ตอนพิเศษ
หัวใจฝากรักซาตาน ( ความจริงปรากฏ )
[/glow][/color]
“ อาภู ”
“ ครับ ” ผมมองร่างเล็กที่เริ่มขยุกหยิกอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ เหมือนเทวดาที่พึ่งตื่นลงมาเล่นยังเมืองมนุษย์
“ อาจะไปไหนเหรอครับ ”
“ ศินอนต่อเถอะ อาจะเข้าบริษัทหน่อย เที่ยงๆให้เดชมารับไปกินข้าว ” ผมมองไปทางเด็กน้อยอีกครั้ง แต่ทำไมครั้งนี้รู้สึกแปลกๆว่าต้องเกิดเรื่องอะไรแน่นอน หรือบ้างทีผมอาจจะคิดมากไปเอง เขาก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากเลยลงมาถึงริมฝีปากที่หอมหวานสำหรับเขา
“ เดินทางดีๆนะครับอา ”
“ จ๊ะ ”
.
.
.
.
.
“ คุณศศิคะ นายส่งคนมารับแล้วคะ ” ชมพูพี่เลี้ยงสาวของศศิเข้ามาบอกนายหนุ่มที่แต่งตัวรอนายใหญ่ของบ้าน
“ ครับรอแปปครับพี่ชม ” เขามองหาเดชที่เป็นลูกน้องคนสนิท หรือ อาจจะเป็นซิม น้องชายของเดช แต่เขาไม่เห็นทั้งสองคน ก็ออกแปลกใจนิดๆไม่ได้
“ เออพี่ชมไหนเดชละครับ ”
“ เห็นคนขับรถบอกว่านายใหญ่ส่งเขามานะคะ เขาเป็นคนขับรถของบริษัท ” หล่อนตอบศศิไป แต่ก็ออกแปลกใจไม่ได้เพราะปกติถ้านายไม่ติดงานก็จะมารับเอง หรือ ถ้าติดงานก็จะส่งเดช หรือ ซิม มารับเท่านั้น
“ อ๋อ ครับ ” ผมมองยังคนขับรถของอาแต่ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าเลย หรือว่าผมอาจจะคิดมาก
“ ไปกันเลยดีกว่าครับคุณศศิ นายกำลังรอคุณอยู่ ”
“ เอ๊ะ ” ทำไมทางมันดูไม่คุ้นเลย หรือ น้าชายคนนี้จะพาเขาหลง แต่ก็ไม่หน้าจะหลงเพราะขับมาจากบริษัท
เขานั่งรถไปเรื่อยๆ ถึงเขาไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนก็ตาม แต่เขารู้แน่นอนว่าทางไปบริษัทอามันไปทางไหน ไม่ใช่ทางนี่แน่ๆ
“ เออ... น้าชายครับทางนี้ไม่ใช้ไปบริษัทของของอาภูนี่ครับ ”
“ ก็ไม่ใช่นะสิครับ ”
“ เอ๊ะ .... ” หลังจากนั้นศิก็ดับสู่ความมืดมน ไม่รู้สึกตัวเองอีกเลยจนโดนน้ำเย็นๆสาดเข้าให้
“ ไหนทำให้มันฟื้นสิ ” น้ำเย็นๆถูกสาดเข้าใส่หน้าของศศิทันทีที่นนายมันสั่ง
“ เอ๊ะ... คุณเป็นใคร แล้วจับผมมาทำไม ”
“ หึ หึ หนุ่มน้อย จำอาไม่ได้เหรอครับ ” เขาพยายามที่จะใช่สายตาเพ่งมองไปยังต้นเสียงเพราะยานอนหลับทำให้เขาตาพร่ามัว แต่ก็พอรู้ว่าใครเป็นใคร
“ อาน้อย อาจับผมมาทำไม ” เขาไม่ตอบคำถามของผม แต่ดันไปพูดถึงสมบัติที่ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป
“ หึ ไอ้ภูวไนยมันแน่ ที่คิดจะเลี้ยงแก เพราะสมบัติของแกมันล่อตาล่อใจมาก ”
“ สมบัติอะไร ผมไม่มีสมบัติอย่างที่อาเข้าใจหรอกนะครับ ” สมบัติของพ่อกลายเป็นสมบัติของเพื่อนสนิทอาไปแล้วนี่
“ แกมันโง่ ที่ดินที่ชุมพรองแกไง ราคาเป็นล้านๆ แกยังโง่ไม่รู้เรื่องอีก ” ที่ดินที่ชุมพรเหรอได้ข่าวว่ามันตกพอเพียงไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะว่าคุณพอลเขาได้โกงของพ่อไป อาภูพยายามที่จะให้มันกลับมาเป็นของผมโดการที่จะให้ผมกับอ้อมใจแต่งงานกัน อาน้อยไม่รู้หรือยังไงว่าได้ตกเป็นของคนอื่นไปแล้ว
“ ใครกันแน่ที่โง่ ผมว่าอาน้อยต่างหากที่โง่ เป็นน้องชายพ่อแท้ๆกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย คนที่ไม่ใช่เป็นน้องแท้ๆอย่างอาภูยังรู้เรื่องมากกว่าอาอีก ”
“ ไอ้เด็กบ้า ” ศศิโดนน้อยตบเข้าที่ใบหน้างามทำเอาศศิถึงกลับได้เลือดทันที
“ มึงด่ากูเหรอ เอ้ย พวกมึงจัดการมันอย่าให้สลบ อย่าให้ตาย ช้ำๆก็พอ ” ภัทรดนัยสั่งให้ลูกน้องของตนซ้อมศศิจนเขาอ่วมไปทั้งตัว
“ พอเดี๋ยวมันตายไปซะก่อน ”
“ สมบัติของมึง สมควรที่จะต้องตกเป็นของกู ไม่ใช่มึง ไอ้เด็กเวร ”
“ อานี่ยังโง่ไม่เลือกอีกนะ ก็ผมบอกอยู่ว่าผมไม่มีสมบัติอะไรทั้งนั้น ”
“ อย่าบอกว่ามึงนะมีแต่ตัว แต่ไอ้ภูยังเสือกเก็บมาเลี้ยง ”
“ ใช่ ” ผมพูดจบประโยคก็โดนอาน้อยเหยีบที่ข้อมือที่ผมเคยกรีดมันทำให้ผมเจ็บอีกครั้งเพราะมันไม่หายดี
“ ในเมื่อแกไม่ไม่ประโยชน์ ฉันก็ไม่ควรที่จะเก็บแกไว้ใช่ไหม? ”
“ อย่านะอา อย่าทำอะไรผม ”
“ ทำไมคนอย่างมึงกลัวตายด้วยหรือไง ในเมื่อมึงก็เคยผ่านความตายมาหลายครั้งแล้ว มึงจะกลัวไปทำไม ไม่ดีเหรอมึงจะได้ตามพ่อของมึงไป แต่ก่อนมึงจะตายกูจะบอกอะไรมึงสักอย่างนะไอ้เด็กเวร ฉันนี่แหละคือพ่อที่จริงของมึงกับนังโสเพณีชั้นต่ำหน้าโง่คนนั้น มันท้องมันก็มาอ้างว่าท้องกับกู หึหึ อีนี่มันร่าน กูก็เลยไม่รับมึงเป็นลูกไง พี่กูสงสารมึงเลยรับมึงเป็นลูก แถมให้เงินอีนังนั้นเป็นล้านๆ เสียดายฉิบ ”
“ ไม่จริงๆ ไม่จริงใช่ไหม? อาโกหกผม ”
“ มึงมันโง่ไงไอ้เด็กเวร กูก็ไม่อยากให้มึงเกิดอยู่พอดี อย่างนั้นมึงก็อย่าอยู่เลย ” ภัทรดนัยเหนี่ยวปืนไปทางศศิ แต่ก่อนที่เข้าจะทันได้ยิงศศิก็ได้ยินเสียงที่ศศิรอคอย เพราะเข้าเชื่อว่าอย่างไรอาภูก็ไม่มีวันทิ้งเขา
“ น้อยแกทำอะไรขอแก ”
“ อา ”
“ แกจะทำอะไรของแก นั้นมันลูกแกนะ ”
“ หึ มึงก็รู้นี่ไอ้ภูว่ากูไม่เคยต้องการมัน ตอนนี้มันกลับได้ทุกอย่างที่ควรเป็นของกู ”
“ ของมึงหรือไง ไอ้น้อยนี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอไง ว่าทุกอย่างที่สมควรจะเป็นของมึง โดนไอ้คนที่มึงบอกนักหนาว่าเพื่อนรักของมึง ฮ่าๆ มึงนี่โง่ยิ่งกว่าโง่ซะอีก โดนเพื่อนหลอกแล้วยังโชว์ความโง่ของมึงอีกนะ ”
“ อะไร มึงโกหกกู ไอ้พอลไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่นอน ”
“ มึงดูนี่ ” เดชเดินไปยืนเอกสารบ้างอย่างให้ภัทรดนัยได้ดู ทำเอาเขาหน้าซีดเผือกทักที
“ มะ ไม่จริง กูไม่เชื่อ ”
“ นั้นมันเรื่องของมึง แต่ตอนนี้มึงควรปล่อยสุดที่รักของกูได้แล้ว ”
“ อะอา ” เขาหันไปตามเสียงเรียกผะแผ่วของศศิ
“ เออ...มึงเอาเขาไปเลี้ยงให้เขาเป็นคนดีที่สุด อย่าให้เขาเป็นอย่างกู ” ภัทรดนัยหันไปทางศศิ พร้อมกับพูดขอโทษในทุกๆสิ่งที่เขาทำกับศศิ
“ ฉันขอโทษเธอด้วยในสิ่งที่ฉันทำกับเธอ และ ไม่ได้เลี้ยงดูเธอ ” ภัทรดนัยพูดจบก็เดินออกจากโกดังร้างทันที
ภูวไนยปรี่เข้าไปหาศศิที่นอนหยันตัวมองเขากับภัทรดนัยคุยกัน
“ เจ็บมากไหม? ครับคนดี ” เขาเข้ามากอดศศิด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดซึ้ง เขาเป็นห่วงอย่างมากเมื่อตอนที่เดชโทรกลับมาบอกและมีคนพาตัวไปศศิไปเขารีบให้เดชออกตามหาทันที เพราะเขากลัวว่าคนร้ายจะทำร้ายศศิ แต่เมื่อสืบพบว่าใครเป็นคนพาศศิไป เขาก็ให้เดชเตรีมเอกสารทุกอย่างที่เกี่ยวกับก็ถ่ายโอนทรัพย์สินของพี่ชายต่างบิดามารดาของเขา เอาไปให้น้องชายของพี่ชายดูหลังฐานทุกอย่าง ถึงภัทรดนัยไม่อยากให้ศศิเกิดมา แต่เขาเชื่อว่ายังไงภัทรดนัยไม่ทำอะไรคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกชายแน่นอน
.
.
.
.
.
“ แกให้ศศิพักผ่อนเยอะๆ หน่อยร่างการเขาอ่อนเพลียมาก อย่าพึ่งกวนใจเขา ”
“ เออ ฉันรู้หรอกนา ” ไอ้เพื่อนตัวดีว่าต้องทำยังไงฉันก็ยังรักศศิมากพอ ไม่ทำอะไรให้เขาเหนื่อยไปมากกว่านี้ ศศิเจอเรื่องร้ายๆมากพอแล้ววันนี้
“ อะอา อาภู ” เสียงเรียกของศศิทำให้ภูวไนยเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับวางเอกสารที่ให้เดชเอาให้ให้เพราะเป็นเอกสารสำคัญและเร่งด่วนที่เขาต้องรีบจัดการ
“ หือ จะเอาอะไรครับ หิวหรือยัง ”
“ นะน้ำครับ ” น้ำเสียงที่แหบเพราะศศิพึ่งจะฟื้น เขาหลับไปคืนหนึ่งเต็มๆ
“ อาหมอสวัสดีครับ ”
“ ไงครับคนเก่ง อาเรารังแกเราหรือเปล่าหือ ”
“ เปล่าครับ ผมพึ่งตื่น ”
“ ไอ้ไนท์แกเห็นฉันเป็นคนโรคจิตเหรอไงวะ ขนาดคนไม่สบายฉันจะทำได้ยังไง ”
“ ใครจะไปรู้ ” ผมและไอ้หมอชนินทร์ หรือ ไอ้ไนท์กำลังเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกันแล้วครับ ก็ไอ้หมอนี่รักศศิยังกับลูกในไส้มันจะตายไป เพราะว่ามันเป็นคนกำคลอดศศิกับมือ
“ อาสองคนนี่น่ารักนะครับ มีเรื่องมาแกล้งกันตลอดเลย ”
“ ศิเราดูยังไงว่าอากับไอ้ภูรักกัน โหยถ้าฆ่ามันได้อาจะทำ ”
“ อ้าวไอ้หมอแกจะฆ่าฉันหรือไงวะ เดี๋ยวก็ไม่ยกลูกน้องให้ซะเลย ”
“ อ้าว เฮ้ย ! ไม่ได้ๆ อันนั้น ยังไงแกก็ต้องยกให้ฉัน ” ฮ่าๆผมรู้ไต๋มันครับเพราะว่ามันรักซิม ลูกน้องของผมเป็นน้องชายของเดช
“ แกอย่าเอาของตายฉันมาเล่น ”
“ อะไรเมื่อกี้แกจะฆ่าฉันอยู่นะเพื่อน ” ผมยิ้มให้มันอย่าเป็นต่อ
“ เออ ไปแล้ว ศิครับอย่าพึ่งใช่แรงมากนะครับ เพราะพึ่งฟื้น ยังไงก็อย่าลืมเตือนตะแก่โรคจิตแถวๆนี้ด้วยนะครับ ”
“ เอ้ย ! ไอ้หมอแกๆ โถ่โว้ย !! ” ไม่ทันที่ผมจะได้ด่ามัน ไอ้หมอไนท์ก็ออกจากห้องไปซะก่อน เขาก็หันไปหาศศิที่นั่งมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมเกือบลืมหายใจ
“ ทำไมมองอาอย่างนั้นหือ ”
“ ปะเปล่าครับ ” ผมจับแก้มทั้งสองข้าง ก้มหน้าชิดจมูกของคนชอบมอง เอาทำคนชอบมองหน้าแดงเป็นริ้วขึ้นทั้งสองแก้มทันที เฮ้อ ศศิจะรู้หรือเปล่านะอาจะบ้าตายเพราะสายตาของเธอเหลือเกิน ทั้งอ่อนหวาน มองด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี
“ ศิอยากจะเรื่องของตัวศิเองหรือเปล่า ”
“ ไม่ครับ ผมไม่อยากรู้ ช่างอดีตของมันไปเถอะครับ ของแค่มีอาแค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ ” เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปสัมผัสริมฝีปากบางสัมผัสริมฝีปากนั้นด้วยความรักทั้งหมดของเขาให้ศศิได้รู้ และก็ได้ผมตอบรับจากลิ้นเล็กที่ตอบกลับมาอย่างอารมณ์เดียวกัน ชีวิตและหัวใจของเขาของมอบให้เพียงศศิเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ อารักศิ ”
“ ผมก็รักอาภู ”
++++++ จบ ++++++