ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3073125#msg3073125)ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3075700#msg3075700)ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3078329#msg3078329)ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3082470#msg3082470)ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3088727#msg3088727)ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3093849#msg3093849)ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3096233#msg3096233)ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3104974#msg3104974)ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3106847#msg3106847)ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3111310#msg3111310)ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3119158#msg3119158)ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3125039#msg3125039)ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3132124#msg3132124)ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3134252#msg3134252)ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3142905#msg3142905)ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3151571#msg3151571)ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3158866#msg3158866)ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3163665#msg3163665)ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3167489#msg3167489)ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3169525#msg3169525)ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3171778#msg3171778)ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3175746#msg3175746)ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3180425#msg3180425)ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3208239#msg3208239)ตอนที่ 25 {end.}
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3225336#msg3225336)ตอนพิเศษ
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47052.msg3347344#msg3347344)
[ ชีวิตรัก หมอนักผ่า ]
G-bazo
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ไม่มีเจตนาอื่นใดนอกเหนือจากนี้ ในขณที่กำลังอ่านโปรดใช้วิจารณญาณด้วยนะคะ :)
เพจของเราค่ะ GgbazoStory (https://www.facebook.com/pages/Ggbazostory/1657458241137032)
Let's Enjoy
-บทนำ-
ภายในห้องประชุมของโรงพยาบาลใหญ่และมีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศ เหล่าแพทย์ในแขนงอื่นๆที่บางท่านเป็นถึงอาจารย์ พร้อมใจกันเข้าประชุมตามคำเชิญของผู้อำนวยการโรงพยาบาลดีกรีดอกเตอร์จากต่างประเทศ รวมทั้งประธานคณะบริหารโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย
“ถ้าพร้อมกันแล้วดิฉันเริ่มเลยนะคะ” น้ำเสียงที่ราบเรียบของหญิงวัยกลางคนฟังดูแล้วมีอำนาจจนน่าขนลุก หากแต่ทุกคนก็เข้าใจดีว่าเธอเป็นคนจริงจังกับงานไม่ได้เลวร้ายอะไร
“เอ่อ หมอซันยังไม่มาครับ” นายแพทย์คนหนึ่งในห้องประชุมพูดขึ้น หลังจากที่เห็นว่าคนที่เขาพูดถึงยังมาไม่ถึงห้องประชุมเสียที ผู้อำนวยการสาวปรายสายตามองคนพูด ก่อนจะกดรีโมทเปิดจอภาพขนาดใหญ่ทันที
“มาช้าก็ไม่จำเป็นต้องรอ ที่ดิฉัน ...”
“ขอโทษครับที่มาช้า” ประตูห้องประชุมเปิดออกพร้อมกับเสียงทุ้มของผู้มาใหม่เรียกให้ทุกคนในห้องประชุมหันไปมองนายแพทย์หนุ่มเป็นสายตาเดียว เขายกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทายและขอโทษในคราวเดียวกัน
“ผม ศ.นพ.ภูตะวัน วิวรรธน์ภคไพบูลย์ รายงานตัวครับ” เขากล่าวรายงานตัว ยกยิ้มมุมปากให้กับผู้อำนวยการตามนิสัยเจ้าตัว ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ว่างพร้อมรับฟังการประชุมในเช้าวันนี้
“ค่ะ ที่ดิฉันเชิญทุกคนมาเข้าประชุมในวันนี้ เพราะดิฉันอยากจะให้ทุกท่านได้แสดงความเห็นร่วมกันและศึกษาถึงปัญหาของผู้ป่วยรายนี้ค่ะ” ทุกคนมองไปที่จอโปรเทกเตอร์ด้านหน้าของห้องประชุมอย่างตั้งใจ เริ่มมีเสียงพูดคุยเกี่ยวกับเคสนี้ขึ้นมาบ้าง จนกระทั่งจอที่กำลังฉายนั้นหยุดลง
“ผู้ป่วยรายนี้เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบอย่างรุนแรงและมีอาการเจ็บหน้าอกที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษาด้วยยา คุณหมอทุกท่านมีความเห็นกันอย่างไรคะ” เธอยืนกอดอกรอคำตอบ เพราะประสิทธิภาพของนายแพทย์ในโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ถือว่าดี ซึ่งเธอเองก็คาดหวังเป็นธรรมดา
“ผมคิดว่าเราควรถ่างขยายหลอดเลือดด้วยบอลลูนและใส่ขดลวดเพื่อช่วยลดโอกาสที่หลอดเลือดจะตีบใหม่” นายแพทย์มีอายุคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากใช้เวลาคิดครู่หนึ่ง
“ดิฉันเห็นด้วยกับคุณหมอชาญค่ะ การรักษาด้วยวิธีนี้จะเป็นการรุกล้ำร่างกายผู้ป่วยน้อยที่สุด” แพทย์หญิงเห็นด้วยกับวิธีการรักษาของนายแพทย์ใหญ่ ทำให้แพทย์อีกหลายท่านพยักหน้าเห็นด้วยกับการรักษาด้วยวิธีนี้ ต่างจากภูตะวันที่ได้แต่นั่งมองพวกแพทย์แสดงความเห็นกันด้วยท่าทางสบายๆ จนชายวัยกลางคนที่มีตำแหน่งเป็นถึงประธานบริหารโรงพยาบาลเห็นเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง
“หมอซันล่ะ ... คิดเห็นยังไงกับเคสนี้” คนถูกถามถอนหายใจก่อนจะลูบคางตัวเองไปมา
“ผมคิดว่าเราควรรักษาด้วยวิธีการผ่าตัดบายพาส” พูดจบก็มีเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที เนื่องด้วยวิธีการรักษานี้เป็นวิธีการรักษาที่ยากและเสี่ยงอันตรายมาก แต่เขากลับตอบด้วยท่าทางสบายๆไม่ได้มีความวิตกกังวลใดๆ
“เพราะอะไรเราถึงต้องรักษาด้วยวิธีนี้คะ?” ผอ.โรงพยาบาลถามต่อ
“การผ่าตัดบายพาสสามารถตัดต่อหลอดเลือดได้มากกว่าและได้ทีละหลายเส้นนี่ครับ ถึงอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของผู้ป่วยว่าอยากจะรักษาด้วยวิธีไหน”
“งั้นถ้าหากว่าผู้ป่วยมีความประสงค์ที่จะรักษาด้วยการผ่าตัดบายพาส ศัลยแพทย์ท่านอื่นก็ไม่ขัดข้องถ้าหมอซันจะเป็นคนผ่าตัดใช่มั้ยคะ?” เธอถามความเห็นของทีมศัลยแพทย์ในโรงพยาบาลส่วนหนึ่งที่เข้าร่วมประชุมและรอให้พวกเขาปรึกษากันเล็กน้อย
“หมอซันเองก็เป็นถึงศาสตราจารย์ อีกทั้งยังเป็นศัลยแพทย์เฉพาะทางหัวใจและหลอดเลือดที่เก่ง ทางเราก็ไม่มีอะไรจะขัดข้องและพร้อมให้ความช่วยเหลือเต็มที่ครับ” ภูตะวันเหลือบตามองคนพูดก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาไม่ค่อยชอบใจนักที่ถูกเยินยอ เพราะเขาเองยังไม่รู้สึกว่าตัวเองเก่งขนาดนั้นเสียด้วยซ้ำ
จนเมื่อการประชุมจบลงตรงที่รอผู้ป่วยรายนี้ให้คำตอบว่าต้องการรักษาด้วยวิธีใด หากเป็นวิธีการผ่าตัดบายพาสก็จะเป็นภูตะวันที่เป็นศัลยแพทย์ผู้ผ่าตัด ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ได้มีปัญหาที่ต้องกังวล เขาไม่ได้เชื่อว่าตัวเองเก่งหากแต่เขาเชื่อในความคิดของตนเองมาเสมอว่าเขาต้องทำได้ ..
“ซัน ... อยู่คุยกับอาก่อน” ในขณะที่ขายาวกำลังจะก้าวออกจากห้องประชุม กลับต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของชายวัยกลางคนอายุราว 50 ปีที่มีศักดิ์เป็นอาแท้ๆของเขา
“ครับ?” หันมาตอบพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง ก่อนจะยืนพิงประตูอย่างสบายๆพลางดูดกาแฟในแก้ว
“ทำไมมาสายล่ะเรา เมื่อคืนไปดื่มมาล่ะสิ” หมอซันหัวเราะในลำคอเล็กน้อย ไม่ว่าเขาจะทำอะไรทั้งอาผู้ชายและอาผู้หญิงก็ดูจะเดาถูกไปเสียหมด
“นิดหน่อยครับ”
“โตจนจะแก่แล้วนะเราน่ะ สามสิบกว่าแล้ว อย่าทำให้อาเป็นห่วงกันนัก!” เสียงณิชชาอรหรืออาสะใภ้เพียงคนเดียวของเขาตำหนิขึ้นมาบ้าง ภูตะวันยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อยกับคำตำหนิที่ไม่จริงจังนัก
“ผมไปก่อนนะครับ มีนัดสัมภาษณ์ Resident” พูดจบก็หันหลังเดินออกมาจากห้องประชุม ทิ้งให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อรั้นของหลานตัวเอง
หมอซันหรือ ศ.นพ.ภูตะวัน วิวรรธน์ภคไพบูลย์ เป็นทายาทเพียงคนเดียวของ ศ.ดร.นพ.ประวิตร – ศ.ดร.พญ.นวินดา วิวรรธน์ภคไพบูลย์ ครอบครัวที่ก่อตั้งโรงพยาบาลวิวรรธน์มาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า พ่อและแม่ของภูตะวันประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในขณะที่เขากำลังเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่สอง จากนั้นเขาก็ย้ายออกจากบ้านมาอยู่คอนโดแทนเพราะไม่อยากอยู่ในที่ที่มีแต่ความทรงจำของพ่อและแม่ แต่เขาก็ได้รับการเลี้ยงดูจากอาที่เป็นน้องชายแท้ๆของพ่อ คือ ดร.ประสิทธิ์ วิวรรธน์ภคไพบูลย์ ประธานคณะบริหารโรงพยาบาลวิวรรธน์ในปัจจุบัน รวมถึงอาสะใภ้ ผอ.ดร.ณิชชาอร วิวรรธน์ภคไพบูลย์ ที่คอยดูแลและให้ความรักกับเขามาโดยตลอด เพราะเขาทั้งคู่เองก็ไม่มีทายาทให้สืบสกุลต่อ ...
ขาเรียวพาเจ้าของมาหยุดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ ดวงตากลมเหลือบมองป้ายชื่อโรงพยาบาลวิวรรธน์ด้วยสายตามุ่งมั่น เขากำแฟ้มในมือแน่นก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องบางต่อสายตรงไปหามารดาของตนทันที
“แม่ฮะ พายถึงโรงพยาบาลวิวรรธน์แล้วนะ”
***************
Talk : สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่จีตั้งกระทู้ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัว
ฝากนิยายเรืองนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ :)
- แพทย์ Resident คือ แพทย์ประจำบ้าน เป็นแพทย์ที่เข้ามาศึกษาต่อเฉพาะทางในสาขาที่สนใจ
หลังจากที่เรียนจบแพทย์และใช้ทุนรัฐจบถึงเรียกว่าแพทย์ประจำบ้านค่ะ ^^