะ :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 25-04-2015 13:05:23

อะแหมมมม เรื่องอะไรก็ได้นี่เรื่องบนเตียงรึเปล่าคะพี่ลีโอออออ
ฮิๆ เจอตัวละครที่คิดถึงเต็มไปหมดเลย
รอคู่ปูนอยู่น้าาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 25-04-2015 13:33:56

มันต้องเป็นการไถ่โทษที่กำไรมากแน่ๆ  :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-04-2015 13:40:00

ลูกหมูไม่รอดแน่ 555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 25-04-2015 14:00:34

หมูน้อยโดนเสียบๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-04-2015 14:28:24

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 25-04-2015 14:40:17

ตายๆๆๆ ลูกหมูเอ๊ยยย โดนพี่ลีโอจับกินหมดตัวแน่ๆ
คนอ่านคงต้องเตรียมเลือดรอ   :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 25-04-2015 15:16:52

คู่ของปูน... รอค่ะรอ

น้องหมูน้อยเอ๋ยยยย  เกือบไปแล้วเชียว 
แต่ไม่เป็นไรหรอก  ยังไงพี่ลีโอก็รักหมูน้อยคนเดียวอยู่แล้ว  อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-04-2015 15:32:30

โทษของการทำให้พี่ลีโอเป็นห่วง คือการให้ลูกหมู ... ออน....... 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 25-04-2015 15:33:09

รอดูบทลงโทษของพี่ลีโอ :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 25-04-2015 15:51:05

  :z1:หมูราดน้ำผึ้ง แล้ว on top :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-04-2015 20:14:09

        มารอพี่ลีโอทำโทษลูกหมู พี่ลีโออย่าทำรุนแรงน้าาาา:katai2-1: แล้วก็มารอน้องปูนมีคู่ด้วยคน :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 25-04-2015 20:48:51

พี่เลโอคะ ลงโทษลูกหมูเบาๆหน่อยนะ

เดี๊ยวจะลุกไม่ขึ้นเอา  เป็นห่วงลูกหมูน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-04-2015 21:48:05

เกือบเป็นเรื่องแล้วไหมล่ะลูกหมู เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-04-2015 23:20:33

ต้องตามใจคนพี่ให้หนักเลยล่ะลูกหมู เขารักเขาหวงของเขาเนอะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 26-04-2015 03:13:42

โดนจับกินอีกแน่เลยยย  :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-04-2015 13:26:25

ลีโอเป็นห่วงลูกหมูมาก คงกลัวลูกหมูหายไปจริงๆ
รอดูการไถ่โทษ :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-04-2015 18:39:45

ลูกหมูจะโดนพี่ลีโอทำโทษยังไงนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-04-2015 19:02:15

บทลงโทษ :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-04-2015 21:14:31

บทลงโทษจะเป็นแบบไหนน้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2015 00:10:28

ฟ้าเหลืองเลยไหมลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 29-04-2015 09:51:57

ลูกหมูเอ๊ย เตรียมรอรับบทลงโทษจากพี่ได้เลยลูก
หนูบัวคนงามเกือบทำลูกหมูซวยเลย คึคึ

โอ้ยย ยิ่งเจอยิ่งคิดถึง คิดถึงทุกคนเลยนะ จุ๊บๆๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 15 "ประสบการณ์ต่างแดน" P.17 (25/4/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 29-04-2015 10:41:03

ลูกหมูผิดไปแล้ว  ลูกหมูยอมรับโทษ  แล้วแต่พี่ลีโอจะทำโทษเลยครับ

น้องธันว์ เฮียหลี่ผิง นลิน อลิน มากันเกือบครบทีมเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-04-2015 11:23:01

ตอนที่ 16

ลีโอ

“ขอบคุณครับพี่ลีโอ  ขอบคุณที่พาลูกหมูมาเที่ยวที่นี่  ลูกหมูประทับใจมาก  ชอบที่สุด  ถ้าบทลงโทษของพี่คือการพามาดิสนีย์แลนด์  ลูกหมูยอมโดนให้ไถ่โทษตลอดช่วงที่อยู่ฮ่องกงเลยครับ”  เจ้าของน้ำเสียงสดใสและแววตาระยิบระยับที่แสดงออกถึงความสุข  เงยหน้าขอบคุณผมด้วยรอยยิ้มกว้างขวาง  ชนิดที่ว่าคนที่ได้รับอย่างผมพลอยสุขใจและมีความสุขตามไปด้วย

“การจะโดนไถ่โทษ  ต้องมีความผิดก่อน  แต่ไม่เอาแบบเมื่อเช้าแล้วนะ  พี่ใจจะขาดแค่คิดว่าเมียหาย  ฮึๆ...ไม่เอาไม่มัวแต่พูด  ขบวนพาเหรดมาแล้วครับ  ดูเร็ว”  ผมพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง  ออกจากใบหน้ากลมๆแสนน่ารักของลูกหมูที่มีร่องรอยความเขินอายอย่างเห็นได้ชัด 

ด้วยแก้มใสสุกเปล่งปลั่งอมชมพูแทบแตก  ยามเจ้าของพยายามกลั้นยิ้มหนีสายตาผม  และมีอาการหลบตากับสถานะที่ผมหยอกเย้า  ผมจับไหล่น้องหมุนไปด้านหน้า  เพราะปลายสายตาเห็นแล้วว่าหัวขบวนพาเหรดเดินมาอยู่ไม่ไกล  ดีกว่าต้องทนมองความน่ารักของคนรักจนตัวเองทนไม่ไหว 

ผมคงได้ฉุดคนตัวกลมกลับคอนโด  เพื่อฝากรักผนึกสัญญาที่น้องให้ไว้  ว่าจะไม่ไปไหนโดยไม่บอกกล่าวผมอีก  ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นจริงๆ  น้องคงอดชื่นชมขบวนพาเหรดที่แสนตื่นตาของสวนสนุกในตำนานไปเสียก่อน  เผลอๆผลที่ตามมาจะได้ไม่คุ้มเสีย  หากว่าหมูน้อยของผมงอนจนพาลโกรธไม่ยอมคุยไม่สนใจแล้วจะยุ่ง

ลูกหมูจากที่เขินๆ  เมื่อเห็นตัวตลกโบโซ่ที่ต่อขายาวเดินนำขบวน  น้องก็ยิ้มออก  ก่อนความสนใจเกือบทั้งหมดของลูกหมูจะไปอยู่ที่ขบวนพาเหรดของสวนสนุก  ที่ผมตั้งใจพาน้องมาดูโดยเฉพาะ  และเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มแบบเด็กๆของน้อง  ผมก็มีความสุขและไม่เสียแรงที่ลงทุนอ้อนวอนคุณโจเซฟเจ้าของค่ายเพลง  เพื่อพาลูกหมูมาที่สวนสนุกแห่งนี้

ผมโอบไหล่น้องเข้าหาตัว  และได้แต่จ้องใบหน้าด้านข้างที่แสนอิ่มเอิบ  ซึ่งเต็มไปด้วยความสุขของน้อง  อย่างไม่อาจละสายตาได้  ลูกหมูเองมีเงยหน้าส่งยิ้มให้ผมนิด  ก่อนจะหมดความสนใจไปจากผม  และละสายตาไปจากผมทันที  เมื่อขบวนพาเหรดกำลังเคลื่อนผ่านหน้าเรา  ด้วยท่าทางตื่นเต้นแบบเด็กๆ  ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายสิบกว่าขวบที่ยืนอยู่ข้างๆน้อง  ลูกหมูยิ้มได้เต็มหน้าหัวเราะได้เต็มเสียง  แถมยังตื่นเต้นจัดกระตุกชายเสื้อผม  และชี้ชวนผมให้ดูตัวตลกโบโซ่ที่โยนลูกบอลสามลูกไปมากลางอากาศ 

แม้เราจะรับรู้กันว่าหมูน้อยของผมเป็นหนุ่มน้อยใกล้วัยทำงานแล้ว  แต่สิ่งที่เห็นขณะนี้และความเป็นจริงช่างสวนทางกัน  คงเป็นอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็นจากน้องมาก่อน  เพราะคนที่เคยแต่สร้างความกดดันให้แก่ตัวเอง  และปิดกั้นความรักจากคนในครอบครัวมาตลอด  ย่อมพยายามสร้างตัวตนให้เป็นผู้ใหญ่เกินกว่าอายุจริง  ทำให้ในวัยเด็กของน้องขาดสีสันในชีวิตอย่างที่ควรจะมี  และคงโหยหาความสนุกแบบเด็กๆอยู่ลึกๆ  คงเป็นปมในใจที่น้องซ่อนเอาไว้  ดังนั้นพอปมในใจถูกคลายออก  ความรู้สึกแบบเด็กๆจึงถูกปลดปล่อยอย่างที่ได้เห็น 

ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่ตั้งใจพาหมูน้อยมาเที่ยวสวนสนุกเช่นนี้  ด้วยต้องการชดเชยความผิดที่ผมไม่ตั้งใจสร้างปมด้อยแก่น้อง  ผมตั้งใจไว้ว่าจะพยายามให้หมูน้อยแสดงตัวตนที่แท้จริง  และแสดงความเป็นตัวเองออกมาให้หมด  ไม่เก็บกดเหมือนแต่ก่อน  แต่มานาทีนี้ผมชักไม่ถูกใจแล้วสิ  เพราะตัวตนที่แสนสดใสของลูกหมูกลับได้รับความสนใจจากชายอื่นเข้าเสียแล้วสิครับ

“ครับ!?  เอ่อ...ไอศกรีมนี่  คือ!?”  แม้ลูกหมูจะยังคงสับสนกับไอศกรีมโคนที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า  แต่ผมน่ะเข้าใจในเจตนาของคนให้ได้ดี  จึงได้แต่ส่ายหน้าและลอบถอนใจอย่างหน่ายๆ

“ผมซื้อให้  พี่รับไปเสียสิ”  ก็ดูเอาสิครับ  ว่าเพราะอะไรผมถึงมีอาการดังกล่าว

เด็กผู้ชายที่ผมจำได้แม่น  ว่าเป็นคนเดียวกับคนที่ยืนดูขบวนพาเหรดอยู่ข้างๆลูกหมู  ที่สำคัญผมสังเกตได้ว่าไอ้เด็กนี่มันแอบมองลูกหมูอยู่หลายครั้ง  แต่ผมไม่นึกว่ามันจะแก่แดดถึงขั้นเดินตามเรา  เพื่อจีบแฟนผมแบบเด็กๆอย่างการให้ไอศกรีมแก่คนที่ชอบ  ขนาดผมก้มหน้าจ้องตามัน  ไอ้เด็กแก่แดดยังกล้าต่อตากับผมอยู่อีก  ลูกหมูเองก็ยืนหยุกหยิกทำตัวไม่ถูก  มองผมทีมองไอ้เด็กตรงหน้าที 

น้องคงงงกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่น้อย  แต่ขืนผมไม่ทำอะไรนอกจากจ้องตาเอาเรื่องมัน  พวกเราคงได้ตกเป็นเป้าสายตาในไม่ช้า  ผมคงได้ผิดสัญญากับคุณโจเซฟ  ที่เตือนไม่ให้ผมทำตัวโดดเด่นต่อหน้าสาธารณชน  เพราะกลัวผมตกเป็นข่าวก่อนได้แถลงข่าวจริงๆ  เรื่องผลงานเพลงในเร็ววันนี้ 

อย่างการมาเที่ยวครั้งนี้  ผมเองยังต้องอำพรางตัวให้เป็นที่วุ่นวายกว่าจะออกมาจากคอนโดได้  แต่ก็ถือว่าคุ้มเพราะทั้งแจ็คเก็ต  หมวก  แว่น  หนวด!!  ทำให้คนรอบตัวไม่มีใครจำผมได้  นอกจากคนข้างกายที่รับรู้แต่แรกว่าผมเป็นใคร

“นี่เจ้าหนู  เอาไปกินเองเถอะ  เราจะกลับกันแล้ว”  ผมเอ่ยปฏิเสธและเตรียมจูงข้อมือลูกหมูเดินออกมา

“ลุงยุ่งไรด้วยเนี่ย!  เด็กๆเค้าจะจีบกัน!”  ฟังมันเถอะครับ  เรียกผมเสียแก่  แถมยังปากดีบอกผมอีกว่าจะจีบแฟนผม 

ผมที่เตรียมขยับตัวเดินเข้าหาไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม  ต้องชะงักค้าง  เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากคนที่ผมไม่คิดว่าจะหัวเราะออกมายามนี้ได้ 

เมื่อลูกหมูเห็นว่าผมจ้องหน้าอย่างขอคำตอบ  น้องรีบตะครุบปากปิดกลั้นเสียงใสๆ  ก่อนจะพยายามส่งยิ้มหวานเฉียบเพื่อเอาใจมาให้  จนผมเองยังโกรธน้องไม่ลง  แต่ไม่ใช่กับไอ้เด็กที่ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่อย่างมันตรงหน้า

“คิกๆๆๆ...เอ่อ  อ่า  พี่ครับใจเย็นๆ  น้องยังเป็นแค่เด็กนะครับ...น้องครับ  พี่ขอบใจสำหรับไอศกรีม  แต่เราน่ะยังเด็กไม่ควรพูดจาไม่ดีแบบนั้นนะ”  ผมต้องยั้งใจไม่ให้เอามือไปผลักหน้าผาก  เจ้าของใบหน้าที่กำลังทำหูทวนลมนั่น  พร้อมๆกับท่าทางเลียไอศกรีมอย่างไม่รู้ไม่ชี้ 

ผมจึงได้แต่ยืนข่มอารมณ์ไม่ให้ทำตัวเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กต่อหน้าสาธารณชน  ทั้งๆที่อยากสั่งสอนมันใจแทบขาด  ลูกหมูเองก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆกับท่าทางของไอ้เด็กตรงหน้า  เหมือนเอ็นดูมันนักหนาทั้งๆที่ทำตัวไม่สมกับเป็นเด็ก  เห็นแล้วผมเริ่มไม่พอใจจ้องน้องไม่กระพริบ  เจ้าตัวก็เหมือนเริ่มรู้ตัว  ส่งมือลูบแขนผมเบาๆและยิ้มน้อยๆอย่างง้องอน  ผมแกล้งเบือนหน้าหนีให้น้องรู้ชัดๆไปเลย  ว่าผมไม่ถูกใจกับพฤติกรรมของน้องที่ชักจะเห็นคนอื่นดีกว่าแฟนอย่างผม 

แม้สมองซีกที่ใช้เหตุผลจะเตือนมาว่าผมทำไม่ถูก  แต่เรื่องรักอารมณ์ย่อมอยู่เหนือเหตุผล  ยิ่งรักมากผมย่อมอยากงอนคนรักมากเป็นธรรมดา  แต่แล้วผมแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่  เมื่อได้ยินประโยคจี้ใจดำที่ดังขึ้น

“โหย!  งอนยิ่งกว่าเด็ก  แก่แล้วยิ่งงอนยิ่งน่าเกลียด...เว้ยยย!!  คนแก่จะรังแกเด็กรึไง!”  ทีนี้ละทำเป็นกลัวแต่ยังปากเก่งได้อีก  ทั้งๆที่กระโดดหลบผมไปเสียไกล  หน้าที่เคยตีรวนก็ซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด

“เฮ้ย!  ใจเย็นครับพี่ลีโอ!...อย่ามีเรื่องเลยนะครับ  คนเริ่มมองแล้วด้วย”  ลูกหมูตะครุบเอวและกอดผมไว้ได้  ก่อนที่ผมจะถึงตัวไอ้เด็กปากเก่งไม่เกินช่วงตัว  บวกเข้ากับถ้อยคำตักเตือน  ทำให้ผมต้องหลับตาสูดลมหายใจลึกๆ  เพื่อรวบรวมสติและข่มกลั้นอารมณ์

“กลับกันลูกหมู  ขืนอยู่ต่อพี่ได้ผิดสัญญาคุณโจเซฟแน่ๆ  ส่วนนาย...อย่าไปทำปากเก่งกับใครที่ไหนแบบนี้อีก  รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เสียบ้าง  ทำตัวแบบนี้พ่อแม่จะเสียใจเอา”  ผมตักเตือนไอ้เด็กแก่แดดตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่พยายามกดให้นิ่งที่สุด  และพอจับสังเกตได้ว่ามันเองก็มีสีหน้าสลดลงเหมือนสำนึกผิดเช่นกัน

ระหว่างที่ผมลากข้อมือลูกหมูเดินจากมานั้น  กลับมีเสียงตะโกนดังขึ้นตามหลัง

“ไอ้ลุงบ้า!!  ไม่รู้อะไรแล้วอย่าพูดดีกว่า...พ่อแม่ของผม  พวกเค้าไม่เสียใจหรอก  เวลาที่จะให้ในวันเกิดลูกตัวเองยังไม่มีด้วยซ้ำ  อย่าหวังว่าจะมาสนใจเรื่องนี้เลย!!”  เจ้าของประโยคใส่อารมณ์นี้  พูดจบก็หมุนตัววิ่งจากไป  แต่ผมก็ยังทันเห็นดวงตาคู่เรียวของเด็กนั่นเอ่อคลอได้ด้วยน้ำตา

“พะ...พี่ครับ”  ไม่เฉพาะน้ำเสียงที่ออดอ่อยเท่านั้น  แต่ตาคู่เรียวของหมูน้อยก็อ่อนแสงฉายแววเห็นใจชัดตา 

ผมพรูลมหายใจระบายความหนักอก  ก่อนจะบรรจงลูบแก้มใส  และขยับปีกหมวกบนหัวให้น้อง  พร้อมส่งยิ้มปลอบใจ  ลูกหมูไม่ต้องขอร้องผมก็พอรู้ว่าน้องต้องการอะไร

“เด็กน้อเด็ก  ไปครับ  เราไปตามหาไอ้เด็กเจ้าปัญหากัน”  สิ้นคำชวนผมเท่านั้น  ใบหน้ากลมๆของคนรักก็สว่างไสวจากรอยยิ้มสดใสทันที  พร้อมกับผมที่เป็นฝ่ายถูกจูงกึ่งลากไปตามทางที่เห็นร่างเล็กวิ่งหนีไป

ผมกับลูกหมูพยายามสอดส่ายสายตาหาร่างเล็กของเด็กชายที่เรายังไม่ทันรู้จักชื่อคนนั้น  แต่ด้วยจำนวนคนที่เดินกันพลุกพล่าน  เพราะต่างแยกย้ายเหมือนผึ้งแตกรัง  หลังจากชมขบวนพาเหรดของสวนสนุกจบ  ทำให้เราไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กนั่น

“ไปอยู่ไหนกันนะ  หวังว่าจะกลับไปแล้ว  ไม่ใช่หลงอยู่ในสวนสนุกหรอกนะ  เฮ้อออ”  ลูกหมูถอนใจเฮือกใหญ่อย่างทดท้อ  ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อัลลอยด์ข้างทางเดิน  หลังจากเราทั้งคู่เที่ยวเดินหาไปทั่วจนเริ่มเหนื่อย  และเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของพื้นที่ในสวนสนุกเท่านั้น 

ผมเลือกที่จะนั่งลงข้างน้อง  และโอบไหล่นิ่มเข้าหาตัว  น้องเองก็เอนหัวซบลงบนไหล่ผมเช่นกัน

“อย่าคิดมากไปเลยหมูน้อย  เราทำดีที่สุดแล้ว...พี่เองก็ผิดที่ไปว่าเด็กนั่น”  ลูกหมูกอดเอวผมไว้จนรอบและขยับตัวเข้ามาซบอกผมยิ่งขึ้น  ก่อนผมจะได้ยินเสียงเล็กๆดังขึ้นปลอบใจ  ในทำนองที่ว่าผมไม่ต้องคิดมากเช่นกัน

กิริยาออดอ้อนน่ารักๆแบบไม่ตั้งใจของลูกหมูทำให้ผมกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่  จงใจกระชับอ้อมกอดกอดตอบน้อง  ยังดีที่บริเวณนี้คนไม่พลุกพล่านมากนัก  เพราะไม่ใช่โซนเครื่องเล่นของสวนสนุก  และคนที่เคยมาชมขบวนก็บางตาลงมากแล้ว

“คิกๆ  ฮ่าๆ  พี่ลีโอไม่แกล้ง  ลูกหมูจั๊กจี้  ฮ่าๆ  หนวดมันทิ่ม  พี่อ่ะ  คิกๆ  พอก่อน  ไม่เอา”  เสียงหัวเราะใสๆผิวเนื้อนิ่มๆแถวซอกคอ  และกลิ่นกายหอมเฉพาะตัวแบบที่ไม่มีใครเหมือน  ทำให้ผมไม่คิดจะเชื่อคำห้ามปรามของน้อง 

ผมก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอและข้างแก้มน้องอย่างไม่คิดห้ามใจ  ไม่คิดจะสนว่าจะเป็นจุดสนใจของใครทั้งสิ้น  ในเมื่อพลางตัวมาขนาดนี้  และยังไม่มีใครเข้ามาทักว่าผมคือลีโอแห่งวง  Chic  เลยสักคน  แต่แล้วอยู่ๆก็มีเสียงเรียกชื่อผมขึ้นมา  ทำเอาผมสะดุ้งเลยทีเดียว

“ลีโอ!...พี่ลีโอกับลุงปากจัดคือคนเดียวกันจริงๆหรือเนี่ย  ไม่อยากจะเชื่อ”  ไอ้เด็กที่เราเดินตามหาให้วุ่น  มันมายืนทำหน้าตาตื่นต่อหน้าผมกับลูกหมูแล้ว  และมันก็ยังคงปากดีไม่เปลี่ยน 

แต่มันรู้ได้ยังไงว่าผมคือใคร  ทั้งๆที่หนวดก็ยังอยู่  ‘หนวดรึ!!’

“พะ...พี่ครับ  เอ่อ”  ผมก้มมองของในมือของเจ้าของแก้มกลมที่กำลังสุกปลั่ง  จึงได้รู้คำตอบว่าทำไมมันถึงรู้ว่าผมคือใคร 

หนวดที่ถูกติดมาอย่างดีหลุดตอนที่ผมแกล้งน้อง  ลูกหมูแตะแก้มผมและยิ้มเอียงอาย  ก่อนจะลงมือติดหนวดติดเคราให้ผมอย่างเบามือ  ไอ้ผมเองก็มองเพลินลืมแม้กระทั่งไอ้ตัวยุ่งที่อยู่ๆก็โผล่มา

“จิ๊!  ทำหวานอะไรกันเนี่ย  ที่ตามหาผมก็เพราะเป็นห่วงไม่ใช่เหรอ”  เมื่อผมตีความในสิ่งที่มันพูดได้  นั่นหมายความว่าไอ้เด็กนี่เห็นว่าผมกับลูกหมูวิ่งวุ่นตามหา  แต่ก็ไม่คิดจะออกมาให้เจอตัว

ผมเหลือบตามองคนพูด  ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปช้าๆ  เพื่อจ้องตาเอาเรื่องไอ้เด็กกวนประสาท 

“นายรู้ว่าเราตามหา  ทำไมถึงไม่แสดงตัวแต่แรก  หา!!”

“พี่ครับใจเย็นๆ  ให้ลูกหมูคุยกับเด็กเองนะครับ...น้องครับ  น้องไม่เป็นอะไรอย่างที่พวกพี่กังวลก็ดีแล้ว  คราวหลังอย่าทำให้ใครเป็นห่วงอย่างนี้อีกล่ะรู้มั้ย  แล้วนั่น  ขาไปโดนอะไรมา!”  ผมเหลือบตาลงไปตามที่ได้ยิน  จึงเห็นว่าไอ้เด็กตรงหน้ามีเลือดออกที่หัวเข่า 

หมูน้อยย่อตัวลงและใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองซับเลือดที่หัวเข่าให้  โดยที่ไอ้เด็กเจ้าปัญหาที่แต่แรกขยับตัวออกอย่างตกใจ  มันถึงกลับยืนอึ้งและก้มหน้าจ้องการกระทำของลูกหมูตาไม่กระพริบ

“เจ็บมั้ย  แสบรึเปล่า  บอกพี่ได้นะ...อ๊ะ!  ร้องทำไม  พี่ทำเจ็บเหรอ  โอ๋ๆ  ไม่ร้องนะครับ”  ลูกหมูรีบลุกขึ้นมาลูบหัวปลอบเด็กขี้แย  แต่ยิ่งปลอบก็ยิ่งดูเหมือนว่าไอ้เด็กนั่นจะยิ่งร้อง  จนคนปลอบมีสีหน้าเหยเกเริ่มทำตัวไม่ถูก  และหันมามองผมส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาให้ 

ผมถอนใจเฮือกใหญ่และระบายยิ้มให้หมูน้อย  ตัดสินใจคว้าข้อมือคนทั้งคู่เดินหลบออกมา  ให้ห่างจากสายตาอยากรู้อยากเห็น  ขืนโดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กจนร้องไห้แล้วจะวุ่น

“เอ้า  เลิกร้องได้แล้ว  ดื่มน้ำก่อน...เราเองก็ดื่มด้วย  แล้วหิวรึยัง  นี่ก็เลยเวลาอาหารเย็นมานานแล้ว”  คนที่ผมตั้งใจส่งคำถามให้  ทำเพียงแค่ยิ้มหวานและส่ายหัวตอบ  แต่คนที่ไม่ได้ถามดันตอบซะเสียงใสว่าหิว  ทั้งๆที่แก้มยังเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาและเปลือกตาบวมน้อยๆ  แต่ปฏิกิริยาดังกล่าวของมัน  ก็ทำให้ลูกหมูหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ

สุดท้ายผมก็ต้องเป็นคนไปซื้อแฮมเบอร์เกอร์และพวกเฟรนซ์ฟรายกลับมาให้สองเพื่อนใหม่ต่างวัยได้กิน  ซึ่งเราก็ได้รู้ว่าเด็กที่บังเอิญได้รู้จักชื่อวาเลนไทน์  เพราะเจ้าตัวเกิดวันแห่งความรักพอดี

“ถึงผมจะชื่อวาเลนไทน์  แต่ชีวิตจริงตรงข้ามกับความหมายวันดีๆแบบนี้แทบไม่เหลือเค้าเลยล่ะ  หึ!  อย่าพูดถึงดีกว่า...อ่ะ!  ผมให้”  ผมขมวดคิ้วใส่ชิ้นมะเขือเทศที่เพิ่งถูกหย่อนลงในชิ้นเบอร์เกอร์ของตัวเอง  จะโวยรึก็ดูไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่  จึงได้แต่ฝืนกินทั้งๆที่เกลียดมันแทบขาดใจ

“คิกๆ  น้ำครับ  ดื่มหน่อยจะได้คล่องคอนะครับ...พี่ลีโอคนเก่ง  คิกๆ”  ผมดูดน้ำพร้อมจ้องแววตารู้เท่าทันของคนตัวกลมไปด้วย 
ดูเอาเถอะรู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ชอบกินมะเขือเทศ  แต่ก็ไม่คิดจะช่วยกัน  แถมยังหัวเราะล้อเลียนใส่ผมอีก  แต่ผมให้อภัยได้  เมื่อในนาทีต่อมาน้องใช้กระดาษซับมุมปากที่เลอะซอสให้ผม

“วาเลนไทน์  โอเคๆ  ไทนี่ก็ไทนี่  เรานี่น้า...กินให้มันดีๆสิเลอะหมดแล้ว”  ผมเบือนหน้าหนีภาพที่ลูกหมูเช็ดปากให้ไอ้เด็กวาเลนไทน์  เพราะรู้แก่ใจว่าน้องเอ็นดูไอ้เด็กนี่ในฐานะน้องชายเท่านั้น  แต่มาขัดใจกับรอยยิ้มกวนๆที่มันส่งมาข่มผมนี่แหละ 

พวกเรานั่งกินแฮมเบอร์เกอร์อย่างง่ายๆ  โดยลูกหมูชวนไทนี่คุยเบาๆไปเรื่อยๆ  ทำให้เราได้รู้ถึงเหตุผลในคำพูดแปลกๆของไทนี่  ด้วยดูเหมือนว่าไทนี่เป็นเด็กขาดความอบอุ่น  เพราะพ่อแม่กับพี่ชายเป็นนักธุรกิจที่มัวแต่ทำงาน  จนไม่มีเวลาใส่ใจลูกและน้องของตัวเอง  ขนาดพามาเที่ยวที่ฮ่องกงแท้ๆ  พวกเขายังออกไปดิวงานกับลูกค้า  จนวันนี้ลูกชายหนีออกมาเที่ยวสวนสนุกแต่เช้า  แต่พ่อแม่และพี่ชายก็ยังไม่รู้ว่าลูกหรือน้องไม่อยู่บ้าน 

จุดสำคัญที่ทำให้หมูน้อยของผมเห็นใจและเปิดใจรับไทนี่ยิ่งขึ้น  คือทั้งคู่มีชีวิตที่เหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อ  ด้วยการที่ลูกหมูกับไทนี่เป็นเด็กกำพร้าและถูกรับมาอุปการะนั่นเอง  ซึ่งที่มาของชื่อวาเลนไทน์ที่เจ้าตัวออกอาการระคายหูทุกครั้งที่ได้ยิน  จริงๆแล้วไม่ได้มาจากวันที่เกิด  แต่เป็นวันที่คนในสถานสงเคราะห์เจอไทนี่ถูกทิ้งไว้ต่างหาก 

ส่วนผมก็ต้องจำใจตอบคำถามไทนี่บ้าง  อย่างทำไมผมถึงต้องปลอมตัวมาเที่ยวสวนสนุก  และผมเป็นแฟนกับลูกหมูได้อย่างไร  เป็นแฟนกันมานานหรือยัง  ผมซึ่งเห็นแก่ตาช้ำๆของมันก็จึงยอมตอบออกไป  แต่คำถามเหล่านั้นก็ทำให้คนที่เคยคุยจ้อข้างตัวมาตลอด  ได้แต่นั่งปิดปากเงียบและเคี้ยวหงับๆทั้งๆที่แก้มแดงก่ำแทบระเบิด

กระทั่งของกินทุกอย่างหมดลง  ความรู้สึกสบายๆผ่อนคลายของผมมีอันชะงัก  เพียงเพราะคำพูดต่อมาของไอ้เด็กไทนี่

“พี่ลูกหมูเลิกกับพี่ลีโอแล้วมาเป็นแฟนผมมั้ย  ผมชอบพี่นะ...โอ๊ย!  ตาแก่ชอบใช้ความรุนแรง”  ผมแค่ผลักหัวมันเบาๆ  แต่ดูมันทำหน้าเข้าเถอะ  อย่างกับเจ็บเสียเต็มประดา 

ยังดีที่ลูกหมูไม่หลงกล  ด้วยน้องหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน  ก่อนจะแสดงกิริยาที่ทำให้ผมฉีกยิ้มได้เต็มหน้า  ด้วยการเข้ามากอดแขนผมและหันไปพูดกับไอ้เด็กวาเลนไทน์อย่างอารมณ์ดี

“พี่คบกับใครอีกไม่ได้หรอก  เพราะหากไม่ใช่พี่ลีโอ  พี่ก็คงไม่คบใครอีกแล้วล่ะ”  ผมกดปากและจมูกลงบนไหล่น้องเร็วๆ  ก่อนคลี่ยิ้มใส่ตาน้องที่เงยหน้าขึ้นสบตาผมพอดี 

การกระทำระหว่างเราคงทำให้ใครที่เหลืออิจฉา  ส่งเสียงหึหะเข้ามาขัดจังหวะ  จนหมูน้อยต้องหลบตาบี้หน้าลงกับไหล่ผม  แต่ก็ทำให้ผมอารมณ์ดียิ่งกว่าเดิม 

เมื่อมองนาฬิกาเห็นว่าเกือบสองทุ่มแล้ว  ผมจึงเอ่ยปากไปส่งเด็กไทนี่ให้ที่บ้าน  เพราะดูท่าหากไม่รีบตัดบทพวกเราคงต้องนั่งในสวนสนุกอีกนาน

“นี่ก็ค่ำแล้ว  กลับกันเถอะ  ที่พักอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่ง”  ผมหันไปพูดกับไทนี่โดยเฉพาะ  มันเองก็ทำเป็นย่นจมูกใส่

“มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้วล่ะลุง”  ผมได้แต่ถอนใจอย่างทำอะไรไม่ได้  เพราะเชื่อว่าแย้งไปมันก็คงเรียกผมว่าลุงอยู่ดี  เหนื่อยเปล่าครับ

ผมขับรถไปส่งเด็กชายวาเลนไทน์ตามคำบอกทางของเจ้าตัว  และต้องทึ่งกับบ้านพักหลังใหญ่นอกเมือง  บ้านที่มีขนาดใกล้เคียงกับคำว่าคฤหาสน์  และไทนี่คงไม่ต้องบอกถึงฐานะทางบ้านตัวเอง  ผมก็รู้ว่าครอบครัวนี้เข้าขั้นระดับเศรษฐีของเมืองไทย  เพราะขนาดบ้านพักในฮ่องกงที่ราคาที่ดินแพงกว่าทองยังใหญ่โตขนาดนี้  บ้านที่ไทยจะขนาดไหนกัน

อาการของลูกหมูก็ทำให้ผมรู้ว่าน้องก็คงรู้สึกเช่นเดียวกับผม  แต่เราที่พยายามเก็บความแปลกใจไว้  กลับมีเรื่องให้ตื้นตันจนได้  เมื่อได้เห็นภาพของครอบครัวกอดกันกลม  พ่อ  แม่  น้องชาย  และพี่ชาย!?

ภาพตรงหน้าสร้างความเข้าใจและสร้างความรู้สึกใหม่ๆให้เกิดแก่ผม  และตระหนักว่าสิ่งที่รับรู้มาจากไทนี่เป็นเพียงความรู้สึกน้อยใจของเจ้าตัวเท่านั้น  ด้วยพ่อแม่บุญธรรมของไทนี่นั้น  รักลูกชายไม่ด้อยไปกว่าพ่อแม่แท้ๆที่รักลูกในอกของตัวเองเลย  เพียงแต่ธุรกิจและการทำงานของครอบครัว  คงทำให้ขาดความใส่ใจอย่างที่ควรมี  ส่งผลให้ลูกที่อยู่ในวัยรุ่นและต้องการความอบอุ่น  เกิดความรู้สึกน้อยใจและไขว้เขว  จนประชดด้วยการหนีออกไปเที่ยวแบบไม่บอกกล่าว 

น้ำตาจากแววตาดีใจสุดขีดที่เห็นหน้าลูกอีกครั้งของแม่ไทนี่  รอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าเครียดขรึมของพ่อไทนี่  และท่าทางเป็นห่วงเป็นใยจากพี่ชายคนโต  ที่พยายามสำรวจร่างกายน้องว่าได้รับบาดเจ็บส่วนไหนบ้างยามนี้นั้น  ทำให้ผมและลูกหมูสบายใจว่าไทนี่น้อยของเราไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว  ด้วยเหตุการณ์ในวันนี้คงทำให้พ่อแม่และพี่ชายนักธุรกิจของไทนี่ระลึกถึงความเป็นจริงได้

“ขอบคุณพี่ลูกหมูที่ดูแลผมครับ...พี่ลูกหมู  พี่สัญญาแล้วนะว่ากลับเมืองไทยไปแล้ว  พี่จะแวะไปหาผมที่บ้าน”  เด็กไทนี่คลายกอดลูกหมูแล้วก็คว้ามือลูกหมูของผมไปกุมไว้  และย้ำคำสัญญาที่คนทั้งคู่ให้ไว้ต่อกัน 

ผมเองได้แต่ยืนมองนิ่งๆ  เพราะไม่คิดเข้าไปขัดจังหวะพี่ชายน้องชายคู่ใหม่

“อืม  สัญญาต้องเป็นสัญญาอยู่แล้ว  น้องชายของพี่ทั้งคนนี่หน่า  อย่าลืมที่พี่บอกล่ะ  อย่าเป็นคนช่างคิดมาก  มีอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดนะรู้มั้ย”  จบประโยคลูกหมูกลับเป็นฝ่ายคว้าไทนี่เข้ามากอด  ทำเอาไอ้เด็กนั่นยิ้มกว้าง  จนผมที่บังคับตัวเองให้ยืนนิ่งๆได้แต่ลอบถอนใจ

“ครับ...พี่ลีโอผมฝากดูแลพี่ลูกหมูด้วยนะ  ถ้าผมรู้ว่าพี่ดูแลไม่ดี  ผมจะไปแย่งพี่ลูกหมูมาเป็นแฟนซะเลย”  แม้จะสะดุดหูกับชื่อตัวเองที่ไทนี่เรียกผมเป็นครั้งแรก  ไม่ใช่คำว่าลุงอย่างทุกครั้ง  แต่เพราะคำฝากฝังเกินอายุของไทนี่  ทำให้ผมไม่คิดยอกย้อน  แต่เลือกที่จะตอบรับและให้คำมั่นแทน 

ผมได้แต่แปลกใจว่าทำไมเด็กแค่สิบสองขวบถึงได้ดูจริงจังได้เหมือนผู้ใหญ่นัก

“สบายใจได้น่า  ถึงนายไม่ย้ำฉันต้องดูแลแฟนฉันอย่างดีอยู่แล้ว  และเพราะว่ารักนี่แหละ  ต่อให้มีใครหรืออะไรมาจับเราแยกออกจากกัน  ฉันก็ไม่มีวันยอมห่างลูกหมูหรอก”  สิ้นคำผมเด็กไทนี่ยู่หน้าใส่อย่างหมั่นไส้ใส่ผม  ทั้งๆที่แววตาระยิบระยับไปด้วยความพอใจ

หลังจากล่ำลากันแล้ว  ผมกับลูกหมูก็กลับขึ้นรถ  โดยที่เบาะหลังเต็มไปด้วยของกินมากมาย  ทั้งผลไม้และของคาวหวาน  ซึ่งเป็นของฝากแทนสินน้ำใจจากพ่อแม่ไทนี่  ที่จัดแจงให้เด็กรับใช้ขนขึ้นรถ  ก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยให้ผมกับลูกหมูล่ำลาลูกชายตัวเอง

“ขับรถดีๆนะลุง  บ๊ายบายครับพี่ลูกหมู”  ฟังมันเถอะครับ  ล้อเลียนผมจนนาทีสุดท้ายจริงๆ 

ผมจึงแกล้งออกรถทั้งๆที่มันเพิ่งปล่อยมือลูกหมู  แต่ก็อยู่ในความระวังไม่ให้เกิดอันตรายกับพี่น้องหมาดๆของวันนี้  ทำแค่พอให้เด็กไทนี่ตกใจเท่านั้น

“ไอ้ลุงบ้า!  ฝากไว้ก่อนเถอะ!”  จากกระจกหลังผมเห็นไทนี่ตะโกนลั่นหน้าแดงกล่ำ  โดยมีพี่ชายยืนกอดอกจ้องเจ้าตัวยิ้มๆ

“ฮึๆ...เป็นอะไรรึเปล่าหมูน้อย”  ผมหัวเราะอย่างถูกใจกับสีหน้าโกรธเคืองปนตกใจของเด็กไทนี่ที่ได้เห็นจากกระจกข้าง  แต่แล้วความเงียบบนรถทำให้ผมต้องหันไปให้ความสนใจกับคนข้างๆ

“เปล่าครับ...ผมกำลังตกใจกับปานตรงข้อมือของไทนี่”  คำตอบของลูกหมูไม่ทำให้ความสงสัยของผมคลี่คลายลงเลย 

ปานอะไรและมันแปลกยังไง  แววตาของผมที่สบกับลูกหมูชั่วแวบ  คงทำให้น้องรู้ว่าผมคิดอะไร

“ปานรูปปีกตรงข้อมือด้านในน่ะครับ  ลูกหมูติดใจยังไงไม่รู้  แต่คงคิดมากไปเอง  แหะๆ”  รอยยิ้มแหยๆกับเสียงหัวเราะฝืดๆของน้อง  ทำให้ผมอารมณ์ดี  จึงยื่นมือไปยีหัวเจ้าตัวเล่น

หมูน้อยไม่มีโวยวายทำเพียงแค่หัวเราะคิกคัก  และเอนหัวลงซบบนไหล่ผม  การกระทำของน้องทำเอาหัวอกผมอุ่นวาบและเต็มตื้นไปด้วยความสุข  จึงคว้ามือนุ่มขึ้นกดจูบบนหลังมือเนิ่นนาน  เรานั่งข้างกันโดยที่มีผมเป็นคนขับและมีน้องแนบชิดไปตลอดทาง 
เส้นทางข้างหน้าผมไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรบ้าง  แต่ขอเพียงแค่มีลูกหมูอยู่เคียงข้าง  เป็นทั้งกำลังใจและเติมเต็มความรักให้ผมแบบนี้ตลอดไป  ผมก็พอใจและพร้อมที่จะต่อสู้กับขวากหนามและอุปสรรคระหว่างทางเต็มกำลังแล้วครับ

“พี่รักลูกหมูมากนะคนดีของพี่  อยู่กับพี่แบบนี้ตลอดไปนะ”

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

กิ๊วๆๆ  มีใครคิดช๊อตบทลงโทษไปไกลบ้างเอ่ย  จริงๆไม่มีไรน้า
พี่ลีโอแค่หาข้ออ้างพาน้องมาเที่ยวเท่านั้นเอง   o18
แต่อย่าเพิ่งผิดหวัง  เพราะตอนหน้าพี่ลีโอจะชดเชยให้น้า
ห้ามพลาด!!!!  ต้องติดตามค่ะ
เจอกันวันอังคารค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 30-04-2015 11:43:56

ปานที่มือน้อง+เด็กกำพร้า

 :ruready

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-04-2015 11:46:16

โทนี่มาจากที่เดียวกันกับลูกหมูแน่เลยใช่ไหมคะเนี่ย .. แบบนี้เรียกว่าลูกหมูได้เจอกับญาติหรือเปล่าน้าา ^^*

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 30-04-2015 12:16:04

 :pig4: :pig4: :call:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 30-04-2015 12:31:06

น้องชายของลูกหมูรึป่าว เด็กวาเลนไทน์นั่น

รออ่านตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 30-04-2015 12:39:29

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-04-2015 12:55:20

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 30-04-2015 12:55:39

แบบนี้ก็แสดงว่า น้องไทนี่ อาจจะเป็นแบบ ลูกหมู ใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-04-2015 15:18:58

หวานกันจริงๆ ว่าแต่ไทนี่พิเศษแบบลูกหมูไหมน้า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-04-2015 15:36:53

สงสัยไทนี่จะเหมือนลูกหมูนะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-04-2015 16:02:37

เอ๊ะ!!! รึจะเป็นปีกอีกครึ่งของลูกหมู คุณน้องชายสินะคะ
กำพร้าเหมือนกันด้วยสินะ :ruready
รอตอนต่อไปเน้ออออออ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-04-2015 16:13:04

ชะตากรรมเดียวกันแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 30-04-2015 17:07:14

ลงโทษได้น่ารักจริงๆ พาไปเที่ยวด้วย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 30-04-2015 17:51:10

อืมมมมมมมม ไทนี่ หนูมาจากเขาโอลิมปัสเหมือนลูกหมูสินะ

งื้อออออออ พี่เลโออย่าพูดอย่างงี้สิ เหมือนมันจะเป็นลาง

ว่างานจะเข้า ..... ไม่เอาน้า ไม่เอา  :ling1:

แงงงงงงงงงงงงงงงง อายง่ะ คิดไปไกลนู้นนนนเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 30-04-2015 18:50:29

อยากโดนลงโทษ !!(ไม่เกี่ยว) ประโยคสุดท้ายนี่ เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-04-2015 21:10:24

   ไทนี่แก่แดดจริงๆ ส่วนลูกหมูกับพี่ลีโอก็หวานซะ :o8:  รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 30-04-2015 21:52:08

ผิดคาดกะการลงโทษ เขินเลย  :o8:
ว่าแต่ไทนี่ต้องมีที่มาแบบเดียวกันแน่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-05-2015 00:30:49

ไทนี่เป็นแบบลูกหมูแน่ๆเลย
รอตอนหน้า :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 01-05-2015 00:53:54

555 พี่ลีโอเจอก้างชิ้นใหญ่แล้ว แต่น้องไทนี่น่ารักแสบซน เป็นน้องลูกหมูหรือเปล่า ถ้าใช่ลูกหมูต้องดีใจมากๆแน่เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-05-2015 07:47:25

ไทนี่ต้องมาอีกแน่ๆ เอ ปานปีกหัวใจนั่นคือไรน้า อยากรู้
พี่ลีโอโดนเนียกว่าลุง ฮาดี

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-05-2015 08:14:43

อาจจะมีเงื่อนงำบ้างอย่างอยู่ก็เป็นได้ 55555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-05-2015 10:33:25

ต่อให้มีใครหรืออะไรมาจับเราแยกออกจากกัน  ฉันก็ไม่มีวันยอมห่างลูกหมูหรอก    :-[

ไทนี่จะเป็นแบบเดียวกับลูกหมู 

เชียร์ไทนี่ ให้ปูนเพื่อนลูกหมูแทนล่ะกัน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-05-2015 14:48:36

ไทนี่จะเป็นญาติของลูกหมูหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 03-05-2015 10:27:21

พี่ลีโอลงโทษโดยพาไปเที่ยว น่ารักมาก :-[
ไทนี่ต้องมีอะไรแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" P.18 (30/4/58) >>> MiSS-U...มาแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 04-05-2015 16:54:46

พี่น้องอีกคนของหมูน้อยรึ??? :hao4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-05-2015 10:13:53

ตอนที่ 17

ลูกหมู

“พี่...ลีโอ  พะ...พี่ครับ  อย่าทำแบบนี้...อ่าๆๆ  มัน...อืม~”  เหตุผลและอารมณ์ตีกันให้วุ่น  แต่ดูท่านาทีนี้อารมณ์จะเป็นต่อ 

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือ  ผลักก็แล้ว  ขอร้องก็แล้ว  แต่เจ้าของริมฝีปากนุ่มและเรียวลิ้นชื้นๆก็ยังไม่ยอมห่างกึ่งกลางลำตัวของผม  แถมยังลามเลียไปยังด้านหลัง  ทำให้สติที่เหลือน้อยนิดของผมแตกกระเจิง  ได้แต่เปล่งเสียงครางน่าเกลียดๆออกไป  และกลับเป็นฝ่ายเหนี่ยวรั้งกลุ่มผมนุ่มไม่ให้ผละห่าง  พร้อมๆกับเร่งเร้าให้ทำในสิ่งที่หากผมมีสติคงไม่กล้าที่จะเอ่ยขอออกไป

“อ่าๆๆ  เร็วหน่อยครับ  แรงอีก  ซี้ดดด  พี่ครับ  ตรงนั้น  มะ...ไม่  มันสกปรก  พี่ลีโอ~  ลูก...หมู  ทนไม่ไหวแล้ว  อ่าๆๆๆ”  ความเสียวซ่านก่อตัวถึงขีดสุด  เพียงเพราะลิ้นนุ่มของพี่แทรกซอนสำรวจซอกหลืบด้านหลังของผม  พร้อมๆกับฝ่ามืออุ่นที่กระตุ้นความแข็งขืนส่วนหน้า  จนในที่สุดผมก็ไม่อาจต้านทานอำนาจแห่งความปรารถนาได้อีกต่อไป 

ผมงอตัวกรีดร้อง  พร้อมๆกับที่กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งเขม็ง  มือขยุ้มเส้นผมใต้ฝ่ามือจนแน่น  และปลดปล่อยความต้องการออกมาเป็นสาย  ส่วนสมองก็ขาวโพลนคิดอะไรไม่ออกไม่ชั่วขณะ  แน่นอนว่าความสุขอิ่มเอมอาบไล้ไปทั่วร่าง  แต่เศษเสี้ยวความต้องการยังคอยย้ำเตือนว่าตัวเองต้องการอะไรที่มากกว่านี้ 

ยามที่สติยังไม่ครบถ้วนดีนัก  ผมมีความรู้สึกบางเบาว่ามีความนุ่มชื้นครอบครองส่วนกลางลำตัวที่เคยแข็งขืน  ก่อนความนุ่มเดียวกันนั้นจะผละห่าง  เปลี่ยนมาบดจูบอย่างลึกซึ้ง  และกวาดต้อนกลืนกินลิ้นผม  อย่างที่ผมไม่มีโอกาสได้หยุดพักหายใจ 

กระทั่งหัวใจในอกก็ไม่ได้หยุดพัก  เพราะมันเต้นกระหน่ำไปกับความเร่าร้อนที่โดนกระตุ้น  ทั้งยอดอกที่บวมเป่งจากปลายนิ้ว  โดนทั้งบีบบี้ทั้งบดคลึงทำเอาผมครางเสียงหลงอย่างต่อเนื่อง  ซอกคอชื้นๆยามนี้ก็คงมีแต่ร่องรอยสีกุหลาบ  จากการดูดดึงผิวเนื้ออ่อนๆอย่างไม่ยอมผ่อนปรนของพี่  แต่การกระทำนั้นกลับทำเอาผมตัวอ่อน  ใจกรีดร้องปรารถนาความหฤหรรษ์  อารมณ์รักยิ่งเตลิดไปไกล 

แม้แต่หน้าท้องนิ่มๆของผมตอนนี้คงเต็มไปด้วยรอยฟันจางๆ  จากการขบเม้มด้วยความมันเขี้ยว  ซึ่งทุกสัมผัสจากพี่นั้น  ผมสามารถจดจำได้อย่างชัดเจน  โดยเฉพาะนาทีนี้ที่ปลายนิ้วเรียวยาวหมุนคว้างอยู่ในตัวผม  ส่งสัญญาณว่าถึงเวลาที่ผมรอคอย  และคงเป็นช่วงเวลาที่แสนน่าจดจำอีกครั้งหนึ่งระหว่างผมกับพี่ลีโอ

“เป็นของพี่นะหมูน้อย  รู้ใช่มั้ยว่าพี่ไม่เคยรักใครนอกจากเรา”

“คะ...ครับ  ลูกหมูรู้  ลูกหมูก็รักพี่  แต่พี่ครับ  พี่ลีโอช่วยรักลูกหมูทีเถอะ  อ่าๆๆ  ลูกหมูขอร้อง  พี่ครับ  พี่~”  ยามที่ผมเปิดเปลือยความรู้สึกและตอบรับรักคำพี่  ผมเอื้อมมือไขว่คว้าใบหน้าหล่อเหลาทรงเสน่ห์ของพี่ลีโอที่ลอยเด่นยิ้มกระจ่างตา 

“อ๊าๆๆ”  แต่ผมก็ต้องกรีดร้องสุดเสียง  เมื่อพี่โน้มใบหน้าลงมาหาผม  พร้อมๆกับส่งสิ่งที่ผมร้องขอเข้ามาในคราวเดียว 

ความเจ็บจุกอยู่กับผมเพียงครู่  จะด้วยริมฝีปากและลิ้นของพี่ที่พยายามปลอบประโลมผม  หรือจะเพราะความต้องการของตัวเองที่ก่อเกิดในกาย  ทำให้ผมเป็นฝ่ายขยับสะโพกบดเบียดความแข็งขืนในกาย  เพื่อยั่วยวนพี่แบบจงใจให้ตอบสนองความต้องการ  ซึ่งพี่ลีโอเองถึงกลับครางครึมในลำคอ  แต่ไม่มีเสียงหลุดออกมา  เพราะปากพี่ยังคงบดจูบผมไม่ห่าง 

ไม่นานความต้องการของผมก็ได้รับการตอบสนอง  เมื่อพี่ลีโอสาวสะโพกออกช้าๆ  และกระแทกกลับหนักๆ  จนผมเป็นฝ่ายครางเครือ  และโอบขารอบเอวสอบของพี่ด้วยความหวงแหน  กลัวว่าสิ่งที่เคลื่อนไหวในกายจะหลุดหายออกไปจากร่าง 

ความหนักหน่วงและจังหวะที่พี่ควบคุมเกมรักของเราเริ่มเปลี่ยน  เพราะพี่ล้มตัวลงนอนแทนที่ผม  และพลิกตัวผมให้ขึ้นคร่อมสะโพกแกร่ง  ทั้งๆที่ส่วนนั้นของพี่ไม่ได้หลุดไปจากตัวผมสักนิด  ผมถึงกลับงงกับการกระทำนี้  ได้แต่นั่งจ้องตาพี่ด้วยความไม่เข้าใจ  จนพี่ลีโอประคองสะโพกผมขึ้น  และกดลงหาความแข็งขืนอย่างรวดเร็ว  ทำให้ผมรับรู้ว่ามันฝังลึกเข้าไปในตัวผมมากกว่าที่เคย 

ผมหลุดเสียงครางเพราะความเสียวสะท้าน  พี่เองก็หลุดครางเสียงทุ้ม  พร้อมๆกับประกายตาระยับที่แสดงถึงความพอใจ

“ลูกหมูขยับอย่างที่พี่สอนสิครับ...อืมมม  แบบนั้น  เก่งมาก  ซี้ดดด”  เมื่อเห็นใบหน้าเหยเกและเสียงสูดปากเสียงครางด้วยความสุขของพี่  ผมพยายามกล้ำกลืนความอายที่หลงเหลืออยู่น้อยนิด  เพื่อทำตามสิ่งที่พี่ชักจูง

แท่งร้อนที่ผลุบๆโผล่ๆในกายจากฝีมือตัวเอง  กระตุ้นความเสียวสะท้านกลางตัวผมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  พร้อมๆกับก่อเกิดกำลังใจทุ่มแรงใจแรงกาย  เพื่อมอบความสุขแก่คนที่ผมรัก  พี่ลีโอนอนจ้องผมไม่กระพริบด้วยแววตาแห่งความปรารถนาและความรัก  พร้อมๆกับฝ่ามือหนาที่ประคองสะโพกผมไม่ห่าง 

สุดท้ายเป็นผมเองที่ทนความยั่วยวนแห่งอารมณ์รักไม่ไหว  ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มหน้าท้องพี่  โดยมีมือหนาช่วยรูดรั้งความแข็งขืนของผมอีกทาง  ผมทรุดตัวนอนทับร่างแกร่งและหอบตัวโยน  ก่อนจะรู้สึกว่าพี่พลิกร่างผมลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง

“อ๊ะ!  อ่าๆๆ...พี่ลีโอ~”  พี่เอาแท่งร้อนออกจากร่างผม  พร้อมๆกับที่ผมหลุดคราง  รู้สึกถึงความวูบโหวงและเสียดายจับใจ  จนปรือตามองพี่และเรียกพี่อย่างอ้อนๆ

“ฮึๆ  ใจเย็นๆหมูน้อยของพี่  มันยังไม่จบแค่นี้หรอก”  จริงอย่างที่พี่พูด  เพราะพี่ลากผมไปปลายเตียงและพลิกตัวผมคว่ำลงทั้งๆที่ผมยังเหนื่อยอ่อน  ก่อนจะยกสะโพกผมขึ้น  โดยที่พี่ลีโอลงไปยืนบนพื้น

ผมเหลียวมองไปด้านหลังก็ต้องเสียววาบ  เมื่อเห็นว่าพี่มองที่ซอกหลืบผมอย่างหลงใหล  และก้มลงโลมเลียมันจนผมสะท้าน  กึ่งกลางลำตัวผงาดอย่างที่ไม่มีอะไรหรือใครจับต้อง  ผมครางเสียงหลงมือจิกผ้าปูที่นอนไว้มั่น  ใจอยากจะถดสะโพกหนีแต่ร่างกายกลับทำสิ่งตรงข้าม  ส่ายยั่วและเด้งตอบรับลิ้นร้อนๆ 

ผมเกือบปลดปล่อยทั้งๆที่พี่ไม่ได้ทำอะไร  นอกจากเล่นกับด้านหลังของผมด้วยลิ้นและนิ้วของพี่  จนผมต้องร้องขอพี่อย่างหมดอาย  เพื่อให้ผมเป็นของพี่อีกครั้ง  พี่ลีโอเงยหน้าขึ้นมองพร้อมส่งยิ้มยั่วเย้าในแบบที่ทำให้แก้มที่ร้อนของผม  ยิ่งร้อนขึ้นจนผมกลัวว่ามันจะระเบิด 

แม้ผมอยากจะหลบตาเหมือนทุกที  แต่ความต้องการมีมากกว่า  ผมเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง  ก่อนเปล่งเสียงแหบโหยด้วยความต้องการอย่างที่สุด  เพื่อขอพี่ให้มอบความสุขให้ผมอีกครั้ง 

“พี่ครับ  รักลูกหมูเถอะ  ลูกหมูทนไม่ไหวแล้ว  ให้ลูกหมูเป็นของพี่นะครับ  ได้โปรดรักลูกหมูที”  พี่ลีโอส่งยิ้มบาดตาบาดใจให้ผม  ก่อนจะจับสะโพกผมไว้มั่น  และส่งสิ่งที่ผมต้องการเข้ามาอย่างช้าๆเหมือนจะทรมานกัน  จนผมต้องเป็นฝ่ายดันสะโพกสวนกับความแข็งขืนนั้น  จนสมใจพร้อมๆกับที่ผมครางกระเส่าอย่างลืมตัว

หลังจากนั้นกลับกลายเป็นว่าผมต้องเป็นฝ่ายเอ่ยร้องขอเสียเอง  เพื่อให้พี่ลดทอนแรงกระแทกอันแสนหนักหน่วงลง  แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลนัก  เมื่อพี่ลีโอยังคงตั้งหน้าตั้งตาส่งความแข็งขืนที่ประสานเราไว้  ด้วยความเร็วและความแรงที่ไม่มีตก 

ก่อนความต้องการของผมจะไปถึงจุดหมาย  พี่ลีโอพลิกร่างผมขึ้นอีกครั้ง  และโอบอุ้มตัวผมเข้าเอวพี่อย่างไม่ทันตั้งตัว  ทำให้อะไรๆมันยิ่งลึกล้ำ  จนผมปลดปล่อยความสุขออกมาทันทีที่พี่กดสะโพกผมลงเพียงครั้งแรก  ขณะที่พี่อุ้มผมโดยที่ไม่มีใครแตะต้องมัน

“อ๊าๆๆๆ”  ผมกรีดร้องและโอบรอบคอพี่ไว้แน่น  พร้อมๆกับใช้วงขารัดเอวสอบ  ร่างสั่นสะท้านเสียวซ่านไปทั่วผิวกาย

“ฮึ่มๆๆ”  พี่เองก็ครางครึมหนักๆกับซอกคอผม  มีงับและดูดดึงแรงๆจนผมยังสะดุ้ง  ก่อนผมจะรู้สึกว่าพี่อุ้มกระเตงผมเดิน  จนส่วนแข็งขืนในกายยิ่งลึกล้ำ  ขนทั่วกายลุกซู่  บวกความสุขที่ยังฉาบไล้ผิวกายไม่จางนั้น  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ากึ่งกลางลำตัวผมเริ่มผงกหัวทักทายหน้าท้องแกร่งอีกครั้ง

ผมสะดุ้งน้อยๆ  เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับความเย็นของผนังห้อง  ยามผละหน้าออกจากซอกคอชื้นเหงื่อของพี่  ผมพบกับแววตาร้อนแรงแดงก่ำ  มองก็รู้ว่าเจ้าของใกล้ถึงขีดจำกัดของความต้องการแล้ว  ผมระบายยิ้มทั้งๆที่ริมฝีปากสั่นๆ  และทำใจกล้ายื่นหน้าไปแตะริมฝีปากนุ่มของพี่  และส่งลิ้นตัวเองสอดแทรกรอยแยก  ตวัดดูดกลืนลิ้นพี่แบบที่พี่เคยทำกับผม 

การกระทำของผมเรียกเสียงครางกระหึ่ม  ก่อนผมจะต้องรัดรอบคอแกร่งไว้มั่น  เพราะสะโพกสอบเริ่มกระแทกส่งความแกร่งร้อนเข้าออกกายผมอีกครั้ง  คราวนี้ความแข็งร้อนขับเคลื่อนในกายผมไม่นาน  ผมก็รู้สึกถึงสายน้ำร้อนๆฉีดพ่นเข้าสู่กาย  พาลสะดุ้งท่ามกลางเสียงครางลั่นห้องของพี่ 

ผมนึกถึงข้อควรระวังพิเศษของตัวเองก็ให้ใจหาย  แต่แล้วผมก็ต้องลืมเลือนความกังวลที่ก่อเกิดขึ้นมาฉับพลันไปสิ้น  เมื่อริมฝีปากของพี่บดจูบเรียกร้องให้ผมตอบรับอย่างเร่าร้อน  พี่วางผมลงบนพื้นและตามมาทาบทับ  ก่อนจะส่งมือหนามารูดรั้งกึ่งกลางลำตัวให้ผมอย่างใส่ใจ  แน่นอนผมทนความเสียวซ่านอยู่ได้ไม่นานก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหลังมือพี่ 

ท่ามกลางความเหนื่อยอ่อนและอาการสะลึมสะลืออย่างหมดแรงของผม  แก้มผมก็ต้องร้อนฉ่า  เมื่อเห็นพี่ยกมือข้างนั้นขึ้นมาดูดกลืนและเลียสิ่งที่ผมเพิ่งปลดปล่อย  พร้อมๆกับจ้องตาผมด้วยแววตาลึกซึ้งจนไม่อาจละสายตาได้

“พี่ลีโอ~”  ผมได้แค่เปล่งเสียงเรียกพี่เท่านั้น  แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ  ได้แต่มองการกระทำของพี่อยู่แบบนั้น  กระทั่งพี่เลียมันจนหมดและล้มตัวลงมานอนเคียงข้างผม

พี่ลีโอนอนตะแคงตัวและดึงผมเข้าสู่อ้อมกอด  ลงมือลูบแผ่นหลังชื้นๆ  และลูบหลังหัวอย่างอ่อนโยน  ผมเองก็ได้แต่ซุกหน้าเข้าหาอกพี่  ลอบยิ้มกับกับอบอุ่นของอ้อมกอดและเสียงเต้นหนักๆของหัวใจในอกแกร่ง  กระทั่งเสียงหัวใจของเรากลับมาเต้นในจังหวะเดียวกัน  พี่ลีโอกดจูบลงบนกลางกระหม่อมและชวนผมไปอาบน้ำครั้งที่สองของคืน 

ระหว่างที่พี่ถอนตัวออกจากร่างกายของผม  นอกจากความเสียวสะท้านเล็กๆที่ก่อเกิด  ผมยังรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ไหลออกมาตามแท่งร้อนของพี่  มันเปรอะเปื้อนไปตามง่ามขา  สำนึกและความกังวลของผมกลับมาอีกครั้ง  ในเมื่อผมพิเศษกว่าผู้ชายทั่วไป  การร่วมรักของเราครั้งนี้อาจจะก่อเกิดบางสิ่งที่เกินกว่าเราจะรับผิดชอบไหวในเวลานี้ขึ้นมาก็ได้

“พี่ครับ...ลูกหมูจะท้องมั้ย!?”  รู้ตัวเลยว่าเสียงผมสั่นอย่างชัดเจน  แถมความร้อนก็ก่อเกิดที่หัวตาเตรียมหยาดหยด  แต่รอยยิ้มและแววตาอ่อนโยนของคนที่โอบอุ้มผม  ทำให้ความกังวลในใจเริ่มทุเลาอย่างไม่น่าเชื่อ  ทั้งๆที่พี่ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ 

ยิ่งผมได้ยินสิ่งที่พี่พูด  ความกังวลที่มีกลับสลายหายไปจนหมด  ตอกย้ำว่าพี่ลีโอเป็นทุกอย่างในชีวิตน้อยๆของผมจริงๆ

“ก็ดีสิ  พี่อยากเห็นหน้าลูกของเรา  ว่าจะหล่อเหมือนพี่  หรือจะน่ารักเหมือนลูกหมู  ฮึๆ”  เสียงกลั้วหัวเราะที่ซอกคอ  ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้จริงๆ

“แต่พี่ครับ  ลูกหมูยังต้องเรียนอีกหนึ่งปี  พี่เองก็ยังติดสัญญาเป็นนักร้องที่นี่  ถ้ามีลูก  เราจะ...”

“ชู่ว์ๆๆ  หมูน้อยอย่าเพิ่งคิดมาก  ถ้าเราต้องมีลูกจริงๆ  ขอให้เป็นหน้าที่พี่ที่จะจัดการ  เรื่องงานค่อยว่ากัน  เมียกับลูกของพี่ต้องมาก่อน  ถึงลูกหมูไม่เรียน  พี่ก็เลี้ยงเราไหว  ขอแค่ลูกหมูยอมเป็นเมียเป็นแม่ให้เราพ่อลูกก็พอแล้วครับ”  ทั้งสายตาและคำพูดของพี่ลีโอบอกผมหมด  ว่าพี่พูดจริงทำจริงและพี่มีความจริงใจมอบให้ผมมากแค่ไหน 

ในเมื่อได้รู้ได้เห็นแบบนี้  ผมจะต้องกังวลทำไม  ลูกและพี่ย่อมต้องมาก่อนสิ่งอื่น

“ครับ  ลูกหมูเชื่อพี่ลีโอ  และจะอยู่กับพี่และลูกของเราครับ”  ผมตอบรับคำพี่อย่างเขินๆ  และถือโอกาสหลบสายตาจริงจังปนรักใคร่ของพี่  ด้วยการโอบรอบคอแกร่งและซ่อนหน้าไหม้ๆของตัวเองไว้กับซอกคอพี่

หลังจากนั้นพี่ก็พาผมไปอาบน้ำ  และผมก็เกือบที่จะร่วมรักกับพี่ในอ่างอาบน้ำอีกครั้ง  ลำพังผมไม่อาจขัดใจพี่ได้อยู่แล้ว  เพราะไม่คิดจะขัดใจพี่นั่นเอง  แต่เป็นพี่เองนั่นแหละที่หักห้ามใจไว้  ด้วยคงรู้ว่าผมหมดแรงไปกับบทรักของเราที่ใช้เวลาร่วมชั่วโมงที่ผ่านมา  เป็นบทรักแสนยาวนานกว่าเคยที่ผมเคยทำร่วมกับพี่ 

แม้ผมไม่ได้ร่วมรักกับพี่ลีโอ  แต่ต้องช่วยปลดปล่อยความต้องการของพี่ด้วยฝ่ามือภายในอ่างอาบน้ำ  จากการชักนำของคนที่เกิดอารมณ์ระหว่างที่อาบน้ำให้ผม  ก่อนเราจะหลับใหลไปพร้อมกันบนเตียง  ท่ามกลางความอบอุ่นของผิวกายของกันและกัน

ความกังวลยามค่ำคืนที่ผ่านมาของผมเป็นอันสูญเปล่า  แต่ถูกแทนที่ด้วยความตกใจสุดขีดของพี่ลีโอ

“ลูกหมูเจ็บมากมั้ย  เมื่อคืนพี่ไม่น่าเอาแต่ใจ  จนรุนแรงกับเราเลย  พี่ขอโทษ  ขอโทษนะคนดีของพี่”  ใบหน้าซีดเผือดแทบไร้สีเลือด  และคำตำหนิตัวเองพร้อมคำขอโทษผมไม่ขาดปากของพี่ลีโอ  ทำให้ผมใจหาย 

จนผมต้องยื่นมือไปลูบแก้มสากอย่างเบามือ  และเรียกชื่อพี่ด้วยเสียงอ่อนโยน  ด้วยต้องการเรียกขวัญที่กระเจิดกระเจิงของพี่ให้กลับมา  การที่พี่ลีโอขวัญเสียยิ่งกว่าผม  เพียงเพราะเหตุการณ์ไม่กี่นาทีก่อนนี้  เมื่อเราตื่นมาและพี่พบว่าผมมีเลือดออกจากช่องทางที่เราใช้ร่วมรักกันเมื่อคืน  แม้ผมจะตกใจกับลิ่มเลือดที่เปรอะเปื้อนที่นอน  แต่ผมก็ไม่มีอาการเจ็บปวดอย่างที่พี่เป็นกังวลขณะนี้

“พี่ลีโอครับ  ลูกหมูไม่เจ็บสักนิด  เมื่อคืนลูกหมูมีความสุขพอๆกับพี่  พี่อย่าโทษตัวเองแบบนี้สิ  ลูกหมูใจไม่ดีแล้วนะ”  ผมกังวลกับสีหน้าแววตาของพี่มากกว่าอาการของตัวเองเสียอีก

คำพูดผมทำให้พี่ลีโอค่อยๆปรับสีหน้าตัวเองให้ดีขึ้น  ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นตีหน้าเคร่งขรึม  และทำในสิ่งที่ทำให้ผมแก้มร้อน  จนไม่กล้าสบสายตาจริงจังของพี่ยามนี้ได้เลย  ด้วยพี่ลีโอถอดกางเกงทั้งนอกและในที่เปื้อนเลือดของผมออก  ก่อนชันเข่าผมขึ้นและใช้ผ้าซับน้ำอุ่นทำความสะอาดรอยเปื้อนเหล่านั้น  พร้อมๆกับจดจ้องไปที่ซอกหลืบที่ปิดสนิทของผมไม่วางตา  ก่อนคิ้วเข้มจะขมวดมุ่นและเหลือบตาขึ้นมองผม 

แน่นอนว่าผมไม่กล้าต่อตาด้วยนานกว่าที่เป็นอยู่  ผมหลบตาพี่และมองเพียงหลังมือที่ใช้กำชายเสื้อนอนจนแน่นของตัวเอง  เพื่อให้พี่ได้สำรวจท่อนล่างของผมได้ถนัด  ก่อนพี่จะเข้ามาอุ้มผมและพาผมไปทำความสะอาด 

การอาบน้ำให้ผมด้วยฝีมือพี่ลีโอครั้งนี้  เป็นไปอย่างนุ่มนวลและอยู่ภายใต้ความเงียบ  ท่ามกลางสีหน้าครุ่นคิดของพี่  แต่พี่ก็ยังเงยหน้าส่งยิ้มบางเบามาให้ผมเป็นระยะ  พี่คงรู้ว่าผมกังวลกับท่าทางเคร่งขรึมของพี่อยู่  ก็ใครล่ะจะไม่กังวลเพราะตั้งแต่ประโยคที่ผมพูดกับพี่บนเตียง  พี่ลีโอก็เงียบไปเลย  ซึ่งผมก็ใจชื้นขึ้นมา  เมื่อพี่กดจูบเข้าที่ข้างแก้มเนิ่นนาน  และเริ่มพูดกับผมอีกครั้ง

“ขอบคุณที่ไม่โทษพี่  พี่รักเรานะลูกหมู...รอพี่อยู่ในนี้ก่อน  เดี๋ยวพี่มา”  ผมส่งยิ้มที่คิดว่าดูดีและพี่เคยชมว่าผมยิ้มได้น่ารักไปให้พี่  ก่อนจะได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่หมุนตัวเดินออกไปจากห้องน้ำ

“ลูกหมูก็รักพี่ลีโอนะครับ  อย่ากังวลเลยนะ  ลูกหมูไม่เป็นอะไรจริงๆ”  ผมตั้งใจพูดทิ้งท้ายให้พี่ลีโอได้ยิน  และผมแน่ใจว่าพี่ได้ยินมัน  เพราะอาการชะงักเท้าก่อนที่พี่จะเดินพ้นไปจากสายตาผม

ผมได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่ในอ่างอาบน้ำและได้แต่ถอนใจเพียงลำพัง  พร้อมๆกับวักน้ำเล่นไปมาแก้เบื่อ  ในเมื่อพี่ลีโอบอกให้ผมรอในนี้  ผมก็จะรอและไม่เซ้าซี้พี่  ก่อนผมจะเห็นสายน้ำสีชมพูจางๆในอ่าง  จึงพึ่งระลึกถึงปัญหาที่พี่กังวล  ผมล้วงมือไปสัมผัสช่องทางรัก  มันก็แค่ตึงและบวมเล็กๆเหมือนทุกทีที่ผมร่วมรักกับพี่  ไม่มีอาการเจ็บปวดขนาดที่มีเลือดออกได้แบบนี้ 

แม้พี่จะรุนแรงไปบ้างแต่พี่ก็เตรียมพร้อมให้ผม  และผมเชื่อว่าไม่มีบาดแผลจากการกระทำเมื่อคืนแน่นอน  แต่ทำไมผมถึงมีเลือดออกมากขนาดนี้กันนะ

“เอ๊ะ!  หรือว่า...พี่ครับ!”  พลันผมก็นึกออกว่าอาการนี้คืออะไร  หากผมคิดถูก  มันก็คืออาการปกติที่เกิดขึ้นได้  เพียงแต่มันเพิ่งมาเกิดกับผมเท่านั้น

“ลูกหมู!”  พี่ลีโอเปิดประตูเข้ามาพร้อมเรียกผมเสียงลั่น  แต่ใบหน้าพี่กลับแตกต่างจากเมื่อหลายนาทีก่อนลิบลับ  ด้วยไม่มีวี่แววกังวลอย่างเคย  และฉายแววสบายใจเสียด้วยซ้ำ

“รอนานมั้ย  รีบขึ้นมาแต่งตัวดีกว่า  เดี๋ยวไม่สบาย”  ท่ามกลางความมึนงงผมยอมทำตามพี่อย่างว่าง่าย  ยอมให้พี่พาขึ้นจากอ่าง 

พี่ลีโอเช็ดตัวให้ผมพร้อมกับแต่งตัวให้เสร็จสรรพ  แต่สิ่งที่พี่เตรียมให้ผมใส่  กับมีสิ่งแปลกปลอมในแบบที่ทำให้ผมกระดากอายอย่างที่สุด  แต่ก็ทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมเข้าใจก่อนนี้นั้นถูกต้อง

“ฝืนใจหน่อยนะหมูน้อย  มันก็แค่ประจำเดือน”  ผมหลบสายตาอ่อนโยนของพี่ทันที  และก้มหน้าทำตามในสิ่งที่พี่ต้องการและเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ

การมีอะไรที่มากกว่ากางเกงชั้นในทำให้ผมอึดอัด  แต่ก็ใช้เวลาไม่นานที่ผมจะปรับตัวกับมัน  และพี่เองก็ช่วยผมได้มากที่จะไม่เอ่ยถึงมัน  แต่เป็นผมเสียเองที่ติดใจว่าพี่ไปแน่ใจอาการนี้ของผมมาจากใคร  แล้วไหนจะถุงเล็กๆบนเตียงที่บรรจุสิ่งที่ผมใช้อยู่อีกเล่ามันมาจากไหนกัน  ซึ่งคำตอบของพี่ทำให้ผมไม่คิดจะถามอะไรอีกเลย  และได้แต่อ้าปากหวอด้วยพูดไม่ออก  ก่อนจะเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่าจะตีสีหน้าอย่างไร  หากต้องออกไปเจอะเจอบุคคลที่พี่พูดถึง

“พี่โทรไปปรึกษาลุงหมอ  ลุงหมอลงความเห็นว่าลูกหมูก็แค่เป็นประจำเดือน  หากว่าพี่ไม่ได้รุนแรงกับเรา  และดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่พบบาดแผลที่ช่องทางนั้น   ส่วนถุงนั่น...นลินเป็นคนจัดการหามาให้  แต่พี่ไม่ได้พูดอะไรมากกว่าคำขอบคุณและรับมันมาหรอก  ลูกหมูสบายใจได้”  ผมจะสบายใจอย่างที่พี่ลีโอพูดปลอบได้อย่างไรกัน...’จริงมั้ยครับ!?’

จากเหตุการณ์ที่สร้างความตื่นตระหนกให้เกิดแก่เราในช่วงเช้าตรู่ของวันนี้  ณ ช่วงเวลานี้ผมสบายใจและเลิกกังวลกับสิ่งที่เคยกังวลไว้จนหมด  ส่วนเรื่องอะไรน่ะเหรอครับ  แอบบอกก็ได้  ผมไม่ท้องแน่นอนแล้ว  การมีประจำเดือนแบบไม่คาดฝันนี่เป็นการยืนยันในสิ่งที่ผมคิด  แต่เรื่องนี้จะให้พี่ลีโอรู้ไม่ได้ครับ  เพราะดูท่าแฟนนักร้องรูปหล่อของผม  คาดหวังว่าผมต้องท้องจากการร่วมรักเมื่อคืนของเราอย่างแน่นอน

‘เอ๊ะ!  หรือว่าทั้งหมดเป็นแผนการของพี่ที่ตั้งใจไม่ป้องกันแต่แรกกันนะ’  ผมหรี่ตามองพี่ทันทีที่คิดได้  แต่จากสีหน้าแววตาไม่รู้เรื่องรู้ราวจากการจับผิดพี่ของผม  ทำให้ผมได้แต่ถอนใจบางเบาและอ้าปากรับซีเรียลที่พี่ป้อนให้เท่านั้น

ต่อไปผมคงต้องระวังและเตือนตัวเองให้มากๆระหว่างที่ร่วมรักกับพี่เสียแล้ว  เพราะใจจริงผมยังไม่อยากท้องก่อนที่จะเรียนจบ  ผมอยากจบพร้อมเพื่อนๆ  และอยากมีประสบการณ์การทำงานตามที่เรียนมา  หลังจากนั้นจะมีลูกอีกกี่คน  ผมก็พร้อมที่จะเป็นแม่ของพวกเขาเพื่อคนที่ผมรักเหล่านั้น 

แน่นอนว่าผมอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น  ประกอบด้วยพ่อ  แม่  และลูก  อย่างที่ผมไม่เคยมีมาก่อน  ผมมั่นใจว่าผมกับพี่จะเป็นพ่อและแม่ที่ดีอย่างแน่นอน

.......................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

หวังว่าพี่ลีโอคงไม่ทำให้ผิดหวังนะคะ  จัดเต็มจริงๆ   :laugh:
และเป็นที่แน่นอนว่าแล้วว่าลูกหมูคงยังไม่ท้องตอนนี้
แต่จะรอดไปได้นานเท่าไหร่กัน  ลีโอแรงดีไม่มีตกซะขนาดนั้น  :z1:

ตอนหน้าเรามาติดตามฉากหวานและฉากประทับใจของเรื่องกันนะคะ
เพราะแว่วๆข่าวมาว่านักร้องดังจะขอแฟนแต่งงานอ่ะค่ะ
แต่จะเป็นอย่างไรและประทับใจแค่ไหนต้องมาชมกันค่ะ
เจอกันวันอาทิตย์น้า^^

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 05-05-2015 10:35:54

เราว่าการที่ลูกหมูท้องได้มันดีอยู่นะ เพราะอย่างน้อยก่อนจะเข้า sex scene มันมีอะไรให้ต้องคิดเยอะ
คิดว่าหลังจากนี้จะมีผลกระทบใดตามมาได้บ้าง ถึงจะบอกว่าคุมได้ด้วยถุงยางฯ
ก็ต้องพูดกันตามความจริงเลยว่าด้วยความที่เป็นนิยายวาย หลายเรื่องจึงละเลยตรงจุดนี้กันไป
จะบอกว่า ช-ช ไม่ท้อง เพราะงั้นสดเลย มันง่ายดี
บางทีหลายๆเรื่องอาจจะลืมไปว่าถุงยางฯมันป้องกันSTDได้อยู่นะ

ไม่รู้ว่าคนเขียนจะโกรธไหม เรายังชอบงานเขียนของคุณอยู่นะ
มันเป็นเรื่องที่ feel good อ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมากปมไม่หนักปวดหัว ไม่ดราม่าปวดใจ เสพความหวานเป็นพอ
แต่เรารู้สึกมาหลายเรื่องแล้ว ไม่เคยคอมเม้นบอกกันสักที
คือบางทีก็อยากให้เพลาๆ sex scene ลงบ้าง หมายถึงตอนท้ายๆเรื่องน่ะค่ะ
ใจจริงอยากจะให้มีแต่เฉพาะส่วนที่สำคัญต่อเนื้อเรื่องซะด้วยซ้ำ อาจจะมีบ้างพอกรุบกริบสลับกับตัดเข้าโคมไฟ
ในเรื่องก่อนๆ บอกเลยว่าพอท้ายๆเรื่องความสัมพันธ์มันเริ่มอยู่ตัว เลยหวานกันส่งท้าย แต่ทีนี้มันหวานกันพร้อมกับเรื่องบนเตียง
จนบางครั้งรู้สึกว่าเปิดมาอ่านก็ไม่มีอะไรเลยนอกจาก sex

ยังไงก็ยังติดตามอยู่นะคะ :)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 05-05-2015 10:46:43

 :haun4: 

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-05-2015 10:57:21

อาจจะเป็นแผนการของพี่ลีโออย่างที่ลูกหมูคิดก็ได้น้าา~ หุหุ ก็เพราะแววตาใสซื่อของพี่ลีโอแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ ที่ทำให้ลูกหมูต้องยอมตามใจพี่ลีโออยู่ร่ำไป~ :laugh3: แอร๊ย.. (เราเปล่าใส่ร้ายพี่ลีโอเสียหน่อยนะค้าา ><)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-05-2015 11:07:03

คำว่าครอบครัว ฟังแล้วอบอุ่นดีจริงๆเลย :กอด1:
ลูกหมูจะกลายเป็นคุณแม่เมื่อไหร่น้าาา :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-05-2015 11:09:32

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-05-2015 11:15:54

เลือดจะไหลหมดตัว  :jul1: เพราะความเจ้าเล่ห์ของลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 05-05-2015 12:10:28

น่ารัก

อบอุ่น

ชอบๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-05-2015 12:29:48

อ้างจาก: Pumpkin ที่ 05-05-2015 10:35:54  

เราว่าการที่ลูกหมูท้องได้มันดีอยู่นะ เพราะอย่างน้อยก่อนจะเข้า sex scene มันมีอะไรให้ต้องคิดเยอะ
คิดว่าหลังจากนี้จะมีผลกระทบใดตามมาได้บ้าง ถึงจะบอกว่าคุมได้ด้วยถุงยางฯ
ก็ต้องพูดกันตามความจริงเลยว่าด้วยความที่เป็นนิยายวาย หลายเรื่องจึงละเลยตรงจุดนี้กันไป
จะบอกว่า ช-ช ไม่ท้อง เพราะงั้นสดเลย มันง่ายดี
บางทีหลายๆเรื่องอาจจะลืมไปว่าถุงยางฯมันป้องกันSTDได้อยู่นะ

ไม่รู้ว่าคนเขียนจะโกรธไหม เรายังชอบงานเขียนของคุณอยู่นะ
มันเป็นเรื่องที่ feel good อ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมากปมไม่หนักปวดหัว ไม่ดราม่าปวดใจ เสพความหวานเป็นพอ
แต่เรารู้สึกมาหลายเรื่องแล้ว ไม่เคยคอมเม้นบอกกันสักที
คือบางทีก็อยากให้เพลาๆ sex scene ลงบ้าง หมายถึงตอนท้ายๆเรื่องน่ะค่ะ
ใจจริงอยากจะให้มีแต่เฉพาะส่วนที่สำคัญต่อเนื้อเรื่องซะด้วยซ้ำ อาจจะมีบ้างพอกรุบกริบสลับกับตัดเข้าโคมไฟ
ในเรื่องก่อนๆ บอกเลยว่าพอท้ายๆเรื่องความสัมพันธ์มันเริ่มอยู่ตัว เลยหวานกันส่งท้าย แต่ทีนี้มันหวานกันพร้อมกับเรื่องบนเตียง
จนบางครั้งรู้สึกว่าเปิดมาอ่านก็ไม่มีอะไรเลยนอกจาก sex

ยังไงก็ยังติดตามอยู่นะคะ :)

ก่อนอื่น  ต้องขอบคุณที่คอมเม้นท์บอกความรู้สึกถึงเรื่องราวที่ได้อ่านกันนะคะ
และยอมรับทุกเรื่องที่เม้นท์บอกกันค่ะ  อาจจะละเลยในความเป็นจริงหลายข้อไป
เน้นความบันเทิงไปมากสักหน่อย  แต่ก็เป็นไปด้วยความตั้งใจ  ซึ่งก็น้อมรับความคิดเห็นนั้นค่ะ

ส่วนเรื่อง sex scene แอบเขินเบาๆ  555  อาจจะดุเดือดไปบ้าง  โจ่งแจ้งมากไปหน่อย
ซึ่งต่อไปจะเตือนล่วงหน้านะคะ  อ่านข้ามได้จ้า  เพราะไม่มีผลต่อเนื้อหาหลัก
และต้องขออภัยถ้าฉากเหล่านี้จะมากไปในความรู้สึกของคนอ่าน
แต่คงไม่ตัดออกน้า  เพราะขอคงค่อนเซ็ปป่วงๆ  "หวานหื่นตามประสา"  555
หวังว่าจะไม่โกรธเราเช่นกัน

ขอบคุณจากใจที่เม้นท์บอกกันน้า  จะพยายามปรับปรุงในส่วนที่ติงมาค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-05-2015 12:38:21

การมีปจด. อย่างน้อยก็มั่นใจว่าไม่ท้อง
และแน่นอน พี่ลีโอต้องงดรักแบบหนักๆไปก่อนนะคะะะ
รอตอนต่อไปเน้ออออ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 05-05-2015 12:40:41

ถึงจะอยากให้น้องมีลูกไวๆ แต่จริงๆก็อยากให้น้องเรียนจบก่อนนะ
คือคิดถึงหลักความเป็นจริง อีกแค่ปีเดียวก็จะจบแล้ว(ตามที่น้องบอก)
แต่ดันเรียนไม่จบ มันก็น่าเสียดายอยู่นะ  :hao4:
ถ้าคนเขียนจะแต่งให้น้องท้องก่อน เรียนไม่จบหรืออะไรแบบนี้
ก็คงแอบรู้สึกว่า "อ้าว เอางี้เลยหรอ?"
แต่อย่างไรก็ตามก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนเลยเนอะ จะแต่งออกมาแบบไหนเราก็รออ่านอยู่ดี  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-05-2015 13:03:01

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-05-2015 13:15:46

ลูกหมูร้อนแรงมิเบา 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 05-05-2015 13:57:18

หายใจดัง "หื่นๆ"  :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 05-05-2015 15:57:45

พี่ลีโอเจ้าเล่ห์จังจัดหนักตลอดเลย  :jul1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-05-2015 17:14:32

ลีโอรู้คงเสียดายแย่ หวังจะให้ลูกหมูท้องเสียด้วย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 05-05-2015 17:34:30

เลือดพุ่ง  :pighaun: :pighaun:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 05-05-2015 17:51:41

พยายามเข้านะพี่ลีโอ แต่เรื่องท้องตอนไหน แล้วแต่มิสยูค่ะ
แต่ปมยังเหลือเยอะนะคะ รอนักเขียนคลายปม

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 05-05-2015 18:12:48

พี่ลีโอกับลูกหมู หวานไม่เกรงใจสื่อเลยนะ

พีชายไทนี่มองน้องด้วยแววตาแหง่ความรักแบบนั้น

อย่าบอกนะว่าคิด.......อยู่  คริ คริ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 06-05-2015 00:01:33

พี่ลีโอนี่อยากผูกมัดน้องแน่เลยถึงได้อยากรีบมีลูกขนาดนี้  สงสารลูกหมู อยุ่ดีๆก็มีประจำเดือนซะงั้น แต่สงสารพี่ลีโอมากกว่า มีปจด.แบบนี้ต้องงดกิจกรรม 55555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.18 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-05-2015 00:33:04

           ลีโอน่ารักมากๆ ดูแลลูกหมูดีสุดยอด  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: gsmile ที่ 06-05-2015 10:33:15

ลูกหมูร้อนแรงมากค่ะ น่ารักๆ ซีนนี้เลือดกำเดาออก  :pighaun:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 06-05-2015 14:49:42

อร๊ายยยย ปรบมือให้พี่ลีโอ  o13
เสร็จแล้วขอลาไปเติมเลือดก่อน  :jul1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-05-2015 15:03:01

เร่าร้อนปนหวานจริงๆทำเอาจมกองเลือด~ >///< รอลูกหมูท้องน้า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 06-05-2015 21:18:02

 :jul1:  :jul1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 07-05-2015 00:52:42

ลูกหมูตั้ลล้าคคคคค :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 07-05-2015 09:52:58

พี่ลีโอ  :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 17 "อารมณ์รัก" P.19 (5/5/58) >>> MiSS-U >////<
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 07-05-2015 17:21:33

ลีโอรักน้องเต็มที่  :jul1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-05-2015 10:02:34

ตอนที่ 18

ลูกหมู

“Chic  Chic  Chic...[บึ้ม!]...เฮๆๆๆ  กรี๊ดๆๆๆ  อเล็กซ์!  ลีโอ!” 

หลังจากการปรากฏตัวของสองนักร้องแห่งวง  Chic  เหล่าแฟนคลับที่ตะโกนเรียกหาอยู่ด้านหน้าเวทีคอนเสิร์ต  ต่างพากันส่งเสียงต้อนรับและกรีดร้องด้วยความถูกใจ  เมื่อสองหนุ่มหล่อปรากฏตัวในลุคแปลกตา  ด้วยเสื้อหนังแขนกุดสีดำแหวกอก  โชว์กล้ามแขนและกล้ามอก  โชว์ผิวที่ขาวผ่องลออตาตัดกับสีเสื้อ  และกางเกงหนังสีเดียวกันที่แนบไปกับท่อนขาตึงแน่นไปด้วยมัดกล้าม 

สองหนุ่ม Chic ผิดไปจากคอนเซ็ปเดิมๆที่เน้นแนวบอยแบนด์หล่อใสดูสบายๆและเข้าถึงง่าย  เปลี่ยนเป็นหนุ่มฮอตคู่ดูโอ้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์และเปล่งออร่าแห่งความร้อนแรง  สำคัญที่คอนเสิร์ตครั้งนี้วง  Chic  มีแค่สองหนุ่ม  อเล็กซ์และพี่ลีโอของผมเท่านั้น

ต้องยอมรับว่าคอนเสิร์ตของ  Chic  ครั้งนี้แปลกแตกต่างจากที่เคย  ไม่ใช่แค่การแต่งตัวของนักร้องเท่านั้น  แต่บรรยากาศและการตกแต่งสถานที่ยังให้อารมณ์ร้อนแรงไม่แพ้กัน  ส่วนเพลงที่ใช้ร้องก็เลือกเพลงในอัลบั้มชุดก่อน  แต่เอามาทำดนตรีให้หนักหน่วงขึ้น  และมีเพลงของนักร้องคนอื่นในค่ายที่ออกแนวร็อคจัดๆมาร้องให้ฟังด้วย  เล่นเอาแฟนคลับของหนุ่มบอยแบนด์ป๊อบสตาร์แทบจะทั้งฮอลล์อดใจไม่อยู่  ลุกขึ้นโยกย้ายและตะโกนร้องตามอย่างบ้าคลั่ง  รวมถึงผมและคนข้างตัวอย่างนลินด้วย

ผมเชื่ออย่างสนิทใจก็ตอนนี้  ว่านลินเป็นสาวกแห่ง  AJ  Record  อย่างแท้จริง  เพราะนลินร้องตามได้เกือบทุกเพลง  คราแรกที่ได้รับฟังอเล็กซ์นินทาคู่หมั้นตัวเองต่อหน้า  ว่านลินเป็นแฟนคลับตัวยงของนักร้องในค่ายแทบทุกวง  ผมแทบไม่อยากเชื่อ  เพราะรูปลักษณ์และนิสัยของเธอที่ผมได้สัมผัส  ช่างขัดแย้งกับความคลั่งไคล้ที่อเล็กซ์อ้างถึง 

แต่ด้วยเหตุผลที่ว่านลินติดตามผลงานเพลงของนักร้องในค่ายอย่างจริงจัง  ทั้งสะสมอัลบั้มและของที่ระลึกของค่ายที่ออกมาให้แก่นักร้องทุกชิ้น  จากความร่วมมือของเจ้าของค่ายที่เป็นรุ่นพี่คนสนิทที่คอยส่งของเหล่านั้นให้ด้วยตัวเอง  และจากการจำยอมอย่างจำใจของคู่หมั้นที่ตามไล่ล่าลายเซ็นของเพื่อนร่วมค่ายมาให้  เพื่อตอบสนองความคลั่งไคล้ของคู่หมั้นสาว 

ผมยอมรับว่าขณะนั้นทั้งทึ่งและอึ้งในตัวเพื่อนสนิทสาวคนใหม่มากแล้ว  แต่นาทีนี้นลินได้สร้างความรู้สึกประทับใจให้เกิดแก่ผมเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย  ผมประทับใจและภูมิใจแทนศิลปินที่มีแฟนคลับคนสวยคนนี้เป็นสาวกแห่ง  AJ  Record  ตัวจริง

คนเราไม่ว่าจะสนใจในเรื่องอะไรก็ตาม  ถึงแม้เรื่องที่เราสนใจจะเป็นเล็กหรืออาจจะไร้สาระในสายตาคนอื่น  แต่เมื่อเราทุ่มเทใส่ใจทำในเรื่องนั้นๆอย่างเต็มที่แล้ว  โดยที่ความสนใจนั้นไม่ทำให้ตัวเราหรือใครเดือดร้อน  มันย่อมมีคุณค่าในตัวแทบทั้งสิ้น  เพราะอย่างน้อยสิ่งนั้นก็ก่อเกิดความสุขแก่ผู้ที่ลงมือทำ  สิ่งอื่นที่จะตามมาจึงเป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้น  ดังนั้นจงลงมือทำเสียแต่ตอนนี้  ก่อนที่อะไรๆมันจะสายไป  และได้แต่บ่นว่ารู้แบบนี้น่าจะทำมันไปตั้งนานแล้ว 

เหมือนผมขณะนี้ที่ต้องยอมรับกับตัวเอง  ว่าน่าจะเปิดใจและยอมรับหัวใจตัวเองเสียตั้งนานแล้ว  ไม่เช่นนั้นผมคงได้รู้จักความสุขที่เกิดจากความรักไปเสียนานแล้ว  ซึ่งผมคงได้มายืนตรงนี้ต่อหน้าพี่ลีโอ  และได้ชื่นชมในตัวพี่ในฐานะนักร้องดังผู้มีความสามารถอยู่หลายครั้ง  ไม่ใช่ครั้งแรกเช่นนี้

“อเล็กซ์!!!  กรี๊ดดดด”  เสียงทรงพลังที่ดังขึ้นของนลิน  ทำให้ผมต้องโบกมือและส่งเสียงเรียกพี่ลีโอที่กำลังทั้งร้องทั้งเต้นบนเวทีตามอย่างที่เธอทำ  เราสองคนกลายเป็นแฟนคลับวง  Chic  ผู้ที่คลั่งไคล้ในตัวนักร้องคู่ดูโอ้ไม่ต่างจากคนอื่นๆรอบตัว

พี่ลีโอและอเล็กซ์ทั้งร้องทั้งเต้น  โชว์พลังเสียงและทักษะการเต้น  ได้สมกับความสามารถที่มีและเวลาที่ทุ่มเทไปกับการซักซ้อมเพื่อคอนเสิร์ตในครั้งนี้  ซึ่งใช้เวลาร่วมเดือน  นับตั้งแต่ช่วงที่ผมตามพี่ลีโอมาฮ่องกงตอนปิดเทอมใหม่ๆ  ซึ่งผมเองก็ต้องบินตรงมาร่วมคอนเสิร์ตครั้งนี้  หลังจากที่ผมกับพี่ลีโอต้องอยู่คนละประเทศห่างกันเกือบสองอาทิตย์ 

ผมเพิ่งลงเครื่องเมื่อเช้าด้วยซ้ำ  ยังดีที่เป็นวันอาทิตย์วันหยุดที่ไม่กระทบต่อการฝึกงาน  ผมกับพี่ยังแทบไม่ได้คุยกันเลย  ได้แค่ทักทายกับพี่ก่อนที่พี่จะขึ้นเวทีเมื่อชั่วโมงก่อนนี้เอง  เพราะคนที่ไปรับผมยังสนามบินและอยู่กับผมตลอดช่วงที่พี่ต้องเตรียมตัวขึ้นคอนเสิร์ตก็คือนลิน  ที่มาฮ่องกงก่อนผมแค่วันเดียว 

ความรู้สึกของผมในตอนนี้ที่ได้เห็นพี่ลีโอโลดแล่นอยู่บนเวที  คือทั้งคิดถึงและภูมิใจในตัวของพี่  ซึ่งการที่ผมเห็นพี่ได้ชัดเจนและมีโอกาสสบตากันเป็นบางช่วง  เพราะอยู่แถวหน้าสุดติดขอบเวที  มันทำให้ผมยิ่งคิดถึงและโหยหาอ้อมกอดอุ่นๆของพี่นัก  จนชักจะเขินในความคิดนี้ของตัวเองขึ้นมา

“วู้ๆๆๆ  ขอบคุณครับ  เราต้องขอบคุณแฟนคลับที่น่ารักของ  Chic  ทุกคน  ที่ยังคงรักและให้การสนับสนุนเราไม่เปลี่ยน  เห็นแบบนี้แล้วชื่นใจจริงๆ  ว่ามั้ยพี่ลีโอ”  หลังคำทักทายของอเล็กซ์  เสียงกรี๊ดดังขึ้นจนฮอลล์แทบถล่ม

“พี่ยิ่งกว่าชื่นใจอเล็กซ์  ผมต้องขอบคุณเหล่าสาวก  Chic  ทุกคนที่ทำให้ผมมีความสุข  และหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อคอนเสิร์ตครั้งนี้...ผม  ‘รัก’  พวกคุณจัง”  คงไม่ต้องบอกว่าเสียงกรี๊ดจะดังกว่าเมื่อครู่แค่ไหน  เมื่อพี่ลีโอพูดคำ  ‘รัก’  ออกมา 

แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าพี่หันมาสบตาผมในจังหวะที่คำว่ารักหลุดออกมาด้วยนะ  จะบังเอิญหรือเป็นความตั้งใจของพี่  คำพูดนี้ก็ทำให้หัวใจผมเต้นแรง  แก้มร้อนแทบระเบิดไปแล้ว

“ฮึๆ  อย่าเพิ่งเทใจรักพี่ลีโอกันหมดนะครับ  เพราะผมก็  ‘รัก’  พวกคุณเหมือนกัน”  ครั้งนี้ผมถึงขั้นต้องใช้นิ้วอุดหูเมื่อเสียงกรี๊ดดังกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา 

สองหนุ่มวง  Chic  ปากหวานแบบนี้สินะ  เหล่าสาวกจึงได้เทใจให้อย่างท่วมท้น

“อเล็กซ์  พี่โมเมได้มั้ยว่าเสียงกรี๊ดที่ทุกคนมีให้เราคือคำบอกรัก  Chic”

“กรี๊ดดดด  รัก  Chic  รัก  Chic  ๆๆๆ  รักอเล็กซ์  รักลีโอ  พวกเรารัก  Chic  กรี๊ดดดด”  ผมล่ะภูมิใจแทนพี่ลีโอและอเล็กซ์จริงๆกับสิ่งที่ได้ยิน 

ยามหันไปสบตากับนลินก็ได้รู้ว่าเธอก็คงคิดไม่ต่างจากผม  เราจับมือกันและบีบมือตอบกันไปมา  และอดขนลุกด้วยความซาบซึ้งใจไม่ได้  เมื่อรับรู้ถึงความรักของเหล่าแฟนคลับที่มีให้คนรักของเราอย่างจริงใจ

“ขอบคุณที่พวกคุณรักเรา  ขอบคุณจริงๆที่ยังคงอยู่เคียงข้างกัน  ไม่ว่าที่ผ่านมาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรในวงขึ้นก็ตาม  เราก็ยังมีพวกคุณคอยเป็นกำลังใจและสนับสนุนกันเสมอ  อยากบอกให้รู้ว่าผมและพี่ลีโอซาบซึ้งในความรักของพวกคุณมาก  และจะไม่มีวันลืมความรู้สึกในวันนี้อย่างแน่นอน  ผมจะเก็บความรักความทรงจำของทุกคนไว้ในหัวใจตลอดไป”  เมื่ออเล็กซ์เริ่มพูดประโยคนี้ขึ้นมา  เสียงในฮอลล์เริ่มเงียบลง  เพราะทั้งน้ำเสียงและแววตาของคนพูด  ถ่ายทอดความรู้สึกตรงกับสิ่งที่พูดไม่ผิดเพี้ยน

“ใช่แล้วครับ  อเล็กซ์พูดได้ตรงกับความรู้สึกของผมตอนนี้ที่สุด  และวันนี้เรามีบางสิ่งจะบอกแก่พวกคุณ  แม้สิ่งนี้จะทำให้ใครหลายๆคนหรือเกือบจะทุกคนในนี้เสียความรู้สึกไม่มากก็น้อย  แต่ผมก็อยากบอกว่าเราทั้งคู่ได้ตัดสินใจแล้ว  และต้องขอโทษทุกคนไว้ตรงนี้ก่อนเลยนะครับ”  ประโยคของพี่ลีโอทำให้บรรยากาศรอบฮอลล์ตึงเครียดขึ้นมา  อย่างที่ผมยังจับความรู้สึกนี้ได้ชัดเจนเลยทีเดียว  และสายตาที่พี่หยุดจ้องผมชั่วขณะหนึ่งหลังจบประโยคนั้น  ทำให้ผมสังหรณ์ใจในอะไรบางอย่าง

“คอนเสิร์ตครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่  Chic  จะมาร้องเพลงให้พวกคุณฟังกัน”  เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้นไม่เบานักทันที  ก่อนจะมีคำถามดังออกมาจากเหล่าแฟนคลับ  ว่าทำไมและเพราะอะไร  ออกแนวโวยวายไม่ยอมรับมากกว่าที่จะต้องการคำตอบจากพี่ลีโอและอเล็กซ์ 

ทั้งหมดคงมาจากความเสียดายและเสียใจเป็นหลัก  ซึ่งผมก็มั่นใจว่าคนที่พูดประโยคนี้อย่างพี่ลีโอก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเหล่าแฟนคลับนัก  เพราะแววตาเศร้าสลดและสีหน้าตึงเครียดที่ผมได้เห็นขณะนี้นั่นเอง

“เราสองคนต้องการยุติบทบาทการเป็นนักร้องวง  Chic  ไว้เพียงเท่านี้ครับ  เพราะ  Chic  ไม่ใช่  Chic  ตั้งแต่เหลือผมและพี่ลีโอแล้ว  แต่เราไม่คิดจะโทษใครหรืออะไร  เพราะอย่างไรซะซีอาร์ก็ยังคงเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องและเป็นหนึ่งในสมาชิกวง  Chic  สำหรับพวกเราเสมอ  จริงมั้ยครับ”  เสียงตอบรับอเล็กซ์ดังเซ็งแซ่ลั่นฮอลล์ 

ผมสังเกตว่าแฟนคลับบางคนเริ่มร้องไห้กันบ้างแล้ว  ไม่เว้นแม้แต่สาวกเบอร์หนึ่งอย่างนลินที่น้ำตาคลอหน่วย  จวนเจียนหยดไม่หยดแหล่

“เราสองคนจะเก็บความรักและความรู้สึกดีๆของทุกคนไว้ในหัวใจเสมอ  ซึ่งผมก็อยากให้พวกคุณทำในสิ่งเดียวกันด้วยเช่นกันครับ  Chic  ยังคงเป็น  Chic  ตลอดไป”  นาทีนี้ผมแน่ใจว่าทุกคนในฮอลล์เข้าใจในสิ่งที่ทั้งคู่พยายามพูด  แม้ส่วนมากจะไม่อยากเข้าใจในการยุติวงครั้งนี้ก็ตาม  แต่ก็เป็นเพราะรักที่แฟนๆมีให้  พวกเราจึงไม่ได้เห็นปฏิกิริยาต่อต้านเกิดขึ้น 

ผมส่งยิ้มให้กำลังใจแก่พี่ลีโอที่มองตรงลงมาสบตากับผม  พี่เองก็ระบายยิ้มเศร้าๆกลับคืน  ทำให้ผมรู้ว่าพี่ก็ไม่อยากยุติบทบาทนี้มากนัก  แต่ผมก็เชื่อว่าการตัดสินใจครั้งนี้พี่ลีโอกับอเล็กซ์และทีมงานคงคิดมาดีแล้ว

“ใช่ครับ  ครอบครัว  Chic  จะยังคงอยู่ตลอดไป  ผมกับพี่ลีโอให้สัญญาว่าหากมีโอกาส  เราจะกลับมาเจอและมอบความสุขแก่ทุกคนแน่นอน...และวันนี้เรามีอีกสิ่งที่สำคัญที่อยากทำ  เราต้องการให้ทุกคนที่เรารักและรักเราในที่นี้  ช่วยเป็นกำลังใจและเป็นพยานให้แก่สิ่งที่เราจะทำต่อไปนี้ด้วยนะครับ” 

บรรยากาศเริ่มคึกคักขึ้นนิดหน่อยจากประโยคสุดท้ายของอเล็กซ์  ความเศร้าโศกถูกแทนด้วยความสงสัย  ไม่เว้นแม้แต่ผมและนลินที่ต่างมองหน้ากันด้วยความอยากรู้

“ผมกับอเล็กซ์อยากประกาศว่าเราจะสร้างครอบครัวกับคนที่เรารัก  แน่นอนย่อมหมายถึงการแต่งงาน”  เสียงฮือฮาดังขึ้นจนฟังไม่ได้ศัพท์ 

ผมกับนลินมองกันด้วยความตกใจสุดขีด  ก่อนจะหันไปมองคนทั้งคู่ที่ยืนยิ้มกว้างอยู่บนเวทีด้วยความคาดไม่ถึง  เราต่างจับมือกันไว้จนแน่นอย่างไม่รู้ตัว  ผมยอมรับมาทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้น  แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าคนที่พี่ลีโอต้องการสร้างครอบครัวด้วยคือตัวผมเองก็ตาม  แต่ไม่คิดมาก่อนว่าพี่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของเรากลางคอนเสิร์ตสุดท้ายของ  Chic  แบบนี้

“ผมกับพี่ลีโอมีคนที่เรารักและมอบหัวใจทั้งดวงให้ดูแลแล้วครับ  ซึ่งวันนี้ทั้งคู่ก็อยู่ที่นี่กับพวกเราด้วย”

“ใคร!?  อยู่ตรงไหน!?  อเล็กซ์ลีโอจะแต่งกับใคร!”  คำถามมากมายดังขึ้นรอบตัว  พร้อมๆกับไฟสปอร์ตไลท์สาดส่องไปทั่วบริเวณ  โดยที่พี่ลีโอและอเล็กซ์ค่อยๆเดินลงมาจากเวที

หัวใจในอกผมเต้นกระหน่ำแทบกระเด็นออกมานอกอก  ฝ่ามือทั้งคู่ชื้นไปด้วยเหงื่อที่ซึมออกมา  และเผลอเม้มปากแน่นพูดไม่ออกไม่รู้จะวางตัวยังไง  ความคิดสับสนไปหมด  ส่วนนลินมีอาการเลิ่กลั่กพอกัน  แต่มีพึมพำคำพอให้ได้ยิน  โดยที่ผมจับใจความประมาณว่า...

“ไม่นะ  ไม่จริง  ไม่ใช่อย่างที่คิดใช่มั้ย  อเล็กซ์  นายคงไม่ขอฉันแต่งงานต่อหน้าแฟนคลับนายใช่มั้ยเนี่ย”

หากอยู่ในสถานการณ์ปกติ  ผมคงขำไม่หยุดกับเสียงพึมพำและสีหน้าที่แสนสับสนของนลิน  แต่นาทีนี้ที่เราเผชิญสถานการณ์เดียวกัน  ผมได้แต่เข้าใจและออกจะเห็นด้วยกับสิ่งที่นลินพึมพำออกมา

กระทั่งไฟสปอร์ตไลท์ดวงกลมๆหยุดเคลื่อนไหวและสาดส่องมาที่เราทั้งคู่  ทั้งฮอลล์เสียงเงียบลงทันที  ผมรู้สึกได้ว่าทุกสายตาจับจ้องมายังผมและนลิน  ความสนใจใคร่รู้ฟุ้งกรุ่นไปทั่วทั้งบรรยากาศ  ก่อนพี่ลีโอและอเล็กซ์จะมายืนยิ้มด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่ระยิบระยับไปด้วยหยาดเหงื่อ  พาลให้หัวใจที่เคยเต้นอย่างบ้าระห่ำ  เกือบจะหยุดเต้นเพราะความดูดีของคนตรงหน้าผม

“ลูกหมู...นลินครับ”  ชื่อผมและนลินดังขึ้นเกือบพร้อมๆกัน 

แม้ผมจะเห็นทุกการเคลื่อนไหวของเจ้าของเสียง  แต่ผมก็ยังอดสะดุ้งไม่ได้  ก่อนที่พี่ลีโอจะคว้ามือทั้งคู่ของผมไปกุมไว้  และจากหางตาผมยังแอบเห็นว่าภาพพวกเราทั้งสี่คน  ถูกฉายออกโปรเจคเตอร์ขึ้นบนฉากรอบฮอลล์  ในมโนสำนึกผมพอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  แต่ก็ยังตื่นเต้นและลุ้นอย่างที่สุดอยู่ดี  เสี้ยวนาทีต่อมาพี่ลีโอได้คุกเข่าลงต่อหน้าผม

“พี่ครับ”  ผมพึมพำเรียกพี่ลีโออย่างเพ้อๆ  และได้แต่สบตาอบอุ่นปนแววหวานของพี่ไม่ห่าง 

พี่ลีโอก็เอาแค่คลี่ยิ้มละมุนตาส่งให้ผมไม่คลาย  ก่อนพี่จะจรดริมฝีปากกับหลังมือผม  และพูดคำที่ผมลุ้นสุดใจออกมา

“ลูกหมูครับ  ให้พี่ได้ดูแลเรานับจากนี้ได้มั้ย  แต่งงานกันนะ”  คำขอแต่งงานของพี่  ก้องสะท้อนไปมาในหัว  บวกดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแววรักใคร่ที่จ้องมายังผมแต่ผู้เดียว  ทำให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้ว  ยิ่งเต้นกระหน่ำจวนเจียนจะหยุดเต้น  เพราะความตื้นตันใจอยู่รอมร่อ  หูก็อื้อจนเสียงดังอื้ออึงรอบตัวแทบไม่เข้ามาในมโนสำนึก  พร้อมๆกับสายตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ขังในหน่วยตา

“...แต่งเลยๆ...ตอบรับเลย...นลิน  ลูกหมู  ตอบรับเลย...แต่งกับพี่อเล็กซ์พี่ลีโอเถอะนะ”

“อย่าเงียบสิ  พี่ใจไม่ดีแล้วนะ  หมูน้อยจะใจร้ายปฏิเสธพี่ลงหรือ...แต่งงานกับพี่นะครับ”  คำขอแต่งงานที่ดังซ้ำ  ทำให้สติที่เคยลอยฟุ้งค่อยๆกลับคืนสู่ร่าง  และผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายที่จะปฏิเสธคนที่ผมรักสุดหัวใจคนนี้  เรียกได้ว่าไม่คิดจะปฏิเสธเสียมากกว่า

ผมโน้มตัวลงไปกอดพี่ที่นั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้า  พี่เองก็รับผมเข้าสู่อ้อมแขนโดยอัตโนมัติ  ก่อนผมจะแนบใบหน้าไปยังข้างแก้ม  และกระซิบข้างหูพี่ด้วยเสียงอันสั่นเทา  เพราะควบคุมความตื้นตันใจไว้ไม่อยู่

“ครับ  ลูกหมูจะแต่งงานกับพี่ลีโอ...ขอบคุณที่เลือกลูกหมูให้อยู่ข้างๆพี่นะครับ”  รอยอุ่นชื้นประทับยังข้างแก้มผมทันทีที่ผมตอบรับ  ก่อนตัวผมจะลอยหวือติดวงแขนพี่ที่ลุกขึ้นฉับพลัน  จนผมต้องรัดวงแขนรอบคอพี่เสียแน่น  ประกอบกับเสียงกรี๊ดที่ดังกระหึ่มด้วยความดีใจของแฟนคลับวง  Chic  ยิ่งทำให้ผมต้องซุกหน้าเข้าหาซอกคอพี่ยิ่งขึ้น

“ขอบคุณทุกคนนะครับที่เป็นกำลังใจให้เรา  จนคนรักของเรายอมใจอ่อนตอบรับคำขอแต่งงานครั้งนี้”  เพราะประโยคนี้ของพี่ลีโอ  ทำให้ผมไม่กล้าเงยหน้าออกจากอกพี่เลย 

ไม่เท่านั้นตอนนี้ผมยังถูกพี่พามายืนด้วยกันบนเวทีอีกด้วย  เรียกว่าทั้งตื่นเต้นและอายแบบสุดๆ  ในแบบที่ทั้งชีวิตไม่เคยรู้สึกอะไรเท่านี้มาก่อน  เอาเป็นว่านาทีนี้ที่เห็นผมยืนอยู่ได้  เพราะอ้อมกอดของพี่ช่วยพยุงแท้ๆครับ

“ใช่ครับ  พวกคุณไม่ใช่แค่แฟนคลับสำหรับเรา  แต่พวกคุณคือเพื่อนสนิท  ที่เราอยากให้รับรู้และเป็นพยานในนาทีสำคัญครั้งนี้ของเรา  ขอบคุณที่รักพวกเราอย่างจริงใจ  Chic  จะอยู่ในใจของเราและพวกคุณตลอดไปครับ”  สิ้นเสียงนุ่มๆซึ้งๆของอเล็กซ์  ทุกคนในฮอลต่างพร้อมใจกันเรียก  Chic  ซ้ำๆ  จนดังกระหึ่มฮอลล์  ทำเอาผมขนลุกกับความรักของแฟนคลับ  และบรรยากาศสุดขลังในตอนนี้  จนเผลอเงยหน้าออกจากอกพี่

ภาพที่เห็นทำให้ผมน้ำตาซึม  เมื่อทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีต่างชูแท่งไฟและโบกไปมา  พร้อมตะโกนคำว่า  Chic  สลับกับการเรียกชื่ออเล็กซ์กับพี่ลีโอ  บ่งบอกและแสดงออกถึงความรักที่ทุกคนในนี้มีให้แก่นักร้องของวงจริงๆ 

ผมเหลือบมองใบหน้าพี่ลีโอก็ให้คลี่ยิ้ม  เมื่อเห็นพี่เองก็น้ำตาคลอเบ้าทั้งๆที่ยิ้มเสียกว้าง  ในแบบที่น้อยครั้งผมจะได้เห็นมุมอ่อนไหวนี้ของพี่  ไม่ต่างจากนักร้องอีกคนบนเวทีอย่างอเล็กซ์  แต่รายนั้นผมแอบเห็นหยดน้ำตาสายบางๆไหลมาตามผิวแก้ม  ก่อนมันจะเหือดแห้งไปอย่างรวดเร็ว  ผมกับนลินสบตากันและต่างส่งยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ

หลังจากนั้นผมกับนลินถูกพี่ลีโอและอเล็กซ์พาเดินมาหลังเวที  ก่อนทั้งคู่จะปลีกตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกชุด  เพื่อร้องเพลงชุดสุดท้ายของคอนเสิร์ตครั้งนี้  โดยที่บนเวทีขณะนี้ได้สลับให้นักร้องในค่ายขึ้นไปแสดงคั่นเวลา  แต่ก่อนที่พี่จะเดินออกไปหน้าเวที  พี่ลีโอได้หมุนตัวกลับมาหาผม  และดึงผมเข้าไปกอดจนแน่น  พร้อมๆกับจูบแก้มผมเสียฟอดใหญ่

“ฟอดดด...ขอกำลังใจแค่นี้ก่อน  รอเสร็จคอนเสิร์ตแล้วพี่จะขอกำลังใจที่ใหญ่กว่านี้  และเตรียมตัวฉลองการขอแต่งงานไว้ให้ดีได้เลย  ฮึๆ”

ผมได้แต่ลูบแก้มข้างที่โดนจูบอย่างเผลอๆ  และได้แต่ทอดสายตาไปยังประตูที่พี่ลีโอเดินจากไป  เพราะในหัวเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่าการฉลองคำขอแต่งงานของพี่นั้นจะออกมาในรูปแบบไหน  อยู่ๆแก้มผมก็ร้อนฉ่าแทบระเบิด  เมื่อเผลอจินตนาการไปไกลสุดกู่ 

‘ผมนี่น่าไม่อายจริงๆ’

........................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ช่างเป็นคอนเสิร์ตที่น่าประทับใจและหวานที่สุดแห่งปี
ลูกหมูกับนลินช่างน่าอิจฉาจริงๆ...เห็นด้วยมั้ยคะ   :katai2-1:

ส่วนตอนหน้าเราจะตามลีโอไปแอบดูหนุ่มน้อยเค้าฝึกงานกัน
ความน่ารักของลูกหมูจะทำให้เกิดเรื่องราววุ่นๆมั้ย  ต้องติดตามค่ะ
เจอทั้งคู่ได้ในวันศุกร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.เราผ่านครึ่งเรื่องมาแล้วน้า  ขอกำลังใจติดตามลีโอลูกหมูในครึ่งหลังต่อด้วยน้า
และจะมี magnet มาแจกเช่นเคยในช่วง 5 ตอนสุดท้าย  รอติดตามข่าวกันนะคะ^^

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-05-2015 10:10:41

 :hao5:

ขอแต่งงานเลย!!

แต่ว่ายุบวงแล้ว แล้วพี่ลีโอจะทำอะไรต่อหว่า  :hao4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-05-2015 10:20:31

:m3: ..กรี๊ดดด~ พี่ลีโอขอลูกหมูแต่งงานออกสื่อเลยเหรอค้าา ทำเราเขินไปกับลูกหมูเลยล่ะค่าา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 10-05-2015 10:25:18

พี่ลีโอขอลูกหมูแต่งงานท่ามกลางแฟนคลับ  โรแมนติกมาก  สักขีพยานเพียบเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 10-05-2015 10:52:03

อร๊างงงงงงง

น่ารักที่สุด


พี่ลีโอชัดเจนมากเลยนะ


หลงน้องลูกหมู รักน้องลูกหมู กรี๊ดดด  เขิลลลล

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-05-2015 12:18:30

ขอแต่งงานแล้ววววววว แฟนคลับ(หมูน้อย)กรี๊ดแป๊บบบบบบ
คราวนี้ล่ะรู้กันทั้งประเทศ คงไม่มีใครไปขุดประวัติหมูน้อยมานะ
ตอนหน้า เชื่อว่าที่ฝึกงานของหมูน้อยต้องมีคนมาจีบเจ้าตัวแน่ๆ
ไม่รู้เพื่อนจะกันให้ได้แค่ไหน
รึพี่ลีโอจะออกตัวไปข่มขู่(?)เอง
รอตอนต่อไปน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 10-05-2015 12:49:27

ไม่ช๊อคเป็นลมไปกลางเวทีก็บุญแล้วลูกเอ้ย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-05-2015 13:23:19

อายแทน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-05-2015 13:44:27

 :-[ สองหนุ่มทำซึ้งขอแต่งงานกลางคอนเสริตกันเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-05-2015 16:07:17

อร๊ายยย.  หวานเวอร์ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-05-2015 16:20:14

แต่งกันเลย :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-05-2015 16:53:57

ยุบวงซะแล้ว ต่อไปนี้ก็ต้องเลือกทางเดินอีกครั้งแล้วสินะ

ว่าแต่เป็นการขอแต่งงานที่น่าอิจฉาจังเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 10-05-2015 18:29:35

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ปลิ้มปริ่มมาเคอะะะะะะ

โอยยยยย เขินแทนลูกหมูแทนนลินเลย  :m3: :m3: :m3:

ป้ารอไปงานแต่งหนูอยูนะลูกกกกกก แอร๊ยๆๆๆๆๆ

รอๆๆๆ จะตามไปที่ฝึกงานของลูกหมู  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-05-2015 18:38:06

เป็นการขอแต่งงานที่น่าประทับใจมากกกก  :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 10-05-2015 23:37:29

น่ารักกกกกกกกกกกกกกก  :-[ :-[

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 11-05-2015 00:22:01

ลูกหมูนี่ก็แอบทะลึ่งนะเนี่ย เดี๋ยวพี่ลีโอจัดหนักสมใจ ลูกหมูจะลุกจากเตียงไหวมั้ย  :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 11-05-2015 00:27:19

พี่ลีโอร้ายสุดๆขอลูกหมูแต่งงานกลางคอนเสิร์ตเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-05-2015 01:27:20

พี่ลีโอเล่นขอลูกหมูแต่งงานออกสื่อขนาดนี้ใครจะกล้าปฏเสธลงหล่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 11-05-2015 01:33:26

พี่ลีโอหวานมาก อิจฉาลูกหมูอ่ะ แล้วจะมีแฟนคลับบางคนไม่เข้าใจป่ะเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2015 01:41:27

  :o8: :o8: :o8: เขินแทนลูกหมูกับนริน  พี่ลีโอกับอเล็กซ์น่ารักมากมาย   :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 11-05-2015 03:33:56

 :-[ :-[ :-[
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ขอแต่งงานแล้วๆๆๆๆๆๆๆ
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-05-2015 07:19:07

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 11-05-2015 09:04:39

หวานมาก โอ๊ย เขินมาก ตอนแรกคิดว่าจะมีแอนตี้แฟน แต่ลืมไป นี่นิยายใคร นิยายคุณ MiSS-U เพราะงั้นหวานหวานกันเต็มที่ค่ะ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 11-05-2015 10:10:54

น่ารักกกกกกก..จังเลย   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-05-2015 13:30:45

โอ้ยๆขอแต่งงานต่อหน้าแฟนคลับ! >///<

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 13-05-2015 21:06:22

ขอแต่งงานกลางคอนเสิร์ตโรแมนติคสุดๆ :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 18 "Chic" P.20 (10/5/58) >>> MiSS-U คอน'หวานสุด
เริ่มหัวข้อโดย: pupae2528 ที่ 14-05-2015 13:07:26

ว้ายยยยยยยย. :mew3:ออกสื่อเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-05-2015 09:21:02

ตอนที่ 19

ลีโอ

“กลับบ้านไปเย็นนี้  ลูกหมูจะได้เจอพี่แล้วใช่มั้ยครับ!?”  น้ำเสียงตื่นเต้นที่ผมได้ยินผ่านสัญญาณโทรศัพท์  ทำให้ผมนึกหน้าคนที่อยู่ปลายสายได้อย่างชัดเจน 

หมูน้อยของผมคงกำลังยิ้มแก้มปริ  ดวงตายิบหยีชวนมองอยู่อย่างแน่นอน  จนตอนนี้ผมเองยังต้องอมยิ้มไปกับจินตนาการที่เกิดขึ้นในหัว

“ฮึๆ  อืม  ตั้งใจฝึกงาน  แล้วเจอกันนะหมูน้อยของพี่”  เสียงตอบรับเบาหวิวจนผมแทบไม่ได้ยินดังขึ้นข้างหู  ยิ่งทำให้รอยยิ้มของผมกว้างขึ้น 

ผมรู้ว่าน้องกำลังเขินจนแก้มแดง  จากสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของที่ผมจงใจย้ำในตอนท้าย  แต่แล้วรอยยิ้มที่มีของผมก็ค่อยๆเลือนหายไปจากใบหน้า  เมื่อได้ยินเสียงแว่วๆแทรกมาจากปลายสาย  เสียงที่ไม่ได้เกิดจากเจ้าของหัวใจผม

“...‘ลูกหมู  มัวแต่ทำอะไร  มานี่เถอะครับ  พี่จะเริ่มเปิดประชุมแล้ว  พี่รอเราอยู่แค่คนเดียวนี่แหละ  จนคนอื่นบ่นหาว่าพี่  ‘รัก’  ลำเอียงแล้วนะครับ’...อ่า  ครับๆ  ผมไปเดี๋ยวนี้แหละครับพี่หมอ  พี่ลีโอครับ  ลูกหมูเข้าประชุมก่อนนะ  เย็นนี้เจอกันครับ”  ก่อนที่ลูกหมูจะตัดสายจากแรงกดดันกลายๆของอีกคนที่ผมยังไม่เคยเห็นหน้า  ผมจึงรีบเอ่ยรั้งไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวก่อนลูกหมู!...ตั้งใจฝึกงานอย่างเดียวนะรู้มั้ย  เรื่องอื่นหรือคนอื่นอย่าไปสนใจ  แล้วเย็นนี้เจอกัน...พี่คิดถึงเรามากนะ”

“ครับ  เย็นนี้เจอกันครับ  ลูกหมูก็คิดถึงพี่ลีโอ  ลูกหมูจะรอพี่ที่บ้านนะครับ...รักพี่ครับ”  ผมได้แต่คลี่ยิ้มเสียกว้างใส่หน้าจอโทรศัพท์ที่ดำสนิทไปแล้วอยู่เพียงลำพัง  จากสามคำสุดท้ายที่ได้ยิน

แม้จะรู้สึกเต็มตื้นจากคำรักของคนรักตัวกลมที่อยู่อีกประเทศ  แต่เจ้าของประโยคที่จงใจพูดแทรกการสนทนาระหว่างผมกับลูกหมูนั้น  ทำให้ผมขุ่นใจและไม่พอใจมันไม่น้อย  จนนึกอยากเห็นหน้ามันขึ้นมาเสียเดี๋ยวนี้  และถึงผมจะไม่เคยเห็นหน้าไอ้คนที่แทนตัวเองว่าพี่หมอกับลูกหมูมาก่อน  แต่จากการเลียบเคียงถามจากลูกหมูมาก่อนหน้านี้  ทำให้ผมรู้ว่ามันชื่อวัฒนา  เป็นหมอประจำโรงพยาบาลที่ลูกหมูไปฝึกงานช่วงนี้ 

แน่นอนว่าการที่ผมเอ่ยปากถามหาคนที่ไม่เคยรู้จักจากคนรัก  เป็นเพราะบุคคลนั้นแสดงให้ผมรับรู้ถึงเจตนาที่คิดไม่ซื่อกับคนของผม  ด้วยผมแน่ใจจากพฤติกรรมของมัน  และจากคำบอกเล่าอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวของลูกหมู  อย่างการจงใจมีส่วนร่วมแทรกบทสนทนาทางโทรศัพท์ของผมกับลูกหมูบ่อยครั้งรวมถึงครั้งนี้ด้วย  เหมือนมันต้องการประกาศสงครามมาถึงผม  ว่าเป็นมันที่ได้อยู่เคียงข้างและได้ดูแลลูกหมู  ทั้งๆที่หน้าที่ของคนๆนั้นคือผมที่เป็นแฟน 

หรือแม้แต่คำชื่นชมในตัวมันอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ของลูกหมู  ที่นำมาบอกเล่าให้ผมฟัง  ว่าไอ้หมอวัฒนาใจดีอย่างนั้นอย่างนี้  พาลูกหมูและเพื่อนๆไปเลี้ยงข้าว  คอยสอนคอยเอาใจใส่เรื่องการทำงาน(ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ของหมอ)  อย่างรุ่นพี่ที่มีเมตตาต่อรุ่นน้องในที่ทำงาน  ในช่วงเวลาตลอดสามเดือนที่ลูกหมูไปฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งนั้น 

บวกกับคำให้การยืนยันจากนายปูนที่ไปฝึกงานที่เดียวกันด้วย  ว่าไอ้หมอวัฒนาให้ความสนใจลูกหมูมากเป็นพิเศษ  มากกว่าเด็กฝึกงานรุ่นเดียวกันทุกคน  ผมจึงยิ่งมั่นใจในความคิดนี้ยิ่งขึ้นไปอีก

วันนี้นี่แหละที่ผมจะขอไปดูหน้าไอ้หมอวัฒนาให้ชัดๆ  เพราะอยากจะรู้ว่าคนที่คิดจะแย่งแฟนคนอื่น  ทั้งๆที่ก็รู้ว่าลูกหมูมีผมเป็นแฟน  มันจะมีหน้าตาอย่างไร  ด้วยมันจะมาอ้างไม่ได้ว่าไม่รู้  เพราะหากเป็นช่วงก่อนคอนเสิร์ตสุดท้ายของผมเมื่อเดือนก่อน  ผมพอเชื่อคำอ้างนั้นได้ 

แต่ตั้งแต่ข่าวเปิดตัวคนรักของนักร้องวง  Chic  กลางคอนเสิร์ตเมื่อเดือนก่อน  ออกจะเป็นข่าวโด่งดังที่ใครต่อใครก็รู้กันทั่ว  ว่าลูกหมูเป็นแฟนลีโอแห่งวง  Chic  และตกลงรับคำขอแต่งงานของผมแล้ว  โดยทั้งสื่อโทรทัศน์และสื่อสิ่งพิมพ์ประโคมข่าวนี้กันให้ว่อน  ไม่รวมสื่อโลกออนไลน์ที่นำทั้งภาพและคลิป  ช่วงผมกับอเล็กซ์ขอคนรักแต่งงานลงในหลายเว็บไซต์  จนกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ของสื่อฝั่งเอเชียเพียงชั่วข้ามคืน

ผมไม่คิดจะให้ลูกหมูเป็นฝ่ายรอการมาถึงของผมในเย็นนี้ตามคำที่น้องพูด  แต่เลือกที่จะเซอร์ไพรส์น้องเสียเอง  ด้วยการมารับน้องถึงที่ฝึกงาน  ยังโรงพยาบาลรัฐบาลในเขตปริมณฑลแห่งหนึ่ง  เพราะผมทำการเลื่อนเที่ยวบินกลับไทยให้เร็วขึ้น  และจงใจไม่บอกกำหนดกลับจริงๆกับน้อง 

แน่นอนว่าอีกจุดประสงค์คือต้องการเห็นหน้าคนที่คิดจะตีท้ายครัวผม  และประกาศให้รู้กันชัดๆไปเลยว่าผมคือตัวจริงของลูกหมู  ผมที่เป็นมากกว่าคนรัก  เอาให้ชัดๆเลยก็คือผมเป็นถึงสามีของคนที่มันกำลังจีบอยู่นั่นแหละ

“น้าตาลหาที่จอดเอาเองได้เลย  แล้วเดี๋ยวผมโทรตามให้มารับ”  ผมหันไปบอกคนขับรถของที่บ้านที่ไปรับผมมาจากสนามบิน  ก่อนหันมาสวมแว่นกันแดดและก้าวลงจากรถตู้

การปรากฏตัวของผมยังโรงพยาบาลในช่วงเวลาราชการไม่ได้รับความสนใจจากคนรอบตัวนัก  ซึ่งถือเป็นเรื่องดีสำหรับผม  เพราะมันทำให้ผมมีโอกาสสำรวจสถานที่ที่ลูกหมูมาฝึกงานตลอดสามเดือนที่ผ่านมาอย่างถี่ถ้วน  ยามนี้ในเวลาใกล้เลิกงานยังมีทั้งคนไข้และเจ้าหน้าที่อยู่พอสมควร  แต่ต่างฝ่ายต่างก็จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำตรงหน้า 

สถานที่โดยรอบแม้จะดูคับแคบไปบ้างจากจำนวนคนไข้ที่มารับบริการ  แต่โดยรอบก็ดูสะอาดสะอ้านและมีสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่พอสมควรเลยทีเดียว 

กลุ่มคนที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสอง  พร้อมเสียงพูดคุยเบาๆที่อยู่ปลายสายตาผมตอนนี้  เรียกความสนใจทั้งหมดของผมให้พุ่งไปยังกลุ่มคนกลุ่มนั้น  โดยเฉพาะคนที่เดินเกือบรั้งท้ายของกลุ่มที่มีคนใส่เสื้อกาวน์สั้นเดินตีคู่  ซึ่งคงไม่ต้องบอกว่าทั้งคู่คือใคร  ถ้าไม่ใช่หมูน้อยของผมกับไอ้หมอวัฒนา  คนที่จุดประเด็นให้ผมต้องมาเยือนถึงถิ่นมัน

ผมเดินหลบมายืนแอบหลังมุมกำแพง  และสังเกตพฤติกรรมของไอ้หมอวัฒนาที่มีต่อคนของผม  นาทีนี้ยืนยันได้เลยว่ามันชอบลูกหมู  เพราะทั้งรอยยิ้มและท่าทางที่แสดงออกต่อคนตัวกลมที่เดินเคียงข้าง  ยืนยันกับผมได้มากกว่าคำบอกเล่าของใครๆ  แต่ผมก็ต้องอดทนยืนมองอยู่ที่เดิม  เพราะยังไม่ได้เวลาเลิกงานของลูกหมู 

นาทีต่อมาผมก็อดเทคะแนนนิยมให้แก่นายปูนไม่ได้  เมื่อมันกลายเป็นไม้กันหมาชั้นดี  อย่างที่เคยรับปากไว้ว่าจะช่วยดูแลลูกหมูแทนผม  ในฐานะเพื่อนที่แสนดีแต่ไม่หวังผลตอบแทน  เพราะปูนเดินแทรกคนทั้งคู่อย่างเนียนๆ  ทำเป็นสอบถามคำถามบางอย่างจากไอ้หมอวัฒนา  แม้ไอ้หมอนั่นจะรู้ทันนายปูน  แต่มันแสดงออกมากไม่ได้เพราะอยู่ต่อหน้าลูกหมู  ทำให้ลูกหมูของผมมีโอกาสปลีกตัวเดินตามเพื่อนคนอื่นๆออกไป 

ผมล่ะสะใจกับสายตาละห้อยหา  แสดงความเสียดายของไอ้หมอวัฒนาที่มองตามหลังลูกหมูอย่างไม่เก็บอาการนั่นนัก  แต่สุดท้ายมันก็ตามคนของผมเข้าไปในห้องจ่ายยาอยู่ดี  ก็ไม่รู้ว่ามันว่างนักรึไง  ทำไมถึงไม่ไปตรวจคนไข้  ทั้งๆที่ก็ยังมีคนรอตรวจอยู่หน้าห้องตรวจอีกไม่น้อย  แต่ไม่นานนักก็มีพยาบาลไปตามมันออกมาอยู่ดี  อาการขุ่นใจของผมถึงค่อยเบาบางลงได้บ้าง

ลูกหมูที่ได้ชื่อว่าเป็นนักศึกษาเภสัชกรที่อยู่ระหว่างฝึกงานนั้น  ก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างสุดความสามารถ  ทั้งช่วยจัดยา  ทั้งช่วยแนะนำคนไข้เรื่องการใช้ยา  ตลอดจนเข็นรถให้คุณยายที่เดินไม่คล่องนักไปหน้าโรงพยาบาลและเรียกรถให้ 

สิ่งที่เห็นทำให้ผมภูมิใจกับว่าที่เภสัชกรตัวกลมมากมายนัก  และรับรู้ว่าหมูน้อยของผมโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ  สามารถดูแลและเผื่อแผ่ความปรารถนาดีแก่ผู้อื่น  ได้นอกเหนือจากการมอบให้แก่คนในครอบครัวแล้ว  อารมณ์ดีๆของผมก็มีอันหม่นหมอง  เมื่อไอ้มารผจญความรักอย่างไอ้หมอวัฒนา  มันกลับมาอีกครั้งในสภาพเตรียมพร้อมเลิกงาน  และทำท่าก้อร่อก้อติกเหมือนกำลังตื๊อจะไปส่งคนของผมให้ได้

จากเวลาขณะนี้เมื่อผมแน่ใจแล้วว่าเป็นเวลาเลิกงานของลูกหมู  ผมจึงไม่รอช้ารีบเดินออกจากที่ซ่อน  และตรงไปยังหน้าห้องจ่ายยาที่มีความวุ่นวายน้อยๆอยู่ภายในนั้น  จากเสียงแว่วๆที่ลอยมาให้ได้ยิน  ยืนยันกับผมได้ว่าผมคิดถูกที่ไอ้หมอวัฒนาพยายามตื๊อไปส่งลูกหมูให้ได้  ลูกหมูเองก็พยายามปฏิเสธด้วยความนอบน้อม  และเริ่มหนักใจในการเซ้าซี้ของมันแล้วด้วย

นาทีที่ผมมายืนอยู่อีกฝั่งของกระจกหน้าห้องจ่ายยา  นายปูนที่ยืนร่วมเหตุการณ์ด้วยก็เงยหน้าขึ้น  และสบตากับผมพอดีในจังหวะที่ผมถอดแว่นกันแดดออก  ก่อนสายตาจากคนในห้องจะเริ่มหันมามองที่ผมทีละคู่ๆ  ด้วยความตกตะลึงและคาดไม่ถึงต่อการปรากฏตัวของผม  ยกเว้นคู่กรณีที่ฝ่ายหนึ่งเฝ้าตื๊ออย่างน่าหมั่นไส้  และอีกฝ่ายที่คอยปฏิเสธด้วยความอึดอัดใจ  กระทั่งนายปูนเอ่ยปากทักผมขึ้นมา

“สวัสดีครับพี่ลีโอ  มารับลูกหมูเหรอครับ”  ผมทำเพียงยกยิ้มน้อยๆเป็นการรับคำ  ก่อนจะเผื่อแผ่รอยยิ้มไปให้ทุกคนที่มองมายังผมเป็นตาเดียว  ผลคือบ้างก็ยิ้มเสียกว้างอย่างตื่นเต้น  บ้างก็เบิกตาเสียกว้างอย่างตื่นตะลึง 

ส่วนคนที่ผมอยากให้รับรู้การมาถึงของผมมากที่สุด  สุดท้ายก็หันมาเห็นผมจนได้  ลูกหมูยืนตะลึงมองผมตาโตอ้าปากหวอ  จนผมต้องเรียกชื่อนั่นแหละ  คนตัวกลมถึงได้สติ 

“ลูกหมู...พี่มารับกลับบ้าน”  น้องยิ้มเสียกว้างจนตาปิดและพวงแก้มแดงแจ๋อย่างน่ามอง

“คะ...ครับ  กลับบ้าน  เอ่อ  พี่แจนครับ  เลิกงานแล้ว  ลูกหมูขอกลับบ้านเลยนะครับ”  พี่แจนที่ว่าดูท่าจะเป็นหัวหน้าเภสัชกร  เพราะลูกหมูหันไปขออนุญาตกลับบ้านนั้น  ได้แต่พยักหน้าและตอบรับคำด้วยรอยยิ้มเอื้อเอ็นดูให้แก่น้อง

ลูกหมูหายไปด้านหลังห้อง  ทิ้งให้ผมเป็นเป้าสายตาของคนร่วมสิบคน  แต่ผมก็ชินเสียแล้วกับการเป็นจุดสนใจ  จึงได้แต่ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ทุกคน  ยกเว้นไอ้หมอวัฒนาที่ยืนจ้องผมด้วยใบหน้านิ่งสนิท  ผมเองก็ได้แต่ต่อตาด้วยอย่างไม่หวั่นเกรง  ได้เห็นมันใกล้ๆอย่างนี้  ต้องบอกเลยว่าก็ไอ้หมอวัฒนาก็แค่ผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง  มีดีก็แค่ส่วนสูงที่มีมากกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไป  และกล้ามเนื้อแน่นๆที่ผิดไปจากอาชีพที่แสนวุ่นวายของมัน

“พี่ครับ  ลูกหมูพร้อมแล้ว...ทำไมไม่บอกว่าเลื่อนไฟล์ทล่ะครับ”  ผมล่ะอยากบีบจมูกกลมๆที่ยับย่นอย่างน่าเอ็นดูนี่นักเชียว  ติดก็แต่อยู่ท่ามกลางสายตาคนมากมายจึงได้แต่อดใจไว้  และเตรียมขอตัวกลับบ้านจากพี่ๆที่ทำงานของคนรัก  แต่ดันมีเสียงทักท้วงจากนายปูนเสียก่อน

“ลูกหมู  ไม่คิดจะแนะนำพี่ลีโอให้รู้จักกับพี่แจนเหรอ  แล้วไหนจะหมอวัฒนาอีกล่ะ”  ผมแอบกระตุกยิ้มกับคำพูดของนายปูนด้วยความถูกใจ  ที่นายนี่เข้าใจส่งลูกให้ผมอย่างถูกจังหวะ  เพราะความนัยที่แฝงไว้กับการแนะนำตัว  คือการยืนยันสถานะของผมกับลูกหมูให้ทุกคนในนี้รับรู้  โดยเฉพาะกับไอ้หมอวัฒนา 

เห็นทีผมคงต้องตอบแทนความดีนี้ของนายปูนเสียแล้ว  อย่างการจงใจนัดดาด้าให้มาเจอนายปูน  เพื่อเคลียร์เรื่องผิดใจที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งคู่

“อ่า  จริงสิ  แหะๆ  เราตื่นเต้นไปหน่อย...ผมขอโทษที่เสียมารยาทครับ  พี่แจน  พี่หมอวัฒนา  ทุกคนครับ  นี่พี่ลีโอคนรักของผมครับ”  เจ้าของประโยคนี้หน้าตาตื่นด้วยความตกใจ  ก่อนเริ่มแนะนำผมแก่ทุกคนด้วยใบหน้าขัดเขิน  แถมยังแอบหลบตาผมด้วย  เมื่อผมจงใจจ้องเข้าไปในตาน้องอย่างล้อเลียน

ผมยกมือไหว้หัวหน้างานของลูกหมู  แต่กลับอีกคนผมแค่มองสบตาด้วยเท่านั้น  เพราะดูท่าอายุเราจะไม่ต่างกันนัก  หลังจากนั้นก็เกิดความวุ่นวายเล็กๆขึ้น  เมื่อทุกคนต่างแนะนำตัวกับผมเสียเองว่าชื่ออะไร  และเกิดมหกรรมถ่ายรูปเป็นที่ระลึกขึ้น  แน่นอนว่าผมกับน้องได้รับความสนใจอย่างเต็มที่ 

ส่วนไอ้หมอวัฒนาก็ได้แต่ยืนหน้าม่อย  มองผมกับลูกหมูด้วยความเสียดายจับใจ  แต่ภาพมันทำให้ผมสะใจอย่างที่สุด  ผมได้ตอกย้ำหัวใจที่แตกสลายของมัน  ด้วยการจูงมือน้องเดินผ่านหน้ามันออกจากห้อง

“ทำไมเลื่อนไฟล์ทแล้วไม่บอกลูกหมูล่ะครับ  รู้มั้ยว่าพี่ทำให้ลูกหมูตกใจแทบแย่”  ผมรัดร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม  ด้วยความมันเขี้ยวกับเสียงกระเง้ากระงอด  และใบหน้าที่แสดงถึงความแง่งอนอย่างน่ามองของคนรัก  แถมด้วยการฝังจมูกลงบนพวงแก้มยุ้ยๆอีกหลายที  ทำให้สมกับความคิดถึงที่มีอย่างท่วมท้นหัวใจ 

ใจจริงผมอยากทำมากกว่าที่เป็นอยู่  แต่เพราะเกรงใจคนขับรถเก่าแก่ของที่บ้าน  กระทั่งลูกหมูหัวเราะคิกคักคลายอาการแง่งอนลง  ผมถึงเริ่มตอบคำถามของน้อง

“พี่คิดถึงลูกหมูอยากเจออยากกอดเราเร็วๆน่ะสิครับ  ลูกหมูไม่ดีใจเหรอที่พี่มารับ  หรืออยากให้คนอื่นไปส่งกันแน่  หืม”  ผมแค่แกล้งถามความเห็นน้อง  แม้ใจจะเชื่อเต็มร้อยว่าน้องไม่มีทางคิดอย่างที่ผมพูดเป็นแน่

“ใคร!?  งื้อออ  พี่ลีโอใส่ความลูกหมู...พี่หมอวัฒนาก็แค่เห็นว่าบ้านเราเป็นทางผ่านของบ้านเค้า  เลยจะไปส่ง  แต่บอกเลยนะครับ  ลูกหมูไม่เคยให้ใครไปส่งที่บ้านเลย  หรือพี่ไม่เชื่อใจลูกหมู  ถึงแกล้งถามออกมาแบบนี้กันครับ”  แม้จะฟังดูแง่งอนชวนให้ง้อ  แค่ความจริงคือคนพูดกำลังน้อยใจผมอยู่  ดูจากแววตาตัดพ้อที่มองมาก็รู้แล้ว

ผมจับไหล่น้องดันออกจากอกและจ้องเข้าไปในแววตารื้นๆ  ก่อนจะระบายยิ้มใส่ตาคู่นั้นอย่างขอลุแก่โทษแกมเข้าใจ

“หมูน้อยพี่เชื่อเรา  แต่ลูกหมูก็ต้องเห็นใจพี่บ้าง  พี่มาเห็นมาได้ยินแบบนั้น  เป็นใครๆก็ระแวง  แต่ไม่ได้ระแวงเรานะ  พี่ระแวงไอ้หมอนั่นต่างหาก  เพราะรู้ว่ามันแอบชอบเราอยู่  อย่าเถียงพี่เลยลูกหมูว่าไม่ใช่...พี่ล่ะอดน้อยใจคนของตัวเองไม่ได้จริงๆ  ที่ไม่ยอมปฏิเสธให้เด็ดขาด  แต่ยังไงซะ  พี่ก็ต้องขอโทษเราด้วยที่ทำให้รู้สึกแย่  เพราะคำพูดจงใจเตือนสติของพี่”  ถึงผมจะพูดออกแนวตัดพ้อ  แต่ผมก็ยังคงยิ้มใส่ตาตื่นๆของน้อง  เพราะใจจริงไม่ต้องการให้น้องรู้สึกผิด  ผมต้องการเตือนน้องเท่านั้น

“พี่ครับ  ลูกหมูขอโทษ  ลูกหมูไม่น้อยใจแล้วก็ได้  แต่พี่อย่าโกรธลูกหมูเลยนะ  นะๆ  นะครับ...ลูกหมูเชื่อพี่ลีโอ  และจะทำตามที่พี่บอกทุกอย่าง”  อ้อมกอดนุ่มๆและเสียงออดอ้อนไม่แพ้แววตาที่ช้อนมองมา  ทำให้คนที่ไม่ได้โกรธไม่ได้น้อยใจเลยอย่างผม  ยินดีอย่างยิ่งที่จะตอบรับคำขอของคนรักตัวกลม

ผมกอดตอบลูกหมู  ทำเอาน้ำตาที่คลอหน่วยเตรียมหยาดหยดของน้องหลั่งริน  ก่อนเหือดแห้งไปอย่างช้าๆ  พร้อมปรากฏรอยยิ้มอ่อนหวานขึ้นบนใบหน้าเนียนใสที่ผมแสนหลงใหล  และน้องก็ทำให้ผมยิ้มแก้มปริ  หัวใจทั้งดวงอิ่มเอิบไปด้วยความสุข  เพียงเพราะน้องยื่นหน้ามาแตะจูบเบาๆที่ข้างแก้ม  และโอบแขนไว้รอบคอผม  พร้อมกระซิบถ้อยคำรักออกมาด้วยเสียงหวานๆ  ชุ่มชื่นใจเป็นที่สุดสำหรับผมที่เฝ้ามองน้องอย่างไม่ละสายตา

“ลูกหมูรักพี่ลีโอนะครับ  สัญญาว่าต่อไปลูกหมูจะไม่ดื้อ  จะเป็นเด็กดีของพี่  และจะเป็นคนรักที่พี่ภูมิใจ  วันนี้ไม่น่าเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้พี่ต้องเสียอารมณ์เลย  ลูกหมูดีใจมากแท้ๆ  ที่วันนี้พี่ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านกับลูกหมูเสียที  เพราะเราไม่ต้องอยู่ห่างกันอีกแล้ว  ลูกหมูคิดถึงพี่ใจจะขาดแน่ะ...ยินดีต้อนรับกลับบ้านของเรานะครับ  พี่ลีโอ~” 

ไม่เพียงแต่น้ำเสียงที่ได้ยินเท่านั้นที่หวานจับใจคนฟัง  แต่ทั้งความหมายในประโยค  และสายตาที่น้องใช้มองผมก็หวานไม่แพ้กัน  จนทำให้คนที่ได้ยินได้เห็นอย่างผมแทบอดใจไม่อยู่

“ฮึๆ  หมูน้อยช่างพูดใหญ่แล้วนะเรา  จะทำให้พี่หลงไปถึงไหนกัน  หืม”  ผมเฝ้าลูบหัวลูบหลังร่างอวบอิ่มด้วยความถูกใจและชื่นใจ  ในท่าทางและถ้อยคำออดอ้อนของน้อง 

แต่คุณเชื่อมั้ยว่าสิ่งที่ผมเพิ่งได้ยินไป  เทียบไม่ได้กับคำพูดต่อมาของลูกหมู  ที่เกือบทำให้ผมตบะแตก  จับน้องกดเพื่อมอบความรักความคิดถึงเสียแต่นาทีนี้เชียวล่ะ

“ดีสิ  ลูกหมูจะทำให้พี่ลีโอหลงลูกหมูให้มากๆ  จนไม่มีตาไปมองคนอื่นอีกเลย  โอมมม  ลีโอ  อัครภูมิเมธี  จงรักจงหลง  ลูกหมู  อัครภูมิเมธี  ให้มากๆทีเถอะ  เพี้ยง!  คิกๆ”

“ลูกหมู~  รู้มั้ยว่าพูดอะไรออกมา”  ผมได้แต่ครางแผ่ว  และโอบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้แนบอก  พร้อมพยายามสะกดกลั้นความต้องการส่วนลึกไว้ไม่ให้แสดงออกมา  จนทำให้น้าตาลตกอกตกใจไปเสียก่อน 

ผมรู้ตัวว่าหากเริ่มคงยากที่จะหยุด  เพราะความโหยหาในตัวคนรักที่ท่วมท้นหัวใจ  บวกกับความน่ารักน่าใคร่ที่คนตัวกลมแสดงออกมา  โดยเฉพาะกับเสียงหัวเราะพลิ้วไหว  และใบหน้าขณะหัวเราะของน้อง  จนโชว์ฟันซี่เล็กๆใสสะอาดเรียงตัวเป็นระเบียบแก่ผมอย่างชัดเจน  ทำให้ผมต้องเบือนหน้าหนีภาพอันแสนน่ามองตรงหน้า 

ผมก็ไม่รู้ว่าลูกหมูจะรู้ตัวมั้ย  ว่าตัวเองนั้นได้มากระตุ้นอารมณ์ดิบของผมเข้าแล้ว  เพราะสิ่งที่น้องทำคือซบแก้มลงกับไหล่  และนั่งกอดเอวผมไปตลอดทาง  ทำเอาผมนั่งเกร็งและต้องข่มอารมณ์เสียแทบแย่  แต่ผมอดไม่ได้ที่จะกอดตอบร่างนุ่มนิ่มกลิ่นหอมๆของน้องไว้

นาทีนี้ผมมาดหมายไว้ในใจแล้ว  ว่าอย่างไรเสียคืนนี้ผมต้องจับน้องมาฟัด  ให้สมกับความน่ารักและความคิดถึงของผมแน่นอน 

“หมูน้อยที่รัก  คืนนี้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย  พี่จะมอบความรักให้เราอย่างสาสมในสิ่งที่เราทำกับพี่ไว้”  หลังจากเราทั้งคู่ลงจากรถแล้ว  ผมจงใจกระซิบประโยคนี้ข้างหูหอมๆของลูกหมู  ก่อนจะเดินตัวปลิวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ขึ้นบันไดตึกไปก่อน

เมื่อผมสามารถกลั้นขำกับภาพใบหน้าเหรอหราของลูกหมูที่เพิ่งเห็นไว้ได้  จึงหมุนตัวกลับมาตรงเชิงบันไดตึก  และแกล้งกวักมือเรียกน้องให้เดินเข้ามาหา  น้องเองก็เดินเบลอๆด้วยแก้มแดงแจ๋มาหาผม  ยิ่งทำให้ผมอยากอุ้มน้องขึ้นห้องเสียเดี๋ยวนี้เชียวล่ะ

‘เด็กอะไรน่ารักน่าใคร่ได้อย่างคงเส้นคงวา  ไม่ใช่สิ...ลูกหมูของลีโอน่ารักอย่างไม่มีใครเทียบได้ต่างหาก’

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ไม่รู้จะเห็นใจหรือสมน้ำหน้าคุณหมอหนุ่มเลย  รู้ทั้งรู้นี่น้าว่าคนน่ารักเค้ามีคนรักแล้ว
ต้องทำใจและตัดใจซะ  เพราะลีโอเค้าหวงของเค้าเนอะ   :laugh:

ตอนนี้ได้รู้ได้เห็นพฤติกรรมความขี้หวงของลีโอกันไปแล้ว
ตอนหน้าเรามาดูกันว่าถึงคราวหมูน้อยหวงพี่ลีโอ  อาการจะเป็นอย่างไร
เจอกันวันพุธหน้าน้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-05-2015 09:26:48

เอ๊ะๆ หรือว่าคุณหมอคนนี้จะเป็นคู่ของปูน?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-05-2015 09:36:35

มอบรางวัลให้แด่ปูนเลยค่ะในฐานะที่ทำหน้าที่ 'สกัดดาวรุ่งได้ยอดเยี่ยม' หมอวัฒนาถึงกับหน้าหงอยเลยเชียว :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-05-2015 10:15:13

แบบนี้เรียกว่าประกาศศักดาใช่มั้ยค่ะ พี่ลีโอ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 15-05-2015 11:05:18

น่ารัก ละมุนมาก ถึงจะมีหมอวัฒนามาแทรกก็ตามที

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-05-2015 11:16:38

 
  555ลูกหมูเสร็จพี่ลีโอแน่ๆ โดนจับฟัดแน่ๆเลย :z1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-05-2015 12:07:52

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 15-05-2015 13:07:46

น่ารักจ้ง... :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-05-2015 13:19:02

แหม ถนอมน้องหน่อยนะคะพี่ลีโออออออ
เดี๋ยวก่อนๆ ลูกหมูหึงจะเป็นยังไงน้ออ อย่ายืนร้องไห้นะลูกกก
รอตอนต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 15-05-2015 13:57:07

พี่ลีโอมาวินมากกกกกกก~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-05-2015 14:12:21

รักเข้าไปหลงเข้าไป หวานกันให้เราอิจฉา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 15-05-2015 15:11:15

ลูกหมูผู้ใสซื่อ

พี่ลีโอ ขี้หึงนะเรา

น้องปูนทำดีมากลูก 

หมอวัฒนา อกหักตั้งแต่ยังไม่ลงมือจีบนะแหละ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 15-05-2015 17:08:40

เห็นชื่อตอนแล้วไม่ต้องเดาเลยว่าของใคร ชัดเจนขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 15-05-2015 17:46:22

ลีโอกลับมาอยู่กับลูกหมูแล้วดีใจจัง
จัดการพี่หมอเลย
ปูนปูนน่ารัก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-05-2015 19:10:18

เบาๆหน่อยนะพี่ลีโอเดี๋ยวลูกหมูช้ำหมด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 15-05-2015 20:31:36

หมอกะปูน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-05-2015 20:57:46

น้องลูกหมูน่ารักจิงๆ สมที่พี่ลีโอเขาจะหวงนักหนา
คืนนี้โดนแน่

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 15-05-2015 21:22:53

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆ

ลูกหมูคร้าบบบบบ ลูกหมูลูกกกกกก

ทำไมหนูอ้อนได้น่ารักขนาดนี้น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ป้าล่ะอยากจะฟัดหนูจริงๆ

เอียเลโอเชือดนิ่มๆ แต่เจ็บจี๊ดดดดดดถึงขั้วใจ หึหึหึ

รอตอนหน้า อยากเห็นหลานหึงงงงง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-05-2015 22:02:46

โอ้ย! อะไรจะขี้หวงขนาดนั้น~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-05-2015 22:29:44

ลูกหมูน่ารักมากกกกกกกกกกกกก :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 15-05-2015 22:42:43

เดี๋ยวนี้คำพูดคำจาน้องนี่แบบ ฮื้ยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-05-2015 17:04:47

ลีโอมาแสดงความเป็นเจ้าของน้องถึงที่ฝึกงาน
คุณหมอคงไม่กล้ายุ่งกับลูกหมูแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-05-2015 17:15:08

ไม่ต้องร่ายคาถา พี่ลีโอของลูกหมูก็ไม่ไปไหนหรอก ทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 17-05-2015 01:17:16

กรี๊ดดดดด  :-[ ทำไมลูกหมูน่าร๊ากกกกกจังเลย

น่าร๊ากกจนอยากจะขโมยมาจากพี่เลโอแล้วน้า   :hao7:

รอดูตอนลูกหมูหึง   :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 17-05-2015 01:26:33

ไม่ค่อยเลยนะ ลูกหมู มีท่องคาถาด้วย โอมม จงรักจงหลง 555+ ..เอ่ม แค่นี้ พี่ลีโอก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วลูก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 17-05-2015 04:56:08

รู้สึกเหมือนลูกหมูจะโดนพี่ลีโอแกล้งตลอดดด ตีเงแต่ก่อนคบยันคบกันแล้ว 55555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-05-2015 10:25:32

เพื่อนปูนทำหน้าที่ได้ดีมากค่ะ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 17-05-2015 17:43:19

เหอๆ เอาจนได้นะหมูน้อย เสน่ห์แรงจริงๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 17-05-2015 22:58:27

พี่ลีโอต้องแอบตามมาดูเลย ลูกหมูเสน่ห์แรงจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 19 "ผู้ชายขี้หวง" P.21 (15/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 19-05-2015 21:39:18

รออ่านลูกหมูหวงพี่ลีโอ :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-05-2015 09:22:28

ตอนที่ 20

ลูกหมู

“รอพี่นานมั้ย  แล้วหิวรึยังล่ะเรา”  ผมส่งยิ้มและส่ายหน้าตอบทั้งสองคำถามของพี่ลีโอ 

ในเมื่อผมเพิ่งเดินออกมาจากตึกของโรงพยาบาล  พี่ลีโอก็ขับรถเข้ามาจอดรับผมพอดี  ไหนจะขนมที่พี่หมอวัฒนานำมาฝากให้พี่ปลาพี่หัวหน้าเภสัช  ที่ผมเพิ่งกินด้วยความเกรงใจไปในเมื่อบ่ายอีกล่ะ  แน่นอนว่าคำตอบของผมคือการปฏิเสธ 

แต่คุณอย่าไปบอกความจริงนี้แก่พี่ลีโอนะครับ  ว่าผมกินขนมของพี่หมอวัฒนาเข้าไป  ขืนพี่รู้เข้า  ลูกหมูตัวกลมๆแสนน่าสงสารคนนี้คงไม่พ้นถูกทำโทษ  ข้อหาไม่เชื่อฟังคำเตือนที่ไม่ให้ผมไปยุ่งเกี่ยวกับพี่หมอวัฒนาไม่ทางใดทางหนึ่งโดยเด็ดขาด  ผมไม่อยากถูกพี่ลีโอโกรธ  เพราะเพียงแค่พี่เงียบและทำสีหน้าไม่แยแสใส่เหมือนครั้งนั้น  ผมก็ใจแทบขาดเสียใจแบบสุดๆแล้ว  ไม่ต้องถึงขั้นพี่ยื่นบทลงโทษอะไรมาให้ผมหรอก 

การที่ผมต้องแอบฝืนคำสั่งของพี่  เพราะพี่ปลาเอ่ยปากชวนให้กินขนมด้วยตัวเองแท้ๆครับ  ผมเป็นรุ่นน้องแถมเป็นเด็กฝึกงานด้วย  ถ้าปฏิเสธไปก็จะดูไม่ดีมากแน่ๆ

ส่วนเรื่องพี่หมอวัฒนานั้น  ผมยอมรับว่าหนักใจไม่น้อย  เพราะตั้งแต่พี่ลีโอเตือนว่าพี่หมอแอบชอบผม  จึงพยายามเอาตัวมาใกล้ชิดด้วย  และหยิบยื่นน้ำใจให้ผมเกินกว่ารุ่นพี่จะให้รุ่นน้องในที่ทำงาน  ผมก็พยายามสังเกตพี่หมอวัฒนาตามที่พี่ลีโอบอก  ซึ่งก็เห็นจริงอย่างที่พี่พูด  ผมจึงออกอาการกระอักกระอ่วนเล็กน้อย  ยามที่พี่หมอวัฒนาเข้ามาคุยด้วย 

ผมอดแปลกใจไม่ได้  ว่าทำไมผู้ชายที่เพียบพร้อมไปด้วยหน้าตาและอาชีพ  เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ทำให้หมอสวยๆและพยาบาลสาวๆให้ความสนใจ  เขาคนนั้นถึงมาชอบผู้ชายที่แสนธรรมดาอย่างผมด้วย  แน่นอนว่าผมไม่มีคำตอบให้ตัวเอง  เพราะคงไม่กล้าไปเอ่ยปากถามจากพี่หมอวัฒนาหรอกครับ 

ผมเชื่อว่าไม่นานพี่หมอคงคิดได้เอง  ด้วยผมคงไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของพี่หมอได้  ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนๆ  ในเมื่อทั้งตัวและหัวใจของผมนั้นมีเจ้าของจับจองไว้แล้ว  จะเป็นใครถ้าไม่ใช่อดีตนักร้องรูปหล่อเสียงดีนามว่าลีโอคนที่นั่งเคียงข้างผมคนนี้

“หืม  มองหน้าพี่และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปด้วยแบบนี้  คิดอะไรอยู่  หรือว่า...ฮึๆ”  หน้าตาและสายตาเจ้าเล่ห์ของพี่ที่ใช้กับผม  ซึ่งเดี๋ยวนี้พี่มักใช้กับผมบ่อยเหลือเกินนั้น  ทำให้ผมปฏิเสธเสียงหลง  เพราะสายตาพี่นั้น  ดูเหมือนจะรู้จะเห็นความคิดในหัวผมอย่างทะลุปรุโปร่งไปเสียหมด 

ถึงแม้ผมจะโกหกแต่ก็ขอรักษาหน้าตัวเองนิดหนึ่งครับ  เพราะรู้แก่ใจดีว่าในหัวผมคิดถึงแต่เรื่องของพี่ลีโอคนเดียว

“ปะ...เปล่านะครับ  ลูกหมูแค่ยิ้ม  ไม่ได้คิดถึงพี่สักนิดเลย!  อุ๊บ!...พี่อ่ะ  พี่ลีโอชอบแกล้งลูกหมู”  ในเมื่อหลุดปากมาแล้ว  สิ่งที่ผมทำได้เป็นเพียงกระเง้ากระงอดใส่คนรู้ดี 

การกระทำของผมกลับทำให้พี่ลีโอยิ่งถูกใจ  หัวเราะดังกว่าเดิมและเอื้อมมือมาบิดปากยื่นๆของผมเบาๆ  ก่อนจะรั้งต้นคอผมเข้าหา  จนหน้าผากผมซบไปกับบ่ากว้าง  พร้อมๆกับที่พี่กดจมูกลงสูดกลิ่นเส้นผมของผมไปฟอดใหญ่  จากที่ผมแกล้งทำหน้ายู่ด้วยความขัดใจ  มุมปากผมกลับค่อยๆยกขึ้น  จนกลายเป็นรอยยิ้มกว้างขวางในที่สุด

“พี่แกล้งก็เพราะเอ็นดู  ก็เวลาเมียพี่งอนออกจะน่ารักนี่นะ  พี่อดใจไม่ไหวสักที...แต่จะดีมากเลยนะ  ถ้าลูกหมูจะไม่ปฏิเสธว่าคิดถึงแต่พี่”  แก้มผมนี่ร้อนแทบระเบิด  ตั้งแต่ถูกเรียกว่าเมียแล้วครับ  ยิ่งโดนพี่หยอดในเรื่องที่เป็นจริงอยู่แล้วเข้ามาอีก 

ผมจึงได้แต่ซุกหน้าเข้าหาซอกคออุ่นๆกรุ่นกลิ่นกายแสนคุ้นเคยของพี่  และโอบไปรอบลำคอนั้นหลวมๆ  ก่อนจะปล่อยให้พี่ใช้มือข้างที่ว่างจากการขับรถ  ลูบหัวลูบหลังให้ผมอย่างอ่อนโยน  ผมปล่อยให้ภายในรถเงียบไปพักหนึ่ง  และตัดสินใจเงยหน้าไปกระซิบข้างหูพี่  ด้วยถ้อยคำที่ยอมจำนนต่อหัวใจรักของเรา

“ไม่มีเวลาไหนที่ลูกหมูจะไม่คิดถึงพี่ลีโอเลยนะครับ  ทุกนาทีลูกหมูยกให้พี่ลีโอคนเดียว”  พูดจบผมอาศัยความกล้าที่ยังเหลืออยู่  ยื่นจมูกไปแตะเข้าที่ข้างแก้มของพี่  ก่อนจะกลับมาซบหน้าเข้ายังซอกคอหอมๆอีกครั้ง

ผมรู้สึกได้เลยว่าพี่เกร็งตัวขึ้น  และมือที่เคยลูบหัวลูบหลังก็หยุดชะงักไป  พาลให้ผมใจเสียกลัวว่าคำพูดนั้น  ทำให้พี่ไม่พอใจขึ้นมา  แต่ก่อนที่ผมจะเงยหน้าเพื่อสังเกตสีหน้าของพี่ว่าเป็นอย่างที่ผมคิดมั้ย  ผมกลับได้ยินเสียงครางแผ่วๆเป็นชื่อผมจากพี่ลีโอ  พร้อมๆกับจูบหนักๆที่กดลงบนกลางกระหม่อมของผม  และแรงโอบรัดรอบตัวที่มากขึ้นกว่าเดิม

“ลูกหมู~...พูดแบบนี้  เรารู้มั้ยว่าจะโดนอะไรบ้าง  ใครสอนให้พูด  หืม  รู้มั้ยพี่ได้ฟังแล้วใจสั่นแทบคลั่ง”  เสียงแผ่วหวิวเหนือหัวที่ส่งคำถามมาให้  แต่เหมือนไม่ต้องการคำตอบจากพี่ลีโอ  ทำให้หัวใจในอกผมเต้นถี่รัว  ทั้งๆที่แก้มร้อนฉ่าเพราะความเขินอายอย่างที่สุด  แต่ริมฝีปากผมกลับหุบยิ้มไม่ลงจริงๆ  ด้วยรู้แก่ใจว่าผมมีอิทธิพลต่อพี่  ไม่ต่างจากที่พี่มีอิทธิพลต่อหัวใจผม

ผมรู้สึกได้เลยว่ารถวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม  จนต้องยอมผละออกจากอ้อมกอดอบอุ่นเพื่อมานั่งที่ดีๆ  แต่วินาทีแรกที่ผมผละออกนั้น  พี่ลีโอเกร็งอ้อมแขนไว้เหมือนไม่ยอม  แต่พอผมเงยหน้าช้อนตามองพี่และยิ้มให้น้อยๆ  อ้อมแขนข้างนั้นก็ผ่อนแรงลง  จนผมกลับมานั่งที่ได้ดังเดิม 

ในวินาทีถัดมาผมก็ต้องหลบสายตาคมกล้า  ที่มีแววมุ่งมั่นในอะไรบางอย่างที่พี่ใช้มองผมทันที  ยอมรับว่าผมพอเดาสายตาพี่ออก  แต่ยังไม่อยากแปลความหมายในตอนนี้จริงๆ  เพราะกลัวว่าหัวใจจะสูบฉีดเลือดแรงขึ้น  จนทะลักทลายออกมาพาให้เสียหน้าเอาได้  ผมได้ยินเสียงพี่กัดฟันกรอด  เหมือนกำลังอดทนอดกลั้นอะไรบางอย่างอยู่  แต่ก็ยังไม่กล้าหันไปมอง 

กระทั่งพี่คว้ามือผมไปประสานและกอบกุมไว้แน่นบนหน้าตัก  ผมจึงไล่สายตาจากหลังมือขาวสะอาดที่กำลังเกร็งน้อยๆ  ขึ้นไปตามท่อนแขนภายใต้เสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนเนื้อดีอย่างช้าๆ  จนถึงหัวไหล่หนา  ลำคอแกร่ง  และใบหน้าด้านข้างแสนสมบูรณ์แบบ  ทั้งคางเรียว  ริมฝีปากหยักสวย  ปลายจมูกโด่ง  ตาคู่คม  คิ้วหนา  และหน้าผากกว้าง 

แต่แล้วผมต้องสะดุ้ง  เพราะอยู่ๆเจ้าของความดูดีที่ผมนึกชมในใจก็หันมามองและสบตาชั่วแวบ  ก่อนมุมปากจะยกยิ้มอย่างรู้เท่าทัน

“วันนี้ลูกหมูน่ารักมากเลยนะ  และพี่ขอสั่งห้ามเด็ดขาด...ห้ามไปพูดอะไรน่ารักๆแบบที่พูดกับพี่ให้ใครที่ไหนฟัง  และห้ามไปมองใครด้วยสายตาแบบที่กำลังมองพี่แบบนี้อีก...รับปากพี่สิครับลูกหมู”  จะด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง  หรือจะด้วยถ้อยประโยคคำสั่งของพี่ก็ตาม  มันทำให้ผมรีบพยักหน้าและตอบรับคำพี่แทบจะทันที

การกระทำของผมสร้างความพอใจให้แก่พี่ลีโอไม่น้อย  ผมรับรู้ได้จากรอยยิ้มและแววตาพอใจที่ได้เห็น  บวกการที่พี่พลิกหลังมือผมและยกขึ้นไปแตะยังริมฝีปาก  ทำให้ผมเกิดอาการแก้มเห่อร้อนอีกครั้ง  และเบี่ยงสายตาหลบตาคู่คมที่ตวัดมามองกัน  เรานั่งจับมือกันไปเกือบตลอดทาง  ท่ามกลางความอบอุ่นที่เกิดขึ้นในใจ  และบ่อยครั้งที่พี่หันมามองผมพร้อมรอยยิ้มหวานๆ  ที่ทำให้ผมใจกระตุกทุกครั้งที่ได้เห็น 

กระทั่งเสียงโทรศัพท์ของพี่ดังขึ้น  มือที่เคยกอบกุมผมไว้ตลอดจึงต้องผละห่าง  ยิ่งได้ยินพี่เรียกชื่อของคนปลายสาย  บรรยากาศอบอุ่นแสนอ่อนหวานก่อนหน้าในความรู้สึกของผมตอนนี้นั้น  มันค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ  ตามระยะเวลาที่พี่คุยกับคนๆนั้น

“สวัสดีครับคุณอินทิรา...ทุกอย่างเรียบร้อยดี  ไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ...ผมออกมาจากธนาคารแล้วครับ  อยู่ระหว่างเดินทาง  ต้องขอโทษด้วยครับ...ยินดีครับ  พรุ่งนี้ผมจะให้พนักงานเตรียมเอกสารทั้งหมดไว้ให้...ผมไม่ลืมครับ  เรื่องอาหารกลางวันในวันพรุ่งนี้...ครับ”  ผมจ้องพี่ลีโอไม่กระพริบตั้งแต่พี่รับโทรศัพท์กระทั่งกดวางสาย 

แน่นอนว่าระหว่างนั้นพี่ไม่ได้หันมามองผมเลย  เพราะตามองถนน  สมองคิด  ปากพูดกับปลายสาย  หากคนปลายสายไม่ใช่คุณอินทิรา  นางเอกสาวสวยเบอร์หนึ่งของเมืองไทยที่มาเป็นลูกค้ารายใหม่ของธนาคาร  และดูท่าจะเป็นลูกค้ารายใหญ่ด้วย  เพราะเธอขนเงินก้อนใหญ่มาเปิดบัญชีกับพี่ลีโอโดยตรง  ทั้งๆที่พี่เป็นถึงรองกรรมการบริหารไม่มีหน้าที่ตรงนี้แท้ๆ  แต่คุณอินทิรากับระบุว่าจะเปิดบัญชีกับพี่เท่านั้น 

ผมจะไม่คิดมากเลย  หากตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมานี้  คุณอินทิราจะไม่โทรหาพี่ลีโอจนเกินปกติวิสัยของลูกค้าธนาคาร  ขนาดคนที่ไม่ค่อยสนใจใครนักอย่างผมยังรับรู้ได้  แรกๆเธอก็ขอคำปรึกษาเรื่องการฝากเงิน  ต่อมาก็ปรึกษาเรื่องการลงทุนนู่นนี่นั่น  ล่าสุดถ้าผมฟังไม่ผิดมีนัดกินกลางวันกับสามีคนอื่นด้วย!

“ลูกหมูเป็นอะไร  ทำไมเดินไม่รอพี่”  ผมหยุดเดินทันทีที่พี่ลีโอตามมาจับต้นแขนผมทัน  แต่ยังไม่ยอมหมุนตัวกลับไปตอบคำถามของพี่  เพราะผมยังไม่อยากให้พี่เห็นหน้าผมตอนนี้ 

ถ้าพี่เห็นหน้าผม  พี่ต้องรู้แน่ๆว่าผมกำลังไม่พอใจเรื่องคุณอินทิรา  ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พี่ยืนยันกับผมแล้วว่าไม่มีอะไร  เพราะเธอเป็นเพียงลูกค้าของธนาคารคนหนึ่งสำหรับพี่เท่านั้น  ขืนผมให้พี่รู้ว่าผมไม่พอใจและติดใจเรื่องเธออยู่  พี่ลีโออาจจะเป็นฝ่ายหงุดหงิดพาลโกรธ  เพราะเห็นว่าผมเป็นคนคุยไม่รู้เรื่องไม่มีเหตุผลก็เป็นได้  ผมจึงคิดจะหลบหน้าพี่ไปปรับอารมณ์เสียก่อน

“ลูกหมูปวดท้อง  อยากเข้าห้องน้ำ  พี่ปล่อยแขนลูกหมูเถอะ”  ผมกัดริมฝีปากตัวเองไว้จนแน่น  ฝืนความรู้สึกสุดๆ  พร้อมกับดึงแขนตัวเองออกจากมือพี่ไปด้วย 

แรกพี่ไม่ยอมปล่อยและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก  แต่เมื่อผมลองกระตุกแขนตัวเองอีกครั้ง  ครานี้พี่ก็ยอมปล่อยแต่โดยดี  และกลับเป็นผมที่อยู่ๆในอกก็รู้สึกวูบโหวงขึ้นมา  แต่ผมก็เลือกที่จะก้าวหนีพี่ออกมาจากตรงนั้น  ก่อนจะซอยเท้าวิ่งขึ้นบันได  เพื่อกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง  ห้องที่ผมไม่ได้นอนเลย  ตั้งแต่พี่ลีโอย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวร

ผมนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่บนเตียงนานเท่าไหร่ไม่รู้  เพราะมัวแต่ครุ่นคิดในเรื่องที่ไม่น่าเอามาเป็นเรื่อง  ทั้งตำหนิตัวเองที่มัวแต่หมกมุ่นคิดมากไปเอง  แม้พี่ลีโอเองก็ยืนยันหนักแน่นแล้วแท้ๆ  ว่าไม่ได้คิดเกินเลยกับคุณอินทิรา  ทั้งยังแอบต่อว่าคนที่ผมยังไม่เคยพบหน้าจริงๆคนนั้น  ที่หลงเสน่ห์พี่ลีโอจนเอาตัวมาใกล้ชิดด้วย 

ผมยอมรับว่าเชื่อใจพี่และเชื่อว่าพี่พูดความจริง  แต่เหตุผลมันมักใช้กับเรื่องของหัวใจไม่ได้  ผมจึงรู้สึกไม่สบายใจมากๆ  ที่ได้รู้ว่าพี่ได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงสาวแสนสวย  กระทั่งเก็บอาการไว้ไม่อยู่  จนแสดงออกอย่างที่ผ่านมา  ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ลีโอจะโกรธผมเข้าให้รึเปล่า  ที่ผมดื้อกับพี่ไว้  และก่อนที่น้ำตาจะท่วมห้อง  ประตูห้องนอนผมก็ถูกเปิดออกอย่างเบามือ

“พะ...พี่ลีโอ”  เจ้าของชื่อทำหน้านิ่งและเดินเข้าหาผมที่เตียงอย่างช้าๆ  ก่อนพี่จะนั่งลงข้างๆ  ทำเอาผมสะดุ้งและเผลอขยับตัวหนีอย่างไม่ตั้งใจ

“จะหนีพี่ไปไหนอีก”  ร่างกลมๆของผมลอยตามมือพี่  จนได้มานั่งคร่อมบนหน้าตักแข็งๆ  และผมต้องหลบตาคู่คมที่มองมายังผมอย่างตำหนิ  ทำให้น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วเพราะความตกใจ  พาลไหลลงมาตามข้างแก้มอีกครั้ง

“หมูน้อยจะร้องทำไม  เป็นพี่ที่ต้องร้องมั้ย  โดนเมียสะบัดมือทิ้ง  และวิ่งหนีมาหลบอยู่ที่นี่น่ะ  หืม”  แม้เสียงพี่ลีโอจะฟังแล้วกระด้างออกแนวไม่พอใจ  แต่พี่กลับใช้ปลายนิ้วบรรจงเช็ดน้ำตาที่แก้มผมให้อย่างเบามือ 

เมื่อผมยังคงก้มหน้านิ่งและไม่ต่อความด้วย  พี่ลีโอจึงรวบกอดผมเข้าหาอกอย่างช้าๆ  การที่ผมไม่พูดไม่ใช่ว่าโกรธว่างอนพี่  แต่เป็นเพราะผมเสียใจต่อการกระทำของตัวเองต่างหาก  ที่ทำเป็นต่อต้านคนที่ผมรักและรักผมสุดหัวใจคนนี้

“ลูกหมูบอกพี่สิว่าเป็นอะไร  ไม่พอใจพี่เรื่องอะไรครับ  คนรักกันต้องพูดต้องคุยกัน  ไม่ใช่เก็บความไม่พอใจไว้  แล้วสะสมจนมันระเบิดออกมาในที่สุด  ถึงตอนนั้นแม้เราจะรักกันมาก  พี่ก็ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเหมือนกัน”  ประโยคสุดท้ายของพี่ทำเอาผมใจเสีย  จึงขยับตัวเข้าหาและโอบแขนไว้รอบคอพี่ทันที  ก่อนจะตะกุกตะกักพูดออกไปพร้อมๆอาการสะอื้นน้อยๆ

“มะ...ไม่!  ลูกหมูรักพี่  จะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้น  ฮึก  ทั้งนั้น  ฮึก  ฮือ  ไม่ยอม...ไม่ยอมให้คุณอินทิราแย่งพี่ไปจากลูกหมูหรอก  ลูกหมูขอห้ามพี่ไปกินข้าวกับเธอเด็ดขาด  ฮึกๆ  นะครับ  ไม่งั้นลูกหมูจะโกรธ  จะไม่ยอมพูดด้วยอีกเลย”  ระหว่างที่ผมพร่ำเพ้อหลุดความในใจออกมาจนหมด  แถมด้วยการข่มขู่พี่ในท้ายประโยคนั้น 

ผมว่าผมได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มหูจากพี่คลอเบาๆให้ได้ยินด้วย  แต่นาทีนี้ยอมรับว่าจิตใจไม่ได้กังวลกับมันสักนิด  เพราะสิ่งที่ผมกังวลคือไม่อยากให้พี่ลีโอไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนั้น  ถึงแม้พี่จะทำไปตามหน้าที่และไม่คิดอะไรกับเธอก็ตามที  ‘ผมหวงคนของผม  มันคงไม่ผิดใช่มั้ยล่ะ’

“ฮึๆ  เรื่องคุณอินทิราจริงๆด้วย  เรานี่น้า  เฮ้อออ”  เสียงถอนหายใจจากพี่  ทำให้ผมใจเสีย  ด้วยคิดไปแล้วว่าพี่คงเหนื่อยหน่ายในพฤติกรรม  และความคิดไม่เข้าท่าของผมไม่น้อย  ทำเอาผมยิ่งร้องไห้และปล่อยโฮทันที  อย่างที่น้อยครั้งจะทำต่อหน้าพี่

“ลูกหมู!...เอ้า!  โธ่เอ๊ย  ทำไมร้องใหญ่เลยล่ะเรา  พี่ยังไม่ได้ว่าสักคำ  หมูน้อยคนเก่งแบบแต่ก่อนหายไปไหนแล้ว  หยุดร้องเถอะ  แล้วเรามาคุยกันดีกว่า...นะครับ”  ทั้งน้ำเสียงและแววตาปลอบประโลมของพี่  ทำให้ผมใจชื้นขึ้นและพยายามข่มความเศร้าเสียใจไว้  พร้อมๆกับใช้หลังมือเช็ดน้ำมูกน้ำตาที่ไหลออกมามากมายอย่างขัดใจ 

แต่พี่คงทนมองไม่ไหว  เอื้อมมือมารั้งข้อมือผมไว้  ก่อนจะคว้ากระดาษมาเช็ดคราบเหล่านั้นให้อย่างนุ่มนวล  ผมเองก็เคลิ้มไปกับความอ่อนโยนของพี่  กับแววตาและรอยยิ้มเอื้อเอ็นดูที่พี่ใช้มองผม  มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อริมฝีปากพี่แตะจูบเข้ากับกลีบปากของผม  พี่ละเลียดชิมกลีบปากผมอย่างเชื่องช้า  จนผมเองต้องเป็นฝ่ายเปิดปากและส่งลิ้นเข้าไปสู่โพรงปากพี่เสียเอง  ผมใช้ลิ้นแตะลิ้นนุ่มอย่างกล้าๆกลัวๆ  และพยายามเกี่ยวกระหวัดตามอย่างที่พี่เคยทำกับผม  พี่เองก็ยอมนั่งกอดเอวผมอยู่นิ่งๆให้ผมได้ทำตามใจ 

จนผมได้ยินเสียงพี่ครางในคอ  และมือก็เริ่มลูบไล้ไปทั่วตัวผม  เหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้ผมวาดลวดลายป้อนจูบพี่ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก  แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อช่วงลำตัวส่วนหน้าเย็นวาบ  เพราะกระดุมเสื้อกาวน์แถวหน้าถูกปลดจนหมด  และถูกแหวกออกจนลมแอร์เย็นๆกระทบผิวกาย  พาลให้ขนทั่วกายลุกชัน  พร้อมๆกับยอดอกหดเกร็งแข็งเป็นไต  พอเหมาะกับที่พี่ยื่นนิ้วมาบีบบี้ยอดอกทั้งคู่  ทำให้ผมผละจูบและหลุดเสียงครางออกมา  อย่างทนความเสียวซ่านไว้ไม่ไหว

“อ่าๆๆๆ”  พี่ลีโอผ่อนร่างผมลงกับเตียง  และคร่อมอยู่เหนือร่าง  พร้อมจ้องมาที่ผมตาไม่กระพริบ  แววตาพี่ระยิบระยับส่องประกายแห่งความปรารถนาชัดเจน  และรุนแรงมากกว่าที่ผมเห็นมันจากพี่ในรถ

“พี่ยังยืนยันว่าไม่ได้คิดอะไรกับคุณอินทิรา  หรือจะกับใครก็ตาม  พี่ก็ไม่มีทางคิดเกินเลยด้วยเด็ดขาด  พี่รักหมูน้อยของพี่คนนี้คนเดียว  ไม่มีหัวใจเผื่อแผ่ให้ใครได้อีก  เพราะหัวใจพี่ได้ยกให้เราหมดแล้ว  ขอให้เชื่อใจพี่นะหมูน้อย”  น้ำตาผมไหลจากหางตาอย่างช้าๆ  ด้วยความซาบซึ้งในประโยครักแสนอ่อนหวานของพี่ลีโอ

“ลูกหมูเชื่อใจพี่ครับ  เพราะลูกหมูเองก็รักพี่  จนไม่มีหัวใจแบ่งให้ใครได้อีกแล้วเหมือนกัน...ลูกหมูรักพี่มากๆครับ”  สิ้นคำผมนั้น  พี่ลีโอยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ  ก่อนจะโน้มหน้าจรดริมฝีปากยังหน้าผากผมเนิ่นนาน  และแตะจมูกไล้มาตามขมับและข้างแก้มผมอย่างเชื่องช้า  พร้อมๆกับฝ่ามือหนาที่กวาดไล้ไปทั่วเรือนร่าง  ลงแรงหนักเบาตามแต่ที่พี่จะพอใจ

ผมเองได้แต่สะท้านและโอบลำคอแกร่งไว้เป็นหลักยึด  เพราะดูเหมือนตัวจะลอยๆจากเตียงยังไงไม่รู้  แต่ก่อนที่พี่จะป้อนจูบผม  กลับส่งคำถามที่ทำเอาผมแก้มร้อนและพาลให้ไม่กล้าสบตาด้วย

“วันนี้พี่  ‘รัก’  เราได้มั้ย...หมดรึยัง”  คุณอาจจะแปลกใจที่พี่ถามผมแบบนี้  เพราะก็เห็นๆกันอยู่ว่าผมนั้นยินยอมพร้อมใจไปกับพี่จนถึงไหนๆ  แต่ถ้อยคำสุดท้ายของพี่คงทำให้คุณพอเดาได้ใช่มั้ย 

ในเมื่อผมเป็นผู้ชายที่พิเศษกว่าผู้ชายคนไหนๆ  ผู้ชายที่สามารถมอบทายาทให้แก่คนที่ผมรักได้

“ดะ...ได้ครับ  หมดเมื่อเช้านี้เอง  อืมมม”  พี่ลีโอไม่ปล่อยให้ผมตั้งตัว  ปิดปากผมทันทีที่ได้คำตอบที่น่าพอใจ  จนผมเองเกือบขาดใจไปกับจูบเร่าร้อนของพี่  ที่ไม่ปล่อยโอกาสให้ผมได้สูดหายใจเลย

พี่ลีโอเล้าโลมร่างกายผมไปทุกสัดส่วน  มีกระตุ้นเป็นพิเศษในบางจุดที่เป็นจุดอ่อนไหวของผม  ทั้งใบหู  ซอกคอ  ยอดอก  หน้าท้อง  และผิวอ่อนด้านในของต้นขา  เพราะทั้งมือและริมฝีปากของพี่ทำงานสัมพันธ์กันอย่างดีเยี่ยม  จนผมอารมณ์เตลิดคิดอะไรไม่ออก  นอกจากซึมซับสัมผัสเร่าร้อนของพี่  ไม่เว้นจุดอ่อนไหวกลางลำตัวและช่องหลืบด้านหลังของผม  ทำให้ผมต้องดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่านทรมานแทบขาดใจ  เมื่อฝ่ามือพี่รูดรั้งแท่งร้อนอมชมพูของผม  พร้อมกับลิ้มรสปากทางร้อนด้วยปากและเรียวลิ้น  จนผมเกือบปลดปล่อย  แต่ในวินาทีถัดมาพี่กลับหยุดทุกอย่าง  ทำเอาผมแทบขาดใจ 

“พี่..ครับ  ช่วยลูกหมูก่อน  ลูกหมูไม่ไหวแล้ว”  ผมเปิดปากอ้อนขอให้พี่ได้ส่งผมไปให้ถึงฝั่งฝัน  แต่พี่กลับส่งยิ้มปลอบประโลมและลูบพวงแก้มยุ้ยๆของผม  ก่อนจะล้มตัวลงนอนแทนที่ผม  พร้อมกับพลิกตัวผมขึ้นคร่อมร่างพี่

ผมรู้ได้ทันทีว่าพี่ต้องการอะไร  ประกอบกับที่พี่ยกสะโพกขึ้น  จนแท่งร้อนของพี่ถูไถไปกับช่องทางร้อนที่พรั่งพร้อมของผมเข้า  ไหนจะสายตาเร่าร้อนที่แฝงแววออดอ้อนคู่ตรงหน้าอีก  ผมกัดริมฝีปากอย่างลืมตัว  และตัดสินใจยื่นมือสั่นๆไปจับของร้อนท่อนใหญ่  ทำเอาเจ้าของถึงกลับครางผะแผ่ว  แต่พี่ก็ยังคงจ้องตาผมไม่กระพริบ  จนผมเกือบจะทำอะไรไม่ถูก 

ผมรีบหลบตาพี่  ก่อนจะโน้มตัวไปด้านหน้า  โดยยันแขนข้างหนึ่งกับอกพี่  เพื่อก้มมองส่วนที่กำลังจะเชื่อมต่อของเรา  แท่งร้อนในมือสั่นระริก  เหมือนว่ามันอยากจะฝากฝังไปในที่ที่คุ้นเคยเจียนขาดใจ  ปากทางของผมก็ฉ่ำเยิ้มพรั่งพร้อมจากฝีมือพี่อย่างเต็มที่แล้วเช่นกัน 

ภาพที่เห็นทำเอาหัวใจของผมที่เต้นแรงอยู่แล้ว  ถึงกลับเต้นแรงกว่าเดิมจนกระแทกแผ่นอกจนเจ็บร้าว  ปากคอผมแห้งไปหมด  จนเผลอแลบลิ้นเลียเพื่อมอบความชุ่มชื้นเลยทีเดียว  ซึ่งการกระทำของผมกลับไปกระตุ้นคนที่นอนมองผมอยู่  พี่ลีโอถึงกลับครางเรียกชื่อผมเสียงแหบโหย  และร้องขอให้ผมพาของร้อนในมือเข้าไปในที่ที่ควรอยู่เสียที  ด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วน่าสงสารจับใจ  ผมจึงกดสะโพกเข้ายังส่วนหัว  เพื่อกลืนกินมันตามความต้องการของพี่และของผมเอง

“อ่า~”  พี่ลีโอหลุดครางหวิวอีกครั้ง  เมื่อส่วนหัวของแท่งร้อนนั้นมุดเข้าตัวผม

ผมเองก็ต้องข่มความเจ็บเล็กๆและความคับแน่นที่คืบคลานเข้ามา  แต่ฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบไล้แถวต้นขา  และคำชมจากพี่ด้วยเสียงแหบพร่านั้น  เป็นกำลังใจให้ผมกลืนกินของร้อนได้จนหมด  ผมแทบขาดใจจึงได้แต่นั่งหอบอยู่บนตัวพี่  แต่เพราะเสียงเรียกชื่อผม  ทำให้ผมต้องละสายตาจากแผ่นอกแกร่งไปสบตาพี่ลีโอ

“ลูกหมู~...เก่งมากเด็กดี  ขยับเถอะครับ  พี่อยากให้เรารักพี่จะแย่แล้ว...ซี้ดดด...อืมมม”  ผมเริ่มยกสะโพกขึ้นช้าๆ  จนแท่งร้อนเกือบหลุดและกดสะโพกลงช้าๆ  ก่อนจะเพิ่มความเร็วและความหนักแน่นขึ้นเรื่อย

คราวนี้ไม่เพียงแต่พี่ลีโอเท่านั้นที่ครางเสียงหลง  ผมเองก็ครางแผ่วหวิวได้ไม่แพ้กัน  แต่บทรักครั้งนี้คนที่ออกแรงเป็นผม  จึงไม่แปลกที่ผมจะเหนื่อยอ่อนแทบขาดใจ  ผมหยุดและโน้มตัวลงไปกดจูบหนักๆยังปลายคางเขียวพร้อมหอบกระเส่า  ก่อนจะอ้อนให้พี่ได้เปลี่ยนตำแหน่งกันบ้าง

“แฮ่กๆ...[จุ๊บ]...พี่ลีโอ  เปลี่ยนเถอะครับ  ลูกหมูไม่ไหว”  ไม่ต้องบอกซ้ำ  เพราะพี่ลีโอพลิกผมลงนอนบนเตียงทันที  ทั้งๆที่ส่วนเชื่อมต่อของเราไม่หลุดจากกัน

ร่างสมส่วนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและหยาดเหงื่อ  ชะโงกหน้ากดจูบดูดดื่มกับผม  ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกฝากฝังแท่งร้อนจากช้าจนเร็วขึ้น  ผมไปถึงจุดหมายในเวลาไม่นาน  ปลดปล่อยออกเต็มหลังมือหนา  ส่วนพี่ลีโอยังคงซอยสะโพกเข้าหาผม  ก่อนจะหยุดและจับผมพลิกคว่ำ  ผมรับรู้ได้ว่าพี่โน้มตัวจนส่วนหน้าแนบไปกับแผ่นหลังของผม 

พี่ลีโอจับคางผมไปรับจูบ  ยกสะโพกผมขึ้นและเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง  จากช้าเป็นถี่รัวแต่หนักหน่วง  ก่อนจะครางครึมคาปากผม  ซึ่งผมรับรู้ได้ถึงสายธารอุ่นร้อนฉีดแรงเข้าสู่ร่างกาย  พี่ลีโอเองก็เกร็งไปทั้งตัว  ก่อนจะซวนซบนอนก่ายเกยไปกับร่างของผม  พร้อมลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดไปทั่วหลังคอ 

ไม่นานจากนั้นพี่ลีโอพลิกตัวและดึงผมแนบไปกับแผ่นอก  ก่อนเอื้อมมือมาลูบเนื้อตัวนุ่มๆของผมไปจนทั่ว  สุดท้ายฝ่ามือหนาจึงหยุดลงที่หน้าท้อง

“พี่อยากมีลูกกับลูกหมู  ต่อไปไม่คุมแล้วนะ  อีกไม่กี่เดือนเราก็จะจบแล้ว”  แม้เรื่องที่พี่พูดจะเป็นความต้องการของผมเช่นกัน  แต่ผมก็อดกังวลใจไม่ได้  เพราะการที่ผู้ชายมีมดลูกมีรังไข่  ก็ไม่ได้หมายความว่าจะท้องได้เหมือนผู้หญิงปกติเสียหน่อย 

หากว่าผมท้องได้ก็มีเรื่องที่ต้องกังวลมากมาย  ไหนจะมีความเสี่ยงระหว่างตั้งท้องและตอนคลอดอีกเล่า  สิ่งสำคัญที่สุดคือผมไม่อยากเป็นคนทำลายความหวังอยากมีลูกของพี่เสียเอง  หากว่าผมตั้งท้องไม่ได้จริงๆ

อาการนิ่งงันของผมไม่รอดพ้นไปจากสายตาของพี่  พี่ลีโอเชยคางผมให้หันไปสบตาด้วย  ตาคู่คมจ้องลึกเข้ามาในดวงตา  ซึ่งดูเหมือนว่าตาคู่นี้จะซอกซอนเข้าไปยังส่วนลึกของหัวใจและความคิดของผมได้  เพราะเพียงไม่นานพี่ลีโอก็ยกยิ้มน้อยๆ  และโอบรัดร่างผมแน่นยิ่งกว่าเดิม  จนผมรู้สึกว่าอะไรๆที่เคยอ่อนตัวไปแล้ว  มันกลับฟื้นคืนชีวิตกลับมาอีกครั้ง

“เด็กขี้กังวล  อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด  แต่ขอให้ลูกหมูเชื่อพี่อย่างหนึ่ง  เพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  คนที่จะอยู่เคียงข้างเราก็คือพี่  และพี่จะไม่มีวันยอมให้เราเป็นอันตรายเด็ดขาด  ถ้าลูกที่ยังไม่มีตัวตน  จะมาพรากคนที่พี่รักไป  พี่ยอมไม่มีเสียดีกว่า”  หัวตาผมรื้นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินประโยคนี้  และรู้สึกรักพี่ลีโอมากขึ้นไปอีก  ทั้งๆที่ก็รักพี่มากอยู่แล้ว

“พี่ครับ  ลูกหมูสัญญา  ว่าถ้ามีวิธีไหนที่จะมีลูกให้พี่ได้  ลูกหมูจะทำมันให้หมด  เพราะลูกหมูก็อยากให้กำเนิดพยานรักของเราขึ้นบนโลกใบนี้เหมือนกัน”  ผมแตะจูบยังริมฝีปากนุ่ม  ที่จะคลี่ยิ้มก็ไม่ใช่จะแสยะยิ้มก็ไม่เชิงคู่นั้น

“แต่วิธีพวกนั้นก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่ลูกหมูปลอดภัยด้วย  งั้นวันหยุดนี้เราไปปรึกษาลุงหมอกัน  จะได้เตรียมพร้อมตั้งแต่เนิ่นๆ  แต่ตอนนี้...เรามาซ้อมสร้างพยานรักของเราก่อนดีกว่า  ตั้งอาทิตย์หนึ่งแน่ะที่พี่ไม่ได้รักเรา  คิดถึงจะแย่แล้วรู้มั้ย”  พี่ลีโอพูดจบก็ซุกหน้าเข้าหาซอกคอผมทันที  พร้อมๆกับมือไม้ที่เริ่มไต่ยุ่มย่ามไปตามเนื้อตัว

ผมเองที่ไม่เคยมีความคิดที่จะขัดขืนพี่  จึงปล่อยให้อะไรๆมันเป็นไปอย่างที่ควรเป็น  ไม่ว่าพี่ลีโอจะชักนำไปทางไหน  หรือสอนประสบการณ์อะไรใหม่ๆให้  ผมพร้อมจะเรียนรู้และทำตามด้วยความกระตือรือร้นเสมอ

‘ผมรักของผมนี่ครับ  ยิ่งพี่ต้องการผมมากเท่าไหร่  ย่อมหมายความว่ารักผมมากเท่านั้น’

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ลูกหมูนะลูกหมูหึงพี่ลีโอแทนที่จะโวยวาย  ดันร้องไห้ซะงั้น  555
แต่ก็เข้าทางลีโอล่ะน้า  เพราะได้ทั้งปลอบทั้งปรับความเข้าใจ
แถมยังได้ชิมเนื้อหวานๆของน้องอีก  ตอนนี้หวานปนเร่าร้อนเบาๆเนอะ

ตอนหน้าตามติดความหวานของทั้งคู่ได้ต่อในวันจันทร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.อีกไม่เกิน 10 ตอนจะจบแล้วน้า  ขอกำลังใจให้ลีโอลูกหมูด้วยค่ะ^^

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 20-05-2015 09:26:12

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-05-2015 09:29:33

ลูกหมูน่ะ~ ต้องหน้า 7 หลัง 7 สิคะ แบบนี้จะไม่ดีเอานา :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-05-2015 09:36:32

 :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-05-2015 10:49:56

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-05-2015 11:41:14

หวานอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 20-05-2015 13:15:04

อ่านตามทันแล้วคับ สนุกๆ ตอนหน้าให้ลูกหมูท้องเถอะ ท้องเลย ให้ลูกหมูท้องลูกแฝดไปเลย ให้ลีโออุ้มลูกให้เข็ด ปู่อุ้มคนหนึ่ง ย่าก็อุ้มคนหนึ่ง ๕๕๕๕ ตอนใหม่มาเร็วๆนะคับ รอ รอ รออ่านคับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-05-2015 13:18:29

ขี้หึงเหมือนกันนะนี่ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2015 14:31:45

ต่างคนต่างหวง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 20-05-2015 14:32:04

หวานกันจนมดขึ้นจอแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 20-05-2015 15:08:47

โอ้ย น่ารักอะไรอย่างนี้ ลูกหมู
ท้องเถอะค่ะ อยากเห็นลูกหมูอุ้มท้องแล้ว
 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-05-2015 15:32:26

ลูกหมูหึงได้น่ารักน่าชังมากกกก~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 20-05-2015 15:36:48

เอิ่ม....

เบาหวาน

ขึ้น กระทันหัน

ขออณุญาติ ไปหาหมอแป๊บนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 20-05-2015 15:44:52

 :pighaun: :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-05-2015 16:55:55

ท้องเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-05-2015 19:05:50

นานๆลูกหมูจะแสดงอาการหึงสักที พี่ลีโอฉวยโอกาสตลอด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 20-05-2015 20:51:51

หวาน มดขึ้นเต็มจอเบย  :o8:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-05-2015 23:01:47

 ลูกหมูหึงพี่ลีโอซะเลือดท่วมจอ :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-05-2015 23:26:35

บ่อน้ำตาแตกจริงด้วย หมูน้อยยย น่าหยิกจริงเชียว
รอตอนต่อไปนะค้าาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 20-05-2015 23:39:11

โหยๆๆๆๆๆๆๆๆ

ใครก็ได้พาเลาไปโรงงบาลที

เบาหวานพุ่งจะขึ้นตาแล้วจ้าาาาา อรั๊ยๆๆๆๆๆ

อยากเป็นหลานแล้ววว

ลูกหมูท้องเร็วๆนะลูก ป้าอยากได้หลานนนนนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 20-05-2015 23:42:35

หึงอย่างนี้เข้าทางพี่ลีโอเลย :hao6: ได้กินเนื้อลูกหมูจนอิ่มเลยสิน่ะคะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 21-05-2015 07:24:29

โห ลูกหมูของเราหึงพี่ลีโอจนน้ำตาจะท่วมห้องเรย
หึงได้แปลกใหม่มากๆ 5555555
แต่วิธีดารง้อของพี่ลีโอนี่สิ ง้อบนเตียง...อิอิ -.,-

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-05-2015 08:43:20

ดีใจที่ลูกหมูหึงแล้วบอกลีโอ จะได้ไม่เข้าใจผิดกัน
รีบๆสร้างลูกนะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-05-2015 09:12:17

พี่ลีโอชวนลูกหมูไปปรึกษาแพทย์เลย  ขอแบบแฝดไปเลยทีเดียว  พี่ลีโอเลี้ยงได้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-05-2015 23:16:24

พี่ลีโอขยันทำขนาดนี้เดี๋ยวก็ติด เอาแฝดเลยนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 23-05-2015 15:02:07

ตาลุงคนนี้นี่ขยันจังเลย เชิญรับโล่ดีเด่นทางนี้เลยค่ะ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 20 "ผมรักของผม" P.22 (20/5/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 23-05-2015 15:51:10

ลูกหมูหึงพี่ลีโอได้น่ารักมาก

มีอะไรก็คุยกันเนาะจะได้เข้าใจกัน

อยากเห็นเจ้าตัวเล็กแล้วสิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-05-2015 10:53:39

ตอนที่ 21

ลีโอ

“ทีร่าดีใจจังค่ะ  ที่วันนี้คุณลีโอไม่ลืมสัญญาออกมาทานข้าวกับทีร่า  แถมยังเลือกร้านโปรดของทีร่าอีก  นี่ทีร่าคิดไปแล้วนะคะเนี่ยว่าลีโอ  เอิ่ม...คุณลีโอไปแอบสืบมารึเปล่า”  น้ำเสียงหวานๆกับกิริยาชม้ายชายตาอย่างมีจริตของอินทิราหรืออีกนามว่าทีร่า  ทำให้ผมกระตุกยิ้มด้วยความขบขัน  ก่อนจะรีบเหลือบสายตาลงมองยังแก้วน้ำก้านยาวเบื้องหน้า  ด้วยกลัวว่าเธอจะสังเกตเห็นแววตารู้เท่าทันของผมเสียก่อน

ผมแน่ใจว่าอ่านเจตนาของคนตรงหน้าออก  ทั้งคำพูดและแววตาส่อเจตนาให้ชวนคิด  เชื่อได้ว่าหากเป็นผู้ชายคนอื่นได้ฟังได้เห็นแบบนี้เข้า  คงเต็มใจที่จะเดินไปตามสะพานที่ถูกทอดมาให้ถึงที่อย่างแน่นอน  แต่สำหรับผมก็ได้แค่ขบขันและมองข้ามไมตรีที่ถูกหยิบยื่นมาให้อย่างโจ่งแจ้งเท่านั้น  เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าผมได้ยกหัวใจทั้งดวงให้คนๆหนึ่งเป็นเจ้าของหมดแล้ว  ดังนั้นการมากินข้าวกับอินทิราครั้งนี้  จึงไม่ต่างจากการกินข้าวกับลูกค้าคนหนึ่งเลย

นาทีนี้ผมก็ให้อารมณ์ดี  เมื่อย้อนนึกไปถึงอาการหึงจนหน้ามืดของคนรักตัวกลมในค่ำคืนที่ผ่านมา  เรียกว่าลูกหมูเสียแรงเปล่าจริงๆที่หึงผมกับอินทิรา  แต่หากมองให้ดีๆการกระทำของน้อง  มันหมายความว่าน้องรักผมมากถึงหึงได้รุนแรงขนาดนั้น  ซึ่งก็สร้างความยินดีให้แก่คนถูกรักอย่างผมไม่น้อย 

แต่ผมต้องยอมรับว่าช่วงเวลานั้นการกระทำของน้อง  ทำผมใจแกว่งไปเหมือนกัน  ทั้งอาการนิ่งเงียบหลบตาไม่ยอมคุยด้วย  ทั้งการสะบัดมือหนีวิ่งขึ้นห้อง  หรือแม้แต่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงคนเดียวร่วมชั่วโมง  แต่สุดท้ายเราก็ปรับความเข้าใจกันได้  ในแบบที่ลึกซึ้งแนบแน่นและยากที่จะลืมเชียวล่ะ 

ผมที่มัวแต่อยู่ในภวังค์ความคิดของเหตุการณ์ยามค่ำคืนแสนเย้ายวนนั้น  จึงไม่ได้รับรู้ถึงบทสนทนาของผู้ร่วมโต๊ะเลย  จนกระทั่งมีเสียงดีอกดีใจดังขึ้นมา

“ทีน่าดีใจจริงๆค่ะ!  ที่ลีโออนุญาตให้ทีร่าเรียกลีโอว่าลีโอได้เลย  เฮ้อออ!  โล่งอก  ตอนแรกก็กลัวว่าลีโอจะไม่พอใจซะแล้ว  ที่ทีร่าทำตัวเหมือนตีสนิทด้วย  คิกๆ”  ผมเลิกคิ้วใส่เจ้าของเสียงหัวเราะพลิ้วไหว  ที่ยกมือปิดปากด้วยท่วงท่าที่ถูกฝึกมาแล้วอย่างดี 
ท่าทางและสีหน้างงงวยของผมคงแสดงออกให้คู่สนทนาเห็นชัด  อินทิราหรือทีร่าจึงขยายความให้ผมได้รับรู้  แต่ดูท่าเธอจะเป็นคนที่ชอบคิดเองเออเองไปฝ่ายเดียวเสียแล้ว

“คิกๆ  ลีโอล่ะก็  แกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ไปได้  แกล้งทีร่าใช่มั้ยคะเนี่ย  เมื่อกี๊ยังยิ้มรับ  ตอนทีร่าขอเรียกชื่อลีโอเฉยๆอยู่เลย  น่าตีจริงๆ”  อินทิราไม่พูดเปล่า  เธอยังยื่นมือมาตีหลังมือผมเบาๆ  แต่ดันถือโอกาสวางมือค้างไว้ไม่ปล่อยเสียได้ 

กลายเป็นว่าอินทิรานั่งจับมือผมไว้ข้างหนึ่ง  ส่วนมือสวยๆอีกข้างกรีดกรายก่อนใช้ท้าวคาง  และส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้ผม  ด้วยการวางท่าดั่งแมวสาวจอมยั่วยวน  ไอ้ผมที่กำลังทบทวนในสิ่งที่เธอพูดว่าเผลอตอบรับคำเธอไปเมื่อไหร่  จึงยังไม่ทันชักมือหนีในทันที  แต่อยู่ๆก็มีเสียงช้อนหรือส้อมหล่นกระทบพื้น

“อ๊ะ!...ขอโทษครับ”  จากอาการที่เพียงชะงักของผม  ถึงกลับต้องหมุนตัวไปยังทิศทางของเสียงขอโทษขอโพยที่แสนคุ้นเคยนั้น

ภาพที่ผมเห็นคือลูกหมูก้มหัวขอโทษและยิ้มแหยๆไปรอบตัว  ให้แก่ลูกค้าในร้านอาหารอิตาเลียนที่มีอยู่เกือบเต็มร้าน  และคงเพราะจำนวนคนกับโต๊ะที่ถูกจัดวางห่างๆกัน  ทำให้ผมไม่ทันสังเกตเห็นน้องแต่แรก  ซึ่งบนโต๊ะเดียวกันนั้นไม่ได้มีเพียงคนของผม  แต่มีเพื่อนสนิทอย่างนายปูนตามมาเป็นเพื่อนน้องด้วย  โดยที่ทั้งคู่ใสเสื้อแจ็คเก็ตคลุมทับเสื้อกาวน์ที่ใช้ใส่ฝึกงาน  ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าคู่นี้หนีมาหรือขอพี่หัวหน้าออกมากันแน่

สถานการณ์นี้ผมไม่ต้องเดาให้เสียเวลาว่ามันไม่ใช่ความบังเอิญ  แต่เป็นความจงใจของลูกหมูที่ต้องการตามมาดูพฤติกรรมของผมกับอินทิรา  ซึ่งในที่สุดเราก็ได้สบตากัน  และก็เป็นน้องที่เป็นฝ่ายก้มหน้างุดหนีสายตาผมก่อน  นายปูนเองก็ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ  และรีบหันไปยื่นหน้ากระซิบอะไรบางอย่างกับลูกหมู 

ผมได้แต่ส่ายหน้าและถอนหายใจบางเบา  กับความขี้หึงขี้ระแวงของน้อง  ในใจไม่เคยนึกโกรธหรือหงุดหงิดใจใส่น้องสักนิด  เพราะเข้าใจดีกับอารมณ์ที่น้องเป็นอยู่  ด้วยผมเองก็เป็น  แม้เราจะเชื่อใจคนรักของเรามากเพียงใด  แต่มันอดระแวงและอดไม่ไว้ใจคนที่เข้าหาคนของเราไม่ได้จริงๆ 

หากกลับกันถ้าผมต้องอยู่ในสถานการณ์เดียวกับลูกหมู  ผมคงออกปากห้ามไม่ให้ออกมาแต่แรกแล้ว  แต่การที่น้องพยายามทำความเข้าใจตามสิ่งที่ผมชี้แจงเรื่องอินทิรา  ว่าผมไม่มีทางคิดอะไรเกินเลยด้วย  บวกกับน้องไม่มีทีท่าทักท้วงขึ้นมาอีก  เมื่อผมบอกว่าต้องมากินข้าวกับเธอในช่วงกลางวันนี้  เพื่อรักษาสัญญาที่ให้ไว้  ทำให้ผมทั้งภูมิใจและเอ็นดูน้องยิ่งขึ้น  แม้จะเพิ่งรู้ว่าน้องแอบตามมาดูผมก็ตามทีเถอะครับ

“เอ๊ะ!  นั่น...ใช่!?”  สีหน้าแววตาไม่แน่ใจของอินทิราและคำถามสั่นๆที่หลุดมา  ยามมองไปยังต้นเสียงทิศทางเดียวกับผม  บอกผมหมดว่าเธอคงพอคุ้นหน้าคุ้นตาหมูน้อยของผมอยู่บ้าง  ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจอะไร  เพราะข่าวผมกับลูกหมูเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นออกจะโด่งดัง

“ฮึๆ...ผมขอตัวสักครู่นะครับ”  ผมพูดพร้อมก้มหัวให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้าม  ก่อนจะลุกออกไปยังโต๊ะที่ลูกหมูกับนายปูนนั่งอยู่  ยอมเสียมารยาทกับลูกค้ารายใหม่  และเลือกที่จะมองข้ามคำทักท้วงของเธอ

ผมต้องรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้น  เพราะคนที่ผมต้องการเดินไปหานั้น  กำลังลุกออกจากโต๊ะและเดินหนีออกไปยังหน้าร้าน

“ลูกหมูรอด้วย  จะต้องหนีทำไม  พี่ลีโอเห็นแล้วแท้ๆ”  จริงตามที่นายปูนพูดนั่นแหละครับ  ไม่รู้ทำไมคนรักตัวกลมของผมถึงต้องหนีด้วย  ยังดีที่ผมตามทันเจ้าตัวที่หน้าประตูร้านพอดี 

ผมจับต้นแขนลูกหมูไว้และเดินเข้าประชิดแผ่นหลังของน้อง  ก่อนก้มกระซิบข้างๆใบหูซีดเซียว

“หมูน้อยของพี่อยากกินอาหารอิตาเลียนก็ไม่บอก  ถ้าบอกกันตั้งแต่เมื่อเช้า  พี่ไปรับเรามากินกับลูกค้าแล้ว” 

น้องเงียบไปหนึ่งอึดใจ  ก่อนเงยหน้าส่งแววตาสั่นๆ  เหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนผู้ใหญ่จับได้ส่งมาให้ผม  ผมเห็นแล้วก็ได้แต่นึกเอ็นดู  คนตัวกลมคงกลัวโดนผมตำหนิแน่ๆ  ผมจึงเลือกที่จะระบายยิ้มอบอุ่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้น้อง  และเปลี่ยนมากุมมือนุ่มไว้  ก่อนหันไปชวนนายปูนที่ยืนยกยิ้มนิดๆอยู่ก่อนแล้ว

“มา...ตามมาที่โต๊ะ  กินอะไรด้วยกันก่อน  แล้วค่อยกลับไปโรงพยาบาล”  จบด้วยการส่งยิ้มให้ลูกหมูที่กำลังทำหน้ามึนๆอีกที 

ผมจับจูงลูกหมูเดินกลับไปยังโต๊ะเดิมที่ลุกออกมา  ท่ามกลางสายตาหลายคู่ภายในร้าน  แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคือสายตาของอินทิราลูกค้ารายใหม่ของธนาคารเรา

“ลูกหมู  นี่คุณอินทิราลูกค้าที่พี่บอกว่าจะมาทานกลางวันด้วยไงครับ...คุณอินทิรา  นี่ลูกหมูคู่หมั้นผม  และนั่นปูนเพื่อนสนิทลูกหมู  ผมขอให้ทั้งคู่นั่งทานกลางวันกับเราด้วยนะครับ”  ผมไม่รอคำตอบของเธอ  แต่เลือกที่จะเลื่อนเก้าอี้ให้คนรักตัวกลมของผมนั่ง  และพยักหน้าให้นายปูนนั่งตัวตรงข้ามกับลูกหมู

บรรยากาศบนโต๊ะหลังจากสั่งอาหารเพิ่มสำหรับลูกหมูและนายปูนค่อนข้างเงียบ  ผมจับอารมณ์ของอินทิราได้ว่าต่างจากเมื่อแรกเรามาถึงร้านคนละขั้วเลยทีเดียว  จะว่าผมเสียมารยาทกับผู้หญิงผมก็ยอม  แต่ผมจะไม่ยอมให้หมูน้อยของผมต้องกังวลใจอยู่เพียงลำพังแน่นอน 

ผมรู้ว่าอินทิราลอบมองกิริยาเอาใจใส่ของผมที่มีให้แก่ลูกหมูตลอดเวลาที่กินอาหาร  แต่พอผมหันไปมอง  เธอกลับบรรจงระบายยิ้มอ่อนหวานและแสร้งตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ได้อย่างน่าขัน  น้องเองก็เอาแต่หลบตาผมและกินอย่างเงียบๆ  มีบ้างที่เหลือบไปมองผู้หญิงคนเดียวบนโต๊ะ  แต่พออินทิราหันไปสบตาด้วย  ก็ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอย่างเกร็งๆ 

ผมลอบถอนใจกับสถานการณ์ไม่สู้ดีบนโต๊ะ  ด้วยเป็นห่วงความรู้สึกของคนที่ผมรัก  ส่วนอีกคนจะคิดยังไงผมไม่สนใจอยู่แล้ว  นายปูนเองมีชวนเพื่อนสนิทคุยบ้าง  แต่ส่วนใหญ่จะสนใจกับอาหารตรงหน้าเสียมากกว่า

“ทานของหวานต่อมั้ย  พี่เอาเมนูให้”  ยังไม่ทันที่ผมจะเรียกบริกร  ลูกหมูก็ปฏิเสธเสียก่อน

“ไม่ครับ...ลูกหมูอิ่มแล้ว  อีกอย่างกลัวกลับไปโรงพยาบาลไม่ทันด้วย”  จบคำน้อง  ผมพยักหน้าให้น้อง  ก่อนกวาดสายตาไปรอบโต๊ะก็พบว่าทุกคนวางอุปกรณ์ในการกินหมดแล้ว 

ผมจึงเหลือบสบตาอินทิราอีกนิด  เธอเองก็ยิ้มให้ผมบางเบาและหลุบสายตาลงต่ำ  ชั่วแวบผมว่าผมมองไม่ผิด  ด้วยเห็นแววขุ่นเคืองจากดวงตาคู่สวย  แต่ผมเลือกที่จะไม่เก็บมาใส่ใจ  ผมยกมือเรียกบริกรให้คิดเงิน  ระหว่างนั้นลูกหมูขอตัวไปเข้าห้องน้ำ  และน้องก็ปฏิเสธผมทันทีที่ผมจะตามไปด้วย  ผมได้แต่ทอดสายตามองตามแผ่นหลังลูกหมู

“ทีร่าก็ขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”

เมื่ออยู่กันสองคนบนโต๊ะ  ผมจึงมีโอกาสซักถามนายปูนถึงที่มาที่ไป  ของการปรากฏตัวของสองเพื่อนซี้ในร้านอาหารที่ผมมากินข้าวกับลูกค้า

“ลูกหมูซึมแต่เช้า  ผมก็ผิดสังเกต  พอได้โอกาสเลยจับมาถามให้รู้เรื่อง  ผมถึงรู้ว่าพี่ต้องมากินข้าวกับดาราสาวสวยตามลำพัง  เป็นสาเหตุให้เพื่อนผมมันหงอยผิดตา  ผมเลยยุให้แอบตามมาสังเกตการณ์น่ะ  ไม่ใช่ความผิดของลูกหมูหรอก  พี่เองก็อย่าไปตำหนิลูกหมูเลยที่แอบตามมา  เพราะเจ้าตัวเองก็ไม่สบายใจเท่าไหร่ที่ต้องทำแบบนี้  แต่ผมนี่แหละที่ยุกึ่งบังคับให้มา  เพราะขืนปล่อยไว้  มีหวังวันทั้งวันคงได้แต่เหม่อ  เผลอๆจะโดนพี่แจนดุเอาจนเสียคะแนน” 

ผมพยักหน้าตอบรับนายปูนอย่างเข้าใจในเจตนาอันดีของเพื่อนที่มีให้เพื่อนสนิท  สำคัญที่ผมไม่ได้โกรธลูกหมูแต่แรกอยู่แล้ว  เรื่องจะให้ไปตำหนิอย่างที่นายปูนกังวลย่อมไม่เกิดขึ้น 

หลังจากนั้นผมก็ถามว่าทั้งคู่มากันยังไง  จึงได้รู้ว่าชวนกันขึ้นรถแท็กซี่มา  แถมก่อนออกยังรอบครอบขอพี่แจนออกนอกโรงพยาบาลแล้วด้วย  ผมจึงตั้งใจไปส่งลูกหมูและนายปูนกลับสถานที่ฝึกงานด้วยตัวเอง  ไม่ยอมปล่อยน้องให้กลับแบบขามาอย่างแน่นอน

ไม่นานอินทิราก็เดินอมยิ้มกลับมาที่โต๊ะ  แรกเห็นผมก็ออกแปลกใจเล็กน้อย  ที่สีหน้าสีตาของเธอสดใสกว่าตอนก่อนไปห้องน้ำ  จากความแปลกใจที่มีถูกเปลี่ยนเป็นความสงสัยทันที  ที่ได้เห็นลูกหมูเดินหน้าเคร่งกลับมาที่โต๊ะ  แต่แล้วความรู้สึกผมก็พลิกกลับไปแปลกใจอีกครั้ง  เมื่อน้องเข้ามากอดแขนผมต่อหน้าอินทิราและนายปูน  แถมด้วยการอ้อนแบบโจ่งแจ้งที่มีน้อยครั้งนักที่หมูน้อยจะทำกับผม  ยิ่งทำต่อหน้าคนอื่นยิ่งหาได้น้อยมาก  แต่นาทีนี้น้องกลับแสดงมันออกมา

“พี่ลีโอครับ  ขามาลูกหมูขึ้นแท็กซี่มา  เพราะงั้นขากลับพี่ต้องไปส่งลูกหมูน้า...ห้ามเห็น  ‘คนอื่น’  สำคัญกว่าคู่หมั้นด้วย  ไม่งั้นคืนนี้พี่ได้นอนนอกห้อง  และลูกหมูจะห้ามพี่กอดลูกหมูหนึ่งอาทิตย์ด้วยน้า  คิกๆ”  ลูกหมูกอดแขนผม  พร้อมยื่นหน้ามาส่งยิ้ม  ก่อนจะหัวเราะคิกคักตาปิดใส่ผมได้อย่างน่ารักน่าชัง  จนผมเองยังอดยิ้มตามน้องไม่ได้ 

แม้น้ำเสียงและท่าทางของน้องจะแสดงออกว่ากำลังออดอ้อนผม  แต่ประโยคนี้ฟังดูก็รู้ว่าผมกำลังโดนขู่  และขืนผมไม่เชื่อฟังน้อง  ผมคงได้ถูกลงโทษตามที่คนตัวกลมแสนน่ารักข่มขู่ไว้เป็นแน่ 

แน่นอนว่าความผิดปกตินี้ของลูกหมูผมสามารถรับรู้ได้  ซึ่งผมจะค่อนข้างแน่ใจถึงต้นสายปลายเหตุในท่าทางของน้องว่าน่าจะเกิดจากอินทิรา  เพราะคำว่าคนอื่นที่น้องจงใจใช้ในประโยค  แถมในวินาทีถัดมาลูกหมูหันไปสบตากับอินทิราอย่างท้าทายด้วย  จนเชื่อได้ว่าต้องเกิดอะไรสักอย่างช่วงที่ทั้งคู่ไปห้องน้ำอย่างแน่นอน 

ส่วนผมเองยินดีอย่างยิ่งที่จะไหลไปตามเกมที่น้องจงใจเปิดขึ้นมา  ด้วยการส่งมือไปกุมทับหลังมือน้องที่เกาะแขนผม  พร้อมก้มหน้าระบายยิ้มอ่อนๆใส่ตาคู่เรียวที่หันมาสบตากัน

“ยังไงพี่ก็ต้องไปส่งเราอยู่แล้ว  เพราะพี่ไม่ยอมนอนนอกห้องหรอกนะ...ว่าแต่เราเถอะ  จะนอนหลับเหรอถ้าไม่มีพี่กล่อมน่ะ  หืม  ฮึๆ”  ผมกลั้นขำไว้ไม่อยู่  เมื่อเห็นเด็กตัวกลมของผมแก้มแดงแจ๋  กลายเป็นคนขี้อายทันทีที่ผมพูดจบประโยค  ผิดไปจากท่าทางออดอ้อนปนยั่วเย้าก่อนหน้าลิบลับ

ลูกหมูก้มหน้างุดแทบจะมุดเข้ามาในอกผม  แถมยังกอดแขนผมไว้เสียแน่น  จากอาการน่ารักน่าเอ็นดูของน้อง  ทำให้ผมอดใจไม่ไหวยกมือขยี้หัวน้องด้วยความเคยชิน  พอนึกขึ้นได้ว่าเราไม่ได้อยู่บนโต๊ะเพียงลำพัง  จึงเหลือบสายตาไปมองปฏิกิริยาของสองคนที่เหลือ 

โดยนายปูนได้แต่นั่งอมยิ้มและเสมองไปทางอื่นอย่างเกรงใจ  ส่วนอินทิราแม้จะไม่ได้มองมาทางเรา  แต่สีหน้าก็แสดงออกชัดว่ากำลังขัดใจนักหนา  ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆและข่มอาการถูกใจในตัวคนรักไว้  เพื่อไม่ให้เธอหมั่นไส้เรามากไปกว่านี้

“เรากลับกันเถอะ...ผมต้องขอบคุณคุณอินทิรานะครับ  ที่ไว้ใจให้ธนาคารของเราดูแลการลงทุนให้  หากมีข้อสงสัยหรือมีปัญหาเรื่องการลงทุน  ติดต่อคุณธนากรผู้จัดการฝ่ายสินเชื่อและการลงทุนของเราได้เลยนะครับ”  ผมถือว่าเป็นการบอกปฏิเสธความหวังของเธอแบบสุภาพที่สุดแล้ว  และหวังว่าเธอน่าจะเข้าใจในความหมายแฝงที่ผมต้องการสื่อ

อินทิราสบตาผมนิ่งนาน  ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มหวานหยด  จนผมเองยังแอบขนลุก

“แหม  ลีโอพูดเป็นงานเป็นการซะจนทีร่าเกร็งเลยนะคะเนี่ย  คิกๆ  แต่ทีร่าสะดวกใจจะคุยกับลีโอมากกว่านี่คะ  ไม่ได้อยากคุยกับ  ‘คนอื่น’  นี่หน่า  หึ!...ทีร่าเองก็ต้องขอบคุณลีโอที่ยอมทำตามสัญญามาทานกลางวันด้วย  แม้จะมีแขกไม่ได้รับเชิญด้วยก็เถอะ  แต่ไม่เป็นไรค่ะ  ทีร่าไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้ว  วันนี้ทีร่าขอตัวก่อนแล้วกันค่ะ  มีนัดกับกองถ่ายละครต่อด้วย...แล้วเจอกันอีกนะคะลีโอ~...[จุ๊บ!]”

“เฮ้ย!...อ๊ะ!”  เสียงอุทานของนายปูนและลูกหมูดังขึ้นพร้อมกัน 

ส่วนผมเองก็ตกใจไม่แพ้ทั้งคู่  แต่ไม่ได้หลุดเสียงอะไรออกมา  ผมทำเพียงเบี่ยงหน้าหนีเจ้าของรอยจูบที่ข้างแก้มเท่านั้น  เพราะอินทิราใจกล้าถึงขนาดจูบลาที่ข้างแก้มของผม!

“คิกๆ  แล้วพบกันอีกนะคะลีโอ”  อินทิราหัวเราะคิกคักยั่วต่อมโมโหของผม  พลางโบกมือด้วยท่วงท่าที่แสนน่ารักในสายตาคนอื่นที่ไม่ใช่ผมในตอนนี้แน่ๆ  ก่อนเธอจะหมุนตัวเดินจากไป  แต่ผมยังแอบเห็นเธอส่งสายตาท้าทายทิ้งท้ายให้หมูน้อยของผมด้วย

ผมได้แต่ถอนใจหนักหน่วงอยากจะทึ้งหัวตัวเองซะให้รู้แล้วรู้รอด  กับเหตุการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ที่เพิ่งเกิดขึ้นนัก  รู้ชะตาตัวเองเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ยังไม่ทันไร  คนที่เคยกอดแขนผมแน่นกลับปล่อยมือทันที  แต่ต้องเรียกว่าสะบัดออกน่าจะเหมาะกว่า

“ปูน!  กลับกันเถอะ!  เราไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเสน่ห์แรงแล้วล่ะ”  แม้น้องจะพูดกับนายปูน  แต่ตาเรียวๆที่กำลังเรืองแสงกลับจ้องผมเขม็ง  ก่อนจะหมุนตัวเดินไปทางหน้าร้านทันทีที่พูดจบ  จนผมเองยังไม่ทันได้รั้งน้องไว้เลย

“เอิ่ม...พี่จะไม่ตามเหรอ  จะปล่อยไว้แบบนี้จริงๆเหรอ”

“ตามสิวะ  ถามได้”  ผมไม่รอให้นายปูนทักขึ้นอีกรอบ  ด้วยรีบเดินกึ่งวิ่งตามหลังลูกหมูไปติดๆ  จนมาทันเห็นน้องเปิดประตูรถแท็กซี่เตรียมก้าวขาขึ้นรถแล้ว

“ลูกหมู!  เดี๋ยวพี่ไปส่ง...ปูน  นายกลับแท็กซี่นะ  ส่วนลูกหมูเดี๋ยวฉันไปส่งเอง”  ผมรั้งตัวน้องออกมาให้ห่างจากตัวรถ  ประกอบกับนายปูนวิ่งตามหลังมาทันพอดี  จึงยัดมันเข้าไปในรถแทน  พร้อมพูดประโยคสุดท้ายด้วย  ก่อนจะส่งเงินยัดใส่มือมันสำหรับค่าแท็กซี่

นายปูนที่นั่งในรถได้แต่พยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ  ก่อนจะหันมาโบกมือลาลูกหมูที่เอาแต่ยืนเงียบและเมินหน้าหนีผม  น้องพยักหน้าให้เพื่อนนิดหน่อยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด  มีเหล่มามองด้วยด้วยแววตาหมั่นไส้นักหนา  ก่อนจะหมุนตัวหนีและหันไปยืนกอดอก  หันหน้าไปอีกด้านที่ไม่มีผมยืนอยู่  ด้วยแก้มพองๆตาวาวๆได้อย่างน่ามันเขี้ยว 

นาทีนี้ความกังวลของผมค่อยๆลดน้อยลง  เพราะผมพอดูออกว่าน้องน่าจะแค่งอนไม่ได้โกรธเคืองมากเท่าไหร่  โดยนิสัยลูกหมูเป็นคนมีเหตุผลอยู่แล้ว  น้องคงรู้แก่ใจว่าผมไม่ได้เต็มใจให้เกิดเรื่อง  ผมเพียงไม่ทันระวังตัวเท่านั้น  ก็ใครมันจะไปคิดล่ะครับ  ว่าอยู่ๆจะถูกดาราสาวสวยจูบแก้มลากลางร้านอาหารหรู

ผมตัดสินใจวางมือลงบนหัวกลมๆของหมูน้อย  น้องเองก็ชะงักยืนนิ่งแต่ก็ไม่มีอาการสะบัดออก  ผมจึงลงมือลูบหัวน้องอย่างเบามือและขยับตัวไปยืนขนาบข้าง  ก่อนจะโน้มหน้าไปส่งยิ้มบางเบาใส่ตาน้อง

“ไปครับ  พี่ไปส่ง”  เราจ้องตากันพักหนึ่ง  ก่อนลูกหมูจะเมินหน้าหลบตาผมด้วยแก้มที่ขึ้นสีน้อยๆ  ผมสังเกตได้ว่าน้องเม้มปากจนแน่นอย่างขัดเขินด้วย

ถ้าให้ผมเดาเจ้าตัวคงกำลังพยายามกลั้นยิ้มสุดกำลังแน่นอน  แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ทักให้น้องต้องเสียหน้า  ที่ใจอ่อนยอมยกโทษให้ผมอย่างง่ายดาย  แต่จริงๆผมก็ไม่ได้เป็นคนผิดนี่นะ  คนตัวกลมย่อมแยกแยะออกอยู่แล้ว  ตอนนี้น้องคงพยายามรักษาฟอร์มไว้ก็เท่านั้น 

ผมสอดนิ้วประสานไปกับนิ้วของลูกหมู  ก่อนจะพาน้องออกเดิน  กลับเข้าไปยังรถที่จอดไว้หน้าร้าน  ลูกหมูยอมเดินตามผมอย่างเงียบๆ  ยอมขึ้นไปนั่งบนรถเมื่อผมเปิดประตูให้  มีแอบมองเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้มองน้องอยู่  แต่หารู้ไม่ว่าผมรับรู้การกระทำของน้องทั้งหมด

กระทั่งผมขับรถออกจากร้านอาหารจนเกือบถึงโรงพยาบาล  เราก็ยังไม่ได้พูดอะไรต่อกัน  แต่ลูกหมูก็ยอมให้ผมกุมมือไว้ตลอดทาง  และไม่สะบัดออกเมื่อผมยกมันขึ้นจรดริมฝีปากอยู่บ่อยครั้ง  ซึ่งแก้มน้องก็ขึ้นสีจัดขึ้นตามจำนวนครั้งที่ผมจูบหลังมือน้องนั่นแหละ

“เย็นนี้พี่มารับ  ลูกหมูรอพี่ที่เดิมนะครับ”  ผมพูดขึ้น  หลังจากจอดรถดีแล้ว  ยังข้างตึกในบริเวณที่เคยจอดประจำเวลามาส่งน้อง

โดยปกติคนตัวกลมของผมจะตอบรับคำพร้อมรอยยิ้มและก็ลงจากรถไป  แต่จากสถานการณ์ที่ไม่ปกติก่อนหน้า  ทำให้ครั้งนี้หมูน้อยของผมยังคงนั่งนิ่ง  และมองเพียงปลายนิ้วที่บิดไปมาของตัวเอง  ส่วนแววตาน้องก็มีแต่แววตาแห่งความครุ่นคิด  จนผมเรียกชื่อน้องนั่นแหละ  เจ้าตัวถึงหันหน้ามามองผม  และมีอาการกัดริมฝีปากคู่สวยของตัวเองเหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ 

ผมระบายยิ้มและเลิกคิ้วใส่ตาน้อง  ส่งสัญญาณให้คนตัวกลมได้พูดออกมา  เพราะผมพร้อมจะรับฟังสิ่งที่น้องพูดอยู่แล้ว  แต่น้องกลับไม่พูดออกมาอย่างที่ผมคิด  ด้วยเจ้าตัวกลับโผเข้ามากอดคอผม  และยื่นหน้าหอมแก้มผมเสียฟอดใหญ่  พาเอาผมมึนแต่ก็ชุ่มชื่นหัวใจได้อย่างประหลาด  ผมโอบร่างนุ่มนิ่มของหมูน้อยไว้  และลูบหัวลูบหลังน้องไปตามสัญชาติญาณ

“พี่ลีโอไม่คิดจะแก้ตัวอะไรเลยเหรอครับ  หรือว่าชอบที่โดนผู้หญิงหอมแก้ม  ลูกหมูไม่พอใจมากๆเลยนะครับ  พี่รู้บ้างมั้ย”  ลูกหมูไม่เพียงแค่ถาม  แต่น้องรัดคอผมเสียแน่นจนเกือบหายใจไม่ออก  ไม่รู้ว่าน้องเผลอหรือแกล้งเอาคืนผมกันแน่นะครับเนี่ย

“เบาๆหน่อยครับ  พี่ยอมขาดใจตายคาอกเรา  แต่ไม่ใช่ตอนอยู่บนรถแบบนี้นะ  บนเตียงก็ว่าไปอย่าง  ฮึๆ...มานี่ครับจะรีบไปไหน”  ผมรีบคว้าต้นแขนลูกหมูได้ทันก่อนน้องจะลงจากรถไป  ด้วยความงอนปนเขินที่โดนผมหยอกเย้าใส่

แม้น้องจะยอมนั่งอยู่ที่เดิม  แต่ก็เมินหน้าหนีผมมองออกไปนอกรถ  ถึงผมจะขบขันกิริยาของคนรักตัวกลมไม่น้อย  แต่ต้องฝืนไว้และรั้งไหล่นุ่มนิ่มทั้งคู่ให้หันมาทางผม  ลูกหมูขืนตัวนิดหน่อยอย่างแง่งอน  แต่เพียงแค่ผมจงใจเรียกชื่อน้องด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม  น้องก็ยอมแต่โดยดีและเงยหน้าสบตาผมในที่สุด  แม้แววตาจะยังคงฉายแววดื้อดึงอยู่ก็ตาม

“ลูกหมู~...เรื่องคุณอินทิรา  พี่ขอโทษนะครับที่ไม่ระวังตัว  แต่เราก็ต้องเข้าใจนะว่าพี่ไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่ม  และพี่ก็รู้ว่าลูกหมูไม่พอใจ  ทั้งเดินหนีทั้งไม่ยอมพูดด้วย  พี่จะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ  หืม...อีกอย่าง  พี่ไม่ได้ชอบเลยนะที่จะมีใครมาลวนลาม  ฮึๆ  เพราะพี่รู้ว่ามันทำให้คนรักของพี่ไม่พอใจ  พี่ย่อมไม่ถูกใจด้วยเหมือนกัน...พี่ขอโทษ  หมูน้อยเราดีกันนะ”

น้องจ้องผมตาไม่กระพริบ  แต่แววตาคู่เดิมกลับอ่อนแสงลง  จนแทบไม่เหลือความไม่พอใจอีกแล้ว 

ผมส่งยิ้มอ้อนๆใส่ตาคู่เรียว  และใช้ปลายนิ้วก้อยเขี่ยปลายจมูกน้องเบาๆอย่างหยอกเย้า

“...นะครับ  หมูน้อย  นะ”  ผมไม่เคยอ้อนใครลักษณะนี้มาก่อน  แม้แต่กับน้องเองก็เถอะ 

สุดท้ายคนตัวกลมแสนน่าเอ็นดูของผมก็หลุดยิ้มหวานๆออกมาจนได้  ก่อนจะเริ่มหัวเราะคิกคัก  เมื่อผมยังคงหยอกน้องด้วยการเขี่ยปลายจมูกไม่หยุด  ลามไปพวงแก้มยุ้ยๆ  และริมฝีปากที่กำลังปล่อยเสียงหัวเราะสดใส

“คิกๆ  พี่ลีโอ  เล่นเป็นเด็กเลยนะครับ  คิกๆ...พี่~”  เสียงหัวเราะใสๆเริ่มเบาลง  ยามที่ผมชะโงกหน้าเข้าหาเจ้าของเสียง  และจ้องแค่ริมฝีปากสีสดที่ผมรู้แก่ใจว่านิ่มและหวานเพียงใด  ก่อนผมจะย้ำถามคำถามเดิมอย่างรอคอยคำตอบ  ด้วยในใจหวังจะทำการบางอย่างกับเด็กขี้งอน

“คะ...ครับ  เราดีกัน  อ่ะ!  พี่ลีโอที่นี่...อืมมม”  เสียงน้องแทบไม่ได้ลอดเข้ามาในจิตสำนึกผมสักนิด  เพราะรสสัมผัสนุ่มนิ่มหวานล้ำจากริมฝีปากของน้อง  ทำให้ความสนใจของผมจดจ่อไปที่มันทั้งหมด  ลืมกระทั่งว่าเราอยู่ที่ไหน

ผมขโมยความหวานจากโพรงปากและลิ้นนุ่มนิ่มของลูกหมูจนพอใจ  ก่อนจะปล่อยริมฝีปากน้องเป็นอิสระ  คนตัวกลมเงยหน้าหลับตาพริ้ม  ริมฝีปากบวมเป่ง  หายใจระรวย  และตัวอ่อนเอนพิงอกผมอย่างน่าเอ็นดู  จนกระตุ้นความเสียดายของผมที่ไม่อยากห่างริมฝีปากคู่นั้นขึ้นมา  แต่สามัญสำนึกของผมก็ชนะ 

ผมไล้ข้อนิ้วผ่านกลีบปากฉ่ำวาวและพวงแก้มแดงก่ำตรงหน้า  พร้อมเรียกสติของคนในอ้อมกอดไปด้วย  ลูกหมูค่อยๆกระพือขนตาขึ้นมองผมอย่างงงๆ  ผมจึงยิ้มอ่อนโยนส่งให้น้อง

“เดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะครับ  ตั้งใจเรียนรู้งานให้มากๆนะรู้มั้ย  อย่าลืมคิดถึงพี่ด้วย”

“คะ...ครับ  ขอบคุณที่มาส่งลูกหมูนะครับ”  ยังไม่ทันจบประโยคดี  คนตัวกลมที่เอาแต่ก้มหน้าก็เปิดประตูรถเดินหนีผมไปเลย

ผมได้แต่หัวเราะเบาๆและมองตามร่างกลมๆที่เดินกึ่งวิ่งเข้าตึก  และถอนใจเฮือกใหญ่ก่อนออกรถ  ดีเหมือนกันที่วันนี้ลูกหมูตามผมไป  เพราะจะได้รับรู้กับตัวเองเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง  และได้ปรับความเข้าใจกันเสียแต่แรกแบบนี้  ด้วยผมเชื่อว่าพรุ่งนี้คงมีข่าวของผมกับอินทิราไม่กรอบใดก็กรอบหนึ่งในหน้าหนังสือพิมพ์แน่ๆ  โดยเฉพาะช็อตเด็ดช่วงที่เธอจูบแก้มผม  เมื่อถึงเวลานั้นคนของผมอาจจะหงุดหงิดไปบ้าง  แต่ก็คงไม่มีเรื่องใหญ่ให้ผมต้องตามแก้

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ลีโอกับลูกหมูคงทำให้คนอ่านยิ้มไม่หุบอยู่แน่ๆใช่มั้ยคะ
ฉากหึง  งอน  ง้อ  ของสองหนุ่มช่างน่าเอ็นดูเนอะว่ามั้ย   :katai2-1:
ซึ่งตอนหน้าหวานไม่แพ้กัน  เราเชื่อว่าทั้งคู่จะทำให้คนอ่านยิ้มได้
ไม่ต่างจากตอนนี้เช่นกันค่ะ
เจอลีโอกับลูกหมูได้อีกทีวันเสาร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 25-05-2015 11:40:26

เฮ้ออ ลีโอ นายไม่จัดการให้เด็ดขาด ระวังลูกหมูจะโกรธจริงๆนะ
ส่วนลูกหมูน้อยของแม่ น่ารักกกกเสมอเลยเนอะ หึงเยอะๆก็ได้ พี่ลีโอเค้าดีใจ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-05-2015 13:38:13

ขี้หึงขี้หวงด้วยกันทั้งคู่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-05-2015 13:38:58

น่าจะมีเรื่องยุ่งยากตามมาเป็นพรวนแน่ๆ

เตรียมรับมือเลย ลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 25-05-2015 14:28:07

หวานมาก  ถึงจะมียัยทีร่า มาขัดก็ตามที :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-05-2015 14:53:00

น้องใกล้เรียนจบแล้ว แปลว่าใกล้มีน้องแล้วสินะ  :katai2-1:
ชอบลูกหมูเวอร์ชั่นนี้ ดูแสบๆดี คิดถึงน้องธันเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-05-2015 15:01:08

เวลาลูกหมูหัวเราะคิกๆ เรามองว่าน้องน่ารักน่าเอ็นดูจังเลยน้าา~ :-[ แต่พอเสียงหัวเราะคิกๆ กลายมาเป็นของแม่ทีร่า เราถึงกับอุทานออกมาว่า อะไร๊! เป็นอะไรมากไหมนิ! ..สองมาตรฐานเชียวนะเรา :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-05-2015 15:03:36

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 25-05-2015 15:54:56

ไม่ชอบผู้ชายแบบลีโอ รู้ว่าชะนีเข้ามารุงรังยังไม่เด็ดขาดปล่อยให้รุงรังชีวิตอยู่ได้น่ารำคานผู้ชายแบบนี้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 25-05-2015 16:09:51

 :o8: :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 25-05-2015 18:21:23

เลโอคะ!!!!!!!!!!!!!!  .... #นาทีนี้อย่าหวังว่าจะเรียกพี่

ถ้าลูกหมูงอน โกรธ หรือไม่คุยด้วย

น้องจะสมน้ำหน้าให้ ไม่สงสารด้วย เหอะ

ช่วยทำอะไรให้นางคนนั้นหน้าแตก อับอายไปเลยนะ หึ

ตอนนี้ความหวานไม่ช่วย(ช่วยนิดนึงก็ได้) เพราะแม่ยกลูกหมูหมันไส้ชะนีตัวนั้นมากกว่า

เพราะงั้นตอนหน้า เลโอต้องหวานกะลูกหมูให้มากๆ มากกว่าเดิม

รอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-05-2015 18:45:52

 o13 ลูกหมูมาดใหม่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-05-2015 19:07:29

 ตามตอนต่อไปดูว่าจะเกิดเรื่องอะไรต่อ แล้วจะดูว่าลีโอจะจัดการอย่างไร เกลียดชะนีมือที่สามอย่างยัยทีร่าจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 25-05-2015 20:29:18

เดี๋ยวคุณทีเร็กซ์จะโดนทุเรียนค่ะ
ชอบจังนะผู้ชายมีเจ้าของเนี่ย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 25-05-2015 20:52:35

เค้าหึงกัน งอนกัน ง้อกัน ได้น่ารักมาก กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 25-05-2015 21:23:48

โอ้ยเกลียดชะนี!!!!!!  :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-05-2015 21:47:06

ลูกหมูหึงน่ารักขนาดนี้ พี่ลีโอต้องขยันทำให้หึงแน่เลยเนี่ย :z1:
แต่ไม่เอาน้าาา เดี๋ยวลูกหมูน้อยใจไปกันใหญ่ พี่ลีโอต้องระวังตัวให้มากๆนะคะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 25-05-2015 22:09:15

ขี้หึงกันทั้งคู่เลย เป็นการงอน ง้อ ที่น่ารักมากเลยค่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 25-05-2015 22:43:45

เด้งชะนีออกจากเรื่องปายยยยยยยยย  :fcuk:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-05-2015 23:32:23

ง้องอนกันได้น่ารักจริงๆคู่นี้~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 26-05-2015 06:53:39

ลูกหมูน่ารัก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 26-05-2015 16:12:54

อีนางทีร่านี่น่าโดนตบจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-05-2015 19:27:51

พี่ลีโอ

เสน่ห์แรงเกินไปแล้ว

ลูกหมูอย่าไปยอมให้ใครมาหอมแก้มพี่ลีโอ อีกนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 26-05-2015 21:01:07

ผู้ชายเค้าไม่สนยังหน้าด้านอยู่อีก  :angry2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-05-2015 12:46:49

กว่าจะตามอ่านทัน  งานรัดตัวจริง :laugh:

ชอบตาหมอวัฒนาอ่ะ!  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-05-2015 09:56:13

ยัยทีร่านี่ต้องสร้างปัญหาให้ลีโอกับลูกหมูอีกแน่เลย
ต่อหน้ายังกล้าทำขนาดนี้ สงสัยอยากแสดงบทนังมารร้าย 5555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maruneko ที่ 28-05-2015 14:07:36

อ่านทันแล้ววววว :mc4:
ตามอ่านรวดเดียวตั้งแต่เช้า
แอบอ่านไป เสียวสันหลังไป
(ไม่ใช่อะไร ก็...เค้ากลัวเจ้านายจับได้ว่าอู้)

อ่านแล้วหลง ลูกหมู ลูกหมู
หมูน้อยของเราช่างน่ารัก น่าหยิก น่า.. :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 21 "หึง งอน ง้อ" P.22 (25/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 28-05-2015 19:42:28

ลูกหมูก็ขีัหึงเหมือนกัน
เค้าง้อกันแป๊บเดียวก็คืนดีแล้ว  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-05-2015 10:14:57

ตอนที่ 22

ลูกหมู

“จริงๆทีร่าต้องขอบคุณพี่หยกพี่ผู้กำกับและพี่กี๋พี่ผู้จัด  ที่เลือกทีร่ามารับบทนางเอกเรื่องนี้  เพราะตอนแคสมีพี่ๆเพื่อนๆดารามากความสามารถร่วมแคสเยอะมากจริงๆ  แต่พี่หยกพี่กี๋ก็เมตตาเลือกทีร่า  ทีร่าตื่นเต้นมากจริงๆค่ะ  แน่นอนว่าทีร่าจะแสดงอย่างเต็มความสามารถ  ยังไงฝากแฟนๆติดตามละครไฟสวาทสีชมพูของช่องสิบสามที่ทีร่าเล่นด้วยนะคะ”

“ทีร่าคะ  ช่วงนี้เรื่องงานรุ่งมากเลยนะคะ  ทั้งได้รับบทนางเอกไฟสวาทสีชมพูละครฟอร์มยักษ์ที่เพิ่งเปิดกล้องวันนี้  ทั้งการได้เซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์เครื่องสำอางแบรนด์หรูเป็นปีที่สอง  ไหนจะได้ข่าวว่าค่ายเพลงติดต่อให้เป็นนักร้องเบอร์ใหม่ของค่ายอีก  พวกเราได้ข่าวว่าเรื่องหัวใจของน้องทีร่าก็รุ่งมากเหมือนกัน  น่าจะกำลังเป็นสีชมพูอยู่เลยใช่มั้ยเอ่ย  อีกฝ่ายเป็นถึงทายาทนายแบงค์ใหญ่มีเชื้อมีสาย  แถมเป็นอดีตนักร้องบอยแบนด์ของฮ่องกงรูปหล่อจัดทีเดียว  แต่น่าจะเป็นคนเดียวกับที่ประกาศขอแฟนหนุ่มแต่งงานกลางงานคอนเสิร์ตไม่ใช่เหรอคะ”

“คิกๆ  พี่ๆเอาข่าวมาจากไหนคะ  ถ้าเอามาจากนิตยสารบันเทิงที่ลงรูปฉบับเมื่อเช้าล่ะก็  ทีร่าขอชี้แจงเลยนะคะว่า...ทีร่าเป็นแค่ลูกค้าของธนาคารเท่านั้นค่ะ  ไม่มีอะไรจริงๆ  ตามข่าวเป็นแค่วัฒนธรรมการบอกลาระหว่างเพื่อนกับเพื่อนของทีร่าเท่านั้นค่ะ”

“ทีร่าไม่คิดว่าเป็นการแสดงออกที่ไม่เหมาะสมบ้างเหรอคะ...ไม่กลัวคู่หมั้นลีโอเข้าใจผิดหรือคะ...มีข่าวแบบนี้ผู้ใหญ่ทางช่องว่ายังไงบ้าง...แสดงว่าตัวจริงของน้องทีร่าคือน้องพีคพระเอกเรื่องก่อนใช่มั้ย...บลาๆๆ...[พรึ่บ!!!]”

ภาพของดาราสาวอินทิราในจอพลาสม่าขนาดใหญ่  ที่กำลังระบายยิ้มบางใสอย่างไม่สะทกสะท้าน  ต่อคำถามมากมายที่ดังขึ้น  จากเจ้าของไมค์ที่ยื่นขอสัมภาษณ์นั้นดับวูบลง  ด้วยฝีมือการกดรีโมทของคุณแม่สุมนา  ผู้มีพระคุณที่เป็นที่รักและเคารพยิ่งของผม  ก่อนท่านจะหันมาจ้องเขม็งยังลูกชายคนเดียวที่นั่งเคียงข้างผมขณะนี้  พี่ลีโอเองยังคงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาเหมือนเมื่อสิบนาทีก่อน  ตั้งแต่ถูกคุณพ่อและคุณแม่เรียกมารอดูข่าวบันเทิงด้วยกันแล้ว

เมื่อแรกผมแปลกใจไม่น้อย  กับการที่ท่านทั้งคู่เรียกเรามารอดูข่าวบันเทิงช่วงหัวค่ำด้วยกัน  แต่พอได้ดูข่าวที่คุณอินทิราให้สัมภาษณ์นักข่าวเมื่อครู่แล้ว  ผมก็ไม่แปลกใจอีกต่อไป  ด้วยเชื่อว่าผู้ใหญ่คงต้องการคำอธิบายถึงที่มาของภาพข่าวบันเทิงที่ดังกระฉ่อนกรุงเมื่อช่วงเช้าอย่างแน่นอน  ภาพดังกล่าวคือภาพของคุณอินทิราหรือทีร่าดาราสาวสวยจูบแก้มพี่ลีโอในร้านอาหารเมื่อวานนี้นั่นเอง 

ตอนที่ผมเห็นภาพข่าวนั้น  ยอมรับว่าตกใจอยู่เหมือนกัน  เพราะไม่คิดว่าจะมีใครแอบถ่ายช็อตนั้นเก็บไว้ได้ทัน  ด้วยมันก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น  สำคัญที่ในภาพมีแค่คนเป็นข่าวเพียงสองคนอย่างเหมาะเจาะ  ผมและปูนที่อยู่ร่วมโต๊ะด้วยกลับไม่ติดอยู่ในภาพเลย  จนดูเหมือนว่าคนถ่ายรอโอกาสและหาจังหวะนั้นอยู่เลยเชียวล่ะ  และขนาดที่ว่าผมอยู่ในเหตุการณ์ด้วย  พอได้เห็นภาพครั้งแรกผมยังมึนไปชั่วขณะ  ไม่อยากคิดว่าหากผมไม่แอบตามพี่ลีโอไป  จะเกิดเหตุการณ์บานปลายไปขนาดไหน  กับภาพความใกล้ชิดของหนุ่มหล่อสาวสวยที่เป็นข่าว 

เมื่อวานต้องยอมรับว่าผมทั้งอึ้งทั้งตกใจ  ที่เห็นพี่ลีโอโดนผู้หญิงขโมยหอมแก้มคาตา  แม้จะรู้แก่ใจดีว่าพี่ไม่มีใจให้ก็ตาม  นี่ถ้าผมมารู้มาเห็นทีหลัง  อาจพาลเข้าใจผิดกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้วก็ได้

“ตกลงเรื่องทั้งหมดเป็นมายังไง  เล่ามาให้แม่และคุณพ่อฟังให้หมดนะลีโอ” 

ผมเหลือบตามองคุณแม่นิด  แต่ก็ต้องรีบก้มหน้าหลบตา  เมื่อได้เห็นสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้น้ำเสียงที่ท่านใช้กับพี่ลีโอ  โดยที่คุณพ่อทำเพียงนั่งไขว่ห้าง  วางแขนบนพนักพิงข้างหนึ่ง  อีกข้างใช้คล้องเอวคุณแม่ไว้  แต่สายตาท่านก็จ้องพี่ลีโออย่างรอคอยในคำตอบเช่นกัน 

ขนาดผมไม่ใช่คนที่ถูกมองยังอดหวั่นไม่ได้เลย  ผมจึงยิ่งขยับเบียดตัวเข้าหาพี่  ซึ่งพี่ลีโอเองก็ดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของผม  ด้วยพี่คว้ามือผมไปกุมไว้ก่อนกระชับแน่น  แม้จะไม่มีคำพูดปลอบใจ  แต่ผมกลับอุ่นใจในการกระทำของพี่ไม่น้อย

พี่ลีโอเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่ตอนที่คุณอินทิรามาเป็นลูกค้าของธนาคาร  จนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นช่วงเที่ยงของเมื่อวานนี้  โดยระหว่างที่พี่เล่าพี่ไม่ได้ปล่อยมือผมเลย

“...เรื่องคุณอินทิรา  ผมคุยกับลูกหมูตลอด  เมื่อวานน้องเองก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยครับ  แต่รูปในข่าวไม่ได้ถ่ายติดน้องมาด้วยเท่านั้น”  จบประโยคแสนยาว  พี่ลีโอก็หันมาสบตาและกระตุกยิ้มมุมปากให้ผม  ก่อนจะหันไปทางบุพการีทั้งคู่อีกครั้ง

คุณแม่สุมนาหันมาสบตาผม  เพื่อขอคำยืนยันในคำพูดของพี่  ผมจึงรีบตอบรับและพยักหน้าแรงๆยืนยันซ้ำ  ด้วยกลัวว่าท่านจะไม่เชื่อและกลัวว่าพี่ลีโอจะโดนท่านดุเอา  ก่อนผมจะโล่งอกและคลายความกังวลลง  เมื่อคุณแม่ระบายยิ้มน้อยๆอย่างพอใจ  และกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา

“มานี่สิครับลูกหมู”  ผมลุกจากโซฟาและคลานเข่าไปนั่งทับขาตรงหน้าท่าน 

คุณแม่ระบายยิ้มอ่อนหวานส่งให้ผม  พร้อมลูบหัวผมอย่างเบามือ  แววตาของท่านฉายแววเอ็นดูผมชัดตา  นาทีนี้ผมทั้งตื้นตันทั้งนึกรักและเทิดทูนคุณแม่เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่านัก

“แม่ก็กังวลไปหมด  นึกว่าตาลีโอทำลูกหมูของแม่เสียใจไปแล้วเสียอีก  แต่ก็ดีแล้วที่เราทั้งคู่มีอะไรก็คุยกัน  ไม่ให้เรื่องไม่เป็นเรื่องทำให้ลูกต้องบาดหมางกัน...ตาลีโอ  ต่อไปลูกเองก็ต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะ” 

ผมหันกลับไปมองพี่ลีโอตามสายตาของคุณแม่  จึงได้เห็นว่าพี่เองก็กำลังยิ้มละมุนตาเตรียมส่งให้ผมอยู่ก่อนแล้ว  บวกกับแววตาอบอุ่นฉายแววรักใคร่ของพี่ด้วย  ทำให้หัวใจในอกเต้นตึกตักผิดจังหวะทันที  พาลให้แก้มเห่อร้อนขึ้นมาเลยทีเดียว 

ส่วนคำตอบของพี่ก็เหมือนกับสิ่งที่พี่พูดไว้กับผมนั่นแหละครับ  และก่อนที่ผมกับพี่ลีโอจะสร้างโลกส่วนตัวกันสองคน  จากความลืมตัวของเราทั้งคู่ที่ต่างจับจ้องกันไม่วางตานั้น  คุณพ่อผู้เป็นประมุขของบ้านที่นั่งเงียบมาตลอดก็เอ่ยขึ้น  สำคัญที่ท่านตั้งใจพูดกับผมโดยตรง  แน่นอนว่าผมหลุดจากภวังค์ทันที  และหันไปตั้งใจฟังผู้มีพระคุณสูงสุดของผมอีกคนหนึ่ง

“ลูกหมู...พ่ออยากจะเตือนเราไว้นะลูก  ในอนาคตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็แล้วแต่  ขอให้ใช้สติในการแก้ปัญหา  เพราะไม่มีคำว่าถูกหรือผิดในเรื่องของความรัก  แต่หากใช้สติในการพิจารณาแก้ไขเรื่องรัก  พ่อเชื่อว่าจะทำให้เราตัดสินใจทำทุกอย่างได้อย่างเหมาะสม...ลูกเองก็เหมือนกันนะลีโอ  ไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว  ทำอะไรก็คิดให้มากๆ  เพราะผลกระทบไม่ได้เกิดแค่ที่ตัวลูกเองคนเดียว  คนรักของลูกอย่างลูกหมูย่อมได้รับผลนั้นด้วย”

“ครับ  คุณพ่อ  ผมเชื่อและจะปฏิบัติตามที่คุณพ่อสั่งสอนครับ”  แม้ผมไม่ได้รับคำเช่นพี่ลีโอ  แต่ผมเลือกที่จะก้มกราบลงแทบเท้าผู้มีพระคุณที่ใช้ความรักและเมตตาสั่งสอนเราอย่างจริงใจ  ซึ่งผมได้ทำแบบเดียวกันนี้กับคุณแม่ด้วย

คุณพ่อและคุณแม่ลูบหัวผม  พร้อมให้พรอีกเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  ก่อนพี่ลีโอจะมากุมมือผมไว้  และประคองผมกลับไปนั่งตามเดิม  นาทีนี้ห้องนั่งเล่นอบอวลไปด้วยความสุขและความเข้าใจของคนในครอบครัวเดียวกัน  ‘ครอบครัวอัครภูมิเมธี’  ที่แสนอบอุ่นของผม 

ไม่กี่อึดใจต่อมาคุณแม่กลับเปิดประเด็น  ที่ทำให้ผมแทบวางหน้าไม่ถูกขึ้นมา  แม้จะรู้แก่ใจดีว่าสักวันเหตุการณ์ที่ท่านพูดก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี

“เรื่องงานแต่งของลูก  แม่ปรึกษาท่านป้าหญิงแล้วนะ  และท่านก็รับปากจะมาเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายลูกหมู  และเป็นแขกกิตติมศักดิ์รดน้ำให้เราสองคน  แถมยังฝากความยินดีผ่านแม่มาให้เราทั้งคู่ด้วย”  ผมรับคำคุณแม่ด้วยเสียงที่ไม่พ้นคอ  ต่างจากพี่ที่ทั้งรับคำและขอบคุณเสียงใส  พร้อมๆกับกระชับอุ้งมือที่สอดประสานกับมือผมให้แน่นขึ้นด้วย  แต่นาทีนี้ผมไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองใคร

เรื่องงานแต่งของผมกับพี่ลีโอได้ถูกกำหนดไว้แล้ว  ซึ่งงานจะถูกจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้  หลังจากผมสอบวิชาสุดท้ายจบลง  พี่ลีโอไม่ยอมรอแม้กระทั่งผลสอบของผมว่าจะผ่านหรือไม่  และไม่ยอมรอให้ผมรับปริญญาก่อนเสียด้วยซ้ำ 

แม้คุณพ่อจะแย้งว่าให้ยืดเวลาออกไปอีกนิด  แต่พี่กลับแย้งและใช้เหตุผลที่ว่าระดับว่าที่เกียรตินิยมอย่างผมยังไงก็สอบผ่านอยู่แล้ว  และอีกเหตุผลที่พี่ยกมาซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญที่แม้แต่คุณพ่อก็ไม่คิดจะแย้งอีกเลย  นั่นก็คือพี่อยากมีลูกกับผมเร็วๆ  อยากมีทายาทให้อัครภูมิเมธีให้คุณพ่อและคุณแม่ชื่นชม  เพราะผลการตรวจร่างกายของผมจากคุณลุงหมอ  ยืนยันแล้วว่าผมพร้อมจะมีทายาทให้แก่อัครภูมิเมธี 

ส่วนลำดับพิธีในงานแต่งงาน  เราจะจัดให้มีพิธีทางศาสนาแบบเรียบง่ายขึ้นที่บ้านหลังนี้  โดยมีการนิมนต์พระทำพิธีสงฆ์ในช่วงเช้า  และเชิญแขกผู้ใหญ่ที่ครอบครัวอัครภูมิเมธีนับถือ  มาเป็นแขกร่วมรดน้ำอวยพรให้แก่เราในช่วงสาย  ก่อนจะมีงานเลี้ยงเล็กๆต่อในช่วงเที่ยง  ซึ่งน่าจะเรียกว่าเป็นการพบปะทานข้าวในหมู่ญาติและเพื่อนสนิทของเราจะดีกว่า  โดยขั้นตอนต่างๆที่ว่ามานั้นเป็นไปตามความต้องการของเราสองคน  ซึ่งคุณพ่อและคุณแม่เองก็ไม่ได้ค้าน  แถมยังออกปากเป็นธุระในการเชิญแขกผู้ใหญ่ในเองเสียอีก  ตามอย่างที่เราได้ยินคุณแม่พูดเมื่อครู่นี้

บรรดาญาติสนิทของครอบครัวอัครภูมิเมธีมีกันอยู่ไม่มากนัก  โดยทางฝั่งคุณพ่อที่มีสายเลือดแห่งราชนิกูลนั้น  แต่ละท่านได้ตอบรับคำเชิญมาร่วมงานของเราแล้วแทบทั้งสิ้น  จนผมเองยังอดที่จะรู้สึกตื้นตันไม่ได้  เมื่อได้รับความเมตตาจากพวกท่าน  ถึงผมจะเคยพบปะท่านเหล่านั้นมาบ้างแล้ว  แม้จะไม่บ่อยนักก็ตาม  ซึ่งก็ไม่มีท่านใดแสดงออกถึงความรังเกียจเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูโดยครอบครัวอัครภูมิเมธีอย่างผมเลย

“คิดอะไรอยู่  พี่เห็นเรานอนอมยิ้มมาพักใหญ่แล้วนะ”  พี่ลีโอยกยิ้มพร้อมติดกระดุมเสื้อนอนเดินมาด้วย  ก่อนจะขึ้นเตียงมานั่งจ้องหน้าเอาคำตอบจากผม 

จากสายตาแวววาวและรอยยิ้มสวยๆของพี่  ทำให้ผมเผลอดึงชายผ้าห่มขึ้นจรดอก  กำมันไว้แน่นและส่ายหัวไปมา  ด้วยไม่รู้จะตอบพี่ยังไง  แต่ที่แน่ๆคือผมเขินสายตาคู่นั้นของพี่มากกว่าอะไรทั้งหมด  เพราะมันเต็มไปด้วยแววตารักใคร่ปนหยอกเย้า  ซึ่งการกระทำของผมกลับทำให้พี่ชะโงกหน้าลงมาขโมยจูบ!

“อ๊ะ!...[จุ๊บ]...พี่!”  ผมนอนนิ่งมองพี่ตาโตอย่างตกใจ  ริมฝีปากยังคงร้อนผะผ่าวจากสัมผัสฉาบฉวยเมื่อครู่

พี่ลีโอใช้ศอกยันร่างคร่อมเหนือตัวผม  และระบายยิ้มอย่างหล่อจนผมตาพร่า  พาลใจสั่นจากกลิ่นสดชื่นของกายพี่ด้วย  จึงแก้เขินด้วยการหันหน้าหนีสายตาคู่นั้น  แต่ผมหนีไปไหนไม่ได้อยู่ดี  เพราะติดท่อนแขนแข็งแรงที่กักตัวผมไว้ 

ผมได้แต่กำชายผ้าห่มไว้แน่นอย่างตื่นเต้น  ด้วยไม่ชินเสียทีกับความใกล้ชิดของพี่  ยิ่งลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดผิวแก้มที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆด้วยแล้ว  ผมยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่  จนสุดท้ายผมรับรู้ถึงปลายจมูกเย็นๆและริมฝีปากนุ่มๆของพี่แตะลงมาบนแก้ม  ก่อนไล้มาตามติ่งหู  ไปยังผิวอ่อนหลังหู  จนถึงลำคอ

“อ่า~”  ผมหลุดครางออกมาในที่สุด  ก็ใครจะทนได้กับความเย้ายวนที่พี่จงใจทำกับผมกันล่ะ

“อย่าหัดโกหกแบบนี้อีกนะหมูน้อย  ตกลงคิดอะไรอยู่  ถึงยิ้มแบบนั้น  หืม”  แม้พี่จะชี้แจงและส่งคำถามให้ผม  แต่ก็ไม่ได้ละใบหน้าไปจากซอกคอผมสักนิด  แถมมือหนาก็เริ่มสอดสัมผัสร่างกายผมบ้างแล้วด้วย 

แบบนี้ใครจะมีสติตอบคำถามได้เล่า  แต่พอผมพยายามดันไหล่กว้างออก  พี่ลีโอกลับไม่ยอมขยับห่างออกดังใจ  ผมจึงเปลี่ยนเป็นโอบแขนไปรอบคอพี่  และขยับกายพยายามซุกหัวเข้าหาอกพี่

ในที่สุดพี่ลีโอก็ยอมผละจากซอกคอผม  พร้อมกลั้วหัวเราะบางเบา  และเปลี่ยนมารั้งร่างผมไปกอด  ก่อนจะเอนกายลงนอนข้างกัน  ผมรีบขยับอ้อมกอดและซบไปกับอกแกร่ง  โดยมีพี่รองรับร่างกายครึ่งบนของผมไว้

“ลูกหมูกำลังคิดว่าตัวเองโชคดีที่คุณพ่อและคุณแม่รับอุปการะลูกหมูไว้  และโชคดีที่สุดที่ได้เจอพี่ลีโอน่ะครับ  โชคดีที่ได้เป็นคนรักของพี่  และกำลังจะมีงานแต่งของเราเร็วๆนี้  ลูกหมูนี่โชคดีจังเนอะ  พี่ว่ามั้ยครับ”  ผมเงยหน้าจากอกแกร่งและส่งยิ้มจนตาหยิบหยีให้พี่ 

พี่ลีโอยกมือมาลูบหัวผม  อีกมือใช้วางรองศีรษะไว้  พร้อมระบายยิ้มถูกใจใส่ตาผมด้วย

“ลูกหมูจะคิดแบบนั้นก็ได้  เพราะพี่เองก็คิดไม่ต่างจากเรา  คงต้องขอบคุณใครหรืออะไรก็แล้วแต่  ที่ส่งลูกหมูมาให้พี่ได้มีโอกาสดูแล  และเติมเต็มชีวิตพี่ให้มีความสุขได้เหมือนตอนนี้”

“นั่นสิครับ  ลูกหมูเคยคิดนะว่าถ้าไม่ได้เจอพี่ลีโอ  ตอนนี้ลูกหมูจะเป็นยังไง  จะกลายเป็นตัวประหลาดในสายตาใครๆไปแล้วรึเปล่า  บางครั้งก็คิดไม่ตกว่าลูกหมูเป็นใครและมาจากไหนกันแน่” 

เรื่องที่มาที่ไปตัวตนของผมนั้น  ต้องยอมรับว่าค่อนข้างแปลกถึงขั้นมหัศจรรย์ก็ว่าได้  จนบางครั้งผมคิดกลัวตัวเองขึ้นมาอยู่เหมือนกัน  แต่พอได้รับรู้ถึงความรักอย่างจริงใจจากคนรอบข้าง  โดยเฉพาะความรักจากพี่ลีโอ  ทำให้ความกลัวความกังวลกับตัวตนที่แท้จริงของผม  ค่อยบรรเทาเบาบางลง 

ผมเชื่อมั่นว่าไม่ว่าคนบนฟ้าจะลิขิตชะตาชีวิตไว้ให้ผมอย่างไร  ผมยังคงมีคนในครอบครัวอัครภูมิเมธีคอยอยู่เคียงข้างและคอยช่วยเหลืออย่างแน่นอน  แต่ต้องยอมรับว่าลึกๆผมยังมีความกลัวในบางอย่างอยู่  กลัวว่าวันหนึ่งใครหรืออะไรก็ตามจะมาพรากผมไปจากพี่ลีโอ

“หมูน้อย...ลูกหมู!!  เลิกคิดอะไรแบบนั้นได้แล้ว”  เสียงดังกึ่งตะคอกของพี่ลีโอ  ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์แห่งความกังวล  ก่อนจะรับรู้ถึงอ้อมกอดของพี่ที่โอบรัดผมไว้จนแน่น 

ผมเงยหน้ามองพี่อย่างงงๆ  ยอมรับว่าไม่เข้าใจกับสีหน้าแววตาเคร่งเครียดของพี่  จำได้ว่าก่อนหน้านี้พี่ลีโอยังดูอารมณ์ดี  ถึงขั้นเกือบจะจับผมกดอยู่รอมร่อแท้ๆ  พี่เชยคางผมขึ้นและจ้องเข้ามาในตาผม  แววตาที่ดูจริงจังของพี่  ทำให้ผมรับรู้ได้โดยที่พี่ไม่ต้องบอก  ว่าสิ่งที่พี่จะพูดต่อไปนี้  ผมมีหน้าที่เชื่อฟังและทำตามอย่างไม่มีข้อแม้เท่านั้น

“ลูกหมูฟังพี่ให้ดี...ต่อไปนี้ให้เลิกคิดว่าตัวเองแตกต่างจากคนอื่น  เพราะลูกหมูก็คือลูกหมูที่เป็นคนรักของพี่  และเป็นลูกอีกคนของคุณพ่อกับคุณแม่  พวกเรารักลูกหมู  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  จะไม่มีใครยอมปล่อยมือลูกหมูอย่างแน่นอน  ดังนั้นนับจากนี้ลูกหมูเองก็ต้องใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวัน  ใช้ชีวิตให้สมกับความรักของพี่ของคุณพ่อของคุณแม่ที่มอบให้แก่ลูกหมู  อะไรที่ไม่สบายใจ  หรือเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก  ก็ไม่ต้องไปคิดไปทำความเข้าใจกับมัน  เอาเวลาเหล่านั้นมาทำให้เราสองคนมีความสุขดีกว่า...เข้าใจมั้ยครับ”

แม้ตาคู่คมจะอ่อนแสงลง  แต่ทั้งเนื้อหาใจความในประโยคยาวๆ  และน้ำเสียงจริงจังที่พี่ลีโอใช้  ทำให้ผมต้องรีบตอบรับคำพี่  แต่ก็เป็นไปด้วยความเข้าใจในความรักและหวังดีที่พี่มีให้  สำคัญที่เพื่อให้พี่สบายใจ  ผมยินดีทำตามทั้งสิ้น  ด้วยผมรู้ว่าพี่เองก็คงกังวลกับอนาคตที่เรายังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  อนาคตที่มีผลพวงมาจากตัวตนที่แสนคลุมเครือของผม

“ลูกหมูเชื่อพี่ลีโอครับ  และจะทำทุกวันของเราให้มีความสุขที่สุด  พี่ลีโออย่าทำหน้าเครียดอีกเลยนะ  เห็นแล้วลูกหมูไม่สบายใจเลย...ยิ้มหน่อยนะครับ”  ผมไม่เพียงแค่อ้อนด้วยคำพูด  แต่เลือกที่จะอ้อนด้วยการกระทำด้วย 

หลังจากฉีกยิ้มหวานๆให้พี่แล้ว  ผมก็ยื่นหน้าแตะจมูกเข้าที่ปลายคาง  แต่พี่ก็ยังตีหน้านิ่งได้คงที่  แม้แววตาคู่คมจะอ่อนแสงลงและฉาบแววหวานขึ้นแล้วก็ตาม  ผมเรียกชื่อพี่ลีโอเสียงอ่อนแทบกระซิบ  และแตะปากกับจมูกลงบนแก้มหอมๆ  จนมุมปากสวยเริ่มขยับ  จึงตัดสินใจกดปากแนบสนิทกับเรียวปากคู่สวย  และทำใจกล้าแลบลิ้นเลียกลีบปากคู่นั้น 

เพียงเสี้ยววินาทีพี่ฉกลิ้นมาดูดกลืนลิ้นผม  ก่อนจะกวาดต้อนไปทั่วโพรงปาก  พี่ลีโอขโมยความหวานจากจูบของผมจนปากบวมเจ่อ  และผมแทบขาดใจเพราะหมดลมหายใจ

“พี่ให้ได้มากกว่ารอยยิ้ม  ลูกหมูสนใจมั้ย”  ถ้อยคำหลอกล่อที่ได้ยิน  บวกแววตาระยิบระยับแฝงความนัยของพี่  ทำเอาหัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้ว  แทบเต้นทะลุออกมานอกอก  แต่ขืนผมปฏิเสธทันทีเชื่อได้ว่าคงได้เริ่มง้อพี่ใหม่แต่ต้นเป็นแน่ 

ผมจึงได้แต่นอนหายใจรวยรินจ้องตาพี่ไม่กระพริบ  หากถามว่าเขินมั้ยกับเจ้าของสายตาเร่าร้อนคู่นี้  ผมคงต้องตอบเลยว่าเขินมาก  แต่ดวงตาพี่ที่ฉายแววรักใคร่กลับเป็นแรงดึงดูด  จนผมไม่อาจถอนสายตาได้  ทำได้แต่จดจ้องเหมือนต้องมนต์สะกดอยู่แบบนั้น 

สุดท้ายผมก็ต้องปิดเปลือกตาลง  เมื่อดวงตาคู่เดียวกันนั้นขยับเข้ามาใกล้  จนผมเห็นใบหน้าตัวเองที่กำลังยิ้มเชิญชวน  สะท้อนมาจากหน่วยตาดำขลับคู่นั้น 

‘นี่ผมกำลังยั่วยวนพี่แบบไม่รู้ตัวอยู่รึไงกันนะ’  ก่อนผมจะตอบรับเรียวลิ้นนุ่มอย่างยินยอมพร้อมใจ  และปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการชักจูงของพี่ 

คืนนี้จึงเป็นอีกค่ำคืนหนึ่งอยู่ในความทรงจำของผม  ด้วยบทรักอันแสนอ่อนหวานและเร่าร้อนที่ยากจะลืม

.........................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ลีโอนะลีโอ  หลอกล่อหมูน้อยอีกแล้ว   o18
‘ไม่ว่าฟ้าจะลิขิตไว้อย่างไร  แต่เชื่อเถอะว่าอานุภาพของรักแท้
ย่อมชนะทุกสิ่ง  แม้แต่พลังอำนาจของคนบนฟ้า...’

ตอนหน้าอย่าลืมมาตามดูคู่หวานเค้าโปรยน้ำตาลใส่กันต่อนะคะ
เจอกันวันพฤหัสฯค่า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 30-05-2015 10:46:34

หวานจนน่าอิจฉา ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-05-2015 11:17:32

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-05-2015 11:19:35

พี่ลีโอขยันกอดลูกหมูขนาดนี้ คงกะว่าแต่งงานปุ๊บแล้วจะมีน้องทันทีเลยใช่ไหมค้าา~ :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-05-2015 11:36:36

 :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-05-2015 12:41:33

 น้ำตาลเรียกพี่กันเลยทีเดียว หวานซ้าาาาาาาาา :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-05-2015 12:47:14

รออ่านอีกตอนแต่งงาน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-05-2015 12:55:47

อร๊ายยย. จะท้องตอนไหนอะ รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 30-05-2015 13:08:11

ช่วงนี้รู้สึกกน้ำตาลในเลือดจะพุ่งสูง

พี่ลีโอ หวานกับน้องจนป้าอิจฉาเลยเนี่ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-05-2015 13:24:05

หวานกันตลอดๆ อยากให้ถึงงานแต่งเร็วๆจัง >.<

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-05-2015 13:29:02

หวานจนมดขึ้นจอเชียว :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-05-2015 13:37:38

 :z1: ลีโอนี่มีวิธีหลอกล่อจับกินลูกหมูตลอด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-05-2015 14:04:33

อ่านแล้วสำลักความหวานตายยยยยย
ถ้าป่องตอนนี้เราก็ดีใจด้วยน้าาาา :hao7:
รอตอนต่อไปเนอะะะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 30-05-2015 14:06:48

มะนาว  ขอมะนาวด่วนๆ  ยิ่นอ่านยิ่งเลี่ยนนะเรื่องนี้  อ้ายยยยย
ลูกหมูนี่เอะอะก็พี่ลีโอ. อะไรก็พี่ลีโอ. ตามใจจนเหลิงแล้งลูกเอ้ยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 30-05-2015 14:13:55

จะแต่งกันแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 30-05-2015 16:46:36

ลีโอรักน้องมากๆนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 30-05-2015 18:51:19

โอ้ย หวานเกินไปแล้วนะ
 :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 30-05-2015 20:02:36

ขอ  :z6: :beat: :z6: :beat: นางสตอ!!!! ตัวนั้นก่อนนะ

อ่านตรงนี้แล้วอยากเข้าไปตบปากส้นเข็มมากกกก ฮึ่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


......

พี่เลโอลูกหมูป้าจะเป็นเบาหวานตายแล้วลูกเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

ป้ารอรับขวัญหลานอยู่นะ คึคึ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 30-05-2015 21:51:38

หวานนนนน  :-[ :-[

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 30-05-2015 23:35:19

เขินนนตาม  :-[  :-[

น่ารักมากเลยยย ลูกหมู ถ้าเอากลับบ้านได้นี้จะรีบไปขโมยมาเลย  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 31-05-2015 01:00:09

พี่ลีโอขยันทำการบ้านจริงๆ ส่วนลูกหมูก็ต้องมั่นใจในตัวเองให้เยอะขึ้น ต้องเข้มแข็งขึ้นนะลูก   :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 31-05-2015 13:25:16

หวานกันได้อีก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 01-06-2015 13:47:33

เบาหวานจะขึ้นตาแล้วค่า ถถถ เวลาเขาหวานกันเราจะหมั่นไส้มาก ขยันหยอด ขยันป้อนคำหวานเหลือเกิน ไม่ใช่อะไร อ่านแล้วเขิน 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 01-06-2015 13:53:23

หวานกันได้อีก เค้าจะแต่งงานกันแล้ว  :mc4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-06-2015 10:37:53

อึ๊บๆๆ  :hao7:

ขอดันน้องลูกหมูกะลีโอหน่อยนะค้า

พรุ่งนี้อัพนะ  มาติดตามความหวานกันได้ค่ะ

 :mew1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-06-2015 11:13:10

รอนะค้าา.. :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maruneko ที่ 03-06-2015 11:46:19

อ่า....หวานจนมดขึ้นคอมเลย
หวังว่าไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับลูกหมูนะ :call:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 22 "ชะตาลิขิต" P.23 (30/5/58) >>> MiSS-U ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 03-06-2015 16:41:02

ชิงสุกก่อนห่ามสินะ ยังไม่ได้แต่งเลยนะตัว!  :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-06-2015 11:22:01

ตอนที่ 23

ลีโอ

“พี่ครับ~  ยิ้มหน่อยสิครับ  ทำหน้าบึ้งแบบนี้  ลูกหมูใจไม่ดีหมดแล้ว...ใจจริงลูกหมูไม่อยากร้องเพลงสักหน่อย  แต่ลูกหมูปฏิเสธพี่ๆไม่ได้จริงๆ  พี่ลีโอเห็นใจลูกหมูนะครับ”  ผมเหลียวมองเจ้าของเสียงอ้อนๆนิด  ก่อนจะพยายามกลั้นยิ้มและหันกลับมามองทางตามเดิม  แม้ในใจจะยังคงติดใจกับภาพของลูกหมูที่กำลังถือไมค์ร้องเพลงข้างๆไอ้หมอวัฒนาอยู่บ้างก็ตาม

เมื่อสักสิบนาทีก่อนผมที่ขับรถมารับคนรักตัวกลมที่กำลังทำหน้าละห้อยอยู่ขณะนี้  ยังร้านอาหารกึ่งผับตามเวลาที่เรานัดกันไว้  ด้วยลูกหมูต้องอยู่ร่วมฉลองงานเลี้ยงส่งที่พี่ๆในโรงพยาบาลจัดขึ้นให้แก่น้องๆที่มาฝึกงาน  ไม่เฉพาะแค่ฝ่ายเภสัชแต่ยังมีฝ่ายอื่นๆมาร่วมฉลองด้วย  แต่ผมต้องมาเจอภาพบาดตา  ภาพที่ลูกหมูกำลังร้องเพลงคู่กับหมอวัฒนา  คนที่ใครๆต่างก็รู้ว่าถูกใจคนของผมอยู่ 

สำคัญที่ไอ้หมอวัฒนาแม้กำลังร้องเพลง  แต่ดันทำหน้าเคลิ้มยิ้มกรุ้มกริ่มและจ้องลูกหมูอย่างหลงใหล  ท่ามกลางสายตาชื่นชมของผู้คนที่นั่งอยู่  แต่จากคำพูดที่ลูกหมูพยายามอธิบายถึงเหตุจำเป็นที่ต้องขึ้นไปร้องเพลงคู่  ผมก็พอรู้ว่าน้องคงไม่อาจขัดใจบรรดารุ่นพี่ในที่ฝึกงานได้  และน้องก็คงไม่ได้ทำเพราะเต็มใจมากนักหรอก  แม้จะรู้ทั้งรู้แต่ผมก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้จริงๆ

ผมหยุดเดินเพราะไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนตัวกลมที่เคยเดินเคียงข้าง  ก่อนจะเอี้ยวตัวกลับไป  จึงพบว่าลูกหมูกำลังยืนกัดริมฝีปากนิ่ง  ด้วยตาแดงๆที่มองตรงมายังผมอย่างตัดพ้อ  แรกเห็นน้องอยู่ในอาการนั้นหัวใจผมกระตุก  และนึกด่าตัวเองที่แกล้งงอนน้องแรงไป  เพราะดันชอบที่น้องมาออดอ้อนอยู่ข้างกาย  ทั้งๆที่ผมรู้แก่ใจว่าลูกหมูขี้ใจน้อยเพียงใด  โดยเฉพาะกับเรื่องของผมด้วยแล้ว 

ผมเผลอถอนใจพรืดใหญ่ด้วยหงุดหงิดในตัวเอง  แต่การกระทำของผมกลับโดนเข้าใจผิด  เพราะลูกหมูน้ำตาไหลลงมาตามแก้มใสทันที  ด้วยน้องคงเข้าใจไปแล้วว่าผมรำคาญเจ้าตัวเข้าแน่ๆ  ผมก้าวเท้าเข้าหาร่างกลมและสวมกอดร่างนั้นเข้าหาอกอย่างช้าๆ  ไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่บริเวณนี้บ้าง  หรือจะมีใครเห็นว่าเรากอดกันหรือเปล่า

“พี่ลีโออย่าทิ้งลูกหมู  ฮึกๆ  อย่าเดินหนีแบบนี้สิครับ  ฮึก  ลูกหมูขอโทษ  ฮือออ”  อาการสะอึกสะอื้นของลูกหมูน่าสงสารจับใจ  ขืนปล่อยให้น้องร้องไห้ต่อไป  คนที่หัวใจสลายก่อนใครก็คงเป็นผม

“พี่ไม่ได้โกรธเรา  และไม่คิดจะทิ้งด้วย...พี่ขอโทษ  หมูน้อย~  ได้โปรดหยุดร้องเถอะ”  ผมกดจูบลงกลางกระหม่อมน้อง  และรับรู้ได้ว่าร่างในอ้อมกอดออกแรงรัดตัวผมแน่นขึ้น  ก่อนน้องจะพึมพำเรียกชื่อผมด้วยเสียงสั่นเทาอยู่หลายครั้ง 

จนครั้งสุดท้ายมีเสียงสูดน้ำมูกตามมาด้วย  ทำเอาผมเผลอยิ้มไปกับกลุ่มเส้นผมหอมๆของน้อง  แต่แล้วคนในอ้อมกอดผมก็สะดุ้งสุดตัว  เมื่ออยู่ๆก็มีเสียงทักไม่ดังนักดังขึ้นข้างตัว

“อ้าว!...ร้องไห้หรอกเหรอ  เราก็นึกว่าตั้งใจโชว์หวานให้คนบางคนตัดใจเสียอีก”  ผมไม่แปลกใจในคำพูดของนายปูนเท่าไหร่นัก  เพราะจากปลายสายตาผมเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งยืนมองมาทางเรา  ซึ่งหนึ่งในนั้นคือไอ้หมอวัฒนาที่เป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมาตลอดสามเดือนที่คนของผมฝึกงานรวมอยู่ด้วย

แม้ผมจะไม่ตกใจ  แต่สำหรับลูกหมูคงทั้งตกใจและแปลกใจในเวลาเดียวกัน  น้องดันตัวออกจากอ้อมกอดของผม  และเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทหน้าตื่น  ก่อนจะเหลียวมองไปยังกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง  ลูกหมูมีท่าทางเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก  ใบหน้าที่แหงนเงยขึ้นมามองผมจึงซีดเซียวไร้สีเลือด  จวนเจียนจะปล่อยโฮขึ้นมาอีกครั้ง 

ผมตัดสินใจรั้งต้นคอน้องเข้าหาอก  ก่อนจะดันร่างนุ่มนิ่มไปซ่อนข้างหลัง  และก้มหัวนิดหน่อยให้กับกลุ่มคนที่แสนคุ้นหน้าคุ้นตา  เพื่อเป็นการให้เกียรติและบอกลารุ่นพี่ของลูกหมูไปในตัว  ก่อนจะยกยิ้มน้อยๆเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูตึงเครียดมากเกินไป  ด้วยแต่ละคนออกอาการตกใจปนขัดเขินไม่น้อย 

การกระทำของผมช่วยได้จริงๆ  เมื่อกลุ่มคนเหล่านั้นบ้างยกยิ้มบ้างก็กลั้วหัวเราะออกมา  แต่มีคนเพียงคนเดียวที่ยืนหน้าเซียวมองมาที่ลูกหมูตาละห้อย  เห็นแล้วผมก็ไม่อยากซ้ำเติมนัก  จึงหันมาบอกลานายปูนที่ยืนกอดอกมองผมอย่างค้นหา

“ฉันกลับก่อน  นายเองก็กลับดีๆล่ะ...ลูกหมูกลับกันครับ”  ผมรั้งต้นคอน้องให้ออกเดินทันทีที่น้องพยักหน้าตอบรับ  ทั้งๆที่น้องไม่ยอมเงยหน้ามองใครสักคน

“อย่าบอกนะว่าที่พี่ทำไป  เพราะตั้งใจให้หมอวัฒนาเห็นจริงๆ”  ผมหยุดชะงักกับคำถามที่ลอยมาให้ได้ยิน  ซึ่งดูเหมือนนายปูนเองยังคงคาใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ฮึๆ  มันก็แค่เรื่องบังเอิญ  แต่ก็ดี  เห็นจะๆแบบนี้จะได้ตัดใจจริงๆเสียที”  ผมไม่ได้หันไปมองหรอกว่าปูนจะมีสีหน้าแบบไหน  ได้แต่พาน้องเดินมาขึ้นรถที่จอดไว้

“พรืดดดด...พี่ลีโอไม่โกรธ  ฮึก  ลูกหมูแล้วใช่มั้ยครับ”  หลังจากสั่งน้ำมูกไปพรืดใหญ่  หมูน้อยจมูกแดงใช้ตาฉ่ำๆมองผมได้อย่างน่าสงสาร  ทำเอาผมรู้สึกผิดจับใจที่แสดงออกให้น้องคิดว่าผมโกรธ

“พี่ไม่ได้โกรธเรา  แค่หงุดหงิดใจนิดหน่อย  พี่ก็ต้องขอโทษลูกหมูเหมือนกันที่ทำให้คิดไปแบบนั้น  ไม่เอาแล้ว  เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า”  ผมพูดพร้อมใช้กระดาษเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มยุ้ยๆของน้องไปด้วย  ก่อนจะยิ้มใส่ตาที่เริ่มบวมของเด็กขี้แย  และแหย่น้องอีกนิดด้วยการบีบจมูกแหลมๆกับจุ๊บริมฝีปากซีดๆตรงหน้า

ผลก็คือคนรักตัวกลมของผมกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง  ด้วยพวงแก้มแดงแจ๋  มีแววตาสะเทิ้นอายคาตาเลยทีเดียว

“ฮึๆ  เรากลับบ้านกันนะครับ”  ผมขยี้หัวน้องอีกนิดก่อนจะออกรถ  ซึ่งจุดหมายปลายทางคือบ้านของเรา

ระหว่างทางลูกหมูตัวกลมก็เหมือนจะเพิ่งนึกได้ว่า  เราถูกพี่ๆเพื่อนๆที่ตัวเองไปฝึกงานเห็นในตอนที่ผมกอดน้องเข้าพอดี  คนตัวกลมถึงกลับจิตตกบ่นหงุงหงิงขึ้นมาใหญ่เลย  จนผมต้องปลอบใจ  โดยให้เหตุผลว่าทุกคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราดีอยู่แล้ว  คนรักกอดกันเป็นเรื่องธรรมดา  แถมด้วยเหตุผลที่ว่าอีกสองวันน้องเองก็หมดกำหนดฝึกงานที่โรงพยาบาลนั้นแล้ว  คงไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนักหรอก  ลูกหมูถึงค่อยสบายใจมีสีหน้าดีขึ้นหน่อย

เมื่อกลับมาถึงบ้านคุณแม่สุมนาสุดสวยฉกตัวว่าที่ลูกสะใภ้ไปจากผมทันที  ท่านบอกว่าจะให้ลูกหมูเลือกการ์ดและของชำร่วยงานแต่งของเรา  เพราะท่านให้ทางร้านเอาตัวอย่างมาให้เลือก  ซึ่งเรื่องนี้ผมเคยบอกลูกหมูแล้วว่าตามใจน้องกับคุณแม่ได้เลย  ถูกใจแบบไหนก็ใช้แบบนั้นเพราะผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว  จึงปล่อยให้ว่าที่แม่สามีที่แสนกระตือรือร้นจัดงานแต่งให้ลูกชายคนเดียว  กับว่าที่ลูกสะใภ้ที่แสนถูกใจแม่สามีได้ใช้เวลาร่วมกัน 

ส่วนผมขอตัวขึ้นห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า  และศึกษาเอกสารทางการเงินของธนาคารที่เอาติดตัวมาอีกนิดหน่อย  เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาอาหารเย็นจึงเตรียมตัวลงไปด้านล่าง  แต่ลูกหมูกลับเปิดประตูห้องเข้ามาก่อนพร้อมรอยยิ้มละมุน  ผมดูก็รู้แล้วว่าน้องกำลังอารมณ์ดี 

ผมยื่นแขนออกไปส่งสัญญาณให้น้องเดินมาหา  ลูกหมูเองก็เดินอมยิ้มเข้ามาจับมือ  ผมจึงดึงน้องลงนั่งบนตักและกอดเอวนิ่มๆไว้  ก่อนจะฝังจมูกลงบนหลังคอหอมๆปนกลิ่นกายเฉพาะของน้อง  ซึ่งผมน่ะชอบกลิ่นนี้ถึงขั้นหลงใหลก็ว่าได้

“พี่ลีโอ...ลูกหมูยังไม่ได้อาบน้ำ  ไม่เหม็นเหรอครับ”  ถึงน้องจะปรามแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนี 

“ไม่เหม็น...หอมออก”  ผมจึงได้ใจซุนจมูกไปตามซอกคอ  และเริ่มสอดมือผ่านชายเสื้อที่น้องใส่  แต่แล้วเจ้าของเนื้อนิ่มๆที่ผมกำลังสัมผัส  ได้ยึดข้อมือผมไว้และเอนตัวหนีผมไปข้างหน้า

“จะได้เวลาทานข้าวแล้ว  เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่รอนะครับ  วันนี้เลทกว่าปกติมากแล้วด้วย  ขอลูกหมูไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนน้า  พี่ลีโอปล่อยลูกหมูก่อนเถอะครับ...นะครับพี่”  นี่ถ้าไม่เห็นสายตาอ้อนๆของน้อง  กับมือนุ่มที่ลูบไปตามหลังมือ  ผมคงไม่ยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดเด็ดขาด

“รอคืนนี้ดีกว่านะครับ  เรายังมีเวลาอีกเยอะ  ให้ลูกหมูจ่ายมัดจำให้พี่ก่อนดีกว่า”  ผมคลายความสงสัยทันที  เมื่อได้เห็นหมูน้อยหลับตาพริ้ม  ยื่นหน้าเข้าหาผมด้วยแก้มแดงแจ๋  ก่อนริมฝีปากเราจะแตะกัน 

ลูกหมูทำท่าจะผละออก  แต่ผมยังไม่พอใจกับค่ามัดจำของน้องนัก  จึงรั้งต้นคอน้องไว้  ก่อนจะบดจูบดูดดื่มความหวานของโพรงปากนุ่มจนพอใจ  เมื่อแรกคนตัวกลมในอ้อมกอดผวาเล็กน้อย  แต่สุดท้ายก็ยินยอมพร้อมใจ  ก่อนจะนั่งระทวยอยู่ในอ้อมกอดของผม 

ลูกหมูน่ารักเสมอเพราะน้องไม่เคยขัดใจผมเลยสักครั้ง  ยามที่ผมขอชื่นใจเล็กๆน้อยๆแบบนี้  หรือแม้แต่ตอนที่ผมหลอกล่อน้องเพื่อร่วมรักด้วย

“หมูน้อยยังจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่มั้ย  ไม่งั้นพี่ต่อนะครับ...ฮึๆ”  ลูกหมูเปิดเปลือกตาพรึบมีท่าทางตื่นๆ  และละล่ำละลักขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  ก่อนจะก้มหน้างุดด้วยแก้มระเรื่อ  และเดินเซนิดๆไปยังตู้เสื้อผ้า 

น้องหยิบชุดใหม่ได้ก็ปรี่เข้าห้องน้ำอย่างเร็ว  ไม่แม้แต่จะหันมาสบตาผมสักนิด  ได้เห็นท่าทางน่าเอ็นดูแบบนั้น  ผมกลั้วหัวเราะออกมาทันที

ลูกหมูใช้เวลาไม่นานก็ออกมาจากห้องน้ำ  ด้วยเสื้อยืดสีชมพูลายการ์ตูนและกางเกงขาสั้นพร้อมใบหน้าใสกิ๊ก  ทำเอาผมอดใจไม่ไหวกับความน่าเอ็นดู  จนต้องขอพิสูจน์กลิ่นเสียหน่อย  ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเพราะแก้มน้องยังคงหอมติดจมูกผมเหมือนเคย  ก่อนผมจะจูงน้องลงมาทานมื้อเย็นกับครอบครัว

ระหว่างมื้ออาหารคุณแม่มีคำสั่งให้ผมพาลูกหมูไปวัดตัวตัดชุดที่จะใส่ในงานแต่งงาน  ทำให้อีกสองวันถัดมาในช่วงวันหยุด  ผมกับลูกหมูได้มาให้ช่างตัดชุดแต่งงานวัดตัว  โดยเป็นร้านที่คุณแม่คัดสรรไว้ให้แล้ว  ซึ่งน้องตัดสินใจเลือกผ้าไหมสีทองตัดเป็นเสื้อสูทประยุกต์  และตัดขอบด้วยผ้าไหมสีน้ำตาลเข้มเพิ่มความโดดเด่น  โดยต้องใส่ทับเชิ้ตขาวผูกไทด์สีเดียวกับสูท  และเลือกผ้าลายไทยสีน้ำตาลเข้มเหลือบทอง  ตัดเป็นโจงกระเบนสำเร็จสำหรับเราทั้งคู่  เพื่อให้เหมาะกับงานพิธีในช่วงเช้าที่ต้องรับแขกผู้ใหญ่

“น้องลูกหมูเข้าใจเลือกแบบเลือกผ้านะคะ  พี่เชื่อว่าตัดออกมาแล้ว  คนใส่ต้องดูดีมากแน่นอนค่ะ  แล้วคุณลีโอกับน้องลูกหมูได้วางแผนเก็บภาพวันแห่งความทรงจำไว้มั้ยคะ  ทางร้านเรายินดีบริการเต็มที่เลยค่ะ  หรือจะลองเลือกแพ็คเกจสำหรับถ่ายรูปพรีเวดดิ้งไว้ก็ยังได้นะคะ” 

ผู้จัดการร้านเวดดิ้งสตูดิโอคอมเพล็กซ์ที่ดูแลเราตั้งแต่เข้าร้าน  ระบายยิ้มอ่อนๆให้คนมองมีความรู้สึกไว้ใจ  พร้อมเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงสบายๆ  ฟังแล้วไม่เหมือนว่าโดนบีบบังคับได้อย่างน่าชื่นชม  สมแล้วที่เป็นเวดดิ้งสตูดิโอครบวงจรขึ้นชื่อ

ผมหันไปมองลูกหมูเพื่อสังเกตท่าทางว่าน้องสนใจสิ่งที่เธอพูดมั้ย  พบว่าคนตัวกลมแสนน่ารักของผมกำลังระบายยิ้มน้อยๆ  และเปิดสมุดภาพตัวอย่างที่มีภาพคู่แต่งงานในอิริยาบถกับสถานที่ต่างๆกันด้วยความสนใจ  ทำให้ผมตอบตกลงและเลือกแพ็คเกจที่ดีที่สุดที่ทางร้านมีอย่างไม่ต้องคิดอะไรมากมายนัก  จนน้องเองยังตกใจและทำท่าจะปราม

“เรื่องนี้ขอให้ตามใจพี่  เพราะสำหรับลูกหมูทุกอย่างต้องดีที่สุด”  ผมหมายความตามนั้นจริงๆ 

แม้สิ่งที่ดีที่สุดไม่จำเป็นต้องแพงที่สุด  แต่ในเมื่อผลงานคุ้มค่ากับเม็ดเงินที่ต้องจ่าย  บวกกับความพอใจของคนที่ผมรักด้วยแล้ว  ผมยอมที่จะควักกระเป๋าเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา

“ครับ”  คนน่ารักตอบรับเสียงแผ่วอย่างขัดเขิน  พลอยทำให้ผมอมยิ้มด้วยความเอ็นดูจับใจ  แต่ด้วยอยู่ในที่รโหฐาน  ผมจึงทำได้แค่ลูบหัวและส่งสายตาสื่อรักให้น้องเท่านั้น

“พี่เห็นคู่แต่งงานมาก็มากนะคะ  แต่ไม่มีคู่ไหนหวานและน่าอิจฉา  เท่าคุณลีโอและน้องลูกหมูเลยค่ะ  พี่ชื่นชมจากใจและขอร่วมยินดีด้วยจริงๆค่ะ”  ลูกหมูอมยิ้มด้วยแก้มแดงๆและเอ่ยขอบคุณเธอตรงหน้าเสียงเบา  ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม  และรีบก้มหน้าแกล้งทำเป็นดูสมุดภาพในมืออย่างสนใจ  เพียงเพราะเห็นว่าผมยังคงมองน้องอยู่

เราใช้เวลาอยู่ที่เวดดิ้งสตูดิโออีกไม่นาน  ผมจึงได้ขับรถพาลูกหมูออกไปยังจุดหมายที่ตั้งใจไว้  เมื่อแรกน้องยังไม่รู้ตัวว่าถูกผมพาออกนอกเส้นทาง  เพราะมัวแต่เพลิดเพลินกับขนมร้านโปรดที่ผมแวะซื้อให้ทาน  คนตัวกลมหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาท่าทางมีความสุขไม่น้อย  แต่ยังมีแก่ใจเป็นห่วงผมด้วยการป้อนขนมให้ถึงปาก  และเจื้อยแจ้วชวนผมคุยอย่างเพลิดเพลิน  กระทั่งเจ้าตัวอิ่มท้องแล้วนั่นแหละ  จึงเริ่มมีคำถามกับผม

“ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเรานี่ครับ  พี่ลีโอจะพาลูกหมูไปไหน”

“เพิ่งรู้ตัวหรือเรา  พี่ก็นึกว่าจะกินขนมเพลิน  จนรู้ตัวอีกทีก็คงถึงที่หมายแล้วเสียอีก  ฮึๆ”  ผมส่งยิ้มล้อเลียนและกลั้วหัวเราะเบาๆใส่แววตาตื่นๆคู่นั้น 

“พี่อ่ะ  แซวลูกหมู!  ก็ใครเล่าที่ซื้อมา  และบอกให้ลูกหมูกินเยอะๆน่ะ”  น้องยื่นปากสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน  แต่แก้มที่เคยเคี้ยวตุ้ยๆกลับแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดูจับใจ 

ผมดูก็รู้ว่าน้องเหวี่ยงแก้เขิน  แถมนาทีนี้มีแค่เราสองคนในรถบนถนนแถบชานเมืองที่มีรถไม่มากนัก  ผมคว้าต้นคอขาวๆเข้าหา  และฉกจมูกลงบนกลุ่มผมหอมๆไปฟอดใหญ่  โดยที่ตายังคงมองถนนเบื้องหน้า

“กินเยอะๆน่ะดีอยู่แล้ว  หน้าตาเวลาลูกหมูกินดูมีความสุขออก  พี่ชอบมอง  และพี่ก็ชอบที่เราเป็นแบบนี้  กอดทีทั้งอุ่นทั้งนุ่มนิ่มไปหมด  ชอบมากนะรู้มั้ย  ไหนหมูน้อยกอดพี่ก่อนเร็ว...ชื่นใจคนเก่ง”  ผมใช้แขนซ้ายโอบไหล่เด็กน้อยว่าง่ายของตัวเองไว้อย่างถูกใจ  ด้วยวงแขนนุ่มนิ่มสอดรัดเข้ารอบเอวทันทีที่ผมร้องขอ 

ก่อนจะมีเสียงเล็กๆเล็ดลอดจากอกต่อว่าผมแบบไม่จริงจังนัก  พร้อมด้วยถ้อยคำออดอ้อนแสนน่าเอ็นดู  ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงเลยทีเดียว

“ลูกหมูไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ  พี่ถึงต้องหลอกล่อด้วยคำพูดแบบนั้น...ขอบคุณนะครับพี่ที่ชอบในสิ่งที่ลูกหมูเป็น  ลูกหมูก็ชอบอ้อมกอดของพี่เหมือนกัน  พี่ลีโอครับ  พี่ช่วยรักลูกหมูแบบนี้ไปนานๆด้วยนะครับ”  นาทีนี้ทั้งท่าทางและน้ำเสียงของน้อง  ผมปฏิเสธไม่ลงอยู่แล้ว 

สำคัญที่คำขอของน้องเป็นสิ่งที่ผมไม่ลำบากที่จะทำให้น้องสักนิด  แต่มันจะลำบากขึ้นมาทันที  ถ้ามีใครมาสั่งห้ามให้ผมเลิกรักน้อง

“ลูกหมูไม่ต้องขอ  พี่ก็พร้อมที่จะรักเราตลอดไปอยู่แล้ว”  ผมกระชับวงแขนรัดตัวน้องและกดจูบกลางกระหม่อมอีกที  เพื่อยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูด  ก่อนจะปล่อยคนตัวกลมที่กำลังยิ้มแป้นด้วยความถูกใจ  ให้กลับไปนั่งดีๆตามเดิม

“แล้วพี่ลีโอจะพาลูกหมูไปไหนกันครับ”  แววตาลูกหมูเปล่งประกายอยากรู้อยากเห็นปนตื่นเต้นชัดตา

“เมื่อสองวันก่อนลูกหมูมาคุยกับพี่ว่าอยากไปไหนล่ะ”  ผมรอดูปฏิกิริยาของน้องขณะชะลอความเร็วเพื่อเตรียมจ่ายค่าผ่านทาง

“หือ!  น้ำตก!  พี่ลีโอจะพาลูกหมูไปเที่ยวน้ำตกเหรอครับ”  ผมระบายยิ้มและพยักหน้าตอบรับเสียงตื่นๆของน้อง  ซึ่งผมก็ต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม  เมื่อน้องโผมาเกาะแขนผมด้วยความดีใจ  ก่อนผมจะได้รอยจูบอุ่นๆที่แก้มเป็นรางวัล

“ลูกหมูรักพี่ลีโอที่สุดเลย”  ถ้าเพื่อรักษารอยยิ้มเจิดจ้าและแววตาระยิบระยับแห่งความสุขของลูกหมู  เหมือนที่น้องเป็นอยู่ในขณะนี้ไว้ให้ดำรงอยู่นานๆ  ผมนั้นยอมแลกกับทุกอย่างที่มี  เพราะความสุขของน้องคือความสุขของผมและทุกคนในครอบครัวอัครภูมิเมธี

“พี่ก็รักเรานะหมูน้อยตัวกลมของพี่  เที่ยวครั้งนี้ถือว่าเป็นการพรีฮันนีมูนก็แล้วกัน”

............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

สงสารหมอวัฒนาเหมือนกันเนอะ  โดนลีโอเชือดนิ่มๆ   :hao7:
ส่วนลูกหมูก็ยังทำตัวน่ารักและไม่รู้เรื่องราวอะไรกับใคร
ในสายตาคงมีแต่พี่ลีโอ  (หมั่นไส้ตาลีโอจริงๆเล้ยยย  :katai1: )

ตอนหน้ามาตามดูนะคะว่าจะพรีฮันนีมูนสมใจลีโอรึเปล่า
เจอกันวันอังคารค่ะ

+1 และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-06-2015 11:27:33

น้องลูกหมูน่ารักจริ๊งงงงง งี้พี่ลีโอจะตามเฝ้าทุกวินาทีไหมเนี่ย


สงสารคุณหมอนิดนึง อิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 04-06-2015 11:30:02

ลูกหมูน่ารักกกกกกก :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-06-2015 11:41:57

เฮ้อ~ ช่วยไม่ได้จริงๆ นะคะคุณหมอวัฒนา เพราะไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่ ก็มิอาจแทรกกลางหรือต้านทานพลังแห่งรักอันหวานแหววระหว่างพี่ลีโอกับลูกหมูได้หรอกค่าา~ :laugh3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 04-06-2015 12:15:19

ก็นะเขารักของเขานี่นา พอเห็นพี่ไม่พอใจเขาก็ต้องง้อสิ ไม่มีเวลาสนคนอื่นหรอก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-06-2015 13:27:42

หวานตลอด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-06-2015 13:48:41

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-06-2015 13:57:55

เขารักกันมากจริงๆเชียว  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 04-06-2015 14:10:43

ตามไปฮันนีมูนด้วยได้ไหม  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 04-06-2015 14:24:37

ยังอยากเห็นบทสรุปแบบแซ่บๆของยัยทีร่าอยู่นะครับ
คิดว่านางคงลอยละล่องออกจากวงการบันเทิงโดยเร็ววัน
แบบไม่มีที่ยืนด้ยิ่งดี หมั่นไส้นางมาก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 04-06-2015 15:12:40

ความรักของคู่นี้หวานซึ้งดีกันจริงๆ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 04-06-2015 15:30:17

หวานมาก มีพรีฮันนีมูนด้วย :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 04-06-2015 15:46:48

มันคือความบังเอิญที่ตั้งใจสินะ
ครั้งที่แล้วขอมะนาว ครั้งนี้ขอมะขามป้อมแล้วกัน

ตามใจกันจริงจริ้งงงงง ลูกหมูเนี่ย เฮียลีโอเหลิงแล้วเหลิงอีก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-06-2015 17:01:18

คุณMISS U จับหมอวัฒนาป๊ะกับนายปูนเลยดีมะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: maruneko ที่ 04-06-2015 17:04:24

 :heaven :heaven :heaven

ลูกหมูจะท้องเมื่อไหร่น๊า
พี่เลโอจะทำให้ลูกหมูท้องก่อนแต่งไหมน๊า :hao3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-06-2015 17:11:38

หวานซ้า~ ว่าแต่ปูนมีคู่ไหมอ่ะ!? อยากให้มีจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-06-2015 17:54:12

พี่ลีโอนี่น่าอิจฉาที่สุดเลยน้าาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 04-06-2015 18:17:16

 :o8: :o8: :m3: :m3:

พี่เลโอลูกหมูขาาาาาาา

โอยๆๆๆๆ หวานกันจนบ้านป้าจะเป็นรังมดแล้วลูกเอ้ยยยยย

ว่าแต่งานแต่งคู่จะมีขบวนขันหมาก ประตูเงินประตูมั๊ยนะ

ไม่ใช่ไร อยากจะไปเป็นประตูทองแกล้งพี่เลโอซะหน่อย หุหุหุหุ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-06-2015 19:16:03

กำจัดคู่แข่งได้เนียนๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-06-2015 21:03:09

ขอพรีฮันนิมูนแล้วพ่วงน้องมาเลยนะ  :hao7:
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 04-06-2015 21:11:02

รักกันมากอะคู่นี้  :-[ :-[

รออ่านต่อนะคร้าบบ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: silver ที่ 04-06-2015 22:52:15

อิจฉาพี่ลีโออ้าาาา มีลูกหมูน่ารักๆอยู่ใกล้ตัว แถมอ้อนเก่งด้วย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 05-06-2015 09:20:46

หมอวัฒนาเค๊อะ นุ้งปูนยังว่างค่ะ

สนใจจะมีซะมีใหมเค๊อะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-06-2015 11:53:52

เอ~~~~~!!!
คนแต่งทิ้งท้ายแปลกๆนะเนี่ย เหมือนสองคนจะไม่ได้พรีฮันนีมูนอย่างใจนึก จะมีเรื่องไรโผล่มาน๊าาาาา

ปล. หมั่นไส้อิพี่ลีโอจิงๆ 555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 05-06-2015 12:37:49

 :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-06-2015 16:08:47

ทริปพรีฮันนี่มูน คงหวานจนมดขึ้นแน่ๆ เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-06-2015 15:45:53

หวานกันใหญ่แล้วคู่นี้ ยิ่งใกล้แต่งยิ่งมีแต่หวานขึ้น....

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 07-06-2015 22:23:01

คุณหมอวัฒนาสู้ลีโอไม่ได้อยู่แล้วตัดใจเถอะ o18
ไปพรีฮันนีมูนหวานๆที่น้ำตก :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" P.24 (4/6/58) >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 08-06-2015 10:01:43

เห็นขนาดนี้คงตัดใจได้แล้วมั้งหมอวัฒนา

ยังไงลูกหมูก็รักพี่ลีโอที่สุด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 23 "ตั้งใจหรือบังเอิญ" >>> MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 08-06-2015 10:15:23

หวานตลอดๆ รอฮันนีมูน :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-06-2015 12:07:27

ตอนที่ 24

ลูกหมู

“พี่ไปดูของว่างให้เราก่อน  ตกลงน้ำแตงโมปั่นไม่เปลี่ยนใจนะ...งั้นเดี๋ยวพี่มา  อย่าอดใจไม่ไหวหนีพี่ลงว่ายน้ำก่อนล่ะรู้มั้ย”  จากที่ผมกำลังฉีกยิ้มพยักหน้าตอบรับ  ความเอาใจใส่ของคุณแฟนรูปหล่อแสนใจดี  ผมกลับต้องเปลี่ยนเป็นประท้วงเล็กๆด้วยการโวยวาย  เมื่อได้ยินประโยคหยอกเย้าสุดท้ายของพี่ลีโอ

“โห!  พี่ครับ  ลูกหมูว่ายน้ำไม่เป็นสักหน่อย  ใครจะกล้าลง”  ใช่แล้วครับ  ผมว่ายน้ำไม่เป็น 

เรื่องนี้พี่ลีโอรู้ดีที่สุด  เพราะตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ใหม่ๆ  ผมเคยขอเข้าชมรมว่ายน้ำ  ด้วยอยากว่ายน้ำเป็น  และถือเป็นการออกกำลังกายลดน้ำหนักไปในตัวด้วย  แต่ตอนนั้นก็เป็นพี่นั่นแหละที่ห้ามเด็ดขาด  บอกว่าไม่จำเป็นและออกปากจะหัดให้ผมเอง  แต่จนแล้วจนรอดมาถึงตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีเวลาหัดว่ายน้ำให้ผมเสียที

“ฮึๆ  งั้นดีเลย  หมูน้อยอย่าซน  แล้วนั่งรอพี่ตรงนี้อย่าไปไหน  เข้าใจมั้ย” 

ผมไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจพี่ลีโอแต่แรกอยู่แล้ว  พอได้เห็นแววตารักใคร่ปนเอ็นดู  และได้รับสัมผัสอบอุ่นจากมือหนาที่กำลังลูบหัว  พร้อมคำพูดที่เพิ่งได้ยินนั้น  จึงไม่ยากอะไรที่ผมจะพยักหน้าพร้อมตอบรับคำพี่เสียงใส  การกระทำของผมทำให้ผมได้รางวัลเป็นรอยยิ้มที่แสนดูดี  และจูบอุ่นๆที่ขมับจากพี่เป็นรางวัล 

ผมมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินห่างออกไปยังประตู  กระทั่งประตูบานนั้นปิดลง  จึงได้หันมามองธารน้ำตกเบื้องหน้าอีกครั้ง  ซึ่งแน่นอนว่าใบหน้าผมยังคงประดับด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขใจ  ก็ทำไมผมจะไม่มีความสุขล่ะครับ  ในเมื่อคุณแฟนรูปหล่อแสนใจดีเซอร์ไพรส์ผม  ด้วยการพามาเที่ยวน้ำตกและพักยังรีสอร์ทสุดหรู 

สถานที่ผมเพิ่งเอาไปอวดเมื่อไม่กี่วันก่อน  ซึ่งวันนี้นาทีนี้ผมกลับได้มาอยู่ยังสถานที่แห่งนี้  เพียงเพราะความบังเอิญที่ผมเปิดเว็บไซต์การท่องเที่ยว  แล้วได้เจอรีวิวบ้านพักของรีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี  ที่มีตัวบ้านพักสร้างอิงแอบไปกับแนวไม้  โดยมีธารน้ำจากน้ำตกที่อยู่ไม่ไกลไหลผ่าน  จนผมได้มีโอกาสนั่งห้อยขาจากพื้นชานหลังบ้าน  สัมผัสกับความเย็นฉ่ำของสายน้ำ  สมใจกับที่วาดฝันไว้ว่าอยากทำ  คราที่ได้เห็นรูปบ้านพักในแวบแรก 

ผมเชื่อว่ามีหลายคนอิจฉาผมอยู่  และคงไม่เพียงอิจฉาที่ผมได้มาเที่ยวในที่สวยๆเท่านั้น  แต่คงกำลังอิจฉาผมที่มีแฟนแสนดีอย่างพี่ลีโอ  ผู้ชายที่คอยเอาใจใส่และดูแลผมอย่างดี  ซึ่งคงต้องเรียกว่าดีเสียยิ่งกว่าดีด้วยซ้ำ  ในเมื่อการมาเที่ยวครั้งนี้ผมไม่ต้องเก็บของเองเลยสักชิ้น  เพราะพี่ลีโอลงมือจัดกระเป๋าเดินทางของเราให้ด้วยตัวเอง  และไหนพี่จะกระตือรือร้นดูแลเรื่องอาหารการกิน  ทั้งในระหว่างเดินทางและเรื่องของว่างอย่างการกระทำเมื่อครู่อีกล่ะ  ผมนี่โชคดีชะมัดที่มีพี่ลีโอเป็นคนรักและเห็นคุณค่าในตัวผมอย่างแท้จริง!

คิดดูสิครับผู้ชายที่แสนธรรมดาอย่างผม  ด้วยหน้าตาที่ไม่มีอะไรโดดเด่น  แถมยังมีน้ำหนักที่เกินมาตรฐาน  การมีใครสักคนที่รักเราอย่างจริงใจก็เกินฝันแล้ว  แต่ผมกลับมีคนรักอย่างพี่ลีโอ  ผู้ชายสมบูรณ์ที่พร้อมทุกสิ่ง  มันจึงเป็นยิ่งกว่าฝันสำหรับผมจริงๆ

ระหว่างที่ผมกำลังปล่อยอารมณ์ไปกับบรรยากาศแสนสบายรอบตัว  จากเสียงน้ำไหล  เสียงนก  เสียงลมอยู่นั้น  สุดปลายสายตากลับมีกระต่ายขนสีขาว  กระโดดผ่านพุ่มไม้ออกมายังอีกฝั่งของลำธาร  ก่อนมันจะก้มตัวดื่มน้ำและเงยหน้าขึ้นมอง 

ผมชะงักไปครู่ใหญ่  เพราะดันรู้สึกว่ามันจ้องมาที่ผมเขม็ง  เหมือนว่าจะสื่อสารอะไรด้วยบางอย่าง  แต่จะเป็นไปได้อย่างไร  ในเมื่อกระต่ายเป็นเพียงสัตว์ที่อาศัยสัญชาติญาณในการดำรงชีวิตเท่านั้น  ผมส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดไม่เข้าท่านั้นให้ออกจากหัว

“บ้าน่า  กระต่ายเป็นแค่สัตว์จะสื่อสารได้ไงกัน...[พรึ่บบบ!!]...เฮ้ย!!!”  ผมได้แต่บ่นตัวเองและยิ้มอยู่เพียงลำพัง  แต่แล้วผมก็ต้องตกใจ  เมื่ออยู่ๆนกจำนวนมากก็พร้อมใจกันบินออกมาจากต้นไม้  เหมือนว่าพวกมันตกใจในอะไรบางอย่าง 

แต่กลับเกิดเหตุการณ์ที่น่าตกใจมากกว่านั้น  คือกระต่ายที่ผมเห็นว่ามันกำลังจ้องมายังผม  ดันตกใจและกระโดดหนีเสียงกระพือปีกของฝูงนกลงไปยังลำธาร  แน่นอนว่าสัตว์ที่ตัวเล็กขนาดนั้นย่อมไม่อาจต้านแรงน้ำ  ทำให้มันไหลไปตามกระแสน้ำอย่างช้าๆ  ด้วยความตกใจและความสงสารสัตว์ตัวน้อย  ผมกระโจนลงไปยังสายน้ำเบื้องหน้า  ด้วยใจที่อยากช่วยเหลือชีวิตน้อยๆ  แต่ลืมประมาณตัวเองว่าผมนั้นว่ายน้ำไม่เป็น  มานึกได้ก็ต่อเมื่อระดับน้ำอยู่เหนืออก  แต่อีกเพียงเอื้อมมือเดียวผมก็จะถึงกระต่ายตัวน้อยที่ผลุบๆโผล่ๆอยู่ในน้ำตัวนั้นแล้ว 

ผมจึงสะกดความกลัวและก้าวเดินให้เร็วขึ้น  เพื่อเข้าหาร่างน้อยที่ขนขาวๆเปียกลู่ไปทั้งตัว  สำคัญที่แววตาเล็กๆคู่นั้นฉายชัดถึงความกลัวจับใจ  แต่ผมมาพลาดเอาเมื่อเท้าสะดุดหินใต้ลำธารจนเสียหลักหน้าคะมำ  ถ้าเป็นพื้นดินปกติ  ผมคงลุกขึ้นและเดินต่อ  แต่เมื่ออยู่ในน้ำสำหรับคนว่ายน้ำไม่เป็นอย่างผม  แค่พยุงตัวเดินยังยาก  อย่าหวังว่าพอเสียหลักแล้วผมจะพยุงตัวเดินต่อได้  ดังนั้นผมจึงทั้งสำลักน้ำและมีชะตากรรมไม่ต่างจากกระต่ายที่ผมตั้งใจช่วยชีวิต

“ลูกหมู!!”  เสียงพี่ลีโอตะโกนเรียกผมเสียงหลงด้วยความตกใจ  แต่ผมไม่มีโอกาสหันไปมองพี่สักนิด  เพราะแค่พยุงตัวให้ใบหน้าอยู่เหนือน้ำก็เป็นเรื่องลำบากของผมมากแล้ว

ผมไม่คิดว่าธารน้ำที่ดูเหมือนตื้นและไหลเอื่อยๆ  จะมีพิษสงพัดพาร่างผมออกมาไกลจากฝั่ง  และทำท่าจะดูดกลืนผมให้ลงไปยังวังวนใต้ธารน้ำอีกด้วย  จนผมเริ่มหายไม่ออกและเห็นเพียงภาพขมุกขมัวผ่านม่านน้ำสายใหญ่  แต่ก่อนที่สติผมจะหลุดลอย  รอบกายที่เคยเย็นเฉียบกลับเริ่มอุ่นขึ้น  พร้อมกับร่างที่เคยจมดิ่งกลับหยุดนิ่ง  เหมือนว่าผมลอยนิ่งๆอยู่ใต้น้ำ  และผมก็แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูแว่ว  ยามได้ยินเจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนเรียกผมด้วยชื่อพิเศษ

“เมอร์คิวรี่...ไม่ต้องตกใจ  เจ้าปลอดภัยแล้ว”  พลันปรากฏร่างบอบบางของท่านเมอาโอบกอดอยู่รอบตัวผม  ซึ่งรอยยิ้มบางเบาของท่านได้สร้างความอุ่นใจให้แก่ผมมากนัก  และสลายความกลัวให้หมดไปอย่างช้าๆ

“ทะ...ท่านแม่”  ผมรำพึงในใจได้เท่านั้น  ก่อนสติจะดับวูบไปพร้อมความมืดที่เข้าครอบงำสติผม

......................................

“...หมู  ลูกหมู  อย่าเป็น...ไรนะ  ฟื้น...มาสิ  ลูก.........เมอร์คิวรี่  ตื่นเถอะ  ลูกรักของข้า”

ผมแน่ใจว่าได้ยินพี่ลีโอเรียกผมด้วยน้ำเสียงร้อนรน  แต่ทำไมพอผมลืมตาตื่น  ผมกลับเห็นท่านแม่ระบายยิ้มรอผมอยู่ก่อนแล้วล่ะ  และถือว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมรับรู้ถึงการคงอยู่  ของบุคคลที่มีสถานะเป็นแม่ของผมจริงๆ  เพราะทุกครั้งที่เจอท่าน  เหมือนเป็นดั่งภาพฝันที่จับต้องไม่ได้ไปเสียทุกครา

“ทะ...ท่าน...แม่  ข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง  แล้วที่นี่คือที่ไหนกัน”  แม้ผมจะอุ่นใจที่มีท่านแม่  ผู้ที่ผมรับรู้ว่าคือคนให้กำเนิดอยู่เคียงข้าง  แต่สถานที่และบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยเริ่มทำให้ผมแตกตื่น  ด้วยแน่ใจมากว่าผมจะไม่สามารถเห็นสถานที่แห่งนี้ได้ที่ไหนบนโลกมนุษย์

สถานที่ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่นานาพันธุ์  ให้ความร่มรื่นฉ่ำเย็นเกือบหนาวจนสะท้าน  และเต็มไปด้วยดอกไม้ป่าสีสันแปลกตาที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลชวนให้เคลิบเคลิ้ม  แถมบรรยากาศยังปกคลุมไปด้วยไอหมอกจางๆ  ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังลอยละล่องและเย็นสดชื่นในแบบที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน 

สำคัญที่มีบางสิ่งที่ทำผมแตกตื่นได้มากที่สุด  คือสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาด  ที่เราๆอาจจะเรียกมันว่านกบินโฉบไปมาเหนือเหล่าแมกไม้  แต่ปีกที่ใช้บินกลับโปร่งใสและสะท้อนแสงเหลือบเห็นเป็นสีรุ้ง  ซึ่งความแปลกประหลาดยังไม่หมดเท่านั้น  เพราะมันกลับส่งเสียงร้องที่ไม่ปกตินัก  เสียงร้องที่คล้ายกับว่ามีใครเปิดแผ่นเสียงเพลงบรรเลงของโมสาร์ท  ดังสะท้อนไปมาทั่วบริเวณ  นาทีนี้ถ้ามีใครบอกว่าผมอยู่บนสรวงสวรรค์  ผมก็คงเชื่ออย่างไม่มีข้อแม้

สิ่งที่ผมบรรยายไปทั้งหมดน่าจะชวนให้เคลิบเคลิ้มและหลงใหล  ไปกับความรู้สึกแสนพิเศษเหล่านี้มากแค่ไหนก็ตาม  แต่จิตใต้สำนึกกลับร่ำร้องว่าสิ่งที่ผมพบเจอนั้นไม่ปกติ  แล้วไหนจะท่านแม่ที่แสนงดงามคนนี้อีกเล่า  คนที่ผมเคยเห็นเพียงชั่วแวบ  และค่อนข้างมั่นใจว่าท่านต้องพิเศษกว่ามนุษย์ปกติเช่นเราๆ

“เจ้ากำลังหวาดกลัวกับสถานที่ที่เรียกว่า  ‘บ้าน’  รึ...เมอร์คิวรี่”  คำว่าบ้านจากท่านแม่หยุดทุกความรู้สึกที่กำลังก่อเกิดในตัวผม 

ผมรับรู้ได้ว่า  ‘บ้าน’  หลังนี้ช่างแตกต่างจากบ้านหลังใหญ่ของอัครภูมิเมธีมากมายนัก  และคงกินความหมายในสิ่งที่ผมสงสัยใคร่รู้มาตลอด  นับตั้งแต่การปรากฏตัวของท่านแม่  และไม่ว่าจะเป็นอาการชะงักงัน  หรือแววตาสงสัยใคร่รู้ของผมก็ตาม  ทำให้หนุ่มหน้าสวยที่มีสถานะเป็นผู้ให้กำเนิดของผม  คลี่ยิ้มละมุนจับตาขึ้นอย่างช้าๆ  ด้วยแววตาที่ถ่ายทอดออกมาว่าเอ็นดูผมจับใจ  ก่อนฝ่ามืออุ่นๆยื่นมาลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน  จนผมสัมผัสได้ถึงความรักและความหวังดีได้อย่างชัดเจน 

ผมเผลอหลับตาและระบายยิ้มรับสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่น  เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งผมก็ต้องตะลึง  ด้วยมีออร่าสีทองเปล่งประกายอยู่รอบกายท่านแม่  มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อผมได้แต่เดินตามแรงจูงของท่าน  พร้อมๆกับได้ยินเสียงหวานๆชี้ชวนให้ผมดูสถานที่รอบตัว 

แน่นอนว่าสิ่งรอบตัวที่ผมได้เห็น  ช่างแปลกตาและสร้างความตื่นตะลึงแก่ผมมากนัก  ไม่ว่าจะเป็นน้ำตกที่สายน้ำเป็นสีรุ้งสวยจับตา  หรือจะเป็นปลาที่มีเกล็ดสีทองหลากหลายขนาดกำลังแหวกว่ายไปมา  สำคัญที่ฝูงปลาเหล่านั้นกลับมีปีกบินโฉบไปมาเหนือผิวน้ำได้ด้วย  เหมือนว่าพวกมันตั้งใจอวดโฉมและต้องการทักทายผมที่เดินผ่านมา 

แม้แต่ดอกไม้ป่าหลากสีเองกลับแข่งกันเบ่งบานยามผมเดินผ่าน  ซึ่งถ้าหูไม่เพี้ยนผมยังได้ยินเสียงเล็กๆทักทายมาตลอดทาง  ด้วยชื่อที่ท่านแม่มักใช้เรียกผมอีกด้วย

“เมอร์คิวรี่นี่หน่า...สวัสดีเมอร์คิวรี่...ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเมอร์คิวรี่...เมอร์คิวรี่พวกเราคิดถึงท่าน...เทพองค์น้อยของเรากลับบ้านแล้ว”

“พวกเค้าคงคิดถึงเจ้ามากน่ะเมอร์คิวรี่  เพราะเจ้าจากเราไปนานเหลือเกิน  ข้าเองก็คิดถึงเจ้าเช่นกัน  บุตรชายที่แสนสง่างามแห่งข้า”  ผมกอดตอบอ้อมกอดอบอุ่นของท่านแม่  ยอมรับว่าทั้งโหยหาและซาบซึ้งในสิ่งที่รับรู้และได้สัมผัสไม่น้อยทีเดียว

“ท่านแม่  ข้าเองก็คิดถึงท่านเช่นกัน”  อยู่ๆน้ำตาผมก็ไหล  แต่เรียกว่าเป็นการยิ้มทั้งน้ำตาจะเหมาะกว่า 

ความรู้สึกเหมือนกับว่าผมได้กลับบ้านอีกครั้ง  หลังจากออกเดินทางไปเนิ่นนาน  ก่อนได้กลับมาในแหล่งที่คุ้นเคย  ซึ่งมั่นใจได้ว่ามีแต่ความรักและปลอดภัยที่สุดสำหรับผม

“เจ้าพร้อมที่จะกลับ  ‘บ้าน’  ของเราแล้วใช่มั้ย”  คำถามนี้ของท่านแม่ทำให้รอยยิ้มของผมที่เคยมีเลือนหาย  ด้วยรู้ในคำตอบว่าอาจจะทำให้ท่านผิดหวัง 

ในเมื่อบ้านอีกหลังของผมยังรอผมอยู่  บ้านที่มีคนที่ผมรักและรักผมอย่างจริงใจเช่นกัน

“เมอร์คิวรี่เจ้ายังต้องลังเลอะไรอีก  ในเมื่อภารกิจที่เจ้าได้รับมอบหมายนั้นสมบูรณ์แล้ว”  ท่านแม่พูดจบก็วางมือลงบนหน้าท้องของผม  ซึ่งผมไม่เข้าใจทั้งคำพูดและการกระทำของท่านนัก  ภารกิจอะไรกันที่ผมได้รับมอบหมายมา

นาทีนี้ผมไม่สนใจมันอีกแล้ว  ด้วยรู้แต่ว่าผมอาจจะต้องพลัดพรากจากคนที่ผมรัก  หากว่าผมไม่รีบปฏิเสธท่านแม่ในตอนนี้  แต่สิ่งที่ผมได้รับหลังเอ่ยปากปฏิเสธการกลับบ้านของท่านคือ  อาการนิ่งเงียบและเฉยเมยของท่านแม่  จนผมเริ่มกริ่งเกรงเพราะรับรู้ถึงพลังอำนาจบางอย่าง  ที่แผ่ออกมารอบกายของท่าน 

แม้แต่เสียงกระซิบชื่นชมของหมู่มวลดอกไม้ที่เคยดังเบาๆ  และเสียงเพลงของโมสาร์ทจากนกน้อยที่กำลังขับกล่อม  กลับเงียบเสียงลงเหมือนว่าไม่เคยมีเสียงเหล่านั้นมาก่อน

ผมก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว  ด้วยเกรงกับสายตานิ่งขึงและจ้องเขม็งมองผมของท่านแม่อย่างไม่รู้ตัว  ก่อนจะตัดสินใจย่อตัวและคุกเข่าลงต่อหน้าท่าน  พร้อมกับมีน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย  ผมยื่นมือไปคว้ามือข้างที่เคยกุมมือผมเดินของท่านแม่ไว้

“ท่านแม่  ข้านั้นอกตัญญูต่อท่านนัก  ที่ทำให้ท่านผิดหวังและเสียใจเช่นนี้  แต่ข้าไม่รู้หรอกว่าเคยรับปาก  เพื่อทำภารกิจสำคัญอะไรต่อท่านไว้  แม้ข้าจะเริ่มคุ้นเคยต่อสถานที่แห่งนี้  และรับรู้ถึงความรักความปรารถนาดีที่ท่านมีให้แก่ข้าอย่างชัดเจน  แต่...แต่ข้ายังไม่พร้อมที่จะกลับ  ‘บ้าน’  หลังนี้  เพราะบ้านอีกหลังที่มีบุคคลอันเป็นที่รักแห่งข้าอยู่นั้น  พวกเขาเหล่านั้นยังรอข้าอยู่  ที่สำคัญ...คนที่รักข้าสุดหัวใจและดูแลข้ามาตลอดที่ข้าอยู่ที่นั่น  คงจะเศร้าเสียใจและแทบอยู่ไม่ได้เป็นแน่  ถ้าข้าต้องมาอยู่กับท่านแม่ในตอนนี้  ได้โปรดเถอะท่าน  ขอเวลาให้ข้าได้ตอบแทนความรักของเขาคนนั้นก่อน  และข้าสัญญาว่าเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม  ข้าจะกลับบ้านของเรา”

ช่วงนาทีที่ผมเฝ้ารอคำตอบของท่านแม่  เหมือนว่าช่วงเวลานั้นยาวนานร่วมชั่วโมงเลยทีเดียว  เพราะในความรู้สึกของผมมันบอกว่า  ช่างยากนักที่ท่านแม่จะยอมรับในคำขอของผม 

ขณะที่ผมกำลังสิ้นหวังจากใบหน้าเฉยชาและแววตาไม่พอใจของท่านแม่  น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้กลับพรั่งพรูร่วงหล่นเหมือนดังสายน้ำตกข้างๆเลยทีเดียว  พร้อมกับอาการสะอึกสะอื้นตามมาอย่างห้ามไม่อยู่  เพียงแค่คิดว่าผมต้องพรากจากจากพี่ลีโอไปตลอดกาล

“เมอร์คิวรี่หยุดร้องเสียเถอะ  เจ้าคิดว่าข้าจะใจร้ายใจดำกับบุตรของตัวเองได้เชียวรึ”  สิ้นประโยคของท่านแม่  ท่านได้ยื่นมือมาเกลี่ยคราบน้ำตาให้ผมอย่างอ่อนโยน  ก่อนจะเชยคางผมขึ้นและส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ 

ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าช้าๆตอบรับคำท่านแทน  แม้ใจจะคิดไปแล้วก็ตามว่าท่านแม่  ต้องออกคำสั่งให้ผมกลับมาอยู่  ณ  ดินแดนแหล่งนี้  แต่การกระทำของท่านตอนนี้  ทำให้ความรู้สึกเศร้าเสียใจของผมที่คิดว่าต้องห่างจากคนรัก  ค่อยๆบรรเทาเบาบางลง  พร้อมๆกับท่านได้พยุงผมขึ้นจากพื้น  และพามานั่งยังโขดหินข้างน้ำตก  ก่อนท่านจะกอบกุมมือทั้งคู่ของผมไว้

“ข้าไม่ใช่มารดาที่จะใจร้ายกับบุตรของตัวเองได้หรอก  แต่ที่ข้าไม่ตอบรับคำขอของเจ้าในทันที  เพราะอยู่ๆข้าก็นึกโมโหท่านพ่อของเจ้าขึ้นมา  หึ!  นึกอุตริมอบหมายภารกิจพิสดาร  ส่งบรรดาบุตรของข้าไปยังดินแดนของมนุษย์  เพียงเพื่อต้องการสร้างเผ่าพันธุ์ลูกผสมตามตำนานเท่านั้น  ถึงขั้นส่งบุตรแห่งข้าให้ไปลำบาก  ไม่ได้เสวยสุขอย่างที่ควร  ดูอย่างเจ้าสิเมอร์คิวรี่  บุตรที่แสนงดงามของข้าต้องรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า  ทั้งๆที่เจ้าเหนือกว่าบรรดามนุษย์เหล่านั้นมากมายนัก  เพราะท่านพ่อของเจ้าคนเดียวแท้ๆ  สมควรแล้วที่ข้าหนีออกมา  ปล่อยให้กระวนกระวายเสียให้เข็ด”

ผมสังเกตท่านแม่ยามเอ่ยถึงท่านพ่อ  บุคคลที่ผมยังไม่เคยเห็นหน้านั้น  แววตาของท่านเปล่งประกายเต็มไปด้วยความรัก  แม้ปากจะแอบต่อว่าด้วยเสียงแข็งๆก็ตาม  และสิ่งที่ท่านพูดทำให้ผมพอจับใจความถึงที่มาของตัวเองได้บ้าง  แม้จะไม่ได้ความกระจ่างทั้งหมดก็ตาม  บวกความดีใจที่ได้รู้ว่าผมยังมีโอกาสได้กลับไปหาพี่ลีโอ  ทำให้ผมไม่คิดจะขัดในสิ่งที่ท่านพูด 

ผมจึงได้แต่แอบอมยิ้มไปกับความรู้สึกพิเศษที่ท่านแม่มีให้ท่านพ่อ  ยามที่ท่านเอ่ยถึงกันเท่านั้น  ผมเกิดมาจากความรักของบุคคลสองคน  ไม่ใช่เด็กที่เกิดจากความผิดพลาดและไม่เป็นที่ต้องการเหมือนที่ผมเคยคิด

“อย่างที่บอกว่าข้าไม่ใช่มารดาใจร้าย  ข้าจะยอมให้เจ้ากลับไปหาคนที่เจ้ารัก  และเขาก็รักเจ้าคนนั้น  แต่เมื่อเจ้ากลับมาถึงบ้านของเราแล้ว  ข้าก็ยังไม่อยากให้เจ้ารีบกลับ  อยากให้อยู่เป็นเพื่อนข้าอีกสักหน่อย  เพราะตั้งแต่พวกเจ้าพี่น้องจากไป  ข้าเหงาเหลือเกิน  โดยเฉพาะกับเจ้า  บุตรชายที่แสนอ่อนโยนและใส่ใจคนรอบข้างมากที่สุด...เมอร์คิวรี่

เพราะหากเป็นบุตรคนอื่น  หรืออย่างวาเลนไทน์  ถ้าเจอเหตุการณ์เดียวกับเจ้า  คงจะไม่อ้อนวอนข้าแบบนี้  แต่คงเลือกที่จะเอาแต่ใจและเร้าหรือ  โดยใช้ความรักที่ข้ามีให้  ต่อรองให้ข้าตอบตกลงอย่างใจ  เพื่อตัวเองจะได้อยู่กับคนรักแทนแล้วล่ะ  ฮึๆ...เอาเถอะ  เมอร์คิวรี่ตามข้ามาทักทายสหายน้อยๆของเจ้ากันดีกว่า”

ยังไม่ทันที่ผมเอ่ยถามท่านแม่ในข้อสงสัยที่ว่าวาเลนไทน์นั้นคือใคร  เป็นหนึ่งในพี่น้องของผมใช่หรือไม่  แล้วบรรดาพี่น้องที่ท่านเอ่ยถึงมีชะตากรรมเดียวกันกับผมหรือเปล่า  ที่สำคัญภารกิจของท่านพ่อที่ต้องการสร้างลูกผสมตามตำนานคืออะไร  คำถามเหล่านั้นไม่ได้ถูกถามออกไป 

เพียงเพราะบรรดาสัตว์น้อยใหญ่ที่มีรูปร่างเกือบคล้ายคลึงสัตว์ปกติที่เราๆเคยเห็น  แต่มีบางอย่างพิเศษแปลกตาต่างกันไป  พวกมันทยอยเดินเข้ามาทักทายผมกับท่านแม่  คุณฟังไม่ผิดหรอกที่ผมใช้คำว่าทักทาย  เพราะเจอสัตว์เทพพูดได้เสียแล้ว  ทำให้ผมตื่นตาตื่นใจจนลืมคำถามเหล่านั้นไปเลย

ผมเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของ  ‘บ้าน’  อีกหลัง  ทั้งสิ่งแวดล้อมรอบตัว  สิ่งมีชีวิตน้อยๆแสนแปลกตา  โดยเฉพาะความรู้สึกเป็นที่รักและเอาใจใส่จากมารดาผู้ให้กำเนิด 

จนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วแบบไม่รู้ตัว  กระทั่งดาวหลากสีขึ้นประดับอยู่เต็มท้องฟ้าสีคราม  ทั้งชมพู  แดง  เหลือง  เขียว  กระพริบระยิบระยับไม่ต่างจากความสวยของเพชรพลอย  ภาพเบื้องหน้านั้นช่างน่าหลงใหลจนผมไม่อาจละสายตา  และน่าเสียดายจนไม่อยากจากไปง่ายๆเสียแล้ว

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

เทพองค์น้อยได้กลับบ้านแล้ว  ดูท่าจะติดใจอยู่เหมือนกัน
ส่วนคนรอจะเป็นยังไงบ้างน้อ  จะเศร้าจะทุกข์ใจขนาดไหนกันล่ะ
ตามมาเยี่ยมและให้กำลังใจลีโอได้ในตอนต่อไปนะคะ
เจอกันวันอาทิตย์ค่า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 09-06-2015 12:38:26

ลูกหมูทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะคะ ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าลูกหมูจะลืมคนที่ลูกหมูเป็นคนบอกเองว่า 'รักสุดหัวใจ' ไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้
คนใจร้ายยย~ :o12:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-06-2015 13:12:11

สงสารพี่ลีโอ แต่ก็เข้าใจหมูน้อยนะ
เจอบรรยากาศแบบนั้นเราก็อยากอยู่อะ
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-06-2015 13:53:17

ลูกหมูติดใจบ้านใหม่เหรอ แล้วพี่ลีโอล่ะ  :mew5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2015 14:05:28

เวลาจะเท่ากันหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 09-06-2015 14:39:24

ให้คนที่รักรอนานๆ ทรมานใจเล่น ๕๕๕ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-06-2015 16:16:48

 :serius2: ลูกหมูหลงบ้านซะแล้ว พี่ลีโอทำไงดี

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 09-06-2015 17:36:07

ให้พี่ลีโอรอไปก่อนนานๆเลย อิอิ ทำลูกหมุทรมานมาหลายปีดีนัก ฮึ!

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-06-2015 17:51:24

ป่านนี้พี่ลีโอใจสลายแล้วมั้ง ลูกหมูรีบๆกลับไปหาพี่ลีโอเถอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 09-06-2015 17:52:32

เจ้าเด็กน้อยที่สวนสนุกนั้นแน่ๆคือวาเลนไทน์...
ว่าแต่ป่านนี้พี่ลีโอแย่แล้วแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 09-06-2015 20:11:47

ดีใจกับลูกหมู ที่ได้กลับบ้าน แต่พี่ลีโอ รออยู่นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-06-2015 20:36:23

ท่านแม่อ่าาา ทำไมรั้งลูกหมูไว้ล่ะคะ พี่ลีโอต้องทรมานใจจะขาดแน่เลย :hao5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-06-2015 20:42:38

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-06-2015 20:52:11

ง่าาา. สงสารพี่ลีโอ.

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 09-06-2015 22:14:47

ลูกหมูคร้าบบบบบบบ

อย่าพึ่งติดใจลูก

กลับไปหาพี่เลโอก่อน

ไม่รู้ผ่านไปกี่วันกี่เดือนแล้ว

ลูกหมูหนูมีหลานให้ป้าอุ้มแล้วสินะ  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 09-06-2015 22:18:04

ลูกหมูรีบไปหาพี่ลีโอก่อน

ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นห่วงมากแค่ไหน :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 09-06-2015 22:23:09

ลูกหมูรีบกลับน่ะพี่ลีโอเป็นห่วงแย่แล้ว :o12:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 09-06-2015 22:29:37

 :z2:  :z2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 24 "บ้าน" P.25 (9/6/58) >>> MiSS-U...UP...^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 09-06-2015 22:41:18

เรารู้ว่าลูกหมูไม่ทิ้งพี่ลีโอหรอก กลับไปเร็ว ป่านนี้พี่เค้าร้อนใจแย่แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-06-2015 10:19:49

เหล่าบุตรของท่านเมอา? แสดงว่าไม่ได้มีแต่ลูกหมูคนเดียวสินะ!? แต่รีบกลับเถอะสงสารพี่ลีโอ~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-06-2015 09:12:02

ตอนที่ 25

ลีโอ

“พี่...โอ  ลี...  ลีโอ...ลีโอตื่นเถอะ”  ใครเรียก  เสียงใคร  หมูน้อยของผมเรียกผมอยู่ใช่มั้ย  ลูกหมูฟื้นแล้ว!?

“ลูกหมู!!...[พรึ่บ!]...แม่  คุณพ่อ  ลูกหมูฟื้นแล้วใช่มั้ยครับ”  ผมสะบัดผ้าห่มออกและกวาดตาไปรอบตัว  เพื่อหาเจ้าของร่างกลมๆและรอยยิ้มสดใสคุ้นตา 

แต่แล้วผมก็ต้องผิดหวัง  เมื่อจุดปลายสายตาผมยังคงเห็นลูกหมูนอนอยู่บนเตียงคนไข้เช่นเดิม

“ลีโอ  ลูกกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนมั้ย  ส่วนลูกหมูเดี๋ยวแม่ดูให้เอง”  แทบไม่ต้องคิดว่าผมจะตอบคุณแม่ว่าอย่างไร  เพราะยามที่น้องฟื้นคืนสติกลับมา  ผมอยากให้น้องเห็นหน้าผมเป็นคนแรก 

“ถ้าไม่กลับ  ก็ไปทำตัวให้สดชื่นหน่อยไป  ถ้าลูกหมูตื่นมาเห็นลูกในสภาพแบบนี้  น้องคงไม่สบายใจนัก”  ผมยอมรับคำคุณพ่ออย่างง่ายดาย  เพราะรู้ตัวอยู่ว่าตัวเองนั้นโทรมแค่ไหน  ด้วยสภาพที่ไม่ได้อาบน้ำโกนหนวดมาสองวัน  เมื่อต้องเทียวไปมาระหว่างโรงพยาบาลและธนาคาร 

ผมคงจะพอดูแลตัวเองได้ดีกว่านี้  ถ้าไม่เกิดวิกฤตทางการเงินระหว่างธนาคารคู่สัญญาขึ้น  จนผมต้องวิ่งรอกเข้าไปแก้ปัญหา  ไม่เช่นนั้นผมคงได้ดูแลลูกหมูอย่างใกล้ชิด  ไม่ต้องคอยพะวงถึงอาการของน้อง  จนทำให้เคร่งเครียดเหมือนที่ผ่านมา 

ผมตัดสินใจลุกไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำแนะนำของคุณพ่อ  แต่ยามเดินผ่านเตียงที่น้องนอนอยู่  ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะเข้าไปลูบแก้มซีดๆ  และจูบลงไปยังหน้าผากเกลี้ยงเกลาของน้อง  ก่อนเอ่ยกระซิบเหมือนอย่างทุกที

“ลูกหมู  ตื่นได้แล้วนะครับ  อย่ามัวแต่นอนขี้เซาสิ  รู้มั้ยว่าพี่คิดถึงเราจะแย่แล้ว...หมูน้อย  ถ้าได้ยินเสียงพี่  ขอให้รีบตื่นมาเจอกันเถอะนะ”  ยามลืมตาขึ้นผมแอบหวังทุกครั้งว่าจะได้เห็นลูกหมูยิ้มให้  แต่ก็เหมือนทุกทีเพราะน้องก็ยังคงนอนหลับตานิ่งเช่นเดิม

ผมตัดใจเดินเข้าห้องน้ำ  แต่หางตาแอบเห็นว่าคุณแม่ยืนซับน้ำตา  โดยมีคุณพ่อโอบไหล่ปลอบประโลม  ซึ่งท่านทั้งคู่มองตรงไปยังร่างที่นอนอยู่บนเตียง  ตามที่เห็นไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นที่เป็นทุกข์กับอาการนอนไม่ได้สติของลูกหมู  สาเหตุนั้นมาจากการที่น้องจมน้ำเมื่ออาทิตย์ก่อน 

การที่ลูกหมูนอนไม่ได้สติเช่นนี้  อาจจะเป็นไปได้ว่าน้องขาดอากาศหายใจอยู่นาน  เพราะกว่าผมจะช่วยน้องขึ้นจากน้ำได้  ก็เสียเวลาไปกับการควานหาตัวน้องในน้ำ  ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าผมไม่เจอลูกหมูในวันนั้น  นาทีนี้ผมจะยังคงใช้ชีวิตอยู่ได้มั้ย  ถึงแม้ผมจะช่วยน้องขึ้นมาได้  แต่กลับมีเรื่องให้ต้องกังวล  เพราะลูกหมูนอนหลับเป็นเจ้าชายนิทรามาไม่รู้สติมาตลอดอาทิตย์ 

ส่วนหมอเจ้าของไข้เองก็ยืนยันแล้วว่า  อาการทางร่างกายของลูกหมูปกติทุกอย่าง  แม้จะมีอาการปอดบวมเล็กน้อยหลังจมน้ำ  แต่ก็ทำการรักษาจนหายดีแล้ว  สำคัญที่หมอไม่สามารถระบุได้เลยว่าน้องจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่  หรือจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้อีกหรือไม่  แม้แต่ถ้าน้องฟื้นขึ้นมาก็บอกไม่ได้อีกว่าสมองจะยังคงปกติรึเปล่า 

ดังนั้นพวกเราคงได้แต่รอเวลา  ผมเองก็ได้แต่ภาวนาให้ได้ลูกหมูคนเดิมกลับมา  อย่าให้ผมต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักคนนี้ไปเลย 

ผมอดคิดไม่ได้ว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดกับลูกหมูนั้นมันไม่ธรรมดา  ต้องมีอะไรบางอย่างบันดาลให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน  เพราะลูกหมูไม่มีทางกระโดดลงไปเล่นน้ำเพียงลำพังเด็ดขาด  ด้วยน้องว่ายน้ำไม่เป็น  แถมก่อนผมออกจากห้องผมก็เตือนน้องเรื่องลงน้ำไว้แล้ว  ต้องมีอะไรดลใจให้ลูกหมูลงน้ำจนจมน้ำในครั้งนี้  อาจจะเป็นไปได้ว่าบุคคลที่จงใจให้เกิดเรื่องต้องการทวงลูกหมูคืน  ผมรับรู้มาตลอดว่าลูกหมูพิเศษกว่าทุกคนรอบตัว  และแอบคิดว่าสักวันหนึ่งน้องคงต้องกลับไปในที่ที่น้องจากมา  แต่ผมไม่คิดว่าเขาจะมาทวงน้องคืนเร็วแบบนี้ 

แม้ปากจะเคยสัญญาปาวๆมาตลอดว่าจะทำทุกวิถีทางที่จะให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไป  แต่ลึกๆผมรู้ว่าไม่อาจจะต่อต้านอำนาจของบางสิ่งได้เลย  พิสูจน์ได้จากเหตุการณ์ครั้งนี้  ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากมองดูลูกหมูนอนหลับอยู่แบบนั้น  และเพราะสาเหตุนี้ทำให้ผมที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง  ได้แต่อ้อนวอนขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ดลใจบุคคลผู้มีอำนาจเหล่านั้น  ได้เห็นใจในความรักของผมที่มีต่อลูกหมู  และให้โอกาสผมได้ใช้ชีวิต  พร้อมให้ผมได้ดูแลลูกหมูมากกว่าระยะเวลาที่ผ่านมาเสียก่อน

“ลีโอกินอะไรสักหน่อยเถอะ  ไม่สบายขึ้นมาจะแย่นะ  ลูกหมูไม่สบายแล้วคนหนึ่ง  แค่นี้คุณพ่อกับคุณแม่ก็เป็นกังวลมากแล้ว  และถ้าลูกหมูตื่นมารู้เข้าจะเสียใจนะ  ที่ตัวเองเป็นสาเหตุให้ลีโอไม่สบาย”  ผมยอมรับความหวังดีของดาด้า  ด้วยการตักอาหารเข้าปาก  แต่มันก็ฝืดคอเกินกว่าจะกลืนลงไปได้ในแต่ละคำ

ลูกหมูจะรู้มั้ยว่าการที่ตัวเองนอนไม่ได้สติเช่นนี้  มีผู้คนเป็นห่วงมากมายแค่ไหน  ไม่เพียงแค่คู่รักสุดหวานอย่างดาด้าและนายปูนที่มาอยู่เป็นเพื่อนผม  เพื่อเฝ้าลูกหมูยามนี้เท่านั้น  แต่ยังมีเพื่อนๆในคณะที่รู้ข่าวและทยอยมาเยี่ยมน้องไม่ขาดอีก  รวมถึงสามหนุ่มสุดสวยอย่างป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  และกุ๊กไก่ก็มาเช่นกัน  โดยเฉพาะสามคนหลังนี้ถึงกับปล่อยโฮเมื่อเห็นสภาพน้องนอนไม่ได้สติ  พาลให้ผมน้ำตาซึมตามไปด้วย 

ผมหวังว่าลูกหมูจะรับรู้ถึงความห่วงใยของคนที่รักลูกหมู  และรีบตื่นขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนสบายใจเสียที  เพราะยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่  ความหวังและความกังวลใจของผมกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“บางครั้งฉันก็คิดนะ  ว่าอยากอดข้าวประท้วง  หรือทำอะไรก็ได้ให้ตัวเองป่วย  เผื่อลูกหมูจะเป็นห่วงและรีบตื่นขึ้นมา  จะมาต่อว่าหรือทำอะไรฉันก็ได้  เพราะขอเพียงแค่ให้น้องฟื้นขึ้นมาเท่านั้น”  ผมไม่ได้อยากให้คนที่ฟังผมอยู่เป็นห่วงผมไปอีกคนหรอกครับ  แต่ผมคิดแบบนี้จริงๆ 

ขอแค่น้องฟื้นขึ้นมา  จะให้ผมทำอะไรก็ยอม  แม้แต่จะให้ผมนอนป่วยแทนน้อง  ผมก็ยอมแลกได้เช่นกัน

“ผมรู้ว่าพี่คิดแบบที่พูดจริงๆ  แต่ผมว่าพี่พยายามดูแลตัวเองให้ดีก่อนดีกว่ามั้ย  เพราะถ้าพี่ป่วยขึ้นมาอีกคน  คราวนี้คุณลุงกับคุณป้าคงจะตรอมใจแน่นอน  ตอนนี้พี่ควรจะเป็นหลักให้กับทุกคนนะครับ  และอย่าลืมคำพูดที่เคยพูดกับผมสิ  ว่าพี่จะดูแลและรักลูกหมูอย่างดีที่สุด  ช่วงเวลานี้นี่แหละที่พี่จะพิสูจน์ให้ผมเห็น  ว่าพี่ทำได้อย่างที่พูด  ผมเชื่อนะว่ายังไงซะลูกหมูก็ต้องฟื้น  เพราะคนที่รักลูกหมูและคนที่ลูกหมูรักทุกคนน่ะอยู่ที่นี่” 

จากน้ำเสียงหนักแน่นและแววตาสื่อถึงกำลังใจของปูน  ทำให้ผมยกยิ้มได้ในรอบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยทีเดียว  ก่อนผมจะถอนใจเฮือกใหญ่เพื่อไล่ความท้อแท้ใจออกไป

“เฮ้อออ...ขอบใจนายมากที่เตือนสติฉัน  นายเองก็รู้จักคิดเหมือนกันนี่  ฉันคิดไม่ผิดจริงๆที่คอยเชียร์นาย  จริงมั้ยดาด้า”  ผมหันไปกระตุกยิ้มใส่นักร้องขวัญใจวัยรุ่น  ด้วยต้องการคลายบรรยากาศตึงเครียดที่เคยปกคลุมไปทั้งห้อง

“สองคนคุยกันอยู่แท้ๆ  เกี่ยวอะไรกับดาด้าล่ะ...ปูนยิ้มอะไร”  ปากปฏิเสธไปอย่างนั้น  แต่แววตาเขินอายและแก้มแดงๆปิดความจริงไม่มิดหรอก  ว่าเจ้าตัวรู้ดีว่าผมพูดถึงอะไร

“ก็ยิ้มให้คนปากแข็งไงครับ  เพราะถ้าผมไม่ดีจริง  ระดับนักร้องดังอย่างคุณดาด้าจะยอมโน้มกิ่งลงมาหาเหรอ  ใช่มั้ย”  สิ้นคำนายปูนเท่านั้นแหละครับ  ดอกฟ้าดาด้าของนายปูนก็สบถคำว่าบ้าออกมาได้อย่างน่ารัก  ด้วยแก้มแดงแจ๋และมีอาการหลบตาเราทั้งคู่  ก่อนจะทำทีขอตัวลงไปซื้อน้ำและของว่างขึ้นมาให้ผม 

แน่นอนว่านายปูนไม่ปล่อยให้แฟนคนสวยห่างสายตา  ด้วยปูนหันมาขอตัวกับผมตามแฟนตัวเองไปติดๆ

ผมได้อยู่ตามลำพังกับลูกหมูอีกครั้ง  หลังจากเมื่อเช้าต้องพยายามทำตัวให้สดชื่น  เพื่อให้บุพการีไม่ต้องเป็นห่วงผมมากนัก  ก่อนผมจะทานมื้อเช้ากับพวกท่าน  สายหน่อยท่านทั้งคู่ก็เข้าธนาคารไปดูงานแทนผม  ในส่วนที่ไม่สำคัญมากนักแต่ต้องได้รับความเห็นชอบจากผู้บริหาร 

หลังจากคุณพ่อคุณแม่ออกไปไม่นาน  อเล็กซ์กับน้องนลินที่รู้ข่าวลูกหมูได้มาเยี่ยมน้อง  แต่ทั้งคู่ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะมีนัดต้องไปทำธุระต่อ  และยังไม่ถึงเที่ยงดีดาด้าก็โทรมาว่าจะเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนผมช่วยเฝ้าลูกหมู  ทำให้ตลอดเวลาผมยังไม่มีเวลาส่วนตัวอยู่กับน้องมากนัก 

กระทั่งตอนนี้ผมจึงได้มีโอกาสนั่งมองลูกหมูนิ่งๆ  ทำให้รู้ว่าร่างกายของน้องซูบซีด  และผ่ายผอมลงกว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนอย่างเห็นได้ชัด  อาจจะเป็นเพราะน้องนอนอยู่แต่ในห้อง  ทำให้ไม่โดนแดดเลย  แถมยังต้องให้น้ำเกลือแทนการกินข้าวแบบปกติเสียอีก  ถ้าน้องตื่นมาผมคงต้องขุนน้อง  ให้กลับมาเป็นหมูน้อยของผมตามเดิมให้ได้ในเร็ววันเชียวล่ะ

“รีบตื่นมาเสียทีเถอะนะลูกหมู  รู้มั้ยว่าทางนี้มีแต่คนเป็นห่วงเรา  ที่สำคัญพี่คิดถึงหมูน้อยของพี่จะแย่แล้ว  ช่วยตื่นมาคุย  ตื่นมายิ้มมาหัวเราะกับพี่ได้แล้วครับ  พี่ขาดเราไม่ได้นะลูกหมู...ถ้าพวกท่านได้ยินเสียงผม  ผมขอร้องนะครับ  ส่งลูกหมูคืนให้ผมเถอะ  ผมรักลูกหมู  ผมอยากดูแลน้อง  ให้โอกาสผมได้ดูแลน้องเถอะครับ  หรือไม่ก็เอาผมไปแทน  ขอแค่ให้ลูกหมูได้มีโอกาสใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ต่อไป...ฮึกๆ”

ผมพยายามกลั้นสะอื้น  และใช้นิ้วกดหัวตาที่ร้อนผ่าว  เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องหลั่งน้ำตาไปมากกว่านี้  นาทีนี้ผมไม่อายที่จะมีใครเข้ามาเห็น  ว่าผมได้กลายเป็นคนอ่อนแอไปเสียแล้ว  ขอเพียงคำภาวนาของผมจะส่งไปถึงบุคคลพิเศษเหล่านั้น  ด้วยผมหวังว่าพวกเขาจะได้ยินและเห็นใจในคำอ้อนวอนของผม 

หากชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต  ผมก็ยอมที่จะเสียสละให้ลูกหมูได้ใช้ชีวิตบนโลกที่แสนงดงามใบนี้ต่อไป  เพราะยังมีสิ่งสวยงามอีกมากที่น้องยังไม่เคยพบเห็น

“เจ้าขอให้ลูกหมูใช้ชีวิตเพียงลำพังต่อไป  โดยปราศจากเจ้าน่ะรึ”  เมื่ออยู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น  ผมรีบเงยหน้าจากหลังมือขาวจัดของลูกหมู  และผมต้องตกตะลึงจากการปรากฏกายของบุคคลหนึ่ง  ผู้ที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเตียงที่ลูกหมูนอนอยู่

บุคคลตรงหน้าไม่มีอะไรแตกต่างจากคนทั่วไป  จะมีต่างก็ตรงใบหน้าเรียวสวยและเส้นผมดำขลับที่ระไปตามแผ่นหลัง  ทำให้ผมแยกไม่ออกแต่แรกว่าเป็นชายหรือหญิง  แต่ท่วงท่างามสง่าและแววตาจริงจัง  ให้ความรู้สึกพิเศษแฝงพลังอำนาจบางอย่างที่ทำให้ผมยำเกรง  และได้แต่นั่งเกร็งไม่กล้าขยับหนี  ด้วยผมรู้แก่ใจดีว่าได้เผชิญหน้ากับหนึ่งในบุคคลที่ผมภาวนาขอให้ได้ยินคำขอของผมแล้ว  ที่สำคัญท่านนั้นย่อมไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างเราๆ  ยืนยันได้จากการปรากฏกายขึ้นมาต่อหน้าผมได้อย่างน่ามหัศจรรย์เช่นนี้

“ทำไมเจ้าไม่ตอบข้า  เจ้าต้องการให้ลูกหมูใช้ชีวิตเพียงลำพังโดยที่ไม่มีเจ้าน่ะรึ  ลีโอ”  ชื่อตัวเองที่ดังขึ้นท้ายประโยค  ทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัว  จึงรีบลุกขึ้นและยกมือไหว้ท่าน  เพื่อทำความเคารพในแบบที่ผมคิดว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว

“ไม่ครับ  ถ้าเลือกได้ผมก็อยากใช้ชีวิตอยู่กับลูกหมูครับ  แต่ถ้ามีใครต้องไป  ผมขอเป็นคนๆนั้น  เอ่อ  แล้วคุณ  เอิ่ม...ท่านคือ”  ผมรีบเปลี่ยนสรรพนามเรียกขาน  ด้วยรู้ว่าคำว่าคุณไม่เหมาะกับสถานะของบุคคลตรงหน้า

ท่าทางที่ขาดความมั่นใจของผมเรียกรอยยิ้มมุมปากของท่านได้  ก่อนท่านจะเบือนหน้าก้มลงดูลูกหมู  และยื่นมือไปลูบแก้มน้อง 

ไม่นานนักท่านก็เงยหน้ากลับมาจ้องตาผมอีกครั้ง  ประกายตาแวววาวเหมือนดวงดาวที่กำลังส่องแสงระยิบระยับที่ผมเห็นนั้น  คุ้นตาผมมาก  จนทำให้ผมคิดถึงดวงตาของคนที่นอนหลับอยู่เบื้องหน้า  ยามที่ลูกหมูถูกใจหรือดีใจในอะไรบางอย่าง  น้องจะมีแววตาแบบนี้เลยทีเดียว

“ฮึๆ  ดวงตาข้า  ทำให้เจ้าคิดถึงลูกชายของข้าขนาดนั้นเชียวหรือ...ใช่แล้ว  เจ้าได้ยินไม่ผิดหรอก  ข้าคือมารดาที่แท้จริงของเมอร์คิวรี่  หรืออีกในหนึ่งคือลูกหมูนั่นแหละ”  แม้ผมจะคาดเดาถึงสถานะของท่านไว้แล้ว  แต่ผมก็อดตกใจไม่ได้

“ทะ...ท่านคือ  เทพเมอา  มารดาผู้ให้กำเนิดเทพเมอร์คิวรี่  เทพเมอร์คิวรี่คือลูกหมูเหรอครับ”  ขาของผมอ่อนแรงไปพร้อมกับการตอบรับโดยการพยักหน้าของท่านเมอา 

ถึงกลับลงไปนั่งยังเก้าอี้ข้างเตียงตัวเดิมอีกครั้ง  แต่สายตาผมก็ยังไม่ละไปจากดวงหน้างดงามของท่านเมอา  จึงได้เห็นสายตาอ่อนแสงฉายแววเมตตาของท่านที่ใช้มองผม

“ความจริงเป็นไปตามที่เจ้าเข้าใจนั่นแหละลีโอ  และการที่ข้ามาปรากฏกายให้เจ้าเห็นในครั้งนี้  เพราะได้ยินคำภาวนาของเจ้า  ที่สำคัญข้าต้องการมาแจ้งข่าวสำคัญบางอย่างแก่เจ้าด้วย”  ผมที่กำลังดีใจกลับชะงักงันขึ้นทันที  เพราะสังหรณ์ในข่าวสำคัญที่ท่านเมอาจะแจ้งแก่ผม 

ผมหวังว่าคงไม่ใช่การที่ลูกหมูต้องกลับไปยังที่ที่จากมาตลอดกาลหรอกนะครับ

“ได้โปรดเถอะครับ  ท่านอย่าเพิ่งพาลูกหมูกลับไป  ผมยังต้องการดูแลลูกหมู  ต้องการสร้างครอบครัว  ต้องการมีโอกาสเห็นหน้าและดูแลลูกของเรา  ท่านเมอาโปรดเมตตาผมให้มีโอกาสเหล่านี้เถอะนะครับ”  พูดจบประโยค  ผมเดินอ้อมมาอีกฝั่งของเตียง  และย่อตัวลงนั่งคุกเขาต่อหน้าท่านเมอา

“ลีโอ  เจ้ายังไม่ทันฟังในสิ่งที่ข้าต้องการบอกเจ้าเลย  ทำไมถึงคิดไปไกลขนาดนั้น  ลุกขึ้นก่อนเถอะ...ข้าไม่ใช่มารดาใจร้ายที่จะทำให้บุตรของตัวเองต้องทุกข์ทรมานกายใจหรอกนะ  การที่ข้าต้องตัดใจส่งบุตรของข้ามาที่นี่  ก็เหมือนว่าได้ทำร้ายบุตรทางอ้อมอยู่แล้ว  เพราะฉะนั้นข่าวที่ข้าต้องการมาบอกเจ้า  จึงไม่ใช่ข่าวร้ายอย่างที่เจ้าคิดไปเองหรอก”

หากว่าท่านเมอาเป็นมนุษย์เหมือนเราๆ  ผมคงเข้าไปกอดท่านด้วยความดีใจแล้วครับ  ด้วยแน่ใจแล้วว่าอย่างไรเสีย  ลูกหมูคงต้องฟื้นขึ้นมาเจอผมเร็วๆนี้อย่างแน่นอน  แต่ขืนผมทำอย่างใจคิด  เชื่อได้ว่ายังไม่ทันที่ผมจะถึงร่างท่าน  ตัวผมคงสูญสลายไปในพริบตา  ที่บังอาจตีตนเสมอเทพผู้มีบารมีก็เป็นได้

“ข่าวอะไรครับที่ท่านต้องการแจ้งแก่ผม”  ท่านเมอาอมยิ้มเล็กๆและมีแววตาระยิบระยับส่อแววซุกซน  จนผมรู้สึกผ่อนคลายไปกับบรรยากาศรอบกายท่าน

“ในความเป็นจริงแล้ว  ณ  เวลานี้เป็นเวลาที่เมอร์คิวรี่ต้องกลับคืนสู่อ้อมอกของมารดาอย่างข้า  แต่ข้าจะให้โอกาสตามที่เจ้าวอนขอ  เพราะรับรู้ถึงความจริงใจและความรักที่เจ้ามีต่อลูกของข้า  และที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดที่ทำให้ข้าต้องตัดใจและเฝ้ารอต่อไป  เพื่อผ่อนปรนให้ลูกของข้าได้มีความสุขกับคนรัก  เพียงเพราะข้าไม่สามารถทนเห็นเมอร์คิวรี่บุตรรักเป็นทุกข์ได้...ลีโอ  เจ้าต้องสัญญากับข้าข้อหนึ่ง  หากเจ้าต้องการโอกาสจากข้า  เจ้าจะให้สัญญาได้มั้ย”

ผมไม่แม้แต่เสียเวลาคิด  รีบตอบรับคำสัญญาของท่านเมอาที่เมตตาผมให้ได้อยู่กับลูกหมูอีกครั้งทันที

“อีกสิบหกปีหลังจากนี้  เจ้าต้องมอบดวงแก้วล้ำค่าที่เจ้าครอบครองอยู่ให้แก่ข้า”

“ดวงแก้วอะไรครับ  ผมไม่มีดวงแก้วในครอบครองสักชิ้น”  หรือท่านจะหมายถึงพวกเครื่องประดับจำพวกอัญมณีกันแน่  แต่ไม่ว่าท่านต้องการชิ้นไหน  ผมก็จะมอบมันให้แด่ท่าน

“เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะรู้เอง  ว่าดวงแก้วที่ข้าพูดถึงนั้นคืออะไร  ลีโอ  เจ้าสัญญาได้มั้ยว่าจะมอบดวงแก้วล้ำค่าให้แก่ข้า”  แม้ท่านเมอาจะระบายยิ้มชวนมองจนยากที่จะละสายตา  แต่แววตากดดันกึ่งบีบคั้นของท่าน  ทำให้ผมรู้ได้เลยว่าขืนผมไม่รีบรับปาก  ผมคงได้สูญเสียลูกหมูไปตลอดกาลเป็นแน่

“ครับ  ผมสัญญา”  ถึงแม้ว่าผมจะเริ่มไม่สบายใจกับคำสัญญา  เพราะอยู่ๆก็เกิดสังหรณ์ใจขึ้นแปลกๆ  ว่าดวงแก้วที่ท่านเมอาเอ่ยปากขอผมนั้น  ไม่น่าจะใช่อัญมณีธรรมดาที่มีอยู่ทั่วไป  แต่ไม่แน่ว่าผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

“จงอย่าลืมคำสัญญาของเจ้าเชียวล่ะ...อืม  ในเมื่อเจ้าให้สัญญาแก่ข้าแล้ว  ข้าก็จะทำตามสัญญาเช่นกัน  เพราะเจ้าคงอยากให้เมอร์คิวรี่ฟื้นขึ้นมาเสียทีใช่หรือไม่”

“ครับ  ผมต้องการให้ลูกหมูฟื้นตื่นขึ้นมาเจอทุกคนอีกครั้ง  เพราะไม่ใช่แค่ผมที่เป็นทุกข์  แต่ทุกคนที่รักลูกหมูก็ต่างมีความทุกข์ใจไปตามๆกัน  ท่านเมอาได้โปรดให้ลูกหมูลืมตาตื่นเสียทีเถอะครับ”

“เราจะทำตามที่เจ้าต้องการ  ลีโอขอให้เจ้าดูแลบุตรแห่งเรา  และดวงแก้วที่จะถือกำเนิดเร็วๆนี้อย่างดีด้วย”  ท่านเมอาระบายยิ้มบางเบาส่งให้ผม  ก่อนจะแตะปลายนิ้วลงบนหน้าผากลูกหมู  พลันปรากฏแสงสว่างจ้าขึ้นในพริบตา  จนผมไม่อาจทนมองได้อีกต่อไป

“ลีโอ...พี่ลีโอ...ทำไมถึงมานอนบนโซฟาได้ล่ะ  เมื่อคืนนอนไม่พอเหรอครับ”  ผมสะบัดหัวไล่ความมึนงงและสับสน 

ท่านเมอาไปไหน  แล้วทำไมผมถึงมานอนอยู่ตรงนี้  ไหนจะนายปูนกับดาด้าที่หิ้วของพะรุงพะรังมองผมด้วยความแปลกใจอีกล่ะ  ความทรงจำล่าสุดของผมคือแสงสว่างเจิดจ้าจากปลายนิ้วของท่านเมอา  ทำให้ผมต้องปิดตาลง  และตื่นขึ้นมาพบความจริงว่าผมฝันไปเช่นนั้นหรือ

“ลูกหมูล่ะ”  ผมดันตัวนายปูนออกจากรัศมีสายตาที่ผมจะมองเห็นน้อง

“ก็นอนอยู่นั่นไง  ละ...ลูกหมู...ฟื้น  ลูกหมูฟื้นแล้วพี่!”

“จริงด้วย  ลูกหมูตื่นขึ้นมาแล้วจริงๆ  โอ๊ย!  ดีใจจัง  ขอบคุณพระเจ้า”

เมื่อเห็นไม่ต่างจากนายปูนและดาด้า  ผมแหวกคนทั้งคู่ออกห่าง  และถลาลงจากโซฟา  รีบไปยืนข้างเตียงคนไข้ทันที  ลูกหมูกำลังกระพริบตาถี่ๆ  ก่อนยกมือขยี้ตาด้วยความงัวเงีย  แสดงอาการไม่ต่างจากยามที่น้องตื่นนอนตอนเช้าใหม่ๆสักนิด  จนผมต้องรั้งข้อมือน้องไว้เหมือนทุกที  ด้วยกลัวว่าตาจะช้ำพาลจะเจ็บตาเสียเปล่าๆ

“อย่าขยี้ครับ  เดี๋ยวเจ็บตา...ลูกหมู~”  ผมถึงกลับครางเสียงพร่า  เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของคนที่ผมรักและคิดถึงจับใจอีกครั้ง

“พี่ลีโออรุณสวัสดิ์ครับ”  ลูกหมูยื่นมือออกมาโอบรั้งรอบคอผม  และซุกหน้าบดบี้ไปตามซอกคอ  กิริยาไม่ต่างจากตอนน้องตื่นนอนมาอ้อนผมเหมือนทุกเช้า

“ครับ  อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ  หมูน้อยของพี่”  ผมกอดตอบร่างน้องจนแน่นและยิ้มทั้งน้ำตา  น้ำตาที่หลั่งไหลเพราะความดีใจ

ผมได้คนรักของผมกลับคืนมาแล้ว  แสดงว่าผมไม่ได้ฝันไป  ท่านเมอามาพบผมจริงๆ  และคืนลูกหมูให้แก่ผม  นั่นย่อมหมายความว่าผมต้องทำตามสัญญาที่รับปากท่านไว้  คือการมอบดวงแก้วให้แก่ท่านในอีกสิบหกปีต่อจากนี้

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ในที่สุดหมูน้อยก็กลับคืนสู่อ้อมกอดของพี่ลีโอเสียที
ถ้านานกว่านี้พระเอกของพวกเราคงตรอมใจแน่ๆ   :laugh:

ตอนหน้าเรามาตามดูกันว่าลีโอจะตามหวงตามห่วงคนรักที่เพิ่งฟื้นอย่างไร
เพราะปกติก็ห่วงขั้นสุดอยู่แล้วนี่เนอะ
เจอกันอีกที่วันศุกร์นะคะ 

อ้อ!!!  ห้ามพลาดใครมาเร็วได้ของที่ระลึกเป็น magnet  ด้วยน้า
นับถอยหลังอีก 5 ตอนก็จบแล้ว  ขอแรงใจเชียร์ลีโอลูกหมูด้วยค่า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-06-2015 09:15:30

16ปี...

ใช่ลูกของลีโอหรือเปล่าน้ออออ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-06-2015 09:18:16

^
^
^
อุ้ย!!!  มาเร็วมากกกก  :katai2-1:
ขอบคุณที่เอ็นดูและรักคู่นี้นะคะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-06-2015 09:24:16

อ้างจาก: MiSS-U ที่ 14-06-2015 09:18:16  

^
^
^
อุ้ย!!!  มาเร็วมากกกก  :katai2-1:
ขอบคุณที่เอ็นดูและรักคู่นี้นะคะ

 :mew1:

ฮาาา มักมีลางว่าคุณ miss-u มาอัพ xD

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-06-2015 09:54:09

ยังไงท่านเมอาก็ใจร้ายอยู่ดีนั่นล่ะค่าา คืนลูกหมูกลับมาแต่ก็ยังจะพรากลูกน้อยไปจากอกของพี่ลีโออีกครั้งหนึ่งอยู่ดี แบบนี้มันไม่ยุติธรรมมมมม~ :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 14-06-2015 10:03:33

หนูหมูกลับมาแล้วววววววว

ท่านเมอาจะมาลูกอีกหรอห๊ะ สงสารพ่อแม่เขาหน่อย

พลากลูกเขามันบาปนะ :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 14-06-2015 10:09:22

ลูกหมูฟื้นแล้วดีใจจัง :hao5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 14-06-2015 11:06:58

ดวงแก้วนี่คือลูกของทั้งสองคนแน่เลย
น่าจะลูกชายด้วย(ล่ะมั้ง :laugh: )
น้องใกล้มาแล้วใช่มั้ยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 14-06-2015 11:39:37

เอาเมียมาคืนละวางแผนมาเอาลูกเค้าไปแทน เทพเมอานี่.....  :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 14-06-2015 12:06:47

อย่าบอกนะดวงแก้วที่ว่านี่คือลูกคนแรกของลีโอกับลูกหมูอ่ะ รอ รอ ตอนใหม่คับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-06-2015 13:16:39

สงสัยต้องให้ลูกแทนตัวลูกหมูแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-06-2015 13:30:44

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-06-2015 14:13:25

ลูกของทั้งคู่คืิอดวงแก้ว?

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-06-2015 14:38:51

ลูกแน่เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 14-06-2015 15:11:38

ดวงแก้วนั้นคือลูกของทั้งสองคน ?

 :katai1:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 14-06-2015 15:57:17

น้องฟื้นแล้ว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 14-06-2015 16:28:47

สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-06-2015 20:31:57

ลูกหมูฟื้นแล้ว  :katai2-1:รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 14-06-2015 21:10:33

เย้ๆลูกหมูฟื้นแล้ว ถ้านานกว่านี้พี่ลีโอตรอมใจแย่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 14-06-2015 22:21:23

กอดลูกหมู ฟื้นมาก็น่ารักเลยลูก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-06-2015 22:35:28

ลูกหมูฟื้นแล้ว~ ทำเอาพี่ลีโอตรอมใจไปหลายวัน เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-06-2015 00:33:30

ลูกหมูฟื้นแว้ววว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: maruneko ที่ 15-06-2015 14:01:21

สงสารพี่เลโอ ลูกหมูอย่าทำแบบนี้ :hao5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: pupae2528 ที่ 15-06-2015 15:54:54

ลูกหมูฟื้นแล้ววววว :mew3: #ดวงแก้วที่ว่าต้องเป็นลูกของลีโ&ลูกหมูแหงมๆๆๆ :hao4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-06-2015 16:33:22

ดวงแก้วที่ว่าคงเป็นลูกของลีโอกับลูกหมูแน่เลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-06-2015 22:31:43

อย่าบอกนะว่า ดวงแก้ว ที่ว่าคือลูกของ พี่ลีโอกับลูกหมู น่ะ

แบบนี้ไม่เอาน้า ฮือๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 25 "ตรอมใจ" P.26 (14/6/58) >>> MiSS-U ฟื้นมั้ย!?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 15-06-2015 23:25:47

ลูกหมูหลานป้าฟื้นแล้ววววว

ดีนะที่ไม่ได้หลับไปเป็นเดือน

ดวงแก้ว ..... แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

แล้วลูกหมูจะยอมเหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-06-2015 09:47:27

ตอนที่ 26

ลูกหมู

“หมูน้อยเติมข้าวหน่อยมั้ย  ทานอีกนิดแล้วกันนะ  พี่ตักให้...ลูกหมูพี่ซื้อมูสช็อกโกแลตของโปรดเรามาแช่ไว้  ทานเลยนะ  พี่ไปเอามาให้...อ่ะ  ดื่มน้ำผลไม้อีกหน่อยนะครับ”  เจ้าของประโยคแสดงความห่วงใยมากมายที่ได้ยินไม่ใช่ของใครที่ไหน  ด้วยมาจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของผมนั่นเอง

ผมละสายตาจากแก้วน้ำผลไม้  และเงยหน้ามองคนรักที่เอามันมาให้ผมด้วยตัวเอง  ซึ่งผมก็ได้แต่ระบายยิ้มแหยๆ  และเอื้อมมือจับแก้วไว้เตรียมยกดื่ม  ทั้งๆที่เริ่มอิ่มตั้งแต่กินของหวานที่พี่ลีโอซื้อมาฝากแล้ว 

การที่ผมไม่ปฏิเสธของกินที่พี่ลีโอนำเสนอเหมือนกับทุกๆครั้ง  เป็นเพราะแววตาห่วงใยแฝงแววจริงจังของพี่ที่ใช้มองผมนี่แหละ  ทำให้ผมปฏิเสธความหวังดีของพี่ไม่ได้จริงๆ  ทั้งๆที่ตอนนี้หนังท้องผมตึงแทบปริแล้วก็ตาม 

แต่แล้วผมที่กำลังทำตามความต้องการของพี่กลับต้องชะงัก  เมื่อมีเสียงห้ามดังขึ้นจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหาร  โดยคุณแม่ที่นั่งร่วมโต๊ะทานมื้อเย็นด้วยกัน  ส่วนคุณพ่อเองก็มองมาที่ผมยิ้มๆอย่างเข้าใจ  และส่ายหัวน้อยๆยามที่มองไปยังพี่ลีโอ

“ลูกหมูยังไม่ต้องดื่มหรอกลูก...ลีโอไม่ต้องมองแม่แบบนั้นเลยนะ  ไม่เห็นเหรอว่าน้องอิ่มแล้ว  แม่ได้ยินเราบังคับลูกหมูกินตั้งแต่ต้นแล้วนะ  เดี๋ยวน้องก็ป่วยขึ้นมาอีกหรอก”  สิ้นเสียงคุณแม่สุมนาเท่านั้น 

พี่ลีโอหน้าสลดทันทีและมองผมด้วยแววตาขอโทษขอโพย  ด้วยพี่คงรู้สึกผิดและฝังใจกับอาการป่วยที่ผ่านมาของผม  เพราะผมถึงกับต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาลร่วมครึ่งเดือน  ผมรีบกุมมือพี่ลีโอที่นั่งข้างๆไว้  ก่อนจะรีบระบายยิ้มส่งให้พี่  เมื่อพี่หันกลับมามองผม

“พี่ครับ  ลูกหมูสัญญาว่าจะดื่มน้ำผลไม้แก้วนี้ให้หมด  แต่ขอไปดื่มก่อนนอนแทนได้มั้ยครับ  หรือจะให้ลูกหมูดื่มนมเพิ่มอีกแก้วเลยก็ได้  เพราะตอนนี้ท้องลูกหมูเริ่มตึงๆแล้ว...นะครับพี่~”  ผมพูดพร้อมเขย่ามือพี่ไปด้วย  และจบด้วยรอยยิ้มหวานๆ  หลังจากทอดเสียงอ่อนอ้อนพี่ 

ซึ่งก็ได้ผลทันตา  ด้วยพี่ลีโอคลายสีหน้ากังวลลง  และเริ่มยกยิ้มน้อยๆพร้อมใช้สายตาเอื้อเอ็นดูมองผม  ก่อนจะยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ

“พี่ขอโทษที่บังคับให้เรากิน  แต่ลูกหมูรู้ใช่มั้ยว่าเพราะอะไร”  ผมตอบรับเสียงเบา  พร้อมก้มหน้าหลบสายตาวิบวับของพี่ 

ส่วนสมองก็ย้อนนึกไปถึงเหตุการณ์และคำพูดของพี่เมื่อคืน  ขณะที่เราอยู่บนเตียงด้วยกัน

“แม่ครับ  ผมไม่ได้ตั้งใจบังคับลูกหมู  ผมแค่อยากให้น้องทานเยอะๆหน่อย  คุณพ่อกับคุณแม่ก็น่าจะเห็นนะครับ  ว่าลูกหมูผอมขึ้นกว่าตอนก่อนเข้าโรงพยาบาลอย่างเห็นได้ชัด  ไหนจะต้องไปสอบอีก  ผมกลัวว่าน้องจะไม่มีแรง”  เรื่องน้ำหนักตัวผมก็พอรู้ตัวอยู่  ยืนยันได้จากเสื้อผ้าที่แต่ก่อนใส่ได้พอดี  แต่ตอนนี้หลวมโพรกพราก

ที่สำคัญตั้งแต่เมื่อคืนผมได้รับการยืนยันจากพี่  ทั้งคำพูดและการกระทำที่พิสูจน์ให้ผมเห็น  ว่าร่างกายผมนั้นเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากขนาดไหน  พี่ลีโอพูดย้ำๆซ้ำไปมาให้ผมรู้ว่าพี่ชอบรูปร่างเดิมของผมมากกว่า  แม้ผมจะคิดว่ารูปร่างเท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้  ทำอะไรได้คล่องแคล่วกว่าเดิมก็ตาม  และถึงพี่จะพูดว่าชอบผมในแบบเดิมมากกว่า  แต่ผมก็ต้องแปลกใจอยู่บ้างว่าทำไมจำนวนรอบในการร่วมรักของเรา  ถึงไม่ได้น้อยตามความชอบของพี่เลย 

ผมนี่น่าไม่อายชะมัด  มาคิดถึงเรื่องบนเตียงอะไรตอนนี้  ตอนที่ยังมีผู้ใหญ่ที่ผมเคารพรักนั่งร่วมอยู่ในวงสนทนา

“เป็นอะไรลูกหมู  ส่ายหน้าทำไม  หืม...ดูเหมือนจะหน้าแดงด้วย  ไม่สบายรึเปล่า  ปวดหัวมั้ย”  จากที่พี่ลีโอคอยเป็นห่วงผมมากกว่าปกติอยู่แล้ว  อาการหน้าแดงของผมเพราะคิดเรื่องไม่เข้าท่า  ทำให้พี่เป็นห่วงผมมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว 

ผมจึงรีบคว้ามือที่กำลังลูบไปตามแก้มตามหน้าผากผมของพี่ไว้

“อ่า...เอ่อ  ลูกหมูไม่เป็นอะไรครับ  ลูกหมูสบายดี  แค่ร้อนใจเลยกังวลมากไปหน่อย  เรื่องสอบน่ะครับ  ลูกหมูลืมทบทวนบางหัวข้อที่น่าจะออกสอบ  แหะๆ”  ขออย่าให้พี่จับได้เลยว่าผมโกหก  เพราะเรื่องขายหน้าจากความคิดไม่เข้าท่าน่ะไม่เท่าไหร่  แต่ไม่อยากให้พี่คิดว่าผมกำลังมีความลับกับพี่มากกว่า

“ลีโอ  ลูกพาน้องขึ้นห้องไปทบทวนหนังสือเถอะ  และอย่าบังคับอะไรน้องอีกล่ะ  ลูกหมูเองก็อย่าหักโหมอ่านหนังสือจนดึกนะลูก  เดี๋ยวจะไม่สบายขึ้นมาอีก  แล้วคนแถวนี้จะประสาทเสียไปเสียก่อน  ฮึๆ”

“แม่ครับ  ผมรู้นะที่ไล่ผมกับน้อง  เพราะอยากสวีทกับคุณพ่อสองคนใช่มั้ย อ๊ะๆ  อย่าปฏิเสธนะครับ  ยิ่งดูมีพิรุธไปใหญ่  ฮึๆ...ไปครับลูกหมู  รีบอ่านหนังสือแล้วจะได้พักผ่อน”  ผมพยายามกลั้นขำอย่างเต็มที่  กับอาการค้อนปะหลับปะเหลือกของคุณแม่  ที่โดนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแซวอย่างไม่ยอมแพ้  ก่อนจะรีบตัดบทด้วยการหันไปขอตัวจากผู้ใหญ่

“ผมขอตัวก่อนนะครับ  ไปครับพี่”  ผมเป็นฝ่ายรีบจูงพี่ออกจากห้องอาหารอย่างไว 

แม้ใจจริงยังอยากจะนั่งชมคุณแม่กับลูกชายเสวนากันต่ออีกนิด  แต่พอเห็นแววตาหมั่นไส้ถึงขีดสุดของคุณแม่แล้ว  ขืนอยู่ต่อคนรักผมคงได้เจ็บตัวไม่มากก็น้อย  คุณพ่อเองก็คงเห็นไม่ต่างจากผม  ด้วยท่านนั้นรีบคว้ามือคู่ชีวิตไว้  และตบลงบนหลังมือคุณแม่เบาๆ  พร้อมระบายยิ้มเย็นๆส่งให้คุณแม่  เหมือนว่าท่านกำลังปลอบใจคุณแม่อยู่  แต่แววตาระยิบระยับของท่านที่ผมได้เห็น  บ่งบอกว่าเราทั้งคู่คงรู้สึกรื่นรมย์ไม่ต่างกัน

ผมเหลือบมองคนตัวโตที่เปลี่ยนเป็นฝ่ายจับจูงผมเสียเอง  ก็ให้อารมณ์ดีและอบอุ่นหัวใจนัก  เมื่อนึกย้อนไปถึงช่วงที่ผมเพิ่งกลับมา...จากบ้านอีกหลังหนึ่งของผม 

ผมยังจำความรู้สึกอึดอัดจากอ้อมกอดที่รัดแน่นของพี่ลีโอได้ดี  อ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงหา  ผสมปนเปไปกับความตื่นเต้นยินดี  จากการที่ผมตื่นขึ้นมาหลังจากหมดสติไปเป็นสัปดาห์  ซึ่งความรู้สึกของผมตอนนั้น  แม้จะยินดีกับความรู้สึกที่ผมรับรู้ได้จากพี่  พร้อมรอยอุ่นของคราบน้ำตาของพี่บนไหล่  แต่ผมก็เต็มไปด้วยความตกใจและมึนงง  ด้วยนึกว่าผมเพิ่งตื่นขึ้นมาบนเตียงของเราในยามเช้าเหมือนทุกวัน 

หลังจากผ่านความฝันอันแสนสุขที่ได้กลับบ้าน  ได้พูดคุยกับผู้ที่ให้กำเนิดอย่างที่ไม่เคยมีโอกาสมาก่อน  แถมผมยังได้พบเพื่อนเก่าแสนมหัศจรรย์อย่างที่ใครก็ไม่อาจมีได้  ไม่คาดคิดเลยว่าตัวเองจะหลับไปนานขนาดนั้น  ทั้งๆที่ช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่แห่งนั้น  เป็นระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้นเอง 

ผมไม่น่าเพลินไปกับความตื่นตาตื่นใจ  ณ  สถานที่แสนมหัศจรรย์แห่งนั้นอยู่นานเลย  ไม่เช่นนั้นผมคงไม่ต้องเป็นต้นเหตุให้คนที่ผมรักทุกคนที่นี่เป็นทุกข์  โดยเฉพาะคนที่เดินข้างๆผมคนนี้

“ลูกหมูรักพี่นะครับ”  หากนึกอยากจะบอกรักคนที่ตัวเองรัก  ก็ไม่จำเป็นต้องให้มันอยู่แค่เพียงในใจ  แม้เราจะเคยบอกรักออกไปมากมายแล้วก็ตาม  แต่จำนวนครั้งที่ผมบอกรักออกไป  ก็ยังไม่เท่าความรักในใจที่ผมมีต่อพี่ลีโอได้เลย

พี่ลีโอหันมาก้มมองผมด้วยแววตาแปลกใจเล็กๆ  แต่ใบหน้าหล่อเหลาของพี่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม  ก่อนพี่จะนั่งลงยังโซฟาเบดตัวโปรด  และดึงผมเข้ามาอยู่ระหว่างขา  พร้อมโอบแขนไว้รอบเอวที่เริ่มบางลงของผม  ที่สำคัญรอยยิ้มบนใบหน้าพี่ก็ยังไม่เลือนหาย  และยังคงเป็นรอยยิ้มที่มีอิทธิพลต่อใจผมไม่เปลี่ยน 

ยามที่ผมได้เห็นรอยยิ้มนี้ครั้งแรก  หัวใจในอกเคยเต้นแรงอย่างไร  นาทีนี้ก็ยังคงเต้นแรงเช่นเดิม  แถมผิวแก้มผมก็เริ่มร้อนผะผ่าวเข้าเสียอีก  พาลไม่อยากสบตาที่เต็มไปด้วยแววหวานคู่ตรงหน้าเลย

“พี่ก็รักลูกหมู  รักมากด้วย  ถ้าวันนั้นลูกหมูไม่ตื่น  พี่ก็คงไม่รู้จะอยู่ต่อยังไงเหมือนกัน”  เสียงนุ่มปนเศร้าของพี่  ทำให้ผมละสายตาจากแผ่นอกกว้าง  ก่อนจะตัดสินใจโน้มตัวลง  และแตะจูบยังเปลือกตาทั้งคู่ 

เปลือกตาที่ซ่อนแววตาปวดร้าวแกมไม่มั่นใจของพี่ไว้

“ลูกหมูไม่มีทางทิ้งพี่ไปไหนแน่นอน  ลูกหมูรักพี่  ลูกหมูขออยู่ข้างๆพี่ลีโอ  จนเราแก่ไปด้วยกันเลยนะครับ”  ผมหย่อนตัวลงนั่งตักและโอบรอบคอพี่ไว้ 

พี่เองก็กอดตัวผมจนแน่น  มีกลั้วหัวเราะในคอเบาๆเหมือนว่าถูกใจในคำขอของผมหนักหนา  ก่อนพี่จะกดทั้งปากและจมูกเข้าที่ซอกคอผม  และสูดกลิ่นกายผมไปเสียฟอดใหญ่  ผมได้ยินพี่พูดเบาๆจับใจความได้ว่า  ขอให้ผมรักษาสัญญาที่พูดไว้ให้ดีและเราจะแก่ไปด้วยกัน 

ผมถึงกลับอมยิ้มกับคำพูดเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆของพี่  แต่ผมก็ยินดีรักษาสัญญาที่ให้ไว้  ที่สำคัญท่านเมอาท่านแม่ของผมเอง  เอ่ยปากอนุญาตให้เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว 

พี่ลีโอขยับตัวลงไปเอนนอน  และดึงผมลงไปนอนด้วย  พี่กอดเอวผมไว้หลวมๆ  โดยมีผมตะแคงนอนกอดซบอกพี่เช่นกัน  เรานอนกอดกันอยู่แบบนั้นสักพัก  ก็มีกลุ่มดาวตกหล่นมาจากฝากฟ้า  แสงสีขาวบนผืนฟ้าสีดำวิ่งจากฝั่งหนึ่งพาดผ่านไปอีกฝั่ง  ผ่านบานกระจกที่เรานอนมองอยู่  และหายวับไปในชั่ววินาที  พาลให้ผมคิดไปว่าปรากฏการณ์ดังกล่าว  เป็นคำอวยพรจากใครบางคนที่อยู่บนนั้น  อวยพรให้เราทั้งคู่มีความสุข  และคงไม่ใช่แค่ผมที่คิดไปเองคนเดียว

“ท่านเมอาคงกำลังอวยพรให้เราอยู่...ขอบคุณที่คืนลูกหมูมาให้ผมนะครับ”  ผมเงยหน้าจากอกพี่และจูบเข้าที่ปลายคางเขียวๆ  ก่อนจะล้มตัวมากอดพี่ไว้อีกครั้ง

“ขอบคุณท่านแม่ที่รักและเมตตาข้า”  ผมพึมพำกับอกพี่และหวังว่าท่านแม่คงจะได้ยินคำขอบคุณของเราทั้งคู่

พี่ลีโอได้เล่าถึงความฝันที่ท่านเมอาหรืออีกนัยหนึ่งคือท่านแม่ของผมได้มาพบพี่ให้ผมฟังแล้ว  รวมถึงคำสัญญาที่พี่ลีโอได้ให้ไว้แก่ท่านด้วย  แต่ผมก็คิดไม่ออกอยู่ดีว่าดวงแก้วที่ท่านแม่ขอจากพี่คืออะไร  แล้วทำไมท่านถึงต้องการสิ่งนั้น  ในเมื่ออัญมณีบนโลกไม่ว่าจะมีมูลค่ามากขนาดไหน  ก็ไม่น่าจะเป็นที่ต้องการของเทพอย่างท่านเลย 

แต่ไม่แน่ในอีกสิบหกปีต่อจากนี้  พี่ลีโออาจจะได้ครอบครองอัญมณีมีค่า  หรือเครื่องประดับหายากที่เหล่าเทพต้องการมาไว้ในครอบครองก็ได้  และท่านที่สามารถรู้อนาคตล่วงหน้าจึงเอ่ยปากขอไว้แต่แรก

หลังจากนั้นพี่ลีโอก็รีบให้ผมไปอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ  แล้วจะได้รีบเข้านอน  เพราะกลัวว่าผมจะพักผ่อนไม่พอ  พาลจะทำให้ป่วยขึ้นมา  ด้วยเมื่อคืนพี่เองก็ขโมยเวลาพักผ่อนของผมไปมากแล้ว  ผมจึงไม่คิดอิดออดและรีบคว้าตำรามาทบทวน  เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาล้อเลียนของพี่  ที่สำคัญผมไม่อยากให้พี่นึกสงสัย  เรื่องที่ผมแก้ตัวไว้บนโต๊ะอาหารก่อนหน้านี้ด้วย

เมื่อผมเข้าสู่สมาธิเวลามักผ่านไปเร็วอย่างไม่รู้ตัวเสมอ  กระทั่งพี่ลีโอเอาน้ำส้มมาให้ผมดื่มนั่นแหละ  ผมถึงเพิ่งรู้ตัวว่าใช้เวลาอ่านหนังสือไปเกือบสามชั่วโมง  พี่ลีโอเองก็อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงผ้าขายาวพร้อมนอนแล้ว  เมื่อผมดื่มน้ำผลไม้เสร็จจึงตัดสินใจอาบน้ำและเตรียมพักผ่อน  ด้วยความจริงแล้วผมก็แค่ทบทวนวิชาที่ได้อ่านไปหมดแล้วเท่านั้น

เป็นอีกคืนที่ผมหลับไปพร้อมรอยยิ้มกับอ้อมกอดอุ่นๆของคนที่ผมรัก  และผมน่าจะตื่นขึ้นมาพบรอยยิ้มอบอุ่น  พร้อมคำต้อนรับในยามเช้าจากเสียงนุ่มๆของคนรักเหมือนเช่นทุกวัน  แต่ผมกลับต้องแปลกใจกับที่ว่างข้างเตียง  และต้องตกใจกับเสียงโอ้กอ้ากที่ดังมาจากห้องน้ำ  ผมรีบผุดลุกลงจากเตียง  เมื่อแน่ใจแล้วว่าพี่ลีโอกำลังอาเจียนอยู่ในนั้น

“พี่ครับ!  พี่เป็นอะไร...บ้วนน้ำก่อนนะครับ”  หลังจากผมลูบแผ่นหลังกว้างอยู่หลายที  ด้วยหวังให้เจ้าของได้คลายจากอาการคลื่นเหียนอาเจียน  ผมรีบรองน้ำใส่แก้วให้พี่บ้วนปาก

พี่ลีโอมีใบหน้าซีดเซียวและมีเหงื่อผุดประปรายบริเวณหน้าผาก  ผมใช้ปลายแขนเสื้อนอนเช็ดเหงื่อให้พี่อย่างเบามือ  ความรู้สึกของผมตอนนี้คือทั้งสงสารและสงสัยว่าเกิดอะไรกับพี่ลีโอกันแน่  ตัวพี่ก็ไม่ร้อน  เมื่อคืนก็ยังปกติดีไม่มีอาการส่อแววว่าจะไม่สบายให้เห็น  หรือพี่จะมีอาการของอาหารเป็นพิษกันแน่  แต่ผมที่กินทุกอย่างเหมือนพี่  ทำไมถึงไม่มีอาการเช่นพี่กันล่ะ 

“พี่ลีโอปวดท้องอยากถ่ายมั้ยครับ...ไม่เหรอครับ  งั้นเดี๋ยวลูกหมูโทรตามคุณลุงหมอก่อนนะครับ”  เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าพี่ไม่ได้เป็นอาหารเป็นพิษ  เพราะไม่มีอาการถ่ายท้องร่วมด้วย  ผมตัดสินใจโทรตามหมอประจำบ้าน 

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะลุกออกจากห้องน้ำ  พี่ลีโอก็อาเจียนอีกครั้ง  โดยที่ไม่มีอะไรออกมานอกจากน้ำลายเหนียวๆ  ท่าทางที่ดูทรมานของพี่ทำเอาผมใจไม่ดี  จนไม่รู้ตัวว่าตัวเองแสดงสีหน้าแบบไหนออกไป

“ร้องไห้ทำไม  หืม...พี่แค่คลื่นไส้นิดหน่อยเอง”  ผมรีบป้ายน้ำตาออกจากใบหน้า 

ทำไมผมถึงขี้แยแบบนี้กันนะ  ต้องให้คนป่วยมาปลอบใจ  ทั้งๆที่ต้องเป็นฝ่ายเข้มแข็งเพื่อดูแลพี่สิถึงจะถูก

“ฟืดดดด...นิดหน่อยอะไรกันครับ  หน้าพี่ซีดไปหมดแล้ว  นอกจากอยากอาเจียนพี่มีอาการอะไรอีกมั้ยครับ...พี่ครับ!  อย่ามัวแต่ยิ้ม!  ลูกหมูจริงจังนะ...ตอบลูกหมูก่อน”  ผมที่เริ่มไม่พอใจในตัวคนป่วยที่เอาแต่ยิ้มไม่สนใจคำถามของผม  คนที่กำลังเป็นห่วงพี่จับใจ 

แต่พอมืออุ่นๆยื่นมาลูบแก้มผมเท่านั้น  อาการร้อนใจก็บรรเทาเบาบางลง  แต่ความเป็นห่วงยังคงท่วมท้นใจเช่นเดิม

“หมูน้อยใจเย็นๆ  พี่ตื่นมาแล้วคลื่นไส้  จนอยากอาเจียนอย่างที่เห็น  และตอนนี้เริ่มเวียนหัวอีกนิดหน่อยเท่านั้น”  คำว่านิดหน่อยของพี่  สำหรับผมต้องคูณเข้าไปอีกสามเท่า  ซึ่งผลลัพธ์จึงไม่น่านิดหน่อยอย่างที่พี่บอก

ผมให้พี่บ้วนปากอีกครั้ง  ก่อนพยุงร่างสูงกลับขึ้นไปนอนบนเตียง  และรีบโทรหาคุณลุงหมอ  พร้อมแจ้งอาการเบื้องต้นตามที่พี่บอก  แม้จะเกรงใจท่านแค่ไหน  แต่ผมก็ออกปากเร่งลุงหมอให้รีบมาดูอาการของพี่ 

เมื่อหันมาอีกครั้งคนป่วยก็นอนมองผมยิ้มๆ  ทั้งๆที่ใบหน้าซีดเซียว  นาทีนี้อาการร้อนรนของผมแทบไม่มีเหลือ  คงเหลือแต่ความสงสาร  ด้วยหาได้น้อยครั้งที่พี่ลีโอจะป่วย  จนผมเห็นได้ชัดเจนเช่นนี้

“อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แบบนี้สิลูกหมู  เดี๋ยวลุงหมอก็มา  และจริงๆพี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก  อย่าลืมสิวันนี้เราเองก็ต้องสอบ  อย่ามามัวชักช้าเลย  รีบไปเตรียมตัวได้แล้วครับ...ลูกหมูต้องทำให้สมกับที่เพื่อนๆลงทุนขอร้องอาจารย์  เพื่อให้เราได้สอบสิครับ”  คำเตือนจากพี่ลีโอ  ทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยว จนไม่อยากทำอะไรนอกจากเฝ้าคนป่วยของผม  เริ่มรู้สึกตัวว่าผมต้องทำในสิ่งที่ควรทำ  อย่างการไปสอบ  เพื่อไม่ให้เพื่อนทั้งคณะที่ลงแรงทำให้ผมต้องสูญเปล่า  แต่การจะทิ้งพี่ลีโอไว้ก็เป็นเรื่องยากเช่นกัน

ผมรีบลุกออกไปจากห้อง  จนพี่ลีโอเองยังตกใจ  เพื่อไปบอกคุณแม่ถึงอาการของพี่  และผมก็ได้แต่รู้สึกผิด  เมื่อเห็นอาการตกอกตกใจจากท่าน  จนผมต้องเป็นฝ่ายปลอบว่าพี่ลีโอไม่เป็นอะไรมาก  และผมได้โทรตามคุณลุงหมอแล้ว  ซึ่งคุณลุงหมอเองก็มาถึงบ้านเราในเวลาไม่นาน  แต่ผมกลับไม่ได้อยู่รอฟังผลตรวจ  เพราะถูกคุณแม่และคุณพ่อเร่งให้ไปสอบ  โดยมีคนขับรถของบ้านไปส่งแทนพี่เหมือนอย่างเคย  แต่ก่อนผมออกจากบ้าน  พี่ลีโอยังมีแก่ใจบอกว่าจะไปรับหลังผมสอบเสร็จ  แถมอวยพรให้ผมทำข้อสอบได้ทุกข้ออีก 

แม้ผมยังคงกังวลกับอาการของพี่  แต่หน้าที่ก็ยังคงเป็นหน้าที่  และผมก็ได้ซาบซึ้งใจมีกำลังใจทำข้อสอบยิ่งขึ้นไปอีก  เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยมีเพื่อนร่วมชั้นปีจำนวนหนึ่งรอเจอผมอยู่  เพราะต่างรู้ข่าวเรื่องที่ผมเข้าโรงพยาบาล  ซึ่งมีเพื่อนจำนวนไม่น้อยที่ไม่มีโอกาสไปเยี่ยมผม  แน่นอนว่าต้องมีกลุ่มสามสาวสวยและปูนรวมอยู่ด้วย 

ถึงวันนี้จะมีเพื่อนๆรอบตัวที่ต่างเข้ามาพูดแสดงความห่วงใยและให้กำลังใจแก่ผม  ผมก็รับรู้ถึงความรักและความหวังดีที่เพื่อนๆมีให้ได้  ด้วยพิสูจน์ได้จากการกระทำที่เพื่อนทั้งชั้นปีรวมตัวกันเข้าพบอาจารย์  เพื่อขอให้ผมมีสิทธิ์เข้าสอบตามหลังที่เพื่อนได้สอบไปแล้ว  ด้วยอยากให้ผมเรียนจบพร้อมทุกคน 

นอกจากผมต้องขอบคุณบรรดาเพื่อนๆแล้ว  ผมคงต้องขอบคุณอาจารย์ที่ให้โอกาสผมได้เข้าสอบ  ด้วยเหตุผลที่ว่าผมเป็นนักศึกษาที่มีความประพฤติดีและเรียนดีมาตลอด  ทำให้ท่านตกปากรับคำขอของเพื่อนๆอย่างไม่ยากเย็นนัก

วันทั้งวันผมพยายามทำสมาธิและตั้งใจทำข้อสอบอย่างดีที่สุด  โดยมีปูนและสามสาวสวยอยู่เป็นเพื่อนตลอดทั้งวัน  ทั้งคอยเป็นกำลังใจและหาน้ำหาข้าวมาให้ผมกิน 

ส่วนเรื่องอาการป่วยของพี่ลีโอนั้น  คุณแม่โทรมาบอกผมแล้วว่าเป็นเพราะพี่พักผ่อนไม่พอ  คุณลุงหมอให้ยาบำรุงและสั่งให้พักผ่อนอยู่ที่บ้าน  งดไปทำงานไม่ต่ำกว่าสามวัน  แต่พี่ก็ต้องไปเช็คร่างกายให้ละเอียดอีกทีที่โรงพยาบาลในเย็นนี้  โดยที่ทั้งคุณแม่และพี่จะมารับผมหลังจากสอบเสร็จ  ก่อนพวกเราจะไปโรงพยาบาลพร้อมกัน  และถือโอกาสให้ผมเช็คร่างกายด้วยเลย

“ปูน  ป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  กุ๊กไก่  เราขอบคุณมากเลยนะที่อยู่เป็นเพื่อนกันจนเย็น  ลำบากกันแย่เลย”  แม้ผมจะรู้ว่าเพื่อนทำด้วยความเต็มใจ  แต่อดรู้สึกเกรงใจไม่ได้จริงๆ  เพราะเพื่อนสามารถเอาเวลาที่มาอยู่กับผมทั้งวัน  ไปพักผ่อนหรือทำอะไรอย่างอื่นได้ตั้งมากมาย

“ทำไมต้องขอบคุณ  พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ  แค่การดูแลเพื่อน  ไม่ถือว่าเป็นเรื่องลำบากหรอกนะ  ลูกหมูนี่น่าให้เราโกรธจริงๆเลย”  กุ๊กไก่พูดพร้อมส่งค้อนใส่ผม  ทั้งๆที่ระบายยิ้มหวาน  ทำให้ผมรู้ว่าเพื่อนไม่ได้โกรธกันจริง

“นั่นสิ  ถ้าวันนี้พวกเราไม่มาให้เห็นกับตาว่าลูกหมูแข็งแรงดี  พวกเราคงไม่สบายใจ  ป๋อมแป๋มดีใจนะที่ลูกหมูได้มาสอบ  พวกเราจะได้จบพร้อมกัน”  ผมได้แต่อมยิ้มและพยักหน้าแทนคำขอบคุณให้สาวสวยบาดตาอย่างคนพูด 

แม้ผมจะนึกขำไปกับประโยคสุดท้ายก็ตาม  ด้วยผลสอบยังไม่ทันออก  แต่ป๋อมแป๋มก็ฝันถึงปลายทางเสียแล้ว  ซึ่งเธอก็ไม่ผิดเพราะผมก็หวังเช่นเดียวกับเธอ

“ต่อไปลูกหมูต้องดูแลตัวเองดีๆนะ  อย่าทำให้พวกเราเป็นห่วงอีกล่ะ”  คำพูดของลูกตาลทำเอาผมน้ำตาซึม  เพราะเป็นเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้เพื่อนทั้งสี่คนอยู่กับผมจนถึงเวลานี้

“อืม  ลูกหมูจะดูแลตัวเองดีๆ  ไม่ให้ทุกคนต้องเป็นห่วงอีก  ขอบคุณทุกคนจริงๆนะ”  ผมจับมือทั้งสามสาวมารวมกัน  ก่อนเขย่าพร้อมให้สัญญา 

ส่วนปูนยืนส่งยิ้มให้ผมอย่างเงียบๆ  แม้เพื่อนจะไม่พูดแต่แววตาก็บอกผมหมด  ว่าปูนก็เป็นห่วงผมไม่ต่างจากสามหนุ่มหน้าสวยสักนิด  ไม่นานรถของที่บ้านอัครภูมิเมธีก็มาจอดไม่ห่างจากที่พวกเรายืนอยู่  เมื่อเพื่อนทั้งสี่คนของผมรู้ว่าคุณแม่สุมนาและพี่ลีโอมารับผม  ต่างก็พากันไปทำความเคารพคุณแม่  และทักทายพี่ลีโอไปพร้อมกัน 

คุณแม่ก็ให้ความเอ็นดูและเป็นกันเองกับเพื่อนของผมทุกคน  กับพี่ลีโอไปต้องพูดถึง  เพราะดูทั้งสามสาวกับพี่นั้น  พูดคุยกันสนิทสนมกว่าตอนก่อนที่ผมจะเข้าโรงพยาบาลเสียอีก  แต่ทั้งสามก็โดนปูนขัดจังหวะ  ด้วยให้เหตุผลว่าพี่กำลังป่วย  และต้องรีบไปตรวจร่างกายต่อที่โรงพยาบาล  ทำเอาทั้งสามสาวที่เพิ่งรู้ข่าวนี้  รีบเอ่ยขอโทษทันที  ด้วยผมเล่าเรื่องพี่ลีโอป่วยให้ปูนฟังแค่คนเดียว  เพราะไม่ต้องการให้สามคนที่เหลือเป็นกังวล 

หลังจากนั้นผมก็โดนเพื่อนทั้งสี่คนเร่งให้ขึ้นรถ  เพื่อจะได้พาพี่ลีโอไปโรงพยาบาล  ก่อนทั้งหมดจะเอ่ยลาพร้อมยกมือไหว้คุณแม่กับพี่ลีโอ  และหันมาโบกมือลาผมด้วย

“พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว  ลูกหมูล่ะทำข้อสอบได้มั้ย”  ผมลดมือลงจากหน้าผากของพี่ที่ใช้วัดไข้  ก่อนจะตอบคำถามอย่างมั่นใจด้วยยิ้มเต็มหน้า 

ผมแอบโม้อีกนิดว่าเกียรตินิยมไม่พ้นมือผมแน่  ทำเอาคุณแม่ที่นั่งแถวหน้าของรถตู้  ถึงกับเอ่ยปากชมเสียยกใหญ่  จนผมแอบเก้อเบาๆที่ยกตัวทั้งๆที่ผลสอบยังไม่ออก

ขณะที่ผมกับคุณแม่คุยกันอย่างออกรส  เรื่องเพื่อนเรื่องอาจารย์ที่หยิบยื่นน้ำใจให้แก่ผมนั้น  พี่ลีโอก็เอาแต่นั่งเงียบ  พอผมหันมาอีกทีก็พบว่าพี่นั่งหลับตาขมวดคิ้วมุ่น  และมีท่าทางผะอืดผะอมอย่างน่าตกใจ

“อยากอาเจียนเหรอครับ!  น้าตาลครับ  แวะปั๊มน้ำมันข้างหน้าหน่อย”  เมื่อรถจอดดีแล้ว  ทั้งผมและคุณแม่ต่างกุลีกุจอพาพี่ลงจากรถ  ซึ่งเราก็ได้แต่ยืนรอพี่อยู่หน้าห้องน้ำ

“ก่อนออกก็ยังดีๆอยู่  ทำไมถึงมีอาการคลื่นไส้อีกล่ะเนี่ย  แม่ว่าคงต้องให้คุณหมอตรวจให้อย่างละเอียดเสียแล้วล่ะ”  ผมเห็นด้วยกับคุณแม่อย่างที่สุด  แต่ไม่ได้ตอบอะไรท่านออกไป  เพราะใจจดจ่ออยู่เพียงหน้าประตูห้องน้ำที่พี่ลีโอเข้าไป

ไม่นานพี่ลีโอก็เดินหน้าซีดออกมา  ผมรีบเข้าไปพยุง  และพอจับตัวพี่  ผมรู้สึกได้เลยว่าอุณหภูมิร่างกายของพี่นั้นเย็นกว่าปกติ  ทำเอาร้อนใจจนอยากหายตัวได้  เพื่อพาพี่ไปโผล่ที่หน้าโรงพยาบาลเลยทีเดียว 

ในขณะที่ผมกำลังพาพี่กลับขึ้นรถ  พี่ลีโอกลับหยุดเดิน  จนผมต้องชะงักเท้าตาม  และได้แต่มองตามสายตาของพี่  ที่กำลังจ้องอะไรบางอย่างอยู่  อย่างสนอกสนใจจนออกนอกหน้า  ซึ่งผมก็ต้องแปลกใจ  เมื่อปลายสายตาเป็นรถเข็นที่ขายผลไม้แช่เย็นธรรมดาคันหนึ่ง  ยามหันมามองพี่อีกครั้ง  ก็ทันได้เห็นว่าพี่ลีโอกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“อยากทานเหรอครับ...ดีเหมือนกัน  ผลไม้เปรี้ยวๆช่วยลดอาการอาเจียนได้  เดี๋ยวลูกหมูไปซื้อให้  พี่รอในรถก่อนนะครับ”  ระหว่างที่ผมหมุนตัวเตรียมวิ่งไปซื้อผลไม้  แขนผมก็ถูกรั้งไว้จากฝีมือของพี่

“ลูกหมูขอเป็นมะม่วงที่เปรี้ยวๆหน่อยนะ  แต่ถ้ามีมะยมเอามะยมมาแทน”  แม้ผมจะแอบสงสัยกับความต้องการของพี่  และยังติดใจกับสีหน้าครุ่นคิดเหมือนคนที่กำลังคิดไม่ตกของคุณแม่  ที่ยืนมองลูกชายอยู่นอกรถนั้น  แต่ผมก็เลือกที่จะรีบไปซื้อผลไม้ตามที่พี่ต้องการก่อน

โชคดีที่รถขายผลไม้มีทั้งมะม่วงและมะยมตามความต้องการของพี่ลีโอ  ผลไม้ที่คนขายโฆษณาไว้ว่าเปรี้ยวจนเข็ดฟัน  ซึ่งน่าจะแก้อาการอยากอาเจียนของพี่ได้อย่างชะงัด  และก็เป็นไปตามการคาดเดาของผม  เพราะทันทีที่พี่ลีโอได้กินผลไม้รสเปรี้ยวที่ผมซื้อมา  สีหน้าสีตาของพี่ก็ดูดีขึ้นมาทันที  และท่าทางการกินที่ดูน่าเอร็ดอร่อยของพี่  ทำให้ผมอดขอชิมไม่ได้จริงๆ

“งื้อออ...เปรี้ยว!  พี่ลีโอทานได้ยังไงครับเนี่ย  นี่มันเปรี้ยวจนขมเลยนะครับ”  ผมแทบคายเนื้อมะม่วงที่อยู่ปาก  เพราะรสชาติแสนเปรี้ยวที่ไม่ธรรมดาของมัน 

คำพูดของผมไม่มีผลต่อการกินของพี่สักนิด  เพราะพี่ลีโอยังคงกินผลไม้ในถุงอย่างไม่สะทกสะท้านต่อความเปรี้ยว  แถมยังหัวเราะน้อยๆไปกับใบหน้าเหยเกของผม  พร้อมส่งแววตาล้อเลียนให้ผมได้อีก  ทำเอาผมนึกใบหน้าซีดเซียวของพี่เมื่อครู่ไม่ออกเลย  จนผมเกิดคำถามในใจว่าทำไมพี่ถึงกินมันได้อย่างไม่รู้สึกรู้สา 

แต่นาทีถัดมาผมกลับเป็นฝ่ายโดนป้อนคำถามจากคุณแม่ที่นั่งเงียบมานานเสียเอง  และเป็นคำถามที่ไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์ตรงหน้าสักนิด

“ลูกหมูเป็นประจำเดือนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

เอาล่ะสิ!!  จะมีลูกหมูตัวน้อยๆสมใจลีโอรึเปล่าน้า (คงไม่ต้องเดาเนอะ  อิๆ)
ว่าแต่ลีโอดูแลหมูน้อยดี๊ดีอ่ะ  อิจฉา!!  ฮุๆ

ตอนหน้าเรามาหาคำตอบกันค่ะ  ว่าลูกหมูของเราจะมีทายาทให้อัครภูมิเมธีรึเปล่า
หาคำตอบได้ในวันพุธนะคะ (พูดซะเว่อร์เชียววว)

ปล.วันนี้มี magnet มาแจกค่า (อยากแจกแม้คุณจะไม่อยากได้ 555) เป็นที่ระลึกระหว่างกันน้า
ท่านใดเม้นท์ 3 คนแรก  รอการติดต่อกลับนะคะ
(ขอจำกัดสิทธิ์สำหรับท่านที่เคยได้รับไปแล้วตั้งแต่ต้นเรื่องนะคะ)

 :pig4:   :กอด1:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-06-2015 09:57:00

คือตอนแรกก็มีแอบคิดว่าพี่ลีโอจะท้องแทนลูกหมูหรือเปล่านะเนี่ย :m20:
ลุ้นมากกก หลานต้องน่ารักมากแน่ๆ   :o8:
ปอลิง เม้นคนแรกไหมอ่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 19-06-2015 10:01:26

ว้ายยยยยยย
มีคนแพ้ท้องแทนเมียยยย :hao7:

ปล.เพิ่งเห็นว่าเราได้เม้นท์2 แต่เราเคยได้magnetแล้วนะ  ให้คนต่อไปเลยจ้ะ บอกไว้ก่อนเผื่อคุณMiss Uลืม  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-06-2015 10:13:29

 :impress2: ลูกหมูจะมีเจ้าตัวน้อยแล้ว แต่กลัวต้องเสียให้ท่านเมอาจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 19-06-2015 10:21:22

ดีจัง สิงโตแพ้ท้องแทนลูหหมู ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-06-2015 10:46:00

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-06-2015 10:51:54

ได้รายชื่อผู้รับ magnet แล้วนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านและเม้นท์ให้แต่เช้าเลย

รักสุดใจ  :L1:

 :pig4:

ใครพลาดรอตอนหน้านะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 19-06-2015 11:38:08

ว้าวๆๆ

ท้องๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-06-2015 11:40:06

พี่ลีโอแพ้ท้องแทนลูกหมูแล้วมั้ง  :hao4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-06-2015 11:56:13

ป่องแล้วสินะค้าา.. :-[ มีการแพ้ท้องแทนกันด้วยอ่า น่าร๊ากกกก >\\\\\\\<

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 19-06-2015 13:40:17

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

ท้องแล้วๆๆๆๆ

จะมีหลานให้ป้าฟัดแล้วววว

พี่เลโอรักเมียจริงอะไรจริง

แพ้แทนลูกหมู ไม่น้องทรมาน อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 19-06-2015 14:09:06

ลีโอแพ้ท้องแทนเมียเหรอนี่ ๕๕๕ พาลูกหมูไปตรวจครรภ์แทนดีกว่างั้น

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 19-06-2015 14:13:43

ท้องแล้วๆเย้ๆ

พี่ลีโอแพ้ท้องแทนลูกหมูด้วย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 19-06-2015 14:35:55

มีแว๊บนึงที่คิดว่าพี่ลีโอท้อง 555555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-06-2015 15:57:38

ท้องแว้วๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-06-2015 16:11:36

ขอแฝดเลยได้ไหมมมมมม ม ม
แต่เอ๊ะ!!! นี่จะเป็นดวงแก้วอะไรที่ท่านเมอาว่ารึเปล่า
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 19-06-2015 18:18:51

แพ้ท้องแทนคุณภรรยา แสดงว่ารักมาก !!! :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-06-2015 18:26:45

ลูกหมูท้องงงงง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-06-2015 18:47:25

ลูกหมูท้องแล้วแน่ๆเลย พี่ลีโอน้ำยาดีมาก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-06-2015 19:13:05

ท้องแล้วแน่ๆเลย พี่ลีโอแพ้ท้องแทนขนาดนี้ >.<"

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-06-2015 19:31:21

อัยย่ะ น้ำยาเขาดีจริง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 19-06-2015 19:50:48

ท้องสินะ  :-[ :-[ :-[

รออ่านต่อนะคร้าบบบ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 19-06-2015 21:12:03

ท้องแล้ว
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 19-06-2015 21:42:40

 :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-06-2015 22:30:59

พี่ลีโอแพ้ท้องแทนลูกหมูใช่มั้ย :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 21-06-2015 09:06:00

ดีใจกับลีโอและลูกหมูด้วยนะ

ลูกหมูท้องแล้วๆๆๆ เย้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-06-2015 09:22:47

 :mew1:

ดันๆ ขออนุญาตนะคะ

พรุ่งนี้อัพอย่าลืมติดตามกันน้า

แจก magnet เช่นเดิมค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 (19/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-06-2015 09:53:38

รอนะค้าา.. :impress:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 26 "เพราะรัก" P.27 >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 23-06-2015 10:38:07

มารอแล้วจร้าาาาา :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-06-2015 10:44:04

ตอนที่ 27

ลูกหมู

“ยินดีด้วยนะครับ  ตอนนี้คุณลูกหมูตั้งครรภ์เกือบสองเดือนแล้ว”  ประโยคนี้ของคุณลุงหมอดังสะท้อนก้องไปมาอยู่ในหูผม 
ผมท้องได้สองเดือนแล้ว  ผมตั้งท้องลูกของพี่ลีโอสองเดือน  ‘ไม่อยากจะเชื่อเลย!?’

“ลุงหมอเป็นความจริงใช่มั้ยครับ!  ลูกหมูท้องสองเดือน!  คุณแม่  ผมกำลังเป็นพ่อคนแล้วครับ  หมูน้อยเรากำลังมีลูกด้วยกัน  โอ๊ย!  พี่ดีใจชะมัด”  ผมตกอยู่ในอ้อมกอดของพี่ลีโออย่างไม่ทันตั้งตัว 

ดูท่าแล้วพี่คงดีใจกับข่าวใหม่นี้ไม่น้อย  ซึ่งผมเองก็ดีใจเช่นกันที่รู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตเกิดขึ้นในร่างกายของผม  แต่ที่เห็นว่าผมยังคงนิ่ง  เป็นเพราะกำลังช็อกด้วยคิดไม่ถึงต่างหาก  แถมยังเกิดคำถามในใจเหมือนพี่ด้วย  ว่าผมตั้งท้องลูกของเราจริงๆหรือ

“เบาหน่อยตาลีโอ  น้องกำลังท้องอยู่”  เสียงปรามแบบไม่จริงจังนักของคุณแม่  ตอกย้ำกับความจริงที่เกิดขึ้น  จนผมเกิดความรู้สึกอุ่นวาบยังหน้าท้องขึ้นมาอย่างประหลาด  จึงเผลอเอามือลูบเบาๆ

“ลูกหมูเป็นอะไรรึเปล่า  ปวดท้องเหรอ...ลุงหมอครับ  ลูกหมูปวดท้อง  ลูกผมจะเป็นอะไรรึเปล่า”  ผมรีบคว้าท่อนแขนของว่าที่คุณพ่อมือใหม่ไว้ทันที  ก่อนที่พี่จะทำให้คนรอบตัวเราแตกตื่นไปมากกว่านี้

“พี่ครับ!  ลูกหมูไม่ได้ปวดท้อง  ลูกหมูปกติดีทุกอย่าง...จริงๆครับ”  ขืนผมไม่รีบยืนยันออกไป  มีหวังเจ้าของสายตาเคลือบแคลงที่จ้องผมอยู่  คงได้ออกคำสั่งให้คุณลุงหมอตรวจผมอย่างละเอียดทันทีแน่นอน  คราวนี้คงได้วุ่นวายไปกันทั้งโรงพยาบาล

สุดท้ายผมก็ได้แต่ลอบถอนใจเฮือกใหญ่  เมื่อพี่ลีโอเชื่อในคำพูดของผม  แต่พี่ยังย้ำอีกว่าถ้าผมรู้สึกผิดปกติอะไรให้รีบบอก  และสั่งห้ามผมปกปิดพี่อย่างเด็ดขาด  ก่อนที่พี่จะหันไปคุยกับคุณลุงหมอ  เรื่องการดูแลผมในช่วงที่ผมตั้งท้อง  ทั้งเรื่องอาหารการกิน  วิธีปฏิบัติตัว  ตลอดจนการออกกำลังกาย  หรือแม้แต่ยาที่ควรหลีกเลี่ยง  แม้แต่คุณแม่ที่นั่งข้างๆยังไม่มีโอกาสซักถามคุณลุงหมอเลย  ท่านได้แต่นั่งยิ้มด้วยสีหน้าภูมิใจที่มีให้แก่ลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน

ท่าทางที่ดูจริงจังของพี่ลีโอ  ทำให้ผมถึงกลับอมยิ้มด้วยความอุ่นใจ  เพราะรับรู้ถึงความรักและความใส่ใจของพี่ที่มีต่อผม  แม้พี่จะดูจริงจังมากไปหน่อยก็ตาม  พี่ทำเหมือนว่าผมกำลังป่วยหนักและต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษอย่างไรอย่างนั้นเลย  และผมก็อดขำไม่ได้จริงๆ  เพราะตั้งแต่เกิดคำถามชวนคิดของคุณแม่  ตอนที่เราอยู่บนรถด้วยกัน  อาการคลื่นไส้วิงเวียนจนอยากอาเจียนที่มีมาก่อนหน้าของพี่ไม่มีให้เห็นอีกเลย

ผมเองก็ลืมเรื่องประจำเดือนของตัวเองไปสนิท  พอคุณแม่ถามคำถามนั้นขึ้นมา  ผมถึงกับแปลกใจ  แต่ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นตกใจแทน  ยามที่ตัวเองได้คำตอบว่าประจำเดือนขาดมาร่วมสองเดือนแล้ว  บวกเข้ากับตอนผมที่ได้สบตากับท่าน  ทำให้ผมเข้าใจทันทีว่าทำไมคุณแม่ถึงเลือกถามคำถามนั้น  เพราะท่านเคยเล่าให้ผมฟังว่าในช่วงที่ท่านตั้งท้องพี่ลีโอ  คุณพ่อเคยมีอาการเหมือนคนแพ้ท้อง  คือหน้ามืดวิงเวียนและอยากอาเจียนอย่างหนัก  ในขณะที่ตัวท่านเองปกติดีทุกอย่าง  อาการของคุณพ่อตอนนั้นไม่ต่างจากอาการของพี่ลีโอตอนนี้  ตามอย่างคำของคนโบราณที่ว่า  ‘แพ้ท้องแทนเมีย’

“ส่วนวิธีการคลอด  เราคงต้องเลือกเป็นการผ่าคลอดนะครับ”  เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณลุงหมอพูด  ผมเงยหน้าสบตาพี่อย่างหวาดๆ 

แม้วิทยาการทางการแพทย์สมัยนี้จะก้าวหน้าไปไกลแค่ไหนก็ตาม  แต่พอได้ยินเรื่องการผ่าตัด  ผมอดใจเสียไม่ได้จริงๆ  ที่สำคัญผมยังเป็นผู้ชายท้องได้ที่ต้องได้รับการผ่าคลอด  ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

พี่ลีโอเองก็เหมือนจะรู้ถึงความไม่สบายใจของผม  ด้วยพี่พยายามยิ้มและกระชับมือผมให้แน่นขึ้น  ทั้งๆที่แววตาของพี่ก็ฉายแววกังวลเช่นกัน

“ลูกหมูจะปลอดภัยใช่มั้ยครับลุงหมอ”  คุณลุงหมอระบายยิ้มอ่อนๆอย่างเข้าใจส่งให้พี่กับผม

“ลุงรู้ว่าเราน่ะกังวล  เพราะเคสของลูกหมูไม่ปกติเหมือนคนตั้งครรภ์ทั่วไป  แต่วิธีนี้ปลอดภัยที่สุดสำหรับลูกหมูแล้ว  และถ้าเป็นไปได้  ลุงจะให้เราได้คุยกับคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับลูกหมู  ซึ่งทีมแพทย์ของลุงประสบผลสำเร็จในการผ่าตัดเคสนี้แล้วด้วย” 

คุณลุงหมอพูดเหมือนว่ามีผู้ชายคนอื่นท้องได้  และได้ใช้วิธีผ่าคลอดเหมือนที่ท่านแนะนำกับพวกเราแล้วอย่างไรอย่างนั้น  แต่จะเป็นไปได้อย่างไร  จะมีผู้ชายที่พิเศษสามารถตั้งท้องได้คนอื่นอีกหรือ

“คุณหมอหมายความว่าได้ผ่าคลอดให้ผู้ชายท้องได้คนอื่นอีกหรือคะ”  คุณแม่สุมนาถามออกไปอย่างใจผม

“ครับ”  สิ้นเสียงของคุณลุงหมอ  ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว  เมื่อผมพูดสวนขึ้นไปทันที

“ขอผมพบเขาคนนั้นหน่อยได้มั้ยครับ...นะครับคุณลุงหมอ”  ผมอยากเจอเขาคนนั้น  คนที่มีความพิเศษเหมือนกับผม 

ผมสังหรณ์ใจลึกๆว่าเราต้องมีความเกี่ยวข้องกันบางอย่าง  เป็นต้นว่าอย่างการที่เราเป็น  ‘ครอบครัวเดียวกัน’  แน่นอนว่าไม่ใช่ครอบครัวของผมที่นี่อย่างครอบครัวอัครภูมิเมธี  แต่เป็นครอบครัวที่อยู่บนนั้น  สถานที่ที่ผมเพิ่งไปเยี่ยมเยียนมา

“ลูกหมูพร้อมมั้ย  ไหวรึเปล่า  ทำไมมือเย็นแบบนี้”  ผมยื่นมืออีกข้างไปกุมกระชับมือของพี่ลีโอที่กุมมือผมอยู่แล้ว  ก่อนจะพยักหน้ารัวๆยืนยันว่าผมไหว  แม้ความจริงผมจะตื่นเต้นมากเพียงใดก็ตาม

“ไหวครับ  ลูกหมูแค่ตื่นเต้นที่จะได้พบพี่ชาย  ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เจอคนในครอบครัวที่มาจากสถานที่เดียวกัน  ลูกหมูมั่นใจนะว่าพี่เค้าต้องเป็นลูกอีกคนของท่านแม่เมอา”  พี่ลีโอยิ้มให้ผมอย่างเข้าใจ  ก่อนผมจะตัดสินใจเอื้อมมือไปจับลูกบิดของประตูห้องพักฟื้นคนไข้

‘พฤกษ์  สิริเทวา’  คือชื่อของคนที่อยู่หลังบานประตูบานนี้  และเป็นคนเดียวกับที่คุณลุงหมอผ่าคลอดทารกแฝดให้เมื่อเช้า  ประเด็นสำคัญอยู่ที่เป็นผู้ชายท้องได้อีกคนนอกจากผมบนโลกใบนี้  และน่าจะมีชะตากรรมเดียวกับผม  ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ลงมาทำภารกิจพิเศษบางอย่าง  จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมผมถึงอยากพบเขามากขนาดนี้ 

ยังดีที่คุณลุงหมอเข้าใจและเห็นใจผม  ด้วยท่านช่วยเข้ามาพูดขอพี่พฤกษ์ให้ผมเข้าเยี่ยม  และผมขอแอบอ้างขอเป็นน้องชายเรียกพี่พฤกษ์ว่าพี่เลยแล้วกันครับ

จากคำบอกเล่าของคุณลุงหมอ  ถึงอาการของพี่ชายยามแรกรู้เรื่องของผมนั้น  พี่พฤกษ์มีอาการตกใจ  และกระตือรือร้นตอบรับให้ผมไปหาได้ทันที  ทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งรู้สึกตัวเต็มที่หลังจากผ่าคลอดได้ไม่นาน

“อ่า~...สวยจัง  เทพสวรรค์จุติบนโลกมนุษย์ชัดๆ”  คำพูดของผมเหมาะสมกับภาพบุคคลตรงหน้าแล้วครับ

เจ้าของร่างกายบอบบางที่ห่อหุ้มด้วยผิวขาวกระจ่างใสอมชมพู  กำลังหันมาส่งยิ้มละมุนตาให้ผม  ด้วยเครื่องหน้าหวานหยด  ปากนิดจมูกหน่อย  เด่นที่ดวงตากลมโตมีแววระยิบระยับด้วยความดีใจ  ดวงตาถูกล้อมกรอบด้วยขนตางอนยาว  พร้อมผมยาวสลวยที่หยักเป็นลอนคลื่นน้อยๆ  ส่งผลให้บุคคลตรงหน้าสวยหวานยิ่งกว่าผู้หญิงจริงๆเสียอีก  องค์ประกอบทุกอย่างที่เป็นพี่พฤกษ์  ส่งผลให้พี่ชายดูอ่อนเยาว์  จนไม่น่าเชื่อว่าจะมีอายุสามสิบเข้าไปแล้ว

“ลูกหมูใช่มั้ย”  แถมเสียงพี่ชายก็ยังนุ่มชวนเคลิ้มอีกต่างหาก 

ผมจึงได้แต่พยักหน้าช้าๆเหมือนคนกำลังนอนละเมอ  ไม่รู้สึกตัวต่อเหตุการณ์เป็นจริงตรงหน้านัก  ยังดีที่ได้พี่ลีโอจูงมือและพาเดินเข้าไปยังเตียงที่พี่พฤกษ์นั่งอยู่

“สวัสดีครับคุณพฤกษ์  ผมลีโอ  และนี่ลูกหมูคู่หมั้นของผม  ว่าที่คุณแม่มือใหม่เหมือนคุณครับ...เราสองคนขอบคุณคุณมากครับที่อนุญาตให้มาพบ”  ผมส่งยิ้มให้พี่ลีโอแทนคำขอบคุณที่ออกหน้าคุยให้ผมจนหมด  ขืนผมพูดเองมีหวังคงไม่รู้เรื่อง  เพราะกำลังตื่นเต้นปนประหม่ากับพี่ชายแสนสวยคนใหม่

“ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้ครับ  เรียกพี่ว่าพี่พฤกษ์เถอะนะ  ไม่ต้องมีคุณนำหน้าหรอก...ลีโอ  ลูกหมู”  รอยยิ้มกระจ่างและแววตาแสนอบอุ่น  ทำให้พี่พฤกษ์ยิ่งดูน่ามองยิ่งขึ้น  จนผมเริ่มลืมความตั้งใจที่จะมาคุยกับพี่ไปเลย

“ลูกหมู  จะมาคุยกับพี่พฤกษ์  หรือว่าจะมานั่งมองพี่เขากัน  หืม”  ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ  ก่อนจะรีบระบายยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุด  และรีบเขย่ามือพี่ลีโออย่างอ้อนๆ  เมื่อเห็นแววตาที่เริ่มไม่พอใจของพี่เข้า 

ผมก็แค่ตกตะลึงกับความสวยของพี่พฤกษ์ไปนิดหน่อยเท่านั้นเอง  ไม่ได้จะให้ความสนใจคนอื่นมากกว่าคนรักของตัวเองเสียหน่อย  กระทั่งมุมปากพี่เริ่มยกยิ้มนั่นแหละ  ผมถึงได้สบายใจขึ้นว่าไม่โดนพี่โกรธแล้ว  ก่อนจะหันมาให้ความสนใจคนที่ผมต้องการคุยด้วย  แต่ก็เจอกับแววตาล้อเลียนและยิ้มน้อยๆของพี่พฤกษ์จนได้

“ลีโอกับลูกหมูดูรักกันดีจังนะครับ  เห็นแบบนี้พี่ก็มีความสุขไปด้วย”  คำพูดและแววตาของพี่พฤกษ์สอดคล้องไปในทางเดียวกัน  แต่ทำไมชั่วแวบผมถึงเห็นความเศร้าจางๆในตาคู่สวยของพี่ชายด้วยก็ไม่รู้

“พี่ตื่นเต้นมากนะที่ได้รู้เรื่องของลูกหมูจากคุณหมอ  อืม...เกือบสองเดือนแล้วใช่มั้ยครับ  แต่ลูกหมูคงต้องลำบากแพ้ท้องหน่อยนะครับ  แต่อีกเดี๋ยวก็ดีขึ้น”  จากคำพูดของพี่พฤกษ์  ทำให้ผมอมยิ้มและเหล่มองไปทางพี่ลีโอ  ที่พยายามวางหน้าเฉยหลบตาผม  ทั้งๆที่ติ่งหูขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆ

“คิกๆ  ครับ  แพ้ท้องลำบากจริงๆ  ทั้งเวียนหัวทั้งคลื่นไส้  แต่คนที่ลำบากไม่ใช่ผมหรอก...ใช่มั้ยครับพี่ลีโอ  คิกๆ”  ผมเขย่ามือพี่ลีโอเบาๆอย่างหยอกเย้า  เพราะต้องการให้พี่ตอบคำถามของผม  แต่ถึงพี่ลีโอไม่ตอบเพราะมัวแต่นั่งหูแดง  พี่พฤกษ์ก็ดูท่าจะรู้ทันเสียแล้ว

“โอ้!  คิกๆ  ลีโอแพ้ท้องแทนลูกหมูเหรอครับเนี่ย  ลูกหมูรู้มั้ยว่าหายากนะครับ  ที่สามีจะแพ้ท้องแทนภรรยา  แสดงว่าลีโอรักลูกหมูมากนะ”  ประโยคที่เพิ่งได้ยินจากพี่ชายคนใหม่  ทำเอาผมเป็นฝ่ายนั่งเป็นใบ้  เพราะอายจนพูดไม่ออก  แถมสายตาสื่อแววหวานของพี่ลีโอ  ก็ทำให้แก้มผมแทบระเบิดเพราะความร้อนเสียให้ได้

ผมตั้งสติอยู่นานกว่าจะรวบรวมมันได้ใหม่อีกครั้ง  ก็โดนสองคนที่เหลือในห้องล้อเลียนผ่านสายตาเสียเกือบไปไม่เป็น

“อ่า......พี่พฤกษ์ครับ  พี่เคยเจอท่านแม่มั้ยครับ  ท่านเมอาชายาแห่งซุส”  ใบหน้าหวานๆของพี่พฤกษ์ยิ่งหวานขึ้นไปอีก 

ด้วยรอยยิ้มละมุนที่ถูกคลี่ออกจนกว้าง  และแววตาที่ฉายแววอบอุ่น  ก่อนพี่ชายจะพยักหน้าช้าๆ  จนปอยผมข้างหูระมาตามดวงหน้าหวานหยด  ยิ่งเพิ่มความน่ามองและน่าทะนุถนอมยิ่งขึ้นไปอีก  จนผมอยากรู้จักคนรักของพี่ชายขึ้นมาทันที  เพราะคนๆนั้นช่างน่าอิจฉาที่มีพี่พฤกษ์เป็นคนรัก

“ล่าสุดพี่มีโอกาสพบท่านในฝัน  คือวันก่อนที่พี่จะคลอด  แต่ก่อนหน้าที่พี่จะกลับมาไทยเมื่อเจ็ดเดือนก่อน  พี่ก็ฝันถึงท่านเป็นครั้งแรกเหมือนกันครับ  น่าเสียดายที่พี่ไม่เคยพบหรือสัมผัสตัวท่านจริงๆเลย  แต่พี่ก็รับรู้ได้ว่าท่านเมอาอยู่ไม่ห่างจากพี่  ท่านคอยเฝ้ามอง  คุ้มครอง  และดูแลพี่มาตลอด”  แววตาพี่พฤกษ์ที่ใช้มองผมเป็นแววตาของคนในครอบครัว 

แววตาที่มีแต่ความรัก  ความอบอุ่น  และความหวังดีที่มีให้แก่กัน  เหมือนแววตาของคนในครอบครัวอัครภูมิเมธี  ทำให้ผมเชื่อว่าเราเป็นพี่น้องที่ถูกส่งมาบนโลกเช่นเดียวกัน

“พี่พฤกษ์  พี่บอกว่าพี่กลับมาไทยเมื่อเจ็ดเดือนก่อน  พี่ไปทำอะไรและอยู่ที่ไหนมาครับ  ในเมื่อจากประวัติที่ผมทราบจากลุงหมอ  พี่เป็นคนไทยนี่ครับ...ผมขอโทษที่ละลาบละล้วง  แต่ถ้าพี่ยังไม่พร้อมเล่าก็ไม่เป็นไรครับ”  ผมรีบพยักหน้าสนับสนุนคำพูดของพี่ลีโอทันทีที่ได้เห็นแววตาเศร้าสร้อยของพี่พฤกษ์  และไม่คิดอยากรู้อดีตที่สร้างความเจ็บปวดให้พี่ชายอีกแล้ว

“ไม่ๆ  ลีโอ  ไม่เป็นไร  ลีโอเป็นคนรักของลูกหมู  ลูกหมูเองก็ถือว่าเป็นน้องชายพี่  แม้เราจะถือกำเนิดต่างสถานที่กันก็ตาม  แต่ก็ได้ชื่อว่าเป็นคนในครอบครัว  เพราะมีท่านเมอาเป็นมารดาเช่นกัน  เรื่องของพี่จึงไม่ใช่ความลับสำหรับคนในครอบครัวเดียวกันหรอกครับ”

“พี่พฤกษ์~”  ผมตื้นตันไปกับคำพูดที่ได้ยิน  รู้ตัวเลยว่าน้ำตาคลอหน่วยเจียนหยาดหยด  ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปกุมทับมือบอบบางของพี่พฤกษ์ไว้ 

ผมจึงได้รอยยิ้มอ่อนโยนจากพี่ชาย  พร้อมแรงกระชับที่หัวไหล่จากคนที่ผมรัก

“พี่ลีโอ~”  นาทีนี้คงไม่มีใครมีความสุขเท่ากับ  ลูกหมู  อัครภูมิเมธี  อีกแล้วครับ  ผมมีทั้งสามีอันเป็นที่รักและพี่ชายที่เป็นพี่ชายจริงๆของผมเอง

หลังจากนั้นเรื่องราวชีวิตของผู้ชายที่ชื่อ  ‘พฤกษ์  สิริเทวา’  ก็ถูกถ่ายทอดมาให้ผมและพี่ลีโอได้รับรู้  ซึ่งสร้างความรู้สึกหลายหลายให้เกิดแก่เรา  ทั้งโศกเศร้า  ตื่นเต้น  ประหลาดใจ  ยินดี  และโกรธเคือง 

เหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของพี่พฤกษ์  เปรียบเสมือนพายุร้ายลูกใหญ่ที่พัดผ่าน  ทำให้พี่ชายของผมบอบช้ำไปทั้งกายใจ  แต่เหตุการณ์ร้ายๆเหล่านั้น  กลับทำให้วันนี้เราสองคนได้พบกัน  ผมได้มีโอกาสรู้จักพี่ชายของผม  และผมขอฉวยโอกาสนี้ดูแลพี่พฤกษ์กับหลานชายอย่างดีที่สุด  เพราะทั้งสามไม่มีใครที่รู้จักและสนิทสนมอยู่ที่ไทยเลย 

ผมคงต้องขอบคุณพวกเขา  คนที่เคยทำร้ายจิตใจพี่  จนพี่พฤกษ์ต้องหนีมาก่อนเราจะได้พบกัน เสียดายที่เราไม่เจอกันเร็วกว่านี้  ไม่เช่นนั้นพี่พฤกษ์คงไม่ต้องลำบากอยู่คนเดียวถึงเจ็ดเดือนหรอก  ที่สำคัญอดีตของพี่ชายก็ทำให้ผมแน่ใจในชาติกำเนิดของตัวเองยิ่งขึ้น  เพราะเรามีจุดเริ่มต้นไม่ต่างกัน  จุดเริ่มต้นที่เรียกว่าสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า!

“...ยังดี  ที่วันนี้พี่โชคดีได้เจอเด็กผู้ชายคนหนึ่ง  เพราะถ้าเด็กคนนั้นไม่เข้ามาช่วยพี่  พี่กับลูกก็ไม่รู้ว่าจะปลอดภัยเหมือนตอนนี้รึเปล่า”  พี่พฤกษ์เล่าต่อเนื่องมาจนถึงเหตุการณ์สำคัญล่าสุดของชีวิต

ผมยิ่งกระชับแรงลงบนมือนุ่มของพี่พฤกษ์ยิ่งขึ้น  เพราะอดใจหายไปกับเรื่องเล่าของเหตุการณ์ในช่วงเช้าตอนที่พี่พฤกษ์เจ็บท้องคลอดไม่ได้  ยังดีที่พี่พฤกษ์ได้เจอเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งมาช่วยเรียกรถพยาบาลให้  ในขณะที่พี่ชายของผมเจ็บท้องระหว่างกลับมาจากตลาดเช้า  และเด็กผู้ชายคนนั้นมีแก่ใจนั่งรถพยาบาลมาส่งพี่ชายผมถึงโรงพยาบาลด้วย  กระทั่งถึงมือคุณลุงหมอและผ่าคลอดอย่างปลอดภัยทั้งแม่และลูกในที่สุด

“เด็กคนนั้นชื่ออะไรครับ  พี่รู้ชื่อน้องเค้ารึเปล่า  เดี๋ยวลูกหมูจะได้ติดต่อไป  เพื่อขอบคุณที่ช่วยพี่ชายและหลานแฝดของลูกหมูไว้”  คำตอบของพี่พฤกษ์คือการส่ายหน้า  แววตาเสียใจและเสียดายอย่างเห็นได้ชัด

“ผมว่าเราอย่างเพิ่งกังวลเรื่องนี้เลย  ขอผมถามรายละเอียดจากพยาบาลเวรก่อน  เพราะเราน่าจะรู้เรื่องของเด็กคนนั้นไม่มากก็น้อย  ลูกหมู  พี่ว่าให้พี่พฤกษ์พักก่อนเถอะ”  แน่นอนว่าวิธีของพี่ลีโอย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเรา

“ครับ  ลูกหมูนี่แย่จริง  มัวแต่ชวนพี่พฤกษ์คุย  แต่พี่ครับ!...ลูกหมูยังไม่เห็นหน้าหลานเลยนะครับ”  ผมหันไปมองหน้าพี่ลีโอสลับกับพี่พฤกษ์อย่างกระตือรือร้น  ด้วยอยากเห็นหน้าหลานชายฝาแฝดจับใจ 

แม้จะรู้ตัวอยู่บ้างว่ากำลังทำตัวเอาแต่ใจอยู่ก็ตาม  แต่ทำไมทั้งคู่ถึงต้องอมยิ้มและมองมาที่ผมเป็นตาเดียวแบบนั้นด้วยล่ะ

“เรานี่น้า  จะเป็นแม่คนอีกไม่กี่เดือนแล้ว  ยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่อีก”  แม้จะฟังแล้วเหมือนว่าผมกำลังโดนพี่ลีโอตำหนิ  แต่ฝ่ามือที่ลูบข้างแก้มและสายตาอบอุ่นที่พี่ใช้มองผม  กลับทำให้รู้ว่าผมยังคงเป็นคนสำคัญของพี่เสมอ  ไม่ว่าผมจะเอาแต่ใจตัวเองขนาดไหนก็ตาม

“ถ้าลูกหมูอยากเจอเด็กๆ  ก็อย่าเพิ่งรีบกลับ  เพราะก่อนที่ลูกหมูกับลีโอจะเข้ามา  พยาบาลเพิ่งพาเด็กๆไปป้อนนม  เพราะพี่ไม่มีน้ำนมให้ลูกน่ะครับ”  ยังไม่ทันจบประโยคของพี่พฤกษ์ดีนัก  ก็มีเสียงเคาะประตูพร้อมเสียงขออนุญาตดังขึ้น 

หลังจากนั้นพยาบาลสองคนเข็นเปลเด็กอ่อนสองหลังเข้ามา  แน่นอนว่าเด็กที่นอนอยู่ในเปลย่อมไม่ใช่เด็กที่ไหน  แต่เป็นหลานชายฝาแฝดของผมเอง  ทั้งคู่ดูตัวเล็กกว่าเด็กแรกเกิดปกติ  เหตุผลก็คงเพราะเป็นเด็กแฝด  แต่ดูโดยรวมฝาแฝดก็แข็งแรงดี  มีบิดตัวจนหน้าแดงและขยับแขนไปมาทั้งๆที่ตาปิดสนิท  ก่อนจะร้องอ้อแอ้เบาๆเป็นการทักทายทุกสายตาที่อยู่ในห้อง  และเหมือนทั้งคู่จะโชว์ว่า  ‘ถึงผมจะตัวเล็กแต่ก็แข็งแรงดีนะ’  อะไรแบบนั้น  ซึ่งทำเอาผม  พี่ลีโอ  และพี่พฤกษ์ถึงกับหัวเราะเบาๆออกมาในความน่าเอ็นดูของฝาแฝด 

เมื่อผมได้พิจารณาใกล้ๆ  ผมยิ่งหลงรักหลานน้อยฝาแฝดของผม  แม้ทั้งคู่จะมีหน้าตาเหมือนกันจนผมแยกไม่ออก  และมีผิวขาวดังน้ำนม  แก้มและปากแดงฉ่ำ  จมูกโด่ง  ขนตาหนาและงอนเป็นแพอย่างเห็นได้ชัด  แถมยังเป็นสีเดียวกัน  ทั้งคิ้วกับเส้นผมคือสีน้ำตาลเข้ม 

ผมเชื่อว่าหลานฝาแฝดต้องเป็นลูกครึ่งไทยสเปนที่หน้าตาดีที่สุด  โตมาหลานแฝดของผมต้องหล่อชนิดที่สาวมองเหลียวหลังจนเดินตกถนนเชียวล่ะ

“อ่า~  หลานน้า  น่าเกลียดน่าชังที่สุดเลย  พี่ลีโอดูสิครับ  หลานๆยิ้มให้ผมด้วย”  ผมเขย่ามือพี่ด้วยความตื่นเต้น  เมื่อหนึ่งในฝาแฝดระบายยิ้มให้ผมทั้งๆที่ตายังปิดสนิท

“ฮึๆ  ครับ  หลานคงรู้ว่าน้าลูกหมูหลงรักเจ้าตัวทันทีที่เห็นแน่ๆ  จริงมั้ย”  ผมยิ้มกว้างส่งให้คนที่รู้ใจผมที่สุดคนนี้

“คุณพฤกษ์คะ  มีน้องผู้ชายขอเข้าเยี่ยมค่ะ  เป็นคนเดียวกับที่มาส่งคุณที่โรงพยาบาลเมื่อเช้า  คุณพฤกษ์จะให้น้องเข้าเยี่ยมมั้ยคะ”  ผมเงยหน้ามองไปยังพยาบาลที่พูดประโยคนี้ทันที 

ผมได้เห็นว่าพี่พฤกษ์ที่กำลังรับหนึ่งในหลานแฝดของผมมาอุ้มนั้น  พี่ระบายยิ้มกว้างอย่างดีใจ  ก่อนจะรีบตอบรับคำขอของเด็กคนนั้นผ่านพยาบาลที่ยืนอยู่ข้างเตียง

“ได้ค่ะ  ดิฉันจะให้น้องเข้ามาหาเลยนะคะ  ส่วนสองหนุ่มน้อยดื่มนมมาอิ่มพร้อมหลับแล้วค่ะ  และอีกสักสองชั่วโมงดิฉันจะมาสอนวิธีชงนมให้เด็กๆดื่มนะคะ  เพราะได้เวลาที่ทั้งคู่ต้องดื่มนมอีกรอบพอดีค่ะ”

“ขอบคุณครับ”  สิ้นคำขอบคุณของพี่ชาย  พยาบาลทั้งคู่ก็ขอตัวออกไปจากห้อง

“พี่พฤกษ์ครับ  วันหลังขอลูกหมูอุ้มหลานหน่อยนะครับ”  ขอพี่ชายไว้ก่อนเลยครับ  ใจจริงผมอยากอุ้มอยากกอดหลานแฝดจะแย่  แต่ขอหัดอุ้มเด็กอ่อนก่อนแล้วกัน

พี่พฤกษ์ตอบรับคำผมอย่างใจดี  มีถามด้วยว่าทำไมไม่อุ้มเสียแต่ตอนนี้เลย  ผมก็ได้แต่ตอบไปว่าไม่กล้าอุ้มเพราะหลานตัวเล็กและกลัวทำหลานหลุดมือ  พี่พฤกษ์ฟังคำตอบของผมแล้วก็ได้แต่หัวเราะ  ส่วนพี่ลีโอก็ไม่พูดอะไรเพราะเอาแต่ยืนซ้อนหลังกอดเอวผมไว้หลวมๆ  และจ้องเจ้าหนูฝาแฝดตาไม่กระพริบ  ดูก็รู้ว่าพี่ลีโอหลงรักหลานแฝดไม่ต่างจากผมเลยล่ะ

“คนไหนชื่ออะไรครับ  พี่พฤกษ์ได้ตั้งชื่อให้เด็กๆรึยัง”  นั่นสิผมลืมเรื่องชื่อไปเลย  ผมเงยหน้าจ้องพี่พฤกษ์รอคำตอบไม่ต่างจากพี่ลีโอ

พี่พฤกษ์ระบายยิ้มน้อยๆให้เรา  ก่อนจะก้มมองลูกแฝดที่อยู่ในอ้อมกอด  และหันมาลูบแก้มแดงๆของอีกคนที่อยู่ในเตียงเด็กอ่อนตรงหน้าผม  ด้วยแววตาอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก  พี่ชายเงียบไปพักหนึ่งเหมือนกำลังครุ่นคิด  ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาผมและเอ่ยชื่อของฝาแฝดออกมา

“ภูมิ  ภพ”  ชื่อเหมาะสมกับเด็กๆทีเดียวเชียวครับ  พี่ชายผมนี่เข้าใจตั้งชื่อจังเลย

‘ผืนแผ่นดินที่มั่นคงให้พฤกษาได้ยืนหยัดและพึ่งพิงได้’

“ก๊อกๆ”  เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น  พี่พฤกษ์เอ่ยอนุญาตด้วยความดีใจ 

“เข้ามาได้เลยครับ”  แน่นอนคนที่จะเดินเข้ามาต้องเป็นเด็กผู้ชายคนนั้น  คนที่ช่วยพี่พฤกษ์ไว้เมื่อเช้า

ผมเชื่ออย่างสนิทใจมาตั้งนานแล้วว่าโลกกลม  เพราะทั้งการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ที่ยืนยันมาแบบนั้น  ร่วมกับได้เจอเหตุการณ์หลากหลายแสนมหัศจรรย์เข้ามาในชีวิต  เหมาะแล้วที่ผมจะใช้คำนี้มาเปรียบเปรย  แต่อย่างไรเสียผมก็ต้องแปลกใจอยู่ดี  เมื่อคำว่า  ‘โลกกลม’  ถูกยกขึ้นมาใช้อีกครั้ง  ไม่เว้นแม้แต่ครั้งนี้

“วาเลนไทน์...ไทนี่!!”

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ไม่ติดใจกันแล้วน้า  เพราะหมูน้อยคงได้เป็นแม่หมูเร็วๆนี้แน่นอน
และเชื่อได้ว่าใครหลายคนคงอยากรู้จักตัวละครใหม่ในตอนนี้แน่ๆ
แถมไทนี่ยังมาโผล่ในตอนท้ายอีก!! 

แต่คงพอเดาความสัมพันธ์ของทั้งสามคนได้เนอะ  ว่าสามคนนี้
ผูกพันกันทางไหน

ตอนหน้าจะพาคู่หวานกลับมาเจอคุณผู้อ่านอีกทีวันจันทร์นะคะ
ซึ่งเหลืออีก 3 ตอนเท่านั้นก็จบแล้ว  ฝากติดตามด้วยค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.3 เม้นท์แรกรอการติดต่อกลับเพื่อรับ magnet นะคะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-06-2015 11:20:36

ก่อนจะเป็นคุณพ่อคุณแม่เป็นคุณน้าหลานแฝดก่อนแล้วกันน่ะ ครอบครัวมาเจอกััแล้วดีใจด้วยน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-06-2015 11:27:14

 :katai2-1:  :katai2-1:  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 24-06-2015 11:46:15

มาแล้วเย่ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-06-2015 12:18:30

กรี๊ด เรื่องของพฤกน่าสนใจมาก อยากอ่านแล้วค่า555+

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-06-2015 12:23:08

แล้วแบบนี้พี่ลีโอจะไม่ทะเลาะกับน้องไทนี่เพื่อแย่งลูกหมูกันใช่ไหมคะเนี่ย? ^^ :laugh:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-06-2015 12:37:31

โลกกลมสุดๆ...สามพี่น้องมาเจอกันแล้ว

ต่อไปจะเจอคนไหนอีกหรือเปล่า

ลูกหมูสู้ๆนะ จะได้เป็นคุณแม่แล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 24-06-2015 14:43:44

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-06-2015 15:09:25

โลกกลมสุดๆอ่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 24-06-2015 16:01:40

เย้ๆ เย้ๆ น้องลูกหมูท้องแล้ว จะได้ลูกแฝดเหมือนพี่ชายมั้ย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-06-2015 17:50:06

ลูกหมูได้เจอพี่น้องซะแล้ว~ น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-06-2015 18:00:46

ลูกหมูท้อวจริงๆด้วย ตัวยุ่งโผล่มาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-06-2015 18:17:14

ลูกหมูท้องแว้วววว. จะเป็นแฝดไหมนะ. อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 24-06-2015 18:18:22

โลกกลมจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-06-2015 18:37:17

ดีใจที่ลูกหมูท้องแล้ว :katai2-1: ส่วนพี่พฤกน่าจะเป็นเรื่องต่อไปของคุณMISS U รึเปล่า :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 24-06-2015 19:33:57

ลูกหมูได้เจอพี่น้องอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 24-06-2015 19:45:48

ไม่ได้อ่านนิยายพี่มาศเสียนาน มาอีกทีก็ใกล้จะจบซะแล้ว :m23:
อ่านแล้วก็หลงรักลูกหมู คิดเล่นๆว่าอยากเจ้าเนื้ออย่างลูกหมูบ้าง
แต่ก็กลัวว่าผู้ชายอย่างพี่ลีโอจะมีแค่ในนิยายของพี่มาศน่ะสิ
นอกจากจะเอ็นดูแล้วยังอิจฉาลูกหมูอีกด้วย โชคดีมากๆเลย
เป็นที่รักทั้งจากบ้านทางโน้นและบ้านปัจจุบันนี้ :man1:
เรื่องของพี่พฤกก็น่าสนใจ จะเป็นเรื่องต่อจากนี้หรือเปล่าคะ
ถ้ามีนะ สัญญาเลยว่าจะไม่เบี้ยวสักตอน :impress:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-06-2015 19:47:39

อยากอ่านเรื่องของคุณพี่ชายคนสวยขึ้นมาทันทีเลย!!!!!!!
แต่งเถอะน้าา ตอนพิเศษก็ได้เอ้า!!!
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 24-06-2015 19:53:49

สามคนพี่น้องแล้ว เย้ๆๆๆ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 24-06-2015 20:05:58

 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 24-06-2015 20:24:10

ไทยี่ก็เป็นลูกท่านเมอาอีกคนแน่ๆ อ่าอยากให้ลูกหมูได้ลูกแฝดจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 24-06-2015 22:36:25

ความเผือกเข้าครอบงำทันที

พี่พฤกษ์ขาาาาาาาา

น้องอยากเผือกเรื่องของพี่จัง  :hao7: :hao7:

อีก 7 เดือน ลูกหมูตัวน้อยๆก็จะลืมตา

มาให้ป้าเลี้ยงแล้วสินะ ><

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 24-06-2015 23:43:27

อยากให้หมูน้อยได้ลูกแฝดด :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-06-2015 06:39:15

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 25-06-2015 07:53:31

 :L1: :L1: :L1: ยินดีด้วยน้องลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 25-06-2015 10:28:50

สนุกมากค่ะ แล้วจะรออ่านต่อน้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-06-2015 15:13:13

ลูกหมูท้องแล้ว แถมเจอพี่ชายด้วย อยากให้ลูกหมูท้องลูกแฝดบ้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 25-06-2015 15:33:02

ท้องแล้ว  :katai2-1:  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 25-06-2015 17:49:43

พี่ลีโอแพ้ท้องแทนน้องลูกหมู  :impress2:
ลูกหมูเจอพี่น้อง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 27-06-2015 21:24:35

ตอนนี้กำลังลุ้นว่าน้องจะเป็นหญิงหรือชาย 555
อยากได้ทั้งสอง เดี๋ยวนะเดี๋ยวไม่ได้ท้องเองนะ 555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 27 "ท้อง!!" P.28 (24/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 28-06-2015 02:21:23

ได้กินมาม่าจากพี่พฤกษ์ขาาาาาาาาา กรี๊ดดดดดดดดดด ยั่วยวนใจมากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 29-06-2015 12:03:37

ตอนที่ 28

ลีโอ

“พี่ลีโอ  อีกนานมั้ยครับกว่างานจะเสร็จ  ตะ..แต่!  ลูกหมูไม่ได้จะเร่งนะครับ  แค่ถามเฉยๆ”  จากประโยคที่ได้ยินผมล่ะเอ็นดูเด็กขี้เกรงใจ  จนเกือบหลุดขำกับสีหน้าแตกตื่นและน้ำเสียงสำนึกผิดของลูกหมูแล้วเชียว

ผมยังไม่ได้ต่อว่าอะไรเจ้าตัวสักคำ  น้องกลับตีโพยตีพายไปเสียได้  ลูกหมูคงกลัวว่าตัวเองกำลังมากวนผมขณะทำงานเข้าแน่ๆ  ถึงแสดงสีหน้าสีตาแบบนี้ออกมา  แต่เพราะแววตาเหงาๆของน้องทำให้ผมขำไม่ออก  จนนึกอยากเขกหัวตัวเองสักที  ที่ทำตัวละเลยคนรักเพราะงานด่วนที่เข้ามา  แทนที่จะไปส่งน้องเข้านอนเหมือนทุกคืนเสียก่อน

“มานี่มาหมูน้อย”  ผมเชิญชวนน้องด้วยเสียงนุ่มๆ  พร้อมผายมือออก  ร่วมกับระบายยิ้มอ่อนๆ  หวังให้น้องเดินเข้ามาหา  ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง  เมื่อคนน่ารักเดินหน้าหงอยๆตาโศกๆเข้าหาผมอย่างเชื่องช้า 

จังหวะก้าวเดินแบบนั้นช่างไม่ทันใจผมเลย  จนผมต้องดึงข้อมือลูกหมูเข้าหาตัวเสียเอง  แน่นอนว่าเป็นไปอย่างนุ่มนวล  เพราะผมต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของทั้งแม่และลูกในท้อง  ผมประคองเจ้าของเอวนุ่มที่บอบบางกว่าเดิมมากให้ลงนั่งซ้อนตัก  ก่อนจะโอบแขนไปรอบตัวลูกหมูและกอดรัดร่างนุ่มนิ่มไว้หลวมๆ  มีโยกตัวน้องอีกเล็กน้อยเป็นการปลอบใจเด็กขี้เหงาไปในตัว

“อย่าทำหน้าแบบนั้น  พี่ขอโทษที่มัวแต่ทำงาน  จนไม่ได้ไปส่งหมูน้อยของพี่เข้านอน  ไปครับพี่ส่งเข้านอนนะ”  ผมเตรียมยกร่างนุ่มๆขึ้น  แต่เจ้าของร่างกลับฝืนไว้จนผมนึกแปลกใจ  แต่ประโยคต่อมาของน้องกลับคลายความแปลกใจของผมจนหมด

“ไม่เอา  ไม่ไป...ไม่มีพี่กอด  ยังไงลูกหมูก็นอนไม่หลับ  ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร  ขอลูกหมูนั่งอยู่ตรงนี้  จนกว่าพี่จะทำงานเสร็จ  แล้วเราค่อยไปนอนพร้อมกันได้มั้ยครับ...นะครับพี่ลีโอ  ขอลูกหมูอยู่ด้วยนะ”  สายตาเว้าวอนตรงหน้าและรอยจูบอุ่นๆที่เกิดขึ้นยังมุมปาก  ทำเอาผมใจอ่อนยวบยาบและนึกสงสารลูกหมูจับใจ

ตั้งแต่รู้ว่าลูกหมูตั้งท้องลูกของผม  น้องไม่มีอาการแพ้ท้องให้ต้องทรมาน  กลับเป็นผมเองที่ทั้งวิงเวียนและมีอาการคลื่นไส้ในทุกเช้า  พร้อมกับกินอะไรไม่ได้มากนักด้วยเหม็นไปเสียหมด  งานนี้ผมรู้ซึ้งถึงความยากลำบากของคนเป็นแม่ที่ต้องแพ้ท้องเลยทีเดียว  ซึ่งก็ดีแล้วที่ผมแพ้ท้องแทนลูกหมู  ด้วยผมยอมเป็นฝ่ายทรมานเสียเอง  ถ้าให้แลกกับการที่น้องสามารถกินได้ปกติ  เพราะส่งผลดีต่อทั้งตัวลูกหมูเองและลูกในท้อง

แม้น้องจะไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนผู้หญิงตั้งครรภ์คนอื่นๆ  แต่กลับมีนิสัยบางอย่างที่เปลี่ยนไป  ด้วยลูกหมูขี้อ้อนและทำตัวติดผมมากกว่าแต่ก่อนมากนัก  เรียกว่าถ้าเราอยู่ในพื้นที่เดียวกัน  ตัวเราแทบไม่ห่างกันเลยหรือถ้าห่างก็ไม่เกินครึ่งชั่วโมง  ลูกหมูจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเองเหมือนเช่นขณะนี้  พร้อมอ้อนด้วยท่าทางใกล้ชิด  ไม่ว่าจะเป็นจับมือ  กอดแขน  ซบไหล่  หรือกอดเอว  แม้แต่คำพูดคำจาเองก็จะออดอ้อนขอให้ผมตามใจได้อย่างน่ารัก  ที่สำคัญลูกหมูเอ่ยปากบอกรักผมตรงๆ  และบ่อยเสียจนเกือบกลายเป็นกิจวัตรระหว่างเราไปแล้ว 

แต่ถ้าเราต้องอยู่กันคนละที่  อย่างการที่ผมต้องไปทำงานและลูกหมูอยู่บ้าน  น้องจะเป็นฝ่ายโทรหาผมเกือบทุกชั่วโมง  แรกๆทำผมแปลกใจ  แต่ผมไม่เคยท้วงให้น้องเสียใจ  และพยายามรับสายน้องทุกครั้งที่โทรมา  ซึ่งบทสนทนาส่วนใหญ่จะเกิดจากความเป็นห่วง  เพราะน้องมักถามผมทุกครั้งว่าเหนื่อยมั้ย  หรือเครียดอยู่หรือเปล่า  แต่คำถามเด็ดที่ขาดไม่ได้คือ  ผมคิดถึงน้องมั้ยและรักน้องหรือเปล่า  ได้ยินคำถามเหล่านี้ทีไรทำผมอมยิ้มทุกที 

ส่วนคำตอบของผมคงเดากันได้ไม่ยาก  คือผมทั้งคิดถึงและรักลูกหมูตัวกลมของผมมาก  พอผมตอบไปแบบนั้นเจ้าตัวก็จะหัวเราะอารมณ์ดี  และตอบกลับว่าคิดถึงและรักผมเช่นกัน  แต่ถ้าครั้งไหนผมไม่ทันได้รับสายของลูกหมู  ซึ่งสาเหตุย่อมมาจากงานทั้งสิ้น  ผลที่ตามมาก็คือว่าที่แม่ของลูกผมจะโทรซ้ำๆจนกว่าผมจะรับสาย  พอผมกดรับก็จะเจอกับน้ำเสียงสั่นเครือและคำพูดตัดพ้อ 

ไม่ว่าจะเป็นผมรำคาญที่น้องโทรมาบ่อย  จนกวนเวลาทำงานของผมทำให้ไม่อยากรับสายน้อง  หรือเพราะผมเบื่อน้องแล้วที่น้องคอยเซ้าซี้เตือนผมให้กินข้าวกลางวันในทุกวัน  หรือแม้แต่ผมแอบคุยอยู่กับกิ๊กในขณะที่น้องโทรมา  มีไปถึงขั้นผมไม่รักน้องแล้วทำให้ไม่อยากได้ยินเสียง

ความคิดของลูกหมูทำผมตกใจไม่น้อย  แต่ทั้งหมดก็เป็นเพราะลูกหมูจินตนาการไปเองแทบทั้งสิ้น  โดยเฉพาะจินตนาการสุดท้ายของน้องทำให้ผมแทบทนไม่ได้  แต่ไม่ใช่ว่าผมจะจับลูกหมูมานั่งเคลียร์อย่างจริงจังได้เหมือนแต่ก่อนนะครับ  เพราะแค่ผมเริ่มพูดด้วยเสียงนิ่งๆพร้อมตีหน้าเฉยๆและไม่ยิ้มให้เหมือนเคย  น้ำตาเม็ดโตๆของว่าที่คุณแม่ก็หยดลงตามแก้มทันที  ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่พูดและกอดปลอบ  พร้อมบอกรักซ้ำๆจนกว่าลูกหมูจะยอมเชื่อ  จนผมอ่อนใจไปหมด  แต่พอน้องยอมเข้าใจ  กลับมีวิธีขอโทษที่ทำเอากำลังใจทั้งหมดของผมกลับมาแทบล้นทะลัก  จากจูบหวานๆและอ้อมกอดนุ่มๆของคนสำนึกผิดที่แสนน่ารักของผม

จินตนาการที่เกิดขึ้นทั้งหมดของลูกหมู  ทำให้ผมพยายามรับสายของน้องทุกสาย  ไม่ว่าขณะนั้นผมจะทำอะไรอยู่ก็ตาม  แม้แต่ตอนที่ผมจะอยู่ในการประชุมสำคัญของบอร์ดบริหารธนาคารก็ไม่เว้น  ด้วยไม่อยากให้สภาพจิตใจของลูกหมูหดหู่  เพราะผมรู้ว่ามันจะส่งผลต่อลูกในท้องด้วยเช่นกัน 

ผมวิเคราะห์อาการของน้อง  ร่วมกับขอคำปรึกษาจากลุงหมอ  พบว่าสิ่งที่ลูกหมูแสดงออกทั้งหมด  เป็นเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงขณะตั้งท้อง  ส่งผลให้สภาพจิตใจอ่อนไหวและคิดมากกว่าปกติ  ลุงหมอแนะนำผมว่าให้พยายามทำความเข้าใจและใจเย็นๆกับลูกหมูให้มาก 

จากคำแนะนำของลุงหมอและความรักที่ผมมีให้น้อง  จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ผมจะทำความเข้าใจ  เพื่อเตรียมตัวรับมือกับอารมณ์แปรปรวนของลูกหมู  ท่ามกลางเรื่องยุ่งๆก็มีเรื่องดีๆ  เพราะผมดันชอบการตามติดของน้อง  เพราะผมไม่ต้องเป็นฝ่ายโทรตามว่าลูกหมูอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรกับใคร  ผมก็ได้รู้ความเคลื่อนไหวของน้องจากเจ้าตัวเองเลย

“ไม่ได้!”  คำปฏิเสธของผมทำเอาร่างนิ่มๆหอมๆบนตักถึงกลับเกร็งตัว  ก่อนลูกหมูจะเหลียวมามองผม  ด้วยแววตาน้อยใจสุดขีด  เม้มปากไว้จนแน่น  และเริ่มมีละอองน้ำในดวงตาคู่เรียว  ซึ่งก่อนมันจะสร้างรอยชื้นบนพวงแก้ม  ผมต้องรีบแก้ไขความเข้าใจผิดของน้อง

“ไม่เอาน่ะคนดี  อย่าร้อง...ที่บอกว่าไม่ได้  เพราะพี่ไม่อยากทำงานต่อแล้วครับ  พี่อยากนอนกอดลูกหมูมากกว่า  ไปครับ  กลับห้องเรากัน”  หลังคำเชิญชวนของผม  น้ำตาเม็ดโตที่เอ่อคลอหน่วยตาได้หยดมาตามร่องแก้มทันที  แต่ด้วยท่าทางพยักหน้ารัวๆและรอยยิ้มดีใจของน้อง  ทำให้ผมเบาใจได้ว่าคนตัวกลมพอใจมากกว่าเสียใจ

“ครับ  กลับห้องของเรา  แต่ลูกหมูเดินไม่ไหวแล้ว  ก็เพราะถูกพี่ลีโอแกล้งนั่นแหละ  หึ!  รับผิดชอบด้วยเลย”  คนที่พ่นลมออกจมูกฟึดฟัดเหมือนไม่ถูกใจ  กลับพลิกตัวกลับมากอดคอผมจนแน่น  และฝังใบหน้าที่มีคราบน้ำตาบางๆเข้ากับซอกคอผม 

คำพูดและการกระทำน่ารักๆของลูกหมูเรียกรอยยิ้มจากผมได้ไม่ยาก  แถมผมนั้นยังยินดีทำตามคำสั่งน้องด้วยความเต็มใจอีกด้วย  แต่ก่อนจะทำอะไรขอแก้มนิ่มๆเป็นรางวัลสักหนึ่งฟอดก่อนแล้วกัน

“ฟอดดด...ยินดีรับผิดชอบทั้งชีวิตครับ”  ผมกระซิบบางเบาเหนือกลุ่มผมนิ่มๆ  ก่อนจะช้อนก้นกลมๆทั้งคู่ขึ้น  ลูกหมูเองก็เกี่ยวขาไว้รอบเอวผมทันทีเช่นกัน  แถมยังแอบหัวเราะคิกคักถูกใจที่ไม่ต้องเดินกลับห้องเองอีก

ผมอุ้มคนรักตัวกลมจนถึงห้องนอน  ก่อนจะวางร่างน้องลงบนเตียงด้วยความนิ่มนวล  ไม่ได้หรอกครับ  ผมต้องทะนุถนอมลูกหมูให้มากที่สุด  เพราะผมต้องดูแลถึงสองชีวิต  หนึ่งชีวิตคือคนที่นอนตาแป๋วอมยิ้มมองผมตาไม่กระพริบคนนี้  ส่วนอีกหนึ่งก็กำลังเติบโตในท้องกลมๆใต้ฝ่ามือผมนี่เอง 

ผมลูบหน้าท้องนิ่มๆของลูกหมูที่มีลูกของเราเจริญเติบโตอยู่  พร้อมระบายยิ้มใส่ตาคู่เรียวที่มีแววสะเทิ้นอายเล็กๆไปด้วย  ก่อนที่ผมจะก้มลงจูบผิวหน้าท้องที่ไม่มีอะไรปกคลุม  ทำเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน

“กูดไนท์นะครับลูก  รีบโตไวๆ  รีบออกมาให้พ่อเห็นหน้านะครับ  เราสองคนพ่อลูกจะได้มาช่วยกันดูแลแม่ลูกหมู...พ่อรักลูกนะ”  จบคำบอกรักลูกน้อยในท้อง  ผมก็บรรจงดึงเสื้อนอนของว่าที่คุณแม่ลงมาปิดตามเดิม  ก่อนจะล้มตัวลงนอนและดึงร่างกลมของน้องเข้าหาอก

ลูกหมูเองก็เหมือนรออยู่ก่อนแล้ว  ด้วยน้องพลิกตัวเข้ามากอดตอบผมทันที  มีพรูลมหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่เหมือนว่ากำลังอยู่ในช่วงที่ผ่อนคลายเต็มที่

“เฮ้อออ...มีพี่ลีโออยู่ข้างๆแบบนี้แล้วอุ่นใจจัง  ลูกหมูจะได้หลับลงซะที  ขอบคุณนะครับที่พี่ยอมทิ้งงาน  แล้วมานอนกับลูกหมู...[จุ๊บ]...ลูกหมูรักพี่ลีโอนะครับ”  รางวัลที่ผมได้รับไม่เฉพาะคำรักและรอยจูบอุ่นๆที่คางเท่านั้น  แต่ผมยังได้รอยยิ้มหวานๆจากน้องที่ทำเอาตาพร่าหัวใจกระตุกอีกด้วย 

อาการผิดปกติของผมยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก  เมื่อคนรักตัวกลมล้มตัวลงนอน  และเข้ามากอดรัดผมไว้จนแน่นด้วยกำลังสุขใจ  ทำให้ทั้งใบหน้า  ท่อนแขน  และต้นขาก่ายเกยอยู่บนตัวผม  ที่สำคัญผิวเนื้อนุ่มๆก็เสียดสีผิวกายผมไปมาอย่างไม่ตั้งใจ  จนร่างอุ่นๆของน้องแนบชิดไปกับส่วนหน้าของผมเกือบทุกส่วน  แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวของน้องที่ลอยอบอวลชวนเคลิ้มไปทั่วทั้งห้องอีกด้วย 

แรงกระตุ้นอย่างไม่ตั้งใจจากลูกหมู  ส่งผลให้ผมหายใจสะดุด  หัวใจเกือบหยุดเต้น  และเผลอเกร็งตัวไว้ด้วยความตื่นเต้น  ผมพยายามที่จะอดกลั้นความต้องการส่วนลึกไว้  แต่ร่างกายกลับไม่เชื่อฟังจิตใจ  ดันประจานความต้องการออกมาฟ้องให้ลูกหมูรู้เข้าจนได้

“อ๊ะ!...พี่ครับ!”  ลูกหมูเงยหน้าแดงๆตาโตๆขึ้นมาจ้องผมด้วยความตกใจ  แต่ไม่ได้ขยับตัวหนี  แม้แต่ต้นขานิ่มๆที่กำลังทาบทับของร้อนกลางตัวผมอยู่ก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม

ผมได้แต่กัดฟันและฝืนส่งยิ้มด้วยปากสั่นๆ  พยายามรั้งให้ลูกหมูได้นอนตามเดิม

“ไม่ต้องสนใจ  พี่ไม่เป็นไร  หมูน้อยนอนต่อเถอะ”  แม้ปากจะพูดไปแบบนั้น  แต่ในหัวผมขณะนี้มีแต่ภาพของตัวเองที่กดลูกหมูลงกับเตียง  และร่วมรักกับน้องอย่างที่ใจต้องการ 

การที่ผมต้องอดทนและต้องข่มใจ  ไม่ยอมทำตามความต้องการส่วนลึกในใจนั้น  เหตุผลสำคัญคือผมคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกในท้องมากที่สุด  แม้การตั้งครรภ์สามเดือนแรกในช่วงอันตราย  ลุงหมอจะไม่ได้ห้ามเรื่องการร่วมรัก  ขอแค่ให้ผมทะนุถนอมลูกหมูให้มากเข้าไว้  แต่เป็นผมเองมากกว่าที่เลือกจะงดกิจกรรมดังกล่าว  เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของคนที่ผมรัก  อย่างที่บอกว่าผมมีหน้าที่ดูแลอีกสองชีวิตนับจากนี้  และตั้งใจไว้ว่าจะดูแลทั้งคู่อย่างดีที่สุดด้วย

“พี่เป็นแบบนี้  ลูกหมูหลับไม่ลงหรอกครับ  เอิ่ม...ให้ลูกหมูช่วยพี่ลีโอได้มั้ย”  คำขอที่ได้ยินทำผมแปลกใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน  ด้วยรู้ความหมายในสิ่งที่ลูกหมูขออย่างชัดเจน

ประกอบกับคนตัวกลมลุกขึ้นนั่งข้างตัวผม  เหมือนเตรียมพร้อมที่อยากจะช่วยผมเต็มที่  ผมรู้ว่าน้องเองก็ขัดเขินในสิ่งที่พูดไม่น้อย  ด้วยลูกหมูก้มหน้าหลบตาทั้งๆที่แก้มแดงก่ำและเกร็งไปทั้งตัว  แต่ยังมีแก่ใจยื่นมือเย็นๆมาว่างลงบนหน้าท้องของผม  ก่อนขยับปลายนิ้วไปเกี่ยวยังขอบกางเกง  และช้อนตากลับขึ้นมาสบตาผมเหมือนรอคำตอบ  พาลให้อะไรๆที่ตื่นตัวอยู่แล้ว  ยิ่งผงาดชูคอขึ้นกว่าเดิม  จนส่วนหัวเกือบโผล่พ้นขอบกางเกง  ทำเอาเจ้าของอย่างผมแทบคลั่งใจตาย  กับท่าทางกล้าๆกลัวๆของคนรัก  โดยเฉพาะแววตาสั่นๆคู่นั้น 

ผมเผลอพยักหน้าอย่างที่ใจต้องการ  และต้องขนลุกซู่กับความเย็นที่ถาโถมเข้ามายังกลางตัว  ก่อนความร้อนจากฝ่ามือนุ่มจะถ่ายทอดผ่านการเคลื่อนไหว  จนผมผวาและหลุดครางผะแผ่ว  เปิดรับสัมผัสของคนรักเต็มที่  ไม่เพียงแค่มือที่ลูกหมูเต็มใจใช้มันปรนเปรอให้ผมเท่านั้น  แต่ยังมีริมฝีปากสีสดที่กำลังครอบครองและกลืนกินตัวตนของผมอย่างช้าๆอีกด้วย 

“อ่าๆๆ...ไม่ต้อง...รีบ  หมูน้อย  ช้าๆ  ซี้ดดด  ลูกหมู~”  ผมเตือนคนรักเสียงพร่า  ด้วยไม่อยากให้น้องต้องฝืนตัวเองมากนัก  แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเท่าไหร่ 

เมื่อลูกหมูเร่งความเร็วทั้งปากและมือ  ส่งผลให้อารมณ์ผมเตลิดแทบกู่ไม่กลับ  แต่ผมยังมีสติพอที่จะไม่เสยสะโพกสวนปากนุ่มๆคู่นั้น  เพราะไม่อยากให้น้องต้องสำลักหรือถึงขั้นเจ็บตัว 

ผมปล่อยให้ได้น้องได้ทำตามความตั้งใจอย่างเต็มที่  ก่อนส่งมือไปลูบหัวกลมๆที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมนุ่มมือ  และกำลังขยับโยกอยู่กลางลำตัวผม  พร้อมกับเรียกชื่อคนรักเสียงแหบโหยแทบขาดใจ  ด้วยรู้สึกถึงแรงดูดดึงยังส่วนปลายความแข็งขืนอย่างแรง  พาลให้ผมเกือบปลดปล่อยคาปากเก่งกาจคู่นั้น

“ลูกหมู  อ่า~  พอก่อน  มะ...มานี่มา”  ผมแทบกลั้นใจตาย 

เมื่อลูกหมูเงยหน้าขึ้น  พร้อมใช้ดวงตาแป๋วแหววจ้องผมไม่กระพริบ  ซึ่งในตากลมๆคู่นั้นได้สะท้อนแววแห่งความสงสัยเต็มหน่วยตา  ไม่เท่านั้นริมฝีปากฉ่ำวาวของน้อง  ยังมีสายน้ำลายยืดยาวจากอวัยวะกลางตัวผมติดอยู่ด้วย  จนผมนึกอยากกลืนกินลูกหมูเอาไว้ทั้งตัวด้วยความหลงใหลเสียแต่นาทีนี้

“ให้หยุดทำไมครับ  พี่ยังไม่...เอ่อ  ยังไม่เสร็จเลย”  ผมจ้องริมฝีปากวาวๆที่ฉ่ำชื้นของน้องตาไม่กระพริบ  จนเจ้าของเริ่มรู้ตัวพูดติดๆขัดๆอย่างที่ได้ยิน  และหลบตาผมทันทีที่น้องอ่านสายตาผมออก 

ภาพที่เห็นทำเอาผมอดใจไม่ไหว  ยื่นหน้าประกบจูบริมฝีปากสีฉ่ำน่ากินคู่นั้นทันที  ลูกหมูสะดุ้งแต่ก็ยอมเปิดปากรับลิ้นของผมเข้าไป  พร้อมกับยื่นแขนโอบรอบคอผมไว้  เมื่อผมโผเข้าหาร่างอวบอิ่มของน้อง  ลิ้นผมกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากอุ่นๆ  เก็บเกี่ยวความหวานและความชุ่มชื้นอย่างใจต้องการ  กระทั่งเจ้าของลิ้นเล็กๆที่ผมดูดกลืน  ตัวอ่อนระทวยและมีอาการผลักไสผมออก  ด้วยอากาศที่กักเก็บไว้เริ่มหมดไป  ผมปล่อยเจ้าของความหอมหวานให้เป็นอิสระ  และหันมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ขัดขวางสายตา 

ลูกหมูนอนหายใจแรงใต้ร่างผม  ด้วยตาปรือปรอยในสภาพเปลือยเปล่า  ผิวทั่วกายเปล่งประกายเป็นสีชมพูระเรื่อ  โดยเฉพาะยอดอกทั้งคู่ที่ขึ้นสีจัด  และส่วนปลายความแข็งขืนกลางตัวที่กำลังชูชันหลอกล่อสายตา  ผมไม่ต้องใช้เวลาตัดสินใจนานนัก  ด้วยผมก้มหน้าทักทายยอดอกข้างหนึ่งทันที  และส่งมือไปบีบบี้ยอดอกอีกข้างด้วยความมันเขี้ยว  ซึ่งมันก็แข็งเป็นไตตอบรับลิ้นและปลายนิ้วของผมเช่นกัน 

แน่นอนว่าเจ้าของความเย้ายวนที่ผมหยอกล้อ  สูดปากครางลั่นและบิดตัวส่ายไปมาใต้ร่างของผม  แถมน้องยังบดเบียดสะโพกเสียดสีไปมากับกับกึ่งกลางลำตัวผมอีก  ทำเอาไฟในตัวผมลุกพรึ่บ  จนอยากโจนจ้วงฝังความต้องการเข้าหาแหล่งพำนักที่แสนคุ้นเคย

แต่ในความเป็นจริงผมทำได้เพียงดื่มกินแท่งร้อนสีฉ่ำ  พร้อมกับลูบไล้ทุกจุดอ่อนไหวบนร่างกายของน้อง  และได้แต่ฟังเสียงครางหวานๆผสมเสียงเรียกชื่อผมไม่ขาด  แต่ก่อนที่น้องจะปลดปล่อยผมได้เปลี่ยนท่วงท่า  และส่งของร้อนกลางตัวให้น้องได้เป็นฝ่ายเอ็นดูผมด้วย 

ลูกหมูก็แสนว่าง่ายดื่มกินและหยอกเย้าจนผมขาสั่น  ทำให้ผมต้องเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง  มาที่ช่องทางสีสวยที่อยู่ตรงหน้าบ้าง  ไม่เช่นนั้นผมคงได้ขายหน้าปลดปล่อยไปก่อนคนรักเป็นแน่  ช่องทางสีสวยตอดรัดลิ้นผมเป็นจังหวะหนักหน่วง  ทำเอาลำคอผมแห้งผากชะงักงันไปชั่วจังหวะหนึ่ง  ก่อนจะตัดสินใจห่อลิ้นทะลวงลึกไปให้สุด  พร้อมๆกับเร่งรูดรั้งของร้อนในมือรัวเร็ว 

ผลก็คือลูกหมูเสยสะโพกเข้าหาปากผม  และกรีดร้องสุดเสียงก่อนจะกระตุกตัวเกร็ง  จนผมต้องรีบถอนลิ้นจากส่วนรัดรึง  และครอบปากลงแท่งร้อนที่กำลังชูชัน  เพื่อดื่มกินน้ำหวานที่พรั่งพรูออกมาเป็นสาย  กระทั่งร่างอวบทิ้งสะโพกลงฟูกอย่างหมดแรง  และนอนหอบตัวโยนด้วยผิวกายที่เกือบแดงก่ำไปตลอดร่าง

ผมพลิกตัวกลับมาจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง  จับร่างนุ่มนิ่มที่ชื้นฉ่ำไปด้วยหยาดเหงื่อให้นอนตะแคง  ก่อนเข้าประกบด้านหลัง  แต่ไม่ยอมละจากจูบหวานๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นกายหอมๆของน้องที่อวลไปทั่วจมูก  ผมวางมือลงบนหน้าท้องนุ่มนิ่มที่มีอีกหนึ่งชีวิต  ซึ่งเป็นตัวแทนของผมกับลูกหมูอาศัยอยู่  ก่อนจะลูบผิวชื้นๆนั้นอย่างเบามือ  อีกมือก็ไล้ไปตามข้างเอวจนถึงต้นขาอวบอิ่ม  และแหวกเข้าไปยังรอยแยกที่ยังคงฉ่ำชื้นของน้อง 

ผมรู้สึกได้เลยว่าลูกหมูตัวสั่นระริก  ครางผะแผ่วไม่เป็นคำ  ก่อนที่น้องจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยผมเข้าหา  และเป็นฝ่ายกวาดต้อนลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม  ดูดกลืนลิ้นผมในแบบที่ผมทำกับน้อง  พร้อมขยับสะโพกสวนปลายนิ้วผมเป็นจังหวะ  แต่แล้วผมต้องสะดุ้งเมื่อลูกหมูตะปบมือเข้าที่ก้นผมอย่างแรง  แถมยามที่ผมผละจูบ  และได้เห็นแววตาเร่าร้อนที่เต็มไปด้วยความต้องการของลูกหมู  ผมก็รู้ทันทีว่าน้องต้องการอะไร  จนอดอมยิ้มไม่ได้ทั้งๆที่ปวดร้าวกึ่งกลางลำตัวแทบระเบิด  ผมจึงแตะจูบที่มุมปากนุ่มแรงๆหนึ่งที

“พี่รู้ครับ  แต่ครั้งนี้พี่ให้ไม่ได้  ทั้งๆที่พี่ก็ต้องการหมูน้อยเจียนคลั่งเหมือนกัน...รอลูกแข็งแรงก่อนนะคนดี”  ผมรีบส่งยิ้มปลอบใจและประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มตรงหน้าทันที  เพราะทันเห็นแววตาแห่งความรู้สึกผิดของลูกหมูเข้า  กลัวว่าน้องจะเลิกล้มกลางคันจากความรู้สึกผิดที่เพิ่งเกิดขึ้น  ด้วยให้อารมณ์รักอยู่เหนือเหตุผลในความปลอดภัยของลูก

ผมจูบลูกหมูจนลิ้นน้อยๆเริ่มตอบโต้  และแท่งร้อนในมือเริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง  ก่อนผมจะแหวกต้นขาอ่อนและสอดความแข็งขืนกลางตัวเข้าไป  และเริ่มขยับตัวเสียดสีความนุ่มนิ่มและกระชับแน่นนั้น  ลูกหมูก็แสนหัวไวเกร็งต้นขาตอบรับการขยับของผม  พร้อมกับเกี่ยวลิ้นดูดดึงลิ้นในโพรงปากของผมไปด้วย  ผมเองก็ไม่ละเลยความสุขของน้อง  ยังคงขยับมือและนิ้วสอดรับเป็นจังหวะ  ประสานไปกับการขยับสะโพก  เพื่อให้ไปถึงจุดหมายแห่งความสุขสมของสองเรา

การสอดประสานและความร่วมมือของเรา  ส่งผลให้ผมกับน้องไปถึงปลายทางในเวลาไล่เลี่ยกัน  กระทั่งผมปลดปล่อยสายธารร้อนๆจำนวนมาก  เอ่อล้นจนเต็มหน้าขาของน้อง  ผสมไปกับธารรักขาวขุ่นที่หลั่งรินอยู่เต็มหลังมือของผม 

ลูกหมูเหงื่อท่วมตัวและหายใจหนักหน่วง  จนผมเริ่มเป็นห่วงกลัวว่าน้องจะเหนื่อยเกินไป  ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อลูกของเรา  แต่น้องกลับเป็นฝ่ายปฏิเสธและปลอบผมว่าไม่เป็นไร  น้องแค่เหนื่อยและตื่นเต้นมากไปเท่านั้น  ก่อนจะขยับตัวและหันมาโอบกอดผมไว้  จนผมสัมผัสได้ถึงจังหวะเต้นของหัวใจดวงน้อยใต้แผ่นอก

“ลูกหมูแค่เหนื่อยและตื่นเต้นมากไปนิด  พี่ลีโอน่ะตื่นตูมมากไปแล้วนะครับ...ลูกหมูเชื่อว่าลูกของเราน่ะเป็นเด็กแข็งแรง  และต้องเข้มแข็งเหมือนพี่ลีโออยู่แล้ว  เพราะฉะนั้นลูกไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกครับ”

“นั่นสินะ  แต่พี่ก็อดห่วงลูกไม่ได้อยู่ดี  จากนี้ถ้าลูกหมูรู้สึกไม่สบายตัว  หรือรู้สึกผิดปกติให้รีบบอกพี่เลยนะ  พี่เป็นห่วงลูก...หืม  ทำไมทำหน้าแบบนั้น”  ผมแปลกใจเลยล่ะที่เห็นลูกหมูเงยหน้าจากอกและตีสีหน้าเหมือนไม่พอใจ  แต่แววตากลับแสดงออกชัดว่ากำลังน้อยใจ

“พี่ลีโอไม่เป็นห่วงลูกหมูเลยเหรอครับ”  อย่าบอกนะว่าน้อยใจเพราะผมเป็นห่วงลูกของเรามากกว่า  ‘เด็กหนอเด็ก’

“ฮึๆ  อย่าบอกนะว่าหมูน้อยอิจฉาลูก...โอ๋ๆ  ไม่ล้อแล้วครับ  พี่ล้อเล่น”  ผมรีบยื่นหน้าไปหอมแก้มยุ้ยๆนั้นฟอดใหญ่  และรั้งหัวกลมซบลงกับอกตามเดิม  เมื่อลูกหมูตาวาวรื้นขึ้นมาเพราะคำพูดของผม 

ฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงมักส่งผลให้อารมณ์ของว่าที่คุณแม่ไม่คงที่  และอาจเป็นไปได้ที่ทำให้อารมณ์เป็นใหญ่อยู่เหนือเหตุผลที่แท้จริง  เหมือนอย่างลูกหมูที่อาจจะรู้สึกอิจฉาลูกของเราชั่วขณะ  เพียงเพราะคำพูดที่ไม่ตั้งใจของผมนั่นเอง  ขืนปล่อยลูกหมูสับสนนานไป  เดี๋ยวจะพาลให้น้องผิดใจผมไปใหญ่

“พี่รักและเป็นห่วงลูกหมูที่สุดอยู่แล้วครับ  เพราะหากลูกหมูเป็นอะไรไป  คนที่เสียใจและรู้สึกผิดที่สุดก็คือพี่  ถือว่าพี่ดูแลเราไม่ดี  ทั้งๆที่รับปากผู้ใหญ่ทุกคนไว้แล้ว  ส่วนลูก  พี่ก็รักและห่วงเค้าไม่แพ้กันนะครับ  ทั้งๆที่พี่ยังไม่เคยเห็นหน้า  ลูกหมูเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากพี่...ใช่มั้ยครับ”

หลังคำพูดของผม  เจ้าของกลุ่มผมนุ่มๆใต้ฝ่ามือพยักหน้าหงึกหงักทันที  และกอดรัดตัวผมจนแน่น  อาการของลูกหมูบอกผมว่าเจ้าตัวเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดแล้ว  และคงกำลังรู้สึกผิดขึ้นมากับความคิดชั่วแวบของตัวเองแน่ๆ  ผมจึงกอดร่างนุ่มนิ่มให้แน่นขึ้นอีกนิด  ก่อนจะโยกร่างนั้นเบาๆเป็นการปลอบโยน  และก้มจูบหัวกลมๆไปอีกหลายที

“ไม่ต้องเสียใจครับ  เพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลง  ทำให้ลูกหมูของพี่เป็นแบบนี้  เอาแบบนี้ดีกว่า  พี่อาบน้ำให้อีกรอบจะได้นอนสบายตัวนะครับ”  ผมไม่รอคำตอบ  แต่เลือกที่จะอุ้มคนตัวกลมไปทางห้องน้ำ  และจัดการอาบน้ำให้น้องตามที่ว่าไว้ 

ร่างเปลือยโอบแขนรอบคอและคล้องขาไว้รอบเอวผมทันทีที่ผมยกตัวขึ้น  ทำให้ผมกับลูกหมูแนบชิดโดยไม่มีอะไรขวางกั้น  ผมรู้สึกถึงผิวชื้นๆลื่นๆของน้องได้อย่างชัดเจน  ยิ่งเนื้อแน่นๆบนฝ่ามือที่ผมโอบอุ้มไว้ยิ่งได้สัมผัสเด่นชัด  จนผมต้องรีบกลืนน้ำลายไล่อาการคอแห้ง  แต่เสียงขอบคุณที่ถูกพึมพำเบาๆให้ได้ยินข้างหู  ทำให้สติที่เริ่มกระเจิดกระเจิงของผมค่อยๆกลับคืน

“ขอบคุณครับ  พี่ลีโอใจดีที่สุดเลย”  หมูน้อยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเกือบจะโดนหมาป่าอย่างผมจับกินอีกครั้ง  ไม่เช่นนั้นน้องคงไม่มีแก่ใจชื่นชมผมหรอก  ผมก็ได้แต่ตอบรับและกลั้วหัวเราะเบาๆไปกับความคิดไม่เข้าท่าของตัวเอง

น้ำอุ่นๆในอ่างและบริการนวดตัวของผม  ทำให้ลูกหมูเคลิ้มจนเกือบหลับ  พวงแก้มอมชมพูซวนซบไปกับขอบอ่าง  ลำคอและลาดไหล่บางส่วนละเลียดไปกับผิวน้ำ  ส่วนลำตัวที่เหลือต่ำกว่านั้นจมอยู่ใต้น้ำ  เห็นได้รำไรยวนตา  สร้างความเย้ายวนให้แก่ผมมากนัก  แต่ผมต้องรีบตัดใจจากภาพน่ามอง  รีบพาร่างกลมขึ้นจากน้ำและสวมชุดนอนให้  เพราะผมขืนชื่นชมคนน่ารักนานกว่านั้น  ผมกลัวว่าลูกหมูจะแช่น้ำนานเกิน  พาลจะไม่สบายไปเสียก่อน 

ระหว่างที่ผมแต่งตัวให้  น้องมีอาการสะลึมสะลือ  ผมสั่งให้ทำอะไรก็ทำ  ยกแขนยกขาใส่เสื้อผ้า  แม้แต่ผมยื่นแก้มให้หอม  น้องก็หอมเสียฟอดใหญ่  จนกระทั่งผมอุ้มกลับมานอนเตียงตามเดิม  สติลูกหมูก็แทบไม่เหลือแล้ว

“ฝันดีนะครับลูกหมู”

เป็นอีกคืนที่ผมมีความสุขที่ได้อยู่เพื่อที่จะรักและดูแลคนรักตัวกลมของผม  ซึ่งผมหวังว่าความสุขนี้จะอยู่กับผมไปอีกนานแสนนาน

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

แม่หมูนี่น่าเอ็นดู  อยากมีแบบนี้สักคนที่บ้านบ้าง 
จะฟัดเช้าฟัดเย็นเลย เข้าใจหัวอกลีโอเลยจริงๆ  o18

ตอนหน้าเรามาติดตามงานวิวาห์ของคู่หวานกันนะคะ
ว่างานนี้จะหวานแค่ไหน  และสำคัญที่จะมีใครมาเป็นแขกบ้าง
อีก 2 ตอนจบแล้ว  ฝากติดตามด้วยน้า
เจอกันอีกทีวันเสาร์ค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.3 เม้นท์แรกรอการติดต่อกลับเพื่อรับ magnet น้า

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-06-2015 12:20:59

น่ารักกกกกอะ.

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 29-06-2015 13:10:46

 :กอด1: อยากเห็นเด็กน้อยคลอดไวๆจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 29-06-2015 13:25:52

น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-06-2015 13:30:02

น่ารักน่าหยิกเชียวแม่หมู รอน้องแข็งแรงอีกนิดนะจ๊ะ
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 29-06-2015 13:40:00

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 29-06-2015 13:51:32

แม่หมูน่ารักอ่อะ พี่ลีโอก็เข้าใจแม่หมูดีเหลือเกิน รอ รอ อ่านตอนใหม่คับ ขอให้ได้ลูกแฝดนะพี่ลีโอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2015 13:56:17

ถึงท้องก็ยังหวานกันได้นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-06-2015 15:03:30

งื้อออ~ :-[ เราชอบลูกหมูตอนที่อารมณ์แปรปรวนแบบนี้จังเลยค่ะ ^^ ช่างออดช่างอ้อนเสียจริง~ มีหลายอารมณ์เสียจนน่าเอ็นดูเหลือเกิน.. รอชมงานแต่งงานนะค้าา :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-06-2015 15:21:01

ขี้อ้อนและอ่อนไหวเป็นเท่าตัวเลยลูกหมู

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 29-06-2015 15:48:30

ถ้าลูกหมูจะน่ารักขนาดนี้ล่ะก็นะ  :-[ ปกติพี่ลีโอก็หลงจะแย่แล้ว
จริงๆน้องก็อยากจะอ้อนอยู่ แต่ติดเป็นคนขี้อายสุดๆ
พอตอนนี้ท้องแล้วมันเป็นไปตามธรรมชาติ เลยได้แสดงออกอย่างนั้น
คนที่ได้กำไรก็คงไม่ใช่ใคร แต่บางทีก็ทรมานเหมือนกันเนาะ
รอให้เบบี๋แข็งแรงก่อนแล้วกันนะคุณพ่อ :laugh:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-06-2015 15:59:27

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-06-2015 17:06:08

ลูกหมูน่าเอ็นดูและน่ารักขนาดนี้พี่ลีโอถึงรักถึงหลงไง งื้ออออ~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-06-2015 17:31:02

 :mew3:  :mew3:  :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 29-06-2015 18:18:21

โอ้ย หวานกันตลอดคู่นี้
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-06-2015 18:26:51

ลูกหมูอารมณ์คนท้องมาเต็ม พี่ลีโอก็เอาใจน้องหน่อยนะ รอตอนต่อไป :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-06-2015 19:23:25

ลูกหมูน่าร๊ากกกก~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 29-06-2015 20:05:46

ดูแลดีขนาดนี้ โอยยย อ่านไปฟินไป  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-06-2015 20:16:07

แม่หมูขี้อ้อนจังเลย มากอดทีได้ไหมอ่า :man1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 29-06-2015 20:34:17

น้องลูกหมูขี้อ้อนมาก  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 29-06-2015 22:10:43

น่ารักกกกกกกกกก  :-[ :-[ :-[ :-[

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 29-06-2015 22:23:24

โอ๊ยยยยยยยยยยยย

ลูกหมูอ้อนอ่าาาาา

อ้อนได้น่าฟัดจริงๆลูกกกก

หนูอยากกินอะไรบอก

เดี๋ยวป้าซื้อไปให้  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 29-06-2015 22:50:34

หวานกันจนน้ำตาลขึ้นเลยค่ะ เขินนนนนนนนน

ป.ล. อยากรู้เรื่องของพี่พฤกษ์ *ชูป้ายไฟ*

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 03-07-2015 00:36:36

หวานไม่เกรงใจกันเลยนะเรื่องนี้  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 28 "แม่หมู" P.29 (29/6/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 03-07-2015 09:52:43

โอ้ยย แม่หมูน่ารักมากกกกก
อยากจับมาฟัด  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-07-2015 09:37:00

ตอนที่ 29

ลีโอ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ  พี่ดีใจจริงๆค่ะที่มีโอกาสดูแลคุณทั้งคู่ในวันนี้  น้องลูกหมูอยู่ในชุดนี้แล้วดูดีมากเลยนะคะ...คุณลีโอว่าจริงมั้ยคะ”  คำถามถูกส่งมาให้ผมจากผู้ที่ดูแลเรามาตั้งแต่ช่วงเช้า  คุณปลาจากร้านเวดดิ้งสตูดิโอที่อำนวยความสะดวกงานแต่งงานของผมกับลูกหมู  ตั้งแต่เรื่องจัดสถานที่ยันเครื่องแต่งกาย

ผมเห็นด้วยกับคำชมของคุณปลาอย่างที่สุดและไม่มีอะไรจะแย้ง  ด้วยหนุ่มน้อยตรงหน้าที่อยู่ในชุดเสื้อสูทและโจงกระเบนสีทองนั้น  ดูผุดผ่องเหมือนมีแสงสีทองจางๆเปล่งประกายอยู่รอบตัว  จนเหมือนเทวทูตน้อยแสนซุกซนที่หนีเที่ยวมายังโลกมนุษย์ให้ผมได้มีโอกาสชื่นชม 

หลังคำถามของคุณปลาผมได้แต่ยิ้มกว้าง  และจ้องคนรักไม่วางตาอยู่แบบนั้น  ไม่แม้แต่จะตอบคำถามออกไป  แต่อาการของผมคงเป็นคำตอบที่ดียิ่งกว่าการพูด  ว่าลูกหมูดูดีมากแค่ไหนในสายตาของผม  เพราะคนถามอย่างคุณปลาถึงกลับหัวเราะคิกคักถูกใจในท่าทางของผม  พร้อมส่งสายตาล้อเลียนมาให้ 

สำคัญที่คนที่โดนผมจ้องได้แต่ยืนหน้าแดงและอมยิ้มหลบตา  แต่ลูกหมูยังไม่วายชำเลืองมองผมเป็นระยะ  แต่เมื่อน้องเห็นว่าผมไม่มีทีท่าว่าจะเลิกมอง  ก็ทำทีเป็นขยับตัวจัดเสื้อผ้าให้ตัวเองแก้เขิน  ก่อนจะพยายามเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการชวนอีกคนที่เหลือคุย

“เอิ่ม...พี่ปลาก็ชมผมเกินไป  พี่ลีโอดูดีกว่าผมอีก  แหะๆ  ยังไงเราก็ต้องขอบคุณพี่ปลานะครับ  ที่ช่วยดูแลเรื่องสถานที่เรื่องเสื้อผ้า  ถ้าไม่ได้พี่ปลา  งานก็คงไม่ราบรื่นแบบนี้  และผมต้องขอโทษพี่ปลามากๆที่ทำให้ลำบาก  ต้องมาเร่งแก้ชุดเข้าให้ผม”  ขณะพูดประโยคสุดท้ายลูกหมูมีสีหน้าจริงจังและแววตาเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด

เรื่องนี้ผมรู้ดีว่าลูกหมูรู้สึกเกรงใจคุณปลาอยู่มาก  เพราะทางร้านต้องปรับแก้ชุดที่น้องใส่อย่างเร่งด่วน  เนื่องจากคนของผมตัวเล็กลงเกินกว่าจะใส่ชุดที่ตัดด้วยไซส์เดิมได้  สาเหตุมาจากการที่น้องป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล  ทำให้น้ำหนักหายไปหลายกิโล  ที่สำคัญในการแก้ไขชุดเรามีเวลาให้ทางร้านน้อยมาก  แต่คุณปลาก็ทำให้ทุกอย่างผ่านมาด้วยดี

ผมเดินเข้าประชิดตัวลูกหมู  ก่อนจะกุมมือน้องไว้อย่างเข้าใจ  น้องเองก็เหลือบตาขึ้นมามองผมยิ้มๆ  และกุมกระชับมือผมแน่นขึ้น

“อุ้ย!  ไม่ถือว่าลำบากค่ะ  น้องลูกหมูกับคุณลีโอสบายใจได้  พี่ถือว่าเป็นหน้าที่ที่พี่จะทำให้บ่าวสาวดูดีที่สุดในวันสำคัญอย่างวันแต่งงานอยู่แล้ว  ความสุขของคู่แต่งงานคือความสุขของพี่ค่ะ  อย่าคิดมากเลยนะคะ  แต่น้องลูกหมูผอมลงแบบนี้แล้วดูดีมากจริงๆนะคะ  วันหลังบอกสูตรลดน้ำหนักให้พี่บ้างน้า”

“อ่า  แหะๆ  ขอบคุณครับ”  ลูกหมูเงยหน้าส่งยิ้มแหยๆให้ผม  ก่อนหันไปตอบรับคุณปลาอย่างเสียไม่ได้  ผมเองได้แต่ส่งยิ้มบางเบาให้น้องได้สบายใจเท่านั้น 

เจ้าตัวคงรู้แหละครับว่าเรื่องน้ำหนักตัวที่ลดลงไม่ใช่เรื่องที่ผมพอใจนัก  แม้รูปลักษณ์ที่เพรียวลงของลูกหมูตอนนี้ทำให้น้องดูดีมากกว่าแต่ก่อนก็ตาม  แต่อย่างไรซะผมก็ชอบหมูน้อยที่ดูมีน้ำมีนวลมากกว่านี้อยู่ดี

คุณปลาอยู่ดูแลเรื่องเครื่องแต่งกายและทรงผมของเราต่ออีกนิด  ก่อนจะขอตัวออกไป  ทำให้ในห้องแต่งตัวเหลือแค่ผมกับลูกหมูที่พร้อมสำหรับงานสำคัญของเรา 

งานแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นภายในบ้านอัครภูมิเมธี  เพื่อให้ผู้ใหญ่ที่ครอบครัวผมนับถือและครอบครัวของญาติสนิท  ได้มีโอกาสอวยพรให้แก่การเริ่มต้นชีวิตคู่ของผมกับลูกหมู  การรับพรอันเป็นมงคลแห่งชีวิตคู่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ดี  เพื่อให้เกิดสิ่งดีงามและความเจริญรุ่งเรืองแก่เราทั้งคู่  รวมถึงเป็นโอกาสอันดีที่บรรดาผู้ใหญ่  ญาติๆ  และเพื่อนสนิทได้มารวมตัวและพบปะพูดคุยกัน  ที่สำคัญวัตถุประสงค์หลักของการจัดงานครั้งนี้  คือผมอยากให้เกียรติลูกหมู  เพื่อประกาศให้คนที่ผมนับถือ  ได้รู้ว่าน้องอยู่ในสถานะคู่ชีวิตของผม  แทนการเป็นเด็กที่บุพการีผมรับมาเลี้ยง 

ดังนั้นการจัดงานครั้งนี้ผมจึงไม่ได้หวังผลอะไรมากกว่าที่บอกไป  ไม่ได้ต้องการประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้  ถึงความรักที่ผมมีให้ลูกหมูว่ามีมากมายแค่ไหน  เพราะมันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย  ถ้าคนทั้งโลกรับรู้ว่าผมรักลูกหมูแต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ซึ้งเลย  ซึ่งในความเป็นจริงช่างตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง 

ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่เราจะจัดงานให้ใหญ่โตจนคนทั้งโลกต้องตะลึง  แน่นอนว่างานนี้เป็นความเห็นชอบของน้องด้วย  เราจึงมีเพียงงานเล็กๆภายในบ้านที่อบอวลไปด้วยความรักและความสุขของคนในครอบครัวอย่างแท้จริง

“เหนื่อยมั้ยครับ  หิวรึเปล่า”  ผมก้มกระซิบข้างหูลูกหมู  ก่อนจะหมุนตัวน้องกลับมาเผชิญหน้ากัน  ก็ได้รอยยิ้มหวานเฉียบเป็นคำตอบพร้อมอาการส่ายหน้าน้อยๆ  จึงอดใจไม่ไหวแตะจูบที่ปากนุ่มๆ  ให้กับความน่าเอ็นดูอันแสนเป็นธรรมชาติของน้อง

“แต่กินสักหน่อยดีกว่า  ลูกหมูไม่หิว  ใช่ว่าลูกจะไม่หิวนะครับ  รู้ใช่มั้ยว่าเราน่ะผอมลงเยอะเลย  ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล”  ผมว่าพลางเดินจูงน้องไปนั่งยังชุดเก้าอี้มุมห้อง  ที่มีบรรดาของว่างและเครื่องดื่มเตรียมไว้พร้อม

“ครับ  ไม่ใช่ว่าลูกหมูไม่กินนะครับ  พี่ก็เห็น  แต่น้ำหนักไม่ขึ้นเอง  สงสัยลูกของเราจะกินเก่งเนอะ  แย่งลูกหมูกินแน่ๆเลย  คิกๆ  ดูสิครับ  ท้องลูกหมูขยายขึ้นอีกนิดแล้วน้า”  ลูกหมูนั่งลูบท้องที่ขนาดไม่ได้ใหญ่ขึ้น  จนเห็นได้ชัดอย่างที่น้องพูด  พร้อมหัวเราะคิกคักตาปิดอย่างน่าดู  พลอยให้ผมอารมณ์ดีไปด้วย  จึงยื่นมือไปไล้พวงแก้มใสอย่างเบามือ

“ฮึๆ  ถ้างั้นก็ต้องพยายามกินให้มากกว่าเดิมเป็นสองเท่า”  ลูกหมูแกล้งโอดโอยขึ้นมาทันที  แต่ใบหน้าสดใสของน้องก็ยังคงมีรอยยิ้มเต็มหน้า  ไม่มีทีท่าไม่พอใจเหมือนอาการที่แสดงออกมา

ผมเฝ้ามองลูกหมูกินด้วยสีหน้าแช่มชื่นอย่างมีความสุข  ทั้งของว่างและเครื่องดื่มผ่านไปแบบไม่มีปัญหา  น้องมาอิดออดก็ตรงที่ผมยื่นขวดซุบไก่สกัดปิดท้ายให้นี่แหละ  แต่น้องก็ต้องรับไปดื่มอยู่ดี  เพียงแค่ผมแกล้งตีหน้านิ่งนิดหน่อย  และเอ่ยสั้นๆอย่างคำว่า  ‘เพื่อลูก’  ว่าที่คุณแม่ก็ยอมยกขึ้นดื่มแบบไม่โยเยอีกเลย  ก่อนจะทำหน้าเหยเกและเรียกหาน้ำดื่มจากผมเป็นการใหญ่  ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงกับความน่าเอ็นดูของลูกหมู  ผมคงต้องหาอย่างอื่นมาบำรุงน้องแทนเครื่องดื่มยี่ห้อนี้แล้วล่ะครับ

ไม่นานจากนั้นคุณแม่และดาด้าก็เข้ามาตามเราให้ออกไปเข้าพิธี  เริ่มจากพิธีสงฆ์ทำบุญเลี้ยงพระเพลและรับศีลรับพร  ก่อนจะทำพิธีสู่ขอโดยมีคุณพ่อและคุณแม่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายผม  ส่วนผู้ใหญ่ฝ่ายลูกหมูคือคุณป้าหญิงของผม  ด้วยท่านเป็นญาติสนิทของเรามีสถานะเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณพ่อนั่นเอง 

พิธีสู่ขอผ่านไปอย่างเรียบง่าย  โดยที่คุณแม่เอ่ยปากขอลูกหมูให้ผมจากคุณป้า  ก่อนจะมอบสินสอดและสวมแหวนตามธรรมเนียม  ท่ามกลางญาติสนิทและเพื่อนสนิทของผมกับลูกหมู 

ทุกช่วงเวลาแห่งความทรงจำได้ถูกเก็บภาพจากช่างภาพมืออาชีพของเวดดิ้งสตูดิโอ  ไม่มีพลาดช็อตสำคัญอย่างตอนที่เราต่างบรรจงสวมแหวนให้กันและกัน  หรืออย่างตอนผมหอมแก้มน้อง  เพื่อยืนยันในคำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลลูกหมู  ต่อหน้าผู้ใหญ่และบรรดาแขกเหรื่อทุกคน  หรือแม้แต่พิธีรดน้ำสังข์เพื่อรับคำอวยพรจากคนที่รักและหวังดีกับเรา  และไม่ลืมที่จะถ่ายรูปกับคนในครอบครัว  กับแขกทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเรา

แน่นอนว่าเราย่อมต้องถ่ายรูปกับเพื่อนสนิทไว้เป็นที่ระลึก  อย่างอเล็กซ์ที่มาพร้อมกับน้องนลิน  ซึ่งเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันแสนน่าอิจฉา  คู่ของดาด้ากับนายปูนก็ควงกันมาอย่างเปิดเผย  ตั้งแต่ประกาศออกสื่อว่าเป็นแฟนกัน  กลุ่มสามหนุ่มหน้าสวยที่จัดเต็มแต่งหญิงโดดเด่นที่สุดในงาน  คุณโจเซฟเจ้านายเก่าของผมก็ให้เกียรติมาร่วมงาน  พร้อมกับภรรยาหมาดๆอย่างเอวาอดีตเพื่อนนักร้องร่วมค่ายของผมด้วย  แถมทั้งคู่ยังอุตส่าห์หิ้วกล่องของขวัญจากคุณหลี่ผิงกับคุณธันว์มาให้เราด้วย  ทำเอาลูกหมูปลื้มใจจนยิ้มไม่หุบไปเลย 

ยังมีอีกสองบุคคลสำคัญของลูกหมูที่ลืมไม่ได้  คนแรกคือไทนี่หรือวาเลนไทน์น้องชายคนล่าสุด  ที่วันนี้มาพร้อมผู้ปกครองมาดนิ่ง  ผู้มีสถานะเป็นพี่ชายคนสำคัญ  ซึ่งเท่าที่ผมจับสังเกต  บอกได้เลยว่าแววตายามเผลอของพี่ชายไทนี่  ที่ใช้มองน้องชายนั้นไม่ธรรมดา  ดวงตาคู่นั้นฉายแววรักใคร่และหวงแหน  เหมือนอย่างที่ผมใช้มองลูกหมู  แต่มีความเป็นไปได้อยู่เหมือนกันว่าผมอาจจะมองผิดไปเองก็ได้  อาจจะเป็นเพราะพี่ชายคนนั้นอายุมากกว่าไทนี่เป็นสิบปี  ทำให้รักและหวงน้องน้อยมากกว่าปกติก็เป็นได้

ส่วนคนสำคัญอีกคนคือพี่พฤกษ์พี่ชายคนใหม่ของลูกหมู  ผู้ที่โชคชะตาหรือความจงใจของคนข้างบน  ดลบันดาลให้พี่พฤกษ์เป็นเสมือนตัวเชื่อมให้สามพี่น้องได้พบกัน  ‘พี่พฤกษ์  ลูกหมู  ไทนี่’  วันนี้พี่พฤกษ์ได้ให้เกียรติเรามาร่วมงานแต่เช้า  ทั้งๆที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่ถึงเดือน  แถมยังต้องห่างลูกชายฝาแฝดมาอีก  โดยได้พี่เลี้ยงที่ผมหาให้อยู่ดูแลเด็กๆตามลำพัง  ยังดีที่ลูกหมูส่งเด็กรับใช้ในบ้านไปช่วยดูแลหลานๆอีกคน  เพื่อความสบายใจของพี่พฤกษ์และของลูกหมูเองด้วย

“ลูกหมูเหนื่อยมั้ย”  ผมเกลี่ยปอยผมที่ร่วงหล่นปรกหน้าผากให้น้อง  พร้อมสังเกตสีหน้าน้องไปด้วย 

การที่ผมถามออกไปเพราะอดกังวลไม่ได้  ด้วยตั้งแต่ออกจากห้องแต่งตัว  ลูกหมูยังไม่ได้พักเลย  ต้องร่วมพิธีตามขั้นตอนที่วางไว้ไม่ได้หยุด  พอจบพิธีสำคัญผมรีบพาน้องเข้าห้องพักทันที  เพราะต้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นชุดที่สบายขึ้นอยู่แล้ว  ก่อนที่เราจะต้องออกไปทานอาหารร่วมกับทุกคนอีกครั้ง

“ไม่เหนื่อยเลยคร้าบ~  ลูกหมูมีความสุขมากๆเลย  ดีใจมากด้วยที่ทุกคนมางานของเรา  พี่ลีโออย่ากังวลเลยนะครับ  เพราะลูกของเราก็คงรู้สึกไม่ต่างจากลูกหมูหรอกน้า  เราสองคนสบายดี  คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”  ลูกหมูยิ้มตายิบหยี  ก่อนจะสวมกอดผมและรัดวงแขนจนแน่น  เหมือนยืนยันในสิ่งที่น้องบอกกับผม

ผมเองก็กอดตอบลูกหมูอย่างอัตโนมัติเช่นกัน  แถมด้วยการก้มหน้าลงบนกลุ่มผมหอมๆของน้องด้วย

“ครับๆ  คุณแม่คนเก่ง  แต่ห้ามฝืนเด็ดขาดนะรู้มั้ย  เพราะคุณพ่อเป็นห่วงทั้งแม่และลูกมากนะครับ...ฟอดดด”  ผมอดใจไม่ไหว  จึงกดจมูกสูดกลิ่นแก้มน้องเสียฟอดใหญ่  ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักผมก็ยิ่งมันเขี้ยว  เลยจงใจไซ้จมูกผ่านแก้มลงมาตามซอกคอหอมๆ

“อือฮึ  คิกๆ  พี่ลีโอไม่เอา  ฮ่าๆ  อย่าแกล้งลูกหมูสิ  คิกๆ”  ยิ่งลูกหมูห้ามกลับยิ่งเหมือนยุให้ผมทำต่อ  นอกจากใช้จมูกไซ้ซอกคอไปมาเบาๆ  ผมเพิ่มการงับริมฝีปากไปตามผิวอ่อนๆด้วย  จนซอกคอน้องเริ่มขึ้นสีชมพูจางๆทันตา

ลูกหมูจึงเริ่มดิ้นน้อยๆในอ้อมกอดผม  แต่กลับไม่ผลักผมออก  ผมจึงยิ่งได้ใจซุกไซ้หนักข้อกว่าเดิม  แต่ก็เป็นไปเพราะต้องการเย้าแหย่และเชยชมเล็กๆน้อยๆมากกว่าจะไปเอาเปรียบน้อง  ที่สำคัญการกระทำนี้ทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆ  และได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของลูกหมู  ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมชอบที่สุดในตัวน้อง  แต่สุดท้ายผมก็อดใจไม่ไหวขโมยจูบหวานๆจากน้องอยู่ดี  จนคนน่ารักตัวอ่อนหลุดครางผะแผ่วออกมานั่นแหละ  ผมถึงรู้ตัวยอมปล่อยริมฝีปากน้องเป็นอิสระ

“อืมมม...พี่ลีโอ~”  ผมส่งยิ้มใส่ตาปรือปรอยของลูกหมู  และไล้ริมฝีปากฉ่ำวาวเล่นอีกนิด  ก่อนจะผ่อนร่างน้องให้นอนลงบนเตียง  พร้อมประทับจูบลงบนหน้าท้องนิ่มๆ  และกระซิบบอกรักสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่อยู่ในนั้น  ก่อนจะผละออกเพื่อหันมาเตรียมชุดที่เราจะใส่ไปทานอาหารกับทุกคนในงาน  ปล่อยให้ลูกหมูได้เอนหลังพักสบายๆอยู่บนเตียง

ผมรับรู้ได้ว่าลูกหมูมองตามทุกการเคลื่อนไหวของผม  โดยที่น้องไม่ได้พูดอะไรออกมา  แต่เมื่อใดที่ผมหันไปสบตาด้วย  น้องจะฉีกยิ้มให้ผมเสียกว้างจนตายิบหยีอย่างอารมณ์ดี  พาลให้ผมใจแกว่งอยากจะพุ่งเข้าหาร่างบนเตียงเสียหลายรอบ  แต่ก็ต้องตัดใจด้วยสติคอยย้ำว่ายังมีแขกรอเราอยู่เต็มบ้าน  ผมก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง  ว่ายังมีเวลาอีกเยอะที่ผมจะอยู่กับลูกหมูตามลำพัง

กระทั่งผมเตรียมชุดสำหรับเราเสร็จนั่นแหละ  คนน่ารักก็เหมือนจะรู้คิว  เรียกผมเสียงหวานและชูแขนขึ้น  เหมือนส่งสัญญาณให้ผมเดินไปหา  ผมไม่มีรีรอเดินเข้าหาร่างที่นอนยิ้มอยู่บนเตียง  ส่งยิ้มให้คนน่ารักนิดและกุมมือลูกหมูไว้  ก่อนจะประคองน้องขึ้นนั่ง 

เมื่อคนตัวกลมได้อย่างใจต้องการก็มานั่งยิ้มแป้น  จับมือผมเสียแน่นและจ้องตาผมไม่กระพริบ  ท่าทางแบบนั้นของลูกหมูทำเอาผมอดใจไม่ไหว  จึงกดจูบไปที่แก้มใสๆทั้งคู่เสียฟอดใหญ่  ให้พอหายมันเขี้ยวในความน่ารักหน้าเป็นของลูกหมู  น้องเองก็แสนดีพลิกหน้ายื่นแก้มให้ผมเองเสร็จสรรพ  ก่อนเจ้าของความนุ่มนิ่มจะหัวเราะเบาๆ  และโอบแขนเข้ารอบคอผมพร้อมวางคางลงเกยไหล่  ก่อนจะถอนใจออกมายาวเหยียด 

“เฮ้อออ...ลูกหมูมีความสุขจัง  พี่ลีโอใจดีกับลูกหมูเสมอเลย  ขอบคุณนะครับที่รักลูกหมู  และดูแลลูกหมูอย่างดี  ลูกหมูไม่รู้จะขอบคุณพี่ให้มากกว่าคำพูดยังไงดีเลยครับ”  จบประโยคนี้ผมรู้สึกถึงความหยุ่นชื้นแตะเข้าที่ซอกคอ  ก่อนอ้อมกอดอุ่นๆจะโอบล้อมอยู่รอบตัว  พาลให้หุบยิ้มไม่ลงกับคำพูดและท่าทางที่แสนน่ารักของน้อง

“ไม่ให้พี่ดูแลคนที่พี่รัก  ลูกหมูจะให้พี่ไปดูแลใคร  ถ้าอยากขอบคุณพี่จริงๆ  ขอเป็นว่าหมูน้อยรักพี่มากๆและรักนานๆแล้วกันครับ”  ผมโยกตัวน้องเบาๆ  ก่อนจะยกเอวที่หนากว่าส่วนอื่นขึ้น  เพื่อให้น้องนั่งคร่อมตัก

“ครับ  ลูกหมูจะรักพี่ลีโอให้มากๆ  รักนานๆ  และจะรักคนเดียวด้วย  พี่ช่วยอยู่ดูแลลูกหมูแบบนี้ตลอดไปนะครับ”  นอกจากคำสัญญารักแสนหวานแล้ว  ลูกหมูยังอ้อนผมด้วยเสียงนุ่มๆ  แถมด้วยการช้อนตาวาวหวานขึ้นมองกัน 

การกระทำเพียงแค่นี้ของลูกหมู  ทำให้ใจผมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟ  ยินยอมที่จะตอบรับและทำตามคำบัญชาของน้องอย่างไม่อิดออดแต่โดยดี  แต่ไม่เท่านั้นน้องยังยิ้มบางๆด้วยทีท่าขัดเขิน  ผิวแก้มระเรื่อแดง  เม้มปากเข้าหากัน  และขยุ้มปกเสื้อสูทของผมเสียแน่น  คล้ายไม่มั่นใจในคำตอบของผมไปเสียได้  ทั้งๆที่ผมเพิ่งบอกรักไป  แต่ดวงตาคู่เรียวกลับจ้องรอคำตอบยืนยันจากผม  ในแบบที่ตัวเองอยากได้ยิน

“พี่สัญญาครับ  เวลาที่เหลือในชีวิตต่อจากนี้ของพี่  พี่จะใช้ดูแลเมียและลูกของพี่อย่างดีที่สุด  พี่รักลูกหมูมากนะ”  สัญญาและถ้อยคำรักที่ผมมีให้แก่น้อง  ผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ  หากเปรียบเทียบกับความรู้สึกรักในใจ  ย่อมไม่มีคำว่ามากเกินไปสำหรับรักที่ผมมีให้ลูกหมู

ผมไม่เคยนึกเบื่อเลยที่จะบอกรักให้ลูกหมูได้รับรู้  และเชื่อว่าน้องเองก็คงไม่เบื่อที่จะฟังคำรักจากผมเช่นกัน  พิสูจน์ได้จากคนรักตัวกลมของผมยิ้มแป้นแก้มแทบปริ  ดวงตายิบหยีมีแววถูกใจอย่างเห็นได้ชัด  ไม่เท่านั้นน้องยังยื่นหน้ามาจุ๊บปากหอมแก้มผมไปเสียทั้งหน้า  ก่อนจะจบด้วยการกอดคอผมแน่นและบอกรักกันเสียงหวาน

“รักพี่ลีโอที่สุดเลยครับ”  เมียผมน่ารักแบบยากที่จะหาใครเทียบได้จริงๆ 

“ชื่นใจที่สุดครับ”

หลังจากนั้นผมก็เร่งคนที่ยิ้มแป้นไม่หุบ  ให้ล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดที่ผมเตรียมไว้ให้  คนตัวกลมก็ไม่มีอิดออดยอมทำตามแต่โดยดี  ขืนผมไม่เร่งและมัวแต่อ้อยสร้อยนั่งกันอยู่บนเตียง  เราคงได้เข้าหอก่อนฤกษ์เข้าหอที่คุณแม่หามาได้จริงๆเสียก่อน  ผมเองก็เร่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่เข้าคู่กับลูกหมู  ด้วยชุดสูทลำลองสีขาวทับเชิ้ตสีชมพูอ่อน  เมื่อลูกหมูเดินหน้าใสกิ๊กออกมาจากห้องน้ำ  ผมก็ดูแลความเรียบร้อยของน้องอีกนิด  ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าน้องยังไม่ได้กินอะไรอีกเลย  ตั้งแต่ช่วงเช้าที่เรากินด้วยกันในห้อง 

ผมจึงพาน้องหลบเข้าห้องครัว  และเรียกหาของว่างกับนมสดให้น้องกินรองท้องก่อน  เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องไปทานกลางวันกับแขกผู้ใหญ่ที่อยู่ในงานอยู่แล้ว  แต่ผมเชื่อได้ว่าก่อนจะถึงตอนนั้น  เพื่อนๆพี่ๆน้องๆของทั้งผมและลูกหมูคงอยากแสดงความยินดีแบบส่วนตัวด้วยอย่างแน่นอน  เพราะช่วงเช้าแม้จะได้เจอหน้าพูดคุยกันบ้าง  แต่ก็เป็นไปอย่างรวบรัดไม่มีโอกาสคุยเล่นเลย  ด้วยผมกับน้องต้องเข้าพิธีตามขั้นตอนมากมาย  ขืนผมปล่อยให้คนน่ารักท้องว่าง  พาลทำให้น้องเป็นลมหน้ามืดไปเสียก่อน  อาจจะส่งผลเสียต่อทั้งแม่และลูกในท้องได้

“เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย...ฮึๆ  เรานี่น้า”  คำตอบของลูกหมูคือการอมยิ้มและส่ายหน้าพร้อมยกมือลูบท้อง  บ่งบอกว่าเจ้าตัวอิ่มแล้ว  แต่สิ่งที่ทำให้ผมหลุดหัวเราะคือ  คราบนมที่ติดตามขอบริมฝีปากอมชมพูคู่นั้น  แถมเจ้าของยังคงไม่รู้ตัวน้องขมวดคิ้วมองผมอย่างสงสัยว่าผมหัวเราะอะไร

ผมจึงไล้นิ้วโป้งเกลี่ยไปตามขอบริมฝีปากที่มีคราบนมติด  และโชว์ให้ลูกหมูเห็น  ก่อนจะแกล้งเย้าน้องว่าเป็นเหมือนเด็กที่ชอบกินเลอะเทอะ  ลูกหมูยู่หน้าให้ผมนิดบ่นพึมพำอีกหน่อย  ก่อนจะทำบางสิ่งที่ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าผมค่อยๆเลือนหายไป

“พี่อ่ะ  ลูกหมูไม่ใช่เด็กซะหน่อย...เอ้า!  สะอาดแล้ว  คิกๆ”  ผมจ้องหน้าลูกหมูตาค้าง  พาลให้น้องหัวเราะไปกับท่าทางของผมด้วย 

แต่จะไม่ให้ผมมีอาการดังกล่าวได้อย่างไร  ในเมื่อคนตัวกลมยื่นหน้ามาแลบลิ้นเลียคราบนมที่เปื้อนนิ้วผม

“ทำแบบนี้นี่ตั้งใจยั่วพี่ใช่มั้ย  หืม”  ผมแกล้งหรี่ตาและยื่นหน้าเข้าหาใบหน้ากลมๆที่กำลังหัวเราะตายิบหยี

“หือ!  พี่ลีโอขี้ตู่  ลูกหมูแค่เลียทำความสะอาดนิ้วพี่...เอง  นะ”  ปลายประโยคเสียงแผ่วแทบไม่พ้นลำคอ  อาจจะด้วยเพราะใบหน้าเราห่างกันแค่ฝ่ามือกั้น  จากความจงใจของผมเอง 

คนช่างยั่วหยุดหัวเราะไปแล้วครับ  ลูกหมูเอาแต่นั่งเงียบและพยายามเบือนสายตาหนีดวงตาหยอกเย้าของผม  แต่ก็ทำไม่ได้ง่ายๆเพราะผมไม่ยอมขยับหน้าออกจากใบหน้าแดงๆของน้อง

“ว่าพี่เหรอครับ  แบบนี้ต้องโดนลงโทษนะรู้มั้ย”  ผมยิ่งแกล้งแสยะยิ้มใส่ตาตื่นๆของลูกหมู  พร้อมกับยื่นหน้าเข้าใกล้น้องยิ่งขึ้น  หมายลงโทษตามที่แกล้งขู่ออกไป 

ลูกหมูก็ได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธด้วยสีหน้าแตกตื่น  ในถ้อยคำที่ผมแกล้งใส่ร้ายน้อง  ยิ่งผมได้เห็นท่าทางว้าวุ่นใจของน้องผมก็ยิ่งถูกใจ  จนอยากแกล้งคนน่ารักมากขึ้นไปอีก  แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากเราจะแตะกัน  กลับมีเสียงดังขัดขึ้นมาจากประตูห้องครัว

“ลีโอ!...มาเอาเปรียบน้องอยู่ที่นี่เอง  แม่ให้คนไปตามเราที่ห้องถึงไม่เจอ  ต้องลงแรงมาตามหาเอง  อย่ามัวแต่รังแกน้อง  ได้เวลาไปขอบคุณผู้ใหญ่แล้ว...ลูกหมูไปกับแม่ครับลูก”  คุณแม่สุมนาไม่รอช้า  เข้ามาคว้าตัวคนที่ตกอยู่ในวงแขนผมออกไปทันที  แถมยังสะบัดค้อนใส่ผมเสียวงใหญ่  เมื่อได้เห็นอาการของลูกสะใภ้ชัดตา  ด้วยนาทีนี้ลูกหมูมีใบหน้าแดงเถือกไปทั้งหน้า  เม้มปากไว้แน่น  และก้มหน้างุดหลบสายตาท่านเป็นพัลวัน

สำหรับผมไม่แปลกใจในอาการของลูกหมูสักนิด  ด้วยเข้าใจว่าน้องคงเขินจัดที่ท่านเข้ามาเห็นภาพความใกล้ชิดของเราเข้าแบบจังๆ  และคงรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ  ทำให้คุณแม่เป็นกังวลจนต้องออกมาตามหาตัวถึงที่นี่  ผมจึงแค่ระบายยิ้มส่งให้คุณแม่  และลูบหัวลูกหมูเพื่อปลอบใจ  ก่อนจะเดินตามท่านที่จูงมือลูกหมูออกไปเงียบๆ   

เมื่อพวกเราออกมายังสนามจัดเลี้ยงข้างตึกแล้ว  ผมเดินขึ้นมาตีคู่และดึงน้องมาโอบเอวแบบเนียนๆ  คุณแม่แค่เหลือบตามามองผม  แต่ก็ยอมปล่อยมือลูกสะใภ้ให้ผมโดยดี  มีหันไปส่งยิ้มและลูบแก้มลูกหมูอีกนิด  ลูกหมูเห็นท่าทางแบบนั้นของท่านก็ยิ้มอ้อนเสียยกใหญ่  ด้วยก่อนหน้าคงนึกว่าตัวเองโดนคุณแม่โกรธเข้านั่นแหละ

รอยยิ้มหวานๆของลูกสะใภ้คงถูกใจคุณแม่สามีมากๆล่ะครับ  เพราะท่านจับเมียผมหอมแก้มฟอดใหญ่โชว์แขกทั้งงาน  ผมจะเข้าไปห้ามก็อย่างไรอยู่  จึงได้แต่ยืนมองตาปริบๆ  และผมต้องสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆคุณแม่หันมาส่งค้อนอีกวงใหญ่ให้  ก่อนท่านจะเร่งผมให้พาน้องไปขอบคุณบรรดาญาติผู้ใหญ่ของเรา  ยังชุดเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ใต้ร่มต้นไม้ใหญ่มุมสนาม  สำหรับแขกผู้ใหญ่โดยเฉพาะ  ท่ามกลางเสียงเพลงบรรเลงเบาๆทำนองหวานหู  และเพื่อนสนิทที่จับกลุ่มพูดคุย  พร้อมซุ้มอาหารเครื่องดื่มที่ให้เลือกตักตามใจชอบ

เราใช้เวลาไม่นานในการขอบคุณบรรดาญาติผู้ใหญ่  ด้วยทุกท่านร่วมแสดงความยินดี  และมอบคำอวยพรอันเป็นมงคลให้แก่ชีวิตคู่ของเรา  แถมด้วยการชื่นชมงานแต่งว่าเป็นไปอย่างเรียบง่าย  อบอุ่น  และครบถ้วนในพิธีการสำคัญ  ซึ่งคำชมเหล่านี้ควรยกให้คุณแม่สุมนาทั้งหมด  ให้สมกับที่ท่านเหนื่อยเป็นแม่งานให้แก่เรา 

ลูกหมูคิดไม่ต่างจากผมนัก  ด้วยน้องเรียนผู้ใหญ่ว่าเป็นเพราะคุณแม่กรุณาจัดการให้ทั้งหมด  จนทุกท่านหันไปชื่นชมคุณแม่กันยกใหญ่  ทำให้คุณแม่ยิ้มปลื้มไม่หุบ  คุณพ่อเองก็นั่งอมยิ้มกุมมือคุณแม่เป็นกำลังใจให้ท่านอยู่ข้างๆกัน  แน่นอนว่าท่านทั้งคู่คงรักลูกสะใภ้หมาดๆมากขึ้นอีกเป็นกอง  ดูได้จากแววตารักใคร่ที่ท่านใช้มองลูกหมู 

ไม่เท่านั้นบรรดาญาติผู้ใหญ่ยังให้ความเมตตาผมกับน้องอย่างมาก  ด้วยการมอบของขวัญแต่งงานที่มีมูลค่าให้เราอีกหลายชิ้น  ซึ่งเป็นของเก่าประจำตระกูลแทบทั้งสิ้น  ทำให้ลูกหมูซาบซึ้งใจถึงขั้นน้ำตาซึม  ยามผู้ใหญ่มอบของให้กับมือพร้อมเอ่ยรับขวัญหลานสะใภ้แห่งอัครภูมิเมธี  ก่อนพวกท่านจะบอกให้ผมพาน้องไปสนุกกับเพื่อนๆที่มาร่วมอวยพร  ซึ่งคุณพ่อและคุณแม่เองก็สนับสนุน  แถมยังบอกให้ผมอยู่ต้อนรับเพื่อนๆได้เลย  ท่านทั้งคู่จะดูแลแขกผู้ใหญ่ให้เอง  และก่อนที่เราจะเดินออกมา  คุณแม่มีย้ำกับผมให้หามื้อกลางวันสำหรับลูกหมูด้วย  เพราะกลัวว่าลูกสะใภ้และหลานในท้องจะหิวเสียก่อน  เห็นมั้ยครับว่าบุพการีของผมรักและเป็นห่วงสะใภ้ตัวกลมมากมายขนาดไหน 

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของลูกหมูปรากฏให้ผมเห็นตลอดวันสำคัญของเรา  บ่งบอกได้ว่าคนของผมมีความสุขมากท่ามกลางบุคคลอันเป็นที่รัก  เมื่อน้องมีความสุข  คนที่รักน้องมากที่สุดอย่างผมย่อมมีความสุขไม่ต่างกัน  ภาพความสุขของลูกหมูขณะนี้  ทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะทำทุกสิ่งที่ทำได้  เพื่อรักษารอยยิ้มและเสียงหัวเราะนี้ให้อยู่กับลูกหมูตลอดไป

“พี่รักลูกหมูนะ  หมูน้อยตัวกลมของพี่”

......................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

เราหวังว่าตอน ‘งานวิวาห์’ จะทำให้คุณผู้อ่านอิ่มเอมและมีความสุข
ไปกับลีโอและลูกหมูนะคะ  ให้ความรู้สึกเหมือนได้ส่งลูกถึงฝั่งไงไม่รู้  555

ส่วนตอนหน้าก็เป็นตอนจบแล้ว  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่รักคู่นี้
จะมาให้กำลังใจทั้งคู่ไม่มีพลาด  อิๆ
ตอนหน้าเจอลีโอกะลูกหมูได้ในวันพฤหัสฯน้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล. 3 เม้นท์แรกรอรับการติดต่อกลับ  เพื่อรับ magnet นะคะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 04-07-2015 09:45:32

หวานปายยยย หวานไป หวานไม่เกรงใจมดกันเลยนะเรื่องนี้ ขอขุดความจำไทนี่แป้บ ลืมไปได้ไงเนี่ยเรา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-07-2015 09:56:03

อ้างจาก: kunt ที่ 04-07-2015 09:45:32  

หวานปายยยย หวานไป หวานไม่เกรงใจมดกันเลยนะเรื่องนี้ ขอขุดความจำไทนี่แป้บ ลืมไปได้ไงเนี่ยเรา

มาเชียร์กันแต่เช้าเลย  ขอบคุณมากค่า^^

ไทนี่คือหนุ่มน้อยในสวนสนุกที่ฮ่องกงไงคะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg3041632#msg3041632

ตอนที่ 16 "บทลงโทษ" ค่ะ  ตามลิ้งค์ไปเลยน้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-07-2015 09:56:51

 :impress2: วิวาห์แสนสุข

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-07-2015 10:02:26

พี่ลีโอหวานกับน้องเสียจนน้ำตาลที่ว่าหวานแล้วยังจืดไปเลยนะคะเนี่ย :-[ งื้อออออ เขินตามน้องเลยค่าา >\\\< บรรยากาศในงานนี่อบอุ่นมากๆ เลย~ :heaven

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-07-2015 10:10:30

หวานนนนนนนนน มดเต็มงานแน่ๆ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-07-2015 10:46:00

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 04-07-2015 11:43:26

ในที่สุดก็ได้แต่งงานกันแล้ว มีความสุขมากๆ นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-07-2015 11:46:44

หวานฉ่ำ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 04-07-2015 11:58:53

ฉ่ำจริง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-07-2015 12:03:39

หวานมากกก~ความสุขอบอวลไปทั่ว >.<"

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2015 12:40:28

อร๊ายยยย. อยากมีแบบนี้บ้าง คริคริ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-07-2015 14:16:32

ฉ่ำมาก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-07-2015 15:11:13

น่ารักน้อออออออออ อยากอ่านเรื่องพี่พฤกษ์จังเลย
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 04-07-2015 18:00:08

 :o8:หวานนนนน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห" P.30 (4/7/58) >>> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 04-07-2015 18:16:00

สุขสันต์วันวิวาห์นะคะลูกหมูพี่ลีโอ :L1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-07-2015 20:35:29

อิจฉา อิจฉา พี่ลีโอกับลูกหมูหวานกันเกินไปแล้ว :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 04-07-2015 21:52:37

งื้อออออออออออออออออออออออออออออออออ  :-[ :-[ :-[ :-[

โอ๊ยๆๆๆๆ หวานค่ะ หวานมากกกก

ลูกหมูของป้าน่ารักสุดๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 04-07-2015 23:11:26

ที่ว่าจะมาเอาดวงแก้วในอีก 6 ปีนี่ไม่ใช่มาเอาลูกของลูกหมูกับลีโอไปนะ

ไม่ยอมน้าถึงเป็นชายาซุสก็เถอะ เดี๋ยวเรียกเมเทโอมาจัดการเลย 555 (ออกแนวบ้าไปแล้วฉ้านนนนน)

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 04-07-2015 23:35:17

เป็นงานแต่งที่อบอุ่นและก็หวานมากเลยค่ะ
 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 05-07-2015 01:42:13

:L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 05-07-2015 07:16:13

อิจฉาคู่บ่าวสาว  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 05-07-2015 09:35:46

หวานเว่อร์ค่าาาา  :o8:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงน้ำแข็ง123 ที่ 05-07-2015 10:06:35

อยากอ่านเรื่องของพี่พฤกษ์จัง :hao5: น้องลูกมูนี่น่ารักฟุดๆอยากให้มีลูกแฝดแบบพี่พฤกษ์55555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 05-07-2015 12:54:20

 :hao7:  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 05-07-2015 12:56:02

หวานกันจังเลย  :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 05-07-2015 16:10:07

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนน :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 05-07-2015 19:56:21

หวานมากๆเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-07-2015 00:21:49

หวานกันจัง อิจฉาอะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-07-2015 11:55:41

อยากเป็นลูกหมูจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 06-07-2015 12:44:18

ชื่นมื่นกันถ้วนหน้าสำหรับงานวิวาห์แสนหวานและเรียบง่าย
ไม่ว่าเป็นใครก็ยินดีกับงานมงคลอย่างนี้ ยินดีด้วยจ้า :กอด1:
เบบี๋ที่จะเกิดมาต้องเป็นเด็กน่ารักและแสนดีแน่ๆเลย
หมูน้อยได้รับความรักความเมตตายังไง ลูกคงได้มากกว่านั้น
เป็นแก้วตาดวงใจของทุกคนแน่ๆ ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูก
ไม่ว่าคู่ไหนก็หวานแบบไม่น้อยหน้ากันเลยนะคะ
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1 และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 29 "งานวิวาห์" P.30 (4/7/58) >> แจก magnet ค่า!
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 08-07-2015 20:40:27

หวานมากเลยอ่าาา  :o8: :o8: :o8:

รออ่านตอนหน้านะครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-07-2015 12:29:53

ตอนที่ 30

ลีโอ

“หมูน้อย  หยุดร้องก่อนนะคนดี  ร้องไห้แบบนี้ตัวเล็กในท้องกำลังร้องไห้ตามนะครับ  หม่ามี้ไม่สงสารลูกเหรอ  หืม”  ผมส่งยิ้มอบอุ่นใส่ดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตา  ก่อนจะเกลี่ยรอยชื้นบนแก้มกลมๆของลูกหมู 

นาทีนี้ผมทั้งเอ็นดูและสงสารคุณแม่ตัวกลมของลูกชายในท้องไปพร้อมๆกัน  แต่ออกแนวสงสารเสียมากกว่า  เพราะใบหน้าของน้องแดงก่ำไปทั้งหน้า  โดยเฉพาะจมูกที่แดงจนน่ากลัว  เปลือกตาบางก็บวมเป่ง  จากการร้องไห้สะอึกสะอื้นมายาวนาน  ก็ตั้งแต่เจ้าตัวรู้ข่าวว่าพี่ชายตัดสินใจตามคนที่มาง้อกลับบ้านพร้อมหลานๆ  หลังจากพวกเขาต้องผ่านการพิสูจน์ตัวเองแล้วนั่นแหละครับ  ว่ารักและจริงใจกับพี่พฤกษ์จริงๆ 

ขืนผมไม่ทำอะไรสักอย่าง  และปล่อยลูกหมูร้องไห้นานไปกว่านี้  พาลให้ป่วยขึ้นมาได้  น้องเองก็ใกล้กำหนดคลอดแล้วด้วย  ผมไม่อยากให้มีอะไรไปกระทบกระเทือนทั้งเมียและลูกชายของผม

“ฮือ  ฮึกๆ  ละ...ลูกหมูจะ  หยะ...หยุดร้อง  ฮึก  เดี๋ยวนี้แล้วครับ  ฮึก  ลูกครับ  หม่ามี้ขอโทษ  หม่ามี้ไม่ร้องแล้วนะ”  ผมถึงกลับฉีกยิ้มเสียกว้าง  กับภาพของหม่ามี้ตัวกลมที่แก้มยังเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา  แต่ยังมีแก่ใจก้มปลอบลูกในท้องด้วยเสียงสั่นๆ  พร้อมลูบท้องที่ยื่นของตัวเองด้วยท่าทางอ่อนโยน

“ต้องอย่างนี้สิ  หม่ามี้คนเก่ง”  ผมค่อยๆโอบไหล่นิ่มเข้าหาตัว  และวาดวงแขนออกกว้าง  เพื่อเปิดรับร่างกลมเข้ามากกกอด 

ลูกหมูโผเข้าหาและกอดผมจนแน่นเท่าที่ร่างกลมจะทำได้  แม้จะติดท้องยื่นๆของน้อง  ทำให้อ้อมกอดเราไม่แนบชิดเหมือนก่อน  แต่ผมกลับรู้สึกอบอุ่นใจได้มากกว่า  เพราะเหมือนว่าผมได้กอดทั้งเมียและลูกไว้ในคราวเดียวกัน  และถึงแม้ลูกหมูบอกกับลูกชายของเราว่าจะหยุดร้อง  แต่ผมกลับรู้สึกถึงความอุ่นชื้นที่แผ่นอก  จากน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย  ผมจึงได้แต่กอดปลอบให้น้องคลายเศร้าไปตลอดทางกลับบ้านของเรา

ส่วนเรื่องพี่พฤกษ์ที่เป็นสาเหตุของการร้องไห้ของลูกหมู  เพราะตัดสินใจกลับบ้านพร้อมคนรักและลูกๆนั้น  ผมเข้าใจดีและยินดีกับว่าที่ครอบครัวใหม่จริงๆ  ซึ่งผมก็เชื่อว่าลูกหมูเองก็คิดไม่ต่างกัน  ไม่เช่นนั้นน้องคงได้ดื้อดึงเอ่ยรั้งไม่ยอมให้พี่ชายตามคนรักกลับไปอย่างแน่นอน 

ถ้าลูกหมูทำเช่นนั้นจริง  เชื่อได้เลยว่าพี่ชายที่รักและตามใจน้องชายคนกลางคนนี้  คงตัดสินใจอยู่ไทยต่อ  จนกว่าน้องชายจะทำใจยอมรับได้อย่างแน่นอน  แต่ลูกหมูกลับเลือกแสดงความยินดีกับพี่ชายและหลานๆ  ที่จะได้กลับไปสร้างครอบครัวอันแสนอบอุ่นอยู่ที่สเปนแทน  ก่อนน้องจะมานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นทันทีที่เราขึ้นรถของที่บ้าน  ให้ผมได้ปลอบใจจนถึงตอนนี้

“ดื่มน้ำแอปเปิ้ลมั้ยครับ  จะได้สดชื่นขึ้น”  หลังจากผมประคองน้อง  ลงนั่งยังโซฟาของห้องพักผ่อน  ผมรีบเอาใจคนตาบวมจมูกแดง  ด้วยการเสนอน้ำผลไม้รสโปรดของน้องทันที  ยังดีหน่อยที่ขณะนี้ลูกหมูหยุดร้องไห้ได้แล้ว

ลูกหมูขยับตัวปรับท่านั่งหามุมสบายด้วยท่าทางอุ้ยอ้าย  มีสีหน้าขัดใจน้อยๆที่ขยับเปลี่ยนท่าไม่ได้ดังใจ  แต่ฝ่ามือกลับประคองท้องโตๆของตัวเองไว้ตลอด  เหมือนว่าเป็นการปกป้องลูกในท้องอยู่กลายๆ  จนผมต้องลอบยิ้มให้กับท่าทางที่ขัดแย้งกันของน้อง 

เมื่อลูกหมูเงยหน้าขึ้นมามอง  ผมก็รีบตีหน้าเฉยเหมือนว่าไม่รู้ไม่เห็นในเหตุการณ์ดังกล่าว  เพราะขืนให้น้องเห็นว่าผมแอบยิ้ม  มีหวังคนตัวกลมจะเกิดอาการน้อยใจเหมือนที่ผ่านมา  จากอารมณ์แปรปรวนของคนท้อง  ลูกหมูคิดไปเองว่าผมล้อเลียนที่เจ้าตัวดูอ้วนตุ๊ต๊ะจนน่าเกลียด  ทั้งๆที่ผมพยายามบอกแล้วว่า  ผมถูกใจและเอ็นดูลูกหมูในสภาพคุณแม่ใกล้คลอดต่างหาก  แต่น้องกลับไม่เชื่อหาว่าผมแก้ตัว  พาลต่อมน้ำตาแตกร้องไห้อีกรอบจะแย่เอา 

ส่วนคำตอบของน้องคืออยากดื่มน้ำเปล่ามากกว่า  ผมจึงรีบเรียกเด็กในบ้านให้ไปยกน้ำดื่มมาพร้อมผลไม้มื้อบ่าย  และเรียกหาอ่างใส่น้ำอุ่นกับผ้าขนหนู  คงเกิดคำถามขึ้นว่าสองอย่างหลังเอามาทำอะไร  คำตอบคือเอามาให้คุณแม่ตัวกลมได้แช่เท้าคลายปวดเมื่อยจากการเดินทาง  ที่สำคัญน้ำอุ่นช่วยให้เลือดลมเดินดี  ลดอาการเท้าบวมของคุณแม่ใกล้คลอดได้เป็นอย่างดีด้วย 

ผมย่อตัวลงและบรรจงยกเท้าอวบอูมของลูกหมูขึ้น  และวางในอ่างน้ำอุ่นที่เด็กยกมาวางไว้ให้ทีละข้าง  ก่อนจะเงยหน้าและระบายยิ้มใส่ตาคู่เรียวที่จ้องการกระทำผมไม่กระพริบ  จนแก้มซีดๆเริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อจางๆ  หลังจากนั้นผมหยิบผ้าขนหนูหมาดๆที่แช่น้ำอุ่นไว้แล้ว  พรมด้วยโคโลญจน์กลิ่นอ่อนๆที่น้องชอบ  เช็ดไปตามใบหน้าลำคอและท่อนแขนของลูกหมูอย่างเบามือ 

ผมตั้งใจทำเพื่อช่วยผ่อนคลายอารมณ์ตรึงเครียดของน้อง  ซึ่งก็ได้ผลเป็นที่น่าพอใจ  เห็นได้จากแก้มใสเริ่มมีเลือดฝาด  พร้อมมุมปากที่ยกยิ้มน้อยๆอย่างผ่อนคลาย  และดวงตาระยิบระยับฉายแววแห่งความพึงพอใจของลูกหมู

“ขอบคุณนะครับ  ที่พี่ลีโอดูแลลูกหมูอย่างดีมาตลอด  ลูกหมูเสียอีกที่ตั้งแต่แต่งงานมา  แทบไม่ได้ดูแลพี่อย่างที่ควรต้องดูแลเลย”  ไม่ทันไรดวงตาคู่เดิมกลับเริ่มหม่นแสงเพราะความรู้สึกผิดเสียแล้ว  จนผมต้องวางมือในสิ่งที่กำลังทำ  ก่อนจะกุมมือนุ่มนิ่มไว้และเริ่มปรับความเข้าใจของน้องเสียใหม่

“ลูกหมูไม่พูดอย่างนี้ครับ  พี่เต็มใจดูแลเมียของพี่  รวมถึงเจ้าลูกชายที่กำลังจะเกิดด้วย  พี่เห็นอยู่ว่าหมูน้อยน่ะลำบาก  และต้องใช้ความอดทนในการอุ้มท้องลูกของเรามากแค่ไหน  เรื่องที่พี่ทำให้เรามันยังเล็กน้อย  เทียบไม่ได้กับสิ่งที่ลูกหมูต้องเผชิญในตอนนี้  พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณลูกหมู  ที่กำลังจะมอบสิ่งมีชีวิตที่มีค่ามากที่สุดให้แก่ครอบครัวของเรา...ขอบคุณนะครับหมูน้อย”

ผมบรรจงระบายยิ้มหวานซึ้ง  ก่อนจะยื่นหน้าไปแตะจูบยังหน้าผากนวลเนียน  ของคนที่เริ่มน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง  คนท้องมักมีอารมณ์อ่อนไหวและแปรปรวนง่ายไปกับทุกสิ่งรอบตัว  เรื่องนี้ผมเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว  หากผมช้าไปเพียงเสี้ยวนาทีคงได้เห็นคนรักร้องงอแงอีกรอบเป็นแน่  ผมจึงต้องรีบผละออกและเปลี่ยนเป็นสวมกอดคนตัวกลมไว้หลวมๆแทน  ก่อนจะรีบหันเหความสนใจของลูกหมู  ไปยังจานผลไม้สดนานาชนิดที่ยังไม่ถูกแตะต้อง  เชิญชวนและป้อนผลไม้ให้น้องถึงปาก  มีหยอกเย้าชวนคุยไปเรื่องอื่น 

ไม่นานลูกหมูก็ยิ้มออกมาจนได้  ทำเอาผมโล่งใจที่ไม่ต้องทนเห็นคนรักร้องไห้อีกครั้ง  บวกกับที่คุณแม่กลับเข้าบ้านมาได้อย่างถูกจังหวะ  ท่านมาพร้อมแคตตาล็อกเสื้อผ้าและเครื่องใช้สำหรับเด็กอ่อน  ก่อนจะชี้ชวนลูกสะใภ้เลือกเตรียมไว้ให้ว่าที่ทายาทคนใหม่ของอัครภูมิเมธีเป็นที่สนุกสนาน 

คงเกิดคำถามว่าทำไมถึงได้แต่เลือกดูของไว้  ทำไมไม่ซื้อเสื้อผ้าข้าวของสำหรับเด็กอ่อนเข้าบ้านเลย  เป็นเพราะครอบครัวเราถือเคล็ดไม่ให้ซื้อของเข้าบ้านก่อนที่เด็กจะคลอดครับ  ด้วยเชื่อว่าหากซื้อเข้ามาก่อนเด็กจะไม่ปลอดภัย  แม้จะฟังดูไร้สาระไปหน่อย  แต่ผมก็ไม่ลบหลู่ 

การยอมทำตามความเชื่อก็เพื่อความสบายใจและมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร  แต่เชื่อเถอะครับว่าทั้งเสื้อผ้ากับข้าวของที่คุณแม่และลูกหมูถูกใจ  คงได้ปรากฏให้เห็นทันทีในวันที่ลูกหมูคลอดลูกของเราอย่างปลอดภัยแล้วแน่นอน  จะจากฝีมือใครถ้าไม่ใช่ฝีมือของคุณแม่สุมนาผู้เห่อหลานไม่แพ้ใครผู้นี้ 

สิ่งที่ผมพอเตรียมได้คือห้องเด็กอ่อน  ซึ่งเป็นห้องว่างข้างๆห้องนอนของผมกับลูกหมู  ส่วนเรื่องการตกแต่งห้องนั้น  คุณแม่รับอาสาเป็นผู้ตกแต่งเองทั้งหมด  แน่นอนว่าลูกสะใภ้ย่อมเห็นดีงามตามไปด้วย  คุณแม่ว่าอะไรดีสำหรับหลาน  ลูกสะใภ้ก็ว่าตามนั้นไม่มีขัดเช่นกัน  อีกเรื่องสำคัญที่ผมเตรียมได้คือแม่นมของลูกชายเรา

ผมหมายถึงแม่นมจริงๆไม่ใช่บุคคลที่จะมาช่วยเราเลี้ยงลูกเหมือนที่คนอื่นๆเข้าใจนะครับ  เพราะหลังจากผ่าคลอดลูกหมูไม่มีน้ำนมให้ลูกเหมือนผู้หญิงตั้งครรภ์ทั่วๆไป  บวกประสบการณ์การช่วยพี่พฤกษ์ดูแลหลาน  น้ำนมแม่สำคัญและจำเป็นต่อเด็กแรกเกิดจริงๆ  นอกจากช่วยให้เด็กอิ่มท้อง  ยังช่วยเสริมภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติอย่างดีด้วย  นมผงสำเร็จรูปแพงๆที่ขายตามท้องตลาดก็สู้ไม่ได้  แต่ต้องยอมรับว่าเรื่องแม่นมเป็นเรื่องหนักใจของเรา 

ไม่ใช่สักแต่ว่าได้น้ำนมมาเท่านั้น  แต่ที่มาของน้ำนมก็ต้องมีคุณภาพด้วย  เพราะยามแรกคลอดน้ำนมเป็นอาหารอย่างเดียวที่ลูกของเราได้รับ  ถ้าได้น้ำนมจากแม่ที่ไม่ดูแลตัวเอง  น้ำนมที่ได้ย่อมไม่มีคุณภาพ  เพราะเราต้องคำนึงถึงความปลอดภัยและสารอาหารที่ลูกจะได้รับ  ไหนจะอาการภูมิแพ้ที่เกิดจากน้ำนมที่เด็กๆเดี๋ยวนี้เป็นอีก  ที่สำคัญเรื่องโรคภัยบางชนิดสามารถถ่ายทอดมาทางน้ำนมได้ด้วย

โชคดีเป็นของเราและลูกที่ได้น้ำนมมาจากพี่สาวของนายปูน  พี่ปันปันที่เพิ่งคลอดลูกเมื่อสองเดือนก่อน  และมีน้ำนมเหลือเฟือพอที่จะแบ่งปันมาให้เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้อง  แน่นอนย่อมเกิดคำถามจากพี่ปันปัน  ยามที่นายปูนออกหน้าไปติดต่อขอน้ำนมมาให้หลาน  ผมซึ่งคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วว่าต้องมีคำถามนี้  จึงเอ่ยปากอนุญาตให้ปูนเล่าเรื่องของลูกหมูแก่พี่ปันปันได้เลย  หลังรู้เรื่องพี่ปันปันขอพบผมกับลูกหมูก่อน  เราจึงตัดสินใจไปพบ  ซึ่งเราก็ไม่ผิดหวัง  เมื่อการพบกันทำให้เราได้รู้จักผู้หญิงจิตใจดีและผู้เป็นแม่ที่แสนอ่อนโยนอย่างที่สุดคนหนึ่ง

ทันทีที่พี่ปันปันเห็นลูกหมูในสภาพไม่ต่างจากผู้หญิงตั้งท้อง  เหมือนเธอจะถูกชะตาชวนพูดคุยอย่างเป็นกันเอง  และพาเราไปดูลูกสาวแรกเกิดของเธอ  พร้อมให้คำแนะนำสำหรับช่วงตั้งครรภ์แก่น้อง  ไม่มีทีท่าตกใจหรือประหลาดใจให้เราเห็นสักนิด  ก่อนเธอจะตกปากรับคำเป็นแม่นมยุคไฮเทคให้เจ้าตัวน้อยที่กำลังจะเกิด  ด้วยการเตรียมปั๊มนมแช่แข็งไว้เผื่อลูกของเรา  เรามีหน้าที่เตรียมซื้อตู้แช่แข็งไว้รอเท่านั้น

การตั้งท้องของลูกหมูน่าจะเป็นเรื่องแปลกประหลาดสำหรับคนทั่วไป  ครอบครัวเราตัดสินใจปกปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ  รู้กันแค่เพื่อนสนิทและบุคคลใกล้ชิดกับครอบครัวไม่กี่คนเท่านั้น  เพราะไม่อยากให้สังคมแตกตื่น  ที่สำคัญผมไม่ยอมให้ใครมามองเมียและลูกของผมเป็นตัวประหลาด  เพราะสำหรับผมนั้นลูกหมูและลูกเป็นความมหัศจรรย์สำคัญที่สุดในชีวิตของผม 

ดังนั้นลูกหมูจึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองนิดหน่อย  เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าว  ด้วยการไว้ผมยาวช่วยพรางสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนภายนอก  เพราะมองเผินๆน้องก็ไม่ต่างจากผู้หญิงตั้งท้องทั่วไป  เรื่องนี้แม้จะไม่ถูกใจลูกหมูนัก  แต่น้องก็เข้าใจในเหตุผลและยอมที่จะทำเพื่อปกป้องลูกของเรา

เวลาผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมงคุณแม่กับลูกหมูยังคงเพลิดเพลินไปกับแคตตาล็อกหลายเล่มในมือ  และทำเหมือนว่าอยู่กันเพียงสองคนในห้อง  ปล่อยให้ผมกับคุณพ่อได้แต่นั่งเงียบมองตามตาปริบๆ  ไม่มีเสียล่ะที่จะหันมาขอความเห็นกันบ้าง  แต่พอจังหวะที่ผมได้สบตาคุณพ่อที่มีชะตากรรมเดียวกัน  เราก็ได้แต่ส่งยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ  ก็ในเมื่อคนรักของเรากำลังมีความสุข  เราก็ไม่ควรจะขัดขวางหรือแทรกแซง  ขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่เรารักแค่นั้น  เราก็มีความสุขมากพอแล้ว

คนท้องใกล้คลอดต้องได้รับการดูแลและใส่ใจเป็นพิเศษ  นอกจากเรื่องสภาพจิตใจต้องรวมเรื่องสภาพร่างกายเข้าไปด้วย  เพราะท้องที่โตขึ้นส่งผลให้คนตั้งท้องอึดอัดอุ้ยอ้ายไปเสียหมด  ผมจึงต้องดูแลลูกหมูตั้งแต่ยามตื่นถึงยามหลับเลยทีเดียว  ทั้งเรื่องทำความสะอาดร่างกาย  เพราะจะให้ลูกหมูไปก้มๆเงยๆน้องทำไม่ได้แน่  รวมถึงการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าของน้องด้วย  แรกๆลูกหมูขัดเขินจะไม่ยอมให้ผมดูแลท่าเดียว  แต่สุดท้ายต้องยอมเพราะสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวยให้ทำเองได้เหมือนแต่ก่อน  เดี๋ยวนี้น่ะเหรอครับ  น้องรู้หน้าที่ไม่มีให้ต้องบังคับอีกเลย  ยกแขนยกขาให้ผมผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำให้โดยไม่ต้องบอก 

อย่าถามเลยครับว่าเหนื่อยมั้ยในสิ่งที่ผมทำให้ลูกหมู  เพราะไหนจะต้องทำงานมาทั้งวัน  ยังต้องกลับมาดูแลคนรักต่ออีก  สำหรับคนอื่นอาจจะเหนื่อยและเบื่อ  แต่สำหรับผมแล้วผมมีแต่ความสุขที่ได้ทำ  เพราะทำด้วยความเต็มใจเพื่อคนที่เรารัก  อย่างที่ผมบอกลูกหมูไป  สิ่งที่ผมทำให้น้องนั้นเล็กน้อยมาก  เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งสำคัญที่น้องกำลังจะมอบให้แก่ผม  ลูกชายของเราที่กำลังจะลืมตาดูโลกในเร็ววันนี้  และเร็วเสียจนผมตั้งตัวไม่ทัน!

“พี่ครับ  ใจเย็นๆ...ฟู่ๆๆ...ลูกหมู  ไม่ได้ปวดมากขนาดนั้น  อูยยยย  แค่เจ็บท้องเตือน”  ผมคงตื่นตระหนกมากไปหน่อย  ลูกหมูถึงได้ฝืนตัวเองและพูดปลอบใจผมออกมาแบบนั้น  ทั้งๆที่อุ้งมือที่ผมกุมไว้เย็นเฉียบและเกร็งจนแน่น  มีเหงื่อเม็ดโตๆผุดเต็มวงหน้า  สีปากก็ซีดเพราะความเจ็บปวด

“ครับๆ...ลูกหมูหายใจลึกๆนะ  อย่างนั้นดีมาก  อีกเดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว”  ผมพยายามรวบรวมสติ  เพราะรู้ตัวว่ายามนี้ต้องเป็นที่พึ่งให้น้อง  เพื่อที่ผมจะได้ดูแลลูกหมูได้อย่างเต็มที่  ทั้งๆที่ผมใจแกว่งสงสารน้องแทบขาดใจ  กับสีหน้าและอาการของน้องที่ได้เห็น 

เมื่อสักเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนลูกหมูปลุกผมและบอกว่าตัวเองเจ็บท้องจะคลอด  ผมทั้งตกใจและตื่นเต้นจนเกือบทำอะไรไม่ถูก  ดีที่ลูกหมูมีสติมากกว่าผม  น้องบอกให้ผมโทรปลุกคนขับรถให้เตรียมรถเพื่อไปโรงพยาบาล  และให้โทรแจ้งลุงหมอถึงอาการของน้อง  ก่อนจะให้เด็กรับใช้เอากระเป๋าที่น้องจัดเตรียมของสำหรับนอนโรงพยาบาลหลังคลอดขึ้นรถ

ระหว่างที่เหตุการณ์กำลังชุลมุน  เพราะเสียงผมที่ดังโวยวายเร่งให้เด็กขนของขึ้นรถ  บวกน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติจากความกังวลปนตื่นเต้น  ยามที่คอยปลอบลูกหมูที่กำลังเจ็บท้อง  ทั้งๆที่ความเป็นจริงผมนั้นอาการน่าเป็นห่วงกว่าใครทั้งหมด  ทำให้คุณพ่อคุณแม่พลอยตื่นกลางดึกลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น 

เมื่อท่านเห็นว่าน้องเจ็บท้องคลอดก็มีอาการตกใจนิดหน่อย  ก่อนคุณแม่จะเข้าไปปลอบใจและให้กำลังใจลูกสะใภ้ถึงตัวรถ  เพราะลูกหมูถูกผมอุ้มไปรอในรถเตรียมเดินทางอยู่ก่อนแล้ว  ลูกหมูเองก็มีสติยิ้มรับคำท่านตลอดเวลา  หลังจากนั้นผมก็ถูกคุณแม่เร่งให้รีบพาน้องไปโรงพยาบาล  แต่คุณพ่อก็ยังให้สติย้ำให้ผมขับรถอย่างระวัง  และบอกว่าท่านกับคุณแม่จะตามพวกเราไปโรงพยาบาลทีหลัง  เพื่อรอลุ้นหน้าห้องคลอดว่าหลานจะมีหน้าตาน่าเกลียดน่าชังขนาดไหน  เรียกว่าคุณปู่คุณย่านั้นเห่อหลานไม่แพ้พ่ออย่างผมเลยทีเดียว

‘ทำไมถึงเจ็บท้องคลอดก่อนกำหนด!?’  คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวผมตลอด  ตั้งแต่รู้ว่าลูกหมูเจ็บท้องจะคลอดลูก  ในเมื่อกำหนดคลอดจริงๆคือสัปดาห์หน้า  ผมได้แต่กังวลว่ามีอะไรผิดปกติกับลูกในท้องหรือเปล่า  ซึ่งผมก็ค่อยเบาใจขึ้นเมื่อได้รับคำตอบจากลุงหมอ

“ลีโอทำใจให้สบาย  การเจ็บท้องคลอดก่อนกำหนดเกิดขึ้นได้  ลูกหมูถึงมือลุงแล้ว  ปล่อยให้เป็นหน้าที่ลุงเถอะ  แล้วตกลงเราจะเข้าไปด้วยกันมั้ย”  คำตอบของลุงหมอทำให้ผมเบาใจขึ้นก็จริง  แต่คำถามสุดท้ายนี่สิที่ทำให้ผมคิดหนักขึ้นอีกครั้ง

“...ครับ  ผมขอเข้าไปให้กำลังใจลูกหมูด้วยคน”

“ถ้างั้นก็ไปเตรียมตัวได้เลย  ได้เวลาแล้ว”  นาทีนี้รอยยิ้มอบอุ่นของลุงหมอไม่ได้ช่วยผมมากนัก  เพียงแค่ผมจินตนาการถึงเข็มฉีดยา  ใบมีดผ่าตัด  และเลือด!! 

การที่ผมตัดสินใจเข้าห้องคลอดเป็นเพราะผมเป็นห่วงเมียกับลูกที่กำลังลืมตาดูโลก  ที่สำคัญผมอยากเห็นหน้าลูกชายว่าจะมีหน้าตาเหมือนผมมากน้อยแค่ไหน

ทุกอย่างที่จินตนาการไว้กลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด  ภาพเหตุการณ์ไม่ได้ดูน่ากลัวชวนอกสั่นขวัญเสียมากนัก  แม้จะยังมีทั้งเข็มฉีดยา  ใบมีด  และเลือดก็ตาม  แต่ผมก็เห็นสิ่งเหล่านั้นชั่วแวบ  ซึ่งคุ้มแสนคุ้มที่ผมทำใจกล้าตามลุงหมอเข้ามา  เพราะผมได้ดูแลลูกหมูอย่างใกล้ชิด  ได้คอยเป็นกำลังใจส่งยิ้มและกุมมือน้องไว้ตลอดเวลาที่ลุงหมอผ่าคลอด 

ที่สำคัญผมยังมีโอกาสตัดสายสะดือให้เจ้าตัวเล็กเองกับมือ  แม้วินาทีนั้นเหมือนว่าผมจะไม่ใช่เจ้าของมือของตัวเองก็ตาม  เพราะมันสั่นไปหมดแทบควบคุมไม่อยู่ด้วยความตื่นเต้น  แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี  และการตัดสายสะดือให้เจ้าตัวเล็ก  เป็นดั่งสัญญาณแห่งการเริ่มชีวิตใหม่อย่างแท้จริง

.
.
.
มีต่อด้านล่างค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-07-2015 12:30:41

มาต่อกันเลย^^
.
.
.

ไม่นานจากนั้นลุงหมอยื่นห่อผ้าสีขาวสะอาดที่ห่อหุ้มสิ่งมีชีวิตเล็กๆมาให้  ผมได้สบตาที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความเมตตาของท่าน  ก่อนจะพึมพำขอบคุณเบาๆ  และรับลูกชายมาอุ้มด้วยมือที่สั่นน้อยๆ  แรกสบตาปรือปรอยคู่เล็กๆของลูก  เหมือนว่าผมได้ตกหลุมรักเจ้าตัวเล็กอย่างถอนใจไม่ขึ้น  หัวใจในอกเต้นกระหน่ำ  ความรักความห่วงใยที่มีให้ลูกชายเอ่อท้นขึ้นมาท่วมหัวใจในอก  ก่อนเจ้าตัวเล็กจะแผดเสียงร้องดังลั่น  จนใบหน้าแดงก่ำ  ทำเอาผมเริ่มทำตัวไม่ถูก

“พี่ลีโอครับ”  ผมหันไปทางต้นเสียงทอดอ่อนที่ดังขึ้น  จึงพบเข้ากับรอยยิ้มอ่อนหวานของลูกหมู  แม้แววตาน้องจะอ่อนล้าแต่ก็ระยิบระยับไปด้วยความสุข  สำคัญที่แววตาคู่นั้นจ้องตรงมาที่ผมกับลูกไม่กระพริบ

ผมประคองร่างเล็กกระจ้อยร่อยในอ้อมกอด  วางอย่างเบามือลงข้างตัวลูกหมู  ทันทีที่น้องเห็นหน้าลูกชาย  น้องเปิดยิ้มกว้างพร้อมกับน้ำตาไหลเป็นสาย  ก่อนจะค่อยๆยื่นมือไปแตะแก้มแดงๆของลูก  ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าลูกชายที่กำลังร้องลั่นกลับหยุดร้อง  เหลือเพียงอาการสะอื้นเล็กน้อย  ก่อนจะจ้องนิ่งๆไปที่ลูกหมู  และผมแทบไม่เชื่อสายตาที่เห็นริมฝีปากเล็กๆของลูกชายยกยิ้ม

“ยิ้มให้หม่ามี้เหรอครับลูก  คิกๆ  น่าชังจริงลูกชายหม่ามี้”  ไม่ใช่ผมแค่คนเดียวที่เห็น  ลูกหมูเองก็เห็นว่าลูกชายของเรายิ้มให้อย่างน่ามหัศจรรย์  แต่ก็เป็นแค่ชั่วแวบ  ก่อนเจ้าตัวเล็กจะเริ่มเบะปากและกลับมาแผดเสียงร้องเช่นเดิม

“ฮึกๆ  งะ...แง้ๆๆๆ”  ผมกับลูกหมูสบตากันอย่างตกใจ  ที่อยู่ๆเจ้าลูกชายก็เปลี่ยนอารมณ์อย่างฉับพลัน  ดูท่าลูกคนนี้จะเอาแต่ใจน่าดู

“เอาแต่ใจเหมือนใครน้า  สงสัยจะเหมือนคุณพ่อ  คิกๆ”  เราคิดเหมือนกันอีกแล้ว  แต่หม่ามี้ของลูกกลับโยนข้อดีมาให้ผมเสียได้ 

ผมได้แต่คาดโทษคุณแม่ตัวกลม  ด้วยการจ้องตาลูกหมูโดยใช้สายตาอ่อนเชื่อม  ทำเอาคนที่กำลังหัวเราะคิกคักแก้มแดงซ่าน  หลบตาผมไปจ้องเพียงร่างเล็กๆของลูกชาย  ท่ามกลางสายตาของลุงหมอและเจ้าหน้าที่รอบตัว  ผมตัดสินใจโน้มตัวและแตะริมฝีปากเข้าที่หน้าผากนวลเนียนของลูกหมู  ก่อนกระซิบถ้อยคำขอบคุณที่มาจากหัวใจรักของผม  รักที่มีให้ลูกหมูและเจ้าตัวเล็ก

“ขอบคุณนะครับที่มอบลูกชายให้พี่  พี่รักลูกหมูมากนะ...ไอ้ตัวเล็กพ่อก็รักลูกนะครับ”  บอกรักแม่แล้วก็หันมาบอกรักลูกชายด้วยครับ  และเหมือนไอ้ตัวเล็กของผมจะรับรู้ได้  หยุดร้องเอาดื้อๆอีกครั้ง  ก่อนจะแผดเสียงร้องขึ้นอีกระลอก

พฤติกรรมแปลกๆของลูกชายเราเรียกเสียงหัวเราะดังลั่นห้องคลอด  ก่อนเจ้าหน้าที่พยาบาลที่ช่วยทำคลอดจะเดินมาแสดงความยินดีแก่เรา  รวมถึงลุงหมอด้วย  ซึ่งผมกับลูกหมูก็ได้แต่ขอบคุณท่านไม่ขาดปาก  หลังจากนั้นลูกหมูถูกเข็นออกจากห้องคลอดเพื่อเข้าห้องพัก  ส่วนเจ้าลูกชายถูกอุ้มไปยังห้องดูแลเด็กแรกเกิด  เพื่อตรวจร่างกายเจาะเลือดทำประวัติเด็กแรกคลอด

ผมออกมาเจอคุณพ่อและคุณแม่นั่งรอหน้าห้องคลอดอยู่ก่อนแล้ว  จึงรีบแจ้งข่าวซึ่งทั้งคู่ตื่นเต้นกันใหญ่  ที่ลูกสะใภ้คนโปรดกับหลานชายปลอดภัย  ก่อนพวกท่านจะขอไปดูหน้าหลานที่ห้องดูแลเด็กแรกเกิด  ส่วนผมเลือกที่จะตามไปเจอลูกหมูที่ห้องพัก  เข้าไปถึงก็เห็นว่าน้องถูกเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ว  และนอนตาปรอยเตรียมหลับอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย  ได้เห็นลูกหมูยามนี้ผมก็ให้นึกสงสารและนึกรักจับใจ  ผมจึงรีบเดินเข้าไปหา  พอถึงเตียงน้องกุมมือผมไว้จนแน่น

“ลูกล่ะครับ”  ผมลูบหลังมือน้องเพื่อปลอบประโลม  ก่อนจะบอกว่าลูกของเราอยู่ที่ไหน  สีหน้าแววตาลูกหมูคลายความวิตกกังวลลงทันที

“ลูกหมูไม่ต้องห่วงลูก  พักผ่อนก่อนนะครับ  เดี๋ยวถ้าลูกกลับมาพี่ดูแลเจ้าตัวเล็กเอง”  น้องพยักหน้าให้ผมน้อยๆก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่นิทรา

ผมนั่งกุมมือและลูบหัวคนรักอย่างแผ่วเบาข้างเตียงอีกพักใหญ่  เมื่อแน่ใจว่าน้องหลับสนิทดีแล้ว  ผมจึงผละไปดูหน้าลูกที่ห้องเด็กอ่อน  จึงเห็นว่าคุณพ่อคุณแม่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  และกำลังชี้ชวนกันดูหลานอยู่ฝั่งหนึ่งห้องกระจก  แน่นอนว่าจุดรวมความสนใจของพวกท่านคือลูกชายของผมนั่นเอง  ผมจึงได้แต่รีบเดินตามไปสมทบและมีอาการไม่ต่างจากพวกท่านเลย

ผมใช้เวลาดูลูกอีกไม่นาน  เพราะเมื่อเห็นว่าพยาบาลป้อนนมแล้วเจ้าตัวเล็กดูดนมจากขวดได้เองแล้ว  ผมก็ขอตัวบุพการีมาดูอาการเมียรัก  เพราะผมไม่อยากให้ลูกหมูตื่นแล้วพบว่าอยู่ตัวคนเดียวในห้อง  คุณแม่เองก็บอกว่าจะดูหลานให้เอง  และถ้าพยาบาลป้อนนมหลานเสร็จแล้ว  จะให้เข็นเจ้าตัวเล็กตามไปที่ห้องพัก

“เจ็บมากมั้ย”  ผมส่งคำถามแรกให้ลูกหมู  เมื่อเปลือกตาบางใสเปิดขึ้นมาสบตากัน  เพราะอดเป็นห่วงคนที่เพิ่งผ่าคลอดมาไม่ได้  แม้สีหน้าสีตาของน้องจะไม่แสดงออกให้เห็นว่ากำลังเจ็บปวดก็ตาม

ลูกหมูระบายยิ้มบางเบาได้อย่างหน้ามอง  และเอื้อมมือมากุมทับหลังมือผมที่แนบอยู่กับแก้มของน้อง

“ตอนนี้ยังไม่เจ็บครับ  ยาบล็อกหลังยังไม่หมดฤทธิ์  แล้วพี่ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า”  ผมไม่ตอบคำถามน้อง  แต่เลือกที่จะส่งยิ้มใส่ตาใสๆแทน  เพียงแค่นี้เจ้าของความน่ารักตรงหน้าก็รู้คำตอบแล้ว

ดังนั้นผมจึงได้ค้อนวงเล็กๆมาพร้อมอาการปากยื่นๆจากคนรักตัวกลม  ก็ใครจะไปหลับลงล่ะครับ  ลูกเพิ่งคลอดแล้วไหนเมียจะหลับเพราะฤทธิ์ยายังไม่ตื่นอีกล่ะ  จริงมั้ย!?

“พี่ครับ  ลูกล่ะครับ”  ไม่เพียงแค่คำถามที่ถูกส่งมา  แต่ลูกหมูก็กวาดสายตาหาลูกตามอย่างที่พูดด้วย

“พยาบาลเพิ่งพาออกไปที่ห้องเด็กอ่อนครับ  เพราะอยากให้ลูกหมูพักผ่อนให้เต็มที่  ไม่อยากให้ลูกร้องไห้กวนคุณแม่ตื่น  แต่ลูกหมูไม่ต้องห่วงนะครับ  ลูกชายเราดูดนมจากขวดได้แล้ว  ดูท่าจะกินเก่งซะด้วย  พยาบาลเองก็บอกพี่ไว้ว่าถ้าลูกหมูตื่นแล้วอยากอุ้มลูก  ให้โทรตามจะได้เข็นเตียงมาให้คุณแม่มือใหม่ชื่นชม  ส่วนคุณพ่อคุณแม่เองก็เพิ่งกลับบ้าน  และฝากบอกลูกสะใภ้ให้พักผ่อนเยอะๆ  แล้วท่านจะกลับมาเยี่ยมพร้อมของรับขวัญ”

สิ้นประโยคยาวๆคนตัวกลมแก้มใสก็ยิ้มแก้มปริดูมีความสุขแบบสุดๆ  พลอยให้คนได้เห็นอย่างผมสุขใจตามไปด้วย

“พี่ครับ  ให้ลูกชื่อไลอ้อนได้มั้ย  ลูกหมูชอบชื่อนี้  ไลอ้อนกับลีโอเข้ากันดีออก  เนอะๆ”  อยู่ๆลูกหมูก็เปิดประเด็นเรื่องชื่อลูกขึ้นมา 

แววตาน้องเป็นประกายระยิบระยับขึ้นทันทีที่คุยเรื่องลูก  บวกท่าทางการเขย่ามือผมของน้องเหมือนเด็กๆด้วยแล้ว  ผมก็นึกเอ็นดูจับใจกับคุณแม่คนใหม่ที่ตื่นเต้นในการตั้งชื่อลูกชายคนแรกของเรา

เรื่องชื่อของสมาชิกใหม่แห่งอัครภูมิเมธี  ทั้งผมกับลูกหมูและคุณพ่อกับคุณแม่เคยคิดกันไว้หลายชื่อ  แต่ก็ยังไม่ได้ข้อสรุป  จึงยังไม่ตัดสินใจว่าจะเลือกชื่อใดชื่อหนึ่ง  กระทั่งลูกหมูเสนอชื่อนี้ขึ้นมา  ผมว่าชื่อไลอ้อนดูน่าสนใจดี  และเหมาะสมกับเจ้าลูกชายเสียงดีไม่น้อย  เพราะเกิดมาไม่ทันไรก็แผดเสียงร้องดั่งเสียงคำราม  ดังลั่นไปทั้งโรงพยาบาลแล้ว  ที่สำคัญสอดคล้องไปกับชื่อผมด้วย  ลีโอกับไลอ้อนหมายถึงสิงห์เจ้าป่าเหมือนกัน

“พี่ตามใจลูกหมู  ไลอ้อนดูเหมาะกับเจ้าลูกชายของเราดีเหมือนกัน”  พอลูกหมูได้ยินว่าผมตามใจให้ลูกชื่อไลอ้อนได้  คนน่ารักยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดเวลา  จนผมอดใจไม่ไหวขโมยจูบที่แก้มเปล่งปลั่งเสียฟอดใหญ่

คนโดนขโมยแก้มยังคงอารมณ์ดียิ้มหวานบาดตาให้ผมตาพร่าได้อีก  ผมจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยของลูกหมูนิ่งนาน  ถ่ายทอดความรักความห่วงใยที่เอ่อล้นใจผ่านแววตา  และเหมือนน้องก็รับรู้ได้  เมื่อพวงแก้มใสขึ้นสีชมพูอ่อนอย่างช้าๆกระทั่งผิวแก้มแดงก่ำ  ผมเองก็เห็นความรักของน้องผ่านดวงตาคู่เรียวชัดเจนเช่นกัน 

ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ต่อเมื่อกำปั้นน้อยๆทุบเบาๆที่แผ่นอก  ยามที่เจ้าของริมฝีปากนุ่มที่ผมกำลังครอบครองใกล้หมดลมหายใจ  เพียงเพราะผมช่วงชิงความหวานจากโพรงปากอุ่น  ด้วยเคลิบเคลิ้มไปกับความรักที่เราต่างมีให้กัน  ลูกหมูตาปรือปรอยมีน้ำตาชื้นที่หางตา  และนอนระทวยออกอาการหอบน้อยๆ  ทั้งๆที่วงแขนยังคงคล้องต้นคอผมไว้หลวมๆ

“พะ...พี่ครับ  ลูกหมูอยากอุ้มไลอ้อน”  ดูท่าคนรักจะรู้ตัวว่าขืนเรายังอยู่กันสองต่อสอง  คงได้เกิดเรื่องเลยเถิดไปกว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ก็เป็นได้ 

ลูกหมูหลบตาผมอย่างเขินๆ  แต่ยังไม่ยอมเอาแขนออกจากต้นคอ  ผมจึงรวบข้อมือทั้งคู่ของน้องไว้  ก่อนจะพรมจูบตั้งแต่หลังมือไปจนถึงต้นแขนอย่างช้าๆ  โดยที่ไม่ละสายตาไปจากดวงตาคู่เรียวที่ฉายแววแห่งความสุขคู่นั้น  กระทั่งถึงต้นคออุ่นหอม  ผมจึงฝังจมูกสูดกลิ่นและดูดผิวเนื้ออ่อนๆอย่างจงใจสร้างรอย  น้องถึงกลับหลุดเสียงอุทานออกมา

“อ๊ะ!  พี่...อุ๊บ!  อืมมม”  ผมจูบซึมซับความหอมหวานอีกครั้ง  เพื่อกักตุนและชดเชยช่วงเวลาที่ทำให้ผมอกสั่นขวัญแขวนที่ผ่านมา

ผลคือคนใต้ร่างสิ้นเรี่ยวแรง  หลับตาพริ้มหายใจระทวย  แต่ยังมีแก่ใจหลุดเสียงแผ่วเบาต่อว่าผม

“พี่ลีโอแกล้งลูกหมู”  ผมอดที่จะหัวเราะคลอเบาๆขึ้นมาไม่ได้

“ฮึๆ  พี่ไม่ได้แกล้งเราเสียหน่อย  ไม่เอาแล้วอย่างเพิ่งค้อนพี่  พี่ยังไม่อยากโดนเมียโกรธตอนนี้  เดี๋ยวพี่โทรตามพยาบาลให้ดีกว่า  หม่ามี้ลูกหมูจะได้เจอหน้าไลอ้อน  เผื่อจะได้อารมณ์ดี  แล้วมอบรางวัลเป็นจูบหวานๆให้พ่อของลูกอีกสักจูบ”

“พี่อ่ะ  ชอบแกล้งลูกหมู.....คิกๆ”  คนตัวกลมก็ต่อว่าผมไปอย่างนั้นแหละครับ  เพราะสุดท้ายลูกหมูก็หัวเราะคิกคักออกมาจนได้  เพียงแค่ผมจ้องตาน้องด้วยสายตาล้อเลียนและยักคิ้วสลับไปมาอย่างหยอกเย้า

“ฮึๆ  ฮ่าๆ”  จนผมเองถึงขั้นอารมณ์ดีจัดหัวเราะตามน้องอย่างไม่มีเหตุผล

ไม่นานไลอ้อนก็ถูกเข็นเข้ามาลูกลืมตาแป๋วจ้องผมกับลูกหมูนิ่งๆ  เวลานี้ผิวของเจ้าตัวเล็กเปล่งปลั่งอมชมพู  ไม่เหี่ยวย่นและซีดเซียวเหมือนแรกเกิดแล้ว  บวกร่างกลมๆตาใสๆเพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นมานัก  ผมหวังจะอุ้มไลอ้อนส่งให้ลูกหมู  แต่แค่อุ้มขึ้นมาจากเปลเด็ก  เจ้าตัวเล็กก็ทำเสียงอ้อแอ้ก่อนจะแผดเสียงร้องไห้จ้าออกมา

“อึก  ฮึกๆ  แง้ๆๆๆ”  ดีที่ผมมีสติและมีทักษะอยู่บ้าง  เพราะมีโอกาสได้อุ้มลูกครั้งที่พยาบาลเข็นเข้ามาในห้องครั้งแรกแล้ว  จึงสามารถประคองร่างเล็กส่งให้ลูกหมูอุ้มต่อได้

ลูกหมูเองก็อมยิ้มบางเบาไม่มีทีท่าตกใจ  แต่เหมือนถูกใจในเสียงร้องดังๆของไลอ้อน  และยิ่งลูกร้องคนเป็นแม่ยิ่งยิ้มได้มากขึ้น  ไม่นานเจ้าตัวเล็กค่อยๆคลายเสียงร้องลง  ยามที่ได้ยินเสียงแม่ตัวเองพูดปลอบ  และมีอ้อมกอดอบอุ่นคอยโอบประคอง  ผมเองเมื่อคลายอาการตกใจได้  ก็เปลี่ยนเป็นความประทับใจไปกับภาพแม่ลูก  ก่อนตัดสินใจเข้าไปนั่งชิดกับลูกหมูบนเตียงและโอบไหล่นุ่มที่มีอีกหนึ่งชีวิตเล็กๆในอ้อมแขนนั้นเข้าหาอก

ต่อจากนี้ครอบครัวอัครภูมิเมธีคงจะคึกคักและสดใสขึ้น  จากเสียงร้องของเจ้าไลอ้อน  เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของพวกเราทุกคน  แน่นอนว่าความรักและความอบอุ่นในครอบครัวคงจะเพิ่มพูนยิ่งขึ้นตามไปด้วย

ผมคงต้องขอบคุณคนบนฟ้าที่ส่งเด็กผู้ชายตัวกลมมาให้ผม  ถ้าไม่เจอลูกหมูในวันนั้น  ผมในวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีความสุขเหมือนตอนนี้มั้ย 

‘ไม่มีลูกหมูคงไม่มีลีโอและไลอ้อน  ผู้ชายสองคนที่มีความสุขที่สุดในโลก’

“ลูกหมูของลีโอ  พี่รักลูกหมูมากนะครับ  ขอบคุณที่ยอมมาเป็นคนของพี่” 

ผมก้มกระซิบชิดใบหูหอมๆ  ก่อนจรดริมฝีปากที่ข้างแก้มประดับยิ้มของผู้ชายที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ของผม  ‘ลูกหมู  อัครภูมิเมธี’

...THE  END...

จบสมบูรณ์แล้วนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามและเอ็นดูลีโอกับลูกหมูจนจบ
ขอบคุณทุกเป็ดทุกคะแนนบวกที่กดให้กัน  แม้แต่ยอดวิวที่กดเข้ามาอ่านค่ะ
เพราะทุกสิ่งเป็นกำลังใจอย่างดีสำหรับคนแต่งนิยาย Y ตัวเล็กๆแบบเรา

ถึงตอนจบล่ะแอบใจหายทุกที  ไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้  แต่ก็ดีใจที่พาทั้งคู่ถึงฝั่งได้
หากใครถามหาตอนพิเศษ  บอกเลยค่าว่าจะเอามาลงให้อ่านกันแน่นอนไม่ต้องรอเก้อ 555
อีกสักวีคนะคะจะเอามาลงให้ค่ะ  โดยจะทยอยลงให้ 3 ตอนน้า 
เพื่อเป็นของขวัญให้แฟนๆของคู่นี้

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.เรื่องนี้เรารวมเล่มด้วยนะคะ  รายละเอียดอยู่เม้นท์ถัดไปค่ะ
ใครสนใจเก็บความน่ารักของคู่นี้ไว้สามารถตามอ่านรายละเอียดได้เลยค่ะ
หรือถ้าสงสัยต้องการถามอะไรติดต่อเข้ามาได้นะคะ

ปล.2 ยังแจก magnet อยู่นะคะ 3 ท่านแรกที่เม้นท์รอการติดต่อกลับค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-07-2015 12:32:17

ประกาศรวมเล่ม!!!

“ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู”

30 ตอน  13 ตอนพิเศษ
(ไม่ลงในเล้า 10 ตอน) 
จำนวน 2 เล่ม  เล่มละ 300 หน้า  ปกสี  แถมที่คั่นหนังสือ
ราคา 650 บาท  ส่งแบบลงทะเบียนฟรี!

พิเศษ!!  ท่านที่โอนเงิน 50 ท่านแรก  รับฟรีพวงกุญแจหนัง ‘MiSS-U’

“สำหรับการแพ็คหนังสือ  เราจะห่อด้วยพลาสติกกันกระแทก  และหุ้มมุมด้วยกล่องโฟม
ป้องกันหนังสือช้ำระหว่างการขนส่ง (ที่แสนโหดร้ายของไปรษณีย์) ให้อย่างดีที่สุดค่ะ
และขออนุญาตไม่รับเปลี่ยนหนังสือ  หากเกิดจากการขนส่งนะคะ 
แต่ถ้าหน้าหาย  ตัวหนังสือในเล่มไม่ชัด  เหตุจากการจัดพิมพ์  เรายินดีรับเปลี่ยนให้ค่ะ”

ติดต่อสั่งจองทาง PM (ข้อความส่วนตัว)  หรือ  E-mail : miss-u_novel (แอท) hotmail.co.th
มีรายละเอียดดังนี้
*โดยขึ้นหัวข้อว่า  “จองหนังสือ”
*Username ของเล้า(ถ้ามี) หรือ ชื่อ-สกุล  และ  E-mail  ที่ติดต่อได้

ถ้าปกสำเร็จเป็นรูปเป็นร่างจะนำมาให้ชมกันนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-07-2015 12:48:23

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
ไลอ้อนเจ้าป่า โตมาคงเหมือนคุณพ่อแน่ๆเลยค่ะ :katai2-1:
จะขี้หวงคุณแม่ด้วยรึเปล่าน้ออออ
คิดภาพเด็กน้อยแย่คุณแม่กับลีโอเลย ฮิๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ รอติดตามผลงานต่อไปน้าาาา :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 09-07-2015 12:59:32

ไลอ้อนน่าเอ็นดูเชียวค่าา ^^ เดี๋ยวหยุดร้อง เดี๋ยวร้องไห้~ ถึงกับปรับอารมณ์ตามไม่ทันกันเลยทีเดียวเชียว :-[ เสียงดีแบบนี้สงสัยโตขึ้นไปคงได้เป็นนักร้องตามรอยคุณพ่อเสียแล้วล่ะมั้งค้าา >\\<

ขอบคุณจ้าา.. :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 09-07-2015 13:33:43

ไลอ้อนท่าทางแสบไม่เบา
 :laugh:
แต่เดาว่าลีโอต้องเป็นคุณพ่อขี้หวงแน่ๆเลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-07-2015 13:35:07

กลายเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อแม่ลูก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-07-2015 13:44:37

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 09-07-2015 13:50:06

ครอบครัวสุขสันต์   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 09-07-2015 14:12:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-07-2015 14:30:01

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-07-2015 14:36:44

ท่าทางจะขี้หวงไม่แพ้พ่อแน่ๆเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 09-07-2015 14:38:39

เย้เย้ ดีจังคลอดปลอดภัยแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 09-07-2015 15:03:58

ชอบๆ ชอบมากๆ จบแบบน่ารัก ครอบครัวสุขสันต์ดีคับ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 09-07-2015 15:06:02

ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ ลูกหมูน้อยน่ารักที่สุด แอบอิจฉาพี่ลีโอ
จะรออ่านตอนพิเศษและรอหนังสือนะ ขอบคุณค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 09-07-2015 15:33:44

ฮึ?  มาถึงก็เจอตนจบเลย 555 น้องลูกหมูยังคงความหน้าฟัดเสมอต้นเสมอปลายตลอด คึคึคึ

ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักโนะ แอบสารภาพว่าเห็นคำว่าไลอ้อน แล้วมันเผลอนึกไปถึง Merlion กำลังพ่นน้ำออกมา ถึงกับขำก๊ากเลยทีเดียว 555 ขออภัยจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 09-07-2015 16:10:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 09-07-2015 17:14:50

ลีโอดูแลลูกหมูดีมาก  o13
ในที่สุดไลอ้อนน้อยก็คลอดออกมาแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-07-2015 18:24:20

 :pig4:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-07-2015 18:49:17

 :กอด1: ไลอ้อนน้อยเกิดมาแล้ว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 09-07-2015 19:13:45

ครอบครัวสุขสันต์

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 09-07-2015 19:53:36

อ้าวววววว

ไอ้เราก็นึกว่าจะมีตอนที่ลูกโตแล้วเมอาร์มาเอาตัวไป แอบนึกดราม่าก่อนล่วงหน้าว่าลีโอกับลูกหมู่ไม่ยอม 55

สงสัยจะคิดไกลไปหน่อยจบแบบนี้กะดีไม่ดราม่าดี ไม่รู้จะม่ตอบพิเศษหรือเปล่าอยากอ่านอ่ะ :hao6: :hao6: o13 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-07-2015 20:54:29

ไลอ้อนเสียงดีจริงๆ รอตอนพิเศษนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-07-2015 20:55:52

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-07-2015 22:44:02

จบแล้วอ่ะ แต่ไลอ้อนพึ่งเกิดน่ารักซะ จะรอตอนพิเศษน้า~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 09-07-2015 23:02:35

 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 09-07-2015 23:16:11

จบแว้ววววว

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 09-07-2015 23:24:01

อยากอ่านเรื่องของพฤกษ์ แอร๊ยยย
รอตอนพิเศษค่า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 10-07-2015 00:30:30

งื้อออออออออออออออออออออ จบแล้วอ่ะ จบแล้วอ่ะ จบแล้ววว

ไม่อยากให้จบเลย

ลูกหมูจ๋าาาาาาาาาาาาาาา

ป้าขอขอเลี้ยงน้องไลอ้อนวันนึงนะ ><

รอ Sp. ค่าาาาาาาาาาาาาาา

วิ่งไปจองมาเรียบร้อยยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 10-07-2015 12:10:07

 :pig4: :L2:

จบซะแล้วขอบคุณมากน่ะค่ะที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 10-07-2015 21:59:48

สนุกมากค่ะ o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 13-07-2015 19:54:21

ครอบครัวสุขสันตร์555

อยากให้มีอีกสักคนจะได้เป็นเพื่อนเล่นกันไง ดีป่ะๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-07-2015 09:27:25

ไลอ้อนเด็กน้อยรู้เรื่องแต่เล็กเชียวนะ น่ารักจัง
อยากอ่านตอนไลอ้อนโตขึ้นมาหน่อยจัง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 15-07-2015 13:34:07

ในที่สุดลูกสิงห์น้อยก็ถือกำเนิด ดูก็รู้ว่าลูกหมูรักสามีแค่ไหน
ขนาดลูกยังต้องชื่อตระกูลเดียวกับพ่อเลย :hao3:
มีโซ่ทองคล้องใจมาแล้ว คุณพ่อยิ่งรักยิ่งหลงเข้าไปใหญ่
ครอบครัวพร้อมหน้า ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
ดีใจด้วยนะคะที่ส่งคู่นี้ถึงฝั่งอีกคู่
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: แ ฝ ง. ที่ 15-07-2015 22:19:40

สนุกมากค่ะ
อยากอ่านตอนน้องไลอ้อนมาวิ่งเล่น  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-07-2015 18:39:04

ไลอ้อนน้อยน่ารักมากกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 21-07-2015 06:56:13

สนุกมากกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนที่ 30 "ไลอ้อน" P.31 (9/7/58) ประกาศจอง & แจกmagnet!
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 21-07-2015 11:02:05

นิยายหวานมากก อบอวนไปด้วยความรัก
ลูกหมูน่ารักมาก พี่ลีโอก็ดูแลน้องได้ดีจนน่าอิจฉา
ยังไงจะรอตอนพเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-07-2015 16:40:55

ประกาศรวมเล่ม!!!

“ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู”

30 ตอน  13 ตอนพิเศษ
(ไม่ลงในเล้า 10 ตอน) 
จำนวน 2 เล่ม  เล่มละ 300 หน้า  ปกสี  แถมที่คั่นหนังสือ
ราคา 650 บาท  ส่งแบบลงทะเบียนฟรี!

ตั้งแต่  วันนี้ ถึง กันยายน 58

พิเศษ!!  ท่านที่โอนเงิน 50 ท่านแรก  รับฟรีพวงกุญแจหนัง ‘MiSS-U’

“สำหรับการแพ็คหนังสือ  เราจะห่อด้วยพลาสติกกันกระแทก  และหุ้มมุมด้วยกล่องโฟม
ป้องกันหนังสือช้ำระหว่างการขนส่ง (ที่แสนโหดร้ายของไปรษณีย์) ให้อย่างดีที่สุดค่ะ
และขออนุญาตไม่รับเปลี่ยนหนังสือ  หากเกิดจากการขนส่งนะคะ 
แต่ถ้าหน้าหาย  ตัวหนังสือในเล่มไม่ชัด  เหตุจากการจัดพิมพ์  เรายินดีรับเปลี่ยนให้ค่ะ”

ติดต่อสั่งจองทาง PM (ข้อความส่วนตัว)  หรือ  E-mail : miss-u_novel (แอท) hotmail.co.th
มีรายละเอียดดังนี้
*โดยขึ้นหัวข้อว่า  “จองหนังสือ”
*Username ของเล้า(ถ้ามี) หรือ ชื่อ-สกุล  และ  E-mail  ที่ติดต่อได้

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-07-2015 16:50:10

ตอนพิเศษ 1

ลูกหมู

“คนดีของหม่ามี้  ไลอ้อนไม่ร้องนะครับ  โอ๋ๆ  ทำไมไม่ดูดนมล่ะครับลูก  น้ำนมของมี้ปันปันไงครับ  อร่อยน้าดูดนมสิคนดี  นะครับลูก...นมก็อุ่นกำลังดีนี่หน่า”  มือหนึ่งผมอุ้มลูกที่มีอาการสะอึกสะอื้นน้ำตาคลออย่างน่าสงสาร  อีกมือถือขวดนมเจ้าปัญหาที่พิจารณาอย่างไร  ก็ไม่เห็นความผิดปกติต่างจากเคย

ผมเหลียวมองลูกชายในอ้อมกอดก็ให้นึกกังวล  เพราะลูกไม่ยอมดูดนมในขวด  ทั้งๆที่ถึงเวลาดื่มนมของเจ้าตัวแล้ว  ไลอ้อนเอาแต่ร้องโยเยตั้งแต่ผมเริ่มป้อนนมลูก  ผมหาสาเหตุการงอแงของลูกชายไม่เจอ  อุณหภูมิร่างกายก็ปกติตัวไม่ร้อน  แพมเพิสก็เพิ่งเปลี่ยนลูกไม่น่าไม่สบายตัวจากเหตุของการขับถ่าย  หรือไลอ้อนไม่สบายเพราะเหตุอื่น 

ในสมองผมคิดสับสนวุ่นวายไปหมด  ยิ่งเห็นดวงหน้าเล็กๆแดงก่ำแสดงออกถึงความทรมาน  ด้วยหัวคิ้วขมวดมุ่น  เบะปาก  น้ำตาคลอ  ดิ้นน้อยๆไปมาอย่างอึดอัดใจ  และเหมือนลูกเตรียมจะแผดเสียงร้องขึ้นมาอีกรอบ  ได้เห็นแบบนี้ผมก็แทบจะร้องไห้ตามลูกเสียให้ได้

“ไลอ้อนเป็นอะไรครับ  หม่ามี้ไม่บังคับให้ดูดนมแล้วก็ได้  ไลอ้อนอย่าร้องเลยนะลูก”  ผมพยายามพูดกับไลอ้อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  ทั้งๆที่รู้ว่าลูกฟังไม่รู้เรื่อง  แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ดีไปกว่านี้แล้ว

วันนี้จะเรียกว่าผมอยู่บ้านคนเดียวก็ว่าได้  ด้วยพี่ลีโอไปทำงานที่ธนาคารแต่เช้า  คุณพ่อและคุณแม่ไปงานทำบุญบ้านของคุณป้าแต่เช้าเช่นกัน  พี่เลี้ยงเด็กที่ปกติจะอยู่ช่วยผมเลี้ยงไลอ้อนเกิดลากะทันหัน  ด้วยแม่ป่วยจึงต้องไปดูแลแม่ที่โรงพยาบาล  ส่วนเด็กรับใช้คนอื่นๆก็ต้องทำงานในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ  แม้ผมสามารถเรียกเด็กมาสั่งงานได้  แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าผมไม่รู้ว่าลูกชายเป็นอะไร  จึงไม่รู้จะเรียกหาเด็กในบ้านมาช่วยทำอะไรให้

โดยปกติไลอ้อนเป็นเด็กเลี้ยงง่าย  ตั้งแต่ลูกเกิดจนครบสามเดือนในวันนี้  เวลาไลอ้อนจะกินจะถ่ายก็แค่ร้องนิดหน่อย  เหมือนว่าลูกร้องเพื่อสื่อสารให้คนที่อยู่รอบตัว  รู้ความต้องการของเจ้าตัวเท่านั้น  แต่ไม่เคยร้องโยเยเหมือนว่ากำลังเจ็บปวดอย่างเช่นครั้งนี้มาก่อน  บวกเข้ากับไลอ้อนเป็นเด็กอารมณ์ดีและยิ้มง่ายเสมอ  ใครแหย่ใครพูดเล่นด้วยหน่อย  ลูกชายผมก็เหมือนจะรู้ความ  จ้องคนพูดตาแป๋ว  พยายามออกเสียงเอิ๊กอ๊ากเหมือนกำลังตอบโต้ด้วย  จึงไม่แปลกที่คุณปู่กับคุณย่าและคุณพ่อจะรักไลอ้อนไม่ต่างจากแก้วตาดวงใจ  มีอะไรจะนึกถึงเจ้าลูกชายของผมคนนี้เป็นคนแรกเสมอ 

ถ้าทุกคนรู้ว่าหลานรักและลูกชายคนโปรดมีอาการเช่นนี้ล่ะก็  บ้านอัครภูมิเมธีคงยิ่งกว่าพายุลงเป็นแน่  เผลอๆผมคงโดนตำหนิที่เลี้ยงลูกได้ไม่ดี  นาทีนี้ยิ่งผมได้เห็นสีหน้าทรมานของลูกยิ่งทำให้กระวนกระวายใจ  ทั้งกลัวว่าไลอ้อนจะป่วยจนมีอาการย่ำแย่มากกว่าที่เป็นอยู่  ทั้งกลัวจะโดนคุณปู่คุณย่าและคุณพ่อของเจ้าลูกชายต่อว่า  โทษฐานที่ผมดูแลไลอ้อนไม่ดี 

ผมตัดสินใจโทรหาคุณลุงหมอเพื่อปรึกษาอาการของไลอ้อน  แต่ยังไม่ทันหยิบโทรศัพท์  เจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดก็แผดเสียงร้องขึ้นมาเสียดัง  จนผมเองยังตกใจ

“ฮึกๆ  งะ...แง้ๆๆๆ”

“ไลอ้อนไม่ร้องนะครับ  โอ๋ๆ  คนเก่งของหม่ามี้อย่าร้องเลยนะลูก  หม่ามี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว  ฮึก  ไลอ้อนเป็นอะไร  ฮึกๆ  คนเก่งของหม่ามี้หยุดร้องนะครับ  ไม่...ร้อง...สิ”  ผมพยายามปลอบลูกพร้อมๆกับกลั้นน้ำตาไปด้วย  จนตอนนี้ปวดหัวตาและพาลปวดหัวขึ้นมาเสียดื้อๆ

ระหว่างที่ผมละล้าละลังจะวางลูกลงบนเตียงแล้วโทรหาคุณลุงหมอนั้น  ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างแรง  และเจ้าของร่างที่ปรากฏตัวให้เห็น  ทำให้ผมดีใจอย่างที่สุด  น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย

“พะ...พี่ลีโอ!  ฮือๆๆๆ”  พี่ลีโอสวมกอดผมไว้เต็มอ้อมแขนและกอดรัดร่างผมจนแน่น  แน่นอนว่าเจ้าลูกชายคนเก่งถูกพี่รับไปอุ้มแทนแล้ว 

คราวนี้ทั้งห้องจึงมีเสียงร้องของผมแข่งกับเสียงร้องของไลอ้อน  จนพี่ลีโอต้องปลอบเราทั้งคู่

“ชู่ว์ๆๆ  ไม่ร้องสิครับลูกหมู  พี่อยู่นี่แล้ว  หม่ามี้หยุดร้องก่อนเร็ว  ต้องเป็นตัวอย่างให้ไลอ้อนสิครับ  ลูกชายเราเป็นอะไร  ลูกหมูบอกพี่ก่อน...โอ๋ๆ  ไลอ้อนหยุดร้องก่อนครับลูก  ลูกร้องดังแบบนี้  รู้มั้ยทำหม่ามี้ใจเสียหมดแล้วเนี่ย  หืม”  พี่ลีโอไม่เพียงแต่ปลอบผมกับลูก  แต่พี่ยังพยายามลูบไหล่ลูบหลังผมเพื่อเรียกสติอีกด้วย

ผมเริ่มละอายใจที่มัวแต่ร้องไห้และทำตัวเป็นภาระให้พี่  ทั้งๆที่เราต้องให้ความสำคัญกับไลอ้อนก่อน  จึงพยายามกลั้นสะอื้นและป้ายหลังมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าแบบลวกๆ  ก่อนรวบรวมสติเตรียมเล่าที่มาที่ไปอาการของไลอ้อนให้พี่ลีโอรู้  แต่พอเงยหน้าขึ้นมาผมก็ต้องแปลกใจ  เมื่อใบหน้าหล่อเหลาของพี่กำลังยกยิ้มและจ้องผมด้วยแววตาอ่อนโยน 

แม้บรรยากาศจะไม่เป็นใจและไม่ชวนโรแมนติกสักนิด  เพราะอยู่ท่ามกลางการแผดเสียงร้องของไลอ้อน  และน้ำมูกน้ำตาของหม่ามี้แสนขี้แยอย่างผม  แต่ทำไมผมต้องเขินสายตาอบอุ่นเจือแววหวานของพี่ด้วยนะ  ผมรีบหลบตาพี่ลีโอลงมามองยังใบหน้าเล็กๆที่กำลังบูดเบี้ยวของลูกชาย 

ถึงผมไม่มองผมก็ยังรับรู้ได้ถึงสายตาคู่เดิมของพี่  สายตาที่สื่อถึงความรักและความห่วงใยคู่นั้น  ก่อนผมจะเผลอสูดน้ำมูกเสียแรงจนตัวผมเองยังตกใจ  ปฏิกิริยาของพี่ลีโอคือการกลั้วหัวเราะน้อยๆกับสิ่งที่ผมทำ  พาลให้ผมแก้มร้อนฉ่าที่ทำอะไรเปิ่นๆต่อหน้าพี่  และอยากจะมุดพื้นห้องหนีสายตาพี่เลยทีเดียว

“ฮึๆ  นอกจากต้องเลี้ยงลูกแล้ว  พี่ยังต้องเลี้ยงหม่ามี้ขี้แยของลูกด้วยรึเนี่ย  ฮึๆ”  จากที่เขินอยู่แล้ว  หน้าผมแทบไหม้กับคำล้อเลียนที่ได้ยิน 

พาลให้ผมอยากจะงอนและอุ้มไลอ้อนหนีคนเป็นพ่อเสียทีเดียว  แต่วงแขนอบอุ่นที่เพิ่มแรงโอบรั้งรอบตัว  ทำให้ผมสลัดความคิดไม่เข้าท่าทิ้ง  ยิ่งได้สัมผัสหยุ่นชื้นที่หน้าผาก  ความคิดที่จะหนีไม่มีติดหัวอีกเลย

“[จุ๊บ!]...ที่พูดแบบนั้น  พี่แค่แซวเล่น  เพราะพี่ยินดีเลี้ยงลูกหมูและไลอ้อนไปตลอดชีวิตนะครับ  ไม่งอนนะ  ไหนเล่าให้พี่ฟังก่อนว่าลูกร้องทำไม”  ผมนี่แย่จังคิดถึงแต่ตัวเอง  จนลืมเรื่องลูกชายที่กำลังร้องไห้จ้าไปเสียได้

ผมเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พี่ลีโอฟัง  และเล่าจนถึงนาทีที่พี่เปิดประตูเข้ามา  พี่ลีโอคลายอ้อมกอดผม  ก่อนจะวางไลอ้อนลงบนเตียงเด็ก  และเริ่มสำรวจไปตามร่างกายลูก 

กระทั่งไปพบรอยแดงขนาดใหญ่ยังแผ่นหลังของไลอ้อน  และรอยแดงที่ว่าได้สร้างความแปลกใจให้กับเราทั้งคู่คือ  รอยแดงดังกล่าวมีรูปร่างคล้ายปีกขนาดเล็ก  ที่สำคัญมันมีถึงสองรอยตรงสะบักหลังพอดี  ผมกับพี่สบตากันอย่างไม่นัดหมาย  ก่อนพี่จะผละจากเตียงลูกและเดินออกไปจากห้อง 

รอยแดงรูปปีกบนแผ่นหลังของไลอ้อน  คงเป็นสัญลักษณ์พิเศษที่ติดตัวลูกมาเหมือนอย่างที่ผมมี  แต่ทำไมมันถึงปรากฏให้เราได้เห็นในช่วงที่ไลอ้อนอายุได้แค่สามเดือน  ต่างจากผมที่รอยรูปปีกเพิ่งปรากฏให้เห็นบริเวณข้อเท้าเมื่อสองปีก่อนนี้เอง 

ผมไม่รู้ถึงความต่างนี้ของเราแม่ลูก  ว่ารอยแดงรูปปีกบ่งบอกถึงอะไรและซ่อนนัยยะอะไรไว้หรือไม่  แต่เท่าที่ผมรู้สึกได้คือปีกเป็นเหมือนของขวัญจากสวรรค์  และเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุขของชีวิต  เพราะตั้งแต่มันปรากฏที่ข้อเท้า  ชีวิตของผมก็พบเจอแต่ความสุข  โดยเฉพาะความสุขที่มาจากผู้ชายที่ชื่อ  ‘ลีโอ  ทัตเทพ  อัครภูมิเมธี’  ซึ่งผมเชื่อว่าไลอ้อนเองก็คงมีแต่ความสุขนับจากนี้ต่อไปเช่นกัน

ผมได้แต่ครุ่นคิดพลางลูบหัวลูบหลังและปลอบลูกไปด้วย  แต่กลับเกิดสิ่งน่าประหลาดใจสำหรับผมอีกอย่างคือ  ยามที่ผมไล้ปลายนิ้วผ่านรอยแดงๆโดยบังเอิญ  ไลอ้อนชะงักหยุดร้องไห้กะทันหัน  ก่อนจะร้องขึ้นมาอีกครั้ง  ผมจึงทดลองใช้นิ้วลูบรอยสีแดงรูปปีกไปจนทั่ว  คราวนี้ลูกชายของผมค่อยๆหยุดร้องได้อย่างน่ามหัศจรรย์  แต่ก็ยังคงเหลืออาการสะอึกสะอื้นน้อยๆอยู่บ้าง 
จนผมเริ่มคลายใจและเบาใจว่าในที่สุดก็พบวิธีที่ทำให้เจ้าลูกชายคนเก่งหยุดร้องได้  หรือว่าเราสองคนแม่ลูกที่มีสัญลักษณ์พิเศษเหมือนกัน  สามารถเยียวยาความเจ็บปวดให้กันและกันได้โดยวิธีสัมผัสผิวกายกันนะ

“ไลอ้อนหยุดร้องแล้วเหรอครับ...ทายาตัวนี้ให้ลูกก่อน”  หลังจากการพยักหน้าตอบคำถามพี่ลีโอของผม  หลอดยาเล็กๆก็ถูกยื่นมาตรงหน้า

ผมบรรจงทายาที่รอยแดงอย่างแผ่วเบาด้วยกลัวลูกจะเจ็บ  แต่ปฏิกิริยาของไลอ้อนกลับไม่เป็นอย่างที่ผมกังวล  เพราะเจ้าตัวเล็กหลับตาพริ้มและยกยิ้มน้อยๆขึ้นมาอย่างสบายใจ  เหมือนว่าไลอ้อนชอบสัมผัสจากปลายนิ้วของผม  ทั้งๆที่สองข้างแก้มของลูกยังคงชื้นไปด้วยคราบน้ำตา  ได้เห็นแบบนั้นผมทั้งสงสารและเอ็นดูเจ้าตัวเล็กของผมไปพร้อมๆกัน  จนพี่ลีโอต้องยื่นมือมาเช็ดรอยชื้นบนแก้มให้ลูก  และเผื่อแผ่ความใจดีมาเช็ดรอยน้ำตาที่ยังคงเหลือบนแก้มให้ผมด้วย

“ลูกคงดีขึ้นแล้ว  แต่ดูท่าหม่ามี้ของไลอ้อนจะน่าเป็นห่วงกว่าลูกเสียอีก  จริงมั้ยครับหมูน้อย”

“โอ๊ะ!...พี่ลีโออ่ะ  ชอบแกล้งลูกหมู”  ผมส่งค้อนให้เจ้าของปลายนิ้วที่อยู่ๆก็บีบเข้าที่ปลายจมูก  ทำซึ้งได้ไม่เท่าไหร่  พี่ลีโอชอบแกล้งผมอยู่เรื่อย

ผมเลิกสนใจคนรักขี้แกล้ง  และหันมาอุ้มลูกชายเข้าสู่อ้อมกอด  ทันทีที่ไลอ้อนรับรู้ถึงไออุ่นจากตัวผม  ลูกพลิกตัวเข้าหาหน้าอกและทำปากจุ๊บจั๊บเหมือนกำลังดูดนม  ดูท่าเจ้าลูกชายจะเริ่มหิวขึ้นมาเสียแล้ว  หลังจากหมดพลังงานไปกับการแผดเสียงร้องเมื่อครู่ใหญ่  อาการของลูกทำให้ผมกับพี่ลีโอกลั้วหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน  ก่อนพี่จะเดินเลี่ยงไปอุ่นนมและกลับมาพร้อมขวดนมขวดใหม่

ระหว่างที่ผมกำลังมองไลอ้อนใช้ปากเล็กๆขยับดูดนมด้วยความเอ็นดูอยู่นั้น  พี่ลีโอก็รั้งร่างผมให้นั่งลงบนตักพี่  ทำให้เราสองแม่ลูกไม่ต่างจากการตกอยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อรูปหล่อด้วยกัน  ผมลอบมองพี่นิดแต่ก็ต้องรีบหลบสายตาแพรวพราวของพี่  ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน  ผมก็ไม่สามารถสบตาระยิบระยับของพี่ลีโอได้นานเสียที  เพราะรับรู้ได้ว่าแววตาที่สื่อว่ารักของพี่มีไว้มอบให้แค่ผมแต่เพียงผู้เดียว

“ตอนที่รู้ข่าวจากเด็กในบ้าน  รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงหมูน้อยกับไลอ้อนมากแค่ไหน  รีบออกจากธนาคารจนลูกน้องตกใจกันหมด  ยิ่งมาเห็นเรายืนอุ้มไลอ้อนที่กำลังร้องไห้เสียดัง  และเหมือนจะร้องตามด้วย  พี่ตกใจจนเกือบทำอะไรไม่ถูก  วันหน้าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก  รีบให้เด็กโทรหาพี่นะครับ” 

เสียงนุ่มๆที่ดังแถวซอกคอกับสัมผัสอุ่นๆจากวงแขนรอบตัว  ทำให้ผมสำนึกผิดและได้แต่รีบตอบรับคำของพี่  เพราะรู้ว่าตัวเองทำให้พี่ลีโอเป็นห่วงเราสองคนแม่ลูกมาก  จนถึงขั้นทิ้งงานมาหา

“ครับ  ลูกหมูขอโทษ  ลูกหมูทำอะไรไม่ถูก  ไลอ้อนไม่เคยร้องงอแงขนาดนี้  ที่สำคัญลูกหมูไม่อยากกวนเวลางานของพี่ด้วย  ตอนแรกว่าจะโทรหาคุณลุงหมออยู่แล้วครับ  แต่ไลอ้อนร้องดังจนลูกหมูตกใจ  ลนไปหมด...ลูกหมูดีใจมากนะครับที่เห็นหน้าพี่ลีโอ  แต่สุดท้ายก็ทำตัวขี้แยไม่ต่างจากลูก  น่าอายจัง  แหะๆ” 

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ผมไม่สามารถดูแลไลอ้อนได้ดีเท่าที่ควร  จึงไม่รู้ตัวสักนิดว่าตัวเองกำลังมีสีหน้าแบบไหน  จนกระทั่งพี่ลีโอเชยคางผมขึ้นและพูดประโยคถัดมา

“หมูน้อยอย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิ  เดี๋ยวไลอ้อนก็โยเยขึ้นมาอีกรอบหรอก  ยิ้มก่อนครับ  ต้องอย่างนี้สิ  หม่ามี้ของไลอ้อนเก่งมาก  ฮึๆ...เพราะหมูน้อยของพี่เหมาะกับรอยยิ้มมากกว่ารอยน้ำตา”

“พี่ลีโอ...”  ผมหลุดเสียงเรียกได้แค่ชื่อพี่เท่านั้น  เพราะริมฝีปากนุ่มแตะเข้าที่ปากผมปิดกั้นประโยคที่เหลือไว้

หลังจากนั้นลิ้นร้อนๆแทรกผ่านกลีบปากที่ผมเต็มใจเผยอเปิดรับเข้ามา  ก้อนเนื้อนุ่มๆค่อยๆเลาะเล็มไปทั่วโพรงปากผมอย่างเชื่องช้า  ผมทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้นกับสัมผัสอ่อนหวานของพี่  ก่อนมันจะแตะต้องเข้ากับลิ้นของผมที่รอรับการทักทายอย่างจดจ่อ  นาทีแรกที่ลิ้นร้อนๆสัมผัสลิ้นผม  เหมือนว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั่วร่าง  ก่อนความอ่อนหวานจะแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรง  เมื่อลิ้นร้ายเกี่ยวกระหวัดดูดกลืนลิ้นผมอย่างหิวกระหาย 

พี่ลีโอเป็นผู้มอบสัมผัสลึกล้ำให้  ผมเองเต็มใจคล้อยตามและรอรับสิ่งที่พี่หยิบยื่นให้  ไม่ว่าจะเป็นห้วงอารมณ์ใดก็ตาม  จนผมเกือบสำลักความหวานและความร้อนแรงจากจูบของพี่  แต่ที่แน่ๆผมแทบขาดใจ  เมื่ออากาศถูกช่วงชิงไปจนหมดปอด  ผมรู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อนอนระทวยอยู่บนเตียงเด็ก  เคียงข้างลูกชายที่หลับตาพริ้มทั้งๆที่ปากยังคาขวดนม  พร้อมๆกับเจ้าของลมหายใจร้อนจัดที่เป่ารดยังข้างแก้ม  ทำท่าจะลามต่ำไปแถวซอก  สำคัญที่ผมรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่กำลังดุนดันแถวหน้าขา

ผมกับพี่ลีโอห่างเหินกับเรื่องบนเตียงไปนานพอสมควร  เพราะตั้งแต่ผมผ่าคลอดไลอ้อนออกมาจนครบสามเดือนนี้  พี่ลีโอไม่เคยร่วมรักกับผมแบบลึกซึ้งเลย  ด้วยพี่รู้ว่าร่างกายผมยังไม่แข็งแรงสมบูรณ์ดีนัก  แต่มีบ้างที่เราจะแตะต้องและมอบความสุขให้กันแต่แค่ภายนอกเท่านั้น  ซึ่งก็นานๆครั้ง  เพราะเวลาส่วนใหญ่ของเราจะหมดไปกับการช่วยกันดูแลเจ้าตัวน้อยที่เพิ่งเกิด  ด้วยเวลากินเวลานอนของลูกจะแตกต่างจากผู้ใหญ่อย่างเราๆ 

ไหนจะรวมช่วงเวลาก่อนผมจะคลอดอีก  พี่ลีโอแทบไม่แตะต้องผมเลย  ด้วยเหตุผลของสรีระและความปลอดภัยของคนใกล้คลอดอย่างผม  พี่ลีโอคงอัดอั้นและต้องใช้ความอดทนอดกลั้นอย่างมากเพื่อผมและลูกของเรา  แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมตอบแทนความดีความน่ารักของพี่ได้อย่างไร  ในเมื่อไลอ้อนก็หลับแล้ว  ที่สำคัญร่างกายผมเองก็พร้อมจะตอบรับบทรักของพี่

“พี่...ลีโอครับ”  ผมเรียกชื่อพี่ลีโอทำให้พี่ชะงักทันที  ก่อนพี่จะผละใบหน้าออกจากซอกคอและลดมือออกจากแผ่นอกของผม

“พี่ขอโทษ  ลืมตัวไปหน่อย  ลูกหมูดูลูกก่อน  เดี๋ยวพี่มา...ครับ!?”  ผมคว้าข้อมือพี่ไว้ได้  ก่อนที่เจ้าของใบหน้าเคร่งขรึมที่เอาแต่หลบตากันจะเดินออกไปจากห้อง

“ลูกหมู  เอ่อ...อยากให้พี่รักลูกหมูครับ  ไลอ้อนก็หลับแล้ว  กว่าจะตื่นอีกทีก็ไม่ต่ำกว่าชั่วโมง...พี่ลีโอช่วยรักลูกหมูหน่อยได้มั้ย  ลูกหมูคิดถึงพี่มากเลยนะครับ”  ระหว่างที่ผมอ้อนขอให้พี่รัก ผมพยายามข่มความอายเพื่อสบตาพี่  ก่อนจะเขย่งเท้าและยื่นหน้าแตะจมูกเข้าที่แก้มขาว  ผมลงทุนขนาดนี้ไม่ได้ผลก็ให้รู้ไป

ทันทีที่ผมกลับมายืนดังเดิมและจงใจช้อนตาขึ้น  เพื่อยั่วยวนผู้ชายแสนดีของผมให้ตบะแตก  พี่ลีโอเปลี่ยนจากการจ้องผมตาค้างเป็นหรี่ตามองผมอย่างประเมิน  เพียงเสี้ยววินาทีพี่ก็คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมส่งสายตาวิบวับให้ผม  ยังไม่ทันที่ผมจะหลบสายตาพี่ด้วยความเขินจัด  พี่ลีโอเปลี่ยนมากุมข้อมือแล้วกระตุกผมเข้าหาตัว  ก่อนประกบแก้มและจูบผมชนิดที่ว่าหายใจหายคอไม่ทัน  และได้แต่โอนอ่อนไปตามที่พี่ชักจูง

.
.
.
มีต่อด้านล่างค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-07-2015 16:51:41

อ่านต่อกันเลย^^
.
.
.

หลังจากพี่ลีโอจูบผมจนสติหลุดลอย  จนผมพร้อมที่จะไปกับพี่จนถึงไหนๆ  ผู้ชายแสนดีของผมก็ยังรอบคอบพอที่จะกลับไปห่มผ้าให้ไลอ้อน  ปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ  และเปิดวิทยุสื่อสารที่หัวเตียงเด็กอ่อน  ก่อนจะอุ้มผมที่นอนระทวยมองตามการกระทำของพี่แบบเบลอๆกลับห้อง 

สายตาที่พี่ใช้มองผมเต็มไปด้วยแววแห่งความปรารถนา  แววตาที่ผมไม่ได้เห็นแบบนี้เสียนาน  แต่ในเวลาเดียวกันก็ให้ความรู้สึกอ่อนหวานเจือรอยอุ่นจางๆ  เหมือนยามปกติที่พี่มักจะใช้ดวงตาคู่นั้นมองผม 

ผมช่างโชคดีที่ถูกผู้ชายอย่างพี่ลีโอรักและดูแลกันอย่างดีมาตลอด  หากใครคิดจะช่วงชิงพี่ไปจากผม  ขอให้เลิกคิดซะ  เพราะไม่มีทางเสียล่ะที่ผมจะยอมเสียสละผู้ชายคนนี้ให้ใคร  แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าตลอดมาจนถึงนาทีนี้  พี่ไม่มีทางชายตาแลคนอื่น  แต่อะไรๆก็ไม่แน่นอนและยั่งยืน  ดังนั้นผมจะทำทุกวิถีทางให้พี่ลีโอรักและหลงใหลในผมแต่เพียงผู้เดียวตลอดไป  การกระทำของผมต่อจากนี้อาจทำให้พี่แปลกใจ  แต่ขอให้รู้ไว้ว่าเกิดจากความตั้งใจของผมทั้งสิ้น

“ลูกหมู!...ซี้ดๆ”  ท่อนเนื้อขนาดเขื่องในอุ้งมือร้อนผ่าว  และตอบรับสัมผัสผมด้วยการขยายขนาดเพิ่มขึ้น  จนผมที่ทำใจกล้าคว้ามันไว้ยังใจเต้นโครมคราม  แต่เมื่อได้ยินเสียงสูดปากเพราะความเสียวซ่านของผู้ชายที่ผมรัก  บวกเข้ากับสายตาคาดหวังและลุ้นระทึกที่ผมได้สบด้วย  ทำให้ใจฮึกเหิมตัดสินใจทำในสิ่งที่คิดไว้

ผมก้มหน้าเข้าหาของร้อนในอุ้งมืออย่างช้าๆ  รู้สึกได้เลยว่าพี่ลีโอเกร็งตัวขึ้นและเหมือนจะกลั้นลมหายใจอย่างลุ้นๆ  ผมจึงจงใจหยุดร่นระยะห่างระหว่างใบหน้าและท่อนเนื้อที่กำลังสั่นกึกๆในอุ้งมือ  พี่ลีโอถึงกลับครางชื่อผมแผ่วเบาอย่างผิดหวัง  ก่อนผมจะช้อนสายตาขึ้นอย่างเชื่องช้า  และไล่สายตาผ่านหน้าท้องแกร่งที่เกร็งแน่น  จนขึ้นรูปร่างของกล้ามเนื้อชัดเจน  ไปยังแผ่นอกกว้างที่ยอดอกหดเกร็งเป็นตุ่มไต  กระทั่งได้สบตาคู่คมที่มีแววหวามไหวของพี่ 

ผมยกมุมปากขึ้นยิ้มเล็กน้อยอย่างยั่วยวน  ก่อนจะแตะริมฝีปากยังปลายหัวแดงฉ่ำของแท่งร้อนด้วยความทะนุถนอม  ทั้งๆที่ยังไม่ละสายตาไปจากดวงตาคู่เดิม  เห็นผมทำตัวก๋ากั๋นจงใจกระตุ้นอารมณ์คนรักแบบนี้  อย่าคิดว่าผมยังคงปกติอยู่ได้  เรียกได้ว่าตื่นเต้นจนเกือบไม่ได้ทำอย่างใจคิด 

หัวใจในอกนี่แทบกระดอนออกมานอกอก  เพราะสายตาเร่าร้อนปนรักใคร่ที่พี่ลีโอใช้มองผม  ผิวกายทั่วตัวก็ร้อนผะผ่าว  เหมือนว่าขณะนี้มีมือพี่ลูบไล้ไปทั่วร่าง  แม้แต่ริมฝีปากที่กำลังยกยิ้มยั่วพี่ก็แตกระแหง  เพียงเพราะลำคอแห้งผากด้วยนึกรู้การกระทำต่อไปของตัวเอง  ผมจึงเผลอแลบเลียเพิ่มความชุ่มชื้นแก่กลีบปาก  แต่กลับเป็นการยั่วพี่แบบไม่ตั้งใจ

“ลูกหมู~  ตั้งใจยั่วพี่ให้ขาดใจตายใช่มั้ย...ซี้ดดด  อ่าๆๆๆ”  ผมที่พยายามปฏิเสธถ้อยคำกล่าวหาของพี่  จึงเผลอส่ายหัวไปมาอย่างแรง  แต่กลับส่งผลให้ทั้งริมฝีปากและแก้มปัดป่ายไปมากับส่วนหัวของแท่งร้อนในมือ  ทำให้เจ้าของตัวจริงถึงกลับสูดปากครางลั่น  และมองมาที่ผมอย่างมาดหมาย

ผมเองที่นึกรู้ความหมายของสายตาคู่นั้น  จึงรีบครอบปากกลืนกินตัวตนของคนที่ผมรักทันที  ก่อนที่พี่ลีโอจะมาทำลายความตั้งใจแต่แรกของผมเข้า  แน่นอนว่าปฏิกิริยาของพี่คือการเกร็งตัวอยู่ชั่วขณะ  ก่อนจะครางผะแผ่วอย่างถูกใจตลอดเวลาที่ผมพยายามมอบความสุขให้ 

ท่อนเนื้อขนาดใหญ่ในปากสั่นกึกๆตลอดเวลาที่ผมเอ็นดูมัน  ไม่ว่าผมจะพยายามดูดกลืนมันเข้ามาในโพรงปากให้ลึกที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้  หรือแลบเลียมันไปตลอดความยาวจากบนลงล่าง  ลูกบอลกลมๆสองข้างผมก็ไม่เว้น  แม้แต่การหยอกล้อมันด้วยปลายลิ้นและริมฝีปากยังส่วนหัว  จนผมรับรู้ได้เลยว่าเป็นจุดไวสัมผัสของพี่  เมื่อแท่งร้อนขยายขนาดและเบ่งบานแทบปริแตก  พี่ลีโอเองก็ครางลั่นไม่เป็นภาษา  ฝ่ามือที่เคยลูบหัวผมไปมาอย่างพึงพอใจการกระทำของผม  เปลี่ยนเป็นขยุ้มเส้นผมไว้อย่างลืมตัว  แต่ยังดีที่พี่ไม่กดหัวผมลงไม่เช่นนั้นคอผมคงแตกเพราะขนาดของมันเป็นแน่

“ลูกหมู  อ่าๆๆ  มานี่  ซี้ดดด  พี่กำลังจะแตก”  ผมปัดมือพี่ออกเป็นการปฏิเสธคำขอของพี่  ยิ่งได้ยินประโยคสุดท้ายด้วยแล้ว  ผมยิ่งเร่งฝีมือเพิ่มความเร็วทั้งมือและปาก  เพื่อส่งพี่ให้ถึงจุดหมาย

ในที่สุดความตั้งใจของผมก็ประสบผลสำเร็จ  เมื่อพี่ลีโอเกร็งตัวและครางลั่นเรียกชื่อผมเสียงหลง  ก่อนปลดปล่อยธารรักร้อนๆพุ่งออกมา  ผมที่เตรียมตัวอยู่แล้ว  อ้าปากกว้างและเปิดคอรอรับหยาดรักของพี่ไว้ทั้งหมด  แต่ด้วยความแรงและปริมาณที่มากกว่าเคยเพราะถูกเก็บกักไว้นาน  อดไม่ได้ที่ผมจะเก็บกลืนไม่หมดและเผลอสำลักเล็กๆออกมา

“เอือก...แค่กๆ”  ระหว่างที่ผมกำลังไอ  ผมรู้สึกได้ถึงฝ่ามืออุ่นหนาที่จับไหล่ผมเข้าหา  ก่อนจะรู้สึกถึงความหยุ่นชื้นของริมฝีปากนุ่ม  แตะเข้าบริเวณหน้าผาก  ปลายจมูก  ข้างแก้ม  กระทั่งลิ้นร้อนๆแลบเลียยังมุมปาก  ไปตามปลายคางจนถึงลำคอของผม  ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของพี่

ร่างผมถูกวางลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน  เมื่อแผ่นหลังผมสัมผัสถึงความนุ่มของผืนผ้าปู  ที่ยังคงมีไออุ่นจากร่างกายพี่  ผมก็เปิดเปลือกตาขึ้น  ก่อนจะส่งยิ้มตอบรอยยิ้มเจิดจ้าและแววตาอบอุ่นที่พี่ส่งให้ผม  พี่ลีโอไล้ปลายนิ้วไปตามกรอบหน้า  มาจนถึงกลีบปากและหยุดค้างไว้  ผมอาศัยจังหวะนั้นเปิดปากงับปลายนิ้วข้างนั้นแผ่วเบา  และจงใจดูดมันแรงๆ  โดยที่ไม่ละสายตาไปจากแววตาที่ฉายแววรักใคร่ของพี่เลย

“หมูน้อย~  ตั้งใจยั่วพี่อีกแล้วใช่มั้ย  หืม”  เสียงพี่ลีโอที่ผมได้ยินแผ่วหวิวจนเกือบหายไปในลำคอ

ผมดูท่าทางพี่ก็รู้แล้วว่าพี่ลีโอหลงเสน่ห์ที่ผมจงใจโปรยใส่พี่ไปเต็มๆ  และพี่คงแทบคลั่งแน่ๆหากได้ยินประโยคต่อไปของผมเข้า
“พี่ครับ  ลูกหมูแทบรอพี่รักไม่ไหวแล้ว  ช่วยรักลูกหมูหน่อยนะครับ...อืมมมม”  ผมไม่ต้องบอกคุณก็คงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น 

เสี้ยวนาทีถัดมาลูกหมูอย่างผมโดนสิงห์หนุ่มจับกิน  และไม่ต้องคิดจะร้องขอความปรานีอีกเลย  เมื่อผมเป็นฝ่ายยั่วและเปิดทางให้พี่ลีโอขนาดนั้น  หลังจากจูบดุเดือดพี่ลีโอฟอนเฟ้นทั้งฝ่ามือและริมฝีปากไปทั่วร่าง  โดยเฉพาะจุดอ่อนไหวบนร่างกายผมบางจุดที่กระตุ้นอารมณ์พิศวาส  จะได้รับความใส่ใจเป็นพิเศษ  ไม่ว่าจะเป็นใบหู  ลำคอ  ยอดอก  ต้นขาด้านใน  หรือแม้แต่แท่งร้อน กลางลำตัว  และจุดกระสันที่อยู่ในร่องหลืบด้านหลัง  ที่ขณะนี้โดนปลายนิ้วร้ายหยอกเอินบีบบี้จนแทบปลดปล่อยคาโพรงปากอุ่นของพี่

“พะ...พี่  อ้าๆๆ  ลูกหมูจะไป  ตรงนั้นมันเสียว  ฮึก  พี่ครับ  ไม่เอานิ้ว  อ่าๆ  ลูกหมูอยากได้พี่...ได้โปรด”  เสียงผมที่ใช้อ้อนวอนพี่นั้น  แหบพร่าแทบไม่หลุดออกจากลำคอ  จากความเสียวซ่านที่เกือบถึงขีดสุด  แต่ผมยังมีสติพอจะขอให้พี่รักผมด้วยตัวตนที่แท้จริงของพี่

“หมูน้อย  วันนี้เรารู้ตัวมั้ยทำพี่แทบคลั่งใจตายหลายรอบแล้วนะ”  ผมส่ายหน้าไปมาบนหมอน  ส่วนมือได้แต่ไขว่คว้าหาพี่ลีโอ  แต่ก็เหมือนว่าพี่กำลังแกล้งผม 

พี่ลีโอไม่ยอมให้ผมกอดและไม่ยอมถอนนิ้วออกไป  แต่ยังจงใจใช้นิ้วทั้งสามหมุนคว้านไปมาในตัวผม  พร้อมๆกับที่ขยับมือสาวรูดตามความยาวของแท่งร้อนที่บวมเปล่งแทบปลดปล่อยของผม  ผมจึงได้แต่ขยุ้มผ้าปูที่นอนแทบขาด  และอ้อนวอนพี่ด้วยสายตา  พี่เองก็จ้องผมยิ้มๆเหมือนกำลังถูกใจในความทรมานของผม 

ภาพที่เห็นพาลให้ผมน้อยใจขึ้นมาดื้อๆ  แม้ร่างกายจะเร่าร้อนแทบมอดไหม้  แต่ผมกลับน้ำตาไหลจากหางตาเป็นสาย  แววตาที่เคยระยิบระยับถูกใจของพี่ค่อยๆอ่อนแสงลง  เหลือเพียงประกายแห่งความอบอุ่นรักใคร่เท่านั้น

“ลูกหมูไม่ร้อง  พี่ยอมตามใจทุกอย่างแล้วครับ”  ผมจ้องเจ้าของเสียงนุ่มๆอย่างตัดพ้อ  แต่ทนสายตาเว้าวอนที่เห็นไม่ได้  จึงได้แต่เปิดอ้อมแขนรอรับร่างแกร่ง  และเรียกหาพี่ด้วยใจที่โหยหาความอบอุ่นของผิวกาย

“พี่ครับ  อ๊ะ!...อึก”  พี่ลีโอโน้มตัวเข้าสวมกอดผม  พร้อมๆกับถอดถอนปลายนิ้วออก  และแทนที่ด้วยตัวตนของพี่อย่างช้าๆ 

แรกสัมผัสกลับทำให้ผมจุกเจ็บน้อยๆ  แม้ร่างกายผมจะถูกพี่เตรียมพร้อมไว้ดีแล้วก็ตาม  แต่ด้วยขนาดและความห่างเหิน  ทำให้ผมต้องปรับตัวพอสมควร  พี่ลีโอเองก็เหมือนรับรู้ไม่มีบุ่มบ่าม  รุกคืบเข้าหาผมอย่างใจเย็น  แถมยังคอยปลอบประโลมและเบี่ยงเบนความสนใจของผมตลอด  กระทั่งตัวตนของพี่เข้ามาอยู่ในร่างกายผมทั้งหมด  พี่ไม่ผลีผลามและรอให้ผมปรับตัว  จนผมกลายเป็นฝ่ายเรียกร้องเสียเอง

“พี่ครับขยับที  ลูกหมูอึดอัด”  ผมอ้อนพี่ข้างใบหูหอมๆ  พร้อมขยับสะโพกเสียดสีของร้อนในกาย  เพื่อส่งสัญญาณให้พี่เดินหน้าตา  ด้วยเริ่มอึดอัดทรมานอยากให้พี่เติมเต็มอารมณ์ให้เสียที

พี่ลีโอแสนดีถอดถอนสะโพกออกจากตัวผมช้าๆ  พาลให้เสียววืดไปทั่วช่องท้อง  แต่ผมยังไม่ทันส่งเสียงแห่งความพึงพอใจให้พี่รับรู้  พี่ลีโอกลับกระแทกสะโพกกลับเข้าหาผมอย่างแรง  ผมกรีดร้องออกมาทันที  แต่ยังปล่อยไม่สุดเสียงพี่ก็ดูดกลืนเสียงผมไว้ทั้งหมด

ความเร่าร้อนเริ่มเพิ่มทวีขึ้น  ตามความเร็วและแรงกระแทกหนักหน่วงของพี่  ผมได้แต่กกกอดร่างแกร่ง  ลดทอนความเสียวซ่านด้วยการครางไม่เป็นภาษา  และปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการชักจูงของพี่  จนเกือบถึงปลายทางผมเลือกที่จะฝังเขี้ยวลงบนลาดไหล่แน่นๆ 

พี่ลีโอถึงขั้นสูดปากเบาๆแต่ไม่มีการปัดป้อง  แถมยังเอียงคอให้ผมทำตามใจชอบ  และใช้มือที่กำลังลูบแผ่นหลังขึ้นมาลูบแถวท้ายทอยให้ผมอีก  เมื่อผมผละออกจึงปรากฏรอยฟันเป็นแผงชัดเจนบนผิวเนื้อไหล่ขาวๆ  รอยที่เห็นสร้างความพอใจให้ผมมากนัก  เหมือนว่าผมได้ประทับรอยความเป็นเจ้าของผู้ชายรูปหล่อคนนี้ไว้แล้ว  ‘พี่ลีโอเป็นของลูกหมูคนเดียวเท่านั้น’

ระหว่างที่ผมกำลังกระหยิ่มยิ้มย่องใจ  มือหนากลับยกเอวผมขึ้นและกดลงแรงเร็ว  สวนกับแท่งร้อนที่ตั้งตระหง่านรอการปลดปล่อย  แน่นอนผมที่ไม่ทันตั้งผมก็กรีดร้องเสียงหลง  และแทบปลดปล่อยออกมาทีเดียว  ยังไม่เท่านั้นเจ้าของรอยยิ้มบาดตาก็ก้มลงดูดผิวต้นคอสร้างรอยให้ผมเช่นกัน  ผมไม่เจ็บอย่างที่ผมทำกับพี่  แต่การกระทำของพี่กลับสร้างความรัญจวนให้ผมยิ่งขึ้น  บวกเข้ากับการเสียดสีของส่วนเชื่อมต่อที่ขยับต่อเนื่อง  การเล้าโลมของปลายนิ้วที่ยอดอก  และการขยับรั้งที่ส่วนอ่อนไหวส่วนหน้าจากฝ่ามือหนา 

ในเวลาต่อมาจึงไม่ใช่เรื่องยากที่ผมจะปลดปล่อย  จนสายธารอุ่นร้อนพุ่งปะทะหน้าท้องแกร่งเปรอะเปื้อนไปหมด  แต่ผมไม่มีเวลาสนใจมันนัก  เมื่อความซาบซ่านแห่งความสุขสมที่ผมห่างหายไปนาน  แผ่ปกคลุมผิวกายไปทั่วร่าง  แม้แต่หัวใจรักก็อาบไล้ไปด้วยความสุขเช่นกัน

ผมถูกจับให้นอนลงบนเตียงอีกครั้ง  ก่อนพี่ลีโอจะเปิดท่อนขาผมออกจนกว้าง  และส่งถ่ายความร้อนผ่าวใส่ผมเป็นจังหวะรุนแรง  ไม่นานร่างหนาก็กระตุกแกร่ง  ครางกระหึ่มไปทั้งห้อง  พร้อมกับสายธารร้อนๆฉีดพุ่งเข้ามาในตัวผม  จนผมเองยังอดสะดุ้งไปกับความแรงของสายน้ำนั้นไม่ได้

“อ๊าๆๆๆ”  สิ้นเสียงครางหนักๆ  พี่ลีโอก็ล้มตัวลงทาบทับผม  แต่ก็เป็นเพียงน้ำหนักส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ผมรองรับไว้  ก่อนพี่จะเป็นฝ่ายนอนลงและดึงผมเข้าไปกกกอด

เสียงหัวใจที่เต้นแรงและหนักหน่วงข้างหู  ค่อยๆเต้นเบาลงเรื่อยๆจนอยู่ในระดับปกติ  พร้อมกับลมหายใจที่เคยหอบกระชั้นก็เหลือเพียงลมอุ่นๆที่เป่าลดอยู่เหนือหัว  แต่ฝ่ามือใหญ่ยังคงลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผมไม่เปลี่ยน  ก่อนอ้อมแขนแข็งแรงจะโอบกอดผมแน่นขึ้น  ตามมาด้วยรอยจูบอุ่นๆที่กดแช่ไว้กลางกระหม่อมของผม

“พี่มีความสุขที่สุด  ขอบคุณลูกหมูนะครับ  ที่ใส่ใจและไม่เคยละเลยความรู้สึกของพี่เลย”  ผมอมยิ้มกับแผ่นอกกว้าง  และกอดตอบอ้อมกอดใหญ่โตของพี่

“พี่ลีโอเป็นคนรักของลูกหมูนี่ครับ  ไม่ให้ใส่ใจพี่  จะให้ลูกหมูใส่ใจใครกัน  อ่ะ!?  ใช่สิ  แต่ขอลูกหมูเว้นไว้สำหรับผู้ชายอีกคนหนึ่งนะครับ”  สิ้นเสียงผม  ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งครึมขึ้นมาทันตาเห็น  ก่อนพี่ลีโอจะเอาแต่จ้องผมอย่างคาดคั้น  ด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไหร่นัก

“ใคร!?  ลูกหมูจะใส่ใจใครนอกจากพี่” 

‘อูย...เสียงเข้มมาเชียว’  ยังไม่ทันที่ผมจะเฉลยให้เจ้าของสายตาพิฆาตได้รู้  ‘ใครคนนั้น’  ก็ส่งเสียงร้องแสดงตัวออกมาเสียก่อน

“งะ...แง้ๆๆ”  ผมกับพี่ชะงักและหันไปมองที่มาของเสียงยังหัวเตียง  เสียงร้องดังจากลำโพงที่มีต้นเสียงอยู่อีกห้องที่อยู่ข้างกัน

เมื่อพี่ก้มหน้าลงมาสบตากับผมอีกครั้ง  ผมก็ยิ้มให้หวานที่สุดเท่าที่ทำได้  และเฉลยถึงใครคนนั้นที่พี่ไม่พอใจ  แต่เชื่อเถอะหากว่าผมเฉลยออกไป  ต้องมีคนเก้อเขินกันบ้างล่ะน่า  ที่หึงได้กระทั่งลูกชายตัวเอง

“คนนี้ไงครับ  ที่ลูกหมูขอใส่ใจเพิ่มขึ้นอีกคน  นอกจากพี่ลีโอ”  ผมได้แต่อมยิ้มไปกับสีหน้าเก้อๆของพี่  ที่คาดไม่ถึงกับคำเฉลยของผม

“เรานี่น้า  ฮึๆ  พี่ไปดูไลอ้อนให้ก่อน  ลูกหมูไหวใช่มั้ย...ถ้างั้นไม่ต้องรีบนะคนดี  จะนอนต่อก็ได้  เดี๋ยวพี่ดูแลผู้ชายอีกคนของลูกหมูให้เอง”  สิ้นประโยคผมก็โดนพี่จูบเข้าที่หน้าผาก 

พี่ลีโอพลิกตัวผมลงนอนบนเตียง  และผละไปใส่เสื้อคลุม  ก่อนจะเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องข้างๆ  ส่วนผมได้แต่นอนอมยิ้มและมองตามร่างสูงไม่วางตา  พร้อมๆกับหัวใจที่ฟูฟ่อง  เต็มไปด้วยความสุขที่เกิดจากผู้ชายที่ผมรักทั้งสองคน 

‘ชีวิตนี้ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว  ในเมื่อผมมีผู้ชายอันเป็นที่รักถึงสองคน’

.............................................

เป็นอย่างไรบ้างคะกับตอนพิเศษตอนแรกนี้  พอหายถึงถึงคุณแม่ลูกหมูได้บ้างมั้ย   :laugh:
และต้องขอโทษด้วยน้าที่หายไปนานเลย  คราวแรกตั้งใจจะมาลงให้
ตั้งแต่วีคที่แล้วค่ะ  แต่งานยุ่งมากๆเลย  และตามที่เคยบอกไว้ว่าจะลง
ตอนพิเศษทั้งหมด 3 ตอน  ดังนั้นใครติดตามและเอ็นดูในลีโอกับลูกหมู
อย่าลืมติดตามน้า

 :กอด1:   :pig4:

รู้ยัง!!!  ว่าเรื่องนี้ประกาศรวมเล่มแล้วน้า  ติดตามรายละเอียดด้านบนค่ะ  หรือที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45519.msg2963785#msg2963785

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-07-2015 18:26:37

อ่านไปหน้าก็ร้อนผะผ่าวตามไปด้วยเลยค่ะ >\\\\\< เขินนนนนน.. ลูกหมูร้อนแรงมากๆ เปรมเลยสินะคะพี่ลีโอ~ ขนาดน้องไลอ้อนยังเป็นใจไม่กวนคุณป๊ากับคุณหม่ามี้เลยด้วยน่ะ น่ารักจริงๆ เลยน้าา :man1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-07-2015 18:54:12

แน่ะ....จะมีน้องให้ไลอ้อนแล้วเหรอ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-07-2015 18:57:22

 :pighaun: ตอนพิเศษคู่นี้ก็ยังร้อนแรงเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-07-2015 19:22:27

เลี้ยงลูกกันน่าร้ากก ทำแบบนี้หม่ามี้มือใหม่จะมีน้องให้ไลอ้อนอีกคนมั้ยน้อ  :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-07-2015 19:59:28

ลีลาคุณแม่มือใหม่

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-07-2015 20:12:12

ลูกหมูร้อนแรงจริงๆ >///<

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-07-2015 20:53:32

พี่ลีโอกับลูกหมูก็ยังหวานกันได้ตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 22-07-2015 21:43:20

อ่านจบแล้วลืมเม้น

เพิ่งมานึกได้ตอนเห็นตอนพิเศษ   :laugh:

ลูกหมูน่ารักมากก  ดูแบบมุ้งมิ้งๆ  แต่ชอบลุคแพ้ท้อง  ช่างอ้อน  แอบเหวี่ยงเบาๆ น่ารักกกก

พี่ลีโอก็แอบร้าย ทำน้องเสียความมั่นใจ  ฮ่าๆๆๆ

จะดราม่าเรื่องลูกชายไหมมม   ที่พระเอกสัญญาไว้อ่ะะะะ


ระแวงงงง  ไม่อยากกินมาม่าในตอนพิเศษ  :ling1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-07-2015 22:14:25

 :z3:  เลียงเด็กนี่มันยากจริงๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 23-07-2015 02:02:37

อรั๊ยๆๆๆๆๆๆ ลูกหมูยั่วอ่ะ ยั่วอ่าาาาาา  :impress2: :impress2:

ยั่วได้น่ารักน่าฟัดจริงๆ

โอยยยๆๆ ชอบอ่ะ

ชอบให้ลูกหมูหึง หวง พี่เลโออ่ะ ><

ลูกหมูจ๋าาาาาาา ป้า อยาก ได้หลานสาวล่ะ / สบตาวิ้งๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2015 07:00:35

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 23-07-2015 11:01:16

น่ารักมากๆ เลย นั่งอ่านรวดเดียวถึงตอนพิเศษเลย ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-07-2015 18:09:21

คุณพ่อคุณแม่น้องไลอ้อน... :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 23-07-2015 18:23:38

ลูกหมูยั่วพี่ลีโอสุดๆเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 23-07-2015 20:48:16

ลูกหมูร้อนแรงมากเลย :haun4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 23-07-2015 23:21:13

เด็ด

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-07-2015 00:06:35

เลือดกระจายยย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 24-07-2015 00:59:30

ตอนพิเศษเซ็กซี่มากค่า ลูกหมูยั่วพี่ลีโออ่า   :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 24-07-2015 20:15:36

น่ารักตั้งแต่ต้น ยันตอนพิเศษ เลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 25-07-2015 17:56:27

 :impress2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 26-07-2015 07:59:25

คู่พ่อแม่หวานอ่ะ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-07-2015 08:25:04

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 26-07-2015 08:39:03

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 27-07-2015 13:09:48

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: jeab12 ที่ 27-07-2015 19:42:46

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ รักมากมายเป็นกำลังใจให้คนแต่ง แต่ติดตามมาหลายเรื่องแล้ว  ชอบทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 30-07-2015 02:59:16

ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักทั้งคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก เลยค่ะ  ขอบคุณนะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 01-08-2015 00:47:19

โชคดีจังเป็นที่รักของผู้ชายสองคน

ลูกหมูน่ารัก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 01-08-2015 19:34:27

อย่างนี้ถ้าไลอ้อน อายุ16 ก็ต้องไปกับท่านเมอาอ่ะดิ ลุ้นฝุด ๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 1 "หม่ามี้มือใหม่" P.32(22/7/58) ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 02-08-2015 12:07:45

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-08-2015 21:50:17

ตอนพิเศษ 2

ลีโอ

“หม่ามี้ครับ  หม่ามี้ๆๆๆ...อ่า  ไลอ้อน  คือ  ไลอ้อนหิว  ใช่!!  ไลอ้อนหิว!  หม่ามี้หาอะไรให้ไลอ้อนทานหน่อยนะครับ”  ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเงยหน้าส่งยิ้มละไมให้คนเป็นแม่  ส่วนมือเล็กๆของลูกก็ยื่นไปเกาะเกี่ยวเพื่อรั้งมือของอีกฝ่ายไว้  ก่อนจะจับมือข้างนั้นเขย่าไปมาเบาๆ  ด้วยท่าทางออดอ้อนเต็มที่

ผมที่ยืนลุ้นอยู่ไม่ห่างนั้น  ส่งใจไปช่วยเจ้าลูกชายเต็มที่  ได้แต่หวังให้เมียรักใจอ่อนและยอมพูดอะไรออกมาบ้าง  เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันในร้านอาหารขึ้น  ลูกหมูไม่ยอมพูดอะไรกับเราสองพ่อลูกอีกเลย  อย่างน้อยถ้าน้องใจอ่อนยอมพูดกับไลอ้อนออกมาบ้าง  ผมยังพอมีความหวังที่น้องจะอภัยให้กับการกระทำที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผม

“...หิว!?”  ลูกหมูเงียบไปนาน  ก่อนจะพูดออกมาคำเดียวด้วยสีหน้าเรียบเฉย 

ผมที่ได้ยินยังเผลอกลืนน้ำลายไล่อาการฝืดเฝื่อนลำคอเลยทีเดียว  ส่วนเจ้าลูกชายวัยหกขวบถึงกลับนิ่งงันไปครู่หนึ่ง  เหมือนว่าไม่แน่ใจในคำถามของคนเป็นแม่  ก่อนไลอ้อนจะทำใจกล้าพยักหน้าตอบรับและพยายามระบายยิ้ม  แต่รอยยิ้มที่ผมเห็นมันก็จืดเจื่อนเสียจนผมนึกเห็นใจลูกขึ้นมา  ผมดูก็รู้แล้วว่าไลอ้อนพยายามทำตัวให้ร่าเริง  เพื่อจงใจทำลายบรรยากาศแสนอึมครึมที่ปกคลุมไปรอบตัวลูกหมูบรรเทาเบาบางลงบ้าง  เพราะความอึมครึมนั้นกดดันเราสองพ่อลูกมาตลอดทางกลับบ้าน  จนเราทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว 

แน่นอนว่าท่าทางผิดปกติของลูกหมู  ไลอ้อนย่อมรับรู้ได้  บวกกับอาการก่อนหน้านี้ของคนเป็นแม่ที่ปฏิบัติกับตัวเองเข้ามาอีก  ลูกชายของเราถึงแสดงออกคล้ายการงอนง้อคนเป็นแม่  ซึ่งการกระทำของลูกได้ใจผมไปเต็มๆ  เพราะใจจริงผมอยากจะง้อเมียรักด้วยตัวเองอยู่หรอกครับ  แต่ผมก็หวั่นเกรงกับสายตาเย็นชาของน้อง  มากเกินกว่าจะทำอะไรผลีผลามออกไป  นาทีนี้จึงได้แต่ฝากความหวังไว้ที่ไลอ้อนเท่านั้น

หากเป็นช่วงเวลาปกติเชื่อได้ว่าลูกหมูคงกระตือรือร้นตอบรับคำขอของไลอ้อน  ด้วยการรีบไปหาของกินมาให้ตามความต้องการของลูกไปแล้ว  และไม่ใช่เฉพาะแค่เรื่องอาหารการกิน  เรียกได้ว่าถ้าไลอ้อนอยากได้อะไรถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง  ลูกหมูจะหามาให้ลูกได้แทบทั้งสิ้น  แต่ก็แปลกที่ไอ้ตัวเล็กของผมกลับไม่ได้เป็นเด็กเอาแต่ใจ  เพราะหาได้น้อยครั้งที่ไลอ้อนจะอ้อนขอแบบไร้ซึ่งเหตุผล  เพราะเหตุนี้ด้วยมั้งครับที่ทำให้ลูกหมูไม่เคยขัดความต้องการของลูกชายเราเลย

“เมื่อครู่ทานมาแล้วไม่น่าจะหิวนะครับ  มีทั้งเค้กทั้งเครื่องดื่ม”  เจอประโยคนี้เข้าไปไลอ้อนถึงกับมืออ่อนปล่อยมือลูกหมู  และได้แต่ยืนยิ้มแหยๆส่งให้หม่ามี้ของตัวเอง  มีเหลือบตาส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือมาให้ผมด้วย

“เอ่อ  คือ  พี่ว่า...”  ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยจบประโยค  ผมก็ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดกลับไป  เมื่อแววตาวาววับของน้องตวัดมามองผมเข้า 

นาทีนี้กลายเป็นว่าสองสิงห์แห่งอัครภูมิเมธีที่ใครๆต่างก็ให้ความยำเกรง  ได้แต่ยืนปิดปากเงียบและมองหน้ากันไปมาอย่างหมดมาด  อยู่ต่อหน้าแม่หมูที่ดูเผินๆไม่น่ามีพิษภัยอะไร  แต่ใครจะรู้ดีเท่าเราสองคนว่าหมูน้อยตัวกลมๆแสนน่ารักคนนี้  ให้ความรู้สึกน่าหวั่นเกรงเพียงใด 

ผมกับไลอ้อนยืนสงบปากสงบคำอยู่ต่อหน้าลูกหมู  ทั้งรู้สึกผิดต่อคนตรงหน้าและสำนึกผิดในสิ่งที่ทำไปในเวลาเดียวกัน  ท่าทางของเราจึงไม่ต่างจากสองสิงห์ที่กำลังรอรับการลงทัณฑ์จากแม่หมูน้อยด้วยความเต็มใจ  หากในเวลานี้มีใครผ่านมาเห็นเราสามคนตรงหน้าตึก  คงได้แต่แปลกใจปนขบขันเป็นแน่  ด้วยทั้งพ่อและลูกชายยืนเจี๋ยมเจี้ยมทำอะไรไม่ถูกต่อหน้าผู้ที่เป็นเมียและแม่

“ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบลงมา  เดี๋ยวให้เด็กเตรียมของว่างไว้ให้ครับ”  ระดับโทนเสียงยังคงราบเรียบไม่แพ้ใบหน้ากระทั่งจบประโยค 

หลังจากนั้นลูกหมูก็หมุนตัวเดินเข้าบ้านไป  ทิ้งให้ผมกับไลอ้อนยืนสบตากันปริบๆ  ผมได้สติก่อนจึงรีบเตือนลูกให้ทำตามความต้องการของคนเป็นแม่  ด้วยกลัวว่าขืนเรายังชักช้าจะทำให้ลูกหมูไม่พอใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม  อย่าว่าแต่ของว่างที่จะไม่ได้กิน  แม้แต่มื้อเย็นก็มีสิทธิ์ฟาล์วด้วยกันทั้งคู่ 

ไม่ว่านอกบ้านผมจะมีตำแหน่งใหญ่โตและมีคนนับถือมากมายแค่ไหนก็ตาม  แต่ในบ้านกลับไม่ใช่ผมที่มีอำนาจสูงสุด  เพราะคนที่มีอำนาจสั่งการที่แท้จริง  คือคนที่เพิ่งเดินเข้าบ้านไปนั่นต่างหาก

“ไลอ้อน  หม่ามี้อยู่ไหนลูก”  หลังจากที่ผมลงมาจากห้องและเข้ามานั่งบนชุดโซฟาในห้องนั่งเล่นพักใหญ่  ผมกลับไม่เห็นวี่แววของลูกหมู  จึงเอ่ยปากถามเจ้าลูกชายที่กำลังตักขนมเข้าปากด้วยสีหน้าเนือยๆไร้ชีวิตชีวา  แต่คำตอบของลูกคืออาการส่ายหน้า  ผมจึงตัดสินใจเรียกเด็กในบ้านเข้ามาซักถาม

“คุณลูกหมูออกไปข้างนอกค่ะ  แต่ไม่ได้บอกไว้ว่าไปไหน”  คำตอบที่ได้ยินทำเอาผมตกใจ  ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าถูกคนรักโกรธขั้นสุดเข้าแล้ว 

ตั้งแต่เราคบจนอยู่ด้วยกันมา  ลูกหมูไม่เคยประชดผมด้วยการหนีไปไหนโดยไม่บอกกล่าวเช่นนี้สักครั้ง  ส่วนใหญ่น้องจะทำมึนตึงพอให้ผมรู้ว่าไม่พอใจ  แต่พอผมง้อและพูดจากันด้วยเหตุผล  อาการเหล่านั้นก็จะหายไปเอง  แต่เหตุการณ์ครั้งนี้คงทำให้น้องโกรธจนไม่อยากได้คำอธิบายจากผมแล้วก็ได้  ผมขออย่างเดียว  ขออย่าให้น้องโกรธจนคิดหนีไปจากเราสองพ่อลูกเลย

“คุณพ่อติดต่อหม่ามี้ได้มั้ยครับ... หม่ามี้ไปไหน  หม่ามี้คงไม่คิดจะทิ้งไลอ้อนไปใช่มั้ยครับ  ฮึก  ไลอ้อนไม่น่าใจอ่อน  ยอมไปทานขนมตามคำชวนของน้องปิ๊งเลย  ฮึกๆ  ทั้งๆที่รู้ว่าคุณแม่น้องปิ๊งชอบคุณพ่ออยู่”  ลูกชายคนเก่งออกอาการสะอึกสะอื้นตั้งแต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค  ทั้งๆที่ตั้งแต่ไลอ้อนเข้าโรงเรียนเจ้าตัวไม่เคยร้องไห้ให้ผมเห็นอีกเลย

ผมกอดปลอบลูกชายตัวน้อยไว้กับอก  พร้อมกับพยายามกดโทรหาลูกหมูไปด้วย  แต่ไม่ว่าจะโทรไปกี่ครั้ง  เสียงตอบรับที่ได้ยินคือติดต่อไม่ได้ทุกครั้งไป  ผมละล้าละลังไปหมด  เพราะไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับลูกชายที่ปลอบเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้องไห้  แม้จะคลายอาการสะอื้นไปแล้ว  แต่น้ำตาลูกก็ยังคงไหลไม่ขาดสาย  เห็นแล้วผมก็สงสารไลอ้อนจับใจ  ที่สำคัญผมยังไม่รู้จะไปตามตัวแม่ของลูกได้จากที่ไหนเลย

ส่วนเหตุการณ์ที่เป็นต้นเหตุให้ลูกหมูโกรธ  จนแทบไม่อยากมองหน้าผมและหายตัวออกไปจากบ้าน  คือการที่ผมกับไลอ้อนตอบรับคำเชิญของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  ด้วยการไปนั่งทานของว่างก่อนกลับบ้าน  จากเหตุผลที่ว่าไลอ้อนช่วยเพื่อนที่ชื่อน้องปิ๊งไม่ให้โดนสุนัขหน้าโรงเรียนกัด  แต่มันจะไม่เป็นเรื่องขึ้นมาเลย  ถ้าไม่มีแม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย  แถมเธอยังเป็นผู้หญิงคนเดียวกับคนที่ลูกหมูเคยออกอาการหึงหวงผมก่อนหน้านี้อีก

ปิ๊กคุณแม่น้องปิ๊งเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวหน้าตาดี  ซึ่งมีความสวยเทียบเท่าดาราจอแก้วในปัจจุบัน  ที่สำคัญเธอเป็นแฟนคลับพันธุ์แท้ของวง  Chic  มาก่อน  ทำให้การเจอกันครั้งแรกของผมกับเธอที่โรงเรียนของไลอ้อน  เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น  เพราะปิ๊กตรงเข้ามากอดผม  ต่อหน้าลูกหมูกับไลอ้อนและเด็กทั้งโรงเรียน  แม้แต่ต่อหน้าน้องปิ๊งที่เป็นลูกสาวของเธอเองด้วย 

ผมถึงกลับทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ  เพราะห่างหายจากการเป็นที่จับตาและคลั่งไคล้ของแฟนคลับในฐานะนักร้องมานานแล้ว  ที่สำคัญสถานภาพของผมก็ต่างออกไปจากเมื่อเจ็ดปีก่อน  ด้วยสถานภาพที่ไม่โสดแต่อยู่ในสถานะสามีที่มีภรรยาและลูกที่รักมาก

เหตุการณ์ไม่ได้จบเท่านั้น  เพราะหลังจากวันที่ปิ๊กเข้ามากอดผม  เธอยังพยายามใกล้ชิดผมด้วยวิธีต่างๆ  โดยเอาสถานะของแฟนคลับเป็นข้ออ้าง  ทั้งตามให้ของทั้งพูดคุยด้วย  จนลูกหมูออกอาการไม่พอใจ  ถึงขั้นเอ่ยปากห้ามไม่ให้ผมเอาตัวไปใกล้ชิดเธอ  และสั่งห้ามผมไปรับไปส่งไลอ้อนที่โรงเรียนอยู่พักหนึ่ง  ผมผู้เป็นสามีแสนดีก็ได้แต่เชื่อฟังภรรยาทำตามที่ลูกหมูต้องการ  เพราะไม่อยากขัดใจน้อง  ที่สำคัญผมไม่อยากสร้างปัญหาให้ชีวิตครอบครัว

กระทั่งผ่านมาหลายเดือนผมก็เข้าใจว่าปิ๊กรามือไปแล้ว  เพราะการที่ผมไม่ไปปรากฏตัวที่โรงเรียน  น่าจะเป็นสัญญาณบ่งบอกอะไรบางอย่างแก่เธอบ้าง  ประจวบเหมาะกับที่วันนี้ลูกหมูติดพันการเคลียร์สต็อกยาที่ร้าน  ทำให้ไปรับไลอ้อนที่โรงเรียนไม่ได้อย่างเคย  ผมจึงอาสาไปรับลูกที่โรงเรียนด้วยตัวเอง  แน่นอนว่าถูกลูกหมูย้ำเรื่องปิ๊ก  ไม่ให้ผมเข้าใกล้และพูดคุยกับเธอโดยเด็ดขาด  แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ให้หาข้ออ้างตีตัวออกห่างให้เร็วที่สุด 

แรกได้ยินผมยอมรับเลยว่าดีใจ  ที่ได้รู้ว่าน้องหึงหวงผมจนออกนอกหน้า  เพราะนั่นหมายความว่าผมยังเป็นผู้ชายที่ลูกหมูรักและต้องการอยู่  ด้วยตั้งแต่มีไลอ้อนดูเหมือนว่าความใส่ใจและความรักของน้องจะมีให้แต่ลูกชายของเรา  ผมไม่ได้อิจฉาลูกนะครับ  แต่บางเวลามันอดน้อยใจไม่ได้จริงๆ

สุดท้ายดันไม่เป็นตามความต้องการของลูกหมู  ด้วยเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น  ทำให้ผมกับปิ๊กต้องพบหน้าและพูดคุยกัน  เพราะน้องปิ๊งเกือบโดนสุนัขจรจัดหน้าโรงเรียนกัด  ดีที่ได้ไลอ้อนเข้าไปช่วยไล่ได้ทัน  แต่น้องปิ๊งก็ได้แผลถลอกเพราะวิ่งหนีแล้วเกิดหกล้ม  ทำให้ผมที่ไปเห็นเหตุการณ์ต้องเป็นธุระพาเพื่อนของลูกชายไปทำแผลที่คลินิกแถวนั้น  ก่อนปิ๊กจะตามมาดูลูกและเจอผมเข้า  ผมจึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องพูดคุยเพื่อเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แต่ก่อนที่เราสองพ่อลูกจะกลับบ้าน  ปิ๊กเสนอที่จะเลี้ยงของว่างขอบคุณเรา 

เมื่อแรกผมเตรียมเอ่ยปฏิเสธ  แต่เด็กหญิงตัวเล็กๆที่หน้ามอมแมมไปด้วยคราบน้ำตา  ดันขอร้องให้ผมกับลูกทำตามที่แม่เธอขอไว้  เพราะหนูน้อยอยากเลี้ยงไอศกรีมฮีโร่ของเธอ  ผมจึงเหมือนน้ำท่วมปากปฏิเสธเด็กหญิงที่น่าสงสารไม่ออก  ทำให้ผมต้องไปนั่งทานของว่างกับสองแม่ลูกอย่างจำใจ

ระหว่างที่เกิดเรื่องวุ่นๆผมดันลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ  ทำให้ไม่ได้รับสายของลูกหมูที่โทรตาม  และพอนึกขึ้นได้ว่ากลับบ้านผิดเวลา  ต้องรีบรายงานตัวกับคนรัก  แต่กลับไม่ทันการณ์  เพราะลูกหมูตามมาเจอผมกับไลอ้อนที่ร้านไอศกรีมแถวโรงเรียนเสียก่อน  และโชคดันไม่เข้าข้างที่ในจังหวะนั้น  ปิ๊กกำลังยื่นช้อนไอศกรีมมาจ่อปากและคะยั้นคะยอให้ผมกิน

ภาพที่ลูกหมูเห็นจึงไม่ต่างจากที่ผมกำลังสวีทหวานกับคนที่น้องสั่งให้ผมอยู่ห่างๆ  ถึงผมจะมั่นใจว่าเวลาผ่านไปน้องจะเข้าใจเองว่าผมไม่ได้เต็มใจไปอยู่จุดนั้นก็ตาม  แต่เหตุการณ์ตรงหน้ามันส่อให้น้องเข้าใจผมผิดมากอยู่  ซึ่งผลก็อย่างที่เรารับรู้กัน  ลูกหมูโกรธผมจนไม่ยอมพูดด้วยตั้งแต่เห็นภาพผมกับปิ๊กในร้านนั่น  ส่วนไลอ้อนก็ได้รับผลกระทบไปด้วย  เพราะเหมือนเรารวมหัวกันทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

“ไทนี่ขอบใจนายมาก...อืม  ถ้าฉันเจอลูกหมูแล้วจะติดต่อกลับ”  ผมวางสายจากไทนี่ด้วยความสิ้นหวัง  ทั้งๆที่ตั้งความหวังไว้มากว่าจะต้องพบลูกหมูอยู่กับไทนี่  คนที่เปรียบได้กับน้องชายแท้ๆของลูกหมู

ก่อนหน้านี้ผมไล่ตระเวนโทรหาทุกคนที่ผมคิดว่าลูกหมูจะไปหา  แต่ก็ไม่เจอว่าน้องติดต่อกับคนเหล่านั้น  ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทอย่างปูน  แก๊งสามสาว  และรุ่นพี่ที่สนิทช่วงที่ลูกหมูไปฝึกงานด้วย  แม้แต่การโทรเข้าบ้านของบุพการีที่อยู่หลังติดกัน  ด้วยหวังว่าน้องจะไปหาท่านทั้งคู่  ล่าสุดก็ไทนี่ที่เป็นความหวังสุดท้ายของผม  แต่ก็ไร้วี่แววของลูกหมู  ทำให้ความกังวลก่อตัวขึ้นจนผมแทบคลั่งใจตาย  แต่ผมต้องเก็บอาการไว้ด้วยอยู่ต่อหน้าลูก

ไลอ้อนหยุดร้องไห้ไปนานแล้ว  ลูกเอาแต่นั่งเงียบและจ้องเขม็งไปยังบานประตูที่เปิดอยู่ตลอดเวลา  เหมือนว่าลูกกำลังรอการกลับมาของคนเป็นแม่อย่างจดจ่อ  และไม่แม้แต่จะสนใจสิ่งรอบกายภายนอกสักนิด  พอได้เวลาทานข้าวลูกกินไปแค่นิดเดียว  ครั้นจะบังคับให้ลูกกินเพิ่มก็ทำไม่ลง  เพราะตัวผมเองก็แทบไม่มีความอยากอาหาร 

ผมจึงได้แต่ปลอบไลอ้อนว่าเดี๋ยวหม่ามี้ก็กลับมา  ลูกทำเพียงจ้องกลับมาที่ผมด้วยสีหน้าซีดเซียว  แววตาละห้อยหาไร้ซึ่งชีวิตชีวา  อาการของลูกสะท้อนใจผมให้ยิ่งกลัดกลุ้ม  และรู้ซึ้งเลยว่าการไม่มีลูกหมูอยู่ในบ้าน  ไม่ต่างจากร่างกายที่ไร้ซึ่งหัวใจ  แม้ยังคงใช้ชีวิตอยู่ได้แต่ก็ไม่ต่างอะไรจากซากศพเดินได้

“ไลอ้อน!  จะไปไหน!?”  อยู่ๆไลอ้อนก็ลุกพรวดและวิ่งไปทางประตู  ทำเอาผมตกใจไม่น้อย 

ผมจึงรีบลุกและเดินกึ่งวิ่งตามลูก  ภาพที่ปรากฏหน้าบ้านคือไลอ้อนยืนกอดเอวลูกหมูไว้แน่น  และซบหน้าไปกับหน้าท้องสะอื้นตัวโยน  ก่อนจะแผดเสียงร้องไห้จ้าออกมา  สลับเรียกหม่ามี้ไม่ขาดปาก

“ฮึกๆ  โฮๆๆ  หม่ามี้  ฮือออ  หม่า...มี้    อย่าทิ้งไลอ้อน  ฮึก  นะครับ  ฮือออ  หม่ามี้”  ผมถึงกลับน้ำตาซึมกับภาพตรงหน้า  แต่คนที่น้ำตาไหลอาบแก้มไปแล้วคือหม่ามี้ของลูกชายผม

“ไม่ร้องครับ  ฮึก  หม่ามี้กลับมาแล้ว  ขอโทษครับลูก  ฮือออ  ไลอ้อนไม่ต้องร้องแล้ว...นะ”  ลูกหมูกอดปลอบไลอ้อนทั้งๆที่ตัวเองก็มีอาการไม่ต่างจากลูกชาย

ผมเดินเข้าไปหาคนที่ผมรักทั้งคู่  เมื่อเข้าใกล้ลูกหมูเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม  ด้วยดวงตาที่วาวรื้นและแดงก่ำ  ประกายตาน้องหม่นแสงเต็มไปด้วยแววแห่งความรู้สึกผิด  ก่อนน้องจะหลบตาผมเสียดื้อๆ  ผมจึงตัดสินใจรวบกอดสองร่างแนบไว้กับอก  รับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นของคนทั้งคู่  แต่ที่ผมสัมผัสได้ชัดคืออาการเกร็งตัวของลูกหมู  ทำเอาผมใจหายด้วยกลัวน้องรังเกียจสัมผัสของผม  เพราะยังโกรธกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา 

.
.
.
มีต่อด้านล่างค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-08-2015 21:51:41

อ่านต่อเลยค่า^^
.
.
.

ผมจึงใช้มือลูบไปทั่วแผ่นหลังน้องอย่างอ่อนโยน  กระทั่งร่างนุ่มนิ่มคลายอาการดังกล่าวลง  ก่อนผมจะก้มลงกระซิบข้างหูน้อง

“หมูน้อยอย่าหายไปไหนแบบนี้อีก  พี่เป็นห่วงเรามากนะ”  จบประโยคผมถึงกลับน้ำตาซึม  ด้วยอัดอั้นและโล่งใจในเวลาเดียวกัน  ก่อนจะขโมยหอมแก้มน้องเสียหลายที  ให้สมกับความคิดถึงและความเป็นห่วงที่มีให้กับคนในอ้อมกอด

“นลินพาลูกหมูมาส่งให้แล้วนะคะ  พอเดาออกว่าทางนี้คงวุ่นวายน่าดู”  ถ้าน้องนลินไม่พูดประโยคดังกล่าวออกมา  ผมก็คงไม่รู้ว่ามีแขกมาเยือนถึงบ้าน

เมื่อเงยหน้าขึ้นผมถึงได้รู้ว่า  นอกจากน้องนลินยังมีอเล็กซ์อดีตเพื่อนร่วมวงตามมาด้วย  ผมคิดไม่ถึงจริงๆว่าลูกหมูจะไปหาคู่รักตรงหน้า  เพราะเท่าที่รู้นานๆทีน้องถึงจะติดต่อกับคนคู่นี้  แต่ผมดันลืมไปว่าเมื่อเจ็ดปีก่อนพวกเราสองคู่เคยไปกินนอนอยู่ด้วยกันที่ฮ่องกงร่วมเดือน  แล้วไหนจะมีทริปย่อยๆที่ทำให้เราเจอกันเพราะค่ายเพลงเดิมของผมอีก

“นลินไม่รู้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้น  แต่ตอนนี้ลูกหมูน่าจะใจเย็นขึ้นมากแล้วล่ะค่ะ  ยิ่งได้เห็นไลอ้อนร้องไห้หนักขนาดนั้น”  ผมได้แต่เอ่ยขอบใจน้องนลินที่ดูแลคนรักของผมให้  ก่อนหันมาจับไม้จับมือขอบใจอเล็กซ์ 

ตั้งแต่ทั้งคู่มาถึงบ้านผมนั้น  อเล็กซ์แทบไม่พูดอะไร  ปล่อยให้ภรรยาบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดแก่ผมอยู่คนเดียว  เพื่อนดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นผิดหูผิดตา

น้องนลินเล่าว่าประหลาดใจมากที่อยู่ๆลูกหมูไปหาตัวเองถึงบ้านโดยไม่บอกกล่าว  และยิ่งหนักใจที่เห็นสีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาของลูกหมู  แถมพอถามว่าเกิดอะไรขึ้น  และผมไปอยู่ที่ไหนถึงปล่อยให้ลูกหมูมาหาเธอคนเดียว  ลูกหมูถึงกลับปล่อยโฮให้เธอตกใจขึ้นไปอีก  กว่าจะปลอบให้เงียบได้ก็ใช้เวลาไปพักใหญ่  ที่สำคัญลูกหมูไม่ได้เล่าสาเหตุของความผิดปกติที่เกิดขึ้นให้น้องนลินรู้  แต่เธอก็พอเดาได้ว่าต้นเหตุนั้นน่าจะมาจากผม  จึงไม่คิดจะถามหาสาเหตุอีก  ด้วยกลัวลูกหมูจะอึดอัดใจพาลหนีไปเสียที่อื่น 

หลังจากนั้นน้องนลินก็ชวนลูกหมูคุยเรื่องอื่น  พยายามไม่โยงมาถึงเรื่องครอบครัว  เธอประเมินท่าทีลูกหมูได้ว่าไม่มีวี่แววว่าจะกลับบ้าน  จึงเตรียมห้องนอนไว้ให้น้องนอนค้าง  และตั้งใจไว้ว่าจะแอบโทรมาบอกผมเรื่องที่อยู่ของลูกหมู  แต่เรื่องก็ไม่เป็นไปตามที่เธอคาดการณ์ไว้  เมื่ออยู่ๆลูกหมูก็ขอตัวกลับบ้าน  หลังจากช่วยน้องนลินดูแลลูกแฝดของเธอ  ผมเดาได้ว่าลูกหมูคงคิดถึงไลอ้อนจึงอยากรีบกลับมาดูแลลูก  เพราะแม่ลูกคู่นี้ไม่เคยห่างกันเกินวันความผูกพันย่อมมีมาก

ทั้งคู่อยู่คุยกับผมอีกไม่นานก็ขอตัวกลับบ้าน  เพราะเป็นห่วงลูกชายฝาแฝดอายุสามขวบที่ให้อยู่ตามลำพังกับพี่เลี้ยง  เมื่อส่งแขกเรียบร้อยแล้ว  ผมจึงรีบขึ้นบ้านและตรงไปยังห้องนอน  แต่กลับไม่พบคนที่ผมอยากเห็นหน้า  ทำให้ต้องเปลี่ยนที่หมายเป็นห้องนอนของไลอ้อนแทน  ซึ่งก็สมใจด้วยพอเปิดประตูไป  ผมพบว่าลูกหมูกำลังนั่งมองไลอ้อนที่กำลังหลับอยู่บนเตียง  พอสังเกตดีๆจึงเห็นว่าเจ้าลูกชายกุมมือหม่ามี้ของตัวเองไม่ปล่อย  ทั้งๆที่ตาหลับแต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มน้อยๆอย่างน่าเอ็นดู  ทำเอาผมยิ้มตามรอยยิ้มนั้นของลูก

“ไลอ้อนหลับแล้ว  ลูกหมูกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”  ผมถึงกลับยิ้มค้าง  เมื่อการตอบรับของลูกหมูคือความเงียบ  ก่อนน้องจะปลดมือน้อยๆออกจากมือตัวเอง  และลุกขึ้นเดินผ่านผมไปอย่างช้าๆ

ผมเดินตามร่างอวบไปเงียบๆ  จนกระทั่งเราเข้ามาอยู่ในห้องนอนด้วยกัน  แต่จนถึงนาทีนี้ลูกหมูก็ยังไม่ยอมพูดอะไร  หรือแม้แต่ชำเลืองมาทางผมเลย  ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป  จึงเดินไปขวางหน้าลูกหมู  ก่อนที่น้องจะเดินหลบไปทางห้องน้ำ  และรั้งต้นแขนน้องไว้  เพื่อให้เราได้เคลียร์ปัญหากันอย่างจริงจัง

“หมูน้อยคุยกับพี่ก่อน  ตั้งแต่เกิดเรื่องเรายังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย”  ปฏิกิริยาของหมูน้อยต่อประโยคดังกล่าวคือความเงียบเหมือนที่ผ่านมา  พร้อมด้วยอาการเบือนหน้าหนีที่ทำเอาผมใจหาย

หากลูกหมูยังคงเงียบอยู่แบบนี้ต่อไป  ผมคงได้เป็นโรคประสาทเพราะความเครียดและวิตกกังวลเป็นแน่  จึงตัดสินใจรั้งร่างกลมเข้าหาอกและกอดน้องไว้จนแน่น  ลูกหมูไม่ขัดขืนแต่เกร็งตัวรับสัมผัสจากผม  ยืนยันได้ว่าน้องยังคงโกรธผมเอามากๆ

“โธ่  ลูกหมู...ไม่เป็นแบบนี้สิ  พี่ขอโทษสำหรับเรื่องในวันนี้  พี่ผิดเองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด  หมูน้อยยกโทษให้พี่ได้มั้ย  แต่อย่าเงียบแบบนี้เลย  พี่ใจไม่ดี...หมดแล้ว”  ผมแทบหมดแรงเมื่อพูดประโยคดังกล่าว  เรียกว่าคำสุดท้ายแทบไม่หลุดออกจากลำคอ

แม้ผมพยายามรั้งใบหน้าน้องให้หันมาคุยกันดีๆ  แต่ลูกหมูยังคงเงียบและเบือนหน้าหนี  ถึงผมจะอึดอัดและขัดใจในท่าทางน้องเพียงใด  แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรมากไปกว่านี้  เพราะขืนลงแรงและฝืนใจน้อง  ผมกลัวว่าคนตัวกลมจะเจ็บตัวเสียก่อน  ซึ่งผมไม่มีวันยอมให้เกิดขึ้น  จึงพยายามอ้อนวอนคนรักให้ใจอ่อน  แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเท่าใดนัก

“ลูกหมู...หมูน้อย  คุยกับพี่เถอะนะครับ  พี่ผิดเอง  ลูกหมูจะลงโทษยังไงก็ได้  ขอแค่พูดกับพี่ก่อน...หมูน้อย!!”  สายน้ำตาบนแก้มลูกหมูที่ได้เห็น  ทำผมตกใจจนเกือบทำอะไรไม่ถูก  เพราะคาดไม่ถึงมาก่อน  ด้วยคิดไว้ว่าผมโดนน้องโกรธจนไม่อยากเห็นหน้ากันแล้ว

หมูน้อยเอาแต่ร้องไห้แบบไร้เสียง  ผมเห็นแล้วพาลปวดใจ  ทั้งหดหู่และสับสนในเวลาเดียวกัน  จึงได้แต่กอดปลอบคนตัวกลม  ท่ามกลางความเงียบและเสียงสะอื้นที่ดังขึ้นมาเป็นพักๆ  กระทั่งแน่ใจแล้วว่าลูกหมูหยุดร้องไห้แล้วนั่นแหละ  ผมถึงดันร่างนุ่มนิ่มออกจากอก  ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกจากแก้มซีดเซียว  และได้ใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่คราวนี้หมูน้อยยอมที่จะสบตากันตรงๆ  ผมจึงขอโทษน้องอย่างเป็นเรื่องเป็นราวอีกครั้ง  แต่ยังไม่ทันเอ่ยจนจบประโยค  ฝ่ามือเย็นๆก็ยื่นมาปิดปากผมเสียก่อน

“พี่ไม่ต้องขอโทษลูกหมูแล้วครับ  ลูกหมูต่างหากที่ต้องขอโทษพี่ลีโอที่ทำตัวงี่เง่า  งอนในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง  จนทำร้ายจิตใจของไลอ้อน  และทำให้พี่ลีโอร้อนใจ...ลูกหมูขอโทษนะครับ”  คำขอโทษดังขึ้นพร้อมกับที่ลูกหมูกราบลงกับอกผม  ก่อนน้องจะซบแก้มไปแทนที่และสวมกอดผมไว้จนแน่น

นาทีนี้ผมทั้งโล่งใจและยินดีในเวลาเดียวกัน  แต่ก็ยังคงสงสัยในท่าทีที่แตกต่างของลูกหมู  มันเกิดอะไรขึ้นหรือลูกหมูไปรับรู้อะไรมา  ช่วงที่น้องออกไปจากบ้านแล้วกันแน่  ผมไม่เก็บความสงสัยไว้อีกต่อไป  ด้วยเอ่ยถามน้องอย่างที่ใจคิด  ลูกหมูมีสีหน้าสลดแววตาสื่อถึงความรู้สึกผิดชัดเจน

“ลูกหมูยอมรับครับว่าโกรธมาก  ที่เห็นพี่ลีโอกับไลอ้อนอยู่กับสองแม่ลูกคู่นั้นในร้านไอศกรีม  ทั้งๆที่ลูกหมูเคยขอร้องพี่ไว้แล้ว  ว่าไม่อยากให้พี่ติดต่อหรือใกล้ชิดกับคุณปิ๊ก  เลยทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต  ประชดพี่กับลูกด้วยการหลบออกจากบ้าน  เพราะรู้สึกว่าเหมือนโดนคนที่ลูกหมูรักหักหลัง  แม้ใจลึกๆจะรู้ว่าน่าจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้พี่ลีโอกับไลอ้อนต้องอยู่ในสถานการณ์นั้น  แต่เพราะความโกรธความน้อยใจมันบังตา  ทำให้ลูกหมูทำตัวแย่ๆ  ลูกหมูนี่แย่จังเลยนะครับ”

น้ำเสียงสั่นเครือที่ได้ยินจากหมูน้อย  ทำให้ผมต้องคว้าต้นคอน้องเข้าหาตัว  ก่อนจะกระซิบปลอบคนรักผ่านกลุ่มผมหอมๆ

“ไม่หรอก  คนที่แย่คือพี่  ลูกหมูอย่าร้องอีกเลยนะ  พอแล้ว  ไหนเล่าให้พี่ฟังสิว่าทำไมเราถึงเปลี่ยนใจกลับบ้าน  น้องนลินบอกพี่ว่าอยู่ๆลูกหมูก็ขอกลับ  ทั้งๆที่ไม่มีวี่แววมาก่อน”  หมูน้อยพยักหน้ากับอกผมและกอดเอวผมไว้หลวมๆ

“เพราะครอบครัวนลินกับอเล็กซ์นั่นแหละครับ  ทำให้ลูกหมูคิดได้  พ่อแม่ลูกดูรักกันและเป็นครอบครัวที่อบอุ่นโดยเฉพาะหลานฝาแฝดทำให้ลูกหมูคิดถึงไลอ้อน  สะท้อนใจว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่  จนสำนึกได้เลยว่าการกระทำของตัวเองส่งผลเสียถึงลูกโดยตรง  ไลอ้อนไม่ควรมารับรู้เรื่องความขัดแย้งของพ่อแม่  และถึงเราจะทะเลาะกันยังไงก็ไม่ควรดึงลูกเข้ามายุ่งด้วย  แต่ลูกหมูดันพาลมั่วไปหมด  จนทำร้ายจิตใจลูกเข้าให้ 

ตอนนั้นจึงเพิ่งคิดได้ว่าไม่น่าเอาเรื่องของคนอื่นมาทำร้ายคนในครอบครัว  ที่สำคัญพี่ลีโอแสดงออกชัดว่ารักและเห็นลูกหมูเป็นคนสำคัญที่สุดมาตลอดแท้ๆ  ลูกหมูงี่เง่าเองที่เอาอารมณ์เป็นใหญ่  จนเรื่องมันบานปลายแบบนั้น  พอกลับถึงบ้านได้เห็นว่าไลอ้อนอยู่ในสภาพไหน  เลยยิ่งไม่กล้าสู้หน้าพี่  กลัวว่าพี่จะโกรธจนเบื่อหน่ายลูกหมูไปแล้วด้วยซ้ำ”

ผมเข้าใจความรู้สึกของคนรักและไม่คิดจะโกรธอย่างที่น้องกลัว  เหตุการณ์นี้ทำให้เราต่างเรียนรู้กันและกันมากขึ้น  ผมได้เรียนรู้เพิ่มขึ้นมาว่ามีเมียเป็นคนขี้หึงมากคนหนึ่ง  แต่เมียผมก็เป็นคนที่มีเหตุผลเพียงพอ  ที่จะรู้จักขอโทษและให้อภัยสามีอย่างผมเช่นกัน 

ต่อไปนี้ผมคงต้องระวังตัวและเชื่อฟังคนเป็นเมียและแม่ของลูกคนนี้ให้มากขึ้น  หากไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์วุ่นวายเช่นนี้อีก  ซึ่งผมก็เชื่อว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ลูกหมูก็ได้รับบทเรียนเช่นกัน  ด้วยความหุนหันใจร้อนของตัวเอง  ทำให้เผลอไปทำร้ายจิตใจของลูกเข้า  กับผมแม้ได้รับผลกระทบจากข้อเสียนี้  แต่ก็ไม่มากเท่าที่ไลอ้อนได้รับ  ดังนั้นไม่ควรที่จะมีใครโดนตำหนิต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ไม่มีทางที่พี่จะโกรธหรือเบื่อลูกหมูเด็ดขาด  ชีวิตคู่มันคงต้องมีสีสันกันบ้าง  ความรักถึงจะไม่จืดจาง  แต่พี่ขออย่างนะครับ  ต่อไปอย่าหลบออกจากบ้านอีก  มีอะไรก็ขอให้คุยกัน  จะโกรธจะต่อว่าหรือทำร้ายร่างกายพี่ก็ได้  ถ้าทำแล้วมันทำให้เราได้คุยกัน  เพราะอย่างน้อยเราคงจะปรับความเข้าใจกันได้เร็วกว่านี้  พี่เองต่อไปก็จะระวังตัวและเชื่อเมียพี่ให้มาก  ครอบครัวเราจะได้อบอุ่นและรักกันจนครอบครัวอื่นๆอิจฉา  ดีมั้ยครับ”

“ครับ  ลูกหมูให้สัญญาว่าต่อไปมีอะไรเกิดขึ้น  จะใจเย็นและเปิดอกคุยกับพี่”  รอยยิ้มสดใสกลับคืนสู่ใบหน้าของลูกหมูแล้วครับ 
ผมถึงกลับโล่งใจและยิ้มได้กว้างที่สุดตั้งแต่เกิดเรื่องมา

“ถ้างั้น...เรามาเปิดอกคุยกันดีกว่า  จะได้รักและเข้าใจกันมากขึ้น  ฮึๆ”  ลูกหมูเอียงคอทำหน้างงงวยใส่ผม 

ดูท่าน้องจะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด  ถ้าเช่นนั้นผมคงต้องลงมือสาธิตให้เข้าใจกันเลยดีกว่า  ผมผลักลูกหมูนอนลงบนเตียง  ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของน้อง

“อ๊ะ!  พี่!  ทำอะไรครับ!?”  ผมเงยหน้าจากแผ่นอกขาวผ่องที่ประดับไปด้วยตุ่มไตสีชมพูน่ากิน

“ก็เปิดอกคุยกันยังไงล่ะ  เราจะได้เข้าใจกันมากขึ้น”  ผมไม่รอให้ลูกหมูตั้งตัวได้  ด้วยก้มลงประกบจูบบนเรียวปากที่กำลังเผยอค้างเพราะความตกใจ

“อืมมมม”  สุดท้ายคนใต้ร่างก็ครางผะแผ่วด้วยความพอใจให้ผมได้ยิน  คงไม่ต้องเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

ชีวิตหลังแต่งงานของผมกับลูกหมูไม่ได้ราบรื่นและมีแต่ความสุขเหมือนกับนิทาน  แต่ชีวิตคู่ต้องผ่านเหตุการณ์ทั้งดีและร้ายร่วมกัน  ต้องมีการปรับตัวและเรียนรู้กันไปตลอดชีวิต  แต่ขอเพียงใจของเราผูกพันและจับมือกันไว้ให้แน่น  เราก็จะผ่านอุปสรรคเหล่านั้นไปได้  นอกจากความรักที่เรามีให้กันแล้ว  คงต้องอาศัยความเข้าใจและการให้อภัยซึ่งกัน  ถึงจะสามารถครองรักกันไปได้ยาวนาน 

เหมือนเช่นเหตุการณ์ของผมกับลูกหมูที่เริ่มต้นด้วยความวุ่นวายชวนปวดใจ  แต่สุดท้ายเราก็สามารถปรับความเข้าใจกันได้  ทำให้เรารู้สึกรักกันมากขึ้น  เพราะเราต่างเรียนรู้กันแล้วว่าการถนอมหัวใจรักของกันและกันนั้นสำคัญที่สุด

...................................................

ในที่สุดก็เข้าใจกัน  ลีโอนี่น่าตีจริงๆเลยเนอะ
ทำเอาทั้งแม่ทั้งลูกน้ำตานองเลยทีเดียว
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้  โฮะๆ

นี่เป็นแค่ตอนพิเศษ 2 เรายังมีตอนที่ 3 ให้ได้ติดตาม
ยังไงฝากตามให้กำลังใจครอบครัวเล็กๆครอบครัวนี้ด้วยนะคะ

 :pig4:   :กอด1:

ปล.เรื่องนี้เปิดให้จองแล้วนะคะ  รายละเอียดตามลิ้งค์นี้เลยค่ะ^^
ใครอยากได้ลูกหมูไปนอนกอด รีบติดต่อมาน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47705.msg3118393#msg3118393

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 05-08-2015 22:21:26

สนุกกกกกอิอิ :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-08-2015 22:30:32

บางทีพี่ลีโอก็ไม่ต้องซื่อตรงกับคำพูดของตัวเองขนาดนั้นก็ได้มั้งคะ เอะอะๆ ก็หื่นใส่ลูกหมูตลอดเลย~ :laugh: เราเชื่อแล้วค่าว่าคุยกันแบบ 'เปิดอก' จริงๆ ^^

ปล. ตอนแรกเราก็นึกว่าจะได้เห็นลูกหมูบู๊กับเจ๊ปิ๊กเสียแล้วนะคะเนี่ย แต่พอมาคิดๆ ดูอีกที เรื่องบู๊อะไรเทือกนั้นช่างไม่เข้ากับวิถีคนน่ารักอย่างลูกหมูสักนิดเดียวเลยล่ะค่ะ :-[

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-08-2015 01:51:44

แล้วชะนีปิ๊กที่ทำให้ครอบครัวเค้าเกือบมีปัญหานี่จะจัดการยังไงดีคะ :m16:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-08-2015 01:57:31

ต้องกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นด้วยการมีน้องให้ไลอ้อนหลายๆคนน่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-08-2015 02:02:09

ต้องกระชับความสัมพันธ์ให้แน่่นแฟ้นด้วยการมีน้องให้ไลอ้อนหลายๆคนน่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 06-08-2015 07:22:03

เย้ๆๆ สนุกมากก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-08-2015 08:13:33

 :กอด1: ลูกหมูหึงน่ากลัวมาก แต่ดีแล้วค่ะที่กลับมาคุยกัน

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-08-2015 09:24:28

ปรับความเข้าใจกันได้ก็ดีแล้ว~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 06-08-2015 09:41:59

 :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 06-08-2015 12:24:27

พี่เลโอ คุยกันเปิดอกแบบนี้

สงสัยน้องไลอ้อนจะได้น้อง 55555555

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 06-08-2015 13:01:32

 ลูกหมู คุยแบบ "เปิดอก" แบบนี้ชักน่าสงสาร หึหึ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 06-08-2015 15:00:40

 :mew3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 06-08-2015 21:09:24

รอ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-08-2015 20:31:51

ดีนะที่ยังกลับมาคุยกัน สงสารไลอ้อนอ่ะ  :mew6:
ยัยปิ๊กนั่นก็น่าจะรู้บ้างว่าเขามีครอบครัวแล้วไม่น่าตามมายุ่งกับสามีคนอื่นอีก :m16:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-08-2015 03:50:10

เปิดอกคุยงี้เลยเหรอพี่ลีโอ :hao6:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-08-2015 07:12:02

น้องไลอ้อนร้องไห้เลย กลัวหม่ามี้หนีไปจริงๆ  :mew4:
ลูกหมูคนน่ารักไม่ทิ้งครอบครัวไปไหนหรอกเนอะ ส่วนคุณแม่น้องปิ๊งก็น่าจะมีสำนึกอยู่บ้างนะคะว่าพี่ลีโอไม่ได้โสดเหมือนตัวเองซะหน่อย :katai1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 09-08-2015 00:53:58

ลูกหมูน่ารักมาก หวานกันทั้งเรื่อง

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-08-2015 05:33:32

แหม พี่ลีโอเปิดอกคุยได้เยี่ยมมากกกก
ขอน้องไลอ้อนซักคนสิคะ ฮิๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-08-2015 08:54:28

ตอนที่ยังไม่มีลูกก็ว่าน่ารักแล้วนะ เป็นคุณแม่ยิ่งน่ารักใหญ่เลย
ดูเหมือนว่าคนที่จะเซียนเรื่องเลี้ยงลูกจะเป็นคุณพ่อนะ
ปัจจุบันเลยกล่อมทั้งแม่ทั้งลูกไปพร้อมกันเลย :laugh:
เรื่องหึงหวงมันก็เป็นธรรมดาอ่ะนะ ดีที่ลูกหมูคิดได้เร็ว
ความรักทำให้อุปสรรคและความบาดหมางหายไปได้
ต่อไปนี้ไลอ้อนต้องจำให้ขึ้นใจว่าอย่าใจอ่อนกับขนมเด็ดขาด
โดยเฉพาะขนมจากบุคคลต้องห้าม ไม่อย่างนั้นได้ร้องไห้อีกแน่
ตอนแรกน้ำตานอง ตอนสุดท้ายทำไมกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะ :o8:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-08-2015 22:49:51

เป็นอีกเรื่องที่ไม่ได้มาตามอ่าน มาอีกทีจบเลย

แหม่ะยังคงหวานหยดย้อยตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆพ่อลีโอ

แล้วลูกชายนี่น่ารักมาก ว่าแต่ 10 ตอนที่ไม่ลงนี่น่าเสียดาย 1 ในนั้นต้องมีตอนคืนไลอ้อนให้ท่านเมอาแน่ๆเลย

ขอบคุณสำหรับนิยายหวานๆนะครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 10-08-2015 22:55:31

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 12-08-2015 09:21:40

สามีอย่างพี่ลีโอนี่มีอีกมั๊ยยยย???? อยากได้ๆๆๆๆ :mew1:
ลูกหมูน่ารักมากกกกกก ขี้หึงมากกกก เช่นกัน 555555
ไลอ้อน มีปีกสองปีก??? ชักอยากรู้อนาคต :impress2:

ขอบคุณ Miss-U ที่เขียนเรื่องราวน่ารักๆมาให้อ่านนะค่ะ  :กอด1:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-08-2015 15:17:12

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 15-08-2015 16:12:55

ได้รับของแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ 2 "หนี!!" P.33 (5/8/58) >>>ประกาศรวมเล่ม!!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 18-08-2015 11:55:12

ไลอ้อนน่ารักอ่ะ ขโมยกลับบ้านได้ไหม อิอิ

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-09-2015 09:22:32

ตอนพิเศษ 3

ลูกหมู

“คุณลูกหมูรับไว้เถอะนะครับ  ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากผม”  กล่องของขวัญสีชมพูหวานแหววถูกยื่นมาตรงหน้า  พร้อมรอยยิ้มของคนให้ที่ไม่ต่างจากสีของกล่อง 

ผมถึงกับลำบากใจที่จะรับไว้  เนื่องจากรู้เจตนาของคนให้  แต่สถานะของคนตรงหน้าก็ทำเอาผมลังเลไม่น้อย  หากผมจะไม่แยแสมัน  นาทีนี้ผมจึงได้แต่เสหลุบตาลงมองยังกล่องผูกโบว์สีหวาน  ไม่ใช่ว่ากำลังเขินอายแต่ไม่อยากเห็นแววตาที่ส่อเจตนาสานสัมพันธ์คู่นั้นต่างหาก

“แต่ว่า...คือ  ผมเกรงใจคุณครูน่ะครับ  ไม่เห็นต้องลำบากซื้อของขวัญวันเกิดมาให้ผมเลย  ผมว่า...หืม  ไลอ้อน!”  กล่องของขวัญเจ้าปัญหาถูกดึงไปต่อหน้าต่อตา  จากฝีมือของลูกชายเพียงคนเดียวของผม 

ไลอ้อนยืนทำหน้านิ่งและจ้องเขม็งไปยังคุณครูที่กำลังทำหน้าตื่นด้วยความตกใจ  ท่าทางของลูกถอดแบบของคนเป็นพ่อมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน  นาทีนี้จะว่าผมโล่งใจก็ว่าได้ที่เห็นคนที่ผมมารับ  เข้ามาช่วยกู้สถานการณ์วิกฤตได้ทันท่วงที  แต่กิริยาที่ไม่สมกับความเป็นเด็กของลูก  ก็ไม่อาจถูกละเลยไปได้  เพราะไลอ้อนอาจจะถูกต่อว่าในใจได้ว่าพ่อแม่ไม่มีเวลาอบรมมารยาท  ผมจึงจงใจจ้องตากับเจ้าลูกชายคนเก่ง  พร้อมกดเสียงเรียกชื่อจริงของลูกนิ่งๆเป็นการเตือน

“เทพทัต!”  ไลอ้อนจะรู้ดีครับ  หากว่าผมเรียกเจ้าตัวด้วยชื่อจริงเมื่อไหร่  นั่นหมายความว่าไม่มีการล้อเล่นไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดๆ

“ผมขอโทษครับ”  ผมยิ้มออกจนได้  เมื่อไลอ้อนยกมือไหว้ขอโทษคุณครูที่ทำตัวเสียมารยาทไปเมื่อครู่ 

คุณครูภาคภูมิก็รับไหว้แม้สีหน้ายังคงตึงๆ  แต่เมื่อเห็นว่าผมมองอยู่  เขาก็คลี่ยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะหลบตาเสียดื้อๆ  ผมจึงตัดปัญหาด้วยการส่งกล่องของขวัญคืนแก่เจ้าของ  ด้วยไม่อยากให้เกิดข่าวลือแปลกๆไปทั่วโรงเรียน  เนื่องจากนาทีนี้มีสายตาหลายคู่ให้ความสนใจมองมาไม่น้อย  ที่สำคัญผมไม่อยากมีปัญหาครอบครัว  เพราะหากพี่ลีโอรู้เรื่อง  พี่ต้องไม่อยู่เฉยเป็นแน่  ด้วยพี่ลีโอเขม่นคุณครูภาคภูมิมาพักใหญ่แล้ว  ก็คงตั้งแต่คุณครูเริ่มเข้าสอนที่นี่เมื่อสองเดือนก่อน

“คุณครูครับ  ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ  ต้องขอโทษคุณครูด้วยนะครับ...ไลอ้อนกลับกันเถอะลูก  เดี๋ยวคุณพ่อจะรอนาน  ลาคุณครูสิครับ”  ลูกชายคนเก่งฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดีและรีบยกมือไหว้ลาครูตามที่ผมแนะนำ 

ผมเองก็อาศัยจังหวะที่คนตรงหน้ายังจับต้นชนปลายไม่ถูก  ชิ่งหนีด้วยการจูงลูกเดินออกมา  และพาไลอ้อนขึ้นรถของที่บ้านทันที  หากว่าวันนี้พี่ลีโอมารับไลอ้อนพร้อมผมเหมือนอย่างทุกวัน  เหตุการณ์ชวนกระอักกระอ่วนใจคงไม่เกิดขึ้น  ถ้าไม่เป็นเพราะพี่ต้องอยู่เคลียร์งานก่อนที่จะลายาว  เพื่อพาพวกเราไปเที่ยวฉลองวันเกิดของผม  ควบพาไลอ้อนเที่ยวช่วงปิดเทอม  เผลอแป๊บๆลูกชายรูปหล่อหน้าตาดีไม่แพ้พ่ออย่างไลอ้อนปีหน้าก็เรียนชั้นป.4แล้ว  เวลาผ่านไปเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

“ไลอ้อนไม่ต้องไปบอกเรื่องเมื่อครู่ให้คุณพ่อทราบนะครับ”  ไลอ้อนคิ้วขมวดตีหน้ายุ่งทันทีที่ได้ยินประโยคดังกล่าวจากผม 

ผมเองเตรียมอธิบายให้ลูกเข้าใจถึงผลที่จะตามมา  หากเจ้าตัวเอาเรื่องนี้ไปฟ้องคนเป็นพ่อ  เพราะคุณครูจบใหม่อาจมีประวัติการทำงานที่แรกไม่ถึงสามเดือนก็เป็นได้  แต่ผมยังไม่ทันเอ่ยอะไร  พ่อลูกชายรูปหล่อก็สวนออกมาเสียก่อน

“คุณพ่อสั่งให้ไลอ้อนรายงานเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเกี่ยวกับหม่ามี้ทุกเรื่องครับ  ถ้าไลอ้อนปิดบังเรื่องนี้ก็เท่ากับฝืนคำสั่งของคุณพ่อ  และกลายเป็นเด็กที่ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่น่ะสิครับ”  รอยยิ้มใสซื่อที่ที่ไลอ้อนส่งให้ผมนั้น  ไม่ได้ลดทอนความจริงจังของลูกลงเลย 

ในเมื่อไลอ้อนใช้สายตาแน่วแน่จ้องผมอยู่  เหมือนว่าลูกกำลังกดดันผมอยู่กลายๆ  ไม่ต่างจากท่าทางของคนเป็นพ่อที่ผมเคยพานพบมา  ผมลืมไปได้อย่างไรกันนะว่าลูกชายของผมฉลาดคิดฉลาดพูดเพียงใด  แถมไลอ้อนยังมีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ  คำพูดและกิริยาของไลอ้อนจึงไม่ได้สร้างความแปลกใจให้แก่ผมนัก  แต่ก็ทำเอาผมถึงกับพูดไม่ออก 

ขืนผมสั่งให้ไลอ้อนทำตามเจตนาเดิม  คงไม่ต่างจากการกลืนน้ำลายตัวเอง  เผลอๆต่อไปลูกจะกลายเป็นเด็กไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่  ร้ายกว่านั้นอาจจะเป็นเด็กชอบพูดโกหกไปเลยก็ได้  ผมจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย  แม้จะแอบหมั่นไส้พ่อลูกคู่ซี้ขึ้นมาเบาๆ  ที่มีแอบนัดแนะกันลับหลังผม  แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอดูผลที่จะตามมา

“ครับ!?”  ผมส่งเสียงกึ่งถามกึ่งสงสัยให้คู่พ่อลูกที่มองมาจากโต๊ะตัวใหญ่กลางห้องทำงาน  ด้วยใบหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความเคร่งเครียดและจริงจังเกินเหตุ  ทั้งๆที่ผมเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำธุระเสร็จ

“เดี๋ยวไลอ้อนออกไปตามของว่างจากพี่นิรมลก่อนนะครับ  หม่ามี้จะได้ทานรองท้องก่อนออกเดินทาง...[ฟอดดด]...ไลอ้อนรักหม่ามี้มากนะครับ”  แม้ผมจะแปลกใจกับท่าทางรีบร้อนของไลอ้อน  แต่อดฉีกยิ้มจากคำบอกรักแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของลูกไม่ได้จริงๆ 

ผมจึงสวมกอดร่างเล็กที่สูงเกินมาตรฐานของเด็กเก้าขวบไว้อย่างหลวมๆ  ก่อนหอมแก้มไลอ้อนพร้อมบอกรักเป็นการกลับคืน  ทำเอาลูกอมยิ้มถูกใจตาพราว  ได้เห็นแบบนั้นผมล่ะอดใจไม่ไหว  ยื่นหน้าจุ๊บปากอิ่มแดงคู่เล็กนั่นเสียอีกที  ทำเอาเจ้าลูกชายรูปหล่อถึงกับแก้มแดงออกอาการเขินชัดตา  พาลให้ผมนึกเอ็นดูลูกชายยิ่งขึ้นไปอีก  แต่พอไลอ้อนเหลือบมองไปทางด้านหลังของผม  จากที่ฉีกยิ้มเสียกว้างกลับเปลี่ยนท่าทีเป็นเคร่งขรึมได้อย่างน่าฉงน  ก่อนจะขยับตัวหยุกหยิกไปมาและรีบขอตัวเดินออกไป  ผมจึงได้แต่มองตามไลอ้อนไปอย่างมึนงง

พฤติกรรมแปลกประหลาดของลูก  ทำให้ผมยืดตัวขึ้น  และหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของดวงตาคู่คมติดดุ  ซึ่งดวงตาคู่เดียวกันนี้น่าจะเป็นต้นเหตุอาการแปลกๆของไลอ้อน  ด้วยแรกเห็นผมเองยังเผลอสะดุ้ง  บวกกับการย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าเมื่อชั่วโมงเข้ามาด้วย  ทำเอาผมสังหรณ์ใจขึ้นมาว่า  ท่าทางของพี่ลีโออาจจะสืบเนื่องมาจากคุณครูภาคภูมิก็เป็นได้  ดูท่าเจ้าลูกชายคงมาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหน้าโรงเรียนให้พี่รู้แล้ว

ผมจึงทำใจกล้าระบายยิ้มบางเบา  และเดินช้าๆไปนั่งประจันกับพี่ลีโอหน้าโต๊ะทำงาน  แต่ใบหน้าพี่ก็ยังไม่เปลี่ยน  และยังคงจ้องผมไม่กระพริบ  ผมเสมองงานบนโต๊ะที่มีแฟ้มรอเซ็นอนุมัติอีกไม่มากนัก  ดูท่าแล้วอีกไม่เกินชั่วโมงเราก็น่าจะได้ออกเดินทางตามกำหนด  ถ้าเจ้าของงานจะไม่มัวแต่จ้องผมไม่วางตา  และจะดีกว่านี้ถ้าดวงตาคู่นั้นจะทอประกายอ่อนหวานอย่างเคย  ไม่เข้มเสียจนผมไม่กล้าสบตาด้วยเช่นนี้  ไม่เช่นนั้นผมจะนั่งให้พี่ลีโอมองจนเบื่อกันไปข้างหนึ่ง

ผมตัดสินใจเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง  และตั้งใจระบายยิ้มให้หวานไปทั้งปากและตา  หวังละลายความแข็งกระด้างในตาพี่  ซึ่งดูเหมือนจะได้ผล  เมื่อแววตาพี่ลีโออ่อนแสงลง  แต่ใบหน้าก็ยังเคร่งขรึมไม่เปลี่ยน

“พี่ต้องการให้ลูกหมูช่วยอะไรมั้ยครับ  เผื่อจะเสร็จเร็วขึ้น  ลูกหมูไม่อยากให้พี่ลีโอกับไลอ้อนทานข้าวเย็นเลทมากนัก  มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ”  ระหว่างที่พูดประโยคนี้  ผมพยายามทอดเสียงอ่อนหวังถ่ายทอดความห่วงใยให้พี่รับรู้  แถมด้วยระบายยิ้มน้อยๆตลอดเวลา  เผื่อว่าคนหน้าเคร่งจะใจอ่อนส่งยิ้มให้กันบ้าง

“เฮ้อออ  เรานี่นะ...ลูกหมูเดินมาหาพี่”  ผมฉีกยิ้มได้กว้างตั้งแต่ได้ยินเสียงถอนใจยาวเหยียดของพี่ลีโอแล้วครับ  ดังนั้นเมื่อพี่เรียกผมเข้าไปหา  ผมจึงยิ่งกว่าเต็มใจ

ผมเดินไปยืนระบายยิ้มต่อหน้าพี่ลีโอ  ที่ยังคงนั่งวางแขนและหลังพิงพนักยังเก้าอี้ตัวใหญ่ไว้เต็มตัว  แต่คราวนี้มุมปากพี่ยกยิ้มน้อยๆให้ผมได้ชุ่มชื่นใจบ้างแล้ว  แต่อยู่ๆคนรูปหล่อก็รวบเอวและดึงผมลงไปนั่งบนตัก

“อ๊ะ!...พี่ครับ  งื้อออ”  ยังไม่ทันที่ผมจะประท้วงที่พี่ทำให้ผมตกใจ  ปลายจมูกโด่งๆของพี่ก็ฝังลงในซอกคอผม  ทำเอาขนลุกเกรียวกราวเลยทีเดียว

“พี่ไม่ได้ไปด้วยแค่วันเดียว  ถึงกับมีแมวหน้าอ่อนหวังตีท้ายครัวพี่เชียวรึ  ลูกหมู...เราน่ะเสน่ห์แรงมากไปรึเปล่าหืม  ต่อไปหน้าที่รับส่งไลอ้อนให้เป็นหน้าที่พี่ดีกว่ามั้ยครับ”  เป็นเรื่องแล้วครับ  ฟังจากน้ำเสียงพี่ลีโอน่าจะจริงจังไม่น้อย  ขืนผมไม่ทำอะไรสักอย่างคงได้โดนสั่งห้ามรับส่งไลอ้อนเป็นแน่ 

ผมไม่ต้องการเช่นนั้น  เพราะไม่อยากสูญเสียความรู้สึกแรกยามที่ได้เห็นใบหน้าของลูก  ตอนที่ไลอ้อนเห็นว่าผมไปรับที่โรงเรียน  มันช่างก่อเกิดความสุขท่วมท้นใจ  เมื่อดวงตาเล็กๆคู่นั้นทอประกายสดใส  และเต็มไปด้วยแววแห่งความหวังของชีวิต  เหมือนว่าผมเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวของไลอ้อน 

อาจจะฟังดูยิ่งใหญ่จนเกือบเป็นไปไม่ได้ไปเสียหน่อย  แต่ความรู้สึกของคนเป็นแม่กลับรู้สึกแบบนั้นทุกครั้งที่ผมไปรับลูก  ซึ่งในความเป็นจริงลูกชายของผมไม่เคยมีอาการงอแง  หรือแสดงออกว่าว้าเหว่ต้องการที่พึ่ง  ยามที่ต้องไปโรงเรียนเลยสักครั้ง  รวมถึงการไปโรงเรียนครั้งแรกของไลอ้อนช่วงเตรียมอนุบาลด้วย 

“ไม่ครับ!  เอ่อ...พี่ลีโอคร้าบ  ลูกหมูขอไปรับส่งไลอ้อนเหมือนเดิมนะครับ  อย่าไปสนใจคนอื่นเลย  เพราะความสนใจของลูกหมูมีไว้ให้พี่กับไลอ้อนเท่านั้น  ถือว่าขอเป็นของขวัญวันเกิดให้ลูกหมูอีกสักอย่างแล้วกันนะครับ”  ผมคล้องคอพี่ไว้พร้อมอ้อนด้วยเสียงหวานๆ  และยิ้มให้อีกสักหน่อย  ส่วนใจก็ได้แต่หวังว่าพี่ลีโอจะยอมใจอ่อนให้กัน

นาทีนี้กลายเป็นว่าพี่ลีโอกอดเอวผมไว้  โดยมีผมนั่งซ้อนตักเอียงข้างให้และใช้แขนคล้องคอ  ส่วนใบหน้าของเราก็ห่างกันเพียงคืบ  จนผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ  และได้เห็นภาพใบหน้าตัวเองสะท้อนผ่านดวงตาสีดำขลับของพี่  ก่อนภาพนั้นจะยิ่งชัดขึ้น  เมื่อพี่ลีโอยื่นหน้าเข้าหาผมร่นระยะห่างระหว่างเรา  กระทั่งริมฝีปากของเราสัมผัสกันบางเบา

“ขอกันแบบนี้พี่จะปฏิเสธลงได้ยังไง  หืม”  พี่ลีโอยิ้มออกแล้วครับ  ผมเห็นแล้วแทบละลายเชียวล่ะ

ผมคิดไม่ผิดเลยที่ใช้วิธีอ้อนพี่แทนการปั้นปึ่งเอาแต่ใจ  เพราะไม้อ่อนมักใช้ได้ผลกับพี่ลีโอทุกครั้ง  ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาผมน่ะรู้จุดอ่อนของพี่มากมาย  และมักจะเลือกใช้ให้ถูกจังหวะเสมอ  อย่างเช่นครั้งนี้เป็นต้น  เพราะจุดอ่อนเกือบทุกเรื่องของพี่ลีโอนั้น  มักมีที่ต้นตอมาจากตัวผมแทบทั้งสิ้น  ดังนั้นคงไม่มีใครตีจุดอ่อนของพี่ได้ดีเท่าตัวผมหรอก

“งั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธสิครับ  คิกๆ  วันนี้ไม่ควรทำให้เจ้าของวันเกิดเสียใจน้า”  พี่ลีโอไม่เพียงแค่ยิ้ม  แต่นาทีนี้ถึงขั้นกลั้วหัวเราะน้อยๆออกมาเชียวล่ะ  ถ้าผมไม่ได้นั่งอยู่คงได้ล้มทั้งยืน  เพราะแข้งขาอ่อนใจละลายจากความดูดีของพี่

“หึๆ  ถึงวันนี้ไม่ใช่วันเกิดลูกหมู  พี่ก็ไม่มีวันทำเราเสียใจหรอกนะ...รู้ใช่มั้ย”  เสียงทุ้มอ่อนที่หยอดส่งคำถามท้ายประโยคจากพี่  บวกสายตาอ่อนเชื่อมที่พี่มองผม  ให้ความรู้สึกเหมือนว่าผมกำลังถูกพี่บอกรัก  พาลให้แก้มผมเห่อร้อนและหัวใจเต้นรัวแทบกระดอนทะลุอกออกมา

ผมไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าโอนอ่อนแทบไปซบอกพี่ลีโอตั้งแต่เมื่อไหร่  จนกระทั่งลิ้นร้อนๆเลาะเล็มไปตามขอบปากของผม  และปลายนิ้วอุ่นแหวกไล้ไปมาแถวผิวอ่อนของต้นคอ  สัมผัสของพี่ยั่วยวนชวนให้ผมเผลอไผลเปิดรับลิ้นร้อนเข้ามา  และปล่อยให้มันกวาดต้อนไปทั่วโพรงปาก  ก่อนจะมาหยอกเย้าดูดดึงลิ้นผม  มอบความหวานหวิวแก่ผมจนแทบขาดใจ  จูบของพี่ลีโอยังมีมนต์ขลังชวนเคลิ้มสำหรับผมเสมอ  เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่พี่มักจะทำให้ผมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับพี่ได้ทุกสถานการณ์  ไม่เว้นแม่แต่จูบครั้งนี้ของเรา

“หมูน้อย~”  น้ำเสียงนุ่มทุ้มเจือแววหวานแทรกเข้ามาในมโนสำนึกของผม  ที่กำลังล่องลอยไปในดินแดนแห่งฝันแสนหวาน

ผมค่อยๆปรือตาขึ้นมองผ่านม่านน้ำจางๆ  ก่อนจะได้เห็นรอยยิ้มละไมแสนดูดีของพี่ลีโอ  พร้อมกับรู้สึกถึงปลายนิ้วอุ่นที่ไล้เกลี่ยไปมายังกลีบปาก  บวกกับแววตาหลงใหลได้ปลื้มของพี่ที่มองตามปลายนิ้วข้างนั้น  ทำให้เผลอตวัดลิ้นเลียอย่างใจคิด  พี่ลีโอชะงักและเหลือบตากลับมาสบตากับผมเข้า  ในแววตาคู่คมฉายชัดถึงความปรารถนา 

คนรักใช้สายตามองกันแบบนี้  พาลให้ผมรู้สึกเต็มตื้นและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน  ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่พี่ลีโอก็ยังคงรักและต้องการผมเสมอ  ไม่ต่างจากผมที่รู้สึกกับพี่เช่นเดียวกัน  ผมยื่นมือขึ้นและโน้มคอพี่ลงมาหา  ก่อนกระซิบคำรักชิดริมฝีปากคู่แดง  และตั้งใจไว้ว่าครั้งนี้จะเป็นผู้มอบจูบหวานๆให้แก่พี่เอง

“ลูกหมูรักพี่ลีโอนะครับ”  คำรักของผมทำให้พี่ระบายยิ้มเสียกว้าง  ดวงตาระยิบระยับเต็มไปด้วยความถูกใจ 

ภาพใบหน้าหล่อเหลาขณะยิ้มของพี่ลีโอเจิดจ้าเสียจน  ผมตาพร่าและใจเต้นโครมครามเพราะความดูดีนั้น

“ทั้งน่ารักทั้งช่างยั่วแบบนี้  จะไม่ให้พี่หวงเราได้ยังไงกัน  หืม...หมูน้อย  อืมมม” 

ผมไม่ทนในความดูดีจากเจ้าของรอยยิ้มและเสียงนุ่มๆที่กำลังหยอกเย้าผมอีกต่อไป  ด้วยบรรจงมอบจูบหวานๆให้พี่  และตั้งใจใส่ความรักผ่านริมฝีปากให้มากที่สุดเท่าที่ผมทำได้  ซึ่งก็สมใจคนอ่อนประสบการณ์กว่าแบบผม  เมื่อได้ยินเสียงครางทุ้มผ่านลำคอ  แต่ผมดีใจอยู่ได้ไม่นาน  เมื่อมีเสียงเล็กๆดังแทรกขึ้นมา  และผมจำได้ดีว่าโทนเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นของใคร

“เฮือก!  ละ...ไลอ้อน!”  กว่าผมจะถอนจูบออกจากริมฝีปากร้อนที่ตามประกบไม่ห่างได้ก็ใช้เวลาไปครู่ใหญ่ 

ไหนจะเสียเวลาไปกับอาการหอบเหนื่อยแทบขาดใจ  จากจูบแสนหวานที่ผมเป็นคนเริ่มอีก  จึงไม่แปลกที่วินาทีถัดมาผมจะได้เห็นลูกชายรูปหล่อมาชะโงกหน้าระบายยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ใส่ตาผม  ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกและไม่รู้จะตีสีหน้าแบบไหนกับลูกเลยทีเดียว

“อ่ะ  เอ่อ  พี่ครับ  ปะ...ปล่อยลูกหมูก่อน  ไลอ้อนอยู่ตรงนี้”  ผมพยายามแกะมือหนาที่โอบรอบเอวออก  พร้อมขอร้องเจ้าของมือคู่นั้นไปด้วย 

ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครในห้อง  โดยเฉพาะกับลูกชายยิ่งทำให้ผมร้อนรน  จนลิ้นและมือไม้พันกันไปหมด  ด้วยสำนึกรู้ถึงความไม่เหมาะไม่ควรเป็นอย่างยิ่งที่ไม่ระวังตัว  เผลอประเจิดประเจ้อปล่อยให้ไลอ้อนเห็นฉากสวีทของผมกับพี่ลีโอเข้า  สำคัญที่ผมรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดูสักนิด 

ด้วยผมยังคงนั่งอยู่บนตักแกร่ง  แต่เปลี่ยนมานั่งคร่อมตักพี่ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดรู้  แถมพี่ลีโอก็ยังคงโอบแขนไว้รอบเอวผมโดยไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย  แล้วไหนจะสภาพเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของผมอีก  ยังดีที่แค่กระดุมเสื้อหลุดไปไม่กี่เม็ดแต่ตะขอกางเกงยังอยู่เหมือนเดิม  และแน่นอนว่านาทีนี้ทั้งใบหน้าทั้งลำคอของผมคงแข่งกันเห่อแดง  รวมถึงริมฝีปากที่บวมเป่งและร้อนผะผ่าวจากฤทธิ์จูบยาวนานก่อนหน้าด้วย

“ไลอ้อน  ลูกจะรออีกนิดไม่ได้รึไงกัน  จะรีบเข้ามาทำไมฮึ!?”  เสียงนิ่งๆที่พี่ใช้กับไลอ้อน  ทำเอาผมชะงักและหยุดแกะมือของพี่ทันที

“ขอโทษครับ  ไลอ้อนไม่ได้ตั้งใจเข้ามาขัดจังหวะ  แต่ไลอ้อนรออยู่ข้างนอกตามคำสั่งคุณพ่อตั้งนาน  แต่ไม่มีวี่แววความคืบหน้าให้ไลอ้อนรู้เลย  ไลอ้อนเลยตัดสินใจเข้ามาเพราะเป็นห่วงหม่ามี้หรอกครับ  กลัวว่าจะโดนคุณพ่อดุจนร้องไห้น้ำตาท่วมห้องไปแล้ว  ที่ไหนได้หม่ามี้กับคุณพ่อกำลัง...ครึๆ” 

แม้น้ำเสียงในช่วงแรกของไลอ้อนจะออดอ่อย  ฟังแล้วให้ความรู้สึกชวนน่าเห็นใจไม่น้อย  แต่ความหมายท้ายประโยคและเสียงหัวเราะที่ถอดแบบมาจากคนเป็นพ่อ  ทำให้ความน่าเห็นใจที่เกิดขึ้นกับผมนั้นหายไปในพริบตา  บวกเข้ากับภาพที่ผมได้เห็นจากคนเป็นพ่อของลูก  ด้วยพี่ลีโอที่น่าจะมีท่าทางไม่พอใจคนเป็นลูก  กลับนั่งในท่วงท่าสบายใจเกินเหตุ  และยิ้มกริ่มถูกใจนักหนาต่อสิ่งที่เพิ่งได้ยิน  พาลให้ผมที่ได้เห็นทีท่าของคนทั้งคู่เกิดนึกหมั่นไส้ขึ้นมาเสียดื้อๆ 

‘พ่อลูกเข้ากันได้ดีเกินไปแล้วนะ!’  ผมตัดสินใจคีบเนื้อบิดพุงของคนเป็นพ่อเต็มแรง  แม้ในความเป็นจริงสามารถทำได้ยากนัก  เพราะรูปร่างที่ไร้ส่วนเกินของพี่ลีโอ  แต่สุดท้ายการกระทำของผมก็ทำให้เจ้าของเนื้อก้อนเล็กๆร้องจนเสียงหลงออกมาได้

“โอ๊ยยย  ซี้ดดด...ลูกหมูหยิกพี่ทำไมครับ”  พี่ลีโอยังมีหน้ามาตีสีหน้าไม่รู้เรื่องได้อีก

“หึ!  เจ้าเล่ห์ทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะครับ  จะเข้ากันดีเกินไปแล้วนะ!”  ผมส่งสายตาคาดโทษให้ทั้งพ่อและลูก  ก่อนจะลุกออกจากตักแกร่งและหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้อง

“ลูกหมู  ที่พี่ทำไปเพราะรักและหวงเรามากนะ” 

‘ชิ!  ทีนี้ล่ะคำว่ารักว่าหวงมาเชียว’  แต่ทำไมผมถึงต้องฉีกยิ้มกับกระจกทันทีที่ได้ยินด้วยนะ

“หม่ามี้ครับ  ไลอ้อนขอโทษ  ที่ทำไปทั้งหมดเพราะคุณพ่อสั่งนะครับ  ไลอ้อนไม่ผิด” 

‘คิกๆ  ลูกชายฉลาดเอาตัวรอดนักนะ’  คนเป็นพ่อโดนขายเสียแล้ว  ดูสิว่าจะทำยังไง

“ไลอ้อน!  ทิ้งกันเฉยเลยนะ  เดี๋ยวเถอะๆ”  นั่นไงคิดไม่ผิดที่พี่ลีโอจะหันไปเอาเรื่องไลอ้อน 

แต่เชื่อผมเถอะว่าหลังบานประตู  ทั้งพ่อและลูกคงไม่ได้มีทีท่าจริงจังนักหรอกครับ  ไม่แน่กำลังส่งยิ้มยักคิ้วให้กันด้วยซ้ำ  ที่ทำอยู่นี่ก็แค่ตั้งใจง้อให้ผมอารมณ์ดีและเห็นใจ  จนยอมคืนดีด้วยเท่านั้นหรอก

“ลูกหมูใจเย็นๆก่อน  ออกมาแล้วคุยกันนะครับ  เดี๋ยวพี่รีบเคลียร์งานแล้วพวกเราไปเที่ยวกันเนอะ”

“นั่นสิครับ  หม่ามี้รีบออกมานะ  ไลอ้อนให้พี่นิรมลเตรียมของว่างไว้ให้แล้ว  ไลอ้อนรักหม่ามี้นะครับ”

“พี่ก็รักลูกหมูนะ  ที่รักรีบออกมาล่ะ  เพราะเราสองคนรออยู่”

ฟังดูเถอะครับ  จะให้ผมโกรธสองพ่อลูกจอมเจ้าเล่ห์ลงได้อย่างไรกัน  ขยันแกล้งขยันบอกรักกันเสียขนาดนี้ 

‘สองสิงห์สุดหล่อของผม’

.................................

ในที่สุดก็สามารถนำตอนพิเศษ3 มาให้ทุกท่านได้อ่าน
ตามที่สัญญาไว้จนได้  ซึ่งต้องขอโทษด้วยนะคะ
ืที่ทิ้งห่างจากตอนที่แล้วไปเป็นเดือนเลย  :monkeysad:
และก็คงเป็นตอนสุดท้ายที่จะนำมาลงสำหรับเรื่องนี้

บอกเลยว่าแอบใจหายทุกครั้งที่ส่งหนุ่มๆถึงฝั่ง
เรื่องนี้ก็เช่นกัน  และต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน
ติดตามกันแต่ต้นจนจบ  หวังว่านิยายเราคงให้ความบันเทิง
แก่ท่านไม่มากก็น้อยเนอะ

 :pig4:  :pig4:  :pig4:

ปล.ฝากการรวมเล่มของเรื่องนี้สำหรับท่านที่สนใจด้วยนะคะ
กำหนดจับจองถึงแค่สิ้นเดือนนี้เท่านั้นค่ะ (30/9/58)
หากสนใจให้ตามลิ้งค์ด้านล่างไปได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47705.0

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวม
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 06-09-2015 12:15:43

จิ้มจึกๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 06-09-2015 20:20:46

 :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Eliz ที่ 06-09-2015 20:59:51

น้องลูกหมูน่าร้ากกกก ชอบสองสิงห์ด้วย รักลูกหมูให้มากๆ น้า :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2015 22:37:57

นึกว่าลูกหมูจะมีลูกเพิ่ม

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2015 22:39:23

นึกว่าลูกหมูจะมีลูกเพิ่มซะอีก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 06-09-2015 23:21:13

ไลอ้อนน่ารัก เมื่อไรจะมีน้องจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 07-09-2015 00:11:02

สองพ่อลูกสุดเจ้าเล่ห์ยกกำลังสอง ลูกหมูรับมือเหนื่อยแน่ๆ แต่ก็มีความสุขคูณสองด้วยล่ะเนอะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 07-09-2015 01:18:38

 :pig4: :pig4: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 07-09-2015 08:52:58

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 07-09-2015 09:22:04

 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 07-09-2015 10:16:07

สองพ่อลูกเข้าขากันดีจริงจริ๊งงง ลูกหมูน่ารักกก
นึกว่าจะมีน้องอีกคน จบจริงๆซะแล้วว ขอบคุณมากค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-09-2015 11:31:46

เจ้าเล่ห์นักสองพ่อลูกเนี่ย~

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 07-09-2015 14:14:44

งื้อออออออออ น่ารักกกกกกกกกกกก

ลูกหมูน้อยก้ยังเสน่ห์แรงไม่เปลี่ยน

น้องไลอ้อนนี่ พี่เลโอสอนมาดีจริงๆเลย /จับฟัดๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 07-09-2015 21:56:52

พ่อลูกคู่นี้น่ารักมากเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-09-2015 22:53:46

เรียกว่า สำเนาถูกต้อง ได้เลยใช่ม่ะ ความเจ้าเล่ห์นี่มาเต็มเลยนิ o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-09-2015 23:40:24

ลูกหมูเข้าข่ายรู้ว่าเขาหลอกแต่ก็เต็มใจให้หลอกเลยนะคะเนี่ย >< เพราะถึงแม้พี่ลีโอกับน้องไลอ้อนจะแกล้งทะเลาะกัน แต่เล่นบอกรักเจ้าตัวเขาประโยคต่อประโยคแบบนี้ลูกหมูคนที่ขี้ใจอ่อนอยู่แล้วก็ยิ่งยวบยาบเข้าไปอีกสิ~~ :m3:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-09-2015 06:21:26

น่าเสียดายที่ตอบพิเศษในช่วงสำคัญไม่ได้อ่าน

ขอบคุณครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-09-2015 14:26:32

พ่อลูกพิมพ์กันมาเลย...... :mew1:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 10-09-2015 18:34:01

พ่อลูกถอดแบบกันมาเชียว น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-09-2015 14:19:26

พ่อลูกเข้ากันดีเหลือเกิน o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 12-09-2015 21:05:52

 o13

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-09-2015 11:42:15

ลูกหมู น่าจะงอนให้สองพี่ลูกง้อนานๆ นะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-09-2015 13:25:18

แสบทั้งคู่เลย แม่หมูเหนื่อยแย่เนาะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-09-2015 15:58:55

ขอดันหน่อยค่าๆๆๆ

อีกไม่กี่วันจะปิดจองลูกหมูแล้ว
ท่านใดสนใจอ่านรายละเอียดหน้า1
แล้วติดต่อเข้ามาได้นะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-09-2015 07:51:10

น่ารักสุดๆเลยครอบครัวนี้

พ่อกับลูกนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ ลูกหมูทำใจเถอะ เขาทำเพราะรักนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ตอนพิเศษ3 "2สิงห์สุดหล่อ" P.34(6/9/58)>>> ประกาศรวมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 24-09-2015 15:56:28

 o13 o13 เราเป็นแฟนนิยายคุณทุกเรื่องเลยค่ะ รักกก
เรื่องนี้ก็รักอีกเช่นเคย ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย
แต่พอไลอ้อน16ก็ต้องจากพ่อกับแม่ไปน่ะสิ  :hao5:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 4 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (18/10/58)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-10-2015 19:21:28

แจ้งข่าว!!!!!

"ปาฎิหาริย์รักของลูกหมู" หลุดจอง 4 ชุดค่ะ
ท่านใดสนใจติดต่อมาได้นะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (27/10/58)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-10-2015 20:03:36

ประกาศ!!!!

เหลืออีกชุดเดียวค่ะ ท่านใดสนใจติดต่อกลับนะคะ
รายละเอียดอยู่ที่หน้า 1 ค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (27/10/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 29-10-2015 01:19:02

นักเขียนมี facebookให้ติดตามไหมคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (27/10/58)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-11-2015 18:52:17

อ้างจาก: jessiblossom ที่ 29-10-2015 01:19:02  

นักเขียนมี facebookให้ติดตามไหมคะ

ไม่มีค่ะ ต้องขอโทษด้วยน้า
ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (2/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-11-2015 18:53:37

ลูกหมูยังรอคุณอยู่ 1 ชุดนะคะ

 :hao7:

ท่านใดสนใจติดต่อเข้ามานะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (2/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 05-11-2015 23:40:34

ของมีค่าที่ว่าอีก 16 ปีจะมารับไป คือ ไลอ้อน สินะะะะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (2/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: noohxuehua ที่ 11-11-2015 08:18:21

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (2/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 12-11-2015 09:19:30

ลูกหมูน่ารักกกกก
เป็นครอบครัวที่น่ารักมาก
ขอบคุณนะคะ^^

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (2/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 12-11-2015 22:12:17

แปะ

หัวข้อ: Re: {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} >>> หลุดจอง 1 ชุด จับจองหนุ่มๆด่วนค่ะ!!! (15/11/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 16-11-2015 23:39:52

น้าร้ากกกก หวานมากเลยยย

หัวข้อ: Re: **รีปริ้นท์** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ...จบ...[ถึง 29/2/59] P.1
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-01-2016 09:15:03

เปิดจองนิยาย MiSS-U ทุกชุดค่ะ!!!

ติดต่อมาภายใน 29 ก.พ. 59 นี้

นี่อาจจะเป็นการรีปริ้นท์รอบสุดท้าย หรือถ้ามีอีกก็คงจะอีกนานค่ะ
ท่านใดสนใจรีบจองและโอนเลยนะคะกันพลาดน้า

ที่สำคัญ >>> ขอท่านที่สนใจจริงๆและพร้อมโอนค่ะ
เพราะครั้งนี้เราพิมพ์จำนวนน้อย ทำให้ราคาสูงกว่าที่เคยพิมพ์
แต่ถ้ายอดพิมพ์มีจำนวนเยอะกว่าที่คาดไว้ เราจะส่งเงินส่วนต่างคืนให้นะคะ

*****************************

ชุดเสน่ห์รัก

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E010E250E480E2D0E0702_zps5c0e024e.jpg)

1.เสน่ห์รักปักใจ 1 เล่ม  >>> กัส+วิน
   38 ตอน  5 ตอนพิเศษ 
   จำนวน 420 หน้า ราคาเล่มละ 400 บาท

2.เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย 2 เล่ม
   55 ตอน  1 ตอนพิเศษ(มีเฉพาะในเล่ม = ฉลองสระใหม่) >>> มิค+ฟิน
   12 ตอน  >>> แม็ค+นัท
   จำนวน 340 หน้า 2 เล่ม ราคาเล่มละ 340 บาท  รวม 680 บาท

3.เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก 2 เล่ม >>> ธี+ภีม
   55 ตอน  3 ตอนพิเศษ(มีเฉพาะในเล่ม = ครอบครัว,รวมพลคนน่ารัก(อ่ะ),คู่พิเศษมนติณห์)
   จำนวน 300 หน้า  2 เล่ม  ราคาเล่มละ 320 บาท  รวม 640 บาท

************************************

ชุดบ่วงรัก

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E210E310E070E010E230E410E140E070E2B0E190E490E320_zps6d411a04.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E400E2A0E370E2D0E020E320E270E2B0E190E490E320_zpsa75369a6.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E2B0E070E2A0E4C0E190E490E330E400E070E340E190E2B0E190E490E320_zpsd53f6dd8.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/pigmonkey_zpsafc89c10.jpg)

1.บ่วงรักพญามังกร  >>> เฮียธัช+ตี้หลง
   60 ตอน + 7 ตอนพิเศษ (มีทั้งคู่ เฮียธัช+ตี้หลง และ ธี+ภีม)
   จำนวน 900 หน้า ต่อ 2 เล่ม  ราคาเล่มละ 420 บาท 2 เล่ม  840 บาท

2.บ่วงหงส์ >>> เฟิงหวง + หลี่จวิน
   20 ตอน + 2 ตอนพิเศษ
   จำนวน 300 หน้า 1 เล่ม ราคาเล่มละ 300 บาท

3.บ่วงรักรุ่นเล็ก>>> คู่น้องธันว์+หลี่ผิง(ไม่ลงในเวปไหน)
   8 ตอน + 2 ตอนพิเศษ
   จำนวน 140 หน้า 1 เล่ม ราคา 160 บาท

*******************************************

ชุดLover

1.รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง  >>> ธันว์+หลี่ผิง
   43 ตอน + 4 ตอนพิเศษ
   จำนวน 600 หน้า ต่อ 2 เล่ม  ราคาเล่มละ 320 บาท 2 เล่ม  640 บาท

2.รักต้องเคลียร์ >>> ภูธิป + ชนนน
   44 ตอน + 8 ตอนพิเศษ
   จำนวน 700 หน้า 2 เล่ม ราคาเล่มละ 360 บาท 2 เล่ม 720 บาท

3.รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ >>> ฝูหรง+โจวพอล
   30 ตอน + 3 ตอนพิเศษ
   จำนวน 440 หน้า 1 เล่ม ราคา 440 บาท

***************************************

“ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู”

30 ตอน  13 ตอนพิเศษ
(ไม่ลงในเล้า 10 ตอน) 
จำนวน 2 เล่ม  เล่มละ 300 หน้า  ราคา 640 บาท

*****************************************

ติดต่อสั่งจองทาง PM (ข้อความส่วนตัว)  หรือ  E-mail : miss-u_novel (แอท) hotmail.co.th
มีรายละเอียดดังนี้
*โดยขึ้นหัวข้อว่า  “จองหนังสือ”
*Username ของเล้า(ถ้ามี) หรือ ชื่อ-สกุล  และ  E-mail  ที่ติดต่อได้

สำหรับค่าส่งคิดตามน้ำหนักค่ะ จะเป็นแบบธรรมดา ลงทะเบียน EMS ให้เลือกมานะคะ
เราจะคำนวณค่าส่งให้ค่ะ

 :pig4:  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: **รีปริ้นท์** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ...จบ...[ถึง 29/2/59] P.1
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 26-01-2016 21:46:38

ไลอ้อนเป็นเมะใช่ไหมม เมะแน่ๆเลยยย ตัวแค่นี้แสบได้พ่อแล้วจ้าา  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: **รีปริ้นท์** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ...จบ...[ถึง 29/2/59] P.1
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-02-2016 09:55:56

เหลือเวลาอีก 3 วันเท่านั้นคร่า

 :mew1:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง3ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[9/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-05-2016 21:55:50

พร้อมส่งต่อน้องลูกหมู 3 ชุดค่ะ
มีใครรับไปดูแลมั้ยคะ

ติดต่อ miss-u_novel [แอท] hotmail.co.th

หรือทาง PM นะคะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[14/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-11-2016 14:21:48

หลุดจอง 1 ชุดนะคะ
ท่านใดสนใจติดต่อเข้ามาได้เลยค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-01-2017 14:43:30

หลุดจอง 1 ชุด
ท่านใดสนใจติดต่อเข้ามานะคะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 18-02-2017 00:14:30

ลูกหมูน่าร๊ากกกกกกกกกกก   :-[

ชอบลูกหมู ลีโอและน้องไลอ้อน มากๆๆๆเลยค่ะ  :mew1:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 10-09-2017 21:22:12

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 28-01-2018 09:46:20

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 13-12-2019 19:18:00

หวานทั้งเรื่องจริงๆค่ะ :katai2-1: