พิมพ์หน้านี้ - พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 07:26:38

หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 07:26:38
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   


เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

***=================================================***

คำนำนักเขียน~

 :pig2:สวัสดีค่ะ  ^^  :L2:

             ...วันนี้นึกยังไงก็ไม่รู้ทั้งๆที่เน็ตหอโดนตัดแต่อยากลงนิยายต่อมากกกกก เลยทำทุกวิถีเพื่อที่จะได้ลงให้ได้  !!  =,.=
ถือโอกาสวันเลขสวย  29  ลงนิยาย 'ส่งท้ายปี' แล้วก็ 'ต้อนรับปีใหม่' ไปพร้อมๆกันเลยนะคะ

            เรื่องนี้ถือว่าเป็นตอนต่อของเรื่อง คุณแม่...ครับผม !!! ก็ได้ค่ะ  :)  จะเห็นว่าหัวเรื่องยังคงวงเล็บว่าเป็นหนึ่งใน (--Chain of love--)  อยู่ดีเนอะ...   ตอนนี้จะเป็นตอนของคู่ พี่อาทิตย์ กับ น้องพระจันทร์ ค่ะ  ^^   ใครที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องคุณแม่...ครับผม !!  ก็ไม่ต้องห่วงนะคะ  อ่านเรื่องนี้ได้เข้าใจเหมือนกันเพราะก็ถือว่าแยกกันอย่างสิ้นเชิงอยู่นิดๆอ่ะ...  ที่บอกว่าอยู่นิดๆเพราะเรื่องนี้อาจจะมีน้องหนูลินมาป้วนเปี้ยนเดินไปเดินมาเพื่อทักทายป้าๆลุงๆอยู่บางตอนก็ได้นะคะ  โฮะๆ~ 

            พอเถอะ...เขียนเยอะก็ไม่มีใครอ่าน  ก๊ากกกกกก~    :really2: :really2: 

           เอาเป็นว่า...  ลาทีปีเก่า...และ(เตรียม)ต้อนรับปีใหม่กันเถอะค่ะ !!! :3123: :3123: :3123: :L2: :L2: :L1: :L1:


สุดท้าย...เชิญอ่านให้สนุกค่ะ... กราบ...@(_ _)@

>>>>สารบัญนิยาย คลิ๊กที่นี่จ่ะ ^^<<<< (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2247270#msg2247270)
 

ขอขอบคุณคุณ jaewoniie ด้วยหัวใจที่กรุณาทำมาให้สุดๆเลยค่ะ  :)  ขอบคุณมากๆๆๆๆนะคะ :)

และสุดท้าย... :mew1:
>>>>ติดตามข่าวสารและพูดคุยทักทายได้ที่นี่เลย จิ้มเบาๆนะ ^^<<<< (https://www.facebook.com/pg/kaewpunn/posts/?ref=page_internal)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 07:29:24
พันธนาการ...รัก  #1




“ลูน่า…พี่นายกำลังมาแล้วใช่มั้ย…” 


“อื้ม…  พี่ยะบอกว่าอีกห้านาทีถึง…”  พระจันทร์ตอบเพื่อน…  วันนี้เป็นวันมารับผลคะแนนจบม.ปลายของเขา… และตอนนี้เขาก็กำลังยืนรอคนมารับอยู่หน้าโรงเรียนกับเพื่อนสาวลูกเสี้ยวสเปนญี่ปุ่น…และนั่นก็ทำให้ชื่อของพระจันทร์ถูกเรียกว่า ‘ลูน่า’ แทนที่จะเป็น ‘พระจันทร์’ ตามชื่อจริงๆในภาษาไทยของเขา  เพราะเพื่อนเขาคนนี้ออกเสียงควบกล้ำไม่ได้  เลยแปลชื่อเขาเป็นภาษาสเปนเพื่อจะได้ออกเสียงเป็นภาษาบ้านเกิดของพ่อง่ายกว่า…


“โชคดีเนอะ… มีพี่ชายหน้าตาหล่อๆมาคอยรับคอยส่งทุกวัน…  ดูพี่ชายฉันซิ…ขนาดขอร้องให้มารับน้องหน่อย…แทนที่จะตอบว่า ‘ได้ เอาสิ’ กลับบอกให้กลับเองเฉยเลย…  นายก็รู้ว่าฮ่องกงช่วงนี้มันร้อนมากขนาดไหน…  พี่ฉันเทียบพี่ชายนายไม่ได้เลยซักนิดเดียว…จริงๆนะ”


“ก็พี่ชายเธอเขาทำงานยุ่งนี่…  เพิ่งได้เลื่อนขั้นไม่ใช่เหรอจะยุ่งมากก็ไม่แปลกหรอก…”  พระจันทร์เอาไหล่ชนเพื่อนที่ทำหน้าอิจฉาเขาเบาๆ…


“รู้น่า…  ฉันก็บ่นไปเรื่อยนั่นแหละ…  อ๊ะ…นั่นไงรถพี่ชายเธอ…นินทายังไม่ทันขาดคำเลย…”


“โรสกลับด้วยกัน…  เดี๋ยวไปส่ง…”  พระจันทร์ออกปากชวนเพื่อน  แต่สาวเจ้ากลับส่ายหน้าจนผมกระจายแล้วบอก…


“ขอบใจมาก…แต่เดี๋ยวฉันว่าจะแวะไปตากแอร์เย็นๆที่ร้านหนังสือตรงหัวมุมซักพักแล้วค่อยกลับน่ะ…  เดี๋ยวเย็นนี้จะโทรหา…บ๊ายบาย”


“…เอางั้นเหรอ…  ถ้างั้นก็ระวังตัวด้วยนะ…  ถ้ามีอะไรก็โทรมาล่ะ  แล้วเจอกัน…”  พระจันทร์โบกมือให้เพื่อนที่เริ่มเดินห่างออกไปทางประตูโรงเรียน…   ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่รถยนต์สัญชาติอิตาลีชื่อดังอย่างแลมโบกินี่สีควันบุหรี่ขับเข้ามาจอดเทียบข้างฟุตปาธตรงหน้าพระจันทร์อย่างพอดิบพอดี…


   ประตูฝั่งข้างคนขับเลื่อนเปิดออกอัตโนมัติเพื่อรอรับผู้โดยสารอีกคนเข้ามาด้านใน…  พระจันทร์ไม่รอให้ประตูเปิดจนสุดเขาก็สามารถมุดเข้าตัวรถมานั่งอยู่บนเบาะหนังนุ่มๆได้เป็นที่เรียบร้อย  พร้อมยกมือดึงประตูปิดตามหลังแล้วยกมือไหว้คนมารับ…


“ไหนพี่ยะบอกว่าอีกห้านาทีถึงไง…  ทำไมมาถึงเร็วจัง…”


“ก็รถมันไม่ติด…แล้วตอนที่โทรหาเมื่อกี๊พี่ก็อยู่ตรงสี่แยกไฟแดงก่อนถึงโรงเรียนเรานี่แหละ…”  ชายหนุ่มผู้เป็นสารถีเหลือบมองกระจกมองหลังก่อนจะสาวพวงมาลัยพารถออกถนนใหญ่หน้าโรงเรียนนานาชาติชื่อดังของเกาะฮ่องกงด้วยความระมัดระวัง…  “แล้วทำไมไม่ชวนเพื่อนขึ้นรถมาด้วยกันล่ะ…พี่ไปส่งให้ก็ได้นะ…”


“โรสเขาจะแวะร้านหนังสือก่อนน่ะครับ…  ก็เลยไม่กลับด้วย…”  พระจันทร์ตอบ  มือก็ค้นยุกยิกๆในกระเป๋สะพายหลัง  ก่อนจะหยิบแผ่นกระดาษขนาดเอสี่ออกมาคลี่แล้วยื่นจ่อให้คนขับรถดูผลคะแนนในเทอมสุดท้ายที่ตัวเองได้… 


“เก่งนี่…  เทอมนี้ก็ไม่มีซีหลุดออกมาซักตัว…  แบบนี้จะเอารางวัลเป็นอะไรดี…” 


“…จันทร์อยากกินไอศครีม…”   


“ชอบจริงๆเลยนะของหวานเนี่ย…  งั้นไปที่ถนนแคนตั้นก็แล้วกัน…  อยากกินร้านไหนชี้เลย…”  ชายหนุ่มร่างสูงผิวคร้ามแดดเอ่ยบอก…  ริมฝีปากที่มีไรหนวดเบาบางยกยิ้มให้เด็กข้างตัวเล็กน้อยที่นั่งยิ้มแฉ่งเพราะได้ของกินที่ถูกใจ…  ดวงตาภายใต้แว่นตาดำพราวระยิบยามมองพื้นถนนเบื้องหน้า   เสียงเพลงจากคลื่นวิทยุสถานีวัยรุ่นถูกเปิดคลอในรถเอาใจเด็กหนุ่มผิวขาวที่ร้องคลอตามอย่างอารมณ์ดี


“ผมขอเสื้อคุณนะ…”  พระจันทร์เอ่ยขออนุญาตก่อนจะหยิบเสื้อสูทที่พาดอยู่ตรงหลังเบาะมาห่มตัวเอง


“เบาแอร์ก็ได้นี่ถ้าหนาว…”  คนขับเอ่ยพลางเอื้อมมือจะไปปรับอุณหภูมิในรถให้…  แต่อีกคนกลับส่ายหน้าแล้วบอก


“ไม่เป็นไรครับ…  ผมรู้ว่าคุณน่ะขี้ร้อน…  เสื้อคุณตัวเดียวก็อยู่แล้ว…”  พระจันทร์พยับเพยิดให้ดูเสื้อสูทที่ห่อตัวเขาเอาไว้จนมิด  กลิ่นน้ำหอมเลอ-เมลจากฌอง ปอล โกลติเยร์ค่อยๆลอยขึ้นมาจากตัวเสื้อ  พระจันทร์สูดกลิ่นหอมของมิ้นท์ ส้ม ซินนามอนและวานิลลาเข้าไปเต็มปอด  มันให้ความรู้สึกสดชื่นขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก…  ชายหนุ่มเลือกน้ำหอมสูตรนี้มาใช้แสดงว่าวันนี้คงจะอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อยทีเดียว…


-----------------------------------------------------


   กระทิงดุสีควันบุหรี่ทะยานพาผู้ขับขี่ทั้งคู่เข้าสู่เขตช็อปปิ้งชื่อดังจิมซาจุ่ย ซึ่งแม้เวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่ขาช็อปทั้งหลายจะเข้ามาจับจ่ายซื้อของกัน  แต่มันก็มีรถติดไม่น้อย  สุริยะมณฑลเลื่อนรถเข้าจอดในที่ว่างที่โชคดีได้ทันทีโดยไม่ต้องวน  เขาตัดสินใจหาที่จอดก่อนแล้วค่อยเดินเอา  เพราะถนนสายนี้เป็นทางวันเวย์  ถ้าจะไปวนรถมาใหม่ก็เสียเวลาน่าดู… 


“จะกินที่สวีท ไดนาสตี้ (Sweet Dynasty) อีกมั้ย…”  ชายร่างสูงกว่าเอ่ยถามถึงร้านขนมหวานชื่อดังที่ใครไปใครมาในย่านนี้เป็นต้องแวะ  แต่อีกคนกลับส่ายหน้าแล้วบอก


“ไม่เอา…  ร้านนั้นคนเยอะ  โรสแนะนำร้านเค้กบุฟเฟ่ต์ที่อยู่ในซอยถัดจากนี่ไปอีกสองบล็อกมา…  เห็นบอกว่าเค้กอร่อยมาก  แล้วก็ถูกด้วย…”


“เค้กบุฟเฟ่ต์?  แล้วจะมีอะไรที่พี่กินได้มั้ยเนี่ย…”  สุริยะมณฑลแกล้งเอ่ยเซ้าระหว่างที่กำลังล็อกรถ  พระจันทร์ที่ออกไปยืนคอยอีกคนอยู่ที่ริมถนนเลยบอก


“ร้านนี้กาแฟก็อร่อย…  เห็นบอกว่ามีเค้กสูตรใหม่เพิ่งออกมา  เป็นเค้กกาแฟดำ…  เหมาะกับคนกินขมอย่างพี่ยะที่สุดเลย…” 


   สองคนเดินคุยกันเบาๆไปตามทางที่ผู้คนเริ่มจอแจเพราะบรรดาคนทำงานเริ่มออกมาหาข้าวเที่ยงทานกัน…  พระจันทร์เดินนำสุริยะมณฑฝ่าฝูงคนเดินเข้ามาในซอยเล็กๆที่อยู่ระหว่างกำแพงอิฐสีแดงทั้งสองด้าน…  เดินเข้ามาไม่นานก็เจอร้านเค้กบุฟเฟ่ต์ที่ว่าเปิดป้ายติดไฟว่าโอเพ่นตั้งอยู่จริงๆด้วย…พระจันทร์กระตุกแขนคนที่ยืนข้างๆให้เดินเข้าไปพร้อมกัน สุริยะมณฑลหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะถอดแว่นตาแล้วเดินตามเด็กหนุ่มตัวเล็กผิวขาวเข้าไปด้านใน…  บอกตรงๆว่ายังไงเขาก็ไม่ค่อยจะชอบอะไรที่มันหวานๆกลิ่นเลี่ยนๆแบบนี้จริงๆ…


   บรรยากาศภายในร้านตกแต่งด้วยไฟสีอมส้ม  พื้นที่นั่งของลูกค้าแต่ละโต๊ะก็แยกกันเป็นสัดส่วนโดยมีกำแพงต้นไม้บังไว้เป็นล็อกๆ  พอเข้ามาแล้วสุริยะมณฑลก็รู้สึกว่ามันดูกว้างขวางกว่าที่ดูจากภายนอกร้านเมื่อสักครู่นี้มากเลยทีเดียว…  โซนขนมเค้กและของหวานอื่นๆจัดแยกไว้ด้านหนึ่ง  ส่วนด้านตรงกันข้ามก็เป็นโซนน้ำและกาแฟที่เราสั่งได้ตามใจแล้วคนทำก็จะปั่นน้ำให้เราทันทีเดี๋ยวนั้นเลย…   เขาสองคนเข้าไปเลือกที่นั่งตรงมุมหนึ่งของร้าน  แล้วเขาก็ปล่อยให้พระจันทร์เป็นคนไปเลือกขนมที่ชอบเอง  และอย่างที่คิด…  สิ่งแรกที่พระจันทร์เดินนำกลับมาวางให้ที่โต๊ะก็คือกาแฟดำน้ำตาลไม่ใส่ของเขานั่นเอง…


“เขาบอกว่าเค้กกาแฟดำเพิ่งหมด  ของใหม่กำลังจะเสร็จในอีกห้านาที  เดี๋ยวจันทร์ไปเอาให้นะ…”  เด็กหนุ่มเอ่ยทิ้งไว้ก่อนจะเดินไปเลือกหยิบขนมเค้กที่ตัวเองชอบ… 


   สุริยะมณฑลได้แต่ยกยิ้มมุมปากให้กับความใส่ใจในเรื่องของเขาเล็กๆน้อยๆแบบนี้ที่เด็กหนุ่มคอยทำให้เขาจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว… 


   เขาพาตัวพระจันทร์มาอยู่ด้วยกันที่ฮ่องกงได้เกือบสองปีแล้ว…  ตอนมาถึงช่วงแรกเขามีความคิดที่จะส่งตัวเด็กหนุ่มเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลหรือสถานรับเลี้ยงเด็กออทิสติกแล้วเชียว  แต่ว่าเหยียน จวิ้น  หรือชื่อในวงการคือ แซม ลี  ผู้เป็นทั้งเพื่อนรักและนักพยากรณ์ของบริษัทเขาทักว่า  เขากำลังได้ ‘แก้ว’ มาอยู่ในมือ…  ห้ามเขาเอาไว้ห่างตัวเด็ดขาด…  เด็กที่ชื่อพระจันทร์คนนี้แหละที่จะมาช่วยเสริมดวงทางด้านธุรกิจให้เขา…  เพราะธุรกิจของเขาที่อยู่มาได้จนทุกวันนี้อาศัยพลังร้อนของไฟดุจดังชื่อของเขาในการปราบปรามคู่แข่งคนอื่น…  นั่นทำให้ไม่มีใครกล้ามาเทียบรัศมีของพระอาทิตย์ที่แผ่ปกคลุมคุ้มครองอาณาเขตของตัวเอง  แต่นั่นมันก็เป็นแค่พลังงานร้อนด้านเดียว…  เขายังขาดพลังงานในด้านเย็นที่จะเข้ามาต้านและช่วยเสริมดวงธุรกิจของเขาให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก…


   และใครคนนั้นที่เหยียนจวิ้นเคยบอกเอาไว้ก็คือ ‘พระจันทร์’  เด็กที่จู่ๆก็โผล่เข้ามาในชีวิต  เด็กที่มีชื่อ ความชอบ และชีวิตความเป็นอยู่แตกต่างกับเขาโดยสิ้นเชิง… …เด็กที่ต้องเสียบิดาแท้ๆไปเพราะเขาเป็นคนลงมือฆ่าเองเมื่อเกือบสองปีก่อน  ก่อนจะตัดสินใจหิ้วพาเด็กคนนี้กลับมาด้วยและตกลงใจใช้ชื่อตัวเองระบุเป็นผู้ปกครองแทนพ่อของเจ้าตัวทันทีที่รู้ว่าเด็กคนนี้จะมีประโยชน์ต่อธุรกิจของเขาในภายภาคหน้า…


   แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ได้ถูกเปิดเผยให้คนนอกรับรู้  ทุกคนรู้เพียงแต่เขารับน้องชายบุญธรรมที่เป็นเด็กพิเศษเพราะสื่อสารได้ช้ากว่าคนทั่วไปมาอยู่ด้วย…  และหลังจากสอบถามไปๆมาๆเขาก็พบว่าเด็กคนนี้อยากจะเรียนหนังสือต่อให้จบม.ปลาย  เขาค่อนข้างแปลกใจอยู่เหมือนกันเนื่องจากประวัติการศึกษาของเด็กคนนี้เรียนในโรงเรียนนานาชาติเหมือนเด็กทั่วไปทุกประการ  และผลการเรียนก็ไม่ได้แย่…  นั่นก็หมายความว่าถึงจะมีปัญหาด้านการสื่อสาร  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรียนไม่รู้เรื่อง…   เขาจึงตัดสินใจให้พระจันทร์สมัครเข้าเรียนต่อในเกรด 11 แล้วก็อย่างที่เห็น  สองปีที่ผ่านมาจนจบชั้นม.ปลาย  ถึงเกรดจะไม่ได้ A+ ทุกตัว  แต่เขาก็ไม่เคยเห็น C โผล่ออกมาในใบเกรดเลยแม้แต่ตัวเดียว…


     บางทีเขาก็ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน  ว่าจริงๆแล้วเด็กคนนี้เป็นเด็กพิเศษจริงๆรึเปล่า  ถ้าเขาไม่ได้เห็นผลรายงานการตรวจสุขภาพทางการแพทย์ของเด็กคนนี้ด้วยตาตัวเองแล้วล่ะก็นะ…  ยิ่งช่วงพักหลังๆนี่เด็กคนนี้ก็แทบจะไม่มีอาการสื่อสารติดขัดให้เห็น  ก็ยิ่งยากจะเชื่อเข้าไปใหญ่ว่าแท้จริงแล้วเด็กคนนี้แกล้งทำเป็นฟังคนอื่นพูดไม่รู้เรื่อง  …แกล้งทำเป็นปัญญาอ่อนรึเปล่า…


“เค้กกาแฟดำมาแล้ว…  จันทร์เอามาให้ชิม…”  เด็กหนุ่มเอ่ยพลางวางชิ้นเค้กสีน้ำตาลเข้มเสี้ยวหนึ่งลงบนโต๊ะ…  สุริยะมณฑลที่ได้ลองลิ้มชิมรสชาดกาแฟดำไปแล้วก็ต้องยอมรับว่าความขมกำลังถูกปากพอดี…  เขาจึงคิดอยากลองชิมขนมหวานตรงหน้าต่อ…  ไม่แน่มันอาจจะเป็นขนมหวานชิ้นแรกที่เขาทานได้ก็ได้…


“กินเยอะขนาดนั้นไม่กลัวอ้วนเหรอ…”  เขาทัก เมื่อเห็นอีกคนยังไม่หยุดหยิบจานเค้กและคุ้กกี้มาวาง…  เด็กหนุ่มผมยาวประบ่าส่ายหน้าจนผมม้ากระจาย…  ก่อนจะอมยิ้มจนแก้มตุ่ยแล้วบอก…


“แค่นี้ไม่ถึงครึ่งกระเพาะหรอก… คุณก็รู้ว่าพยาธิในท้องจันทร์ทำงานดีแค่ไหน…”  เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะหันกลับไปหยิบชีสเค้กบลูเบอร์รี่ กับแอปเปิ้ลน้ำตาลเชื่อมมาอีกสองจาน… 


   สุริยะมณฑลนั่งมองเด็กผิวขาว  ผมประบ่า  หน้าม้าซอยสั้น  กับปากสีอมส้มที่อ้ารับเค้กหลากสีไม่ได้หยุด กินเสร็จก็มีการวิจารณ์ให้ฟังอีกต่างหากว่าเค้กแต่ละจานนั้นใส่อะไรเป็นส่วนประกอบบ้าง…  เขาไม่ได้ฟังหรือรู้หรอกว่าเด็กคนนั้นพูดจริงหรือว่าแค่พูดไปตามการลิ้มรส…  แต่ไม่รู้ทำไม…เขาถึงได้ไม่รู้สึกเบื่อในการที่จะฟังสิ่งที่เด็กคนนี้พยายามจะพูดให้เขาฟังจริงๆ…


“...มองอะไรครับ…  ไม่เคยเห็นผมกินเค้กเหรอ…หรือว่าคุณอยากชิม…  เอามั้ยครับ…”  พูดแล้วพระจันทร์ก็ตักเค้กเป็นคำเล็กๆไปจ่อให้ที่ปาก…  อีกคนมองตามมือของเขาแล้วเอื้อมมือใหญ่ๆข้างหนึ่งมาจับซ้อนมือเขาไว้เพื่อป้อนเค้กเข้าปากตัวเอง…  พระจันทร์มองเขาเคี้ยวซักพักแล้วก็เห็นว่าดื่นกาแฟตาม  เด็กหนุ่มจึงพูดขึ้น  “…ฮ่าๆ  ไม่ชอบล่ะสิ…”


“ใช่…  มันหวานเกินไปพี่ไม่ชอบ…  พระจันทร์กินเข้าไปได้ยังไง…  หมดนี่นี่ไขมันคงปาไปซัก… สองสามกิโลฯเลยนะ”


“ช่วยไม่ได้นี่…  คุณบอกเองนะว่าจะให้รางวัลจันทร์…  เพราะฉะนั้นก็ทนดูจันทร์กินไขมันสองสามกิโลฯนี่ไปเถอะ…”


   สุริยะมณฑลยิ้มมุมปากขำๆแล้วส่ายหน้า…  เขายังคงนั่งจิบกาแฟดำพร้อมละเลียดเค้กสีดำๆช้าๆต่อไป  สายตาคมกล้าจ้องมองพระจันทร์ที่กำลังมีความสุขกับเค้กกองโตตรงหน้าแล้วก็ยิ้มกับตัวเองคนเดียว…  ซักพักโทรศัพท์ของเขาก็สั่น  ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มาดูหน้าจอและพบว่ามันเป็นสายเรียกเข้าของลูกน้องที่บริษัท…


“ฮัลโหล…”  ชายหนุ่มหยุดฟังไปครู่หนึ่งก่อนตอบ  “…ไม่เป็นไร  เดี๋ยวฉันจัดการเอง  ส่งแผนที่มาให้ก็พอ…”  เขาพูดตอบลูกน้องแค่นั้นแล้วก็วางสายไป…


“เอางานมาทำเองอีกแล้วนะครับ…  แล้วแบบนี้คุณจะมีลูกน้องไว้จ่ายเงินเดือนให้อย่างเดียวเองเหรอ…”  พูดจบพระจันทร์ก็ทานเค้กเข้าไปอีกคำแล้วเคี้ยวเสียแก้มตุ่ย


“ช่วยไม่ได้…  ก็มันบริษัทพี่นี่…  ถ้าเราทำอะไรเองได้เราก็ควรจะทำ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็สั่งให้คนอื่นไปทำหมดเหมือนไอตะวัน…”  เขาพูดแขวะน้องชายตัวเองเล็กน้อยพลางเอานิ้วโป้งปาดเค้กที่เลอะขอบปากเด็กหนุ่มออกให้แล้วเอามากินเสียเอง…  “หวาน…!”   


“รู้ว่าหวานแล้วยังจะกินอีกนะ…”  พระจันทร์พูดก่อนหัวเราะขำเบาๆ  พลางมองชายหนุ่มตรงหน้าดื่มกาแฟดำเสียจนเกือบหมดแก้ว…  “คนบ้างาน…”  แล้วก็แอบกลับไปแขวะเล็กๆในเรื่องเดิมๆอีกครั้ง


“ก็งานมันสนุกดีนี่…  ว่าแต่คืนนี้สนใจจะไปทำงานกับพี่มั้ยล่ะ…” 


“ทำงานตอนกลางคืนเนี่ยนะ…  งานอะไรล่ะ  ไม่ใช่งานบนเตียงใช่มั้ย…”  ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขากล้าพูดเรื่องทะลึ่งพรรค์นี้กับผู้ชายตัวสูงตรงหน้า  อาจจะเพราะรู้เองโดยธรรมชาติว่า…ระหว่างพวกเขาสองคน  จะไม่มีทางเกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้นอย่างเด็ดขาด… ต่างคนต่างปฏิเสธกันและกันจากส่วนลึกของหัวใจขนาดนี้  มันคงยากที่จะเกิด…

   
   มันก็เหมือนเพื่อนที่สนิทกันมาก  จนกล้าที่จะล้อเรื่องแบบนี้ได้ในวงเหล้านั่นแหละ…


“อยากทำมั้ยล่ะ…  พี่ไม่มีปัญหาหรอกนะ…”  แต่อีกคนกลับหยอดกลับ…  ซึ่งนั่นก็ทำเอาคนเริ่มแซวก่อนนั่งหน้าแดงแป๊ด ไปไม่เป็นเลยทีเดียว…  “…โธ่  นึกว่าจะแน่…”  สุริยมณฑลทำเป็นแสร้งหัวเราะทางจมูกเยาะเด็กตัวน้อยตรงหน้าไปที


“สนุกมั้ยเนี่ยพี่ยะที่แกล้งจันทร์ได้เนี่ย…”  เขาว่างอนๆ  ตักครีมหน้าเค้กที่หวานจนแสบคอไปปาดป้ายไว้บนหน้าเค้กกาแฟดำของชายหนุ่มเป็นการแก้แค้น… 


“ก็ไม่เลวนะ…  แกล้งเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบจันทร์ได้…  พี่โคตรจะมีความสุขเลย…”  แล้วต่างคนต่างก็ทันกันเมื่อสุริยมณฑลก็ตักเอาเค้กกาแฟขมๆของเขาไปป้ายบนจานเค้กที่เด็กหนุ่มถืออยู่  เพราะรู้ดีว่าอีกคนก็เกลียดความขมเข้าไส้พอกันกับที่เขาเกลียดของหวาน…


   พระจันทร์อารมณ์เสียกับวิธีการเอาคืนเลียนแบบเด็กๆอย่างเขาของผู้ใหญ่อย่าง ‘พี่ยะ’  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าลุกขึ้นเดินไปเอาเค้กจานใหม่  แล้วก็เผลอหยิบเค้กกาแฟดำติดมือกลับมาให้อีกคนด้วยเช่นกัน


   จำไม่ได้แล้วว่าแอบเผลอดูแลกันและกันอย่างไม่รู้ตัวแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่… 


        แต่มันก็ไม่แปลกหรอก…ก็เป็นพี่เป็นน้องกันนี่นา…  ดูแลกันแค่นี้ธรรมดาออกจะตาย…  ตรรกะในหัวชี้แจงเหตุผลให้ตัวเองเสร็จสรรพ


“แล้วว่าไง…  จะไปช่วยพี่รึเปล่า…  งานไม่ยากหรอกน่า  ไม่หลอกพาไปขายด้วย  ไม่ต้องออกแรง  แถมได้แต่งตัวสวยๆอีกต่างหาก…”


“จะยืมตัวไปควงออกงานอีกแล้วเหรอครับ…  คราวนี้เป็นงานกาลาร์ดินเนอร์หรือว่างานประมูลของละครับ…”


“เปล่า…แค่จะยืมไปเป็นตุ๊กตาหน้ารถ  นั่งรถเล่นกับพี่ซักสองสามชั่วโมง…  เอามั้ย…” 


“แค่นั่งรถเล่นเนี่ยนะ…งาน?   อารมณ์ไหนครับเนี่ยคุณมาเฟียใหญ่  จะชวนจันทร์ออกเดททางอ้อมก็บอกมาตรงๆก็ได้นะครับ…  สำหรับพี่ยะจันทร์ไม่ปฏิเสธหรอกน่า…”


“เดทเหรอ…  ไม่รู้สินะ  พี่ไม่เคยชวนผู้หญิงที่ไหนออกเดทด้วยสิ  ไม่รู้จะเรียกว่าเดทได้รึเปล่า  ปกติมีแต่ชวนไปกินอาหารเย็นแบบนี้  แล้วก็ไปต่อที่โรงแรม  เปิดห้องสวีทหรูๆซักห้อง  เข้าไปด้วยกัน  แล้วก็ออกมาตอนฟ้าสาง…and it’s the end”
 

“แหวะ…  ผู้ชายเจ้าชู้  มั่วกาม  ขี้หื่น  คาสโนว่าตัวพ่อ…”  พระจันทร์ร่ายฉายาชายหนุ่มเสียยาว  ก่อนจะจบลงด้วยการย่นจมูกแล้วชิปากใส่   


“ฮ่าๆ…  น่ารักตายแหละไอเด็กบ้า…  ว่าไงจะไปรึเปล่า”


“มาเรียกจันทร์ว่าไอเด็กบ้าแล้วยังจะใช้งานอีกเนี่ยนะ…  แบบนี้ใครเขาจะไปด้วยเล่า…” 


“อย่างอแงไปเลยน่า…คนแก่ง้อเด็กไม่เป็นจันทร์ก็รู้…”


“ไม่ได้งอแง…  เอาเป็นว่าจันทร์ไปด้วยก็ได้  แต่พรุ่งนี้คุณต้องพาจันทร์ไปดูหนัง…”  เขานิ่งคิดไปแป๊บนึงว่าช่วงนี้มีหนังเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้ดูอีกบ้าง  “…สองเรื่อง…!  ตกลงมั้ย” 


“เอ้า…แถมเซอร์วิสพิเศษกินข้าวเที่ยงฟรี  จะร้านนมปั่น  ร้านเค้ก  ฟู๊ดคอร์ตหรือจะอาหารตามสั่งก็ได้  ตามใจเลย…”


“เย้ !!  จริงนะ…  งั้นก็โอเคตกลง…  จันทร์ยอมไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้พี่ยะ…ไม่ต้องสามชั่วโมงหรอก  เอาเป็นทั้งคืนไปเลยเป็นไง…”


“ทั้งคืนก็ตีกันตายน่ะสิ…  ไม่กลัวจะตื่นมาดูหนังไม่ไหวรึไง…  พี่ให้เวลาได้แค่หมดมื้อเที่ยงนะ  ตอนเย็นต้องเข้าออฟฟิศ…”


   พระจันทร์แกล้งตีหน้าง้ำแล้วก็กินเค้กต่อไปอย่างสบายอารมณ์  ในใจนึกค่อนขอดอีกคนโดยไม่ออกเสียงว่า…  ‘ถ้าจะบ้างานขนาดนี้  แต่งกับงานแล้วอยู่กินกันไปจนแก่เถอะ !’


------------------------------    ---- -   -        -  -- --          - --               -       -  -                -

to be continue...




           เปิดเรื่องใหม่  (จุดพลุ !!!)...คราวนี้มาในแบบ  คนสองคนที่แตกต่างในเรื่องส่วนตัวกันอย่างสุดขั้วบ้าง  ทั้งความชอบ  นิสัย  ที่สำคัญ...อายุ !!!  กร๊ากกกกกกกกก  อยากเขียนมานานแล้วแนวโชตะค่อนเนี่ย  ห้าห้าห้า  เรื่องนี้ยอมรับว่าเหนื่อยกว่าเรื่องก่อนมาก เพราะคราวนี้ลงทุนหาข้อมูลเป็นพะเรอเกวียนตั้งแต่ตอนแรกกันเลยทีเดียว

           เหมือนเดิมนะคะ  ^^  แนะนำ ติ ชม ได้เลยเต็มที่...   หรือจะตามไปติกันเป็นการส่วนตัวก็เชิญได้ที่เดิมค่าาาา  จิ้มโลด >>>https://www.facebook.com/pat.majestic.1 (https://www.facebook.com/pat.majestic.1)<<<   

           อาจไม่ได้มาอัพบ่อย...  กรุณาจิก  ทวง  กันให้เมามันส์ค่ะ  กราบ...   @(_ _)@
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: cake171238 ที่ 30-12-2012 07:56:13
เจิมเรื่องใหม่ๆ ค่ะ.

รอมานานนน.

คนเขียนมาลงบ่อยๆนะค้าาา  :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 30-12-2012 07:59:17
ประเดิมๆๆๆ   :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:


ฉลองงง ส่งท้าย ด้วยน้องจันทร์ กรี๊ดดด น้องจันทร์  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ปอลอ มันคงไม่ดราม่าน้ำตาไหลย้อยหรอกน่ะ   :laugh: :laugh: :laugh:


 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 08:02:46
ไม่แน่นะคะ...  มาม่านี่งานถนัด...ห้าห้าห้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 30-12-2012 08:08:54
พระจันทร์เป็นโรคอะไรกันแน่นะ แล้วพระจันทร์รู้หรือเปล่าเรื่องพ่อของตัวเอง เพราะอย่างนี้เองยะถึงรับดูแลพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-12-2012 08:16:19
 :mc4: :mc4: :mc4:

เย้ๆๆๆๆ มาแล้ว พี่อาทิตย์ น้องพระจันทร์ น่ารักดี นึกว่าพี่ยะจะใจร้ายกว่านี้ซะอีก


ปล. คนเขียนจ๋า สงสัยนิดนึง น้องพระจันทร์ เนี่ย เวลาเรียกพี่ยะ เนี่ย เดี๋ยวเรียกพี่ยะ เดี๋ยวเรียก คุณ นี่เค้าตั้งใจใช่ไหมคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 30-12-2012 08:22:17
สนุกมากกกกกกกกกกกกกก ~♥


นึกว่าจะมีดร่าม่ากันต่อจากเรื่องนู่นคุณยะดูรุนแรงกับน้องจันท์มากมาย



แต่เปล่าเลย น่ารักอ่ะ (แอบซึนเบาๆ)


ชอบอ่ะ รอตอนไต่อไปคะ ><  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: ibeaver_error ที่ 30-12-2012 08:26:07
อ๊ายยยย น้องจันน่ารักอ่ะ สรุปน้องเป็นเด็กพิเศษป่ะเนี่ยยย
พี่ยะก้ดูอบอุ่นต่างจากที่มโนไว้เลย
ตอนนี้อบอุ่นน่ารักกกกกก :-[
แต่มีแววดราม่ามาแต่ไกล ไปฆ่าพ่อเค้างี้
นึกไม่ออกเลยว่าจะดราม่าขนาดไหน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 08:31:03
:mc4: :mc4: :mc4:

เย้ๆๆๆๆ มาแล้ว พี่อาทิตย์ น้องพระจันทร์ น่ารักดี นึกว่าพี่ยะจะใจร้ายกว่านี้ซะอีก


ปล. คนเขียนจ๋า สงสัยนิดนึง น้องพระจันทร์ เนี่ย เวลาเรียกพี่ยะ เนี่ย เดี๋ยวเรียกพี่ยะ เดี๋ยวเรียก คุณ นี่เค้าตั้งใจใช่ไหมคะ

อันนี้  น้องเขาตั้งใจค่ะ  เอามาจากชีวิตส่วนตัวเนี่ยแหละ  เดี๋ยวเรียกพี่เดี๋ยวก็เรียกคุณเหมือนกัน  ห้าห้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 30-12-2012 08:38:02
ตอนแรกนึกว่าพี่ยะกับจันทร์จะเริ่มเรื่องด้วยมาม่านะเนี่ย
กลับออกแนวน่ารักๆซะงั้น
แต่ดีแล้วอ่า
ไม่อยากอ่านดราม่าแล้วว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 30-12-2012 08:38:59
 :m4: :m4: :m4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-12-2012 08:43:08
เรื่องใหม่มาแล้ว~ พี่ยะกับน้องจันทร์ :กอด1:
ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ ดีใจมากเลยที่มีภาคต่อ
เราก็ชอบนะแนวนี้ ผู้ใหญ่กินเด็ก :z1:
รอติดตามต่อไป ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 30-12-2012 09:14:10
 :mc4: จุดพลุต้อนรับเรื่องใหม่   

พี่ยะและน้องจันทร์ ถึงจะมีหลายอย่างที่ต่างกัน  แต่ก็ดูแลกันและกันดี  ดูรู้ใจว่าอีกคนชอบอะไร และไม่ชอบอะไร  อ่านแล้วอยากกินบุฟเฟ่ต์เค้กจังเลย

กด + และ + เป็ด ให้กับเรื่องใหม่ฉลองเทศกาลปีใหม่ค่ะ  และขออวยพรให้คนเขียนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ตลอดปี 2556 ค่ะ
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 30-12-2012 09:29:07
รออ่านเรื่องนี้ สุดท้ายก็มาแล้วววววววว

จุดพลุฉลอง  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: saseum ที่ 30-12-2012 09:44:31
เย้ๆ เรื่องใหม่มาแล้ว

พระจันทร์น่ารักเชียว พี่ยะก็ดูใจดีไม่โหดร้าย

มาต่อเร็วๆนะคะ อยากอ่านๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: jagkree ที่ 30-12-2012 10:01:43
กรี๊ดดดดด  มาแล้ว  คู่นี้ขอโหดๆหน่อยนะเราชอบดราม่า  :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 30-12-2012 10:08:28
แวะมาประเิมเรื่องใหม่ พี่ยะในโหมนี้ไม่โห และหวังว่าในอีกโหมนึงจะไม่หเกินไปน๊า น้องจันทร์น่ารักดีอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-12-2012 10:22:16
o.o น่ารักอะพี่ยะ พระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 30-12-2012 11:26:25
อ๊ากกกกกกกกกกกกก น่ารักมากกกกกกกกกกก แบบนี้จะมีดราม่าทีหลังไหมเนี่ย พี่ยะเอาน้องมาเลี้ยงด้วยเหตุผลแบบนี้

แต่ก็ช่างเถอะ ใกล้ชิดกันแบบนี้ ไม่พลาด

ปล. วิจารณ์ นะคะ ไม่ใช่ วิจารย์ จ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 30-12-2012 11:34:54
จะมาม่าไหมนะ  แต่เราชอบกินนะ  :impress2:
พระจันทร์ไม่เหมือนเด็กออทิสติกเลย ดูปกติมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 11:46:13
อ๊ากกกกกกกกกกกกก น่ารักมากกกกกกกกกกก แบบนี้จะมีดราม่าทีหลังไหมเนี่ย พี่ยะเอาน้องมาเลี้ยงด้วยเหตุผลแบบนี้

แต่ก็ช่างเถอะ ใกล้ชิดกันแบบนี้ ไม่พลาด

ปล. วิจารณ์ นะคะ ไม่ใช่ วิจารย์ จ้า

จัดไปค่ะสำหรับคำผิด  :)  ตอนแรกแอบหาไม่เจอด้วยแน่ะ  ห้าห้าห้า  ขอบคุณคร๊าบ :)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 30-12-2012 12:32:26
ไอศครีมเน้อ ไม่ใช่ไอสครีม
แต่เรื่องนี้บรรยากาศมาหวานมาก หนูจันทร์น่ารัก :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-12-2012 13:05:59
จุดพลุต้อนรับพี่ยะกับน้องพระจันทร์  :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 30-12-2012 13:23:46
 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
*ชูป้ายไฟต้อนรับ พี่ยะ น้องจันทร์ ฮริ้ววววววววว*


*************************************************************************************

แอบมาทำสารบัญไว้ให้นะคะ :o8:
อ้างถึง

พันธนาการ...รัก (---Chain of love---)

สารบัญ


พันธนาการ...รัก  #1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2247126#msg2247126)
พันธนาการ...รัก  #2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2254966#msg2254966)
พันธนาการ...รัก  #3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2259202#msg2259202)
พันธนาการ...รัก  #4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2270499#msg2270499)
พันธนาการ...รัก  #5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2287118#msg2287118)
พันธนาการ...รัก  #6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2305455#msg2305455)
พันธนาการ...รัก  #7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2340854#msg2340854)
พันธนาการ...รัก  #8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2374207#msg2374207)
พันธนาการ...รัก  #9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2382380#msg2382380)
พันธนาการ...รัก  #10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2387094#msg2387094)
พันธนาการ...รัก  #11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2388140#msg2388140)
พันธนาการ...รัก  #12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2389124#msg2389124)
พันธนาการ...รัก  #13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2390020#msg2390020)
พันธนาการ...รัก  #14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2400585#msg2400585)
พันธนาการ...รัก  #15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2426608#msg2426608)
พันธนาการ...รัก  #16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2457582#msg2457582)
พันธนาการ...รัก  #17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2472708#msg2472708)
พันธนาการ...รัก  #18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2488906#msg2488906)
พันธนาการ...รัก  #19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2506415#msg2506415)
พันธนาการ...รัก  #20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2511874#msg2511874)
พันธนาการ...รัก  #21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2538410#msg2538410)
พันธนาการ...รัก  #22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2544400#msg2544400)
พันธนาการ...รัก  #23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2573957#msg2573957)
พันธนาการ...รัก  #24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2575867#msg2575867)
พันธนาการ...รัก  #25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2579148#msg2579148)
พันธนาการ...รัก  #26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2583498#msg2583498)



((TBC..))






หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-12-2012 14:11:28
ว๊ากกกกกกกกกกก
น้องจันทร์กับพี่ยะ น่ารักค่ะ
ติดตาม ติดตาม อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-12-2012 15:04:01
เรื่องมันจะดราม่าน้ำตาไหลน้ำมูกย้อยมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: white-goddess ที่ 30-12-2012 15:20:18
คู่นี้น่ารักอ๊ะ

รู้ใจกันสุดๆไปเลยนะ  (แอบอิจฉา)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 30-12-2012 15:28:24
อดจิ้มคนแรก :z13: เพราะมั่วแต่ฉลองอยู่  :laugh:
กำลังกลับไปย้อนอ่านหนูลินอยู่ คิดถึงกลัวไม่ได้เจอกันอีก
 :กอด1: แน่นๆๆ ดีใจที่เปิดซีรีย์นี้ต่อ  :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 30-12-2012 15:37:37
พระจันทร์น่ารักแบบนี้ อิพี่ยะตกหลุมรักแน่ๆ
แต่อ่านแล้วแอบกลัวจะมีมาม่าเรื่องที่ยะเป็นคนยิงพ่อพระจันทร์ตายจังเลย
+1 และกดเป็ดเหลืองให้กับคู่ใหม่จากเรื่องเก่าจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 30-12-2012 15:38:38
พระจันทร์รู้มั้ยนี่ว่าพี่ยะเป็นคนฆ่าพ่อตัวเอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Bowbonk ที่ 30-12-2012 17:10:38
 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 30-12-2012 17:35:53
พี่ยะกับน้องจันทร์มาแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ

ดูแล้วไม่น่าจะีมีมาม่าเนอะ

แต่คิดว่าอีกไม่นานก็มี 5555

น้องจันทร์น่ารักอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Þrestigë ที่ 30-12-2012 19:00:51
เย้ ~ เรื่องใหม่ ~~
พี่ยะกับพระจันทร์ได้ออกโรงซักที ชอบพระจันทร์ อรั๊ย ยยย
รอติดตามนะคะ <3
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 30-12-2012 20:37:10
เตือนตัวเองดีๆนะค่ะพี่ยะ อย่ามาทำซึนแล้วหึงน้องแรงๆที่หลังนะค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 30-12-2012 21:06:25
คู่นี้น่ารักเว่อออออออออออออออออออออออออออออออ
แต่ว่าน้องจันทร์ดูปกติจริงๆนั้นแหละ
แล้วทำไมภาคของน้ำฟ้าถึงเบลอๆเอ๋อๆงั้นอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: leeteuk ที่ 30-12-2012 22:01:12
น่ารักอ่ะ  ชอบพระจันทร์มากอ่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 30-12-2012 22:14:46
ค....คู่นี้น่ารักจังค่ะะะะ
พี่ยะกับน้องจันทร์ =////=
พี่ยะกินเด็กเหรอคะ วร้ายๆๆๆ 5555
น้องจันทร์ดูเป็นปกติขึ้นเยอะเนาะ ว่าแต่จากเหตุการณ์ครั้งนั้นมันผ่านมากี่ปีแล้วเนี่ย 555

สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 30-12-2012 22:51:17
ไอศครีมเน้อ ไม่ใช่ไอสครีม
แต่เรื่องนี้บรรยากาศมาหวานมาก หนูจันทร์น่ารัก :-[

จัดไปอีกดอกค่ะ  ห้าห้าห้า  ขอบคุณสำหรับคำผิดคร๊าบบบบ  กราบงามๆ  @(_ _)@
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 30-12-2012 23:00:08
 o13 รออ่านอีกนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: doomare ที่ 30-12-2012 23:04:44
พระจันทร์มาแล้ว เย้ๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-12-2012 23:19:57
น้องจันทร์ น่ารักดีอะ รอลุ้นต่อว่าจะเป็นยังงัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 31-12-2012 00:08:21
 :L2:  :mc4:  :mc4: ต้อนรับเรื่องใหม่  :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 31-12-2012 00:52:35
ตามติดค้าบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-12-2012 13:39:03
 :pig2: :pig2: :pig2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: loveyy ที่ 31-12-2012 17:56:49
 :pig4:  จันทร์น่ารักเนอะ พี่ยะระวังจะหลงรักไม่รู้ตัวนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: TiiTa ที่ 01-01-2013 20:41:29
แอบกรี๊ดพี่ยะ ชอบคาแรคเตอร์พี่ยะตั้งแต่เรื่องที่แล้ว //สะกิดใจมาก
มาเป็นพระเอกเรื่องนี้ เลยตามมากรี๊ดค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: aeka ที่ 01-01-2013 21:02:59
ยังไม่ได้อ่านเรื่อง คุณแม่ ครับผม ที แต่อ่านเรื่องนี้แล้ว บอกได้คำเดียวว่าชอบครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 01-01-2013 23:03:24
ตามมาดูความน่ารักของพระจันทร์ กับ สุริยะ   :-[

 :pig4: ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: zodiacniing ที่ 01-01-2013 23:12:21
 :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 02-01-2013 17:39:49
กรี๊ดดด จองที่ไว้ก่อน
แล้วเดี๋ยวกลับมาอ่านจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-01-2013 21:30:34
เรื่องนู้นพี่ยะโหดกะน้องอ่ะ แต่เปิดมาชุ่มชื่นหัวใจมากมาย ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: paweena ที่ 02-01-2013 21:39:16
ติดตามมาจากคุณแม่ครับผม พี่ยะจากโหดเป็นน่ารัก พระจันทร์ก็น่ารักเหมือนเดิม ติดตามตอนต่อไปนะคะ ^_^ ~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 02-01-2013 22:42:02
มาลงชื่อติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 02-01-2013 23:00:40
จิ้มๆพระจันทร์กับพี่ยะ

รอคู่นี้ตั้งแต่เรื่องที่แล้วละ  พี่ยะดูใจดี สมาร์ท อบอุ่นจังเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 02-01-2013 23:24:06
เรื่องใหม่ๆๆๆๆ

รออ่าน ;P
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: bew ที่ 03-01-2013 20:36:39
รอน้องพระจันทร์   (แค่อ่านตอนแรกก็จิ้นไปไหนต่อไหนแระ) :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 01 :>> [29/12/2012] PG.01
เริ่มหัวข้อโดย: pakkad ที่ 03-01-2013 23:57:26
จุดพลุ  :L1:

มาลงชื่อเป็นแม่ยกลูน่าค่ะ

ก็แอบคิดเหมือนพี่ย๊ะนะ น้องเป็นไงกันแน่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-01-2013 06:20:49
พันธนาการ...รัก #2



   ร่างสูงสง่าในเสื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำยืนพิงพนักโซฟาอยู่ในห้องรับแขก  ในมือถือเอกสารสำคัญเอาไว้สองสามแผ่น  บรรยากาศโดยรอบแลดูเหมือนจะเงียบสงบยกเว้นก็แต่คุณป้าแแหม่ม แม่บ้านจากเมืองไทยผู้ซึ้งคอยดูแลเขามาตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ใหม่ๆเท่านั้น  ป้าแหม่มเดินวนไปวนมาอยู่หน้าบันไดมาหลายรอบ  แล้วก็วกกลับมาดุเขาหลายรอบแล้วเช่นกัน


“คุณยะคะ… ป้าแหม่มไม่เห็นด้วยเลยค่ะที่จะพาคุณหนูพระจันทร์ออกไปด้วยแบบนี้… มันอันตรายนะคะคุณยะก็รู้”


“ป้าพูดเหมือนไม่ไว้ใจการขับรถของผมเลยนะ…  ผมไม่เคยมีประวัติการชนหรือเฉี่ยวกับใครมาก่อน  ป้าก็รู้…”


“ฮื้อ…ก็นั่นแหละค่ะ  คุณน่ะไม่ไปชนใครเขา…แต่ไปโดนเขากรีดรถมากี่รอบแล้วล่ะคะ  ขับรถหาเรื่องออกจะตายไปคุณยะน่ะ…”


“แต่ป้าก็อนุญาตให้ผมไปรับไปส่งพระจันทร์ได้ไม่ใช่เหรอครับ…  แล้วมากังวลอะไรเอาตอนนี้ล่ะ…” 


“ก็นั่นน่ะมันตอนกลางวันนี่คะ…  แต่ตอนกลางคืนมันเป็นเวลาซิ่งของคุณนี่…  แล้วยังจะเอาอีแก่ออกไปขับอีก…  จะไปมีเรื่องกับใครเขาอีกใช่มั้ยล่ะคะนั่นน่ะ…”  คนแก่วัยเกือบห้าสิบค้อนขวับใส่คุณหนูตัวใหญ่ที่เคยดูแลมาแต่อ้อนแต่ออกเอง…  พอต้องปล่อยให้มาทำงานอยู่ฮ่องกงคนเดียวคุณป้าแหม่มเลยไม่ยอมขอตามมาดูแลอย่างใกล้ชิดต่อ  ที่สุดเลยโดนสถาปนาให้เป็นแม่บ้านใหญ่ไปเรียบร้อย…


“มาดามพูดดีมากครับ  ผมพยายามเตือนมิสเตอร์หยางแล้วนะ  ว่าคุณลูน่าน่ะถือเป็นสิ่งล้ำค่าที่คุณอุตส่าห์ได้มาไว้ในมือแล้ว…  จะเอาออกไปเล่นข้างนอกให้มันหลุดมือทำไม  ไม่เสียดายมั่งเหรอ…”  ภาษาไทยสำเนียงจีนฟังดูแปร่งๆแต่คุณแม่บ้านก็ชินเสียแล้วของเหยียนจวิ้นดังแทรกขึ้นแสดงความเห็น หญิงร่างอวบพยักหน้ารับถี่ๆว่าเห็นด้วยที่สุด…  คุณยะน่ะใจร้าย…ชอบใช้งานคุณหนูพระจันทร์ของแกอยู่เรื่อยเลย…


“หยางหลง…! เฮ้…คัมมอน !!  ไอใส่เบลท์ให้น้องชายยูไม่ได้…ยูมี pins or any clips มั้ย”  เสียงพูดไทยคำฝรั่งคำดังมาจากบริเวณชั้นสองของบ้าน  เสียงแหกแปดหลอดของดีไซเนอร์สาวลูกควบครึ่งอเมริกัน-เยอรมัน  แต่พ่อแม่ไปพบรักกันที่ฝรั่งเศสดูเหมือนจะยังดังออกมาเรื่อยๆถ้าหากว่าชายหนุ่มเจ้าของบ้านไม่ยอมขึ้นไปตามคำเรียกร้องของเจ้าหล่อน


   เจ้าของฉายา หยาง หลง ถอนหายใจดังเฮือก… ก่อนจะฟาดเอกสารวางไว้บนโต๊ะอย่างเซ็งๆแล้วเดินตามไปหาเจ้าของเสียงบนชั้นสองของบ้าน…


“ขอเถอะเซร่าเลือกเอาซักภาษาเถอะ…ฟังไม่รู้เรื่อง เข้าใจ๊?”  พอขึ้นมาชั้นสองก็เจอสาวเจ้ายืนเท้าเอว  คิ้วขมวดมุ่น  หวีหลากหลายไซส์ปักเสียบอยู่บนมวยผมสีทองยุ่งๆบนหัว  ส่วนที่ไหล่ก็มีหมอนเข็มวางอยู่พร้อมเข็มหมุดนับร้อยหลากสีที่คุณเธอเอามาปักไว้เพื่อการใช้งานที่สะดวกรวดเร็ว


“ไอแฮปปี้จะพูด… stop fucking blame me !... ยูน่ะ…อย่าพูดมาก… ดูน้องยูก่อน… เลี้ยงยังไงถึงใส่เบลท์ไอไม่ได้เลยซักเส้น…!!”  หญิงสาวลูกครึ่งยกนิ้วชี้ขึ้นมาพร้อมส่งเสียงถามดังลั่น…  แต่ชายหนุ่มร่างสูงกลับยักไหล่แบบไม่แคร์แล้วบอก…


“โทษที  พอดีวันนี้พาไปยัดเค้กบุฟเฟ่ต์มา…เอวเพิ่มขึ้นกี่นิ้วล่ะถึงใส่เข็มขัดเธอไม่ได้เลยซักเส้น…”


“พูดอะไร…?  Not increase, but decreasing!! ยูเลี้ยงลูน่ายังไง… ทำไม here ถึงน้อยลง…”  พูดแล้วก็เอามือมาชี้ที่เอวตัวเองเพื่อเป็นการบอกว่า here ที่ว่าน่ะคืออะไรไปด้วย… “ยูไม่ให้น้องกินอาหารเหรอ  เคยดูมั้ยว่าน้องยูตัวลดลงเหลือเท่า a puppy บ้านไอแล้วนะ…  ยู…”


“Shut up Sarah, you’re talking too much. I need…to see him now.” พูดใส่หน้าหญิงสาวแบบไม่เกรงใจแล้วก็ผลักไหล่คนยืนขวางทางออก…  หญิงสาวลูกครึ่งนามเซร่าถึงกับอ้าปากหวอเมื่ออีกฝ่ายดูเหมือนไม่สนใจที่หล่อนพูดเลย…


“What?!?!”  แล้วจะเรียกเธอมาทำพาสต้าผัดกบอะไรล่ะ !!


----------------------------------------    - ---         --          -


“พระจันทร์...เซร่าบอกว่า…เข็มขัดใส่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ…”  เมื่อเขาเปิดเข้ามาในห้อง  ก็พบเด็กหนุ่มผมซอยสั้นที่คุ้นเคยอยู่ทุกวันยืนหันหลังให้…  แต่สองมือกับลำตัวดูเหมือนจะกำลังเอี้ยวตัวทำอะไรซักอย่างอยู่กับเข็มขัดตัวเอง…  แต่ดูท่าแล้วคงไม่ค่อยถนัดนัก  ชายหนุ่มจึงค่อยๆสืบเท้าเข้าไปใกล้แล้วถาม  “ทำอะไรอยู่…”


“พี่ยะ…จันทร์ใส่เข็มขัดไม่ได้…ช่วยหน่อย…”  เด็กหนุ่มบอกพลางยื่นคลิปหนีบกระดาษมาให้…  เขาเพ่งมองคลิปอันเล็กในมืออีกฝ่ายแล้วปัดตกลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี…


“พระจันทร์…นี่มันไว้ใช้กับกระดาษเท่านั้น… เข็มขัดเส้นหนาขนาดนั้นมันก็หนีบไม่อยู่น่ะสิ… รอแป๊บแล้วกัน…”


   พูดแล้วเจ้าของบ้านร่างสูงก็เดินตรงไปที่ตู้โชว์ใส่ของใช้ส่วนตัวของเขา…  ในนั้นเป็นที่เก็บทั้งเข็มขัด นาฬิกา สร้อยคอและของใช้อื่นๆที่เขาจำเป็นต้องใช้ในแต่ละวันเอาไว้… เซร่าที่เดินตามเข้าห้องมอย่างหัวเสียนิดๆมองดูเพื่อนหนุ่มสมัยมหาวิทยาลัยเปิดตู้แล้วหยิบกล่องโน้นกล่องนี้ออกมาดูก็หันมาถามพระจันทร์  แต่อีกคนกลับส่ายหน้าว่าไม่รู้…  หญิงสาวจึงถอนหายใจออกมาเสียงดัง…


“ยูหาอะไร…” 


“…เจอแล้ว…อันนี้แล้วกัน…เซร่าเอาติดให้พระจันทร์แทนไอคลิปหนีบกระดาษบ้าๆนั่นที…”  พูดอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แล้วก็ยื่นกล่องกระดาษแข็งๆให้ดีไซเนอร์สาว…  หญิงสาวรับมาเปิดดูอย่างงงงวย…


“Oh well ! How cool~  I like it !! ลูน่า…ไอได้คลิปติดเบลท์ยูแล้ว…”  พูดแล้วหญิงสาวก็วิ่งหน้าเริ่ดเอามาโชว์ให้พระจันทร์ดู  มันเป็นที่ติดเนคไทด์แบบยาวของสุริยะมณฑลเอง…


“ติดดีๆนะ… ของขวัญจากคู่หมั้นฉัน… ขี้เกียจตอบคำถามเวลามันพังหรือหาย…”  ชายหนุ่มเอ่ยแนวบ่น… 


“I know…I know…”  เซร่าพึมพำรับคำ…  ระหว่างที่มือก็สาละวนเอาที่ติดเนคไทด์มาใช้งานเป็นที่ติดเข็มขัดชั่วคราวให้พระจันทร์ หนุ่มน้อยยืนนิ่งให้หญิงสาวจับหันหน้าหันหลังตามใจชอบ…  และหลังจากที่หล่อนหวีผมให้เข้าทรงเป็นครั้งสุดท้ายก็เป็นอันเสร็จ…


“Finish !! น้องชายยูเปลี่ยนเป็นน้องสาวเรียบร้อยแล้ว…”  เซร่าเอ่ยแซวขำๆเมื่อเห็นเด็กหนุ่มตากลมยืนยิ้มให้หล่อนไม่พูดอะไร  จำได้ถึงคำขอจากเพื่อนที่โทรมาขอให้หล่อนช่วยแปลงกายน้องชายผู้น่ารักคนนี้ให้เป็นสก๊อยหน่อย…  หล่อนงงอยู่ตั้งนานจนต้องไปเปิดดูในเว็บกูเกิ้ลเพื่อหาว่าสก๊อยคืออะไร…  และสิ่งที่ได้ก็คือภาพสาวน้อยหน้าขาวโบ๊ะที่นั่งซ้อนท้ายจักรยานยนต์ของพวกสิงห์นักบิดทั้งหลายแหล่นั่นเอง


“ใช้ได้…สก๊อยของพี่ยะ…”  สุริยะมณฑลหรี่ตามองร่างผอมเพรียวของพระจันทร์ที่วันนี้ถูกจับแต่งแนวโทนดำแดงและผ้าลายสก็อตจนพร้อยไปทั้งตัว  รวมไปถึงกางเกงหนังสีดำเพื่อให้เข้าคู่กับเขา  ถึงโดยรวมแล้วจะดูรุงรังไปนิดในสายตาของเขาเพราะมันมีทั้งผ้าพันคอและสายโซ่อะไรต่างๆเยอะแยะมากมาย  แต่ก็ต้องยอมรับว่าหุ่นอย่างพระจันทร์กับทำให้ของทั้งหมดดูลงตัวอย่างประหลาด  ดูๆไปแล้วก็คล้ายสาวพังค์ตามหน้านิตยสารอยู่เหมือนกันนะ…


“ไม่ใช่สก๊อย…ตุ๊กตาหน้ารถของพี่ยะต่างหาก…”  พระจันทร์แก้ให้พร้อมอมลมแก้มป่อง…  เขาเกลียดความเร็วที่สุดแล้วยังจะให้เขาไปเป็นสก๊อยได้ยังไง… 


   สุริยะมณฑลยักไหล่แบบไม่ค่อยสน…  แล้วแบมือขอบางสิ่งจากดีไซเนอร์สาวแทน


“เอ้า…อย่างสุดท้าย…  ใส่ให้ลูน่าเองนะ…  เดี๋ยวโดนใครเขาคาบไปรับประทานแล้วจะหาว่าไม่เตือน…”  เซร่าวางของบางอย่างลงในมือเขา…


   ชายหนุ่มมองโชคเกอร์หนังตกแต่งแบบมีหนามในมือแล้วก็นึกไปถึงปลอกคอสุนัขพันธุ์หน้าย่น…  อยากจะบอกแทบตายว่าถึงใส่ไปก็ไม่มีใครเห็นหรอกเพราะอยู่ใต้ผ้าพันคอ…  แต่ทว่าตามกฎกติกาแล้วตุ๊กตาหน้ารถทุกตัวจะต้องใส่ไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นของฟรีไป…ใครจะหยิบจะฉวยไปไหนมาไหนก็ได้ตามใจชอบ 


        สรุปว่า…เขาก็ต้องใส่ให้สินะ…


“พระจันทร์หันหน้ามานี่”  ชายหนุ่มเรียก  พระจันทร์ก็เดินมาหาตามคำเรียกแถมเงยคอให้เรียบร้อยเสร็จสรรพ


“Oh god~ The pervert vampire wanna bites his poor victim…!! Wait…let’s me take a photo!!”


“Please honey, shut the fuck up !” สุริยะมณฑลไม่เคยมองเซร่าว่าเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว  เขาเลยสามารถด่าออกไปอย่างเหลือทนเมื่อสาวเจ้าทำท่าจะกดถ่ายรูปเขาจริงๆ… 


“Why not??  พวกยูสองคนน่ะเป็นนายแบบได้เลยนะ… ขอไอถ่ายรูปหน่อยซี่… เป็นการโปรโมให้แบรนด์ไอด้วยไง…Please…Be kind to me. ใจดีหน่อยซี่…”


“พี่ยะ…แค่ถ่ายรูปเอง…ให้พี่เซร่าถ่ายเถอะครับ… พี่เขาขอหลายครั้งแล้วนะ…”  พระจันทร์ออกปากขอร้องเองเมื่อเห็นสาวเจ้าออกปากขอถ่ายรูปทุกครั้งที่มาช่วยเขาแต่งตัวแบบนี้  ทว่าชายหนุ่มร่างสูงกลับถอนหายใจหนักหน่วง คว้าแขนเขาได้ก็กระชากลากออกไปจากห้องโดยไม่สนใจอื่นใดอีกทั้งสิ้น…


“พี่ไม่ยอมให้ยัยนั่นเอารูปเราสองคนไปปู้ยี่ปู้ยำแล้วแปะอยู่หน้าร้านขายชุดคอสเพลย์หรอกนะพระจันทร์ หยุดเห็นใจใจดีใส่คนอื่นเขาพร่ำเพรื่อเสียที…พี่ปวดหัวนะรู้มั้ย…” ชายหนุ่มจงใจพูดทิ้งท้ายเอาไว้ให้คนที่ยืนกระทืบเท้าในห้องได้ยินด้วย…


   พระจันทร์ทันได้ยินเสียงด่าเป็นภาษาอังกฤษไฟแล่บตามหลังดังมาจากด้านในห้องเช่นกัน  เด็กหนุ่มก้มหน้าถอนใจแผ่วเบา  ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรถึงยอมให้อีกคนจับใส่ปลอกคอล่ามเหมือนสัตว์เลี้ยงเอาไว้แบบนี้…  แต่พระจันทร์รู้ดีว่าถึงจะขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์  ในเมื่อกำลังของตัวเองตอนนี้มันช่างน้อยนิดเหลือเกิน  แล้วอีกอย่าง…ก็เพราะพระจันทร์ดวงน้อยตัดสินใจวางชีวิตเอาไว้ในมือของอีกคน…ตั้งแต่มาถึงฮ่องกงใหม่ๆแล้ว…


   ก็ในเมื่อตอนนี้เขาก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กกำพร้า ที่ยังต้องการใครซักคนมาเป็นผู้ปกครอง…มาช่วยดูแล…  ลำพังตัวเขาน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พระจันทร์อยากให้พี่สาวตัวเองสบายด้วย…  พี่เขายังต้องการเงินอีกเป็นจำนวนมากในการช่วยต่อลมหายใจ…และรักษาอาการป่วยจนหาย  และพระจันทร์เองก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าตราบใดที่เขายังทำตัวดี…เป็นลูกแมวเชื่องๆกับผู้ปกครองคนใหม่คนนี้…  เงินที่จะเป็นท่อน้ำเลี้ยงให้เขาและพี่ก็จะยังไม่ถูกตัดขาด…




----------------------------------------    - ---         --          -


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-01-2013 06:22:28


“คุณหนู !  คุณหนูของป้าแหม่ม…โธ่เอ๊ย…ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปนะคะ…บอกมาเลยค่ะเดี๋ยวป้าช่วยพูดให้…นะคะ”


   ลงมายังไม่ทันถึงข้างล่างดี  ร่างอวบๆของคุณป้าแหม่มก็ตรงเข้ามาดึงร่างเล็กๆของพระจันทร์เอาไปสำรวจตรวจตราทันที…  ปากก็พูดโธ่เอ๊ยๆไม่มีได้หยุด  ทูนหัวของป้าอย่างนั้น  คุณหนูของป้าอย่างนี้… 


“ป้าแหม่ม…จันทร์อยากไปเองครับ… แค่ไปนั่งรถเล่นเอง…”  พระจันทร์บอกพาซื่อ  แต่คุณป้าแหม่มกลับตีต้นแขนเขาเบาๆแบบเตือนสติ…


“นั่งรถเล่นกับอีแก่ของคุณยะเนี่ยนะคะ…! จ้างให้ป้าก็ไม่เชื่อหรอก…”  ป้าแหม่มจีบปากจีบคอพูด… ก่อนจะหันมาจิกหางตาใส่คุณยะตัวใหญ่ที่ยืนพิงราวบันไดอย่างอดทน  “…คุณยะ  สารภาพกับป้ามาเดี๋ยวนี้นะ… ว่าจะหลอกคุณหนูของป้าไปทำอะไรตอนมืดๆค่ำๆแบบนี้กันแน่คะ…”


“ป้าแหม่ม… ได้ข่าวว่าคุณหนูตัวจริงของป้าน่ะยืนหน้าตาดีอยู่ตรงนี้นะครับ…”


“คุณหนูของป้าไม่เป็นคนหลงตัวเองค่ะ…ป้ามั่นใจ...”  สาวใหญ่พูดน้ำเสียงหนักแน่น…  สองมือเอื้อมโอบเอวคุณหนูเล็กของหล่อนเข้าไว้ในวงแขนแล้วเมินคุณหนูใหญ่ของบ้านอย่างเต็มรูปแบบ… 


   สุริยะมณฑลไม่รู้ว่าเขาถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วของวัน…  ชายหนุ่มยอมทำตัวเลียนแบบพระจันทร์โดยการจงใจเดินเข้าไปสวมกอดเอวคุณป้าแหม่มพี่เลี้ยงตั้งแต่เด็กของเขาเอาไว้  แล้วก็ตั้งใจพาดแขนผ่านร่างคนตัวเล็กในอ้อมกอดคุณพี่เลี้ยงด้วยเช่นกัน ก่อนจะเอ่ยสร้างความมั่นใจให้คุณพี่เลี้ยงของเขาว่าจะไม่เอาไปปล่อยเกาะที่ไหนแน่นอน…


“ป้าแหม่ม… ผมสัญญาว่าจะเอาคุณหนูสุดรักสุดสวาทของป้ามาส่งให้ป้ากล่อมเข้านอนก่อนห้าทุ่มแน่นอน…สัญญา…”  สุริยะมณฑลแสร้งยกนิ้วสามนิ้วมาชูเป็นสัญลักษณ์ลูกเสือสามัญให้ดูด้วย…


   คุณป้าแม่บ้านสาวใหญ่ค้อนขวับให้วงเบ่อเร่อ…


“เฮอะ…ลำพังคุณหนูใหญ่น่ะป้าไม่ห่วงหรอก…  แต่นี่ยังจะเอาคุณหนูพระจันทร์ของป้าออกไปด้วยทำไมคะ… คุณก็รู้ว่าถนนกลางคืนของฮ่องกงมันปลอดภัยเสียเมื่อไหร่…  ทั้งพวกนักเลง  ยกพวกตีกัน  คนเมา  แล้วไหนจะยังพวกรถซิ่งอีก…อย่าลืมสิคะว่ารอบตัวคุณยะน่ะอันตรายรอบทิศเชียวนะ…”  ป้าแหม่มพยายามพูดหว่านล้อมให้คนน้องเปลี่ยนใจ  แต่พอดูท่าว่าจะไม่ได้ผลจึงหันไปขอร้องเพื่อนเจ้านายให้ช่วยพูดอีกแรง  “คุณเหยียนช่วยพูดหน่อยสิคะ…”


“…ผมพยายามแล้วครับมาดาม… จะไปจ้างพวกสาวมืออาชีพมาช่วยก็ไม่เอา… ถึงดวงของมิสเตอร์หยางจะยังไม่ถึงฆาตก็เถอะนะ…”  หยางจวิ้นหยิบเอากระดานแปดทิศขนาดประมาณฝ่ามือออกมาส่อง…  คุณป้าแหม่มยังคงออกอาการฮึดฮัดขัดใจ


“ดวงคุณยะไม่ถึงฆาต…แล้วดวงคุณหนูเล็กของป้าล่ะคะ…”


“ของคุณลูน่าก็เหมือนกันครับ…  ดวงของสองคนนี้เขาผูกกันอยู่  ตามหลักชาวพุทธก็ต้องว่า…เป็นแบบคนที่เคยทำบุญทำกรรมร่วมกันมาก่อน… ชาตินี้ก็เลยมีดวงผูกพันธ์กันน่ะครับมาดาม”


   คุณป้าแหม่มพึมพำว่าจริงเหรอ  แล้วก็หมุบหมิบพูดอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว…  สุริยะมณฑลเลยฉวยโอกาสนั้นเดินเข้าไปดึงแขนพระจันทร์แล้วก็พาลากออกมาจากบ้านไม่สนใจเสียงคัดค้านของทั้งหยางจวิ้น คุณป้าแหม่ม  แล้วก็เซร่าที่เพิ่งวิ่งลงมาจากชั้นสองด้วยอีกคน…


“พี่ยะ…ไม่สนใจใครเลยแบบนี้มันจะดีเหรอครับ…”  พระจันทร์ถามพลางดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด  พอเสร็จจากของตัวเองก็หันไปรับเข็มขัดของอีกคนมาช่วยคาดให้อย่างรู้งาน


“นานๆทีน่ะ… ทำไม หรือว่าพระจันทร์ไม่อยากไปกับพี่แล้ว…”


“ก็…ก็นิดหน่อย  จันทร์ไม่ชอบความเร็วพี่ยะก็รู้…”


“งั้นประเดี๋ยวจันทร์ก็หลับตาซะ… พี่รับรองว่าแข่งไม่นานเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว…”


“แข่ง…!! พี่ยะอย่าบอกนะว่า… จะพาจันทร์ไปขับรถแข่ง !”


“ก็ใช่น่ะสิ…  พี่ก็เลยเอาอีแก่ออกมาขับไง…”


“แต่นี่ไม่ใช่อีแก่ของพี่ยะนี่…  อีแก่มันสีแดง…  แต่นี่มันสีดำ…”


“พี่ให้เขาเอาไปโมฯใหม่มา…  ไม่อย่างนั้นขืนพี่เอาอีแก่ลงสนามไปทั้งเปลือยๆ  คงไม่มีเด็กๆคนไหนกล้ามาลงแข่งกับพี่น่ะสิ…”


“พี่ยะโกหก พี่ยะใจร้าย…  ผู้ใหญ่รังแกเด็ก…”


“อะไร? ก็เราตกลงมีข้อแลกเปลี่ยนกันแล้วนี่… ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปดูหนังไง”


“จันทร์ไม่แข่งรถ… จันทร์ไม่อยากไป…”  พระจันทร์บอกเสียงอ่อนๆ…  รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจดีว่าเขาเกลียดความเร็วขนาดไหน  ก็ยังจะหลอกให้เขามาทำอะไรแบบนี้อีก… 


           พี่ยะใจร้าย…  ใจร้ายกับพระจันทร์ที่สุดเลย…


“พี่ก็ไม่อยากให้พระจันทร์มาหรอก…  แต่ติดที่ว่างานนี้มีพวกลูกคนใหญ่คนโตมากันเยอะ  พี่เลยต้องออมมือให้…  แล้วถ้าพี่เลือกเอาคนนั่งข้างๆที่พี่ไม่รัก  ไม่ห่วงใย  ไม่ผูกพันธ์ด้วย…  พี่ก็คงจะขับอย่างสบายใจ  ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังว่าพี่จะไปชนใคร หรือจะมีใครมาชนฝั่งคนนั่งข้างพี่รึเปล่า…  แล้วจันทร์ก็รู้ว่าตั้งแต่จันทร์มาอยู่ที่นี่…  พี่ไม่เคยปล่อยให้จันทร์เป็นอันตราย…”  สุริยมณฑลเอื้อมมือไปคว้ามือของอีกคนมากุมไว้  ก่อนจะทอดเสียงบอกแผ่วเบา  “…ถึงจะมีคนบอกว่าพี่ไม่เคยให้ความสำคัญกับจันทร์…แต่จันทร์ก็น่าจะรู้ดีกว่าใคร  ว่าจันทร์สำคัญกับพี่มากแค่ไหน…ใช่มั้ย”


“…”  พระจันทร์นั่งเงียบปล่อยให้อีกคนบีบมือเขาไว้เบาๆเหมือนให้ความมั่นใจ  ก่อนเอ่ยตอบเสียงเบา  “พี่ยะก็ยังพูดโน้มน้าวคนเก่งเหมือนเคย…” 


   ดวงตากลมโตทอดมองคนขับที่ประดับรอยยิ้มแผ่วเบาบนริมฝีปากที่เริ่มหนวดเคราขึ้นจางๆ  ส่งผลให้รูปลักษณ์ภายนอกดูหล่อแบบดิบๆอย่างไรบอกไม่ถูก…  จากนั้นเด็กหนุ่มก็มองเลยมาที่ฐานลำคอแข็งแรง  และแผงอกภายใต้เสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มติดกระดุมเอาไว้เพียงสองเม็ดตรงกลางเท่านั้น  ยิ่งพอมาประกอบกับแจ็กเก็ตหนังสีดำตัวใหญ่  ก็ยิ่งแลดูเหมือนพวกหัวหน้านักเลงหัวไม้ที่ชอบขี่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เสียงดังๆกวนเมืองตอนกลางคืนจริงๆ… 


   พระจันทร์เอามืออีกข้างมาเท้าคางแล้วมองเหม่อมองออกไปนอกรถ   แสงดาวบนดินจากตึกสูงระฟ้าบนเกาะฮ่องกงที่พระจันทร์มองเห็นจากบนถนนของวิคตอเรีย พีค…  ดูสวยงามจับตาสมคำร่ำลือ… แต่มันไม่ได้ทำให้พระจันทร์รู้สึกเพลิดเพลินตาขึ้นมาได้เลย…


          ก็ในเมื่อพระจันทร์รู้อยู่เต็มอก…  ว่าเขามีค่าแค่ไหนกับดวงอาทิตย์ดวงนี้…


          ตัดสินใจเลี้ยงเขาไว้ใช้งาน…เพื่อให้ฮวงจุ้ยของธุรกิจดีขึ้นตามคำของคุณเหยียนจวิ้น


          ใช่พระจันทร์รู้ดีว่าเขาเป็นคนสำคัญแค่ใน ‘นาม’… 


          เพราะคนสำคัญ…เขาจะไม่ทำกันอย่างนี้…เขาจะปกป้อง  ดูแล  หวง ห่วงไม่ยอมให้มาเผชิญกับเรื่องอันตรายอะไรแบบนี้หรอก…



------------------------------    ---- -   -        -  -- --          - --               -       -  -                -

ตอนที่ 2 เอามาลงได้เสียที  T_T  หลังจากนี้ขอหายหัวไปชั่วคราวนะจ๊ะ...  จะไปจัดการตอนพิเศษของคุณแม่ฟ้าเสียโหน่ย~  ปิ้วววววว

ปล. ขอบคุณคำผิดจากคุณ NannY ค่ะ  ^/\^  แล้วเจอกันใหม่เน้อออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-01-2013 06:40:41
 :angry2: :angry2:

คุณยะทำไมทำกับน้องแบบนี้ อย่าคิดว่าเป็นเด็กน้องจะไม่รู้อะไร คิดถึงใจน้องมากกว่านี้เถอะ พี่ยะ อย่าทำเหมือนน้องเป็นสื่งของ

แล้ววันนึงพี่จะมาเสียใจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-01-2013 06:44:24
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-01-2013 07:50:38
แล้วจะเป็นงัยต่อล่ะเนี้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-01-2013 08:16:09
อึดอัดแทนพระจันทร์  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 07-01-2013 08:35:23
พี่ยะใจร้าย :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-01-2013 08:51:01
เฮ้ย!! อิพี่อาทิตย์มันมีคู่หมั้นอยู่แล้วเหรอวะ :m16: พระจันทร์น่าสงสารเกินไปแล้ว :o12:
อิพี่อาทิตย์ใจร้ายว่ะ เชื่อขนมกินได้เลยว่าจะคิดได้ว่ารักพระจันทร์ตอนที่จะเสียน้องไป o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-01-2013 09:10:15
พี่ยะแม่มเลววววว ==
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 07-01-2013 10:03:13
โฮฮฮ น้องพระจันทร์น่าสงสารอ่าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 07-01-2013 10:05:31
อ่าว เดี๋ยวพอพระจันทร์หนีหรือบาดเจ็บ พี่ยะจะมารู้ใจตัวเองไม่ได้แล้วนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 07-01-2013 10:14:53
อ่านแล้วเหงามตามน้องพระจัีนทร์จริงๆ

ปล. คำผิดนิดหน่อยค่ะตอนนี้ หวังคงไม่ว่ากันนะคะ T_T
 
ฝรั่งเศษ - ฝรั่งเศส
แปลงกายน้องชายผู้หน้ารัก - น่ารัก ???
ผูกพันธ์ - ผูกพัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-01-2013 10:19:38
แอบน้อยใจพี่ยะแน่เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 07-01-2013 11:03:50
คุณยะ ยังไม่ไรกับน้องจันท์ สินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 07-01-2013 11:21:39
:m31: พี่ยะใจร้ายกับน้องพระจันทร์มาก  ทำอย่างกับน้องเป็นสิ่งของ   

สงสารน้อง ขนาดว่าน้องรู้ว่าพี่ยะนำตัวเองมาไว้ที่ฮ่องกงทำไม  แต่น้องก็ทำอะไรกับพี่ยะไม่ได้   


กด + เป็นกำลังใจให้น้องลูน่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-01-2013 11:53:28
อ่านแล้วเหงามตามน้องพระจัีนทร์จริงๆ

ปล. คำผิดนิดหน่อยค่ะตอนนี้ หวังคงไม่ว่ากันนะคะ T_T
 
ฝรั่งเศษ - ฝรั่งเศส
แปลงกายน้องชายผู้หน้ารัก - น่ารัก ???
ผูกพันธ์ - ผูกพัน

ขอบคุณค่ะ  ^/\^  ช่วยได้มากเลยต่างหากล่ะค่ะ  ถ้าไม่ว่าอะไรหลังจากนี้หากมีที่ผิดอีกก็รบกวนด้วยนะคะ @(_ _)@
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 07-01-2013 14:06:07
ต้อนรับเรื่องใหม่อยากอ่านเรื่องของคู่นี้มากๆ
เห็นใจพระจันทร์มากๆ
+1และเป็ดนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Aleleni ที่ 07-01-2013 15:11:54
พี่ยะใจร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมทำกับพระจันทร์แบบนี้ TT-TT รักน้องหน่อยสิพี่ยะ ฮื่อ น้องบอกไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ
โน้มน้าวน้องตลอดเลย ฮื่อๆ

แอบเหงาตามพระจันทร์ไปเลยค่ะ พระจันทร์ยังไงหนีไปอยู่กับพี่น้ำฟ้าก็ได้นะ ฮื่อ ไปช่วยพี่น้ำฟ้าเลี้ยงหนูลินกัน ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: TiiTa ที่ 07-01-2013 15:40:49
กรี๊ดพี่ยะ บุคลิกแบบนี้น้องชอบมาก อยากรู้จักอีแก่ที่พูดถึง คือรถรุ่นไรหว่า ทำไมถึงบอกว่าถ้าไม่โม ไม่มีใครกล้าแข่ง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 07-01-2013 17:35:36
สงสารพระจันทร์ ทำไมยะถึงทำแบบนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 07-01-2013 20:31:53
อ่านไปอ่านมาก็เริ่มเศร้า :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 07-01-2013 20:43:47
อ่านแล้วสงสารพระจันทร์ ......... TT___________TT
คือน้องไม่เหลือใครเลย
โดยเฉพาะประโยคจบ จุกมากอ่ะ โฮวววววว
ดูแลน้องให้ดีกว่านี้หน่อยดีม๊ายยยยพี่ยะะะะ
ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เสียใจทีหลังมันก็สายไปสุดๆละนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 07-01-2013 23:22:46
สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 07-01-2013 23:30:57
พี่ยะดูแลน้องจันทร์ดีๆนะ
สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Glico519 ที่ 08-01-2013 00:06:42
พี่ยะใจร้าย สงสารพระจันทร์จัง มีคู่หมั้นอยู่แล้วยังบอกว่าเขาสำคัญอีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-01-2013 00:25:25
น้องจันทร์น่ารัก ว่าแต่พี่ยะ ชอบทำอะไรไม่ถึงใจน้องจันทร์เลยเนอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 08-01-2013 00:40:52
 :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 08-01-2013 00:45:02
มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
แต่ไม่เป็นไร ถึงจะกินจนผมร่วงหัวล้าน เราก็จะเสพมาม่ากันต่อไป

รอตอนต่อไปนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก เลิฟน้องพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 08-01-2013 01:07:55
เฮ้ออออ พระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 08-01-2013 01:52:59
เห็นชื่อเรื่องแล้วแปลกใจว่าทำไมคล้ายเรื่องคุณแม่ ครับผม ที่แท้เป็เรืองต่อนี่เอง






แต่เราสงสารน้องพระจันทร์มากนะตั้งแต่ตอนที่เสียพ่อแล้วอ่ะ






อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเอาพรจันทร์มาแก้แค้นเลยอ่ะ น่าสงสาร






คำพูดที่บอกว่าถ้าเป็นคนสำคัญคนไม่มาทำเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องจริงนะ เราว่าพี่ยะเหี้ยมากอ่ะ






น้องแค่เป็นเด็กพิเศษแต่น้องไม่โง่นะ น้องรู้ทุกอย่างแต่ก็ต้องจำทนอยู่เพื่อตัวเอง และพี่สาว จะไปไหนก็ไม่ได้






เรื่องนี้มาม่าพระจันทร์แน่นอน ดูท่าจะหนักกว่าเรื่องที่แล้ว แล้วอิพี่ยะก็มีคู่หมั้นแล้วอีก ดูท่าน้องคงต้องตายจากแล้วหล่ะ จะได้สำนึก





ที่จับจุดได้นะดูเหมือนทั้งคู่จะมีความผูกพันแบบคนรักอยู่ แต่ไม่กล้าแสดงออก






ขอมอบเพลงนึงให้น้อพระจันทร์ เพลงรู้เขาหลอก แม้จะเก่าแต่เข้าสมัยกับเรื่องมาก






เราจะมานั้งรอตอนต่อไปกันนะคะ เพิ่งอ่านตอนพิเศษเรื่องนู้นไม่ทันไรเรื่องใหม่ก็มาให้เศร้าอีก โศกสรดจริง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 08-01-2013 02:28:10
ความล้งความลับอะไรกัน เจ้าตัวเขาก็รู้เรื่องแล้วเนี่ย
พี่เองก็ดูแลน้องไว้เพราะช่วยเสริมความรุ่งเรื่องของธุรกิจ
ส่วนน้องเองก็ไม่ขัดใจเพราะยังต้องอาศัยเงินช่วยต่อลมหายใจของพี่สาว
เหมือนวิน-วินกันทั้งคู่แต่ทำไมคนอ่านถึงได้รู้สึกสงสารแบบนี้เนี่ย
พาน้องไปแบบนี้ต้องดูแลกันดีๆ ยิ่งน้องไม่มีใครแล้วก็ยิ่งต้องดูแลให้ดีเข้าไปอีกนะพี่ยะ!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-01-2013 11:36:38
อยากกระโดดถีบพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 08-01-2013 15:50:21
รู้สึกเหงาๆเศร้าๆไปกับน้องพระจันทร์ด้วย :impress3:
เหมือนกับว่าพี่ยะหลอกล่อน้องด้วยคำพูดหวานหู
แต่การกระทำกลับไม่ทำให้รู้สึกสำคัญขนาดนั้นเลย
กลับทำให้น้องรู้สึกด้อยค่ามากกว่าเดิมเสียอีก
เลี้ยงน้องเอาไว้เพื่อธุรกิจอย่างเดียวจริงๆสินะ  :เฮ้อ:
ในขณะที่น้องพยายามเป็นเด็กดีเพื่อช่วยพี่สาว
แม้จะรู้ว่าต่างก็ต้องพึ่งพิงกันเพื่อประโยชน์ของตน
แต่การกระทำของพี่ยะมันทำให้เรารู้สึกไม่ดีเท่าไร
แล้วน้องที่เหมือนตัวคนเดียวจะรู้สึกขนาดไหนนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 08-01-2013 19:08:52
พระจันทร์น่ารักกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: white-goddess ที่ 08-01-2013 20:20:22
พี่ยะน่าเตะมาก!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 08-01-2013 21:04:32
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 09-01-2013 00:08:02
ตามมาอ่านภาคต่อครับ 555 คราวนี้เป็นของสุริยะกะพระจันทร์เหรอเนี่ย...น่าลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: patchybelle ที่ 09-01-2013 07:53:49
แอบสงสารน้องพระจันทร์เบาๆ
เป็นคนสำคัญแค่ในนาม โถ่
แต่พี่ยะอาจจะคิดว่าน้องสำคัญจริงๆก็ได้นะ แต่น้องพระจันทร์อาจไม่รู้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 09-01-2013 23:15:20
หมั่นไส้พี่ยะ ทำงี้กับพระจันทร์ พอถึงเวลาพระจันทร์เอาคืนนี่ขอหนัก ๆ เลยนะคะคนเขียน 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 02 :>> [06/01/2012] PG.02
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 10-01-2013 14:14:40
ยะ อารมเดียวกับน้องตะวันเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 11-01-2013 13:21:26
พันธนาการ...รัก  #3


   อีแก่สีดำค่อยๆเคลื่อนตัวฝ่าฝูงเด็กวัยรุ่นทั้งชายและหญิงบนถนนสายหนึ่งเข้าไปช้าๆ...แสงไฟวิบวับจากบรรดาเหล่ารถมอเตอร์ไซค์และรถยนต์ที่ติดเครื่องไว้อยู่ฉายฉาบให้พระจันทร์สายตาพร่ามัวไปชั่วครู่ ซักพักรถดัดแปลงของสุริยะมณฑลก็สามารถเคลื่อนข้ามจอดหน้าโต๊ะยาวใหญ่ตัวหนึ่ง ที่รายล้อมไปด้วยบรรดาเด็กวัยรุ่นหนุ่มๆที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าคงเป็นพวกซิ่งรถ...

   สุริยะมณฑลดับเครื่องแล้วชวนพระจันทร์ลง...เด็กหนุ่มจับชุดของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะค่อยๆก้าวลงมายืนรอคนขับอยู่ข้างๆตัวรถ...เด็กหนุ่มรู้สึกได้ว่าตั้งแต่ที่รถคันนี้พาพวกเขาฝ่าเข้ามา ก็มีคนหันมามองบ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นที่สนใจซักเท่าไหร่ คงเพราะอีแก่ของพี่ยะคันนี้ถูกดัดแปลงใหม่ยกคันให้ดูเหมือนรถญี่ปุ่นแบบครอบครัวธรรมดาๆที่พบเห็นได้ทั่วไปบนท้องถนนนั่นเอง...

   ทว่าพอร่างสูงของคนขับก้าวลงมาเท่านั้นล่ะ...ออร่ารอบตัวที่พระจันทร์ชินแล้วก็ฉายชัดออกมาให้กลายเป็นเป้าสนใจจนได้...พระจันทร์หันมองคนที่มาด้วยกันแล้วก็ให้นึกถึงสถานการณ์แบบคนรุ่นลุงที่ยังมีไฟแรงแล้วอ๊อฟเด็กหนุ่มๆมาขับรถแข่งอย่างไรอย่างนั้นเลย...มิน่าล่ะใครๆเขาถึงได้มอง ก็แม้จะดูเป็นลุงแต่พี่ยะก็เท่น้อยเสียเมื่อไหร่ ขนาดแต่งตัวทำผมให้ดูเพิ่มอายุเสียขนาดนั้นก็ยังเห็นสาวๆแอบโชว์ขาอ่อนให้ดูอยู่เลย...

“พระจันทร์รอพี่อยู่ตรงนี้นะ...ห้าม...ไป...ไหน...” ชายหนุ่มเน้นสามคำหลังชัดๆก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “ถ้าใครมาคุยด้วยก็ให้โชว์โชคเกอร์ที่คอ...เขาจะรู้ทันทีว่าจันทร์มีเจ้าของแล้วและเขาจะไม่มายุ่งกับจันทร์อีก...”

“แล้วพี่ยะจะไปไหน…” เด็กหนุ่มถามเสียงอ่อน มือก็คว้าชายเสื้อของอีกคนดึงไว้เบาๆ

“พี่ต้องไปลงชื่อที่โต๊ะตรงนั้น แล้วก็จะไปดูด้วยว่าใครที่เป็นคนจัดแข่งรถครั้งนี้…แป๊บเดียวเองจันทร์ พี่จะมองจันทร์อยู่ตลอด…ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี…พี่ไม่ปล่อยให้ใครมาทำอันตรายจันทร์หรอก เชื่อพี่นะ…”

“ก็ได้…จันทร์เชื่อพี่ยะ…” เด็กหนุ่มเอ่ยสัญญา  อีกคนโน้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากเขาเร็วๆก่อนจะเดินหายไป…

   พระจันทร์ถอนใจหนักหน่วงก่อนจะเอนสะโพกพิงรถอีแก่ของพี่ยะเอาไว้…เขาหันมองบรรยากาศโดยรอบก็รู้สึกเหมือนได้รับกระแสกดดันแปลกๆมาจากรอบด้าน…มีผู้ชายหลายคนที่จ้องเขาตรงๆแบบเสียมารยาท และอีกหลายคนที่พอเขาหันไปมองแล้วก็รีบหลบตา…ส่วนสาวๆก็มีทั้งที่มองเขาตรงๆและก็มองด้วยสายตาละห้อย…พระจันทร์ไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไหร่ก็เลยเลิกสนใจไป

   ซักพักรถสปอร์ตซูเปอร์คาร์สายพันธุ์ดุในเครือโฟร์กสวาเกน สัญชาติเยอรมันนีอย่าง Audi R8 GT3 สีเหลืองสดก็ค่อยๆขับมาจอดแทรกข้างๆอีแก่สีดำของพระจันทร์ เด็กหนุ่มเพียงพยายามเหลือบๆมอง ไม่กล้าจ้องตรงๆเพราะกลัวจะเสียมารยาท เขาเห็นว่ารถคันนี้ค่อนข้างเป็นเป็นที่ฮือฮาและโด่งดังอยู่มากทีเดียว  แล้วเมื่อประตูฝั่งขวาด้านคนขับเปิดออก  พร้อมด้วยเด็กหนุ่มวัยมหาลัยแต่งตัวทันสมัยพร้อมเครื่องประดับเต็มตัวก้าวลงมา...เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นกระหึ่มไปทั่วบริเวณ...จนพระจันทร์ต้องก้มหน้าหลับตาแล้วยกมือปิดหู...แต่เพียงเวลาแค่ไม่นานเสียงกรี๊ดก็เงียบลงไปจนพระจันทร์กล้าที่จะเอามือออกแล้วเงยหน้าขึ้น...

   ทว่าในครรลองสายตาที่เห็นก็คือใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นกำลังก้มลงมองเขาอยู่ในระยะประชิด... รูปหน้าแลดูคมเข้ม คิ้วหนาแบบเด็กหนุ่มที่กำลังจะก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว...พระจันทร์เผลอกระพริบตาปริบใส่คนตรงหน้าเมื่อรู้สึกว่าเขาเองก็โดนจ้องตรงๆกลับด้วยความรู้สึกเดียวกัน

“Hey...Are you free or have the collar?” เด็กหนุ่มคนนั้นถามเขาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงจีน... พระจันทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร...

“A...Ah well...I...came with this car.”

“...kidding me?? Hahaha~” เด็กหนุ่มคนนั้นออกอาการขำเสียเต็มประดา พระจันทร์มองเลยเด็กหนุ่มไปด้านหลัง ตรงนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งลงมาจากที่นั่งฝั่งข้างคนขับยืนรออยู่ เธอมีผมดำยาวสลวย หุ่นดีและหน้าตาสวยมาก...หล่อนดูเรียบร้อยผิดกับบรรยากาศรอบข้างไปอย่างสิ้นเชิงจริงๆ พอพระจันทร์ได้สบตาหล่อนก็ยิ้มนิดๆแล้วโค้งให้เขาอย่างมีมารยาท...และพระจันทร์ก็สังเกตว่าที่คอของหล่อนก็มีโชคเกอร์หนังแบบเดียวกับเขาใส่อยู่เช่นเดียวกัน

“Cutie~...do you wanna become mine?”

“ห๊ะ...? pardon?” ด้วยความที่ไม่ทันฟังเพราะมัวแต่มองผู้หญิงด้านหลังทำให้พระจันทร์ต้องถามซ้ำ และประโยคต่อมาที่ได้ยินก็ทำให้พระจันทร์แทบช็อก...

“If I win your possessor, you’ll become mine tonight. Just waiting for me bebe.” หนุ่มคนนั้นยังคงพูดต่อไปราวเป็นเรื่องตลกเสียเต็มประดา ในขณะที่พระจันทร์ซึ่งเพิ่งประมวลผลคำพูดเสร็จถึงกับช็อกนิ่งอึ้งไปแล้ว...

ทว่าจู่ๆมือขวาของหนุ่มตรงหน้าที่กำลังยื่นเข้ามาทำท่าจะแตะต้องตัวเขาก็ถูกใครอีกคนปัดมันออกไปอย่างค่อนข้างสุภาพ พร้อมภาษาอังกฤษสำเนียงต้นฉบับแท้ที่พระจันทร์คุ้นเคยก็ดังขึ้นตามมา...ซึ่งนั่นก็ทำให้พระจันทร์เริ่มรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอย่างน่าประหลาดเมื่อเงยมองแล้วพบว่าเป็นพี่ยะของเขานั่นเองที่เข้ามาหากันทันควันพอดี

“That’s fine if you only interested in my own kitten, but please don’t touch. His owner is fucking cruel.” สุริยะมณฑลใช้น้ำเสียงราวผู้ใหญ่กำลังสั่งสอนเด็กน้อย ก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มไมตรีจิตที่พระจันทร์รู้ดีว่าพี่ยะจะยิ้มแบบนี้เฉพาะเวลาอยู่ในช่วงเจรจาธุรกิจเท่านั้น

“It’s you? ...I’m in no mood of joking! Hey uncle...let him be mine, no matter how much cost does he have I can pay.”

“If that so I’ll talking about it after the last racing...” สุริยะมณฑลตอบพลางเอามือลูบคาง เขาเปิดประตูรถให้พระจันทร์เข้าไปนั่งพร้อมส่งกุญแจรถให้เด็กหนุ่มสตาร์ทเครื่องรอไว้ก่อน แล้วพาตัวไปอ้อมไปยังฝั่งที่นั่งข้างคนขับ มองใบหน้าฉายแววสะใจของเด็กหนุ่มที่คิดว่าการเจรจาซื้อขายกับเขาได้ผล ชายหนุ่มจึงเผยยิ้มมุมปากเล็กๆก่อนเอ่ยออกมาเสียงดังๆว่า “...Oh well, only in case that you can steal the winner prize from me, ok?”

   สุริยะมณฑลยังคงมอบรอยยิ้มอบอุ่นแบบเป็นผู้ใหญ่กว่าให้อีกฝ่ายเหมือนเดิม...เขาทันเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนสีหน้าไปในทันทีที่ได้ยินประโยคสุดท้าย เห็นแล้วแอบสะใจชะมัด...มาเรียกเขาว่าลุงได้ยังไง...

“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเอ๊ย...” ชายหนุ่มสบถแผ่วเบาเมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อย...เขาค่อยๆเลื่อนรถออกไปตรงบริเวณถนนที่ใช้เริ่มแข่งรอบแรก ปากก็เอ่ยออกมาต่อเมื่อเห็นว่าในตอนนี้รถของเขาเริ่มเป็นที่สนใจมากกว่าปกติเสียแล้ว “ซวยล่ะสิ...ดันไปมีเรื่องกับตัวเก็งเสียได้ ไม่น่าเลยพระจันทร์...ไปน่ารักเข้าตามันได้ยังไง...”

“พี่ยะ...จะขายจันทร์ให้เขาเหรอ...” น้ำเสียงสั่นเครือน้อยๆของคนที่นั่งข้างๆดังขึ้น... และคำถามนั้นก็ทำเอาสุริยะมณฑลต้องค่อยๆแตะเบรกแล้วจอดนิ่งสนิทในที่สุด ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหันมาช้อนใบหน้าอีกคนขึ้นมองสบตาแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว

“พระจันทร์พูดอะไรนะ...”

“จันทร์แค่อยากรู้...ว่าพี่ยะจะขายจันทร์ให้เขาจริงๆเหรอ...” ยิ่งพูดหยดน้ำในตาก็ยิ่งมาเอ่อคลอ เตรียมพร้อมทุกวินาทีที่ไหลลงอาบแก้ม...

“ถ้าจันทร์เป็นไอ้ตะวัน...พี่จะสั่งให้จันทร์ตบปากตัวเองซักร้อยที พูดอะไรออกมา...รู้ตัวรึเปล่า”

“จันทร์รู้...รู้ดีว่ายังไงวันนี้ก็ต้องมาถึง ...วันที่พี่ยะเบื่อจันทร์แล้ว...” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกใสซื่อ... สุริยะมณฑลค่อยๆประคองให้อีกคนเอนเข้ามาซบอกแล้วกอดเอาไว้แน่นๆ...ก่อนจะเอ่ยกล่อมอย่างที่เคยทำ

“พี่บอกจันทร์ไปกี่ล้านรอบแล้ว...ว่าไม่มีวันที่พี่จะเบื่อจันทร์ได้ จันทร์เปรียบเสมือนของที่สร้างขึ้นมาคู่กับพี่... โลกจำเป็นต้องมีพระอาทิตย์อยู่คู่กับพระจันทร์...เหยียนจวิ้นก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าชะตาชีวิตของเราสองคนถูกผูกกันไว้...ฟ้าลิขิตมาให้เราคู่กัน...”

“...พี่ยะอย่าพูดอะไรชวนเลี่ยนได้มั้ย...ไม่เข้ากับพี่เลย...” พระจันทร์อู้อี้พูดอยู่กับอกเขา

“ก็พี่ไม่ชอบเห็นจันทร์ร้องไห้...คนดี” ชายหนุ่มเอ่ย เขาค่อยๆช้อนใบหน้าของอีกคนให้เงยขึ้นมาสบตา เพื่อให้อ่านความจริงใจจากสายตาของเขาไป “...I’m so happy to be near you and give the best things to you. I’ve never care what tomorrow come. I’ve care just only today that I have you honey.”

“แต่...แต่จันทร์กลัว...พี่บอกเองว่าจะคุยเรื่องขายจันทร์ให้เขาหลังจบการแข่งรถ...”

“...เฉพาะในกรณีที่มันสามารถขโมยตำแหน่งแชมป์ไปจากพี่ได้เท่านั้นด้วย...ฟังไม่จบรึไงเรา หรือว่าไม่เชื่อใจพี่...”

“ก็...ก็ออดี้ของเขามันเป็นรถแข่งโดยเฉพาะ...แล้วของพี่ยะ...”

“นี่อย่าดูถูกอีแก่ของพี่นะจันทร์...เดี๋ยวก็ถูกเตะออกนอกรถหรอก ถึงมันจะชื่ออีแก่...แต่ก็แก่แค่ชื่อนะ อย่าเผลอเอาลงสังเวียนเชียว...”

“ชนะทุกสนามเลยเหรอครับ...” เด็กหนุ่มตอบพาใสซื่อ เขาเคยเห็นแค่พี่ยะเอารถคันนี้ออกเฉพาะเวลาต้องการขับรถคนเดียวในตอนกลางคืนเท่านั้น...ไม่เคยรู้มาก่อนว่าอีแก่ของพี่ยะเป็นรถแข่งกับเขาด้วย

“เปล่า...มันแก่แล้ว เดี๋ยวไปหอบแฮ่กในสนามขายหน้าเด็กๆตาย...”

“พี่ยะ !” พระจันทร์ฟังจบก็ฟาดฝ่ามือผัวะเข้าให้ที่กลางอก เมื่ออีกคนยังเอาแต่พูดเล่นอยู่เรื่อย “จันทร์จริงจังนะ...! จันทร์ยังไม่อยากถูกขายตอนนี้...จันทร์คิดถึงป้าแหม่ม คิดถึงพี่เหยียน...คิดถึงพี่เซร่าด้วย...”

“แล้วพี่ล่ะ...จันทร์ไม่คิดถึงเหรอ...” ชายหนุ่มยังคงหยอดใส่เด็กหนุ่มต่อไปเมื่อเริ่มรู้สึกดีที่อีกคนค่อยยิ้มออกได้แล้ว

“ไม่คิดถึง...เอาไว้เป็นของรางวัลถ้าพี่ชนะการแข่งคืนนี้แล้วกัน...” เด็กหนุ่มเริ่มกล้าที่จะต่อรองขึ้นมาบ้าง เมื่ออีกคนยังคงสอดนิ้วกอดกระชับฝ่ามือให้ความมั่นใจแก่เขาอย่างที่เคย

“น้อยไปแฮะ...แค่คิดถึงเอง...”

“งั้น...ดูหนังพรุ่งนี้สองเรื่องจันทร์ให้พี่ยะเลือกเองเรื่องนึง...ตกลงมั้ย”

“น้อยไป...แกล้งแพ้ดีกว่าจะได้ขายจันทร์ออกไปเร็วๆ...”

“ฮื้อ...ไม่เอา...พี่ยะใจร้าย แล้วพี่ยะจะเอาอะไรเป็นรางวัลล่ะ...”

“อืม...” ชายหนุ่มทำท่านิ่งคิดระหว่างออกรถ โดยที่มือข้างหนึ่งยังคงสอดประสานมือกับอีกคนเอาไว้เหมือนเดิม “...จันทร์ต้องทำกับข้าวให้พี่กินเป็นการตอบแทน...หนึ่งอาทิตย์...ตกลงมั้ย แล้วถ้ามื้อไหนพี่ไม่ชอบ ไม่ถูกใจก็ต้องทบยอดไปเรื่อยๆ...”

“โห...แล้วแบบนี้จันทร์ไม่ต้องทำให้พี่กินไปทั้งชีวิตเหรอ พี่ก็รู้ว่าจันทร์ทำกับข้าวไม่เก่งเหมือนพี่ฟ้า...จะไปอร่อยถูกใจพี่ได้ยังไง...” พระจันทร์ค้านเสียงอ่อย...

“คราวที่แล้วที่ต้มมาม่าใส่หมูใส่ผักให้พี่กินก็อร่อยดีนี่...รับรองได้ว่าอย่างอื่นก็ไม่เกินมือไปหรอกน่ะ”

“แต่ว่า...”

“อ่ะ อนุโลมให้หน่อยก็ได้ว่าจันทร์จะให้ใครช่วยก็ได้ แต่ส่วนใหญ่จันทร์ต้องทำเอง...ตกลงมั้ย”

“พี่ยะแกล้งจันทร์ ! จันทร์จะฟ้องป้าแหม่ม...”

“ถ้าไม่รับข้อเสนอก็ไม่เป็นไร งั้นพี่แกล้งแพ้จะได้ขาย...”

“อ๊า...ทำก็ได้...ทำก็ทำ...จันทร์ยอมทำกับข้าวให้พี่ยะกินแล้ว แต่ถ้าท้องเสียก็อย่ามาว่ากันนะ...”

“แค่อย่าแอบใส่สลอดให้พี่ก็พอ...” ชายหนุ่มเอ่ยตอบกลับ...ตอนนี้เขาอารมณ์ดีถึงขนาดสามารถฮัมเพลงออกมาได้เลยทีเดียว... ในขณะที่อีกคนยังคงหน้าหุบและมีแววกังวลใจอยู่ไม่ใช่น้อย...

----------------------------------------    - ---         --          -

“เหวินจิ้งคะ...ดูคุณกังวลกับเรื่องเด็กคนนั้นจังเลยนะคะ...” เสียงใสนุ่มนวลเอ่ยขึ้นเป็นภาษาจีนกลาง มือของหล่อนก็ค่อยๆวางลงบนบ่าชายหนุ่มนามเหวินจิ้งเบาๆ...

“เปล่า...ฉันแค่รู้สึกไม่ถูกชะตากับตาลุงนั่นเลย...มีแค่รถกระป๋องเก่าๆ ยังอาจหาญมาเทียบตำแหน่งแชมป์การแข่งขันครั้งนี้กับฉัน...ไม่รู้เสียแล้ว...ว่าฉันน่ะลูกใคร”

“อาจิ้งคะ...อย่าประมาทเลยนะ เขาแก่กว่าคุณ อาจจะเชี่ยวสนามมากกว่าคุณก็ได้นะ...”

“เธอเข้าข้างมันงั้นเหรออี้หลิน...! ไอแก่ตัณหากลับที่อ๊อฟเด็กอายุไม่ถึง 18 มาด้วยพรรณนั้น...” เสียงขุ่นตวาดเข้มใส่หล่อน แต่สาวสวยนามอี้หลินไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่นิด หล่อนยังคงตอบกลับด้วยท่าทีใจเย็นเช่นเคย

“เปล่าค่ะ...ฉันจะไปเข้าข้างคนอื่นได้ยังไง ฉันเองก็ยังไม่อยากโดนขายเหมือนกันนะ... ฉันแค่เป็นห่วง...ไม่อยากให้คุณเครียดก่อนแข่งก็เท่านั้นเอง...”

“จะยังไงก็เถอะ... ฉันจะต้องชนะมัน แล้วก็เอาเด็กนั่นมาเป็นของฉันให้ได้... ให้มันรู้เสียบ้าง...ว่าลูกมาเฟียฮ่องกงอย่างฉันมันคนละชั้นกับมัน...อย่าได้คิดมาอวดดีกับฉันอีก...!” สายตาเป็นประกายมุ่งมั่นคิดอยากเอาชนะฉายชัดออกมาเต็มเปี่ยม ...คนอย่างเหวินจิ้งไม่เคยแพ้... และการแข่งครั้งนี้เขาก็เป็นคนจัดเอง...ให้มันรู้ไปสิว่าออดี้แชมป์ตลอดกาลของเขาจะมาแพ้ไอ้รถกระจอกงอกง่อยสัญชาติญี่ปุ่น ที่ท่าทางคงยังไม่เคยเจอการประลองความเร็วนอกกฎหมายของจริงแบบนี้...

“คุณเหวินจิ้งครับ...นี่ครับข้อมูลของรถคันนั้นที่มันเขียน...” ชายหัวโล้นตัวใหญ่ยักษ์เดินเข้ามาค้อมหัวให้เขาก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ ชายหนุ่มรับไปดูอย่างแกนๆ

“ชื่อ...หยาง หลง งั้นเหรอ... ยี่ห้อรถ...F ? หมายความว่ายังไงวะ...”

“ไม่รู้ครับ...ผมคิดว่ามันคงแค่อยากลงกวนๆก็เลยเอาชื่อนักแข่งในตำนานมาใส่... ตอนแรกผมก็ตกใจนึกว่าเป็น มังกรสุริยัน ตัวจริง แต่พอเห็นสเปครถแล้วคิดว่าไม่น่าใช่... ระดับตำนานขนาดนั้นคงไม่มาใช้รถญี่ปุ่นธรรมดาๆแบบนี้หรอกครับ...”

“เฮอะ” เหวินจิ้งคำรามในคอเบาๆก่อนจะโยนใบข้อมูลแผ่นนั้นลงพื้น...

“เอ่อ...ส่วนข้อมูลอื่น...ผมเห็นว่าหมอนั่นเพิ่งเข้ามาแข่งเป็นครั้งแรก็เลยไม่ได้สนใจให้มันเขียนอะไรมาก เพราะปกติพวกแข่งมือสมัครเล่นแบบนี้เราก็ไม่ค่อยสนอยู่แล้ว... ผมเลย...”

“พอเหอะ... รีบๆเริ่มการแข่งซักที...ฉันเบื่อ...แล้วก็อยากจะเห็นความยับเยินของมันตั้งแต่รอบแรกเร็วๆ...หึ อยากจะเห็นน้ำหน้าอวดดีแบบนั้นตอนรู้ตัวว่าแพ้จริงๆ...” สายตาปานเหยี่ยวของเหวินจิ้งจ้องเขม็งไปที่ชื่อบนหน้ากระดาษที่อยู่แทบเท้าตัวเอง ก่อนจะจงใจเดินเหยียบลงบนกระดาษแผ่นนั้นพร้อมโอบเอวอี้หลินจากไป... ทิ้งไว้แต่ลูกน้องหัวโล้นตัวโตที่ต้องก้มเก็บกระดาษแผ่นนั้นมาปัดๆพร้อมส่ายหน้าให้เจ้าของชื่อในกระดาษด้วยความเวทนา...

“น่าสงสารจริงๆนะลุง...อยู่ดีไม่ว่าดี ไปหาเรื่องลูกชายเจ้าพ่อฝั่งเกาลูนเสียได้...มีชีวิตไม่พ้นคืนนี้แน่ๆเลยลุง...เฮ้อ...”

----------------------------------------    - ---         --          -

“พี่ยะรอบนี้จันทร์ไม่ต้องนั่งไปด้วยเหรอ...” พระจันทร์เงยหน้าถามอีกคนเมื่อสุริยะมณฑลจูงมือเขาให้มายืนหลังขอบกั้นถนนบริเวณที่มีผ้าลายตารางหมากรุกขาวดำแขวนอยู่ จุดที่พระจันทร์ยืนอยู่คือจุดเริ่มต้นและเส้นชัยสำหรับรอบคัดเลือกในรอบแรก รอบตัวพระจันทร์นั้นมีแต่คนที่ใส่โชคเกอร์หนังหรือคนนั่งข้างคนขับผู้แข่งขันในรอบนี้ทั้งสิ้น...และที่แปลกใจก็คือคนเหล่านั้นมีทั้งผู้หญิงผู้ชาย...ทั้งๆที่ตอนแรกพระจันทร์เข้าใจว่าเขาคงจะต้องเป็นสก๊อยที่แปลกแยกกว่าเพื่อนแน่ๆ ก็ปกติสก๊อยมันเป็นผู้หญิงนี่นา...

“ไม่ต้องหรอก...จันทร์รอไปนั่งกับพี่รอบชิงอย่างเดียวพอ...” คนพูดบอกเสร็จก็ขยิบตาให้ครั้งหนึ่ง

   พระจันทร์ได้ยินว่ารอบแรกเหล่าตัวเก็งหรือเด็กเส้นต่างๆจะไม่ต้องลง เขาจัดรอบนี้ขึ้นเพื่อกรองเอาสามอันดับแรกจากผู้แข่งโนเนมหรือมือสมัครเล่นไปแข่งกับเหล่าตัวเก็งพวกนั้น กติการอบนี้ก็เลยง่ายๆ แค่รถคันไหนสามารถขับวนรอบเส้นทางที่กำหนดมาถึงเส้นชัยก่อนสามอันดับแรกก็จะชนะไป โดยไม่จำเป็นต้องมีใครนั่งข้างไปด้วย...พระจันทร์ก็เลยต้องมายืนเชียร์พี่ยะของเขาอยู่ข้างๆสนามแข่งนี่ยังไงล่ะ

“พี่ยะจะแพ้มั้ย...” พระจันทร์ถามอีกคนเสียงเบา

“แพ้ตั้งแต่รอบแรกพี่ก็อดกับข้าวฝีมือจันทร์น่ะสิ...เราอุตส่าห์ยอมมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้พี่ทั้งที ยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้คุ้มค่าตั๋วหนังสามดีแถมชั้นพิเศษให้เลยนี่...ใช่มั้ย”

“สามดี ! แถมชั้นพิเศษด้วยเหรอพี่ยะ !!”

“ใช่...หรือจะให้พี่เหมาทั้งโรงเลยดี...ถ้าจันทร์จะช่วยอวยพรให้พี่ชนะวันนี้น่ะ...”

“ไม่ต้องเหมาทั้งโรงจันทร์ก็จะอวยพรให้พี่ชนะอยู่แล้ว...สงสารคนอื่นเขาเดี๋ยวเขาจะไม่ได้ดูนะ... อีกอย่าง จันทร์ยังไม่อยากถูกขาย...พี่ยะต้องชนะให้ได้นะ จันทร์จะเป็นกำลังใจให้...” พระจันทร์พูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้อย่างที่อีกคนชอบ สุริยะเอื้อมมือไปลูบแก้มอีกคนแผ่วเบา

“แล้ว...เจ้าชายดวงจันทร์อยากให้กระหม่อมได้ที่เท่าไหร่ดีพะย่ะค่ะ...ที่หนึ่ง...ที่สอง หรือที่สามดี”

“เอ่อ...” พระจันทร์งุนงงกับคำถามเล็กน้อยแต่พอเข้าใจว่าชายหนุ่มหมายถึงตำแหน่งผู้เข้ารอบสามตำแหน่งแรกเขาก็เลยตอบไปว่า “...ที่...ที่สามก็พอ... ไม่ต้องถึงที่หนึ่งหรอก แค่พี่ยะเข้ารอบก็พอแล้ว...”

“โอเค...รับพระราชบัญชา ที่สามนะพะย่ะค่ะ... กระหม่อมจะ...พยายาม” ชายหนุ่มร่างสูงแสร้งยืดตัวขึ้นแล้วตะเบ๊ะใส่เขาแบบขึงขัง... พระจันทร์ขำกิ๊กออกมาเล็กๆเมื่อมันช่างไม่เข้ากับพี่ยะในชุดนี้เลย เด็กหนุ่มจึงต่อยแขนอีกคนไปเบาๆ

“Please, win for me” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเบา

“I do” และอีกคนก็ตอบรับเสียงเบาไม่ต่างกัน ทว่าคำสัญญานั้นกลับดังก้องชัดเจนอยู่ในใจของพระจันทร์

   ...ถึงพี่ยะจะใจร้าย ชอบแกล้งพระจันทร์อยู่บ่อยๆ...

   ...แต่ว่าพี่ยะ...ก็ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพระจันทร์เลย...

   ...พระจันทร์เชื่อคำสัญญาของพี่ยะได้...

   ...และพระจันทร์จะช่วยภาวนา...ให้ ‘งาน’ ของพี่ยะสำเร็จลุล่วงไปอีกครั้ง...เหมือนที่เขาทำเป็นประจำทุกครั้งที่ถูกขอร้องให้ช่วยเอ่ยคำ ‘อวยพร’...

-------------------------------    ---- -   -        -  -- --          - --               -       -  -                -
to be continue...
   
        แห่ะๆ แพทขออนุญาตไม่เว้นระยะบรรทัดกว้างขึ้นนะคะ  T_T  ไม่อยากอัพสองหน้าอ่ะ...แต่ถ้ามันอ่านยากเกินไปก็บอกได้นะคะ แพทจะมาขยายหน้าให้เหมือนเดิมค่าาาา  ^.^

        อยากจิคุย จิก กัด แนะนำ ติ ชม เชิญจิ้มที่เดิมค่าาาา   >>https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=tn_tnmn (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=tn_tnmn)<<

ปล.ขอบคุณคำผิดจากคุณ NannY เมี๊ยนเดิมค๊าบบบบ  ^3^ ม๊วฟ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: cake171238 ที่ 11-01-2013 13:40:50
จิ้มมม 

ของรางวัลเอาแค่ทำกับข้าวเองเร้อออ

อยากเห็นเด็ดๆกว่านี้ :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-01-2013 13:47:47
นึกว่าลุงจะเรียกของรางวัลชนะ เป็นอารัยที่เลือดกำเดาไหลกว่านี้ซะอีก :haun4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-01-2013 13:58:12
ลุ้นลุ้นอะ เชียร์พี่ยะให้ชนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 11-01-2013 14:18:49
แหมมม พี่ยะมักน้อยจริงๆ แต่ทำกับข้าวให้กิน (ตลอดชีวิตเอ๊งงงง) หุหุ

ลุ้นแล้วอ่า ตอนแข่งจะเป็นไงนะะะ

ปล. เท่ห์ - เท่ ค่ะ คำนี้คนไทยส่วนใหญ่เขียนผิดกันเยอะมากจนนึกว่าถูกกันหมดแล้ว จริงๆ ไม่มี ห์ นะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-01-2013 15:13:09
รอลุ้นพี่ยะ ให้ได้ที่ 1 จะได้เย้ยไอ้ลูกมาเฟียนั่นให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 11-01-2013 15:36:32
ชอบคู่นี้จังงง  :impress2:
อ่านไปเขินไป   :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 11-01-2013 16:16:08
หนูจันทร์โผล่มาสั้นๆเอง ฮือออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: eahratik ที่ 11-01-2013 17:24:21
น้องจันทร์น่ารักจังงงงง
อยากอ่านต่อแล้ววว มาอัพไวๆนะคะ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 11-01-2013 17:34:08
สำหรับตอนนี้เราจะบอกว่า เราแปลไม่ออก ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕






ทำไมเหมือนพี่ยะมันจะรักน้องจันทร์ยังไงไม่รู้ แต่ดู ๆไปมันก็แปลกอ่ะ โอ๊ยงงนะเนี่ย






เรื่องนี้จะงงกว่าเรื่องที่แล้วแน่นอน จะหวานและน่ารักเหมือนเดิมไม๊เนี่ย






แต่ที่เหมือนเดิมดูท่าจะบู๊กระหน่ำ เลือดสาดจอแน่นอน ขอเอ็นซีหวาน ๆ ด้วยนะ






ปล. ตอนอ่านรู้สึกเหมือนโตเกียวดิ้บเลยอ่ะ เอาแนวความคิดมาจากเรื่องนี้อ่ะเปล่า อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 11-01-2013 17:41:02
รางวัลการแข่งขันคืนนี้แบบว่าน่าลุ้นน่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 11-01-2013 17:43:51
อ๊อย!! ตอนนี้ขนาดยังไม่รู้ใจตัวเองก็ยังน่ารักกันขนาดนี้
ถ้ารู้ใจตัวเองว่าต่างก็รู้สึกรักกันคงจะทำคนอ่านเขินกว่านี้แน่ๆ :-[
ยะจัดการเก็บไอ้ลูกมาเฟียนั่นลงกล่องที่เถอะ หมั่นไส้ว่ะ เบ่งจริงๆ :z6:
เฮ้อ!! ยิ่งอ่านยิ่งไม่อยากให้ถึงดราม่าเลย บอกตรงๆว่าสงสารพระจันทร์มากๆ :เฮ้อ:

***********
พูดตรงๆนะคะ จะเว้นหรือไม่เว้นบรรทัดเราไม่ได้สนใจเลยค่ะ
เพราะเนื้อเรื่องมันสนุกทำให้เรื่องนั้นไม่ได้มีอยู่ในหัวเลย
แต่เท่าที่เทียบกันแล้วแบบไม่เว้นบรรทัดก็อ่านง่ายเหมือนกันค่ะ :bye2:
กด +1 และกดเป็ดเหลืองค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-01-2013 18:45:12
อืม,,,,พี่ยะคงไม่อยากเสียหนุ่มน้อยหน้าหวานให้กับลูกมาเฟียหรอกเนอะ
สู้ๆนะพี่ยะ จะได้กินกับข้่าวฝีมือน้องจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 11-01-2013 18:47:19
เหมือนจะอบอุ่น แต่มันเหมือนอะไรๆยังไม่เข้าที่
มันไม่ใช่ความอบอุ่นแบบความรัก แต่มันก็อบอุ่นอยู่นะ (อะไรหว่า :z3:)
อยากอ่านตอนพระจันทร์มีความสุขบ่อยๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-01-2013 18:49:48
เหมือนพี่ยะจะรักน้องจันทร์จริงแหละ เอ...รึว่าแค่ความผูกพันธ์และเคยชิน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-01-2013 19:33:33
พี่ยะ กะ พระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 11-01-2013 19:54:23
น้องพระจันทร์น่ารักมากๆ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-01-2013 20:06:22
มักน้อยเนอะ. พี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-01-2013 20:19:36
ต่างคนต่างไม่รู้ตัว ว่าที่ทั้งคู่มีให้ต่อกัน มันอบอุ่น น่ารักแค่ไหน


ถ้าวันนึงวันใดใครขาดอีกคนไปแล้วจะรู้  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 11-01-2013 20:27:51
"มันแก่แล้ว เดี๋ยวไปหอบแฮ่กในสนามขายหน้าเด็กๆตาย"
ลุงทำไมแกล้งเด็กอะ 555555555
พี่ยะต้องเป็นนักแข่งเก่านั้นแหละ ตำนานๆอะไรนั้นด้วย 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 11-01-2013 22:06:23
ถ้าเอ็งกล้าขายพระจันทร์...ข้าจะตามไปถล่มเอ็งให้ถึงฮ่องกงเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 11-01-2013 22:46:36
พี่ยะมักน้อยจังเลย
แต่ไงก็เอาให้ชนะก่อนนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-01-2013 23:17:06
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 11-01-2013 23:43:55
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า
น่ารักมากอ่ะ ทั้งพี่ยะ แล้วก็น้องจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 12-01-2013 00:01:49
ยะต้องชนะให้ได้นะ ไม่งั้นสงสารพระจันทร์แย่เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 12-01-2013 00:35:30
อวยพรด้วยคน   ขอให้อาทิตย์ขาดพระจันทร์ไม่ได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 12-01-2013 23:24:36
ทำเหมือนไม่รักพระจันทร์เลยนะพี่ยะ
เล่นอะไรแต่ละอย่างนี้ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกน้องเลย
เดี๋ยวสักวันจันทร์หลุดมือไปแล้วจะเสียใจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 13-01-2013 00:14:42
ดีใจจังเลย

ได้อ่านเรื่องของ พี่ยะ กะ น้องจันทร์ แล้ว

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: eahratik ที่ 13-01-2013 01:41:34
เข้ามาอ่านรอคนแต่งอีกรอบบบบ แห่ะๆ
จะว่าไปก็อยากให้พี่ยะแพ้เหมือนกันนะ
อยากรู้ว่าพี่ยะจะปกป้องน้องยังไง :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: loveyy ที่ 13-01-2013 14:27:14
ไอเราก็ลุ้นว่าจะขอรางวัลไรที่มันน่า.....มากกว่านี้

แบบเอาให้คุ้มกับที่ต้องลงสนามครั้งนี้อ่ะ   :เฮ้อ:  ไม่ได้ดังใจเลยลุงเนี้ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-01-2013 15:27:19
แล้วเราจะพลาดได้ยังไงละเนอะ แฮ่ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 13-01-2013 15:52:29
พระจันทร์น่ารักจัง
พี่ยะ อย่าแพ้นะ

คู่นี้ขนาดความสัมพันธ์คลุมเครือยังคุยกันหวานขนาดนี้
ไม่อยากจะคิดถึงตอนเป็นแฟนกันเลย


ปล.ติดตามอ่านมาตั้งแต่ คุณแม่ครับผม แต่ไม่ได้คอมเมนต์เลย
เรื่องนี้จะเม้นบ่อยๆเลยนะคะ :)
 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 13-01-2013 16:50:07
สงสารพระจันทร์จังเลย อ่านแล้วไม่แน่ใจว่าพระจันทร์รักยะรึป่าว แต่ที่แน่ๆรู้เรื่องเหตุผลที่ยะดูแลตัวเองไว้ แต่ไม่รู้ว่ารู้เรื่องที่ยะฆ่าพ่อตนเองด้วยหรือไม่

ส่วนยะ เท่าที่อ่านเราว่าไม่ได้รักพระจันทร์เลย อย่างที่พระจันทร์บอก ว่าหากรักจริงคงไม่พาพระจันทร์มาทำแบบนี้แน่ๆ ต่อให้มั่นใจในตกเองมากแค่ไหนเถอะ แถมท่าทางจะมีคู่หมั้นแล้วด้วย เชอะ

ขอให้พระจันทร์เจอพระอาทิตย์ดวงอื่นที่เค้าพร้อมดูแลพระจันทร์ดีกว่านะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 13-01-2013 17:02:26
ถ้าลุงยะแพ้ เราจะตามไปจัดการลุงยะ

แล้วชิ่งตัวพระจันทร์มา เด็กอะไรไม่รู้น่ารักเว่้อร์ๆๆอ่า

แต่หวังน้อยจังเนอะ ให้ลุงยะเข้าที่สาม กะทำให้ศัตรูตายใจก่อนใช่ไหมพระจันทร์

อยากกินกับข้าวฝีมือพระจันทร์บ้างอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 13-01-2013 18:42:39
บางที่ก็แอบงง ว่าพระจันทร์ไม่เหมือนคนป่วยเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 13-01-2013 18:46:33
พี่ยะกับน้องจันทร์เหมือนเค้าเป็นแฟนกันเลยอ่ะ
อย่างว่าแหละนะเค้าสองคนเกิดมาเป็นคู่กันนี่นา
ตอนนี้ช่วยลดอารมณ์เหงาของน้องจันทร์ไปได้หน่อย
พี่ยะอย่าใจร้ายกับน้องจันทร์นะ สงสารน้องเค้า
คนที่โผล่มาจีบน้องจันทร์จะใข่เป้าหมายของพี่ยะไหมนะ
ถ้าใช่ก็คงไม่ต้องเหนื่อยแล้วล่ะ พี่ยะรับมือได้อยู่แล้ว
พูดถึงถ้ามีคนมาจีบน้องจันทร์ก็คงจะดีเหมือนกันนะ
อยากเห็นปฏิกิริยาของพี่ยะจังว่าจะเป็นยังไง :z1:
แต่ตอนนี้เค้าหยอกกันน่ารักเนาะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 13-01-2013 19:29:16
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 13-01-2013 22:57:17
win for me อ่านแล้วเขิลจุงเบย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 14-01-2013 20:40:14
โอ้ย พระอาทิตย์คู่พระจันทร์ น่ารักที่สุดดดด แอบมีพาดพิงถึงตะวันให้คิดถึงเล่นซะอีก อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-01-2013 00:36:52
ดันๆ เด๋วไม่มีพระอาทิคย์กะพระจันทร์ ดลกแตกพอดี คิคิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: MiMiNaRu ที่ 17-01-2013 19:38:09
กรี๊ดๆๆๆๆ รังสีโชตะ!!!  :pighaun:  :pighaun:  :pighaun:

ขอบคุณค่า  จะตามติด อ่านทุกตอน!!!  :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 03 :>> [10/01/2012] PG.04
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 17-01-2013 19:53:19
อ๊ากกกกก พระจันทร์น่ารักสุดติ่ง~~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [21/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-01-2013 13:41:11
พันธนาการ...รัก #4


   เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มขึ้นทั่วบริเวณ วันนี้มีรถซูเปอร์คาร์เข้าแข่งขันรอบแรกทั้งหมดสิบคัน แต่เพราะถนนมีเพียงสองเลนส์ให้วิ่ง รถทั้งสิบคันนั้นจึงต้องใช้วิธีจับฉลากว่าคันไหนจะได้อยู่ก่อนอยู่หลัง และไม่รู้ว่าเพราะคำภาวนาของพระจันทร์ในคืนนี้ไม่ได้ผลหรืออย่างไร อีแก่ของพี่ยะจึงได้ไปรั้งท้ายอยู่อันดับที่ห้าคู่กับรถซูเปอร์คาร์แต่งลายน้ำเงินแถบขาวเสียอย่างนั้น

   บรรยากาศเริ่มคึกคักขึ้นมาทันทีเมื่อรถที่เข้าแข่งแต่ละคันเริ่มโชว์พลังกันตั้งแต่แรกเริ่ม บางคันที่แต่งไฟจนสว่างจ้าก็ก็เปิดกระพริบโชว์ผู้ชม บางคนก็เร่งเครื่องให้ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่ตัวเองแต่งมาแล้วเป็นอย่างดี...บางคันก็โชว์ตัวเครื่องสั่งให้ตัวรถเด้งขึ้นลงตามจังหวะเพลงก็มี แต่ละคันดูโดดเด่นแตกต่างกันไป...ยกเว้นอีแก่ของพี่ยะที่มีเพียงสตาร์ทรถเอาไว้นิ่งๆ...

   ...โธ่ พี่ยะ... พี่สัญญากับจันทร์แล้วนะว่าจะชนะเพื่อจันทร์ อย่าทำให้จันทร์หัวใจวายจะได้มั้ย...!

“สวัสดีค่ะ...คุณเป็นคนไทยใช่มั้ยคะ...” เสียงพูดภาษาไทยดังขึ้นใกล้ๆ แม้จะติดสำเนียงจีนไปบ้างแต่ก็ถือว่าชัดเจนพอตัวทีเดียวเมื่อเทียบกับคนพูดที่มองปราดเดียวก็ดูออกว่าไม่ใช่คนไทย...

“เอ่อ...ครับ ! คุณ...ที่มากับผู้ชายคนนั้น...”

“ค่ะ...ผู้ชายคนนั้นชื่อเหวินจิ้ง ส่วนฉันชื่ออี้หลินค่ะ...เพื่อนๆคนไทยเรียกฉันว่า หลิน” สาวสวยผมยาวสลวยยื่นมือมาข้างหน้า พระจันทร์ลังเลเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือออกไปจับตามมารยาทตะวันตก “แล้วคุณ...ชื่ออะไรคะ” หญิงสาวออกปากถามต่อ ดวงตากลมโตพราวระยับยามมองเด็กหนุ่มตรงหน้าของเธอ

“ผมชื่อพะ...เอ่อ...เรียกผมว่าลูน่าก็ได้ครับ” พระจันทร์เลือกบอกชื่อที่เพื่อนที่นี่เรียกเขากับหญิงสาวตรงหน้าไป บรรยากาศรอบตัวของเธอไม่มีอาการกดดันใส่เขา พระจันทร์จึงค่อนข้างวางใจที่จะคุยกับหล่อนในระดับหนึ่ง

“ลูน่า? ที่แปลว่า...พระจันทร์ใช่มั้ยคะ ชื่อน่ารักจังเลย...”

“อี้หลินก็เป็นชื่อที่ดีนะครับ...ภาษาไทยมันแปลว่าระฆังทอง...ใช่มั้ยครับ...” พระจันทร์เอ่ยบอก ถึงเขาจะไม่ชำนาญภาษาจีนมากมาย ทว่าเพราะเขาก็มีเพื่อนคนหนึ่งในห้องที่ชื่อนี้เหมือนกัน เขาเลยพอจะรู้ความหมายอยู่บ้าง...ซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้ารับพร้อมยิ้มให้เขาแบบยินดีที่เขารู้จักความหมายชื่อของเธอ

“ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงครับ...ว่าผมเป็นคนไทย” พระจันทร์เอ่ยปากถามต่อ สายตาพยายามเหลือบมองเมื่อมันเหลืออีกเพียงไม่ถึงสามนาทีในการเริ่มแข่งขัน

“ฉันเคยไปเรียนแลกเปลี่ยนที่เมืองไทยมาสองปีค่ะ... ฉันชอบอาหารที่นั่นมาก ทานแล้วไม่อ้วนเหมือนที่นี่...” หญิงสาวผมยาวพูดกลั้วหัวเราะ พระจันทร์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเมื่ออีกคนแสดงออกชัดเจนว่าอยากเป็นเพื่อนกับเขา

“อาหารที่นี่ก็อร่อยนะครับ...ร้านอาหารไทยก็เยอะ บุฟเฟ่ต์เค้กก็เยอะ...เอ่อ ขอโทษครับ พอดีผมชอบของหวานน่ะ...”

“เหมือนกันเลยค่ะ! หลินก็ชอบของหวานทุกประเภท...ที่ทานแล้วไม่อ้วน...ฮ่ะๆ” หญิงสาวยังคงเล่าต่อไปอย่างอารมณ์ดี พระจันทร์หันไปยิ้มขำๆให้เช่นกัน

   และตอนนั้นเองที่เสียงคนกรี๊ดและเฮยาวก็ดังขึ้นรอบถนน เมื่อการแข่งขันรอบแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว...

   พระจันทร์เผลอหันเหความสนใจกลับไปที่ถนนทันทีที่รถของพี่ยะเริ่มออกตัว... อีแก่สีดำของพี่ยะไม่ได้ออกตัวแรงเหมือนคันอื่นๆ และดูเหมือนจะรั้งท้ายอยู่ด้วยในตอนที่รถทั้งหมดเลี้ยวไปตรงมุมถนนและหายลับสายตาไป... พระจันทร์จึงเงยหน้ามองขึ้นไปที่จอขึงผ้าขาวขนาดใหญ่แบบทำเองที่กำลังฉายภาพต่อบนถนนเส้นที่รถทั้งสิบคันกำลังทำการขับเคี่ยวกันอย่างดุเดือด...

   อี้หลินมองเด็กหนุ่มนามลูน่าที่กำลังจ้องจอมอนิเตอร์อย่างใจจดใจจ่อแล้วก็ให้ออกอาการขัดเคืองเล็กๆ หญิงสาวจึงได้ออกปากชวนเด็กหนุ่มคุยต่อเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปจากหน้าจอนั่น

“ลูน่ามีโทรศัพท์มือถือมั้ยคะ...พอดีว่า...หลินหาโทรศัพท์ของตัวเองไม่เจอน่ะค่ะ...” เสียงหญิงสาวดังแข่งขึ้นมากับเสียงโหวกเหวกของผู้คนรอบถนน พระจันทร์ได้ยินไม่ค่อยถนัดนักแต่พอรู้ว่าหญิงสาวอยากจะขอยืมโทรศัพท์ เพราะเป็นคนไม่คิดอะไรมากเด็กหนุ่มยอมยื่นของตัวเองไปให้แต่โดยดีแล้วก็วนสายตากลับไปที่จอเหมือนเดิม...

   อี้หลินจัดการกดเบอร์ตัวเองแล้วโทรออก... รู้สึกถึงอาการสั่นในกระเป๋าของตัวเองก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโชว์ให้อีกคนดูว่าเจอแล้ว ก่อนจะยื่นคืนโทรศัพท์ให้อีกคนไปพร้อมบอก

“ที่โทรออกเบอร์ล่าสุดนี่ของหลินนะคะ...อย่าลืมเมมไว้ด้วยล่ะ แล้วเดี๋ยวหลินจะโทรไปหาเผื่อเราจะได้ออกไปกินเค้กบุฟเฟ่ต์ด้วยกันไงคะ...หลินรู้จักร้านอร่อยๆเพียบเลยนะ...”

“เอ่อ...ครับ ขอบคุณมากนะครับ” พระจันทร์ตอบรับไปส่งๆเมื่อตอนนี้ใจจดจ่ออยู่กับการแข่งขัน เพราะรถแข่งสีแดงดำที่ขึ้นเป็นตัวเก็งตั้งแต่เริ่มออกตัวเข้ามาใกล้เส้นชัย และคงจะคว้าชัยที่หนึ่งไปอย่างแน่นอน...

เสียงเฮรอบสนามยิ่งดังมากขึ้นเมื่อรถแต่งลายหัวกะโหลกรอบคันสีส้มแสบตากำลังเร่งเครื่องจนควันโขมงเข้ามาเป็นที่สอง... ตอนนี้ผู้คนเริ่มเข้ามามุงดูที่บริเวณหน้าจอกันอย่างหนาแน่น เสียงกรี๊ดเสียงเชียร์ก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อตัวเก็งผู้เข้ารอบคนสุดท้ายกำลังขับตีคู่กันมาก่อนถึงโค้งสุดท้าย คันหนึ่งคือรถสีน้ำเงินที่พระจันทร์จำได้แม่นว่าออกตัวพร้อมกับอีแก่ของพี่ยะ...ส่วนอีกคันก็คือคันของพี่ยะที่ตอนนี้ก็ขับเคียงคู่มาข้างกันเช่นกัน !!

“พี่ยะ!!! รถพี่ยะนี่!! พี่ยะสู้ๆนะ...” พระจันทร์เผลอป้องปากตะโกนเชียร์ออกไป เสียงใจเต้นตึกตักดังลั่นออกมานอกอก ความรู้สึกตื่นเต้นมันล้นออกมาร่วมลุ้นไปกับคนรอบข้างทั้งสนาม...

   ดูเหมือนว่ารถคันสีน้ำเงินจะดูมีภาษีดีกว่าตรงที่วิ่งอยู่ในเลนส์ด้านใน ถ้าการเข้าโค้งครั้งสุดท้ายไม่มีอะไรผิดพลาด เจ้าของตำแหน่งผู้เข้ารอบคนสุดท้ายคงจะเป็นเจ้าของรถคันสีน้ำเงินเป็นแน่... ทั้งสองคันวิ่งตีคู่กันมาจนถึงทางโค้งสุดท้ายก่อนที่จะพ้นเข้ามาในเขตถนนเส้นชัย เขาได้ยินเสียงเร่งเครื่องดังมาจากคันสีน้ำเงินพร้อมควันรถที่พวยพุ่งออกมาจากท่อไอเสียด้ายท้ายปกคลุมเส้นทางที่รถทั้งสองคันขับผ่าน และเมื่อเข้ามาถึงช่วงโค้ง รถที่เหลื่อมนำหน้ามาก่อนด้วยการเร่งเครื่องก็จัดการตีวงโค้งใหญ่ ดริฟท์ตัวรถเพื่อเตรียมเข้าโค้งสู่ถนนสายแห่งชัยชนะ...

   ทว่า...ระหว่างที่หัวใจของพระจันทร์มันสั่นรัวราวกับจะร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม สายตาของเขาก็ต้องเบิกกว้างขึ้นเมื่อจู่ๆสิ่งที่ไม่คาดฝันก็บังเกิด เมื่อรถสีดำธรรมดาๆที่ดูคล้ายรถครอบครัวของพี่ยะกลับเร่งความเร็วขึ้นมา ไม่ถึงสามวินาทีพี่ยะของเขาก็พาอีแก่ดริฟท์ตัวรถแบบตีวงแคบ แทรกวงในของโค้งแซงหน้ารถแข่งสีน้ำเงินขึ้นมาอย่างไม่มีใครคาดคิด...! เพียงชั่วเสี้ยววินาทีเท่านั้นเองที่ทำให้สถานการณ์กลับพลิกผัน กลายเป็นว่าพี่ยะสามารถพาอีแก่เข้าเส้นชัย เป็นผู้เข้ารอบคนสุดท้ายไปท่ามกลางสายตานับพันที่ตะลึงมองอย่างไม่เชื่อสายตา...

   แต่กลายเป็นว่า...พี่ยะสามารถพารถเข้าที่สามไปได้อย่างสวยงามตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพระจันทร์จริงๆ !!

“พี่ยะ!!!” เด็กหนุ่มกระโดดข้ามรั้วกำแพงเตี้ยๆข้างสนามเข้าไปบนถนนทั้งๆที่รถทั้งสองคันยังจอดไม่สนิทดีด้วยซ้ำ “พี่ยะเปิดประตู!!!” พระจันทร์รัวกำปั้นทุบไปที่กระจกฝั่งคนขับ พลางป้องตามองลอดเข้าไปในรถเพื่อมองหาคนขับ

           ...โดยลืมเลือนใครบางคนที่เพิ่งชวนเขาคุยอยู่เมื่อครู่ที่ข้างสนามไปเสียสนิท...

“อย่าเคาะแรงสิ...กระจกแตกแล้วเราไม่มีเงินจะมาเสียค่าซ่อมให้พี่หรอกนะ...อ๊ะ...” สุริยะมณฑลเพิ่งลงมาจากรถได้ ยังไม่ทันได้ถอดถุงมือที่ใส่อยู่ด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องรีบอ้าแขนรับอีกคนที่โถมตัวเข้ามาหาเขาเต็มแรง... เด็กตัวเล็กซุกหน้าอยู่กับอกเขาพร้อมอู้อี้พูด

“ขอบคุณนะพี่ยะ...ที่ยังไม่ทิ้งจันทร์...” เด็กหนุ่มบอกเบาๆ ก่อนหลับตารับความอบอุ่นที่อีกคนส่งมาให้ผ่านทางฝ่ามือใหญ่ที่ลูบศีรษะเขาเบาๆ

“หึ...ทิ้งได้ยังไง พนันไว้เป็นกับข้าวฝีมือจันทร์ตั้งสองอาทิตย์เชียวนะ...”

“กะฝึกฝีมือแม่บ้านแม่เรือนให้จันทร์เอาไว้อัพราคาให้สูงขึ้นอีกใช่มั้ย” เขาถามเบาๆ สองมือเล็กๆกอดเอวอีกคนเอาไว้แน่นไม่สนใจสายตาประชาชนที่เขารู้สึกได้ว่ากำลังมองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว

“ทำไมถึงอยากให้พี่ขายเรานัก...หืม? ในบอกซิ...อยากไปจากพี่มากนักเหรอ...” พอโดนตัดพ้อแบบนี้บ่อยเข้าอีกคนเลยไพล่คิดไปอีกทาง เขาเชยคางคนที่เอาแต่หลับตาก้มหน้าไม่ยอมสบตากับเขาให้เงยหน้าขึ้น ชายหนุ่มจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโต ที่มันสะท้อนตอบมาเป็นรูปใบหน้าของเขา

“ไม่ใช่นะ...ก็พี่ยะน่ะชอบแกล้งจันทร์...ทำเหมือน...ไม่อยากให้จันทร์อยู่ด้วย...”

“เฮ้อ...จะขายลงได้ยังไง ต้นทุนเรามาแพงเสียขนาดนั้น ถ้าจะขายน่ะนะ...พี่ต้องมั่นใจก่อน ว่าขายแล้วจะคุ้มทุนรึเปล่า เจ้าของคนใหม่ของจันทร์จะกล้าสู้ราคากับพี่แค่ไหน...เพราะงั้นกว่าจะถึงวันนั้นพี่ก็ต้องขุนจันทร์ไปเรื่อยๆแบบนี้ ทำตัวเป็นเจ้าของจันทร์ไปเรื่อยๆก่อนไง...”

“พี่ยะ...อย่าขายจันทร์เลยนะ ถือว่าเลี้ยงเด็กตัวเล็กๆอย่างจันทร์ไว้ดูเล่นซักคน จันทร์สัญญา...จะไม่ทำตัววุ่นวายใส่พี่ยะเลย...นะนะ” พระจันทร์ส่งเสียงแบบที่ใครๆก็ต้องยอมใจอ่อนใส่เขา แม้แต่ป้าแหม่มยังเคยบอกเลยว่า ถ้าพระจันทร์ทำเสียง ‘อ้อน’ ใส่ใครเมื่อไหร่... ไม่มีใครทำใจแข็งอดทนไม่ให้ละลายได้เลยซักคน

   ...แต่อาจต้องยกเว้นตรงหน้านี่ไว้คนหนึ่งล่ะ...

“อืม...เอาไงดี...ช่างเถอะเรื่องนั้นเอาไว้เราไปเถียงต่อกันตอนกลับบ้าน แต่ตอนนี้พี่ว่าเราเริ่มแย่แล้วล่ะพระจันทร์...ขึ้นรถก่อนเร็ว” พูดจบจู่ๆคนร่างสูงใหญ่ก็จับพระจันทร์ยัดเข้ารถทางด้านคนขับดื้อๆเสียอย่างนั้น เด็กหนุ่มต้องค่อยๆปีนข้ามไปฝั่งที่นั่งข้างคนขับแล้วดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดตามคำสั่งต่อมาโดยเร็ว

“ทำไม? มีอะไรเหรอครับ...”เด็กหนุ่มถามเสียงตื่นๆ งุนงงเล็กๆว่าทำไมจู่ๆพี่ยะต้องรีบขับรถออกจากบริเวณเส้นชัยกลับไปที่เต้นท์ที่พระจันทร์เห็นตอนเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“พี่เผลอโชว์ดริฟท์ไปน่ะสิ...เป็นที่สนใจจนได้บ้าเอ๊ย...!” พูดแล้วคนขับก็สบถเบาๆตามมาอีกสองสามคำ มองตามสายตาเด็กวัยรุ่นชายหญิงที่จ้องรถเขาอย่างสนอกสนใจไปตลอดทาง

“ทำไมล่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลย...จันทร์ว่าช็อตนั้นนะพี่ยะเท่ห์มาก ไม่คิดเลยว่าพี่จะเอารถแทรกเข้ามาต่อหน้ารถคันนั้นได้ด้วย...” พระจันทร์ชมอย่างจริงใจ มองคนขับตาเป็นประประกาย ทว่าอีกคนกลับมอบยิ้มที่ดูเครียดเล็กๆกลับมาให้

“ก็มันขับช้าน่ะจันทร์...ก็จันทร์บอกให้พี่เข้าเป็นที่สามนี่นา ถ้าที่สองก็พอว่าหน่อย...จะได้ไม่ต้องมาไล่บี้กับไอ้บ่มีไก๊นั่น”

“...จันทร์ขอโทษ...” เด็กหนุ่มฟังคำที่คล้ายตัวเองทำให้พี่ยะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่แล้วก็ออกปากขอโทษเสียงอ่อย เพราะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าที่ให้เข้าที่สามนี่ก็เป็นความผิดด้วยงั้นเหรอ ถ้างั้น...

“งั้นรอบต่อไปพี่ยะเข้าเป็นที่หนึ่งเลยนะ...เอาชนะทุกคนให้ได้เลย จันทร์จะได้ไม่ถูกขายด้วย...”

“ทำไมถึงฝังใจว่าต้องโดนขายจังเลยพระจันทร์...ทั้งๆที่พรุ่งนี้เรามีนัดกันดูหนังตั้งสองเรื่องเลยไม่ใช่เหรอ...ไหนจะยังข้าวเที่ยงอีก อีกอย่างนะขืนวันนี้พี่ไม่เอาจันทร์กลับไปส่งให้ป้าแหม่มกล่อมนอนตรงเวลาล่ะก็...คนที่จะตายน่ะพี่นะจันทร์...” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเย้า ทำเอาอีกคนขำกิ๊กเมื่อจินตนาการใบหน้าของคนดูแลบ้านหลังนั้นว่าเวลาโมโหแล้ว...ไม่ต่างจากพี่ยะของเขาเลยจริงๆ

“...นั่นน่ะสินะ...จันทร์ก็ลืมไป ว่าป้าแหม่มโหดแค่ไหน...ไม่งั้นคงไม่สามารถเอาพี่ยะอยู่หมัดมาได้จนป่านนี้หรอกเนอะ...”

“นี่แอบหาว่าพี่โหดเหรอฮะ? เป็นเด็กเป็นเล็กไปเรียนแขวะผู้ใหญ่มาจากไหน...ใครสอนบอกซิ”

“ไม่รู้...เรียนเอง...”

“เดี๋ยวเถอะ...พี่จะเอาคืนรอบต่อไปเนี่ยแหละ จะเอาให้เมารถอ้วกแตกอ้วกแตนไปข้างเลยคอยดู...”

“ยี้...อย่างพี่ยะน่ะนะจะทำจันทร์เมารถ...จันทร์ไม่เคยเห็นพี่ยะจะขับเร็วเวลาอยู่กับจันทร์ซักที...”

“หึหึ...ทำเป็นปากดีไป...” สุริยะมณฑลค่อยๆจอดตัวรถตรงที่ว่างหน้าเต้นท์อย่างนุ่มนวล ก่อนจะเอามือเท้าพวงมาลัยแล้วหันมามองเด็กตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มยิ้มออกแล้วทำปากยื่นปากยาวส่งสารมาท้าฝีปากกันได้แล้ว พอรู้ว่าจะไม่โดนขายแน่ๆเท่านั้นล่ะนะ... “พี่น่ะ...อดีตเด็กแว้นเก่าของเมืองไทยเชียวนะ จันทร์ก็รู้ว่าแว้นเมืองไทยมันสถุลกว่าที่นี่แค่ไหน... ไอพวกนี้น่ะกระจอกว่ะ...”

“พวกนี้พี่บอกกระจอก...แต่ว่าพี่ก็ได้แค่ที่สามเองนี่...” พระจันทร์ต่อปากต่อคำ นัยน์ตาฉายแววมีความสุขเมื่อตอนนี้มั่นใจว่ายังไงคนตรงหน้าคงยังไม่ปล่อยมือจากเขาไปในตอนนี้แน่...

“อ้าว...ก็ไหนพระจันทร์บอกว่าให้พี่ได้ที่สามไง พี่ก็เลย...”

“อ่อนข้อให้ ว่างั้น...” เด็กหนุ่มเดาะลิ้นในปากทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอว่าไม่เชื่อหรอก...

“...จะดูถูกอีแก่ของพี่มากไปแล้ว รู้มั้ยว่าที่นั่งอยู่นี่คือรถแข่งที่แพงเป็นอันดับสองของโลกเชียวนะ... รวยล้นฟ้าก็ซื้อไม่ได้ถ้าเขาไม่ส่งบัตรเชิญมาให้ไปเอานะรู้รึเปล่า...”

“โม้!!! พี่ยะขี้โม้อ่ะ” พระจันทร์ย่นจมูกใส่ เลยถูกอีกคนคีบสันจมูกเตี้ยๆไว้แล้วส่ายไปมา

“คอยดูก็แล้วกัน...ถึงมันจะแก่ แต่ไฟก็ยังแรงอยู่นะรู้ไว้...เหมือนเจ้าของมันไง...แก่แต่เก๋า...รู้จักรึเปล่าไอ้เด็กแก่แดด”

“เก๋า...เหมือนปลาเก๋าสามรสที่ป้าแหม่มเคยทำให้กิน ที่เปรี้ยวๆแซ่บๆรึเปล่า...” 

“หาว่าพี่เป็นปลาเก๋าเหรอฮ๊ะ?!” ชายหนุ่มขบฟันพูด ก่อนจะลงมือเอาคืนด้วยกาีขยี้ขยำนิ้วมือทั้งสิบไปมาต่อหน้าเด็กหนุ่ม

“อะ...อะไรล่ะ จันทร์ก็แค่เปรียบ...เทียบ...ฮ่ะ...ฮ่าๆ พี่ยะ...อย่า จันทร์...ฮ่าๆ...บ้าจี้...ฮ่ะๆ” พระจันทร์งอหงิกงอหงายอยู่บนที่นั่งทั้งๆที่ยังโดนเข็มขัดนิรภัยคาดอยู่ กระจกของสุริยะมณฑลไม่ได้ฉาบฟิล์มดำ คนภายนอกที่มองเข้ามาจึงแลเห็นเหมือนว่าทั้งคู่กำลังจู๋จี๋นัวเนียกันอยู่ก็ไม่ปาน

   ...ก๊อกๆ...

   เสียงเคาะกระจกรถเรียกความสนใจของร่างสูงให้หันไปมอง...และก็พบว่าเป็นเด็กหนุ่มผอมสูงเก้งก้างคล้ายเด็กขี้ยายืนอยู่ หน้าตาบ่งบอกว่าไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่ชายหนุ่มจึงลดกระจกลง

“จะมาปล้ำกันหรือจะมาแข่ง...อย่านึกว่าดริฟท์เป็นแค่นั้นแล้วจะยิ้มเพราะจะชนะนะ...ถุ้ย...แก่แล้วยังไม่เจียม...” คำพูดภาษาจีนพ่นออกมาจากปากไอหนุ่มนั่นใส่หน้าสุริยะมณฑล... แต่ชายหนุ่มกลับเสใบหน้าไปมองพระจันทร์ยิ้มๆแล้วหันไปถามกลับเด็กขี้ยาในภาษาจีนสำเนียงเป๊ะพอกันว่า

“จะเอาไง...แข่งที่ไหนว่ามา...”

“อีกห้านาทีที่สี่แยกสอง...ไปไม่ทันก็อดแข่ง วนรอบพาร์คแล้วตรงไปเส้นหน้าบริษัทตระกูลหยาง ใช้แยกสี่แล้วกลับมาที่เดิม ใครถึงก่อนชนะ...”

“...มาแข่งในย่านนี้ไม่กลัวเจ้าถิ่นเขามาจัดการบ้างเหรอ...” สุริยะมณฑลถามเด็กหนุ่มเหมือนมันเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไป มองข้ามท่าทางถ่มน้ำลายรดพื้นข้างล้อของเขาเสีย

“ไม่กลัวหรอกเว้ย ลูกพี่กูใหญ่พอ... อีกอย่างก็ไม่เห็นว่าเจ้าถิ่นมันจะส่งหมาตัวไหนมาจัดการพวกกูเลย แข่งจนจะเสร็จอยู่แล้วเนี่ย...ฮ่าๆ สงสัยกลัวจัดว่ะ ไม่กล้ามาหือ...” เด็กหนุ่มขี้ยาพูดเพียงเท่านั้นแล้วก็เดินจากไป

“บริษัทตระกูลหยาง...บริษัทพี่ยะนี่นา...”

“ใช่...และมันจะเป็นเส้นชัยสำหรับไอ้เด็กพวกนั้นด้วย...” สุริยมณฑลเข้าเกียร์ถอยหลังเพื่อไปยังจุดนัดหมายเพื่อไปใหเถึงภายในสามนาที... มอเตอร์ไซค์น้อยใหญ่ทะยอยกันออกไปรอที่จุดเริ่มต้นกันแล้ว ทำให้อีแก่ของสุริยะมณฑลแทรกออกไปลำบากนิดหน่อย ทว่าชายหนุ่มก็สามารถพารถของตัวเองเข้าไปจ่อท้ายรถที่เข้าแข่งได้เป็นลำดับสุดท้ายพอดี...

   พระจันทร์เริ่มมีอาการใจเต้นตึกตักเมื่อสายตากวาดมองรอบด้านที่รู้สึกว่ามีคนเยอะกว่ารอบที่แล้วอีก...สองฟากฝั่งถนนบริเวณสี่แยกรวมทั้งบนสะพานลอยด้านบนเต็มไปด้วยวัยรุ่นหญิงชายที่แต่งตัวกันอย่างสุดเหวี่ยง มอเตอร์ไซค์และรถแข่งหลากสีจอดเรียงรายอยู่ริมฟึตบาธ ดูไปแล้วก็คล้ายๆงานมอเตอร์โชว์ในทีวีที่เคยเห็นอย่างไรอย่างนั้นเลย... เด็กหนุ่มชักคันไม้คันมืออยากขอยืมโทรศัพท์มือถือของพี่ยะมาถ่ายรูปไว้จัง จะเอาไปอวคุณป้าแหม่มที่บ้านเสียหน่อย...

“ไม่ต้องทำสายตาละห้อยแบบนั้นหรอก...อีกไม่เกิน 10 นาที เจ้าพวกนี้ก็จะโดนตำรวจเข้ามาจัดการแล้ว ไว้ค่อยไปถ่ายรูปของกลางที่สน.ทีหลังแล้วกัน พี่จะให้อาตงพาไป...”

“เอ๋!!! ตำรวจ...จะมาจับพวกเขาเหรอ... แล้ว...แล้วพี่ยะรู้ได้ยังไง? แล้ว...พี่ยะต้องรีบหนีสิ...! ไม่ต้องแข่งแล้วเดี๋ยวก็โดนจับไปด้วยหรอก!!!”

“นั่นน่ะสิ...พี่กลัวจังเลยจันทร์ จับมือพี่ให้กำลังใจไว้หน่อยสิ เดี๋ยวขับหนีไม่ทันคืนนี้เราสองคนได้ไปนอนในซังเตแน่...”

“พี่ยะ!!! จันทร์ไม่ได้พูดเล่นนะ...กลับบ้านกันเถอะ...นะ...จันทร์ขอร้อง...” พระจันทร์รู้สึกได้เลยว่ามือตัวเองเริ่มสั่น... เขาเป็นพวกไม่ถูกโรคกับตำรวจ เนื่องจากรู้ดีมาทั้งชีวิตว่าบิดาของเขาทำอะไรเอาไว้บ้าง...ซึ่งนั่นก็เป็นตัวปลูกฝังทำให้พระจันทร์พลอยเกลียดกลัวตำรวจไปด้วย ในทางกลับกันเขากลับไม่รู้สึกตื่นกลัวมากมายนักกับพวกผู้ชายหน้าโหดที่ท่าทางเป็นโจรเป็นผู้ร้าย อย่างพวกลูกน้องพี่ยะที่เขาเคยเห็นมาที่บ้านบ่อยๆนั่นไง...

“ใจเย็นๆน่าจันทร์...รถพี่แรงพอ...”

“พี่ยะ!!!” พระจันทร์ปริ่มน้ำตาจะแตก ทว่าอีกคนกลับเอามือข้างหนุ่มมากุมมือเขาเอาไว้ ก่อนจะดึงนิ้วชี้เขาออกมาก่อนจะพาไปกดปุ่มสีส้มๆที่อยู่ใกล้ๆปุ่มลำโพงเพลง ...นี่พี่ยะยังมีอารมณ์จะมาฟังเพลงอีกเหรอ!!! จันทร์กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้วนะ...

“...ใจเย็น ดูนี่...” สุริยะมณฑลกล่าวเสียงอ่อน มองอีกคนที่ตัวสั่นจนรู้สึกได้แล้วก็ให้พลอยสงสารนัก...แต่ว่ามาถึงขนาดนี้จะให้เลิกแล้วพาพระจันทร์กลับไปบ้านก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องรีบจบเกมส์นี้ให้เร็วที่สุด...

   และเพื่อสร้างความมั่นใจให้ใครอีกคน เขาจึงยอมเปิดเผยร่างที่แท้จริงของอีแก่สีดำออกมาก่อนเวลาอันควร... นิ้วใหญ่กดนิ้วเล็กให้จิ้มลงบนปุ่มนั้น แล้วก็สอดประสานมือตัวเองเข้ากับใครอีกคนแล้วเอามาวางบนตักตัวเอง เอาอีกมือมาปรับมุมมองกระจกหลังรถแล้วเอ่ยบอกพระจันทร์เสียงเบา

“ดูนั่นสิ...” พระจันทร์มองตามสายตาคม เด็กหนุ่มจ้องไปที่กระจกหลังรถซึ่งกำลังส่องภาพชวนน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง จนพระจันทร์ไม่สามารถทนมองผ่านกระจก ต้องขอเอี้ยวตัวหันไปมองด้วยตาของตัวเอง

   ...เมื่อตอนนี้สภาพกระโปรงหลังรถสีดำที่ดูเก่าๆค่อยๆจมหายลงไปทางด้านท้าย แทนที่ด้วยฝากระโปรงหลังรถสีแดงเพลิงเงาวับ พร้อมทั้งกันชนหลังที่ค่อยๆเลื่อนปรับระดับขึ้นลง ไฟท้ายและกระจกหลังรถที่ค่อยๆถูกปรับให้เป็นฟิล์มสีดำเข้มขึ้นจนภายนอกไม่สามารถมองเข้ามาได้อีกแล้ว...

“พี่ยะ...อ๊ะ...” พระจันทร์หันสายตามีคำถามกลับมาทางคนขับ ก่อนจะต้องเบิ่งตากว้างอีกครั้งเมื่อบริเวณหน้ารถก็มีการเปลี่ยนแปลง... กระโปรงหน้ามันกลายเป็นสีแดงไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รวมทั้งไฟหน้ารถที่นูนออกมาน้อยๆ...แล้วที่สำคัญ สัญลักษณ์ม้าสีทองอร่ามที่ทอประกายล้อแสงไฟอยู่นั่น...มันมาได้ยังไง!!!

“พี่จะโชว์ให้จันทร์ดู...ว่าเฟอร์รารี่ 599XX จีทีโอ โรดสเตอร์คันนี้...มันจะพาจันทร์รอดพ้นเงื้อมมือของพวกตำรวจได้รึเปล่า...” สุริยะมณฑลเหยียบเท้าลงบนคันเร่ง... เขาไม่มีการสนใจคนรอบข้างอีกแล้วว่าตอนนี้บรรยากาศภายนอกมันเป็นยังไงเมื่อทุกคนได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของรถเขาต่อหน้าตาขนาดนี้... แต่ก็นะ...บอกแล้วว่าอย่ามาดูถูกเจ้าม้าแก่สัญชาติอิตาลีของเขาคันนี้เชียว...กระดูกมันคนละเบอร์กัน งานนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไงเมื่อสายตาคมกวาดมองบรรดารถเข้าแข่งของไอ้พวกลูกคนรวยที่วันๆเอาแต่กวนบาทาพวกประชาชนไปเรื่อย...

ถึงจะบอกพระจันทร์ไปว่าเขาก็เคยเป็นเด็กแว้นเก่ามาก่อน...แต่เขาก็แว้นอยู่ในสนามแข่งอย่างจริงจังแบบพวกมืออาชีพเขาทำกันต่างหาก ไม่ได้คิดเอาชีวิตมาเสี่ยงตายทิ้งไว้ข้างถนนแบบไอ้เด็กพวกนี้หรอก...

“ถ้ากลัวก็หลับตาซะ...เพราะไม่เกิน 3 วินาที จันทร์จะมองไม่เห็นอะไรภายนอกอีกเลย...”

   เสียงทุ้มนุ่มกล่าว...ก่อนจะเลื่อนเบรกมือลงเพื่อเฆี่ยนเจ้าม้าสีแดงให้พุ่งโลดทะยานไปบนพื้นถนนสุดแรงกำลังความเร็ว 700 แรงม้าของมัน...

----------------------------------------    - ---         --          -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-01-2013 13:44:39
“เหี้ยเอ้ย...!! ไอ้แก่นั่นมันขี้โกง...มันเอารถแข่งจริงมาขับนี่หว่า !!!” เหวินจิ้งกระแทกมือกับพวงมาลัยรถอย่างแรงระหว่างที่พาตัวรถพุ่งโลดทะยานผ่านคู่แข่งคนอื่นๆจนกระทั่งสามารถเป็นผู้นำได้สำเร็จ

   อี้หลินมองผ่านกระจกหลังไปที่ม้าสีแดงเพลิงที่วิ่งกระโจนผ่านรถคันอื่นๆขึ้นมาเรื่อยๆแบบไม่มีการเสียจังหวะช้าลงเลยซักนิด... หล่อนเองก็แทบไม่เชื่อสายตาเช่นกันเมื่อจู่ๆรถที่ใครๆก็มองเศษเหล็กในการแข่งขันครั้งนี้จะพลิกฝ่ามือกลับกลายมาเป็นม้ามืดที่พุ่งทะยานทำลายคู่ต่อสู้ไปทีละคันๆแบบนี้... เพราะเพียงเริ่มการแข่งไปได้ไม่ถึงห้านาทีดี รถคันดังกล่าวก็มาจ่อท้ายรถของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว...

   เหวินจิ้งระงับโทสะไม่อยู่ จึงเปิดกระจกแล้วยื่นมือออกไปนอกรถพร้อมนิ้วกลางนิ้วเดียว... และในทันทีที่อีกคันเห็นเป็นเช่นนั้นมันก็ขับตีคู่ขึ้นมาทันทีอย่างง่ายดาย...

   อี้หลินมองผ่านกระจกที่เปิดค้างไว้ทางฝั่งเหวินจิ้ง หล่อนเห็นกระจกรถสีแดงเพลิงค่อยๆเลื่อนกระจกลง มันเป็นฝั่งของคนนั่งข้างคนขับ เส้นผมสีดำที่ล้อมกรอบใบหน้าหวานซึ้งน่ารักของลูน่าปลิวพัดไปตามลม หล่อนมองไม่เห็นใบหน้าเพราะเด็กคนนั้นกำลังนั่งก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมาเลย... ในขณะที่คนขับซึ่งนั่งเคียงกันกลับยกมือที่สอดประสานกุมไว้กับคนตัวเล็กโชว์ขึ้นมาให้ดู ก่อนจะเอามาจูบที่หลังมือคนตัวเล็กเบาๆ... ท่ามกลางความตะลึงงันของทั้งหล่อนและเหวินจิ้ง ม้าแข่งสีแดงเพลิงก็พุ่งทะยานแซงพวกเขาไป พร้อมตัวรถที่ถูกดริฟท์เข้าโค้งไปอย่างมืออาชีพ...

“เห้ย!!! ด่านตำรวจ!!!” เหวินจิ้งตะโกนขึ้นมาคับรถเมื่อตัวเองเลี้ยวเข้าโค้งสุดท้ายไปแล้ว

“อาจิ้ง!! เราเลี้ยวรถกลับไม่ได้...ชนแน่ๆ...”

“ช่วยไม่ได้...คงต้องฝ่ามันไปเหมือนไอ้เฟอร์รารี่คันนั้น... เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!” เหวินจิ้งกระแทกเท้าเหยียบเบรกอย่างกะทันหัน เมื่อจู่ๆเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงที่เขาเห็นทีท่าว่าคงจะตัดสินใจฝ่าด่านตำรวจในอีกไม่ถึงร้อยเมตรนั่นแน่ๆ กลับตีโค้งดริฟท์แบบเป็นวงกลมโดนัท 360 องศา แล้วหันหัวรถมาทางเขาแทน...

   เสียงเบรกเอี๊ยดอ๊าดดังลั่นถนนทันทีเมื่อผู้เข้าแข่งขันรายอื่นเลี้ยวพ้นโค้งมาแล้วมองเห็นว่ามีด่านตำรวจตั้งปิดถนนอยู่ด้านหน้า พร้อมเฟอร์รารี่สีแดงที่สาดไฟสูงจอดนิ่งสนิทอยู่กลางถนนเป็นเส้นตรง คล่อมเส้นคั่นเลนส์สีเหลืองพอดีเป๊ะ...

“อาจิ้งข้างหลัง!! รถตำรวจมาจากไหนไม่รู้ ขับมาล้อมพวกเราไว้หมดแล้ว!!! เราถอยไม่ได้นะอาจิ้ง...” อี้หลินเอ่ยบอกคนขับเมื่อเธอเห็นฝ่ามือใหญ่เลื่อนกระปุกเกียร์เตรียมถอยหลังกลับ

“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นสายตำรวจแน่!!!” เหวินจิ้งเอ่ยอาฆาตก่อนจะตามด้วยถ้อยคำสบถออกมาเป็นภาษาบ้านเกิดยาวเหยียด ตอนนี้ในใจนั้นเดือดปุดๆที่โง่จนต้องมาจนมุมถึงขนาดนี้ อยากจะเหยียบคันเร่งให้มิดแล้วเหยียบพวกมันให้เละติดล้อไปทั้งไอ้แก่นั่นและพวกตำรวจบ้าที่เหวี่ยงแหจับพวกเขาได้ยกแก๊งค์ขนาดนี้ ...แต่ว่าเพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อ ว่าถึงเขาจะเกเรแค่ไหน...แต่พ่อเขาขอไว้ว่าอย่าให้ถึงขั้นต้องฆ่าคน... ถ้าไม่อย่างนั้นน่ะนะ ไอ้แก่นั่นคงไม่ได้ไปยืนยิ้มจับมือกับไอ้ตำรวจหนุ่มหน้าอ่อนนั่นหรอก...

----------------------------------------    - ---         --          -


“หยางหลง...ขอบใจมากนะเว้ยที่อุตส่าห์ช่วยต้อนเด็กพวกนั้นมาเข้ากรงกันเรียบร้อย...” ภาษาจีนกลางของนายตำรวจคนหนึ่งในชุดเสื้อเกราะกันกระสุนเอ่ยบอกพลางเดินเข้าไปหาหนุ่มร่างสูง ที่ค่อยๆเดินลงมาจากรถเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงอย่างเท่ห์... ก่อนจะวนไปรับตุ๊กตาหน้ารถผิวขาวจั๊วะที่มองดูก็รู้ทันทีว่ายืนไม่ค่อยจะไหวเพราะขาสั่นมาก...

“เออ” สุริยะมณฑลตอบรับเพื่อนแกนๆ ก่อนจะชี้นิ้วโป้งไปที่รถตัวเอง... “แล้วรถฉันต้องจ่ายเท่าไหร่...”

“ไม่เป็นไรว่ะ...ถือว่ามาช่วยราชการ ไม่ต้องเสียค่าปรับ...”  หลี่อี้มองเพื่อนที่เอามือลูบศีรษะเจ้าตุ๊กตาตัวน้อยเบาๆอย่างเป็นห่วง ...เด็กคนนี้สินะน้องชายคนใหม่ที่ว่าเพิ่งไปรับเอามาเลี้ยงเมื่อสองปีที่แล้ว... “นี่ใช่มั้ย...หยางเฟิ่ง ของนายที่เขาลือกัน หงษ์สุริยา ที่อยู่คู่กับ มังกรสุริยันของนาย...”

“หลี่อี้...นายพูดมากไปแล้ว... นี่ลูน่า น้องชายฉัน...” สุริยะมณฑลแนะนำคนตัวเล็กให้เพื่อนแบบส่งๆ แต่หลี่อี้นายตำรวจร่า
บึ้กกลับเดินเข้ามาใกล้พระจันทร์ ที่ก็หลบเข้าหลังเขาทันทีก่อนจะถอดหมวกตำรวจออกแล้วยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง

“สวัสดีครับ...น้องลูน่า เรียกพี่อี้ก็ได้นะ...วันหลังมีอะไรก็บอกพี่ได้ พี่เป็นตำรวจที่รักในสันติ...ไม่ต้องกลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้นะครับน้องลูน่า...”

“อย่าจับ...ดูแต่ตา มืออย่าต้อง...” สุริยะมณฑลเตือนเพื่อนนิ่มๆเมื่อมือใหญ่ยาวยื่นเข้ามาเตรียมคว้ามือของคนตัวเล็กไปจับ

“แหม...หวงจริงนะ น้องหรือเมียว่ะเนี่ย...” หลี่อี้แซวเพื่อนอย่างสนุกปาก แต่อีกคนมีท่าทางไม่ขำไปกับเขาด้วย... สายตาคมของเพื่อนตวัดมองไปทางด้านหลัง ที่หัวหน้าแก๊งค์ลูกชายผู้มีอิทธิพลกำลังถูกนายตำรวจสามนายเข้าจับกุมแล้วลากตัวมา เด็กคนนั้นส่งเสียงร้องโหวกเหวกโวยวายด่าทอไปทั่ว... แต่ทว่าคำพูดที่ได้ยินมันก็ช่างแปลกๆนัก จนเมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นถูกลากเข้ามาใกล้พวกเขา หลี่อี้จึงได้ยินคำด่าชัดๆเต็มสองรูหูว่า...

“...ไอ้สายสืบสกปรก! ไอ้สายตำรวจเฮงซวย!!...มึงจำไว้นะไอ้สัตว์นรก...กูไม่เอามึงไว้แน่!!! กูจะให้พ่อกูเล่นงานมึงให้ได้เลยคอยดู...!!!”

   เสียงด่าสาดเสียเทเสียใส่สุริยะมณฑลเหมือนกลายเป็นอากาศธาตุ เมื่ออีกคนเพียงปรายตามองด้วยท่าทีเย่อหยิ่งแบบพี่ยะที่พระจันทร์มักจะเห็นอยู่บ่อยๆเวลาอยู่หน้าคู่ค้าคนอื่นๆ... พระจันทร์เกือบแล้วที่จะเปิดปากบอกผู้ชายที่มาด่าพี่ยะว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่สายตำรวจ...แต่ว่าเป็นเจ้าถิ่นต่างหาก...ทว่าก็ไม่ทันเมื่อนายตำรวจที่ถูกพี่ยะเอ่ยบอกว่าชื่อหลี่อี้เมื่อครู่กลับหัวเราะออกมาเสียงดังแล้วเอ่ยแก้ให้แทน

“ฮ่าๆ เด็กน้อย...ได้แข่งกับนักแข่งในตำนานแล้วยังไม่รู้ตัวอีก... นี่น่ะ คือหยางหลง...มังกรสุริยัน...ผู้เป็นเจ้าของบริษัทตระกูลหยางสองฝากถนนที่พวกนายเอามาใช้ทำสนามแข่งนี่ไง...ฮ่าๆ...นี่ดูไม่ออกจริงเหรอ”

   หลี่อี้มองใบหน้าอึ้งตะลึงงันของเด็กหนุ่มที่มองเพื่อนเขาด้วยสายตาเบิกกว้างเท่าที่ตาตี่ๆนั่นจะทำได้แล้วมันน่าขำชะมัด...เด็กน้อยเอ๊ย เล่นกับไฟอยู่นี่ไม่รู้ตัวเลยรึไง...

“หยาง...หลง... นักแข่งในตำนาน... จริงๆงั้นเหรอเนี่ย...!!” เหวินจิ้งหลุดปากออกมาตามที่ใจคิด ผลที่ได้ก็คือสุริยะมณฑลที่เดินเข้าไปหา ก่อนจะก้มมองลงมาอย่างคนที่เหนือกว่าในทุกด้าน... คนที่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวและมีอำนาจอยู่เต็มมือ... คนที่ช่างดูสูงเหลือเกินเมื่อเทียบกับตัวเขาในตอนนี้...

“ถึงจะปากเสียไปหน่อย...แต่วิธีขับก็ไม่เลว ไม่ตัดสินใจพุ่งรถเข้ามาฆ่าพวกตำรวจ...ก็ต้องถือว่าเธอยังมีสำนึกที่ดีอยู่บ้าง... เอาเป็นว่าคราวหน้าถ้าอยากแก้มือแล้วก็แข่งกันจริงๆจังๆเมื่อไหร่...ให้ติดต่อมาที่บริษัทของฉัน...แล้วฉันจะสั่งปิดสนามแข่งรถจริงๆให้... คนที่มีความสามารถอย่างเธอ ถ้าได้เอาไปใช้อย่างถูกที่ถูกทาง...มันก็คงจะดีมากกว่าที่จะต้องมาโดนพวกชาวบ้านเขาแช่งด่ากันถึงพ่อแม่เธอทุกวันแบบนี้...” สุริยะมณฑลพูดจาคล้ายต้องการกล่าวตักเตือน ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะทะลุเข้าไปในเนื้อสมองให้อีกคนจดจำเอาไว้ได้บ้างรึเปล่า เพราะเขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรกลับมา นอกจากสายตาที่เบิ่งโตมองเขาไปจนสุดกระทั่งถูกพาเข้ารถตำรวจไปพร้อมลูกน้องในแก๊งค์คนอื่นๆ

“เฮ้อ...ถ้าไม่เอามังกรมาสยบ...ไอ้ลูกจิ้งจอกพวกนี้คงไม่ยอมสยบแล้วก็ศิโรราบกับพวกเราแน่ๆ หลังจากนี้พวกมันคงหายกันไปพักใหญ่ เพราะรู้แล้วเจ้าถิ่นที่นี่น่ะโหดจริง...ใช่มั้ยครับน้องลูน่า...” หลี่อี้ยังมีท่าทีมากะลิ้มกะเหลี่ยใส่พระจันทร์ของเขาอย่างออกนอกหน้าต่อไป... สุริยมณฑลจึงตัดสินใจดึงพระจันทร์ให้หันหน้าเข้าอกแล้วกอดเอาไว้แน่นๆ ก่อนจะเพ่งสายตามองเพื่อนแสดงรัศมีความหวงแผ่ซ่านแบบไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

“โหย...ไอ้บ้า ถามจริงนะเพื่อน นี่แกกำลังทำตัวเป็นพี่...หรือทำตัวเป็นพ่อน้องเขากันแน่ว่ะ... หวงเสียอย่างกับตัวเองเป็นผัวน้องเขาอย่างนั้นล่ะ...”

“จะพี่หรือจะผัวก็ไม่ให้ยุ่งเว้ย...ของฉัน ต้องพากลับไปส่งให้ผู้ปกครองที่บ้านเขากล่อมนอนแล้วด้วย เพราะงั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันไปก่อนนะ... หวังว่าที่สัญญากันจะเปิดช่องให้ฉันเก็บที่ดินบนเกาลูนผืนนั้นจะไม่บิดพลิ้ว...” สุริยะมณฑลยังไม่วายตบท้ายด้วยเรื่องงาน ก่อนจะหมุนตัวเดินพาพระจันทร์กลับไปส่งขึ้นรถ... แล้วกลับมาชี้หน้าใส่เพื่อนเมื่อเจ้าตำรวจตัวดียังพยายามโบกไม้โบกมือแย้มยิ้มให้กับพระจันทร์ของเขาไม่เลิก...

   ฝ่ายหลี่อี้ยังคงมองตามรถเฟอร์รารี่ของเพื่อนที่กลับรถมาสาดไฟสูงใส่เขาอีกสามทีติดแล้วขับจากไปด้วยความขำ... เออเว้ย ที่เขาลือกันว่ามังกรกำลังฟักไข่นี่มันเรื่องจริงเหรอวะเนี่ย...นี่เพื่อนเขาดันไปเก็บไข่หงส์มาฟักแล้วเตรียมเอาขึ้นแท่นพญาหงษ์เคียงคู่บัลลังก์มังกรจริงๆใช่มั้ยเนี่ย...

แล้วก็มาเคยหาว่าเขาชอบเลี้ยงต้อย...แล้วเป็นยังไง...ตอนนี้ตัวเองก็มากินเด็กพอกันแหละว้า... หลี่อี้คิดในใจพลางส่ายหน้าปลงๆในความปากแข็งของเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมฯ เมื่อก่อนเป็นยังไง...เดี๋ยวนี้ก็ยังเหมือนเดิมเป๊ะเลยนะ...ไอ้มังกรสุริยันโลลิค่อนเอ๊ย ฮ่าๆ...

----------------------------------------    - ---         --          -


to be continue...

ชื่อจีน...ชื่อจีนเต็มไปหมดเบยยยยยยยย :really2: :really2: :really2: (วิบัติเพื่อความรื่นรมย์จ่ะ)

ตอนนี้แพทเปิดเรียนแล้ววววว...อาจมาไม่ได้บ่อยอย่างที่บอกไว้...แต่จะมาเรื่อยๆแบบนี้แหละนะจ๊ะ  :a5: :a5: :a5:

สุดท้ายจะพูดคุย ติ ชมก็เชิญที่เดิมจ้าาาาา... >>จิ้มจ่ะ ^^ (https://www.facebook.com/pat.majestic.1)<<

ไปแว้ววว...ง่วงนอนแว้ววว...ม่ายหวายเลี้ยววววว...    :z3: :z3: :z3: :z10: :z10: :z10: ราตรีสวัสดิ์ จุ๊บุ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: leeteuk ที่ 22-01-2013 14:51:49
น่าร๊ากกกกกกกกกกกอ่ะ  รักลูน่าที่สุด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-01-2013 15:07:06
โอ๊ยยยยยย พี่ยะหวงน้องออกนอกหน้าเหลือเกิลลลลลล อร๊ายยยยย ชอบอ่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 22-01-2013 15:35:13
มีหึงมีหวง คิดแค่พี่จริงๆเหรอ :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: saseum ที่ 22-01-2013 15:40:19
พระจันทร์นี่กลัวโดนขายอย่างเดียวเลย พี่ยะก็แกล้งน้องชอบหลอกให้น้องกลัว นิสัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 22-01-2013 15:43:08
พระจันทร์ท่าทางจะมีปมนะนั่น ก็ยะนะทำให้พระจันทร์คิดแล้วยังมาถามพระจันท์อีกว่าทำไมคิดแบบนั้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 22-01-2013 15:54:47
อี้หลินจะมีพิษมั้ย เอาทอสับลูน่าไปยิงเบอร์เข้าตัวเองแบบนี้ :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 22-01-2013 16:54:20
ตกลงพี่ยะจะเอาไงกับน้องแน่เนี่ย จะเป็นผัวก็เป็นเลยจะได้เป็นหงส์คู่มังกรไป ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕คค
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-01-2013 17:01:25
 :m1: ลูน่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 22-01-2013 17:03:25
น่ารักกกก :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: fangzabb ที่ 22-01-2013 17:17:03
เฟอรารี่ 599 เจ๋งอ่ะ ตั้ง 63 ล้านบาทแหนะ


>< เราชอบรถเฟอรารี่มาก แต่งเฟอรารี่เยอะๆน่ะ


มันเกี่ยวกับนายเอกพระเอกมั้ย - -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 22-01-2013 17:30:52
เฮ้อ มันดูหวานปะแล่มๆนะ
ถึงจะหวานกันยังไงก็ยังรู้สึสงสารพระจันทร์อยู่ดี :monkeysad:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 22-01-2013 17:40:48
เด็กซ่า เจอนักแข่งในตำนานเข้า หายซ่าและคงอึ้งกิมกี่ไปเลย

พี่สุริยะแกจะรู้ตัวไหมว่าหวงน้องลูน่าออกนอกหน้ามาก


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 22-01-2013 18:00:46
ลูน่า น่ารักมากมายค่า

ปล. ว่าแต่สาวคนนั้นชอบพระจันทร์จริงๆหรือเนี่ย แอบเนียนขอเบอร์เค้าเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 22-01-2013 18:08:25
หนนี้พี่ยะเท่ห์มากกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 22-01-2013 18:11:07
 :man1: อั๊ยยะ พระจันทร์น่ารัก..........ก

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 22-01-2013 19:35:15
น่ารักโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ยะโคตรกะล่อน 555555555555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 22-01-2013 19:47:03
มังกรโลลิค่อน 555555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-01-2013 19:51:58
ฮ่าๆๆ มังกรสุริยันโลลิค่อน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 22-01-2013 19:52:53
ไอ้มังกรสุริยันโลลิค่อน

เขาชอบคำนี้ๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดด

5555พี่ยะกินเด็กก หวงมากด้วยยยย เหมือนจะยังไม่รู้ตัวนะนั้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-01-2013 20:19:35
หมั่นไส้อิพี่ยะ คอยดูเถอะ ฉันจะวางแผนกับบรรดาแม่ยกพระจันทร์ไปขโมยตัวน้องมา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-01-2013 21:07:17
  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 22-01-2013 22:20:04
มังกรโลลิ อั๊ยย่า

หงส์คู่มังกร
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 22-01-2013 22:28:46
55555 ชอบประโยคสุดท้ายจัง
มังกรโลลิค่อน
เข้ากับพี่ยะจริงๆ
ตอนนี้พี่ยะเท่ห์มาก
เอาใจไปเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 22-01-2013 23:08:56
พระจันทร์น่ารักขนาดนี้ อย่าทำน้องเสียใจเชียวนะ พี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 23-01-2013 00:22:45
พระจันทร์น่ารักน่าเอ็นดูมากกกกกกก พี่ยะนี่ก็เท่ห์ได้ใจเค้าชอบที่พี่ยะหวงน้องอ่ะ น่ารักมากๆเลย เอาใจช่วยนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-01-2013 00:51:47
อะอะ พี่ยะมีหวงด้วย พระจันทร์น่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-01-2013 09:50:41
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 23-01-2013 10:22:32
น้องจันทร์ของพี่ยะ :o8: ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้วล่ะ
พี่ยะรักษาสัญญาได้อย่างดี ที่สามก็ที่สามตามนั้น
แถมแปลงโฉมอีแก่เป็นสาวสวยสุดร้อนแรงให้ดูเป็นขวัญตาอีก
เหมาะสมแล้วกับตุ๊กตาหน้ารถที่แสนน่ารักอย่างน้องจันทร์
ปากบอกว่าไม่คิดอะไร แต่การกระทำสมแล้วที่เพื่อนว่าน่ะ
อย่าได้มีใครมาจีบเชียว พี่ยะคงต้องแยกเขี้ยวทั้งวันแน่ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ดจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 23-01-2013 14:00:58
สองฝากถนน- น่าจะเป็น สองฟากถนนนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-01-2013 14:43:50
ลูน่าจัง. อร๊ายน่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 23-01-2013 15:27:28
ตอนนี้เป็นพี่ แต่ต่อไปคงได้เลื่อนขั้นเป็น...  :really2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 23-01-2013 16:41:22
พี่ยะหวงลูน่าเว่อร์มาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 23-01-2013 22:55:34
มังกรกำลังฟักไข่จริงๆด้วยยย
หวงพระจันทร์เว่อร์ๆอ่ะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 24-01-2013 00:02:06
เท่สุดๆๆๆๆ พี่ยะจ๋าาาาา ชอบจริงๆ เลย หล่อเถื่อน ขี้หึงเนี่ยยย 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 24-01-2013 02:12:05
พี่ยะ นี่ หึงได้น่ารักจริงๆ

น้องจันทร์ อ้อนได้น้ารักมากเลยอ่ะ

 :m1: :m1: :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 24-01-2013 13:12:11
มังกรโลลิค่อน ฮ่าฮ่า ๆ  :laugh:  ชอบค่ะ ดูๆ ไปก็ไม่ดราม่าเน้อ รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 24-01-2013 20:23:06
พี่ยะก็เท๊เท่ห์ พระจันทร์ก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :oni2: :oni2: :oni2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-01-2013 20:32:06
 :laugh: มังกรสุริยันต์โลลิค่อน ตรงเลยทีเดียว จะกลายเป็นหงส์เหนือมังกรหรือเปล่าเนี่ย  :m12: พี่ยะเล่นหวงกันขนาดนี้ อีกหน่อยคงหลงพระจันทร์จนถอนตัวไม่ขึ้นซะละมั้ง สงสารพระจันทร์ที่ต้องอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ โกรธพี่ยะนิด ๆ แฮะที่ไม่สัญญาว่าจะไม่ขายน้อง  o18 รอดูตอนต่อไปค่ะ  :mc4:

 :L2: รักพระจันทร์ดวงน้อย   :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 04 :>> [22/01/2012] PG.05
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-01-2013 16:36:57
 :call: :call: :call: :oni3: :oni3: โอม จงมา จงมา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 08-02-2013 07:07:51
พันธนาการ...รัก #5   

           ฝนที่ตกลงมาปรอยๆทำให้แผนการณ์ที่จะพาพระจันทร์ไปนั่งชมดาวที่ Victoria Peak ยามกลางคืนต้องพับเก็บ... สุริยะมณฑลจึงขับรถลัดเลาะผ่านถนน Supream Court มาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเขต Central ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของฮ่องกง เขตนี้เป็นที่ตั้งของบริษัทธุรกิจชั้นนำของเอเชีย ธนาคารนานาชาติ สำนักงานใหญ่ของรัฐบาล และอาคารศาลสูงสุด เขาแอบขับวนลัดเลาะผ่านตึกเหล่านั้นเพื่อให้พระจันทร์ได้เพลิดเพลินมองไฟตึกสวยๆยามกลางคืน เป้าหมายคือเพื่อลบความกลัวการขับรถเร็วของตัวเขาให้หายไป และดูเหมือนแผนนี้จะค่อนข้างได้ผล เพราะตอนนี้เขาแอบเหลือบเห็นเด็กหนุ่มตัวเล็กเอามือวางทาบตรงขอบกระจกแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสนอกสนใจและมีท่าทางผ่อนคลายขึ้นมาก

           ชายหนุ่มตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปจอดบริเวณริมสระน้ำกลางสวนสาธารณะที่มองเห็นสวนนกและน้ำพุอยู่กลางสระแบบชัดเจน ก่อนจะสตาร์ทรถทิ้งไว้แบบไม่กลัวเปลืองน้ำมันแล้วปรับเบาะพนักพิงให้เอนลงไปเพื่อจะได้นั่งอย่างสบายๆ เขาเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ ซึ่งมันถูกปรับให้เป็นคลื่นวิทยุสำหรับวัยรุ่นฮ่องกงอยู่แล้ว แต่คงเพราะตอนนี้เป็นตอนดึก เสียงเพลงที่คลอแผ่วออกมาจึงเป็นเพลงสตริงที่มีท่วงทำนองช้าๆราวเพลงลูกทุ่งจีนอย่างไรอย่างนั้น พระจันทร์ที่ได้ยินเสียงถอนหายใจดังออกมาจากคนขับจึงหันมามองพร้อมเสียงขำเล็กๆ

“ถ้าเพลงไม่เพราะ…พี่ยะก็ร้องเองเลยสิครับ” ดวงตากลมโตจ้องเขาตาแป๋ว ชายหนุ่มจึงหรี่ตามองตอบกลับ…

“แน่ใจแล้วเหรอที่จะฟังพี่ร้อง...” เขาแสร้งพูดแล้วหัวเราะหึขึ้นจมูกราวมั่นใจในเสียงตัวเองเสียเต็มประดา ฝ่ายพระจันทร์เพียงยักไหล่แล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับแสงไฟบนตึกสูงๆตรงหน้าต่อ เขาได้ทีจึงเลียบๆถาม “แล้วจันทร์ไม่กลัวความเร็วแล้วใช่มั้ย…ถ้าหายกลัวแล้วพี่จะยอมร้องเพลงให้ฟังก็ได้…”

   ตลอดสิน่าผู้ชายคนนี้…จะมาหลอกถามว่าเขาหายโกรธเรื่องที่หลอกเขามาช่วยงานตำรวจก็ถามมาตรงๆก็ได้ ไม่เห็นต้องมาแกล้งฟอร์มอย่างนี้เลย…

“จันทร์ยังไม่หายกลัว แล้วก็ไม่อยากฟังพี่ยะร้องเพลงแล้วด้วย…” เด็กหนุ่มแล่บลิ้นใส่ไปที มองใบหน้าคมเข้มที่ขรึมลงอย่างคนที่ไม่ได้ดั่งใจแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมานิดๆ “…เดี๋ยวจันทร์ร้องให้ฟังเองดีกว่า…ฟังมั้ย”

   เด็กหนุ่มยักคิ้ว มองคนทำหน้าที่สารถียกมือมากอดอกแล้วจ้องเขาตาขวางเล็กๆ คงจะมาหาว่าเขาเป็นเด็กเป็นเล็กแต่บังอาจมาล้อเล่นกับผู้ใหญ่อีกล่ะสิ…อย่าคิดนะว่าจันทร์จะกลัว ทีพี่ยะน่ะยังมาล้อเล่นกับจันทร์แรงกว่านี้ตั้งหลายเท่าเลยด้วยซ้ำ โดนกลับบ้างนิดๆหน่อยๆทำมาเป็นไม่พอใจเดี๋ยวก็ฟ้องป้าแหม่มเสียเลยดีมั้ยเนี่ย…

“จะร้องเองเหรอ? เอาจริง?”

“จริงๆ…” สายตาคมหรี่มองแบบไม่ค่อยไว้ใจคนบอกจะร้องเพลงให้ฟังเท่าไหร่

“ไม่เอาเพลงลอยกระทงนะ…”

“งั้นร้องเพลงชาติแล้วกัน…” พระจันทร์เย้า แต่ทว่า “อะ…อ๊าพี่ยะ…จะตีจันทร์เหรอ!...เอื้อมมือมาทำ…ไม…” พระจันทร์หุบปากเงียบกริบทันที เมื่อคนเป็นผู้ใหญ่ที่ตอนแรกทำท่าเอื้อมมือมาเหมือนจะตีเขากลับเปลี่ยนไปเลื่อนมือลงข้างเก้าอี้ แล้วจัดการปรับพนักพิงของเขาให้เอนลงแทน…ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ทั้งร่างจะล้มตัวปุลงมาบนตักให้เขาสะดุ้งเล่น!

            เส้นผมสีดำยุ่งเหยิงแต่นุ่มมือเหมือนกำมะหยี่สร้างความสากระคายและคันคะเยอบนหน้าขาไม่น้อย เมื่อคนจงใจล้มตัวนอนบนตักเขาพยายามจัดท่าจัดทางตัวเองให้นอนสบายขึ้น แต่ทว่าเพราะขนาดช่วงขาที่ใหญ่และยาวเกินไปบวกกับกระจกรถที่เอาลงไม่ได้เพราะฝนตก ทำให้สุริยะมณฑลต้องยกขาข้างหนึ่งมางอพับอยู่บนเบาะ ส่วนอีกข้างก็ค้ำไว้กับพื้นรถด้านล่าง มือหนาคว้ามือเล็กๆของอีกคนข้างหนึ่งมาวางไว้บนอกตัวเอง ส่วนท่อนแขนใหญ่ที่เหลืออีกข้างก็ค่อยสอดรัดเข้าหลังเอวแบนๆ เหนี่ยวไว้กันตัวเองถูกถีบหัวตกลงมาจากตักจะได้เตรียมดึงให้ตกลงมาพร้อมกัน…

“ไม่เอาทั้งเพลงชาติและเพลงลอยกระทงนะ...นอกนั้นจัดมา เอาล่ะ...คนฟังพร้อมแล้ว ร้องได้เลย” สุริยะมณฑลทำท่าหลับตาพริ้มหายใจอย่างสม่ำเสมออยู่บนหน้าขาเล็กๆ พระจันทร์ขำกิ๊กออกมากับท่าทางออดอ้อนคล้ายเด็กอยากได้ตังค์กินขนมจากคุณแม่อย่างไรอย่างนั้น ...ถ้าไม่ติดว่าหน้าตาดี รูปร่างเพอร์เฟคล่ะก็...พระจันทร์คงตอกเข้าหน้าเข้าให้ว่า ‘ปัญญาอ่อน’

“แต่จันทร์ยังไม่พร้อม...” พระจันทร์แกล้งงอแงบ้าง

“ไม่พร้อมไม่ได้...ตัวประกันอยู่ตรงหน้าพี่ ถ้าไม่ร้องเดี๋ยวนี้พี่จะฟัดให้พุงแตกแน่พระจันทร์...” สุริยะมณฑลทำเป็นขู่แล้วฝังใบหน้าเข้าไปฟัดพุงกะทินุ่มๆเสียสองทีเป็นการเตือนว่าเขาเอาจริงเมื่ออีกคนยังทำเป็นลอยหน้าลอยตาไม่เชื่อคำเขา ...และมันก็ได้ผลเมื่อเขารู้ดีว่าบริเวณท้องของพระจันทร์นั้นคือจุดอ่อน...เพราะพระจันทร์บ้าจี้ที่ท้องอย่างหนัก!...

“โอ๊ย...อย่าพอแล้ว...ไม่เอา ร้องก็ได้ร้องให้ฟังแล้ว...ช้างๆๆ น้องเคยเห็นช้า...ง  โอ๊ยพี่ยะ !! ฮ่าๆ...อย่า...ไม่เอา...จันทร์...จั๊กจี้!! โอ๊ย...โอเคๆ...ร้องดีๆแล้ว...ไม่เอา! เอาหน้าออกไปเลยพี่ยะ...!!”

“...ไม่เล่นแง่กับพี่แต่แรกก็จบไม่เหนื่อยแล้วเด็กน้อย...”

“มาเรียกจันทร์ว่าเด็กอีกคำ จันทร์จะเอาพุงหนีบหน้าพี่ยะให้หายใจไม่ออกตายไปเลย...” คนตัวเล็กแต่ฤทธิ์เยอะประกาศกร้าวเอาจริง...มั่นใจในเรื่องชั้นไขมันสะสมตรงพุงกะทิของตัวเองมากว่ามันชนะขาดพี่ยะแน่ ก็รายนั้นเคยมีไขมันสะสมในร่างกายที่ไหน จับตรงไหน บีบตรงไหนก็แข็งโป๊กไปเสียหมดเลยนี่นา...ยิ่งโดยเฉพาะตรงหน้าท้องนะ อยากเอาสังขยามาเทราดนัก เล่นขึ้นเป็นลอนแปดแพ็คคล้ายแถวขนมปังตอนเช้าของคุณป้าแหม่มไม่มีผิด

“มองอะไร...บอกกันดีๆก็ได้นะว่าอยากเห็นมังกรคอมมานโดของพี่ เดี๋ยวพี่ควักให้ดู...”

“ไม่ดู...ทะลึ่งแล้วพี่ยะ!...เก็บไว้ให้สาวๆในสต็อกของพี่ดูเถอะ...จันทร์ยังอยากเติบโตเป็นเด็กสายตาดีอยู่”

“ไม่ดูแล้วจะเสียใจนะจันทร์...ของพี่สวยนะ” ยิ่งเย้าเรื่องใต้เข็มขัดให้ฟังเท่าไหร่ พระจันทร์ตัวน้อยก็ยิ่งหน้าแดงจัดสู้สีรถเขาเข้าไปทุกที... แม้ต้องทนกับการประทุษร้ายเอาคืนตรงหัวนมนิดหน่อยแต่ก็ถือว่าคุ้มกัน...

“แหวะ...ของจันทร์ก็มี แถมยังขาวอมชมพูสวยกว่าของพี่ยะตั้งเยอะ...” อย่านึกว่าจะทำให้พระจันทร์อายไปได้มากกว่านี้นะ อยู่กับคนแบบพี่มาตั้งสองปี...ภูมิต้านทานมันก็ต้องมีกันบ้างล่ะ...

“อ้าว...ก็เห็นมองใต้เข็มขัดพี่ใหญ่ก็นึกว่าอยากดูน่ะสิ ก็เลยว่าจะยอมเสียบริสุทธิ์ให้พระจันทร์ดูเสียหน่อยก็ได้ เพื่อไถ่โทษให้กับการหลอกลวงขืนใจพามานั่งรถด้วย...”

“ไม่ต้อง! คนอะไรยิ่งดึกยิ่งหื่น เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า...จะเอาจันทร์กลับไปไว้บ้านก่อนก็ได้นะ แล้วพี่ค่อยไปหาผู้หญิงของพี่ที่คอนโดเหมือนทุกทีไง...”

“พี่ไม่ใช่ตาแก่ขี้หื่นนะจันทร์... แค่แหย่น้องนุ่งเล่นนิดหน่อยนี่ถึงกับจะไล่พี่ไปหาผู้หญิงอื่นเลยเหรอ ไม่เอาแล้วเลิกแกล้งกันดีกว่า...พี่อยากฟังจันทร์ร้องเพลงแล้ว เร็ว...เดี๋ยวพี่ต้องรีบพาจันทร์กลับไปส่งคืนให้ป้าแหม่มกล่อมเข้านอนด้วย...ขืนไปสายเกินห้านาทีมีหวังพี่ถูกไล่ไปนอนกับชิวชิวแน่...” สุริยะมณฑลเขย่ามืออีกคนเบาๆเป็นการเร่ง...

   พระจันทร์ก้มลงมองสายตาคมๆที่อ่อนแสงลงตอนมองเขา ฝ่ามือบางเคลื่อนไปทาบทับที่แก้มเย็นๆแล้วกดเบาๆเพื่อมอบความอบอุ่น พี่ยะคนร้ายกาจ...แต่ก็เป็นคนที่ตบหัวแล้วลูบหลังเก่งชะมัด...ชอบกลับมาทำให้เรายิ้มได้ทุกทีสิน่า...

   ในใจคิดแบบนั้นแล้วปากก็ค่อยๆเอื้อนเอ่ยร้องเพลงออกมาเสียงแผ่วหวาน...

<ฟังเพลง#1> (http://www.youtube.com/watch?v=y6aTvVRKwB4)

ร้องนามอยู่ อย่างพร่ำเพ้อ
…เธอค้นเจอ ความรัก สลักหทัย
…ฉันรู้ดีว่า ความคำนึงอันใด…
ถ่ายทอดไป ไม่เคยจะถึง…เธอ


แม้ไกลกัน เกินเอื้อมถึง…
เงารักเรา ตราตรึงคะนึงสุดฟ้า
…ปรากฏขึ้นบนราตรีกลางนภา
…เมื่อยามสายตาทอด…ออกไกล…
” ฝ่ามือน้อยค่อยๆลูบแก้มคนยึดตักเขาแบบเผด็จการเป็นหมอนรองหนุนชั่วคราวแผ่วเบา เอื้อนเอ่ยเสียงร้องไปตามท่วงทำนองที่เคยได้ยิน…เสียงเพลงแว่วหวานขับกล่อมให้คนนอนหนุนตักค่อยๆหลับตาลงอย่างเชื่องช้า ตั้งใจฟังเสียงร้องใสๆราวแก้วคลอเคล้าไปกับเสียงสายฝนตกปรอยด้านนอก…

          มังกรหนุ่มชักเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองได้เจอรังนอนที่อบอุ่นเป็นของตัวเองเสียที…รังที่เขาจะสามารถหลับตานอนได้โดยไม่ต้องห่วงกังวลอะไร ไม่ต้องคอยระแวดระวังตัวเองตลอดเวลาเหมือนทุกวันนี้…ที่ๆที่เขาจะมีคนคอยดูแล…ให้ได้หลับฝันดีตลอดคืน…

สัมผัสความรัก ของเราทั้งสอง
…ในท่วงทำนอง ครรลอง เงียบเหงา
…เพราะว่าใจนี้ มีโลกแห่งรัก ที่เคยสร้างไว้” เสียงขับกล่อมเรื่อยๆ เอื่อยเอื้อนแผ่วหวานยิ่งฟังชวนเศร้าเมื่อมันมีเสียงฝนตกด้านนอกเป็นฉากหลัง สุริยะมณฑลกระพริบตาขึ้นมองคนร้อง รับรู้สัมผัสปลอบโยนแผ่วเบาตรงข้างแก้มของตัวเอง ไม่รู้ว่าคนร้องดูอินกับเพลงมากไปรึเปล่า เขาถึงได้มองเห็นคล้ายมีหยาดน้ำใสๆคลอเอ่ออยู่รอบดวงตากลมโตคู่นั้นด้วย…



…จันทราผ่อง ส่องประกาย
…แสงพร่างพราย ในรัตติกาล สีคราม…
เรียงร้อยคืน รักเราหมดจด งดงาม
…ยามคิดถึง คะนึงยามนี้…วันคืนความฝัน ที่ร่วมสร้างมา
…เอื้อมมือสู่ฟ้า มลายหายไป…
เพราะว่ามือนี้ ทำลายความรัก ที่เคยสร้างไว้

จันทราผ่อง ส่องประกาย
…แสงพร่างพราย พริ้งพราวในคราว เงียบงัน…กร่อนหัวใจ จวนเจียนมลาย ของฉัน…สั่นสะเทือน บิดเบือนเลือนหาย…

   
     พระจันทร์ดวงน้อยหลบสายตาเขาวูบเมื่อเขาพยายามจะมองสบตาด้วย... ฝ่ามือหนาจึงรีบเลื่อนไปประคองแก้มอีกคนให้ก้มลงมองตัวเอง และก็พบว่าเดาไม่ผิดจริงๆว่าหยดน้ำนั่นคือหยาดน้ำตาของคนร้อง...

“แห่ะๆ...ขอโทษที จันทร์อินไปหน่อย...จบแค่นี้ดีกว่าเนาะ เพลงมันเศร้าน่ะพี่ยะ...” คนกำลังอินกับเพลงที่ตัวเองร้องยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ ไม่รู้ว่ามันจะไหลออกมาทำไม... เขาไม่ใช่คนอ่อนไหวพร่ำเพรื่อเสียหน่อย...

“ตรงกับชีวิตจริงมากเลยเหรอจันทร์...” สุริยะมณฑลเอ่ยปากถาม แต่พระจันทร์กลับส่ายหน้าให้พร้อมบอก ‘เปล่า’ แต่อีกคนไม่ปักใจเชื่อ ฝ่ามือใหญ่โตยื่นไปสัมผัสข้างแก้มเย็นๆของอีกคนแล้วลูบเบาๆเลียนแบบการกระทำของพระจันทร์ และเขาก็ได้รับรอยยิ้มน้อยๆตอบแทนมา

“ถ้ายังไม่อยากจะยิ้มให้ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรนะ...” ชายหนุ่มบอก...เขาเลื่อนสองแขนมากอดเอวอีกคนเอาไว้แน่นๆก่อนจะซุกซบใบหน้าลงบนหน้าท้องของอีกคน ฝังจมูกสูดกลิ่นผิวนุ่มหอมอ่อนๆให้ชื่นใจ...

           พระจันทร์ดวงน้อยที่เขาเป็นคนสอยลงมาจากฟ้า...แล้วใช้สองมือจับเด็ดปีกเด็ดหาง ก่อนพาเก็บไว้ในกรงทอง...กักขังไว้ให้มีอิสระแค่ภายในความคิด แต่ไร้ซึ่งกำลังจะบินหนีไปจากเขาได้... รู้ว่าตัวเองใจร้ายนักกับทุกสิ่งที่ทำลงไปกับเด็กคนนี้...กรรมของพ่อ...แต่ลูกต้องมาชดใช้...มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ

<ฟังเพลง#2> (http://www.youtube.com/watch?v=jMSSAl80Xu8)

เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง…หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า…หยาดเพชร เก็จแก้วแววฟ้า…ร่วงมาจากฟ้าหรือไร
หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก…ปล่อยคนทั้งโลกร้องไห้…หยาดเพชร เก็จแก้วผ่องใส…แม้อยู่ไกลเกินผูกพัน
แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า…ร่วงลงมา ฟ้าคงไหวหวั่น…ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศกศัลย์…มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย


   พอร้องถึงตรงนี้ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนมือที่คล้องรอบเอวมาทำท่าเอื้อมไปจะจับแก้มอีกคน...แต่ว่าไม่ถึง พระจันทร์จึงยิ้มน้อยๆแล้วเป็นฝ่ายเอาแก้มแนบลงมากับฝ่ามือใหญ่นั่นเสียเอง...ก่อนจะวางมือตัวเองทาบทับเอาไว้อีกที ตั้งใจฟังอีกคนร้องเพลงตอบกลับ...

...เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว...เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่...หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส...แม้อยู่ในความมืดมน…” 

   บรรยากาศภายในรถเงียบกริบไปชั่วขณะหลังจากคำร้องนุ่มทุ้มคำสุดท้ายเอื้อนเอ่ย...ราวกับว่าผู้ฟังอีกคนจะกำลังพยายามดื่มด่ำกับมันให้มากที่สุด...

   ...นานๆทีพี่ยะจะแอบมีมุมโรแมนติกกับเขาบ้างนี่นา...ขอเก็บเกี่ยวช่วงเวลาสงบๆผ่อนคลายแบบนี้ซักพักเถอะ...

“พี่ร้องเป็นไงบ้าง...”

“...ร้องเพลงอะไรน่ะ...จันทร์เกิดไม่ทัน...” พูดจบก็แอบก้มไปย่นจมูกใส่คนถามไปที ก่อนที่ตัวเองจะโดนจัดการบีบจมูกคืนจากนิ้วใหญ่เป็นการตอบแทน... “โอ๊ย...เอาอือออกไออะ...”

“เกิดไม่ทัน...เกิดไม่ทันใช่มั้ย ทำไมชอบย้ำพี่จริงๆเลยเรื่องอายุเนี่ย...รู้มั้ย...คนแก่ขี้ใจน้อยนะจันทร์”

“อ้าว...ก็พี่มาร้องเพลงบอกอายุทำไมล่ะ...”

“ก็จันทร์ไม่จั๊กจี้เหรอถ้าพี่จะมาร้องเพลง...อะไรนะ... ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน…เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน…จนถึงวันที่ฉัน…แต่งงานกับเธอ… อ้าว ทำไมหน้าแดงแบบนั้นล่ะพระจันทร์…พี่ไม่ได้ร้องเพลงจีบจันทร์นะ” คนนอนสบายพูดตบท้ายพร้อมกลั้วหัวเราะ ยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มแก้มอีกคนที่มันดูออกว่าแดงจัดแม้จะในที่สลัวรางแบบนี้ก็เถอะ...

<ฟังเพลง#3> (http://www.youtube.com/watch?v=3dGEPWFNEUc)

“ก็พี่ยะอ่ะ!...อย่าไปร้องเพลงนี้ให้สาวที่พี่ไม่คิดจะจริงจังด้วยฟังเชียว เขาจะนึกไปว่าพี่กำลังร้องเพลงขอเขาแต่งงานนะ...รู้รึเปล่า” พระจันทร์รู้ตัวเหมือนกันว่าหน้าตัวเองร้อนฉ่ายังไงพิกล ก็อีกคนเล่นร้องไปทำตาหวานไป ยิ่งประกอบกับเสียงทุ้มนุ่มๆเป็นเอกลักษณ์ในแบบที่ปกติไม่ค่อยจะได้ยินด้วยแล้ว...พระจันทร์ชักรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นสาวน้อยที่กำลังละลายเพราะแฟนหนุ่มมาร้องเพลงขอแต่งงานอย่างไรอย่างนั้นเลย...

“อะไร...นี่อย่าบอกนะว่าแอบเขินที่พี่ร้องเพลงให้ฟัง”

“ไม่ได้เขิน! แต่แบบ...โอ๊ยไม่รู้...รีบลุกไปขับรถเลย เดี๋ยวคุณยามมาเห็นเขาจะนึกว่าพี่พาจันทร์มาปล้ำนะ ไปเร็วๆ...”

“ไม่ได้เขินแต่เปลี่ยนเรื่องเนี่ยนะ...ไม่เอา ขี้เกียจขับแล้วเหนื่อย...”

“เหนื่อย?...ขี้เกียจขับงั้นเหรอ? ได้ๆ...งั้นลุก จันทร์จะได้เดินกลับบ้าน...” อีกคนแสร้งพูดประชดพลางผลักศีรษะอีกคนให้ตกลงจากหน้าขา... ทว่าเพราะมือปลาหมึกที่พันธนาการกอดเกี่ยวร่างกายของเขาเอาไว้ จึงทำให้แกะมือไม่ออกซักที...มันหนุบหนับหมุบหมับบอกไม่ถูก...พอแกะตรงนี้ออกอีกมือก็เลื่อนไปแตะตรงโน้น แต่พอแกะตรงโน้นออกมันก็มายุ่มย่ามอยู่ที่เดิมอีกแล้ว...เหนื่อยใจจริงๆ

“ปล่อยให้เดินกลับได้ยังไง...ถ้าโดนใครฉุดไปพี่ไม่มีปัญญาไปหาพระจันทร์ดวงอื่นไปคืนป้าแหม่มแทนหรอกนะ...จันทร์ก็รู้ว่าแกรักแกหวงคุณหนูพระจันทร์ของแกขนาดไหน...ส่วนพี่มันก็แค่อดีตคุณหนูคนโปรดที่ตกกระป๋องไปแล้วเรียบร้อยนี่...”

“คนแก่ใจน้อยเหรอ...โอ๋ๆ...ไม่เอานะเดี๋ยวหัวล้าน จันทร์ยังไม่อยากมีผู้ปกครองเป็นตาแก่หัวล้านนะ...” เด็กหนุ่มเย้าแล้วก็ถือวิสาสะสางผมของอีกคนเล่นตามคำก่อนเอ่ยต่อ “...กลับบ้านกันเถอะพี่ยะ จันทร์ง่วงแล้ว...”

“...” คนกำลังนอนสบายเงยมองคนอ้อนจะกลับบ้านแล้วก็ถอนหายใจเฮือก... ใจจริงคืนนี้อยากนอนแบบนี้ไปจนเช้ามากกว่าแต่ติดสัญญาที่ให้ไว้กับผู้ปกครองตัวจริงของเด็กหนุ่ม และสัญญาของตัวเองที่บอกไว้ว่าจะพาอีกคนไปดูหนังแต่เช้าด้วย...

   ใบหน้าคมเข้มจึงก้มลงไปเกลือกเข้ากับหน้าท้องนุ่มๆของอีกฝ่ายด้วยความหมั่นเขี้ยวอีกซักที ก่อนที่ลำตัวใหญ่โตจะยอมลุกขึ้นมานั่งตรงๆแล้วเข้าเกียร์เตรียมถอยรถกลับบ้านตามคำเรียกร้อง...

------------------------------------------------------------------------------------    - ---         --          -

   
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 08-02-2013 07:09:34
            เช้าวันนี้เจ้ากระทิงหนุ่มถูกเรียกใช้เป็นยานพาหนะพาเจ้าของรถทั้งสองคนไปที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองฮ่องกง แม้ว่าวันนี้จะไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์แต่คนที่มาเที่ยวชมเดินห้างก็ค่อนข้างหนาแน่นอยู่พอสมควร สุริยะมณฑลในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตสีเทาทับด้วยแจ็ตเก็ตสีดำจึงออกอาการหงุดหงิดเล็กๆ เพราะบอกตามตรงว่าเขาเกลียดที่ที่มีคนเยอะที่สุด เนื่องเพราะมันเป็นสถานที่ที่เขาจะดูแลรักษาความปลอดภัยให้คนข้างตัวได้ยากที่สุดนั่นเอง ดังนั้นนานๆทีเขาถึงจะได้มีโอกาสพาพระจันทร์ออกมาเที่ยวหรือเดินห้างซื้อของเหมือนคนอื่นเขาบ้าง...

            ตรงกันข้ามกับพระจันทร์ วันนี้เด็กหนุ่มรีบตื่นแต่เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว ชงกาแฟเข้มๆเพื่อเอาใจคุณผู้ปกครองตัวใหญ่ให้ตื่นเต็มตา ท่าทางร่าเริงจนออร่าแผ่กระจายทำให้คนที่เดินเคียงกันค่อยรู้สึกหายใจโล่งขึ้นมาได้หน่อย...พระจันทร์คล้องแขนไว้ที่ราวเอวคนตัวสูงไว้อย่างเคยชิน แล้วก็ปล่อยให้คุณผู้ปกครองเอามือมาโอบไหล่ คอยบังคับแขนเพื่อบอกทิศทางที่ชายหนุ่มร่างสูงอยากจะเดิน... จนเมื่อมาหยุดอยู่หน้าป้ายบอกหนังที่กำลังเข้าฉาย ชายหนุ่มจึงปล่อยอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ จิ้มเลือกหนังที่อยากดูมาสองเรื่องตามสัญญา ซึ่งพระจันทร์ก็เลือกหนังเอาใจเขาเหมือนเคย โดยการเลือกหนังฟอร์มยักษ์อิงแนวประวัติศาสตร์มาเรื่องหนึ่ง ส่วนอีกเรื่องเป็นหนังแนวสืบสวนสอบสวนของชาติตะวันตก...

          สุริยะมณฑลเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เพราะตอนแรกคิดว่าตัวเองคงต้องมานั่งดูภาพยนต์การ์ตูน หรือหนังรักโรแมนติกที่พวกวัยรุ่นเขาฮิตกันเสียอีก... เมื่อได้เรื่องที่อยากดูแล้วเขาก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก บอกเรื่องที่ต้องการจะดูไปพร้อมย้ำว่าถ้ามีแบบสามมิติก็เอาแบบนั้นด้วย ส่วนที่นั่งแน่นอนว่าเป็นฮันนีมูนสวีททั้งสองเรื่อง...เพราะเขาไม่ชอบไปนั่งเบียดใคร ที่สำคัญที่นั่งในโรงหนังแคบๆแบบนั้นเขาไม่ปลื้มเป็นอย่างมาก... ไหนๆก็นานๆทีได้มา เขาก็อยากนั่งดูสบายๆมากกว่า...
   
“เอาล่ะระหว่างรอตั๋ว...จันทร์อยากซื้ออะไร...”

“อยากซื้อเนคไทด์!!”

“เนคไทด์? เอาไปทำอะไร...เราไม่มีชุดที่จะต้องใส่กับเนคไทด์ซักหน่อยนี่...อ๋อ...รู้แล้ว เนคไทด์แบบนั้นใช่มั้ย งั้นไป...” พร้อมกับที่พูดสุริยะมณฑลก็ชี้ไปทางร้ายขายเสื้อผ้าวัยรุ่นที่มีเนคไทด์แฟนซีแขวนไว้เรียงราย...เข้าใจว่านั่นคือแบบที่เด็กหนุ่มอยากได้ ทว่าท่อนแขนใหญ่กลับถูกอีกคนรั้งไว้จนตัวโก่ง...

“ไม่ใช่ร้านนั้น...ร้านโน้น ผมจะซื้อเนคไทด์ให้คุณนั่นแหละ...วันๆใส่แต่ไทด์สีดำ หัดมีสีอื่นเสียบ้างสิ...มาเร็วๆ...”

“อะไร...แน่ใจนะว่าจันทร์จะซื้อให้...”

“ใช่!”

“...จันทร์จ่าย?”

“ไม่สิ! พี่ยะจ่าย...เสื้อผ้าคุณนี่ไม่ใช่ของผมนะ ผมแค่จะมาเลือกให้เฉยๆ...อีกอย่างผมไม่มีเงิน ไม่มีการ์ดด้วย...”

“อ้าว...แล้วเงินค่าขนมล่ะ พี่นึกว่าจันทร์เก็บเงินตรงนั้นมาจะซื้อให้พี่เสียอีก...”

“เงินค่าขนมจันทร์ก็เอาไว้ซื้อขนมกินสิ...แต่นี่ไม่ใช่ จันทร์เก็บเอาไว้เตรียมทำทุนวันที่ถูกคุณทิ้งแล้วต่างหาก...”

“...” สุริยะมณฑลหยุดขาที่กำลังก้าวตามคนลากแขน แน่นอนว่าพอคนถูกลากที่ตัวใหญ่กว่าเกือบเท่าหยุดเดินตาม พระจันทร์ก็ไม่มีปัญญาจะงัดแรงที่ไหนมาเข็นต่อไปได้ เด็กหนุ่มจึงต้องหยุดเดินตามแล้วหันมามองอีกคน

“พี่ยะ?”

“พูดเรื่องจะถูกพี่ทิ้งอีกแล้วนะจันทร์...”

“...พี่ยะก็ จันทร์แค่พูดเผื่อไว้เฉยๆ...”

“จะพูดเผื่อหรือจะคิดเผื่อก็ไม่ได้ทั้งนั้น...พี่จริงจังนะจันทร์ พี่ไม่ชอบเข้าใจรึเปล่า...”

“โอเคๆ จันทร์จะไม่คิด...แล้วก็ไม่พูดเรื่องนี้อีก พี่ยะจะไม่ทิ้งจันทร์...ไม่มีวันจะทิ้งจันทร์...พูดแบบนี้โอเคมั้ยพี่ยะ...”

“อืม...พูดแบบนี้ค่อยน่าเดินด้วยหน่อย จันทร์พูดแบบนั้นทีไรรู้สึกเหมือนพี่เป็นอาเสี่ยแก่ๆที่เก็บเด็กคราวลูกมาทำเมียน้อย...แถมยังอยู่ในช่วงที่กำลังเบื่อเตรียมเขี่ยทิ้ง เด็กที่เป็นเมียน้อยก็เลยมาพูดต่อว่ายังไงอย่างนั้นเลย...”

“...อืม ก็เข้าข่ายแฮะ...เสียแต่ที่จันทร์เป็นแค่น้อง ไม่ใช่เมียน้อยพี่ยะ...”

“แล้วอยากอัพเกรดตัวเองมั้ยล่ะ มีเงินเดือนจ่ายให้ด้วยนะ...” สุริยะมณฑลแสร้งพูดถามพลางเดินเข้าร้านขายเสื้อผ้าบุรุษที่ดูค่อนข้างเก่าแก่ แต่ว่าครบครันไปด้วยสินค้าที่ทันสมัยและประเมินจากสายตาคร่าวๆแล้วน่าจะมีคุณภาพดีอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“อัพเกรดเป็นเด็กในสังกัดพี่ที่อยู่รวมกันเป็นคอนโดนกนางแอ่นแบบนั้นเนี่ยนะ...ไม่ไหวหรอก จันทร์ไม่ชอบอยู่ในกรง...พี่ยะก็รู้”

   เด็กหนุ่มบอกด้วยการเอียงคอมองเขานิดๆ ก่อนจะปล่อยแขนที่คล้องเอวเขาออกเดินไปหยุดดูโต๊ะหมุนที่มีเนคไท์เรียงสีวางเป็นระเบียบอยู่ด้านบน...

   ...ที่บอกว่าไม่ชอบอยู่ในกรง แล้วที่จันทร์กำลังยิ้มแย้มทั้งๆที่ถูกพี่เด็ดปีกทิ้งแล้วป้อนอาหารให้อยู่แบบนี้เรียกว่าอะไร... จันทร์ไม่ได้กำลังมีความสุขอยู่ในกรงทองที่พี่สร้างให้อยู่งั้นหรอกเหรอ...

   สายตาคมมองร่างเล็กไปยืนผลุบๆโผล่ๆอยู่ท่ามกลางเนคไทด์หลากสี บางอันที่สนใจก็หยิบขึ้นมาแล้วยกส่องมาทางเขา พอไม่ชอบใจก็วาง หยิบเส้นใหม่ออกมาวัดเทียบดูอีก...เด็กหนุ่มทำอยู่ซ้ำๆจนกระทั่งมีเนคไทด์ที่ผ่านเข้ารอบตัดสินวางพาดอยู่บนแขนสี่ห้าเส้น แล้วก็ค่อยเดินมาทางกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิอย่างเขาให้ตัดสินหาแชมป์สุดยอดเนคไทด์ออกมาเอง...

“นี่...จันทร์ชอบสีส้ม พี่ยะเป็นดวงอาทิตย์ ก็เหมาะกับสีส้มอยู่แล้วเนอะ...จะได้ช่วยส่งเสริมดวงด้วยไง ส่วนอันนี้เป็นแบบขาวดำ เดี๋ยวนี้พวกดาราเขาฮิตเส้นเล็กๆแบบนี้กัน พี่ยะใส่ไปบริษัทจะได้เป็นผู้นำเทรนด์เขาไง...ส่วนอันนี้...เอ่อ”

   คนกำลังพูดเจื้อยแจ้วบรรยายสรรพคุณนางงามเนคไทด์ที่ผ่านเข้ารอบให้กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิฟังต้องเริ่มติดอ่าง เมื่อมือท่านกรรมการตัวใหญ่อยู่ไม่สุข เริ่มเลื้อยมาหลังเอวเขาแล้วบังคับให้นั่งลงบนหน้าขาของตัวเอง พี่ยะจับจองยึดเก้าอี้สีแดงสดหน้ากระจกเงาบานใหญ่ภายในร้านเป็นฐานที่มั่นและเป็นเวทีตัดสินการประกวดไว้ได้หลังจากที่พระจันทร์กำลังเข้าไปเดินดูผู้เข้าประกวดเนคไทด์รอบคัดเลือกด้วยตัวเอง...และตอนนี้ภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกเงาบานใหญ่ก็กำลังเป็นภาพคณะกรรมการทั้งสองท่านมีอาการ ‘นัวเนีย’ กันฉายออกมา... พูดว่านัวเนียคงไม่ค่อยถูกนัก เพราะกรรมการตัวน้อยอย่างพระจันทร์กำลังถูก ‘ลวนลาม’ อยู่ฝ่ายเดียวต่างหาก...

   ก็พี่ยะน่ะสิ พอคว้าเขาลงไปนั่งกอดบนตักได้ดั่งใจแล้วก็เริ่มทำการเอาจมูกมาซอกซอนดอมดมทั้งกลุ่มผม หลังและไหล่ไม่ได้หยุด... ไม่รู้ว่าท่านกรรมการใหญ่เกิดอารมณ์อะไรขึ้นมา หรือเห็นว่าเป็นมุมอับถึงได้เผยธาตุแท้หื่นแตกออกมากลางร้านแบบนี้...!

“พะ...พี่ยะ นี่จันทร์นะ...ไม่ใช่เด็กๆในสังกัดของพี่ ปล่อยสิพี่ยะ! จันทร์ไม่ชอบนะอย่ามารุ่มร่าม...ฮื้อ...” พระจันทร์ครางต่อต้านแบบแมวออกมา และนั่นก็ทำให้คนที่กำลังได้ใจเริ่มมันส์ในอารมณ์มากขึ้นไปอีก

   แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น...เสียงทุ้มเอ่ออ่าของใครบางคนที่พระจันทร์ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเข้ามาตอนไหนก็ดังขึ้นใกล้ๆ... เด็กหนุ่มตัวบางสะดุ้งโหยงเพราะคิดว่าเป็นเจ้าของร้านเข้ามาเห็น สองมือน้อยๆพยายามผลักดันร่างสูงใหญ่ให้ปล่อยเขาลงจากตัก...แต่ทว่ามันก็ไม่ค่อยจะได้ผลเนื่องเพราะอีกคนหน้าด้านหน้าทนเกินไป จึงยังคงเอาหน้าซบไหล่ของเขาไว้แล้วเงยมองคนเข้ามาขัดจังหวะด้วยอารมณ์กรุ่นเล็กๆ...

“มีอะไร...”

“อ้าว...พี่ตี้!” พระจันทร์ตัวน้อยที่เงยหน้าขึ้นมองอุทานเรียกชื่อด้วยอีกคน ก่อนจะยอมนั่งหน้าแดงแป๊ดอยู่บนตักอีกคนต่อไป เมื่อคนที่เข้ามาหาไม่ใช่ใคร...แต่เป็นคุณบอดี้การ์ดส่วนตัวที่คอยทำหน้าที่เป็นเงาของเขามาเกือบสองปีแล้วนั่นเอง...

“เอ่อ...ผมเอาตั๋วหนังมาให้ นี่ครับคุณหยาง...รอบเก้าโมงครึ่ง กับสิบเอ็ดโมง...” ชายหนุ่มรีบรายงานแล้วยื่นตั๋วให้ คุณพระจันทร์ตัวน้อยบนตักเจ้านายเป็นคนยื่นมือมารับพร้อมพนมมือไหว้ขอบคุณ...ตี้เฉินรีบค้อมตัวรับแทบไม่ทัน จะกี่ครั้งที่ได้เข้าใกล้ยังไงก็ไม่คุ้นชินกับพฤติกรรมความเคารพนบนอบผู้ใหญ่แบบไม่ถือเรื่องยศของคุณพระจันทร์เลยจริงๆ

“เสร็จรึยัง...” สุริยมณฑลถามลูกน้องเสียงยานคาง

“ครับ เสร็จแล้วครับ...” ตี้เฉินตอบเจ้านายแล้วก็ยืนกุมมือหลังตรง

“เสร็จแล้วแล้วจะยืนอยู่ทำไม...ไปบอกให้คนของเราเคลียร์พื้นที่ให้เรียบร้อยสิ ส่วนไทด์นี่ก็เอาไปจ่ายให้ด้วย...ทั้งหมดเลย”

“พี่ยะ! อย่ามาใช้พี่ตี้นะ... แค่เรื่องไทด์จันทร์ไปจ่ายให้เองก็ได้ แค่ที่คุณบอกให้เขาไปเข้าคิวซื้อตั๋วมาให้ก็ใช้งานพี่เขาหนักแล้ว...เรื่องแค่นี้ก็หัดทำเองบ้างสิ...” พระจันทร์เริ่มออกโหมดดุ เนื่องเพราะเห็นตี้เฉินนั้นเปรียบเสมือนพี่ชายอีกคนที่เคารพรัก แล้วยิ่งมาเป็นคนคอยทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยให้เขาอีก...พระจันทร์เลยออกแนวกางปีกปกป้อง ‘คนของตัวเอง’ อย่างออกนอกหน้าจนสุริยะมณฑลชักเริ่มหงุดหงิด...

“ไหนวันก่อนที่ร้านเค้กยังบอกให้พี่กระจายงานให้ลูกน้องทำบ้างอยู่เลยไม่ใช่เหรอ...นี่ไงพี่ก็ทำแล้ว ไม่ต้องทำอะไรเองตามที่จันทร์บอกไง...”

“ก็...ไม่ได้หมายถึงงานยิบย่อยแบบนี้นี่ครับ...จันทร์หมายถึง...”

“เอ่อคุณหยางครับ... งั้นผมขอตัวออกไปเคลียร์พื้นที่ก่อนก็แล้วกัน” ตี้เฉินเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้อีกต่อไปแล้วก็รีบถอยฉากหลบไปอย่างรวดเร็ว... คอยสังเกตุอาการงอนง้อกันของเจ้านายเขากับคุณลูกแมวตัวเล็กอยู่ห่างๆ

   เขาน่ะไม่โกรธหรอกที่โดนเจ้านายใช้ให้ทำนู่นทำนี่ เพราะมันคืองาน...อีกอย่างเขาก็รู้ดีว่าคุณหยางหลงเพียงแค่อยากแกล้งคุณพระจันทร์ที่ชอบเข้าข้างเขามากเกินไปนั่นเอง...นานๆทีได้เห็นเจ้านายในมุมแบบนี้บ้างมันก็ทำให้คนทำงานแบบเขารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาไม่น้อย...

   ...จะได้ค่อยรู้สึกหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่กับคนที่มีหัวใจ...ไม่ใช่เครื่องจักรเหมือนที่ผ่านมา...

----------------------------------------    - ---         --          -

to be continue...

           สวัสดีค่ะ ^^ ตอนนี้มาเป็นละครเพลงเลยทีเดียว ห้าห้าห้า...

เพลง #1 คือ เพลงอีกฟากหนึ่งของจันทร์ ขับร้องโดย คุณแนน สาธิดา ค่ะ :)  แอบปลื้มนักร้องคนนี้เป็นการส่วนตัว... :o8: ที่สำคัญเอาเพลงนี้แหละค่ะเปิดฟังตอนเขียนเรื่องนี้...แหม่...มันโคตรตรงเลยให้ตายเถอะ !!!! :fire: :fire: :fire:

เพลง #2 คือ เพลงหยาดเพชร เวอร์ชั่นนี้ขับร้องโดย คุณฟอร์ด สบชัย ไกยูรเสน ค่ะ :) อันนี้ไม่มีเบื้องหลังอะไร แค่เสียงพี่เขาหล่อเหมาะกับเสียงพี่ยะม๊วกๆ  >_<  กรี๊ดดดดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:

เพลง #3 คือ เพลงไม่มีตรงกลาง ขับร้องโดย คุณเอ๊ะ จิรากร ค่ะ :) เพลงนี้แค่แอบฟินตอนดูคลิปคุณต้น กับ คุณเจมส์แห่งบ้านเอเอฟเขาร้องเพลงจีบกัน #ไม่ใช่ คุณเจมส์ร้องอยู่คนเดียวเพราะคุณต้นจำเนื้อไม่ได้  ห้าห้าห้า มีแอบส่งตามองตอนท่อนแต่งงานกันเธอด้วยนะ >___<  ฟินไปสามปีเจ็ดปีเลยค่าาา  ห้าห้าห้า   :laugh: :laugh: :laugh:

          หายหัวไปนานเพราะตอนนี้เรียนหนักจริงๆค่ะ @(_ _)@   #คำแก้ตัวยอดฮิตของเหล่านักเขียน #ขออภัยโทษด้วยนะคะคุณผู้อ่านทั้งหลาย...แต่ว่าพรุ่งนี้ก็จะมีสอบอัลจีบร้าด้วยล่ะ  =[]=! และตอนนี้ก็กำลังจะบ้าตามแล้ว  ห้าห้าห้า

          ทว่าพี่ยะกับน้องจันทร์ก็จะยังดูมัวๆและดำเนินไปเรื่อยๆแบบนี้แหละค่ะ  =*=  ตั้งใจจะให้มันดราม่า แต่ดราม่าไม่ออกง่ะ~  เรื่องราวเลยดูเหมือนเป็นตะวันในม่านพระจันทร์ไปพลางๆก่อน...แต่อีกไม่นานก็จะเริ่มแล้วล่ะค่ะ  ห้าห้าห้า 

          ส่งท้าย...ต้องไปแล้ว~  ขอไปปั่นงานให้หัวหมุนเป็นเกลียวกลมก่อน...ที่สำคัญเข้าไปติดตาม ตบหัว พูดคุยกันได้ที่เดิมนะจ๊ะ!!!  >_<    >>>>จิ้มจ่ะ<<<< (https://www.facebook.com/pat.majestic.1)

         สุดท้าย...ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจกันมาตลอดค่ะ  ^^  ขอบคุณงามๆค่า~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 08-02-2013 08:04:02
กรี๊ดดดดด น้องจันทร์น่ารัก

ถ้าพี่ยะทิ้งมาอยู่ักับพี่เหอะ 5555

วิ่งหลบรองเท้าก่อนนนนน

พี่ยะถ้าทิ้งน้องจันทร์เขาจะงอน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 08-02-2013 08:55:36
ใกล้ดราม่าแล้วรึ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: rukamax ที่ 08-02-2013 09:01:57
I LOVE  YOU ชอบมากมาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 08-02-2013 09:25:03
น่ารักอะ พี่ยะก้อนะชอบแกล้งจันทร์อะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-02-2013 09:30:14
พระจันทร์น่ารัก :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-02-2013 09:37:36
พี่ยะนี่ หลังๆต่อมหื่นแตกรึป่าวเนี่ย เอะอะนัวเนียน้องตลอดเลย 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 08-02-2013 10:05:59
น้องจันทร์น่ารัก  พี่ยะปากหนักไม่ยอมบอกว่าชอบพระจันทร์แบบคนรัก  แต่ก็ไม่ยอมให้พระจันทร์ทิ้งตัวเองไป
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 08-02-2013 10:08:07
พี่ยะ ทำไมชอบไปนัวเนียๆน้องน๊า เอ๊ๆ ยังไงกัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-02-2013 10:45:15
พี่ยะ คิดไรกะน้องป่ะเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 08-02-2013 11:03:27
พี่ยะหื่นแตกกลางห้างนี่ไม่ไวนะ :z2:

แต่น่ารักมาก ไม่ไหวแล้ว รักเรื่องนี้ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 08-02-2013 12:08:13
พี่ยะทำแบบนี้กับน้องนี่ดูเหมือนจะไม่ได้อยากจะเป็นแค่ผู้ปกครองแล้วนะ

ทำเหมือนจะรักน้องแบบนี้ถ้าวันไหนทำให้น้องเจ็บแล้วน่าดู

ปล.พระจันทร์น่ารัก ถ้าเราเป็นพี่ยะก็ไม่ทนเหมือนกัน ><  :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 08-02-2013 12:29:01
พี่ยะชอบลวนลามน้องงงง
พี่ยะขี้หึง
พี่ยะซึน ?

น่ารักกกกกกก

พระจันทร์แบบขี้น้อยใจนะเนี่ยะ

โอ๊ยยยย ชอบอ่ะ  :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 08-02-2013 12:59:58
ชอบอ่ะพี่ยะขี้แกล้งจังน้าา พระจันทร์น้อยก็น่ารักซะ เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-02-2013 13:59:55
ร้องไห้ ร้องไห้ จัน จัน(เสียงเบบี้มายด์69) เธอทำให้ฉันร้องไห้

ฟังเพลงของพี่ที่ชื่อแนนร้อง เล่นเอาร้องไห้โฮไม่อายใครเลย T^T

ต้องรับผิดชอบด้วยนะ ด้วยกานส่งตอนต่อไปให้เร็วขึ้น ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 08-02-2013 14:42:52
พี่ยะชอบแกล้งจันทร์อ่ะ แต่ก็น่ารักดี แต่พี่ยะมีคู่หมั้นแล้ว แล้วน้องจันทร์จะเป็นยังไงนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 08-02-2013 19:23:01
พระจันทร์ดวงน้อยที่ถูกเด็ดปีก....เปรียบได้เศร้ามากเลย o7
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 08-02-2013 19:38:27
น่ารักตลอดเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-02-2013 20:44:42
พี่ยะก็ลองเอาใจขังพระจันทร์ไว้ดิ รับรองน้องไม่หนีไปไหนหรอก


แต่ทุกวันนี้ ตัวทำกับน้องไว้ยังไง ตัวเองยังรู้แล้วน้องมันจะไม่รู้หรอก  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 08-02-2013 21:14:29
โอ๊ยยยย พี่ยะ *ตีมือ*แหม ไม่ได้เลยนะ เผลอไม่ได้เล้นยยยยย หมั่นไส้อ้ะ

น่ารักแบบหม่นๆ อีกแล้วเรื่องนี้ แต่ก็ดีกว่าดราม่าเนอะ T^T

ปล. อืม...พูดแบบนี้ค่อยหน้าเดินด้วยหน่อย > น่าเดิน แบบนี้ป่าวคะ?
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 08-02-2013 21:36:53
ตอนนี้น่ารักจังเลยทั้ง พี่ยะ กะ น้องพระจันทร์

คนเขียนก็สู้ๆ นะจ้า

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 08-02-2013 21:53:14
น้องน่ารักจัง เเต่ดูน้องกังวลว่ายะจะทิ้งมากๆ   :เฮ้อ:
ยะนี่ก็เนียนจริงๆเลย  :jul3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: fffx ที่ 08-02-2013 22:00:51
พี่ยะะะะ เริ่มลวนลามน้องจันทร์แล้วนะ อย่าไปยอมมากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 08-02-2013 22:37:51
แอบหวานกันเบาๆ
พี่ยะนี่ดูหื่นกว่าน้องชายนะเนี่ย  หุหุ  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 08-02-2013 23:06:26
ขาวอมชมพู ขาวอมชมพู ขาวอมชมพู ขาวอมชมพู ขาวอมชมพู ขาวอมชมพู :haun4: :haun4:
ปล.มาเป็นเดอะ มิวสิคัลเลย   :m9:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-02-2013 23:09:25
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-02-2013 23:13:04
จันทร์คิดมากน่าดู แต่คงเพราะยะส่วนหนึ่งที่ทำให้คิดแบบนั้น ยะจะถึงเนื้อถึงตัวจันทร์เกินไปไหมนั่น คิดอะไรกับจันทร์กันแน่ยะ อย่าทำให้จันทร์เสียใจนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 08-02-2013 23:25:35
ขยันตบจังวะพี่ยะ แต่ละประโยคนี้โหย55555555
ดราม่าหนักมั้ยคะ... จะได้เตรียมใจไว้ก่อน ก๊ากกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 09-02-2013 01:56:17
เพลงแรกมันคือชีวิตหนูพระจันทร์ตอนนี้มากๆ
ฟังแล้วแอบน้ำตาไหลตามพระจันทร์เลย :sad4:
เฮ้อ ยิ่งหวานกันมากเท่าไหร่มีแววว่าจะมาม่าชามโตมากเท่านั้น :เฮ้อ:
แต่เคืองอิพี่ยะว่ะ ทั้งๆที่มีคู่หมั้นแต่ยังมาทำแบบนี้กับพระจันทร์อีกเนาะ o12
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 09-02-2013 05:41:06
น้องจันทร์น่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 09-02-2013 06:04:43
พระจันทร์น่ารักมาก
พี่ยะก็ขี้แกล้ง
ไม่อยากให้ดราม่าเลยอ่า
ชอบรอยยิ้มของพระจันทร์มากกว่าน้ำตา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 11-02-2013 13:54:00
กริ้วววววววววววววววววววววววว จะบอกว่า พี่น้องบ้านนี้ปากแข็งกันทั้งบ้านนนนนนนนนน ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 11-02-2013 18:26:09
ตอนนี้คล้ายๆพี่ยะกับน้องจันทร์เค้าร้องเพลงจีบกัน :-[
แม้มันจะไม่ใช่ก็เถอะ แต่ก็ทำให้เรายิ้มไปกับบรรยากาศอย่างนี้
แถมยังมีเดทเล็กด้วย  :o8: ถึงจะดูเหมือนเป็นอย่างนั้น
แต่ก็ยังมีความรู้สึกเหงาๆไปกับน้องพระจันทร์อยู่ดี
กลัวว่าสุขมากแล้วก็จะทุกข์มากไปด้วยน่ะสิ :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 11-02-2013 18:36:23
โอ๊ยยยยยย พี่ยะเด๋วน้องจันทร์ก็เป็นโรคหัวใจวายยยยยยยยยยยยยยกันพอดี  :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-02-2013 19:26:12
กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาไปซะแล้วเรา อย่างกับตัวเองเป็นพระจันทร์ซะงั้น  :z3: ร้องไห้ตลอด ๆ  ดราม่ามาก  :angry2: สงสารพระจันทร์ที่ต้องอยู่กับความรู้สึกไม่แน่นอนอย่างนี้ ทำเหมือนจะต้องการเรามาก แต่ใจจริงมันไม่ใช่แค่รู้สึกว่า เป็นสิ่งที่จะต้องมีไว้ จำเป็นต้องใช้แค่บางเวลาเท่านั้น  ไม่รู้จะหมดประโยชน์เมื่อไหร่  ทรมานใจกับความโครงเครงของชีวิตเหลือเกิน เค้าสงสารพระจันทร์อ่า  :o12: แต่ว่าช่วงหลัง ๆ นี้เฮียหยางแกจะอยากเลื่อนขั้นให้หนูพระจันทร์จังเลยนะคะ นัวเนียอยู่ได้ทุกช่วงจังหวะ  :laugh:
เป็นกำลังใจให้พระจันทร์ดวงน้อยจ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 11-02-2013 22:33:55
รอตอนต่อไปนะครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 12-02-2013 11:40:20
เหนื่อย ร้อน เงินจ๊อบก็ม่ะด้าย...ย :z3:
มามะน้องพระจันทร์มาหาให้ชุ่มชื่นหัวใจซะที... :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: mapi ที่ 12-02-2013 13:17:20
อ๊ายยยย....พระจันทร์น่ารักจังเลย   :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-02-2013 15:04:19
เพิ่งเข้ามาอ่าน  ชอบค่ะ แต่แอบหมั่นไส้พระเอกเล็ก ๆ
เหมือนจะมีดราม่าแอบแฝงอยู่เรื่อย ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 16-02-2013 17:09:38
เราเอง :  ทำไงดี อยากให้มาต่อทุก ๆ เจ็ดวัน  :z3:
เพื่อน  :  เป็นคนอ่านที่เอาแต่ใจชะมัด  :z6:
เราเอง  :   :serius2:
เพื่อน  :  แกเพ้อมากไปแระ  :angry2:
เราเอง  :   :เฮ้อ: และจะรอต่อไปอย่างมีความหวัง  :กอด1:  :call: :call: ขอใช้ไสยศาสตร์บ้างไรบ้าง โอมจงมา จงมา  :oni3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: pudson ที่ 16-02-2013 19:57:37
ขอติดตามด้วยคน ชอบค่ะ
พี่ยะ กับ น้องพระจันทร์น่ารักกันทั้งคู่เลย
พี่ยะ มีแอบหื่นด้วย

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 17-02-2013 09:10:51
จิ้มๆ :z13:น้องพระจันทร์ทำไมพูดเก่งจัง ป่วยจิงอ่ะป่าวอ่ะ
ความสัมพันยังกะผัวเมียเหมือนคุณตำรวจว่า5555
หลินนี้จะเป็นตัวมาป่วนป่าวเนี้ย :m16:
อยากเจอหนูลินอ่ะ  เหมือนยะจะไม่ค่อยถูกกะตะวันป่าว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 05 :>> [08/02/2013] PG.07
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 26-02-2013 13:13:15
อยากบอกว่ามารอทุกวัน ไม่รู้เป็นไร  ใจมันเรียกร้องว่าอยากอ่านพระจันทร์ต่อแล้วอ่ะ  :give2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-02-2013 11:56:44
พันธนาการ...รัก  #6



“ใช่สิ...พี่ตี้ของจันทร์เขาทำอะไรก็ดีก็งามไปเสียทุกอย่าง เดี๋ยวนี้พี่มันไม่มีความสำคัญอะไรแล้วนี่...พระจันทร์ดวงนี้มันส่องแสงด้วยตัวของมันเองได้แล้ว ไม่ต้องอาศัยแสงของดวงอาทิตย์ช่วยแล้วนี่นะ...”

“พี่ยะพูดอะไรเข้าใจยาก...สรุปว่าคืองอน? น้อยใจ? ที่จันทร์เห็นพี่ตี้สำคัญกว่าใช่มั้ย...”

“เปล่า”

“เปล่าอะไร...หน้ายังงออยู่เลย จันทร์รึเปล่าที่สมควรโกรธ...ที่พี่มาทำรุ่มร่ามกับจันทร์ในที่สาธารณะแบบนั้นน่ะ”

“สาธารณะที่ไหน...นั่นน่ะเขาเรียกที่รโหฐาน...” พร้อมกับที่พูดสุริยะมณฑลก็ชี้นิ้วไปโป้งเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าบุรุษ ที่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่ต้องเดินไปจ่ายเงินค่าเนคไทด์ทั้งหมดยกเซ็ต...

“...ตรงนั้นมันเป็นที่ส่วนตัวตรงไหนกันพี่ยะ ไม่เห็นที่เคาเตอร์แคชเชียร์เหรอ มันมีกล้องวงจรปิด!”

“แล้วยังไง...ก็จันทร์ไม่บอกก่อนล่วงหน้าเองนี่ว่าอยากมาช้อปปิ้งในที่รโหฐาน พี่จะได้สั่งให้เขาปิดห้างให้...”

“คุณนี่...ครบสูตรคนรวย หล่อ เลวเลยนะ...เห็นเรื่องเงินเป็นที่ตั้ง ใช้แก้ปัญหาได้ทุกอย่าง...”

“รวยกับหล่อนี่พี่พอเข้าใจและยอมรับได้...แต่เลวนี่...พี่ไม่นับว่ามันเป็นคำจำกัดความของพี่นะ...” สุริยะมณฑลยกนิ้วมาลูบคางตัวเองพลางทำท่าคิด พระจันทร์ตัวน้อยแลบลิ้นใส่เขามาทีแล้วมุบมิบปากให้เขาพออ่านได้ว่า ‘แหวะ...คนหลงตัวเอง’
   
   ชายหนุ่มยักไหล่แบบไม่สนคำกระแนะกระแหนแบบเด็กๆนั่น...หนังเรื่องแรกที่เข้าโรงก่อนเป็นหนังแนวสืบสวนสัญชาติตะวันตก คนที่มารอชมเรื่องนี้ในรอบแรกของวันมีไม่มาก และส่วนใหญ่ก็เป็นชาวต่างชาติด้วย ...ที่นั่งฮันนีมูนสวีทมีผ้าห่มให้พร้อม และในมือของคนตัวเล็กก็มีเสบียงพร้อมเช่นเดียวกัน... ที่นั่งแบบยืดขาเอนหลังได้ทำให้สุริยะมณฑลไม่รอที่นั่งแบบสบายตั้งแต่เริ่มเรื่อง...เขาเอาแขนมาพาดไหล่อีกคนแล้วดึงให้ไปนั่งซบอกตัวเองไว้ หนังช่วงแรกๆผ่านไปโดยสุริยะมณฑลได้รับน้ำรับขนมแบบป้อนถึงปาก แต่พอหนังเริ่มเข้าสู่ช่วงไคลแมกซ์ คนตัวอุ่นก็ค่อยๆขยับออกจากอกไปนั่งขัดสมาธิ ล้วงมือหยิบป็อบคอร์นกินเองคนเดียวพร้อมสายตาที่จ้องเขม็งไปบนหน้าจอราวลุ้นนักหนา...ปล่อยให้เขาหาวปากกว้างพริ้มตาจะหลับเพราะเดาคนร้ายออกตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว...
   
   หนังเรื่องนี้ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาทีก็จบ...สุริยะมณฑลออกอาการเมื่อยขบยืนส่ายเอวบิดแขนไปมาหลังจากลุกขึ้นยืนได้ ท่ามกลางไฟสลัวของโรงหนังสายตาคมปลาบก็ยังมองเห็นคนร่างเล็กแสร้งทำท่าส่ายเอวบิดแขนไปมาล้อเลียนเขาอีกแน่ะ...

“อย่างนี้แหละน้า...คนอายุเยอะแล้ว กระดูกกระเดี้ยวแล้วก็อะไรๆมันก็เปราะ...” พระจันทร์แกล้งพูดขึ้นมาลมๆ อีกคนยกมือขึ้นโบกกลางกระหม่อมของเขาไปทีก่อนตอบ

“ถึงอย่างอื่นพี่จะเปราะ...แต่มีอย่างหนึ่งที่ไม่มีวันเปราะนะ” พูดเสร็จชายหนุ่มก็เอานิ้วโป้งของตัวเองชี้ลงไปที่เป้ากางเกง “อยากลองมั้ย...ว่ามันจะเปราะไปตามวัยรึเปล่า...”

“ยี้...ไม่เอา ตาแก่ขี้หื่น...ไหนเคยบอกว่าเลี้ยงจันทร์ไว้เป็นน้องไง แล้วทำไมช่วงนี้พี่ยะ...”

“...ชอบหื่นใส่จันทร์บ่อยๆใช่มั้ย” พูดจบคนพูดก็ยั่วยักคิ้วตบท้ายราวกับตนเองทำแล้วดูเท่ห์เสียเต็มประดา อีกคนพยักหน้ารับแรงๆหลายๆทีก่อนจะเงยมองสบตาคนขี้แกล้งขี้อำ

   สุริยะมณฑลค่อยๆก้มหน้าลงมาสบตาอีกคนใกล้ๆ ในเมื่อคนตัวเล็กทำเป็นท้าทายไม่ยอมหลบตาเขาก่อน เรื่องอะไรที่จะเขาจะต้องไปยอมอ่อนข้อให้...

“เหตุผลที่พี่ชอบทำตัวหื่นใส่จันทร์บ่อยๆ...ไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าช่วงนี้จันทร์ทั้งขาว ทั้งหอม ตัวก็นิ่ม แล้วยัง...” เขาก้มลงไปจนจมูกเกือบจะโดนกันอยู่แล้ว ...เสียงมารโทรศัพท์ก็ดังขัดขึ้นมากลางจังหวะ และมันก็ทำให้อีกคนหันหน้าหนีเขาไปมองโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงตัวเองแทน...

   สุริยะมณฑลถอนหายใจแบบออกอาการฮึดฮัดขัดใจเล็กน้อย...พลางหูก็เงี่ยฟังโทรศัพท์ ในใจคิดว่าคงเป็นป้าแหม่มตามเคยที่ชอบโทรมาเช็คข่าวคราวของคุณหนูคนโปรด...

“Hello...” เสียงเล็กๆทักทายออกมาเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งนั่นไม่เคยเกิดขึ้นในการรับโทรศัพท์จากแม่บ้านเก่าแก่ ...หรือว่าจะเป็นน้ำฟ้า ภรรยาของน้องชายเขาที่อยู่เมืองไทยโทรมาหากัน...

“อ๋อ...ครับ จำได้ครับ...เอ๋? เอ่อ ตอนนี้?...ที่หน้าโรงหนังเหรอครับ” พอถึงตรงนี้พระจันทร์ก็หันหน้ามามองเขาราวขอคำอนุญาตว่าจะไปพบกับคนปลายสายที่หน้าโรงหนังในเวลานี้ได้รึเปล่า ซึ่งสุริยะมณฑลก็ไม่ได้ออกปากอนุญาต แต่กลับคว้าข้อแขนขาวๆลากออกไปแทน

   พระจันทร์วางสายไปแล้วและก็กำลังเดินตามเขามา ชายหนุ่มไม่รู้หรอกว่าปลายสายของคนตัวเล็กเป็นใคนแต่ก็พาลากจนออกมายืนอยู่ที่หน้าโรงหนังจนได้

“อ่ะ...คุณอี้หลิน” พระจันทร์อุทานเสียงแผ่วก่อนผินสายตาไปมองผู้หญิงในชุดกระโปรงผ้าสีน้ำเงินลายสก็อต เสื้อทรงตุ๊กตาสีขาวมีระบาย ใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อนๆ แลดูคล้ายเป็นคุณหนูตระกูลสูงมากที่ไหนซักแห่ง...

           แน่นอนว่าคนความจำดีเลิศอย่างสุริยะมณฑลนึกออกทันทีว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร แม้ว่าสภาพตอนแรกพบกันในตอนนี้จะแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยก็เถอะ...

           ...ลอกคราบเด็กสก๊อยออกจนเกลี้ยงเลยนะ... สุริยะมณฑลนึกในใจพลางเดินตามพระจันทร์ไปห่างๆเมื่อเด็กหนุ่มดึงมือออกจากแขนเขาเพื่อเดินเข้าไปหา ‘อดีตเด็กสก๊อย’ คนที่ว่า...

“หลินมาสอนพิเศษเด็กแถวๆนี้ เห็นลูน่ากำลังเดินเข้าโรงหนังไปพอดีเลยกะเวลารอให้หนังเลิกแล้วค่อยโทรไป...โชคดีจังที่กะเวลาได้ถูก” หญิงสาวในวันนี้ช่างแตกต่างกับเมื่อคืนโดยสิ้นเชิง...ใบหน้าได้รูป จมูกโด่งนิดๆ ริมฝีปากชมพูใสๆ และผิวขาวตามสายเลือดคนชาติฮ่องกงแท้ๆ ขับให้คนตรงหน้าในชุดโทนสีน้ำเงินขาวดูสูงส่งมีชาติตระกูลขึ้นมาอักโข ยิ่งได้มามองภายใต้แสงไฟสว่างๆ ไม่ใช่ในแสงไฟมืดๆสลัวรางของเมื่อคืนแล้ว...พระจันทร์ต้องยอมรับเลยว่าถ้าไม่ได้เจอเจ้าหล่อนเมื่อคืน เขาแทบจะนึกสภาพคนตรงหน้าไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถแข่งแบบผิดกฎหมายแบบนั้นไม่ออกแน่ๆ...

“เอ่อ...คุณหลิน ผมขอโทษนะครับเรื่องเมื่อคืน...คือ...เรื่องคดีความแข่งรถ...”

“โอ๊ยไม่ต้องใส่ใจหรอกค่ะลูน่า...ป่ะป๊าหลินกับเหวินจิ้งจัดการให้เสร็จภายในห้านาทีเลย อาจิ้งถูกกักบริเวณเป็นการลงโทษ...ส่วนหลิน สบายค่ะ ก็ลูกสาวสุดที่รักของป่ะป๊านี่” พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มหวานตาหยีให้เขา ราวกับการพบเจอกันครั้งแรกเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก

“อ๋อ...ครับ” พระจันทร์ไม่รู้จะตอบรับยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดีจึงได้แต่รับคำไปเบาๆ แล้วหญิงสาวก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ก้มลงไปค้นของในกระเป๋าถือกุกกัก...

“อ้อ จริงด้วยสิคะ ที่โทรหาคุณลูน่าเนี่ย ก็เพราะมีของอยากจะเอามาคืนน่ะค่ะ เอ...อยู่ไหนน้า” หญิงสาวพูดพลางก็ค้นมือลงในกระเป๋าถือพลาง ค้นอยู่ซักแป๊บก็เงยขึ้นมาทำหน้าหงอยๆใส่พระจันทร์ก่อนบอก “หาไม่เจอล่ะค่ะ สงสัยหลินคงจะลืมเอาไว้ที่บ้าน...ไว้วันหลังหลินจะเอามาให้นะคะ”

“ของที่ว่า...คืออะไรเหรอครับ” พระจันทร์ออกอาการงง เมื่อเขากับอี้หลินเพิ่งได้เจอกันครั้งแรก และจำไม่ได้ด้วยว่าเคยให้หญิงสาวยืมอะไรไว้ถึงต้องเอามาคืน เท่าที่จำได้ก็มีแค่เบอร์โทรศัพท์อย่างเดียวนี่นา

“อ๋อ เข็มกลัดติดเนคไทด์น่ะค่ะ” อี้หลินตอบ และพระจันทร์ก็ยิ่งงงหนัก

“เอ๋ เข็มกลัดติดไทด์?” สีหน้าพระจันทร์คงดูงงมากจริงๆอี้หลินจึงเอ่ยเสริมขึ้นมาว่า

“ก็ที่เมื่อคืนลูน่าเอามาติดที่เข็มขัดไงคะ มันหล่นตอนลูน่ากระโดดข้ามแผงกั้นขอบถนนน่ะค่ะ หลินเก็บได้ก็ว่าจะเอามาคืนให้นี่แหละค่ะ...” อี้หลินตอบ รอยยิ้มหวานยังคงถูกส่งให้ต่อเนื่อง...พระจันทร์เผลอยกมือมาจับหลังเอวตัวเองตรงตำแหน่งที่มันเคยมีที่ติดเนคไทด์ของอีกคนอยู่ จำได้ว่าเมื่อคืนกลับบ้านไปก็ดึกมากแล้ว เขาโดนป้าแหม่มจับลอกคราบและเป็นคนเก็บชุดที่ใส่เมื่อคืนไว้ เขาเองก็ง่วงมาก อาบน้ำเสร็จก็นอนเลย ไม่ทันได้ตรวจเช็คของว่าเครื่องแต่งกายตัวเองวันนั้นมีอะไรที่ขาดหายไปบ้าง...

   ...แย่ละ เจ้าของของที่หายยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วย ถ้ารู้ว่าเขาดันเผลอทำของๆคู่หมั้นเขาหายไปแบบนี้ จะไม่โกรธแย่เหรอเนี่ย...

   ใบหน้าเล็กๆแอบหันเอียงไปมองคนตัวสูงกว่าที่ยืนอยู่ข้างหลัง และอย่างที่คิด...ชายคนนั้นกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธมาก !

“เอ่อ...คือถ้ายังไงหลินกลับก่อนก็แล้วกันนะคะ มีสอนติวต่อตอนเที่ยง แล้วยังไงวันหลังหลินจะโทรไปหานะคะลูน่า จะได้เอาของมาคืน... ไปแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ” ท้ายประโยคพูดจบอี้หลินก็พนมมือไหว้ ‘คุณผู้ปกครอง’ ตัวสูงที่ยืนตีหน้ายักษ์อยู่หลังหนุ่มตรงหน้าหล่อน ก่อนจะฉีกยิ้มหวานตบท้ายแล้วเดินจากไป...

“เอ่อ...พี่ยะคือ...” เด็กหนุ่มหันหลังกลับไปเต็มตัวแล้วพยายามเอ่ยจะอธิบายให้คนตัวสูงเข้าใจว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำของหายแล้วไม่บอก แต่ว่าตัวเองก็เพิ่งรู้จริงๆ “เมื่อคืนป้าแหม่มเป็นคนถอดชุดแล้วก็จัดการเก็บเครื่องแต่งกายไว้ให้ทั้งหมด ผมไม่รู้จริงๆว่า...เข็มกลัดคุณหายไป...”

“...เอาเบอร์ของเธอให้เขาไปตอนไหน” พอสิ้นเสียงอธิบายแผ่วๆ เสียงแข็งกร้าวก็เอ่ยถามย้อนกลับมาทันที

“คือ...เมื่อคืนตอนที่...”

“พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าห้ามเอาเบอร์ตัวเองให้คนที่ไม่รู้จัก มันอันตราย...ไม่เข้าใจรึไง” พร้อมกับที่พูด เมื่อหนาก็เอื้อมมารั้งต้นแขนอีกคนดึงให้เข้ามาใกล้ เสียงทุ้มที่กดลงต่ำกว่าปกติบ่งบอกอารมณ์โกรธได้ดี

“เขาเอาโทรศัพท์ผมไป ไม่ได้ให้เองเสียหน่อย...” พระจันทร์แม้จะเจ็บแขนมาก แต่ก็พยายามจะอธิบายต่อไป “แล้วอีกอย่าง...คุณหลินเธอไม่ใช่คนไม่ดี พี่ยะนั่นแหละที่กังวลมากไป ...มันไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นหรอกน่า...”

“ภัยมันจะมาถึงตัว ก็เพราะตัวเธอเองนั่นแหละที่ประมาท...” สุริยะมณฑลเอ่ยเสียงเข้ม เห็นสีหน้าบิดเบี้ยวของอีกคนแล้วเขาถึงเพิ่งรู้สึกตัวแล้วปล่อยมือที่บีบแขนอีกคนออก ก่อนเอ่ยเสียงเครียด “หรือว่าพี่ต้องเอากุญแจมือล่ามเราติดไว้กับตัวพี่จริงๆเสียแล้ว ฮึ?”

“อย่าพูดเล่นนะพี่ยะ”

“ไม่ได้พูดเล่น...แต่ถ้าจำเป็นต้องทำ พี่ก็จะล่ามเราเอาไว้ติดตัวจริงๆ...” อีกคนพูดพร้อมจ้องตาเขา

“ผมไม่ใช่นักโทษของพี่นะ” พระจันทร์ค้าน ก่อนส่งสายตาค้อนๆไปให้

“ก็ไม่ใช่นักโทษไง...แต่เป็นคนสำคัญ...มาก...พี่เลยต้องทำแบบนี้” น้ำเสียงไม่มีวี่แววล้อเล่น ทำให้พระจันทร์ต้องก้มหลบสายตาสื่อความหมายตรงๆของอีกคน

“จันทร์...จันทร์ไม่อยากดูหนังแล้ว จันทร์อยากกลับบ้านมากกว่า” เมื่อจู่ๆอีกคนเริ่มออกอาการงอแงร่ำร้องอยากกลับบ้านขึ้นมาเพื่อเป็นการตัดบท แต่คนที่ยอมอุตส่าห์โดดงานบริษัทตอนเช้าเพื่อพาอีกคนมาเที่ยวยังไม่อยากกลับ ฝ่ามือใหญ่จึงเอื้อมคว้าแขนอีกคนให้เดินไปในทิศทางตรงข้ามกับลานจอดรถ
   
   พระจันทร์ออกอาการสะบัดแขนดิ้นเร่าๆอยู่พอสมควร แต่แรงแมวน้อยดิ้นแค่นั้นโดนเขาหิ้วจับหลังคอเอาไว้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้แล้ว... สุริยะมณฑลลากอีกคนเข้ามานั่งอยู่บนเก้าอี้ชั้นสวีทของห้องฉายหนังระบบ 3D เขาจัดการสวมแว่นตาให้แล้วกดอีกคนให้นั่งนิ่งๆพิงอ้อมแขนเขา ปิดหูไม่ฟังเสียงร้องอุทรณ์ตะแง๊วๆของอีกคนที่ไม่สนใจคนอื่นในโรงหนังเลยแม้แต่น้อย จนสุริยะมณฑลออกอาการรำคาญเสียเต็มแก่แล้ว มือหนาจึงอ้อมผ่านหลังต้นคออีกคนมาเอามืออุดปากพร้อมส่งเสียง ‘ชู่ว’ ออกมาเบาๆ เมื่อตัวอย่างหนังเริ่มทำการฉายขึ้นจอแล้ว...
 
----------------------------------------    - ---         --          -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-02-2013 11:59:34



   ห้องทำงานบนชั้นสูงสุดของบริษัทตระกูลหยางที่ชาวบ้านเรียกกันเพิ่งมีแฟ้มงานหนาประมาณหนึ่งนิ้ววางอยู่ ก่อนหน้าที่สุริยะมณฑลจะเดินเข้ามาในห้องเพียงไม่กี่นาที โดยที่คนเอามาวางก็ยังคงยืนอย่างสำรวมอยู่ข้างโต๊ะทำงาน เมื่อทราบเวลาเข้าทำงานของเจ้านายหนุ่มเป็นอย่างดี

“คุณหยาง เอกสารที่ต้องการอยู่บนโต๊ะแล้วนะครับ...” เสียงพูดภาษาไทยสำเนียงจีนดังขึ้นทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง

“จัดการเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ให้พระจันทร์ซะ แล้วโทรบอกอาตี้ ว่าให้รายงานฉันทุกๆครึ่งชั่วโมง ว่าพระจันทร์ทำอะไรอยู่ที่ไหน...รวมทั้งสถานการณ์ในบ้านด้วย...” สุริยะมณฑลเอ่ยสั่งงานทันทีที่เข้ามาในห้อง และมือซ้ายของเขาก็รับคำสั่งเตรียมพร้อมทำงานทันทีเช่นกัน

“เบอร์โทรศัพท์ของคุณพระจันทร์จะถูกเปลี่ยนภายในครึ่งชั่วโมงนี้ครับ” ซานตง เอ่ยบอกหลังจากส่งข้อความคำสั่งให้ลูกน้องในสายงานตัวเองจัดการต่อ

   สุริยะมณฑลเปิดแฟ้มเอกสารที่วางอยู่กลางโต๊ะขึ้นอ่าน กวาดสายตามองรูปภาพและรายละเอียดที่อยู่ด้านข้าง ในนั้นระบุว่า สาวสก๊อยที่ชื่ออี้หลิน เป็นลูกสาวของเจ้าพ่อบริษัทก่อสร้างฝั่งเกาลูน โดยมีฉากหลังเป็นคนปล่อยเงินกู้รายใหญ่ เป็นแบ็คอัพให้รัฐบาลฝ่ายค้าน และมีหุ้นส่วนอยู่ในธนาคารแห่งชาติฮ่องกง...ประวัติของพ่อโหญ่โตและโชกโชนไม่ใช่เล่น

   ส่วนตัวลูกสาวก็ไม่แพ้กันจริงๆ เป็นนักเรียนดีเด่นว่าที่เกียรตินิยมตั้งแต่ปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเกาะฮ่องกง เคยไปแลกเปลี่ยนที่เมืองไทยสองปีตอนไฮสคูล เป็นคุณหนูขนานแท้ที่รักความเร็ว ชอบซิ่ง และปีนผา...มิน่าล่ะ งานอดิเรกคือชอบเป็นสาวสก๊อยนี่เอง เมื่อคืนถึงได้ไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ไอ้ลูกคนรวยนั่น...แล้วสาเหตุที่เข้ามาตีสนิทกับพระจันทร์คืออะไร...สเป็คผู้ชายที่บรรยายไว้ก็ตรงกันข้ามกับพระจันทร์ทุกอย่าง...

“คุณหยางครับ เรื่องสำคัญกว่าคุณหนูอี้หลินก็คือ พ่อของคุณเหวินจิ้งนะครับ...รัฐมนตรีเหวินเป่าไม่พอใจมากที่เรายื่นมือเข้าไปยุ่งกับเรื่องเมื่อคืน ผมเกรงว่าโครงการจัดซื้อที่ดินบนเกาลูนของเราจะมีปัญหานะครับ...เพราะรัฐมนตรีเหวินเป่ากับพ่อของคุณหนูอี้หลิน...เป็นเพื่อนรักกัน...”

“ไม่มีคำว่าเพื่อนรักในวงการนี้หรอกอาตง...สองคนนั้นเอื้อผลประโยชน์ให้กัน เลยใช้ลูกชายลูกสาวเป็นสะพานเชื่อม...ส่วนเรื่องที่ดินไม่ต้องกังวลหรอก มันแทรกแซงได้ลำบากแน่เพราะเรามีตำรวจหนุนหลังอยู่ มันคงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม...”

   สุริยะมณฑลทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนังบุนวมสีเทา พลางหยิบแฟ้มที่เหลือบนโต๊ะมากวาดสายตาอ่านรายละเอียดข้างใน ข้อมูลการทุจริตและคอรัปชั่น รวมไปถึงการใช้อำนาจในทางมิชอบเพื่อเปิดเส้นทางการค้าให้เจ้าพ่อเงินกู้ของเกาะเกาลูนถูกรายงานมาอย่างละเอียดยิบ...

“แค่นี้มันยังไม่พอ ฉันต้องการหลักฐานการทุจริตที่เป็นรูปธรรมมากพอที่จะเอาไว้ใช้แบล็กเมล์รัฐมนตรีเหวินเป่า...”

“หลักฐานอื่นๆทางกรมสอบสวนคดีพิเศษก็กำลังเร่งติดตามรวบรวมอยู่เหมือนกันครับ ผมไม่อยากให้มันข้องเกี่ยวกับพวกตำรวจ...ก็เลย...”

“ถ้างั้นเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะที่ฉันรวบรวมหลักฐานทั้งหมดก็เพื่อจะส่งให้ทางการนั่นแหละ...เรื่องอะไรจะให้เลือดมันมาเปื้อนมือเรา ยืมมือคนอื่นฆ่า...ง่ายกว่าตั้งเยอะ”

“...” ซานตงมองเจ้านายที่คลี่ยิ้มบางๆพลางโยนแฟ้มลงบนโต๊ะเสียงดัง ก่อนที่เสียงเครื่องมือสื่อสารจะดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีข้อความเข้า...

   ‘...คุณพระจันทร์กำลังศึกษาการทำอาหารจากคุณน้ำฟ้าผ่านโปรแกรมเฟสไทม์อยู่ครับ...ตี้เฉิน’

“เย็นนี้ฉันจะกลับไปกินข้าวที่บ้านนะ...ยกเลิกนัดลูกค้าตอนเย็นให้ด้วย” คนเป็นมือซ้ายและเลขาส่วนตัวมองเจ้านายที่กำลังทำสีหน้า ‘ยิ้มอบอุ่น’ ระหว่างที่มองโทรศัพท์ตัวเองแล้วก็ได้สงสัย ในขณะที่มือก็กดบันทึกสิ่งที่ต้องทำต่อไปคือยกเลิกนัดลูกค้าตามความประสงค์ของเจ้านาย ไม่รู้ว่าไอ้เจ้าตี้เฉินมันส่งข้อความอะไรมา เจ้านายเขาถึงได้ยอมทำเรื่องเหลือเชื่อมากในรอบสิบกว่าปีที่เขาเข้ามาร่วมทำงานด้วยอย่าง ‘การยกเลิกนักลูกค้า’ แบบนี้ !!!


----------------------------------------    - ---         --          -



“พี่ฟ้า ! ทำไมแค่น้ำยำมันถึงได้ยากแบบนี้ล่ะ...โอ๊ย น้ำมะนาวเข้าตาเลย แสบอ่ะ !!”

‘เอ้าๆ รีบไปลืมตาในน้ำไป พี่บอกแล้วไงว่าให้คุณป้าแหม่มช่วยคั้นน้ำให้ก่อนก็ได้ ดื้อจะทำเอง...เป็นยังไงล่ะ’ เสียงหวานใสเอ่ยบอกแบบเห็นหน้าผ่านทางหน้าจอโน๊ตบุ๊คยี่ห้อดัง น้ำฟ้าส่ายหน้ามองคนที่สองปีนี้ติดต่อกันอยู่ตลอด จนตัวเองรักเป็นน้องชายแท้ๆไปแล้วด้วยความเอ็นดู

“ก็...ก็พี่ยะบอกให้...”

‘...พระจันทร์ลงมือทำกับข้าวเองเป็นเวลาสองอาทิตย์’

“อื้อ” พระจันทร์รับคำหน้ายุ่งตาหยี โดยมีคุณป้าแหม่มกุลีกุจอหยิบผ้าเย็นมาให้คุณหนูตัวเล็กเช็ดตาเพิ่มเติม น้ำฟ้ามองคนตัวเล็กที่พยายามจะหั่นมะนาวต่อแล้วอดนึกสงสารไม่ได้ ...เชื่อคำพี่ยิ่งกว่าอะไร ทำตามทุกคำสัญญา ยอมรับทุกข้อแม้ที่มีระหว่างกันกับพี่ชายสามีตัวเองแบบสุดหัวใจ... คุณยะจะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าพระจันทร์ลงทุนลงแรงทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้แก่กันแค่ไหน

“พี่ฟ้าผสมน้ำมะนาวกับน้ำปลาเสร็จแล้วทำอะไรต่อ...” พระจันทร์เอ่ยถาม นิ้วมือแสบไปหมดเพราะโดนมีดบาดไปหลายทีแต่เพราะไม่ลึกมากจึงไม่มีรอยเลือด แต่ทว่ากรดจากน้ำมะนาวก็กัดให้นิ้วน้อยแสบพอควร...

‘ใส่น้ำตาลจ่ะ...ไม่ต้องเยอะนะ กะให้พอมีรสชาดหวานปะแหล่มๆก็พอ’

“เอ๋า...แล้วจันทร์จะรู้มั้ยเนี่ยว่าต้องใส่ขนาดไหน...” พูดพลางก็ตักน้ำตาลทรายขาวขึ้นมาเพียงติดปลายช้อนนิดหน่อย ก่อนจะหย่อนลงถ้วยน้ำจิ้มเล็กๆแล้วคนๆ

“ใส่อีกหน่อยก็ได้ค่ะคุณหนู นี่ซักประมาณนี้นะคะ...” ป้าแหม่มที่ยืนเป็นลูกมือ...หรือพูดให้ถูกคือเป็นผู้คุมคุณหนูตัวน้อยไม่ให้ระเบิดห้องครัวของหล่อนตัดสินใจยื่นมือเข้าช่วยสาธิต ว่าการใส่น้ำตาลให้พอหวานปะแหล่มในขณะที่คุณหนูเพิ่งผสมน้ำมะนาวเข้าไปสามลูกนั่นคือประมาณไหน...

“อ๋อ...แล้วยังไงต่อครับ” พอคนๆเจ้าน้ำตาล น้ำปลา และน้ำมะนาวจนละลายกันดีแล้วพระจันทร์ก็ออกปากถามคนที่อยู่ในจอคอมพิวเตอร์ต่อ รู้สึกแสบนิ้วจนต้องแอบเอามาอม แล้วก็อี๋...ทำไมมันทั้งเค็มทั้งเปรี้ยวแบบนี้ล่ะ แหวะ...

‘เสร็จแล้วก็ตั้งทิ้งไว้ มาทอดไข่ดาวจ่ะ...ทานกันกี่คนล่ะ ถ้าสองคนก็ทอดซักสามสี่ฟองก็พอ...’ น้ำฟ้าแนะนำ วันนี้พอเจ้าน้องชายตัวน้อยเฟสไทม์มาหาจากฮ่องกงบอกว่าจะลงมือเข้าครัวเอง เขาก็คิดว่าน้องคงเบื่ออยากทำกับข้าวกินเองเลยแนะนำให้ทำเมนูไข่เจียว ไข่ต้ม ไข่ตุ๋นแบบง่ายๆไป แต่พระจันทร์กลับตอบมาว่า

   ‘ขืนทำเมนูเบสิคแบบนั้นให้พี่ยะทานมีหวังโดนล้อแหงว่าหมดสองอาทิตย์ หน้าพี่เขาคงเหมือนไข่ จันทร์อยากทำอะไรที่มันยากกว่านั้นอ่ะครับพี่ฟ้า...น้าๆ’ ก่อนจะตบท้ายด้วยลูกอ้อนเข้ามาไม่ต่างจากเจ้าลูกชายพุงกลมๆของเขาเวลาอ้อนขอของเล่นเลย สุดท้ายน้ำฟ้าก็ใจอ่อนบอกเมนูยำไข่ดาวให้คนไม่เคยเข้าครัวแบบจริงจังอย่างพระจันทร์ได้ลองหัด... แล้วก็อย่างที่คิด ถ้าไม่มีคุณป้าแหม่มอยู่ช่วย ป่านนี้นิ้วขาวๆทั้งสิบนิ้วคงไม่เหลือ...

“อ๊ะ! ชิวชิว ออกไปก่อนนะ เดี๋ยวโดนน้ำมันลวกไม่รู้ด้วย...” และระหว่างที่คนตัวบางกำลังพยายามจะเทน้ำมันลงบนกะทะร้อนๆก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกว่ามันมีขนอะไรนุ่มๆมาถูไถอยู่ที่เนินขาอ่อนแบบไม่ให้ทันตั้งตัว...

   ใช่...ฟังไม่ผิดหรอก เนินขาอ่อน เพราะไอ้เจ้าสิ่งนั้นมันตัวสูงใหญ่เท่าขาเขาเลยทีเดียว...มันคือ ‘สัตว์เลี้ยง’ ในบ้านหลังนี้ที่วันก่อนพี่ยะเกือบได้โดนมานอนเล่นด้วยแล้วนั่นแหละ...แต่ทว่าเจ้าสัตว์ตัวนี้มันจะเป็นสุนัขหรือแมวตัวน้อยๆน่ารักๆแบบบ้านอื่นเขาได้ยังไง ในเมื่อเจ้านายของมันคือคุณชายสุริยะมณฑล ผู้มีฉากหน้าเป็นนักธุรกิจเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ทั่วเกาะฮ่องกง แต่เบื้องหลังคือเจ้าพ่อบ่อนคาสิโนและผู้เก็บอากรท่าเรือที่แม้แต่รัฐบาลก็ไม่มีสิทธิ์เก็บแม้แต่เซนต์เดียวอย่างผู้ชายคนนั้น!

   หัวอันใหญ่โตของเจ้าชิวชิวพยายามซุกไซ้หว่างขาของผู้เป็นนายอีกคนของบ้านตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนอย่างต้องการจะอ้อน ลายพาดกลอนจางๆขยับไหวราวมีชีวิตจนพระจันทร์ต้องเอื้อมมือข้างหนึ่งมาลูบที่ศีรษะเพื่อบอกให้มันถอยออกไปก่อน...แต่ดูเหมือนเจ้าสัตว์ตัวใหญ่นั่นจะไม่ยอมไปไหน เพราะมันตัดสินใจทิ้งตัวนอนตะแคงข้างพิงขาเจ้านายเสียอย่างนั้น...

“สงสัยจะทะเลาะกับเจ้าซิมบ้ามาอีกล่ะสิท่า...ถึงได้มานอนอ้อนคุณหนูอยู่แบบนี้น่ะ...” คนกำลังมือเป็นระวิงกับการเบาเตาแก๊สให้คุณหนูคนโปรดเอ่ยเดา เพราะตอนนี้คนบอกจะทำอาหารเองเริ่มก้มลงไปให้ความสำคัญกับพุงนิ่มๆห้อยย้อยของสัตว์เลี้ยงตัวโปรดเสียแล้ว...

“อ้าว...นั่นไง นินทาปุ๊บมาปั๊บ เหมือนเจ้านายแกไม่มีผิดเลยนะซิมบ้า...” พระจันทร์ที่นั่งยองๆลงเกาท้องให้ ‘เสือขาว’ ลายพาดกลอนที่นอนนิ่งอยู่แทบเท้าเงยหน้ามองสัตว์เลี้ยงอีกตัวที่ถูกพาดพิง...แน่นอนว่าพอสิ้นเสียงพูดของเขาปุ๊บไอตัวที่นอนอยู่ใกล้เขาก็เริ่มส่งเสียงขู่กรรโชกในลำคอ พอๆกับอีกฝ่ายที่แยกเขี้ยวเข้าหาพอกันเมื่อต่างฝ่ายต่างเจอคู่ปรับ...

   บ้านนี้นอกจากชิวชิวหรือเจ้าเสือขาวลายพาดกลอนตัวที่นอนอยู่กับพระจันทร์นี่แล้ว ก็ยังมีเจ้าสัตว์เลี้ยงหน้าขนที่ชื่อซิมบ้าอีกตัว...เหตุที่มันชื่อซิมบ้าก็เป็นเพราะคนตั้งชอบนิทานเรื่องเดอะ ไลอ้อน คิง เอามากๆ ถึงได้เอามาตั้งเป็นชื่อสัตว์เลี้ยงตัวโปรด...ที่สำคัญ เป็นเพราะเจ้าซิมบ้าที่ว่ายังเป็น ‘สิงโตดำ’ สมกับชื่อตัวในนิทานเรื่องนั้นเสียด้วย...

   แล้วทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้มีทั้งสิงโตและเสือมาเดินเพ่นพ่าน ทำตัวราวกับตัวเองเป็นสุนัขพันธุ์โตๆแบบนี้ได้ล่ะ... คำถามนี้เขาก็เคยถามเจ้าบ้านตัวจริงมาก่อนเหมือนกัน และก็ได้รับคำตอบว่า...เป็นเพราะนิทานเรื่องเดอะ ไลอ้อน คิง อีกนั่นล่ะที่ทำให้เจ้าบ้านตัวสูงร่างบึกคนนั้นอยากลองไปสัมผัสทุ่งหญ้าสวานาและป่าเขาลำเนาไพรแถบแอฟริกาจริงๆซักครั้ง และเขาก็ลงมือทำมันโดยการลากกลุ่มเพื่อนสนิทและลูกน้องหยิบมือบินข้ามน้ำข้ามเขาไปจนถึงถิ่นฐานของเจ้าซิมบ้าในเรื่อง... และด้วยเพราะอยู่ในวัยหนุ่ม เขาจึงอยากนอนกลางดินกินกลางทรายแบบจริงๆจังๆ จึงได้ออกไปกางเต้นท์นอนท่ามกลางดินแดนในเขตสัตว์ป่าแทนการเข้าพักในโรงแรมหรูแบบที่คนรวยทั่วไปเขาทำกัน และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้เจอกับเจ้าซิมบ้า

            ด้วยความที่เจ้าซิมบ้าไม่ใช่สิงโตธรรมดา แต่เป็นสิงโตดำที่นานๆจะมีขึ้นซักหน สภาพที่คุณสุริยะมณฑลไปเจอในตอนนั้นจึงเป็นลูกสิงโตตัวน้อยที่นอนหายใจรวยรินใกล้จะตายแหล่มิตายแหล่อยู่ในพงหญ้า เนื่องเพราะมันขาดอาหารจากแม่ที่โดนฆ่าตายเป็นซากอยู่ใกล้ๆ แถมยังไร้คนเหลียวแลจากสมาชิกอื่นในฝูงเพราะสีขนที่ผิดแผกแตกต่างจากสิงโตตัวอื่น...พี่ยะจึงตัดสินใจนำมันมารับการรักษาที่เต้นท์ของตัวเอง ให้สัตวแพทย์ในทีมที่ร่วมเดินทางไปด้วยช่วยดู ตั้งใจตอนแรกไว้ว่าพอมันหายดีค่อยส่งกลับเข้าฝูง แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มันไม่ยอมห่างกายพี่ยะเลยแม้แต่นิด ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ขู่ฟ่อใส่ทุกคนที่เข้าใกล้พี่ยะ...สงสัยมันคงจะคิดไปว่าพี่ยะเป็นแม่มันละมั้ง...

              พระจันทร์คิดขำๆระหว่างที่นึกเรื่องที่คนตัวสูงเคยเหล่าเกี่ยวกับประวัติของสิงโตเจ้าป่านามซิมบ้าที่กระโดดขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าทางผึ่งผายพลางมองมาที่เขาด้วยดวงตาทอประกายสีทองเจิดจ้ามีชีวิตชีวา... ปลายหางที่เป็นพู่สีดำสะบัดกวัดแกว่งพร้อมปากที่แยกเขี้ยวใส่ศัตรูตลอดกาลอย่างชิวชิวทั้งๆที่อยู่ร่วมบ้านกันแท้ๆ...ไม่รู้เมื่อไหร่และทำไมเจ้าสัตว์หน้าขนสองตัวนี่ถึงไม่ถูกกัน ทั้งๆที่มาจากถิ่นเดียวกันแท้ๆ...

            หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปี พี่ยะที่ติดใจชีวิตนุ่งลมห่มใบหญ้าท่ามกลางป่าเขาที่แลดูแห้งแล้งก็ยกขบวนกลับไปเข้าแคมป์ที่ป่าแถบแอฟริกาอีกรอบ...และคราวนี้ที่เก็บมาได้ก็เป็นเจ้าเสือหนุ่มน้อยขนสีขาวปลอดนี่เอง...เจ้าตัวนี้พลัดหลงกับแม่มาร้องงี๊ดๆอยู่ข้างเต้นท์พี่ยะตอนหัวค่ำ พี่ยะผู้ใจดีก็เลยรับเก็บมาช่วยดูแลให้อีกระหว่างออกตามหาครอบครัวของมัน...ก่อนจะพบว่าแม่ของมันก็กลายเป็นซากเพราะถูกนักล่าแห่งแม่น้ำขึ้นมาจัดการเขมือบจนเหลือเพียงซากกระดูกไว้ให้ลูกน้อยได้ดูต่างหน้าเพียงเท่านั้น...และด้วยตรรกะอันชาญฉลาดของพี่ยะว่าเจ้าซิมบ้าของพี่แกควรจะมีเพื่อน เจ้าชิวชิวเลยได้โอกาสมาอยู่ร่วมบ้านนี้ด้วยอีกตัวหนึ่งนั่นเอง...

             คำให้การเพิ่มเติมจากคำบอกเล่าของป้าแหม่ม ผู้ที่คุ้นเคยกับเจ้าสองตัวนี้มาตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมาก็บอกว่า...เจ้าซิมบ้าจะหวงพี่ยะยิ่งกว่าอะไรดี เข้าใจคำสั่งและเชื่องกับพี่ยะเพียงคนเดียว ทำตัวเป็นร็อตไวเลอร์ตัวโตที่ทำหน้าที่อารักขาเจ้านายได้ดีไม่มีที่ติ ส่วนเจ้าชิวชิวนี่จะออกแนวเกเรแต่ขี้อ้อน คล้ายไปทางเยอรมันแชพเพิร์ด หมาตำรวจผู้เย่อหยิ่ง เชื่อฟังคำสั่งและปฏิบัติตามได้อย่างแม่นยำ...ปกติชิวชิวก็จะดูชิวสมชื่อ แต่ตั้งแต่สองปีก่อนที่พระจันทร์เริ่มก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...ก็ดูเหมือนเจ้าชิวชิวจะถูกชะตาพระจันทร์เข้าอย่างมาก...มันเริ่มทำตัวเป็นลูกแมวแล้วก็เข้าหาพระจันทร์ก่อน พร้อมยอมให้ลูบหัวเล่นได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ผิดกับซิมบ้าที่ออกท่าทางไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาซักเท่าไหร่นัก...ก็คงจะเพราะหวงเจ้านายมันนั่นแหละ

            ตอนนี้คนทั้งบ้านเลยเป็นอันรู้กัน ว่าเจ้านายของซิมบ้าน่ะคือพี่ยะ...แต่เจ้านายของชิวชิวก็คือเขา แบ่งอำนาจกันอย่างเบ็ดเสร็จ ถ้าหากอยากปราบพยศตัวไหนที่ไม่เชื่อฟังก็ให้ไปเรียกเจ้านายฝ่ายนั้นมาจัดการ รับผิดชอบหน้าที่การควบคุมสองสัตว์หน้าขนกันไปโดยปริยาย และเหมือนเจ้าสองตัวนี่ก็ดูจะพออกพอใจอยู่ไม่ใช่น้อยเลยทีเดียวเชียวล่ะ...แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นใช่ว่าซิมบ้าจะเกเรกับพระจันทร์หรอกนะ แค่อาจไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาร้อยเปอร์เซนต์ และเพราะมันอาจจะไม่ค่อยคุ้นนักกับเจ้านายรายใหม่ก็ได้ แต่ว่าตอนนี้บางครั้งมันก็อนุญาตให้เขาสามารถนั่งเล่นนอนเล่นบนอกมันได้แล้วเหมือนกันล่ะ...

           ...นิสัยเย่อหยิ่งแบบนี้ก็ดูเหมาะกับเจ้านายสุดเจ้าเล่ห์นั่นเหมือนกันแฮะ... พระจันทร์คิดยิ้มๆ

ฉิงโต !!! คุณแม่...ฉิงโตๆๆ...ฉิงโตตัวหย่ายยยยย...’ เสียงอ้อแอ้แบบเด็กกำลังหัดพูดเพราะฟันยังไม่เต็มปากดังขึ้น พระจันทร์หันมองไปทางหน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ก็เห็นคุณแม่ยังสวยแบบพี่น้ำฟ้ากำลังรั้งสองแขนเข้าใต้รักแร้ อุ้มลูกชายตัวจ้อยวัยสองขวบให้ยืนบนหน้าขาพลางชี้ให้ดูมาทางเขา...

‘ช่าย...สิงโตตัวใหญ่ น้าจันทร์มีพี่เสือด้วยนะ...พี่เสือก็ตัวใหญ่เหมือนกัน อยากเห็นมั้ยลูก...’ น้ำฟ้าบอกลูกน้อยพลางขยิบตามาทางเขาว่าเอาเจ้าชิวชิวขึ้นกล้องให้ที เมื่อลูกชายเริ่มเต้นรำแบบออกอาการตื่นเต้นเต็มที่...แหม แค่อยู่บ้านเฉยๆก็เหมือนได้เที่ยวสวนสัตว์ คุณแม่ของน้องหนูลินเก่งจริงๆ !

“เอ้า ชิวชิว ออกกล้องหน่อย...มีเด็กน้อยอยากเห็น ดูๆ...ไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆซิมบ้าเร็ว...” พระจันทร์ออกคำสั่งพลางชี้ไปที่เก้าอี้ห้องครัวอีกตัวซึ่งอยู่ข้างกันกับเจ้าสิงโตซิมบ้า... ชิวชิวลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านแต่ก็พอเข้าใจว่าเจ้านายอยากให้เขาไปนั่งใกล้กับไอ้บ้าผิวดำนั่น...ที่ถึงจะโตมาด้วยกัน แต่ก็ไม่ถูกชะตากันเลยจริงๆพับผ่าสิ!!!

“แฮ่...หนูลินดูเร็ว เห็นสิงโตมั้ย สิงโตหล่อมั้ยครับ...สิงโตเจ้าป่าชื่ออะไรนะ จำได้มั้ยคนเก่ง...”

‘เดอะ ไลอ้อน คิงงงงงง...’ เจ้าหนูวัยสองขวบฉลาดเป็นกรดพูดชื่อหนังเสียงดังฟังชัดก่อนทำท่าปล่อยแสงพิฆาตแบบอุลตร้าแมนใส่ผู้เป็นน้าผ่านกล้อง...

“ไลอ้อน คิง น่ะเป็นชื่อเรื่อง...แต่พระเอกชื่ออะไร เร็วๆๆนึกเร็ว ติ๊กต่อก...” พระจันทร์แกล้งหยิบหน้าจอโน๊ตบุ๊คมาตั้งโต๊ะให้สองหนุ่มหน้าขนมองใกล้ๆ ชิวชิวมีท่าทางเอียงคอแบบสงสัย ก่อนจะอ้าปากโชว์เขี้ยวประมาณว่าเขางับมันได้รึเปล่า พระจันทร์จึงต้องรีบเอื้อมมือไปหุบปากมันให้เข้าหากัน เพราะกลัวว่าคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของพี่ยะจะได้มีรอยฟันเจ้าเสือใหญ่ซักสองสามกร้วมภายในไม่กี่นาทีนี้แน่...
 
   ผิดกับเจ้าซิมบ้า ที่ยืดอกใหญ่ก่อนจะคำรามออกมาเบาๆแบบไว้ตัวเมื่อได้ยินเสียงเด็กสองตัวกระจิ๋วในกล่องสี่เหลี่ยมเรียกชื่อมันซ้ำๆ...

‘ซิมบ้า !...ซิมบ้า !!!! ซิมบ้าๆๆ’ หนูลินกระโดดโลดเต้นเมื่อเห็นท่าทางสิงโตเจ้าป่ากำลังคำรามแบบต้องการจะโชว์พลังเสียงเหมือนในการ์ตูนที่เคยดู

“เก่งมากกกกกกก แล้วตัวนี้ล่ะครับ...เจ้าสีขาวนี่ชื่ออะไรน้า พี่เสือของน้องลินชื่ออะไรนะลูก...” พระจันทร์ยิ้มแฉ่งพลางมองหลานชายตัวน้อยทำท่านึกราวกับเบ่งอึอยู่บนตักคุณแม่...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-02-2013 12:02:04


‘ฉะ...ฉิว...ฉิว’ เด็กน้อยพยายามจะออกเสียงให้ชัด จนเมื่อได้ยินเสียงคุณแม่เอ่ยชื่อที่ถูกต้องให้ก็กรี๊ดเสียงดังก่อนจะเรียกชื่อเสือหนุ่มลายพาดกลอนจางๆหลายครั้ง ‘ชิวชิว!! ชิวชิว กับ ซิมบ้า !!!  ชิวชิวกับซิมบ้า !!! เย้........น้องลินเก่งมั้ยคุณแม่...’ เด็กน้อยหันไปขอรางวัลจากหม่าม๊าที่ตัวเองพูดได้ถูก และก็ไม่ผิดหวังเมื่อริมฝีปากนุ่มๆของคนเป็นแม่ฝังจูบซ้ำๆลงบนแก้มนิ่มเสียเต็มรัก...

“โห...เรียกพร้อมกันอย่างนี้ก็ตายน่ะสิ ดูสิ...คำรามแข่งกันใหญ่แล้ว” พระจันทร์ว่าพลางอ้อมไปยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเจ้าสัตว์หน้าขนสองตัวพลางดึงหูของทั้งให้ตั้งชันขึ้น

‘ระวังๆพระจันทร์ เดี๋ยวมันก็โกรธแล้วกัดเอาหรอก...’ น้ำฟ้าร้องเตือน จะกี่ครั้งที่ได้เห็นสองสัตว์เลี้ยงของพี่ชายแท้ๆของพ่อหนูลินเขาก็อดจะหวาดหวั่นไม่ได้ ตามประสาคนธรรมดาที่คุ้นเคยกับสองสัตว์นักล่าพวกนั้นแค่ในกรงสวนสัตว์เท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเห็นน้องชายตัวน้อยของเขากำลังทำท่าเล่นกับพวกมันราวสัตว์เจ้าป่ากลายเป็นหมาบ้านธรรมดาไปเสียได้...

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่าพี่ฟ้า... ซิมบ้ากับชิวชิวไม่ทำอะไรจันทร์หรอก ออกจะชอบ...เน้อ” พร้อมกับที่พูด คนไม่กลัวสัตว์ป่าก็ก้มลงจูบปลายจมูกของซิมบ้า แล้วย้ายไปจูบแก้มเจ้าชิวชิวสองทีติด... และก็ได้ผลเป็นที่น่าพอใจเมื่อซิมบ้าเอียงหัวมาไถอกเขา ส่วนชิวชิวไม่ต้องพูดถึง แทบจะปีนขึ้นไปเหยียบหัวเขาอยู่แล้วมั้ง...

‘เฮ้อ...ยังไงน่ะนะจันทร์ก็ต้องระวัง สัตว์ป่าไม่เหมือนสัตว์เลี้ยงตามบ้าน สัญชาตญาณของมันน่ะแรงนะ...’

“...จันทร์ชินแล้วล่ะพี่ฟ้า อยู่กับคนสัญชาตญาณแรงยิ่งกว่าสัตว์มาได้ตั้งสองปี...เสือกับสิงโตน่ะ ชิวชิว...” เจ้าเสือหนุ่มนึกว่าเจ้านายเรียกชื่อตัวเองก็เลยแหงนหน้ามอง ก่อนจะไซร้หัวอันใหญ่โตเข้าไปใต้คางของผู้เป็นนายตัวจิ๋ว...

‘เอาล่ะๆ เล่นมามากแล้ว ทอดไข่ได้รึยัง...กะทะไหม้แล้วมั้ง...’ น้ำฟ้าเตือนน้องเมื่อดูเหมือนมันจะเลยเวลาที่น้ำมันจะร้อนไปได้หลายนาทีแล้ว

“ป้าทอดให้เรียบร้อยแล้วค่ะ...” และทันทีที่พระจันทร์สะดุ้งเตรียมเดินไปทางเขา คุณป้าแหม่มใจดีก็ยื่นจานกระเบื้องที่ข้างบนมีไข่ดาวสีขาวขอบทองเหลืองกรอบน่ากิน วางอยู่บนกระดาษทิชชู่เพื่อซับน้ำมันให้เสร็จสรรพ...

“ว้า...ป้าแหม่ม อย่างนี้จันทร์ก็ไม่ได้ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ยะน่ะสิ กลายเป็นป้าแหม่มเป็นคนทำเสียได้...”

“แหม ก็ป้าเห็นคุณหนูกำลังเพลิน...กลัวเตาจะไหม้เสียก่อน อีกอย่างป้าอยากจะช่วยนี่คะ...รับรอง ป้าไม่บอกคุณยะหรอก จะปิดปากเงียบ!...กริบเลยค่ะ!” คุณป้าแหม่มทำท่าเอานิ้วมารูดซิบปากก่อนจะยกสามนิ้วมาใกล้ๆใบหน้าเป็นสัญญาแบบลูกเสือสามัญ...

“โหย...แค่พี่ยะเห็นสภาพไข่ดาวสวยๆแบบนี้ก็รู้แล้วครับว่าใครเป็นคนทอด”

‘เอาน่าพระจันทร์ ขั้นตอนสำคัญของยำไข่ดาวคือการปรุงน้ำยำต่างหาก ไข่ดาวน่ะใครจะทอดก็ช่างมันเถอะ...แค่คุณยะทานแล้วรู้สึกว่าเป็นรสชาดของพระจันทร์ก็พอแล้วมั้ง...’ น้ำฟ้าที่ได้ยินแต่เสียงแต่ไม่เห็นเหตุการณ์เพราะคนกำลังถือจานไข่ดาวราวของล้ำค่าไม่ได้กลับหน้าจอโน๊ตบุ๊คไปอีกด้าน ยังคงปล่อยให้พี่ชายที่แสนดีคนนี้เผชิญหน้ากับเจ้าสัตว์ยักษ์ใหญ่ที่ดูเหมือนจะเริ่มอยู่ไม่สุข... เพราะมันกำลังยื่นหน้ายื่นตามาดมตรงบริเวณจอเขาใหญ่แล้ว...

“รสชาดของจันทร์...จะดีเหรอพี่ฟ้า จันทร์ว่า...จันทร์ให้ป้าแหม่มทำให้แล้วจันทร์สวมรอยดีกว่า อ๊ะๆ ไม่ใช่อยากจะผิดคำสัญญานะ แค่กลัวพ่อมาเฟียใหญ่เขาท้องเสีย แล้วไปทำงานไม่ได้ จะกลับมาไล่จันทร์ออกจากบ้านโทษฐานวางยาสลอดใส่ในกับข้าวเขาน่ะสิ...” คนเป็นน้องอุทธรณ์ขอความเห็นใจ แต่ศาลอย่างพี่ชายใหญ่ไม่รับพิจารณา

‘ไม่ต้องมาทำตัวขี้เกียจเลย รับปากเขาแล้วก็ต้องทำให้ได้...เอ้า ไปเตรียมเขียงกับมีดไว้ หั่นไข่ดาวเป็นชิ้นพอคำแล้วเอาใส่ถ้วยจ่ะ...หนูลินไม่จิ้มตรงนี้ลูก เดี๋ยวคอมระเบิด บู้ม!! ทำยังไงฮึ?’ ปลายสายคล้ายเสียงพี่ชายเขากำลังกำราบเจ้าจอมซน พระจันทร์จึงได้เอื้อมมือไปคว้าโน๊ตบุ๊คกลับมาจากการกำลังจะกลายเป็นอาหารมือกลางวันให้ชิวชิวแทะเล่น...เพื่อเห็นภาพหลานชายตัวจ้อยกระโดดเสียจนตัวลอยพร้อมเอ่ยว่า

 ‘มันก็ระเบิด บู้มมมม!!! กลายเป็นโกโก้คลันช์!!!’

            พระจันทร์ขำกิ๊กกับท่าทางของพี่ชายที่ต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปไล่จับตัวอ้วนกลมของลูกชายตัวแสบ...แล้วจู่ๆช่วงขายาวภายใต้กางเกงแสล็คสีดำก็เดินมาจากด้านหลังของพี่ฟ้า เพื่ออ้าแขนออกรับการโถมกระโดดจากร่างปุ้มปุ้ยของหลานชายเขาเอง

‘คุณพ่อ!!!’ เจ้าตัวน้อยตะโกนเสียงดังคาอ้อมอกของบิดาร่างสูงผู้เป็นน้องชายสายเลือดเดียวกับพี่ยะ ซึ่งเดินเข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้

‘ว่าไงแม่ลูก...ทำอะไรกันอยู่ เล่นวิ่งไล่จับเหรอ...’ เสียงทุ้มนุ่มคล้ายคลึงกับของพี่ยะลอดเข้ามา เขาเห็นพี่ชายตัวเองหันไปรับกระเป๋าเอกสารของอีกคนมาถือไว้ก่อนจะคว้าท่อนแขนยาวๆให้โผล่หน้ามาจอของเขาทั้งสามคนพ่อแม่ลูก...

‘ฟ้าคุยกับพระจันทร์อยู่ครับ...น้องผมโดนพี่ชายคุณหลอกหล่อให้ทำอาหารให้กินตั้งสองสัปดาห์แน่ะ’ เสียงพี่น้ำฟ้ากล่าวงอนๆแทนเขา

‘ว่าไงเรา...โดนพี่ยะแกล้งมาเหรอ...’

   พระจันทร์ไม่ค่อยคุ้นกับแฟนของพี่ชายบุญธรรมนัก จึงได้แต่พยักหน้าให้พร้อมอมยิ้มกับภาพสามพ่อแม่ลูกผูกพันธ์ในจอ ครั้งหนึ่งเขาก็เคยอยากมีภาพแบบนี้กับครอบครัวตัวเองบ้างเหมือนกัน แต่ตอนนี้มันคงไม่มีทางอีกต่อไปแล้วล่ะ...แอบอิจฉาหนูลินนิดๆเหมือนกันนะ ถึงพ่อกับแม่จะเป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่ก็ได้รับความรักไปเต็มๆเลย...หลานน้าจันทร์...

‘วันหลังก็ไม่ต้องไปยอมมันทุกเรื่องหรอก...ถ้ามันแกล้งอะไรอีกก็บอกพี่ได้ เดี๋ยวจัดการให้’ รังสิมันต์บอกคนที่เปรียบเสมือนน้องชายของภรรยาอย่างใจดี รู้ตัวได้เองว่าตั้งแต่มีลูกก็ใจดีกับคนแก่ เด็ก และคนชรามากขึ้น...นี่สินะ อิทธิพลของคนมีครอบครัวแล้ว หึหึ มันก็ไม่แย่นักหรอก...

“ขอบคุณครับพี่ตะวัน แต่จันทร์ไม่เป็นไรครับ แค่ทำยำไข่ดาว...สบายมาก...” และเพราะต้องการชูสองนิ้วให้พวกพี่ๆดูทางจอ ครอบครัวอีกบ้านจึงได้เห็นรอยนิ้วแดงๆที่เกิดจากการจับมีดหั่นมะนาวเสียเต็มตา พระจันทร์อุทาน ‘อ๊ะ’ ออกมาเบาๆก่อนจะรีบเก็บนิ้วไปไว้ข้างหลัง แล้วย้ำอีกทีว่าสบายมาก เด็กหนุ่มหันไปคว้าเขียงและมีดที่คุณป้าแหม่มหยิบมาวางเตรียมไว้ให้เรียบร้อยมาเตรียมหั่นไข่ดาวตามที่พี่ชายบอก

“ระวังร้อนนะคะคุณหนู...” คุณป้าแหม่มเตือนและคอยระมัดระวังให้ทุกการลงมีด... ครอบครัวสุขสันต์จากเมืองไทยหันมองตากันยิ้มๆกับภาพป้าหลานคู่ใหม่ที่ทำเอาพี่ชายนายสุริยะมณฑลโทรมาบ่นน้อยอกน้อยใจที่ป้าแหม่มเลิกรักกับน้องชายอย่างเขาได้...

‘ฟ้าว่าป้าแหม่มช่วยลวกกุ้งกับหมึกเตรียมไว้ให้พลางๆดีกว่าครับ ขืนปล่อยให้ทำเองคนเดียวมีหวังข้าวเย็นของคุณยะได้กลายเป็นข้าวเช้าแน่ๆ...’ น้ำฟ้าแซวคนเป็นน้องยิ้มๆ ยอมรับว่าตัวเองมีความสุขมากขึ้นตั้งแต่ได้ติดต่อกับพระจันทร์อยู่บ่อยๆ บอกตามตรงว่าถึงเขาเองจะมีลูกมีครอบครัวใหม่ให้ดูแลแล้ว แต่บางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหงา เมื่อตัวเองก็เสียบุคคลในครอบครัวแท้ๆไปจนหมด...พอได้พระจันทร์ที่ตกอยู่ในสถานการณ์คล้ายๆกันมาพึ่งพิง ติดต่อพูดคุยด้วย ทำตัวเป็นน้องชายที่เอาเขาเป็นที่ปรึกษาทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องเรียน น้ำฟ้าก็เลยเทรักให้หมดใจ ยกสถานะของอีกคนมาเทียบเท่าญาติแท้ๆแสนสนิทของตัวเองไปแล้วเรียบร้อย

“อ๊ะๆ ไม่ต้องครับ เดี๋ยวจันทร์ทำเองนะ...” พระจันทร์เอ่ย ระหว่างเอามีดช้อนชิ้นไข่เจียวลงถ้วยกระเบื้องที่ป้าแหม่ม (คนดีอีกแล้ว) เตรียมไว้ให้

“จะเอางั้นเหรอคะ...แต่ป้าว่า ให้ป้าช่วยดีกว่ามั้ยคะ ใกล้ถึงเวลาคุณยะเลิกงานแล้วด้วย...ถ้านัดกับคุณหนูไว้ว่าจะมาทานข้าวเย็นด้วยกันป้าว่าคุณยะน่าจะกลับมาเร็วหน่อยล่ะค่ะ” คุณป้าแหม่มคาดการณ์เวลาในศีรษะอย่างรวดเร็วเมื่อมองการทำอาหารของคุณหนูพระจันทร์ที่ดูท่าจะไม่เสร็จง่ายๆอย่างที่คุณน้ำฟ้าว่าจริงๆ...

“แต่ว่า...” พระจันทร์ตั้งท่าจะค้าน แต่ก็โดนทั้งพี่ฟ้าทั้งป้าแหม่มช่วยกันกล่อมให้เขาเตรียมคลุกเครื่องอย่างเดียวพอ...

   เมื่อสุดท้ายก็ค้านไม่ได้แน่แล้วพระจันทร์จึงยอมหันมาเตรียมเครื่องเคียงอย่างอื่นไว้คลุกแทน เขาหั่นต้นหอม และหอมแดงที่แช่น้ำเตรียมไว้กันแสบตาเวลาหั่นวางแยกไว้ ป้าแหม่มใช้เวลาไม่นานนักในการลวกกุ้งกับหมึกใส่ถ้วยมาให้คุณหนูตัวน้อย พระจันทร์ยิ้มขอบคุณให้ป้าแหม่ม ก่อนจะเทของทุกอย่างลงถ้วยทำยำแล้วเทน้ำยำที่ทำเตรียมไว้ตามไปท้ายสุด จากนั้นก็คนๆคลุกๆตามคำบัญชาของพี่ชายผมยาวผิวขาว

   เจ้าสัตว์หน้าขนสองตัวนั่นยังคงเดินวนไปวนมาสวนกันอยู่ในครัวไม่เลิก...ป้าแหม่มไปเรียกเด็กๆมาช่วยกันทำความสะอาดครัวที่พระจันทร์ทำเลอะไว้พลางๆระหว่างรอให้คุณพระจันทร์เป็นคนลงมือปรุงขั้นตอนสุดท้ายเอง... แรกๆคุณพระจันทร์ก็น้อยใจว่าตัวเองมาทำให้คุณป้าแหม่มและเด็กๆเดือดร้อน แต่ทุกคนกลับส่ายหน้าแล้วบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า กลับรู้สึกตื่นเต้นแทนคุณหนูพระจันทร์เสียอีก ที่จะได้ลองเอาอาหารที่ตัวเองทำเองไปเสิร์ฟให้คุณยะลองชิม...ทุกคนเลยพร้อมใจมามุงดูอยู่ตรงกรอบประตูห้องครัวกันอยู่นานแล้ว

   พระจันทร์ลวกผักเพิ่มอีกจาน มีน้ำพริกสำเร็จรูปใส่กระปุกอยู่ในตู้เย็น และปลากรอบตัวเล็กจากถุงเพิ่มให้อีกจาน มื้อเย็นของพี่ยะก็เป็นอันเสร็จ เห็นท่าทางคุณหนูๆแบบนั้นแต่พี่ยะกลับเป็นคนกินง่ายเกินคาด แต่ละมื้อถ้าพี่ยะกลับมาทานข้าวที่บ้าน พวกป้าๆเขาก็จะจัดอาหารไทยง่ายๆให้แค่สองสามอย่าง เพราะพี่ยะเคยบอกไว้ว่า ทำเยอะไปก็กินไม่หมด เวลางานพี่ยะยังทานแค่ข้าวกล่องกล่องเดียวพร้อมลูกน้องในบริษัทเสียด้วยซ้ำ ไม่ได้ไปนั่งทานตามร้านอาหารหรูๆ เหมือนพวกคนใหญ่คนโตทั่วไป...หน้าที่หลักของป้าแหม่มก็เลยมีแค่คอยเลี้ยงดูพระจันทร์และทำอาหารเลี้ยงคนงานเพียงอย่างเดียว

   พระจันทร์ตัวน้อยค่อยประคองโน๊ตบุ๊คที่ยังคงเห็นภาพพี่ฟ้ากับพี่ตะวันกำลังนั่งเล่นอยู่กับลูกชายวัยกำลังซนบนฟูกมาวางไว้บนโต๊ะทานข้าว แล้วเดินย้อนไปขนถ้วยกับข้าวมาวางจัดเตรียมด้วยตัวเอง จานข้าวเปล่าสองชุดถูกวางเตรียมไว้ตรงข้ามกันบนโต๊ะขนาดแปดที่นั่ง พระจันทร์เอานิ้วชี้เคาะจมูกตัวเองเบาๆว่าโต๊ะอาหารยังดูขาดชีวิตชีวาไป เขาควรจะทำอะไรเพิ่มดี

“ดอกไม้! จริงสิ...จันทร์ขอไปตัดดอกไม้ในสวนมาใส่แจกันหน่อยนะครับป้าแหม่ม...อยากจัดดอกไม้สดใส่แจกัน โต๊ะกินข้าวจะได้ดูสดชื่นขึ้น...” พระจันทร์ตัวน้อยร้องบอกป้าแหม่ม ก่อนที่คนเป็นแม่บ้านใหญ่ที่ถือแก้วน้ำเปล่าเข้ามาให้จะบอก...

“เชิญเถอะค่ะ ดอกไม้ของคุณหนูทั้งนั้นแหละ...พี่ยะของคุณหนูสั่งมาลงไว้ให้นี่คะ...” ป้าแหม่มยิ้มเอ็นดูก่อนจะจัดแก้วน้ำและช้อนให้เข้าที่บนโต๊ะ แล้วเอ่ยทักหลานคุณผู้หญิงที่บ้านใหญ่ซึ่งกำลังปีนตักคนเป็นบิดาอย่างสนุกสนานว่า “ว่าไงคะคุณหนูของป้าแหม่ม ตัวโตขึ้นเยอะเลยนะคะ...”

‘ซนหนักขึ้นด้วยครับคุณป้า...’ น้ำฟ้าหันมาตอบคุณป้าแหม่มด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะจับเจ้าตัวอ้วนพนมมือแล้วก้มหน้าไหว้หล่อนผ่านทางโปรแกรมเฟสไทม์ แล้วออกปากนินทาน้องชายกับคุณป้าแหม่มว่า ‘ดูท่าทางพระจันทร์จะมีความสุขกับการโดนแกล้งของคุณยะนะครับ...’

“นั่นน่ะสิคะ...เอ หรือเพราะว่าคุณยะเห็นว่าคุณพระจันทร์อยู่ว่างๆแล้วคงจะเบื่อ ก็เลยหางานมาให้ทำเฉยๆคะ...” ป้าแหม่มถามน้ำฟ้ากลับ

‘ก็เป็นไปได้นะ...ผมฝากป้าช่วยติดตามพฤติกรรมของพี่ยะให้ทีสิ เดี๋ยวนี้ผมว่าเขานิสัยแปลกๆไปหน่อย...’

“แปลกไปยังไงคะคุณตะวัน...”

‘ผมว่า...มันไม่เถื่อนเหมือนเดิมนะสิ...’ รังสิมันต์เอ่ยบอกความคิดเห็น เลยโดนภรรยาคนสวยตีเพี๊ยะไปหนึ่งที

‘คุณยะเขาดูมีความสุขขึ้นก็ดีแล้วนี่ครับ...’ คุณป้าแหม่มได้ยินเสียงคุณน้ำฟ้าแทรกเขามาก็พยักหน้าเห็นด้วย... เพราะหล่อนเองก็สังเกตุเห็นอยู่เหมือนกันว่าตั้งแต่ที่บ้านมีคุณหนูตัวน้อยๆที่วิ่งจัดดอกไม้มือเป็นระวิงนี่เดินไปเดินมา คอยยิ้มคอยอยู่ใกล้ชิดกับคุณยะของหล่อน ก็แลดูเหมือนคุณยะเองจะดูมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าแต่ก่อนจริงๆ...

‘ก็ใช่...แต่พี่ไม่คุ้นนี่นา เคยที่ไหนโทรมาบ่นกับพี่ บอกว่าป้าแหม่มไม่รัก เพราะมัวแต่โอ๋คุณหนูคนใหม่...’ รังสิมันต์แสร้งเลียนแบบคำพูดพี่ชายบ่นออกมาให้คุณป้าแหม่ม คนดูแลพี่ชายเขาฟัง ซึ่งคุณป้าแหม่มก็ขมวดคิ้วพลางบอกคุณหนูกลางของบ้านว่า

“ไม่จริงเสียหน่อยค่ะ ก็คุณยะเองนั่นแหละที่เป็นคนสั่งป้าให้เลี้ยงคุณหนูพระจันทร์ให้ดี แล้วมาทำตัวงอแง...แก่แล้วนะคะคุณยะน่ะ...” ป้าแหม่มกล่าวถึงคุณชายตัวใหญ่ที่ตนเองเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออกด้วยความเอ็นดูปนหมั่นไส้...

‘ป้าอย่าไปพูดแบบนี้ให้มันได้ยินนะ...คงได้มีคนร้องไห้แงๆวิ่งกลับเมืองไทยแน่...ฮ่าๆ’ รังสิมันต์ได้แซวพี่ชายแล้วก็สบายใจ หันไปก้อร้อก้อติกกับภรรยาและลูกชายที่นั่งเล่นกันอยู่ข้างๆ แต่ทันใดนั้นเอง เสียงทุ้มนุ่มของคนที่ถูกนินทาลับหลังอย่างโชกโชนก็สอดแทรกขึ้น ทำเอาทั้งครอบครัวคนที่อยู่เมืองไทย และครอบครัวที่ยังอยู่ที่ฮ่องกงสะดุ้งเฮือกกันเป็นแถว...

“ฉันไม่วิ่งกลับเมืองไทยให้เหนื่อยหรอก...อย่างมากก็ตีตั๋วชั้นหนึ่งบินกลับ ทิ้งคนแถวนี้ให้นั่งร้องไห้ตาบวม...” ปลายประโยคฟังดูน่าจะหมายถึงคนที่เพิ่งนินทาตัวเองว่าแก่อย่างคุณป้าแหม่มที่ไปยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างโต๊ะ แต่ทว่าสายตาที่มองจ้องตรงไปกลับไปหยุดอยู่ที่คนขาวๆในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาว เลยทำให้ไม่รู้กันว่าไหนผิวคนไหนเสื้อไหนกางเกง

“พี่ยะ...จันทร์อยู่นิ่งๆของจันทร์แล้วนะ ยังมาพาลแขวะจันทร์อีกเหรอ...งอนแล้ว” พระจันทร์บ่นเสียงไม่จริงจังและหน้างองุ้มเข้าจริงๆ เด็กหนุ่มหันหน้าเข้าหาแจกันดอกไม้แล้วหยิบกิ่งเฟื้องฟ้าสีชมพูปนขาวเสียบแซมลงไปลวกๆ

“พี่กลับมาถึงบ้านได้ไม่กี่นาที ก็งอนพี่แล้วเหรอ ยังไม่ได้ออกชื่อซักคนว่าจะทำให้ใครร้องไห้...พี่อาจจะหมายถึงป้าแหม่มก็ได้”

“ถ้าหมายถึงป้าแหม่มแล้วมองจันทร์ทำไม...”

“มองไม่ได้รึไง”

“ไม่ได้ ! ไม่ให้มอง...ปิดตาเดี๋ยวนี้ ปิดตาเลย...” พร้อมกับที่พูดพระจันทร์ก็ยกมือเขย่งเท้าขึ้นไปปิดตาอีกคนเสียให้มิด หลังจากเห็นความซุกซนและนัยตาพราวระยับแสร้งจับจ้องตรงช่วงขาของเขาไม่วาง...

‘บอกแค่พี่น้องๆ พี่น้องอะไร...เห็นงอนกันทุกวัน’ รังสิมันต์อดไม่ได้เมื่อฟังแค่คำพูดแล้วพอจะเดาท่าทางออก เลยต้องขอสอดปากเข้ามาซักหน่อย เลยได้เห็นภาพพี่ชายกอดคอคุณหนูพระจันทร์ของคุณป้าแหม่มให้โผล่เข้ามาในหน้าจอทั้งคู่ ก่อนจะยักคิ้วยียวนใส่เขา คนมีครอบครัวแล้วเลยอดไม่ได้ ต้องคว้าเอาภรรยามาหอมแก้มสู้ว่าพวกเขาก็หวานกว่า... แถมยังมีพยานรักตัวน้อยๆที่คลานไปรอบตัวเป็นโซ่ทองคล้องใจอีกต่างหาก...

“...อย่านึกว่าเอาลูกมาสู้แล้ววันนี้พี่จะแพ้นะ เพราะวันนี้...พี่พาลูกชายของพี่กับพระจันทร์มาด้วย...อาตง” ปลายเสียงเรียกชื่อลูกน้องคนสนิท ที่จู่ๆก็เดินถือกล่องกระดาษลังแบบเจาะรูเอาไว้รอบด้านเข้ามาจากประตูห้องอาหาร แถมด้านหลังยังมีพี่ตี้ของพระจันทร์ เดินหิ้วถุงอะไรก็ไม่รู้พะรุงพะรังตามมาด้วย...มือซ้ายของพี่ยะวางมันลงบนเก้าอี้ข้างๆเจ้านาย ก่อนจะเปิดมันออกตามคำสั่ง...

“ว้าว! พี่ยะ...นี่มัน...” พระจันทร์ตาโต ระหว่างมองเจ้าสิ่งที่นอนนิ่งอยู่ในมือของผู้ช่วยพี่ยะ ก่อนจะนำมายื่นให้เจ้านายตัวเองรับไปต่อ

“ถือเสียว่าเป็นของตอบแทน ที่จันทร์ยอมไปนั่งรถเป็นเพื่อนพี่ เล่นโปลิศจับเด็กแว้นเมื่อคืนแล้วกัน...”

“ลูกหมานี่ครับ...! น่ารักจัง...พี่ยะไปได้มาเมื่อไหร่ ซื้อมาเหรอ...” พระจันทร์รีบออกปากถามรัวเร็วระหว่างมองจ้องลูกหมาตัวเล็กมากๆในอุ้งมือของผู้ชายตัวใหญ่

“ไม่ได้ซื้อมาหรอกครับคุณพระจันทร์ มีคนเอามันมาใส่กล่องแล้ววางทิ้งไว้ที่ข้างทางออกบริษัท คุณหยางเหลือบไปเห็นเข้าเลยให้เก็บติดมือมาด้วย...” ซานตงรายงานให้คุณหนูเล็กของบ้านรับทราบ พระจันทร์พยักหน้าเข้าใจเรื่องราว ก่อนจะยื่นนิ้วน้อยๆไปลูบที่ขนนุ่มกลางลำตัวของมันเบาๆ มันมีขนสีเทาหม่นๆ ดวงตาเล็กๆปิดสนิท ครางงี๊ดๆเบาๆอยู่ในอุ้งมือคนตัวโต...

“มันคงเพิ่งคลอดสินะครับ...ตายังไม่ลืมเลย โถ...ถูกเอามาทิ้งเสียแล้ว คงยังไม่เคยเห็นหน้าแม่เลยมั้ง...” พระจันทร์เอ่ยเดาดวงชะตาของเจ้าหมาน้อย เขารู้สึกสงสารมันจับใจ...แต่ว่าเด็กหนุ่มก็ต้องช็อกยิ่งกว่าเมื่อหนุ่มร่างสูงที่อุ้มลูกหมาไว้ค่อยๆปล่อยมันลงในมือให้เขาได้อุ้มบ้างเอ่ยบอกขึ้นว่า...

“เปล่าหรอก...มันตาบอด...พี่เอาไปให้สัตวแพทย์ดูให้แล้ว เขาบอกว่ามันน่าจะอายุได้ราวๆซักสามสัปดาห์เองมั้ง ยังไม่ทันหย่านมเลย คงเพราะมันตัวเล็กแถมยังพิการด้วย เลยโดนคนเอามาทิ้งน่ะ...”

“ตายจริง...คุณยะนี่ชอบจริงๆเลยนะคะ เก็บสัตว์พิการกลับมาเลี้ยงที่บ้านเนี่ย...ทั้งซิมบ้า ทั้งชิวชิว...แล้วยัง...อุ๊ย! ขอโทษค่ะ...!! ป้า...” คุณป้าแหม่มที่เผลอพูดความคิดตัวเองออกมาก็ต้องรีบอุดปากฉับ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหนึ่งในนั้นก็มีใครคนหนึ่งที่มีสภาพไม่ต่างกันยืนฟังอยู่ด้วย...

   พระจันทร์หันไปยิ้มให้คุณป้าแม่บ้านประมาณว่าไม่เป็นไรหรอกครับ...เพราะจันทร์รู้ตัวดี ว่าตัวเองก็เป็นแค่สัตว์เลี้ยงที่ยะเก็บมาเพราะสงสาร เป็นหนึ่งในสัตว์พิการที่ได้รับความใจดีจากพี่ยะอีกตัวหนึ่ง...ก็เท่านั้นเอง...

“จันทร์ว่า...มันไม่น่าจะเป็นลูกของจันทร์กับพี่ยะหรอกครับ น่าจะเป็นของเจ้าซิมบ้ากับชิวชิวมากกว่า...ดูซิน่ะ เดินสวนสนามกันใหญ่แล้ว...” พระจันทร์เอ่ยขึ้นไม่เชิงอยากตัดบทแต่ไม่อยากให้บรรยากาศมันเงียบอยู่แบบนี้ สองสัตว์นักล่าวัยหนุ่มเดินสวนกันไปสวนกันมาเพราะได้กลิ่นสัตว์มีขนประเภทคล้ายคลึงกับตัวเองก็อยากรู้อยากเห็นกันใหญ่ พระจันทร์เลยทำมือให้เจ้าสัตว์สองตัวขึ้นมานั่งบนเก้าอี้สองข้างเขาคนละตัว
   
   ซิมบ้ากับชิวชิวกระโดดขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้อย่างรวดเร็วและว่องไว ปลายจมูกใหญ่โตยื่นเข้าไปดุนๆดมๆเจ้าสัตว์มีขนสีเทาหม่นซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของพระจันทร์อย่างสนใจ ไม่ได้มีท่าทีจะอ้าปากงับเจ้าตัวน้อยลงไปกินแต่อย่างใก ทว่าน้ำฟ้าที่มองอยู่ผ่านจอกลับเสียววาบทุกครั้งที่สองสัตว์ตัวใหญ่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จึงเอ่ยขึ้นว่า...

‘จันทร์...มันจะกินเจ้าตัวเล็กมั้ย พี่กลัวจัง...เอาออกไปห่างๆปากมันหน่อยเถอะ ดูท่าทางแล้ว ถ้าซิมบ้ากับชิวชิวอ้าปากงับคำเดียวคงหมดแน่...’ น้ำฟ้าร้องบอกน้อง ทว่าเด็กหนุ่มกลับส่งรอยยิ้มไปให้ก่อนบอก

“ไม่หรอกน่าพี่ฟ้า...ซิมบ้ากับชิวชิวเป็นยักษ์ใหญ่ใจดี ไม่กินเด็กหรอก...จันทร์จะเลี้ยงเจ้าตัวเล็กอย่างดีเลยพี่ฟ้าไม่ต้องห่วง...” พระจันทร์เอ่ย...พิการแค่ตานี่นะ ไม่ได้พิการใจหรือความรู้สึกเหมือนพระจันทร์เสียหน่อย...เลี้ยงได้ง่ายๆอยู่แล้ว

‘ซักวันบ้านพี่คงได้เปิดกิจการเป็นสวนสัตว์เขาเขียวสองแน่...’ รังสิมันต์เอ่ยแซวคนเป็นพี่ แต่คนโดนแซวกลับทำแค่ยักไหล่ แล้วเอื้อมมือโอบผ่านซิมบ้าที่อยู่ตรงกลางระหว่างเขากับคนตัวเล็กและหมาตัวเล็กเข้ามาใกล้ ชายหนุ่มปรับมุมโน๊ตบุ๊คให้เห็นแต่หน้าตัวเอง หน้าพระจันทร์และเจ้าหมาน้อย ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าตัวเองลงใกล้ๆคนอุ้ม...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-02-2013 12:05:54


   พระจันทร์ยืนแข็งทื่อ เมื่อจู่ๆร่างสูงใหญ่ก็โน้มลงเหนือใบหน้าเขา...หน้าแดงแป๊ดเพราะเข้าใจไปว่าคงโดนหอมแก้มโชว์ครอบครัวพี่น้ำฟ้าแน่แล้ว สองตาหลับสนิทในวินาทีที่ปลายจมูกปัดโดนแก้ม...เพื่อที่ริมฝีปากอุ่นจะผ่านเลยไปก้มลงจูบกระหม่อมเล็กๆของเจ้าหมาน้อยในอ้อมแขนเขาเสียนี่!

‘เฮ้ยๆ...จะทำอะไรก็ระวังบ้างสิวะ’ รังสิมันต์ออกปากเตือนเมื่อเห็นพี่ชายลงมือแกล้งทั้งหมาทั้งคนโชว์เขา เพราะน้ำฟ้าหยิกแขนเขาจนเจ็บไปหมดแล้วตอนนี้...

“ไม่สนเว้ย...พอใจจะทำ ไม่อยากดูก็ปิดไปซะ ไอ้คนครอบครัวอบอุ่น...” สุริยะมณฑลพูด หมั่นไส้นักกับท่าทางจี๋จ๋าอี๋อ๋อของมันกับเมีย ชอบมาหวานให้เขาอิจฉาเล่นเพราะเห็นว่าเขาไม่มีใคร...แต่ตอนนี้สุริยะมณฑลไม่รู้สึกแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว...เมื่อเขาเองก็มีครอบครัวกับเขาเหมือนกันนี่ ...เขามีหมาหนึ่งตัวกับเด็กหนึ่งคน...แค่นี้ก็เท่ากันแล้ว...

‘ไอคนขาดความอบอุ่น ไม่ต้องมาอิจฉากันเลยนะพี่...รีบๆแต่งงานมีเมียได้แล้ว...พ่อเขากังวลว่าจะมีหลานโตไม่ทันลูกผมแล้วจะแบ่งมรดกกันลำบาก...’

“ฉันไม่แคร์หรอก...ลูกฉัน ฉันหามรดกให้เองได้เว้ย...ส่วนของพ่อน่ะยกให้ไอ้ตัวจิ๋วพุงกลมนั่นไปเถอะ...พูดจริงนะเนี่ย พี่สงสารหลาน...” สุริยะมณฑลมองหลานตัวน้อยที่วิ่งจุ้นไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร ทั้งบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ร่าเริงอารมณ์ดี จนดูไม่ออกเลยจริงๆว่าเป็นเด็กมีปัญหาที่พ่อแม่ๆขึ้นไปรออยู่บนสวรรค์กันหมดแล้ว... ไอ้ตัวจิ๋วของเขาลุกไปปีนแม่ทีแล้วก็ไต่ไปหาพ่อ...เขาลองจินตนาการภาพตัวเองมีเด็กมาไต่ไปไต่มาตามตัวแล้วจั๊กจี้พิลึก...ถ้ามีลูกแล้ววุ่นวายขนาดนั้นเขาก็คิดว่าไม่มีเสียดีกว่า เขาเป็นพวกหวงอิสระของตัวเองมาก...และที่สำคัญก็ไม่ได้คิดว่าชีวิตในวงการนี้มันจะยืนยาวอะไรขนาดนั้นด้วย...

‘ถ้าสงสารก็รีบๆหาน้องมาให้ลูกผมได้แล้ว...ไม่ใช่ว่าชีวิตนี้กะแต่งกับงานจริงๆใช่มั้ยเนี่ย’

“อยากได้น้องให้ลูกก็ทำกับเมียแกสิวะ...มาบอกให้ฉันหาทำไม”

‘...ไม่ทันแล้วครับ ฟ้ามีน้องให้หนูลินไม่ได้แล้วล่ะ...แต่ถ้าพระจันทร์ล่ะก็ไม่แน่...อ๊ะ!’ คนผมยาวผิวขาวเอามือปิดปากฉับเมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรที่ไม่สมควรออกไปเสียแล้ว

“พี่ฟ้า!!!” พระจันทร์เรียกชื่อพี่ชายเสียงเข้ม ตากลมโตเหลือบมองคนตัวโตข้างกายที่หันมามองหน้าเขาอย่างสงสัย...ท่าทางเดียวกันเป๊ะกับพี่น้ำฟ้าที่ก็โดนคุณรังสิมันต์หันมองแล้วหรี่ตาราวต้องการบังคับให้อธิบายประโยคเมื่อครู่ให้ชัดเจน...

‘คือ...ฟ้าหมายถึง ฟ้าไม่สามารถไปแต่งงานแล้วก็มีภรรยามีลูกกับคนอื่นได้แล้วนี่ครับ ก็ฟ้าเป็นของคุณแล้วนี่ ขืนไปมีคนอื่น เขาคงโดนคุณยิงตายใช่มั้ยล่ะ...แต่สำหรับพระจันทร์ เขายังมีโอกาสแต่งงานแล้วก็มีน้องให้หนูลินได้ไง... ทำหน้าสงสัยทำไมครับ...’ น้ำฟ้าหันไปเลิกคิ้วมองสามีเป็นทำนองถามกลับเมื่อยังเห็นสายตาต้องการล้วงความนัยจากเขาเพิ่มเติม...

   ฝ่ายรังสิมันต์หันกลับมามองสบตากับพี่ชายผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค เมื่อต่างฝ่ายต่างสังเกตอาการคนของตัวเองแล้วสรุปได้ความว่า...น่าจะมีความลับอะไรร่วมกันอยู่แน่ๆ...และแน่นอนว่า พวกเขาสองคนไม่มีทางปล่อยผ่านไปอย่างแน่นอน...

‘ฟ้าว่าได้เวลาพาเจ้าหมูอ้วนไปหาคุณย่าเขาแล้วล่ะ...คุณยะก็ทานอาหารเย็นให้อร่อยนะครับ พระจันทร์เขาตั้งใจทำมากเลยนะ นิ้วแดงหมดเลย... พระจันทร์แล้วเดี๋ยวคืนนี้พี่ค่อยโทรหานะ ไปแล้วๆ ตัวเล็กงอแงใหญ่แล้ว...กินข้าวให้อร่อยนะ’ น้ำฟ้าชิ่งเอ่ยตัดบท โบกมือลาน้องชายกับผู้ชายตัวสูงในจอฝ่ายตรงข้ามแล้วก็เป็นฝ่ายกดปุ่มวางไปก่อนทันที ปล่อยให้พระจันทร์อ้าปากค้างกับการเอาตัวรอดแบบฉับไวของพี่ชายผิวขาวผมยาว

           ดวงตากลมโตกระพริบปริบหันมองไปข้างๆอย่างเต็มตา และก็พบว่าอีกคนนั้นหันมองเขาอยู่ก่อนแล้ว...

“คุณ...จะ...ทานเลยมั้ยครับ เดี๋ยวยำจะเย็นหมด...จันทร์ทำสุดฝีมือเลยนะ อาตง...พี่ตี้ ทานด้วยกันนะครับ กับข้าวเยอะแยะเลย...” พระจันทร์ใจดีหันไปชวนสองลูกน้องชายหนุ่มให้นั่งร่วมโต๊ะด้วยซะเลย แต่สองหนุ่มนั่นก็เหมือนรู้ทัน ก้มหน้าปฏิเสธทันทีเมื่อมองกับข้าวแล้ว...มันช่างห่างไกลจากคำว่าเยอะแยะสำหรับคนสี่คนเหลือเกิน...

“เอาเถอะ...ป้าแหม่มตักข้าวเลยแล้วกัน...จันทร์ก็นั่งลงสิ จะได้ทานพร้อมกัน” สุริยะมณฑลมองดูอาการกาวตราช้าวติดปากของคนตัวเล็กแล้วก็ได้แต่เก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจ รู้ดีว่าต่อให้เค้นให้ตายยังไงท่าทางความลับที่สองเตี้ยนี่ร่วมกันปกปิดคงไม่มีทางหลุดออกมาแน่...

   ...ท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัดของเมียน้องชายที่ว่า ตัวเองมีลูกให้ไม่ได้อีก แต่พระจันทร์ยังมีได้...หมายความว่ายังไงกันแน่...เหตุผลไม่น่าจะใช่อย่างที่คนผมยาวนั่นอธิบายเพียงอย่างเดียวแน่ เอ๊ะ...หรือว่าจะหมายถึง เมียน้องชายเอาเป็นหมันไปเรียบร้อยแล้ว เลยมีลูกไม่ได้ แต่พระจันทร์ไม่ได้เป็น...มันก็ไม่น่าจะใช่ความลับอะไรที่ต้องปกปิดหรือทำท่าไม่อยากให้ใครรู้ขนาดนั้นนี่นา...

 “คุณทานเถอะครับ...เดี๋ยวผมพาเจ้าตัวเล็กไปหาที่หลับที่นอนก่อนดีกว่า...”

“ไม่ต้อง...นั่งลง” คนตัวสูงใหญ่ออกเสียงเข้มแนวบังคับตามความเคยชินทันที เมื่ออีกคนรีบหันหลังเตรียมเดินออกไปจากห้องอาหาร

“ถ้างั้น...เดี๋ยวป้าแหม่มไปเอายามาให้นะคะคุณหนู ททานยาให้ครบตามที่คุณหมอสั่ง จะได้ดีวันดีคืนเหมือนตอนนี้ไงคะ...” ป้าแหม่มใช้ให้เด็กๆผู้ช่วยเป็นคนไปตักข้าวให้สองเจ้านายหนุ่ม ส่วนตัวเองก็รีบเดินไปที่ตู้เก็บยา หยิบยาของเจ้านายตัวน้อยที่ได้รับมาเป็นประจำทุกเดือนมาให้

“ป้าแหม่ม...เว้นมื้อหนึ่งไม่ได้เหรอครับ จันทร์ขี้เกียจกินยาแล้วนะ กินทุกวันวันละ 3 มื้อเชียวนะ...เขาบอกว่ากินยามากไม่ดีไม่ใช่เหรอครับ...นะ” พระจันทร์ตัวน้อยบ่นงึมงำ พลางมองยาในถุงที่ตัวเองเอียนเหลือจะกล่าว...แค่ได้กลิ่นก็อยากจะแหวะแล้ว แถมจำนวนยาต่อมื้อก็ไม่ใช่น้อยๆ ถ้าไม่ติดว่ากินยาจนชินคงได้มีแหวะจริงๆกันบ้างล่ะ

“ไม่ได้ค่ะ...คุณหนูต้องกินนะคะ จะได้หายขาดไงล่ะ...เห็นมั้ยเดือนที่แล้วที่ไปหาคุณหมอ คุณหมอยังชมเลยนี่คะ ว่าพัฒนาการด้านการพูดแทบเป็นปกติแล้ว ป้าว่าทานติดต่อกันอีกสักไม่กี่เดือนก็คงได้หยุดแล้วล่ะค่ะ...ก็คุณพระจันทร์แทบจะหายดีแล้วนี่คะ”

“งั้นจันทร์เลิกกินตั้งแต่ตอนนี้เลยได้มั้ยครับ...ป้ายังบอกเลยนี่ว่าจันทร์หายดีแล้ว นะๆ”

“กินยาซะจันทร์...จะได้กินข้าว พี่หิวแล้วนะ...จะให้แขวนท้องรอเรางอแงไปถึงเมื่อไหร่” เมื่อเห็นว่าฤทธิ์กล่อมคนตัวเล็กให้กินยาของคุณป้าแหม่มเหมือนจะไม่ได้ผล สุริยะมณฑลเลยต้องออกโรงเอง...ชายหนุ่มหยิบแก้วน้ำเย็นๆมาดื่ม ได้กลิ่นเตยหอมปนกลิ่นมะลิลอยขึ้นมาอ่อนๆ มันช่วยให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว...มิน่าล่ะ ผมเจ้าตัวเตี้ยวันนี้ถึงหอมหวานแปลกๆ ที่แท้ก็กลิ่นใบเตยนี่เอง...

“...ก็ได้” พี่ยะพูดแค่คำเดียวเท่านั้นพระจันทร์ก็ยอมกรอกยาเข้าปากตามคำสั่งทันที ป้าแหม่มมองคนดื้อกับคนกำราบแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ...ดูเหมือนจะใจร้าย...แต่สุดท้ายก็ดูจะกลายเป็นใจรักนะคะคุณหนูยะของป้าแหม่ม...

   เจ้าลูกหมาน้อยสี่ขาตาปิดนอนสงบเงียบอยู่บนตักของพระจันทร์ เด็กหนุ่มลองวางมันลงบนผ้าที่ปูรองไว้บนโต๊ะทานข้าวแล้วล่ะเขาจะได้กินสะดวก แต่เสียงร้องงี๊ดๆที่ดังขึ้นทันทีที่เขาปล่อยมือก็เหมือนสัญญาณว่ามันไม่อยากไปไหนไกลจากเจ้านายตัวอุ่นที่โอบอุ้มตนอยู่เมื่อครู่ พระจันทร์ก็ยิ่งสงสารหนัก อุ้มเอาไว้กับตัวไม่ยอมวางอีกเลย... สุริยะมณฑลลอบมองคนตัวเล็กเป็นระยะ เพราะดูเหมือนตอนนี้พระจันทร์จะให้ความสำคัญกับไอ้ตัวจิ๋วมากกว่าเขาเสียแล้ว มันร้องออกมานิด ขยับตัวหน่อยเป็นต้องอุ้มขึ้นมาโอ๋...ทำตัวเป็นแม่หมาบุญธรรมเต็มตัวไปเรียบร้อย...นี่ถ้าให้นมเองได้คงทำไปแล้วมั้ง

   ส่วนยำไข่ดาวที่อีกคนลงมือทำให้ก็ดูเหมือนจะเปรี้ยวนำจนโดด และสุริยะมณฑลก็ไม่คิดจะเก็บคำวิจารณ์นั้นไว้กับตัว เขาพูดออกมาให้คนทำได้รับรู้รสชาดฝีมือตัวเองเพื่อจะได้นำไปปรับปรุงต่อ...แต่ถึงจะติโน่นว่าผักลวกดิบไป หรือจะตินี่ว่าชิ้นไข่ดาวเปรี้ยวเค็มไม่เท่ากันก็เถอะ...แต่พระจันทร์ก็เห็นว่าทั้งสองจานกลับขายดีชนะขาดปลากรอบอันเป็นของโปรดของเจ้าตัวเสียอีก...

   เด็กหนุ่มกลืนอาหารลงท้องไปได้เพียงเล็กน้อย...ถึงจะน้อยใจที่โดนติทุกจานที่ทำแต่ก็ยังรู้สึกดีอยู่ที่อีกคนกลับฝืนกินกับข้าวที่เขาทำจนหมด...ในสมองก็บันทึกไว้เรียบร้อยว่ารสชาดที่พี่เขาน่าจะชอบเป็นอย่างไร จะได้เอาไปปรับแก้ในครั้งต่อไป...

   มือขาวนิ่มนวลที่ลูบขนเจ้าลูกหมาขนเทาบนตักค่อยๆแอบเลื่อนมาวางทาบบนหน้าท้องของตัวเองเบาๆ พลางก้มลงมอง...เขาไม่ได้โกหกใครเรื่องที่ตัวเองเป็นคนพิการ...แม้จะไม่ถึงขั้นเป็นบุคคลทุพพลภาพ ประเภทไม่มีสมรรถภาพในการทำงานก็เถอะ แต่ทว่าความพิการที่แท้จริงของตัวเขามันไม่ใช่เรื่องที่ใครก็ยอมรับได้ง่ายๆ ความผิดปกติทางด้านสมองจนทำให้พูดเชื่องช้า คิดไม่ทันคนอื่นจึงเป็นข้ออ้างที่ดีให้การไปเอายาบำรุงจากโรงพยาบาลสามัญทั่วไปเป็นประจำทุกเดือน...ซึ่งความจริงไม่กินซักวันมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก...อยากจะพูดออกไปแทบตายว่าเอียนกับยาต่างๆพวกนี้เต็มที แต่ก็ต้องทนบอกใครไม่ได้... รู้อย่างนี้ตัดสินใจผ่าออกไปพร้อมพี่ฟ้าตอนนั้นเสียก็ดี...จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายโดนบังคับกินยาทุกมื้อเพราะโดนนึกว่าเป็นเด็กออทิสติกปัญญาอ่อนเหมือนทุกวันนี้...!



----------------------------------------    - ---         --          -

to be continue...

เอามาลงให้อ่านกันแบบตาแฉะไปข้าง...มากำนัลโทษฐานหายหัวไปนานนนนน ม๊วกๆ >_<

หลังจากนี้จะเป็นช่วงสอบแล้ว...ก็อาจจะเงียบๆหายๆไปอีกซักพัก แห่ะๆ แต่ยังไงก็จะพยายามมาต่อให้บ่อยมากขึ้นนะจ๊ะ !!  :fire:




หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 28-02-2013 13:10:24
โอ๊ยยยยน่าร๊ากกก

สัตว์เลี้ยงของบ้านนี้มันเก๋จริงๆ ฮ่าๆๆ เสือกับสิงโต ดูเข้ากัน
ตอนนี้มากันทั้งสองบ้านเลยย  คิดถึงนู๋ลิน  :-[
นู๋ลิน ฟ้า กับ จันทร์น่ารักม๊ากกก ชอบ


แล้วก็ฟ้ากับจันทร์ เปนกระเทยแท้ใช่มั้ยยยย~ แอร๊ยย  ปล.เคยอ่านเรื่องกระเทยแท้กับกระเทยเทียมมาแบบผ่านๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 28-02-2013 13:19:51
ผ่าอะไรอ่ะ ฟ้ากะจันทร์เป็นอะไร
ตกลงไม่ได้เป็นออทิสติก?
แต่เป็นผู้ชายที่มีมดลูกหรือสามารถมีลูกได้ใช่มะ
ใช่แน่ๆ เอ๊ะหรือไม่ใช่ อ๊ากกกกส์ค้างๆๆอยากรู้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 28-02-2013 13:59:48
ผ่าอะไรออกง่าาาาา
อยากรู้ว่า2คนนี้เป็นอะไรร
มีลูกได้หรอ!! O.o
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-02-2013 14:24:14
แอบค้างนะเนี่ย
พระจันทร์กับน้ำฟ้าต้องเป็น ช ที่ท้องได้แน่เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 28-02-2013 15:27:14
ตาแฉะจริง ยาวมากค่ะ อ่านจนจุใจเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 28-02-2013 15:32:04
มีความลับอะไรน่ะ! :really2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: beer ที่ 28-02-2013 15:57:12
ถ้าน้ำฟ้ากับพระจันทร์เป็นกระเทยแท้ ก็มีลูกได้ซิ

แต่ที่บอกว่าน้ำฟ้าผ่าออกไปแล้วน่าเสียดายจัง

ไม่งั้นหนูลินได้มีน้องๆเพิ่มอีกหลายคนแน่นอน  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 28-02-2013 16:16:14
น่ารักจังเลยเรื่องนี้
น้องพระจันทร์น่าเลิฟสุดๆ
ครอบครัวสุขสันต์พ่อแม่ลูกน่ารักฝุด
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 28-02-2013 16:22:32
ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกพี่ยะนี่ทั้งขี้แกล้งขี้หื่นนะ55555555555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 28-02-2013 16:37:40
ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณ คนเขียน มากกกกกกกกกกกก

มาให้ยาวแบบจุใจเลย แต่ว่าก็ค้างตอนสำคัญให้อยากรู้อีกแล้ว

แต่ไม่เป็นรัยค้า รอได้ หุหุ 

ว่าแต่ ฟ้า กะ น้องจันทร์ เป็นอะไรอ่ะ ทั้งสองคนสามารถมีลูกได้หรอ??

อยากรู้จังเลยอ่ะ  :m28: :m28:

มาไวไวๆ น้า

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 28-02-2013 17:00:24
อะไรกัน
ฟ้ากะน้องพระจันทร์เป็นอะไร
ผ่าอะไรออกไป
อย่าทำให้เค้าอยากรู้ซิ
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-02-2013 17:05:00
อยากมีสัตว์เลี้ยงแบบบ้านพี่ยะจังเลย
น้องจันทร์มีความลับอะไร
อยากรู้มากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 28-02-2013 17:12:33
โอ้ว...น้องพระจันทร์ท้องได้หรือเปล่า :z2:
อะหุๆๆๆ ป้าๆ อยากมีหลานอีกคนแล้ว :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 28-02-2013 17:49:11
มีอะไรอยู่ในท้องจันทร์ล่ะเนี่ย
มดลูกหรอ = =
หรืออะไรยังไง
พี่ยะรีบสืบเร้วววว ><

แล้วก็ชอบสัตว์เลี้ยงบ้านนี้มาก
เก๋ที่สุดเลยอ่ะ
เลี้ยงเสือกะสิงโต 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-02-2013 18:00:07
 :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-02-2013 18:00:56
อยากรู้อ่ะ ผ่า อะ ไร

แต่ตอนนี้น่ารักจัง

คู่หมั้นพี่ยะ คือพระจันทร์น้อยอ๊ะป่าวน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 28-02-2013 18:19:59
อยากรู้อ่ะว่าสองคนนั้นมีความลับอ่ะไรกัน. จันทร์ท้องได้เหรอๆน้ำฟ้าด้วยรึเปล่าน้าาาาาา ชอบจังค่ะพี่ยะน่ารัก จันทร์ก็น่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 28-02-2013 18:30:35
ต่อด่วน อยากรู้ว่าที่พระจันทร์ผ่าออกคือมดลูกใช่มั้ย เป็นกะเทยแท้ใช่ไหม ชอบเรื่อที่ท้องได้อ่ะ รออยู๋นะ รีบมต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: white-goddess ที่ 28-02-2013 18:47:33
ที่ปิดบังกันเนี่ย  ใช่เรื่อง

นู๋จันทร์ท้องได้รึเปล่า ???
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 28-02-2013 19:02:12
เหยยยยยยยยยยยยยย

ความลับอะไรอะสองเตี้ย เค้าอยากรู้ด้วยคน
ถ้าท้องได้ก็จัดเลยนะพี่ยะ

ชอบบทนี้อะ พี่ยะถึงจะดูโหดเถื่อน แต่ก็หวงพระจันทร์มากๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 28-02-2013 19:04:02
 o22  ซิมบ้ากับชิวชิว นั่นคือสัตว์เลี้ยงธรรมดาใช่มั้ยคะ
 :z3: ว่าแต่น้องจันทร์กับพี่น้ำฟ้ามีความลับอะไร แล้วพี่น้ำฟ้าตัดอะไรทิ้ง อยากรู้แล้วนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 28-02-2013 19:18:15
ลองเป็นความลับของพระจันทร์กับน้ำฟ้าแล้ว คิดว่าพี่ยะกับพี่ตะวันไม่ปล่อยไว้หรอก ต้องสืบรู้จนได้นั้นแหละ

หนูลินคิดถึงจังเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 28-02-2013 19:47:37
แล้วพระจันทร์เป็นอะไรกันแน่ อยากรู้มากๆ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-02-2013 20:27:09
 เห้ย!!! คู่นี้แฟนตาซีมาก!!! เสือ สิงโต หมาตาบอด ผู้ชายท้อง...โอ้ เจ๋ง!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 28-02-2013 20:57:17
ทำไมมมมมมมมมมมมมมม จริงๆไม่ได้เป็นออทิสติกแต่เป็นอะไรอะ
ผู้ชายที่มีลูกได้? หรอ?
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-02-2013 21:05:22
 :m28: :m28:

เหมือนน้องจะท้องได้อ่ะเปล่า



แต่ยังแอบหมั่นไส้พี่ยะ ไม่ชัดเจนซะที ทุกวันนี้น้องก็ยังกดเก็บความรู้สึกน้อยใจว่าตัวเองเป็นแค่สัตว์เลี้ยงของพี่ยะเท่านั้น ชิส์ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: mujika_keita ที่ 28-02-2013 21:15:08
พระจันทร์แกล้งทำเป็นออทิสติก
อ้าว งี้ก็รู้น่ะสิว่าพี่ยะเป็นคนฆ่าพ่อ พี่แกเล่นยิงต่อหน้า

ตอนแรกที่บอกว่าพระจันทร์มีลูกให้ได้ คิดว่าพระจันทร์มีแฟนสาวซะอีก 5555++

สิงโตดำกับเสือโคร่งเผือก ไอ๊ย่ะ!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 28-02-2013 21:17:16
หือออออออออ ตกลงน้องเป็นอะไรน่ะ อะไรผ่าออก อะไร เค้างงน้าาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 28-02-2013 21:30:04
น้องจันทร์มีความลับมาให้คิดอีกข้อนึงแว๊ว 
แต่เอ่อ...พี่ยะรสนิยมสัตว์เลี้ยงพี่เนี้ย น่านับถือจริงๆ แปลก แหวกแนว  o22
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-02-2013 21:31:52
จันทร์เป็นกระเทยแท้ช่ายป่ะ มีลูกได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-02-2013 21:36:09
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 28-02-2013 21:50:29
คิดถึงพ่อตะวัน แม่ฟ้า นู๋ลินมากกกกก อรั๊ยยยย

ตอนนี้พี่ยะก็น่ารักแบบโหดๆ นะ ชิ น้องจันทร์มีความลับอะไรเนี่ย อยากรู้มากกกกก

 :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 28-02-2013 22:37:22
ผ่าอะไรหว่า :m28:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 28-02-2013 22:41:05
 :impress2:

ดีใจมาต่อแล้ว แต่ทิ้งปมให้ชวนสงสัยกว่าเดิม

พี่ยะ รับมือกะสาวสก๊อยได้ดีมาก ได้เบอร์ไป ก็เปลี่ยนเบอร์มันซะเลย  555

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 28-02-2013 23:06:16
ไม่ใช่ว่าลูน่าท้องได้* 3*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 01-03-2013 01:03:24
น้องจันทร์ท้องได้หรือเปล่า ???

พี่ยะจะมีลูกกับน้องจันทร์ใช่ไหม XD  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 01-03-2013 05:00:05
ฟ้าผ่าอะไรออกไปนะนั่น รังสิมันต์คงจะถามจนได้ความนั่นแหละ ส่วนพระจันทร์ไม่ได้ผ่า จึงทำให้สามารถมีลูกได้ใ่ช่ไหม ยะก็คงไม่ปล่อยผ่าน คงไปสืบจนรู้ได้นั่นแหละ ซิมบ้าชิวชิวน่ารักดี มีอ้อนด้วย ลินก็น่ารัก แล้วผู้หญิงคนนั้นเข้ามาวุ่นวายกับพระจันทร์คิดจะทำอะไรอยู่นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 01-03-2013 10:37:40
อืมมม  เห็นด้วยกับหลาย ๆ คนที่ว่า พระจันทร์น่าจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้มีลูกได้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 01-03-2013 14:59:19
มีแต่คนสงสัยว่าน้องพระจันทร์อาจจะเป็นผู้ชายท้องได้ ซึ่งเราก็สงสัยเหมือนกัน :laugh:
หรืออาจจะเป็นโรคภัยไข้เจ็บที่ต้องทำการรักษาโดยการผ่าตัด แต่น้องไม่ทำ
มาครั้งนี้ยาวมากๆ จุใจจริงๆค่ะ แล้วก็ปล่อยให้เราอยากรู้อีกแล้ว :serius2:
น้องพระจันทร์ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารัก น่าเอ็นดูไปหมด อยากได้อย่างนี้สักคน
เรื่องสัตว์เลี้ยงก็แสนกิ๊บเก๋ สมกับพีอาทิตย์มากๆ แถมได้สมาชิกใหม่มาเพิ่มอีกตัว
ได้เจอครอบครัวสุขสันต์ของหนูลินด้วย ยังน่ารักทั้งครอบครัวเหมือนเดิม
ว่าแต่ความลับของพระจันทร์จะถูกเก็บไว้อีกนานแค่ไหนกันนะ :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-03-2013 17:36:08
เย้ พระจันทร์มาแล้ว  :mc4: ยาวสะใจ ควรค่าแก่การรอคอย
สงสารพระจันทร์คิดแต่ว่าตัวเองเป็นสัตว์เลี้ยงตลอด รู้สึกปวดหัวใจตาม แล้วต่างคนต่างก็ไม่ค่อยชัดเจน เหมือนมีคำว่าพี่น้องมากั้นไว้ พี่ยะรู้สึกยังไงกับพระจันทร์กันแน่ จะหึงหรือจะหวง หรือจะทั้งสองอย่างหว่า  :เฮ้อ: ยัยเด็กสก๊อยมาทำไรอ่ะ น่าสงสัย แอบชอบพระจันทร์หรือเปล่า  :serius2: โอ้ว โนว พระจันทร์ไม่ควรมีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกัน  :z6: หรือหล่อนจะชอบคุณหยาง  :angry2: หนูจันทร์สู้ตายลูก  :ซูโม่:
สัตว์เลี้ยงบ้านนี้ดูไม่ค่อย normal เท่าไหร่นะ หรืออาจจะรวมถึงคนเลี้ยงด้วย  :laugh: ชอบอะไรที่ที่ไม่ธรรมดา

แล้วพี่ฟ้ากับหนูจันทร์ทำตัวมีลับลมคมในมีอะไรปิดบังกันอยู่ อยากรู้ด้วยอ่ะ รอตอนต่อไปนะ

ขอให้มาเร็ว ๆ ปู๊ดป๊าด ๆ ๆ  ๆ  :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 02-03-2013 08:44:39
ยาวถูกใจมาก อ่านสะใจจริงๆ :pig4:

ยัยสก๊อยคุณหนูเข้าหาพระจันทร์นี่คิดอะไรกับน้องหรือเปล่า
หรือว่าหล่อนมีแผนอะไรในใจ
ครอบครัวที่เมืองไทยสุขสันต์มาก หนูลินน่ารัก
แม่ฟ้ากะป๊ะป๋าตะวันหวานกันจนอิพี่ยะกะคนอ่านอิจฉา
ชิวชิวกะซิมบ้าน่ารัก อ่านแล้วคิดถึงหมาที่บ้านเลย
ว่าแต่ความลับของสองเตี้ยคืออะไรหว่า :m13:
สองเตี้ยยยยยยย เรียกซะน่ารักเลยนะอิพี่ยะ :jul3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 04-03-2013 02:10:36
อะไร อะไร มีความลับอะไรกัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-03-2013 01:52:04
ตายแล้วววว........ท้องได้อีกคนแระหลอเนี่ย คิคิ><

แล้วแบบฟินอ่ะ แอบน้ำตาไหลเบาๆ หวานเบาๆ

ไม่ผิดหวังเลยจิงๆกับเรื่องนี้ รักๆมากมาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 12-03-2013 18:12:08
เป็นสัตว์เลี้ยง(หน้าขน)ในอุดมคติของเราเลย อิจฉาพระจันทร์จัง ได้ลูบๆหนุนนอนเสือน้อยด้วย
ว่าแต่พระจันทร์มีอะไร ยังไง ท้องได้หรืออย่างไร
น้ำฟ้าก็ตัดไปแล้วด้วย แบบนี้ฝากคณพ่อและคุณพี่คาดคั้นให้สำเร็จด้วยเถอะ จะได้จัดการ?ให้ถูกต้องเสียที ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: petite-human ที่ 12-03-2013 19:27:35
จันทร์ท้องได้แน่เลย ถ้าท้องจริงสงสัยจะดราม่า   :impress3:
 :oo1:   :m25:
ติดตามอย่างกดดัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 13-03-2013 21:44:50
รอค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: slurpee04 ที่ 14-03-2013 19:11:31
รอจ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 14-03-2013 22:15:53
มีปมโผล่มาให้อยากรู้แล้วซิ
คิดถึงนู๋รินจังเลย คงเตาะแตะๆซนไปทั่วบ้านเลยซิท่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 16-03-2013 10:31:39
มาปุกาดว่า...แพทโดนเพื่อนลากไปทริปเที่ยวระหว่างช่วง spring break เป็นเวลาห้าวันค่าาาาา  T_T  ตอนนี้เริ่มรู้สึกคิดผิดว่าทำไมต้องตอบตกลงไป...อยากนอนนนนนนนนนน เขียนนิยายมากกว่า...  T_T  เดี๋ยวกลับมาแล้วจิมาต่อให้นะจ๊ะ เลิฟยู...ม๊วฟ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-03-2013 09:33:26
รับทราบค่ะ รอตอนต่อไปอยู่น้าหแ        :mc4: เผื่อว่าไปเที่ยวพักผ่อนแล้วอารมณ์ดีหลังได้เจอบรรยากาศใหม่ ๆ กลับมาเขียนนิยายจะได้มีแต่ฉากสวีท ๆ ของพระจันทร์กับพี่ยะ  :กอด1: จะได้ไปเที่ยวกันบ้างไรบ้าง  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 17-03-2013 15:02:45
รึว่า  ที่ยังไม่ผ่าออกคือ  มดลูก  พระจันทร์ท้องได้ใช่มั้ยอ่ะ   :a5: :a5:


 :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-03-2013 20:45:52
หายไปนานจังเลยอ่ะ หรือเพราะเราเข้ามาส่องทุกวันวะ  :เฮ้อ: รออีกหน่อยละกัน  :z6: (จริง ๆ คือรออยู่ตลอดนะคะ  :laugh: )

คิดถึงพระจันทร์กับคุณยะ  :sad11:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 31-03-2013 11:31:40
คิดถึงพระจันทร์กับพี่ยะแล้วววววว  :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 31-03-2013 11:53:24
มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 01-04-2013 02:15:08
รอยะจันทร์ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 01-04-2013 12:11:22
คิดถึงพระจันทร์ คิดถึงน้ำฟ้า คิดถึงหนูลิน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 03-04-2013 21:58:19
พระจันทร์ พระอาทิตย์...

ต่างกันสิ้นเชิง 5555

แต่ก็รักกันได้...^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 03-04-2013 22:47:15
 :mew2:หายไปนานจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 06-04-2013 02:04:25
ต้องรออีกนานแค่ไหน :m16: :serius2:

จึงมาต่อให้ชาวเรา :angry2: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 06-04-2013 10:22:30
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 06-04-2013 12:40:26
 :hao5: คิดถึงพระจันทร์ คิดถึงพี่ยะ  คิดถึงน้ำฟ้า คิดถึงหนูลิน คิดถึงลุงม้าน้ำ อ่ะไม่ใช่ต้องเป็น คุณพ่อ ซิเนอะ  :o8:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 06 :>> [27/02/2013] PG.08
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 06-04-2013 13:09:40
 :amen: :amen:  พระจันทร์ไปเที่ยวไหนหรอ จนป่านนี้ยังไม่มาอ่ะ แอบไปเที่ยวซะนานเลยน๊า   รอยุๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-04-2013 11:23:58
พันธนาการ...รัก #7


     คืนนั้นอากาศภายนอกค่อนข้างหนาวมาก พี่ยะจึงอนุญาตให้เจ้าสองสัตว์หน้าขนตัวใหญ่เข้ามานอนอยู่ในห้องด้วยกันได้... พระจันทร์อาบน้ำสระผมเสร็จก็เดินเอาผ้าเช็ดศีรษะแล้วโพกไว้บนหัวคล้ายชาวอินเดีย ติดกระดุมเสื้อนอนที่เหลืออีกสองสามเม็ดให้เรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องตัวเองเข้ามานั่งบนโซฟานอนในห้องนั่งเล่นใกล้ๆพี่ยะของเขาเพื่อดูทีวีด้วยกันเหมือนที่ทำเป็นปกติ

    ห้องนั่งเล่นที่พระจันทร์ใช้นั่งดูทีวีอยู่นี้ตั้งกั้นอยู่ตรงกลางระหว่างห้องนอนที่สุริยะมณฑลยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเขากับห้องของเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้นั่งเอกเขนกเกาศีรษะพองขนของซิมบ้าที่เกยอยู่บนตักอยู่ใกล้ๆเขานี่ อันที่จริงห้องที่พระจันทร์ได้รับมามันเคยเป็นของคุณรังสิมันต์ น้องชายของคุณเจ้าของบ้านเขามาก่อน ห้องที่สมาชิกในบ้านเรียกกันว่าคือห้องนอนใหญ่จึงหมายรวมถึงห้องนี้ทั้งหมดที่ประกอบไปด้วยห้องนั่งเล่นนี่ที่กั้นอยู่ตรงกลาง ห้องคุณยะทางขวา และห้องคุณพระจันทร์ทางซ้าย อันที่จริงพี่ยะเองก็มีห้องทำงานส่วนตัวอยู่อีกห้องหนึ่งอยู่หรอกนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ชอบเอาโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆมาวางคล่อมตักแล้วนั่งกั้นอาณาเขตบนโซฟาในห้องนั่งเล่นนี่ครึ่งหนึ่งเป็นที่ทำงานประจำอยู่เรื่อย...แล้วลำบากใครต้องมาคอยจัดและแหวกที่ทางกองเอกสารบนโซฟาตัวใหญ่นี่ล่ะ ก็เขาอีกไม่ใช่รึอย่างไร...!

“โอ๋ ตัวเล็ก...โดนพี่ๆเขาแกล้งเหรอครับ” พระจันทร์ค่อยๆประคองเจ้าลูกหมาน้อยที่นอนอยู่ในตะกร้าผ้าของเขาเองขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เนื่องจากเขายังไม่มีตะกร้าดีๆหรือโซฟาสำหรับเจ้าหมาน้อยเลย เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจสละตะกร้าใส่ผ้าพันคอของตัวเองมาบุรองด้วยหมอนอิงแบนๆ เพื่อใช้แทนที่พักชั่วคราวให้เจ้าหมาน้อยไปพลางๆก่อน เพราะวันนี้ที่อาตงและพี่ตี้ซื้อมาให้มันเป็นแค่ของใช้เบื้องต้นเท่านั้น...

“งื๊ด...งื๊ด...” เจ้าหมาน้อยร้องครางยามรู้สึกได้ว่าตัวเองลอยไปปะทะกับอะไรนิ่มๆอุ่นๆ สองขาหน้าสั้นป้อมพยายามตะปบบนใบหน้าพระจันทร์เพื่อสัมผัส ก่อนจะแลบลิ้นสีชมพูเล็กๆออกมาเลียแก้มคนอุ้มเบาๆเพื่อจดจำทั้งกลิ่นและรสชาดให้ได้ว่าใครกันที่กำลังโอบอุ้มตัวเองอยู่

“เฮ้ย ไอ้ตัวเปี๊ยก...ลามปามใหญ่แล้ว...” จู่ๆเสียงดุเข้มของคนที่กำลังนั่งเหยียดขาพิมพ์เอกสารอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นก็ดังขึ้น พระจันทร์หันมองแบบค้อนๆก่อนบอก

“พี่ยะแหละลามปาม อย่ามาว่าเจ้าหมาน้อยของจันทร์นะ...”

“อะไรเนี่ย นี่จันทร์เห็นพี่มีค่าน้อยกว่าไอ้เปี๊ยกนี่เหรอ...”

“ไม่ใช่...แต่ไม่ให้มาว่า”

“ทำไมพี่จะว่าไม่ได้...ใครเขาอนุญาตให้มันมาเลียแก้มจันทร์”

“จันทร์อนุญาตเอง...แก้มของจันทร์ จันทร์จะให้ใครเลียมันก็สิทธิ์ของจันทร์...”

“ปากเก่ง...”

    สุริยะมณฑลมองเด็กในปกครองทำปากยื่นปากยาวแล้วอยากเอื้อมมือไปหยิกนัก... ความเอ็นดูที่เคยมอบให้เจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนเด็กนั่นไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมด ดันมาแย่งความสนใจของพระจันทร์ไปจากเขาแบบหน้าหมาๆ...คอยดู ซักวันจะแอบจับเอาไปปล่อย...

“แววตาอย่างนี้...พี่ยะแอบมีแผนร้ายอะไรอยู่ในหัวใช่มั้ย พี่มองเหมือนกำลังอยากจะกินเจ้าตัวเล็กนี่เข้าไปเลยอ่ะ...ไม่ได้นะ! จันทร์ขอสั่ง ห้ามพี่เข้าใกล้เจ้าหมาน้อยของจันทร์เกินสามเมตร...!” พระจันทร์กระโดดเหยงลงมาจากโซฟานอนทันที ดวงตากลมโตจ้องจิกไปยังคนทำท่าราวตัวเองเป็นเจ้าชายชีคกลางทะเลทรายจะทำอะไรก็ได้เสียเต็มประดา

“นี่คิดจะประกาศศึกกับฉันใช่มั้ย ไอ้เปี๊ยก!” สุริยะมณฑลแกล้งขึ้นเสียงเข้ม ชักขาออกจากการหนุนของสิงโตซิมบ้ามาชันเอาไว้กับโซฟา ส่วนอีกข้างกระดิกนิ้วชี้ไปทางพระจันทร์ สองมือยกกอดอกท่าทางเอาจริง

“เอ้อ !!...จันทร์จะประกาศศึกกับพี่...!”

“พี่ไม่ได้หมายถึงเปี๊ยกหนึ่ง...พี่หมายถึงไอ้เปี๊ยกสองนั่น” ท่อนแขนใหญ่ที่ยกกอดอกทำท่าขยับชี้ไปทางเจ้าหมาน้อยที่เอาแต่ร้องงี๊ดๆอยู่ในอ้อมแขนน้อย...

    ...พี่ยะจะบ้ารึไง!! มาประกาศศึกกับลูกหมาเนี่ยนะ...เพื่อ!!!

“พี่ยะ!! ปัญญาอ่อนอ่ะ...!” พระจันทร์ออกปากด่าอีกคนเสียงเหนื่อย...อ่อนอกอ่อนใจเหลือเกินกับพฤติกรรมผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่ เด็กก็ไม่เชิงของคนคนนี้

“อ้าว...พูดแบบนี้หรืออยากจะประกาศศึกกับพี่อีกคน...เจ้าเปี๊ยกหนึ่ง...”

“ไม่ใช่เจ้าเปี๊ยก! จันทร์ชื่อพระจันทร์!”

“...อ้อเหรอ นี่ถ้าไม่บอกพี่คงลืมไปแล้วนะเนี่ย...ชื่ออะไร โหลชะมัด...”

“ว่าแต่เขา ชื่อพี่ก็พอกัน...จะยากจะยาวไปไหนครับ! กลัวมีคนออกเสียงเรียกได้รึไง...”

“อ้าว...ถ้าชื่อพี่มันยาวมันยากไปแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ...พี่จะได้ให้จันทร์เรียกพี่ด้วยชื่ออื่น ที่ไม่ใช่ทั้งพี่ยะ และสุริยะมณฑล...”

           พระจันทร์หรี่ตามองอีกคนอย่างหวาดระแวง...แล้วนิ่งเงียบ รอฟังคนไม่มีอะไรจะทำแล้วมานั่งแกล้งเด็กว่าจะมีลูกไม้อะไรอีก

“...เรียก...พี่อาทิตย์...”

“ไม่เรียก!”

“...ทำไมพระจันทร์” ชายหนุ่มเรียกชื่ออีกคนเสียงต่ำ

“...จันทร์ไม่เรียก”

“ไอเด็กบ้า...! ทำไมชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อยเลยฮะ?”

“ผู้ใหญ่บ้า...! ก็แล้วทำไมต้องมาบังคับเด็กอยู่เรื่อยเลยฮะ? ...สนุกมากเหรอ พี่ยะ!!” พระจันทร์ย้อนถามน้ำเสียงขุ่นพอกัน...

“กรร...” เจ้าซิมบ้าส่งเสียงคำรามต่ำๆในลำคอออกมาคล้ายต้องการจะห้ามศึกน้ำลายระหว่างเจ้านายทั้งสอง ส่วนเจ้าตัวน้อยในอ้อมแขนพระจันทร์นิ่งเงียบไปนานแล้ว...

“...พี่ไม่ได้สนุก แต่พี่แค่ไม่ชอบที่พระจันทร์ให้ความใส่ใจไอ้เปี๊ยกสองนั่นมากกว่าพี่...”

“อย่าบอกนะ...ว่าพี่ยะอิจฉาลูกหมา...” ...บ้าไปกันใหญ่ จะมาอิจฉาหมาน้อยไปทำไม มันทำอะไรให้อิจฉานักเชียว...

“ก็...ปกติจันทร์ต้องเดินเข้ามานวดไหล่ให้พี่ก่อนไม่ใช่เหรอ...แต่นี่อะไร มาถึงก็เอาแต่เล่นกับหมา เอาเจ้าหมาไปอุ้ม ไม่ยอมทำหน้าที่ของตัวเอง...”

     พระจันทร์ยืนนิ่งเงียบกริบ จำได้ว่าที่เริ่มเข้าไปนวดไหล่ให้ครั้งแรกนั้นก็เพราะเห็นพี่แกนั่งบีบๆนวดๆคอด้วยตัวเองอยู่หลังจากเพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยงอะไรซักอย่าง ก็เลยเดินเข้าไปยื่นมือช่วยเหลือ พยายามเค้นแรงลงนิ้วกดหนังหนาๆให้ยุบเพื่อให้อีกคนรู้สึกสบายตัวขึ้นมาได้บ้าง ซึ่งปกติทุกครั้งที่ทำให้ก็ไม่เห็นจะมีเสียงอือออตอบหรือชมอะไรมาก่อน ไม่คิดว่าอีกคนจะจริงจังจนคิดว่าเป็นหน้าที่เขาไปแล้วแบบนี้นี่นา...

“อยากให้นวดให้ก็บอกดีๆก็ได้...จันทร์ทำให้หรอก ไม่เห็นต้องมาอิจฉาลูกหมาแบบนี้เลย...” พูดจบคนพูดก็ย่นจมูกใส่ไปที ก่อนจะเดินอุ้มลูกหมาไปที่ประตูห้องนั่งเล่น เพราะได้ยินเสียงแกรกกรากอยู่ตรงหน้าประตูมาพักใหญ่แล้ว... “เข้ามาสิ...” เสียงนุ่มส่งเสียงบอกเจ้าเสือขาวชิวชิวที่ยืนสองขา แล้วเอาสองอุ้งมือหน้าตะปบประตูเพื่อเรียกเขามาเปิดให้...

     ชิวชิวเดินตามหลังเจ้านายตัวเองมาเพื่อวางของที่คาบติดปากมาด้วยลงบนโซฟานอนอย่างรู้งาน ก่อนที่มันจะเริ่มหันไปทำกิจวัตรประจำวันกับไอ้สี่ขาเพื่อนยากที่นอนหนุนขาเจ้านายตัวใหญ่อย่างสบายอารมณ์

“กรรรรรร...” เสียงขู่ของเจ้าเสือน้อยชิวชิวดังขึ้นเพื่อเป็นการท้าทายเพื่อนสี่ขาอีกตัว  ทว่ามันกลับได้รับเพียงปลายหูที่กระดิกนิดๆกับปลายหางที่ตวัดไปมาคล้ายจะไล่แมลงวันให้เจ้านาย

“งี๊ดดดด...” และทันทีที่ชิวชิวร้องขู่ใส่ซิมบ้า เจ้าสัตว์น้อยหน้าขนอีกตัวก็ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจกลัวทันที

“ชิวชิวไม่เอา...น้องกลัวหมดแล้ว...” พระจันทร์หันไปดุเจ้าเสือขาวไม่จริงจังนักพลางปลอบขวัญน้องหมาน้อยที่ส่งเสียงร้องงี๊ดๆมาให้ในอ้อมแขน แต่ชิวชิวก็ร้องครางราวจะบอกขอโทษกับเจ้านายหนุ่มน้อย

“โอ๋ว...” แล้วชิวชิวก็ร้องครางราวจะบอกขอโทษกับเจ้านายหนุ่มน้อยตอบกลับ

     พระจันทร์หันไปลูบหัวทุยๆของมันที่เข้ามาไซร้ประจบทันทีที่เขานั่งลงบนโซฟาใกล้ๆพี่ยะ เด็กหนุ่มวางหมาน้อยในห่อผ้าลงบนที่ว่างระหว่างเขากับร่างสูงนี่ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดไหล่กดต้นคอนวดให้อีกฝ่ายเอาใจว่าไม่ได้เสียสละตำแหน่งที่หนึ่งไปให้หมาน้อยอย่างที่เจ้าตัวนึกกลัว...ท่าทางเอียงศีรษะไปมาเพื่อให้ตัวเขานวดได้ทั่วๆทำเอาพระจันทร์รู้สึกหัวใจมันพองๆอย่างไรไม่รู้ อย่างน้อยท่าทางของเจ้าบ้านใหญ่วันนี้ก็บ่งบอก...ว่าที่เขาเค้นแรงลงสิบนิ้วนี่กดลงเนื้อชายหนุ่มได้จริงๆ...

     ...ครืด...ครืด...

     โทรศัพท์ของพระจันทร์ที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับของสุริยะมณฑลโชว์ภาพน้ำฟ้าพร้อมเจ้าหนูน้อยไวโอลินหรา สัญลักษณ์ข้างบนมันบอกว่าอีกฝ่ายใช้เฟสไทม์มาหาเขาอีกครั้งแล้ว...มือนุ่มจึงเลื่อนไปหยิบมากดรับแล้ววางหน้าจอพิงคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คอีกคน เพราะมือต้องกลับไปทำหน้าที่นวดต่อ...

“พี่ฟ้า...ว่าไง ทำไมไม่โทรมาล่ะ...” พระจันทร์ออกปากถามพี่ชายต่างสายเลือด ที่ตอนนี้ในจอกำลังโชว์ภาพเด็กน้อยไวโอลินตัวจ้ำม่ำกำลังนอนหลับพาดบ่าเล็กๆของอีกคนอยู่

‘โทรติดที่ไหนล่ะ พี่โทรเป็นสิบรอบแล้วเขาก็บอกว่าเบอร์จันทร์ยังไม่เปิดให้ใช้บริการ พี่เลยต้องเฟสไทม์ผ่านอีเมล์มานี่แหละ...จันทร์เปลี่ยนเบอร์เหรอทำไมไม่บอกพี่ล่ะ...’

“เอ๊ะ...จันทร์ไม่ได้...”

“พี่ลืมบอก...พี่เพิ่งสั่งให้อาตงยกเลิกเบอร์เก่าจันทร์ไป ตอนนี้จันทร์ใช้เบอร์ใหม่อยู่”

“อ้าว...แล้วทำไมพี่ไม่บอกจันทร์ก่อน” เด็กหนุ่มตีเพี๊ยะเข้าให้ที่หัวไหล่แล้วก็หยุดนวดเพราะต้องการมานั่งเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองที่โดนละเมิดสิทธิส่วนบุคคลแทน

“ก็ว่าจะบอก...แต่พอดีลืม” สุริยะมณฑลตอบแบบส่งๆ เอื้อมมือหยิบแฟ้มงานอันต่อไปมาเปิดอ่าน...

           พระจันทร์หน้างอ...ไม่พอใจที่จู่ๆอีกคนก็ทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวเขาก่อนอีกแล้ว ทั้งๆที่มันก็เป็นโทรศัพท์ที่เจ้าตัวยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาไปแล้วแท้ๆ จะทำอะไรก็ควรจะบอกเจ้าของกันก่อนไม่ใช่หรือยังไง...
   
           พระจันทร์กดเก็บอาการไม่พอใจไว้ในอก เอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ที่มีใบหน้าขาวๆของน้ำฟ้ากลับเข้าไปคุยในห้องนอนตัวเอง ก่อนจะตรงดิ่งไปเปิดประตูริมระเบียงออกแล้วกระแทกตัวนั่งที่ม้านั่งพลาสติกด้านนอก...อากาศยามค่ำของเกาะฮ่องกงค่อนข้างหนาวและชื้น ยิ่งบ้านหลังนี้ตั้งอยู่บนเขา ทำให้อากาศมันยิ่งเย็นเข้าไปใหญ่...แต่เพราะมุมมองดาวบนดินของเกาะฮ่องกงจากมุมนี้จะสวยที่สุด เวลาเขาได้มองแล้วจะรู้สึกว่าใจจะสงบขึ้น พระจันทร์จึงใช้ที่แห่งนี้ในการดับอารมณ์โกรธหรือน้อยใจและอื่นๆจากผู้ชายตัวสูงคนนั้นเสมอ...

“พี่ฟ้าดูเขานะ จันทร์พูดผิดที่ไหนว่าอยู่ที่นี่ก็เหมือนอยู่ในกรงของเขา ไม่มีอะไรที่เป็นของจันทร์เองเลยซักอย่าง...ไม่ว่าจะห้องนี้หรือว่าโทรศัพท์มือถือ...ดีไม่ดีไม่รู้เขาคิดว่าชีวิตจันทร์ก็เป็นของเขาไปแล้วด้วยรึเปล่าเลย...”

‘ก็หรือไม่จริงล่ะจันทร์...ทุกวันนี้เขาก็แสดงออกว่าจันทร์เป็นของเขาไปแล้วจริงๆนี่’

“พี่ฟ้าอย่ามาล้อเล่นนะ! จันทร์ไม่มีทางเป็นของเขา ทั้งตัวทั้งใจจันทร์ก็เป็นของจันทร์...เขาจะมามีสิทธิ์อะไร”

‘แล้วที่เขาสามารถบังคับบงการชีวิตเราได้จนถึงทุกวันนี้ เขาเรียกว่าอะไร...เขาเป็นผู้ปกครองจันทร์นะ พี่เชื่อว่าที่คุณยะเขาทำลงไปเพราะเขามีเหตุผล และพี่ก็เห็นแล้วว่าเหตุผลส่วนใหญ่ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวจันทร์เองทั้งนั้นแหละ...’

“...ถ้าเขาจะอ้างว่าทำเพื่อจันทร์ เวลาเขาจะทำอะไรก็ควรจะบอกกันบ้างไม่ใช่เหรอ...ไม่ใช่จู่ๆปุ๊บปั๊บก็ทำ แล้วก็มาบอกว่า ‘ลืม’ กับเราเนี่ยนะ...เหมือนไม่เห็นความสำคัญกันเลย” ท้ายประโยคพระจันทร์พูดคล้ายรำพันจะบอกกับตัวเอง แต่น้ำฟ้าที่อยู่ปลายสายอีกด้านก็ยังได้ยิน เด็กหนุ่มผมยาวจึงได้แต่ทอดถอนใจ ไม่รู้จะปลอบยังไงให้พระจันทร์เข้าใจความหวังดีและคุยกันดีๆกับผู้ชายตัวสูงนอกห้องนั่น...

“จันทร์บอกพี่ฟ้าไว้เลยนะ...ถึงตอนนี้จันทร์จะเป็นนกในกรงของเขา...แต่เขาก็เป็นเจ้าของได้แค่กรง...ไม่มีทางได้เป็นเจ้าของนกในกรงอย่างจันทร์หรอก...”

‘หมายความว่าถ้าวันใดเราปีกกล้าขาแข็งพอ ก็จะบินออกไปสร้างรังเป็นของตัวเองว่างั้น...’

“ก็แน่ล่ะสิ!...จันทร์...”

‘คุณยะเขาคงยอมหรอกจันทร์ พี่รู้นะ...ว่าคุณยะเขารัก เป็นห่วงและตั้งใจดูแลเราดีแค่ไหน...แล้วก็อย่ามาเถียง ว่าเราเองก็ไม่ได้รัก และอยากดูแลเขาให้ดีเหมือนกัน...ไม่งั้นอะไรจะจำได้หมดว่าคุณยะชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ไลฟ์สไตล์ก็เห็นเข้ากันได้ดีทุกอย่าง...ดูอย่างพี่กับพี่ตะวันสิ บางทียังตีกันแทบตาย เพราะเลือกชุดลูกไม่ตรงใจกันอยู่เลย...’

“นั่นมันก็เรื่องธรรมดานี่ ใครเขาจะไปรู้ใจกันทุกอย่างล่ะพี่ฟ้า...”

‘ก็จันทร์กับคุณยะไง...’ น้ำฟ้าดักคอ และก็แอบอมยิ้มมุมปากเมื่อเห็นน้องรักสะอึกไปกับคำพูดเขา...ก็มันจริงนี่นา ถึงคู่นั้นจะดูเหมือนไม่รักกัน เอะอะก็ทะเลาะ แต่ถ้าถามของถูกใจหรือไลฟ์สไตล์อีกฝ่าย...ไม่มีเสียละที่จะตอบผิด คงจะยังไม่รู้ตัวกันล่ะสิท่า ว่าต่างคนต่างค่อยๆกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันทีละน้อยไปแล้ว...

           ว่าแล้วก็ขอหยอดต่ออีกซักนิดเถอะ...

‘ยังไงก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกันนะ ถึงปากจะบอกว่าไม่ยอมให้เขามาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ...แต่ถ้าวันไหนโดนเขาเอาเชือกล่ามแล้วจับเราปล้ำเพื่อสร้างพันธนาการขึ้นมาล่ะก็...พี่ไม่ช่วยน้า’

“พี่ฟ้า! พูดบ้าอะไร!! กลับไปเลี้ยงลูกของตัวเลยไป...” พระจันทร์ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ จ้องตาคนที่กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในจอแล้วนึกหมั่นไส้นัก “...คอยดูเถอะถ้าวันไหนมันเป็นจริงขึ้นมาล่ะก็ จันทร์จะขอให้ลูกพี่ก็โดนเหมือนจันทร์บ้าง...”

‘เฮ้ย! อย่ามาแช่งลูกพี่สิ’

“อ้าว ก็พี่แช่งจันทร์ก่อนทำไมล่ะ...”

‘ก็จันทร์...! อ้าว...คุณยะ !!’ น้ำฟ้าอุทานขึ้นมาเมื่อมองผ่านกล้องแล้วเห็นเค้าร่างคนตัวสูงคุ้นๆตาเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างหลังพระจันทร์ ซึ่งคนที่กำลังหันหลังให้ก็สะดุ้งเฮือกก่อนจะหันกลับไปมองด้วยความรวดเร็ว มือก็เผลอตัดสายน้ำฟ้าทิ้งทันทีอย่างลืมตัว...

“พี่ยะ...! เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เคาะประตูก่อน”

“ทำไมพี่ต้องเคาะด้วย นี่มันบ้านพี่ พี่จะเข้าจะออกทำไมต้องบอกคนอื่น...” สุริยะมณฑลเอ่ย สายตาคมปลาบมองอาการหน้าแดงแปลกๆของพระจันทร์นิ่งๆ ทว่าแป๊บเดียวมันก็เปลี่ยนไปเป็นซีดขาว อยากจะเอ่ยถามต่อนักว่าไม่สบายรึเปล่า แต่อาการกัดริมฝีปากแน่นเหมือนไม่อยากเถียงต่อของพระจันทร์ก็ทำเอาใจเขาเขวไปนิดๆเหมือนกัน เมื่อไม่รู้ว่าคราวนี้ตัวเองเผลอทำอะไรผิดอีก...

“ครับ” ...คนอื่น...อย่างพระจันทร์ได้แต่ตอบรับคำไปเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของบ้านว่ามีอะไรที่ยังอยากจะสั่งใส่เขาอีกมั้ย

“คือ...พี่เอาลูกหมามาให้ จะให้มันนอนตากแอร์ข้างนอกคงจะไม่ดี...ให้มันนอนกับจันทร์แล้วกัน” พูดแล้วมือหนาก็ยื่นลูกหมาที่นอนคว่ำดิ้นกระแด่วๆอยู่ในอุ้งมือมาให้

“ครับ” พระจันทร์รับคำเป็นครั้งที่สอง มือเล็กสองข้างรีบเอื้อมออกไปรับหมาน้อยมากอดแนบอกแล้วจูบกระหม่อมปลอบขวัญไปที เพราะไม่รู้เมื่อกี๊ตอนที่เขาปล่อยให้อยู่กับคนตัวสูงนั้นมันจะถูกแกล้งอะไรมาบ้าง...

     พระจันทร์โอบอุ้มหมาน้อยไว้ พลางสายตาก็ปรายมองอีกคน เพราะดูเหมือนร่างสูงจะยังไม่ยอมออกจากห้องเขา สงสัยว่าอาจจะมีธุระอื่นอีกละมั้ง

“เอ่อ...แล้ว...ก็จะบอกว่าคืนนี้ซิมบ้าจะนอนกับพี่ ส่วนชิวชิวจะนอนกับจันทร์” สุริยะมณฑลรีบเอ่ยบอกเมื่อเห็นสานตาสงสัยของอีกคนที่มองมา

“ครับ” พระจันทร์รับคำอีกครั้งพลางมองไปบนเตียงตัวเอง ที่ตอนนี้ชิวชิวเสือหนุ่มคาบตะกร้าของลูกหมาตาบอดไปวางไว้ให้ตรงกลางเตียงเรียบร้อย ส่วนเจ้าตัวก็เข้าที่ประจำ มุดหัวลงใต้ผ้าห่มก่อนแล้วค่อยๆกระดึ๊บออกมาให้หัวพ้นผ้าห่มในทางเดิม เพื่อที่ว่ามันจะได้สอดตัวลงไปนอนห่มผ้าได้เพราะเจ้าสัตว์สี่ขามันไม่รู้วิธีที่จะห่มผ้าให้ตัวเอง...แล้วแล่บลิ้นแผล่บใส่เขาพลางใช้อุ้งมือหน้าข้างหนึ่งตีหมอนของเขาเบาๆราวจะเรียกไปนอนด้วยกัน

     พระจันทร์หันกลับมามองเจ้าของบ้านที่ก็ยังไม่ยอมออกไปซักที...ใบหน้าเล็กๆไม่ได้ออกอาการโกรธแต่มันเป็นอะไรที่สุริยะมณฑลรู้สึกว่ามันร้ายแรงมากกว่านั้น...เพราะสีหน้าแบบนี้มันเข้าข่ายไร้อารมณ์ หรือเฉยชาใส่เสียมากกว่า...

“ก็...เท่านี้แหละ พี่จะไปนอนแล้ว...”

“ครับ” พระจันทร์รับคำเป็นหนที่สี่

           สุริยะมณฑลเดินออกมาจากห้องด้วยอาการหน่วงๆในอก มันไม่สบายใจคล้ายอาการเวลาที่เขาทะเลาะกับน้องชายมาใหม่ๆไม่มีผิด แต่นี่มันค่อนข้างจะหนักหน่วงกว่า...เพราะเขาไม่รู้วิธีที่จะรักษาหรือทำให้มันหายได้ กับพวกน้องชายเวลาโกรธกันเขาจะใช้ความเป็นพี่ใหญ่สยบให้พวกน้องชายต้องมาง้อเขาก่อน...แต่นี่กับพระจันทร์มันไม่เหมือนกัน...

           ถึงปากจะบอกกับใครต่อใครไปทั่วว่านี่คือ ‘น้อง’

           ...แต่ทว่าในใจก็รู้ดี ว่านั่นน่ะไม่ใช่แค่ ‘น้อง’ อย่างที่ปากพูดเลยซักนิด...!

----------------------------------------    - ---         --          -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-04-2013 11:28:27
   
   
          พระจันทร์ค่อยๆสอดตัวเองลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับชิวชิว เจ้าลูกหมาน้อยนอนหายใจจนท้องกลมๆกระเพื่อมอยู่ในตะกร้าเรียบร้อยแล้ว...ส่วนชิวชิวก็นอนหลับตา พ่นลมหายใจอุ่นๆออกมาใส่ตะกร้าอย่างสม่ำเสมอ...ส่วนพระจันทร์ทั้งที่พยายามนับแกะก็แล้ว ข่มตาให้หลับก็แล้ว...เอาหนังสือเรียนมาอ่านก็แล้ว...มันก็ไม่ยักกะง่วงเลยซักนิด

     ...ก็จะให้หลับลงได้ยังไง...ในเมื่อคำว่า ‘คนอื่น’ มันคอยแต่จะวนเวียนอยู่ในหัวไม่ยอมไปไหนอยู่แบบนี้...

     ยิ่งคิดถึงสิ่งที่พี่ยะพูดแล้วก็ทำต่อกันไปวันนี้...มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของพระจันทร์...

          ...ว่าจริงๆแล้วบ้านนี้เขามันก็แค่คนอาศัย ไม่มีอะไรเลยซักอย่างที่เป็นของเขา...

          ...ที่ผ่านมาเขาคงจะลืมตัวมากไป...เพราะมัวแต่หลับหูหลับตาดีใจกับอิสรภาพภายในกรงที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้...   

          ...จนลืมคิดไปว่า...แท้จริงแล้วที่นี่...

          ...มันไม่มีที่สำหรับเขาให้มาตั้งแต่แรกแล้ว...



 ‘...พระอาทิตย์ดวงนั้นจะรู้มั้ยนะ...ว่าวันนี้แสงของมันได้ทำร้ายพระจันทร์ดวงนี้...จนแสบไปทั้งใจอีกแล้ว...’

----------------------------------------    - ---         --          -

     วันนี้ทั้งวันงานที่บริษัทมันรุมสุมจนสุริยะมณฑลไม่มีโอกาสที่จะปลีกตัวไปไหนได้เลย อีกทั้งยังลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองได้ไปบังคับใครไว้ให้ทำอาหารรออยู่ที่บ้าน...เหตุเพราะการที่เขายื่นมือเข้าไปช่วยจับแก๊งเด็กก่อกวนเมืองผู้มีแบ็คอัพใหญ่ๆทั้งหลายแหล่คราวนั้นนั่นล่ะ ที่ผลมันค่อยๆเริ่มปรากฎให้เห็นบ้างแล้วในตอนนี้ว่ามันส่งผลกระทบกับระบบงานของเขาจริงๆ แม้จะไม่มากนักแต่ด้วยนิสัยที่รักความสมบูรณ์แบบ ชายหนุ่มจึงยื่นมือเข้าไปเคลียร์ทุกอย่างด้วยตัวเอง...เริ่มตั้งแต่จัดการความวุ่นวายในคาสิโนหลายแห่ง โรงแรมและร้านอาหาร รวมไปทิ้งห้างสรรพสินค้าที่เขาเป็นหุ้นส่วนอยู่ก็ถูกก่อกวนขึ้นมาเล็กๆ แต่เพื่อป้องกันไม่ให้มันลุกลามใหญ่โต เขาจึงได้จัดการตระเวณเดินทางไปทุกที่เพื่อสะสางเองทั้งหมด

     และก็ยังดีที่งานบางส่วนเพื่อนตำรวจหนุ่มของเขาก็ยินดีที่จะยื่นมือช่วยเหลือเพื่อตอบแทนกัน โดยการช่วยเก็บกวาดพวกลูกกระจ๊อกไปได้หลายกลุ่ม ซึ่งนั่นทำให้งานเกี่ยวกับคาสิโนของเขาพอจะเบาบางลงไปได้บ้าง...แต่ที่เห็นจะหนักหน่อยก็ตรงงานเก็บอากรท่าเรือนี่แหละ เพราะคนที่โดนหางเลขไปด้วยไม่ใช่แค่คนของเขา แต่เป็นเหล่าลูกค้าผู้เสียอากรให้เขาต่างหาก...สุริยะมณฑลจึงต้องเดินทางไปพบลูกค้าเหล่านั้นด้วยตัวเอง เพิ่งจะว่างได้เอนหลังอยู่ตรงเบาะหลังรถยนต์ก็เมื่อเวลาล่วงเข้าหกโมงเย็นไปแล้วนั่นเอง...

“ฮัลโหล...ตี้เฉิน วันนี้พระจันทร์ทำอะไรบ้าง...ทำไมฉันไม่ได้รับข้อความรายงานจากนายเลย...เอ๊ะ ฮัลโหล” จู่ๆเขาก็รู้สึกเหมือนโทรศัพท์ของลูกน้องตัวเองโดนเปลี่ยนมือไป เสียงฮึดฮัดเหมือนปลายสายกำลังอารมณ์ไม่ดีลอดเข้ามา สุริยมณฑลจึงเดาคนรับสายใหม่ได้ไม่ยากว่าเขาคือคุณแม่บ้านใหญ่ของเขานั่นเอง “...ป้าแหม่มเองหรือครับ...คือจั...”

‘คุณยะ! ป้าโกรธคุณยะมาก!! มากๆด้วยค่ะ...วันนี้หาข้าวทานนอกบ้านไปเลยนะคะ ป้าไม่ให้คุณหนูของป้าทำอาหารให้คุณยะแล้ว ทำแล้วก็ไม่มากิน...โทรหาก็ไม่ติด จะโทรมาบอกซักนิดก็ไม่ได้ว่าจะไม่มา...ใจร้ายที่สุดเลยค่ะ!’ ปลายสายพ่นใส่เขามาชุดใหญ่ สุริยะมณฑลถึงกับต้องเลื่อนโทรศัพท์ห่างออกห่างจากหูมาเล็กน้อย เพื่อลดความระคายเคืองจากคำพูดปนอารมณ์โกรธขึ้งของคุณป้าแหม่ม พอเห็นว่าเสียงเงียบไปจึงได้เอามาแนบหูเหมือนเดิม...เขาก็พบว่าปลายสายชิงตัดสายเขาทิ้งไปแล้ว

     ฝ่ายป้าแหม่มพอได้ด่าคุณหนูตัวโตของหล่อนจนพอใจแล้วก็กระแทกโทรศัพท์คืนให้พ่อบอดี้การ์ดตัวโตของคุณหนูพระจันทร์ หล่อนไม่สนว่าคนเป็นเจ้าของบ้านจะรีบติดต่อกลับมาแล้วพ่อบอดี้การ์ดนั่นจะตอบอะไรไปบ้าง...ตอนนี้ที่หล่อนสนมีเพียงความรู้สึกของคุณหนูพระจันทร์ของเธอเท่านั้น...

          โถ...ดูสิ วันนี้อุตส่าห์รีบลงมาทำอาหารมื้อเช้าให้ตั้งแต่ยังมืด...โดนมีดบาดไปก็หลายแผล แต่คนสั่งให้ทำกลับแต่งตัวลงมาแล้วเดินออกจากบ้านไปเสียเฉยๆ จะปรายตามองหรือบอกอะไรกันบ้างก็ไม่มี...คุณหนูพระจันทร์ของเธอก็ได้แต่นั่งทานข้าวเช้าคนเดียวหงอยๆ ทานไปได้นิดหน่อยก็ต้องวาง ยกกับข้าวไปเก็บแบบซึมๆ...พอมามื้อเที่ยงก็อีก คุณหนูพระจันทร์อุตส่าห์ปอกเงาะ เลาะเมล็ดไปแช่ตู้เย็นให้ฉ่ำๆไว้ให้จนนิ้วแดง กับข้าวก็เลือกทำให้แต่ของโปรดพี่ยะของเธอทั้งนั้น...ฝ่ายนั้นก็ช่างกระไร จะไม่กลับมากินข้าวที่บ้านก็ไม่มีโทรมาบอก...คนของเราติดต่อไปก็ได้แต่บริการรับฝากข้อความ พอโทรหาทั้งซานตงและเหยียนจวิ้นก็ไม่ติดกันทั้งคู่...ไม่รู้มีธุระอะไรนักหนา ปล่อยให้คนของหล่อนต้องยอมสละกับข้าวที่ตัวเองอุตส่าห์ทำลงถังขยะทั้งน้ำตาเป็นรอบที่สอง...

           แต่คุณพระจันทร์เธอก็ยังไม่เข็ด...ช่างเชื่อฟังคำพี่เสียเหลือเกิน ตั้งใจจะลงมือทำข้าวเย็นไว้รอทั้งที่ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นหมันรอบที่สามรึเปล่า...หล่อนทนไม่ได้เพราะนิ้วคุณหนูของเธอนั้นทั้งช้ำทั้งบวมเต็มไปด้วยรอยมีดหมดแล้ว เธอจึงบังคับให้คุณหนูเลิกทำแล้วหลอกล่อให้ไปนั่งวาดรูปอ่านหนังสืออยู่ในสวนนอกบ้านพร้อมชิวชิว ซิมบ้าและเจ้าหมาน้อยตาบอดเสีย...ขืนปล่อยให้ทนอุดอู้อยู่แต่ในบ้านเห็นทีจะไม่ค่อยดีนัก...

           หลังจากนั้นราวๆสองทุ่มกว่าๆรถยนต์ยี่ห้อหรูที่ไว้ใช้เวลาทำงานทั่วไปของสุริยะมณฑลก็กลับมาจอดเทียบอยู่หน้าบ้าน...คุณแม่บ้านแสดงอาการปั้นปึ่งใส่ลูกชายเจ้านายแบบไม่กลัวเกรงเพราะเลี้ยงมาเองกับมือ และสุริยะมณฑลก็ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากออกปากถามหาพระจันทร์ก่อนเป็นอันดับแรก ยังไม่ทันที่คุณป้าแหม่มจะได้ตอบแทนคุณหนูตัวน้อยว่า ‘ยังสนใจกันด้วยเหรอ’ ตามที่นึกอยาก...ร่างผอมๆขาวๆของพระจันทร์ก็เดินกลับเข้ามาพร้อมเฟรมวาดรูปหนึ่งอันและกระดาษม้วนหนึ่งแผ่น โดยมีซิมบ้าใช้ปากคาบตะกร้าพู่กันและดินสอสีตามมา ตบท้ายด้วยชิวชิวที่ใช้ปากคาบลูกสุนัขตาบอดมาด้วยอีกตัว...

“จันทร์...คือวันนี้พี่ยุ่งมาก เลยไม่ได้โทรมาบอก...ขอ...”

“ไม่เป็นไรครับ...แล้วพี่ทานอะไรมารึยัง” เขาออกปากถามตามความเคยชิน แม้ว่าท่าทีและคำพูดจะยังเหมือนเดิม แต่สุริยมณฑลก็รู้สึกแปลกๆว่าแววตาที่มองกันมันดูไม่อบอุ่นเหมือนเคย...เหมือนพระจันทร์ทำไปเพราะหน้าที่หรือถูกบังคับเสียมากกว่า...และเขาก็ไม่ชอบมันเลยซักนิด

“ยังเลย...ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิ...” ได้ทีเขาก็รีบบอก ถอดเสื้อนอกยื่นให้อีกคนแล้วยิ้มให้บางๆ ทว่า...จู่ๆคุณป้าแหม่มที่ยืนอยู่ตรงกลางก็ยื่นมือมาขวางแล้วดันหลังพระจันทร์ให้ออกเดินไปทางบันได้ขึ้นชั้นบนแล้วบอก

“ไปอาบน้ำเตรียมตัวนอนได้แล้วค่ะ...จะสามทุ่มแล้วนอนดึกไม่ดีนะคะคุณหนู ส่วนใครที่หิวก็ให้เขาหาอะไรกินเอง...ทีตอนคนอื่นทำไว้ให้ล่ะไม่มากิน แบบนี้ต้องปล่อยอดเสียให้เข็ด...” ป้าแหม่มพูดประชดประชันคุณหนูตัวโตแล้วมองค้อนราวตัวเองเป็นคุณหนูพระจันทร์เสียเองอย่างนั้น

     พระจันทร์ออกปากคัดค้านแต่ก็ทนแรงยุของป้าแหม่มไม่ไหว...ต้องยอมเดินขึ้นบันไดไปอาบน้ำแต่งตัวชุดนอนแต่โดยดี...เมื่อเสร็จก็ทิ้งภาระดูแลเจ้าหมาน้อยให้เป็นของสองหนุ่มหน้าขนตัวใหญ่ที่ตอนนี้เริ่มชินกับลูกหมาตัวเล็กๆแล้ว เพื่อที่ตัวเองจะได้มีโอกาสแว่บลงมาข้างล่างอีกครั้ง เพื่อพบว่าใครอีกคนกำลังกดน้ำร้อนลงใส่ถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยใหญ่ ทั้งๆที่ชุดทำงานก็ยังไม่ได้เปลี่ยนเลยด้วยซ้ำ...เฮ้อ ดูท่าคงจะโดนป้าแหม่มเมินเข้าให้จริงๆ ถึงได้ไม่ยอมทำอะไรให้เจ้าของบ้านเขากินเลยแบบนี้

“เดี๋ยวจันทร์ผัดผักกับทอดไข่เจียวเพิ่มให้นะ...ปลาตัวเล็กยังมีอยู่ในกระปุก พี่ยะจะเอาเพิ่มด้วยมั้ย” พูดพลางคนตัวเล็กก็เดินเข้ามาในครัวแล้วตรงไปที่ตู้เก็บอาหารกระป๋อง เอื้อมหยิบกระปุกปลาตัวเล็กของโปรดอีกคนออกมาวาง แล้ววนไปที่ตู้เย็นเพื่อค้นหาผักและไข่มาทอดให้เป็นอย่างต่อไป...

“...” สุริยะมณฑลไม่ตอบอะไร แต่ก็เดินถือถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปนั่งรอที่โต๊ะกับข้าวกลางห้องครัว สายตาคมจ้องมองคนที่เมื่อก่อนแม้แต่ไข่อยู่ไหนก็ยังไม่รู้ เริ่มลงมือหยิบโน่นหั่นนี่ ท่าทางคล่องแคล่วชำนาญขึ้นเยอะ...พระจันทร์เป็นเด็กหัวไว และความจำดีเลิศข้อนี้เขารู้ดี...แต่เพิ่งมาประจักษ์ว่าคนตัวเล็กคงจะเป็นเด็กเรียนง่ายจริงๆก็คราวนี้เอง

            อะไรที่ชอบ...พระจันทร์ไม่เคยที่จะลืม...แต่อะไรที่ไม่ชอบ...พระจันทร์ก็ไม่เคยที่จะใส่ใจ... มันจึงทำให้หลายครั้งวิชาที่พระจันทร์ไม่ชอบเรียนจะคอยฉุดรั้งคะแนนเจ้าตัวให้ลดต่ำ แต่ในขณะเดียวกัน วิชาที่เจ้าตัวชอบอย่างศิลปะ กลับมีผลงานออกแกลอรี่ตั้งแต่ม.ห้า หรือวิชาคณิตศาสตร์ เจ้าตัวก็ชนะเลิศรางวัลเหรียญทองในการแข่งขันคณิตศาสตร์มาตอนม.หกให้เป็นที่ประจักษ์กันไปแล้ว

     ชายหนุ่มจ้องร่างบางๆในชุดเสื้อนอนกับกางเกงผ้าฝ้ายเงียบๆ เขาเงียบ พระจันทร์ก็เงียบ...เมื่อรู้สึกอยากทำลายบรรยากาศอึมครึมที่กำลังก่อตัวขึ้นระหว่างกัน สุริยะมณฑลถึงได้ยอมเอ่ยปากออกมาก่อนในระหว่างที่อีกคนกำลังเทน้ำมันหอยลงไปผัดกับผักที่อยู่ในกะทะนั่นดังฉู่ฉ่าว่า...

“จันทร์โกรธพี่เหรอ”

“เปล่า” และอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ราวคิดคำนวณคำตอบเอาไว้ในใจนานแล้ว

“จันทร์โกรธพี่แน่ๆ ที่พี่ไม่โทรมาบอกวันนี้ใช่มั้ย...”

“ไม่ได้โกรธ...” พระจันทร์เอ่ยตอบ...ถึงปากจะบอกว่าไม่ได้โกรธ แต่ท่าทางมันก็ฟ้องอยู่ทนโท่...

“...วันนี้พี่ยุ่งมาก ต้องเดินทางไปหลายที่ ทั้งเขตเมืองใหม่ มาเก๊า...แล้วก็ต้องข้ามไปฝั่งเกาลูนอีก...งานพี่กำลังมีปัญหา เพราะมีการส่งคนเข้ามาแทรกแซง...พี่เลยต้องลงไปแก้ด้วยตัวเอง...”

“...เป็นเพราะเรื่องที่...เราไปช่วยพวกตำรวจจับรถแข่งวันนั้นรึเปล่าครับ” น้ำเสียงพระจันทร์อ่อนลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินอีกฝ่ายค่อยพูดอธิบายสาเหตุให้ฟังไม่ปิดบังกัน

“นั่นก็ส่วนหนึ่ง...แต่อีกส่วนก็มาจากเรื่องที่พี่ไปขัดผลประโยชน์เขาในการประมูลที่ดินที่กำลังจะมีขึ้นนั่นไง...”

“แล้วตอนนี้...เรียบร้อยดีมั้ยครับ หรือว่ายังมีปัญหาอยู่อีก...” พระจันทร์เริ่มอ่อนลงจนใกล้จะปกติแล้ว อยู่กันมาสองปีทำไมจะไม่รู้...เวลามีงานเข้า อีกคนจะลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง โหมงานหนักจนละเลยสุขภาพ ยกเวลาทั้งวันให้งานมาเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนครอบครัวและอื่นๆจะเป็นเรื่องรองถัดลงมา...และที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากให้ครอบครัวสบาย ไม่ต้องมีปัญหาคาราคาซังให้ยุ่งยากหรือบานปลาย จนส่งผลให้หลายบริษัทต้องล้มเหมือนอย่างที่พระจันทร์เห็นตามข่าวอยู่ทุกวันนี้...

           ผัดผักเสร็จมาหนึ่งอย่างภายในเวลาสั้นๆ และตอนนี้เขาก็กำลังมือเป็นระวิงกับการตีไข่เตรียมทำไข่เจียวอยู่...

“ก็ยังมีอยู่บ้าง...แต่พี่ไม่ไว้ใจให้ใครเข้ามาเคลียร์แทน พรุ่งนี้พี่ก็คงจะยังยุ่งๆอยู่อีกซักวัน จันทร์ก็ไม่ต้องทำอะไรเผื่อพี่นะ...” สุริยะมณฑลใช้ตะเกียบกวนๆบะหมี่ในถ้วยให้เข้ากัน แล้วเริ่มคีบผักมาแกล้มกินกับบะหมี่บ้างแล้ว...เพราะที่บอกไปว่าวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลยนั้นคือเรื่องจริง...ตอนนี้เขาเลยหิวไส้กิ่วจนแทบขาดเลยทีเดียว...

“แต่พี่ก็ควรจะทานข้าวเช้า...งั้นพรุ่งนี้จันทร์ปิ้งขนมปังกับชงกาแฟไว้รอตอนเจ็ดโมงครึ่งนะครับ พี่ยะจะได้ทานเร็วๆแล้วออกไปทำงานเลย...” ระหว่างที่พูดมือขาวๆก็ช้อนไข่เจียวหอมกรุ่นลงวางเคียงผัดผัก ไม่ต้องใช้สองจาน แต่ใส่รวมไปเลยง่ายๆแบบนี้แหละ...เพราะสุดท้ายมันก็ต้องถูกกินรวมพร้อมกันไปอยู่ดี

“...ก็ได้...แต่เปลี่ยนเวลาเป็นเจ็ดโมงแล้วกัน จันทร์ตื่นไหวมั้ย...” คนพูดถาม ก่อนจะคีบไข่เจียวพร้อมผักเข้าปาก...ไม่รู้ว่าพระจันทร์ฝีมือดีขึ้นมากหรือว่าเขาหิวมากกันแน่...อาหารง่ายๆทั้งสองอย่างนี้ถึงได้มีรสชาดอร่อยจนเขาหยุดกินไม่ได้เลยทีเดียว...

“ไม่มีปัญหา จันทร์จะทำให้เสร็จตรงตามเวลาเลยครับ...” เด็กหนุ่มบอก หยิบกะทะและถ้วยตีไข่ไปล้างน้ำพอให้หมดคราบใหญ่ๆไปก่อน แล้วค่อยเปิดประตูเครื่องล้างจานอัตโนมัติใต้ซิงค์น้ำออก จัดวางกะทะและถ้วยไม่ให้ซ้อนกัน รอพี่ยะกินเสร็จก็เอาจานอีกใบมาวางแล้วจะได้กดล้างไปทีเดียว...

“...ผัดผักกับไข่เจียวอร่อยดีนี่ จำสูตรนี้ไว้นะ...พี่ชอบ” สุริยะมณฑลเอ่ยบอกแบบไม่คิดอะไร...โดยที่ไม่รู้เลยว่าไอคำว่า ‘ชอบ’ ของตัวเองที่ออกจากปากไปทำให้อีกคนนั้นดีใจแค่ไหน...

“จะ...จะจำได้ไงล่ะ จันทร์ก็กะเอาเดามั่วทั้งนั้นแหละ...คราวหน้าไม่รู้จะแอบเผลอใส่น้ำตาลแทนเกลือรึปล่าเลย...”

“ถึงงั้นก็เถอะ...เอาแบบนี้อีกแหละนะพี่ว่าโอเคแล้ว ผัดผักนี่กำลังดีเลย ผักไม่เฉา...แล้วก็ไม่เค็มมากด้วย” สุริยะมณฑลชมน้อง...ซึ่งอีกคนก็เก็บอาการดีใจ แล้วหันไปแก้เขินทางอื่นด้วยการเก็บไข่ที่เหลือเข้าตู้เย็นแล้วก็ยืนวางเรียงไข่ใหม่ไปมา ราวกับมันเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องทำให้เสร็จภายในคืนนี้

     เสียงตะเกียบกระทบจานและเสียงซดน้ำซุปของอีกคนบ่งบอกให้รู้ว่าคงหิวมาก ไม่ก็อาหารของพระจันทร์คงถูกปากอย่างที่บอกจริงๆ พระจันทร์วางแก้วน้ำเย็นลงข้างๆจานใส่ผัดผัก แล้วเอ่ยเตือนอีกคนว่าให้ค่อยๆกินก็ได้เดี๋ยวจะสำลัก ซึ่งคนตัวสูงก็เงยหน้ามายิ้มรับคำเตือนไม่ได้ตอบอะไร...แต่พระจันทร์ก็รับรู้ ว่าอีกคนเข้าใจในคำเตือนว่าเขาหวังดีและเป็นห่วง ไม่ได้ละเลยคำพูดธรรมดาๆแบบนี้ของพระจันทร์ซักนิด

     บรรยากาศเงียบๆ ในห้องครัวที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ กับข้าวธรรมดา แต่แค่มีใบหน้าหวานๆขาวๆของอีกคนมาให้นั่งมองไปทานไป แว่บหนึ่งที่สุริยะมณฑลเผลอคิดขึ้นมาว่า...เพียงแค่นี้ ชีวิตเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว...

          ความอึดอัดก่อนหน้าที่มีระหว่างกันมันค่อยๆเลือนหายไปพร้อมกับเส้นบะหมี่ที่อยู่ในถ้วย...สุริยะมณฑลกวาดเรียบทั้งผัดผักในจานและไข่เจียว ก่อนจะชมเปาะอีกครั้งให้คนทำตัวลอยเล่นๆ เขาอยู่รอพระจันทร์เก็บจานไปล้างในเครื่องล้างจานอัตโนมัติ เสร็จแล้วก็ช่วยเก็บกวาดและเช็ดโต๊ะกินข้าวเอง ไม่ให้เหลือเป็นภาระใคร...ซึ่งจุดนี้ก็เป็นอีกจุดที่ทำให้พระจันทร์ยอมรับว่าเป็นจุดดีเด่นของคนตัวสูง ที่ถึงแม้จะปากร้าย ขี้แกล้ง แต่ก็ไม่เคยโยนเรื่องส่วนตัวให้เป็นภาระลูกน้อง...ทั้งๆที่เรื่องแบบนี้รอให้พรุ่งนี้เช้าพวกแม่บ้านเขาตื่นมาจัดการเอาเองก็ได้ เพราะพี่ยะนั้นอยู่ในฐานะนายจ้าง ที่จ้างพวกเขามาคอยจัดการกับเรื่องแบบนี้เองอยู่แล้ว เพราะงั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องทำเองเลยซักนิด

            ใครจะไปเชื่อ...ว่าคุณสุริยะมณฑลผู้ยิ่งใหญ่ กิจการเป็นร้อย ลูกน้องเป็นพันจะลงมือเช็ดโต๊ะกินข้าวที่ตัวเองทานด้วยตัวเอง เก็บกวาดเศษขยะแล้วยังผูกถุงดำในถังขยะเก่าปิดปากเรียบร้อยตั้งรอไว้ให้แม่บ้านเอาไปทิ้งให้พรุ่งนี้เช้า พร้อมกับเปลี่ยนถุงดำใหม่ลงถังขยะ พับขอบเรียบร้อย ทำแทนแม่บ้านของตัวเองเสร็จสรรพไม่มีเกี่ยงงอน...

           เพราะพระจันทร์ได้รู้เบื้องหลัง ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงๆของคนๆนี้...เขาเป็นคนดี ที่ถึงจะบ้างานไปหน่อยแต่ก็ใช่ว่าจะเลวร้าย...อารมณ์น้อยใจ เสียใจเมื่อตอนกลางวันเลยโดนความดีเล็กๆของคนคนนี้เป่าทิ้งเป็นที่เรียบร้อย กลายเป็นว่าพระจันทร์ก็ไม่สามารถงอนเขาได้ข้ามวันจริงๆอย่างที่คุณป้าแหม่มเคยปรามาสเอาไว้อีกแล้ว...เฮ้อ

“เป็นอะไร...ถ้าเหนื่อยมากนักก็ไปนอนได้แล้ว ขอบคุณสำหรับผัดผักกับไข่เจียวนะ...” สุริยะมณฑลเอ่ยบอกอีกคนตรงหน้าห้องครัว พระจันทร์ยิ้มรับคำชมด้วยความดีใจ นัยน์ตากลมโตดุจลูกกวางตัวน้อยจ้องคนชมอย่างมีความหวังว่าอาจได้คำชมเพิ่ม อีกคนเลยอดไม่ไหวที่จะยกฝ่ามือใหญ่มายีศีรษะทุยเสียสองทีพร้อมบอก “พรุ่งนี้ถ้าตื่นไม่ไหวก็ไม่เป็นไรหรอก...เดี๋ยวพี่ค่อยให้อาตงหาซื้อโจ๊กแถวบริษัทมาให้ก็ได้ สัญญา...ว่าจะไม่อดข้าวเช้าแน่ๆ”

“...จันทร์บอกว่าจะทำก็ต้องทำสิ...เคยผิดสัญญาที่ไหน พี่ไม่เคยผิดสัญญากับจันทร์...จันทร์ก็จะไม่คิดจะผิดสัญญากับพี่หรอกนะ...แฟร์มั้ย”

“ก็...แฟร์ดี แต่ดีให้ตลอดแล้วกัน ไอ้ตัวเปี๊ยก...” ท้ายเสียงคนพูดเย้าแกมหยอก และก็ได้ผลเพราะอีกคนหน้าหุบลงมาทันควัน

“นั่นมันชื่อเจ้าหมาน้อยของจันทร์นะพี่ยะ...!” พระจันทร์ว่าเสียงงอนๆไม่จริงจังนัก แต่สุริยะมณฑลกลับเบิ่งตาโตแล้วถามกลับ

“สรุปจันทร์ให้มันชื่ออะไรนะ”

“...ชื่อไอ้ตัวเปี๊ยก...ก็เดี๋ยวนี้พอได้ยินเสียงเรียกเปี๊ยกๆมันก็หันทุกทีนี่นา ผิดที่พี่ยะแหละ...ชอบพูดกรอกหูมันว่าตัวเปี๊ยกๆ มันเลยจำเลยเห็นมั้ย”

“เอ้า...ผิดอีก ก็มันตัวเปี๊ยกจริงๆนี่...หรือจะให้ชื่อใหญ่เบิ่ม? ตัวเท่าฝ่ามือก็เลือกชื่อได้ตรงดีแล้วนี่...ซิมบ้า ชิวชิว ตัวเปี๊ยก...เข้ากันดีแฮะ”

“เข้ากันดีบ้าอะไรล่ะ...พี่ยะอ่ะ!”

     เสียงเง้างอนเล็กๆดังประสานกับเสียงหัวเราะร่วนของอีกคน ระหว่างที่สองร่างค่อยๆเดินหายลับขึ้นไปบนชั้นสองตัวบ้าน...คุณป้าแหม่มค่อยๆขยับออกมาจากมุมเหลี่ยมห้องรับแขก แล้วเดินตามไปชะเง้อคอมองตรงบันไดเพื่อพบว่าสองเจ้านายปิดประตูเข้าห้องนอนใหญ่กันไปเรียบร้อยแล้ว...นางเดินกลับมาตรวจฐานทัพใหญ่ของตัวเอง ก็พบว่าคุณหนูยะของหล่อนยังคงเป็นคนเรียบร้อยและใส่ใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไม่เปลี่ยน...

“ถือว่าทำดีไถ่โทษ...ป้าจะยกโทษให้ซักครั้งหนึ่งนะคะ...” นางเอ่ยเบาๆพลางมองเครื่องล้างจานอัตโนมัติส่งเสียงหวี่ออกมาท่ามกลางความเงียบของห้องครัว...ในใจคิดถึงภาพบรรยากาศเจ้านายสองคนที่นั่งทานข้าวกันอยู่เมื่อครู่นี้...

     อันที่จริงหล่อนกำลังจะลงมาหาข้าวหาปลาให้คุณหนูยะของหล่อนอยู่แล้วล่ะ...ใครจะไปใจร้ายทิ้งให้คุณหนูที่เลี้ยงดูมากับมือแต่อ้อนแต่ออกอดอยากกันล่ะ...ทว่าหล่อนคงลงมาช้าไป ไม่ทันคุณหนูพระจันทร์ที่เริ่มลงมือเจียวไข่เสียหอมฟุ้งแล้ว...บรรยากาศแบบนี้แหละที่หล่อนอยากเห็นคุณยะมีกับภรรยาของเธอนัก...

     ถ้าเพียงแต่คุณหนูพระจันทร์จะเป็นผู้หญิงนะ...อะไรๆมันคงจะเข้าที่เข้าทางกว่านี้แยะเชียว...

----------------------------------------    - ---         --          -

to be continue...


เอาตอนมาใหม่มาเสิร์ฟค่า า า า... :mew2:

แล้วก็มาขอขมากับการล่าช้าจ่ะ... :mew2: :mew2:

ตอนนี้แพทเหลืออีกห้าสัปดาห์ก็จะหมดเทอมสปริงแล้วค่าาา หลังจากนั้นคงจะได้มาต่อกันบ่อยๆล่ะเนอะ :mew1:

ได้ข่าวว่าตอนนี้เมืองไทยอากาศร้อนมาก คุณผู้อ่านรักษาสุขภาพกันด้วยนะจ๊ะ :) แล้วเจอกันใหม่จ่ะ

เชิญทวงกันได้ตามสบายที่นี่จ่ะ >>>Click!!!<<< (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?fref=ts)  :)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 07-04-2013 11:51:01
กิ๊ดดดดด ยังอ่านไม่อิ่มเลยยย ก๊ากกกก คิดถึงน้องจันทร์ กับพี่ยะมากๆ

คนน้องจะงอนคนพี่ ข้ามวันไม่ได้เลยเน้ออออ หึหึ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-04-2013 12:17:40
บรรยากาศคล้ายๆพี่กับน้อง แบบค่อยๆโตไปด้วยกัน ผูกพันกันขึ้นไปเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 07-04-2013 12:33:16
อ๊ายยยยยยย น้องจันท์น่าจะงอนพี่ยะอีกหน่อย อิอิ


อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมจริงสงสารน้องจันท์ พี่ยะก็กระไร

พูดไรทำร้ายน้องจริง


รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-04-2013 12:34:03
คู่นี้อบอุ่นจังเลยอะ
คือเหมือนก็คิดตรงกันแต่ว่าก็ไม่ยอมพูด
แต่คำพูดป้าแหม่มท้ายเรื่องนี่ทำเครียดเลยอะ
ถ้าพระจันทร์เป็นผญอะไรๆก็คงง่ายกว่านี้
แต่ไม่เป็นไรรรรรรแค่นี้พี่ยะก็รักก็หลงจะตายแระ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 07-04-2013 12:34:46
พี่ยะนี่ขยันทำให้จันทร์งอนตลอดนะ

คนน้องก็ใจอ่อนตลอด 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: white-goddess ที่ 07-04-2013 12:40:10
หวาน~~~~~

 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Aleleni ที่ 07-04-2013 13:33:50
หวานมากกกกกกกกกกกกก
พี่ยะเมื่อไหร่จะเข้าใจความน้อยใจของน้องบ้าง
เดี๋ยวน้องน้อยใจมากๆหนีไปหล่ะก็....
เพราะงั้นพี่ยะรีบจับปล้ำเลย 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-04-2013 14:01:11
หมั่นไส้พี่ยะอ่ะ เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังน้อง

ทำไรบางทีก็ติดนิสัย พี่ใหญ่ เจ้านาย บอส มากไป เลยละเลยความรู้สึกของคนอื่นไป



หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 07-04-2013 14:05:00
พี่ยะเนี๊ยต้องยกให้เป็นเจ้าพ่อซึนดาเระแล้ว หน้ามึนไม่รู้ใจตัวเองเล๊ยยยย
แต่ไม่ชอบน้องจันทร์เศร้าเลย พี่ยะทำให้น้องจันทร์ยิ้มให้ได้ตลอดให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 07-04-2013 17:01:24
อยากได้ซิมบ้า. กะชิวชิวอ่ะน่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 07-04-2013 17:29:52
มีงอนบ้าง แต่ก็ยังน่ารัก หวานๆ
ปล.ชอบเจ้าเปี๊ยก :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 07-04-2013 17:31:19
พระจันทร์ไม่ใช่ผู้หญิง แต่ก็มีทายาทให้พี่ยะได้นะป้าแหม่ม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: petite-human ที่ 07-04-2013 17:52:34
น้องจันทร์ต้องมีลูกให้พี่อาทิตย์สักคนสองคน
จะได้ไม่เป็นคนอื่น 5555
 :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-04-2013 17:56:11
อิพี่ยะ!! ปากแกนี่น๊า  พูดว่าจันททร์เป็นคนอื่นได้ไง o12
อ่านแล้วน้อยใจแทนจันทร์เลย สงสารจันทร์ :mew6:
ซิมบ้า ชิวชิว ตัวเปี๊ยก น่ารัก :กอด1:

+1
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 07-04-2013 18:32:56
อีพี่ยะบ้า ทำน้องจันเสียใจ โป้งๆ ๆ   :m16:


 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-04-2013 18:47:41
น้อยใจไม่ได้ตลอดรอดฝั่งสิน่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-04-2013 19:30:56
พระจันทร์ ตัวเปี๊ยกกกกก ชิวชิว ซิมบ้าาา

น่ารัากกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 07-04-2013 19:50:31
 :o8:หวานๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-04-2013 19:53:02
โหย,,,อิจฉาพี่ยะจริงๆ น้องพระจันทร์ดูแลพี่ยะดีมากมาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 07-04-2013 20:11:05
 :hao3:  อันแน่ เฮียยะหวั่นไหวมากมายเลยทีเดียวววว

แต่ทว่าาาาาาาาาาาา  หนูจันทร์มีความลับอะไรอ่ะ อยากรู้ๆๆๆ  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 07-04-2013 20:19:05
 :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 07-04-2013 20:29:31
เป็นผช.น่ะดีแล้วค่ะป้า 55555555555555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 07-04-2013 20:32:36
 :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-04-2013 21:28:48
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 07-04-2013 21:42:03
พี่ยะก่อนจะพูดอะไรช่วยนึกถึงใจคนฟังนี๊ดดดดดดดดนึงน่า แล้วจิมาเสียใจทีหลัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 07-04-2013 22:37:15
 :mew1:

คืออย่างน้อยก็รู้ว่ารักมากกว่าน้อง

แต่เมื่อไหร่ทั้งสองคนจะเปิดใจกันนะ

อยากให้ลงเอยกันเร็วๆจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 07-04-2013 22:39:37
อ๊าก........คู่นี้น่าัรักมากมาย รอแค่รู้ใจตัวเองเท่านั้นแหละ  :impress2: :impress2:
ท่าทางพี่ยะเริ่มจะรู้แล้ว แต่พระจันทร์นี่สิ ยังซึนอยู่เลยอ่ะ 5555 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-04-2013 22:58:02
หุหุ น่ารักอะ ซิมบ้า ชิวชิว ตัวเปี๊ยก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 07-04-2013 22:59:01
น้องจันทร์กับพี่ยะมายาวจุใจมากกกกก ขอบคุณนะค้าคนเขียน ^^
ชอบบรรยากาศครอบครัวแบบนี้จัง
เรื่อยๆแต่ดูอบอุ่น
น้องจันทร์งอนยังไงพี่ยะก็ง้อได้ด้วยความดี น่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-04-2013 03:09:01
ยะก็พูดอะไรไม่คิด พระจันทร์เสียใจรู้ไหม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 08-04-2013 09:08:09
บางครั้งพี่ยะก็ทำเหมือนไม่ได้คิดอะไรกับน้องเลย
แต่บางครั้งก็ทำเหมือนน้องเป็นคนพิเศษอย่างนั้น
เป็นเราก็คงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน  :เฮ้อ:
ชีวิตน้องก็มีแค่พี่ยะคนเดียว อย่าขยันทำน้องเสียใจนักสิ
ถ้าน้องไม่อยู่กับตัวเถอะแล้วจะรู้สึก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-04-2013 09:46:49
พี่ยะปากเสีย :mew6: น้องจันทร์ไม่ใช่ลูกน้องในที่ทำงานนะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 08-04-2013 14:46:00
 :-[ มาลงชื่อว่าตามอ่านอยู่นะ

รอนานแต่มาแบบนี้ชอบค๊า :mew3: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 08-04-2013 15:12:33
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 08-04-2013 16:13:45
 :hao3:  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 08-04-2013 16:23:22
โธ่ ป้าแหม่ม ก็เป็นพระจันทร์ก็เป็นแฟนพี่ยะ ได้นะคะ อิอิ

น่ารัก เข้ากั๊น เข้ากัน  :impress2:

ปล ตอนนี้มีน้ำฟ้า กับลูกน้อยโผล่ออกมานิดนึงให้หายคิดถึงด้วยแหละ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-04-2013 09:57:11
ตอนนี้น่ารักสุดๆ อ่ะ

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 10-04-2013 00:22:09
ป้าแหม่มเป็นคนแรกเลยมั้งเนี่ยที่ได้เห็นภรรยาคุณยะทำกับข้าว >///<

คุยกันกุ๊กกิ๊กจนคนอ่านแอบอิจฉาแล้วนาาา คุณยะกรุณาคิดก่อนพูดบ้างก็ดี ตัวเปี๊ยกเสียใจไปหลายครั้งแล้วนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-04-2013 22:03:52
มาซะเทน้า รอนานมั่ก ๆ   :katai4: แต่ได้อ่านตอนนี้แล้วก็ชื่นจาย  :katai3: พระจันทร์ก็ยังน่ารักกับพี่ยะเสมอเลยนะคะ เข้าใจความรู้สึกป้าแหม่มกับพี่ฟ้ามากเวลาเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน เหมือนเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมาก พ่อ แม่ ลูก(เจ้าสามตัวนั้น) ดูแล้ว เหมือนเห็นภาพอนาคต  :hao5:

ยังไงก็รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอ จะพยายามไม่เร่งรัดเรียกร้องขอร้องอ้อนวอนใดใดทั้งสิ้นในช่วงนี้ :hao4: เพราะจะรอตอนต่อไปแบบยาว ๆ และถี่ ๆ ตามที่บอกไว้เน้อ ไฟติ้ง!!!!  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 12-04-2013 00:37:41
น่ารักกันดีจริง คู่นี้

อ่านแล้วก็รันทดเบา ๆ สุขใจนิด ๆ ไปด้วยยย

สนุกมากมายเลยครับ

รอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 12-04-2013 01:19:16
รู้สึกว่าพี่ยะก็ง้อน้องอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น บรรยากาศของ 2 คนนี้ค่อยๆน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 12-04-2013 07:49:03
พี่ยะกับน้องจันทร์น่ารักมากๆ ชิวชิว ซิมบ้า เจ้าเปี้ยก ด้วย
(อยากกอดบ้างจัง แต่กลัวโดนกิน แหะๆ)
อ่านแล้วเหมือนจะมีความสุข แต่มันก็ยังไม่สุขที่สุดอยู่ดี
แอบหน่วงๆ พี่ยะดูแลน้องเพราะต้องการให้น้องอยู่กับคู่ตัวเอง
ดูเหมือนพี่ยะจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย เฮ๊ออออ
น้องจันทร์นี้ต้องเป็นผู้ชายที่ท้องได้แน่ๆเลย ฟ้าถึงพูดแบบนั้น
เมื่อไรคู่นี้จะลงเอยแบบรักกันหวานชื่นโดยไม่มีอาการหน่วงๆซักทีน่า ลุ้นๆ
แบบอยากอ่านฉากหวา่นๆ น้ำตาลเรียกแม่ไปเลย >///<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 20-04-2013 20:46:59
หวานกันได้อีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: MayMaMee ที่ 20-04-2013 21:54:19
แต่ถ้าวันไหนโดนเขาเอาเชือกล่ามแล้วจับเราปล้ำเพื่อสร้างพันธนาการขึ้นมาล่ะก็...พี่ไม่ช่วยน้า

คนอ่านก็รออยู่ค้าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 20-04-2013 22:21:29
คิดถึงทั้งคนเขียน ทั้งพระจันทร์เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: So_Da_Za ที่ 21-04-2013 12:40:52
คิดถึงนะคับ เมื่อไหร่จะมาอ่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: story ที่ 22-04-2013 21:55:17
คิดถึงจัง หายไปนานจังเลย มาต่อน๊าๆๆ  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 23-04-2013 02:09:44
 :mew4: :mew4:

คิดถึง มาต่อไวๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Orange151987 ที่ 23-04-2013 10:47:31
อ่านตอนนี้แล้วก้แอบเขิน เบาๆ... :o8: :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-04-2013 17:55:06
ฟินอะ แต่แอบหน่วงแทนพระจันทร์ กับคำว่า คนอื่น เหมือนกานแฮะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 28-04-2013 09:43:08
มารอพี่ยะกับพระจันทร์  :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 30-04-2013 20:45:22
 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 30-04-2013 23:18:56
 :ruready  :ruready   ไม่ได้มาทวงน้า     :hao7: :hao7:  แค่มาบอกว่าคิดถึง  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 04-05-2013 21:44:24
 :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: story ที่ 05-05-2013 22:55:23
พรุ่งนี้จะครับ 1 เดือนแล้วน๊า~~  :mew2: :mew2: คิดถึงจังเรารออยู่นะ  :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 07 :>> [06/04/2013] PG.10
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 07-05-2013 23:27:04
คิดถึงแล้ววววววววว  :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 09-05-2013 11:38:50
พันธนาการ...รัก #8




   อาหารเช้าถูกจัดตรงตามเวลาเป๊ะ พระจันทร์อุตส่าห์ตื่นมาตั้งแต่หกโมง ทอดไข่ดาวเสียไปสามฟอง จนได้ฟองที่สี่ที่มันขาวๆน่ากิน แม้ไข่แดงตรงกลางจะแตกไปหน่อยก็เถอะ...ข้างๆกันเด็กหนุ่มทำแซนวิชชิ้นพอคำเตรียมไว้ให้ มีผักสลัดใส่ปลาตัวเล็กตั้งอยู่อีกหย่อม ช้อนส้อมวางไว้เรียบร้อย รอเพียงแค่ใครอีกคนลงมากาแฟก็จะถูกเสิร์ฟคู่กันในทันที...

   และอย่างที่คาด สุริยะมณฑลลงมาตรงตามเวลาเจ็ดโมงพอดีเป๊ะไม่มีขาดไม่มีเกิน...ชายหนุ่มส่งยิ้มให้พระจันทร์เมื่อเห็นว่าอาหารเช้าตรงหน้าเขามีอะไรบ้าง...ไหนบอกว่าแค่กาแฟกับขนมปัง นี่จัดอาหารเช้าให้เขาเสียแบบฟูลคอร์สเชียว...เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจกันไปมากกว่านี้ สุริยะมณฑลจึงยอมนั่งกินอาหารเช้าอย่างรวดเร็วจนหมด ก่อนติกาแฟว่าหวานไปนิด เลยโดนอีกคนย้อนเข้าให้ว่านั่นน่ะอีกนิดเดียวก็จะเป็นกาแฟดำสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว

   จิกกัดกันนิดพอหอมปากหอมคอ สุริยะมณฑลก็ได้เวลาออกไปทำงาน โดยที่วันนี้เขาพาตี้เฉิน บอดี้การ์ดเงาของพระจันทร์ออกไปด้วย ก่อนกำชับทั้งพระจันทร์และบอดี้การ์ดคนอื่นที่เขาทิ้งไว้ที่บ้านว่าห้ามออกไปไหนเด็ดขาด...พออีกคนรับคำถึงได้ยอมตัดใจออกไปทำงาน...

   ฝ่ายพระจันทร์ก็อุ้มลูกหมาออกไปนั่งที่สวนหย่อม กางเฟรมเปล่าสำหรับวาดภาพ และจัดอุปกรณ์การลงลายเส้นไว้บนโต๊ะเหล็กดัดใกล้ๆม้านั่ง เด็กหนุ่มวางเจ้าหมาน้อยลงบนตัก มันเพิ่งกินนมเสร็จ ตอนนี้เลยนอนขยับดิ้นดุกดิกออกกำลังกายยามเช้าอยู่บนตักพระจันทร์อย่างสบายอารมณ์ เห็นดังนั้นแล้วพระจันทร์ก็ค่อยเริ่มลงมือออกแบบตัวอาคารในฝันและแผงผังทางเดินตามแต่จินตนาการจะพาไป แล้วตวัดดินสอร่างแบบคร่าวๆตามภาพที่เห็นในจินตนาการลงบนแผ่นกระดาษ

   เริ่มวาดไปได้ไม่เท่าไหร่ ซิมบ้ากับชิวชิวก็เดินนวยนาดเข้ามาเคลียแข้งเคล้าขา ตัวหนึ่งวางศีรษะลงขาซ้าย อีกตัววางลงขาขวา ลิ้นยาวๆของชิวชิวก็จัดการตวัดแผล่บลงบนศีรษะเล็กของเจ้าหมาน้อยบนตักเจ้านาย ซิมบ้าพอเห็นชิวชิวเลียเข้า ตัวเองก็เอาบ้าง มันยืนสองขาโดยใช้สองเท้าหน้าค้ำหน้าตักเด็กหนุ่มไว้แล้วลงมือเลียขนทำความสะอาดเจ้าสัตว์สมาชิกตัวใหม่ของครอบครัวตัวละแผล่บสองแผล่บ

   พระจันทร์มองสัตว์เลี้ยงตัวเองที่นัวเนียกันอยู่บนหน้าตักก็ต้องค่อยประดับรอยยิ้มแต้มขึ้นบางเบา มือบางตวัดปลายดินสออย่างคล่องแคล่ว ลากเส้นตรงเป๊ะเป็นเสาอาคารแบบไม่ต้องพึ่งไม้บรรทัดแต่อย่างใด เสริมพุ่มไม้เข้าไปนิด ใส่เมฆเข้าไปหน่อย ไม่ได้เอาไปส่งลูกค้าที่ไหน วาดเองดูเอง พระจันทร์เลยลงมือใส่จินตนาการเข้าไปจนอาคารในฝันเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้น...ความฝันอยากเรียนคณะวิศวะฯเอกการออกแบบแผนผังภายในคงอยู่ไม่ไกลถ้าหากเขาได้ฝึกฝีมือบ่อยๆแบบนี้...หวังว่าผลงานจากการจัดแสดงภาพวาดและภาพถ่ายที่แกลอรี่ตอนนั้น รวมทั้งผลการประกวดอื่นๆอีกยิบย่อยของเขาจะเพียงพอให้เขาได้ทุนและได้เข้าเรียนตามคณะที่หวัง ที่สำคัญ...เขาจะได้ไม่ต้องรบกวนค่าใช้จ่ายของพี่ยะมากไปกว่านี้อีก...

   ~No Me Importa Si Todos Te Miran, No Me Importa Lo Que Digan De~
        ~No Me Importa Como Pasa El Tiempo  Sabiendo Yo Que Tu Me Quieres…~

       …ตื๊ด!...

“…ว่าไงโรส โทรมาแต่เช้าเลย…” พระจันทร์กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ เขานิ่งฟังปลายสายอยู่ครู่หนึ่งก็เบิ่งตาโตกว้าง กระชับโทรศัพท์ในมือให้แน่นขึ้น “จะ…จริงเหรอโรส! เธอ…แน่ใจใช่มั้ย…! เป็นฉัน…ฉันจริงๆใช่มั้ย…โอเค ฉันจะรีบไปพบเธอตอนนี้เลย…ที่ไหนดี…”

   พระจันทร์ยิ้มไม่หุบระหว่างที่เพื่อนสาวพูดเล่าเรื่องที่น่าดีใจที่สุดสำหรับเขาให้ฟังผ่านโทรศัพท์ มือก็เป็นระวิงในการเก็บของเตรียมกลับเข้าบ้านทั้งที่เพิ่งออกมา ชิวชิวอ้าปากงับเจ้าตัวน้อยบนตักเจ้านายออกมาให้เพื่อความสะดวก ส่วนซิมบ้าก็สะบัดขนแผงคอยุ่งเหยิงพลางอ้าปากหาวบิดขี้เกียจ ก่อนอ้าปากรอรับตะกร้าใส่แปรงและพู่กันจากเจ้านายตัวเล็กของบ้านอย่างรู้งาน สองสัตว์หน้าขนค่อยเดินนวยนาดตามเจ้านายที่สาวเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งนำหน้าไปก่อน ลำตัวใหญ่ยักษ์เดินชนกันไปมา ปลายหางตวัดใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนเจ้าตัวเปี๊ยกที่ถูกคาบอยู่ในปากเสือเผือกตัวใหญ่ก็ร้องครางงี๊ดๆไม่ได้หยุดเมื่อรู้สึกว่าตัวมันโคลงเคลงไปมาไม่ปลอดภัยเหมือนก่อนหน้านี้เอาเสียเลย

        ฝ่ายพระจันทร์พอเข้าบ้านมาได้ปุ๊บก็รีบวิ่งขึ้นห้องเพื่อเปลี่ยนชุด เสร็จแล้วก็ดูแลว่าเจ้าตัวเปี๊ยกของเขานั้นปลอดภัยเรียบร้อยดี ไม่ได้โดนคาบไปเป็นอาหารว่างของสองสัตว์เลี้ยงหน้าขนก็ค่อยวางใจ เขารีบสาวเท้าลงจากบันไดจนกลายเป็นวิ่ง แต่ในระหว่างทางที่กำลังจะออกจากบ้านก็สวนเข้ากับลูกน้องเจ้าของบ้านคนหนึ่งเข้าพอดีจึงถูกเรียกตัวไว้เสียก่อน

“คุณหนูหยางเฟิ่ง จะออกไปไหนหรือครับ” เสียงทักเป็นภาษาจีนกลางดังมา พระจันทร์ที่ยังอยู่ในอาการดีใจหันมายิ้มให้ก่อนตอบ

“กำลังจะออกไปหาเพื่อนชื่อโรสที่ห้าง... เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ” เด็กหนุ่มตอบ ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองไม่ค่อยปลาบปลื้มเท่าไหร่ที่ใครต่อใครชอบเข้ามาเรียกขานเขาว่า หยางเฟิ่ง คำที่แปลว่า หงษ์สุริยา โดยเฉพาะพวกลูกน้องของชายหนุ่มเจ้าของบริษัทตระกูลหยาง ทำไมถึงได้ชอบพากันเรียกเขาว่า หงษ์สุริยา กันนัก แทนที่จะเป็นชื่อลูน่าหรือพระจันทร์อะไรก็ตามแต่

         ทำไมต้องเป็นคำนั้นด้วยก็ไม่รู้...คำเรียกขานที่น่าจะต้องเก็บไว้ให้ว่าที่คู่หมั้นของผู้ชายร่างสูงใหญ่นั่น...ไม่ใช่เขา

“แล้วคุณหยางหลงอนุญาตแล้วเหรอครับ” หนุ่มฮ่องกงเอ่ยถามเจ้านายตัวเล็กต่อ และก็ได้รับการส่ายหน้ามาเป็นคำตอบ ...แถมยังมีรอยยิ้มดีใจตบท้ายอีกแน่ะ

“แล้วคุณแม่บ้านทราบรึยังครับ...” เขาถามต่อ มั่นใจในทีท่าว่าเจ้านายตัวเล็กกำลังจะหนีออกจากบ้าน โดยที่ไม่มีใครรับทราบเลยซักคน แล้วถ้าเจ้านายตัวใหญ่กลับมาพบว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในเวรตรวจตราของเขา...เตรียมตัวลงไปนอนสงบนิ่งอยู่ก้นอ่าวรีพัลส์ เบย์ ได้เลย

“ยังไม่ได้บอก...แต่สัญญาว่าจะรีบไปรีบกลับ ไม่นานหรอก ไปเอาเอกสารที่เพื่อนเสร็จแล้วจะกลับทันที” เอ่ยจบพระจันทร์ก็ทำท่าหันหลังเตรียมจะวิ่งออกจากบ้าน ดีที่หนุ่มฮ่องกงบอดี้การ์ดอันดับต้นๆของบริษัทตระกูลหยางคว้าจับท่อนแขนเรียวเอาไว้ได้ทัน พระจันทร์จึงได้หันกลับมาเผชิญหน้าอีกครั้งด้วยท่าทางว่าเริ่มจะไม่ค่อยสบอารมณ์เข้าให้แล้ว

“มีอะไรอีก...”

“คุณหนูหยางเฟิ่งจะออกจากบ้านไม่ได้นะครับ ถ้าคุณหยางหลงยังไม่ได้อนุญาต...นี่คุณแม่บ้านก็ยังไม่ทราบ แล้ว...”

“เอาน่าเดี๋ยวผมโทรบอกป้าแหม่มเองทีหลัง แล้วก็จะโทรไปบอกพี่ยะเองด้วย...ทีนี้ให้ผมไปได้แล้วนะ” พระจันทร์รีบเอ่ยบอกราวกับจะตัดบท แต่แน่นอนว่าบอดี้การ์ดตาตี่คนนั้นยังไม่ยอมปล่อยมือให้เขาได้รับอิสระเสียที

“แล้วคุณจะออกไปยังไงล่ะครับ...”

“ก็แท็กซี่ไง...เมื่อกี๊ผมโทรเรียกเรียบร้อยแล้ว”

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันครับ...ให้ผมติดต่อขออนุญาตคุณหยางหลงก่อน แล้วเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณหนูเอง”

“ถ้ารอติดต่อพี่ยะคงไม่ทันแน่ๆ เพื่อนผมว่างแค่ครึ่งชั่วโมง ผมต้องรีบไปนะครับ...” เด็กหนุ่มบอก ท่าทางรีบร้อนแสดงออกมาให้รู้สึกได้จากน้ำเสียง จนหนุ่มบอดี้การ์ดตัวโตอดไม่ได้ที่จะใจอ่อนลงนิดหน่อยจึงตอบไปว่า

“งั้นเดี๋ยวผมรีบไปส่งคุณหนูแล้วก็ติดต่อคุณแม่บ้านกับคุณหยางหลงกลางทางก็ได้ครับ...”

“งั้นก็รีบไปเลย” อีกฝ่ายพูดยังไม่ทันจบดี พระจันทร์ก็ตัดบทโดยการเดินสาวเท้าเร็วๆไปรอที่รถ บอดี้การ์ดหนุ่มได้แต่ทอดถอนใจ เดินเข้าไปหยิบกุญแจรถในบ้าน สายตาก็สอดส่องหาคุณแม่บ้านใหญ่หรือแม่บ้านรับใช้ซักคนที่จะฝากบอกเรื่องไว้ได้แต่ก็ไม่เจอ บอดี้การ์ดหนุ่มจึงได้ยกโทรศัพท์ติดต่อไปหาเจ้านาย...แต่ก็เช่นเดิม ไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากบริการรับฝากข้อความ


----------------------------------------    - ---         --          -


   โรสชูมือโบกให้พระจันทร์เห็นจากภายในร้านเบเกอรี่สีหวานแหววร้านหนึ่ง พระจันทร์ชูมือตอบเพื่อนแล้ววิ่งนำบอดี้การ์ดตาตี่เข้าไปในร้าน อาฟาน เงยหน้ามองลักษณะร้านมันช่างไม่น่าเหยียบย่างเข้าไปเลยจริงๆ แต่หน้าที่บอดี้การ์ดอย่างเขาคือต้องตามติดคุณหนูทุกฝีก้าว ทำตัวให้เปรียบเสมือนเงาอย่างที่ตี้เฉินบอดี้การ์ดรุ่นพี่สอนงานไว้ให้

“...แล้วบอดี้การ์ดหน้าหล่อคนนั้นของนายล่ะลูน่า...เปลี่ยนคนแล้วเหรอ” โรสทัก เมื่อเห็นเพื่อนหนุ่มตัวเล็กร่างบอบบางผิวขาวจั๊วะวิ่งดุ๊กๆเข้ามาหา เธอล่ะชอบจริงๆเวลาเห็นท่าทางเร่งรีบของเพื่อนแบบนี้ มันเหมือนเวลาเห็นหนูแฮมสเตอร์วิ่งอยู่ในกงล้ออย่างไรอย่างนั้นเลย

“เฮ้อ...ขอพักหายใจหายคอหน่อยสิ เหนื่อยนะโรส...”

“เออ...นี่น้ำ” เด็กสาวร่างสูงโปร่งหน้าตาลูกครึ่งหยิบยื่นแก้วน้ำให้เพื่อนรับไปดื่ม พระจันทร์ดื่มอักๆอย่างกระหายก่อนจะวางแก้วลงแล้วยื่นมือไปตรงหน้าเพื่อน...

“อะไร?”

“ก็เอกสารของฉันไง...” พระจันทร์เอ่ยบอกเพื่อนพลางขยับมือยิกๆเป็นการเร่ง

“ใจร้อนจริง...เอ้านี่ มันเป็นชื่อนายจริงๆไม่เปลี่ยนแปลงหรอกน่า”

“ก็ฉันอยากดูให้เห็นกับตาเองนี่...”

   พระจันทร์รับซองเอกสารสีน้ำตาลอ่อนมาจากเพื่อน แล้วรีบแกะเปิดดูข้างในอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตกวาดมองไปตามตัวอักษรบนหน้ากระดาษแผ่นแรกอย่างละเอียดยิบ

“แล้วโทรศัพท์นายเป็นอะไร ทำไมเปลี่ยนเบอร์แล้วไม่บอกฉัน...ดีนะที่ฉันมีพี่ชายทำงานอยู่องค์การโทรศัพท์ ถึงได้ให้เขาช่วยใช้อำนาจเกินหน้าที่หาเบอร์นายมาได้”

“ไม่รู้เหมือนกัน คนเปลี่ยนเขาไม่ได้บอกเหตุผลกับฉัน...” พระจันทร์เอ่ยตอบเพื่อน พลางเปิดไปดูหน้าที่สองเพื่ออ่านต่อ...แล้วก็ต้องเบิ่งตาโตกว้าง เมื่อมันขึ้นต้นว่า Congratulation to แล้วตามด้วยชื่อเขาที่เน้นหนาและตัวใหญ่กว่าบรรทัดอย่างเห็นได้ชัด...พระจันทร์เสียงสั่นตอนอุทานออกมาด้วยความดีใจ... “ชื่อฉัน...ชื่อฉันจริงๆด้วย!!”

“Yes...truly your name as I said right? Congratulation ! my good boy...(ใช่ เป็นชื่อเธอจริงๆอย่างที่ฉันบอกใช่มั้ยล่ะ ยินดีด้วยนะ เด็กดีของฉัน...)”

“good boy น่ะเขาเอาไว้ชมน้องหมานะโรส” พระจันทร์เอ่ยบอกเพื่อนทั้งๆที่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มทั้งปากทั้งตา มือสั่นจนอาฟานที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆสังเกตเห็น

“...เอาน่า ยังไงก็ยินดีด้วยนะ กับว่าที่บัณฑิตใหม่ คณะวิศวกรรมศาสตร์ เอกการออกแบบภายใน มหาวิทยาลัยแห่งชาติฮ่องกง...เก่งเกินไปแล้วนะเพื่อนฉัน ทุนก็มีอยู่แค่ทุนเดียว คนชิงเป็นร้อย ยังอุตส่าห์คว้ามาจนได้...แน่ใจนะ ว่าไม่ได้ให้พี่ชายนายเส้น...”

“เส้นบ้าอะไร...เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันแอบยื่นผลงานเพื่อขอทุนคราวนี้...ฉันไม่อยากรบกวนค่าใช้จ่ายของเขามากไปกว่านี้แล้ว ...เพราะถ้าฉันได้ทุนนี้...ก็เท่ากับว่าฉันจะหมดภาระค่าใช้จ่ายเรื่องทุนการศึกษาระดับมหาลัยไป ต่อจากนี้ฉันก็จะได้หางานทำ พอเก็บตังค์ได้ซักก้อนฉันก็จะได้ไปซื้อห้องเช่าอยู่เป็นของตัวเองซักที...” พระจันทร์พูดพร้อมกับมีประกายตาแห่งความหวังแผ่ซ่าน แต่ทำเอาสองผู้ฟังเกิดอาการเบิกตาโตกว้างไม่ต่างกัน

“พูดเหมือน...ลูน่าไม่อยากอยู่บ้านนั้นอย่างนั้นแหละ...” โรสตั้งขอสังเกต ดวงตาคมเฉี่ยวหรี่ลงจับตาดูอาการของเพื่อนแบบไม่กระพริบ คิดว่าเพื่อนคงกำลังมีปัญหาอะไรซักอย่างอยู่ในบ้านนั้นแน่ๆ แต่พระจันทร์กลับส่ายหน้าให้ก่อนบอก

“เปล่าหรอก ทุกคนดีกับฉันมาก...จนฉันคิดได้ว่า ไม่ควรอยู่รบกวนพวกเขามากไปกว่านี้แล้ว...อีกอย่างบ้านหลังนั้นก็ไม่ใช่บ้านของฉัน ก็อย่างที่ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้ไง ว่าเขาลงชื่อเป็นแค่เจ้าของคนไข้ของฉันเท่านั้น เขาเป็นผู้ปกครองของฉัน...แค่ในนาม...”

“เฮ้ย...ทะเลาะอะไรกันมารึเปล่า นี่!...มิสเตอร์บอดี้การ์ด...สองคนนี้เขาทะเลาะอะไรกันมาเหรอ” ท้ายประโยค สาวลูกครึ่งหันไปหาบอดี้การ์ดหนุ่มตาตี่เพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม แต่ก็ได้รับการส่ายหน้าปฏิเสธกลับมาเช่นกัน

“เปล่า...ผมไม่ทราบ” ถึงทราบก็บอกไม่ได้หรอก ความลับเจ้านาย...จะปากโป้งได้อย่างไร ถึงอีกฝ่ายจะเป็นเพื่อนเจ้านายน้อยก็เถอะ...

“ฉันไม่ได้ทะเลาะอะไรกับเขาหรอก แต่นี่มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้นานแล้วโรส...ฉันไม่สามารถอยู่กับเขาไปได้ตลอดชีวิต...”

“ทำไมล่ะ”

“ก็ไม่ทำไม...แต่เราแค่...ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะอยู่กันไปเรื่อยๆแบบนี้ได้ยังไง...”

“แต่เขาเป็นพี่ชายนาย...ส่วนนายก็เป็นน้องชายของเขา...”

“...แค่ในนาม...เอาล่ะเลิกถามเรื่องของฉันซักที ว่าแต่เธอล่ะโรส...ได้ที่ไหน ได้ที่เดียวกับฉันใช่มั้ย...”

“เฮ้อ...” โรสถอนหายใจหนักหน่วง ลงว่าเพื่อนไม่ยอมเปิดปากมากไปกว่านี้แล้วหล่อนก็คงต้องหยุดซักไซ้ เพราะทำไปก็ไม่มีประโยชน์ เพื่อนคนนี้พอถึงคราวไม่พูดก็จะไม่พูดเหมือนโดนเอากาวทารองเท้ามาทาปากไว้งั้นล่ะ ง้างอย่างไรก็ไม่เคยประสบผลสำเร็จเลยซักที “มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเอเชีย...เข้ายากจะตาย นายก็รู้...ใครจะไปเก่งเหมือนนายล่ะ ได้ตั้งวิศวะฯ สมใจเลยล่ะสิ...”

“อย่ามาทำเป็นพูดจาแบบนี้เลย ฉันรู้ดี...ว่ายังไงโรสเพื่อนฉันก็ไม่พลาดหรอก ใช่มั้ย...”

   พระจันทร์เอ่ยปากพลางเท้าคางมองเพื่อน แต่ทว่าพอเห็นเพื่อนเริ่มตีหน้าเศร้า ตัวเองก็เพิ่งรู้ตัวว่าอาจจะมีสิทธิ์เผลอทายผิดเข้าให้แน่แล้ว...

“เฮ้ย...ไม่จริงน่า โรส...เธอ...”

“ตอนที่ฉันรับโทรศัพท์จากทางมหาวิทยาลัย ว่าเขาติดต่อเธอไม่ได้ เลยติดต่อมาทางคนรู้จักอย่างฉันแทน...ฉัน...ฉันก็เลยถามเรื่องของฉันไปด้วย ก็เลยได้ความมาว่า...” โรสยังตีหน้าเศร้าพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆราวคนกำลังจะร้องไห้ มันยิ่งเร่งให้พระจันทร์ใจเสียไปใหญ่เมื่อเห็นทีท่าว่าเพื่อนสาวกำลังจะเป่าปี่เข้าไปเต็มแก่

“โรส...”

“...ก็ถ้าเพื่อนฉันติด...แล้วฉันจะไม่ติดได้ยังไง!!! แสดงความยินดีกับฉันซะ หนุ่มน้อย~” ท้ายประโยคโรสแสร้งเรียกชื่อเพื่อนแบบยานคางพลางยีศีรษะอีกฝ่ายเบาๆ น่าเอ็นดูจริงๆเลยน้า เห็นหล่อนจะร้อง อีกคนก็ทำท่าจะร้องไปด้วยกันเสียแล้ว

“โรส!! เพื่อนบ้า!! ทำฉันหัวใจสั่นไปหมดเลย เห็นเธอจะร้องแล้วฉันจะร้องตามไปด้วยเลยเห็นมั้ย...”

“โอ๋ หนุ่มน้อย...โรสหยอกเล่นนิดเดียวเอง เอ้าอย่าเพิ่งร้อง...แสดงความยินดีกับเพื่อนก่อน...”

“...ยินดีด้วย ว่าที่บัณฑิตสาว คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติฮ่องกง...”

“ขอบคุณ...เป็นแค่ว่าที่นิสิตก็พอ ไม่รู้ว่าจะโดนไล่ออกวันไหน...เออ แล้วนี่จะเอายังไงต่อ จะเริ่มทำงานเลยมั้ย แมวมองโต๊ะนั้นเขามองแกอยู่พักใหญ่แล้วนะ...”

“อะ...อะไร จู่ๆเธอพูดเรื่องอะไรของเธอเนี่ยโรส...เปลี่ยนเรื่องไวจริงเชียว...แสดงว่านี่เสร็จแล้วใช่มั้ย ฉันต้องรีบกลับ อาฟานโทรบอกป้าแหม่มไว้ว่าฉันมาไม่นาน...”

“โน่นแน่ะ...ไม่ทันแล้ว เขามาโน่นแล้ว...”

“อะ...อะไร” พระจันทร์หันมองชายหนุ่มท่าทางเจ้าสำอางค์คนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาจากโต๊ะด้านข้าง อาฟานรีบเข้ามายืนเยื้องบังหน้าเจ้านายหนุ่มน้อยตัวขาวของตัวเองทันที

          หนุ่มท่าทางเจ้าสำอางค์คนนั้นพอมาถึงก็ยิ้มให้แล้วพูดออกมาเป็นภาษาจีนกลางว่า เขาเป็นแมวมองที่มาจากบริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่เจ้าหนึ่ง...พร้อมกับโชว์บัตรพนักงานให้อาฟานดู บอดี้การ์ดตาตี่เชื้อสายฮ่องกงตรวจสอบรายละเอียดและพบว่ามันไม่ใช่บัตรปลอม จึงค่อยๆขยับเปิดทางให้แมวมองหนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปหาคุณหนูหยางเฟิ่ง เพื่อแนะนำตัวเองและมอบบัตรสำหรับติดต่อกลับไว้ให้ในกรณีที่สนใจ พร้อมบอกว่าตอนนี้มีโฆษณาที่เกี่ยวกับเครื่องนอน หมอน ผ้าห่มอยู่ และเขาก็ต้องการคนที่มีบรรยากาศอบอุ่นห้อมล้อมรอบตัวแบบพระจันทร์นี่แหละมาช่วยเป็นนายแบบถ่ายโปสเตอร์โฆษณาชิ้นนี้ให้หน่อย ถ้าสนใจยังไงให้รีบติดต่อกลับภายในคืนนี้ เพราะงานถ่ายถูกกำหนดไว้เร็วๆนี้แล้ว พร้อมบอกว่าที่ต้องมาแบบเร่งด่วนขนาดนี้เพราะนายแบบคนเดิมดันเบี้ยวงานไปรับจ๊อบใหม่ที่รายได้ดีกว่า เขาเลยต้องรีบหาคนใหม่มาแทนโดยด่วน แล้วก็มาสะดุดตากับเด็กหนุ่มอย่างพระจันทร์เข้าให้ ที่สำคัญเงินค่าจ้างในกรณีที่พระจันทร์ตอบตกลงมาถ่ายแบบให้ จะเท่ากับเงินค่าจ้างของนายแบบมืออาชีพคนก่อนหน้าที่เบี้ยวงานไป...แน่นอนว่ามันไม่ต่ำกว่าห้าหลักดอลลาร์ฮ่องกง...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 09-05-2013 11:41:49

           แมวมองหนุ่มคนนั้นเดินย้ายสะโพกจากไปแล้ว...แต่พระจันทร์ยังคงจ้องมองบัตรแนะนำตัวของหนุ่มคนนั้นในมือนิ่ง เมื่อไม่คิดว่าจู่ๆจะดันมีคนมาหยิบยื่นเงินก้อนใหญ่ให้ในขณะที่ตัวเองก็กำลังต้องการอยู่พอดีเช่นนี้... เหมือนฟ้ามีตาและเห็นใจที่จะช่วยเหลือเขาให้ยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองเร็วดีจริง...

“คุณหนูครับ...ถึงเวลาต้องกลับได้แล้วนะครับ...” อาฟานเตือนคุณหนูตัวขาวเมื่อเวลามันล่วงเลยมาได้เกือบชั่วโมงแล้ว หนุ่มบอดี้การ์ดเหลือบมองโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในมือ มันขึ้นชื่อว่าคุณหัวหน้าแม่บ้านกำลังโทรจิกเขามาครบรอบที่สิบพอดี...

“อ๋อ...ครับ กลับเลยก็ได้” พระจันทร์เหมือนสะดุ้งตื่นออกจากภวังค์ กำลังเคลิ้มฝันว่าตัวเองกำลังยืนมองบรรยากาศริมระเบียงบนคอนโดของตัวเองอยู่ แล้วจู่ๆมันก็มลายหายวับไปกับตาเลยทันทีที่อีกบอดี้การ์ดตาตี่เอ่ยบอก พร้อมโชว์หน้าจอโทรศัพท์ว่ามีสายคุณป้าแหม่มโชว์หราบ่งบอกจำนวนว่าครบรอบที่สิบพอดี

   พระจันทร์บอกลาเพื่อนพร้อมโผเข้ากอดกันอย่างดีใจอีกครั้ง ก่อนที่ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ...

        เมื่อมาถึงบ้าน พระจันทร์ก็รีบวิ่งหายลับขึ้นไปชั้นบน โทรบอกคุณป้าแหม่มว่าเขาไม่รับมื้อเย็นเพราะฉะนั้นให้คุณป้าแหม่มดูแลแค่อาหารของคนงานในบ้านอย่างเดียวพอ ฝ่ายบอดี้การ์ดหนุ่มอาฟานพอโดนคุณแม่บ้านซักไซร้ไล่เลียงเสียจนขาวสะอาดว่าวันนี้คุณหนูพระจันทร์ไปไหน พบกับใครและทำอะไรมาบ้างแล้ว เขาก็ยังต้องโดนบอดี้การ์ดรุ่นพี่อย่างตี้เฉินซักไซร้ต่อเป็นรอบที่สองเกี่ยวกับคุณหนูพระจันทร์ เมื่อนายใหญ่เจ้าของบ้านกลับมาในตอนเย็นพร้อมลูกน้องซ้ายขวาครบมือ...และแน่นอนว่าทุกคำพูดที่อาฟานรายงานมา ก็ถูกบอกต่อถึงประมุขสูงสุดของบ้านทุกคำไม่มีการต่อเติมหรือตัดออกแม้เพียงรายละเอียดเล็กน้อย...

   คืนนั้นทั้งซานตงผู้เปรียบเสมือนมือซ้าย เหยียนจวิ้นผู้เปรียบเสมือนมือขวา และตี้เฉิน บอดี้การ์ดเงาประจำตัวพระจันทร์ถูกสุริยะมณฑลกักตัวและมอบหมายงานที่ต้องทำแทนเจ้านายในวันพรุ่งนี้เสียจนเกือบเช้า เนื่องจากคนเป็นเจ้านายบอกว่ามีงานด่วนส่วนตัวเข้ามา ทำให้ไม่สามารถไปดูแลงานของบริษัทด้วยตัวเองได้ในวันรุ่งขึ้น... สามหนุ่มเหลือบตามองหน้าอย่างรู้กัน... มีงานราชส่วนตัวไม่กี่อย่างที่ทำให้เจ้านายเขาหวั่นไหวไปจากงานหลวงได้ ถ้าไม่ใช่ธุระส่วนตัวของที่บ้านใหญ่ในไทย ก็ธุระส่วนตัวของคุณหนูหยางเฟิ่งนี่แหละ... และคราวนี้ก็เหมือนมันจะเอนเอียงมาทางฝ่ายหลังมากกว่า เนื่องเพราะคุณหนูคนที่ว่าเพิ่งจะไปก่อเรื่องเข้า ...ทั้งแอบสอบทุนโดยที่เจ้านายของเขาไม่รู้ เรื่องแมวมองจากบริษัทโฆษณานั่น...แล้วยังความคิดการวางแผนอนาคตว่าจะออกจากบ้านนี้ไปอยู่คอนโดคนเดียวนั่นอีก...งานนี้เจ้านายเขาคงอยู่ไม่ติดที่แน่

          ก็นกน้อยสีขาวที่เพิ่งจับได้มาตัวนั้น เริ่มทำการจิกเชือกที่รัดปีกของมันไว้ เพื่อจะได้บินหนีออกไปจากกรงทองของเจ้านายทั้งที...งานนี้คงได้มีการสร้างกุญแจประตูกรงกันยกใหญ่ล่ะ

   ฝ่ายพระจันทร์ คืนนั้นเด็กหนุ่มจัดการโทรกลับไปหาเจ้าของบัตรเพื่อตอบตกลงที่จะไปถ่ายแบบให้ ฝ่ายโมเดลลิ่งดีใจมากถึงขนาดบอกให้เขาไปทำการเทสต์หน้ากล้องได้เลยในวันรุ่งขึ้นเวลาเก้าโมงเช้า พระจันทร์วางสายด้วยหัวใจเต้นตึกตัก เมื่อคิดว่าอีกไม่นานเขาจะสามารถทำงานหาเงินก้อนแรกในชีวิตมาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองแล้วมันก็ตื่นเต้นขึ้นมาแบบสุดๆ นอนคิดลังเลอยู่เล็กน้อยว่าเรื่องนี้สมควรจะต้องบอกสุริยะมณฑลผู้ปกครองแต่ในนามของตนรึเปล่า...แต่พอคิดได้ว่าคำพูดใดจะออกมาจากปากคนร่างสูงนั่นหลังจากเขาเอ่ยจบแล้ว พระจันทร์ก็ตัดสินใจที่จะไม่บอก...มันคงไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรกับเจ้าตัวเขานักหรอก...ไม่แน่อาจจะดีใจและส่งเสริมเขาด้วยซ้ำ ที่ได้หมดภาระต่อกันไปซักที...คิดได้แค่นั้นแล้วพระจันทร์ก็เผลอผล็อยหลับไป ทั้งๆที่ในมือยังคงกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น

   ผิดกับสุริยะมณฑล คืนนั้นเขาเข้านอนตอนเกือบตีสามกว่า ชายหนุ่มจิบน้ำเมาเข้าไปเล็กน้อยก่อนนอน ในสมองได้ยินแต่คำพูดของลูกน้องตัวเองที่บอกเขาว่า...พระจันทร์สอบติดทุนเต็มของคณะวิศวะฯ มหาวิทยาลัยแห่งชาติฮ่องกง แถมยังมีแนวโน้มที่จะไปร่วมงานถ่ายแบบจากไอโมเดลลิ่งที่ไหนก็ไม่รู้เพื่อหาเงินเองนั่นอีก...ยิ่งคิด จุดประสงค์การกระทำทั้งหมดของไอ้เด็กผิวขาวก็ยิ่งกระจ่างชัด...คิดว่าปีกกล้าขาแข็งแค่ไหนกันเชียว ที่จะออกไปโลดแล่นอยู่ในสังคมที่หาความจริงใจไม่เจอกันแบบนี้ อย่าบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะต้องการประชดเขาเรื่องโดนสั่งให้ทำกับข้าวแล้วเขาไม่ยอมกลับมากินนะ ถ้าใช่ก็นิสัยหญิงเกินไปแล้ว...


         ...นี่เขาจะต้องทำยังไงดี...


         พระจันทร์ถึงจะได้เรียนรู้ซักทีว่า โลกข้างนอกถ้าไม่มีบารมีของเขาคอยคุ้มครองอยู่ เด็กใสซื่อแบบนั้นจะไปอยู่รอดได้ยังไง ทุกวันนี้แค่รายชื่อผู้ชายผู้หญิงที่เข้าหาไม่เว้นแต่ละวันในโรงเรียนนั่นก็ขึ้นบัญชียาวเป็นหางว่าว ไหนจะศัตรูของเขาที่มองว่าพระจันทร์คือจุดอ่อนแล้วจ้องจะเล่นงานเขาทางอ้อมอีก... เด็กนั่นไม่ได้รับรู้ถึงความจริงข้อนี้เลยใช่มั้ย...!

         คิดหรือ...ว่าถ้าไม่มีแสงของดวงอาทิตย์คอยส่องสะท้อนให้อยู่...พระจันทร์จะมีวันส่องแสงสว่างจ้าได้ด้วยตัวเอง...

         พระอาทิตย์...ไม่มีพระจันทร์...ก็ไม่เป็นไร

          แต่พระจันทร์...จะขาดดวงอาทิตย์ไป...ไม่ได้เด็ดขาด !
   

----------------------------------------    - ---         --          -


   เหวินจิ้งเดินอย่างไม่สบอารมณ์มาตามทางเท้าในสตูดิโอถ่ายภาพ ตั้งใจว่าจะนัดเพื่อนสนิทออกไปก๊งกันแก้อารมณ์เซ็งในชีวิต หลังจากมีประกาศิตคำสั่งเด็ดขาดจากผู้เป็นบิดาว่าห้ามเอารถเข้าแข่งบนถนนแบบนั้นอีกเป็นเวลาสองเดือน ตอนนี้ก็เลยต้องออกมาเดินวิจัยฝุ่น เตะทรายและหายใจทิ้งไปวันๆเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี

“ทำไมมันต้องมามีเทสต์หน้ากล้องบ้าบออะไรวันนี้ด้วยวะ!” หนุ่มตาตี่ผิวขาวอย่างเชื้อจีนแท้บ่นออกมาพร้อมเตะราวแขวนเสื้อที่อยู่ริมทางเดินระบายอารมณ์

“เอาน่า ก็มันเป็นงานฉันนี่ วันนี้ก็ถือเสียว่าแกมาตกเด็กใหม่ก็แล้วกัน ได้ยินพวกสต๊าฟเขาพูดกันว่า ใกล้ๆสตูฯของฉันมีพวกมาออดิชั่นร้องเพลงกันอยู่...สวยๆน่ารักๆทั้งนั้นเลยนะเว้ย...แกก็แวะไปดูสิ เผื่อมีที่สนใจไง” ตากล้องหนุ่มมาดเซอร์ มีไรเคราแพะนิดตรงปลายคางเอ่ยบอกเพื่อน มือก็เช็กตัวกล้องที่คล้องอยู่บนคอว่าเรียบร้อยดีหรือเปล่า
   
   แต่ทว่าเหวินจิ้งกลับไม่มีท่าทีสนใจ หยิบบุหรี่มาจุดสูบพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างเดิม

“ไม่เอาว่ะ เบื่อแล้ว...พวกสดๆซิงๆ เดี๋ยวพอได้ฉันก็มาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูกันใหญ่ คราวที่แล้วคนของป๊าตามเช็ดให้ฉันไม่ทัน โดนลงคอลัมน์ซุบซิบไปเป็นอาทิตย์...คะแนนเสียงป๊าฉันหดหายหมด...”

“เออเว้ย...แกก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่หว่าอาจิ้ง คิดถึงบุพการีก็เป็นนะ...”

“ไม่คิดได้ไง ถึงยังไงฉันก็ยังต้องพึ่งเงินเขาประทังชีวิต...ถ้าเขาหาเงินมาให้ฉันไม่ได้ ฉันก็อดตายสิวะ...” เหวินจิ้งพ่นควันออกมาจากปอด ก่อนจะอัดรอบใหม่ลึกๆให้ถึงใจ “แล้วว่าแต่แกเถอะ...ถ่ายแบบวันนี้ไม่มีเด็กใหม่ๆเจ๋งๆมั่งรึไง ฉันจะได้รอ...ถ่ายไม่นานนี่หว่า”

“ไม่รู้เว้ย นายแบบคนเก่ามันเบี้ยว นี่ไม่รู้เจ๊แมวมองแกไปคว้าใครมาได้ สงสัยคงไปเจอตามพวกตลาดมาละมั้ง เลยโดนคำสั่งให้เทสต์หน้ากล้องเสียวันนี้เลย...”

“งั้นแสดงว่าก็เด็กใหม่เหมือนกันน่ะสิ”

“ก็เออ...แต่เป็นผู้ชาย จะเอามั้ยล่ะ”

“แล้วก็ไม่รีบบอกตั้งแต่แรก...” จากที่แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว เหวินจิ้งก็เผยอาการเซ็งขึ้นมาเป็นสองเท่า แล้วแบบนี้เขาจะแกร่วอยู่ที่ไหนดีวะ งานถ่ายแบบน่ะน่าเบื่อแค่ไหนเขารู้ดี แล้วยิ่งถ้าเป็นเด็กใหม่ มาเงอะๆงะๆก็ยิ่งจะน่าเบื่อเป็นสองเท่า

“เอาไง...จะเข้าไปด้วยกันเลยรึเปล่า”

“ไม่ล่ะ...ขอรออยู่ข้างนอกดีกว่า ขี้เกียจเข้าไปว่ะ” ชายหนุ่มตอบเพื่อน

   เหวินจิ้งมองช่างภาพเคราแพะร่างสูงผอมยกมือโบกลาเขาเพื่อเข้าไปแสตนด์บายในสตูดิโอหมายเลข 6 ตรงหน้า จากนั้นตัวเองก็สาวเท้าเพื่อหาสถานที่ในการสูบบุหรี่ต่อไป... ทว่าพอเขาเดินเลี้ยวพ้นมุมสตูดิโอมาสองสามก้าวก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อร่างขาวโพลน ตัวเล็กๆในชุดเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาสั้นกำลังเงยมองแผนผังของสตูดิโออยู่ริมทางเดินด้านหน้า ในมือบางถือแผ่นกระดาษเล็กๆเอาไว้ ดวงหน้าหวานซึ้งกำลังก้มลงจ้องมองมันสลับกับแผนผังสตูดิโอบนบอร์ดขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด...

“นั่นมัน...ตุ๊กตาหน้ารถของไอ้แก่นั่นนี่หว่า มาทำอะไรที่นี่วะ...” เหวินจิ้งพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะรีบหันหลังเข้ากำแพงแล้วก้มลงหลบ ทำทีเป็นผูกเชือกรองเท้า ในขณะที่หูก็ได้ยินเสียงพึมพำเล็กๆของคนที่กำลังรีบเร่งสาวเท้าเดินจากไปในทางที่เขาเพิ่งเดินออกมาว่า

“สตูดิโอ 6...เลี้ยวขวานี่ก็น่าจะถึงแล้วมั้ง...”

   ...สตูดิโอ 6... อย่าบอกนะ ว่าหมอนี่คือคนที่จะมาเทสต์หน้ากล้องกับเพื่อนเขาวันนี้น่ะ !...



----------------------------------------    - ---         --          -


to be continue...



 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
อัพลงฉลองสอบเสร็จค่ะ ฮูเร่~~~~  >_<

ปิดซัมเมอร์แล้วววววว จะได้มาลงต่อบ่อยๆแล้วล่ะ !! อิอิ

รอเกรดแคลสามอีกตัวเดียวเท่านั้น  T^T 

ให้หนูเถอะค่ะ แมวซักตัวก็ยังดี อย่าหมาเลย ไม่อยากลงใหม่  T_T ค่าหน่วยกิตมันแพงเกินไปน่ะพี่ชาย...

ตอนนี้ที่นี่อากาศไม่ร้อนไม่หนาว...แต่ได้ข่าวว่าเมืองไทยอากาศแปรปรวนบ่อย รักษาสุขภาพกันด้วยนะจ๊ะ :)

ปล. ด้วยรัก ปลาทู หมูหยอง และมะม่วง(อยากกิน)  :) ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนกันเข้ามาและยังไม่ลืมกันไปนะ >_< รักทุกคนที่สุด !!! จะบอกว่าเรานั่งอ่านคอมเมนท์ซ้ำไปซ้ำมาเพื่อหาแรงฮึดสู้มาเขียนต่อให้จบล่ะ กร๊ากกกกกก อิอิ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 09-05-2013 11:58:00
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปาดคนแรกกกกกกกกกกก

----

โอ๊ยยย น้องพระจันทร์ขา คิดการใหญ่ขนาดนี้ พี่ยะ เอาโซ่มาล่าม เอากุญแจมาคล้องด่วนค่ะะะะ

 :katai2-1:

ปล. เจ้าสำอางค์ > ไม่มี ค์ นะคะ

และก็ งานราช งานหลวง > งานราษฎร์ แบบนี้จ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 09-05-2013 12:14:46
 :mew1:

พระจันทร์ก็ยังคิดจะหนีพระอาทิตย์อยู่นะ

อย่าเลย เพราะยังงัยก็ไม่พ้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 09-05-2013 12:25:36
ว้ายยย อะไรยังไคะพระจันทร์น้อยย จะโดนหมาจิ้งจอกงาบมั้ย  :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 09-05-2013 12:39:19
สงสัยว่า เด๋วผู้ปกครองต้องมารับน้องพระจันทร์แน่ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 09-05-2013 12:42:49
อ๊าย มาต่อแล้ววววว ดีใจๆๆๆ  :mew1: :mew1: :mew1:
คิดถึงน้องจันทร์กะพี่ยะมากๆๆๆๆ  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 09-05-2013 12:49:27
พี่ยะจะทำยังไงเนี่ย น้องจะบินออกนอกกรงแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 09-05-2013 14:49:20
 :katai2-1:

จับปล้ำ   :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 09-05-2013 14:51:26
ผปค.หวงอย่างอะไรดี คงยากแล้วละพระจันทร์ที่จะหนีรอด
โอ้ยอีเหวินนี่จะทำอะไรรรรรรรรรไม่เข็ดนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-05-2013 15:03:21
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 09-05-2013 15:17:19
 o13  คิดถึงเรื่องนี้.....
โอ๊ยยยยย  พระจันทร์น่ารักไปไหน ชอบบ
แล้วคิดจะออกจากบ้านไปไหน แล้วชิวชิวล่ะจะอยู่ยังไง (เอ๊ะ?!)

พี่ยะ จับขังเลย ดูแลน้องดีๆนะ   :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: petite-human ที่ 09-05-2013 15:19:06
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อสักที
คิดถึงน้องจันทร์มาก!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 09-05-2013 15:29:51
พระจันทร์ทำไมคิดการใหญ่โตขนาดนี้ล่ะเนี่ย
หนูไม่อยากอยู่กับพี่ยะหรอ
ตายๆๆๆ พี่ยะจัดการน้องหน่อย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 09-05-2013 15:32:06
โอยยย คุณน้องพระจันทร์ข้างนอกอันตรายนะ อิหมาป่ามันก็จ้องอยู่  :katai1:

อิพี่ยะมาเร็วๆ โหน่ยยย  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 09-05-2013 16:54:57
ก็พี่ยะเอาแต่ดูถูกน้อง แถมชอบคิดเองเออเอง ไม่บอกหรือปรึกษาน้องสักคำ ทั้งที่นี่มันคือชีวิตน้อง (เข้า่ใจว่าพี่รักและห่วงน้องที่มันใสมาก)


หาทางสร้างกรงใหม่ไปเถอะ ถ้ายังทำแบบนี้ น้องมันก็คิดแหกไปเรื่อยๆนั่นแหละ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-05-2013 17:33:00
โอ๊ะโอ นกน้อยเริ่มกางปีกบินแล้วเหรอนี่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 09-05-2013 17:54:13
พระจันทร์เก่งจังสอบได้ทุนของมหาลัยด้วย แล้วยังมีแมวมามองเป็นนายแบบอีก   พี่ยะคงนอยด์น่าดูที่พระจันทร์ไม่บอกเรื่องนี้
ต่างคนต่างก็มีเหตุผลส่วนตัว แต่ก็ไม่ยอมหันหน้าเข้ามาคุยกัน คิดกันไปเองว่าอีกคนไม่ต้องการอยู่ด้วย 

แต่งานนี้อยากให้พี่ยะรีบมาดูแลพระจันทร์ด้วยจัง  กลัวอีตาเหวินจะมาคิดทำร้ายน้องเพราะต้องการแก้แค้นพี่ยะ

กด + ให้คนเขียน  ขอให้ได้เกรดอย่างที่ตั้งใจไว้นะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 09-05-2013 18:14:24
เปรียบได้เห็นภาพมาก พระอาทิตย์ขาดพระจันทร์ได้ แต่พระจันทร์ขาดพระอาทิตย์ไม่ได้...คมคาย.. :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 09-05-2013 18:56:09
ยะจทะทำยังไงกันนะนั่น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 09-05-2013 19:18:22
น้องจันทร์จะทำอะไรคิดถึงคนแก่ด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: cinn1st ที่ 09-05-2013 19:29:23
ลูน่านี่ดื้อจริงๆเลย จะมีมาม่าตามมาไหมน้อ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 09-05-2013 19:53:06
รอตอนต่อไปค่า กำลังจะมันแล้วชิมิคะ  ลุ้นๆ พระอาทิตย์กำลังจะเปล่งพลังทำลายล้างแล้วสิ พระจันทร์จะโดนไรบ้างก็ไม่รู้ ลุ้นน น น นนนน น  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 09-05-2013 20:24:41
แอดมินกลับมาแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 09-05-2013 20:29:41
 :mew1: :mew1:ดีใจพียะกะพระจันทร์มาต่อแล้ว

หุหุ พี่ยัะเผลอหลับไปป่าว ถึงได้ปล่อยให้พระจันทร์มาเทสหน้ากล้องได้

พระจันทร์นะ เอาใจช่วยให้ได้เรียนนะ แต่ยังอยากให้อยู่ในกรง(รัก)ของพี่ยะต่อ ไม่ให้ไปไหน

มาต่อไวๆเด้อ อยากรู้พี่ยะจะจัดการยังไง

แผนสุดท้าย  ปล้ำเลยดีป่าว :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 09-05-2013 20:35:05
อัยย๊ะ น้องพระจันทร์ออกมาคนเดียวได้ยังงัยอะเนี้ย แล้วจะเป็นงัยต่ออะ ไม่อยากจะคิดเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-05-2013 20:39:26
นกน้อยเตรียมบินออกจากกรงทอง
งี้พี่ยะจะทำไงล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 09-05-2013 20:58:09
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 09-05-2013 21:01:27
พระจันทร์ดื้อเงียบเหมือนแม่ฟ้าเลยวะ :laugh:
จริงๆให้พระจันทร์ออกมาแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
พระจันทร์จะได้เรียนโลกกว้างซะที
จะได้รู้ว่าโลกนี้มันไม่ได้สวยงามอย่างที่พระจันทร์เข้าใจ
แต่แค่ออกมาครั้งแรกก็เจอกับหมาไนล่าเหยื่อเลยนะจันทร์
แบบนี้ต้องให้ป้าแหม่มจับตีก้นซะให้เข็ดเลย
ว่าแต่อิพี่ยะมัวแต่นอนฝันอยู่รึไง ทำไมถึงได้ปล่อยให้น้องออกมาแต่เช้าเชียว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: mach201 ที่ 09-05-2013 21:09:37
น่าห่วงเป็นจริงๆเลยหนูจันทร์
พี่ยะรู้ไหมเนี่ยว่าน้องหนีมาเทสหน้ากล้องแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-05-2013 22:42:50
คิดถึง น้องจันทร์ สุดๆๆ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 09-05-2013 23:20:10
อ๊า  สงสารพระจันทร์ คงน้อยใจอยู่แน่เลย
แต่คิดอีกที ก็สมน้ำหน้าพระอาทิตย์นะ ปากเเข็งไม่ยอมพูด คอยดูเถอะเดี๋ยวโดนงาบไป เชอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: parkjaewon ที่ 10-05-2013 01:30:44
พี่ยะมาเฝ้าน้องด่วนค่ะ ก่อนที่นายเหวินจิ้งจกมันจะคิดอะไรไม่ดีกับน้องนะคะ
พระจันทร์ก็คิดแต่ว่าแค่ในนาม ไม่ได้รู้ตัวเล้ย ว่าแต่ละอย่างที่ปฏิบัติต่อกันมันเกินในนามไปแล้วน้า
ส่วนพี่ยะที่คิดแต่ว่า พระอาทิตย์ขาดพระจันทร์ไม่เป็นไร แต่พระจันทร์ขาดพระอาทิตย์ไม่ได้
 ก็เหมือนจะลืมสังเกตพระอาทิตย์อย่างตัวเองไป ว่ากำลังคิดหาวิธีที่จะทำให้พระจันทร์อยู่กับพระอาทิตย์ต่อไป

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ สู้ๆน้า นิยายเรื่องนี้สนุกสุดๆ ชอบๆๆๆ
ปล.มาต่อเร็วๆนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 10-05-2013 03:47:11
นกน้อยจะบินหนีแล้วค๊า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-05-2013 13:19:03
หนูพระจันทร์จะแข็งข้อกับพี่ยะหรือนี่ เค้าเรียกว่าพึ่งพาตัวเองหรอกเนาะน้องพระจันทร์
ก็พี่ยะน่ะสิชอบพูดอะไรให้น้องคิดมาก น้องยิ่งคิดว่าตัวเองเป็นภาระอยู่ตลอดเวลา
พอมีช่องทางน้องก็อยากจะทำ ก็ไม่เคยคิดจะถามน้องนี่นาว่ารู้สึกอย่างไร เป็นอย่างไร
ได้แต่บังคับแล้วก็พูดอะไรไม่คิด แล้วก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรให้น้องไม่พอใจบ้าง
ที่ไม่พูดไม่ใช่ว่าไม่รู้สึก แต่เพราะรู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่าเค้าเลี้ยงตัวเองไว้ทำไม
ความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้เป็นแรงผลักดันให้น้องพระจันทร์ต้องทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง
ถึงเวลาน้องลุกขึ้นมาทำอะไรด้วยตัวเองอย่างนี้ ก็หาว่าน้องปีกกล้าขาแข็งจะบินหนี
แล้วก็คิดแต่จะหาทางขังน้องไว้เหมือนเดิม พูดแล้วก็เคืองแทนน้องพระจันทร์
เดี๋ยวจะหากิ๊กให้น้องสักคน จะดูสิว่าคนที่ไม่สนใจเด็กกะโปโลจะทนอยู่เฉยได้ไหม :a14:
ระบายซะยาวเลย มันอัดอั้นแทนน้องอ่ะ อย่าว่าเค้านะ ยังไงเค้าก็จะรอนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล.ขอให้ได้ข่าวดีเรื่องสอบนะคะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 10-05-2013 16:08:45
ก็ไม่ใช่ผู้หญิงไง ลูน่าถึงได้ไม่งอนแค่เรื่องทำกับข้าว แต่ว่ามีความคิดใหญ่กว่านั้นเยอะ
ชักจะหวั่นใจที่จันทร์จะออกไปคนเดียวแล้วสิ ไม่น่าปลอดภัยเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: loveyy ที่ 10-05-2013 16:19:04
 o22 พระจันทร์จะหนีพระอาทิตย์เหรอ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-05-2013 23:31:58
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:น้องพระจันทร์จ้าระวังพี่อาทิตย์โกรธเอาเน้อที่แอบไปถ่ายแบบอะ :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 10-05-2013 23:54:45
เอาละสิ พระจันทร์น้อยเริ่มหาทางหนีพี่ยะแล้ว
อย่าใจร้ายกับน้องมาก เดี๋ยวน้องหายไปแล้วจะรู้สึก ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 11-05-2013 09:12:38
สุริยะถ้ายังคิดแบบนี้ก็ไม่มีวันได้หัวใจพระจันทร์หรอก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 11-05-2013 12:58:36
ระเบิดลงที่สตูดิโอ6 แน่นอน  ฟันธง
พี่ยะไม่มีทางปล่อยน้องจันทร์หรอก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-05-2013 18:15:28
  :katai3: มาซะที รออยู่นานมาก แค่พระจันทร์กับคุณหยางมาต่อนิด ๆ ก็มีความสุขมากเลยล่ะ  :heaven  ตอนนี้ชักสงสารพระจันทร์ขึ้นมาแล้ว ไม่รู้จะเจอกับอะไรบ้าง ไม่อยากให้ออกจากบ้านพี่ยะเลยอ่ะ กลัว อยู่เป็นครอบครัวเดียวกันแบบนี้ดีแล้ว พ่อ แม่ ลูกอีกสาม ไม่มีความสุขตรงไหนอ่ะพระจันทร์  :ling1: 

รอตอนต่อไปอ่ะจ้า มาไว ๆ และเยอะ ๆ นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 11-05-2013 18:31:17
เตรียมตัวเตรียมใจกันได้ ระเบิดลงสตู6อย่างไม่ต้องสงสัย :try2:
อิตาพวกการ์ดอีกหายไปไหนกันหมด โดนเก็บยกทีมแน่งานนี้  :pigangry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-05-2013 18:39:48
คิดถึงเทอสุด ๆ ขอให้คะแนนที่รออยู่ออกมาสวยงามจ้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 11-05-2013 21:28:33
ไอ๋หยา ...เฮียยะไม่อยู่ซะด้วย หนูจันทร์จะรอดไหมหนอ :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 13-05-2013 23:37:20
ดูพี่ยะจะมั่นใจเหลือเกินนะกับประโยคที่ว่าพระอาทิตย์ไม่มีพระจันทร์ก็ไม่เป็นไร

ฮึ !! จะคอยดู อย่ามาคร่ำครวญให้เห็นเชียว *พาพระจันทร์หนี*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-05-2013 14:50:18
เห้อ!! คุณอาทิตย์เจ้าค๊า ช่วยรุ็ตัวเองเร็วๆหน่อยเถอะนะ

ก่อนที่อะไรๆมันจะยุ่ง บรู๊ววว++
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 17-05-2013 05:11:29
พันธนาการ...รัก #9



“สตูดิโอ 6...เลี้ยวขวานี่ก็น่าจะถึงแล้วมั้ง...”

   ...สตูดิโอ 6... อย่าบอกนะ ว่าหมอนี่คือคนที่จะมาเทสต์หน้ากล้องกับเพื่อนเขาวันนี้น่ะ !...

   เหวินจิ้งหูผึ่ง...พอร่างขาวลับตาตรงหัวมุมไปปุ๊บ เขาก็รีบลุกขึ้นเดินตามไปปั๊บ และมั่นใจในนาทีนั้นว่าที่คิดไว้ไม่ผิดแน่ เด็กนั่นเป็นเด็กใหม่ที่กำลังจะมาเทสต์หน้ากล้องกับเพื่อนเขาวันนี้ เพราะหมายเลข 6 เหนือประตูสตูดิโอที่ร่างบางเพิ่งหายลับไปทำให้เขายิ้มกริ่ม...

   ไม่นึกเลยว่าการแก้แค้นที่เคยคิดแผนเอาไว้มากมายในหัวก่อนหน้านี้ จะมีเหยื่อตัวน้อยๆเดินเข้ามาหาให้เขาได้ลงมืออย่างง่ายดายถึงเพียงนี้...เอาล่ะตอนนี้ก็อยู่ที่ว่า เขาจะลองใช้แผนไหนแก้เผ็ดไอ้แก่เฒ่าเจ้าเล่ห์นั่นดี...คราวที่แล้วมันเล่นเขาไว้แสบมาก คราวนี้มันต้องเจอกลับเป็นร้อยเท่า ! แน่นอนว่าถ้าจะให้มันดิ้นเหมือนงูโดนน้ำร้อนลวกได้นี่เอาไปราดใส่มันตรงๆคงจะไม่ระคายผิวอะไร แต่ถ้าเอาไปราดใส่คนผิวบางเมียของมันอย่างเด็กนั่น...รับรองได้ว่ามันคงจะดิ้นพล่านตามเมียมันไปแน่...

   วันนั้นก็เห็นสวีทกันนักนี่...คงจะหลงเมียเด็กนี่มากไม่น้อย กอดเอวไว้ไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว...หึหึ คราวนี้ล่ะ...เสร็จฉันแน่ ไอ้แก่เฒ่า !!!



          ภายในสตูดิโอ...ทีมงานเบื้องหลังกำลังวิ่งวุ่นกับการจำลองภาพบรรยากาศภายในห้องนอนสุดหรู ธีมแสงสีทองและขาวนวล ล้อประกายกับดอกคริสตัลสีชมพูเล็กๆที่วางประดับบนโต๊ะข้างเตียงและบนหัวนอน เหนือเสาสี่ต้นของเตียงขนาดคิงไซส์มีคริสตัลแวววาวถูกร้อยเรียงห้อยระย้าอยู่รอบๆ สีชมพูนวลๆที่สะท้อนแสงเล็กๆสร้างความโรแมนติกให้กับฉากในวันนี้เป็นอย่างมาก

          เหวินจิ้งมองหาตากล้องเพื่อนของตัวเองจากเหล่าสต๊าฟ และก็เจอได้ไม่ยาก เมื่อหนุ่มตัวสูงโย่งกำลังยืนอยู่หลังขาตั้งกล้องเพื่อเตรียมเซ็ตอุปกรณ์ในการถ่ายภาพอยู่หน้าเตียงใหญ่ เขารีบสาวเท้าเข้าไปหาเพื่อนแล้วตบบ่า ลากเพื่อนออกมาคุยให้ห่างจากเหล่าสต๊าฟนั่นเล็กน้อยแล้วกระซิบบอกจุดประสงค์ที่เขาตัดสินใจกลับมาเข้ามาในสตูดิโอตอนนี้

“ไหนว่าไม่สนใจการถ่ายภาพวันนี้ไง...แล้วแกกลับเข้ามาทำไมวะ” หนุ่มเคราแพะมาดเซอร์ถามเพื่อน

“อย่าถามมากน่ะอาเฉิน ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วย...”

“ช่วยอะไร...ตอนนี้รึเปล่า ถ้าตอนนี้ฉันไม่ว่างนะ ได้เวลาทำงานแล้ว” หนุ่มเซอร์ตอบ สองมือก็ยกกอดอก

“ตอนนี้แหละ และเกี่ยวกับงานของแกด้วย...”

“เฮ้ย...แกจะมาป่วนอะไรงานฉัน ไม่ได้นะเว้ย ผู้กำกับคนนี้เขายิ่งเขี้ยวๆอยู่...”

“แต่ผู้กำกับคนนั้นก็เคยทาบทามให้ฉันมาเป็นนายแบบให้เขานี่...ฉันก็แค่รู้สึกว่า ฉันอยากจะร่วมถ่ายแบบในวันนี้กับนายแบบใหม่ของนายบ้างจัง...นายพอจะช่วยเล่นเส้นอะไรให้ฉันได้รึเปล่า” ดวงตาชั้นเดียวหรี่เฉียงอย่างมีแผน อาเฉินตากล้องมองเพื่อนอย่างพยายามจะเบิ่งตาให้โตมากที่สุด

“อาจิ้ง!!! อย่าพูดเล่นนะเว้ย...ทีฉันชวนแกเป็นพันรอบไม่เห็นเคยสน นึกยังไงวันนี้อยากจะถ่ายขึ้นมาวะ...” พูดพลางมือก็จับเพื่อนหมุนไปหมุนมา จนโดนตวัดมือทิ้งนั่นล่ะจึงหยุด

“เอาเหอะน่า...ฉันบอกให้แกช่วยอะไร แกก็ช่วยฉันเท่านั้นพอ อย่าถามมาก...แกได้ประโยชน์ ฉันก็ได้ประโยชน์...แกจะช่วยฉันได้รึเปล่า”

“...ไม่มีปัญหา แต่แกต้องรีบไปแต่งตัวเลยไป เขากำลังจะเริ่มถ่ายกันแล้ว...”

“ไม่ต้อง...” เหวินจิ้งส่งเสียงปฏิเสธพลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนด้วยหางตา แล้วหันกลับไปมองที่เตียงหลังใหญ่กลางห้องถ่ายทำตาวาว

“...ก็ธีมงานวันนี้เป็น ‘เรื่องบนเตียง’ นี่นา... แล้วฉันจะต้องวุ่นวายเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำไม...เพราะเดี๋ยว...ก็ต้องถอดออกอยู่แล้ว...”




----------------------------------------    - ---         --          -




   พระจันทร์ถูกจับแต่งตัวในชุดนอนผู้ชายสีขาวสะอาดลงลายกราฟฟิกเป็นตารางเส้นๆสีฟ้าอ่อน เนื้อผ้าลินินนุ่มนิ่มทิ้งตัวลงเมื่ออยู่บนร่างกายผอม เด็กหนุ่มถูกสต๊าฟจับมาจัดท่าทางนั่งอยู่บนเตียง แล้วเอาช่อดอกกุหลาบสีชมพูแซมลิลลี่สีเหลืองมาให้ถือ จากนั้นจึงถูกโปะทับด้วยหมอนนุ่มใบใหญ่อีกสองสามใบพร้อมทั้งผ้านวมสีเหลืองอ่อนที่เอาจัดวางอย่างหมิ่นเหม่อยู่ตรงขอบเตียง ตอนนี้ถ้าไม่ใช่สีผมดำสนิทของเขาแล้วก็แทบจะหาไม่เจอกันเลยทีเดียวว่าพระจันทร์นั้นอยู่ตรงส่วนไหน เพราะมันดูขาวเหมือนกันไปหมด จนอาเฉินตากล้องแอบบ่นกับผู้กำกับว่า ถ้าจะเล่นสีใส่นายแบบอย่างนี้สู้ถ่ายเอาแต่เตียงขาวๆอย่างเดียวไปเลยดีกว่า ทว่าผู้กำกับกลับตบเข่าฉาดแล้วบอกว่า...

‘อย่างนี้น่ะดีแล้ว...ดูกำกวมดี’

   ซึ่งนั่นก็เป็นคำตอบที่อาเฉินไม่ค่อยจะเข้าใจซักเท่าไรนัก...

   นายแบบหนุ่มน้อยบนเตียงถูกสั่งให้เปลี่ยนท่าโน้นท่านี้ไปเรื่อย แรกๆดูเหมือนจะยังติดขัดอยู่บ้าง แต่พอเริ่มชินอาเฉินก็เริ่มสนุกในการที่จะได้เห็นสีหน้าใสซื่อ และสีหน้างงงวยแบบน่ารักๆของนายแบบบนเตียงที่ค่อยๆปรากฎออกมา ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาเผลอกดภาพที่ผู้กำกับไม่ได้สั่งให้เก็บไปเสียหลายช็อต

        นึกว่างานวันนี้จะน่าเบื่อเพราะต้องมาพะวงกับเด็กใหม่ไร้ประสบการณ์ แต่ถ้าเป็นเด็กหนุ่มคนนี้ก็ท่าทางไม่เลว เพราะถึงจะซื่อตรง สั่งให้ทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้นมากไปหน่อย ไม่มีการครีเอทท่าทางด้วยตัวเอง แต่เขาคิดว่าหากเอามาสอนและเพิ่มประสบการณ์ให้แกอีกนิด...ไม่นานรับรองได้ว่าต้องดังระเบิด...หน้าตาแบบนี้ยิ่งฮิตติดตลาดเร็วอยู่ด้วย ไอ้หญิงก็ไม่ใช่ ชายก็เชิงแบบนี้น่ะ...

           ...ดูซิน่ะ ขนาดถูกสต๊าฟซับหน้าให้ยังน่ารักเลย...

           ...แชะ !...

           และเขาก็เผลอเข้าให้อีกช็อตเสียแล้ว...

“โอเค ! ผ่าน... เซตต่อไป...พานายแบบไปแต่งหน้าให้ดูเซ็กซี่ๆอีกนิด แล้วก็เอาสีชุดที่โรแมนติกๆหน่อยนะ เพราะเดี๋ยวจะต้องถ่ายคู่กับนายแบบอีกคน...” หลังสั่งคัท ผู้กำกับการเทสต์หน้ากล้องกึ่งถ่ายแบบในวันนี้ก็สั่งงานแต่ละฝ่ายเสียยาวเหยียด ส่วนตัวเองก็ย้ายตัวท้วมๆไปที่จอมอนิเตอร์ เพื่อเช็กดูภาพที่อาเฉิน ตากล้องมือหนึ่งของเขาถ่ายออกมาว่าเป็นอย่างไรบ้าง...

“อาเฉิน...มีภาพที่พอเอาไปใช้ได้จริงมั่งรึเปล่า...” คนถามพูดขึ้นพลางดันกรอบแว่นให้ขึ้นไปตั้งอยู่บนสันจมูกตามเดิม

“ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงคอนเซพท์อะไร...ผมว่าเราอาจไม่ต้องถ่ายใหม่อีกครั้งแล้วก็ได้นะครับ นายแบบวันนี้ก็ไม่เลว ดูสดใสดี กึ่งเด็กกึ่งผู้ใหญ่ สั่งให้ทำอะไรก็ทำ...ผมเลยเก็บภาพมาเสียเยอะ คิดว่ามีที่ใช้ได้อยู่หลายภาพเลยทีเดียวครับ...อย่างรูปนี้ผมก็ชอบนะ ผิวขาวๆกับกลีบกุหลาบสีชมพู มีสีเหลืองนวลมาช่วย ทำให้ภาพดูนุ่มนวลขึ้นเยอะ...เหมือนเราถ่ายแบบผู้หญิงเลยนะครับ...” อาเฉินบอก พลางเลื่อนภาพในจอให้ผู้กำกับดู ท่าทางของพระจันทร์ทั้งแบบยิ้ม ทำท่าน่ารัก ทำท่าเขิน แม้แต่เหม่อลอย หรือแสดงความสุขุมในอารมณ์ออกมา ก็ดูเป็นธรรมชาติเสียจนผู้กำกับชื่อดังต้องพยักหน้าให้

“นี่แหละที่ผมอยากได้...ผู้ชายที่ดูนุ่มนวล มองเป็นได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง เสียดาย...ถ้ารู้ว่าจะถ่ายจริงจังวันนี้ผมคงจะเรียกตัวประกอบอื่นๆมาถ่ายในเซตครอบครัวและงานปาร์ตี้ไปเสียทีเดียวเลย”

   ผู้กำกับร่างท้วมหรี่ตาลงมองหาภาพที่พอจะใช้พรีเซนท์ต่อลูกค้าอาทิตย์หน้าได้บ้าง และระหว่างที่สายตาหรี่ๆกำลังพิจารณาภาพแต่ละภาพด้วยความตั้งใจ จู่ๆเลขาสาวที่หมุ่นมวยผมตั้งเสียกลางศีรษะก็วิ่งถกกระโปรงเข้ามาหาผู้กำกับ ก่อนจะสะกิดและกระซิบด้วยเสียงสั่นอย่างเร่งด่วนว่า

“ผู้กำกับคะ ! แย่แล้ว...! ลูกค้าของเราส่งคนมาดูการเทสต์หน้ากล้องวันนี้ค่ะผู้กำกับ...!!!” สาวผมมวยรีบรายงาน มือสั่นปากสั่นอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ผู้กำกับเพียงปรายตามองแล้วก็ขยับนั่งเก้าอี้ให้ดีขึ้น ก่อนกระแอมในลำคอเล็กน้อยแล้วถาม

“แล้วยังไง...จะมาดูก็ดูสิ ทำไมต้องทำท่าตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย...” นิ้วท้วมๆยังคงกดเลื่อนดูรูปภาพอื่นต่อไปเรื่อยๆ แต่อาการสั่นๆของเลขาก็ยังไม่หยุด

“แต่...ผู้กำกับคะ !!! คนที่จะมาน่ะ...คือท่านหยางหลง ประธานบริษัทตระกูลหยางนะคะ !”

   สิ้นเสียงนั้น...ไม่ใช่แค่ผู้กำกับชื่อดังเท่านั้นที่นิ่งอึ้ง แต่สต๊าฟและทีมงานที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งได้ยินเสียงของคุณเลขาก็นิ่งอึ้งไปตามๆกัน ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเล่าลือเซ็งแซ่ถึงการมาปรากฏกายอย่างไม่คาดฝันของบุคคลที่มักจะมีข่าวออกมาตามหน้าสังคมเป็นระยะๆ แต่แทบจะหาภาพมาประดับคอลัมน์ไม่ได้เลย ข่าววงในก็ว่าตัวจริงหล่อเหลาราวเทพบุตร บ้างก็ว่าตัวจริงหนวดเครายาวเฟิ้ม หน้าตาน่ากลัว... เป็นบุคคลปริศนาที่มีอิทธิพลอยู่ทั้งในด้านมืดและด้านสว่างเหลือล้น ถึงขนาดกล้างัดข้อกับเจ้าพ่อใหญ่แห่งเกาะฮ่องกงแบบซึ่งๆหน้ามาแล้ว...

   และผู้ชายคนนั้น...กำลังจะมาปรากฎตัวที่นี่เนี่ยนะ???

“ถะ...ถะ...ถ้าอย่างนั้น...ชะ...เชิญ เชิญท่านเข้ามาเลย เร็วเข้าๆ!... จัดที่ทางน้ำดื่ม โอ๊ย...โซฟา...!! ไปยกโซฟามาเร็วๆ...” ผู้กำกับคนเก่งถึงขั้นเหงื่อแตกซิก ยกผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อไปปากก็ต้องรีบเร่งบัญชาการลูกน้องไป ร่ำๆจะลงไปยกโซฟาออกมาเองอยู่แล้วเชียว...

          แต่ทว่า ฝ่ามือเย็นเฉียบของเลขาสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆกลับยื่นเข้ามาฉุดรั้งเขาไว้ไม่ให้ออกเดิน เมื่อจู่ๆประตูสตูดิโอค่อยๆง้างออก พร้อมกับที่ปรากฎเงาของชายห้าคนตรงนั้น สองคนด้านหน้าสุดเป็นคนที่เปิดประตู เมื่อเปิดออกได้พอประมาณก็หันไปโค้งให้อีกสามคนด้านหลัง ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ทันทีว่าใครมา ทั้งผู้กำกับคนเก่งและเลขาสาวถึงกับยืนตรงเคารพธงชาติ ถึงขนาดแอบเผลอจะยืนบนปลายเท้าเป็นนักบัลเล่ต์กันเลยทีเดียว

“มะ...ไม่ทันแล้วค่ะผู้กำกับ พวกเขา...มะ...มากันแล้ว...” น้ำเสียงสั่นๆบ่งบอกว่าอารมณ์ของเจ้าหล่อนค่อนข้างอยู่ในสภาวะกลัวมากถึงมากที่สุด ไม่รู้เพราะอะไรจู่ๆบุคคลระดับนั้นถึงต้องลดตัวลงมาดูการเทสต์หน้ากล้องธรรมดาๆแบบนี้ หรือเพราะมีใครที่เข้าไปวุ่นวายกับบริษัทของท่าน หรือว่าจริงๆแล้วงานนี้มันมีเบื้องลึกเบื้องหลังเยอะกว่านั้น...แต่กับแค่การถ่ายภาพโปสเตอร์โฆษณาเตียงนอนกับเด็กใหม่แค่นี้ มันจะไปมีเบื้องหลังลึกลับซับซ้อนอะไรได้ล่ะ...โอ๊ย ยิ่งคิดหล่อนก็ยิ่งสงสัย จนพาลให้ทำตัวไม่ถูกกันไปเลยทีเดียว...

“เอ้อ...แห่ะๆ เชิญครับเชิญ เชิญนั่งชมการถ่ายภาพของเราที่เก้าอี้ตัวนี้เลยครับ...” ผู้กำกับคนดังที่ว่าเหี้ยมนักยังต้องรีบลุกจากที่ แล้วสละเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตัวเองให้กับบุคคลในชุดสูท รูปร่างสูงใหญ่น่าเกรงขาม ผู้มีลูกน้องขนาบข้างซ้ายขวานับได้ทั้งหมดสี่คนถ้วน

   สุริยะมณฑลกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณห้องขนาดใหญ่ เพดานสูง อุปกรณ์แขวนสลิงและอื่นๆอีกมากมายตั้งเรียงรายอยู่ริมขอบห้อง ทีมงานในชุดเสื้อยืดสีดำพิมพ์ลายแบบเดียวกันที่อยู่กระจัดกระจายรอบห้องยืนเอามือไขว้ไว้ด้านหน้า ก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองสบกับเขา ท่าทางนอบน้อมราวกับเจอประธานาธิบดีกันก็ไม่ปาน... คงจะรู้กันแล้วสินะว่าเขาคือใคร...แต่ทั้งหมดที่เข้ามาในครรลองสายตานั่นไม่ใช่จุดประสงค์ที่สุริยะมณฑลกวาดตามองหา...

   ...ที่ว่าแอบมาถ่ายแบบอยู่ที่สตูดิโอนี่นั้นไม่ผิดแน่...แล้วตอนนี้เด็กตัวขาวคนนั้นอยู่ที่ไหน...

   ดวงตาคมปรายมองไปยังเตียงสี่เสาที่มีแสงไฟรุมฉายจนเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ผนังห้องด้านหนึ่ง ร่องรอยกลีบดอกไม้พร่างพราวบนนั้นบ่งบอกว่าก่อนหน้านี้คงได้มีการถ่ายแบบตรงนั้นเสร็จไปแล้วซักเซตสองเซต...ดูจากภาพรวมของบรรยากาศละมุนตรงนั้นแล้วมั่นใจได้เลยว่านายแบบคงไม่ใช่ใครที่ไหน...นกน้อยที่เขาตามมาเฝ้านี่แหละ...

“ไม่เป็นไร ฉันยืนตรงนี้ได้...” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ ด้วยความที่เขาเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผู้กำกับการเทสต์หน้ากล้องในวันนี้ ซึ่งกำลังยืนหันหลังให้กับจอมอนิเตอร์อยู่ ภาพคนของเขาที่นั่งอยู่บนเตียงนั่นพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ในมือมาให้กล้องจึงฉายเข้ามาในสายตาแบบไม่ต้องพยายามเลย

   ดวงตาคมหรี่มองภาพนั้นแล้วให้อยากจะพังจอทิ้งนัก...ใครสั่งใครสอนให้มาทำท่าทางยิ้มยั่วยวนสายตาผู้ชายแบบนี้ให้คนอื่นดูกัน...คิดว่าได้รับคำอนุญาตจากเขาแล้วรึไง...

        ...ผู้ปกครองอย่างเขาไม่ใช่หัวหลักหัวตอ หรือตาแก่ที่ไม่เข้าใจโลกขนาดนั้น ถ้าอยากได้เงินก็แค่ให้บอก...อยากมีบ้านเป็นของตัวเองก็จะหาให้...หรืออยากได้เมีย...
 
        คิดว่าชีวิตนี้ของเด็กคนนั้นเป็นของใครกัน!...

“ภาพพวกนี้ใช้ไม่ได้...ลบทิ้งไปให้หมด...” สุริยะมณฑลเอ่ยขึ้นมาเรียบๆ

   ผู้กำกับร่างท้วมหันไปสบตากับอาเฉินตากล้อง แล้วก็เกิดอาการอ้าปากค้างตามมา เมื่อไม่คิดว่าจู่ๆจะโดนคำสั่งสายฟ้าฟาดให้ลบงานที่พวกเขาดูแล้วมันตรงคอนเซพท์มากทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น

“เอ่อ...แต่...แต่คุณหยางจะดูภาพอื่นก่อนมั้ยครับ ผมว่าภาพและนายแบบของเราก็ค่อนข้างตรงคอน...”

“เจ้านายผมบอกให้ลบก็ลบเถอะครับ... เจ้าของบริษัทเครื่องนอนนี่เป็นเพื่อนกับเจ้านายของผม และตอนนี้อำนาจในการตัดสินใจในภาพงานโฆษณาชุดนี้ก็ถูกโอนให้เจ้านายของผมเป็นผู้ตัดสินใจทั้งหมด...เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากให้ทีมงานมีปัญหาภายหลัง กรุณารีบลบเสียเถอะนะครับ...” ซานตง...ผู้เปรียบเสมือนมือซ้ายของสุริยะมณฑลทำหน้าที่ออกหน้าเคลียร์แทนเจ้านาย

          ซึ่งก็ได้ผล เมื่อผู้กำกับร่างท้วมทำได้แค่ก้มหัวให้งกๆเงิ่นๆ แล้วหันไปกดลบไฟล์ภาพนั้นทิ้ง อาเฉินกำมือเพื่อกดอารมณ์ไม่พอใจส่วนตัวเอาไว้ ถึงจะบอกว่าเป็นตัวแทนลูกค้าแต่จู่ๆจะมาตัดสินงานเขาว่า ‘ใช้ไม่ได้’ เพียงแค่เห็นภาพแค่ภาพเดียวเนี่ยนะ ยังดีที่เมมโมรี่ของเขายังมีภาพพวกนี้เก็บไว้อยู่...ยอมรับว่าเสียดายอยู่ลึกๆที่ไม่ได้ใช้งานจริงๆ...



           ฝ่ายพระจันทร์ที่กำลังถูกจับใส่ชุดใหม่ ซึ่งมีลักษณะแปลกๆตรงที่ว่ามันเป็นชุดนอนยาวติดกันสีฟ้าอ่อน ลายตุ๊กตาแมวพร้อยไปทั้งชุด แล้วยิ่งมีการดัดผมยาวระบ่าของเขาให้เป็นวอลลุ่มลอนๆ แต่งหน้าบางๆ แล้วตบท้ายด้วยลิปกรอสแวววาวบนริมฝีปากอิ่ม สภาพร่างตัวเองในกระจกเงาที่สะท้อนมามันทำเอาเขาแทบจำไม่ได้เลยทีเดียวว่าเพศตัวเองจริงๆแล้วคือ ‘ชาย’ ไม่ใช่สาวน้อยวัยแรกรุ่นที่มีเลือดฝาดบนแก้มอย่างที่เห็นอยู่ตอนนี้...

“เซตนี้น้องลูน่าจะต้องถ่ายคู่นะคะ เราจะเน้นความโรแมนติกมากกว่าเซตแรก...โอเคมั้ยคะ” สต๊าฟสาวคนหนึ่งที่เข้ามาตามพระจันทร์เอ่ยบอกนายแบบหนุ่มน้อยพลางมองลิสต์รายการพร็อพเพิ่มเติมที่หล่อนต้องเตรียมเอาเข้าฉาก พระจันทร์พยักหน้างงๆเพราะเข้าใจว่าคนที่มาเทสต์หน้ากล้องวันนี้มีแค่เขา เพิ่งรู้ว่ามีคนอื่นมาเทสต์พร้อมเขาด้วยก็ตอนนี้เอง

   เด็กหนุ่มถูกสต๊าฟสาวคนนั้นลากแขนให้ออกมาจากฉากกั้นที่แยกทำเป็นห้องแต่งตัว ภายนอกดูค่อนข้างสงบเงียบกว่าตอนแรกเท่าตัว ไร้เสียงจ้อกแจ้กจอแจจนน่าสงสัย แต่พระจันทร์ก็ไม่ได้ถามอะไรจนกระทั่งตัวเองถูกสต๊าฟสาวคนนั้นลากขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียง แสงไฟสีขาวสว่างจ้าที่ถูกส่องอัดเข้ามาบนเตียงทำให้พระจันทร์ตาพร่าลายไปชั่วครู่ ขณะที่กำลังเพ่งมองเพื่อหาว่ากล้องที่จะต้องถ่ายตัวเองอยู่ตรงไหน สายตาของตัวเองที่เริ่มปกติขึ้นมาหน่อยก็สบเข้ากับสายตาคมกล้ายิ่งกว่าแสงไฟที่สาดส่องใส่เขาเป็นร้อยเท่า

   สายตาคู่นั้นมันส่งความรู้สึกพุ่งตรงมาใส่เขาจนแสงไฟสีขาวที่ส่องลงมาที่ตัวดูมืดหม่นลงไปทันที มันช่างแรงกล้าถึงขนาดที่เขารับได้ทั้งความรู้สึกโกรธ ไม่พอใจ และติดจะเย็นชากลับมาได้เลย...

“...พี่ยะ...” พระจันทร์พึมพำเรียกชื่ออีกคนเสียงอ่อน...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 17-05-2013 05:14:25



“...พี่ยะ...” พระจันทร์พึมพำเรียกชื่ออีกคนเสียงอ่อน...

   ...สายตานั้น...ทำไมมันเหมือนเราไม่รู้จักกันเลย...

   ...แล้ว...แล้วว่าแต่...พี่ยะมาที่นี่ได้ยังไง!...แล้ว...แล้วทำไมถึงมา...แล้ว...แล้วยัง...

   คำถามมากมายโผล่ตามเข้ามาในหัว ปลายนิ้วเย็นเฉียบเพราะไม่คาดคิดว่าจะเจอคนคนนี้อยู่ที่นี่ เมื่อเช้าตอนออกมาก็บอกคนที่บ้านไว้ว่าเขาจะมาบ้านโรส เย็นๆถึงจะกลับ ให้คนขับรถมาส่งตรงหน้าบ้านของโรส แล้วเขาถึงค่อยจับรถแท็กซี่ให้มาส่งที่หน้าตึกนี่ ไม่คิดว่าอีกคนจะรู้แล้วก็ตามมาเจอกัน

   เอ๊ะ...หรือว่าพี่ยะจะไม่ได้ตามเขามา แต่แค่มาทำงานของเขาตามปกติ...แล้วงานอะไรที่พี่ยะถึงต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ...หรือจะ...

“ลูน่า...นั่งคอยตรงนี้นะคะ เดี๋ยวคุณเหวินจิ้งจะมาเข้าฉากด้วยค่ะ” สต๊าฟคนนั้นเอ่ยบอกต่อ แต่พระจันทร์นั้นสติหลุดออกไปจากร่างเรียบร้อยแล้ว...

   ระหว่างที่เด็กหนุ่มกำลังพยายามสบสายตากับร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่หลังผู้กำกับร่างท้วมด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ทันใดนั้น...จู่ๆความรู้สึกเหมือนมีคนกำลังปีนขึ้นมาบนเตียงแล้วตามด้วยมือหนาเย็นจัดที่สอดรัดเข้ามาที่ราวเอว ก็ทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งขึ้นมาทั้งตัวแล้วผลักคนที่จู่ๆก็เข้ามาแตะต้องเขาออกไปทันที

   เมื่อหันไปเพื่อจะมองว่าใครกันที่จู่ๆก็มาทำแบบนี้ พระจันทร์ก็ต้องเบิ่งตากว้างขึ้น คนตรงหน้าที่อยู่ในชุดกางเกงหนังสีดำและเสื้อเชิ๊ตสีดำผ่าหน้า ไม่ติดกระดุมแม้แต่ซักเม็ดเดียวคนนั้น...คือคนๆเดียวกับคนที่ถูกตำรวจจับ แล้วจ้องหน้าอาฆาตพี่ยะในคืนขับรถแข่ง ซึ่งภาพนั้นยังติดตาพระจันทร์อยู่ แม้อยากจะลืมก็ลืมไม่ลง มั่นใจได้ว่าไม่มีทางจำผิดแน่นอน...ศัตรูของพี่ยะ!

   แต่...ท่าทางและสายตาที่มองกันวันนี้มันคืออะไร วันนั้นยังเป็นสายตามุ่งร้ายและโกรธแค้นอยู่เลย...แต่ตอนนี้มันไม่ใช่! มันตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง...มันทั้งจาบจ้วงและหื่นกามจนพระจันทร์ขนลุกไปทั่วร่าง...

“จะกระเถิบไปไหน...เข้ามานี่ เราต้องถ่ายแบบคู่กันนะ กระเถิบไปห่างขนาดนั้นจะเรียกว่าถ่ายคู่ได้ยังไง...” เสียงทุ้มต่ำของอีกคนดังเข้ามากระทบหูให้พระจันทร์สติตื่น...เด็กหนุ่มเอามือลูบแขนที่มีอาการขนลุกจนสัมผัสได้พลางส่ายหน้าให้อย่าลืมตัว

“มะ...ไม่เอา”

“หึหึ ฮ่าๆ ไม่นึกเลยว่าไอ้แก่ของนายจะมาคุมการถ่ายภาพวันนี้ด้วยตัวเอง...ฉันจะทำให้มันหึงจนกระอักเลือดตายไปเลย คอยดูสิ...”

“...พูดอะไร...”

“พูดอะไร?...ถามมาได้ เดินมาให้ฉันจัดการถึงที่ด้วยตัวเองแล้วยังจะมาถามอีกเหรอ ก็ดี...จะได้ไม่ต้องเหนื่อย มานี่! มาใกล้ๆนี่ ให้ฉันลอกเปลือกนายเสียดีๆ”

“มะ...ไม่! หยุดนะ...ผมไม่ถ่ายกับคุณ ปล่อย!...” พระจันทร์สะบัดตัวดิ้นหนีมือที่ขยับตามติดเขามา พยายามกระเถิบตัวให้ออกจากเตียงกว้าง แต่เขาคงจะลืมไปว่าเตียงที่ตัวเองใช้ถ่ายแบบอยู่นั้นคือเตียงขนาดคิงไซส์ ซึ่งใหญ่กว่าตัวพระจันทร์หลายเท่านัก ทำให้ดิ้นหนีไปได้ไม่ไกลนักก็ถูกมือใหญ่ของชายในชุดหนังคว้ากลับเข้ามาปล้ำจูบได้อยู่ดี

“มะ...ไม่เอานะ หยุด...พอทีเถอะครับ...ฮึก พี่...พี่ยะ...” เสียงเล็กๆพยายามส่งเสียงเรียกใครอีกคนที่ยังยืนกอดอกมองเขาอยู่หลังจอมอนิเตอร์ให้ช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าเสียงเล็กๆของเขาจะดังไปไม่ถึงใครอีกคนเอาเสียเลย

“พี่ยะ...” เสียงเล็กเอ่ยแหบแห้งปนสะอื้น แต่กลายเป็นช่างภาพหนุ่มต่างหากที่ขยับอยากจะเข้าไปช่วยเหลือทว่ากลับถูกเสียงทุ้มต่ำที่เจือกระแสอาฆาตดังขึ้นขัดขวางการกระทำนั้น

“จะทำอะไร...มีหน้าที่แค่ถ่ายรูปก็ทำไปสิ” สุริยะมณฑลปรายหางตาไปมองคนที่ละมือออกจากกล้องถ่ายรูปจากนั้นก็หันกลับไปจ้องเหตุการณ์บนเตียงเขม็ง...รู้สึกถึงปลายเล็บตัดสั้นของตัวเองที่กำลังจิกเข้าฝ่ามือเพื่อระงับอารมณ์โกรธ...

   ...เด็กคนนั้นสมควรจะได้รับรู้ความเลวร้ายของโลกภายนอกเสียบ้าง...

        ...จะได้รู้ ว่าขอบเขตของอิสระภาพที่เขามอบให้นั้นกว้างแค่ไหน...

   ...หลังจากนี้เขาก็จะไม่ต้องเหนื่อยคอยต้อนอีกคนเข้ากรงอีกต่อไป เพราะมันจะรู้ที่อยู่ของตัวเอง และจะบินกลับมาหาเขาเองทันทีที่ออกไปเผชิญโลกกว้างของตัวเองเสร็จแล้ว...เพระฉะนั้น เขาต้องอดทน...อดทนข่มอารมณ์ไว้ให้มากที่สุด!

“...ภาพมันยังอีโรติกไม่พอ...ถอดเสื้อออกให้หมดด้วยสิ เป็นผู้ชาย...มีใครเขาใส่เสื้อนอนกันบ้าง”

   ประโยคเสียงทุ้มคุ้นหูที่ดังเข้ามาให้ได้ยินทำเอาพระจันทร์น้ำตาร่วงเผาะ...คิดว่าน่าจะช่วย น่าจะเห็นใจกันบ้าง...อย่างน้อยเราก็อยู่บ้านเดียวกัน...

   คิดมาถึงตรงนี้ความคิดก็หยุดชะงัก...อย่างน้อยเราก็อยู่บ้านเดียวกันงั้นเหรอ...

   ...มันก็ตัวเขาเองไม่ใช่หรือที่คิดจะออกไปจากบ้านหลังนั้น...ไม่คิดอยากจะเป็นสมาชิกของบ้านนั้นเอง...

   หรือว่า...เขาจะรู้...และกำลังมอบบทเรียน ให้กับเด็กดื้ออย่างเขากัน...

“เฮอะ...ผิดแผนไปนิด ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าตาแก่นั่นจะเป็นพวกโรคจิต ชอบเห็นเด็กตัวเองโดนข่มขืนต่อหน้าคนทั้งสตูฯแบบนี้...ก็ได้ อยากเห็นนักฉันก็จะจัดให้” เหวินจิ้งกัดฟันกระซิบเสียงหื่นกามใส่คนตัวเล็กใต้ร่างที่นอนดิ้นขยับแขนขยับขาได้เพียงเล็กน้อยตามแรงที่เหลือ ใบหน้าหล่อตี๋ก้มลงซุกที่หลังใบหูและขบกัดดอมดมตักตวงกลิ่นหวานๆเอาตามใจชอบ ใช้ใบหน้าและท่อนขาตรึงอีกคนเอาไว้แน่น ส่วนมือก็รีบถอดเสื้อตัวเองทิ้งไปข้างเตียง แล้วก็ลงมือฉีกกระชากเสื้อนอนเนื้อนิ่มของคนใต้ร่างถอดตามไปด้วย

“ยะ...อย่านะ ไม่เอา...ผม...ฮึก...อย่า...” รู้แล้วว่าคนคนนั้นคงจะไม่มีทางยื่นมือเข้าช่วยเหลือกันอีก เขาคงจะยืนมองกันด้วยความสาแก่ใจที่ได้ลงโทษเขาแบบนี้...

          แน่ใจแล้ว ว่าสิ่งที่คิดไว้นั้นถูกต้อง เขาคงจะดีใจมากสินะ ยามที่ได้เห็นพระจันทร์เดินออกไปจากบ้านหลังนั้นจนได้...ไม่ต้องอยู่เป็นภาระกันอีก...

          อารมณ์น้อยใจ เสียใจ และช็อกกับเหตุการณ์ตรงหน้าบีบคั้นจนน้ำในตาไหลพรากไม่มีอาย เขาส่งเสียงสะอื้นออกมาอย่างน่าสงสารจนตากล้องที่ยืนถ่ายรูปตามคำสั่งของสุริยะมณฑลมือสั่น ไม่สามารถบังคับนิ้วให้ลั่นชัตเตอร์ต่อไปอีกได้ ผู้กำกับและสต๊าฟทุกคนภายในห้องก็นิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก รู้สึกว่านี่มันชักจะไปกันใหญ่จนคล้ายเป็นการก่อาชยากรรมหย่อมๆ...แต่ที่อยู่บนเตียงนั่นก็ลูกคนใหญ่คนโต แล้วที่ยืนสั่งการแทนผู้กำกับนั่นก็ผู้มีอิทธิพล...ไม่มีใครอยากยื่นมือเข้าไปยุ่งแม้จะอยากช่วยเหลือนายแบบหนุ่มน้อยที่น่าสงสารคนนั้นมากแค่ไหนก็ตามที...

“มิสเตอร์หยาง...ผมว่าพอแค่นี้เถอะครับ ผมรู้ว่าคุณคิดอยากจะทำอะไร แต่ถ้าขืนปล่อยเอาไว้นานกว่านี้ผมคิดว่า...มิสเตอร์หยางจะถูกเกลียดเอานะครับ...” หยางจวิ้นทนดูพระจันทร์ถูกกระชากกางเกงจนหลุดจากขาและกำลังจะตามด้วยกางเกงชั้นในต่อไปอีกไม่ได้แล้ว จะโดนดุก็โดนดุเถอะ แต่เขาจะปล่อยให้หยางเฟิ่งผู้ค้ำจุนความมั่งคั่งของบริษัทเกลียดหยางหลงเจ้าของบริษัทไม่ได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊ง...เจ๊งแบบโดนเหยียบซ้ำหลายเท้าจนจมดินไม่มีสิทธิ์งอกเงยขึ้นมาใหม่กันเลยทีเดียว...แล้วเขาจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงปากเลี้ยงท้องกันล่ะ...

“นั่นสิครับ...พอแค่นี้เถอะครับ...ผมขอร้อง” ด้วยความที่ติดตามเป็นบอดี้การ์ดเด็กผู้ชายผิวขาวคนนั้นมาถึงสองปีเต็ม อย่างน้อยสัญชาตญาณยามเห็นคนตัวบางตกอยู่ในอันตรายมันก็ต้องพอมีติดตัวมาบ้าง เมื่อก่อนเขาต้องคอยดูแลริ้นไม่ให้ไต่ แม้แต่ไรก็ไม่ให้ยุ่งได้เลยแม้แต่น้อย...แล้วนี่อะไร จะให้เขาต้องทนดูคุณหนูพระจันทร์โดนรังแกอยู่ต่อหน้า...แต่กลับยื่นมือเข้าไปช่วยไม่ได้เลยนี่นะ มันสุดจะอึดอัดและคับแค้นอยู่ในอกจนแทบจะปะทุออกมาอยู่แล้ว...

          ที่สำคัญ ไม่อยากจะคิดถึงคุณป้าแม่บ้านเลย...รายนั้นรักคุณหนูพระจันทร์เสียราวกับลูกในไส้...ถ้ารู้ว่าโดนคุณยะกลั่นแกล้งเอาแบบนี้...คงได้มีสงครามกลางบ้านกันยกใหญ่แน่ๆ...

          และเมื่อตอนที่ซานตงกำลังจะเข้าไปเกลี้ยกล่อมเข้าอีกคน ร่างสูงใหญ่บึกบึนก็รีบเร่งสาวเท้าเดินเข้าไปที่เตียง ในตอนที่คุณหนูพระจันทร์กำลังโดนกระชากอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกไปจากร่างเป็นที่เรียบร้อย...

          พระจันทร์แหงนเงยมองท่อนแขนใหญ่ที่จู่ๆก็โผล่เข้ามาในครรลองสายตาแบบเบลอๆเพราะมันคลอเอ่อเต็มไปด้วยหยาดน้ำ ท่อนแขนนั้นพุ่งเข้าไปจับลำคอของคนที่คล่อมอยู่เหนือร่างเขา แล้วออกแรงผลักจนร่างที่แสนน่ากลัวของผู้ชายคนนั้นกระเด็นออกไปจนเกือบตกขอบเตียง ต่อจากนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มเสียมิดหัวด้วยผ้านวม ก่อนที่เขาจะถูกใครบางคนรวบทั้งร่างขึ้นอุ้มคล้ายเด็ก

          เขาส่งเสียงร้องบอกให้ปล่อยผ่านผ้านวมที่ห่อพันรัดร่างเขาแน่น แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อคนที่อุ้มเขาอยู่จงใจฟาดฝ่ามือเข้ามาที่บริเวณก้นของเขาพลางตวาดว่าให้ ‘เงียบ’...

          ...เสียงพี่ยะ...พี่ยะเข้ามาช่วยกันจริงๆ...

“ไอ้แก่! ไหนบอกให้เล่นกับมันได้ยังไงล่ะวะ” เสียงด่าขรมเป็นภาษาจีนกลางดังมาจากร่างที่ยกมือขึ้นกุมลำคอของตัวเอง...แรงที่บีบเค้นคอกันเมื่อครู่นี้นั้นไม่เบาเลย ราวกับจงใจจะให้คอเขาหักเอาเสียให้ได้จริงๆ...

“ฉันให้แกเล่นได้แค่นี้...ขอบใจ...ที่ช่วยสอนให้นกน้อยของฉันรู้ว่าใครคือเจ้าของที่แท้จริง และที่ไหน ที่สมควรจะใช้ชีวิตอยู่แล้วจะปลอดภัยที่สุด...แล้วก็ขอบใจอีกที ที่ช่วยสอนให้เด็กของฉันรู้ว่าไม่ควรโกหกและอวดดีใส่ผู้ปกครองอย่างฉันอีก ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์ที่ได้...มันจะเลวร้ายแค่ไหนในโลกแห่งความเป็นจริง...”

   ประโยคท้ายสุดพระจันทร์ฟังจากระยะใกล้ไกลแล้วคิดว่าคนพูดคงจะหันมาทางเขา เพื่อจงใจให้ได้ยินกันชัดๆ พระจันทร์ร้องไห้เบาและพยายามจะกลั้นก้อนสะอื้นอยู่ใต้ผ้านวม ระหว่างที่ยินยอมให้อีกคนอุ้มพาเดินออกมาจากที่เดิมแต่โดยดี เขาได้ยินเสียงขยับร่างกายและเสียงคำรามแบบแค้นเคืองของคนที่อยู่บนเตียง แต่ไม่รู้ว่าพี่ยะทำอย่างไรอีกคนถึงได้นิ่งเงียบสนิท ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจเข้าออก ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เสียงหายใจหอบหื่นยังเป่ารดวนเวียนอยู่ทั่วใบหน้าเขาอยู่เลย...

“เอ่อ...เอ่อท่านครับ แล้ว...แล้วการถ่ายแบบ...” เสียงนี้คือเสียงของผู้กำกับสินะ พี่ยะพาเขาเดินห่างออกมาจากเตียงนั่นแล้วใช่มั้ย

“ฉันเป็นผู้ปกครองของเด็กคนนี้ และเด็กคนนี้ก็แอบฉันมาถ่ายแบบ โดยที่ผู้ปกครองอย่างฉันไม่ได้รับรู้และอนุญาต เพราะฉะนั้น...ภาพทั้งหมดที่ถ่ายไป ลบทิ้งซะ อย่างให้รู้นะว่ามีการเอาไปเผยแพร่...ไม่อย่างนั้น อย่าหวังเลยว่าจะมีหน้าอยู่ในวงการนี้ได้อีก...”

“แต่ท่าน! ท่านครับ!! พวกกระผมจะหาคนมาแทนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วนะครับ!! โธ่...ท่านครับ ได้โปรดอนุญาตให้พวกผมให้รูปเซตแรก...” เสียงร้องอ้อนวอนของผู้กำกับดังอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าตัวพระจันทร์มากนัก เด็กหนุ่มจึงเดาเอาว่าอีกคนคงจะพยายามขอร้องพี่ยะของเขากระทั่งยอมคุกเข่ากันเลยทีเดียว แต่ว่า...

“คุณหยางบอกว่ายังไงก็ต้องเป็นตามนั้น หลังจากนี้ผมจะส่งคนเข้ามาควบคุมการทำงานของพวกคุณเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีการเผยแพร่ภาพของคุณหนูหยางเฟิ่งออกไปแม้แต่ภาพเดียว...”

“แต่ว่า!! ท่านครับ...! ท่าน...!! ได้โปรดเห็นใจ...”

   หลังจากนั้นผู้กำกับร่างท้วมพูดอะไรต่อไปอีกพระจันทร์ก็ไม่ได้ยินแล้ว เพราะร่างสูงของคนที่แบกเขาอยู่พาเขาออกเดินจนพ้นออกมาจากสตูดิโอ และพามาถึงรถคันหนึ่งภายในเวลาไม่นาน...พระจันทร์ร้องประท้วงให้อีกคนปล่อยตัวเองลงนั่งบนเบาะดีๆเสียงอ่อย แต่เหมือนทุกคำพูดของเขาจะโดนเมินโดยสิ้นเชิง ร่างเล็กๆบางๆจึงต้องนั่งตัวขดอยู่ภายใต้ผ้านวมบนตักของสุริยะมณฑลไปจนกระทั่งรถจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคอนโดแห่งหนึ่ง...

   แสงสว่างโผล่ลอดเข้ามาในตอนที่ร่างของพระจันทร์ภายใต้ผ้านวมถูกสุริยะมณฑลอุ้มเข้าบ่าอีกครั้ง...แล้วพาออกมาจากรถ พระจันทร์ที่มองภายนอกไม่เห็นแต่หูยังได้ยินดีอยู่พยายามเงี่ยหูฟังเสียงข้างนอกว่าที่นี่มันคือที่ไหน มั่นใจว่าเขาไม่ได้ถูกพากลับไปที่บ้านแน่ๆเพราะเสียงที่ได้ยินนั้นไม่คุ้นหูเลยซักนิด...

   ทว่าในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มนุ่มที่กล่าวเสียชิดตัวเขาก็ดังขึ้น...

“ถ้าอยากมีคอนโดเป็นของตัวเองนักก็เอา...อยากจะเป็นเด็กเสี่ยมีป๋าเลี้ยงก็ลองดู...พี่เองก็ยังไม่เคยเป็นเสี่ยเลี้ยงแบบนี้ดูซักทีเหมือนกัน แต่ว่า...ถ้าได้ลองเลี้ยงเด็กดื้ออย่างพระจันทร์ดู มันก็คงจะน่าสนุกไม่น้อยนะ...ว่ามั้ย”
   




---------------------------------------------------------

to be continue...


อัพฉลองวันเกิด เย้ !!!! >_<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: Tnapat ที่ 17-05-2013 07:25:34
HAPPY BIRTHDAY TO U
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: saseum ที่ 17-05-2013 07:57:20
พระจันทร์เกือบแย่แล้ว อย่างนี้ยังคิดจะออกไปอยู่คนเดียวอีกมั๊ยเนี่ย

ปล. HBD ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 17-05-2013 08:20:11
กิ๊ซซซซซซ เป็นอิหนูของพี่ยะจริงๆ ไปเลยยยยยย เยี่ยม ๕๕๕๕๕

ปล. สุขสันต์วันเกิดนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 08 :>> [08/05/2013] PG.12
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 17-05-2013 09:29:41
เกือบแย่แล้วไหมล่ะหนูพระจันทร์ ได้รับบทเรียนกันไป
ถ้ามากกว่านี้พี่ยะเองนั่นแหละที่จะทนไม่ได้เองน่ะ
ถือว่าเป็นการสั่งสอนเด็กดื้อให้รู้จักโลกมากขึ้นแล้วกัน
หลังจากลงโทษแล้วก็มีการให้รางวัลปลอบใจกันด้วย
หนูพระจันทร์จะได้เป็นอิหนูของป๋ายะจริงๆซะแล้ว >///<
อาจจะทำให้ป๋ายะกระชุ่มกระชวยมากกว่าเดิมก็ได้นะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 17-05-2013 11:13:56
เฮ้ยยยยยย !!! พี่ยะจะทำอะไรน้อง ....
จะสร้างพันธนาการให้น้องแล้วเหรอ ???  :o8: :o8: :o8: :o8:

ปล.สุขสันต์วันเกิดนะคะ มีความสุขมาก ๆ น้าาาาาาาา ♥♥♥♥♥
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 17-05-2013 11:27:08
ก้ได้รับบทเรียนแบบถึงพริดถึงขิงกันไปนะ ลูน่า

จะได้ดื้อน้อยลง พี่ยะอ่ะ ไม่แสดงไม่บอกน้องบ้าง

ส่วนน้องก็เอาคิดคนเดียว พี่ยะ ไม่ใช้พระนะหนู จะได้อ่านใจคนอ่าน



/////////////////////////////////////////////

สุขสันต์วันเกิดคะ ขอให้มีแต่สิ่งดีๆ โชคลาภ อันประเสริฐมาถามหาบ่อยๆนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-05-2013 11:28:21
บทเรียนครั้งใหญ่เลยนะเนี่ย
HBD นะคะคนเขียน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 17-05-2013 12:44:06
พี่ยะเอาแต่ใจ สอนแบบโหดร้าย ไม่ใจดี  :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Giniz ที่ 17-05-2013 13:09:51
สอนดีๆก็ได้ป่ะ สงสารพระจันทร์อ่ะ ถึงแม้วิธีนี้มันจะได้ผลก็เหอะ

ปล.happy birthdayนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆเหมือนที่ได้ให้ความสุขนั้นกับคนอ่านนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 17-05-2013 13:12:53
อัยย๊ะ พระจันทร์โดนพี่ยะโกรธแล้วอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 17-05-2013 14:01:27
พระจันทร์ได้บทเรียนหนักเลยนะครั้งนี้
พี่ยะจะเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็ก  รอดูว่าเด็กจะแอบดื้อไปทำอะไรอะรึเปล่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 17-05-2013 14:04:08
ปล้ำเลยยยย   :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 17-05-2013 14:19:39
โหดนะป๋า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 17-05-2013 14:28:31
พระจันทร์เกือบไปแล้ว  ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนราคาแพง พี่ยะให้บทเรียนที่โหดมาก ทำร้ายจิตใจพระจันทร์ จนน้องคิดไปไกลว่าพี่ยะไม่ต้องการให้ตัวเองอยู่เป็นครอบครัวแล้วจริงๆ


 :HBD5:  นะคะ  ขอให้มีความสุขมากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 17-05-2013 14:30:40
 :mew3:

Happy Birthday นะคะ

ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าพี่ยะใจร้ายอ่ะ

แต่ก็เป็นวิธีการสอนที่เข้าใจง่ายดีนะ

เมื่อไหร่จะรักกันสักทีนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 17-05-2013 16:42:29
พี่ยะพี่เขยอย่าทำร้ายน้องเลยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-05-2013 17:36:18
 :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 17-05-2013 18:28:43
เกือบจะแย่แล้วมั้ยล่ะหนูลูน่า :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 17-05-2013 18:29:41
พี่ยะบทจะโหดก็โหดไปนะเนี่ย
เล่นเอาพระจันทร์ร้องเลย
แต่ก็นะ บทเรียนเด็กดื้อ
แล้วก็ Happy Birth Day คนเขียนด้วยนะค้า ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: beer ที่ 17-05-2013 18:31:11
Happy Birthday นะค๊า
พี่ยะจะโหดไปไหนเนี่ย ยังไม่ทันคุยกับน้องดีๆเลย เดี๋ยวก็โดนเกลียดหรอก :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 17-05-2013 18:41:16
สุขสันต์วันเกิดค่ะ  ขอให้มีความสุขมากๆนะ
ว่าแต่
พระจันทร์เราจะรอดไหมนา
โอ๊ะๆๆ  โอเค  พรัจันทร์พี่ยะก็ได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: momoku ที่ 17-05-2013 18:55:18
เกือบไปแล้ว ลูน่า  :z3:  o22
สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้พบแต่สิ่งดีดี ในชีวิต เป็นคนเขียน ที่เขียนเรื่องสนุกๆอย่างนี้อีกเยอะๆนะคะ
เป็นกำลัะงใจให้นะคะ
จากนักอ่านตัวเล็กๆ  :pig4: :pig4:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-05-2013 19:01:16
ป๋ายะใจร้าย
ปล.สุขสันต์วันเกิดจ้ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 17-05-2013 19:12:43
อาเสี่ยสุริยะอย่ารุนแรงกับจันน้า

HBD มีความสุขมากๆ นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 17-05-2013 19:20:04
อร๊ายยยย พระจันทร์จะกลายเป็นเด็กเสียแล้วเหรอเนี่ย อิอิ :z1: :z1: :z1:


Happy birthday นะึคะ  :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 17-05-2013 19:31:31
พระจันทร์จะได้เป็นเด็กป๋าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: mujika_keita ที่ 17-05-2013 19:31:55
หนูพระจันทร์  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 17-05-2013 21:14:13
 :L2: :L2:สุขสันต์วันเกิดค่ะ

สงสารพระจันทร์ แต่พี่ยะเล่นไม้โหดแบบนี้ ระวังพระจันทร์จะยิ่งอยากหนีไปไกลๆนะ
แล้วจะหาว่าคนอ่านไม่เตือน :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-05-2013 21:37:53
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:พี่ยะที่พูดนะหมายความว่าไงอะ :mew2: :mew2: :mew2:



 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:สุขสันวันเกิดจ้า :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-05-2013 21:57:01
 :a13: :HBD1:


มีความสุขมากๆค่ะ



ส่วนพี่ยะ เห้อออ  :เฮ้อ: สอนน้องให้มันดีกว่านี้ได้ไหมถ้ากรงมันมั่นคงอบอุ่น นกน้อยตัวนี้มันก้คงไม่บินหนีไปหรอก 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 17-05-2013 22:02:59
แหง่ น้องจันทร์ของเจ้  :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 17-05-2013 22:14:13
โถ่ลูน่าเอ้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-05-2013 00:29:26
ป๊าทำโทดน้องได้ โหดมากแหะ

รอดูป๊าต่อไป ว่าจะล่ามนกน้อยด้วยอะไร

HBD. To You !!!! :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 18-05-2013 00:57:39
พระจันทร์เอ๋ย นี่หละโทษของการทำอะไรไม่บอกอิพี่ยะก่อน :katai1:
แต่ถึงยะจะสั่งสอนจันทร์ด้วยวิธีรุนแรงแบบนี้ เชื่อเลยว่าจันทร์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
แถมยิ่งทำให้จันทร์ยิ่งคิดมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
งานนี้จันทร์คงทำทุกวิธีเพื่อจะไปจากอิพี่ยะเร็วกว่าเดิมแน่ๆ
เสี่ยยะกับอิหนูจันทร์รู้ใจตัวเองเร็วๆซักทีเถอะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 18-05-2013 11:40:50
โถ่ พระจันทร์
ทีหลังก็อย่าหนีออกจากกรงสิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 18-05-2013 13:15:27
เหอๆ จากผู้ปกครองกลายมาเป็นป๋าซะแล้วววววว

HAPPY BIRTHDAY คนแต่งนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-05-2013 15:21:42
แก้ปัญหาไม่ถูกจุดนะ เฮ้อ    :เฮ้อ:
คือ เด็กมันไม่มีความเชื่อมั่นในตัวแกเลยนะอาทิตย์  แทนที่แกควรจะสร้างความมั่นใจให้  แต่แกดันไปกดดันซะงั้นอีก   :เฮ้อ:


เชื่อว่าพระจันทร์จะยิ่งคิดมากไปใหญ่ ทีนี้ถ้าได้เตลิดแล้ว  อย่าหวังว่าจะได้พระจันทร์กลับมาง่ายๆแบบนี้อีกเลย

คับที่อยู่ได้  แต่คับใจมันอยู่ยากนะเฟ้ย  :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 18-05-2013 15:52:20
รอดูว่าอินู๋ของป๋าจะว่าไง 

ป๋ายะ กะอินู๋จัน    :laugh: 

สุขสันต์วันเกิดค่ะ :a:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 18-05-2013 16:33:17
ได้บทเรียนรึยังฮึ พระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 18-05-2013 17:56:55
 :mc4: สุขสันต์วันเกิดจ้า  :mc4:  ขอให้สาว ๆ สวย ๆ รวย ๆ มากขึ้น ๆ ต่อ ๆ ไปนะค้า   :mc4:

ไม่ผิดหวังจริง ๆ ที่รออ่านตอนต่อไป มาเร็วดี ชอบ  :hao3:
พระจันทร์ถูกพี่ยะตามใจ (?) ซะแล้ว  :katai5: เกือบโดนเปลือยต่อหน้าชาวบ้านอ่ะ พี่ยะเล่นหนักไปป่าวคะ  :katai1: น่ากลัวอ่ะ  แต่ยังไงก็จะรอดูเสี่ยเลี้ยงกับเด็กถูกเลี้ยงนะจ๊ะ สู้ ๆ  :mew1:

 :call: ขอให้มาเร็ว และยาว ๆ แบบนี้ตลอดไป  :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 18-05-2013 19:03:31
HBD จ้า
เป็นบทเรียนที่รุนแรงมากกก :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-05-2013 23:11:21
ป๋ายะ >_< แต่ลงโทษพระจันทร์โหดไป ง้อด้วยยยสงสารน้องงงง


สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ มีความสุขตลอดไปเลยยยยยย!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 18-05-2013 23:32:16
สอนได้โหดมากกก

สงสารน้องลูน่าจริงจริ้งงงงง~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 19-05-2013 14:17:21
ยะใจร้าย ไม่อยากให้พระจันทร์ทำทำไมไม่พูดดี ๆ ทำแบบนี้คิดบ้างไหมว่าจิตใจของพระจันทร์จะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: ~soda~ ที่ 19-05-2013 19:01:15
HBD นะคร้าบบบบบบบ ขอให้มีความสุขเยอะๆๆนะฮะ
พี่ยะ พี่จะทรมานน้องจันทร์ไปถึงใหนกันฮ้าาา
เดี๋ยวแบบนนี้ก็ได้ถูกเกลียดเข้าจริงๆๆหรอก
ถ้าโดนน้องจันทร์เกลียดจริงๆๆจะนั่งหัวเราะให้ดู
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DeAchieS๐ ที่ 20-05-2013 10:23:30




ติดตามกันต่อไป

 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: petite-human ที่ 20-05-2013 13:26:53
พี่ยะ จะเลี้ยงต้อยจริงหรอ?
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 20-05-2013 23:59:53
พี่ยะนี่น่าหมั่นไส้จริงๆนะ
สั่งสอนเด็กแล้วก็ยังมาทำตัวป๋าแบบนี้
เสี่ยยะของน้องหนูจันทร์ >////<

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-05-2013 00:18:40
สนุกมากกกก พระเอกเป็นมาเฟีย นายเอกเป็นเด็กนักเรียน เพิ่งเข้ามาอ่าน
ขอบใจจร้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 09 :>> [16/05/2013] PG.14
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 21-05-2013 15:31:25
แล้วต่อจากนี้ไป จะเป็นเช่นไร
มาเร็วๆนะคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-05-2013 09:32:42
พันธนาการ...รัก #10



   คนในห่อผ้านวมนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น ปล่อยให้คนร่างสูงใหญ่และแข็งแรงกว่าจับม้วนผ้านวมออก สายตาคนกระชากผ้าออกกำลังบ่งบอกว่าโกรธจัดและไม่ปรารถนาจะให้เขาขัดขืนใดๆทั้งสิ้น แม้ว่าความรู้สึกลึกๆนั้นจะทั้งน้อยใจทั้งอับอาย...และอยากต่อต้านดิ้นรนมากแค่ไหนก็ตาม

   แป๊บเดียวพระจันทร์ดวงน้อยก็นอนเผยโฉมในชุดวันเกิดให้พระอาทิตย์ดวงโตมองด้วยสายตาแผดเผาลามเลียไปทั่วร่าง โดยที่ไม่กล้าจะขยับแขนเขยื้อนกายเลยแม้แต่นิด สุริยะมณฑลเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะที่ได้มองร่างขาวผ่องของคนตรงหน้า ความยั่วยวนแบบไม่รู้ตัวชักชวนฝ่ามือให้ลองลูบไปตามท่อนขาเนียน จงใจละเลยจุดสำคัญมาที่เอวคอด ก่อนจะมาจบฝ่ามือลงที่หน้าท้องเรียบแล้วจงใจลูบวนจนอีกคนต้องยกมือมากันมือเขาออกจากหน้าท้องของตัวเอง...

“บอกพี่มา...มันให้ค่าจ้างถ่ายแบบจันทร์เท่าไหร่”

   เสียงทุ้มต่ำเจือกระแสเกรี้ยวโกรธถามเขาออกมา พระจันทร์กัดริมฝีปากนิ่งแล้วส่ายหน้าตอบ

“อย่าดื้อกับพี่ไปมากกว่านี้นะจันทร์...อยากจะโดนพี่จับล่ามโซ่ขังไว้ในห้องจริงๆใช่มั้ย”

   สุริยะมณฑลยังเอ่ยกดดันเสียงต่ำเมื่อสิ่งที่ได้ยินยังเป็นอาการดื้อดึงของเด็กในปกครอง พระจันทร์ยังสะอึกสะอื้นและส่ายหน้าให้อย่างเอาเป็นเอาตาย...สุริยะมณฑลเค้นอารมณ์โกรธไปลงเอาที่ต้นแขนแล้วบีบไว้ในมืออย่างต้องการจะบอกให้รู้ว่าเขาเอาจริง

“พี่ยะ...โกรธอะไรจันทร์...จันทร์ทำอะไรผิดนักหนาเหรอ...”   

   แทนที่จะตอบ...ยังจะมาย้อนถามเขาด้วยน้ำเสียงน่าสงสารอีก...ทำอะไรลงไปไม่รู้ตัวกันเลยใช่มั้ย...

“โกหกป้าแหม่ม...ว่าจะไปบ้านโรส โกหกพี่...ว่าไม่อยากเรียนต่อ แต่ดันไปสอบได้ทุนเต็มคณะวิศวะฯ...รู้อยู่ไม่ใช่เหรอ ว่าพี่เกลียดคนโกหก...”

“...จันทร์...ขอโทษ...”

“ขอโทษแล้วยังไง...ยังมีอะไรอีกมั้ยที่จันทร์ปิดบังพี่แล้วยังไม่ได้บอกกัน ความคิดอะไรของจันทร์อีกที่คิดจะทำกันลับหลังแล้วไม่ยอมบอกพี่...? ไหนบอกซิ...สารภาพออกมาเองจากปาก ดีกว่าให้พี่ต้องสืบรู้เองนะจันทร์”

   ชายหนุ่มจ้องคนใต้ร่างตาเขม็ง...แต่พระจันทร์เอาแต่เอียงหน้าหลบไม่ยอมสบตากัน มือหนายกมาจับคางให้อีกคนหันมามอง แต่พระจันทร์ก็ฉลาดพอที่จะเอาน้ำตามากลบไว้ไม่ให้เขาได้มองเห็นความจริงข้างในนั้นแทน

“อย่ามาร้องใส่พี่แบบนี้นะจันทร์...วันนี้พี่จะไม่ใจอ่อนกับเราอีก...”

“ฮือ...”

“...บอกมาให้หมด...ทำไมถึงอยากไปจากกันนัก ไม่อยากอยู่กับพี่แล้วใช่มั้ย”

   ถามไปหัวใจก็เจ็บแปลกๆ...แต่สุริยะมณฑลก็รีบเก็บซ่อนอาการนั้นไว้จนมิด ให้มันสื่อออกจากนัยตาแค่ความเย็นชาก็พอ...

“แล้วทำไม...จันทร์ต้องอยู่...”

   คำตอบสั้นๆที่พระจันทร์เค้นเสียงตอบออกมาจากลำคอทำเอาสุริยะมณฑลถึงกับไปไม่เป็น...มองเห็นความรวดร้าวภายในดวงตากลมโตที่ยอมจ้องตอบกลับมายามที่ต้องตอบคำถามของเขา

“...เพราะในอนาคต...พี่ยะก็ต้อง...แต่งงาน มีครอบครัว...มีลูก...มีหน้าที่การงานที่ต้องก้าวหน้าต่อไป...”

“...”

“แล้ว...พี่จะเลี้ยงจันทร์ไว้ทำไมอีก!...จันทร์ไม่อยากเป็นภาระ...ไม่อยากเป็นตัวถ่วง...”

“...”

“...พอพี่แต่งงานไป...พี่ก็จะต้องสร้างครอบครัวเป็นของตัวเองในบ้านหลังนั้น...แล้วพี่...จะให้จันทร์อยู่ในฐานะอะไรครับ...”

“...”

         สุริยะมณฑลนิ่งมองใครอีกคนที่กำลังพูดเรื่องไร้สาระใส่เขา...ทุกคำที่ได้ยิน...ไม่ได้เข้าไปในใจของเขาซักนิดเลย...

“...ลองคิดถึงใจของจันทร์ดูบ้างได้มั้ย...เราเริ่มต้นอยู่ด้วยกันเพราะอะไร...พี่ก็น่าจะรู้ดี...”

“อย่ามาทำเป็นรู้ใจพี่หน่อยเลยจันทร์...ให้พี่ลองคิดถึงใจเรา...แล้วเราล่ะ...เคยคิดถึงใจพี่บ้างรึเปล่า...”

“คิดสิ...! จันทร์คิดอยู่ตลอดเวลาด้วย...”

“คิดว่าอะไร...พูดมาให้หมด...”
   
   เด็กดื้อที่ชอบคิดเองเออเอง...ดูซิว่ามองเขาเป็นตัวอะไร...คิดว่าหัวใจเขาคิดอะไรอยู่

“จันทร์คิดว่า...จุดเริ่มต้นของเราสองคน มันมาจากความสงสาร...พี่ยะ...สงสารจันทร์...ที่จันทร์เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อ...ไม่มีแม่...ก็เลยเก็บจันทร์มาเลี้ยงเหมือนชิวชิว ซิมบ้าแล้วก็ไอ้ตัวเล็ก...”

“...”

“แต่กับจันทร์พี่ยะคงจะรู้สึกพิเศษกว่าสามตัวนั้นหน่อยใช่มั้ย...เพราะพี่คงจะรู้สึกผิด...ที่เป็นคนฆ่าพ่อของจันทร์ด้วยมือตัวเอง...”

“พระจันทร์!!!”

   สุริยะมณฑลตวาดเสียงใส่คนตัวเล็กใต้ร่างดังลั่น...!

   ความโกรธของเขาพุ่งขึ้นมาถึงขีดสุด...
 
        นี่เขาจะต้องทำยังไง...ทำยังไงถึงจะสามารถระบายความอัดอั้นตรงนี้ออกไปได้...

“...อยากเห็นอะไร...อยากได้อะไรจากพี่นักพระจันทร์...พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกทำไม! ในเมื่อเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ...ว่าเราจะหยุดความบาดหมางของพวกผู้ใหญ่ไว้แค่วันนั้น...แล้วเราจะไม่ขุดคุ้ยอะไรกันขึ้นมาอีก...”

“พี่ยะกลัวอะไร...”

   สุริยะมณฑลไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้ายังไงให้อีกคนเห็น...แต่ทันทีที่พูดจบปลายนิ้วเย็นๆของอีกคนก็ค่อยๆแตะสัมผัสลงที่ข้างแก้มเขา มันเย็นจัดเสียจนทำเอาเขาสะดุ้ง...

“พี่ยะกลัว...ว่าจันทร์จะเอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างไปจากพี่ใช่มั้ย...หรือพี่ยะกลัวอะไร ยังกลัวว่าจันทร์จะโกรธพี่เรื่องของพ่องั้นเหรอ...”

   ปลายนิ้วเล็กค่อยๆเกลี่ยไปที่ข้างแก้มอีกคน แล้วค่อยๆขยับโอบอีกคนให้นอนทับลงมาบนตัวเอง น้ำหนักที่กดลงมานั้นไม่น้อยเลย แต่พระจันทร์ก็อดทนไว้...แม้ตัวเขาจะหายใจลำบากไปหน่อย แต่คงไม่เท่าความลำบากใจของอีกคนที่คงจะเจ็บปวดกับเรื่องที่เขาเผลอพลั้งปากพูดออกมาเมื่อครู่นี้หรอก...

“จันทร์ไม่ได้โกรธพี่ยะ...จันทร์เข้าใจ และเตรียมใจเอาไว้นานแล้วด้วย ว่าซักวัน...ถ้าพ่อของจันทร์ไม่ถูกตำรวจจับ ก็คงจะมีเรื่องบาดหมางกับใครซักคน...ให้ต้องจบชีวิตลงแบบนี้...”

   ฟังถึงตรงนี้แล้วชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก็ค่อยสอดแขนเข้าไปใต้ราวเอวเล็กของใครอีกคนแล้วกอดเอาไว้แน่น จมูกคมโด่งซุกเข้าซอกคอแล้วสูดกลิ่นกายที่มันช่างหอมเสียเหลือเกินในความรู้สึกของเขาเข้าไปเต็มปอด...ไม่รู้ทำไม ได้กลิ่นนี้ทีไรเขาจะรู้สึกสบายใจ...และผ่อนคลายที่สุดเลย

“เนื้อแท้แล้วพี่ยะเป็นคนใจดี...แล้วก็มีเมตตามาก จันทร์รู้นะ...ว่าจริงๆแล้วพี่ก็ไม่ได้อยากจะฆ่าใครหรอก ถ้าวันนั้นไม่ใช่พ่อของจันทร์เป็นคนเริ่มก่อเรื่องก่อน ไปบุกจับตัวพี่ฟ้า หนูลินแล้วก็คุณแม่พี่...พี่ก็คงจะไม่...”

“พอแล้วพระจันทร์ไม่ต้องพูดแล้ว...” พร้อมกับที่บอกฝ่ามือหนาก็ยกมาปิดปากใครอีกคนเอาไว้เสียแน่น ก่อนจะกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงสั่นไหวจนตัวเองยังรู้สึกได้ว่า

“ทำไมถึงพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนี้...ทำไมถึงได้เข้มแข็งขนาดนี้...จะโกรธพี่ซักนิดก็ได้นะคนดี...อย่ามาทำตัวเป็นนางเอกแสนดี มันยิ่งจะทำให้ฆาตกรอย่างพี่รู้สึกว่าตัวเองยิ่งเลวเข้าไปใหญ่...รู้มั้ย”

“จันทร์ไม่โกรธพี่ยะหรอก...ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง ชาติก่อนพ่อจันทร์อาจจะเคยฆ่าพี่ยะมาก่อนก็ได้ ชาตินี้...พี่ก็เลยต้องมาเอาคืน...”

“...แต่กับเราสองคนคงจะทำเวรทำกรรมร่วมกันมามากกว่านั้นใช่มั้ย...พี่เลยต้องมาตามรักตามคุมตามห่วงเราอยู่แบบนี้”

“ใช่...แล้วถ้าจันทร์มัวแต่คิดแค้นพี่ คอยแต่หาทางจะเอาคืน...ชีวิตจันทร์ก็คงจะเต็มไปด้วยเมฆหมอกสีดำ ไม่รู้จักว่าความสุขมันเป็นยังไง...และไม่รู้...ว่าแสงอาทิตย์มันอบอุ่นแค่ไหน...”

“อย่ามาแกล้งพูดให้พี่ดีใจเล่นไปหน่อยเลย...” พูดแล้วก็แอบบีบจมูกอีกคนเสียหนึ่งทีแก้ความมันเขี้ยวในความช่างพูดช่างจา

   พอหยุดร้องไห้ได้แล้วก็พูดเป็นต่อยหอยเลยนะ...

“ก็มันจริงนี่พี่ยะ...อาจจะดูว่าจันทร์เป็นเด็กอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณพ่อแม่ก็ได้นะที่ไม่รู้จักโกรธแค้นแทนบุพการี...แล้วยังมีหน้ามานอนพลีกายให้ฆาตกรที่ฆ่าพ่อตัวเองนอนกอดเอาแบบนี้อีก...แต่คงเป็นเพราะสายสัมพันธ์ระหว่างจันทร์กับพ่อมันเบาบางมาก ท่านมีบุญคุณกับจันทร์ในการส่งเงินค่ารักษาพยาบาลมาให้จันทร์กับพี่ดาวทุกเดือนเพียงเท่านั้น แต่เราแทบไม่ได้พบหน้ากันเลย...แม่ของจันทร์เป็นใคร ท่านยังไม่ยอมบอกให้รู้เลยด้วยซ้ำ...”

“แต่จันทร์ก็รักพ่อของจันทร์ไม่ใช่เหรอ...” ชายหนุ่มถาม แอบกระตุกไปเหมือนกันที่อีกคนเรียกเขาว่าฆาตกรได้อย่างเต็มปากเต็มคำแบบนั้น แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าอีกคนเพียงแค่เย้าแหย่ไม่ได้จริงจังอะไรกับคำเรียกนั้นก็เถอะ

“รักสิ...จันทร์รักพ่อมาก พ่อใคร...ใครก็รักนี่ครับ แต่ว่านะ...พระพุทธเจ้าท่านสอนเอาไว้ว่า อภัยทาน...คือทานอันสูงสุด...จันทร์ก็แค่อยากทำบุญทำทานให้เยอะๆ เกิดมาชาติหน้าจะได้ไม่อาภัพ เกิดมาเป็นเด็กปกติเหมือนคนอื่นเขาซักที...”

“แล้วจันทร์ไม่ปกติตรงไหนล่ะ...พี่ก็เห็นยังพูดได้ไม่หยุด รู้จักเอาธรรมะมาสั่งสอนคนอื่นเขาเสียอีกแน่ะ...”

“...เอ่อ”

   สุริยะมณฑลหันหน้ามาจ้องคนตัวบางที่มองเขาตาปริบๆแล้วก็สังเกตเห็นแววตาของคนที่มีความลับกำลังปกปิดอยู่ภายใน...

   มีอีกแน่ๆ ความลับของพระจันทร์ที่เขายังไม่รู้...

“เอาเป็นว่า...พี่ยะก็ต้องรู้จักให้อภัยทานกับคนอื่นเขาด้วยนะ เริ่มจากจันทร์ก่อนเป็นไง...ยกโทษให้จันทร์นะเรื่องถ่ายแบบกับเรื่อง...เรียน...จันทร์ไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดพี่ยะหรอก เพียงแต่จันทร์ไม่อยากทำตัวเป็นภาระให้พี่มากไปกว่านี้อีกแล้ว แค่รบกวนเรื่องค่ารักษาพยาบาลของจันทร์กับพี่ดาวมันก็มากเกินพอ...แล้วจันทร์ก็เลยคิดว่า...”

“คิดว่าตัวเองโตพอที่จะหาเงินเองได้แล้ว ก็เลยอยากจะทำอะไรด้วยตัวเองโดยที่ไม่ต้องพึ่งพี่...พอเก็บเงินได้ซักก้อนก็จะไปหาคอนโดอยู่เอง ทำงาน หาเมีย...แล้วก็แต่งงาน...มีครอบครัวเป็นของตัวเองเหมือนที่เราเห็นพี่กำลังจะทำใช่มั้ย”

   พระจันทร์ไม่ตอบอะไร เพียงแค่สบตากับอีกคนนิ่งๆ

   สุริยะมณฑลเผยยิ้มเล็กๆออกมาที่ริมฝีปาก ขยับเข่าขึ้นคร่อมร่างคนตัวบางไว้ก่อนจะเริ่มลงมือปลดกระดุมเสื้อ...

“พะ...พี่ยะจะทำอะไร!!!”

“ทำอะไร? ก็จันทร์อยากหาเงินเองได้ไม่ใช่เหรอ...พี่ก็กำลังจะให้จันทร์ทำงานนี่ไง แล้วพี่จะให้ค่าจ้างเราเป็นสองเท่าจากไอ้โมเดลลิ่งนั่นด้วย...เป็นไง งานสบายๆ เงินดีด้วย...ถ้าอยากให้พี่ยกโทษให้เรื่องที่เราโกหกและมีความคิดนอกลู่นอกทางแบบนั้น...ก็ยอมพี่ซะ”

   ชายหนุ่มพูดจบก็กระชากกระดุมที่เหลืออยู่ด้านหน้าออกจนหมด เลียนแบบท่าทางของนายเหวินจิ้งที่ค่อยๆกระเถิบเข้าหาแล้วก็ป่ายปะมือไปทั่วเรือนร่างบอบบางตรงหน้า

“พี่ยะ!!! พี่บ้าไปแล้วเหรอ...นี่จันทร์นะ...พี่จะทำอะไร!!??  ไม่เอานะ...ปล่อย!”

“พี่ไม่ปล่อย...อ้อ ลืมไป...เราต้องมีอุปกรณ์สำคัญในการ ‘ทำงาน’ ในครั้งนี้ด้วยนี่นา... ซานตง! เหยียนจวิ้น! ตี้เฉิน! เข้ามา...”

“เฮ้ย!!!”

   พอได้ยินว่าพี่ยะคนใจร้ายเรียกคนอื่นเข้ามาในห้องขณะที่ตัวเองยังโป๊อยู่แบบนี้ก็รีบซุกหน้าซุกตัวเข้าหาอ้อมอกแกร่งตรงหน้า พลางคว้าผ้าห่มขึ้นมาห่มๆคลุมๆมือเป็นระวิง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อทั้งสามหนุ่มเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งเรียกของเจ้านาย แล้วเข้าแถวเรียงหน้ากระดานรอรับคำสั่งต่อไปอยู่ข้างเตียงเสร็จสรรพ...

“เอาของที่ฉันสั่งมารึเปล่า...” เสียงทุ้มถามติดโหด เมื่อเห็นสายตาของสามหนุ่มลูกน้องจ้องผิวเนื้อขาวๆที่โผล่พ้นผ้าห่มของพระจันทร์กันตาละห้อย มือหนาก็รีบขยับเข้ามาปกปิดไว้ให้ทันทีตามสัญชาตญาณ

“เอามาครับ” ซานตงเป็นคนตอบ พลางยืนกล้องดิจิตอลยี่ห้อหนึ่งให้เจ้านาย ส่วนตัวเองและตี้เฉินยังมีกล้อง DSL ยี่ห้อเดียวกันคล้องกันอยู่ที่คอคนละตัว

“ดีมาก... เหวินจิ้ง ไปขยับโคมไฟมาที่เตียงหน่อยซิ จัดแสงสวยๆนะ...”

“ก็ได้ครับมิสเตอร์หยาง...แต่บอกตามตรงว่าผมไม่เห็นด้วยกับวิธีการแก้เผ็ดเล็กๆน้อยๆแบบนี้ของคุณเลยนะครับ...อย่างน้อยก็น่าจะสงสารคุณลูน่าเขาบ้าง...”

“เอ๋...จัด...แสง...สงสารจันทร์ นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ!” พระจันทร์ที่หูเริ่มผึ่งเพราะได้ยินอะไรแปลกๆยอมยกหน้าออกมาจากอกอีกคนแล้วสบนัยตาคมดุนั่นเพื่อค้นหาความจริง

   ก่อนจะเจอแววตาระริกไหวราวกับเด็กกำลังได้เล่นของสนุกอะไรซักอย่างอยู่เลย...

“พี่ยะกำลังจะทำอะไร...บอกจันทร์มานะ...” พระจันทร์ถามเสียงขุ่น แต่อีกคนเพียงยักคิ้วให้แล้วเอื้อมแขนมารอบเอวยกเขาไปนั่งตัก ก่อนจะจัดผ้าห่มให้ปกคลุมช่วงล่างของเขาทั้งสองคนเอาไว้มิดชิด...

“ทำอะไรล่ะ...ก็จันทร์อยากเป็นนายแบบเรื่องบนเตียงไม่ใช่เหรอ ก็นี่ไง...ตากล้องพร้อม นายแบบก็พร้อม...”

“เฮ้ยอย่าบอกนะว่า...”

   ...แชะ...

“พี่ยะ!!!” เสียงหวานตวาดลั่น เมื่ออีกคนยกกล้องดิจิตอลมาถ่ายหน้าเขาไปแบบระยะกระชั้นชิดแบบไม่ทันได้ตั้งตัว “พี่ถ่ายอะไรไปน่ะเอามาดูเลย...จะแกล้งอะไรจันทร์อีก!”

“ไม่ได้จะแกล้ง...แต่พี่จะถ่ายรูปจันทร์ให้ไง...นี่ เห็นแบบนี้แต่พี่ก็เคยเรียนถ่ายภาพมานะ ไม่เห็นรูปชิวชิวกับซิมบ้าที่แอฟริกาตอนพี่ไปเที่ยวเหรอ ฝีมือพี่ทั้งนั้นเลยนะเนี่ย ถ่ายติดเต็มบ้านเลยเห็นรึเปล่า”

“ไม่รู้! เอากล้องคืนมา...เอามาเลย...”   

   พระจันทร์ร้องตะแง้วๆก่ายร่างกายคนตัวสูงบนเตียงไปมาเพื่อจะคว้ากล้องดิจิตอลคืน ไม่รู้ว่าโดนแอบถ่ายภาพอะไรไปบ้างให้ตายสิน่า...ผู้ชายคนนี้ทำไมชอบแกล้งเขาจัง...

   และโดยไม่รู้ตัว ซานตงและตี้เฉินก็ได้เริ่มลงมือเก็บภาพของเจ้านายใหญ่และเจ้านายเล็กที่เล่นกันบนเตียงไปเรื่อยๆตามคำสั่งแรกเริ่มเดิมทีของเจ้านายตน...เห็นจะมีแต่เหยียนจวิ้นคนเดียวเท่านั้นที่ทำหน้าตาเบื่อหน่ายและมองขึ้นไปบนฟ้าพลางเอ่ยอ้อนวอน

“สวรรค์! เกิดมาผมก็มีหน้าที่แค่ดูดวงให้คนอื่นเขาหรอกนะ...ทำไมท่านต้องให้ผมมาทำอะไรเป็นเด็กช่างไฟแบบนี้ด้วยเนี่ย...ดวงผม ถึงช่วงจุดตกต่ำแล้วงั้นรึ” เหยียนจวิ้นคร่ำครวญ...ตี้เฉินที่อยู่ใกล้ได้ยินเข้าจึงเดินเข้ามาตบบ่าเขาสองสามทีพลางลงมือถ่ายมุมอื่นบ้าง

“เอาน่า...ก็นายเป็นคนเดียวที่ถ่ายรูปไม่เป็นนี่หว่า...ถือไฟดีๆหน่อย หน้าคุณหนูพระจันทร์หมองไปแล้วเห็นมั้ย...”

“ฮึ้ย...พวกนายก็ดีแต่แกล้งฉัน คอยดูนะ...วันไหนฉันยิงปืนเป็นล่ะก็ ฉันจะเก็บพวกนายสองคนเป็นสองคนแรกเลยคอยดู!” เหยียนจวิ้นเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองสองหนุ่มที่สบตากันแล้วหัวเราะหึขึ้นจมูกใส่เขา

“กับคนที่แค่จะเข้าใกล้ปืนยังไม่กล้าอย่างนายเนี่ยนะ...จะหัดยิงปืน อย่าพูดให้ขำหน่อยเลยอาเหยียน เดี๋ยวมือฉันจะสั่นจนจับกล้องไม่ได้เอานะ” ขนาดซานตงก็เอากับเขาด้วย

   ...นี่ชีวิตของเหยียนจวิ้น นักดูดวงอันดับหนึ่งในแผ่นดินถึงคราวดวงดับจริงๆแล้วงั้นรึนี่!!!

----------------------------------------------------------------

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-05-2013 09:34:46





   คุณป้าแหม่มเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของคุณหนูพระจันทร์ของเธอเพื่อคุมนางเล็กๆทำความสะอาดห้องด้วยตัวเอง เมื่อเห็นว่าทั้งหมดปัดกวาดเช็ดถูกันเสร็จเรียบร้อยแล้วหล่อนก็ออกปากไล่พวกนั้นออกไป

“ไปได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพวกเสื้อผ้ากับเปลี่ยนผ้าปูที่นอนนี่ฉันจะทำเอง...”

   พวกเด็กๆอยากอยู่ช่วยคุณป้าแหม่มอยู่หรอกเพราะงานเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วยตัวเองนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ทุกครั้งคุณป้าแหม่มก็จะเป็นคนจัดการเปลี่ยนให้คุณหนูหยางเฟิ่งด้วยตัวเองอยู่แล้ว...พวกหล่อนจึงขอตัวไปจัดการห้องคุณหยางหลงกันต่อ

   แม่บ้านใหญ่เมื่อเห็นนางเล็กๆออกไปกันหมดแล้วก็ตรงเข้าไปล็อกห้องให้เรียบร้อย ก่อนจะค่อยๆเดินไปที่เตียงนอนสีเบจอ่อน มือที่กรำงานหนักมาตลอดชีวิตดึงริมชายผ้าทั้งสี่มุมของเตียงขึ้นก่อนจะตลบขึ้นไปกองรวมกันตรงปลายเตียง ภายใต้ผ้าปูเตียงผืนนั้นยังพบผ้ายางสีฟ้าวางรองอยู่อีกชั้นหนึ่งด้วย คุณป้าแหม่มยื่นมือไปขยับขึงให้มันตึงแล้วดึงกลับมาวางอยู่ที่เดิม สายตาที่เริ่มฝ้าฟางไปตามกาลเวลามองลอดผ่านแว่นไปที่รอยเลือดหยดเล็กๆที่เป็นรอยด่างดวงและเริ่มเปลี่ยนสีเป็นน้ำตาลแก่ๆ หล่อนขยับนั่งลงที่ข้างเตียงพลางนึกย้อนไปถึงวันที่รอยเลือดนี่ยังสดๆใหม่ๆแล้วก็ต้องถอนหายใจดังเฮือก...

            วันนั้นหล่อนเข้ามาเช็คห้องนี้และทำความสะอาดตามปกติ ห้องของคุณรังสิมันต์ที่ไม่ได้เปิดใช้มานานเพิ่งมีเจ้าของมาอยู่ใหม่ เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาว ท่าทางขี้โรคคนหนึ่งในชุดโรงพยาบาล คุณยะพาเจ้าเด็กนั่นเข้ามาไว้ในห้องนี้แล้วบอกให้หล่อนดูแลให้ดี เพราะเด็กคนนี้จะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน ในฐานะเด็กในปกครองของคุณยะ ตัวหล่อนที่เรียนรู้มาแต่อ้อนแต่ออกว่าทำงานกับคนตระกูลนี้บางเรื่องก็ไม่สมควรถาม จึงทำได้เพียงแค่รับคำแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำตามสิ่งที่บอกมาเพียงเท่านั้น

            สิ่งแรกที่หล่อนได้เห็นในวันที่เข้ามาทำความสะอาดห้องนี้เป็นครั้งแรกก็คือ เตียงนอนที่ไม่มีผ้าปูเตียง พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็เห็นหย่อมเลือดสี่ห้าหยดเปื้อนอยู่ หล่อนนึกตกใจไปแล้วว่าคงเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเจ้าของห้องคนปัจจุบันแน่ๆ หูที่แว่วได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากห้องน้ำจึงเดินตามเสียงนั้นไปเพื่อพบว่ามีคนกำลังเปิดน้ำอยู่ในนั้น แต่ล็อกประตูเอาไว้แน่น หล่อนเอาหูแนบประตูก็มั่นใจได้ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นไม่ใช่คนกำลังอาบน้ำแน่ ด้วยความฉับไวต่อเรื่องแปลกปลอมแบบนี้คุณแม่บ้านจึงรีบหยิบกุญแจสำรองที่อยู่ติดต่อตลอดมาไขเข้าให้ทันที และภาพที่เห็นต่อมาก็ทำเอาหล่อนแทบช็อก...

            รอยเลือดสีแดงปนน้ำเจิ่งนองอยู่เต็มพื้น สาเหตุนั้นคงมาจากคนตัวเล็กที่นั่งเอามือขยี้ผ้าปูที่นอนอยู่ภายใต้สายน้ำฝักบัว แล้วเมื่อสังเกตดีๆหล่อนก็เห็นว่ารอยเลือดหย่อมใหญ่กว่านั้นเห็นจะมาจากรอยเปื้อนบนกางเกงของเจ้าที่ลุกยืนขึ้นทันทีที่เห็นหล่อนเข้ามาแบบกะทันหัน

‘ตายแล้วคุณคะ!!! เป็นอะไร บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า...เมื่อคืนมีคนลอบทำร้ายคุณเหรอคะ...’

   หล่อนกระวีกระวาดเดินดุ่มๆเข้าไปจับตัวเด็กคนนั้นหมุนซ้ายหมุนขวาหาร่องรอยแผลต้นเหตุของกองเลือดที่หล่อนได้เห็น ทว่าเด็กคนนั้นกลับส่ายหน้าให้แล้วค่อยๆเบะปากร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา...หล่อนใช้เวลาปลอบอยู่นานจึงค่อยตะล่อมถามจนได้ความเป็นคำตอบกระท่อนกระแท่นฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ว่า

‘จันทร์...ถูกปีศาจสาป...ให้มีร่างกาย...ไม่สมประกอบ...จันทร์...จะมีเลือดออกแบบนี้ทุกเดือน...แล้วถ้า...ไม่กินยา...ก็จะปวดท้องมากด้วย...’

   ถึงแม้หล่อนจะงงๆกับอาการที่เด็กคนนี้เป็นแต่ก็ต้องยอมเชื่อ เมื่อระหว่างที่เล่าก็เห็นจะมีรอยเลือดหยดใหม่วิ่งไล่ลงมาตามขาจนเปื้อนกางเกงคล้ายคนแท้งลูกเลยทีเดียวเชียวแน่ะ...

   พอหล่อนถามต่อว่าแล้วคุณหมอบอกว่าเป็นอะไร...เด็กคนนั้นก็ตอบมาว่า...เป็นเด็กออทิสติกต์...พูดไม่ชัด สื่อสารไม่เก่ง...

   ถึงหล่อนจะแก่แล้วและจบการศึกษาแค่ปริญญาตรี...แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดมองไม่ออกว่าเด็กคนนี้โกหก เด็กออทิสติกต์อะไรจะมีอาการเหมือนคนเป็นประจำเดือนร่วมด้วยแบบนี้...ถ้าเป็นจริงๆก็คงจะต้องเป็นโรคอะไรร้ายแรงภายในช่องท้อง จนถึงขนาดที่ว่าไม่สามารถมายืนร้องไห้แล้วก็นั่งซักผ้าปูด้วยตัวเองแบบนี้หรอก

   คุณป้าแหม่มเป็นผู้หญิงที่เริ่มเข้าสู่วัยทองแล้ว ประจำเดือนจึงมาขาดๆหายๆ ผ้าอนามัยที่ใช้จึงเหลือตุนไว้เต็มสต็อก...หล่อนล้างมือล้างตัวให้พอหมดรอยเลือดของเด็กตรงหน้าก็ลงไปหอบหิ้วเอาผ้าอนามัยของตัวเองขึ้นมาให้เด็กอีกคนอย่างใจดี พอถามว่าใช้เป็นใช่มั้ย เด็กคนนั้นก็พยักหน้าให้พลางมองหน้าหล่อนอย่างสำนึกในบุญคุณอย่างที่สุด ในใจก็นึกสงสัยถึงที่มาที่ไปของเด็กคนนี้ว่าคุณยะไปเก็บเด็กขี้โรคคนนี้มาจากไหนและเขาคนนี้เป็นใครกัน เป็นเด็กผู้ชายแท้ๆแต่กลับรู้วิธีใช้ผ้าอนามัยและแน่นอนว่ามันดูคุ้นเคยเหมือนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้...

   พอหล่อนบอกออกไปว่ารีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดซะ เดี๋ยวกองผ้าปูเปื้อนเลือดนี่หล่อนจะเอาไปซักให้เองเด็กคนนั้นก็ร้องไห้นั่งคุกเข่ากอดขาหล่อนว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเองเป็นเด็กปีศาจร่างกายไม่สมประกอบ คำพูดคำจาเหมือนคนสติไม่ค่อยเต็มดีของเด็กคนนี้ทำให้หล่อนนึกสงสาร สงสัยว่าที่บอกเป็นออทิสติกต์อาจจะเป็นเรื่องจริงเสียแล้ว หล่อนจึงสัญญากับเด็กคนนั้นไปว่าจะไม่บอกใคร และเรื่องนี้จะเป็นความลับของหล่อนกับคุณหนูพระจันทร์คนนั้นกับแค่สองคน

   ผ้ายางสีฟ้านี่ไม่มีใครรู้ว่าหล่อนเอามารองไว้ปิดรอยเลือดและคอยกันไม่ให้เลือดหยดใหม่เปื้อนเตียงเพิ่มขึ้นอีก...ส่วนผ้าอนามัยหล่อนก็แอบเอามาเติมใส่ไว้ให้ในตู้เสื้อผ้า หลังจากนั้นมาหน้าที่การซักผ้าปูเตียงและเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ของคุณหนูพระจันทร์หล่อนจึงรับทำเองทั้งหมด เพราะอยากช่วยปกปิดความลับนี้ให้เด็กตัวน้อยคนนั้นอย่างที่เคยสัญญากันเอาไว้

   มือหนาป้อมขยับกระชับผ้าปูเตียงผืนใหม่ก่อนจะเริ่มยัดปลายแต่ละด้านเข้าไปข้างใต้เตียงอย่างเรียบร้อย...หล่อนขึงผ้าปูเตียงผืนใหม่เสร็จภายในเวลาอันรวดเร็ว กำลังจะย้ายไปเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้คุณหนูพระจันทร์ก็ได้ยินเสียงนางเล็กๆคนหนึ่งเคาะประตูเรียกหล่อนอยู่หน้าประตู คุณป้าแหม่มขมวดคิ้วเล็กๆก่อนจะกวาดสายตาดูความเรียบร้อยของทุกอย่างก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้

“มีอะไร” คุณป้าแหม่มถามเสียงค่อนข้างห้วน สายตามองแม่บ้านสาวชาวจีนผู้มีปากเป็นเอกจอมโพนทะนาประจำบ้านด้วยแววตาดุ

“เอ่อ...เมื่อสักครู่มีโทรศัพท์จากคุณหยางหลงฝากมาบอกคุณแม่บ้านว่าคืนนี้เธอจะค้างที่คอนโดค่ะ ส่วนคุณหนูหยางเฟิ่งจะค้างกับคุณโรส ให้คุณแม่บ้านปิดบ้านเข้านอนได้เลยค่ะไม่ต้องรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าคุณหยางหลงเธอจะแวะไปรับคุณหนูหยางเฟิ่งกลับมาพร้อมกันตอนเช้าค่ะ”

   แม่บ้านสาวรีบรายงานทุกคำอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง แม่บ้านสาวใหญ่พยักหน้ารับทราบแล้วเตรียมจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง ทว่าแม่บ้านคนดังกล่าวกลับเรียกหล่อนไว้เอ่ยบอกเสียงตะกุกตะกักว่า...

“เดี๋ยวค่ะคุณแม่บ้าน...! คือเอ่อ...แล้วก็เมื่อสักครู่...มีโทรศัพท์มาจากคุณหนูเหม่ยเฟิ่ง...บอกว่าพรุ่งนี้เธอจะเข้ามาพบคุณหยางหลงแต่เช้าเลยด้วยค่ะ...”

“ห๊ะ? คุณหนูเหม่ยเฟิ่ง...คุณหงส์น่ะเหรอ...!” คำเรียกชื่อประโยคสุดท้ายสาวใช้ชาวจีนมีสีหน้างงงันนิดหน่อย คงเพราะมันเป็นชื่อภาษาไทยเธอจึงทำหน้าไม่ค่อยเข้าใจ

   คุณป้าแหม่มเหลือบตามองหล่อนอีกเล็กน้อยก่อนจะสะบัดมือบอกว่าให้ออกไปได้แล้ว...ก่อนจะสาวเท้ากลับมานั่งลงที่เดิมแล้วครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยิน...

   ...คุณหงส์กลับมาแล้วงั้นเหรอ...งั้นก็แสดงว่า...การแต่งงานของคุณยะกำลังจะถูกจัดขึ้นเร็วๆนี้แล้วงั้นสิ...!


------------------------------------  ---- - ---     -- -          -- -      - -         -       -          -     -  -


to be continue...


อัพ อัพ !!  ^^  เย้...เย้...

มีข่าวแว่วมาว่าคุณแม่...ครับผม!!! อาจสามารถเปิดให้จองเล่มได้ประมาณปลายปีนี้ถึงต้นปีหน้านะคะ  :) 

ใครที่ยังไม่ลืมหนูลินกับคุณแม่ฟ้าก็เตรียมหย่อมกระปุกวันละบาทเตรียมได้เลยจ่ะ :)

รับรองว่าในเล่มยังมีตอนพิเศษคู่คุณหมอกและคุณหมอกานต์มาให้อ่านด้วย

ถ้าอยากรู้ว่าสองคู่นั้นเค้ามาลงเอยกันได้ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะขอรับ :)

ต้องการติ ชม แนะนำเพิ่มเติมเชิญได้ที่เดิมนะจ๊ะ  :)  >>จิ้มจ่ะ!!! (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=ts&fref=ts)<<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 22-05-2013 10:16:32
พี่ยะ ตัดสินใจดีๆ หล่ะ อย่าทำร้ายน้องพระจันทร์นะ  :angry2: :angry2: :angry2:
สงสัยต้องเตรียมกินมาม่าแล้วใช่มั้ย หุหุ  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-05-2013 10:18:35
รบกวนถามค่ะ ในเล่มได้มีการแก้ไขคำว่า ไอ เป็น ไอ้ มั้ยคะ?

ราคาประมาณเท่าไหร่คะ?
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 22-05-2013 10:24:24
พี่ยะจะทิ้งพระจันทร์จริงๆใช่มั้ย
ถ้ารู้ว่าอย่างไงตัวเองก็ต้องแต่งงานแล้วจะรั้งพระจันทร์ไว้ทำไม!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 22-05-2013 10:28:15
เย้ๆๆมาซะที  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 22-05-2013 10:51:26
 :mew3:

อ่านไปอ่านมาเริ่มงง สรุปคือพระจันทร์เป็นผู้หญิง?

แต่ชอบเนื้อเรื่องตอนนี้มากเลย

พี่ยะจะทนได้นานแค่ไหนกันนะ

รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 22-05-2013 10:56:15
แล้วพระจันทร์จะเป็นยังไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-05-2013 11:41:16
รบกวนถามค่ะ ในเล่มได้มีการแก้ไขคำว่า ไอ เป็น ไอ้ มั้ยคะ?

ราคาประมาณเท่าไหร่คะ?

ขอตอบค่าาา ^^  คำว่าไอ กับ ไอ้ แพทจงใจเขียนให้ต่างกันในแต่ละประโยคอยู่แล้วค่ะ :) ยึดหลักเวลาเราพูดว่าประโยคนี้ปกติจะใช้ไอ หรือว่าประโยคนี้เราพูดออกเสียงเป็น ไอ้ น่ะค่ะ

ส่วนราคาหนังสือยังไม่ทราบเลยค่าาาา  T_T  เพราะว่าแพทเพิ่งส่งตอนพิเศษให้ สนพ.ไปเมื่อกลางเดือนนี้เอง กว่าจะจัดหน้าเสร็จแล้วก็ตีเป็นราคาได้ก็น่าจะราวๆใกล้สิ้นปีโน่นแหล่ะค่ะ  :)  เพราะว่า สนพ. นี้ไม่ได้ออกหนังสือถี่ ก็เลยจะค่อยๆทยอยเปิดให้จองตามคิวไปน่ะค่ะ :)

ปล.คำตอบช่วยได้บ้างมั้ยเนี่ย ห้าห้าห้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 22-05-2013 12:00:05
อย่ามีดราม่าอารัยหนักๆ นะคะ สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-05-2013 12:00:46
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: หูนจันทร์เป็นอะไรกันแน่อะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 22-05-2013 12:16:33
นั่นไงว่าแล้วจันทร์มันท้องได้

แต่มาสะดุดกับประโยคหลัง= =  แต่งงานห๊ะ พี่ยะ แต่งงาน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: petite-human ที่ 22-05-2013 12:18:43
พี่ยะ อย่าทิ้งจันทร์นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-05-2013 12:46:54
นู๋ลิน แม่ฟ้าจะรวมเล่มแล้ววว ดีใจมากค่ะ ขอถามได้ไหมคะว่าออกกับ สนพ ไหน (จะได้ทำใจตั้งแต่เนิ่นๆ //ล้อเล่น 55555555)

ตกลง น้องพระจันทร์เป็นอะไรเนี่ย หรือจะพลิกมาเป็นผู้หญิง O_O

รออ่านต่อคะ ดราม่าอีกแล้วววว แงงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-05-2013 13:20:20
ขอตอบค่าาา ^^  คำว่าไอ กับ ไอ้ แพทจงใจเขียนให้ต่างกันในแต่ละประโยคอยู่แล้วค่ะ :) ยึดหลักเวลาเราพูดว่าประโยคนี้ปกติจะใช้ไอ หรือว่าประโยคนี้เราพูดออกเสียงเป็น ไอ้ น่ะค่ะ

ส่วนราคาหนังสือยังไม่ทราบเลยค่าาาา  T_T  เพราะว่าแพทเพิ่งส่งตอนพิเศษให้ สนพ.ไปเมื่อกลางเดือนนี้เอง กว่าจะจัดหน้าเสร็จแล้วก็ตีเป็นราคาได้ก็น่าจะราวๆใกล้สิ้นปีโน่นแหล่ะค่ะ  :)  เพราะว่า สนพ. นี้ไม่ได้ออกหนังสือถี่ ก็เลยจะค่อยๆทยอยเปิดให้จองตามคิวไปน่ะค่ะ :)

ปล.คำตอบช่วยได้บ้างมั้ยเนี่ย ห้าห้าห้า

เราชอบเนื้อเรื่องนิยายนะ อยากได้หนังสือมาครอบครองเลยล่ะ แต่เราไม่ค่อยชอบคำเลี่ยง(เรียกอย่างนี้ได้ป่ะ?)

เราจะเจอคำเลี่ยงแบบนี้เยอะ ตัวอย่าง ไอ้ ใช้ ไอ / กู ใช้ กรู / มึง ใช้ มรึง ความเห็นส่วนตัวแล้ว เราอ่านแล้วสะดุดน่ะ

อยากได้หนังสือที่มันเป็นหนังสือจริงๆค่ะ ^^

ขอบคุณที่แจ้งนะคะ

ป.ล. คำเลี่ยงที่เจอเยอะ ไม่ได้หมายถึงของคุณแพทคนเดียวนะ หมายถึงเรื่องอื่นๆของคนอื่นด้วยนะ ของคุณแพทที่สะดุดจนเราจำได้คือคำว่า ไอ ไอ้ นี่แหล่ะ 5555+

ป.ล. 2 ปัจจุบัน นิยายใหม่ๆ บางเรื่องเป็นนักเขียนเด็กค่อนข้างเยอะนะ เปิดมาบทแรก เจอคำว่า (( ไอ, เมิง, ก้อ, ด้าย)) เราก็ไม่อ่านแล้ว สงสัยเราจะแก่เกินภาษาวัยรุ่นแบบนี้จริงๆค่ะ T^T เลยค่อนข้างเลือกซื้อหนังสือหน่อย ไม่อยากได้หนังสือมาเปิดอ่านเจอคำที่ทำให้อ่านแล้วสะดุดน่ะ แหะๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 22-05-2013 13:21:27
ค้างๆๆๆๆๆๆๆ :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-05-2013 14:03:56
หวานๆๆๆ ตอนแรกตีกันเกือบตาย ตอนท้ายน่ารักซะไม่มี :-[
อาการของน้องพระจันทร์นี่คือเหมือนผู้หญิงเลยใช่ไหมเนี่ย
ถ้างั้นน้องก็มีสิทธิ์ท้องได้น่ะสิ รู้อย่างนี้แล้วดีใจนะเนี่ย
กลัวก็แต่พี่ยะนั่นแหละจะมาชิงสุกก่อนห่ามน้องเข้าน่ะสิ
แต่คู่หมั้นพี่ยะกลับมาแล้วอย่างนี้น้องพระจันทร์เราก็แย่สิ
ยิ่งน้อยอกน้อยใจอยู่ด้วย พี่ยะอย่าทำน้องเสียใจนะ :mew6:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ด ให้เด็กน้อยของพี่ยะ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 22-05-2013 15:00:40
เอาแล้วไงล่ะ เัครียดล่ะทีนี้ เหอะๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 22-05-2013 15:21:06
ตอนที่แล้วเหมือนพายุเข้าอิพี่ยะโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง
มาตอนนี้อยู่ดีๆพายุของอิพี่ยะอ่อนกำลังลงซะงั้น เหอๆ :katai5:
อารมณ์ประมาณเมียน้อยใจเลยทำตัวประชดผัว
แล้วผัวไปลากเมียกลับมาแล้วก็ง้อกันบนเตียง :hao7:
เอ่อ.. อิพี่ยะช่วยจบปัญหาเรื่องคู่หมั้นซะทีเถอะ
ไม่อย่างนั้นจันทร์คงได้หาทางหนีออกจากกรงทองอีกแน่ๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 22-05-2013 15:54:36
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลยยย  :mew1:
หนูจันทร์ท้องได้ใช่มั้ยยย
พี่ยะอย่าใจร้ายกับน้องมากนะ

อาเหยียนนี่น่าสงสารจริงๆ ต้องเป็นถือไฟ  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 22-05-2013 16:10:25
หือออออออออออออออ น้องมี 2 เพศงั้นเหรอ พ่อเลยต้องทำให้น้องเป็นเด็กออทิสติกส์เพื่อหลบเลี่ยง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: MixsinDee ที่ 22-05-2013 16:17:31
อ่านๆ ทีแรกเหมือนจะเศร้า อ่านไป ๆ ฮาซะอย่างงั้น อ่ะ   :m20:
จันทร์มี ปจด. โว้ว ววว เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ นางหงส์ (ใคร?) ก็มา :ruready
ลูน่า ก็จะเอา พี่อาทิตย์จะทำไงเนี่ย สงสารหนู จันทร์ อ่า  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 22-05-2013 17:00:50
งานงอกอีกแล้วน้องจันทร์  :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 22-05-2013 17:09:17
สงสารจันทร์อ่ะ  คือ ถ้าไม่รัก ก็ไม่ควรไปทำให้เด็กมันคิดไปไกลอย่างงั้นเลยอ่ะ   
ถ้าเห็นว่าจันทร์มันสำคัญสักนิด  จะทำอะไรก็คิดถึงความรู้สึกหน่อยเถอะ

แค่นี้น้องก็น่าสงสารเกินพอแล้ว  :เฮ้อ:

ชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้น้อจันทร์เอ๊ย   ชาตินี้ถึงมีเวรมีกรรมแบบนี้
เมื่อไหร่จันทร์มันจะได้มีความสุขกับเขาจริงๆสักที  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-05-2013 17:16:38
อ่าววววว เรื่องเริ่มยากและจ้าาา พี่ยะ ยังไงกันแน

พระจันทร์เป็นอะไร เอร้ยยย อยากรู้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 22-05-2013 17:18:54
ยะจะแต่งงานจริงๆหรอ
แล้วพระจันทร์จะอยู่ยังไง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-05-2013 17:38:25
 :กอด1: จันทร์น่าสงสารจังเลยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 22-05-2013 18:08:50
งานแต่งงาน!!

เคลียร์ตัวเองด่วยเลยยยยย พี่ยะ -^-
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 22-05-2013 18:47:45
จะทิ้งหนูจันทร์ได้ลงเหรอคุณพี่ยะ o18
หนูจันทร์มีเลือดออกก็แปลว่า...อะไรหว่า :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 22-05-2013 19:39:28
อะไร ทำไมทำพี่ยะต้องแต่งงาน!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-05-2013 20:36:01
อ่อ,,,นี่เองความลับระหว่างจันทร์กับพี่ฟ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-05-2013 20:37:46
้น้องคงมีมดลูกแน่เลย


แล้วยังไงอิพี่ยะ อย่างที่น้องพูดก็ถูกถ้าแต่งงานแล้วจะเอาน้องไว้ตรงไหน คิดถึงความรู้สึกพระจันทร์บ้างไหม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 22-05-2013 21:07:01
พระจันทร์มีเบบี๋ให้พี่ยะได้สินะ
คู่หมั้นกลับมาแล้วนี่ดูซิว่าพี่ยะจะทำยังไงต่อ ....
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 22-05-2013 21:10:27
ที่แท้ความลับที่พระจันทร์เคยคุยกับน้ำฟ้าก็คือเรื่องนี้นี่เอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 22-05-2013 21:14:56
พี่ยะแกล้งพระจันทร์ทำไมมมม
สงสารน้องนะ
แล้วหนูหงส์นี่ใครล่ะเนี่ย
ถ้ามาแล้วจะดราม่าก็กลับไปเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 22-05-2013 21:21:07
แสดงว่าพระจันทร์ก็ท้องได้นะสิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 22-05-2013 22:09:01
อะไรคือพระจันทร์มีสิทธิ์ท้องได้ และพี่ยะจะกำลังแต่งงานคะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: Ellette ที่ 22-05-2013 22:57:18
หวายชอบบบบบบบนายเอกแบบน่าขยำขยี้แบบนี้จริงๆค่า  :ling1: น้องลูกน่ากับพี่อาทิตย์น่ารักมุมิสุดไรสุดเลย แบบเรื่องนี้แฟนตาซีหรืออย่างไร ตอนแรกอ่านๆไปพระจันทร์ไม่น่าออทิสติกนะแบบเหมือนเด็กทั่วไปมากกว่า ชอบโมเมนท์คุณพี่กับคุณน้องแกล้งกันมากกก ตายๆ สลบๆเพราะความหวานมันเข้าตาสุดๆ :katai2-1: แต่กับพี่อาทิตย์เหมือนจะมองพระจันทร์มากกว่าน้อง หวงเวอร์มากๆ แถมยังแกล้งแรงอีกต่างหากทำเอาหนูลูน่าเสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยค่า

อ่านได้เรื่อยๆอ่านแล้วใจหวิวๆเลย  :hao5: อยากอ่านต่อแล้ว สงสัยในความเป็นไปของหนูลูน่าและพี่อาทิตย์ สงสัยอีกว่าทำไมไม่ยอมเรียกพี่ยะว่าพี่อาทิตย์ แบบดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ต้องคู่กันอ่ะ น่ารักมุมิมากสุดในสามโลกกกก  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-05-2013 23:59:57
นี่สินะความลับของพระจันทร์
ตอนหน้ามีเร่ื่องปวดหัวอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 10 :>> [21/05/2013] PG.15
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-05-2013 08:57:36
แล้วพระจันทร์จะทำงัยล่ะนิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 23-05-2013 12:53:46
พันธนาการ...รัก #11



   แลมโบกินี่สีควันบุหรี่คันโปรดของสุริยะมณฑลค่อยๆแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าประตูบ้านอย่างเรียบร้อย คนขับปลดเข็มขัดตัวเองเสร็จก็ไปปลดให้คนนั่งข้างๆ พระจันทร์เอามือเกาแก้มเกาหูแล้วก็ยืดแขนขึ้นบิดขี้เกียจพลางหาวปากกว้างไปด้วย...

“ถ้ายังง่วงอยู่ก็ขึ้นไปนอนต่อข้างบน...รีบลงไปเร็ว วันนี้พี่มีประชุมเช้าด้วย ไม่ว่างมารอเด็กขี้แยงอแงหรอกนะ...”

“แล้วอาหารเช้าล่ะ...”

   ยังไม่ลืมตาดีแล้วยังจะมาห่วงข้าวเช้าเขาอีก

“วันนี้ยกให้หนึ่งวัน ไม่ต้องทำก็ได้...รีบๆลงไปเร็วๆ ชิวชิววิ่งคาบตะกร้ามาแต่ไกลแล้ว...” ชายหนุ่มเอ่ยต่อพลางแซะมือเข้าหลังคนตัวบางเพื่อดันให้ลุกขึ้น พระจันทร์หันมาย่นจมูกใส่เขาพลางเอ่ยกระทบใส่เล็กๆก่อนลงจากรถว่า

“ก็เพราะใครล่ะสั่งให้จันทร์ช่วยเลือกภาพส่งไปที่กองถ่าย แทนเซตเมื่อวานที่พี่ไปทำกองเขาล่มยันเช้าล่ะ...”

“ก็ใครล่ะแอบพี่ไปถ่ายแบบแล้วโกหกว่าไปบ้านโรส...” ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยตอบเรียบๆพลางปิดประตูรถ และก็ได้ผลเมื่ออีกคนทำได้แค่ยืนกัดปากแต่ตอบโต้อะไรเขาไม่ได้ เนื่องเพราะความผิดมันเต็มประตูอยู่แบบนี้

“ตัวเล็ก! พี่ไม่อยู่หนึ่งวันโดนพี่ๆเขาแกล้งอะไรบ้างรึเปล่า หืม?” ดูสินั่น พอเถียงเขาไม่ขึ้นล่ะก็หันไปหาหมาเชียวนะ

“อ๋อง...” นี่ก็ครางฟ้องเชียว...อยู่ด้วยกันไม่กี่วันนี่ถ่ายทอดกรรมพันธุ์กันได้ขนาดนี้เลยใช่มั้ยเนี่ย

“ซิมบ้า ชิวชิว...ไปกันเถอะ หยางเฟิ่งเขาได้สัตว์เลี้ยงตัวใหม่แล้วคงไม่สนใจเราสามตัวแล้วล่ะ...” คิดว่าหาพวกเป็นอยู่คนเดียวหรือไง...เขาก็ทำเป็นเหมือนกัน แถมพวกมากกว่าด้วยตั้งตัวหนึ่งแน่ะ

“หล่อตายล่ะพี่ยะ งอนคนแล้วไปลงกับสัตว์...” ยังไม่วายขอกัดตอบเล็กๆเพื่อเป็นกระศัย สุริยะมณฑลส่ายหน้าหน่ายๆกับพฤติกรรมเด็กไม่ยอมแพ้ของอีกฝ่ายแล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าบ้านไปก่อนโดยมีซิมบ้ากับชิวชิวเดินขนาบข้างซ้ายขวา

   แต่พอเข้ามาแค่พ้นหน้าประตูบ้าน ทั้งสองคนกับสามตัวก็ได้ยินเสียงใสๆร้องเรียกชื่อเจ้าของบ้านดังลั่น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรี๊ดจนป้าแหม่มที่อยู่ในครัวต้องรีบวิ่งมาทั้งๆที่มือยังมีหม้อแกงถือติดมือมาอยู่เลย

อาทิตย์!...กรี๊ดดดดดดดดดดดดด...

“กะ...เกิดอะไรขึ้นคะ...! คุณหงส์ คุณยะ...คุณหนูพระจันทร์!!!” ป้าแหม่มกระวีกระวาดวางหม้อลงที่พื้นแล้วตรงเข้าไปโอ๋ปลอบหญิงสาวสวยผมยาวที่ยืนปิดตาชี้มาสองสัตว์หน้าขนข้างๆสุริยะมณฑล

“ป้าแหม่ม! สะ...สิงโต!!! เสือด้วย...!!” เสียงสั่นๆของหญิงสาวดังลอดออกมาพลางค่อยๆแง้มฝ่ามือออกเล็กน้อย

“ค่ะ! ซิมบ้ากับชิวชิวไงคะ...คุณหงส์จำไม่ได้เหรอ เมื่อก่อนคุณยังช่วยป้าอาบน้ำให้มันอยู่เลยนะคะ...”

“เอ๊ะ...อ้าว...”

   สิ้นเสียงนั้น เจ้าของบ้านร่างสูงก็เดินตรงเข้าไปเอาฝ่ามือตีแปะเข้าที่หน้าผากอีกฝ่ายเบาๆพลางเอ่ย

“ยัยบ๊องเอ๊ย...คราวหลังหัดดูให้ดีก่อนจะโวยวายบ้านแตกแบบนี้สิ เข้าใจรึเปล่า”

“ก็ใครใช้ให้นายเลี้ยงจนมันโตขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมเอาไปปล่อยคืนสวนสัตว์ล่ะฮ๊ะ...นี่มันสัตว์ป่านะไม่ใช่หมาบ้าน เกิดมีคนไม่รู้จักเดินเข้าบ้านนายไม่โดนเจ้าสองตัวนี่งับตายหรือไง...”

“ก็งั้นสิ...สองตัวนี่แรงดีกว่าร็อตไวเลอร์สิบตัวรวมกันเสียอีก...หรืออยากจะลองดูมั้ยล่ะ...” พูดจบคนพูดก็ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้างดงามหมดจดของผู้หญิงคนนั้นใกล้ๆ จากนั้นจึงได้โดนฝ่ามือสาวผลักอกออกมาก่อนจะตีที่ท่อนแขนใหญ่ดังเพี๊ยะเบาๆ ส่วนสุริยะมณฑลก็ไม่ได้มีท่าโกรธเคืองใดๆกลับอมยิ้มแล้วหัวเราะออกมาแผ่วๆเสียอีกแน่ะ...

   พระจันทร์ที่ยังยืนอุ้มลูกหมาตาบอดอยู่ตรงหน้าประตูมองภาพบรรยากาศตรงหน้าแล้วก็ให้นึกรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทั้งป้าแหม่มและพี่ยะก็ดูจะสนิทสนมคุ้นเคยกับเธอมาก แถมเธอยังช่างน่ารัก สดใส คู่ควรกับพี่ยะเสียเหลือเกินในความคิดของพระจันทร์...

   ...แล้วทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นช้าลงด้วยล่ะ...แถมยัง...เจ็บหนึบๆแปลกๆอีก

“เดี๋ยวนะอาทิตย์...เด็กคนนั้น ใช่หยางเฟิ่งของนายที่เขาร่ำลือกันรึเปล่า” จู่ๆในบทสนทนาวรรคหนึ่งพระจันทร์ก็ถูกเรียกเขาไปมีส่วนร่วม ผู้หญิงผมยาวผิวขาวคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาเขาพลางพิศมองใบหน้าของเขาและสบตาด้วย ก่อนจะคลี่ยิ้มหวานส่งมาให้อย่างต้องการจะผูกมิตร

“เอ่อ...ผม...”

“ใช่อย่างที่เธอเข้าใจนั่นแหละ นี่พระจันทร์...เด็กในปกครองของฉันเอง...แล้วนี่ก็...พี่หงส์...คู่หมั้นของพี่...”

   สุริยะมณฑลที่เดินเข้ามาตรงกลางระหว่างพวกเขาสองคนเอ่ยแนะนำกันและกันให้รู้จัก และดูจะเป็น ‘พี่หงส์’ ของพระจันทร์ที่ดูจะกระดี๊กระด๊าที่ได้เจอเขามาก...

“สวัสดีครับ...พี่หงส์” ...หยุดเจ็บเดี๋ยวนี้นะหัวใจ เราไม่ได้เป็นโรคใจสั่นเสียหน่อย ทำไมถึงได้รู้สึกว่าพื้นมันโคลงเคลงพิกลนะ...

“สวัสดีค่ะ...” หงส์ยกมือรับไหว้เด็กตรงหน้า ก่อนจะหันไปเอ่ยกระเซ้าเอากับชายหนุ่มข้างตัว “...เด็กในปกครองของฉัน หรือ เด็กของฉัน กันแน่อาทิตย์...น่ารักขนาดนี้แน่ใจเหรอว่าปล่อยให้เป็นแค่เด็กในปกครองได้ลง” หญิงสาวเอ่ยเย้า

“...แค่เด็กในปกครองจริงๆ...แถมยังทั้งดื้อ ทั้งซนแล้วก็ขี้แงเป็นที่หนึ่งด้วย ใครเขาจะจับมาเลื่อนขั้นไหว...” ชายหนุ่มตอบ ก่อนจะหันมายักคิ้วใส่พระจันทร์ ทว่าเด็กหนุ่มกลับหลบสายตาก้มลงลูบศีรษะชิวชิวที่เดินมาออดอ้อน...

“อย่ามาทำเป็นพูดแบบนี้ไปหน่อยเลย...เด็กคนนี้เขาเป็นหยางเฟิ่งนะ...มันแปลว่าหงส์ของพระอาทิตย์ ไม่ใช่เหม่ยเฟิ่งอย่างฉัน...ที่แปลว่าหงส์ที่สวยงามเฉยๆ...”

“เอ่อ...ถ้ายังไงเดี๋ยวผมพาซิมบ้ากับชิวชิวออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนก็แล้วกันนะครับ พี่ยะกับพี่หงส์จะได้คุยกันสะดวก...” พระจันทร์เอ่ยขัด

   สายตาทอดมองคนทั้งคู่ที่ยืนเคียงข้างกันแล้วช่างดูสวยงามราวกับภาพวาดก็ได้แต่ทอดถอนใจ นึกเข้าใจคำว่า ‘ส่วนเกิน’ แล้วก็คำว่า ‘คนนอก’ ในวินาทีนั้นเอง...

   พระจันทร์เดินไล่ต้อนซิมบ้ากับชิวชิวออกไปนอกห้อง แล้วก็พาเดินลงบันไดออกไปนอกบ้านที่สวนหย่อมเรียบร้อยแล้ว...ทว่าสายตาของเจ้าของบ้านยังคงมองตามคนๆนั้นไปจนลับตา อาการสนใจคนอื่นจนผิดปกติแบบนี้ทำให้หญิงสาวแขกผู้มาใหม่ของบ้านอดที่จะออกปากแซวไม่ได้

“นี่...ถ้าเป็นห่วงขนาดนั้นก็เดินตามไปเลยสิ” พูดแล้วก็กระแซะไหล่ตัวเองเข้ากับไหล่หนาๆของคนข้างๆ แต่อีกคนกลับไหวไหล่แล้วส่ายหน้าเบาๆให้เธอ

“ว่าแต่เธอมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่...แล้วมีเรื่องอะไรถึงมาตั้งแต่เช้าแบบนี้ ฉันมีเวลาให้ไม่มากนักหรอกนะเพราะมีประชุมเช้า...” ถามพลางชายหนุ่มก็เดินหันหลังแล้วก็ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกยื่นให้แม่บ้านสาวคนหนึ่งที่เดินมารับตามคำสั่งคุณป้าแม่บ้านใหญ่ หญิงสาวผมยาวเดินตามเจ้าของบ้านขึ้นบันไดไปชั้นบนพลางแจกแจงธุระที่ตัวเองต้องมาต่อไป...

“หงส์มาเพราะเรื่องพ่อน่ะ...พ่อเขาเร่งมาอีกแล้วนะ เรื่องงานแต่ง...”

“แล้วยังไง” สุริยะมณฑลชะงักไปเล็กน้อยก่อนออกปากถามต่อ

“ก็ไม่ยังไงหรอก...พ่อเขาจะมาร่วมงานประมูลที่ดินบนเกาลูนอาทิตย์หน้า แล้วก็บอกว่าจะมาคุย ‘เรื่องของเรา’...กับคุณสุริยะมณฑลที่นี่ด้วย”

“...อะไรนะ?”

   เจ้าของบ้านหนุ่มที่กำลังจะปลดเนคไทด์ถึงกับต้องหันกลับไปมองคนพูด แต่คู่สนทนาของเขากลับยักไหล่ตอบแล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟาตรงห้องนั่งเล่น ที่ที่พระจันทร์ชอบมานั่งเป็นประจำ...

“นี่...ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า ก้างขวางคอนายเขาก็มาด้วย...”

“ก้างขวางคอ? เธอหมายถึง...”

“ใช่...พี่มังกร...พี่ชายฉันไง...” พูดแล้วหญิงสาวก็ปิดนิตยสารในมือฉับ ก่อนจะจ้องหน้าเจ้าของบ้านร่างสูงด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “...เหมิงหลง มังกรทมิฬ...คู่ปรับตลอดกาลของคุณชายหยางหลง...มังกรสุริยันยังไงล่ะคะ...”

----------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 23-05-2013 12:56:38

“พี่ตี้ จันทร์อยากออกไปข้างนอก...”

   พระจันทร์ที่กำลังนั่งแปรงขนให้เสือขาวตัวโปรดเอ่ยปากบอกกับบอดี้การ์ดส่วนที่ยืนไขว้มืออยู่ข้างๆ

“ตอนนี้เลยเหรอครับ...แต่เราเพิ่งกลับเข้ามา ผมคิดว่าคุณหยางคงจะไม่อนุญาต...”

“พี่ยะมีแขก...เดี๋ยวพี่ตี้ค่อยโทรบอกพี่ยะทีหลังก็ได้นะครับ นะ...จันทร์อยากออกไปตอนนี้เลย”

   ...บอกตามตรงว่าตอนนี้เขาไม่อยากอยู่ในเขตบริเวณบ้านหลังนี้แม้แต่ซักนิด...มันอึดอัดใจยังไงบอกไม่ถูก...

   และก็ดูเหมือนบอดี้การ์ดหนุ่มตี้เฉินก็พอจะมองอาการไม่สบายของเจ้านายตัวน้อยออกเช่นกัน...

“ก็ได้ครับ...ถ้าอย่างนั้นผมจะไปเอารถออกแล้วผมจะขับรถให้คุณหนูเอง...เชิญครับ” พูดจบบอดี้การ์ดร่างสูงก็ผายมือให้เจ้านายตัวน้อย

   พระจันทร์ก้มลงจูบหน้าผากลูกหมาตัวเล็กในตะกร้าผ้าบุนวมเบาๆ ก่อนจะหันมาสั่งสองสัตว์หน้าขนตัวใหญ่กว่าว่า...

“ดูน้องด้วยนะ เดี๋ยวจันทร์กลับมา...ห้ามกินน้องหรือแกล้งน้องเด็ดขาด เข้าใจมั้ย...” พูดแล้วก็เกาที่หลังหูทั้งเสือและสิงโตพร้อมกัน

“โอ๋ว...” สองสัตว์ประสานพร้อมกันร้องบอก...เป็นอันรู้กันว่าเจ้าสองตัวนั้นเข้าใจที่เขาพูดแล้ว...

   ตี้เฉินลังเลเล็กน้อยว่าควรจะขึ้นไปบอกเจ้านายตัวเองบนบ้านเสียก่อนจะเอารถออกหรือว่าค่อยส่งข้อความบอกทีหลังดี...ทว่าเมื่อเห็นอาการหงอยๆของเจ้านายตัวเล็กที่เดินตามมาข้างหลังแล้วก็ตัดสินใจเอารถออก แล้วค่อยบอกทีหลัง...

   รถยนต์ยี่ห้อฮอนด้า แอคคอร์ด 2 ประตูถูกเลือกมาเป็นพาหนะขับเคลื่อนในครั้งนี้ พระจันทร์นั่งกอดอกคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ข้างคนขับ ตี้เฉินเหลือบมองเจ้านายพลางถามว่าต้องการให้ไปส่งที่จุดหมายปลายทางใด ก็ได้รับคำตอบกลับมาสั้นๆว่า ‘ที่ไหนก็ได้’

        ...สงสัยนั่นคงจะหมายถึงที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านคุณหยางสินะ...

“งั้นผมพาคุณหนูนั่งรถเล่นข้ามไปเกาลูนก็แล้วกันนะครับ...” ชายหนุ่มเอ่ย ซึ่งคนนั่งข้างคนขับก็พยักหน้ารับมาแบบคนรับรู้ได้ไม่เต็มร้อย...

   ตี้เฉินถอนหายใจยาว ก่อนจะเร่งเครื่องยนต์ทะยานไปข้างหน้า...โดยลืมไปเสียสนิทเลยว่ายังไม่ได้ส่งข้อความไปบอกเจ้านายใหญ่ที่บ้าน ว่าเขาพาเจ้านายตัวน้อยออกมาพ้นเขตรั้วบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...



   การจราจรก่อนช่วงผ่านอุโมงค์ใต้ทะเลเพื่อทะลุไปยังฝั่งเกาลูนค่อนข้างโล่งโปร่งกว่าทุกวัน ตี้เฉินขยับปรับกระจกมองหลังเพื่อสำรวจรถที่ตามเขามา ก่อนจะค่อยๆประคองรถให้อยู่ในระดับความเร็วที่กำหนดก่อนเข้าอุโมงค์...

        พระจันทร์นั่งหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ การขับรถที่นุ่มนวลราวกำมะหยี่ของอีกคนทำให้เขานั่งมองสีน้ำเงินเข้มของน้ำทะเลสองข้างทางเสียเพลินจนเผลอหลับไปชั่วครู่ เบาะนุ่มๆกับแอร์เย็นๆทำให้พระจันทร์ค่อยๆขดตัวลงซุกกับเบาะแล้วตั้งท่าจะหลับลึก...

         ทว่าทันใดนั้นเอง...! การขับรถที่นุ่มนวลจู่ๆก็สะบัดหักหลบเปลี่ยนเข้าไปอีกเลนส์ จนแรงเหวี่ยงส่งให้ศีรษะพระจันทร์ตกกระทบประตูรถทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งตื่น...สองมือขยับจับประตูด้านข้างตัวรถแน่นเมื่อมันทำท่าจะเหวี่ยงกลับไปเลนส์เดิมอีกรอบ...

“พี่ตี้!! เกิดอะไรขึ้น...!”

“คุณพระจันทร์...ใจเย็นๆแล้วฟังผม...ตอนนี้รถเรากำลังโดนตาม และผมคิดว่าพวกมันมีปืน...คุณพระจันทร์รีบเอนเบาะรถแล้วนอนราบไปกับเบาะให้มากที่สุดนะครับ!” ชายหนุ่มบอกอย่างนั้นก่อนจะหาโอกาสดริฟท์รถเพื่อกลับไปทางเดิม...

   ...เขาประมาทเกินไป!!!...

        ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเขา และเราก็ไม่มีโอกาสดริฟท์รถกลับภายในอุโมงค์นี้เพื่อกลับไปทางฝั่งฮ่องกงได้ด้วย...พวกมันมากันสามคัน ในขณะที่มีเขาอยู่คุ้มครองคุณหนูพระจันทร์แค่คนเดียว...! เอายังไงดี...มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับพวกเขาตอนนี้ที่ฝั่งเกาลูนบ้างนะ...

        รถฮอนด้า แอคคอร์ดสีดำทึบค่อยๆเร่งความเร็วจนเกินกำหนดความเร็วของรถภายในอุโมงค์ลอดใต้ทะเลนั่น จนป้ายบอกความเร็วตรงประตูทางออกขึ้นอักษรสีแดงเตือนความเร็วรถของเขา แต่บอดี้การ์ดหนุ่มไม่สนใจ ดีที่ช่วงนี้ไม่มีรถขวางหน้า เขาจึงขับปาดซ้ายปาดขวาเพื่อกันไม่ให้ทั้งสามคันขับขึ้นตีขนาบเขาได้...

   ...กล้ามีเรื่องกับรถเขากลางที่สาธารณะก็ลองดู!...ตำรวจเกาลูนคงไม่ปล่อยพวกมันไว้เฉยๆแน่...

   ...แต่จะเป็นที่ไหนที่คนจะพลุกพล่านมากที่สุด...

        ...จิมซาโจ่ย ย่านถนนคนเดินและของแบรนด์เนม...ไม่ได้! ถนนใหญ่ไป มันขับรถตามเราได้ง่ายแน่...เยามะไต๋ เขตวัด...คนน้อยเกินไปใช้ไม่ได้ หรือจะเป็นซัมซุยโป ย่านขายของมือสอง ใช้ไม่ได้คนน้อยเกินไปเหมือนกัน...!

        หรือว่า...เราจะไปที่นั่น! แหล่งที่พักอาศัยและย่านช้อปปิ้งที่มีผู้คนพลุกพล่านที่สุดในฮ่องกง...!

“พี่ตี้...นี่เรากำลังจะไปที่ไหน...กลับไปฝั่งฮ่องกงใช่มั้ยครับ...” เสียงสั่นๆของผู้โดยสารร่วมรถถามเขา...ตี้เฉินค่อยๆขยับกระชับปืนพกในอกเสื้อออกมาถือไว้ข้างนอก เมื่อมองผ่านกระจกหลังแล้วเห็นว่าพวกมันกำลังจะเล่นปืนอยู่เช่นกัน

“...ไม่ใช่ครับ เราจะไปที่มงก๊ก...เราจะอาศัยความพลุกพล่านของคนที่นั่นหลบพวกมันแล้วหาทางย้อนกลับไปที่ฮ่อง...ผมส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือกลับไปที่หน่วยแล้ว คิดว่าซักพักคนของเราคงจะตามมาสมทบ...แต่ก่อนอื่นเราต้อง...เฮ้ย!!!”

“อ๊า...!!!” 

   เสียงหวีดลั่นของพระจันทร์ดังขึ้นหลังจากที่เด็กหนุ่มได้ยินเสียงปืนดังขึ้นมาข้างๆ...สองมือบางยกขึ้นปิดหูตัวเองแล้วขดตัวนอนนิ่งอยู่บนเบาะรถที่ถูกปรับลงแบนราบเรียบร้อย

“คุณพระจันทร์! บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า...!!!” ตี้เฉินถามเสียงร้อนรน เมื่อครู่พวกมันยิงนัดแรกมาแล้ว ไม่ได้เข้าฝั่งเขา คิดว่าน่าจะแฉลบผ่านตัวรถข้างฝั่งคุณพระจันทร์แน่

“ปละ...เปล่า จันทร์ไม่เป็นไร...” พระจันทร์ตอบเสียงสั่น หันมองรอบข้างแล้วก็พบว่ามีรอยร้าวอยู่ที่กระจกรถฝั่งตัวเองเล็กน้อย...

   ตี้เฉินคว้าพวงมาลัยไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ด้านหน้ามีรถมอเตอร์ไซค์อยู่ข้างทางเขาต้องหักหลบให้พ้น ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็ยื่นออกนอกตัวรถแล้วยิงสวนไปสองนัด...

        ...โธ่เว้ย! มันเร่งจะตีขนาบมาจนได้...

        เอายังไงดี ข้างหน้าก็จะเข้าเขตจิมซาโจ่ยแล้ว เราต้องสลัดพวกมันทิ้งไว้เร็วที่สุด!

“พี่ตี้! ข้างๆระวัง!!!” พระจันทร์ร้องบอกคนขับรถ เมื่อเห็นกระบอกปืนสีดำมะเมื่อมยื่นจ่อออกมาจากกระจกรถที่ลดลงครึ่งหนึ่ง

“เฮ้ย!” ตี้เฉินขยับตัวพิงเบาะรถจนแนบสนิท ขาขวากดเหยียบคันเร่งเสียเกือบมิดพร้อมๆกับที่ได้ยินเสียง ปัง! ดังอยู่ข้างๆหู...

   กระจกรถฝั่งคนขับเกิดรอยแตกขึ้นเป็นเกล็ดจนร้าวไปทั้งบาน มองอะไรด้านนอกไม่เห็นอีก...ประสิทธิภาพกระจกรถกันกระสุนอย่างดียังคงยึดตัวกระจกให้อยู่กับตัวรถแน่นไม่แตกลงใส่คนขับ ตี้เฉินอาศัยจังหวะที่รถคนร้ายชะลอความเร็วลงหลังยิงเสร็จขับแซงรถบรรทุกข้างหน้า แล้วเบิ้ลความเร็วขึ้นเป็นสองเท่าเพื่อทิ้งห่างให้ออกจากเขตจิมซาโจ่ยให้มากที่สุด...หันมองไปทางกระจกหลังก็เห็นว่ารถคนร้ายที่ตามมาด้วยคันหนึ่งดันสอยเข้าท้ายรถบรรทุกคันที่เขาเพิ่งแซงมาจนร่วงลงไปข้างทางหายไปหนึ่งคัน

“เหลืออีกสอง...คุณพระจันทร์ เราต้องรีบสละรถทันทีที่เข้าเขตมงก๊ก...” ตี้เฉินเอ่ยบอกคุณหนูตัวน้อย เมื่อครู่ตอนที่เขาแซงรถบรรทุกคันนั้นขึ้นมา รู้สึกได้ว่าตัวรถวูบเอียงไปเล็กน้อย...เดาได้ไม่ยากว่าคงจะมีกระสุนซักนัดแล่นมาเจาะเข้ายางรถของเขา

   แต่ด้วยประสิทธิภาพความปลอดภัยเป็นอันดับหนึ่งของโลก รถคันนี้จึงยังสามารถประคองพาเขาและคุณหนูพระจันทร์เข้ามาในเขตรถพลุกพล่าน ซึ่งเป็นถนนหลักก่อนที่จะต้องเดินเท้าเข้าไปในเขตมงก๊กนั่นเอง...

“ไปครับ...! รถเราไปต่อมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว...” ตี้เฉินเอ่ยบอก ล้อรถแบนติดถนนทันทีที่เขาประคองตัวรถเข้าจอดริมฟุตปาธข้างทาง ไม่ทันสนใจว่ามันเป็นที่ห้ามจอดหรือไม่...แต่วินาทีนั้นเขารีบดึงร่างของคุณหนูพระจันทร์ให้ลอดตัวมาออกทางประตูเดียวกันกับเขา เพื่อหลบวิถีกระสุนที่อาจจะเกิดขึ้นจากรถที่แล่นตามมาด้านข้างฝั่งถนน...

   พระจันทร์รีบวิ่งซอยเท้าถี่ตามหลังบอดี้การ์ดตัวเองที่กำลังจูงมือเขาวิ่งฝ่าฝูงชน ผู้คนหลายร้อยที่เดินเท้ากันขวักไขว่ทำให้การฝ่าออกไปค่อนข้างจะยากซักหน่อย แต่พอเมื่อเด็กหนุ่มหันกลับไปมองด้านหลังแล้วพบว่าความลำบากนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่กับตัวเขา ชายในแว่นตาดำและหมวกสีดำหกเจ็ดคนที่กำลังสิ่งตามเขามาด้านหลังก็โดนไม่ต่างกัน...

“ทางนี้ครับคุณหนู!” จู่ๆตี้เฉินก็กระตุกแขนของเขาให้เปลี่ยนทิศทางเป็นเข้าซอยเล็กๆไปด้านหนึ่ง...

   พระจันทร์หอบหายใจถี่รัว ไม่ทันได้มองด้านข้างว่าตัวเองวิ่งผ่านถนนสายอะไรไปบ้าง รู้ตัวอีกทีก็มายืนหอบเหนื่อยอยู่ตรงทางสองแพร่งซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดซอยแห่งนั้น...

“คุณหนูเก็บนี่ไว้...” พร้อมกับที่พูด ร่างสูงของบอดี้การ์ดหนุ่มก็ยัดปืนพกสั้นออโต้เข้าใส่ฝ่ามือบางก่อนบอก... “คุณรีบวิ่งทะลุช่องเล็กๆนั่นไป พอพ้นก็ให้เลี้ยวซ้าย วิ่งไปให้สุดทางแล้วคุณจะทะลุออกไปยังด้านหลังแลงแฮม เพลสได้...ผมส่งสัญญาณสถานที่ให้คนของเราไปรอคุณอยู่แถวๆนั้นแล้ว รีบไปซะ...!”

“เดี๋ยว! แล้วพี่ตี้ล่ะ...” พระจันทร์กระตุกแขนคนที่กำลังจะลุกออกไปในทางตรงข้าง...

“ผมจะล่อพวกมันออกไปอีกทาง...คุณรีบไปซะ วิ่งให้เร็วที่สุดในชีวิต เข้าใจรึเปล่า...” ตี้เฉินกำชับ ในมือมีปืนอีกกระบอกที่ไม่รู้ว่าไปดึงออกมาจากส่วนไหนของร่างกาย

“เดี๋ยว...! แต่...”

“ไม่มีเวลาแล้ว! รีบไป...!!” พูดจบตี้เฉินก็ผลักคุณหนูตัวเล็กให้ล้มลงไปบนกองกระดาษลังที่วางกองสุมอยู่อีกด้าน ส่วนตัวเองก็วิ่งออกไปโผล่หน้าตรงซอยที่พวกเขาสองคนเพิ่งจะออกมา

   พระจันทร์รีบตั้งสติ...หูได้ยินเสียงฝีเท้าคนมากมายกำลังจะวิ่งออกมาจากช่องซอยนั้น เขารีบลุกหันหลังและอาศัยความตัวเล็กลอดผ่านช่องตู้เก่าๆที่คงมีคนเอามาทิ้งไว้ซึ่งตั้งขวางทางเดินอยู่ ก่อนจะออกวิ่งสุดฝีเท้าแล้วเลี้ยวซ้ายเข้าไปในอีกซอย

   เขาตั้งหน้าตั้งตาวิ่งทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะมีคนวิ่งตามเขามาหรือเปล่า แต่พอวิ่งผ่านร้านขายก๋วยเตี๋ยวที่เปิดตั้งอยู่ข้างทางแล้วหูก็แว่วได้ยินเสียงภาษาจีนสำเนียงกวางตุ้งว่า...

“ไอ้เด็กนั่นมันอยู่ทางนี้!!! รีบไปตามจับตัวมันมาเร็วเข้า!!”

   ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเด็กที่ว่าน่ะใคร... พระจันทร์รีบเร่งฝีเท้าขึ้นเป็นสองเท่า มือปัดป่ายโดนสินค้าของร้านรวงสองข้างทางร่วงกราวลงเป็นแถวจนโดนแม่ค้าเขาด่ามาเป็นทางก็ไม่สน...เคยเห็นฉากแบบนี้ในละครบู๊อยู่บ่อยๆแล้วก็นั่งลุ้นไปกับตัวเอก...แต่พอถึงคราวที่มันไม่ใช่ในละครแต่ดันเกิดขึ้นในชีวิตจริงของเขาแล้วมันขำไม่ออกเอาจริงๆ!

หยุดนะ!!!” เขาได้ยินเสียงพวกมันตะโกนไล่มาจากด้านหลัง...

   ...โธ่เอ๊ย พวกมันตามเขาเข้ามาใกล้ได้เร็วขนาดนี้เลยหรือเนี่ย...เขาไม่รอดแน่ๆ...ไม่รอดแน่ๆ!!!

“ไอ้เด็กบ้า!! ฉันบอกให้หยุด!!”

   เสียงของผู้ชายอีกคนดังขึ้นมาไล่หลังเขา...ก่อนที่จะมีเสียงดัง ‘ปัง!’ เกิดขึ้น...

“เฮ้ย!”

   ตามสัญชาตญาณของมนุษย์เวลาได้ยินเสียงปืนจะต้องรีบก้มหลบลงบนพื้น และพระจันทร์ก็ไม่เว้นเพราะทันทีที่เสียงปืนดังลั่นขึ้น เขาก็รีบหมอบยองตัวลงต่ำทันที...และนั่นก็ทำให้เสียจังหวะจนชายในแว่นดำและหมวกดำตามเข้ามาล้อมเขาทันจนได้...

“ไอ้เด็กบ้า! วิ่งล่อพวกกูซะเหนื่อยเลยนะมึง!” ชายคนหนึ่งที่มีแผลเป็นรอยบากยาวที่หน้าค่อยๆสาวเท้าก้าวเข้าหาพระจันทร์

   เด็กหนุ่มแทบจะสติหลุดจนคุมไม่อยู่...ดีที่จู่ๆก็พลันนึกถึงน้ำหนักถ่วงๆในฝ่ามือขึ้นมาได้...

   ...ใช่! ปืน...เขามีปืน!...

“อย่าเข้ามานะ!!” และทันทีที่รู้สึกว่าเครื่องป้องกันตัวเองอยู่ เขาก็ยกขึ้นมาเล็งไปด้านหน้า และนั่นก็ได้ผลเพราะพวกมันรีบถอยห่างจากเขาไปสี่ห้าก้าวทันที

“เฮ่เฮ้...เป็นเด็กเป็นเล็กหัดเล่นปืนไม่ดีนะหนู...” ชายคนที่สองที่ท่าทางผอมขี้โรคเป็นคนพูดขึ้น

“ช่วยด้วยครับ...! พวกมันคิดจะจับตัวผม...” พระจันทร์ไม่ฟังและรีบใช้โอกาสนั้นร้องขอความช่วยเหลือ แม้ซอยแห่งนี้จะไม่ได้มีคนพลุกพล่านเหมือนถนนสายหลัก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสียเลย...ทว่ามันคงเป็นคราวเคราะห์ของพระจันทร์ที่คนเดินผ่านทางสี่ห้าคนนั้นรวมทั้งคุณลุงเจ้าของร้านข้างๆไม่มีใครคิดจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือเขาเลยซักคน

“โทรศัพท์...แค่โทรศัพท์หาตำรวจให้ผมก็ได้...!! ผมขอร้องล่ะ...” พระจันทร์รีบเอ่ยต่อเมื่อหาช่องทางเอาตัวรอดอื่นไม่เจอ...

   และมันก็ได้ผลเมื่อมีหญิงสาวคนหนึ่งที่คงมากับแฟนกำลังแอบโทรศัพท์อยู่ รวมไปถึงคุณลุงเจ้าของร้านข้างๆด้วยเช่นกัน...ทว่าพระจันทร์ยังไม่ทันจะได้โล่งอกพวกมันก็ตะโกนขู่จะฆ่าพวกที่คิดจะโทรศัพท์ช่วยเหลือเขาทันที

“ยอมให้พวกกูจับเสียแต่โดยดีจะดีกว่า...เฮ้ย!” ผู้ชายหน้าบากคนแรกตะโกนขึ้น แล้วผู้ชายอีกสองคนก็ทำท่าจะกระโจนเข้าหาเขาโดยไม่เกรงปืนในมือเขาเลยซักนิด

   ...ปัง!...ปัง!...

   พระจันทร์หลับตากลั้นใจลั่นไกปืนไปทางที่คิดว่าน่าจะมีตัวคนร้ายอยู่สองนัด...และก็โชคดีที่ผู้ไม่เกี่ยวข้องไม่มีใครบาดเจ็บ นอกจากหนึ่งในสามคนร้ายที่โดนเขายิงเข้าที่ขาจนร้องโอ๊ยออกมา...

“มึง!!! กล้ายิงเพื่อนกูเหรอวะ...!” ชายร่างผอมกะหร่องเป็นคนตะโกนคำนี้ขึ้น พระจันทร์ที่แทบจะหมดแรงหลังจากสติเพิ่งบอกสมองให้รับรู้ว่าเขาได้ยิงคนบาดเจ็บไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วหนึ่งคน ต้องออกคำสั่งใหม่ให้ออกวิ่งหนีอีกครั้ง...

            ต้องขอบคุณร่างกายที่เล็กกว่ามาตรฐานชายไทยของเขา ทำให้พระจันทร์สามารถวิ่งลอดผ้าใบที่ปูบังแดดอยู่ข้างบนทางเดินและหลบลูกกระสุนที่วิ่งแหวกอากาศผ่านมาทางด้านหลังได้อย่างโชคช่วย...

            ในวินาทีที่เขาคิดว่าคงจะหนีพ้นออกมาแน่แล้วโชคชะตาก็กลับเล่นตลกให้มีชายในแว่นตาดำคนหนึ่งกระโจนพรวดเข้ามาดักหน้าเขา พระจันทร์ต้องรีบหยุดตัวเองจนสะดุดขาแล้วล้มลงไปบนพื้น...ปืนกระบอกที่ช่วยชีวิตเขามาเมื่อครู่ก็กระเด็นเข้าไปใต้แผงขายของข้างทางทันที

“...จนมุมจนได้นะมึง!” เสียงชายผอมกะหร่องที่วิ่งตามพระจันทร์มาด้านหลังตะโกนบอกเขา พระจันทร์ใช้สองมือกระเถิบตัวเองให้ถอยห่างพวกมันไปบนพื้น จมูกได้กลิ่นหมึกของหนังสือพิมพ์อบอวลปนมากับกลิ่นสาบของร่องน้ำทิ้ง...เดาว่าตรงหน้าน่าจะเป็นหลังห้างซักแห่งตรงแลงแฮม เพลสนี่แหละ...

“เฮ้ย! ถนนหน้านั่นตำรวจกำลังมา...เราต้องรีบพามันอ้อมไปด้านหลัง...” ชายคนที่กระโดดเข้ามาขวางหน้าพระจันทร์ตะโกนบอกขึ้น เด็กหนุ่มเหลือบตามองพวกนั้นสามคนแล้วก็ทำได้แค่ยกมือขึ้นกั้น เมื่อเห็นว่ามีมือของใครบางคนกำลังจะยื่นเข้ามาหาเขา...

“อย่านะ! ไม่เอา...” พระจันทร์ร้องเสียงหลง...

           แต่ในขณะที่มือของชายคนหนึ่งเอื้อมเข้ามาถึงตัวเขาก็พอดีก็มีเสียงดัง...

        ...ปัง!...

          ลั่นขึ้นหนึ่งครั้ง...พร้อมๆกับที่มือของชายคนดังกล่าวรีบปล่อยออกจากแขนเขาทันที...

‘พี่ยะ!!’

   ชื่อของคนเพียงคนเดียวที่เขาภาวนาว่าจะมาช่วยกันดังขึ้นในห้วงสติ...

   หลังจากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้นต่อเนื่องกันอีกสี่หรือห้าครั้ง...ก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้อยโอดโอยของผู้ชายสามคนที่วิ่งไล่ล่าพระจันทร์มาเมื่อครู่ พระจันทร์ที่ยกสองมือปิดหูไว้ค่อยๆลืมตาขึ้นมอง ภาพแรกที่เห็นก็คือสีเลือดแดงฉานของผู้ชายหน้าบากที่คงเป็นคนยื่นมือเข้ามาแตะตัวเขาเมื่อครู่ที่เปื้อนนองไปทั่วพื้น ถัดกันก็มีร่างของชายร่างผอมกะหร่องและชายที่กระโดดเข้าขวางพระจันทร์นอนกุมน่องตัวเองพลางร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด...

“พี่ยะ!”

“...ใครใช้ให้พวกมึงมามีเรื่องในถิ่นกู...”

   น้ำเสียงทุ้มแตกพร่าของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ใช่เจ้าของชื่อที่พระจันทร์เรียกขานดังขึ้นข้างๆตัวเขา เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังขึ้นสม่ำเสมอมาทางเขา...ก่อนที่เงาดำขนาดใหญ่ของใครคนหนึ่งจะบดบัดรัศมีดวงอาทิตย์ที่ส่องลอดเข้ามาที่ซอกตึกเสียมิด...

“ลุกขึ้นไหวมั้ย...เธอ!”

   ใบหน้าของคนๆนั้นเบิกกว้างเมื่อได้มองสบตากันกับเขา ชายหนุ่มคนนั้นยื่นมือข้างหนึ่งค้างไว้ตรงหน้าเขาคงหวังจะช่วย...พระจันทร์ไม่ได้มองเมิน เพียงแต่ตัวเขาเองรู้สึกคุ้นๆกับใบหน้าของคนๆนี้จนชะงักไปชั่วครู่...

“เธอ...พระจันทร์...ใช่มั้ย?” น้ำเสียงทุ้มถามเขา

   และแล้วพระจันทร์ก็จำเขาคนนั้นได้...

“คุณ!! คุณกรใช่มั้ยครับ...!”



----------------------------------   -----  - -  -         -      - -----        -  -      -- -    -         -        -

to be continue...


มาต่อเร็วขนาดนี้...มีรางวัลให้เค้ามั้ยๆ  :mew6:  *ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์* 

เร็วขนาดนี้มีแววว่าอาจได้ช่วงหายไปเป็นอาทิตย์อีกแล้วล่ะจ่ะ   :katai1: ง่ะ!!!  T^T

เหมือนเดิมนะจ๊ะฝุดฟุย ต้องการติ ชม แนะนำเพิ่มเติมเชิญได้ที่เดิมจ่ะ  :)  >>จิ้มจ่ะ!!! (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=ts&fref=ts)<<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-05-2013 13:10:02
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 23-05-2013 13:22:35
เราชอบเนื้อเรื่องนิยายนะ อยากได้หนังสือมาครอบครองเลยล่ะ แต่เราไม่ค่อยชอบคำเลี่ยง(เรียกอย่างนี้ได้ป่ะ?)

เราจะเจอคำเลี่ยงแบบนี้เยอะ ตัวอย่าง ไอ้ ใช้ ไอ / กู ใช้ กรู / มึง ใช้ มรึง ความเห็นส่วนตัวแล้ว เราอ่านแล้วสะดุดน่ะ

อยากได้หนังสือที่มันเป็นหนังสือจริงๆค่ะ ^^

ขอบคุณที่แจ้งนะคะ

ป.ล. คำเลี่ยงที่เจอเยอะ ไม่ได้หมายถึงของคุณแพทคนเดียวนะ หมายถึงเรื่องอื่นๆของคนอื่นด้วยนะ ของคุณแพทที่สะดุดจนเราจำได้คือคำว่า ไอ ไอ้ นี่แหล่ะ 5555+

ป.ล. 2 ปัจจุบัน นิยายใหม่ๆ บางเรื่องเป็นนักเขียนเด็กค่อนข้างเยอะนะ เปิดมาบทแรก เจอคำว่า (( ไอ, เมิง, ก้อ, ด้าย)) เราก็ไม่อ่านแล้ว สงสัยเราจะแก่เกินภาษาวัยรุ่นแบบนี้จริงๆค่ะ T^T เลยค่อนข้างเลือกซื้อหนังสือหน่อย ไม่อยากได้หนังสือมาเปิดอ่านเจอคำที่ทำให้อ่านแล้วสะดุดน่ะ แหะๆ

แพทเข้าใจค่า :) บางทีเวลาแพทไปอ่านนิยายของคนอื่นก็มีเจอคำสะดุดเหมือนกัน ก็เลยพยายามเขียนของตัวเองให้มีคำผิดน้อยที่สุด (แม้ว่าหลายครั้งจะรีบเขียนจนลืมแก้ก็เถอะ เหอๆ = =*)
แต่ว่าแพทเองอ่านพวกหนังสือนิยายของคนอื่นบ่อยๆก็เลยติดแยกสองคำนี้ออกจากกันน่ะค่ะ :)

ความรู้สึกแพทเหมือนเวลาเราใช้คำว่า ค่ะ กับ คะ ลงท้ายต่างกันน่ะค่ะ = =*
เวลานึกไดอะล็อกน้ำเสียงการพูดของตัวละครออกมาในหัวแล้วก็นั่งแกะให้ออกมาเป็นตัวอักษร จะมีแอบนั่งออกเสียงเองว่า
ตรงนี้ควรจะด่าว่า ไอบ้า หรือว่า ไอ้บ้า มากกว่ากัน ๕๕๕+ อารมณ์เหมือนคนบ้าพูดคนเดียวเลยอ่ะ = =* ด่าอะไรก็ไม่รู้ ๕๕+
ก็เลยไม่อยากจะแก้น่ะค่ะเพราะว่ารู้สึกมันติดเป็นสไตล์การเขียนของตัวเองไปแล้วล่ะค่ะ =_=+
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 23-05-2013 13:23:57
พระจันทร์กลับบ้านไม่ถึง ชม เลย มีเรื่องอีกแล้ววววววววววววว  :katai4:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 23-05-2013 13:29:15
ถ้างานนี้พี่ยะรู้ใครจะโดนหนักกว่ากันระหว่างพี่ตี้กับพระจันทร์
พี่ยะนี่ก็ซึนเหลือเกิน สักวันน้องจะออกจากบ้านแบบไม่กลับมาหา
คราวนี้คงได้เห็นผู้ใหญ่จอมซึนดิ้นกับเขาหล่ะ ....
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 23-05-2013 13:37:47
ค้างอย่างแรง ตัดฉับซะงั้น  :katai1: :katai1: :katai1:
มาเร็วๆ นะ อารมณ์บู๊กำลังขึ้นเลยเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-05-2013 13:47:13
ไม่อยากให้หายเลยยยย
ถ้าพี่ยะตะคอกคราวก็ด่ากลับไปเลยนะว่าสนใจกันบ้าง
พระจันทร์สู้ๆ!!!!!!!!!
เบื่อเนอะ บางคนชอบกั๊กเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 23-05-2013 13:57:50
เค้าเพิ่มเนื้อหา ไม่ตัดฉับ! แล้วนะ อิอิ >_<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: parkjaewon ที่ 23-05-2013 14:27:17
มาต่อเร็วๆนะคะ ลุ้นมาก
อยากจะรู้แล้วว่าต่อไปจะเป็นยังไงจนแทบจะสิงคนเขียนแล้วค่ะ ฮ่าๆๆ

ผู้ชายซึนๆแบบพี่ยะนี่น่าหมั่นไส้จริงๆ =_=
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 23-05-2013 14:33:34
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:นึกว่าพระจันทร์จะไม่รอดซะแล้วดิ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 23-05-2013 14:53:41
+1
ให้กอดดดดดดดดดดด  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จ้วบบบบบ  มาเร็วทันใจมากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 23-05-2013 15:34:40
 :hao5: ค้างฝุดๆเบย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 23-05-2013 16:10:40
มาต่อให้ค้างหนักกว่าเดิม  ฮั่นแหนะพี่กร คงไม่ใช่คู่แข่งพี่ยะนะ คะ (ไม่เชียร์สุดใจขาดดิ้น กระแด่วๆเลย)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 23-05-2013 16:11:52
ค้างงงงง :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-05-2013 16:33:22
อิพี่ยะทำตัวเหมือนหมาหยอกไก่ ไม่คิดถึงจิตใจของหนูจันทร์เลยว่ะ
พี่กรที่จันทร์เรียกนี่คือพี่มังกรพี่ชายของคุณหงส์ใช่มั้ย
ถ้าใช่นี่มันแน่ๆ ท่าทางจะมีคนมาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้อิพี่ยะบอกรักหนูจันทร์เร็วขึ้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: laalanlaa ที่ 23-05-2013 16:38:13
 :sad4: :sad4: :sad4: พี่ยะ เคลียร์เร็วๆๆๆๆๆ สงสารพระจันทร์ ปวดหัวใจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 23-05-2013 17:04:55
อภิมหาค้างเลยคุณแพท ฮืออออออออออออออ
กำลังเค้นสมอง คุณกรเนี่ย ใครหว่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: Koonjeab ที่ 23-05-2013 17:22:43
น้องพระจันทร์ของพี่ยะน่ารักจังค่ะ มาต่อไวๆนะคะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 23-05-2013 17:24:48
ตื่นเต้นอ่ะ............... ไม่ไหวแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 23-05-2013 17:38:56
สอนน้องจันทร์ป้องกันตัวหน่อยสิพี่ยะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 23-05-2013 17:41:13
พี่กรคือใครน่ะ คู่แข่งพี่ยะรึเปล่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 23-05-2013 18:03:01
คุณชายยะเนี่ย ขี้เก๊กจนอยากจะให้หนูจันทร์ทำอะไรสักอย่างให้เก๊กหลุดจริงๆ o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 23-05-2013 19:09:38
กรเป็นพี่ชายของหงษ์ใ่ช่ไหม ตี้ไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-05-2013 19:51:40
ทำไมเรายินดีที่พี่มังกรมาหว่า  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หมั่นไส้ไอ้คนซึนปากแข็ง  :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอ
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-05-2013 19:55:37
พี่มังกรมาช่วยจันทร์แล้ว อิพี่ยะก็เฝ้าบ้านต่อไปเหอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 23-05-2013 20:00:20
ศัตรูหัวใจของพี่ยะออกโรงแว๊ววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: ~soda~ ที่ 23-05-2013 20:04:39
พี่ยะเนี่ยมันน่าจะให้พระจันทร์เกลียดไปสักยกนึงเลยนะ ซีนตลอดศกเลยอ่ะ
แอบหวังให้พี่มังกรนั่นพาตัวจันทร์ไปอยู่ด้วยนานๆๆๆเลย หมั่นไส้คนแปกแข็งจังเลย~~~~~~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 23-05-2013 20:29:51
พระจันทร์ได้โดนพี่ยะดุอีกแน่เลยหนีออกมาแบบนี้
แถมยังมามีเรื่องอีก
แล้วพี่กรนี่ใครล่ะเนี่ย
ใช่มังกรคู่แข่งพี่ยะรึป่าวว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-05-2013 20:37:40
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 23-05-2013 21:12:49
พี่มังกรมาช่วยซะงั้นนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 23-05-2013 21:25:32
น้องจะเป็นอะใรเปล่าค้างอะพี่ยะมาช่วยน้องด่วนๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 23-05-2013 21:34:30
พี่มังกรคือใคร :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 23-05-2013 21:53:50
ใครคือคุณกร ไปหาคุณกรเลย พี่นะจะได้รู้สึก ชิชิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: zizits ที่ 23-05-2013 22:20:49
หมั่นไส้พี่ยะที่สุด คุณกรนี่พระรองสินะ หึหึหึหึหึหึหึ
/พี่ยะรีบมาช่วยน้องเร็วววววววววว :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 24-05-2013 00:30:08
อุปสรรคหัวใจของพี่ยะมาแล้ววว
อย่างน้อยคุณหงส์เธอก็มาดี อ่ะ ยอมๆ >/////<

มาเร็วจนตกใจ อดเมนต์ไปตอนนึงเลย  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 24-05-2013 00:48:26
เป็นพระเอกขี้ม้าขาวมาเชียวนะ เปิดตัวได้อย่างสวยงาม ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-05-2013 01:14:59
 :3123: :L1: :L2: :3123: :L1: :L2: :3123: :L1: :L2: :3123: :L1: :L2: :3123: :L1: :L2:

รางวัลนี้ขอมอบแด่เธอตามคำเรียกร้อง  :กอด1: ขอบคุณที่มาต่อเร็วทันใจมั่ก ๆ 

อย่าว่าจะขาดช่วงอีกเลย เห็นแล้วก็เหมือนจะทนไม่ได้ยังไงไม่รู้  :ling3:

ตอนนี้จะนึกสงสารพระจันทร์ก็ไม่เต็มร้อยเท่าไหร่ เหมือนทำตัวเอง แต่ก็สงสารอยู่ดี น้องไม่ได้ตั้งใจอ่ะ สุดท้ายก็มาจากพี่ยะน่ะแหละมีคู่หมั้นโผล่มาได้ไงเล่นเอาเหวอไปเลย แล้วพี่ชายของหงส์จะมาหาอีก ชักจะเริ่มแปลก ๆ คุณกรนี่จะมาเร่งปฏิกิริยาความสัมพันธ์ของยะกับพระจันทร์ให้เข้มข้นขึ้นหรือเปล่านะ รอ รอ รอ ไฟโต้!!!!!

ปล.ชอบชื่อตัวละครในเรื่องนี้ค่ะ ตอนแรกคิดว่าพระเอกไรวะชื่อยะ เชยมาก (มีญาติชื่อยะอ่ะค่ะ) แต่พออ่านไปอ่านมากลับรู้สึกว่า อืม เป็นชื่อที่ฟังดูมีอิทธิพลดีแฮะ ส่วนชื่อจีนของคนอื่น ๆ ก็เพราะทุกชื่อค่ะ มีความหมายดีชอบ  o13  ชื่อไทยก็ยิ่งชอบ โดยเฉพาะ "พระจันทร์"  :laugh: ไม่ค่อยจะเข้าข้างกันเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-05-2013 03:41:29
ค้างกว่าเดิม     o22

เปลี่ยนพระเอกเป็นพี่กรเถอะะะะะะะะะะะะะะ   :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 24-05-2013 04:57:35
เอาจริงๆตั้งแต่ที่พระจันทร์ตัดสินใจไปถ่ายแบบ ออกไปนอกบ้านกับพี่ตี้
มันเป็นเพราะยะโคตรไม่ชัดเจนว่าจะยังไงกับจันทร์ บางทีก็ดูเหมือนเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่หวงมาก
บางทีก็หวงห่วงเหมืิอนคนรัก

สงสารจันทร์อะ ตัวเล็กๆคนเดียว T T


คิดว่าการที่พี่กรอะไรนี่เข้ามาจะทำให้พี่ยะ ทำอะไรชัดเจนมากขึ้น รู้ใจตัวเองได้แล้ว!

ไม่งั้นเค้าจะเอามาเก็บไว้เองนะ! :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-05-2013 12:07:16
พันธนาการ...รัก #12



   ณ บริเวณถนนคีทเดย์ ในเขตมหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษเมื่อสามปีก่อน...พระจันทร์ในวัย 15 ปีกำลังวิ่งฝ่าสายฝนไปตามถนน โดยที่ในอ้อมแขนมีห่อขนมปังฝรั่งเศษแท่งยาวห่อพลาสติกใสกับแอปเปิ้ลสี่ห้าลูกในห่อกระดาษสีน้ำตาลอุ้มอยู่...เด็กเอเชียผมดำวิ่งฝ่าหยดน้ำและความมืดไปตามทางที่คุ้นเคยเพื่อเตรียมจะต่อรถโดยสารที่สถานีรถข้างหน้านั่น จุดหมายปลายทางคือโรงพยาบาลแอดเดนบรู๊ค ศูนย์การแพทย์ที่ทันสมัยภายในรั้วมหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ และเป็นสถานที่ที่รวบรวมมืออาชีพในสาขาทางการแพทย์ด้านต่างๆเอาไว้มากที่สุดในประเทศอังกฤษอีกด้วย

“อีกครึ่งชั่วโมง...จะทันมั้ยเนี่ย” เด็กหนุ่มก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนจะรีบเร่งสาวเท้าไปตามทางเดินให้เร็วขึ้น

   ด้วยความมือและสายฝนที่โปรยกระหน่ำบวกกับความรีบร้อนของตัวเองทำให้พระจันทร์ไม่ทันระวังตัว ปลายเท้าของเขาจึงสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างจนล้มโครมลงไปข้างหน้าอย่างจัง

“โอ๊ยเจ็บ! อะไรมานอนขวางทางเอาไว้เนี่ย...Hey! you are...”

   พระจันทร์กำลังจะออกปากถามต้นตอของคนที่ทำเขาล้มระเนระนาดเมื่อซักครู่ ด้วยความที่คิดว่าอาจจะเป็นคนเมาที่มานอนก่อกวนอยู่สองข้างทางจึงตั้งท่าจะอ้าปากด่าเสียก่อนเป็นอันดับแรก ทว่ากลิ่นคาวเลือดที่จู่ๆก็ฉุนเข้าจมูก พร้อมกับน้ำบนพื้นที่เจิ่งนองมันเริ่มๆค่อยกลายเป็นสีดำคล้ำขึ้นเรื่อยๆก็ทำให้พระจันทร์นึกรู้ว่า ‘คน’ ตรงหน้าไม่ได้อยู่ในอาการที่ปกติแน่นอน...

“Hey you! Are you ok?!” พระจันทร์รีบนั่งยองลงข้างๆ ‘คน’ ที่กำลังนั่งพิงกำแพงยืดขาสองข้างออกมาขวางการเดินเท้า แล้วถามอาการ...แต่สิ่งที่เด็กหนุ่มได้ยินตอบกลับมาดันเป็นภาษาบ้านเกิดของตัวเองว่า

“ช่วย...ช่วยผมที ผม...โรง...บาล...” พูดได้แค่นั้น ‘ผู้ชาย’ ตรงหน้าก็กระอักเลือดออกมาอีกกองใหญ่จนเปรอะมือพระจันทร์ที่ช่วยยกประคองใบหน้าเขาขึ้นมาด้วย

“นี่คุณ! คนไทยเหรอ! เป็นอะไร...โดนอะไรมา...เอ๊ย! ไม่สิเราถามอะไรตอนนี้...โรงพยาบาลๆ...ได้ๆ ผมจะโทรเรียกรถพยาบาลให้คุณเดี๋ยวนี้...”

   ถึงพระจันทร์จะบอกชายหนุ่มไปว่าจะโทรเรียกรถพยาบาล แต่เบอร์โทรแรกที่เด็กหนุ่มกดโทรออกดันเป็นของคุณหมอเชษฐา หรือหมอเชนทร์ นายแพทย์ประจำตัวของเขาและของน้ำฟ้านั่นเอง...





   สามอาทิตย์ต่อมาหลังจากวันนั้น...นายแพทย์หนุ่มชาวไทยนามว่าเชษฐาเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องของคนไข้ชายชาวไทยที่เขาพามาส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเอง ตามคำร้องขอของคนไข้ประจำตัวเล็กของเขา

          วันนี้ดูสีหน้าคนไข้ชายบนเตียงดูดีขึ้นมาก...ร่างกายฟื้นตัวได้เร็วดีมากเลยทีเดียว...

“อาการวันนี้เป็นยังไงบ้างครับคุณกร...ยังปวดแผลอยู่อีกมั้ย” หมอหนุ่มเอ่ยปากถาม พลางรับแฟ้มประวัติการรักษาของคนไข้จากพยาบาลสาวผมทองที่เดินเข้ามาด้วยกัน

“ไม่ค่อยเท่าไหร่แล้วครับ แค่รู้สึกตึงๆที่แผลมากกว่า...” คนไข้หนุ่มนามว่า ‘กร’ ที่เขาเอ่ยเรียกตอบ

“โอเค...ไม่ปวดแผลมากก็ดีแล้วครับ เคสของคุณนี่โชคดีมากเลยนะ...กระสุนเฉียดผ่านกระเพาะอาหารไปนิดเดียวเอง อาการขาดเลือดก็ส่งผลกระทบกับระบบประสาทค่อนข้างน้อย แถมร่างกายคุณยังฟื้นตัวเร็วอีกต่างหาก...” นายแพทย์เชษฐาเอ่ยยอคนไข้ แต่คนถูกยอกลับขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะเอ่ยปากถามคำถามเดิมๆกับเขา หลังจากที่เริ่มถามคำถามนี้มาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วตอนที่เจ้าตัวฟื้นคืนสติขึ้นมาได้

“หมอครับ...ผมอยากเจอคนที่ช่วยชีวิตผม...เขามาโรงพยาบาลมั้ยครับวันนี้...”

“อ๋อ” หมอหนุ่มครางอ้อในลำคอ สะบัดข้อมือขึ้นดูนาฬิกาก่อนจะเอ่ยบอก “วันนี้ผมไม่ลืมหรอกน่ะ ผมบอกพระจันทร์ให้แล้วว่าคุณอยากเจอเขา เขาบอกว่าวันนี้ตอนนี้แหละเขาจะมาหาคุณเอง...”

   ...ก๊อก...ก๊อก...

“นั่นไง...น่าจะมาแล้วล่ะ Would you please open the door for him? Sarah.” ท้ายประโยคหมอหนุ่มหันไปบอกนางพยาบาลที่ยืนอยู่ข้างเมื่อหูแว่วเสียเคาะประตูทันทีที่เอ่ยประโยคข้างต้นจบ

   พยาบาลสาวพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ตามคำขอ...

   คนไข้บนเตียงชะเง้อคอมองว่าใช่ผู้ที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้หรือเปล่า...ทว่ากลับได้เห็นเพียงดอกไม้ช่อโตที่ถูกยกขึ้นบังหน้าไว้จนมิด...

“เดี๋ยวๆพระจันทร์ หอบดอกไม้มาเยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็ล้มหน้าทิ่มหรอก...มา พี่หมอช่วย...” หมอหนุ่มเอ่ยปากอย่างใจพลางยื่นมือเข้าช่วยตามปากว่า

   เมื่อนั้นล่ะคนไข้บนเตียงจึงได้มองใบหน้าขาวใสของเด็กชายชาวเอเชียคนหนึ่งได้เต็มตา...

“คุณกร...ผมเอาดอกไม้มาเยี่ยม คุณเป็นยังไงบ้าง...เห็นพี่หมอเชนทร์บอกว่าคุณอาการดีขึ้นเยอะแล้ว ผมเลยเข้ามาเยี่ยมคุณได้...” เด็กน้อยตัวเล็กผิวขาว ผมดำ ตาโตเอ่ยพูดกับเขา

   นายกร หรือ ‘มังกร’ จ้องมองใบหน้าแสนหวานของเด็กคนนั้นตาแทบไม่กระพริบ จนเมื่อคุณหมอหนุ่มเอ่ยบอกขอตัวไปตรวจคนไข้ห้องอื่นต่อแล้ววางช่อดอกไม้ลงบนหน้าขาของเขานั่นแหละ มังกรถึงเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าจ้องแขกตรงหน้านานไปเสียแล้ว...

“หน้าจันทร์แปลกเหรอคุณกร...เห็นจ้องใหญ่เลย” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงประหม่า...

“ชื่อ...พระจันทร์เหรอ...ครับ” เกือบลืมคำลงท้ายไปเสียแล้ว เด็กคนนี้คงไม่หาว่าเขาเป็นพวกคนประหลาดหรือพวกนิสัยไม่ดีหรอกนะ

“ครับ ผมชื่อพระจันทร์ แล้วคุณก็ชื่อคุณกรใช่มั้ยครับ...” พระจันทร์ถามกลับพร้อมรอยยิ้มสดใส คนไข้ที่นั่งมองบนเตียงจึงค่อยทำท่าผ่อนคลายก่อนเอ่ยตอบ

“ใช่...ผมชื่อกร...มังกร...ผม...”

“โห...ชื่อเท่ห์จัง...ผมชอบมังกรมากเลยนะ แต่วาดยากมาก โดยเฉพาะมังกรแบบจีนน่ะวาดยากที่สุด เพราะต้องใส่เกล็ดลายพร้อยไปทั้งตัวเลย...” พระจันทร์ยังคงพูดเป็นต่อยหอย...คว้าเก้าอี้ข้างเตียงคนไข้ได้ก็นั่งฉับ เอาแขนเท้าเตียงคนไข้เรียบร้อย

“แล้วคุณล่ะ...ทำไมถึงชื่อมังกร...”

“ผม...”

“หืม?”

“...ผม...ขอบคุณ...”

   และนั่นก็เป็นครั้งแรก...ที่มังกรพูดคำว่า ‘ขอบคุณ’...ด้วยความรู้สึกสำนึกในบุญคุณของใครสักคนขึ้นมาจริงๆ...

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-05-2013 12:10:25



“พระจันทร์! ทำไมเธอ...ถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

“คุณกร...คือ...ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไง แต่ผมดีใจ ที่ได้เจอคุณที่นี่...” พระจันทร์กล่าวพลางเอื้อมมือให้อีกคนช่วยฉุดดึงขึ้นไปยืนดีๆ ก่อนจะเงยหน้ามองผู้ที่จู่ๆก็โผล่เข้ามาให้ความเหลือกันอย่างไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว...

“แล้วพวกที่ตามล่าเธอมันเป็นใคร...ไม่ต้องกลัวนะที่นี่ถิ่นฉัน ฉันจะจัดการให้เอง”

“คือ...จันทร์ไม่รู้ จันทร์มากับพี่แล้วระหว่างทางเราโดน...พี่ตี้!!” แว่บนั้นที่สติกลับเข้าร่าง พระจันทร์ก็นึกถึงร่างบอดี้การ์ดหนุ่มที่ผลักเขาล้มแล้ววิ่งไปอีกทาง สองมือน้อยจึงตรงเข้าคว้าแขนผู้ช่วยชีวิตเขาเมื่อครู่แล้วเอ่ยขอร้องจนลิ้นแทบจะพันกันว่า “คุณกรครับ!...ได้โปรดช่วยพี่ชายผมด้วยนะครับ เขาวิ่งล่อพวกมันไปอีกทางเพื่อช่วยผม ผมไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงบ้าง...”

“ได้...ใจเย็นๆแล้วฟังฉัน...รออยู่ที่น...”

“นายครับ! นาย...! เมื่อกี๊เราเจอคนของบริษัทตระกูลหยางโดนเล่นงานอยู่ที่ซอยโน้น...เอาไงดีครับนาย...” จู่ๆชายคนหนึ่งในชุดเสื้อสูทสีดำก็วิ่งเข้ามาค้อมหัวให้กับผู้ช่วยชีวิตพระจันทร์ตรงหน้าก่อนจะเอ่ยรายงานออกมาเป็นภาษาจีนกลางอย่างรวดเร็ว

   ...และแน่นอนว่าพระจันทร์ฟังออกทุกคำ...

“บริษัทตระกูลหยาง...บริษัทพี่ยะ พี่ตี้...!!” ไม่ต้องคิดอะไรต่อให้มากความ คนร่างเล็กก็เริ่มจะออกเท้าวิ่งไปทางที่ชายผู้มาใหม่ชี้รายงานไปเมื่อครู่ทันที แต่ติดที่ท่อนแขนเล็กดันถูกใครคนหนึ่งคว้าไว้แล้วกระชากกลับมาหาตัว

“ใจเย็นๆพระจันทร์...คนของผมจะช่วยพี่ชายคุณ...” มังกรเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่ทำท่าหน้าตาปริ่ม...

   ...แปลกคนจริง...ทีตัวเองเกือบจะโดนจับเมื่อกี๊ไม่ร้องซักแอะ แต่พอรู้ว่าพี่ชายกำลังโดนรุม บ่อน้ำตาก็ทำท่าจะแตกเอาเสียดื้อๆ...

“เรารีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า ไม่รู้ว่ามันยังมีพวกซ่อนอยู่แถวนี้อีกหรือเปล่า...มาทางนี้กับผมสิพระจันทร์” ชายหนุ่มตัวสูงในชุดเสื้อสูทสีงาช้างเช่นเดียวกับกางเกงออกแรงรั้งแขนเข้าที่เอวแล้วพาพระจันทร์ออกเดิน

“แต่...” พระจันทร์ตั้งท่าจะขัดขืนเพราะใจอยากรีบวิ่งกลับไปทางเดิมที่เห็นตี้เฉินวิ่งไปมากกว่า ตอนนี้เขาปลอดภัยแล้ว แต่ไม่รู้ว่าอีกคนจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง...ยังไงเขาก็อยากเห็นกับตาว่าบอดี้การ์ดของเขาคนนั้นจะปลอดภัย...

“ไม่ต้องห่วง...ผมบอกแล้วว่าที่นี่ถิ่นผม คนของผมจะพาพี่ชายของคุณไปเจอกันที่ถนนหลักข้างหน้า...แล้วพระจันทร์จะได้เจอกับพี่ชายคุณที่นั่น”

   มังกรเอ่ยกล่อมคนตัวเล็ก...พระจันทร์ยังมีท่าทางห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ชายหนุ่มก็อาศัยแรงที่มากกว่าพาคนตัวเล็กเดินออกมาจนพ้นซอยนั่นออกมาจนได้ ระหว่างทางก็มีคนของเขาสี่ห้าคนตามกลับเข้าไปเก็บกวาดเรียบร้อย ที่เหลือก็แค่ออกตามหาต้นตอของผู้ประสงค์ร้ายต่อคนตัวเล็กข้างๆเขานี่...

   ...มังกรดีใจ...ยอมรับเลยว่าดีใจมากๆที่จู่ๆก็มาเจอคนที่เฝ้าคอยตามหามาสองปีเต็มแบบไม่คาดฝันเช่นนี้...มันราวกับพรหมลิขิต...ตลอดชีวิตไม่เคยต้องเชื่อเรื่องงมงาย แต่นี่ก็คงจะเป็น ‘ครั้งแรก’ ที่เขาคงต้องเชื่อ...

   ...หรือเด็กคนนี้จะเป็นนางฟ้าเทวดาลงมาเกิด...เกิดมาเพื่อพบกับเขา และสอนให้เขาได้รู้จัก...ว่ามนุษย์เดินดินธรรมดาๆเขาคิดหรือรู้สึกยังไงกัน...

   อุณหภูมิอุ่นๆของมนุษย์ตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนทำให้มังกรต้องกระชับมือให้แน่นขึ้น รู้สึกสบาย... แถมยังหอม แล้วก็นุ่มนิ่มไปทั้งตัวอีก...อยากจะกอดเอาไว้ไม่ปล่อย อยากจะดูแลและตอบแทนบุญคุณที่เคยช่วยเหลือกันเมื่อสามปีเอามากๆ รู้สึกได้ในวินาทีนั้นว่าตัวเองคงจะยอมให้คนตัวบางได้ทุกอย่าง ไม่ว่าคนๆนี้อยากให้เขาเป็นอะไร อยากจะได้อะไรเขาก็จะหามาให้ได้โดยไม่เกี่ยงงอนเลยซักนิด...

   แต่ในขณะที่มังกรกำลังจะพาคนตัวเล็กผิวขาวในอ้อมแขนข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถอีกคันของเขาที่จอดอยู่อีกฟาก จู่ๆก็มีรถสีแดงเพลิงวิ่งฮ้อทะยานฝ่าฝูงคนพุ่งตรงมาที่เขา เสียงล้อรถเบรกเอี๊ยดอ๊าดดังลั่นถนนเมื่อคนขับแตะเบรกอย่างแรงทันทีที่รถห่างจากตัวนายมังกรไปแค่ไม่ถึงเมตร...

“ปัง!”

   ไม่ใช่เสียงปิดประตูรถ แต่เป็นเสียงปืนของผู้ที่ก้าวลงมาจากรถแล้วไม่ปิดประตู แต่กลับจ่อปืนยิงไปที่ข้างเท้าของมังกรหนึ่งนัดเพื่อขู่ ก่อนที่ลูกน้องของผู้ได้รับฉายามังกรทมิฬจะรีบเข้ามาห้อมล้อมนายตัวเองพร้อมยกปืนจ่อเล็งมาที่เจ้าของรถยี่ห้อม้าลำพอง ซึ่งไม่ยี่หระต่อปลายกระบอกหลายสิบกระบอกที่รายล้อม ทว่ากลับยังคงสาวเท้าด้วยความคงที่ไปหาคนสองคนที่ยืนกอดกันอยู่ตรงกลางถนน ก่อนจะคว้าแขนของคนตัวเล็กผิวขาวในอ้อมกอดของชายอีกคนแล้วดึงกลับมาทางตัวเองอย่างแรง

“มึงปล่อยคนของกูเดี๋ยวนี้ไอ้กร!” สุริยะมณฑลตวาดเสียงเย็น รัศมีแห่งการฆ่าฟันพวยพุ่งไปรอบด้าน จนแม้แต่ลูกน้องของมังกรที่มจำนวนมากกว่ายังไม่กล้าขยับ ปล่อยให้ผู้มาใหม่เอาปืนจี้เจ้านายตัวเองต่อหน้าต่อตา

“...คิดว่ามึงเอาปืนจ่อหัวคนอื่นเป็นอยู่คนเดียวรึไง...”

   สิ้นคำพูดโต้ตอบกลับ...เสียง ‘แกร๊ก’ ก็ดังขึ้นที่ข้างหูของสุริยะมณฑล...ไม่ต้องเหลือบมองก็รู้ว่าอีกคนยกปืนขึ้นมาจ่อขมับเขาในท่าทางเดียวกับที่เขากำลังทำอยู่

   พระจันทร์ที่ยืนอยู่ตรงกลางถึงกับอึ้งและตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก มือข้างหนึ่งถูกสุริยะมณฑลรั้งไว้ ส่วนอีกข้างก็โดนมังกรดึงไว้...เจ็บก็เจ็บ งงก็งง ไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปรู้จักกันแล้วไปมีเรื่องบาดหมางกันม่แต่ชาติปางไหน ท่าทางของทั้งคู่ตอนนี้ถึงได้เหมือนแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นทำอะไรกับสถานการณ์แบบนี้ดี!

“มึงปล่อยแขนคนของกูซะไอ้กร แล้วกูจะกลับไปดีๆ” สุริยะมณฑลเริ่มต้นเจรจาต่อรอง พลางมองหน้าคู่กรณีที่ตัวสูงใหญ่พอกันตรงหน้า...อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นสูงเมื่ออีกฝ่ายทำท่าทางยียวนขยับจับแขนพระจันทร์ของเขาให้แน่นขึ้นอีก

“เฮอะ...อย่าพูดให้น่าขำไปหน่อยเลย...ไหนวะคนของมึง กูยังไม่เห็นแม้แต่มดซักตัว...”

“ไอ้สัตว์! มึงนี่มัน...” สุริยะมณฑลอยากจะลั่นไกเสียให้มันรู้แล้วรู้รอด ติดอยู่ที่ว่าเขาไม่อยากฆ่าใครต่อหน้าพระจันทร์...ถ้าไม่จำเป็น

“อ๋อ...กูรู้แล้ว หรือว่ามึงหมายถึงไอหมอนั่น เฮ้ย...” ปลายเสียงมังกรหันไปส่งเสียงให้ลูกน้องพยุงชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำที่มีรอยเลือดหย่อมใหญ่อยู่ตรงหน้าท้องให้ออกมาข้างหน้า...

“พี่ตี้!!” พระจันทร์ที่มองเห็นบอดี้การ์ดหนุ่มผู้คุ้นเคยได้รับบาดเจ็บก็ตะโกนเรียกชื่อดังลั่น สองมือขยับดิ้นรนเพื่อจะให้หลุดออกจากพันธนาการไปที่ผู้บาดเจ็บ

“ปล่อยจันทร์นะ...!” เด็กหนุ่มร้องบอก แต่ไม่มีใครรับฟังกันซักนิด

   ร่างของตี้เฉินถูกผลักไปให้ซานตงที่ขับรถตามเจ้านายมาติดๆ แผลที่ท้องของเพื่อนร่วมงานยังไม่ได้รับการรักษาเบื้องต้น ผู้เปรียบเสมือนมือซ้ายของสุริยะมณฑลจึงรีบถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออกมากดปากแผลเพื่อห้ามเลือด...ได้ยินเสียงพูดแผ่วๆของเพื่อนว่าไม่เป็นไร แค่โดนมีดบาดนิดหน่อย...

   แม้ว่าร่างของตี้เฉินจะได้รับการรักษาเบื้องต้นไปแล้วจากซานตงและทีมแพทย์ของเขาที่เพิ่งจากรถตามมาทีหลัง แต่ทว่าปลายกระบอกปืนของสุริยะมณฑลก็ยังไม่ขยับไปไหน กลับกดอัดสร้างแรงกดดันให้อีกฝ่ายเสียจนผิวเนื้อส่วนขมับของมังกรยุบลงเป็นรอยปืน

“กูก็ปล่อยคนของมึงให้แล้วไง...ทำดีไม่ได้ดี แถมยังจะมาโดนฆ่าอีก เฮอะ...บริษัทของมึงนี่มันไร้จรรยาบรรณกันมาตั้งแต่ประธานบริษัทอย่างมึงเลยใช่มั้ย...”

“อย่ามาทำลีลาแล้วปล่อยมือออกจากพระจันทร์ซะ ถ้ามึงอยากจะทำอะไรกูก็มาสู้กันตรงๆ...อย่าดึงคนไม่เกี่ยวข้องเข้ามาเกี่ยว...” สุริยะมณฑลอดกลั้นอารมณ์โกรธเสียจนเส้นเลือดที่หลังแขนปูดโปน นี่เป็นครั้งแรกที่พระจันทร์เห็นพี่ยะของเขาโกรธใครซักคนมากขนาดนี้...

“พระจันทร์?...นี่...”

“หยุด!!! พอได้แล้ว...”

   สาวสวยผมยาวนามหงส์ที่ลงมาจากรถเฟอร์รารี่คันเดียวกับสุริยะมณฑลและจ้องหาจังหวะจะเสียบขัดบทสนทนาได้ทีรีบตะโกนห้ามขึ้นกลางปล้อง หญิงสาวเดินฉับๆเข้ามาลดมือของชายในชุดสีขาวและสีดำที่ยกปืนขึ้นจ่อขมับของแต่ละฝ่ายแบบไม่กลัวตาย ก่อนจะแหวเสียงต่ำเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ยังไม่ยอมลดปืนลงตามที่หล่อนต้องการ

“อยากจะมีปัญหากับตำรวจท้องที่กันรึไง! อิทธิพลพี่กรมีแค่ไหนก็ช่วยไม่ได้หรอกนะพยานเป็นประชาชนเยอะแยะขนาดนี้...แล้วนี่มันใจกลางเขตมงก๊กนะอาทิตย์...ไม่ใช่ถิ่นคุณ ถ้าคุณไม่โง่ก็อย่ามามีเรื่องกับพี่กรที่นี่!”

   พูดแล้วก็ดึงแขนของคนทั้งคู่ให้ลดปืนต่ำ...แต่มันไม่ได้ผลเอาเสียเลยเมื่อต่างคนก็ต่างยังจ้องตากันไม่ลดละ มืออีกข้างที่ว่างก็บีบต้นแขนของเด็กหนุ่มพระจันทร์กันเสียจนห้อเลือด...ทำท่าฮึ่มแฮ่ใส่กันราวสิงโตแย่งตัวเมีย...

   ...จริงสิ...!!

“โอ๊ย...เป็นผู้หญิงของมาเฟียนี่ทำไมมันเหนื่อยเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางได้ไม่เว้นแต่ละวันเลยฮะเนี่ย...” หงส์พูดบ่นแล้วถอนหายใจ ก่อนจะเดินอ้อมพี่ชายตัวเองไปหาพระจันทร์ มือข้างหนึ่งล้วงหยิบปืนพกขนาดเล็กใต้เสื้อคลุมชั้นนอกออกมาขึ้นนกแล้วยกจ่อลำคอพระจันทร์ทั้งๆที่คนตรงกลางยังคงถูกตรึงท่อนแขนเอาไว้ทั้งสองข้าง...

เฮ้ย! จะเอาไง...ถ้าไม่เลิกกัดกันฉันยิงเด็กนี่จริงๆด้วย...” หญิงสาวเอ่ยออกมาสั้นๆ ปลายตามองทั้งพี่ชายและคู่หมั้นของตัวเอง... “ปล่อยแขนเด็ก...แล้วเก็บปืนซะ พวกนายก็รู้ว่าฉันเอาจริง...อย่าทำให้โมโหนะ...” เตือนแบบเชือดนิ่มๆก่อนจะดึงตัวพระจันทร์ให้ออกห่างมาจากสองหนุ่มร่างสูงที่ปล่อยแขนของพระจันทร์แทบจะทันทีที่เห็นคนตัวบางโดนปืนจ่อคอ ไม่ต้องนับปืนสองกระบอกที่โดนยกขึ้นขู่เมื่อครู่ ทั้งสุริยะมณฑลและมังกรรีบเหน็บปืนเก็บเข้าที่เดิมตามคำสั่งแทบจะทันที

“กลับไปขึ้นรถใครรถมันแล้วขับตามฉันมา...เร็วๆด้วย ฉันไม่อยากถูกถ่ายคลิปนาน เกิดเป็นหลักฐานฟ้องทางการว่าฉันก็เป็นหนึ่งในพวกก่อความวุ่นวายกลางที่สาธารณะล่ะก็...พวกนายตาย...ไม่สิ...เด็กนี่ตายแน่!” จับไต๋ได้แล้วว่ากุญแจดอกสำคัญอยู่ในมือตัวเอง หงส์ขยับพาพระจันทร์ที่อยู่ในอาการแข็งเกร็งไปทั้งร่างให้ออกเดิน ปีเตอร์ หนึ่งในลูกน้องของมังกรรีบวิ่งไปหารถของพวกตัวเองคันหนึ่งแล้วเปิดประตูให้คุณหนูหญิงของบ้านได้พา ‘ตัวประกัน’ ขึ้นรถ ก่อนจะย้ายตัวเองไปทำหน้าที่สารถีตามคำบัญชา...

“เฮ้อ...สองคนนี้นี่จริงๆเล้ย ไม่เจอกันตั้งเกือบสิบปี เจอกันอีกทีก็จะฆ่ากันอีกแล้ว พี่เบื่อการเป็นกรรมการห้ามมวยของคู่นี้เต็มทนแล้วนะ...” หงส์พาพระจันทร์เข้ามานั่งข้างตัวเองที่เบาะหลังได้ก็ชะโงกใบหน้าไปมองสองหนุ่มที่อยู่ท่ามกลางฮ่องกงมุงก็ถอนใจยาว เพราะหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วก็ยอมเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับตามหล่อนมาแต่โดยดี

“คุณหนูเหม่ยเฟิ่ง...จะให้ไปส่งที่ไหนดีครับ” ปีเตอร์สารถีเอ่ยถามนายสาวอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ความกลัวนั้นไม่เท่ากับพระจันทร์ที่เพิ่งโดนปืนจ่อคอมาหรอก แม้ว่าตอนนี้หญิงสาวจะเก็บปืนพกเข้าอกเสื้อตัวในไปแล้วก็เถอะ

“ไปหาข้าวกินสิ...หิวจะตายอยู่แล้ว เมื่อกี๊ยังไม่ทันได้กินข้าวเช้าที่บ้านนายอาทิตย์เลย พอรู้ว่าน้องพระจันทร์หนีออกจากบ้านมา หมอนั่นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ฉันนี่กระโดดตามขึ้นรถมาแทบไม่ทัน...” หญิงสาวรวบผมเข้าด้วยกันแล้วสะบัดพัดลมให้ตัวเองคลายร้อน ก่อนจะเอ่ยบอกสถานที่ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ในหัวให้คนขับรถของตัวเอง

“ไปที่ภัตตาคารไข่มุกทะเลก็ได้...วันนี้อยากกินอาหารทะเล แล้วร้านนั่นก็กว้างขวางใหญ่โตดี ถ้าเกิดสองคนนั้นมีเรื่องกันจะได้มีพื้นที่เตะต่อยกันได้กว้างหน่อย...ใช่มั้ยพระจันทร์” ท้ายประโยคหญิงสาวหันมาถามอีกคนที่พาขึ้นรถมาด้วยกันแบบกลั้วหัวเราะ ตั้งใจให้อีกฝ่ายได้คลายเครียด ทว่าสิ่งที่พบกลับเป็นสายตาลูกกวางน้อยที่มีน้ำตาคลอปริ่มด้วยความหวาดกลัวเธอ...

“โถ...พระจันทร์! ขอโทษนะที่เมื่อกี๊พี่หงส์เล่นแรงไป...แต่ถ้าไม่ทำอย่างนั้นเจ้าสิงห์เหนือเสือใต้นั่นได้ก่อคดีอาชญากรรมกันกลางตลาดมงก๊กแน่...ไม่ต้องห่วงนะพี่ไม่กล้าทำอะไรพระจันทร์หรอก เห็นท่าทางของสองคนนั่นแล้วพี่ก็ขยาดไปเหมือนกัน...”

“...” พระจันทร์ยังไม่กล้าพูดอะไร ในใจรู้สึกได้เองลึกๆว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขาไม่สมควรจะมีเรื่องด้วยมากที่สุด...

“แล้วมีบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า...ขอโทษนะที่พี่ทำให้พี่อาทิตย์ของน้องจันทร์มาช้าไปหน่อย บาดเจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่าเรา ไหนดูมือหน่อยสิ...”

   หญิงสาวเอ่ยถามแล้วยิ้มใจดีให้เหมือนอย่างที่พระจันทร์เห็นครั้งแรกที่บ้าน หญิงสาวตรงหน้าคว้ามือของเขาไปพลิกดูแบบไม่ต้องรอขออนุญาต ก่อนจะอุทานออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าตรงฝ่ามือของพระจันทร์ข้างหนึ่งมีรอยหินบาดจนเลือดซิบ

   คุณหนูหยางเฟิ่งรีบเปิดช่องเล็กๆตรงกลางระหว่างเบาะคู่ข้างหน้ารถ แล้วหยิบหลอดยาแดง สำลีกับแอลกอฮอล์ทาแผลออกมา

“พี่ทำแผลให้นะ...วางมือบนหน้าขาพี่นี่ ถ้าเจ็บก็บอกพี่นะน้องพระจันทร์” หญิงสาวเอ่ยก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำแผลบนฝ่ามือเล็กๆของเด็กที่นั่งข้าง

   พระจันทร์มองหญิงสาวผมยาวที่ทาแอลกอฮอล์ให้เขาแล้วก็เป่า ระแวดระวังไม่ให้เขาเจ็บแล้วก็แอบรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาในกระบอกตา...

   ...ผู้หญิงคนนี้...มีคุณสมบัติทุกอย่างของคนที่สมควรจะได้ยืนอยู่เคียงข้างพี่ยะ...เธอมีทั้งความเด็ดเดี่ยว ใจเด็ด เข้มแข็ง มีไหวพริบ แล้วก็ยังใจดีอีกด้วย...เหมาะสมจริงๆที่จะได้เป็นหยางเฟิ่งของพี่ยะ...

   ...เหมาะสมจริงๆ...ที่จะได้เป็นคู่ชีวิตของพี่ยะในอนาคต...

“...ขอบคุณครับ” พระจันทร์ยกมือไหว้ เมื่ออีกฝ่ายช่วยทำแผลให้เขาเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวส่งยิ้มสดใสให้เขาก่อนจะเก็บยาเข้าไปที่เดิม พระจันทร์มองการกระทำของคนตรงหน้าแล้วก็ย้อนดูตัวเอง

   ...อ่อนแอก็เท่านั้น...ดื้ออีกต่างหาก...ทำตัวเป็นภาระให้พี่ยะไม่ได้หยุดได้หย่อน ไม่เคยทำประโยนช์อะไรให้อีกคนได้เลย...นอกจาก...ใช้ชื่อตัวเองเป็นตัวเสริมสร้างดวงให้พี่ยะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆ หรือจะเป็นแค่ลมปากเชื่อไม่ได้ของเหยียนจวิ้นกันแน่...

   ...เขานี่...ไม่มีค่าคู่ควรพอที่จะอยู่กับผู้ชายคนนั้นต่อไปจริงๆด้วย...



--------------------------------------------   ---   - - -   -      - - ----      - -       -      - -              -

to be continue...

เรื่อยๆ...มาเรียงๆ...

มารอลุ้นว่าพรุ่งนี้จะได้มาลงมั้ยนะจ๊ะ  :) 

รักคนอ่านทุกคนที่สุด...!!! ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ   :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

เชิญตามมาทวง พูดคุย และสะกิดกันเบาๆได้ที่เดิมเลยนะจ๊ะ :)
>>จิ้มจ่ะ!!! (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=ts&fref=ts)<<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 11 :>> [22/05/2013] PG.17 [เพิ่มตอนอีกนิด!]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 24-05-2013 12:17:14
โอ๊ะโอ,,ที่มาที่ไปของการพบกันครั้งแรกของพี่มังกรและน้องพระจันทร์
ว่าแต่เลิกน้อยใจ และก็อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับพี่หงส์เลยนะ ถึงยังไงพี่ยะก็รักพระจันทร์นั่นแหละ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 24-05-2013 12:19:02
กิ๊ซซซซซซ มาต่ออย่างเร็วมาก นึกว่าฝันไปปปปปปป

โอ๊ยยย พระจันทร์ อย่าน้อยใจไปเล้ย เมื่อไหร่พี่ยะจะลงโทษจับปล้ำสักที ดื้อจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-05-2013 12:25:10
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: พระจันทร์ไปคู่กับมังกรซะ 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: sumonta ที่ 24-05-2013 12:25:54
+1 ให้สำหรับความขยันของคนเขียน ^_^ มาต่อที่เหลือเร็วนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: saseum ที่ 24-05-2013 12:31:12
รักคนเขียนที่สุดมาต่อเร็วมากๆๆๆ

พระจันทร์คิดเองคนเดียวอีกแล้ว เดี๋ยวก็โดนโกธรอีกหรอก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: ~soda~ ที่ 24-05-2013 13:11:08
โอ้ยหนูพระจันทร์อย่าคิดเองเออเองคนเดียวสิ เดี๋ยวพี่ยะก็งอนอีกหรอก
ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกะใครเขาหรอก ยังไงพี่ยะก็เลือกหนูอยู่แล้วล่ะ
แอบซะใจพี่ยะ ในที่สุด!!!!!!!!!!คู่แข่งก็โผล่มาแล้ว
ทีนี้จะเอายังไงต่อล่ะพี่ยะ ถ้าไม่รีบจับพระจันทร์ไว้ล่ะก็ พระจันทร์จะหายไปเอาซะน้า~~~~~~~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 24-05-2013 13:21:22
รักคนเขียนมากมาย พรุ่งนี้มาต่ออีกนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-05-2013 13:21:30
คนอื่นเค้าชัดเจนขาดแต่พี่ยะนั่นแหละ

เป็นอาทิตย์แต่ทำตัวอึมครึมโคตรๆ นี่เป็นพระอาทิตย์หรือราหูกันแน่เนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 24-05-2013 13:24:28
บอกแล้วว่าให้จัดการด้วยการโยนลงทะเลให้ฉลามกินเลย  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 24-05-2013 13:28:01
ดีเลยมีพี่กรมากระตุ้นซะหน่อย
พี่ยะจะได้รู้ใจตัวเองซะที เฮ้อ :o10: :o10:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-05-2013 13:28:59
เง่อ เอาแล้วงัยท่าทางจะเป็นศึกชิงนายนะเนี้ย แต่กะสงสารพระจันทร์อะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: cinn1st ที่ 24-05-2013 13:59:40
งอนพี่ยะ มาเชียร์พี่มังกรดีกว่า  :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-05-2013 14:05:33
เปลี่ยนใจมาเชียร์พี่กรแทนดีกว่า  เพราะอิพี่ยะดันปากแข็งไม่ยอมบอกว่าจริงๆ แล้วตัวเองรู้สึกยังไงกับพระจันทร์กันแน่  พอคนอื่นมาใกล้พระจันทร์ก็พาล ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้   แต่พออยู่ด้วยกัน 2 คนก็ชอบแกล้งให้พระจันทร์น้อยใจ คิดมาก


 :mew1:  คนเขียนใจดีจังมาต่อให้ทุกวันเลย กด + และ + เป็ด แทนคำ :pig4: ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-05-2013 14:09:50
อยากให้จันทร์หนีได้อ่ะ  เพราะไม่ชอบยะเลย  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 24-05-2013 14:31:45
ดีดี พี่กรมาเป็นสร้างสารกระตุน พี่ยะจะได้มีปฏิกิริยา บ้างอะไร ไม่ใช่แหย่น้องไป แหย่น้องมา


พี่หงส์น่ารักงะ TwT
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-05-2013 14:43:01
สงสารลูน่าของพี่จริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: O[]OVampire ที่ 24-05-2013 15:44:39
มาขอติดตาม พึ่งเข้ามาอ่านสนุกมาก เท่านี้ก็รู้แล้วว่าพระจันทร์ท้องได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: WoonMyuk ที่ 24-05-2013 16:15:44
 เชียร์พี่กรได้มั้ย ดูทำอะไรชัดเจนกว่าอีตาพี่ยะเยอะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 24-05-2013 16:27:47
เอาละเฮ้ย...เกิดศึกชิงจันทร์กันแน่งานนี้ :hao7:
ปล.ึนแต่งหน้ารักที่สุด มาไวแบบนี้ รักตายเลย :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-05-2013 16:46:17
พรุ่งนี้ตัองมาต่อค่าาาา เน้นคำว่าต้อง แรง ๆ

รออ่านน้าตัวเทอ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 24-05-2013 17:11:31
เข้ามาขอแปะไว้ก่อน

แวะ + เป็ด ให้ด้วยค่ะ
แล้วจะเข้ามาใหม่เด้อออออออออ  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 24-05-2013 17:27:53
โอ้ยยยย  :katai1: สงสารน้องจันทร์
แง๊ เข้าใจเลยน้องเลย ถ้าคนคู่หมั้นของพี่ยะเป็นคนไม่ดี นิสัยน่าเกลียด
จะไม่เจ็บเท่าคนที่ดีพร้อมและเหมาะสมทุกอย่าง
ฮื้ออออ T__________T
มีพี่กรเข้ามาเป็นตัวช่วยกระตุ้นอีกคน
อยากให้พี่ยะเข้าใจตัวเองซักที มัวแต่ช้าเดี๋ยวเสียน้องไปไม่รุ้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 24-05-2013 18:03:07
พระจันทร์คิดมากอีกแล้ว แต่่ส่วนหนึ่งก็เพราะยะนั่นแหละที่พูดที่ทำอะไรให้พระจันทร์คิดแบบนั้น มังกรนี่จะเข้ามาสร้างความวุ่นวายใช่ไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 24-05-2013 18:34:58
ฮือออออออออออ ลูกสาวแม่อย่าคิดไปเองสิค่ะลูกขาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 24-05-2013 18:44:18
กำลังสนุกเลย รอตอนต่อไปจ้า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 24-05-2013 18:50:34
 :hao5: สงสารพระจันงะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: →Yakuza★ ที่ 24-05-2013 18:55:48
ชอบเรื่องนี้ฝุดๆ ได้โปรดอย่าเว้นช่วงไปนานให้ปวดใจเลยนะจ๊ะ ช่วงวันหยุดนี้รีหน้าบอร์ดรอทุกวันเลย  :hao5:

ชอบพระจันทร์ น่ารักน่าหยิก คิดแบบพระจันทร์มันก็ไม่ผิดนะ คนที่ตัวเองชอบ มีคู่หมั่น แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรให้เคลียร์

หนูพระจันทร์หันไปซบพี่กรดีกว่า พี่กรว่าง หอบลูกหนีไปเลยจ้าาาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 24-05-2013 20:11:27
พี่กรมาแล้ว งานนี้พี่ยะมีดิ้นกันบ้างหล่ะ
ศึกชิงพระจันทร์กำลังจะเกิดแล้วสินะ
... พระจันทร์ หนูอย่าเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นงั้นสิ T T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 24-05-2013 20:48:55
 :laugh: มีพี่กรมากระตุ้นอย่างนี้ก็ดี พี่ยะจะได้รู้ตัวสักที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-05-2013 21:09:43
 :katai3: สุดยอดไปเลย มาเร็วได้โล่จริง ๆ  :katai2-1:

เริ่มเห็นอะไรราง ๆ แล้วล่ะว่าทำไมพี่ยะถึงไม่ค่อยถูกกับมังกร นอกจากอดีตจะไม่ชอบกันมาก ๆ แล้วปัจจุบันจนถึงอนาคตคงจะเกลียดกันอีกนานเลยทีเดียว แล้วพระจันทร์ยังไม่เลิกคิดมากเรื่องคู่หมั้นพี่ยะอีก สงสารน้องจริง ๆ เจ็บตัวไม่พอยังต้องมาทนเจ็บช้ำน้ำใจอีก  :mew4: :mew6: :mew4: :mew6: :mew4: :mew6: พี่ยะเคลียด่วนค่ะ

ขอบคุณที่มาต่อแบบสายฟ้าแลบ เห็นแล้วชื่นใจมากค่ะ ขอให้เป็นแบบนี้ไปตลอดนะ  o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 24-05-2013 21:57:58
 :katai2-1: พระจันทร์ปลอดภัยแล้ว แต่หลังจากนี้คงจะยิ่งวุ่นวายมากไหนจะคู่หมั้นที่เหมาะกะพี่ยะ
ไหนจะคุณมังกร ที่วนกลับมาได้เจอกันอีก

พี่ยะ อย่าทำเป็นหมาหยอกไก่     พระจันทร์มีคนเตรียมคว้าไปอยู่นะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: Ellette ที่ 24-05-2013 21:59:06
คนเขียนขยันมากกก  :katai4:
น้องจันทร์ปลอดภัยแล้ว T^T ดีใจมากกกกก
แต่พี่ยะกับพี่มังกรนี่สิคงไฟท์กันน่าดู
คู่หมั้นเหมือนจะรู้ว่าพี่ยะหวงและห่วงจันทร์มากกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 24-05-2013 22:19:25
พระจันทร์อย่าคิดมากนะ
ยังไงพี่ยะก็เหมาะกับพระจันทร์ที่สุดอยู่แล้วว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 24-05-2013 23:18:04
อย่าน้อยใจไปเลยพระจันทร์ โอ๋ โอ๋
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 24-05-2013 23:30:28
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:พระจันทร์ของเราเริ่มน้อยเนื้อต่ำใจว่าไม่ควรคู่ :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 25-05-2013 00:07:16
งานเข้าพี่ยะจริง ๆ ซะแล้วสิ ยิ่งจันทร์มีพวกอย่างคุณกรอย่างนี้
จะทำอะไรคงสะดวกขึ้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 25-05-2013 00:27:47
 :hao4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-05-2013 00:32:40
โหยยยยยคนแต่งน่ารักมากเลยลงไวสุดอะไรสุด
แทบไม่ต้องทิ้งช่วงนานไม่ต้องอ่านย้อน55555555555
โธหนูพระจันทร์อย่าพึ่งน้อยใจไปสิ๊
เหมือนหงส์ก็ไม่อยากแต่งกับพี่ยะเท่าไรปะ?ฮ่าๆ
ดีจังมีมังกรมากระตุ้นละ ไม่งั้นพี่ยะก็คงซึนไปวันๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-05-2013 00:33:07
คนเขียนน่ารักขยันอัพ
มีมังกรมาช่วยกระตุ้นเผื่อพี่ยะกับน้องจันทร์เราจะได้คืบหน้าซะบ้าง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-05-2013 08:43:43
พี่มังกรช่างเป็นคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อกับพี่ยะซะจริงๆ
ทั้งเรื่องอิทธิพล ทั้งบุคลิกส่วนตัวและเรื่องน้องพระจันทร์
ความหลังฝังใจที่พี่มังกรไม่เคยลืม มาเจออีกทีจะปล่อยไปเหรอ
แล้วผู้ปกครองอย่างพี่ยะจะปล่อยให้พี่มังกรทำอย่างนั้นหรือ
ดูก็รู้ว่าพี่ยะรู้สึกพิเศษกับน้อง แต่เจ้าตัวจงใจจะเพิกเฉยมัน
มีใครมาสนใจน้องก็ดีเหมือนกันนะเราว่า จะได้มีสีสันมากขึ้น
ยิ่งเป็นพี่มังกรด้วยแล้วเป็นตัวกระตุ้นอย่างดีเชียวล่ะ :laugh:
จะคอยดูสิว่าพี่ยะจะทนนิ่งเฉยได้อยู่ไหม พี่มังกรสู้ๆ :z2:
ส่วนพี่หงษ์นี่สุดยอด  o13 นี่สินะที่เขาเรียกว่าหงษ์เหนือมังกร
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้เด็กน้อยของพี่ยะ หรือจะเปลี่ยนเป็นเด็กน้อยของพี่มังกรดี :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 25-05-2013 09:42:25
ฮือ ว่าแต่หนูพระจันทร์นี่คิดเองจนคนอ่านหน่วงตามไปเลยอ่า


ปล. ว้่าว ถ้าพี่อาทิตย์ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนซักที พี่มังกรก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันนะ พระจันทร์น้อย อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 12 :>> [23/05/2013] PG.18
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-05-2013 11:00:07
โอ๊ย เปลี่ยนพระเอกเป็นพี่มังกรแทนอิพี่ยะยังทันไหมคุณแพท :hao7:

เจอหงส์เวอร์ชั่นมาเฟียเข้าไปนี่ก็อึ้งเหมือนกันนะ
ถ้าเราเป็นหนูจันทร์ก็คงจะอดเปรียบเทียบตัวเองกับหงส์ไม่ได้เหมือนกัน
ผู้หญิงอะไรโคตรเพอร์เฟคเลย o13
แต่ก็นะ นี่มันนิยายชายรักชาย ถึงจะเพอร์เฟคแค่ไหนก็ไม่ใช่อยู่ดี :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 25-05-2013 12:02:01
พันธนาการ...รัก #13





   เถ้าแก่ใหญ่ของภัตตาคารไข่มุกทะเลถึงกับต้องลงมาคุมงานด้วยตัวเอง อากาศข้างในร้านยังคงเย็นดีดุจเดิม แต่ไม่รู้ทำไมตรงหัวล้านเลี่ยนของตัวเองถึงได้ผุดเหงื่อออกมาไม่หยุดกันห

“อาคุงหนูหงส์...อั๊วะบอกเลี้ยวช่ายม้าย ว่าอย่าพาอีสองคงนั่นมาที่ร้านอั๊วะพร้อมกังอีก อั๊วะม่ายมีเงิงจาไปซ่อมร้านใหม่แล้วนา...” เถ้าแก่ของภัตตาคารอาหารชื่อดังเอ่ยบอกคุณหนูหงส์แสนสวยที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำ หญิงสาวก้มลงเปิดกระเป๋าถือของตัวเองก่อนจะหยิบเช็คใบหนึ่งออกมาเขียน

“เอาน่าเถ้าแก่...ถ้าคราวนี้ร้านพังเหมือนเมื่อสิบปีที่แล้วอีก เถ้าแก่ก็เขียนจำนวนตัวเลขที่ต้องการลงไปในช่องนี้ได้เลย ฉันเซ็นต์เผื่อเอาไว้ให้แล้ว...”

“ฮั๊ยย๋า...อาคุงหนูพูดแบบนี้ แสดงว่าอั๊วะมีดวงได้ย้ายร้านใหม่อีกเลี้ยวช่ายม้า...ฮั๊ยหย๋า...หนี่ จือ เต้า หนี่ จ้าย จั้ว เสิน เมอ มา! (ลื้อรู้มั้ยเนี่ย ว่ากำลังทำอะไรอยู่!)...”

“เออเอาน่า...คราวนี้มีเด็กนั่นมาด้วยสองคนนั้นคงไม่กล้าลงมือลงไม้ทำอะไรรุนแรงหรอก เถ้าแก่อาจจะได้เปลี่ยนจำนวนเงินในช่องนี้เป็นแค่ค่าอาหารมื้อนี้แทนค่าซ่อมร้านก็ได้...เปี๋ย ผ้า (ไม่ต้องกลัว/อย่ากลัว)...” หญิงสาวเอ่ยพลางตบไหล่เถ้าแก่ร้านอาหารอย่างให้กำลังใจ

“...เจิน เจา เกา (ซวยจริงๆ)...หว่อ เจิน โฮ่ว ฮุ่ย เจ้อ เป้ยจี อวี้ เต้า หนี่ (อั๊วะเสียใจจริงๆที่ชาตินี้ได้พบลื้อ)...” เถ้าแก่ร้านพึมพำเบาๆพลางส่ายหน้าแบบปลงตก

“หนี่ ซั่ว เสิน เมอ? (คุณพูดอะไรน่ะ)” คุณหนูหงส์ของเถ้าแก่ยังคงหูดีเสมอต้นเสมอปลาย เจ้าของร้านวัยย่างเข้าหกสิบต้นๆรีบส่ายหน้าปฏิเสธพลางหยิบเช็คเปล่าพร้อมลายเซ็นมาพัดลมคลายร้อนให้กับตัวเอง หงส์มองตามร่างเถ้าแก่ไปอย่างนึกเห็นใจในโชคชะตา...แต่ไม่ได้นึกว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ดวงชะตาของเถ้าแก่มีเกณฑ์ต้องตกต่ำเลยแม้แต่นิดเดียว






   พระจันทร์ถอนหายใจอย่างอึดอัด ก้มหน้ามองมือสองมือที่วางประสานกันอยู่บนหน้าตักแล้วก็ถอนใจเฮือกออกมาอีกรอบ

“เอาล่ะ” หงส์มองบรรยากาศอึมครึมที่ปกคลุมโต๊ะอาหารแล้วก็ให้อึดอัดใจแทนพระจันทร์ เพราะสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งฝั่งเกาลูนและฝั่งฮ่องกงที่นั่งขนาบข้างเด็กตัวเล็กอยู่นั่น เล่นแผ่รัศมีอาฆาตพยาบาทพุ่งเข้าใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใครเลยทีเดียว...

“เอ่อ...หงส์มีคำถาม ถามได้มั้ย...” หญิงสาววางถ้วยน้ำชากระเบื้องเคลือบเขียนลายสีน้ำเงินใบเล็กลงบนโต๊ะ แล้วค่อยๆเอ่ยขออนุญาตสองผู้หญิงใหญ่ที่วางอำนาจข่มคนอื่นไปทั่ว “คือ...หงส์คิดว่าอาทิตย์ก็คงอยากจะรู้คำตอบของคำถามนี้เหมือนกัน...พี่กร...รู้จักกับพระจันทร์ตั้งแต่เมื่อไหร่”

   สิ้นคำถาม...ก็เกิดความเงียบปกคลุมไปทั่วโต๊ะอาหาร จนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มนาฬิกาเรือนใหญ่บนฝาผนังตกเลยทีเดียว...

   มังกรละสายตาจากสุริยะมณฑลกลับมามองเด็กหนุ่มตัวน้อยที่จู่ๆก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาเหมือนกันหลังจบคำถามของหญิงสาวคนเดียวบนโต๊ะ ชายหนุ่มจึงค่อยๆแง้มรอยยิ้มบางเบาบนริมฝีปากส่งให้อีกคน ซึ่งนั่นก็ช่วยให้พระจันทร์ค่อยหายเกร็งลงได้บ้าง จึงค่อยเผยยิ้มส่งตอบกลับ...และมันก็คำเอาสุริยะมณฑลที่นั่งมองอากัปกริยาของคนทั้งคู่อยู่ต้องรีบกระตุกมือพระจันทร์ให้หันกลับมามองตัวเอง

“พระจันทร์...” เสียงทุ้มเรียกชื่อคนตัวเล็กเสียงเข้ม พระจันทร์ที่โดนยึดมือเอาไว้นิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะแรงที่พี่ยะกดลงบนผิวเนื้อของเขานั้นไม่เบาเลย

“...หยุดแตะต้องตัวพระจันทร์แรงๆเสียที...ไม่อย่างนั้น!...”

“ไม่อย่างนั้นแล้วจะทำไม...ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรกับ ‘คนของฉัน’ ยังไงก็ได้...” ชายหนุ่มเน้นเสียงอย่างหนักแน่น ถ้าไม่ติดว่าคนตัวบางจะอายมากไปกว่านี้เขาคงจะถือวิสาสะยกมานั่งตักให้มันรู้แล้วรู้รอด...ให้รู้เสียบ้างว่าใครที่เลี้ยงกันมาตั้งเป็นปี...

“แหวะ... ‘คนของฉัน’ ทีก่อนหน้านี้ยังบอกแค่ว่าเป็น ‘เด็กในปกครองของฉัน’ อยู่เลย...” หงส์เอ่ยเย้าสุริยะมณฑล กะแค่เบาๆให้พอได้ยินกันทั้งโต๊ะแค่นั้นเอง

   สุริยะมณฑลตวัดสายตากลับไปมองหญิงสาวที่นั่งคีบหูฉลามเข้าปากพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแววตาขมวดหมุ่น...ก่อนจะยอมปล่อยมือที่ยึดแขนพระจันทร์เอาไว้ช้าๆ

“พระจันทร์ เจ็บมั้ย...” อีกคนได้ทีจึงรีบคว้าข้อมือของพระจันทร์มาพลิกดูเบาๆ จงใจลูบซ้ำรอยนิ้วที่ขึ้นแดงอยู่บนต้นแขนของพระจันทร์ต่อหน้าต่อตาคนทำรอย และแน่นอนว่ามือเขาถูกปัดออกในทันทีทันใดที่ได้สัมผัสผิวเนื้อนวลนั่น

“เป็นบ้าอะไรกัน...ให้หงส์เอามีดมาสับแบ่งแขนพระจันทร์ไปคนละข้างเลยมั้ย” หญิงสาวคิ้วกระตุก “กัดกันอยู่ได้...น้องเป็นคนนะ แย่งกันเหมือนเสือแย่งเนื้อสมันงั้นแหละ โลกนี้ไม่ได้มีสมันอยู่ตัวเดียวนะคะ...ทำอย่างกับจะฆ่ากันตายถ้าไม่ได้กิน”

“...ฉันก็นึกว่าแกตายไปตั้งนานแล้วเสียอีก...ยังอุตส่าห์รอดมาได้อีกนะ” สุริยะมณฑลเอ่ยต่อ ไม่สนใจคำพูดกระแหนะกระแหนของสาวเจ้า

“ฉันก็คงจะตายไปแล้วจริงๆอย่างที่แกเข้าใจนั่นแหละ...ถ้าวันนั้นฉันไม่ได้...” มังกรเหลือบตาไปมองคนนั่งข้างๆก่อนเอ่ยเสียงนุ่ม “ถ้าวันนั้น ฉันไม่ได้...พระจันทร์...เป็นคนช่วยชีวิตฉันเอาไว้” 

“...พี่กร!...อย่าบอกนะว่า...คนที่พี่...” หงส์ถึงกับอึ้งไปสักพักถึงค่อยหาเสียงตัวเองเจอ ในสมองนึกถึงเรื่องราวที่พี่ชายเคยเล่าให้ฟังถึงบุคคลคนหนึ่งที่พี่มังกรนับเป็นผู้มีพระคุณ และเฝ้าตามหามาตลอดสองปี หล่อนไม่เคยรู้ชื่อ เพราะเคยเซ้าซี้ถามหลายครั้งแต่พี่มังกรยืนยันว่าต้องการจะตามหาตัวให้เจอด้วยตัวเอง

“...ตอนที่พี่โดนพวกมาเฟียอิตาลีไล่ยิงเมื่อสามปีก่อน พี่ได้พระจันทร์ช่วยไว้...ถ้าไม่อย่างนั้นวันนี้พี่คงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก” มังกรเอ่ย เขาหันข้างไปทางพระจันทร์ ใจอยากเอื้อมมือไปกอด ไปสัมผัสผิวนุ่มนั่นให้หายคิดถึง

             ...ติดอยู่อย่างเดียว สายตา ‘หวงก้าง’ ของผู้ชายอีกคนมันทำให้เขาไม่กล้าแตะต้องคนคนนี้แบบวู่วาม...สัญชาตญาณมันบอกว่า...

             ...ไอ้หมอนั่นมันเอาจริง...

“หายไปอยู่ที่ไหนมาพระจันทร์...หลังจากที่ผมรู้ข่าวว่าคุณโดนย้ายโรงพยาบาลไปที่สิงคโปร์ รู้มั้ยว่าผมไปตามหาคุณที่สิงคโปร์อยู่เป็นปี...ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอคุณที่เกาลูนนี่เอง...” มังกรเอ่ย

      ความจริงคืออยากรู้มากกว่า ว่าร่างเล็กๆบนเก้าอี้นี่ไปเจอกับไอ้เจ้าพ่อเกาะฮ่องกงนั่นได้ยังไง...โดนจับมา โดนทำร้าย...หรือจะโดนบังคับอะไรมารึเปล่า...

           ...แล้วทำไมหมอนั่นถึงได้ทำท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพระจันทร์ออกนอกหน้าขนาดนี้...แถมยังต่อหน้าน้องสาวของเขา คู่หมั้นที่เจ้าตัวไม่เคยปฏิเสธอีกต่างหาก...

“คือ...เอ่อ เรื่องมัน...” พระจันทร์กำลังเรียบเรียงคำพูดและตรองดูในสมองว่าควรจะบอกเรื่องราวของตัวเองกับพี่ยะให้คนตรงหน้ารับรู้ได้มากน้อยแค่ไหน...จะบอกว่าเป็นน้อง...เป็นแค่คนอาศัย...หรือว่าเป็นแค่เด็กในปกครองดี

“ฉันไปพาพระจันทร์มาจากสิงคโปร์เมื่อสองปีที่แล้ว...แล้วก็พามาอยู่ด้วยกันที่ฮ่องกง ถ้ามีอะไรอยากรู้อีกก็ถามฉัน เพราะตอนนี้ฉันมีฐานะเป็นผู้ปกครองของพระจันทร์” สุริยะมณฑลตัดบท ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไหร่ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบใจเอาเสียเลย ไม่ชอบเอามากๆที่ได้รู้ว่าไอผู้ชายตัวสูงตรงหน้ามันมารู้จักพระจันทร์ก่อนเขาตั้งเป็นปี...

           ...เหมือนมันเริ่มทำให้รู้สึกขาดความมั่นใจยังไงพิกล...เริ่มไม่แน่ใจ ว่าตัวเองจะเป็นคนเดียวที่พระจันทร์จะพึ่งพาได้...

           ...ดูอย่างวันนี้สิ ทำไมถึงไม่ใช่เขาที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือเจ้าเด็กนี่เป็นคนแรก...

           สุริยะมณฑลนึกแล้วก็ได้แต่เจ็บใจตัวเอง...

“เฮอะ...! ในฐานะผู้ปกครอง พูดออกมาได้...ถ้าเป็นผู้ปกครองจริงใครเขาจะปล่อยให้เด็กในปกครองออกมาเสี่ยงอันตราย โดนวิ่งไล่ล่าตามจับแบบนี้...โดยที่ผู้ปกครองอย่างแก เอาแต่นั่งรถจีบกับน้องสาวฉันสบายใจเฉิบ...” มังกรได้ทีหัวเราะลึกในลำคอ ยกมือกอดอกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังได้เปรียบ

“คือ...เรื่องนี้จันทร์ผิดเองครับคุณกร จันทร์ออกมาจากบ้านโดยไม่ได้บอกเขาเอง...ผมขอโทษนะครับคุณกร ที่ต้องลำบากให้คุณเข้ามาช่วยเหลือ...” ประโยคสุดท้ายถูกพูดขึ้นโดยที่มีมือน้อยยกขึ้นพนมแล้วโน้มหน้าไหว้ขอบคุณ ก่อนจะเลยมาที่หงส์ หญิงสาวคนเดียวในโต๊ะ “ผมขอบคุณพี่หงส์มากๆครับ ที่ช่วยทำแผลที่มือให้...แล้วก็...”

   มือบางยกขึ้นพนมอีกครั้งพร้อมหันไปทางคนที่นั่งอยู่ทางด้านขวา แล้วค่อยโน้มศีรษะค้างไว้ก่อนเอ่ย

“จันทร์ขอโทษนะพี่ยะ...ที่ทำตัวเป็นเด็กวุ่นวาย หาเรื่องเดือดร้อนให้พี่ยะอีกแล้ว...” พระจันทร์ไหว้ค้าง ในใจนึกสำนึกผิดเต็มที่...ถ้าวันนี้เขาไม่ขอให้พี่ตี้พาออกมาข้างนอก ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น...

“รู้ตัวก็ดี...กลับไปบ้านวันนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน...” สุริยะมณฑลไม่ได้นึกติดใจว่าพระจันทร์เป็นตัวต้นเหตุเรื่องวันนี้ใดๆทั้งสิ้น...คำถามในศีรษะและความต้องการในจิตใจมีเพียงเรื่องเดียว ตอนนี้เขาอยากรู้ทุกเรื่องของพระจันทร์ที่เขาไม่รู้ โดยเฉพาะเรื่องความสัมพันธ์กับหมอนี่ ไปสนิทสนมกันถึงขั้นไหน...ถึงยอมให้มันเดินโอบเอวอยู่กลางถนนแบบนั้น...

“พระจันทร์...ถ้าไม่สบายใจที่จะอยู่บ้านหลังนั้น คุณมาอยู่กับผมก็ได้นะ...ผมยินดี และเต็มใจมาก”

   หงส์มองอาการพี่ชายที่ส่งสายตา ‘หวานเยิ้ม’ ไปให้เด็กผู้ชายคนนั้นแล้วรู้สึกขนลุกแปลกๆ...ฉายามังกรทมิฬไม่ใช่เพียงฉายาลอยลมปากนะ...แต่ตอนนี้ทำไมหล่อนหาความโหดในตัวพี่ชายไม่เจอเลยซักนิดเดียว...คิดแล้วก็จิ้มขนมจีบฮ่องเต้ใส่ปาก เค็มไปนิดแต่ยัดไส้เนื้อปูเยอะเหมือนเดิม

“เอาล่ะอาทิตย์ฉันรู้ว่าคุณกำลังจะเถียงอะไร...ไม่อนุญาตให้ไปใช่มั้ย ส่วนพี่กร...พี่ต้องยอมรับว่าพี่มาทีหลังอาทิตย์เขา ตอนนี้พระจันทร์เขาอยู่ในการปกครองของอาทิตย์ จะจู่ๆก็ไปขอ ‘หยางเฟิ่ง’ เขามาง่ายๆได้ยังไง...ใครเขาจะยอม” หงส์กล่าวตัดบท มังกรหันมองหน้าน้องสาวก่อนจะหันกลับไปมองพระจันทร์ที่เงยสบตากับสุริยะมณฑล


“...หงส์สุริยัน...ที่เขาลือกัน คือ...พระจันทร์...งั้นเหรอ” มังกรพึมพำ


   หงส์สุริยัน...ฉายาของผู้ที่จะมาเป็นหงส์คู่มังกรแห่งพระอาทิตย์...ฉายาที่ตั้งกันเป็นจริงจังและรู้กันดีในหมู่ผู้มีอิทธิพลของเกาะฮ่องกง...ผู้หญิงเปรียบเป็นหงส์ ผู้ชายเป็นมังกร...แล้วถ้ามังกรตนไหนได้ครอบครองหงส์ที่คู่ควรกับตัวเอง...ทั้งดวงการค้า บารมี และอิทธิพลจะมั่งคั่งรุ่งเรือง ยากที่จะมีใครเทียบเทียมหรือเอาชนะได้...

   ...มิน่าล่ะ หมู่นี้ถึงได้มีข่าวลือหนาหูนัก ทั่วทั้งฝั่งฮ่องกงไม่มีใครหาญสู้เทียบรัศมีกับหยางหลง...ประธานบริษัทตระกูลหยาง...ที่ตอนนี้มือขึ้น หยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปเสียหมด...ตัวเก็งอันดับต้นๆในการประมูลที่ดินอาทิตย์หน้านี่...

“...เพราะสาเหตุนี้ใช่มั้ย ถึงทำให้มีคนจ้องจะทำร้ายคุณ...พระจันทร์” มังกรถาม แววตาฉายแววเจ็บช้ำนิดๆ...หรือเราจะมาช้าไปจริงๆ...พระจันทร์ถึงได้ไม่อยู่รอเป็นหงส์ของเขา...

“เอ่อ...ไม่ใช่นะครับ คุณกรอย่าเข้าใจผิด...ยังไงเสีย...หยางเฟิ่งของพี่ยะก็คือพี่หงส์ ไม่ใช่จันทร์หรอกครับ...” พระจันทร์รีบตอบปฏิเสธทันทีเพราะกลัวหญิงสาวตรงหน้าจะเข้าใจผิด แต่คนถูกพาดพิงเพียงแต่วางตะเกียบลงก่อนเอ่ยบอก

“อ๊ะๆ...พี่เป็นแค่เหม่ยเฟิ่ง...หงส์ที่สวยงามเท่านั้นล่ะจ่ะพระจันทร์ ยังหามังกรที่คู่ควรด้วยไม่ได้เลย...”

“เอ๊ะ...แต่ แล้วพี่ยะ...”



“ขออนุญาตครับคุณหยาง...!” ไม่ทันที่พระจันทร์จะพูดจบ ก็มีเสียงดังฟังชัดของซานตงดังอยู่ตรงหน้าประตูห้องอาหารวีไอพีนี่ ผู้มาใหม่เดินเข้าไปโค้งให้สุริยะมณฑลแล้วเอ่ยปากรายงาน

“มันยอมเปิดปากบอกตัวบงการคนก่อเรื่องแล้วครับ...แต่มันมีข้อแม้ว่าให้เราต้องปล่อยตัวมันไป แล้วมันจะขอบอกต่อหน้าคุณหยางเท่านั้นด้วยครับ...”

“เรื่องมากจริง...ไม่ปล่อยให้ตายอยู่ในซากรถก็ดีเท่าไหร่แล้ว...” หงส์คีบชิ้นปลาจากหม้อสุกี้ปลาหยกขาวมาเป่า แล้วยกไปวางไว้ให้ในจานของพระจันทร์ที่ตอนนี้มันช่างว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย...อุตส่าห์สั่งอาหารมาเสียเต็มโต๊ะ นี่กะจะให้สาวน้อยร่างบอบบางของหล่อนเป็นคนจัดการเองทั้งหมดคนเดียวเลยรึไง...

“...ซากรถ...หรือว่า รถคนร้ายที่ชนกับรถบรรทุกตรง...”

“ใช่แล้วพระจันทร์...ที่พี่อาทิตย์มาช้าเนี่ยก็เป็นเพราะว่า พี่มัวแต่สั่งให้อาทิตย์หยุดหาตัวต้นตอคนบงการเรื่องนี้อยู่กลางทางน่ะสิ ดีนะที่ช่วยมาได้ตั้งหนึ่งคนเราเลยพอจะขู่เอาเบาะแสอะไรได้บ้าง...เสียดายอีกสองน่ะตายคาที่...”

“...ตาย...” พระจันทร์พึมพำ ตกใจกับภาพเสยท้ายรถบรรทุกที่ตนเองมองผ่านกระจกหลังแล้วเห็นเหตุการณ์ตอนนั้นด้วย...ไม่คิดเลย ว่าจะมีคนตาย...

   ...เรา...แค่ถ้าเราไม่ออกจากบ้าน...

   ในระหว่างที่พระจันทร์นิ่งเงียบไป ฝ่ามือหนาอบอุ่นของใครคนหนึ่งก็ขยับมาลูบศีรษะเขาเบาๆ ไม่มีคำปลอบหรือคำพูดใดๆจากเจ้าของมือที่ส่งมาให้ พระจันทร์เริ่มมีน้ำตาปริ่มที่ขอบตาพลางมองหน้าเจ้าของมือนั้นอย่างนึกสำนึกผิดจริงๆ...

“...อย่าร้องที่นี่นะ ถ้าจะร้องไปร้องที่บ้าน...” สุริยะมณฑลไล้มือที่แก้มนวลแผ่วเบา รู้ดีว่าอีกคนมักจะอ่อนไหวกับเรื่องคนรอบข้างมากกว่าตัวเอง...

   ...ร้องไห้ให้กับคนที่หวังจะทำร้ายตัวเองถึงตายได้...จำได้ว่าเขาไม่เคยสั่งสอนให้พระจันทร์กลายเป็นคนขี้แยแบบนี้นะ...

   ทว่าภาพของสุริยะมณฑลที่ค่อยปาดไล้แก้มนวลของพระจันทร์ทำเอาหงส์นิ่งอึ้ง ค้างตะเกียบเอาไว้ในปากแล้วลืมเอาออก ส่วนมังกรก็มีท่าทางไม่ต่างกับน้องสาว...เพียงแต่เก็บอาการได้ดีกว่า จะมีเปิดเผยออกมาก็แค่สายตาเท่านั้น นอกนั้นถ้าไม่มีใครสังเกตก็คงไม่รู้...ว่ามังกรทมิฬ...แท้จริงแล้วก็มีหัวใจและเจ็บเป็นเหมือนกัน

   ภาพนั้นมันย้ำชัด...ว่าโอกาสของเขาที่จะได้ครอบครองหงส์งามตรงหน้านั้นช่างน้อยนิดเหลือเกิน...




   สุริยะมณฑลปรายตามองซานตงว่าให้พาตัวมาที่นี่ได้ ครู่เดียวที่ซานตงรับคำสั่งไป ชายคนหนึ่งในสภาพที่มีไม้ค้ำยันและมีผ้าพันแผลพันอยู่รอบตัวก็ถูกหิ้วปีกเข้ามาในห้อง พระจันทร์จำหน้าชายคนนี้ไม่ได้ว่าเป็นหนึ่งในแก๊งค์คนร้ายจริงหรือเปล่า แต่ถ้าพี่ยะบอกว่าใช่ เขาก็จะเชื่อ...

“คุณหยาง...อันที่จริงเราไม่ต้องเค้นมันขนาดนี้เราก็มั่นใจได้แล้วนะครับ ว่าผู้อยู่เบื้องหลังคือ...”

“ฉันแค่ต้องการพยานบุคคล...จะได้เอาตัวมันมาลงโทษอย่างถูกกฎหมายได้...” สุริยะมณฑลเอ่ยขัดซานตง ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วมองชายที่มีสภาพไม่ต่างไปจากผ้าขี้ริ้วตรงปลายเท้า

“บอกฉันสิ...ใครสั่ง” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเนิบๆ แต่บรรยากาศกดดันมีเต็มเปี่ยมจนชายที่นั่งอยู่ที่พื้นแทบหายใจไม่ออก...เพิ่งเห็นว่าในนี้ไม่ได้มีมังกรแค่ตัวเดียว...แต่มีตั้งสองตัวนี่นา...!

“สะ...สัญญาก่อน ว่าจะไม่ฆ่าฉัน...ถ้าฉันบอก...” น้ำเสียงสั่นๆในภาษาจันกลางถูกเอ่ยออกมา

“อย่าโง่ไปหน่อยเลยน่ะ...หยางหลงเขาให้คนรักษาพยาบาลแกขนาดนี้จะปล่อยให้ตายได้ยังไง” หงส์สาวที่นั่งมองอยู่อดไม่ได้ที่จะสอด

“สะ...สัญญา...สัญญาสิ!” เขารู้...เขารู้ดี สัญญาของเจ้าพ่อคือคำสัตย์ พูดแล้วพูดเลยไม่มีการคืนคำหรือทรยศหักหลัง...ถ้าผู้ชายตรงหน้านี้สัญญาเขาก็จะรอด...!

“ได้...ฉันสัญญา บอกมาว่าใครเป็นคนสั่ง...แล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไร” สุริยะมณฑลเอ่ยปาก ชายคนนั้นมีท่าทีสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

“ได้...ได้ ฉันจะบอก...คือ ฉันได้รับคำสั่งให้มาจับตัวเด็กคนนั้นน่ะ...” ปลายคางที่มีผ้าพันแผลพยับเพยิดไปที่พระจันทร์ เด็กหนุ่มใช้สองมือจับเก้าอี้ที่นั่งไว้แน่นเมื่อมั่นใจแน่แล้วว่าเป้าหมายอันตรายในครั้งนี้คือตัวเอง “คนที่สั่ง...บอกแค่ว่าให้จับเป็น แต่ฉันไม่รู้จริงๆนะว่าเขาจะจับไปทำอะไร!!” ชายคนนั้นรีบเอ่ยต่อ เพราะท่าทางของซานตงที่ตรงเข้ามาจะขยุ้มคอเสื้อบอกว่าเขาตายจริงๆแน่ถ้าพูดออกมาไม่หมด

“แล้วใครเป็นคนบงการพวกแก...รีบบอกคุณหยางเขาไปสิ อย่าลีลาให้มันมากนัก...” ซานตงขู่ด้วยด้านปืนที่เอว ชายคนนั้นพยักหน้ารัวๆก่อนจะเอ่ยชื่อหนึ่งออกมา...

“คุณเหวินจิ้ง...”

   เป็นจริงดังที่คาดไว้...ทั้งสุริยะมณฑลและซานตงไม่ตกใจอะไรกับคำตอบ ทว่ามังกรกับหงส์และพระจันทร์กลับรีบลุกยืนจากโต๊ะมาใกล้ๆชายผู้โชคร้าย...

“อย่าบอกนะ...ว่าเป็นนายเหวินจิ้ง ลูกชายของท่านรัฐมนตรีเหวินเป่า ที่กำลังจะโดนเด้งหลุดจากเก้าอี้ในสมัยหน้า” หงส์เอ่ยข้อมูลที่ตัวเองรู้พลางกอดอก

“ชะ...ใช่” ชายผู้โชคร้ายพยักหน้ารัวๆอีกรอบ...คิดในใจว่ารอดแล้วเรา

“คุณเหวินจิ้ง...ที่ถ่ายแบบกับผมเมื่อวานน่ะเหรอครับพี่ยะ” พระจันทร์กระตุกชายเสื้ออีกคนเบาๆ คนตัวใหญ่กว่าเอี้ยวหน้ามามองเล็กน้อยก่อนพยักหน้าให้

“...งั้นเรื่องนี้ขอฉันเคลียร์ปิดบัญชีเองได้มั้ย...รัฐมนตรีเหวินเป่าติดหนี้ป๊าฉันก้อนโตอยู่...และตอนนี้มันก็ใกล้เวลาครบกำหนดหนี้ที่จะต้องคืนทั้งต้นทั้งดอกแล้วด้วย...” มังกรเดินมายืนล้วงกระเป๋าอยู่ข้างๆสุริยะมณฑล สายตาหรี่ลงจ้องชายที่นั่งตัวสั่นงันงกอยู่ข้างหน้า

“เดี๋ยว! เดี๋ยวสิ!! แต่แกสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ฆ่าฉัน...!!” ชายคนนั้นคว้าไว้เท้าที่ถือไว้มากอดแน่น พลางพยายามกระเถิบตัวออกห่างสองชายร่างสูงตรงหน้าที่ไม่ได้ก้าวตามมาเลยซักนิด...แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องเขยิบหนีคือรัศมีการฆ่าฟันที่รายล้อมรอบตัวนี่อยู่ต่างหาก...ที่กำลังคืบคลานเข้ามาหาเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียว...

“ใช่...ฉันก็ไม่ได้ผิดสัญญาอะไรนี่ ฉันไม่ได้สั่งให้ใครฆ่าแก...แถมยังใจดีปล่อยแกให้เป็นอิสระอีกด้วย” สุริยะมณฑลเอ่ย มือคว้ามวนบุหรี่ขึ้นเตรียมสูบ เมื่อรู้แล้วว่าเรื่องวันนี้มันใกล้จะจบลงเต็มที

“ขะ...ขอบคุณ! ขอบคุณ!” ชายคนนั้นเอ่ยคำขอบคุณถี่ยิบ พยายามใช้ไม้เท้าค้ำยันร่างตัวเองเพื่อให้พาออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด

“เดี๋ยวสิ...ไอ้มังกรสุริยันมันใจดีปล่อยแก ก็เรื่องของมัน...แต่เรื่องของฉันยังไม่จบ ฉันไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ฆ่าแกเหมือนมัน...และไม่ได้ใจดีคิดจะปล่อยแกไปเหมือนมันด้วย” มังกรเอ่ยเสียงเหี้ยม เขาไม่มีทางปล่อยให้คนที่คิดทำร้ายผู้มีพระคุณของเขาลอยนวลไปง่ายๆเหมือนไอ้ขี้เก็กข้างๆนี่แน่ “เฮ้ย!”

   เขาสั่งคำเดียว ลูกน้องที่ยืนรออยู่ตรงหน้าประตูก็รุมเข้ามาจับตัวชายผู้น่าสงสารพร้อมไม้ค้ำยันออกจากห้อง เสียงโวยวายดังลั่นไปตลอดทางแต่มังกรไม่สน เขาหันกลับไปมองพระจันทร์ก่อนเอ่ยบอก...

“ผมไม่รู้ว่าคุณไปมีเรื่องอะไรกับไอ้เหวินจิ้งนั่น...แต่ไม่ต้องเป็นห่วง นับจากนี้เป็นต้นไปมันไม่มีทางไปก่อกวนคุณอีกได้แน่ แล้วถ้ามีอะไร...ให้รีบโทรบอกผม” มังกรยัดนามบัตรของตัวเองลงใส่มือบาง รู้ดีว่าถ้ายื่นให้ตรงๆชายร่างสูงอีกคนคงเอาไฟซิปโปมาจุดเผาทิ้ง...

“คุณกร...จันทร์ขอร้อง อย่าทำร้ายเขาอีกเลยนะครับ...เขาก็สารภาพออกมาแล้วว่าใครเป็นคนจ้างวาน จันทร์สงสารเขา ไม่อยากให้เขา...ตาย...ไปอีกคน” เสียงเล็กเอ่ยวอนน่าสงสาร

   ชายหนุ่มในชุดสูทสีงาช้างถือวิสาสะเอื้อมไปลูบศีรษะเด็กหนุ่มตรงหน้าโดยไม่เกรงผู้ปกครองหน้ายักษ์ข้างๆแล้วยิ้มให้

“ไม่ต้องห่วงนะจันทร์...พี่จะช่วยขอละเว้นโทษตายให้มันเอง...ไม่ต้องกังวลนะ...” หงส์ที่เห็นท่าไม่ดีเมื่อสุริยะมณฑลตวัดสายตาราวมัจจุราชมามองพี่ชายของตัวเองจึงรีบออกปากไกล่เกลี่ย ดันหลังเสื้อสีงาช้างให้รีบออกเดินไปให้พ้นๆห้องแต่มันช่างยากเย็นเสียเหลือเกินเมื่ออีกฝ่ายกลับเอาแต่ทอดสายตามองพระจันทร์และก้าวสั้นๆเพื่อถ่วงเวลาอยู่ในห้องอาหารนั้นให้นานที่สุด

“...พี่ยะ...” พระจันทร์เอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆเมื่อทั้งห้องกลับมาตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

...กลับบ้าน...” และนั่นก็เป็นประกาศิตสุดท้ายที่พระจันทร์ยินดีและเต็มใจทำตามอย่างที่สุด...

--------------------------------------- -- -       - - -      ---   - -      - - -- -       -         -   

to be continue...
ผักกาด! ผักกาด!! จะมาแจ้งแว้...

อาทิตย์หน้าเค้ามีส่งงานสองตัว เสาร์-อาทิตย์นี้คงไม่ได้อัพนะจ๊ะ T_T  และอาจจะเลยไปจนพ้นวันพุธหน้ากันเลยทีเดียวเชียว

แต่หลังจากนี้รับรองมีตอนหวานๆและการพัฒนาการความสัมพันธ์ที่พี่ยะแกจัดให้มาให้อ่านอย่างแน่นอน...

แต่ตอนนี้เค้าต้องขอตัวก่อน...เชิญตามไปสะกิดเบาๆกันได้ที่เดิมนะจุ๊ >>จิ้มจ่ะ!!! (https://www.facebook.com/pat.majestic.1?ref=ts&fref=ts)<< ไปแว้วววว  :)
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 25-05-2013 12:28:57
^
^
^
^
 :z13:
บวกจ้าาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: beer ที่ 25-05-2013 12:44:41
พี่ยะนี่ก็ปากหนักจริงๆเล๊ย

ว่าแต่จะมีอีกคู่ไม๊เนี่ย มังกรกับเหวินจิ้ง ถ้ามีคู่นี้คงมันส์น่าดู  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 25-05-2013 13:00:56
 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:พี่ยะ :mew4: :mew4: :mew4:

กลับบ้านหนูจันทร์จะเป็นไงต่อไปอะ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-05-2013 13:12:05
ช่วงนี้คนขียนฟิตจัง ขยันพาน้องจันทร์มาอวดโฉม
เกือบได้เห็นศึกชิงนายแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องซะก่อน
พี่มังกรอย่าเพิ่งถอดใจสิ พี่ยะเครื่องยังไม่ร้อนเลย
ต้องทำให้ปั่นป่วนมากกว่านี้ ให้สมกับที่ทำกับน้องไว้
แต่แค่นี้พี่ยะก็ร้อนอกร้อนใจจะแย่ สมน้ำหน้าเนอะ :laugh:
จะรอดูสิว่าที่ว่าพัฒนาการแล้วน่ะมันจะขนาดไหนกัน
ถ้ายังจะเก๊กจะกั๊กอีกนะ จะยุให้น้องจันทร์พิจารณาพี่มังกรซะเลย :a14:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 25-05-2013 13:59:42
พี่ยะเริ่มหวั่นแล้วสิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 25-05-2013 14:15:06
แหม๋พ่อคุณ หึงก็พูด ชอบก็บอก รักก้เอ่ย มีอะไรก็เคลัย เดี๋ยวเสียหงส์คู่กายไปนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 25-05-2013 14:29:46
มีมังกรออกมาแย้งน้องตั้งสองตัวเลย...ย น้องนี่เสน่ห์แรงสุดๆ หยุดไม่อยู่จริงๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-05-2013 14:36:53
เพราะมีตัวกระตุ้นน่ะสิถึงจะได้เห็นพัฒนาการคู่นี้
ถ้าไม่มีนี่คงรอไปอีกนาน
พระจันทร์ขี้ใจอ่อนมากกก
พี่ยะอย่าทำแต่หวงก้างรีบชัดเจนซะที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 25-05-2013 14:43:15
ม่ายยยยยยย  เค้าจะเอาพี่กร  :serius2:
เค้าเบื่อหนุ่มซึนแบบอิพี่ยะมากๆๆๆๆ  :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 25-05-2013 14:45:44
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 25-05-2013 15:09:39
เชียร์ให้พี่กรมาจีบพระจันทร์ดีกว่า  เผื่อคนแถวนี้จะได้เอาหินออกจากปากได้ซะที  ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับพระ่จันทร์

ไอ้นายเหวินจิ้งนี่คงอยากตายมาก  ถึงได้กล้ามาจับตัวพระจันทร์  แถมตอนนี้มีมังกรอีกตัวมาช่วยร่วมฆ่าด้วย เพราะบังอาจมาทำร้ายผู้มีพระคุณอย่างพระจันทร์
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 25-05-2013 15:14:33
 :katai3:โล่งไปเปลาะ รอตอนหวานๆของพี่ยะกะพระจันทร์ รู้ตัวก็ดีนะ ว่าไม่ใช่เป็นคนเดียวที่พระจันทร์จะพึ่งพาได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 25-05-2013 16:11:32
พี่ยะจะหวานกับน้องแล้วสินะ ... ถ้าพี่ยะไม่หวานจะเชียร์พระจันทร์กับพี่มังกรจริง ๆ นะ
นี่ปากแข็งมาหลายตอนแล้ว ถ้าไม่แสดงออกว่าห่วงหวงกันบ้างงานนี้คงต้องยกให้คนอื่นอย่างเดียว
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 25-05-2013 16:13:12
 :mew3:

พี่ยะเริ่มแสดงออกแล้วนะ

ช่วยเข้าใจตัวเองเร็วด้วยนะ

อยากอ่านตอนหวานๆแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-05-2013 19:18:19
ไงล่ะพี่ยะ อีกฝ่ายออกตัวแรงแซงทางโค้งซะขนาดนั้น
คราวนี้ยังจะปากหนักว่าเป็น"เด็กในปกครอง"อีกหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-05-2013 20:18:32
พี่หงส์น่ารักจริงๆ พระจันทร์อย่าน้อยใจดิ พี่ยะทำอะไรให้มันกระจ่างหน่อยดิพี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-05-2013 20:27:23
โถ่เอ้ยยย ไม่น่ามาขัดเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-05-2013 20:29:18
อ่านแล้ว มีความรู้สึกเดียวเลย


"กรูหมั่นไส้พี่ยะ" (ขออภัยที่หยาบคาย แต่มันอารมณ์นี้จริงๆ)  ขอบคุณค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-05-2013 20:50:10
หุหุ พี่ยะรู้ตัวแล้วยังนิเดี๋ยวก้อโดนแย่งไปหรอก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 25-05-2013 21:48:09
เอาแล้วๆๆ น้องจันทร์ So Hot  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 25-05-2013 22:30:03
ดีค่ะ มีคู่แข่งออกมาให้เห็นแบบนี้ พี่ยะจะได้กระตือรือร้นบ้าง   :angry2:

ไม่ใช่ซึนเงียบ แล้วปล่อยให้น้องจันทร์คิดเองเออเอง จนน้องเสียใจ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 25-05-2013 22:36:49
กรเข้ามาวุ่นวายคงทำให้ยะรู้ใจตัวเองสักทีว่ารู้สึกยังไงกับจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-05-2013 23:01:07
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 25-05-2013 23:03:51
หึงน้องล่ะสิ หึงล่ะสิ๊ !!

รีบๆทำคะแนนเลย ก่อนน้องพระจันทร์จะเปลี่ยนใจจจจจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-05-2013 23:07:09
มีเคลียร์ยาวแน่เลย น้องจันทร์

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 25-05-2013 23:38:40
มังกรนี่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาพี่ยะชั้นดีจริงๆ :hao6:


รอตอนหน้าค่ะ :)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 26-05-2013 00:22:51
ถูกใจเจ๊หงส์จริงๆ  :laugh3: น่ารักๆ

เด็กเขาชอบคิดมาก คุณพี่ยะก็รู้นี่นา แล้วทำไมยังชอบทำอะไรให้คิดไปคนเดียวอยู่เรื่อย ฮึ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 26-05-2013 11:06:00
จะรอนะครับ
แต่ระหว่างรอ...จันทร์เอาน้ำแข็งมาให้พี่ถูหลังให้ซิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: loveyy ที่ 26-05-2013 11:33:56
 o18  เริ่มมันแล้วสินะ พี่ยะจะทำไรก็รีบทำนะไม่งั้นช้าอดนะ  :z2: 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 26-05-2013 22:54:59
สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ในการทำงาน แล้วเสร็จและเรียบร้อยโดยไว

จะร้องไห้ไปกับน้องอ่ะสงสาร คงรู้สึกผิดมากอ่ะที่มีส่วนทำให้มีคนตาย ช่างเป็นเด็กที่จิตใจดีอะไรอย่างนี้ มิน่ามีแต่คนรักคนหลง พี่ยะทำตัวเป็นเจ้าของได้แบบว่ากินขาดมาก  :hao3: เล่นเอาคุณกรไปไม่เป็นเลย แอบสะใจเล็ก ๆ พี่ตี้มาขัดจังหวะสำคัญไปนะ  :z6: เกือบจะได้รู้แล้วเชียวว่า หงส์กับพี่ยะเป็นคู่หมั้นจริง ๆ หรือปลอม ๆ กันแน่ จะได้เคลีย ๆ กันไป  :เฮ้อ: ค้างคา  :katai1:

ทว่าตอนนี้หนูทำพี่ยะโกรธซะแล้วล่ะพระจันทร์จะเป็นไงบ้างล่ะเนี่ย  :ling3: ไม่อยากจะคิดอาจได้มีตบจูบ  :hao6:

อยากอ่านตอนหวาน ๆ บ้างไรบ้าง ตอนหลังๆ นี่เลือดสาดตลอด ไม่ก็เล่นเอาใจหายใจสั่นไปกับพระจันทร์ ชีวิตไม่มีความสงบสุขเอาซะเลย กลับบ้านมาพักผ่อนกับพี่ยะซะนะคนดี  :katai3:
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเน้อ  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 27-05-2013 00:49:45
จะรอนะครับ
แต่ระหว่างรอ...จันทร์เอาน้ำแข็งมาให้พี่ถูหลังให้ซิ

เอ่อ...มีคนฝากมาบอกว่า...

"ลูกปืนมั้ย!"  (เสียงจากที่อันไกลโพ้นนนนนน)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-05-2013 03:09:26
รักคนเขียน ^^
รักพระจันทร์ พระจันทร์น่ารัก ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 28-05-2013 14:39:25
เอ่อ...มีคนฝากมาบอกว่า...

"ลูกปืนมั้ย!"  (เสียงจากที่อันไกลโพ้นนนนนน)
ยอมตายครับ ขอแค่ได้ถูหลังจันทร์ :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 28-05-2013 15:05:05
ปวดหัวจริงๆ แต่ละึคนนี่ อมหินถ่วงทะเลกันหรือไร ปากหนักกันซะจริงเชียว!!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 28-05-2013 18:08:09
เข้่ามารอ จะวันพุธแล้วนะตัวเอง  :กอด1:


เดี๋ยวจะมาโพสบ่อย แปะกระทู้เดียวกันเลยละกัน

(http://upic.me/i/fl/5k1-7.jpg)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 29-05-2013 17:48:40
ไม่ได้เข้ามาอ่านเกือบอาทิตย์เข้ามาอีกทีได้อ่าน3ตอนรวดจุใจ หุหุ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-06-2013 19:53:15
สู้ ๆ  ๆ  ๆ   :mc4:


รอ รอ รอ รอ รอ   :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 02-06-2013 00:31:11
 :hao4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 02-06-2013 11:49:24
 :mew3: น้องจันทร์ พี่กร  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-06-2013 04:54:36
รอรอนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 03-06-2013 14:54:01
อ่านทันแล้วจ้า เพิ่งรู้ว่าหนูจันทร์มีลูกได้

สนุกค่ะ รตอนต่อไปนะจ๊ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 05-06-2013 00:10:15
 :mew2: :mew2:  เมื่อรั่ยจะมาต่อน๊า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 13 :>> [24/05/2013] PG.20
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 05-06-2013 17:41:15
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

มาติดตาม ตามติดด้วยอีกคน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 06-06-2013 08:15:19
พันธนาการ...รัก #14

   พระจันทร์กำลังเปิดเฟสไทม์คุยข้ามประเทศอยู่กับน้ำฟ้า ตอนที่คุณป้าแม่บ้านใหญ่เอานมอุ่นหวานๆมาให้พระจันทร์ดื่มก่อนนอน...

‘แล้วหลังจากนั้นยังไม่ได้คุยกับคุณยะอีกเหรอจันทร์’ น้ำฟ้าถามน้อง ซึ่งอีกฝ่ายส่ายหน้าให้เขาแบบเศร้าๆ ก่อนจะหันไปพนมมือไหว้ขอบคุณป้าแหม่มแล้วรับนมมาดื่ม

“ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะคุณฟ้า...พอกลับบ้านมาปุ๊บคุณยะก็ผลุนผลันออกจากบ้านไปที่ทำงานปั๊บ บอกว่ามีประชุม...ก็เห็นเลทมาได้ตั้งนานแล้วนะคะเพิ่งจะมารีบ ป้าก็พลอยเพิ่งรู้เรื่องทีหลังเขาจากคุณหนูพระจันทร์นี่แหละค่ะ” คุณป้าแหม่มนั่งลงตรงปลายเตียงข้างๆพระจันทร์แล้วตอบแทนเจ้าของห้องที่พยายามดื่มนมจนหมด

“เพราะจันทร์เป็นตัวก่อความวุ่นวายอีกแล้วใช่มั้ยครับป้าแหม่ม...” คนเพิ่งดื่มนมเสร็จเอ่ยพ้อตัวเองเบาๆ แต่ทำเอาคนฟังทั้งคู่ไม่สบายใจเลย

‘อย่าคิดมากเลยพระจันทร์ คุณยะเอ็นดูน้องพี่ออกจะตายไป เขาคงไม่ว่าอะไรจันทร์หรอก คงอาจมีเรื่องอยากตักเตือนนิดหน่อยแค่นั้น...มั้ง’ น้ำฟ้ายิ่งพูดพระจันทร์ก็ยิ่งดูแย่ เด็กหนุ่มพยายามหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อเตรียมตัวเตรียทใจรอรับพายุหนักจากเจ้าของบ้านที่กลับมาถึงบ้านได้ซักพักแล้ว

“อ๋อง...อ๋อง...” เสียงครางประหลาดของลูกหมาน้อยเรียกความสนใจจากพระจันทร์ได้โขอยู่ ชิวชิวที่นอนเลียขาหน้าของตัวเองอยู่บนเตียงรู้ใจเจ้านาย มันเดินเข้าไปคาบต้นคอของลูกหมาตัวน้อยออกมาจากตะกร้า แล้วส่งให้เจ้านายรับไปปลอบบนตัก

“เป็นอะไรไปตัวเล็ก...ยังไม่ง่วงอีก?” เด็กหนุ่มก้มลงหงายท้องเจ้าสัตว์เลี้ยงตัวเล็กบนหน้าขาขึ้น แล้วลงมือเกาพุงสีชมพูอ่อนนิ่มๆที่มีขนขึ้นปกคลุมบางเบา ชิวชิวพยายามไซร้หัวใหญ่โตของมันไปบนหน้าขาของพระจันทร์บ้างเพื่อแข่งกันเรียกร้องความสนใจจากไอ้ตัวเล็ก และมันก็พยายามสำเร็จเมื่อเจ้านายตัวน้อยยอมหันมาเกาพุงให้มันบ้าง

“วันนี้จันทร์เจอพี่หงส์แล้วนะพี่ฟ้า...เขาทั้งสวย ทั้งเก่ง ทั้งใจดี แล้วก็ที่สำคัญ...เขาเหมาะสมกับพี่ยะมากๆเลย” จู่ๆพระจันทร์ก็เอ่ยขึ้น ทำเอาคนอีกฟากของโทรศัพท์ที่กำลังปลุกปล้ำกับลูกชายตัวน้อยให้ใส่ชุดนอนอยู่บนเตียงทำหน้างงจัด ป้าแหม่มที่นั่งอยู่ข้างๆพระจันทร์จึงตอบแทน

“คุณหงส์คือ...คู่หมั้นของคุณยะน่ะค่ะ เขาหมั้นกันตั้งแต่สมัยจบมัธยมฯมาใหม่ๆ...คุณฟ้าคงจะยังไม่รู้จัก”

‘อ๋อ...’ น้ำฟ้าเอ่ยตอบรับ เขาหันไปมองหน้าพระจันทร์ที่ดูหงอยๆลงอย่างชัดเจนแล้วก็คิดแค่ว่า สงสัยคงจะโดนคุณหงส์อะไรนั่นแย่งซีนพี่ยะไปล่ะสิ...ทำหน้าเป็นหมาน้อยถูกทิ้งเชียว

   พอเห็นหน้าตาน้องชายเป็นอย่างนั้นแล้วน้ำฟ้าก็ไม่อยากพูดเรื่องเดิมๆอีก จึงเปลี่ยนไปถามสาระทุกข์สุขดิบอื่นๆแทน ป้าแหม่มที่พอดูออกเช่นกันจึงช่วยกันเลี่ยงประเด็นเดิมไปกับน้ำฟ้าด้วย...

   ผ่านไปไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดบทการสนทนาที่เริ่มจะออกรสออกชาดมากขึ้นของทั้งสาม ป้าแหม่มเป็นคนอาสาไปเปิดให้และก็พบว่าคนที่ยืนพิงไหล่อยู่ตรงกรอบประตูหน้าห้องพระจันทร์นั้นคือเจ้าของบ้านร่างสูงสุริยะมณฑลนั่นเอง...ออกจะดูแปลกตาสำหรับน้ำฟ้าไปนิดเพราะตอนนี้ผู้เข้ามาใหม่นั้นอยู่ในชุดนอนสีเทาหม่นๆเรียบร้อยเตรียมนอน

“เอ่อ...พี่ยะ มีอะไรรึเปล่าครับ...” เจ้าของห้องร่างบางที่นั่งเกาพุงเจ้าลูกหมาน้อยจนหลับปุ๋ยละเมอชักกระแด่วอยู่บนตักเป็นคนออกปากถามก่อน

“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยสั้นๆ แค่นั้นทั้งคุณป้าแหม่มและน้ำฟ้าก็รู้แกว ป้าแหม่มรีบขอตัวลงไปล้างแก้วแล้วก็ปิดบ้าน ส่วนน้ำฟ้าก็ขอวางสายเพราะตอนนี้คุณสามีร่างสูงโปร่งอาบน้ำเสร็จแล้วเขาต้องไปเช็ดผมให้ พอคนชวนพระจันทร์คุยทั้งคู่หายไปเรียบร้อยทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบทันที

   สุริยะมณฑลตบแผงคอเจ้าสัตว์เลี้ยงคู่กายเบาๆสองที มันก็อ้าปากหาวอย่างเกียจคร้านก่อนจะลุกออกเดินตรงเข้าหาพระจันทร์ ท่าทางคุกคามแบบนั้นไม่ต่างอะไรกับเจ้านายมันที่เดินตามหลังมาด้วยเลย

“กรร...” ชิวชิวพลิกกลับมานอนคว่ำพร้อมเอาขาหน้าไขว้ทับกัน ในคอส่งเสียงขู่ต่ำๆใส่คู่กัดที่เดินตรงเข้ามาอย่างไว้เชิงและเตรียมป้องกันเจ้านายเต็มที่ ถ้าหากอีกฝ่ายมีท่าทางอยากจะกระโจนใส่

   ทว่าซิมบ้ากลับเดินมาเลียขนที่พุงของลูกสุนัขตัวน้อยบนตักพระจันทร์แล้วก็ก้มลงใช้จมูกดุนให้ลูกหมาน้อยพลิกกลับตัวมานอนคว่ำ ก่อนที่ตัวมันเองจะใช้ปากคาบต้นคอเจ้าลูกหมาไปไว้ในตะกร้าผ้าอันเล็กที่พระจันทร์สละให้เป็นที่นอนชั่วคราว

“โฮก...” พอเสร็จซิมบ้าก็หันมาคำรามต่ำๆใส่เจ้าเสื้อโคร่งเผือกที่ยังนอนเกลือกกลิ้งยึดตักพระจันทร์เป็นที่พำนักแทนเจ้าลูกหมาน้อย อีกฝ่ายทำหูทวนลมแล้วก็หาวอ้าปากกว้างยืดแข้งยืดขาไม่สนใจ ซิมบ้าคำรามในคอต่ำๆอีกรอบก็เดินย่ำเท้าไปบนเตียงพระจันทร์แล้วตรงเข้างับหลังคอเจ้าเสื้อโคร่งเพื่อนยากแล้วลากให้ลงมาจากตักพระจันทร์บ้าง...ชิวชิวที่นอนสบายอยู่ดีๆก็โดนเจ้าสัตว์หน้าขนอีกตัวมาทำเหมือนตัวเองเป็นลูกเสือน้อยก็โมโห มันใช้ขาหน้าพยายามตะกุยไปด้านหลังแต่ก็ไม่ถึง จึงดิ้นเอาหางฟาดจนหลุดออกมาได้ เจ้าเสื้อโคร่งเผือกหันขวับมาเอาขาขวาหน้าตบลงไปที่หัวเจ้าสิงโตสองทีรวด ซิมบ้าคงขี้เกียจทะเลาะต่อมันจึงจัดการเอาขาหลังถีบเพื่อนจนหล่นจากเตียงพระจันทร์ดังแอ้ก...

“ซิมบ้า...ชิวชิว ไปนอนนอกห้อง” สุริยะมณฑลที่มองการกระทำของสองสัตว์เลี้ยงแสนรักที่ดูท่าจะแสดงความรักกันไม่เลิกแล้วก็ชักเหนื่อยใจ จึงออกปากไล่เสียงห้วน

   ซิมบ้าเหลียวมามองเจ้านายอย่างขอลุแก่โทษที่มันลากเพื่อนออกไปจากข้างๆตัวพระจันทร์ไม่สำเร็จ เจ้าสิงโตดำจึงพยายามตรงเข้าไปจะงับคอเพื่อนเพื่อจะลากออกจากห้องตามคำสั่ง ทว่าเสือโคร่งเผือกกลับขู่ฟ่อใส่อย่างเอาจริง มันมองไปที่สุริยะมณฑลแบบค้อนๆแล้วกระโดดขึ้นเตียงพระจันทร์ไปนอนอยู่ข้างตะกร้าลูกหมาแทน ซิมบ้าสะบัดหางไปมาไม่ค่อยพอใจที่เพื่อนนั้นแสนจะดื้อดึงเสียเหลือเกิน แต่ในเมื่อเพื่อนไม่ออกมันก็ไม่อยากจะกลายเป็นสิงโตโดดเดี่ยวที่ถูกทิ้งให้อยู่นอกห้องเพียงลำพัง สิงโตหนุ่มจึงกระโดดขึ้นเตียงไปนอนอยู่อีกฟากของตะกร้าลูกหมาตรงข้ามเพื่อนแทน ทำให้พื้นที่ว่างข้างพระจันทร์ที่นั่งอยู่ปลายเตียงนั้นโล่งขึ้นมาทันที

   สุริยะมณฑลเอามือสอดเข้ากระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งตามความเคยชิน ชายหนุ่มเดินไปทรุดนั่งลงตรงที่ว่างข้างขวาของพระจันทร์ เด็กหนุ่มขยับพื้นที่ให้เกิดช่องว่างระหว่างกันเล็กน้อยเพราะเมื่อครู่พี่ยะของเขานั้นตัดสินใจนั่งลงแบบแทบจะเกยกันเลยทีเดียว

“พี่ยะ...จะมาดุ เรื่องที่จันทร์ออกไปข้างนอกโดยไม่บอกวันนี้ใช่มั้ยครับ” เด็กหนุ่มถาม

“...” สุริยะมณฑลไม่ตอบ เอาแต่จ้องตรงไปที่กรอบรูปของพระจันทร์ที่ตั้งไว้เหนือทีวีตรงปลายเตียง ตรงนั้นมีกรอบรูปวางอยู่สองอัน อันหนึ่งเป็นภาพพระจันทร์ถ่ายคู่กับพี่สาวฝาแฝดที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ส่วนอีกภาพเป็นภาพใหม่ที่เจ้าของห้องตัวน้อยเพิ่งถ่ายไปเมื่อปีที่แล้ว เป็นภาพของพระจันทร์ น้ำฟ้า และหนูน้อยไวโอลินกำลังแข่งกันยิ้มแฉ่งให้กล้อง...

   ...คิดไปคิดมาแล้ว...พระจันทร์มีรูปกับคนอื่นที่อยู่ไกลกันตั้งมากมาย...

   ...แต่ทำไมกับคนที่อยู่ใกล้ตัว อยู่ด้วยกันทุกวันอย่างเขา...

        ...ถึงไม่มีแม้แต่รูปคู่ด้วยกันซักใบเลยนะ...

“คือ...เรื่องวันนี้จันทร์ผิดเองคนเดียว จันทร์ยอมรับผิดครับพี่ยะ...พี่ยะอย่าโทษพี่ตี้เลยนะ จันทร์เป็นคนขอร้องอยากออกไปนั่งรถเล่นเอง...แต่ไม่คิดเลยว่า...”

“ไปไกลจังเลยนะ...” สุริยะมณฑลขัดคำ “...ถึงเกาลูน ความคิดใครล่ะ...”

“จะ...จันทร์เอง จันทร์อยากไปเอง...” ...ยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียวนี่แหละ แม้ว่าต้นความคิดที่จะไปเกาลูนนั้นจะไม่ใช่เขาก็เถอะ

“งั้นเหรอ”

   ชายหนุ่มเอ่ยแค่นั้นแล้วก็เงียบ พออีกฝ่ายเงียบพระจันทร์ก็เงียบตาม เขาไม่คิดจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน เด็กหนุ่มจึงนั่งก้มหน้ามองมือตัวเองเฉยๆ รอให้สุริยะมณฑลเป็นฝ่ายเอ่ยปากต่อว่าต่อขานตัวเองก่อน นึกในใจว่าเขาจะไม่มีเปิดปากเถียงซักแอะให้ได้ยิน...ทว่าสิ่งที่ได้ยินต่อมากลับไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวังไว้

“พระจันทร์...ที่อยากไปเกาลูน เพราะอยากจะไปหาไอ้มังกรมันใช่มั้ย”

   จบคำถามพระจันทร์ก็ได้แต่เงยหน้าสบตาคนพูดที่มองลงมาด้วยสายตาคมกริบ เด็กหนุ่มส่ายหน้ารัวๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆอีกฝ่ายถึงถามแบบนี้

“พี่ยะถามทำไม” พระจันทร์ออกปากถามเสียงเบา

“พี่ถามไม่ได้เหรอ...เรากับไอ้กรมีความลับต่อกันอะไรอยู่รึไง” สุริยะมณฑลย้อนกลับ

“...” พระจันทร์ไม่ตอบแต่กลับส่ายหน้าแรงๆอีกที รู้สึกเหมือนคำถามที่ได้ยินมันรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายไม่ไว้ใจกันอย่างไรไม่รู้...ยิ่งพอมารู้ว่าพี่ยะกับคุณกรไม่ถูกกันมันก็ยิ่งทำให้คิดว่าคำถามนั้นมันแปลไปว่าพี่ยะกำลังคิดว่าเขากำลังเข้าข้างคุณกรหรือเป็นสายให้คุณกรไปแล้ว

“คิดอะไรอยู่ พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยซักคำ...ทำไมต้องทำตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้แบบนั้นด้วย” สุริยะมณฑลเอ่ยพลางเชยคางอีกคนให้หันมามองหน้า พระจันทร์ตัวน้อยน้ำตาปริ่ม ยึดแขนเสื้อนอนอีกคนเอาไว้แน่น พยายามกลั้นน้ำตาให้ไหลกลับไป

           ...ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆว่าทำไมช่วงสองสามปีมานี้เขาถึงได้เป็นคนขี้แยขนาดนี้ เอะอะอะไรนิดก็ร้องไห้ มีเรื่องอะไรกระทบใจหน่อยก็มีน้ำตา...ทำนิสัยเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกวันแล้วนะเรา

“พี่พูดตรงๆนะจันทร์ พี่ไม่ชอบให้เราไปหามัน แล้วก็ไม่ชอบมากๆที่จันทร์จะไปรู้จักสนิทสนมพูดคุยอะไรกับมันด้วย...”

“พี่ยะกับคุณกร...โกรธกันเรื่องอะไร”

“เรื่องนั้นจันทร์ไม่ต้องรู้หรอก จันทร์ตอบพี่มาดีกว่า...ว่าเราไปรู้จักไปเจอกันตอนไหน...เจอกันก่อนที่เจาจะเจอกับพี่ใช่มั้ย”

   ยิ่งเจอคำถามพระจันทร์ยิ่งงง ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนต้องไม่ชอบใจกับแค่การที่เขาไปคุยกับเพื่อนคนหนึ่งในไม่กี่คนที่เขารู้จัก

“จันทร์ไปเจอพี่กรบาดเจ็บอยู่ใกล้ๆกับโรงพยาบาลของพี่ดาว จันทร์ก็เลยโทรเรียกพี่หมอเชนทร์ให้มาช่วย หลังจากนั้น...จันทร์ก็เลย...ไปคอยดูแลเขาอยู่ที่ห้องผู้ป่วย...”

“จะไปดูแลมันทำไม แขนขามันก็ไม่ได้ขาด...เรื่องอะไรที่จันทร์จะต้องไปคอยดูแลมันด้วย”

“ก็ตอนนั้นคุณกรไม่มีญาติที่ไหน! จันทร์สงสารเขา...เราเป็นคนไทยเหมือนกัน แถมเขายังมาโดนยิงอีก จันทร์ก็เลย...”

“ใจอ่อน...สงสารว่ามันไม่มีญาติ เลยอยากจะทำตัวเป็นคนรู้จักที่มากกว่าญาติกับมันใช่มั้ย”

“ไม่ใช่...เราเป็นแค่คนรู้จัก เราเป็นแค่เพื่อนกัน แค่นั้นเอง...” พระจันทร์เอ่ยเสียงอ่อน ตกใจเล็กน้อยกับสายตาแข็งกร้าวของอีกคนที่มองมา แต่ทว่าพอเขาตอบประโยคสุดท้ายออกไปจบก็เหมือนอีกฝ่ายจะมีนัยน์ตาที่อ่อนลงเล็กน้อย ปลายนิ้วเรียวผอมที่เกาะเกี่ยวปลายเสื้ออีกคนไว้จึงค่อยๆคลายออก แต่กลายเป็นว่าคนที่กำลังจะโดนปล่อยกลับขยับรวบมืออีกฝ่ายเอาไว้ในอุ้งมือแทน

“พระจันทร์...พี่อนุญาตให้เราเป็นได้แค่ ‘คนรู้จัก’ กับมันเท่านั้น แค่เพื่อนพี่ก็ห้าม...”

“...พี่ยะไม่มีเหตุผล” พระจันทร์ตัดพ้อเบาๆพร้อมกับหลบสายตา อีกฝ่ายจึงบังคับอีกคนให้เงยหน้าขึ้น

“...มีสิ...เหตุผล...” สุริยะมณฑลเอ่ย จ้องสบดวงตาหวานที่ยิ่งดูซึ้งมากขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายมีหยาดน้ำตามาคลอเอ่อเตรียมล้นออกมาได้ตลอดเวลา ไม่เข้าใจจริงๆว่าพระจันทร์ต้องทำท่าจะร้องไห้เพราะอะไร เพราะไม่พอใจที่เขาไปกีดกันคนทั้งคู่ หรือว่าน้อยใจที่เขาไม่ยอมรับความสัมพันธ์ที่อาจจะเกินเพื่อนไปของพระจันทร์กับไอ้มังกร

             ...แต่เขาไม่ชอบใจจริงๆนี่ ที่เห็นอีกฝ่ายไปพึ่งพิง ไปทำท่าสนิทสนมกับไอ้หมอนั่นขนาดนั้น...

“...เหตุผลของพี่...พี่จะโชว์ให้จันทร์ดู...”



หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 06-06-2013 08:17:33


   ภาพในหัวของพระจันทร์เริ่มเบลอ ยามเมื่อคนนั่งข้างๆค่อยก้มหน้าลงมาหา...รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่คลอเคลียแผ่วเบาอยู่ที่แก้ม มันเป็นกลิ่นหอมน้ำทะเลอ่อนๆ กลิ่นอาฟเตอร์เชวฟที่พี่ยะชอบใช้...

   ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นว่าให้หลับตา...พระจันทร์ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาต้องยอมทำตามคำพูดนั้น...และชั่วเสี้ยววินาทีที่พระจันทร์มองเห็นแต่ความมืด ประสาทสัมผัสภายนอกก็ดูเหมือนจะไวขึ้นมาก โดยเฉพาะ...ที่ริมฝีปาก

   แรงกดดันรุนแรงแต่ทว่านุ่มนวลเริ่มขึ้นที่ตรงนั้น แรงกดตรงท้ายทอยจากปลายนิ้วใหญ่ของอีกฝ่ายบังคับให้พระจันทร์ต้องแหงนเงยหน้าขึ้นรับรสสัมผัสที่อีกฝ่ายบังคับป้อนให้...คราแรกพระจันทร์ตกใจจนต้องลืมตา แต่พอเห็นสายตาคมของอีกฝ่ายที่ลืมมองเขาอยู่ก็ต้องหลับตากลับลงไปอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเองตกใจจนลืมต้านทานการกระทำนี้...หรือเพราะว่าลึกๆแล้ว...เขาเองก็ไม่ได้คิดต่อต้าน แต่กลับต้องการจูบนี้เหมือนกันกันแน่...

   ซิมบ้ากับชิวชิวนอนปัดหางใส่กันไปมาก่อนจะผงกหัวขึ้นมองเจ้านาย เจ้าสองสัตว์ใหญ่ก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่าเจ้านายสองคนกำลังทำอะไรกัน...เห็นแค่เจ้านายคนเล็กกำลังมีท่าทางอึดอัดคล้ายหายใจไม่ออก แต่เจ้านายคนใหญ่กลับกำลังดูมีท่าทางมีความสุขมากเสียเหลือเกิน มันสองตัวจึงหันกลับมามองในตะกร้าแล้วผลัดกันเลียขนให้เจ้าลูกหมาน้อยกันตัวละแผล่บสองแผล่บก่อนจะเอนหัวลงซบหมอนนอนขู่ในลำคอใส่กันแผ่วๆ

   สุริยะมณฑลคลายแรงกดที่ริมฝีปากลงเหลือเพียงจูบซับไปแผ่วๆ พระจันทร์ตัวน้อยหอบหายใจฮึกฮักอยู่ในคอ คนรุกรานเห็นดวงตากลมโตฉ่ำน้ำตาที่ช้อนขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อแล้วก็อดไม่ได้ต้องก้มลงไปไซร้จมูกคลอเคลียไปมาอยู่ข้างแก้มซ้ำอีก

   ...ทำไมถึงได้ดูน่ารักน่าใคร่ไปเสียทั้งตัวแบบนี้นะเด็กคนนี้...

“พี่ยะ...เราทำแบบนี้...ไม่ดี...มันผิด” พระจันทร์พูดไปสะอื้นไปฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ พอหายใจคล่องคอก็เริ่มต่อว่าเขาเลยเชียว แต่สุริยะมณฑลกลับพอใจในคำพูดพวกนั้นของพระจันทร์

          ...เพราะมันแปลว่าพระจันทร์ไม่ได้รังเกียจรอยจูบของเขา...

         ...เพียงแต่อาจยังตกใจและไม่ชินแค่นั้นเอง...

“เราทำอะไรไม่ดี...? พี่ไม่เห็นว่าเราจะทำให้ใครเดือดร้อนเสียหน่อย เราไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ได้ไปขโมยของๆใครเขานี่...” สุริยมณฑลเอ่ยบอก พระจันทร์ส่ายหน้าหนักๆ เขาพยายามจะก้มหน้าหลบตาแต่ก็ถูกอีกช้อนปลายคางให้เงยกลับมาสบกันจนได้

“แต่พี่กำลังทำร้ายหัวใจของคนอื่น...พี่ยะมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ทำแบบนี้...มันไม่ดีต่อพี่หงส์” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกเสียงเครือ ยอมรับล่ะว่าตอนนี้ในหัวใจจู่ๆก็มีแต่ความรู้สึกผิดเข้ามาเกาะกุมเสียจนอึดอัดไปหมด...ไม่ได้รู้สึกไม่ดีหรือรับไม่ได้ที่โดนพี่ยะจูบเลยซักนิด

“แล้วยังไง...หงส์ก็ส่วนหงส์ จันทร์ก็ส่วนจันทร์...หงส์เขาไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยาก” ชายหนุ่มเอ่ย ตอนนี้ในหัวใจของเขารู้สึกกระชุ่มกระชวยราวกับตอนแตกเนื้อหนุ่มแล้วเพิ่งหัดริรักสาวเป็นครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น รอลุ้นกับปฏิกริยาตอบกลับของอีกคนยิ่งกว่าลุ้นผลประกอบการคาสิโนปลายปีเสียอีก

   พระจันทร์พยายามกดคางก้มหน้างุด สองมือน้อยที่เขายึดไว้พยายามบิดให้หลุดจากการเกาะกุม แต่แรงเด็กตัวแค่นี้น่ะหรือจะสู้แรงเขาได้ ชายหนุ่มออกแรงบังคับนิดหน่อยก็โอบกอดพาพระจันทร์ขึ้นไปนอนที่หมอนใบเดียวกันบนเตียงได้แล้ว

“หิ้วตะกร้าลงไปนอนข้างล่างไป...คืนนี้ฉันจะนอนกับพระจันทร์บนเตียงนี่ พวกแกห้ามมาเกะกะเด็ดขาด” สุริยะมณฑลฝืนกอดร่างพระจันทร์ให้ซบลงกับอกแล้วจ้องตาบอกเจ้าสิงโตตัวใหญ่ให้พาเพื่อนและตะกร้าใบจิ๋วออกไปให้พ้นที่ทางบนเตียง

   ซิมบ้าอ้าปากหาวพลางบิดขี้เกียจเล็กน้อยแต่ก็ยอมคาบตะกร้าให้ลงไปวางที่พื้นด้วยกันแต่โดยดี ส่วนชิวชิวกลับมีอาการขู่กรรโชกเล็กๆแต่พอเห็นเพื่อนหน้าขนตัวใหญ่พอกันแยกเขี้ยวใส่ก็ยอมค่อยๆไต่ลงจากเตียงตามลงไป

“พี่ยะไปไล่ซิมบ้ากับชิวชิวทำไม...” เด็กเอี้ยวคอได้เล็กน้อยก็เหลือบมองสองสัตว์เลี้ยงที่ผลัดกันเลียกล่อมลูกหมาในตะกร้าให้หลับต่อ สุริยะมณฑลก้มลงหอมปอยผมเล็กที่ช้อนติดมือขึ้นมาได้เบาๆแล้วตอบ

“ก็คืนนี้พี่อยากนอนกับพระจันทร์กันสองคน...ทำไม รังเกียจพี่เหรอ...” ชายหนุ่มถาม

“...เปล่า ไม่ได้รังเกียจ...แต่” ...แต่สายตาพราวระยับแบบนั้นที่มองกันทำเอาพระจันทร์ขนลุก และใจเต้นไม่เป็นส่ำ...ไม่เคยเลยที่พี่ยะจะมองกันด้วยสายตาหวานฉ่ำขนาดนี้ แถมยังมีท่าทีที่พยายามจะเข้ามาจูบเขาอยู่ตลอดเวลาอีกแน่ะ

“ไม่ได้รังเกียจ...แต่อะไรครับ ตกใจที่พี่...” เว้นวรรคไปเล็กน้อยเพื่อก้มลงสัมผัสแผ่วๆลงบนริมฝีปากอีกคนด้วยริมฝีปากตัวเองแล้วเอ่ยต่อ “...ทำแบบนี้กับจันทร์ หรือว่าอะไร...”

“...” พระจันทร์ไม่ตอบ มันอายสุดแสนจะอาย ไม่เข้าใจการกระทำของอีกฝ่ายเลยซักนิด จะว่าเป็นจูบปลอบขวัญก็ไม่น่าใช่ เพราะความรู้สึกที่ได้รับมามันมีความสนิทเสน่หามากกว่านั้น...

   ...นี่เขาเป็นอะไรไป...พอใจที่โดนพี่เขาจูบงั้นหรือ...

   ...หรือว่าเราจะ...ชอบ...เขา...มากกว่าแค่พี่ชายร่วมบ้านและผู้ปกครองของตัวเองเท่านั้นกันแน่!

“พระจันทร์ จำเอาไว้นะ...พี่จูบจันทร์แล้ว ก็เท่ากับจันทร์เป็นของพี่...” สุริยะมณฑลเอ่ย...สองแขนแข็งแรงช้อนร่างบอบบางเข้ามากอดไว้แนบอกตัวเองแน่น...ในหัวผุดขึ้นมาแต่ภาพที่คนในอ้อมกอดกำลังถูกมือของไอ้กรแตะต้อง แล้วยังคำพูดและท่าทางสนิทสนมกันแบบที่เขาเองก็ไม่เคยได้จากพระจันทร์อีก...

   ...บอกตรงๆว่าเขาอิจฉา...อิจฉามากด้วย...ที่ต้องมารับรู้ว่ามีผู้ชายคนอื่นได้รู้จักเด็กในปกครองของตนเองก่อนที่เขาสองคนจะได้เจอกัน...

   ...ยังมีอีกซักกี่คนกันนะที่ได้รู้จักกับพระจันทร์ก่อนเขา...

   ...แต่ช่างเถอะ...ต่อให้พวกมันจะมีมากแค่ไหน..ก็แค่คนที่มาก่อน...

   ...เพราะว่าเขา...จะเป็นคนสุดท้ายที่พระจันทร์จะอยู่ด้วย...

   ...เขาจะต้องได้เป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่พระจันทร์จะให้ความสนิทสนมรู้จัก...

        ...และรัก...ไปจนตลอดชีวิต...

“...ของๆพี่ทุกชิ้นพี่ไม่เคยปล่อยให้มันหาย...ไม่เคยให้ใครได้ใช้ซ้ำ...แล้วในเมื่อตอนนี้จันทร์เป็นของพี่แล้ว...พี่ก็ขอห้าม ไม่ให้พระจันทร์ไปพูดคุยหรือทำความรู้จักกับผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนอีก...”

“...พี่ยะไม่มีเหตุผล!”

“...ถ้าพี่ไม่อนุญาต เข้าใจมั้ย...”

   สิ้นคำสั่งศาล จำเลยตัวน้อยก็ได้แต่ยอมก้มหน้ารับคำพิพากษา จะไปอุทธรณ์อะไรเขาได้ล่ะ ก็พี่ยะเล่นตัดสินเสียตัวเองเป็นศาลฎีกาสูงสุดไปแล้วนี่...
 
------------------------------------  - -- --   - - --- -    --   - -         -

to be continue...
   



 :mew3: :mew2: :mew1: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 06-06-2013 08:26:43
เอ๊าจิ้ม กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด




////////////////////////////////////

พี่ยะปากแข็ง ขี้แกล้ง แอบซึน


คลุมเคลือนะ ทำแบบนี้ ถึงจะพูดแบบนั้นให้น้อนจันทร์ฟัง แต่ก็ไม่ได้ยืนยันสถานะ ได้แน่นอน


ว่าน้องจันท์เป็นอะไรเกินเลยพี่น้องผู้ปกครองกับพี่นะ :z3:




สนุกสมการรอคอยจริงๆคะ มาลงให้วันพุธจริงๆด้วย  o18 แต่พุธคนละอาทิตย์ฮ่าๆ


รอตอนต่อไปค่า จิ้มเป็ด กด+ให้แบ้วค่า ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 06-06-2013 08:43:03
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย พี่ยะโมเมอ่ะ แค่จูบ แล้วบอกว่าพระจันทร์เป็นของตัวเองเฉยเลย ขี่ตู่มากกกกกกกก
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 06-06-2013 09:04:34
 :hao6: :hao6: :hao6:  เด๋วพระจันทร์ไปเรียนมหาวิทยาลัยนะ คงมีหนุ่มๆสาวๆมาตามแน่ ๆ
 พี่ยะเตรียมตัวไว้เลย หึหึ  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 06-06-2013 09:25:39
พี่ยะไม่มีเหตุผล :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-06-2013 09:26:44
พี่ยะ ไม่เคลียเลย ทำแบบนี้พระจันทร์จะรู้มั้ยว่าคิดงัยอยู่ แล้วคู่หมั้นตัวเองอีก :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 06-06-2013 09:43:36
กรี๊ดดดดดด พี่ยะรุกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 06-06-2013 09:48:29
ซิมบ้า กับ ชิวชิว น่ารัก .... :o8:
พี่ยะ กับ พระจันทร์ จูบกันแล้ว  เย้ ๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 06-06-2013 10:04:11
เอิ่ม...ไม่พูดไปให้เคลียร์ล่ะ ว่าไม่ได้รักหงษ์ จะถอนหมั้น
จะมากั๊กไว้ว่า ต่างคนต่างอยู่ทำไม พูดราวกะจะปกครองสองเมียอย่างนั้นแหละ

(หรือดิฉันใจร้อนแทนน้องจันทร์ไปหน่อย?)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 06-06-2013 10:11:35
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


to be continue...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 06-06-2013 10:13:33
 :ling1: ค้างคายังไงก็ไม่รู้ เหมือนอารมณ์ยังไม่จบ อยากให้มีต่ออ่ะ  :mew2: พระจันทร์ช่างเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายเหลือเกิน เชื่อฟังคำบังคับของพี่ยะสุด ๆ จนน่าสงสาร แต่ก็ดีแล้วล่ะจ้ะ เพราะเฮียแกหึงแรงมาก อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตและสวัสดิภาพ(ของคนอื่น)ถ้าไปกระตุ้นให้เกิดอาการเข้า

รอตอนที่พี่ยะจะได้เป็นเจ้าของพระจันทร์จริง ๆ แบบเต็มตัว

แล้วหงส์นี่เป็นไงมาไงล่ะเนี่ย อยากรู้อ่ะ

คิดถึงน้ำฟ้ากับหนูน้อยไวโอลินอ่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 06-06-2013 10:30:13
พี่ยะที่รัก พี่ควรจะเคลียร์เรื่องคุณหงษ์กับน้องให้เสร็จก่อนนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 06-06-2013 10:51:44
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ.......
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 06-06-2013 10:54:09
กรี๊ดดด ชอบฉากที่ซิมบ้ากับชิวๆหยอกกันสุดๆ >///<
พี่ยะใจร้ายอะ คำพูดไม่เคลียร์แถมยังเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวอีกตั้งหาก
แบบนี้จันทร์ก็น่าสงสารแย่ซิ ชิ ระวังเถอะปากแข็งไม่รู้ใจตัวเองแบบนี้ คุณมังกรจะคาบน้องจันทร์ไป
พี่ยะมีคู่หมั้นอยู่แล้วจะให้น้องจันทร์มีความสุขได้ยังไง ไปเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนดีไหม
ชักหมั่นไส้พี่ยะเอาแต่ทำให้น้องจันทร์เสียใจ เฮ๊ออออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 06-06-2013 11:06:10
พี่ยะเป็นคนแก่ที่ตีเนียนที่สุดในสามโลก
คิดจะเอาเปรียบน้องก็ทำเลยอย่างงั้นเหรอ
ว่าแต่เค้าคิสกันแล้วววววววววววววว  :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 06-06-2013 11:15:47
 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:กรี้ดดดดดดดดดมาต่อแล้ว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 06-06-2013 11:49:15
พี่ยะโครตเผด็จการอ้ะ ...

แต่ชอบมากค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

แต่คุณหงส์นี่ยังไม่เคลียร์เลยอ้ะ เซ็งๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-06-2013 11:56:58
จันทร์ส่วนจันทร์ หงส์ส่วนหงส์
สรุป  จันทร์=เมียเก็บ สินะ  เฮ้อ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 06-06-2013 12:03:55
พี่ยะใจร้าย -^-

หึงน้อง แต่ก็ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนซักที~~~~
บู่ววววววววววว
 :m31: :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-06-2013 12:58:16
ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอีกหน่อยแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-06-2013 13:15:22
ไม่พอใจพี่ยะ เพราะพี่ยะไม่มีเหตุผล เหตุผลที่บอกน้องมันง่อยมากเกินไป
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 06-06-2013 14:13:09
ตอนหน้าจะมีNCมั้ยหนอ จิ้นล่วงหน้าไว้ก่อน อร๊ายยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 06-06-2013 14:45:09
+ให้ค่าาาาา :hao5:
ดีใจน้ำตาไหลพราก คุณแพทมาต่อให้แล้วววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 06-06-2013 15:36:16
ขนาดจูบเค้าไปแล้วนะยังปากแข็งพูดไม่เคลียร์อยู่นั่น
ระวังเถอะน้องได้ไปมหา'ลัยเมื่อไรจะหนักกว่านี้อีกเราว่า
นี่แค่คนเดียวพี่ยะยังเป็นไปได้ขนาดนี้  :laugh: สะใจดี
ชอบเหล่าบรรดาองครักษ์สี่ขาของพระจันทร์ตัวน้อยจัง
ถ้าอีกฝ่ายไม่ใช่พี่ยะนะอย่าหวังว่าจะได้อยู่ใกล้น้องจันทร์เลย
ขนาดเป็นพี่ยะทั้งสองตัวยังมีท่าทีอิดออดขนาดนี้ :laugh3:
นี่ก็เรียกว่าเป็นครอบครัวได้เหมือนกันนะเนี่ย :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 06-06-2013 15:53:27
เป็นเอามากอ่ะ คุณผู้ปกครอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 06-06-2013 19:04:54
เอ่อ...คุณยะนี่ช่างเป็นคูณหนูที่เอาแต่ใจซะจริง
ปล.ถ้าไอ้สามตัวไม่อยู่ในห้องด้วยนี่ คุณยะจะหยุดแค่จูบไหมหนอ :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 06-06-2013 20:23:58
รักเขาก็ไม่บอกนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 06-06-2013 20:24:32
น่ารักทั้ง2คู่เลย  :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-06-2013 20:54:42
สั้นๆ นะพี่ยะ โครตเก็นแก่ตัง ถึงจะเดาความสัมพันธ์ของหงส์กับพี่ยะออกว่าเป็นอย่างไร


แต่สุดท้ายหงส์ก็ได้ชื่อว่า คือคู่หมั้นพี่อยู่ดี  และสิ่งที่ทำกับน้อง เท่ากับยัดเยียดคำว่าชู้หรือมือที่สามให้น้องนะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: phenomintna ที่ 06-06-2013 22:02:59
 :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 06-06-2013 22:09:25
อ๊ากกกกกกกกก พี่ยะบุกแล้วเว้ย ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 06-06-2013 22:15:40
พี่ยะปากแข็งอะ พูดจากำกวมเดี๋ยวน้องก็เข้าใจผิด
ไม่ได้ใจเจ๊เลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-06-2013 22:59:50
พี่ยะแกล้งพระจันทร์อะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 06-06-2013 23:14:16
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 07-06-2013 01:15:39
ยะไม่ค่อยเผด็จการเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 07-06-2013 01:45:33
 :mew2: :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-06-2013 07:09:02
พี่ยะโคตรเปรี้ยวเลย แค่ได้จูบไม่ได้หมายความว่าต้องยอมหมดนะยะ
มันจะว่าหวานก็หวานนะ
แต่เรื่องหงส์ถึงจะรู้คราวๆว่าไม่ได้ชอบกันแต่ถ้าแต่งกันจริง
สนับสนุนให้พระจันทร์หนีนะ
ไปหาหล่อๆเก๋ๆในรั้วมหาลัยมะ แซ่บ เอาให้พี่ยะขาดใจตาย ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-06-2013 19:58:56
เพลียกะอิพี่ยะจริงๆ
ช่วยไปเคลียร์ตัวเองก่อนจะมากินออิหนูจันทร์จะดีกว่ามั้ย o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 07-06-2013 23:22:54
พี่ยะไม่เคลียร์เลย    :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 09-06-2013 00:07:12
ตามมาจาก คุณแม่ครับผม น่ารักมาก อ่านไปยิ้มไป :เฮ้อ: :เฮ้อ:  บ้าเปล่าว่ะกูเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 09-06-2013 00:56:39
กรี๊สสสสสสสสสส ไม่ได้เข้าเล้าตั้งนานนนนนนนนนน
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ แต่ก่อนก็ตามติดคุณแม่ครับผมมาตลอด
น้ำฟ้า หนูลิน ตะวันอีก มันแบบหนุกอ้ะ!!
เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ชอบมากกกๆๆๆๆๆๆๆ อ่านกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อเลย
ชอบผลงานของพี่มากเลย สนุกทุกเรื่องทุกตอนจริงๆ
ยิ่งเรื่องนี้คาดว่าจะติดหนักว่าเดิม555555 ชอบชอบชอบบบบพระจันทร์
เป็นความลับที่น่าตื่นเต้นมาก มีเลือดต้องมีมดลูกต้องท้องได้ใช่ม่ะ โอ้ยยยยยย โครตชอบบ!!
มาต่อเร็วๆนะอยากอ่านตอนจบแล้วเนี้ย ฮ่าฮ่าาาา
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆน้าาาา จะติดตามไปตลอด
เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณจริงๆสำหรับนิยายดีๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: MixsinDee ที่ 09-06-2013 01:23:17
พี่ยะไมชัดเจนเลยนะ  :angry2: ทำไมแบบนี้ล่ะ กั๊กหรอ ??  :ling3:
บอกจันไปเลยว่ารุ้สึกงัย ??  :serius2: เดี๋ยวจันหายอิก ก็มาวุ่นวายหา :katai1:


มาต่อเร็วๆ เน้อจ้าววว :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 09-06-2013 12:26:14
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


อ่านจนตาเปียก  ฉากเลิฟซีนมาแล้ว !!!

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 10-06-2013 11:33:20
สุดยอดด.. หวานฉ่ำ ชื่นใจ @_@

อ่านไปเขินไป คริคริ ชอบจัง
รอตอนต่อไปคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-06-2013 19:46:09
โอ๊ยพี่ยะอยากให้น้องเป็นไรก็บอกน้องไป

คลุมเครือชะมัดอ้ะ !!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 15-06-2013 14:56:59
รอนะคะ :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 16-06-2013 21:59:57
พี่ยะไร้เหตุผลล
แต่ก็ชอบบบ   :mew1:
น้องจันทร์น่ารักจริงๆๆ  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 18-06-2013 06:31:51
ตามมาทันแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 18-06-2013 11:23:12
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 18-06-2013 21:56:58
 :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 19-06-2013 22:05:36
เข้ามารอพี่ยะกับพระจันทร์ :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 20-06-2013 09:14:13
พี่ยะ เริ่มทำหวานกะ น้องจัมทร์ แล้ว

น่ารักอ่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: railay ที่ 20-06-2013 09:39:35
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: arun ที่ 22-06-2013 21:13:36
คาดว่าที่จริงพระจันทร์ไม่ใช่เด็กออสทีติก แต่เป็นโรคบ้างอยู่ (ที่อาจจะท้องได้) ว่าแต่อ่านมาถึงตอนนี้เกลียดพี่ยะไงก็ไม่รู้ ไม่รู้จักดูแลหงส์ข้างกายดีๆๆ เลย ไม่ยอมบอกความจริงสักที ปล่อยให้พระจันทร์คิดว่า อยากยุให้พระจันทร์หนีไปจริงๆๆ
ป.ล. ชอบเรื่องนี้และคุณแม่ครับผมมาค่ะ รออ่านตอนต่ออยู่นะค่ะ มาไวๆๆ ละ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 26-06-2013 18:25:57
มารอ พี่ยะ กับ น้องจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 29-06-2013 01:07:40
 :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 29-06-2013 08:25:18
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 03-07-2013 08:43:48
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:


 :katai1: มนค้าง :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 03-07-2013 08:52:38
 :z13: คนบ้านนี้เค้ากลับมารึยังคะ  :กอด1:

รอจะครบเดือนแล้วน๊า  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 03-07-2013 09:24:57
มารอตอนต่อไปจ้า  :mc4: ฉลองครบ 1 เดือนพอดี

ต้องมา  ยาว ๆ  นะ ชดเชยช่วงเวลาที่ขาดหายไป ทำให้คิดถึงพี่ยะกับพระจันทร์มาก ๆ   :ruready
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 03-07-2013 09:51:10
รอ  พระจันทร์กับพี่ยะ  ทุกวันเลย 
เมื่อไรจะมานะ   คิดถึงๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-07-2013 10:38:29
รออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 04-07-2013 15:32:44
หมาหวงก้าง  สมภารกินไก่วัด สินะ สินะ สินะ พี่ยะจะเขมือบน้องจันทร์แล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 04-07-2013 15:36:32
คิดถึงน้องจันทร์แล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 04-07-2013 15:57:57
คิดถึงพี่ยะกับน้องจันทร์ เข้ามาเฝ้าทุกวัน ก็ยังไม่มา :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 06-07-2013 09:04:17
 :mew2:  อาจจะฟังดูงี่เง่าไปนิด แต่อยากบอกว่าเราเข้ามาดูทุกวันที่ว่างเลยนะ พอรอมาครบเดือนเลยอยู่เฉยไม่ได้ มันหนาว ๆ ร้อน ๆ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว ยังไงก็ยังป็นกำลังใจในการเขียนเรื่องนี้ต่อไปนะคะ รวมถึงเรื่องที่คนเขียนกำลังทำอยู่ตอนนี้ด้วย (คงกำลังยุ่งน่าดูสินะ) เข้าใจหัวอกคนทำงานเลยล่ะ สู้ ๆ นะคะ  :yeb:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 06-07-2013 13:27:32
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-07-2013 10:40:38
พันธนาการ...รัก  #15


           วันรุ่งขึ้นคำสั่งศาลก็แทบเป็นโมฆะ เมื่อมังกรลงทุนตื่นเช้าแล้วบึ่งรถข้ามเกาะมาหาพระจันทร์ถึงบ้านที่วิคตอเรียพีค สุริยะมณฑลที่แอบยื้อเวลานั่งทานอาหารเช้าจนออกจากบ้านสายกว่าปกติถึงขั้นสั่งให้ตี้เฉินพาพระจันทร์ไปขังเอาไว้ในห้องแล้วห้ามปล่อยตัวลงมา ทว่าความดื้อดึงของคนตัวเล็กที่ใครๆก็รู้กิตติศัพท์กันดีอยู่ทั้งบ้านก็เอาชนะความเผด็จการณ์นั้นได้อย่างง่ายดาย แล้วก็กลายเป็นคนแรกที่วิ่งถลาลงบันไดหน้าบ้านมาที่รถคาดิแลคสีบรอนซ์เทาเสียอย่างนั้น

“...มาทำอะไร บ้านแกอยู่ฝั่งเกาลูนไม่ใช่รึไง...” สุริยะมณฑลที่เดินตามมาติดๆคว้าท่อนแขนเล็กเอาไว้มั่นก่อนดึงให้มาหลบอยู่ด้านหลังตัวเอง สายตาดุๆถูกส่งไปให้เจ้าของฉายาหยางเฟิ่งของตัวเองว่าอย่าบังอาจทำตัวระริกระรี้ไปกับมังกรหนุ่มๆตัวอื่น...เพราะพระจันทร์รู้ดี อย่าทำให้เขาโกรธตั้งแต่ยามเช้าจะดีที่สุด

“ฉันจะมารับพระจันทร์ออกไปข้างนอก จำได้ว่าพระจันทร์เคยบอกว่าชอบดอกลิลลี่มาก...วันนี้ผมก็เลยจะมารับไปดูสวนดอกลิลลี่ด้วยกัน กำลังบานสวยเลยนะพระจันทร์” สองประโยคท้ายคนพูดจงใจมองสบตากับคนตัวบางหลังร่างคนตัวใหญ่พร้อมมอบรอยยิ้มเป็นมิตรให้ พระจันทร์ยิ้มตอบบางเบาผิดกับใบหน้าถมึงทึงของคนที่ยืนบังพระจันทร์อยู่แล้วก็ถูกเมินออกจากการสนทนาอย่างสมบูรณ์แบบ

“คิดจะมาหาเรื่องฉันก็บอกมาตรงๆ...ไม่ต้องเอาพระจันทร์มาเป็นข้ออ้าง” คราวนี้หนุ่มเจ้าของบ้านจงใจย้ายร่างพระจันทร์กลับมาไว้ด้านหน้าแล้วกอดแสดงความเป็นเจ้าของพร้อมปฏิเสธแบบเด็ดขาด

"เปล่า ฉันไม่มีเหตุผลจะต้องบึ่งรถมามีเรื่องกับแกแต่เช้าแบบนีหรอก ฉันต้องการคุยกับพระจันทร์...สองต่อสอง...ตามประสาคนสนิทที่รู้จักกันมาก่อนแก..." มังกรเอ่ยบอกสบายๆพร้อมค่อยๆสาวเท้าขึ้นบันไดบ้านมาทีละขั้น

"ตี้เฉิน พาพระจันทร์กลับเข้าบ้าน...แล้วห้ามปล่อยออกมาเด็ดขาด จนกว่าฉันจะสามารถเด็ดหัวไอ้หมาขี้ขโมยนี่เสร็จเสียก่อน" ไม่ทันขาดคำ ตี้เฉินก็คว้าเข้าข้อศอกพระจันทร์ได้ก็ออกแรงดึงเบาๆอย่างสุภาพ แต่เด็กหนุ่มกลับสะบัดแขนหนีแล้ววิ่งลงบันไดไปสองขั้น หมายใจจะไปยืนขวางหน้ามังกรไว้ไม่ให้พี่ยะทำร้ายแขกใหม่ได้

         ทว่าเด็กหนุ่มกลับต้องชะงักเท้าอยู่แค่บันไดขั้นแรกแล้วก็ร้องเหวอออกมาอย่างตกใจ เนื่องเพราะมีสิงโตและเสือตัวใหญ่วิ่งมาจากไหนไม่ทราบโผล่พรวดเข้าขวางหน้าพระจันทร์ พร้อมแยกเขี้ยวข่มขู่ใส่ผู้มาใหม่ที่ยกปืนมาส่องเพื่อป้องกันตัวเองตามสัญชาตญาณ

"...สิงโต!...กับ...เสือ...งั้นเหรอ" มังกรอุทาน สายตาแน่วแน่จับจ้องอยู่ที่สองสัตว์หน้าขนตัวใหญ่ขนาดพอๆกับลูกช้างนิ่งๆ

"ฮืมมม..." ซิมบ้าร้องขู่อยู่ในลำคอ

"กรรรร..." ชิวชิวก็ร้องรับเป็นลูกคู่

       ทั้งสองสัตว์เดินสวนสนามกันตรงบันไดหน้าพระจันทร์ ปลายหางก็กวัดแกว่งคอยกันไม่ให้พระจันทร์ลงไปเข้าใกล้แขกที่มาใหม่ได้

"ซิมบ้า ชิวชิว!  กลับเข้าบ้าน..." พระจันทร์เอ่ยร้องบอกสองสัตว์เลี้ยง แต่กลับถูกเมินสนิท รวมถึงเจ้านายร่วมอีกคนที่ยืนซ้อนเขาอยู่ด้านหลังนี่ด้วย

"กลับไปซะ...แล้วอย่ามาที่นี่อีก ฉันจะถือเสียว่าวันนี้แค่มีหมาหลงทางเดินผิดบ้านเข้ามาก็แล้วกัน"

"พี่ยะ! อย่าพูดแบบนั้นกับพี่กรนะ..อย่างน้อยเมื่อวาน...เขาก็ช่วยชีวิตจันทร์ไว้"

           ปลายเสียงในตอนท้ายบวกกับสายตาอ่อนโยนที่พระจันทร์ส่งไปให้มังกรทำเอาสุริยะมณฑลต้องกำมือแน่น โทสะภายในกายแล่นริ้วขึ้นมาจากไหนไม่รู้มากมาย มากจนอยากจะฆ่าไอ้คนที่ยิ้มรับสายตานัั้นจากพระจันทร์ทิ้งซะเดี๋ยวนี้ แล้วก็ลากคนส่งยิ้มกลับเข้าไปล่ามติดไว้กับเตียงด้วยโซ่เส้นที่หนาที่สุด...

           อยากทำ...แต่ก็ไม่ได้ทำ เมื่อคำพูดต่อมาของพระจันทร์มีอิทธิฤทธิ์ปัดเป่าอารมณ์โกรธของเขาไปได้จนแทบหมด

"แต่...คือ จันทร์คงไปกับพี่กรไม่ได้หรอกครับ พอดีวันนี้จันทร์นัดกับเพื่อนไว้ที่มหาวิทยาลัย เขานัดสัมภาษณ์เพิ่มเติมแล้วก็เอาเอกสารทุนน่ะครับก็เลยจำเป็นต้องไป...ขอโทษด้วยนะครับ" พระจันทร์เอ่ยบอกพร้อมยกมือไหว้คนที่อาวุโสกว่า เพื่อแทนทั้งคำขอบคุณที่อุตส่าห์จะมารับไปเที่ยวและขอโทษที่เขาไม่สามารถตอบรับคำนั้นได้จริงๆ

"มีนัดไปมหา'ลัยงั้นเหรอ เอาสิ...เดี๋ยวพี่ไปส่ง" มังกรยังคงยิ้มรับแถมยังส่งสัญญาณปลดล็อกรถรออีกต่างหาก

"เอ่อ...คือ..."

"จะไปทำไมไม่บอก" สุริยะมณฑลเอ่ยพร้อมกับคว้าข้อมือคนตัวบางที่ยืนอยู่ตรงกลางลากให้ขึ้นมายืนบนขั้นบันไดเดียวกัน "...ถ้าจะไปมหา'ลัยเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง...ไม่ต้องไปรบกวนให้ 'คนอื่น' เขาต้องเดือดร้อนไปด้วยหรอก..." สุริยะมณฑขัดคำพูดเรียบๆ

"เอ่อ...แต่วันนี้คุณหยางมีประชุมกับลูกค้านะครับ" ตี้เฉินรีบพูดพร้อมเดินมาดักหน้าเจ้านาย แต่ร่างสูงสง่่าในชุดสูทของอาร์มานี่เพียงปรายตากลับมามองแล้วตอบไปสั้นๆว่า

"ยกเลิกให้หมด...วันนี้ทั้งวันฉันไม่ว่าง"

"แต่...! คุณหยางครับ ลูกค้าวันนี้เป็นหุ้นส่วน..." ตี้เฉินยังคงพยายามทำให้เจ้านายคิดทบทวนและมีเหตุผลกับการกระทำกะทันหันของตัวเองให้มากกว่านี้ ทว่าชายหนุ่มเจ้าของบริษัทยังคงยืนยันคำสั่งเดิม

"ถ้าไม่ยกเลิก...นายก็เข้าประชุมแทนฉันไปก็แล้วกัน...ฉันอนุญาตให้นายไม่ต้องตามพระจันทร์หนึ่งวัน...วันนี้ ฉันจะดูแลเขาเอง"

           พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ก้มมองคนที่เขาคว้าจับข้อมือเอาไว้ไม่ยอมปล่อย อีกฝ่ายเงยหน้ามองเขาตาโต

           ...รู้ดีว่าท่าทางแบบนี้คงกำลังตั้งใจจะปฏิเสธ...

           ...แต่อย่าหวังเลยว่าจะทำสำเร็จ...ทั้งซิมบ้าและชิวชิวก็อยู่ข้างเขา...และนี่มันก็ในอาณาเขตเขา ไม่มีอะไรที่เขาอยากจะทำแล้วจะไม่ได้ทำ...

           ...และแน่นอนว่าไม่มีอะไรที่อยากได้...แล้วไม่เคยได้!

"ไปขึ้นรถ" เขาบอกสั้นๆ พระจันทร์มีอาการขัดขืนอยู่บ้างในตอนแรก แต่พอโดนสายตาดุๆจากเขาส่งไปให้หน่อยก็ยอมเดิมตามมาแต่โดยดี มีเสียงโวยวายจากไอ้มังกรไล่หลังตามมาเล็กน้อย ดังคลอมากับเสียงตี้เฉินที่กำลังร่ายยาวถึงตารางการประชุมของเขาวันนี้ไม่หยุด...

         ขอเอาแต่ใจตัวเองซักวันมันคงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...เพราะตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดสำหรับสุริยะมณฑลมันหนีไม่พ้นการง้อคนหน้างอที่นั่งคาดเข็มขัดนิรภัยตรงเบาะข้างๆนี่น่ะสิ...ง้อ ทั้งๆที่เขาเองไม่เห็นว่าตัวเองทำอะไรผิด

"เลิกทำหน้างอแล้วก็หันมามองพี่...พระจันทร์" ชายหนุ่มเอ่ย

         พระจันทร์ที่ยังคงมองส่องหลังเพราะเห็นว่ามีรถคาดิแลควิ่งตามมาติดๆค่อยถอนสายตามามองคนขับรถข้างตัว

         ...คนเอาแต่ใจ...ที่จู่ๆนึกจะลากเขาไปไหนมาไหนก็ทำ เสมือนว่าเขาเป็นสุนัขที่เจ้านายจะจูงสายปลอกคอไปไหนก็ได้งั้นล่ะ

"...แล้วก็หยุดประท้วงพี่ด้วยการเงียบด้วย..." สุริยะมณฑลเอ่ยต่อ เมื่อสามารถพาสายตาอีกฝ่ายให้หันมามองตัวเองจนได้ และความเงียบที่เกิดขึ้นในรถมันทำเอาเขาเริ่มจะปวดหัวตงิดๆ

"...ความผิดของเรายังไม่หมด...ไปเรียกมันว่าพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ มันไปเป็นญาติฝ่ายไหนของเรากัน..." คนพูดยังคงไม่ยอมรับว่าตัวเองเริ่มทำตัวพาลแบบเด็กๆเสียแล้ว

"พี่กรเป็นผู้มีพระคุณของจันทร์...จันทร์เรียกพี่ก็ไม่เห็นแปลกนี่ครับ ก็เหมือนที่จันทร์เรียกพี่ยะไง...ทั้งๆที่พี่ก็..."

"พี่ก็...? อะไรพระจันทร์ พูดมาให้จบ..." อาการพูดค้างๆคาๆของพระจันทร์พาเอาสุริยะมณฑลอยากจะเหยียบเบรกแรงๆแล้วล็อกรถขังตัวเองกับคนข้างตัวเอาไว้ แปลงสถานที่ให้กลายเป็นห้องสอบสวนพิเศษ เพื่อเค้นเอาคำพูดภายในใจของจำเลยผิวขาวนี่เสียให้เกลี้ยง...

          ...แต่สุดท้ายก็ทำไม่ลง เมื่อสมองลองคิดคำนวณดูแล้วพบว่า...ผลที่ได้จะไม่คุ้มเสียเอา...

"ไม่มีอะไรหรอกครับ..." สุดท้ายพระจันทร์ก็ตอบคำตอบพื้นๆออกมาอย่างที่คิดไว้

          สุริยะมณฑลเหลือบมองคนพูดเล็กน้อยแล้วก็หันกลับไปให้ความสำคัญกับการขับรถต่อ ฝ่ามือหนาที่วางอยู่บนเกียร์ค่อยๆเลื่อนมากอบกุมฝ่ามือบางข้างที่อยู่ใกล้ๆไปจับ ค่อยๆถ่ายทอดความห่วงใยผ่านไปในการสัมผัสนั้นว่า...ที่เขาทำลงไปทั้งหมดก็เพราะว่าหวง...และห่วงพระจันทร์ดวงนี้คนเดียว... ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้อีกฝ่ายต้องมานั่งหน้ามุ่ยอยู่แบบนี้เลย

          พระจันทร์ชายตามองเขาเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมาแผ่วๆ ดูเหมือนว่าพระจันทร์จะเข้าใจและรับรู้ความรู้สึกของเขาผ่านการสัมผัสนั้นจริงๆ เพราะคนผิวขาวนอกจากจะไม่ชักมือออกแล้ว ยังพูดเบาๆตอบกลับด้วยน้ำเสียงแกมตัดพ้อมาว่า...

"...ก็พี่ยะน่ะ ทำไมชอบเอาแต่ใจจริงๆเลย นึกจะพาออกมาก็ลากมา...จันทร์ยังไม่ได้หยิบเอกสารอะไรติดมือมาด้วยเลย..."

"ก็พี่ไม่ได้ตั้งใจนี่ แค่อยากพาจันทร์ให้ออกห่างจากไอ้หมอนั่นให้ได้มากที่สุดเท่านั้นเอง...จะให้พี่เลี้ยวกลับไปเอาให้มั้ย"

"ไม่เป็นไร จันทร์หยิบกระเป๋าบัตรประชาชนติดมือมา...คิดว่าจะน่าจะพอมั้ง"

          พระจันทร์หยิบกระเป๋าสตางค์ใบสีครีมที่ได้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้วจากโรสมาเปิดดู เช็คซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าบัตรประชาชนของตัวเองยังอยู่ในนั้น ช่องเสียบบัตรที่อยู่ภายในอัดเต็มแน่นไปด้วยบัตรเครดิตวงเงินสูงลิ่วจากทุกธนาคารทั่วเกาะฮ่องกง บัตรพวกนี้เข้ามาอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของพระจันทร์หลังจากวันเกิดของเขาหนึ่งวัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ใกล้ครบระยะเวลาหนึ่งปีแล้ว...ที่พระจันทร์ไม่เคยหยิบพวกมันออกมาใช้เลยแม้แต่ครั้งเดียว...เพราะพระจันทร์ถือว่าบัตรเงินทั้งหมดนี่ไม่ใช่ของตัว พี่ยะเพียงแค่เอามาฝากไว้ที่เขาเท่านั้น...เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเอามาใช้จ่าย...แม้ว่าหลายครั้งที่เขากลับจากการออกไปซื้อของกับป้าแหม่มก็ดี หรือพี่ตี้ก็ดี พี่ยะก็มักจะชอบบอกว่าซื้ออะไรมา ทำไมเงินในบัญชีไม่เห็นจะพร่องลงไปเลย...

        ...เฮ้อ...เรามันก็แค่คนอาศัย...แค่อยู่วุ่นวายแลกข้าวแลกน้ำทำตามที่เขาสั่งแค่นั้นก็ไม่อดตายแล้ว...ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินเลยซักนิดเดียว...

        ...ก็ทุกสิ่งที่พระจันทร์อยากได้...เขาไม่เคยต้องร้องขอ...อีกฝ่ายก็มักจะหามาให้อย่างรู้ใจกันได้ทุกครั้งน่ะสิ...

"...จันทร์คงจะรังเกียจเงินของพี่มากใช่มั้ย...ขนาดค่าเทอมมหา'ลัย จันทร์ยังรังเกียจที่จะให้พี่จ่ายให้เลย..."

"พี่ยะ! อย่าพูดแบบนี้อีกนะ..." พระจันทร์รีบปิดกระเป๋าสตางค์ฉับแล้วยัดลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม หันไปนั่งหันข้างมองอีกคนเต็มตา พร้อมหงายฝ่ามือที่โดนกุมเอาไว้ให้สอดนิ้วคล้องมือใหญ่เอาไว้ได้อย่างถนัด "...จันทร์ไม่เคย...ไม่กล้าด้วยซ้ำที่จะรังเกียจ จันทร์แค่ไม่อยากให้พี่ยะต้องมาสิ้นเปลือง...เสียเงินกับคนที่ไม่ใช่ญาติอย่างจันทร์โดยใช่เหตุ..."

          ...เอี๊ยดดด...!

           เสียงล้อรถบดถนนดังลั่นทั่วลานจอดรถของมหาวิทยาลัยแห่งชาติฮ่องกง...รอบลานมีรถจอดอยู่ไม่มาก สุริยะมณฑลจึงดริฟท์ตัวรถให้เข้าซองแบบไม่ต้องกลัวหัวท้ายจะไปปัดกับรถใครเข้า...

"พูดออกมาได้ยังไงพระจันทร์...สิงโตกำพร้า เสือกำพร้า...พี่ยังเลี้ยงได้...แล้วกับพระจันทร์แค่คนเดียว...ทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้"

          พระจันทร์ก้มหน้านิ่ง...เข้าใจได้เองว่าคิดถูกแล้ว...ตัวเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสัตว์ที่อีกฝ่ายสงสารแล้วเก็บมาเลี้ยงจริงๆสินะ

"...แล้วก็ห้ามคิด...ว่าพี่มองเราเทียบเท่ากับพวกซิมบ้าชิวชิวด้วย..." สุริยมณฑลดักความคิดอย่างรู้ทัน "ถึงเราจะไม่ได้เป็นญาติ หรือมีอะไรที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด...แต่เราก็กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันได้นะพระจันทร์..."

"...จันทร์...ไม่เข้าใจ พี่ยะหมายความยังไง..."

"...ก็ดูอย่างฟ้ากับตะวันสิ...ตอนนี้พวกเขาคือ 'ครอบครัว' เดียวกัน...ทั้งๆที่เมื่อก่อน พวกเขาก็เป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกันเสียด้วยซ้ำ...เหมือนอย่างเราตอนนี้ไงพระจันทร์...ที่เมื่อก่อนก็เป็นแค่คนที่ไม่รู้จัก แต่สุดท้ายเราก็กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน..."

         ...ให้พระจันทร์เป็นคนในครอบครัวของพี่ยะ...ในสถานะอะไรกันล่ะ...

"แต่...พี่ฟ้ากับคุณตะวันเขาเป็นครอบครัวเดียวกันได้ ก็เพราะ...เพราะพวกพี่ทั้งสองคนเขารักกัน...แล้วที่สำคัญ...เพราะพวกเขามีหนูลิน...ก็เลย..."

"...จันทร์ก็รีบมีลูกให้พี่ซักคนสิ...เราจะได้เป็น 'ครอบครัว' เดียวกันซักที...เหมือนฟ้ากับตะวันไง..."

"พี่ยะ...เพ้อเจ้อน่า..." แว่บนึงที่พระจันทร์หลบสายตาวูบ ก่อนจะบีบมือที่จับกันเอาไว้แรงๆหนึ่งที สุริยะมณฑลหัวเราะในลำคอแผ่วๆเมื่อเจออาการหน้าแดงซ่านของอีกคนบนผิวแก้ม

"...พี่ล้อเล่น แต่ถ้าได้จริงๆพี่ก็ยินดีรับผิดชอบนะจันทร์..."

         ใบหน้าหล่อคมหันมาสบตาพระจันทร์ในระยะประชิด แววตาขี้เล่นหลังแว่นเลนส์สีชาทำเอาหัวใจพระจันทร์สั่นไหว...

         ...คำพูดนั้นมันแค่ล้อเล่น...เขาแค่ล้อเราเล่นจริงๆนะพระจันทร์...

"...ถ้าจันทร์มีลูกกับพี่...แต่ไม่มีความรัก...จันทร์ก็ไม่ถือว่าเราคือครอบครัวเดียวกันหรอกนะครับ..."

"แล้วพี่บอกจันทร์เมื่อไหร่...ว่าพี่ไม่ได้รัก..."

"...พี่ยะ...หมายความว่่ายังไง..."

"...ก็จริงๆแล้วพี่...ระ..."

         ...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
 
         เสียงเคาะกระจกรถที่มาขัดจังหวะได้พอดิบพอดีนั้นเป็นของมังกร...ชายหนุ่มเอารถเข้ามาจอดในซองช่องถัดไปจากสุริยะมณฑล แล้วก็รีบลงจากรถมาเคาะเรียกคนในรถอีกคันทันที เมื่อเห็นว่าตัวรถเข้ามาจอดนิ่งสงบอยู่สักครู่ใหญ่แล้ว แต่ไม่มีการขยับเคลื่อนไหวใดๆของคนในรถให้เห็นผ่านฟิล์มดำมืดของตัวรถเลย

         พระจันทร์ขยับกระพริบตาราวเพิ่งได้สติ เด็กหนุ่มก้มลงมองมือที่จับกันไว้กับสุริยะมณฑลก่อนจะค่อยๆดึงออกมาช้าๆ พระจันทร์เกี่ยวผมข้างแก้มขึ้นทัดหูแล้วเปิดประตูรถลงไปก่อนทันที...ทิ้งใครอีกคนให้มีอาการมองเหม่อ และเก็บเกี่ยวไออุ่นจากการสัมผัสมือเล็กๆน้อยๆเมื่อครู่อยู่เพียงลำพัง


------------------------------  -- --  --     -     - --               -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [07/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 07-07-2013 10:41:28

            โรสชะเง้อคอมองเพื่อนที่ถูกเดินขนาบข้างมาด้วยสองหนุ่มหุ่นนายแบบ คนหนึ่งแลดูหล่อเข้ม คุ้นหน้าคุ้นตาดีว่าเคยมารับมาส่งเพื่อนเขาอยู่บ่อยๆ ทว่าอีกหนึ่งหนุ่มที่เดินตีคู่มาอีกด้านนี่สิ ที่โรสไม่เคยเห็นเลย...แต่ทว่าทั้งความสมาร์ทและความหล่อ เท่ห์ ดูดี สูสีกันมากเลย...ดูซิน่ะ แม่รุ่นพี่สาวปากแดงคนนั้นมองเหลียวหลังเสียจนเทกระจาดกล่องอุปกรณ์แต่งหน้าของหล่อนเสียเกลี้ยงเลย

            ...แล้วโถ...ดูหน้าเพื่อนตัวดีของเธอสิ...เดินตัวลีบเล็กก้มหน้างุดๆมาเชียว...ไม่ต้องกลัวไปหรอก โดนเธอแซวแน่ๆ กินควบสองไม่ยอมแบ่งกันเลย...

"โรส..." พระจันทร์เรียกเพื่อนเมื่อเดินมาถึง เด็กสาวรูปร่างสูงโปร่งยกนิ้วชี้ดันแว่นสายตาที่ตกลงมาที่ปลายจมูกให้กลับไปอยู่ที่เดิม มุมปากยกหยักยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวให้ผู้ใหญ่อีกสองคนที่เพื่อนหล่อนพามาด้วยเพื่อเป็นการทักทาย แล้วหันมาฉีกยิ้มกว้างเป็นสองเท่าให้เพื่อนตัวน้อยที่ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย แต่ส่วนสูงกลับน้อยกว่าหล่อนตั้งเกือบห้าเซนต์แน่ะ

"Who are they? (พวกเขาเป็นใครเหรอ)"

"...My bro and friend... (พี่ชายฉันกับเพื่อนน่ะ)" พระจันทร์ตอบ

"Your friend? (เพื่อนเธอเหรอ)"

"...kind of...well, my bro's friend...lovely friend. (ประมาณนั้นล่ะ เอ่อ...จริงๆแล้วเขาเป็นเพื่อนของพี่ชายฉัน...เพื่อนรัก)" พระจันทร์กระซิบบอก

"Oh! Ok...I see... (โอ้! โอเค ฉันเข้าใจแล้ว)" เป็นเพื่อนกันมาสองปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเพื่อนตัวน้อยนั้นพูดประชด

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโรส...เป็นเพื่อนลูน่าค่ะ" ภาษาไทยสำเนียงแปร่งถูกส่งให้สองร่างสูงใหญ่ที่ยืนเยี้ยงอยู่ด้านหลังพระจันทร์ ก่อนที่คนพูดจะปรับโหมดให้กลับเป็นภาษาจีนฮ่องกงที่ตัวเองถนัดเหมือนเดิมเมื่อหันกลับมาถามเพื่อนตัวเล็กอีกครั้งว่า "...ถ้างั้นเมื่อลูน่ามาแล้วเรารีบเข้าไปกันเถอะ ไหนล่ะเอกสารที่ฉันให้ไป เอามารึเปล่า..."

        พระจันทร์ตัวน้อยส่ายหน้าให้เพื่อน ปลายหางตาหันไปค้อนให้หนุ่มร่างสูงที่มาเป็นสารถีให้เขาวันนี้ก่อนตอบ

"ไม่ได้เอามา...หยิบติดมาแค่บัตรประชาชน"

"ว้า...แย่จริง แต่ไม่เป็นไร วันนี้เขาแค่นัดมาสัมภาษณ์เพิ่มเติมเฉยๆ ค่อยมาเซนต์รับทุนวันหลังก็ได้มั้ง..." โรสบอก พระจันทร์พยักหน้าถี่ๆเกาะแขนเพื่อนเตรียมจะพากันออกเดินไปยังห้องสัมภาษณ์ที่โรสผู้ซึ่งมาถึงก่อนได้ไปดูเอาไว้แล้ว

          ทว่าก่อนไปพระจันทร์ยังแอบเหลียวหลังหันมามองสองหนุ่มที่ยังยืนกันอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน

          มังกรในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสีดำเพิ่งจะถอดแว่นกันแดดออกแล้วทรุดลงนั่งที่ม้านั่งตัวที่โรสเพิ่งลุกออกมา ส่วนสุริยะมณฑลในชุดเสื้อสูทสีดำทับเสื้อสีเทาอ่อนยังคงยืนเอามือซุกกระเป๋ากางเกงและมองเขาอยู่ พระจันทร์ทันสบตากับพี่ยะของตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะโดนเพื่อนฉุดแขนเข้าห้องไป

          ในใจรู้สึกปวดหน่วงๆนิดหน่อย...เรื่องที่ตัวเองมาแอบสอบโดยไม่บอกเขา แล้วยังต้องให้เขาเป็นคนพามาส่งถึงมหาวิทยาลัยอีก ทั้งๆที่พี่ยะก็อาจจะไม่พอใจและยังเคืองเรื่องที่พระจันทร์ปิดบังอยู่อีกก็ได้...นึกอยู่ในใจว่าคืนนี้จะยอมเป็นเด็กดี ตามใจพี่เขาเสียหน่อย ให้ทำอะไรก็จะทำให้...พี่ยะคงรู้ ว่าพระจันทร์ไม่มีเจตนาไม่ดีที่ปิดบังกัน...

----------------------  - -- ---      - -       --        -

"ไอ้ยะ ถามจริงๆ...แกกับพระจันทร์รู้จักกันได้ยังไง" มังกรเอ่ยปากถามคนตรงหน้าที่ยืนเอาหลังพิงเสาแล้วหันมองออกไปนอกอาคารเรียน คนถูกถามปรายตาหันมามองคนที่ทำลายความเงียบไม่ตอบอะไร

"เฮ้ย...คนนี้ฉันมั่นใจว่าฉันเจอเขามาก่อนแกแน่ เพราะฉะนั้นถ้าแกไม่ได้ไยดีอะไรเขา...ฉันขอ..."

"...เขาคือหยางเฟิ่งของฉัน...นี่ไม่ใช่ข่าวลือ แต่มันคือเรื่องจริง...พูดแค่นี้แกคงเข้าใจ"

"ไม่...ฉันไม่เข้าใจ" มังกรเอ่ยตอบทันควัน มือหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้เตรียมจะจุดสูบ "...พูดแบบนี้แล้วแกจะเอาน้องสาวฉันไปไว้ที่ไหน..."

"พูดแบบนี้หมายความว่าแกยอมให้หงส์แต่งงานกับฉันแล้วงั้นเหรอ..."

"หึ...ถ้ามันจะทำให้ฉันได้ตัวพระจันทร์มา ฉันยอม..."

          มังกรเอ่ยได้แค่นั้นก็โดนสุริยะมณฑลกระชากคอเสื้อขึ้นมา ส่วนสูงที่ไม่ต่างกันมากทำให้มังกรสามารถสับข้อมือสุริยะมณฑลให้ปล่อยออกจากคอเสื้อเขาได้อย่างง่ายดาย

"อย่ายุ่งกับพระจันทร์อีก...ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน..."

"หึ...คนขี้ใจอ่อน ขี้สงสารอย่างแก ฉันยังงงมาจนถึงทุกวันนี้ ว่าแกขึ้นมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไง...คนอย่างแกจะทำอะไรฉันได้วะ...กับไอ้คนที่ไม่มีปัญญา แม้แต่จะมาแย่งเมียตัวเองคืน..."

"ไอ้กร!" เส้นสติความอดทนขาดผึง สุริยะมณฑลตะบันหมัดหนักๆลงบนใบหน้าหล่อเท่ห์ของอีกคนทันที

"ไอ้หมาลอบกัด แกมันก็ดีแต่ได้ของเหลือเดนจากคนอื่นไปตลอดนั่นล่ะ...ผู้หญิงคนนั้นเมื่อสิบปีก่่อนฉันจะถือเสียว่าให้ทานหมามันก็แล้วกัน...หึ หญิงร่านกับเพื่อนชั่วอย่างแกมันก็เข้ากันดีไม่ใช่รึไง"

"มึง...!" มังกรสะบัดแขนต่อยกลับเข้าสันกรามคนที่คร่อมร่างอยู่ด้านบนคืนไปหนึ่งหมัด เรี่ยวแรงพอๆกันส่งผลให้ร่างของสุริยะมณฑลกระเด็นไปกระแทกเข้ากับสันเสา ทว่าชายหนุ่มในชุดสูทดำกลับไม่แสดงอาการเจ็บใดๆออกมาเลย

"...ถ้าแกมีสติ และรักยายนั่นมากพอ...ยายนั่นคงไม่มาให้ท่าฉันถึงที่หรอก แกไม่ได้รักผู้หญิงแก่แดดคนนั้น ทำไมฉันจะดูไม่ออก...หึ แต่ก็สมกับเป็นแกดี พอเห็นผู้หญิงเขามีความสุขอยู่กับฉันก็ยอมเป็นฝ่ายถอยห่างไปเอง...คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกรึไงวะ ทำไมไม่มาแย่งคืนไป ถ้าคิดว่าตัวแกแน่จริง!...ถุ้ย แล้วก็โกรธฉันหาว่าฉันไปแย่งเมียแกมา...ทั้งๆที่ยายนั่นมันเป็นฝ่ายเข้าหาฉันก่อนเพราะแกนั่นแหละที่ไม่มีปัญญามารั้งเอาไว้เอง!"

"แล้วจะให้ฉันรั้งยายงูพิษที่คาบข้อมูลบริษัทของฉันเอาไปขายให้เพื่อนชั่วอย่างแกไว้ทำไม...ที่ฉันโกรธแกจนถึงทุกวันนี้ เพราะฉันเกลียดวิธีอยากเอาชนะของแกจนทำได้ทุกอย่าง แม้แต่การมุดอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิง...ฉันกับแกเราแข่งกันอย่างยุติธรรมมาโดยตลอด...และฉันเคยคิดว่าแกคงจะเป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อกับฉันได้เหมือนอย่างที่พวกพ่อเคยพูดไว้..." สุริยะมณฑลยันศอกเข้ากับผนังแล้วลุกขึ้นยืน มือกำหมัดแน่นเพื่อยับยั้งอารมณ์เมื่อระเบียงของอาคารเรียนชั้นนี้ยังมีนักศึกษามุงกันอยู่ไกลๆ ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่...เพราะพระจันทร์อาจจะเดือดร้อนกับการกระทำของเขาได้...

"...แล้วฉันก็ยังเคยคิด ว่าเราอาจจะเป็นทั้งเพื่อนและคู่แข่งที่ดีได้ในอนาคตเหมือนอย่างที่พ่อของฉันกับแกเป็น...แต่เมื่อสิบปีก่อนแกเล่นกับความรู้สึกของเพื่อนอย่างฉันมากเกินไป...จนตอนนี้ฉันไม่สามารถไว้ใจให้แกเป็นเพื่อนฉันได้อีก..."

"เดี๋ยวก่อน...แกพูดถึงเรื่องอะไร ใครคาบข้อมูลอะไรมาให้ฉันวะ..." สายตามังกรที่มอง 'อดีต' เพื่อนมีแววไม่เข้าใจฉายชัดออกมา แต่สุริยะมณฑลกลับทำใจให้เชื่อว่านั่นคือความจริงไม่ลง

"กลับไปขุดศพยายนั่นขึ้นมาถามความจริงเอาสิ...หมัดเมื่อกี๊ ฉันถือว่าเป็นการต้อนรับการกลับมาของแก...ในฐานะคู่แข่ง 'ทางธุรกิจ' ของฉันอย่างเต็มตัวก็แล้วกัน และหวังว่าแกจะไม่เล่นอะไรชั่วๆลับหลังฉันเหมือนอย่างที่เคยทำล่ะ"

"ฉันไม่เคยทำอะไรลับหลัง...ถ้าหมายถึงเรื่องที่ฉันหิ้วยายนั่นขึ้นเตียงแกก็รู้เห็นทุกอย่างนี่หว่า แต่เป็นแกเองไม่ใช่เหรอที่วางเฉยไม่ทำอะไร..." มังกรถามกลับ เมื่อสิบปีก่อนเขายอมรับว่าได้สนองตอบเรื่องบนเตียงกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเพื่อนเข้าจริงๆ แต่ก็เป็นเพราะยายนั่นมันมาอ้าขารอเขาเองอยู่บนเตียงก่อน ตอนนั้นเขาทำไปเพราะอยากเอาชนะ และคิดว่ายายคนนั้นจะเหมือนสาวๆคนอื่นที่ผ่านมาของเพื่อน ซึ่งปกติพวกเขาก็แบ่งกันใช้อยู่อย่างลับๆมาโดยตลอด โดยที่สาวๆในสต็อกของทั้งเขาและสุริยะมณฑลก็รู้ดีและยินยอมด้วยความเต็มใจ

         จะมามีเรื่องผิดใจกันก็เพราะแม่สาวชาวจีนคนนั้นนั่นแหละ ใครจะไปรู้...ว่าสุริยะมณฑลคิดจริงจัง ก็เห็นมองเขาควงยายนั่นเข้าโรงแรมมาได้ตั้งหลายหน แต่อยู่ดีๆวันหนึ่งไอ้เจ้าพ่อฝั่งฮ่องกงนี่ก็ลาก 'ศพ' ของผู้หญิงจีนคนนั้นมากองไว้ที่หน้าบริษัทของเขา ก่อนจะประนามเขาว่าเป็น 'เพื่อนทรยศ' และออกปากตัดความเป็นเพื่อนกับเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

         เขาไม่ทันจะได้อธิบายอะไรให้เข้าใจกันกระจ่าง ก็โดนบิดาส่งตัวให้ไปเรียนต่อที่อังกฤษจนกระทั่งเขาได้เจอกับพระจันทร์ที่นั่น ระหว่างนั้นเขาก็รู้ข่าวคราวของสุริยะมณฑลมาบ้างผ่านทางหงส์ ที่คอยเล่าเรื่องให้ฟังว่าธุรกิจของสุริยะมณฑลนั้นเติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งสามารถยึดเกาะฝั่งฮ่องกงมาได้สำเร็จภายในเวลาอันสั้น ส่วนตัวเขาก็กลับมาจัดการบริษัทของพ่อตัวเอง จนได้อาณานิคมฝั่งเกาลูนมาทั้งหมดภายในเวลาสองปีที่เขาเทียวไปเทียวมาระหว่างเกาลูนกับสิงคโปร์...

         เขาทั้งสองคนไม่เคยมีโอกาสได้เจอหน้ากันจังๆอีกเลยระหว่างนั้น จนกระทั่งวันที่เขาได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือหนุ่มไทยตัวเล็กที่กำลังจะโดนเล่นงาน...วินาทีที่รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นคือพระจันทร์ มันเหมือนเขาสามารถจับนกที่เผลอทำหลุดออกจากรงมาไว้ในมือได้อีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่ระหว่างนั้นดันถูกโจรมือดีคว้าเอาไปเป็นเจ้าของจับใส่กรงทองตัดหน้าเขาเสียก่อน...

         ...แถมโจรที่ว่ายังเคยมีคดีพัวพันอยู่กับเขาอีกต่างหาก...

         ...ต้องทำยังไงนะ...ผมถึงจะได้คุณกลับคืนมา...พระจันทร์...

"ฉันไม่สนว่าแกจะพล่ามอะไรไอ้กร...แต่อย่าให้ฉันรู้ ว่าแกยังไม่เลิกยุ่งกับหยางเฟิ่งของฉัน..."

"หยางเฟิ่งของแก...เฮอะ อย่าพูดให้ฉันขำมากไปกว่านี้เลย...อย่าทำให้พระจันทร์เสียใจเพราะความปากพล่อยของแก...เที่ยวบอกใครต่อใครเขาไปทั่วว่าพระจันทร์คือหยางเฟิ่ง ทั้งๆที่ตำแหน่งคุณนายหยางตัวจริงน่ะคือน้องสาวของฉันต่างหาก..."

"แกจะคิดยังไงมันก็เรื่องของแก...แต่ฉันจะบอกอะไรแกเอาไว้อย่าง..." สุริยะมณฑลตรงเข้ายื่นมือคว้าคอเสื้อของอีกคนเข้ามาใกล้แล้วกระซิบใส่หน้า ท่าทางจริงจังทำให้มังกรต้องหยุดฟัง...แม้ว่าใจจะเชื่อสิ่งที่ปากเจ้าพ่อเกาะฮ่องกงพูดออกมาไม่ลงก็ตามที...

"หยางเฟิ่งของฉันมีแค่คนเดียว...และคนคนนั้นก็คือ 'พระจันทร์'...อย่าคิดจะยื่นมือเข้ามายุ่งเด็ดขาด จำไว้!"


----------------------  - -- ---      - -       --        -


           แอร์เย็นฉ่ำภายในรถไม่ได้ทำให้พระจันทร์รู้สึกคลายร้อนขึ้นมาได้เลย เมื่อความร้อนนั้นมันแผ่ออกจากคนข้างตัวที่มาทำหน้าที่เป็นสารถีให้เขา แม้พระทั่งโรสที่นั่งรถมาด้วยกันยังสัมผัสได้ และตัดสินใจปล่อยให้เขาผจญความร้อนไปคนเดียวในขณะที่หญิงสาวรีบชิ่งลงจากรถที่หน้าห้างดังแห่งหนึ่งไปเรียบร้อย

         ...อารมณ์เสียอะไรอีกนะ...ทั้งๆที่พี่มังกรก็มีธุระกะทันหันเลยแยกกันตั้งแต่ที่มหาวิทยาลัยแล้วแท้ๆ...

         ...หรือว่าจะอารมณ์เสีย ที่เขาขอให้ช่วยเซนต์รับรองตัวเขาในฐานะผู้ปกครองตอนเซนต์รับเอกสารขอทุนเมื่อตะกี๊นี้...

"เอ่อ...พี่ยะ...คือ..."

"เดี๋ยวเรากลับไปกินข้าวกันที่บ้าน แล้วพี่จะพาพระจันทร์ไปที่บริษัทด้วยกันตอนบ่าย แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะ เข้าใจมั้ย..."

"เอ่อ...อืม" พระจันทร์ตอบรับในลำคอ ใจจริงๆอยากนึกถามต่อว่าทำไมจู่ๆชายหนุ่มถึงจะพาเขาไปบริษัทด้วย เพราะปกติแล้วพี่ยะแทบจะไม่เคยพาเขาไปที่บริษัทด้วยเลย

         ...แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ ในเมื่อพี่ยะไม่อยากพูด เขาก็จะไม่เซ้าซี้ไปให้มากความหรอก...

         สารถีร่างสูงเหลือบมองคนที่เชื่อฟังคำเขานั่งเอามือลูบแขนก็รู้ทันทีว่าอีกคนคงจะเริ่มหนาว จึงเอื้อมมือไปเบาแอร์ในรถให้อย่างรู้ใจ พระจันทร์มองการกระทำนั้นของเขาแล้วเอื้อนเอ่ยขอบคุณแผ่วเบา สุริยะมณฑลไม่ตอบอะไรเพียงเหยียบคันแร่งให้เร็วขึ้นระหว่างพารถวิ่งเข้าอุโมงค์ ซึ่งค่อนข้างมืดมากเพราะมีเพียงแสงไฟสีส้มขุ่นๆติดอยู่บนเพดานอุโมงค์แบบห่างๆเท่านั้น

         และเมื่อชายหนุ่มพารถเข้าไปจนถึงประมาณกลางอุโมงค์ เขาก็ค่อยๆพารถเข้าจอดเทียบข้างทางช้าๆและหยุดรถนิ่งในที่สุด

"พี่ยะจอดทำไมครับ..."

"พวกมันยังไม่หยุดตามรถเราน่ะพระจันทร์...จันทร์คอยอยู่ในนี้ ห้ามออกมาเด็ดขาดเข้าใจมั้ย..."

"หมะ...หมายความว่า คุณเหวินจิ้งยังคงส่งคนตามเรามางั้นเหรอครับ...งั้น...งั้นพี่ยะก็อย่าออกไปเลยนะครับ รีบขับกลับบ้านกันเถอะ...อย่าลงไปเลย"

"คงไม่ใช่คนของเหวินจิ้งหรอก...หมอนั่นมันคงทำอะไรไม่ได้ไปซักพัก..." สุริยะมณฑลเอ่ยบอกคนตัวเล็กข้างตัว นึกกล่าวขอโทษอยู่ในใจ ที่เขาทำให้อีกฝ่ายต้องมาพลอยเดือดร้อนไปด้วยแบบนี้

"หมายความว่ายังไงครับ...ที่ว่าคุณเหวินจิ้ง...คงจะทำอะไรไม่ได้ไปซักพัก..." พระจันทร์ยังไม่หยุดถาม แต่สายตาก็คอยแต่จะเอี้ยวมองด้านหลังที่สุริยะมณฑลมองผ่านกระจกแบบไม่วางตามาได้ซักพักใหญ่แล้ว

"ไว้พี่จะอธิบายให้ฟัง...แต่สัญญากับพี่ก่อน ว่าพระจันทร์จะไม่ออกไปไหน จะอยู่ในรถคันนี้จนกว่าพี่จะกลับเข้ามา..." พูดพลางมือหนาก็หยิบแมกกาซีนสำรองในเก๊ะรถมาใส่เอาไว้ในกระเป๋ากางเกง มือข้างขวาหยิบปืนพกขนาดสั้นมาถือไว้ ส่วนมือข้างซ้ายเป็นเซมิออโต้ขนาดใหญ่ขึ้นมาหน่อยที่เจ้าตัวค่อยๆเปิดเช็คจำนวนกระสุนในแมกกาซีนอย่างใจเย็น

"...พี่ยะ...อย่าลงไปเลย เรารีบไปกันเถอะ...จันทร์เป็นห่วง..." พระจันทร์ตัวน้อยรั้งเสื้อที่ท่อนแขนของชายหนุ่มเอาไว้แน่นทั้งสองมือเมื่อพี่ยะเปิดประตูรถเตรียมลุกออกจากรถ

          มือสั่นน้อยๆของพระจันทร์ค่อยๆถูกสุริยะมณฑลช้อนออกจากแขนเสื้อตัวเองแผ่วเบา ก่อนเอามาประทับจุมพิตที่หลังฝ่ามือ แล้วตามด้วยบนหน้าผากเนียนเกลี้ยงหอมๆของอีกคน

"พี่ไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน...เพราะไม่รู้ว่ามันจะเริ่มเปิดฉากจัดการเราที่ไหน สู้พี่จัดการเสียในอุโมงค์นี่คงจะดีกว่า" ชายหนุ่มค่อยๆเอามือข้างขวาที่ถือปืนออโต้ขนาดเล็กมาช้อนเข้าที่ท้ายทอยของพระจันทร์ให้เงยหน้าขึ้น จนได้องศาที่เขาจะสามารถมองตาอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน ก่อนจะค่อยๆเอื้อนเอ่ยคำพูดแผ่วเบาให้อีกคนฟัง

"...ขอโทษ...ที่พี่พาพระจันทร์เข้ามาเกี่ยวข้องกับอันตรายอยู่บ่อยๆ...ขอโทษ...ที่พาพระจันทร์เข้ามาในโลกของพี่...พี่สัญญา ซักวันจะพาพระจันทร์ออกไป..."

          สุริยะมณฑลเอ่ยค้างไว้ได้แค่นั้นก็ไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้อีก เมื่อเด็กผิวขาวตัวน้อยที่นั่งอยู่ข้างคนขับยืดตัวขึ้นมาประกบจูบลงบนริมฝีปากของเขาแผ่วเบา ความอุ่นร้อนบนริมฝีปากสั่นๆของอีกฝ่ายถูกถ่ายทอดมาให้เขารับรู้ได้อย่างชัดเจน...

          ...พระจันทร์...จูบ...เขา...

          ...แม้ว่ามันจะเป็นเพียงจูบแผ่วๆก็ตามทีเถอะ...

"...พระจันทร์..." ชายหนุ่มครางเรียกชื่ออีกฝ่ายแผ่วเบา

"...จันทร์ยินดี...และเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างพี่ยะใกล้ๆตรงนี้...จะอยู่...จนกว่าพี่ยะจะเป็นฝ่ายออกปากไล่จันทร์ออกไปเอง...จันทร์รัก...และเป็นห่วงพี่ยะมากนะ..."

"...จันทร์...รัก ทั้งๆที่พี่เป็นคน..."

"...อดีตคือสิ่งที่จะเหนี่ยวรั้งเราไว้ถ้าเรายังยึดมันอยู่เป็นที่ตั้ง...อดีตจะทำให้เราหวาดกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด...ชีวิตของจันทร์จะไม่มีความสุขอีกเลยถ้ายังมัวคิดถึงแต่เรื่องที่ผ่านมา ซึ่งเราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว...สู้จันทร์ทำชีวิตให้มีความสุขอยู่กับปัจจุบัน...และเตรียมปัจจุบันให้พร้อมที่สุดสำหรับอนาคตไม่ดีกว่าเหรอ...พี่ยะว่าจริงมั้ย" ฝ่ามือน้อยยกมาประกบอยู่ข้างแก้มชายหนุ่ม ยินยอมให้อีกฝ่ายเอาริมฝีปากมาประทับบนหน้าผากตัวเองและข้างแก้มขวาอย่างเต็มใจ

         สุริยะมณฑลยิ้มให้พระจันทร์กับคำพูดนั้น...ใครๆก็บอกว่าพระจันทร์นั้นอ่อนแอ เอะอะอะไรก็นิ่ง เงียบ แล้วก็ร้องไห้ แต่ใครจะรู้ว่าทุกๆครั้งที่เขาไม่มั่นใจและอ่อนแอกับชีวิตบ้าง เด็กอ่อนแอของทุกๆคนตรงหน้าเขาตอนนี้นี่แหละ ที่เป็นคนสร้างความมั่นใจและมอบความเข้มแข็งให้กับเขาได้เสมอ...

         ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำใช้ท่อนแขนที่ถือปืนไว้ทั้งสองมือรั้งเอวอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่นๆ พระจันทร์ก็ยกแขนมาคล้องรอบคอและซุกใบหน้าอยู่ที่ไหล่ของเขาเช่นกัน...ความนิ่งเงียบของบรรยากาศภายใต้อุโมงค์ทำให้หูของสุริยะมณฑลได้ยินเสียงเร่งเครื่องของรถขับเคลื่อนสีล้อดังมาไกลๆ...ชายหนุ่มซุกหน้าสูดกลิ่นหอมของพระจันทรือีกครั้งแล้วเอ่ยบอกน้ำเสียงนุ่มนวลว่า

"ขอบคุณ...ที่เข้าใจพี่เสมอ...และขอบคุณ ที่ยังอยู่คอยเป็นห่วงกันจนถึงวินาทีนี้นะพระจันทร์..."

         พระจันทร์ที่มองหน้าเขามีหยาดน้ำตามาคลอเอ่ออยู่บางๆ แต่ก็พยักหน้ารับคำขอบคุณของเขาหนักแน่น...เด็กหนุ่มค่อยๆเอ่ยเสียงสั่นๆตอบเขาว่า

"...จันทร์จะปิดตา นับหนึ่งถึงห้าร้อย...พี่ยะต้องกลับขึ้นรถก่อนจันทร์นับเสร็จนะ..."

        สุริยะมณฑลไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ชายหนุ่มเพียงจุมพิตเร็วๆลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายแล้วเปิดประตูรถก้าวลงไป พระจันทร์มองตามร่างสูงของอีกคนที่เดินอ้อมไปนั่งหลบอยู่ตรงข้าหน้ารถแล้วก็รีบเอาสองมือปิดหูก้มหน้าลงชิดตักตัวเองแล้วเริ่มต้นนับเลขเสียงสั่น

"...หนึ่ง...สอง...สาม..."

          เสียงนับเลขดังไปเรื่อยๆจนพระจันทร์นับได้ถึงสิบพอดีเป๊ะ เสียงกระสุนนัดแรกก็วิ่งแหวกผ่านอากาศดังปัง! มาจากทางหน้ารถ...เด็กหนุ่มผิวขาวรู้ได้ทันทีว่าพี่ยะคงจะเป็นฝ่ายเริ่มเปิดฉากการยิงก่อน หลังจากนั้นก็มีเสียงล้อรถบดถนนดังลั่นอยู่ห่างจากรถที่เขานั่งอยู่ไม่ไกลนัก...พระจันทร์ยิ่งหลับตาปี๋และไถลตัวเองลงไปซุกอยู่ตรงที่วางเท้าข้างล่างเบาะนั่ง ยิ่งเขานับเลขมากขึ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนจะได้ยินเสียงกระสุนที่แหวกดังผ่านอากาศมากขึ้นไปเท่านั้น

          มีกระสุนสองนัดที่ยิงโดนเข้ากระจกฝั่งคนขับจนเห็นเป็นรอยร้าวไปครึ่งซีก ส่วนอีกนัดพระจันทร์ไม่เห็นว่ามันยิงโดนตรงไหนรู้แต่ว่าคงจะโดนเข้ากระจกด้านไหนอีกซักบานที่ไม่ใช่ด้านของเขา...เสียงกระสุนดังรัวมาจากร่างในชุดสูทสีดำที่ใช้ตัวรถเป็นเกราะกำบัง เด็กหนุ่มเห็นชายเสื้อของอีกคนไวๆว่าวิ่งอ้อมผ่านข้างตัวรถฝั่งเขาไปด้านหลัง หลังจากนั้นเสียงกระสุนห่าใหญ่ก็เกิดขึ้นอีกครั้งพร้อมเสียงล้อรถที่เร่งเครื่องดังสนั่นอุโมงค์

          เสียงกระสุนเหล่านั้นดังขึ้นอยู่ราวๆแค่ห้านาทีกว่าๆ ทว่าพระจันทร์กลับรู้สึกเหมือนมันนานชั่วกัปชั่วกัลป์อย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อคนที่ต้องยิงต่อสู้อยู่ภายนอกนั้นคือคนที่เขาทั้งรักทั้งห่วง...พระจันทร์กล้าลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูรถฝั่งคนขับพร้อมแรงยุบของตัวรถเมื่ออีกฝ่ายกระแทกร่างลงบนเบาะอย่างแรง...

"พี่ยะ!!" พระจันทร์กรีดเสียงเรียกชื่ออีกคนดังลั่นเมื่อเห็นเต็มตาว่าคนที่เพิ่งเข้ารถมาวางปืนกระบอกเล็กที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดลงบนที่วางแก้วตรงกลางระหว่างเบาะนั่งด้านหน้า

"...พี่ยะ! ถูกยิงเหรอ...หรือบาดเจ็บตรงไหน...รีบบอกจันทร์เร็ว..." เด็กหนุ่มสอดตัวขึ้นนั่งบนเบาะตามเดิมแล้วเอื้อมมือไปสัมผัสเสื้อสูทของอีกฝ่ายจนรู้ว่ามันก็ชุ่มไปด้วยเลือดจากบาดแผลบริเวณไหล่ขวา...

"พี่ไม่เป็นไร...เรารีบกลับกันเถอะ จันทร์ถือผ้านี่ห้ามเลือดไว้ให้พี่ที..." สุริยะมณฑลยื่นผ้าขนหนูสีขาวที่เขามักจะมีติดรถเอาไว้ให้พระจันทร์ มือเด็กหนุ่มสั่นมากตอนที่ช่วยจับผ้าเอาไว้แล้วกดลงบนแผลที่ไหล่ของเขา รู้ดีว่าถ้าไม่ออกรถภายในสองสามนาทีนี้คนของเขาจะต้องรีบมาถึงที่เกิดเหตุก่อนตำรวจท้องที่แน่ๆ...และเขายังไม่อยากทำให้เจ้าพวกนั้นต้องมาตำหนิความสะเพร่าของเขาจนลามมาถึงพระจันทร์ได้

         พระจันทร์เองก็รู้ดีว่าคนของชายหนุ่มรวมทั้งพี่ตี้เฉินของตนจะต้องมาถึงแน่ๆในกรณีที่พี่ยะบาดเจ็บแบบนี้จึงยืนกรานเสียงแข็งว่าไม่ยอมให้ชายหนุ่มต้องขับรถกลับบ้านทั้งๆที่สภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย...แต่สุริยะมณฑลก็ยังคงฝืนออกรถมาด้วยมือเพียงข้างเดียว ทว่ายังไม่ทันพ้นประตูอุโมงค์อีกด้าน รถเบนซ์ติดฟิล์มดำสามคันก็วิ่งเข้ามาจอดปาดหน้ารถของเขา พร้อมร่างของทั้งตี้เฉิน ซานตง และเหยียนจวิ้นที่วิ่งลงมาหาเขาที่รถหน้าตาตื่น...

          และก็เป็นไปอย่างที่คาด...เขาถูกบังคับจากสามลูกน้องให้ไปที่โรงพยาบาลโดยด่วนเพราะดูเหมือนว่าเขาจะซวยโดนกระสุนปักฝังในเรียบร้อย...

          ...ก่อนที่ร่างของเขาจะโดนเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน...ใบหน้าที่พราวน้ำตาของพระจันทร์ที่วิ่งตามรถเข็นโรงพยาบาลยังคงติดตา...

          ...ขี้แยจริงๆด้วยนะ พระจันทร์ดวงน้อยของเขา...
 
----------------------  - -- ---      - -       --        -

แฮ่...หายไปนานหลังจากที่บอกไว้ว่าหลังศุกร์ที่แล้วจะรีบลงให้  T^T เค้าขอโทษนะจ๊ะที่ไม่สามารถลงให้ได้ตามสัญญาเน้อ

ตอนนี้ภารกิจการเรียนติดพันอย่างหนักหน่วง เพราะดันเข้าใจผิดว่าจบซัมเมอร์ตัวแรกแล้วจะว่างหนึ่งอาทิตย์

ที่ไหนได้หมดวิชาซัมเมอร์แรกวันศุกร์ วันจันทร์ขึ้นวิชาใหม่เลยจ้า...=_= แถมเป็นวิชาที่ 'ต้อง' เรียนโดยไม่ได้อยู่ในสายเอกอีก

...ไม่ถนัดเลย...ลำบากมาก!!!... :mew6: แต่ท้อไม่ได้ เหนื่อยไม่ได้ ยังคงต้องเรียนต่อไปเหมือนหุ่นยนต์เลย  เหอๆ

เอาเข้ามาอีกสิโปรแกรมฉัน! เรียนเอาโล่กันจริงๆใช่มั้ยเนี่ยห๊ะ!!  :z3: พอเถ๊อะ...เนอะ...=_=

ปล.ตอนหน้าใครคิดถึงหนูลินเด็กน้อยจะกลับมาแล้วนะจ๊ะ อิอิ :mew3:  กลับมาพร้อมความน่ารักเป็นสองเท่าเลยทีเดียว ฮิ้วววว

ไปละๆ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะคุณนักอ่านที่รักที่ซู๊ดทุกคนเลย  ^^ Chu~  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 14 :>> [05/06/2013] PG.21
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-07-2013 10:47:16
อ่านแค่ครึ่ง ยังหมั่นไส้อิพี่ยะเลยยยยยยยย   เดี๋ยวเจอพ่นไฟใส่หน้า ฮว๊ากกกกกกกก    :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 07-07-2013 12:00:03
อิพี่มังกรรรรรรรรรรรรรรรร
มาเคาะอะไรตอนเค้าจะบอกรักกก ฮึ้มมม
มันหน้าจับเอามาตีสัก3-4ที!!!
*โดนพี่แกเอาปืนตบบ้องหู*

อิตาพี่ยะก็ลูกอิช่างบังคับละเกินนน
มาบอกให้มีลูก เค้ามีได้จริงๆเดียวจะหนาว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 07-07-2013 12:47:56
โอ๊ยพี่ยะจะสารภาพรักแล้ววววววววอ   รอครึ่งหลัง


ครึ่งหลัง

พี่ยะไมเคยชัดเจนเบยTT^TT   พระจันทร์ชัดเจนแล้วนะ


อีกอย่สงพระจันทร์มีลุกจริงพี่จะอึ้ง อ่าทำน้องท้องและปล่อยให้น้องหนีละ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 07-07-2013 12:54:06
เกิดศึกชิงนายกันขึ้นอีกแล้ว คราวนี้บุกถึงบ้านเลย
ที่พี่ยะทำก็รู้ว่าหวง แต่ออกแนวบังคับซะมากกว่า
แถมที่ผ่านมาก็ไม่เคยพูดอะไรให้น้องดีใจเลย
ได้แต่คิดเองเอาเองแล้วก็น้อยเองจนทุกวันนี้
คำว่ารักน่ะไม่ใช่พูดเพราะอารมณ์หวงของหรอกนะ
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจะยกน้องจันทร์ให้พี่มังกรซะเลย
ทำเป็นพูดดีไปถ้าน้องมีลูกให้ได้จริงๆแล้วจะรู้สึก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 07-07-2013 12:59:45
โห้ยยยยยย ขัดจังหวะ ๆ กำลังจะบอกรักเลอ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-07-2013 13:21:01
ขัดจังหวะซะได้ พี่ยะจะบอกว่าอะไรน๊าา อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 07-07-2013 14:02:28
รีบ ๆ พูดละกันพี่ยะ...พระจันทร์จะไ้ด้เลิกคิดมากว่าเป็นตัวภาระซักที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 07-07-2013 14:35:39
น้องจันทร์อย่าน้อยใจแบบนั้นสิลูก  :katai1:
พี่ยะรีบเคลียร์ด่วนเลยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 07-07-2013 15:10:21
โอ้ยยยยตาพี่กรนี่มาเคาะกระจกทำไมฟ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 07-07-2013 15:25:24
มังก๊อนนนนนนนนนนนนน บร้าาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 07-07-2013 16:03:13
อย่าจองนานหลายวันนะคะ คนอ่านรออยู่ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 07-07-2013 16:34:12
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

โอ่ยยยย  มังกร อย่ามาขวางทางรัก พี่ยะ กับพระจันทร์นะ  กริ๊ดดดดด.....
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 07-07-2013 18:03:46
รักกกกกกกมากค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 07-07-2013 20:26:11
มังกร............  จะตามเค้ามาทำไม ฮึ่มๆ พี่ยะจัดการเก็บมังกรเข้ากุไปเลยนะค๊

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-07-2013 20:46:32
 :katai1: :katai1:

พี่ยะก็ทำอะไรให้มัยชัดเจนซักทีซิโว้ยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2:

ทีเรื่องกันท่า หวงก้าง หล่ะถนัดนัก แค่บอกรัก บอกว่าน้องสำคัญแค่ไหน มีฐานะอะไร แล้วก็เคลียร์เรื่องคู่หมั้นคู่หมายว่ามันคืออะไร

ที่อย่างเนี้ย มันไม่อยากจะพูดจะอธิบาย โอ้ยยยยย แง่ง อิพี่ีมังกรก็นะจังหวะนรก มาชัดทำไม  :m31: :m31: ต่อด่วนนนค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-07-2013 21:00:49
โอ๊ย หมั่นไส้ไอ้พี่ยะว้อย o12
เปลี่ยนพระเอกๆๆๆๆๆๆๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 07-07-2013 22:02:27
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ใครก็ได้ เอาไอ้คุณมังกรไปเก็บที

เอาไปไกลๆเลยนะ  คนเค้าจะทำความเข้าใจกันมาขัดจังหวะอยู่ได้

ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 07-07-2013 22:13:21
โอ้ๆๆๆๆ....ในที่สุดก็มา  :mew3:
คิดถึงพระจังจังเลยยย :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 07-07-2013 22:37:18
ไอ่เหี้ยมังกร แกมาขัดจังหวะทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-07-2013 22:57:53
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 07-07-2013 23:44:44
อ๊ากกกกกก พี่กรมาขัดซะถูกจังหวะเลยนะ!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-07-2013 23:53:53
ไอ้มังกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
ไอ้มารหัวขนแงงงงงงงงงงงงงงง
พี่ยะกำลังจะกำลังจะรักแล้วนะแกรรรรรรรรรรรร
พระจันทร์จะได้เลิกคิดมาสักที
แต่ตอนคุยกันเรื่องมีลูกนี่เขินนะ อร้าย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 08-07-2013 04:28:42
อ่านจบแล้วอยากเอา.35ไปเป่าขมองมังกรจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-07-2013 05:35:28
มังกรจะเข้ามาัขัดทำไม วุ่นวายจริง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 08-07-2013 09:50:22
พี่ยะนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ สุดท้ายพระจันทร์ก็เป็นคนเริ่มบอกความรู้สึกก่อนจนได้

คิดถึงหนูลินมากๆๆๆๆๆ ค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 08-07-2013 09:52:22
ในที่สุดก้ได้อ่านซะที 555

มีหวานกันด้วยยย ไม่นานบู๊ต่อ!!

รอตอนต่อไปคร๊าบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 08-07-2013 10:25:13
:angry2: พี่มังกรแกจะรีบมาทำไม น่าให้โดนเสือ-สิงห์ขยำจริงๆ  คนเค้ากำลังบอกรัก  ยิ่งพี่ยะเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วด้วย  พี่ยะรีบบอกรัก และจัดการน้องเลย จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันเร็วๆ

มังกรคงต้องรีบเคลียร์ตัวเองถึงความเข้าใจผิดของพี่ยะ    แต่ที่แน่ๆ ห้ามมายุ่งหยางเฟิ่งพระจันทร์ ดวงเดียวของพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 08-07-2013 11:27:32
มาขัดจังหวะเพื่อ?........ :m31:


อยากอ่านตอนไปแล้วอ่ะค่า~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 08-07-2013 12:00:34
 o18 รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 08-07-2013 14:14:16
โดนขัดตอนสารภาพรัก น่าสงสารที่สุด TT

น้องจันทร์อย่าร้องไห้น้า พี่ยะปลอดภัยอยู่แล้วววว

รออ่านตอนหน้า หนูลินนนนนน *^*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-07-2013 14:51:57
เห้อ!! เปงห่วงจิงจิีงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 08-07-2013 15:16:40
พี่ยะศัตรูรอบตัวมากๆ เฮ้อออ


รอตอนหน้า รอหนูลินนนนนนนนนนนนนนนนนนนค่า  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 08-07-2013 18:22:56
มาแล้ววววววว
ลุ้นกับมิตรภาพของเพื่อนและความรักกันต่อ o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 08-07-2013 21:04:51
 :katai4:  อารมณ์ครึ่งแรก หมั่นไส้มังกร มาขัดจังหวะ   :ling1:



 :katai2-1:  อารมณ์อ่านครึ่งหลัง   :mew2:  พระจันทร์คือที่สุด พูดและทำออกไปเลย ทั้งบอกรักและจุ๊บๆ :katai5:

 :hao5: :hao5: :hao5: อารมณ์หลังอ่านจบ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: rainystreet22 ที่ 08-07-2013 21:41:53
คิดถึงพระจันทร์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ยะป่วยจันทร์ต้องดูแลให้ดีนะ :hao5:

รอหนูลิน  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 08-07-2013 23:13:00
เย้ มาอัพอีกครึ่งที่เหลือแล้ว
แต่จริงๆน่าจะแจ้งที่หัวเรื่องด้วยนะว่ามาอัพเพิ่มแล้วคนอ่านจะได้รู้
นี่ถ้าไม่เข้ามาอ่านตอนล่าสุดเป็นรอบที่ 3 คงไม่รู้ว่ามาอัพเพิ่ม
++++++++++++++++

ในที่สุดก็รู้แล้วว่าอิพี่ยะกะมังกรมีเรื่องบาดหมางกันเพราะอะไร
ส่วนตอนก่อนบู้กันในอุโมงค์นี่อ่านแล้วกรี๊ดมาก :m3:
พระจันทร์จูบอิพี่ยะก่อน แถมสองคนนี้ยังหวานกันจนจิกหมอนเลย :-[
ครึ่งแรกที่เม้นว่าให้เปลี่ยนพระเอกนี่ขอยกเลิกนะ
พระเอกเป็นอิพี่ยะเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว
ตอนหน้านี่เตรียมต้อนรับหนูลินจ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 09-07-2013 01:23:51
พี่ยะเขาก็พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว พระจันทร์ก็อย่าคิดมากเลยน่า :hao7:
พี่ยะอาจจะหายไวเพราะอาจจะได้พยาบาลดี ><

เรียนหนักก็พักสักหน่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-07-2013 10:05:23
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

มาขัดจังหวะพี่ยะ ทำไมอ่ะ กะลังจะบอกรักพระจันทร์อยู่แล้วนะ


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 09-07-2013 11:58:37
พี่ยะอย่าเป็นอะไรนะคะ จันทร์ต้องดูแลพี่ยะดีๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-07-2013 15:51:16
พี่ยะ ควรรีบเคลียเรื่องให้เรียบร้อยและบอกพระจันทร์ไว ๆ นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-07-2013 17:20:23
 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ในที่สุดก็มาต่อแล้ว ดุเดือดเลือดพร่านกันเลยทีเดียว
  :hao5: บอกรักกันแล้ว อ่ะ พี่ยะกับพระจันทร์บอกรักกันแล้ววววววว  :กอด1:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจ้า  :bye2: รอหนูลินด้วย  :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 09-07-2013 19:54:20
มาต่อแล้วเพิ่งเห็น



น้องสารภาพแล้วแต่อิพี่ก็ยังคงอมพะนำอยู่  :katai1: :katai1: ทุกคนก็เข้าใจว่า หงส์คือว่าที่คุณนายหยางทั้งนั้น แล้วน้องมันจะไม่เข้าใจผิดได้ไง ในเมื่อคนที่รู้ว่าอะไรมันคืออะไรคือพี่ยะคนเดียว บ้าาาาาาหรือไง ให้น้องมันนั่งทางในเข้าใจพี่หรอ




ฮึ่ยยยย ขัดใจ  :hao5: :hao5:


รอน้องลินมาดรกว่า  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 09-07-2013 20:48:00
ตอนนี้หวานผสมน้ำตาอ่ะ ฮือๆ พี่ยะอย่าเป็นไรน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 09-07-2013 22:56:20
 :ruready
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-07-2013 10:08:04
ทำไม พี่มังกร ต้งมาขัดจังหวะ ตอนที่ พี่ยะ กำลังจะบอกรัก น้องจันทร์ ด้วยละ

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 10-07-2013 10:10:03
ไม่ได้เร่งนะ แต่อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-07-2013 11:01:43
เรื่องพี่ยะกับพี่มังกรมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เพราะผู้หญิงคนเดียว
แต่เหมือนจะยังมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอยู่หรือเปล่าหนอ
อยากให้ทั้งสองคนกลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมจัง
ยังไม่ทันจะได้อะไรเลย พี่ยะมาเจ็บอย่างนี้อีก :mew6:
ไม่รู้ว่าพยาบาลตัวน้อยจะช่วยพี่ยะได้หรือเปล่า กลัวจะร้องไม่หยุดน่ะสิ
รอหนูลินมาทำให้พี่จันทร์ยิ้มได้ดีกว่า  :man1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1: รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 10-07-2013 11:41:24
 :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 10-07-2013 13:42:15
ตอนแรกว่าจะเม้นอิพี่ยะ แต่พอมาเห็นตอนหลังว่านู๋ลินจะมาเลยเปลี่ยนใจเม้นนู๋ลินดีกว่า ฮ่าๆๆๆ

นู๋ลินจ๋ามาไวๆน้าแฟนคลับที่นี่เขาคิดถึงนู๋กันมากมาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: rainystreet22 ที่ 18-07-2013 15:56:28
 :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 20-07-2013 16:14:19
เพิ่งรู้ว่ามันมีต่อข้างล่าง...พลาดละตู
แต่มุมนี้ของพี่ยะ น่าฟัดมากกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: patchybelle ที่ 21-07-2013 11:04:54
พี่ยะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย
คิดถึงพระจันทร์
รออออออออออออออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 30-07-2013 23:54:03
พระจันทร์หายไปไหน

นานแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาา

กลับมาได้แล้วววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 31-07-2013 08:58:16
เข้ามาดูทุกวันเลย เข้าจนไปอ่านคุณแม่มา2รอบแล้วTT-TT
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 01-08-2013 16:16:35
เริ่มเข้าเดือนใหม่ มารออ่านนิยายตอนหม่ ๆ  :haun5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 03-08-2013 03:41:48
 :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 03-08-2013 08:57:49
เข้ามารอค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 03-08-2013 11:50:44
คิดถึง พี่ยะกะน้องจันทร  อ่ะอ่ะ

เค้าคอยอยู่น้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 04-08-2013 13:18:00
คิดถึง พี่ยะกะน้องจันแล้วอ่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 06-08-2013 00:54:09
บรรยากาศซึ้งๆ พร้อมด้วยลูกปืนสนั่นหวั่นไหว   :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-08-2013 00:42:02
โอม   :call:
 จงมา
 จงมา
 จงมา 
 :oni3:
 :oni3:
 :oni3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-08-2013 19:37:12
คิดถึงพระจันทร์ คิดถึงหนูลินกับแม่ฟ้าด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 11-08-2013 12:00:17
พระจันทร์อยู่หนายยย :o211:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 14-08-2013 05:40:58
พี่ยะกับพระจันทร์หายไปไหน??  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 14-08-2013 22:57:11
พันธนาการ...รัก  #16


       มังกรเดินเข้าไปในโกดังเก็บของบริเวณริมหาดที่เกาะเกาลูน...ด้านหน้ามีลูกน้องร่างสูงใหญ่ของเขาอยู่ห้าหกคน แล้วพอเปิดประตูเข้าไปก็มีอีกเพียงแค่สองสามคนเท่านั้นที่ออกมารับเขา แต่ทั้งหมดนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเอาไว้ใช้ควบคุมคนเพียงคนเดียว...

        ...คนที่หวังร้าย ต่อผู้หวังดีของเขา...
 
        ...เหวินจิ้ง...!

        ลูกน้องหนึ่งในสามที่ออกมารับเขาจากในโกดังโค้งตัวให้เขาหนึ่งครั้งเป็นการเคารพ ก่อนจะผายมือเป็นการแสดงท่าทางให้เขารู้ว่าคนที่เขาต้องการลงมือจัดการด้วยตัวเองอยู่ห้องด้านในโกดังนี้เรียบร้อยแล้ว

"พ่อมันคงจะทราบเรื่องเร็วๆนี้แน่ๆ เจ้านายต้องการให้เราจัดการยังไงดีครับ..." น้ำเสียงนอบน้อมเอ่ยถามความคิดเห็นจากนายใหญ่ด้วยความสำรวม ในขณะที่ตัวเองก็ต้องรีบเดินสาวเท้าตามให้ทันเจ้านายไปด้วย

"ทำให้พ่อมันรับรู้ว่าลูกชายมันตายไปแล้วได้ยิ่งดี...! เพราะหลังจากนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสได้ออกไปเห็นแสงเดือนแสงตะวันข้างนอกได้อีก..." น้ำเสียงเยือกเย็นที่เจ้าตัวพยายามกดให้มันเรียบนิ่งที่สุดเอ่ยตอบ

        สายตาคมเข้มหรี่จ้องไปที่ประตูไม้บานหนาหนักตรงสุดปลายทางเดินนั่น ลังไม้และเศษเหล็กถูกกวาดออกไปรวมกันอยู่ตลอดสองข้างทางเดินเพื่อกรุยไว้ให้มีทางเดินตัดผ่านห้องโถงโกดังนี้ได้ ได้ยินเสียงกรรโชกเป็นภาษาจีนดังลอดออกมาจากหลังบานประตูนั่นเมื่อมังกรเดินก้าวยาวๆมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า จับใจความแว่วๆได้ว่าคนขู่กำลังหัวเสีย เพราะคนถูกขู่เอาแต่เอ่ยปากปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา ทั้งๆที่พยานเขาก็มีในสภาพเละๆที่ถูกโยนร่างไปกองรวมอยู่โน่น

"เชิญครับ" ลูกน้องคนเดิมเอ่ยบอกพร้อมเอื้อมมือไปเปิดประตูให้

        มังกรก้าวหนักๆจนได้ยินเสียงรองเท้ากระทบพื้นดังก้องไปทั้งห้องแคบๆที่ไม่มีแม้แต่หน้าต่าง ร่างบอบช้ำของหนุ่มชาวจีนคนหนึ่งกำลังถูกจับมัดแขนไพล่หลัง และถูกปล่อยให้นอนตะแคงข้างอยู่บนพื้นข้างๆเก้าอี้ ที่เขาคาดว่าก่อนหน้านี้หนุ่มจีนคนนั้นคงได้ใช้เป็นที่นั่งพักชั่วคราวมาแล้ว

"นายครับ...ผมง้างปากมันทุกวิธีแล้ว แต่มันไม่ยอมปริปากอะไร แล้วก็ไม่ยอมรับอะไรเลยครับ..." ชายหนุ่มศีรษะโล้นตัวใหญ่ยักษ์เพราะกล้ามเนื้อปาดเหงื่อใต้คางออกเบาๆ ห้องนี้ร้อนก็ร้อนแถมยังต้องมาออกแรงง้างคำพูดออกจากปากผู้ต้องหาปากแข็งนี่อีก...เหนื่อยชะมัด...แต่ก็ต้องยอมรับว่าไอ้หมอนี่มันอึดจริงๆ โดนไปขนาดนั้นยังไม่ยอมหลุดปากยอมรับ แถมยังหายใจพงาบๆอยู่ได้อีก

"พวกแกออกไปก่อน" มังกรเอ่ย พร้อมเอาเท้าเขี่ยร่างคดงอของคนบนพื้นให้นอนแหงนหน้ามองเขา

        ชายหนุ่มทั้งหมดที่ยังอยู่รวมกันในห้องทยอยเดินออกไปตามคำสั่งรวดเร็ว ไม่ต้องรอให้มังกรต้องสั่งซ้ำ แถมคนสุดท้ายยังปิดประตูให้เจ้านายอย่างรู้ใจ ห้องแคบๆที่ไม่มีหน้าต่างจึงค่อยๆมืดมัวๆด้วยแสงไฟสีส้มเก่าๆบนเพดานเพียงดวงเดียว

        แม้แสงไฟในห้องจะมีไม่มาก แต่เพราะอีกคนมีผิวหน้าและแขนขาที่ขาวซีดตามสายเลือดลูกหลานแดนมังกร ชายหนุ่มผู้อยู่เหนือกว่าจึงยังสามาถมองเห็นร่างนั้นได้อย่างชัดเจน มังกรย่อร่างลงคุกเข่าข้างหนึ่งใกล้ใบหน้าขาวซีดของคนที่นอนเลือดกำเดาไหลอยู่บนพื้น ฝ่ามือหนาเอื้อมไปจับปลายคางของอีกคนให้เงยมองใบหน้าเขาดีๆก่อนจะเอ่ย

"ทำไมถึงต้องส่งคนไปตามฆ่าลูน่า...ถ้าบอกเหตุผลออกมาดีๆ ก็จะปล่อยให้กลับบ้านไปนอนเล่นกับเฟอร์บี้แล้วแท้ๆ"

"แล้วถ้าฉันจะทำ...แกมาเสือกอะไรด้วย! แกจับฉันมาทำไม...!"

"ฮ่าๆ...สงสัยล่ะสิว่าทำไมคนที่แก้แค้นแทนลูน่าไม่ใช่ไอ้หยางหลง...แต่เป็นเหมิงหลงอย่างฉันคนนี้...หึหึ คำตอบนี้เรามาแลกกันมั้ยล่ะ ว่าทำไมแกถึงคิดจะฆ่าลูน่า เขาไปทำอะไรให้...แล้วฉันจะบอกแก ว่าฉันจับแกแทนหยางหลงทำไม..."

"ถุย!" เหวินจิ้งถุยน้ำลายใส่รองเท้าของคนที่นั่งอยู่ใกล้ใบหน้าอย่างแค้นใจ "ฉัน...ไม่ได้ทำ จับฉันมาทำไม! รู้มั้ยว่าพ่อฉัน...!"

"...จะไม่พูดจริงๆใช่มั้ย"

"...ฉัน...อึก...บอกแล้วว่า...ไม่ได้...ทำ" เหวินจิ้งกัดฟันกรอด เมื่ออีกฝ่ายลงมือกระชากผมเขาขึ้นจนลำคอแหงนเงยเจ็บแปลบ

"เฮอะ...ฉันก็ไม่น่าจะโง่เปลืองเวลากับคนอย่างแกนานๆเลยว่ะเหวินจิ้ง...ก็น่าจะเดาได้เนอะ...ว่าคนอย่างแก...คงไม่มีทางยอมรับอะไรง่ายๆอยู่แล้ว สู้ลงมือสั่งสอนว่าอะไรผิดอะไรถูกไปเลยง่ายกว่า..."

"มึง...! ปล่อยกู!! ถ้าพ่อกูรู้...มึงไม่รอดแน่!"

"ฮะ...ฮ่าๆ พ่อแก...เป็นเทวดาจากสวรรค์ หรือเป็นยมบาลมาจากนรกล่ะ ฉันถึงต้องกลัวด้วย..." มังกรนึกถึงฉากในละครที่หงส์ น้องสาวตัวเองชอบเปิดให้ดูแล้วพวกตัวโกงก็ชอบอ้างว่าพ่อตัวเองใหญ่ ลงมือวางก้ามใหญ่โตคับเมือง โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าพ่อที่ว่าใหญ่น่ะกำลังค่อยๆโดนตำรวจฮ่องกงเลื่อยไขมันออกไปจนจะหมดตัวอยู่แล้ว...

"นี่...เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า...ฉันมีอะไรมาคืนให้แกด้วย..."

"อึก...แก!!"

"เม็ดสีสวยแบบนี้นี่เองนะ พวกผู้หญิงถึงได้อยากลองกันนัก...ฉันเอามาจากกระเป๋าของแกนั่นแหละ ปกติชอบให้พวกสาวๆเค้าเสพกัน หรือว่า? แกจะนกเขาไม่ขันถึงต้องเสพเองล่ะ...หืม?"

        มังกรชูแคปซูลยาสีชมพูใสๆ ขนาดความยาวประมาณข้อแรกนิ้วโป้งขึ้นมาให้เจ้าของได้ดูชัดๆ ใบหน้าของเหวินจิ้งที่ซีดเผือดอยู่แล้วยิ่งซีดจนไร้สีเลือดเข้าไปใหญ่...ถ้าให้พ่อมันมาเห็นสภาพลูกชายของตัวเองตอนนี้คงจะสะใจน่าดู

"วงการหนังโป๊เขาแย่งกันจะเป็นจะตายเลยไม่ใช่เหรอ เม็ดหน่ึงก็ปาเข้าไปเป็นหมื่นดอลฯแล้ว แต่แกเล่นมีเป็นแผงขนาดนี้...หรือว่าเอเย่นยานางฟ้าสีชมพูนี่จะเป็นแก..."

"แก...แก! อย่า...อย่านะ..."

"งั้นก็บอกมา! ว่าแกจ้องจะฆ่าลูน่าทำไม...หรือว่าใครสั่งให้แกทำ!! ไม่อย่างนั้น...ฉันอาจจะเผลอทำมันหล่นเข้าคอหอยแกไปเลยก็ได้..."

"ไม่...! ไม่...ฉันไม่ได้ทำจริงๆ...อย่าใช้ยานั่นกับฉันนะ...ฉัน! อึก...อ๊อก...!"

"ลูกน้องแกไม่ได้บอกแกรึไง ว่าฉันไม่ใช่คนใจดีเหมือนไอ้หยางหลง...และคำว่ามังกรทมิฬก็ไม่ใช่แค่ฉายา...ของฉัน"

       ระหว่างที่พูด มังกรก็ยัดนิ้วมือที่ถือยาเม็ดใหญ่โตเม็ดนั้นเข้าไปในปากจำเลยปากแข็งตรงหน้าอย่างรวดเร็ว พอเห็นอีกฝ่ายตั้งท่าจะลงฟันกัดนิ้วมือของเขาก็ตบเปรี้ยงแก้มขวาเข้าให้ นั่นเองเหวินจิ้งถึงได้สำลักและเผลอกลืนยาเม็ดนั้นลงคอไปในทันที...

"นางฟ้าสีชมพู...ชื่อน่ารัก แต่ได้ยินว่าอิทธิฤทธิ์มันไม่น่ารักเหมือนชื่อเอาเสียเลย..." มังกรลุกขึ้นยืนยืดความสูงเต็มตัว กระชับเสื้อสูทตัวนอกให้เข้าที่พร้อมปัดไรฝุ่นออกไปเล็กน้อย ปรายตาก้มลงมองคนที่นอนตัวสั่นออกเสียงพูดอะไรไม่ถูกด้วยความสังเวช

"...ถ้าคันมากนักก็เอาถูกับพื้นแก้ขัดไปก่อนแล้วกัน...แต่ถ้าอยากสบายได้ขึ้นสวรรค์ดีๆก็พูดออกมาซะ...ก่อนที่นางฟ้าจะกลายเป็นซาตาน แล้วฉุดแกดิ่งลงเหวนรก...จนตายทั้งเป็น..." มังกรเอ่ยบอก ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่ประตูห้อง แต่ชะงักมือที่แง้มบานประตูเอาไว้เล็กน้อยเพื่อจะขอทำตัวใจดีเหมือนไอ้หยางหลง ทิ้งท้ายความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆไว้ให้คนที่ต้องทรมานเพราะยาปลุกเซ็กซ์บ้าๆนั่นอีกนิด

"อ้อ...อีกสองชั่วโมงฉันจะกลับมาใหม่ ระหว่างนี้ถ้าต้องการอะไรก็ตะโกนบอกลูกน้องฉันหน้าห้องเอาแล้วกัน บางทีมือพวกมันสองคนอาจจะช่วยเหลืออะไรแกได้บ้าง...หรือว่าถ้าอยากจะลองได้อะไรดุ้นๆแทนมือ ก็บอกได้นะ จะสั่งลูกน้องไว้ให้...ถึงพวกมันจะไม่เคย แต่กับก้นขาวๆของแก พวกมันคงจะหลับหูหลับตากระแทกให้ได้ซักทีสองทีละมั้ง...ระหว่างนี้ก็เชิญขึ้นสวรรค์ไปตามสบาย...ท่านลูกชายรัฐมนตรีใหญ่...เหวินจิ้ง...ฮ่าๆ"

         เสียงปิดประตูดังปังของมันยังไม่ทำให้เขารู้สึกแค้นใจได้เท่ากับเสียงหัวเราะของมันเมื่อกี๊นี้เลย เหวินจิ้งเริ่มมีอาการลำคอแห้งผาก จมูกก็แห้งจนเริ่มรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดกำเดาตัวเองที่เริ่มไหลซ้ำ ดวงตาที่บวมช้ำเริ่มมีอาการปวดบวมจนน้ำตาเริ่มไหลซึมออกมาช้าๆ แขนที่ชาไปทั้งแขนเพราะถูกพันธนาการเอาไว้อย่างผิดรูปมานานก็เริ่มมีอาการเจ็บประท้วง แต่ความเจ็บทั้งหมดทั้งมวลทั่วร่างนี้ก็เทียบไม่ได้เลยกับอาการคันคะเยอและความร้อนผ่าวบริเวณเป้ากางเกง

         ...ยาตัวนี้ฤทธิ์แรงแค่ไหนทำไมจะไม่รู้...ในวงการแพทย์มันคือยาต้องห้ามที่ออกกฎหมายห้ามซื้อขายโดยรัฐบาล เพราะมีฤทธิ์เสพติดเหมือนยาบ้า และออกฤทธิ์ยาวนานยิ่งกว่ายาปลุกเซ็กซ์ตัวไหนๆ...มันคือยาที่เปลี่ยนหญิงสาวบริสุทธิ์ให้กลายเป็นคนบ้าได้ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที!...วันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะรับมันมาด้วยซ้ำถ้าเพื่อนไม่ขอร้องฝากไว้ แต่ไม่คิดเลย!...ว่ามันจะกลายมาเป็นเครื่องมือให้ไอ้โรคจิตนั่นฆ่าเขาได้

          ...เขาไม่ได้ทำอะไรผิด...เขาไม่ได้คิดจะฆ่าไอ้เด็กนั่น! ทำไมไม่เชื่อเขา!...

          ...ถึงเขาจะเกเร ระรานคนอื่น...แต่ก็ไม่เคยถึงขั้นต้องสั่งฆ่าใคร...

          ...แล้วทำไม...ทำไมเขาต้องมาโดนอะไรแบบนี้ด้วย...!!

"ไม่...ไม่นะ...ไม่ มัน...ไม่...ม่ายยย!!"


----------------------  - -- ---      - -       --        -


        เวลาสามทุ่มแล้ว พี่ยะก็ยังไม่ตื่น สงสัยยาสลบคงยังไม่หยุดออกฤทธิ์สินะ...

        พระจันทร์บิดตัวไล่ความเมื่อยขบตามตัวเมื่อตัวเองนั่งหลับอยู่กับเตียงคนไข้มาตั้งแต่เย็นแล้ว ท้องฟ้านอกหน้าต่างมืดสนิท มีแสงจันทร์ส่องลอดเข้ามาน้อยๆ แต่นั่นก็เพียงพอที่จะให้พระจันทร์ปรับสายตาเพื่อมองหาว่าสวิทช์ไฟอยู่ที่ไหน...

        เด็กหนุ่มเลือกเปิดเพียงโคมไฟหัวเตียงเพื่อให้แสงสว่างไม่ไปรบกวนคนไข้บนเตียงมากนัก จากนั้นร่างขาวๆในแสงไฟมืดๆก็เดินไปหยิบอ่างน้ำพลาสติกใบเล็กพร้อมผ้าขนหนูที่ทางโรงพยาบาลเตรียมไว้ให้ไปรองน้ำ แล้วยกกลับมาที่เตียงเพื่อเตรียมเช็ดตัวให้คนไข้ตัวสูงที่ยังนอนหมดสภาพไม่ฟื้น...

        ผ้าขนหนูหมาดน้ำค่อยๆถูกไล้ไปตามใบหน้าหล่อเหลาของคนบนเตียงแม้ในยามหลับ แล้วค่อยเลื่อนลงไปที่คอและแขน พระจันทร์จัดการเช็ดตัวให้สุริยะมณฑลอย่างเบามือที่สุดเพราะยังอยากให้อีกฝ่ายได้พักผ่อนให้เต็มที่ ทว่าเมื่อพระจันทร์เสร็จการเช็ดตัวที่แขนแล้วก็เตรียมเอาผ้าชุบน้ำไปซักในห้องน้ำนั้น เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นหูก็ดังขึ้นทั้งๆที่คนพูดยังคงหลับตาอยู่นั่นล่ะว่า...

"ยังไม่ทั่วเลย...เช็ดต่อให้ทั่วหน่อยสิครับ คุณพยาบาล..."

       พระจันทร์รีบเงยหน้าขึ้นไปมองคนบนเตียง และก็พบสายตาวาววับที่ทอประกายโดดเด่นอยู่ในความมืดกำลังจ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว...

"พี่ยะ...ฟื้นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนมั้ย..." พระจันทร์รีบวางมือจากผ้าขนหนูกลับไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงตามเดิม สุริยะมณฑลยกมือข้างซ้ายที่อยู่ใกล้พระจันทร์ที่สุดขึ้นมา ซึ่งคนนั่งเฝ้าไข้ข้างเตียงก็รู้ใจรีบสอดมือของตัวเองเข้ากับมือใหญ่ แล้วบีบเอาไว้คล้ายอยากส่งแรงกำลังใจไปให้คนไข้หายป่วยเร็วๆ

"...หิวมั้ย" เด็กหนุ่มถาม

"น้ำซักหน่อยก็ดีนะ..." ชายหนุ่มตอบ

       มือข้างซ้ายยังคงถูกร่างสูงใหญ่คว้าจับไว้ไม่ยอมปล่อย พระจันทร์จึงต้องจัดการเทน้ำด้วยมือขวาและเอาหลอดใส่ให้คนตัวใหญ่กว่าได้ดูดเอาง่ายๆ ถึงจะบอกว่าอยากดื่มน้ำแต่เจ้าตัวก็ดื่มไปได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งพระจันทร์ก็ไม่คะยั้นคะยอถือแก้วน้ำกลับไปวางที่เดิม แล้วหันกลับมาสบตากับคนไข้บนเตียงต่อ...

"ตาบวมแบบนี้ร้องไห้ไม่หยุดอีกแล้วใช่มั้ย...อย่าทำให้พี่โดนป้าแหม่มด่าบ่อยนักสิ"

"ดีแล้ว...ให้ป้าแหม่มปรามบ้าง จะได้ไม่ทำให้จันทร์ต้องเป็นห่วงอีก เดี๋ยวจันทร์ออกไปบอกพยาบาลก่อนนะว่าพี่ยะฟื้นแล้ว" พระจันทร์บอกก่อนจะค่อยๆถอนนิ้วออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย แล้วลุกเดินออกไปหน้าห้อง

        พอเปิดประตูได้ก็พบลูกน้องของพี่ยะสี่ห้าคนยืนกระจายกันอยู่ พอเห็นหน้าพระจันทร์เท่านั้นพวกเขาก็ก้มศีรษะให้และรู้ทันทีว่าคนในห้องฟื้นแล้ว หนึ่งในห้าก็รีบเดินไปหาพยาบาลทันทีอย่างรู้หน้าที่

        คุณหมอใช้เวลาตรวจพี่ยะไม่นาน และกำชับเอาไว้ว่าห้ามพี่ยะใช้แขนข้างที่โดนยิงไปซักระยะ เพราะถึงแม้แผลภายนอกจะดูเรียบร้อยดี แต่การโดนกระสุนฝังในก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แรงกระจายของกระสุนใต้ผิวเนื้อส่งผลให้กระดูกสะบ้าร้าวนิดหน่อย แล้วไหนยังจะต้องกลัวแผลติดเชื้อ และต้องคอยระวังแผลบวมเป็นหนองอีก...คุณหมอสั่งให้พระจันทร์ดูคนไข้ให้ทานยาตามเวลาเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะเดินกลับออกไปดูคนไข้รายอื่นต่อ

       เมื่อห้องเงียบเพราะเหลือกันแค่สองคนแล้วสุริยะมณฑลจึงได้กวักมือเรียกพระจันทร์ให้กลับมานั่งที่เดิม ซึ่งเด็กหนุ่มก็ทำตามไม่มีอิดออด...สุริยะมณฑลกำลังจะคว้ามือนุ่มนิ่มขึ้นมาหอมให้ชื่นใจอยู่พอดีในตอนที่ประตูห้องถูกเปิดผลัวะเข้ามาโดยไม่เคาะ...

       ชายหนุ่มชะงักการกระทำนั้นและพระจันทร์ก็รีบชักมือกลับไปทันที ใบหน้าขาวแดงซ่านจนสุริยะมณฑลอดเอื้อมมือไปไล้เบาๆไม่ได้ แล้วพอได้เห็นว่าเป็นใครที่เปิดประตูเข้ามาสุริยะมณฑลก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง...

"นายครับ...พวกผมจัดการเก็บซากพวกมันเรียบร้อยแล้วนะครับ ตำรวจจัดการให้มันเป็นแค่อุบัติเหตุ...เพราะฉะนั้นคุณหยางไม่ต้องห่วงอะไร" เป็นตี้เฉินที่พูดรายงานเรื่องให้เจ้านายทราบเป็นคนแรก

"ตอนนี้กำลังส่งคนตามสืบอยู่ว่าพวกมันเป็นใคร มาจากไหนและใครส่งมา ผมคิดว่าคงเป็นหนึ่งในผู้ประมูลที่ดินอาทิตย์หน้าที่คงคิดอยากจะตัดกำลังตัวเก็งอย่างคุณหยาง..." จากนั้นก็ตามมาด้วยซานตง อีกฝ่ายยังคงอยู่ในชุดสูทเรียบกริบเหมือนอย่างที่เห็นจนชินตา

"มิสเตอร์หยาง...ผมเตือนคุณไปแล้วนะว่าอาทิตย์นี้ให้พกหยกเหลืองนี่ติดตัวไว้ มันจะช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้บ้าง คุณก็ไม่เคยเชื่อ..."

"อย่าบ่นน่าเหยียนจวิ้น...ฉันก็พกพระจันทร์ติดตัวไปด้วยแล้วนี่ไง สีเหลืองเหมือนกัน แถมใหญ่กว่าด้วย..." สุริยะมณฑลเอ่ยขัดคำของเหยียนจวิ้น อีกฝ่ายอยู่ในชุดเสื้อปกตั้งผ้าลื่นทรงจีนสีเขียว และกำลังคลี่พัดออกแล้วหุบเข้าเหมือนกำลังไม่สบอารมณ์กับอะไรซักอย่างเอามากๆ

       สุริยะมณฑลยิ้มมุมปากเล็กๆกับท่าทางเป็นห่วงเป็นใยของเหยียนจวิ้นที่แสดงออกแบบเก๊กๆ ชายหนุ่มเหลือบตามองอีกสองคนที่เหลือที่มีสีหน้าไม่ต่างกันแล้วก็ตัดสินใจเอ่ยปากถามก่อนเสียให้หมดเรื่อง

"...พวกแกมีอะไรอยากจะพูดก็พูดมา...ไม่ต้องมาทำเป็นมองฉันด้วยสายตาอย่างนั้นหรอก..."

       พูดถึงตรงนี้พระจันทร์ก็ค่อยๆถอยฉากออกมานั่งที่โซฟาเงียบๆ ลูกน้องคนสนิทของพี่ยะทั้งสามคนก็ขยับยืดตัวตรงอยู่ตรงปลายเตียง เด็กหนุ่มก้มหน้าลงมองมือตัวเอง นึกในใจว่าตัวเองคงจะเป็นรายต่อไปที่ต้องถูกเอ่ยตักเตือนไปด้วยเป็นแน่แท้...

       สุริยะมณฑลกวาดสายตามองลูกน้องแต่ละคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อตั้งบริษัท ถึงจะเรียกว่าลูกน้อง แต่หลายครั้งที่เขายกระดับพวกเขาให้เป็นมากกว่านั้น เพราะทั้งเหยียนจวิ้น ซานตง หรือแม้แต่ตี้เฉินที่เข้ามาทีหลังสุดก็เปรียบเสมือนเพื่อน หรือพี่น้องได้ในบางเวลา...สายตาคมดุจเหยี่ยวที่อาการป่วยก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับการอ่านสีหน้าคนสนิทของตัวเองยังคงทำงานได้ดีเยี่ยมเหมือนอย่างเคย สุริยะมณฑลจึงพอมองออกว่าทั้งสามคนคงอยากจะต่อว่าเขาหรืออยากจะตักเตือนด้วยความเป็นห่วง

        ถามว่ามีที่ไหนที่จะให้ลูกน้องมาต่อว่าเจ้านายแบบนี้...สุริยะมณฑลก็ขอตอบเลยว่ามีที่นี่นี่แหละ...เขาปกครองคนได้เพราะยอมรับฟังทั้งคำติ คำเตือน และคำชมของลูกน้องในการปกครองทุกๆคน เพราะต่างคนก็ต่างมีความสามารถในสาขาต่างๆแตกต่างกันไป ซึ่งบางคนก็เก่งกว่าสุริยะมณฑลเสียด้วยซ้ำในด้านที่ตนถนัดหรือช่ำชอง แน่นอนเพราะว่าเขาเป็นคนคัดเลือกทุกคนที่เข้ามาทำงานในบริษัทตระกูลหยางด้วยตัวเอง ทุกคนจึงเป็นเสมือนฟันเฟืองสำคัญที่ช่วยทุ่นแรงเขาและขับเคลื่อนบริษัทไปเรื่อยๆได้

       การเป็นผู้นำคนคือการเลือกใช้คนมาทุ่นแรงตัวเองให้เป็น และต้องเชื่อใจในความชำนาญของบุคคลเหล่านั้นด้วย...เขาใช้ทั้งพระเดชมาข่ม และใช้พระคุณมาปลอบประโลมซื้อใจ...เรื่องพวกนี้บิดาของเขาคอยสอนให้ฝังจำใส่หัวมาตั้งแต่เด็ก และเขาก็มีพรสวรรค์ทำมันได้ดีเสียด้วยสิ

        นาทีนี้เขาก็เลยมีลูกน้องคนสนิททั้งสามคนมายืนจ้องหน้าด้วยแววตาอาวรณ์และเป็นห่วงเสียจนเขาขนลุกเกรียวเลยทีเดียว...

        และในตอนที่พระจันทร์กำลังจะลุกออกไปนอกห้องเพราะต้องการให้พวกเขาได้คุยกันโดยสะดวก ร่างสามร่างที่ยืนอยู่ปลายเตียงสุริยะมณฑลก็โค้งตัวลงและออกเสียงพูดได้พร้อมกันอย่างน่าชื่นชมราวกับเตรียมตัวฝึกมาเป็นอย่างดีว่า...

"คุณหยางครับ...ได้โปรด กรุณาอย่าทำอย่างนี้อีกนะครับ!! พวกผมเป็นห่วงมากครับ...!!!"

       เสียงประสานนั้นทำเอาพระจันทร์หันขวับกลับไปมองและก็พบว่าทั้งสามคนยังคงไม่เงยหน้าขึ้นมาเลยแม้แต่คนเดียว

"ผมทำงานให้นายด้วยใจ ไม่ใช่ด้วยเงินนะครับ..." ตี้เฉินที่ยืนอยู่ริมซ้ายสุดพูดขึ้น

"คุณหยางไม่เคยทิ้งพวกเราให้เผชิญอันตรายเพียงลำพัง เพราะฉะนั้นหลังจากนี้ได้โปรด อย่าให้พวกเราปล่อยคุณหยางเผชิญหน้ากับอันตรายตามลำพังอีกนะครับ...ผมขอร้อง..." และต่อด้วยซานตงที่เป็นคนพูดต่อ ส่วนเหนียนจวิ้นนั้นไม่พูดอะไร แต่ท่าทางการโค้งตัวไม่ยอมเงยหน้าพร้อมเพื่อนๆก็ทำให้พระจันทร์รู้ถึงความจริงใจและความเคารพของคนผู้นี้ที่มีต่อพี่ยะได้

      คุณเหยียนจวิ้น นักทำนายและดูดวงอันดับหนึ่งของฮ่องกงไม่เคยก้มหัวให้ใคร...นี่คงจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำ...

      ทั้งสามคนยืดตัวขึ้นตรงพร้อมจ้องเขม็งไปที่เจ้านายซึ่งนอนอยู่บนเตียงด้วยสายตาคาดหวังในคำตอบ...คนไข้บนเตียงที่ยังนอนอยู่แบบสบายๆกวาดสายตามองคนมาประกาศความจงรักภักดีแล้วนึกขำนัก...นี่เขาไม่ได้โดนยิงเป็นครั้งแรกเสียหน่อย ทำไมต้องมาทำอะไรชวนคลื่นเหียนแบบนี้กันด้วยก็ไม่รู้...

      แต่เอาเถอะ...เพื่อความสบายใจของคนในปกครอง เขาจะยินดีรับฟังคำขอร้องนี้ก็แล้วกัน...แต่ไม่ได้รับปากหรอกนะ ว่าเขาจะทำตามและลดความบ้าบิ่นและมุทะลุลง

      พอสุริยะมณฑลพยักหน้าให้เล็กน้อยพร้อมสัญญาว่าหลังจากนี้จะยอมให้คนของตัวเองตามติดอยู่ทุกฝีก้าวอย่างน้อยหนึ่งคน ทั้งสามจึงได้ถอนใจโล่งอกและถอยหลังออกไปเล็กน้อยทันที

"นี่พี่ชักไม่มั่นใจแล้วนะพระจันทร์...ว่านี่ลูกน้องหรือญาติพี่กันแน่...ทำงานคุ้มเกินค่าจ้างนะว่ามั้ย..." พูดแล้วก็แอบหันไปหลิ่วตาให้คนที่ค่อยๆหันกลับไปนั่งบนโซฟาตามเดิม พระจันทร์พยักหน้าให้เล็กน้อยแล้วหันไปสบตากับตี้เฉินบอดี้การ์ดคนสนิทพร้อมรอยยิ้ม...

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 14-08-2013 22:59:12
        เสียงเคาะประตูรอบใหม่ดังขึ้นในระหว่างที่พระจันทร์กำลังจะลงมือปอกส้มให้คนป่วยทาน เหยียนจวิ้นที่อยู่ใกล้ที่สุดเป็นคนเดินไปส่องตาแมว ทว่ากลับหันมาบอกคนในห้องว่าไม่เห็นใคร แต่ทว่าเสียงเคาะประตุในระดับต่ำกว่าเอวของเหยียนจวิ้นก็ดังขึ้นอีกครั้
 ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจลองเปิดประตูดู เพราะถ้าเป็นคนร้าย ลูกน้องด้านนอกนั่นคงไม่ปล่อยให้มายืนเคาะประตูก๊อกๆแบบนี้โดยไม่ทำอะไรหรอก...

"เอ๋!!!" หนุ่มนักดูดวงอุทานลั่น เพราะเมื่อทันทีที่เปิดประตู มือน้อยๆของใครบางคนก็ค่อยๆลอดเข้ามาจากระดับที่ต่ำกว่าเข่าของเขา จากนั้นร่างเล็กๆป้อมๆก็ค่อยๆดันตัวเองแทรกผ่านช่องประตูเข้ามาในห้องจนได้ ก่อนจะค่อยๆก้าวเดินเตาะแตะเข้าไปหาคนข้างในแล้วเปลี่ยนเป็นวิ่งอย่างร่าเริง...

"น้า...จัน...!" เสียงเด็กร้องขานชื่อเขาดังขึ้น เรียกสายตาของพระจันทร์ให้หันมามองเจ้าตัวต้นเสียงที่เพิ่งโผล่พ้นมุมห้องเข้ามาในส่วนเตียงคนไข้ ก่อนจะอุทานออกมาเสียงดังด้วยความงงงันสุดขีด...

"หนูลิน!!! มาได้ยังไงลูก..."  พร้อมกับที่พูด...มือบางรีบวางผลส้มลงในจานตามเดิม แล้วย่อเข่ากางแขนรับแรงโถมกอดเข้าหาของร่างเล็กป้อมที่เพิ่งเดินได้ด้วยสองเท้าของตัวเองเข้ามาเต็มรัก...

"มาได้ยังไงเนี่ยเจ้าตัวเล็ก...ใครพามาครับ ไหนตอบน้าจันทร์หน่อยเร็ว" พระจันทร์ถามเด็ก แต่เสียงที่ตอบกลับมาดันเป็นเสียงแหลมสูงของผู้ชายคนหนึ่ง ที่เพิ่งเดินพ้นมุมห้องตามเด็กตัวน้อยมาว่า...

"ใครจะพามาล่ะถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อเด็ก..." ร่างติดจะบอบบางในชุดเสื้อแขนยาวสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสีน้ำตาลเอ่ยขึ้น ผิวขาวๆตัดกับผมดำมันขลับที่ยาวเลยหลังไปหน่อย ส่งผลให้เจ้าตัวแลดูคล้ายอิสตรีมากกว่าบุรุษเพศ แม้เสียงที่ได้ยินจะไม่ได้หวานหูเหมือนผู้หญิงจริงๆก็เถอะ...

"...พี่ฟ้า!" พระจันทร์เอ่ยเรียกชื่อผู้มาใหม่อย่างดีใจมาก ออกแรงรั้งร่างปุ๊กลุกขึ้นมากอดแนบอกแล้วตรงดิ่งเข้าไปหาผู้มาใหม่ที่เปิดแขนอ้ากว้างพร้อมกอดร่างเล็กพอกันของพระจันทร์เอาไว้แน่นๆ

"...คิดถึงที่สุดเลย มาได้ยังไงครับ...แล้วรู้ได้ยังไงว่า..."

"ชู่~" น้ำฟ้าแตะนิ้วลงบนริมฝีปากตัวเองก่อนจะชี้นิ้วโป้งไปทางด้านหลัง ซึ่งตอนนี้มีผู้ชายร่างสูงใหญ่พอกันกับพี่ยะของพระจันทร์ยืนอยู่ ร่างนั้นมีใบหน้าละม้ายคล้ายคนบนเตียงอยู่พอสมควรโดยเฉพาะตากับปาก แต่แววตาที่มีนั้นแลดูอ่อนโยนกว่าพี่ยะของพระจันทร์เยอะ

"สวัสดีครับ คุณตะวัน..." พระจันทร์โค้งศีรษะทักทายชายคนนั้นแทนการยกมือไหว้ เนื่องเพราะร่างอ้วนป้อมในอ้อมแขนกำลังกอดรัดพันอยู่รอบคอเขาจนไม่อาจปล่อยมือมาทักทายตามธรรมเนียมของไทยได้

       รังสิมันต์พยักหน้ารับการทักทายนั้นจากเด็กหนุ่มพร้อมส่งยิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะพาตัวเองเดินแทรกพระจันทร์เข้าไปหาคนป่วยบนเตียงแล้วกำมือไว้หลวมๆ จงใจปล่อยหมัดลงไปซ้ำบนแผลที่เขาได้รับทราบข้อมูลมาก่อนหน้านี้แล้วว่ามันอยู่ในตำแหน่งไหนบนร่างคนไข้ชายตรงหน้า

"ไอ้...!" สุริยะมณฑลผรุสวาทใส่น้องชายร่วมสายเลือดดังลั่นคับห้อง พระจันทร์รีบยกมือมาปิดหูเจ้าหนูตัวน้อยไม่ให้รับฟังคำหยาบ แต่ก็ดูจะสายเกินไปหน่อยเพราะเจ้าหนูกลับตีมือเปาะแปะราวกับพอใจนักที่ได้ยินคำตวาดด่าเมื่อซักครู่นี้

"...เออ มีแรงด่ากันแบบนี้แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก" รังสิมันต์ตบบ่าพี่ชายอีกสองสามทีก่อนจะทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง ตัวเดียวกับที่พระจันทร์ใช้นั่งเฝ้าไข้สุริยะมณฑลมาตั้งแต่บ่าย

"มาทำไม...ใครใช้ให้มา..." ระหว่างพวกเขาสองคนพี่น้องแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันเหมือนพี่น้องคูู่อื่นๆ แต่ก็สนิทกันมากและมีเซนส์ประหลาดที่ส่งถึงกันได้ราวกับแฝด คำพูดคำจาระหว่างกันจึงค่อนไปทางเพื่อนซะมากกว่าจะฟังเป็นเอ็นดูหรือเคารพยำเกรงกันแบบพี่น้องทั่วไป

"พ่อนายนั่นล่ะ...ใช้ให้มา กลัวพี่จะตายแล้วไม่มีคนร่วมประมูลที่ดินอาทิตย์หน้า เขาเลยบอกให้ผมมารอเป็นตัวแทน..." รังสิมันต์ตอบ

        ร่างเล็กป้อมของไวโอลินถูกพระจันทร์ปล่อยลงพื้นตามแรงปรารถนาของเจ้าตัว และพอขาแตะพื้นได้ปุ๊บก็รีบวิ่งเร็วรี่เข้าไปหาบิดา ที่ก้มลงสอดมือเข้าใต้รักแร้หอบหิ้วลูกชายขึ้นมานั่งตักอย่างคล่องแคล่ว

"ไหว้คุณลุงอาทิตย์รึยังลูก" น้ำฟ้าบอกลูกชายก่อนจะจับจูงมือน้องชายต่างสายเลือดให้เดินตามเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างเตียงด้วยกัน

       ไวโอลินฟังคำแม่แล้วก็ยกมือขึ้นไหว้คนบนเตียงอย่างอ่อนน้อมตามแบบที่คุณย่าและคุณแม่สอนมาเป๊ะ น้ำฟ้ายิ้มพอใจที่วันนี้เจ้าลูกชายไม่มีอาการดื้อเลยตั้งแต่บอกไปว่าจะพามาเที่ยว พระจันทร์มองความน่ารักของเด็กตัวน้อยแล้วก็ทอดยิ้มอ่อนโยนส่งให้เด็ก ก่อนจะเอื้อมมือไปเกี่ยวผมจุกทรงน้ำพุกลางศีรษะของเด็กน้อยเล่นเบาๆ

"ลุง...อาทิด...เจบมั้ย" เสียงพูดอ้อแอ้แบบยังไม่ชัดของเด็กน้อยถามคนบนเตียง มือเล็กป้อมค่อยๆเอื้อมไปแตะบ่าคุณลุงของตัวเองแผ่วเบาแล้วลูบเบาๆเหมือนลูบน้องหมาที่บ้าน ทำเอาสุริยะมณฑลผู้ไม่ค่อยคุ้นชินกับเด็กต้องแอบอมยิ้ม แล้วเป็นฝ่ายเอื้อมคว้าฝ่ามือเล็กที่มีขนาดเท่าข้อมือเขาขึ้นมาจับไว้เอง

"เจ็บครับ...แต่ตอนนี้ลุงไม่เจ็บแล้ว"

        ปกติน้องชายเขาจะหอบหิ้วลูกชายและเมียมาหาเขาบ้างปีละหกเจ็ดครั้ง ทำให้สุริยะมณฑลผู้ที่ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งเล็กๆที่ไม่ใช่สัตว์ เริ่มมีความผูกพันธ์ให้กับหลานชายตัวน้อยคนนี้อยู่มากโขทีเดียว ความน่ารักและร่าเริงสมวัย บวกกับอาการดื้อที่มีไม่มากเหมือนเด็กในวัยเดียวกันทำให้สุริยะมณฑลพอจะชอบและหลงกับเขาได้อยู่บ้าง แล้วยิ่งตอนนี้ไวโอลินตัวน้อยกำลังทำท่าทางเป็นห่วงเป็นใยคุณลุงอย่างเขาได้อย่างน่ารักน่าใคร่เสียขนาดนี้ ขอหอมกระหม่อมเหม่งๆนี่เสียหน่อยคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง

        คิดแล้วคนป่วยที่ไม่ยอมอยู่นิ่งๆก็อนุญาตให้เด็กตัวจิ๋วปีนขึ้นมาบนเตียงเคียงข้างกันจนได้ด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าของเตียงเอง สุริยะมณฑลสอดมือเข้าใต้รักแร้เด็กน้อยก่อนจะรั้งตัวนุ่มนิ่มสมบูรณ์เข้ามาหอมแก้มอย่างนึกรักเจ้าตัวหลานชายขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ...

"อ๊าย...ฉัก...ฉี๋..." ไวโอลินร้องโอดพลางเอามือถูแก้มนิ่ม เนื่องเพราะไรหนวดหยาบๆของคนเป็นลุงมันทิ่มเข้าแก้มหนูลินน่ะซี...

"อ้าวเหรอ...ลุงขอโทษ" สุริยะมณฑลเอ่ยบอกหลาน แต่เจ้าตัวเหมือนเป็นเด็กไม่คิดมาก เมื่อถูแก้มจนหายคันแล้วก็มุดๆเข้าซอกอกคนเป็นลุงข้างที่ไม่มีผ้าพันแผลแล้วนอนแผ่ลงอย่างสบายใจ

"...ติดพี่มากกว่าที่ผมคิดไว้นะเนี่ย..." รังสิมันต์เอ่ยแซว

"นั่นสิครับ มาครั้งก่อนยังทำท่าทางกลัวคุณยะอยู่เลย" น้ำฟ้าเอ่ยบ้าง

"จริงๆแล้วพี่ยะเป็นพวกมีดวงสัมพันธ์พิเศษกับเด็กๆและสิ่งมีชีวิตเล็กๆนะพี่ฟ้า...แต่เจ้าตัวเขาไม่รู้หรอก เลยชอบสร้างกำแพงมากลบทำเป็นพวกไม่รักเด็กน่ะ..." พระจันทร์ต่อท้ายบทสนทนาพลางหรี่ตามองคนบนเตียง

"พอเห็นมีพวกก็ช่วยกันรุมเลยนะพระจันทร์..." สุริยะมณฑลตัดพ้อแบบไม่จริงจังนัก เรียกเสียงหัวเราะแผ่วๆจากคนที่อยู่ในห้องได้เบาๆ





"อันนี้จะให้วางไว้ที่ไหนดีครับ" ซึโยชิที่ติดตามเจ้านายมาด้วยยกกระเช้าอาหารเสริมมาโชว์ให้ตี้เฉินดู หนุ่มสัญชาติฮ่องกงรับกระเช้ามาแล้วเป็นคนพาเอาไปเก็บไว้เอง

"คุณซานตง...ทราบรึยังครับว่ามันเป็นพวกไหน" เตโช ลูกน้องอีกคนของรังสิมันต์เอ่ยถามบ้าง ซานตงที่ยืนเอามือจับกันเรียบร้อยอยู่่ปลายเตียงคนไข้เอ่ยตอบ

"ยังไม่ชัดครับ แต่คิดว่าคงจะเป็นหนึ่งในผู้ร่วมประมูลที่จะจัดขึ้นอาทิตย์หน้านี่แหละครับ คุณหยางติดโผตัวเก็งอันดับต้นๆ ก็เลยอาจจะมีใครซักคนคิดทำร้ายนายเพื่อไม่ให้เข้าร่วมประมูลได้น่ะครับ"

        รังสิมันต์ฟังคำอธิบายจากลูกน้องพี่ชายแล้วก็หันมาถามเจ้าตัวบ้างว่า...

"มีใครที่เข้าข่ายอยู่บ้างมั้ย หรือนายไปแอบฉุดคร่าลูกเมียใครจนผัวเขาต้องมาสั่งเก็บบ้างรึเปล่า"

"หึ...ฉันไม่เคยฉุดใครนอกจากพระจันทร์...และพระจันทร์ก็ยังไม่มี...ผัว...มาตามยิงฉันด้วย" สุริยะมณฑลตอบแล้วเอ่ยเย้าคนข้างเตียงไปพร้อมกัน พระจันทร์ทำหน้านิ่งไปเล็กน้อยแล้วหันไปสบตากับน้ำฟ้า ที่เอื้อมมือมาตบบ่าน้องชายเบาๆ

"...แต่ได้ข่าวว่า พี่ไปมีเรื่องแย่งเด็กกับลูกชายนักการเมืองเข้าไม่ใช่เหรอ เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้ด้วยนี่" รังสิมันต์ถามต่อ

"ก็...นะ เด็กที่ว่ามันก็พระจันทร์อีกนั่นแหละ เผลอไปรับงานถ่ายแบบแล้วปิดพี่...ก็เลยไปแย่งตัวคืนก็เท่านั้น"

        สุริยะมณฑลคงจะยังไม่รู้ตัวว่าโดนน้องชายจับผิดพฤติกรรมอยู่ตลอด

        ...ตั้งแต่ชวนคุยมานี่ ยังไม่หยุดพูดถึงพระจันทร์เลยซักวินาทีนะพี่ชาย...

"จันทร์...ทำอะไรทำไมไม่บอกคุณยะล่ะ มันอันตรายนะรู้มั้ย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา..." น้ำฟ้าได้ฟังแล้วก็ถือสิทธิ์ความเป็นพี่หันมาดุน้องหน่อยๆ ซึ่งคนโดนดุก็ไม่ได้มีท่าทีสลดอะไรมากมายเพียงแค่ทำสายตางอนๆส่งให้เล็กน้อย

"อย่ามาดุจันทร์เลยพี่ฟ้า...จะโดนเขาไล่ออกจากบ้านวันไหนก็ไม่รู้ แล้วจันทร์ผิดเหรอที่อยากหางานทำ หาเงินใช้จ่ายเตรียมไว้สำหรับอนาคต..."

"พระจันทร์...!" ตกใจนักกับความคิดน้องชายต่างสายเลือด คุณแม่อาชีพอย่างน้ำฟ้าจึงรั้งแขนน้องเข้าหาตัวแรงๆ คิ้วบางขมวดเข้าหากันบ่งบอกว่าไม่ชอบใจเลยที่พระจันทร์เอ่ยอย่างนี้

"ยังไม่เลิกคิดอย่างนี้อีกเหรอพระจันทร์...ถ้าอยากจะให้พี่โกรธกันจริงๆก็เอา คราวนี้จะจับล่ามไว้แล้วก็ขังใส่ห้องนอน ไม่ให้ออกไปเตร่ที่ไหนได้อีกเลยคอยดู..." สุริยะมณฑลแม้ตัวจะเจ็บแผลแต่ปากไม่ได้เจ็บตามรีบออกปากท้วงมาทันที และแน่นอนว่าต้องเป็นในสไตล์ของตัวเองซึ่งรังสิมันต์รู้สึกคุ้นๆเหมือนจะคล้ายลักษณะนิสัยของตัวเองก่อนจะพบน้ำฟ้าเลย

"เอาสิ...จะทำอะไรก็ตามแต่ใจพี่ยะเลย จันทร์ก็จะทำตามใจตัวเองเหมือนกัน"

"นี่...พระจันทร์...!"

"น้าจัน...ลุง...อาทิด...อย่าตีกาน...ฮิฮิ" เสียงอ้อแอ้ปนเสียงเปาะแปะของสองมือที่ตีเข้าหากันส่งผลให้ผู้ใหญ่ทั้งห้องหันมองไปที่หนูน้อยเป็นตาเดียว ไม่นึกว่าเด็กน้อยอายุไม่กี่ขวบจะพูดอะไรรู้เรื่องรู้ราวแบบนี้ได้ด้วย แม้จะฟังไม่ค่อยชัดก็เถอะ

"เอ้อ...หนูลิน มาหาแม่ฟ้ามาลูก" น้ำฟ้าเดินเข้าไปข้างเตียงสุริยะมณฑลแล้วกางแขนรอรับลูกชายที่โฟเข้าหาอย่างไม่มีอิดออด "งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่ตะวันอยู่เฝ้าคุณอาทิตย์ก็แล้วกันนะครับ ส่วนผมกับลูกแล้วก็พระจันทร์จะกลับไปนอนที่บ้าน พรุ่งนี้เช้าจะมาเปลี่ยนเวร" น้ำฟ้าเอ่ยรัวเร็วตกลงกับสามีเสร็จสรรพก็จูงน้องชายตัวเล็กที่มีอาการขัดขืน เพราะคอยแต่จะพูดออกมาเบาๆว่าจะอยู่เฝ้าเองเอากลับไปเคลียร์กันที่บ้านก่อน รังสิมันต์พยักหน้าให้เตโชเป็นคนตามไปคุ้มกันลูกกับเมีย ส่วนสุริยะมณฑลก็ส่งสัญญาณบอกให้ตี้เฉินตามไปประจำหน้าที่บอดี้การ์ดพระจันทร์ตามเดิม ก่อนจะกำชับว่าให้ส่งทั้งหมดเข้าเขตบ้านเขาให้ได้อย่างปลอดภัยแล้วค่อยโทรกลับมารายงานตน

"ทั้งหวงทั้งห่วงขนาดนี้ทำไมไม่บอกพ่อ...รู้มั้ยว่าผู้ใหญ่เขาเร่งงานแต่งพี่กับเจ๊หงส์มาแล้วนะ"

"น้ำฟ้านี่สมกับเมียมาเฟียจริงๆนะ รู้ว่าตอนไหนควรจะอยู่กับนาย เวลาไหนควรจะปล่อยเวลาอิสระให้นายบ้าง...ไม่เหมือนพระจันทร์ ที่ยังเป็นเด็กไม่รู้ประสา ไม่รู้จักอันตรายรอบข้างเอาเสียเลย..."

"อย่าเปลี่ยนเรื่องได้มั้ยพี่" รังสิมันต์เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ นั่งอยู่ในท่าผ่อนคลายขึ้น ส่วนสุริยะมณฑลก็เอนตัวลงนั่งพิงหมอนตามเดิม

"แล้วจะให้พูดเรื่องอะไร..." คนไข้ชายบนเตียงเอ่ยปากถามน้อง

"เรื่องพี่กับเด็กคนนั้น...ถ้ารักเขาขนาดนี้ก็ทำให้ถูกเสียที พ่อกับแม่ต้องเข้าใจเราอยู่แล้ว..."

"พี่ไม่ได้รักเด็กคนนั้น...พี่แค่...ชอบ...แค่รู้สึกผิดกับเขา"

"พี่ไม่ได้ 'ชอบ' แต่พี่ 'รัก' เขา...ใครๆเขาก็ดูออก มีแต่คนรอยหยักในสมองน้อยจนน่าเหลือเชื่ออย่างพี่นี่แหละ ที่ไม่ยอมรู้ตัวเองเสียที" รังสิมันต์ได้ทีก็ใส่ไม่ยั้ง ยอมรับล่ะว่าส่วนหนึ่งที่ตัวเองยอมเข้ามาก้าวก่ายในชีวิตของพี่ชายบังเกิดเกล้าคนนี้ มันเกิดมาจากเมียของเขาล้วนๆ..ก็เล่นเอาแต่บ่นว่าสงสารน้องอย่างนั้นสงสารน้องอย่างนี้ไม่ได้หยุด...แถมบางทีมีขู่ว่าถ้าเขาไม่ทำอะไรซักอย่างตัวเองจะพาลูกกับน้องไปอยู่กันที่อื่น...

"จะด่าว่าพี่โง่ก็บอกมาตรงๆ..."

"เออพี่โง่...ปากแข็งมากด้วย ทีนี้จะพาพระจันทร์ไปเปิดตัวกับพ่อกับแม่ได้รึยัง" รังสิมันต์ชี้โพรงให้มังกรตัวใหญ่ยักษ์อีกจุด

"หึ...อย่าพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ได้มัั้ยวะ แกอย่าลืมความจริงสิตะวัน...พี่ฆ่าพ่อเขา...บาปนี้ พี่ก็กำลังลบล้างด้วยการมอบความปลอดภัยที่สุดให้กับสองพี่น้องนั่นแทนพ่อของเขา เพราะทั้งดวงดาวและพระจันทร์ไม่ได้มามีความผิดอะไรร่วมกับพ่อเขาเลย...พี่เลยต้อง..."

"บ่นยาวเป็นตาแก่ไปได้พี่อาทิตย์...นิสัยทำอะไรงุ่มง่ามแบบนี้ไม่สมกับเป็นพี่เลยนะ" รังสิมันต์เอามือโบกใส่พี่ชายประมาณว่าให้หยุดพูดเถอะ "ผมว่าพระจันทร์เขาดูออก แล้วก็แยกแยะได้เหมือนพี่นั่นแหละ เขารู้ว่าพี่ทำไปเพราะความจำเป็น แล้วพี่ก็ดีกับเขาแล้วก็พี่สาวด้วยความจริงใจ...ทุกวันนี้เขาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนพี่คืนเหมือนกัน ดูความจริงข้อนี้ไม่ออกเลยเหรอพี่อาทิตย์..."

       รังสิมันต์จี้เข้าไปอีกจุด สุริยะมณฑลแอบเหลือบสายตามองไปทางน้องชายร่วมสายเลือดแล้วก็เงียบลง ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยินน้องชายเอ่ยบอก...ความจริงที่ว่า ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออก แต่ที่ผ่านมาตัวเขาเองต่างหากที่ไม่ยอมรับ พระจันทร์เสียอีกที่เข้มแข็งและยอมรับมันได้มานานมากแล้วต่างหาก

       เขาเสียอีกที่ตัวโตเสียเปล่า แต่ใจเสาะเป็นบ้า...กลัวไปเสียทุกอย่าง โดยเฉพาะความรู้สึกของเด็กคนนั้น...กลัวเหลือเกิน ว่าในซอกมุมหนึ่งของหัวใจดวงน้อยนั่นอาจจะเก็บความเกลียดและกักความโกรธแค้นเขาเอาไว้ รอวันหนึ่งที่มันปะทุขึ้นมาแล้วจะพูดใส่หน้าว่าไม่ต้องการกันอีก อยากจะไล่ให้เขาไปไกลๆจากชีวิตเล็กๆนั่น...

       ...กลัวที่สุด...ว่าซักวัน...อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก...

"ซานตง...ไปตามหมอให้ฉันที"

----------------------  - -- ---      - -       --        -

to be continue...

แฮ่..มาลงต่ออีกนิด   :mew2:  บ่มีคำแก้ตัวใดๆสำหรับการหายไปนานนะจ๊ะ

จบซัมเมอร์โคตรหฤโหดแล้วก็เหลือเวลาว่าอีกสองอาทิตย์  :mew6:  หงึกกก 

เราจะพยายามลงให้บ่อยขึ้นนะตัวเอง   :mew2:    :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 15 :>> [06/07/2013] PG.23
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-08-2013 23:06:16
มาต่อแล้วหายไปนานมากเลยค่ะ ดีใจมากมาย ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-08-2013 23:24:56
'มีแต่คนรอยหยักในสมองน้อยจนน่าเหลือเชื่ออย่างพี่นี่แหละ '
ประโยคนี้ตะวันเอาไป10กะโหลกค่ะ โดนใจมั่ก
ไม่รักเลยพี่ยะไม่เลย ตอนเค้าถ่ายแบบใครแม่งรีบบึ่งไปเอาตัวพระจันทร์กลับมาหน๊อ~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 14-08-2013 23:32:10
จะต้องกลัวอารัยอีกน้อออ พระจันทร์ก็รักอยู่แล้ว :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 14-08-2013 23:40:30
เย้ ในที่สุดก็มาต่อแล้ว >=<

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-08-2013 23:54:47
มาต่อซักที ดีใจฟุดๆ :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 14-08-2013 23:57:25
พี่ยะนี่ปากหนักเสมอต้นเสมอปลาย ถ้าสักวันน้องไม่สนใจนะจะขำให้ดู
ว่าแต่พี่มังกรจับมาผิดตัวอ่ะ จำเลยในครั้งนี้จะมีซัมธิงรองอะไรหรือเปล่า
ต้องคอยลุ้นกันต่อปายยยย XD
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 15-08-2013 00:07:05
ถึงเหวินจิ้งจะร้าย...แต่โดนขนาดนี้ก็น่าสงสารนะ
พี่มังกรรีบ ๆ กลับมาช่วยหน่อยละกัน (ท่าทางทะแม่ง ๆ แฮะคู่นี้)
พี่ยะก็นะ...เดี๋ยวน้องหายไปจริง ๆ จะรู้สึก ขี้ขลาดดีนัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-08-2013 00:08:57
ไม่คืบหน้าซะทีนะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 15-08-2013 00:46:28
 :mew1:  Miss u Lunar.
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 15-08-2013 01:01:25
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หนูลิน.... มาแบบแย่งซีนเบาๆฮ๋าๆๆ ...
ตอนแรกกะว่าจะเล็งไปที่ซีนพี่ยะกับพระจันทร์ พอ มีหนูลินโผล่มาเท่านั้นแหละ
ฮ๋าๆๆๆ.... อ่านวนซ้ำไปว้ำมาแต่บทของหนูลินอย่างเดียวเลย

น่ารักอ่าาาา   :-[


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-08-2013 02:52:46
ต้องกระตุ้นตล๊อดดด ไม่ยอมรับสักที วู้ว!!

อย่าหายไปอีกน้า รอรอ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-08-2013 03:25:16
เซ็งอิพี่ยะ    เปลี่ยนพระเอกได้มั๊ยคะนี่  :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 15-08-2013 05:30:19
เหวินจิ้ง แกเสร็จพี่มังกรแน่ๆ ยังไงก้อเสร็จ อ้ายยยย
หนูลินน่ารักมากๆ
สุดท้ายพี่ยะแม่งก้อบื้อเหมือนเดิม เห้อออ
บวกให้ค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะคุณแพท เรื่องเรียนสู้ๆจ้ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-08-2013 06:39:02
 o13 o13

ยกนิ้วให้พี่ตะวัน เข้าเป้าตรงจุดมากกกก หวังว่าพี่ยะจะคิดได้เสียที เฮ้ออออ ปากบอกไม่รัก อยากจะทำแต่สิ่งดีๆให้ทดแทนบาปในใจ พี่รู้ไหมยิ่งพี่ทำแบบนี้ ยิ่งสร้างแผลในใจให้น้องเพิ่มขึ้นมากกว่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 15-08-2013 07:14:47
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 15-08-2013 09:38:31
อ่านแล้วหน๊วง หน่วง สงสารพี่ยะสงสารน้องจันทร์

แต่คิดถึงคนแต่งมากกว่า กอดทีซิคะ อิอิ :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 15-08-2013 09:42:55
มังกรตอนที่อยู่กับพระจันทร์ดูเป็นชายหนุ่มอารมณ์ดี สุภาพ  แต่พอพระจันทร์ได้รับอันตราย  มังกรดูเป็นคนที่น่ากลัวขึ้นมาเลย  เหวินจิ้งคงต้องรับกรรมที่ไม่ได้ก่อไป 

พี่ตะวันปล่อยหมัดน็อคพี่ยะแบบตรงเป้าเลย  แต่เฮียแกก็ยังปากหนักอยู่ดี  ไม่ยอมเปิดใจให้กับพระจันทร์ได้รู้  มัวแต่ยึกยักอยู่นั่น  แต่พอคนอื่นมาจีบก็ทำทีหวง   เริ่มอยากให้พระจันทร์มาชอบเฮียมังกรแทนจัง

หนูลินน่ารักมาก หรือจะให้หนูลินมาเป็นกามเทพตัวน้อยให้พี่ยะเปิดใจพูดกับพระจันทร์





หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 15-08-2013 09:47:08
สงสารพี่เหวินจิ้งนะ และหนูลิน่าร้ากก ออกบ่อยๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-08-2013 11:16:33
ต้องให้น้องมาช่วยนะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 15-08-2013 11:24:09
เย้ๆๆๆๆ มาต่อแล้ว
นู๋ลินน่าร๊ากกกไม่เปลี่ยนเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 15-08-2013 11:34:26
สู้ ๆ ค่า การเรียนเป็นอะไรที่ต้องบอกว่ายังอีกยาวไกล แต่ก็เชื่อว่าทำได้แน่นอน เย้ ๆ


ในที่สุดพระจันทร์ก็มาซะที แอบหวานกับพี่ยะด้วยอ่ะ ชอบ  :mew1: กำลังถึงช่วงปมแล้วสินะเนี่ย 


ไม่อยากจะบอกว่าแอบสงสารเหวินจิ้งนะถ้าไม่ได้เป็นต้นเหตุทำร้ายน้องจันทร์จริง ๆ  แล้วก็แอบลุ้นให้มังกรเป็นคนมาช่วยถอนพิษยานางฟ้าชมพู (ชื่อนางน่ารักมาก) ให้น้องเหวินจิ้ง  พี่ยะจะได้หมดคู่แข่งไปด้วย  o18   (แม้จะเป็นคู่แข่งที่ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ เพราะพระจันทร์เค้ารักเดียวใจเดียว)

ดีใจที่พี่ฟ้าพาพี่ตะวันกับหนูลินมา ทำให้มีสีสันขึ้นมากเลย คิดถึงมาก ๆ ด้วย

รอพี่ยะพาพระจันทร์ไปเปิดตัวกับพ่อแม่  :กอด1: จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแบบเป็นทางการซะที สงสารน้องจริง ๆ  :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-08-2013 12:23:41
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 15-08-2013 14:34:49
เหมือนจะสั้นไปนะ :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 15-08-2013 16:10:58
กรี๊ด!!!!! นึกว่าตาฝาด  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หายไปนานมากกกกกกกกก แต่ไม่เป็นไรมาต่อแร้ว  :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 15-08-2013 17:12:50
น่าสงสารเหวินจิ้งเหมือนกันนะเนี่ย หากว่าไม่ได้ทำจริงๆ
พี่มังกรโหดใช้ได้เลย แต่โหดผิดคนหรือเปล่าเนี่ยสิ :เฮ้อ:
ส่วนพี่ยะนี่ก็นะ จะปากแข็งไปถึงไหนกัน :m16:
ต้องให้น้องหนีไปก่อนใช่ไหมถึงจะพูดจะบอกเขาได้น่ะ
ก็รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่ก็ยังจะทำให้เขารู้สึกไม่ดีอีก
ดูน้องชายเป็นตัวอย่างสิมีความสุขกับครอบครัวขนาดไหน
ต้องให้ตะวันสั่งสอนสักหน่อยแล้ว ไม่ได้ดั่งใจเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 15-08-2013 19:13:38
เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองเนี่ยอิพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 15-08-2013 20:01:33
ดีใจที่เห็นเรื่องนี้มาต่อค่ะ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก


ปล. ว่าแต่หมั่นไส้พระเอกอ่า ฮึ้ยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-08-2013 20:47:35
ยืดยาดระวังโดนขโมยไปจะรู้สึก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 15-08-2013 20:49:06
หนูลินน่ารักมาก :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 15-08-2013 21:16:05
 :mew3:

คิดถึงมากเรื่องนี้

หายไปนานจนเกือบลืมเนื้อเรื่อตอนก่อนหน้า

แต่ก็รอได้เสมอนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 15-08-2013 21:34:48
หนูลินน่ารักกกกก~

รอพี่ยะสารภาพรัก คึคึ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 15-08-2013 22:41:01
ท่าทางจะมีลุ้น มังกรxเฟวิ้นจิ้ง ซะละงานนี้

พระจันทร์กับพี่ยะก็ช่างน่าหมั่นไส้เสียจริง ขี้เกรงใจ ขี้กลัวด้วยกันทั้งคู่ น่าจับไปขังไว้ด้วยกันซักคืนสองคืนจริงๆ

ปล. ดีใจที่กลับมาแล้วนะครับ คิดถึงมากเลย รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 15-08-2013 22:55:12
เบื่อพี่ยะ ยึกๆยักๆ งึกๆงักๆ เป็นคนแก่ไปไำด้

(ทำไมแอบรู้สึกบรรยา่กาศประหลาดระหว่างมังกรกับเหวินจิ้ง)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 15-08-2013 22:56:55
จะรักก็รักเลยพี่อาทิตย์ o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 15-08-2013 23:31:21
 :o8:  หนูลินกลับมาแล้ว 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 16-08-2013 00:36:43
โว๊ววว เข้ามาดูเรื่อย ๆ สุดยอด!!! คนแต่งมาต่อแล้วววววววววววววววว ดีใจมากกกกกกกกกกกกก

แบบว่านานมากแล้วนะ ไปอ่านซ้ำตอนที่แล้วนิดนึงด้วย 555

ดีใจมากเลย มาอัพต่อบ่อย ๆ นะครับ

พี่ยะ... ปากแข็ง  น้องจันทร์ก็...ทำงอน แต่มันน่าน้อยใจจริง ๆ แงร๊

โอเค รอตอนต่อไปครับบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 16-08-2013 08:37:57
พี่ยะรีบๆบอกพระจันทร์ไปจิ

เด๋วไม่ทันกินนะ ฮ๋าๆๆๆๆๆ
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: rainystreet22 ที่ 16-08-2013 15:41:38
เย่เย่เย่
ดีมากเลยตะวัน จี้จุด ชี้โพรง และยุยงให้เยอะๆ
พี่ยะจะได้หายโง่วววว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 16-08-2013 20:37:59
คิดถึงมากกกกก โอ๊ยยยยย

พี่ยะเนี่ยยังไง ปากแข็งนัก พระจันทร์กลับไทยไปกะพี่ฟ้าเลยดีไหม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 16-08-2013 23:07:00
อ่านรวดเดียวจบ ชอบพระจันทร์มากก อิอิ
รอแค่พี่ยะยอมรับความรู้สึกของตัวเองได้เท่านั้น
แหม รักก็บอกว่ารักสิ หึง หวง ออกนอกหน้าซะขนาดนี้

รอตอนต่อไปค่าา
ปล. อย่าปล่อยให้พี่ยะกับน้องจันหายไปนานเลยนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 16-08-2013 23:32:42
แอร๊ยยยยยยย  หนูลิน...น่ารักขึ้นเรื่อยๆเลยลูกกก (ไม่เกี่ยว)

ดีค่ะ คุณตะวันกระทุ้งแรงๆเลยนะคะ ให้พี่ยะยอมรับสักทีเหอะค่ะ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 17-08-2013 04:14:46
มังกรเหวินจิ้งหรือเปล่า มังกรคงไม่ใจร้ายขนาดปล่อยเหวินจิ้งแบบนั้นจริง ๆ นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 17-08-2013 15:32:24
สงสารเหวินจิ้งนะ เราว่ะเค้าไม่รู้เรื่องแน่นอน  อิตามังกือนี่ยังไง คนบอกไมรู้ยังทำร้ายเขาอีก






โอม ขอให้มังกรได้กับเหวินจิ้งด้วยเถิด สาธุ จะได้มีคู่ของเรื่องหน้าไว้ให้อ่านอีก ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ค






อิตาพี่ยะคะ น้องก็ทั้งบอกรัก ทั้งดูแลขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมบอกรักน้องแล้วจิ้ม ๆ ซะ จะได้มีลูกทันใช้เหมือนหนูลิน






ถ้าช้าให้พี่ฟ้าพาน้องกลับไปอยู่ไทยเลย เร็วๆ อยากเห็นลุกของคู่นี้อ่ะ






คนเขียนคะ รีบมาต่อด้วยค่ะ มาช้าหลายแล้วนะ เครียดแล้วนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: zero blood ที่ 17-08-2013 18:25:28
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 17-08-2013 19:45:55
พี่ยะเลิกปากแข็งใจแข็งซักที สงสารหนูพระจันทร์

ถ้าปากแข็งนักจะให้หนูลินตีเปี๊ยๆ เลยนะลุงอาทิด^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 17-08-2013 22:20:39
หนูลินน่ารักจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 18-08-2013 21:24:43
เข้าข้นสนุกมากเลยคะ เราลุ้นอยู่ทุกตอนเลยว่าคุุณยะ
จะเริ่มจีบน้องอย่างขริงจังตอนไหน ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 19-08-2013 18:46:18
โอย อิพี่ยะมัวแต่ปากแข็งท่ามากอยู่นั่นหล่ะ
แบบนี้ต้องให้คุณหญิงแม่เข้ามาเกี่ยวด้วยดีมั้ย
ให้ทุกคนวางแผนเอาตัวพระจันทร์ไปซ่อนให้อิพี่ยะมันใจขาดไปเลย
หมั่นไส้อิพี่ยะจริงๆ :m16:
หนูลินน่ารักเหมือนเดิมเลย อยากกอดหนูลิน :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 20-08-2013 20:28:40
เอ๋  มังกรจับผิดตัวหรอ แถมไปทำร้ายเค้าชะเยอะแยะเลย    :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 20-08-2013 20:44:38
แอบจิ้นลูกรัฐมนตรีกะมังกร 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 22-08-2013 02:17:04
อิตามังกรกับเหวินจิ้งนี่ชักจะยังไงแล้วนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 25-08-2013 20:20:34
เจิมเม้นต์ไว้ก่อน เด๋วกลับมาอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 31-08-2013 22:47:01
คิดถึงพระจันทร์ กับ คุณอาทิตย์แล้ววว

เมื่อไรจะมาสักทีนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 02-09-2013 11:45:34
ก้อกๆๆ อยากกลับไปดูฉากเหวิ่นจิ้งกับมังกือแล้วววว
คุณผู้แต่คร้าบบบบ กรุณาด้วยเถอะคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 02-09-2013 11:47:43
อยากอ่านต่ออ่ะ อยากรู้ว่า เหวินจิ้ง จะเป็นยังไงบ้างอ่ะ น่าสงสารน้า ถ้าเค้าไม่ได้เป็นคนทำอ่ะ

พี่มังกร โหดไปแล้วน้า

พี่ยะ เองก็รีบรู้ตัวเองเร็วๆ ดิ อย่าซึน

นู๋หลิน ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ

รอต่อจ้า ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [02/09/2013] PG.27 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 03-09-2013 06:34:26
พันธนาการ...รัก  #17




                เหวินจิ้งรู้สึกร่างกายร้อนผ่าวเหมือนคนจับไข้ หิวน้ำมากจนทนไม่ไหวต้องลอบกลืนเลือดบนริมฝีปากที่แตกลงไปทีละน้อย ทันใดนั้นเขาก็สัมผัสความเย็นจัดที่แตะลงมาตรงขอบปากได้ ปากแห้งที่เกรอะกรังไปด้วยรอยเลือดรีบเผยอรับน้ำจากใครซักคนที่มีเมตตาป้อนให้เขาถึงปากด้วยความกระหาย พอหมดก็รีบเอ่ยปากขออีกเหมือนคนขาดน้ำที่อยู่กลางทะเลทราย แล้วจู่ๆก็มีฝนชุุ่มช้ำโปรยปรายลงมาเหมือนพระเจ้าประทานมาให้...


               มังกรกรอกน้ำจากเหยือกข้างเตียงเข้าปากตัวเองเมื่อการป้อนจากแก้วดูจะไม่ค่อยได้ผลนัก เพราะอีกฝ่ายเหมือนคนไม่มีสติ ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นว่าได้กินน้ำจากแก้ว กรอกใส่ปากไปให้เท่าไหร่ก็ล้นออกมาเท่านั้น...สุดท้ายแล้วเขาจึงยอมใช้ปากตัวเองแทนแก้ว ป้อนให้อีกฝ่ายเสียแทน


"แพ้ยานรกบ้านั่นแล้วทำไมไม่บอกวะ!" บ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดและรู้ดีแก่ใจว่าเป็นตัวเองที่ยัดยานั่นใส่ปากทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้เต็มใจเลยแม้แต่น้อย แล้วสุดท้ายก็เป็นตัวเองที่ต้องกลับมาเป็นคนจัดการทุกอย่างเองอีก


                 มังกรช้อนศีรษะอีกคนเข้ามาในวงแขน แล้วใช้มือตบไปที่แก้มเบาๆเพื่อเรียกสติ แต่อีกคนเพียงเอียงหน้าหลบมือเขาไปมาแล้วสุดท้ายก็ซุกใบหน้าลงหาเขาก่อนจะค่อยๆส่งเสียงสะอื้นออกมาราวคนไม่มีสติ


“...ไม่ได้ทำ...ผม...ฮึก...ไม่ได้...ทำ...ฮือ...”


“...”


               มังกรฟังคำเพ้อของคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่ในอ้อมกอดแล้วก็ได้แต่นิ่งเงียบ เหวินจิ้งที่สลึมสลือไม่ได้สติเริ่มออกอาการตามฤทธิ์ยา มือขาวยกขึ้นปัดป่ายมือของมังกรที่จับอยู่บนท่อนแขน ท่าทางราวพยายามจะถอดเสื้อของตัวเองออกเพราะมังกรได้ยินคำเพ้อต่อมาว่า ‘ร้อน’ ไม่หยุด เหวินจิ้งไม่ใช่คนเตี้ย แต่ก็ไม่ได้สูงเกินกว่าไหล่มังกรซักเท่าไหร่ ทว่าจากสภาพของเรือนร่างที่ไร้เสื้อปกคลุมในตอนนี้ของคนแพ้ยา ทำให้มังกรรู้ว่าอีกฝ่ายผอมกว่าเขามาก ผิวก็ขาวราวคนไม่เคยออกแดด ท่าทางคงจะถูกเลี้ยงดูมาแบบคุณชายเอาแต่ใจของจริง...
   

“เอ้า...จะถอดก็ถอดให้หมด แล้วอย่ามาบ่นว่าหนาวทีหลังก็แล้วกัน” มังกรค่อยๆผลักไหล่อีกคนให้ลงกลับไปนอนบนหมอนตามเดิม ทว่าคนที่เหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียวกลับคว้าแขนเขาเอาไว้หมับ แล้วดึงลงไปกอดเอาไว้แน่น ก่อนจะบ่น ‘หนาว’ ออกมาบ้าง

“ถ้าหนาวแล้วจะแก้ผ้าทำไมวะ!” พูดไปก็ถอนหายใจไป ดูเหมือนฝ่ายที่แพ้ยาจะเซนซิทีฟเอามาก นี่นอกจากจะแพ้จนผื่นเริ่มขึ้นตามท่อนแขนแล้ว ยังดูดซึมยาได้เร็วจนเริ่มออกฤทธิ์เตะสติออกไปจากร่างจนหมดแล้วแน่ๆ

“...อยาก...จูบ” คำพูดแผ่วเบาที่หลุดออกมาจากปากสีซีดทำเอามังกรขนลุกเกรียว ยิ่งมือเย็นจัดของอีกฝ่ายเริ่มเกาะเกี่ยวดึงใบหน้าของเขาลงไปแนบชิด แล้วประกบริมฝีปากลงมาแผ่วๆ มังกรก็เริ่มรู้สึกว่าตอนนี้บนร่างกายตัวเองไม่ได้มีแค่ ‘ขน’ เพียงอย่างเดียวเสียแล้วที่ลุกชัน

“โธ่เว้ย...” มังกรไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ปิดตัวเองจากคนที่มาเสนอให้ ที่สำคัญเขาไม่ใช่คนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องเซ็กซ์มากไปกว่าการปลดปล่อยอารมณ์ตัณหาที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน แค่ปลอดภัยมันก็ไม่มีปัญหาอะไรที่เขาจะยอมนอนกับใครก็ตามที่เขาเองก็...อยาก


                ถึงจะรู้ว่าไอ้เด็กนี่เป็นอย่างนี้ก็เพราะยาที่เขากรอกใส่ปากไปก็เถอะ...เขาเองถึงจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ก็สำนึกได้อยู่ว่าตัวเองเป็นคนทำให้เด็กนี่เป็นอย่างนี้ด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นเขาก็น่าจะต้องเป็นคนแก้เอง...ถึงแม้ว่าวิธีแก้นั้นเขาจะ...ไม่ได้เต็มใจอยากจะแก้ร้อยเปอร์เซนต์ก็เถอะนะ


              หลังจากคิดสะระตะได้อยู่ไม่นาน อารมณ์ดิบในตัวที่ถูกมือเย็นๆนั่นปลุกเร้าขึ้นด้วยความไม่รู้ตัวก็ทำให้มังกรยอมก้มลงแนบริมฝีปากไปที่ซอกคอชื้นเหงื่อของอีกคน กลิ่นเลือดที่ลอยอวลอยู่บางเบาโชยเข้าจมูก ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบของมังกรให้เริ่มลงแรงกด ดึงไปทั่วร่างกายของอีกฝ่ายเพื่อสำรวจ และก็ดูเหมือนจะราบรื่นดีไม่มีสะดุดเพราะอีกฝ่ายให้ความร่วมมือดีเกินคาด...


“...อืม...ฮึก...อยะ...อยากได้...อยากได้อีก...” มังกรได้ยินเหวินจิ้งครางออกมาเสียงสั่น ตัวเองที่เครื่องติดเรียบร้อยแล้วก็เลยสนองความต้องการให้อย่างไม่รอช้า ไม่รู้ว่าอะไรเหมือนกันที่ทำให้เขาไม่นึกรังเกียจคนคนนี้เท่ากับครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากันในห้องที่โกดังนั่น จะว่าเพราะผิวขาวๆ บรรยากาศ หรือเพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยมาซักพักใหญ่แล้วก็ไม่รู้ได้ มังกรจึงไม่ลังเลที่จะปล่อยให้อะไรก็ตามหลังจากนี้เป็นไปตามอารมณ์ปรารถนาและอารมณ์ดิบในตัวของเขาล้วนๆ


                ...พรุ่งนี้เช้าตอนที่แกตื่นขึ้นมา...อย่ามาแหกปากโวยวายน่ารำคาญใส่ฉันก็แล้วกัน...เพราะคืนนี้แกเองที่เป็นคน ‘อยาก’ก่อน ฉันก็แค่สนองและรับผิดชอบในการกระทำของตัวเองเพียงแค่นั้น เพราะฉะนั้น...เหวินจิ้ง...ฉันกับแกจะไม่มีอะไรผูกพันธ์ หรือผูกมัดกันใดๆทั้งสิ้นนอกจากร่างกาย...อย่ามาโวยวายถามหาความรับผิดชอบจากฉันทีหลังล่ะ...!



-----------------------------------------------------------



                น้ำฟ้านั่งหวีผมอยู่บนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นซึ่งกั้นอยู่ระหว่างห้องนอนของสุริยะมณฑลกับของพระจันทร์ ที่ตอนนี้มันถูกยึดเป็นห้องนอนของเขากับเจ้าลูกชายตัวน้อยไปเสียแล้ว เด็กหนุ่มคอยนั่งระวังเจ้าสองสัตว์หน้าขนตัวใหญ่เบิ้มไม่ให้ทับหนูลินจนแบนและไม่เขมือบเจ้าตัวน้อยของเขาเข้าไปด้วย พลางสายตาก็เหลือบมองพระจันทร์ ที่ขนหมอนและผ้าห่มของตัวเองย้ายไปนอนห้องของสุริยะมณฑลแทน เพราะคืนนี้เจ้าของห้องยังคงติดอยู่ในโรงพยาบาล และห้องนอนตัวเองก็ถูกครอบครัวของเขายึดไปแล้วเรียบร้อย


                พระจันทร์หายเข้าไปในห้องสุริยะมณฑลได้แป๊บเดียวก็ออกมานั่งกับเขา พร้อมแย่งหวีเขาไปหวีให้เสร็จสรรพ น้ำฟ้าก็เลยเขยิบหันหลังให้น้องชายต่างสายเลือดหวีให้ดีๆ


“พี่ฟ้าไม่ตัดผมล่ะ ยาวเกินไปละ...” พูดไปพระจันทร์ก็สางผมน้ำฟ้าที่แห้งหมาดๆไปด้วย


“ไม่ล่ะ รอให้หนูลินจบมัธยมฯก่อนค่อยตัด เวลาเขาเรียกผู้ปกครองไปร่วมงานวันแม่จะได้เนียนๆไง” 


                   น้ำฟ้าตอบยิ้มขำๆ พระจันทร์ถอนหายใจยิ้มๆกับคำตอบนั้น ก่อนจะถอนสายตาไปมองเจ้าหนูน้อยไวโอลินวัยสองขวบที่กำลังพยายามจะเอาเจ้าตัวเล็ก หมาน้อยตาบอดของเขาไปพาดบนหัว แต่ทว่าก็โดนเจ้าชิวชิวเอาปากไปคาบเจ้าตัวเล็กกลับมาวางบนตักหนูลินตามเดิม แต่หนูลินก็ไม่ย่อท้อพยายามจะเอาหมาน้อยไปเล่นอีกจนได้ พอเด็กกับเสือเล่นกับเจ้าหมาน้อยมากเกินไป ซิมบ้าสิงโตเจ้าบ้านที่นั่งเลียขาหน้าอยู่นานก็เอามือใหญ่ป้อมที่เก็บเล็บเรียบร้อย ตบเข้าไปที่หัวทุยๆของเสือขาวชิวชิว และเอาศีรษะใหญ่โตไปดุนหลังหนูลินเบาๆหนึ่งที ซึ่งนั่นก็ทำเอาน้ำฟ้าสะดุ้งขึ้นมาหนึ่งทีด้วยความตกใจ เพราะนึกว่าลูกชายตัวเองกำลังจะโดนเจ้าสิงโตตัวใหญ่ที่นอนทอดยาวอยู่หลังลูกชายเขมือบเอา 


“ยังไม่หายกลัวชิวชิวกับซิมบ้าอีกเหรอพี่ฟ้า...หนูลินไม่โดนจับกินหรอกน่า ”


“ก็บอกแล้วไงว่าไว้ใจได้ที่ไหน ทั้งเสือและสิงโตน่ะเป็นสัตว์ป่านะจันทร์ สัญชาตญาณสัตว์ป่าน่ะน่ากลัวจะตาย...”


“ยังจะกลัวสัญชาตญาณสัตว์ป่าอีกเหรอพี่ฟ้า ได้ข่าวว่าสองพี่น้องนั่น ทั้งพี่ยะทั้งคุณตะวันที่เราสองคนอยู่ด้วยตอนนี้เนี่ย มันยิ่งกว่ามีสัญชาตญาณของสัตว์ป่าเสียอีกนะ...ทั้งโหดทั้งดุเหมือนกันเปี๊ยบเสียขนาดนั้น”


“จุ๊ๆ” น้ำฟ้าเอานิ้วมาแตะพร้อมจุ๊ปากเบาๆ เป็นอันรู้กันดีทั้งพี่ทั้งน้องว่าเรื่องสนุกที่สุดในการคุยกันเนี่ย หนีไม่พ้นเรื่องการนินทาสองหนุ่มตัวสูงที่ตอนนี้ทั้งคู่คิดว่าคงจะกำลังอยู่กันที่โรงพยาบาลแน่ๆ


“นี่...แล้วในเมื่อตัวก็อยู่กับสัตว์ป่าแบบนั้นมาได้ตั้งเป็นปี กลัวก็ไม่กลัว...แล้วทำไมถึงยังอยากไปจากเขาอยู่อีกล่ะ”


“ก็...ไม่เคยได้ยินเหรอพี่ฟ้า เขาว่ากันว่านกไร้รังนอน หลงมาพึ่งคนอื่นอย่างไร...ยังไงซักวันก็ต้องออกไปมีรังเป็นของตัวเองอยู่ดี...” พระจันทร์วางหวีลงข้างตัว ก่อนจะขยับมานั่งลงที่พื้นใกล้กับเจ้าสิงโตซิมบ้า รับหวีอันใหญ่ยักษ์ที่เจ้าสัตว์ตัวใหญ่คาบอยู่มาไว้ในมือ ขยับตัวให้หัวอันใหญ่โตนอนลงบนตักแล้วลงมือแปรงขนให้เบามือ


“ก็แล้วถ้าเจ้าของรังเขาอยากให้เราอยู่ เขาเต็มใจยกรังของเขาให้เป็นบ้านของเจ้านกจอมคิดมากตัวนั้น...แล้วเจ้านกน้อยตัวนี้ทำไมถึงยังคิดจะบินหนีออกไปมีบ้านอื่นเป็นของตัวเองอีก...?” น้ำฟ้าพูดพลางก็ขยับตัวลงมานั่งข้างๆน้อง เพื่อคอยระวังเจ้าลูกชายไม่ให้เล่นกับลูกหมาตัวเล็กแรงเกินไปนัก


“จันทร์ก็ไม่อยากเป็นนกคิดมากหรอกนะ แต่แค่นี้จันทร์ก็มาเป็นภาระให้พี่เขามากพออยู่แล้ว ไหนจะค่าเรียนไฮสคูลของจันทร์ ค่ากิน ค่าอยู่ แล้วก็ยังมีค่ารักษาพยาบาลของพี่ดาว ที่เขาโอนชื่อเจ้าของไข้มาเป็นของตัวเองอีก...เขาดูแลเด็กสองคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลยมาสองปีแล้วนะพี่จันทร์”


“แต่ที่คุณอาทิตย์ทำไป ก็เพราะเขาต้องการที่จะรับผิดชอบ...เขาเป็นคนฆ่าพ่อของเรานะจันทร์ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็...”


“หรือพี่อยากจะได้ยินจันทร์พูดเหตุผลชัดๆว่าเพราะจันทร์เกลียดเขา...เพราะเขามาฆ่าพ่อของจันทร์ จันทร์ถึงทนอยู่กับเขาไม่ได้อีกต่อไป...อย่างนี้เหรอที่พี่อยากได้ยิน...”


“ไปกันใหญ่แล้วพระจันทร์...!” น้ำฟ้าหันมาทางน้องชาย หนูลินที่เขยิบคลานดุ๊กดิ๊กมานั่งตักมารดาก็หันมองตาม มือเล็กตีหัวเจ้าสุนัขน้อยบนตักแปะๆเบาๆ พยายามเลียนแบบท่าทางลูบหัวสิงโตของน้าจันทร์ที่ตัวเองนั่งสังเกตมาซักพัก


“...เราสองคนเป็นคนไข้ในเคสเดียวกัน...เราอยู่ด้วยกันบ่อยๆในโรงพยาบาลนั่นที่อังกฤษ จันทร์คิดว่าพี่ฟ้าน่าจะรู้เรื่องราวพื้นหลังของจันทร์ได้ดีกว่าใคร พี่รู้ดีว่าความสัมพันธ์ของผมกับคนในครอบครัวเป็นยังไง...เพราะฉะนั้นพี่ฟ้าก็น่าจะรู้ดี ว่าจันทร์คิดยังไง หรือรู้สึกยังไงกับการที่พ่อของจันทร์ถูกฆ่า แล้วจันทร์ก็ถูกคนที่ฆ่าพ่อตัวเองเก็บเอามาเลี้ยง...”


“พระจันทร์...!”   


“ถ้าพี่ฟ้าจะยังเข้าใจว่าจันทร์จะโกรธ จะเกลียดเขาเพราะเรื่องนั้นแล้วล่ะก็...สิ่งที่จันทร์เข้าใจว่าพี่จะเข้าใจจันทร์ดีที่สุดนั่น...จันทร์คงจะคิดผิดมาตลอด...”


“...” น้ำฟ้านิ่งเงียบ ไม่รู้จะหาประโยคอะไรมาโต้ตอบกับน้องชายต่างสายเลือดคนนี้ดี


“...จันทร์แยกเรื่องบุญคุณกับความแค้นออกจากกัน เพราะความสบายใจของทั้งตัวเองและคนรอบข้าง...จะมามัวแต่นั่งเกลียดชัง หาทางแก้แค้นคืนแทนให้พ่อ...ทั้งๆที่ทำไปแล้วพ่อของจันทร์ก็ไม่มีทางจะฟื้นขึ้นมาชื่นชมหรือยินดีกับการแก้แค้นของจันทร์ได้เลย แล้วจันทร์จะทำไปทำไมครับพี่ฟ้า...” พระจันทร์วางหวีลงข้างตัว สบตากับคนเป็นพี่ชายที่นั่งกอดหนูลินอยู่บนตักเพื่อให้อีกฝ่ายได้อ่านความรู้สึกจริงๆของเขาผ่านทางสายตา ที่คงจะช่วยบอกความรู้สึกจริงๆของเขาได้ดีกว่าคำพูดมากมายที่เขาพร่ำบอกออกไป


“อีกอย่าง...คงเพราะความดีของเขาเอาชนะใจของจันทร์ได้ ความเอาใจใส่ และความใจดีที่เป็นตัวจริงของเขา ทำให้จันทร์รู้ว่า...เขาเองก็เป็นคนที่แบ่งแยกเรื่องความแค้นกับความดีออกจากกันได้เหมือนกัน...เพราะถ้าคิดในทางกลับกัน พ่อของจันทร์จับแม่ของเขา จับพี่ฟ้า จับหนูลินไป แล้วยังทำร้ายร่างกายพี่ฟ้าอีก...เขาเองก็สมควรที่จะต้องโกรธ เกลียดคนที่เกี่ยวข้องกับพ่อของจันทร์ทุกคน โดยเฉพาะจันทร์ที่เป็นลูก...เขาจะเก็บจันทร์เอาไว้แก้แค้น ทำร้าย ปล่อยให้อยู่อย่างอดๆอยากๆเสียก็ได้...” พระจันทร์หยุดเว้นช่วงไปครู่หนึ่งเพื่อปรับลมหายใจ เมื่อรู้สึกว่าจู่ๆอารมณ์ตัวเองแปรปรวนชอบกล อยากจะร้องไห้ออกมาเสียอย่างนั้น...


“...แต่เขาก็ไม่ได้ทำ...เขายกห้องของคุณตะวันให้จันทร์มีที่หลับที่นอนอย่างดี มีอาหารให้กินไม่ปล่อยให้อด ให้เรียนต่อ พาจันทร์ไปรักษา เอายาที่โรงพยาบาลมาให้ทุกเดือน แล้วยังจะดูแลไปจนถึงพี่สาวของจันทร์ ที่ค่าใช้จ่ายต่อเดือนในการเช่าห้องไอซียูในโรงพยาบาลที่นั่นก็ไม่ใช่น้อยๆ เขาทำไปทั้งหมดโดยที่ตัวเองมีแต่เสียประโยชน์ จันทร์ไม่เห็นว่าเขาจะได้อะไรกลับคืนมาเลยซักนิด...เพราะงั้นแล้ว...พี่ฟ้ายังอยากจะให้จันทร์อยู่ที่นี่ได้อีกเหรอครับ อยู่เป็นตัวผลาญเงินผลาญทองของเขา...ทั้งที่จริงๆแล้ว จันทร์มันก็เป็นแค่...”


“โอเคพี่เข้าใจแล้ว...ถ้าจันทร์อยากจะออกไปจากบ้านนี้อีกพี่ก็จะไม่ห้าม แต่เราจะไปอยู่ที่ไหน...จะกลับไปอยู่บ้านพักในโรงพยาบาลที่อังกฤษเหมือนเดิม หรือจะไปซื้อบ้านอยู่เอง...จันทร์ยังไม่มีงาน ไม่มีเงินเลยนะ”


“โรสกำลังติดต่อเจ้าของแกลอรี่ที่เกาลูนอยู่ครับ คิดว่าอีกสองสามวันนี้คงจะได้คำตอบว่าจันทร์จะได้ไปทำงานที่นั่นรึเปล่า ส่วนมหา’ลัยจันทร์ก็ได้ทุนเต็มมา ค่าใช้จ่ายเรื่องการเรียนก็หมดไป ที่ต้องหาเงินเองก็แค่ค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่าอยู่...”


“แล้วพี่ดาวของจันทร์ล่ะ จันทร์จะหาเงินที่ไหนมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ จันทร์ต้องหาเงินเป็นแสนๆเลยนะถึงจะพอจ่ายต่อเดือน...”


“เรื่องนั้น...จันทร์คิดว่าพี่หมอเชนทร์คงจะพอหาทางช่วยอะไรได้บ้าง...”


“เฮ้อ...นี่เราหาทางหนีทีไล่ไว้หมดแล้วใช่มั้ย...” น้ำฟ้าถาม


“ไม่ใช่ทางหนีทีไล่...เขาเรียกว่าการหาหนทางในการมีชีวิตรอดหรอก”


“แล้วนี่...เราไม่คิดถึงจิตใจของคุณอาทิตย์เขาบ้างเลยเหรอ...ไม่รักเขาเลย...พระจันทร์”


                น้ำฟ้าออกปากถามประโยคท้ายเบาๆ เห็นพระจันทร์นิ่งอึ้งไปทันทีที่เขาถามจบ แต่สุดท้ายเด็กหนุ่มผิวขาวที่นั่งใกล้ๆกันกับเขาก็ส่ายหน้าช้าๆ


“ไม่ใช่ไม่รัก...แต่รัก...ไม่ได้ต่างหาก...” พระจันทร์มีสีหน้าเศร้าสร้อยลงถนัดตาทันทีที่พูดจบ ซิมบ้าที่นอนสบายอยู่บนตักพระจันทร์ผงกศีรษะขึ้นมามองหน้าพระจันทร์ ก่อนจะยืดคอขึ้นไปเลียแก้มพระจันทร์เบาๆ ชิวชิวที่ยังแย่งคาบลูกบอลในมือหนูลินอยู่ก็เริ่มเขยิบร่างกายใหญ่โตแทรกเจ้าซิมบ้าเพื่อจะเอาใจเจ้านายบ้าง พวกมันสองตัวเป็นสัตว์ป่าก็จริง แต่เพราะถูกเลี้ยงด้วยฝีมือมนุษย์มาตั้งแต่เล็ก การที่เจ้านายตัวเองมีอารมณ์เสียใจหรือดีใจ พวกมันก็เลยรับรู้ได้ไม่ยาก...และตามประสาสัตว์เลี้ยงที่ดีและรักเจ้านายมากอย่างชิวชิวและซิมบ้า ก็อยากจะช่วยปลอบใจเจ้านายบ้างเหมือนกัน...


“เอาเถอะ...พี่ไม่รู้ว่าอะไรที่มาดลใจให้เราคิดจริงจังเรื่องนี้เอาตอนนี้ แต่ทั้งหมดที่จันทร์พูดมา มันทำให้พี่พลอยคิดมากไปด้วย...และบอกตามตรงว่าพี่ไม่ไว้ใจและไม่อนุญาตให้เราออกไปอยู่ด้วยตัวคนเดียวเด็ดขาด...ถ้าจะออกจากที่นี่ไปอยู่ที่ไหนซักแห่งล่ะก็ ลาออกจากมหา’ลัยที่นี่ซะ แล้วไปสมัครเรียนต่อที่เมืองไทย...กลับไปอยู่กับพี่ที่นั่น ถ้าไม่อยากอยู่บ้านใหญ่กับพี่กับคุณแม่ เราก็ไปอยู่บ้านเล็กบ้านเก่าพี่ก็ได้ คุณตะวันให้คนไปดูแลทำความสะอาดให้อยู่ทุกอาทิตย์ น้ำ ไฟพร้อมใช้อยู่ตลอดเวลา...”


                  น้ำฟ้าอุ้มเจ้าตัวเล็กบนตักที่เริ่มเอนตัวพิงเขาแล้วก็ดูดนิ้วจ๊วบจ๊าบทำท่าจะหลับ ลงไปนอนอยู่บนหมอนที่วางใกล้กับตะกร้าใส่ลูกหมาน้อยตาบอด ส่วนตัวเองก็ขยับมาใกล้พระจันทร์แล้วคว้าข้อมือเล็กๆมาจับเอาไว้ก่อนจะจ้องตาพระจันทร์ด้วยท่าทางจริงจัง


“ถึงเราจะไม่ได้เป็นพี่น้องกันแท้ๆ...แต่พี่ก็ระลึกอยู่เสมอว่าพระจันทร์คือผู้มีพระคุณของพี่ จันทร์เคยถ่ายเลือดให้พี่ ทำให้พี่ยังมีชีวิตอยู่เลี้ยงหนูลินมาได้จนป่านนี้...เพราะฉะนั้นพี่ไม่ยอมเด็ดขาดที่จะให้เราไปลำบาก” น้ำฟ้ามองหน้าน้องชายต่างสายเลือดที่ความบังเอิญทำให้พวกเขาได้เข้ามาเกื้อหนุนกันอยู่เสมอแล้วก็นึกสงสารนัก “จำไว้นะ...พระจันทร์ไม่ใช่คนไร้ญาติขาดมิตร เรายังมีพี่ชายคนนี้ที่พร้อมจะให้ความช่วยเหลืออยู่เสมอ เพราะฉะนั้นถ้าคิดจะทำอะไรต้องบอกให้พี่รู้ก่อน เพราะพี่เป็นห่วงเรามาก...ที่สำคัญ พี่ไม่คิดจะเข้าข้างคนอื่นมากกว่าน้องชายของตัวเองแน่ๆ”


“พี่ฟ้า...” เสียงเรียกชื่อผู้ชายผมยาวตรงหน้าสั่นเครือ พระจันทร์ที่น้ำตาปริ่มจะไหลโผเข้ากอดน้ำฟ้าอย่างหาที่พึ่ง ถ้ามีใครซักคนที่เขาจะไว้ใจและคิดว่าพร้อมที่จะเข้าข้างกันเสมอคงจะหนีไม่พ้นคนๆนี้อีกแล้ว ขอบคุณสวรรค์ที่ยังไม่ใจร้ายกับชีวิตเขาเกินไปนัก ถึงได้ให้เขามาเจอคนที่แสนดีคนนี้ในเวลาแบบนี้...


“...ถ้าไม่อยากอยู่กับคุณอาทิตย์ พี่ก็จะช่วย...” 








                   น้ำฟ้านอนหันข้างตบก้นหนูน้อยไวโอลินที่หลับปุ๋ยไปแล้วเบาๆ ตัวเองก็ใกล้จะเคลิ้มหลับไปแล้วเต็มทีบนเตียงนุ่มๆแบบนี้ ทว่าพอกำลังจะปิดตา...กลับรู้สึกได้ว่ามีมือหนาใหญ่ของใครคนหนึ่งกำลังเลื้อยไต่อยู่บนเอว เตียงที่ยุบยวบยาบอยู่ข้างหลังทำเอาเขาลืมตาพรึ่บ...นึกรู้ได้ทันทีโดยสัญชาตญาณว่าจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก...สามีของตัวเองคนเดียว...


“พี่ตะวัน...”


“จำได้ด้วยแฮะ...เก่งจริงเมียพี่” รังสิมันต์โถมร่างกายตัวเองลงสวมกอดภรรยาสุดหวงเอาไว้เต็มตัว ปลายจมูกโด่งก็ซอนไซซุกไซร้ไปข้างใบหูของผู้ชายผมยาวที่นอนกล่อมลูกอยู่บนเตียง


“...กลิ่นโรงพยาบาลผสมน้ำหอมคุณฉุนขนาดนี้ทำไมจะไม่รู้ว่าเป็นใคร...ไหนว่าจะนอนเฝ้าคุณอาทิตย์ไงครับ แล้วกลับมาทำไมดึกดื่นป่านนี้แล้ว” น้ำฟ้าพยายามพลิกตะแคงข้างหันกลับไปหาคนที่พยายามกอดพยายามหอมเขาแบบไม่เกรงใจลูกชายเบาๆ มือบางก็พยายามยึดข้อมือใหญ่เอาไว้ไม่ให้ชอนไชเข้าไปในเสื้อนอน เพื่อจะให้หยุดคุยกันให้รู้เรื่องก่อน


“ก็ถ้าพี่ไม่กลับมา...แล้วจะรู้เหรอว่าเมียพี่กำลังวางแผนคิดจะพาเมียคนอื่นเขาหนี...”


“หืม? พี่ตะวันหมายความว่ายังไง...เมียใคร”


“ยังจะมาแกล้งตีหน้าตายอีก...บอกมาเดี๋ยวนี้ คิดวางแผนอะไรเอาไว้กับพระจันทร์อีกบ้าง”


“พระจันทร์...?” น้ำฟ้าทวนชื่อที่หลุดออกมาจากปากรังสิมันต์ซ้ำ ก่อนจะเห็นแววตาพราวระยับของคนที่นอนกอดเขาอยู่เต็มวงแขน “...อ๋อ...นี่แสดงว่ามาแอบฟังที่พวกผมคุยกันเมื่อกี๊เรียบร้อยแล้วสินะ”


“ใช่...ชัดทุกคำพูด ทุกคำนินทากันเลยล่ะ...” รังสิมันต์พูดต่อ รู้สึกอยากจะฟัดจมูกที่ย่นลงน้อยๆนั่นเสียให้หายอยาก...น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆเลยเชียว


“...พี่ตะวันได้ยินแค่ไหนก็แค่นั้นแหละครับ...ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเข้าข้างพี่ชายคุณนะ แต่...ถ้าผมเข้าข้างคุณอาทิตย์อีกคน พระจันทร์ก็จะน่าสงสารเกินไป...อย่างน้อยให้แกได้มีผมไว้เป็นที่ปรึกษา ไว้สอดแนมสิ่งที่แกจะทำแทนพวกคุณซักคนมันก็จะดีกว่าใช่มั้ยล่ะ”


“นี่แสดงว่า...เมียพี่ก็ อยากให้สองคนนั้นลงเอยด้วยกันใช่มั้ย” รังสิมันต์ถาม


“แล้วพี่ตะวันคิดว่ายังไงล่ะ...” น้ำฟ้าย้อนถามซ้ำ


“ก็...” รังสิมันต์ตั้งท่าจะตอบ แต่เสียงงัวเงียแหลมเล็กของใครบางคนก็ขัดขึ้นเสียก่อน


“...คุน...พ่อ...” เป็นหนูลินนั่นเองที่ลืมตาตื่นมานั่งขยี้ตามองผู้ปกครองสองคนพรอดรักกันกลางดึก


                     เจ้าหนูอาศัยสัญชาตญาณส่วนตัวเพ่งมองฝ่าความมืด มั่นใจว่าคนที่มากอดแม่เขาเป็นคุณพ่อแน่ๆก็ค่อยๆตุปัดตุเป๋ลุกขึ้น แล้วปีนผ่านร่างบางๆของคนเป็นแม่ ไปนอนขดอยู่ตรงกลางระหว่างน้ำฟ้ากับรังสิมันต์


“คุนพ่อ...กลับดึก...” หนูน้อยเอ่ยบอกเสียงอ้อแอ้ ฟัดหน้าลงกับอกผู้เป็นพ่อแล้วก็ตั้งท่าจะหลับต่อ


                   รังสิมันต์เลื่อนมือที่เอากอดน้ำฟ้าลงมาช้อนก้นเจ้าหนูเข้าอ้อมอกดีๆก่อนจะจูบกระหม่อมปลอบใจ


“คุณพ่อขอโทษครับ...แต่คุณพ่อก็กลับมาแล้วนะ”


                   ไม่รู้ว่าเด็กน้อยได้ยินที่คนเป็นพ่อบอกหรือเปล่า ทว่าดวงตากลมแป๋วแว๋วในยามปกติตอนนี้กลับปิดสนิท นิ้วโป้งที่เปียกชื้นจากน้ำลายตัวเองก่อนหน้านี้ก็ถูกจับยัดเข้าปากไปอีกครั้ง ซ้ำครั้งนี้ยังมีเสียงกรนออกจมูกเบาๆน่ารักมาให้ได้ชมอีก...ดูท่าว่าไม่รู้เจ้าจอมซนนั้นละเมอหรืออย่างไร ถึงได้ตื่นเร็วและหลับเร็วไปอีกครั้งแบบนี้


“ลูกชายคุณนี่ติดนิสัยเซนซิทีฟแบบนี้มาจากคุณเต็มๆเลยนะ มีอะไรเคลื่อนไหวนิดหน่อยตอนนอนเป็นไม่ได้ ตื่นแบบนี้ทุกที...” น้ำฟ้าเย้าคนเป็นสามี พยายามจะขยันทอดกายนอนให้ดีๆเมื่อตอนนี้มีเจ้าหนูตัวน้อยมากั้นกลางระหว่างเขากับผู้ชายร่างสูงตรงหน้าเสียแล้ว


“ก็พ่อลูกกันนี่...ช่วยไม่ได้ แต่ว่าพูดก็พูดนะ...ผมอยากจะให้ลูกได้สีผิว ดวงตากับโครงสร้างร่างกายของผมไปมากกว่าอีก ไม่ใช่นับวันยิ่งโตยิ่งถอดพิมพ์แม่ออกมาเป๊ะเสียขนาดนี้ ดูซิเดี๋ยวพาออกไปงานไหนมีใครชมลูกเราบ้างว่าโตขึ้นจะหล่อเหมือนพ่อ...มีแต่คนพูดว่าโตขึ้นคงจะสวยเหมือนแม่กันทั้งนั้น...”


“เวอร์ไปแล้วพี่ตะวัน ไม่ขนาดนั้นเสียหน่อย...” น้ำฟ้าตีเพี๊ยะเข้าแขนสามีตัวเองเบาๆ “เอ้อ...แล้วกลับมาอย่างนี้ใครจะอยู่นอนเฝ้าคุณอาทิตย์ล่ะ”


“หึ...” รังสิมันต์หัวเราะขึ้นจมูกเบาๆ ก่อนจะค่อยๆผ่อนร่างเด็กตัวน้อยที่เกาะเกี่ยวเสื้อเขาลงนอนในอ้อมแขนของคนเป็นมารดาเบาๆ เพราะตัวเองเตรียมจะถอดชุดเพื่ออาบน้ำแล้วกลับมานอนกอดเมียกับลูกให้สบายใจ


“ก็เพราะไม่มีใครให้พี่นอนเฝ้าที่โรงพยาบาลแล้วไง...พี่เลยได้กลับมานอนกอดเมียกับลูกสมใจซักที...”


“ห๊ะ!! พี่ตะวันหมายความว่า...ถ้างั้นที่พวกผมคุยกันเมื่อกี๊ คุณอาทิตย์ก็ได้ยิน...”


“ใช่...ชัดเจนทุกประโยค...ไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียวเลยครับที่รัก...”



-----------------------------------------------------------


            ตอนแต่งเรื่องนี้จู่ๆก็ไปได้ยินเพลงนึงใน sportify มา...พอฟังไปฟังมาก็ไม่รู้ว่าฟังไปเป็นรอบที่ล้านแล้วรึยัง

ชอบสุดๆๆๆๆ  >_<  >>>เพลง สายสัมพันธ์ by มาลีวัลย์<<< (http://www.youtube.com/watch?v=-yXW2otlvJc&list=PLA0B80DEF32FB73FC)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 03-09-2013 07:44:37
สงสารพระจันทร์ :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-09-2013 07:49:57
 :hao7: :hao7: :hao7: มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย ลุ้นทั้งสองคู่ อีกคู่ได้กันไปแล้ว จะเป็นไงต่อจะรักกันไงเนี่ย อิพี่มังกร จำคำไว้นะ ว่าแค่ ปลดปล่อยแล้วอย่ามาตาม มาหวง มารักทีหลังนะ


ส่วนพี่ยะ รู้ความรู้สึกน้องขนาดนี้แล้ว ยังดง่ทำน้องเสียใจหรือหนีไปอรกจะ แช่งให้น้องไม่กลับหรือรักคนอื่นไปเลย  :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi ที่ 03-09-2013 07:59:18
หายไปนาน เย้ มาต่อแล้ว  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 03-09-2013 09:35:47
พี่ยะจะทำยังงัยต่อไปปป
จันทร์อย่าหนีไปไหนน้า
ปล.คนแต่งคะตอนนี้สั้นง่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 03-09-2013 10:07:35
กิ๊ดดดด แอบมาต่อตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ยะรีบรวบหัวรวบหางพระจันทร์ได้แล้วนะะะ

นกน้อยจะบินออกจากกรงแล้วววว ทำอะไรเด็ดขาดไปเลยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 03-09-2013 10:52:08
กรี๊ดดดดด แสดงว่าเฮียได้ยินหมดแล้วสินะ แล้วคราวนี้จะทำไง กำหนดสถานะให้น้องแบบชัดเจนเลยดีมั้ย อิอิ


ปล อยากอ่านต่ออีกค่ะ อย่าหายไปนานนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 03-09-2013 18:42:46
แอร๊ยยยยย ว่าแล้วว่าเหวินจิ้งกับพี่กรต้องมีซัมธิงรองอะไรกัน >////<
เชียร์คู่นี้นะคะ ว่าแต่พระจันทร์จะโดนคนแก่ทำอะไรไหมเนี่ย
ได้ยินชัดเจนซะขนาดนั้นนะ อิพี่ยะมีลมออกหูกันบ้างล่ะที่นี้
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 03-09-2013 19:20:51
สงสารพระจันทร์   
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 04-09-2013 08:19:30
ตายๆๆๆ พี่ยะได้ยินหมดเลยจันทร์คิดยังไง พี่ยะโกรธแน่ๆ
แต่ก็ดีจะได้ลงเอยกันเร็วๆ (รึเปล่า?)


รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 04-09-2013 08:27:12
แอบมาบอกกกกกก

ว่า


คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 04-09-2013 11:41:04
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

อ๊ายยยยย พี่ยะได้ยินความในใจของพระจันทร์แล้วววววว

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-09-2013 00:34:43
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:เข้ามารอออออออออออออ :hao5: :hao5: :hao5: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: zero blood ที่ 07-09-2013 19:11:53
เอาไงล่ะพระจันทร์ งานเข้าแล้วไหมล่ะนั่น  :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.26 <NEW>
เริ่มหัวข้อโดย: SMILEOO ที่ 07-09-2013 19:18:51
มารอด้วยคน กระดึ้บๆ :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.27
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 18-09-2013 22:03:59
คิดถึงคนเขียนจังเลย หายไปไหนน๊าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 16 :>> [14/08/2013] PG.27
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 20-09-2013 15:22:33
ห๊ะ !! o22 มาเมื่อไหร่ มายังไงไมไม่เฟ็นปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้อ่านตั้งเกือบครึ่งเดือนได้ยังงายยยย :serius2:
ตอนนี้เหวิ่นจิ้งเสร็จมังกร ตอนหน้าลุ้นว่าพระจันทร์จะเสร็จพี่ยะไหม :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-09-2013 11:07:38
พันธนาการ...รัก  #18


                  พระจันทร์เพิ่งสวดมนต์เสร็จกำลังจะนอน คืนนี้เจ้าสองสัตว์ซิมบ้าและชิวชิวล้มตัวลงนอนอยู่ในห้องนั่นเล่นข้างนอก ในห้องนี้จึงเหลือพระจันทร์เพียงแค่คนเดียวที่ได้อภิสิทธิ์ครอบครองพื้นที่ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดของตัวบ้านไป เด็กหนุ่มตบหมอนของตัวเองที่ขนมาจากห้องตัวเองให้ฟูๆ แล้วค่อยสอดตัวลงนอนใต้ผ้าห่มผืนนุ่ม  ถึงพื้นพรมที่รองหลังอยู่จะเย็นไปหน่อยแต่ไม่เป็นไร มีผ้าขนหนูผืนใหญ่ปูรองไว้ชั้นหนึ่งแล้ว การนอนข้างเตียงของพี่ยะแบบนี้ก็เลยไม่เป็นปัญหาสำหรับพระจันทร์นัก

                 ห้องมืดๆกับแอร์เย็นๆทำให้พระจันทร์รู้สึกเคว้งหน่อยๆ เพราะปกติก็ไม่เคยได้เข้ามานอนในห้องนี้เลยซักครั้งเดียว จะมีก็แค่เข้ามาเอาของให้พี่ยะบ้าง หรือเข้ามาจัดโน่นนี่นั่นให้บ้างตามประสาเท่านั้น แต่สุดท้ายกลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่หอมอวลอ่อนๆของเจ้าของห้องที่ยังหลงเหลือตกค้างเอาไว้ ก็ทำให้พระจันทร์รู้สึกอุ่นใจจนค่อยๆหลับตาลงนอนตะแคงข้างได้

                 พอตอนเคลิ้มๆเริ่มจะหลับ...หูก็แว่วได้ยินคล้ายเสียงประตูห้องถูกเปิดและปิดลงแผ่วเบา เสียงกริ๊กที่ดังขึ้นฟังดูคล้ายคนที่เพิ่งปิดประตูจะล็อกห้องเอาไว้เรียบร้อย พระจันทร์คิดในใจว่าคงจะเป็นคุณป้าแหม่มหรือพี่ฟ้าที่อาจจะเข้ามานอนด้วยแน่ๆก็เลยไม่ได้สนใจอะไร

                แต่จู่ๆก็เหมือนว่าคนที่เข้ามาใหม่จะเดินเข้ามาใกล้เขาแล้วก็หยุดยืนอยู่ข้างกองผ้าห่มที่พระจันทร์ใช้ห่มนอน เด็กหนุ่มพยายามจะลืมตาขึ้นมองฝ่าความมืดไปที่ใบหน้าคนคนนั้น แต่ทว่าเพราะคนนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ และจุดที่ยืนก็ตรงหน้าต่างพอดี แสงจันทร์ที่ทอลอดเข้ามาจึงส่งผลให้ด้านที่พระจันทร์เห็นเป็นส่วนของเงาที่เกิดจากร่างกายสูงใหญ่ไปยืนบังช่องแสงจันทร์ที่ทอแสงนวลตาเข้ามาให้ความสว่างธรรมชาติกับห้องๆนี้ ตอนนี้แสงจันทร์ที่มีจึงไม่ได้ช่วยอะไรให้พระจันทร์ได้มองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของคนคนนั้นได้ดีนัก

                 แต่ว่า...บรรยากาศเฉียบคมกับกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลที่คุ้นจมูก ก็ทำให้เส้นสติที่เหลืออยู่นั้นพอจะเดาออกได้ไม่ยาก...ว่าเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่จ้องเขาอยู่ไม่วางตานั้นคือใคร

“...พี่...ยะ!?” พร้อมกับที่เอ่ยปาก พระจันทร์ก็รีบตลบผ้าห่มขึ้นมานั่งขยี้ตาดีๆทันที

“...รังเกียจพี่มาก ถึงขนาดเตียงพี่ก็ไม่อยากใช้เลยเหรอพระจันทร์” น้ำเสียงนุ่มทุ้มฟังดูแปลกแปร่งกว่าที่เคยเล็กน้อย แต่พระจันทร์ก็เดาใจไม่ถูกว่าตอนนี้คนพูดกำลังรู้สึกอย่างไร เพราะอีกฝ่ายดูช่างเป็นคนเก็บอารมณ์ได้ดีเหลือเกิน

“เปล่านะ! จันทร์ต่างหาก...ที่กลัวพี่ยะจะรังเกียจ ถ้าจันทร์ขึ้นไปนอนบนนั้น...ว่าแต่ แล้วพี่กลับมาได้ยังไง พี่ยะยังไม่หายดีไม่ใช่เหรอ...”

“แผลแค่นั้นมันไกลหัวใจ...พี่คงไม่ตายกับอีแค่โดนกระสุนลั่นใส่นัดสองนัดหรอก...”

“...แต่...แต่พี่ยังไม่หายดี...แล้ว...”

“อยากให้พี่กลับไปอยู่โรงพยาบาลต่อ...เพื่อที่เราจะได้วางแผนออกไปจากบ้านหลังนี้กับน้ำฟ้าใช่มั้ย...”

“...พี่ยะ!” พระจันทร์ผุดลุกขึ้นยืนเพื่อเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย การปรับสายตาให้มองเห็นอะไรได้ภายในที่มืดนั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพระจันทร์ เพราะปกติแล้วเขาเป็นคนที่ชินกับความมืด...แต่อีกคนนี่แหละที่ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงความชินนั้นไปตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้...บ้านที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง แม้บางครั้งมันจะจ้าเกินไปจนทำให้พระจันทร์ตาพร่าไปบ้าง แต่สุดท้ายความเคยชินก็ทำให้พระจันทร์เริ่มรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยภายใต้แสงเจิดจ้านั้นจนได้

“พี่...ได้ยิน...?”

“...”

               สุริยะมณฑลไม่ตอบอะไร ชายหนุ่มได้แต่ยืนก้มมองสบดวงตากลมๆของคนที่เงยหน้าสบตาเขาด้วยสีหน้าเลิกลั่นปนตกใจ

             พระจันทร์ตกใจ...แต่เขาสิ...เสียใจ...

               พระจันทร์ค่อยๆเอื้อมมือเล็กๆทั้งสองข้างมาเกาะเกี่ยวตรงแขนเสื้อเขา เขยิบปลายเท้าเข้ามาใกล้เขาอีกหน่อย ก่อนจะค่อยๆซบใบหน้าลงบนแขนข้างที่มีผ้าคล้องอยู่เบาๆ และทันทีที่ได้ยินเสียงสะอื้นที่หลุดออกมาจากคนตัวเล็กกว่า สุริยะมณฑลก็ยกแขนข้างที่เป็นอิสระขึ้นมาคล้องราวเอวของอีกคนโดยอัตโนมัติทันที

              ใบหน้าคมดุที่ตอนนี้ไม่เหลือเค้าความดุหลงเหลืออีกแล้วก้มลงซุกซบกลุ่มผมหอมๆตรงหน้าซ้ำ อาการออดอ้อนของคนร่างสูงแบบไม่รู้ตัว ทำให้พระจันทร์เอื้อมมือที่เกาะเกี่ยวเพียงแขนเสื้อขึ้นไปโอบคล้องรอบคอคนที่โน้มตัวลงมาหาเอาไว้แน่นๆ น้ำตาหยดเล็กๆค่อยๆซึมลงปลายหางตา อาการบนใบหน้าของอีกคนที่มองเห็นรางๆผ่านความมืด...แต่สัมผัสชัดเจนที่หัวใจ ทำให้พระจันทร์โทษตัวเองนัก...

               ...เขาทำให้คนคนนี้แสดงสีหน้าเสียใจแบบนั้นออกมาได้ยังไง...

               ...ทำได้ยังไงกัน...พระจันทร์...

“จำวันแรก...ที่พี่พาพระจันทร์มาเหยียบฮ่องกงได้ไหม พระจันทร์ร้องไห้จะเป็นจะตายตั้งแต่อยู่บนเครื่องบิน พี่ทั้งขู่ ทั้งตวาด พระจันทร์ก็ไม่หยุดร้อง...แต่พอพี่พูดดีๆ บอกว่าจะพาไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ เสร็จแล้วก็ไปเดินเล่นกันที่โอเชี่ยน พาร์ค...แล้วก็จะพาไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่รีเพาลส์ เบย์...เสร็จแล้วก็จะยอมให้แวะซื้อของหวานทานที่ร้านฮันนีมูน...จะซื้อใส่กล่องไปทานในรถก็ได้ระหว่างที่จะพานั่งรถชมวิวบนวิคตอเรียพีคนี่...”

                สุริยะมณฑลพยายามเค้นสมอง ว่าวันนั้นเขายังให้สัญญาอะไรกับพระจันทร์เอาไว้อีกบ้าง...

                ...สัญญาที่เขาก็เกือบลืม...เพราะมันเป็นสัญญาครั้งแรกที่เขาไม่เคยคิดจะจำ...

                ...ไม่เคยคิดจะทำ...

             ...ไม่ได้สนใจมันเลยจนกระทั่งวันนี้...

“ไหนจะยังประตูโบสถ์เก่า แล้วก็คาสิโนที่มาเก๊าอีก...จันทร์อยากไปไม่ใช่เหรอ ถึงได้หยุดร้องทันที แล้วก็จ้องพี่แบบมีความหวังมาก...พี่ยังไม่เคยพาพระจันทร์ไปเที่ยวที่ไหนตามสัญญาเลยนะ...หรือถ้ายังไม่พอ พี่จะแถมพาไปดูน้ำพุเต้นระบำกับไฟสวยๆริมแม่น้ำทุกเดือนเลย...ทุกอาทิตย์เลยก็ได้ถ้าจันทร์อยากไป...”

“...”

“ช่วยพูดอะไรซักคำได้มั้ยคนดี...พี่ไม่เคยพูดแบบนี้กับใคร ตอนนี้...พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้ว...พี่ไม่รู้ว่าพี่จะต้องทำยังไงเราถึงจะพอใจ ต้องทำยังไงให้ถูกใจเรา...พี่...”

“...พี่ยะ!!...” เสียงเล็กร้องคั่นขึ้นมาระหว่างที่สุริยะมณฑลยังพูดไม่จบ ความร้าวรานในน้ำเสียงนั้นทำให้พระจันทร์ทนฟังต่อไปอีกไม่ได้อีกแล้ว “...ขอโทษ...จันทร์ขอโทษนะ...พระจันทร์ขอโทษ...ฮือ...”

“ไม่...พี่ไม่ได้อยากได้ยินคำนี้...” สุริยะมณฑลกอดคนตัวหอม แล้วซุกใบหน้าคมลงบนบ่าเล็กๆ ขณะที่อีกคนก็ซบแก้มลงกับอกของเขา รอยเปียกชื้นบนเสื้อส่งผ่านความรู้สึกมาบอกเขาได้ไม่ยากว่า...เขากำลังทำพระจันทร์ร้องไห้อีกครั้งแล้ว...

“จันทร์ขอโทษ...ขอโทษ...ฮือ...”

“พระจันทร์...อย่าไป...พี่ขอร้อง...อย่าไปจากกันเลยได้มั้ย อยู่แบบนี้เราก็มีความสุขดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ...”

“...จันทร์...”

“อย่าไป...อยู่กันที่นี่ อยู่กับพี่...อยู่กับป้าแหม่ม...ไหนจะไอ้ตัวเล็กของพระจันทร์อีก ถ้าจันทร์ไม่อยู่คอยเลี้ยงดูมันอยู่ที่นี่...พี่จะให้ซานตงเอามันไปปล่อยไว้ที่เดิม มันจะโดนหมากัดตายหรือจะโดนรถชนยังไงพี่ก็จะไม่สนใจมันเลย...เพราะพี่ถือว่าพี่ยกมันให้จันทร์ไปแล้ว...มันเป็นความรับผิดชอบของจันทร์ที่จะต้องเลี้ยงดูมันอยู่ที่นี่...เพราะงั้น...”

“...จันทร์รักพี่ยะ...ฮือ...จันทร์ไม่อยากไป...”

“ไม่ใช่อยากหรือไม่อยากไป!...แต่จันทร์ต้องไม่ไป!”

“...พี่ยะ...ฮือ...”

“พี่ไม่ให้จันทร์ไป...ได้ยินมั้ย...พี่ไม่ให้จันทร์ไปไหนทั้งนั้น...!”

“แต่พี่ยะ...พี่ยะเลือดออก!!” พระจันทร์ที่ซุกแขนอยู่ตรงอกเห็นรอยคล้ำจางๆซึมออกมาจากผ้าพันแผลอุทานออกมาอย่างตกใจ กลิ่นคาวเลือดจางๆที่ตีขึ้นจมูกยิ่งทำให้ใจไม่ดีเข้าไปใหญ่ กังวลไปสารพัดว่าการที่อีกคนออกมาจากโรงพยาบาลก่อนกำหนดนี่คงจะส่งผลร้ายแรงต่อบาดแผลถูกยิงของคนคนนี้เข้าแน่แล้ว   

“เลือดพี่ออก...ก็เพราะมีคนบางคนแถวนี้เป็นคนเอามีดมากรีดมันซ้ำน่ะสิ”

“พี่ยะ...!”

“พี่กำลังจะตายนะพระจันทร์...ไม่คิดจะยื่นมือเข้ามาช่วยหน่อยเลยเหรอ” สุริยะมณฑลแกล้งพูดเสียงแผ่ว พระจันทร์มีสีหน้าตกใจจนริมฝีปากนุ่มนิ่มอ้าค้างน้อยๆ สองมือน้อยพยายามช่วยพยุงคนร่างสูงให้ค่อยๆถอยหลังลงไปทรุดนั่งลงบนเตียง พอคนตัวเล็กจะผละมือออกมาเพื่อเปิดไฟดูบาดแผลให้ชัดๆ คนตัวสูงกว่าที่รู้แนวแล้วว่าอีกฝ่ายเริ่มใจอ่อนก็แกล้งทำตัวอ่อน เกาะเกี่ยวแขนข้างที่ว่างเอาไว้กับเอวอีกคนไม่ยอมปล่อย

“...ช่วยเยียวยาบาดแผลของพี่ ที่พระจันทร์เป็นคนลงมือทำ ด้วยคำพูดหวานๆที ช่วยบอกให้ฟังทีเถอะ ว่าจะไม่ไปจากกัน...ว่าจะอยู่ด้วยกันที่นี่ตลอดไป...ได้มั้ยพระจันทร์”

“...จันทร์...” เสียงของคนตัวเล็กสั่นเครือ “จันทร์ไม่รู้...จันทร์ไม่รู้จะอยู่ได้ยังไง...จะอยู่ในฐานะอะไร...แล้วจันทร์...”

“...อยู่ในฐานะหยางเฟิ่งของพี่ไง...คนเดียวที่จะได้อยู่เคียงข้างพี่ คนที่พี่จะปกป้องด้วยชีวิตของพี่ตราบจนวันสุดท้าย...คนเดียวที่พี่จะดูแล...และจะรัก...ตลอดไป”

“พี่...ยะ...”

                ความเงียบชั่วคราวที่เข้ามาปกครองห้องนอนกว้างใหญ่แห่งนี้ ทำให้พระจันทร์เพ่งสมาธิมองจ้องตอบดวงตาเรียวภายใต้แสงจันทร์นวลได้ดีนัก ฝ่ามือใหญ่ที่สอดกอดรัดอยู่หลังเอวค่อยๆดันร่างเขาให้นั่งลงบนท่อนขาแข็งแรง พระจันทร์ไม่ขัดขืนเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บแค่ที่แขน แต่ขายังใช้การได้ดีอยู่ เด็กหนุ่มเลยเผลอปล่อยตัวทำตามใจตัวเองโดยการผ่อนแรงลงเพียงเล็กน้อยให้พอทรงตัวอยู่บนท่อนขานั้นได้ เขาไม่อยากให้พี่ยะหนัก...เดี๋ยวพี่ยะจะเจ็บอีก

“พี่ยะ...พูดจริงเหรอ...”

“สายตาพี่กำลังโกหกเราอยู่รึไง”

“จันทร์จะได้อยู่ข้างๆพี่ยะตลอดไปจริงๆเหรอ...” พระจันทร์ถามซ้ำ

“...สาบานด้วยชีวิตเลย...” อาทิตย์ดวงโตค่อยๆเอนศีรษะลงไปชนกับคนกระหม่อมบางแผ่วเบา สายตาห่างกันแค่เพียงสันจมูกกั้น...ใกล้กันจนพระจันทร์หาจุดโฟกัสใบหน้าอีกคนไม่เจอ

               ...แต่ไม่เป็นไรหรอก...พระจันทร์เคยใช้สายตามองพี่ยะที่ไหน

               ...ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน...หัวใจของพระจันทร์ต่างหากที่ทำหน้าที่เปรียบเสมือนดวงตา...

               ...มองหากันตรงที่หัวใจ...
   
               ...และพระจันทร์ก็รู้...ว่าพี่ยะเองก็พิการ...เพราะใช้ ‘ดวงตาเทียม’ มองที่ใจไม่ต่างกัน...

“จันทร์รักพี่ยะ” คำพูดแผ่วเบา แต่มันช่างหนักแน่นเหลือเกินในความรู้สึกของคนฟัง แน่นจนเติมความสุขเต็มปรี่จนล้นไปทั้งใจ

“...พี่เองก็...รัก...พระจันทร์...” สุริยะมณฑลกลั้นใจในวินาทีนั้นเอ่ยคำว่า ‘รัก’ ออกมาจากความรู้สึกที่มันอัดแน่นทั้งหมด เขาไม่รู้ว่าพระจันทร์จะเข้าใจคำว่ารักของเขาในรูปแบบไหน...จะยังเข้าใจว่ารักแบบไม่ต่างจากชิวชิว ซิมบ้า รักแบบที่พี่น้องเขารักกัน...หรือจะหมายถึง รัก ระหว่างคนรัก...

               แต่ว่าเขาก็ไม่สนใจหรอก จะเข้าใจแบบไหนก็ช่าง

          ...เพราะรัก ก็คือรัก...

               ...คำที่พิเศษที่สุดในโลก...

             ...คำที่แทนคำได้เป็นล้านคำ เพื่อสื่อให้ใครซักคนได้รับรู้...

            ...ว่าเขากำลังเป็นคนที่พิเศษที่สุดในโลกสำหรับเราเช่นกัน...


-----------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-09-2013 11:10:28
                  เสียงฮัมเพลงเบาๆของพี่ชายที่กำลังป้อนนมจากหลอดฉีดยาเข้าปากลูกหมาตัวน้อยเป็นสิ่งที่ไม่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปนัก รังสิมันต์ในสภาพเสื้อนอนหลุดลุ่ยเดินออกมาจากห้องนอน โดยที่ในอ้อมแขนก็มีร่างเล็กๆในสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงไม่ต่างจากบิดา กำลังอ้าปากหาวหวอดติดมาด้วย รังสิมันต์เอ่ยกระเซ้าพี่ชายด้วยเสียงง่วงงุนก่อนทรุดร่างกายสูงใหญ่พอกันลงนั่งบนโซฟาข้างๆกัน

                 หนูลินดิ้นหนีฝ่ามือใหญ่ของรังสิมันต์ที่จะจับเจ้าลูกชายนั่งตักดีๆมาคลานต้วมเตี้ยม ตรงเข้าไปเกาะท่อนขาคุณลุงแล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมสันเหมือนลูกหมาขออาหาร คนเป็นลุงก้มลงยิ้มให้เจ้าหลานชายตัวนุ่มนิ่ม ก่อนจะกางแขนออกให้เจ้าหนูคลานกระดึ๊บมานั่งลงบนพุงกะทิของตัวเองอย่างรู้ใจ ฝ่ามือหนาที่ถือเข็มฉีดยาเอาไว้ในตอนแรกถูกส่งยื่นให้เจ้าหนู ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆประคองมือเล็กป้อมจับหัดสอนวิธีการให้อาหารลูกหมาน้อยตาบอดบนหน้าตักของตัวเอง

“...บอกมานะว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น...ผมตั้งใจจะเห็นพี่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่ใช่อารมณ์ดีหวานแว๋วชวนอ้วกแต่เช้าแบบนี้...บอกมานะ เมื่อคืนพี่ทำอะไรกับเด็กนั่น...”

“...เปล่า...ทำอะไร...” สุริยะมณฑลปฏิเสธน้องชายน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อน

“อย่ามาโกหก...ท่าทางพี่มันเหมือน...”

“เหมือน...เหมือนอะไร? ไร้สาระว่ะตะวัน...แทนที่จะมานั่งจับผิดพี่ชายตัวเอง เอาเวลาไปดูเมียนายดีกว่าไป นี่ก็จุ้นเล่นมาฉุดพระจันทร์ของฉันลงไปตักบาตรด้วยกันตั้งแต่เช้ามืด ป่านนี้เสร็จแล้วมั้ง...” พร้อมกับที่พูดสุริยะมณฑลก็ทำเป็นชะโงกหน้ามองผ่านหน้าต่างข้างหลังตัวเองไปข้างล่าง ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ามุมนี้ต่อให้มองยังไงก็ไม่มีทางเห็นบริเวณหน้าบ้านของตัวเองได้แน่ๆ

“...พระจันทร์ของฉัน...? นี่...อย่าบอกนะว่าเด็กนั่นเสร็จพี่ไปแล้วเมื่อคืน!”

                 สุริยะมณฑลสบถด่าน้องชายร่วมสายเลือดพร้อมสันฝ่ามือเบาๆลงบนก้านคอน้องชาย ก่อนเอ่ยปากเรียกสัตว์เลี้ยงหน้าขนสองตัวใหญ่เข้ามาหา แล้วยื่นตะกร้าใส่ของใช้ของเจ้าลูกหมาตาบอดให้ซิมบ้าที่ยื่นหัวใหญ่มาโตมาไซร้คลอเคลียต้นขาออดอ้อนเบาๆ ส่วนชิวชิวเดินนวยนาดเข้ามาคาบตะกร้าเจ้าลูกหมาออกไปอย่างรู้หน้าที่ แต่ก็ยังมิวายส่งเสียงขู่ฮึ่มฮั่มใส่เพื่อนร่วมบ้านที่เชิดแผงคอใส่มัน เพราะถือว่าเจ้านายตัวอยู่ใกล้กว่า

“ชิว...ชิว...” หนูลินส่งเสียงร้องเรียกเจ้าเสือขาวเมื่อเห็นมันเดินห่างออกไปจากโซฟา นึกสงสัยว่าทำไมถึงไม่อยู่ให้เขาลูบหัวเล่นเหมือนซิมบ้าบ้าง ฝ่ายเจ้าเสือพอได้ยินคนเรียกชื่อตัวก็เหลียวหลังกลับมามอง ตวัดหางส่ายไปมาให้สองสามที ก็เดินหน้าคาบตะกร้าลูกหมาลงไปหาเจ้านายตัวเองบ้างที่ชั้นหนึ่งตามกลิ่นสัญชาตญาณที่ลอยตามลมมา

“คุนพ่อ...คุนลุง...ชิวชิว...” เจ้าหนูตัวน้อยเรียกหาสองผู้ใหญ่พลางชี้มือไปทางที่ชิวชิวเพิ่งเดินหายออกไปจากห้อง ท่าทางเหมือนเจ้าตัวอยากจะตามลงไปเล่นด้วยแต่ไม่อยากเดิน จึงได้ส่งสายตาออดอ้อนมาที่ทั้งพ่อและลุงเพื่อหาคนพาเดินโดยที่ตัวเองไม่ต้องเมื่อยขา...

“ถ้าไม่ยอมเดินเอง...คุณพ่อจะฟ้องคุณแม่ ว่าหนูลินอู้ไม่ยอมฝึกเดินลงบันได้ด้วยตัวเองนะครับ” รังสิมันต์เอ่ยกับลูกชายด้วยท่าทางแสร้งจริงจัง

“อะไรวะเรื่องแค่นี้ทำไมต้องดุหลานพี่ด้วย...ไปหนูลิน ลุงพาขี่คอลงไปเอง...”

“ว้าววววว คุนลุง...สู๊งงงง สูงงง...ฮิฮิ” หนูลินตัวจ้อยที่นั่งเกาะคอสุริยะมณฑลหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจนัก ตีมือเปาะแปะท่าทางมีความสุข จนคนเป็นบิดาตัวจริงอดไม่ได้ที่จะเข้ามาแย่งลูกชายตัวเองไปนั่งบนคอตัวเองแทน แล้วออกเดินนำหน้าพี่ชายลงไปข้างล่าง

“ทำไมขี้หวงจังวะ กับแค่ฉันจะเล่นกับหลานตัวเองนิดๆหน่อยๆ...”

“หลานพี่ แต่ลูกผม...ผมก็ต้องทั้งหวงทั้งห่วง ทั้งแม่ทั้งลูกนั่นแหละ...ส่วนพี่น่ะนะถ้าอยากได้ ก็ไปทำกับเด็กพระจันทร์นั่นเอาเองสิ เรื่องอะไรมาเล่นกับลูกผม...”

“พูดอย่างกับแกเป็นคนทำให้หนูลินเกิด...” สุริยะมณฑลเอ่ยประชดเล็กๆ

“ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียง...ทำไม พูดแบบนี้อิจฉาผมล่ะสิ ที่เด็กพระจันทร์มีลูกให้พี่ไม่ได้ ฮ่าๆ...”

“ปากเสียจริงตะวัน...” สุริยะมณฑลเอ่ยพลางยกเท้าดุนหลังน้องชายต่างมือ วันนี้ท่าทางเขาคงดวงไม่ค่อยดีแฮะ โดนคนกวนอารมณ์เอาแต่เช้า...







“คุนแม่...! น้าจัน !...หนูลินมาขอโนม...” เจ้าหนูตัวน้อยวิ่งกลุกๆเข้าไปในครัวทันทีที่เห็นแม่กับน้าชายยืนตัวติดกันอยู่หน้าซิงค์อ่างล้างจาน

“มาขอนมเหรอครับ...เก่งมากเลยคนเก่ง รู้จักดื่มนมแบบนี้ทุกวัน จะได้ตัวโตไม่เตี้ยม่อต้อเหมือนแม่เขาเนอะ...” พระจันทร์ละมือจากการล้างโถใส่ข้าวมาอุ้มเจ้าหนูตัวน้อยขึ้นไปนั่งบนขอบอ่างระหว่างตัวเขากับน้ำฟ้า... ส่วนน้ำฟ้าพอโดนเย้าเรื่องส่วนสูงก็เอาเท้าไปเขี่ยน้องชายต่างสายเลือดเบาๆเป็นการเตือน

“พูดอย่างกับตัวเองสูงนักนี่...ยีนส์ก็เหมือนกันยังมีหน้ามาแขวะใส่อีก เดี๋ยวเหอะ...”

“มีเด็กๆมาวิ่งเล่นในบ้านแบบนี้นี่ดีจังเลยนะคะ บ้านเราดูสว่างสดใสขึ้นมาทันตาเห็นเลย...มาค่ะคุณหนูลิน วันนี้อยากดื่มนมรสอะไรดีคะ เดี๋ยวยายแหม่มหยิบให้นะคะ” คุณแม่บ้านเดินย้ายร่างกายอวบนิดๆของหล่อนมาหยิบแก้วแล้วก็เดินไปเปิดตู้เย็น ได้ยินเสียงคุณหนูตัวน้อยร้องบอกว่า

“ช้อกกะแลตคับ!”

               คุณแม่บ้านก็รีบกุลีกุจอหยิบนมรสช็อกโกแลตมาเทใส่แก้วสองหู แล้วยื่นให้คุณหนูตัวน้อยรับไปดื่มต่อ สองหนุ่มตัวเตี้ยยื่นล้อมเด็กน้อยพลางช่วยกันดูไม่ให้หนูลินดื่มนมจนหกเลอะเทอะ จาน ชาม ช้อน และโถใส่ข้าวถูกจับวางใส่เครื่องล้างจานข้างล่างซิงค์เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่กดปุ่มให้เครื่องทำงานก็เป็นอันเสร็จ

              สุริยะมณฑลและรังสิมันต์เดินชนไหล่กันเข้ามาภายในครัว ก่อนที่ต่างคนจะต่างเดินไปยืนซ้อนหลังเด็กตัวเองอย่างรู้ตำแหน่ง

“คุณ...ผมขอน้ำอุ่นหน่อย อย่าให้ร้อนมากนะ” น้ำฟ้าเอ่ยบอกคนเป็นสามีที่มายืนกอดเอวคลอเคลียเขาอยู่ ทั้งที่ยังไม่ได้โกนหนวดโกนเคราให้เรียบร้อย มันทำเอาเขารู้สึกจั๊กจี๋ต้นคอยิบๆ

“คร้าบ คุณเมีย...ได้ทีล่ะสั่งผัวใหญ่เลยนะ...”

“อ้าว...ก็มีไว้ให้ใช้นี่นา...” น้ำฟ้ายอกย้อน

“ก็ได้...ถือว่าเจ๊ากัน กับการที่พี่ใช้งานฟ้าหนักอยู่ทุกคืน...”

“พี่ตะวัน!” น้ำฟ้าหันไปเรียกชื่อสามีดังลั่น ใบหน้าแดงแจ๋จนถูกสามีหัวเราะเยาะซ้ำ 

                 ส่วนอีกด้าน สุริยะมณฑลจับมือของพระจันทร์ที่ถือส้มผ่าเสี้ยวไว้พร้อมทานขึ้นมาป้อนที่ปากตัวเอง แล้วชมเปาะว่าส้มหวานเจี๊ยบเพราะคนปอกให้ทานหน้าหวานเกินส้มเสียเหลือเกิน

“ตลกแล้วพี่ยะ เมื่อเช้าไม่ได้เขย่าขวดยาเหรอ หรือหยิบยาผิดซอง...? ส้มหวานก็ต้องชมเจ้าของสวนสิ มาชมจันทร์ทำไม...” เด็กหนุ่มเอ่ย พลางถองแขนดันหน้าท้องตึงแน่นของอีกฝ่ายให้เขยิบออกห่างออกไปจากตัวเล็กน้อย แต่คนยืนซ้อนด้านหลังยังคงปักหลักเหนียวแน่นหนึบไม่ขยับออก

“ก็ถ้าจันทร์สวย น่ารักแบบนี้พี่ก็ต้องชมเป็นธรรมดาไม่ใช่เหรอ...”

“...แหวะ! เลี่ยนอ่ะพี่ยะ...”

“อะไร ชมแค่นี้นี่ท้องเลยเหรอ...เขินทำไม พี่หมายถึงพระจันทร์ดวงโตๆที่อยู่บนฟ้าโน่น...”

“พี่ยะ!” และลงท้ายที่คนตัวโตอีกคนในห้องก็โดนเรียกชื่อดังลั่นไปตามระเบียบ

“แล้วนี่แผลที่แขนหายดีแล้วเหรอครับ ถึงเอาผ้าคล้องออกได้แล้ว...” พระจันทร์เอ่ยถาม เมื่อสังเกตว่าผ้าคล้องที่ตัวเองเห็นอยู่เมื่อวานมันอันตรธานหายไป

“บอกแล้วไงแผลแค่นี้ไกลหัวใจ...เพราะหัวใจของพี่ ไม่ได้อยู่กับพี่เสียหน่อย...” คนพูดเชยคางคนตัวผอมที่ยืนอยู่หน้าตัวเองให้หันมาสบตากัน หนูลินที่นั่งดื่มนมอยู่ข้างๆพระจันทร์ถึงกับหยุดนิ่งแล้วหัวเราะคิกคักที่เห็นคุณลุงกับน้าจันทร์ทำตัวสวีทหวานเลียนแบบพ่อกับแม่เขาบ้างแล้ว







“ป้าๆ...ถึงมันจะดูแปลกๆไปหน่อย แต่หนูว่าคุณๆเขาก็ดูเหมาะสมกันดีเนอะ...ฮิฮิ ป้าดูคุณหยางสิ ตั้งแต่หนูมาทำงานที่นี่นี่เพิ่งเคยเห็นแกยิ้มจริงๆก็วันนี้แหละ...” สาวใช้วัยรุ่นคนหนึ่งสะกิดคุณหัวหน้าแม่บ้านมากระซิบนินทาเจ้านายเบาๆ พลางสายตาก็ลอบมองบรรดาคุณเจ้านายที่เช้าวันนี้ลงมาขลุกกันอยู่ในครัวพร้อมเพรียง

            คุณแม่บ้านเงยหน้าจากการเลาะเปลือกกุ้งมาส่ายหน้าให้กับความช่างพูดช่างคุยของคนใช้สาว หล่อนไม่นึกตะหงิกใจอะไรเลยจนเมื่อเด็กสาวใช้พูดประโยคต่อมาว่า...

“หนูนะจิ้นคุณยะกับคุณพระจันทร์มานานแล้ว...อยากให้ลงเอยกันจริงจิ๊ง...ดูเป็นห่วงเป็นใย เข้าอกเข้าใจกันไปซะทุกเรื่องขนาดนั้น ว่ามั้ยป้า...”

“นี่แน่ะ! ยัยหลิว...” คุณแม่บ้านตีเพี๊ยะเข้าที่ต้นแขนสาวใช้เพื่อปรามอาการสติหลุดของนาง “จิ้นๆของแกน่ะได้นะยะ...แต่อย่าคิดจริงจังเด็ดขาด อย่าลืมสิ คุณยะน่ะหมั้นกับคุณหงส์อยู่นะ เดี๋ยวอีกไม่นานเขาก็แต่งงานกันแล้ว นี่คุณหงส์ก็เรียนจบ กลับมาช่วยงานที่บ้านเต็มตัว...อีกไม่นานเถอะ! บ้านหลังนี้จะได้มีงานมงคลกับเขาซักที...”

“ป้าอ่ะ...!” คำพูดขัดฟินของคุณหัวหน้าแม่บ้านทำเอาสาวเจ้าค้อนคนแก่ขวับๆ ก่อนจะลงมือช่วยทำผักทำปลาต่อไปตามแต่คุณแม่บ้านท่านจะบัญชา

              แต่ทว่า...คำพูดนั้นของคุณป้าแหม่มกลับส่งผลกระทบกับใครอีกหลายคนที่ดันได้ยินกันถ้วนทั่ว...โดยเฉพาะพระจันทร์ที่ค่อยๆปลดมือใหญ่ออกจากข้างแก้มตัวเองแล้วหันไปรับแก้วนมจากหนูลินมาล้าง...น้ำฟ้ามองหน้ารังสิมันต์อย่างต้องการคนช่วยคิดว่าจะทำอย่างไรดี ส่วนสุริยะมณฑลนั้นยืนนิ่งอยู่กับที่ แบบที่คนรอบข้างก็เดาอารมณ์ไม่ออกเช่นกันว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่

“งั้นเดี๋ยวพี่กับพี่อาทิตย์ขึ้นไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน...วันนี้พี่ว่าจะเข้าบริษัทด้วย แล้วเดี๋ยวตอนเที่ยงจะแวะมารับไปทานข้าวข้างนอกนะ...แต่งตัวเจ้าหนุ่มนี่ให้หล่อล่ะฟ้า...” รังสิมันต์เอ่ยบอกคนเป็นภรรยาอย่างต้องการเปลี่ยนบรรยากาศให้กลายเป็นเรื่องอื่น น้ำฟ้าพยักหน้ารับคำสามีอย่างกระตือรือร้นพร้อมดันหลังสามีให้พาพี่ชายตัวออกไปจากห้องครัวได้แล้ว...

“พระจันทร์...” น้ำฟ้าเดินจูงมือน้องให้พ้นออกมาจากห้องครัว โดยทิ้งเจ้าหนูน้อยไวโอลินให้เพลิดเพลินกับการล้างผักที่มีสาวใช้วัยกลางคนสองสามนางช่วยดูแลอยู่

               คนตัวเล็กก้มหน้ามองต่ำไม่ยอมสบตาพี่ชาย แต่คนผมยาวก็พอจะจับความรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายคงจะเสียใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว...

“โธ่เอ๊ย ไม่เอาอย่าร้องไห้นะพระจันทร์...อะไรมันก็เปลี่ยนแปลงกันได้ทั้งนั้น”

“จันทร์ไม่ได้ร้องหรอกพี่ฟ้า...ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น”

“ให้มันแน่เถอะ...รู้ตัวไว้บ้างว่าสายตาเราน่ะไม่เคยเก็บความรู้สึกอยู่หรอก...”

“...ช่างจันทร์เถอะพี่ฟ้า...พี่ฟ้ารีบไปทำข้าวเช้าดีกว่า เดี๋ยวพี่ยะกับคุณตะวันลงมาแล้วไม่ได้ทานกับข้าวฝีมือพี่แล้วจะองค์ลงกัน...”

“เราด้วยนั่นแหละทำเป็นพูดดี...มีคนรอกินอาหารฝีมือพี่คนเดียวที่ไหน” พูดจบก็คว้าจับข้อมือเด็กหนุ่มผมสั้นกว่าพาเดินกลับเข้าไปในครัว

                น่าสงสารเสียจริงๆ...ปากบอกไม่ร้อง แล้วไอ้ที่มาคลอตรงหน่วยตาเมื่อกี๊นี่เรียกว่าน้ำยาล้างจานรึไงกัน...

-----------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 22-09-2013 11:12:24
                   รถยนต์ของรังสิมันต์และสุริยะมณฑลวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านตรงตามเวลานัดตอนเที่ยงเป๊ะ แต่คนที่มายืนรอรับอยู่หน้าบ้านกลับมีแค่คุณป้าแหม่ม น้ำฟ้า หนูลิน และบอดี้การ์ดร่างโตสูงใหญ่อีกสองคนเพียงเท่านั้น จำนวนคนที่หายไปทำเอาสุริยะมณฑลอารมณ์เริ่มคุกรุ่น และเมื่อยิ่งรู้ถึงสาเหตุการหายไปของคนคนนั้นสุริยะมณฑลก็แทบอยากจะเอาปืนมาจ่อยิงหมาขโมยตัวนั้นทันที

“คือ...ฟ้าไม่รู้นี่นาว่าคุณอาทิตย์เขาไม่ถูกกับคุณกร...ฟ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารู้จักกันด้วย...”

“แล้วฟ้าถามไว้หรือเปล่า ว่าสองคนนั้นเขาจะพากันออกไปไหน...” รังสิมันต์ถามต่อ ระหว่างที่รับหนูน้อยตัวปุ๊กลุ๊กมาอุ้มเองเพื่อให้น้ำฟ้าเข้าไปนั่งในรถได้ เมื่อครู่กว่าจะยัดเจ้าพี่ชายตัวโตเข้ารถไปได้ก่อนก็แทบแย่ อารมณ์โกรธควันออกหูขนาดนี้เขาเองก็ไม่ได้เห็นมานานมากแล้วเหมือนกัน

“จันทร์เขาบอกฟ้าแค่ว่า เพื่อนที่ชื่อคุณกรโทรมาชวนไปทานข้าวด้วยกันข้างนอก...แล้วฟ้าก็เห็นว่ามีคุณตี้ตามไปดูแลอยู่แล้วก็เลยไม่ว่าอะไร...ฟ้าก็เลย...”

“อาตี้!...” เสียงคำรามต่ำๆในลำคอเรียกชื่อบอดี้การ์ดเงาของตัวเองพาเอาซานตงขนลุก เขาเหลือบมองเจ้านายที่ย้ายตัวเองมานั่งข้างคนขับแบบไม่สนตำแหน่งตัวเองด้วยความหวาดๆ

                  ...ซวยแล้วไอ้เพื่อนยาก...มีอะไรทำไมไม่รายงานให้เจ้านายเราทราบก่อนวะ!!

                  ซานตงได้แต่ภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจว่าขอให้เพื่อนรักรอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชที่กำลังลับมีดจนคมกริบ เตรียมสังหารผู้ที่กล้าปล่อยให้ดวงใจของท่านผู้ยิ่งใหญ่ต้องหลุดลอย...ดีนะที่คุณฟ้ามีศักดิ์เป็นน้องสะใภ้ของคุณหยาง ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็...เขาไม่อยากจะคิด!

“ซานตง จับสัญญาณที่อยู่ของพระจันทร์เดี๋ยวนี้...” คนรับคำสั่งไม่มีการตะขิดตะขวงใจใดๆเลยกับคำสั่งนี้ เพราะมันมีอยู่ในลิสต์รายการขั้นต่อไปในสมอง ซึ่งเขาเรียบเรียงเตรียมเอาไว้จากประสบการณ์โดยตรงเรียบร้อยแล้ว

“ครับ...ผมจะพาคุณหยางไปให้ถึงที่นั่นภายในสิบนาทีนี้ครับ” เพราะการคาดเดาเป็นไปอย่างถูกต้องและแม่นยำ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเลขามือหนึ่งของคุณหยางแบบนี้ยังไงล่ะ...







                เกือบสิบนาทีต่อมา...คาดิแลคสีดำคันหรูก็เข้ามาจอดอยู่ภายในลานจอดรถของห้างใหญ่ใจกลางเมืองฮ่องกง สุริยะมณฑลก้าวลงจากรถโดยไม่รอให้ซานตงทันดับเครื่องยนต์ให้เรียบร้อยเสียก่อน รังสิมันต์ที่เห็นบอดี้การ์ดของพี่ชายเดินรีบตามไปแล้วก็ค่อยๆประคองพาน้ำฟ้ากับลูกชายลงมาจากรถ หยุดยืนรอให้เตโชและซึโยชิเดินตามมาหาแล้วค่อยเข้าห้าง มันดูค่อนข้างเป็นจุดรวมสายตาเล็กน้อยเพราะการที่ผู้ชายในชุดสูทพร้อมแว่นสีดำสามคนมาเดินตามเด็กหนุ่มผมยาวที่อุ้มเด็กนี่ มันคงไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่นักหรอก

                    ร้านอาหารแนวฟิวชั่นร้านหนึ่งบนชั้นสองคือจุดหมายปลายทางของพวกเขา ไม่มีคนรอคิวหน้าร้าน แต่จำนวนโต๊ะข้างในร้านนี่มีไม่น้อยเลย... ซานตงเป็นคนเดินมารับรังสิมันต์และน้ำฟ้าที่หน้าร้านก่อนจะพาเดินไปที่โต๊ะของเจ้านายตัวเองซึ่งค่อนข้างหลบอยู่ในหลืบพอสมควร ก่อนที่ตัวเองจะเดินไปสมทบกับเตโชและซึโยชิเพื่อนั่งรับประทานอาหารกันที่โต๊ะใกล้ๆแถวนั้นด้วย

                   น้ำฟ้านั่งลงแบบงงๆเพราะตัวเองกับหนูลินถูกดันให้นั่งฝั่งตรงข้ามกับสุริยะมณฑลซึ่งมีรังสิมันต์เข้าไปนั่งด้วย ปกติแล้วเวลาไปทานร้านอาหารแบบนี้ไม่เคยเลยที่รังสิมันต์จะมานั่งแยกเก้าอี้คนละตัวกับเขาแบบนี้ แต่ทว่าเมื่อเด็กหนุ่มมองตามสายตาของสุริยะมณฑลที่มองข้ามไหล่เขาไปด้านหลังก็เริ่มถึงบางอ้อ เมื่อเด็กหนุ่มผมสั้นที่นั่งหันหลังให้เขาถัดไปประมาณสองสามโต๊ะนั้น ใส่เสื้อตัวเดียวกับพระจันทร์ก่อนออกมาจากบ้านเปี๊ยบ

“เอ๊ะ...นั่นมัน! คุณกร...หรือว่า...”

“ฟ้ารู้จักไอ้หมานั่นด้วยเหรอ” สุริยะมณฑลได้ยินคำอุทานของน้ำฟ้าก็ออกปากถาม

“ก็พอรู้จักครับแต่ไม่ได้สนิท...” น้ำฟ้าตอบแบบอ้อมแอ้ม ว่าสายตาพี่ตะวันดุแล้วนะ สายตาคุณอาทิตย์ดุกว่าร้อยเท่าเลยทีเดียว

“แสดงว่าฟ้าต้องรู้รายละเอียดใช่มั้ย...ว่าสองคนนั้นเขาเคยมีบุญคุณอะไรกันมาก่อน” สุริยะมณฑลยังถามไล่จี้

“เอ่อ” น้ำฟ้าอึกอัก หันสบตาสามีเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่กลับได้รับการพยักหน้าตอบกลับมา เด็กหนุ่มจึงถอนหายใจยาวแล้วตัดสินใจเล่าให้ฟัง “จริงๆแล้ว...ฟ้ากับพระจันทร์เราเคยอยู่โรงพยาบาลเดียวกันที่อังกฤษมาก่อนน่ะครับ...แล้วตอนนั้นเมื่อสองปีก่อนจันทร์เขาไปเจอคุณกรถูกยิงอยู่ตรงใกล้ๆโรงพยาบาล แล้วก็เป็นคนโทรเรียกให้พี่หมอมาช่วยพาคุณกรไปรักษาได้ทันเวลา...สองคนนั้นเขาก็เลยสนิทกันอยู่พักหนึ่งน่ะครับที่โรงพยาบาล ก่อนที่พระจันทร์จะถูกย้ายไปรักษาต่อที่สิงคโปร์” น้ำฟ้าเล่า จงใจข้ามบางช็อตที่ตัวเองกรองแล้วว่าอาจส่งผลไม่ค่อยดีกับผู้ฟังซักเท่าไหร่ออกไป อย่างเช่นว่าตอนที่คุณกรพักรักษาตัวอยู่ ก็มีพระจันทร์ที่เป็นคนเข้าไปดูแลเฝ้าเช้าเฝ้าเย็น บางวันเขาผ่านไปก็แอบเห็นว่าบางทีพระจันทร์ยังเป็นคนเช็ดตัวให้อีกต่างหาก...

                ...แต่ต่อให้ตายน้ำฟ้าก็จะไม่พูดออกไปหรอก ก็ดูเอาสิแค่นี้คุณอาทิตย์ยังโกรธเสียจนไฟในนรกยังยอมแพ้เลย ขืนรู้ว่าพระจันทร์กับคุณกรสนิทกันมากกว่าที่คิดไม่เอาเชือกมาผูกคอเขาตายเสียก่อนวัยอันควรหรอกหรือ...

“...ฟ้ากับพระจันทร์เคยอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน?...อยู่โรงพยาบาล...เป็นอะไร” คำถามของรังสิมันต์ที่จู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องทำเอาน้ำฟ้าที่กำลังยกน้ำขึ้นดื่มถึงกับสะอึก กระแอมกระไอล้างคอแทบไม่ทัน สายตาสองคู่คมกริบที่มองมายิ่งทำเอาเด็กหนุ่มประหม่าจนต้องเอาลูกมาบังหน้า แต่คำถามย้ำจากสามีก็ทำเอาน้ำฟ้าจนมุมต้องตอบแบบกระท่อนกระแท่นออกมาพอสมควร

“คือ...ก็อย่างที่คุณรู้ ว่าน้องเขามีปัญหาเรื่องสมอง ส่วนของฟ้าก็...มีปัญหาเรื่องเลือดไง นั่นแหละก็เลยเจอกัน...”

“แต่ดูจะสนิทกันเร็วเกินคาดนะฟ้า...” รังสิมันต์ยังคงต้อนไม่หยุดหย่อน เพราะอยู่ด้วยกันมาสองปีกว่าแล้ว การที่น้ำฟ้าจะโกหกหรือมีอะไรปิดบังเขาอยู่ทำไมเขาจะดูไม่ออก...แต่เดี๋ยวรอก่อนเถอะ ให้มีโอกาสเหมาะๆเสียก่อนเขาจะเค้นเสียไม่ให้เหลือแม้แต่หยดเดียวเลยคอยดู

“เออน่า...พี่ตะวันนี่ จะถามอะไรอีกมั้ย ถ้าไม่ถามฟ้าจะลงมือกินแล้วนะ หิวมาก...หนูลินก็หิวใช่มั้ยลูก...อ้าว เฮ้ยตัวเล็ก ! หนูเอาเข้าปากได้ยังไง หนูมีฟันเคี้ยวก้ามปูเหรอลูก...!”

“อู้อี้อั้ม...” หนูลินที่อมก้ามปูจนแก้มตุ่ยเงยหน้ามาตอบแม่แบบไม่ได้ศัพท์ น้ำฟ้าง้างปากลูกเอาก้ามปูออกมาพร้อมน้ำลายยืดไหลย้อยเป็นทางยาว รังสิมันต์ที่นั่งมองอยู่เลยถอนหายใจยาวแล้วย้ายตัวเองมานั่งข้างน้ำฟ้าเพื่อช่วยเด็กหนุ่มดูแลเจ้าลูกชายจอมซนแทน

                  สุริยะมณฑลมองครอบครัวน้องชายที่กระหนุงกระหนิงกันทานข้าวแล้วก็ให้แอบรู้สึกเปล่าเปลี่ยวใจนิดๆ นึกภาพตัวเองซ้อนทับน้องชาย แล้วก็จินตนาการว่าเด็กหนุ่มผมยาวข้างๆนั้นคือพระจันทร์...ส่วนลูก...

                 ...คิดได้ถึงตรงนั้นสุริยะมณฑลก็วางตะเกียบในมือลง ยกมือกอดอกแล้วพิงตัวเองลงกับพนักพิงด้านหลัง สายตามองข้ามครอบครัวแสนมีความสุขตรงหน้าไปที่โต๊ะตัวนั้น โต๊ะที่ไอ้หมาขโมยมันนั่งยิ้มเยาะใส่เขา ในขณะที่คนตัวบางอีกคนกลับยังคงหันหลัง ท่าทางเหมือนไม่ได้รู้ตัวเลยซักนิดว่ากำลังบีบหัวใจใครอีกคนให้ค่อยๆเจ็บปวดขึ้นช้าๆ...








“เอ่อ...แล้วทำไมพี่กรกับพี่ยะถึงได้ทะเลาะกันล่ะครับ ถ้าเมื่อก่อนพวกพี่สองคนยังเคยร่วมกันก่อวีรกรรมด้วยกันเสียขนาดนั้น...” พระจันทร์คีบเมนูกุ้งมังกรสวรรค์ที่คนตรงข้ามบริการตักให้ถึงจานเข้าปาก พลางก็รอฟังคำตอบ

                 มังกรนั่งยิ้มมุมปากกับท่าทางการกินอย่างเอร็ดอร่อยของพระจันทร์...ท่าทางว่าเมนูนี้คงจะถูกปากเจ้าตัวอยู่ไม่ใช่น้อย สงสัยว่าเขาคงจะต้องสั่งกลับไปคนคนนั้นที่นอนซมอยู่บนเตียงได้ลองทานบ้างซะแล้ว...

“พี่กร...? พี่กรครับฟังจันทร์อยู่รึเปล่าครับเนี่ย”

“ห๊ะ...อ๋อ เมื่อกี๊จันทร์ถามพี่ว่ายังไงนะ พี่ไม่ทันได้ฟัง...มัวแต่มองพระจันทร์กินเพลิน”

“จันทร์ถามว่า...ทำไมพี่กรกับพี่ยะถึงได้ทะเลาะกันเสียล่ะครับ ก็ในเมื่อเมื่อก่อนก็สนิทกันนี่...” พระจันทร์ถามย้ำ รู้สึกว่าวันนี้คนตรงหน้าแลดูเหม่อบ่อยแปลกๆ ทั้งๆที่เป็นคนโทรมาชวนเขามาทานอาหารเองแท้ๆ แต่เหมือนจิตใจจะไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียเลย...

“เรื่องผู้หญิงน่ะพระจันทร์...คนนี้ไง” มังกรตอบคำถามของเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทางสบายๆ มือก็หยิบโทรศัพท์แบบพกพาขึ้นมากดรูปหญิงสาวคนที่ว่าให้พระจันทร์ดูเสียด้วย

“...ไอ้ยะมันคงชอบคงรักผู้หญิงคนนี้มาก พอมันรู้ว่ายัยนี่แอบมานอนกับพี่ มันก็เลย...ฆ่าทิ้ง” มังกรเอ่ยเล่าข้อความแบบคร่าวๆด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อนอะไร พระจันทร์ที่กำลังมองรูปผู้หญิงคนนั้นถึงกับมือเย็นแล้วก็ค่อยๆคืนโทรศัพท์ไปให้อีกคนอย่างช้าๆ

“พี่ยะ...ฆ่าผู้หญิงคนนี้” พระจันทร์ทวนสิ่งที่ได้ยินซ้ำ “...ผู้หญิงคนนี้ เธอตายแล้วเหรอครับ...”

“ใช่...แต่หลายปีมาแล้วล่ะ เธอสวยมากเลยใช่มั้ย” มังกรถามซ้ำ มือก็คีบหมี่ยกเข้าปาก

“...ครับ...สวย ดูเธอเป็นคนมั่นใจในตัวเองมากเลยนะครับ” พระจันทร์เอ่ยตอบ

                 ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวหยวก กับทรงผมบ็อบตัดสั้นดูเข้ากับบุคลิกของผู้หญิงในรูปนั้นมาก ไม่แปลกใจเลยที่พี่ยะจะชอบ เพราะขนาดเขาเองเขาก็ยังคิดว่าผู้หญิงคนนี้ช่างมีเสน่ห์เสียจริงๆ ไฝเล็กๆตรงใต้ตาแลดูเป็นจุดเด่นบนใบหน้าของเธอ รอยยิ้มสดใสบ่งบอกว่าเธอคงจะเป็นคนที่ร่าเริงมากจริงๆ

“ใช่...เธอชื่อเมน์...เมนี่ หวง...จริงๆแล้วเธอเคยทำงานเป็นเลขาให้ไอ้ยะมาก่อน พี่ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอเป็นคู่ควงคนล่าสุดของมันด้วย แต่ยัยนั่นมันเข้ามาหาพี่เอง พี่ก็เข้าใจว่าเธอคงจะเหมือนคู่ควงคนอื่นๆที่พี่สามารถยืมเอามาใช้ได้บ้างก็เลยเล่นด้วยอยู่พักใหญ่...แต่ก็นั่นแหละ พี่เองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน มันเองก็รู้นะว่าพี่นอนกับเมน์หลายครั้ง แต่ทำไมจู่ๆมันถึงเอาศพเมน์มาประจานหน้าบริษัทพี่ หาว่าพี่เป็นเพื่อนทรยศได้ พี่เองก็ยังไม่หาสาเหตุไม่ออกจริงๆ หึ...”

“เอ่อ...จันทร์ว่ามันคงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันซักอย่างละมั้งครับ” พระจันทร์เอ่ยบอกแบบไม่รู้จะพูดอะไร เพราะเห็นท่าทางขมวดคิ้วของมังกรแล้วก็พอจะดูออก ว่ามังกรเองคงจะไม่รู้จริงๆว่าตัวเขาเองกับพี่ยะของเขานั้นทะเลาะกันเพราะเรื่องอะไรกันแน่

“นั่นสิ...พี่คิดว่าคงจะอย่างนั้น ดูเหมือนมันจะเข้าใจว่าพี่นอนกับเมน์เพราะต้องการล้วงเอาความลับของบริษัทมันมา แต่เรื่องทุเรศแบบนั้นพี่ไม่มีทางทำแน่ๆ...พ่อพี่กับพ่อมันเองก็แข่งเกมส์ธุรกิจกันอย่างซื่อตรงมาโดยตลอด พี่เคารพลุงศิลาพ่อมันนะจันทร์...เพราะท่านเป็นคนที่แยกแยะเรื่องเพื่อนและคู่แข่งกันออกได้อย่างเด็ดขาดมาก...พ่อพี่เคยลงทุนพลาดในบริษัทที่มาเก๊าครั้งหนึ่ง เกือบโดนฟ้องล้มละลาย แต่ก็เป็นลุงศิลาที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ...ท่านจะเข้ามาซื้อหุ้นพยุงบริษัทให้หกสิบเปอร์เซนต์ แต่ต้องมีพันธะผูกพันธ์กันก่อนระหว่างครอบครัว นั่นคือหงส์ต้องหมั้นกับไอ้ยะไว้ เพื่อเป็นหลักประกันว่า ท่านเข้ามาช่วยเพราะอยากได้หงส์ไปเป็นสะใภ้ของท่านจริงๆ...ไม่ได้มีเจตนาจะเข้ามาเหยียบย่ำซ้ำเติมครอบครัวพี่ที่กำลังจะแย่...ท่านช่วยเพราะอยากให้สองครอบครัวยังคงเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกัน และยังสามารถแข่งเกมส์ธุรกิจกันต่อได้แบบใสสะอาด” มังกรวางตะเกียบก่อนจะเอ่ยเล่าไปด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย สายตามองจับอาการของพระจันทร์ที่มีสีหน้าหมองลงเล็กๆ

“...ชีวิตของพวกพี่ ดูซับซ้อนจังเลยนะครับ...” พระจันทร์เอ่ยบอกเบาๆ

“ใช่...” มังกรตอบรับยิ้มๆ มองใบหน้าเจื่อนลงของพระจันทร์และการวางตะเกียบแล้วก็คิดว่าอีกฝ่ายคงจะหมดอารมณ์ทานต่อแล้วแน่ๆ “...อย่าเพิ่งวางตะเกียบสิจันทร์ พี่สั่งเครม บลูเล่ของโปรดเราเอาไว้ให้ด้วยนะ...”

“เอ่อ...แต่จันทร์อิ่มแล้วจริงๆนะครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยบอก ทั้งที่ข้าวในถ้วยยังเหลืออยู่พูน อาหารก็พร่องไปได้เล็กน้อยเอง

“อิ่มอะไร...นี่ไง ถ้าอิ่มแล้วจะคดข้าวกลับไปกินที่บ้านแบบนี้อีกหรือครับ” มังกรมองดวงหน้าหวานซึ้งตรงหน้า ก่อนจะเอื้อมมือเข้ามาหยิบเม็ดข้าวที่ติดอยู่ข้างปากอีกคนออกให้แผ่วเบา สาบานได้ว่าเขาแทบจะไม่ได้แตะผิวแก้มคนตรงหน้าเลยซักนิด...

               ...แล้วไอ้ท่อนแขนใหญ่ๆที่มาคว้ามือเขาเอาไว้นี่มันอะไร!!!...

“ถ้าไม่อยากตาย...มึงออกไปให้พ้นหน้ากูเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงลอดไรฟันเย็นๆไม่ดังไม่เบาทำเอาพระจันทร์ขนลุก เงยหน้ามองผู้มาใหม่ที่รั้งแขนของมังกรเอาไว้ให้ออกห่างจากใบหน้าเขาอย่างตกตะลึง

“พี่ยะ!!!” พระจันทร์เรียกชื่อผู้มาใหม่เสียงดังลั่น

“...คิดอยู่ว่าถ้ามึงปล่อยให้กูเช็คบิลเสร็จเมื่อไหร่กูจะพาพระจันทร์กลับไปบ้านด้วยอยู่แล้วเชียวนะ...มึงมาก็ดีแล้ว เอาคนของมึงกลับไปซะ แล้วก็ดูแลให้ดี...อย่าให้กูรู้...ว่ามึงทำเขาเสียใจ เพราะว่าวันนั้น...จะเป็นวันตายของมึง...” มังกรลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง สะบัดแขนที่อีกฝ่ายบีบเขาไว้จนเจ็บออก ยกมือขึ้นปัดชายแขนสองสามทีเป็นเชิงว่ารังเกียจนักหนาที่อีกฝ่ายมาแตะโดนตัวเขาก่อน

“น้อง...เอากับข้าวแบบนี้อีกชุดหนึ่งใส่กล่องให้ด้วย ส่วนนี่เงินค่าอาหาร ไม่ต้องทอน...” มังกรวางเงินไว้บนโต๊ะสี่ห้าใบ มองสบตาคนที่มีส่วนสูงเท่ากันแว่บหนึ่งก่อนเผยรอยยิ้มมุมปากให้เล็กๆ มือใหญ่พอกันยกขึ้นมาตบบ่าอีกฝ่ายสองสามทีแล้วพูดส่งท้ายไว้ “...อยากจะทำอะไรก็ให้มันเด็ดขาดเหมือนพ่อมึงบ้างสิวะ...”

                   พูดได้แค่นั้นแล้วมังกรก็หันมายิ้มลากับพระจันทร์ ซึ่งกำลังจะลุกขึ้นตามเขา แต่สายตาสุริยะมณฑลที่มองจ้องมาก็ทำเอาเด็กหนุ่มค่อยๆนั่งแปะลงไปที่เดิม...

“...พี่ยะ...มาได้ยังไง” พระจันทร์เอ่ยถามเสียงเบาหวิว ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาด้วยเลยจริงๆ

“พี่ขอถามประโยคเดียวนะจันทร์...นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายใช่มั้ย ที่เราจะทำอะไรแล้วไม่บอกพี่...”

“...คือ...จันทร์...”

“ใช่มั้ย!” สุริยะมณฑลขึ้นเสียงดุ สายตานับสิบคู่ที่มองมาไม่ได้กระเทือนอะไรตัวเขาเลยซักนิด พนักงานที่ยืนเมียงๆมองๆอยู่ไกลๆก็ไม่ได้เข้ามากวนอะไร ชายหนุ่มคว้าข้อมือคนตัวเตี้ยกว่าให้ลุกขึ้นยืนมองหน้ากัน แต่พระจันทร์ก็เอาแต่หลบสายตาก้มมองแต่พื้น...ไม่เงยมาสบตากับเขาเลย...

“สงสัยว่างานประมูลคราวนี้พี่คงจะทิ้งเราเอาไว้ที่บ้านไม่ได้เสียแล้ว...ถ้าพี่ยังไม่อยากโดนเราสวมเขาให้...”

                    สุริยะมณฑลเอ่ยบอกเสียงเรียบ และเพราะประโยคนี้เองที่ทำให้พระจันทร์ยอมเงยหน้ามองอีกคน ก็ความหมายของมันสื่อว่าเขาไม่ดีเลยนี่...!

“พี่ยะพูดบ้าอะไร...!!!”

“พี่ก็กำลังพูดว่า...จันทร์กำลังจะเล่นชู้ลับหลังพี่น่ะสิ” ชายหนุ่มเอ่ยตอบเนิบๆเหมือนเดิม แต่สายตาคมกริบกำลังสื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาข้างในของเขาไม่ได้เนิบๆไปตามน้ำเสียงเลยแม้แต่นิด

“กลับบ้านไปคราวนี้...พี่จะขังเราเอาไว้ในบ้าน ไม่ให้ออกไปไหนอีกจนกว่าจะถึงงานประมูลอาทิตย์หน้า...แล้วถ้าจันทร์จะฝ่าฝืนคำสั่งของพี่อีกแค่ครั้งเดียว...เราได้เห็นดีกันแน่...พระจันทร์” ชายหนุ่มเอ่ยปากคาดโทษอย่างหมายมาด ก่อนจะฉุดดึงมืออีกคนให้ออกไปจากร้าน ท่ามกลางสายตาพนักงานและลูกค้า โดยเฉพาะรังสิมันต์และน้ำฟ้าที่กำลังลุกออกมาจากที่นั่งเพื่อจะช่วยเข้ามาไกล่เกลี่ยให้ แต่ดูท่าจะไม่ทันเสียแล้ว...

“พี่ตะวัน...ฟ้ารู้สึกเหมือน...เป็นคนจุดชนวนระเบิดยังไงอย่างนั้นเลย” เด็กหนุ่มผมยาวเอ่ยบอกคนเป็นสามีเบาๆ สายตามองตามน้องชายที่มีท่าทีขัดขืนสุริยะมณฑลไปตลอดทางด้วยความสงสาร

“ฟ้าไม่ได้รู้สึกเหมือนหรอก แต่ฟ้านี่แหละ...ที่เป็นคนจุดชนวนระเบิดของจริง” นอกจากจะไม่ปลอบใจกันแล้วรังสิมันต์ยังทับถมลงไปอีก สุดท้ายเลยได้รับค้อนวงเบ้อเริ่มจากภรรยากลับมาเป็นการตอบแทน

“แต่ฉันว่าคนจุดชนวนระเบิดตัวจริงไม่ใช่คุณฟ้าหรอก...อาตง ผมว่าเพื่อนคุณไม่รอดแน่ๆ...” ซึโยชิเอ่ยกระซิบกับซานตงที่รีบเคลียร์ค่าอาหารพร้อมจะออกตามเจ้านายไปอยู่รอมร่อ

“...ไม่เป็นไร เหยียนจวิ้นบอกผมแล้ว...ว่าไอ้ตี้มันจะตายตอนอายุแปดสิบสอง...ผมก็ได้แต่หวังว่าดวงมันคงจะไม่ถึงฆาตก่อนเวลาอันควรก็แล้วกัน” ซานตงทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็รีบจ้ำอ้าวเดินออกไป ซึโยชิส่ายหน้าให้เบาๆ สงสารชะตากรรมของเพื่อนร่วมอาชีพคนที่ว่าเสียเหลือเดิน

 -----------------------------------------------------------

to be continue...

หายหัวไปนานแต่เราก็มาแล้วนะ  :katai5:

ช่วงนี้ยอมรับว่าสปีดแพทตกไปจริงๆค่ะ  :mew2:

เพราะงานหลวงมันช่างเข้ามาทำร้ายร่างกายและเบียดบังงานราษฎร์ของแพทไปหมดเลย  :mew6:

มีคุณผู้อ่านถามข่าวคราวเรื่องน้ำท่วมที่โคโลราโดมาด้วย...แถวมหาลัยแพทกลายเป็นเกาะไปเลยค่ะ ห้าาาาา

แต่ตอนนี้ฝนหยุดตกไปแล้ว...ก็เลยดีขึ้นมาหน่อย

ถนนโดนตัดหลายสายค่ะรอบๆเมืองที่แพทอยู่ แต่ที่นี่ทุกคนปลอดภัยดี หายห่วงค่าาาาาาา  อิอิ   :mew1:

ปล. รักษาสุขภาพกันด้วยเน้อออออ ยังรักคุณผู้อ่านเหมือนเดิม ที่เพิ่งเติมคือความห่วงใยนะจ๊ะ ^_^   :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 22-09-2013 11:42:16
เด๋วไม่ให้เป็นพระเอกซะเลย ไม่ฟังที่มาที่ไปเลยนะ สงสารพระจันทร์  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 22-09-2013 12:12:47
พี่ยะหึงโหดไปไหนอะ ไม่ฟังอะไรเลยเนี่ย
น่าจะยุให้น้องพระจันทร์ไม่ใจอ่อนหนีไปวะให้เข้ดเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 22-09-2013 12:16:54
พี่ยะแกหึงหน้ามืดตามัวไปนะ ฟังน้องก่อนสิยะ
ปล.อยากอ่านคู่ของพี่กร~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 22-09-2013 12:35:50
เฮ้อออออ กำลังหวานกันเลย ระเบิดลงอีกแล้วอ่ะ พี่ยะใจเย็นๆ กับน้องจันด้วยน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 22-09-2013 12:37:15
พี่ยะเด็ดขาดหน่อยซิ เหมือนที่มังกรว่า
ยกเลิกเรื่องหมั้นไปเลย
จะได้จัดการกับปัญหาหัวใจกับพระจันทร์
ให้เรียยร้อยซะที. มันค้างคารู้ม้ายยย
แล้วก็มีลูกกับพระจันทร์ไปเลย555
ดูเหมือนพี่ยะจะรักเด็กนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 22-09-2013 12:44:31
 :-[ :-[ :-[ :-[

พี่ยะโผล่มาแบบหวานเชียว
งุ้งงิ้งมากก

หนูลินก็น่ารักตลอดอ่ะ >w<

มังกรก็คงเข้าใจแล้วล่ะว่าพระจันทร์กับพี่ยะเค้ารักกัน
แต่พี่ยะก็ไม่ทำอะไรชัดเจนสักที
วุ้ววววววว

นี่ถ้าไปจัดการถอนหมั้นแล้วมารีบๆแต่งกับพระจันทร์เลยก็ดีนะ ฮ๋าๆๆๆๆๆ

ตะวันก็หวงเมียกับลูกตลอดเวลา
แถมฟ้ายังวางระเบิดไวเให้กับพระจันทร์อีก

พระจันทร์จะช้ำตาคามือพี่ยะมั้ยเนี่ยะ


 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 22-09-2013 13:02:05
  อ่านขึ้นต้น  :hao5:  หวานๆๆๆๆๆๆ
แต่ลงท้าย  :z3: :mew2:

รอมาต่อเร็วๆนะ  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 22-09-2013 13:11:49
พี่ยะงี่เง่า ตอนพี่มังกรหล่อไปเลยเถอะ



แพทค๊าคิดถึงกอดดดดดดด แง่ม  (ไปอ่านคุณแม่ฯรอมา5-6รอบรอพันธะฯ)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 22-09-2013 13:13:23
พี่ยะอย่ารุนแรงกับน้องนะ  >///<  :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 22-09-2013 13:20:33
ตราบใดที่อาทิตย์ยังไม่เคลียร์เรืื่องหงส์ พระจันทร์ก็ไม่มีวันอยู่ข้าง ๆ ได้อย่างสนิทใจหรอก
แอบเชียร์มัีงกรกับเหวินจิ้ง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 22-09-2013 13:30:54
สงสารน้องพระจันทร์ เชียร์ให้พระจันทร์มีลูกซักที เผื่อพี่ยะจะอ่อนโยนลงบ้าง ? :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 22-09-2013 13:31:16
อ่านตอนต้นๆมาซะหวานเลย
แต่ไหงดันจบด้วยแบบหน่วงๆงี้อ้ะ
พี่ยะถึงเวลาที่พี่ต้องจัดการเรื่องทุกอย่างให้มันเคลียร์แล้วนะ
พระจันทร์จะได้ไม่คิดมาก
แล้วก็จะได้คบกันอย่างจริงจังซะที
คนอ่านรอพี่อยู่นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 22-09-2013 13:42:20
พี่ยะทำอะไรไม่เด็ดขาดเหมือนที่พี่กรบอกจริง ๆ นั่นแหละ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 22-09-2013 13:43:03
พี่ยะ แมนๆหน่อย เอาให้น้องมันมั่นใจว่าพี่ยะรักจริง แคร์จริง  อย่าให้น้องต้องคอยเจ็บอยู่แบบนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-09-2013 14:15:05
บอกรักกันก็แล้ว แต่ทำไมยังอึมครึมได้อีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 22-09-2013 14:38:50
คุณยะตอนบนๆทั้งเลี่ยนทั้งรั่ว
พอมาตอนล่างๆทั้งหน้ากลัวทั้งหึงโหด
ตอนแรกก็ซึน ตอนหลังความยันเริ่มออก
สงสารจันทร์จังเลยน้า ไม่มีฐานะที่แน่นอนสักที
แล้วตกลงคุณหญิงเมนี่ ผู้ร่วงลับเค้าเป็นใครกันแน่
เรื่องนี้มีแต่ปริศณาที่รอการคลี่คลายเต็มไปหมด(ไปตามโคนันมา)
รอติดตามอยู่นะครับ ดูแลตัวเองด้วยเป็นห่วงนะครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Koonjeab ที่ 22-09-2013 14:49:12
:กอด1:น่ารักกกกกก มาต่อเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 22-09-2013 14:51:47
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:  พี่ยะ ยังไม่ได้เป็นอะไรกับพระจันทร์เลย
 :katai1: :katai1: มาบอกว่าน้องสวมเขาให้ซะแล้ว บ้าจริง :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 22-09-2013 15:08:07
พี่กรเจ๋งงงงงงงงงงงงงงงงง คู่ควรกับบทพระรองแบบเลอค่ามาก
จริงๆพี่ยะนี่ก็ชัดเจนนะแต่ไม่ชัดเจนจริงจังอะ
ได้ยินป้าแหม่มพูดงั้นเป็นไง สะอึกเลยละสิ พระจันทร์น่าสงสารอะเค้าบอกว่ารักแต่ดันมีเรื่องหมั้นอีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-09-2013 15:16:02
ให้ตายสิ อ่านเท่าไหร่ๆก้อไม่เคยพอจิงๆสินะT^T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-09-2013 15:20:08
 :ling3: เครียดอ่ะ

สงสารพระจันทร์อีกแล้วอ่ะ อะไร ๆ   ก็ลงแต่กับน้อง  :mew4:


เป็นกำลังใจให้พระจันทร์นะคะ ขอให้เรื่องคลี่คลายโดยเร็ว จะได้แฮปปี้กันซะที เห็นฉากสวีทแล้วมีความสุขอ่ะ อยากให้มีอีก



รอตอนต่อไปจ้า
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 22-09-2013 15:28:54
 :katai1: :katai1:

เกลียด พี่ยะ ถ้าเราเป็นพระจันทร์ ให้ตายก็ไม่เลิกคิดหนีหรอก  สำหรับพี่ อะไรคือ ความมั่นคง สำหรับพระจันทร์

น้องสามารถพูดได้เต็มปากบอกกับใครได้ไหมว่า น้องคือคนรัก คู่ชีวิต หะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 22-09-2013 16:31:06
เบื่อพี่ยะแล้ว  คนบ้าอะไรทำอะไรไม่ชัดเจน  นี่ถ้าไม่ใช่พระจันทร์นี่ไม่ทนจริงๆนะ

ไปเคลียร์กับคุณหงษ์ด่วนๆ ก่อนที่พระจันทร์จะหนีไป

ปล.มังกร....นายเจอเนื้อคู่แล้วสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 22-09-2013 16:40:19
พี่ยะก็จัดการอะไรให้เด็ดขาดซะที

ในทุกๆเรื่องเลย

มันอึดอัดนะ ไม่มีอะไรชัดเจนซะที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 22-09-2013 16:54:41
 :hao7: :hao7: :hao7:
มาแล้วๆคอยนานเบยอิอิ คิดถึงนะ
แล้วมาต่อนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-09-2013 17:00:16
อยากจะให้ใครพาคุณยะไปตัดแว่นหน่อยตาจะได้สว่างสักที
จะได้เห็นว่าพี่มังกรเขามีตัวจริงแล้ว คนที่สั่งอาหารกล่องไปให้นั่นไง
มีแต่ตัวเองนั่นแหละที่โง่งม ทำอะไรก็ไม่เด็ดขาดอย่างเขาว่าจริงๆ
คิดแต่ว่าจะให้น้องอยู่ ถามหน่อยให้อยู่ในฐานะอะไรไม่ทราบ
แม้แต่เด็กในบ้านยังรู้เลยว่าคุณยะต้องแต่งงาน แล้วพระจันทร์ล่ะ
ตัวเองไม่จัดการอะไรสักอย่าง ดีแต่โทษคนอื่นอยู่นั่นแหละ :m16:
ตอนต้นก็ว่าดีแล้วเชียว มีตัวเลือกอื่นอีกไหม จะให้เป็นพระเอกแทน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่สับพระเอกซะเละ :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 22-09-2013 18:39:43
สงสารพระจันทร์ หัดใจเย็นบ้างสิ :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-09-2013 19:06:14
พี่ยะแม่ง เคลียร์ให้ชัดเจนสักที่เซ่ !!!

สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 22-09-2013 19:17:12
ป๊ะไว้ก่อน แต่ขออนุณาติยังไม่อ่าน เพราะอ่านสปอยดูแล้ว
ท่าทางเสพเร่ืองเสร็จอาจจะมีอาการหงุดหงิดพ่ียะเป็นผลข้างเคียงได้ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-09-2013 19:31:40
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 22-09-2013 19:43:40
อ่านตอนนี้แล้วอยาก :beat: :z6: พี่ยะจัง  ตัวเองเป็นคนไม่ชัดเจน ไม่มีเหตุผล  ไม่ฟังความจากพระจันทร์เลย เอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่   อยากเปลี่ยนให้พระจันทร์ไปรักมังกรแทนมากกว่า  แต่ตอนนี้มังกรก็คงจะมีตัวจริงของตัวเองแล้ว

เมื่อไรพี่ยะจะเป็นคนที่มีเหตุผล และชัดเจนนะ  สงสารพระจันทร์  เพราะพี่ยะก็ยังไม่เคลียร์เรื่องแต่งงาน  แล้วจะให้พระจันทร์อยู่ในฐานะอะไรกันแน่

 

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mook0007 ที่ 22-09-2013 19:59:41
สงสารพระจันทร์จังเลย คุณยะใช้อารมณ์ แถมไม่ยอมทำอะไรให้ชัดเจนแบบนี้  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 22-09-2013 20:10:21
หวานกันไม่เท่าไหร่ก็ตีกันอีกแล้ว เฮ้อออออ รอลุ้นคู่พี่มังกรดีฟ่า ท่าจะแซ่บเวอร์ :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 22-09-2013 20:32:10
พี่ยะโหดอะ หึงโหดตามฉบับมาเฟีย จนน้องชายชิดซ้ายเลยนะนั่น
รอติดตามตอนต่อไปค่าา  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 22-09-2013 20:45:34
มาแล้วๆๆๆๆๆ ดีใจผุดๆๆๆ

คิดถึงคนเขียนนะคร้าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-09-2013 21:12:09
สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 22-09-2013 22:13:32
โถถ พระจันทร์ อย่าร้องนะลูก อย่าร้องงง  :กอด1: :กอด1:

อีพี่ยะ ทำอะไรให้มันเด็ดขาด ชัดเจนหน่อยเซ่ เด๊ะๆๆๆๆ  :fire:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-09-2013 23:03:34
 :เฮ้อ: :เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:พี่ยะนี่พูดอะไรไม่คิดก่อนเลยอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 22-09-2013 23:10:35
พี่ยะต้องทำอะไรให้ชัดเจนสิ สงสารน้องบ้างเหอะ

ตอนแรกก็คิดว่าเรื่องมันจะคลี่คลายขึ้น แต่มันไม่ใช่อ่ะพี่ยะ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-09-2013 23:43:28
ตลอดอ้ะ พี่ยะตลอดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 17 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 23-09-2013 00:35:52
 :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 23-09-2013 09:10:29
คิดถึงมากมาย เมือไหรจะเข้าใจกันสักที ทำอะไรไม่เด็ดขาดเลย ปล่อยใหพระจันทร์ต้องเสียใจอยู่เรือย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 23-09-2013 09:35:15
อ้าาาาา พี่ยะมาโหดดด

บอกรักแล้วนะ จะเข้าใจแค่ไหน พี่ไม่เล่นน่ะ..พี่เอาจริง(ป่ะ)

คนแต่งมาเต็มมากกกก ซะเยอะ ชอบบ ขออีกเถิด

รอตอนต่อไปคร้าบบบ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-09-2013 10:37:17
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารพระจันทร์  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 23-09-2013 10:52:26
สงสารพระจันทร์ !!

พี่ยะหึงได้หึงดี แต่ไม่เคยจะเคลียร์ตัวเองเล้ยยย
หึ้ยยยยย~!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 23-09-2013 14:00:35
พระจันทร์~~~ กอดๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-09-2013 15:06:18
บอกรักจันทร์แล้วยังไงล่ะ(ไอ้)พี่ยะ แต่ตัวเองก็ไม่เคลียร์อะไรซักอย่าง
มีแต่ตามหึงตามหวงจันทร์ไปวันๆ ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
ถ้าเป็นแบบนี้อยู่คงต้องให้คุณหญิงแม่รู้เรื่อง
แล้วให้คุณหญิงแม่เข้ามาจัดการเหมือนตอนแม่ฟ้าซะละมั้ง
ตะวัน-แม่ฟ้า-หนูลิน ครอบครัวสุขสันต์มาก น่ารักทั้งพ่อแม่ลูกเลย :กอด1:
มังกรกะเหวินจิ้ง อยากอ่านคู่นี้มาก ท่าทางจะแซ่บสุดๆแน่ๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: phuncha ที่ 23-09-2013 15:24:53
ตามทันเเล้ว  :hao7:
สนุกมากๆเลยชอบคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 23-09-2013 21:57:57
ตอนที่ 17 """"""""""""""""" ไปไหนครับบบบบบ

มีขึ้นอยู่นะ  แต่เนื้อเรื่องมาเป็น 18 แล้ว

พระจันทร์....เศร้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 24-09-2013 03:32:31
มังกรเอากับข้าวกลับไปให้ใครกันนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 24-09-2013 17:43:50
ชอบนะ

พระจันทร์เข้มแข็งเข้าไว้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 24-09-2013 19:47:52
คงบอกได้แค่ว่า "งานงอก" เหอๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-09-2013 11:02:34
เฮ้ยๆๆๆๆๆ พี่ยะ ทำไมมาว่า พระจันทร์ แบบนี้ละ มันไม่ดีเลยนะ

ไปขอโทษ พระจันทร์ เดี๋ยวนี้เลย

 :m16: :m16: :m16: :m16:

คนเขียนต้องดูแลสุขภาพด้วยนะค้า

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 25-09-2013 13:01:46
หุหุ....มาแล้วๆ  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 25-09-2013 17:32:47
พี่ยะ อะ อะ อ้ะ

ไม่ทำอะไรให้มันเรียบร้อยเลยยยย ต้องรอให้น้องจันทร์เจ้าขาหนีไปอยู่กับพี่กรจริงๆใช่มั้ยเนี้ย

เรื่องคู่หมั้นยังไม่เคลียร์เลย แล้วมาบอกว่าน้องจันทร์เจ้าขาของคุณยายไปมีชู้ วี่ ดู ว้าา


 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 18 :>> [22/09/2013] PG.28 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 28-09-2013 20:41:48
พี่ยะหึงโหดไปไหนอะ ไม่ฟังอะไรเลยเนี่ย
เด็ดขาดหน่อยซิ เหมือนที่มังกรว่ามันค้างคารู้ม้ายยย :katai1: :katai1: :katai1:
ปล.อยากอ่านคู่ของมังกร :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 09-10-2013 08:53:55
พันธนาการ...รัก #19


                    รถยนต์ติดฟิล์มดำสี่คันกำลังมุ่งหน้าไปทางท่าเรือแห่งหนึ่งบนเกาะลันเตา เกาะเล็กที่อยู่ค่อนไปทางตอนเหนือของเกาะฮ่องกง รถคันแรกเป็นซานตงและเหยียนจวิ้นที่นั่งมาด้วยกัน รถคันที่สองเป็นพระจันทร์และสุริยะมณฑลที่นั่งทางตอนหลัง และมีตี้เฉินบอดี้การ์ดเงาของพระจันทร์เป็นคนขับให้ ส่วนน้ำฟ้า รังสิมันต์และหนูลินนั่งมาในรถคันที่สาม มีมาคัส ไบรอัน ลูกน้องเบอร์หนึ่งของรังสิมันต์ พร้อมคนรัก คุณหมอณัฐกานต์เพื่อนสนิทของน้ำฟ้าที่เพิ่งมาถึงได้สองวันนั่งมาคู่กันด้านหน้า และตบท้ายขบวนด้วยรถยนต์อีกคันที่มีซึโยชิและเตโชขับตามประกบ

   บรรยากาศในรถคันอื่นแลดูไม่ค่อยจะคุกรุ่นเท่ารถคันที่สองของสุริยะมณฑล เพราะตอนนี้เจ้าของรถคันนั้นกำลังมองไปที่พระจันทร์คนนั่งข้างๆอย่างสบายอารมณ์ แต่ทว่าคนถูกมองกลับเอาแต่ทำหน้าบึ้ง ค้อนตาคว่ำ ขยับเบียดตัวเองเข้ากับประตูรถจนแทบจะสิงสถิตใส่มันอยู่แล้ว

              ...พี่ยะบ้า!...บ้าที่สุดในโลก!!...จอมเผด็จการณ์ เอาแต่ใจ หัวรั้น!!!...

              ตั้งแต่วันนั้นที่ร้านอาหาร เขาก็ถูกห้ามอย่างจริงจังว่าไม่ให้ออกไปจากบ้าน...

           และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้...เขาก็ไม่เคยได้ออกไปเหยียบย่างข้างนอกได้แม้แต่ก้าวเดียวจริงๆ!!!

          มีบอดี้การ์ดตามคุมอย่างน้อยสองคนตลอดเวลากลางวัน ตอนกลางคืนไอ้คนบ้าข้างๆที่ทำหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนนี่ก็จะเข้ามาคุมเขาด้วยตัวเองอีก เหตุเพราะห้องนอนของเขายังคงต้องยกให้ครอบครัวพี่ฟ้าใช้พักอาศัยหลับนอนต่อไป เขาเลยต้องระเห็จมานอนห้องของไอ้คนบ้าหน้าดุนี่...แต่ใช่ว่าเขาไม่ต่อต้านนะ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาจงใจย้ายตัวเองไปนอนตรงโซฟาห้องนั่งเล่น ขนข้าวของ หมอน ผ้าห่มออกไปนอนประท้วงตั้งใจยึดโซฟาตัวนั้นเป็นสมรภูมิพักพิงชั่วคราวของตัวเอง แทนห้องนอนใหญ่นั่นที่นับวันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมันกำลังจะกลายเป็นคุกเข้าไปทุกที แล้วพอตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน ก็พบว่าตัวเองได้กลับมานอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ แอร์เย็นๆในห้องนอนคุกแห่งนั้นเรียบร้อย...

            ...ที่สำคัญ...! มันมาพร้อมผ้านุ่มยาวๆที่มัดแขนเขาเอาไว้ติดกับเตียงเสียด้วย...!

            ไม่ต้องเดาให้ยุ่งยากเลยว่าเป็นฝีมือของใคร จำได้ว่าวันนั้นกว่าเขาจะได้หลุดเป็นอิสระก็ตอนที่ชายหนุ่มกลับถึงบ้านมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่เขานี่สิ...ที่ต้องทำหน้าหุบจนเข็ดคิ้วไปหมด

            รถยนต์สี่คันขับตามกันด้วยความเร็วคงที่ ที่เร็วกว่ารถทั่วไปบนท้องถนนในช่วงเวลานั้นเล็กน้อย โดยระยะห่างระหว่างช่วงคันไม่มีทิ้งห่าง และไม่เว้นที่ว่างให้รถคันไหนแทรกเข้ามาได้ หนูลินนอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดของแม่ฟ้า ที่ตระกองกอดลูกชายตัวน้อยวัยสองขวบกว่าเอาไว้อย่างหวงแหน ไม่ต่างจากเมื่อตอนที่หนูน้อยยังเป็นเด็ก รังสิมันต์สอดท่อนแขนหนาเอาไว้หลังไหล่น้ำฟ้า แล้วรั้งมาให้นอนซบลงบนอกตัวเอง มือหนาลูบไหล่คนเป็นแม่ ส่วนอีกข้างก็ยกมาตบก้นคนเป็นลูกเบาๆเพื่อกล่อมให้นอนต่อเมื่อตัวรถกระตุกเล็กน้อย ยามที่แล่นผ่านทางต่างระดับจากสะพานเหล็กที่ทอดยาวลงทะเล เพื่อข้ามเข้าสู่ตัวเรือสำราญขนาดใหญ่ ที่จุรถคันแล้วคันเล่าอย่างไม่รู้จุดสิ้นสุด

             รถยนต์สีดำสี่คันแล่นตามกันเข้าสู่ตัวเรือสำราญผ่านทางด้านข้างของเรือ ที่เปิดเชิงสะพานลงมาทาบทับเข้าล็อกกับสะพานเล็กที่ยื่นลงกลางทะเล รอบด้านค่อนข้างมืดแต่แสงสลัวรางจากเรือลำเล็กที่จอดทอดสมออยู่รอบๆทางขึ้นเรือบ่งบอกได้ว่าในระยะนั้นจะไม่สามารถมีผู้ใดเข้ามาทำอันตรายผู้ ‘เข้าร่วมประมูล’ คนสำคัญได้ ตารางการเข้าออกของรถที่ขึ้นเรือนั้นมีการจัดระบบไว้อย่างเข้มงวด รถของแต่ละกลุ่มบริษัทจะต้องมาถึงตามกำหนดการที่ได้รับแจ้งไว้ และทะยอยเข้าไปอย่างไม่เอิกเกริกมากนัก เพราะการประมูลในครั้งนี้เป็นที่รู้กันดีในแวดวงสีเทาของเกาะฮ่องกงว่า ไม่ใช่การประมูลอย่างผูกกฎหมายเท่าไหร่นัก

            เรือรอยัล บาวฮีเนีย  ครุยซ์ คือเรือสำราญเดินสมุทร ที่จะวิ่งด้วยความเร็วเรือ 24 น็อต จุผู้โดยสารได้มากถึง 2,850 คน บนเรือมีไฮไลท์เด่นคือที่จุดสูงสุดบนดาดฟ้าเรือ มีสนามหญ้าจริงที่ไม่เหมือนใครขนาดครึ่งเอเคอร์ มีห้องฉายภาพยนตร์อยู่ทางกราบขวาของเรือ สระว่ายน้ำ สนามกีฬากลางแจ้งบนชั้นบนสุด ห้องสปา ห้องอาหาร สเต็กเฮ้าส์สุดหรู และห้องเก็บไวน์ชั้นเยี่ยมจากทั่วทุกมุมโลก ถูกเก็บรวบรวมเอาไว้เพื่อเตรียมบริการให้กับเหล่าบุคคลที่กระเป๋าหนัก เงินถึง และแน่นอนว่าต้องมีชื่อติดบัญชีสีเทา งานนี้ถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ เพื่อรวบรวมเอาบุคคลสำคัญระดับสูงจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันที่นี่ จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการรั้งยอดเงินสุดท้ายให้ได้สูงที่สุด ก่อนที่จะมีคนเข้ามาเป็นเจ้าของที่ดินผืนเล็กๆบนเกาะเกาลูนเป็นคนต่อไป

             ผู้จัดงานนี้ คือเจ้าพ่อคาสิโนอันดับหนึ่งของเกาะมาเก๊า อัลเบิร์ต โจว...เจ้าของธุรกิจแทบทุกประเภทบนเกาะสวรรค์ของนักพนัน เรียกได้ว่าเป็นมังกรแก่ที่ใครๆก็ต้องเคารพยำเกรง เป็นเจ้าถิ่นเก่าที่เป็นผู้ริเริ่มสร้างสถานที่การพนัน เพิ่มมูลค่าจากเม็ดเงินของผีพนันเข้าสู่เกาะเล็กๆ จนกลายเป็นแหล่งศูนย์กลางธุรกิจของเอเชีย เป็นสถานที่นัดพบระหว่างตะวันออกและตะวันตก ชายที่มีอายุเกือบเข้าเลขเจ็ด ที่ทั้งสุริยะมณฑลและรังสิมันต์ หรือแม้แต่คุณศิลายังต้องยอมศิโรราบให้

“สวัสดีครับ...ผมเบิร์นนี่ เหลียง เลขาของคุณโจว มาขอเช็คความเรียบร้อยครับ” ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ แต่งตัวเรียบร้อย อายุไม่น่าจะเกินสามสิบห้ายืนอย่างนอบน้อมอยู่หน้าสุริยะมณฑลที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถ ข้างขวามีพระจันทร์ยืนอยู่พร้อมตี้เฉิน ซานตง และเหยียนจวิ้น ส่วนทางซ้ายเป็นรังสิมันต์ที่อุ้มหนูน้อยไวโอลินพร้อมน้ำฟ้า ประกบข้างๆด้วยคุณหมอณัฐกานต์ มาคัส ซึโยชิและเตโชตามลำดับ

“การเดินทางเรียบร้อยดีนะครับ” ผู้ที่แนะนำตัวว่าชื่อเบิร์นนี่ เหลียงเอ่ยต่อด้วยท่าทางสุภาพ มือก็กดเปิดไอแพดเครื่องขนาดพอเหมาะมือให้เปิดหน้าจอขึ้นเตรียมพร้อม

“เรียบร้อยดี ต้องขอบคุณคุณลุงโจวมาก ที่ให้ความอนุเคราะห์การเดินทางมาถึงที่นี่ได้อย่างดี...” สุริยะมณฑลยิ้มการค้า ยื่นมือออกไปจับกับเบิร์นนี่ เหลียงให้พอเป็นพิธี

“ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลามา...คุณหนูไวโอลินโตขึ้นเยอะเลยนะครับ...” ท้ายประโยคเลขาหนุ่มวัยสามสิบกว่าหันไปเอ่ยกับรังสิมันต์บ้าง เพียงแค่นั้นชายหนุ่มที่อุ้มลูกอยู่ในมือก็นึกรู้ทันทีว่าเรื่องราวของตนถูกติดตามอยู่ตลอด

“ครับ...แต่ก็ยังตัวเล็กกว่าเด็กในวัยเดียวกันอยู่ดี” รังสิมันต์เอ่ยตอบ อีกฝ่ายมีท่าทียิ้มให้กับคำตอบของเขา พร้อมยื่นมือมาจับแสดงการทักทายตามประเพณีตะวันตก

“ทั้งหมดมีสิบสองท่านนะครับ...รบกวนช่วยแสกนลายนิ้วมือเพื่อลงทะเบียนเข้าร่วมงานตรงนี้ด้วยครับ...” เบิร์นนี่ เหลียงหยิบไอแพดเครื่องเดิมที่ขึ้นชื่อของผู้เข้ามาร่วมงาน ยื่นไปตรงหน้าของสุริยะมณฑลก่อนเป็นคนแรก ชายหนุ่มประทับฝ่ามือข้างขวาลงไปกลางหน้าจอที่ขึ้นเป็นช่องสี่เหลี่ยมเอาไว้

            ซักครู่หนึ่งข้อมูลของเขาพร้อมรูปถ่ายก็โผล่ขึ้นมาแทนที่กล่องใส่ลายนิ้วมือ พร้อมไฟกระพริบสีเขียวตรงมุมขวาบนของหน้าจอ

“เรียบร้อยครับ...เชิญท่านต่อไปครับ” ชายหนุ่มในชุดสูทเอ่ยบอกกับรังสิมันต์ด้วยท่าทีอ้อนน้อมเช่นเคย ก่อนจะเลยไปทางด้านพระจันทร์บ้าง เด็กหนุ่มเงยมองสบตากับสุริยะมณฑลแว่บเดียวก็เลียนแบบวิธีการแสกนลายมือของชายหนุ่ม ฝ่ามือที่เล็กกว่าขอบหน้าจอเข้ามาหน่อยส่งผลให้ตัวเครื่องประมวลข้อมูลได้รวดเร็ว ชื่อและรูปภาพของพระจันทร์จึงปรากฏหราออกมากลางหน้าจอจนคนแสกนรีบชักมือกลับเพราะตกใจ

“เรียบร้อยครับ หยางเฟิ่ง...”

               คำเรียกขานชื่อตัวของเลขาคุณโจวเอาทำพระจันทร์รีบติดอ่างเอ่ออ่า เพราะต้องการแก้คำผิดพลาด แต่สุริยะมณฑลกลับขมวดคิ้วดุเล็กๆว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร รอจนน้ำฟ้าสแกนนิ้วมือเสร็จ พระจันทร์เลยเพิ่งรู้ว่า ไม่ใช่แค่ตัวเองเท่านั้นที่ถูกเรียกว่า หยางเฟิ่ง พี่ฟ้าของเขาก็ถูกเรียกขานอย่างนั้นเช่นเดียวกัน   

“หยางเฟิ่ง...เราใช้เรียกกับหงส์ทุกท่านที่มาร่วมในงานนี้ครับ”

“เอ่อ...คือ...ไม่ใช่...” พระจันทร์ตั้งท่าจะปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับรีบเอ่ยต่อตัดบท

“นี่คือหมายกำหนดการในงานครั้งนี้ครับ เราจะอยู่บนเรือเป็นเวลาสามวัน...หวังว่าทุกท่านจะได้รับความเพลิดเพลินและอิ่มเอมกับบรรยากาศการล่องเรือสำราญรอยัล บาวฮีเนีย ของเราในงานนี้นะครับ” เบิร์นนี่ เหลียงรีบเอ่ยอย่างรวดรัด ตบท้ายด้วยรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างสุภาพ ก่อนจะโค้งตัวให้สุริยะมณฑลแล้วผายมือไปยังทางเข้าเรือที่ถูกประดับประดาตกแต่งด้วยดอกไม้สวยงาม

“ขอบใจมาก” ร่างสูงใหญ่เอ่ย ก่อนจะยกแขนขึ้นรั้งไหล่พระจันทร์แล้วพาออกเดิน ทว่าเสียงเดินที่ดังขึ้นตามมาทีหลังก็ทำให้เท้าของทุกคนหยุดชะงักเพียงชั่วครู่เพื่อฟังคำบอกเล่าสุดท้ายของเลขาหนุ่ม

“คุณโจวท่านอยากพบพวกคุณมาก อย่าลืมไปร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ที่แกรนด์บอลรูมตอนสามทุ่มให้ได้นะครับ...โดยเฉพาะคุณหนูไวโอลิน ท่านอยากพบมากครับ...” เบิร์นนี่ เหลียงเอ่ยถ้อยคำฝากบอกจากเจ้านายให้แขกคนสำคัญในงานทราบอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง พอเห็นรังสิมันต์พยักหน้ารับทราบแล้วเลขาหนุ่มก็โค้งให้อีกครั้ง ก่อนจะเดินตามลูกน้องหนุ่มอีกสองคนไปหาแขกคนต่อไป โดยปล่อยให้ลูกน้องอีกสองคนในชุดบริกรเป็นคนพาแขกชุดนี้เข้าไปในตัวเรือ

               ทุกคนถูกจัดสรรค์ปันห้องอยู่ในชั้นเดียวกัน แต่ก็ลดหลั่นความหรูลงไปตามฐานะ คณะของสุริยะมณฑลถือมีจำนวนน้อยมากเมื่อเทียบกับคนอื่นที่มาร่วมงาน พระจันทร์เห็นบางคนขนลูกน้องมากันเป็นสิบทั้งที่มีตัวเองมาคนเดียว บางคนมีเหมายกชั้น เพราะจำนวนบอดี้การ์ดที่ตามประกบนั้นมากเหลือเกิน

               แต่สิ่งหนึ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายของคนทั้งหมดก็คือ การที่สุริยะมณฑลต้องเผชิญหน้ากับมังกร เพราะห้องที่ถูกจัดให้นั้นอยู่ติดกัน บ่งบอกความสำคัญว่าทั้งคู่คือแขกที่มีระดับเดียวกัน ตอนแรกพระจันทร์หวั่นใจมากว่าจะเกิดการปะทะคารมครั้งใหญ่ขึ้นเสียแล้ว แต่ทว่าดูเหมือนมังกรจะหมดความสนใจในตัวสุริยะมณฑลไปเยอะ เนื่องเพราะใครคนหนึ่งที่อีกฝ่ายพามาด้วยเรียกความสนใจไปเสียหมด

               พระจันทร์เงยหน้าสบตากับคนร่างสูงที่ยืนเคียงกันตรงหน้าห้องตัวเอง เมื่อเห็นหน้าคนที่มังกรฉุดกระชากลากแขนอย่างไม่ปราณีปราศัยเข้าห้องไปชัดๆ

“คุณเหวินจิ้ง...? ทำไม...”

“ช่างเขาเถอะ...เข้าห้องกันดีกว่า จันทร์ต้องช่วยพี่แต่งตัวด้วยนะเดี๋ยวไปพบคุณลุงไม่ทัน...” ชายหนุ่มดันไหล่คนตัวเตี้ยกว่าเข้าห้องแบบตัดบท พระจันทร์ยังมีทีท่ารั้งรอเพราะยังอยากรู้อยากเห็นเรื่องมังกรกับเหวินจิ้งอยู่ แต่สุดท้ายชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก็เรียกความสนใจคืนจากตัวพระจันทร์จนได้

“นี่ ถอดเสื้อให้หน่อยสิ” คำสั่งกลายๆเรียกสายตาของคนตัวเล็กกว่าให้หันไปมองคนในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำด้วยแววตาสงสัย

“ไม่” คำตอบสั้นๆพร้อมการกระแทกตัวลงนั่งเบาๆที่โซฟาเป็นการขัดขืนคำสั่งที่สุริยะมณฑลตัดสินว่า...มันช่าง...เป็นการดื้อดึงที่น่ารักที่สุด

“ก็ดี จะเล่นกันอย่างนี้ก็ได้” ชายหนุ่มปลดกระดุมที่ข้อมือพลางสาวเท้าเข้าหาร่างที่นั่งหน้างออยู่บนโซฟา ก่อนเท้าแขนลงคร่อมร่างพระจันทร์เอาไว้ให้ติดกับพนักพิง ข่มขู่ต่อด้วยริมฝีปากที่โฉบลงหมายจะกลั่นแกล้งให้คนใต้ร่างยอมเขาให้ได้

“ถ้าไม่ทำก็อยู่มันอย่างนี้จนถึงเช้าเลยแล้วกัน พี่ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว” คำพูดไม่อินังขังขอบทำเอาพระจันทร์ทุบแผ่นอกหน้าตัวเองปุกปักประท้วง

“พี่ยะก็มีมือ ทำไมไม่ทำเอง...” ถ้อยคำประท้วงประโยคแรกถูกส่งออกไป

“อ๋อ...เดี๋ยวนี้กล้าพูดห้วนๆกับพี่แล้วใช่มั้ย ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้ อ๋อ...หรือเพราะคิดว่ามีฟ้าเป็นพวกแล้วเลยกล้าขัดขืนพี่...หืม ไหนบอกมาซิ ทำไม...” พูดพลางปากก็กดลงแก้มนุ่มประท้วงคืนบ้าง เพราะช่วงสี่ห้าวันมานี้พระจันทร์ทำตัวปั้นปึ่งใส่เขาอย่างชัดเจน รู้สึกว่าจะตั้งแต่วันที่เด็กหนุ่มถูกเขาสั่งขังกรง แต่มันช่วยไม่ได้นี่ พอได้อิสระเข้าหน่อยก็ทำปีกกล้าขาแข็ง กล้าทำตัวพยศกับเจ้าของที่คอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้อย่างเขาได้ยังไง

“พะ..พี่ยะ!! พอแล้ว...พอ จันทร์...ไม่เล่น...โอ๊ยพี่ยะ...อย่าทับลงมาทั้งตัวแบบนี้สิ จันทร์หนักนะ!...” สิ้นประโยคโอดครวญสุดท้าย ก็มีเสียงหัวเราะในลำคอแผ่วเบาของคนขี้แกล้งดังมาให้ได้ยิน พระจันทร์ร้องขัดใจอยู่ในคอที่สู้แรงคนตัวสูงกว่าไม่ได้ซักที

              ...นี่พระจันทร์จะต้องอยู่เป็นไก่รองบ่อนให้พี่ยะไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย...

“พี่ยะบ้า...” ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่คนพูดก็ลุกขึ้น ช่วยอีกฝ่ายถอดเสื้อ และเลือกเสื้อผ้าให้ใหม่จากในกระเป๋าให้อย่างดี

              สุริยะมณฑลเงยหน้าเล็กน้อยยามเมื่อคนตัวเล็กเอื้อมมือมาช่วยจัดเนคไทด์และคอปกให้เข้าที่ การเขย่งขาขึ้นเล็กน้อยของพระจันทร์ทำให้ชายหนุ่มต้องรองมือไว้หลังเอวเพื่อกันเด็กหนุ่มหงายหลังแล้วหัวฟาดพื้น กลิ่นแชมพูหอมๆที่ตัวเองไม่เคยสังเกตเวลาใช้เอง ตอนนี้กลับหอมตลบอบอวลเสียจนรู้สึกไม่อยากออกจากห้องพักแห่งนี้ไปไหนเลย อยากจะอยู่ใกล้ๆเด็กคนนี้นานๆ เพราะอยู่ด้วยแล้วเขามักจะรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกผ่อนคลาย เหมือนได้พักผ่อนหลังจากต้องกรำงานหนักอยู่ตลอดทั้งวัน

“คืนนี้อย่าออกไปไหนนะ ถ้าจะไปอนุญาตให้แค่ห้องน้ำฟ้าเท่านั้น ไปอยู่ด้วยกันที่นั่น...แล้วรอพี่กลับมา สัญญาว่าไม่เกินเที่ยงคืนจะรีบไปหา” ชายหนุ่มเอ่ย ฝ่ามือหนายกมาลูบผมอีกคนแล้วเอาทัดหูให้

“อื้อ...เดี๋ยวจัดของเสร็จแล้วจันทร์จะไปอยู่ที่ห้องพี่ฟ้านะ” เด็กหนุ่มเอ่ยให้สัญญากลายๆ สุริยะมณฑลยิ้มรับคำพูดนั้นอย่างพอใจ

“ถึงที่นี่จะมีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยม แต่พี่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเท่ากับการได้อยู่ใกล้ๆพระจันทร์ด้วยตัวเองอยู่ดี...ได้โปรดอย่าทำให้พี่เป็นห่วง อย่าทำอะไรที่เกินตัว...ที่สำคัญ อย่าทำอะไรที่เกินคำสั่งด้วย เข้าใจรึเปล่า”

“ครับพ่อ...มีอะไรจะสั่งลูกอีกมั้ย”

“ก็...” พูดได้แค่นั้นจู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขัดขึ้นมากะทันหัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 09-10-2013 08:58:15
               ...ก๊อก...ก๊อก...

               เจ้าของห้องทั้งสองคนหันมองหน้ากัน ในใจพระจันทร์เดาว่าอาจเป็นพี่ฟ้าหรือคุณรังสิมันต์ที่มาตามพี่ชายไปร่วมงานเลี้ยงแน่ แต่ทว่าเมื่อสุริยะมณฑลเปิดประตูออกไป บุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูก็ทำเอาพระจันทร์นิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะพนมมือยกขึ้นไหว้แล้วยิ้มให้เบาๆ

“สวัสดีครับ คุณหงส์” พระจันทร์เอ่ย

              หญิงสาวในชุดแซคสีแดงส้มยาวกรอมเท้ายืนอยู่หน้าห้องพร้อมกระเป๋าใบเล็กจิ๋วที่สะท้อนแสงระยิบระยับ ริมฝีปากจิ้มลิ้มตกแต่งด้วยสีแดงชาดบ่งบอกความมั่นใจ ผมยาวเป็นลอนน้อยๆสีดำสนิทตัดกับผิวขาวๆที่โผล่พ้นชุดสีสด ดูสวยงามและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน

“ไม่คิดว่าจะพามาด้วยเลยนะอาทิตย์ นึกว่าจะเก็บเอาใส่กรงไว้เหมือนเดิมเสียอีก” หงส์ยกมือรับไหว้เด็กหนุ่มตัวเล็กที่ยืนอยู่กลางห้องแล้วเอ่ยแซวคนมาเปิดประตูเบาๆ

“มาได้ไง” เสียงทุ้มเอ่ยถามสาวสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้อง หญิงสาวยักไหล่เบาๆแล้วยกมือกอดอก

“เฮ้อ...นี่อาทิตย์ ฉันเป็นคู่หมั้นคุณนะ...ถ้าคุณมาแล้วฉันไม่มา คนอื่นเขาจะคิดยังไง” หงส์ผลักไหล่คนตัวหนาที่ยืนขวางประตูเพื่อเดินเข้าไปในห้อง พระจันทร์ยืนอยู่อย่างเก้ๆกังๆทำตัวไม่ถูก เพราะรู้สึกตัวเองว่าเริ่มเหมือนส่วนเกินขึ้นมานิดๆ

“พระจันทร์ ว่างๆก็มาเล่นห้องพี่บ้างนะ เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าเราก็รู้จักกับอี้หลินเขาด้วย...” เสียงหวานๆเอ่ยบอกเด็กหนุ่มตัวเล็กด้วยท่าทางเอ็นดูประหนึ่งเจ้าตัวได้ของเล่นใหม่ แต่ชื่อที่หลุดออกมาตรงท้ายประโยคทำเอาพระจันทร์ขมวดคิ้วหมุ่น

“อี้หลิน...?” เด็กหนุ่มทวนชื่อ

“ใช่...อี้หลิน ลูกสาวของเจ้าพ่อเงินกู้ ลูกพี่ลูกน้องของคุณโจวไง...นี่ พระจันทร์ไม่รู้จักเขาหรอกเหรอ เห็นเขาเล่าให้พี่ฟังว่ารู้จักคนไทยที่ชื่อลูน่า ลูกแมวของเจ้าพ่อเกาะฮ่องกง...”

“...คุณหลิน” พระจันทร์นึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มสวยหวานท่าทางเรียบร้อยของคนที่เคยเจอกันตอนไปดูหนังกับสุริยะมณฑลขึ้นมาได้

“ใช่ๆ...พี่พักอยู่ห้องเดียวกับเธอน่ะ เห็นบอกว่ามีของจะเอาให้เราด้วยนี่ ว่างๆก็ลงไปหาได้นะ...ห้องพี่อยู่ชั้นล่างห้องนี้เลย” หญิงสาวเอ่ยบอก พระจันทร์เงยมองอีกฝ่ายแล้วพนมมือไหว้

“ขอบคุณครับ...แล้วจันทร์จะลงไปหาคุณหลินเองครับ” เด็กหนุ่มเอ่ย หงส์เอื้อมมือไปลูบศีรษะทุยของอีกฝ่ายเบาๆเอ็นดู แต่ทว่าไม่ทันที่หล่อนจะได้เล่นกับพระจันทร์มากไปกว่านั้น ท่อนแขนเรียวบางก็ถูกมือหนาใหญ่ของเจ้าของห้องอีกคนกระชากออกไปเสียก่อน

“ถ้ามีเรื่องจะคุยแค่นี้ก็ออกไปคอยข้างนอกได้แล้ว ฉันยังแต่งตัวไม่เสร็จ” สุริยะมณฑลออกปากไล่สาวเจ้าแบบไม่แยแส ซึ่งก็พอกันเมื่อหญิงสาวในชุดสีสดก็ทำเพียงยักไหล่แล้วบอกปฏิเสธด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง

“ไม่ไป...ฉันจะออกไปพร้อมคุณ” หงส์เอ่ย

                พระจันทร์มองอาการขมวดคิ้วหมุ่นของสุริยะมณฑล และท่าทางที่เดินมาดึงแขนหญิงสาวให้ออกไปจากห้องด้วยหัวใจที่เจ็บแปล๊บๆ...พวกเขาช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน...คำว่ากิ่งทองใบหยกก็ยังไม่อาจเพียงพอในการพรรณนาถึงความลงตัวและความเข้ากันของคนคู่นี้...พระจันทร์มองท่าทางที่บ่งบอกถึงความสนิทสนมแล้วก็ก้มลงยิ้มกับตัวเองเศร้าๆ

“เอ่อ...ชุดสูทของพี่ยะอยู่นี่นะครับคุณหงส์ เดี๋ยวจันทร์จะไปห้องพี่ฟ้าก่อน...สวัสดีครับ” คำพูดที่พร่างพรูออกมาจากปากหลุดออกมาพร้อมการยกมือไหว้แบบที่หงส์เองก็แทบจะยกมือรับไหว้ไม่ทัน เด็กหนุ่มตัวบางรีบออกเดินแทรกตัวเองผ่านคนสองคนที่ยืนขวางประตูอยู่ออกไปด้านนอก สุริยะมณฑลจะคว้าไว้แต่ก็ไม่ทันเพราะมือตัวเองทั้งสองมือนั้นเอาจับท่อนแขนของหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าไว้อยู่

                หงส์เงยสบตามองสุริยะมณฑลอย่างงงๆ แต่ก็ได้กลับมาเพียงแววตาขุ่นโกรธของอีกฝ่ายเพียงเท่านั้น





               พระจันทร์เคาะประตูห้องของน้ำฟ้าที่อยู่ถัดไปจากห้องตัวเองเบาๆ ได้ยินเสียงคนด้านในเอ่ยบอกอนุญาตให้เขาเข้าไปได้ บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูก็เปิดประตูให้เขาเข้าไปเรียบร้อยเสร็จสรรพ และภาพแรกที่พระจันทร์เห็นตอนที่ตัวเองเดินเข้าไปก็คือ น้ำฟ้ากำลังเขย่งปลายเท้าเพื่อจัดคอปกเสื้อให้รังสิมันต์ โดยมีท่อนแขนแข็งแรงของรังสิมันต์รองเอาไว้หลังเอวอีกคนกันล้ม ท่าทางเหมือนกับตอนที่เขาช่วยสุริยะมณฑลแต่งตัวไม่มีผิดเพี้ยน

               ...ทำไมเราต้องรู้สึกเขินขึ้นมาด้วยนะ...เด็กหนุ่มนึกในใจ

“อ้าวจันทร์ เข้ามาก่อนสิ แล้วคุณอาทิตย์ล่ะมาพร้อมกันด้วยรึเปล่า...รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวใส่สูทให้คุณชายเขาก่อน” คำพูดแกมเหน็บของน้ำฟ้าก่อความรู้สึกหมั่นเขี้ยวขึ้นในใจของรังสิมันต์ ชายหนุ่มจึงฉวยโอกาสตอนที่น้ำฟ้าหันไปหยิบเสื้อสูทของเขาแล้วหันกลับมา โปะจมูกคมโด่งลงบนแก้มนุ่มแล้วหอมฟอดจนเกิดเสียง

“พี่ตะวัน!! ทำบ้าอะไร อายน้องนุ่งบ้าง” คนพูดตีเพี๊ยะเข้าท่อนแขนสามีแล้วคลำแก้มที่เห่อแดงจัดป้อยๆ ทุกทีสิน่า เข้าใกล้นานไม่ได้เลยจริงๆกับผู้ชายคนนี้ เขาต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวเสียกำไรให้คนเจ้าเล่ห์แบบนี้อยู่เรื่อย...

              ส่วนพระจันทร์ที่ยืนเคว้งอยู่ใกล้ประตูเริ่มรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน กำลังคิดอยู่ว่าควรจะออกจากห้องไปตอนนั้นเลยดีมั้ยก็โชคดีได้ยินเสียงพูดเจื้อยแจ้วฟังไม่ได้ศัพท์ของเด็กชายตัวน้อยที่พูดตอบโต้กับคุณหมอณัฐกานต์ เพื่อนพี่ฟ้าที่เดินจูงมือเด็กชายออกมาจากห้องน้ำพอดี

“นี่ เวลาฉี่เสร็จแล้วนะหนูลินต้องล้างมือให้สะอาด รู้มั้ยครับ”

“คับ...”

“ถ้าไม่อย่างนั้นหนูลินได้กินฉี่ของตัวเองที่เปื้อนมือแน่ๆ...”

“คับ...”

“แล้วถ้าหนูลินเขย่งไปล้างมือในอ่างไม่ถึงให้ทำไงครับ”

“เรียกแม่ฟ้า ไม่ก็พ่อตะวันคับ!”

“เก่งมาก!! แล้วหนูลินก็ต้อ...อ้าว” คุณหมอณัฐกานต์ที่กำลังเมามันในการมอมเมาเด็กให้คล้อยตามก็ต้องเผลออุทาน เมื่อเห็นสมาชิกใหม่ภายในห้องที่ยืนอยู่ใกล้ประตูกำลังทำท่าทางเก้กัง เหมือนไม่รู้จะย้ายตัวเองไปไว้ส่วนไหนของห้องดี ก่อนจะออกปากถามต่อไปว่า

“พระจันทร์...แล้วคุณยะล่ะ ไม่ได้มาพร้อมกันเหรอ” คำถามซ้ำสองครั้งที่ถามถึงใครอีกคนทำให้พระจันทร์ติดอ่าง

“เอ่อ...” ไม่รู้จะตอบยังไงดีนี่นา เพราะถ้าพูด เขาคงจะเจ็บที่ใจจนเกินทนแน่ๆ

“น้าจัน!!!” เสียงร้องเรียกหาของเด็กตัวเล็กก็เป็นผู้ช่วยชั้นยอดของเขาอีกหน เพราะเจ้าหนูวิ่งถลาเข้ามาหาให้เขาอุ้มขัดจังหวะได้ทันเวลาพอดี

“น้าจันหนูลินอยากออกไปดูทะเยข้างนอก...น้านะๆ” เด็กน้อยงอแงอยากให้น้าชายพาออกไปเล่นข้างนอก แต่คนเป็นแม่กลับส่งซิกให้พระจันทร์ว่าอย่าเพิ่งพาเจ้าตัวซนออกไปข้างนอกในตอนนี้เสียก่อน

“อืม...น้าจันทร์ว่าออกไปดูทะเลพรุ่งนี้ดีกว่ามั้ยครับหนูลิน คืนนี้ค่ำแล้ว มองอะไรก็ไม่เห็น อยู่เล่นกับน้าจันทร์ที่นี่ดีกว่าเนอะ เดี๋ยวน้าจันทร์สอนวาดรูปให้ดีกว่า...” เด็กหนุ่มพยายามหลอกล่อหลานให้หันมาสนใจตัวเขามากกว่าการออกไปเล่นข้างนอก ซึ่งมันก็ค่อนข้างได้ผลเมื่อมีหมอกานต์หยิบดินสอสีในกระเป๋าซึ่งน้ำฟ้าเตรียมมาเรียบร้อยให้หนูลินรับไป สุดท้ายหนูลิน คุณหมอเด็กณัฐกานต์และพระจันทร์จึงได้ยึดพื้นที่ตรงโซฟาและโต๊ะเตี้ยๆตรงปลายเตียงเป็นฐานทัพ รวมพลกันหยอกล้อเล่นกันกับเด็กน้อยอย่างสนุกสนาน

                  แต่ใต้ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นของพระจันทร์ น้ำฟ้าก็เดาออกได้ไม่ยากว่าน้องชายของเขากำลังมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ในใจอย่างแน่นอน ก็ดูซิคนอะไร ปากยิ้มแต่ในนัยน์ตานั้นเศร้าเสียเหลือเกิน

                 และน้ำฟ้าก็ไม่ต้องสงสัยอยู่นาน เมื่อเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นเบาๆสามทีนั้นช่วยเฉลยให้น้ำฟ้าได้รู้ว่า สาเหตุที่ทำให้น้องชายต่างสายเลือดของตัวเองนั้นมีแววตาเศร้าๆคืออะไร คนสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูนั่นเองคือคำตอบ ร่างสูงใหญ่ของสุริยะมณฑลมีสาวสวยในชุดสีส้มแดงเกาะเกี่ยวแขนกันอยู่ท่าทางแลดูสนิทสนม น้ำฟ้าไม่รู้จักหญิงสาวคนนั้น แต่การส่งเสียงทักทายของคนเป็นสามีก็ทำให้น้ำฟ้าคิดได้ว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะมีความใกล้ชิดกับพี่น้องร่างสูงสองคนนี้อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เจ๊หงส์...มากับเขาด้วยเหรอ” รังสิมันต์เอ่ยถามหญิงสาวโดยไร้การทักทายตามมารยาท น้ำฟ้าที่กำลังเก็บเสื้อชายหนุ่มใช้แล้วใส่ที่ของมัน รีบเดินกลับไปยืนเคียงข้างสามีพร้อมยกมือไหว้หญิงสาวคนนั้นอย่างรู้มารยาท   

“สวัสดีครับ” น้ำฟ้าเอ่ยทักทายพร้อมยิ้มให้เบาๆ

“สวัสดีค่ะ...คนนี้เหรอเมียนาย..ตะวัน หน้าตาน่ารักจังเลย ชื่อหงส์นะคะ...ชื่ออะไรคะ” หงส์ยิ้มหวาน พร้อมถามชายหนุ่มผมยาวตรงหน้าที่หล่อนรู้จักผ่านการซุบซิบนินทาจากคนในแวดวงไฮโซด้วยกัน แต่ไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าเลยซักที มาวันนี้ได้พบ ก็ถือว่าผิดไปจากที่คาดเอาไว้มากทีเดียว เพราะหล่อนเองก็ตกใจไม่น้อยตอนที่รู้ว่าน้องชายคู่หมั้นแต่งงานกับผู้ชายด้วยกัน แถมยังมีข่าวเล็ดลอดว่าทั้งคู่มีลูกด้วยกันอีกต่างหาก เล่นเอาหล่อนแทบลมจับ ไม่คิดว่าน้องชายที่(เคย)แมนทั้งแท่งอย่างรังสิมันต์จะหันมารักมาชอบอะไรแบบนี้ได้

                แต่ตอนนี้หล่อนก็ต้องยอมรับอย่างไร้ข้อสงสัย ว่าทำไมทั้งคู่ถึงได้ลงเอยด้วยกันได้ ถ้าไม่รู้ว่าก่อนว่าคนตรงหน้านี้เป็นผู้ชาย หล่อนก็คงจะเข้าใจผิดคิดไปว่าเป็นสาวน้อยที่ไหนแน่ๆ ก็เจ้าตัวเล่นไว้ผมยาว ผิวขาว ตาโต แม้ความสูงจะสูงกว่ามาตรฐานผู้หญิงไทยไปนิดแต่ก็จัดได้ว่าหาเค้าความเป็นผู้ชายจากคนตรงหน้าได้ยากจริงๆ

“ชื่อฟ้าครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณหงส์” น้ำฟ้าบอกชื่ออย่างมีไมตรี คนตรงหน้าดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แถมยังเป็นคนที่ดูท่าทางมั่นใจในตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ดูห้าวจนเกินงาม ยามยืนคู่กับสุริยะมณฑลในชุดสูทสากลเต็มยศแบบนี้ช่างดูเข้ากันอย่างไม่มีที่ติ

“คุณอะไรกันคะ เรียกหงส์เฉยๆก็ได้ เดี๋ยวพอดองกันแล้วคงได้เจอกันบ่อยๆ...ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะ”

                คำพูดที่สาวเจ้าเอ่ยมา น้ำฟ้ารู้สึกตงิดๆอยู่เต็มหัวใจ แต่ก็ไม่รู้จะถามสามีได้ตอนไหนว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงเอ่ยว่าจะมาดองกัน แล้วยังท่าทางไม่สะบัดออกของสุริยะมณฑลที่ยังยืนให้เจ้าหล่อนควงนิ่ง ยิ่งทำให้น้ำฟ้าเทน้ำหนักตำแหน่งของผู้หญิงคนนี้ไปที่คำว่า ‘แฟน’ ค่อนข้างมากเลยทีเดียว

“นี่ครับคุณตะวัน เจ้าตัวเล็ก...กรุณาเอามาคืนก่อนเที่ยงคืนนะครับ แม่เขาเป็นห่วง” คุณหมอกานต์ที่เดินอุ้มหนูลินเข้ามาส่งให้รังสิมันต์เอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นการสนทนาที่หน้าประตูเงียบไปพักหนึ่ง

“อุ๊ย...ตัวเล็ก! น่ารักจังเลย...ลูกของตะวันเหรอ” หญิงสาวที่แนะนำตัวว่าหงส์ปล่อยมือจากแขนของสุริยะมณฑลที่ยืนหน้านิ่งอยู่ในทันที แล้วหันมาแตะๆตัวเด็กน้อยที่หันใบหน้าป้อมหนีสาวเจ้าไปซุกคอคนเป็นพ่อ แล้วส่งสายตาละห้อยหาให้คนเป็นมารดาแล้วร้องเรียกแม่เบาๆ

“ไม่เอานะลูก...ไม่งอแงนะเด็กดี ยกมือไหว้พี่หงส์ก่อนเร็ว...เร็วครับคนเก่ง” น้ำฟ้ายกมือนุ่มนิ่มของลูกชายมาหอมฟอด แล้วจับหันหน้าไปหาหญิงสาวพร้อมพนมมือลูกชายให้ด้วย

“พี่อะไรล่ะคะคุณฟ้า หงส์ต้องเป็นป้าของเจ้าตัวเล็กนี่แล้วสิ...ชื่ออะไรครับคนเก่ง บอกป้าหงส์หน่อยเร็ว...” ด้วยความอัธยาศัยดีบวกกับเป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว ทำให้หนูลินสัมผัสสิ่งนั้นได้จึงยอมหันไปเผชิญหน้า แล้วบอกชื่อตัวเองแต่โดยดีหลังยกมือไหว้ตามคำแม่บอกเรียบร้อย

“ชื่อหนูลิน...คับ” เด็กน้อยเอ่ยบอก หงส์ทำตาโตก่อนจะฉีกยิ้มกว้างให้เด็กน้อย

“หนูลินเหรอครับ...ชื่อน่ารักจังเลย ใครตั้งให้คะเนี่ย” หงส์ถามต่อ เจ้าหนูน้อยส่งสายตาไปหามารดาแล้วตอบ

“คุนแม่...”

               น้ำฟ้ายิ้มเอ็นดูกับคำตอบเจ้าลูกชาย...เขาเป็นคนพร่ำบอกเองว่าชื่อนี้คุณแม่เป็นคนตั้งให้ แต่ไม่ใช้แม่ตัวแทนอย่างเขาหรอกนะ แต่เป็นแม่แท้ๆ พี่น้ำฝน พี่สาวของเขาต่างหากที่เป็นคนตั้ง...เพราะฉะนั้นหนูลินก็ตอบออกไปไม่ผิดหรอก

“คุณแม่เหรอครับ...น่ารักจังเลยนะเราเนี่ย นี่อาทิตย์...ลูกเราต้องเกิดมาหน้าตาน่ารักเหมือนหนูลินให้ได้นะคุณ...นี่หนูลินอยากได้น้องมั้ยลูก เดี๋ยวป้าหงส์กับลุงอาทิตย์ทำให้ เอามั้ยครับ...” หญิงสาวยังคงพูดหยอกล้อเล่นกับหนูลินต่อไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เพิ่งพูดออกมานั้นได้ทำเอาใครบางคนที่ยังนั่งไกลๆอยู่ที่เก้าอี้ภายในห้อง ต้องรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อฝืนความเจ็บปวด ที่กลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาให้ไหลกลับเข้าไป

“ถ้าจะไปก็รีบไปกันซักที ฉันจะได้รีบกลับ...” สุริยะมณฑลพูดตัดบทห้วนๆด้วยความสูงของตัวเองจึงทำให้มองฝ่าคนที่ยืนรุมล้อมอยู่หน้าประตูเข้าไปเห็นใครบางคนกำลังนั่งหน้าเศร้าอยู่บนเก้าอี้ได้ ชายหนุ่มไม่คิดยืนรออยู่ตรงนั้นนานนัก จึงรีบสาวเท้าเดินออกไปตามทางเดินพร้อมบอดี้การ์ดคู่ใจขนาบซ้ายขวาออกไปเช่นเคย

“เอ้า...อะไรเนี่ยตาบ้านี่ อารมณ์ผีเข้าผีออก พี่ชายนายนี่ยังไงนะตะวัน...” หงส์หันมองอาการรีบเดินของสุริยะมณฑลด้วยอาการงงงวย ไม่คิดว่าใครคนนั้นจะอารมณ์แปรปรวนเพราะคำพูดหยอกเด็กของหล่อนเลยซักนิดเดียว

“อย่ามัวแต่เล่นอยู่เลยเจ๊หงส์ รีบไปเถอะ...ขืนไปสายได้เป็นเป้าสายตาคนทั้งงานแน่” รังสิมันต์เองพอจะเดาอาการพี่ชายออก จึงรีบเอามือข้างที่ไม่ได้อุ้มหนูลินไปดันเอวหญิงสาวหนึ่งเดียวตรงนั้น ให้ออกเดินตามหลังพี่ชายตัวเองไป

                 หงส์มีทีท่างงๆที่คู่หมั้นน้องชายก็ออกอาการ ‘จู่ๆก็รีบ’ ขึ้นมาอีกคน หล่อนทันยกมือโบกลาน้ำฟ้าแค่สองสามที ก็ต้องรีบสาวเท้าเดินตามรังสิมันต์ออกไปตามทางเดินปูพรมสีน้ำเงินเข้มเป็นคนสุดท้าย

                น้ำฟ้าและคุณหมอกานต์ยืนมองร่างในชุดสีแดงอมส้มเลี้ยวตรงหัวมุมเรือลับหายไปกับตา แล้วถึงค่อยหันกลับเข้ามาในห้อง น้ำฟ้าเป็นคนเดินเข้าไปนั่งข้างๆพระจันทร์แล้วยกมือโอบไหล่น้องชายเอาไว้ ส่วนคุณหมอกานต์เดินหายลับเข้าไปในโซนเคาเตอร์ครัวเล็กๆที่มีติดตั้งอยู่ในห้องด้วย ก่อนจะลงมือควานหาแก้วเสียงดังก๊องแก๊งเบาๆ

“เขาเป็นคู่หมั้นกัน...พี่ฟ้า เขาหมั้นกันมาตั้งนานแล้ว...” พระจันทร์บอกเสียงเครือ สองมือยกกอดตัวเองเอาไว้เบาๆพลางก้มหน้าลงมองตักตัวเอง

“...มิน่าล่ะ พี่ตะวันถึงได้ดูสนิทกับคุณหงส์เขานัก รายนี้ก็ไม่ยอมบอกพี่เลย ว่าคุณอาทิตย์เขามี...คู่หมั้นอยู่แล้ว...กลับมาล่ะน่าดู” น้ำฟ้าทำเป็นเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่สามีที่เพิ่งออกไปจากห้อง แต่พระจันทร์กลับส่ายหน้าให้แล้วพยายามฝืนยิ้ม ก่อนจะเงยสบตาชายหนุ่มผมยาวที่นั่งอยู่ข้างกัน

“จันทร์ผิดเองที่เผลอใจให้เขา...ทั้งที่เขาควรจะเป็นคนสุดท้ายในโลกที่จันทร์จะยอม...รัก...”

“บางครั้งความรักก็เป็นเรื่องของสวรรค์นะจันทร์ ท่านจะบันดาลให้เรารักกับใคร ก็แล้วแต่ท่าน...เหมือนที่เขาบอกไง ว่ารัก...เป็นเรื่องของพรหมลิขิต...ดูอย่างพี่สิ เคยคิดที่ไหนว่าจะมาลงเอยกับผู้ชายที่ทั้งดุ บ้าอำนาจ แล้วก็เจ้าเล่ห์อย่างนั้นได้...แถมยังเคยเอาเงินมาฟาดหัวพี่ตั้งสามสี่ล้าน เพราะอยากได้แค่ตัวหนูลินอีกต่างหาก...พี่สมควรจะรักเขาลงมั้ยล่ะ”

                พระจันทร์ยิ้มอ่อนกับเรื่องเล่าของพี่ชาย ก่อนจะส่ายหน้าให้เบาๆ

“ใช่...เรื่องของไอ้ฟ้าน่ะที่สุดแล้ว ตอนนั้นนะพี่โดนตามาคัสตามติดเช้าเย็น แบบแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง จนประสาทจะกินตาย...แล้วสุดท้ายเป็นไง ได้กันซะงั้นแน่ะ” คุณหมอเด็กณัฐกานต์พูดพลางนักไหล่ วางแก้วโกโก้ร้อนหอมกรุ่นลงตรงหน้าพระจันทร์ แล้วบอกให้ดื่มซะ จะช่วยให้ผ่อนคลายขึ้น

“อย่าคิดมากเลยพระจันทร์...คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก...” แล้วคุณหมอเด็กก็ยังตบท้ายด้วยการนักคิ้วหลิ่วตาให้คนนั่งหน้าเศร้าอีกที ตัวเองนั้นรู้จักพระจันทร์มาก่อนหน้านี้แล้วว่าเป็นเพื่อนร่วมโรงพยาบาลเดียวกันกับเพื่อนสนิทตัวเองมาก่อน ที่ผ่านมาเลยมักจะได้ยินเรื่องราวของพระจันทร์บ่อยๆ แต่ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลยซักที

“แต่จันทร์ไม่อยากเป็นคนดึงพี่ยะให้ลงมาจากจุดที่เขาสมควรจะยืน มือของจันทร์คงส่งเขาไปได้แค่ครึ่งทาง แต่มือของคุณหงส์ต่างหาก ที่จะช่วยประคองพี่ยะ แล้วพาเดินไปที่จุดสูงสุดที่พี่ยะควรจะไปได้...พี่ฟ้าก็เห็น ว่าเขาเหมาะสมกันทุกอย่าง...”

“แล้วจันทร์เคยถามคุณอาทิตย์หรือยัง ว่าเขาอยากไปให้ไกลแค่ไหน...ไม่เอาน่า อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ตอนนี้ทำอะไรแล้วเรามีความสุขก็ควรจะรีบทำก่อน...ไม่เอาน่า มัวแต่งอนกันไปงอนกันมาแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่หนูลินจะมีน้องซักทีล่ะ...” น้ำฟ้าพยายามปรับบรรยากาศรอบตัวพระจันทร์ให้มันสดชื่นขึ้นมา ซักนิดก็ยังดี

“นั่นน่ะสิ...แต่เรื่องนี้จะโทษน้องอย่างเดียวก็ไม่ได้นะฟ้า ต้องโทษคุณยะด้วยที่ไม่ยอมทำอะไรให้มันเด็ดขาดซักที ถ้ารักก็แสดงออกมาให้หมดใจไปเลยว่ารัก...ไม่ใช่มากั๊กๆ ทำหมาหยอกไก่ แอ๊วน้องเราไว้ทำเหมือนเป็นเมียน้อยเขาแน่ะ...” หมอกานต์ที่ใช้ช้อนคนกาแฟเล่นเปรียบเทียบสถานการณ์ของคนนั่งหน้าเศร้าอย่างเห็นภาพ จนน้ำฟ้าต้องตีเพี๊ยะไปที่ต้นขาเพื่อนเบาๆ

“เวอร์แล้วหมอกานต์...ไม่ขนาดนั้นเสียหน่อย...” น้ำฟ้าเอ่ย

              หมอกานต์กำลังอ้าปากจะเถียงต่อ แต่ทว่ากลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าเป็นใครกันที่มาเคาะ เพราะคนที่พวกเขารู้จักนั้นเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อตะกี๊นี้เองนี่นา

“พี่เองฟ้า...มังกร” เสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยชื่อตัวเองอยู่ที่หน้าประตูทำให้พระจันทร์รีบลุกเดินไปเปิดประตูให้ทันที ก่อนจะยืนตะลึงนิ่งงันไปชั่วครู่เมื่อเห็นคนที่มังกรลากติดมือออกมาด้วย

“ฝากไว้หน่อยสิจันทร์...ไม่อยากทิ้งไว้ที่ห้องคนเดียว”

“คุณเหวินจิ้ง!!” พระจันทร์อุทานชื่อคนที่ยืนก้มหน้าก้มตาเสียงดังลั่นเพราะคาดไม่ถึงว่าจะมากับมังกรได้

“ใช่...ห้ามปล่อยออกมาจากห้องเด็ดขาด พี่ให้คนของพี่เฝ้าเอาไว้ข้างหน้าเพิ่มอีกคนสองคน เอาไว้จับมันเวลาคิดหนีโดยเฉพาะ...” มังกรเอ่ยบอกพระจันทร์แต่ตามองคนที่ตัวเองคว้ามือติดออกมาจากห้องด้วย ก่อนจะดันตัวคนที่ยืนก้มหน้าให้ไปยืนในอาณาเขตห้องของพระจันทร์แล้วทำเสียงดุเอ่ยบอก “คราวนี้ถ้าจับได้อีก ฉันบอกให้พวกมันจับนายโยนลงทะเลได้เลยโดยไม่ต้องรอคำสั่งฉัน...เพราะฉะนั้นถ้ายังไม่อยากตาย...”

“เอ่อ...พี่กรรีบไปเถอะครับ เดี๋ยวจะสาย...ไม่ต้องห่วงคุณเหวินจิ้งนะครับ เดี๋ยวจันทร์จะดูแลให้...รีบไปเถอะครับ” พระจันทร์นึกย้อนภาพตัวเองตอนวันแรกที่เจอกับสุริยะมณฑลซ้อนทับกับตัวเหวินจิ้งแล้วก็รู้สึกสงสาร รีบเอามือตัวเองดึงข้อมือเหวินจิ้งออกจากการเกาะกุมของร่างสูงใหญ่ในชุดสูท แล้วใช้มือตัวเองดันร่างมังกรให้ออกเดินไปตามทางเดียวกับที่สุริยะมณฑล หงส์ และรังสิมันต์เพิ่งเดินจากไป

“...โอเค ขอบใจมากนะจันทร์ เสร็จงานแล้วพี่จะรีบมารับ ไม่ปล่อยให้มากวนจันทร์นานหรอก...อ้อ ถ้ามันทำอะไรจันทร์รีบตะโกนบอกมาข้างนอกเลย ประตูก็ห้ามล็อก...พวกเขาจะได้เข้าไปช่วยได้ง่ายๆ” ท้ายประโยคมังกรบุ้ยใบ้ไปที่สองบอดี้การ์ดผิวดำร่างยักษ์ที่ยืนทำหน้าไม่รับบุญอยู่ข้างหลังตัวเอง

               พระจันทร์เอ่ยรับคำแล้วก็เร่งให้ชายหนุ่มออกไปเร็วๆ ส่วนตัวเองก็รีบดึงแขนเหวินจิ้งเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูตามหลังดังปัง...

“คุณเหวินจิ้ง!! นี่มันเรื่องอะไรกันครับ ทำไม...คุณถึง...” พระจันทร์รีบหันมาซักถามคนที่ยังยืนก้มหน้าไม่ขยับเขยื้อน ไม่พูดไม่จาด้วยความรีบเร่ง ทว่าพอได้สังเกตคนที่ยืนตรงหน้าดีๆ พร้อมกับเอามือที่ตัวเองจับไว้ขึ้นมาจ้อง เขาก็พบกับความเปลี่ยนแปลงที่น่าใจหายของเหวินจิ้วเป็นอย่างมาก

              เพราะชายหนุ่มตรงหน้าในความทรงจำนั้น เป็นคนที่โอหัง แววตาฉายแววฉลาดเฉลียว และมั่นใจในความคิดของตัวเอง ไม่ใช่ผู้ชายร่างผอมกะหร่อง ใบหน้าซูบตอบ ไม่เหลือเค้าโครงความเป็นลูกผู้ดีเหลืออยู่เลย ที่สำคัญแววตาอวดโอหังที่เป็นเอกลักษณ์นั้นหายไปแล้ว...ข้อมือที่พระจันทร์จับอยู่ก็แทบจะกำได้รอบ ตอนนี้คนตรงหน้ากลายสภาพมาเป็นคนที่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณไปเรียบร้อยแล้ว

“เอ่อ...คุณทานอะไรมารึยัง ถ้ายังไงเดี๋ยวจันทร์สั่งอะไรร้อนๆมาให้นะครับ” พระจันทร์หยุดความคิดที่จะซักถามที่มาที่ไปลงในบัดนั้น แล้วหันมาลากคนที่ท่าทางไร้วิญญาณมานั่งแทนที่ตัวเองบนโซฟาก่อน

-----------------------------------------------------------

to be continue...

สวัสดีค่ะ :)  ขอโทษด้วยนะคะที่เริ่มห่างหายไปนานอีกแล้ว

กำลังจะเข้าสู่ช่วงสอบกลางภาค =*= ยุ่งมาก เลยมีอารมณ์แต่งนิยาย

(เอ๊ะ...นังนี่ อารมณ์กดดันแบบนี้แหละค่ะแต่งนิยายไหลลื่นนัก ห้าาาาา หนังสือตัวเองไม่ต้องอ่านกันละ)

วันนี้มาอัพฉลองที่มีร้านอาหารไทยร้านแรกมาเปิดใกล้หอค่ะ เย้ !!! >_< (ปู๊น ปู๊น)

เหมือนจะไม่เกี่ยวนะ แต่ช่างเถอะค่ะ...ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกความคิดเห็นมากๆนะคะ  :mew1:

มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านล่ะ :) ขอให้ผู้อ่านทุกท่านรักษาสุขภาพ และมีความสุขกับการเรียนการทำงานค่าาาา

แล้วเจอกันใหม่นะ จุ๊บ  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 09-10-2013 10:12:27
เหวินจิ้ง!! ในที่สุดก็มาซะที อยากรู้ว่าตกลงเรื่องของคู่มังกรมันเป็นไงมาไงซะที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 09-10-2013 11:03:59
เหวินจิ้ง..พระจันทร์ เศร้าทั้งคู่ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-10-2013 11:07:30
รอต่อไปจ้า

คู่ของมังกรนี่น่าสงสัยแหะ

คนเขียนสู้ๆๆ นะค่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Rosezalen ที่ 09-10-2013 11:17:20
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:



 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-10-2013 11:18:03
ยิ่งอ่าน ยิ่งเศร้าใจแทนพระจันทร์  :เฮ้อ: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 09-10-2013 11:56:31
กรี๊ด!!!!!!! ดีใจมากกกกกกกก :m3: :m3: ที่เห็นว่าน้องจันทร์อัพแล้ว

ขอบคุณคนแต่งจ้า  :pig4: หวังว่าตอนต่อไปจะไม่ปล่อยให้รอกันนานนะ  o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 09-10-2013 12:00:10
สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 09-10-2013 12:24:06
โอยยยยยยย ปวดใจแทนจันทรรรรรรรรรร์
ถ้านายอาทิตย์ไม่ทำอะไรให้ชัดเจน
ชั้นจะยุให้จันทร์หนีไปกับเหวินจิ้ง
นายมังกรก็อีกคน ทำรุนแรงกับเค้าไปมั้ย
ความจริงคืออะไรก็ยังไม่ชัดเจน
อร้ากกกกก #อินนนนนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 09-10-2013 12:51:28
สงสารเหวินจิ้งอ่ะ ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกะเค้าเลยแต่ต้องมารับเคราะห์เต็มๆ  :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 09-10-2013 13:01:09
คู่พระจันทร์ไม่เคลียซะทีนะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 09-10-2013 13:16:42
ฉากเรียกน้ำตามากคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 09-10-2013 13:26:45
เรื่องนี้ตอนแรกกดเข้ามาเพราะคิดว่าเป็นอีกเรื่อง
อ่านไปอ่านมาตอนนี้อ่านจบรวดเดียว 18 ตอนเลย
ค้างค่ะท่านนนนน~~

แต่ชอบมากหยางหลง เป็นผู้ชายอบอุ่นแบบเงียบๆ
น้องพระจันทร์ก็น้า หลงตัวเองหน่อย เค้าออกจะรักขนาดนี้ อย่าคิดออกห่างเลย เดี๋ยวคุณหยางหลงจะไม่เป็นอันทำอะไร

อ่านไปอ่านมา สุดท้ายแล้วมังกรก็คงได้กับเหวินจิ้ง (พิมถุกป่าวหว่า ไม่สันทัดเรื่องชื่อจีนจริงๆ ฮ่าๆ)
นั่นแหละเนอะ ทุกคนมีคู่กันหมด ขอแค่ทุกคู่เข้าใจกันเร็วๆ ละกัน

รอติดตามนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 09-10-2013 14:54:00
 :beat: :beat: :beat:

แม่งโครตหมั่นไส้อิพี่ยะเลย  ขอถอนมันจากการเป็นพระเอกได้ไหม บ่องตงว่ารำคาญมันมาก ทำกับน้องเหมือนที่คุณหมอกานต์พูดไม่ผิด จะเอาอิพี่มังกรมาเสียบแทนก็ไม่ได้อีกดันไปเป็นคู่ SM กับเหวินจิ้นซะแล้ว แถมน่าสงสารสุดดดๆ จะทรมานรังแกกันยังไงไม่ว่าแต่ดูแลให้สุขภาพดีกว่าหน่อยเถอะพี่มังกร น้องมันก็ไม่ได้ทำอะไร พี่จับเค้ามาทำแบบนี้มันก็ไม่ยุติธรรมกับน้องเท่าไหร่

และถ้ามันมากเกิน ภาวนาให้สองคนนี้ร่วมมือหนีไอ้ผู้ชายเส็งเคร็งไปซะเลยนะลูกนะ


ขออย่างเดียวจุดนี้ ขอให้พี่ยะได้สำนึกรู้สึกกับความรู้สึกของน้องบ้าง หัวใจคนไม่ใช่ของเล่น ที่จะหยิบมาจับมาวางไว้ตรงไหนก็ได้นะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 09-10-2013 15:18:52
พร่ยะ ควรพูดกะหงษ์ให้รู้เรื่องนะ ดูท่าทางหงษ์จะไม่ใช่คนร้ายอะไร (รึป่าว?) แต่ยังไม่รู้เรื่องเฉยๆ

นี่อะไร ควบสองอยู่นี่แหละ สงสารจันทร์ต้องเข้าใจผิดโทษตัวเองไม่เหมาะๆไปเรื่อย

ส่วนเหวิงจิ้ง อีกหนึ่งคนที่ถูกทรมานทรกรรมสินะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-10-2013 15:25:24
คู่มังกรกะเหวินจิ้งนี่มันยังไง
พี่ยะยังเด็ดขาดไม่พอนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 09-10-2013 16:57:29
ก่อนอื่นขอฟัดหนูลินก่อน :man1: ไปที่ไหนก็มีแต่คนเอ็นดูนะหนูน้อย
ตอนนี้เป็นตอนที่ตัวละครอยู่กันพร้อมหน้าก็ว่าได้ แม้แต่เหวินจิ้งก็มา
มังกรเอาเหวินจิ้งมาฝากกับสามคนนี้น่ะถูกต้องแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวเตลิด
ให้สามคนนี้เค้าได้พูดคุยด้วย อาจจะช่วยอะไรได้บ้างก็ได้นะ
อย่างน้อยก็ได้พูดคุยกับคนอื่นนอกจากพี่มังกรอาการน่าจะดีขึ้นบ้าง :laugh:
ไปๆมาๆพี่มังกรจะเหมือนพี่ยะหรือเปล่าเนี่ย ดีแต่ใช้กำลังและเผด็จการ
อย่างนี้ต้องให้บรรดาคนตัวเล็กปฏิวัติซะให้เข็ด พวกบ้าอำนาจทั้งหลาย
ไม่แน่เหวินจิ้งกับน้องจันทร์อาจจะซี้กันก็งานนี้แหละ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล. เอาใจช่วยให้สอบได้คะแนนดีๆนะคะ แล้วก็รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 09-10-2013 17:11:53
พระจันทร์หนีไปเลยยย
โกดพี่ยะ ที่ทำอะไรชัดเจนสักที
ตอนแรกก็นึกว่า หงสืจะรุ้สะอีกว่า พี่ยะมีใจให้พระจันทร์
มาอ่านวันนี้อ่าว ไม่รุ้เหรอเนี่ยะ
รึว่ารู้แล้วแต่ไม่ยอมยกให้

แล้วก็มังกร ไปทำอะไรน้องงงง
จับขังน้องเหรอ  :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 09-10-2013 17:20:55
สงสารเหวินจิ้งอ่ะ อิตามังกรใจร้าย :m15:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-10-2013 17:23:45
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

พี่ยะอ่ะ ไหนบอกว่ารักพระจันทร์อ่ะ  แล้วมั้ยไม่จัดการให้มันกระจ่างสักที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-10-2013 17:53:53
สงสารน้องจันทร์
ตามรอลุ้นคู่เหวิ่นจิ้งกับมังกรค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 09-10-2013 19:05:26
พี่ยะ ทำไมไม่เด็ดขาดสักทีนะ

สงสารพระจันทร์ ยายหงส์แอบร้ายนิดๆนะเนี๊ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 09-10-2013 19:21:12
พี่ยะจะทำตัวแบบนี้อีกสักกี่รอบ
หมอกานต์พูดถูกใจทุกประโยคเลยอะ
เบื่อออออออีตาพี่ยะ พระรองก็ไปมีคู่แล้วอะดิ
เอาไงดีจันทร์ หนีแม้ะ เบื่อเนอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 09-10-2013 19:37:25
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆนะจ๊ะ คิดถึงน้องพระจันทร์มากๆ นี่ถ้าไอ่พี่ยะมันยังกั๊กไม่ทำอะไรให้ชัดเจนแบนีอยู่นะ หาพระเอกใหม่ให้น้องดีกว่า ชิส์!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 09-10-2013 20:07:15
โอย เซ็งอิพี่ยะ ทำนิสัยหมาหยอกไก่อีกแล้ว
พอกำลังจะไปได้สวยก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก ไม่ชัดเจนซักที
รีบเคลียร์เรื่องหงส์กับพ่อแม่เรื่องรักพระจันทร์ให้รู้ๆกันซะทีสิ
หนูลินน่ารักจังเลย อยู่ที่ไหนก็มีแต่คนเอ็นดู
แม่ฟ้ากับพ่อตะวันน่ารัก หวานๆกันพอให้กระชุ่มกระชวย
สงสารเหวินจิ้ง แบบนี้ต้องให้บรรดาคนน่ารักตัวเล็กช่วยเหวินจิ้งซะแล้ว
แอบไม่ไว้ใจยัยคุณหลินนั่นเลย เหมือนนางมีอะไรแอบแฝงนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 09-10-2013 20:13:27
พี่ยะ ในเมื่อรักจันทร์แล้วทำไมไม่ทำอะไรสักอย่างง
ไม่สงสารน้องเหรอ น้องเศร้าเนี่ยยยยย
คนกระตุ้นคนมังกรก็มีคนน่าสนใจคนใหม่ไปแล้ว ไม่มีคนมากระตุ้นต่อมหึงแล้ว  :z3:
รอตอนต่อไปค่าาาา  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-10-2013 20:19:03
 :katai1:

คู่มังกร เค้าอยากรู้อ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 09-10-2013 21:12:14
 :hao5: ส่งสารพระจันทร์ คุณพี่ยะ ชัดเจนสักที :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 09-10-2013 21:16:36
สงสารพระจันทร์อะ พี่ยะ น่าจะทำให้มันชัดเจนไปเลยอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 09-10-2013 21:24:54
สงสารพระจันทร์ ตอนนี้อย่างหน่วง  :hao5:
อว้ากกกกก ทำไมพี่ยะไม่ทำไรให้มันเคลียร์เนี่ย หมั่นใส้ยัยห่าน เอ้ย หงส์  :m31: :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 09-10-2013 21:38:28
หมั่นไส้อิพี่ยะจะทำอะไรก็รีบๆทำให้เด็ดขาดทำพระจันทร์ของเค้าเสียใจมานานแล้วนะโว้ยยยยย :angry2:
สงสารเหวินจิ้ง T T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 09-10-2013 21:48:18
อ่านแล้วหงุหงิดพระเอกมากค่า ทำอะไรไม่ชัดเจนเลย  :fire:
แบบว่าพระจันทร์ก็จะเอาไว้ข้างตัว คู่หมั้นก็จะเอาเหมือนกัน ดูเห็นแก่ตัวมากกกก
น่างสงสารพระจันทร์จังเลย หนีไปไกลๆให้อาทิตย์เข็ดไปเลยพระจัทนร์ หุหุ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-10-2013 08:42:31
 :ling3:  ประมาณว่าเรื่องพระจันทร์ก็ไม่ทันเคลีย แต่เรื่องมังกรกับเหวินจิ้งก็เข้ามาแทรกซะงั้น  :katai1:  มันจะขมวดเป็นปมที่เป็นปม แล้วก็ปม แน่นไปหมด  เลยรู้สึกแน่นอกไปด้วย โอย จะบ้าตาย  :hao7:  แต่ก็ยังมีเรื่องที่ทำให้ดีใจด้วยอยู่นะ คือ พระจันทร์สามารถมีน้องให้หนูลินได้ อ๊ากกกกกก  :m31: ขอแปรพรรคไปอยู่ข้างพี่ยะหน่อยเถอะ
.
.
.
พี่ยะจัดการพระจันทร์ด่วน    :hao6: ถ้าไม่อยากเสียใจภายหลัง  :laugh: รวบหัวรวบหางไปเลย  :katai5:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-10-2013 09:24:48
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 10-10-2013 14:50:08
ความหวาดกลัว และความไม่ชัดเจน เป็นบ่อเกิดแห่งความไม่เข้าใจ......

รอตอนต่อไปค่ะ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 10-10-2013 16:10:45
พี่ยะ เด็ดขาดได้แล้ว อย่ามาทำอย่างงี้ น้องเสียใจมากๆเข้าระวังน้องจะไปอยู่ที่อื่นนะเออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-10-2013 16:33:48
เฮ้ออออออ :mew5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 10-10-2013 21:54:47
โอ้ยยยยย พี่ยะ จะทำอะไรก็ทำให้ชัดเจนซิคะ มัวรีๆ รอๆ อยู่นั่นแหละ ฮึ่มมมม สงสารน้องจันทร์

อ่านตอนนี้แล้วแอบเคืองหงษ์นะเนี่ย อยู่ดีดีมาพูดจาแบบนั้นต่อหน้าจันทร์ได้ไง

มาต่อไวไวนะคะ ติดตามๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-10-2013 22:24:13
ตายๆล้า เรื่องรวดเข้มขึ้นเรื่อยๆ รีบมาอีกน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 10-10-2013 23:09:40
พี่ยะ พี่ช่วยทำอะไรเพื่อพิสูนย์ให้พระเจ้ารู้ทีว่าพี่รักพระจันทร์อ่ะ #แลดูหมั่นไส้เจ๊หงษ์นิดๆ / มังกรกับเหวินจิ้ง บอกเลยว่าติดตามคู่นี้ อ๊ายย เอสเอ็ม *,,*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-10-2013 23:39:51
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 11-10-2013 00:25:49
อ่านแล้วเซ็งพี่ยะหนักเข้าไปอีก

เห้ออออ
เกิดเป็นจันทร์นี่ลำบากจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 11-10-2013 09:48:36
ไม่รู้จะสงสารใครดี เฮ้อออ
หมั่นไส้อิพี่ยะ
มังกรก็โหดเกิ๊น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyplay ที่ 11-10-2013 13:09:49
 :mew3: รอพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 11-10-2013 13:41:07
พี่ยะทำตัวได้น่ารำคาญมาก อึดอัดสุดๆ อยากจะเรียกมาใกล้ๆ กระชากคอเสื้อแล้วเขย่าแรงๆสักสี่ห้าที
เจ๊หงส์ ถึงไม่รู้เรื่องก็เถอะ แต่ไม่คิดจะสังเกตสังกาอะไรเลย?? วุ้ยยยย!! อินอ่ะ 5555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 11-10-2013 15:12:24
เฮ้อ! อยากเชียร์พระจันทร์ให้พี่มังกร  แต่พี่มังกรก็มีเหวินจิ้งแล้ว  แต่ทำไมเหวินจิ้งกลายสภาพเป็นคนไร้วิญญาณแบบนั้น หรือโดนเฮียมังกรสูบวิญญาณทุกวัน  :z1:

สงสารทั้งพระจันทร์ - เหวินจิ้ง ไม่รู้คู่ไหนจะหายปากหนักก่อนกัน  แล้วเจ้หงษ์ กับ อี้หลิน นี่ตกลงจะมากันไม้ไหน  เดาทางไม่ถูกเลย 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 13-10-2013 21:26:30
หมั่นไส้อิพี่ยะเหลือเกินนนนน แต่ก็ยังเชียร์ให้พระจันทร์อย่าดื้อกับพี่ยะนะ
พี่มังกร น้องเหวินจิ้ง เชียร์สุดใจ อิอิ
แม่ฟ้า พ่อตะวันก็รักน่ารัก หนูลินเอาใจป้าไปเลยลูกจ๋าาา
หมอกานต์ มาคัส มาด้วยยย อิอิ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
รอตอนหน้า มาไวไวน๊าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 13-10-2013 22:02:06
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 13-10-2013 23:00:39
เบื่อพี่ยะว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน  ให้คนอื่นเรียกพระจันทร์ว่า หยางเฟิ่ง
แต่กลับไม่เคลียร์สถานะให้เรียบร้อย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 13-10-2013 23:04:12
หนูจันททททททททททททททททท์ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 19 :>> [08/10/2013] PG.30 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 14-10-2013 01:43:13
เอิ่มมมมมม
เป็นคนที่ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนแทนหนูจันทร์เท่าไหร่
เพราะมองว่าตรรกะของพี่ยะคือ จันทร์คือหงส์ในกรง ส่วนเรื่องแต่งงานมันคือหน้าที่และสิ่งที่ควร
ซึ่งมันคนละเรื่องกัน

แต่เรื่องราวหลังจากนี้ จะตะล่อมเข้าเรื่องยังไง ซึ่งคงต้องมีตัวกระตุ้นพี่ยะ แต่เหมือนมังกรจะมีคู่เร็วไปนิด

 :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 14-10-2013 11:32:22
พันธนาการ...รัก #20



               ณ ห้องโถงกลางของเรือล่องแม่น้ำขนาดใหญ่ ตอนนี้มันเต็มไปด้วยแขกเหรื่อในแวดวงคนชั้นสูงของธุรกิจสีเทาจากทั่วทุกมุมโลก งานนี้เป้าหมายของคนที่มาไม่ใช่มีแค่เรื่องประมูลที่ดิน แต่การจะขยายฐานการค้าและอำนาจของตัวเองนั้นจำเป็นต้องมีผู้หนุนหลัง และต้องรู้จักคนให้มากเข้าไว้ และงานที่รวบรวมเอาแต่สุดยอดของคนในวงการขึ้นมาแบบนี้ ใครเลยจะยอมพลาด...

               ซานตงและเหยียนจวิ้นสวมใส่ชุดสูทสากลสีดำและทำหน้าขึงขังเดินตามสุริยะมณฑล ที่มีหงส์เดินคล้องแขนควงอยู่ไม่ห่างเข้ามาในงาน ซึ่งบรรยากาศของผู้มาใหม่นี้เรียกสายตาของคนทุกผู้ในงานให้หันมารวมกันเป็นตาเดียว เสียงจ้อกแจ้กจอแจที่มีอยู่เมื่อครู่ก็เงียบลงไปชั่วครู่โดยอัตโนมัติ หงส์ปรับยิ้มที่สวยหวานตามธรรมชาติให้กลายเป็นยิ้มการค้า หยิบหน้ากากของคนไฮโซชั้นสูงขึ้นมาสวมโดยฉับพลัน ซึ่งสุริยะมณฑลก็ทำเช่นเดียวกัน เพียงแต่ไม่ว่าจะเวลาไหนชายหนุ่มก็ใส่ยิ้มมุมปากเพื่อการค้าอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว จะมีก็แต่เวลาอยู่บ้านบ้างเท่านั้นที่ใครบางคนมักจะได้เห็นรอยยิ้มจริงๆของเจ้าตัว

              แต่พอถัดมาข้างหลัง เป็นรังสิมันต์ที่อุ้มเด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าชังตากลมโตเข้ามาด้วย บรรยากาศก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เห็นจะมีแตกต่างจากเดิมไปบ้างก็ที่หญิงสาวหลายคนพากันชี้ชวนมาที่ชายหนุ่มและหนูน้อยตลอดทางที่รังสิมันต์เดินผ่าน มาคัสและเตโชที่เดินขนาบข้างคนเป็นนายหันมาสบตากันเล็กๆด้วยรู้กันดี ว่าตอนนี้บรรยากาศรอบตัวนายตัวเองนั้น มันอ่อนโยนลงมากเพียงใดตั้งแต่มีครอบครัว และยิ่งเป็นเวลาที่มีคุณหนูไวโอลินตัวน้อยอยู่ใกล้ๆด้วยแบบนี้ บรรยากาศแลดูเข้าใกล้ง่ายกว่าพี่ชายเยอะ ยิ่งคืนนี้เจ้านายไม่ควงคุณฟ้ามาด้วย มีหวังได้มีคนมาขายขนมจีบกันให้เป็นแถวทั้งๆที่รู้ว่าเจ้านายเขามีเจ้าของแล้วนั่นแหละ

              พอเข้ามาได้ไม่ทันไร ก็มีชายหนุ่มผมทองเชื้อสายตะวันตกเข้ามาทักทายกับสุริยะมณฑลอย่างสนิทสนม จากนั้นก็ตามด้วยหนุ่มผิวขาวเชื้อสายจีนร่างท้วม ลงพุงน้อยๆพร้อมสาวน้อยหุ่นอวบอั๋นเคียงข้างถึงสองคนก็เข้ามาร่วมแจมด้วย และอีกซักพักก็มีหญิงสาวอายุราวๆสี่สิบกว่าพร้อมบอดี้การ์ดซ้ายขวาเดินเข้ามาร่วมสมทบ กลายเป็นว่าในตอนนี้ ไม่ทันที่สุริยะมณฑลจะอยู่ในงานเกินสิบนาที ก็กลายเป็นจุดศูนย์รวมเรียกผู้คนที่อยากทำความรู้จักกับเจ้าพ่อเกาะฮ่องกงได้ในทันที

             แต่กระนั้นสายตาอิจฉาจากผู้ไม่หวังดีก็มีมากระทบประปราย ให้ซานตงต้องคอยเหลียวซ้ายแลขวาอยู่ตลอดเวลาเพื่อการอารักขาเจ้านายตามหน้าที่ให้สูงที่สุด

             ส่วนรังสิมันต์ก็ไม่น้อยหน้า ถึงจะไม่ค่อยมีผู้คนในวงการสีเทารู้จักเขามากนัก เพราะส่วนใหญ่ชายหนุ่มคอยช่วยบิดาดูแลบริหารกิจการในด้านสีขาวเสียมาก ทำให้คนที่เข้ามาทักทายเขาเป็นหญิงน้อยหญิงใหญ่ในแวดวงไฮโซและสังคมชั้นสูง ซึ่งเรื่องแรกที่สาวเจ้าเหล่านั้นหยิบยกขึ้นมาเป็นข้อสนทนาก็หนีไม่พ้นเรื่องเจ้าหนูตัวน้อยที่รังสิมันต์อุ้มอยู่ มีหลายคนที่ออกปากถามถึงภรรยา และข่าวลือที่ว่าภรรยาคนที่ว่าเป็นผู้ชาย แต่รังสิมันต์ก็เพียงยิ้มๆให้ ไม่ทั้งตอบรับและปฏิเสธ ทำให้หลายคนเข้าใจและเอาไปพูดต่อว่าจริงๆแล้วเรื่องนั้นมันเป็นแค่ข่าวลือจริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นผู้ชายที่ไหนจะมีลูกให้รังสิมันต์เอามาอุ้มโชว์ตัวอยู่แบบนี้ได้ล่ะ ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่รังสิมันต์ต้องการ เพราะอย่างน้อยน้ำฟ้าจะได้พ้นจากการถูกปองร้าย และอยู่กับเขาได้อย่างสงบสุข ไม่ถูกใครมาขุดคุ้ยเรื่องราวออกมาอีก...

             แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็มะรุมมะตุ้มรังสิมันต์ได้เพียงชั่วคราว เมื่อมีชายหนุ่มร่างสูง ผิวสีแทน ในชุดผ้าโพกศีรษะกูตราสีขาวล้วน บ่งบอกว่าคงมาจากหนึ่งในกลุ่มประเทศอาระเบียนหนึ่งในกลุ่มยูเออี  อีกด้วย ชายคนนั้นมีบรรยากาศรอบตัวกดดันสูงคล้ายสุริยะมณฑล แต่กระนั้นกลับอ่อนลงทันทีเมื่อเจอเพื่อนร่วมธุรกิจอย่างรังสิมันต์พร้อมลูกน้อยยืมอยู่ท่ามกลางสาวน้อยใหญ่เกือบสิบคน

“ไม่คิดจะทักเพื่อนกันเลยใช่มั้ย” ชายชาวอาหรับ ผู้มีไรเคราจางๆที่ปลายคางเป็นฝ่ายเอ่ยปากทักรังสิมันต์ขึ้นมาก่อน ซึ่งชายหนุ่มชาวเอเชียที่มีความสูงไล่เลี่ยกันก็ยิ้มมุมปากให้ แล้วยื่นมือออกไปจับทักทายอย่างคุ้นเคย

“ก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะมาทักก่อน...ไฟซาล” ทักได้แค่นั้น สองเพื่อนรักก็กอดไหล่กันกลมโดยมีหนูลินคั่นกลาง ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าตัวร้องครางประท้วงออกมาอย่างอึดอัดแทบจะในทันที

“โทษที หนูลินขี้ร้อน...” รังสิมันต์เอ่ยบอกเพื่อน พวกเขาขอตัวจากกลุ่มสาวๆ เดินเลี่ยงออกมาจากในหมู่ผู้คนไปที่ริมฐานช่อดอกไม้ด้านหนึ่ง ซึ่งไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก

“ฮ่ะๆ ไม่เป็นไร...เคยเห็นแต่ในรูป ตัวจริงท่าทางโตขึ้นจะสวยเหมือนแม่เขานะ” ชายในชุดขาวล้วนหัวเราะในลำคอเบาๆไม่ถือสาเจ้าเด็กแก้มป่องตาแป๋วที่จ้องเขาไม่วางตา

“พูดไปไฟซาล หนูลินของฉันเพิ่งจะสองขวบกว่า ใครจะรู้ โตขึ้นอาจจะหล่อเหมือนฉันก็ได้” รังสิมันต์ชักตงิดกับคำเพื่อนรักที่ทำนายลูกเขาได้อย่างจั๊กจี้ที่สุด เขารู้ดีว่าถ้าหนูลินโตขึ้น โอกาสที่จะออกไปทางน้ำฟ้านั้นมีมาก เพราะเจ้าตัวน้อยยิ่งโต ยิ่งฉายแววคล้ายแม่เข้าไปทุกวัน ยิ่งรวี น้องชายของเขา พ่อแท้ๆของหนูลินดันเป็นคนที่เกิดผ่าเหล่า สูงไม่ทันเขาและสุริยะมณฑล แถมยังได้เค้าจากแม่ไปเต็มๆคนเดียว นั่นจึงทำให้คุณนายดารกานต์ติดโอ๋ลูกชายคนเล็กนี่ที่สุด

“อ้าว...ก็ดูจากที่เห็น แม่เขาก็สวยไม่ใช่เล่น ยิ่งพักหลังๆรูปครอบครัวที่นายส่งมาให้ฉันดู ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าเด็กคนนั้นเป็นผู้ชาย”

“หึหึ ฉันเลี้ยงดีก็อย่างนี้ล่ะ” รังสิมันต์ยืดอกรับแบบไม่มีอายเมื่อมีคนมาชมภรรยาตัวเองให้แบบนี้

“เฮ้อ...ถ้าตอนนั้นรัญญาท้องลูกของฉันจริง ป่านนี้แกก็คงจะโตไล่เลี่ยกับลูกของนาย...ถ้าฉันได้เจอเขาเร็วๆก็ดีน่ะสิ หนูลินจะได้มีเพื่อน...อยากได้เพื่อนมั้ย” ท้ายประโยคคนพูดก้มลงไปให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกับหนูลินแล้วออกปากถาม เจ้าหนูพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะกางแขนออกตรงหน้าชายชาวอาหรับ

“เขาอยากให้นายอุ้ม...” ชายหนุ่มบอก ก่อนจะยอมให้เพื่อนได้อุ้มเจ้าลูกชายแสนรู้ของตัวเองอย่างง่ายดาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้าตัวนิ่มเกาะติดตัวเขาอย่างกับลูกม้าน้ำเกาะติดสาหร่ายทะเลแน่ะ “เขาอยากปลอบใจนาย...หนูลินเป็นเด็กที่แปลก เขาจะรับรู้ความรู้สึกของคนที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ดี ถ้าดีใจเขาก็จะหัวเราะตามไปด้วย แต่ถ้าเสียใจเขาก็จะกอดปลอบ...เหมือนที่เขากอดคอนายอยู่ตอนนี้ไง”

“ลูกนายนี่...ถ้าฉันลักกลับทะเลทรายไปตอนนี้เลยดีมั้ยนะ” ไฟซาลพูดทีเล่นทีจริง ฝ่ามือใหญ่กอดกระชับร่างอุ่นๆนุ่มนิ่มที่กอดซบแก้มกับไหล่เขานิ่งๆ ความรู้สึกอ่อนโยนแบบนี้เขาไม่ค่อยจะได้รับมากนักจากผู้คนในครอบครัวตัวเอง เพราะลูกเขาจากภรรยาทั้งสามคนนั้นเป็นชายล้วน ที่ถูกมารดาแข่งกันเลี้ยงให้แข็งแกร่งที่สุด เพราะฉะนั้นความรู้สึกของลูกที่จะออดอ้อนพ่ออย่างนี้เขาไม่เคยได้รับ

“ลองดูมั้ย นายจะได้กลายเป็นศพอยู่ตรงนี้แหละ”

“โหดจริง...นี่ถ้าเป็นผู้หญิงนะ ฉันจะขอหมั้นให้กับลูกชายฉันเสียเลย น่ารักขนาดนี้...ไงเรา อยากไปเที่ยวทะเลทรายมั้ย ได้ขี่อูฐด้วยนะ มีเหยี่ยวที่บินบนท้องฟ้า แล้วก็โอเอซิสสวยๆเต็มเลย” ไฟซาลเอ่ยถามลูกชายเพื่อน ซึ่งเจ้าหนูก็ใช้แขนเล็กๆดันใบหน้าตัวเองให้เงยมองคนอุ้ม ก่อนจะกระพริบตาปริบแล้วยิ้มยิงฟันซี่เล็กๆน่าเอ็นดูให้

“อยากคับ! หนูลิน...อยากไป นะปะป๊า พาหนูลินไปนะ...” เจ้าเด็กน้อยส่งเสียงออดอ้อนคนเป็นบิดา ที่ยืนกอดอกทำตาดุๆใส่

“กำลังจะถูกเขาล่อลวงไปขายแล้วยังไม่รู้ตัวอีกนะลูกชายพ่อ ” รังสิมันต์เอ่ย ชายหนุ่มมองหน้าเพื่อนรักที่ดูหมองๆแล้วก็สงสารนัก ฝ่ามือหนักจึงตบลงที่ไหล่เพื่อปลอบใจอีกคน

“ไม่ต้องห่วงนะไฟซาล ฉันจะช่วยนายตามหารัญญาและลูกนายให้เจอ ถ้าสองคนนั้นยังอยู่บนแผ่นดินไทย รับรองได้ว่าไม่เกินมือฉัน แล้วจะรีบส่งข่าวบอกเป็นระยะ...” รังสิมันต์บอกเพื่อน ซึ่งชายชาวอาหรับยิ้มมุมปากให้เขาแล้วเอ่ยตอบ

“ขอบใจมาก...แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมข่าวของรัญญาถึงหายไปในทันทีที่เธอเหยียบลงที่สนามบินไทย...” ชายหนุ่มเอ่ยคล้ายรำพันกับตัวเอง “...นี่ก็ผ่านมาสองปีแล้ว ฉันก็ได้แต่หวัง...ขอให้เธอและลูกปลอดภัย...”

              สิ้นประโยคนั้นเจ้าหนูลินก็โผเข้ากอดคอชายชาวอาหรับแปลกหน้าอีกครั้งอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอู้อี้ๆข้างหูหนุ่มร่างสูงเพื่อนพ่อว่า

“โอ๋ๆ ไม่เปนไยน้า...หนูลินสันยา จะช่วยหาให้เจอเองนะ!”

             คำบอกของเจ้าหนูน้อยทำเอาสองผู้ใหญ่หัวเราะขำๆกับความน่ารักแบบธรรมชาติของเจ้าหนู ความใสซื่อ และคำสัญญาที่บริสุทธิ์นั้น ใครเลยจะรู้ ว่าอีกสิบปีข้างหน้า เจ้าหนูอาจจะทำได้จริงก็เป็นได้...



 
             เหยียนจวิ้นผู้มีเซนส์เฉียบขาด รู้สึกถึงสายตาอันแหลมคมที่จ้องทิ่มแทงพวกเขามาตั้งแต่เข้างานด้วยอาการขนลุก มันเป็นสายตาแหลมคมที่แรงกล้า ฝ่าทะลุคลื่นอื่นๆออกมาอย่างโดดเด่น ชายหนุ่มพยายามที่จะคอยจับทิศทางและมองหาว่าเป็นใคร จะสะกิดเพื่อนเพื่อให้ช่วยมองก็เห็นจะไม่เข้าที เพราะรายนั้นเพียงแค่รับรู้ได้ว่ามีคนปองร้าย แต่ก็ยังไม่แม่นทิศทางเท่าเขา แต่เสียงรบกวนและกลิ่นน้ำหอมฉุนจมูกของบรรดาอีหนูและคุณหญิงคุณนายทั้งหลายก็คอยช่วยก่อกวนเขาได้อย่างดีเยี่ยม

             แต่ว่าเหยียนจวิ้นก็ไม่ต้องสงสัยนาน เพราะบุคคลที่เขากำลังหานั้นเดินเข้ามาปรากฎตัวลงตรงกลางวง พร้อมสายตาหรี่ลงที่บ่งบอกถึงความไม่เป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด ผู้คนที่เคยรุมล้อมรอบตัวสุริยะมณฑลรีบสลายตัวออกไปในทันที เพราะรู้ดีว่าถ้าสองสิงห์จะตีกัน สังเวียนนั้นไม่ควรจะมีสิงสาราสัตว์อื่นๆเข้าไปป้วนเปี้ยน เดี๋ยวจะโดนลูกหลงเข้าไปด้วยอย่างไม่รู้ตัว

“ไม่คิดจะเข้ามาทักหลานเจ้าของงานเขาหน่อยเหรอ ไม่คิดเลยนะว่าเจ้าพ่อฝั่งฮ่องกงจะเป็นคนที่ไร้มารยาทขนาดนี้” คำพูดหลอกด่ากันอย่างไม่ไว้หน้าของผู้มาใหม่ทำเอาซานตงขมวดคิ้วหมุ่น มือเกือบเผลอล้วงเข้าไปในอกเสื้อตามความเคยชิน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าในงานนี้เขาห้ามพกพาอาวุธปืน หากเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านาย เขามีสิทธิ์ใช้ได้แค่หมัดและความสามารถเฉพาะตัวเท่านั้น

“สวัสดี ปีเตอร์ โจว...” สุริยะมณฑลมองจ้องตรงไปยังผู้มาใหม่อย่างไม่สะทกสะท้าน เอ่ยคำทักทายแบบธรรมดาสามัญที่ทำเอาคนทักก่อนต้องกัดฟันกรอด

           เขามันโง่เองที่ข่มอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ จนต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาทักมันก่อนอย่างเสียศักดิ์ศรี ก็ใครให้มันเป็นคนเข้ามาแย่งความนิยมจากคนในงานไปจากเขากัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก่อนที่มันจะเดินเข้ามา เป็นเขานี่...ที่ทุกคนต้องรีบวิ่งเข้ามาประสบสอพลอ ไม่ใช่มัน!

“ดี...ที่ยังจำชื่อฉันได้ หวังว่างานนี้แกจะไม่เล่นอะไรตุกติก ยื่นซองประมูลกันอย่างขาวสะอาดนะ” ชายนามปีเตอร์ โจวเอ่ยขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง จงใจให้คนที่อยู่รอบข้างได้ยินด้วย แต่กระนั้นหญิงสาวที่ยืนข้างกายสุริยะมณฑลก็ตอบกลับได้ทันควัน หล่อนรู้ดี คนอย่างสุริยะมณฑลจะไม่ลดตัวลงไปต่อปากต่อคำกับคนคนนี้เองเด็ดขาด

“แต่หงส์ว่า...ปีเตอร์นายควรจะบอกตัวเองก่อนดีกว่ามั้ยอ่ะ ข่าวหน้าสังคมเมื่อวันก่อนเขายังลงเรื่องของนายโดนตำรวจค้นบริษัท เพราะโดนลูกค้าฟ้องร้องเรื่องความไม่ซื่อของผู้บริหารอยู่เลยไม่ใช่เหรอ...” หญิงสาวเผยยิ้มจริงใจให้เป็นการจบประโยค

             แต่คำพูดประโยคนั้นไม่สามารถทำให้ปีเตอร์ โจวหน้าถอดสีแต่อย่างใด กลับมีการเผยรอยยิ้มขึ้นมาให้หญิงสาวรูปร่างอรชรตรงหน้าอีกต่างหาก ก่อนจะเอ่ยประโยคตอบกลับมาว่า

“ดีใจนะ...ที่เหม่ยเฟิ่งยังติดตามเรื่องราวของฉันอยู่”

            คำพูดของปีเตอร์ โจว ไม่ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกแปลกใจอะไร เพราะทุกคนรู้สาเหตุที่ทำให้ปีเตอร์ โจว หลานของอัลเบิร์ต โจว เจ้าพ่อคาสิโนไม่ถูกกับหยาง หลง เจ้าถิ่นฝั่งฮ่องกงก็คือเหม่ยเฟิ่งคนสวยที่ยืนกอดเกี่ยวแขนอยู่กับหยาง หลงอย่างสนิทสนมอยู่ตอนนี้นั่นเอง...

            ...ใครๆก็รู้ ว่าปีเตอร์ โจว แอบชอบเหม่ยเฟิ่งมาตั้งนานแล้ว เลยไม่พอใจมาก ที่คนที่คว้าหงส์แสนสวยคนนี้ไปครอบครองได้คือ หยาง หลง...

            เพราะเหตุที่ทั้งคู่ไม่ถูกกันนั้นมันค่อนข้างสมเหตุสมผลอยู่ คนรอบข้างจึงพากันเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ได้กับคำพูดไม่เหมาะสมของปีเตอร์ โจว และแอบสรรเสริญเยินยอสุริยะมณฑลอยู่ในใจเงียบๆ ที่ยังสามารถยืนนิ่งไม่โต้ตอบกับคำสบประมาทพวกนั้นได้ดี

“ไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ แต่พอดีป๊าอ่านให้ฟัง ก็เลยรู้ไปด้วย...” หญิงสาวเอ่ยตอบแบบเรียบๆ

             ปีเตอร์ โจว นั้นรู้อยู่เต็มอก ว่าหญิงสาวคนนี้นั้นไม่เคยแม้แต่จะชายตาแลเขา ตั้งแต่เด็กแล้ว สมัยที่พวกเขาเรียนไฮสคูลมาด้วยกัน สุริยะมณฑลมักจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเขา ทั้งผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม ความสามารถเชิงกีฬา แล้วยังดวงใจของเขาที่เฝ้าแอบมองมาตั้งแต่หญิงสาวตรงหน้ายังผูกผมเปีย แต่จู่ๆกลับถูกไอ้หมอนี่มันแย่งเอาไปอีก จะไม่ให้เขารู้สึกเกลียดมันได้ยังไง...

              ...อ้อ ยังจะมีไอ้มังกร เพื่อนมันอีกคน...พี่ชายของเหม่ยเฟิ่ง คนที่พยายามกันเขาออกจากน้องสาวมันทุกวิถีทาง...

“หึหึ...แล้วว่าแต่แกไม่พาเพื่อนรักแกมาด้วยเหรอ เมื่อก่อนเห็นตัวติดกันอย่างกับคู่เกย์แน่ะ” ปีเตอร์ โจวเอ่ยปากถามพร้อมยกมือกอดอก เขารู้ดีว่าเรื่องนี้แหละที่จะเป็นตัวทิ่มแทงอารมณ์ของไอ้หนุ่มขี้เก๊กตรงหน้าได้ดีนัก

“เรื่องอื่นมีเป็นร้อยพันเรื่อง ทำไมไม่ถามบ้างล่ะปีเตอร์...ฉันว่า...” หงส์พยายามจะเข้ามาช่วยพูด แต่คราวนี้กลับเป็นสุริยะมณฑลที่เป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน

“มันก็มา...อยู่ข้างหลังนายนั่นไง” สุริยะมณฑลชี้ด้วยสายตาไปที่ข้างหลังคนที่ยืนหาเรื่องเขาปาวๆด้วยท่าทางยิ้มเซ็งๆ กะว่าจะเลี่ยงแล้วเชียว ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอกับคนคนนี้ตั้งแต่วันแรกที่ขึ้นเรือ

“เหมิงหลง!!” ปีเตอร์ โจว อุทานชื่อคนที่มายืนเงียบๆอยู่หลังเขาอย่างตกใจ ไอ้เจ้าลูกน้องบ้าสองคนนั่นก็ไปยืนหลบเสียไกล จะกลัวอะไรกับอีแค่มังกรทมิฬตัวนี้กันนักวะ

“เออ...ฉันเอง” มังกรขึ้นมาด้วยเสียงห้วนๆ “แค่สงสัยว่าคนมันมุงดูอะไรกัน ก็เลยเดินเข้ามาดู...ไม่คิดว่าจะมีปาหี่มาแสดงโชว์กลางงานแบบนี้ด้วยนะ” มังกรเอ่ยคำพูดกระทบทั้งเพื่อนเก่าและคนมาหาเรื่องอย่างเผ็ดร้อน ซึ่งคนแรกนั้นไม่มีท่าทางอะไร แต่คนมาหาเรื่องนี่สิที่ใบหน้าเปลี่ยนสีและแสดงอาการขึ้งโกรธขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“นี่...พวกแกคิดจะรุมฉันกันงั้นเหรอ!” ปีเตอร์ โจว ไม่ใช่คนที่ฉลาดนักเรื่องการใช้คำพูด ประโยคที่พูดออกมาเลยทำให้คนรอบข้างแอบกลั้นขำในใจว่านายปีเตอร์ โจวกำลังถูกรุมตรงไหนกัน ก็เห็นมีแต่เจ้าตัวที่เข้ามาหาเรื่องสุริยะมณฑลก่อนทั้งนั้น

               ซึ่งเพราะตัวสุริยะมณฑลเองก็รู้ตัวว่าความนิยมของตัวเองนั้นมีมากกว่าชายที่อยู่ในชุดสูทสีดำแต่ทองแพรวพราวตรงหน้าอยู่มาก เลยไม่คิดจะลดระดับค่าของตัวเองลงโดยการเต้นไปตามเกมส์ เผยอาการโกรธออกมาอย่างออกนอกหน้าเหมือนใครอีกคน

              ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทำไมปีเตอร์ โจว ถึงไม่ชอบขี้หน้าเขา แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ที่จะให้อีกฝ่ายยอมสงบศึกกับเขา อาจจะมีบ้างที่อีกคนคอยมาขัดแข้งขัดขากับธุรกิจของเขา แต่ก็เพียงแค่ทำให้เขารู้สึกคันๆเท่านั้น ไม่ได้ถึงขั้นทำให้เจ็บแสบหรือเจ็บปวดอะไร

             ทุกวันนี้สุริยะมณฑลก็เลยปล่อยเลยตามเลย อยากเกลียดเขาก็เกลียดไป แต่อย่ามาทำอันตรายใดๆกับคนใกล้ตัวเขาเป็นอันขาด...ซึ่งก็ถือเป็นโชคดีของเขาในระดับหนึ่ง ที่คุณโจวไม่ได้เข้าข้างหลานแบบไม่ลืมหูลืมตาขนาดนั้น

             และในวินาทีที่ปีเตอร์ โจว คิดจะต่อปากต่อคำกับสุริยะมณฑลต่อ เสียงของเบิร์นนี่ เหลียง เลขาของมิสเตอร์โจวก็เข้ามาขัดจังหวะ ราวกับรอเวลาอยู่แล้วได้อย่างเหมาะเหม็ง ชายหนุ่มเดินเข้ามาแล้วก้มหัวลงต่ำนิดๆหนึ่งครั้งเป็นการแสดงความเคารพแบบสากล ก่อนจะเอ่ยด้วยถ้อยคำภาษาอังกฤษชัดถ้อชัดคำ

“ขอโทษครับ มิสเตอร์โจวต้องการพบมิสเตอร์หยางหลง มิสเตอร์เหมิงหลง และเหม่ยเฟิ่งครับ ท่านรออยู่ที่ริมระเบียงทางด้านนี้ เชิญครับ...” พูดจบคนพูดก็ผายมือบอกทิศทางและเป็นเร่งแขกคนสำคัญให้เดินตามไปด้วย

“เฮอะ...นี่ฉันก็คงจะต้องไปด้วยสินะ” ปีเตอร์ โจวขยับจัดคอปกสูท แล้วตั้งท่าจะเดินตามไปด้วย แต่ทว่าเบิร์นนี่ เหลียงกลับเขยิบเข้ามาขวางทางแล้วยิ้มให้ปีเตอร์ โจวอย่างผู้มีมารยาทดี

“มิสเตอร์โจวอยากให้มิสเตอร์ปีเตอร์คอยรับแขกอยู่ที่นี่ครับ...” คำพูดนั้นทำเอาปีเตอร์ โจวขมวดคิ้วหมุ่นแล้วตวาดชื่อเลขาของปู่ตัวเองเสียงดังลั่น

“เบิร์นนี่!!!”

“ครับ” เลขาหนุ่มผู้รู้อารมณ์หลานเจ้านายดีอยู่แล้วเพียงแค่รับคำอย่างนอบน้อมเท่านั้น เมื่อเห็นว่าปีเตอร์ โจว ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเพียงยืนมองเขาตาขวาง เลขาหนุ่มเลยถือโอกาสพูดต่อกับรังสิมันต์ที่เดินเข้ามาสมทบทีหลังว่า

“เชิญมิสเตอร์หยางจินกับคุณหนูไวโอลินด้วยนะครับ”

             สิ้นคำ คนพูดก็น้อมกายลง คล้ายต้องการส่งคนที่ถูกเรียกชื่อทั้งหมดไปตามทางเดินโดยเร็วที่สุด ท่าทางการยืนปิดทางไม่ให้คนอื่นตามไปทำให้ปีเตอร์ โจวกำมือแน่น

           ...เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ! เขาที่เป็นหลานแท้ๆกลับไม่ได้รับการเอาใจใส่

           ...แต่กับไอ้หยางหลง หลานนอกไส้นั่น! ทำไมถึงได้โอ๋มันข้ามหน้าข้ามตาเขาได้ถึงขนาดนี้!

           ...พวกชอบเลียแข้งเลียขาคนอื่นแบบมัน หึหึ สมควรแล้ว...ที่จะต้องแตกคอกับเพื่อน...

           ...เพียงเพราะแค่ผู้หญิงของเขาเพียงคนเดียว!...   

-----------------------------------------------------------



หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 14-10-2013 11:35:24



             อัลเบิร์ต โจว เป็นชายอายุวัยเข้าใกล้เจ็ดสิบ ผิวหนังเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลา หลังที่เคยยืดตรงมีอาการงอค่อม แต่ร่างบนรถเข็นไฟฟ้าอย่างดีที่ถูกห่อหุ้มไปด้วยชุดผ้าไหมสีน้ำเงินเข้ม เล่นลายมังกรด้วยไหมสีทอง ก็ช่วยขับรัศมีของผู้มีอำนาจออกมาจากภายในได้อย่างไม่ยาก ใกล้ๆรถเข็นยังมีบุรุษในชุดสูทสีดำร่างกายสูงใหญ่ และหญิงสาวที่ท่าทางเจ้าระเบียบ นัยตาติดดุในชุดไหมสีแดงทรงกี่เพ้ายืนขนาบข้างซ้ายขวา ยิ่งช่วยส่งรัศมีการเป็นเจ้าคนนายคนออกมาได้อย่างดี

            สุริยะมณฑล หงส์ มังกร รังสิมันต์ และหนูน้อยไวโอลินที่ถูกปะป๊าโอบอุ้มอยู่น้อมศีรษะให้ร่างบนรถเข็นเป็นการทักทายตามธรรมเนียมสากล อัลเบิร์ต โจวค่อยๆผ่อนแรง เอนหลังลงพิงพนักเบาะก่อนจะสะบัดปลายมือเบาๆหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการบอกว่าให้ทุกคนยืนกันตามสบายได้

“ไม่ได้เจอกันนาน...ทำไมพวกเธอทำตัวห่างเหินกับฉันจัง” น้ำเสียงติดแหบเอ่ยออกมาอย่างไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจัง ซึ่งสุริยะมณฑลก็รู้ จึงเพียงแค่ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วยิ้มมุมปากเล็กๆให้ร่างชราที่อยู่บนเก้าอี้รถเข็น

“นี่เหรออาตี๋น้อยของลื้อ หยางจิน...” จู่ๆความสนใจของร่างบนรถเข็นก็เบนเบี่ยงไปที่ร่างเล็กๆดิ้นดุกดิกได้ในอ้อมแขนของรังสิมันต์แบบกะทันหัน คนถูกพุ่งความสนใจก็เงยใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราขึ้นมาจากการเล่นสร้อยคอของบิดา แล้วส่งสายตาระคนสงสัยมามองคนที่เรียกเขาว่า ‘อาตี๋น้อย’ แบบสนใจมากกว่า

“...ตี๋..น้อย...” เสียงน่ารักเอ่ยเลียนแบบออกมากระท่อนกระแท่น พลางเอียงศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นไหมสีน้ำตาลอ่อนไปข้างๆอย่างสงสัยเต็มที่

“ใช่...ตี๋น้อย...เจ้ามังกรน้อยแห่งตระกูลหยาง...” น้ำเสียงทรงอำนาจแปรเปลี่ยนเป็นอบอุ่นและอ่อนโยน ถึงขนาดที่ว่าหนูลิน เจ้าเด็กตัวน้อยยังเผลอส่งยิ้มยิงฟันตาหยีให้ แล้วชี้นิ้วไปที่ร่างชราแล้วบอกว่า ‘ตา..ตา..’ ให้บิดามองตาม

“ไม่ใช่ตาสิ...นี่ต้องปู่” น้ำเสียงแหบต่ำแก้ให้ปนหัวเราะน้อยๆ

“ปู...คุนปู...ปะป๊า...” เจ้าเด็กน้อยเลียนเสียงผู้ใหญ่ พยายามแล้วนะที่จะให้มันชัด แต่ทำไมคุนปูถึงส่ายหน้าใส่เขาล่ะ

“ไม่ใช่ปูสิ เจ้ามังกรน้อย...มา มาให้ปู่อุ้มหน่อย...ได้มั้ย...” เสียงของอัลเบิร์ต โจวเอ่ยขึ้นพร้อมฝ่ามือเหี่ยวย่นที่ยื่นออกมาตรงหน้าหนูน้อยไวโอลิน แต่นั่นทำให้หญิงสาววัยเลยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆมิสเตอร์โจวต้องออกเสียงห้ามเบาๆ

“นายท่านใหญ่...แต่ดิฉันคิดว่าร่างกายท่าน...”

“ฮื่อ...ซ้อหลิว คนแก่ก็แค่อยากจะเล่นกับหลานบ้างก็เท่านั้นเอง...ไม่เป็นไรๆ” เสียงปรามไม่จริงจังเอ่ยตัดบท

              รังสิมันต์ก้มลงหอมกระหม่อมบางของเจ้าลูกชายเบาๆหนึ่งที แล้วก้าวออกไปข้างหน้ารถเข็นก่อนจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เจ้าหนูลินไม่มีอาการงอแงให้เห็นนั่นทำให้ชายหนุ่มเบาใจไปได้เล็กน้อย แต่การที่จะให้จู่ๆคนแปลกหน้ามาอุ้มแบบนี้ไม่รู้ว่าเจ้าจะยอมหรือเปล่า

             คนเป็นบิดาปล่อยให้ลูกชายได้จ้องหน้ากับมองฝ่ามือเหี่ยวย่นที่ยื่นตรงมาให้ แล้วตัดสินใจด้วยตัวเองว่าจะยอมให้อีกฝ่ายอุ้มหรือไม่ หนูลินใช้ดวงตากลมโตใสแจ๋วมองใบหน้าของคนบนรถเข็นที่ยิ้มอย่างใจดีให้ ใบหน้าตุ๊กตาเอียงคอน้อยๆ ก่อนจะใช้เวลาไม่นานในการตัดสินใจยื่นมือสั้นป้อมไปแตะกับฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาตรงหน้า แล้วเป็นฝ่ายดันตัวเองปีนขึ้นตักอีกคนไปด้วยท่าทางเก้ๆกังๆจนคนเป็นบิดาต้องช่วยดันก้นขึ้นไปให้

            รังสิมันต์เพิ่งรู้สึกขอบคุณคนเป็นมารดาเจ้าตัวเล็ก ที่ทำให้น้ำหนักหนูลินต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานทั่วไปของเด็กวัยเดียวกันอยู่เล็กน้อย แต่คงเป็นเพราะขนาดของเจ้าตัวที่ก็ไม่ได้สูงเหมือนลูกชาวบ้านเขาเพราะถอดแบบคนเป็นแม่ออกมาเปี๊ยบด้วยละมั้ง มิสเตอร์โจวที่นั่งอยู่บนรถเข็นจึงไม่ต้องรับภาระหนักมากในการกกกอดเด็กวัยสองขวบกว่าอย่างหนูลินเอาไว้ในอ้อมแขน วันนี้เจ้าหนูก็ช่างอารมณ์ดีเหลือเกิน ไม่มีงอแงให้พ่ออย่างเขาต้องลำบากใจเลยแม่แต่น้อย...ส่อแววเข้าสังคมเก่งแต่เด็กเลยแฮะลูกพ่อ... รังสิมันต์รู้สึกปลื้มอกปลื้มใจเจ้าตัวลูกชายอยู่ลึกๆ

“มังกรน้อย...เจ้าดูไปที่แสงไฟบนพื้นดินนั่นนะ” ชายชราชี้ไปที่แสงไฟบนเกาะที่อยู่ตรงหน้า มิสเตอร์โจวกระชับอ้อมแขนที่มีหนูลินนั่งเล่นแขนเสื้อของเขา แล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งไปกดปุ่มรถเข็นเพื่อให้มันหมุนปรับทิศทางหันออกไปนอกตัวเรือ ก่อนที่ชายชราจะก้มลงมองดูเด็กน้อยนัยตากลมโตที่ยังสนใจแขนเสื้อเขาไม่เลิก

“ทั้งหมดนั่นคืออาณาจักรของฉัน...ฉันสร้างมันขึ้นมาด้วยสองมือคู่นี้ สร้างทุกอย่างขึ้นมาจากศูนย์...”

             บุรุษร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้มิสเตอร์โจวที่สุดหยิบผ้าจากซ้อหลิวมาคลุมให้คนพูด พร้อมทำท่าทางว่าจะอุ้มหนูน้อยให้เอง ทว่าคนที่กำลังเพลินกับการอุ้มหนูน้อยอยู่กลับโบกมือให้เบาๆ บุรุษในชุดสูทดำจึงโค้งให้นิดๆก่อนจะถอยกลับไปยืนระวังให้อยู่ด้านหลังตามเดิม

“...มังกรน้อย...รู้มั้ยว่าอาณาจักรของฉันมันกว้างใหญ่มาก...มากจนบางครั้ง ฉันก็นึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าถ้าไม่มีฉันอยู่คอยปกครองอีกแล้ว มันจะเป็นยังไง...” เสียงแหบต่ำเอ่ยบอกเอื่อยๆ ไม่ได้มีเป้าหมายว่าต้องการจะให้ใครรับรู้เป็นพิเศษ “...มีลูกชายกับเขาคนเดียว ก็ไปสนใจแต่ปล่อยเงินกู้ ไม่คิดอยากมาช่วยฉันดูแลอาณาจักรนี้เลย พอมีหลาน...”

             เสียงนั้นหยุดอยู่แค่นั้น แต่คนที่อยู่รอบด้านก็เข้าใจโดยที่ไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆต่อ ยกเว้นหนูลินคนเดียวที่ยังสนุกกับการอ้าปากงับลมที่พัดตีหน้า พอโดนลมก้อนใหญ่กระแทกเข้าก็หงายหลังล้มตึงไปชนชายชราที่นั่งโอบอุ้มอยู่ด้านหลัง ก่อนจะหัวเราะฮิฮ่ะออกมาอย่างอารมณ์ดี

“พอฉันตาย...พวกหมาล่าเนื้อที่จ้องจะตะครุบธุรกิจของฉัน คงจะรุมลงมาจิกทึ้งกินเนื้อกันอย่างสนุกเลยทีเดียว...มันน่าเสียดายมากเลยนะ ว่ามั้ย หยางหลง...”

             คนถูกเรียกชื่อเงยหน้าขึ้นมองคนพูดฉับพลัน ในสมองประมวลผลหาคำตอบที่คู่ควรกับคำถามนั้นอย่างรวดเร็วก่อนเอ่ยตอบ

“ไม่หรอกครับ...ธุรกิจของคุณลุง ยังต้องยิ่งใหญ่แบบนี้ต่อไป ไม่มีทางล้มได้แน่นอนครับ”

“ไม่...ไม่...ถ้าลื้อ กับเหมิงหลงไม่ร่วมมือกัน ฉันก็ไม่เห็นใครอีกแล้ว ที่จะสามารถเข้ามาฮุบกิจการและดูแลสืบทอดธุรกิจทั้งหมดได้...”

“นายท่านใหญ่คะ! / เจ้านายใหญ่ครับ!” สองเสียงร้องด้านหลังดังมาจากสองคนสนิท

“นายท่านคะ...ทำไมพูดแบบนี้คะ!”

“ซ้อหลิว ลื้อก็เห็น...ว่าฉันพูดถูกทุกอย่าง...อันที่จริงเรื่องนี้ ฉันไม่ได้เพิ่งคิดหรอกนะ ฉันปรึกษากับศิลาแล้วก็เมธีไปก่อนหน้านี้แล้ว ว่าอยากให้หยางหลงกับเหม่ยเฟิ่งแต่งงานกันให้เร็วที่สุด...เพื่อที่ว่า...จะได้ดองทั้งเกาลูนและฮ่องกงให้เป็นหนึ่งเดียวกัน พอถึงตอนนั้น ทั้งหยางหลงและเหมิงหลงจะได้ร่วมมือกัน ปกครองอำนาจของฉันไปคนละครึ่ง...เพราะปีเตอร์หลานฉันไม่สามารถเอามันอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวแน่ๆ ฉันยังไม่อยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันสร้างขึ้นต้องมาพังทลาย เพราะไม่ใช่แค่ครอบครัวฉันอย่างเดียวที่จะต้องสูญเสีย...แต่ครอบครัว พนักงาน ลูกน้องของฉันอีกนับพันก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย...”

“มิสเตอร์โจวหมายถึง...โคซา นอสตรา ที่มันจ้องจะเข้ามาฮุบกิจการในฮ่องกงของเราตอนนี้ใช่มั้ยครับ...” มังกรเอ่ยแทรกขึ้นมาพร้อมคิ้วที่ขมวดยุ่ง สุริยะมณฑลหันไปมองคนพูดแล้ววกกลับไปมองชายบนรถเข็นอีกครั้งก่อนเอ่ยปากถาม...

“โคซา นอสตรา...มาเฟียอิตาลีจากซิซิลีนั่นน่ะเหรอครับ”

“ใช่ พวกที่เคยไล่ฆ่าฉันเมื่อสามปีก่อน จนทำให้ฉันได้เจอกับพระจันทร์นั่นไง...”

              คำพูดโต้ตอบของมังกรทำเอาสุริยะมณฑลกำมือแน่น...เพราะจู่ๆก็เผลอคิดไปในทางกลับกันว่า ถ้าไม่มีไอ้พวกนั้น มังกรก็คงไม่ได้เจอกับพระจันทร์ ก่อนที่เจ้าเด็กนั่นจะได้มาเจอเขา...ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น มันจะดีซักแค่ไหนนะ ที่ในสมองของพระจันทร์จะไม่มีชื่อผู้ชายคนอื่นอยู่เลย นอกจากเขาคนเดียว...

             ...คิดบ้าอะไรวะไอ้อาทิตย์ ตอนนี้มันใช่เวลาที่เขาควรจะมาหงุดหงิดอะไรแบบนี้รึไง...

“พวกมันคิดจะล้างโคตรพวกเรา แล้วยึดเกาะฮ่องกงเป็นแหล่งทำมาหากินใหม่ แล้วเมื่อไหร่ที่พวกมันทำสำเร็จ คนในเกาะฮ่องกงของเราก็จะโดนแย่งงาน อาจจะโดนเก็บภาษีเพิ่มขึ้นอย่างไม่เป็นธรรม หรือไม่ก็โดนเอารัดเอาเปรียบอยู่บนแผ่นดินเกิดของตัวเอง...” คนพูดเอ่ยบอกพร้อมสายตาที่ทอดมองไกลไปยังฝั่งบนแผ่นดิน ที่ทอแสงระยิบระยับพร่างพราวสวยงามในเวลากลางคืนที่พระจันทร์เร้นแสงไปในคืนนี้ เรือสำราญของเขาลอยลำห่างออกจากฝั่งมาเรื่อยๆ ซึ่งนั่นก็ยิ่งทำให้เขามองเห็นเกาะที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้าเล็กลงไปเรื่อยๆเช่นกัน แท้จริงแล้ว อัลเบิร์ต โจว ไม่ใช่ผู้ที่ยิ่งใหญ่อะไรเลย เขาก็เป็นแค่ตาแก่หัวดื้อ ที่ยังไม่ยอมลงจากบัลลังก์มังกรเล็กๆของตัวเอง เพราะมัวแต่หาทายาทมังกรมาสืบทอดกิจการต่อไม่ได้เสียทีก็เท่านั้น...

“มันเป็นเรื่องน่าเศร้า...ถ้าเราอยู่บนแผ่นดินเกิดของตัวเอง แต่มีคนชาติอื่นเข้ามาครอบครอง...ว่ามั้ย”

               สายตาคนพูดเหม่อมองออกไปไกลในท้องทะเล ไม่มีใครกล้าขัดคนที่ยังมีท่าทีว่ายังพูดอะไรไม่จบ ขนาดหนูลินยังนั่งเงียบอ้าปากกว้างงับลมเล่นเบาๆสบายใจเฉิบเลยทีเดียว   

              สายตาฝ้าฟางเงยมองหญิงสาวในชุดสีแดงอมส้ม แล้วใช้สายตากวักเรียกให้เข้ามาหาใกล้ๆ ซึ่งหงส์ก็อ่านความหมายนั้นออกจึงรีบเดินไปยืนเคียงข้างสุริยะมณฑลอย่างรู้งานในทันที

             มังกรเหลือบมองคนทั้งคู่ที่ยืนนิ่ง แต่สายตาพุ่งตรงไปที่ร่างงองุ้มบนรถเข็นด้วยความเคารพเชื่อฟัง...ในสมองครุ่นคิดหนัก เพราะตัวเองเริ่มเดาทางถูกแล้วว่าที่ชายผู้เป็นหัวหน้ามังกรตะล่อมพูดมาทั้งหมดนั้นเพื่ออะไร...

“ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ย...ว่าการแต่งงานระหว่างลื้อสองคน มันมีความสำคัญมากแค่ไหน...หยางหลง...อาเหม่ยเฟิ่ง...”
   เสียงลมที่หวีดหวิวอยู่ข้างหู ยังดังไม่เพียงพอกับความต้องการในใจของสุริยะมณฑล...ตอนนี้เขาอยากจะปิดหู ไม่อยากได้ยินและรับรู้อะไรทั้งนั้น...

             ...ให้เฉือนหัวใจตัวเอง...เขายอมทน...

             ...แต่ถ้าจะให้เฉือนหัวใจของนกน้อยในกรงของเขาไปด้วยอีกคน...

           ...จะให้เขาทนได้ยังไง !...

-----------------------------------------------------------


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:   :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 14-10-2013 11:51:59
นั่นสิ แค่นี้หนูจันทร์ก็เศร้าอยู่แล้ว :ling1:
แต่ตอนนี้หนูลินน่ารักเชียว :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 14-10-2013 12:29:35
โฮฮฮฮฮฮ
ไม่น๊าาาา พระจันทร์ของช๊านนน
แค่นี้ก็เจ็บพอแล้วนะ!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 14-10-2013 12:30:39
อ่าาา พี่อาทิตย์รีบเคลียตัวเองเพื่อพระจันทร์เลย  :beat:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 14-10-2013 12:33:36
อ๊าวววว..หนูจันทร์จะทำไงอ่ะ
ปูเรื่องมาอย่างนี้มีคู่หนูลินต่อใช่ป่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-10-2013 12:54:41
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-10-2013 13:01:17
เรื่องมันมาถึงขั้นนี้รีบจัดการตัวเองเลยนะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-10-2013 13:03:41
มังกรก็มีคู่แล้วปะงี้พระจันทร์จะทำไงงงงงง
พี่อาทิตย์เป็นแค่คนธรรมดาคงจะดีกว่านี้เนอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-10-2013 13:19:29
เหอะๆ
เชียร์มังกรดีกว่าเยอะเลย
รำคาญอิพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 14-10-2013 13:30:23
พี่ยะต้องแต่งงานจริงๆ เหรอเนี่ยยยยยย แล้วรัญญาคือใครน้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 14-10-2013 13:40:01
แล้วพระจันทร์ของป้าจะทำไงละเนี่ยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 14-10-2013 13:43:30
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:


ไม่นะ!!!!!!!

อย่าทำให้พระจันทร์ต้องเสียใจนะ พี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 14-10-2013 14:11:59
กดดันได้อีกนะตอนนี้ สงสารพระจันทร์

ว่าแต่เชียร์ให้คนแต่ง แต่งภาค3ต่อเลยดีมั้ยหนอ
นู๋ลินกับลูกของไฟซาล อลังการงานช้าง 555+
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 14-10-2013 14:25:09
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 14-10-2013 14:27:40
จะแต่งงานแล้วให้พระจันทร์เป็นเมียน้อยอยู่ในกรงทองหรอ  :z6: ชั้นไม่ยอมนะเฟ้ย  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-10-2013 14:38:20
โหยยยย จะดราม่าแล้วหรอ
ปล.หนูลินน่ารักอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-10-2013 14:51:01
อืม... ปู่คิดอะไรแบบโบราณจริงๆด้วยแฮะ

แต่งงานระหว่าง 2 ตระกูล สมัยนี้เชื่อไม่ได้แล้วนะ
ถ้าตกลงกันเองได้ระหว่าง 2 ตระกูล มันน่าจะได้ผลดีกว่าอีกเยอะ
รอดูว่าจะมีทางออกจากเรื่องนี้ยังไง
อย่ามีเรื่องร้ายแรงให้พระจันทร์ต้องเจ็บปวดเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 14-10-2013 14:56:44
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:โอ๊ยยยยยยยยยมามามาอีกแระ
 :katai1: :katai1: :katai1:ค้างมากเบย
 :hao5: :hao5:หนูลินน่ารัก ปล.โธ่หนูจันทร์ของเจ๊
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 14-10-2013 15:21:53
หนูลินน่ารักตล๊อดดดด
ดีใจที่มาต่อ แต่แอบหน่วงดราม่า
จะแอบปีนขึ้นเรือสำราญ ปาดคอหงส์นางนั้นดีมั๊ยเนี้ยยย :katai3:
สงสารน้องจันทร์ หมั่นไส้อิพี่ยะมากกกกก :m16:

มาต่อไวไวนะคะ อย่าทิ้งไปนาน มันหน่วงงงง :hao7: :hao7: :katai1: :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-10-2013 15:36:59
เอิ่ม พูดไม่ออก T^T ไม่อยากจะคิดต่อเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 14-10-2013 15:39:00
โอ๊ยยยย หน่วงงงงงง ไม่น้าาาาาาา  อย่าทำแบบนี้เลยยย  :hao5:  :ling1: :ling1:
พี่ยะห้ามแต่งงานนะขอร้อง สงสารพระจัน ทำไมมันกดดันเยี่ยงนี้ สงสารพี่ยะด้วย โอยยย กดดันแทน  :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-10-2013 15:53:41
เออออ ถ้ามันลำบากนักก็แต่งไป แล้วปล่อยน้องไปเท่านั้นจบ อย่ามาทำตัวเป็นหมาหวงก้างเห็นแก่ตัว เก็บน้องไว้ในฐานะเมียเก็บ

รำคาญพี่ยะมากจริงๆ ความรักของพี่มีแต่ความเห็นแก่ตัว ทำน้องเสียใจเท่าไหร่ บอกจะดูแลปกป้องรักไม่ให้เสียใจ แต่ไม่ว่าอะไรก็ทำน้องเสียน้ำตาเสมอ

พูดเลย ว่าตอนนี้เริ่มเกลียดพี่ยะจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 14-10-2013 16:05:55
จะแต่งก็แต่งไปเลยรำคาญ แล้วกรุณาเลิกยุ่งกับพระจันทร์ด้วยนะอย่าหวงก้าง เหม็นขี้หน้าหาคู่ให้พระจันทร์ใหม่ดีกว่า ชิส์!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 14-10-2013 16:26:02
เชียร์ให้พี่ยะแต่งงานกับหงส์ไปเลย    จะได้ให้พระจันทร์แต่งงานกับมังกร

 
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 14-10-2013 16:32:13
กริ๊ดดด คุณปู่ ทำแบบนี้ได้ไง
ไม่ยอมนะ!!!

แล้วพระจันทร์ล่ะ!!!! :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Cchiraa ที่ 14-10-2013 17:02:51
พี่ยะรีบตัดสินใจนะ



ตามอ่านเรื่องนี้มานาน วันนี้ฤกษ์ดีเปิดแอคใหม่มาให้กำลังใจพี่แพท
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 14-10-2013 18:05:00
คุณปู่ ช่วยสลับคู่จากเจ๊เหม่ยเฟิ่งกับพี่หยางหลง มาเป็นหยางเฟิ่งกับหยางหลงได้ไหมคะ (เราเขียนชื่อถูกไหม พอดีไม่สันทัดกับชื่อแบบจีนๆฮ่องกงอะไรแบบนี้อ่ะ)
พี่ยะพี่ต้องตัดสินใจแล้ว จะยอมปล่อยหัวใจพี่ไปเหรอ?

ป.ล.หนูลินน่าอุ้ม #โดนพี่ตะวันยิงหัว
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 14-10-2013 19:46:59
สงสารพระจันทร์ อยากรู้ว่าหยางหลงจะทำอย่างไร
ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ ขอให้พระจันทร์ได้เจอคนที่ดีกว่าเถอะ ส่วนหยางหลง คิดไม่ได้ ก็ให้เป็นพี่ชายต่างสายเลือดไปเถอะ





ปล. ดีใจมากค่ะที่เห็นเรื่องนี้อัพ อย่าหายไปนานนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: waris ที่ 14-10-2013 19:50:47
โอ๊ยยย เบื่อพี่ยะ ถ้าชีวิตมากเรื่องขนาดนี้ก็แต่งงานไปเหอะ แล้วนกน้อยในกรงนั่นก็ปล่อยกลับสู่ธรรมชาติไปซะ

ไม่ต้องไปตามหวงตามหึง เหมือนจันทร์เป็นเมียเก็บเลย ทุเรศ :sad4: :sad4:

คุณหงส์ตอนแรกๆก็เหมือนจะดี แต่พอจากตอนที่แล้วแล้วไม่ชอบเลย :katai1:

ทำไมต้องพูดเรื่องลูกด้วยท่าทางลั้ลลาอย่างนั้นด้วย

อารมณ์เหมือนรับเรื่องจันทร์ได้เพราะยังไงเธอก็เมียแต่ง เห็นแล้วอยากตามไปตบคว่ำ :beat: :beat: :beat:

มังกรก็มีคู่แล้วอ่าา โด่วววว แล้วใครจะมาคอยปลอบมาดามใจน้องจันทร์  :seng2ped:

//ขอโทษทีค่ะ อินไปหน่อย 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 14-10-2013 19:58:19
หนูลินน่ารักอะ พี่ยะจะทำงัยล่ะนิ สงสารพระจันทร์อะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 14-10-2013 20:12:45
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถ้าทำจริงเราต้องมาไฝว์กันแล้วนะพี่ยะ เฉือนคนพูดนั่นแหละค่ะ จบเรื่อง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 14-10-2013 20:21:38
เหมือนจะเห็นอนาคตของหนูลินลางๆ  ลัดฟ้าไปทะเลทรายกันเล้ย

เบื่อพี่ยะมาก แต่คุณมังกรก็มีคู่ซะละ  เดี๋ยวปั๊ดเชียร์น้ำฟ้าxพระจันทร์เลยนิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 14-10-2013 21:58:38
เรื่องอย่างดราม่า สงสารพระจันทร์จริงๆ~

แต่หนูลินแหวกดราม่ามาเป็นน่ารักสุดๆ 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 14-10-2013 22:06:17
จะแต่งก็แต่ง :angry2: จะได้ให้พระจันทร์แต่งงานกับมังกร o13 แล้วปล่อยให้จบ :bye2: จะได้ไม่กดดัน o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 14-10-2013 22:12:42
กลิ่นมาม่ามาแต่ไกลเลย  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 14-10-2013 22:33:49
ถ้าพี่ไม่ทำอะไรซักอย่าง อนาคตพี่จะมีธุรกิจเป็นเมีย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 14-10-2013 22:42:44
แล้วพระจันทร์จะทำยังไงละคะเนี่ยย
แค่นี้ก็น่าสงสารพอแล้วเพราะพี่อาทิตย์ไม่ชัดเจนอะไรซักอย่าง :m31:
มาโดนเร่งให้แต่งงานอีก สงสารพระจันทร์จังเลยค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 14-10-2013 22:47:09
หนูลินยิ่งโตยิ่งน่ารักกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 14-10-2013 22:55:46
+1
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: 13smblue ที่ 14-10-2013 23:51:21
เอาแล้ววววววววววว ทีนี่จะยังไงล่ะเนี่ย ว่าแล้วก็เริ่มปริ่มๆๆ  :mew6: :mew6:
แต่ว่า..เค้าก็อยากรู้เรื่องมังกร เหวินจิ้งด้วยอ่ะ ทำไงดีนะ!!! (หากสะกดชื่อจีนไม่ถูกขออภัยไว้ ณ ที่นี้ 55555)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 14-10-2013 23:53:30
เกิดอะไรขึ้นกับเหวินจิ้งกันแน่ สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 15-10-2013 07:57:03
ยร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

พี่ยะ จะทำยังไงดี!!

มันสำคัญมากนิ่

รอตอนหน้าคร๊าบ :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 15-10-2013 08:45:49
ถ้าพระจันทร์ต้องเสียใจบ่อยๆ แบบนี้ให้มังกรมาพาไปอยุด้วยดีกว่าอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 15-10-2013 11:58:30
เฮ้อ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-10-2013 12:21:35
 :katai1: :katai1: :katai1:สงสราพระจันทร์ :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 15-10-2013 13:02:03
แค่นี้หนูจันทร์ก็แทบตาย ถ้าให้ยิ่งกว่านี้ คงไม่มีชีวิตอยู่ต่อแน่ๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 16-10-2013 06:45:42
คุณปู่คะ หนูไม่ยอมให้พี่ยะแต่งนะคะ :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 16-10-2013 07:07:54
หนูลินน่ารัก :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 16-10-2013 12:05:33
เราว่า มีแววว่าจะต้องกินมาม่าอีกแน่ๆ เลยอ่ะ

ส่อเค้ามาแต่ไกล TT^TT

ยังงัยก็เอาใจช่วยพี่ยะน้า ขอให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างสวยงาม

และไม่มีใครต้องเจ็บปวดเพราะมัน

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 16-10-2013 12:23:54
พี่ยะ อย่าทำร้ายน้องพระจันทร์นะ   :monkeysad:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 16-10-2013 13:22:14
ไม่ต้องแต่งงานก็ทำงานด้วยกันได้น้าาาาาา  อย่าทำร้ายจิตใจพระจันทร์ดวงน้อยๆของเค้า :mew6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 16-10-2013 14:09:09
โอย มีคนมาเร่งให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้นไปอีกหลายเท่าซะงั้น
สงสารพระจันทร์จริงๆ
ถ้ารู้ว่าเหตุผลที่ทำให้อิพี่ยะกับหงส์ต้องแต่งงานกันเพราะอะไร
เชื่อเลยว่าพระจันทร์ต้องยอมหลีกทางให้แน่ๆ
แถมคงจะหาทางออกไปจากบ้านแน่นอน :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 16-10-2013 15:33:36
เกิดอาการ หน่วง ทันที พี่ยะ อย่าแต่งเลย แค่นี้ก็รวยแล้วเลี้ยงจันทร์ได้ตลอดชีวิตแล้วล่ะ

ไม่ต้องขยายแล้วอาณาจักรอำนาจน่ะ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 16-10-2013 20:25:43
ถ้าไม่ทำอะไรให้มันเด็ดขาด

พี่ก็ปล่อยพระจันทร์ซะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: summerkiss ที่ 17-10-2013 14:44:56
พี่ยะ ไม่ชัดเจนอ่ะ รู้อยู่ ว่ามันสำคัญ แต่ เห็นใจน้องจันทร์หน่อยเถิด น้องเจ็บ ปวด ใจ มากกว่าพี่นะ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 17-10-2013 22:55:11
เจ็บจี๊ดที่ใจ สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: หยกกลม ที่ 18-10-2013 04:43:32
 :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-10-2013 16:45:51
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้ โห ดราม่าจัดเต็มจริงๆ
ปล.ถ้าเดาไม่ผิด ฟ้ากับจันทร์ สามารถท้องได้แต่ฟ้าตัดดลูกออกไปแล้วเลยไม่สามารถท้องได้แล้วใช่ปะ
เสียดายอ้ะ หนูไวโอลินเลยอดมีน้องเลย 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 18-10-2013 17:26:49
อะไรกันคะคุณปู่ แล้วน้องพระจันทร์ของหนูจะเป็นยังไงล่ะ
แค่นี้ก็น้อยใจจะแย่อยู่แล้ว ถ้ารู้เรื่องจะร้องไห้อีกไหมเนี่ย
ถึงจะเห็นใจคุณปู่ แต่หนูก็สงสารน้องจันทร์นะ :mew6:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: herberry ที่ 30-10-2013 06:00:20
หนูว่าพี่กำลังฆ่าหนูทั้งเป็นมากกว่าที่ทิ้งไว้แบบนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 20 :>> [13/10/2013] PG.32 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-10-2013 18:19:37
ย้ากกกกกกกกกกกกกก สงสารพระจันทร์ :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 10-11-2013 02:31:50
พันธนาการ...รัก  #21



“...แต่ถึงคุณจะประท้วงเหมิงหลงยังไง คุณก็ไม่ควรจะปล่อยให้ตัวเองทรมานนะครับ” พระจันทร์เอ่ยขึ้นในระหว่างที่มองดูเหวินจิ้งยกถ้วยซุปขึ้นซดอย่างหิวกระหาย ท่าทางคงจะยังไม่อิ่ม ดีนะที่เมื่อกี๊เขาสั่งพาสต้ามาด้วยอีกจาน

“ค่อยๆทานก็ได้ครับคุณ เดี๋ยวก็สำลักกันพอดี” น้ำฟ้ายื่นกระดาษทิชชู่ให้คนที่จ้วงตักพาสต้าทานอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความสงสาร ถึงเขาจะไม่เคยรู้จักคนคนนี้มาก่อน แต่ด้วยสารรูปและท่าทางหิวโซแบบนี้แล้ว ไม่คิดเลยว่าคุณมังกรคนนั้นจะสามารถทรมานคนทั้งคนให้ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ได้...

“ยังไง...ยืนยัน...ผม...ไม่ใช่คน...ทำร้าย...” เสียงพูดขาดห้วง เพราะคนพูดพยายามพูดไปเคี้ยวไปด้วย พระจันทร์ทรุดนั่งลงข้างๆเหวินจิ้งแล้วลูบหลังลูบไหล่ให้

                เรื่องราวที่เหวินจิ้งเล่าให้เขาฟังระหว่างรออาหารนั้น ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก ทั้งเรื่องที่มังกรให้คนไปจับตัวเหวินจิ้งมา และบังคับกรอกยาปลุกเพื่อให้สารภาพความผิดว่าคนที่เป็นต้นตอส่งคนมาทำร้ายเขาที่เกาลูนวันนั้นคือเหวินจิ้ง แต่ด้วยท่าทางและแววตาคนที่นั่งทานอาหารอยู่ข้างๆนี่บอกเขาได้ดีว่าคนคนนี้ไม่ได้โกหก...ถึงครั้งแรกที่เขาพบเหวินจิ้งนั้น เขาจะถูกอีกฝ่ายทำหยาบคายใส่ แต่อย่างที่เห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่ยึดติดอยู่กับอดีตมากนัก และสภาพของชายคนนี้ในวันนี้ก็ก่อให้เกิดความสงสารขึ้นมาในใจของเขา แทนที่ความโกรธหรือความไม่พอใจเหมือนในคราแรกที่ได้รับรู้จากปากพยานผู้รอดชีวิตว่า เหวินจิ้งคือตัวการเรื่องทั้งหมด ทำให้ในหัวเกิดการเอียงเข็มเชื่อเหวินจิ้งในตอนนี้ไปถึงเก้าสิบเปอเซนต์แล้วว่า บางที...พี่มังกรอาจจะจับตัวคนผิดมาเสียแล้วก็เป็นได้

“เดี๋ยวดื่มเกลือแร่นี่ตามเสียหน่อย...ร่างกายคุณจะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้น” หมอกานต์ที่เดินออกมาจากหลังเคาเตอร์ครัวเล็กๆทำหน้าที่เป็นบริกร ถือน้ำสีส้มๆในแก้วใบใสมายื่นให้กับแขกคนใหม่บนโซฟาด้วยความสำนึกในหน้าที่หมอที่ตัวเองพึงมี

               เหวินจิ้งจ้วงทานพาสต้าหมดไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรับแก้วเกลือแร่มาดื่มตามอย่างว่าง่ายก่อนจะเอ่ยปากบอกขอบคุณคนทั้งสามที่กำลังนั่งล้อมเขาอยู่ในเวลานี้...

“นี่ แล้วทำไมถึงไม่กินข้าว...อย่างที่ลูน่าบอกนะ ว่าถึงจะอยากดื้อดึงยังไงกับผู้ชายคนนั้นคุณก็สมควรจะกินข้าว...ถ้าไม่กินแล้วจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบปรบมือกับเขาล่ะ...” หมอกานต์ยืนกอดอกสัมภาษณ์ผู้มาใหม่ แอคติ้งสวมบทบาทผู้พิทักษ์สันติราษฎร์กำลังตรวจคนต่างด้าวที่หนีเข้าเมืองมาด้วยความแข็งขัน

“ผม...กลัวเขาจะใส่ยาปลุกลงในอาหารอีก...ผมก็เลย...” เหวินจิ้งเอ่ยตอบเป็นภาษาอังกฤษแบบกระท่อนกระแท่นเสียงอ่อย

“เฮ้ย...ทำแบบนี้พี่ไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมคุณเหวินจิ้งถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้ เป็นพี่...พี่ก็คงจะไม่ยอมรับอาหารจากคนที่ยื่นมืออาบยาพิษมาให้หรอก” น้ำฟ้าเอ่ยอย่างมีอารมณ์โกรธร่วมไปกับสถานการณ์ที่ได้รับรู้

“เหมิงหลงไม่น่าจะต้องทำกันถึงขนาดนี้เลย...น่าจะสอบสวนให้ดีเสียก่อน ว่าใช่คุณเหวินจิ้งแน่รึเปล่าที่เป็นคนบงการ...” พระจันทร์มีสายตาหม่นเศร้า นึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นที่อารมณ์น้อยใจของเขาเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นมาได้

“แต่ลูน่าก็บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าวันที่คนร้ายสารภาพออกมาว่าคุณคนนี้เขาเป็นคนบงการนายก็อยู่ด้วย...” หมอกานต์แย้งถามกลับตรงข้อสงสัย

“มันก็ใช่...แต่ว่า มันก็มีแต่พยานบุคคลนี่ครับ ไม่ได้มีหลักฐานเป็นชิ้นเป็นอันมายืนยันนะครับ...” ถึงแม้ว่าลับหลังมันอาจจะมีก็ได้ แต่เขาก็ไม่เคยได้รับรู้จากปากของใครเลยทั้งพี่ยะและมังกร

“ผม...ไม่ได้ทำจริงๆ...ถึงผมจะเกลียดคุณ แต่ว่า...พ่อผมขอไว้ ผมจะทำอะไรแค่ไหนก็ได้ แต่ว่า...ห้ามฆ่าใคร...” เสียงแหบๆเอ่ยบอกหลังจากนั่งฟังบุคคลทั้งสามในห้องวิเคราะห์สถานการณ์แทนให้เขา รู้สึกทึ่งเล็กๆอยู่เหมือนกันที่เด็กหนุ่มนามลูน่าไม่มีท่าทางอาการว่าจะโกรธเกลียดเขาเลยในตอนนี้ ทั้งๆที่ตอนอยู่ที่สตูดิโอนั่น...เขาเองก็ทำกับเด็กคนนั้นเอาไว้ไม่ใช่น้อย ทั้งๆที่เหตุผลส่วนใหญ่มันจะเป็นเพราะผู้ชายร่างสูงอีกคนที่เอาตำรวจมาจับรถเขาเมื่อหลายวันก่อน

“เอาเป็นว่า...เราจะช่วยคุณเหวินจิ้งได้ยังไงดีเนี่ย” หมอกานต์ที่ยืนกอดอกมองอยู่ใกล้ๆเอ่ยถามสรุป ตัวเขาเองนั้นไม่ค่อยรู้อะไรมากมายนักหรอก แต่เห็นสภาพของคนที่นั่งตัวซีดแถมยังร่างกายยังขาดสารอาหารแบบนี้แล้ว คนมีอาชีพหมอก็อดรู้สึกสงสารไม่ได้

“ผมจะช่วยพูดกับเหมิงหลงให้สอบสวนเรื่องของคุณใหม่ ผมจะบอกเขาว่าอาจมีการเข้าใจผิดกันเกิดขึ้น...” คนขี้สงสารและปลงตกกับชีวิตมานานอย่างพระจันทร์ไร้อารมณ์โกรธคนตรงหน้าไป ตั้งแต่ที่ได้เห็นชายคนนี้โดนมังกรฉุดกระชากลากถูอยู่ที่หน้าประตูห้องแล้ว ตอนนี้มีแต่ความสงสารในฐานะเพื่อนมนุษย์ ที่สำคัญตอนนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังร้องบอกเขา ว่าคนคนนี้พูดจริง...เขาไม่ใช่คนบงการให้ลูกน้องมาฆ่าเขาแน่ๆ...ดูอย่างคืนแข่งรถวันนั้น ถ้าเจ้าตัวจะตัดสินใจขับฝ่ารถตำรวจและพุ่งชนไปข้างหน้าโดยไม่ต้องแคร์อะไรก็จะทำให้รอดได้ไม่ยาก แต่เขาก็ไม่ทำ...สิ่งที่คนคนนี้พูดมา...อาจจะเป็นจริง

“...แล้วถ้ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดขึ้นมาจริงๆ ก็แสดงว่า...มีคนจงใจทำร้ายลูน่า แล้วโยนความผิดไปให้คุณ...ลูน่าเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้แค่สองปีเอง ส่วนพ่อของเขา...ก็เสียไปแล้ว เพราะฉะนั้นคนร้ายตัวจริงอาจเป็นศัตรูของคุณเอง หรือศัตรูของหยางหลง หรืออาจจะทั้งสองคน...”

“พี่ฟ้าหมายความว่า...” พระจันทร์เอ่ยถามค้าง...ซึ่งคนมีประสบการณ์เพราะมีสามีอยู่ในวงการนี้จึงเอ่ยตอบออกมาด้วยความมั่นใจ

“ใช่...ถ้าคุณเหวินจิ้งโดนใส่ร้ายจริง เรื่องนี้อาจเป็นการถูกจัดฉาก...”

               ก๊อก...ก๊อก...

“คุณฟ้าครับ...คุณหนูกับบอสกลับมาแล้วครับ” เสียงรายงานจากบอดี้การ์ดนอกห้องเอ่ยบอก พร้อมๆกับที่ประตูห้องก็ถูกเปิดจากด้านนอกเช่นกัน ผู้ชายร่างสูงสามคนกับเด็กตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยคาไหล่บิดาเดินเรียงกันเข้ามาในห้อง ถึงห้องนี้จะเป็นห้องสวีทก็ตาม แต่การที่ผู้ชายร่างใหญ่ไซส์ยุโรปถึงสามคนมายืนเบียดกันแบบนี้ก็ทำให้มันดูแคบและน่าอึดอัดไปถนัดตา หมอกานต์เลยแอบเลี่ยงและบอกลาน้ำฟ้าเพื่อออกไปหาแฟนหนุ่มด้านนอก แล้วทิ้งให้คนทั้งหมดคอยเคลียร์ปัญหากันเองด้านใน

“เอ่อ...พี่ตะวันส่งลูกมาให้ฟ้าก็ได้ครับ...” น้ำฟ้าทำลายบรรยากาศเงียบอึมครึมที่จู่ๆก็เกิดขึ้นแบบไม่ทราบสาเหตุขึ้นมาก่อน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่อุ้มตาหนูเอง ฟ้าตัวเล็ก...ในขณะที่ลูกเราตัวโตขึ้นทุกวัน เราอุ้มเขาไม่ค่อยจะไหวแล้วไม่ใช่รึไง...” ซึ่งรังสิมันต์ที่ยืนอยู่ใกล้ภรรยาก็เอ่ยตอบ น้ำฟ้าทำหน้ามุ่ยกับคำของสามีแล้วก็ได้แต่ยืนเงียบเถียงไม่ออก “แล้วนี่...?” รังสิมันต์ค้างเสียงถาม ตามองชายหนุ่มที่ยังนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาในห้องของเขาด้วยความสงสัย

“...เหวินจิ้ง?” และเป็นสุริยะมณฑล ที่เอ่ยนามคนที่นั่งก้มหน้างุดอยู่บนโซฟา เขาพอจะเดาออกว่าใครที่เป็นคนพาเด็กหนุ่มคนนี้มาที่นี่ “ของแก...? แล้วเอามาไว้ที่นี่ทำไม”

“...แค่ฝากเอาไว้ชั่วคราวกันหาย” มังกรเอ่ยตอบ สองตาจ้องเขม็งไปที่ร่างคดงอบนโซหา อาหารที่อยู่ตรงหน้าเป็นหลักฐานว่าเขาคิดไม่ผิดที่เอาเด็กนี่มาฝากไว้ที่นี่ เพราะอีกฝ่ายยอมกินอาหารได้เสียทีหลังจากที่เขาลองพยายามบังคับมาหลายวิธีแล้วไม่ได้ผล “ขอบคุณมากนะครับ ที่ช่วยให้อาหารแทนผม ผมจะได้เอากลับไปเลี้ยงต่อ...” มังกรเอ่ยบอกกับคนอื่นรวมๆ แต่สายตานั้นใครๆก็ดูออกว่าชายหนุ่มจงใจพูดให้ใครคนนึงได้รับรู้โดยตรง

             พระจันทร์ที่ยืนฟังอยู่เกิดอาการไม่พอใจทั้งมังกรและสุริยะมณฑลแทนคนที่ยังนั่งเงียบขึ้นมาดื้อๆ พูดถามกันราวกับอีกคนเป็นสิ่งของ ไม่ใส่ใจความรู้สึกของคุณเหวินจิ้งบ้างเลยรึไง แล้วยิ่งถ้าข้อสันนิษฐานของพวกเขาเป็นจริงขึ้นมา...คนที่จะลำบากเพราะไปทำร้ายคนบริสุทธิ์เข้าก็คือมังกรและสุริยะมณฑลเอง เพราะสองคนนี้เป็นคนที่ยัดเยียดข้อหาให้กับเหวินจิ้งและตัดสินลงโทษเขาอย่างไม่ยุติธรรม...!

“เอ่อพี่กร...จันทร์มีเรื่องอยากคุยด้วย...”

“คุย? คุยอะไร...มีอะไรต้องคุย...” สุริยะมณฑลขัดคำพระจันทร์ขึ้นมาทันควัน แค่เห็นสายตาของพระจันทร์ที่เอาแต่มองไอ้มังกรตั้งแต่มันเดินเข้าห้องมาก็ทำเอาเขาเดือดปุดไม่น้อย ยิ่งตอนนี้มีเรื่องเครียดที่แก้ไม่ตกอยู่เต็มหัวไปหมด แทนที่กลับมาเขาหวังจะได้เห็นพระจันทร์วิ่งมาเอาใจ กลับมีเรื่องจะไปพูดคุยกับชายอื่นแทนเสียนี่

“เอ่อ...เรื่องคุณเหวินจิ้ง จันทร์คิดว่าเรื่องนี้มันอาจมีการเข้าใจผิดแล้...”

“พระจันทร์ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่และ...ไอ้ยะมันจัดการเองเถอะ จันทร์ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น พี่รับรองได้ ว่าเหวินจิ้งมันจะไม่มีทางกลับมาเล่นงานเราได้อีก...” มังกรรีบเอ่ยบอก น้ำเสียงมีติดฉุนเฉียวเล็กๆแต่พระจันทร์ก็เดาไม่ออกว่าเพราะอะไร

“คือพี่กร...จันทร์คิดว่าเรื่องนี้มัน...”

“พระจันทร์...กลับห้องกับพี่ วันนี้พี่เหนื่อยมามากแล้ว ต้องการคนนวด...” ท้ายประโยคสุริยะมณฑลที่กระชากแขนพระจันทร์ให้เข้ามาใกล้ตัวกระซิบบอก น้ำฟ้าที่เห็นน้องชายโดนคนตัวโตกว่ารังแกก็คิดจะเข้าไปห้าม แต่ติดที่สามีเอามือมารั้งเอวเขาไว้ก่อนจะส่งสายตาปราม ได้ยินเสียงบอกแผ่วเบาว่าเรื่องของเขา...เราไม่ควรยุ่ง...

“แต่พี่ยะ...จันทร์ยังพูดไม่จบ จันทร์คิดว่า...”

“เอาคนของแกกลับไป ส่วนฉันก็จะพาคนของฉันกลับห้องแล้วเหมือนกัน...น้ำฟ้าขอบใจมากนะที่ช่วยดูพระจันทร์แทนพี่ให้...” สุริยะมณฑลเอ่ยพูดยาวเหยียด รู้สึกทนไม่ค่อยได้กับท่าทางดิ้นรนขัดขืนอยากรี่เข้าไปคุยกับไอ้มังกรจนออกนอกหน้า ยิ่งตอนที่เห็นไอ้มังกรมันฉุดมือเหวินจิ้งเดินออกไป พระจันทร์ก็แทบจะเหาะตาม ดีที่แรงอีกคนมีไม่มากเขาเลยจับเอาไว้ได้ถนัดมือ

              น้ำฟ้ามองอาการของคนสองคู่ที่เหมือนมันมีอะไรคาราคาซังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ กว่าเขาจะมีวันนี้กับรังสิมันต์ได้ก็ผ่านการโดนฉุดกระชากลากถูแบบนั้นมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง...ภาวนาก็แต่อย่างให้สุริยะมณฑลอารมณ์ร้อนเหมือนสามีของเขาเมื่อสมัยก่อนเลย พระจันทร์แย่แน่ๆ...

“คิดอะไรอยู่ หน้านิ่วเชียวฟ้า” รังสิมันต์เอ่ยทักคนเป็นภรรยา น้ำฟ้าถอนหายใจยาวก่อนจะช่วยสามีเปลี่ยนชุดนอนให้ลูก

“ฟ้าสงสารทั้งพระจันทร์แล้วก็คุณเหวินจิ้ง...คุณอาทิตย์กับคุณกรดูท่าจะอารมณ์ร้อนกันทั้งคู่ โดยเฉพาะคุณเหวินจิ้ง...เพราะถ้าเรื่องนี้มันดันเป็นเรื่องเข้าใจผิดขึ้นมา คุณกรก็ไม่ต่างอะไรกับคนใจบาปที่กักขังลงโทษผู้บริสุทธิ์”

“ฟ้าหมายถึง...”

“...แล้วฟ้าจะเล่าให้คุณฟัง”

            จากนั้นเรื่องราวต่างๆและข้อสันนิษฐานที่พวกเขาพูดคุยกันก่อนที่พวกชายหนุ่มจะกลับมาก็ค่อยๆถูกเรียบเรียง และเอ่ยบอกให้คนเป็นสามีได้ทราบความตามจริงไปด้วย...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

             ฝ่ายพระจันทร์ หลังจากถูกลากกลับเข้ามาในห้องได้แล้วเขาก็ต้องพบกับอาการปั้นปึ่งของสุริยะมณฑล ที่เขาไม่เข้าใจเลยว่าจะโกรธอะไรนักหนา รู้ว่าเจ้าตัวกับพี่กรไม่ถูกกัน เลยพาลไม่อยากให้เขายุ่งกับชายร่างสูงห้องข้างๆไปด้วย แต่แบบนี้มันก็ดูจะไร้เหตุผลเกินไปหน่อยมั้ย เพราะเขาเองก็รู้จักมังกรมาก่อน การที่จะมี ‘ธุระ’ คุยกันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แถมเขายังพยายามจะคุยธุระที่ว่านั่นต่อหน้าคนหน้าหงิกนี่ด้วย จะได้ไม่หาว่าเขามีความลับอะไรปิดบังกัน...

“พระจันทร์...คืนนี้หลังพี่อาบน้ำเสร็จแล้วมานวดให้ด้วย ระหว่างนี้ก็ดูทีวีไปก่อน ห้ามไปไหน...พี่จะรีบอาบน้ำแล้วรีบออกมา...เข้าใจรึเปล่า...”

                 พระจันทร์นึกค้อนคนที่ถอดเสื้อผ้าหน้าห้องน้ำแบบไม่อายฟ้าดินแล้วแลบลิ้นตามหลังให้...ดีแต่สั่งๆๆ คิดว่าตัวเองเป็นฮิตเลอร์กลับชาติมาเกิดรึไงก็ไม่รู้ เรื่องบังคับคนอื่นนี่เก่งที่หนึ่งล่ะ...อ้อมีอีกคน พี่มังกร...รายนั้นก็ดูท่าทางจะหนัก มิน่าล่ะสมัยก่อนถึงเป็นเพื่อนกันได้...

                นึกถึงมังกรแล้วใจก็พาลนึกสงสารไปถึงเหวินจิ้ง ไม่รู้ป่านนี้จะโดนอะไรบ้าง อยากไปดูให้เห็นกับตาและอยากจะรีบเอ่ยบอกข้อสันนิษฐานของตัวเองให้อีกฝ่ายรู้โดยเร็ว...แต่ถ้าทำอย่างนั้นก็ต้องขัดใจพี่ยะด้วย

              แต่ว่า...อารมณ์สงสารมันมีมากกว่านี่นา ขอสักห้านาทีก็แล้วกัน พี่ยะคงยังอาบน้ำไม่เสร็จหรอกมั้ง...

              คิดเสร็จแล้วก็ลงมือทำ พระจันทร์แอบย่องออกไปจากห้องทันทีที่ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำไหล...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 10-11-2013 02:36:27
             บนเตียงสี่เสาที่มีผ้าขาวบางคลุมอยู่มีร่างผอมโซของเหวินจิ้งนั่งทับส้นเท้าก้มหน้ามองเตียงอยู่เงียบๆ มังกรถอดเสื้อสูทตัวนอกออกได้ก็โยนทิ้งส่งๆไปบนโซฟา ก่อนจะสาวเท้าเดินขึ้นไปนั่งลงบนเตียงแล้วหันหลังได้กับคนที่ยังก้มหน้างุด ได้ยินคำสั่งของสุริยะมณฑลที่เอ่ยปากบอกพระจันทร์แล้วอยากลองทำบ้าง เพราะตั้งแต่ที่เขาจับตัวอีกฝ่ายมาตั้งแต่คืนวันแรกจนถึงวันนี้ พวกเขาไม่เคยมีกิจกรรมอื่นๆทำร่วมกันเลย...นอกจากอีกฝ่ายโดนเขาบังคับกินข้าว...แล้วก็บังคับกอด

            วันนี้เขาจะลองบังคับเหวินจิ้งทำอย่างอื่นบ้าง...ให้นวดก็คงไม่เลว

“นวดให้หน่อย...กินอาหารมาแล้วน่าจะมีแรงขึ้นนะ...” มังกรเอียงศีรษะซ้ายขวาคล้ายต้องการไล่ความเมื่อยขบ สองแขนเท้าเอนไปด้านหลังทางที่คนตัวผอมยังนั่งนิ่งอยู่ แต่กระนั้นก็ไม่มีปฏิกริยาอะไรตอบกลับมาตามคำสั่ง

“บอกให้นวดให้ไง...หรืออยากโดนฉันนวด แต่รับรองว่าฉันจะไม่นวดให้แค่ข้างนอกหรอก ฉันจะเอาไอ้นี่เข้าไปนวดให้นายถึงใจเลย...อยากลองอีกใช่มั้ย” มังกรเอ่ยปากขู่พลางตบลงที่หน้าขาตัวเองเยื้องๆกับเป้ากางเกง ซึ่งอีกฝ่ายที่นั่งนิ่งอยู่ด้านหลังมีอาการสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่ลาดไหล่ของมังกรจะรู้สึกเหมือนมีอะไรแผ่วๆมาจับ แล้วก็ลูบไปลูบมาช้าๆ ไม่มีการลงน้ำหนักมือให้รู้สึกถึงการนวดใดๆทั้งสิ้น

“บอกให้นวดไม่ใช่ให้จับอยู่เฉยๆ ไม่ลงแรงเลยแบบนี้แล้วฉันจะหายเมื่อยมั้ย...” มังกรเอ่ยบอกแบบเลือกใช้น้ำเสียงแนวฉุนเฉียว อีกฝ่ายเพียงลงน้ำหนักมือขึ้นมาอีกเล็กน้อยแต่ก็ทำเพียงจับๆแตะๆไปมาเท่านั้น

           ชายหนุ่มแสร้งเป็นเอนหลังอยู่แบบนั้นครู่หนึ่งก็พลิกตัวฉับ ตัดสินใจนอนยาวคว่ำหน้าราบลงไปกับเตียง แต่เอาศีรษะไปซุกไว้ตรงหน้าตักของอีกฝ่าย เอื้อมแขนสองข้างออกไปโอบเอวอีกคนเอาไว้แน่นแล้วเอ่ยสั่งเสียงอู้อี้กับหน้าท้องบางเฉียบที่ตัวเองซุกหน้าเอาไว้ว่า

“ถ้านอนอย่างนี้น่าจะนวดถนัดกว่านะว่ามั้ย เอาล่ะ นวดแรงๆกว่านี้หน่อย ลงแรงที่นิ้วโป้งเยอะๆ ใกล้ๆตรงปีกไหล่ซ้ายน่ะที่ฉันเมื่อยมาก...นวดแรงๆล่ะอย่ามัวแต่สำออยกลัวฉันเจ็บอยู่...” มังกรปิดตาลงพลางผ่อนแรงลงทับอีกฝ่ายเต็มที่ เหวินจิ้งอยากหากรรไกรหรืออะไรก็ได้แหลมๆมาแทงคนบนตักนัก แต่ติดที่เขาขยับออกไปไหนไม่ได้ ขาก็โดนทับ หนักก็หนักแต่ก็ไม่กล้าออกปากทักท้วง กลัวจะโดนอะไรที่มันจะทำให้ต้องเจ็บตัวปวดใจกันอีก

              ...ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

“...คุณลูน่ามาครับ” เสียงบอดี้การ์ดหน้าห้องตะโกนบอกเป็นภาษาจีนกลาง มังกรที่กำลังนอนเคลิ้มหลับสบายลืมตาขึ้น แล้วเงยหน้ามองเจ้าของตักที่เขากำลังซุกซบอยู่ ก่อนจะค่อยๆยืดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วจัดคอปกเสื้อให้เรียบร้อย

“ฉันจะออกไปข้างนอก ส่วนเธอก็ไปอาบน้ำรอฉันกลับมา อย่าเพิ่งนอนนะเดี๋ยวฉันจะกลับมาให้เธอนวดต่อ...” ชายหนุ่มลุกยืนริมเตียงเต็มความสูง มองร่างผอมที่ยังนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาตอบโต้อะไรเขาแล้วก็เผลอถอนหายใจเบา จะกลัวอะไรเขานักหนาก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่วันที่เขาจับโกหกไอ้ผู้ชายคนนั้นได้ว่าที่จริงแล้วมันเองก็ถูกจ้างมา ให้บอกกล่าวว่าเหวินจิ้งเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังและวางแผนการณ์ทั้งหมด เขาก็หยุดทำร้ายและเค้นคอให้เหวินจิ้งสารภาพผิดมานานแล้ว แต่ที่ยังไม่ยอมปล่อยให้ไป ทั้งที่เขาเองก็โดนบิดาฝ่ายตรงข้ามหมายหัวแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีอิทธิพลเพียงพอสู้เขา ก็เพราะอะไรบางอย่างมันทำให้เกิดความรู้สึกไม่อยากจะปล่อย สังหรณ์ลึกๆมันบอกว่าถ้าเขายอมปล่อยมือแค่สักครั้ง โอกาสที่จะได้มันกลับคืนมาให้เขาเล่นด้วยเอาตามแต่ใจแบบนี้อีกคงไม่มี

   



           ที่หน้าห้องมีร่างของพระจันทร์ยืนอยู่ ท่าทางที่ยืนหันหลังและเอามือจับกันไปมาคล้ายอาการคนคิดไม่ตก ทำเอามังกรอมยิ้มมุมปาก แอบย่องเข้าไปด้านหลังร่างบอบบางแล้วเอามือจี๋เอวเบาๆ แค่นั้นก็ทำให้ตัวคนคิดมากสะดุ้งเฮือกแล้วหันขวับกลับมามองเขาด้วยความตกใจ

“พี่กร! ทำอะไรครับผมตกใจนะ...” พระจันทร์เอ่ยบอก หันขวับไปเจออีกคนยืนอมยิ้มกริ่มมองเขาอยู่ก็พาลอยากเอื้อมมือไปหยิกต้นแขนเขานัก ทว่าปฏิกริยาของพระจันทร์คงจะไวไปนิดมือบางเลยยกตีเพี๊ยะเบาๆที่ต้นแขนตามที่คิดทันที

“โอ๊ย ตีพี่ทำไม เจ็บนะครับ...”

“พี่กรทำกับคุณเหวินจิ้งเจ็บกว่านี้อีก โดนแค่นี้ไม่ต้องมาบ่นว่าเจ็บเลย...” พระจันทร์เอ่ย แอบชะเง้อชะแง้มองเข้าไปในห้องเพื่อมองหาอีกคน อยากรู้นักว่ากลับห้องมาแล้วเป็นยังไงบ้าง

“มองหาใคร” มังกรถาม จงใจค่อยๆปิดประตูห้องตัวเองเสีย

“พี่กรไม่ต้องปิดจันทร์เลยนะครับ พี่กร...จันทร์ว่าเรื่องตอนนั้นคุณเหวินจิ้งเขาอาจไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยจริงๆก็ได้นะครับ วันนี้จันทร์ได้คุยกับเขาแล้ว จันทร์ว่าจันทร์ดูออก...เขาไม่ได้โกหกหรอก” มังกรถอนหายใจเฮือก เอามือไปขยี้ผมพระจันทร์เบาๆแล้วเอ่ยตอบ

“พระจันทร์...เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่จัดการเองดีกว่านะครับ ส่วนเราน่ะกลับไปอาบน้ำนอนเถอะไป”

“พี่กร จันทร์มีส่วนที่ทำให้คุณเหวินจิ้งเขาต้องเป็นแบบนี้...”

“ต้องเป็นแบบนี้...เป็นแบบไหน”

“ไม่ต้องมาย้อนถามจันทร์เลย พี่ปล่อยให้คุณเหวินจิ้งเขาเป็นอย่างนี้ได้ยังไง เขาผอมจะแย่แล้วไม่เห็นหรือครับ” ถือโอกาสต่อว่าแทนคนที่ตัวเองเลื่อนขั้นให้ขึ้นเป็นเพื่อนเรียบร้อย เพราะความสงสารแท้ๆที่ทำให้พระจันทร์ยอมขัดคำสั่งพี่ยะ แอบออกมาจากห้องเพื่อมาเจรจาให้แทนเพื่อนใหม่อยู่แบบนี้

“แล้วใครสั่งให้ไม่ยอมกินข้าวล่ะ กับข้าวดีๆพี่ก็เอาให้กินทุกมื้อ แต่เขาไม่ยอมกินเองนี่ พี่บังคับแล้วด้วยนะจันทร์ไม่ต้องมามองพี่อย่างนั้นเลยนะ”

“จันทร์กำลังมองคนใจร้าย...ก็พี่เคย...เอาอะไรใส่ในข้าวให้คุณเหวินจิ้งทานล่ะ เขาก็เลยฝังใจ ไม่ยอมทานอาหารที่พี่เอาให้เขาอีกยังไงล่ะครับ วันหลังนะพี่ให้คุณเหวินจิ้งมาอยู่กับผมเถอะนะครับ แล้วผมจะหาอะไรให้เขาทานเอง จันทร์สงสารเขา...” มังกรดูออกว่าอีกฝ่ายคงเป็นห่วงคนที่อยู่ในห้องเขาจากใจจริงๆ เพราะแววตาของพระจันทร์ไม่เคยปิดอะไรได้มิด เจ้าตัวคิดอย่างไรก็สื่อออกมาหมดทั้งคำพูดและดวงตากลมหวานนั่น

             ส่วนคนในห้องนี่ก็น่าจับปากมาทำโทษนัก...โทษฐานมันบางและเปราะเกินไป รั่วเรื่องอะไรไม่เป็นเรื่องเสียหมดเปลือก จนเขาต้องมาโดนพระจันทร์เอ็ดใส่อยู่แบบนี้

“หึ...ช่างเถอะจันทร์ เราน่ะเอาตัวให้รอดก่อน กลับห้องไปได้แล้ว...เดี๋ยวเจ้าของเราเขาจะออกมาเด็ดหัวพี่ด้วยจุดสามเจ็ดเอา”

“แต่...”

“ไม่มีแต่...กลับไปได้แล้วคนดี” พร้อมกับที่พูดมังกรก็ใช้มือดันหลังคนตัวเล็กกว่าให้เดินกลับไปทางห้องตัวเอง พระจันทร์ยังมีอาการพะว้าพะวงคอยหันกลับมามองทางเขา แต่ชายหนุ่มก็รีบถือโอกาสนั้นเดินกลับเข้าห้องแล้วปิดประตูให้เห็นจะจะว่าเรื่องนี้...เป็นเรื่องไร้สาระที่พระจันทร์ไม่สมควรจะยื่นมือเข้ามายุ่ง 

              พระจันทร์ยังมีอาการเหลียวตามองจนวินาทีสุดท้ายแม้ว่ามังกรจะหายเข้าห้องไปนานแล้ว จนเมื่อตัวเองเดินถอยหลังกลับเข้าห้องที่ตี้เฉินเปิดรอไว้ก็ต้องชะงักเท้าอยู่แค่ธรณีประตู เมื่อแผ่นหลังของเขาสัมผัสเข้ากับกำแพงแข็งแกร่งที่มันไม่น่าจะมีอยู่ตรงนี้ได้

              กลิ่นหอมสบู่ที่โชยออกมาอ่อนๆทำให้พระจันทร์นึกรู้ทันทีว่ากำแพงที่อยู่ข้างหลังเขานั้นมีชีวิต และเป็นสิ่งมีชีวิตที่เขาคุ้นเคยและรู้จักดีถึงขนาดที่ว่าใช้สบู่ยี่ห้อเดียวกัน กลิ่นเดียวกันเสียด้วย แต่บรรยากาศกดดันที่กระจายห้อมล้อมอยู่รอบตัวเขาตอนนี้ทำให้เด็กหนุ่มไม่อยากที่จะหันหน้ากลับไปเผชิญกับเจ้าตัวเขาเลยจริงๆ

“...พี่สั่งเอาไว้ว่ายังไง” น้ำเสียงติดเย็นชาถามออกมาแผ่วเบา เพียงต้องการให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น

“...เอ่อ จันทร์แค่ออกไป...”

“ตอบไม่ตรงคำถาม...” สุริยะมณฑลอยากเอามือไปกระชากไหล่อีกคนมาเขย่าแล้วถามนัก ว่าเอาความกล้าที่ไหนมาขัดคำสั่งของเขา สุริยะมณฑลรู้สึกเหมือนเขามีเมีย แล้วเมียแอบหนีไปหาชู้อย่างไรอย่างนั้น...แถมยังทำให้สามีอย่างเขาจับได้คาหนังคาเขาเสียอีก...

              อยากรู้จริงๆว่าสามีคนอื่นเขาลงโทษภรรยาแสนดื้อแบบนี้กันยังไง...แต่ช่างเถอะ เขาจะไม่ตามใครหรอก เพราะเขาเองก็มีวิธีจัดการปราบเด็กดื้อในแบบฉบับของเขาเหมือนกัน

“เอ่อ...คือจันทร์...”

               ตั้งใจว่าจะอดทนไม่แตะต้องเนื้อตัวจนกว่าอีกฝ่ายจะแสดงท่าทีสำนึกผิด แต่ไอ้อาการไม่ยอมหันมาสบตาและพยายามจะนอกเรื่องนี่มันทำให้เขาหงุดหงิดจริงจังขึ้นมาเสียแล้ว ชายหนุ่มเอามือเกี่ยวเอวพระจันทร์แล้วดึงให้หันหน้ามาสบตาตัวเอง ท่อนแขนเล็กยกมากั้นบนอกเขาโดยอัตโนมัติ สุริยะมณฑลจึงเอาชนะด้วยการเอาแขนโอบรอบเอวพระจันทร์ทั้งสองข้างแล้วรัดแรงๆ เมื่อก่อนเขาไม่ค่อยทำแบบนี้เพราะกลัวเอวบางๆของพระจันทร์จะหักกลางเอา แต่อารมณ์ ณ เวลานี้มันทำให้เขามองข้ามความเป็นห่วง คิดอย่างเดียวคือจะทำยังไงเขาถึงจะเอาคนดื้อนี่อยู่หมัด เอาสิยิ่งดันออกเขาก็จะยิ่งรัด เอาให้ขาดใจตายสลายกลายเป็นร่างเดียวกับเขาได้ก็ยิ่งดี

“พะ...พี่ยะ จันทร์...อึดอัด...” เด็กหนุ่มร้องครางหงิง ช้อนสายตาขึ้นเหลือบๆมองคนที่กอดเขาแน่น แต่ไม่มีความอบอุ่นเลยซักนิด พระจันทร์อยากรู้จริงๆว่าที่กอดเขาอยู่นี่มันท่อนแขนหรือท่อนเหล็กกันแน่ เอวเขาเป็นเนื้อคนนะ คิดจะกอดให้ขาดกลางเลยรึยังไง...เขาก็เจ็บเป็นนะ

“พี่ยะ...ปล่อย...บอกว่าจันทร์...อึดอัด...” เด็กหนุ่มร้องบอกอีกทีเมื่อคำอุทธรณ์ครั้งแรกนั้นไม่ได้ผล แต่ทว่าก็ดูเหมือนคำร้องครั้งที่สองก็คงจะตกไปไม่ต่างจากครั้งแรก เพราะอีกฝ่ายเพียงปรายตามองเขาอย่างโกรธๆแล้วเพิ่มแรงที่แขนลงบนเอวเขาเท่านั้น

“...พี่ก็อึดอัดเหมือนกัน ตอนที่จันทร์ไปคุยกับมัน...” สุริยะมณฑลเอ่ย รู้สึกได้เลยว่าน้ำเสียงเขาส่งอารมณ์ขุ่นมัวออกไปเต็มที่ ดวงตากลมโตของพระจันทร์ออกอาการไหวระริกตอนที่ได้ยินเขาพูด ก่อนจะก้มหน้าลงมองแขนตัวเองที่ดันอกเขาเอาไว้ แล้วพึมพำคำขอโทษกับเขาเบาๆ

“ถ้าอยากให้ยกโทษให้ก็เงยหน้ามา...”

“ห๊ะ...” เสียงเล็กอุทาน

“เงยหน้า...หลับตาด้วย...” คนสั่งก็ยังคงสั่งต่อไป

            พระจันทร์มีอาการขมวดคิ้วแล้วเงยหน้ามอง ตั้งใจจะออกปากถามคนออกคำสั่งว่าต้องการให้เขาทำอะไรกันแน่...แต่คำตอบก็เฉลยต่อตาเมื่อเด็กหนุ่มไม่ยอมหลับตาตามคำสั่ง จึงได้เห็นชัดทุกวินาทียามเมื่อใบหน้าอีกคนก้มลงมาใกล้ จนถึงขนาดที่ระยะสายตาหาจุดโฟกัสไม่เจอ และในขณะที่เผลออยู่ริมฝีปากของเขาก็ถูกช่วงชิงเอาไปได้อย่างง่ายดาย

“อื๊อ...!” พระจันทร์ตั้งท่าจะร้องประท้วง แต่กลีบปากที่บดลงมาค่อนข้างแรงแสดงชัดจึงอารมณ์คุกรุ่นของผู้นำการกระทำ การขบริมฝีปากล่างของเขาเป็นการกระทำที่เจ้าตัวพยายามจะข่มให้เด็กหนุ่มยอมเสียแต่โดยดีถ้าไม่อยากเจ็บตัว กำปั้นมือน้อยสองข้างที่ยกขึ้นขัดขืนจึงค่อยๆผ่อนแรงลงวางบนแผงอกเบาๆ และยอมเอียงศีรษะไปตามมุมที่มือใหญ่กำหนดผ่านการบังคับท้ายทอยของเขา

               พระจันทร์หลับตาลงยอมรับการลงโทษที่ทั้งเจ็บปวดและแสนหวานไปพร้อมๆกันด้วยความเต็มใจ สองตาหลับลง พยายามบังคับตัวเองไม่ให้ขัดขืนคนตัวใหญ่กว่าเพราะอาจจะทำให้โดนอะไรที่มันหนักหนากว่านี้ก็ได้ เพราะช่วงบริเวณหน้าท้องของเขารู้สึกร้อนผ่าวแปลกๆอย่างไรไม่รู้ ก็กางเกงนอนผ้าแพรของอีกคนมันหนามากเสียที่ไหน อะไรๆที่มันตุงๆเลยพลอยออกมาอวดศักดาโดนหน้าท้องเขาไปด้วย

              สุริยะมณฑลสูดดมกลิ่นหอมคล้ายนมสดปนคาราเมลจากผิวเนื้อนุ่มพลางละเอียดชิมริมฝีปากนุ่มๆเสียจนเต็มอิ่ม พอเห็นอีกฝ่ายไม่มีขัดขืนก็ยิ่งได้ใจ ชายหนุ่มจึงรุกคืบเข้าไปในโพรงปากนุ่มด้วยความลำพอง ที่ผ่านมาถึงเขาจะเคยจับพระจันทร์จูบมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยจัดแบบลึกซึ้งขนาดนี้ให้เลยซักที แถมครั้งนี้เด็กหนุ่มยังทำตัวเป็นผู้ตามที่ดีจนสุริยะมณฑลชักจะหยุดอารมณ์ตัวเองให้ยับยั้งอยู่แค่จูบไม่ค่อยจะไหว ต้องขอเพิ่มการชิมรสเนื้อหอมนุ่มส่วนอื่นบ้างด้วยฝ่ามือหยาบใหญ่ของตัวเอง เบื้องล่างเริ่มปวดหนึบตุบๆเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าถ้าเขาไม่รีบหยุดตัวเองในตอนนี้ ไม่แน่ว่าคืนนี้พระจันทร์คงจะโดนเขารังแกแบบจัดเต็มเข้าให้แน่ๆ

              ริมฝีปากหนาร้อนผ่าวของผู้รุกรานค่อยๆเปลี่ยนที่ชิมจากริมฝีปากมาเป็นสองแก้มขาว กดย้ำซ้ำๆจนจำได้ถึงระดับความนุ่มของพวงแก้ม แล้วจึงค่อยพาริมฝีปากเลยไปที่ใบหู เขารู้สึกได้ถึงขนอ่อนที่ลุกชันของคนตัวบางบริเวณติ่งหูนุ่มนิ่ม...ตรงนี้ก็หอมไม่แพ้ที่แก้มเลย...ในสมองเริ่มประมวลภาพบทเรียนถัดไปที่ตัวเองอยากจะเริ่มสอนให้เต็มแก่ ในขณะที่มือก็ดึงเอวบางของอีกคนมาปะทะแล้วใช้ฝ่ามือบังคับให้มันเสียดสีกันเองอย่างร้อนรน

“พี่ยะ...อย่า...นะ...ไม่เอา...” พระจันทร์คอยพยายามขัดขืน แน่ใจว่าเสียงตัวเองที่ลอดผ่านลำคอนั้นดังพอที่อีกฝ่ายจะรับรู้ได้...แต่สิ่งหนึ่งที่พระจันทร์ไม่รู้ ก็คือเสียงที่ว่านั่นดันไปกดปุ่มอารมณ์ของคนพยายามจุดชนวนผิด จากปุ่มสต๊อปกลายเป็นฟอร์เวิร์ดไปเสียอย่างนั้น...ผลที่ได้ตามมาสุดท้ายเลยกลายเป็นแผ่นหลังนวลเนียนของพระจันทร์ ที่ต้องไปนอนราบอยู่บนที่นอนได้อย่างไรก็ไม่รู้

“อย่าห้ามพี่เลยนะ...พี่ทนไม่ไหว...พี่รับไม่ได้ ที่เห็นจันทร์โดนไอ้กรมันแตะต้อง...พี่หวง...คนดีของพี่...นะครับ...” น้ำเสียงเว้าวอนแสนกระเส่าที่กระซิบอยู่ข้างหูทำเอาพระจันทร์จนลุกซู่ อารมณ์หวาบหวานภายในกายถูกจุดติดขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกตัว แต่ถึงกระนั้นสำนึกผิดชอบชั่วดีที่ยังมีมากกว่าก็คอยบังคับให้พระจันทร์พยายามห้ามปรามอีกฝ่ายที่ดูท่าว่าจะกู่อารมณ์ไม่กลับ ให้มันยังอยู่ในขอบเขตที่เขาพอจะยอมให้รังแกกันได้เพราะหัวใจไม่รักดีมันคอยค้านบอกให้สมยอม

            ...จะแปลกอะไร ถ้าเขาจะยอมให้พี่ยะรังแกกันจนถึงที่สุดในตอนนี้ ในเมื่อเขาก็รักอีกคนสุดหัวใจ และอีกฝ่ายก็แสดงเจตนารมณ์อย่างชัดเจนเช่นกันว่าต้องการเขา...

            ...แต่ความรักกับความต้องการมันต่างกันนะพระจันทร์...อีกอย่างร่างกายของเขาก็พูดไม่ได้เป็นปากว่าเป็นกายภาพของผู้ชายร้อยเปอเซนต์ ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นมา คงจะยุ่งไปกันใหญ่แน่...

            ...ไม่แน่หรอก วันนี้พี่ยะเองก็เครียดจากเรื่องข้างนอกมาด้วย อะไรที่เราพอจะช่วยผ่อนคลายให้เขาได้เราก็ควรจะทำไม่ใช่เหรอ เราก็เห็นอยู่แล้วนี่ว่าการกระทำที่ผ่านมาของอีกฝ่าย มันบ่งบอกชัดเจนว่าไม่มีทางทอดทิ้งเราแน่...

            ...แต่อนาคตมันเป็นสิ่งไม่แน่ไม่นอนนะ วันนี้เขาอาจจะเอ็นดูเราอยู่ แต่วันไหนที่เขาเกิดเบื่อเราขึ้นมาล่ะ...

            ...โอ๊ย พระจันทร์! คิดเล็กคิดน้อยเหมือนเป็นพวกสาวพรหมจรรย์ไปได้ บอกให้ยอมก็ยอมเขาไปซักที คนดูน่ะลุ้นจนเหนื่อยแล้วนะ...!

          แองเจิลกับเดวิลน้อยปะทะคารมณ์กันอยู่ในห้วงสติที่เหลืออยู่น้อยนิดของพระจันทร์ จนเมื่อหน้าท้องแบนเรียบเริ่มรู้สึกถึงการไต่ยุบยิบของปลายนิ้วทั้งห้าของคนที่คร่อมอยู่ด้านบน เด็กหนุ่มก็ตัดสินใจได้ทันทีในวินาทีนั้นว่า มันควรจะหยุดลงได้แล้ว ก่อนที่เดวิลตัวน้อยในห้วงความคิดของเขาจะหลุดออกจากการควบคุมของแองเจิลจนปราบไม่อยู่อีกต่อไป

“พี่ยะ! จันทร์พูดจริงๆนะ...พอเถอะ...จันทร์ขอร้อง...” น้ำเสียงเว้าวอนชวนให้สงสารส่งไปกระทบโสตผู้ฟัง แต่เหมือนอีกฝ่ายไม่คิดจะใส่ใจจึงปัดมันทิ้งแล้วเริ่มกดบั้นท้ายของตัวเองให้แนบชิดอีกฝ่ายมากขึ้น ก่อนจะบดส่ายไปมาจนพระจันทร์ผวา เพราะจินตนาการอันล้ำเลิศของตัวเองมันกะเดาขนาดความใหญ่โตของอีกฝ่ายได้ชัดเจนเสียเหลือเกิน

“พี่ยะ...ถ้าไม่หยุด จันทร์จะต้องให้พี่ตี้ช่วย...” เด็กหนุ่มเริ่มดึงคนนอกมาเกี่ยว เอามือซ้ายมาดึงมือขวาของอีกคนที่ไต่อยู่บนขอบกางเกงของเขาออก แต่กลายเป็นว่าขอบเสื้อของเขาก็ถูกร่นขึ้นมาจนถึงหน้าอกเพราะมือข้างที่ว่างอีกมือของคนอารมณ์ขึ้นแทน

“ร้องไปสิ...ให้มันรู้ไปว่าไอ้ตี้มันจะฟังจันทร์มากกว่าฟังพี่...” ถึงปากจะพูดไปอย่างนั้นแต่ในหัวกลับคิดไปอีกแบบ...ลองไอ้ตี้เปิดประตูเข้ามาตอนนี้สิ ลูกน้องก็ลูกน้องเถอะ เขายิงทิ้งได้แบบไม่เสียดายเลยจริงๆด้วย!...

“พี่ยะ...! จันทร์ขอร้อง...ฮึก...นะ...” อารมณ์ปั่นปวนบีบคั้นความรู้สึกภายในเพราะเริ่มทำอะไรไม่ถูกของพระจันทร์กลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตา ถึงตอนนี้สุริยะมณฑลจะหน้ามืดตามัวแค่ไหน แต่ใช่ว่าเขาจะละเลยไม่ใส่ใจรายละเอียดอาการเล็กๆแบบนี้ของพระจันทร์ไปได้

             ชายหนุ่มจงใจขบกัดที่ฐานคอของเด็กหนุ่มแรงๆจนร้องโอ๊ย มั่นใจว่าขึ้นรอยแน่ๆก็ถอยหน้าออกมามองผลงานของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ นึกอยากฝากรอยทิ้งไว้เพิ่มอีกซักหน่อยแต่ก็สงสารเนื้อขาวๆที่ต้องแดงเป็นจ้ำลายพร้อยเหมือนยุงกัด เอาแค่รอยเดียวแต่เน้นชัดๆแบบนี้ก็พอแล้ว...เอาแค่ให้หลาบจำ ว่าคำสั่งของเขาศักดิ์สิทธิ์ ถ้าไม่อยากโดนตีตราลงบนผิวนิ่มแบบนี้อีกอีกฝ่ายต้องยอมเชื่อฟังคำพูดของเขาอย่างเคร่งครัด

“ทีนี้เข้าใจรึยัง...ว่าถ้าจันทร์ฝ่าฝืนคำสั่ง ไม่สิ...คำพูดของพี่...เราจะโดนอะไร...แล้วพรุ่งนี้ห้ามใส่เสื้อปิดคอนะ เอาตัวสีครีมคอวีนั่นก็ได้ ได้ยินรึเปล่า...มองหน้าคนพูดสิแล้วตอบรับด้วย...”

“...จันทร์ยอม...ให้พี่ขังอยู่แต่ในบ้านยังดีกว่าอีก...” พระจันทร์เอียงหน้าหันข้างคุย ไม่ยอมทำตามคำสั่งแบบเก็งกำไรของเจ้าพ่อค้าหน้าเลือดนี่

“อืม ไม่ยักรู้ว่าเราจะชอบ...อยากถูกพี่กักขังหน่วงเหนี่ยวเหมือนเหวินจิ้งก็ไม่บอก พี่ทำได้นะ...และพี่คิดว่าพี่ทำได้ดีกว่าไอ้มังกรด้วย...”

“ไอ้พี่ยะ...! โรคจิต...!!!”

             เสียงหัวเราะราวมัจจุราชท่านกำลังมีความสุขนักหนาที่ได้กลั่นแกล้งเจ้ากระต่ายน้อยที่โดนดึงตกนรกยังคงก้องอยู่ในหู พระจันทร์เอาผ้าห่มมาคลุมโปงนอนตะแคงหันข้างจนชิดขอบเตียง กัดริมฝีปากเสียแทบห้อเลือด...เจ็บใจนักที่ไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะคนขี้แกล้งนี่ได้...ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไม...

             ตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนดีที่ไหน มีอารมณ์ความรู้สึกกับคนที่รักไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วไป จะให้ปัดป้องเหมือนจะเป็นจะตายก็ไม่ใช่เรื่อง...

           ...เรื่องนี้จะหาตัวคนผิดก็ต้องโทษที่ตัวการใหญ่...อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล...เต้นตุบๆอยู่ตรงอกข้างซ้ายของเขานี่เอง...ทำไมต้องเผลอหลงไปเทคะแนนเสียงความรักให้กับคนคนนั้นเสียขนาดนั้นด้วยนะ...เจ้าบุคคลต้องห้าม ที่ไม่สมควรจะมีรายชื่ออยู่ในสมาชิกผู้ควรได้รับความรักจากเขา...ผู้สมัครรายอื่นก็มี ทำไมไม่รู้จักฟังนโยบายปราศรัยของพวกเขาเสียบ้าง...นี่เล่นหลงลมแค่เพียงเขาเอาความใจดีไม่กี่ครั้งมาแลก...ตัวการใหญ่เจ้ากรรมก็เผลอยอมเสียรักซื้อเสียงของเขาไปแล้ว...

          ...เมื่อไหร่กันนะ! เมื่อไหร่กันที่จะมีใครซักคนมาทำรัฐประหาร...

          ...โค่นเจ้าตัวการที่ชื่อว่า ‘หัวใจ’ ของเขาดวงนี้ได้เสียที!...


---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

ช่วงนี้ใกล้ไฟนอลแล้ว แพทก็เลยหายหัวไปนานหน่อย อย่าโกรธกันเลยนะที่รัก  :hao5:

เดี๋ยวว่างอีกวันไหนจะแอบเอาน้องผึ้งมาลงบ้าง อิอิ  :hao7:  เจอกันใหม่นะจ๊ะ จุ๊บๆ  :mew1: :mew1:

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 10-11-2013 02:49:40
อ้ายจิมคะ

อ่านแล้วรู้สึกหน่วงๆ ไงไม่ณุ้คือจะสุขก็ไม่อยากจะสุขให้สุด จะทุกข์รึก็มีสุขอยู่ในที

สงสารน้องจันทร์อ่ะ สมมุติถ้ายะไม่หยุด รับรองน้องอาจมีป่องแหง

เฮ้อ อ่านที่ไรก็สุขใจปนหน่วงๆทุกที ขอบคุณ รอตอนต่อไปคะ

ปล. ลงวันที่กะหน้าผิดรึเปล่าคะ T_T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 10-11-2013 02:52:50
 :hao7:มาซะที รอมานานแสนนานเบยอิอิ แต่.....
มาม่ามาอีกแล้ว :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 10-11-2013 02:53:01
พี่มังกร น้องเหวินจิ้ง  :o8:  :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 10-11-2013 03:40:02
ถึงพี่ยะจะหึงออกนอกหน้าขนาดนี้ แต่ก็ยังปากหนักจริงๆ น้องจันทร์เลยไม่เคลียร์อีกแล้ว สงสารรรร
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-11-2013 06:24:10
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 10-11-2013 07:15:08
ถึงจะหึงขนาดไหนก็สมควรจะฟังน้องจันทร์บ้างนะคร่า เด๋วน้องไม่ฟังบ้างแล้วจะยุ่ง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-11-2013 08:14:09
โหย....ยังไม่หายคิดถึงน้องพระจันทร์เลย
มาต่อไวๆนะคะคุณแพท อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 10-11-2013 08:19:14
อยากให้สองคนนี้รักกันแบบจริงๆจังๆแล้วอ่ะ
พี่ยะเคลียร์ตัวเองสักทีสิ
ทำอะไรให้เข้าที่เข้าทางไปเลย
จะได้ไม่หน่วงแบบนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 10-11-2013 08:52:15
มาต่อเร็วๆ นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 10-11-2013 09:23:59
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
เกือบไปแล้ว พระจันทร์ ของเรา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 10-11-2013 09:31:18
สงสารจันทร์อ่ะ พี่ยะก็ไม่ชัดเจน พี่มังกรยังมาคลุมเคลืออีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 10-11-2013 09:59:18
หน่วงนิดๆอะ แต่แอบชอบคู่มังกรรรรรรรรรรรอิอิซ่า
พี่ยะนี่ถ้าเคลียร์เรื่องแต่งงานแล้วจะเพอร์เฟคมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 10-11-2013 11:13:17
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-11-2013 11:20:50
 :ling1: :ling1:  จะไม่ยอมอีกนิดก็ไม่ได้ เลยอดไป   :heaven  แต่หวังว่าครั้งต่อไปพี่ยะจะใจร้ายกับพระจันทร์มากขึ้นนะคะ  :hao3: ตอนแรกทำเอาซะเคลิ้มตามเลย  สงสัยว่าพระจันทร์เป็นหนุ่มที่มีความพิเศษทางอะนาโตมีหรือเปล่าหว่า  ยังไงก็จะรอตอนหน้า  ๆ นะคะ 


แอบสงสารเหวินจิ้งง่ะ  แต่ก็โชคดีที่จะได้เป็นเพื่อนกับพระจันทร์ต่อไป  :กอด1:  สู้ ๆ นะเหวินจิ้ง ปราบมังกรให้ได้ จะได้เอาคืนบ้าง  :m16:


รอตอนต่อไปค่ะ

 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 10-11-2013 11:42:35
หูยยยยยยย นึกว่าพี่ยะจะได้กินจันทร์แล้วซะอีก >\\<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 10-11-2013 11:44:21
เกือบไปแล้วสิ...เป็นอดีตเพื่อนที่นิสัยไม่ต่างกันจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 10-11-2013 13:04:22
 :เฮ้อ:สงสารน้องจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 10-11-2013 13:39:56
เหอะๆ  ไม่เคลียร์อยู่ดี   
ได้ข่าวว่าจะแต่งงานแล้วหนิยะ  ปล่อยเด็กมันไปเหอะ

นิสัยแบบนี้  ให้ตายก็ไม่เชียร์ยะ   
สงสารจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-11-2013 13:40:46
 :z6: :z6:


เกลียดพี่ยะ เห็นแก่ตัว ตัวเองเจ็บไม่ได้ แต่น้องเจ็บได้แล้วก็ต้องทน


ดีแล้วแหละพระจันทร์ ถ้าหนูเกิดท้องขึ้นมา สุดท้าย ก็ไม่พ้นเมียเก็บลูกเก็บอยู่ดี เพราะหนู คือฐานะ ที่ต้องเก็บไว้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-11-2013 14:09:33
 :ling1:

เอิ่มเป็นการลงโทษที่พี่ยะ โคตรจะได้เปรียบ

ส่วนมังกร คงเริ่มเบนเข็มไปที่เหวิ้งจิ้ง

เอาเป็นให้กำลังใจเหวิ้งจิ้ง 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-11-2013 14:26:18
เซ็งอิพี่ยะ :z6:
สงสารพระจันทร์ :hao5:
แต่อยากอ่านคู่มังกรเหวินจิ้งมาก :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-11-2013 15:25:40
นับวันยิ่งหึงออกหน้าออกตานะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-11-2013 15:57:20
เกลียดพี่ยะแม่งงงงงงง
สงสารพระจันทร์สุดๆๆๆๆ
พี่ยะนิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัวไปป่ะ
จั๊ดง้าววววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jitsupa apple ที่ 10-11-2013 16:16:36
ชอบปล่อยให้ฟินเอง รู้ไหมว่ามันค้าง อารมณ์กำลังได้ที่เลย :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-11-2013 17:13:05
สงสารเหวินจิ้ง ส่วนพี่ยะนี่ก็รุนแรงกับน้องจังน๊า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: 13smblue ที่ 10-11-2013 17:14:25
คือแบบว่ามันเป้นตอนที่มีความสุขมากเลย  :กอด1: :กอด1:

แต่ว่า..มันสุขไม่สวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดอ่ะ  :katai1: :katai1:

สู้ต่อไปกะไฟนอล แล้วเราจะไปตั้หน้าตั้งตารอที่หน้าวอล์นะคะ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 10-11-2013 18:52:09
มันหน่วงมาก  ทั้งมังกร และพี่ยะ สมแล้วที่เคยเป็นเพื่อนสนิทกัน  นิสัยเดียวกันเปี๊ยบ คือไม่ฟังเหตุผล เอาแต่ใจ รักมาก แต่ก็ปากหนักมากทั้งคู่เลย   และคนที่น่าสงสารก็จะเป็นเหวินจิ้งและพระจันทร์ เพราะต้องคอยมารองรับอารมณ์

แล้วแบบนี้เมื่อไรมันจะเข้าใจกันนะ   
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 10-11-2013 21:12:24
มังกรไม่เคยทำอะไร แค่บังคับกิน กับบังคับกอดเอง ..โห๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

55555555555555 สวดยอดแล้วพี่เอ๊ยยย

นึกว่าจะลึกซึ้ง...คนแต่งเริ่มเข้าประเด็นหลักล่ะ ความรักที่มีชัดขึ้นมาแล้ว ฮี่ฮี่

รอตอนต่อไปคร๊าบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 10-11-2013 21:15:59
น่าสงสาร :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 10-11-2013 21:21:39
หนูน้อยโดนทำโทษ  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: udongjay ที่ 10-11-2013 21:26:03
อ่านแล้วหน่วงในใจยังไงไม่รู้สิ
พี่ยะอย่าใจร้อน ฟังน้องก่อนนนนน
ส่วนนายกร ท่าทางจะตกหลุมรักเด็กแล้วสินะแต่ยังไม่รู้ใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 10-11-2013 22:21:39
น้องจันทร์ ยอมพี่ยะเถอะ คนอ่านลุ้นตัวโก่งแล้ว นี่พูดจริงนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 10-11-2013 22:42:45
 :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 10-11-2013 23:00:02
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-11-2013 23:03:18
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:เมื่อรัยจะสมหวังซักทีนะคู่นี้ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 10-11-2013 23:45:42
เหวินจิ้งมันคือทาสรักบำเรอ =_=
ส่วนพระเจ้า นกน้อยในกรงทอง(?)

กรรม ชีวิตพระจันทร์

พี่ยะ เลือกสักทีสิคะ จะลูน่าหรือหงษ์ สักอย่างค่ะ ควบสองไม่ได้ค่ะ
ไม่งั้นคนอ่านจะหาคู่ให้ลูน่านะคะ = 0 =
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 11-11-2013 00:44:21
เฮ้อ อ่านแล้วหน่วงมากเลย

เมื่อไหร่ทั้งสองคนจะลงเอยกันนะ

พี่ยะเองก็ยังจัดการปัญหาตัวเองไม่ได้เลย

แล้วจันทร์จะวางใจรักได้อย่างไร

เข้าใจความรู้สึกของจันทร์อ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-11-2013 00:50:26
ตายๆ มันจะเปงไงละนี่ ท้องซะเลยดีมะ><

แล้วให้มีกดหนูลินซะ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 11-11-2013 09:15:29
ดูท่าว่า มังกร จะหลง เหวินจิ้ง เข้าแล้วซิ

อย่าปล่อยให้หลุดมือละ แล้วก็ดูแล เหวินจิ้ง เค้าให้ดีด้วยละ

ส่วน พี่ยะ ก็บอก จันทร์ไปได้แล้วว่า รักน้องอ่ะ

อมพะนำอยุ่นั้นแหละ เซ็งแทน จันทร์ เลย

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 11-11-2013 09:37:49
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกมึนๆ อึนๆ เบลอๆ เอ๋อๆ พิกล
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 11-11-2013 16:26:50
สงสารเหวินจิ้ง มังกรรู้สึกอย่างไรกับเหวินจิ้งกันแน่ ทำไมถึงทำแบบนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-11-2013 19:43:33
แล้วพระจันทร์จะทำงัยอะ ถ้าพี่ยะแต่งงานอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 11-11-2013 21:06:45
สงสารพระจันทร์อ่ะ ยิ่งถ้ารู้เรื่องที่ถูกเร่งแต่งงาน น้องจะเป็นไงบ้างเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 11-11-2013 21:08:39
 :mew1: อยากให้มีช่วงหัวใจโดนปฏิวัติชั่วคราวก็ยังดี จะสมน้ำหน้าพี่ยะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 12-11-2013 02:48:13
นับวันจะยิ่งเกลียดอิพี่ยะขึ้นเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 13-11-2013 10:13:27
สวัสดีค่ะ เพิ่งมาอ่านครั้งแรก ฝากตัวด้วยน่ะค่ะ :katai3:
อ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบัน เล่นเอาเกือบเช้าเลยทีเดียว
เลยนอนพักแล้วตื่นมาเม้นนี่แหละค่ะ
สงสารพระจันทร์อ่า TT^TT :katai1: :heaven
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ ตรงประโยค ไม่ใช่ไม่รัก แต่รักไม่ได้ ฮือออออออออออออ
สงสาร จริงๆพี่ยะ ก็รัก แต่ก็น่ะผลประโยชน์
ขอให้พียะแก้ไขสถานการณ์ได้เร็วพลัน
มิฉะนั้น จันทร์จะหนีไปน้าาา><
เป็นกำลังใจให้จ้า อัพต่อน้าๆๆๆ
ps.เดี๋ยวแว๊บบบไปอ่านน้องลินให้จบก่อนน้า^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 21 :>> [09/11/2013] PG.34 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 14-11-2013 06:38:58
สงสารพระจันทร์

เมื่อไร่จะมีความสุขจริงๆสักทีน้าาา~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 16-11-2013 12:19:15
พันธนาการ...รัก #22



            พระจันทร์ยื่นหน้าออกไปนอกระเบียงเรือเพื่อสูดเอาอากาศแสนสดชื่นของเช้าวันใหม่เข้าปอดให้ลึกที่สุด เขารู้สึกและสัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ในอากาศที่เข้าไปในร่างกาย ซึ่งมันช่วยให้เขากระปรี้กระเปร่าขึ้นได้มาก ชายหนุ่มเดินลากมือไปตามราวระเบียงเรือแล้วเดินเลียบต่อไปเรื่อยๆ แวะชมกำแพงต้นไม้ที่ออกดอกสีขาวปนชมพูสลับสีม่วงเข้มแซมเล็กๆอย่างน่ารัก หยาดน้ำค้างยามเช้าเกาะพราวตามใบสีเขียวเข้มเพิ่มความระยิบระยับจนพระจันทร์อดไม่ได้ ที่จะแอบหยิบโทรศัพท์มือถือราคาแสนแพงของตัวเองออกมากดรูปเก็บไว้ดูย้อนหลัง ในศีรษะนึกถึงเฟรมเปล่าและขั้นตอนการผสมสีอะคริลิกออกมาเป็นสีต่างๆให้เสมือนจริงที่สุด

           ...ขาวกับชมพูนี่ก็พอไหว แต่สีม่วงเข้มปนน้ำเงินสวยๆแบบนี้ กว่าจะผสมจนออกมาจนได้ถูกใจคงจะยุ่งยากไม่น้อย...แต่คนที่รักการวาดภาพอย่างพระจันทร์ก็คิดว่าขั้นตอนนี้ไม่ใช่ขั้นตอนที่ลำบากอะไรนัก ออกจะสนุกมากเสียด้วยซ้ำที่ได้เห็นสีในจานสีเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเหมือนได้เล่นมายากล
 
           เด็กหนุ่มชื่นชมธรรมชาติยามเช้าด้วยความอารมณ์ดีอยู่ครู่หนึ่งก็ต้องสะดุ้งตัวขึ้นมากะทันหัน เมื่อรู้สึกเหมือนมีคนเอานิ้วมาจิ้มอยู่ที่ไหล่ของเขาเบาๆ เด็กหนุ่มรีบหันขวับไปมอง จึงได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มกับผมสีดำสนิทยาวสลวยของผู้หญิงคนหนึ่งยืนยิ้มให้อยู่ด้านหลัง

“...ชอบดอกดรังค์เก็นเซลเลอร์เหมือนกันเหรอคะลูน่า...” เสียงหวานใสเอ่ยถามทักทาย

“คุณหลิน!” ส่วนพระจันทร์ก็เอ่ยตอบกลับเป็นชื่อของสาวเจ้า ซึ่งนั่นก็ยิ่งทำให้เจ้าของชื่อยิ้มกว้างสดใสกลับมา ดีใจที่ผู้ชายตรงหน้าจำชื่อของตนได้

“ค่ะ...หลินเอง...หลินชอบกลิ่นของมันนะคะ...จำได้ว่าเคยเห็นที่ไทยด้วย แต่จำชื่อไทยไม่ได้แล้ว...”

“เอ่อ...มันคือ...ดอกเล็บมือนางครับ”

“อ๋อ ค่ะ...นี่หลินก็เดินตามกลิ่นมันมาจนเจอลูน่านี่แหละ โชคดีจังเลยนะคะ...” หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานส่งให้ พระจันทร์ยิ้มรับก่อนจะตอบออกไปว่า ‘ครับ’ คำเดียว เพราะไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านั้นดี

“เอ้อ...เจอตัวแล้วก็ดีเลย หลินจะได้เอาของคืนให้คุณซักที นี่หลินเอาพกติดตัวไว้ตลอดเลยนะคะ เพราะคิดว่าเผื่อเราบังเอิญเจอกันจะได้เอาคืนให้...แล้วนี่ลูน่ามาร่วมงานที่นี่กับใครเหรอคะ ใช่...ผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า”

             ถึงอี้หลินจะไม่พูดชื่อออกมา พระจันทร์กพอเดาออกว่า ‘ผู้ชายคนนั้น’ น่ะคือใคร...

“ก็...ครับ” พระจันทร์ตอบรับ

“ว้า...นี่เป็นแฟนกันจริงๆเหรอคะเนี่ย หลินก็นึกว่าหลินยังพอมีหวังเสียอีก” หญิงสาวพูดพร้อมทำหน้าน่าเสียดายได้อย่างน่าเอ็นดูที่สุด พระจันทร์มองอาการนั้นแล้วก็รีบบอก

“เปล่าครับ...ผมกับเขาเราไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่พี่น้อง...” ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าคำว่า ‘มีหวัง’ ของหญิงสาวนั้นหมายถึงตัวเองหรือสุริยะมณฑลกันแน่

“...พี่น้อง? หลินว่าไม่ใช่นะ สายตาที่เขามองคุณหลินดูแว่บเดียวก็รู้...เขาคิดเกินพี่เกินน้องกับลูน่านะ...” หญิงสาวเอ่ยพลางเริ่มออกเดินช้าๆไปพร้อมกับพระจันทร์ ที่เดินเยื้องซ้ายมาด้านหลังหญิงสาวเล็กน้อย

“คุณหลินคงตาฝาด...เขามีคู่หมั้นอยู่แล้วครับ เขาจะมาคิดอย่างนั้นกับผมได้ยังไง...” เด็กหนุ่มเอ่ยอธิบายเพิ่มเติม สายตาหลุบมองต่ำไปที่ชายผ้าพันคอของตัวเอง

              ...เมื่อคืนเจ้าตัวเขาสั่งให้เขาใส่เสื้อคอวีสีเทา เขาก็ใส่ตามคำสั่ง...แต่ไม่ได้ห้ามเอาไว้นี่ว่าห้ามใส่อย่างอื่นเพิ่มอีก...ผ้าพันคอบางๆสีฟ้าตุ่นๆเลยกลายมาเป็นเครื่องประดับอีกชิ้นบนร่างกายพระจันทร์ในเช้านี้...

“ลูน่าคงจะไม่รู้...วงการนี้นะคะ เขาแยกคำว่าคู่หมั้นกับแฟนออกจากกัน...คู่หมั้นก็คือคู่หมั้น หมั้นได้ก็ถอนได้...แต่แฟนคือภรรยา ผู้หญิงคนเดียวของพวกมาเฟีย...เลิกไม่ได้หรอกค่ะมันผิดกฎ” หญิงสาวเอ่ยอธิบาย เรียวขายาวสวยที่โผล่พ้นชายกระโปรงผ้าเนื้อหนักเดินทอดน่องช้าๆไปตามทางเดิน สูดลมหายใจเก็บกลิ่นน้ำที่ลอยมาตามลมเข้าปอดลึกๆ พระจันทร์เห็นอย่างนั้นก็เลยทำบ้าง สูดลมหายใจลึกๆแล้วผ่อนออก...มันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้เยอะเหมือนกันนะ...

“กฎ? กฎอะไรเหรอครับ...” พระจันทร์ถามเพียงเพื่อต้องการจะสานบทสนทนาต่อ ไม่ได้มีความอยากรู้จริงจังในสิ่งที่สาวเจ้าเอ่ยมาซักนิด...เพราะทำใจไว้ตั้งแต่ได้ยินคำว่า ‘ภรรยา’...คำที่พจนานุกรมส่วนตัวของเขาบัญญัติให้กับผู้หญิงในตำแหน่งคู่หมั้นตัวจริงของสุริยะมณฑลเท่านั้น

“ก็กฎใต้ดินไงคะ...มันไม่ได้ถูกทำเป็นลายลักษณ์อักษร แต่อาศัยศักดิ์ศรีขององค์กรเป็นเครื่องค้ำประกัน...บุคคลพวกนี้นะคะ เขาจะรักกันเหมือนพี่น้อง เหมือนเป็นครอบครัว ไม่ว่าจะผิดจะถูกก็ต้องเข้าข้างคนของตัวเองเอาไว้ก่อนเสมอ...ต้องเคารพตำแหน่งกันอย่างเคร่งครัด ใครตำแหน่งต่ำกว่าต้องเคารพผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่าแบบไม่มีเงื่อนไข...”

“เงื่อนไข...?”

“เงื่อนไขที่ว่าหลินหมายถึงพวกอายุ วุฒิภาวะ หรือการศึกษาน่ะค่ะ เพราะคนระดับสูงบางคนก็อายุยังน้อย การศึกษาอาจจะจบมาต่ำกว่า ทำให้เกิดความไม่น่าเชื่อถือ...แต่เพราะกฎข้อนี้ ทำให้มาเฟียบนเกาะฮ่องกงแห่งนี้ไม่มีปัญหามากเหมือนพวกที่ซิซิลีหรือลาสเวกัสไงคะ” หญิงสาวหันมองคนข้างตัว พอเห็นว่าผู้ฟังทำสีหน้าเหมือนว่าเข้าใจพร้อมยิ้มบางๆส่งให้หล่อนสาวเจ้าก็พูดต่อ

“แต่สิ่งสำคัญที่สุดในบรรดาทุกกฎใต้ดินก็คือ...ความซื่อสัตย์ค่ะ...ถ้าภายในองค์กรด้วยกันเองไม่มีความซื่อสัตย์ให้กันแล้วล่ะก็เท่ากับเกิดหายนะเลยนะคะ ใครที่ทรยศหักหลัง โทษสถานเดียวที่จะได้คือตาย...ต้องตายแบบหาศพไม่เจอด้วยนะคะ จะได้ไม่มีใครเอาศพไปทำพิธีให้ วิญญาณของคนที่ตายก็จะได้ทนทรมานกันไม่จบไม่สิ้น...โหดเนอะ” ท้ายประโยคหญิงสาวหันมามองคู่สนทนา พระจันทร์ขนลุกตั้งแต่ที่สาวเจ้าเอ่ยอธิบายวิธีลงโทษคนทรยศหักหลังแล้ว มันโหดร้ายเกินกว่าที่ผู้หญิงหน้าตาสวยๆแบบอี้หลินจะมายืนเล่าให้เขาฟังได้ด้วยหน้าตาเฉยเมยเหมือนกำลังบรรยายพวกดินฟ้าอากาศทั่วไปให้เขาฟังแบบนี้

“...ก็เพราะอย่างนี้ไงคะ มาเฟียทุกคนจะต้องเริ่มมีความซื่อสัตย์ให้กับคนที่บ้านตัวเองก่อน พวกเขาต้องมีภรรยาหรือคนที่รักแค่คนเดียว คู่หมั้นหรือคู่แต่งงานเขาไม่นับเพราะถือว่ามีส่วนได้ส่วนเสียกับพวกผลประโยชน์...แต่คู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกันที่บ้านต่างหากที่สำคัญที่สุด...”

             พระจันทร์ฟังที่อี้หลินเล่าแล้วก็อยากจะเอ่ยปากค้าน แต่พอเห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจที่เจ้าตัวแสดงออกมาหลังพูดจบก็ทำให้พระจันทร์กลืนคำพูดกลับลงคอ นิ่งสงบพร้อมเสสายตาออกไปจ้องท้องทะเลภายนอกเรือแทน

             ...ทำไมเขาไม่เข้าใจคำว่าซื่อสัตย์ต่อคู่ชีวิตที่อี้หลินพูดเลย...รักคนคนหนึ่ง แต่ไปแต่งงานกับอีกคน...แล้วจะเรียกคนรักที่อยู่ที่บ้านว่าคู่ชีวิตได้อย่างไร...ทำแบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเอาคนรักมาทำเป็นเมียเก็บหรอก...ชีวิตที่ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ ออกหน้าออกตาไม่ได้...บอกกับใครไม่ได้ว่านี่คือ...คนที่ตัวเองรัก...

             ...ชีวิตที่ต้องทนอยู่แบบนั้นมันทรมานสิ้นดี...

“เอ๊ะนั่น...พี่ปีเตอร์!!”

             จู่ๆอี้หลินก็หยุดเดิน แล้วหรี่ตามองจ้องตรงไปข้างหน้าเขม็งพร้อมอุทานเสียงลั่น พระจันทร์มองตรงตามไปก็เจอชายหนุ่มในชุดสูทดำสี่ห้าคนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่เป็นกลุ่ม แต่หนึ่งในนั้นที่ท่าทางว่าจะดูเป็นหัวหน้ากลับมีแจ็กเก็ตสีฟ้าเข้มสวมทับอยู่ด้วย ทำให้ดูแตกต่างจากคนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด...

“ไปเร็วค่ะลูน่า เดี๋ยวหลินจะแนะนำพี่ชายให้รู้จัก เขาเป็นถึงหลานสายตรงของมิสเตอร์โจวเชียวนะคะ...” หญิงสาวเอามือมาป้องข้างหูเชาแล้วกระซิบบอกว่า ‘คนจัดงานนี้ไง’

             พระจันทร์มีอาการขนลุกชันแปลกๆระหว่างที่ยอมเดินตามสาวเจ้าที่เล่นคว้าข้อมือเขาแล้วลากพาเดินไปเสียเอง ยิ่งตอนที่โดนผู้ชายทั้งกลุ่มนั้นจ้องตรงมาที่เขาอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรนักก็ยิ่งรู้สึกขนลุกจนไม่อยากจะก้าวขาต่อ แต่สุดท้ายเพราะต้องการรักษาน้ำใจของอี้หลินทำให้เด็กหนุ่มยอมเดินตามมาจนถึงบริเวณกลุ่มชายสี่ห้าคนนั้นจนได้

“อี้หลินนั่นใคร...”

           พระจันทร์ยืนตัวแข็งทื่อ ไม่นึกว่าประโยคแรกที่พวกเขาคุยกันจะลากเอาเขาเข้าไปเกี่ยวด้วยแบบไม่ทันตั้งตัว

“เพื่อน...ชื่อลูน่า เป็นคนไทย...ลูน่า นี่พี่ปีเตอร์ ลูกพี่ลูกน้องกับหลินเองค่ะ” หญิงสาวแนะนำเขาในประโยคแรกเป็นภาษาจีนกลาง แต่หันมาแนะนำบุคคลในกลุ่มชายชุดดำนั่นให้เขาฟังเป็นภาษาไทย

“...จ่าว ซ่าง ห่าว...(อรุณสวัสดิ์)” พระจันทร์เป็นฝ่ายเอ่ยปากทักทายเป็นภาษาจีนก่อน “...หว่อ ซื่อ ลูน่า (ผมชื่อลูน่าครับ)...หวอ เหิ่น เกา ซิ่ง เริ่น ซือ หนี่ (ยินดีที่ได้รู้จักคุณ)”

“หว่อ ซื่อ ปีเตอร์...ปีเตอร์ โจว (ผมชื่อปีเตอร์...ปีเตอร์ โจว)” อีกฝ่ายตอบเขาพร้อมก้มพยักหน้าให้เล็กน้อยเป็นการทักทาย พระจันทร์รู้สึกว่าอีกฝ่ายเริ่มมองเขาอย่างมิตรมากขึ้น สายตาทิ่มแทงอย่างคนไม่รู้จักเริ่มจางหายไปช้าๆ

“โห...ถ้าคุยกันแบบนี้ก็ดีสิ หลินจะได้ไม่ต้องเป็นคนกลาง...แล้วนี่พี่ปีเตอร์ไม่ไปช่วยมิสเตอร์โจวดูแลแขกเหรอคะ หรือว่าแอบอู้” หญิงสาวเอ่ยกับลูกพี่ลูกน้องตัวเองราวกับรู้จักนิสัยอีกฝ่ายดี ปีเตอร์ โจวเพียงยักไหล่ไม่ยี่หระกับคำถามจากคนมีศักดิ์เป็นน้องสาว เพราะตอนนี้ชายหนุ่มสนใจคนข้างๆน้องสาวของเขามากกว่า มันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน คำใบ้คีย์เวิร์ดว่าเป็นคนไทยนึกทำให้เขาตงิดใจเล็กๆเพราะนึกภาพไปถึงสองหนุ่มชาวไทยที่เป็นศัตรูกับเขามาเนิ่นนานอย่างเหมิงหลงและหยางหลง

“เธอมาที่งานนี้กับใคร...ท่าทางคงไม่ได้มาคนเดียวหรอกใช่มั้ย ใครพาเธอมา...”

            ใบหน้าเนียนใส แก้มขาวๆ ริมฝีปากอมชมพูกับดวงตากลมโตประกอบกันอย่างลงตัวมากบนใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กหนุ่มตรงหน้านี่ ปีเตอร์พินิจพิจารณาแล้วก็เกิดอยากรู้ว่าเจ้าตัวมีพันธะผูกคอรึยัง เพราะถ้ายังเขาก็เกิดความคิดประหลาดที่อยากจะได้ลองเอามาแนบกายดูซักครั้ง หนุ่มชาวไทยผิวขาวตัวเล็กน่ารัก เดินคู่กันมากับน้องสาวเขาแบบนี้แล้วทำเอาชายหนุ่มนึกออกแต่คู่เลสเบี้ยนทอมดี้ขึ้นมาได้อย่างไรไม่รู้ ไม่มีความคิดวกไปหาว่าเป็นคู่ขาของน้องสาวเขาเลยซักนิด

“ลูน่าเขามากับแฟ...เอ๊ย พี่ชายเขา พี่จะอยากรู้ไปทำไม...นี่หลินถามก่อนนะทำไมไม่ตอบ แอบอู้อีกแล้วใช่มั้ยคะ” หญิงสาวเห็นพระจันทร์อึกอักก็รู้ว่าคงลำบากใจที่จู่ๆก็โดนคนแปลกหน้าพุ่งความสนใจมาหาขนาดนี้เลยเป็นฝ่ายช่วยตอบให้แทน แว่บแรกก็แอบเผลอเอ่ยบอกไปแล้วเชียว ดีที่ทันหันมาสบตากับเจ้าตัวที่ส่งสายตาปรามๆมาเสียก่อนหล่อนจึงได้เผลอบอกออกมาทันว่ามากับ ‘พี่’ ไม่ใช่ ‘แฟน’ อย่างที่หล่อนเข้าใจ

“พี่? ใคร...แขกทุกคนที่มางานนี้ฉันรู้จักทั้งนั้น ใครคือพี่ชายเธอ...” ปีเตอร์ยังไม่ยอมวกหัวข้อออกจากพระจันทร์ ชายหนุ่มนึกสนใจเด็กหนุ่มตั้งแต่แว่บแรกที่เห็นจากรูปลักษณ์ภายนอก แล้วยิ่งคุยก็ยิ่งมีปริศนาให้ไข เพราะนอกจากชื่อลูน่าแล้วเด็กหนุ่มยังไม่ยอมเอ่ยปากคุยอะไรกับเขาด้วยตัวเองเลยซักประโยคเดียว

“พี่ปีเตอร์! ถ้าไม่สนใจกันอีกหลินจะไปฟ้องป๊าให้ไปฟ้องมิสเตอร์โจวว่าพี่แอบอู้ มาสูบบุหรี่กับลูกน้องในเวลาหน้าที่” หญิงสาวเริ่มออกอาการเท้าสะเอวแล้วบ่น ปีเตอร์ยกนิ้วก้อยมาแคะขี้หูทำท่าราวกับรำคาญสาวเจ้าเสียเต็มประดา ตั้งแต่เด็กแล้วที่อี้หลินคนนี้ทำตัวเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองคอยจับผิดเขาอยู่เรื่อย

“พี่ก็รู้นะว่ามิสเตอร์โจวไม่ชอบ...แล้วถ้าท่านรู้พี่ได้โดนลงโทษ...”

“เลิกบ่นฉันเป็นยายแก่เสียทีอี้หลิน! ฉันรำคาญ...มีอะไรก็ไปทำไป ฉันมีเรื่องอยากถามลูน่าต่ออีก...อย่ามาขัด...” ปีเตอร์ส่งสายตาคุกคามไปที่หญิงสาว แต่กระนั้นอี้หลินก็ไม่มีหลบ ยังคงยืนเท้าเอวสลับกอดอกพร้อมทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจอยู่อย่างนั้น

“พี่มีอะไรจะถามเกี่ยวกับเพื่อนหลินก็ถามหลินได้ หลินรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเพื่อน...! เตือนไว้ก่อนว่าคนนี้แตกต่างจากเพื่อนหลินคนอื่นนะ...เขาพิเศษ...ห้ามยุ่งถ้าไม่อยากเดือดร้อน...” หญิงสาวคว้าข้อมือพระจันทร์มากุมแล้วดึงเอาไปไว้หลังตัวเองคล้ายจะปกป้อง พระจันทร์ยิ้มอ่อนเมื่อได้เห็นหญิงสาวคนนี้ที่เพิ่งเจอกันไม่กี่วันกลับยกสถานะเขาขึ้นมาเป็นเพื่อนคนพิเศษที่เจ้าตัวแสดงอาการทั้งหวงทั้งปกป้องให้เห็นเสียขนาดนี้ เด็กหนุ่มถอนหายใจเล็กๆแล้วเป็นฝ่ายเอ่ยขัดขึ้นมาเองเสียก่อนที่ปีเตอร์ โจวจะทันตอบโต้กลับน้องสาว

“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรคุณปีเตอร์ก็ถามผมโดยตรงได้ ผมยินดีตอบ...” พระจันทร์บอก ซึ่งนั่นก็ทำให้ปีเตอร์หันสายตาวาววับกลับมาจับจ้องที่เด็กหนุ่มเหมือนเดิม และเลิกสนใจน้องสาวของตัวเองไปโดยทันที

“ถ้างั้น ลูน่าคงไม่รังเกียจ ถ้าผมจะเชิญคุณไปร่วมทานอาหารเช้าที่ห้องพักแขกพิเศษของผม เราจะได้คุยกันต่อ...” จู่ๆปีเตอร์ โจวก็เปลี่ยนการเรียกขานและท่าทางให้ดูสุภาพขึ้นแบบกลับตาลปัตรจนอี้หลินเผลอมองพี่ชายตัวเองแล้วอ้าปากค้าง ทำท่าทำทางราวกับกำลังต้อนรับแขกกิตติมศักดิ์อย่างไรอย่างนั้น หญิงสาวมองอาการพี่ชายที่เปลี่ยนกระแสสายตาคุกคามกะทันหันไปเป็นสายตาแวววาวอย่างงงงวย

“ทำสายตาอย่างนั้นทำไม ก็ถ้าเขามากับพี่ชายเขา...แล้วพี่ชายเขาเป็นคนใหญ่คนโตที่มาร่วมงานประมูลที่นี่ ฉันก็ต้องต้อนรับเขาให้ดีไม่ใช่รึไง...เดี๋ยวเธอก็จะมาบ่นฉันอีกว่าไม่ทำงาน นี่ก็ทำให้ดูแล้วนะยายแก่...” ถึงปีเตอร์จะสุภาพกับพระจันทร์ยังไงแต่ก็ยังไม่วายกลับไปจิกกัดน้องสาวตัวเองเหมือนเดิม

             พระจันทร์มีท่าทางลำบากใจอย่างเห็นได้ชัดในตอนแรกที่จะตอบรับคำเชิญชวนที่ว่านั่น แต่เพราะอี้หลินบอกว่าจะไปด้วยสุดท้ายก็เลยต้องยอมเลยตามเลย เดินตามอี้หลินที่สาวเจ้าก็ฉุดแขนเขาให้เดินตามเหมือนอย่างตอนขามาไม่มีผิด

             ห้องอาหารที่ว่านั้นอยู่ก่อนชั้นบนสุดของดาดฟ้าเรือ มันเป็นคล้ายๆห้องรับแขกส่วนตัวของคนที่เดินนำพระจันทร์และอี้หลินเข้ามา เพราะภายในห้องนั้นมีการตกแต่งด้วยรูปถ่ายของเจ้าตัวและอุปกรณ์หลายอย่างที่บ่งบอกว่าห้องนี้เป็นของนายปีเตอร์ โจว ที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับหลานชายของเจ้าของเรือโดยเฉพาะ

“นั่งรอที่นี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปสั่งงานลูกน้องให้เขายกอาหารมาให้ที่นี่...คุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า”

“ทีกับน้องนี่ไม่ถามนะ” อี้หลินอดแขวะพี่ชายไม่ได้ ก็ดูสิ สนใจแต่พระจันทร์แต่ทีกับเธอนะเมินเอาๆ

             พระจันทร์มองตามหลังประตูที่เพิ่งถูกปิดแล้วหันมายิ้มให้กับอี้หลินที่นั่งหน้าบูดอยู่ที่โต๊ะ หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น พระจันทร์จึงเสสายตาหันมองไปรอบห้องแทนเมื่อไม่มีใครคุยด้วย เด็กหนุ่มมองไปรอบห้องอย่างผ่านๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นรูปของชายหนุ่มกับครอบครัว พื้นหลังบ่งบอกว่าครอบครัวนี้คงได้ไปเที่ยวมาแล้วเกือบทั่วโลกเลยทีเดียว พระจันทร์กำลังพิจารณาลายเครื่องแก้วบนตู้วางหนังสืออยู่ด้วยความคิดที่อยากจะลองออกแบบลวดลายเหนือจินตนาการแบบนั้นดูบ้าง ก็เผลอเหลือบไปเห็นรูปถ่ายขนาดฝ่ามือสีซีดๆที่หลบอยู่ใกล้จานแก้วอีกใบที่วางอยู่ใกล้กัน เด็กหนุ่มลุกเดินเข้าไปมองใกล้ๆเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงในรูปอย่างไรไม่รู้   

              พระจันทร์เอื้อมมือไปขยับรูปให้เหลื่อมออกมาจากขอบแก้วอีกนิดเพื่อมองให้เห็นรูปทั้งใบชัดๆ ในสมองก็พยายามนึกเค้นว่าเขาเคยเห็นผู้หญิงในรูปนี้ที่ไหนซักที่แน่ๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าที่ไหน...

              ...อะไรที่ทำให้พระจันทร์นึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้นะ...ใช่ คงจะเป็นดวงตาคมเฉี่ยวที่แสดงความมั่นใจฉายชัดออกมาอย่างเต็มเปี่ยม กับไฝเล็กๆใต้ตานี่ละมั้ง...เขาคุ้นดวงตานี่และมั่นใจมากว่าเขาเคยเห็นผู้หญิงที่มีไฝเสน่ห์เล็กๆใต้ตาแบบเธอคนนี้ที่ไหนมาก่อนแน่ๆ...

              พระจันทร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรูปไว้สองทีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบหันกล้องไปทางจานกระเบื้องด้านข้างแล้วกดถ่ายรูปเพิ่มเมื่อเขาได้ยินเสียงอี้หลินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเอ่ยออกมาว่า

“จานกระเบื้องนั่นเป็นของเก่าตั้งเกือบร้อยปีแล้วแน่ะลูน่า...แต่ลายสวยเหมือนไม่ใช่ฝีมือคนสมัยก่อนเลยเนอะ...” อี้หลินชวนคุย เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มที่หล่อนพามาด้วยท่าทางจะสนใจจานกระเบื้องนั่นมากถึงขนาดต้องรีบถ่ายรูปเก็บไว้ทีเดียว

“อ...อ๋อ นั่นน่ะสิครับ ผมกำลังหาแรงบันดาลใจออกแบบลายใหม่ๆอยู่พอดี ใกล้วันเกิดเพื่อนแล้วน่ะครับ เลยอยากเพ้นท์เสื้อให้เขาเป็นของขวัญซักตัว...” พระจันทร์เอ่ยบอก เขาทำเป็นก้มลงพิจารณาลายแก้วอีกนิดหน่อยก่อนจะกลับไปนั่งข้างอี้หลินดังเดิม

“ลูน่าเพ้นท์เสื้อเป็นด้วยเหรอคะ! หลินก็อยากได้ซักตัวจังเลย ไว้ว่างๆเพ้นท์ให้หลินซักตัวนะคะ...” หญิงสาวออกเสียงออดอ้อนเด็กหนุ่มอย่างพยายามอยากตีสนิทด้วย พระจันทร์หันไปยิ้มน้อยๆให้เธอก่อนจะตอบรับคำว่าได้

“เอ่อ...แล้วว่าแต่รูปผู้หญิงข้างๆแก้วนั่นล่ะครับใครเหรอ เธอสวยมากเลยนะครับ...” เด็กหนุ่มถาม พยายามบังคับเสียงให้มันเรียบเรื่อยเหมือนถามเรื่องทั่วไป ไม่ได้สนใจเรื่องรูปนั่นเป็นพิเศษ

“อ๋อ...อดีตคนรักของพี่ปีเตอร์เขาน่ะ...คนนี้เขารักมากเลยนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเลิกกัน...จู่ๆพี่เขาก็ไม่เคยพาเมนี่มาให้หลินเจออีกเลย ทั้งที่เมื่อก่อนชอบพามาอวดจะตาย...” หญิงสาวเอ่ยเล่าเรียบเรื่อย ไม่ทันได้มองว่าพระจันทร์นิ่งอึ้งตาค้าง เพราะมองภาพผู้หญิงคนนั้นพร้อมระลึกชื่อเจ้าหล่อนขึ้นมาได้ทันควัน

   ...เมนี่ หวง...!

   ...คนที่ทำให้พี่ยะกับพี่กรทะเลาะกัน...

   ...แล้วรูปถ่ายของเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไหนจะเรื่องคนรักของคุณปีเตอร์ โจวนี่อีก...

“เอ่อ...คุณหลิน ผมเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระด่วน ต้องรีบกลับไปเดี๋ยวนี้...หวังว่าเราจะได้พบกันใหม่ และขอบคุณนะครับที่อยู่เป็นเพื่อนคุย” เด็กหนุ่มรีบผุดลุกขึ้นและกล่าวลาสาวเจ้าอย่างรวดเร็ว อี้หลินไม่ทันได้เอ่ยลาตอบกลับพระจันทร์ก็หุนหันพาร่างตัวเองออกไปจากห้องเสียแล้ว ทิ้งให้หญิงสาวมองตามอย่างงงงวยเพราะก่อนหน้านี้ก็ไม่มีทีท่าว่าพระจันทร์จะมามีเรื่องด่วนอะไรเอาตอนนี้

“แปลกจริง...แล้วก็อดคืนเข็มกลัดให้อีกจนได้นะ เฮ้อ...”





                 ฝ่ายพระจันทร์เมื่อออกมาพ้นหน้าห้องนั้นแล้วก็รีบสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อกลับไปที่ชั้นของตัวเอง ตี้เฉินที่คอยตามประกบอยู่ตลอดรีบออกมาเผยตัวแล้วรั้งแขนพระจันทร์ให้หยุดเดินเมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของเด็กหนุ่มหลังออกมาจากห้องนั่น

“คุณพระจันทร์ เมื่อกี๊ในห้องนั่นเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ...” ชายหนุ่มที่โผล่พรวดเข้ามาเอ่ยปากถามพระจันทร์เสียงเครียด เด็กหนุ่มมองหน้าบอดี้การ์ดเงาของตัวเองแล้วก็ผ่อนลมหายใจก่อนจะเอ่ยบอกตรงๆ

“จันทร์เจอรูปของคุณเมนี่ในห้องนั้นครับพี่ตี้...”

“คุณเมนี่...?”

“ครับ...เมนี่ หวง...”

“คุณพระจันทร์! นั่นน่ะ...” ตี้เฉินทำตาโตมองหน้าเด็กหนุ่มราวกับว่าเขาพระจันทร์เพิ่งเล่าเรื่องโกหกเรื่องใหญ่ออกมาแล้วเขาก็จับได้ทันทีอย่างไรอย่างนั้น

“พี่กรเคยเอารูปคุณเมนี่ให้จันทร์ดู แล้วเล่าให้จันทร์ฟังหมดแล้วว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ทำให้พี่ยะกับพี่กรทะเลาะกัน...จันทร์...”

“คุณห้ามเอาเรื่องนี้ไปพูดกับใครเด็ดขาดเลยนะครับ...ไม่ว่าจะทั้งคุณหยางหรือจะเป็นเหมิงหลง เรื่องนี้เรื่องใหญ่ เพราะปีเตอร์ โจว คือหนึ่งในศัตรูของพวกเราครับ” ตี้เฉินรีบบอก เรื่องนี้ถ้ามิสเตอร์หยาง หลง รู้ เรื่องที่โกรธคงไม่ใช่เรื่องที่ได้รู้ว่า เมนี่ หวง คือผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับปีเตอร์ โจว...แต่คงจะโกรธเป็นไฟเรื่องที่รู้ว่าคุณพระจันทร์มามีส่วนข้องเกี่ยวกับปีเตอร์ โจว นี่ต่างหากที่ทำให้ตี้เฉินกังวล!!

“ถ้าอย่างนั้นจันทร์ต้องรีบบอก...จันทร์รู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากลยังไงแปลกๆ” เด็กหนุ่มบอก เขารู้สึกขนลุกทุกครั้งเวลาที่นึกถึงเรื่องผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา ตี้เฉินส่ายหน้าให้เขานิดๆก่อนจะเอ่ยบอกว่าจะรีบพาเขากลับไปที่ห้อง ซึ่งพระจันทร์ก็ไม่ได้ขัดขืน ยอมเดินตามตี้เฉินกลับไปที่ห้องของตัวเองแต่โดยดี






“...บอสสั่งให้หยางเฟิ่งไปอยู่ที่ห้องของหยางจินครับคุณตี้ เพราะวันนี้บอสจะมีงานเลี้ยงทั้งวัน ได้กลับมาอีกทีคงจะเป็นช่วงค่ำเลยครับ” บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนยามอยู่หน้าห้องเอ่ยบอกตี้เฉินที่พาพระจันทร์กลับมาห้องตัวเอง เด็กหนุ่มเงยหน้ามองบอดี้การ์ดเงาร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างกัน ก่อนจะพบสายตาเห็นด้วยของตี้เฉินว่าให้ทำตาม

“กลับไปอยู่กับคุณฟ้าก่อนนะครับ...ส่วนเรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมจะเป็นคนบอกคุณหยางเอง...”

              ตี้เฉินรอจนพระจันทร์เข้าไปในห้องกับน้ำฟ้าเรียบร้อยแล้วก็ปิดประตูลงให้เรียบร้อย ในสมองคิดหาวิธีไปร้อยแปดพันเก้าที่จะบอกเจ้านายตัวเองเรื่องที่พระจันทร์ไปรู้ไปเห็นมา...จะบอกยังไงไม่ให้หยางหลงรับรู้...ว่าเขาปล่อยให้หยางเฟิ่งของตัวเองไปอยู่ในห้องของศัตรูได้เป็นนานสองนาน...แต่ก็เพราะเขาก้าวก่ายไปหาพระจันทร์ได้แค่เฉพาะในกรณีที่มีเหตุร้ายเกิดขึ้นเท่านั้น ชีวิตประจำวันที่พระจันทร์อยากทำทุกอย่างเขาจะต้องปล่อยให้ทำไม่มีการขัดขวางยกเว้นบางเรื่องที่เขาเห็นสมควรต้องห้าม...และนั่นแหละคือหน้าที่ของบอดี้การ์ดเงา...

               ...แม้ว่าตี้เฉินจะคิดหาวิธีจนหัวแทบแตก แต่สุดท้ายเขาก็ก็ยังไม่มีโอกาสได้บอกหยางหลงเรื่องนั้นซักที...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 16-11-2013 12:23:36




               พระจันทร์นั่งเงียบๆครุ่นคิด มือก็กดโทรศัพท์เลื่อนภาพผู้หญิงคนนั้นซ้ำไปมาพลางพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวด้วยตัวเอง แต่มันก็ช่างยากเย็นเหลือเกินเพราะสิ่งที่เขารู้มามันไม่เพียงพอที่จะต่อจิ๊กซอว์ทั้งหมดให้กลายเป็นรูปภาพที่สมบูรณ์ได้

“คุนน้า...ลินอยากกินหงุ่น...” เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักเหวินจิ้งเรียกร้องหาของโปรดพลางชี้นิ้วขาวป้อมไปที่ถาดผลไม้ตรงโต๊ะข้างหน้า

              เหวินจิ้งเอื้อมมือไปเด็ดออกมาหนึ่งลูกแล้วปอกเปลือกให้ ก่อนจะถือองุ่นไร้เมล็ดลูกใหญ่นั่นให้หนูลินกัดไปจากมือทีละนิด เพราะคุณหมอณัฐกานต์ได้บอกเอาไว้ว่าหนูลินยังเคี้ยวอาหารได้ไม่ละเอียด กินผลไม้หรือขนมชิ้นใหญ่ไปไม่ได้

“ฟ้า...น้องแกเป็นอะไร ฉันเห็นตั้งแต่เข้าห้องมาก็เอาแต่นั่งเงียบ นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่นั่นแหละ” คุณหมอณัฐกานต์ใช้เอวพิงเคาเตอร์ครัวขณะพูดกับเพื่อนที่กำลังล้างแก้วอยู่เบาๆ

“ไม่รู้เหมือนกัน แกเป็นหมอนี่ เข้าไปดูให้หน่อยสิ...” น้ำฟ้าบอกกลับ

“จะบ้าเหรอ ฉันเป็นหมอเด็กไม่ใช่หมอจิต” คุณหมอณัฐกานต์บอก น้ำฟ้าถอนหายใจเฮือกพลางมองไปที่น้องชายก่อนจะวางพักแก้วใบสุดท้ายลงบนที่คว่ำแก้วเพื่อสะเด็ดน้ำ

             น้ำฟ้าเดินออกจากหลังซิงค์น้ำแล้วตรงไปนั่งข้างๆพระจันทร์ สายตาเหลือบมองรูปในโทรศัพท์มือถือคนมีศักดิ์น้องแล้วก็เอ่ยปากถาม

“ใครเหรอจันทร์ มองแล้วทำหน้ายุ่งเชียว...” น้ำฟ้าเอ่ยทัก สายตามองหน้าน้องชายแล้วเลยไปที่ลูกชายตัวน้อย ซึ่งกำลังเอร็ดอร่อยอยู่กับองุ่นซึ่งเหวินจิ้งกำลังปอกแล้วป้อนให้อยู่อย่างเงียบๆ

“เขาชื่อเมนี่ครับ...เมนี่ หวง...คนที่ทำให้พี่ยะกับพี่กรทะเลาะกัน...” พระจันทร์เอ่ยตอบน้ำฟ้าไม่มีอะไรปิดบัง ผู้ฟังฟังแล้วก็เพียงพยักหน้ารับไม่พูดอะไร แต่เสียงพึมพำเบาๆเป็นภาษาอังกฤษที่ดังมาจากคนอุ้มหนูลินอยู่ตอนนี้ ก็เรียกสายตาทั้งของพระจันทร์ น้ำฟ้าและคุณหมอณัฐกานต์ให้ไปรวมกันที่เหวินจิ้งเป็นตาเดียว

“...เมนี่ หวง...คนรักของปีเตอร์ โจว...”

“คุณรู้จักเหรอครับ! คุณเหวินจิ้ง...” พระจันทร์ผุดลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเหวินจิ้งอย่างรวดเร็ว เจ้าหนูตัวน้อยบนตักเหวินจิ้งเงยมองหน้าน้าชายตัวเองกับแม่แล้วก็ก้มลงงับลูกองุ่นคำสุดท้ายเข้าปากไปอย่างรวดเร็วไร้การกัดอีก

“...ก็...เมื่อก่อนตอนผมคบกับอี้หลิน เราเคยเจอกัน...” เหวินจิ้งตอบกลับพลางเงยมองพระจันทร์นิ่งๆ

“แล้วคุณรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกบ้าง...ได้โปรดบอกผมที...ผมอยากรู้เรื่องนี้เพราะมันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของพี่ยะ...เอ่อ ของพวกเราทุกคน” พระจันทร์เอ่ย ใจแกว่งไปนิดตอนที่เอ่ยชื่อผู้ชายคนนั้นออกมา

“ผมรู้อะไรไม่มากหรอก” เหวินจิ้งตอบกึ่งแบ่งรับแบ่งสู้เป็นภาษาจีนตามภาษาบ้านเกิด ถึงเขาจะไว้วางใจว่าบุคคลเหล่านี้ไม่มีอันตรายต่อเขาแน่ แต่เขาก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของคนที่เพิ่งพบหน้ากันแค่วันสองวันนี่เท่าที่ควร ยังไม่รู้แน่ชัดว่าอะไรพูดไปแล้วจะโดนดีหรืออะไรพูดไปแล้วจะปลอดภัย เพราะคนสมัยนี้...รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจจริงๆ...

“ได้โปรดเถอะครับ คุณรู้อะไรก็ช่วยบอกผมที...ถึงจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ได้ นะครับ...ได้โปรด” พระจันทร์นั่งลงข้างๆเหวินจิ้งก่อนจะจับลงบนท่อนแขนอีกฝ่ายแล้วบีบขอร้องเบาๆ

“แล้วคุณจะอยากรู้ไปทำไม ในเมื่อคุณท่าทางก็ไม่ได้รู้เห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องของสองคนนั่น...ผมว่าทางที่ดีคุณอย่ารู้เลยจะดีกว่า ปล่อยให้คนที่เกี่ยวข้องเขาจัดการกันเองเถอะ...” เหวินจิ้งเอ่ย เขามองท่าทางจริงจังที่เด็กคนนี้แสดงออกมาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อใจว่าเด็กคนนี้ขอร้องเขาด้วยใจจริงๆ

“แสดงว่าคุณไปรู้อะไรมาใช่มั้ยครับ” น้ำฟ้าร่วมผสมโรงพ่นภาษาจีนกับเหวินจิ้งและพระจันทร์ไปด้วยอีกคน ทำเอาคุณหมอณัฐกานต์ผู้ซึ่งสื่อสารได้แค่สองภาษาคือไทยและอังกฤษถึงกับงงเต๊ก หันมองคนนั้นทีคนโน้นทีอย่างไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกัน

“ผม...” เหวินจิ้งพูดค้างไว้แค่นั้น ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เล่าอะไร แต่ทนสายตาขอร้องปนอ้อนวอนของพระจันทร์ที่นั่งเขย่าแขนเขาอยู่เบาๆไม่ไหว สุดท้ายเลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่ตัวเองพอจะรู้อะไรมาบ้างจากคำบอกเล่าของอี้หลินและบางเหตุการณ์ที่เขาได้ประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง

“...ผมรู้แค่ว่า...จริงๆแล้วข่าวลือที่คนทั่วไปเข้าใจกันว่า...ปีเตอร์กับหยางหลงเป็นศัตรูกัน เพราะปีเตอร์ชอบเหม่ยเฟิ่ง คู่หมั้นของหยางหลงมานานแล้ว แต่โดนหยางหลงแย่งไปน่ะ...ไม่ใช่เรื่องจริง...” เหวินจิ้งเกริ่น

“แล้วเรื่องจริงคืออะไรครับ เกี่ยวกับคุณเมนี่ใช่รึเปล่า...เพราะพี่ยะ...ฆ่าคุณเมนี่...ใช่รึเปล่าครับ” คำบอกเล่าของพระจันทร์ที่เอ่ยออกมาทำให้ทั้งเหวินจิ้งและน้ำฟ้ามองพระจันทร์อย่างตกใจปนสงสัย เพราะน้ำห้าไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนจึงตกใจ แต่เหวินจิ้งที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วเพียงแค่สงสัย เพราะไม่คิดว่าพระจันทร์จะรู้และเอ่ยออกมาได้ง่ายดายขนาดนี้

“คุณรู้? แล้วทำไมคุณถึงไม่กลัวผู้ชายที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นแบบนั้น...ทำไมถึงยังยอมอยู่ข้างๆฆาตกรที่ฆ่าคนเล่นเป็นผักเป็นปลา...แม้กระทั่งผู้หญิง...ก็ไม่เว้น...” เหวินจิ้งถามเพราะสงสัยจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาจะว่าร้ายใส่สุริยะมณฑล ซึ่งพระจันทร์ก็พอจะอ่านกระแสเสียงออกจึงตอบไปแบบยิ้มเศร้าๆ

“...เพราะผมรู้ว่าเนื้อแท้แล้วเขาไม่ใช่คนเลว...เขาทำไปทุกอย่างเขามีเหตุผลของเขา พี่ยะไม่ใช่คนที่จะไปทำร้ายใคร ถ้าคนคนนั้นไม่ไปทำร้ายเขาหรือคนรอบๆตัวเขาก่อน...”

“...คุณรักเขา...? ใช่มั้ย...” คำถามของเหวินจิ้งที่ส่งตรงไปให้พระจันทร์ทำเอาเด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปในทันที พระจันทร์พยายามเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาของเหวินจิ้งแต่ก็ไม่เต็มที่นัก และเหวินจิ้งถือเอาว่าอาการนั้นคือการตอบรับของพระจันทร์ “...เพราะคุณรักเขา คุณเลยเป็นห่วงเขาใช่มั้ย...คุณก็เลยอยากรู้เรื่องทั้งหมดเพราะอาจจะช่วยป้องกันอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นกับเขาได้บ้างใช่มั้ย...”

             พอถึงตรงนี้เหวินจิ้งสาบานได้ว่าเห็นใบหน้าขาวนวลของพระจันทร์ขึ้นสีเรื่อ น้ำฟ้าและหมอกานต์ที่ถึงจะไม่เข้าใจบทสนทนาทั้งหมดก็ยังเห็นพระจันทร์หลบสายตาเหวินจิ้งพร้อมทั้งเห็นใบหูที่มันแดงๆขึ้นมาอย่างน่าดูชม

“เอาเถอะ...ถ้าเป็นอย่างนั้นผมก็จะบอก...ที่คุณเข้าใจน่ะถูกแล้ว ปีเตอร์ไม่ได้แค่เกลียดหยางหลง...แต่ปีเตอร์แค้นหยางหลงมากต่างหาก เพราะหยางหลงฆ่าคนรักของตัวเองตาย...” เหวินจิ้งเอ่ยบอกจนจบแบบสั้นๆ ซึ่งนั่นทำเอาน้ำฟ้าและพระจันทร์ต้องหันมาสบตากันอย่างตกใจในทันทีที่ได้ฟัง

“...ฟ้า สรุปว่าคุยอะไรกัน ทำไมต้องทำหน้าตกอกตกใจแบบนั้นด้วย...” คุณหมอณัฐกานต์ที่กำลังหาช่องจะแทรกเพราะก็อยากรู้เรื่องด้วยคนสบโอกาสถามพลางดึงแขนเสื้อเพื่อนยิกๆ

“...พระจันทร์ไปเจอรูปคนที่ทำให้คุณอาทิตย์กับคุณมังกรทะเลาะกันที่ห้องของนายปีเตอร์ โจว...แล้วคุณเหวินจิ้งก็เล่าให้ฟังว่าคนคนนั้นคือคนรักของนายปีเตอร์ ซึ่งถูกคุณอาทิตย์ฆ่าตายไปแล้ว...นายปีเตอร์ โจวก็เลยแค้นฝังหุ่นคุณอาทิตย์...” น้ำฟ้าเอ่ยเล่าแบบคร่าวๆโดยไม่ได้มองหน้าเพื่อน จึงไม่รู้ว่าคำบอกเล่าของตนไม่ได้ช่วยไขความกระจ่างอะไรให้เพื่อนหมอหน้าใสของตนได้ซักเท่าไหร่เลย

“อ๋อ...แล้วปีเตอร์จง...ปีเตอร์โจวนี่...ใครกันอ่ะ” คุณหมอถามแบบหน้ามึน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ตัวเองได้ยินชื่อที่ว่านั่น ส่วนน้ำฟ้านั้นพอจะเคยได้ยินเรื่องราวของผู้จัดงานนี้มาบ้างจากสามีตัวเอง

“ปีเตอร์ โจว...เป็นหลานชายของมิสเตอร์อัลเบิร์ต โจว...คนจัดงานนี้ยังไงล่ะครับพี่หมอ...” พระจันทร์เอ่ยตอบข้อสงสัยของเพื่อนพี่ชายให้แทนเป็นภาษาไทย และนั่นก็ทำให้คุณหมอกานต์อ้าปากค้างเพราะเริ่มเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

“ฮ๊า! งั้นก็หมายความว่า...พวกเราหลงมาอยู่ในดงศัตรูงั้นเหรอเนี่ย!...ถ้าพวกมันคิดจะทำร้ายคุณสุริยะมณฑลหรือพวกเราคนใดคนหนึ่งก็ทำได้ง่ายดายเลยน่ะสิ...อยู่ภายใต้จมูกมันนี่เอง...” คนพูดพูดพลางรีบกระแซะตัวเพื่อนด้วยความกลัว สอดส่ายสายตาซ้ายขวาอย่างตีตนไปก่อนไข้

“ถ้าเขาจะทำอะไรเขาก็คงจะทำไปก่อนหน้านี้แล้วล่ะหมอกานต์...เพราะฉันเคยถามพี่ตะวันเรื่องคุณอาทิตย์กับคุณมังกร เห็นว่าเขาเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ทะเลาะกันจนแตกหักเมื่อนานมากมาแล้วนะ...ก็คงจะเป็นเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ยพระจันทร์” ท้ายประโยคคนพูดหันไปถามน้องชายตัวเองซึ่งกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดกับเรื่องที่ได้รู้ ซึ่งพระจันทร์ก็พยักหน้ารับแต่โดยดี

“...ลูน่า ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าถึงคุณจะรู้เรื่องตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก อย่าทำหน้าเครียดไปเลย...” เหวินจิ้งผู้ไม่เคยปลอบใจคนอื่นมาก่อนทั้งชีวิตอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงบอกคนที่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างตัว

           เจ้าหนูไวโอลินที่ตอนนี้ปากเหนียวเหนอะหนะจากการกินองุ่นของโปรดเริ่มทำการพยายามคลานและปีนตัวเองออกจากตักเหวินจิ้ง เพื่อไปนั่งจุ่มปุ๊กอยู่กับตักของใครอีกคนที่นั่งหน้าเศร้าอยู่ข้างๆ มือน้อยที่ถือกลีบส้มอยู่ยื่นไปที่ปากน้าชายแล้วเอ่ยเสียงงุ้งงิ้งเบาๆว่า

“น้าจัน...กินโส้ม...น้าจัน อย่าย้องนะ...” เสียงเด็กวัยสองขวบกว่าที่ดังขึ้นทำให้พระจันทร์ยิ้มออกมาได้  เจ้าหนูตัวน้อยดูยังไงว่าเขาจะร้องไห้กัน

“น้าจันทร์ไม่ได้ร้อง...ไม่มีน้ำตาเลยซักหยดเห็นมั้ย” พระจันทร์ช้อนสองแขนเข้าไปใต้จักแร้ของหนูลินแล้วยกขึ้นมานั่งตักของตัวเองดีๆ หยิบกระดาษทิชชู่มาชุบน้ำเปล่าในแก้วน้ำตัวเองแล้วเอามาเช็ดรอบปากให้หนูน้อยที่ตอนนี้มันเหนียวเหนอะจนเห็นคราบ

“น้าจัน...you’re face...not happy (หน้าคุณ ดูไม่มีความสุขเลย)” เด็กน้อยพูดปนสองภาษา เมื่อนึกภาษาแม่ของตัวเองไม่ออกว่าจะบรรยายอาการของคนเป็นน้าชายได้อย่างไร เด็กน้อยยอมยื่นหน้าให้พระจันทร์เช็ดรอบปากด้วยทิชชู่เย็นๆแต่โดยดี ก่อนจะจัดการให้มันเลอะซ้ำอีกครั้งทันทีด้วยการเอากลีบส้มที่ตอนแรกจะยื่นให้น้าชายเข้าปากตัวเองแทน

“น้าจัน...หงุ่นอีก...” เคี้ยวส้มยังไม่ทันหมด เจ้าหนูน้อยก็เรียกร้องของโปรดพร้อมชี้มือป้อมๆไปทางถาดผลไม้ คนเป็นแม่มองอาการเอาแต่ใจ ชี้นกได้นก ชี้ไม้ได้ไม้ของลูกชายแล้วก็ต้องส่ายศีรษะ...นิสัยก๊อปปี้พ่อของตัวเองมาเหมือนเปี๊ยบ...

“จันทร์อย่าไปตามใจลูกพี่มาก...กินทั้งวันจนอ้วนตุ๊บกลายเป็นลูกหมูแล้ว” น้ำฟ้าเอ่ยบอกน้องชายที่กำลังเริ่มปอกองุ่นยื่นให้เจ้าตัวเล็กบนตักตามคำขอ พระจันทร์เงยหน้ามายิ้มเล็กๆให้พี่ชาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบตามใจเจ้าตัวน้อยที่กินเก่งเสียจนคนป้อนเพลินมือ

             ...ก๊อก...ก๊อก...

“คุณฟ้าครับ...คุณหงส์มาหาครับ” จู่ๆเสียงเอ่ยจากซึโยชิ บอดี้การ์ดหนุ่มหน้าห้องตัวเองก็ดังขึ้น คนทั้งสามยกเว้นเหวินจิ้งที่ไม่เข้าใจภาษาไทยหันมองหน้ากันอย่างแอบสงสัยนิดๆ ว่าคนที่มาหามีธุระอะไรกับใคร

“เปิดเถอะครับคุณโยชิ” แต่ถึงกระนั้นน้ำฟ้าก็เอ่ยอนุญาต เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีเรื่องให้น่ากังวลอะไรเพราะรู้ๆกันอยู่ว่าหงส์นั้นคือคู่หมั้นของสุริยะมณฑล

                รูปร่างสูงเพรียวของหงส์ในชุดเดรสสั้นสีแดงอ่อนพร้อมรองเท้าส้นสูงสีดำเล่นลายระยิบเดินก้าวเข้ามาในห้อง บรรยากาศรอบด้านมีแต่ความมั่นใจและเต็มเปี่ยมไปด้วยความมีอำนาจที่เจ้าตัวจงใจแสดงออกมา พระจันทร์เงยมองผู้ที่ก้าวเข้ามาใหม่แล้วก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆที่ให้รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้า ไม่ใช่ ‘หงส์’ ที่เขาเคยรู้จักก่อนหน้านี้

“ขอโทษนะคะที่จู่ๆก็มา...แต่หงส์มีเรื่องที่ต้องพูด...กับพระจันทร์...” หญิงสาวพูดจบก็มองจ้องมาที่พระจันทร์ คนถูกเอ่ยนามเงยใบหน้าที่แสดงความสงสัยออกมาอย่างเต็มเปี่ยมขึ้นช้อนมองคนที่มีเรื่องจะพูดด้วย ก็พบเพียงดวงตาคมเฉี่ยวที่มองจ้องสบตาอย่างตรงๆไม่มีหลบเช่นกัน



---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 16-11-2013 12:58:00
จะคุยอะไรกันคะคุณหงส์??
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-11-2013 13:01:44
เรื่องอะไรหว่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-11-2013 13:14:01
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค้างจริงแม่คุณมาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ว่านะแก๊งซ์นี้เค้าเป็นสมาคมแม่บ้านไปแล้วใช่ม่ะ แล้วหงส์มาทำอะไร บอกตรงฉันไม่ชอบเธอ ถึงเธอจะดี(รึเปล่า)ก็เหอะ

ก่อนไปจุ๊บๆ น้องลินที่นึงน่ารักเหลือเกินลูก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 16-11-2013 13:28:02
อารายยยย หงส์จะมาพูดไรกับพระจันทร์อ่ะ
เธอจะเป็นนางร้ายเหรอยัยหงส์
อย่าน๊าาา อย่าทำน้องจันทร์ :ling3:
ค้างมากกกอ่ัะ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-11-2013 13:43:17
แหม....อยากรู้เรื้องคุณเมนีอีกอะ ว่าแต่หงส์จะคุยอะไรกับจันทร์นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 16-11-2013 14:23:24
คุณหงส์นี่จะมาดีมาร้ายเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 16-11-2013 14:54:07
 :serius2: :serius2:
 :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 16-11-2013 15:14:13
ถ้านางมาดีก็จะได้รับความรักความเห็นใจกลับไป
แต่ถ้านางมาทำตัวร้ายๆใส่พระจันทร์นางโดนจวกกลับยำเละแน่ o18
หนูลินน่ารักน่าฟัดจังเเลย อยากป้อนองุ่นหนูลินบ้าง  :m1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 16-11-2013 15:17:24
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-11-2013 15:17:27
แอบสงสัยว่า คนที่ส่งคนมาจัดการพระจันทร์คราวก่อน  อาจจะเป็นยัยหงส์แดงลิเวอร์พูลนี่ก็ได้นะนี่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 16-11-2013 15:40:09
หนูลินน่ารัก กินได้ไม่หยุดเลย

พระจันทร์จะเป็นคนคลายปมปริศนาเรื่องคุณเมนี่ และช่วยแก้ต่างให้พี่ยะได้เปล่า ว่าแต่คุณหงส์จะมาคุยอะไรกับพระจันทร์ คงไม่ได้คิดจะมาบอกให้พระจันทร์ห่างจากพี่ยะนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 16-11-2013 16:04:26
อ๊าววว..หงส์จะคุยอะไรกับลู่น่าาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 16-11-2013 16:23:33
เรื่องชักจะยุ่งแล้วสิคะเนี่ย หงจะมาคุยอะไรอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 16-11-2013 16:42:40
ค้างแบบด้วนๆ เลย หักดิบเรามาก  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 16-11-2013 17:01:37
เรื่องราวซับซ้อนมากขึ้นนะ

ดูมีปมเยอะขึ้น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-11-2013 18:52:27
เธอจะคุยอะไรกับพระจันทร์ - -?
หนูลินนี่เหมือนพี่ตะวันเลยน๊า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 16-11-2013 19:35:30
อย่าบอกนะว่าจะคุยเรื่องนั้น

(เรื่องที่ต้องแต่งงานกับอิพี่ยะไง)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 16-11-2013 19:55:03
ชอบหลินจัง คือเธอดูมาดีไม่มีพิษภัยอะ
แต่หงส์ไรนี่จะมาไม้ไหนยะ
ถ้าทำพระจันทร์เศร้าละน่าดู!!!!!

ชอบเวลาเหล่าสมาคมแม่บ้านคุยกันจัง55555555555
หนูลินก็น่ารัก *____*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 16-11-2013 20:19:34
หงษ์อย่ามาร้ายนะะะะ ห้ามรังแกพระจันทร์เด็ดขาด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 16-11-2013 20:31:19
ก็มันคาใจ ข้างในลึกๆ ... อยากรู้เรื่องที่หงส์มาคุยแล้วอ่าค่ะะะ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่าาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 16-11-2013 20:44:36
ค้างที่สุดในสามโลกกกกกกกกกกกก
กร๊าสสสสสสสสสสส
หงส์จะมาคุยอะไรอ่าา
กัวมาทำร้ายพระจันทร์ งื้ออออ :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-11-2013 20:52:05
หงส์มาคุยไรกับพระจันทร์อะ
ถ้าจะมาร้ายใส่ล่ะก็
ขออันเชิญกับหลุมเธอไปเหอะ
เพลีย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 16-11-2013 21:06:15
โอ้ย ค้างค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

หงส์ มีเรื่องอะไรจะคุยกับ จันทร์ อ่ะ

อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆ

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 16-11-2013 21:30:09
อ่าวค้าง ซะงั้น!!!!!
นี่คงมาคุยเรื่องพระจันทร์กับอิตาพี่ยะสินะ
อยากได้มากนักก็เอาไป ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับพระจันทร์ บอกอิพี่ยะให้เลิกยุ่งกับพระจันทร์ด้วยนะ
น่ารำคาญ ให้พระจันทร์ไปเจอคนดีกว่านี้เหอะ ชิส์!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-11-2013 21:36:51
โหย จะคุยอะไรกันหว่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-11-2013 22:23:47
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 16-11-2013 23:15:23
จะคุยอะไรกันน้อ :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-11-2013 23:46:45
เมนี่ต้องเป็นสายให้ปีเตอร์แน่ๆเลย :ruready
แล้วเจ๊หงส์ เข้ามาคุยเรื่องหมั้นปะเนี่ยยยยย อย่าทำพระจันทร์ร้องไห้นะ :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 16-11-2013 23:57:29
เดินมาหาเรื่องชัด ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 17-11-2013 00:03:15
หงส์จะคุยเรื่องรัยกับพระจันทร์อะเนี้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 17-11-2013 07:31:25
ตกลงว่า เมนี่ หวง คนนี้เกี่ยวข้องกับคนสามคนยังไงนะ หรือจริงๆแล้วปีเตอร์เป็นคนส่งคนรักตัวเองมาทำให้สุริยะและมังกรแตกคอกันนะ
อ่านแล้วกลัวจริงๆว่าพระจันทร์จะโดนปีเตอร์เอามาแก้แค้นสุริยะแทนเมนี่ หวง อ่ะถ้าปีเตอร์รู้ว่าพระจันทร์เป็นใคร ฮือๆๆๆๆ

พระจันทร์เงยมองผู้ที่ก้าวเข้ามาใหม่แล้วก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆที่ให้รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้า ไม่ใช่ ‘หงส์’ ที่เขาเคยรู้จักก่อนหน้านี้

>> ทำไมอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกไม่ไว้ใจหงส์แล้วอ่ะ จะมาพูดอะไรกับจันทร์เนี่ย อยากรู้แล้วววววว

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-11-2013 08:50:46
 :really2: งงไปหมดแล้ว  ปมกำลังจะคลายออกแล้วสินะเนี่ย   :ling3:  พี่ยะกลับมาเร็ว ๆ นะ พระจันทร์จะถูกหงส์จิก (?)  อยู่แล้วเนี่ย  :z10:  หนูลินช่างน่ารักปลอบใจจนน้าจันทร์หายเศร้าได้  แถมเหวินจิ้งยังเอ็นดูอีก  สมแล้วที่เป็นลูกรักแม่ฟ้าพ่อตะวัน


รอตอนต่อไปคร่า


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 17-11-2013 09:33:49
จะมาพูดอะไรอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 17-11-2013 12:25:16
หงส์มาคุยเรื่องอะไร้~~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 17-11-2013 13:43:23
 :katai1: :katai1:

เรื่องเริ่มยากกกส์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 18-11-2013 00:42:56
ไม่ได้เข้ามาตามซะนาน ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย
แต่พอเข้ามาที ได้อ่านทีเดียวยาวๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
แต่สุดท้ายก็ยังจบที่ความค้างอยู่ดี...นี่มันจุดไคลแม็คชัดๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 18-11-2013 21:36:25
หงส์ก็ชอบพี่ยะใช่มั้ย

เรื่องมันจะลงเอยกันยังไงล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 19-11-2013 12:56:07
หนูลินน่ารักมากกกกกกกกกกก :mew1: :mew1:
แต่......................

ค้างงงงงง อ๊าากกกกกกกกกกกกกกกกกก  :sad4: :sad4: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-11-2013 10:37:33
อะๆ เด๋วอีหงษ์จะลงดิน เด๋วๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-11-2013 13:54:45
พระจันทร์ของเราไปรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้เข้าซะแล้ว
แต่มันก็เป็นการดีที่พ่อคนซื่อบื้อจะรู้ความจริงสักที
จะได้เลิกเข้าใจผิดพี่มังกรและเดินหน้าตามหาความจริง
แต่ก็ยังไม่ทันจะได้บอกกล่าวกัน จะมีเรื่องอีกแล้วเหรอ
ไม่รู้ว่าหงษ์มาพบพระจันทร์ทำไม แต่ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องดี
การแสดงออกไม่เหมือนที่ผ่านมาเลย  :katai1:
อย่าให้น้องพระจันทร์เสียใจเลยนะไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aunny.micky ที่ 21-11-2013 21:15:45
เรื่องรัยอ่ะ หวังว่า จะ ไม่ใช่เรื่องไม่ดีนะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-11-2013 16:11:54
 :mew4: ใกล้มีเรื่องแหงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: maybe-yy ที่ 28-11-2013 21:41:35
 :L2: มาตามเรื่องคุณพี่ต่ออิๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 06-12-2013 22:13:05
แงง เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ  อยากรู้ตอนต่อไปแล้วว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 12-12-2013 22:33:27
งุงิ งุงิ  มารอหงส์ ว่าหงส์จะมาคุยอะไร
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Kisseu129 ที่ 13-12-2013 02:46:05
เรื่องอะไรหว่า แต่หนูลินน่ารัก 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: TreetheoneF ที่ 14-12-2013 15:24:37
ตามมาอ่านพี่ยะกับน้องจันทร์ ไม่ได้เล่นตั้งนานแน่ะ มาอีกที ตามอ่านตาแฉะ
กำลังคิดๆว่าจะแต่งเรื่องอาทิตย์กับจันทร์รึป่าว เลยไปเปิดๆดูของน้ำฟ้าเท่านั้นแหละ...

กรี๊ดเลย 555 ดีใจมาก  :-[

ปล.สารภาพ อ่านไปอ่านมาลึกๆแอบจิ้นซิมบ้ากับชิวชิวนะ 555  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 22 :>> [15/11/2013] PG.35 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 14-12-2013 17:25:48
คิดถึงพระจันทร์แล้วคร้าบบบบ #กระโดดหลบกระสุน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-12-2013 14:03:10
พันธนาการ...รัก #23

“ฟ้า แน่ใจนะว่าปล่อยให้คุยกันสองคนแล้วจะดีน่ะ” หมอกานต์ที่ยืนช่วยน้ำฟ้าเทนมรสช็อกโกแลตใส่ขวดให้หนูลินเอ่ยถามเพื่อนที่ยืนอยู่เคียงกัน น้ำฟ้าเหลือบตามามองแล้วจุ๊ปากบอกเพื่อนทางสายตาว่าให้เงียบลงก่อน

หนูลินที่จับจูงมือเหวินจิ้งไว้ข้างหนึ่งเดินมาหยุดอยู่ข้างๆแม่พร้อมกับกระตุกชายขากางเกงน้ำฟ้าเบาๆ

“Mommy, my choco milk! (คุณแม่ นมช็อกโกแลตของหนู)” หนูลินเอ่ยพูดภาษาอังกฤษไม่เต็มประโยคเพื่อบ่งบอกความต้องการกับมารดา น้ำฟ้ารับขวดนมช็อกโกแลตมาจากเพื่อน ก่อนจะเขย่านิดหน่อยแล้วส่งให้เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน หนูลินนิ้วมือสั้นป้อมจึงไม่สามารถจับขวดนมด้วยมือเพียงมือเดียวได้ มือเล็กจึงดึงออกจากการจับกุมของเหวินจิ้งมาช่วยถือขวดนมยัดใส่ปากตัวเองแทน

“หนูลิน จะไปไหนลูก” น้ำฟ้านั่งยองๆลงถามลูกเมื่อเห็นเด็กน้อยถือขวดนมได้แล้วก็เริ่มเดินเตาะแตะจะออกไปจากบริเวณเคาเตอร์ครัว เด็กน้อยเงยมองมารดาแล้วบอก

“ไปหาน้าจัน...” เด็กน้อยเอ่ยบอกพลางเดินเตาะแตะต่อไป ไม่สนใจมือแม่และน้าหมอที่เอื้อมจะคว้าแต่ไม่ทัน น้ำฟ้า ณัฐกานต์รวมทั้งเหวินจิ้งที่แม้ไม่เข้าใจภาษาไทยก็พยายามกวักมือเรียกเจ้าหนูให้กลับมา แต่หนูน้อยไวโอลินกลับเดินส่ายก้นดุ๊กดิ๊กไปเกาะขาพระจันทร์ที่นั่งอยู่บนโซฟา ยื่นสองแขนให้น้าชายหมายว่าจะให้อุ้มตัวเองนั่งตัก  ซึ่งพระจันทร์ก็รับรู้ความต้องการของหลานชายจึงก้มลงไปช้อนเด็กชายตัวจ้ำม่ำขึ้นมาไว้บนตัก ก่อนจะกอดเอาไว้ด้วยสองมือนิ่ม ส่วนหนูน้อยไวโอลินพอขยับได้ที่พอเหมาะแล้วก็เอาศีรษะเอนพิงอกพระจันทร์พร้อมดูดนมจ๊วบจ๊าบท่าทางแสนสบาย แต่ดวงตาโตกลมป๊องเป็นเมล็ดลำไยกลับจ้องเป๋งไปที่หญิงสาวแสนสวยที่นั่งอยู่ข้างๆน้าชายคล้ายกำลังประเมินอะไรซักอย่างด้วยท่าทางเกินเด็ก

“น้องพระจันทร์ ไม่ต้องทำท่าทางกลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้ พี่แค่มีเรื่องจะคุย ไม่ได้ตั้งใจจะมาทำร้ายอะไรใคร” หงส์ที่เริ่มรู้ตัวว่าแผ่รังสีกดดันมากเกินไปจึงเริ่มเอ่ยปากขึ้นมาก่อน หล่อนจ้องสบตากับเด็กน้อยตาใสบนตักพระจันทร์อยู่ชั่วครู่ ก็ถอนสายตากลับมามองที่คนอุ้ม เห็นหน้าตาซีดๆขาวๆของเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกันแล้วก็ตัดสินใจรีบพูดให้มันจบๆ หล่อนจะได้รีบออกไปจากห้องนี้เสียที

“พี่ขอพูดตรงๆแบบไม่อ้อมค้อมนะพระจันทร์ พี่เอ็นดูเธอ...เห็นเธอเป็นเหมือน ‘น้องชาย’ แท้ๆคนหนึ่งของอาทิตย์ พี่เลยอยากบอกจันทร์ไว้ก่อน ในฐานะ ‘ว่าที่พี่สะใภ้’...” เสียงหญิงสาวหยุดไปชั่วครู่เพื่อมองปฏิกริยาของผู้ฟัง เห็นเด็กหนุ่มชะงักไปนิดตอนหล่อนย้ำสถานะตัวเองจึงเร่งพูดต่อ “อันที่จริงที่พี่ตัดสินใจมาพูดกับเราตรงๆก็เพราะพี่เป็นห่วง ไม่อยากเห็นพระจันทร์ต้องมาเจ็บปวดกับความรู้สึกไม่สมหวัง...”

“...”

“...อย่าคิดอะไรเกินเลยกับคู่หมั้นของพี่เลยพระจันทร์...เพราะพี่...จะต้องแต่งงานกับเขาเร็วๆนี้แล้ว”

“...”

   ประโยคนั้นทำเอาพระจันทร์นิ่งค้างพร้อมเงยนัยน์ตาโศกขึ้นมาสบตาคนมาบอกข่าว ท่าทางขมวดคิ้วโก่งสวยเล็กๆบอกพระจันทร์ได้ดีว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจนักที่ต้องมาบอกเขาอย่างนี้ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตามมันทำให้ตอนนี้ในหูของพระจันทร์มันอื้ออึงไปหมด

“ถึงแม้มันจะเป็นการแต่งงานเพราะธุรกิจ...แต่งานแต่งงานก็ควรจะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวในชั่วชีวิตของลูกผู้หญิงไม่ใช่เหรอ...ถึงแม้ว่าตอนแรกพี่อาจมีท่าทางไม่ใส่ใจไยดีอะไรนักกับเรื่องนักนี้ก็เถอะ แต่เพราะตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว พี่ไม่แต่งกับอาทิตย์ไม่ได้...จันทร์เข้าใจพี่ใช่มั้ย”

   พระจันทร์อยากตอบกลับไปเหลือเกินว่า...ไม่เข้าใจ แต่เขาก็พูดอะไรไม่ออก อันดับแรกคือตกใจ เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะล่วงรู้ถึงความรู้สึกภายในใจเขา และความรู้สึกต่อมาที่ประเดประดังขึ้นมาคืออาย...อายที่ต้องให้ตัวจริงของพี่ยะเข้ามาพูดกันถึงขนาดนี้...พระจันทร์อยากบอกเหลือเกินว่าเขานั้นเจียมตัวอยู่เสมอ ไม่อยากที่จะคิดอะไรเกินเลยกับคนที่มีเจ้าของแล้วหรอก แต่เขาจะโทษใครได้นอกจากหัวใจเจ้ากรรมของตัวเองที่มันไม่รักดี เผลอปล่อยให้ล็อกหัวใจมันง่ายจนเผลอให้มีใครอีกคนเปิดประตูเข้าไปอาศัยอยู่จนเต็มพื้นที่

   จนถึงวันนี้พระจันทร์ก็ยังคงปล่อยให้ล็อกหัวใจนั้นเสียต่อไป ไม่คิดที่จะซ่อมแซมให้มันใช้การได้ เพราะเขาพยายามเตรียมใจเอาไว้ตลอดเวลาอยู่แล้ว ว่าถ้าหากวันไหนคนที่อยู่ในหัวใจของเขาอยากออกไป จะได้ออกไปอย่างสะดวก...

   และนี่ก็คงเป็นเวลาที่ใช่ เมื่อมีใครอีกคนที่มีหัวใจเหมาะสมคู่ควรกับเขาคนนั้นทุกอย่างมาจับจูงมือเขาออกไป แล้วเจ้าของที่อยู่หัวใจชั่วคราวอย่างเขาจะมีสิทธิ์ไปพูดอะไรได้ ไม่มี...แม้แต่สิทธิ์ที่จะคิดรั้งเอาไว้เลยด้วยซ้ำ

“...ช่วยถอยออกมาจากอาทิตย์หน่อยได้มั้ย พี่ขอร้อง...” สายตาเว้าวอนแสนสงสารที่ส่งให้พระจันทร์ พร้อมมือบางเย็นเฉียบที่เอื้อมมาแตะแขนเป็นเชิงร่วมขอร้อง ยิ่งทำให้หยดน้ำตาที่เจ้าตัวพยายามห้ามปรามไหลลงมาอีก หลังมือถูกเจ้าของยกมาปาดออกอย่างลวกๆ ฝืนยิ้มอ่อนจนเต็มกลืนให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกันก่อนเอ่ย

“พี่หงส์คิดมากไปแล้ว...เรื่องแต่งงาน...จันทร์ดีใจด้วยนะครับ...จันทร์รับรอง ว่าจะไม่มีเรื่องอะไร...อย่างที่พี่หงส์พูดมาทั้งหมดแน่นอน...”

   สิ้นเสียงพูดของพระจันทร์ หงส์ถึงค่อยได้คลายยิ้มออก หญิงสาวพูดขอบคุณเด็กหนุ่มซ้ำๆก่อนจะลุกขึ้นบอกลาน้ำฟ้าและอีกสองคนที่ยืนอยู่หลังเคาเตอร์ครัวด้วยสายตา แล้วจึงสาวเท้าออกจากห้องไป

“น้าจัน...don’t cry, I’m here for you. (อย่าร้อง ผมอยู่นี่นะ)” คำพูดไม่ชัดแต่สำเนียงเจ้าของภาษาเป๊ะร้องบอกน้าชายเบาๆ สองมือนุ่มนิ่มปล่อยขวดนมทิ้งลงข้างตัวเพื่อยกขึ้นโอบรอบคอน้าชาย เด็กหนุ่มสอดแขนเข้าโอบรัดหลานราวจะยึดไว้เป็นที่พึ่ง ก่อนจะซบใบหน้าลงกับกลุ่มผมบางๆบนกระหม่อมน้อยแล้วเริ่มสะอื้นไห้ออกมาแผ่วเบา

   ฝ่ายหงส์ที่เพิ่งก้าวพ้นห้องนั้นออกมาซักระยะหนึ่งก็หยุดเดิน หญิงสาวเหลียวกลับไปมองห้องนั้นอีกครั้งด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก เสียงนุ่มพูดกับตัวเองออกมาแผ่วๆเพื่อคอยเตือนใจตัวเองว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นถูกต้องแล้ว

“เด็กบริสุทธิ์อย่างพระจันทร์...ไม่สมควรที่จะมาอยู่ในวังวนของความชั่วร้ายนี่...คนอ่อนแออย่างพระจันทร์...ไม่สมควรที่จะได้อยู่เคียงข้างอาทิตย์...”



---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -



   เย็นวันนั้น รังสิมันต์กลับเข้าห้องมาด้วยท่าทางเหนื่อยล้า สองมือยกคลายเนคไทด์ที่คอก่อนจะมองหาภรรยาตัวเอง ได้ยินเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องน้ำก็นึกรู้ทันทีว่าคนที่มองหาคงจะกำลังอาบน้ำอยู่ แต่แปลก ปกติเวลาอาบน้ำมันต้องมีเสียงเจี๊ยวจ๊าวกว่านี้นี่นา เพราะน้ำฟ้ามักจะพาลูกชายตัวเองเข้าไปอาบน้ำพร้อมกันเสมอ

   รังสิมันต์นั่งถอดเสื้อพลางแผ่แขนขายาวของตัวเองบนโซฟาในห้อง เอามือขยับกล้ามเนื้อคางที่เริ่มเมื่อยเพราะต้องตีสีหน้ายิ้มๆกับพวกผู้บริหารระดับสูงของแวดวงธุรกิจต่างๆอยู่ทั้งวัน จะไม่ทำก็ไม่ได้เพราะพี่ชายของเขาเล่นตีสีหน้าบูดเบี้ยวเสียจนแทบไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ฝ่ายเขาที่เป็นน้องชายจึงต้องออกแรงรับหน้าคนนอกจากปกติเพิ่มเป็นสองเท่า เหนื่อยชะมัดเลยให้ตายสิ...

“อ้าว พี่ตะวันกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เคาะบอกฟ้าจะได้รีบออกมาจากห้องน้ำ...” ร่างของชายหนุ่มในวัยย่างยี่สิบตอนปลายไม่มีเค้าความเหี่ยวย่นตามกาลเวลาให้เห็นเลย มีแต่จะเปล่งปลั่งเพิ่มขึ้นทุกวันที่เห็นจนรังสิมันต์อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปหาแล้วคว้าเอวเปล่าเปลือยเข้ามากอดแน่น รอยผ่าตัดจางๆบริเวณใต้สะดือไม่ได้ทำให้ความขาวใสและสวยงามของเอวคอดกิ่วไร้ไขมันส่วนเกินของน้ำฟ้าดูหมองลงไปได้ รังสิมันต์เกลือกกลิ้งใบหน้าเกลี้ยงเกลาของตัวเองอย่างอ้อนๆ ชักรู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่สมอายุมากขึ้นทุกวันตั้งแต่มีคนคนนี้เข้ามาอยู่ในชีวิต...

“ลูกไปไหน” ชายหนุ่มออกปากถาม น้ำฟ้าทรุดลงนั่งตรงหว่างกลางขาสามีตามการฉุดดึงแล้วก็นั่งนิ่งให้อีกฝ่ายเช็ดผมให้อย่างเคย

“อยู่ห้องน้าเขา คืนนี้บอกว่าจะนอนด้วยกัน...” น้ำฟ้าตอบ เบือนใบหน้ากลับไปมองรังสิมันต์แล้วไล้ปลายนิ้วไปที่สันผมอีกฝ่ายแผ่วเบา “...วันนี้เหนื่อยมั้ย” เขาถามเอาใจ

   คำถามสั้นๆนั่นส่งผลให้รังสิมันต์ต้องก้มลงไปให้รางวัลเจ้าของคำพูดตรงริมฝีปากเร็วๆ ฉกวูบเข้าแก้มซ้ายอีกหน่อยเพื่อสูดดมกลิ่นหอมแป้งเด็ก ก่อนจะถอนใบหน้ามายิ้มใส่นัยน์ตาคนถามให้คนตรงข้ามใบหูแดงแก้มแดงเล่นๆ

“แค่ได้ยินคำถามจากฟ้า พี่ก็หายเหนื่อยแล้ว...” เขาก็ตอบเอาใจกลับ

น้ำฟ้ายิ่งอยู่ด้วยยิ่งน่ารักขึ้นทุกวัน ดูพวงแก้มสีชมพูระเรื่อนั่นสิ ไหนจะกลิ่นหอมคล้ายดอกไม้ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวนั่นอีก ทุกอย่างดูน่ารักน่าใคร่ไปหมดในสายตาของเขา...ทั้งยังมีการดูแลเอาใจใส่ทั้งเขาทั้งลูกแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆเช่นคำถามเมื่อครู่นี้อีก ร้อยทั้งร้อยคนที่ทำงานหนักอย่างเขาก็อยากจะได้กำลังใจและความห่วงใยจากคนที่รออยู่ที่บ้านกันทั้งนั้น และเขาก็โชคดีที่ได้น้ำฟ้ามาทำหน้าที่นั้น เพราะทั้งหมดที่น้ำฟ้าเป็นนั่นมันกลายเป็นโซ่พันธนาการเขาไว้ให้ดิ้นไปจากบ่วงรักของคนตรงหน้าไม่หลุดจริงๆ

   เพราะฉะนั้นการที่เขาจะขอหาเศษหาเลยกับร่างนวลเนียนซักนิดซักหน่อยแบบนี้ก็คงจะไม่ผิดอะไรใช่มั้ย

“พะ...พี่ตะวัน ไปหื่นมาจากไหน...ปล่อย...ปล่อยฟ้าเลยนะ...ฟ้า...จั๊กจี้” น้ำฟ้ารีบตะปบฝ่ามือใหญ่ที่มันเลื่อนไล้หลุดจากผ้าขนหนูบนศีรษะของเขามาแถวๆหน้าอกเอาไว้อย่างรวดเร็ว แต่กระนั้นมืออีกข้างที่ยังว่างกลับเลื่อนลงไปที่ต้นขาอ่อนของเขาแทน น้ำฟ้าจึงต้องรีบละสองมือน้อยที่ตะปบช่วงบนลงไปตะปบช่วงล่างบ้าง แต่หากคนฉวยโอกาสจะจนมุมอยู่แค่นี้ก็คงไม่ใช่รังสิมันต์ เพราะในเมื่อมือเขาไม่ว่างเขาก็ยังมือส่วนอื่นที่ว่างอีกตั้งเยอะ...ยกตัวอย่างเช่น...ปาก ของเขานี่ไง...ใช้มันขบลงไปที่ใบหูด้านซ้ายของน้ำฟ้าเบาๆแบบนี้ เจ้าคนผิวขาวในอ้อมแขนของเขาก็ตัวอ่อนเป็นขึ้ผึ้งลนไฟแล้ว...

“พี่ตะวัน...ฟ้า...บอกว่าพอ...ก่อนไง” น้ำเสียงตะกุกตะกักไม่ได้ช่วยกระตุ้นให้คนรุกรานอยากหยุดตามคำร้องขอเลยซักนิด มีแต่จะยิ่งช่วยส่งเสริมให้คนรุกรานเดินหน้าตอดเล็กตอดน้อยก่อนอาบน้ำต่อไปไม่หยุด

“...ฟะ..ฟ้าเครียดเรื่องน้อง...อยู่นะ...ฮื้อ...ไม่เอา...วะ...ไว้คืนนี้แทนได้มั้ย...นะ นะครับ...” น้ำฟ้าส่งเสียงเครือครางร้องขอ นิ้วมือเล็กยื้อยุดฉุดกระชากกับมือใหญ่ตรงปมผ้าขนหนูที่บั้นเอวตัวเอง พลางแววตาก็ส่งไปร้องขอสามีตัวเองที่เหมือนเครื่องยนต์จะเริ่มติดขึ้นมาบ้างแล้วอย่างจริงจัง

“เฮ้อ...ทุกทีสิน่า ทำไมต้องอุทิศเวลาของเราสองคนเพื่อคนอื่นอยู่เรื่อยเลยฮึฟ้า ไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่อาจจะน้อยใจที่เมียพี่ทุ่มเทเวลาให้คนอื่นเขาหมดเลยแบบนี้...ฮึ?” รังสิมันต์แสร้งถอนใจยาวๆ ยอมลดมือหนุบหนับเป็นหมึกลงคล้องเอวคนเป็นภรรยาตามคำขอ แล้วเอนหลังพิงเบาะสบายๆให้น้ำฟ้าเป็นคนลงมือแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวในให้

“ไม่คิดหรอก ก็แฟนฟ้าน่ารัก...เข้าใจฟ้าเสมอแหละ ใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มผมยาวรู้วิธีจัดการอารมณ์นี้ของสามีหนุ่มดี ด้วยอยู่ด้วยกันมาสองปีกว่าแล้ว ผ่านอะไรด้วยกันมาก็มากอยู่ เนื้อแท้และนิสัยใจคอใครเป็นยังไงก็แบไต๋กันออกมาหมด รู้หรอกว่าที่อีกคนเริ่มมีอาการงุ่นง่านแบบนี้เพราะนานๆทีจะได้อยู่ด้วยกันสองคน โดยไม่มีลูกมาคอยกวนใจบ้าง...ถ้าเป็นตอนอยู่ที่บ้านใหญ่ที่เมืองไทยก็ต้องเอาลูกไปฝากไว้ห้องคุณแม่...แต่พอนานไปก็ไม่ค่อยได้ผล เมื่อหนูลินที่เริ่มรู้สาขึ้นสามารถอาศัยสองขาของตัวเองวิ่งดุ๊กๆกลับห้องมาตอนคุณพ่อคุณแม่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มไปเสียทุกที...

   นึกถึงตรงนี้แล้วน้ำฟ้าก็อดจะยิ้มใส่ตาสามีหนุ่มร่างใหญ่ไม่ได้ ยิ่งอายุเพิ่ม ความแข็งแรงของคนตรงหน้าก็เพิ่มขึ้นตามวัย เมื่อก่อนตอนที่เจอกันครั้งแรกๆเขายังมีเค้าของความเป็นเด็กกึ่งผู้ใหญ่ใจร้อนอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เหมือนความใจร้อนนั้นจะค่อยๆลดลงเหลือเป็นเพียงความอบอุ่น...ที่น้ำฟ้าชมชอบมากที่สุดแทน

   ชายหนุ่มผมยาวยื่นหน้าไปจุ๊บเบาๆที่คางเข้มได้รูปของผู้เป็นสามี ก่อนจะไล้นิ้วชี้เป็นวงกลมรอบกระดุมเม็ดสุดท้ายที่ตัวเองปลดค้างไว้พลางเอ่ยบอก

“ฟ้ามีความสุข...มากจนไม่รู้จะบรรยายยังไงหมด ฟ้าเลยสงสารน้อง...อยากให้น้องมีความสุขเหมือนฟ้าบ้าง พี่ตะวันเข้าใจฟ้าใช่มั้ย...เพราะอีกคนก็เป็นพี่ชายของคุณ เขาทั้งสองรักกัน พี่ตะวันก็น่าจะรู้...” เสียงนุ่มเอ่ยบอกแผ่วๆ รังสิมันต์เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะขยับนั่งให้ดี

“ทำน้ำเสียงแบบนี้แปลว่ามีเรื่องอะไรอีกแล้วใช่มั้ย...” คนพูดหลิ่วตามองภรรยาที่พยักหน้าอยู่ชิดอกเขา...แล้วไหนยังจะปลายนิ้วนั่นอีก นี่อยากให้เขาหยุดจริงๆหรือเปล่านี่ “...เอ้าเล่ามา ก่อนที่พี่จะหมดอารมณ์อดทนฟังเรามากไปกว่านี้...” เขาขู่ด้วยน้ำเสียงแบบไม่จริงจัง แต่แววตาที่มองกันนั้นบอกว่าเขาเอาจริง

“คือ...วันนี้คุณหงส์มาหาพระจันทร์ถึงที่นี่ เพื่อมาบอกว่า...เขากำลังจะแต่งงานกับคุณอาทิตย์...นี่มันเรื่องจริงรึเปล่าครับ” น้ำฟ้าถาม ตัดสินใจหยุดมือที่ไล้วนอยู่รอบกระดุมมาเป็นวางพักบนท่อนแขนแข็งแรงของสามีแทน นัยน์ตาสบกันค้นหาคำตอบจากคนที่เขายืมตักนั่งชั่วคราว

“จริง” และนั่นคือคำตอบที่น้ำฟ้าเองก็คาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว คนถามจึงได้แต่ถอนหายใจออกมาแผ่วเบาเพื่อปลดปล่อยความหนักใจของตัวเองออกมา

“แล้วยังมีอะไรอีกฟ้า...”

“...เขามาบอกให้พระจันทร์เลิกยุ่งกับคู่หมั้นของเขา แบบ...ให้พระจันทร์อยูห่างๆคุณอาทิตย์น่ะครับ”

   รังสิมันต์นิ่งเงียบรับฟังเรื่องเล่าของภรรยาจึงทันได้ยินเสียงบ่นอุบอิบต่อท้ายเบาๆว่าพี่ชายเขานั่นแหละที่ไปก้อร่อก้อติกกับน้องชายคุณภรรยาผมยาวนี่เองต่างหาก

“พี่ว่า...เรื่องนี้ให้พระจันทร์ทำตามไปซะก็ดีนะ เพราะตอนนี้รอบตัวอาทิตย์มีแต่ศัตรูที่จ้องจะเล่นงานอยู่เต็มไปหมด การที่พระจันทร์อยู่ให้ห่างจากอาทิตย์ไว้น่าจะเป็นการดีมากกว่า...อย่างน้อยก็ไม่ถูกจ้องรุมเล่นงานเหมือนอย่างเจ๊หงส์ที่เป็นคู่หมั้น” รังสิมันต์อธิบายความคิดตัวเอง คนเป็นภรรยานั่งทำหน้ายุ่งก่อนเอ่ยตอบ

“ถ้าคุณหงส์นั่นหวังดีจริงก็ดีไป...เพราะฟ้าสงสารพระจันทร์ เด็กคนนั้นน่ะน่าสงสาร...พี่ตะวัน ถ้าพระจันทร์ไม่มีที่ไปให้น้องมาอยู่กับฟ้าที่บ้านใหญ่นะครับ ฟ้าไม่อยากให้น้องไปอยู่ไกลหูไกลตา ฟ้าเป็นห่วง”

“นี่สรุปว่าฟ้าไปแอบมีลูกเอาไว้อีกคนก่อนมีหนูลินงั้นสิ ใจร้ายจริงนะ ทีกับลูกเราสองคนฟ้าไม่เห็นยอมคลอดให้พี่เองบ้างเลย...”

“ฮื้อ...แล้วสองคนนั้นฟ้าคลอดเองที่ไหนกันล่ะ ลูกคนอื่นเขาเหมือนกัน...เราน่ะเลี้ยงหนูลินคนเดียวให้รอดก่อนเถอะครับ ก่อนที่พี่จะนึกอยากมีคนที่สามสี่ห้า...”

“จ้า...คุณแม่คนเก่ง พอเป็นเรื่องของคนอื่นล่ะพูดเป็นต่อยหอยเลย เอาน่า...อย่าคิดมาก เรื่องของเขาสองคนถ้าจะได้ลงเอยกันจริงๆยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอก เหมือนเราสองคนไง ใครจะคิดว่าสุดท้ายแล้วฟ้าจะได้อยู่ข้างตะวันจริงๆ”

“เฮ้อ...นั่นสินะครับ แต่กว่าจะมีวันนี้ได้เราก็ผ่านอุปสรรคกันมาเยอะ...เราคงทำได้แค่เฝ้ามองพวกเขาเฉยๆ...”

“ไม่ก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือในเวลาที่จำเป็นก็พอ...” พูดจบคนพูดก็ยักคิ้วหลิ่วตาให้คนในอ้อมแขน

   เพราะคำพูดถูกใจของผู้เป็นสามี ภรรยาตัวบางจึงให้รางวัลเป็นการจุ๊บนุ่มนิ่มที่ริมฝีปาก และกระซิบเบาๆที่ข้างหูคนเป็นสามีว่า...ไหนๆลูกก็ไม่อยู่แล้ว จะยอมให้หนึ่งครั้งก่อนออกไปงานปาร์ตี้คืนนี้ก็แล้วกัน...

   คำพูดแฝงความนัยที่ไม่ต้องบอกว่าให้อะไรทำเอารังสิมันต์ลิงโลด นึกขอบคุณพระจันทร์ที่ช่วยพาหนูลินไปเลี้ยงให้ชั่วคราว แอบคิดเล็กๆขึ้นมาในใจเช่นกันว่า ถ้าได้พระจันทร์ไปช่วยเลี้ยงลูกให้ที่ไทยก็คงจะดีไม่น้อยล่ะนะ

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-12-2013 14:04:42
   พระจันทร์กำลังนั่งป้อนอาหารให้หนูน้อยไวโอลินอยู่ตอนที่เจ้าของห้องตัวจริงเปิดประตูกลับเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ สีหน้าท่าทางบึ้งตึงของคนเพิ่งกลับบ่งบอกว่าคงอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักอย่างเห็นได้ชัด พระจันทร์ที่เงยหน้าขึ้นมามองจึงทำเพียงยิ้มนิดๆให้แทนการออกเสียงทักทาย เพราะไม่แน่ใจนักว่าคำพูดตัวเองจะไปกระตุ้นต่อมอะไรให้พี่ท่านอารมณ์พุ่งปรี๊ดหนักกว่าเดินหรือเปล่า

   แต่ท่าทางแบบนั้นของพระจันทร์กลับทำให้อีกคนตีความหมายไปอีกทางว่าพระจันทร์กำลังพยายามทำท่าทาง ‘เฉยชา’ ใส่...ไม่รู้ว่ายังไม่พอใจเรื่องที่เมื่อคืนเขาแกล้งหนักไป หรือว่ามีใครมาพูดอะไรเข้าอีก...

   ...แต่ช่างเถอะ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไร ตอนนี้เขามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันอย่างจริงจังอยู่ โดยที่ไม่มี ‘เจ้าเปี๊ยก’ บนตักคู่สนทนานั่งมองเขาตาแป๋วเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบอยู่อย่างนี้...

“พระจันทร์...เอาไอ้ตัวเล็กนี่กลับไปคืนพ่อแม่เขาได้แล้ว...”

“เอ่อ...คืนนี้หนูลิน...จะนอนที่นี่ครับ” คนพูดป้อนเนื้ออกไก่ฉีกเข้าปากเล็กๆที่อ้ารอเป็นลูกนกรออาหารพลางเอ่ย ทว่าเสียงเข้มที่ดุกลับมาทำให้พระจันทร์เริ่มมีอาการคิ้วขมวดขึ้นมาบ้าง

“ไม่ได้! หนูลิน...เดินกลับไปห้องตัวเองได้แล้ว ไปหาแม่ฟ้ากับพ่อตะวันไป...” เมื่อเห็นว่าบอกคนเป็นน้าของเด็กแล้วไม่ได้ผลจึงหันไปเอ่ยกับเด็กน้อยวัยสองขวบกว่าแทน

“แม่ฟ้า...” แต่เด็กน้อยทำเพียงทวนคำของเขาแล้วลากเสียงยาว พลางอ้าปากรอเนื้ออกไก่จิ้มซอสรสหวานของโปรดของตัวเองต่อไป ไม่มีทีท่าจะสนใจคำสั่งของคนเป็นลุงเลยแต่น้อย

   คนออกคำสั่งที่ยืนเก้ออยู่กลางห้องจึงทำได้เพียงถอนหายใจแล้วกระแทกร่างกายตัวเองลงนั่งบนโซฟาข้างๆพระจันทร์แรงๆแทน

“พี่ยะ! เบาๆสิ...หนูลินตกใจหมดแล้ว” เสียงอ่อนพูดดุเขาแบบไม่จริงจังนัก

“ลุงยะ...นิสายม่ายดี...” แถมยังได้รับเสียงเล็กๆเป็นการสนับสนุนอีกแน่ะ

“ไม่เอาลูกไม่ว่าลุงยะ...หนูลินเป็นเด็ก ว่าผู้ใหญ่ไม่ดีนะครับ...”

   อืม...ยังดีที่พระจันทร์หัดสอนหลานเป็น คนเป็นลุงยะของหนูลินจึงหรี่ตาจ้องร่างตุ้ยนุ้ยบนตักพระจันทร์แล้วเห็นท่าว่าคงจะหนักอยู่พอสมควร ชายหนุ่มจึงถือวิสาสะสอดแขนเข้าใต้จั๊กแร้หลาน แล้วยกพามาวางไว้บนตักตัวเองแทน เจ้าหนูลินก็ไม่มีอาการต่อต้านใดๆ คนเป็นลุงจับวางท่าไหนก็ท่านั้น ขยับแต่ปากอ้ารอเนื้อไก่จากคนเป็นน้าท่าเดียว

“มีคนรายงานพี่...ว่าวันนี้จันทร์เข้าไปในห้องของไอ้ปีเตอร์ โจว...เข้าไปทำไม เรารู้จักมันเหรอ มีธุระอะไรกับมันทำไมไม่บอกพี่...”

“พี่ยะ...ถามมาขนาดนี้จันทร์ตอบไม่ทัน” เสียงพระจันทร์ที่พูดออกมามีแววอ่อนอกอ่อนใจ สุริยะมณฑลรู้ว่าเรื่องนี้เข้ามากวนใจเขาตั้งแต่เช้า มันทำให้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลยทั้งวัน แม้กระทั่งการที่พวกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายพยายามเข้ามาเสนอลูกสาวให้เขาตลอดงานรับรองยังไม่น่ารำคาญน่ากวนใจเท่าเรื่องนี้เลย...นี่ก็รอเวลากลับมาสะสาง ตั้งใจว่าจะได้อยู่คุยกันสองคนเสียหน่อย ก็ดันมีคนที่สามเข้ามาแบบไม่ได้รับเชิญเสียอย่างนั้น...แม้ว่าคนที่สามที่ว่าจะเป็นเพียงแค่เด็กอายุสองขวบกว่าก็เถอะนะ

“งั้นเราก็ตอบพี่มาทีละเรื่อง...เราไปห้องของปีเตอร์ โจวมันทำไม...รู้จักมันงั้นเหรอ”

   ...ไหนบอกทีละเรื่อง นี่ถามมาตั้งสอง แถมแค่คำถามแรกพระจันทร์ก็ต้องร่ายยาวตอบให้หมดทุกเรื่องอยู่แล้วด้วย...เด็กหนุ่มคิดอุบอิบอยู่ในใจ

“จันทร์ไม่รู้จักเขา...แต่เผอิญเมื่อเช้าจันทร์เจอคุณหลิน เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณปีเตอร์ เลยแนะนำให้เรารู้จักกัน เขาเลยอยากเลี้ยงอาหารเช้าจันทร์แค่นั้นเอง...”

“แค่อาหารเช้าทำไมต้องให้มันเลี้ยงด้วย...ห้องอาหารก็มีให้กินฟรี จะสั่งมาทานที่ห้องพี่ก็ได้ ทำไมต้องตอบรับไปกินอาหารเช้ากับมันด้วยพระจันทร์” ยิ่งพูดสีหน้าสุริยะมณฑลก็ยิ่งเครียดเขม็ง จนหนูลินที่นั่งอยู่บนตักต้องเงยหน้ามองแล้วเอามือแตะๆคางสากเพราะเอื้อมแขนไม่ถึงคิ้ว ให้สีหน้าของคนเป็นลุงคลายอารมณ์โกรธลงบ้าง

“พี่ยะอย่ามาตีรวนจันทร์นะ...จันทร์แค่ตอบรับเขาตามมารยาท”

“ตามมารยาทก็ไม่ได้ พี่ไม่อนุญาต!...” รังสิมันต์ตวัดดวงตาเขียวขุ่นลงก้มมองคนตัวเล็กกว่าที่ยังคงป้อนอาหารให้เด็กน้อยบนตักเขาต่อไป

“พี่ยะมีเหตุผลหน่อยได้มั้ยครับ...จันทร์ก็พยายามปฏิเสธไปแล้วแต่ ณ เวลานั้นถ้ายืนกรานเสียงแข็งมากไปมันก็เสียมารยาท ก็แค่ไปกินข้าวเช้าเท่านั้นเอง คุณหลินก็ไป...พี่ยะจะโกรธอะไรนักหนา...” คนพยายามอธิบายต้องใช้พยายามอย่างเต็มเปี่ยมในการที่จะบังคับไม่ให้เสียงมันสั่น ก็การต้องรับมือกับสุริยะมณฑลที่มีอารมณ์โกรธแบบนี้มันง่ายเสียที่ไหน...พระจันทร์ก็คนธรรมดา กลัวเป็นเหมือนกันนะ...ยิ่งคิดถึงอารมณ์คนตรงหน้าตอนที่ ‘ลงโทษ’ เขาเมื่อคืนแล้วยังหวั่นไม่หาย เขาไม่ชอบพี่ยะที่เป็นอย่างนั้นเลย...

“...เหตุผลพี่มีข้อเดียว...คือพี่เป็นห่วงจันทร์...พอมั้ยกับการที่จะทำให้จันทร์เลิกทำตัวให้พี่ต้องโกรธแบบนี้อีก
 ไม่รู้รึไงว่าพี่กับมันไม่ถูกกัน เกิดมันทำอะไรจันทร์แล้วตี้เฉินเข้าไปช่วยไว้ไม่ทัน คิดบ้างมั้ยว่าใจพี่มันจะเป็นยังไง...หากจันทร์เป็นอะไรไปมันคือความผิดของพี่คนเดียว...กรุณาเข้าใจเอาไว้ด้วย”

   พระจันทร์วางมือที่ถือเนื้อไก่ไว้บนตักตัวเองก่อนจะเงยมองคนพูด ใบหน้าของสุริยะมณฑลในตอนนี้มีแต่แววความเครียดขึงและจริงจัง เข้าใจดีว่าที่อีกฝ่ายพูดมานั้นไม่ได้ล้อเล่น...ภายใต้ความเครียดขึงนั้นมีแววของความห่วงหาอาทรณ์เขาอยู่จริงๆ...นั่นสินะ...ก็ตอนนี้พระจันทร์เป็นเด็กในความปกครองของเขา หากเขาเป็นอะไรไป...ก็อาจใช่ที่มันคงจะตกเป็นความผิดของเขาคนเดียวจริงๆ

“พี่ยะก็ไม่ถูกกับคนอื่นเขาไปทั่วนั่นแหละ...” ไม่ได้ตั้งใจพูดเสียงดังเลยซักนิด แต่อีกคนดันหูดีเกินไปต่างหากจึงสวนกลับเขามาทันควันได้อย่างน่าน้อยใจที่สุดว่า...

“จันทร์เองก็ยุ่งกับผู้ชายคนอื่นเขาไปทั่วเหมือนกัน...” พูดออกไปแล้วก็อยากตบปากตัวเองนัก เพราะคนฟังเริ่มตีหยาดน้ำตารื้นขึ้นมาคลอหน่วยตาใสในทันที “...ไหนจะไอ้กร แล้วยังไอ้ปีเตอร์นั่นอีก...หวังว่าหลังจากนี้คงจะไม่มีผู้ชายคนไหนโผล่ออกมาเป็นคนรู้จักของเราอีกหรอกนะ” แต่พูดไปแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ ไหนก็ไหนๆแล้วขอพูดให้หมดหน้าตักเลยแล้วกัน 

   พระจันทร์กัดริมฝีปากเพื่อกลั้นอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นมาในอก มันจะมากไปแล้วนะที่มาดูถูกกันแบบนี้ พี่ยะเห็นเขาเป็นคนยังไง เห็นเขาเป็นพวก ‘ร่าน’ ผู้ชายนักงั้นเหรอ...

   ...คนใจร้าย...

   แสดงให้เห็นอยู่ทุกวันแล้วแท้ๆว่าตัวเขา ‘รัก’ ใคร...และคิดกับใครยังไง...

   เด็กหนุ่มช้อนมองคนพูดด้วยแววตาร้าวรานอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน มือบางวางถ้วยข้าวลงบนโต๊ะ แย่งช้อนตัวหนูลินขึ้นอุ้มเข้าเอว เตรียมจะพาเดินออกนอกห้องเพื่อไปยังห้องติดกัน เพราะหมดอารมณ์ที่จะต่อล้อต่อเถียงกับผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลเต็มที

“จะไปไหนอีก...ไปอาบน้ำแต่งตัว เราต้องออกไปงานคืนนี้กับพี่...” นอกจากพูดแล้วคนพูดยังเดินตามมาฉุดแขนคนตัวเล็กกว่าให้หันกลับไปมองกันก่อนคว้าตัวหนูลินมาอุ้มเอง

“จันทร์ไม่ไป จันทร์จะอยู่เลี้ยงหลานที่ห้อง...”

“ไปงานกับพี่นี่มันจะมีปัญหามากนักใช่มั้ย...แต่ทีไปกินข้าวกับไอ้ปีเตอร์นี่มันง่ายกว่างั้นสิ...” ไม่ได้ตั้งใจจะมาพูดประชดอะไรเอาตอนนี้หรอกนะ แต่อารมณ์ที่มันยังไม่สงบลงชักนำให้คำพูดมันพ่นออกไปก่อนทันได้ไตร่ตรองน่ะสิ

“ก็แล้วแต่พี่จะคิด...แต่จันทร์ไม่ไป จันทร์จะพาหนูลินไปอยู่ห้องพี่ฟ้า...”

“ฟ้าก็ไป...” เสียงทุ้มเริ่มติดห้วนเมื่ออีกคนทำตัวขัดใจเขา ไม่ยอมตามใจเหมือนทุกที “ฟ้าไปกับตะวัน เพราะฉะนั้นห้องนั้นจะไม่มีคนอยู่”

“งะ...งั้นจันทร์อยู่กันสองคนกับหนูลินที่ห้องแล้วกัน พี่ยะจะไปก็ไปเถอะ...”

“ถามจริง...นี่เราตั้งใจแค่จะรวนพี่เล่นๆหรือกะจะเถียงพี่หัวชนฝาจริงๆ หืม?”

“...” พระจันทร์เงียบเสียงไม่ตอบโต้ 

   สุริยะมณฑลรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นมาอย่างที่ไม่สามารถหาเหตุที่มันสมเหตุสมผลมาอธิบายได้ คนนั่งบนโซฟาตัดสินใจลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ร่างกายสูงใหญ่และสง่าผ่าเผยของคนที่เพิ่งลุกยืนมาประจันหน้ากันทำให้พระจันทร์ผงะถอยหลังไปก้าวครึ่ง ท่อนแขนใหญ่แข็งแรงยกมาสอดเข้าใต้รักแร้ของเด็กน้อยในอ้อมแขนพระจันทร์ เด็กตราสมบูรณ์ก็ดีใจหาย พอลุงมาขออุ้มตัวเองก็ยอมโอนอ่อนเอนเข้าหาไม่มีขัดขืน พอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของลุงได้แล้วก็พากันมองมาที่พระจันทร์เหมือนเป็นรายต่อไป...

“จะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเองหรือจะให้พี่เปลี่ยนให้...บอกไว้ก่อนว่าคราวนี้พี่พูดจริง ไม่ได้แกล้งขู่เหมือนที่ผ่านมาหรอกนะ...” สายตาดุดันที่ติดแววหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดทำให้พระจันทร์ทำอายระขัดขืนได้แต่เพียงสายตา ส่วนตัวนั้นโดนมือใหญ่ผลักดันให้ไปทางห้องน้ำเรียบร้อย

   พระจันทร์หันเหลือบกลับไปมองร่างสูงใหญ่กับเด็กตัวเล็กที่พากันไปเอนหลังนอนยาวอยู่บนเตียงกว้างอย่างสบายใจ นิ้วเล็กของหนูไวโอลินเกี่ยวพันเข้เนกไทด์ลุงแล้วชวนคุยโน่นนี่นั่นอย่างสนุกสนาน ไม่ได้รู้เลยว่าทั้งคู่นั้นกำลังปล่อยให้ใครคนหนึ่งค่อยๆใจหาย และหายใจช้าลงเข้าไปทุกทีที่คิดว่า...เขากำลังมีสิทธิ์ได้มองภาพเหล่านี้อยู่อีกไม่นานแล้ว...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

to be continue...

ตอนใหม่จะตามมาเร็วๆนี้นะจุ๊บุ  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 21-12-2013 14:50:23
สงสารพระจันทร์ :mew6:
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีนะ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-12-2013 14:52:46
 :angry2: :angry2: :angry2:


โครตเกลียดดดด ไอ้ลุงยะ เคยรู้อะไรมั่ง ไม่พอใจห่าอะไรก็มาลงที่น้อง น้องทุกข์ใจ ไม่รู้ แต่รู้ว่ากรูโกรธมรึงมารับไปซะ


ที่น้องไปกินข้าวกับใครรรู้แต่ไม่รู้ว่า คู่หมั้นคู่หมายคู่สวรรค์ฟ้าประทานนกหงส์ห่านมาหาน้องกลับไม่รู้ แต่งๆกันไปเถอะ แล้วปล่อยน้องไปซะ


โอยยยยยยยยยยยยยยยย ใครก็ได้มาพาน้องหนีไปที รำคาญเกลียดผู้ชายคนนี้เต็มทน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 21-12-2013 15:28:34
เป็นคนฉลาดหรือโง่กันแน่เนี่ย
มองแต่เรื่องนั้นนี้โน้น
แต่ไม่เคยมองถึงรายละเอียดสำคัญเลย.... ถ้าวันไหนโดยลอบกระทืบนี่ตายง่ายๆ เลยนะ
ปู่ที่จะยกตำแหน่งให้นี่คิดป่าว? มีคนแบบนี้เป็นหัวหน้านี่ล่มจมนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 21-12-2013 15:47:59
พระจันทร์น่าสงสาร พี่ฟ้าน้องพระจันทร์หนีไปเลย เชียร์ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 21-12-2013 15:54:24
พี่ยะก็ดีแต่หึงไร้สาระแล้วก็ไม่เคยทำอะไรให้เคลียร์
แม่งงงงงงงงงขอให้พระจันทร์เจอคนที่ดีกว่าเถ๊อะ
หงส์เหมือนจะแอบร้ายนิดส์นึงอะ คือถ้าดีจริงต้องไม่แต่งปะ ต้องชักแม่น้ำทั้งห้ามาขว้างปะ โธ

สงสารพระจันทร์ตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนนี้เลย
ฟ้าก็ใช่ว่าจะดูแลได้นะไหนจะลูกไหนจะสามี พระจันทร์นี่ตัวคนเดียวโดยแท้อะ
เบื่อออออสุริยะมณฑล บายยยยยยยยยย

ปล.ดีใจที่มาต่อนะคะ กิกิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 21-12-2013 16:05:25
บอกตรงๆเลยว่าไม่ชอบใจพี่ยะมากขึ้นทุกทีๆ
เบื่อนิสัยมาก ตัวเองโมโหหึงได้ พูดจาทำร้ายจิตใจพระจันทร์ได้
วีนแตกได้ แต่ไม่เคยเคลียร์ตัวเองเพื่อพระจันทร์เลย
พอทุกอย่างไม่ชัดเจน คนที่เจ็บจะเป็นใครถ้าไม่ใช่พระจันทร์
โอ้ยยยยยย ยิ่งเม้นท์ยิ่งเซ็งพี่ยะ ถอดออกจากพระเอกดีมั้ยคะ ฮึ่มมมมมม #อินนนนนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 21-12-2013 16:08:28
สงสารพระจันทร์ :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-12-2013 16:42:41
โอ้ยยยยย อิพี่ยะ พูดกับน้องดีๆ มันจะตายรึไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 21-12-2013 17:08:01
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 21-12-2013 17:09:26
สงสารลูน่าาาาาา  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jaewoniie ที่ 21-12-2013 17:15:54
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

สงสารพระจันทร์อ่าาาาาา
สงสารพี่ยะด้วยแหละ ก็คงแบบเครียดๆ รุมเร้า

โอ่ยยย

พี่ยะ จับน้องปล้ำเลย จะได้จบๆไปไม่ต้องแต่งงานกับหงส์แล้ว 555+



 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BaII ที่ 21-12-2013 17:16:07
สงสารพระจันทร์ จะให้น้ำฟ้าพาหนีก็ไม่ได้ เพราะเป็นห่วงพี่ดาวอีก

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-12-2013 17:30:18
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ เม้นท์ก่อนอ่าน  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 21-12-2013 17:38:02
สงสารพระจันทร์ๆๆๆๆ รอตอนใหม่นะคะ o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 21-12-2013 18:19:02
พระจันทร์ น่าสงสารจริงๆ
ไอ้คุณพี่ยะ ก็ไม่จัดการให้เคลียร์ซักที
เดี๋ยวถ้าพระจันทร์หายนะ ...จะให้หนูลินสมน้ำหน้าให้ดู

ปล. เข้ามาเห็นตอนใหม่แล้วกรี๊ดแต๋วแตก

ปล.ของ ปล. พระจันทร์ทำอารยะขัดขืน...พิษการเมืองต่อเนื่องถึงนิยาย 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-12-2013 18:51:41
สงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-12-2013 19:01:25
สงสารพระจันทร์
เจ๊หงส์ชั้นคิดว่าเทอเป็นคนดีมาตลอด แต่เริ่มไม่ดีละนะแบบนี้
ถึงจะหวังดี แต่เทอก็ใจร้ายนะ!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-12-2013 19:19:08
ลุงยะแกโง่ จริง หรือแกล้งโง่เนี่ยยยยย

โอยยย อะไรแม่งไม่ชัดเจนสักอย่างง

จะเอาไงลุง น้อง มัน ช้ำใจ หมดและนั่น
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 21-12-2013 19:32:28
เข้าใจนะที่หงส์ทำ เพราะอยากจะปกป้องพระจันทร์จากคนชั่วทั้งหลาย ถึงแม้พระจันทร์จะเจ็บปวดแต่ก็ยังดีกว่าให้มาเสี่ยงชีวิต เพราะจะยิ่งทำให้อาทิตย์ห่วงมากยิ่งขึ้นอีกหากพวกนั้นเอาพระจันทร์มาขู่...รอตอนต่อไปค่าาาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 21-12-2013 19:41:19
ตอนนี้พ่อพระเอกเราพูดแรงไปจริงๆนะ
น้องมันก็เสียใจอยู่แล้วยังจะมาพูดแบบนี้อีก  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 21-12-2013 21:09:26
เบื่อพี่ยะละเกินนนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 21-12-2013 21:41:41
โอ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ
สงสารพระจันทร์มาก
เจ๊หงส์อาจจะหวังดี
แต่ก็ใจร้ายอ่ะะะะะะะะ
งือออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 21-12-2013 22:28:41
เปิดปมเก่า สร้างปมใหม่

อ่านไปก็เหนืรอยใจแทนพระจันที์

มีแต่เรื่อง พี่ยะเองก็ไม่ชัดเจนสักที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 21-12-2013 22:41:42
อย่าปล่อยให้ค้างนานน๊าาาาาาาาาาา
เข้าใจกันเร็วๆ หน่อยเถ๊อะ !!!! ใจจะขาด :katai1: :katai1: :katai1:

หนูลินน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 21-12-2013 23:06:04
จะกระอักเลือดตายละคะ- -* โถ่คุณยะ เอาฟางซักเที่ยวรถไหมคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 21-12-2013 23:50:53
รำคาญไอ้พี่ยะ   ให้ตายๆไปเลยก็ดี    :fire:
จะได้เปลี่ยนพระเอกใหม่

รำคาญตานี่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 21-12-2013 23:56:06
กรี๊ดร้องงง
เนื่องจากกลับมาอ่านใหม่อีกรอบ แต่พอเข้าไปในเฟสพบว่าอัพแล้ว ดีใจม๊ากกกกก
แต่ต้องเศร้าเพราะสงสารพระจันทร์ ฮืออออ :sad4:
เราว่าน่ะหงส์ไม่ได้คิดร้องกับพระจันทร์หรอก เพราะดูไม่ได้รักพี่อาทิตย์เบยอ่าา
แต่ว่าไม่แน่น้าาา คุณหลานตัวเล็ก อาจจะบอกความลับให้คุณลุงยะฟังก็ได้
เพราะช่างรู้เกินตัว อาจเป็นคนบอกลุงยะก็ได้ว่าน้าจันทร์เสียใจ
ทีนี้ลุงยะจะได้ชัดเจนสักที ไม่งั้น จะเชียร์ให้พี่ฟ้าพาหนีเล๊ยยยย
อัพต่อน้า จะรอจ้า เป็นกำลังใจให้น้า^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aunny.micky ที่ 22-12-2013 00:41:22
โอ๊ย!!   :hao4: :sad4:  สงสารน้องพระจันทร์ พี่ยะช่วยทำอะรัยที่มานชัดเจนหน่อยได้มัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 22-12-2013 02:27:31
พระจันทร์ที่น่าสงสาร :mew6: คุณพี่ยะไม่เข้าใจพระจันทร์เลย :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 22-12-2013 05:56:00
พระจันทร์น้อยที่น่าสงสาร :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 22-12-2013 10:14:33
สงสารพระจันทร์อ่า
พี่ยะจะเอายังไงเนี่ย
เคลียร์ชัดให้ชัดเจนหน่อยสิพี่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 22-12-2013 10:23:24
สงสารพระจันทร์  แถมตายะยังไม่รู้เรื่องอะไรอีก :monkeysad: :monkeysad:

ปล. คู่น้ำฟ้าหวานมากมาย ท่าทางจะไม่ค่อยได้ทำการบ้านนะ ตั้งแต่หนูลินโต 5555 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 22-12-2013 10:43:02
ถึงจะสงสาร แต่ที่หงส์พูดมาก็ถูกนะ  :เฮ้อ:

ถ้าน้องยังอ่อนแออย่างนี้อยู่เคียงข้างตะวันไม่ได้หรอก  :mew5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-12-2013 11:01:34
 :o12: เป็นพระจันทร์อีกแล้วสินะที่น่าสงสารที่สุด อยากให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปโดยเร็ว อยากเห็นพระจันทร์มีความสุขแบบเต็ม ๆ หัวใจซะที  เห็นใจน้องมากเลย   :hao5:

 

อยากให้หนูลินแยกร่างได้ จะได้อยู่ใกล้ ๆ ทุกคนเพราะอยู่ใกล้ใครก็ทำให้คนนั้นใจเย็นลงได้  น่ารักน่าฟัดจริง ๆ  เด็กคนนี้  :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 22-12-2013 13:57:04
พระจันทร์น่าสงสาร :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 22-12-2013 19:46:31
ฟ้าพาน้องกลับไทยเถอะ...พระจันทร์อ่อนแอเกินไปอย่างที่หงส์ว่าเอาไว้นั่นล่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 22-12-2013 20:26:30
พี่ยะเอาแต่ใจไปนะ!!!!!!!!!  :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 22-12-2013 22:05:55
ฮือ สงสารพระจันทร์อะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 22-12-2013 23:37:39
จากใจจริง...

เบื่อพี่ย้าาาาาาาาาา ทำอะไรไม่เคลียร์ซักอย่าง
 :m31: :m16:
สงสารจันร์มากมาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 23-12-2013 00:52:53
รีบมานะ อย่าหายไปนานอีกล่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Lady-Rabbit ที่ 23-12-2013 01:39:41
อ่านรวดเดียวเลยค่า เนื้อเรื่องสนุกมาก ใช้ภาษาได้ดี คำแทบไม่มีผิดเลย
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-12-2013 07:13:11
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก

รอค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 23-12-2013 15:44:35
พันธนาการ...รัก #24


   
   งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้เป็นงานเลี้ยงประมูลของพวกเครื่องเพชร เครื่องประดับต่างๆ กระเป๋าและของมีค่าอื่นๆที่พวกคุณหญิงคุณนายต่างพึงประสงค์อยากจะได้เอามาไว้ในครอบครอง ถือเป็นงานเลี้ยงเอาใจบรรดาป๋าใจป้ำ เสี่ยเลี้ยงเด็ก และผู้มีอิทธิพลต่างๆที่ควงภรรยาและสาวๆในสต็อกมาล่องเรือในครั้งนี้ด้วย ซึ่งของที่ถูกเอามาประมูลนั้นแน่นอนว่าก็ต้องเป็นของหายาก ที่ไม่สามารถประมูลได้อย่างถูกกฎหมายบนพื้นดิน

   สิ่งของที่ถูกเอามาประมูลเป็นอย่างแรกๆจะมีนางแบบสาวสวยและนายแบบหนุ่มหล่อเป็นผู้เชิญออกมา ทั้งรูปภาพของแท้หายากจากศิลปินชื่อดังก้องโลกในอดีต ป้ายทะเบียนรถทองคำล้อมลายขอบด้วยเพชรน้ำงาม ไปจนถึงมงกุฏเพชรของอดีตราชินีองค์หนึ่งตั้งแต่สมัยยุคเรอเนซองค์ของยุโรป...จนตอนนี้เริ่มเป็นการประมูลเครื่องเพชรเครื่องพลอยราคาแพงธรรมดา ที่บรรดาผู้ไม่ประสงค์อยากสะสมของแปลกๆหายากเหล่านั้นสามารถประมูลเพื่อเอาไปเป็นของขวัญให้กับภรรยาหรืออนุภรรยาได้

   พระจันทร์อุ้มหนูลินให้หันหน้ามานั่งซบลงกับไหล่ ตบก้นเด็กน้อยเบาๆเพื่อให้หลับ ส่วนสายตาก็จับจ้องไปที่แผ่นหลังกว้างใหญ่ภายใต้การสวมคลุมของชุดสูทสั่งตัดพิเศษจากแบรนด์ดิออร์ วันนี้สูทของพี่ยะเล่นลายตารางถี่เล็กที่บริเวณปกและขอบกระเป๋า ส่งให้ตัวเสื้อแลดูมีลูกเล่นไม่เป็นสูทแบบทางการมากนัก ข้างกันก็มีสาวสวยที่อยู่ในชุดราตรีสั้นเปิดไหล่ ที่เล่นลายขอบชุดเป็นผ้าลายตารางแบบคล้ายคลึงกับพี่ยะมาก พระจันทร์พยายามแล้วที่จะเบี่ยงความสนใจไปที่ของประมูลบนเวที แต่ภาพท่อนแขนเรียวบางที่สอดคล้องอยู่กับมือใหญ่และท่าทางการชี้ชวนให้ดูชุดเครื่องเพชรต่างๆแล้วกระซิบกระซาบอยู่ข้างหูของพี่ยะก็มาแย่งซีนไปจนได้

   ที่นั่งแถวแรกติดเวทีถูกจองพร้อมติดป้ายชื่อเฉพาะบุคคลสำคัญเอาไว้เรียบร้อย และแน่นอนว่าบุคคลที่ไม่ได้สำคัญถึงขนาดจะให้พี่ยะควงออกหน้าออกตาได้อย่างเขา จะเอาชื่อที่ไหนไปติดเคียงข้างกันในแถวเดียวกันได้ แล้วยิ่งมาเห็นสายตาเศร้าๆของพี่หงส์ที่เห็นตอนพี่ยะจับจูงมือเขาออกมาจากห้องพร้อมกับหนูลิน พระจันทร์ก็ยิ่งรู้สึกว่าคงต้องเจียมตัวเอง และทิ้งระยะห่างระหว่างกันให้มากกว่านี้...

   ...แต่ทำไม...พอเห็นพวกเขาสองคนได้อยู่เคียงข้างกันจริงๆแล้วมันถึงเจ็บที่หัวใจตัวเองแบบนี้ล่ะ...

   ...จะทำตัวเป็นนางเอกในละครไปถึงไหนกันเนี่ย พระจันทร์...

“จันทร์ หนักมั้ย...ให้พี่อุ้มแทนดีกว่ามั้ย...มา” น้ำฟ้าที่นั่งข้างรังสิมันต์เอี้ยวตัวหันมามองพระจันทร์ที่นั่งอยู่แถวหลังตัวเองแล้วเอ่ยปากถาม เพราะเห็นลูกชายตัวเองทิ้งตัวลงนอนทับคนเป็นน้าเสียจนพระจันทร์ท่าทางจะหนัก ถึงได้ทำหน้าไม่สู้ดีแบบนั้น

“ไม่เป็นไร...จันทร์ไหว เดี๋ยวน้องตื่น...” เสียงแหลมหวานเอ่ยตอบกลับมาเบาๆ คนตอบพูดเสร็จก็ก้มลงมองเจ้าหนูบนตักพร้อมตบก้นให้เบาๆ สองแขนเล็กขยับเล็กน้อยเพื่อโอบกอดคนเป็นน้าให้แน่นขึ้น พร้อมเปลี่ยนมุมนอนให้หลับบนตักเล็กได้อย่างสบายตัวขึ้นด้วย

“อาทิตย์...มองไปไหน ดูนี่ก่อน...หงส์อยากได้สร้อยกับแหวนชุดนั้นน่ะ ประมูลให้หน่อย...”

   ระหว่างที่น้ำฟ้ากำลังมองน้องชายตัวเองด้วยความเป็นห่วงอยู่นั่นเอง เสียงหวานใสของหญิงสาวในชุดเข้าคู่กันกับสุริยะมณฑลก็ดังขึ้น เด็กหนุ่มผมยาวขยับหน้าไปมองคู่ที่นั่งถัดไปจากสามีตัวเองตามต้นเสียงที่ได้ยิน ก็เห็นสุริยะมณฑลถูกมือสาวดึงแก้มเบาๆให้หันกลับไปมองการประมูลบนเวทีต่อ ท่าทางหวานแหววคล้ายคู่รักก็มิปานทำให้น้ำฟ้ารู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อย เพราะตัวเองรู้ดีว่าภาพนั้นทำร้ายจิตใจน้องชายตัวเองมากแค่ไหน

   น้ำฟ้าหันไปดึงเสื้อสามีตัวเองที่นั่งกั้นระหว่างเขากับสุริยะมณฑลให้ก้มลงมาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบคุยกันเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน

“ว่าไงครับที่รัก อยากได้อะไรเดี๋ยวพี่ประมูลให้...”

“พี่ตะวันจะเลี้ยงต้อยฟ้าเหรอ...” น้ำฟ้าพูดพร้อมแถมแหนบเข้าที่แขนแข็งแรงอีกที

“แบบนี้ไม่เรียกว่าเลี้ยงต้อยแล้ว เขาเรียกว่าเลี้ยงเมียครับที่รัก...” รังสิมันต์ยังมีอารมณ์พอที่จะหยอกเอินคนรัก แม้จะเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในโหมดพร้อมที่จะเล่นตอบกลับเขา

   น้ำฟ้าส่ายหน้าให้กับความกะล่อนของคนรัก ก่อนจะตีเบาๆอีกเพี้ยะเข้าที่เดิมแล้วบอกเสียงเบาว่าตัวเองกำลังซีเรียสอยู่นะ เมื่อนั้นล่ะสามีหนุ่มหล่อของเขาถึงได้ยอมหุบยิ้มแล้วเอียงหน้ามาใกล้ๆให้น้ำฟ้ากระซิบได้ถนัดกว่าเดิม...

“พี่ตะวัน ฟ้าสงสารน้อง...ได้ยินน้องตอบคนอื่นว่าตัวเองเป็นแค่พี่เลี้ยงหลานให้คุณอาทิตย์แล้วฟ้าไม่สบายใจเลย...ฟ้าสงสาร ไม่อยากให้น้องอยู่ในงานแล้ว...คุณอาทิตย์นี่ก็ยังไงนะ ถ้าตัวเองจะพาคุณหงส์ออกงานด้วยก็ไม่น่าจะพาพระจันทร์มา แล้วยังจะพาน้องของฟ้าไปนั่งแถวเดียวกับบอดี้การ์ดด้านหลังอีก...ทำเหมือนไม่เห็นความสำคัญกันแบบนี้พี่ตะวันว่าคุณอาทิตย์เขาใจร้ายเกินไปมั้ย...”

   น้ำฟ้าจบประโยคยาวเหยียดพร้อมส่งสายตากังวลจับจิตไปที่น้องชายตัวเองคนที่ว่า รังสิมันต์มองคนเป็นภรรยาที่พูดได้เยอะกว่าทุกครั้งเมื่อเป็นเรื่องของคนอื่นแล้วก็ถอนหายใจ คนผมยาวทำท่าเป็นห่วงเป็นใยอีกฝ่ายเสียจนออกนอกหน้า จนเขาไม่รู้จะบอกอีกคนยังไงแล้วว่าถึงยื่นมือเข้าไปช่วยก็ใช่ว่าอะไรมันจะดีขึ้น เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกเขาสามคนที่เอาเชือกมาผูกเงื่อนกันเอง เขาจะไปแก้ให้ก็คงทำได้แค่ใช้กรรไกรตัดฉับเข้าตรงกลางนั่นแหละ แต่ใช่ว่าเงื่อนทั้งหมดมันจะคลายเสียเมื่อไหร่ อย่างมากก็คงทำให้ตัวเชือกมันไม่สามารถเอามาต่อกันติดได้อีกเท่านั้นเอง

ที่สำคัญ...เงื่อนครั้งนี้มันดันมีปมพันกันยุ่งเหยิงที่สุดตรงกลางใจพี่ชายของเขาเอง...ถ้าน้ำฟ้าอยากจะแก้นักก็คงต้องแหวกอกพี่เขาออกมา...แต่มันคงไม่ง่ายนักหรอกที่คนอย่างเจ้าพ่อเกาะฮ่องกงคนนั้นจะยอมให้ใครไปยุ่มย่ามกับหัวใจเขาง่ายๆ...แต่ถ้าเป็นพระจันทร์ก็ว่าไปอย่าง เพราะเด็กนั่นเป็นคนเดียวที่มีกุญแจ สามารถเดินเข้าออกหัวใจพี่ชายเขาได้เพียงคนเดียว...

ดีไม่ดี...ไม่ต้องถึงกับให้พระจันทร์ไปแหวกอก...แต่พี่ชายเขาคงเป็นคนยอมควักหัวใขตัวเองออกมากองตรงหน้าให้เลยมากกว่า...

“คุณ...พี่ตะวัน? เหม่ออะไร...มองหน้าฟ้าแล้วก็เอาแต่อมยิ้ม ฟ้าถามเรื่องซีเรียสอยู่นะ...”

“พี่รู้...พี่แค่กำลังคิดอยู่”

“คิดได้รึยัง...คิดเร็วๆ...” น้ำฟ้าเร่ง ยิ่งพอเห็นดวงตาสามีเปล่งประกายแปลกๆก็ยิ่งลุ้นตามไปด้วย คิดว่าอีกฝ่ายคิดได้แล้วจึงเอามือเข้าไปเกาะแขนช่วยลุ้น แต่คนเป็นสามีกลับกระหวัดแขนเข้าดึงอีกฝ่ายจนเซมาที่ตักแล้วหอมแก้มฟอดแบบไม่อายสายตาประชาชีกว่าห้าสิบชีวิตในห้องจัดเลี้ยง แถมเมื่อกี๊นางแบบบนเวทีเกือบทำแก้วไวน์เก่าแก่ราคาเฉียดสิบล้านตกลงมาแตก รังสิมันต์จึงโดนคนเป็นภรรยาจับดึงจนหูเกือบยานไปเป็นเหนียงเป็นการตอบแทน

   สุริยะมณฑลเหลือบมองไปข้างหลังอีกครั้งเป็นรอบที่ร้อย เห็นแววตาเศร้าๆของพระจันทร์มองไปยังคู่ของน้องชายตัวเองแล้วแย้มยิ้มน้อยๆ แต่เป็นยิ้มที่ดูออกได้เลยว่าเจ้าตัวไม่ได้มีความสุขไปกับยิ้มนั้นที่ฉาบบนใบหน้าเลยซักนิดเดียว...ตอนนี้ในใจของเขานั้นร้อนเป็นไฟ สายตาผู้คนมากมายที่พากันจับจ้องมาที่หยางเฟิ่งของเขานั้นทำให้รู้ตัวทันที ว่าคิดผิดอย่างมหันต์ที่ทำตามคำมิสเตอร์โจวว่า...เขาไม่น่าพาดวงใจตัวเองมาเปิดเผยตัวตนวันนี้เลย

   แล้วยิ่งสายตาของไอ้ปีเตอร์ โจวที่นั่งอยู่ตรงสุดปลายขอบเวทีนั่นอีก อยู่ไกลขนาดนั้นยังมองตามร่างของพระจันทร์แทบไม่กระพริบตาได้อีก...มันน่าเอาลูกปืนยิงใส่ให้ตาบอดนัก...วันนี้เขาพยายามหลายครั้งที่จะเอามือพระจันทร์มากุมไว้ แต่กลับโดนหงส์เข้ามาขวาง แล้วยังเจ้าตัวที่ไม่ยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีอีก แถมยังตอบใครต่อใครเขาไปทั่ว ว่ามางานนี้ในฐานะพี่เลี้ยงของหนูลิน...จะบอกเขาไปตามตรงว่ามาในฐานะหยางเฟิ่งของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย

   ...แต่คนคิดคงจะลืมไป...ว่าตัวเองนั้นก็ได้แต่คิด แต่ไม่เคยบอกเจ้าตัวให้รู้และยอมรับในฐานะนี้ของตัวเองมาก่อนเลย...

   การประมูลกำเนินไปจนถึงเครื่องเพชรชุดหนึ่งบนเวทีประมูล มันเป็นชุดเครื่องเพชรน่ารักจุ๋มจิ๋มที่ประกอบไปด้วยแหวน ต่างหู กำไลและสร้อยคอ มันจะไม่น่าสนใจเลยถ้าหากว่าธีมของเครื่องเพชรชุดนี้จะไม่ใช่ธีมของ ‘จักรวาล’...มันไม่ใช่ของเก่าแก่อะไร เพียงแต่มันถูกดีไซน์โดยนักออกแบบเครื่องประดับชื่อดังคนหนึ่งแถบอเมริกาใต้ และมันกำลังจะถูกประมูลได้ไปโดยเสี่ยพุงพลุ้ยคนหนึ่งที่โดนอีหนูฝั่งซ้ายมืออ้อนขอ เพราะอยากได้แหวนเพชรทรงสามมิติที่ถูกตกแต่งให้เป็นรูปโลกในชุดนั้น ทว่าเป็นเพราะสุริยะมณฑลเหลือบหันไปเห็นสายตาของคนนั่งข้างหลังที่จ้องมองสร้อยพระจันทร์ด้วยรอยยิ้มบางเบา แต่แค่นั้นก็ทำให้สุริยะมณฑลดับฝันของตาแก่พุงพลุ้ยที่อยากเอาใจอีหนูคัพดีข้างๆได้ในทันที ด้วยการยกป้ายหมายเลข 8 ขึ้นมาแล้วบอกราคาประมูลของตัวเองที่มากกว่าเสี่ยไร้นามคนนั้นกว่าเท่าตัว

   สายตาผู้ร่วมงานหันกลับมาจ้องผู้ที่เพิ่งประกาศราคาประมูลเครื่องเพชรที่ไม่ได้มีจุดน่าสนใจนักรายล่าสุดเป็นตาเดียว พอยิ่งเห็นว่าเป็นหยางหลง เจ้าพ่อเกาะฮ่องกงที่นั่งนิ่งมาตลอดการประมูลเป็นผู้ยกมือเอ่ยราคาค้านการเคาะค้อนครั้งที่สาม ก็ยิ่งมีเสียงวิจารณ์ออกมาเซ็งแซ่ โดยเฉพาะหงส์ที่นั่งใกล้ๆ รังสิมันต์น้องชายรวมไปถึงน้ำฟ้าที่ก็หันมามองด้วยความสงสัย เพราะไม่คิดว่าจู่ๆเจ้าพ่อเขาจะมาสนใจเครื่องเพชรลายธรรมดาที่เป็นของคั่นเวลารายการใหญ่ๆแบบนี้

   พิธีกรรายการประมูลของเผลอออกอาการอึกอักไปชั่วครู่ แต่ก็รีบกลับมาสวมบทบาทมืออาชีพ ดำเนินการประมูลและเชียร์ของต่อไปอย่างเชี่ยวชาญ เพราะหลังจากที่สุริยะมณฑลเริ่มเปิดปากประมูลครั้งแรกก็เริ่มมีผู้หันมาสนใจเครื่องเพชรชุดที่ว่า จนเสี่ยว่าที่เจ้าของคนแรกออกอาการหน้าหุบควันออกหูกันเลยทีเดียว

“พี่...จะเอาให้ใคร ของธรรมดาแบบนี้ผมให้ช่างที่บริษัททำให้ใหม่ก็ได้ ไม่ต้องลำบากประมูลหรอก” รังสิมันต์ที่ทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่เอ่ยปากถาม ทว่าคนที่ตอบกลับไม่ใช่คนที่โดนถาม สาวสวยคนที่นั่งข้างๆต่างหากที่เป็นคนเอ่ยปากตอบเองเป็นภาษาจีนกลางว่า

“จะใครล่ะถ้าไม่ใช่พี่...รู้ได้ยังไงคะหยางหลงว่าฉันอยากได้เครื่องเพชรชุดนี้...” ท่าทางกอดคล้องแขนและเสียงดังฟังชัด พร้อมปลายนิ้วเรียวสวยที่ยกบีบจมูกคนประมูลยิ่งทำให้คนอื่นมองว่าสิ่งที่หญิงสาวพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง แม้สุริยะมณฑลจะไม่ได้ตอบอะไรออกไป แต่เสียงวิจารณ์เซ็งแซ่ที่ดังขึ้นก็มาในทำนองว่า หยางหลง เจ้าพ่อเกาะฮ่องกงออกหน้าสวีทหวานแหววกับคู่หมั้นสาว ตอกย้ำข่าวลือที่ว่าเร็วๆนี้สองเกาะฮ่องกง-เกาลูนคงจะได้ดองกันไม่ได้เป็นแค่ข่าวโคมลอย พอเหตุการณ์กลับเป็นแบบนี้แล้วคนที่สนใจจะประมูลเครื่องเพชรแข่งกับหยางหง เจ้าพ่อเกาะฮ่องกงจึงค่อยๆหายไปทีละคนสองคน จนท้ายที่สุดก็เหลือเพียงสุริยะมณฑล มังกร และปีเตอร์โจวเท่านั้นที่ยังพยายามเอาชนะคะคานกันด้วยราคาประมูลที่พุ่งขึ้นสูงลิ่วกว่าราคาเริ่มต้นที่ถูกตั้งไว้ในตอนแรกเริ่มหลายเท่า

   มังกรที่เหลือบมองท่าทางจริงจังของสุริยะมณฑลที่ตีราคาของเขาและปีเตอร์ โจวตกไปทุกรอบด้วยความสนใจ คิดว่าน้องสาวของเขาไม่น่าจะมีอิทธิพลต่อผู้ชายที่ไม่เคยสนใจโลกของคนอื่นมากไปกว่าโลกของตัวเองได้แน่ ถ้างั้นแล้วใครที่เป็นคนจุดอารมณ์นี้ของไอ้เจ้าพ่อศูนย์รวมจักรวาลนี้ได้...ความน่าสนใจสำหรับเขา คือการคอยลุ้นดูว่าสุดท้ายแล้วใครจะได้รับเครื่องเพชรชุดนี้ไปครอบครองมากกว่า...พอคิดได้ดังนั้นมังกรจึงเป็นผู้ถอยออกจากสงครามประมูลครั้งนี้ไปคนแรก

   เมื่อเหลือเพียงปีเตอร์และสุริยะมณฑล การประมูลครั้งนี้ก็ยิ่งทวีความสนุกให้กับผู้คนในห้องจัดเลี้ยงมากขึ้น เริ่มมีเสียงปรบมือดังตามตัวเลขประมูลที่เพิ่มขึ้นของแต่ละฝ่าย ตัวเครื่องเพชรหมดความน่าสนใจไปนานแล้วเพราะตอนนี้ทุกคนมุ่งมั่นอยู่กับการแข่งขันที่ว่าใครจะเป็นฝ่ายกำชัยชนะและได้มันไปเป็นของกำนัล ให้กับหงส์สาวสวย ซึ่งกำลังมีท่าทางยืดและเชิดแบบที่ทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ในห้องจัดเลี้ยงมองส่งเอาด้วยความหมั่นไส้

“พี่ชาย...ราคานี้กับเครื่องเพชรแบบนั้นมันไม่เหมาะสมกันเลยนะพี่” รังสิมันต์กระซิบบอกพี่ชาย แต่เขากลับได้รับคำตอบเป็นรอยยิ้มมุมปากกับนัยตาเขร่งขรึมกลับมาแทน “ก็ตามใจ งานนี้เขาให้จ่ายสด ไม่ผ่อนและไม่รับการ์ดด้วย ถ้าเงินไม่พอก็ไม่ต้องมายืมผมนะ...ผมเอาเงินไปซื้อนมให้ลูกกินยังจะมีประโยชน์เสียกว่าอีก”

   รังสิมันต์จบคำด้วยการตบไหล่พี่ชายเป็นการย้ำในเจตนาของตัวเองอีกที ซึ่งคนเป็นพี่ชายก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะเดือดร้อนอะไร ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสู้การประมูลต่อไปด้วยความสูงของจำนวนเงินที่คงที่

   ฝ่ายปีเตอร์ โจวนั้นเขาเห็นการประมูลครั้งนี้เป็นเพียงเรื่องสนุก เพราะจู่ๆคนอย่างหยางหลงอุตส่าห์ออกปากประมูลของด้วยตัวเองทั้งที ทั้งที่พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันประมูลใหญ่ ซึ่งต้องใช้เงินอีกจำนวนไม่น้อยแล้วแท้ๆ แต่อีกฝ่ายคงอยากอวดรวย ซื้อเครื่องเพชรมอบให้ผู้หญิงแสนสวยคนนั้นต่อหน้าประชาชีให้คนมันมาชื่นชมเล่นๆมากกว่า...แล้วคิดหรือว่าคนอย่างนายปีเตอร์คนนี้จะยอมได้...เขาถึงได้ตัดสินใจกระโจนเข้าไปเล่นในเกมส์นี้ด้วยยังไงล่ะ...

แต่ทว่าในนาทีที่ปีเตอร์ตัดสินใจจะจบประมูลด้วยการวางตัวเลขในมูลค่าที่สูงกว่าเดิมถึงสามเท่า คนเป็นปู่ที่นั่งอยู่บนรถเข็นข้างๆกลับยกมือมาขวางไว้ตรงหน้าแล้วส่ายเบาๆ...

“แต่...!” ปีเตอร์จะค้าน แต่ซ้อหลิวและคนดูแลใกล้ชิดเขากลับบอกให้เขาเชื่อฟังนายท่านใหญ่ของตระกูลจะดีกว่า

“ลื้อก็เห็น...ไม่ว่าลื้อจะขึ้นราคายังไง อาหยางก็ยังจะเดินหน้าชนกับลื้อด้วยราคาที่เพิ่มขึ้นเท่าเดิม ชิ้นนี้อาหยางคงอยากได้จริงๆ ลื้อก็ให้เขาไปเถอะ...”

“ถ้าเพชรแค่นี้อั้วะต้องยอมให้มันไปได้ แล้วของพรุ่งนี้อั้วะไม่ต้องยอมให้มันง่ายๆเพราะอากงขออีกเหรอ ทำไมอากงต้องเข้าข้างมันตลอด...ทั้งที่มันเป็นหลานก็ไม่ใช่!!” ปีเตอร์ตั้งใจอยากจะตะโกนประโยคข้างต้นให้ได้ยินโดยทั่วกัน แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วมันดังไม่มากไปกว่าเสียงกระซิบที่ให้ได้ยินกันแค่คนวงในเท่านั้น เพราะปีเตอร์ยอมรับและรู้ตัวเองดี...ว่าเกรงคนเป็นปู่มากแค่ไหน

   สุดท้ายสุริยะมณฑลจึงสามารถประมูลชุดเครื่องเพชรชุดนั้นไปได้ในที่สุดพร้อมเสียงปรบมือเกรียวกราว พิธีกรบนเวทีออกปากให้นางแบบที่ถือชุดเครื่องเพชรเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ชนะประมูล ก่อนจะเอ่ยเรียกชายหนุ่มให้มารับของไปทั้งที่ยังไม่ได้จ่ายเงินเป็นกรณีพิเศษ

“ผมคิดว่าทุกท่านในที่นี้ คงจะได้รับความบันเทิงจากการประมูลในครั้งนี้ไปไม่น้อย...เอาล่ะถ้าผมไม่จบการประมูลด้วยภาพสวยๆ อย่างการให้เจ้าพ่อใหญ่แห่งเกาะฮ่องกง...ท่านหยางหลง ได้สวมชุดเครื่องเพชรนี่ให้กับเหม่ยเฟิ่งของท่าน ก็ดูจะขัดอารมณ์ของท่านผู้มีเกียรติไปซักหน่อย...ดังนั้นได้โปรดท่านหยางหลง ให้เกียรติพวกเรา...มอบเครื่องประดับชุดนี้ให้แก่ผู้ที่ท่านอยากประมูลให้จะได้มั้ยครับ”

   พอพิธีกรหนุ่มพูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้นอีกครั้งเป็นการบอกกล่าวว่าพวกเขาเองก็อยากเห็นภาพนั้นจริงดังที่พิธีกรหนุ่มบอก สุริยะมณฑลนั้นแม้ใจอยากปฏิเสธเพราะเห็นว่ามันวุ่นวายและยุ่งยาก ทว่าแรงดึงบวกแรงแหนบเล็กๆที่แขนจากสาวเจ้าที่นั่งคล้องแขนเขาอยู่นั้น ทำให้ชายหนุ่มจำใจต้องลุกขึ้นไปรับกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มมาถือไว้ตามแรงเชียร์

   มือแข็งแรงใช้นิ้วโป้งดันฝากล่องให้เปิดออกตามเดิม กล่องกำมะหยี่ขนาดประมาณครึ่งไม้บรรทัดคูณกันบรรจุเครื่องประดับแวววาวอยู่ 6 ชิ้น ต่างหูรูปดาวเสาร์และดาวพฤหัสหนึ่งคู่ กำไลรูปทางช้างเผือกและดาวเคราะห์อื่นๆอีกหนึ่งคู่ แหวนรูปโลกหนึ่งวง และสร้อยพระจันทร์หนึ่งเส้น...นิ้วแกร่งไล้ไปตามตัวสร้อยที่วางอยู่ตรงกลางแผ่วๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่จี้รูปพระจันทร์เสี้ยวที่ทำจากอำพันบอลติก สีเหลืองเปล่งประกายราวทองคำเป็นเครื่องประดับชนิดเดียวในบรรดาหกชิ้นที่เล่นสีจนเด่นออกมางดงามที่สุด

   ...สร้อยเส้นนี้เขาดูแล้วรู้สึกว่ามันยังขาดอะไรไปบางอย่าง พระจันทร์เสี้ยวที่โดดเดี่ยวอยู่บนสร้อยเส้นนี้ ไม่ควรอยู่ตามลำพัง...เขาจะต้องทำอะไรซักอย่าง ก่อนที่จะมอบมันให้กับผู้เป็นเจ้าของ...

“พี่...จะยืนอยู่แบบนั้นอีกนานมั้ย...” รังสิมันต์เอาปลายเท้าสะกิดตรงส้นรองเท้าของพี่ชายตัวเองเพื่อเรียกสติ เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่จ้องมองเครื่องระดับนิ่งอยู่เกือบนาทีแล้ว

   สุริยะมณฑลเหลือบมองไปทางน้องชายของเขาเล็กน้อย ก่อนจะเกี่ยวนิ้วเข้าไปที่แหวนรูปโลกทรงสามมิติแล้วเอาออกมาจากกล่องโดยที่ไม่ได้มองเลยซักนิด...ชายหนุ่มปิดกล่องก่อนจะยื่นให้เหยียนจวิ้นรับไป พร้อมกระซิบสั่งอะไรบางอย่างสองสามประโยคให้ลูกน้องรับทราบ ซึ่งคนรับกล่องก็รีบหันหลังเดินออกไปทำตามคำสั่งในทันที หลังจากนั้นชายหนุ่มก็เอื้อมมือมาข้างหลัง ซึ่งหงส์ที่รอจังหวะอยู่แล้วก็วางมือลงไปอย่างรู้หน้าที่ หญิงสาวยืดตัวขึ้นเต็มความสูงบนรองเท้าส้นเข็มสีโอลโรส แล้วโปรยยิ้มหวานค้อมศีรษะเล็กน้อยเพื่อรับเสียงปรบมือที่ดังกระหึ่มห้องขึ้นมาอีกครั้ง

“อาทิตย์...นายเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย...” หงส์พยายามถามคนข้างตัวทั้งที่ปากยังยิ้มอยู่ ซึ่งสุริยะมณฑลก็ไม่ได้ตอบอะไร นอกจากคว้ามือขวาของหญิงสาวขึ้นมา แล้วสวมแหวนรูปโลกนั้นให้ที่นิ้วนาง ซึ่งพอทุกอย่างเสร็จสิ้นก็ยังคงมีเสียงปรบมือดังกระหึ่มตามมาพร้อมเสียงล้มตึงของอะไรบางอย่าง เมื่อปีเตอร์ โจวรีบลุกขึ้นจนทำเก้าอี้ล้มแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีเช่นกัน... 

“พี่ฟ้า...จันทร์พาหลานไปนอนก่อนนะครับ” ในระหว่างที่เสียงปรบมือนั้นยังไม่หยุด เสียงพระจันทร์ก็ดังแทรกเข้ามา น้ำฟ้าหันมองไปทางน้องชายก่อนจะพบว่าบนใบหน้าขาวซีดนั้นมีรอยน้ำเปื้อนอยู่ตรงสองข้างแก้ม คล้ายว่าเจ้าตัวคงจะพยายามเอามือปาดหยดน้ำตาออกไปแล้ว

“จันทร์...” น้ำฟ้าเรียกชื่อน้องชายด้วยความสงสาร “งั้นพี่ไปด้วย...”

ชายหนุ่มผมยาวตัดสินใจ เขาหันไปบอกสามีด้วยกันสะกิดที่ท่อนขาใหญ่เบาๆพร้อมชี้มือไปข้างหลัง รังสิมันต์มองตามแล้วก็พยักหน้าบอกให้ซึโยชิตามไปด้วยอีกคน น้ำฟ้าจึงลุกพาพระจันทร์ออกไปพร้อมซึโยชิที่อาสาเป็นคนรับคุณหนูไวโอลินไปอุ้มให้เอง...ทิ้งให้บรรยากาศภายในห้องจัดเลี้ยงเต็มไปด้วยความสุขชื่นมื่นกับความหวานของคู่รักคนดังแห่งเกาะฮ่องกง...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -
to be continue...

ใกล้วันปีใหม่แล้วนะทุกคนนนนน >_< คนไม่มีคู่นี่มันเหงาเนอะ T_T :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 23 :>> [12/21/2013] PG.37 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2013 15:45:42
 อึดอัดใจแทนพระจันทร์จริง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-12-2013 16:04:12
เอารองเท้าปาหัวเจ้าพ่อฮ่องกงได้มั้ยค่ะ -*-

แม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ปากน่ะมีไว้ทำไม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 23-12-2013 16:06:18
อยากร้องไห้แทนพระจันทร์
แล้วก็อยากเดินไปตบหน้าสุริยะมณฑลซักที
เหนื่อยใจ ถ้ารักขนาดนั้นทำไมไม่เคยทำอะไรให้น้องได้มั่นใจบ้างเลย
มีแต่ทำให้ความเชื่อใจที่น้องให้มันสั่นคลอน
 :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 23-12-2013 16:08:31
โอยยยยย อิพี่ยะะะะะะะะะะะะ
อร้ากกกกกก อึดอัดแทนพระจันทร์
โอ้ยยยยยยย *ทึ้งหัวตัวเอง*
ไม่รู้จะใช้คำไหนบรรยายดี ถ้าเลือกได้อยากให้เสียพระจันทร์ไปจริงๆเสียที จะได้รู้สึก ฮึ่ยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-12-2013 16:08:47
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 23-12-2013 16:31:43
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 23-12-2013 16:33:42
ตอนนี้อยากยุให้พระจันทร์ไปช่วยเลี้ยงพี่ฟ้าเลี้ยงหนูลินมากกกกกกกกกก  เผื่ออิพี่ยะจะคิดอะไรได้บ้าง  ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่นี้มันทำร้ายจิตใจพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 23-12-2013 16:35:18
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

เม้นก่อนอ่าน อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 23-12-2013 16:38:26
อ่านสองตอนรวดเลยค่ะ  พี่ยะใจร้าย

แอบไม่ค่อยชอบหงษ์แต่ก็เข้าใจ แต่พี่ยะ พี่ยะคนเดียว

น่าจะทำอะไรให้มันชัดเจน พระจันทร์เศร้าจะแย่แล้ววววว

ฮึ้ยยยยยยยยยย ไม่ต้องไปยุ่งกะพระจันทร์เลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-12-2013 16:41:25
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 23-12-2013 16:43:18
อิพี่ยะนี่ก็คงจะมีเหตุผล แต่รับไม่ได้จริงๆ  :m16: :m16:
อิยัยหงส์ นี่ก็คงจะเป็นคนดีมั้ง แต่เกลียดและหมั่นไส้ไปแล้ว
ถึงแม้ตอนสุดท้่ายจะเฉลยออกมาว่าเป็นคนดีจะเสียสละแค่ไหนก็ไม่ยอมรับเด็ดขาด :katai3: :katai3:  แค้นฝังหุ่นและอินจัดบ่องตง

อ่านไปเหนื่อยไป เมื่อไหร่จะลงเอยกันได้เนี้ย หวังว่าพระจันทร์ไม่อกแตกก่อนนะ  :mew5:
เพราะตอนนี้อ่านไปอกจะแตกตายแล้ววววววววววววววววว กลายร่างเป็นนางยักษ์กินหัวอิพี่ยะดีมั๊ยเนี้ย :angry2: :angry2:

ปล. หนูลินหลับอ่ะไม่มาเรียกรอยยิ้มป้าเลยลู๊กกกกกก :monkeysad:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-12-2013 16:43:56
 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:



ไปตายซะไป อ่านแล้วอึดอัดจัง พาลไม่อยากอ่าน (ขออภัยคนเขียน คือ มันหน่วงนาน และยืดเยื้อ เค้าอ่านไปบีบหัวใจไป แล้วมันก็ค้าง พอมาต่อ ก็ค้างอารมณ์เดิม คือที่อยากจะบอก เขียนดีมากกกกนะ ชอบนะคะ ) พระจันทร์ก็ทนไป พูดอะไรก็ไม่ได้

รอวันทีพี่ยะจะรู้สึกซะที

 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 23-12-2013 16:44:14
ขอโทษนะ

แต่พระเอกกะนางห่านน่ารำคาญมาก


ไปเสวยสุขกันเถอะไป๊ แล้วพระจันทร์ก็เลิกเจ้าน้ำตาเป็นนางเอกได้แล้ว

จะทำไรก็ทำเถอะ ย้ายออก ไปเรียนหนังสือ ไปทำตามฝัน ไปทำไรของตัวเองบ้าง ทำไมชีวิตนายเอกต้องอ่อนแอง่อยเปลี้ย โดนคนนู้นคนนี้โยนไปมาตลอดเว

พระเอกนี่ การมีหุ่นที่มาดแมน มีอำนาจล้นฟ้า เป็นมาเฟียสุดหล่อเงินหนา ก็ไม่ไ้ด้ทำให้คุณแมนขึ้นเลยถ้าคุณไม่สามารถปกป้องความรู้สึกของคุณที่คนรักอย่างกล้าหาญได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจากแบดบอยขี้เท่อหรอก จริงๆ


(อินมากขอโทษคนเขียนด้วย ถ้าเม้นท์ทำลายความรู้สึก)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-12-2013 16:48:49
ผมค้างฮะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 23-12-2013 17:00:55
ส่งสารพระจันทร์

ป.ล.อยากอ่านต่อเเล้วอ่ะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2013 17:15:28
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 23-12-2013 17:56:38
 :ling1: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณไอ้พี่ยะ
อยากจะข่วนหน้า :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หาแฟนใหม่เถอะพระจันทร์ !!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-12-2013 18:08:05
ตาย ๆ แน่ คุนพี่ยะ ทำน้องร้องไห้

จะเอายังไงเพ่ ทำให้มันชัดเจนหน่อย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 23-12-2013 18:20:07
เฮ้ออออออ เหนื่อยใจกับพี่ยะ สงสารพระจันทร์มากอ่ะ ทำไมพี่ยะทำงี้ ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนไม่รู้เหรอว่าน้องจะเสียใจ อยากจะบอกว่าเราไม่ชอบหงส์เลยยย
หมั่นไส้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 23-12-2013 18:52:25
ไม่ยกให้ละ ไม่ยกพระจันทร์ให้ละพี่ยะเนี่ย
พระเอกอะไรทำตัวไม่ชัดเจนสักอย่าง
รักน้องแต่ตอนนี้น้องมันยังไม่รู้เลยว่าต้องยืนจุดไหน ในฐานะอะไร
สนับสนุนให้พระจันทร์หนีค่ะ หนีไปไกล ๆ เลยค่ะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก หงุดหงิดพี่ยะ  :m31 :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 23-12-2013 19:03:34
มาม่า //ส่ายหน้า
อยากอ่านของพี่ตะวันกับน้ำฟ้าเหอะ = =
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 23-12-2013 19:13:20
ช้ำใจ บอกตรงๆว่าช้ำใจแทนพระจันทร์มาก
ถ้าพี่ยะ ไม่บอกแบบจริงจัง คุยแบบ เปิดอก
ไม่มีทางที่พระจันทร์จะเข้าใจแน่ๆ
กลัวว่ายังไม่ทันให้สร้อยพระจันทร์ แล้วน้องจันทร์หนีไปก่อนน่ะสิ
ทำร้ายจิตใจจริงๆตอนนี้ อาอัพเร็วๆน่ะค่ะ ตอนนี้มันค้างมาก!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-12-2013 19:19:53
ขอโทษนะ

แต่พระเอกกะนางห่านน่ารำคาญมาก


ไปเสวยสุขกันเถอะไป๊ แล้วพระจันทร์ก็เลิกเจ้าน้ำตาเป็นนางเอกได้แล้ว

จะทำไรก็ทำเถอะ ย้ายออก ไปเรียนหนังสือ ไปทำตามฝัน ไปทำไรของตัวเองบ้าง ทำไมชีวิตนายเอกต้องอ่อนแอง่อยเปลี้ย โดนคนนู้นคนนี้โยนไปมาตลอดเว

พระเอกนี่ การมีหุ่นที่มาดแมน มีอำนาจล้นฟ้า เป็นมาเฟียสุดหล่อเงินหนา ก็ไม่ไ้ด้ทำให้คุณแมนขึ้นเลยถ้าคุณไม่สามารถปกป้องความรู้สึกของคุณที่คนรักอย่างกล้าหาญได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจากแบดบอยขี้เท่อหรอก จริงๆ


(อินมากขอโทษคนเขียนด้วย ถ้าเม้นท์ทำลายความรู้สึก)


นั่นแหละ โดนใจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 23-12-2013 19:24:30
อิพี่ยะนี่จะปล่อยให้น้องเข้าใจผิดไปเรื่อยๆหรอ สงสารจันทร์นะ
เหมือนอิพี่ยะมันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจันทร์เสียใจหรือน้อยใจเรื่องอะไร ไม่ยุติธรรมเลยยยย  :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 23-12-2013 20:26:40
 :katai1:จะคอยสมน้ำหน้า เวลาที่พระจันทร์จากไปไกลๆ

รอวันเอาคืน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 23-12-2013 20:32:26
หวังดีแต่ประสงค์ให้ตัวเองมั้ง อีหงษ์ #ขอหยาบแบบแรงๆสักครั้ง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Tinkerbell ที่ 23-12-2013 20:34:06
สงสารพระจันทร์น้อย  :hao5: โป้งพี่ยะแล้ว :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-12-2013 20:37:12
เอาหงส์ไปถ่วงน้ำได้มั้ยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 23-12-2013 20:49:17
ขอโทษนะ

แต่พระเอกกะนางห่านน่ารำคาญมาก


ไปเสวยสุขกันเถอะไป๊ แล้วพระจันทร์ก็เลิกเจ้าน้ำตาเป็นนางเอกได้แล้ว

จะทำไรก็ทำเถอะ ย้ายออก ไปเรียนหนังสือ ไปทำตามฝัน ไปทำไรของตัวเองบ้าง ทำไมชีวิตนายเอกต้องอ่อนแอง่อยเปลี้ย โดนคนนู้นคนนี้โยนไปมาตลอดเว

พระเอกนี่ การมีหุ่นที่มาดแมน มีอำนาจล้นฟ้า เป็นมาเฟียสุดหล่อเงินหนา ก็ไม่ไ้ด้ทำให้คุณแมนขึ้นเลยถ้าคุณไม่สามารถปกป้องความรู้สึกของคุณที่คนรักอย่างกล้าหาญได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจากแบดบอยขี้เท่อหรอก จริงๆ


(อินมากขอโทษคนเขียนด้วย ถ้าเม้นท์ทำลายความรู้สึก)



ขอเสริมอีกนิ้สสสส จากใจจริงๆๆ

อิตายะนี่เป็นพระเอกหรอ ทำไมมันงี่เง่า น่าเบื่อ บ้าอำนาจ อะไรขนาดนี้

ส่วนพระจันทร์ ก้อช่างเป็นนายเอกที่ช่างดราม่า เจ้าน้ำตา อ่อนแอ จริ๊งงงง

ต้องขอโทษคุณ dek-zaal3 ด้วยนะคะ ถ้าความคิดเห็นอิช้านไปทำร้ายจิตใจคุณเข้า ..แต่ยิ่งอ่าน อิช้านยิ่งรู้สึกแบบนี้จริงๆ
ตรงข้ามกับเรื่อง คุณแม่...ครับผม ที่นายเอกอย่างน้ำฟ้ายังดูจับต้องได้ แถมเนื้อเรื่องมันยังมีปมให้ลุ้นอีกอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 23-12-2013 21:13:42
เสียไปแล้ว ก็คงกระชากกลับมาขังไว้ต่อ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 23-12-2013 21:17:12
คงไม่มาทำให้ค้างฉลองปีใหม่ใช่มั้ยอ่ะ รีบมาต่อนะ ไม่งั้นอิพี่ยะมันคงโดนเกลียดอีกนานอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-12-2013 21:19:20
โอ้ย...หงุดหงิดอิพี่ยะมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-12-2013 21:29:23
อีมครึมไม่มีที่สิ้นสุด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 23-12-2013 21:30:53
ค้างอย่างแรงอ่า สงสารพระจันทร์ จะทำอะไรก็ไม่ได้ อยากให้น้ำฟ้าพากลับไปอยู่ด้วยจะได้ไม่ต้องมาอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจากอิตาสุริยะนี่...รอตอนต่อไปค่าาา  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aunny.micky ที่ 23-12-2013 21:37:59
ช่วงนี้เปนอะรัย เรารุ้สึกเกลียดเจ๊หงส์มากๆ :katai1: :katai1: นางจะรุ้มัย พี่ยะเค้าประมูลให้พระจันทร์ย่ะ หมั่นไส้นางสุดๆ :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 23-12-2013 22:11:14
พระจันทร์ :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-12-2013 22:15:29
เบื่อพระจันทร์ เอะอะๆร้องไห้ตลอด
เบื่ออาทิตย์ มีสากยัดปากอยู่รึไงไม่พูดไม่ทำอะไรให้ชัดเจน
เบื่อหงส์ ไม่รู้เธอทำเพราะหวังดีหรือเพราะอะไร แต่ชั้นไม่ชอบเธอว่ะ
เบื่อตาแก่นั่นที่หวงอำนาจและสมบัติไม่รู้จักปล่อยวางทำให้เกิดเหตุการณ์ทั้งหมด
สรุป ให้คุณหญิงแม่มาพาพระจันทร์ไปอยู่ไทยเถอะ
แล้วให้อาทิตย์กับแม่ห่านคนงามเสวยสุขกันที่ฮ่องกงที่แหละ
อ่านตะวันแม่ฟ้าหนูลินทำให้รู้สึกดีและมีความสุขกว่าเยอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 23-12-2013 22:21:04
 :3125: สงสารพระจันทร์ที่สุดอ่ะ พี่ยะชัดเจนนะ แต่ชัดเจนแค่ความรู้สึกแต่การกระทำและคำพูดยังไม่ชัดเจน  ถ้าปล่อยพระจันทร์ไปก็จะเจ็บทั้ง 2 คน แต่ถ้ารั้งกักขังไว้ให้อยู่พระจันทร์ก็น่าสงสารมากๆอ่ะ จะให้ยืนดูคนที่เรารักไปแต่งงานกับคนอื่นมันก็จะยังไงๆอยู่ ดังนั้น คนแต่งกรุณามาลงเร็วๆด้วยค่ะ อยากรู้ ชักเริ่มหมั่นไส้อีเจ้หงส์อะไรนี้และ เด๋วค่อยให้คุณแม่ฟ้าจัดการ   //// *** ฝากถึงพี่ยะนะค่ะ จะเลือก "คนที่เรารักและรักเรา" หรือ "จะเลือกผลประโยชน์ของพี่คนเดียว" ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับพี่ตั้งแต่แรกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 23-12-2013 22:41:24
โอยยยยยย ฉันล่ะเกลยดอีตาพี่ยะเหลือเกิน

ไม่เคยบอกอะไรให้พระจันทร์ได้ัรับรู้เลยสักอย่าง  จะให้น้องมันนั่งทางในรับรู้ได้เองหรือไงฮะ

แต่ล่ะวันๆก็มีแต่บทสวีทกับหงส์ให้พระจันทร์เสียน้ำตา  นี่แกมันเป็นพระเอกประสาอะไรฮะ!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 23-12-2013 22:46:42
 :a5:

อ๊าววว ไอ้แก่ ทำไมทำเยี่ยงนี้  :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 23-12-2013 23:17:22
ไม่มีอะไรจะพูด (กำลังร้องไห้สงสารพระจันทร์)
แต่รู้แค่ว่าโกรธ โกรธพี่ยะมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 23-12-2013 23:42:28
อย่าให้ต้องเกลียดอีตายะข้ามปีเลยน้า

ฮือๆๆๆๆ สงสารพระจันทร์ เริ่มรู้สึกว่าจะใกล้ดราม่ามากขึ้นทุกวันอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-12-2013 00:15:19
สงสารพระจันทร์ เอาจริงๆคนอย่างพระจันทร์จะทำอะไรได้ หนีไปไกลสุดขอบฟ้าอย่างไงคนอย่างอีตายะก็ตามกลับมาอยู่ดี

ไม่ว่าจะอย่างไงพระจันทร์ก็ทรมานอ่ะ
เซงหงส์มากแม่งจะอะไรหนักหนาตอนแรกก็ไม่เห็นจะขนาดนี้ ร้ายกาจอะ ไม่ชอบเลยแบน

เบื่อพระเอกด้วย ไม่ได้เรื่องแม่งไม่ได้ดั่งใจเล๊ย รักห่าไรทำเค้าเสียน้ำตาตลอด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-12-2013 00:29:23
ยิ่งอ่าน ยิ่ง... เฮ้อ................................  :เฮ้อ:


ไม่ไหวละ  อ่านแบบนี้เรื่อยๆ จะบ้าตาย ไมเกรนจะขึ้น
จบเมื่อไหร่ บอกด้วยนะคะ    คงจะอ่านอีกทีตอนจบเลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 24-12-2013 00:47:25
สงสารพระจันทร์มากๆเลย

พี่อาทิตย์ทำอะไรไม่ชัดเจน ไม่เด็ดขาด

โป้งพี่อาทิตย์แล้ววว !!! :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 24-12-2013 01:39:50
อยู่บนเรือเป็นชาติไม่ไปไหนซะที จะยืดไปไหน เรื่องก็วนไปวนมาไม่เคลียร์ซะที เข้าใจผิดไปมา ดราม่าจนน่ารำคาญ พอไคลแม็กซ์เรื่องปมอดีตของหยางหลงกับมังกรจะมาให้ตื่นเต้นก็ตัดไปดราม่าเฉย วนเวียนโวยวายทะเลาะกันน้ำตาแตกซ้ำซาก ตกลงอยากให้เรื่องไปแนวไหนกันแน่  ปูเรื่องมาเป็นชาติละไม่มีปมไหนคลายมาซะที จะเขียนเรื่องจนถึงชาติหน้าเหรอคะ???? คลายมาซักปมเถอะ จะปมรักสามเศร้า ปมแย่งอำนาจ ปมเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ปมพระจันทร์ท้องได้ ปมใครตามฆ่าพระจันทร์กันแน่ ... รึคนเขียนผูกปมจนหาที่ลงไม่ได้ซะที??? ผูกมันอยู่นั่นแหละปม จนจะเป็นเงื่อนพิฆาตแล้วม้าง คนอ่านก็ตามลุ้นจนเซ็งไม่รู้จะเซ็งยังไงแหละตัดอารมณ์ทุกที เพลียคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 24-12-2013 01:51:04
ไปเถอะพระจันทร์
ไปแล้วไม่ต้องกลับมา ไม่ต้องหันหลังกลับมามองอีก
เสียความรู้สึกกับยะ จนไม่อยากจะนับแล้วว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่  กับความรู้สึกของคนที่ตัวเองบอกส่ารักยังปกป้องไว้ไม่ได้ ก็ไม่สมควรได้ความรักจากน้องเหมือนกัน...


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 24-12-2013 04:18:12
อยากข่วนหน้าอิพี่ยะ ชอบทำน้องเสีใจ :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 24-12-2013 07:49:49
 :fire: ไม่ได้ดั่งใจเลยวุ้ยอิพี่ยะ  :katai1: พระจันทร์ของปร้าก็ต้องเจ็บปวดต่อไป  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 24-12-2013 09:45:54
ขอให้มีมาเฟียใหญ่จากไหนซักที่มาชอบน้องจันทร์จริงๆซักทีเถอะ  :call: :call: :call:

 :angry2: หึ...จะสมน้ำหน้าพี่ยะให้ถ้าน้องจันทร์เลือกเค้าแทนเลือกพี่ยะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 24-12-2013 11:11:21
อ้ากกกก อยากปฏิบัติการลอบฆ่าไอ้คุณยะ
แต่กลัวพระจันท์เป็นม่าย (ที่จริงคงตายเพราะโดนฆ่าก่อน)
ปากเค้ามีไว้พูดนะครับคุณยะ

ปล.ใช่ครับ คนไม่มีคู่นี่เหงาจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-12-2013 13:32:26
พระจันทร์ขา มาให้ป้าเลี้ยงดูดีกว่าค่ะลูก

ปล่อยอิตาพี่ยะลอยทะเลไปเสวยสุขกับคุณหงส์เลย

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 24-12-2013 13:51:46
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 24-12-2013 19:34:51
การสร้างปมในเรื่องนี้เยอะไปนะคะ  น่าจะคลี่คลายปมได้แล้ว


อ่านมาจนตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าไคลแม็กซ์อยู่ตรงไหน


เป็นไปได้ไหมที่จะผ่านเหตุการณ์บนเรือให้จบภายในตอนหน้า  เพราะเริ่มรำคาญในหลาย ๆ ตัวละครมากค่ะ


ให้จันทร์ได้กับอิตาพี่ยะเสร็จก็หอบลูกหนีไปเลย


แล้วค่อยมาเคลียร์กัน  เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับจันทร์ที่โดนปัญหาอยู่ตอนนี้คนเดียว


ยิ่งอิปีเตอร์ก็กะจะงาบน้องแล้วด้วย  ช่วยรีบหน่อยได้ไม๊ค่ะ


ยิ่งอ่านยิ่งทรมานคนอ่านนะ  เราไม่ปฏิเสธว่าเรื่องมันน่าติดตาม  แต่มันก็กดดันคนอ่าน  และคาดเดาตอนจบได้ยากมาก

เราชอบเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุข  ดราม่านิดหน่อย แต่นี่เยอะเกินแล้วนะค่ะ


เราเชื่อว่าคนอ่านทุกคนตอนนี้เริ่มจะไม่อยากติดตามแล้ว  บางคนเลิกอ่านเลยนะ

ดังนั้นช่วยคลายปมที  เมือ่ไรที่ปมคลาย  คนอ่านที่เหลือจะกลับมาหาคุณค่ะ  ดิฉันเป็นกำลังใจให้

ขอให้เข้าใจว่า  ย่อมมีทั้งคำชมและข้อที่ควรแก้ไขนะคะ


รีบมาต่ออีกด้วยค่ะ  รออย่างรีบร้อน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 25-12-2013 14:16:26
 :m31:  พี่ยะใจร้ายที่สุด   :o12:

รีบเอาสร้อยมาง้อน้องไวๆ เลย  :hao5:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-12-2013 23:09:27
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 26-12-2013 16:06:00
         แพทเริ่มเขียนนิยายทุกเรื่องจากการที่อ่านพล็อตนิยายชายหญิงมามาก แล้วชอบจินตนาการเอาเองว่านางเอกเหล่านั้นน่ะคือนายเอก ทั้งพล็อตดราม่าน้ำตาตก หรือคอเมดี้ตลกโปกฮา โรแมนซ์แรงๆหรือนิยายรักหวานๆ พล็อตทุกเรื่องของแพทจึงดูพื้นฐาน ธรรมดาหรือคลาสสิค เพียงแต่ปรับลูกชายลูกสาวให้เป็นลูกชายล้วนๆเท่านั้นเอง (อันที่จริงคือแต่งเอาไว้เพื่ออ่านสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้นเองค่ะ ห้าาาาา) แล้วพอวันหนึ่งก็อยากลองเอาลงเว็บดู ทั้งๆที่ตอนนั้นก็ไม่คิดว่ามันจะจบเหมือนกันนะ ห้า :D แพทไม่เคยขอคอมเม้นท์หรือขอไลค์ใดๆเลย ลงเว็บไปเพราะอยากลองแบ่งปันเรื่องที่เขียนให้กับคนอื่นได้อ่านดูบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าแพทเองก็ไม่มั่นใจว่ามันจะสนุกหรือสมกับความคาดหวังของนักอ่านที่รักตั้งไว้หรอกค่ะ เพราะแพทเองก็ไม่ใช่นักเขียนอาชีพ เป็นแค่นักศึกษาที่เอาเวลาว่างหรือเวลาอู้มาใช้อย่างที่ใจชอบเท่านั้นเองค่ะ  :hao3: เพราะฉะนั้นแพทในฐานะคนเขียนฝึกหัดที่มีใจรักคนหนึ่งจึงเข้าใจดีว่าคำติและคำชมในงานเขียนนั้นมีความสำคัญแค่ไหน เด็กจะดีได้ก็ต้องมีครูดี และครูของแพทก็คือคอมเมนท์ต่างๆทั้งติแล้วก็ชมนี่แหละค่ะ :D ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับทุกๆความคิดเห็น แพทได้อ่านหมดนะ และขอน้อมรับทุกคำติชมมาใช้ปรับปรุงและแก้ไขต่อไปค่ะ (เรื่องคุณแม่ฯเจ้าหนูลินคงทำพิษน่ารักไว้เยอะ เรื่องนี้เลยโดนซะ ห้าาาา)
   นิยายแพททุกเรื่องอยากให้อ่านกันไปเรื่อยๆแบบอย่าอินกับมันมากนักเลยจ่ะ มันก็แค่ตัวหนังสือเองนะคะที่รัก :D (แม้ว่าแพทเองจะเคยอ่านนิยายแล้วร้องไห้ตามมาแล้วก็เถอะ) เรื่องนี้แพทเองก็ว่ามันยืดไปจริงๆนั่นแหละ ส่วนพี่ยะนี่ก็น่าหมั่นไส้ เป็นผู้ชายประเภทที่หาไม่ได้จากรอบตัวแพทเลย ห้าาา (เพราะรอบตัวแพทมันมีแต่ประเภทที่ปากสว่าง สถุล ถ่อย เถื่อน และหาความเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้เอาเสียเลยค่ะ =_=) เรื่องไหนที่เปิดมาแล้วแพทก็จะลงต่อจนจบแม้ว่ามันอาจจะใช้เวลานานอยู่บ้าง แต่เค้าก็พยายามลงให้บ่อยที่สุดเท่าที่อุปกรณ์และเวลาจะเอื้ออำนวยแล้วนะ ส่วนสิทธิในการจะอ่านต่อหรือไม่นั้นเป็นของนักอ่านที่รักทุกคนค่ะ  o13 แพทยินดีที่จะเคารพและเปิดกว้างต่อทุกๆความคิดเห็น ไม่มีอาการโกรธหรือเสียใจ มีแต่ความดีใจที่ได้รับฟีดแบ็คกลับมาให้แพทได้เอาไว้ใช้พัฒนาและปรับปรุงชิ้นงานของตัวเองอย่างอื่นด้วย  o13 ขอบคุณมากค่ะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-12-2013 17:02:19
จ้าาาา จริงๆเราก็ไม่อยากติเลย คือเค้ามาเขียนให้ยังไปวิจารณ์เค้าอีก แต่เพราะพี่(น่าจะพี่แหละ) ชื่นขอบการเขียนของหนู และเลิฟนิยายหนูเลย เอาหว่ะขอนิดนึงหน่อย  คือ มันยืดเยื้อเกินไป แค่ั้นั้นเอง อ่านแล้ว เฮ้อออ อีกแล้วเหรอหว่ะ แล้วก็ทำไมๆๆๆๆๆ
555555 แต่พี่บอกเลยพี่ก็ยังคงอ่านต่อไป เพราะหลงรักในนิยายที่หนูเขียนทุกเรื่อง

ถ้าคำติของพี่ทำให้น้องเสียกำลังใจพี่ก็ขอโทษนะคะ แต่ก็ยังคงจะอ่านต่อไปนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: yongsulewa ที่ 26-12-2013 19:41:23
รออออออออออออ อยากรู้ว่าพี่ยะจะทำยังไง แล้วพระจันทร์ต้องร้องไห้ไปอย่างงี้เรื่อยๆหรอ หรือยังไง :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :katai5: :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-12-2013 22:11:22
ณ เวลานี่ อยากจะกระทืบ อิพี่ยะ จริงๆ

จันทร์ เองก็เข้มแข็งไวนะ ถ้าทนไม่ไหวก็บอกออกไปเลย

จะได้รู้กันไปว่าจะเอายังงัยกันแน่

ฉันล่ะเพลียจริงๆ


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 24 :>> [12/23/2013] PG.39 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 26-12-2013 22:51:21
จ้าาาา จริงๆเราก็ไม่อยากติเลย คือเค้ามาเขียนให้ยังไปวิจารณ์เค้าอีก แต่เพราะพี่(น่าจะพี่แหละ) ชื่นขอบการเขียนของหนู และเลิฟนิยายหนูเลย เอาหว่ะขอนิดนึงหน่อย  คือ มันยืดเยื้อเกินไป แค่ั้นั้นเอง อ่านแล้ว เฮ้อออ อีกแล้วเหรอหว่ะ แล้วก็ทำไมๆๆๆๆๆ
555555 แต่พี่บอกเลยพี่ก็ยังคงอ่านต่อไป เพราะหลงรักในนิยายที่หนูเขียนทุกเรื่อง

ถ้าคำติของพี่ทำให้น้องเสียกำลังใจพี่ก็ขอโทษนะคะ แต่ก็ยังคงจะอ่านต่อไปนะ  :กอด1:

อู๊ยยย ไม่เลยค่าา :) หนูเรียนครูก็เลยรู้ดีว่าบางครั้งที่ครูหรือพ่อแม่เตือนหรือสอนเราน่ะ เป็นเรื่องดีเสมอ (จิตวิญญาณครูเต็มเปี่ยมมาก ห้าาา) และดีใจมากค่ะที่พี่ชอบ ^^ เล้าอบอุ่นได้ก็เพราะแบบนี้แหละ อิอิ เลยไปไหนไม่พ้นเล้าเป็ดซักที ห้าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-12-2013 07:12:58
พันธนาการ...รัก #25


   พระจันทร์พยายามที่จะหาทางเดินกลับห้องตัวเองทั้งๆที่มองทางเห็นแบบพล่ามัวเต็มที ความมืดภายนอกห้องจัดเลี้ยงมีแสงไฟที่ให้ความสว่างอยู่เป็นระยะ นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ช่วยให้พระจันทร์เดินตามมันไปแล้วไม่หลุดออกนอกเรือตกทะเล น้ำฟ้าที่เดินตามหลังพระจันทร์ไปเรื่อยๆ เห็นชัดว่าไหล่ของเด็กหนุ่มสั่นไหวจากการกลั้นเสียงร้องไห้ไม่ให้หลุดออกมาให้ใครได้ยิน คนผมยาวจึงหันไปด้านหลังแล้วบอกให้ซึโยชิพาหนูลินกลับไปพักที่ห้องก่อน ส่วนทางนี้ตี้เฉินเพียงคนเดียวจะช่วยคุ้มครองพวกเขาได้แน่...

   สองบอดี้การ์ดพยักหน้าให้เหมือนฝากงานกันก่อนที่ซึโยชิจะแยกตัวออกไปพร้อมหนูน้อยในอ้อมแขน ตี้เฉินเดินถอยห่างออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหลบฉากถอยออกไปตามอยู่ห่างๆแบบไม่ให้ทั้งพระจันทร์และน้ำฟ้าเห็นตัว คนผมยาวพอเห็นดังนั้นก็คว้าฉับเข้าแขนพระจันทร์แล้วพาลากออกไปพาที่เงียบๆอยู่ทันที

   บริเวณชานเรือก่อนทางขึ้นไปดาดฟ้าเรือเวลานี้กำลังร้างผู้คน ชายหนุ่มผมยาวพาน้องชายเข้าไปหาที่นั่งริมเรือด้านในสุดเพื่อให้ได้รับลมด้วย พระจันทร์ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะยกสองแขนมาวางซ้อนกันบนโต๊ะแล้วฟุบหน้าลง ไม่ต้องเดาก็รู้...อะไรที่กลั้นไว้ก็คงหมดแม็กตอนนี้แหละ

   น้ำฟ้าถอนหายใจ...ไม่รู้จะพูดอะไร คนที่กำลังร้องไห้แบบนี้ยิ่งปลอบคงยิ่งร้องหนัก ต้องปล่อยไปซักพัก เขาทำได้แค่นั่งเป็นเพื่อนอย่างเดียว...ที่เหลือคงต้องรอให้เจ้าตัวจัดระเบียบหัวใจเอาเอง...

   มือบอบบางพอกันยกลูบหลังลูบไหล่คนกำลังปี่แตกด้วยความสงสาร พระจันทร์ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ แต่ไม่ปริปากพูดหรือคร่ำครวญอะไรออกมาซักอย่าง น้ำฟ้าก้มหน้าลงไปซบกับโต๊ะอีกคน ฟังเสียงน้องชายต่างสายเลือดร้องไห้ปนเสียงลมที่หวีดหวิวอยู่ข้างหู กลิ่นน้ำผสมกลิ่นลมธรรมชาติน่าจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมากกว่านี้ แต่นี่ทำไมถึงไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาเลยนะ...ก็อาจเพราะคนเป็นน้องชายกำลังไม่สบายใจอยู่ละมั้ง...เลยพลอยทำให้เขารู้สึกหดหู่ไปด้วย

   เฮ้อ...ก็นะ...ทั้งๆที่ดูก็รู้ว่ามีใจให้ แต่ทำไมถึงทำกันแบบนี้...หรือคุณอาทิตย์อยากควบสอง แต่ดูบุคลิกแล้วก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้อะไร ไม่น่าจะใช่อย่างที่เขาคิดหรอก...แต่ทำไมถึงเลือกสวมแหวนให้คุณหงส์แทนที่จะเป็นอย่างอื่นถ้าไม่อยากให้พระจันทร์ของเขาต้องคิดมาก แถมยังเลือกสวมให้ที่นิ้วนางอีก ถึงจะไม่ใช่ข้างซ้าย แต่ทำแบบนี้มันก็เท่ากับประกาศการจับจองอย่างเป็นทางการต่อหน้าผู้คนอยู่ดี...โธ่เอ๊ย แล้วอย่างนี้เขาจะลุ้นน้องชายของเขาขึ้นได้ยังไงกัน...

“พี่ฟ้า...จันทร์ตัดสินใจแล้วนะ...จันทร์จะตัดใจจากเขา จะกลับไปเป็นน้องชายของเขาตามเดิม”

“...พระจันทร์” จู่ๆก็ได้ยินเสียงอู้อี้ดังมาจากคนนั่งตรงข้าม แถมเรื่องที่บอกก็ทำให้เขาตกใจอยู่ไม่น้อย “ใจเย็นๆก่อน อย่าคิดแล้วก็ตัดสินใจอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ...พี่ดูออกนะว่าคุณอาทิตย์ก็รักพระจันทร์ เหมือนที่พระจันทร์ก็รักเขา...”

“นั่นมันจันทร์แค่เพ้อเจ้อไปเองแหละพี่ฟ้า...ความจริงแล้วพี่ยะเขาก็ใจดีกับทุกคน ไม่ได้พิเศษแค่กับจันทร์คนเดียว...เขาไม่ได้ชอบผู้ชาย...”

“ถ้าไม่ได้ชอบผู้ชายแล้วที่มาตามหึงตามหวงเรากับคุณกรล่ะ จะเรียกว่าอะไร...”

“เขาแค่เป็นห่วง...ตามประสาผู้ปกครองเท่านั้นเอง” พูดแล้วคนพูดก็ก้มหน้าลงมองท่อนแขนเปื้อนน้ำตาของตัวเอง ก่อนจะเอาลงไปเช็ดกับเสื้อสเว็ตเตอร์ที่ใส่อยู่

“จันทร์...เรากำลังหนีหัวใจตัวเองอยู่นะรู้รึเปล่า...” น้ำฟ้าคาดคั้น พระจันทร์เงยหน้ามาสบตากับเขาแป๊บเดียวแล้วก็หลบตาไป เขาจึงตัดสินใจพูดต่อ “ตอนนี้จันทร์กำลังเจ็บ...เพราะว่าจันทร์..กับคุณอาทิตย์รักกันไม่ได้...ไม่ใช่ไม่ได้รักกัน...พี่พูดถูกใช่มั้ย”

“...” อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา นอกจากนั่งสูดน้ำมูกเล็กน้อยเบาๆ

“...เฮ้อ...พี่ก็ไม่รู้จะปลอบอะไรเราดีเลย เพราะเรื่องนี้คนที่จะจบมันได้คือคุณอาทิตย์คนเดียว ต้องรอให้เขาทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้...น้องพี่ถึงจะเลิกเสียใจ”

“ไม่ต้องรอเขาหรอกพี่ฟ้า...เพราะจันทร์ตัดสินใจไปแล้ว...จันทร์จะจบมันเอง...เขาเลือกพี่หงส์น่ะถูกแล้วล่ะ พวกเขาเหมาะสมกัน...และคู่ควรที่สุดเลย...ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นจันทร์ก็อาจจะไม่ยอมเหมือนกันนะ แต่นี่คือพี่หงส์ ผู้หญิงที่ปราบมังกรสองตัวให้อยู่หมัดมาแล้ว แถมยังเป็นคนที่กล้าตัดสินใจเข้ามาพูดกับจันทร์ตรงๆอีก...เขาเป็นผู้หญิงที่ดีและเพียบพร้อมที่สุด...ขนาดจันทร์ยังชอบเขาเลย...”

“ชอบเขา...! ทั้งที่เขามาพูดกับเราแบบนั้นเนี่ยนะ จันทร์ไม่โกรธเขาเลยเหรอ...”

“โกรธทำไม...ถ้าจะโกรธนะ จันทร์ต้องโกรธตัวเองมากกว่า ที่คงไปทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพี่ยะมากเกินไป จนทำให้พี่หงส์เข้าใจผิดคิดว่าจันทร์กับพี่ยะรักกันอยู่...พี่หงส์ถึงต้องเข้ามาคุยกับจันทร์ตรงๆแบบนี้”

   น้ำฟ้าอยากจะเถียงนัก ว่าคนที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของน่ะ มันคนตัวผู้ร่างสูงใหญ่โน่น...ใช่พระจันทร์ตัวน้อยของเขาที่ไหนกัน เด็กนี่ก็จะทำตัวเป็นนางเอกผู้แสนดีไปถึงไหน หัดเอาแต่ใจตัวเองบ้างก็ได้...แต่บอกไปตอนนี้ก็ดูจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม พระจันทร์คงคิดเองเออเองไปเรียบร้อยแล้วสินะ

“พี่ฟ้า...คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่...กลับขึ้นฝั่งไปคราวนี้จันทร์จะรีบหาหอพักใกล้มหาลัยแล้วจะย้ายออกไปอยู่เลย เห็นโรสบอกว่าพี่ชายโรสมีคนรู้จักเปิดหอให้เช่าอยู่แถวนั้นพอดี...บางทีจันทร์อาจได้ราคาพิเศษ...”

“จันทร์...คิดเหรอว่าคุณอาทิตย์เขาจะปล่อยให้เราไป ถ้าคิดจะหนีเขาแล้วจันทร์ยังอยู่ในฮ่องกงนี่ พี่ว่ามันก็เหมือนจันทร์วิ่งหนีอยู่ในกรง คิดเหรอว่าจะรอด...”

“...แล้วพี่จะให้จันทร์ทำยังไง...” อีกฝ่ายช้อนตามองเขาราวกับตัดพ้อ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “จะให้จันทร์กลับไปอยู่ในโรงพยาบาล...หรือว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าดีล่ะพี่ฟ้า แล้วไหนยังจะพี่ดาวอีก คนไม่มีเงินอย่างจันทร์ไม่มีทางเลือกมากนักหรอกนะพี่ แต่จะให้จันทร์ทนอยู่มองเขากับพี่หงส์...จันทร์ก็...”

“งั้นไปเรียนต่อที่ไทยมั้ย ไปอยู่บ้านพี่กัน...พี่ตะวันกับคุณแม่น่ะใจดี ถ้าจันทร์จะไปอยู่ด้วยพวกเขาคงดีใจ หรือถ้าจันทร์ไม่สบายใจที่จะอยู่ร่วมบ้านกับพี่ก็ไปอยู่ที่บ้านเก่าพี่ก็ได้...พี่ตะวันยังให้คนไปคอยทำความสะอาดให้ทุกอาทิตย์ น้ำไฟยังใช้ได้...พี่ไม่ไว้ใจให้เราอยู่คนเดียวไกลหูไกลตา เดี๋ยวฟุ้งซ่านแล้วเป็นเรื่อง...”

“จันทร์ไม่ได้เด็กขนาดนั้นนะ...” แล้วเสียงบ่นปนเสียงสูดน้ำมูกก็ยังดังออกมาให้น้ำฟ้าต้องคอยลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนไปอีกพักใหญ่

   ทว่า...คนกลุ่มหนึ่งที่แอบซ่อนอยู่ตรงช่องหลืบเล็กๆมืดสลัวเพื่อแอบฟังคนสองคนที่นั่งปรับทุกข์กัน ตัดสินใจอยู่ฟังแค่นั้น ก่อนจะเร้นกายหายไปกับความมืดด้านนอก ดีที่ปีเตอร์ โจวมีลูกน้องเป็นลูกครึ่งไทยอยู่คน มันคงฟังออกว่าสองคนนั้นพูดอะไรกัน เมื่อออกมาห่างพอสมควรแล้ว คำแปลคร่าวๆจากเรื่องที่ปีเตอร์ไปแอบฟังอยู่จึงได้ถ่ายทอดออกมาให้รับรู้

 “...อย่างนี้นี่เอง หมายความว่าเด็กคนนั้นคงเป็นได้แค่ชู้รักลับๆของไอ้หยางหลงมันสินะ...แล้วที่เด็กนั่นต้องมานั่งเสียใจ ก็เพราะไอ้หยางหลงดันเลือกเมียออกหน้าออกตาแทนที่จะเป็นชู้ ฮ่ะๆ...แบบนี้มันก็สนุกน่ะสิ”

“แต่คุณปีเตอร์ครับ บางทีนี่มันจะอาจจะเป็นแผนลวงของพวกมันก็ได้นะครับ หยางหลงอาจจะรักชู้มากกว่าเมีย...แบบที่พวกเสี่ยในปัจจุบันชอบทำกันไงครับ แต่งงานกับพวกผู้ดีนามสกุลดังๆเพื่อธุรกิจ แต่ก็แอบไปมีเล็กมีน้อยเป็นตัวจริงอยู่ข้างนอก...พวกนี้น่ะ ถ้าเราจะเล่นเราต้องเล่นงานอีหนูของพวกมันนะครับ มันถึงจะเต้น ขืนเราเอาเมียแต่งพวกมันมา...ผมว่ามันคงจะเป็นคนเปิดประตูต้อนรับเราให้เข้าไปฆ่าเมียมันถึงที่เลยก็ได้นะครับ...” หนุ่มลูกครึ่งจีน-ไทย ผู้เป็นเสมือนมือซ้ายของปีเตอร์เอ่ยกระซิบบอก ปีเตอร์รับฟังแล้วก็คิดไตร่ตรอง ก่อนจะเอ่ยปากออกมาว่า

“ที่แกพูดมามันก็มีเหตุผล...แต่ฉันรู้จักนิสัยของไอ้หยางหลงมันดี มันเป็นประเภทรักใครจริงไม่เป็นหรอก ชีวิตของมันน่ะคือศูนย์กลางของจักรวาล มันรักคนที่ให้ประโยชน์กับมันได้เท่านั้น...เด็กนั่นเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่ๆก็โผล่เข้ามาเป็นหยางเฟิ่งจนผู้คนเอาไปลือกันทั่วว่าคือตัวจริง...แต่วันนี้แกก็เห็น เด็กนั่นอุ้มเด็กเดินตามพวกมันต้อยๆทั้งงาน...มันก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่ ว่าไอ้หมอนั่นเลือกใคร”

“แต่นายครับ...ผมว่า...”

“เอาน่าอาฉี...ฉันรู้ว่าแกหวังดีอยากให้ฉันจับถูกคน แต่มั่นใจเถอะว่าฉันดูไม่ผิดหรอก...พรุ่งนี้ ถ้าฉันแพ้ประมูลที่ดินผืนนั้นล่ะก็...หึหึ คนรักของไอ้หยางหลงมันเสร็จฉันแน่...ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะคำรามลั่นของปีเตอร์ โจว ทำให้อาฉี มือซ้ายผู้ภักดีมองตามไปอย่างเป็นกังวล...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

“พระจันทร์...กลับมาได้แล้วเหรอ ทำไมจะออกมาจากงานก่อนถึงไม่บอกพี่ซักคำ...”

   ร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกทำหน้าถมึงทึงยืนรอพระจันทร์อยู่หน้าประตูห้อง คนตัวเล็กกว่ามองอาการที่ออกจะเกรี้ยวกราดของอีกฝ่ายแล้วก็ค่อยๆงับประตูเสียงเบาๆ แล้วก็สาวเท้าเดินมาหาพร้อมเงยหน้ายิ้มเซียวๆขึ้นสู้

   ...หวังว่าพี่ยะคงจะไม่เห็นรอยตาช้ำๆของเขานี่หรอกนะ อุตส่าห์เอาน้ำแข็งของพี่ฟ้าประคบอยู่ตั้งนาน...

“พี่ยะ...มีอะไรจะให้จันทร์ช่วยหรือเปล่าครับ หาชุดนอนไม่เจอหรือเปล่า เดี๋ยวจันทร์ไปหยิบเตรียมให้...” เด็กหนุ่มเอ่ยบอก พยายามเลี่ยงที่จะไม่สบตาตรงๆ แต่ดูเหมือนการหลบตาจะไม่ค่อยได้ผล เมื่อสุริยะมณฑลมองรอยช้ำบวมที่ดวงตาออก น้ำเสียงจึงลดระดับความเข้มลงมาเหลือเพียงปกติ และหาคำพูดไปไม่เป็นทันทีที่พระจันทร์พาเปลี่ยนเรื่องเสียอย่างนั้น...

“...พี่...พี่แค่อยากรู้ว่า ‘นั่น’ คืออะไร...แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่...” พร้อมกับที่พูด คนพูดก็ชี้นิ้วไปที่ร่างเล็กๆซึ่งกำลังนอนขดอยู่บนเตียงกรนคร่อกน้อยๆอย่างสบายอารมณ์ พระจันทร์พอเห็นดังนั้นถึงค่อยโล่งอก เด็กหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ร่างนั้นก่อนจะนั่งลงข้างๆแล้วช้อนดึงร่างเล็กนั้นให้ไปนอนบนหมอนที่กลางเตียงดีๆ

“หนูลินจะนอนกับเราคืนนี้ครับพี่ยะ...” พระจันทร์ตอบโดยไม่สบตา และนั่นก็ทำให้สุริยะมณฑลหงุดหงิดเป็นที่สุด

“พ่อแม่เขาก็มีทำไมเขาไม่เลี้ยงเอง...เอามาโยนไว้ห้องเราได้ยังไง...”

“พี่ยะ...คนที่พี่กำลังพูดถึงน่ะคือหลานชายแท้ๆของพี่นะครับ”

“แล้วยังไงล่ะ คืนนี้พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา เพราะฉะนั้นพระจันทร์...เอาเจ้าเด็กอ้วนนี่กลับไปคืนพ่อกับแม่เขาซะ”

“พี่ยะมีเรื่องอะไรจะพูด พูดตอนนี้เลยก็ได้ครับ หนูลินหลับอยู่...คงไม่เป็นไรหรอก...”

   ฟังดังนั้นแล้วสุริยะมณฑลก็คิดในใจ...จะไม่ให้เป็นอะไรได้อย่างไร ก็ในเมื่อหลานชายของเขาไม่รู้เรื่องเสียที่ไหน หนูลินน่ะฉลาดเป็นกรด ก๊อบเชื้อปู่กับย่ามาเต็มๆ...เห็นหลับสนิทกรนคร่อกอยู่แบบนี้ใครจะรู้ หนูลินอาจจะแกล้งหลับเพื่อมารอสืบความลับห้องของเขาไปบอกพ่อกับแม่ตัวเองก็ได้...และที่สุริยะมณฑลกลัวนั้นก็ไม่ได้เกินจริงเลยซักนิดเดียว เพราะเจ้าหนูตัวน้อยเคยทำสำเร็จมาแล้วด้วยวัยเพียงสองขวบนี่แหละ...

“ก็ได้...ถ้าจันทร์ไม่พากลับไปพี่จะโทรไปหาพ่อแม่เขาให้มารับไปเอง...”

   พูดแล้วคนตัวสูงก็ทำตามที่พูด ยกหูโทรศัพท์ขึ้นโทรไปหาห้องข้างๆ...ทว่ายังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ทางโน้นก็สาดกลับมาเป็นคำพูดยาวเหยียด ซึ่งสุริยะมณฑลย่อยความออกมาได้แค่อย่างเดียวคือ ‘คืนนี้ฝากลูกเอาไว้ด้วย...พรุ่งนี้จะมาเอาคืน’...แล้วทางโน้นก็วางหูไป...จะปฏิเสธก็ไม่ทันแล้ว เขาคงต้องยอมทำตาม...

“เฮ้อ...จันทร์...คืนนี้...”

“ฮ้าว...จันทร์ง่วงแล้วแล้วก็อาบน้ำแล้วด้วย จันทร์นอนก่อนนะ...แล้ว...ถ้าพี่ยะมีอะไรอยากจะพูดก็ค่อยพูดพรุ่งนี้แล้วกัน...ราตรีสวัสดิ์ครับ...” คนที่นั่งหันหลังให้บนเตียงแต่ได้ยินเสียงพูดคุยอยู่ตลอดทำเป็นยืดแขนและชิงพูดก่อนไปอีกคน แน่นอนว่าพอพูดจบแล้วเด็กหนุ่มก็รีบสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม นอนขดตัวอยู่ข้างๆหนูลินก่อนจะหลับตาตามไปด้วยอีกคน...

   สุริยะมณฑลเดินเข้าไปใกล้ที่เตียง สายตาคมดุเริ่มมีแววอ่อนล้าออกมาให้เห็น...มือหนาหยิบสร้อยพระจันทร์ออกมาจากกระเป๋า อำนาจเงินที่มีทำให้ช่างบนเรือสามารถต่อเติมรูปร่างของจี้ที่แต่เดิมมีแค่รูปพระจันทร์โดดเดี่ยวอยู่ กลายเป็นมีรัศมีพระอาทิตย์ล้อมอยู่ข้างนอก แม้วัสดุที่ใช้จะไม่ใช่ของดีอะไร แต่ความปราณีตของลายเส้นที่ใช้ทำก็ยังดูอ่อนช้อยงดงามมากอยู่ดี...

   ...ไม่เป็นไร คืนนี้ไม่ได้ให้...เขาจะรอให้พรุ่งนี้ก็แล้วกัน...



   เช้าวันสุดท้ายบนเรือสำราญขนาดใหญ่ พระจันท์ลืมตาตื่นขึ้นมาเพียงลำพังบนเตียง หนูลินหายไปเขาพอดูออก ว่าคนเป็นแม่คงจะมาพาตัวกลับไปแต่เช้า...แต่คนตัวใหญ่นี่สิ หายไปไหน...ปกติถ้าตื่นมาไม่เจอกันอย่างน้อยก็ยังมีโน๊ตหรือฝากบอกอะไรใครเอาไว้บ้าง...หรือว่า...

“พี่ตี้...พี่ยะเขา...” พระจันทร์วิ่งไปเปิดประตูเพื่อถามบอดี้การ์ดของตัวเอง ทว่าสิ่งที่เขาพบอยู่หน้าห้องทั้งที่ยังพูดไม่จบดี คือสร้อยเส้นหนึ่งในมือของตี้เฉิน...รูปร่างของพระจันทร์เสี้ยวตรงกลางจี้นั้นพระจันทร์คุ้นๆ แต่อะไรบางอย่างที่ล้อมรอบมันอยู่เนี่ยสิ เขาไม่รู้ว่ามันมาจากไหน...แล้วทำไมตี้เฉินถึงต้องยื่นมันมาให้เขาด้วย...

“นี่มัน...”

“สร้อยของคุณครับ”

“ของผม? แต่...”

“ไม่มีแต่ครับ...เมื่อคืน เจ้านายต้องการประมูลสร้อยนี้ให้คุณ เพราะหยางหลงเห็นว่าคุณชอบ...”

“แล้ว...พี่หงส์ มันเป็นของพี่หงส์ไม่ใช่เหรอครับ” พระจันทร์มองสร้อยเส้นนั้นด้วยความคิดที่สับสน ก็เมื่อคืนพี่ยะเป็นคนสวมแหวน ซึ่งเป็นเครื่องประดับหนึ่งในชุดนั่นให้พี่หงส์เองกับมือ แล้วทำไมวันนี้ตัวสร้อย...ถึงกลายมาเป็นของเขา

“เรื่องนั้น...เจ้านายคงจะมีคำตอบให้คุณเอง ได้โปรด...เชื่อใจเจ้านายของผม เขาไม่เคยคิดอยากจะให้คุณมีน้ำตาเลย...รับสร้อยนี้ไว้นะครับ เขาอุตส่าห์ให้ซานตงเอาไปให้ช่างต่อเติมส่วนของพระอาทิตย์ขึ้นมา ผมคิดว่าความหมายคุณคงเข้าใจ...กรุณาใส่ไว้อย่าถอดนะครับ สร้อยเส้นนี้เจ้านายของผมเขาตั้งใจให้คุณจริงๆ...”

“พี่ตี้...แต่ว่า...”

   ตี้เฉินขัดคำพระจันทร์โดยการถือวิสาสะสวมสร้อยเส้นนั้นลงบนคอเปล่าเปลือยของคนที่ยังอยู่ในชุดนอน เขาจัดวางจี้ลงตรงกลางก่อนจะยิ้มบางๆให้คนที่เป็นเจ้าของตัวจริง...

“เหมาะกับคุณนะครับ...กรุณาสวมไว้ อย่าถอด...ถ้าไม่อยากให้หยางหลงเสียใจ ว่าเขาให้แล้วคุณไม่รับ”

   พระจันทร์เงยหน้ามองคนสวมสร้อยให้ตัวเองแล้วก็ก้มลงมองสร้อยที่มาอยู่บนคอของตัวเอง ในตอนแรกเขายังรู้สึกงง ไม่เข้าใจ...แล้วก็ดีใจ แม้ว่าอย่างสุดท้ายมันจะค่อยๆผุดขึ้นมาก็เถอะ...

“เขาเสียใจไม่ได้ แต่ทำผมเสียใจได้ใช่มั้ยครับ...” พระจันทร์เอ่ย ตี้เฉินฉีกยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด เวลานี้เขาอยากยกมือไปลูบหัวพระจันทร์ คนที่เขาเห็นเป็นน้องคนหนึ่งมาตลอดเสียเหลือเกิน...ถ้าไม่กลัวจะโดนตัดมือทิ้งลงทะเลล่ะก็นะ

“วันนี้คุณอยู่จัดของที่ห้องนะครับ เราจะกลับขึ้นฝั่งกันทันทีที่หยางหลงประมูลของเสร็จ ผมคิดว่าไม่น่าจะเกินบ่ายสามก็คงเสร็จเรียบร้อย” ตี้เฉินพูดจบก็ดันไหล่พระจันทร์ให้ถอยกลับเข้าห้องไปเบาๆ ก่อนที่มือใหญ่จะค่อยปิดประตูตาม แล้วยืนหันหลังให้ประตูเฝ้าหน้าห้องอย่างแข็งขันตามเดิม

   ส่วนคนในห้องก็ค่อยสัมผัสถึงความเย็นของโลหะบนคอได้ มือเรียวจึงยกขึ้นลูบตัวสร้อยเป็นครั้งแรก...พร้อมรอยยิ้ม...

   ...แบบนี้แล้ว เขาก็คงพอจะมีความหวังอยู่ได้บ้างใช่มั้ย...

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 28-12-2013 07:16:42


   ในห้องจัดเลี้ยงห้องหนึ่งที่มีความคุ้มกันอยู่อย่างหนาแน่น โรเบิร์ต โจวถูกเข็นเข้ามาอย่างช้าๆ ห้องแห่งนั้นไม่มีของตกแต่งที่หรูหรา เวที หรืออุปกรณ์อื่นใดเลย นอกจากเก้าอี้สำหรับผู้ร่วมประมูล ซึ่งทั้งหมดก็มีเพียงเจ็ดตัว

ปีเตอร์ โจวนั่งไขว้ห้างยืนพื้นอยู่แล้วหนึ่งตัว หงส์ และสุริยะมณฑลนั่งถัดออกมา นักธุรกิจวัยกลางคนคนหนึ่งเป็นคนนั่งต่อมา จากนั้นจึงเป็นมังกรและผู้ร่วมประมูลอีกหนึ่งรายซึ่งก็พาภรรยามาด้วย...โรเบิร์ต โจวนั่งไล่สายตามองผ่านทุกคน ก่อนจะเป็นคนเริ่มต้นเปิดประมูลด้วยตัวเอง ไม่มีพิธีรีตองและไม่มีการดูฤกษ์ยามใดๆทั้งสิ้น

“ซองประมูลของทั้งห้าท่าน ผมได้รับก่อนทุกท่านมาขึ้นเรือเรียบร้อยแล้ว ผมจะให้คนของผมแจกซองคืน เพื่อให้ทุกท่านตรวจสอบอีกครั้งว่าตัวเลขนั้นถูกต้อง ทางเราไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงหรือเปิดซองก่อนใดๆทั้งสิ้น...ทุกท่านจะยังสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเลขได้อีกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะส่งซองคืนให้ผม แล้วผมจะเปิดซองของทุกท่านพร้อมกันตรงนี้ เชิญ...” หมดคำพูดของโรเบิร์ต โจว พนักงานผู้ชายในชุดสูทสีน้ำตาลเข้มห้าคนก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมซองกระดาษสีขาวในมือ แต่ละคนต่างส่งซองให้กับเจ้าของของมันอย่างนอบน้อม ก่อนจะยืนรอรับซองคืนอยู่ใกล้ๆ

   นักธุรกิจสองคนพร้อมปีเตอร์ โจวมีการเปลี่ยนแปลงตัวเลขลงไปบนกระดาษก่อนที่จะส่งคืน ส่วนสุริยะมณฑลกับมังกรนั้นเพียงรับซองออกมาเปิดดูแล้วส่งคืนกลับทันที...ปีเตอร์ชายหางตาไปมองคนทั้งคู่ด้วยความเกลียดชัง...ทำเป็นมั่นใจไปเถอะ คิดเหรอว่าจะชนะเขาได้ง่ายๆ ตัวเลขที่เขาเปลี่ยนใหม่มันสูงกว่าเดิมเกือบเท่าตัว เอาให้รู้ไปสิว่าเขาจะไม่ชนะไอ้หยางหลงกับไอ้มังกรมันซักครั้ง...

   เมื่อทุกซองกลับไปอยู่ในมือพนักงานชายร่างกายบึกบึนทั้งห้าคนแล้ว ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง โรเบิร์ตหันไปบอกเลขาส่วนตัวให้นำของประมูลออกมา ซึ่งมันก็เป็นเพียงแค่กระดาษสีน้ำตาลครีมเก่าๆ แต่ลายเส้นที่ต่อกันเป็นรูปปิดบนนั้นมีมูลค่ามากมายมหาศาลเหลือเกิน เจ้าของโฉนดที่ดินคนปัจจุบันเป็นคนคลี่ม้วนกระดาษแผ่นนั้นออกด้วยตัวเอง แล้วกางให้ผู้ร่วมประมูลดูกันชัดๆว่านี่คือของจริง ที่ดินทำเลทองบนเกาะเกาลูน มันพร้อมที่จะเปลี่ยนมือไปเป็นของเจ้านายคนใหม่แล้วในเวลานี้

“เอาล่ะเพื่อไม่ให้ทุกท่านต้องใจเต้นตึกตักกันนาน ผมจะให้พนักงานของผมเปิดซองพร้อมๆกัน”

   สิ้นคำสั่ง ชายร่างสูงทั้งห้าคนก็หยิบกระดาษที่มีลายลักษณ์อักษรแสดงความจำนงขอยื่นประมูลที่ดินพร้อมจำนวนเงินที่มีเลขศูนย์ต่อท้ายหลายหลักจนน่าตกใจออกมาพร้อมกัน เมื่อโรเบิร์ต โจวพยักหน้าให้อีกครั้งกระดาษทั้งห้าแผ่นก็ถูกดึงให้กางออก พร้อมๆกับที่ผู้ประมูลบางคนต้องลุกขึ้นยืนเพื่อส่องดูตัวเลขของผู้ร่วมประมูลคนอื่นว่าได้เท่าไหร่กันบ้าง และนั่นก็เป็นที่มาของคำสบถมากมายของชายที่นั่งข้างสุริยะมณฑลและหงส์ จนหญิงสาวต้องพลอยเบะปากกับคำพูดเหล่านั้นเพราะมันดังจนเกินไปทำให้เจ้าหล่อนรำคาญ

“หยางหลง!!!  แกให้ราคาสูงขนาดนั้นใครมันจะไปสู้ไหววะ!!!”

“เงินเยอะขนาดนั้นเราก็สู้ไม่ไหวสิคะหยางหลง!!”

“อากง!!! นี่อากงแอบไปฮั้วกับพวกมัน บอกราคาคนอื่นให้มันรู้ล่วงหน้าใช่มั้ย...นี่อั๊วะเป็นหลานแท้ๆนะ! ทำไมอากงถึงทำกับอั๊วะแบบนี้!” ปีเตอร์มองดูกระดาษที่อยู่ถัดจากของตัวเองด้วยความเคียดแค้น มันมีความต่างกับเขาอยู่แค่สองล้าน...แค่สองล้านเท่านั้น!! ทำไมต้องเป็นมันที่ชนะเขาอีกแล้วด้วยวะ!

“ปีเตอร์! กรุณาพูดจาให้เกียรติคู่หมั้นของฉันด้วย อย่ามาทำตัวแพ้แล้วพาลแบบนี้ เพราะนายกำลังให้ชื่อเสียงของท่านเสียหาย!” หงส์ในชุดกี่เพ้าสีน้ำเงินสดลุกขึ้นยืนฉับพร้อมสบตาคนนั่งข้างกันอย่างไม่เกรงกลัว และแน่นอนว่าปีเตอร์เองก็ไม่คิดที่จะยอมกับแม่หงส์ฟ้าที่ปีกกล้าขาแข็งลุกขึ้นมาด่าเขาปาวๆแบบนี้ด้วยเช่นกัน ชายหนุ่มผู้แพ้ราคาประมูลไปด้วยเงินจำนวนสองล้านจึงคว้าเข้าที่แขนหงส์แล้วตั้งท่าจะกระชากเข้ามาตัวแรงๆ แต่มือใหญ่ของสุริยะมณฑลก็ปัดมือนั้นออกทันก่อนที่ปีเตอร์จะทันได้กระชาก

“กรุณาให้เกียรติผู้หญิงด้วยนะปีเตอร์...การกระทำหยาบช้ากับสุภาพสตรี มันเป็นนิสัยของพวกหน้าตัวเมีย” สายตาดุวาวโรจน์ขึ้นมา คนพูดมองไปที่ฝ่ายตรงข้ามแกมสมเพช

“ฮ่ะ...ฮ่ะๆ ฮ่าๆ...” จู่ๆพอได้ฟังคำพูดของสุริยะมณฑลแล้วปีเตอร์ก็มีอาการหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง นักธุรกิจสองคนที่ดูท่าว่าจะไม่ดีรีบถอยหลบฉากออกไปยืนใกล้ๆกับโรเบิร์ตโจว ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะถือวิสาสะก้มลงกระซิบกระซาบข้างหูคนเป็นใหญ่ในที่นั้นว่าไม่ห้ามจะดีหรือ...ทว่าโรเบิร์ต โจวกลับเริ่มออกเสียงหัวเราะแบบแหบแห้งขึ้นมาแล้วตอบไปว่า

“แค่พวกเด็กๆทะเลาะกันเพราะความอิจฉาริษยา ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถอะ...” ว่าแล้วคนพูดก็เพียงเอาโฉนดมาม้วนแล้วถือไว้บนตัก สายตาคอยจับจ้องความเคลื่อนไหวของคนสี่คนเบื้องหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

“แกจะขำอะไรปีเตอร์...” หงส์อดรนทนไม่ไหวจึงเอ่ยปากถาม

“ฮ่าๆๆ...ไม่ให้ขำได้ยังไงล่ะเหม่ยเฟิ่งคนสวย คนที่เคยยกปืนยิงผู้หญิงระยะเผาขน ทั้งที่เขาก็อ้อนวอนร้องขอชีวิตอย่างน่าสงสาร กลับมาสั่งให้นายปีเตอร์ โจวคนนี้! ให้เกียรติผู้หญิง!! มันจะไม่ตลกไปหน่อยเหรอฮะ!!!!!” คำพูดเกรี้ยวกราดมาพร้อมการกระทำที่รุนแรง เมื่อคราวนี้ปีเตอร์ โจวอาศัยร่างกายบึกบึนของตัวเองเข้ากระชากร่างของหงส์จากมือของสุริยะมณฑลมาล็อกคอเอาไว้กับตัว อาวุธต่างๆถูกห้ามนำเข้ามาในห้องนี้ แต่เขาต้องกลัวอะไร ในเมื่อร่างกายของเขานี่แหละที่ใช้แทนอาวุธได้เป็นอย่างดี

“ปีเตอร์! แกจะทำอะไรน้องสาวฉัน!” มังกรตั้งท่าจะกระโจนเข้าไปฉีกอกปีเตอร์ ทว่าการยกมือมากำเอาไว้ที่ลำคอเรียวสวยของหญิงสาวก็ทำให้มังกรก้าวขาต่อไปอีกไม่ได้

“จะทำอะไร? ไม่น่าถามนะ...ลองถามอดีตเพื่อนรักของแกดูสิ ว่ามันทำยังไงกับคนรักของฉันเอาไว้บ้าง...” คำขู่เสียงเหี้ยมของปีเตอร์ทำให้มังกรและสุริยะมณฑลหันมองหน้ากัน...คนรักของมัน ใคร?...

“พี่ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าใคร มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ...แม่เมนี่ หวง...อดีตเลขาผู้ภักดีของหยางหลง และคู่นอนชั่วคราวของพี่เมื่อหลายปีก่อนไง...” ท่ามกลางความเงียบที่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงขยับเท้าของใครซักคนในห้อง หงส์ก็เอ่ยออกมาเสียงเรียบ...การป้องกันตัวเบื้องต้นในกรณีที่มีคนมารัดคอทำให้เจ้าหล่อนต้องกดคางลงหนีบแขนนั่นเอาไว้แน่นๆ ป้องกันไม่ให้ปีเตอร์เอามือมาประชิดคอตัวเองแล้วรัดคอเอาได้ เสียงพูดที่ออกมาจากปากจึงแหบต่ำลง

“เดี๋ยวเหม่ยเฟิ่ง...น้องหมายความว่ายังไง แล้วเมน์มาเกี่ยวอะไร” มังกรถามกลับเป็นภาษาจีน หงส์พยายามที่จะหาโอกาสเหยียบเท้าอีกฝ่ายไปด้วยในระหว่างที่รับฟังคำถามนั้น แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรคนที่จับตัวหล่อนไว้ก็เป็นฝ่ายเฉลยออกมาเองอย่างหมดเปลือก...

“ก็จะอะไรซะอีก...ถ้าเมนี่ หวงไม่ใช่คนรักของฉัน...คนรักผู้น่าสงสารที่ถูกแกฆ่าตายไปอย่างเลือดเย็นเมื่อสิบปีก่อนไงเล่า!!” น้ำเสียงกราดเกรี้ยวของปีเตอร์เป็นแบบที่โรเบิร์ตเองก็ไม่เคยได้ยินมาเช่นกัน เขาไม่ได้รู้เรื่องนี้อย่างละเอียดเพราะไม่ได้ให้ใครติดตาม เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องของเด็กๆทะเลาะกันธรรมดาคนแก่อย่างเขาไม่ควรที่จะยื่นมือเข้าไปยุ่ง

“อย่างนี้นี่เอง...แล้วถ้าฉันเดาไม่ผิด คนที่ส่งแม่นั่นมาป่วนพี่ชายฉันกับเหมิงหลงตั้งแต่แรกก็คือแกใช่มั้ยปีเตอร์”

“ใช่! รู้ดีนี่คนสวย...ฉลาดกว่าพี่ชายกับคู่หมั้นของเธอเยอะเลยนะ” ปีเตอร์เอ่ยปากชม เขาขยับเท้าเบี่ยงร่างเพรียวบางไปข้างเมื่อเห็นสุริยะมณฑลตั้งท่าจะขยับ ทว่ารองเท้าส้นเข็มของหงส์ก็ปักพื้นเสียเหนียวแน่นเหลือเกิน

“ฉันก็ไม่ฉลาดจนกระทั่งไปเห็นรูปที่นายถ่ายกับเมนี่ในห้องนอนของอี้หลินหรอก...ต้องขอบคุณคนจัดห้องนะที่ทำให้ฉันพอจะฉลาดขึ้นมา ไม่มัวแต่หลงคิดว่าเมนี่คือต้นเหตุของเรื่องบาดหมางทั้งหมด...จนทำให้หลงลืมไอ้ตัวต้นเหตุที่แท้จริงไป...ซึ่งนั่นก็คือนาย ปีเตอร์!”

“ฮ่าๆๆ รู้ตอนนี้ก็ดี จะได้ตายไปแบบไม่โง่อีก...หึ เมื่อสิบปีก่อนฉันวางแผนแบบเด็กอมมือ ต้องการแค่ให้เมนี่เข้าไปทำให้พวกแกหลงรักจนต้องทะเลาะกันเอง แต่เมนี่ของฉันยังทำงานดีไม่มีตก เธอพยายามขโมยข้อมูลของแกไปให้พนักงานของไอ้เหมิงหลงด้วย แผนงานการตลาดของพวกแกถึงได้ออกมาเหมือนกันเด๊ะ...ตอนที่ฉันรู้นะฉันหัวเราะเกือบตาย ฮ่าๆ...” แววตามันมีแววแห่งความสะใจฉายชัดอยู่อย่างเต็มเปี่ยม แต่แล้วจู่ๆมันก็เปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความเคียดแค้นตามเดิม ก่อนที่มันจะคลายมือที่รัดคอหงส์ออกเป็นการจับล็อกเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวแทน โดยที่มืออีกข้างชี้ตรงมาที่สุริยะมณฑลพร้อมสายตาที่ยิ่งกว่ากินเลือดกินเนื้อเสียอีก

“แต่ฉันคำนวณแกผิดไปมากหยางหลง...คิดว่าแกมันน่าจะเป็นคนที่มีหัวใจและมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ...แต่ก็ไม่...แกฆ่าคนรักของฉันอย่างเลือดเย็นที่สุด!!! เมนี่ของฉันต้องมาตายเพราะแก!!! หยางหลง...แกฆ่าคนรักของฉัน!!!” ปีเตอร์มีสีหน้าถมึงทึงราวคนเสียสติ มันหัวเราะดังก้องห้อง โรเบิร์ต โจวที่ในที่สุดก็ได้รู้ว่าหลานชายของตัวเองตั้งตนเป็นศัตรูกับสุริยะมณฑลเพราะอะไรก็ถึงกับอึ้ง ส่ายหัวอย่างระอากับความไม่คิดหน้าคิดหลัง อีกทั้งยังใช้ผู้หญิงอย่างสกปรก...คิดถูกแล้วจริงๆที่ไม่ยอมปล่อยวางทุกอย่างลงในมือของหลานชายคนนี้ เพราะมันคงเอาไปเล่นเสียจนสนุกมือ พังพินาศไปเป็นแถบๆเลยเชียวล่ะ

“ฮ่ะๆ...ฮ่าๆ” จู่ๆเสียงหัวเราะของสุริยะมณฑลที่ไม่เคยมีใครได้ฟังก็ดังลั่นขึ้น ขนาดมังกรที่เคยเป็นเพื่อนกันมานานยังถึงกับต้องหันมามอง ก่อนจะถองเข้าไปที่สีข้างคนข้างตัวเบาๆหนึ่งทีเพื่อเตือนให้อีกฝ่ายระงับอารมณ์บ้าง

“เฮ้ย...ฉันรู้ว่ามันน่าขำ แต่ท่านก็ยังอยู่ตรงนี้...ยังไงก็ให้เกียรติท่านบ้าง” มังกรเอ่ย สุริยะมณฑลหันมองไปทางท่านที่ว่าก่อนจะโค้งให้เล็กน้อย

“ฉันว่าท่านเข้าใจ ว่าการกระทำของหลานชายท่านควรจะมีใครซักคนได้บอก...ว่ามันไม่ดี ไม่ควรที่จะเอาตัวเองไปเล่นกับไฟ เพราะถ้าตัวร้อนจัดไม่พอ...ก็จะถูกไฟมันเล่นงานกลับเอาได้...” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นโดยไม่มีร่องรอยของความกังวลให้เห็น ซึ่งนั่นทำให้ปีเตอร์ซึ่งกำลังทำคิ้วขมวดอยู่ไม่พอใจและตะคอกถามออกมา

“แกหมายความยังไง...! อะไร...ที่ว่ามันจะเล่นงานฉันกลับ...” เสียงที่ถามเต็มไปด้วยความหวาดระแวง มือที่กุมคอของหงส์ยิ่งบีบหนักขึ้น แต่นั่นก็เป็นโอกาสดี เมื่อมันมัวแต่ระวังข้างบนจนลืมนึกถึงด้านล่างไป

   หงส์ใช้จังหวะนั้นยกส้นเข็มของรองเท้าคู่โปรดกระทืบลงไปแรงๆบนปลายรองเท้าหนัง ต่อให้รองเท้าจะเนื้อดีแค่ไหนแต่ลองมาโดนทิ่มแรงๆด้วยรองเท้าสตรีส้นแหลมหุ้มด้วยเงินแท้ที่ทั้งหนาและหนักดู ยังไงปลายนิ้วเท้าด้านล่างไม่ช้ำก็บวม แต่นี่หงส์กระทืบลงไปจนสุดแรงคงไม่แค่ช้ำแต่อาจถึงขั้นเคล็ด เท่านั้นยังไม่พอ สาวน้อยตัวบอบบางแต่พิษสงรอบตัวอาศัยแรงรัดที่คอตัวและอีกฝ่ายหนึ่งอยู่ด้านหลัง งัดศิลปะการป้องกันตัวออกมาใช้ เมื่อฝ่ายที่จับคอเธอยืนได้แค่ขาเดียวการทุบลงไปที่จุดยุทธศาสตร์และใช้การปัดขาทุ่มร่างผู้สูงใหญ่กว่าเธอลงพื้นจึงไม่ใช่เรื่องยาก มือที่ยังไม่ยอมปล่อยออกจากคอทำให้หงส์ต้องก้มลงพื้นตามไป แต่ในนาทีที่หล่อนกำลังเป็นต่อ มวยผมที่มุ่นเอาไว้ด้วยปิ่นอันเดียวถูกหล่อนดึงออก สิ่งที่ไม่ใช่อาวุธจึงแปลสภาพมาเป็นอาวุธได้ทันทีในนาทีฉุกเฉิน เมื่อหล่อนเอามาจ่อไว้ที่คอหอยของคนล้ม จนมันต้องยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ...

“หึ...ฉันนี่แหละ ที่จะเอาคืนแกกลับ” หงส์เอ่ยกระซิบด้วยน้ำเสียงหวานใส ท่อนขายาวเพรียวโผล่พ้นรอยผ่าของชุดกี่เพ้าออกมาให้หนุ่มๆที่มองการพลิกกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบต้องใจเต้นตุ๊มต่อม แต่หงส์ไม่สนใจ พอเห็นว่าปีเตอร์ทำได้แค่ร้องครวญครางและเอามือกุมเป้าตกอยู่ในกำมือเธอเรียบร้อยแล้วจึงหันไปหาท่านและสุริยะมณฑลตามลำดับ

“ขอโทษด้วยนะคะที่หงส์ต้องทำร้ายร่างกายหลานชายของท่าน แต่ช่วยถือเสียว่ามันคือการป้องกันตัวนะคะ...หยางหลง ทีนี้นายกับพี่ชายฉันก็เข้าใจกันได้แล้วนะ ว่าการคาบข้อมูลของบริษัทนายมาให้บริษัทของพี่ฉันเมื่อสิบปีก่อน พี่เหมิงหลงไม่รู้เรื่องอะไรด้วย และคนที่มันสมรู้ร่วมคิดอยู่ในบริษัทของพี่ฉันมันก็ถูกจัดการไปแล้ว ทีนี้ก็เลิกมึนตึงทะเลาะใส่กันเป็นเด็กๆให้ฉันต้องตามเช็ดตามกวาดได้แล้ว เงินมันจะหมดกระเป๋าฉันเอา...” หงส์เอ่ยด้วยท่าทางแง่งอน สองหนุ่มที่เคยเป็นอริมองตามอาการของหญิงสาวแล้วจึงหันมามองหน้ากัน กำปั้นของมังกรถูกยกขึ้นมาก่อน สุริยะมณฑลมองแล้วจึงยกกำปั้นของตัวเองขึ้นมาบ้าง สองมือใหญ่ชนกำปั้นกันเป็นการคืนดีของลูกผู้ชาย หงส์เห็นแล้วถึงค่อยยิ้มได้ แม้แต่โรเบิร์ต โจวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็นไฟฟ้ายังต้องยิ้มตามให้กับมิตรภาพของสองหนุ่มที่กลับมาเบ่งบานอีกครั้ง

“ด่าฉันไว้เยอะ...กลับไปพาไปเลี้ยงข้าวด้วยนะเว้ย” มังกรเอ่ยบอกเพื่อนอีกครั้งของตัวเองเป็นภาษาไทย

“มากกว่าข้าวฉันก็เลี้ยงได้” สุริยะมณฑลตอบ สายตาของทั้งคู่มองอย่างรู้กัน

“ไอ้พวกสารเลว! ไอ้พวกบัดซบ! แกหลอกฉันงั้นเหรอ...” จู่ๆเสียงคนที่หงส์จับไว้ก็ตวาดออกมาดังลั่น หญิงสาวกระแทกไหล่อีกฝ่ายลงกับพื้นพรม มันไม่เจ็บหรอกแต่หงส์แค่อยากให้มันหุบปาก

“คนที่หลอกแกน่ะมันฉันเอง...หลงคิดใช่มั้ยล่ะ ว่าหยางหลงเขารักฉัน...ก็เลยอยากจะจับตัวคนรักของหยางหลงอย่างฉันมาเพื่อแก้แค้นและต่อรอง...แต่สงสัยล่ะซี่ ว่าทำไมทั้งเหมิงหลงและหยางหลงไม่มีท่าทางจะห่วงฉันเท่าที่ควร...” หงส์เลื่อนมือเข้าไปดึงคอคนนอนอยู่กับพื้นขึ้นเพื่อให้ได้ยินอย่างชัดเจน “...ก็เพราะพวกเขารู้ล่วงหน้าไงล่ะว่าแกจะมาไม้นี้! ของมันเดากันง่ายไม่เห็นจะยาก...ฉันเลยเอาตัวเองมาสลับกับคนรักตัวจริงของหยางหลง เพื่อให้แกตายใจและตัดสินใจจะมายุ่งกับฉันแทนเขา และมันก็ได้ผล...เสียใจด้วยนะที่ฉันคำนวณแกเอาไว้ถูกเป๊ะทุกอย่างเลยปีเตอร์” หงส์เอ่ยอย่างเริงร่า

   ปีเตอร์มองดวงหน้าสวยหวานของผู้หญิงที่ใครๆก็คิดว่าเขาหลงรัก หล่อนสวย...สวยเหมือนกุหลาบ กุหลาบที่มีหนามคม ก้านแข็งและตัดยาก...ผู้หญิงคนนี้ถึงได้มีค่าคู่ควรกับหยางหลงเหมือนที่ใครๆคิด...แต่ทำไมทั้งๆเหม่ยเฟิ่งเหมาะสมทุกอย่างกับมัน...แต่มันกลับไม่รัก...ไปรักไอ้เด็กอ่อนแอแบบนั้นได้ยังไง!

“ฮ่ะๆ...อาฉีพูดถูก ดีนะที่ฉันเชื่อเขา...ต้องขอบคุณอากงนะ ที่ยกหมอนั่นให้มาเป็นมือซ้ายของฉัน...ป่านนี้คนรักของแกคงโดนฆ่าตกทะเลไปแล้วมั้ง ฮ่ะๆ...ฮ่าๆ...”

   สิ้นสุดคำพูด ร่างสูงใหญ่ของทั้งมังกรและสุริยะมณฑลเหมือนถูกแช่แข็งเอาไว้ชั่วครู่ จนกระทั่งได้ยินเสียงหงส์ที่ร้องบอกออกมาดังลั่นเป็นภาษาบ้านเกิดหลังฟังปีเตอร์พูดจบนั่นแหละถึงได้สติ

“อาทิตย์! พี่กร! รีบไป ไม่ต้องห่วงทางนี้...หงส์เอาอยู่”

   ฟังทันแค่นั้นทั้งสองหนุ่มก็รีบหันหลังกลับไปทางประตู ลูกน้องของปีเตอร์ที่ยืนปะปนรวมกับของโรเบิร์ตตั้งท่าจะเข้ามาขวาง แต่ประกาศิตดังลั่นของโรเบิร์ตก็ทำให้ไม่มีใครกล้าขยับเข้าใกล้ทั้งสองหนุ่ม

“ใครขวางหยางหลงกับเหมิงหลง...พวกแกศพไม่สวยแน่!” ผู้มากวัยแต่อำนาจยังล้นมือมองกราดไปที่บรรดาลูกน้องผู้จงรักภักดีของหลานชาย แค่นั้นทางออกไปยังประตูบานใหญ่ของทั้งสุริยะมณฑลและมังกรก็เปิดโล่ง...

   ก่อนที่ออกพ้นห้องนั้นมา...หูของสุริยะมณฑลยังได้ยินเสียงหวานใสของหงส์ตะโกนบอกเป็นภาษาไทยไล่หลังมาดังลั่น

‘ฝากบอกพระจันทร์ด้วย...ว่าพี่หงส์ขอโทษ!’

   ...ตอนนี้ไม่ใช่แค่หงส์คนเดียวหรอกที่อยากขอโทษ...เขาเอง...ก็อยากขอโทษคนตัวเล็กนั่นเหมือนกัน...   

---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -               -        ------   - ---   --         -

นับถอยหลังวันปีใหม่ ด้วยหวัดที่ทำให้เสียงเขากลายเป็นเป็ดเทศ... :mew5: แต่ใครว่าป่วยไม่ดี อย่างน้อยก็ทำให้เรามีเวลานอนมากขึ้นเนอะ... :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 28-12-2013 07:28:44
 :L2:  :L2: บวกค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 28-12-2013 07:52:33
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด  ดีใจได้อ่านเรื่องนี้ก่อนปีใหม่

ว่าแต่อีปีเตอร์ แกทำอารายพระจันทร์ พี่ยะกับมังกรรีบๆไปเลยนะ

สงสารพระจันทร์จังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ป่านนี้จะเป็นไงบ้างเนี่ย หวังว่าจะไม่เป็นไรนะ เพราะถ้าอยู่กับฟ้าน่าจะปลอดภัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minyoung ที่ 28-12-2013 07:55:34
เฮ้ยย่ะ  กำลังมันเลย  มาต่ออีกเร็ว ๆ



เห็นบอกว่าเรียนครู  ดิฉันก็เรียนครูค่ะ  แถมเอกภาษาไทย  ปี 5 แล้ว ดังนั้นเรื่องวรรณกรรม  ดิฉันเอกด้านนี้โดยเฉพาะ  เลยมีข้อเสนอแนะ และคำชม ตามที่เคยบอกแล้ว


ตอนนี้ปมก็คลี่คลายไปได้แล้วหลายปมมากเลย โล่งใจขึ้นหน่อย แต่ต้องคอยลุ้นต่อ  ดังนั้นช่วยรีบมาต่ออีกนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-12-2013 07:58:15
อ้าวววววววววววววว เป็นแผนเหรอ โหยยยยย ด่าหงส์ไว้ซะเยอะ   :hao5: :hao5:

แต่ยังไงหล่ะ ถึงจะบอกว่ากันน้องออกไปแล้วเป็นแผนแต่น้องก็เจ็บอยู่ดีแถมไอ้พี่ยะ ไม่ปลอบแล้วยังเอาแต่มาโกรธน้องอีก



ไปช่วยพระจันทร์ให้ทันนะ แต่อย่าเิ่พิ่งไปยกโทษให้ไอ้บ้ายะนะ ขอให้มันเจ็บมั่ง จะได้รู้ว่าทุกอย่างไม่ได้หมุนรอบตัวมัน ที่บางครั้งทำอะไรไปก็ละเลยความรู้สึกของพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 28-12-2013 08:23:11
คงไปช่วยทัน แต่ขอให้งัอได้ยากๆ หน่อยละกัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 28-12-2013 08:39:26
 :katai3: ยังพอให้อภัยเจ้หงส์ แต่เฮียยะ ยังไงๆก็ไม่ชอบ !!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 28-12-2013 09:20:20
ตายแล้ววววววหงส์เป็นคนดีมากอ่ะ
นี่มองผิดไปหลายขุมมาก
ปมคลายแล้ววววว พี่ยะง้อจันทร์ยาวๆอะ

แต่รีบไปชวนพระจันทร์น้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: saseum ที่ 28-12-2013 09:45:13
 :hao5:พระจันทร์อย่าเป็นอะไรนะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 28-12-2013 10:08:47
อร้ากกกกกกกกกก
ตอนนี้มันส์มากกกกค่ะ
รู้สึกอยากกลับคำที่ด่าพี่ยะไว้เยอะ แหะๆ
หงส์ก็เป็นคนดีมากๆด้วย รู้สึกผิดจริงๆที่ว่านาง TqT

ขอพระจันทร์อย่าเป็นอะไรเลยยยยยย ลุ้นระทึกมากๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 28-12-2013 10:57:26
กรี๊ดดดดดดดด

พระจันทร์อย่าเป็นไรน้าาาาา TT'
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 28-12-2013 10:58:47
อ๊าก! พลิกล็อก งานนี้หงส์กลายเป็น ซุปเปอร์วูแมน ฮีโร่ตัวจริง ที่ช่วยกระชากหน้ากากของปีเตอร์ให้โรเบิร์ตได้รู้ว่าหลานตัวเองเลวแค่ไหน  และัยังทำให้คู่เพื่อนซี้กลับมาคืนดีกัน

อย่างน้อยๆ ตอนนี้พระจันทร์ก็รู้แล้วว่าพี่ยะคิดยังไงกับตน  ก็แค่รอฟังคำจากปากพี่ยะให้แน่ชัดอีกที  แต่ตอนนี้หวังให้พี่ยะและพี่มังกรไปช่วยพระจันทร์ให้ได้ 


 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 28-12-2013 12:23:38
พระจานนนน รีบไปช่วยพระจันทร์เร็วพี่ยะ
 :ling2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 28-12-2013 12:36:08
มารอค่ะ ขอโทษเจ๊หงส์นะเค้าว่าตัวไปซะเยอะเลย ปีเตอร์ต้องโดนหนักๆเลย พี่ยะไปช่วยน้องเร็วๆน้าพระจันทร์ต้องปลอดภัยน้าาาา เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-12-2013 12:48:49
เจ๊หงส์ ขอโทษที่มองเจ๊ผิดน๊าา ดีกันนะจุ๊บๆ
ปีเตอร์ควรลงไปเป็นสาหร่ายใต้ทะเล
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 28-12-2013 13:28:18
เอาแล้วไง...งื้อออพี่อาทิตย์ไปช่วยน้องให้ทันนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-12-2013 13:46:51
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-12-2013 14:17:37
กรี๊ดดดดเจ๊หงส์ เป็นเอฟซีเลยค่ะะะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 28-12-2013 14:39:24
เป็นแผนนนนนนนนี่เอง โดนหลอกกันทั้งเรือเลย -*-

ไปตามพระจันทร์กลับมาด่วนๆ พี่ยะะะะ :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 28-12-2013 14:42:11
พี่ยะถ้าน้องจันทร์เป็นอะไรไปแกตายยยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 28-12-2013 15:14:18
อ๋าา รีบตามไปช่วยพระจันทร์เร็วๆๆๆ หวังว่าจะไม่เป็นอะไร
รอตอนต่อไปค่าาา
ปล.อากาศหนาว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BaII ที่ 28-12-2013 15:30:27
พระจันทร์ อย่าเป็นไรไปนะฮะ  ตี้เฉินด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 28-12-2013 15:46:01
ที่แท้ก็เป็นแผน แต่ก็สงสารพระจันทร์อยู่ดี ร้องไห้ซะ โอ๋ๆๆๆๆ :กอด1:

หายหวัดไวๆนะจ้ะคนแต่ง o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 28-12-2013 17:20:44
เอ่า เร็วๆจะหายดราม่าแล้ว (?). 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 28-12-2013 17:56:13
สงสารพระจันทร์จัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 28-12-2013 18:16:58
ดีใจจังที่เป็นแค่แผน แต่เหมือนยังไงน้องก็เข้าใจผิดไปเต็มๆแล้ว สงสารพระจันทร์จังเลย
พี่ยะรีบๆไปช่วยพระจันทร์เลยนะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 28-12-2013 19:47:32
กรี๊ดดดดดดดดดด น้องจันทร์  :ling2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 28-12-2013 20:18:57
ผะผะผแผน!! :ling1: ไปช่วยดวงจันทร์เร้วว  :ling3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-12-2013 20:45:37
จันทร์ ของเจ้ โดนอะไรอีกมั่งเนึ่ยยยยย

 :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 28-12-2013 21:01:49
พระจันทร์!!! อย่าเป็นอะไรน้าาาาา รอพี่[ยะ]ก่อนนนนน

ปล.กะจะเข้ามาเช็คเฉยๆ แทบจะกรี๊ดให้แต๋วแตก
ปล.2 ดูแลตัวเองด้วยนะครับ เป็นห่วง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BaII ที่ 28-12-2013 21:06:54
รู้สึกหนูลินจะแก่แดดนะฮะ อิอิ แต่แบบนี้น่ารักดีครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-12-2013 21:26:48
อ่านสามตอนรวดเลย ไม่รู้คนเขียนอัพไวหรือเราอ่านไม่ทัน
ขอเม้นท์รวมสามตอนเลยนะคะ อารมณ์ต่อเนื่องเลยเรา
ยังคงสงสารพระจันทร์เหมือนเดิม ร้องไห้ได้ทุกตอนสิน่า
แต่เรื่องหัวใจทำท่าว่าจะไปได้ดีนะ อย่างน้อยพี่ยะก็มีพัฒนาการขึ้นล่ะ
แม้จะช้าไปมากๆๆ แต่ยังดีที่ไม่ปล่อยให้เนิ่นนานกว่านี้
เพราะไม่อย่างนั้นพระจันทร์ได้หนีหน้าไปไกลจากพี่แน่ๆ
และเราก็คงไม่อภัยให้แล้วนะ เพราะทำน้องร้องไห้หลายครั้งเหลือเกิน
แต่ก่อนอื่นมาเอาใจช่วยน้องจันทร์ให้รอดจากคนชั่วก่อนดีกว่า
เป็นผู้รับเคราะห์โดยแท้ ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยเล้ย :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ  :กอด1:
ป.ล. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จะได้แข็งแรงสดใสรับปีใหม่  :L2:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-12-2013 21:48:48
พี่หงส์คนดีที่หนึ่งเลย
ไอ้ปีเตอร์แกทำอะไรพระจันทร์ห๊าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-12-2013 21:53:43
มันค้างอย่างแรง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aunny.micky ที่ 28-12-2013 22:08:38
โอ๊ย!! สรุปเปนแผนของพี่ยะ กะหงส์

ขอให้น้องพระจันทร์ปลอดภัยนะค่ะ :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 28-12-2013 22:42:01
กำลังมันได้ที่....  นอกจากจะนับถอยหลังรอปีใหม่แล้วยังต้องนับถอยหลังรอตอนต่อไปอีกด้วยนะเนี่ย

ในที่สุดเรื่องก็คลี่คลายลง  แต่............แทนที่จะรู้สึกผ่อนคลาย ตอนนี้กลายเป็นเครียดไปเลย   :katai1:  ตามไปช่วยพระจันทร์น้อยให้ทันนะพี่ยะ พี่มังกร   :katai2-1:




หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 29-12-2013 02:19:39
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

หลอกกันนิ อิพี่ยะ ทำให้พระจันทร์เสียน้ำตาเป็นปีบ
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 29-12-2013 14:22:16
พีหงส์ ♥
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 31-12-2013 16:54:55
เรื่องราวเริ่มคลี่คลาย(รึป่าว?)แล้วสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 01-01-2014 11:55:18
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
มันเป็นค่ะ มันเป็นแผนนนนนนนนนนน ฮรือออออ
แต่ก็น่าจะบอกให้น้องรู้ได้นี่น่า น้องร้องไห้ไปตั้งเยอะ
แล้วก็ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง พี่ยะ กับคุณมังกร ไปช่วยพระจันทร์ให้ได้นะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Wednesday ที่ 01-01-2014 13:29:30
โอ๊ยยยยยยย~ พี่หงส์ :กอด1:

ส่วนอีพี่ยะ :z6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 01-01-2014 18:01:01
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆ  รอรอรอรอรอรอรอรอ :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 02-01-2014 11:13:30
เป็นแผนหรอ 
 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
รีบมาเร็วๆ
 :call: :call: :call: :call: :call:
รอตอนต่อไป
 :mew6: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 02-01-2014 19:38:43
หวังว่าน้องจันทร์จะไม่เป็นไรน้าาา
พี่ยะก็รีบๆไปช่วยเร็วๆๆ
แต่ขอให้ง้อยากๆๆๆเล้ย
คิดไม่ผิดจริงๆเรื่องหงส์โฮะๆๆๆๆ :hao3:
อัพต่อเร็วน้าาา จะรอจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 25 :>> [12/27/2013] PG.41 NEW!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 03-01-2014 00:41:13
อ่านรวดเดียว... ขอฝากเนื้อฝากตัวมาติดตามจันทร์เจ้าด้วยคน  o1

อัลไลยังไงไม่ทราบ แต่ขอมาม่าต้มแซ่บบิ๊กไซส์สาดหน้ากรอกปากอิพี่ยะอย่างด่วนๆ  :o211:

หมั่นไส้มาก นี่พูดเลย เอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัวเอง ครึ่งๆกลางๆ ขอออเดอร์มือที่สามมาสอยจันทร์เจ้าไปทีเห้ออออ (แอบเคืองที่คอยไล่หมูลินด้วย ชริส์  :a14:)

รออ่านต่อนะตัวเทอว์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 03-01-2014 11:06:10
พันธนาการ...รัก #26


   เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังลั่นไปตามทางเดิน ซานตงและเหยียนจวิ้นที่ยืนรออยู่หน้าห้องประมูลวิ่งตามเจ้านายไปอย่างรวดเร็ว รวมลูกน้องของมังกรอีกสองคนรวมเป็นหก ทั้งหมดรีบวิ่งกลับไปที่ห้อง...ที่นั่นมีตี้เฉินคอยเฝ้าพระจันทร์อยู่คนเดียว เขามั่นใจในฝีมือของลูกน้องว่าจะปกป้องคนที่เขารักได้ แต่ทำไมพอได้ยินคำพูดสุดท้ายของปีเตอร์แล้วเขาถึงใจไม่ดีเอาเสียเลย...

“เฮ้ย...ใจเย็นๆ พระจันทร์ต้องไม่เป็นอะไร” มังกรบอกเพื่อนทั้งที่กำลังวิ่งไปเคียงข้างกัน อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรแต่แววตาเคร่งเครียดก็ทำให้มังกรพอจะรู้ว่าเพื่อนกำลังระงับอารมณ์อยากฆ่าใครซักคนเอาไว้สุดความสามารถ

   เมื่อชายหนุ่มทั้งหกคนเลี้ยวพ้นหัวมุมเข้ามาภาพตรงหน้าที่เห็นตรงทางเดินหน้าห้องก็ทำให้สุริยะมณฑลใจหาย...ภาพคุณหมอณัฐกานต์ เพื่อนของน้ำฟ้ากำลังปั้มหัวใจของตี้เฉินที่มีเลือดแดงฉานอยู่รอบๆตัวทำให้สุริยะมณฑลแทบเข่าอ่อน น้องชายของเขากับลูกน้องฝรั่งอีกคนกำลังนั่งยองอยู่ใกล้ๆ ในขณะที่ลูกน้องของมังกรที่มีสภาพไม่ต่างกันกับตี้เฉินมีคนในชุดสีขาวหกเจ็ดคน ซึ่งเขาคาดว่าน่าจะเป็นหน่วยพยาบาลของเรือกำลังช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้

“ตะวัน...นี่มันเกิดอะไรขึ้น...” ชายหนุ่มเอ่ยถาม น้องชายของเขาก้าวข้ามร่างของตี้เฉินมาหาก่อนจะจับไหล่เขาไว้แล้วเอ่ยบอก

“ผมจะไม่บอกให้พี่ทำใจเย็นๆ...แต่ตอนนี้พี่ต้องมีสติ...” รังสิมันต์บอกพี่ชายพร้อมตบไหล่เบาๆ เมื่อเห็นพี่ชายยกมือขึ้นกลึงหว่างคิ้วแล้วบอกว่าโอเค คนเป็นน้องชายจึงเอ่ยต่อ “...ผมขอโทษที่ประมาทเกินไป พวกมันคงอาศัยตอนที่ผมลงไปส่งน้ำฟ้ากับหนูลินขึ้นเรือเมื่อกี๊เข้ามาจัดการ...ตี้เฉินถูกแทง ดีที่หมอกานต์มาเห็นเลยช่วยปฐมพยาบาลให้อยู่อย่างที่เห็น ส่วนพระจันทร์...”

“...พวกมันจับตัวพระจันทร์ไปแล้วใช่มั้ย...” น้ำเสียงที่ถามกลับเบาหวิว รังสิมันต์ไม่ตอบด้วยเสียงแต่พยักหน้าเอา วินาทีนั้นสุริยะมณฑลรู้สึกเหมือนพื้นที่ยืนมันเอียง

“ผมขึ้นมาถึงก่อนพี่มาไม่นาน คิดว่าพวกมันคงยังไปไหนได้ไม่ไกล...เพราะการจะแบกเอาคนสองคนไปด้วยไม่ใช่เรื่องง่าย...”

“ตะวัน...นี่หมายความว่า...” มังกรที่เพิ่งออกมาจากห้องตัวเองพุ่งตรงเข้ามาหาเพื่อน ทันได้ยินประโยคสุดท้ายที่รังสิมันต์พูด

“ครับ เหวินจิ้งก็หายไปด้วยอีกคน ผมคิดว่าคงโดนจับไปพร้อมกัน” รังสิมันต์พูด มังกรที่ได้ยินก็สบถคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย เพราะไม่คิดว่าคนของตัวเองจะติดร่างแหไปด้วย

“แต่ผมให้โยชิตามไปแล้ว คงได้...” รังสิมันต์ยังพูดไม่ทับจบดี ร่างสูงใหญ่ของสุริยะมณฑลก็พุ่งตรงไปหาร่างของตี้เฉินที่ยังสลบไสลไม่ได้สตินอนอยู่กับพื้น ใช้มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกงของร่างที่นอนอยู่จนหมอกานต์ต้องแหวออกมาเมื่อมีคนเข้ามายุ่งในขณะที่เขากำลังช่วยเหลือชีวิตคน

“นี่! คุณอยากให้ผมช่วยชีวิตลูกน้องคุณหรืออยากให้เขาตาย!!” หมอเด็กที่เด็กทั้งหน้าทั้งชื่อใช้ปากบ่นแต่มือก็ยังไม่วายทำงานไปด้วยอย่างคล่องแคล่ว แต่สุริยะมณฑลไม่สนออกปากถามหมอกานต์เสียงเครียด

“คุณหยิบอะไรออกไปจากร่างกายของอาตี้หรือเปล่า” คุณหมอณัฐกานต์ฟังแล้วก็ทำหน้างง แต่ก็ยอมตอบแต่โดยดี

“ไม่มี ผมแค่ปลดกระดุมเสื้อเขาออกดูแผลเท่านั้น” สิ้นคำสุริยะมณฑลก็เงยหน้าไปมองมังกรที่หน้าเครียดไม่แพ้กันแล้วเอ่ยบอก

“สร้อยพระจันทร์ไม่ได้อยู่ที่อาตี้ แสดงว่าเขาคงให้พระจันทร์ไปแล้ว และที่สร้อยนั่นก็มีสัญญาณติดตามตัวอยู่...”

   ไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่านั้นมังกรก็เข้าใจ รีบเดินเข้าไปก้มมองดูจอแท็บเล็ตขนาดฝ่ามือในมือของสุริยะมณฑลด้วยกัน


---------------------------- - -  -  -              - - -------          - - -             --- -       -        ------   - ---   --         -


   พระจันทร์รู้สึกตัวเมื่อพื้นที่นอนอยู่โคลงเคลงจนทนหลับตานอนต่อไปไม่ได้ ยิ่งพอได้ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยก็เจอแสงสว่างจ้าของพระอาทิตย์แบบที่ไม่ได้พบบนเรือลำใหญ่ที่ตัวเองเคยอยู่มาก่อนหน้านี้ ก็ทำให้ต้องขมวดคิ้วและลืมตาตื่นขึ้นมาในที่สุด...

   ...ที่นี่มัน...ที่ไหน? สปีดโบ๊ทงั้นหรือ...เด็กหนุ่มคิดในใจก่อนหันมองข้างในระยะที่หันมองได้ แล้วสมองก็เริ่มกรอกลับไปที่เหตุการณ์ก่อนหน้าที่ตัวเขาจะสลบ...

   พระจันทร์จำได้ว่าเขากำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าอยู่ตอนที่มีคนมาเคาะห้อง ในใจคิดว่าคงเป็นพี่ยะของตัวเองแน่แท้แล้วจึงรีบเดินไปเปิดโดยไม่ทันได้ระวังอะไร ทว่าเมื่อประตูเปิด สิ่งที่ยื่นเข้ามากลับเป็นท่อนแขนใหญ่ๆของผู้ชายคนหนึ่งพร้อมผ้าเช็ดหน้าโปะยาสลบ มันปิดลงที่ครึ่งปากครึ่งจมูกของเขา ฤทธิ์ของมันทำให้พระจันทร์เริ่มสลึมสลือเมื่อโดนไปได้แค่ครู่เดียว ทว่าก่อนจะหลับตาลงและสติขาดหาย เขาทันได้ยินเสียงภาษาจีนแหบเครือของเหวินจิ้งดังขึ้นมาจากหน้าห้อง แล้วหลังจากนั้นสติของเขาก็ดับวูบไปในทันที

“เหวินจิ้ง...คุณเหวินจิ้ง!!!” เมื่อนึกได้ถึงตรงนั้นพระจันทร์ก็ลืมตาพรึ่บพร้อมลุกขึ้นนั่ง อาการความดันทำให้เด็กหนุ่มมีอาการปวดศีรษะอยู่เล็กน้อยเพราะรีบลุก ทว่า...ปลายหางตาที่เหลือบหันไปเห็นร่างที่โดนเชือกรัดซึ่งนอนนิ่งอยู่ทางขวามือทำให้พระจันทร์ต้องลืมเลือนความปวดหัวของตัวเอง ลงมือปลุกและแก้เชือกให้เหวินจิ้งซึ่งโดนพันธนาการอยู่ใกล้ๆอย่างรวดเร็ว

“คุณเหวินจิ้ง...คุณเหวินจิ้งตื่นเร็วครับ...” พระจันทร์ใช้ปากเรียกชื่อ มือก็พยายามแก้เชือกไปด้วย ดีที่พวกมันรัดเหวินจิ้งเอาไว้แค่หลวมๆทำให้พระจันทร์ปลดพันธนาการได้อย่างรวดเร็ว พอแก้ผ้าปิดปากได้เหวินจิ้งก็เหมือนได้สติพอดี

“ลู...น่า...” เหวินจิ้งครางเรียกชื่ออีกฝ่ายเมื่อเห็นหน้าเป็นคนแรกหลังจากลืมตาตื่น...

“ครับ...ผมเอง คุณเหวินจิ้งเจ็บตรงไหนมั้ย” พระจันทร์รีบถามกลับเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทรงตัวลุกขึ้นนั่งได้แล้ว เหวินจิ้งส่ายหน้าให้แต่กลับลูบข้อมือที่ถูกเชือกบาดเบาๆ

   ...จริงสิ แล้วทำไมเขาถึงไม่ถูกมัดเหมือนกับเหวินจิ้งล่ะ...จู่ๆพระจันทร์ก็พลันนึกสงสัยขึ้นมาในห้วงสำนึก

   และในระหว่างที่เด็กหนุ่มกำลังช่วยประคองเหวินจิ้งให้ลุกขึ้นยืน เขาก็พบว่าบริเวณที่ทั้งคู่ถูกพามาไว้รวมกันนั้นคือส่วนท้ายของสปีดโบ๊ทลำหนึ่ง ส่วนคนที่จับพวกเขาสองคนมานั้นพระจันทร์ไม่เห็นเลย...

“คุณเหวินจิ้ง คุณพอจะจำได้มั้ยว่า...ใครที่จับพวกเรามาที่นี่” พระจันทร์เอ่ยถามผู้ร่วมชะตากรรม

“ผมไม่รู้จักพวกมัน ผมจำได้แค่ว่ามันมากันสองคน...ผมพยายามที่จะช่วยคุณแล้วนะแต่ว่า...”

“ผมขอโทษนะ ที่ทำให้คุณพลอยติดร่างแหมาด้วย...” พระจันทร์เอ่ยบอก แน่นอนว่าเหวินจิ้งเพียงส่ายหน้าให้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร

   ในขณะที่พระจันทร์และเหวินจิ้งกำลังพยายามช่วยกันคิดหาทางหนี เสียงรองเท้ากระทบพื้นเรือก็ดังมาจากทางกราบเรือข้างหนึ่ง เด็กหนุ่มทั้งสองคนจึงพากันกระเถิบหนีไปอยู่ชิดมุมเรืออีกฝั่งหนึ่งแทน พระจันทร์หยิบเชือกที่ใช้รัดตัวเหวินจิ้งมาถือไว้เส้นหนึ่งเผื่อพอใช้เป็นอาวุธได้ในยามฉุกเฉิน ทว่าเมื่อเจ้าของเสียงรองเท้ากระทบพื้นเมื่อครู่โผล่พ้นมุมบังสายตาออกมา พระจันทร์ถึงกับนิ่งตะลึงค้าง มือที่ถือเชือกไว้เมื่อครู่เผลอปล่อยมันลงพื้นโดยไม่รู้ตัว

อาชิ!!!” พระจันทร์อุทานดังลั่น เจ้าของคำเรียก ‘อาชิ’ จากปากของพระจันทร์ฉีกยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินคำเรียกนั้น

                อาชิ หรือชื่อไทยคือ อชิระ เป็นชายร่างใหญ่ วัยประมาณสี่สิบปลายๆ ใบหน้าส่อเค้าลูกครึ่งจากดวงตาชั้นเดียวกับผิวขาวแบบชาวจีน พระจันทร์พิจารณาใบหน้านั้นอย่างไม่เชื่อสายตา แม้อีกฝ่ายจะดูมีอายุขึ้นมาบ้างจากผมที่มีสีดอกเลาแซมประปราย แต่พระจันทร์มั่นใจว่าเขาจำไม่ผิดแน่

“คุณหนู...ผมดีใจจริงๆ...ที่ในที่สุดแผนของผมก็สำเร็จ ผมสามารถพาตัวคุณหนูออกมาจากมันได้ซักที” น้ำเสียงทุ้มๆเอ่ยขึ้นเรียบๆ แต่คนที่เคยได้ยินเสียงอีกฝ่ายมาก่อนอย่างพระจันทร์กลับฟังออกว่ามันแฝงความปิติยินดีเอาไว้มากแค่ไหน

“แผน? แผนอะไร แล้ว...นะ...นี่มันอะไรกันครับ ทำไมอาชิถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วคนที่จับพวกผมมา คือ...”

“ใช่ครับ...ผมเองที่เป็นคนพาคุณหนูมาที่นี่...ผมกับไอ้ศักดิ์ ลูกน้องเก่าของพ่อคุณหนูไงครับ”

   พระจันทร์ฟังแล้วก็นิ่งอึ้งไปอีกครั้ง เหวินจิ้งยืนนิ่งงันเป็นเพื่อนแม้จะไม่เข้าใจอะไรเลยเพราะทั้งคู่สนทนากันเป็นภาษาไทย แต่เพราะพระจันทร์สนทนากับฝ่ายตรงข้ามได้เป็นวรรคเป็นเวรโดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีท่าทางคิดทำร้ายอะไร ทว่าเมื่อชายหนุ่มในสูทดูดีก้าวเข้าหาพระจันทร์มาอีกก้าว คนตัวสูงกว่าพระจันทร์ที่ยืนเคียงกันก็รีบเอาตัวเองไปยืนบังเด็กหนุ่มเอาไว้ อย่างน้อยเหวินจิ้งก็ถือว่าพระจันทร์เป็นหนึ่งในผู้มีพระคุณของตัวเอง ที่ผ่านมาสามวันบนเรือ...เขามีพระจันทร์คอยยอมรับฟังและเชื่อเรื่องที่เขาบอก แถมยังช่วยดูแลเขาเป็นอย่างดีอีก ในตอนนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเขาก็พร้อมจะเอาตัวเองเข้าช่วยเหลือเด็กหนุ่มชาวไทยคนนี้เป็นการตอบแทนคืนบ้างเหมือนกัน

“ถ้าผมจำไม่ผิด คนนี้คือลูกชายของท่านรัฐมนตรีเหวินเป่า...เขาเป็นเพื่อนกับคุณหนูเหรอครับ” อชิระถามลูกชายของอดีตเจ้านาย เมื่อเห็นเด็กหนุ่มที่เป็นของแถมติดมาอีกคน เอาตัวเองมาบังตัวคนที่เขาต้องการเอาไว้เสียเกือบมิด

“ครับ...เขาเป็นเพื่อนผม...แล้วอาชิจับเขามาด้วยทำไมครับ เขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ...”

“ขอโทษนะครับคุณหนู แต่เพื่อนของคุณเข้ามาเห็นพอดีผมเลยต้องพาเขาติดมาด้วย...เอาไว้เรากลับถึงเมืองจีนเมื่อไหร่ผมจะให้คนของเราที่นั่นส่งเขากลับมาที่นี่ทีหลังก็แล้วกัน และตลอดการเดินทางนี้เขาจะปลอดภัย ตราบใดที่เขายังคอยปกป้องคุณหนูอยู่แบบนี้ อชิระตอบ สายตามองไปทางเหวินจิ้งเขม็ง พระจันทร์ได้ฟังคำตอบแล้วก็รีบเอาตัวเองมายืนบังเหวินจิ้งเอาไว้อีกครั้ง ก่อนจะออกปากคุยต่อด้วยตัวเอง

“อาชิครับ...อาชิทำแบบนี้ทำไมครับ ไม่ใช่จันทร์ไม่ดีใจนะที่อาชิยังปลอดภัย แต่...ทำไมจู่ๆอาชิถึงต้อง...คือ จันทร์สับสน จันทร์...”

“เมื่อสองปีก่อน ตอนที่พวกเราถูก ‘มัน’ เล่นสกปรกใส่ ผม ไอ้ศักดิ์ กับลูกน้องของพ่อคุณหนูอีกสามคน เราหนีรอดออกนอกประเทศได้ทัน ส่วนพวกที่เหลือผมมาได้ข่าวทีหลังว่า...ถ้าไม่ถูกพวกมันฆ่าตาย ก็ถูกจับส่งตำรวจได้เกือบหมด ฐานอำนาจของเราที่ไทยไม่เหลือเลย ผมกับพรรคพวกมาปักหลักกันอยู่ที่จีนเพื่อคอยสืบหาคนที่เหลือรอดจากคนของเราที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ไทย...แต่...ไม่มีใครอยากกลับมาทำงานนี้อีก พวกเขาตัดสินใจไปทำอย่างอื่นกันหมด...ผมเลยคิดที่จะตั้งหลักปักฐานลงที่จีน รอให้พวกเรากลับมามีกำลังกันอีกครั้ง...เพื่อที่จะได้แก้แค้น ‘มัน’...คนที่ฆ่าท่านธรรณธร พ่อของคุณหนูไงครับ...” อชิระตอบคุณหนูของเจ้านายที่เขาเคยเห็นมาแต่อ้อนแต่ออก

   พระจันทร์มีสีหน้าสลดลงทันทีที่ได้ยินชื่อของบิดา...ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า ‘มัน’ ที่อชิระเรียกด้วยความเคียดแค้นนั้นคือใคร...เพราะเขาคือคนที่พระจันทร์รู้ดีว่าเขาคือฆาตกร...คนที่ทำให้พระจันทร์กลายเป็นเด็กอกตัญญู รักคนที่ฆ่าพ่อตัวเองได้ลงคอ...

   เมื่อสองปีก่อน เขาย้ายมาอยู่ในการดูแลของโรงพยาบาลที่สิงคโปร์และเรียนหนังสือที่นั่น พ่อเลือกให้เขาอาศัยที่นั่นเพราะอยู่ใกล้เมืองไทย และพ่อจะได้บินมาเยี่ยมเขาได้บ่อยๆ...เขาไม่รู้แน่ชัดว่าธุรกิจที่พ่อทำนั้นมีอะไรบ้าง รู้แต่ว่ามันคงจะเป็นธุรกิจผิดกฎหมายเสียเป็นส่วนใหญ่แน่ เพราะพ่อเกลียดตำรวจเป็นที่สุด...มันเลยพลอยทำให้เขารู้สึกไม่ดีกับพวกผู้พิทักษ์สันติราชไปด้วย

   ก่อนหน้าวันที่เกิดเรื่องหนึ่งวัน เขาถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลเพราะเกิดอาการความดันเลือดต่ำกะทันหัน เขาไม่เคยมีญาติที่ไหนมาเยี่ยมนอกจากพ่อ และลูกน้องพ่อสองคนที่มักจะคอยโผล่มาในเวลาที่เขาเดือดร้อนเสมอ วันที่เกิดเรื่องคือวันที่เขาได้เจอกับ ‘พี่ยะ’ ของเขาเป็นครั้งแรก...ชายในชุดสูทสีเทาเข้มจนเกือบดำ ร่างกายสูงใหญ่ตระหง่าน อกผายไหล่ผึ่ง เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนเขาโดยไม่เคาะ ชายหนุ่มเดินเข้ามาข้างเตียงก่อนจะเอ่ยปากถามเขาด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า

‘ลูกชายของธรรณธรใช่มั้ย’

   เขาจำได้ว่าตอนนั้นเขาเผลอทำตาโตใส่ กำลังจะถามกลับไปว่ารู้จักชื่อพ่อของเขาได้อย่างไร อีกฝ่ายก็ยกกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งขึ้นมาดู แล้วก็มองต่ำมาที่สายรัดข้อมือของทางโรงพยาบาลที่มีชื่อของเขาเขียนเอาไว้ ชายหนุ่มพึมพำออกมาให้เขาได้ยินว่า

‘ชื่อตรงกันแสดงว่าใช่...โทษทีนะแต่ช่วยหลับไปซักพักก็แล้วกัน’

   พระจันทร์ได้ยินแค่นั้นก็จำอะไรไม่ได้อีก เพราะเขาถูกอีกฝ่ายใช้ผ้าเช็ดหน้าโปะยาสลบใส่เขา มาฟื้นตื่นขึ้นอีกทีก็ตอนที่เขากำลังนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของอีกฝ่ายบนถนนของเมืองไทยเรียบร้อยไปแล้ว เขาที่โดนใครก็ไม่รู้จับมาก็ต้องโวยวายออกไปก่อน โดยไม่ลืมสิ่งที่พ่อคอยกำชับไว้เสมอว่าถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวตัวเองต้องแกล้งทำเป็นเด็กออทิสติกที่มีปัญหาด้านการสื่อสาร พูดไม่รู้เรื่อง...เขาพยายามทำตามที่พ่อบอก จนกระทั่งในที่สุดคนกำลังขับรถคงทนไม่ไหว ชายหนุ่มจึงหันมาขึ้นเสียงใส่เขาให้เงียบ ก่อนจะเอากุญแจมือมาคล้องแขนเขาไว้ข้าง อีกข้างก็คล้องใส่ข้อมือตัวเอง บอกว่ามัดติดตัวเอาไว้อย่างนี้ล่ะ ถ้าเขาคิดจะเปิดประตูรถหรือทำลายกระจกแล้วกระโจนออกนอกรถไปอีกล่ะก็จะได้ตายคู่...แต่ฝั่งนั้นจะไม่ยอมตายอยู่บนถนนนี่อย่างเด็ดขาด...เพราะฉะนั้นเขาก็จะไม่สามารถหนีออกไปนอกรถคันนี้ในขณะที่รถกำลังแล่นได้เช่นกัน

   แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่หยุดโวยวาย ยังคงพูดค่อยๆช้าๆแต่ไม่ต่อติดกันเป็นประโยค ถามวนเวียนซ้ำๆเหมือนเทปเสียว่าชายหนุ่มจะพาเขาไปไหน และสุดท้ายก็ต้องยอมเงียบเมื่ออีกฝ่ายยอมตอบเขามาว่า จะพามาดูหน้าพ่อของเขาเอง...เป็นครั้งสุดท้าย

   เขาถูกพาตัวเข้ามาในโกดังร้างแห่งหนึ่ง ตอนที่เขาถูกกระชากลงมาจากรถแล้วมองไปรอบๆ คนแรกที่เขาได้เห็นก็คือพ่อของเขาเองที่ยืนอ้าปากค้างอยู่กลางห้อง ข้างๆทางฝั่งของพ่อมีอาชิ นายศักดิ์และคนอื่นๆยืนเอาปืนจ่อมาทางเขาเต็มไปหมด เขาไม่เข้าใจว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น จู่ๆเขาก็โดนคุณรังสิมันต์เอามีดมาจ่อที่คอและพี่ยะเองก็เอาปืนมาจ่อที่หัว พอถึงตอนนั้นเขาเลยถึงบางอ้อ เมื่อพอลองมองไปอีกฝั่งเขาก็เห็นคนผมยาวคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆกำลังโดนลูกน้องของพ่อเขาทำในสิ่งเดียวกันกับที่เขากำลังโดน

   และในตอนที่การแลกเปลี่ยนตัวประกันกำลังจะสิ้นสุด เพราะพี่ยะยอมไขกุญแจมือปล่อยเขา ส่วนพ่อก็ยอมปล่อยคนผมยาวคนนั้น ผู้หญิงอีกคนและเด็กทารกน้อยในอ้อมแขนของเธอแล้ว จู่ๆเสียงปืนที่ไหนก็ไม่รู้ดังขึ้น ความอลหม่านชุลมุนเริ่มบังเกิด เขาถูกใครก็ไม่รู้ดึงแขนหลบวิถีกระสุนนัดหนึ่งจนพ้น พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเขาก็พบว่าคนที่กำลังเอาตัวเองมากันเขาไว้ก็คือคนที่เพิ่งไขกุญแจให้เขาไปนั่นเอง ชายหนุ่มไม่พูดพล่ามทำเพลงรีบฉุดมือเขาพาวิ่งฝ่าดงกระสุน จนไปถึงกลุ่มคนของคุณรังสิมันต์และชายหนุ่มผมยาว เขาถูกผลักไปให้เตโช ลูกน้องคนหนึ่งของคุณรังสิมันต์จับเอาไว้ ก่อนที่พี่ยะจะวิ่งหายไป

   เขาถูกพาตัวออกมาพร้อมคนของคุณรังสิมันต์เพื่อไปยังโรงพยาบาล ระหว่างทางมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เขาใจสั่น เหมือนหัวใจมันหล่นหาย...รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเสียคนที่รักไป...หลังจากนั้นใครพาไปไหนเขาก็ไม่รู้สึกตัวอีก มาสะดุ้งอีกทีก็ตอนอยู่ที่โรงพยาบาล เมื่อพยาบาลสาวนางหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วถามหากรุ๊ปเลือดของเขาจากญาติคนไข้แล้วไม่มีใครมี...ตอนนั้นเขาจำหน้าผู้ชายผมยาวคนนั้นได้แล้ว เขาคือน้ำฟ้า เพื่อนร่วมเคสเดียวกันในโรงพยาบาลที่อังกฤษ ตอนนั้นถึงเขาจะไม่รู้สาเหตุว่าทำไมพี่ฟ้าถึงต้องโดนพ่อของเขาจับตัวไปแบบนั้น ทว่าเมื่อก่อนตอนเจอกันในโรงพยาบาล พี่ฟ้าเป็นคนไทยและเป็นเพื่อนร่วมเคสที่ดี คอยช่วยเหลือเขาเล็กๆน้อยๆ และเคยเอาขนมไทยมาฝากด้วย พอเห็นเป็นคนรู้จัก เขาเลยอาสาเป็นคนให้เลือดเอง และเพราะอย่างนั้น ในภายหลังคุณรังสิมันต์เลยขอร้องให้พี่ยะรับเลี้ยงดูเขาไว้ เพราะเขาเคยช่วยชีวิตพี่ฟ้าเอาไว้ในตอนนั้น

   เขาได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากปากของพี่ยะเองในภายหลัง ว่าพ่อของเขากับคุณศิลา บิดาของพี่ยะเป็นศัตรูทางธุรกิจกัน พ่อเขาต้องการกรรมสิทธิ์เกาะรังนกจากคุณศิลา จึงจับพี่ฟ้า หนูลิน และคุณหญิงดารกานต์ แม่ของพี่ยะไปเป็นตัวประกันเพื่อต้องการข่มขู่เอาเอกสารสิทธิ์มาจากคุณศิลา ซึ่งทางฝั่งนั้นก็ไม่ยอม จึงได้ให้พี่ยะมาจับตัวเขาไป เพื่อการจรจาต่อรองที่เท่าเทียมกัน...ถึงเขาจะโกรธที่พี่ยะทำอย่างนั้นกับเขา แต่มันก็โกรธไม่ได้สนิทใจเมื่อคนที่เริ่มก่อนคือพ่อของเขาเอง...ที่สำคัญพี่ยะที่เป็นคนเล่ายังมาสารภาพกับเขาเอง ว่าเป็นคนยิงพ่อเขาจนเสียชีวิต

“วันนั้นมันยิงพ่อของคุณหนูตายโดยที่ท่านยังไม่ทันจะรู้ตัวเลยซักนิด...มันโหดเหี้ยมผิดมนุษย์! มันทำได้กระทั่งจับคนไม่มีทางสู้อย่างคุณหนูมาเป็นตัวประกัน!” อชิระนึกถึงความหลังในวันนั้นแล้วก็ให้คับแค้นจนแน่นอก พ่อของคุณหนูพระจันทร์เป็นผู้มีพระคุณของเขากับครอบครัวอย่างมหาศาล เขาจึงรับไม่ได้อย่างหนักที่เจ้านายที่เขาแสนจะเทิดทูนบูชาต้องมาตายอย่างน่าอนาจขนาดนั้น

“แต่พ่อของจันทร์ท่านก็เป็นฝ่ายไปจับพี่ฟ้ามาก่อนนะครับ...พ่อทำอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก...” พระจันทร์พูดเสียงอ่อน เมื่อต้องมาฟื้นความทรงจำของวันที่อยากลืมที่สุดในชีวิตเอาในตอนนี้

“แต่เกาะเหลาลาดิงมันควรจะเป็นของท่านมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...! ถ้าไม่ถูกพวกมันเล่นสกปรกจนได้สัมประทานเกาะรังนกนั่นไป...”

“...” พระจันทร์เงียบเสียง ไม่โต้ตอบอะไร เมื่อเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นมีไฟแค้นสุมแน่นนัยน์ตา เขาเชื่อว่าต่อให้พูดอย่างไร ไปอชิระก็คงไม่สามารถปลงได้ และหันกลับมามองความจริงกับปัจจุบันเหมือนอย่างที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้

“ผมเฝ้าติดตามหาข่าวคราวของมัน พร้อมทั้งตั้งรากฐานอยู่ในจีนให้มั่นคงไปด้วย...ผมสืบจนรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน และใครที่เป็นศัตรูใหญ่ของมัน...ผมเดินทางมาที่ฮ่องกง และโชคดีที่ได้ช่วยเหลือคนรู้จักของมิสเตอร์โรเบิร์ต โจวเอาไว้ พอผมขอร้องว่าผมอยากทำงานกับนายท่านใหญ่ เขาเลยช่วยพูดให้ผม ผมเลยได้มาอยู่ทำงานกับท่านโรเบิร์ตอยู่ประมาณครึ่งปี ก่อนที่ท่านจะยกผมให้ไปเป็นผู้ช่วยของหลานชายท่าน...ปีเตอร์ โจว...คนที่เกลียดมันที่สุดในชีวิตเหมือนกันกับผม...และผมก็คอยช่วยเหลืองานของท่านปีเตอร์ ในนามของ...อาฉี...ยังไงล่ะครับ...”

-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 03-01-2014 11:07:00
“...” พระจันทร์นิ่งเงียบฟังที่อชิระกำลังเล่า ไม่นึกเลยว่าในระหว่างสองปีที่ผ่านมา ลูกน้องของพ่อคนนี้จะทำอะไรมากมายขนาดนี้เพื่อช่วยแก้แค้นให้พ่อของเขา ในขณะที่เขากำลังอยู่อย่างสุขสบาย ภายใต้การกางปีกปกป้องของฆาตกรที่ฆ่าพ่อของเขาเอง

   ...ความรู้สึกผิดบาปและละอายใจเริ่มตีกลับขึ้นมาในหัวใจของเขาอีกแล้ว...

“ผมยังพยายามตามหามัน พร้อมๆกับที่พยายามตามหาคุณหนู...จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมไปเห็นโปสเตอร์ที่มีรูปคุณหนูเข้า...คุณหนูถ่ายกับมัน ผมจำรอยสักที่หลังของมันได้...รอยสักรูปพระอาทิตย์ รอยเดียวกับที่พ่อของมันมี! แต่เพื่อความแน่ใจ ผมจึงบุกไปหาคนที่กองถ่ายแล้วก็สอบถามความจริงอีกครั้ง ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันหมดว่ามันเป็นมาหาตัวคุณหนูกลับไปเอง...หลังจากนั้นผมจึงให้คนของผมคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของมันอยู่ตลอด พอสบโอกาสผมก็พยายามที่จะให้คนของผมพาตัวคุณหนูกลับมา...แต่...ผมก็พลาด แผนของผมผิดพลาดทุกครั้ง ผมไม่สามารถชิงตัวคุณหนูกลับมาจากมันได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว...”

   สิ้นสุดคำอธิบายของอชิระ พระจันทร์ก็ย้อนนึกไปถึงเหตุการณ์ครั้งที่เขาดื้อกับสุริยะมณฑล เพราะต้องการจะหาเงินให้ได้ด้วยตัวเองจึงยอมตกลงไปถ่ายแบบเครื่องนอนให้กับแมวมองคนนั้น  ไม่นึกเลยว่านั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้มาพบกับลูกน้องเก่าของพ่ออย่างอาอาชิระคนนี้อีกครั้ง

“แต่...เดี๋ยวก่อนนะครับอา อาบอกว่าแผนของอาพลาดทุกครั้ง...หรือว่า...เรื่องที่จิมซาโจ่ยตอนนั้น กับวันที่ผมกลับจากมหาวิทยาลัย...คนที่มาโจมตีรถของผมคือ...”

“ใช่ครับคุณหนู...เป็นคนของผมเอง” อชิระตอบ สายตาตวัดไปทางเหวินจิ้งที่ยืนจับแขนพระจันทร์อยู่ใกล้ๆ แล้วตัดสินใจเปลี่ยนประโยคที่กำลังจะพูดต่อไปให้เป็นภาษาจีน เพื่อที่ว่าเพื่อนของลูกชายเจ้านายจะได้เข้าใจด้วยเช่นกัน

“...ผมชื่ออาฉี เป็นคนของท่านปีเตอร์ โจว ต้องขอโทษด้วยที่ทำกับคุณแบบนี้ เพราะผมไม่รู้มาก่อนว่าคุณเป็นเพื่อนของลูกชายผู้มีพระคุณของผม” อชิระแนะนำตัวเองคร่าวๆพร้อมโค้งให้เหวินจิ้งนิดๆ ชายหนุ่มร่างสูงกว่าพระจันทร์หันมองไปทางเด็กหนุ่มชาวไทย ซึ่งก็หันมองตอบเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ สองมือพนมขึ้นก่อนจะเอ่ยปากขอโทษเขาเป็นภาษาจีนเมื่อคนที่จับเขามาเป็นคนรู้จักของเขาเอง...

“นี่มันเรื่องอะไรกัน...!” เหวินจิ้งรับคำขอโทษจากพระจันทร์ แต่หันไปตวาดเสียงดังใส่อชิระ ซึ่งคนโดนตวาดใส่ก็ไม่สะทกสะท้าน กลับหันหน้ามามองเขาอย่างเต็มตาพลางเอ่ยว่า...

“ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนกับคุณหนูของผม เรื่องต่อไปที่ผมจะบอกคุณก็ต้องมีสิทธิ์รับรู้ เพราะมันคือเรื่องที่เกี่ยวกับตัวคุณเอง...” อชิระจั่วหัวไว้พลางมองสบตาตอบเหวินจิ้งอย่างตรงไปตรงมา พระจันทร์เลื่อนมือลงไปประสานกับเหวินจิ้ง เพราะเขาเริ่มเดาออกแล้วว่าเรื่องที่อชิระกำลังจะพูดต่อไปนั้นคือเรื่องอะไร

“หลังจากที่ผมได้พบคุณหนูบนโปสเตอร์แผ่นนั้น และตามไปถามข่าวของคุณหนูถึงที่กองถ่าย...ผมก็ยังได้รับทราบเรื่องจากอาเฉิน...ตากล้องที่ถ่ายรูปของคุณหนูในวันนั้นเพิ่มเติมมาอีกว่า... ‘มัน’ มีเรื่องไม่ลงรอยกันกับคุณเหวินจิ้ง ที่เป็นนายแบบคู่กับคุณหนู ผมก็เลยเอาเรื่องนี้มาใช้ในแผน...โดยการสั่งให้ลูกน้องที่ตามคุณหนูไปวันนั้น ว่าถ้าหากถูกจับได้ก็ให้ซัดทอดไปที่คุณเหวินจิ้ง เรื่องมันจะได้ไม่สาวมาถึงตัวของท่านปีเตอร์ ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย...เรื่องนี้ ผมต้องขอโทษคุณเหวินจิ้งจริงๆนะครับ ที่ทำให้ลำบาก...” อชิระพูดแล้วก็โค้งตัวให้เหวินจิ้งอย่างสวยงามหนึ่งครั้ง ทว่าคนฟังที่เพิ่งรู้ตัวคนบงการใส่ร้ายเขากลับกำมือแน่น กัดฟันกรอด ผรุสวาทด่าอชิระออกมาเสียงดังลั่นเรือ

“ไอ้สารเลว!!! แกเอาฉันเข้าไปเกี่ยว...แกรู้บ้างมั้ย! ว่าไอ้สิ่งที่แกทำ มันทำให้ฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง!! ไอ้ชั่ว...!!! ไอ้...” เหวินจิ้งตั้งท่าจะกระโจนเข้าไปหาอชิระแล้วปล่อยหมัดลงไปให้หายแค้น ทว่าพระจันทร์กลับเป็นคนยื่นแขนออกมากอดเหวินจิ้งเพื่อรั้งตัวเอาไว้ เขากอดรัดเหวินจิ้งแน่นอย่างสุดความสามารถก่อนจะพูดออกมาเคล้าสะอื้นเล็กๆว่า

“คุณเหวินจิ้ง...ผมขอโทษแทนอาชิด้วย...อาทำก็เพราะผม ผมเป็นต้นเหตุให้คุณต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้...ผมขอโทษนะครับ ถ้าจะโทษ...ก็ต้องโทษผม...นะครับคุณเหวินจิ้ง ผมขอโทษ...”

   เหวินจิ้งหันมองเด็กหนุ่มชาวไทยที่กอดเขาเอาไว้ แววตาสำนึกผิดทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้อะไรในเรื่องนี้มาก่อนเหมือนกับเขาทำให้เหวินจิ้งโกรธไม่ลง สายตาโกรธขึ้งตวัดกลับไปที่อชิระ ซึ่งอีกฝ่ายก็เพียงตั้งรับอยู่นิ่งๆ ยืนมองอาการของทั้งเขาและเหวินจิ้งอยู่เงียบๆ ซึ่งพระจันทร์ก็พอดูออก ว่าในแววตาของอชิระไม่ได้มีความสำนึกผิดจริงอย่างที่พูดเลยซักนิด...ตอนนี้เขารู้สึกสงสารเหวินจิ้งเป็นที่สุดที่จู่ๆก็โดนลากเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยเลย

“คุณหนูครับ...ผมพยายามหาวิธีและช่องทางมากมายที่จะพาตัวคุณหนูกลับมา...ผมรู้ดี ว่าคุณหนูคงไม่ได้มีความสุขอยู่ที่นั่นแน่ คนอย่างมัน...คงกะจะเอาตัวคุณหนูไว้โขกสับ ไว้ทรมานเล่นใช่มั้ยครับ ไม่ต้องกลัวนะครับคุณหนู ต่อจากนี้มันจะไม่สามารถเข้ามาทำอะไรคุณหนูได้อีก...ไว้เราออกพ้นเขตฮ่องกงเมื่อไหร่ มันก็จะหมดอำนาจที่จะมายุ่งเกี่ยวกับพวกเราทันที” ความนี้อชิระยังคงพูดต่อเป็นภาษาจีน เพื่อให้บุคคลที่สามอีกคนยังสามารถเข้าใจบทสนทนาได้อยู่ หลังจากที่เขาได้ละเลยความสนใจจากเหวินจิ้งมาตั้งแต่ต้น

   ทั้งสองคนหันหน้ามองกัน แม้เหวินจิ้งจะไม่เข้าใจว่าทำไมอชิระ หรือ อาฉีคนนี้ถึงได้มีท่าทีแค้นคนที่เขาก็พอเดาออกว่าคงเป็นหยางหลง ผู้ปกครองของพระจันทร์นัก เพราะเขายังไม่ได้รับการบอกกล่าวถึงต้นสายปลายเหตุ แต่เขาเดาเอาและเข้าใจเอง ว่าลูกน้องของนายปีเตอร์คนนี้คงแค่อยากพาตัวพระจันทร์กลับไปกับตัวเอง เพราะเป็นลูกของผู้มีพระคุณดังที่อาฉีคนนี้กล่าวอ้าง และคงมีเรื่องอะไรผิดใจกับหยางหลงมาแต่หนหลัง แต่...เขาก็ไม่เข้าใจคำพูดของอาฉีคนนี้จริงๆ

“อาชิครับ จันทร์...จันทร์ขอบคุณ...ที่อาชิยังคอยตามหาจันทร์อยู่ แต่ว่า...ความจริงแล้วพี่ยะ...”

“คุณหนู!! คุณหนูไปนับญาติกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ!”

“อาชิ...ใจเย็นๆนะ ฟังจันทร์ก่อน...ที่ผ่านมา พี่...เอ่อ เขาไม่เคยทำร้ายจันทร์...เขาคอยปกป้องแล้วก็ดูแล...”

“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยครับ...คุณหนูถึงรักมัน!

“อะ...อาชิ...” พระจันทร์เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงเบา ตกใจ...ที่ได้ยินคำพูดนั้นออกมาจากปากของอชิระ

            สักพักเดียว จู่ๆความรู้สึกเหมือนโดนใครซักคนค้นเจอความลับก็บีบเค้นให้เขาน้ำตาเอ่อคลอ ความรู้สึกผิดเริ่มตีตื้นขึ้นมาซ้ำ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนคนนั้นเป็นลูกน้องเก่าของพ่อของเขาเอง ความรู้สึกผิดก็ยิ่งทบเท่าทวีคูณ...เขารักลูกชายของศัตรูพ่อ...

            ...เขารักพี่ยะ...

            เขาปฏิเสธความรู้สึกนี้ไม่ได้...ทั้งๆที่ความรู้สึกนี้...ไม่ควรจะเกิดขึ้นกับเขาเลย

“วันนั้นผมได้ยิน ที่คุณหนูกับผู้ชายผมยาวคนนั้นคุยกัน...หึ...อันที่จริงที่ผ่านมาผมก็พอเดาออกตั้งแต่เห็นมันพาคุณหนูขึ้นเรือมาด้วยแล้ว...คุณหนูรักมัน...และมันก็เลือกคุณหนู ไม่ใช่นังคู่หมั้นจอมปลอมนั่น! เพราะฉะนั้นการที่ผมพาคุณหนูออกมาจากมันได้ ก็เป็นการแก้แค้นที่ทำให้ผมยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว...ได้ทั้งคุณหนูกลับมาอยู่กับพวกเรา แล้วยังได้ทำให้มันรู้สึกทรมานเหมือนตายทั้งเป็น...ที่ต้องเสียของรักของหวง...หึหึ”

   เหวินจิ้งไม่เข้าใจว่าทั้งคู่สนทนาอะไรกันเป็นภาษาไทยอีกแล้ว แต่จากแววตาและการหัวเราะของอาฉีคนนี้มันไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย...เหวินจิ้งกัดฟันกรอด กำมือแน่น...เรื่องอื่นเขาจะไม่พยายามสนใจนักว่ามันเกี่ยวข้องอะไรกับเด็กหนุ่มชาวไทยคนนี้อีกบ้าง...ตอนนี้เขาต้องดึงอารมณ์โกรธของตัวเองมาหยุดอยู่ที่เรื่องมันเป็นคนใส่ร้ายป้ายสีเขา...เขาจะทำยังไงดี จะหนีรอดออกไปจากที่นี่ได้ยังไงดี!!

   จู่ๆในขณะที่เหวินจิ้งกำลังเสสายตาหันมองไปรอบๆ กลางผืนน้ำสีน้ำเงินเข้มตัดกับท้องฟ้าสีเทาขุ่นขมุกขมัว มันมีเงาดำอะไรบางอย่างพุ่งทะยานผ่านน้ำมาทางเรือที่พวกเขาอยู่ พอเพ่งมองดูดีๆมันคือสปีดโบ๊ทสามสี่ลำที่วิ่งฝ่าน้ำเข้ามาด้วยความเร็วสูง ในใจเหวินจิ้งกระตุกวาบ รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นเสื้อสีเหลืองขุ่นของหนึ่งในคนขับเรือมาจากไกลๆ เพราะจำได้ดีว่าเจ้าของคือใคร ในเมื่อตอนเช้านั้นเขาเป็นคนสวมเสื้อตัวนั้นให้ร่างกายสูงใหญ่ของมังกรด้วยตัวเอง

“เหมิงหลง...” เสียงพึมพำแหบต่ำของเหวินจิ้งเรียกสายตาจากทั้งพระจันทร์และอชิระให้หันมามองที่เขาเป็นตาเดียว อชิระตวัดสายตามองไปทางที่เหวินจิ้งกำลังมองค้างไว้ และพอเห็นในสิ่งที่เหวินจิ้งกำลังเห็น อชิระก็รีบวิ่งหายลับไปทางหัวเรือ พร้อมเสียงตะโกนบอกนายศักดิ์ที่ให้เร่งความเร็วเรือหนีสปีดโบ๊ทที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆนั่น

“พวกเขา...” พระจันทร์มองตามสายตาของเหวินจิ้ง แม้จะเห็นไม่ชัดแต่เค้ารางของคนขับสปีดโบ๊ทลำที่อยู่หน้าสุดก็ทำให้เขารู้สึกโล่งใจ ลำบากใจ และสุดท้ายก็คือหวาดกลัว...ตอนนี้พี่ยะไม่ควรจะมาเจอกับอาชิ เพราะมันจะไม่ปลอดภัยทั้งกับตัวอาชิเองแล้วก็ตัวพี่ยะด้วย

   ...แล้วแบบนี้เขาจะตัดสินใจยังไงดี...

   ...จะยอมกลับไปกับอาชิ...หรือ...จะยอมเป็นคนอกตัญญู ทำตามหัวใจตัวเอง...

        ...กลับไปอยู่เคียงข้างเขา...

   ...เขาจะทำยังไง...จะเลือกทางไหนดี...   

-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -


   สุริยะมณฑลมองตามจุดสีเขียวซึ่งกำลังวิ่งห่างออกไปบนหน้าจอด้วยใจว้าวุ่น สปีดโบ๊ทยี่ห้อเดียวกันที่วิ่งนำเดี่ยวอยู่ข้างหน้าเริ่มเห็นใกล้เข้ามาลิบๆ เหลือบตามองไปด้านข้างก็เจอเรือของมังกรกำลังวิ่งตีตื้นขึ้นมาขนาบเขา ปลายนิ้วชี้ของมังกรชี้ไปที่เรือลำที่ว่าแล้วหันกลับมาสบตาแฝงความนัยด้วย สุริยะมณฑลพยักหน้าให้ก่อนจะเร่งเครื่องขึ้นไปหาเรือลำนั้นด้วยความร้อนใจและเป็นห่วงคนตัวบาง ไม่ต้องวางแผนอะไรออกมาเป็นคำพูดอีกเมื่อมังกรเห็นการขับเรือแบบนั้นของเพื่อน ชายหนุ่มเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองจะต้องทำทันที มังกรเร่งเครื่องตามหลังสุริยะมณฑลไปแล้วก็ขึ้นแซงนำหน้า

                  กำลังเครื่องยนต์ของเรือลำที่จับคนของเขาไปมีพอๆกัน แต่ดูจากลักษณะการขับแล้วฝีมือมันคนละชั้น เขากับสุริยะมณฑลเป็นสิงห์นักบิดบนท้องถนนก็จริง แต่ใช่ว่าพอต้องลงมาบิดในน้ำแล้วพวกเขาจะจอดเสียเมื่อไหร่ ซึโยชิลูกน้องของรังสิมันต์ที่ติดตามมาด้วยกับเรือของคนของมังกรเข้าไปแย่งที่นั่งคนขับ แล้วจัดการซิ่งเสียเอง อาศัยประสบการณ์สมัยอยู่ญี่ปุ่นขับตามประกบมังกร ปล่อยให้ซานตงขับตามสุริยะมณฑลไป

   คลื่นน้ำเริ่มสูงขึ้นเมื่อตัวเรือเริ่มฝ่าเข้าส่วนของทะเลลึก ประกอบกับท้องฟ้าเบื้องบนที่เริ่มมีเสียงครืนครางของฟ้าฝนดังไล่หลังมา ทำให้คนเรือทุกคนรู้ทันทีว่าพายุกำลังเข้า อชิระทุบมือกับคอนโซลเรืออย่างหัวเสีย เขาต้องขับออกนอกเส้นทางมาไกลก็เพราะโดนพวกมันคอยตามจองล้างจองผลาญกันไม่เลิก...แต่อย่าคิดว่าเขาจะยอมให้มันชนะอีก คราวนี้เขาลงทุนลงแรงไปเยอะ...ไม่ยอมให้มันเสียเปล่าหรอก

“พี่ ฝนทำท่าจะตก...ผมคิดว่าถ้าเรายังขับเรือวนอยู่อย่างนี้ไม่รีบขึ้นฝั่ง เราจะแย่กันนะพี่...” นายศักดิ์ที่รับหน้าที่เป็นคนขับเรือบอกอชิระ หนุ่มใหญ่ที่เข้ามาควบคุมสถานการณ์ใกล้คนขับเรือเห็นจริงดังที่เพื่อนร่วมแผนการณ์ว่า ทว่าจะให้เขาถอยหลังตอนนี้ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ยังไงก็ต้องลองชนกับพวกมันดูอีกซักตั้ง...อชิระมั่นใจว่าคราวนี้เขาเป็นต่อแน่ เพราะเด็กหนุ่มสองคนที่เขาพาอยู่หลังเรือนั่นเป็นเกราะป้องกันพวกเขาได้อย่างดี ไม่มีทางที่พวกมันจะทำอะไรเขาได้แน่ตราบใดที่คุณหนูยังอยู่บนเรือลำนี้

“เฮ้ยยยย!!!”

   จู่ๆทั้งคู่ก็ต้องอุทานออกมาดังลั่น เมื่อเรือลำหนึ่งที่คนขับเรือเป็นชายร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อสู่ตัวนอกสีเหลืองขุ่นเร่งความเร็วเรือขึ้นสูงสุดจนแซงเรือเขาไปได้ แล้วมันก็หักหัวเรือปาดหน้าเขาอย่างกะทันหัน...ดีที่นายศักดิ์ขับเร็วไม่เท่าจึงได้หยุดชะงักเรือทัน

“เฮ้ย...เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก ถอยไป!!” หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้นพร้อมยกปืนขึ้นขู่ฝั่งคนอายุน้อยกว่า ถึงอชิระจะเพิ่งมาทำงานกับปีเตอร์ได้ไม่นาน แต่คนดังแห่งฝั่งเกาลูนคนนี้ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จัก ถึงจะไม่ละเอียดนักก็เถอะ

“คงไม่ได้หรอกมั้งลุง หลังเรือน่ะคนของผม...ลุงเป็นใคร แล้วจับพระจันทร์กับเหวินจิ้งมาทำไม” แม้จะโดนถือปืนขู่แต่เหวินจิ้งก็ไม่ถามกลับแบบไม่กลัวเกรง มองหน้าค่าตาแล้วตอนแรกเขานึกว่าลูกน้องของนายปีเตอร์คนนี้จะเป็นคนจีนเสียอีก แต่ได้ยินคำถามเป็นภาษาไทยมาแล้วก็ทำให้เขาเริ่มสงสัย...ท่าทางแบบนี้ไม่น่าจะใช่แผนของไอ้ปีเตอร์มันแล้ว...ท่าทางเหมือนจะเป็นแค้นส่วนตัว

   ...แต่...แล้วแค้นของใคร...ของพระจันทร์งั้นหรือ...

“มันไม่ใช่เรื่องของแก ถ้าไม่อยากตายอยู่กลางทะเลนี่ก็ถอยไปซะ!” อชิระหัวเสียหนัก เมื่อจู่ๆก็โดนคนที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาขัดขวาง...

“พี่ชิ! ข้างหลัง...!!!” จู่ๆนายศักดิ์ที่หันมองผ่านไปข้างหลังเพื่อหาทางหนีทีไล่ก็ตะโกนเรียกอชิระดังลั่น เพราะตรงนั้นมีร่างสูงใหญ่ของสุริยะมณฑลเพิ่งกระโดดขึ้นมาบนเรือ และทำท่าจะเดินเข้าไปหาคุณหนูของพวกเขา อชิระที่หันมองตามเสียงเรียกกัดฟันกรอด หมดความสนใจกับมังกรที่ยังขวางลำเรืออยู่ข้างหน้ารีบกระโดดไปหลังเรือทันที

   โชคดีที่สปีดโบ๊ทไม่ได้ลำใหญ่มาก ระยะไม่ได้ยาว อชิระจึงทันกระโดดเข้าขวางกลางระหว่างสุริยะมณฑลและพระจันทร์ ปืนพกประจำมือสีดำมะเมื่อมถูกยกขึ้นมาจ่อในระยะประชิด แว่บแรกที่สุริยะมณฑลมองเห็นคนเข้ามาขวางเขาก็เกือบเผลอยกปืนขึ้นมาสวนเข้าให้แล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงพระจันทร์ที่ดังขึ้นด้วยความตกใจ และเรียกคนตรงหน้าด้วยอาการแบบคนรู้จักกัน

“อย่าครับอาชิ! อย่ายิงเขา...จันทร์ขอร้อง...” พระจันทร์ที่จับมือเหวินจิ้งเอาไว้ตะโกนขัดขึ้น และนั่นก็ทำให้อชิระตัดใจกดนิ้วที่ไกปืนไม่ลง ทั้งที่ตั้งใจเอาไว้แล้วแท้ๆ...ว่าหากคราวหน้าได้เจอมันอีก...เขาจะไม่มีอาการลังเลในการที่จะฆ่ามันเพื่อแก้แค้นให้กับเจ้านายของตัวเองเลย

“จะให้อาไม่ยิงมันได้ยังไง ก็ในเมื่อมันฆ่าผู้มีพระคุณของอา จันทร์เป็นลูกแท้ๆทำไมถึงไม่แค้น ทำไมถึงไม่อยากฆ่ามันให้ตายเหมือนอาบ้าง!!!” อชิระพูดออกมาเสียงแข็งด้วยความโกรธที่สะสมมานานข้ามปี แววตาแห่งความเคียดแค้นรุนแรงส่งผ่านไปให้สุริยะมณฑลซึ่งยังยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่มีอาการสะทกสะท้านใดๆกับวาจาดุเดือดที่อชิระพูดใส่เขา...

“อาชิจันทร์ขอ...ขนาดจันทร์ที่เป็นลูกยังอโหสิกรรมให้เขาได้ แล้วอาชิที่เป็นคนสนิทของพ่อจะอโหสิกรรมให้เขาไปไม่ได้เลยเหรอครับ...จันทร์อยากให้ทุกอย่างมันจบลงไปแค่ในวันนั้น จันทร์ไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก พ่อของจันทร์ท่านก็เสียไปแล้ว...ต่อให้อาชิฆ่าพี่ยะให้ตายตามไปอีกคน พ่อของจันทร์ก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาหรอกครับ” พระจันทร์พยายามรวบรวมกำลังใจ เอ่ยเกลี้ยกล่อมให้อชิระลดปืนลง แต่หนุ่มใหญ่ที่ทำท่ารับฟังเขากลับไม่มีอาการลังเลหรือคิดอยากทำอย่างที่เขาบอกเลยซักนิด ดวงตาชั้นเดียวของหนุ่มใหญ่ตวัดกลับไปที่ใบหน้าหล่อคมของสุริยะมณฑลก่อนจะพูดใส่หน้าอย่างไม่กลัวเกรงว่า...

“แกนี่มันเลวจริงๆ...! แกคงจะหลอกให้คุณหนูของฉันหลงรัก หลอกให้เชื่อฉากหน้าที่ว่าแกเป็นคนดี เพื่อที่แกจะได้เลี้ยงคุณหนูของฉันไว้ทำตามสิ่งที่แกต้องการใช่มั้ย!!! ไอ้สารเลวเอ๊ย...!!” อชิระยกปืนขึ้นเล็งแล้วเหนี่ยวไกพร้อมกับที่ประโยคสุดท้ายถูกเอ่ย...

สุริยะมณฑลมองตามปากกระบอกปืนที่ถูกยกขึ้นมาจ่อที่หน้าทว่าก็ไม่ยอมหลบตา พระจันทร์ที่ยืนมองอยู่จากเบื้องหลังของอชิระตกใจมาก สมองสั่งการให้ออกวิ่งไปผลักอชิระจนกระสุนปืนที่ลั่นออกไปเฉี่ยวแก้มสุริยะมณฑลไปเพียงนิดเดียว ท่อนแขนใหญ่ยกขึ้นรับร่างของพระจันทร์ที่วิ่งเข้ามาหาแล้วเอามากอดไว้แน่น...

“พี่ยะ! เป็นอะไรมั้ย...โดนยิงหรือเปล่า” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงสั่นพลางยกมือไปประคองใบหน้าของคนที่กอดเขาเพื่อสำรวจดู ว่าอีกฝ่ายได้แผลมาหรือเปล่า

“...” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร นอกจากรวบมือพระจันทร์ที่กุมแก้มเขาออกพาไปโอบรอบสะโพกตัวเอง ก่อนที่สองแขนใหญ่จะกกกอดพระจันทร์เอาไว้ในอ้อมแขน แล้วจูบลงที่ข้างกระหม่อมเบาๆ

“ฮึ้ย!! แก...” อชิระขยับยืนตรงอีกครั้งก่อนจะยกปืนขึ้นเล็งเพื่อจะยิงซ้ำสอง ทว่าสุริยะมณฑลเพียงแค่ยกนิ้วชี้ขึ้นชี้ตรงไปที่อชิระแล้วออกเสียงสั่งดังลั่นว่า

หยุดนะ!!” เสียงตวาดดังลั่นของสุริยะมณฑลได้ผล อชิระเผลอหยุดไปตามคำสั่ง ชายหนุ่มดันตัวพระจันทร์ไปไว้ด้านหลังของตัวเองแล้วจึงเอ่ยต่อโดยที่ยังไม่เอานิ้วลงว่า

“ถ้าคุณหวังดีกับพระจันทร์จริง คุณจะไม่มีทางหันปากกระบอกปืนมาทางนี้เด็ดขาด” สุริยะมณฑลเอ่ย พระจันทร์ที่หลบอยู่หลังคนตัวใหญ่กว่าเอามือเกาะเกี่ยวผสานนิ้วเข้ากับนิ้วมือแข็งแรงของอีกคนแล้วเกาะแขนเสื้อพี่ยะของตัวเองแน่น ก่อนจะค่อยๆเอ่ยคำพูดออกมา

“หยุดเถอะนะครับอาชิ จันทร์ขอร้อง”

“คุณหนูหยุดได้...แต่อาจะไม่หยุด จนกว่ามันจะตายไปด้วยมือของอาเอง...”

“งั้นอาก็ต้องข้ามศพผมไปก่อน ผมจะยอมให้เขาตายแบบนี้ไม่ได้...เพราะเขา คือคนที่จันทร์ตัดสินใจแล้วว่าจะรัก...รัก...โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น”

“...พระจันทร์...” สุริยะมณฑก้มลงมองคนที่เกาะแขนเขาแน่น ทั้งที่มือบางกำลังสั่นอยู่แท้ๆ แต่คำพูดเท่านั้นที่ฟังดูจริงจังและมั่นใจ และมันก็ทำให้หัวใจเขาอุ่นวาบขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“คุณหนู! ฮึ้ย...”

“...ระวัง!” ทันทีที่พูด คนร่างสูงใหญ่ก็รีบเอาตัวเองเข้ากันกระสุนแทนพระจันทร์ แต่ไม่รู้ว่าเพราะโชคดีหรือปาฏิหาริย์ ที่ทำให้สุริยะมณฑลรอดจากการโดนยิงมาอย่างหวุดหวิด เพราะมังกรที่เข้ามายิงสกัดให้จนปืนในมือของอชิระหล่นลงพื้นไป

แก!!!

“ถ้าแกคิดจะทำอะไรเพื่อนฉันและผู้มีพระคุณของฉัน...ก็มาลองดูกันซักตั้ง ว่าใครที่จะได้กลายเป็นศพลอยน้ำก่อนกัน”

   มังกรขู่อย่างดุเดือด มือข้างหนึ่งกอดกระชับร่างของเหวินจิ้งเอาไว้ สายฝนที่ตกลงมาโปรยปรายเริ่มลงเม็ดหนักขึ้น สายฟ้าแลบแปลบปลาบเห็นอยู่ไกลๆชวนให้สะดุ้ง และในจังหวะที่ไม่มีใครพูดอะไร สุริยะมณฑลก็กระตุกมือพระจันทร์ ให้กระโดดลงไปในเรือของเขาที่เริ่มลอยห่างจากเรือนายอชิระมากขึ้นไปทุกทีเพราะโดนคลื่นซัด อชิระรีบวิ่งตามมาเกาะกราบเรือแล้วตั้งท่าจะปีนเพื่อกระโดดลงตามสุริยะมณฑลและพระจันทร์ไป ทว่าอีกฝ่ายกลับยิงกระสุนสวนมาทำให้เขาต้องรีบหาที่หลบ ซึ่งในขณะเดียวกันมังกรก็อาศัยช่วงเวลานั้นพาเหวินจิ้งกระโดดหนีลงเรือของตัวเองบ้าง เมื่ออชิระหันมาอีกทีจึงพบเจอแต่ความว่างเปล่ากับร่างของนายศักดิ์ที่นอนสลบเหมือดอยู่หลังคอนโซลบังคับการเรือ

“โธ่เว้ย! อย่านึกว่าฉันจะยอมหยุดแค่นี้นะ!!!” อชิระสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะใช้เท้าดันร่างเพื่อนร่วมงานให้ถอยไปห่างๆ ก่อนจะเข้าเป็นคนสตาร์ทและขับเรือเพื่อไล่ตามเรือของสุริยะมณฑลแทน


-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -


“...แย่แล้ว” ซึโยชิที่ขับเรือวนเวียนคอยดูสถานการณ์อยู่รอบนอกเห็นเรือของสุริยะมณฑลและมังกรตีวงออกมาจากเรือคนร้ายเรียบร้อยแล้ว ทว่าเรือของคนร้ายกลับเริ่มมีการขยับ มันมีการเร่งเครื่องแล้วก็ตีวงเลี้ยวกลับ เบนเข็มไล่ตามเรือของสุริยะมณฑล

   ชายหนุ่มหันไปบอกลุกน้องของมังกรให้ใช้วิทยุสื่อสารไปที่ซานตงว่าให้ช่วยยิงสกัดให้พลาง ระหว่างที่เขาซึ่งอยู่ใกล้กว่าจะเป็นฝ่ายขับเรือเข้าขวางเอง ซึโยชิสั่งเสร็จก็รีบเร่งความเร็ว ตั้งใจจะเอาเรือตัวเองเข้าขวางเพื่อไม่ให้คนร้ายตามสุริยะมณฑลไปได้ ทว่าอีกฝ่ายกลับมีการยิงตอบโต้สกัดเข้ามาก่อนที่เขาจะเข้าถึงลำเรือ แม้จะได้ซานตงช่วยยิงสกัดอีกด้าน แต่ดูเหมือนเรือคนร้ายจะขับแบบบ้าดีเดือด ไม่สนใจดงกระสุนแต่มุ่งฝ่าตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว และเมื่อชายหนุ่มเชื้อญี่ปุ่นหันมองไปข้างหลังก็เห็นมังกรพาเรือตีวงเลี้ยวกลับคงตั้งใจจะมาช่วยสมทบอีกแรง...

“คุณ...! คนบนเรือใหญ่วิทยุมาบอกว่าตอนนี้มีตำรวจน้ำที่อยู่บริเวณนี้กำลังเข้ามาช่วยเหลือพวกเราอีกแรง และบอกว่าให้เราต้อนมันเข้าฝั่งให้ได้เร็วที่สุด เพราะพายุกำลังจะเข้า...!”

“โธ่เว้ย!!!” ซึโยชิบ่นออกมาเป็นภาษาบ้านเกิด จะให้ต้อนมันเข้าฝั่งได้ยังไง ก็ในเมื่อตอนนี้พวกเขากำลังเบนเข็มห่างออกจากฝั่งโดยสิ้นเชิง “...ติดต่อบอกหยางหลงเร็วเข้า ว่าให้ล่อมันเข้าฝั่ง!”

“ติดต่อไม่ได้!! ผมพยายามแล้วตั้งแต่เมื่อกี๊” คนร่วมเรือของซึโยชิตะโกนบอก

   คราวนี้หนุ่มญี่ปุ่นสบถออกมาล็อตใหญ่ ฝนที่แค่โปรยปรายในตอนแรกเปลี่ยนเป็นตกลงมาหนักมาก คลื่นน้ำม้วนตัวสูงขึ้น จนตัวเรือที่วิ่งฝ่าคลื่นด้วยความเร็วเริ่มไปด้วยความเร็วเท่าเดิมอีกไม่ได้ แค่จะประคองเรือให้อยู่บนน้ำได้โดยไม่คว่ำก็ยากเต็มที...ชายหนุ่มพยายามมองฝ่าสายฝนไปข้างหน้า เขามองเห็นได้แค่แสงไฟท้ายเรือสีแดงๆเท่านั้น ทัศนวิสัยนอกเรือเริ่มเป็นไปในทางเลวร้าย แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาต้องเร่งตีเรือขึ้นไปหาสุริยะมณฑลให้เร็วที่สุดเสียแล้ว

“โธ่...มันลำไหนกันแน่วะ!!” เพราะความเร็วเรือของสุริยะมณฑลช้าลง ตอนนี้เรือสองลำที่ขับเคี่ยวกันอยู่ข้างหน้าจึงเริ่มแซงกันไปแซงกันมา เสียงปืนที่ดังขึ้นซึโยชิก็เดาไม่ออกว่ามันมาจากลำไหนไปไหนกันแน่ ทำให้ตอนนี้เขาทำได้เพียงพยายามเร่งเครื่องยนต์เพื่อตีตื้นเข้าไป แต่ทว่ามันก็ช่างยากเย็นเหลือเกินเมื่อสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่เป็นใจให้เขาเอาเสียเลย

“...ซึโยชิ!!!! ถอยเร็ววว” จู่ๆเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นฝ่าเสียงฟ้าร้องและเสียงคลื่นที่ม้วนตัวขึ้นตีเรือ พร้อมกับที่เขารู้สึกได้ถึงตัวเรือที่ถูกกระทบจากอะไรบางอย่างอย่างแรง

“...ซานตง!!” ซึโยชิที่เสียจังหวะไปนิดหลังจากที่ถูกซานตงขับเรือพุ่งเข้าชนจนหัวเรือเบี่ยงทิศทางหันมองไปข้างหน้า และเขาก็พบว่าเมื่อซักครู่นี้ซานตงได้ช่วยชีวิตเขาไว้อย่างใหญ่หลวงเลยทีเดียว

“...น้ำวน...” ซึโยชิพึมพำ

   ข้างหน้าของเขาบนผืนน้ำสีดำทะมึน แสงจันทร์บนฟ้าที่พอจะทอลอดม่านสายฝนลงกระทบกับลอนผิวน้ำ ส่องให้เห็นผิวน้ำที่เริ่มตีวงเข้าหากันจนกลายเป็นวงกลม ซึโยชิตกใจมาก เขารีบเอามือปาดน้ำที่สาดเข้าหน้าแล้วมองลอดฝ่าไปข้างหน้าก่อนจะเพ่งให้ดีๆ เขาทันเห็นไฟท้ายของเรือลำหนึ่งส่ายไปส่ายมาอยู่บนผิวน้ำ ก่อนจะค่อยๆเลือนหายไปเรื่อยๆ...เสียงเครื่องยนต์เรือที่ดังไล่หลังมาติดๆของมังกรถูกซานตงเอาเรือเข้าขวางเพื่อไม่ให้ทะลุเข้าไปในแอ่งน้ำวนด้วยอีกลำ เขาได้ยินมังกรสบถหัวเสียเป็นภาษาไทยดังลั่น ประสานกับเสียงเหวินจิ้งที่ตะโกนเรียกชื่อ ‘ลูน่า’ ออกมาด้วยความขวัญเสีย...

-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -

to be continue...

จะมีใครเชื่อมั้ยว่าตอนหน้านี้มันจะหวาน...หวานจนมดกัดเลยทีเดียว...เชื่อเต๊อะ เชื่อเก๊าเต๊อะ  :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-01-2014 11:33:13
กำลังเข้มข้นเลย
พี่ยะจะตามมาทันไหม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 03-01-2014 11:33:19
รอต่อนะฮะ  :oni1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-01-2014 11:37:15
ลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 03-01-2014 11:44:12
โอ๊ยยยยยยยยยย หัวใจจะวาย ตื่นเต้น  :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 03-01-2014 11:52:26
ความรักกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้วเชียวววววว
มีอุปสรรคอีกแล้ว :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-01-2014 12:09:15
มาเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 03-01-2014 13:01:35
เรื่องเป็นแบบนี้เอง
ซับซ้อนขึ้นทุกที
พี่ยะจะทำไงต่อปายยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 03-01-2014 13:43:11
โอว้ อีกฝ่ายก็รักจันทร์ในฐานะข้าที่ซื่อสัตย์ แถมไปเข้าพวกกะคนโกงไปแล้ว
อีกฝายก็คนรักของพระจันทร์

จะทำไงดี  :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-01-2014 13:45:44
พระจันทร์คงไม่มีอันตราย แต่มันใช่เรอะ
อาชิ พาพระจันทร์ไปคืนเลยนะๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 03-01-2014 13:59:01
ปมใหญ่มากกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 03-01-2014 14:01:00
 :mew2:

เรื่องราวเริ่มที่จะเปิดเผย แต่ก็ยังมีปมขึ้นมาเรื่อยๆเกี่ยวกับเรื่องอขงพี่ยะ และพระจันทร์ รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 03-01-2014 14:05:33
โอ๊ะ นี่มันซับซ้อนจริงๆ :เฮ้อ:

สงสารพระจันทร์ ชีวิตนี้จะหาความสงบสุขกะเขาบ้างก็ไม่ได้

ลูกชายไม่ได้ขอให้แก้แค้นแทนเลยนะ ปล่อยๆให้มันจบๆไปเห้อะลุง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 03-01-2014 16:04:15
โอ้ยๆจะเป็นไงต่อ รีบมาต่อนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: biw43 ที่ 03-01-2014 17:23:43
มันจะลุ้นและค้างอะไรขนาดนี้

น้องจันทร์ของพี่ ฮือๆๆๆๆ รีบมาต่อนะค่ะ
รออยู่ :katai5: :ling1: :ling2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-01-2014 18:15:22
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 03-01-2014 18:24:10
รออีก 50% ปมเริ่มคลายแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-01-2014 19:11:08
 :ling1: :ling1: :ling1:

ฮือออออ ขอให้น้องปลอดภัยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 03-01-2014 19:40:36
โหยเลวกว่าปีเตอร์คืออาฉีหรอ
พระจันทร์ช็อคตายไปละมั้งฮือสงสาร
พี่ยะรีบมาดิ๊ ควบม้ามาเลยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 03-01-2014 19:51:55
โอ้ เปิดปมอีกแล้ว

หนักหน่วงเอาการ

เป็นกำลังใจให้ พวกพี่ยะ และก็ จันทร์กับเหวินเจิ้ง ด้วยนะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 03-01-2014 21:43:56
รออออออออออออออออออออ
แต่ตั้งแต่ตอนที่แล้วก็หมั่นไส้พี่ยะมานิดนึงล่ะ นี่ยุให้น้องจันทร์อยู่ที่จีนไปเลยดีมั้ย
เอาให้พี่ยะอกแตกตายไปเลย หึหึ  :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 03-01-2014 21:50:26
 :beat: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 03-01-2014 21:58:35
โอย....ลูกน้องเก่าของพ่อพระจันทร์จะมาล้างแค้นแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-01-2014 22:36:32
เฮ้ยไงต่อ โถ่ พระจันทร์น้อยๆ ;________;
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 03-01-2014 22:40:07
มิน่าล่ะ  อาฉีถึงได้ดูเป็นคนฉลาดรอบคอบนัก  ที่แท้ก็เคยมีประสบการณ์นี่เอง 


ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะผ่านตอนรอดตายแบบหวุดหวิด  ตามล่ากันกลางพายุทะเลแทบเดือด  แล้วจะมาโหมดหวานแหววเลย นี่.. มันแบบ ..เอิ่ม  อาจจะปรับอารมณ์ตามยากสักหน่อย  แต่ว่าก็ขอให้เป็นฉากสวีทวี๊ดวิ้วอย่างที่ว่าละกันค่ะ  รออยู่(นานมาก)   :z1:


รอตอนต่อไปค่ะ 

 :katai3:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 03-01-2014 23:08:35
พอพูดถึงอาฉีแล้ว นึกถึงหนังของฉลอง ภักดีวิจิตร ขึ้นมาเลย
อะเฮ้อ...บัดซบจริงๆเลย!!(เสียงอาฉี)

รออีก50%ที่เหลือครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 04-01-2014 00:04:30
รอ   :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 04-01-2014 09:36:35
โอย ลุ้นๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 04-01-2014 11:41:31
พระจันทร์ ทำตามหัวใจตัวเองเหอะ เค้าไม่อยากเห็นพระจันทร์ร้องไห้อีกแล้วอ่ะ


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 04-01-2014 17:31:41
หนักหน่วงหัวใจจริงๆ เรื่องนี้

คุณหงส์ เป็นคนเข้มแข็งจริงๆ

พระจันทร์เข้าใจพี่ยะนะ

ปล แอบชอบคู่มังกรเบาๆ น่ารักแบบฮาร์ดคอร์ดี ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 05-01-2014 15:23:22
เราว่าไปกับอชิระก็ไม่น่าปลอดภัยหรอกค่ะพระจันทร์ กลับไปกับพียะเหอะ...
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-01-2014 21:04:56
ตะ..ตัดตอนมากกกกกก. โหดร้ายยยยย :really2: :really2:
รออออออนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 05-01-2014 21:38:32
ขอแชร์ความรู้สึกหน่อยจ้า
จริงๆ ตามอ่านตามอัพเดทเรื่องนี้อยู่ตลอดน่ะค่ะ เพราะตามมาตั้งแต่หนูลินเกิด
และตอนล่าสุดก็อ่านมาตั้งแต่เมื่อวาน แต่เพิ่งมีโอกาสได้พิมพ์

คือจริงๆ ตั้งแต่ก่อนที่ตอนล่าสุดจะออก และเริ่มมีคนอ่านมาแชร์ความรู้สึกต่อเนื้อเรื่องปัจจุบัน ซึ่งส่วนตัวก็คิดเหมือนกันน่ะ คือ การดำเนินเรื่องมันไปค่อนข้างช้า คือ ผูกปม ให้ to be continue แล้วเราก็ตาม continue แต่ยังไม่ทันเคลียร์ปมที่เราตามมา ก็มาเจอปมใหม่ให้ to be continue ใหม่ แต่ด้วยความถี่ในการอัพเรื่องมันก็คงประมาณอารมณ์ขาดช่วง แต่เราก็ยังตามอยู่น่ะ เพียงแต่พอขาดช่วงไป ไอ่ที่ดิ้นเร่าๆ อยากรู้ก็เริ่มเฉยๆ เท่านั้นเอง

แต่ที่เข้ามาแชร์ตอนนี้ เพราะตอนล่าสุด ส่วนตัวรู้สึกว่าเหมือนคนเขียนเอาเฉลยปมที่เป็นพล๊อตในใจมา "แปะ" ทั้งก้อน คือมันก็เคลียร์อ่ะน่ะ แบบอ๋ออออออ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง แต่แบบ ยังไงดีล่ะ คือรู้สึกว่า ถ้าค่อยๆ เฉลยเราน่าจะยังอินได้มากกว่านี้อ่ะ

55555 แต่ก็น่ะ ค้างปมไว้เยอะและจังหวะไม่ต่อเนื่อง อารมณ์เราก็เริ่มเอื่อยๆ แต่พอเฉลยปมออกมา ไอ่เราก็แบบเอ๊ะ แล้วไงอ่ะ เฉลยแล้วหรอ

สุดท้ายนี้ ไม่ได้ตั้งใจ compain น่ะค่ะ แค่อยากแชร์ว่าเรายังตามอ่านและยังรู้สึกอินอยู่กันเรื่อง เพียงแต่แค่อยากแชร์ในมุมคนอ่านว่าเราอ่านลักษณะการดำเนินเรื่องแบบต่างๆ และช่วงจังหวะเวลาด้วย เรารู้สึกยังไงกับเรื่อง

ปล. ยังจะตามอ่านต่อไปและเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ยันภาคหนูลินเลย  :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [02/01/2014] PG.42 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 05-01-2014 22:42:53
รอ ตอน ต่อ ไป 


เท่านี้แหละที่จะบอก   !!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 06-01-2014 07:24:07
แทบจะรอไม่ไหว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 06-01-2014 08:18:30
เรือใครรรร?! :z3:
น้องจันทร์อย่าน๊าาาาาา :sad4:
ตอนหน้าหวานจิงอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-01-2014 08:20:36
โอ้ยยยย ยังไงหล่ะเนี่ยยยย


สุดท้ายยพระจันทร์ก็ต้องบอกรักไอ้พี่ยะก่อน ไม่เอายังไม่อยากหวานน อยากให้ไอ้พี่ยะมันเจ็บบ้างไรบ้าง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 06-01-2014 08:26:27
ตอนหน้ามาไวๆ นะจ้ะ อยากหวานนนนนน :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-01-2014 08:31:08
พระจันทร์ :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 06-01-2014 08:40:21
ขอหวานๆ แบบมดมาทั้งรัง หวานแบบยกโกดังน้ำตาลมา ฮ่าๆๆๆ

ว่าแต่พระจันทร์บอกรักพี่ยะแล้วหนาาาาาาาาาาาาาาา

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-01-2014 09:33:27
ตอนหน้าติดเกาะๆ เย้ // ผิด ฮ่าๆ

ปล.น่าจะเป็นทัศนวิสัยมากกว่านะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-01-2014 09:45:02
พระจันทร์ต้องบอกลุงอชิว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร  แล้วชีวิตจะมีแต่ความสุข    ตอนนี้เหมือนกำลังดูหนังบู๊ ที่ไล่ล่ากันทางเรือ   

พระจันทร์บอกรักพี่ยะแล้วนะ  ต่อไปก็เป็นพี่ยะที่จะต้องบอกรักพระจันทร์บ้าง

ตอนหน้าขอหวานแบบไม่แคร์สื่อเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-01-2014 10:42:31
เอิ่มมมมม ลุ้น จนไส้จะบิด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 06-01-2014 12:49:35
จะเชื่อดีไหมนะว่าตอนหน้ามันจะหวาน อาจจะจริงก็ได้นะ :hao3:
พี่ยะได้รู้ว่าพระจันทร์รู้สึกยังไงกับตัวเองก็เหตุการณ์นี้นี่แหละ
มีอะไรมากระตุ้นก็ดีเหมือนกันนะ จะได้รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรต่อไป
แต่อย่าให้ถึงกับสาหัสเลยนะ แค่นี้น้องจันทร์ก็ช้ำมากพออยู่แล้ว
ว่าแต่ความแค้นนี่มันน่ากลัวจริงๆ ปล่อยวางได้ก็ปล่อยเถอะ
มันทำให้เราทุกข์อย่างที่อาชิกำลังเป็นอยู่นี่แหละ :เฮ้อ:
แม้ว่าเหตุผลจะฟังได้ก็เถอะ แก้แค้นให้ผู้มีพระคุณ แต่ก็นะ......
ตอนหน้ามาตามเอาใจช่วยพี่ยะและน้องจันทร์กันต่อ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 06-01-2014 14:52:26
แล้ว พี่ยะ กับ จันทร์ จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 06-01-2014 15:00:39
ขอให้ทุกตนปลอดภัยเหอะนะ
ตอนหน้าจะได้หวานอย่างที่คนเขียนบอก อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 06-01-2014 15:17:48
รอตอนหวานค่ะ อยากเห็นพี่ยะกับจันทร์หวานกันนนนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 06-01-2014 15:42:35
มันมันส์ มากเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สนุกมากกก แบบว่าอินส์ได้ใจ !!!

ยังกะดูหนัง เห็นภาพ เสียง(จากไหน)

ที่แท้... แค้นเก่าจากคนเก่าของพ่อพระจันทร์ ...สงสารเหวินจิ้ง จริ๊งงงงงงง ...แบบว่าซวยไปโด้วยยย

เข้มข้นมาก เผ็ดร้อน แซ่บ! แน่นอนมันคือนิยาย ไม่ใช่ต้มยำกุ้ง //สมง..สมอง ถถถถถถ

รอตอนหน้าคร๊าบบบบบบบบ จุ๊บ! :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-01-2014 16:52:06
1. ไปหวานกันใต้น้ำวน?? (ไม่น่าใช่ อันนี้คงจะได้หวานกันที่โลกหน้าแล้ว...)

2. รู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาบนเกาะร้าง?? (คอนเซ็ปเดียวกันกับ ฝนตก พายุเข้า และกระท่อมร้างกลางป่า... พร้อมเลือดนองหน้าจอคนอ่านเป็นคอมโบเซ็ท...)

3. โดนแกล้งให้อารมณ์ค้างด้วยการข้ามไปหาคู่รองซะงั้น (ก็เป็นไปได้อยู่..)

...น้ำวนจะพาเราไปที่ใด ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไป...  :oni1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 06-01-2014 20:15:28
รอตอนหวานๆนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 06-01-2014 20:28:13
หวานจนมดทั้งจังหวัดเเห่กันมากัดเลยทีเดียว  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 06-01-2014 21:14:00
ตอนหน้าจะหวานแล้วเย้ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 06-01-2014 22:10:31
ยังไงต่อไปอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 06-01-2014 22:11:06
 :mew1: :mew1: :mew1:ตีตั๋วรอความหวาน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-01-2014 22:16:56
จะหวานในสภาพไหนละเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-01-2014 22:39:08
เหมือนอยู่ในน้ำวนด้วยเลยอ่ะ  :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-01-2014 22:59:13
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-01-2014 23:20:55
หวังว่าเรือลำนั้นไม่ใช่ของน้องพระจันทร์กับพี่ยะนะ :katai1:
 :ling1: :ling2: :ling3:
ขอให้เป็นของอาชิเถอะ :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 07-01-2014 00:14:27
ทำไมมันตื่นเต้นอย่างนี้ล่ะ!!!!
ดีใจที่พี่ยะมาช่วยน้องทัน ><
มันจะหวานกันแบบไหน แล้วใครจะหวาน โอยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 07-01-2014 01:43:36
ในทีุ่สุด!  ใครสักคนก็ยอมเผยความในใจสักที

ถึงจะเป็นพระจันทร์ก็เถอะ ...พี่ยะ...ไม่ได้เรื่องเล้ย  เดี๋ยวจะให้พระจันทร์เป็นผู้นำ กดพี่ยะแทนเลยนะ 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-01-2014 10:54:28
หนีกระสุนก็ลุ้น ขับเรือก็ลุ้น เรื่องนี้แบบเวลาอ่านแล้วนั่งไม่ติดเก้าอี้555555555555
ต้องรอตอนหน้าแล้วล่ะค่ะ พระจันทร์จะมีความสุขแล้วววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 07-01-2014 18:24:04
มีตัวละครใหม่ออกมาให้เรื่องมันยุ่งและซับซ้อนขึ้นไปอีกกก

ปล. ประโยค > เขามองเห็นได้แค่แสงไฟท้ายเรือสีแดงๆเท่านั้น ทัศนคตินอกเรือเริ่มเป็นไปในทางเลวร้าย

ตรงนี้น่าจะใช้คำว่า ทัศนวิัสัย มากกว่า ทัศนคติ หรือป่าวคะ???
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 26 :>> [05/01/2014] PG.42 (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-01-2014 23:38:30
เอิ่มม!! หวังว่าพ่อของพระจันทร์คงจะมาเอาคนของตัวเองกลับไปนะ

อย่าเปงอะไรเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 10-01-2014 11:17:45
พันธนาการ...รัก #27


   ในบ้านหลังใหญ่ของสุริยะมณฑลในตอนนี้เต็มไปด้วยความวุ่นวาย หนูลินร้องไห้งอแงไม่หลับไม่นอนจนน้ำฟ้าต้องพาลงมานั่งด้วยกันด้านล่างเพื่อรอฟังข่าว การคุ้มกันรอบบ้านในตอนนี้แม้แต่มดซักตัวยังไม่มีผ่าน น้ำฟ้าพยายามกดโทรศัพท์หาสามีซ้ำๆ ในใจร้อนรุ่มเพราะกังวลจนมือเย็นเฉียบ หลังจากที่สามีโทรมาหาเมื่อชั่วโมงที่แล้วว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสามารถพาเรือของมังกรและลูกน้องอีกสองลำกลับมาได้อย่างปลอดภัย ทว่าเรือของคนร้ายและเรือของสุริยะมณฑลนั้นหายไปท่ามกลางน้ำวนที่ปรากฎขึ้นมาเพราะพายุฝนที่ตกกระหน่ำอย่างหนัก

“พี่ตะวัน!!!” น้ำฟ้าเรียกชื่อคนรักดังลั่นเมื่อเห็นอีกฝ่ายเสื้อผ้าเปียกปอนเดินกลับเข้าบ้านมาพร้อมนายตำรวจหนุ่มอีกคน “พี่ตะวัน เจอเรือน้องรึยัง...”

   รังสิมันต์เอื้อมรับผ้าขนหนูที่น้ำฟ้าหยิบยื่นมาให้ก่อนจะคว้ามือคนรักมาจับ เขาว่ามือเขาเย็นแล้วนะ แต่มือของน้ำฟ้ากลับเย็นกว่าเขาหลายเท่าจนรู้สึกได้

“ฟ้าทำใจดีๆนะ พระจันทร์กับพี่อาทิตย์ต้องไม่เป็นอะไร...พวกเขาจะปลอดภัย...เชื่อพี่นะ”

คำตอบของสามีที่ได้ยินทำเอาเด็กหนุ่มแข้งขาอ่อนแรง เพราะเข้าใจดีในคำตอบ ว่าน้องชายตัวเองกับเจ้าของบ้านยังไม่ได้กลับมาด้วยกัน

“แล้วหมอกานต์ละครับ” น้ำฟ้าถามสามีเสียงเบา

“หมอกานต์อยู่ที่โรงพยาบาล คงจะกลับมาพร้อมกับพวกพี่กร...เอ้อฟ้า ขึ้นไปจัดห้องนอนให้ซักห้องนะ พี่คิดว่าทุกคนคงจะเหนื่อยมาก ให้นอนพักเสียที่นี่หลังตำรวจสอบปากคำเสร็จเลยก็แล้วกัน” รังสิมันต์บอกคนรัก น้ำฟ้าพยักหน้ารับคำ ก่อนจะหันไปหาป้าแหม่มให้พาเด็กๆขึ้นไปช่วยตนโดยไม่ลืมหันไปหอบหิ้วเจ้าตัวเล็กให้ขึ้นไปด้วยกัน

   รังสิมันต์และนายตำรวจสี่ห้านายนั่งคอยอยู่ที่ห้องรับแขกซักพัก เสียงรถหน้าบ้านก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าคนที่พวกเขารอคอยคงกำลังมากันแล้ว ทั้งหมดหันมองไปที่ทางเข้าก็เห็นมังกรกำลังอุ้มร่างของเหวินจิ้งเดินเข้ามา ได้ยินแว่วๆเหมือนทั้งคู่กำลังเถียงอะไรกันซักอย่าง พอเข้ามาใกล้ๆถึงได้รู้ว่าเหวินจิ้งไม่ได้เต็มใจให้อุ้ม ส่วนมังกรนั้นไม่ฟังเพราะเป็นห่วงที่อีกคนเริ่มมีอาการแพ้ยาสลบที่โดนไป ซ้ำยังมีอาการเมาเรือแถมให้อีก จนหนุ่มเชื้อจีนเอาแต่อาเจียนแล้วก็บ่นปวดหัวอยู่ตลอด

   หลี่อี้ นายตำรวจหนุ่มที่ได้รับหน้าที่ดูแลคดีนี้ทันทีที่ได้รู้ว่าเป็นคดีของหยางหลง เริ่มต้นการสอบปากคำผู้ร่วมในเหตุการณ์เรียงคน เหวินจิ้งแม้จะปวดหัวปวดตาขนาดไหนเขาก็พยายามที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ได้รู้และได้เห็นออกไปจนหมด เพราะตัวเองเป็นเพียงคนเดียวที่ได้อยู่ในเหตุการณ์ระหว่างที่พระจันทร์สนทนากับคนร้าย โดยไม่ลืมที่จะเล่าเหตุการณ์เข้าใจผิดที่ทำให้เขาต้องมาติดหนึบกับมังกร เพื่อแก้ต่างความเข้าใจผิดของคนใจร้ายให้กระจ่างแจ้งเสียด้วย น้ำฟ้าที่ลงมาทีหลังทันได้ฟังตอนที่หลี่อี้เอาภาพของคนร้ายซึ่งได้มาจากปีเตอร์มายืนยันกับมังกรและเหวินจิ้งว่าใช่คนที่ว่าหรือเปล่า ซึ่งทั้งคู่ก็พยักหน้ารับ

“เอ๊ะ...ผู้ชายคนนี้...” แว่บหนึ่งที่ได้เห็นน้ำฟ้าก็เผลอพึมพำพร้อมชี้นิ้วออกไป หลี่อี้ที่สังเกตุการณ์อยู่จึงรีบย้อนถามกลับ

“คุณรู้จักผู้ชายคนนี้หรือ” นายตำรวจรีบออกปากถาม

“ผมคิดว่าผมจำไม่ผิดนะครับ...เขาเป็นลูกน้องของคุณพ่อลูน่า...ผมจำเขาได้ ผมเคยเห็นเขาไปเยี่ยมลูน่าที่โรงพยาบาลบ่อยๆ” เด็กหนุ่มผมยาวเอ่ยบอก และเขาก็คุ้นๆว่าเมื่อสองปีก่อนเขาก็น่าจะเคยเห็นผู้ชายคนนี้อยู่กับพ่อพระจันทร์เช่นกัน

“หมายความว่า...ผู้ชายคนนี้จงใจที่จะมาลักพาตัวคุณลูน่าไปตั้งแต่แรกแล้วอย่างนั้นสินะครับ” หลี่อี้ถามต่อ น้ำฟ้าพยักหน้ารับแล้วบอกว่าอาจจะเป็นอย่างนั้น

   ตำรวจหนุ่มพยักหน้าก่อนจะก้มหน้าก้มตาจดข้อมูลลงไปในสมุดบันทึกคำให้การ ซักพักเสียงโทรศัพท์ข้างตัวก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหายออกไปรับโทรศัพท์นอกห้องซักครู่ใหญ่ถึงได้กลับเข้ามา พร้อมรอยคิ้วขมวดที่ทำเอาทุกคนใจไม่ดี

“เมื่อกี๊ทีมตำรวจน้ำที่เขาลงพื้นที่ไปโทรมาบอกว่า...พวกเขาช่วยเหลือผู้รอดชีวิตขึ้นมาได้หนึ่งคน แล้วก็นำตัวส่งโรงพยาบาลไปแล้วครับ เขาส่งรูปมาให้ผมดู...ไม่ใช่ทั้งหยางหลงและคุณลูน่า แต่เป็นอาฉี...ที่เป็นคนร้าย ส่วนคนไทยอีกคนที่ร่วมขบวนการณ์ด้วย พวกเขายังหาตัวไม่พบครับ” หลี่อี้พลิกโทรศัพท์ไปให้ทุกคนดู ซึ่งภาพนั้นคืภาพของอชิระจริงๆ ป้าแหม่มที่มายืนรอฟังข่าวด้วยถึงกับยกมือพนมท้วมหัว บนบานศาลกล่าวว่าถ้าเจ้าบ้านทั้งสองคนรอดมาได้หล่อนจะไปหาหัวหมูมาถวายพร้อมรำฉุยฉายแก้บนให้เลยทีเดียว

“แล้วตอนนี้พวกเขายังออกค้นหากันต่อหรือเปล่า” มังกรเอ่ยถามบ้าง หลี่อี้มองหน้าคนถามแล้วส่ายหน้าให้

“หลังจากช่วยอาฉีขึ้นมาได้แล้วพวกเขาต้องรีบกลับขึ้นฝั่งครับ เพราะตอนนี้คลื่นในทะเลสูงมาก ขนาดชาวประมงที่ออกหาปลาแถวนั้นประจำจนชำนาญพื้นที่ก็ไม่มีใครกล้าลง เขาบอกว่า...น้ำวนตรงนั้นทั้งลึกและแรงมาก เป็นอันตรายต่อทั้งเจ้าหน้าที่และตัวชาวบ้านเองครับ”

“...ถ้าเราใช้เรือออกตามหาพี่ผมไม่ได้...งั้นผมจะสั่งให้คนเอาเฮลิคอปเตอร์ออก” รังสิมันต์คิ้วขมวดเพราะเครียดจัด น้ำฟ้าเห็นสามีเป็นแบบนั้นแล้วก็ยิ่งไม่สบายใจ ทว่าก็ทำได้เพียงเอื้อมไปจับมือแล้วรั้งไว้ บอกให้รอความเห็นจากคุณตำรวจก่อน

“ใจเย็นๆนะครับหยางจิน ตอนนี้เฮลิคอปเตอร์เราก็เอาขึ้นไม่ได้เพราะฟ้าปิด พายุลงแล้วก็ฝนตกหนัก คุณก็เห็นไม่ไช่เหรอครับ” หลี่อี้พยายามปลอบใจน้องชายเพื่อน รู้ว่าทุกคนร้อนใจ แต่เขาก็ร้อนใจไม่แพ้กัน เพราะนั่นก็เพื่อนสนิทเขาทั้งคน แต่ที่ดูเหมือนยังใจเย็นอยู่นี่ก็เป็นเพราะอาชีพที่ทำทำให้เขาใจร้อนไม่ได้ เขาต้องมีสติและแก้ปัญหาในครั้งนี้ให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

“แต่ถ้าเรายิ่งทอดเวลาออกไปนาน สองคนนั้นก็ยิ่งเหลือเปอร์เซนต์ที่จะรอดชีวิตน้อยลงนะคุณตำรวจ” คราวนี้เป็นมังกรบ้างที่ออกอาการเครียดเขม็งพอกันกับรังสิมันต์ แต่ที่ลุกขึ้นยืนเหมือนรังสิมันต์ไม่ได้เป็นเพราะร่างของเหวินจิ้งที่ยังนอนพิงเขาอยู่กับอก พร้อมกับฝ่ามือที่คอยลูบอยู่บนแขนเขาให้ใจเย็นลง

“ผมรู้ครับ และผมก็สั่งทุกคนไปแล้วว่าถ้าพายุหยุดเมื่อไหร่ หรือแค่มีโอกาสเอาเรือกับเฮลิคอปเตอร์ออกค้นหาได้ผมก็อนุญาตให้ออกค้นหาได้ทันที...ยังไงหยางหลงมันก็เพื่อนผม ผมทำเต็มที่แน่...ถึงมันจะเป็นผู้มีอิทธิพลอยู่บนเกาะฮ่องกงนี่ แต่ก็เป็นอิทธิพลในด้านดี คอยทำความดีช่วยเหลือหน่วยงานราชการตำรวจอยู่บ่อยๆ...และหลายครั้งเราก็ได้รับความร่วมมือจากคุณลูน่าด้วย เพราะฉะนั้นความดีของพวกเขาจะต้องช่วยคุ้มครองให้พวกเขาปลอดภัย...เชื่อมั่นในตัวพวกเขานะครับ” หลี่อี้จบประโยค พร้อมกับสายตาที่มองจ้องไปที่แต่ละคนเพื่อบ่งบอกความจริงใจ และให้ความมั่นใจแก่ญาติของเจ้าทุกข์ทั้งหลายแหล่ ถึงแม้จะไม่มีใครคัดค้านอะไรในสิ่งที่เขาพูด แต่แววตาของแต่ละคนก็บอกได้เลยว่ายังไม่มีใครสบายใจร้อยเปอเซนต์

   ...และคืนนั้น กว่าพายุจะหยุดและเอาเรือตำรวจลงทะเลได้อีกครั้งก็เกือบค่อนสายของอีกวัน...

-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -

   ...เขาอึดอัด...

   ...เขาหายใจไม่ออก...

   ...ทำไมการอยู่ใต้น้ำ...มันถึงได้ทรมานขนาดนี้...

   ...ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยที...! พี่ยะ...

   ...พี่ยะอยู่ที่ไหน...มาช่วยจันทร์ด้วย...

   ฉับพลันนั้นท้องน้ำที่อยู่รอบตัวก็ค่อยๆเปลี่ยนสี จากสีน้ำเงินเข้มที่มืดมนอนธการ มันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน พระจันทร์ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน รู้แต่ว่าเขากลัวมาก ออกปากเรียกใครก็ไม่มีใครได้ยินเขาเลย...จนกระทั่งจู่ๆเขาก็รู้สึกเหมือนโดนกระชากให้ขึ้นมาจากความมืดมนนั้น ขึ้นมาสู่ความเจิดจ้าที่ส่องสว่างไปทั่วจนเขาต้องหลับตาลง...

“พี่ยะ!!!”

   อกบางกระเพื่อมขึ้นลงพร้อมขนตาที่กระพรือปริบเมื่อจู่ๆก็ลืมตาขึ้นมาเห็นแต่แสงสว่างจ้าจนคนเลือดน้อยต้องเบี่ยงหน้าหนี ผนังเรือสีขาวคือสิ่งที่พระจันทร์เห็นเป็นสิ่งถัดมา...นี่เขายังอยู่บนเรืองั้นเหรอ...

“เช้าแล้ว...แล้วเมื่อคืน...” พอตั้งใจจะนึกย้อนว่าเรื่องเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นสมองก็ปวดจี๊ด ทว่าภาพต่างๆก็ยังคงหลั่งไหลเข้ามาในห้วงมโนสำนึกให้เขาระลึกย้อนได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

   เมื่อวานหลังจากที่เขากับพี่ยะกระโดดลงเรือพร้อมกันแล้ว คนร่างสูงก็เร่งขับเรือตีวงออกมาให้ห่างจากลำเรือของอาชิ ทว่าเมื่อวานยิ่งหนีก็เหมือนยิ่งโดนตาม เรือของอาชิขับตามไล่หลังไม่ลดละ จนกระทั่งทางข้างหน้าเริ่มมองไม่เห็น มันมีแต่ความมืด ทว่าพี่ยะก็ยังคงขับเรือหนี น้ำฝนที่ตกลงมาในเรือเริ่มขังเป็นแอ่ง และจู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พระจันทร์เอามือปิดหูแล้วร้องหวีดขึ้นมาอย่างตกใจ และสุริยะมณฑลก็ไวพอจะละมือข้างหนึ่งเข้ามารั้งตัวพระจันทร์เข้าไปกอดเอาไว้แน่น เด็กหนุ่มถูกกั้นเอาไว้ในวงแขนระหว่างร่างกายสูงใหญ่และพวงมาลัยเรือ โดยมีแขนใหญ่ข้างหนึ่งคอยรัดรอบเอวเขาเอาไว้ให้ตัวเขาไม่โคลงหลุดออกไปจากเรือ

   เสียงกระสุนปืนยังดังขึ้นมาต่อเนื่องอีกหลายนัด เขารู้สึกถึงอาการสะดุ้งเป็นบางครั้งของร่างสูงใหญ่ที่โอบกอดเขาเอาไว้ ชายหนุ่มใช้มือข้างที่กอดเขาอยู่หยิบปืนที่เหน็บอยู่ใต้อกเสื้อขึ้นยิงไปด้านหลังสองนัด ก่อนจะเอาปืนยัดใส่มือให้เขาแล้วบอกให้เขาช่วยยิงสกัดไว้ให้ ขณะที่เจ้าตัวกำลังเพ่งสมาธิเพื่อมองทางตรงไปข้างหน้าแล้วพาเรือแล่นผ่านคลื่นน้ำที่จู่ๆก็สูงขึ้นแล้วก็พาเรือโคลงซ้ายทีขวาทีอย่างน่าหวาดเสียว ทว่าเสียงกระสุนปืนก็ยังคงดังมากระทบตัวเรืออยู่เป็นระยะ พระจันทร์จึงรวบรวมความกล้ายิงสวนกลับไปสองนัดเช่นกัน แม้จะไม่รู้ว่ามันจะช่วยอะไรได้หรือเปล่า ทว่าเด็กหนุ่มรู้เพียงแค่พอพี่ยะของเขาพาตัวเรือวิ่งผ่านแอ่งคลื่นน้ำที่มันไม่สงบตรงนั้นมาได้แล้วเสียงปืนก็เงียบไป แต่มันกลับแทนที่ด้วยเสียงฟ้าผ่าและความมืด

   เขาจำได้ว่ายิ่งตัวเรือขับฝ่าความมืดตรงไปข้างหน้ามากขึ้นเท่าไหร่ น้ำหนักตัวของคนที่กอดเขาไว้ก็ยิ่งทิ้งลงใส่เขามากขึ้นทุกที ทว่ามือแข็งแรงก็ยังคงหมุนพวงมาลัยเรือเพื่อพามันผ่านน้ำตรงไปเรื่อยๆ พระจันทร์ไม่รู้ว่ามันนานเท่าไหร่ที่เขากับพี่ยะต้องยืนฝ่าฝนต้านลมอยู่บนเรือลำนี้ ทว่าในนาทีที่เขารู้สึกว่าตัวเรือมันเริ่มจะช้าลงเพราะจู่ๆใต้ท้องเรือก็เหมือนถูกครูดเข้ากับอะไรบางอย่าง จนในที่สุดตัวเรือก็หยุดนิ่งอยู่กับที่และขยับไปไหนไม่ได้อีก

‘พี่ยะ! มันเกิดอะไร...’ น้ำเสียงหวาดหวั่นดังขึ้นได้แค่นั้นแล้วก็ต้องเงียบไป เมื่อจู่ๆคนที่ยืนแนบอยู่ข้างหลังก็ทิ้งศีรษะลงแนบกับไหล่เขา ก่อนจะพึมพำคำพูดบางอย่างขึ้นมาแผ่วเบา

‘ขอโทษนะ แต่พี่พาจันทร์มาได้แค่นี้จริงๆ...พี่...ไปต่อไม่ไหวแล้ว’

สิ้นสุดคำพูดนั้น...น้ำหนักของคนที่ตัวสูงใหญ่กว่าเขาทั้งตัวก็ทิ้งตามลงมาในทันที ซึ่งแน่นอนว่าพระจันทร์เอง ณ เวลานั้นก็รับเอาไว้ไม่ไหวจนต้องล้มลงไปกองที่พื้นเรือด้วยกัน จากนั้นเขาก็ได้กลิ่นคาวเลือดที่โชยขึ้นมาแตะจมูกพร้อมอาการปวดหัวที่ทำเอาเขาชาวูบจนหมดสติไป

“พี่ยะ...เลือด!!!” พอนึกได้ถึงตรงนั้น พระจันทร์ก็ได้สติกลับมาอยู่กับปัจจุบันที่กลิ่นคาวเลือดมันยังคงอบอวลอยู่ข้างตัว พอเด็กหนุ่มพยายามหันหัวกลับไปอีกข้างเขาก็สะดุดเข้ากับท่อนแขนเปื้อนเลือดที่ตอนนี้มันเริ่มแห้งกรังเพราะโดนแดดเผา ซึ่งพาดผ่านอยู่บนอก “พี่ยะ...พี่ยะ พี่เป็นอะไร...พี่ยะ...”

   พระจันทร์ค่อยๆขยับท่อนแขนหนาข้างนั้นออกจากตัว ก่อนจะพบว่าท่อนแขนอีกข้างของพี่ยะนั้นเขาใช้มันหนุนแทนหมอนอยู่

...ไม่จริง ทำไม...แขนพี่ยะมีแต่เลือดเต็มไปหมด...

“พี่ยะ...พี่ยะฟื้นสิ ฟื้นเร็ว...พี่อย่าเป็นอะไรนะ พี่...ฮึก” ต่อให้เข้มแข็งขนาดไหน แต่พอมาได้เห็นคนที่รักนอนจมกองเลือดอยู่ข้างตัวแบบนี้คงไม่มีใครไม่เสียน้ำตา พระจันทร์ค่อยๆลุกขึ้น แล้วเขย่าร่างหนาที่ไม่มีทีท่าจะรับรู้สติใดๆขึ้นมาได้เลยอย่างใจเสีย แต่ทว่าเมื่อพอลองอังนิ้วเข้ากับจมูกดูแล้วยังสัมผัสได้ถึงลมหายใจแผ่วเบาพระจันทร์ก็ค่อยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

   ด้วยความที่ตัวเองใช้ชีวิตอยู่ใกล้ชิดกับโรงพยาบาลมานาน พระจันทร์จึงรีบตั้งสติให้ได้เร็วที่สุด และนึกย้อนความรู้ที่มีและเคยเห็นว่าเวลาเจอผู้ป่วยแบบนี้นั้นพวกพี่พยาบาลเขาทำอะไรกันยังไงบ้าง

“แผล...ใช่ เราต้องหาแผลของพี่ยะให้เจอแล้วก็ห้ามเลือด...” พระจันทร์พยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ ก่อนจะพลิกตัวลุกขึ้นนั่งให้ดีพร้อมยื่นมือออกไปสำรวจร่างกายคนเจ็บว่ามีบาดแผลฉกรรจ์อยู่ที่ไหนบ้าง

   พระจันทร์เจอว่าเลือดส่วนใหญ่จะติดอยู่ตามแขนเสื้อของร่างสูง พอลองถอดเสื้อนอกออกดูเด็กหนุ่มก็ต้องอึ้งแกมดีใจแล้วก็โล่งใจ เมื่อฝ่ามือสัมผัสได้ถึงความแข็งและหนาของอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้เสื้อเชิ้ตตัวในของพี่ยะ

“เสื้อเกราะกันกระสุน...? โล่งอกไปที...” พระจันทร์ถอนหายใจพร้อมเริ่มยิ้มขึ้นมาได้...ถ้าพี่ยะมีเสื้อเกราะกันกระสุน อย่างน้อยถึงโดนยิงก็คงไม่โดนจุดสำคัญ ส่วนเลือดที่เห็นนี่คงจะมาจากบาดแผลตรงที่แขนนี่แหละ ซึ่งตอนนี้ก้อนเลือดมันก็เริ่มแข็งตัวเกรอะกรังติดตามเสื้อผ้าทั้งเขาทั้งพี่ยะเต็มไปหมด

“โอ๊ย...”

   และในตอนที่พระจันทร์กำลังพยายามจะฉีกแขนเสื้อของสุริยะมณฑลเพื่อจะดูแผลและหาทางปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ เสียงร้องโอดโอยแผ่วเบาก็ดังขึ้น พระจันทร์หันไปมองทางต้นเสียงก็คนนัยตาดุเริ่มหรี่ตาขึ้นมองจ้องมาที่เขา คนกำลังขวัญเสียพอเห็นว่าคนที่ตัวเองกำลังเป็นห่วงสุดชีวิตได้สติก็ดีใจ รีบขยับท่อนไปโอบรอบศีรษะใหญ่แล้วรั้งขึ้นกอดเอาไว้กับอกก่อนจะเริ่มต้นสะอึกสะอื้น ด้วยเพราะตอนนี้ตัวเองทั้งตกใจ ขวัญหนีดีฝ่อ แล้วก็ดีใจที่ผู้ร่วมชะตาชีวิตเพียงหนึ่งเดียวของเขาได้สติขึ้นมาแล้ว

“พี่ยะ...พี่ฟื้นแล้ว จันทร์ดีใจที่สุดในชีวิตเลย...”

“โอ๊ย...จันทร์ ถ้าดีใจก็ช่วยพาพี่ลุกขึ้นนั่งก่อนได้มั้ย แขนพี่ชาไปหมดแล้ว...” เสียงทุ้มติดแหบปนไอนิดๆดังขึ้นบอกเขา พระจันทร์รีบกระวีกระวาดจัดท่านั่งให้คนเพิ่งฟื้นได้พิงผนังเรือด้วยท่าทางที่สบายที่สุด

“พี่ยะเป็นไงมั่ง เจ็บตรงไหน...รีบบอกจันทร์เร็ว...” เด็กหนุ่มถามอาการ มือก็ยกขึ้นวัดไปที่หน้าผากและก็พอจะรู้ว่าอีกคนนั้นเริ่มมีไข้ต่ำๆ

“เจ็บที่แขน...แต่ไม่เป็นไรมากหรอก แล้วเราล่ะ...เจ็บตรงไหนมั้ย” สุริยะมณฑลอยากจะยกมือขึ้นไปสำรวจดวงหน้าอ่อนกับแขนขาของคนตัวบางด้วยตัวเอง ทว่าตอนนี้แขนทั้งสองข้างของเขานั้นชาดิก แทบจะขยับทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้เลย

“ยังมีหน้ามาถามอีก...ฮึก...พี่กอดจันทร์ไว้แบบนั้นแล้วจันทร์จะเป็นอะไรไปได้ยังไง...ห่วงตัวเองเถอะ” พระจันทร์บ่นแกมตัดพ้อ

   มือบางพยายามที่จะถอดเสื้อสุริยะมณฑลออก ซึ่งคราวนี้ก็เป็นไปได้โดยง่ายแล้วเมื่อคนสวมให้ความร่วมมือแต่โดยดี จนกระทั่งเสื้อเชิ้ตตัวในถูกถอดออกมาสำเร็จเหลือเพียงเสื้อเกราะกันกระสุนกับเสื้อกล้ามตัวในที่ชายหนุ่มใส่ไว้เท่านั้น

“โชคดี...ที่พี่ยะไม่ประมาทแล้วก็ใส่เสื้อเกราะเอาไว้” พระจันทร์บอกระหว่างที่มือก็กำลังพยายามปลดล็อกตัวเสื้อเกราะให้กับคนป่วย

“แต่ถึงพี่ไม่ใส่...พี่ก็ไม่ลังเลที่จะกอดเราเอาไว้เหมือนเดิมหรอกนะ” แม้จะรู้ว่าไม่ใช่เวลาที่สมควรจะพูดอะไรแบบนี้ แต่ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ มันยังคงรู้สึกทราบซึ้งในใจอยู่ดีที่ได้ยินคำบอกรักของพระจันทร์ต่อหน้าคนอื่นแบบนั้น

“พี่ยะ...” พระจันทร์ทอดเสียงสั่นเรียกชื่ออีกคน เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดนั้นนัก เพราะว่าเสื้อเกราะในมือที่เขาเพิ่งเอาออกมาสำเร็จกำลังบ่งบอกคำพูดของชายหนุ่มได้ดีกว่าสิ่งที่เขาได้ยินไปหลายเท่า

   พระจันทร์ค่อยๆลูบไปที่ด้านหลังของตัวเสื้อที่ทั้งหนาและหนักแผ่วเบา มันปรากฎรอยกระสุนที่วิ่งเข้ามาชนกับแผ่นหลังร่างกายสูงใหญ่อยู่หลายนัด...เขาไม่รู้เลยว่าพี่ยะต้องยืนรับแรงกระแทกแบบนี้คนเดียวเมื่อคืน ในขณะที่เขากำลังปลอดภัยอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงที่ไม่ยอมลดมือที่กอดเขาลงเลยซักนิด...พระจันทร์สูดน้ำมูกกลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะวางเสื้อสีดำตัวนั้นลงข้างตัว สองแขนเล็กค่อยๆสอดเข้าไปที่ราวเอวคนตัวใหญ่กว่า ก่อนจะตามมาด้วยศีรษะกลมมนที่ค่อยๆเอนซบลงไปที่อก

“ขอบคุณนะ...ขอบคุณที่ยังคอยปกป้องดูแลจันทร์มาโดยตลอด...ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน...”

   วันนั้นเมื่อสองปีก่อน ไม่ใช่มือแกร่งข้างนี้เหรอที่ดึงเขาให้หลบพ้นจากกระสุนมรณะของลูกน้องพ่อเขาเอง...แล้วในวันนี้เขาก็ยังคงไม่ยอมปล่อยมือไปจากกัน ยังคงทำทุกอย่างให้กันเหมือนเดิม...ไม่รู้เลยว่าจะต้องขอบคุณเขาได้ยังไงดี

“ไม่มีใคร...ไม่คิดที่จะปกป้องหัวใจตัวเองหรอกรู้มั้ย” ชายหนุ่มพยายามที่ยกมือขึ้นไปกอดตอบอีกคน พระจันทร์หัวเราะแผ่วเบากับคำพูดนั้นก่อนจะด่าเขาออกมาว่า ‘เลี่ยน’

“พี่ยะ...ไหวมั้ย เดี๋ยวจันทร์จะช่วยทำแผลให้” เด็กหนุ่มคลายอ้อมแขนที่กอดอยู่รอบเอวสอบออก คนตัวสูงพยักหน้าแล้วยิ้มอ่อนให้อีกคนคลายใจว่าเขายังไหว ทั้งที่จริงๆแล้วแขนสองข้างมันปวดตุ้บ เพราะเขาโดนยิงเฉี่ยวที่แขนทั้งสองข้างและทิ้งไว้นานโดยที่ไม่ได้รับการปฐมพยาบาลแบบทันท่วงที

“พระจันทร์เปิดช่องเก็บของใต้คอนโทรลเรือสิ ในนั้นน่าจะมีน้ำเปล่าแล้วก็พวกอาหารแห้งกับยา...” ชายหนุ่มที่นั่งพิงกับผนังเรือออกเสียงบอกคนตัวเล็ก พระจันทร์ยกมือขยี้ตาปาดน้ำตาที่มันมาเอ่อคลออยู่ในตอนแรกออก แล้วกระวีกระวาดลุกขึ้นจะไปทำตามที่ร่างสูงบอก

ทว่าเมื่อพระจันทร์ได้ยืนยืดตัวขึ้นเต็มความสูงบนเรือ สภาพภายนอกเรือก็ทำให้คนตัวบางต้องรีบวิ่งไปเกาะขอบเรือแล้วเพ่งมองบรรยากาศภายนอกให้ดีๆอีกครั้ง...เรือของเขาสองคนตอนนี้เหมือนถูกโอบล้อมด้วยเกาะ มันไม่มีชายหาดสวยๆ แต่กลับเป็นกองหินก้อนใหญ่วางระเกะระกะรายล้อมอยู่รอบๆแทน ตัวเรือของพวกเขาที่มันหยุดนิ่งอยู่กับที่ไม่ไปไหนในตอนนี้ คงเป็นเพราะเมื่อวานมันครูดเข้ากับหินโสโครกใต้น้ำแน่ๆ เพราะพอพระจันทร์มองไปท้ายเรือก็เห็นรอยหินที่ถูกตัวเรือครูดเอาเป็นทางยาว ตอนนี้เรือเลยไม่ยอมขยับไปไหน ติดเท้งเต้งอยู่กลางแอ่งน้ำ

“พระจันทร์...เป็นอะไร มีอะไรรึเปล่า” สุริยะมณฑลมองอาการคนตัวเล็กแล้วก็ออกปากถาม ทว่าพระจันทร์กลับหันมาส่ายหน้าให้ บอกไม่มีอะไร แล้วก็ก้มลงไปเปิดตู้ที่อยู่ใต้คอนโทรลเรือ และอย่างที่เขาคิดไว้ ในนั้นมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเบื้องต้น น้ำเปล่าสองแพ็ค อาหารแห้งพร้อมไฟแช็คและมีด เต้นท์หนึ่งหลังกับถุงนอนสามถุง...เรือเล็กทุกลำของโรเบิร์ต โจวจะมีของเตรียมพร้อมไว้เสมอสำหรับกรณีฉุกเฉิน

“ค่อยยังชั่วหน่อย...” เสียงพระจันทร์ร้องออกมาอย่างโล่งอก มือบางเอื้อมไปหยิบน้ำเปล่าออกมาเป็นอันดับแรก แต่แทนที่ตัวเองจะดื่มก่อนกลับรีบวิ่งเอามาให้พี่ยะของตนแล้วบังคับดื่ม พอเห็นสุริยะมณฑลยอมจิบไปบ้างแล้วตัวเองก็ยกดื่มบ้าง ก่อนตัวเองจะลุกไปหยิบน้ำเปล่ามาอีกขวดพร้อมอุปกรณ์ปฐมพยาบาลในกล่องพลาสติก แล้วลงมือเอาน้ำเปล่าขวดใหม่ล้างแผลและรอยเลือดให้พี่ยะของตัวเอง ก่อนจะเอาผ้าก็อตที่มีในกล่องพร้อมน้ำเกลือและยาใส่แผลมาทำการปฐมพยาบาลให้

   ทั้งสองคนนั่งกันอยู่เงียบๆในระหว่างที่สุริยะมณฑลปล่อยให้พระจันทร์ทำแผลให้ เขาพยายามจะลองขยับมือและนิ้วทั้งสองข้างดู โชคดีที่ยังขยับได้อยู่ แสดงว่าเส้นประสาทที่มือของเขายังปลอดภัยดี

“พี่ยะเจ็บที่หลังด้วยมั้ยเดี๋ยวจันทร์ทายาให้” เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อตัวเองใส่ยาที่แผลให้สุริยะมณฑลเรียบร้อยแล้ว

   ชายหนุ่มส่ายหน้าให้กับคำถามนั้นแล้วเอ่ยปากบอกว่าตอนนี้เขาอยากให้พระจันทร์เข้ามากอดเขาเอาไว้อีกครั้งมากกว่า พระจันทร์เก็บอุปกรณ์ยาใส่กล่องเอาไว้เหมือนเดิม แล้วก็เดินเข้ามานั่งใกล้ๆสุริยะมณฑลก่อนจะเอื้อมแขนกอดไม่มีอิดออดตามคำร้องขอ เมื่อแขนทั้งสองข้างได้รับการรักษา ก็เหมือนแรงที่แขนจะค่อยๆกลับมา อาการชาเริ่มหายไปแต่แปรเปลี่ยนเป็นอาการแสบและเริ่มปวดขึ้นมาแทนที่ ทว่าคนตัวใหญ่กว่าก็พยายามที่จะลืมอาการเจ็บปวดเหล่านั้น แล้วรวบรวมพลังแขนทั้งสองข้างมายกมือขึ้นโอบกอดอีกคนเอาไว้ในวงแขนตามความต้องการของตัวเองจนสำเร็จ พระจันทร์กอดซุกซบกับแผ่นอกแข็งแรงด้วยความรู้สึกปลอดภัย ในขณะเดียวกันสุริยะมณฑลเองก็รู้สึกสบายใจที่อีกฝ่ายไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรไปด้วย

“พี่ขอโทษนะ...ที่ทำให้จันทร์ต้องมาลำบากแบบนี้” จู่ๆน้ำเสียงทุ้มก็ดังขึ้นเหนือหัว พระจันทร์เหลือบมองไปที่ใบหน้าคนพูดก่อนจะเอ่ยตอบว่า

“พี่ลืมไปรึเปล่า คนที่ทำเรื่องทั้งหมดนี่คืออชิระ ลูกน้องเก่าของพ่อจันทร์นะ”

“...แต่สาเหตุมันก็มาจากพี่ไม่ใช่เหรอ...เขาอยากแก้แค้นพี่ จันทร์เลยโดนโยงเข้ามาเกี่ยวด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยต่อ พระจันทร์ไม่ตอบอะไรนอกจากกระชับท่อนแขนที่โอบรัดรอบเอวอีกคนให้แน่นขึ้นอีกนิด “...แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พี่ก็จะขอให้นายธรรณธรทำแบบเดิม ขอให้เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาเหมือนเดิม...จะหาว่าพี่เห็นแก่ตัวก็ได้นะจันทร์...แต่อย่างน้อยเรื่องราวเหล่านั้นมันก็ทำให้เราได้มารู้จักกัน ทำให้จันทร์ได้รักพี่...”

“จันทร์รักพี่ยะ รักดวงอาทิตย์ดวงนี้ที่สุดในโลก...รัก...โดยไม่มีข้อแม้ใดๆมาเกี่ยว ไม่ว่าจะอดีตหรือคำครหาของใครๆ จันทร์ก็ไม่สน...จันทร์ไม่ใช่คนดีอะไรนัก...จันทร์เองก็เห็นแก่ตัว ทั้งๆที่รู้ว่า...การรักพี่ยะมันอาจจะเป็นบาปต่อคุณพ่อ...แต่จันทร์ก็ตัดสินใจที่จะมองข้ามมันมานานแล้ว...จันทร์ทุ่มให้พี่สุดตัวขนาดนี้ แล้วพี่ยะล่ะ...รักจันทร์บ้างมั้ย”

   สุริยะมณฑลฟังคำสารภาพทั้งหมดแล้วก็ก้มลงไปหอมกลุ่มผมชื้นน้ำฝนของคนที่กอดเขาอยู่เบาๆ ที่ตรงนี้ไม่มีใครเลย นอกจากเขาสองคน...เขารู้สึกผ่อนคลายและโล่งอกทุกครั้งที่อยู่กับคนคนนี้ ภาระอะไรต่างๆมากมายที่ต้องแบกอยู่จะเบาลงไปทันทีที่ได้เห็นใบหน้าเล็กๆของเด็กในปกครองที่คอยเขาอยู่ที่บ้าน...ความสดใสและตัวตนที่เป็นของพระจันทร์คือสิ่งที่เขาจะขาดไปไม่ได้เด็ดขาดเหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่งเหยียนจวิ้นเคยทำนายเอาไว้

...หงส์คู่กับมังกรฉันท์ใด พระจันทร์ก็อยู่คู่กับพระอาทิตย์บนฟากฟ้าฉันท์นั้น...

“...I’m so happy to be near you and give the best things to you. I’ve never care what tomorrow come. I’ve care just only today that I have you. The best time in my life is having you beside me...I love you...my moonlight in my darkness...I love you...”

   ถ้อยคำอ่อนหวานที่สารภาพความรู้สึกภายในใจของคนร่างสูง ทำให้พระจันทร์ปลื้มปริ่ม...เราเป็นได้จริงๆเหรอ แสงจันทร์ในความมืดของเขา...เรา...

“ไม่ว่าใครจะว่ายังไงพี่ไม่สน ในเมื่อจันทร์เองก็ยอมรักพี่ได้โดยไม่มีข้อแม้อะไร...แล้วทำไมพี่ถึงจะไม่รัก...ผู้ชายอย่างพี่อาจมีการแสดงออกของความรักไม่เหมือนคนอื่น เพราะสังคมที่พี่อยู่ มันสร้างคำนิยามสำหรับคำว่ารักให้พี่...ว่ามันคือการปกป้องดูแลคนที่รักให้ดีที่สุด...มันอาจจะไม่ครอบคลุมหรือลึกซึ้งกินใจเหมือนในละครที่จันทร์เคยดู แต่ขอให้รู้ไว้...ผู้ชายคนนี้ให้ได้ทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก...พี่รักของพี่แบบนี้...พี่รักพระจันทร์...รักอยู่คนเดียว รู้มั้ย...”

   พระจันทร์น้ำตาซึม ร้อยพันคำพูดที่พี่ยะสรรหามาเขาสามารถพิสูจน์มันได้ทั้งหมดแล้วด้วยการกระทำ เพียงแต่เขาแค่อยากได้ความมั่นใจจากคำพูดเท่านั้น...และวันนี้เขาก็ได้ยินมันแล้ว ได้ยินอย่างชัดเจนมากด้วย

“จันทร์รักพี่ยะนะ”

“...พี่ก็รักพระจันทร์...” สุริยะมณฑบรับคำเด็ก เขายังก้มลงฝังจมูกกับกลุ่มผมที่ติดกลิ่นเกลือ ถึงแม้มันจะไม่หอมแต่เขาก็ไม่รังเกียจ ก็เพราะว่าเขาน่ะ...

“...พี่อาทิตย์รักพระจันทร์...รัก...ตั้งแต่เห็นเรานั่งเหวอมองพี่อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลแล้ว...”   


-------------------------------------------------------------  - -   - ------     - -     -                  -

เดี๋ยวมาต่อจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 10-01-2014 11:18:49
จองไว้ก่อนนะ  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 10-01-2014 11:34:36
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 10-01-2014 11:50:24
เม้นท์ให้ก่อนอ่าน เด๋วมา อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-01-2014 11:58:43
บอกรักกันแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-01-2014 11:58:54
 :o8: :o8: :o8: :o8:ในที่สุดก็บอกรัีกกันแลัว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-01-2014 12:40:14
เขิลลลลลลลลลล

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 10-01-2014 12:43:55
พี่ยะดูหล่อขึ้น975812เท่า
หวานกันทีก็มดเต็มเรือเลยค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 10-01-2014 12:57:13
ห๊ะ!รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น จิงอะ่ป่าวพี่ยะ :-[
รีบๆมาต่อน๊าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 10-01-2014 12:59:04
สวีทกันซะที ขอให้ทีมช่วยเหลือมาเร็วๆนะจะไดไปสวีทกันต่อที่บ้าน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 10-01-2014 13:00:46
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[


หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

พี่ยะบอกรักพระจันทร์ได้หวานมาก ซึ้งด้วย  อ๊ายยยยยยย อยากให้มีใครบอกเค้าแบบนี้มั้งจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 10-01-2014 13:05:40
ต้องรอสถานการณ์ลำบากและไม่มีใครเผือกก่อนนะคะ ฉากหวานถึงออก  :laugh:

เอ้ารู้ใจกันละ เลิกน้อยยอกน้อยใจได้แล้วนะพระจันทร์  :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 10-01-2014 13:21:45
ชอบอ่ะ ชอบมาก(แบบว่าชอบรสหวาน 555)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 10-01-2014 13:39:55
น้ำทะเลแถวนั้นหวานหมดแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-01-2014 13:54:53
อยากอ่านอีก 50% ที่เหลือแล้วอ่ะ

ว่าแต่ว่า พี่ยะ เองก็มีรักแรกพบเหมือนกันนะเนี่ย

อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 10-01-2014 14:07:30
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 10-01-2014 14:17:06
มาเขินนนนนนนนนนนนน  :katai4: :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 10-01-2014 14:25:02
ค่า สารภาพรักกันทั้งคู่ น่ารักอ่ะ

สงสารพี่ยะจังเลย เจ็บตัวอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 10-01-2014 14:41:05
รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น โอ้ววววววว ><
โชคดีจริงๆที่มีชีวิตรอดเพื่อมาบอกความในใจกัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 10-01-2014 15:47:49
เชื่อแระ ว่าหวานจริงอะไรจริง   :-[   บอกรักซะอย่างกะนิยายรักโรแมนติก  ได้ใจมากค่ะ  มีฉากติดเกาะ  อุปกรณ์พร้อม  สถานที่พร้อม บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้   o18   อาจจะมีอาทิตย์อมจันทร์ก็ได้   :hao6:   ใครจะไปรู้

หายไว ๆ นะคะพี่ยะของลูน่า  :L2:


มาต่อเร็ว ๆ นะค๊า  รออออออออออออออออ  :hao7:


 :katai3:



หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 10-01-2014 16:07:35
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
รอรอรอรอ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 10-01-2014 16:29:33
แอร๊ย!!!!! เขินแทนอ่ะ :-[ :-[ ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นพระจันทร์ :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 10-01-2014 17:30:51
พี่ยะ ร้ายมากกกกกกกกกก

วางแผนมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วสินะ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 10-01-2014 17:51:51
รู้สึกว่าในน้ำทะเลจะมีปริมาณน้ำตาลมากกว่าเกลือ

ขอดื่มด่ำกับโรคเบาหวานแป้บ

ตั้งแต่เริ่มเรื่องมา...ไม่มีครั้งไหนที่รู้สึกรักพี่ยะมากเท่าครั้งนี้เลย

ปล.พี่ยะที่บอกว่า'ชอบตั้งแต่ นั่งเหวออยู่ที่เตียงในโรงพยาบาล'นี่ เค้าเรียกรักแรกพบสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-01-2014 18:05:31
อร๊ายยยย พี่ยะค่ะ ขอโทษล้าน ๆ ครั้งแห่ะ ๆ เผลอด่าเอ้ยแขวะ ไปเลย

หวานนนนจุงเบย ในที่สุดก้อเผยความในใจกันแย้ววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-01-2014 21:13:58
 :-[ :-[


หมั่นไส้แต่ก็เขิน อิอิ ความรู้สึกคนอ่านอย่างเรายังคงหมั่นไส้อิพี่ยะอยู่ 555 ก็มาทำพระจันทร์เสียน้ำตาเยอะนี่เนอะ คือ ปากแข็งเกินไปหน่อย ต่อแต่นี้ ก็คงปรับตัวเข้าหากันเอง พี่ยะก็ลดความแข็ง พระจันทร์ก็จะเข้มแข็งขึ้นให้สมกับที่เป็น ที่รักของพระอาทิตย์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 10-01-2014 21:42:55
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
  :-[ :impress2: :man1:


น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 10-01-2014 21:49:45
สวีท หวาน น้ำตาลขึ้น ไม่คิดว่าพี่ยะจะมีมุ่มแบบนี้กับเค้าด้วย :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: seraty ที่ 10-01-2014 22:08:26
 :t3:เดี๋ยว ข้ามวันอ่ะ...รอนานมากกกกกกกกกก :ruready :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 10-01-2014 22:12:01
เพิ่งจะ +1 ได้... +ให้เลย จัดไป...

รักตั้งแต่เห็นหน้าเหวอครั้งแรกเลยหรอ  :o คือฟังเหมือนจะซึ้งเลย...  :try2: 555+

มิน่า พอสถานการณ์สงบ หิ้วน้องกลับไปอยู่ด้วยเฉย ทำเนียนเลยอ่ะ  :o9:

เขารอต่อนะตัวเทอว์  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 10-01-2014 23:06:46
ให้คะแนนพี่ยะเพิ่มขึ้น 20% เพราะเห็นว่าคราวนี้ทำตัวดีหรอกนะ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาชั้นหมั่นไส้แกมาก  :laugh:
ชอบมาทำให้น้องจันทร์เสียใจและน้อยใจ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 11-01-2014 01:10:25
หวานนนนนน พี่ยะ แหมๆๆ กว่าจะง้างปากออกมาได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-01-2014 01:30:37
บอกรักกันแล้ว หวานไม่แคร์สถานการณ์
ขอให้คนมาช่วยทั้งสองเร็วๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 11-01-2014 06:14:32
กำลังจะมีความสุขแล้ววววว :hao5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 11-01-2014 07:59:36
 :-[ :-[ :-[ :-[

หวานนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2014 12:05:46
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: momoku ที่ 11-01-2014 12:35:21
 :3123: :mew1:กว่าจะบอกรักกันได้ ต้องเสี่ยงขนาดนั้

แต่พอบอกทีก็หวาน น้ำตาลพุ่งปรี้ดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 11-01-2014 12:46:26
พอได้ฟังพี่ยะบอกรักพระจันทร์แล้วแบบว่า อะไรมันจะเลี่ยนขนาดนั้น   ยิ่งบอกว่ารักตั้งแต่แรกเห็นที่โรงพยาบาล  แล้วทำไมถึงใจร้ายกับพระจันทร์ขนาดนั้น  แต่ก็เข้าใจนะว่าพี่ยะอยู่ในฐานะเจ้าพ่อมาเฟีย จะมาเสียหน้าว่าอยากกินเด็ก รักเด็กตั้งแต่แรกเห็นก็ใช่อยู่  แต่ตอนนี้อยู่กัน 2 คนไม่มีใครรู้เห็น  ก็บอกดังๆ มันไปซะเลย
 
รอความหวานอีก 50 % ที่เหลืออยู่ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 11-01-2014 14:16:26
 :o8: :-[ :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 11-01-2014 18:33:34
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
รออีก ห้าสิบเปอร์เซ็นต์น้าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 11-01-2014 20:15:35
 :o8: :o8: :o8:    หวานอ่ะ


หวานมากเลยน๊า พี่ยะ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 11-01-2014 21:19:20
กรี๊ดดดดด

ถ้าตอนพี่ยะจะโรแมนติก จะน่ารักขนาดนี้!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-01-2014 23:20:51
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 13-01-2014 16:08:36
แหม้ เล่นเอาทะเลหวานกันไปเลย ไม่ได้โกหกจริงๆด้วย :-[
เราว่าพี่ยะลุกมาดูรอบๆเรือหน่อยก็ดีนะ อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ :serius2:
ขอให้ทั้งสองคนปลอดภัย คุณตำรวจมาเจอเร็วๆนะคะ
เหมือนหนูลินจะรู้ว่าน้าไม่ปลอดภัย งอแงใหญ่เลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รอที่เหลือนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) <<: 27 :>> [09/01/2014] PG.44 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Wednesday ที่ 16-01-2014 18:32:49
 :o8: :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ[16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 17-01-2014 12:20:42
           สวัสดีค่ะ ;) ไม่ค่อยได้ขึ้นสเตตัสเป็นเรื่องเป็นราวแบบที่ไม่มีนิยายมาอัพเท่าไหร่ อิอิ แต่ว่าคราวนี้มีเรื่องต้องการแจ้งให้ผู้อ่านที่รักทุกคนของแพททราบ เพื่อที่จะได้คุยและอยากฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆดูซักหน่อยน่ะค่ะ :)

          คือว่าแพทอยากจะลบ นิยายพันธนาการ...รัก ออกจากเล้าเป็ดชั่วคราว เพื่อจะได้เอาเรื่องนี้ไปเขียนแก้ใหม่ ทั้งแก้คำผิดและปรับปรุงบางฉากบางตอนด้วย อีกอย่างคือตอนนี้แพทเปิดเทอมแล้ว ปรากฎว่ามันทั้งยุ่งและวุ่นวายมากกว่าที่คิดไว้ ไม่มีเวลาได้นั่งเขียนเรื่องนี้ยาวๆเลยค่ะ :( ซึ่งแพทกะว่าจะเริ่มลงมือทำเรื่องนี้ใหม่หลังจบเทอมนี้ ก็คือราวๆพฤษภาฯ-มิถุนาฯค่ะ

          แต่ว่าทีนี้คือแพทเสียดายความคิดเห็นต่างๆของเพื่อนๆที่มีอยู่ในเล้าเป็ดมากๆๆ แต่ว่าถ้าไม่ได้อัพอะไรเลยสามเดือนขึ้นไปเล้าเป็ดก็จะลบกระทู้อัตโนมัติใช่รึเปล่าคะ (อันนี้ไม่แน่ใจแต่แพทเข้าใจว่าอย่างนี้มาตลอดเลยค่ะ -_- ) ก็เลยลังเลมากทั้งอยากลบและไม่อยากลบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นด้วยเหตุผลต่างๆที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ แพทเลยค่อนไปทางว่าอยากจะลบมากกว่าค่ะ
ส่วนตอนเอามาลงใหม่นั้น แพทจะทำสารบัญเอาไว้ให้เรียบร้อย และจะบอกเอาไว้ด้วยแน่นอนว่าตอนล่าสุดที่ลงต่อจากตอนปัจจุบันนี้คือตอนไหน และหากการแก้เนื้อหาใหม่มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยกว่าเดิมยังไง แพทจะบอกเอาไว้ตั้งแต่ต้นตอนลงครั้งใหม่ด้วยแน่นอนค่ะ ซึ่งในระหว่างนี้แพทยังคงมาอัพน้องบัวกับน้องผึ้งอยู่เรื่อยๆนะคะ เพราะสองเรื่องนี้มีพล็อตไม่ยาวมากและเขียนง่าย เพราะแพทเอาเวลาตอนเครียดมาเขียน ส่วนน้องจันทร์นั้นต้องเอาเวลาตอนไม่เครียดและอารมณ์สบายๆมาเขียน (๕๕๕+ มันแลดูสลับกันเนอะ อิอิ) และเทอมสุดท้ายนี้แน่นอนว่าคงมีแต่เครียด ฮ่าๆ

           เพราะฉะนั้นใครอยากคุย ถาม หรืออยากแสดงความคิดเห็นอะไรก็จัดมาได้เลยนะคะ : ) และต้องขอโทษได้ล่วงหน้านะคะถ้าหากทำให้ใครไม่คาดคิดหรือว่ารู้สึกไม่ดีอื่นๆโนะ T^T แต่การปิดปรับปรุงในครั้งนี้ (พูดยังกะจะปิดบ้านยังไงอย่างนั้นเลย ห้าห้า) ก็เพื่อความสบายใจ และแพทจะได้เรียนได้อย่างเต็มที่ด้วย : ) เพื่อนๆนักอ่านก็จะได้ไม่ต้องคอยไปเรื่อยๆด้วยนะคะ : ) ขอบคุณที่อ่านเรื่องเวีนเว้อทั้งหลายทั้งมวลนี้ด้วยเจ้า ขอบคุณค่า : )    :mew3: :mew3: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-01-2014 12:32:46
ไม่รู้ซิคะ แอบใจหาย สำหรับพี่นะ พี่ไม่อยากให้ลบ เลยยย แล้วก็เรื่องลบนิยายพี่ไม่แน่ใจว่า ถ้าไม่มาต่อ เกิน 6 เดือนจะย้ายไปอีกห้องนะคะ ไม่ใช่ลบออกไปนอกจากเจ้าของนิยายจะมาขอแจ้งลบ


แต่ถ้าน้องแพท จะมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหานิยายใหม่ก็ลบเถอะค่ะ จะได้ไม่ยุ่งยาก ไล่ตามอ่านใหม่ไปพร้อมๆกัน


เห้อออออใจหายมาก เอาไงก็เอาค่ะ ยังไงก็เอาเรื่องเรียนก่อนนะคะใกล้จบแล้วด้วยพี่เป็นกำลังใจรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-01-2014 12:42:49
ถ้าอยากลบก็ลบเถอะค่ะ แต่เราเสียดายอ้ะ
ในเล้าไม่มีลบอัตโนมัตินะ มีแค่แจ้งให้โมลบให้กับเจ้าของลบเองค่ะ
แต่ถ้าไม่อัพนานๆ กระทู้จะถูกโมย้ายไปห้องนิยายที่ไม่มาต่อจนจบ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้น๊าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-01-2014 12:45:10
กลัวอย่างเดียวคือหายไปเลย เพราะอารมณ์เขียนต่อเนื่องมันจะหายไปกับเวลาและเหตุอื่นๆ รอบตัว

แล้วแต่คนแต่งก็แล้วกันค่ะ  :mew2:

รู้สึกเสียดาย มีความรู้สึกว่าเหมือนมันจะอีกไม่เยอะ น่าจะจบแล้วเท่านั้นเอง

สู้นะคะ :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 17-01-2014 12:48:44
เอาตามที่คุณแพทสะดวกเลยค่ะ
จะได้ไม่ต้องคอยกังวล เราเข้าใจว่าเรื่องเรียนก็อาจจะตึงๆอยู่บ้าง เห็นว่าเทอมสุดท้ายแล้ว
คาดว่าคนอ่านต้องเข้าใจนะคะ คุณแพทจะได้ทำตรงนั้นให้เต็มที่
เสร็จแล้วค่อยมาลุยน้องจันทร์ต่อ
คงคิดถึงมากกกก ยังไงคนอ่านก็จะรอนะคะ
ขโมยหอมแก้มน้องจันทร์หนึ่งฟอด (โดนพี่ยะตื้บ :z6:)
สู้ๆน้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 17-01-2014 12:52:00
ขอย้ายไปอีกห้องดัไหมน้องแพท
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 17-01-2014 13:20:21
ถ้าคนเขียนตัดสินใจแล้วก็โออ่ะค่ะ
แต่บอกเลยเสียใจมากกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 17-01-2014 13:21:26
อย่าลบได้ไหมค่ะ ใจหายเลยค่ะ จะแก้เนื้อหาไม่เป็นไร แต่อยากให้แก้เนื้อหาให้ถึงตอนปัจจุบันก่อนแล้วค่อยทยอยมาลงทีเดียว
ไม่อยากให้ลบ อยากเข้ามาอ่านซ้ำระหว่างคอยคุณแพทแก้แล้วลงตอนใหม่ค่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 17-01-2014 15:00:51
ใจหายเลยอ่ะ ยังไม่อยากให้ลบเลย

ต้องคิดถึง น้องจันทร์ กับ พี่ยะ มากแน่ๆ เลยอ่ะ

แต่ว่าเราก็เข้าใจนะ การเรียนเองมันสำคัญมาก ถ้าคนเขียนขอว่าจะลบแล้วนำไปปรังปรุงใหม่ มันก็โอเค

แล้วการเรียนก็จะได้ไม่เสียด้วย แต่ขออย่างเดียวว่า เมื่อลบออกไปแล้วต้องเอากลับมาลงต่อให้จบเรื่องนะ

ไม่งั้นเรางอนแน่ บู่ๆ

ตั้งใจเรียนนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 17-01-2014 21:17:21
 :hao5:   เสียดาย    แต่ก็เข้าใจคุณแพทค่ะ

แล้วแต่ที่คุณแพทสะดวก แล้วอย่าลืมมาลงใหม่ด้วยนะ ชอบมาก พี่ยะกะจันทร์

ระหว่างนี้คงกลับไปอ่านคู่น้องชายรังสิมันต์อีกรอบ และเรื่องอื่นๆ

เอาใจช่วยในการเรียนนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-01-2014 21:29:13
ขอบอก เสียดาย คำเดียวเลย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 17-01-2014 21:30:40
ไม่อยากให้ลบเลยคะเพราะเราชอบเรื่องนี้มาก
แต่ถ้าคุณแพทคิดว่าจะลบก็ไม่เป็นไรคะ
รออ่านแบบมาเขียนใหม่ก็ได้เนอะ :hao5:
แต่อย่าทิ้งเรืืองนี้นะคะ ขอร้อง :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 18-01-2014 01:44:42
ย้ายกระทู้ไปที่ห้องนิยายที่ไม่มาต่อจนจบก่อนก็ได้ค่ะ แล้วค่อยย้ายกลับมาถ้าพร้อมจะเขียนต่อ
อันนี้แล้วแค่คนเขียนนะคะ แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 18-01-2014 02:01:49
ใจหายยย ไม่อยากให้ลบเลยอ่ะ
เวลาคิดถึงเรื่องนี้ จะได้แวะเข้ามาอ่านได้  :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 18-01-2014 10:13:38
ส่วนตัวไม่อยากให้ลบนะคะ เพราะเวลาคิดถึงยังเข้ามาอ่านเรื่อยๆค่ะ
ตอนนี้บอกเลยว่าอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนปัจจุบัน วนไปวนมา 3-4 รอบแล้วค่ะ เพราะคิดถึงพระจันทร์ :impress2:


ดีใจมากๆๆทุกครั้งที่เห็นเรื่องนี้อัพ ส่วนตัวบอกตามตรงว่ากลัวว่าเรื่องนี้จะหายไปเลย เหมือนหลายๆเรื่องที่ผ่านมามากค่ะ เพราะส่วนมากนักเขียนหากไม่ได้เขียนเรื่องไหนนานๆแล้ว พลอตและอารมณ์มันจะหายไปเลยอะค่ะ สุดท้ายแล้วคือไม่ได้เขียนต่อกัน  :o12:

แต่ยังไงเราก็เคารพการตัดสินใจของคุณแพทนะคะ ยินดีรอเสมอค่ะ  :m15:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 18-01-2014 22:03:31
เคารพการตัดสินใจค่ะ แต่ก็เหมือนที่ทุกคนบอก "เสียดาย"

หากไม่ถืออะไร ทิ้งไว้ก็มีคนมาอ่านซ้ำน่ะค่ะ

ส่วนเรื่องที่ว่ากลัวจะหายไปอัตโนมัติ ก็มีคนมาตอบแล้ว
แต่ขอบอกในทางปฏิบัติในมุมความเห็นส่วนตัว
3 เดือนไม่นานจ้า บางเรื่องเป็นปี แต่มีคนตาม ก็ยังอยู่ 5555
เพียงแต่ว่า มาส่งข่าว ก็จะไม่มีคนทวงถามว่าหายไปไหน
แต่ก็คิดว่ายังไงๆ ก็คงมีคนแวะเวียนเข้ามาส่องอยู่ค่ะ

ส่วนเรื่องที่ว่าอยากปรับใหม่ ถึงไม่ลบ แต่ก็น่าจะมา edit ใหม่เป็นตอนๆ ได้น่ะค่ะ เห็นมีคนทำอยู่บ้าง

สุดท้าย แม้ใจจะเทไปทางลบเรื่องแล้ว แต่ก็ขอบคุณที่คิดถึงคนอ่าน ถึงได้มา survey กัน ขอบคุณมากค่ะ

 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 25-01-2014 14:35:01
ขอย้ายไปอีกห้องดัไหมน้องแพท

แพทสนใจค่ะ :D pm ไปแล้วนะคะ ขอบคุณฮับ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 25-01-2014 19:29:35
คิดว่าแล้วแต่จะเห็นสมควรเลยค่ะ  ไม่ว่ายังไงก็จะสนับสนุนและติดตามต่อไปค่ะ  ขอแค่อยากให้มาแจ้งข่าวกันบ้างนะคะ 






 :katai3:





หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 10-02-2014 15:24:07
หวานๆ เล่นเอาเกลือเปลี่่ยนเป็นน้ำตาลเลยนะพี่ยะ
อย่าปล่อยน้องจันทร์ไปไหนหล่ะ
ว่าแล้วก็รอตอนที่เหลือนะจ๊ะๆ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 15-02-2014 00:04:14
เค้าจะย้ายไปไว้อีกห้องนะ
ในกรณีที่ไม่มาต่อเกิน 6 เดือน
เราว่าไม่ต้องลบหรอก
เดี๋ยวค่อยมารีไรท์เอาเนาะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 15-02-2014 00:23:30
รอนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: udongjay ที่ 15-02-2014 23:51:12
เอาตามที่คุณแพทสบายใขเลยค่ะ ถึงเราไม่ค่อยได้เม้น แต่ก็ตามอ่านตลอด
สู้ๆค่ะคุณแพท
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 24-02-2014 11:34:50
แล้วแต่จะเห็นสมควรเลยจ้า  อย่างไรก็ได้  ถ้าลบ ก็จะกลับมาอ่านใหม่  ถ้าย้ายก็จะตามไปอีก 


 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Onosaka ที่ 24-02-2014 16:12:13
คิดถึงพี่ยะกะพระจัรทร์มากๆเลยค่ะ  มังกรกะเหวินจิ้งก้สู้นะคะ Ps.คนเขียนมาต่อไวๆนะคะ รออยุ่เสมอนะคะ:)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-02-2014 23:52:58
ไม่ว่ายังไง ก้อจะ "รอ" ให้สิทธิเต็มที่ ยังไงก้อจะตามอ่าน^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 23-03-2014 15:18:31
มาจิ้มๆไว้ก่อน ตามมาจากคุณแม่ฟ้ากับพ่อตะวัน    :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: miyuujung ที่ 27-03-2014 02:54:51
ง่าาา ตามมาจากเรื่อง คุณแม่...ครับผม อ่านมาถึงตอนล่าสุด กะลังหวานเบยย แงๆๆๆ ไม่ลบได้ม้ายยย ลงต่อเลยได้ม้ายยย (เกาะขาขาอ้อนวอนคนเขียน) แงๆๆๆ เค้าอยากอ่านต่อ แงๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Fay_ya ที่ 27-03-2014 12:09:18
น้ำวน :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-03-2014 17:20:50
 :กอด1:  :L1:  :man1:  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: dark-soleil ที่ 08-04-2014 22:44:42
คิดถึงจังเลย ยังรอพระจันทร์กับตะวันนะคะ :L2:  :3123: :L1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Lullaby_Doll ที่ 08-05-2014 21:04:03
 :katai1: :katai1: :katai1: พระจันทรรรรรรรรรรรร์ ฮือๆๆๆๆ :ling1: :ling1:
ตอนอ่านตรงที่ปีเตอร์ชอบหงส์เนี่ยเเอบคิดว่า เออเอาไปเลย เอาเจ้หงส์ไปเล้ยยยยยเเล้วไม่ต้องมายุ่งกับพี่ยะเเละพระจันทร์อีกนะยะ!!!
 ปลาลม. หนูลินน่าร้ากกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 09-05-2014 12:42:56
แล้วแต่คนเขียนสะดวกเลยค่ะ เราก็จะตามอ่านต่อนะ ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วติด อิอิ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 09-05-2014 14:19:04
หื๊ออ!! คิดถึงจังง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 31-05-2014 11:48:01
มาเกลือกกลิ้งหน้าเพจรอ  :katai5: อ่านอีกรอบ รออยู่นะคร๊าบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: prince_elloit ที่ 07-06-2014 15:33:12
แบบว่า แอบงง สรุปแล้ว น้องจันทร์ จะเรียกพี่ ยะ ว่า พี่ยะ หรือ คุณยะ ล่ะ?? น่าจะเรียก พี่ยะ นะคะ น่ารักดี ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 15-06-2014 12:27:33
รอน้องพระจันทร์เสมอค่าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 07-07-2014 21:30:35
คิดฮอดหลาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: miho ที่ 21-07-2014 19:06:13
คิดถึงจังเมื่อไรจะมา  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 28-07-2014 23:04:04
อ่านทันแล้ว
ตามมาอ่านจากเรื่อง คุณแม่ครับผม (เผอิญซื้อหนังสือ)

อยากบอกว่า เราชอบนิยายพลอตมาเฟียๆแบบนี้
แล้วยิ่งนายเอกดูน่ารัก น่าสงสาร อย่างน้องพระจันทร์
ก็ยิ่งชอบไปกันใหญ่ 

รอวันที่คุณแพทมาอัพต่อจนจบ แล้วก็รวมเล่มเหมือนคุณแม่ครับผมนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 29-07-2014 07:10:30
ร้องเพลงรอของมาช่า รออยู่คร๊า :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก ชี้แจงปิดปรับปรุงค่ะ:D [16/01/2014] PG.46
เริ่มหัวข้อโดย: แม่มดน้อย ที่ 19-08-2014 14:34:36
อย่าลืมมาต่อน้า  :mew2:

ชอบพี่ยะกะน้องจันทร์สุดๆเลย :man1:

รักคนเขียนด้วย จะรอนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-08-2014 16:32:03
พันธนาการ...รัก #27 [100%]

              เฮลิคอปเตอร์ห้าลำถูกส่งขึ้นฟ้าได้ในเวลาเก้าโมงเช้าของอีกวัน ในขณะที่บนท้องทะเลก็มีเรือเร็วอีกนับสิบลำวิ่งออกจากฝั่งพร้อมๆกัน รังสิมันต์ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป ส่วนมังกรนั้นลงเรือไปพร้อมตำรวจและชาวประมงริมฝั่งที่อาสาเอาเรือตัวเองช่วยออกตามหาตามประสาคนชินพื้นที่ โดยในเฮลิคอปเตอร์และบนเรือยังมีหมอและหน่วยกู้ชีพเตรียมพร้อมอยู่ทุกลำ แน่นอนว่าหมอกานต์ที่จิตวิญญาณความเป็นหมอเข้าสิงก็ใส่กาวน์เตรียมพร้อมขึ้นเฮลิคอปเตอร์พร้อมสุริยะมณฑลมาด้วย ในขณะที่น้ำฟ้าและเหวินจิ้งนั้นถูกทิ้งให้เตรียมรอรับข่าวอยู่ที่บ้าน แม้ว่าก่อนทุกอย่างจะลงตัวตามนี้ทั้งรังสิมันต์กับมังกรจะต้องเสียหยาดเหงื่อในการทะเลาะกับน้ำฟ้าและเหวินจิ้งมาตั้งแต่เช้ามืดก็เถอะ

              คณะลาดตระเวนใช้วิธีกระจายหาแบบเหวี่ยงแห เฮลิคอปเตอร์ห้าลำบนฟ้าเริ่มทิ้งช่วงห่างเรือที่แล่นบนผิวน้ำออกไปเรื่อยๆ ก่อนที่ทั้งห้าลำจะเริ่มบินวนแยกย้ายหาตามเกาะแก่ง แล้ววิทยุสื่อสารกันเป็นระยะว่ามีใครพบเห็นสิ่งผิดปกติบ้างหรือไม่
   
              การค้นหาเป็นไปอย่างเข้มข้นกว่าสองชั่วโมงเต็ม ก่อนที่ข่าวดีจะมาจากเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งที่บินวนอยู่เหนือเกาะหินกลางทะเล ทีมค้นหาทุกหน่วยพุ่งเป้าไปที่นั่นอย่างทันท่วงที และในที่สุดคนบนฝั่งที่ใจจดใจจ่อกินไม่ได้นอนไม่หลับมาสองวันเต็มๆถึงได้ค่อยหายใจโล่งอกหน่อยเมื่อสามีสุดที่รักโทรไปบอกว่า พระจันทร์กับสุริยะมณฑลถูกช่วยเหลือเอาไว้ได้อย่างทันท่วงที โดยที่พระจันทร์นั้นมีแค่รอยฟกช้ำกับแผลถลอก และร่างกายอ่อนเพลียมากเท่านั้น ในขณะที่สุริยะมณฑลนั้นมีแผลถูกยิงที่แขนทั้งสองข้าง แต่ทางทีมแพทย์ได้ช่วยกันปฐมพยาบาลและนำส่งโรงพยาบาลไปเรียบร้อยแล้ว

   น้ำฟ้า ป้าแหม่ม และเหวินจิ้งที่รอฟังข่าวอยู่ที่บ้านรีบช่วยกันเก็บข้าวเก็บของบึ่งรถไปโรงพยาบาลที่ว่ากันอย่างรวดเร็ว แต่พอไปถึงก็พบตำรวจ รังสิมันต์ มังกร หงส์ และยังมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญอย่างโรเบิร์ต โจวที่พาหลานชายมาด้วยยืนออกันอยู่เต็มหน้าห้องฉุกเฉิน น้ำฟ้าชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพาหนูลินกับเหวินจิ้งเดินตามป้าแหม่มที่เดินตัวปลิวเข้าไปถามอาการของเจ้านายตนตัวปลิวก่อนใครเพื่อน คุณหมอวัยกลางคนในชุดกาวน์พร้อมมาสก์สีเขียวปิดปากและจมูกยื่นกระดานจดรายละเอียดการตรวจคืนให้กับพยาบาล ก่อนจะถอดมาสก์ออกพร้อมรายงานอาการของผู้ที่แอดมิทเข้าห้องฉุกเฉินด้วยท่าทางจริงจังให้กับญาติผู้ป่วยและผู้ที่ไม่ใช่ญาติแต่มารอฟังข่าวว่า

“ไม่ต้องห่วงนะครับ เสื้อเกราะกันกระสุนทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ที่น่าเป็นห่วงคือแผลโดนยิงที่แขนทั้งสองข้างเท่านั้นแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร ส่วนด้านหลังก็มีแค่รอยช้ำของกระสุนที่เจาะโดนเกราะเท่านั้น พักฟื้นที่นี่ให้แน่ใจว่าแผลไม่ติดเชื้อสักสองสามวันก็กลับได้แล้วล่ะครับ”

               สิ้นเสียงรายงานของคุณหมอหลายคนก็ถอนใจออกมาอย่างโล่งอก จะมีเสียงผิดแผกออกมาก็แค่คนเดียว ปีเตอร์ โจว

“...ผมอุตส่าห์ยอมตามอากงมาเพราะกะจะมาได้ยินข่าวดีว่ามันโดนยิงตายหรอกนะ แต่ได้ยินแบบนี้ผมกลับล่ะ...”

“เดี๋ยว ปีเตอร์...” เสียงยานคางแต่ทรงอำนาจของโรเบิร์ต โจวหยุดเท้าของหลานชายไว้ได้ชะงัด แต่กระนั้นปีเตอร์ก็ยังมีท่าทีหัวเสียและฟึดฟัดอย่างเสียมารยาทและไม่แคร์สื่อใดๆทั้งสิ้น คนเป็นปู่เลยถือโอกาสอบรมเจ้าหลานชายต่อหน้าคนอื่นอย่างไม่ไว้หน้าเช่นกัน

“ปีเตอร์ คนจะทำงานใหญ่สำเร็จได้ต้องไม่โง่แล้วอวดฉลาดเหมือนหลาน ที่ทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อความสนุกลงไปแล้วไม่คิดถึงผลลัพธ์ที่มันจะตามมา...เพราะหลานเป็นอย่างดีไงปีเตอร์ อากงถึงปล่อยวางเรื่องทุกอย่างลงบนมือหลานไม่ได้เสียที...ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้นั้น ฉันกับปีเตอร์ก็มีส่วนผิดที่นำเอาคนร้ายเข้ามาแล้วเปิดโอกาสให้มันชิงลงมือได้ จนสุดท้ายเรื่องมันก็กลับกลายมาเป็นแบบนี้ ฉันไม่คิดจริงๆว่าอาฉี ที่ฉันเห็นว่าฝีมือดีแล้วยกให้หลานชายของฉันมันจะทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้...ฉันขอโทษด้วย...”

                 มังกรเฒ่าแห่งเกาะฮ่องกงค้อมหัวเล็กน้อยให้กับรังสิมันต์และมังกรที่ยืนอยู่เบื้องหน้าและฟังถ้อยความของพวกเขาอยู่เงียบๆ ปีเตอร์ โจวออกอาการไม่พอใจทันทีที่เห็นปู่ของตัวเองก้มหัวให้ผู้มีอาวุโสน้อยกว่าอย่างนั้น

“อากง! ทำไมทำแบบนี้!! แค่นี้พวกเราก็เสียศักดิ์ศรีมามากพอแล้วนะ อากงทำแบบนี้ถ้าคนอื่นรู้เข้าใครเขาจะมาเคารพนับถือตระกูลของเราอีก ผม...”

“และฉันจะไม่ทำแค่ขอโทษพวกเขาแค่ปากด้วย เรื่องคราวนี้คงไม่เกิดถ้าแกไม่เป็นคนเปิดโอกาสให้อาฉีเข้าไปจับตัวเด็กคนนั้น...” โรเบิร์ตเอ่ยค้านตัดคำพูดหลานชาย แต่ปีเตอร์ก็ยังไม่ยอมจบ เพราะในความคิดของเขา เรื่องคราวนี้เขาไม่มีส่วนผิดเลยสักนิดเดียว!

“ถึงผมไม่สั่งอาฉีก็คงลงมือทำเองอยู่ดี! อากงก็ได้ยินที่ตำรวจเขาเล่าให้ฟังไม่ใช่เหรอ ว่าอาฉีรู้จักเด็กนั่นอยู่แล้วและลงมือทำตามแผนของตัวเองที่วางเอาไว้ก่อน...เราไม่เกี่ยว เราไม่ผิด!...ทำไมอากงต้องขอโทษพวกมันด้วย!”

“แค่คำสั่งของแกที่ให้อาฉีไปจับตัว ‘คนรัก’ ของหยางหลงมันก็ผิดมากแล้วปีเตอร์! ฉันจะมอบที่ดินที่หยางหลงประมูลได้ให้กับเขา โดยคิดราคาประมูลแค่ครึ่งเดียวของเงินที่แกยื่นมาปีเตอร์”

“อากง!!!” ใบหน้าของปีเตอร์ โจวทั้งถมึงทึงและแดงก่ำอย่างคนที่โกรธจัด ...ครึ่งหนึ่งของเงินที่เขาประมูลงั้นเหรอ...นี่อากงจะหักหน้าเขาไปถึงไหน!!!...

              น้ำฟ้าที่เข้าใจภาษาจีนกลางทั้งหมดในบทสนทนานั่นรีบกระตุกแขนสามีให้ทำอะไรสักอย่าง แต่หลี่อี้นายตำรวจหนุ่มผู้รับผิดชอบคดีนี้กลับยื่นมือเข้าไปไกล่เกลี่ยให้แทนอย่างเข้าใจสถานการณ์

“โอเค เรื่องนี้เราควรรอจนกว่าหยางหลงฟื้นแล้วค่อยจัดการอีกทีน่าจะดีกว่า ตอนนี้โฉนดก็ให้หยางจินเก็บไว้ก่อน ให้น้องชายเก็บไว้ให้คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” หลี่อี้มองซองเอกสารที่อยู่ในมือมังกรเฒ่าแล้วหันไปพยักหน้าให้รังสิมันต์เป็นคนมารับไปเก็บไว้ก่อนดังที่ว่า ซึ่งชายหนุ่มร่างสูงที่อุ้มลูกชายอยู่ในวงแขนก็ทำตาม เอกสารแผ่นสำคัญถูกเปลี่ยนมืออย่างง่ายดายต่อหน้าปีเตอร์ โจว ซึ่งเมื่อการส่งมอบสิ้นสุดปุ้บเขาก็หันหลังกลับไม่แม้แต่จะรอช่วยเข็นรถให้กับปู่ที่ส่ายหน้าให้กับพฤติกรรมของหลานอย่างระอา

“ขอโทษแทนหลานชายด้วย ฉันจะจัดการเขาให้เรียบร้อยเอง...” โรเบิร์ตกล่าวขึ้นเพื่อเป็นการจบธุระที่ตนมาถึงโรงพยาบาลในวันนี้

“ท่านไม่ต้องขอโทษพวกเราหรอกครับ สิ่งที่ปีเตอร์พูดก็ไม่ได้ผิดอะไร ถ้าจะผิด...ก็คงจะผิดที่โชคชะตาของพวกเขาเองมากกว่า” รังสิมันต์เอ่ยตอบ พร้อมกับโค้งรับคำขอโทษอีกครั้งของโรเบิร์ตด้วยท่าทีนอบน้อมผิดกับตตอนที่ปีเตอร์อยู่ลิบลับ

“อชิระต่างหากที่เป็นตัวต้นเรื่องทั้งหมด ท่านไม่เกี่ยว” มังกรช่วยยืนยันอีกคน แต่คนแก่มากประสบการณ์รู้ดีว่าในตอนนี้คนอย่างเขาควรจะน้อมรับความผิดเอาไว้แล้วยอมรับมันซะดีที่สุด หากเราต้องการให้คนอื่นเชิดชูเรา เราต้องอ่อนน้อมและเชิดชูเขาก่อน เหมือนอย่างตอนนี้ที่เขาสามารถซื้อใจของเหมิงหลงและหยางจินได้อีกครั้ง

“เอาเถอะ ฉันอยู่นานก็ยิ่งเกะกะการทำงานของคุณตำรวจกับพวกเธอ ฉันกลับก่อนก็แล้วกัน แต่หากคุณตำรวจต้องการความร่วมมืออะไรพวกเราตระกูลโจวยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ อ้อ...ส่วนเรื่องปีเตอร์ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะจัดการให้มันไปโรงพักเพื่อให้ปากคำกับคุณให้ได้แน่นอน”

               หลังคำพูดนั้นจบลงโรเบิร์ต โจวก็กดบังคับรถเข็นไฟฟ้าของตัวเองให้หันกลับไปตามทางเดิน ทิ้งให้กลุ่มคนรุ่นใหม่ไฟแรงที่เขาคิดฝากสัมภาระในมือเอาไว้เบื้องหลัง

            ความจริงธุระของเขาเสร็จสิ้นลงนานแล้ว หลังคำพูดที่ว่า...หยางหลงไม่เป็นอะไร...นี่ต่างหากคือธุระที่แท้จริง

            และในขณะที่ทุกคนกำลังมองส่งโรเบิร์ต โจว น้ำฟ้ากับคุณหมอก็ได้ขอตัวเดินออกไปอย่างเงียบๆพร้อมกัน

----------------------------------------------

“น้องชายของผมปลอดภัยดีใช่มั้ยครับ เขาไม่ได้โดนยิงหรือโดนอะไรร้ายแรงใช่ไหม”

“คุณไม่ต้องเป็นห่วง อาการภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เขาแค่เพลียมาก ให้น้ำเกลือสักขวดสองขวดก็กลับได้แล้วครับ...แต่ว่า...เรื่องอาการภายใน...”

“ผมต้องการให้เรื่องนี้เป็นความลับ พวกเราเป็นคนไข้ในโครงการวิจัยพิเศษของโรงพยาบาลxxx ในมหาวิทยาลัยzzz ที่ประเทศอังกฤษครับ คุณหมอ...”

“ไม่ต้องห่วง ทางเราได้รับการติดต่อมาจากด็อกเตอร์เชนทร์ล่วงหน้าเกี่ยวกับการรักษาคนไข้รายนี้เรียบร้อยแล้วครับ เพียงแต่เขาละเลยการกินยาอย่างต่อเนื่องมาระยะหนึ่งแล้ว ซึ่งมันค่อนข้างส่งผลกระทบกับตัวเขาไม่น้อย ทางเราไม่ได้ตรวจเขาอย่างละเอียดเพราะทางคุณหมอเจ้าของไข้จะเป็นคนจัดการเอง เขาบอกเพียงแต่ว่าให้ส่งคนไข้รายนี้ไปที่โรงพยาบาลที่คนไข้ไปรับยาเป็นประจำ...แต่...”

“ได้โปรดทำตามนั้นด้วยเถอะนะครับคุณหมอ...” น้ำฟ้าเอ่ยขอร้องกับคุณหมอวัยกลางคนที่ทำท่าคิดหนัก

“คุณจะไม่บอกเรื่องนี้ให้มิสเตอร์หยางหลงรับทราบจริงๆเหรอครับ คุณรู้มั้ยว่าตอนที่ผมทำแผลให้เขา เขาไม่ยอมให้เราใช้ยาสลบ เราฉีดแค่ยาชาแล้วเย็บแผลสดให้ เพราะตัวเขาต้องการมีสติเพื่อต้องการมาหาคุณลูน่าทันทีที่ทำแผลเสร็จ ผมต้องแอบฉีดยานอนหลับให้เขาโดยแกล้งบอกว่าเป็นยาแก้ปวด พอเขาหลับผมถึงได้ออกมาแจ้งอาการเขากับพวกคุณได้...ผมว่าถ้าคุณบอกเรื่องนี้กับมิสเตอร์หยางหลง...เขาต้องดีใจแน่...”

“เรื่องนั้นให้เขาสองคนตัดสินใจกันเองเถอะครับ ตอนนี้ผมอยากให้คุณหมอช่วยทำเรื่องส่งตัวลูน่าไปที่โรงพยาบาลประจำของเขาก่อน...”

“แต่คนอนุญาตต้องเป็นผู้ปกครองของเขาคือมิสเตอร์หยางหลงนะครับ และผมคิดว่ามิสเตอร์เขาคงไม่ยอม...”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ผมเซ็นอนุญาตแทนเองได้ครับ...ฝากที่เหลือด้วยนะครับ และเป็นไปได้ผมอยากให้น้องย้ายไปวันนี้เลย” ไม่รู้ว่าเราติดนิสัยชอบสั่งแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอคุณหมอพยักหน้ารับคำทำให้แล้วน้ำฟ้าก็ถอนหายใจพรู เขาจับมือน้องชายต่างสายเลือดขึ้นมาแล้วกำแน่นๆเหมือนให้กำลังใจคนกำลังนอนหลับ อีกมือก็ยกลูบผมอีกคนด้วยความเอ็นดูก่อนจะเอ่ยขึ้นมาแผ่วเบาว่า

“ตอนนี้เรื่องร้ายๆก็ผ่านไปแล้วนะพระจันทร์ หลังจากนี้ขอให้มีแต่เรื่องดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตนะ...คนดีของพี่”

                  เย็นนั้นพระจันทร์ก็ถูกย้ายโรงพยาบาลในทันทีตามคำขอของน้ำฟ้า ก่อนที่ตกดึกคืนนั้นสุริยะมณฑลที่เพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยาสลบก็ขอย้ายโรงพยาบาลตามพระจันทร์ไปเช่นกัน แล้วหลังจากนั้นอีกสองวันทั้งพระจันทร์และสุริยะมณฑลก็ได้ออกจากโรงพยาบาล พร้อมกับความคืบหน้าของคดีที่ทางตำรวจสามารถรวบตัวผู้ร่วมขบวนการคนอื่นที่ยังอยู่บนเกาะฮ่องกงได้ทั้งหมด แต่อีกหนึ่งอาทิตย์ให้หลังต่อมาทั้งหมดก็ถูกยื่นขอประกันตัวไปเพราะเจ้าทุกข์อย่างพระจันทร์นั้นไม่ติดใจเอาความ ในขณะที่สุริยะมณฑลนั้นยื่นข้อแม้ไปให้คนทั้งหมดติดแบล็กลิสท์กลับเข้ามาในฮ่องกงไม่ได้อีกตลอดชีวิต

------------------------------------------------------

                 จากวันที่เกิดเรื่องมาจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบสามเดือนแล้ว พระจันทร์เปิดเทอมใหม่ และก้าวเข้าสู่การเป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยมาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้วด้วย ส่วนพี่ยะก็ยังคงทำงานหนักเหมือนเดิม แต่ก็ยังไม่ลืมรับจ๊อบเสริมเป็นสารถีตามรับตามส่งพระจันทร์ไปกลับมหาวิทยาลัยเหมือนเดิมทุกวัน ทุกอย่างที่บุคคลอื่นเห็นจากภายนอกแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย...แต่ว่าลึกๆแล้วพระจันทร์คิดว่ามันมีอะไรหลายอย่างที่เปลี่ยนไป โดยเฉพาะตัวของพี่ยะนั้นเปลี่ยนแน่ๆ...

                  ยกตัวอย่างง่ายๆก็ห้องนอนของพวกเขาสองคนตอนนี้ไง ห้องส่วนตัวของพี่ยะแทบจะกลายเป็นห้องร้างไปแล้ว ชายหนุ่มเอาแต่มาขลุกนอนกับเขาด้วยทั้งวัน แถมยังทำเรื่องแบบนั้นกับเขาทุกที่ที่มีโอกาสอีก นี่ล่าสุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพี่ยะก็เพิ่งสั่งให้เปลี่ยนเตียงใหม่ ยกเตียงควีนไซส์ของเขาไปไว้ในห้องนั่งเล่นให้ซิมบ้ากับชิวชิวใช้นอน ในขณะที่ตัวเองกลับสั่งให้คนซื้อเตียงคิงไซส์มาใส่แทน พร้อมบอกเหตุผลว่าเตียงเก่าของเขาเล็กไป ชายหนุ่มใช้ ‘ทำ’ ไม่ถนัด...นี่ก็อาจจะเป็นอีกเรื่องใหม่ที่เปลี่ยนไปสำหรับพี่ยะ...ก็พระจันทร์เพิ่งจะรู้นี่นา ว่าเนื้อแท้แล้วพี่เขาเป็นคนที่หื่นได้ผิดมนุษย์มนาจริงๆเลย

                การทำตัวผูกขาดพระจันทร์จนมากเกินพอดีก็เป็นอีกเรื่องที่แปลกใหม่ ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมแทบทุกชั่วโมงจะต้องมีเมสเสสส่งมาถามว่าตอนนี้อยู่ไหน อยู่กับใคร ไม่ก็ทานข้าวรึยัง ไม่งั้นก็เป็นเมสเสสแสดงความรู้สึกสั้นๆเช่น คิดถึง, อยากเห็นหน้า ไม่ก็อะไรเทือกๆนี้มาให้เสมอ แรกๆพระจันทร์ก็ยังมีหน้าแดงเขินอายอยู่บ้างหรอกนะเวลาอ่าน แต่พอเล่นได้รับทุกวันมันก็เริ่มมีการชาชินขึ้นมาบ้าง ครั้งหนึ่งเขาเคยแกล้งชายหนุ่มกลับไปด้วยการตอบกลับว่า คิดถึงก็มารับกลับสิ ปรากฎว่าไม่ถึงสิบนาที รถคาดิแลคสีดำก็มาจอดรออยู่หน้าอาคารเรียนเรียบร้อย หลังจากนั้นพระจันทร์เลยได้บทเรียนว่า...ไม่ควรจะล้อเล่นไม่ว่าจะเรื่องใดๆกับผู้ชายคนนี้อีกเด็ดขาด เพราะคุณสุริยะมณฑลเธอเป็นคนพูดจริง คิดจริง ทำจริง ‘ทุกเรื่อง’

                อย่างวันนี้ก็เหมือนกัน ชายหนุ่มไปรอรับเขาก่อนเวลาเลิกเกือบยี่สิบนาที พอเข้ามาในรถได้ปุ๊บเขาก็ถูกจับจูบ นี่ถ้าไม่โดนตำรวจจราจรที่ประจำอยู่หน้าตึกเป่านกหวีดไล่ พระจันทร์คิดว่าคงได้มีซัมติงรองต่อยาวกว่านี้แน่ๆ เด็กหนุ่มมองค้อนคนขับรถที่ส่งสายตาแพรวพราวมาให้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด ก่อนจะหันกลับไปทำหน้าอายเขินแดงกับกระจกรถ คนขับรถรับส่งกิตติมศักดิ์ของพระจันทร์จึงเอื้อมมือมายีผมเขาเล่นก่อนเอ่ยเย้าว่า

“โดนทุกวันขนาดนี้น่าจะชินได้แล้วนะพระจันทร์”

“พี่ยะนะ...คอยดูวันไหนเผลอๆจันทร์จะจับเจี๋ยนทิ้งให้”

“อ้าว ชอบของพี่มากถึงขนาดอยากตัดเก็บเอาไว้ดูเองเลยเหรอ ทำไมไม่บอกก่อนพี่จะได้ให้เขาหล่อปูนปลาสเตอร์เลียนแบบมาตั้งเอาไว้ให้ในห้องนอนเราไง หรือจะให้ทำเป็นโคมไฟดี...หรือ...”

“สัปดน!!! เอาอีกแล้วนะ...จันทร์หมายถึงอยากตัดทิ้งเพราะต่อมหื่นของพี่จะได้หายไปด้วยต่างหาก เป็นขันทีไปซะเถอะคนบ้า!”

“ได้สามีเป็นขันที...ไม่อายคนอื่นเขาแย่เหรอ”

“ไม่อาย เพราะไม่มีใครเห็นหรอก อย่างน้อยก็ดีกว่าเอวหักเพราะมีสามีขี้เอาเช้ากลางวันเย็นแบบนี้แล้วกัน”

“โห...เดี๋ยวนี้พูดคำว่าสามีได้ไม่กระดากปากแล้วรึไง”

“กระดากทำไม จันทร์ก็ติดมาจากพี่ยะนั่นแหละ...พี่ยะด้านได้ จันทร์ก็ด้านได้เหมือนกัน”

             พระจันทร์ลอยหน้าลอยตาย้อนกลับ สุริยะมณฑลอยากละมือมาตบกระหม่อมเมียที่เคารพซักทีนัก ไม่รู้สังคมมหาวิทยาลัยมันสอนคนรักของเขายังไง พระจันทร์ถึงได้แก่แดดแก่ลมขึ้นทุกวัน ไม่เหมือนพระจันทร์ที่ใสๆเหมือนตอนอยู่ม.ปลายคนนั้นอีกแล้ว

“เย็นนี้จะเอายังไง จะกินข้างนอกหรือกินในบ้าน...”

“อืม...จันทร์อยากกิน...”

             ...ตื๊ด...ตื๊ด...

           จู่ๆเสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ในช่องเก็บของระหว่างเบาะของคนทั้งคู่ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ และเป็นพระจันทร์ที่หยิบมันขึ้นมาดูอย่างถือวิสาสะ บนหน้าจอปรากฏภาพสาวสวยผมยาวเป็นลอนสีน้ำตาลอมทองล้อมรอบใบหน้าสวยคม ดวงตากลมโตโหงวเฮ้งดีแบบผู้มีอำนาจที่ได้สบเพียงครั้งเดียวก็สามารถจดจำได้ไม่มีลืมทำให้พระจันทร์กดเลื่อนหน้าจอรับสาย พร้อมกับหยิบบลูทูธยื่นให้เจ้าของโทรศัพท์เอาใส่หูแล้วคุย ส่วนตัวเองก็ทำเป็นหันกลับไปจ้องมองหน้าปกหนังสือเรียนที่วางอยู่บนตักแทนเมื่อมั่นใจว่าปลายสายคงไม่มีธุระอะไรกับเขาแน่ๆ

“ว่าไงหงส์...รู้ตัวมั้ยว่าขัดจังหวะคนเขาจะจู๋จี๋กัน”

“...”

“...อืม...แล้วนี่อยู่ที่ไหน” สุริยะมณฑลเอ่ยถามปลายสาย พระจันทร์เห็นชายหนุ่มทำหน้าขึ้งเครียดขึ้นมาวูบหนึ่งก็พอเข้าใจในสถานการณ์ เขาจึงได้แต่นั่งเงียบๆไม่พูดไม่จาอยู่ที่เบาะข้างคนขับ “...ฉันจะรีบไป อย่าเพิ่งเดินไปไหนนะหงส์ รอฉันอยู่ตรงนั้นก่อน”

               สุริยะมณฑลสิ้นสุดการสนทนาไว้แค่นั้น ก่อนจะตบไฟเลี้ยวขวาเตรียมยูเทิร์นรถแบบฉับพลัน

“พี่ยะจะไปไหน”

“สงสัยเราคงต้องไปฝากท้องไว้ที่ฟูดคอร์ทของสนามบินเสียแล้วล่ะพระจันทร์...ทนหิวหน่อยไหวไหม”

“ไหวครับ แต่มันเกิดอะไรขึ้น”

“แล้วพี่จะเล่าให้ฟังนะคนดี” ชายหนุ่มยื่นโทรศัพท์กลับให้พระจันทร์เป็นคนถือเอาไว้ ก่อนที่ตัวเองจะเร่งเครื่องพาตัวรถกลับไปทางตรงกันข้ามเพื่อมุ่งสู่ท่าอากาศยานนานาชาติฮ่องกง

------------------------------------------------------

   ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่พระจันทร์รู้สึกมึนที่ศีรษะ ตอนนั่งมาในรถนั้นยังรู้สึกไม่เท่าไหร่ แต่พอได้ลงจากรถมาเจอฝูงคนที่เดินกันขวักไขว่เต็มสนามบินอาการมึนศีรษะในตอนแรกก็เริ่มเปลี่ยนเป็นปวดขึ้นมาตุ้บๆ จนหลายครั้งที่รู้สึกเหมือนตัวเองจะวูบอยู่ตลอด แต่ทว่าฝ่ามือหนาที่เกาะกุมมือเขาเอาไว้แน่นขณะพาเขาเดินฝ่าฝูงคนเพื่อมุ่งตรงไปข้างหน้าก็ทำให้พระจันทร์ต้องพยายามเดินเท้าตามเขาไปให้ทัน จนเมื่อเริ่มรู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้วนั่นแหละคนตัวสูงใหญ่ถึงได้หยุดชะงักเท้าลง แล้วปล่อยมือพระจันทร์เพื่อเอื้อมไปจับแขนหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในลุคใหม่ ตัดผมเสียสั้นและในมือข้างหนึ่งก็เท้าลงกับกระเป๋าเดินทางใบโตข้างกาย พระจันทร์มีเวลาหยุดดูได้แค่นั้นก็ต้องรีบยื่นมือเข้าไปเอื้อมจับเสื้อสูทของสุริยะมณฑลเพื่อพะยุงตัวที่ทำท่าจะล้มมิล้มแหล่ในทันที

“หงส์ นึกยังไงจู่ๆปุ๊บปั๊บก็จะไป” ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยปากถามคู่หมั้นสาวที่อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมเดินทางด้วยท่าทีจริงจัง ในขณะที่หงส์นั้นกลับทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจเสียเต็มประดาที่ได้ยินคำถามนี้

“ก็ป๊าน่ะสิจะเร่งงานแต่งงานของเราสองคนให้เร็วขึ้น หงส์ก็เลยจะรีบชิ่งไปล่องเรืออยู่แถวๆทะเลแคริบเบียนแล้วต่อไปมหาสมุทรแอตแลนติกสักเดือน ให้มันรู้ไปว่าอยู่แต่บนเรือแบบนั้นป๊าจะหาหงส์เจอได้ไง”

“นี่ไม่ใช่ทางออกที่ฉลาดเลยนะ”

“แล้วอาทิตย์จะให้ทำยังไง จะเข้าไปคุยกับพ่อหงส์ซึ่งๆหน้าเลยงั้นเหรอ หึ...คงจะได้อยู่หรอก ยิ่งพี่กรเป็นอย่างนั้นไปแล้วมันคงจะง่ายขึ้นน่ะนะ”

“ไอ้กรทำไม? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย”

“ก็ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่กรน่ะสิ...! เมื่ออาทิตย์ก่อนน่ะป๊าไปหาพี่เขาที่คอนโด แล้วดันไปเจอช็อตเด็ดของพี่กรกับคุณเหวินจิ้งเข้า ป๊าเขาก็เลยช็อคมาก ทะเลาะกับพี่กรใหญ่โตเลย ผลสุดท้ายก็เลยมาลงที่ฉันเพราะพี่กรเขาไม่ยอมเลิกยุ่งกับคุณเหวินจิ้งน่ะสิ”

“...”

“เห็นใจพี่ก็เห็นใจอยู่หรอกนะ แต่ตัวเองก็ต้องเอาตัวให้รอดเหมือนกัน ที่โทรหาเมื่อกี๊ก็ไม่ได้ต้องการจะให้นายมาหาหรือว่ามาห้ามหรอกนะ เพียงแค่บอกให้รู้ไว้ เพราะอยู่บนเรือหงส์จะถูกตัดขาดโทรศัพท์มือถือและโลกโซเชียลทั้งหมด ดังนั้นหงส์ก็เลย...”

“พอเถอะ ไม่ต้องทำขนาดนี้หรอก กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับพ่อเธอให้เอง ถ้าเป็นความสมัครใจของเราสองคนก็ไม่น่าจะมีปัญหา”

“ความคิดนี้ต่างหากที่ไม่ใช่ทางออกที่ฉลาด หงส์พูดจนปากจะฉีกอยู่แล้วก็มีแต่จะยิ่งแย่ลง ยิ่งอาทิตย์เข้าไปพูดกับป๊าตอนนี้ว่าจะขอถอนหมั้นหงส์นะ รับรอง...ฮ่องกงร้อนเป็นไฟแน่ๆ ที่สำคัญนายนั่นแหละที่จะเดือดร้อน”

“ฉันไม่มีทางเดือดร้อนเพราะเรื่องแค่นี้แน่ อีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็ตัดสินใจแล้วว่ามันถึงเวลาที่ฉันต้องทำอะไรทุกอย่างให้มันเข้าลู่เข้าทางเสียที ปล่อยให้มันคารังคาซังต่อไปแบบนี้ฉันสงสารพระจันทร์...”

“พระจันทร์...พระจันทร์เป็นอะไร...ฉันว่าน้องท่าทางไม่ค่อยดีนะอาทิตย์...”

“พระจันทร์!” เสียงสุดท้ายที่ได้ยินเข้ามาในโสตประสาท คือเสียงเรียกชื่อของเขาที่ดังลั่น

   พระจันทร์รู้ตัวว่าต้องตอบ แต่ตอนนี้เขาไม่ไหวที่จะตอบเสียงเรียกชื่อนั้นอีกแล้ว อาการเมาคลื่นมนุษย์หรือคงเพราะท้องว่างมานานก็ไม่ทราบ ถึงได้พรากเอาสติของพระจันทร์หลุดหายไปในที่สุด

------------------------------------------------------

   ป้าแหม่มหยิบผ้าเย็นมาโปะแล้วเช็ดไปตามแขนของพระจันทร์ พร้อมกับเอามือไปลูบที่ไรผมของคนที่นอนหมดสติอยู่อย่างแผ่วเบา ความเย็นของผ้าที่ลูบไปตามแขนค่อยๆดึงพระจันทร์ให้ค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้น แสงไฟสีส้มนวลตาของห้องนอนตัวเองทำให้พระจันทร์ค่อยๆสูดลมหายใจเข้าลึก เพดานคุ้นตาทำให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยและสบายใจที่ได้ตื่นขึ้นมาในที่ที่คุ้นเคย

“คุณหนู...ฟื้นแล้วเหรอคะ หิวมั้ย ป้าทำข้าวต้มไว้ให้ทานหน่อยนะคะ” คุณแม่บ้านใหญ่ค่อยๆช่วยวางหมอนขึ้นไปพักไว้ที่หัวเตียง แล้วประคองคนเพิ่งฟื้นไปนั่งพิงหัวเตียงดีๆ ก่อนจะหันไปสั่งนางเล็กๆให้ไปอุ่นข้าวต้มแล้วนำขึ้นมาให้นางบนห้อง พระจันทร์หลับตาแน่นๆแล้วก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออาการปวดหัวมันลามมาที่หน่วยตา

“ป้าแหม่ม แล้วพี่ยะล่ะครับ”

“คุณยะเธอไปทำธุระที่บ้านคุณหงส์ค่ะ เธอบอกว่าเดี๋ยวจะรีบกลับ”

“...เหรอครับ” เสียงที่ตอบออกมานั้นหงอยเหงาลงไปทันตาจนป้าแหม่มรู้สึกได้ มือที่กร้านเพราะผ่านการทำงานบีบที่ฝ่ามือของพระจันทร์อย่างต้องการให้กำลังใจ หล่อนรู้ดีว่าตอนนี้เจ้านายทั้งสองคนอยู่ร่วมกันในฐานะใด เพราะสุริยะมณฑลไม่เคยที่จะปิดบังความรู้สึกของตัวเองต่อพระจันทร์เวลาที่อยู่บ้านเลยสักครั้ง

“คุณหนู เดือนสองเดือนมานี้เป็นลมบ่อยนะคะ ไม่บอกคุณยะจะดีหรือคะ”

“เอ่อ ป้าแหม่ม...ระ...เรื่องนั้นจันทร์แค่...เรียนเหนื่อย...แล้วก็”

“เดือนที่แล้วคุณก็ไม่ได้ใช้ผ้าอนามัยใช่มั้ยคะ”

“ป้าแหม่ม...คือ...เรื่องนั้น...”

“คุณเป็นอะไรกันแน่คะ บอกป้าได้ไหม ถ้าไม่อยากให้คุณยะรู้ป้าก็จะไม่บอก แต่อาการของคุณหนูไม่ใช่อาการของคนไข้ออทิสติกปกติแน่ๆ แล้วยาที่ไปรับที่โรงพยาบาลทุกเดือนนั่นอีก นั่นมันยาอะไรกันแน่คะ”

“ป้าแหม่มอย่าบอกใครนะ ห้ามบอกพี่ยะด้วย...จันทร์ขอร้องนะ” จมูกขาวๆเริ่มแดงก่ำ มือที่คุณแม่บ้านใหญ่จับไว้ก็เย็นเฉียบ

“ถ้าป้าจะบอกป้าบอกไปหลายปีแล้วล่ะค่ะตั้งแต่เรื่องเลือดวันนั้น พูดตรงๆว่าป้าเองก็ไม่อยากมีความลับกับคุณยะหรอกนะคะ แต่เพราะป้าสงสารคุณหนู ตอนนี้คุณหนูน่ะผอมเอาๆ เป็นลมก็บ่อย ปวดหัวแทบทุกวัน ถึงคุณหนูจะพยายามปิดไม่ให้คุณยะรู้ แต่สักวันเขาก็ต้องรู้แน่ๆว่าคุณหนูไม่ได้เป็นออทิสติกอย่างที่เข้าใจ...ป้าน่ะ...”

   ...ก๊อก...ก๊อก...

“ป้าแหม่ม...พระจันทร์...เป็นยังไงบ้าง” คนเป็นเจ้าของบ้านแต่ก็ยังรักษามารยาทเคาะห้องนอนผู้อยู่อาศัยเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางคิ้วขมวด ชายหนุ่มพับแขนเสื้อขึ้นไปเหนือข้อศอก ก่อนจะตรงเข้าไปนั่งที่ขอบเตียงข้างคนรักแล้วเอามืออังไปตามหน้าผากและซอกคอ

          พระจันทร์พยายามฝืนยิ้มชืดๆให้ก่อนจะส่ายหน้าว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ส่วนคุณแม่บ้านใหญ่ก็ได้แต่คันปากยิบๆ อีกนิดเดียวหล่อนก็จะสามารถล้วงความลับของคุณหนูพระจันทร์ถึงสิ่งที่หล่อนสงสัยมานานได้แล้วเชียว แต่โดนคุณยะมาขัดเสียได้ จะให้พยายามถามต่อหน้าคุณยะตอนนี้คุณหนูพระจันทร์เธอก็น่าสงสารเกินไป คุณยะเธอไม่ชอบให้ใครมามีลับลมคมในใส่ ดีไม่ดีคุณหนูพระจันทร์ของหล่อนจะโดนโกรธเอาอีก วันนี้หล่อนจะยอมถอยทัพแค่นี้ก็ได้...

“งั้นเดี๋ยวป้าไปเอาข้าวต้มมาให้นะคะ คุณยะก็อยู่เป็นเพื่อนคุณหนูพระจันทร์ไปก่อนก็แล้วกัน” ป้าแหม่มผู้เป็นห่วงเจ้านายอย่างสุดแสนค่อยๆรีบเฟดตัวเองออกไปจากห้อง แต่ทว่านางเล็กๆที่เพิ่งอุ่นข้าวต้มเสร็จก็ยืนถือถ้วยชะงักอยู่หน้าห้องพอดี นางจึงออกปากสั่งให้นางเล็กๆนั้นแหละเป็นคนนำถ้วยข้าวต้มเข้าไปให้ เพราะหล่อนกลัวตัวเองอดใจไม่ไหวเผลอหลุดปากพูดหรือถามอะไรคุณหนูพระจันทร์ให้ต้องเป็นเรื่องเข้าน่ะสิ
หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-08-2014 16:35:07

“อ้าปาก” คำสั่งแรกออกมาแล้ว พระจันทร์เบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยความต้องการของตัวเองออกไปบ้าง

“ไม่เป็นไร จันทร์กินเองได้ ไม่ต้องป้อนหรอก”

“...อ้าปาก”

“...ฮื้อ พี่ยะ...จันทร์กินเองได้จริงๆ...”

“แต่พี่จะป้อน...เร็วๆ...อ้าปาก”

“...อื้อ...” สงเสียงบ่นขัดใจไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายอย่างพระจันทร์น่ะหรือจะเอาชนะพี่ยะได้ สุดท้ายก็ต้องยอมกลายเป็นง่อยให้เขาบริการป้อนถึงปากอยู่นั่น

“ไม่เอาแล้ว...อิ่มแล้ว”

“กินให้หมดอย่างอแง เพิ่งได้สามคำเองจะอิ่มได้ยังไง...เพราะกินข้าวอย่างกับแมวดมอย่างนี้ล่ะสิวันนี้ถึงได้เป็นลมน่ะฮึ...อ้าปาก”

“เอ่อ...พี่ยะไม่มีงานอื่นแล้วเหรอ...”

“ไม่ต้องมาแกล้งเปลี่ยนเรื่องเลยจันทร์ ถ้าวันนี้กินไม่หมดพี่ไม่ยอมไปไหนแน่ๆ อ้าปากเร็ว...อีกคำหนึ่ง”

“...ไม่เอาแล้ว จันทร์อิ่มแล้วจริงๆ...” ดวงตากลมโตช้อนมองคนป้อนที่จ่อช้อนคาไว้ที่ปากด้วยสายตาอ้อนวอนขอให้สงสาร แต่สุริยะมณฑลไม่มีให้แม้แต่ความเห็นใจ หมอบอกเขาว่าร่างกายพระจันทร์นั้นอ่อนแอ พักผ่อนน้อย และมีเรื่องเครียด จึงทำให้เป็นลมไปในวันนี้ ดังนั้นเขาจะต้องดูแลให้พระจันทร์กินข้าวให้เยอะกว่านี้ แล้วก็ต้องไม่ให้เครียด แต่เจ้าตัวดูเหมือนจะไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขาเลย

ดูสินั่น...พอยอมอ้าปากกินข้าวคำที่สี่ไปก็ทำหน้าผะอืดผะอม และในที่สุดเจ้าตัวก็รีบพุ่งตัวเข้าไปที่ห้องน้ำ แล้วอาเจียนเอาข้าวที่ทานไปเล็กน้อยเมื่อสักครู่ออกมาหมด

“นี่อ้วกประชดพี่หรืออะไร ถ้าขืนยังไม่ยอมกินให้มากกว่านี้นะพี่จะจับให้กินข้าวผ่านทางสายยางเลยคอยดู” คนเอ่ยคำพูดใจร้ายพยายามช่วยประคองตัวพระจันทร์เอาไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ช่วยลูบหลังให้

           แต่ทว่าท่าทางอาเจียนจนทรมานของพระจันทร์เริ่มทำให้คนปากดีเริ่มเครียดเขม็งขึ้นมาอย่างจริงจัง เด็กหนุ่มผิวขาวอาเจียนเอากระทั่งน้ำย่อยในกระเพาะออกมาก็ยังไม่หมดท่าทางผะอืดผะอม จนสุริยะมณฑลต้องบอกให้พระจันทร์ฝืนหยุดอาเจียนแล้วบ้วนน้ำเปล่า

“แค่ก...แค่ก...”

“พระจันทร์ ทำไมอาเจียนหนักขนาดนี้ พี่ว่าไปหาหมออีกทีดีกว่า เมื่อกี๊หมอคงตรวจไม่ละเอียด ไปโรงพยาบาลน่าจะวิเคราะห์ได้ถูกจุดกว่านี้...”

“มะ...ไม่เอาพี่ยะ จันทร์อยากนอน ไม่ต้องไปหาหมอหรอก” เด็กหนุ่มรั้งชายแขนเสื้อของคนพูดเร็วทำเร็วให้วางโทรศัพท์มือถือในมือลง

“แต่พระจันทร์...”

“ไม่มีแต่...อุ้มหน่อย เดินไม่ไหว...อยากนอนต่อแล้ว”

“พรุ่งนี้เช้าถ้าไม่ดีขึ้นพี่จะให้เราลามหาวิทยาลัยแล้วไปหาหมอกับพี่ โอเคมั้ย”

“ก็ได้ครับ แต่พี่ยะอย่าแอบโทรไปหาหมอให้มาดูจันทร์ตอนหลับนะ จันทร์ไม่ได้เป็นอะไรมาก วันนี้แค่เรียนเยอะไปหน่อยแล้วก็กินข้าวไม่ตรงเวลาน่ะก็เลยทรุด จันทร์รู้ตัวเองดีหรอก...”

“ถ้ารู้ตัวเองดีก็ช่วยบอกพี่หน่อยเถอะว่าเราไม่ไหว ไม่ใช่ไปล้มในสนามบินให้พี่ใจหายใจคว่ำแบบวันนี้อีก ถ้าพี่รับไว้ไม่ทันเราจะเป็นยังไง หัวฟาดพื้นไปนี่เป็นเรื่องอื่นเลยนะ” คนพูดพูดไปมือก็ช้อนอุ้มตัวพระจันทร์พากลับมาที่เตียงตามคำขออย่างเรียบร้อย และแน่นอนว่าการจะปล่อยให้คนรักต้องนอนเหงาอย่างเปล่าเปลี่ยวอีกนั้นไม่มีเสียหรอก เขารีบเอาตัวเองสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันทันทีที่พระจันทร์ตลบผ้านวมผืนหนานุ่มขึ้นมากองอยู่บนอก

“พี่ยะขึ้นมาทำไม ลงไปเลยนะจันทร์จะนอน” เสียงขุ่นเอ่ยบอก แต่คนหน้ามึนก็ยิ่งแทรกท่อนแขนเข้าไปรวบตัวพระจันทร์เข้ามากอดไว้แน่น ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรเขาติดหมอนข้างกลิ่นหอมตัวนุ่มคนนี้ที่สุดเลย

“จันทร์ก็นอนไปสิ พี่จะกล่อมให้ไง”

“ไม่เอา มีพี่นอนด้วยเดี๋ยวก็ไม่ได้นอนอีก” ประโยคสุดท้ายนั้นมันดังงุดงิดมาจากใต้ผ้าห่ม เมื่อคนป่วยยกผ้าขึ้นมาห่มมิดเหลือแต่ตา ในขณะที่มือนั้นก็ต้องคอยผลักไสท่อนแขนหนาๆที่เอาแต่ลูบเอวเขาไม่หยุด

“ทำไมจะไม่ได้นอนล่ะครับ หืม? เพราะอย่างนี้รึเปล่า...หรือว่าเพราะอย่างนี้...”

“พะ...พี่ยะ...มะ...ไม่เอา...ไม่เอานะไม่เอา...หยุด เดี๋ยวนี้...”

   พระจันทร์ดิ้นหนีจนตัวแทบบิด ก็อย่างนี้แรกของพี่เขาคือการสอดมือเข้ามาในเสื้อ ส่วนอย่างนี้สองของชายหนุ่มคือการสอดมือเข้ามาในกางเกง...นี่จะไม่สงสารคนป่วยจริงๆใช่มั้ย...

“ไม่ต้องมองพี่ตาปรอยแบบนี้เลยนะ รู้ตัวมั้ยว่ายิ่งตอนที่เราป่วยเนี่ย มองพี่ตาเยิ้มขนาดไหน” คนพูดเอาศอกเท้าหมอนไว้ข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็เอาลูบแขนลูบเอวพระจันทร์ไปทั่ว

“พี่ยะ! ไม่เอานะ จันทร์ป่วยอยู่...” คนป่วยหน้าแดงเถือก พยายามยื้อเอวกางเกงเอาไว้อย่าวสุดชีวิต

“รู้ครับ...ว่าป่วย...แต่ตอนนี้น่ะพี่...” ชายหนุ่มลากเสียงยาว ในกังวาลแว่วอารมณ์สุนทรีย์เสียจนน่าหมั่นไส้

   แล้วจู่ๆคนที่นอนค้ำศีรษะคนอื่นอยู่ก็ยื่นหน้ายื่นจมูกเข้ามาใกล้ พระจันทร์เขยิบหนีเสียจนหมอนบุ๋ม แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ได้แค่นั้น เมื่อสุริยะมณฑลเอาจมูกเข้าไปชิดจนชนกัน แล้วค่อยๆร้องเพลงเพลงหนึ่งออกมา

“...อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัวไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น~ อยากได้ยินเพียงเสียงของเธอเพรียกบอกรักเพ้อ…ถึงฉันผู้เดียว กดอารมณ์ทนไปไม่ไหว ใจมันหวิวหวาม~ ไม่เจอคงขาดใจ...” เสียงทุ้มนุ่มขาดหายไป

   ดวงตาสองคู่สบประสานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร และสุดท้ายก็เป็นพระจันทร์ที่ยอมหลบตาไปก่อนพร้อมร้องท่อนต่อไปให้อีกฝ่ายฟังด้วยใบหน้าแดงๆ

“...โอ๊ย โอ๊ย...”

“...แค่นี้เหรอ เอาให้จบท่อนนี้สิ...” สุริยะมณฑลเรียกร้อง ในตอนแรกพระจันทร์ส่ายหน้าให้ แต่สุดท้ายก็ทนสายตารบเร้าไม่ไหว ยอมร้องต่อให้จนจบ

“...โอ่ย โอ๊ย...ตัวหนักจังเธอ...”

“...”

   สิ้นสุดเสียงร้องเพลง สุริยะมณฑลหรี่ตามองคนที่นอนขดอยู่ใต้ร่างเขาด้วยอารมณ์ทั้งขำทั้งขรึม นับวันเขาชักจะปล่อยให้เด็กคนนี้มาปีนเกลียวเขามากเกินไปแล้ว

“หนักใช่มั้ย หนักมากเนอะ...เดี๋ยวจะทำให้หนักยิ่งกว่านี้อีก เอาให้หนักด้วยอึดอัดด้วยเลยดีกว่าเนอะ เหมือนตอนนั้นไง ตอนที่เรากลับมาจากเกาะ แล้วพระจันทร์ก็เป็นหวัด...บนเตียงนั้นที่โรงพยาบาล...อื้ม...”


   เสียวจ้วบดังขึ้นเบาๆเมื่อริมฝีปากสีชมพูอมส้มทำการอาจหาญชาญชัยยื่นเข้าไปปิดปากคนเชี่ยวชาญกว่าก่อน พระจันทร์จูบไม่เก่งหรอก ทำเป็นแค่เอาปากไปประกบ นอกนั้นก็ไม่รู้วิธีอีกแล้ว เพราะที่ผ่านมาตัวเองก็ทำได้แต่เป็นผู้ตาม อีกฝ่ายจะชักนำเขาไปอย่างไรก็สุดแล้วแต่เขาจะพอใจ

“พี่ยะ...ไม่เอา...”

“ไม่เอาแต่พี่อยากให้ อย่าคิดนะว่าตัวเองเริ่มก่อนแบบนี้แล้วมันจะหยุดลงง่ายๆ...เตรียมตัวเลยคนดี ถึงป่วยพี่จะไม่ละเว้นให้แน่...”

“พี่ยะ...ไม่นะ ไม่เอา...จันทร์...อื้ม...”

   เสียงครางเป็นลูกแมวซมไข้ค่อยๆดังแบบสะอื้นฮึกฮักเมื่อโดนเจ้าของตัวใหญ่พยายามที่จะงับปากเขาแล้วกอบโกยน้ำหวานจากโพรงปากเสียจนหายใจไม่ทัน พอเห็นดังนั้นเจ้าของลูกแมวจึงยอมเปิดช่องว่างให้คนตัวเล็กได้พักหายใจเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงไปปิดปากเจ้าลูกแมวซ้ำอีกครั้งเมื่อความหวานที่ได้ชิมนั้นช่างติดลิ้นเสียเหลือเกิน

   จูบหวานล้ำที่สุริยะมณฑลก้มลงป้อนให้ถึงปากทำให้สมองของพระจันทร์ค่อยๆขาวโพลน คิดอะไรต่อไม่ออก มันตันๆแล้วก็ตื้อๆ เพราะความคิดทั้งหมดมันถูกบังคับให้ลอยวนไปวนมาอยู่รอบๆตัวผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไปหมดแล้ว

“ตระ...ตรงนั้น...ฮึก...”

“มันลื่นแล้วนะพระจันทร์ วันนี้ไม่ต้องใช้เจลก็น่าจะเข้าได้นะ...” สุริยะมณฑลเกี่ยวชั้นในและกางเกงแพรของคนตัวเล็กที่นอนระทวยอยู่ในอ้อมกอดถอดออกไปพร้อมๆกันอย่างคุ้นเคยมือ จากนั้นก็ไม่ต้องมีการอารัมภบทกันนาน เพราะฝ่ามือใหญ่จัดการแปะเข้าไปที่หว่างขาของคนป่วยใต้ผ้าห่ม แล้วลูบสำรวจตามอำเภอใจในทันที

“มัน...มันจะ...เจ็บ...” พระจันทร์กล้าที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปตรงๆ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องน่าอาย แต่ในเวลาแบบนี้พี่ยะไม่เคยที่จะไม่รับฟัง...ใช่...เขาแค่รับฟัง แต่น้อยครั้งมากที่จะทำตาม...

   ตอนนี้สุริยะมณฑลยกตัวเองขึ้นไปทับเหนือร่างพระจันทร์แบบเต็มตัวแล้ว แต่กระนั้นก็ระวังที่จะไม่ถ่ายเทน้ำหนักของตัวเองลงไปมากเกิน ท่อนขาใหญ่ทั้งสองข้างเบียดเข้าแทรกระหว่างขาของพระจันทร์แล้วเทน้ำหนักลงไปตรงนั้นเพื่อช่วยทรงตัว เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วช่วงบนของพระจันทร์ที่ถูกละเลยมานานก็ถูกจัดการในทันที

   นิ้วมือกร้านใหญ่แตะผ่านยอดอกนิ่มๆของคนนอนโอนอ่อนแผ่วๆ จากนั้นก็ค่อยๆปลุกปั่นมันขึ้นช้าๆ ก่อนที่ตัวเองจะเอาศีรษะมุดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วงับติ่งเนื้อนุ่มนิ่มที่เริ่มแข็งตึงขึ้นมาผ่านผ้า แล้วปล่อยให้มันเด้งกลับซ้ำๆ  จากนั้นพระจันทร์ก็ได้ยินเสียทุ้มห้าวอู้อี้ดังลอดเสื้อขึ้นมาว่า

“พี่ว่าช่วงนี้เราอ้วนขึ้นมั้ย นมเริ่มตั้งเต้าแล้วนะพระจันทร์...”

   เฮื้อก...! วินาทีนั้นพระจันทร์แทบหัวใจหยุดเต้น มือเย็นเฉียบขยุ้มหลังเสื้อคนที่ง่วนอยู่กับอกเขาให้เงยหน้าขึ้นมาหา ก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่นว่า

“พะ...พี่ยะ...รู้ได้ยังไง...”

“หึหึ...ถามแปลก พี่จับของพี่อยู่ทุกวัน ทำไมพี่จะดูไม่ออกว่ามันแฟ่บ...หรือว่าใหญ่ขึ้น...”

“...คะ...คือ...มัน...”

“แต่นิ่มๆแบบนี้ก็ดีนะพี่ชอบ หอมดีด้วย...หอมหวานๆเหมือนนม...”

“พี่ยะนะ! ถ้าชอบใหญ่ๆตู้มๆก็ไปคอนโดพี่เลยไป...มาจับทำไมคนไม่มีนมอย่างจันทร์น่ะ...”

“อะไร ทักแค่นี้นี่หึงพี่ไปโน่น...ไม่เอาน่ะอย่าทำตัวน่ารักมากไปกว่านี้เลย ตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะแค่รอบเดียวเพราะเห็นใจคนป่วย แต่ทำแบบนี้พี่จะหยุดไม่ได้เอานะพระจันทร์...”

“พี่ยะ..!”

“ครับ”

“นี่แน่ะ...จะทำอะไรก็ทำ...อย่าพูดมาก” พร้อมกับที่พูด พระจันทร์เอามือกดศีรษะอีกฝ่ายลงทับอกแบนๆของตัวเองอีกครั้ง ตั้งใจจะกดไม่ให้เขาหายใจออก แต่ทว่าคนไม่เคยสิ้นลายกลับแลบลิ้นเลียแผล่บเข้าให้ พระจันทร์ตาโตปล่อยมือออกแทบไม่ทันเพราะความเสียวมันแล่นปรี๊ดถึงปลายนิ้ว

   ...คนอะไรไม่รู้...กะล่อนที่สุด!...

“อ่ะ...อ๊ะ..อ๊า...พี่ยะเจ็บ!...มันฝืด...”

“ฝืดที่ไหน นี่ไงเข้าไปได้แล้วตั้งหนึ่งนิ้ว...มันบับทักทายนิ้วพี่ใหญ่เลย ไม่รู้สึกเหรอ” คนพูดลองกระดิกปลายนิ้วที่สอดเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายทีเผลอด้วยดวงตาเป็นประกาย จุดไหนที่เป็นจุดอ่อนไหวของพระจันทร์เขาจำได้หมด และไม่ลังเลเลยที่จะโจมตีจุดนั้นซ้ำๆ จนพระจันทร์ก้นลอยแทบไม่ติดพื้นเตียงแล้วตอนนี้

“พะ...พอนะ...ไม่เอาแล้ว...อ๊ะ...พี่...อ๊า...ไม่...ไม่เอา...มันจะ...จะออก...”

“อะไรจะออกครับ...นี่แค่นิ้วเดียวเองนะ จะไปแล้วเหรอ...”

“อะ...มะ...ไม่...ไม่เอา...พี่ยะ...อย่าแกล้งจันทร์...อย่าแกล้งน้อง...”

“ก็น้องน่าแกล้ง...พอแกล้งแล้วตรงนี้ของน้องพระจันทร์ก็จะร้องไห้ออกมา แต่อย่าเพิ่งนะครับคนดี...รอพี่อาทิตย์ก่อนนะ...”

   เสียงผ้าสวบสาบและเสียงหัวเข็มขัดกระทบกันทำให้พระจันทร์พยายามลืมตาที่ปิดแน่นสนิทมาตลอดขึ้น เขามองไม่ถนัดหรอกว่าตอนนี้พี่ยะกำลังทำอะไรอยู่เพราะทัศนียภาพมันโดนกองผ้าห่มที่มันสุมอยู่บนตัวบดบัง แต่กระนั้นเขาก็พอจะเดาออกหรอก เมื่อตรงท่อนขาของเขาโดนฝ่ามือเปียกชื้นของพี่ยะจับแยกออกจนกว้าง พร้อมกับที่อะไรบางอย่างอุ่นๆร้อนๆเริ่มถูไถไปตามซอกขาของเขาเหมือนปลาไหลที่ต้องการหาทางไป

“ดะ...เดี๋ยว...พี่ยะ...อ่ะ จันทร์...ไม่เอานะ...ตรงนั้นมันยัง...เล็ก...มัน..อ่ะ...อ๊า...”

   พูดไม่ได้หรอกว่าร่างกายของเขาถูกเตรียมให้พร้อมสำหรับรับอีกฝ่ายเข้ามาแบบนี้ แต่ตอนนี้ห้ามไปก็ไม่ทันแล้ว เมื่อส่วนหัวของมันมุดเข้ามาจนจมมิดอยู่ในร่างกายของพระจันทร์เรียบร้อยแล้ว

“อึก...อื้ม...”

   ชายหนุ่มร่างสูงยืดตัวขึ้นไปจูบปลอบขวัญคนรองรับตัวตนของเขาอย่างหวานฉ่ำอีกรอบ พระจันทร์ส่งเสียงครางติดอยู่ในลำคอ ฝ่ามือเล็กน่ารักก็คอยแต่จะกระชากคอเสื้อของเขาออก แต่แรงเท่าแมวดิ้นแบบนี้น่ะหรือจะหยุดเขาได้...คนอย่างสุริยะมณฑลไม่ใช่คนกินมั่ว แต่ถ้าลองได้กินของโปรดเข้าแล้วล่ะก็ต่อให้ใครหาว่าเขาตะกรุมตะกรามเขาก็ไม่สนและไม่มีทางหยุดกินด้วย เลือดแม่เขามาเต็มตรงนี้ล่ะ เกลียดแรงรักแรง...และชอบแกล้งคนที่รักเป็นที่สุด...

“อ่า...พระจันทร์ รัดแรงๆครับ...พี่ชอบ...”

“ไอ้...พี่ยะ...โรค...จิต...”

 “ฮ่าๆ...ก็เลียนแบบเหมือนในหนังไง...ไม่ชอบเหรอ...”

“ฮื้อ....อึก...พี่ยะ..อย่าพูด...มันกระเทือน...”

“อ้าวเหรอ...ขอโทษๆ พี่ก็แค่หัวเราะ...”

“ไอ้พี่ยะ! ฮื้อ...อ่ะ...ห๊า...อึก..อ๊า”

   ไม่ต้องรอให้เกิดแรงสะเทือนเบาๆมากไปกว่านั้น สุริยะมณฑลก็จัดหนักจัดเต็มใส่ร่างขาวๆหอมๆของพระจันทร์ทันที ปลายเท้าของคนรองรับร่างกายของเขากระตุกเกร็ง มือน้อยกำแน่นจนข้อขึ้นขาว คนตัวโตกว่าจึงก้มลงไปจูบที่กำปั้นน้อยเบาๆแล้วเอามือตัวเองทั้งสองข้างมาสอดจับมือพระจันทร์เอาไว้แทน ก่อนจะพาโอบขึ้นไปตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะขยับองศาเอวให้ได้มุมที่ถนัดแล้วลงมือเริ่มห่มสะโพกลงหาผิวเนื้อนิ่มๆเป็นจังหวะ

“...พะ...พี่ยะ...ช้า...อะ...อึก...อ๊ะ...”

“ช้าแล้วครับ...รัดพี่แน่นเสียขนาดนี้ขยับเร็วได้ไง...เดี๋ยวพระจันทร์ของพี่จะเจ็บ...”

“พี่ยะ...ฮึก...อื้อ...”

   เพราะเสียงหวานที่ครางระงมมันช่างน่ารัก และอาการออดอ้อนสัมผัสจากเขาโดยไม่รู้ตัวก็ช่างโดนใจ สุริยะมณฑลจึงก้มลงไปหาริมฝีปากชุ่มฉ่ำนั่นเป็นระยะ สลับกับก้มลงกัดยอดอกผ่านเสื้อผ้า สงสัยจบรอบนี้แล้วคงต้องพาอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนชุดใหม่เสียแล้ว ขืนปล่อยให้นอนเปียกทั่วอกขนาดนี้พรุ่งนี้ตื่นมาคงได้มีคนเป็นปอดบวมแน่

   สุริยะมณฑลเฝ้ากกกอดวนเวียนจูบพระจันทร์อยู่จนอีกฝ่ายเริ่มสะอื้นฮักออกมาจริงจัง ริมขอบตาเริ่มมีน้ำตาหยาดไหลลง คงเป็นเพราะรู้สึกมากเกินไปแล้วไม่รู้จะระบายออกมายังไง สุริยะมณฑลจึงได้โอกาสจบเพลงรักครั้งนี้ลง เขาเป็นพวกอึดกับเรื่องแบบนี้มาก แต่พระจันทร์นั้นไม่ใช่...หลายครั้งที่เขาทำให้พระจันทร์ต้องขาดเรียนเพราะเพลียและมีไข้ต่ำๆ ดังนั้นเขาต้องเพิ่มความใส่ใจในตัวของคนรักให้มากกว่านี้

   คิดแล้วชายหนุ่มก็จัดการสาวสะโพกของตัวเองออกมายาวๆแล้วกดซ้ำลงไปแน่นๆ จากนั้นจึงหมุนวนสะเอวให้สัมผัสแรงรัดรึงรอบๆกายเขาแน่นๆ เมื่อมันถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์ ชายหนุ่มก็ระเบิดของเหลวของตัวเองพุ่งใส่อีกฝ่ายไปเต็มแรง กดค้างเอาไว้ให้ร่างกายกระตุกปลดปล่อยตัวตนออกมาทั้งหมดให้มันพร่างพรายอยู่ในตัวของพระจันทร์...ถึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่บ้ามาก แต่ใจลึกๆก็เคยมีแอบคิด ว่าถ้าเชื้อของเขาตัวใดตัวหนึ่งสามารถสร้างลูกทาผูกพันธ์พระจันทร์เอาไว้กับตัวเองได้ก็คงจะดีไม่น้อย...

“อ่า...พี่...พี่อยากให้จันทร์รับของพี่ไปทั้งหมด...ไม่แน่นะ ในนี้...สักวัน...อาจจะมีลูกของพี่ฝังอยู่ก็ได้...ฮ่า...”

   และทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดนั้น ร่างกายพระจันทร์ก็กระตุกหงึก พร้อมกับของเหลวในร่างกายตัวเองที่พวยพุ่งออกมาภายนอก...และสติที่ดับลงไปพร้อมคำพูดสุดท้ายที่ดังก้องอยู่ในหัว...

   ...ในนี้...สักวัน...อาจจะมีลูกของพี่ฝังอยู่ก็ได้...

   ...ลูก...

   ...ไม่จริง...

---------------------------------------------

ลงครบจบสิ้นกระบวนความแล้วนะคะ :D  หลังจากนี้แพทจะลงตอนต่อไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับลงตอนที่มีการแก้ไขไปด้วยค่ะ แต่อาจลงไม่ได้ทีเดียวนะคะเพราะบางตอนไม่แน่ใจว่าจะเกิดปัญหาพวกอักษรเกิน แล้วตอนมันจะล้นไปหรือเปล่า :D

แต่ดีใจที่ได้กลับมาลงเรื่องนี้ต่อเหมือนเดิมแล้วค่าาาาา ฮุฮิ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 24-08-2014 17:04:47
รอต่อไปอีกนิดนึง  เดี๋ยวคนแต่งคงมาต่อ

 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 24-08-2014 17:05:32
คุณพระตาฝาดเหรอ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 24-08-2014 17:06:12
พระจันทร์มาแล้วววว :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Moonwish ที่ 24-08-2014 17:10:50
กลับมาแล้ว เย้ๆ
ตอนนี้นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น อยากรู้คู่ของมังกรกับเหวินจิ้งด้วย
ว่าหลังจากนั้นจะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-08-2014 17:25:01
กริ๊ดดดดดดดดดดดด ตาไม่ฝาดได้อ่านต่อแล้ววววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-08-2014 17:26:09
กรีี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ว่าแต่เค้าได้กันตอนไหนจำไม่ได้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 24-08-2014 17:35:30
ยินดีต้อนรับการกลับมาค่าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 24-08-2014 17:36:35
นึกว่าตาฝาดดด !!!! :ling1:
แอบติดใจตรงที่หมอบอกว่าถ้าบอกพี่ยะพี่ยะคงดีใจ...??
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 24-08-2014 17:48:17
รอๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 24-08-2014 17:51:55
กลับมาแล้วใช่มั้ยจะไม่หายไปอีกแล้วแน่ใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 24-08-2014 17:55:33
ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าหายไปอีกนะๆๆ คิดถึงพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-08-2014 18:51:36
:mc4:  คนเขียนกลับมาเขียนต่อแล้ว  โครงการวิจัยพิเศษ  มันคือโครงการอะไร อยากรู้  :ling1:  ตั้งแต่ทั้งคู่บอกรักกัน  เพิ่งรู้ว่าสุริยะหื่นมาก  มีเล่นเปลี่ยนจากเตียงควีนเป็นคิงไซส์  เพราะจะได้ทำได้สบายขึ้น  :z1:  พระจันทร์คงต้องทนความหื่นของพี่แกหน่อยนะ 555

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 24-08-2014 18:58:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-08-2014 19:10:42
 :laugh: มาต่อแล้วพร้อมค้างกันต่อไปอิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 24-08-2014 19:14:26
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด มาแล้ววววววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: แม่มดน้อย ที่ 24-08-2014 19:23:05
นึกว่าตาฝาด ตอนที่27จริงๆด้วย :hao5:

ความสัมพันธ์คืบหน้ารวดเร็วเวอร์ เขินแทน อ๊าย! :man1:
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-08-2014 19:23:15
 :กอด1: :L2: :กอด1: :L2:  กลับมาแล้ว   :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2:


พี่ยะกับพระจันทร์หวานกันซะ  ก็เป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันนี่นะ   :haun5:  ถึงได้สวีทกันขนาดนี้  แต่รู้สึกว่าค้าง ๆ คา ๆ ยังไงไม่รู้  นึกว่ากับหงส์จะจบเรื่องไปแล้วซะอีก  พอมาแบบนี้ชักหวั่นว่าพระจันทร์จะคิดมากหรือเปล่า   :z10:


 :110011: :z7:  เคลียเรื่องหงส์แล้ว  ตอนนี้อยากรู้ผลหลังพี่ยะไปคุย   




รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-08-2014 19:56:54
ตอนนี้น้องพระจันทร์ก็กลายเป็นเมียของพี่ยะอย่างเต็มตัวแล้ว

พี่ยะหื่นโครตๆๆ

อยากให้น้องท้องจังเลย อยากให้พี่ยะรู้ความจริง ว่าน้องท้องได้

พี่ยะจะได้ขยันทำ  :oo1: มากกว่าเดิม เผื่อจะมียะน้อยหรือพระจันทร์น้อย  ออกมาวิ่งเล่น

ครอบครัวจะได้สมบูรณ์แบบเหมือนคนอื่นเขา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 24-08-2014 19:57:46
นึกว่าตาฝาดดดค่ะ รออีกครึ่งนะคะ เด๋วมาอ่านเต็มๆๆ เย้ๆๆๆ

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-08-2014 20:06:51
เทอกลับมา !!!!! วิ่งไปร้องไห้แป๊บ

ดีใจมากกกกกกกกก อย่าหายอีกน้าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-08-2014 20:15:05
 :katai2-1:
กลับมาแล้วววววว ดีใจน้ำตาเล็ดเลย
คิดถึงพี่ยะกับพระจันทร์มาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 24-08-2014 20:19:01
โอ๊ยยย คิดถึงเรื่องนี้สุดๆ ดีใจจังที่กลับมาแล้ววว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-08-2014 20:31:28
ดีใจ พระจันทร์กลับมาแล้วววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-08-2014 20:31:35
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 24-08-2014 20:52:16
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด นี่เราไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย ดีใจมากมายเห็นเรื่องนี้อัพ ฮือๆๆๆๆๆๆ
มารอบนี้จะไม่หายไปแล้วใช่ป่าวคะ คิดถึงคู่นี้มากค่า


ว่าแต่โผล่มาครั้งนี้ หวานมากมาย และเค้าแอบไปได้เป็นสามีภรรยากันตอนไหนเนี่บ ทำไมเราพลาดคะ กรี๊ดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 24-08-2014 21:04:24
คิดถึงพระจันทร์ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-08-2014 22:28:34
ไปได้กันตอนไหนอะ!!!!  :a5: บนเรือเรอะ #โดนถีบ :z6:
บอกอะไรแล้วพี่ยะดีใจ? ท้องแล้ว #กลับไปคำถามด้านบน หรือเรื่องน้องมีมดลูกเพราะมีเรื่องโครงการพิเศษ
นี่พี่หงส์โทรมาทำไมเนี่ย?
ทั้งงง ทั้งค้าง แต่ดีใจที่มาต่อค่ะ :mc4:
รอตอนต่อไปน้าาาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 24-08-2014 23:18:55
คิดถึงพระจันทร์ หยิกแขนเรานั้นเพื่อไม่ได้ฝันไป....  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 24-08-2014 23:29:31
มาซักที คิดถึวคู่นี้มาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 25-08-2014 00:00:55
ตอนแรกนึกว่าตาฝาดไปหรือตามองผิดไปนะ ที่เรื่องนี้อัพ

โครงการวิจัยอัลไล วิจึยปู้จายท้องได้เรอะ น้ำฟ้าก็ต้องท้องได้ดิ
#เริ่มมโน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-08-2014 00:44:24
คัมแบคคคคคคคคค
คิดถึงพระจันทร์สุดๆไม่คิดว่าพี่ยะจะเป็นหนัก555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-08-2014 01:10:55
ดีใจ คนเขียนกลับมาแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 25-08-2014 02:22:12
รางวัลแห่งการรอคอย ช่างหอมหวานอะไรเช่นนี้
อร่อยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-08-2014 11:32:25
จะเอาอีกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Onosaka ที่ 25-08-2014 13:23:36
 :-[ พียะหื่นจริงไรจริง 55555
 แต่คิดถึงทุกคนในเรื่องนี้มากกกกก
คิดถึงคนเจียนด้วย อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 25-08-2014 13:29:31
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

ว่าแต่ พี่ยะกับพระจันทร์  :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: ตอนหน่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เจ๊พลาดตอนไหนปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-08-2014 16:10:13
คนแต่งกลับมาแล้ววววววววว
ดีจายยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Game_Game ที่ 25-08-2014 17:24:23
ถึงย้ายหรือจะลบ ยังงัยก็ยังตติดตามค่ะพี่แพท  จะรอนะค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(100%) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-08-2014 17:53:13
มาต่อแล้วดีใจจังเลย

พี่ยะ กับ น้องจันทร์ ก็ปลอดภัยแล้ว

เหลือแต่ อีตาปีเตอร์ ดูท่าจะไม่สำนึกเลยนะต้องตบสักฉาด

หมั่นไส้จริง

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-08-2014 19:35:03
ดีใจจังเลย คนเขียนกลับมาแล้ว พาน้องพระจันทร์และพี่ยะมาส่ง
ปลอดภัยทั้งคู่ แถมความสัมพันธ์ก็ก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดเชียว
แอบสงสัยเหมือนกันว่าก่อนหน้านี้เขาไปได้กันตอนไหนหนอ
ตอนนี้ที่สำคัญคืออาการของพระจันทร์ จะใช่การตั้งท้องหรือเปล่า
ถ้าพี่ยะรู้ต้องดีใจแน่ แต่น้องไม่อยากให้รู้นี่นา  :เฮ้อ:
เดี๋ยวให้ป้าแหม่มจัดการล้วงความลับ จะได้ช่วยกันดูแลเนาะ :L2:
ติดตามตั้งแต่น้ำฟ้า ตอนนี้ก็อยากเห็นน้องพระจันทร์มีความสุขกับเขาบ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ แล้วก็ดีใจมากที่มาต่อให้ได้อ่าน :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-08-2014 20:00:38
 :m25:


แต่ พระจันทร์การที่หนูไม่บอกอาจมีผลต่อลูกนะครับ แล้วใจพี่ยะจะคิดว่าทำไมพระจันทร์ถึงต้องปิดบัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-08-2014 20:20:07
อ๊ายยยพระจันทร์ท้องใช่ไหม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: แม่มดน้อย ที่ 25-08-2014 20:58:55
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :mew3:

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

เชื่อแล้วว่าพี่ยะหื่น นั้นคนป่วยนะ
แต่ก้นะจันทร์น่ารักน่ากินซะขนาดนี้
ว่าแต่ขัดใจจริงกำลังจะได้รู้ความ(เกือบไม่)ลับแล้วเชียว
:pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-08-2014 21:34:13
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 25-08-2014 22:32:17
ก็คนกำลังท้องนี่พี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 25-08-2014 22:52:32
โง้ยยย น้องจันทร์ท้องแล้วใช่ไหม จะมีเบบี๋ให้พี่ยะแล้ว
ตื่นเต้นนนนนนนนนนนนนน 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 25-08-2014 23:45:29
เหมือน จะตะหงิด กับพระจันทร์และน้ำฟ้ามาตั้งแต่เรื่องคุณแม่ครับผมล่ะว่าสองคน นี้มันต้องท้องได้ด้วยอะไรสักอย่าง อาจจะมีฮอร์โมนเพศหญิงหรือ อะไรก็ได้ เพียงแต่น้ำฟ้าอ่อนแอเลยไม่สามารถอะไรได้งี้อ่ะ แต่พระจันทร์ไม่ใช่อะไรงี้อ่ะ

(คิดแปป)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 26-08-2014 00:34:41
 :haun4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 26-08-2014 01:39:57
แท้งไปนี่ยุ่งเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 26-08-2014 07:56:20
 :haun4:พระจันทร์จะท้องแย้ววววววว  :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 26-08-2014 10:42:16
ดีใจจังพระจันทร์กลับมาแล้วววว :z2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 28-08-2014 00:15:39
จันทร์มีน้องแน่ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 28-08-2014 15:24:33
น้องท้อง!!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-08-2014 21:18:38
เย้เย้ ดีจัยจัง พระจันทร์กับมาแล้วมาพร้อมกับน้องด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: miho ที่ 28-08-2014 21:56:03
พระจันทร์ท้องแล้วอยากให้เฮียแกรู้จริงว่าเมียท้องแล้วจะได้เพลาๆมั้ง น่าเสียด้วยที่ฟ้าเอาออกแล้วไม่งั้นมีน้องให้หนูลินเพิ่มแน่ๆ  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 28-08-2014 23:35:21
ท้องจิงแล้วจันทร์เอ๊ยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: rinoou ที่ 31-08-2014 02:39:24
 :pighaun: :pighaun: อิอิ.... กลับมาแล้วเย้ๆ แทบจุดพลุฉลอง..
ฉลองที่เค้าได้กัน..เอ้ยยยยย.. ฉลองที่น้องจันทร์กะพี่อาทิตย์ปลอดภัยจร้า.. (เหรอ)

ขอบคุณคะที่กลับมาต่อ  เป็นกำลังใจให้น้า
สนุกน่ารักม๊ากมาก...อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 02-09-2014 21:32:24
กลับมาแล้ววววววววววว :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 03-09-2014 15:09:04
โอเค รู้ละว่าน้องท้อง
แต่ที่งงคือ เราอ่านตกอ่านข้ามตรงไหนวะ :m28:
ก่อนหน้านี้สองคนนี้ไปได้กันตอนไหน
เอ่อ.. ขอกลับไปอ่านทวนทั้งหมดก่อนนะ :m29:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: KoTo_Nat ที่ 09-09-2014 20:53:27
เข้ามาดันกระทู้ครับผม

อยากให้คนแต่งแต่งตอนที่ลูกโตด้วยจังขอสักประมาณสิบแปดปีก็พอ 555555

รีบมาต่อน๊าาาา ลุ้นสุดๆเลยว่าจะเป็นไงต่อ อย่างทิ้งกันไปนานๆเลย

รักคนแต่งจ๊ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 14-09-2014 07:14:09
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ลูกกกกกกก น้องท้องแล้วสินะคะนะคะนะคะ :impress2:
บอกพี่ยะคงดีใจตายเลย อุตส่าห์ขยันทำการบ้านซะขนาดนี้น่ะ
ป้าแหม่มช่วยดูแลน้องดีๆด้วยน้า เรากลัวจันทร์ไม่ยอมบอกพี่ยะเพราะกลัวพี่แกโกรธ ลองปรึกษาพี่ฟ้า พี่หมอเชนดู
รอตอนต่อไปปปปปปปปป เร็วๆน้าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 14-09-2014 17:22:24
ชอบคู่มังกรมาก
พระจันก็น่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 27(update!!) [24/08/2014] PG.47
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 21-09-2014 02:18:57
ขุ่นพระ ไม่ใช่ว่าท้องแล้วหรอกนะ..ดีใจแทนพ่อเด็กตายเลย :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-09-2014 17:48:12
พันธนาการ...รัก #28


“มาดาม ได้ข่าวว่าลูน่าไม่สบายเหรอ”

“อุ๊ยตายว๊ายตาเถรตกยายชี!!” คุณแม่บ้านเก่าแก่ที่กำลังล้างหัวไชเท้าอยู่ในครัวอุทานลั่นเมื่อจู่ๆเสียงใครบางคนก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันที่ด้านหลัง หล่อนยกมือทาบอกอย่างโล่งใจเมื่อหันกลับไปมองแล้วคนที่ยืนอยู่คือคนรู้จักที่หล่อนก็ค่อนข้างคุ้นเคยอยู่ เพราะเคยมาที่บ้านหลังนี้แล้วสองสามครั้ง “คุณโรส มาเงียบๆ ป้าตกใจหมดเลยค่ะ”

“ขอโทษค่ะ แต่พอดีที่มหาวิทยาลัยบอกว่ามีคนโทรไปลาให้ลูน่าเพราะไม่สบาย โรสเป็นห่วงก็เลยมาเยี่ยมน่ะค่ะ” หญิงสาวหน้าตาลูกครึ่ง ผมหยิกยาวสีทองคำ แต่นัยน์ตายาวรีสีดำสนิทยกตะกร้าใส่ของบำรุงสำหรับคนป่วยเอาไว้เต็มแน่นขึ้นโชว์ระหว่างที่พูดตอบ ความจริงวันนี้หล่อนตั้งใจจะชวนลูน่าไปเป็นเพื่อนเที่ยวซื้อของหลังเลิกจากมหาวิทยาลัยเสียหน่อย แต่ทว่าเมื่อหล่อนไปถามหาลูน่าจากอาจารย์ที่ภาควิชาของเพื่อนตัวเล็ก ก็กลับได้รับการบอกกล่าวว่ามีคนโทรมาขอลาหยุดให้กับเพื่อนของเธอ เนื่องจากเพื่อนของเธอนั้น ‘ป่วย’

   ...จะจู่ๆก็ป่วยได้อย่างไร ก็เมื่อวานยังดูแข็งแรงดีอยู่เลยนี่นา...

“คุณลูน่าป่วยจริงๆค่ะ นี่ก็นอนซมอยู่ข้างบน...บนห้องน่ะค่ะ แต่ระวังหน่อยนะคะ ชิวชิวกับซิมบ้าน่ะนอนเฝ้ากันเข้มแข็งเชียวค่ะ” คุณแม่บ้านพูดไปก็หยิบหัวไชเท้าที่ลงไปไชท่อน้ำในซิงค์ล้างผักขึ้นมาล้างน้ำใหม่ ก่อนจะกระชับมีดในมือแล้วสับหั่นหัวท้ายของไชเท้าอย่างคล่องแคล่ว

“ตายจริง! ถึงขั้นนอนซม นี่ลูน่าเป็นอะไรกันคะ แล้วนี่ทำไมไม่พาไปหาหมอล่ะคะมาดาม” โรสวางตะกร้าเยี่ยมไข้ลงบนโต๊ะ ก่อนจะหยิบมีดปอกเปลือกที่วางอยู่ข้างโต๊ะส่งให้คุณป้าแหม่มเมื่อหล่อนร้องขอ

“ทะเลาะกันใหญ่โตไปเมื่อเช้าแล้วค่ะกับหยางหลง คุณลูน่าเธอไม่ยอมไปค่ะบอกว่าขอนอนพักที่บ้านอย่างเดียวพอ เฮ้อ...ถ้าไม่ติดว่าหยางหลงมีประชุมสำคัญตอนเช้านะคะคงได้มีการเห็นเด็กงอแงโดนอุ้มลงจากเตียงบังคับพาไปโรงพยาบาลแล้วล่ะค่ะ นี่หยางหลงเธอบอกว่าประชุมแค่เที่ยงก็กลับ ก็เลยตั้งใจว่าจะมารับไปหาหมอด้วยตัวเองน่ะค่ะก็เลยยอมปล่อยให้คุณลูน่าเธอนอนพักไปก่อน”

“อืม...งั้นโรสขอขึ้นไปเยี่ยมหน่อยนะคะมาดาม”

“เชิญเลยค่ะ จะให้ป้าขึ้นไปพาชิวชิวกับซิมบ้าไปห้องอื่นก่อนมั้ยคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ โรสเริ่มชินกับสองบอดี้การ์ดจากธรรมชาตินั่นแล้วล่ะค่ะ”

   หญิงสาวยกมือไหว้แบบวัฒนธรรมไทยแบบแขนเก้กังเล็กน้อยให้กับคุณป้าแหม่มเป็นการขอบคุณ จากนั้นจึงเดินจากห้องครัวมาเดินขึ้นไปชั้นบน ระหว่างทางหล่อนเจอคนงานชายหญิงกำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้นมาก ด้วยความเป็นคนอารมณ์ดีหล่อนจึงเซย์ ‘เฮลโหล’ กับพวกเขาไปตลอดทาง ซึ่งก็ได้รับผลการตอบกลับที่น่าพอใจ เมื่อคนงานทุกคนฟังภาษาอังกฤษในเบื้องต้นได้ทั้งหมด

   ...เอ ต้องเข้าไปในห้องนี้ก่อนสินะ จากนั้นก็ห้องแยกทางซ้าย...ห้องนี้ๆ...

   ...ก๊อก...ก๊อก...

‘โฮกก...’

‘…ฮึ่มมมม’

   เสียงสัตว์ป่าสองชนิดคำรามฮึ่มฮั่มขึ้นมาพร้อมกันดังลอดออกมาให้ได้ยิน นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าบ้านนี้เลี้ยงสัตว์ประหลาดเอาไว้ล่ะก็หล่อนคงได้มีการเผ่นหนีป่าราบไปแล้ว แต่นี่เพราะเริ่มคุ้นเคยหรอกนะ หล่อนถึงกล้าทำใจดีสู้เสือ(และสิงโต) ค่อยๆแง้มลูกบิดออกเมื่อหล่อนค้นพบว่ามันไม่ได้ล็อก

“ชิวชิว ซิมบ้า ถ้าพี่ยะมาไล่ออกไปเลยนะ...คนอะไร ดื้อมาก!” พอหล่อนเข้ามาปุ๊บก็ได้ยินเสียงคนนอนป่วยอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบๆแต่แฝงแววหงุดหงิดเอาไว้ โรสค่อยๆกระดึ้บตัวเองไปยืนอยู่ข้างๆเตียงเมื่อสองเสือและสิงโตไร้อาการข่มขู่ใดๆหล่อนอีก พวกมันเอาแต่ฟาดหางไปมาพึ่บพั่บเป็นการต้อนรับและทำจมูกฟุดฟิดคล้ายต้องการดมกลิ่น ว่าใช่ ‘กลิ่น’ ที่เจ้านายมันสั่งให้ ‘ไล่’ ออกไปจากห้องรึเปล่า

“อะแฮ่ม! ใครกันแน่ที่ ‘ดื้อ’ จ๊ะลู่น่า” โรสเอ่ยแซวขึ้นหลังจากสองสัตว์หน้าขนไม่มีอาการใดๆอีกนอกจากส่ายหางฟาดกันไปมาให้หล่อน

“...โรสมาเหรอ!”

“เยส! ฉันเอง...ก็นายป่วย ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยวันนี้ ฉันก็เลยมาเยี่ยมน่ะสิ เป็นยังไงบ้าง ป่วยเป็นอะไร แล้วทำไมถึงไม่ยอมไปหาหมอ” สาวลูกครึ่งถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเอามือไปแตะหน้าผากคนที่หันหน้ามาแล้วทำตาปริบๆใส่เธอ

“ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่...อาหารเป็นพิษน่ะ ก็เลยอาเจียนกับปวดศีรษะนิดหน่อย”

“หืม...ไม่นิดหน่อยมั้ง ดูซิหน้าซีดเชียว คุณมาดามบอกว่าเดี๋ยวตอนเที่ยงคุณพี่ชายเขาก็จะกลับมาหาแล้วก็จะพาไปหาหมอแล้วนี่”

“ไม่เอาหรอกฉันไม่ได้เป็นอะไรมากเสียหน่อย คนนั้นน่ะเขาตกใจมากไปเอง ชอบทำอะไรโอเวอร์”

“แต่ที่เขาโอเวอร์ก็เพราะเขาเป็นห่วง อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิ”

“ไม่ได้ทำตัวเด็ก แต่ไม่อยากไปจริงๆโรส” พระจันทร์เอื้อมมือไปจับแขนเพื่อนแล้วเขย่าเบาๆเป็นการยืนยันความรู้สึก ...ก็เขาไม่อยากไปโรงพยาบาลจริงๆนี่นา...

“โอเคๆ ไม่อยากไปโรงพยาบาล ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวโรสตรวจให้เอง”

“เฮ้ย อะไร...ไม่เอาไม่ต้อง...นี่ไงเพื่อนมียาแล้ว...คือ...”

“ชีพจรเต้นปกติ มีไข้ต่ำๆ อืม...แล้วก็...ปวดหัว กับอาเจียนใช่มั้ย นี่ถ้ารอบเดือนขาดด้วยนะ...ท้องชัวร์! ฮ่าๆ”

“ไอ้...บ้า! ขำมากมั้ยเนี่ย เพื่อนป่วยอยู่แท้ๆยังจะมาหัวเราะอีก...แค่กๆ”

“อ้าวๆ ไอเลย น้ำๆ สิงโตๆ...เอ้อ เสือ แกนั่นแหละสักตัว เอาตะกร้าหมาเด็กนี่ไปเก็บก่อน” โรสพยายามจะเอื้อมมือไปหยิบน้ำที่อยู่ข้างเตียงให้เพื่อน แต่ติดตะกร้าของเจ้าหมาน้อยตาบอดที่เพื่อนเขาหยิบมาวางข้างหมอนจนเตียงเต็มไปด้วยสัตว์หน้าขนขวางไว้ทำให้หยิบไม่สะดวก เธอจึงพยายามเรียกสัตว์เลี้ยงของเพื่อนให้เอาไปเก็บ แต่มือของพระจันทร์ก็ยื่นมาขวางไว้ไม่ยอมให้ใครเลื่อนสัตว์เลี้ยงตัวเองไปไหนได้

“อย่านะอย่าเลื่อนไอ้ตัวเล็ก วางไว้นี่แหละ...” พระจันทร์บอกเพื่อนเสียงอ่อย โรสส่ายหน้ามองอาการเด็กเอาแต่ใจของเพื่อนแล้วถอนหายใจยาว

“...จะเป็นแม่คนอยู่แล้วนะ ทำตัวดีๆหน่อย”

“โรส...นี่คือจะไม่หยุดใช่มั้ย...” พระจันทร์ถามเพื่อนหน้าเครียด แต่คนเป็นว่าที่หมอกลับยักไหล่แล้วพร้อมเอ่ยย้ำทับเข้าไปอีกว่า

“อ้าว โรสก็แค่ว่าไปตามอาการ แต่ก็นะ เราคงจะพักผ่อนน้อยไปหน่อยแล้วก็เครียด ที่สำคัญ...ช่วงนี้นอนดึกล่ะสิท่า มัวแต่วาดรูปไม่หลับไม่นอน” คนพูดพูดพลางก็เท้าคางมองไปทางเฟรมวาดรูปของเพื่อนที่ถูกจัดวางเอาไว้ให้ที่มุมหนึ่งของห้อง เพราะตอนนี้ได้รับอนุญาตให้ได้เรียนต่อตามทุนที่ตัวเองอุตส่าห์สอบได้แล้ว พี่ยะก็เลยใจดีช่วยหาช่างมาเนรมิตมุมหนึ่งของห้องนอนให้เป็นที่สำหรับวาดรูปด้วยดินสอหรือสีไม้ของเขา ส่วนพวกสีอื่นที่มีกลิ่นแรง ชายหนุ่มก็ให้ช่างมาจัดห้องเอาไว้ให้ต่างหากอีกห้องหนึ่งที่ชั้นล่าง เพื่อให้เขาได้ใช้ทำงานและเคลื่อนย้ายเฟรมไปไหนมาไหนได้ง่ายๆเพราะชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาไม่ชอบนั่งวาดภาพแบบอุดอู้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม

“ก็...คงงั้น...” พระจันทร์รับคำเพื่อนแผ่วเบา เอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าสุนัขตาบอดเมื่อมันครางฮือฮึ่มฮั่มเรียกหาเจ้าของ

“เฮ้อ เอาเถอะ ฉันเองก็เป็นแค่นักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง จะไปตรวจอาการของนายได้มากมายแค่ไหนกัน เอาเป็นว่าฉันจะลองเอาอาการของนายไปปรึกษาอาจารย์หมอดูก็แล้วกัน อาจารย์คนนี้เก่งมากเลยนะน่าจะพอช่วยบอกได้ว่านายเป็นอะไร แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมใหม่...อ้อ แล้วถ้าคุณพี่ชายเขาจะพาไปหาหมอจริงๆก็อย่าดื้อใส่เขาอีกล่ะ เข้าใจมั้ยเด็กดื้อ”

“โรส...” พระจันทร์เรียกเพื่อนเสียงอ่อยเมื่อตัวเองโดนดุราวกับเป็นเด็กเล็กๆ

   วันนั้นพระจันทร์นอนหลับไปด้วยความกังวลใจเรื่องที่สุริยะมณฑลไม่ได้กลับมาที่บ้านจนถึงเช้า มากกว่าเรื่องที่โรสบอกจะเอาเรื่องอาการของเขาไปปรึกษาคนอื่นเพราะคิดว่าเพื่อนสาวคงกำลังล้อเล่น

แน่นอนว่าพระจันทร์ไม่ได้รับรู้เลยว่าโรสจัดการส่งอีเมล์ถามอาจารย์หมอที่หล่อนเรียนออนไลน์อยู่จริงๆและจัดการเล่าอาการของเพื่อนคนสำคัญของเธอลงไปอย่างละเอียดยิบ พร้อมกับแนบชื่อจริง นามสกุลจริงของพระจันทร์ลงท้ายอีเมล์ไปอย่างเรียบร้อยเพราะโรสมั่นใจว่าอาจารย์ของเธอต้องอ่านออกแน่ ในเมื่ออาจารย์ท่านนั้นเป็นคนสัญชาติ ‘ไทย’เหมือนเพื่อนเธอ แม้ว่าตัวอาจารย์ตอนนี้จะอยู่ที่ประเทศอังกฤษก็เถอะ

   โรสมั่นใจ...ว่าอาจารย์หมอ ‘เชษฐา’ ต้องช่วยวิเคราะห์อาการของเพื่อนเธอได้แน่ๆ...

-----------------------------------------------

   พระจันทร์ค่อยๆเกาะราวบันไดพาตัวเองลงมาจากชั้นสองเมื่อความหิวมันมีมากเกินจะทนไหว เมื่อเช้าตอนเขาตื่นมาแล้วลุกขึ้นนั่งได้ ในช่องท้องก็เริ่มมีอาการตีของขึ้นทันที ศีรษะเริ่มปวดหนึบๆพระจันทร์จึงต้องเอนตัวนอนกลับลงไป แต่แค่ครู่เดียวก็ต้องรีบลุกขึ้นนั่งใหม่พร้อมกับรีบโก่งคอไปที่ข้างเตียง แล้วพยายามอาเจียนเอาน้ำย่อยรสชาติเปรี้ยวแสบคอออกมาเพราะในกระเพาะนั้นยังว่างเปล่า แม้ว่าสมองจะสั่งร่างกายว่าให้หยุดอาเจียนได้แล้วเพราะมันไม่มีอาหารอะไรจะออกมา แต่ความรู้สึกอยากอาเจียนก็ยังไม่หมดไป ชิวชิวกับซิมบ้าที่นอนอยู่ด้วยกันเมื่อคืนเดินวนไปวนมาอยู่ข้างเตียงด้วยอาการหงุดหงิด พวกมันคงถูกปลุกให้ตื่นเพราะอาการยามเช้าแบบนี้ของเขาสินะ

   ...ทั้งๆที่เมื่อวานบอกไว้ว่าตอนเที่ยงจะกลับมาหา เขาก็เลยคอยจะเจอ...แต่สุดท้าย...จนป่านนี้แล้วเขาก็ยังไม่ได้กลับมานอนที่บ้านเลยทั้งคืน...

   ถึงจะกังวลใจเรื่องนี้มาก แต่พระจันทร์ก็พยายามจะเข้าใจว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องด่วนก็เลยต้องค้างที่สำนักงาน เพราะก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องบนเรือขึ้นสุริยะมณฑลก็นอนค้างที่สำนักงานบ่อยๆ บางคืนก็ไปค้างที่คอนโดกับพวกสาวๆในสต็อกบ้าง ที่พระจันทร์รู้ก็เพราะมักจะได้ยินพวกเด็กๆที่บ้านพูดให้ได้ยินอยู่บ่อยๆ

   แต่หลังจากเรื่องตอนนั้นและทั้งสองคนบอกรักกันไปแล้วสุริยะมณฑลก็ไม่เคยออกไปค้างนอกบ้านอีกเลย แถมยังกลับบ้านเร็วกว่าปกติเสียด้วยซ้ำจนป้าแหม่มยังออกปากแปลกใจ เมื่อคืนจึงเป็นครั้งแรกที่พระจันทร์ต้องนอนคนเดียว ยอมรับว่าไม่ชิน...แต่ก็พยายามจะทำความเข้าใจกับชีวิตของผู้ชายที่ตัวเองตกลงใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยไปแล้ว ว่าจะเอาตัวเองไปผูกติดอยู่กับเขาตลอดเวลาไม่ได้เด็ดขาด ก่อนหน้านี้โลกของพวกเขาถูกแยกออกจากกันอย่างสิ้นเชิงเป็นสองใบเลยด้วยซ้ำ ถึงตอนนี้จะค่อยๆหลอมรวมกัน แต่มันก็รู้สึกเหมือนมีบางส่วนที่ยังไม่ประสานกันสนิทอยู่ดี

“ป้าแหม่ม...พี่ยะล่ะครับ กลับมารึยัง...” เสียงของพระจันทร์ที่เข้ามาในห้องทานอาหารอย่างเงียบเชียบคงจะทำให้คุณป้าแหม่มตกใจสินะ ถึงได้มือไม้สั่นทำหนังสือพิมพ์หลุดร่วงลงไปกองที่พื้นแบบนั้น

“คะ...คุณหนู...แหม มาไม่ให้ซุ่มเสียง ป้าตกใจหมดเลยค่ะ...จะรับอะไรดีคะเช้านี้...”

“ป้าแหม่มครับพี่ยะกลับมารึยัง” เสียงติดแหบนิดๆของพระจันทร์ถามซ้ำเมื่อยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ

“ยะ...ยังค่ะ สงสัยคงจะงานยุ่งเหมือนเคย คุณหนูทานเช้าเลยดีกว่านะคะไม่ต้องรอ เดี๋ยวป้าไปจัดมาให้ แหม...ป้านี่ก็หลงๆลืมๆเสียแล้ว วันหลังโทรลงมาสั่งก็ได้นะคะไม่สบายอยู่ ทานในห้องนอนก็ได้ป้าจะ...”

“ป้าครับ นั่นหนังสือพิมพ์วันนี้ใช่มั้ย ขอผมอ่านหน่อยสิครับ” พระจันทร์ที่หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้วเอ่ยปากขอหนังสือพิมพ์ที่อยู่ในมือของสาวใหญ่ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่มันถูกกำขยำเสียจนยับไปหมด แถมป้าแหม่มยังเอามันไม่ซ่อนไว้ข้างหลังเสียอีก ท่าทางเหมือนไม่อยากให้เขาอ่านอย่างโจ่งแจ้งเลยทีเดียว

“เอ่อ...มันเป็น...ฉบับของเมื่อวานน่ะค่ะ คุณหนูก็อ่านแล้วนี่ ป้าขอเอาไปรองครกนะคะเที่ยงนี้จะตำน้ำพริกเสียหน่อย ขี้เกียจมาล้างทีหลังเวลาพริกแกงมันกระเด็นออกนอกครกน่ะค่ะ”

“ป้าแหม่มครับ...มันคือของวันนี้ ขอจันทร์อ่านมันหน่อยเถอะนะครับ” คงเพราะท่าทางแปลกๆของคุณแม่บ้านมันเรียกความอยากรู้อยากเห็นของพระจันทร์ให้มันพุ่งสูง...ป้าแหม่มคงจะมีอะไรที่ต้องการปิดบังเขาอยู่แน่ๆ เด็กๆที่เช็ดบันได้กับกระจกเมื่อเช้าตอนที่ลงมาก็พากันหลบตาเขากันเป็นแถว มันเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ...

“ยะ...อย่าเลยค่ะคุณหนู ไม่มีข่าวอะไร...ที่น่าสนใจหรอกนะคะ ป้า...ไปเข้าครัวก่อนก็แล้วกัน” แม่บ้านสาวใหญ่รีบหมุนตัวหลบพร้อมกำหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นแน่นขึ้น ทว่าเสียงร้องโอ๊ยอย่างเจ็บปวดของพระจันทร์ที่ดังตามมาไล่หลังก็ทำให้หล่อนรีบหมุนตัวกลับไปดูอาการคนป่วยที่นั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียวทันที

   พระจันทร์อาศัยจังหวะที่คุณแม่บ้านเข้ามาใกล้นั้นคว้าเอาหนังสือพิมพ์ไปจากมือของหล่อนอย่างง่ายดาย พอได้มาปุ๊บก็รีบคลี่มันออกอ่าน มันเปิดค้างไว้ที่หน้าหนึ่งอยู่แล้ว ถึงจะยับยู่ยี่ไปหน่อยแต่พระจันทร์ก็พอจะรู้ว่าข่าวไหนที่คุณป้าแหม่มพยายามปิดบังเพราะคิดว่าเขาไม่สมควรจะรู้

   ‘กิ่งทองใบหยกแห่งวงการธุรกิจฮ่องกง ได้ฤกษ์วิวาห์แล้ว หลังจากพ่อแม่ฝ่ายชายบินมาสู่ขอฝ่ายหญิงถึงเกาะฮ่องกงเมื่อวานนี้...’

   หน้าข่าวยังเขียนรายละเอียดอะไรต่างๆอีกยาวเหยียด แต่ทว่ามือของพระจันทร์กลับอ่อนแรงและทิ้งหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ เมื่อรูปถ่ายที่อยู่เคียงกับหัวข้อข่าวนั้นเป็นภาพ ‘กิ่งทองใบหยก’ ที่ว่ายืนคู่กันอยู่ในนั้น อีกทั้งชุดที่ฝ่ายชายใส่ ก็คือชุดที่พระจันทร์จำได้ดีว่าเจ้าของชุดใส่ไปตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า...
“คุณหนู...คุณหนูอย่าคิดมากนะคะ ไม่เอาๆ ข่าวมันก็เขียนมั่วๆไปอย่างนั้นเองแหละ ไม่จริงหรอกนะคะ”

ฝ่ามือหยาบกร้านเพราะทำงานครัวของป้าแหม่มตรงเข้าโอบกอดคุณหนูพระจันทร์ของหล่อนเอาไว้แนบอกทันทีที่เห็นหยดน้ำของพระจันทร์ไหลออกมาจากตา พระจันทร์นั่งนิ่งเหมือนหุ่น มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาอย่างอัตโนมัติ เด็กหนุ่มจ้องมองภาพข่าวในหนังสือพิมพ์ที่ยังมีรูปครอบครัวของทั้งสองฝ่ายถ่ายร่วมกัน ด้วยความรู้สึกปวดร้าวในใจลึกๆ

...ทั้งๆที่ทำใจมาก่อนหน้านี้แล้ว...ว่าสักวันเรื่องแบบนี้มันคงจะเกิดขึ้น...

...แต่ว่า...

“จันทร์...ไม่เป็นไร แค่รู้สึกว่ามันเร็วเกินไป...แค่นั้นเอง”

“โธ่!...คุณหนู...” ป้าแหม่มเธอแทบจะร้องตามตอนที่เห็นคุณหนูของเธอพยายามจะกลั้นก้อนสะอื้น สองมือของคนสูงวัยพยายามจะลูบหลังลูบไหล่ของพระจันทร์เพื่อปลอบโยน แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่เลย

“คุณแม่บ้านครับ คุณหยางสั่งให้เอาหนังสือพิมพ์วันนี้ไปทิ้งให้หมด อย่าเพิ่งให้...” เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นหยุดอยู่หน้าห้องอาหารเพียงแค่นั้น เมื่อพบว่าคนนำคำสั่งมาบอกคุณแม่บ้านนั้นมาช้าไป “คุณหนู...”

“อาตี้! ชู่ว!” และเป็นคุณแม่บ้านที่เอามือจุ๊ปาก ห้ามไม่ให้ตี้เฉินบอดี้การ์ดของพระจันทร์ได้พูดอะไรออกมาอีก

   ชายหนุ่มร่างสูงมองไหล่ของพระจันทร์ที่สั่นเทาอย่างน่าสงสารแล้วก็ต้องกำหมัดแน่น เขาค่อยๆเดินเข้าไปทรุดเข่าข้างหนึ่งตรงข้างๆพระจันทร์ แล้วจับมือของคนที่เขาดูแลความปลอดภัยมาตลอดระยะเวลาสองปีกว่าขึ้นมาจับไว้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณหนูพระจันทร์มีแต่ความร่าเริงสดใส ยิ้มง่าย ไม่เคยคิดร้ายกับใคร มีแต่จะคอยปกป้องเขาเสียด้วยซ้ำยามที่มองเห็นว่าเขากำลังโดนหยางหลงดุเอาในเรื่องต่างๆ ตี้เฉินยอมรับ ว่าเขาคิดกับคนที่ต้องคุ้มครองมากกว่าแค่เจ้านายตามหน้าที่ พระจันทร์นับถือเขาเหมือนพี่ เขาก็บอกตัวเองไปแล้วว่าจะปกป้องพระจันทร์ให้เหมือนน้องคนหนึ่ง

   ...ไม่รู้ว่าหยางหลงกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้ตัดสินใจจะแต่งงานกับเหม่ยเฟิ่งแบบรวดเร็วสายฟ้าแล่บแบบนี้ ทั้งๆที่ทุกคนในบ้านนี้ก็รู้ดีกันอยู่ ว่า ว่าคนคนนี้ที่ถูกกักขังเอาไว้ที่บ้านนี่ต่างหากที่เป็นตัวจริง!...

“จันทร์...จันทร์ไม่เป็นไร ถ้าเขาไม่อยากให้จันทร์รู้ จันทร์ก็จะไม่รู้...ป้าแหม่ม พี่ตี้ อย่าบอกเขาก็แล้วกันนะ แล้วก็...ฝากพี่ตี้ เอาหนังสือพิมพ์ไปทิ้งตามคำสั่งของเขาด้วย ส่วนป้าแหม่ม...จันทร์ยังหิวอยู่เลย ขอโอวัลตินให้จันทร์สักแก้วนะครับ แต่ให้ใครยกไปให้ข้างบนหน่อยนะ...จันทร์อยากนอนต่อแล้ว” น้ำเสียงสั่นเครือเหมือนคนที่พยายามจะฝืนบอกคนข้างตัวสองคนที่กำลังพยายามจะปลอบใจเขาให้คลายกังวล แม้ปลายจมูกและดวงตาจะแดงก่ำแต่พระจันทร์ต้องทน อย่าให้คนอื่นต้องมาพลอยร้อนใจแทนเขาแบบนี้

“โธ่คุณหนูคะ...”

“คุณหนูพระจันทร์...มาครับ ผมขออนุญาต” ตี้เฉินมองอาการแขนขาไร้เรี่ยวแรงของพระจันทร์ที่พยายามประคองตัวกลับออกไปจากห้องทานข้าวแล้วก็ทนไม่ไหว ต้องขออนุญาตคนตัวเล็กเพื่อจับอุ้มพาไปส่งให้ถึงที่ จนเมื่อห่มผ้าให้พระจันทร์เรียบร้อยแล้วตี้เฉินถึงได้เดินกลับลงมาหาคุณป้าแหม่มแล้วคลึงนิ้วที่หว่างคิ้วอย่างปวดศีรษะกับเรื่องของเจ้านาย

“ไม่รู้คิดอะไรอยู่สิน่า...” คุณป้าแหม่มที่ยืนรออยู่ที่เชิงบันไดขยำขยี้กระดาษหนังสือพิมพ์ในมือด้วยความขึ้งโกรธ ถึงตัวเธอจะไม่ได้มีอคติอะไรกับหงส์หรือเหม่ยเฟิ่งผู้มีข้างขึ้นคู่กับสุริยะมณฑล แต่เธอก็รู้สึกอดรนทนไม่ได้ที่ข่าวนี้ทำให้พระจันทร์ต้องเสียน้ำตา เพราะหล่อนเอ็นดูหงส์เหมือนเพื่อนของเจ้านาย แต่รักพระจันทร์กว่ามากมายในฐานะของคนที่จะมายืนเคียงคู่กับเจ้านายเธอไปชั่วชีวิตมากกว่า ซึ่งความรู้สึกนี้ตี้เฉินก็มีไม่ต่างกัน ยิ่งได้ยินเสียงสะอื้นแผ่วๆดังลอดออกมาจากใต้ผ้าห่มตอนที่เขาออกมาจากห้องก็ยิ่งรู้สึกเจ็บใจแทนพระจันทร์นัก

“แล้วเราจะช่วยคุณหนูพระจันทร์ยังไงดี” ตี้เฉินออกปากถาม ในขณะที่ป้าแหม่มก็ส่ายหน้าเป็นการตอบ

“งั้นให้ฟ้าเป็นคนช่วยน้องเองได้มั้ยครับ...”

   และจู่ๆเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น ตี้เฉินและป้าแหม่มสะดุ้งขึ้นสุดตัวเมื่อกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดกันทั้งคู่ แต่เมื่อสายตาละไปมองที่มาของเสียงทั้งคู่ก็ต้องรีบก้มหัวเมื่อพบกับน้ำฟ้ากำลังยืนอยู่ด้วยสีหน้าเครียดขึ้ง

“น้องอยู่ข้างบนใช่มั้ย...” น้ำฟ้าเอ่ยขึ้น ตี้เฉินและป้าแหม่มมองหน้ากัน และตัดสินใจร่วมกันว่าในเวลานี้พระจันทร์น่าจะยังไม่อยากจะพบใคร

“เอ่อ แต่เมื่อสักครู่คุณหนูเพิ่งจะหลับไปน่ะครับ ผมเกรงว่า...”

“อย่ามาห้ามฉันนะอาตี้...ป้าแหม่มก็ด้วย เกิดเรื่องขึ้นขนาดนี้ทำไมไม่มีใครรายงานฉันเลย!”

   และจู่ๆในตอนที่ตี้เฉินเดินเข้ามาขวางน้ำฟ้าเอาไว้ ใครบางคนที่เดินตามหลังน้ำฟ้ามาและคงจะได้ยินคำพูดทั้งหมดก็เอ่ยขึ้นอย่างกราดเกรี้ยวและทรงอำนาจ ป้าแหม่มและตี้เฉินสะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อน้ำเสียงแบบนี้พวกเขาจำได้แม่น...

             ...แม่ของเจ้านาย...

          ...คุณหญิงดารกานต์...!!

“คุณหญิง!”    สองเสียงต่างวัยประสานขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งงามระหงส์ของบุคคลอีกคนที่เข้ามาใหม่ คุณหญิงดารกานต์เดินเข้ามาก่อนจะคล้องแขนเข้ากับแขนของน้ำฟ้าอย่างเคยชิน คุณแม่บ้านกับบอดี้การ์ดหนุ่มเอามือมาจับกันพร้อมก้มหน้ายืนเรียงเป็นระเบียบ เปิดทางให้น้ำฟ้าและคุณหญิงดารกานต์เดินขึ้นข้างบนไปอย่างสะดวกโยธิน โดยก่อนที่จะเดินลับหายไปคุณหญิงยังมีการหันกลับมาชี้หน้าแล้วบอกว่า ‘จะกลับมาจัดการทีหลัง’ ซ้ำอีกต่างหาก

-------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-09-2014 17:49:27

   พระจันทร์พยายามที่จะไม่คิดมาก แต่ข้อความและภาพที่อยู่บนกระดาษหนังสือพิมพ์ก็ยังอยู่ติดตาเขา เคยคิดไว้อยู่เหมือนกันว่าสักวันเหตุการณ์แบบนี้มันจะต้องเกิด...และสุดท้ายมันก็เกิดขึ้นจริงๆ...

   แต่ก็ยังดีที่ทำใจเอาไว้ก่อนหน้านี้มาโดยตลอดตั้งแต่วันที่เจอพี่หงส์...วันนั้นที่ฟังเขาบอกรักในเรือก็เลยไม่ได้เชื่อเขาไปเต็มร้อย ที่ผ่านมาก็เลยทำใจไว้แล้วว่าแค่ช่วงสั้นๆก็ยังดี...ได้เป็นเหมือนคนรักของเขาแบบนี้ก็เหมือนฝันแล้ว...

   ความจริงก็รู้สึกเหมือนตัวเองงี่เง่าเอามากๆ ทำตัวไม่ต่างจากนางเอกในละครที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนร้องไห้ให้คนอื่นเขามาดูถูกว่าอ่อนแอ...เขาเองก็เถียงไม่ออกหรอก และก็คงได้แต่แก้ตัวด้วยคำซ้ำๆเดิมๆเหมือนกัน...

   ...ว่าใครไม่มาเป็นเขาตอนนี้ก็คงไม่เข้าใจหรอก...ว่ามันรู้สึกเจ็บแค่ไหน ที่ต้องมารับรู้ความจริงว่าคนที่ตัวเองรัก...กำลังจะต้องแต่งงานกับคนอื่น แล้วตัวเขาก็จะค่อยๆกลายเป็นคนอื่นแทนในที่สุด

“พระจันทร์...” เสียงเรียกแผ่วเบาของใครบางคนดังขึ้นจากเบื้องหลัง พระจันทร์พลิกตัวกลับไปมองเมื่อคุ้นหูเสียงนั้นเหลือเกิน

“พี่ฟ้า...คุณหญิง...”

      เสียงพระจันทร์สั่นเครือจนคนเพิ่งเข้ามาใหม่ใจสั่นเพราะสงสารน้องจับใจ น้ำฟ้าอ้าแขนรับพระจันทร์ที่โผเข้ามาซบเอาไว้เต็มอ้อมแขน พร้อมลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนคนที่ปล่อยโฮออกมากับอกเขาจนเสื้อชื้นน้ำตาไปหมด

“...นี่ดูท่าว่าคงจะเห็นข่าวแล้วล่ะสิ...ไม่เอาลูกไม่ร้อง...” คุณหญิงดารกานต์ทรุดนั่งลงข้างๆน้ำฟ้า ยื่นมือข้างหนึ่งไปลูบศีรษะคนที่กอดเอวน้ำฟ้าเอาไว้อย่างหาที่พึ่ง พระจันทร์สะดุ้งเล็กน้อยตอนที่เธอแตะตัว จากนั้นจึงช้อนมองหล่อนด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ ก่อนที่มือน้อยทั้งสองจะยกขึ้นพนมแล้วกล่าวกับเธอเสียงเครือ

“ผมขอโทษนะครับคุณหญิง...ที่หลงรัก...ลูกของคุณ แต่ผมสัญญา...ว่าผมจะตัดใจ...”

“เด็กบ้านี่ มาขอโทษอะไร ฉันว่าอะไรสักคำรึยัง...” ดารกานต์ยกมือขึ้นไปหยุดการไหว้ของพระจันทร์ แล้วเป็นคนดึงร่างสั่นเทาของพระจันทร์มากอดเอาไว้เอง

“คุณหญิง...ผม...”

“เอาล่ะไม่ต้องร้อง...ถึงจะยังไม่แน่ใจแต่ยังไงเราก็ต้องพาพระจันทร์ไปตรวจ หลานแม่ทั้งคน ถ้าเขามาอยู่กับเราจริงยังไงแม่ก็ไม่มีทางปล่อยให้หลานแม่ต้องกำพร้าแน่ ต่อให้ต้องเถียงกับคุณศิลาจนแตกหักกันไปข้างแม่ก็ยอม!”

“เดี๋ยว...ก่อน คุณหญิง...พูดเรื่องอะไร...” พระจันทร์ผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของหญิงตรงหน้าแล้วถอยตัวห่างออกมาเล็กน้อย ดวงตาเบิ่งกว้างพร้อมอาการปวดหัวที่เริ่มปวดตุ้บขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่บอกเรื่องของเรากับคุณแม่หมดแล้ว...คุณแม่รู้แล้ว เรื่องที่พระจันทร์...อาจจะท้อง...”

   บรรยากาศภายในห้องเงียบงันลงไป เมื่อเจ้าตัวค่อยๆยกมือขึ้นมาวางทับลงไปที่หน้าท้องของตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆแล้วพูดขึ้นเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่ฝืดเฝือนเต็มที

“ไม่จริง ไม่ใช่หรอก...เรื่องบ้าๆแบบนั้น...”

“อย่าพูดว่าเรื่องหลานของแม่เป็นเรื่องบ้าๆนะพระจันทร์ แม่รู้หมดแล้วทั้งเรื่องที่เราสองคนรู้จักกันมาก่อนตอนอยู่ที่อังกฤษ และเรื่องคนไข้ในโครงการศึกษาพิเศษของทางโรงพยาบาลนั่นด้วย...แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้น เด็กในท้องเราคือลูกตาอาทิตย์ใช่มั้ย แม่จะได้...”

“คุณแม่ครับ ใจเย็นๆก่อน น้องอาจจะยังตั้งตัวไม่ทัน...” น้ำฟ้ารีบยึดมือขาวนวลของหญิงสาวคนเดียวในห้องให้หยุดที่จะยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วพยักหน้าบอกคุณหญิงดารกานต์ว่าตนจะคุยกับน้องเอง “...พระจันทร์ฟังพี่ดีๆนะ เมื่อคืนพี่หมอโทรหาพี่ บอกให้พี่พาเราไปอังกฤษเดี๋ยวนี้ เพราะอาการที่เราเป็นอยู่ตอนนี้มีความเป็นไปได้สูงมาก ว่าเราอาจจะ...ท้อง”

“แล้วพี่หมอ...รู้เรื่องของจันทร์ได้ยังไง ขนาดพี่ฟ้า...” พระจันทร์แทบจะกลืนเสียงหายลงไปในลำคอ เมื่อเห็นนัยน์ตาดุของน้ำฟ้าที่จ้องมองมาทางตน

“เพราะขนาดพี่จันทร์ยังไม่ยอมบอกเลยใช่มั้ย” น้ำฟ้าเอ่ย เสียงแข็งๆแต่แฝงแววน้อยใจเอาไว้เล็กๆ พระจันทร์ก้มหน้าหลบตาแล้วเอ่ยขอโทษแผ่วเบา “เอาเถอะ...เมื่อคืนมีเด็กในคลาสออนไลน์ของพี่หมอชื่อโรซาน่า ส่งอีเมล์ถามอาการเพื่อนของเธอกับพี่หมอ ว่าทั้งปวดหัวและอาเจียน พี่หมอบอกว่าเขาคงจะวิเคราะห์ว่าเป็นโรคเครียดหรือเพราะสาเหตุอื่นไปแล้วถ้าไม่ใช่ว่าท้ายอีเมล์ โรซาน่าลงชื่อของพระจันทร์ไปด้วย เพราะคิดว่าบางทีพี่หมออาจจะรู้จักเพราะเป็นคนไทยเหมือนกัน...แล้วก็แจ็กพอต...พี่หมอรู้จัก ‘เรา’ สองคนดีจริงๆ”

“หมะ...หมายความว่า...คือ...ผม...” พระจันทร์เริ่มมีอาการหน้ามืดและวิงเวียนตีตื้นอาการปวดหัวขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามจะอดทนไว้ ดวงตากลมโตชื้นน้ำตาช้อนมองน้ำฟ้าและคุณหญิงดารกานต์แล้วก็พูดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูกจริงๆว่าสถานการณ์อย่างนี้เขาควรจะพูดอะไรดี

“เอาล่ะ แม่โทรจองตั๋วไปอังกฤษให้แล้วนะ เราจะไปที่นั่นกันสามคน ไฟลท์สามทุ่ม...พรุ่งนี้”

“คุณหญิง!...แต่...คือจันทร์...ไม่...”

“คุณศิลากับตาอาทิตย์จะไม่มีทางรู้เรื่องนี้แน่ เพราะเราได้ไฟลท์นี้ก็พอดีงานตาอาทิตย์เริ่ม ถึงตอนนั้นทุกคนคงจะไปรวมกันอยู่ที่งาน ไปฟ้า...ช่วยแม่เก็บของ...พาสปอร์ตน้องอยู่ในห้องอาทิตย์ใช่มั้ย แม่จะให้แหม่มเอากุญแจสำรองมาไขนะ...”

“ดะ...เดี๋ยวก่อน...ครับ จันทร์...อยากคุยกับพี่ยะก่อน...ได้มั้ยครับ...” น้ำเสียงแผ่วหวิววอนขอ เรื่องที่เพิ่งได้รับรู้ว่าพี่ยะกำลังจะแต่งงานยังไม่สั่นคลอนความรู้สึกที่ว่าพรุ่งนี้ตัวเองอาจจะต้องจากคนที่รักไปไกล...อย่างน้อยถ้าทุกคนเห็นควรว่าเขาควรจะไปอังกฤษเขาก็จะไป ขอแค่ได้คุยกับพี่ยะอีกครั้งก่อนก็พอ...

“...” น้ำฟ้าที่หันไปเปิดตู้เสื้อผ้าของน้องชายต่างสายเลือดหันมองสบตากับคุณหญิงดารกานต์ และเป็นหล่อนที่เป็นคนพยักหน้าอนุญาตให้พระจันทร์โทรหาสุริยะมณฑลได้

   โทรศัพท์สีเงินส่องประกายล้อแสงโคมไฟอยู่บนโต๊ะข้างเตียง พระจันทร์เอื้อมมือไปหยิบ เขากดเลขหนึ่งแล้วกดโทรออก มือสั่นเทายกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นมาปาดรอยน้ำตาแล้วก็ปิดปากตัวเองไว้เพื่อกลั้นก้อนสะอื้น สัญญาณเสียงรอสายในรอบแรกดังอยู่นานจนมันดับไป พระจันทร์ก็เฝ้าเพียรโทรหาซ้ำอีกครั้ง จนพอถึงครั้งที่สาม ปลายสายถึงได้มีคนตอบรับ

“ฮัลโหล...พี่ยะ...” พระจันทร์พยายามสกัดกลั้นเสียงสั่นของตัวเองเอาไว้อย่างสุดชีวิต

‘พระจันทร์...โทษที แต่ตอนนี้พี่กำลังยุ่งมาก มีอะไรหลายอย่างที่ต้องรีบจัดการให้เสร็จ...แต่เราโทรมาก็ดีแล้ว เพิ่งตื่นใช่รึเปล่า...’

“...อ...อืม...จันทร์เพิ่งตื่น ก็เลยโทรหาพี่ยะ เห็นเมื่อคืนไม่ได้กลับมา...” พระจันทร์อยากจะคิดว่าอุปาทานไปเองว่าได้ยินเสียงพี่ยะถอนหายใจยาวตอนที่เขาโกหกไปว่าเพิ่งตื่นด้วย...สงสัย คงไม่อยากให้เขารู้เรื่องนั้นจริงๆสินะ...

‘ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรบอก...แต่สาบานได้ว่าไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนแน่นอน’ ท้ายประโยคเหมือนจะติดเสียงหัวเราะแผ่วๆของคนปลายสายมาด้วย...อย่างน้อยก็ดีแล้วที่พี่ยะยังสบายดี...

“พี่ยะ...จันทร์ปวดหัว” ไม่ได้อยากจะอ้อนหรืออะไร เขาแค่รู้สึกยังไงก็พูดออกไปอย่างนั้น ก็ระหว่างพวกเขาสองคนเป็นอย่างนี้มาตลอดเลยนี่นา

‘พระจันทร์ พี่สั่งให้ตี้เฉินพาเราไปหาหมอแทนพี่แล้วนะ เรารู้สึกยังไง อาการไม่ดีตรงไหนต้องบอกหมอเขาให้หมดรู้รึเปล่า แล้วพี่จะโทรไปถามหมอเขาเองอีกทีว่าเราเป็นอะไร...’

“...แล้วจันทร์ก็อยากเจอพี่ยะ...ตอนนี้...เดี๋ยวนี้เลยได้มั้ย” ประโยคเอาแต่ใจที่ตัดสินใจพูดออกไป...เพราะรู้ดีว่ามันไม่มีทางได้รับการตอบสนองแน่ๆก็เลยกล้าพูด...

‘...พระจันทร์...พี่ก็อยากกลับไปหา อยากกลับไปกอดเราจะแย่แล้ว...แต่...’

“แต่ถ้าพี่ยุ่งอยู่ก็ไม่เป็นไร ไว้คืนนี้ก็ได้...พี่กลับบ้านมาหาจันทร์หน่อยได้มั้ย...จันทร์คิดถึง...” น้ำเสียงสั่นเครือในตอนท้ายทำให้สุริยะมณฑลรู้สึกใจแกว่งแปลกๆ บอกตามตรงว่าตอนนี้ที่ยืนอยู่นี่มีแต่ร่างกายของเขาล้วนๆ ส่วนหัวใจนั้นวิ่งไปหาเจ้าของเสียงที่โทรมาหานี่ตั้งนานแล้ว

‘เป็นอะไรครับ ป่วยแล้วงอแงเหรอ...’

“กลับมาหาจันทร์หน่อยได้มั้ย...จันทร์อยากเจอพี่ยะ...นะ” พระจันทร์เอ่ย ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าน้ำเสียงที่พูดวอนขอออกไปมันบาดลึกลงในจิตใจคนฟังขนาดไหน

‘...ก็ได้ครับ แต่ถ้าพี่กลับดึกมากก็ไม่ต้องรอนะ หลับไปก่อนได้เลย พักผ่อนให้มากๆนะ...อย่าลืมทานข้าวทานยาตามที่หมอสั่งด้วย พี่จะโทรถามอาการเรากับป้าแหม่มเป็นระยะ’

“...จันทร์รักพี่ยะ...”

‘พี่ก็รักเรา...รักมากที่สุด รู้มั้ย...’

“รู้...”

   ไม่มีคำพูดบอกลาอื่นใดอีกระหว่างคนสองคน เสียงคุยโทรศัพท์เงียบไปแล้ว...แต่เสียงร้องไห้ของพระจันทร์ยังดังแผ่วออกมาไม่หยุด...

   น้ำฟ้าเดินไปจับมือของมารดาบุญธรรมอย่างต้องการขอความคิดเห็น ภาพพระจันทร์นั่งร้องไห้กอดเข่าและแนบโทรศัพท์เอาไว้ที่อกทำให้เขาต้องคิดหนัก...

“แม่ครับ...”

“แม่รู้ว่าฟ้ากำลังจะบอกอะไรแม่...แม่ไม่ได้อยากแยกสองคนนั้นออกจากกัน ถ้าเป็นในสถานการณ์อื่นแม่คงจะให้พระจันทร์บอกตาอาทิตย์เรื่องนี้ไปแล้ว แต่ฟ้าก็เห็นท่าทีของคุณศิลากับลูกชายคนโตของแกไม่ใช่เหรอตอนที่เราสองคนไปคัดค้านเรื่องที่จะให้ตาอาทิตย์แต่งงานกับหนูหงส์...เพราะเราคัดค้านพวกนั้นไม่ได้เราถึงได้มาที่นี่กันไม่ใช่รึไง”

“แต่แม่ครับ เหมือนน้องไม่อยากจะไปเลย...”

“จะอยากหรือไม่อยากไม่ใช่สิ่งที่พระจันทร์จะตัดสินใจคนเดียวได้นะฟ้า ถ้าในท้องพระจันทร์มีหลานของแม่อยู่จริงแม่ไม่ยอมให้น้องอยู่ที่นี่แน่ น้องจะต้องได้รับการดูแลรักษาจากหมอที่ดีที่สุดเท่านั้น...ถ้าปล่อยไว้ที่นี่รับรองได้ว่าพระจันทร์คงจะเครียดตายเสียก่อนที่แม่จะได้เห็นหน้าหลาน...หึ ต้องมาทนเห็นพ่อของลูกในท้องตัวเองแต่งงานไปกับผู้หญิงคนอื่น...ไม่มีทางที่พระจันทร์จะทนได้แน่ๆ แค่เห็นข่าวตาอาทิตย์จะแต่งงานยังร้องไห้จะเป็นจะตายเลย แบบนี้ไม่ไหวหรอก”

“แต่ฟ้าว่าการที่น้องจะต้องอยู่ห่างจากคนที่เขารัก...จะไม่ยิ่งทำให้เขาเครียดหนักกว่าเดิมเหรอครับ”

“อาจจะเครียดในช่วงแรก แต่ที่นั่นเรามีหมอ...ยังไงแม่ก็มั่นใจว่าน้องจะปลอดภัยมากกว่าอยู่ที่นี่”

“แต่แม่ครับ ลองให้เขาได้คุยกันก่อน...”

“แม่รู้ว่าฟ้าเป็นคนขี้ใจอ่อน แม่ถึงไม่ไว้ใจเราให้มาพาน้องไปอังกฤษคนเดียวไง เชื่อแม่เถอะ...ทำแบบนี้น่ะดีที่สุดแล้ว พระจันทร์น่ะอ่อนแอเกินไป เขาควรที่จะได้เรียนรู้การอยู่โดยไม่มีอาทิตย์คอยปกป้องบ้าง...บางทีการที่เราจะทำให้ใครคนหนึ่งเข้มแข็งขึ้นมาได้ เราจะต้องยอมลดปีกที่คอยปกป้องเขาลง เพื่อให้ปีกของเขาได้ทำหน้าที่ปกป้องตัวเอง...ซึ่งนั่นคือเกราะกำบังชั้นที่ดีที่สุดสำหรับตัวเขาเอง แม่เชื่อว่าพระจันทร์เข้มแข็งกว่าที่เราคิดไว้เยอะ...” คนผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าอธิบายให้ลูกชายคนโปรดฟัง น้ำฟ้ายังคงมีท่าทีลังเลและกังวลใจฉายชัด แต่กระนั้นก็ไม่ได้ค้านความคิดอะไรของหล่อนอีก

“ส่วนสาเหตุหลักอีกประการที่เราควรแยกสองคนนี้ออกจากกันก็คือ...แม่ต้องการให้ตาอาทิตย์ทำทุกอย่างให้มันถูกต้องและชัดเจนเสียที แม่ไม่ชอบที่เขาทำเหมือนน้องเป็นของตาย เป็นสิ่งที่เขามั่นใจว่าเขาจับเอาไว้แน่นพอแล้ว ก็เลยทำสิ่งที่อยากจะทำทุกอย่างได้โดยไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงจิตใจของพระจันทร์ เพราะยังไงซะพระจันทร์ก็ไม่มีวันที่จะไปจากเขาได้...แม่จะสั่งสอนให้อาทิตย์รู้ว่าเขาเข้าใจผิด ชีวิตคนนะลูก...ไม่ใช่หมาแมวหรือสัตว์เลี้ยงอย่างซิมบ้า ชิวชิว ที่จะรักเจ้าของได้จนหมดหัวใจโดยไม่แคร์ว่าเจ้าของจะทำร้ายร่างกายหรือด่าทออะไรพวกมันบ้าง...แม่ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าที่คุณศิลากับอาทิตย์ยอมจัดงานแต่งขึ้นในวันพรุ่งนี้นั้นมันคงจะมีสาเหตุสำคัญบางอย่างที่พวกเขาไม่ยอมบอกเราอยู่ แต่เราจะอยู่รอจนกว่าพวกเขาจะบอกเราไม่ได้...อาการของพระจันทร์ไม่ดีเลยฟ้าก็เห็น...”

   เหตุผลที่คุณหญิงดารกานต์เอ่ยออกมานั้นถูกต้องหมดทุกอย่าง เขาเห็นด้วยอย่างไม่มีข้อแม้ แต่กระนั้นในหัวใจส่วนลึกก็อยากคัดค้านจุดไหนสักจุดหนึ่งในคำพูดนั้น แต่มันไม่มีช่องโหว่ให้น้ำฟ้าใช้งานได้เลย...ใจหนึ่งเขาก็อยากให้น้องได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่รัก อยากให้พูดปรับความเข้าใจกันก่อน บางทีสิ่งที่คิด หรืองานแต่งงานในวันพรุ่งนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นจริงก็ได้...

คืนนี้จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ทั้งอาทิตย์และพระจันทร์จะได้อยู่ใกล้กัน เขาหวังว่าทั้งคู่จะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด...ถ้าหากพระจันทร์ไม่ยอมพูดกับสุริยะมณฑลเรื่องลูกก่อนที่งานแต่งงานจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ น้ำฟ้าก็ภาวนาขอให้พระจันทร์อย่าได้มีเรื่องค้างคาใจกับคนรักอีกเลยก่อนจะไป เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าทั้งคู่จะได้กลับมาพบกันอีกเมื่อไหร่...ลองว่าเรื่องนี้คุณหญิงดารกานต์มาลงมือเองแล้วล่ะก็ คุณสุริยะมณฑลคงได้กระอักเลือดแน่ๆ เขาเองโดนมากับตัว...

...อาการเกลียดแรง รักแรง และโกรธนานของคุณหญิงน่ะ...น้ำฟ้ารู้ซึ้งดีเลยทีเดียวล่ะ...

---------------------------------------------------------

ตอนเปลี่ยนวันที่ตอนเลยเพิ่งได้รู้ตัวเอง...ว่าอัตราการลงนิยายคือเดือนละตอน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด *ถอนหายใจสังเวชความเฉื่อยของตัวเองแรงๆ :katai1: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-09-2014 18:09:56
 :z13:  คุณหญิงออกโรงเองอาทิตย์เจองานหนักแน่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 21-09-2014 18:23:30
มาแล้วววววเว้ยยยยยย นางพญามาประทับทรงเองแล้วเว้ยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 21-09-2014 18:27:00
ดี ดัดนิสัยพี่ยะ ซะบ้าง ทำเหมือนพระจันทร์เป็นของตาย ชิส์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-09-2014 18:38:12
 o13

สม ที่ขุ่นหญิงแม่พูดมาถูกทุกอย่างโดยเฉพาะ การทำอะไรโดยไม่ปรึกษาตัดสินใจเอาเอง โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้


เอาให้หนักค่ะกระอักเลือดตายไปเลย ไอ้พี่ยะ เกลียด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 21-09-2014 18:38:52
 :katai1: :katai1: :katai1:  กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เคธไปดันที่เฟสบุ๊คมา ฮ่าๆๆๆ สมใจละทีนี้
.
.
.
 อร๊ายยยยยย พระจันทร์ท้องแล้ว สมน้ำหน้าพี่ยะ หุหุ  o18 o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: saruwatari_guy ที่ 21-09-2014 18:46:51
กรี๊ดดดดด คุณหญิงมาเองงงงงงงง อีตาอาทิตย์ แกตายแน่~~~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-09-2014 19:01:51
พี่ยะ น่าตบอ้ะ

นายแม่มาลงเอง พี่ยะแกคงกระอักเลือด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-09-2014 19:03:12
ลุ้นให้พี่ยะกลับมาทันคุยกับพระจันทร์ และลุ้นให้พระจันทร์บอกพี่ยะเรื่องลูก เผื่อจะทำให้พี่ยะยกเลิกงานแต่ง  แต่งงว่าหงษ์หนีไปแล้ว พี่ยะจะแต่งงานได้ไงหว่า

คุณหญิงดารกานต์มาเอง แต่ฟังจากที่คุณหญิงแม่บอกแล้ว  ก็เห็นด้วยนะ ที่จะดัดหลังพี่ยะ ที่อาจคิดว่าพระจันทร์เป็นของตาย ที่คงไม่คิดหนีตัวเองไป

รอลุ้นต่อไป
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 21-09-2014 19:12:01
ได้คุณแม่มาลงมือเองแบบนี้ กระอักเลือดตายเป็นแถวๆแน่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: KoTo_Nat ที่ 21-09-2014 19:16:27
อ๊าคคคคคคคคคคคคคค

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

แต่ก็ชอบนะนานๆ ลง แต่มาแบบยาวแบบนี้ ชอบมากกกกกกกกก

ถ้าให้ดีมาแบบยาวๆแล้วคือจบในตอนได้ไหมไม่เอาแบบค้างนานอะ คือคลี่ปมให้จบในตอนนั้นๆเลยอะ

รักคนแต่งคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 21-09-2014 19:43:00
 :o12: สงสารน้องจันทร์มากกกกก :mew6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-09-2014 19:45:10
คุณนายหญิงมาเอง งานพี่ยะเสร็จแน่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 21-09-2014 19:47:21
เห็นด้วยกับแม่พี่ฟ้า(??)เลย ดัดหลังพี่ยะให้เข็ด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 21-09-2014 19:53:27
มาแล้วๆ กีสสสส
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-09-2014 20:04:53
อิพี่ยะทำพระจันทร์ร้องไห้   :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:


พี่ยะรู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรอยู่ ทำให้พระจันทร์ร้องไห้ ทำให้พระจันทร์เสียใจ รู้ตัวว่ามันผิด ก้อยังจะทำใช่มั้ย  :monkeysad: :monkeysad:

แล้วค่อยมาขอโทษทีหลังใช่ม่ายยยยยยยยยย

รู้รึเปล่าว่าถ้าคนเราเสียความรู้สึกไปแล้ว มันจะเก็บและจำไว้ในใจเลยล่ะ ต่อให้มาขอโทษทีหลังมันก้อไม่ช่วยให้ความรู้สึกดีๆที่เสียไปมันคืนกลับมาหรอกนะ

ดังนั้นอย่ามาทำให้พระจันทร์เสียใจ และร้องไห้นะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 21-09-2014 20:10:11
พี่ยะทำอะไรไม่เคยบอกพระจันทร์เลย
สงสารพระจันทร์ ต้องให้คุณแม่ลุยเองเลยพี่ยะจะได้รู้สึกซะบ้าง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 21-09-2014 20:19:57
คุณแม่ออกตัวขนาดนี้ พี่ยะคงไม่รอดค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 21-09-2014 20:20:25
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-09-2014 20:40:10
กรี๊ดดดดดดดด พี่ยะทำไมทำกับน้องแบบนี้!!!  :katai1: :katai1:
ถ้ามีเหตุผลดีๆก็มาอธิบาย อย่าปิดปัง แบบนี้น้องยิ่งกังวล :เฮ้อ:
มันต้องให้คุณหญิงออกโรง ฮึ่มๆๆๆๆ :m31:
รอตอนต่อไปนะคะ  :กอด1: มาต่อเร็วๆเท้ออออออ พลีสสสส
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 21-09-2014 20:40:29
ว่าแล้วววววว
ตกใจมากตอนที่อ่านไปๆแล้วทุกอย่างมันตรงกับที่คิดไว้หมดเลย
ก็คอยดูว่าพี่ยะจะทำยังไงต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 21-09-2014 20:56:34
ยังรอคอยนิยายเรื่ีองนี้ และติดตามเหมือนเดิมจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 21-09-2014 21:06:38
กรี๊ดดดด ดีใจมากที่เห็นเรื่องนี้อัพค่ะ รอมาตลอดเลยนะ ฮือ...

ว่าแต่ส่วนตัวเราเห็นด้วยกับคุณหญิงนะ พี่ยะต้องมีบทเรียนบ้าง เห็นน้องเป็นอะไรเนี่ย
แล้วถ้าคืนนี้ไม่กลับมาหาน้องล่ะก็ ขอให้ตามหาลูกกับน้องไม่เจอเลย ชริ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 21-09-2014 21:20:42
อยากตบกะโหลกพี่ยะแม่งให้แตก :z6: ทำอะไรกันอยู่ทำไมไม่บอกกัน
งานนี้คุณหญิงแม่ออกโรงเอง พี่ยะกระอักเลือดแน่ถ้าพระจันทร์หายไป
สมน้ำหน้า.. ถ้าคืนนี้ไม่กลับมาอีกนะ ยาวไป ตามหากันไปเหอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 21-09-2014 21:24:57
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:กรี้ดดดดดดดดดดหนูจันทร์ท้องแล้ววววววววววว :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-09-2014 21:28:23
พี่ยะแย่แน่  :ruready
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-09-2014 21:29:06
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Rosezalen ที่ 21-09-2014 21:38:48
อิพี่ยะแม่ม  :fcuk: :fcuk:

พระจันทร์ สู้ๆ ทำให้อิพี่ยะ กระอักเลือดตายเลย

 :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 21-09-2014 21:50:19
เข้มแข็งไว้นะพระจันทร์ :เฮ้อ: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 21-09-2014 21:52:28
คุณแม่ออกโรงเอง  o13 พระเอกเราต้องโดนสั่งสอน  :angry2:
ทำพระจันทร์ร้องไห้มาหลายครั้งแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 21-09-2014 22:02:37
อืม... พี่ยะ ไปนอนตายให้หนอนแดร๊กเหอะ..


ไร้ประโยชน์ คือ มีบทเพราะเป็นพระเอก และจันทร์รัก นอกนั้นไม่มีอะไรดีเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-09-2014 22:10:00
เห้อ.....เป็นเรื่องอีกล้า TT
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 21-09-2014 22:40:48
ไม่รู้ว่าพระเอกมีแผนอะไร แต่ทำน้องเสียใจแบบนี้พี่ก็ไม่โอเคนะคะ  :angry2:
น้องจันทร์ไม่ต้องไปบอกเรื่องลูกนะ หายไปเอาให้พี่แกอกแตกตายไปเลยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 21-09-2014 22:49:10
มาม่าหม้อใหญ่มาแล้ววววววว
งานนี้ขอเล่นพี่ยะหนัก ๆ เลยนะคะ หมั่นไส้คนแก่
ชอบทำให้น้องเสียใจอยู่เรื่อยเลยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-09-2014 23:12:30
ถ้าพี่ยะไม่กลับมาเนี่ย คุณหญิงเอาจันทร์ไปอัวกฤษเลยนะ !!!




หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-09-2014 23:38:56
ต้องให้ถึงมือคุณหญิงทุกทีสิน่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-09-2014 00:02:10
เห็นด้วยกับทุกเรื่องของคุณหญิงค่ะ พี่ยะต้องโดนบ้าง ไม่ไหวเลยนิสัยเสียมาก  :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 22-09-2014 00:18:49
เอาแล้วไงคุณหญิงเธอกลับมาจัดการให้เสร็จสับ

ปล.อยากรู้เรื่องคู่มังกร
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 22-09-2014 00:43:21
มันค้างงงงง จะต้องค้างไปอีกเดือนเลยใช่มั้ยคะ :m15:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 22-09-2014 01:18:39
ถึงตอนสำคัญแล้ว อย่าหายไปนานอีกเลยนะ รีบมาต่อบ่อยๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 22-09-2014 01:34:28
สงสารพระจันทร์ ยะทำอะไรเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 22-09-2014 01:43:49
แม่มาแบบนี้ก็ดีสิ ให้มันรุ้ไปเลย ชัดเจนไปเลย หลานชั้น น้องของหนูลิน แม่ม ทำไมฟ้าไม่มีอีกคนนะ
#เรื่องของเรื่องมันอิจฉาที่จันทร์มีแต่ฟ้ามิมี
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 22-09-2014 08:55:46
เอาหล่ะสิ....เจอของโหดเข้าให้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 22-09-2014 10:01:11
เอาแล้วงัย คุณหญิงแม่ มาเอง

งานนี้เอาไดโนเสาร์มาฉุดก็หยุด คุณหญิงแม่ ไม่ได้แน่

พี่ยะ จะได้กระอักเลือดก็งานนี้แหละ 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-09-2014 10:51:31
ต่างคนต่างก็มีเหตุผล แต่มันจะดีถ้ามันไม่ได้ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก :เฮ้อ:
เสียน้ำตาให้กับน้องจันทร์อีกแล้ว ไม่จบสักทีนะเรื่องยุ่งๆนี่น่ะ
เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณหญิงแม่พูดทุกอย่าง เป็นมุมมองของคนผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะ
และก็พูดในฐานะคนเป็นแม่ และกำลังจะเป็นย่าด้วย ปลื้มสุดๆ
ขอให้น้องจันทร์ตัดสินใจได้สักทีนะ ถึงเวลาเลือกชีวิตให้ตัวเองแล้ว
มันอาจจะเจ็บปวด แต่ถ้าผ่านมันไปได้น้องจันทร์อาจจะพบกับความสุขก็ได้นะ :กอด1:
แม้จะเดือนละตอนก็ยังรออยู่เสมอนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: ZooS ที่ 22-09-2014 20:14:45
คุณหญิงแม่ดูซอฟไปเลยเมื่อเจอเดือนละตอน ใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดด T_T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 22-09-2014 20:21:45
สงสารพรัะจันทร์ งานนี้อิพี่ยะกระอักเลือดตายแน่คุณหญิงแม่ลงมือเอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-09-2014 20:46:09
สงสารหนูจันทร์ หนีไปสักปีลูกเอาให้พี่ยะมันจำ!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 22-09-2014 21:16:22
บีบหัวใจเหลือเกิน น้องจันทร์น่าสงสารเกินไปแล้ว  จะต้องร้องไห้ไปถึงเมื่อไหร่ พี่ยะจึงจะกลับมา

ครั้งนี้ถือว่าเป็นบทลงโทษขั้นรุนแรงให้พี่ยะก็แล้วกัน  ที่ทำอะไรไม่เคยนึกถึงจิตใจน้องเลย

ไปอังกฤษกับพี่ฟ้าและคุณแม่น่ะดีแล้ว  ไปทำจิตใจให้เข้มแข็งพร้อมต่อสู้ปัญหาต่างๆนะ

ถึงยังไงหนูก็ยังมีพี่ฟ้าพี่ชายที่แสนดีเสมอ  พี่ยะช่างหัวแม่งงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 22-09-2014 23:28:58
คิดถึงพระจันทร์จัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-09-2014 10:20:49
ดีแล้วที่คุณหญิงดารกาเป็นคนมาจัดการเรื่องนี้เอง
เรื่องอิพี่ยะกับพระจันทร์จะได้เดินหน้าไปซะที
ไม่ใช่แบบพอความสัมพันธ์มันจะพัฒนาแต่ดันวนมาลูปเดิม
คุณหญิงดารกายังคงแรงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
รู้สึกสะใจพิลึกที่คุณหญิงแม่มาพาจันทร์ไปอังกฤษ
อยากให้อิพี่ยะทุรนทุรายให้สมกับที่จันทร์เสียน้ำตาไปเยอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-09-2014 11:32:12
ได้มีคนบ้าตายแน่ๆ
อีพี่ยะต้องเจองี้แหละ!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: miho ที่ 28-09-2014 01:10:30
นางพญามาเองพี่ยะเตรียมเละ
สงสารพระจัทร์ อ่านแล้วจะร้องไห้ตาม
พี่ยะเตรียมตัวตายทั้งเป็นได้แล้ว  :fire :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 28-09-2014 23:21:18
คุณอาทิตย์คงกระอักเลือดสมใจคุณหญิงแม่แน่ๆล่ะงานนี้
ยิ่งถ้าได้รู้ว่า น้ำฟ้าท้องคงอาละวาดบ้านแตก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-09-2014 01:17:00
เครียด.....เครียดจริง ๆ ..................เครียดมาก ๆ ............. :เศร้า2:  สงสารพระจันทร์จังเลยค่ะ  พี่ยะทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง  ใจร้ายมากเลยนะ   :3125:  สมควรโดนคุณหญิงแม่ดัดนิสัยซะให้เข็ด   :m14:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: kapook_koopak ที่ 30-09-2014 11:03:02
คุณหญิงมาแรง สะจาย เอาให้คุณยะซึ้งเลยค่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 30-09-2014 19:36:28
คุณหญิง…ช่างเป็นบุคคลสุดท้ายที่อยากเป็นศัตรูด้วยซะจริง :mew5:

สงสารพระจันทร์นะ...ปต่เห็นด้วยกับความคิดของคุณหญิงมากกว่า

ถึงเวลาการดัดนิสัยสุริยมณฑลแล้ว :z10:

ปล.พอคิดจะเข้ามาเช็คบอร์ดครั้งแรกในรอบหลายเดือน แล้วเห็นนิยายเรื่องนี้อัพ รู้สึกมีความสุข
รอตอนต่อไปนะคร้าบ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 04-10-2014 02:14:21
มีคนติดปีกพาหนีขนาดนี้ คือเจ้าต้องพลิกฟ้าหาแล้วววว ก็ดีนะ สนับสนุนความชัดเจน5555 ลงแดงตายแน่ ใครจะเข้าหน้าติด ยิ่งถ้ารู้ว่าท้องน้องอยู่นะ โอ้ยยยย ชีวิต แม่ก็แม่เถอะ5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: Kate Kittiyapp ที่ 06-10-2014 21:26:00
 :jul1:พึ่งตามทัน ขอคอมเม้นนิดนึง คือพระจันทร์อ่อนแอไปมั้ย???  แบบอะไรๆก็ร้องไห้ มีอะไรก็ไม่คุยกันตรงๆ คือส่วนมากคนรักหรือคู่ชีวิตของคนที่
ทำงานเหล่านี้คือต้องรู้ป่ะว่าสถานการณ์ไหนควรอยู่เฉยๆ คือบอกอะไรก็ฟังบ้าง อย่าคิดว่า "แค่นี้" ไม่เป็นไรหรอก แต่ก็น่าจะรู้อยู่แล้วป่ะว่า สถานที่ไหนมันไม่ปลอดภัย แล้วแบบเห็นข่าวก็ร้องไห้ไม่ถามอะไรเลยคิดเองเออเอง คืออ่อนแอไปมั้ย ถ้าในชีวิตจริงคนแบบจันทร์คือใช้วิตในสังคมไม่รอดอ่ะ อ่อนแอมาก ถัาหนูไม่เข้มแข็งหนูจะอยู่ยังไงหล่ะลูกพระจันทร์เอ้ยยย พี่ยะของเธอไม่ได้กางปีกปกป้องเธอตลอดนะ เธอต้องปกป้องตัวเอง อย่าไปเชื่อใจใครง่ายๆ งานแบบพี่ยะจะตายวันตายพรุ่งยังไม่รู้เลยมีอะไรก็คุยกันดีๆ

#จันทร์ต้องเข้มแข็งนะถ้าเธอยังขืนอ่อนแอแบบนี้ก็อย่างที่พี่หงส์ว่านั้นแหละ จันทร์จะไม่ได้อยู่ข้างๆพี่ยะบนโลกใบนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนอ่อนแอ
#คหสตน้าาาใครไม่ชอบก็ขอโทษด้วยค่ะมาต่อไวๆนะค่ะะะๅ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 07-10-2014 15:35:04
โห้ววว มาต่อแล้วคือดีใจมากก  ลอยคอรอคอนมานานจีๆ
   อ่านมาหลายๆคอมเมนต์ว่ามีหลายคนบอกว่าพระจันทร์นี่มันช่างอ่อนแอเหลือคณา   แต่เค้าชอบแนวจำเลยรัก(?)แบบนี้นะ55 มันก็จะมีความแตกต่างของตัวละคร การดำเนินเรื่อง ฟ้าเขาเป็นคนไม่ยอมคนนะสู้ตาย ปะฉะดะกับพี่ตะวันก็แบบนึง   แต่กับพระจันทร์มันไม่เหมือนกันตั้งแต่ต้นเรื่องก็ปูมาหมดว่าคิดเยอะ มองตัวเองว่าด้อยกว่าพี่ยะ หวังให้คนที่รักมีความสุขยอมเจ็บยอมทน มันก็สอดคล้องนะ  ตัวละครที่คิดต่างกันมุมมองชีวิตต่างกันก็ต้องแสดงออกต่างกันเป็นธรรมดา  มันก็เรียลนะชีวิตจริงก็มีคนทุกแบบแหละ  เจ็บแต่ทนไม่ใช่คนโง่ แค่ต่างคนต่างความคิด เรื่องอื่นๆนอกจากความรักน้องจันทร์ก้ดูรับผิดชอบตัวเองได้(ดูจากการเตรียมตัววางแผนหนี ครั้งพี่ยะโดนยิง)
  ชอบน้องจันทร์พี่ยะมากรออ่านต่ออยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 07-10-2014 16:08:48
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-10-2014 09:22:41
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ..สนุกมากเลย
เสียดายที่ปล่อยผ่านไปตั้งนาน..รู้งี้เข้ามาอ่านนานแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 08-10-2014 15:17:30
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ

มาไวไวจิ คิดถึง น้องจันทร์ แล้ว

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 08-10-2014 23:53:01
อ่านเม้นท์สปอยแล้ว
รอต่อปายยยยย
ให้คลี่คลายก่อนแล้วมาเก็บยาวๆๆ

 :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 28 [21/09/2014] PG.49
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 15-10-2014 21:55:30
โอ้ยยยย ใจจะขาดดด อยากอ่านใขจะขาด เเละยังอยากเห็นคนใจจะขาดเพราะเมียหายด้วยยย งานนี้ต้องมีคนทุรนทุรายกว่าเราแน่นอน โชคดีนะพี่ยะ. หึหึ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 17-10-2014 22:55:45
พันธนาการ...รัก #29


         พระจันทร์อยู่รอสุริยะมณฑลจนดึก กระนั้นก็ยังไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะกลับมาหาดังที่บอกไว้ทางโทรศัพท์ ในที่สุดด้วยความอ่อนเพลีย พระจันทร์จึงทนง่วงไม่ไหวแล้วหลับไปก่อนพร้อมรอยน้ำตาที่ยังเกรอะกรังอยู่ข้างแก้ม เมื่อต้องคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้บอกลากับคนที่ตัวเองรักก่อนที่จะต้องจากไปไกลในวันรุ่งขึ้น

         คืนนั้นดารกานต์นอนในห้องนอนของลูกชายตัวเอง ในขณะที่น้ำฟ้าไปนอนที่ห้องนอนแขกซึ่งเป็นห้องประจำยามที่ครอบครัวของเขามาเยี่ยมเยียนที่นี่...นาฬิกาตีบอกเวลาว่ามันล่วงเข้าเช้าวันใหม่ได้หนึ่งชั่วโมง สิงโตเจ้าบ้านนามซิมบ้ากระดิกหูใหญ่โตของมันดิกๆ กลิ่นคุ้นจมูกกับเสียงเดินเท้าที่แผ่วเบาแต่หูสัตว์อย่างมันกลับได้ยินชัดเจน ทำให้อุ้งขาหน้าของซิมบ้ารีบยกขึ้นไปตะปบบนหน้ามีขนของชิวชิวที่นอนเหยียดยาวอย่างเกียจคร้านอยู่เคียงข้างกัน เจ้าเสือตัวโตสะบัดหางไปฟาดขาเพื่อนสัตว์ร่วมบ้านด้วยความรำคาญใจที่โดนปลุกระหว่างที่กำลังหลับสบายบนโซฟายาวในห้องนั่งเล่นที่กั้นกลางระหว่างห้องพระจันทร์กับห้องของสุริยะมณฑล เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ยอมตอบสนองอะไร ซิมบ้าจึงตัดสินใจกระโดดเผ่นแผล็วลงจากเตียงแล้วเดินไปที่หน้าประตู ตรงนั้นมีร่างสูงใหญ่ที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวดำพับแขน ท่าทางเหนื่อยล้าที่มองเห็นทำให้ซิมบ้ารีบเอาหัวอันใหญ่โตของมันเข้าไปคลอเคลียเจ้านาย เดินพันแข้งพันขาคนเพิ่งกลับมาจากข้างนอกแล้วจึงง้างปากงับมือเจ้านาย พาเดินไปยังห้องของพระจันทร์คล้ายต้องการจะบอกว่าตัวเองนั้นรู้ใจเจ้านายดีว่าสถานที่ต่อไปที่เจ้านายต้องการจะไปนั้นคือที่ไหน
   
          ร่างสูงใหญ่เอื้อมมือไปยีเส้นขนบนศีรษะและแผงคอของเจ้าสิงโตดำตัวใหญ่ราวกับจะตบรางวัลให้ มันยืดหน้าสะบัดขนอย่างภาคภูมิแล้วจึงเดินเชิดหน้าตรงกลับไปนอนข้างๆเสือโคร่งเผือกที่ตัวใหญ่พอกัน ชิวชิวเมื่อเห็นเพื่อนเดินกลับมานอนที่เดิมแล้วมันก็ยกหัวขึ้นไปนอนเกยบนพุงกะทิของเพื่อน ในขณะที่เจ้าสิงโตมีท่าทางรำคาญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ว่าอะไร มันเอาหัวตัวเองเกยลงบนท่อนแขน ก่อนจะหลับลงไปพร้อมกัน ทิ้งให้สุริยะมณฑลมองภาพพวกมันด้วยรอยยิ้มมุมปากเล็กๆอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนของพระจันทร์

            เสียงเปิดและปิดประตูดังขึ้นเพียงแผ่วๆ หน้าต่างที่ไม่ได้ปิดม่านไว้ทำให้แสงจันทร์ทอลอดผ่านเข้ามาจนไม่ต้องอาศัยแสงไฟนีออนสุริยะมณฑลก็เห็นได้ ว่าบนเตียงนั้นมีรอยผ้าห่มที่นูนขึ้นมานิดๆ ด้วยเพราะเตียงที่เขาจัดหามาให้พระจันทร์นั้นนุ่มมาก และคนนอนก็ตัวเล็กๆ เมื่อโดนคลุมทับด้วยผ้าห่มนวมผืนหนานุ่มจึงทำให้ร่างของพระจันทร์แทบจะกลืนหายลงไปกับเตียง

            รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรจะปลุกอีกฝ่ายขึ้นมาในเวลานี้ เพราะถังขยะที่มีถุงพลาสติกคลุมรองไว้มีรอยคราบอาเจียนอยู่เล็กน้อยที่ก้นถัง จึงทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะยังไม่หยุดอาเจียน อีกทั้งสีหน้าอ่อนเพลียและรอยคราบน้ำตาที่เห็นตรงสองข้างแก้มทำให้สุริยะมณฑลค่อยๆเอื้อมมือไปลูบมันออกให้อย่างแผ่วเบา จู่ๆหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ก็บีบรัดตัวเองอย่างหนัก ความรู้สึกสงสารคนตัวเล็กประเดประดังเข้ามาจนทนแทบไม่ไหว รู้ทั้งรู้ว่าพระจันทร์กำลังไม่สบาย แต่ก็ไม่ได้อยู่ดูแลในช่วงที่อีกฝ่ายคงกำลังอยากให้เขาอยู่ข้างกายด้วยมากที่สุด

           ร่างใหญ่โตค่อยๆโถมกอดร่างเล็กบางเอาไว้ทั้งๆกองผ้าห่ม อีกฝ่ายก็คงจะเพลียมากจึงได้ใช้เวลาพอสมควรทีเดียวกว่าที่พระจันทร์จะรู้สึกตัวว่ามีใครสักคนกำลังกอดเขาอยู่ เสียงครางอืออาที่ได้ยินอยู่ข้างหูทำให้สุริยะมณฑลยิ่งกอดคนตัวเล็กให้แน่นขึ้น จนเมื่อเสียงแหบเล็กดังขึ้นแผ่วเบาที่ข้างหูว่าอึดอัด ชายหนุ่มจึงค่อยๆคลายอ้อมแขนออกแล้วมาเท้าลงบนหมอน มองคนป่วยที่สะลึมสะลือลืมตาขึ้นมามองกัน มือน้อยทำท่าจะยกไปขยี้ตาตัวเอง แต่สุริยะมณฑลรีบยกมือนั้นออกไปจับไว้เหนือหมอน แล้วก้มหน้าลงไปฟัดสองแก้มนุ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว

“...พี่ยะ...?” เสียงง่วงงุนดังถามขึ้น

“อืม...” เสียงทุ้มต่ำครางรับในลำคอ แค่นั้นดวงตายิบหยีของพระจันทร์ในตอนแรกก็กระพริบปริบ ก่อนจะเบิ่งกว้างแล้วเผยรอยแย้มยิ้มออกมาทั้งปากทั้งตา

“ทำไมกลับดึกจัง...งานเยอะเหรอครับ” พระจันทร์ถามขึ้น นิ้วเรียวขาวไล้ไปตามโครงหน้าของอีกฝ่ายที่มีหน้าตาค่อนข้างอิดโรยกว่าทุกวัน สุริยะมณฑลเอียงหน้าไปมอบจูบให้กับเรียวนิ้วซุกซนนั่น ก่อนจะแนบแก้มเข้ากับฝ่ามือบางๆนั้นเบา ด้วยแก้มของตัวเองนั้นสากระคายมือนัก เนื่องเพราะชายหนุ่มยังไม่ได้โกนหนวดเลยตั้งแต่เมื่อวาน   

“อย่าเพิ่ง...พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย” ชายหนุ่มเอ่ยปากห้าม เมื่อพระจันทร์โน้มตัวเขาลงไปหมายจะกอด สุริยะมณฑลมองท่าทางหงอยเหงาลงของพระจันทร์ แล้วจึงก้มลงไปจูบปลอบขวัญที่กระหม่อมบางเสียทีหนึ่ง แล้วจึงรีบผละตัวออกห่างเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนใส่ชุดนอน ทั้งที่เวลาที่เหลือก่อนจะต้องตื่นเพื่อออกไปทำงานอีกครั้งจะเหลือไม่มากก็ตาม

              พระจันทร์ยันตัวเองขึ้นไปนั่งพิงกับกองหมอนที่หัวเตียง มองดูอีกฝ่ายที่ใส่เพียงกางเกงนอนพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กสำหรับเช็ดผมที่เปียกหมาดๆ ซึ่งทำให้รูปหน้าของสุริยะมณฑลดูเด็กลงอีกหลายปี เมื่อผมบนศีรษะนั้นปลกลงล้อมกรอบใบหน้าคมเข้ม

“กางขาหน่อยสิครับที่รัก”

“...ฮื้อ” พระจันทร์พ่นเสียงออกจมูก เมื่อคนสั่งให้เขากางขากลับตลบผ้าห่มขึ้นแล้วเป็นคนยื่นมือมากางขาเขาออกเอง จากนั้นจึงค่อยสอดตัวลงมานอนกลางหว่างขาของพระจันทร์ ซุกซบใบหน้าลงบนอกนุ่มนิ่มที่รู้สึกเหมือนมันจะนิ่มกว่าปกติ สองแขนเอื้อมไปโอบรอบเอวของพระจันทร์เอาไว้ ก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายค่อยๆเช็ดผมและนวดศีรษะให้ตัวเองอย่างสบายอารมณ์

“พี่ยะ...มีอะไร...อยากจะบอกจันทร์มั้ย” ในระหว่างที่สุริยะมณฑลกำลังผ่อนคลายกับการได้นอนกอดพระจันทร์พร้อมกับโดนนวดศีรษะไปด้วย เสียงเล็กๆก็ดังถามขึ้นเบาๆ สุริยะมณฑลหยุดหายใจรดอกเล็กไปชั่วขณะ ก่อนจะเงยหน้าช้อนมองคนถามแล้วยิ้มมุมปากนิดๆ

“…ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”

“ก็...แค่อยากรู้...แล้วสรุปพี่ยะ...มีอะไรอยากบอกจันทร์มั้ย”

“ถามเสียงอ่อนเชียว...มีสิ”

“...อะไร” พระจันทร์รีบถามกลับ หวังไว้เต็มอกว่าเขาต้องบอก คงจะมีคำอธิบายอะไรให้เขาฟังแน่ๆ และพระจันทร์ก็พร้อมที่จะเชื่อคำพูดเขาทุกอย่าง เพราะในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าเลือกเขา พระจันทร์ก็จะไม่เชื่อคำพูดใคร นอกจากคนที่รักเพียงคนเดียว...

“...พี่รักจันทร์”

             พระจันทร์มองคนที่กำลังบอกรักตัวเองนิ่งๆ ก่อนจะเอามือลูบไปที่แก้มชายหนุ่มเบาๆแล้วบรรจงประทับรอยจูบเบาๆคืนให้เขาที่หน้าผากเช่นกัน

“จันทร์ก็รักพี่ยะ...” พระจันทร์บอกกลับ ชายหนุ่มตัวสูงเผยยิ้มออกมาให้เห็น ก่อนจะซุกใบหน้าเข้าไปที่ซอกคอคนตัวหอม แล้วจูบประทับตราเอาไว้แผ่วๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ขัดขืนหรือต่อต้านอะไร สุริยะมณฑลเลยได้ใจ ค่อยๆฟอนเฟ้นสันจมูกไต่ลงไปที่หน้าอก พระจันทร์เบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย แต่เพราะคนร่างใหญ่กำลังทับตัวเขาอยู่จึงทำให้เขาหนีไปไหนมากไม่ได้ จนสุดท้ายสันจมูกโด่งก็ไปหยุดอยู่ที่หน้าท้องนุ่มนิ่ม เขาฝังใบหน้าผ่านเสื้อนอนของอีกคนอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ เพราะรู้สึกดีเมื่อได้นอนกอดพระจันทร์อยู่แบบนี้ แล้วมีมือนุ่มนิ่มคอยลูบไล้เส้นผมของเขาไปมาเบาๆ

“พี่ยะ...ได้โปรดรู้ไว้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จันทร์รักพี่ยะเสมอ...”

“พระจันทร์ก็ได้โปรดรู้ไว้...ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำลงไป ก็เพื่อเรานะคนดี...” น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยทับด้วยความหนักแน่น ก่อนจะจบลงด้วยประโยคอ้อนวอนต่อมาที่ทำให้พระจันทร์แทบน้ำตาตก...

“...ได้โปรด...อยู่เคียงข้างพี่แบบนี้ตลอดไปนะ”

                    แค่วันพรุ่งนี้...พระจันทร์ก็ทำตามคำวอนขอนั้นไม่ได้แล้ว...


---------------------------------------------


              ณ ห้องโถงใหญ่ในโรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่งใจกลางเกาะมาเก๊า มันถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้หลากสี ผู้คนจากหลายสาขาอาชีพทั้งที่ได้รับเชิญและไม่ได้รับเชิญเดินกันไปมาแน่นขนัดเต็มห้องจัดเลี้ยง ฟากหนึ่งของห้องที่ถูกทำเป็นยกพื้นสูงเพื่อเป็นเวทีมีโต๊ะยาวพร้อมผ้าประดับตั้งอยู่หนึ่งตัว ข้างหลังป้ายจัดงานก็มีชื่อของตระกูลใหญ่สองตระกูลแปะไว้ แทนที่จะเป็นชื่อของบ่าวสาว แม้ลักษณะของสิ่งเหล่านั้นออกจะค่อนข้างแปลกอยู่สักหน่อยสำหรับผู้ที่เข้าใจว่ามาร่วมงานแต่งงาน แต่ความที่งานแต่งงานครั้งนี้จะเป็นการดองสองแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่มากๆ ดังนั้นการที่ใช้ชื่อตระกูลแทนชื่อบ่าวสาวก็ถือว่าสมเหตุสมผลอยู่

                สุริยะมณฑลกำลังยืนอยู่ที่หน้ากระจกในห้องแต่งตัว มีซานตงกำลังติดกระดุมแขนเสื้อให้เจ้านาย และมีหยางจวิ้นกำลังจัดเนคไทด์ให้ วันนี้เขารู้สึกใจหายแปลกๆ ตั้งแต่ตอนออกจากบ้านแล้ว เมื่อเช้ากว่าตัวเองจะยอมออกจากห้องของพระจันทร์ได้ก็สายโด่ง เขาทั้งกอดทั้งหอมพระจันทร์จนตัวช้ำไปหมดแต่ก็รู้สึกว่ายังไม่พอ ถ้าไม่ติดว่าโดนพ่อโทรมาเร่งให้รีบมา จนป่านนี้เขาก็คงจะยังขลุกอยู่กับพระจันทร์ไม่ลุกไปไหน...คิดแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมายาวๆ หวังว่าที่เขาสั่งให้คนที่บ้านเปิดทีวีให้พระจันทร์ดูการแถลงข่าวในวันนี้จะเป็นไปได้ด้วยดีนะ...

“เอาน่ามิสเตอร์หยาง จากกันไม่นานหรอก...เดี๋ยวก็ได้พบกันใหม่”

“แกพูดอะไรเหยียนจวิ้น” สุริยะมณฑลก้มหน้าลงมองลูกน้องควบตำแหน่งซินแสประจำบริษัท อีกฝ่ายเมื่อจัดการกับเนคไทด์เขาเสร็จก็เดินถอยหลังออกไปสองก้าว ก่อนจะยิ้มแบบแปลกๆส่งมาให้เขา

“ทำตัวเองนะเจ้านาย ผมเองก็ช่วยต่อดวงให้ทั้งสองคนจนสุดความสามารถแล้ว แต่ดวงคุณหญิงแม่ของเจ้านายก็แข็งแกร่งเหลือเกิน เฮ้อ...ก็เป็นดวงค้ำจุนหลักของตระกูลหยางเลยนี่นะ” เหยียนจวิ้นว่าพลางส่ายหน้าไปมา ซานตงเอาศอกถองไปที่เอวคนพูดจาไม่รู้เรื่องและไร้กาลเทศะเบาๆ แต่เหยียนจวิ้นก็เพียงยักไหล่ ในเมื่อเขาเองไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย

“หนุ่มๆ เสร็จกันรึยัง ผู้ใหญ่เขาพร้อมกันแล้วนะ...” เสียงหวานๆของหญิงสาวคนหนึ่งในชุดแส็คยาวเกาะอกสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางเล็กน้อยพองาม หล่อนแย้มยิ้มยินดีเมื่อสุริยะมณฑลยื่นแขนไปให้คล้องตามมารยาท

“นักข่าวมากันเพียบเลย หงส์ตื่นเต้นจัง...อาทิตย์เป็นอะไร เจ็บหัวใจเหรอ” หญิงสาวถามคนที่หล่อนควงแขน เมื่อเห็นอาการที่อีกฝ่ายยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาจับเอาไว้ตรงหัวใจตัวเอง สุริยะมณฑมีสีหน้าเครียดขึ้งขึ้นมาแว่บหนึ่งแต่แล้วก็หายไปเมื่อเห็นหงส์ยื่นหน้าเข้ามามองด้วยความเป็นห่วง

“นิดหน่อย...แค่รู้สึกว่ามัน...วูบๆแปลกๆ”

“วูบๆเหรอ ตื่นเต้นรึไง เอาน่าเดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว”

“อื้ม...หลังจากวันนี้ไป พันธนาการทุกอย่างบนตัวฉันจะได้สิ้นสุดลงสักที”

               สุริยะมณฑลเอ่ยประโยคหลังเสียงเบาคล้ายต้องการรำพึงกับตัวเอง ทว่าหงส์ที่ยืนอยู่ติดกันกับคนร่างสูงกลับได้ยินชัดเจน หญิงสาวยกมือที่ไม่ได้คล้องแขนขึ้นไปตบบ่าคนร่างสูงสองสามทีเป็นการให้กำลังใจ ก่อนจะเอนแก้มไปซบไหล่สุริยะมณฑลแล้วเงยหน้ายิ้มให้

“นั่นน่ะสิเนอะ...”

                ทั้งสองคนยืนเตรียมตัวอยู่หลังม่านอีกครู่หนึ่ง และเมื่อมีเสียงพิธีกรแนะนำทั้งคู่ให้ขึ้นบนเวที แสงแฟลชวูบวาบมากมายก็เจิดจ้าขึ้นมาตั้งแต่ม่านยังไม่ทันเปิดดี

             สุริยะมณฑลเปิดยิ้มรับอิสระที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองด้วยความยินดี...

             ในขณะที่อีกคนกำลังนั่งร้องไห้...กับอิสระที่ตัวเองกำลังจะได้รับ...


---------------------------------------------


              น้ำฟ้าหันมองไปที่ทางเข้าเกทซึ่งเริ่มเปิดให้ผู้โดยสารทยอยเดินเข้าไปเรื่อยๆสลับกับดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ สักพักคุณหญิงดารกานต์ที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำก็เดินเข้ามาหาน้ำฟ้าและพระจันทร์ที่นั่งชะเง้อมองไปทางประตูไม่หยุดด้วยท่าทางที่เร่งรีบ หล่อนถอนหายใจเมื่อเห็นอาการมาแต่ตัวแต่ไร้หัวใจของพระจันทร์ก่อนจะคว้าแขนพระจันทร์ขึ้นมาข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ยื่นให้น้ำฟ้าจับ

“ไปลูก เดี๋ยวตกเครื่อง” นางเอ่ยบอกเมื่อได้ยินเสียงเรียกผู้โดยสารชั้นเฟิร์สคลาสดังขึ้นเป็นรอบที่สอง

“พระจันทร์เอากระเป๋ามาเดี๋ยวพี่ถือให้” น้ำฟ้าแบมือขอกระเป๋าที่พระจันทร์จะพาขึ้นเครื่องให้ ทว่าเจ้าของกระเป๋ากลับส่ายหน้าให้แล้วพยายามที่จะชะเง้อคอมองไปทางเข้าเกทต่อไป

“นี่พระจันทร์ ป่านนี้งานเขาคงกำลังเริ่มอยู่ เจ้าลูกชายฉันคงไม่ยอมออกจากงานมาหาเธอตอนนี้หรอก หยุดอาลัยอาลัยอาวรณ์มันสักที ยิ่งเห็นแบบนี้แล้วแม่ยิ่งขึ้น”

“แม่ครับใจเย็นๆ” น้ำฟ้าลูบต้นแขนมารดาเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ขั้นสูงสุดปรากฏบนใบหน้าสวยเกินวัยของเจ้าหล่อน ดารกานต์เองแม้ปากจะบอกไปแบบนั้นแต่ความจริงในใจก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆว่าลูกชายตัวเองอาจยังกลับตัวทัน ทว่าจนตอนนี้ที่พระจันทร์กำลังจะขึ้นเครื่องบินอยู่แล้วก็ยังไม่มีแม้แต่วี่แวว...

            นั่นสินะก็จะมีได้ยังไง ในเมื่อคนที่บ้านนั้นพร้อมใจกันปิดปากเงียบ ไม่มีแม้สักคนที่จะยอมบอกเรื่องที่หล่อนจะพาพระจันทร์ไปอังกฤษคืนนี้ให้สุริยะมณฑลได้รับรู้...

               ก็ทั้งบ้านน่ะมีแต่คนสงสารพระจันทร์กันทั้งนั้นนี่นะ...หรือว่าจะกลัวคำที่หล่อนข่มขู่เอาไว้ก็ไม่รู้

               แต่ดีแล้วล่ะ...แผนหักดิบลูกชายตัวเองของหล่อนจะได้สมบูรณ์

“คุณหญิง พี่ฟ้า...คือ...จันทร์...จันทร์ไม่อยาก...”

“หยุดเลยนะ ต่อให้ป่วยอยู่แม่ก็จะให้คนของแม่มาลากเราขึ้นเครื่องให้ได้...” คุณหญิงดารกานต์หันมาดุพระจันทร์ที่ทำท่าจะบิดข้อมือที่หล่อนจับอยู่ออก นัยน์ตาบวมแดงบ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักแค่ไหนก่อนหน้านี้ แต่หล่อนจะใจอ่อนกับแววตาน่าสงสารที่พระจันทร์พยายามจะส่งผ่านมาไม่ได้ ดารกานต์หันไปส่งสายตากับน้ำฟ้าให้ช่วยกันประคองพระจันทร์ผ่านประตูขึ้นเครื่องไปพร้อมกัน

               พระจันทร์ยังคงเหลียวมองประตูทางเข้าจนวินาทีสุดท้ายที่ล้อเครื่องบินหมุน...แต่มันก็เป็นไปอย่างที่คุณหญิงดารกานต์พูดไว้ทุกประการ...ไม่มีแม้แต่วี่แววของเขาคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

               ...ป่านนี้เขาจะกระวนกระวายถึงเราบ้างมั้ยนะ จะรู้สึกตัวบ้างมั้ย...ว่าพระจันทร์จะไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนั้นอีกต่อไปแล้ว...

               ...การต้องจากกันทั้งๆที่ยังรัก...มันเจ็บปวดอย่างนี้นี่เองสินะ...

               ...ทั้งๆที่ก็เคยทำใจเอาไว้แล้วบ้างว่าสักวันหนึ่งมันจะต้องเป็นอย่างเช่นวันนี้...

               ...แต่พอเจอเข้าจริงๆมันกลับปวดที่ใจเสียแทบจะหายใจไม่ออก มันเหมือนอากาศรอบๆตัวหายไป รู้สึกไม่ปลอดภัย และไม่มั่นคงในอะไรเลยสักอย่าง...

               ...แต่ถึงอย่างนั้นพระจันทร์ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าถ้าพี่ฟ้ากับคุณหญิงยอมให้เขากลับบ้านแล้วเขาจะกล้ากลับไปนอนที่ห้องเดิมอีกรึเปล่า ก็ในเมื่อห้องที่อยู่ตรงข้ามกัน กำลังกลายเป็นสวรรค์...เป็นห้องหอแห่งความสุขของคนสองคนที่เหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด...

               ...รู้อยู่หรอกว่าที่สมองมันพร่ำพรรณนาออกมานี่น้ำเน่าแค่ไหน แต่ในเวลานี้พระจันทร์ทั้งสับสน ใจหาย และน้อยใจใครคนนั้นเอามากๆ...คืนแต่งงานของพี่ยะกับพี่หงส์มันคงจะสวยงามราวงานแต่งงานของเจ้าชายกับเจ้าหญิงในนิทานที่เขาเคยอ่านตอนเด็กๆเลยสินะ มันคงจะมีแต่คนอวยพรให้อยู่คู่กันไปนานๆ มีแต่คนบอกว่าพี่ยะนั้นโชคดีมากที่ได้พี่หงส์มาเป็นคู่ชีวิต ผู้หญิงที่ดีและเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างแบบนั้น...

               ในขณะที่เขาช่างต่างกับเธอเสียเหลือเกิน...เด็กกะโปโล ปัญญาอ่อน มีพ่อเป็นพวกค้ายา มีพี่สาวพิการซ้ำซ้อน แถมยังเป็นตัวประหลาด ทั้งๆที่เกิดมาเป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับต้องมาอุ้มท้องเหมือนผู้หญิง...ถ้าพี่ยะรู้เข้าก็คงจะรับไม่ได้แน่ๆที่ต้องมีเมียเป็นผู้ชายที่ท้องได้อย่างพระจันทร์

               เมื่อคิดสะระตะเสียจนหัวใจอ่อนล้าแล้วพระจันทร์ก็หลับตาลง หยาดน้ำตาไหลซึมออกมาเล็กน้อยแต่เด็กหนุ่มก็พยายามจะปาดมันทิ้ง น้ำฟ้าและดารกานต์ที่นั่งถัดกันไปหันมองกันด้วยความสงสาร แต่ก็คิดเหมือนกันว่าตอนนี้ปล่อยให้พระจันทร์ได้คุยกับตัวเองไปสักพักก็คงจะดี เพราะถึงพระจันทร์อยากจะหนีกลับบ้านไปตอนนี้ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เมื่อเครื่องบินลำโตโผทะยานขึ้นจากท่าอากาศยานนานาชาติของเมืองไทยเรียบร้อยไปแล้ว

“สงสัยมาเธอร์นิตี้บลูจะโจมตีพระจันทร์หนักเอาการนะครับคุณแม่”

“นั่นน่ะสิ แต่ปล่อยไว้อย่างนี้จะไม่เป็นไรแน่ใช่มั้ย” ถึงที่ผ่านมาหล่อนจะมั่นใจมาตลอดว่าการคำนวณของหล่อนจะไม่ผิดพลาด แต่พอเห็นอาการของพระจันทร์ตอนนี้แล้วดูเหมือนจะอาการหนักกว่าที่หล่อนคิดไว้ไปเยอะ

“ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ ถ้าอยากจะให้น้องโต...พระจันทร์ต้องได้เรียนรู้ด้วย ว่าสำหรับโลกใบนี้ ความรัก...มันไม่ได้มีแค่สีชมพู”

“เปรียบเทียบเก่งนักนะเรา...” ดารกานต์แซวคู่คิดของลูกชายคนรอง

                   น้ำฟ้ายิ้มให้กับคำแซวนั้น ก่อนจะหันไปมองพระจันทร์อีกครั้งด้วยดวงตาที่หม่นแสงลง...


---------------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 17-10-2014 22:56:09



              เวลาเลยเข้าวันใหม่มาได้ไม่นานสุริยะมณฑลก็กลับถึงบ้าน เขาถอดเสื้อสูทตัวนอกออกพาดไหล่พร้อมผิวปากอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้ชายหนุ่มอยากอาบน้ำอุ่นให้สบาย แล้วลงไปนอนกอดพระจันทร์ด้วยตัวหอมๆให้ชื่นใจ แล้วพรุ่งนี้เขาจะขอเกงานสักวัน จะพาพระจันทร์ไปเที่ยวที่เกาะลัมมา เดินเล่นที่ริมชายหาดห่งเซ็งเหย่ ดูวิถีชีวิตผู้คนที่ไม่ต้องเร่งรีบแบบคนเมือง  เดินลงเท้าไปเรื่อยๆบนผืนทรายนุ่มๆ จากนั้นค่อยพาไปหาอะไรอร่อยๆทานที่ฝั่งเกาลูน... ชายหนุ่มวาดแผนการที่ตั้งใจจะทำเอาไว้สวยหรู ยิ่งพอนึกถึงหน้าคนชอบเที่ยวที่มักบ่นว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาให้กำลังยิ้มแก้มปริยินดีกับการที่ได้เที่ยวสมใจสักทีแล้วมันก็อดที่จะต้องรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้นไม่ได้ ไม่อยากจะปลุกคนกำลังป่วยให้ตื่นมากลางดึกตอนนี้หรอกนะ แต่ถ้าตอนหัวค่ำพระจันทร์ได้ดูถ่ายทอดสดงานในวันนี้แล้วล่ะก็อาจจะกำลังตื่นรอฟังคำอธิบายจากเขาอยู่ก็ได้...

               สุริยะมณฑลรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่วันนี้ห้องนั่งเล่นนั้นเงียบเชียบผิดปกติ ดูท่าทางชิวชิว ซิมบ้า และเจ้าลูกหมาตาบอดคงถูกระเห็จออกไปนอนกับใครสักคนข้างนอกห้องล่ะมั้ง ชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นก็ยกมือขึ้นแตะลูกบิดประตูห้องนอนของพระจันทร์ มันไม่ได้ล็อกเหมือนอย่างเคย ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม ประตูไม้อย่างดีไม่มีส่งเสียงเอี๊ยดน่ารำคาญตอนเขาเปิดเข้าไป ภายในห้องยังคงมืดเหมือนทุกวัน แสงจันทร์ที่ทอส่องลอดเข้ามาบางๆเพราะโดนม่านบังไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสัยอะไร แต่เมื่อเขาลองสาวเท้าเข้าไปที่เตียง...สัญญาณของสิ่งมีชีวิตที่เขาจับไม่ได้เลยก็เริ่มเขย่าความรู้สึกสุริยะมณฑลให้ใจเต้นแรงขึ้นมาเล็กน้อย

               ชายหนุ่มควานมือไปที่โต๊ะข้างเตียงแล้วเปิดไฟห้องอย่างคุ้นเคย แสงสว่างจากไฟกลางห้องติดพรึ่บ สาดแสงไปทั่วทั้งห้องรวมทั้งเตียงที่มีการคลุมผ้าเอาไว้อย่างดีราวกับมันไม่เคยมีคนนอนมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น...

“...พระจันทร์” เสียงสุริยะมณฑลแหบต่ำครางเรียกอีกคนดังก้องขึ้นในห้องที่เงียบสนิท ทว่ามันกลับไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตใดๆตอบรับ สายตาคมตวัดมองไปทางห้องน้ำก็นึกรู้ว่าพระจันทร์ไม่ได้อยู่ที่นั่นแน่ จึงรีบหมุนเท้ากลับไปที่ห้องฝั่งตัวเองแล้วเปิดประตูออก ไฟในห้องสาดแสงส่องภาพเตียงกว้างหลังใหญ่ซึ่งมีการคลุมผ้าห่มเอาไว้เรียบตึง เพื่อรอให้เจ้าของห้องได้สอดตัวลงไปนอนอย่างอุ่นสบายเริ่มทำให้หัวใจของสุริยะมณฑลเต้นอย่างผิดจังหวะ ชายหนุ่มเดินกลับไปที่ห้องของพระจันทร์อีกครั้งเพื่อสำรวจทั้งห้องน้ำและตู้เสื้อผ้าให้เห็นกับตา ว่ามันต้องไม่ใช่อย่างที่เขาคิด...แต่ทว่าที่ตู้เสื้อผ้านั่นเองที่ทำให้เขาค้นพบความผิดปกติอย่างจริงจังเมื่อข้างที่เอาไว้ใส่ชุดแขนยาวของพระจันทร์กลับว่างโล่ง ราวกับไม่เคยมีเสื้อตัวใดแขวนอยู่ในนั้นเลย

“...ไม่...” เสียงครางแหบต่ำหลุดออกมาแค่คำเดียว ในหัวเต้นตุ้บ ขณะที่หัวใจเริ่มเต้นรัวเร็วอย่างผิดจังหวะ สุริยะมณฑลเอามือจับไปที่หัวใจของตัวเอง  เมื่อความรู้สึกวูบโหวงก่อนงานจะเริ่มในช่วงหัวค่ำมันกลับเข้ามาเล่นงานเขาอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะมากกว่าเดิมเสียด้วยสิ

“ตี้เฉิน!!!!!!!! ใครก็ได้...ใครก็ได้ที่อยู่ข้างนอก!! เข้ามาที่นี่เดี๋ยวนี้!!!!”

               เสียงร้องตะโกนที่แทบจะเป็นเสียงคำรามดังลั่นออกมาจากห้องนอนของพระจันทร์ ตี้เฉินที่นอนอยู่ชั้นเดียวกับเจ้านายเป็นคนแรกที่กระโดดลงจากเตียงนอนแล้ววิ่งเข้าไปหาต้นเสียง แม่บ้านสาวใหญ่เองที่ก็นอนไม่หลับเป็นอีกคนที่รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองของบ้านอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ยังมีเจ้าบ้านใหญ่อย่างคุณศิลาและรังสิมันต์ที่ลงรถมาทันได้ยินเสียงคำรามดังลั่นของสุริยะมณฑลที่รีบตามขึ้นไปอีกด้วย

              ตี้เฉินที่เป็นคนแรกที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องของพระจันทร์ก็ถูกสุริยะมณฑลคว้าคอเสื้อเข้าหมับทันทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แรงกระชากที่ไม่เบามือเลยบ่งบอกให้รู้ว่าร่างสูงใหญ่ตรงหน้านั้นคงเส้นสติเอาไว้แทบจะไม่อยู่แล้ว ตี้เฉินเองที่แม้จะทำงานกับสุริยะมณฑลมานานยังต้องมือสั่นไม่กล้าแม้แต่จะเอาไปจับมือของสุริยะมณฑลที่ดึงคอเสื้อเขาเอาไว้แน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก ดวงตาสีนิลคมเข้มดั่งขุมนรกจ้องเขม็งมาที่เขาอย่างต้องการคาดคั้นเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารู้ออกมาให้หมด

 “บอกมา...พระจันทร์...อยู่ที่ไหน” ตอนแรกตี้เฉินคาดหวังที่จะได้ยินเสียงขู่ตะคอกที่ดังลั่นราวฟ้ากัมปนาทแบบเมื่อครู่ แต่น้ำเสียงเย็นเยือกที่ได้ยินตอนนี้กลับน่ากลัวกว่าเป็นหลายสิบเท่านัก

“คะ...คุณหนู...คุณ...”

“ฉันถาม...ว่าพระจันทร์...อยู่ที่ไหน!  รีบตอบมา...ก่อนที่ฉันจะอดทนไม่อยู่” น้ำเสียงเย็นเยือกและสั่นไหวถามซ้ำ ตี้เฉินที่หายใจแทบไม่ออกเพราะแรงดึงคอเสื้อตอบได้แบบตะกุกตะกัก

“คะ...คุณหนู...ไม่...อยู่...ที่..นี่...”

“ฉันถามว่าเมียฉันอยู่ไหน!!!!  แกพาเมียฉันไปซ่อนไว้ไหน!!! ห๊ะ!! ไอ้ตี้เฉิน!!” พร้อมกับที่สิ้นสุดคำเรียกชื่ออีกฝ่าย สุริยะมณฑลก็ประเคนหมัดใส่เข้าแก้มซ้ายตี้เฉินเข้าจังๆจนร่างที่สูงใหญ่พอกันล้มฟุบลงไปกระแทกกับขอบเตียงดังปึ้ก คุณแม่บ้านสาวใหญ่ที่เข้ามาทันเห็นฉากนั้นรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นเสียงหวีดร้องตกใจของตนเอง แต่ก็ไม่กล้าจะก้าวเท้าเข้าไปช่วยตี้เฉินเมื่อสายตาดุดันแสนน่ากลัวของสุริยะมณฑลที่หล่อนไม่เคยได้เห็นฉายชัดว่าถ้าเขายังไม่ได้คำตอบจากตี้เฉิน ก็อย่าหวังเลยว่าใครจะได้ตัวมันกลับไปในสภาพศพที่มีแขนขาครบ!

“ฉันหวัง...ให้แกดูแลหัวใจของฉัน...แล้วดูที่แกทำ แกทำหัวใจฉันหายไป...แกทำได้ยังไงวะ!!!” เพราะตี้เฉินเองฟังพูดภาษาไทยได้คล่อง สุริยะมณฑลจึงใส่อารมณ์ลงไปในคำพูดอย่างสุดความรู้สึกที่มันปะทุขึ้นมาอยู่ตอนนี้

   ร่างสูงใหญ่ทำท่าจะเข้าไปซ้ำกับลูกน้องคู่ใจที่ทำงานด้วยกันมานาน แต่ดีที่รังสิมันต์ไวพอจะเข้าไปเหนี่ยวตัวพี่ชายตัวเองเอาไว้ได้ ตี้เฉินจึงได้จังหวะพอให้ลุกขึ้นยืนใหม่ แม้จะมีท่าทางเซไปด้านข้างเพราะแรงต่อยเมื่อครู่ทำเอาร่างกายปรับสมดุลไม่ทันก็ตาม

“ใจเย็นน่าอาทิตย์! พระจันทร์จะหายไปไหนได้ เขาป่วยอยู่ไม่ใช่รึไง!” รังสิมันต์ที่พยายามช่วยเกลี้ยกล่อมพี่ชายตัวเองเอามือล็อกคอกับแขนของสุริยะมณฑลไว้ แต่คนที่ร่างสูงใหญ่พอกันกลับเอาแต่สบัดตัวออกจากการเกาะกุมจนคนเป็นน้องชายเองก็ยังต้องเซ

“ใช่!! พระจันทร์กำลังป่วย...กูกลับมาก็ควรจะเห็นเขานอนอยู่บนเตียง  แต่ดู...ดูนี่สิ...ไหน เมียกูอยู่ไหน...ตอบมาสิ...ตอบมาเซ่!!! อยู่กันทั้งบ้านขนาดนี้แต่ตอบกูไม่ได้งั้นเหรอว่าเมียกูหายไปไหน...ใครเอาพระจันทร์ของกูไป!...หายไปไหน...พระจันทร์หายไปไหน!!!”

“คะ...คุณหนู...ไม่อยู่แล้วค่ะ คุณหนูไม่อยู่แล้ว ฮึก...ฮือ...คุณหนูไปแล้ว...” แหม่มที่เอามือปิดปากเอาไว้ตอนที่เห็นภาพสุริยะมณฑลระบายอารมณ์ลงกับตี้เฉินค่อยๆพูดออกมาทั้งน้ำตานองหน้า หล่อนเองก็ตกใจกับสภาพของสุริยะมณฑลที่ดูจะขาดสติอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอย่างที่สุด

“ป้าแหม่ม...ได้โปรด...อย่าโกหกผม  ที่เสื้อผ้าเขาหายไป เป็นเพราะเขาแค่ออกไปนอนกับเพื่อนเขาสักคนใช่มั้ย  ป้าแค่อยากล้อผมเล่นก็เลยเอาผ้ามาคลุมเตียงพระจันทร์ ให้ผมเข้าใจผิดว่าพระจันทร์เขา...หนีผมไป  ป้าแหม่ม...ตอนนี้พระจันทร์อยู่ที่ไหน ผม...ผม...” น้ำเสียงราวคนจะขาดใจเสียให้ได้ทำให้ป้าแหม่มต้องก้าวเข้าไปเอามือลูบหลังลูบไหล่ คนที่แสดงอารมณ์โกรธใส่คนอื่นแต่ตัวเองกลับสั่นอย่างหนาวเหน็บ หล่อนเองก็รู้สึกเสียใจไม่น้อยที่สุดท้ายกลับทำให้สุริยะมณฑลต้องมีสภาพเป็นอย่างนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ จะให้กลับไปแก้ไขอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันอีกต่อไปแล้วเหมือนกัน

“คุณผู้หญิง...พาคุณหนูพระจันทร์...ไปอังกฤษแล้วค่ะ” น้ำเสียงแผ่วเบาและอบอุ่นของป้าแหม่มที่สุริยะมณฑลคุ้นเคย กำลังแปรเปลี่ยนเป็นมีดอาบยาพิษที่ค่อยๆกรีดลงบนหัวใจของเขาช้าๆ มันไม่เจ็บ...ไม่เจ็บเลยสักนิดเดียว...ก็แค่กำลังถูกตัดขั้วหัวใจออกช้าๆแบบนี้น่ะ

“...เมื่อไหร่” น้ำเสียงทุ้มๆแหบต่ำเปล่งถามออกมาอีกครั้ง

“เมื่อวานค่ะ...ตอนหัวค่ำ ตอนที่งานแถลงข่าวของคุณกำลังเริ่มพอดี...”

“แม่...งั้นเหรอ...หนีไปอังกฤษกันใช่มั้ย...ถ้างั้น...ตี้เฉิน! รีบจองตั๋ว...”

“ไม่ได้นะคะคุณยะ! คุณท่านสั่งไว้ว่าห้ามคุณตามไปเด็ดขาด...”

“ไปจองตั๋วให้ฉันตี้เฉิน...ฉันต้องการตั๋วที่เร็วที่สุดที่มี ไม่งั้นก็ติดต่อนักบินของเรา เอาเครื่องของเราขึ้นแทนก็ได้...” สุริยะมณฑลไม่มีท่าทีที่จะรับฟังแม่บ้านใหญ่อีกต่อไป แม้ว่าจะเพิ่งลงมือทำร้ายลูกน้องตัวเองไปหมาดๆด้วยความเกือบขาดสติ แต่ตอนนี้ลูกน้องของเขาที่พอจะช่วยได้ก็มีแค่ตี้เฉินคนเดียว จะขอช่วยน้องชายที่ยอมปล่อยให้เขายืนดีๆก็ไม่แน่ใจว่าจะได้รับความร่วมมือหรือไม่ ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นลูกรักของแม่มากกว่าเขา...ทว่าตี้เฉินที่ได้รับคำสั่งกลับยืนนิ่งไม่ยอมปฏิบัติตาม ตี้เฉินนั้นทำใจเอาไว้แล้ว คืนนี้ถ้าฟันไม่หักหรือซี่โครงไม่แตกเขาคงจะไม่ได้กลับไปนอนล่ะ แต่เขาปฏิบัติตามคำสั่งนี้ของสุริยะมณฑลไม่ได้จริงๆ...

“คุณยะคะ...คราวนี้คุณท่านโกรธจริงๆ ที่พวกคุณๆไม่ยอมบอกอะไรเกี่ยวกับงานแต่งงานในครั้งนี้ให้พวกท่านรู้เลย...ประกอบกับอาการป่วยของคุณพระจันทร์ คุณหญิงท่านก็...”

“ป้าแหม่ม...พอทีไปช่วยผมเก็บกระเป๋า  ให้เสร็จทันภายในครึ่งชั่วโมงนี้นะ...”

“คุณยะคะ! คุณหญิงบอกเอาไว้ว่า...ถ้าคุณยะตามไปที่อังกฤษด้วยเธอจะพาคุณหนูพระจันทร์หนีไปที่อื่นอีก แล้วคราวนี้จะไม่ยอมบอกด้วยว่าที่ไหน ที่สำคัญ...เธออยากให้เวลาคุณยะได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง คิดแล้วก็พิจารณาว่าคุณหนูพระจันทร์น่ะคือคนที่ใช่แล้วก็คู่ควรสำหรับคุณแล้วจริงๆรึเปล่า...”

“จะใช่หรือไม่คู่ควรมันไม่ใช่สิ่งที่แม่จะมาตัดสิน!!  อนาคตนับต่อไปจากนี้...ผมเป็นคนกำหนดมันเอง  ต่อให้เทวดาหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาลิขิต! แล้วในเมื่อทุกคนที่บ้านนี้ก็รู้ดีกันอยู่แล้วว่าคนในอนาคตที่ผมเลือกจะให้เดินไปด้วยกันคือพระจันทร์...แล้วทำไมถึงไม่มีใครเห็นใจผมบ้าง! ทำไมไม่ห้ามแม่!!”
“ป้า...” สาวใหญ่สะอึกสะอื้นพูดไม่ออก  ตอนนี้อารมณ์ของสุริยะมณฑลกำลังพาลไปลงกับทุกสิ่ง  ซึ่งหล่อนเองก็เข้าใจดีว่าสาเหตุนั้นคงเกิดมาจากความเสียใจที่สุริยะมณฑลได้รับรู้ว่าเป็นแม่ของเขาเองที่มาแยกหัวใจกับร่างกายของชายหนุ่มให้ออกห่างจากกัน

“อาทิตย์ สงบใจหน่อย...แกก็รู้ว่าป้าแหม่มกับคนในบ้านนี้เขาคัดค้านแม่แกได้ที่ไหน ใจเย็นๆนะ พ่อจะให้คนของพ่อช่วยจองตั๋วไปอังกฤษให้แกเดี๋ยวนี้แหละ” นายใหญ่ศิลาที่ยืนมองเหตุการณ์เงียบๆอยู่นานเอ่ยขึ้น ฝ่ามือใหญ่ที่หยาบกร้านไปตามเวลายกโทรศัพท์เครื่องหรูระยับขึ้นเตรียมกดโทรออก  แต่ทว่าเสียงร้องคัดค้านจากแม่บ้านเก่าแก่ก็ดังขึ้นขัดการกระทำนั้นทันที

“ไม่ได้!! ไม่ได้นะคะนายท่านใหญ่...คุณหญิง...คุณหญิงเธอโกรธมากจริงๆ เธอบอกว่านอกจากจะตัดแม่ตัดลูกกับคุณยะแล้ว ยังจะหย่ากับนายท่านใหญ่ด้วย...ถ้าหากนายท่านให้ความร่วมมือกับคุณยะให้ได้พบคุณหนูพระจันทร์...” คนพูดเอ่ยอย่างหวาดๆเมื่อเห็นสายตาจ้องถมึงทึงมาทางหล่อนของท่านเจ้าบ้านใหญ่  หล่อนรีบร้อนค้นกระดาษขยุกขยิกในซองสีน้ำตาลที่หล่อนพกมาด้วยออกมากางให้ทุกคนดู “...ใบหย่าฉบับนี้เธอเซ็นต์ต่อหน้าป้า รอแค่ให้นายท่านใหญ่เซ็นต์การหย่าก็จะเสร็จสมบูรณ์  เธอฝากบอกมาว่า...หากนายท่านเห็นเธอเป็นเพียงแค่ภรรยาที่เอาไว้เชิดหน้าชูตากับสังคมภายนอก  แต่ไม่ใช่คู่คิดที่เอาไว้เชิดหน้าชูใจไว้ในบ้านด้วยก็ขอหย่าเสียจะดีกว่า เธอทนไม่ได้ที่จะอยู่เป็นหัวหลักหัวตอของใคร...คุณหญิงเธอ...”

“พอ!! พอ...พอ...พอที  นี่คุณหญิงกำลังคิดบ้าอะไรอยู่!!  ใครใช้ให้เอาเรื่องหย่าบ้าบอแบบนี้มาขู่ผมกัน! ได้...ถ้าเล่นกันขนาดนี้ผม...”  หนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เริ่มมีผมสีดอกเลาแซมเบาบางรีบกดเบอร์โทรออกของภรรยาสุดที่รักในทันที  เสียงตอบรับจากปลายสายที่บอกว่าอีกฝ่ายนั้นปิดเครื่องทำให้หนุ่มใหญ่อารมณ์เสียหนักถึงขนาดปาเครื่องมือสื่อสารสุดสำคัญทิ้งลงพื้นดังเปรี้ยง !  ขนาดรังสิมันต์และสุริยะมณฑลยังต้องแอบสะดุ้ง เมื่อเจอภาคโหดพอกันของผู้เป็นบิดาซึ่งปกติแล้วจะเป็นคนที่นิ่งที่สุดในบ้านมาตลอด

              ...แต่ก็นั่นล่ะ เรื่องเดียวที่ทำให้นายท่านใหญ่ศิลาเดือดได้ก็มีเพียงเรื่องเดียว...เรื่องของภรรยาสุดที่รัก...คุณหญิงดารกานต์ แม่ของเขานั่นเอง... รังสิมันต์คิดแล้วก็ค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัด  ชายหนุ่มหันมองไปทางพ่อแล้วก็พี่ชายอย่างปลงๆ  ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาที่นี่เขายังไม่เจอน้ำฟ้า ภรรยาสุดที่รักของเขาเหมือนกัน...

“ป้าแหม่ม...แล้วน้ำฟ้าไปไหน  หนูลินด้วย...ทำไมผมไม่เห็น”

“ทั้งสองคนก็ไปด้วยค่ะ...ฮึก...ไปอังกฤษพร้อมคุณท่านกับคุณหนูพระจันทร์ค่ะ...”  ป้าแหม่มตอบไปสะอื้นไป  หล่อนปาดน้ำตาข้างแก้มแล้วพยามกลั้นสะอื้น  ถึงจะเสียใจจนต้องร้องไห้แต่หล่อนก็แอบสะใจอยู่ลึกๆ  ทุกคนในบ้านนี้ต่างก็สงสารคุณหนูพระจันทร์กันทั้งนั้น  แม้กระทั่งตี้เฉินเองยังเป็นคนขับรถพาทุกคนไปถึงสนามบินด้วยตัวเอง  ก็ช่วยไม่ได้นี่...ในเมื่อทั้งสามคนนี้ต่างทำอะไรลงไปโดยไม่สนใจคนที่อยู่ข้างหลังเลยว่าจะรู้สึกอย่างไร  แม้ว่าสุดท้ายมันจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่พระจันทร์ น้ำฟ้า และคุณหญิงดารกานต์คิดและเข้าใจ  แต่ตอนนี้มันก็สายเกินไปเสียแล้ว...

“เอาล่ะ...ในเมื่อพวกนั้นหนีพวกเราไปได้เราก็ไปตามกลับมาได้เหมือนกัน...ก็เอาสิ! หย่าเป็นหย่า...พ่อก็ไม่ยอมแม่แกเหมือนกัน...ไม่ยอมฟังให้ดีก็ด่วนทำอะไรลงไปโดยไม่บอกกันสักคำแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน!”

“นายท่านคะ  ดิฉันว่าใจเย็นๆ รอฟังข่าวอยู่ที่นี่ให้ทั้งสองทางใจเย็นลงกว่านี้ก่อนจะดีกว่านะคะ  คุณหญิงท่านไม่ได้คิดจะตัดขาดกันไปเลย  เธอบอกว่าจะโทรมาหาดิฉันทุกวันเพื่อเล่าเรื่องราวความเป็นไปที่โน่นให้ฟัง  ดิฉันว่าเธอคงแค่อยากพักและขอเวลาอยู่กันตามประสามากกว่า...เพราะสิ่งที่ทุกท่านทำลงไปเมื่อวานน่ะส่งผลกระทบทางด้านจิตใจกับทั้งสามคนนั้นมากนะคะ...”

“แล้วยังไง...ป้าจะให้ผมรอฟังข่าวทางโทรศัพท์จากแม่อย่างเดียวงั้นเหรอ...ไม่...ผมทนไม่ไหวแน่...” สุริยะมณฑลเค้นเสียงออกจากลำคอออกมาอย่างเย็น เพราะตอนนี้ในลำคอของเขามันช่างฝืดเฝื่อนเสียเหลือเกิน

“ก็ถือเสียว่าเป็นการลงโทษตัวเองไปก็แล้วกันนะคะที่ปิดบังแล้วก็ไม่ยอมบอกอะไรกับคุณพระจันทร์ จนเธอเห็นข่าวแต่งงานของคุณแล้วเข้าใจผิดจนเก็บเอาไปนอนคิดมาก...อุ๊บ!”

“ป้าแหม่ม...หมายความว่าที่ผมสั่งให้ปิดข่าวนั่นมันไม่ได้ผล...ใช่มั้ย” นัยน์ตาของสุริยะมณฑลวาวโรจน์ขึ้นมาแว่บหนึ่ง  น้ำเสียงคุกรุ่นทำให้สาวใหญ่วัยเกือบชราต้องกลืนน้ำลายเอื๊อกแต่ก็ยอมพยักหน้ารับแต่โดยดี

“...พวกเราพยายามจะปิดแล้วนะครับแต่ก็ไม่ทัน เธอมาทันเห็นหนังสือพิมพ์เช้าฉบับนั้นเสียก่อนก็เลยเข้าใจไปว่าบอสกับเหม่ยเฟิ่งจะแต่งงานกันจริงๆ”

“หึ...หึหึ  ถ้างั้นก็ไม่แปลก  หากพระจันทร์เห็นข่าวนั้นแล้วแต่ไม่ได้ดูการถ่ายทอดสดงานเมื่อคืน...อา...” หลังจบประโยคชายหนุ่มสบถคำหยาบออกมาเสียงดัง ไม่รู้ว่าตอนนี้ต้องโกรธคนในบ้านหรือว่าจะต้องโกรธตัวเองมากกว่ากันดี

“เอาเป็นว่าตอนนี้พวกคุณน่ะใจเย็นๆลงก่อนนะคะ  ขืนไปเจอกันตอนนี้ป้าคิดว่ามันคงจะไม่มีอะไรดีขึ้นมาด้วย รอให้ทางโน้นเขาติดต่อมาก่อน แล้วพวกคุณก็ค่อยอธิบายให้พวกเธอฟังว่างานแต่งงานเมื่อคืนน่ะมันไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ  บางทีถ้าพวกเธอเข้าใจแล้วอาจจะกลับมาเองก็ได้นะคะ”

                และเพราะทางออกที่ป้าแหม่มเสนอมานั้นเป็นทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้ที่พวกเขาควรจะทำ  วันรุ่งขึ้นโทรศัพท์บ้านที่วางอยู่ในห้องรับแขกจึงมีค่าราวกับทองคำ  เมื่อทั้งสามคนลุกขึ้นมาเฝ้าตั้งแต่ตอนเช้าราวๆตีห้า ทั้งๆที่กว่าเครื่องบินจะแลนดิ้งลงจอดก็ประมาณเกือบเที่ยงตามเวลาไทย ป้าแหม่มส่ายศีรษะมองหนุ่มๆของบ้านที่คิดว่ามีอำนาจเสียล้นมือ แต่เอาเข้าจริงๆแล้วกลับอยู่ภายใต้อาณัติของภรรยากันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่คุณศิลาที่เป็นเจ้าบ้านใหญ่ จะสั่งใครหันซ้ายหันขวาอย่างไรก็ได้ แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดคุณหญิงดารกานต์ 
 
                บอกตรงๆว่าสงสารก็สงสาร แต่ทุกคนที่อยู่บ้านหลังนี้ก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่สมควรจะยื่นมือให้ความช่วยเหลือทั้งสามเจ้าบ้านนี้เด็ดขาด และไม่สมควรจะปริปากบอกทั้งสามหนุ่มด้วยว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นไม่ผิดไปจากที่คุณหญิงดารกานต์คาดการณ์ไว้เลย ใบหย่านั่นก็เป็นสิ่งที่คุณหญิงเธอเตรียมเอาไว้ก่อนล่วงหน้ารวมทั้งบทสนทนาโต้ตอบอะไรต่างๆนั่นก็ด้วย หล่อนต้องยืนท่องบทสคริปต์เกือบตายว่าถ้าโดนทั้งคุณยะ คุณตะวันและคุณศิลาถามอย่างนี้ต้องตอบแบบไหน ทำอย่างไรถึงจะสามารถรั้งผู้ชายทั้งสามคนนั้นไม่ให้ตามไปอังกฤษได้

                ...เฮ้อ เกือบจะไม่รอดแน่ะ...นางคิดแล้วถอนหายใจแรงๆอยู่หน้าเตา มือก็คนหม้อกล้วยบวชชีไปสมองก็คิดมากเรื่องเจ้านายของตัวเองไป...เอาเถอะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะเนอะ...

“คุณท่านคะ คุณตะวัน คุณยะทานอาหารว่างก่อนนะคะ ป้าทำกล้วยบวชชีมาให้ค่ะ...”   หล่อนยกถาดกล้วยบวชชีเข้ามาเสิร์ฟเจ้านายทั้งสามด้วยตัวเองพร้อมเอ่ยเชิญชวนให้เจ้านายลองทาน แต่กลับมีแค่รังสิมันต์เท่านั้นที่ยอมรับถ้วยไปทาน

“กลิ่นหอมน่าทานดีนะครับป้าแหม่ม...ขอบคุณครับ” รังสิมันต์เอ่ย ก่อนจะยกถ้วยกล้วยบวชชีขึ้นมาดมแล้วตักทาน รสชาติความอร่อยถึงจะรู้สึกว่ามันไม่เท่าฝีมือเมียเขาที่เคยทำให้ทานแต่กระนั้นรสมือที่คุ้นปากแต่เด็กก็ทำให้ชายหนุ่มออกปากชมอยู่ดี จากนั้นจึงค่อยเชิญชวนพ่อและพี่ชายให้ลองทานดู

“พ่อครับ ทานสักหน่อยมั้ยครับ อร่อยนะฮะ...เมื่อเช้าพ่อก็ทานข้าวไปนิดเดียวเอง” ชายหนุ่มยกถ้วยของหวานให้กับบิดา คนเป็นเจ้าบ้านใหญ่ถอนหายใจออกมาหนักๆ ยื่นมือไปรับแล้วตักทานเพราะไม่อยากให้เสียน้ำใจลูกชาย เห็นดังนั้นแล้วรังสิมันต์จึงยกถ้วยสุดท้ายไปคะยั้นคะยอให้พี่ชายทานต่อ “ส่วนพี่น่ะเมื่อเช้าก็ไม่ยอมทานอะไรเลย...สักถ้วยสิพี่ อ่ะ...เดี๋ยวผมป้อนเลยก็ได้”

“หยุด ไม่ต้อง...เอาออกไปไกลๆเลย ป้าแหม่ม...มันบูดหรือว่าไหม้รึเปล่า ทำไมกลิ่นมันแปลกๆ” จู่ๆพอรังสิมันต์ตักชิ้นกล้วยเข้าไปจ่อที่ปากพี่ชายตัวเอง คนโดนบริการก็กลับผลักมือหนานั้นออกไปไกลตัวพร้อมกับยกแขนอีกข้างขึ้นมาปิดจมูก ก่อนจะมีท่าทางผะอืดผะอมจะอาเจียนมิอาเจียนแหล่ แม่บ้านใหญ่มองอย่างงงๆก็ในเมื่อกล้วยบวชชีถ้วยนี้หล่อนก็เพิ่งยกลงจากเตาร้อนๆเลยทีเดียว

“พี่เป็นอะไร เครียดลงกระเพาะรึเปล่า เมื่อเช้าก็ลุกขึ้นมาอาเจียนตั้งแต่ตีสี่พลอยทำผมตื่นไปด้วยเลย...ผมว่าพี่ไปหาหมอหน่อยดีกว่ามั้ย” คนเป็นน้องชายเอ่ยถาม เมื่อเห็นท่าทางทรมานของคนเป็นพี่ชายบนโซฟา คนถูกชวนไปพบแพทย์ยกมือส่ายปฏิเสธ ก่อนจะเอามือข้างเดิมมานวดคลึงที่ระหว่างคิ้ว ยอมรับว่าร่างกายตัวเองวันนี้ไม่ค่อยสู้จะดีนัก คงอาจจะเพราะเครียดและนอนดึกมาหลายวันติดต่อกัน แถมยิ่งมาเจอสถานการณ์ที่ทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่เข้าไปอีกร่างกายเขาเลยรับไม่ไหว เพราะงั้นต่อให้เขาเป็นผู้ชายที่แข็งแรงขนาดไหนก็สามารถล้มป่วยได้ไม่แปลกหรอก

“ขอยาแก้ปวดให้พี่สักสองเม็ดก็พอ...” ชายหนุ่มเอ่ยบอกน้องชายเป็นการตัดบทเรื่องไปพบแพทย์ คนรู้จักพี่ชายดีจึงได้แต่ถอนหายใจ แล้วจึงตักกล้วยคำสุดท้ายเข้าปาก


----------------------------------------------------------


ตัดฉับ!!!!   >___<  เพราะตัวอักษรมันเกินแล้วค่าาาา  เหอๆ
ที่เหลือยกยอดไปตอนต่อไปเน้อค่ะเจ้าาาาา   :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 17-10-2014 23:07:56
จิ้มก่อนเดี๋ยวเข้ามาอ่านจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 17-10-2014 23:22:07
โอ๊ยยยย!!! พี่ยะใครจะมาเปิดทีวีให้น้องดูล่ะ ก็ทุกคนเค้าคิดว่าพี่จะแต่งจริงๆ นี่ อ๊ากกกก!!! สงสารน้องคิดมากแบบนี้กระทบถึงลูกในท้องนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: seraty ที่ 17-10-2014 23:22:53
 :katai1:เฮ้ย.......จองเเล้วมาต่อด้วย.....ไม่งั้นเค้าจะยึดพื้นที่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 17-10-2014 23:25:56
 :ling1: :ling1: สงสารพระจันทร์ :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 17-10-2014 23:32:01
รอร๊ออออรอออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 17-10-2014 23:41:11
ม่ายยยยยย ไม่น่าหลงมาอ่านครึ่งแรกเลย แง  :ling1: มาต่อไวๆน๊า ตอนนี้ค้างจะตายแลว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 17-10-2014 23:46:02
พี่ยะกลับมาแล้ว มีปากแต่ไม่อธิบาย ดีค่ะดีมากกก :fire:
ทั้งๆที่น้องพร้อมฟังแล้วเชื่อทุกอย่างแท้ๆ
ก็อย่างที่น้ำฟ้าบอกแหละ น้องต้องโตได้แล้วนะจันทร์
จะอยู่กับครอบครัวนี้ ต้องมีเขี้ยวมีเล็บบ้างนะลูก

รอตอนต่อป๊ายยยยยยยยยยยยยยยย มาม่า จัดมาม่ามาเลยค่ะ :laugh:
พี่ยะต้องโดน!!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 17-10-2014 23:49:53
 :เฮ้อ:
นั่นก็ไม่บอกไม่พูด
นี่ก็ไม่ถามให้ตรงๆ คิดเองเออเองอีก...เวรกรรม
โทษใครก็ไม่ได้
พี่ยะกลับบ้านมาคงแบบ เสียใจ โมโห โกรธ โวยวาย
พระจันทร์ก็เศร้าต่อไป เพราะเธอไม่บอกว่าเธอท้อง!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 17-10-2014 23:59:39
กะมัวแต่ไม่พูดไม่บอกกันนี่นะพี่ยะ หัวใจเลยหายไป
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: kihae129love ที่ 18-10-2014 00:04:31
พี่ยะๆๆๆๆ  จันทร์ไปแล้วน้าาา รู้ยัง???? :hao5: :sad4: :o12: :mew6: :heaven :katai1: :fire:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-10-2014 00:13:14
จัดหนักให้พี่ยะซะที :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: rinoou ที่ 18-10-2014 00:30:18
ฮึ้ยๆๆๆ.... เดี่ยวมาขอตัวไปทืบพระเอกแป้ป... <(`^´)>
เนี้ยขนาดเซ็นมันบอกแลวน้าว่า..."ใจกะลังจะหายไป"...
ยังๆยังไม่รู้สึกตัวอีก..ฮึ้ยๆ.. ขอตัวไปโบกพระเอกแป็ป.....
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 18-10-2014 00:34:37
 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

 :m31: :m31: :m31:  :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:

โกรธพี่ยะ โกรธๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Fullmoon34 ที่ 18-10-2014 00:39:32
 :a6:  ค้างงง อยากให้สองคนนี้พูดกันตรงๆอ่ะ พี่ยะทำอะไรก็บอกให้น้องรู้บ้าง ปล่อยให้น้องคิดเองเออเองแถมยังคิดในแง่ลบอีก ฮือ
แต่ก็แบบนี้ก็ดีนะ พี่ยะจะได้รู้สึกมั่ง  555555555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 18-10-2014 00:57:35
ใจจะขาดแทนพระจันทร์มาต่อบ่อยกว่านี้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 18-10-2014 01:00:38
หงส์รักยะหรือ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 18-10-2014 01:03:26
หนูพระจันทร์น่าฉงฉานนนนน  :sad4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 18-10-2014 01:18:06
พี่ยะต้องโดนแบบนี้ล่ะมีปากแต่ไม่พูดไม่อธิบาย :m31:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-10-2014 04:19:17
ไปเลยจันทร์ ไปไกลๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 18-10-2014 04:39:59
 :hao5: สงสารพระจันทร์อ่ะ พี่ยะรีบกลับบ้านเร็วๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-10-2014 05:50:24
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: moneza ที่ 18-10-2014 07:37:45
อ๊ายยยย ตัองจันคือนางเอกในฝัน คือแบบรักพี่ยะเหลือเกินลูกเอ้ยยย มีชะเง้อหาหวังอิพี่มันจะมา น่ารักอ่อนหวาน ชอบอ้ะ ถ้าเทียบกะน้ำฟ้าแระเหมือนประจันจะรักพี่ยะมากกว่าน้ำฟ้ารักคุณตะวันเยอะอ่ะ อาจจะเพราะเรื่องโน้นน้ำฟ้าต้องรักนู๋ลินเลยเหมือนไม่ค่อยรักพระเอก แต่เนื่องนี้แบบพี่ยะน้อฃจัน หวานกันจนป้าละลาย 555555 พี่ยะกะเจ้หงส์ต้องมีแผนอะไรแน่เลย รีบๆจบเรื่องนี้แระไปตามน้องนะพี่ยะ น้องชะเง้อคอรอจนเหนื่อยแล้ว ชอบมากที่เวลานายเอกระพระเอกขนาดนี้. รู้สึกจะหวานเป็นพิเสด ไม่ชอบนายเอกขี้งอน น้องจันนี่นายเอกในฝันเลย รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 18-10-2014 07:39:30
 :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 18-10-2014 09:36:54
สมน้ำหน้าพี่ยะ จะอมไว้ทำพระเตี่ยใครเหรอค่ะ

ประสาทมากไอ้ความคิดแบบเฉลยตอนท้ายให้รู้รวดเดียวนี่ในความจริงไม่มีใครทำ เก็บเป็นความลับเพื่อแผนการณ์ก็ไม่ใช่
เหอๆ ขอให้แห้งตายไปเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 18-10-2014 10:33:26
แกพลาดแล้วพี่ยะ!!! นี้คือโทษของการไม่บอกน้อง :m16:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 18-10-2014 11:23:24
สงสารพระจันทร์ก็สงสารนะ
แต่ก็อย่างที่น้ำฟ้าว่านั่นแหละ
พระจันทร์ควรจะได้เรียนรู้ว่าความรักมันไม่ได้มีแค่สีชมพู
ส่วนอิพี่ยะ รู้สึกสมน้ำหน้ามาก
อยากมีแผนการดีนักแต่ไม่ยอมบอกน้อง
ดูซิว่าจะเป็นบ้าได้ขนาดไหนที่เมียโดนพาตัวไปอังกฤษ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: kapook_koopak ที่ 18-10-2014 11:53:39
มาแว้วววว พี่ยะก้อต้องเรียนรู้อีกเยอะน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 18-10-2014 14:12:14
สมน้ำหน้าพี่ยะดีค่ะ สมควรโดน สมควรโดนพรากจากน้องจันทร์
พี่ทำตัวของพี่เองนะคะ จะมาเรียกร้องอะไรมันก็ไม่ทันแล้วค่ะ
น้องมันไปแล้ว พี่ไม่ต้องตามหรอกค่ะ เชิญอยู่กับปัญหาที่พี่ก่ออย่างสบายใจ
ส่วนน้องจันทร์ ถึงน้องมันจะน่าสงสารแค่ไหน หรือจะทุกข์แค่ไหนที่ไม่มีพี่
ต้องอุ้มท้องคนเดียวอย่างเดียวดาย(ยังมีคุณแม่และพี่ฟ้า) แต่น้องจันทร์ก็จะต้องเข้มแข็งให้ได้ในสักวันหนึ่ง
และเมื่อวันที่ทุกอย่างพร้อม เมื่อถึงเวลาของมัน พี่ยะก็จะได้น้องจันทร์คืนกลับมา
ช่วงนี้พี่ก็สำนึกผิดไปพลางๆแล้วกันนะคะ  o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 18-10-2014 19:22:50
ค้างมากกกกกกกกกก ขอบคุณที่กลับมาต่อคะ :o12:
สงสารพระจันทร์ กะไว้แล้วน้องจันทร์ต้องท้องแน่ๆถึงปิดขนาดนี้
พี่ยะก็ไม่ได้รู้อะไรเลยยย คราวนี้ก็ได้รู้แล้วว่าจะเป็นยังไง
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-10-2014 19:50:57
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 18-10-2014 20:00:12
 :z3: :katai5: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-10-2014 20:24:33
อ้ากกกกกก พระจันทร์ อย่าร้องนะคนดี

อ่านแล้วจะร้องตามมม
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-10-2014 20:34:49
พระจันทร์ TT
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 18-10-2014 21:12:15
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:


มาต่อไวๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 18-10-2014 21:16:10
พี่ยะกำลังทำอะไรอยู่เนี่ยยยย สงสารพระจันทร์จังเลย รู้สึกไม่อยากให้พี่ยะตามหาพระจันทร์เจอ หมั่นไส้เบาเบา  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 18-10-2014 22:01:34
คิดจะสมนำ้หน้าพี่ยะ แต่ไหงตอนนี้น้องเจ็บหนักยิ่งกว่า แต่ตอนหน้าลุ้นใหม่ ลุ้นให้พี่ยะตามหาให้บ้าเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 18-10-2014 22:46:44
Q^Q
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 18-10-2014 23:08:14
คุณหญิงแม่เลิศมากค่าาาาา
ชอบมากเลย ต้องมีคนมาจัดการพี่ยะบ้างแล้ว
เห็นพระจันทร์เป็นของตายอยู่นั่นละ ฮึ่มๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-10-2014 23:39:01
พี่ยะตามล่าหาน้องด้วยนะ
สงสารพระจันทร์ชีวิตช่าง... ;(
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 19-10-2014 00:38:57
บร๊ะ ลมขึ้น อธิบายสิเว้ย จะมัวอมอะไร ปากน่ะมีบอกไปเซ่!!!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: ermine ที่ 19-10-2014 01:16:45
 อ่านตอนนี้แล้วหมั่นไส้อิพี่ยะมาก  คืออยากจะ surprise น้องจันทร์หรอ แบบบอกผ่านสื่อแต่ไม่บอกกะเจ้าตัวต่อหน้า?!!? 
ไปๆมาๆเลยจะได้ surprise กว่าที่นายหญิงแม่แอบลักพาตัวสุดที่รักไปอังกฤษไม่บอกไม่กล่าว ทีวงทีวีที่จะให้ดูก้อคงไม่ได้ดูแระล่ะ 
แอบสมน้ำหน้าเล็กๆนะ o18

Ps1. คิดถึงพี่หมอ
Ps2. ถ้าจันทร์ได้ลูกแฝดก้อดีนะ ชอบเด็กแฝดเป็นการส่วนตัว ดูแล้วคงวุ่นวายพิลึก! (ห่ะ...อะไรนะ..ไม่เกี่ยวกะตอนนี้หรอ. o22)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-10-2014 20:03:51
 :z3:  มีใครถามพี่ยะหรีอยังว่าคิดจะทำอะไร   :เฮ้อ:  ด่วนสรุป  คิดเอาเองกันไปต่าง ๆ นา ๆ  (โดยสมาคมเมียจ๋า)  สุดท้ายคนที่ต้องเจ็บช้ำ  และเสียน้ำตามากที่สุดก็ไม่พ้นพระจันทร  ตั้งแต่ต้นจนใกล้จะจบก็ยังต้องร้องไห้ตลอด  สงสารน้องจัง  อยากเห็นตอนที่มีความสุขจริง ๆ กับเค้าสักที  โดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอีก   :กอด1:  เป็นกำลังใจให้นะคะ 


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 19-10-2014 22:13:39
 :sad4: มาแล้วววว

คุณแม่จัดไปค่ะ ผู้ชายบ้านนี้เอาแต่ใจปากแข็ง ไม่ชอบพูด เอาให้เข็ดเลย

รอๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-10-2014 22:41:11
จะเป้นอะไรมากมั้ยน้อ เด้กน้อยจะชายหรือหญิงนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 20-10-2014 16:26:39
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยย !! :hao7:
ตอนต่อไปมาเร็วๆน้าาาาาาา  :katai4:
กำลังฟินเลยอ่า ค้างสุดๆ ><  :z3:

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  o13 :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 21-10-2014 19:26:45
ใช่ๆ พี่ยะต้องเจอแบบนี้ถึงจะหายซ่าซักที ติดตามอ่าน รออยู่นะ~~~~ คิดถึง  :กอด1: มาลงให้นักอ่านให้ชื่นใจหน่อยเถอะนะ  :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 23-10-2014 07:02:33
 :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [17/10/2014] PG.51 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-10-2014 17:32:35
ค้างจังคะ อยากอ่านต่อแล้ววอ่าา :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 23-10-2014 22:38:43
ตัดฉับมาก ตัดฉับบบบ  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

นายหญิงบ้านนี้นี่ใจเด็ดกันทุกคน รอวันน้องจันทร์ใจเด็ดบ้างนะคะ อย่าให้อภัยง่าย ๆ นะ
ให้คนแก่สำนึกบ้างอะไรบ้าง

ปล.พี่ยะไม่สบายหรือแพ้ท้องแทนเมียค่ะ 555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 23-10-2014 22:46:50
ท้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แพ้ท้องแทนเมียก็งี้แหล๊ะ

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 23-10-2014 22:56:32
พี่ยะ เจอศึกหนัก
แม่พาเมียหนีก็ปวดใจพอแล้ว
ยังจะมีอาการทางกาย
นี่แพ้ท้องแทนเมียด้วยรึเปล่านั่น
ตายแน่ๆๆๆ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 23-10-2014 23:01:34
สมน้ำหน้าและาแก่ใจมากๆๆๆๆๆๆ หนีไปนานๆให้อีพี่ยะมันทรมานเล่นๆแล้วค่อยกลับมา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 23-10-2014 23:10:48
เห็นวันที่เปลี่ยนตกกะใจ ย้อนไปอ่านเล่นเอางงเพราะไปต่อกะ 50%แรก
เมียบ้านนี้น่ากลัวจริงๆ แต่เด็ดสุดคุณหญิงนี่แหละ พี่ยะแพ้ท้องแทนเมียใช่ปะเนี้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 23-10-2014 23:13:01
คิดถึงพระจันทร์มากจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-10-2014 23:20:08
แพ้ท้องแทนเมียล่ะสิพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 23-10-2014 23:29:03
พี่ย่ะแพ้ท้องแทนเมียแล้วซิ ดูถ้าเจ้าตัวน้อยในท้องจะแสบ แก้แค้นคุณพ่อแทนคุณแม่ซินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 23-10-2014 23:47:52
 :hao7: :hao7: พี่ยะแพ้ท้องแทนเมีย อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: YOSHIKUNI RUN ที่ 23-10-2014 23:50:34
ว๊ายย พี่ยะแพ้ท้อง แทนเมีย ฮ่าฮาๆ สมน้ำหน้าโดยทิ้งกันหมดเลยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 23-10-2014 23:52:19
พี่ยะแพ้ท้องแทนเมียแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์จ้าาาา เป็นหนักๆ เลยนะ สมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-10-2014 00:00:31
ช่วงแรกเครียดๆอยู่ พอช่วงท้ายๆพี่ยะออกอาการแพ้ท้องแทนเมีย
ทำให้ดูตลกขึ้นมาทันที ขอแช่งให้แพ้เยอะๆเลยนะ จะได้เป็นการแก้แค้นให้พระจันทร์
อยากรู้ความคืบหน้าของน้องจันทร์แล้วสิ มาต่อเร็วๆน้า :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 24-10-2014 00:15:33
สมควรละอีพี่ยะ o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 24-10-2014 00:29:42
สะใจอ่ะค่ะ  ชอบนักเรื่องปิดบังเนี่ย   :z6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 24-10-2014 00:54:44
สงสารพระจันทร์นะ
ไปที่นู่นพร้อมกับคิดว่าพี่ยะจะแต่งงาน
เริ่มรำคาญคุณหญิงและนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 24-10-2014 01:28:00
คุณหญิงใจเด็ดจริง นี้ละนะผลของการทำอะไรไม่เคยบอกกัน
ทำหนูจันทร์ทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว 
แต่ก็ยังอยากเห็นพี่ยะดูแลพระจันทร์ตอนท้องนะ ง้อให้ดีๆนะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 24-10-2014 01:58:25
หุหุ สมน้ำหน้าพี่ยะ ปิดบังดีนัก ว่าแต่พี่ยะ แพ้ท้องแทนพระจันทร์ป่าวเนี้ย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 24-10-2014 02:33:41
อ่าวมาต่อไวๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 24-10-2014 02:46:55
นั่นเลย ถึงเวลาที่พระเอกจะโดนเอาคืนบ้าง  o18
เอาจริงๆก็ผิดทั้งคู่ที่ไม่พูดกันตรงๆไปเลย เอาแต่คิดไปเอง  :เฮ้อ:
นิยายเรื่องนี้นายเอกใหญ่สุดจริงๆ 555  :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-10-2014 04:00:44
แพ้ท้องแทนเมียอ่ะ... ช้าไปนะพี่ยะ :z6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 24-10-2014 05:37:41
ค้างอ่าจะลงแดงงงมาต่อเร็วๆนะคะ จะรอดูตอนเมียๆโทรมา5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-10-2014 05:44:23
 :เฮ้อ:กรี๊ดดดดดดดดดด ค้างงงงงงงงงง :z3:
ทำร้ายจิตใจจจจจจจจจ
พี่ยะแพ้ท้องแทนเมีย
แสดงว่า รักเมียมั่กๆ :hao7:
รอตอนต่อไปปปป มาต่อไวๆนะพลีสสสสส :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-10-2014 06:31:42
พี่ยะแพ้ท้องแทนเมียป่าวคะเนี่ย 555555
สมน้ำหน้าพี่ยะ :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 24-10-2014 06:38:09
สมน้ำหน้าทั้งสามคนพ่อลูกเลยโดยเฉพาะ พี่ยะ อธิบายให้ พระจันทร์ ฟังแต่แรกก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอ

ดูท่าว่า พี่ยะ จะแพ้ท้องแทน พระจันทร์ นะ  55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-10-2014 08:00:36
อ้ากกกกกกกกก ตัดฉึบ ๆ อยากอ่านต่อออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 24-10-2014 08:30:17
พี่ยะแพ้ท้องแทนน้องจันทร์( ^ω^ ) ....สมน้ำหน้าพวกผู้ชายคิดอะไรทำอะไรไม่เคยบอกกล่าวเป็นอีกฝ่ายเป็นหัวหลักหัวต่อ เอาให้เข็ดเลย!

แต่พี่ตะวันดูชิวววววววววไปน่ะค่ะ ลูกเมียหายทั้งคู่(¬_¬)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 24-10-2014 08:56:48
พาร์ทก่อนหน้าเป็นของพระจันทร์ก็เล่นเอาร้องไห้กันทั้งเล้า
พาร์ทนี้เป็นของพี่ยะ ไฟแทบไหม้เล้าเช่นเดียวกัน :laugh:
คิดว่ากลับมาบ้านแล้วจะบอกน้องมั๊ย หรือทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะคิดเอาว่าน้องต้องดูโทรทัศน์แน่ๆ ไม่ต้องอธิบายอะไรก็เข้าใจ
ถ้าถึงขนาดบอกกันสักนิดไม่ได้แล้วจะมาให้เขาอดทนรอทำไมกัน
ถือว่านี่เป็นบทเรียนให้สามพ่อลูกได้เรียนรู้ก็แล้วกันนะ
คราวหน้าไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็ควรจะบอกคู่ชีวิตตัวเองบ้าง
ถ้าน้องเกิดหนีไปคนเดียวโดยที่ไม่มีใครรู้ล่ะจะทำยังไง
ก็รู้ว่าการพรากจากคนที่รักมันเป็นยังไง แต่ก็สงสารสามพ่อลูกไม่ลง
เกือบจะต้องจ่ายค่าความลับนี้เป็นใบหย่าเสียแล้วนะนายใหญ่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 29 [23/10/2014] PG.52 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-10-2014 09:17:53
สมน้ำหน้า 3 หนุ่ม  ที่มาทำให้คุณหญิงแม่โกรธ   

พี่ยะดูท่าจะแพ้ท้องแทนเมีย แพ้ให้หนักไปเลย สะใจแทนพระจันทร์และคุณหญิง  แต่เอาน่าไหนๆ คุณหมอดูก็บอกแล้วว่าห่างกันไม่นาน เดี๋ยวก็กลับมาเจอกัน แต่คงไม่ถึง 9 เดือนนะ ยังอยากเห็นพี่ยะกล่อมลูกในท้องพระจันทร์ และก็เข้าห้องคลอดเป็นกำลังใจให้พระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-10-2014 09:58:52
พันธนาการ...รัก #30



“พี่เป็นอะไร เครียดลงกระเพาะรึเปล่า เมื่อเช้าก็ลุกขึ้นมาอาเจียนตั้งแต่ตีสี่พลอยทำผมตื่นไปด้วยเลย...ผมว่าพี่ไปหาหมอหน่อยดีกว่ามั้ย” คนเป็นน้องชายเอ่ยถาม เมื่อเห็นท่าทางทรมานของคนเป็นพี่ชายบนโซฟา คนถูกชวนไปพบแพทย์ยกมือส่ายปฏิเสธ ก่อนจะเอามือข้างเดิมมานวดคลึงที่ระหว่างคิ้ว ยอมรับว่าร่างกายตัวเองวันนี้ไม่ค่อยสู้จะดีนัก คงอาจจะเพราะเครียดและนอนดึกมาหลายวันติดต่อกัน แถมยิ่งมาเจอสถานการณ์ที่ทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่เข้าไปอีกร่างกายเขาเลยรับไม่ไหว เพราะงั้นต่อให้เขาเป็นผู้ชายที่แข็งแรงขนาดไหนก็สามารถล้มป่วยได้ไม่แปลกหรอก

“ขอยาแก้ปวดให้พี่สักสองเม็ดก็พอ...” ชายหนุ่มเอ่ยบอกน้องชายเป็นการตัดบทเรื่องไปพบแพทย์ คนรู้จักพี่ชายดีจึงได้แต่ถอนหายใจ แล้วจึงตักกล้วยคำสุดท้ายเข้าปาก

“อาการคุณยะนี่คุ้นๆนะคะ เหมือนตอนที่...คุณท่านเป็นตอนคุณหญิงท้องคุณๆเขาเลยนะคะ” แม่บ้านใหญ่ทำท่านึกพลางหยิบถ้วยที่หมดแล้วของรังสิมันต์จะเอาไปเก็บให้ ทว่าจู่ๆเสียงโทรศัพท์ทองคำก็ดังขึ้นมาเสียก่อน คุณแม่บ้านใหญ่ที่อยู่ใกล้โทรศัพท์ที่สุดจึงเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปรับ ตัดหน้าทั้งคุณศิลาและสุริยะมณฑลที่โผเข้าหาต้นตอของเสียงพร้อมกัน

“สวัสดีค่ะ...บ้าน...อ้าว  คุณหญิงดารกานต์ กำลังรอสายอยู่เลยค่ะ...คะ...คือ...”

“ฮัลโหล! คุณหญิง...นี่คุณหญิง...! คุณเล่นแบบนี้มันไม่แรงเกินไปหน่อยหรือไง ใบหย่งใบหย่าอะไร...นี่เราอยู่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปีแล้วนะคุณหญิง ยังจะเล่นอะไรแบบนี้อีก...ผมไม่สนุกไปด้วยหรอกนะคุณรู้มั้ย...! ฮัลโหล...ฮัลโหล!!...นี่...คุณ...”

               ...กริ๊ก...ตู๊ด...ตู๊ด...   

“ว่าไงครับพ่อ...แม่ว่ายังไงบ้าง...” สุริยะมณฑลรีบเร่งถามเอาความกับบิดาเมื่อเห็นคนอายุมากกว่าเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู

“...แม่แกยังไม่ได้ตอบอะไร...เขาวางสายไปเสียก่อน”

“งั้นรีบโทรกลับไปเบอร์ที่เพิ่งโทรมาสิครับพ่อ” สุริยะมณฑลเอ่ย คนเป็นบิดาก็รีบทำตาม ทว่าเสียงตู๊ดดังยาวซ้ำๆกันก็เป็นการบ่งบอกว่าตอนนี้ปลายทางที่โทรมาหาเมื่อครู่นี้ไม่ต้องการที่จะได้รับสายจากพวกเขาอีก

“ไม่ติดเลย” คนเป็นเจ้าบ้านเอ่ยขึ้น

“...” สุริยะมณฑลเงียบไป ชายหนุ่มมีท่าทางครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับรีบลุกขึ้นยืน “...ผมไม่รอแล้วนะครับพ่อ ผมจะไป...อะ...โอ๊ย...” คงเพราะรีบลุกขึ้นเร็วเกินไปสุริยะมณฑลถึงได้มีอาการคล้ายหน้ามืด ร่างใหญ่โงนเงนทำท่าเหมือนจะล้ม ดีที่รังสิมันต์ยื่นมือออกไปรับร่างพี่ชายเอาไว้ได้ทัน ร่างสูงใหญ่จึงได้ค่อยๆถูกพานั่งลงไปกับโซฟา

“ผมว่าพี่ขึ้นไปนอนพักก่อนดีกว่า ไปสนามบินทั้งสภาพนี้รับรองคงไม่มีสายการบินไหนรับคนป่วยอย่างพี่ขึ้นเครื่องแน่” รังสิมันต์เอ่ยพร้อมกับพยามจะช่วยพยุงพี่ชายให้ขึ้นไปนอนบนห้องให้ดีๆ ทว่าร่างสูงใหญ่กลับขืนแรงไว้ไม่ยอมทำตามที่น้องชายบอกง่ายๆ

“ถ้างั้น...พี่จะไปกับเครื่องบินของบริษัท...”

“งั้นพ่อก็ไม่อนุญาต ตอนนี้แกควรจะขึ้นไปพักผ่อนอย่างที่น้องชายแกบอกเสียก่อน แล้วถ้าพ่อติดต่อแม่แกได้เมื่อจะไหร่จะให้คนขึ้นไปบอกแกทันที ไปพักผ่อนซะแล้วก็ไม่ต้องเครียดมากนะ...แค่เมียหาย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกไอ้ลูกชาย” คนเป็นพ่อมองเห็นความอ่อนล้าในดวงตาของลูกชายคนโตแล้วก็เข้าใจหัวอกดี จึงได้ตบบ่าลูกชายไปสองทีเพื่อเป็นการให้กำลังใจ

                    สุริยะมณฑลคิดจะคัดค้านความเป็นห่วงของพ่อและน้องชาย แต่กำลังร่างกายมันไม่อำนวยเอาเสียเลย สุดท้ายเขาเลยต้องยอมหอบสังขารกลับขึ้นไปนอนพักด้านบนโดยมีน้องชายของตัวเองเป็นคนพยุงขึ้นไป

                   ฝ่ายรังสิมันต์เมื่อจัดการพาพี่ชายตัวเองลงนอนบนเตียงได้เรียบร้อยก็ยืนดูคนป่วยจัดการตัวเองด้วยการห่มผ้าและกินยาแก้ไข้ที่มีแม่บ้านเอาขึ้นมาให้ เสร็จสรรพพี่ชายเขาคงจะเพลียมาก หัวถึงหมอนได้ไม่นานก็ดูท่าเหมือนจะหลับลึกลงไปทันที

                  ...อย่างน้อยยานอนหลับที่เขาเอาให้พี่ชายทานน่าจะอยู่ได้นานหน่อยล่ะนะ...

                 เมื่อได้จังหวะรังสิมันต์จึงรีบหลบออกไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะนั่งลงตรงกลางระหว่างสองสัตว์หน้าขนตัวใหญ่แล้วหยิบโทรศัพท์ส่วนตัวของตัวเองขึ้นมาเพื่อกดโทรหาคนที่อยู่ไกลถึงประเทศอังกฤษ

“ฮัลโหล...ฟ้า ตอนนี้สถานการณ์ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง แม่เล่นใหญ่เอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ”

‘...ตอนนี้ที่นี่โอเคดีครับ ผมกับแม่พาพระจันทร์มาตรวจร่างกายอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนี้เรากำลังอยู่ในห้องพักของพี่สาวพระจันทร์กันน่ะครับ’

“เหรอ ส่วนที่นี่ทั้งพ่อแล้วก็พี่อาการหนักกันทั้งคู่ พี่ชายฉันถึงขั้นเครียดลงกระเพาะ...ส่วนพ่อก็เอาแต่กดโทรศัพท์หาแม่ไม่หยุดเลย”

‘เหรอครับ...’

“นี่...ไม่เอาน่า อย่าทำน้ำเสียงแบบนี้อีกคู่เลย พี่ก็เล่าให้ฟังแล้วนี่ครับว่างานแต่งงานของพี่ชายพี่กับหงส์น่ะมันไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ ความจริงแล้วมันเป็นการประกาศถอนหมั้นต่างหาก...”

‘ครับ แล้วก็เพื่อไม่ให้สองตระกูลต้องเสียหน้าหรือผลกำไร พวกคุณก็เลยเปลี่ยนจากการหมั้นของคุณยะกับคุณหงส์ มาเป็นการแต่งงานของคุณยะกับคุณมังกรแทนใช่มั้ยครับ’

“การแต่งงานทางธุรกิจระหว่างพี่อาทิตย์กับพี่กรต่างหากล่ะครับทูนหัว” ชายหนุ่มแก้ไขข้อความให้ภรรยาตัวเอง ปลายสายตอบรับกลับมาให้เพียงความเงียบ รังสิมันต์จึงเอ่ยถามต่อไปว่า “...แล้ว...ฟ้าได้เล่าเรื่องนี้ให้แม่กับพระจันทร์ฟังรึยังครับ”

‘...คุณแม่น่ะรู้ตั้งแต่ตอนลงจากเครื่องแล้วล่ะครับ คนของคุณแม่ที่อยู่ที่นั่นก็เยอะ อีกอย่าง...ข่าวเรื่องนี้มันดังน้อยเสียเมื่อไหร่’ น้ำฟ้าหยุดพูดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า ‘...ส่วนพระจันทร์น่ะ คุณแม่ท่านก็เล่าความจริงให้น้องฟังหมดแล้วล่ะครับ แต่ไม่รู้ทำไม...ถึงจะรู้ความจริงแล้วก็ตาม...น้องกลับไม่อยากเจอคุณยะตอนนี้’

“อ้าว...แล้วเราจะทำยังไงกันดี เมื่อไหร่แม่พี่จะอนุญาตให้พี่ไปพบฟ้ากับลูกได้เสียที”

‘เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละครับ คุณก็ทนนอนกอดหมอนข้างไปก่อนก็แล้วกันนะ...แค่นี้นะคุณแม่เรียกแล้ว’  น้ำฟ้าเอ่ยตัดบทก่อนจะรีบวางสายไปเพื่อกันชายหนุ่มซักถามอะไรเขามากไปกว่านี้

                   รังสิมันต์เอ่ยเรียกชื่อคนรักซ้ำๆอยู่สองสามคำ ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกจาหูแล้วกดวางสาย...

                  ชายหนุ่มถอนหายใจยาว...เขาสามารถโทรติดต่อหาน้ำฟ้าได้สำเร็จหลังจากกะเวลาคนรักลงจากเครื่องบิน แล้วจัดการบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อีกฝ่ายได้รับทราบ ในคราแรกนั้นน้ำฟ้าเหมือนจะมีท่าทีปั้นปึ่งใส่เขาอยู่เล็กน้อยเพราะคิดว่าเขาร่วมมือกับพวกพ่อๆ แต่สุดท้ายเมียก็คือเมีย เขาจัดการออดอ้อนงอนง้อนิดหน่อยก็สำเร็จ น้ำฟ้าเป็นคนใจแข็งก็จริงแต่ไม่ได้ไร้เหตุผล เขาไม่เมินสายโทรศัพท์และยอมเล่าเรื่องที่เกิดทางโน้นให้รังสิมันต์ได้รับทราบบ้าง จึงทำให้เขาไม่ค่อยเป็นห่วงอะไรมากมาย...แต่พ่อกับพี่ของเขาที่ไม่ทราบอะไรเลยคงกระวนกระวายใจราวไฟสุมแน่...

                  เฮ้อ...อาการน้ำท่วมปากมันเป็นยังไงเขาเพิ่งจะรู้ซึ้งก็วันนี้เอง เพราะนั่นก็แม่...นี่ก็พี่...เขาเลือกข้างไม่ถูกเลยจริงๆว่าจะต้องเข้าใคร

“เกิดเป็นพวกแกนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องคิดมากเพราะมีเจ้านายเป็นของตัวเองแค่คนเดียว...”

-------------------------------------------------------


   เสียงเครื่องช่วยหายใจดังขึ้นเป็นระยะภายในห้องที่เงียบสงบ พระจันทร์เอาคางเกยลงบนมือที่มีสายน้ำเกลือและสายให้ยาของคนที่นอนบนเตียง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปปัดผมม้าเพื่อทัดหูให้กับร่างที่นอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทรามานานเกือบสิบปี

“...I’m here with you...my...” เสียงพูดแผ่วเบาเอ่ยขึ้นกับคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความคิดถึงและห่วงหาอาลัยเป็นที่สุด

“พระจันทร์ กลับไปที่ห้องก่อนดีกว่ามั้ยลูก เดี๋ยวหมอนัดเข้าห้องตรวจด้วยไม่ใช่เหรอลูก” ดารกานต์มองภาพพี่สาวและน้องชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาสื่อความสงสาร พระจันทร์เหลือบมองไปทางด้านหลังแล้วทำหน้าเศร้า ก่อนจะส่ายหน้าน้อยบอกปฏิเสธ

“จันทร์จะขอพี่หมอมาอยู่ที่นี่กับพี่ดาว จันทร์จะได้มาอยู่คอยดูแลพี่ดาว” เสียงเรียบเอื่อยเอ่ยบอก ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ดารกานต์จะอนุญาตได้

“คนป่วยสองคนจะมาอยู่ด้วยกันได้ยังไง เอาเป็นว่าแม่จะให้หนูมาคอยอยู่ดูแลพี่สาวเป็นระยะก็แล้วกัน เราเองก็ต้องดูแลร่างกายให้ดีด้วยรู้มั้ยลูก” ดารกานต์เอื้อมมือไปตบบ่าคนที่หล่อนพาบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงนี่ด้วยต้องการจะให้กำลังใจและปลุกปลอบ พระจันทร์เอาแก้มซบลงบนมือข้างนั้น ปล่อยอารมณ์เศร้าให้ค่อยๆไหลเอ่อขึ้นมาคลอหน่วย

“...จันทร์รู้ครับ ว่าต้องดูแลร่างกายตัวเอง...ดูแลลูกของตัวเองให้ดี”

“ไม่ใช่แค่ลูก...แต่ตัวหนูเองด้วย นี่ถ้าตาอาทิตย์ตามมาที่นี่แล้วมาเห็นเราในสภาพผอมแห้งแรงน้อยเข้าล่ะก็ ได้แหกอกแม่ตายกันพอดี”

“พูดอะไรอย่างนั้นครับแม่...” น้ำฟ้าที่เพิ่งเปิดประตูเข้าห้องมาทันได้ยินแค่ประโยคหลังของคนเป็นมารดาเอ่ยขึ้น “ผมว่าได้เวลาแล้วนะครับ ไปพระจันทร์ พี่หมอรออยู่ที่ห้องตรวจแล้ว”

   เขาเลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ แต่หันไปเร่งน้องชายให้เดินตามตัวเองไปห้องตรวจ  ตั้งแต่มาถึงพวกเขาก็ยังไม่ได้พัก  เพราะทางโรงพยาบาลถึงกับส่งรถไปไปรอรับพวกเขาถึงสนามบินแล้วพามาที่นี่  ก่อนที่พระจันทร์จะถูกจับไปเจาะเลือดเพื่อนำไปตรวจ  และพวกเขาก็ยอมตามใจพระจันทร์ด้วยการมารอผลตรวจอยู่ในห้องปลอดเชื้อของพี่สาวฝาแฝดของพระจันทร์...ดวงดาว

   พระจันทร์เอามือขยับผ้าห่มให้คลุมร่างผอมแกรนของผู้เป็นพี่สาวให้ดี  ก่อนจะหันมาพยักหน้าให้น้ำฟ้าด้วยท่าทางไม่สดชื่นแล้วลุกออกจากเก้าอี้ไปหาคุณหญิงดารกานต์  เพื่อช่วยกันประคองหญิงสาวออกไปจากห้องพร้อมกันกับน้ำฟ้า

   ภายในห้องตรวจที่น้ำฟ้าและพระจันทร์ค่อนข้างคุ้นเคยมีร่างของนายแพทย์หนุ่มใหญ่คนหนึ่งนั่งอ่านเอกสารอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะกลางห้อง  เตียงนอนผู้ป่วยที่คลุมด้วยผ้าปูสีฟ้าอ่อนวางอยู่เยื้องไปด้านหลัง  และพระจันทร์ก็ถูกพาไปให้ไปนอนรออยู่ตรงนั้น  ในขณะที่คุณหญิงดารกานต์และน้ำฟ้านั่งรอบนเก้าอี้ข้างโต๊ะตรวจ

“พบกันอีกรอบแล้วนะครับคุณหญิง”  นายแพทย์เชษฐาเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่พยายามจะส่งออกไปอย่างจริงใจกว่าครั้งก่อนที่ได้พบกัน

“ค่ะ” ดารกานต์ตอบรับ  หล่อนยังคงมีท่าทางเชิดหน้าเย่อหยิ่งอยู่บ้างเล็กน้อยตามประสาผู้หญิงที่เต็มไปด้วยอำนาจ  ซึ่งนายแพทย์หนุ่มก็พยายามมองเมินในตรงจุดนั้นแล้วส่งยิ้มที่พร้อมจะผูกมิตรให้ไปแทน

“ครับ  เอาล่ะ...ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อไป  ผมมีเอกสารบางอย่างที่ต้องการให้คุณเซ็นต์รับทราบ  เนื่องจากเรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องที่สามารถเปิดเผยออกไปในวงกว้างได้  ดังนั้นคุณจำเป็นที่จะต้องอ่านเอกสารนี้ให้ละเอียดแล้วก็ลงลายมือชื่อเอาไว้ว่ารับทราบข้อตกลงของทางเราเรียบร้อยแล้ว  จากนั้นคุณถึงจะได้รับสิทธิ์ให้ร่วมรับรู้รายละเอียดในอาการของพระจันทร์ร่วมกับน้ำฟ้า”  เสียงพูดเป็นการเป็นงานในคราบของคุณหมอหนุ่มทำให้ดารกานต์ที่ทำคอแข็งต้องยอมอ่อนให้เมื่อบรรยากาศนั้นถูกดึงเข้าสู่โหมดจริงจัง  หล่อนรับเอกสารพร้อมซองสีน้ำตาลมาจากมือคุณหมอแล้วใส่แว่นพร้อมเตรียมยกเอกสารขึ้นอ่าน

   ในนั้นจั่วหัวไว้ว่าเป็นเอกสารสำคัญ  เพื่อแจ้งให้หล่อนรับทราบข้อควรปฏิบัติ  ในการเป็นหนึ่งในผู้ร่วมโครงการพิเศษของทางโรงพยาบาล  เนื้อหาส่วนใหญ่ค่อนข้างย้ำเรื่องการเก็บความลับของคนไข้และรายละเอียดของโครงการไม่ให้เปิดเผยให้สาธารณะชนรับรู้  มิเช่นนั้นทางโรงพยาบาลมีสิทธิ์ที่จะฟ้องร้องดำเนินการตามกฎหมายหากผู้เซ็นต์รับทราบข้อปฏิบัติมีการละเมิดข้อปฏิบัติแม้เพียงข้อใดข้อหนึ่ง  ซึ่งจำนวนเงินที่ต้องจ่ายในกรณีโดนฟ้องนั้นอาจทำให้ใครหลายคนล้มละลายได้เลยทีเดียว

   เมื่อหล่อนอ่านจบก็จรดปากกาตวัดเซ็นต์ลายมือชื่อลงไปอย่างรวดเร็วไม่มีลังเล  อ่านทวนเอกสารซ้ำอีกครั้งว่ามีตรงไหนอีกบ้างที่หล่อนต้องลงก็จัดการกรอกรายละเอียดก็จัดการเขียนเพิ่มจนครบ  พอเสร็จหล่อนก็ส่งเอกสารคืนให้กับนายแพทย์เชษฐา  ก่อนที่เอกสารฉบับนั้นจะถูกส่งให้กับนางพยาบาลผมทองที่ยืนรออยู่หน้าห้องไปอีกต่อหนึ่ง

“คุณหญิงแน่ใจนะครับว่ารับทราบทุกข้อปฏิบัติ รวมถึงบทลงโทษตามกฎหมายหากคุณละเมิดข้อใดข้อหนึ่ง...”

“เลิกพูดย้ำไปมาแล้วบอกอาการของพระจันทร์มาเสียที  ฉันไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ต่อหน้าเธอนานนักหรอกนะ”  บอกตามตรงว่าหล่อนยังเคืองไม่หายที่คุณหมอหนุ่มผู้นี้เคยแสดงท่าทีว่ามีอิทธิพลกับลูกชายคนโปรดและหลานชายของหล่อนอยู่เยอะนัก  หญิงสาวปลายตามองคุณหมอหนุ่มที่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจแล้วก็เบะปากใส่เช่นกัน

“...เคยมีกรณีที่...ญาติของผู้ป่วยเห็นแก่เงินก้อนโตที่ทางหนังสือพิมพ์และนิตยสารเสนอให้แล้วก็ยอมเปิดปากเล่าเรื่องคนไข้ในโครงการของเรา  จนมีเรื่องต้องฟ้องร้องกันวุ่นวาย  ผมไม่อยากให้กรณีนั้นเกิดกับพระจันทร์แล้วก็น้ำฟ้า”

“และมันจะไม่มีวันเกิดเด็ดขาด...คุณรู้ดีว่าคุณไว้ใจฉันได้ในเรื่องนี้  ใช่มั้ยคะ”  ดารกานต์เชิดหน้ามองไปทางคุณหมอด้วยหางตา   คนอย่างหล่อนพูดจริงทำจริง  พูดแล้วไม่กลับคำ  รู้สึกไม่พอใจนิดๆเมื่อคุณหมอหนุ่มยังไม่ยอมเข้าเรื่องเสียทีทั้งที่หล่อนก็พอจะรู้เรื่องของพระจันทร์มาบ้างแล้วก็ตาม

“โอเคครับ...ถ้างั้น  ผมอยากให้ทุกคนดูนี่  ผลการตรวจเลือดของพระจันทร์  ยืนยันว่าพระจันทร์อยู่ในช่วงการตั้งครรภ์เบื้องต้นประมาณสามถึงสี่สัปดาห์”  เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยราวกับกำลังบอกเรื่องอาการทั่วไปเช่นพระจันทร์เป็นหวัดและกำลังจะหายในอีกสามถึงสี่วัน  กระนั้นอาการคิ้วขมวดปมของคุณหญิงดารกานต์ก็ทำเอาคุณหมอหนุ่มลอบยิ้มมุมปาก

“เดี๋ยวนะ...ปกติผู้หญิงเราจะมีอาการเริ่มแพ้ท้องก็ช่วงสองสามเดือนโน่นไม่ใช่เหรอ  แต่นี่...สามสี่สัปดาห์มันก็แค่หนึ่งเดือนกว่าๆเองนะ  แต่พระจันทร์กลับมีท่าทางคล้ายคนแพ้ท้องแล้วมันเป็นไปได้ยังไง”  ดารกานต์ย้อนคำถามกลับใส่คุณหมอหนุ่ม  คุณหมอเชษฐายักไหล่ก่อนจะเดินไปหาพระจันทร์ที่นอนหงายอยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้า อึ้งงันไม่แพ้ดารกานต์

“ไม่แปลกหรอกครับ  พระจันทร์เป็นผู้ชายนะครับ  ร่างกายเขาไม่ได้เกิดมาพร้อมรองรับการตั้งครรภ์มาตั้งแต่ต้น  จะมีผลกระทบมากกว่าผู้หญิงก็ไม่แปลก”  นายแพทย์หนุ่มเชษฐาสาบานได้ว่าเขาได้ยินเสียงคุณหญิงเธอเอ่ยตอบว่า  ‘เออจริง’  หลังเขาพูดจบด้วยล่ะ

“แล้ว...เดี๋ยวนะ  คือเอาตรงๆว่าตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกว่าผู้ชายจะท้องได้จริงๆ  แต่ที่ฉันยอมพาพระจันทร์มาถึงที่นี่ก็เพราะฉันเชื่อว่าน้ำฟ้าจะไม่เคยพูดโกหกหรือล้อเล่นกับฉันในเรื่องแบบนี้แน่ๆ  แต่...ฉันก็ยังสงสัย...ว่า...คือ...อย่างคุณศิลาสามีของฉันเขาก็จะท้องได้อย่างนั้นน่ะเหรอ”  ท่าทางหน้าเชิดคอตั้งก่อนหน้านี้ที่คุณหมอหนุ่มเห็นมันเริ่มเลือนหายไปเมื่อความอยากรู้อยากเห็นเริ่มเข้ามาแทนที่  คุณหมอหนุ่มหัวเราะลึกๆในลำคอกับคำถามนั้นก่อนที่จะชี้แจงรายละเอียดให้ฟังอย่างไม่มีหวงวิชา  ในขณะที่มือก็สัมผัสชีพจรและลูบท้องพระจันทร์ผ่านตัวเสื้อเบาๆไปด้วยว่า

“อย่างสามีคุณน่ะโอกาสที่จะท้องเป็นศูนย์เลยครับ...แต่ถ้าเป็นน้ำฟ้าตอนก่อนหน้าที่เขาจะผ่าตัดทิ้งก็แค่ห้าสิบห้าสิบ  ในขณะที่พระจันทร์นั้นเป็นเคสที่ไม่ได้พบบ่อยนัก  เพราะเนื่องจากมดลูกของเขาค่อนข้างสมบูรณ์มาก โอกาสที่จะตั้งครรภ์หากเขาไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายจึงมีสูงถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว”  คุณหมอหนุ่มพูดจบก็ยกยิ้มมุมปากเล็กๆพร้อมถอนหายใจออกมาเบาๆคล้ายหนักใจ  อาการที่สวนทางกันแบบนั้นของคุณหมออยู่ในสายตาของพระจันทร์ที่เงยมองคนตรวจตัวเองจากบนเตียง

“พี่หมอ...”  พระจันทร์เสียงสั่น

“ไม่เป็นไร  พี่เตรียมใจไว้แล้ว ว่าสักวันหนึ่งมันจะต้องเป็นอย่างนี้”  เตรียมใจตั้งแต่วันที่เขาเห็นสายตาของนายสุริยะมณฑลทอดมองคนไข้ของเขาเมื่อสองปีก่อน ตอนที่เขาเอาเอกสารยินยอมเปลี่ยนมือเจ้าของไข้ไปให้ผู้ชายตาดุคนนั้นเซ็น

“เอ๊ะ...น้ำฟ้า  หนูก็ด้วยเหรอลูก  แล้วทำไมลูกไม่บอกแม่ แล้วไปผ่าออกทำไม...แม่เสียดาย!”

“เอ่อ...แม่ครับ  ฟ้าก็เป็นผู้ชายนะ  ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าวันหนึ่งจะต้องมีสา...เอ่อ จะต้องมีคนรักเป็นผู้ชายเหมือนกัน  ตอนนั้นฟ้าก็คิดแค่อยากเป็นเหมือนผู้ชายปกติทั่วไปก็เลย..ตัดสินใจผ่าออกตอนอายุครบสิบแปดน่ะครับ”

“ก็แม่...เสียดายอ่ะ”  หล่อนยังคงทำหน้างอ  นี่ถ้าน้ำฟ้าไม่ผ่า  หล่อนคงขอให้เด็กหนุ่มอุ้มท้องหลานคนที่สามให้หล่อนไปแล้ว  ถ้าเป็นแบบนี้ไปแล้วหล่อนก็คงต้องหวังพึ่งท้องของพระจันทร์คนเดียวแล้วสินะ “คุณหมอ  แล้วพอหมดท้องนี้แล้วพระจันทร์จะท้องได้อีกรึเปล่า”

   คุณหมอเชษฐามองดวงตาเป็นประกายของคุณหญิงดารกานต์แล้วก็หลุบตามามองสบกับพระจันทร์

“ถ้าพูดตามหลักการแล้วก็ได้อยู่หรอกครับ  แต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครมีท้องสอง  เพราะส่วนใหญ่แล้วพอรู้ว่าท้อง...ก็...มักจะโดนทิ้งกันหมด  มีแค่ไม่กี่คู่ที่ได้อยู่เลี้ยงเด็กร่วมกันน่ะครับ”

“เอ๊ะ  งั้นก็แสดงว่าพระจันทร์ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่ท้องได้น่ะสิ”

“ก็...ครับ  แต่ถึงผมจะพูดว่าส่วนใหญ่  แต่ก็มาจากเพียงจำนวนสิบกว่าเคสที่อยู่ในการดูแลของโรงพยาบาลเราเท่านั้นนะครับ”

“แค่สิบกว่าเคส!...ฉันเข้าใจว่า...มัน...คือ”

“เอาล่ะครับ  ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาวเพื่อที่จะอธิบายเรื่องนี้ให้คุณเข้าใจอาการของพวกเขาและการทำงานของโครงการเรา  แต่ก่อนอื่น...ขอผมคุยกับพระจันทร์สักครู่นะครับ” คุณหมอหนุ่มหันไปจ้องสายตาแสดงความจริงจังให้กับคุณหญิงดารกานต์ที่ดูจะมีข้อสงสัยตามมาอีกยาวเป็นหางว่าว  ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีสวยไว้หุบฉับ  ก่อนจะหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่ลูกชายคนโปรดที่เอื้อมมือมาจับมือหล่อนไว้เป็นเชิงว่าทำตามที่คุณหมอบอกเถอะครับ

“พระจันทร์...ตอบพี่มาตามตรงนะ”  เสียงที่ถามถูกลดเดซิเบลลงจนมั่นใจว่าน่าจะได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น พระจันทร์เงยหน้ามองคนถาม  นัยน์ตาบ่งบอกความสับสนในจิตใจของคนไข้บนเตียงได้ดี  นายแพทย์เชษฐาจึงอดไม่ได้ที่จะยกมือไปลูบศีรษะคนไข้ของเบาๆเพื่อปลอบโยนก่อนจะถาม

“พระจันทร์...คนที่ทำให้เราท้อง  คือผู้ชายคนนั้น...ใช่มั้ย”

   สิ้นสุดคำถาม  คุณหมอก็เหมือนจะเห็นวาวน้ำใสๆคลอในหน่วยตาของคนไข้ พระจันทร์ไม่ยอมแม้แต่จะกระพริบตา  คงจะกลัวว่าน้ำตามันอาจจะไหลลงมาก็ได้...เด็กหนุ่มจึงทำเพียงมองหลบตาเขา ก่อนจะพยักหน้าลงมาเบาๆหนึ่งครั้ง  สีหน้าของผู้ที่ได้รับคำตอบเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทว่าฝ่ามือหนาหนักก็กลับเลื่อนไปจับมือคนไข้ของเขาเอาไว้เบาๆ  ก่อนจะทำใจถามคำถามต่อมาตามหน้าที่

“แล้วเขาก็...ไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ยพระจันทร์”

   พระจันทร์มีสีหน้าสลดลงไปอีกเมื่อได้ยินคำถามต่อมาที่ตนต้องตอบ  กระนั้นเขาก็จำต้องตอบออกไปตามความเป็นจริง

“ขะ...เขาไม่รู้ครับ  จันทร์ไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้เลย...”  เสียงคำตอบแผ่วเบาจนแทบจะหายไปในลำคอ คุณหมอหนุ่มพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันสายตากลับไปทางคุณหญิงดารกานต์ที่มีสีหน้าค่อนข้างปลื้มปริ่มกับคำตอบของพระจันทร์อยู่ไม่น้อย

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะคุณหมอ ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเขาเป็นหลานของฉันจริงๆ...ฉันจะดูแลพระจันทร์กับหลานแทนอีตาลูกชายจอมซื่อบื้อของฉันเอง เอาล่ะ...ทีนี้คุณก็ช่วยกลับมาอธิบายฉันต่อได้แล้ว”

“งั้นเรื่องต่อมาที่ผมต้องอธิบายให้คุณหญิงทราบก็คือ...คุณสุริยะมณฑลต้องมาเซ็นรับทราบการตั้งครรภ์ของพระจันทร์ในครั้งนี้...ที่นี่...ด้วย ก่อนที่เราจะได้เริ่มทำการตรวจและดูแลต่อไปตามขั้นตอน...”

“ก็ฉันไง..ฉันเป็นแม่ของตาอาทิตย์ ฉันสามารถเซ็นรับรองแทนให้ได้” คุณหญิงดารกานต์อ้างสิทธิ์ตนทันที ทว่าคุณหมอกลับทำเพียงยกเอกสารอีกแผ่นที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาให้คุณหญิงดารกานต์ดู สายตาของหญิงสาวหนึ่งเดียวในที่นั้นกวาดตามองไปที่ช่องลายเซ็นล่างสุดของกระดาษ  ใต้ช่องว่างที่เว้นไว้มีตำแหน่งของผู้ที่ต้องเซ็นต์เขียนไว้ว่า  ‘บิดา’  เคียงข้างกับลายเซ้นต์ที่เว้นไว้สำหรับช่อง ‘ผู้เข้ารับการรักษา’

“...เราต้องการลายเซ็นของผู้ที่เป็น ‘พ่อ’ เด็กครับ  เพราะหากเขายืนยันที่จะช่วยให้ความร่วมมือกับเราในการดูแลคนไข้ มันก็จะดีต่อทั้งตัวคนไข้และการวางแผนดูแลของเราต่อไป...แต่หากผู้เป็น ‘พ่อ’ เด็กยืนยันว่า...ไม่ต้องการที่จะร่วมรับรู้หรือให้ความร่วมมือในการดูแลคนไข้ หลังจากนี้เขาก็จะหมดสิทธิ์ทุกอย่างในการยื่นมือเข้ามาข้องเกี่ยวกับเด็กและ ‘แม่’ ของเด็ก...” คำอธิบายยาวยืดเหมือนจะไม่ได้เจาะสาระบบความคิดของคุณหญิงดารกานต์เข้าไปได้เลย หล่อนถึงได้มีท่าทีกัดปากเหมือนคิดไม่ตกแบบนั้น

“อันที่จริงที่เราจำต้องมีข้อบังคับนี้ขึ้นมาก็เพราะว่า...เคสแรกที่เราพบนั้น ฝ่ายคนไข้ก็ตั้งใจจะปกปิดไม่บอกผู้ที่เป็นพ่อเด็กเหมือนกับพระจันทร์  ปรากฏว่าหลังจากที่ฝ่ายนั้นทราบเรื่องเข้าก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นเพราะทางเราปิดบังและบังคับคนไข้ไม่ยอมให้เขารับทราบว่ามีลูก ก็เลยเกิดการฟ้องร้องกันใหญ่โตเพราะฝ่ายนั้นเขาเป็นถึง..ผู้มีอิทธิพลของเกาะซิซิลีที่อิตาลี อาจดูเหมือนเราเห็นแก่ตัวที่ต้องการปกป้องตัวเองมากกว่ารับฟังความต้องการของคนไข้  แต่...อันที่จริงแล้วเราคิดว่ามันเป็นการไม่ยุติธรรมต่อพ่อของเด็กเหมือนกัน ที่เขาจะไม่ได้รับรู้ว่าตอนนี้กำลังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเจริญเติบโตขึ้นอยู่บนโลกใบนี้ และผมคิดว่ากรณีของลูกคุณมีเปอร์เซ็นต์สูงมากที่จะทำเหมือนกับเคสแรกที่ผมเล่าให้ฟังไปถ้าหากเขามารู้เรื่องของพระจันทร์ทีหลัง”

   คุณหญิงดารกานต์มีท่าทางหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดหลังฟังคำอธิบายจบ  ในสมองของหล่อนคิดหาหนทางอย่างเร็วจี๋ กระนั้นก็ยังปากไวพูดตอบออกไปก่อนเมื่อเห็นนัยตาพราวระยับของคุณหมอที่รอลุ้นท่าทีของหล่อนอย่างสนุก

“ก็ได้...ฉันจะให้ตาอาทิตย์มาเซ็นต์รับทราบให้”

“ดีครับ...ถ้างั้นทางเราจะติดต่อไปหาคุณสุริยะมณฑลทันทีเลยก็แล้วกันนะครับ”

“ไม่ได้นะ!! ไม่ใช่ตอนนี้...” พร้อมกับที่พูดหญิงสาวก็ลุกขึ้นตบโต๊ะดังปังเมื่อเห็นฝ่ายคุณหมอหยิบโทรศัพท์มาเตรียมโทรออก  “...ฉันต้องการเวลาในการสั่งสอนลูกชายฉันก่อน แล้วเมื่อฉันพร้อม...ฉันจะเป็นฝ่ายติดต่อเจ้าลูกชายฉันไปเอง”

“โอเคครับ เอาอย่างนั้นก็ได้...แต่อย่าให้นานนักนะครับ ไม่อย่างนั้นทางโรงพยาบาลจำเป็นที่จะต้องโทรไปบอกด้วยตัวเอง” คุณหมอเชษฐาเอ่ยบอก

   ทว่าดารกานต์กลับคิดว่านั้นคือการพูดขู่หล่อนชัดๆ ไอ้หมอคนนี้นี่มันอวดดีจริงๆ อายุอานามก็รุ่นลูกหล่อนแท้ๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้ที่จะดูแลพระจันทร์กับหลานของหล่อนได้ล่ะก็นะ...ฮึ่ม

   การรักษาเบื้องต้นในวันนั้นจึงจบลงหลังจากที่คุณหมอสั่งจ่ายยาพร้อมทั้งตกลงกับคุณหญิงดารกานต์เรื่องการขอจองบ้านพักของทางโรงพยาบาลแทนที่จะเป็นห้องพักคนไข้ที่ทางโรงพยาบาลจัดไว้ให้พระจันทร์ตั้งแต่แรก ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นโดยไร้ความเห็นหรือคำพูดจากพระจันทร์เลยแม้แต่คำเดียว...

-------------------------------------------

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 24-10-2014 09:59:21




“...ไม่....ถ้าไม่ได้เพิ่มสองเท่าตามที่เราตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่แรกก็จบแค่นี้...ผมคงอะลุ่มอล่วยอะไรให้ไม่ได้...”  คนพูดมีสีหน้าเคร่งเครียด  แววตาอ่อนล้ามองไปทางลูกน้องของตัวเองที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ข้างโต๊ะ “ถ้าทำตามที่ตกลงกันไม่ได้ก็ยกเลิกไปซะ”

“ครับ”  ตี้เฉินรับคำ ตอนนี้เขาไม่ต้องคอยตามคุ้มครองพระจันทร์อีกแล้ว  ชายหนุ่มจึงได้กลับมาทำงานอยู่ข้างกายของสุริยะมณฑลอีกครั้ง

“มิสเตอร์หยาง...ตอนนี้บริษัทของคุณเซี่ยกำลังขาดทุนอย่างหนักจริงๆนะครับ  มิสเตอร์จะไม่รับฟังคำขอของเขาสักหน่อยจริงๆเหรอครับ” 

“เหยียนจวิ้น...ฉันยังมีเรื่องอื่นให้ต้องทำอีกเยอะนะ  แล้วเรื่องการแก้ฮวงจุ้ยที่ที่ดินใหม่บนเกาะเกาลูนล่ะว่าไง”  สุริยะมณฑลหยิบแฟ้มปกเทาที่อ่านค้างไว้บนโต๊ะมาอ่านต่อพลางถามเรื่องที่เขาฝากงานให้ลูกน้องตัวเองไปทำ  เหยียนจวิ้นถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง  เจ้านายเขานี่...ยิ่งนับวันก็ยิ่งแย่แฮะ

“เรียบร้อยแล้วครับมิสเตอร์  รายงานกำลังถูกพิมพ์  คาดว่าเย็นนี้ก็น่าจะเสร็จเรียบร้อย”

“ฉันให้เวลานายได้แค่บ่ายสามเท่านั้น  ฉันอยากจะเริ่มสร้างโครงการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้”  สุริยะมณฑลเอ่ยบอก  เหยียนจวิ้นมีท่าทางอยากจะอ้าปากค้าน  แต่ทว่าสุดท้ายก็พยักหน้ารับคำเมื่อเห็นสภาพของเจ้านายหนุ่มที่เริ่มหันไปสนใจงานชิ้นอื่นต่อเมื่อมีอีเมล์เด้งเข้ามาในกล่องอินบ็อกซ์ข้อความ

   เหยียนจวิ้นงับประตูห้องของประธานกรรมการบริษัทอย่างแผ่วเบา  แล้วจึงถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงเพื่อปลดปล่อยความเครียดที่สะสมมาหลายวัน  และชายหนุ่มก็พบว่าไม่ได้มีแต่เขาเท่านั้นที่ยืนถอนหายใจอยู่หน้าห้องท่านประธาน  ที่ตรงนั้นยังมีทั้งซานตงและตี้เฉินที่เพิ่งออกมาจากห้องท่านประธานยืนอยู่โดยพร้อมเพรียงกัน

“อ้าว...อาตง  เพิ่งมาถึงเหรอ”  เหยียนจวิ้นทักเพื่อนร่วมงานที่ยืนหนีบแฟ้มฉบับหนึ่งไว้ที่รักแร้  ดูท่าสองคนนั้นคงกำลังคุยอะไรกันอยู่ก่อนหน้าที่เขาจะออกมาล่ะสินะ

“ใช่...กำลังจะเอาแฟ้มรายงานการประชุมเข้าไปให้  แต่ตี้เฉินหวังดีห้ามไว้  บอกว่าตอนนี้งานเต็มมือบอสไปหมดแล้วอย่าเพิ่งเอาเข้าไปเพิ่ม  ไม่งั้นวันนี้ทั้งนายทั้งฉันคงได้อยู่ยาวเฝ้าออฟฟิศยันเที่ยงคืนอีกแน่”  ซานตงตอบ  เหยียนจวิ้นฟังคำพูดเหมือนจะหวังดีต่อเจ้านายของเพื่อร่วมงานแล้วก็ยักไหล่  นี่ก็ปาเข้าไปหนึ่งเดือนแล้วที่งานในบริษัทรุดหน้าไปมากอย่างรวดเร็ว  เพราะท่านประธานบริษัทมีกำลังไฟแรงสูงและมุ่งมั่นในการทำงานเป็นอย่างมาก  แต่เหยียนจวิ้นกลับมองว่ายิ่งท่านประธานของเขาใช้แรงทำงานหมดไปเท่าไหร่  แรงใจข้างในก็ค่อยๆหมดไปเท่านั้น

   ...หรืออาจจะหมดไปตั้งนานแล้วก็ไม่ทราบ...

“เฮ้อ...เอาเถอะ  ทนๆเอาหน่อย  เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”  เหยียนจวิ้นบอกเพื่อนพร้อมเขย่งเท้าตบบ่าพวกมันไปคนละที  ที่ต้องใช้คำว่าเขย่งเพราะในที่นี้นั้นมีเขาที่เตี้ยที่สุดในกลุ่มแล้ว

“แล้วเดี๋ยวของแกนี่มันเมื่อไหร่วะ...นี่มันเดี๋ยวจนจะเดือนกว่าแล้วนะ ยิ่งนับวันบอสยิ่งแย่หนัก ทำงานได้เลือดเย็นขึ้นทุกวัน”  ซานตงผู้ที่อยู่ใกล้ชิดเรื่องการทำงานของเจ้านายมากกว่าใครพูดวิเคราะห์ออกมา โดยมีตี้เฉินพยักหน้าให้เป็นลูกคู่

“ก็ไม่แปลกหรอก  บอสเขาทำงานด้วยสมอง...ไม่ใช่หัวใจเหมือนแต่ก่อนแล้วนี่”  ตี้เฉินพูด  พลางนึกถึงเมื่อก่อนที่เจ้านายของเขามักจะทำงานด้วยอารมณ์สุนทรีย์มากกว่านี้  อย่างกรณีคุณเซี่ยนี่..ถ้าเป็นเมื่อก่อนหากรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเดือดร้อนหนักจริงๆเจ้านายก็คงจะผ่อนปรนให้บ้าง  แต่นี่กลับไม่มีแม้แต่ความปราณีให้กับลูกค้า...ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้นานๆเข้าต้องแย่แน่

“อะแฮ่ม...อะไรใครทำงานด้วยสมองแต่ไม่ใช่หัวใจนะ” 

   ในระหว่างที่ทั้งสามกำลังก้มหน้าครุ่นคิดหาทางออกกับปัญหานี้  เสียงทุ้มห้าวของใครบางคนก็ดังขึ้น  ทั้งสามยืดตัวตรงแหน่วพร้อมทั้งหันไปมองต้นเสียงโดยพร้อมเพรียง  ก่อนจะก้มตัวลงเป็นเชิงแสดงความเคารพให้กับผู้มาใหม่อย่างนอบน้อม

“มิสเตอร์เหมิงหลง...”  เป็นเหยียนจวิ้นที่ส่งเสียงทักออกไปก่อน  สายตาหลังแว่นไร้กรอบเหลือบมองไปทางผู้ที่เหมิงหลงลากติดมือมาด้วยก่อนจะเอ่ยปากทักต่อตามมารยาทว่า  “คุณเหวินจิ้ง...เอ๋  แล้วก็...คุณหนูน้อยคนนั้นนั่น...?”

   ดวงตาสามคู่ของลูกน้องสุริยะมณฑลเงยมอง ‘คุณหนูน้อย’ ที่เหยียนจวิ้นเอ่ยถึงอย่างพร้อมเพรียงกัน เด็กน้อยแก้มยุ้ยผิวคล้ำเล็กๆตัดกับผิวขาวจั๊วะอย่างลูกเชื้อจีนของเหวินจิ้งที่เป็นคนอุ้มกำลังเกาะคอคนอุ้มแน่น สายตาไม่ค่อยเป็นมิตรถูกส่งให้ทั้งสามที่กำลังยืนอึ้งพิจารณาตนเองอยู่อย่างไว้ที

“อ้อ...ลูกชายฉันกับเหวินจิ้งน่ะ”  มังกรตอบราวมันเป็นเรื่องธรรมดา  ในขณะที่คนฟังทั้งสามนั้นคิ้วกระดกเพราะความสงสัยกันถ้วนทั่วทุกตัวคน

   ...เดี๋ยวนะ...ลูก!!??  เฮ้ย...มันออกมาจากหลืบไหนซอกไหนวะ! แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นใหญ่...บอกว่าลูก  แต่ทรงหน้าและสีผิวไม่มีส่วนไหนที่เหมือน ‘พ่อแม่’ เลยสักกระผีก! ทั้งคุณเหวินจิ้งและเหมิงหลงต่างก็ผิวขาวจั๊วะตาตี่คล้ายกันทั้งคู่  แต่ลูกชายคนที่ว่ากลับมีตาโตผิวคล้ำ  แถมคิ้วยังเข้มเป็นลักษณะโหงวเฮ้งของคนที่ดื้อมากแฝงอยู่เล็กๆอีกด้วย  แล้วจะมาโผล่เป็นลูกของสองคนนี้ได้ยังไง...

“ไม่ต้องสงสัยไปหรอก ลูกบุญธรรมน่ะ...แล้วนี่หยางหลงอยู่ใช่รึเปล่า”  และโดยไม่รอคำตอบของลูกน้องหนุ่มทั้งสาม  มังกรก็หันไปคว้าเอวของเหวินจิ้งพามายืนข้างตัวก่อนเอ่ย  “เข้าไปกัน...หนักมั้ย ผมอุ้มให้”

“ฮื้อ...ไม่อาว”  ทว่าแค่ชายหนุ่มร่างสูงกว่าพยายามจะเอามือสอดเข้าไปใต้แขนเด็กน้อย  เสียงร้องงอแงปฏิเสธก็ดังขึ้นมาทันที เหวินจิ้งจึงต้องรีบโอ๋ลูบหลังลูบไหล่เด็กน้อยบนไหล่ตัวเองพลางหันไปจุ๊ปากใส่มังกรที่ทำท่าหมั่นไส้เด็กเสียจนออกนอกหน้า

   มังกรมีท่าทางไม่ค่อยพอใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นคนรักเข้าข้างเด็กมากกว่าตนเอง  กระนั้นก็พยายามอดทนกับการโดนแล่บลิ้นปลิ้นตาใส่จากเด็ก ‘ใสซื่อ’ ที่เหวินจิ้งนิยาม

   ฝ่ามือหนาเป็นผู้เคาะประตูก่อนจะเปิดมันเข้าไปแผ่วเบา  เสียงกดคีย์บอร์ดที่ดังมาอย่างต่อเนื่องหยุดชะงักไปชั่วครู่  แต่เมื่อเจ้าของห้องเห็นแล้วว่าใครมาก็หันกลับไปสนใจตอบอีเมล์ต่อทันที

“เฮ้ยๆ หุ้นส่วนใหญ่มาหานี่ไม่คิดจะต้อนรับขับสู้หน่อยเหรอวะ”  มังกรทักเพื่อนเป็นภาษาจีน เพื่อให้เหวินจิ้งได้เข้าใจด้วยว่าพวกเขาพูดอะไรกัน

“...มีอะไร”  สุริยะมณฑลถามเพื่อนด้วยท่าทีเมินเฉยที่มังกรชาชินเสียแล้ว

“โฮ่...ไม่มีอะไรนี่มาดูไม่ได้แล้วเหรอ  ก็ได้ข่าวว่าเพื่อนใกล้ตายเพราะขาดอากาศหายใจ  ก็เลยมาหาก่อนว่าเผื่อมีอะไรจะสั่งเสียก็จะช่วยรับฟังให้  ว่าไง...”

“เหมิงหลง! คุณพูดแรงไปแล้วนะ...”  เหวินจิ้งแตะแขนคนรักเป็นเชิงปราม  เข้าใจอยู่ว่าทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน  และตอนนี้ก็กลับมารีเทิร์นกันได้เรียบร้อยดี  ทว่าคำพูดเมื่อกี๊ก็ออกจะรุนแรงไปหน่อย...เรื่องเป็นเรื่องตายใครเขาเอามาพูดเล่นกัน

“เอาน่า...พูดแค่นี้มันไม่สะดุ้งสะเทือนหรอก  ก็ขนาดหัวใจมันหายไปตั้งเดือนแล้วมันยังไม่ตายเลย  มันคงเป็นอมตะแล้วมั้งที่รัก”  มังกรพูดไปก็แอบเหล่ตาดูเพื่อนไป  สาบานได้ว่าเมื่อครู่เขาเห็นเพื่อนหยุดชะงักการพิมพ์งานไปช่วงหนึ่งด้วย

“เหมิงหลง...หยุดพูดน่า   แค่นี้หยางหลงก็เสียใจจะแย่แล้วนะ”  เหวินจิ้งพยายามบอกคนรักให้หยุดเย้าแหย่เพื่อนตัวเองที่นิ่งเงียบไปแล้วด้วยเพราะสงสาร  แค่เห็นสภาพแก้มซูบตอบและไรเคราที่ดูเหมือนจะไม่ได้โกนมาสี่ห้าวันก็พอดูออก  ว่าอาการของมังกรสุริยันนั้นหนักหนากว่าที่คิด

“ก็จริงนี่  ดูอย่างเราสิ  ตั้งแต่กลับมาจากเรือฉันเคยปล่อยให้ห่างมือรึเปล่า ทั้งไฟต์กับพ่อนาย...พ่อฉัน นายโดนพ่อพาตัวไปขังไว้ที่บ้าน ฉันยังตามไปอาละวาดเสียบ้านนายแตกเลยไม่ใช่เหรอ”

“เหมิงหลง...มันใช่เรื่องน่าภาคภูมิใจมั้ยเนี่ย”

“ใช่ที่สุดในชีวิต...และคิดไม่ผิดด้วยที่บุกไปชิงตัวนายมา  คนเราน่ะนะ..ถ้าอยากได้อะไรแล้วไม่ได้มันก็เสียชาติเกิดเปล่าๆ  ฉันไม่มัวมานั่งเหงาเป็นหมาหงอยเหมือนใครบางคนแถวนี้หรอก...แค่แม่ตัวเองแกล้งเอาตุ๊กตาสุดที่รักขึ้นไปซ่อนไว้หลังตู้หน่อยเดียวก็ไม่ยอมเขย่งเท้าขึ้นไปหยิบ  อย่าให้พี่พูดเลย...เดี๋ยวจะหาว่ารังแกคนขี้แพ้เสียเปล่าๆ”

   ...ปัง...! 

   แฟ้มที่ถูกโยนลงบนโต๊ะก่อให้เกิดเสียงดังจนหนูน้อยที่เหวินจิ้งกำลังอุ้มอยู่สะดุ้งแล้วเริ่มเบะปาก

“ไม่ลูก ไม่ร้องๆ...”  เหวินจิ้งร้องโอ๋เด็กน้อยขึ้นมาทันควัน แขนขาวๆโยกเด็กน้อยไปมาเพื่อกันไม่ให้เขาเบะปาก และดูเหมือนมันจะค่อนข้างได้ผลอยู่

“สรุปที่มานี่ต้องการอะไร...ถ้าแค่จะมาพล่ามแค่นี้ก็ขอโทษที แต่ฉันยังมีงานอีกเยอะที่ต้องทำ เพราะงั้น...”

“ไม่ต้องรีบไล่หรอกน่า เดี๋ยวฉันก็ไปแล้ว...ความจริงก็แค่จะพาลูกชายมาเปิดตัว แต่ฤกษ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะพามาปุ๊บก็ถูกทำให้ร้องไห้เสียแล้ว...เอาเป็นว่าฉันค่อยมาใหม่ก็แล้วกัน...”

“เดี๋ยวก่อน”  จู่ๆในตอนที่มังกร เหวินจิ้งและเด็กน้อยกำลังจะเดินออกไปจากห้อง  เสียงเรียกทักเป็นภาษาไทยก็ดังขึ้น  เหวินจิ้งนั้นฟังไม่เข้าใจ แต่แขนแกร่งที่รั้งเอวเขาไว้ก็ทำให้พอรู้ว่าเขาต้องหยุดเดิน

“เหวินจิ้ง พาลูกไปนั่งรอที่โซฟาก่อน คุยกับหยางหลงเสร็จแล้วฉันจะเรียกนะ”  ชายหนุ่มหันบอกคนที่พามาด้วยก่อนจะจบลงที่การจูบหน้าผากทั้งคนรักและลูกชายบุญธรรมคนละที ก่อนที่จะเดินหันกลับไปอัญเชิญตัวเองลงนั่งต่อหน้าโต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง ซึ่งเจ้าของโต๊ะกำลังเอานิ้วเท้าศีรษะตัวเองอย่างคิดไม่ตก

“โอเค ฉากนี้มันเป็นของเพื่อนพระเอกอยู่แล้ว...ว่ามา”  ท่อนขาใหญ่ยาวยกไขว้กันอย่างไว้ท่า มือสองข้างเท้าลงบนที่วางแขนรอคอยเพื่อนที่มีสีหน้ากลัดกลุ้มว่าจะระบายอะไรออกมากับเขาบ้าง  ตอนแรกก็กะแค่ว่ามาดูหน่อยเดียวว่ามันยังอยู่ดียังไม่ตายก็คิดจะลากลับเลย  แต่พอมาเห็นสภาพมันซึ่งต่างกับเขาสุดขั้วในเวลานี้ก็พูดได้อย่างไม่อายปากเลยว่า ‘สงสาร’...

   ...เอาน่ะ  อย่างน้อยก็เคยเป็นเพื่อนรักกัน...

“...คือ ตอนนี้ฉัน...”

“กำลังคิดถึงพระจันทร์จนสุดหัวใจ...”

   มังกรเอ่ยต่อให้อย่างรู้ใจ  สุริยะมณฑลยอมจำนนต่อข้อกล่าวหาแล้วพยักหน้ารับอย่างหมดแรงขัดขืน

“ใช่...ทั้งอยากหอม  อยากจูบ...อยากกอด...ฉันคิดถึงเขาจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว”  สุริยะมณฑลระบายความอึดอัดออกมาเป็นภาษาไทยให้เพื่อนฟัง  “ทุกวันนี้ฉันรับรู้เรื่องราวของเขาแค่วันละสองหนจากแม่  พอฉันทนไม่ไหวส่งเสียงทักออกไปแม่ก็วางสายลงไปทันที ยิ่งบางวันฉันได้ยินเสียงเขาลอดออกมาจากโทรศัพท์ด้วยแล้วฉันยิ่ง...”

“แล้วทำไมไม่ตามเขากลับมาวะ ปกติแกไม่ใช่คนแบบนี้นี่...อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็พุ่งชนใช้กำลังทั้งหมดที่มีคว้ากลับมา  กับอีแค่อังกฤษ...มันไม่ได้ไกลอะไรเลยนะเว้ย”

“ฉันรู้  แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้นฉันคงไม่ต้องมัวแต่บ้าทำงานให้ลืมความคิดถึงเขาหรอก...คราวนี้แม่ฉันเอาจริง  ถ้าคนของแม่รู้ว่าฉันบินไปอังกฤษเมื่อไหร่ แม่จะทำเรื่องฟ้องหย่าพ่อ แล้วก็จะพาพระจันทร์หนีฉันออกไปอีก”

“หนีอีกก็ตามอีกสิวะ  เมียทั้งคนนะเว้ย...”

“...ส่วนอีกคนก็แม่ฉัน”

“เออ แม่แก...แม่แกนี่ก็แปลก  จะว่าห้ามไม่ให้แกสมหวังกับพระจันทร์ก็เหมือนจะไม่ใช่ ดูจะออกไปแนวปกป้องพระจันทร์จากซาตานผู้โหดร้ายอย่างแกเสียมากกว่า  แล้วแม่แกจะทำไปทำไมวะ...ทั้งๆที่ฉันเองก็โทรไปยืนยันกับแม่แกให้แล้วนะว่าเรื่องวันนั้นมันเป็นการจัดฉาก เพื่อตัดความสัมพันธ์ของแกกับหงส์ให้จบลงอย่างสวยงาม...แม่แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอวะ”

“เข้าใจ แล้วก็อธิบายให้พระจันทร์ฟังแล้วด้วย...แต่สุดท้ายเขาก็ยังยืนยันเจตนาเดิม ไม่ต้องการให้ฉันไปพบกับพระจันทร์”

   สุริยะมณฑลทิ้งตัวลงพิงเบาะอย่างหมดแรง ปลายนิ้วชี้กับนิ้วโป้งกดลงที่ขมับแล้วกดคลึงเบาๆ  สายตามองไปที่รูปใครบางคนที่สอดอยู่ใต้กระจกทับบนโต๊ะทำงานของตัวเอง  ท่าทางเหมือนไม่ได้เครียดแค่เรื่องที่ตัวเองบอกออกไป

“ดูเหมือนแกจะกังขาอะไรกับพระจันทร์เขาหรือเปล่า” มังกรก็โพล่งถามได้ถูกจุดเมื่อมองแววตาแล้วรู้ใจกันตามประสาผู้ชายประเภทเดียวกัน

“ฉันแค่...สงสัย  คืนนั้นก่อนที่แม่จะพาพระจันทร์ไป  เราก็ยังเข้านอนด้วยกันตามปกติ  จะมีก็แค่เขาถามฉันว่ามีอะไรอยากบอกเขามั้ย...ฉันไม่คิดว่าเขาจะรู้เรื่องงานนั่นแล้วก็เลยไม่ได้พูดความจริงออกไป  พระจันทร์เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ฉันก็ไม่ทันเอะใจกับคำถามนั่นว่ามันคงต้องมีอะไรสักอย่าง  จนฉันมารู้ว่าแม่พาเขาไปแล้วนั่นแหละ...แต่ฉันก็ยังสงสัย  พระจันทร์ไม่น่าจะยอมอยู่ห่างจากฉันได้ง่ายดายขนาดนี้ ปกติมีแต่ร่ำร้องขอจากฉันว่าอย่าทิ้งเขา...”

“ฮ่าๆๆ แต่สุดท้ายดันกลายเป็นแกที่ต้องขอร้องอ้อนวอนเขาแทนว่าอย่าทิ้งแกไป แหม่...นายแม่ของแกนี่สุดยอดจริงๆว่ะ  ทำให้นายอาทิตย์ผู้สุดแสนจะเย่อหยิ่งและทะนงตนหาใครเปรียบยอมศิโรราบกับหัวใจตัวเองได้ โชคดีจริงๆที่ไม่มาเป็นแม่ฉันหรือเหวิ้นจิ้ง ไม่งั้นฉันคงปวดหัวตาย ฮ่าๆ...”

   เสียงหัวเราะสะใจราวทีมฟุตบอลทีมโปรดที่เขากับเพื่อนมักจะชอบไม่ตรงกันเตะลูกบอลเข้าโกลด์ในนาทีสุดท้ายเฉือนคู่แข่งทิ้งไปได้ทำให้สุริยะมณฑลปวดหัวจี๊ด อาการวิงเวียนที่มักมาเยี่ยมเยียนในยามเช้าและยามได้กลิ่นหอมของน้ำหอมฉุนจมูกทำให้สุริยะมณฑลต้องยกกำปั้นขึ้นมาขู่เพื่อนเพื่อให้หุบปาก ก่อนจะโยนลูกอมรสบ๊วยเปรี้ยวๆที่มีติดโต๊ะเข้าปากเพื่อให้หายผะอืดผะอม  เข้าใจว่าช่วงนี้เขาคงเครียดหนักทั้งที่บ้านและที่ทำงาน ทำให้ร่างกายที่พักผ่อนไม่เพียงพอต้องทรุดโทรม

“โอเคๆ เอาเถอะๆ...เห็นแก่คนป่วยไข้ใจใกล้ตายที่ยอมแพ้จนหมดสภาพ ฉันจะซื้อตั๋วเพิ่มในทริปฮันนีมูนสวีทของฉันกับเหวินจิ้งที่เลค ดิสทริค (Lake District) ให้เป็นของขวัญก็แล้วกัน อีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดแกแล้วด้วยนี่ เอาเป็นว่าฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาที่โรงพยาบาล พบคุณหมอผู้ช่วยชีวิตฉันตอนอยู่ที่อังกฤษให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้จะให้คนส่งตั๋วมาให้...ทำตัวให้ว่าง หรือลาพักร้อนยาวไปสักปีเลยก็ดีนะพวก...”

“ไอ้กร อย่าทำเป็นเล่น...ฉันไม่ว่างจะมาเล่นอะไรแบบนี้กับแกด้วยหรอกนะ งานฉันยิ่งมีท่วมหัว  ถ้าแกจะหาของขวัญให้ฉันก็เอาเป็นอย่างอื่น ฉันไม่เอาทริป ก.ข.ค. ที่แกหวังดีหามาให้หรอก” ชายหนุ่มเอ่ยตัดบทเพื่อน ก่อนจะกดอินเตอร์โฟนเพื่อเรียกซานตงเลขาคู่ใจให้เข้ามาหาเมื่อแฟ้มที่ต้องเซ็นต์รับทราบได้อ่านครบหมดทุกอัน

“เฮ้ๆ...งานนี้ไม่ใช่แค่ฉันนะเว้ยที่หวังดีกับแก  ทั้งพ่อแก แม่กะ...เอ่อ แม่ฉันและครอบครัวฉันต่างก็เป็นห่วงแกกันทั้งนั้น  เอาน่า...เรื่องลูกน้องแม่แกฉันว่าพ่อแกคงพอเห็นใจช่วยลูกชายคนโตสุดที่รักได้อยู่หรอก โอเคนะเพื่อน...รอรับตั๋วเครื่องบินอย่างมีความสุขซะ ไอ้เพื่อนยาก...”

   คำลงท้ายฟังทะแม่งๆราวเพื่อนบอกลาหมาทำให้สุริยะมณฑลมองเพื่อนที่ประคองพาคนรักกลับออกไปด้วยคิ้วขมวด รู้ทั้งรู้ว่าเขาโดนขึ้นมัมแบล็กลิสต์ห้ามเข้าประเทศอังกฤษโดยเด็ดขาดมันก็ยังอยากจะให้เขาแหกกฎ ทำครอบครัวตัวเองต้องพังพินาศหรืออย่างไร

   สุริยะมณฑลยังคงคิดว่าเพื่อนคงแค่ล้อเล่นจนกระทั่งจดหมายฉบับหนึ่งถูกส่งมาที่โต๊ะในวันรุ่งขึ้น ชื่อจ่าหน้าก็ไม่มี  ส่วนด้านในก็มีเพียงกระดาษมันบางๆที่มีตัวอักษรเด่นหราว่า ‘ฮ่องกง อินเตอร์เนชั่นแนล (HKG) - ลอนดอน ฮีทโทรว์ (LHR)'...

-------------------------------------------

 o18 o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-10-2014 10:14:59
ต้องเลือกเมียสิคะ คุณตะวัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-10-2014 10:45:40
มาจนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ  หาทางออกได้แล้ว
จะปิดบังให้เป็นเรื่องทำไมหว่า?

แบบนี้พอรู้มันก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 24-10-2014 11:30:44
พี่ยะแพ้ท้องแทนพระจันทร์ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 24-10-2014 11:31:56
อ้าวน้องจันทร์ อารมณ์แปรปรวนหรอคะลูกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-10-2014 11:36:56
โชคดีที่น้ำฟ้ายอมให้ติิดต่อได้ ยังพอทราบความเคลื่อนไหวฝั่งโน้นบ้าง
น้องพระจันทร์ทำถูกแล้วที่ไม่ใจอ่อนง่ายๆ ปล่อยให้พี่ยะแพ้ท้องต่อไปซะให้เข็ด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-10-2014 11:41:26
พี่ตะวันต้องเข้าข้างเมียซิคะ  โบราณว่าเชื่อเมียแล้วจะเจริญค่ะ

น้องพระจันทร์เริ่มเรียนรู้ที่จะใจแข็ง ไม่ใจอ่อนยอมตามพี่ยะ  ปล่อยให้พี่ยะแกแพ้ท้องแทนเมียไป 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 24-10-2014 11:52:44
รอค่า ชอบมั่กๆ  :hao7:
อยากรู้จริงๆ ถ้าพี่ยะรู้ว่าเมียท้องจะทำไง 555 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 24-10-2014 12:28:06
อยากเจอ หนูลิน จังคิดถึงง่ะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 24-10-2014 12:32:18
เกาะติดสถานการณ์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 24-10-2014 13:00:48
สงสารคุณยะมากจ้าตอนนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-10-2014 13:37:58
เอออพี่ยะ แพ้ท้องแทนเมียไปเลยชิ
สงสารแต่พระจันทร์
คงคิดมากกกกกกอีกแน่ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-10-2014 15:01:26
หึหึ โดนปั่นบ้างเปงไงละทั้งหุ่มทั้งแก่ 555++
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-10-2014 16:59:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-10-2014 17:06:18
นี่ถ้ารู้ว่าแพ้ท้องแทนเมียกัน... คงจะฮากริบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 24-10-2014 18:36:52
พี่ยะแพ้ท้องแน่ๆ555555 :m20:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 24-10-2014 18:43:55
เข้ามารอ อยากรู้ความรู้สึกพระจันทร์ค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-10-2014 19:05:13
ขอ  80 %  ที่เหลี่่อด้วยเถอะค่ะ     :call: :call: :call: :call: :call: :call:

ตกใจมาก  จนแทบช็อกตอนน้ำฟ้าบอกว่าพี่ยะแต่งงานกับมังกร    :freeze:  แต่พอมาแก้แล้วค่อยโล่งอกหน่อย   :เฮ้อ:  นึกว่าจะมีคู่วุ่นเพิ่มเข้ามาอีก  แต่น่าจะฮามากกว่านะ   :laugh:


รอตอนต่อไปค่ะ  เป็นกำลังใจให้พี่ยะหายจากอาการแพ้ทองแทนพระจันทรไว ๆ  แล้วไปตามน้องกลับมาให้ได้  สู้ ๆ คร่า   :a2: :a2: :a2:


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 24-10-2014 19:13:04
พระจันทร์จะเป็นไงบ้างน้ออ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-10-2014 19:29:02
ต้องจัดหนักให้หนุ่มๆชุดใหญ่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-10-2014 20:03:04
โอ๊ยยยยยยยยยวย จะลงแดงงงงง
มาต่อไวๆนะคะ เห็นคนแพ้ท้องแทนเมียแล้วสะใจจจ
รออิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-10-2014 20:12:44
เกาะติด  :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 24-10-2014 20:23:51
อะไรคือพี่กรกับพี่ยะแต่งงานกันอ่านแล้วงงๆอ่าหรือเราแปลผิดไปรอนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 25-10-2014 00:21:54
อะไรคือพี่กรกับพี่ยะแต่งงานกันอ่านแล้วงงๆอ่าหรือเราแปลผิดไปรอนะคะ

หมายถึงแต่งงานทางธุรกิจหรือเปล่าคะ แบบลงทุนทำงานร่วมกันหน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-10-2014 18:01:43
คุณพ่อกับอิพี่ยะดิ้นใหญ่เลย
ถึงว่าสิว่าทำไมตะวันไม่โวยวายเหมือนสองคนนี้
ที่แท้ก็ติดต่อคุยกันกับน้ำฟ้าแล้วนี่เอง
ไม่งั้นคงได้เห็นสามพ่อลูกคลั่งหนักกว่านี้แน่ๆ :laugh:
ชอบที่อิพี่ยะแพ้ท้องแทนน้อง ต้องให้ทรมานซะบ้าง
ตะวันกับน้ำฟ้าถึงจะนิดหน่อยแต่ก็แอบหยอดแอบหวานกันนะ :-[
พระจันทร์เป็นยังไงบ้างหนอ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 25-10-2014 18:53:24
สามหนุ่ม สามวัย โดนศรีภรรยาทิ้งพร้อมกันเลย ><

สนุกๆ มาต่อไวไวนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-10-2014 23:19:58
พี่ยะ แพ้ท้องแทนพระจันทร์ป่าวน๊า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 27-10-2014 00:34:10
ยู้ววว หู้วววว ในที่สุดตอนที่ข้ารอคอยก็มาถึง น้องรู้แล้วยังไม่อยากเจอเลยอ่ะ แต่ยังแอบมีความดีอยู่นะ แพ้ท้องแทนเมีย สาธุ ขอให้น้องแพ้ท้องโดยอาการเข้าใกล้คุณสามีไม่ได้ 55555 รักพี่ยะเหมือนเดิม แต่ข้าแอบหมั่นไส้ จุ๊ บบ โชคดี
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 27-10-2014 04:38:56
ถึงตอนนี้ ก็ยังสงสารพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 28-10-2014 05:51:35
เพิ่งอ่านเรื่องของน้ำฟ้าจบ ตามมาอ่านเรื่องนี้ต่อ อ่านถึงตอนนี้แล้วดีใจเล็กๆ ที่พระจันทร์มีคนรักเยอะ ไม่เจ็บตัวบ่อยเท่าน้ำฟ้า รออ่านต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 28-10-2014 12:25:38
พอมีคุณหญิงแม่เข้ามาจัดการแล้วสนุกขึ้น 555+
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 28-10-2014 16:26:17
สนุกแท้ๆ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 28-10-2014 20:49:19
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:คุณแม่น่ารักมากกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 01-11-2014 15:14:52
รอๆๆ :katai5: :katai5:
         


 :call: :katai2-1: :call: :katai1: :call:  มาต่อไวๆน้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 01-11-2014 19:14:14
รออออออออ  :hao5:
อาทิคย์กว้่แล้ว เข้ามาดูทุกวัน คนเขียนไม่ลงเลยยย  :ling1:
สู้ๆน้าอยากอ่านต่อมากกกๆๆๆๆๆๆ :hao7: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 03-11-2014 13:20:36
 :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 04-11-2014 11:26:08
ตามมาจากภาคแรก มาขอจองที่อ่านไว้ด้วยคนค่ะ   :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: kyosake ที่ 04-11-2014 12:05:19
 :katai1: :katai1: อยากอ่านแล้ว ทนไม่ไหว จำรหัสไมไ่ด้ ต้องสมัครใหม่เพื่อจะเม้นท์กันเลยทีเดียว ฮือออ จะรอนะครับ  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 10-11-2014 23:31:13
 :impress2: :impress2: มายังๆ มาต่อนะ เค้ารอยุ :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-11-2014 05:00:01
คิดถึงน้องจันทร์ โฮวววววววววววววว :hao5:
พี่แพทมาต่อเถอะ พลีสสสสสสสสส
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 15-11-2014 05:30:39
เรายังไม่ได้อ่านอีก80เปอเซนต์ที่เหลทอเลยนะ  :mew5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-11-2014 16:31:28
พี่ยะแพ้ท้องแทนเมียชัวร์ๆ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 17-11-2014 21:08:10
รออออออออ นานเกินไปแล้วนะ  :z3: :z3: :z3: :ling3: :ling3: :katai1: :katai1: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 21-11-2014 13:39:02
ยังรออ่านอยู่นะ.. :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 21-11-2014 21:13:58
ช้าจังงงงงง คนอ่านดิ้นตาย อ้ากกดด :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 24-11-2014 21:35:41
ไม่มาต่อแล้วเรอะ???? :angry2:  :fire: :fire: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-11-2014 22:31:24
ทำมอยยยยยย ฟ้าถึงไม่มีน้องเพิ่มบ้าง ฮือออออ (<<<<มันไม่ได้เศร้าเรื่องคุณยะเรื่องพระจันทร์เลยสินะ)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 29-11-2014 11:48:52
                                                 :katai1: :katai1:รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ :ling1: :ling1: :z3
       
                                                     :ruready :z3: :z3: :z13: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 29-11-2014 17:00:21
คิดถึงพระจันทร์ :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [24/10/2014] PG.54 {20%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-11-2014 20:33:45
โอ๊ยยยยยยยยยยย สงสารพระจันทร์ :hao5:
 สงสารพี่ยะด้วยก่ด้ายยยยย
เห็นมีมาเฟียชิชิลีเข้ามาเกี่ยวด้วย(ผู้มีอิทธิพลก็มาเฟียแหละเนาะ :laugh: ) เรื่องต่อไปปปปปป
รอตอนหน้าาาาา จะเจอลูกเมียแล้วนะพี่ยะ
จะดีใจไหมน้ออออออ :hao5:
รอตอนต่อไปนะคะะะะ อย่าทิ้งช่วงนานๆ
ได้โปรดมาต่อไวๆด้วยเถอะค่ะ  :z3: //หมอบกราบ\\
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-11-2014 20:36:33
 :z2: :z2: :z2: :z2:


ดีใจเว้ยยยยยย เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากให้ทรมานอิพี่ยะมากกว่านี้นะ แต่สงสารพระจันทร์อ่ะ  บอกเลยย ไม่อยากให้เด็กน้อย ว่้าที่คุณแม่ต้องเศร้าอีกแล้ว ยิ่งกำลังท้องกำลังไส้ด้วยจะส่งผลต่อเด็ก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-11-2014 21:09:50
อุ๊ย...จะเจอกันแล้ว(มั้ง) อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 30-11-2014 21:16:30
ไหนบอกว่ารีบ ไม่งั้นจะโทรมาเอง แล้วนี่อะไรเดือนกว่าแล้วนะ คือไม่เข้าใจว่าอิคุณแม่ต้องการอะไรมันมากไปรึป่าว ไหนว่าพระจันทร์ต้องรีบให้พ่อมาเซ็นยินยอมเพื่อเข้ารับการรักษาอย่างด่วนที่สุดไม่งั้นรักษาไม่ได้ไง แกล้งไปแกล้งมาอาทิตย์เครื่องบินตกตายพระจันทร์เป็นหม้ายลูกไม่ได้เห็นหน้าพ่อ อันนี้จะสมน้ำหน้าใคร อิคุณแม่จะมาสำนึกผิดที่ไม่น่าพรากผัวพรากเมียเค้าคงจะสายไปล่ะนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 30-11-2014 21:27:08
คิดถึงมากๆๆ  อย่าหายไปนานอีกน้าาา

 :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 30-11-2014 21:37:28
โถ่ ๆ คุณยะ เฉาเชียวววววว

คุณเพื่อน บอกใบ้ขนาดนี้ คิดดิพี่ !!!!!

ง้อน้องให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 30-11-2014 21:47:45
บันไซ
พี่ยะจะไปหาพระจันทร์แว้วววว
ลุ้นๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 30-11-2014 21:54:29
ให้ไวเลยพี่ยะ ไปง้อพระจันทร์ด่วนๆเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 30-11-2014 21:57:06
มาต่อแล้ว ดีใจสุดๆ อ่ะ ครั้งหน้าขอไม่นานแบบนี้นะ

เอาล่ะ พี่ยะ จะได้เจอ น้องจันทร์ แล้ว เย้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-11-2014 22:12:25
สมเป็นแม่ของยะ

คนบ้านนี้ทำอะไรไม่คิดใจคนอื่น

ยะ ไม่บอกความจริงพระจันทร์
แม่ ไม่บอกความจริงยะ


คือ.. จะเก็บเป็นความลับทำไม
บอกว่ารักแต่ไม่เคยทำให้มั่นใจ  รักมันหมดได้นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-11-2014 22:17:17
ไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ  โดนรุมหัวแกล้งแหงๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 30-11-2014 22:19:07
ต้องให้มีพระรองช่วยเหลือนะ พ่ออาทิตย์
ถ้าไม่มีนี่ก็คงนั่งหงอยอยู่ต่อไปสินะ  :m16:
รีบๆไปหาเมียหาลูกให้ไว :angry2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 30-11-2014 22:21:52
ไปเลยๆๆๆพี่ยะ :katai4:


 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 30-11-2014 22:24:42
เอาใจช่วยพี่ตะวันจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 30-11-2014 22:35:40
จะได้เจอพระจันทร์แล้วใช่ไหมคะ อยากอ่านฉาก พ่อแม่และเบบี้มุุุ้งมิ้งๆ กันไวๆจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 30-11-2014 22:52:09
ค้างมากมาย แล้วนี่ถ้าคุณพี่อาทิตย์แกรู้ว่าตัวเองแพ้ท้องแทนเมียจะเป็นอย่างไรนะ
แอบฮานิดๆ รีบๆมาต่อนะ เค้ารออยู่
พักไปก่อนเลย ครูบัวอะ เค้าขอเรื่องนี้ก่อน
เรื่องนี้เหมือนใกล้จบแล้วไงไม่รู้ หรือเราคิดไปเอง 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 30-11-2014 22:53:33
รีบตามน้องไปเลยพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-11-2014 22:57:54
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-11-2014 23:13:54
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: แม่มดน้อย ที่ 30-11-2014 23:39:38
รอๆส่วนที่เหลือ คิดถึงน้องพระจันทร์

อยากอ่านเหวิ้นจิ้งกะมังกรด้วยอ่ะ ไปแอบมีลูกกันตั้งกะตอรไหน
ต้องตามส่อง อิๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: miho ที่ 30-11-2014 23:49:03
ตอนนี้คุณยะน่าสงสารแต่พอนึกถึงการกระทำที่ผ่านมา ถือว่าไม่เท่าไรเนอะ :z2:
ที่น่าสงสารต้องเป็นจันโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง  :hao5:
อยากอ่านของเหวิ้นจิ้งกับคุณกร ไปทำลูกมาตอนไหนครัช แหม่ลูกหวงแม่น่ะเออ
พ่อห้ามแตะ แตะมีร้อง แถมโดนเมียลดความสำคัญอีก  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-11-2014 23:58:32
อ๊ากกกกกกก ค้างอะ ลุ้นว่าจะเป็นงัยต่อ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 01-12-2014 00:52:19
คุณหญิงยอมแล้วใช่มั้ยคะ พี่มังกรเกือบหลุดนะ
แอบไปมีลูกกันตั้งแต่ตอนไหน
อยากอ่านตอนไฟว์กับพ่อของเหวินจิ้งกับมังกร
พี่อาทิตย์คะ ไปเจอแล้วช่วยดูแลให้ดีๆนะคะ
อย่ามาทิ้งขว้าง
ไม่งั้นจะแช่งให้แพ้ท้องแทนเมียตายไปเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 01-12-2014 01:16:25
พระจันทร์ของพี้อาทิตย์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 01-12-2014 01:45:30
อยากบอกว่ามังกรรู้เห็นด้วยชัวร์ รู้สึกสะใจนิดๆที่ทุกคนรวมหัวกันดัดนิสัย

แล้วไปผ่าออกทำไม...แม่เสียดาย! << แม่คะ หนูขอร้องไห้ด้วยค่ะ ทำไมฟ้าต้องตัดทิ้งคะ หนูเสียดายค่ะ หนูเสียดาย #เสียใจจริงๆนะนิ เสียดายค่ะ ฮือออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-12-2014 02:39:02
แร้วจะมาอีกทีตอนไหนเนี่ยยยยTT
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 01-12-2014 02:55:01
หายไปนานจับจุ๊บให้เข็ดเลย มาต่อไวอีกน๊า


อุ๊ย คุณพี่จะไปหาน้องจันทร์แล้ว  แพ้ท้องแทนเมียยังไม่หายเหรอคะ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 01-12-2014 07:01:05
และแล้ววันนี้ที่รอคอย  มาอัพแหล่วววว  คิดถึงจันทร์มากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-12-2014 09:09:49
พี่ยะทำตามที่เพื่อนรักบอกเถอะแล้วจะดีเอง  รีบๆ มาเซ็นต์ยินยอม  ชีวิตจะได้มีความสุขเหมือนกับเพื่อนรักบ้าง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 01-12-2014 09:39:13
เมื่อเจอกับแม่ พี่ยะถึงกับไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว ใช้เล่ห์เหลี่ยมให้เป็นประโยชน์หน่อย
พระจันทร์รออยู่นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 01-12-2014 11:29:38
หายไปนานเลยนะคะ

รีบๆไปเจอเมียเจอลูกเถอะอิพี่ยะ
ขี้เกียจจะอ่านดราม่าแล้วล่ะ
ขออ่านตอนสวีทกันซักทีนะ

พี่มังกรกับเหวินจิ้งมาแรงแซงคู่หลักไปแล้ว
อยากอ่านคู่นี้มากเลย
ตอนแรกรักกันรุนแรงเหลือเกิน
ทำไมตอนนี้มันหวานกันขนาดนี้
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-12-2014 19:03:42
สนุกดีครับรอตอนต่อไปอยู่ครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-12-2014 19:09:30
คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันจริงๆ ถึงคุณแม่จะขัดขวางสารพัด

แต่ท้ายที่สุดพี่ยะก็ได้ไปหาน้องพระจันทร์เมียสุดที่รัก

ยิ่งพอรู้ว่าน้องกำลังตั้งท้องลูกของพี่อยู่ นอกจากจะแปลกใจแปลกประหลาด

เหนือสิ่งอื่นใดพี่ยะจะต้องดีใจที่สุด ที่จะได้มีลูกไว้สืบสกุลและเกิดจากคนที่รักมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-12-2014 10:08:11
นอกจากจะป่วยกายเพราะแพ้ท้องแทนพระจันทรแล้ว  ยังต้องมาป่วยใจอย่างแสนสาหัสอีกนะพี่ยะ  แต่เชี่่อว่ายังไงพี่ยะต้องผ่านมันไปได้  สูู้ ๆ นะ  เอาชนะใจคุณแม่และหนูจันทรให้จงได้   :a2:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 02-12-2014 13:16:02
อ่านแล้วข้องใจกับคุณแม่จัง เหมือนจะหวังดีแต่การกระทำแปลก ๆ  ถ้าจะดัดนิสัยของลูกชายจริงๆ ก็ไม่เห็นว่าลูกชายจะเลวร้ายหรืออำมหิตโหดร้าย หรือว่าเราไม่เข้าถึงแก่นแท้เอง :mew2: 
รอวันที่ครอบครัวพี่ยะกับพระจันทร์อยู่กันครบ พ่อ แม่ ลูก นะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 02-12-2014 15:54:40
 :z13: :katai5: :ling1: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 02-12-2014 16:09:33
  :fire: แสดงให้เห็นว่ารักและต้องการดูแลพระจันทร์ให้มากหน่อยนะ สุริยมณฑล
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 02-12-2014 22:59:26
คิดถึงขนาดนั้นก็บุกไปชิงตัวน้องมาเลยดีกว่า
คนรักกันมันก็ต้องได้อยู่ด้วยกันสิ ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องแยกจากกัน
เรื่องนี้คุณหญิงก็โหดเกินไปหน่อยนะ พระจันทร์กำลังท้องทำให้อารมณ์ไม่แจ่มใสได้ยังไงกัน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 03-12-2014 16:59:34
คิดถึงพระจันทร์ :mew4: :mew4:
น้องต้องคิดมากแน่ๆเลย  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 04-12-2014 09:59:09
รออ่านตอนต่อไปอยู่ มาต่อเร็วๆ นะคะ ค้างมากรุยย :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-12-2014 12:52:53
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 07-12-2014 17:42:36
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :katai5: :katai5: :katai5::serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :ling1: :ling1: :ling1:
คนเเต่งไปไสใยเธอไม่มาสักที  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 09-12-2014 21:31:10
เข้ามากดดันคนเขียน  o18 o18 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 13-12-2014 06:17:37
รอออออออ  อยู่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 14-12-2014 22:17:39
รอมาครึ่งเดือนแล้วครับผม  คิดถึง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 14-12-2014 22:38:06
น้องจันทร์ของเจ๊
คิดถึงงงงงงงงงงง :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: OJSG7 ที่ 15-12-2014 21:13:07
มาลงตอนใหม่ได้แล้วน่ะ
นี้ขึ้นเดือนใหม่แล้วนะเนี่ย
55555555 รอเห็นพี่ยะไปเจอแม่ของลูกอยู่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 16-12-2014 04:21:10
นานไปแล้ว คนเขียนโหดร้ายจัง  :mew4: :sad4: :o12:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 16-12-2014 16:16:01
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 20-12-2014 09:45:31
รออยู่นะ ติดตามๆ  :impress2: :impress2: สู้ๆละ   :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 25-12-2014 02:46:27
เอิ่มมมมม ลาพักร้อนเหรอออ เค้าคึดฮอด คือลูกโตแล้วใช่มั้ยตอนนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 26-12-2014 10:52:44
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:


คิดถึงพระจันทร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 28-12-2014 20:16:53
ยังคงรอคอยอย่างมีความหวัง  :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-12-2014 20:30:30
มาต่อได้แล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-01-2015 18:23:12
สวัสดีปีใหม่ค้าาาาาา :mc4:
มารอน้องจันทร์เหมือนเดิมน้า :กอด1:
อัพตอนใหม่พร้อมเปิดจองรวมเล่มเลยค่ะ :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: KoTo_Nat ที่ 06-01-2015 09:09:23
นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

จังเลย รีบ ๆ มาต่อนะครับ รอคางยานละเนี๊ยะ 55555+

อย่าหายไปนะเค้าชอบเนื้อเรื่องอะ รีบ ๆ มาน๊าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 06-01-2015 16:53:31
 :L2: สวัสดีปีใหม่ค่า :L2:


ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะมาต่อน๊อ รออยู่น๊า  :mew1:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 07-01-2015 20:49:29
มีการแพ้ท้องแทนเมียด้วยอ่ะ :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 07-01-2015 22:26:43
การรอ มันน่าเบื่อ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 08-01-2015 00:58:22
หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ
ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไงดี แต่พอนึกหน้าพี่ยะขึ้นมาแล้วมัน หึ หึ หึ :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 08-01-2015 13:02:26
ป่านฉะนี้เจ้าคลอดน้องรึยัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 10-01-2015 16:02:03
ค้างงงงงงงงงงงงงง :ling3:
รอๆๆๆๆๆ  :katai1:
ตอนต่อไปมาเร็วๆเถอะกว่า เดือนกว่าแว๊วน๊าาาา -..-  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: XL ที่ 10-01-2015 19:11:37
จะหยุดแต่งเรื่องนี้แล้วเหรอค่ะ? o18 o18
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-01-2015 22:29:54
 :mew2: :mew2: :mew2: มาต่อเถอะรอมานานมากแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-01-2015 22:37:29
คิดถึงน้องพระจันทร์ มาอัพต่อเถอะนะ
อยากให้รวมเล่มเรื่องนี้ด้วย จะดีมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 15-01-2015 00:29:17
คือมันยังมีประเด็นเต๊มมม ไปหมดเลยนะ อย่าเพิ่งเงียบไปสิค๊าาา ที่รักมาเถอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 15-01-2015 01:02:17
มาต่อได้แล้วจ้า :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 17-01-2015 22:03:09
 :sad4: :sad4: :sad4:
มาต่อทีเถอะค่ะ จะลงแดงแล้ว T^T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 23-01-2015 20:10:40
จะไม่เขียนต่อแล้วเหรอ? นานจัง  :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 23-01-2015 22:05:15
คิดถึงจัง  :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 25-01-2015 09:27:40
นานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ จนลืมเนื้อเรื่องไปแล้วนะเนี๊ย
รีบๆมาต่อนะตัวเอง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 25-01-2015 14:03:56
โอ๊ยยยยยยยย~
คิดถึงจะแย่แล้ววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 25-01-2015 22:30:13
รอนานแล้วน๊าาาา  :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: su40747 ที่ 27-01-2015 02:39:00
เมื่อไหร่คนเขียนจะมาาา  :hao5:
 :mew2:  :mew4:  :ling1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 27-01-2015 23:44:19
ลูกเข้าโรงเรียนแล้วว จบข่าว เอิ่มมม ข้าคิดไกลโพ้นแล้วน้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 30-01-2015 23:16:00
ยังรอตอนต่อไปอยู่น้าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 31-01-2015 09:15:44
นานมากๆ แล้วน๊า แวะเข้ามาบอกคิดถึงพี่ยะกับน้องพระจันทร์นะคะคนเขียน รอวันเจอครอบครัวสุขสันต์ค่า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 31-01-2015 09:31:45
ผ่านไปหนึ่งเดือน สองเดือน ยังมารอน้องจันทร์อยู่น้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-01-2015 10:23:19
ถึงเวลาง้อค่ะคุณยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 11-02-2015 01:04:50
คนเขียนจะปล่อยให้เรื่องนี้โดนลบจริงๆเหรอ
เสียดาย ตามอ่านมาตั้งนาน  :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 30 [30/11/2014] PG.54 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Gunlovery ที่ 12-02-2015 12:53:25
มาต่อเถอะนร้า คิดถึงพระจันทร์มากก   :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 15-02-2015 01:56:47
พันธนาการ...รัก #31


   เสียงคลื่นไส้ในยามเช้าที่ได้ยินจนเป็นกิจวัตรทำให้น้ำฟ้าต้องรีบสาวเท้าไปที่ประตูห้องน้ำให้เร็วขึ้น  แผ่นหลังบอบบางคุ้นตาในชุดเสื้อนอนผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนซึ่งมีตราของโรงพยาบาลติดกระจายอยู่ทั่วตัวกำลังยึดจับโถสุขภัณฑ์ไว้เป็นเพื่อนตายทำให้น้ำฟ้าต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปที่อ่างล้างหน้า แล้วหยิบแก้วมารองน้ำเปล่าไปยื่นให้น้องชายต่างสายเลือดเพื่อล้างปาก

“ดีนะคราวนี้ไปที่โถทัน ไม่เหมือนเมื่อวานที่คุณแม่เข้ามาเห็นจันทร์อาเจียนเลอะพื้นห้องน้ำ เลยเข้าใจผิดว่าอาการหนักจนกดกริ่งเรียกพยาบาลกันให้วุ่นไปหมด”

“...อึ้ก...แค่ก...”  พระจันทร์ไม่ตอบคำ เนื่องจากกำลังสำลักเล็กๆ อีกทั้งในลำคอมันแสบร้อนไปหมดจากการที่โดนกรดในกระเพาะมันตีวนขึ้น เด็กหนุ่มรับแก้วน้ำมาบ้วนปากทิ้งแล้วซับปากด้วยหลังมือ ท่าทางเหนื่อยอ่อนทำให้น้ำฟ้าต้องเข้าไปประคองตัวน้องชายให้กลับมานั่งรออยู่ที่เตียง ก่อนที่ตนเองจะไปหยิบถุงที่ถือติดมือมาตั้งแต่ตอนแรกมายื่นให้

“เอ้า  อ่านซะจะได้ไม่เครียด ผู้ชายมีลูกได้ก็ไม่น่าจะต่างกับผู้หญิงมีลูกเท่าไหร่...พี่พยายามหาคู่มือพ่อและเด็กให้แล้วนะแต่แทบไม่มีร้านไหนขายเลย  มีแต่คู่มือแม่และเด็ก  คิดว่ากรณีของเราก็น่าจะมีประโยชน์บ้างแหละ” น้ำฟ้าหลิ่วตามองน้องอย่างล้อๆ พระจันทร์หยิบหนังสือออกจากถุงมาดูแล้วย่นจมูกใส่คนแซว

“คอยดูนะ จันทร์คลอดเมื่อไหร่จะไปบอกพี่หมอให้แอบผ่าตัดใส่มดลูกคืนให้พี่ฟ้าเหมือนเดิม จะได้รู้สึกเสียบ้างว่าเป็นผู้ชายแล้วตั้งท้องได้น่ะมันรู้สึกยังไง”

“อย่างกับพี่จะกลัวแน่ะพระจันทร์” น้ำฟ้ายักไหล่ไม่แคร์ มองคนเป็นน้องเอาหนังสือตัวเองไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงโดยไม่คิดจะเปิดดูข้างใน เม็ดเหงื่อที่ผุดตรงไรผมทำให้น้ำฟ้าต้องหยิบยื่นทิชชู่ส่งให้น้อง

   พระจันทร์รับทิชชู่มาปิดที่ปากเพราะยังมีอาการคลื่นเหียนตีขึ้นมาเป็นระยะ คนเป็นพี่ยื่นมือไปยีศีรษะน้องเบาๆแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง เขาไม่ได้คอยดูแลน้องอะไรมากมายเพราะถือว่าพระจันทร์ไม่ได้ถึงขั้นป่วยหนัก ยังสามารถใช้ชีวิตตามปกติได้อยู่ แม้มันอาจจะมีอาการแพ้เข้ามาทำให้การใช้ชีวิตมันมีอุปสรรคอยู่บ้าง

   ผ่านไปสักพักเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ผู้ที่เปิดประตูเข้ามาคือคุณหญิงดารกานต์ที่มีสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมแว่นตาอันโตอยู่บนศีรษะ ในมือข้างหนึ่งเป็นตะกร้าพลาสติกมีฝาปิด ซึ่งข้างในบรรจุผลไม้สารพัดอย่าง

“ฟ้า...น้องเป็นไงบ้าง”

“แม่” ชายหนุ่มเรียกผู้มาใหม่ ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยหิ้วของแซงหน้าคนป่วยที่ลงจากเตียงมายืนบนพื้นเรียบร้อยเพื่อจะเดินไปช่วยหิ้วของเยี่ยมตัวเองจากดารกานต์

“น้องโอเคอยู่ครับแม่ มีแพ้ตอนเช้าอีกตามเคย” น้ำฟ้ารายงาน หยิบตะกร้าไปวางไว้ที่เคาเตอร์ครัว

“เหรอ...แล้วแพ้มากมั้ยลูก”

“ไม่เท่าไหร่ครับแม่...” พระจันทร์ตอบ เอียงแก้มเข้าหาฝ่ามือของคุณหญิงดารกานต์เมื่อหญิงสาวยื่นมือมาจะลูบหน้าผากกับศีรษะของเขาเหมือนที่คุณหญิงชอบทำเป็นประจำ

“ไม่เป็นไร ไม่มีไข้ เอ้อ...จริงสิงฟ้า  แม่หาหนูลินไม่เจอ หลานอยู่กับหนูรึเปล่าลูก” ดารกานต์ถามขึ้นเมื่อสอดส่องสายตาไปทั่วห้องแล้วมองหาหลานตัวน้อยไม่เจอ

“อ๋อเปล่าครับ อยู่กับพี่หมอ...เขาขอไปด้วยตั้งแต่เช้าแล้ว” น้ำฟ้าตอบมารดาบุญธรรม

   เมื่อได้รับคำตอบเป็นที่น่าพอใจคุณหญิงดารกานต์ก็พยักหน้ารับรู้แล้วเปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว้ห้างอย่างสบายอารมณ์อยู่บนโซฟาบุหนังอย่างดีสำหรับที่นั่งคนเฝ้าผู้ป่วย พระจันทร์กลับขึ้นไปนั่งเอนหลังต่อบนเตียง ในขณะที่น้ำฟ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาคุณหมอเชษฐาเพื่อถามหาลูกของตัวเองซึ่งไปเล่นวุ่นวายกับอีกฝ่ายตั้งแต่เช้า

“พี่หมอ ฟ้าเองนะครับ หนูลินเป็นไงบ้างครับดื้อมากหรือเปล่า...ถ้ายังไงให้ฟ้า...เอ่อ อ๋อ...ครับ ให้ฟ้าไปรับกลับมาเองก็ได้ครับ พี่หมออยู่ตึกไหนเดี๋ยวฟ้าไปหา...ไม่เป็นไรครับ...ครับ ครับ...ได้ครับ สวัสดีครับ”

   คำพูดสั้นๆไม่กี่ประโยคผ่านทางโทรศัพท์ทำให้น้ำฟ้าหันมาบอกแม่บุญธรรมว่าตอนนี้คุณหมอให้คนเอาลูกมาส่งให้ถึงห้อง คนเป็นแม่พยักหน้ารับรู้แล้วยิ้มให้น้ำฟ้า ก่อนจะเบนสายตาไปมองคนบนเตียงที่ค่อยๆหลับตาลงเตรียมพร้อมที่จะจมลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

“แม่พูดตามตรงนะฟ้า จนถึงตอนนี้แม่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าพระจันทร์จะมีหลานให้แม่ได้อีกคนจริงๆ แม่ยังคิดว่าจันทร์แค่ป่วยธรรมดาๆเสียอีก ถ้าไม่ใช่อาการที่จันทร์เป็นตอนนี้มันเหมือนแม่ตอนท้องเจ้าสามคนนั่นเปี๊ยบเลยล่ะก็นะ...แม่จะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด”

“ฟ้าเข้าใจครับแม่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะให้ใครมาจู่ๆก็เข้าใจหรือคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงในสิ่งที่พวกเขาไม่คุ้นเคยหรือเห็นว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดธรรมชาติมาโดยตลอด”

“...นั่นน่ะสินะ ขนาดแม่เองยังเชื่อยากขนาดนี้ แล้วสามีแม่กับเจ้าพวกนั้นจะปักใจเชื่อเรื่องนี้กันได้เหรอ...”

   น้ำฟ้าเหลือบมองคนถามแล้วก็ส่ายหน้าให้อย่างปลงๆ

“ไม่รู้สิครับแม่...ฟ้าไม่อยากคาดหวังอะไรมาก”

“นั่นน่ะสินะ แม่เองก็ปล่อยเวลาให้ผ่านเลยมาขนาดนี้แล้ว ถ้าจะให้เริ่มต้นอธิบายอะไรใหม่ทั้งหมดให้ทั้งคุณศิลา ทั้งตาอาทิตย์แล้วก็ตะวันฟัง แม่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงเหมือนกัน” พูดง่ายๆก็คือหล่อนเองก็ขี้เกียจเล่าเหมือนกัน ดารกานต์คิดเองต่อในใจ

   ในระหว่างนั้นเอง เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น น้ำฟ้าชะโงกหน้าไปดูที่ประตูแล้วจึงหันกลับมาหามารดาบุญธรรม หญิงสาวเงยมองสบตาก่อนเอ่ยออกไปว่า “สงสัยพยาบาลคงเอาหนูลินมาส่งแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวแม่ไปเปิดเอง ฟ้าจัดผลไม้ให้น้องอยู่นี่แหละลูก”

   น้ำฟ้ารับคำ คุณหญิงดารกานต์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเบี่ยงเท้าเดินไปทางประตู ระหว่างนั้นก็ออกเสียงบอกคนที่อยู่นอกบานประตูว่า ‘I’m coming.’

------------------------------------------------------

   เบื้องหลังประตูบานนั้นมีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนออกันอยู่สี่ห้าหกคน ซึ่งหนึ่งในนั้นกำลังยืนอยู่ด้วยใจตุ๊มต่อมจนมือเย็นไปหมด เขาโดนลากขึ้นเครื่องบินมาด้วยความไม่เต็มใจในตอนแรก แต่เมื่อมาถึงประเทศอังกฤษแล้วเพื่อนเขากับคนรักก็รีบพาเขาต่อรถมาที่โรงพยาบาลในทันที ซึ่งที่นั่นเขาพบน้องชายกับบิดากำลังยืนรออยู่พร้อมหน้า ที่สำคัญในมือของน้องชายเขามีร่างปุ้มปุ้ยของหลานชายที่หายตัวไปพร้อมแม่เขาเป็นเวลาหนึ่งเดือนกำลังยิ้มเหงือกแดงให้อยู่ สุริยะมณฑลออกอาการงงเล็กๆเมื่อก่อนหน้านี้ทั้งพ่อและน้องชายบอกเขาว่าอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่ไหงมาโผล่ที่นี่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันได้ 

   ทั้งคู่ไม่พูดอะไรนอกจากเดินนำเขามาพบคนคนหนึ่งในห้องทำงาน ซึ่งเป็นคนที่เขารู้จักหน้าค่าตาดีอยู่ เพราะเป็นคนที่มอบสิทธิอันชอบทำในการเป็นผู้ปกครองเจ้าของหัวใจให้กับเขา...คุณหมอเชษฐา...ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังที่มาของตั๋วเครื่องบินบนโต๊ะทำงานของเขาเมื่อวาน และสิ่งที่คุณหมอเชษฐาบอกกล่าวกับเขาถึงสาเหตุสำคัญที่ต้องให้มังกรหาซื้อตั๋วเครื่องบินมาให้เขานั่นก็เพราะอาการป่วยของพระจันทร์ที่เขาจำเป็นต้องรู้...แต่กระนั้นกลับบอกให้เขามาหาเจ้าตัวเพื่อฟังอาการด้วยตัวเอง ทั้งที่คนเป็นหมอน่าจะอธิบายอาการได้ดีกว่าแต่กลับทำท่าอมพะนำไม่ยอมเอื้อนเอ่ยอะไรต่ออีกนอกจากเดินนำพวกเขาทั้งหมดมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยห้องนี้เอง

“Hey, Common in…เอ๊ะ คุ...คุณศิลา!!!”  ดารกานต์ที่เป็นคนเปิดประตูออกอาการชะงักค้างหลังจากเรียกชื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองเสียงดังลั่น ซึ่งพลอยทำให้คนไข้และคนเฝ้าไข้อีกสองคนที่อยู่ในห้องพักพลอยสะดุ้งตามไปด้วย

“สวัสดีครับ คุณหญิงดารกานต์ ภูบดีอัศวเมศวร์...ที่รัก” เสียงเอ่ยเรียบนิ่งแต่แฝงความดุดันเคร่งขรึมของหนุ่มใหญ่ในชุดโอเวอร์โค้ทสีเทาเข้มดังตามมา  มือกร้านใหญ่ทั้งสองข้างที่ซุกอยู่ในกระเป๋ารีบยกขึ้นมาคว้าท่อนแขนของหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองเอาไว้เมื่อมันกำลังเอื้อมผลักประตูเตรียมปิด จากนั้นลูกชายทั้งสองคนที่ยืนขนาบเคียงซ้ายขวาก็ยกมือกั้นบานประตูแล้วแทรกกายเข้าไปด้านในตามลำดับโดยไม่ต้องบอก  ปล่อยให้บิดาจัดการกับมารดาของตัวเองไปตามระเบียบ

   น้ำฟ้าที่รีบเข้ามายืนชิดเตียงคนป่วยหันมองผู้มาใหม่ด้วยแววตาตกตื่น  ร่างสูงใหญ่ที่ยืนเคียงกันตรงหน้าอยู่ในโอเวอร์โค้ทสีดำสนิท แววตาที่มองตรงมายังพวกเขาสองคนนั้นแลดูเยือกเย็นแบบที่ทำให้ขนต้นคอของน้ำฟ้าลุกชัน ดีหน่อยตรงที่ในอ้อมแขนของรังสิมันต์มีลูกชายของเขากำลังส่งยิ้มมาให้พร้อมร้องเรียกหาเขา  ทำให้แววตาของรังสิมันต์ฉายแววอ่อนโยนมากขึ้นเมื่อถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกไปแล้ว

   ทว่า...แววตาของสุริยะมณฑลที่มองอย่างพิจารณาคนป่วยบนเตียงนี่สิ...สายโหดของแท้เลย

“...พี่ตะวัน...”  น้ำฟ้าเอ่ยเสียงเบา ยื่นมือออกไปรับตัวลูกชายที่เอนมาหาจากคนเป็นสามีแล้วเขยิบเข้าไปยืนเคียงกับรังสิมันต์เมื่อราวเอวถูกรั้งเข้าหาแผ่วเบา

“...พี่ยะ...”  เสียงที่เบายิ่งกว่าเสียงเข็มนาฬิกาตกเป็นของพระจันทร์ เด็กหนุ่มมองจ้องคนที่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงตัวเองด้วยแววตาสั่นไหว ใบหน้างดงามราวเทพสลักเสลามีร่องรอยของความเหนื่อยล้าให้เห็น รอยหนวดเคราที่เพิ่งโกนเขียวครึ้มอยู่เหนือริมฝีปากและใต้คางได้รูปทำให้พระจันทร์อยากเอื้อมมือเข้าไปจับให้หายคิดถึง ติดแต่ตรงที่ว่าตอนนี้ระหว่างพวกเขาสองคนเหมือนมีกำแพงบางๆที่ถูกก่อขึ้นเสียสูงกั้นอยู่ ทำให้เขาไม่สามารถปีนขึ้นไปหาพี่ยะอย่างที่อยากได้ 

“...พระจันทร์...” เสียงเรียกกลับมาแผ่วเบาพอกัน  ดารกานต์ที่ดิ้นรนขัดขืนสามีในตอนแรกเมื่อถูกพาตัวเข้ามาจนเห็นลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้คนโตอย่างเป็นทางการมีความเงียบเกิดขึ้นก็พลอยเงียบลงไปด้วย หล่อนกรอกตามองลูกชายกับคนป่วยสลับกัน ท้ายที่สุดก็ไปหยุดมองอยู่ที่สามีซึ่งคว้ามือหล่อนขึ้นไปจูบแบบไม่มีอาการอายผีสางเทวดาฟ้าดิน และนั่นก็ทำให้หล่อนต้องแอบแหนบที่ท้องคนหน้าด้านไปหนเมื่อมาทำหวานพร่ำเพรื่อแบบไม่รู้จักเวล่ำเวลา

“คุณศิลา...! หยุดนะ เห็นมั้ยว่าลูกกำลังอึดอัดที่จะต้องคุยกัน ทำไมจะมาไม่บอกกันก่อน...ห๊ะ พระจันทร์จะได้เตรียมใจ...” หญิงสาวกัดฟันพูด พยายามข่มเสียงให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้  ทว่าคนเป็นสามีกลับเลิกคิ้วแล้วมองหล่อนเหมือนกำลังเห็นของแปลก

“อ้าว ก็คุณห้ามผมเอาไว้นี่ ขู่ไว้เสียดิบดีว่าถ้าผมตามคุณมาเมื่อไหร่คุณจะฟ้องหย่ากับผมเมื่อนั้น...นี่ แล้วอีกอย่างนะ คนที่ทำให้บรรยากาศระหว่างลูกกับคนรักต้องมีแต่ความอึดอัดน่ะมันก็คุณไม่ใช่เหรอ  ถ้าคุณไม่พาพระจันทร์มาจากตายะเรื่องก็คงจบไปนานแล้ว”

“อะไร...อย่ามาโทษฉันนะคุณศิลา  มันเป็นเพราะคุณต่างหากที่ทำอะไรลงไปโดยไม่ปรึกษา ไม่มีบอกฉันสักคำ...ฉันเลยต้องพาพระจันทร์ไปให้ไกลๆเสียก่อนที่จะช้ำเพราะน้ำมือลูกชายคนโปรดของคุณน่ะสิ”

“โฮ่...ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้คุณชอบเด็กพระจันทร์มากกว่าหนูหงส์ไปแล้ว”

“หึ ถ้าคุณได้รู้ว่าพระจันทร์ป่วยเป็นอะไรแล้วคุณก็จะชอบเขามากกว่าหนูหงส์เหมือนกับฉันนี่แหละ”

   คำพูดกำกวมของคนเป็นภรรยาทำให้นายใหญ่ศิลาขมวดคิ้ว  มองสบสายตาคมกล้าที่จ้องมองสบมาอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนที่สายตาทั้งสองคู่จะเบนไปหาคนสองคนกลางห้องที่กำลังเป็นจุดศูนย์รวมดวงตาของทุกคน

“มาฮะ...โคนนี้คราย”  เสียงแหลมเล็กดังขึ้นเป็นภาษาจีนกวางตุ้ง ไวโอลินหันขวับไปมองต้นเสียง  เห็นเด็กน้อยผิวคล้ำในอ้อมแขนของน้าเหวินจิ้งกำลังชี้มาที่น้าจันทร์ของตัวเองอย่างเสียมารยาทก็ทำหน้านิ่ว  ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของน้ำฟ้าไปยืนเองที่พื้นเตรียมพร้อม

“นี่คือเพื่อนมาครับ  ชื่อน้าลูน่า” เหวินจิ้งเอ่ยบอกลูกชาย  เด็กน้อยทำท่าเขินอายตอนที่พระจันทร์หันไปมองสบตาด้วยเพราะได้ยินชื่อตัวเอง

“น้าลูน่า...น่ายัก...”  เด็กน้อยเอ่ยชมแล้วทำท่าอายม้วนต้วนเมื่อพระจันทร์ส่งยิ้มน้อยๆให้

   ทว่าไวโอลินกลับก้าวเข้าไปยืนจังก้าเท้าเอวขึ้นทั้งสองข้าง ทำหน้าตาขึงขังเลียนแบบคุณพ่อแล้วเอ่ยขึ้นเป็นภาษาจีนกวางตุ้งชัดถ้อยชัดคำว่า

“...นี่น้าเค้า อย่ามายุ่งนะ! ตัวเป็นใคร มาอยู่กับอาเหวินจิ้งได้ยังไง”  ไวโอลินเอ่ยเสียงเข้ม  ท่าทางเลียนแบบผู้ใหญ่ดูน่ารักน่าชัง  มังกรที่ยืนอยู่เคียงกันกับเหวินจิ้งส่งยิ้มให้ไวโอลินก่อนเป็นทัพหน้า จากนั้นจึงค่อยย่อตัวลงแล้วอ้าแขนขออุ้ม  ซึ่งไวโอลินก็ยอมเดินเข้าไปหาเพื่อให้อุ้มแต่โดยดีเพราะเป็นคนคุ้นเคย ทว่าสายตายังคงไม่ละไปจากเจ้าเด็กคิ้วเข้มผิวแทนในอ้อมแขนของน้าเหวินจิ้งอยู่ดี

“ไวโอลิน  นี่ลูกของอาเอง น้องชื่อลูเซียโน่...ให้น้องเป็นน้องอีกคนของไวโอลินได้หรือเปล่า”

“น้องหนูเหรออากร...” ไวโอลินส่งเสียงถามพร้อมเอียงหน้าด้วยสงสัย  “หนูมีแล้ว  หนูไม่เอาหรอก...”

“เอ่อ...หนูลิน...”  พระจันทร์สะดุ้งเฮือกเมื่อจบท้ายประโยคแล้วหนูน้อยชี้มือมาทางตน

“หืม? หมายความว่ายังไงครับคนเก่ง...”  ด้วยความสงสัยมังกรเลยรีบเอ่ยปากรุกเด็กน้อยต่อ  ซึ่งหนูลินก็ไม่ทำให้ผิดหวังเมื่อเด็กน้อยเอ่ยตอบออกไปฉะฉานพร้อมยิ้มแก้มปริอย่างภาคภูมิใจอีกต่างหากว่า

“ก็นี่ไง  ตอนนี้น้องอยู่กับน้าจันทร์...น้องอยู่ในท้อง...แม่บอกว่าอีกนานเลยกว่าหนูจะได้เจอน้อง”

   สิ้นสุดเสียงหนูลิน  สุริยะมณฑลหันกลับมามองพระจันทร์แววตาเครียด  เอื้อมมือออกไปคว้าแขนพระจันทร์ขึ้นมาจับไว้โดยไม่รู้ตัว  ส่วนพระจันทร์ได้แต่เบิกตากว้าง มองสบกลับดวงตาคมดุที่จ้องมาที่เขาในระยะประชิด

“...หมายความว่ายังไง...ในท้อง...”

“พี่ยะ! ปล่อย...”

“ตอบพี่มาก่อน  ที่ไวโอลินพูดนั่นเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย”

“พี่ยะ! จันทร์เจ็บนะ...! ปล่อย...”

“ตายะ! เบามือหน่อยลูก น้องเจ็บอยู่นะไม่เห็นรึไง...”  ดารกานต์รีบร้องบอกเมื่อเห็นลูกชายตัวเองเริ่มจับตัวพระจันทร์แรงขึ้นเรื่อยๆ  ทว่าคนเป็นสามีกลับเอื้อมมือมาปิดปากภรรยาไว้แล้วจุ๊ปากที่ข้างหูเพื่อห้ามปราม

“ชู่ว...เรื่องของลูกก็ให้ลูกเคลียร์กันเองดีกว่า ส่วนคุณน่ะมาเตรียมใจโดนผมซักฟอกจนหมดเปลือกต่ออีกคนเถอะ”

   ดารกานต์ฮึดฮัดขัดใจ ได้แต่มองไปขอความช่วยเหลือจากคุณหมอหนุ่มที่ยืนมองเงียบๆอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆตัวคนไข้บนเตียง แต่ทว่าก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น

“ที่ไวโอลินบอกว่าจันทร์กำลังจะมีน้อง...คืออะไร  ในท้องนี่มีเด็กอยู่อย่างนั้นน่ะเหรอ”  เสียงของสุริยะมณฑลเข้มขึ้นเป็นลำดับ ในขณะที่พระจันทร์เอาแต่ส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายแล้วเอ่ยปฏิเสธหนักแน่น

“ไม่ใช่!  ในนี้ไม่ได้มีอะไร...จันทร์แค่ไม่สบายเฉยๆ” เสียงเอ่ยเคล้าสะอื้นทำให้โทสะในจิตใจของสุริยะมณฑลลุกโหม  ชายหนุ่มรวบมือพระจันทร์มาจับรวมกันไว้ในมือข้างหนึ่ง  แล้วละมือข้างที่ว่างไปจับอยู่บนหน้าท้องของพระจันทร์  เด็กหนุ่มรีบงอตัวจนคล้ายกุ้งเพื่อปกป้องตัวเองจากการสัมผัสนั้น  ทว่ามันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

“ไม่มีอะไร?  งั้นถ้าในนี้ไม่มีอะไรจริงก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมากใช่มั้ยถ้าพี่จะกดฝ่ามือลงไปแรงๆแบบนี้...”

“ยะ...อย่านะ!! อย่าทำ...”

“ห้ามทำไม  พี่กดแค่นี้อย่างมากก็แค่เป็นรอย...พี่จะทำ...”

“อย่านะ...อย่าทำลูกของจันทร์!!  ฮึก...ฮือ...เขาอยู่ข้างใน เดี๋ยวเขาจะเป็นอันตราย...ฮือ...”   

“...”

   ฝ่ามือหนาหนักที่วางทาบอยู่บนท้องของพระจันทร์แผ่วๆมาตั้งแต่ต้นค่อยเลื่อนนิ้วลูบมันแผ่วเบาไปตามผิวเนื้อนิ่มใต้เสื้อผ้าฝ้าย  พระจันทร์ยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นและสะดุ้งตัวเป็นพักๆเมื่อรู้สึกถึงการขยับของฝ่ามือคนตัวใหญ่  และในที่สุดฝ่ามือข้างนั้นก็เอื้อมไปโอบรอบหลังของพระจันทร์  พร้อมๆกับที่สองมือของพระจันทร์ถูกปล่อยเป็นอิสระ เพื่อที่ร่างเล็กๆในชุดคนป่วยของโรงพยาบาลจะได้เข้าไปจมอยู่ในโอเวอร์โค้ทตัวหนา จนแทบจมหายลงไปในอ้อมแขนแข็งแกร่งซึ่งตอนนี้ได้กอดรัดพระจันทร์เอาไว้ทั้งตัว

“หมายความว่า...ในท้องของจันทร์...มีลูกของเราสองคนอยู่ในนั้น...ใช่มั้ย”  ท้ายประโยคแทบหายลงไปในลำคอ  เสียงสะอื้นร้องไห้ที่ดังอยู่ในอ้อมอกทำให้สุริยะมณฑลต้องกดศีรษะที่ปกคลุมด้วยผมหอมๆให้กดอยู่กับแผ่นอกแน่นขึ้นอีก  แต่ถึงจะแนบชิดกันขนาดนี้แล้วก็ยังรู้สึกว่ามันไม่พอ  เขายังไม่รู้สึกถึงพระจันทร์ได้อย่างที่ต้องการได้เลย

“ฮือ...ฮึก...” 

“นี่คือเรื่องจริงใช่มั้ย...รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่...แล้วทำไมไม่รีบบอกพี่...”

“รู้ตั้งแต่...ก่อนวันงานแต่ง...ของพี่ยะกับพี่หงส์”  เด็กหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเบาปนสะอื้น  นัยน์ตาฉายแววเจ็บช้ำขึ้นมาวูบหนึ่ง เมื่อนึกถึงช่วงเวลานั้นที่เขาเหมือนเป็นคนโง่เง่าอยู่คนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“ไม่มีงานแต่งงานอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น...ถ้าไม่ใช่งานแต่งของเราสองคน มันจะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้นในชีวิตของพี่แน่”   

“แต่สักวัน...พี่ก็ต้องแต่ง ฮึก...เรื่องระหว่างเรา  ให้มันจบลงตอนนี้เถอะนะ”

“เฮอะ  ตลกน่ะ...มาบอกให้จบทั้งที่มีลูกของพี่ติดท้องไปทั้งคนคิดว่าพี่จะยอมงั้นเหรอ อย่ามาทำตัวน้ำเน่าลอกคำพูดในละครมาพูดกับพี่นะไอ้เด็กดื้อ”

“ไม่ได้ดื้อ...แล้วก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย พี่อย่ามาว่าจันทร์อย่างนี้นะ...ฮือ...”

“ถ้าไม่ใช่เด็กเราก็ต้องพูดกันรู้เรื่องสิ...นี่ หมอ...นี่ใช่มั้ยเรื่องที่บอกว่าต้องให้ผมมาฟังจากปากของพระจันทร์ด้วยตัวเอง  นี่ใช่มั้ย...คือเรื่องที่แม่พยายามปิดผม นี่ใช่มั้ย...คือสิ่งที่ทำให้พระจันทร์มีความคิดบ้าๆ ยอมทำตามแผนการของแม่ แล้วหนีจากผมมาไกลถึงอังกฤษนี่...”

“พี่ยะ...”  น้ำเสียงพระจันทร์ฟังดูเว้าวอนคล้ายต้องการไม่ให้เขาเอื้อนเอ่ยเรื่องนี้อีก

“ตายะ  เราก็เข้าใจสถานการณ์ของน้องบ้างสิ โดนปิดหูปิดตา รับรู้ข่าวแค่ว่าลูกจะแต่งงาน แล้วลูกจะให้น้องอยู่ยังไง อยู่ในฐานะอะไร...เราเคยทำอะไรให้น้องมั่นใจในที่ยืนของตัวเองบ้างมั้ย...คิดจะอยู่ด้วยกันแต่ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าว  มีอะไรก็ไม่คิดจะปรึกษากันก็พอเถอะ...เฮอะ!!” ดารกานต์ทนไม่ไหวจึงรีบออกปาก ตอนท้ายมีแอบเหน็บสามีเพราะตนเองก็เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับพระจันทร์มาแล้วเลยเข้าใจความรู้สึกของสะใภ้คนโตดี  หญิงสาวพูดพลางมือบางก็พยายามบิดให้หลุดจากการเกาะกุมจากคนเป็นใหญ่สุดในบ้านไปด้วย ทว่าหนุ่มใหญ่กลับรวบตัวคนเป็นภรรยาเข้ามากอดไว้แน่นแล้วเอ่ยปลอบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 15-02-2015 02:01:17
“คุณ...คุณใจเย็นๆก่อนนะ ถ้านี่เป็นเรื่องจริงผมจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง นะที่รัก”

“ว่าแล้วว่าคุณต้องไม่เชื่อ มันจะไม่จริงได้ยังไงก็ในเมื่อพระจันทร์น่ะแพ้ท้องเช้าเย็นหนักยิ่งกว่าตอนฉันแพ้ท้องลูกเราอีก”  ดารกานต์เอ่ยบอก

   พระจันทร์ที่อยู่ในอ้อมกอดของสุริยะมณฑลสะอื้นฮัก สองแขนบอบบางพยายามปัดป่ายสะบัดเพื่อจะให้หลุดจากอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น ที่ถึงแม้จะรู้สึกปลอดภัยแต่มันก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี มันยังมีความคิดวนเวียนอยู่ตลอดเวลาว่าตนเองนั้นเหมาะสมแล้วหรือที่จะอยู่ตรงนี้ได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไร

   ...ก็มันยังฝังใจ ว่าตำแหน่งเคียงข้างผู้ชายคนนี้นั้นมันอยู่สูงเกินเอื้อม มันไม่ใช่ที่สำหรับเด็กไม่รู้จักโตอย่างเขา...

“ฟ้าว่า...เราควรจะปล่อยให้เขาคุยกันเองก่อนดีมั้ยครับ ส่วนเราก็...พาคุณพ่อกับพี่ตะวันไปเซ็นต์เอกสารรับทราบรายละเอียดต่างๆกันดีกว่า”  น้ำฟ้าเอื้อมมือไปกระตุกชายเสื้อกาวน์ของคุณหมอหนึ่งเดียวภายในห้อง คุณหมอเชษฐาเอานิ้วลูบปลายจมูกก่อนจะเดินเข้าไปที่ปลายเตียงพระจันทร์แล้วเงยหน้ามองผู้มาใหม่ทั้งห้าแล้วเอ่ยว่า

“เอาล่ะครับ ในเมื่อผู้มีศักดิ์เป็น ‘พ่อ’ เด็กทราบเรื่องแล้ว...ผมก็ขออนุญาตเชิญทุกท่านไปที่ห้องของผมก่อนนะครับ มีเอกสารบางอย่างที่ทุกท่านจำเป็นต้องเซ็นรับทราบก่อนที่ผมจะอธิบายรายละเอียดอาการของพระจันทร์ต่อไป ตอนนี้คงต้องขอให้ปล่อยคนไข้ของผมได้พักผ่อนต่อก่อน...วันนี้มีเรื่องให้กระทบจิตใจมามากพอแล้ว” สายตาของคุณหมอมองไปที่ร่างคนไข้ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าของอย่างหนาแน่น ดวงตากลมใสเหมือนกระต่ายน้อยมองจ้องกลับมาที่เขาราวกับต้องการขอความช่วยเหลือ คุณหมอเชษฐาเองก็อยากจะช่วยอยู่หรอกนะถ้าไม่ติดว่าสายตาเจ้าแพนเตอร์ตัวยักษ์นั่นจะมองกราดแบบไม่ต้องการให้ใครเข้าใกล้เสียขนาดนั้น

 “ฟ้าจะให้พี่อุ้มลูกไปหรือฟ้าจะพาไปเอง...” น้ำเสียงของรังสิมันต์นิ่งสนิท หนูลินที่ยืนเอาแขนท้าเอวอยู่ในตอนแรกกลับมายืนนิ่งสงบเสงี่ยม เงยหน้ามองแม่ทีพ่อทีแบบต้องการสำรวจท่าทีของแต่ละฝ่าย สุดท้ายก็เงยไปมองสบเพื่อนใหม่ในอ้อมแขนของอาเหวินจิ้งที่มองตอบเขากลับด้วยดวงตากลมป๊องพอกัน

“เอ่อ...พี่ตะวัน ฟ้าอุ้มไปเองก็ได้ครับ” น้ำฟ้าเอ่ยเสียงอ่อย กวักมือเรียกลูกชายให้มาหาตัวเองแล้วพาจับมือไว้ รู้ตัวอยู่เฉกกันว่าบนหลังก็มีชนักอันพอประมาณแปะติดอยู่

“งั้นเราก็ออกไปกันเถอะ ปล่อยให้ทั้งสองคนเขาคุยกันไป...บอกความจริงกันไป...”

“คะ...ความจริง...?” น้ำฟ้าหน้าเหรอหราไปชั่วครู่ คนเป็นสามีก้มหน้าลงมาเสียเกือบชิดแล้วจึงกระซิบคำพูดบางประโยคให้น้ำฟ้าฟัง

“ใช่ ความจริง...ความจริงอะไรบางอย่างที่พี่เองก็อาจจะไม่เคยรู้เลยด้วยเหมือนกัน”

   น้ำฟ้าหุบปากฉับ หันไปชวนเหวินจิ้งให้ออกไปพร้อมกัน  รังสิมันต์มองตามแผ่นหลังบอบบางของคนเป็นภรรยา แล้วก็หันกลับมาสบตากับมังกร อีกฝ่ายยักไหล่ขึ้นข้างหนึ่งให้เขาแล้วจึงเดินออกไป รังสิมันต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วมองพี่ชายทิ้งท้ายก่อนจะเดินตามออกไปอีกคน ส่วนคุณหญิงดารกานต์นั้นโดนฉุดออกจากห้องไปเป็นคนแรกนำหน้าน้ำฟ้าไปเรียบร้อย

“เอาล่ะ  ผมจะออกไปอธิบาย...ข้อมูลต่างๆให้คนที่เหลือฟังเอง แล้วเอกสารของคุณผมจะเอาเข้ามาให้เซ็นต์ทีหลังนะครับ  ตอนนี้ก็...คุยกันไปดีๆก่อนนะ ตกลงเรื่องต่างๆ เคลียร์กันให้เรียบร้อย  เพราะหลังจากนี้เราจะต้องอาศัยความร่วมมือของคุณทั้งคู่ในการที่จะดูแลเด็กและ... ‘รักษา’ พระจันทร์ให้ผ่านไปได้ด้วยดี” คุณหมอในชุดสีขาวตบลงบนผ้าห่มที่ห่อขาของพระจันทร์เบาๆเหมือนให้กำลังใจ พยายามท่องคำว่าแข็งใจเอาไว้เมื่อเห็นพระจันทร์ส่ายหน้าไม่ต้องการให้เขาออกไปด้วย

   ประตูปิดลงอย่างเงียบเชียบ  ทิ้งให้ในห้องมีเพียงเสียงสูดจมูกฟุดฟิดพร้อมเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินไปช้าๆตามเวลาของมัน  สุริยะมณฑลยังคงรวบกอดตัวพระจันทร์ไว้แนบแน่นไม่คิดจะเริ่มพูดอะไรก่อน พระจันทร์เองก็ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรเลยได้แต่ต่างคนต่างเงียบ  จนในที่สุดเมื่ออาการคลื่นไส้มันเริ่มตีวนขึ้นมาที่คออีกรอบ คนป่วยจึงได้เอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงแผ่วแหบๆว่า

“...อึดอัด...จะอ้วก” 

   อ้อมแขนที่รัดรึงคลายออกทันทีที่ได้ยิน ฝ่ามือใหญ่คว้าหยิบกระโถนที่รองด้วยถุงขยะสีเขียวอ่อนขึ้นมาให้คนป่วยทันควัน พระจันทร์โก่งคอเหนือกระโถนแล้วมีท่าทางอยากอาเจียนตลอดเวลา ทว่าสิ่งที่หยดลงในกระโถนกลับมีเพียงน้ำลายเท่านั้น

“เป็นไงบ้าง อ้วกออกมั้ย” สุริยะมณฑลถาม มือก็ช่วยลูบหลังให้พระจันทร์ด้วยความเป็นห่วง เด็กหนุ่มส่ายหน้าให้พร้อมรับกระดาษทิชชู่ที่อีกฝ่ายยื่นให้มาเช็ดปากแล้วทิ้งลงในกระโถน แก้วน้ำเปล่าตามมาเป็นอย่างที่สองเพื่อให้คนป่วยใช้กลั้วคออย่างรู้งาน พระจันทร์เหลือบมองคนดูแลผู้ป่วยเล็กน้อยก่อนจะรับแก้วน้ำมาดื่มแล้วบ้วนทิ้ง  เมื่อเสร็จเด็กหนุ่มก็มีท่าทางคอพับคออ่อน ไร้เรี่ยวแรงที่จะทรงตัวให้นั่งตรงอยู่ได้ด้วยตัวเองทันที

“นอนก่อนคนดี  เดี๋ยวพี่จะปรับเตียงให้” คนพูดเดินอ้อมไปที่ปลายเตียงเพื่อกดปุ่มปรับให้ตามที่บอก พระจันทร์นอนหลับตาอยู่บนหมอนนุ่มในระหว่างที่เตียงค่อยๆเอนราบลงไป  เมื่อได้องศาที่พอเหมาะแล้วคนป่วยก็ค่อยๆพลิกตัวนอนตะแคงหันข้างตามท่านอนประจำที่สบายของตัวเอง สองมือสอดเข้าไว้ใต้หมอน หัวเข่างอชิดขึ้นมาถึงท้อง นอนขดตัวกลมอยู่ใต้ผ้าห่มเหมือนเวลาที่ต้องนอนอยู่คนเดียวเหมือนที่ผ่านมา

   ทว่ายังไม่ทันที่จะได้หลับตาลงนอนดีๆ พื้นเตียงที่ยุบยวบลงไปตามน้ำหนักของอะไรสักอย่างก็ทำให้พระจันทร์ลืมตาขึ้นพรึ่บแล้วเหลียวมองกลับไปทางด้านหลัง แผงอกแน่นๆที่ห่ออยู่ในเสื้อเชิ้ตเรียบหรูสีเทาเข้มปะทะเข้ากับผิวแก้ม เพราะคนร่างสูงถอดเสื้อโอเวอร์โค้ทออกพาดไว้กับเก้าอี้ รองเท้าและกระดุมเสื้อถูกปลดออกเพื่อให้คลายอึดอัด แล้วจึงค่อยพาตัวเองขึ้นไปนอนซ้อนหลังอยู่บนเตียงคนไข้ พระจันทร์ยกมือปัดท่อนแขนที่พยายามจะสอดเข้ามาให้เขาหนุนแทนหมอนออก แต่เมื่อโดนเสียงคำรามดุๆในลำคอดังออกมาปรามเขาก็ยอมอ่อนแรงขัดขืน มองอีกคนด้วยสายตัดพ้อแกมไม่พอใจนิดๆแล้วก็หันหน้าหนีเสีย

   สุริยะมณฑลยกยิ้มมุมปาก ช้อนมือเข้าใต้ศีรษะพระจันทร์บังคับให้นอนทับแขนของตัวเอง ในขณะที่อีกมือนั้นก็เอื้อมไปโอบรอบเอว ซึ่งเด็กหนุ่มยกมือมากันไว้อย่างหนาแน่น แต่สุริยะมณฑลก็ไม่สนใจ กอดซ้อนทับไปมือนุ่มนิ่มนั้นไปอย่างสบายอารมณ์ ลำตัวหนาปักเป็นหลักให้พระจันทร์ได้นอนพิงหลัง ตั้งใจให้กลิ่นอาฟเตอร์เชฟของตัวเองคอยโอบล้อมตัวคนป่วยเอาไว้ พระจันทร์มีท่าทีไม่ค่อยสบายตัวในตอนแรก แต่สักพักเมื่อความคุ้นเคยในสัมผัสระหว่างกันและกันเริ่มมาเยือนอีกครั้ง ท่าทางของพระจันทร์ก็เริ่มผ่อนคลายมากขึ้น และนั่นก็ทำให้สุริยะมณฑลดีใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงเอนหลังน้อยๆที่พระจันทร์นอนพิงตัวเขาดีๆ

   ริมฝีปากอุ่นๆพรมจูบไปที่ขมับ ฝ่ามือหนาช้อนจับมือน้อยที่ซ้อนทับหน้าท้องของตัวเองให้แน่นขึ้น เสียงลมหายใจผ่อนคลายที่ดังสม่ำเสมอเริ่มดังขึ้นมาให้ได้ยิน เพราะไม่ได้มองใบหน้านั้น ชายหนุ่มจึงนึกว่าคนในอ้อมแขนของตัวเองคงจะหลับไปแล้วแน่ๆ เสียงพึมพำกระซิบบอกสิ่งที่เก็บซ่อนไว้ในใจจึงดังออกมาข้างๆหู

“อย่าหนีพี่มาอย่างนี้เหมือนพวกนางเอกละครเขาทำกันอีก เพราะพี่ไม่ใช่คนดีพอที่จะเป็นพระเอกให้เราได้...ถ้าเปรียบพระจันทร์เป็นนางสีดา พี่ก็คงจะเป็นทศกัณฑ์ ที่ยอมฝ่าฝืนกฎสวรรค์ ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ครอบครองหัวใจของเรา...”

“...ถ้าอย่างนั้น...พี่ปล่อยให้ผมรอเป็นเดือนได้ยังไง...”

   เพราะไม่คิดว่าพระจันทร์จะโต้ตอบคำพูดเลี่ยนๆของเขากลับมา สุริยะมณฑลจึงเกิดอาการเงียบไปฉับพลัน ท่อนแขนที่รัดรึงหน้าท้องนวลเนียนคลายออกเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังพลิกตัวมาหา

“...พี่ขอโทษ...พี่ขอโทษนะคนดี”  ชายหนุ่มกระซิบคำบอกขอโทษออกมาจากใจที่ข้างหู กดศีรษะเล็กๆให้เข้ามาชิดอก กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อไม่ทำให้ความหอมกลิ่นกายของคนคุ้นเคยลดลงไปเลย “พี่รู้...คราวนี้พี่ผิดที่ตัดสินใจอะไรช้า แต่...ทางนั้นก็แม่ ทางนี้ก็เมีย พี่อยากจะให้ความสำคัญกับทั้งสองทางเท่าๆกันนะ แต่...”

“แต่ยังไงแม่ก็ต้องมาก่อนเมีย จันทร์เข้าใจถูกใช่มั้ย” ไม่ได้อยากจะงี่เง่าหรอกที่ถามแบบนี้ แต่เมื่อเห็นคนถูกถามนั้นนิ่งไป พระจันทร์ก็ค่อยๆรวบรวมความกล้า ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนจมูกเกือบจะชนอีกฝ่ายแล้วก็ถอนหน้าออก แล้วโปรยยิ้มมุมปากอ่อนๆให้ “จันทร์รักพี่ เพราะพี่รักครอบครัวของพี่ที่สุดนี่แหละ...บางที จันทร์ก็เลยนึกอิจฉาพี่หงส์ ที่เขาได้มีโอกาสได้เข้าไปเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัวของพี่ จันทร์เป็นเด็กไม่ดีเลยใช่มั้ย...จันทร์ขอโทษนะ”

   เสียงแผ่วหวานค่อยๆกลืนหายไปกับความเงียบของห้อง ลมหายใจสม่ำเสมอค่อยๆดังตามมาแทนที่ สุริยะมณฑลขยับแขนตนให้คลายออกเล็กน้อยเพื่อให้พระจันทร์นอนอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างสบายขึ้น ริมฝีปากยังคงคลอเคลียอยู่ที่หน้าผากเนียนสวย พรมจูบจนทั่วแล้วก็เวียนไปที่ขมับ แอบขโมยกัดปลายจมูกไปเสียหนึ่งด้วยความหมั่นเขี้ยว ที่แม้จะนอนอยู่แต่ใบหน้าน่ารักยังคงมีท่าทีบึ้งตึงเล็กๆใส่เขาอยู่

   ...รอก่อนเถอะนะ...ตื่นมาเมื่อไหร่  จันทร์จะได้มาเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัวพี่จริงๆเสียที...

 ------------------------------------------------------

   เขากำลังนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล เสียงประตูเปิดออกแผ่วเบาไม่ทำให้เขาตกใจมากเท่าไหร่ เพราะคิดว่าอาจเป็นพวกพยาบาลเข้ามาดูอาการเขาเหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือพยาบาลคนนี้ทำไมเอาแต่ยืนข้างเตียงเขาแล้วไม่ยอมทำอะไรเลย

“...พระจันทร์ หลับแล้วเหรอคนดี...” เสียงทุ้มแหบต่ำดังขึ้น คนป่วยบนเตียงลืมตาพรึ่บแล้วรีบหันกลับไปมอง

“พี่ยะ!” เสียงเรียกดีใจดังขึ้น พระจันทร์โผออกจากกองผ้าห่มเข้าไปกอดแน่นรอบเอวของคนที่ย่องเบาเข้ามาหาเขากลางดึก ฝ่ามือใหญ่โอบกอดเขาตอบพร้อมลูบผมคนป่วยกลับเบาๆ

“เป็นยังไงบ้าง หมอบอกว่าร่างกายเราดีขึ้นมากแล้ว แต่ยังเจ็บตรงไหนอยู่อีกหรือเปล่า ต้องรีบบอกหมอนะรู้มั้ย” ว่าพลางก็สำรวจร่างกายคนป่วยไปพลาง พระจันทร์เงยหน้ามายิ้มให้แล้วส่ายไปมา ก่อนเอ่ยตอบว่า

“จันทร์น่ะไม่เจ็บหรอก แต่พี่ยะน่ะสิแผลถูกยิงเป็นยังไงบ้าง หมอไม่ยอมให้จันทร์ไปเยี่ยมเลย”

“พี่ต่างหาก ที่ห้ามหมอไม่ให้จันทร์มาเยี่ยม” สุริยะมณฑลเอ่ย พระจันทร์หน้างอง้ำเพราะคำตอบนั่น

“เกลียดจันทร์แล้วเหรอถึงไม่ให้พบ ไม่อยากให้เจอหน้า”

“ไม่ใช่ อย่าคิดไปเองสิ...พี่แค่ไม่อยากให้จันทร์เห็นพี่ตอนกำลังป่วยต่างหาก...เดี๋ยวพี่ไม่เท่ห์ในสายตาจันทร์จะว่าไง”

   สายตากรุ้มกริ่มส่งมามองคนที่กอดเอวเขาอยู่ พระจันทร์เสมองสบตานั่นแล้วก็รีบผละหนีออก กระเถิบตัวออกไปจนเกือบตกเตียงสุริยะมณฑลก็ฉวยที่ว่างตรงนั้นยกตัวเองขึ้นไปนั่ง ฝ่ามือหยาบหนาคว้าจับสองแขนเพรียวไว้มั่น ร่างโปร่งในชุดโรงพยาบาลแลดูอิ่มกว่าที่เคย คงเพราะบวมน้ำเกลือรวมถึงได้พักผ่อนเต็มที่มาอาทิตย์เต็ม ผิวแก้มนวลเนียนก็เลยดูชวนเชิญเขามากกว่าปกติ

“แก้มนี้พี่ขอได้มั้ย” คำพูดที่แปลกไปของสุริยะมณฑลทำให้พระจันทร์ตัวสั่นวาบ เอียงแก้มหลบไม่ทันก็เลยโดนฉวยโอกาสไปเรียบร้อย “หอมจริง...แล้วตรงนี้ล่ะ พี่ขอด้วยได้มั้ย”

“พี่ยะ...อย่านะไม่เอา นี่มันในโรงพยาบาลนะ เดี๋ยว...พยาบาลก็เข้ามา...”

“หึ...ใครจะกล้าผ่านตี้เฉินกับซานตงเข้ามาได้...”

“นี่...พี่ให้พวกเขาเฝ้าอยู่ข้างนอกงั้นเหรอ” น้ำเสียงพระจันทร์สั่นจนรับรู้ได้ คนร่างสูงใหญ่คลี่ยิ้มมุมปาก ประกบปากลงไปเบาๆบนความนิ่มหยุ่นหวานๆผิวเผิน พระจันทร์หลับตาปี๋เพราะไม่ทันตั้งตัว แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะหึในลำคอของคนที่แกล้งเขาเล่นแล้วก็ยกมือตีเพี๊ยะลงที่ท่อนแขนใหญ่

“แกล้งจันทร์เหรอ...”

“ไม่ได้แกล้ง...แต่พี่ไม่ทนอีกแล้ว ตั้งแต่ตอนอยู่ในเรือแล้วนะจันทร์ พี่รักเราที่สุด...พี่...”

   ปลายนิ้วเรียวขาวยกมาจ่อชิดปากหนาได้รูปเพื่อหยุดคำพูดนั้น สายตาคมกล้าที่มองมาส่งความปรารถนาอะไรมาให้ไม่ใช่เรื่องที่เดายาก ปลายนิ้วของพระจันทร์จึงทั้งสั่นทั้งเย็นไปหมด ยิ่งตอนที่เรียวนิ้วของเขาถูกรวบไว้แล้วเอาไปจูบ แทบหมดความคิดที่จะห้ามปรามเลยทีเดียว

“ไม่...ไม่ต้องพูดแล้วครับ...ยังไงถ้าเป็นที่นี่ จันทร์ก็ไม่ยอม...”

“สำหรับพี่จะที่ไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น...” คนพูดเอ่ยแล้วก็หอมลงบนฝ่ามือนิ่มนวลนั่นอีกครั้ง ก่อนจะยื่นหน้าไปชนหน้าผากกับอีกฝ่ายแล้วจ้องดวงตากลมโตนั่นตรงๆ “พี่ไม่ทนแล้ว...พี่อยากให้จันทร์เป็นของพี่ ตอนนี้ เวลานี้...”

“แต่...จันทร์...”

“นะครับ...ได้โปรด...”

   ไม่รู้เมื่อไหร่ที่แผ่นหลังแนบลงไปติดกับเตียง สองตามีแต่ภาพใบหน้าของคนที่รักสุดหัวใจอยู่ตรงหน้าตลอดเวลา อากาศหนาวเพราะความเย็นของเครื่องปรับอากาศค่อยๆแตะผิวทีละส่วน พร้อมๆกับที่กางเกงโรงพยาบาลหล่นลงไปกองอยู่ข้างเตียง แต่พระจันทร์ก็หนาวอยู่ได้ไม่นาน เมื่อร่างกายหนาหนักที่มีผ้าพันแผลอยู่บนแขนทั้งสองข้างของสุริยะมณฑลห่มร่างขึ้นทาบทับ ลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องแนบสนิทไปกับหน้าท้องเนียนสวยของพระจันทร์ที่ตัวเสื้อโรงพยาบาลถูกถอดปมเชือกออกจนหมดแต่ไม่ได้ดึงตัวเสื้อออก มันจึงเป็นเสื้อผ้าชิ้นเดียวที่ติดกายพระจันทร์อยู่ในขณะนี้

   ความคิดที่จะต่อต้านการกระทำของสุริยะมณฑลผุดขึ้นมาเนืองๆในเบื้องลึกของจิตใต้สำนึกที่คอยเตือนว่า ‘ไม่ได้’ ระหว่างเขากับสุริยะมณฑลไม่ควรที่จะผูกพันกันมากไปกว่านี้อีกแล้ว มันควรจะจบที่การเป็นผู้ปกครองและเด็กในปกครอง ไม่ควรก้าวล่วงเข้าไปสู่ความสัมพันธ์ที่จะทำให้เขาต้องเจ็บปวดอีกในอนาคต

   แต่ก็นั่นล่ะ...จิตใต้สำนึกกลับถูกความรู้สึกในจิตใจคอยก่อกวนจนขุ่นคลั่ก ความปรารถนาที่เขาเองก็ต้องการที่จะมีร่วมกับสุริยะมณฑลค่อยๆถูกมือของชายหนุ่มฉุดดึงออกมา ทำไมถึงได้อ่อนไหวต่อสัมผัสของเขาขนาดนี้นะพระจันทร์...แค่โดนเขาจูบนิด จับหน่อยก็ตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ...

   ใช่...และครั้งแรกระหว่างเขากับสุริยะมณฑลก็เกิดขึ้นบนเตียงของโรงพยาบาลในคืนนั้น

‘...เอ๊ะ...ทำไมจู่ๆห้องก็มืดไปล่ะ เมื่อกี๊ยังมีแสงจันทร์ส่องลอดหน้าต่างเข้ามาเลยนี่นา...แล้วพี่ยะล่ะ! พี่ยะไปไหน ทำไมจันทร์มองไม่เห็นอะไรเลย...’

“เฮ่ะๆ...ดา...ดา...”

‘เสียง...เสียงอะไรจากไหน’

“บู้...วา...ดา”

‘เสียงเด็ก...หนูลิน หนูลินเหรอลูก...หนูอยู่แถวนี้งั้นเหรอ...’

“...เฮ่ะ...เฮ่ะๆ ดา..อาว...”

‘หนูอยู่ตรงไหนครับ...หนูอยู่ตรงไหน หนูลินครับ บอกน้าจันทร์ทีว่าหนูอยู่ไหน’

“เฮ่ะๆ...อาว...มะ...ดา”

   ภาพตรงหน้าที่มืดสนิทค่อยๆสว่างไสวขึ้นทีละน้อย พร้อมๆกับเงาร่างสีขาวที่อยู่ที่พื้นตรงหน้าเริ่มก่อร่างขึ้นมาเป็นรูปร่างของเด็กคนหนึ่ง ดูแว่บแรกเขาก็นึกรู้ทันทีว่าไม่ใช่หนูลิน เด็กคนนั้นยืนด้วยขาสองขาอ้วนป้อม นิ้วมือข้างหนึ่งอมอยู่ในปาก ขณะที่สองตากลมโตมองมาที่เขาอย่างสงสัย พระจันทร์กะดูคร่าวๆอายุน่าจะประมาณสองสามขวบ เส้นผมสีดำนัยน์ตาสีดำแลดูคุ้นๆอย่างไรชอบกล

   พระจันทร์ทรุดนั่งลงที่พื้นแล้วยื่นมือไปข้างหน้าหาเด็กคนนั้นพร้อมเอ่ยบอก

‘หนู มาทางนี้สิ ที่นี่มืดมาก เราออกไปด้วยกันนะ...’

“...” เด็กคนนั้นไม่ตอบถ้อยคำอะไร ยังคงมองมาที่เขาอย่างสนใจใคร่รู้เช่นเดิม

‘หนู ไปด้วยกันนะ ข้างนอกน่ะมีของเล่นเยอะแยะเลย อาหารอร่อยๆก็มีนะ...ไปกันนะ ออกไปข้างนอกด้วยกันเถอะ’

   ทำไมต้องพยายามเอ่ยชวนเด็กคนนั้นให้ออกไปด้วยกันด้วยนะ...แล้วจะออกไปข้างนอก รู้เหรอว่าอยู่ที่ไหน จะออกไปยังไง มองไปรอบตัวก็มีแค่แสงสลัวๆที่ส่องออกมาจากเด็กคนนั้นเท่านั้น รู้แต่ว่าต้องพาเด็กคนนี้ออกไปด้วยกันให้ได้ เขากำลังเหงา...เขาไม่มีเพื่อน...พระจันทร์เข้าใจความรู้สึกนั้นดี ถ้าเด็กคนนี้ยอมไปอยู่กับเขา เขาจะไม่ต้องเหงาอีกต่อไป

‘อ๊ะ...นั่นมัน...ประตูนี่นา!’

   จู่ๆที่ด้านหลังของความมืดรอบตัวก็ปรากฏรอยแยกแตกของแสงแผ่กว้างออกเป็นรูปประตู นอกบานประตูนั้นแลดูสว่างสดใสไม่เหมือนกับที่ที่พระจันทร์อยู่ในตอนนี้ นั่นคือทางออก!...อะไรสักอย่างกำลังบอกเขา

‘หนู! ไปด้วยกัน...ไปกันเถอะ มาทางนี้สิ เร็วเข้า!’

“เฮ่ะๆ...บะ...บา...ดา...”

   มือน้อยยกขึ้นคล้ายจะโบกมือให้ ก่อนที่นิ้วอ้วนสั้นป้อมจะชี้ไปทางประตูที่พระจันทร์เห็นอยู่ไกลลิบๆเหมือนจะบอกให้เขารีบวิ่งไป

‘แล้วหนูล่ะ...จะอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ ไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอ’

“บา...บา...ดะ...มา”

   พระจันทร์มองมือเด็กที่โบกให้คล้ายจะล่ำลาสลับกับบานประตูที่ตอนนี้มันค่อยๆหุบแสงลง ร่างน้อยๆกำลังจะวิ่งกลับไปในทางตรงกันข้ามกับประตู

   วินาทีนั้นพระจันทร์ตัดสินใจรีบวิ่งเข้าไปหาเด็กน้อยคนนั้นแล้วคว้าหมับเข้าเต็มสองแขน ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มยังคงจ้องมองเขาอย่างสงสัย แต่พระจันทร์ไม่มีเวลามาก เขาพาร่างเล็กๆที่กอดแน่นอยู่กับอกพุ่งตรงไปทางประตูที่กำลังจะปิด แสงจ้าบาดตาทำให้พระจันทร์รีบกดศีรษะเด็กเข้าสู่อ้อมกอดของตัวเองแนบแน่น แล้วพาร่างทั้งสองร่างก้าวข้ามผ่านบานประตูนั้นออกไปข้างนอกพร้อมกัน พร้อมๆกับที่เสียงแว่วกังวานดังมาจากไหนสักแห่งลอยมาเข้าหูว่า

‘ขอบ...คุณ...’ 

------------------------------------------------------

“ฮ๊ะ...เด็ก! เอ๊ะ...”

   พระจันทร์ลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงโรงพยาบาล มือสองข้างยกกอดอยู่กับอก เพราะความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองยังคงอุ้มเด็กคนนั้นเอาไว้ยังคงฝังลึกอยู่ในจิต แต่เมื่อเห็นรูปร่างอ้วนป้อมน่ารักของเด็กสองคนที่ชะโงกมองเขาอยู่จากข้างเตียงเป็นใบหน้าของไวโอลินกับเด็กชายที่อยู่ในอ้อมแขนของเหวินจิ้งก่อนหน้านี้ก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณ ว่าสิ่งที่เขาเห็นไปก่อนหน้านี้นั้นเป็นเพียงแค่ความฝัน

“ฝันหรอกเหรอ...” พระจันทร์พึมพำ

“คุณแม่!! น้าจันทร์ตื่นแล้ว...” เสียงไวโอลินเจื้อยแจ้วดังขึ้นพร้อมๆกับที่จูงมือเพื่อนใหม่ให้วิ่งลงจากเก้าอี้ที่หยิบมาต่อขาไปหามารดาของตัวเองพร้อมกัน

“แม่บอกแล้วว่าให้พาลูซไปเล่นกันที่โซฟา ไปกวนน้าจันทร์เขาตื่นเลยเห็นมั้ยหนูลิน” ได้ยินเสียงพี่ฟ้าดังอยู่ตรงส่วนบริเวณครัวเล็กๆในห้อง พระจันทร์หันหน้ามองตามต้นเสียงก็เจอเด็กสองคนยืนจับมือกันทำหน้ามุ่ยเมื่อเจอน้ำฟ้าดุเอา  ข้างกันก็มีเหวินจิ้งยืนยิ้มปอกผลไม้ใส่จานอยู่ข้างๆ

“ก็หนูเห็นน้าจันทร์นอนไม่สบาย เหงื่อออกเต็มหน้า แล้วก็กอดตัวเองแน๊นแน่น...เหมือนจะฝันร้ายหนูก็เลยจะปลุก” ไวโอลินตอบคำคุณแม่เสียงอ่อย น้ำฟ้ามองสบตาเหวินจิ้งแล้วก็ส่ายหน้าให้กับความช่างสังเกตุของลูกชายตัวน้อย

“งั้นหนูลินยกจานผลไม้นี่ไปให้น้าลูน่า ส่วนตาลูซยกแก้วน้ำส้มไป ถือดีๆนะลูกระวังตกแตก” น้ำฟ้าสั่งความเด็กสองคนพร้อมกันเป็นภาษาจีน เพราะลูเซียโน่นั้นฟังภาษาไทยยังไม่ค่อยออกเท่าไหร่ นี่ก็อาศัยสื่อสารกับไวโอลินเป็นภาษาอังกฤษกับภาษาจีนเอา ในขณะที่เหวินจิ้งขอร้องให้น้ำฟ้ากับหนูลินช่วยสอนภาษาไทยให้ เพราะถึงอย่างไรมังกรก็เป็นคนไทย พวกเขาก็ควรที่จะพูดภาษาของหัวหน้าครอบครัวได้บ้าง

“น้าจันทร์ แอปเปิ้ล” หนูลินส่งเสียงประจบ

“น้าลูน่า น้ำส้มด้วย” ก่อนจะตามมาด้วยลูเซียโน่ที่ยกแก้วน้ำมาให้

   พระจันทร์รับจานมาก่อนแล้วไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะรับแก้วน้ำส้มจากลูเซียโน่มาดื่มไปเล็กน้อยแล้วก็วางไว้เคียงกัน

“มากันนานแล้วเหรอครับคนเก่ง” ฟ้าด้านนอกหน้าต่างโชนแสงสีส้มแก่อ่อนให้เห็น แสดงว่านี่เขาท่าทางจะหลับไปนานพอดูเหมือนกัน

“นานแล้ว พวกคุณพ่อไม่อยู่บอกให้หนูอยู่กับคุณแม่ อยู่กับน้าลูน่า” ไวโอลินตอบฉะฉาน ในขณะที่ลูเซียโน่นั้นเอาแต่พยักหน้ารับเป็นลูกคู่

“ฝันร้ายจนทำเอาหลานเป็นห่วงไปหมด” น้ำฟ้าที่เดินตามหลังพวกเด็กมาเอ่ยขึ้นบ้าง

“ฝันว่าอะไรเหรอครับ เล่าได้หรือเปล่า” เหวินจิ้งถามบ้าง เอื้อมรับร่างลูกชายที่โถมเข้ามากอดแน่นเอาไว้เต็มรัก

“เอ่อ...ไม่ใช่ฝันร้ายหรอกครับ จริงๆแล้วจันทร์ว่า...มันออกจะเป็นฝันดีเสียด้วยซ้ำไปครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกพี่ชายทั้งสองคน ท่าทางของเหวินจิ้งและน้ำฟ้ามีอาการอยากรู้จัด พระจันทร์รู้สึกหูร้อนๆจึงมือซ้ายขึ้นมานวดคลึงที่ใบหู ในระหว่างที่ตัดสินใจจะเล่าความฝันตอนที่สองให้บุคคลทั้งสี่ฟัง
   
“คือ ผมฝันเห็นเด็กคนหนึ่งครับ ผมอุ้มเขาเดินผ่านประตู...แล้ว...”

“จันทร์...ที่นิ้วนั่น...”

“เอ๊ะ นิ้ว...อะไรเหรอครับ” พระจันทร์ชะงักไปเมื่อเห็นสายตาของน้ำฟ้าและเหวินจิ้งสะดุดอยู่ที่เขาตาไม่กระพริบ เด็กหนุ่มพลิกหงายมือขวาขึ้นมอง แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ

“ไม่ใช่  ที่มือซ้ายน่ะลูน่า” เหวินจิ้งบอก

   พระจันทร์หงายมือซ้ายขึ้นมาดูบ้าง แต่แว่บแรกที่มองก็ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างจากปกติ แต่ทว่าเมื่อสังเกตุดีๆสิ่งแปลกปลอมบางอย่างก็สะท้อนเข้าตาบริเวณนิ้วนางของเขา

   หัวใจเต้นตึกตัก บริเวณฝ่ามือเย็นเฉียบ แต่จู่ๆก็เริ่มอุ่นจนร้อน...เขาค่อยๆพลิกฝ่ามือคว่ำลง แสงไฟในห้องล้ออัญมณีบนนิ้วนางซ้ายเป็นประกายระยิบ แม้จะเป็นเม็ดเล็กๆแต่ดูรู้ทันทีว่าน้ำงามมาก พระจันทร์ค่อยๆยกมันขึ้นมาดูใกล้ตา จำได้ว่าก่อนจะนอนบนมือเขานั้นเกลี้ยงเกลา แล้วเจ้านี่มันมาอยู่บนมือของเขาตอนไหน...มาอยู่ได้ยังไง...!

“ยังจะมาทำหน้างง เราน่ะได้ช้าเกินไปแล้วด้วยซ้ำรู้รึเปล่า” น้ำฟ้าเอ่ยพร้อมกับยกมือซ้ายของตัวเองขึ้นมาโชว์พร้อมๆกับเหวินจิ้งที่ยกมือข้างเดียวกันขึ้นมาให้ดูเช่นเดียวกัน บนนิ้วนางของทั้งสองคนมีแหวนวงน้อยสวมติดนิ้วไว้ทั้งคู่

   พระจันทร์หลุบตามองกลับลงมาบนนิ้วตัวเอง อยากจะเชื่อว่านี่เป็นสิ่งแทนใจที่ผู้ชายคนนั้นทิ้งเอาไว้ให้เขา แต่...

“แน่ใจเหรอครับ...ว่าเป็นของ...พี่ยะ”

“ก็ตั้งแต่หยางหลงออกจากห้องไปก็มีแต่พวกพี่นี่แหละที่เข้ามา จันทร์คงไม่คิดว่าพี่จะเปลี่ยนใจอยากเป็นคุณพ่อแทนคุณแม่ขึ้นมาตอนนี้หรอกนะ” น้ำฟ้าเอามือลูบหัวน้องน้อยที่ตอนนี้มีเด็กสองคนเข้าไปนั่งประกบซ้ายขวายิ้มแฉ่งจนเป็นฟันหลอ เด็กหนุ่มก้มลงมองแหวนที่ตัวเองเพิ่งได้มาให้เต็มตาอีกครั้ง

   ...นี่...ผู้ชายคนนั้นสวมแหวนวงนี้ให้เขาจริงๆหรือ...แล้วทำไมไม่รอให้ตอนตื่น...ทำไมถึงให้ แล้ว...แล้วทำไม...ทำไม...

   ในหัวมีแต่คำว่าทำไมลอยว่อนเต็มไปหมด มันมีแต่คำถาม แต่ไม่มีคำตอบให้เลยแม้แต่คำถามเดียว

“ยินดีด้วยนะลูน่า...ในที่สุดก็โดนเจ้ามังกรนั่นเขมือบเข้าไปจนได้” เหวินจิ้งหลิ่วตาล้อคนตัวเล็กที่ยังนั่งมองแหวนบนนิ้วนางซ้ายตัวเองไม่เลิก 

“จิ้ง...คา-เหมือบ คือไย...” ลูเซียโน่มองผู้ปกครองของตัวเองแล้วถามคำถามด้วยดวงตาใสแป๋ว

“ก็เหมือนที่ป่ะป๊าทำกับคุณแม่ทุกคืนไง อะไรอ่ะ...อากรไม่เคยทำกับอาเหวินจิ้งรึไง” ไวโอลินเด็กดีพยายามจะอธิบายให้น้องฟัง แต่นั่นกลับเป็นคำตอบที่ทำให้พวกผู้ใหญ่หน้าแดงกันไปตามๆกัน

“ห๊ะ...มะอาว มะให้เหมือบ...จิ้ง..ไม่ให้เหมือบ...ฮึก...ฮึก...แงงง...”

   และแล้วในที่สุดลูเซียโน่ก็ปี่แตก ร้องไห้ออกมากลางวงจนทุกคนต้องช่วยกันโอ๋ใหญ่ เวลานั้นเลยเป็นเวลาเดียวที่พระจันทร์สามารถใช้ความคิดกับตัวเองได้เต็มที่
   
   เจ้าของแหวนนี่จะต้องมีคำตอบให้กับเขาทุกคำถาม...ไม่อย่างนั้นล่ะก็ อย่าหวังว่าเขาจะยอมใส่แหวนวงนี้ติดกายตลอดชีวิตเลย...คอยดู

------------------------------------------------------


ตอนนี้เม้าส์เค้าพัง  T_T  ค้างบ่อยมาก...........ก

เค้าจัดหน้าจิ้มสีจิ้มอะไรยากมากเลย...ไว้ซ่อนเสร็จมะไหร่เขาจะมาแก้ไขให้เน้อออ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 15-02-2015 02:25:50
 :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jay10-8 ที่ 15-02-2015 02:32:47
 :z13: :z13:

                                                              :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 15-02-2015 03:02:47
มาแล้วววววววว ดีใจผุดๆ

ในที่สุดพี่ยะก้อมาตามพระจันทร์  :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 15-02-2015 04:11:55
หายไปนานมาก แต่ให้อภัยเพราะกลับมาอย่างยาวเลยคิคิ
พี่ยะให้แหวนละหายไปเลย จันทร์ก็คิดมาก รีบกลับมาอธิบายเลยพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 15-02-2015 05:47:12
กว่าจะมา รอตอนเด็กคลอดอยู่นะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: thenumberten ที่ 15-02-2015 06:40:05
นนึกว่าตาฝาดดดดดด 55
พี่ยะสร้างความมั่นใจให้พระจันหน่อยยยย :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-02-2015 07:52:21
น่ารักที่สุดดดดดด พี่แพทมาหาเค้าแล้วววววว
ในที่สุดพี่ยะก็ได้เจอเมียซะที มีแนวโน้มว่าจะได้ลูกชายนะคะ
น้องจันทร์แพ้ท้องหนักเชียว
ดีใจอ่าาาาาา ได้อ่านน้องต่อแล้ว รอตอนต่อไปนะคะะะะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-02-2015 08:05:12
อยากเห็นเด็กน้อยจังน้อออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: item ที่ 15-02-2015 08:05:27
 :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 15-02-2015 08:25:10
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: เอาแต่ใจจะทำไม ที่ 15-02-2015 08:26:52
มาน้อยจุง  :ling1:  ไม่หายคิดถึงเลย :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-02-2015 08:41:48
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอจริงๆ หมั่นไส้อิพี่ยะมากมาย ชอบอมพะนำไม่บอกอะไรอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-02-2015 08:54:14
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ
ไวโอลินเด็กดี น่ารักชะมัด
อยากเห็นตอนโตแล้วว่าจะเป็นยังไง
จะเหมือนที่เคยสปอยไว้รึป่าว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-02-2015 08:58:02
ในที่สุดพี่นะกับพระจันทร์ก็เจอกัน แต่อีตาพี่ยะนี่ชอบทิ้งปัญหาไว้ตามหลัวอยู่เรื่อย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 15-02-2015 09:15:01
555 ไวโอลินหนูฉลาดเกินไปแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 15-02-2015 09:36:39
เด็กในฝันต้องมาเกิดเป็นลูกพระจันทร์แน่ๆ เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 15-02-2015 09:46:38
มาต่อแล้วดีใจๆๆ    แต่รู้สึกพี่ยะดูไม่ตกใจเลย  ยึกว่าจะช็อคกว่านี้จะได้เป็นพ่อคนทั้งที  แล้วอีกอย่างพระจันทร์เป็นผช. แต่ ท้อง!!   พี่ยะนิ่งเวอร์
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Yuki_Moji ที่ 15-02-2015 09:57:34
อิพี่ยะก็ลึกลับ พระจันทร์นี่ก็เข้าใจอะไรยากเกิ๊น
คุณหญิงแม่นี่ก็มากสิ่ง
จะค้างไปถึงไหนเนี้ย!!!
ตอนหน้ามาไวไวน๊าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 15-02-2015 10:28:18
แหมะ จะสวมแหวนให้น้องก็บอกตรงๆ จิ มาแอบสวมแบบนี้ เดี๋ยวน้องก็เข้าใจผิดอีก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 15-02-2015 10:55:37
 :hao5: ปริ่มมาก 1คือดีใจที่มาต่อ 2คือดีใจที่ต่อแล้วพี่ยะมาหาพระจันทร์
ปอลิง.อยากอ่านของมังกรมั่งอ่ะลูกห่วงแม่แล้วจะมีเวลาเลิฟกันหรอ  :m20:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 15-02-2015 10:57:10
อย่าหายไปนานนะ......คิดถึง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 15-02-2015 11:07:05
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-02-2015 11:30:20
ในที่สุดก็เจอกันจนได้

โธ่ น่าสงสาร หนูลูซ จังเลย ไม่ร้องนะ คิดซะว่า แม่จิ้งกับพ่อมังกร กำลังทำน้องให้หนูงัยจ้า 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 15-02-2015 11:43:03
ดีใจมากจ้า อ่านเรื่องนี้ทีไรก็มีความสุข
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 15-02-2015 12:04:05
อิพี่ยะก็ยังทำให้พระจันทร์ไม่มั่นใจเหมือนเดิม
ช่วยทำให้น้องมันมั่นใจที่เถอะอิพี่ยะ
อยากอ่านตอนหวานๆน่ารักๆแล้ว
เอ่อ.. อันนี้สงสัยค่ะ
ก่อนมาอังกฤษอิพี่ยะมันแพ้ท้องแทนเมีย
หรือว่าแค่เป็นอาการเครียดลงกระเพาะคะ
เพราะพอมานี่อาการอิพี่ยะกลับมาเป็นปกติ
แล้วกลายมาเป็นว่าพระจันทร์แพ้ท้องซะเอง
หนูลินน่ารักมาก ยิ่งมีลูซมาเพิ่มยิ่งน่ารักยกกำลังสองเลยทีนี้ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-02-2015 12:09:42
มาแล้วววววววว
พี่ยะมาแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: @rnon ที่ 15-02-2015 12:56:25
 :pig4: 

ขอบคุณคับ  คิดถึงพระจันทร์มากๆๆๆ .... อย่าให้รอนานอีกนะคนเขียน


เค้าใจไม่ดี 55555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 15-02-2015 13:28:33
หายไปนาน แต่มายาว บวกกับพี่นะใฟ้คำตอบเรียบร้อยแล้ว มั่นใจแล้วก้แบบ เฮ้ย ดีใจอ่ะ 



ทำไมฟ้าไม่มีล่ะ ฮืออออออ <<<<< มันยังไม่เลิกอีก
คืออยากให้ฟ้ามีบ้าง แงงงงงงงงงงงงงงงง #เรียกร้องความสนใจจากคนเขียน (?)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 15-02-2015 13:45:45
กว่าจะตามมาได้นะพี่ยะ :z3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 15-02-2015 13:58:15
เย้ ในที่สุดก็ได้เจอกันซักที่ คิดถึงพระจันทร์มากๆ

มาต่อเร็วๆนะคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 15-02-2015 14:42:12
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 15-02-2015 15:01:16
กรี๊ดดดดด. น่ารักอ่า
พี่ยะมาตามลูกเมียตัวเองซะที
ตอนหน้าขอหวานๆเลยนะคะ และอย่าหายไปนานน้าาาาาาาา
^^
 :mew1: o13 :ruready
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 15-02-2015 15:38:20
ในที่สุด พี่ยะกะรู้แล้ว อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-02-2015 15:44:01
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ :mc4:
ตอนนี้ก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว
เดี๋ยวรอพระจันทร์จัดหนักพี่ยะ
หนูลินฉลาด ช่างพูดจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-02-2015 16:31:07
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-02-2015 16:32:22
คือแบบว่าดีใจมากที่ได้อ่านหลังสอบเสร็จ ฟินมากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 15-02-2015 16:46:55
โห ตอนแรกนึกว่าตาฝาดค่า ดีใจมากเรื่องนี้อัพ คิดถึงพระจันทร์มากค่า

แอบดีใจได้อ่านตอนเค้าได้เสียกันครั้งแรกด้วย เพราะสงสัยตลอดว่าแอบได้กันตอนไหน อ่านย้อนตั้งหลายครั้งนึกว่าอ่านข้ามซะอีกค่า 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 15-02-2015 17:24:59
เย้ มาอัพแล้วนึกว่าตาฝาด ในที่สุดพี่ยะก็รู้สักทีว่าพระจันทร์ท้อง หนูลินทำดีมากลูก  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 15-02-2015 17:33:16
ดีใจฝุดๆ><
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 15-02-2015 17:48:18
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 15-02-2015 18:45:55
พี่ยะมาหาน้องพระจันทร์แล้ว แต่ทำไมสวมแหวนให้น้องแล้ว ดันหายตัวไปล่ะ   แอบงงว่าพี่มังกรไปมีเด็กน้อยตอนไหน

เป็นฝันที่ดีมากๆ แต่เด็กน้อยที่มาเกิดจะเป็นหญิงหรือชาย


คนเขียนรีบมาต่อเร็วๆ นะ อย่าหายไปนาน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mayamay ที่ 15-02-2015 20:26:57
กรี๊ดดดดดด น้องจันทร์ของป้า ในที่สุดก็มาแล้ววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-02-2015 20:44:02
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[มาแล้ววววววววววววววว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Gunlovery ที่ 15-02-2015 20:53:07
มาต่อแล้วววววว ดีใจมากกกกกกกก  o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 15-02-2015 21:44:09
เด็กน้อยน่ารัก  :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: MZter ที่ 16-02-2015 03:21:15
 :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 16-02-2015 08:25:17
 :hao5: ในที่สุดก็รู้สักที  :hao5:
ว่าแต่จะมีภาคไวโอลินตอนโตหรือเปล่าคะ ท่าทางจะเซี้ยว น่ารักที่สุด  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 16-02-2015 21:36:21
 :heaven  :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-02-2015 01:23:43
ไม่เคยพอเรยจิงๆเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 17-02-2015 01:52:14
 :hao5:
นานมากกกก
รอพี่ยะ กับจันทร์นานสุดๆ
ตามมาเจอสักทีนะพี่ยะ
เคลียร์ให้มันเร็วๆนะ อย่าช้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 17-02-2015 02:18:49
ในที่สุด ตอนนี้ก็มาถึงพี่ยะรู้ความจริงซะที
น้องจะได้ไม่ทรมานอีก เฮ๊อ ดูแลน้องดีๆรู้เปล่า
ยิ่งตอนนี้น้องท้องแล้วด้วย ต้องดูแลเพิ่มขึ้นไปอีก
ไม่งันระวังโดน FC ลูน่า อุ้มลูน่าน้อยไปซ่อนแล้วไม่คืนด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 17-02-2015 09:42:05
พระจันทร์ใจแข็งเข้าไว้
เชอะะะะ พี่ยะอย่ามาทำเป็นให้แหวนน่ะ
งอนเสียให้เข็ด ฮ่าๆๆๆ :z2:
หนูลินพูดเก่งขึ้นมาก ฮ่าาา น่ารักกก^^ :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 17-02-2015 12:17:40
เพิ่งเห็นว่ามาต่อ
อิพี่ยะก็ยังน่าตบอยู่ดี
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 17-02-2015 19:08:51
ยังงง ๆ อยู่ ว่าพระจันทร์ไม่ไว้ใจพี่ยะ หรือยังไม่เคลีย ไม่ให้อภัยตรงไหน  :really2:  น้องถึงดูน้อยอกน้อยใจเหลือเกิน  ตอนแรกก็สงสารเพราะเข้าใจว่าพี่ยะจะแต่งงานกับหงส์ แต่ตอนนี้คือ น้องยังไม่รู้ความจริงหรือสงสัยในความรู้สึกของพี่ยะกันแน่


ยังไงก็รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 17-02-2015 21:45:48
ดีใจที่ได้อ่านต่อ อย่าหายไปนานอีกนะ ขอร้อง

พี่ยะก็ได้รู้ความจริงแล้ว น่าปลื้มใจจริงๆ น้องจันทร์จะได้เลิกเป็นทุกข์สักที

ดูแลและรักน้องให้มากๆนะ น้องอุ้มท้องให้ลูกของพี่อยู่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-02-2015 16:30:33
โอ้ยยยยกว่าจะมานะพี่ยะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kyosake ที่ 23-02-2015 17:14:09
พี่ยะนะพี่ยะ กว่าจะมาได้ น้องจันทร์งอนแถมคิดมากไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย
แล้วนี่อุ้มเด็กน้อยมาเลยนะน้องจันทร์ ดูท่าจะน่ารักน่าฟัดไม่แพ้หนูลินแน่ๆ แต่เรื่องดื้อนี่อาจไม่สู้นะ
หนูลินก็เป็นจอมป่วนได้อย่างไม่ขาดตอนเลย น่ารักมากมาย แถมได้ลูกคู่มาอีก งานนี้เด็กเต็มเรื่อง คนอ่านมีความสุข
มาบ่อยๆ นะคร๊าบบบ อยากเห็นตายะแพ้ท้องแทนเมียอ่ะ เห็นจันทร์แพ้ท้องแล้วสงสารมากเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 23-02-2015 19:06:17
คิดถึงคนแต่งมากตอนนี้ เป็นเรื่องแรกที่ชอบความสมเหตุสมผลของเรื่องนะ ทำให้ต่างจากเรื่องอื่น ๆ ของแนวนี้

- จันทร์ มีประจำเดือนทุกเดือน
- มีมดลูกที่สมบูรณ์มาก
- ร่างกายที่สวยงาม สวย น่ารัก

อยากเจอลูกน้อยน่ารักแล้ว แล้วน่าจะมีท้องสอง ถ้าได้แฝดก่อน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 03-03-2015 02:50:43
เพิ่งอ่านตามทัน.....
อัพเถอะค่ะ
อยากอ่านต่อแล้วววว
 T_T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 03-03-2015 09:01:13
เมื่อไหร่จะมาต่อน๊าาาา :katai5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 09-03-2015 14:27:48
 :ling1:
รอฉันรอเธออยู่แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
 :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-03-2015 17:51:26
 :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: INNAOM ที่ 11-03-2015 01:01:55
พี่ยะน่ารัก น้องจันก็น่ารัก  :m1:

รออยู่น้าาาา   :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 11-03-2015 08:06:52
 :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-03-2015 08:41:45
อ่านไปตั้งนานแล้วเพิ่งมาสังเกตว่าหัวเรื่องใส่ พศ. 2014 อยู่  :m20:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Eikkratae ที่ 15-03-2015 16:45:20
รอ ฉัน รอ เธอ อยู่ ไรเตอร์........อยู่หนายยยยยย คนอ่านกำลังจะขาดใจตายยยแล้ววว :ling1: :katai1: :katai4: :m15: คิดถึงพี่ยะน้องพระจันทร์ มาต่อด่วนนนนนนน  พลีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 15-03-2015 17:00:10
1 เดือนแล้นะที่หายไป :ling2: คิดถึงเมื่อไรจะกลับมาาาาาาา :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-03-2015 19:08:28
จุพลุฉลองเวลาผ่านไป 1 เดือนแล้วจ้าาาาาาา
คนเขียนมาต่อเถอะนะเจ้าคะะะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: babylove ที่ 20-03-2015 02:50:10
มาต่อไวๆนะคาาา :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 21-03-2015 12:58:30
รออยู่นะคร้าาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 21-03-2015 13:23:41
รอเรื่องนี้อยู่นะค้าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 31 [15/02/2014] PG.58 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kyosake ที่ 21-03-2015 16:31:49
รอน้องจันทร์นะคร้าาาาา  :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-03-2015 16:51:56
พันธนาการ...รัก #32


   คุณหมอเข้ามาเช็คอาการพระจันทร์เป็นรอบสุดท้ายก่อนจะเซ็นเอกสารยินยอมให้กลับไปพักผ่อนต่อที่บ้านพักของทางโรงพยาบาลได้ น้ำฟ้าและเหวินจิ้งอยู่ช่วยพระจันทร์เปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดธรรมดา โดยมีสองตัวป่วนที่เมื่อแทคทีมกันได้ลงตัวแล้วก็ทำเอาพวกแม่ๆทั้งสองหนุ่มเวียนหัวกันไปไม่ใช่น้อย

“ลูซ อย่าขึ้นไปกระโดดบนเตียง...ลงมาลูก ไปช่วยหนูลินเก็บของในห้องน้ำไปเร็ว...” เหวินจิ้งห้ามปรามลูกชายที่ขึ้นไปกระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียง ในขณะที่น้ำฟ้าเองก็พยายามบอกให้หนูลินหยุดซนแล้วหันไปช่วยงานแทน ส่วนพระจันทร์ก็หันมองความวุ่นวายรอบๆตัวด้วยรอยยิ้ม นึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของเด็กคนนั้นที่เจอในฝัน แล้วจินตนาการว่าถ้าเด็กคนนั้นได้ออกมาวิ่งเล่นกับเด็กสองคนนี้ได้...เขาคงจะมีความสุขมากแน่ๆ

“คุณเหวินจิ้งครับ มีกระเป๋าอะไรจะให้ยกลงไปก่อนมั้ยครับ” ลูกน้องคนหนึ่งของมังกรที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยปากถามบุคคลในห้อง เหวินจิ้งหันไปถามต่อกับน้ำฟ้า แล้วก็ยื่นกระเป๋าไปข้างหน้าให้ลูกน้องหนุ่มรับไปหนึ่งใบ

“มีอะไรอีกมั้ยครับ ฟรานโซกับนิคกี้อยู่ข้างนอก ให้ช่วยถือของลงไปอีกได้นะครับ” คนอาสาจะช่วยงานออกปากย้ำเพิ่มเติม แต่เหวินจิ้งบอกปฏิเสธ ลูกน้องหนุ่มจึงได้ถือกระเป๋าแค่ใบเดียวนั้นออกไป โดยก่อนไปก็ยังทิ้งท้ายเอาไว้ว่ามังกรฝากข้อความมาเร่งให้เหวินจิ้งพาลูเซียโน่ไปที่รถเร็วๆด้วย

“งั้น...พี่ลงไปก่อนก็แล้วกันนะ จะให้พี่พาเด็กๆลงไปก่อนเลยมั้ย” เหวินจิ้งหันไปถามน้ำฟ้าอีกครั้ง แต่เด็กหนุ่มกลับส่ายหน้าให้แล้วบอก

“ไม่เป็นไรครับ พี่เหวินจิ้งไปก่อนเถอะ เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนลูน่าจนกว่าหยางหลงจะมาก่อนก็แล้วกัน” น้ำฟ้าบอก เหวินจิ้งพยักหน้ารับแล้วกวักมือเรียกลูกชายให้ไปพร้อมกัน ลูเซียโน่มีท่าทีอิดออดเมื่อไม่ได้ออกไปพร้อมเพื่อนใหม่ แต่เมื่อหนูลินให้สัญญิงสัญญากันดิบดีว่าจะไปเจอกันอีกทีที่บ้านตอนมื้อเย็น เด็กน้อยลูเซียโน่ถึงได้ยินยอมจากไปพร้อมกับเหวินจิ้งแต่โดยดี

   เมื่อเหลือกันอยู่ในห้องแค่สามคน น้ำฟ้าก็พาพระจันทร์ไปนั่งคอยคนมารับที่โซฟา หนูลินคลานดุ๊กๆไปนั่งแทรกตรงกลางระหว่างแม่กับน้า ตอนแรกกะจะนั่งบนตักของน้าจันทร์เพราะจะให้น้าจันทร์อ่านหนังสือให้ฟังแต่ก็กลับถูกแม่ห้ามไว้ แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกห้ามแต่หนูลินก็เชื่อฟัง จึงทำเพียงนั่งพิงอกแล้วให้น้าจันทร์เล่านิทานในหนังสือให้ฟังแทน

   ไม่นานนักเสียงเปิดประตูโดยไร้เสียงเคาะก็ดังขึ้น น้ำฟ้าไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครที่มาใหม่จึงหันไปสะกิดเจ้าลูกชายให้ออกไปพร้อมตนเอง ทว่าด้วยความที่ยังติดพันกับนิทานอยู่หนูลินจึงออกอาการงอแงไม่อยากไป ผู้มาใหม่คนน้องที่เพิ่งเข้ามาจึงเดินเข้าไปช้อนแขนเข้าใต้รักแร้ลูกชายพาออกมาจากอ้อมแขนของพระจันทร์ แล้วหลีกทางให้พี่ชายเป็นคนเข้าไปหาคนของตัวเองบนโซฟาแทน

“จะให้ผมไปก่อนมั้ยหรือให้รอไปพร้อมกัน” รังสิมันต์ออกปากถามพี่ชาย ซึ่งแน่นอนว่าคนเป็นพี่ชายส่ายหน้าให้ รังสิมันต์จึงเอ่ยบอกต่อไปว่า “งั้นผมไปพร้อมพ่อกับแม่ก่อนก็แล้วกัน เจอกันที่บ้านนะพี่”

   สุริยะมณฑลพยักหน้ารับคำน้องชาย และยืนรออยู่เฉยๆจนกระทั่งทุกคนออกไปหมด เมื่อไม่มีอะไรให้มองอีกพระจันทร์ก็เลยก้มลงมองมือตัวเอง เขาถอนหายใจออกมาดังๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสุริยะมณฑลแล้วพยายามจะยกยิ้มให้แบบแกนๆ หยิบกระเป๋าใบน้อยที่มีติดตัวอยู่หนึ่งใบขึ้นคล้องไหล่แล้วลุกยืนขึ้น ฝ่ามือใหญ่รีบตรงเข้าไปโอบรอบเอวของพระจันทร์ทันทีโดยอัตโนมัติ พระจันทร์ไม่ได้มีอาการซวนเซอะไรก็เลยค่อยๆปลดมือใหญ่ออกจากเอวช้าๆแบบไม่ให้น่าเกลียด สุริยะมณฑลมองอาการนั้นอย่างงงๆเล็กน้อย ก็ก่อนนอนยังเหมือนจะดีๆกันอยู่เลย แล้วตอนนี้ทำไมเหมือนจะมีอาการตึงๆแบบนี้อีกแล้วล่ะ

“ไปกันเลยดีกว่ามั้ยครับ” พระจันทร์เอ่ยบอกเสียงเบา

“...พี่ถือกระเป๋าให้นะ” สุริยะมณฑลยินยอมให้พระจันทร์ได้เดินไปเอง ในขณะที่ตัวเองก็คว้ากระเป๋าใบเล็กของพระจันทร์มาถือไว้ให้ พระจันทร์จะคว้ากลับมาก็ไม่ทัน สุดท้ายก็เลยยินยอมให้ชายหนุ่มถือของให้แล้วก็พาเดินออกไปจากห้อง

   ระหว่างทางที่เดินไปนอกจากเสียงรอบข้างแล้วก็ไม่มีเสียงพูดคุยอะไรเกิดขึ้นอีกเลยระหว่างคนสองคน ซานตง ตี้เฉินและเหยียนจวิ้นที่เดินตามเจ้านายมายังอดกังวลไปด้วยไม่ได้ เพราะบรรยากาศที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนนี้นั้นมันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันเหมือนมีหมอกทะมึนหนาทึบมาคั้นกลางระหว่างคนสองคนเอาไว้ แม้ว่าท่าทางของหยางหลงที่ช่วยถือกระเป๋าติดตัวของคุณหนูลูน่าให้ และการเดินข้างกันที่แนบชิดเหมือนดังปกติก็ไม่ได้บ่งบอกว่ามีเรื่องอะไรที่น่ากังวลก็เถอะ แต่ตอนนี้คนทั้งบริษัทก็เหมือนจะรู้กันกลายๆไปแล้วตั้งแต่เจ้านายสั่งยกเลิกงานแต่งกับเหม่ยเฟิ่งจนเป็นข่าวครึกโครมไปทั่วเกาะฮ่องกง ว่าหวานใจตัวจริงของเจ้านายนั้นเป็นใคร คนที่มีท่าทีต่อต้านก็ใช่ว่าจะไม่มี แต่คนส่วนใหญ่นั้นคงเพราะไม่ได้รู้สึกเหนือความคาดหมายสักเท่าไหร่ก็เลยเฉยๆกัน เพราะตั้งแต่หยางหลงรับคุณหนูลูน่าเข้ามาอยู่ด้วย ความสัมพันธ์ที่อธิบายไม่ได้เพราะมันเกินขอบเขตของคำว่าผู้ปกครองและเด็กในปกครองไปมากก็บอกเป็นนัยๆกับพวกเขาอยู่แล้ว ว่าสักวันคุณลูน่าจะต้องเข้ามาเป็นบุคคลสำคัญของครอบครัวพวกเขาไม่วันใดก็วันหนึ่ง

   ตั้งแต่เกิดเรื่องบนเรือ พวกเขาก็คิดว่าทุกอย่างมันน่าจะจบลงด้วยดีแล้วเชียว...แต่กลายเป็นว่าเรื่องใหม่ก็ดันเข้ามาแทรกเสียอีก พวกเขาก็เป็นแค่ลูกน้อง ถึงอยากช่วยเจ้านายแค่ไหนก็คงทำได้แค่มองและปฏิบัติตามคำสั่งเท่านั้นล่ะนะ

   ที่ลานจอดรถด้านหน้าโรงพยาบาลมีรถจอดอยู่หลายคัน พระจันทร์พิจารณามองรถสปอร์ตสองคันที่จอดขนาบซ้ายขวาจากัวร์สี่ประตูคันใหญ่สีขาวด้วยความฉงน มันเป็นรถของผู้ติดตามของสุริยะมณฑลโดยไม่ต้องสงสัย เพราะทั้งสามคนเดินไปประจำที่รถของตัวเองทันทีอย่างรู้หน้าที่ พระจันทร์ก็เลยพยายามมองหารถของสุริยะมณฑลว่าอยู่ตรงไหน เพราะที่เห็นแถวนี้นอกจากรถสปอร์ตสองคันนั้นแล้วก็ไม่เห็นรถคันอื่นที่น่าจะเป็นรถของชายหนุ่มได้เลย

   พระจันทร์เงยมองคนที่จะพาเขากลับบ้านด้วยท่าทางสงสัย สุริยะมณฑลยิ้มมุมปากให้เล็กน้อยก่อนจะแตะไปที่ข้อศอกของพระจันทร์เบาๆเพื่อเป็นการบ่งบอกว่าให้เดินตามเขามา และรถคันที่สุริยะมณฑลเดินมาหยุดเพื่อปลดล็อกและไขประตูให้นั้นก็ทำให้พระจันทร์งงงวยไม่ใช่น้อย

“พี่ยะ...ทำไมเป็นคันนี้ล่ะ ปกติ...ไม่ชอบขับรถแนวนี้ไม่ใช่เหรอ” พระจันทร์เอ่ยปากถามด้วยความสงสัยจริงจัง

   เขารู้ว่าสุริยะมณฑลเป็นนักแข่งรถตัวฉกาจ และชื่นชอบรถสปอร์ตประเภทลักซ์ซูรี่คาร์เป็นอย่างมาก ที่บ้านที่ฮ่องกงนั่นก็มีทั้งกระทิงดุอย่างแลมโบกินี่ที่ชอบเอาไว้ขับขี่ในวันธรรมดา  แล้วยังมีม้าลำพองสีแดงเพลิงอย่างเฟอร์รารี่คันนั้นที่เคยทำเอาพระจันทร์ใจหายใจคว่ำตอนโดนพี่ยะหลอกพาไปแข่งรถอีก  ตอนนี้ยังจะโผล่เจ้าเสือตัวขาวจั๊วะอย่างจากัวร์สี่ประตูนี่ขึ้นมาอีก  ท่าทางพี่ยะเขาคงจะรักสัตว์มากจริงๆด้วยสินะ

   ความจริงถ้ามันมีแค่สองประตูอย่างคันอื่นๆพระจันทร์จะไม่สงสัยอะไรเลย  แต่รถจากัวร์คันใหญ่สี่ประตูอย่างรถครอบครัวแบบนี้...

   ...รถครอบครัว...งั้นเหรอ

“ก็รถที่บ้านมันมีแต่แบบสองประตู นั่งกันได้แค่สองคน...ให้ใหญ่หน่อยก็มีเป็นรถตู้ไปเลยซึ่งพี่ว่ามันเทอะทะไป  พี่ก็เลยไปเลือกเจ้าคันนี้มา  พระจันทร์จะได้นั่งไม่อึดอัดด้วย  ที่สำคัญ...เวลาไปส่งลูกที่โรงเรียนก็ต้องมีพื้นที่เผื่อให้วางกระเป๋า  วันเสาร์อาทิตย์แวะไปปิกนิก ปั่นจักรยานก็จะได้มีพื้นที่เก็บของด้วย...พี่ว่า...พระจันทร์ เป็นอะไรไป ทำไมทำหน้าแบบนั้น  หรือไม่ชอบรถสีขาว งั้นเดี๋ยวพี่เอาไปเคลือบสีให้ใหม่ก็ได้นะ อยากได้สีอะไรดี...เอาสี...”

“พี่ยะพอเถอะ...จันทร์อยากกลับบ้านเร็วๆแล้ว”  พระจันทร์ปาดน้ำตาที่จู่ๆก็ไหลลงมาเองจากหางตาลวกๆ มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจ เขารู้ดี...มันเป็นน้ำตาของความปลาบปลื้มต่างหาก

   เพราะกังวลมาตลอดว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไรที่จู่ๆเขาก็กลายมาเป็นผู้ชายที่ท้องได้  กำลังจะมีภาระเพิ่มให้เขาเลี้ยงอีกหนึ่งชีวิตเสียด้วยซ้ำ ลำพังค่ารักษาพยาบาลพี่ดาวกับค่าเทอมของเขาที่ผ่านมาสองปีชายหนุ่มก็หมดไปไม่ใช่น้อยๆ ถึงเขาจะสอบได้ทุนเรียนต่อในมหาวิทยาลัย  แต่ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันส่วนใหญ่ก็เป็นชายหนุ่มที่ออกให้อยู่ดี

   ...แต่ไม่คิดเลย  ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเปิดรับเรื่องนี้ได้ แถมยังคิดเผื่ออนาคตของเด็กที่เขาเองก็คงยังไม่มั่นใจหรอกว่ามีอยู่จริง...ขนาดเขาเองที่เป็นคนป่วย  ถ้าไม่มีอาการแพ้ให้เห็นก็ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเช่นกัน ว่าในร่างกายของตัวเองจะมีใครอีกหนึ่งคนมาอาศัยพักพิงเพื่อรอวันที่จะลืมตาดูโลกอยู่ด้วย

   สุริยะมณฑลเปิดประตูค้างไว้แล้วรอให้พระจันทร์เข้าไปนั่งให้เรียบร้อยที่เบาะก็จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้ แน่ใจว่าไม่ได้รัดแน่นจนเกินไปแล้วจึงได้ย้ายตัวเองไปประจำที่นั่งคนขับ พระจันทร์หันมองข้างหน้าข้างหลังอย่างสนใจ เพราะน้อยครั้งจริงๆที่จะได้นั่งรถคันอื่นที่กว้างขวางกว่ารถสปอร์ตคู่ใจของพี่ยะแบบนี้ บรรยากาศที่มันเกิดขึ้นในรถก็ดูเหมือนจะต่างไปจากที่เคยเป็น  ดูมันอ่อนโยนและอบอุ่นขึ้นอย่างไรก็ไม่รู้ อาจเพราะด้วยโทนสีของรถ และความเป็นธรรมดาเหมือนรถครอบครัวคันอื่นทั่วไป ไม่ได้หวือหวา

   แล้วจู่ๆ จมูกก็ได้กลิ่นหอมของดอกไม้ชนิดหนึ่งที่เขาโปรดปรานเป็นพิเศษลอยอวลขึ้นมาในรถ  พระจันทร์หันหน้าไปตามกลิ่นที่รู้สึกได้ เสียงกรอบแกรบของกระดาษแก้วที่ห่อหุ้มเจ้าช่อลิลลี่หลากสีช่อหนึ่งที่เพิ่งถูกเปิดพลาสติกคลุมด้านบนก็ถูกยื่นเข้ามาตรงหน้า พระจันทร์หลับตาปี๋เพราะนึกว่ามันจะถูกยื่นเข้ามาใกล้มากกว่านี้  ทว่าความบางเบาของกลีบดอกที่ไล้เลียอยู่เพียงผิวแก้มก็ทำให้เขาลืมตาขึ้นมอง  และก็พบว่าช่อดอกไม้ใหญ่ถูกยื่นมาให้จากผู้ทำหน้าที่เป็นสารถี  แม้ว่าสายตาจะไม่ยอมหันหน้ามามองกัน แต่ใบหูแดงๆที่เห็นอยู่ด้านข้างนั้นก็ทำให้พระจันทร์รับรู้...ว่าชายหนุ่มเองก็คงจะ...เขิน...กับการต้องทำอะไรหวานๆแบบนี้อยู่ไม่ใช่น้อย

“ให้จันทร์เหรอ...”  เด็กหนุ่มเอ่ยปากถาม ยังไม่ยอมยื่นมือออกไปรับมันมาถือไว้

“ก็...อืม  ได้ยินว่าชอบดอกลิลลี่ ตอนแรกกะจะเอามาตั้งให้เต็มเบาะหลังแล้วแต่ว่า...เจ้าของร้านเขาบอกมันจะฉุนเกินไปไม่เหมาะกับคนท้อง  เพราะแค่กลิ่นก็อาจทำให้แพ้ได้”

“พี่ไม่...เอ่อ รู้สึกว่ามันแปลกเหรอ ไม่รู้สึก...ว่ามันประหลาด...อุ๊บ...อื๊ม...”

   ไม่ต้องเดาก็รู้...วิธีปิดปากเขาไม่ให้พูดเรื่องที่สารถีจำเป็นไม่อยากฟังคืออะไร แรงกดนิ้วตรงท้ายทอยบังคับพระจันทร์ให้หันหน้ารับจูบตามองศาต่างๆที่ชายหนุ่มต้องการ ความคุ้นชินที่แม้จะห่างหายไปนานไม่ได้ทำให้พระจันทร์รู้สึกแปลกหรือแตกต่าง  ความอบอุ่นและรสชาติของลมหายใจหอมสะอาดยังคงเหมือนเดิม เด็กหนุ่มยกแขนไปเกาะบ่าชายหนุ่มเอาไว้หลวมๆ  ยินยอมรับการลงโทษแสนหวานจนอีกฝ่ายพอใจ สุริยะมณฑลมีท่าทีเหมือนไม่อยากหยุดและเกือบจะเลยเถิดไปมากกว่านั้น ถ้าหากไม่มีเสียงเตือนข้อความเข้าในโทรศัพท์มือถือที่ทำให้ท่าทีของสุริยะมณฑลแลดูไม่สบอารมณ์พอสมควร

“แม่ส่งมาเตือนให้รีบพาหลานชายแกกลับไปบ้านเร็วๆ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอก พระจันทร์ยิ้มอ่อนรับคำพูดนั้น สายตามองต่ำไปที่หน้าท้องตัวเองก่อนจะพึมพำเบาๆว่า

“เด็กคนนี้เขาโชคดีเนอะ ยังไม่ทันเกิดก็มีแต่คนมารุมรักแล้ว...” น้ำเสียงคล้ายน้อยใจทำให้ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปดึงใบหน้านวลเนียนเข้ามาใกล้แล้วกดจูบบนหน้าผากแรงๆหนึ่งครั้ง ก่อนที่เสียงกระซิบแผ่วเบาจะดังขึ้นตามมาว่า

“ก็ดีแล้วนี่ ปล่อยเขารุมรักลูกไป ส่วนตัวพระจันทร์...พี่จะได้รักของพี่คนเดียวพอ”

“พี่รักจันทร์คนเดียวได้ แต่จันทร์ไม่ได้รักพี่คนเดียวแล้วนะ” เสียงหวานเอ่ยบอกนุ่มนวล นิ้วมือนุ่มนิ่มชี้กลับลงไปที่ท้องของตัวเองแล้วจึงเอ่ยต่อไปว่า “...จันทร์รักคนนี้ด้วย”

   แว่บแรกที่ได้ยินว่าในหัวใจดวงน้อยไม่ได้มีเพียงแค่เขาคนเดียวในหัวมันเหมือนมีเสียงอะไรสักอย่างระเบิดตู้มขึ้นมาพร้อมลาวาร้อนๆที่เริ่มรินไหลลงท่วมในใจ ทว่าในนาทีต่อมาที่คนตัวเล็กเฉลยว่าคนที่มาเป็นหุ้นส่วนหัวใจแข่งกับเขาคือคนตัวน้อยๆที่อยู่ในท้อง มันก็เหมือนมีฝนตกพรำๆดับร้อนในใจลงได้ชะงัดนัก แถมหลังจากนั้นยังมีดอกไม้ค่อยๆบานขึ้นมาจนเต็มไปทั้งใจ รู้สึกรักคนที่นั่งข้างๆขึ้นมาอีกเป็นกอง...

“รีบกลับบ้านกันดีกว่า พี่อยากกลับไปนอนกอดเรานอนให้สบายใจเสียที นอนไม่หลับมาเป็นเดือนแล้ว” น้ำเสียงอบอุ่นชวนให้เคลิบเคลิ้มกล่อมคนตัวเล็กให้รู้สึกคล้อยตามได้อย่างง่ายดาย ทว่าความเย็นของโลหะที่สัมผัสอยู่บนนิ้วนางก็คอยกระตุ้นเตือนอะไรบางอย่างในตัวพระจันทร์ว่าอย่าเพิ่งยอมเขาง่ายๆอย่างที่ผ่านมาอีก

   ...รักก็ส่วนรัก แต่จะให้เขายอมหมดใจแล้วกลายเป็นผู้ตามต่อไปเหมือนอย่างที่ผ่านมาน่ะหรือ...ไม่มีทางเสียหรอก...

------------------------------------------------------


   ป้ายที่ปักอยู่หน้าบ้านขนาดกะทัดรัดชั้นเดียวเขียนไว้ว่า ‘Cassidy Hall’ เป็นหนึ่งในบ้านพักของทางโรงพยาบาลที่มีการแบ่งโซนเอาไว้อย่างเป็นสัดส่วน ในตอนแรกคุณหญิงดารกานต์ไม่ยินยอมที่จะให้พระจันทร์กับสุริยะมณฑลต้องเข้ามาอยู่ในบ้านพักที่ทางโรงพยาบาลเตรียมเอาไว้ให้กันแค่สองคนโดยปราศจากหล่อนที่ต้องการจะมาอยู่ร่วมด้วย แต่สุดท้ายก็โดนทุกคนช่วยกันเกลี้ยกล่อมให้ทั้งคู่ได้ฝึกใช้ชีวิตร่วมกันด้วยตัวเองดู อีกอย่างเนื่องจากตัวพระจันทร์เองก็แสดงความจำนงว่าอยู่กับสุริยะมณฑลกันแค่สองคนได้ไม่มีปัญหา ไม่มีอะไรให้ต้องห่วง วันที่สุริยะมณฑลพาพระจันทร์ออกจากโรงพยาบาลคุณหญิงแม่ก็เลยเข้ามาจัดแจงจัดการเตรียมอุปกรณ์และสถานที่ไว้ให้พร้อมสรรพ รูปเด็กน่ารักๆถูกแปะเอาไว้เต็มฝาบ้านฟากที่เป็นส่วนของสุริยะมณฑล ตู้เย็นก็มีของมาสำรองเตรียมไว้ทั้งของสดของแห้ง เสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้มาแบบจัดเต็มยิ่งกว่าคอนโดมิเนียมพร้อมอยู่เสียอีก ความเยอะของคุณหญิงทำเอานายใหญ่ศิลาหัวหมุนจนต้องออกปากห้ามปรามไปว่าเผื่อเหลือเผื่อขาดให้ลูกมันได้ออกไปข้างนอกบ้าง เมื่อนั้นคุณหญิงดารกานต์ถึงได้ยอมหยุดมือลงบ้าง

   บ้านพักโรงพยาบาลหลังนี้มีสองห้องนอนใหญ่ สองห้องครัว และสองห้องน้ำในตัวห้องนอนพร้อมสรรพ โดยตรงกลางของบ้านเป็นห้องนั่งเล่นที่ต้องแชร์กันใช้ ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นบ้านสำหรับสองครอบครัวสามารถอยู่ด้วยกันได้สบาย และแน่นอนว่าตอนนี้ห้องนอนทั้งสองห้องก็ถูกจับจองไปแล้วเรียบร้อย ซึ่งอีกครอบครัวหนึ่งที่อยู่ร่วมบ้านหลังนี้มาก่อนนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่พระจันทร์เคยคุ้นหน้าคุ้นตามาบ้าง ครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากันพระจันทร์ก็เลยไม่ค่อยเกร็งเท่าไหร่ มีแอบเหล่คนข้างกายอยู่บ้างเพราะไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะปรับตัวเข้ากับคนภายนอกครอบครัวหรือคนที่ไม่สนิทกันได้มากน้อยแค่ไหน แต่เท่าที่สังเกตดูชายหนุ่มจะผ่อนคลายกว่าที่คิดไว้ และไม่ได้มีท่าทีต่อต้านอะไรกับสองคนครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาก่อนพวกเขาด้วย

   ในตอนเช้าพระจันทร์มักจะมีอาการความดันต่ำจึงทำให้มีอาการวิงเวียนและอยากอาเจียน แต่ไม่รู้พี่ยะไปรู้มาจากไหนว่าชาสมุนไพรร้อนๆจะช่วยเขาได้มาก ชายหนุ่มจึงมักจะโผล่มาตรงตามเวลาตื่นของเขาพร้อมชาสมุนไพรที่อุ่นกำลังพอดีเสมอ พระจันทร์ค่อยๆจิบชาอุ่นๆลงไปในคอช้าๆ พลางสายตาก็คอยสังเกตพฤติกรรมของพ่อเจ้าตัวน้อยในท้อง ที่ช่วงนี้มักจะถือสมุดเล่มหนึ่งติดตัวไปไหนมาไหนด้วยเสมอ รู้ว่ามันคงไม่ใช่ความลับกับตัวเขาแต่พระจันทร์ก็ไม่คิดที่จะออกปากถาม จนกระทั่งวันหนึ่งในตอนบ่ายที่เขากับแดเนียล ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมโครงการและร่วมบ้านจับจูงมือกันหมายจะออกไปที่ห้องนั่งเล่น ก็พบกับชายหนุ่มขายาวตัวใหญ่สองคนจับจองพื้นที่ส่วนใหญ่บนโซฟาไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งพระจันทร์และแดเนียลจึงตัดสินใจยืนรอกันอยู่ที่ทางเดินเพื่อฟังว่าสองคนนั้นมีบทสนทนาอะไรกัน ซึ่งพอพระจันทร์แอบฟังจนรู้ว่าพี่ยะของตัวเองกำลังสอบถามวิธีการนวดตัวให้เขาเพื่อคลายเมื่อย รวมไปถึงข้อควรระวังต่างๆในการดูแลคนท้องที่ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างเขาแล้วจดลงไปในสมุดเล่มนั้นอย่างขะมักเขม้น น้ำตาที่คลอเอ่ออยู่ริมตาก็เกือบล้นออกมาด้วยความปลื้มใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเอาใจใส่ในตัวเขาขนาดนี้

“อเล็กซ์เล่าให้ผมฟัง ว่าแฟนคุณเป็นห่วงคุณมาก เขาแอบมาปรึกษากับอเล็กซ์บ่อยๆเรื่องที่คุณชอบแพ้ท้องตอนเช้าว่าเมื่อไหร่จะหาย เขาไม่อยากเห็นคุณทรมาน...” แดเนียลเอ่ยบอกเมื่อเห็นท่าทีลูบแหวนที่นิ้วนางของพระจันทร์ในขณะที่สายตาก็ทอดมองไปยังคนรัก

“ผมก็พยายามจะไม่แพ้เพื่อให้เขาสบายใจ แต่บางทีมันก็อดไม่ได้เวลาได้กลิ่นอะไรแปลกๆ นี่เขาก็อุตส่าห์งดใส่น้ำหอมเพราะรู้ว่าผมจมูกไวกับกลิ่นพวกนั้น” น้ำเสียงที่ใช้เล่าบ่งบอกได้ดีว่าคนเล่ารู้สึกดีใจแค่ไหนกับความใส่ใจที่คนข้างกายมีให้ เห็นแล้วแดเนียลก็อดไม่ได้จึงต้องเอ่ยเล่าเรื่องของตัวเองให้พระจันทร์ฟังบ้างว่า

“ส่วนของผมเขาคงหมดเงินกับค่าอาหารไปเยอะ เพราะผมทานยากมาก รอให้คลอดก่อนเถอะผมจะทานให้หนำใจทีเดียว” แดเนียลว่าแล้วทำท่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ฝ่ามือก็ลูบหน้าท้องนูนเต่งเพราะเจ้าตัวนั้นอุ้มท้องมาได้เกือบแปดเดือนแล้ว ในขณะที่พระจันทร์เพิ่งจะเริ่มเข้าเดือนที่สี่ หน้าท้องที่แบนราบอยู่ในตอนแรกที่เพิ่งเข้าบ้านมาจึงขยายออกมาหน่อย ความเป็นจริงที่ว่าในท้องเขายังมีอีกหนึ่งชีวิตเจริญเติบโตอยู่จึงค่อยดูสมจริงสมจังมากขึ้นด้วย

“ต่อให้ต้องหมดตัวไปกับค่าอาหารของแดน...อเล็กซ์เขาก็ยอม รายนั้นก็รักคุณกับลูกออกจะตายไป” พระจันทร์ว่าบ้าง ซึ่งแดเนียลก็ยิ้มสดใสให้กับคำพูดนั้น

“เลิกยอกันเองเถอะลูน่า เดี๋ยวสองคนนั้นมาได้ยินเราเข้าจะได้ใจจนตัวลอย ผมล่ะหมั่นไส้อาการดีใจของอเล็กซ์จริงๆ...ตอนที่รู้ว่าผมท้องได้นะเขาแทบปิดโรงแรมทั้งไมอามี่ฉลอง ดีแต่ที่คุณหมอห้ามไว้ว่าเรื่องนี้ไม่ควรทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะมันคงไม่ดีนักถ้าจะป่าวประกาศออกไปว่าในโลกนี้ยังมีผู้ชายที่ท้องได้อย่างพวกเราอยู่จริงๆ”

   พระจันทร์พยักหน้ารับในคำกล่าวนั้นพลางมองหน้าเพื่อนร่วมบ้านแล้วยิ้มให้ด้วยเพราะเข้าใจความรู้สึกของกันและกันดี

   แดเนียลเป็นเพื่อนคุยที่ดีและนั่นก็ทำให้พระจันทร์ไม่รู้สึกเหงามากนักกับการที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่ในเขตรั้วที่พักของทางโรงพยาบาลเป็นเดือนๆโดยไม่สามารถออกไปไหนได้ อย่างมากก็ได้แค่ขออนุญาตออกไปบ้านน้ำฟ้าและคุณหญิงดารกานต์บ้าง ซึ่งก็ได้แค่นานๆครั้ง โดยทุกครั้งคนที่ขับรถพาไปก็เป็นพ่อสารถีตัวดีที่ตอนนี้ลาขาดงานที่ต้องเข้าบริษัท แล้วเลือกรับเฉพาะงานที่ติดต่อผ่านอีเมล์ได้เท่านั้น ภาระทั้งหมดจึงไปตกอยู่บนบ่าของน้องชายและคุณลุงศิลาแทน พระจันทร์เคยคุยเรื่องนี้กับสุริยะมณฑลแล้วว่าในตอนกลางวันนั้นเขาอยู่เองได้ไม่เป็นไร ใกล้มือหมอแถมยังมีทีมแพทย์มาคอยตรวจอาการให้ทุกๆสองวันอีก แต่เจ้าตัวก็กลับหนักแน่นปฏิเสธภาระงานให้พ่อกับน้องช่วยกันรับผิดชอบต่อไปด้วยเหตุผลที่ว่าเขาเห็นครอบครัวมาก่อนงาน และอยากจะใช้เวลาดูแลพระจันทร์ชดเชยช่วงเวลาที่หายไปเป็นเดือนในตอนนั้นให้เต็มที่ด้วย แน่นอนว่าทางครอบครัวของชายหนุ่มก็เห็นพ้องต้องกัน พระจันทร์กับสุริยะมณฑลก็เลยต้องมาตัวติดกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่ในบ้านพักโรงพยาบาลหลังนี้

“จริงสิ คุณบอกว่าจะสอนผมทำ...อะไรนะ เขาเรียก...คา-โนม-จี๊บ เอ่อ...อะไรนะผมเรียกไม่ถูก...”

“ขนมจีบ...ไส้กุ้ง ของโปรดของแดนไง” พระจันทร์ช่วยประคองตัวแดเนียลให้เดินตัดผ่านห้องนั่งเล่นผ่านไปยังห้องครัวฝั่งของตัวเอง แอบสบตากับสองคนบนโซฟาเล็กน้อยเมื่อทั้งคู่สังเกตเห็นพร้อมกันว่าพวกเขาสองคนเดินผ่านมา

“ใช่ๆ เอาชาไทยด้วยนะ ที่แฟนคุณทำวันก่อน...อเล็กซ์เขาชอบมาก” ประโยคสุดท้ายแดเนียลแอบกระซิบบอกกับพระจันทร์ ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักในขณะที่ช่วยกันหยิบเตรียมของกันคนละไม้คนละมือ โดยที่ทั้งสองคนบนโซฟาได้แต่มองมาด้วยความงงงวยและคิดเห็นตรงกันว่าเรื่องที่เป็นหัวข้อสนทนาอยู่ในครัวตอนนี้นั้น...คงจะไม่พ้นพวกเขาสองคนเป็นแน่

“รอให้คลอดก่อนเถอะ ผมพร้อมเตรียมปั๊มคนที่สองให้อุ้มท้องต่อไม่ให้พักแน่แดน...” อเล็กซ์พึมพำ สุริยะมณฑลที่นั่งอยู่ใกล้ๆขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม

“พวกเขามีลูกได้หลายคนเหรอ แค่คนเดียวนี่ผมก็ว่าเป็นแรร์ไอเท็มมากแล้วนะ”

“ผมก็ไม่รู้หรอก คุณหมอก็เคยบอกว่ายังไม่เคยเกิดกรณีที่พวกนั้นจะท้องคนที่สองเลย คู่ผมกับแดนอาจจะเป็นคู่แรกก็ได้นะ” อเล็กซ์เอ่ยอารมณ์ดีเมื่อเห็นแดเนียลยิ้มยามที่เห็นพระจันทร์กำลังสับกุ้งของโปรดให้เข้ากับเครื่องเทศชนิดอื่นๆ

“คู่คุณคู่แรก ส่วนผมขอเป็นคู่ที่สองก็แล้วกัน ก็ผมเสกเด็กเข้าท้องช้ากว่าคุณตั้งสี่เดือน” สุริยะมณฑลเอ่ยเย้าตอบพร้อมมือก็พลิกอ่านคู่มือแม่และเด็กที่วางอยู่บนตัก แล้วจดข้อควรระวังว่าคนท้องต้องไม่ทานของเย็นและต้องระวังไม่ให้ตัวเย็นมากเกินไปเอาไว้ในสมุดเรียบร้อย

“เอาน่า...เรื่องนี้เราพักกันไว้ก่อนดีกว่า ผมว่าเราคงต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเจ้าพวกขาสั้นพวกนั้นแล้วล่ะ ไม่งั้นมีหวังลูกเราคงหลุดออกมาก่อนครบกำหนดเก้าเดือนแหง” อเล็กซ์เอ่ยพลางลุกขึ้นยืนแล้วก้าวตรงไปทางห้องครัว ตรงนั้นมีพระจันทร์กับแดเนียลที่เก้ๆกังๆหยิบลังถึงออกมาจากตู้ชั้นบน

“มีสามีกันแล้วก็หัดใช้ให้เป็นประโยชน์กันหน่อยสิ...” สุริยะมณฑลว่าพลางเอื้อมหยิบลังถึงมาวางไว้ให้บนเตาพร้อมใส่น้ำและจุดไฟให้พร้อม

“นั่นน่ะสิ...ผมไม่ได้มีดีแค่นวดเก่งเท่านั้นหรอกนะจะบอกให้” อเล็กซ์เอ่ยบ้างพลางแย่งมีดจากแดเนียลมาถือไว้เอง

“ไปนั่งให้เรียบร้อยเตรียมปั้นไส้อย่างเดียวพอที่รัก” สุริยะมณฑลว่าพลางลงมือแกะถุงแผ่นเกี๊ยวพร้อมบอกอเล็กซ์ให้หยิบครกกับสากขึ้นมาตำกุ้งกับเครื่องเทศที่โดนพระจันทร์สับละเอียดมาก่อนหน้านี้

“แดเนียลไม่มีปัญหาอะไรกับหมูบดจากห้างพวกนี้ใช่มั้ย” สุริยะมณฑลถามเพื่อนร่วมบ้านหลังจากแกะถุงเกี๊ยวแล้วยื่นให้พระจันทร์กับแดเนียลไปจัดการต่อ จากนั้นเขากับอเล็กซ์ก็หันมาช่วยกันตำเนื้อกุ้งในครกจนเหนียวติดช้อนก่อนจะตามด้วยหมูบดเพื่อเพิ่มความเด้งดึ๋งลงไปอีกหน่อย 

“ท่าทางแดนของฉันกับลูน่าของนายจะเข้ากันได้ดีนะ” อเล็กซ์เอ่ย ขณะกำลังรอตัวไส้ที่สุริยะมณฑลบอกให้เอาเข้าไมโครเวฟเพื่อทำให้สุกแล้วลองชิมรสชาติของไส้ก่อนที่จะให้เหล่าคนท้องได้ห่อไส้กันตามปรารถนา

“คงงั้น...อเล็กซ์ กำหนดคลอดของแดเนียลเหลืออีกไม่ถึงเดือน นายรู้สึกยังไงตอนนี้...ตื่นเต้น? ดีใจ?...”

“...ที่สุดในชีวิต ฉันมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็ตั้งใจแต่แรกว่าจะรับเด็กสักคนมาเลี้ยงเมื่อพวกเราพร้อม แต่คาดไม่ถึงเมื่อวันหนึ่งแดนก็เดินเข้ามาถามฉันว่า ถ้าในท้องของเขามีลูกของฉันอยู่ ฉันจะยอมให้เลี้ยงลูกของเขาอยู่ในบ้านของเราหรือเปล่า ทีแรกฉันตลกกับคำพูดของแดนมาก เพราะเขาชอบพูดทีเล่นทีจริงถึงสถานการณ์สมมติว่าถ้าเขาท้องได้อะไรทำนองนั้นกับฉันบ่อยๆ แต่วันนั้นจู่ๆพอเขาพูดจบก็ร้องไห้ออกมา ผมนี่ทำอะไรไม่ถูกเลย...ฮ่ะๆ ไม่คิดว่าจะโดนเขาสารภาพความจริงในสถานการณ์แบบนั้นน่ะ...”

   เสียงเล่าเรื่องราวระหว่างอเล็กซ์กับแดเนียลดังคลอไปเรื่อยในขณะที่ไส้ขนมจีบเริ่มออกมาเป็นรูปเป็นร่างพร้อมกลิ่นหอมๆจากไมโครเวฟ สุริยะมณฑลนั่งเก้าอี้ติดกันกับพระจันทร์ สายตาคมกล้ามองนิ้วเรียวยาวที่ใช้ตักไส้ขนมจีบมาวางลงกลางแผ่นเกี๊ยวก่อนจะลงมือจับจีบมันอย่างยากเย็นไปทีละลูก ชายหนุ่มอ้อมมือไปด้านหลังคนพับจีบขนมแล้ววางลงข้างท้อง ส่วนมือที่ว่างอีกข้างก็ยกวางบนโต๊ะเพื่อช่วยพรมน้ำลงบนแผ่นเกี๊ยวเพื่อไม่ให้มันขาดเวลาห่อ  พระจันทร์ดูสนุกกับการได้สอนเพื่อนห่อขนมจีบในแบบที่ตัวเองทำเป็น แม้ว่ามันจะไม่ได้ออกมาสวยมาก แต่ก็แลเด็กหนุ่มค่อนข้างพอใจกับผมงานตัวเองไม่น้อย
หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-03-2015 16:52:38
   กลิ่นหอมเครื่องเทศปนกลิ่นแป้งฝุ่นทำให้สุริยะมณฑลต้องก้มลงไปฝังปลายจมูกเข้าหาแก้มนิ่มกับซอกคอของคนที่เพลินกับการพับจีบอยู่บ่อยครั้ง ในสมองหวนนึกไปถึงเรื่องที่อเล็กซ์เพิ่งเล่าถึงตอนที่แดเนียลมาบอกความจริงกับตน แล้วจินตนาการว่าถ้าหากสถานการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง เขาจะรู้สึกยังไงแล้วก็จะทำยังไง พระจันทร์ไม่ใช่เด็กที่งี่เง่าจนไม่ยอมฟังเหตุผล อาจเป็นเด็กที่อ่อนไหวและอ่อนแอ เพราะเกิดมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น แต่การที่เด็กคนนั้นยอมรับสภาพความเป็นจริงของอะไรหลายๆอย่างได้ แล้วก็กล้าที่จะเผชิญหน้าแล้วก็เลือกใช้ชีวิตต่อไปตามแบบที่ตัวเองเลือก ก็ถือเป็นเรื่องที่ผิดคาดไปมากแล้วสำหรับตัวเขา

   นี่ถ้าเขาไม่รู้ความจริง แล้วก็ปล่อยพระจันทร์ไปเหมือนอย่างที่แม่ต้องการ คาดว่าพระจันทร์ก็คงจะยอมเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวแล้วก็ปิดเรื่องลูกไปจนตลอดชีวิตแน่

   ...เฮ้อ...รู้สึกโชคดีชะมัดที่ยอมตามไอ้มังกรมาจนถึงนี่ ได้อยู่คอยดูแลพระจันทร์อยู่แบบนี้...ที่แท้จริงเป็นยังไง เขาคิดว่าเขาเพิ่งจะได้สัมผัสก็ตอนนี้เอง...

“พี่ยะ...พี่ยะเหม่ออะไร เอาไปนึ่งเร็ว ของแดเนียลคุณอเล็กซ์เขาเอาไปตั้งไฟแล้วนะเร็วสิ” พระจันทร์ตบเบาๆไปบนแขนที่กอดเอวบวมๆของเขาเพื่อเรียกสติ  เดี๋ยวนี้พี่ยะชอบมานัวเนียมาสัมผัสอยู่ใกล้ๆ จับแตะร่างกายเขาไปทั่วๆอยู่บ่อยๆเสร็จแล้วก็เหม่อจ้องเขาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“อ๋อ อืม...จันทร์ไปล้างมือกับพี่ก่อน เดี๋ยวพี่เอาขนมจีบไปนึ่งให้นะ” ชายหนุ่มคว้ามือคนรักไปข้างหนึ่ง อีกข้างก็ยกถือจานขนมจีบเดินไปทางห้องครัวฝั่งตัวเองซึ่งตอนนี้มีคู่รักเพื่อนร่วมบ้านกำลังยืนหยอกล้อกันอยู่ที่หน้าเตา

   สุริยะมณฑลพาพระจันทร์ไปยืนหน้าซิงค์แล้วจับมือน้อยทั้งสองข้างไปจ่อไว้ใต้สายน้ำ ฝ่ามือสากค่อยๆช่วยล้างคราบมันออกจากนิ้วน้อย ล้างข้างขวาเสร็จก็หันมาล้างข้างซ้ายต่อ พระจันทร์เหลือบมองคนตัวสูงที่อ้อยอิ่งกับการล้างนิ้วนางของเขานานเป็นพิเศษ ตัวแหวนดูหลวมไปนิดหน่อยเมื่อโดนน้ำสบู่ สุริยะมณฑลจึงต้องใช้ความระมัดระวังมากเพื่อไม่ให้แหวนเผลอหลุดออกจากนิ้วมือน้อยแม้แต่นิดเดียว

“พี่ยะล้างนานไปแล้ว จันทร์ถอดแหวนให้ไปล้างเองเลยเอามั้ย” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกพลางทำท่าจะถอดแหวนออกจากนิ้วคล้ายแกล้ง ทว่าสายตาจริงจังและการกระชากมือสองข้างออกจากกันของสุริยะมณฑลก็ทำให้พระจันทร์แอบตกใจเล็กๆ เพราะสีหน้าของอีกฝ่ายแลดูถมึงทึงและขมวดคิ้วแน่นเสียจนพระจันทร์แอบขำ ถ้ารู้ว่าล้อเล่นกับความรู้สึกของพี่ยะแล้วอีกฝ่ายเต้นได้ขนาดนี้พระจันทร์ทำไปนานแล้ว

“อย่าเชียวนะ คราวนี้พี่เอากาวหยอดนิ้วจริงๆด้วย” เสียงทุ้มดุเสียงเข้ม

“เวอร์...ยอมรับแล้วเหรอว่าแหวนนี่...เป็นของพี่ยะ...” พระจันทร์ดึงมือซ้ายออกมาจากการเกาะกุมแล้วก็ชูนิ้วนางขึ้นมาให้อีกฝ่ายดู

“...”

“แล้วก็...เป็นคนเอาแหวนมาใส่นิ้วคนอื่นเขาโดยไม่ได้รับอนุญาตด้วย”

“...ทำไมพี่ต้องขอ ในเมื่อคนเซ็นอนุมัติน่ะพี่ใส่ลงไปในท้องของเราแล้วอยู่นี่ไง”

“...พี่ยะ!!” พระจันทร์ตวาดแว้ดแล้วก็อ้าปากค้าง ก่อนจะเพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนฝ่ามือใหญ่ลูบพุงแอบป่องนิดๆของตัวเองอยู่ พระจันทร์รีบงอตัวแล้วก็บิดเอวตัวเองให้ออกมาจากการเกาะกุม มองอีกฝ่ายด้วยความอายจนใบหูร้อน เด็กหนุ่มเดินก้มงุดๆไปหาแดเนียลแล้วกอดแขนเพื่อนร่วมบ้านไว้ สายตาล้อเลียนที่ส่งมาจากแดเนียลที่แม้จะไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยเรื่องอะไรกันทว่าท่าทางที่สุริยะมณฑลขยับใกล้ชิดกับพระจันทร์ แถมยังทำให้คนตัวเล็กกว่าอายม้วนต้วนได้ขนาดนี้นั้นก็ทำให้เขาพอจะรู้ว่า...สิ่งที่ทั้งคู่คุยกันนั้นคงจะเป็นเรื่องที่น่าอายพอดู

“อายอะไร พ่อเขาแค่อยากคุยกับลูก...” แดเนียลเดาเอาจากท่าทางที่สุริยะมณฑลลูบลงบนหน้าท้องของพระจันทร์เมื่อสักครู่

“แล้วแดนไม่รู้สึกอายบ้างเหรอเวลาโดนอเล็กซ์จับที่ท้องน่ะ” พระจันทร์ย้อนกลับ

“ไม่หรอก เพราะเวลาอเล็กซ์จับมันจะรู้สึกเจ็บมากกว่า...” แดเนียลเอามือป้องปากระหว่างที่ก้มลงไปคุยกับพระจันทร์ที่ข้างหูว่า “...ลูกชอบดิ้นน่ะเวลาอเล็กซ์อยู่ใกล้ๆแล้วก็พยายามจะสื่อสารกับเขา”

   พระจันทร์ยิ้มเล็กๆกับท่าทางมีความสุขที่แดเนียลแสดงออก เขาหันไปมองสุริยะมณฑลที่จ้องมาทางเขาตาเป็นมันแล้วก็หันมาลากแขนแดเนียลให้ไปนั่งรอขนมยามบ่ายที่โซฟาด้วยกันแทน ผิวแก้มร้อนผ่าวๆเมื่อนึกถึงสิ่งที่สุริยะมณฑลเพิ่งพูดออกมา ที่จริงแล้วมันก็แค่บทสนทนาธรรมดาๆ แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงได้รู้สึกอายกับคำพูดนั้นนักนะ

   ...ให้ตายเถอะ ถ้าเขาท้องลูกได้ด้วยตัวคนเดียวก็คงไม่ต้องมาโดนชายหนุ่มเอาลูกมาอ้างเช้าเย็นแบบนี้แน่... อย่าเชียวนะ อย่าให้ถึงทีเขาบ้าง...

   พระจันทร์ยังคงเฝ้ารอคอยเวลานั้นต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ...แม้ว่ามันไม่ค่อยมีวี่แววเท่าไหร่เลยก็ตาม...

------------------------------------------------------


   สองอาทิตย์ถัดมา...ในช่วงเวลากลางดึก พระจันทร์สะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อจู่ๆอ้อมแขนที่โอบกอดเขาเอาไว้อย่างอบอุ่นมาตลอดทั้งคืนก็เลือนหาย เด็กหนุ่มขยี้ตาสู้แสงไฟหัวเตียงที่ปกติแล้วพวกเขาจะปิดก่อนเข้านอน แต่ตอนนี้มันกลับเปิดเอาไว้สลัวๆบนหัวเตียงฝั่งที่พี่ยะนอน พระจันทร์เอามือสัมผัสผ้าปูเตียงแล้วก็พบว่ามันยังอุ่นๆอยู่ แสดงว่าพี่ยะคงจะเพิ่งลุกออกไปได้ไม่นานสินะ

   เด็กหนุ่มค่อยๆลุกออกจากเตียงแล้วก็สวมรองเท้านุ่มๆที่ใช้เดินในบ้าน เป้าหมายคือประตูห้องน้ำซึ่งเขาคิดว่าคนรักคงเพิ่งลุกเดินเข้าไป ทว่าจู่ๆเสียงประตูห้องนอนก็ดังแอ๊ดขึ้นแผ่วเบาพร้อมกับที่ไฟจากนอกห้องนอนก็ส่องเข้ามาข้างในจนพระจันทร์ต้องรีบหยีตา แล้วสัมผัสอุ่นๆที่ขาดหายไปจากตอนตื่นนอนก็รีบเดินตรงเข้ามาหาเขา ก่อนจะกดศีรษะของพระจันทร์ให้ซบลงบนไหล่กว้าง พร้อมกับที่ท่อนแขนยาวแน่นกล้ามก็พยายามจะกอดตัวเขาให้จมลงไปในอกอุ่นจนมิด

   พระจันทร์ตบลงไปที่บ่ากว้างเบาๆ เขารู้สึกอึดอัดนิดหน่อยแต่ก็พอดูออกว่าพี่ยะในตอนนี้นั้นไม่ปกติ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จู่ๆคนที่แข็งแกร่งมาโดยตลอดอย่างชายหนุ่มคนนั้นถึงได้มาซบลงบนตัวเขาอยู่ในตอนนี้ อารมณ์ที่ส่งผ่านมาทำให้พระจันทร์รู้ว่านี่ไม่ใช่การเข้ามาอ้อนแบบปกติด้วย ท่าทางเหมือนต้องการกำลังใจหรืออะไรสักอย่างอย่างนั้นแหละ

“พี่ยะ...เป็นอะไรไปครับ” พระจันทร์ถามเสียงอู้อี้ แต่ชายหนุ่มกลับตอบเขากลับด้วยกริยาร่างกายคือกอดเขาแน่นขึ้น

“พี่ยะ คุยกันก่อน...เป็นอะไรครับ” พระจันทร์พยายามเกลี้ยกล่อมอีกรอบ และคราวนี้ก็ได้ผลเมื่อแรงผลักร่างเขาออกห่างพร้อมท่าทีก้มหน้าก้มตาปิดบังใบหน้าไม่ให้พระจันทร์ได้รับรู้สีหน้าของชายหนุ่มในตอนนี้

“พี่ยะ...หันหน้ามา...” พระจันทร์เรียกพลางพยายามเดินตามเมื่อสุริยะมณฑลหันหน้าหนีเขาอีกครั้งหลังจากที่ยอมปล่อยพระจันทร์ออกจากอ้อมแขนง่ายๆ

“โอะ...โอ๊ย...” ใครว่ามีแต่ผู้หญิงที่ใช้มารยาได้ คุณแม่ดารกานต์เคยบอกเขาไว้ ว่าผู้ชายอย่างเขาก็ใช้ได้ไม่ต่างกันหรอก

   พระจันทร์แสร้งทำเป็นตัวงอกุมท้องพร้อมร้องโอ๊ยออกมาเบาๆ ซึ่งมันส่งผลดีมากเมื่อสุริยะมณฑลรีบหันกลับมาพร้อมคว้าตัวเขาไว้ทำท่าจะอุ้ม และในแว่บที่พระจันทร์มองเห็นหน้าอีกฝ่าย เขาก็ต้องตกตะลึงเป็นอย่างมากเมื่อบนใบหน้านั้นมีแสงแวววาวสะท้อนแสงไฟอยู่สองข้างโหนกแก้ม พระจันทร์นิ่งค้างปล่อยให้ชายหนุ่มอุ้มตัวเองขึ้นจนตัวลอย แล้วพอสติกลับมาเด็กหนุ่มก็ค่อยๆยกสองมือของตัวเองไปช้อนหน้าอีกฝ่ายไว้ให้มองสบตาตนก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่นว่า

“พี่ยะร้องไห้...พี่ยะเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นครับ...บอกจันทร์มาเร็ว...พี่...”

“แดเนียลเจ็บท้องคลอด รถพยาบาลเพิ่งมาเอาตัวไปเมื่อกี๊...พี่ไปช่วยอเล็กซ์มา ก็เลย...”

“เอ๋...แดนจะคลอดคืนนี้เหรอ! เรื่องน่ายินดีนี่ครับ...แล้วพี่ยะร้องไห้ทำไม ดูสิ...หมดมาดเจ้าพ่อแห่งเกาะฮ่องกงหมด ถ้าคุณแม่ดารกานต์มาเห็นนะจะต้อง...” พระจันทร์พูดไปก็พยายามปาดเช็ดน้ำตาที่ยังมีซึมๆอยู่ปลายตาของชายหนุ่มออกให้ ฝ่ามือใหญ่ที่ช้อนอุ้มเขามาวางที่เตียงยกขึ้นรวบแขนของเขาไปจับไว้ ก่อนจะจ้องตาเขม็งมาที่ใบหน้าของเขาก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงทุ้มอันเป็นเอกลักษณ์ว่า

“พระจันทร์ วันที่จันทร์ต้องคลอดลูกของพี่...เราจะต้องปวดท้องเหมือนที่แดเนียลปวดมั้ย”

   พระจันทร์จ้องหน้าคนถามแล้วกระพริบตาปริบๆ

“เอ่อ...ก็ อาจจะปวด เอ๊ย...ไม่ปวดหรอกครับ...จันทร์...”

“โกหก...” เสียงเข้มเอ่ยดังขึ้น พระจันทร์นั่งตัวแข็งเกร็งขึ้นมาทันทีเมื่อจู่ๆสายตาคมกล้าก็แวววับขึ้นมาในความมืด “พี่ไม่ยอมให้เราต้องปวดท้องตอนจะคลอดเหมือนแดเนียลแน่ พี่...พี่...”

“พี่ยะ รู้สึกไม่ดีกับการคลอดลูกเหรอครับ” พระจันทร์กระเถิบตัวลงจากตักของชายหนุ่มไปนั่งเองบนเตียง ฝ่ามือเล็กลูบแขนใหญ่ไปมาเบาๆก่อนจะสอดปลายนิ้วประสานเข้าไปในฝ่ามือใหญ่ สุริยะมณฑลตอบรับปลายนิ้วน้อยนั้นด้วยการจับมือแน่นทันที

“พี่...ไม่รู้สิ พี่แค่เห็น...เลือดเต็มขาแดเนียล แล้วเขาก็มีท่าทางเจ็บปวดแบบทรมานเอามากๆ อเล็กซ์เองก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก พี่ได้ยินเสียงก็เลยเป็นคนโทรเรียกรถพยาบาลมาให้เขาเมื่อกี๊...” สุริยะมณฑลถอนหายใจเหมือนพยายามระงับความรู้สึกตัวเอง เขารู้สึกได้เลยว่าตอนที่กดโทรศัพท์นั้นปลายนิ้วเขาเย็นจนชาแค่ไหน ในหัวเขามีภาพของพระจันทร์ที่เข้ามาซ้อนทับภาพของแดเนียล และเพียงแค่คิด...ขนทั้งตัวเขาก็ลุกชันพร้อมกับที่ความเจ็บปวดมันแล่นแปร๊บจากหัวใจลงไปปลายเท้า ก่อนจะวกกลับขึ้นมาตีเข้าในสมองจนเขาปวดหนึบ

   อาการที่เขาเป็นอาจดูเวอร์ไป แต่มันคืออารมณ์จริงๆของผู้ชายที่ต้องมาทนเห็นคนรักของตัวเองเจ็บปวดทรมานเจียนตายตรงหน้า แล้วตัวเองก็ช่วยอะไรคนรักไม่ได้เลยสักอย่าง มันทั้งอึดอัดและเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก...เข้าใจแล้วที่อเล็กซ์เคยพูดกับเขาไว้ว่า

‘...นอกเหนือไปจากความดีใจที่ได้รู้ว่าแดนท้อง คือความกังวลและเป็นห่วงเขามากกว่า เพราะผมเป็นคนพาพี่สาวไปโรงพยาบาลตอนเจ็บท้องจะคลอดหลาน ผมไม่อยากให้แดนต้องเจ็บเหมือนที่พี่สาวผมเจ็บ...แล้วผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากแค่ยืนมอง’

   ...ใช่ นอกเหนือไปจากความดีใจที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะมีลูกกับคนที่รัก...ก็คือความกังวลและความเป็นห่วง เพราะกว่าที่เขาจะได้โซ่ทองคล้องใจมาให้ชื่นชมได้สักคนนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ พระจันทร์ต้องอดทนแค่ไหนกันนะกว่าที่จะได้ให้เขาเห็นหน้าลูก...

“พระจันทร์...หลังจากนี้พี่สัญญา...พี่จะดูแลเรากับลูกให้ดีที่สุด พี่จะไม่ยอมให้พระจันทร์ต้องเจ็บอีก พี่สัญญา...”

“พี่ยะ...” พระจันทร์มองตอบสายตาแน่วแน่ที่พ่อของลูกมองส่งมาให้ด้วยความซาบซึ้ง “แล้วพี่ยะไม่อยากมีลูกคนที่สองเหรอ”

“ถึงมีได้พี่ก็จะไม่ให้มี ครอบครัวเรามีทั้งหนูลิน มีทั้งลูกของเราก็พอแล้ว...พี่ไม่คิดนี่ว่าคนจะคลอดลูกเขาต้องเจ็บกันขนาดนั้น พี่ไม่อยากให้จันทร์เจ็บ...”

“จันทร์ทนได้...เพราะถึงมันจะเป็นวันที่ต้องเจ็บปวดเจียนตาย แต่มันก็จะเป็นวันที่ยิ่งใหญ่ที่ทำให้จันทร์มีความสุขที่สุดเหมือนกัน เพราะมันเป็นวันที่จันทร์จะได้มอบของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตให้พี่ แล้วก็ให้ตัวจันทร์เองด้วย...นะ” พระจันทร์ใช้น้ำเสียงเหมือนปลอบโยนเด็ก สองมือโอบกอดเรือนร่างสูงใหญ่เข้ามาหาตัวเอง สุริยะมณฑลซุกซบใบหน้าลงกับลาดไหล่เล็กๆ สองมือกอดกระชับคนรักเอาไว้ให้มั่นใจว่าเขาจะสามารถปกป้องอันตรายทุกอย่างให้คนรักได้

“นั่นสินะ ถึงจันทร์จะเจ็บปวด แต่พี่ก็ยังอยากเห็นหน้าเจ้าตัวเล็กของเราสองคนลืมตาดูโลก...พี่ดีใจนะ ที่เราท้องได้...พระจันทร์”

“ฮึก...ฮือ...” จู่ๆพอสิ้นคำพูดนั้น พระจันทร์ก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว ทั้งๆที่ทนมาได้ไม่ยอมร้องไห้เลยตั้งแต่วันที่พี่ยะรู้ความจริงวันนั้น ก็ดันเผลอมาอ่อนแอร้องไห้เอาตอนนี้เสียได้

   ...พี่ยะจะรู้มั้ย ว่าจันทร์รอคอยคำพูดนี้มานานแค่ไหน...

“จันทร์คิดว่าพี่ยะจะรังเกียจ จะไม่ชอบจันทร์ จะคิดว่าจันทร์เป็นตัวประหลาด ที่ผ่านมาก็แค่สงสารแล้วก็ยอมดูแลจันทร์ไปตามหน้าที่...ฮึก...ตัวจันทร์พูดความจริงไม่ได้...แต่จันทร์ก็ไม่ได้อยากจะโกหกพี่นะ แต่...ฮึก...พี่ยะ...กลับดีใจที่จันทร์เป็นอย่างนี้ แล้ว...แล้วก็...”

“พี่อาจบอกเราไม่บ่อย แต่รู้ไว้นะ...ทุกครั้งที่พี่กอดจันทร์ นั่นคือทุกครั้งที่พี่กำลังบอกรักจันทร์ เหมือนอย่างตอนนี้ที่พี่กำลังกอดจันทร์ พี่กำลังบอกรักเด็กคนนี้ เด็กขี้แยที่คอยแต่จะให้คนอื่นคอยปกป้อง เด็กงี่เง่าเอาแต่ใจ...แต่กลับสำคัญที่สุดในชีวิตของพี่ พระอาทิตย์ดวงนี้ยอมหมอบแทบเท้าพระจันทร์ดวงน้อยนี่แล้วนะ...ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง”

   รอยยิ้มทั้งปากทั้งตาของสุริยะมณฑลส่งไปให้คนตัวเล็กขี้แยในอ้อมกอดเป็นการจบคำพูด จริงสินะ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน...พี่ยะกอดเขาเอาไว้กี่ครั้งแล้ว...ผู้ชายคนนี้...รักเราจริงๆใช่มั้ย

   ...แทนคำพูดโต้ตอบทั้งหมด พระจันทร์ฮึดกลืนก้อนสะอื้นไว้ในอก แล้วยื่นริมฝีปากสั่นๆเข้าไปประกบจุมพิตแผ่วเบาลงบนริมฝีปากนิ่มยุ่นของคนตรงหน้า จูบที่แผ่วเบาราวเจ้าผีเสื้อที่บินลงมาแตะบนเกสรดอกไม้ค่อยๆทวีความร้อนแรงขึ้นตามลำดับ เมื่อสุดท้ายแล้วเจ้าผีเสื้อตัวน้อยเพิ่งจะสำเหนียกได้ว่า...สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นเกสรดอกไม้ กลับเป็นหนวดของสิงห์เจ้าป่าตัวใหญ่ ที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อน้อยตรงหน้าลงท้องไปอย่างไม่ลังเล...

------------------------------------------------------

แฮ่...มาต่อจนจบตอนแล้วจ้าาาาา 

หลังจากนี้ก็จะเป็นตอนหวานๆกุ๊กกิ๊กน่ารักของครอบครัวนี้เขาแล้วล่ะเน้อ เพราะมันใกล้จบเต็มทีเหลืออีกสองสามตอนแล้วจ้า

ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้เน้อ...  ^_^

แล้วก็...สุดท้ายเค้าก็ยังไม่ได้กลับไปโพสต์เนื้อหาใหม่ที่มีการเปลี่ยนแปลงเบย  T_T

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อยู่เป็นกำลังใจมาจนถึงตอนนี้กับเรื่องที่สองของแพท ต่อไปก็คงจะได้เจอกับครูบัวกันบ่อยขึ้นละ หุหุ

...ขอให้เพื่อนๆที่รักรักษาสุขภาพกันด้วยเน้อ อาศัยอยู่ในทะเลทรายซาฮาร่ามันก็ร้อนตับจะแตกกันแบบนี้ล่ะ แฮ่กๆ... :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: @rnon ที่ 21-03-2015 17:23:08
 o13

พระจันทร์ ๆๆๆๆๆๆๆ  น้องน้อย มีความสุขซะทีนะ

 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-03-2015 17:39:01
กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจที่สุดในสามโลกกกกกก  :sad4:
พี่ยะกับน้องจันทร์น่ารักมากกกกก คู่เพื่อนร่วมบ้านก็น่าร๊ากกก
ตอนแดเนียลจะคลอดนี่ พี่ยะคงจะกลัวมากๆเลย
อย่าร้องไห้นะคะว่าที่คุณพ่อ เดี๋ยวไม่หล่อ น้องจันทร์ไม่รัก ฮุๆ

อีกสองสามตอนจะจบแล้ววววว ใจหายยยย
ยังไง ถ้ารวมเล่มก็อย่าลืมประกาศน้าาาา
รอตอนต่อไปนะคะะะะ อยากอ่านเยอะๆเลยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-03-2015 18:08:06
 :mew3: cute
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-03-2015 18:16:52
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 21-03-2015 18:17:16
อยากเห็นพี่ยะมุ้งมิ้งกะลูก  :hao7:
รออีก30%ที่เหลือ
รอพระจันทร์คลอด อิอิ
คุณหญิงท่าจะเห่อหลานไม่เบายังไม่รู้เพศก็บอกว่าหลานชายซะแล้ว 5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {70%}
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-03-2015 18:22:31
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-03-2015 18:23:38
อ่านไปตั้งนานแล้วเพิ่งมาสังเกตว่าหัวเรื่องใส่ พศ. 2014 อยู่  :m20:

อันนี้ยอมรับเลย ว่าเพิ่งมาสังเกตตอนโพสต์ตอนล่าสุดนี่แหละค่ะ *ยิ้มแบบนกเพนกวินเหนียมอาย*
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 21-03-2015 18:42:13
รอนานมากกกกกก

อย่าหายไปนานๆอีกนะ
ปล.คิดถึงครูบัวด้วย~
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 21-03-2015 19:11:44
พี่ยะน่ารักอ่ะกลัวเมียเจ็บ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 21-03-2015 19:38:02
พี่ยะน่ารักอ่า
โอ้ยยย อบอุ่นมาก
ชอบบบบบบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 21-03-2015 19:44:52
มีความสุขซะที  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 21-03-2015 19:51:41
ดีใจที่มาต่อค่ะ
จะมีสามีสักกี่คนกันนะที่จะสงสารเมียตอนเจ็บปวดทรมานก่อนคลอด
เห็นอยากได้ลูกกันทั้งนั้น พี่ยะเป็นสามีทีายอดเยี่ยมมากค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: มะม่วงแรด ที่ 21-03-2015 19:59:55
  :sad4:กว่าจะหวานกันได้ รักพระจันทร์ดวงนี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 21-03-2015 20:09:10
 :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: thenumberten ที่ 21-03-2015 20:18:17
ขอบคุณที่มาาาาา
ตอนแรกคิดว่าตาฝาดไป 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-03-2015 20:28:31
เพิ่งจะได้เห็นพี่ยะโหมดอ่อนโยน อ่อนไหวง่ายแบบนี้เอาตอนใกล้จบ  จากผู้ชายที่แกร่ง ไม่กลัวใคร พระอาทิตย์ดวงนี้ ก็พ่ายแพ้ให้กับพระจันทร์ดวงน้อย

คู่เพื่อนบ้านก็น่ารัก มาลุ้นว่าคู่เพื่อนบ้าน และคู่พี่ยะ-น้องพระจันทร์ ว่าใครจะได้ลูกชาย-ลูกสาว

รออ่านตอนต่อไป  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 21-03-2015 20:33:22
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-03-2015 20:42:28
ตอนนี้ยาวสะใจมากบอกเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 21-03-2015 21:08:21
 :-[ :-[ :-[  น่ารักจัง  พี่ยะอ่อนโยนจัง  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 21-03-2015 21:10:34
พี่ยะน่าร้าาาากอ่า.  รักพระจันทร์สุดๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Kwanmin ที่ 21-03-2015 21:13:36
งือออ พระจันทร์กับพี่ยะมาแล้ว > / / < :mew1: ชอบมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 21-03-2015 21:14:57
สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว  :katai2-1: :katai2-1:
ตามมาจากครอบครัวหนูลินค่ะ โอยลุ้นคู่นี้จนน้ำตาท่วมจอเลย
ในที่สุดโมเม้นอบอุ่นก็มา รักครอบครัวนี้พอๆกะบ้านหนูลินเลย
พี่อาทิตย์น่ารักอ่ะ นึกว่าโหดเป็นอย่างเดียว  :-[
จะติดตามต่อไปค่ะ รอๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-03-2015 21:35:13
มาต่อแล้วดีใจ เย้ๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 21-03-2015 21:39:31
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:มาต่อแล้วดีใจจัง :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 21-03-2015 22:02:14
 :mew1: มาต่อแล้วววววววววว

รอรวมเล่มค่าาาาาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 21-03-2015 22:23:07
น่ารักอะ ดีจัยกับพระจันทร์ด้วยอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 21-03-2015 22:24:15
โอ๊ยยยย~หวานละลายมดขึ้นเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-03-2015 22:25:05
มาต่อแล้ววว ดีใจจ~~

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 21-03-2015 22:33:59
มีความสุขกันสักทีเนาะ  :mew1:

รอลุ้นลูกจันทร์จะลูกสาวหรือลูกชายน้อออออ :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 21-03-2015 22:56:53
ดีใจมากที่พี่ยะและพระจันทร์เข้าใจกันแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-03-2015 23:00:15
หวานๆรักกันๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 21-03-2015 23:20:34
อยากเห็นเจ้าตัวน้อยของพระจันทร์ลืมตามาดูโลกแล้วอ่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-03-2015 23:39:55
หวานเวอร์  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 22-03-2015 00:26:29
หมดทุกข์หมดโศกกันสักที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 22-03-2015 00:35:29
ตั้งตารอวันคลอดเลยนะเนี่ย >\\<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 22-03-2015 01:03:02
 :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-03-2015 01:12:28
โอ้ววว!! เด้กน้อยจะน่ารักแค่ไหนน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-03-2015 01:32:56
หวานนนนน :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 22-03-2015 03:11:45
ในที่สุดคู่นี้ก็เข้าใจกันและกันสักที หลังจากที่เราลุ้นมานาน
ใกล้จะจบแล้วเหรอ T^T ไม่ค่อยอยากให้จบเลย อยากอ่านไปเรี่อยๆ
แต่ถ้าต้องจบขอตอนพิเศษของสองสัตว์เลียงได้ไหม
เวลาสองตัวนี้อยู่ด้วยกันแล้วเราฟินอะ จิ้นกระจายมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: YOSHIKUNI RUN ที่ 22-03-2015 04:20:45
อ่านล่ะน้ำตาหยดแหม่ะๆ ฝืดดๆจมูกอีก ไม่รู้ซึ้งรึเป็นหวัด
จะจบแล้ววววว ง้อออ :mew6: :mew4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 22-03-2015 08:30:53
อยากอ่านตอนพระจันทร์คลอดลูกแล้วจิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 22-03-2015 08:54:58
ดีใจเห็นน้องจันทร์อัพแล้ว และดีใจต่อเนื่องที่จะได้เห็นบรรยากาศกุ๊กกิ๊กของคู่นี้สักที ขอเยอะๆหลายๆตอนนะคะ อิอิ :L2: :L2:
และไม่ทราบว่ามีเรื่องของอเล็กและแดเนียลป่าวคะ อ่านแล้วอยากอ่านเรื่อวเต็มๆคู่นี้เหมือนกันค่ะ ฮิฮิ :กอด1:

ปล. ยังไงก็ต้องมีคนที่สองแน่ๆ เพราะท่าทางพี่ยะน่าจะขยันทำการบ้านนะ 55555 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-03-2015 14:09:10
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 22-03-2015 15:23:39
ใกล้จบแล้ว นึกถึงตอนแรกเลน วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 22-03-2015 15:42:58
 :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-03-2015 17:54:35
เข้าใจกันสักที พี่ยะดูแลน้องดีๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 22-03-2015 18:54:47
มีความสุขกันซักทีพี่อาทิตย์กับพระจันทร์ o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-03-2015 22:17:20
รอดูหน้าหลานนนนน ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 23-03-2015 09:39:17
บนสิ่งที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้มีความสุขกันทุกคู่นะคะ อ่านแล้วมีความสุขจังค่ะ  :กอด1:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kyosake ที่ 25-03-2015 01:25:53
 :hao5: :hao5: :hao5:
อ่านแล้วก็น้ำตาไหลพราก ฮืออออ
ปลื้มที่ทั้งคู่รักกันและเข้าใจกันได้สักที
คราวนี้ก็มารอลุ้นเจ้าตัวน้อยกัน งื้ออออ
อยากให้คลอดเร็วๆ แล้วน๊าาาาา
อยากเห็นคุณพ่อยะขาโหดซะแล้วสิ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 25-03-2015 15:27:47
ในที่สุดก็ได้เจอกัน ปรับความเข้าใจกันซะทีนะคะ
แหมๆๆๆพอเจอก็หวานกันไม่เกรงใจแม่ยกเลยนะคะ อิอิ

ปล.คู่เพื่อนก็น่ารักเน้ออออออออออ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 25-03-2015 18:22:56
พี่ยะเป็นผู้ชายมุ้งมิ้ง :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 25-03-2015 23:12:27
เดี๋ยวรออ่านตอนจบตอนเดือนสิงหานะ อิอิ
รอ ร๊อ รอ อย่าลืมแต่งครูบัวกับพี่สิงต่อน๊าาา คิดถึงทั้งคู่เลยยยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 26-03-2015 11:30:07
ในที่สุดพระจันทร์ดวงน้อยก็มีความสุขกับเขาสักทีนะ
พี่ยะกว่าจะหลุดอะไรๆออกมาได้ เล่นเอาน้ำตาน้องหมดตัว
ช้าก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยล่ะนะ แค่นี้ก็ปลื้มกันไปหมดแล้ว
ถ้าท้องโตกว่านี้คงต้วมเตี้ยมและน่ารักน่าดู :-[
ขอให้น้องคลอดอย่างปลอดภัย พี่ยะจะได้มีกำลังใจปั๊มคนที่สอง :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 26-03-2015 20:13:28
รู้สึกซาบซึ้งไปกับพี่ยะและพระจันทรมากเลยค่ะ  ดูอ่อนโยนและทนุถนอมภรรยามาก  แอบอิจฉาพระจันทรเล็ก ๆ  :กอด1:  คู่อเล็กกับแดนก็น่ารัก   :L2:


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 29-03-2015 16:49:26
 :o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-03-2015 18:03:03
อยากเห็นหลานแล้วเร็วหน่อย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 05-04-2015 10:18:55
คิดถึงจังเลย ใกล้คลอดแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 05-04-2015 13:48:50
รอตอนต่อไปนะค้าาา
คิดถึงพระจันทร์กะพี่ยะ มากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 05-04-2015 17:06:11
 :mew3: :call: :mew3: :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Invisible girl ที่ 06-04-2015 21:09:24
มาอ่านรวดเดียว ชอบพี่ยะมาก
รู้สึกสะดุดตาตั้งแต่พี่เขาลากพระจันทร์ลงจากรถในเรื่อง คุณแม่ครับผม
ชอบคู่นี้มาก 555555
เป็นติ่งพี่ยะคะ

ปล.ชอบการบรรยายกับไม่ค่อยมีคำผิดคะ
ปล2.ตัวละครมีเสน่ห์มากคะ
ปล3.ขอบคุณที่มาลงให้อ่านคะ :)
 :pig4: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: karenoo ที่ 16-04-2015 20:46:58
มารอน้องพระจันทร์ .... จะคลอดรึยังน้า  :hao4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 17-04-2015 10:40:57
กรี๊ดดดดด อ่านทันแล้ววว
เสียน้ำตาไปเยอะมาก แต่สนุกมากกก T v T
อยากอ่านต่อแล้วค่ะะะะ หวานแล้ววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 32 [21/03/2015] PG.61 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 18-04-2015 23:43:56
มาต่อสิๆ  :call: :call:
 :z3: :z3: :z3: หายไปนานจนใจหาย :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-04-2015 17:25:53
พันธนาการ...รัก #33

เด็กในตู้อบมีผิวแดงเหี่ยวๆ กล้ามเนื้อฟีบเล็ก และมีสายออกซิเจนติดอยู่บริเวณจมูก อเล็กซ์เอามือขึ้นกอดอกแล้วยกอีกข้างขึ้นแตะบริเวณคางอย่างใช้ความคิด สายตาที่มองเด็กคนนั้นมีแววทั้งรักทั้งห่วง แต่แววตาแสนห่วงแลดูเหมือนจะมีมากกว่า

“แดน...แดนได้เห็นลูกแค่แว่บเดียวตอนเพิ่งคลอด หลังจากนั้นผมยังไม่ได้ให้เขาเจอลูก เขาถามหาลูกทันทีตั้งแต่เพิ่งตื่น แต่ผมไม่รู้จะบอกเขายังไง...ว่าลูกของเรา...ไม่ค่อยแข็งแรง ไม่รู้เลยว่าจะต้องอยู่ในตู้อบไปอีกนานแค่ไหน” อเล็กซ์เอ่ยเล่า แววตาส่อความเศร้าออกมาลึกๆ คงจะสงสารลูกมาก

“แล้ว...หมอบอกหรือเปล่า ว่าทำไมลูกคุณถึงเป็นแบบนี้” สุริยะมณฑลเอ่ยถาม

“บอก แล้วผมก็ทำใจเอาไว้มาก่อนหน้านี้แล้วด้วย...คุณเองก็เหมือนกัน...” ประโยคสุดท้ายอเล็กซ์ลดเสียงลงไปอีก ดูว่าลูน่าจมอยู่ที่หน้าตู้กระจกจนไม่ได้ยินเสียงของพวกเขาแน่แล้วจึงเอ่ยต่อไปอีกว่า “อีกสักพักหมอคงจะพูดเรื่องนี้ให้คุณฟังถ้าทางเขามั่นใจว่าลูน่าท้องครั้งนี้สำเร็จจริงๆ...”

สุริยะมณฑลมีสีหน้าไม่เข้าใจที่อเล็กซ์พูด แล้วเอกสารทางการแพทย์อีกทั้งท้องที่ป่องออกมาของพระจันทร์จนได้เห็นได้ชัดนั่น ยังไม่เรียกว่า ‘ท้อง’ สำเร็จอีกหรือ

“จนกว่าจะเข้าสู่เดือนที่ 5 อย่าเพิ่งวางใจในอะไรทั้งสิ้น และร้อยเปอร์เซนต์ของคนไข้ในโครงการนี้คลอดก่อนกำหนด และมีเด็กเพียง 35% จากทั้งหมดเท่านั้น...ที่รอด...”

สิ้นคำสุดท้าย ก็เกิดความเงียบขึ้นระหว่าวทั้งสองหนุ่มที่อยู่ในวงสนทนา เข้าใจทันทีว่าอะไรเป็นอะไร และที่มั่นใจที่สุดก็คือ...เจ้าตัวคนไข้ในโครงการนี้ คงไม่มีใครรู้เรื่องนี้เป็นแน่...

“ซีโน่...ผมกับคุณอยู่ในฐานะเดียวกัน ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ และคิดว่าคุณก็คงรู้...ว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง ผมประคับประคองแดนกับลูกมาได้จนเกือบครบกำหนดก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์มากแล้ว ดูแลคนของคุณให้ดี พวกเขาเปราะบางกว่าที่พวกเราคิดเอาไว้เยอะ”

สายตาสองคู่มองไปทางเดียวกัน แต่จุดหมายปลายสายตาเป็นคนละที่กัน อเล็กซ์นั้นมองตรงไปที่เด็กน้อยในกระบะใส ส่วนสุริยะมณฑลมองไปทางคนรักของตัวเองที่ดูเหมือนจะเหม่อมองไปทางเด็กน้อยคนเดียวกันด้วยสายตาที่ไม่ได้โฟกัสไปที่ตรงนั้นเลยแม้แต่น้อย

“พระจันทร์...พระจันทร์...”

“ห๊ะ...ครับ พี่ยะ...”

“เป็นอะไร...เหม่อมองตาหนูของแดนกับอเล็กซ์ตาไม่กะพริบเชียว เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือน...เราก็จะมีเจ้าตัวน้อยเป็นของตัวเองอยู่แล้วนี่”

“ขอแบบตัวเปล่าๆกับผ้าอ้อมก็พอนะครับ ไม่เอาสายออกซิเจนนะ...” พระจันทร์พูดกึ่งขำ แต่ในความเป็นจริงในใจนั้นขำไม่ออก เพราะท่าทางของหนูน้อยที่เพิ่งลืมตามาดูโลกได้ไม่ครบวันนั้นน่าสงสารเสียเหลือเกิน

“...ไม่หรอก...ลูกของเราจะต้องแข็งแรง จันทร์เองก็ต้องบำรุงร่างกายตัวเองให้แข็งแรงด้วยนะ เพราะหลังจากคลอดแล้ว...พี่คงไม่จ้างพี่เลี้ยงเพิ่ม แต่จะให้เราเลี้ยงลูกเอง...ไหวมั้ย” ถามเหมือนไม่ต้องการคำปฏิเสธ และแน่นอนว่าพระจันทร์ก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว

“พี่ฟ้าเลี้ยงได้...จันทร์ก็เลี้ยงได้”

   แววตาสดใสเงยหน้ามองสบ พร้อมเอามือบางกว่าวางทับไปบนมือใหญ่ที่สอดรัดเข้ารอบเอว แถมวางแปะลงเหมาะเหม็งบนหน้าท้องที่กลมน้อยๆของคนที่ตัวเล็กกว่าอีกต่างหาก

   ท่าทางปกติไม่ต่างจากที่เคยเป็นเหมือนไม่น่าสงสัย...

   ...แต่สำหรับสุริยะมณฑล...นี่มันน่าสงสัยแบบไม่ต้องสงสัยเลย...

---------------------------------

   ร้านอาหารไทยในเวลาบ่ายสามมีลูกค้าขาจรอยู่ประปราย ที่มุมหนึ่งของร้านซึ่งมีต้นไม้ปลอมบังโต๊ะเอาไว้ครึ่งหนึ่ง มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่พร้อมชาไทยสีอิฐแก้วใหญ่ ข้างกันมีขนมไทยที่แกะทานไปครึ่งหนึ่งวางอยู่ ท่าทางกระวนกระวายคล้ายรอใครสักคนทำให้พระจันทร์ไม่ลังเลที่จะก้าวเท้าเข้าไปหา แล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของโต๊ะ

“อาชิ...”

“...คุณหนู”

   อชิระถอดแว่นตากันแดดที่สวมใส่อยู่ออกวางบนโต๊ะ รอยเหี่ยวย่นและความอ่อนล้าในดวงตาทำให้พระจันทร์พอจะมองออกว่าที่ผ่านมาลูกน้องของบิดาตนคงจะต้องลำบากในการใช้ชีวิตไม่น้อย เพราะพี่ยะก็ยังไม่ได้ถอนแจ้งความ อีกทั้งเขายังแอบได้ยินมาว่ามิสเตอร์โจวเองก็ส่งคนออกไปตามล่าอชิระอย่างไม่ลดละเหมือนกัน

   แต่ทั้งๆที่โดนทั้งตำรวจและแก๊งค์มาเฟียออกตามล่าเสียขนาดนั้น...ทำไมอาชิถึงยังรอดมาจนถึงนี่  แล้วยังกล้านัดเขาออกมาพบที่ร้านอาหารไทยแบบนี้ ในที่ๆมีคนเดินไปเดินมาอยู่ตลอดเวลาอีก

“อาชิหายไปอยู่ที่ไหนมา ตำรวจงมอยู่เป็นอาทิตย์ก็ไม่เจอ...จันทร์นึกว่าอาชิจะเป็นอะไรไปแล้วเสียอีก”

“คุณหนู ยังจะห่วงไอ้คนอกตัญญู ที่หันปืนใส่ลูกผู้มีพระคุณอีกหรือครับ...” น้ำเสียงแหบแห้งถามกลับมาแทนคำตอบ พระจันทร์มองท่าทางที่ไม่กล้าสบตาเขาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบฝ่ามือกร้านที่ยกประสานกันสั่นๆบนโต๊ะ

“เรื่องอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ จันทร์รู้แล้วก็เข้าใจความรู้สึกของอาชินะ ส่วนหนึ่งก็เพราะความหวังดี อุตส่าห์ออกตามหาจันทร์...จันทร์เองเสียอีกที่อกตัญญูกับพ่อ...มากกว่าอาชิ” น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด สายตามองต่ำลงไปที่หน้าท้อง ซึ่งถูกปิดซ่อนความผิดปกติเอาไว้ใต้เสื้อวอร์มตัวโคร่ง

“ไม่ใช่ มันต่างหากที่ทำให้เรื่องทุกอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่คุณหนูต้องมาทำหน้าเศร้าเลยนะครับ” อชิระเอ่ยต่อ มองความใจดีที่ลูกเจ้านายมอบให้ความรู้สึกผิดที่หลั่งไหลลงมากองแทบเท้ายิ่งทบเท่าทวีคูณจนเริ่มปริ่มอก

“คะ...คุณหนู...ผม...ผม...ที่ผ่านมา ผม...ผมขอโทษ...ขอโทษครับ ผมขอโทษ...” เมื่อความรู้สึกมันจุกอกจนทนต่อไปไม่ไหว อชิระก็ค่อยๆยกมือขึ้นมาพนมแล้วระล่ำระลักคำขอโทษออกมา คนสูงอาวุโสกว่าก้มหน้าก้มตาขอโทษเด็กอายุเพียงเลขสองนำหน้า เป็นภาพที่ทำให้ใครหลายคนที่อยู่ในร้านนั้นต้องแอบชะเง้อชะแง้มองด้วยความสนใจ

“อาชิ! อาชิอย่าทำแบบนี้...อย่าไหว้จันทร์ เดี๋ยวจันทร์อายุสั้น ไม่เอา...!” พระจันทร์รีบเอามือเข้าไปรับยกยกมือขอโทษของอชิระด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าคนของพ่อจะถึงขนาดยอมยกมือมาไหว้ขอโทษเขาแบบนี้

“ไม่ได้ครับคุณหนู...มือผมข้างที่เคยยกปืนยิงคุณหนูมันควรจะถูกตัดออกเสียด้วยซ้ำ...ผม...ทั้งๆที่รับปาก...รับปากกับท่านไว้ว่าจะดูแล...แต่...แต่ผมกลับ...”

“อาชิทำดีที่สุดแล้วครับ...อาชิทำ...ในสิ่งที่ควรทำแล้วครับ” ...พระจันทร์เสียอีก ที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำเลยสักอย่าง...

“...ตอนนี้เทียนกับซินจ้าวมีอำนาจมากพอที่จะช่วยคุ้มครองผมรวมไปถึงคุณหนูได้แล้วนะครับ ฐานที่มั่นของเราที่จีนในตอนนี้ก็มั่นคงขึ้นมาก อีกไม่นาน...อำนาจของนายก็จะกลับคืนมาเหมือนเดิม ผมอยากให้คุณหนูกลับไปสานต่องานของท่าน...แต่ว่า...”

   คำพูดของอชิระหยุดค้างไว้แค่นั้น เมื่อสายตาไปหยุดอยู่ตรงหน้าท้องของพระจันทร์ซึ่งมีเสื้อวอร์มตัวหนาปิดบังเอาไว้อยู่ เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ความลับนี้ของพระจันทร์ และแน่นอนเขารู้ว่ามาพูดเรื่องนี้กับพระจันทร์ตอนนี้นั้นช้าเกินไป ในเมื่ออีกฝ่ายเล่นทำกันแบบนี้ แล้วเขาจะพาตัวคุณหนูกลับไปอย่างง่ายดายได้อย่างไรกัน

“ผมรู้ว่าการที่ผมมาพูดอะไรตอนนี้มันคงจะสายเกินไป หมอนั่นมันคงไม่ปล่อยให้คุณหนูต้องห่างสายตาแน่ ยิ่งในช่วงแบบนี้ด้วย...แต่ได้โปรด เก็บเบอร์โทรนี้ไว้นะครับ วันใดที่มันทำให้คุณหนูต้องเจ็บช้ำเจ็บปวด หรือคุณหนูอดทนอยู่กับมันต่อไปอีกไม่ไหว โทรหาผมได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ผมจะไม่มีการเปลี่ยนเบอร์ไปจนตลอดชีวิต...ผมจะรีบมารับคุณหนูไปอยู่ด้วยกันที่จีน ผมจะดูแลคุณหนูแทนนายเอง”

“...” พระจันทร์พูดอะไรไม่ออก สายตามองตามกระดาษโพสอิทสีเหลืองอ่อนที่ยับเล็กน้อยซึ่งถูกยัดใส่มือมาให้ตอนได้ยินประโยคสนทนาเมื่อครู่ของคนตรงหน้า ตัวเลขที่เขียนเรียงกันมีรหัสประเทศนำหน้ามาให้เรียบร้อย พระจันทร์มองมันนิ่งอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งอชิระเอ่ยร่ำลาครั้งสุดท้าย

“...ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหนผมก็จะมารับตัวคุณหนูไปหากคุณหนูต้องการ...ได้โปรด อย่าลืมว่าคุณหนูสองคนไม่ใช่ตัวคนเดียวในโลก ยังมีผม เทียน ซินจ้าวที่ยังจงรักภักดีกับคุณหนูสองคนอยู่...ยังไง อย่าลืมส่งข่าวมาบ้าง ผมจะรอสายจากคุณหนูอยู่ที่จีนเสมอนะครับ” 

   หมดบทสนทนาอชิระก็ค้อมตัวให้ลูกชายผู้มีพระคุณอีกครั้งหนึ่ง วางเงินค่าน้ำเอาไว้บนโต๊ะ สวมแว่นกันแดดรวมทั้งหมวกเพื่อปิดบังหน้าตาเสร็จสรรพก็ลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวกลับ ทว่าพระจันทร์กลับรีบลุกตามแล้วจับแขนของลูกน้องพ่อตัวเองไว้ ดวงตากลมหวานเหมือนแม่จ้องอชิระ พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปากที่ส่งให้คนตรงข้ามอย่างจริงใจ

“ขอบคุณ...ขอบคุณแทนพ่อของผมด้วย ขอบคุณมากครับอาชิ...จันทร์จะไม่ลืมอาชิ และจะส่งข่าวไปหาแน่นอน ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” พระจันทร์เขย่งปลายเท้าสวมกอดช่วงบ่าของอชิระเอาไว้ในอ้อมแขน คนสูงวัยกว่าตบบ่าเขาสองสามทีแล้วดันร่างของเขาออก พระจันทร์แอบเห็นด้วยว่าอาชิแอบเอามือปาดแถวๆดวงตา ก่อนจะรีบเดินหันหลังหายลับไปทางหน้าร้าน

   ทิ้งให้พระจันทร์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของสุริยะมณฑลที่เดินเข้ามาซ้อนหลังอย่างรู้จังหวะ

“ยอมให้ขนาดนี้แล้วจันทร์ก็ต้องฟังพี่บ้าง...”

“คราวนี้พี่ยะขู่จันทร์ไม่ได้อีกแล้วนะ...มีคนมาเป็นแบ็คอัพให้จันทร์แบบนี้แล้ว จันทร์ไม่ต้องรอพึ่งใบบุญจากพี่ยะได้แล้วมั้ง...”

“...อย่าต้องให้พี่โกรธนะจันทร์...เอาเบอร์มันทิ้งไปเดี๋ยวนี้”

“...ไม่! เบอร์คนของจันทร์ จันทร์มีสิทธิ์เก็บ”

“แต่จันทร์เป็นคนของพี่ พี่สั่งให้ทิ้งก็ต้องทิ้ง!”

“กล้าขึ้นเสียงกับจันทร์เหรอ...ดี อาชิคงยังไปไหนได้ไม่ไกล โทรบอกให้มารับจันทร์ไปจีนตอนนี้เลยดีกว่า”

“ถ้ามันกล้ากลับมา รับรองเลยว่ามันได้กลายเป็นศพอยู่ที่ร้านอาหารนี่แทนทะเลที่มันควรจะตายไปตั้งแต่ตอนนั้นแน่!”

   สุริยะมณฑลกัดกรามกรอด มองคนเริ่มปีกกล้าขาแข็งลอยหน้าลอยตาเดินนำเขาออกจากร้านอาหารไทยไปอย่างไม่สะทกสะท้าน...

   เดี๋ยวก่อนเถอะนะ...รอให้พยานรักของเขาออกมาดิ้นนอกท้องได้ก่อนเถอะ พ่อจะเอาให้คลานลงจากเตียงไม่ไหวเลยคอยดู!

-----------------------------

   เพราะท่าทางมีพิรุธและเหม่อบ่อยๆของพระจันทร์ จึงทำให้สุริยะมณฑลจับไต๋ได้ไม่ยาก ชายหนุ่มเลือกที่จะออกปากถามไปตรงๆ และคนรักของเขาก็ไม่คิดที่จะปิดบัง ตอนแรกที่สุริยะมณฑลเห็นรูปถ่ายพร้อมข้อความ เขาเกือบแล้วที่จะอารมณ์ขึ้นแล้วก็ลงมือทำอะไรลงไปโดยไม่รอฟังความจากพระจันทร์เพิ่มเติม แต่ก็เพราะด้วยความห่วงเป็นจุดสำคัญ...

   ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะท่าทางที่นิ่งเงียบและไม่ออกปากห้ามปรามอะไรเขาทั้งสิ้นเหมือนอย่างที่เคยทำ ทำให้สุริยะมณฑลเริ่มใจเย็นขึ้น มองอาการของพระจันทร์ด้วยความคิดที่เปลี่ยนไปจากเดิม พระจันทร์ดูโตขึ้นอย่างประหลาด ในขณะที่ตัวเขากลับใจร้อนเป็นไฟ อย่างกับเด็กวัยรุ่นก็ไม่ปาน

   สุริยะมณฑลตัดสินใจเอ่ยถามความเห็นของพระจันทร์ว่าจะทำยังไงกับรูปถ่ายใบนี้ เด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยบอกเขาด้วยความมั่นใจว่าเขาตั้งใจจะไปพบคนอชิระตามนัด และจะขอไปคนเดียว แน่นอนว่าเขาไม่อนุญาตในคำร้องที่สอง ทว่าคำร้องแรกนั้นเขาให้ผ่าน หนึ่ง...เพราะสถานที่ที่นัด ไม่ใช่ที่ที่เขาไม่รู้จัก ครัวฟ้าฝน คือชื่อร้านอาหารไทยของน้ำฟ้า ส่วนข้อที่สอง...ท่าทางของพระจันทร์ที่ดูสงบนิ่ง เตรียมตัวเหมือนพร้อมรับทุกสถานการณ์ ทำให้สุริยะมณฑลค่อนข้างไว้ใจได้ในระดับหนึ่งว่าพระจันทร์จะเอาอยู่ ไม่ว่านายอชิระนั่นจะพูดเกลี้ยกล่อมอะไรกับพระจันทร์ก็ตาม และแน่นอนว่าตอนที่คุยกันนั้นเขาต้องได้ยินเรื่องราวทั้งหมดด้วยตัวเอง เพราะหากเกิดอะไรฉุกเฉินขึ้นมาเขาจะได้จัดการทุกเรื่องด้วยตัวเองได้ทันท่วงที

   และดูเหมือนว่าที่นายอชิระมาพูดกับพระจันทร์วันนี้จะถือเป็นเรื่องดีก็กึ่งๆ เป็นเรื่องไม่ดีก็ไม่เชิง ดีในเชิงที่เขาคงไม่ต้องระแวงเรื่องที่อชิระจะกลับทำร้ายพระจันทร์อีก แต่ไม่ดีในเชิงที่มันกลับทำให้พระจันทร์ไม่กลายเป็นแค่เด็กไร้ญาติขาดมิตรเหมือนเมื่อก่อน เขาจะคิดจัดการยังไงกับพระจันทร์ตามใจเขาอีกก็อาจต้องไตร่ตรองดูให้มากกว่าเดิมหน่อย

   ช่วงเย็นจนใกล้ค่ำของวันเป็นเวลาแห่งการพักผ่อน วันนี้สุริยะมณฑลงดงานเย็นหนึ่งวันเพราะเขาต้องพาพระจันทร์ลงน้ำในสระเล็กๆหลังบ้านเพื่อออกกำลังกายและผ่อนคลายตัวเองตามคำแนะนำของแพทย์ เพราะเป็นสระเปิดอากาศข้างนอกจึงค่อนข้างเย็น ถึงแม้จะมีกำแพงไม้ล้อมรอบรั้วบ้านไว้เพื่อเพิ่มความเป็นส่วนตัวและกันลม แต่สุริยะมณฑลก็ให้พระจันทร์ใส่เสื้อมีแขนกับกางเกงขาสั้นแบบที่ไม่อุ้มน้ำ พาร่างที่เริ่มป่องตรงกลางไปปรับสภาพกับน้ำนอกสระเสร็จก็ค่อยๆพาลงน้ำ สระน้ำแบ่งเป็นสองโซนสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ โดยส่วนของเด็กนั้นน้ำสูงแค่ประมาณช่วงข้อเข่าของสุริยะมณฑล แต่โซนของผู้ใหญ่นั้นสูงประมาณอกของพระจันทร์

   คนสองคนลงเล่นน้ำแบบไม่เร่งรีบ สุริยะมณฑลนั้นพยายามแตะตัวพระจันทร์ให้มากที่สุดตามคำแนะนำ เขาเกาะเกี่ยวมือพระจันทร์แล้วพาเดินวนไปรอบสระ พระจันทร์ลอยตัวตามมือที่นำทางไปแล้วก็เข้าไปเกาะบ่ากว้างใหญ่ของคนรัก เด็กหนุ่มปล่อยตัวและใจไปตามการชักนำของผู้เป็นที่รักอย่างไว้วางใจ สุริยะมณฑลเอาตัวพระจันทร์เข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน พาเดินไปในน้ำคล้ายจะพาเต้นรำไปพร้อมกับแสงสุดท้ายของวัน เมื่อเห็นว่าพระจันทร์เริ่มเหนื่อยชายหนุ่มก็พาคนรักไปนั่งเล่นน้ำตรงบันไดริมสระ เอาศีรษะของพระจันทร์มาพิงไว้กับอกแล้ววักน้ำลูบมือลูบไหล่ให้พระจันทร์ รอยยิ้มอย่างมีความสุขปรากฎชัดบนใบหน้าของคนทั้งคู่แบบที่ไม่ได้ทำกันมานาน

   จู่ๆท่ามกลางเสียงน้ำจ๋อมแจ๋มก็มีเสียงริงโทนโทรศัพท์ของสุริยะมณฑลที่ตั้งไว้เฉพาะสำหรับลูกค้า ชายหนุ่มหันมองโทรศัพท์ที่วางพ้นน้ำอยู่บนเก้าอี้ข้างสระแล้วขมวดคิ้ว...เวลาของครอบครัวเขาแท้ๆ ยังจะมีงานเข้ามาอีก...

“รับโทรศัพท์เถอะครับ จันทร์จะขึ้นจากน้ำแล้ว...” พระจันทร์เอ่ยบอก เอานิ้วแปะไว้ตรงหว่างคิ้วเพื่อให้มันคลายออกพร้อมส่งยิ้มอ่อนหวานให้เอาใจคนที่เขาเข้าใจดีว่า...จะอย่างไรเสียชายหนุ่มก็ทอดทิ้งงานมาเพื่อเขานานไม่ได้หรอก

“โอเค จันทร์เอาผ้าขนหนูคลุมไว้ก่อน เดี๋ยวเข้าบ้านพร้อมกัน” ถึงจะบอกให้อีกฝ่ายเอาผ้าขนหนูคลุมตัวไว้ แต่คนที่หยิบผ้ามาคลุมให้เองก็คือเขา ชายหนุ่มเอามือเช็ดน้ำให้หายเปียกกับผ้าที่เขาเอามาห่อร่างพระจันทร์ เสร็จแล้วก็เอามือโอบเอวเด็กหนุ่มพาเดินเข้าบ้าน ในขณะที่มืออีกข้างก็กดรับสายจากลูกค้าที่โทรเข้ามาได้เวลาดีเสียเหลือเกิน

   พระจันทร์ฟังการสนทนาระหว่างสุริยะมณฑลกับลูกค้าไปเงียบๆ เท้าก็เดินเข้าไปที่ห้องอาบน้ำเพื่ออาบน้ำอุ่นอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดนอนเมื่อเช็ดตัวแห้งเรียบร้อย พระจันทร์เดินเอาผ้าเช็ดผมมาเผื่อสุริยะมณฑลที่นั่งหน้าเครียดอยู่หน้าโน๊ตบุ้ค แต่พอเห็นชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งตาจ้องจอคอมพิวเตอร์อย่างขมักเขม้น เด็กหนุ่มก็ตัดสินใจช่วยเอาผ้าเช็ดผมที่เปียกหมาดของสุริยะมณฑลให้แห้งมากกว่าเดิม สายตาก็มองหน้าจอโน๊ตบุ้คผ่านๆ เห็นเป็นรูปร่างโครงสร้างตึกอะไรสักอย่างที่ดูแล้วผสมปนเปกันแปลกๆในสายตาของเขา

“ตึกอะไรเหรอครับ...” พระจันทร์ถาม สุริยะมณฑลหันมองคนรักที่เกาะกอดอยู่ที่ไหล่ตัวเองแล้วหันหน้าจอให้พระจันทร์ดูชัดๆ

“ตึกสำนักงานของลูกค้าพี่น่ะ แต่เราโดนคอมเพลนมาหนักเลย...”

“หืม? ปกติบริษัทพี่ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้นี่ครับ แต่ทำไมคราวนี้ถึงโดนคอมเพลนมาได้” พระจันทร์ส่งเสียงงงงวยจริงจัง

“พี่เพิ่งอนุญาตให้หัวหน้าฝ่ายออกแบบลาออกไปเมื่อเดือนที่แล้ว คนที่เป็นรองก็ขึ้นมาทำหน้าที่แทน แต่ดูเหมือนเขาจะฝีมือไม่เข้าขั้นเหมือนหัวหน้าของเขาจริงๆด้วย...ลูกค้าเองก็เร่งงานมา ต้องการให้เราแก้งานให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ เพราะทางเขาเองก็ต้องรีบเร่งดำเนินการวางแผนจัดซื้อเตรียมวัสดุในการก่อสร้างตามกำหนดการของเขาเหมือนกัน” สุริยะมณฑลเล่าเหตุการณ์ปัญหาให้พระจันทร์รับฟังอย่างไม่ปิดบัง ตอนนี้เขาเชื่อคำแม่แล้วว่า...หากต้องการอยู่ร่วมกันจริง ระหว่างเขาสองคนก็ไม่ควรมีความลับต่อกัน แม้ว่าเรื่องนั้นเราจะคิดแล้วว่าเป็นเรื่องไร้สาระ หยุมหยิม หรือถึงอีกฝ่ายรู้ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้

   ...อย่างน้อยพระจันทร์ก็ไม่คิดจะปิดบังเขาเรื่องอชิระ เรื่องงานของเขาพระจันทร์ก็มีสิทธิ์ที่จะได้ร่วมแบ่งปันปัญหาไปกับเขาเหมือนกัน...ในสิ่งที่เจ้าตัวเขาเอ่ยปากถามเองน่ะนะ

“อืม...ดูจากแบบแล้ว...ถ้าปล่อยให้ทีมเดิมแก้ไขก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้นใช่มั้ยครับ”

“พี่ก็คิดอย่างนั้น...แล้วจะไปจ้างบริษัทนอกให้รับช่วงต่อให้ตอนนี้ก็คงไม่ทัน...ดิวงานพรุ่งนี้แล้วด้วย พี่เองก็ไม่เก่งพวกขีดๆเขียนๆแบบอะไรพวกนี้ ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้ใครช่วยดี” น้ำเสียงเหนื่อยอ่อนบ่งบอกว่าอีกฝ่ายคงคิดแก้ปัญหานี้ไม่ตกจริงๆ

“...พี่ยะไม่เก่งด้านนี้...แต่แฟนพี่เก่งนะ...อย่าลืมสิครับ คนใกล้ตัวพี่คนนี้พร้อมยื่นมือเข้าช่วยเสมอ ถ้ามีอะไรที่พอจะช่วยได้...” พระจันทร์เอาฝ่ามือทั้งสองข้างประคองแก้มของสุริยะมณฑลให้มองสบตากับตน ถ่ายทอดรอยยิ้มหวานให้กำลังใจก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “ถึงจันทร์จะยังเรียนไม่จบ...แต่แค่เรื่องวาดรูปเท่่านั้นที่จันทร์มั่นใจว่าทำได้ดี จันทร์คิดค่าจ้างไม่แพงด้วย ถ้าพี่ยะไม่มายด์ว่าให้ฝีมือเด็กมหา’ลัยวาดให้แล้วล่ะก็...ให้จันทร์ได้ช่วยพี่นะครับ”

   สุริยะมณฑลนิ่งเงียบไปชั่วครู่ มองสบลึกเข้าไปในแววตาสีดำสนิทของพระจันทร์ ด้านฝีมือการวาดรูปของพระจันทร์เขาเองก็พอรู้อยู่ว่าอีกฝ่ายนั้นมีพรสวรรค์ติดตัวมา แม้จะไม่ได้ใส่ใจในรายละเอียดงานของพระจันทร์มากนัก แต่ขนาดสามารถจัดงานแสดงโชว์ภาพวาดของตัวเองได้ตั้งแต่ยังไม่จบมัธยมฯก็ถือได้ว่าฝ่ายนั้นคงมีความสามารถพอตัวทีเดียว

“...แต่พี่เป็นห่วง แก้แบบทั้งหมดไม่ใช่เรื่องง่าย มันต้องใช้เวลา...”

คนทั้งทีมต้องใช้เวลาเป็นครึ่งเดือนกว่าจะวาดแปลนนี้ออกมาสำเร็จ ผ่านการแก้แล้วแก้อีกหลายรอบก็ยังไม่ตรงใจลูกค้า เขารู้ว่าหัวหน้าคนใหม่ของฝ่ายออกแบบยังใหม่กับการเป็นผู้นำทีม เพราะที่ผ่านมาหัวหน้าคนเก่านั้นทำงานดีและมีประสบการณ์สูง รู้จุดอ่อนจุดด้อยของลูกน้องทีมตัวเองว่าใครเหมาะสมกับงานอะไรจึงทำให้ที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหาเรื่องลูกค้าคอมเพลนแบบมาขนาดนี้...แต่พระจันทร์มีเวลาแค่คืนนี้กับวันพรุ่งนี้เท่านั้นที่จะต้องแก้ไขงานให้ตรงใจลูกค้า...แค่พระจันทร์คนเดียวแถมสภาพร่างกายที่เริ่มง่วงบ่อยแบบนี้นั้นจะไหวหรือ

“อย่าดูถูกเชียว ถ้าได้ทำงานที่รักที่ชอบล่ะก็...ไม่มีเหนื่อยไม่มีหิว จันทร์สู้ตายเพื่องานพี่ยะเลยจริงๆนะ...”

“งั้น...แล้วค่าจ้างที่บอกไว้ว่าไม่แพงล่ะ จันทร์คิดเท่าไหร่ บอกไว้ก่อนว่าช่วงนี้พี่กรอบ แม่สั่งอายัติบัตรพี่เกลี้ยงกระเป๋า บอกว่าให้ใช้เงินจากเงินเดือนเพียวๆในการดูแลจันทร์”

   พระจันทร์ฟังแล้วบอกได้คำเดียวว่า...ตอแหล ใบหน้ายิ้มยั่วแล้วบอกกรอบ ทั้งที่เงินเดือนเดือนหนึ่งของพี่ยะสามารถซื้อคอนโดได้เป็นห้อง...พ่อของลูกเขานี่นะ มันน่านัก...

“แล้วตกลงจะจ้างหรือเปล่า งานดี เงินน้อยแบบนี้หายากนะครับ...ยิ่งในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ด้วยแล้ว...”

“...”

“ว่าไงครับ คุณว่าที่นายจ้าง...ว่าที่ลูกน้องอยากทำงานจะแย่แล้วนะ...”

“...ไม่ใช่ว่าที่ลูกน้อง แต่เป็นว่าที่ ‘เมียนายจ้าง’ ต่างหาก…ไม่ใช่ว่าที่สิ เป็นไปแล้วต่างหาก แถมยังมีลูกนายจ้างติดท้องอยู่ทั้งคนนี่เนอะ…”

“ยังจะเล่นอยู่อีก…ถ้าตกลงก็เอาโครงเดิมมาให้จันทร์ดูเลย โทรบอกลูกน้องพี่ด้วยว่าให้ช่วยเตรียมอุปกรณ์มาให้ด้วย พรุ่งนี้เช้าจันทร์จะได้เริ่มงานเลยทันที” พอได้ทีเห็นสีหน้าว่ายอมให้เขาช่วยงานแน่ พระจันทร์ก็ออกคำสั่งกับ ‘นายจ้าง’ ทันทีอย่างถือสิทธิ์

“โอเคๆ แต่ถ้าไม่ไหวหรือเสร็จไม่ทันไม่ต้องกังวลนะ พี่จะคุยกับลูกค้าเอง ยอมเสียค่าปรับและค่าเสียเวลาให้เขาก็ไม่น่าจะมีปัญหา”

“พี่ยะไม่มีปัญหาแต่จันทร์มี...จะยอมให้บริษัทพี่เสียชื่อเสียเครดิตได้ยังไง ถ้าอนาคตพี่ตัดสินใจแล้วว่าจะให้จันทร์อยู่ช่วยดูแล ‘ครอบครัว’ ของเราไปด้วยกัน จันทร์ก็จะช่วยรักษา ‘สมบัติ’ ของพี่ให้ตกทอดไปถึงลูกของเราให้ได้”

“นึกว่าทำเพราะรักพี่...ที่แท้ก็ทำเพื่อลูก” น้ำเสียงเหมือนน้อยใจ แต่สีหน้าท่าทางพระจันทร์คงต้องขอนึกถึงคำหยาบอีกครั้ง...ตอแหลอีกแล้ว
 
“อ้าว...แน่นอนสิ ไม่ให้รักลูกแล้วจะให้ไปรักใคร”

   พระจันทร์ลอยหน้าลอยตามองใบหน้าคมเข้มท้าทาย...ซึ่งท่าทางน่าหมั่นไส้แบบนี้ใครจะไปทนไหว

“ถ้าไม่รีบไปนอนพี่จะทนไม่ไหว แล้วจับเราปล้ำตรงนี้แล้วนะพระจันทร์” สุริยะมณฑลชี้หน้าคนรักแล้วขมวดคิ้ว บังคับน้ำเสียงให้ดูเครียด

   แต่นอกจากจะไม่ไปแล้วเด็กหนุ่มยังโหนคอร่างแข็งแรงไปนั่งแปะลงบนตัก แล้วจงใจขยับก้นให้ไปเสียดสีกับจุดตรงนั้นของเจ้าของเก้าอี้มนุษย์เบาๆ

“กล้าเหรอ...ถ้ากล้าก็เอาสิ...เข้ามาเล...อื้ม!”

   สิ้นสุดคำท้าทายราชสีห์ หนูตัวน้อยก็โดนเขี้ยวคมขย้ำปากเข้าไปจมเขี้ยว ไม่พอยังโดนชิวหาใหญ่โตรุกรานเข้าไปในปาก เลียกินตั้งแต่เพดานปากจรดรอยฟันจนกลิ่นยาสีฟันที่ยังอบอวลอยู่ในปากหลังอาบน้ำหายไปอย่างไร้ร่องรอย พระจันทร์เริ่มหายใจหอบขึ้นเรื่อยๆเมื่อสุริยะมณฑลไม่คิดที่จะปล่อยให้เขาเป็นอิสระ นี่กะจะแข่งจูบยาวเพื่อลงบันทึกสถิติโลกหรืออย่างไร เท่านั้นคงยังไม่สาแก่ใจเขา เพราะมือใหญ่โตของพญาราชสีห์เริ่มทำการแกะเกี่ยวกระดุมเสื้อนอนจนหลุดออกทีละเม็ดสองเม็ด ดีที่กางเกงนอนพระจันทร์ยังจับเอาไว้อย่างเหนียวแน่น...ตีแปะเตือนสติไปสองสามทีว่าคืนนี้เขายังไม่พร้อมพลีกายก็แน่นอนว่ามันไม่ได้ผล สุดท้ายจึงต้องยอมโดนเขาปล้ำจูบต่อไปอีกเกือบสามนาที

“...สาม...สอง...หนึ่...”

   คนจูบคล่องมีอาการหอบนิดๆในตอนที่นับเลขถอยหลัง แต่คนที่ซวนซบเหมือนไร้กระดูกบนตักคงจะหมดแรงขาสั่นเอาจริงๆ เพราะกว่าจะงัดร่างกลมป่องตรงกลางร่างกายไปทิ้งหมดแรงลงบนเตียงได้ก็ตอนที่เขานับถึงศูนย์

   สุริยะมณฑลเดินเข้าไปหาร่างพระจันทร์ที่นอนหอบตัวแดงบนเตียงแล้วชี้หน้าฝากเอาไว้ก่อน ในขณะที่ตัวเองต้องทนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกับความหวานที่ยังคละคลุ้งอยู่ในปากแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมฝ่ามือใหญ่ที่กดกลางร่างกายเอาไว้เมื่อมันเริ่มชูคอโด่ขึ้นไม่รู้ล้ม...

   พระจันทร์นอนเขินแต่ก็ขำจนหน้าแดง เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกก็ตอนนี้เอง...

------------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 21-04-2015 17:26:34
   ห้องนั่งเล่นของบ้านถูกดัดแปลงให้เป็นห้องทำงานชั่วคราวของพระจันทร์ อุปกรณ์ทุกอย่างถูกนำมาวางไว้ให้เรียบร้อยตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมงเช้าตามคำสั่งของเขา พระจันทร์ดูตื่นเต้นมากอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่การตื่นเช้ามาดูแบบแปลนเดิมแล้วก็ให้เขาบอกรายละเอียดงานให้แล้วจดไว้ในสมุดเล่มเล็กของเขาที่มักจะพกติดตัวเอาไว้เสมอ

   หลังจากทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จสุริยะมณฑลก็ปล่อยให้พระจันทร์เริ่มลงมือทำงานโดยมีเขานั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ พระจันทร์จะหลับตาครั้งละครึ่งนาทีถึงหนึ่งนาทีก่อนที่จะเริ่มวาดโครงสร้างใหม่ ลายเส้นแรกที่วาดลงไปในกระดาษขาวตั้งตรงแหน่วราวเอาไม้บรรทัดทาบ แต่พระจันทร์ใช้แค่มือที่ลากเส้นตรงเหล่านั้นขึ้นมาด้วยความสามารถพิเศษ สุริยะมณฑลมองตามการขยับมือของพระจันทร์ที่สามารถวาดโครงสร้างตึกคร่าวๆทั้งตึกขึ้นมาได้ตามแปลนเดิมภายในเวลาแค่ชั่วโมงครึ่งด้วยความทึ่งจัด ขนาดหัวหน้าคนเก่าของเขาที่ลาออกไปยังไม่สามารถทำได้เร็วขนาดนี้เลย

   ...ทำไมเขาถึงเพิ่งรู้เอาตอนนี้นะ ว่าเก็บเพชรไว้ในมือ...

   มหาวิทยาลัยฮ่องกงเป็นมหาวิทยาลัยระดับโลก การที่พระจันทร์สามารถสอบเอาทุนเรียนฟรีมาเป็นของตัวเองได้คงไม่ใช่แค่ฟลุ๊ก ความสามารถที่มีคงเรียกได้ว่าเป็นพรสวรรค์...เขาพลาดเองจริงๆที่ไม่ได้ใส่ใจเด็กคนนี้มาตั้งแต่แรก...

พอใกล้เที่ยง สุริยะมณฑลก็ลุกขึ้นไปเข้าครัวเตรียมอาหารเที่ยง เมนูรายวันเขาถามแม่มาแล้วว่าควรทำอะไรบ้าง แน่นอนว่าต้องเป็นเมนูที่เขาทำเป็นและมีสารอาหารครบถ้วน เน้นปลา ไข่ และผักเป็นสำคัญ วันนี้เขาเลยจะทำข้าวคลุกน้ำพริก ผักต้ม กับปลาทูทอด แถมไข่ต้มแสนอร่อยฝีมือเขาให้อีกนิด มื้อนี้ก็พร้อมให้สำหรับคนต้องการสารอาหารที่ครบถ้วนซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับกระดาษใบโตบนโต๊ะทำงาน

ดวงตาคมเหลือบมองเวลาและผักที่เหลือจากที่เอาไปลวก คิดว่าถ้าทำแกงจืดเพิ่มอีกอย่างก็น่าจะทัน ได้ซุปร้อนๆไว้ให้ซดคล่องคอแล้วก็ไว้ทำให้พระจันทร์ตัวอุ่นก็น่าจะดี...คิดแล้วสุริยะมณฑลก็ลงมือทำโดยไม่รีรอ มือหนาหยิบฉวยมืดหั่นผักแล้วก็ปั้นก้อนหมูสับอย่างคล่องแคล่ว...ยอมรับว่าตอนนี้ฝีมือแม่บ้านแม่เรือนของเขานี่พัฒนารุจหน้าไปมากจนเข้าขั้นปรมาจารย์เลยทีเดียว 

“จันทร์ พักมือแล้วมากินข้าวก่อน” คนกลายร่างเป็นพ่อบ้านเต็มตัวเอ่ยเรียกเมียรักที่ขมักเขม้นทำงานสลับตำแหน่งกันให้มาทานข้าว ทว่าคนทำงานกลับตอบกลับมาให้สุริยะมณฑลต้องเดินออกไปตาม

“อีกแป๊บนึงนะ ขอจันทร์...ต่อที่ตรงนี้อีกนิด”

“ไม่ได้ครับ...วางดินสอก่อน” คราวนี้ตัวคนพูดมายืนซ้อนหลังแล้วหยิบดินสอออกไปจากมือพระจันทร์ด้วยตัวเอง “ไปทานข้าวกับพี่ก่อน เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ หมอบอกว่าให้ทานอะไรร้อนๆอุ่นๆไว้ ร่างกายจะได้ไม่หนาว”

   ชายหนุ่มเอ่ยอย่างมีหลักการ จัดการปลอบคนงอแงนิดหน่อยที่ถูกพรากมาจากงานที่รักที่ชอบกลางคัน ก่อนจะพานั่งลงร่วมโต๊ะแล้วบริการตักข้าวให้เสร็จสรรพ

“โห...พี่ยะ บริการดีขนาดนี้จันทร์ก็ไม่ลดค่าจ้างให้หรอกนะ”

กลิ่นข้าวคลุกน้ำพริกหอมๆทำให้พระจันทร์น้ำลายสอ ส่วนไข่ต้มกับปลาทูทอดก็ถูกจัดเรียงไว้อย่างน่าทาน แกงจืดส่วนที่เป็นซุปก็ถูกตักแยกใส่ถ้วยเล็กไว้ต่างหากให้ตักซดได้ง่ายอีกด้วย สุริยะมณฑลนั่งลงฝั่งตรงข้าม โต๊ะทานข้าวตัวนี้ไม่กว้างมาก เป็นโต๊ะรูปวงกลมขนาดพอให้นั่งได้สี่ที่ ระยะห่างระหว่างกันจึงไม่มากเท่าไรและนั่นก็ทำให้สุริยะมณฑลชอบมาก

เขาเลื่อนจานปลาทูทั้งสองตัวมาที่หน้าตัวเอง จากนั้นก็ลงมือแงะเนื้อปลาขาวๆหอมๆเค็มกำลังพอดีใส่ให้ในจานคนนั่งตรงข้าม พลางร่างสูงใหญ่ก็ออกปากถามอย่างเอาใจใส่

“ทานได้หมดนะ ไม่มีอะไรที่เหม็นใช่มั้ย”

“รู้สึกเหมือนปลากับไข่มันคาวนิดหน่อย แต่คงแค่รู้สึกไปเองมากกว่า แต่จันทร์ทานได้ไม่มีปัญหา” ว่าแล้วเขาก็ตักข้าวเข้าปากคำใหญ่เป็นการอวด คนเป็นพ่อบ้านรีบออกปากเตือนให้ทานข้าวช้าๆคำน้อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดเม็ดข้าวที่ติดอยู่ข้างปากแล้วเอามาทานเอง

“ฮื้อ...” พระจันทร์ส่งเสียงแก้เขิน ในขณะที่อีกฝ่ายเพียงหัวเราะขำกับท่าทีหน้าแดงแล้วก้มงุดๆกินข้าวต่อไม่พูดไม่จา

“เขินทำไม ทีเมื่อวานยั่วพี่เสียของขึ้นยังไม่เห็นจะเขินขนาดนี้เลย”

   ยิ่งเขินก็ยิ่งขุด สนุกคนตัวใหญ่เขาล่ะ กินข้าวแกล้มแก้มแดงๆของคนรัก มันทำให้อาหารอร่อยขึ้นเยอะเชียว

“เอาหมูสับหรือเต้าหู้ไข่ดี” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ถามพลางถือช้อนกลางเตรียมตัก

“เอาสองอย่างเลย” คนกินจุผิดคนท้องทั่วไปเอ่ยขอ แน่นอนว่าได้ตามที่ต้องการในทันที

   สุริยะมณฑลยิ้มน้อยๆ รู้สึกดีใจที่พระจันทร์ทานข้าวได้ และไม่ค่อยมีอาการแพ้มากเหมือนที่แม่เคยเล่าตอนช่วงที่พระจันทร์มาอยู่โรงพยาบาลใหม่ๆ เขาไม่รู้หรอกนะว่าการดูแลคนท้องเขาต้องทำกันยังไง ตอนแม่ท้องน้องๆก็ได้พยาบาลพิเศษกับพ่อคอยดูแล ส่วนเขาถูกส่งเข้าโรงเรียนประจำที่ฮ่องกงนี่ตั้งแต่เด็ก นานๆทีถึงจะได้กลับบ้าน นี่เขาก็พยายามศึกษาหาข้อมูลทุกอย่าง ที่จะช่วยให้เขาดูแลพระจันทร์ได้ดีที่สุด แน่นอนว่าเขาไม่ไว้ใจให้คนอื่นดูแล งานที่ว่ารักนักรักหนายังวางมือได้โดยไม่ลังเล...ความรักนี่เอาชนะได้ทุกสิ่งจริงๆ

“อิ่มมั้ย อยากกินอะไรหวานๆล้างปากหรือเปล่า” ในจานปลาเหลือแต่ก้าง ส่วนแกงจืดก็เหลือแต่น้ำแกง กับข้าวที่ทำกินกันแค่พอสองคนทานพร่องไปเกือบหมดทุกจาน ซึ่งทำให้สุริยะมณฑลอมยิ้มอย่างพอใจเป็นที่สุด

“อืม...อยากกินผลไม้มากกว่า” พระจันทร์ทำท่าคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยากทานอะไรต่อ เรื่องของหวานเขาไม่ค่อยพลาด เพราะปกติก็เป็นคนชอบของหวานอยู่แล้วด้วย

“มีแอปเปิ้ล อโวคาโด องุ่น มะม่วง แตงโม สาลี่...”

“ไม่มีอะไรที่รสเปรี้ยวๆบ้างเลยเหรอ อย่างพวกส้มหรือสัปปะรด...อะไรแบบนี้” พระจันทร์เอ่ยถามแทรกเมนูผลไม้ยาวเหยียดที่ไม่ต้องออกไปหาข้างนอกก็มีสำรองเอาไว้ในตู้เย็นเรียบร้อย

   สุริยะมณฑลถอนหายใจออกมายาวเหยียด ก่อนจะพึมพำเบาๆว่า...

“มาแล้วสินะ อาหารสำหรับคนท้อง...”


“อะไรเล่า...ทำสีหน้าแบบนี้ จันทร์ไม่กินก็ได้นะ” เห็นคนรักถอนหายใจ พระจันทร์ก็นึกว่าไปทำให้เขาลำบากใจ กำลังจะเดินเอาจานบนโต๊ะไปเก็บให้ที่ซิงค์อีกฝ่ายก็รีบเดินเข้ามาหาแล้วเอาแขนเกาะเกี่ยวเอวเขาไว้พร้อมแย่งจานไปถือเองทั้งหมด

“ใครจะยอมปล่อยให้เมียกับลูกตัวน้อยในท้องหิวกัน พี่แค่คิดว่า...ในที่สุด พี่ก็จะได้ดูแลคนท้องเต็มขั้นสักทีนะ...” สุริยะมณฑลกกกอดคนในอ้อมแขนแน่นขึ้น เอื้อมมือไปวางจานลงในอ่าง แล้วจึงใช้สองมือที่ว่างกอดอุ้มคนตัวไซส์มินิขึ้นไปวางตรงที่ว่างข้างซิงค์ จับขังเอาไว้ในวงแขน บังคับให้มองสบตากันเพื่อสื่อความจริงใจออกไปให้เห็นผ่านทางสายตา แล้วจึงเอ่ยต่อไปว่า

“ก็ตั้งแต่จันทร์มาอยู่กับพี่ เราก็ไม่ค่อยมีอาการแพ้เหมือนที่แม่กับน้ำฟ้าบอกพี่ไว้เลย...บอกตามตรง พี่อยากเห็นเราอาเจียนเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง...”

“โรคจิต! คนบ้าอะไรอยากเห็นคนอ้วก มีแต่คนเขาไม่อยากดูแลคนป่วย...” พระจันทร์ทุบปักเข้าไปที่ไหล่ แต่สะดุ้งสะเทือนคนที่หนาไปทั้งหน้าทั้งตัวที่ไหนล่ะนั่น

“แต่พี่พร้อม พร้อมมากๆด้วย พี่อยากเห็นจันทร์นอนตัวนิ่มอยู่บนเตียง มองพี่น้ำตาคลอๆ เห็นแล้วมันน่ารักน่าแกล้ง...ดีกว่าให้จันทร์มาทำตัวแข็งแรงแล้ววิ่งไปวิ่งมาทำงานทั่วบ้านอยู่อย่างนี้ตั้งเยอะ”

“แหวะ อย่าหวังเลยว่าจะจับนกน้อยตัวนี้ขังเอาไว้ในกรงๆได้ง่ายๆ กล่อมไม่สำเร็จหรอก...แล้วนี่ผลไม้ที่ขอไปจะได้กินมั้ยเนี่ย มัวแต่เล่นอยู่นั่นแหละพี่ยะ” พระจันทร์ว่าพลางเอามือดันๆแขนเขาออกเพื่อที่เขาจะได้ลงจากซิงค์ได้

แต่นั่นล่ะนะเขาต้องทำใจ เพราะถ้านักธุรกิจอย่างพี่ยะไม่ได้กำไรก็คงไม่ยินยอมทำอะไรให้เขาง่ายๆ นวลแก้มหอมนิ่มๆก็เลยถูกกดถูกหอมดอมดมไปเสียจนเขาพอใจ แถมท้ายยังต้องยอมให้ชายหนุ่มเขาจูบล้างปากกับปากของตัวเองอีก ตอนแรกพระจันทร์คิดว่ามันจะจบแค่นั้น ที่ไหนได้ พอถูกเขาอุ้มลงมายืนที่พื้นได้แล้วยังถูกเขาเอาปากประกบเข้ากับกกหู แล้วลามเลียมาจนถึงซอกคอ ขนอ่อนพระจันทร์ลุกซู่ไปทั้งร่าง นี่ถ้าไม่ลงมือดิ้นและข่มขู่จริงจังว่าจะไม่รัก เขาคงได้โดนปลุกปล้ำอยู่ในห้องครัวนี่แน่...ยิ่งตอนนี้ทั้งบ้านเหลือกันอยู่แค่สองคน พี่ยะก็เหมือนจะยิ่งเพิ่มระดับความหื่นไม่เลือกที่ขึ้นเป็นสองเท่า เหนื่อยพระจันทร์ที่ต้องหาวิธีหยุดอารมณ์คนตรงหน้านี่สุดๆ

   คุณพ่อบ้านเต็มตัวหยิบจานผลไม้ที่หั่นเตรียมไว้ใส่จานอย่างสวยงามไปที่ห้องนั่งเล่น เพราะคนติดพันงานออกแบบกลับไปนั่งประจำที่แล้วเริ่มลงมือต่อเรียบร้อยแล้ว สุริยะมณฑลจิ้มชิ้นสัปปะรดหั่นพอคำยื่นไปจ่อบริการให้ถึงปาก พระจันทร์ไม่ได้หันมองด้วยซ้ำว่าถูกป้อนอะไรมาให้ทาน แต่เด็กหนุ่มก็อ้าปากรับไปทานอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มป้อนคนรักบ้าง ป้อนตัวเองบ้างจนเกือบหมด งานที่มาจากฝีมือตวัดปลายวาดของพระจันทร์ก็คืบหน้าไปมากจนเกือบเสร็จ เหลือเพียงแค่ตัดเส้นให้ภาพมันคมชัดและเก็บรายละเอียดบางส่วนก็เป็นอันเสร็จ

“ถามจริงๆ ทำไมวาดเสร็จเร็วขนาดนี้ งานนี้มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ” เพราะทึ่งจัดเลยอดรนทนไม่ไหวออกปากถามคนรัก ซึ่งคนกำลังทำงานมือเป็นระวิงก็ตอบให้โดยไม่ต้องมองหน้า

“ทำงานตามออเดอร์คนอื่นน่ะไม่อยากเท่าไรหรอก ไม่ต้องคิดอะไรมาก มีสิ่งที่เขากำหนดมาไว้ให้อยู่แล้ว อาศัยจินตนาการของเรานิดหน่อยก็เป็นรูปเป็นร่างได้ ผิดกับการวาดรูปตามใจฉัน อันนัั้นมันต้องอาศัยความรู้สึกและจินตนาการของเราเองทั้งหมด ถ้าไม่ถูกใจเราก็ต้องลบทำใหม่ หลายครั้งแน่ะกว่าจะได้อย่างที่ต้องการ...”

   สุริยะมณฑลพยักหน้ารับว่าเข้าใจสิ่งที่พระจันทร์พูดแล้วก็เดินเอาจานออกไปเก็บ กลับมาก็นั่งรอนอนรอทำงานกับคอมพิวเตอร์ของตัวเองไปพลาง จนเกือบๆสี่โมงเย็นพระจันทร์ก็ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วมองผลงานของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ

“เสร็จแล้วนะพี่ยะ...” เด็กหนุ่มหันไปเรียกคนรักที่นั่งอยู่บนโซฟาใกล้ๆ คนร่างสูงใหญ่กว่าหลายเท่าก็ลุกเดินมาหา มองจ้องกระดาษแผ่นโตที่ตอนนี้มีรูปแบบโครงสร้างตึกออฟฟิศใหม่ที่มีดีไซน์โมเดิร์นผสมผสานกับธรรมชาติเข้ากันอย่างลงตัว ผิดจากแปลนเดิมที่แทบจะไม่มีต้นไม้ แต่ของพระจันทร์มีทั้งสวนและหน้าต่างเพิ่มขึ้น เขาลองจินตนาการของจริงออกมาแล้วว่าถ้าสร้างได้ออกมาตามนี้เป๊ะๆคงเป็นตึกออฟฟิศที่น่าจะฮือฮาไม่น้อย เพราะขนาดแค่เป็นรูปวาดยังสวยขนาดนี้เลย

“รีบเอาไปส่งให้ลูกค้าเร็ว เขานัดไว้ห้าโมงไม่ใช่เหรอ”

“อืม” สุริยะมณฑลพยักหน้ารับ “แต่ถ้ารอบนี้ไม่ผ่านอีกพี่จะยกเลิกออเดอร์แล้วซื้อภาพนี้เก็บไว้สร้างเป็นออฟฟิศใหม่เองแล้วนะ ฝีมือดีขนาดนี้พี่จ้างต่อยาวเลยได้มั้ยเนี่ย...”

“อืม...ถ้าคุณเจ้าของบริษัทสนใจ ผมจะลองบอกอาจารย์ที่ปรึกษาขอลงฝึกงานที่ออฟฟิศคุณก็ได้นะครับ”

“ฝึกงานอย่างเดียวไม่พอ พี่ขอจ้างต่อตลอดชีวิตเลยได้มั้ย เงินเดือนพี่จ่ายไม่อั้น แถมสวัสดิการก็ดี มีรถรับส่งฟรีตลอดชีพอีก” ว่าแล้วก็ต้องวกเข้ามาหยอดคนตัวเล็กให้แก้มแดงเล่น พระจันทร์มองสายตาหวานเยิ้มนั่นแล้วก็เริ่มเสียวสันหลัง

“...ขึ้นอยู่กับความประพฤติของคุณเจ้าของบริษัทด้วยนะครับ ถ้าทำตัวดี ผมก็อาจอยู่ต่อ...”

“ถึงพี่ทำตัวไม่ดี จันทร์ก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้ว ขืนหนีไปทำงานกับบริษัทอื่นในฮ่องกงสิ พี่ตามไปส่องหัวหน้างานจันทร์ไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลยคอยดู”

“เวอร์น่ะ รีบเอาไปส่งได้แล้วครับ บอกผลจันทร์ด้วยนะว่าเป็นยังไง เดี๋ยวจันทร์ขึ้นไปนอนก่อน ตอนนี้เริ่มรู้สึกเมื่อยมือขึ้นมานิดๆแล้ว” พระจันทร์ทำท่ายืดแขนบิดตัวเบาๆไล่ความเมื่อยขบ แต่สุริยะมณฑลที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งงานให้ลูกน้องมารับงานไปสานต่อกลับรั้งแขนพระจันทร์ไว้ แล้วก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูเล็กว่า

“ถ้าเมื่อยมากเดี๋ยวพี่นวดให้ ถือเป็นรางวัลพิเศษให้พนักงานดีเด่น...พี่จะนวดให้อย่างดีจนสบายตัวไปถึงค่ำเลย”

สายตาวิบวับนั่นหวานเชื่อมนั่นทำให้พระจันทร์ขนลุกเกรียว แววว่าจะไม่ได้เมื่อยแค่มือลอยมาแต่ไกล โธ่เอ๊ย...ทำไมเขาถึงทำดี แต่ไม่เคยได้ดีเลยสักทีนะ...ได้มาแต่สามีจอมหื่นแบบนี้ตลอดเลย!

---------------------------------


 :hao6: :hao7: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 21-04-2015 17:50:54
 มาแล้ววววววว....จุดพุ.... :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-04-2015 17:51:38
น่ารักกกก หวานนซ้าา พี่ยะต้องอดทนหน่อยน้าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 21-04-2015 18:01:45
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 21-04-2015 18:05:27
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:  เอาอีก ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-04-2015 18:38:44
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 21-04-2015 19:14:29
ขอให้ลูกของพระจันทร์แข็งแรงนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-04-2015 19:39:13
โอ๊ยย เบบี๋ไม่ค่อยแข็งแรงเหรอเนี่ยยย
ไม่เอาน้าาาา พี่ยะ ดูแลน้องดีๆนะ
แอบสงสารปนสะใจ ใช้แม่นางทั้ง 5 ไปก่อนนะ
รออีกครึ่งงงงงงงง พลีสสสสสส
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 21-04-2015 19:49:08
รอครึ่งหลังจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-04-2015 19:55:44
ขอให้ลูกคลอดออกมาแข็งแรง แบบที่พระจันทร์ต้องการ  สงสารคู่ของอเล็กซ์ กับแดน  หวังว่าเด็กจะอยู่รอดปลอดภัยนะ จะได้เป็นเพื่อนกับลูกของพระจันทร์ต่อไป

พระจันทร์มีพรสวรรค์เกี่ยวกับศิลปะ สมแล้วที่ได้ทุนเรียนฟรี  พี่ยะเป็นผู้ชายที่โชคดีมาก ที่ได้พระจันทร์มาเป็นคู่ชีวิต คู่คิด และผู้ร่วมงานที่อัจฉริยะ


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-04-2015 19:56:13
นเครียดดดดแทนนนนนนน. พี่ยะเก่งนะทั้งๆที่ในใจคงกังวลเรื่องนี้มากพอดู แต่ไม่แสดงอาการให้พระจันทร์รู้เลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 21-04-2015 20:31:23
รู้ว่าพี่ยะยอม พระจันทร์นี่จัดเต็มเลยทีเดียว 55
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-04-2015 20:47:21
เบบี๋ ของจันทร์ต้องแข็งแรงงงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-04-2015 21:07:31
น้องออกมาจะไม่แข็งแรงหรอ
ตอนนี้หวานมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 21-04-2015 21:08:10
เป็นกำลังใจให้แดน กับ อเล็กซ์ และลูกค่ะ :L2: 
ส่วนจันทร์ก้อช่วยสามีทำมาหาเก็บกันไป  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-04-2015 21:55:02
 :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-04-2015 22:45:24
เอาอีกกกก แต่ลูกจะชื่ออะไรน้อวว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 21-04-2015 22:49:13
อ๊าาาาาก.  พี่ยะ.  น่ารักสุดๆ
ขอต่ออีก. 50% เร็วๆน้าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 21-04-2015 22:55:44
เครียดตามพี่ยะเลย น้องต้องปลอดภัยล่ะเนอะ
แล้วก็ฟินจิกหมอน  :katai2-1: :katai2-1:
พระจันทร์จะโชว์สกิลแล้ว
รออีกครึ่งที่เหลือค่ะ  :katai4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-04-2015 23:07:37
มาแล้ววววว :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-04-2015 00:18:43
นี้ไม่ได้ฝันใช่มั้ยยย :z3:

ขอให้ลูกน้องจันทร์ไม่เป็นอะไร
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 22-04-2015 02:00:55
เก่งมากพระจันทร์เริ่มมีปากเสียงกับเค้าเป็นเสียที
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 22-04-2015 06:55:37
 :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 22-04-2015 09:14:34
พี่ยะเป็นลูกไก่ในกำมือพระจันทร์ 555

อย่าหือๆๆๆๆ  :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 22-04-2015 15:43:40
 :katai1: ยังมีเรื่องให้ลุ้นอีกพระจันทร์ สู้ๆๆ   :katai1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 22-04-2015 17:36:21
อย่าเพิ่งกังวลไปเลยนะ พี่ยะ

น้องจันทร์ เก่งจะตายต้องช่วย พี่ยะ ได้สบายแน่นอน

ปล. ของให้ลูกของ อเล็กซ์กับแดน ปลอดภัยนะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 22-04-2015 19:56:24
อิอิ หวานอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 24-04-2015 08:36:35
หวานนนนนน คิคิ รอนะค่ะ >\\\\<
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 24-04-2015 15:06:12
กรี๊ดดดด โอมายก็อดด กลับมาล้าววววววววววววว
ดีใจคิดถึงน้องจันทร์กับพี่ยะสุดๆ
น่าร๊ากกกกกก
ตื่นเต้นแทนพี่ยะจัง
สู้เขานะพี่ยะ!
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 24-04-2015 17:17:34
พี่ยะตอนนี้น่ารักสุดๆ ตามใจพระจันทร์สุดๆไปเลย

คู่นี้หวานมากกกกกก :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-04-2015 17:52:09
มาอีก 20% ก็ยังฟินนนนนนนนน :heaven
น้องจันทร์เก่งจัง พี่ยะก็พ่อบ้านเหลือเกิน ถ้าเป็นตอนต้นๆเรื่องล่ะคิดภาพไม่ออกเลยนะ :laugh:
รอตอนที่เหลือน้าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-04-2015 19:35:11
ทำไมมันหวานจัง...
เชื่อว่าเด็กต้องคลอดมาอย่างปลอดภัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Lady Phantom ที่ 24-04-2015 20:14:54
 :o8: :-[ 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 24-04-2015 21:36:28
พี่ยะก็คงกังวลเรื่องลูกด้วยเนาะ แต่หวานมากจีจีตอนนี้ >_<
มาต่อเร็วๆนะค๊าาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 25-04-2015 07:40:10
พี่ยะดูแลน้องจันทร์ดีมาก ยกตำแหน่งสามีที่ดีไปให้เลย
มีความสุขกันแบบนี้ไปตลอดนะ ลูกที่จะคลอดออกมา ก็ขอให้แข็งแรงสมบูรณ์
รออ่านส่วนที่เหลือค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-04-2015 09:04:58
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 25-04-2015 10:19:49
น้องจันทร์ คนเก่ง

พี่ยะก็หวานนนนนนนน ซ้าาาาาาา

เขินนน จางงงงงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 26-04-2015 12:16:18
 :bye2: o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: poppee ที่ 30-04-2015 01:20:31
เค้ารออยู่น้า :mew2:
 อยากอ่านต่อมาต่อไวๆน้าคนเขียนนนนน o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Invisible girl ที่ 30-04-2015 01:39:23
พี่ยะขี้หวงง น่ารัก :o8:
อ่านแล้วมีความสุข
รอจันทร์คลอดลูก คิดว่าน่ารักแน่ๆ
รออีก 50% ค่าาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 30-04-2015 01:41:51
เบบี๋จะต้องแข็งแรง เดี๋ยวป้าไปเร่งอิเย็นให้ไปต้มยาจีนให้ จะได้แข็งแรงนะลูกนะ  :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 03-05-2015 00:34:06
หวานๆๆๆ น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 03-05-2015 08:54:24
อ่านแล้วมีความสุขไปกับพระจันทร์ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 03-05-2015 09:49:32
หวังว่าพระจันทร์จะคลอดอย่างปลอดภัย 35%มันน้อยอย่างน่าใจหายจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 33 [21/04/2015] PG.63 {50%}
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 03-05-2015 23:42:51
555+ ทำใจนะจันทร์น้อย แต่คนอ่านชอบนะ คริคริ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 06-05-2015 00:31:08
พันธนาการ...รัก #34

   
   ผลการทำงานของพระจันทร์เป็นที่น่าพอใจมาก สุริยะมณฑลรับสายโทรศัพท์คุยกับลูกค้าโดยตรงทันทีหลังจากส่งงานปรับแก้ไปให้เพียงหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ถ้อยคำแห่งความประหลาดใจและชื่นชมผลงานใหม่ดังออกมาให้ได้ยินทันทีที่สุริยะมณฑลรับโทรศัพท์ เป็นไปตามที่คาด...ไม่มีคำติกับผลงานที่วาดโดยเด็กมหาวิทยาลัยเลยสักคำ แถมยังเพิ่มการเซ้าซี้ที่ทำให้สุริยะมณฑลรู้สึกรำคาญและลำบากใจเป็นพร้อมๆกัน เนื่องจากทางปลายสายต้องการโทรติดต่อกับผู้วาดงานใหม่นี้โดยตรง จึงพยายามสอบถามเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของพระจันทร์ให้จงได้

   จนแล้วจนรอด สุริยะมณฑลก็ต้องยอมแพ้และบอกปลายสายไปว่า...คนที่วาดแปลนใหม่ให้ลูกค้านั้นเป็นคนรักของเขาเอง ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์ที่จะไม่ให้เบอร์โทรศัพท์ของภรรยาเขากับใคร ซึ่งคำตอบของสุริยะมณฑลที่ตอบออกไปกับลูกค้าคนนั้นก็ทำให้เกิดข่าวกระจายออกไปเป็นวงกว้าง หลังจากเรื่องราวคราวก่อนที่สุริยะมณฑลกับหงส์ยกเลิกงานหมั้น มาคราวนี้เรื่องที่สุริยะมณฑลมีเมียแล้วก็คงจะดังกระหึ่มให้คนได้พูดถึงกันไปอีกพักใหญ่ ซึ่งข่าวนี้คงทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ในเกาะฮ่องกงอกหักกันไปเป็นแถบๆ และผลจากการถูกเซ้าซี้ขอเบอร์ในคราวนั้นก็ทำให้สุริยะมณฑลต้องยึดโทรศัพท์ของพระจันทร์เอาไว้กับตัวพักใหญ่ เพราะไม่ไว้ใจว่าลูกค้าคนนั้นจะความพยายามสูง ควาญหาเบอร์ของพระจันทร์มาจนได้หรือเปล่า

   แต่ทั้งหมดนั่นก็เป็นเรื่องเมื่อหลายเดือนก่อน...ตามเกณฑ์ตอนนี้พระจันทร์ก็เข้าสู่ช่วงปลายสัปดาห์ที่ 28 เรือนร่างที่ยังพอพลางได้ในชุดเสื้อหลวมๆเริ่มเอาไม่อยู่ เสื้อผ้าที่ใช้ใส่ตอนนี้ก็มีชุดที่สุริยะมณฑลสั่งตัดให้ใหม่ สลับกับชุดที่คุณหญิงดารกานต์สั่งซื้อมาให้ พระจันทร์มีรูปร่างที่อ้วนป่องแค่ตรงกลาง ไม่ได้เจ้าเนื้อออกแขนขาเหมือนคนตั้งครรภ์รายอื่นๆ เวลาเดินไปไหนมาไหนเลยทำให้สุริยะมณฑลยิ่งห่วงมากเป็นพิเศษเพราะขนาดข้อเท้ากับท่อนขามันไม่บาลานซ์กันเท่าไรกับขนาดท้องที่โตขึ้นทุกวันอย่างรวดเร็วในช่วงนี้

   ตอนนั้นที่เขาเคยคิดอยากคอยดูแลพระจันทร์ตอนท้องเหมือนคนอื่นๆเขาก็ได้ดูแลพระจันทร์จนสมใจในอีกเดือนต่อมา พอย่างเข้าเดือนที่ 5 ดูเหมือนร่างกายของพระจันทร์เริ่มมีอาการผิดปกติ เด็กหนุ่มเริ่มแพ้ท้องอย่างหนัก และทานอาหารไม่ค่อยได้เหมือนช่วงเดือนแรกๆ ตอนนั้นสุริยะมณฑลเป็นกังวลมากจนกินไม่ได้นอนไม่ค่อยหลับ ต้องบอกให้ซานตงกับตี้เฉินเข้ามาอยู่ร่วมบ้านด้วย เพราะหากมีอะไรฉุกเฉินจะได้ช่วยกันทัน

   ดีที่พอเข้าสู่เดือนที่ 6 พระจันทร์ก็เริ่มมีอาการดีขึ้น กลับเป็นสุริยะมณฑลที่แพ้ท้องแทนเมียเป็นระยะๆแทน สองลูกน้องผู้เทิดทูนเจ้านายเป็นนิจวิ่งทั่วบ้านกันจ้าละหวั่น เมื่อเช้าวันหนึ่งพวกเขาตื่นขึ้นมาแล้วเจอเจ้านายโก่งคออาเจียนยามเช้ารับอรุณอยู่ตรงซิงค์ล้างจาน ในขณะที่กำลังลุกขึ้นมาเตรียมข้าวเช้าให้เมียอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน สุดท้ายอาหารมื้อนั้นพระจันทร์ที่อาการดีขึ้นมากก็อาสาเป็นคนทำให้เอง เพราะแค่กลิ่นกาแฟที่พี่ยะดื่มอยู่ทุกวันยังทำให้เจ้าตัวทำท่าผะอืดผะอมไม่ยอมหยุด ขืนปล่อยให้ทำอาหารเองดูท่าว่ามื้อเช้าอาจกลายเป็นมื้อบ่ายแทนแน่ๆ

   จนถึงตอนนี้ที่ทั้งสุขภาพของว่าที่พ่อแม่มือใหม่จะแข็งแรงกันดีแล้ว แต่พระจันทร์ก็ยังคงถูกดูแลและถูกพาเข้าไปพบแพทย์เพื่อตรวจร่างกายอย่างสม่ำเสมอ อาการที่คุณหมอเชษฐาคอยอธิบายให้ฟังนั้นเหมือนจะไม่มีอะไรให้น่าห่วง แต่สุริยะมณฑลนั้นรู้ดี ว่ายิ่งการตรวจเป็นไปอย่างเข้มงวดมากขึ้นเท่าไร นั่นคือความปลอดภัยของทั้งพระจันทร์และ ‘ลูก’ กำลังลดน้อยลงไปเท่านั้น เขายอมรับว่าช่วงนี้ความเป็นห่วงในตัวพระจันทร์นั้นหนักมาก บางคืนถึงขั้นนอนผวา แค่เด็กหนุ่มนอนขยับพลิกตัวเขาก็ตกใจจนเกินเหตุเสียแล้ว ทุกวันนี้เขาก็เลยต้องปรับตัวใหม่ นอนตอนประมาณเที่ยงคืน แล้วตื่นอีกทีตอนตีสี่ เพื่อที่ว่าเขาจะได้มีเวลาคอยอยู่ดูแลพระจันทร์ได้เต็มที่กว่าที่ผ่านมา

   อากาศยามเช้าของวันใหม่ยังคงสร้างความสดชื่นให้กับทั้งสามหนุ่มได้ไม่ต่างไปจากเดิม สุริยะมณฑลจ็อกกิ้งบนลู่วิ่งอยู่ในบ้าน ในขณะที่ซานตงกับตี้เฉินออกไปวิ่งบนถนนรอบๆบ้านเพื่อออกกำลังกายยามเช้าและตรวจตราความปลอดภัยเหมือนอย่างที่ทำกันประจำ เสียงโทรทัศน์ที่ดังลอดออกมาจากห้องนั่งเล่นทำให้พระจันทร์ค่อยๆเดินเกาะกำแพงเดินออกจากห้องนอนไปสู่ห้องนั่งเล่น ที่ที่เขาจะได้รับอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของคนรักในยามเช้าอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

“โอะ...โอ๊ย...” จู่ๆเสียงร้องแสดงอาการเจ็บปวดก็ดังมาจากทางเดิน สุริยะมณฑลกระโดดลงจากลู่วิ่งทั้งที่ยังไม่ได้ปิดไปทางที่ได้ยินเสียง

ภาพพระจันทร์ที่กำลังซี๊ดปาก งอตัวน้อยๆพร้อมเอามือกุมท้องเอาไว้เบาๆทำให้สุริยะมณฑลตกใจแทบช็อก ตรงเข้าไปจะช้อนอุ้มคนร้องครางเจ็บ แต่กลับถูกยกมือห้ามไว้ ก่อนที่ริมฝีปากซึ่งถูกกัดเข้าหากันจะค่อยๆคลายแล้วกลายเป็นรอยยิ้มในที่สุด

“เป็นอะไร พระจันทร์เจ็บอะไร เกิด...”

“เขาดิ้น...”

“อะไรนะ...เขาไหน”

“ลูกชายพี่น่ะ...ดิ้น”

“ห๊ะ...ลูกชาย...ที่ไหน”

“...กางแขนออก”

   เห็นท่าทางงงงวยจัดและไม่เข้าใจของสุริยะมณฑลแล้วพระจันทร์ก็เริ่มรู้สึกขัดใจขึ้นมานิดๆ จึงสั่งให้สุริยะมณฑลกางแขนออกแล้วเอาตัวเองเข้าไปไว้ตรงกลางวงแขน จากนั้นก็จับแขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มมากอดเอาไว้รอบเอวตัวเอง จากนั้นจึงค่อยๆคว้ามือของเขามาลูบเบาๆที่หน้าท้องของตนไปมา ก่อนที่ตรงใกล้ๆสะดือด้านขวาจะมีแรงกระทุ้งเล็กๆจากสิ่งมีชีวิตภายในท้องของพระจันทร์ส่งผ่านมาถึงมือด้านๆจนเจ้าของมือมีการสะดุ้งเล็กๆ แต่พอเจ้าตัวเริ่มคิดได้ว่านั่นคือสัญญาณของอะไรก็รีบจับคลำเข้าไปใหม่ คราวนี้เขาค่อยๆจับสัมผัสด้วยตัวเองว่าแรงกระทุ้งจะเด้งขึ้นมาตรงไหน พอจับได้อีกครั้งคราวนี้คนตาดุหน้าหล่อก็ยิ้มกว้างออกมาทันควันทั้งปากทั้งตา หันมองเจ้าตัวไซส์มินิที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยความยินดีและดีใจอย่างที่สุด ปากก็กดจูบลงไปที่ข้างขมับอย่างแรงด้วยความตื้นตัน ความรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงฝั่งฝันพุ่งทะลักออกมาจนล้นอก

   พระจันทร์มองอาการดีใจจนพูดไม่ออกของคนรักแล้วพลอยพูดไม่ออกไปด้วย เขาค่อยๆหลับตาแล้วอาศัยสัมผัสทางกายรับรู้ด้วยตัวเอง ว่าตอนนี้นั้นคนรักของเขากำลังพยายามส่งผ่านข้อความอะไรไปให้เจ้าตัวน้อย แอบหัวเราะจั๊กจี้เบาๆเมื่อฝ่ามือใหญ่ปัดผ่านช่วงสะดือที่ตอนนี้มันจุ่นออกมาน้อยๆของตัวเอง พระจันทร์ยิ้มมีความสุขพลางเอียงหน้าไปรับจูบเมื่อคนรักเรียกร้องด้วยการจูบที่ฐานคอซ้ำๆ จริงๆรู้สึกเหมือนถูกจมูกสุนัขสัมผัสมากกว่า ความชื้นนิดๆที่ทำเอาร้อนผะผ่าวสร้างความรู้สึกดีแปลกๆ และยิ่งรู้สึกดีขึ้นไปอีกเมื่อจู่ๆก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นสู่วงแขนแข็งแรง เพื่อพาร่างเขาออกเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่างตรงห้องนั่ังเล่น ตรงนั้นจะมีเก้าอี้นอนบุนวมซึ่งถูกสุมไปด้วยผ้าห่มนวมผืนใหญ่สองผืน และกองหมอนระเกะระกะอีกหลายใบ ซึ่งปกติแล้วก่อนหน้านี้มันคือที่นั่งทำงานของพระจันทร์นั่นแหละ แต่หลังจากเสร็จงานออกแบบตึกนั้นแล้วเฟรมรูปก็ถูกยกออก แล้วแทนที่ด้วยโต๊ะวางกระดานวาดภาพกับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ้คของสุริยะมณฑลแทน พวกเขามักจะใช้เวลาหมดไปกับสถานที่ตรงนี้มากกว่าจุดอื่นๆในบ้าน มากกว่าในห้องนอน หรือสวนข้างนอกบ้าน

   สุริยะมณฑลทรุดร่างลงนอนเอนหลังบนเก้าอี้ จับพระจันทร์ให้นอนซ้อนบนตักแล้วพิงอกเขาไว้ ก่อนที่มือใหญ่จะโกยกองหมอนและกองผ้ามาสุมๆเอาไว้รอบๆตัว เสร็จแล้วก็ถอนหายใจยาว ค่อยๆสอดมือใหญ่เข้าไปใต้รักแร้คนนั่งตักเพื่อเอื้อมไปสัมผัสหน้าท้องนูนๆแล้วลูบไปมาเบาๆ จากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย ตรงไหนที่รู้สึกเหมือนมันตุบๆอยู่ใต้มือก็จะคลำอยู่นานเป็นพิเศษ ปากก็พึมพำทักทายลูกของตัวเองไปเรื่อยๆ หมดมาดนักธุรกิจจอมดุดันและเอาแต่ใจ เหลือลายแค่พ่อหมาตัวใหญ่ที่กำลังเอาใจภรรยาและเห่อลูกตัวน้อยๆที่กำลังจะลืมตาดูโลก

   ...เอ๊ะ...ไม่สิ ถ้าเปรียบพี่ยะเป็นหมา งั้นเราก็ต้องเป็นภรรยาน้องหมาไปด้วยน่ะสิ ไม่ดีๆ ให้พี่ยะเป็นพ่อสิงโตเหมือนซิมบ้า ส่วนเขาเป็นภรรยาเสือขาวเหมือนชิวชิวดีกว่า ว่าแล้วก็ให้คิดถึงเจ้าสองตัวหน้าขนนั่นนัก เพราะถ้านับทบเวลาก่อนหน้านี้ที่เขามาอยู่ที่อังกฤษก่อนพี่ยะ ก็เท่ากับว่าเขาไม่ได้กลับบ้านที่ฮ่องกงเลยเป็นเวลาถึงเกือบปีเลยเชียวนะ ไม่รู้เจ้าบ้านสองตัวนั้นจะลืมกลิ่นของเขาไปหรือยัง

“พี่อ่านหนังสือมา เขาบอกว่า...ตอนลูกอายุครรภ์ประมาณนี้เนี่ย เขาจะเห็นแล้วก็ได้ยินเสียงจากภายนอกแล้วนะ เพราะผิวท้องเนี้ยก็ไม่ได้หนามาก จะเห็นเป็นภาพรางๆเหมือนเรามองแสงผ่านกระดาษ เพราะฉะนั้นเวลาเราอยู่ที่มืดเหมือนตอนเราหลับลูกก็จะหลับตาม”

   เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างแอบกระตือรือร้น พระจันทร์ขำกิ๊กกับว่าที่คุณพ่อจอมเห่อ เด็กหนุ่มซ้อนมือทับกับมือใหญ่ แล้วออกแรงกดนิ้วหนาให้กดลงผิวท้องของเขาเบาๆพลางเอ่ยว่า

“แล้วคุณพ่ออยากจับมือกับคุณลูกมั้ยล่ะครับ” แววตาขี้เล่นหันสบตากับคนรัก

“หืม...กดลงไปแบบนี้พระจันทร์ไม่เจ็บเหรอ พี่เห็นผิวตึงๆนึกว่ามันจะแข็งกว่านี้เสียอีก”

“ไม่เจ็บครับ ถ้ากดเบาๆนะ จันทร์รู้สึกเหมือนเวลาทำอย่างนี้แล้วลูกเขาจะรู้สึกเหมือนเรากำลังเล่นกับเขานะ...อ๊ะ” เด็กหนุ่มอุทาน ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะตกใจ เนื่องเพราะเมื่อมือสุริยะมณฑลกดลงไปบนหน้าท้องเขาแล้วได้รับการตอบกลับ เหมือนเจ้าตัวน้อยพยายามจะจับมือกับพ่อของเขาด้วยการกระทุ้งตอบตรงที่โดนกดเบาๆ

“จันทร์...จันทร์รู้สึกมั้ย เมื่อกี๊ลูกพี่เขาจับมือกลับมาด้วย ดิ้นใหญ่เลย...ออกกำลังยามเช้ากับแม่เขาหรือครับ หืม?...ขออีกทีเร็ว อวดลุงซานตงกับลุงตี้เขาหน่อย เร็วครับ...”

   ประโยคสุดท้ายสุริยะมณฑลรีบพูดเมื่อเห็นสองลูกน้องที่กำลังจะเดินผ่านอยู่ใกล้ๆ สองหนุ่มลูกน้องหันขวับ เพราะถึงพวกเขาจะเป็นคนฮ่องกงตามสัญชาติ แต่ไม่ใช่ว่าคำพูดภาษาไทยพื้นๆอย่าง ‘ลุง’ พวกเขาจะไม่รู้ความหมายนะ

   ...นี่มันประโยคที่บอสหลอก ‘ด่า’ พวกเขา ‘แก่’ ชัดๆ

“บอส บอสก็เป็นลุงของคุณหนูลินเหมือนกันนะ” ตี้เฉินแซวเอาคืน เวลานี้ไม่ใช่เวลาทางการหรือจริงจัง ความใกล้ชิดและสนิทสนมจึงมากกว่าลูกน้องกับเจ้านาย แต่ก็ยังไม่ใช่พี่ชายกับน้องชาย พูดว่ายๆความสัมพันธ์ในตอนนี้กำลังก้ำกึ่ง

“ไม่เถียง แต่ฉันจะให้ลูกฉันเรียกพวกนายว่า ลุงตี้กับลุงซาน อ้อ...มีลุงแซมด้วยอีกคนสินะ” พูดจบพร้อมยักคิ้วกวนลูกน้อง เสียงปึ้ดดังขึ้นเบาๆในหัวสองลูกน้องคู่กาย

“ลุงแซมนี่...หมายถึง คุณเหยียนจวิ้น?” พระจันทร์ถามกลับ

“ผมขอเป็นแค่พี่หรืออาก็พอมั้งครับ” ซานตงเอ่ยเนิบๆ มองสีหน้าแจ่มใสของเจ้านายหนุ่มแล้วรู้สึกตาพร่าอย่างไรไม่รู้ บอกเลยว่าไม่คุ้นเคย...ไม่ชินอย่างแรง

“ไม่ๆ ถ้าลุงก็ลุงให้เหมือนกันสิ” ตี้เฉินเถียงเพื่อน

“แกอยากแก่ก่อนวัยอันควรก็แก่ไปคนเดียว ฉันจะสอนให้คุณหนูคนใหม่เรียกฉันว่าพี่ซานตง”

“ทั้งที่แกกับคุณหนูห่างกันเข้าขั้นปู่ทวดกับเหลนเลยเนี่ยนะ”

“...ท่าทางแกจะไม่อยากตายดี จะลองวัดดวงกับอินทรีน้อยของฉันดูก็เอา ฉันพร้อมเสมอ” คนพูดถลกเสื้อให้เห็นปืนเบบี้อูซี่ อีเกิล ขนาด 9 มม. ที่พกอยู่ตรงเอวขึ้นให้เพื่อนดูเป็นขวัญตา ตี้เฉินร้องอู้ก่อนจะยกมือขึ้นโบกส่ายไปมาแล้วทำท่ายกมือไหว้ขาขมาแบบคนไทย เพราะถึงอย่างไรเสียซานตงก็แก่กว่าเขาอยู่ถึงสองปีเลยทีเดียว

“พี่ยะ แต่จันทร์ไม่อยากให้ลูกเรียกจันทร์ว่าแม่เลย” จู่ๆเมื่อสองลูกน้องขอตัวเข้าไปทะเลาะกันต่อในครัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วพระจันทร์ก็เอ่ยขึ้น สุริยะมณฑลก้มมองคนที่เงยหน้ามองเขาเหมือนขอคำปรึกษาแล้วก็วางคางลงไปบนศีรษะคนตัวเล็ก ประสานมือเข้ากับฝ่ามือของพระจันทร์แล้ววางแหมะลงไปบนหน้าท้องเบาๆ

“ทำไมล่ะ อย่างฟ้าเองก็ให้หนูลินเรียกว่าแม่นะ ทั้งๆที่เขาไม่ได้เป็นคนคลอดเองเสียหน่อย จันทร์เสียอีกที่เหมาะจะให้ลูกเรียกแม่อย่างเต็มปากเต็มคำ” ชายหนุ่มพูดไปอย่างที่คิด ตัวเขาไม่คิดอะไรมากอยู่แล้วเพราะมันก็แค่คำเรียก ลูกเขาจะเรียก พ่อ ป่ะป๊า ป๊ะป๋า แด๊ด แด๊ดดี้ เขายินดีทั้งนั้น แต่เห็นพระจันทร์ยังทำหน้ามุ่ยเขาก็เลยต้องทำท่าจริงจังขึ้นมาหน่อย

“แต่จันทร์ไม่ใช่คนสวยจนคล้ายผู้หญิงอย่างพี่ฟ้านี่ คนนั้นหน้าเขาสวย ผมก็ยาว ผิวก็ขาว เหมือนผู้หญิงมาก หนูลินจะเรียกแม่ต่อหน้าคนอื่นได้อย่างเต็มปากก็ไม่น่าแปลก ที่สำคัญ...พี่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะทำหน้าที่แทนพี่ฝน ซึ่งเป็นแม่หนูลินจริงๆให้เหมือนที่สุด”

“นั่นเขาจะให้เหมือน แต่นี่เราเป็นคลอดออกมาเองเลยนะ ใครมีปัญหาพี่จัดการเอาไปยัดไว้ใต้หินในอ่าวไทยเลยดีมั้ย”

“พี่ยะ...ตลกแล้ว แล้วลูกเราจะไปหาเพื่อนมาจากไหนครับ มีพ่อขาโหดเสียขนาดนั้น”

“พี่ไปจ่อหัวบังคับมาเป็นเพื่อนลูกเราดีมั้ย หรือสั่งให้เจ้าสามลุงนั่นไปทำผู้หญิงท้องมาคนละคน แล้วให้ลูกๆพวกนั้นมาเป็นเพื่อนลูกเรา...ไอเดียดีแฮะ เจ้าพวกนั้นก็ไม่ยักกะมีแฟนสักที พี่ว่าแบบนี้ก็ดีนะ ไม่งั้นก็ให้หนูลินย้ายมาเรียนที่ฮ่องกงด้วย...”

“...ดีนะที่แค่พูดเล่น ถ้าพูดจริงนี่...”

“เปล่า พี่พูดจริง เฮ้...! ซานตง ตี้เฉิน โทรไปบอกเหยี...”

   พระจันทร์อยากมุดดินหนีนักกับความคิดและการกระทำที่เข้าขั้น ‘เยอะ’ ไปไม่หน่อยของคนรัก ดีนะที่เขาตะครุบปากเอาไว้ทันแล้วโบกมือโบกไม้บอกบอกหนุ่มลูกน้องคนรักว่าให้ไปนั่งทานอะไรกันได้ ไม่ต้องสนใจคนเป็นเจ้านายที่โดนภรรยากำลังประทุษร้ายอยู่ก็ได้

   สุริยะมณฑลอมยิ้มอยู่หลังมือของพระจันทร์ที่รีบยกขึ้นมาปิดปากเขาไว้ ร่างกายอ้วนท้วนเฉพาะตรงกลางปีนขึ้นมาบนตัวเขาอย่างไม่ตั้งใจ ชายหนุ่มช้อนมือเข้ากอดร่างพระจันทรที่นอนทับบนตัวเขาเอาไว้อย่างเต็มใจ มีการจูบฝ่ามือเข้าไปทีแล้วลามไปยังส่วนอื่นของร่างกายต่อเท่าที่ปากของเขาจะยื่นไปถึง ไม่มีการเกรงกลัวสายตาของลูกน้องอีกต่อไปว่าจะเอาความหวานที่เขาขยันหว่านใส่คนแสนรักตรงหน้าไปนินทาต่อลับหลัง เพราะถึงเจ้าพวกนั้นจะเอาไปพูดต่อเขาก็ยังรู้สึกดีกับเรื่องที่ถูกพูดถึงอยู่ดี

...ก็ถูกนินทาว่าเป็นคนรักเมียมากนี่จริงๆแล้วมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจมากเหมือนกันนะ...

---------------------------------

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 06-05-2015 00:32:16
   ช่วงบ่ายวันนั้นในระหว่างที่พระจันทร์กำลังนอนบนเตียงนุ่มตรงระเบียงหลังบ้าน แล้วให้สุริยะมณฑลเป็นคนนวดให้ตามหลักสูตรและวิธีการที่มีลูกน้องสองคนช่วยกันเปิดหนังสือและวีดีโอทางอินเตอร์เนตตั้งโชว์ไว้ให้ดู เขาเองเคยไปฝึกฝีมือมาแล้วตามคอร์สระยะสั้นที่ทางโรงพยาบาลส่งคนมาฝึกให้ถึงบ้าน หลังจากนั้นเขาก็ใช้นวดให้พระจันทร์อยู่บ่อยๆ วันนี้ก็เป็นเหมือนกับทุกวัน ทว่าเมื่อนวดไปได้พักใหญ่พระจันทร์ก็บอกให้หยุด พร้อมๆกับที่จับมือสุริยะมณฑลเอาไว้แน่นและเริ่มทำสีหน้าเจ็บปวด

“เป็นอะไร เจ็บตรงไหนอีก...พี่นวดแรงไปเหรอ...” พระจันทร์คว้าคอของสุริยะมณฑลให้เข้ามาใกล้แล้วกระซิบบอกอะไรบางอย่าง ซึ่งทำให้ชายหนุ่มรีบหันไปไล่ลูกน้องให้ออกไปจากสถานที่นั้นในทันที “...ออกไปก่อน”

   และแน่นอนว่าทั้งสองลูกน้องไม่ยอมออกไปโดยง่าย เพราะอยากจะอยู่ช่วยพระจันทร์ที่มีท่าทีเจ็บป่วยให้มั่นใจว่าปลอดภัยเสียก่อน ทว่าท่าทางดุดันและไล่ซ้ำของเจ้านายหนุ่มทำให้ทั้งสองคนยอมกลับเข้าไปในบ้านแล้วยืนรออยู่หลังประตู

   ส่วนสุริยะมณฑลเมื่อที่ตรงนั้นเหลืออยู่กันเพียงสองคนแล้วก็รีบถลกชายเสื้อขึ้นมาจนถึงเหนือท้อง บริเวณชั้นในของพระจันทร์มีรอยเปื้อนคราบน้ำขาวๆและสีแดงจางๆปนกันจนซึมออกมาได้ชัด แน่นอนว่าไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นเพราะสุริยะมณฑลถือวิสาสะดึงชั้นในของคนรักออกเพื่อมองดูให้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น พระจันทร์เริ่มครางบ่นปวดตรงท้องน้อย และตรงปลายอวัยวะเพศก็เริ่มมีเลือดซึมออกมาจาง สุริยะมณฑลไม่รอให้เกิดอะไรมากขึ้นไปกว่านี้ เขาอุ้มพระจันทร์ขึ้นใส่แขน และตะโกนบอกตี้เฉินกับซานตงให้เอารถออก เขาไม่รอให้ทางโรงพยาบาลส่งรถมารับด้วยซ้ำ

   อันที่จริงพระจันทร์ไม่ได้ถึงขั้นว่าปวดท้องมาก แต่อาการที่รู้สึกเหมือนมีน้ำไหลออกมาอยู่ตลอดเวลาทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย เด็กหนุ่มผ่านการตรวจอย่างละเอียดทันทีที่ถึงมือหมอ แน่นอนว่าทุกการรักษามีสุริยะมณฑลร่วมรับรู้อาการอยู่ด้วยตลอด ผลการตรวจบ่งบอกว่าครรภ์ของพระจันทร์อาจไม่แข็งแรงเพียงพอที่จะอุ้มทารกไว้ได้ตลอดจนครบเก้าเดือน มีสิทธิ์สูงที่จะคลอดก่อนกำหนดในระยะ 32 หรือ 33 สัปดาห์ แน่นอนว่าผลการตรวจพระจันทร์ไม่ได้รับรู้ทั้งหมด แต่คนที่รับรู้ทั้งหมดอย่างสุริยะมณฑล คุณหญิงดารกานต์และคุณศิลาต่างพากันเคร่งเครียดไปเป็นแถบ และจัดการขอห้องพิเศษเพื่อให้พระจันทร์ได้พักอยู่ที่โรงพยาบาลยาว

“อาทิตย์จะอยู่เฝ้าน้องที่นี่เลยใช่มั้ยลูก” ดารกานต์เอ่ยถามลูกชายเมื่อคุณหมอที่เวียนเข้ามาดูอาการออกไปเรียบร้อย

“ครับแม่ แต่จันทร์เขาอยากกลับไปอยู่บ้านมากกว่า แต่ผมไม่อยากให้เขาไปอยู่ไกลหมอในตอนนี้เท่าไร”

“ก็จันทร์เบื่อกลิ่นโรงพยาบาล อยู่ที่บ้านมันสบายกว่า” พระจันทร์ที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้นมาด้วยอยากจะเสนอความคิดตัวเองออกไปบ้าง ซึ่งนั่นก็ทำให้คุณหญิงดารกานต์เดินเข้าไปลูบผมม้าน้อยของพระจันทร์ขึ้นแล้วจูบหน้าผากลงไปเบาๆ

“อย่างอแงสิลูก แม่อนุญาตให้ใช้พี่เขาเยี่ยงทาสได้เลย เอาคืนให้เจ็บแสบ เอาให้สาสมกับหยดน้ำตาที่หนูต้องเสียให้กับพี่เขาไป ดีมั้ย” คนเป็นแม่เอ่ยอย่างไม่ไว้หน้าลูกชายและบ่งบอกท่าทีว่าเข้าข้างลูกชายคนโปรดคนใหม่อย่างเต็มสตรีม

“แม่...พูดเสียผมไม่มีดีอะไรเลยนะ”

“อ้าว แล้วแกมีอะไรดี ก็ถ้าแม่รู้ว่าให้ยะมาดูแลน้องแล้วน้องต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้แม่คงไม่ไว้ใจให้ดูแลน้องตั้งแต่แรกแล้ว” ว่าแล้วนางก็ค้อนขวับใส่ลูกชายคนโต บอกตามตรงว่าตอนนี้เธอห่วงหลานมากกว่าลูกแท้ๆหลายเท่านัก

“หมอก็บอกแล้วนี่ว่าไม่ได้เกี่ยวกับผม ผมดูแลน้องอย่างดีที่สุดแล้วนะแม่ แถมหมอยังบอกอีกว่าลูกผมตัวโตกว่ามาตรฐานด้วย” สุริยะมณฑลเอ่ยแล้วก็แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างแม่กับเมีย เอามือโอบกอดเมียเย้ยแม่ รู้สึกแอบใจเสียไปนิดเมื่อเห็นสายน้ำเกลือติดอยู่ที่ข้อมือขาว เขาช่วยอะไรพระจันทร์ไม่ได้อีกแล้ว รู้สึกสงสารเมียจนไม่รู้จะทำยังไง ทำได้อย่างมากก็แค่นั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆเท่านั้น

“เฮอะ แปลกอะไร ก็ดูพ่อกับปู่มันสิ ตัวใหญ่ยังกับตึก ลูกฉันสามคนมีใครน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์บ้าง ยิ่งเรากับตะวันน่ะน้ำหนักสามพันกว่ากันทั้งคู่ แรกคลอดก็ตัวเต็มกระบะพอดีเป๊ะ แม่อุ้มให้นมทีก็เมื่อยมือไปเป็นวัน” นางแอบบ่นลูกกับตัวพ่อที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆ สุริยะมณฑลเสหันไปมองหน้าเมียแล้วทำเป็นยิ้มเท่ห์ใส่ตา กระซิบบอกเบาๆว่าอย่าไปเชื่อแม่ แต่มีหรือที่พระจันทร์จะเชื่อ

“อยากกินอะไรมั้ยลูก เดี๋ยวแม่ซื้อมาฝากตอนค่ำๆ” คุณหญิงเอาเอวกระแทกลูกชายให้ออกไปยืนห่างๆ แล้วเอามือไปลูบหัวพระจันทร์พลางถามด้วยความเอ็นดู

“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ” พระจันทร์เอ่ยตอบ

“เลี้ยงง่ายดีจังเลย ให้อะไรก็กินได้หมด ไม่เหมือนตอนแม่ท้องไอ้เจ้าพวกนี้นะ เอาแต่ใจกันตั้งแต่อยู่ในท้องเลย ตอนท้องตายะนะแม่อยากกินต้มยำมาก! ในสามมื้อนี่ต้องมีต้มยำเป็นซุปด้วยหนึ่งมื้อ…ส่วนตะวัน…”

   พอได้ฝอยแล้วมีคนฟังหล่อนก็เลยเอาใหญ่ เล่ารายละเอียดส่วนตัวอย่างผู้มีประสบการณ์มาก่อนให้ฟัง พระจันทร์ก็ฟังเสียเพลิน มีถามคำถามบ้างในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ คุณศิลาที่กะว่าจะพาภรรยากลับบ้านไปก่อนก็เลยต้องเดินไปหาลูกชายแล้วพากันไปนั่งรอตรงโซฟาแทน เพราะดูท่าทางแล้วกว่าจะได้ออกไปจากห้องน่าจะนาน

“แล้วจะเอายังไง” คนกำลังจะเป็นปู่ของหลานคนที่สองเอ่ยถามลูกชาย แต่ลูกชายกลับเลิกคิ้วใส่

“เอาไงอะไรล่ะพ่อ”

“ถามได้...ก็เรื่องหลานพ่อไง จะเลี้ยงเขาที่นี่หรือเอากลับบ้าน หรือจะไปฝากพ่อกับแม่ให้เลี้ยงให้ที่ไทยก็ได้นะ” คนเป็นปู่แอบแย็บถาม เผื่อจะได้หลานไปเลี้ยงเองอีกสักคน

“พ่อก็ได้หนูลินไปคนแล้วนี่ อีกอย่าง...ลูกผม ผมขอเลี้ยงเองดีกว่า ไม่ต้องห่วงน่ะ...ถ้าพ่อมั่นใจว่าเลี้ยงผมออกมาดี ผมก็ต้องเลี้ยงลูกผมออกมาดีไม่แพ้พ่อแน่...”

   คุณศิลาฟังคำลูกชายแล้วคิ้วกระตุก...เพราะไม่มั่นใจว่าประติมากรรมรูปหล่อราวเทพอพอลโลที่นั่งอยู่ข้างๆนี่เพอร์เฟคดีแล้วหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าหลานของเขาจะโขกแบบพ่อมันมาทั้งดุ้นหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาไปให้ช่างแกะสลักน้ำแข็งก้อนใหญ่แล้วเอาไฟลนน่าจะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่า อาจจะได้ออกมาเป็นผู้เป็นคนและน่ารักกว่าที่หวังก็ได้

“...ไปๆคุณศิลา ฉันยังมีอะไรต้องเตรียมอีกหลายอย่าง...เดี๋ยวค่ำๆแม่แวะเข้ามาอีกรอบนะลูก จะเอาอะไรก็ให้พี่เขาจัดการให้ ไม่ต้องทำเอง หมอให้นอนพักผ่อนมากๆก็ต้องนอน เชื่อฟังหมอเขานะลูก” นางส่งเสียงบอกคนป่วยจริงจัง ลูบมือลงบนกระหม่อมบางแล้วจูบลาที่แก้มคนป่วยเบาๆก็ผละจากไปเกาะแขนสามี ทำทีบ่งบอกว่าตัวเองเยี่ยมไข้คนป่วยเสร็จเรียบร้อยแล้วพร้อมกลับได้ ผู้เป็นสามีจึงหันไปบอกลาลูกชายก่อนกลับ

“พ่อไปแล้วนะ เตรียมตัวเตรียมใจดีๆเถอะ ว่าที่คุณพ่อคนใหม่...” คำแซวที่มักไม่ได้ยินบ่อยจากบิดาบังเกิดเกล้าทำให้สุริยะมณฑลคิ้วกระตุก

...พ่อเขานี่เชี่ยวชาญเรื่องการทำคนเสียวสันหลังวาบเสียจริงๆ...

--------------------------------------

   อาการของพระจันทร์ค่อนข้างทรงๆทรุดๆจนน่าเป็นห่วงในระยะหลัง จนหมอต้องเรียกสุริยะมณฑลเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัว ทางทีมแพทย์ลงความเห็นแล้วว่าเด็กน่าจะอยู่ได้ไม่ครบกำหนดคลอดแน่ๆ จำเป็นที่อาจต้องผ่าตัดทำคลอดก่อนกำหนด ซึ่งในขั้นตอนสุดท้ายคือต้องขอความเห็นจากสุริยะมณฑลซึ่งถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของไข้และเป็นบิดาของเจ้าตัวน้อย ซึ่งทุกคนกำลังพยายามประคับประคองชีวิตของเขาเอาไว้อย่างสุดความสามารถเสียก่อน

   แน่นอนเรื่องนี้ทำเอาชายหนุ่มคิดหนัก เพราะเปอร์เซนต์ที่เด็กจะรอดอย่างสมบูรณ์แข็งแรงก็ใช่ว่าจะสูงมากนัก ส่วนร่างกายของพระจันทร์แม้จะถูกรับรองอย่างดีว่าจะปลอดภัยแต่มันก็เครียดอยู่ดี

   ...ใครบ้างจะไม่เครียด ไม่คิดมาก กับการต้องฝากชีวิตลูกเมียเอาไว้ในมือคนอื่น จะเป็นจะตายเขาก็จะช่วยอะไรไม่ได้เลย ณ วินาทีนั้น...

   ชายหนุ่มตัดสินใจบอกเรื่องนี้ให้พระจันทร์รู้เพื่อถามความเห็นของเจ้าตัวด้วย แน่นอนว่าเด็กหนุ่มรีบปฏิเสธ ขอร้องเขาพร้อมน้ำตาว่าอยากให้ลูกอยู่กับเขาให้นานที่สุดจนกว่าร่างกายจะรับไม่ไหวจริงๆ อยากให้ตัวเองได้ดูแลเด็กน้อยให้เติบโตอยู่กับตัวเองให้นานที่สุด สุริยะมณฑลแม้จะแพ้น้ำตาเมียแต่เขาต้องเอาชนะความสงสารให้ได้ ชายหนุ่มกอดคนรักเอาไว้แน่นพร้อมพยายามเกลี้ยกล่อมให้พระจันทร์เชื่อในมือหมอ และเบี่ยงความสนใจเรื่องความปลอดภัยของลูกไปที่ความตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าเขาแทน จนในที่สุดพระจันทร์ก็ยินยอมทำตามที่ทีมหมอแนะนำ แม้ว่านัยน์ตาจะดูเศร้าๆและดูฝืนๆที่ยอมตกลงจนได้ก็เถอะ

“แม่ว่าจันทร์อาจเป็นมาเธอร์นิตี้บลูแน่เลย...” ดารกานต์เอ่ยคุยกับลูกชาย หลังจากปล่อยให้พระจันทร์ได้นอนพักหลังคุณหมอเข้ามาตรวจอาการรอบเย็นเรียบร้อยแล้ว

“มาเธอร์นิตี้บลู? คืออะไรครับแม่” สุริยะมณฑลที่นั่งจับมือนวดแขนให้พระจันทร์อยู่ข้างเตียงหันมองไปทางแม่ หญิงสาวถอนหายใจออกมาพร้อมเอามือลูบไปบนท่อนขาเล็กๆที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มของทางโรงพยาบาล หล่อนเอ่ยอธิบายกับลูกชายว่า

“มันก็เหมือน...อาการจิตตกของคนกำลังจะเป็นแม่นั่นแหละ ปกติมันจะมีอาการกันหลังคลอดนะ แต่นี่คงเป็นก่อนคลอดน่ะสิ เขาคงหวงลูกเขา ก็อยู่กับเขามาตั้งครึ่งปีกว่า จู่ๆจะมาโดนคนอื่นผ่าท้องเอาลูกออกไปเขาจะมีอาการแบบนี้ก็ไม่แปลก”

   สุริยะมณฑลค่อยๆคิดตามอย่างที่แม่เขาพูด ถึงจะไม่เข้าใจความรู้สึกหวงลูกของพระจันทร์ แต่คิดว่ามันก็คงไม่แตกต่างมากนักกับเวลาที่เขาหวงพระจันทร์สินะ

“แล้ว…ผมจะช่วยจันทร์ได้ยังไงดี ผมทำอะไรได้บ้างหรือเปล่าครับแม่” ชายหนุ่มถามแม่เพื่อขอคำปรึกษาอย่างจริงจัง ซึ่งคนเป็นแม่ก็หันมามองหน้าลูกชายแล้วโปรยยิ้มอ่อนหวานที่นานๆจะมีทีให้ลูกชาย

“แม่ดีใจนะ ที่ได้ยินลูกถามแม่แบบนี้”

“…แม่ยิ้มแบบนี้ผมก็ชอบนะ แต่บอกตามตรงว่าผมไม่ชิน…ผมซีเรียสเรื่องนี้จริงๆนะแม่ แทบจะเป็นฟาเธอร์นิตี้บลูไปด้วยอีกคนแล้วเนี่ย”

“…โอเค อาการนี้นะ มียาที่รักษาได้ผลดีที่สุดชื่อว่า ‘ความรัก’…เพิ่มวิตามิน ‘ความห่วงใย’ กับอาหารเสริม ‘ความใส่ใจ’ เข้าไปด้วย รับรองเป็นไม่นานก็หาย อย่าเพิ่งไปรำคาญเขา เขาอาจมีอาการงอแง ร้องไห้บ่อยแบบไม่มีสาเหตุ อย่าเพิ่งไปดุ อย่าไปว่าให้เขาเสียใจ แค่การต้องเป็นผู้ชายแล้วมีลูกเนี่ย ก็เป็นเรื่องให้อารมณ์แปรปรวนพออยู่แล้ว ไหนจะสายตาคนนอก คนรอบข้าง สังคมที่เปลี่ยนไป หลังมีลูกทุกสิ่งทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ความกังวลของพระจันทร์ก็คงสูงจนท่วมหัว…ที่สำคัญยิ่งเขาไม่มีพ่อแม่แท้ๆคอยให้คำปรึกษาเหมือนครอบครัวอื่น…มีแค่ลูกที่เป็นที่พึ่งเดียวของเขาแล้ว…ยิ่งต้องเอาใจใส่เขาให้มากๆ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลดความเป็นผู้นำลง แล้วค่อยๆก้าวไปพร้อมกันแม่ว่าดีกว่า...”

“…”

“ถ้าคิดตามไม่ทัน แม่อัดใส่เป็นคลิปเสียงเก็บเอาไว้ให้ก็ได้นะ นานๆทีแม่จะหาคำพูดดีๆแบบนี้มาพูดให้ฟังนะเนี่ย”

“…ผมรักแม่นะ แล้วก็ขอบคุณ…ที่แม่ก็รัก…คนที่ผมรักด้วย” 

   คำพูดบอกรักหล่อนที่จู่ๆก็ได้ยินจากลูกชายคนโตทำให้ดารกานต์เบิกตาโตกว้าง พยายามมองให้ชัดๆว่าลูกเธอไม่ได้ป่วยหรือสติหายไปไหนตอนที่พูดประโยคข้างต้นนั่น ลูกชายที่มีบุคลิกถอดแบบพ่อมันมาคนนั้นเนี่ยนะ…มาบอกรักเธอ ให้ตายเถอะ! ทำไมหล่อนต้องรู้สึกอาย เหมือนว่าโดนพ่อมันมาบอกรักด้วยเนี่ย

“โอ๊ย มาทำท่าอ้อนฉันตอนนี้ฉันก็ไม่ดูแกน่ารักเหมือนตอนสิบสามสิบสี่หรอกนะ โตจนมีลูกมีเมียแล้วนะ...เอ้อ แล้วเมื่อไหร่จะจัดงานจดทะเบียนกับน้องเขาให้เรียบร้อยเหมือนตะวันกับฟ้าเขาล่ะ ให้แม่ไปหาฤกษ์ให้พลางๆมั้ย...หรือยังไง”

“...ขอผมคุยกับเขาก่อนดีกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่า...พอเป็นอย่างนี้แล้วเขาจะยังอยากแต่งงานกับผมอยู่รึเปล่า อุตส่าห์ทำตัวเองให้ปลอดพันธะทุกอย่างเพื่อให้พร้อมดูแลเขาอย่างเต็มตัว แต่ก็ไม่รู้ว่าผมจะดีพอสำหรับเขาหรือเปล่า คือ...รู้สึกว่า เหมือนผมทำบาปกับเขาเอาไว้เยอะน่ะ”

“ไม่ใช่รู้สึกหรอก ทำจริงๆนั่นแหละอาทิตย์ นี่ก็อยู่ชดใช้กรรมกับน้องเขาซะ”

   คนเป็นแม่นอกจากจะไม่ให้กำลังใจแถมยังซ้ำเติมเสียจนแทบมิด สุริยะมณฑลมองแม่แล้วก็เมินกลับมามองเมียที่นอนอยู่บนเตียง เขาหยิบมือของพระจันทร์มาใกล้ปาก แล้วประทับจูบลงไปหนักๆที่หลังมือ ลูบเบาๆที่รอยเจาะน้ำเกลือแล้วก็ก้มลงจูบซ้ำ

   ...คงจะจริงเหมือนที่แม่บอก...เขาคงเป็นคู่กรรมกับพระจันทร์จริงๆละมั้ง...

----------------------------------
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 06-05-2015 00:33:04
   เช้าวันกำหนดผ่าตัด พระจันทร์แอบตื่นเต้นเล็กๆหลังจากที่มีคนเข้าออกห้องของเขามาตั้งแต่เช้ามืด เขาถูกเตรียมพร้อมทั้งตรวจเลือดและทำความสะอาดร่างกายไว้เรียบร้อย ซึ่งตลอดเวลา ทั้งคุณศิลา คุณหญิงดารกานต์ และคนรักของเขา สุริยะมณฑลคอยช่วยเหลือและอยู่ด้วยกันตลอด พระจันทร์จึงค่อนข้างผ่อนคลายในระดับหนึ่ง

    ก่อนถึงเวลสเข้าห้องผ่าตัด พระจันทร์ได้เอ่ยปากขอกับสุริยะมณฑลและทางโรงพยาบาลไว้ว่าอยากจะเข้าไปพบพี่สาวสักครั้ง เพื่อบอกเล่าข่าวดีที่ในวันนี้หลานของพี่เขาจะได้ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว

   พระจันทร์ใช้เวลาอยู่ในห้องนั้นไม่นาน เพราะตอนนี้พี่สาวของเขาไม่รับรู้อะไร แต่กระนั้นพระจันทร์ก็ยังยินดี ตอนที่เห็นว่ามือพี่เขากระตุกเหมือนจะรับรู้ได้ตอนที่เขาบอกไปว่าพี่ดาวกำลังจะมีหลาน อยากให้พี่นั้นหายไวๆจะได้มาช่วยเขาเลี้ยงหลานด้วยกัน พอเห็นว่าพระจันทร์ได้บอกกล่าวกับพี่สาวจนพอใจแล้วนายแพทย์เชษฐาก็เป็นฝ่ายพยักหน้าบอกสุริยะมณฑลว่าได้เวลาแล้ว ชายหนุ่มจึงเป็นคนเข้าไปเข็นรถของคนรักพาไปห้องผ่าตัดด้วยตัวเอง

   ...ประตูหน้าห้องผ่าตัดปิดลงไปแล้ว เหลือเพียงคุณหญิงดารกานต์และสามี พร้อมซานตง ตี้เฉินและลูกน้องคนสนิทของคุณศิลาอีกสองคนเท่านั้นที่ยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัด คุณหญิงดารกานต์ยืนลุ้นจนมือเย็นอยู่กับสามี ถึงหล่อนจะรู้มาแล้วก็เถอะว่าได้หลานชาย แต่การเห็นภาพแบบสี่มิติรึจะสู้การเห็นภาพของจริง อย่างไรเสียการมายืนลุ้นหลานคลอดหน้าห้องแบบนี้ก็เป็นครั้งแรก เพราะตอนหนูลินคลอดหล่อนเองไม่เคยมีโอกาสได้ยืนรอแบบนี้ เด็กคนนี้จึงนับเป็นหลานคนแรกของหล่อนที่หล่อนได้มีโอกาสดูแลเขาตั้งแต่อยู่ในท้องจนกระทั่งถึงเวลาคลอดแบบนี้

   แต่แล้วเมื่อการผ่าตัดผ่านไปได้เกือบสี่ชั่วโมง ชายหนุ่มคนหนึ่งที่คงทำงานอยู่ในโรงพยาบาลรีบวิ่งมายังบุคคลที่ยืนออกันอยู่หน้าห้องผ่าตัด เพื่อบอกข่าวร้ายอะไรบางอย่างให้กับผู้รับเป็นเจ้าของไข้ของคนป่วยคนหนึ่ง ที่นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราไม่ได้สติ...ว่าในตอนนี้ เธอคนนั้นได้หมดลมหายใจไปแล้วเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา...และคล้อยหลังข่าวนั้นได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก พร้อมกับข่าวดีที่ว่าการผ่าตัดสำเร็จไปได้ด้วยดี พร้อมกับที่เด็กน้อยนั้นได้ออกมาลืมตาดูโลกครบทั้งสามสิบสองประการ ที่สำคัญยังสมบูรณ์แข็งแรงในแบบที่นอนในตู้อบไม่กี่วันก็ไม่มีอะไรน่าห่วง รวมทั้งตัวแม่ของเด็กที่อาจช็อกเมื่อได้ทราบข่าวร้าย...แต่ดารกานต์ก็หวังว่าความดีใจที่ได้ลูกมาสู่อ้อมอกจะทำให้พระจันทร์เข้มแข็งและก้าวพ้นความเสียใจเมื่อได้ทราบว่า...

...พี่สาวของเขา...ดวงดาว ได้ลาลับจากโลกนี้ไปตลอดกาลอย่างสงบเสียแล้ว...   

-------------------------------

“คุณแม่...น้องหนูหน้าตาแบบนี้เหลอ” เสียงถามเจื้อยแจ้วดังมาจากเด็กน้อยข้างตัว ที่ตอนนี้กำลังพยายามจะปีนขึ้นมาบนตักของสามีซึ่งนั่งเอนหลังอยู่ข้างๆน้ำฟ้าบนเตียง เมื่อได้ที่นั่งเหมาะเหม็งแล้วก็ชะโงกหน้ามองดูรูปภาพในไลน์กลุ่มครอบครัวที่ฉายอยู่บนหน้าจอไอแพดของผู้เป็นบิดา

รังสิมันต์ก้มหน้าลงไปจูบกลางกระหม่อมลูกชายแล้วเอ่ยตอบพร้อมถามคำถามไปว่า

“ใช่ครับ น้องหล่อเหมือนหนูมั้ย”

“ทำไมน้องตัวแดงๆ” เด็กน้อยไม่ตอบแต่ถามกลับด้วยความอยากรู้ ไล้นิ้วเล็กๆลงบนซีกแก้มน้องชายในรูปภาพแล้วทำปากจู๋เลียนแบบน้องที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ในกระบะเด็กอ่อน

“ก็น้องเพิ่งคลอด น้องเลยตัวแดง ตอนหนูเพิ่งคลอดหนูก็ตัวแดงๆแบบนี้แหละ...อืม ตอนนั้นหนูตัวเล็กกว่าน้องอีกมั้ง” น้ำฟ้าตอบแทนคนเป็นบิดา มองหนูลินที่พยายามทักทานน้องชายคนใหม่ผ่านรูปภาพก็ยิ้มขำ ท่าทางจะเห่อน้องอยู่ไม่เบานะนี่

“แต่ตอนนี้หนูตัวใหญ่กว่า...” ไวโอลินชูแขนแล้วทำท่าเบ่งกล้าม แต่เนื้อนุ่มๆที่เด้งดึ๋งๆอยู่บนลำแขนกลมป้อมทำให้น้ำฟ้ากับรังสิมันต์หันมองสบตากันแล้วหัวเราะขำเล็กๆ ทั้งคู่หันมองลูกชายด้วยความรัก แล้วเป็นรังสิมันต์ที่คว้าตัวลูกชายขึ้นมาสู่วงแขนแล้วกอดแน่นๆ ในขณะที่น้ำฟ้ายื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มแล้วก็ฟัดๆตามพุงตามแขนอย่างชื่นใจ

“ตอนนี้หนูตัวใหญ่กว่า...อ้วนกว่าด้วยใช่มั้ยครับ” คนผมยาวผู้สวมบทบาทของมารดาเอ่ยเย้าลูกน้อย ซึ่งแทนที่จะสลดกลับยิ้มยิงฟันน้ำนมขาวๆให้คุณแม่ แล้วพยักหน้ารับอย่างจริงจัง

“หนูเป็นพี่ ต้องตัวใหญ่ จะได้ปกป้องน้อง...” เด็กน้อยบอกผู้ปกครองด้วยความใสซื่อ ชอบนักกับความอบอุ่นที่รายล้อมอยู่รอบตัว ยิ่งพอได้มีน้องเหมือนคนอื่นๆเขาอีกก็ยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ เขาทำท่าคิดก่อนจะเริ่มจาระไนของเล่นที่ตัวเองตั้งใจเตรียมไว้จะเอาไปแบ่งให้น้องเล่นด้วย คนเป็นพ่อกับแม่ก็ตั้งใจฟังลูกชายพูดเสียงเจื้อยแจ้วไปจนเจ้าตัวเริ่มง่วง แล้วเกาะเกี่ยวแขนของบิดากับผมของมารดาไว้แล้วหลับไปในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น ของบุคคลที่รักเขาที่สุดในโลก

“เราเอาของเล่นของหนูลินไปเป็นของขวัญรับขวัญหลานแทนสร้อยข้อมือข้อเท้าดีมั้ย” รังสิมันต์เอ่ยถามคนรัก น้ำฟ้ายิ้มน้อยแล้วเอียงหน้ามองตอบคนรัก หรี่ตาเล็กๆเหมือนเด็กเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ยไปว่า

“ถ้าคุณกล้าให้ ผมก็กล้าห่อ แล้วให้เจ้าตัวเขาเป็นคนถือไปให้เองเลยดีมั้ย”

   รังสิมันต์ยักไหล่ตอบแต่ไม่พูดอะไร เขายื่นหน้าไปหอมแก้มเด็กหนุ่มผมยาวเป็นการจูบราตรีสวัสดิ์ ก่อนจะกดส่งข้อความแสดงความยินดีอีกครั้งไปให้พี่ชายที่อัพรูปลูกชายลงในไลน์กลุ่มรัวๆไม่หยุด แม้จะมีการส่งข้อความมาโต้ตอบข้อกล่าวหาของน้องชายว่าไม่ได้บ้าเห่อลูก แต่การกระทำที่ขัดแย้งกันก็ทำให้รังสิมันต์ปัดข้อแก้ตัวนั้นของพี่ทิ้งไปอย่างรวดเร็ว

   ...ในที่สุด ครอบครัวของพวกเขาก็ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่...

   ...เจ้า ‘รุ่งอรุโณทัย’… ตัวแทนของช่วงเวลาที่มาบรรจบกันของพ่อและแม่…

   …ของขวัญแสนพิเศษที่ครอบครัวของเขาได้มาอยู่ในมือแล้ว…

-----------------------------------



.
.
.
แห่ะๆ  เรื่องนี้ก็ดำเนินมาจนเกือบจบ แบบสุดๆแล้วนะจ๊ะ...  :)  ตอนหน้าก็จะเป็นบทสรุปสุดท้ายของเรื่องนี้แล้ววว

ยังไงก็ขอฝากนิยายรายเดือนเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยอีกเรื่องนะจ๊ะ :)  น้องรุ่งอรุโณทัยเป็นเด็กใหม่ ที่มีชื่อยาวเรียกยากเหมือนพ่อมัน น้องมีชื่อเล่นนะคะแต่อาจจะเผยคราวหน้าในตอนจบจริงๆ  ยังไงก็ขอบคุณทุกๆโพสต์และคอมเมนต์ในนิยายเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ :) 

ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ  แพทรักทุกคนค่ะ!!!   :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jay10-8 ที่ 06-05-2015 00:55:40
 :mew1: :mew1: :mew1:
      :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-05-2015 00:57:44
 :mew1: :heaven
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 06-05-2015 01:09:28
 :hao7: :hao7:  อ๊ากกกกกกกก จะจบแล้ววววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 06-05-2015 01:13:13
เย้....หนูลินมีน้องแล้ว
สงสารน้องจันทร์เรื่องพี่ดาว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 06-05-2015 01:14:31
 อยากได้เป็นเรื่องนี้เป็น e-book จัง..... :mew3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-05-2015 01:19:40
โอ่ววว ชื่อ!! ยิ่งฟ่า

จะมีคู่รุ่นลูกมิ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 06-05-2015 01:51:22
 :L2: :L2: :L2:
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 06-05-2015 02:11:39
 :mc4: :mc4: น้องคลอดแล้ววววววววววววววว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 06-05-2015 02:57:17
สุขภาพแข็งแรงไวๆนะคุณแม่คุณลูก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-05-2015 03:22:34
หนูลินมีน้องแล้ว ดูแลน้องดีๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Yarkrak ที่ 06-05-2015 03:25:24
ขอต้อนรับสมาชิกใหม่จ้ำ

 :3123: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-05-2015 05:24:01
ยินดีด้วยจ้าาา

ส่วนพี่ดาวของพระจันทร์ก็หมดทุกข์แล้วเนอะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 06-05-2015 05:40:08
ในที่สุดน้องก็คลอดออกมาอย่างปลอดภัย
โตมาต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ มีทั้งพ่อทั้งอา โหดทั้งคู่ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 06-05-2015 05:56:34
โอ้ยยยย พระจันทร์ พี่ยะ น่ารักทั้งคู่เลย คุณพ่อคุณแม่มือใหม่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-05-2015 06:03:17
มาลุ้นชื่อเด็กน้อยคนใหม่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-05-2015 06:39:18
ดีใจอ่า น้องคลอดปลอดภัย
เราว่าพี่ดาวคงจะช่วยลูกจันทร์ให้ออกมาแข็งแรงด้วยล่ะเนาะ
พี่ยะขี้เห่อลูกไปไหนล่ะคะะะะะ
รอตอนต่อไปน้าาา รวมเล่มเมื่อไหร่อย่าลืมประกาศน้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-05-2015 08:18:44
ดีจังน้องปลอดภัย และก้อเสียใจกับเรื่องพี่ดาวด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 06-05-2015 08:23:22
หนูลินมีน้องแล้ววว :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 06-05-2015 08:54:33
ดีใจที่ลูกชายพี่แข็งแรงปลอดภัย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-05-2015 09:11:27
 :pig4: :pig4: :pig4:
รอครูบัวอยู่นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 06-05-2015 09:22:44
ยาวสะใจมากค่าาาาาา ดีใจกับพระจันทร์ด้วยในที่สุดก็คลอดน้องอย่างปลอดภัยแล้ว ลุ้นกันมานาน :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 06-05-2015 09:25:32
ดีใจกับคุณพ่อมือใหม่อย่างพี่ยะด้วยนะ

เด็กน้อยชื่อเทห์มากๆๆๆๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-05-2015 10:04:20
 :pig4: ได้อ่านเต็มๆสมกับที่คิดถึงเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-05-2015 10:05:05
ชื่อเท่ห์มาก "รุ่งอรุโณทัย" พี่ยะจะฝึกให้ลูกเป็นแบบตัวเองหรืเปล่า  แต่ถ้าได้จากพ่อที่มีความเป็นผู้นำ และได้จากพระจันทร์ในความเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีแล้ว  รับรองสาวติดตรึม

------------------

ปล. อยากรู้ว่าลูกของอเล็กปลอดภัยดีหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-05-2015 12:07:39
ได้อ่านแบบยาวๆอย่างเต็มที่เลย  :mew1: :pig4:

ชื่อลูก ย๊าวยาว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 06-05-2015 13:13:16
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

จะจบแล้วหรอ เค้ายังไม่พร้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

แต่ตอนนี้พี่ยะดูแลพระจันทร์ดีมาเลย แอบอิจฉาๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 06-05-2015 13:57:45
จะจบแล้วววว
ชื่อยาวมากเลย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 06-05-2015 14:38:02
พี่ยะ มาเฟียใหญ่

กลายเป็นคน

อบอุ่นไปเลยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 06-05-2015 14:47:37
 :mc4: :mc4: ตอนรับเด็กน้อยคนใหม่

นี้มันเศร้าเคล้าความยินดีชัดๆ ชีวิตหนึ่งลาจาก ก่อกำเนิดอีกหนึ่งชีวิต

ปอลิง. ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ แอบเสียดาย เรื่องนี้สนุกมากคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนจร้าา  :katai4: :katai4:
 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 06-05-2015 14:48:51
'รุ่งอรุโณทัย'
ชอบชื่ออ่ะ
อิพี่ยะเห่อลูกขนานหนักเลยนะนั่น :laugh:
หนูลินโผล่มานิดเดียวแต่น่ารักมาก :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 06-05-2015 15:02:39
ชื่อเพราะมากเลย ที่มาก็ดี
รออ่านนะ
รักมากเลยเรื่องนี้ ควรค่าเเก่การรอคอย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Tamjaijan ที่ 06-05-2015 15:18:28
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ครอบครัวอบอุ่น หนูลินจะปกป้องน้อง หรือน้องจะปกป้องหนูลินเนี่ย??
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 06-05-2015 15:57:30
ลุ้นแทบตาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 06-05-2015 16:01:23
จะจบแล้วเหรอ มีรุ่นลูกต่อไหม รออ่านนนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 06-05-2015 16:22:30
คุณพ่อคนใหม่เห่อลูกมากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-05-2015 17:12:08
ถึงพี่ดาวจะเสียไปแต่ก็ได้ลูกมานะน้อง

ใจหายจังนิยายจะจบแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: liew ที่ 06-05-2015 17:27:50
 :pig2: หนูรุ่ง ไม่อยากให้จบเลย ขอตอนพิเศษเยอะๆ หน่อยน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 06-05-2015 17:30:43
พี่ยะไม่ค่อยเห่อลูกเลยนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-05-2015 19:13:16
Iดีใจด้วย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 06-05-2015 19:32:32
ยินดีกับพี่ยะ น้องจันทร์ที่น้องแข็งแรงปลอดภัย :mc4:

 :กอด1: :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 06-05-2015 19:50:22
จุใจมาก^////^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 06-05-2015 20:52:15
จะทำเล่มกับทาง hermit book อีกไหมคะ? จะซื้อค่ะ (กอดคุณแม่ครับผมแน่นๆ ><) เย้จะจบแล้ว น้องรุ่งฯ #ชื่อยาวไป น่ารัก หนูลินต้องปกป้องน้องนะะะ
ส่วนพี่สาวของจันทร์ เค้าคงหมดห่วงแล้วจึงไปสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 06-05-2015 21:27:10
ฟินมากอ่ะค่ะ.  พี่ยะรักน้องมากจริงๆ
ว่าแต่จะจบแล้วเหรอคะ.
จะมีแบบเป็น E book. เหมือนะเดิมมั้ยคะ
รอเก็บตังค์เลยนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-05-2015 21:29:32
เย้เย้ ดีจัยด้วยจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 06-05-2015 22:17:30
และแล้วการรอคอยที่แสนยาวนานก็หยุดลง ตื่นเต้นดีใจทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากๆเลย จะจบแล้วก็แอบรู้สึกไม่อยากให้จบเลย

ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: nirun4 ที่ 06-05-2015 22:41:13
ชื่อยาวจริงๆ แต่ความหมายดีนะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: cheuaraa ที่ 07-05-2015 12:39:48
 :katai1: รอๆ ค้างมากค่ะขอบอก5555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-05-2015 16:56:28
ยาวมาก สนุกค่ะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Darkness59 ที่ 07-05-2015 18:00:43
เมื่อไหร่จะมาต่อกำลังเข้มข้นเลย
รอมานานเป็นปีแล้วนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 07-05-2015 18:33:33
ดีจริงๆที่คลอดอย่างปลอดภัย ชื่อความหมายดีมากๆ ลึกซึ้งๆ
หวังว่าพระจันทร์จะทำใจได้เรื่องพี่ดาว
ถ้าเรื่องนี้ทำเป็นเล่มจะซื้อเก็บแน่นอน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: Invisible girl ที่ 07-05-2015 23:11:17
ชอบชื่อลูกของน้องจันทร์กับพี่ยะจังเลยค่ะ  เพราะมาก
พอจะจบแล้วใจหายแปลกๆอ่ะ มันโหวงๆ
มีรุ่นลูกไหมคะ?  :hao6: :hao6:
มีความสุขกันสักทีเนอะ :กอด1:

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 07-05-2015 23:35:13
ดีใจด้วยนะทั้ง พี่ยะและน้องจันทร์ เลย

ที่หนูน้อยแข็งแรง

ต้องเสียใจกับเรื่องของ พี่ดาว ด้วยนะ แต่เชื่อว่าพี่เค้าจะคอยคุ้มครองลูกของ จันทร์ อยู่ อย่าเสียใจไปเลยนะ

คุณหญิงดูท่าว่าน่าจะเห่อหลานมากกว่า พี่ยะ แน่ๆ เลย

หนูลิน มีน้องสมใจแล้วน้าไม่ต้องรอ แม่ฟ้ากับพ่อตะวัน แล้วสินะ 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-05-2015 08:28:19
ใกล้จบแล้วเหรอ  ไม่น้าาาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 09-05-2015 06:32:21
จะจบแล้วววว คลอดออกมาปลอดภัยดีใจอ่ะ
พี่สาวเสียแล้วสงสารน้อง ได้ทั้งข่าวดีและข่าวร้ายเลย
จะมีต่อรุ่นลูกไหมค่ะ แอบอยากให้มี :-)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 09-05-2015 08:05:30
ในที่สุดก็คลอดออกมาอย่างปลอดภัย :เฮ้อ:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: fewho ที่ 09-05-2015 10:24:15
มาต่อเร็วๆน่าจะจบแล้ววว อยากอ่านหลังคลอดจะแย่ :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: poppee ที่ 11-05-2015 16:45:57
มารออ่านตอนจบคร้าบบบ :-[
อยากเห็นน้องกันคุณแม่ปลอดภัยๆๆ :o8:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 11-05-2015 22:51:04
ชื่ออลังการแปดสิบล้านมาก วู้ววว ชอบๆๆ
พระจันทร์จะช็อกเรื่องพี่สาวตายมั้ยน้าา
หนูลินน่ารักอ่าาา
รออ่านนะค้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 13-05-2015 13:43:28
พี่สาวมาเกิดเป็นลูกชายสินะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: shironeko ที่ 13-05-2015 23:05:53
มีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายเลย ><'
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 15-05-2015 08:26:51
ว้าาา จะจบซะแล้ววว  :hao4:
รอตอนจบนะฮะ มาต่อไวๆเน้ออ   :')
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 19-05-2015 04:42:58
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 19-05-2015 12:54:35
เจ้าหนูปลอดภัยแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ
โอยยย โตมาจะหล่อเหมือนพ่อหรือสวยเหมือนแม่ดีคะหนู
แต่สวยเหมือนแม่โหดเหมือนพ่อก็เท่ไม่หยอก อิอิอิอิอิอิ
ไม่มีใครเห่อหลานเลย ไม่มีจริงๆๆๆๆ
พระจันทร์ต้องผ่านเรื่องพี่สาวไปให้ได้นะ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: oa_ko ที่ 22-05-2015 04:54:35
 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 25-05-2015 22:11:02
รออออออออออ ฉันรอเธออยู่.... :mew6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 34 [06/05/2015] PG.65 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: nongfom ที่ 27-05-2015 01:23:04
ในที่สุดหนูลินก็มีน้องสมใจแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 29-05-2015 22:53:44
พันธนาการ...รัก #35


   ห้องนั่งเล่นมีเสียงพูดคุยดังออกมาแผ่วๆจากเจ้าของบ้านทั้งสองที่นั่งล้อมฟูกของหลานไม่ยอมขยับไปไหนมาตั้งแต่เช้า ข้างๆกันมีนางพยาบาลพิเศษสองคนที่ถูกจ้างมาด้วยราคาสูงลิบลิ่วเพื่อมาช่วยดูแลสมาชิกใหม่ของตระกูลที่ตอนนี้กำลังนอนทำปากพะเยิบพะยาบ ลืมตายิบหยีมองไปมาแบบไม่มีจุดโฟกัส แต่ก็ไม่เกินจินตนาการของคนนั่งขนาบข้างที่พยายามข่มกันสุดฤทธิ์ว่าหลานรักคนใหม่นั้นพยายามจะจ้องใคร

“มองย่าเหรอลูก...มองย่าใช่มั้ยคนเก่ง...” ดารกานต์ยิ้มแก้มปริ เมื่อศีรษะเล็กๆเอียงๆมาทางหล่อน

“มองปู่มันเถอะ ปู่มันหล่อเหมือนพ่อมันล่ะสิ ใช่มั้ยพระจันทร์...”

   ประโยคท้ายวกมาถามคนที่นั่งก้มตบก้นให้ลูกนอนอยู่บนฟูก แต่เพราะเสียงชวนเล่นของทั้งปู่และย่าทำให้ความพยายามของพระจันทร์ไม่ค่อยจะได้ผล เขามีอาการปวดหลังเป็นระยะเพราะการนั่งที่ไม่ค่อยถนัด เนื่องจากผิวหน้าท้องที่ยังไม่เข้าที่ ช่วงท้องน้อยที่ยังไม่ยุบจึงคอยค้ำเขาอยู่เหมือนตอนท้องสามสี่เดือนอย่างไรอย่างนั้น จากคำแนะนำของพยาบาลจึงต้องเอาแผ่นสเตมาคอยรัดเอาไว้เพื่อช่วยพยุงไม่ให้มันหย่อนคล้อยหลังจากที่หน้าท้องยุบกลับเข้าไปเหมือนเดิม

   เด็กหนุ่มเงยหน้ายิ้มให้กับสองปู่ย่าของลูกชาย แล้วก็ตัดสินใจช้อนศีรษะเด็กและตัวน้อยๆเข้าสู่อ้อมแขน เพราะตอนนี้เด็กน้อยท่าทางจะไม่หลับแล้วแน่ๆ พอเอาลูกน้อยขึ้นอุ้ม ทั้งปู่ทั้งย่าก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ๆตามแล้วก็เล่นกับเด็กน้อยต่อตามประสาคนขี้เห่อหลานคนใหม่ของตระกูล

   เหยียนจวิ้น ซานตง และตี้เฉินที่เพิ่งกลับมาจากทำงานข้างนอกเดินเข้ามาบอกนายใหญ่ของบ้าน ว่าสุริยะมณฑลนั้นกลับมาแล้ว พระจันทร์จึงรีบอุ้มลูกตั้งใจจะไปรอรับอยู่ที่หน้าประตูบ้าน แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลุกออกจากฟูก ร่างสูงใหญ่ก็ก้าวยาวๆเข้ามาในห้องนั่งเล่นพอดี

“ไปล้างมือกับเจลก่อนเลยอาทิตย์” คุณหญิงดารกานต์รีบเบรกลูกชายเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เตรียมจะโถมร่างใส่ลูกเมียที่นั่งรออยู่บนฟูก ชายหนุ่มตัวโตมีสีหน้าไม่พอใจเล็กๆ เพราะด้วยความคิดถึงครอบครัวของตัวเองทำให้เขาอยากกอดคนทั้งคู่แน่นๆทันทีที่กลับถึงบ้าน แต่กลับมีอุปสรรคเล็กๆเข้ามาขวาง

เอาเถอะ...เขาจะยอมทำตามก็ได้ จะได้กอดพระจันทร์กับลูกเร็วๆ

“เหนื่อยมั้ย...” พระจันทร์เอ่ยถามพร้อมยื่นแก้มให้หอม เมื่อคนรักทำท่ายื่นปากมาหาเหมือนจะจูบ

“หันหน้ามา” คนตัวโตที่โดนคนรักเล่นแหง่ออกคำสั่งเสียงต่ำในลำคอ

“ไม่เอา แม่กับพ่อมองอยู่ ไม่อายบ้างเหรอพี่ยะ” มือเล็กๆแอบแหนบเบาๆที่ต้นแขนล่ำสัน แต่กระทบกระเทือนเขาที่ไหน

   ใบหน้าหล่อเหลาจ้องเขม็งไปที่คนรัก ก่อนจะเปลี่ยนทิศเลื่อนหน้าลงไปก้มหอมแก้มเด็กน้อยในอ้อมแขนของคนรักแทน เสร็จแล้วก็ทรุดนั่งลงซ้อนหลัง ช้อนแขนเข้าไปช่วยอุ้มเด็กน้อย อีกมือก็กอดรัดไว้ตรงช่วงท้องน้อย ประคองนวดเบาๆตรงส่วนท้องที่ยังไม่ยุบของพระจันทร์ ทำตัวสวีทหวานใส่คนรักต่อหน้าพ่อแม่แบบไม่มีการเกรงใจ

“แม่ไม่อยากออกไปข้างนอกบ้างเหรอ พ่อพาแม่ออกไปช็อปปิ้งบ้างอะไรบ้างสิ มานั่งเฝ้าลูกผมอยู่ทำไมทั้งวัน” สุริยะมณฑลเอ่ยถามบุพการีอย่างไม่ไว้หน้า รู้สึกว่าตั้งแต่ลูกเขาคลอดมานี่คนที่อยู่กับรุ่งอรุโณทัยมากกว่าพ่อแม่แท้ๆอีกก็คือปู่กับย่าของเจ้าตัวเล็กนี่แหละ

“ทำไม ฉันกับแม่แกอยู่นี่แล้วเป็น กขค แกมากรึไง” คุณศิลาเอ่ยถามลูกชายด้วยความหมั่นไส้ สีหน้าสีตาราวกับเคาะพิมพ์เขาตอนหนุ่มๆจ้องมองกลับอย่างท้าทาย ปลายนิ้วเริ่มลูบต่ำลงไปเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่ที่ขาอ่อน เนื่องจากพระจันทร์ใส่กางเกงขาสามส่วนอยู่บ้านสบายๆ ยามนั่งมันจึงถลกขึ้นมาเสียสูง จึงเป็นโอกาสให้ลูกชายเขาได้ตอดเล็กตอดน้อยใต้ร่มผ้าภรรยา โดยที่เจ้าตัวไม่มีโอกาสจะได้ปัดป้องเนื่องเพราะในมือต้องคอยอุ้มประคองเด็กตัวน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน

“ไม่อยากจะพูดให้พ่อกับแม่เสียใจหรอกนะ แต่ว่าใช่! ผมกลับบ้านมาเหนื่อยๆก็อยากลูก หอมเมีย จู๋จี๋กันตามประสาบ้างสิ นี่อะไร...จะสวีทกันทั้งทีก็มีทั้งสายตาของพ่อกับแม่ แล้วก็ลูกน้องผู้จงรักภักดีจ้องกันอยู่เต็มบ้าน” ชายหนุ่มจัดการกระทบใส่บุพการีผู้ให้กำเนิด แล้วลามไปถึงลูกน้องคนสนิททั้งสามคนซึ่งรีบเร่งเดินเข้ามาก่อนเขา เพื่อไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยล้อมกรอบลูกชายเขาอีกชั้น อะไรมันจะบ้าเห่อกันทั้งนายจ้างลูกจ้างกันทั้งบ้านขนาดนี้นะ

“อ้าว จะยากอะไร สมองมีก็หัดคิดเสียบ้างสิ ในเมื่อมีคนอยู่กันเต็มบ้าน แกก็พาเมียแกออกไปข้างนอกแทนสิยะ ส่วนตาดอว์นน่ะเอาไว้นี่ มีคนช่วยดูกันอยู่เยอะแยะ พยาบาลก็มี...ไม่ต้องห่วงนะพระจันทร์” ด้วยเพราะสายตากังวลที่แว่บขึ้นมาทันทีที่หล่อนพูดให้ห่างลูก ทำให้ดารกานต์ต้องรีบเอ่ยอ้างประโยคหลังเพื่อบรรเทาท่าทีเป็นห่วงของลูกสะใภ้คนเล็ก จากนั้นก็ทำเป็นขยิบตาให้สุริยะมณฑลรีบๆทำตามแผน

   คนเป็นลูกมองสบตากับคนเป็นแม่ แล้วก็ก้มลงมองคนรักที่เงยหน้ามองตนเองอยู่ก่อนด้วยแววตาล้ำลึก ฝ่ามือใหญ่โตค่อยๆดึงนิ้วของเด็กหนุ่มออกจากผ้าฝ้ายในอ้อมแขน แล้วค่อยๆช้อนห่อผ้าดิ้นได้นั่นส่งให้มารดาซึ่งยิ้มยินดีปรีดาจนออกนอกหน้าเมื่อได้รับหลานชายคนเล็กเข้ามาอุ้มไว้เอง ส่วนพระจันทร์ก็ชูมือไขว่คว้าหมายจะเอาลูกคืนเพราะได้ยินเสียงงอแงเล็กๆจากลูกชาย แน่นอนว่าเอื้อมได้แค่อากาศ ปลายนิ้วแข็งแรงที่เอื้อมสอดเข้าแล้วพาทั้งสองแขนกอดเข้าหาตัว ก่อนจะบังคับพาร่างที่ยังอวบน้อยๆลุกขึ้นยืนพาเดินออกไปนอกห้อง

   พระจันทร์มีท่าทีอิดออดเล็กน้อยเพราะใจไม่อยากห่างลูกแม้สักวินาทีเดียว ทว่าก็ทนแรงฉุดรั้งของคนรักไม่ไหว เด็กหนุ่มยังคงทอดสายตามองห่อผ้าสีขาวในอ้อมแขนของดารกานต์จนสุดปลายประตู สุริยะมณฑลจึงใช้ฝ่ามืออันใหญ่โตของตัวเองกอดปิดดวงตาทั้งสองของพระจันทร์เสีย แล้วพาเด็กหนุ่มขึ้นรถที่มาจอดรออยู่หน้าบ้าน แน่นอนว่าคนชอบความเป็นส่วนตัวอย่างเขาขึ้นเป็นสารถีด้วยตนเอง

   พระจันทร์นั่งเอาศีรษะพิงกระจกรถมาเรื่อยๆ ไม่ได้ใส่ใจในจุดหมายปลายทางเพราะไว้ใจในตัวคนรักว่าคงไม่พาเขาไปหมกป่าที่ไหนแน่ๆ สุริยะมณฑลเหลือบมองคนรักเป็นระยะ พระจันทร์มีอาการเหมือนอย่างที่หมอว่า คือมาเธอร์นิตี้บลูหลังคลอด เด็กหนุ่มจะอยู่ห่างจากลูกนานมากไม่ได้ เพราะจะมีอาการเป็นห่วงกังวลแล้วก็ซึมเศร้าอย่างเห็นได้ชัด บางครั้งตอนกลับบ้านมาแล้วไม่เจอลูกอยู่บนฟูกก็ร้องไห้ออกมาง่ายๆ แม้จะไม่ฟูมฟายแต่ก็น้ำตาไหลแบบหยุดไม่อยู่ ทางแก้คือเขาต้องพยายามให้พระจันทร์อยู่ห่างๆลูกบ้าง แล้วก็หมั่นกอดเพื่อให้พระจันทร์รู้สึกว่ายังมีเขาอยู่ข้างๆเสมอ

   ตัวรถเลี้ยวเข้าไปจอดในซองอย่างนิ่มนวล พระจันทร์หันมามองสบตาคนขับที่พาเขามายัง ‘สุสาน’ แสนคุ้นตา สุริยะมณฑลเผยยิ้มน้อยๆมอบมาให้ ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบมือพระจันทร์เบาๆแล้วออกปากชวนให้ลงจากรถ พระจันทร์มองออกไปข้างนอกก่อนจะยอมลงแล้วเดินตามชายหนุ่มไป

   ป้ายและรูปหน้าหลุมศพที่พวกเขาทั้งสองมาหยุดยืนอยู่ดูละม้ายคล้ายคลึงกับพระจันทร์มาก แม้มันจะเป็นภาพตอนเด็ก ตอนที่เจ้าของรูปมีสภาพร่างกายเป็นปกติที่สุด เด็กหนุ่มทรุดลงนั่งตรงหน้าป้าย เอื้อมปลายนิ้วไล้ลงบนผนังหินแผ่วเบา ความรู้สึกราวกับเหลืออยู่ตัวคนเดียวบนโลกเอ่อท้นขึ้นมาจนจุกอก เขาไม่อยากอ่อนแออีก จึงพยายามกลั้นหยดน้ำตาที่ปริ่มออกมาให้กลืนเก็บลงไปก่อน ท่องไว้ซ้ำๆว่าจะร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพพี่ไม่ได้ เขาจะทำให้พี่สาวต้องเป็นห่วงไม่ได้เด็ดขาด แม้มันจะทำได้ยากแค่ไหนเขาก็ต้องฝืนทน

   สุริยะมณฑลเผลอกำสิ่งที่ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงแน่น เขายังจำภาพติดตาตอนอยู่ที่โรงพยาบาลได้ดี วันนั้นพระจันทร์กำลังอุ้มลูกอยู่บนเตียง พวกเขาต้องตัดสินใจบอกเรื่องเศร้านี้กับพระจันทร์ในวันนั้น เพราะทางโรงพยาบาลจำเป็นต้องรีบดำเนินการต่อเรื่องศพของดวงดาวพี่สาวของพระจันทร์โดยเร็ว ซึ่งจำเป็นต้องมีลายเซ็นของญาติในการรับรองเอกสารต่างๆ

   อาการของคนที่มีวินาทีที่ดีใจที่สุด มาสู่วินาทีแห่งความเศร้าที่สุดในชีวิตเป็นอย่างไร สุริยะมณฑลรู้ได้ในนาทีนั้นเอง พระจันทร์เปลี่ยนแววตาแห่งความดีใจ เป็นแววตาของความสับสนและไม่ยอมรับความจริงในนาทีแรก ก่อนที่ต่อมาจะกลายเป็นรอยหยาดน้ำตาที่อาบเต็มสองข้างแก้มเมื่อเข้าใจในทีท่าของทุกคนว่าเรื่องที่เพิ่งได้รับรู้นั้นคือเรื่องจริง...มือที่อุ้มลูกไว้ทั้งสองข้างสั่นจนน่ากลัวว่าจะอุ้มไว้ต่อไปไม่ไหว สุริยะมณฑลพยามจะรับลูกมาอุ้มเองแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อพระจันทร์ไม่ยอม เขาเอาแต่กอดลูกเอาไว้แน่นกับอกแล้วก็ร้องไห้ พึมพำเบาๆว่าเหลือกันอยู่แค่สองคนแม่ลูกในโลก ภาพน่าสงสารบนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาลยังทำให้แม้แต่คุณหญิงดารกานต์ผู้แข็งแกร่งต้องเสียน้ำตา หล่อนพิงร่างกับอกสามี มองลูกชายตัวโตร่างสูงใหญ่กอดครอบครัวเล็กๆของตัวเองเอาไว้ด้วยทั้งสองแขน หยดน้ำตาของพระจันทร์หล่นเปื้อนผ้าอ้อม ซึ่งพอคนเป็นแม่ร้องไห้ เจ้าตัวน้อยตัวแดงในอ้อมแขนของพระจันทร์ก็เริ่มร้องตามไปด้วย พอได้ยินเสียงลูกร้องพระจันทร์ถึงค่อยเริ่มได้สติ ความยึดติดในตัวลูกชายเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า เมื่อคนเดียวในโลกที่มีสายเลือดเดียวกับเขาเหลือเพียงรุ่งอรุโณทัย เด็กน้อยที่เกิดมาด้วยความรักระหว่างเขากับสุริยะมณฑลเท่านั้น...

“ถ้าอยากร้องก็ไม่ต้องฝืน ที่ตรงนี้ไม่มีใคร นอกจากเราสองคน”

“...จันทร์ไม่ร้องหรอก ร้องไปพี่ดาวก็ไม่ฟื้น”

“ถ้าคิดได้จริงอย่างที่ปากว่ามันก็ดี”

   พระจันทร์นิ่งเงียบไปสักพักเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เพราะในใจจริงๆเขาไม่สามารถทำได้อย่างที่ปากพูดจริงๆ

“แล้ว...ว่าแต่ จู่ๆพี่ยะพาจันทร์มาที่นี่ทำไม” เด็กหนุ่มเงยหน้ามองคนขับรถที่บังคับเขาพามาที่นี่ตามใจชอบ

   ร่างสูงหนาทรุดลงนั่งยองตามเขา สายตาคมดุมองไปที่รูปภาพบนป้าย สายตาแน่วแน่สื่อความนัยส่งผ่านไปที่รูปภาพ เขาตั้งใจพาพระจันทร์มาที่นี่วันนี้ เพราะวันนี้...คือวันครบรอบวันแรกที่พวกเขาเจอกัน พระจันทร์อาจจะจำไม่ได้...แต่สำหรับเขานั้นจำได้ดี เพราะวันนี้เมื่อหลายปีก่อนเกิดเรื่องขึ้นมากมายเหลือเกิน

“ครั้งหนึ่ง พี่เคยเอาแหวนวงหนึ่งใส่ไว้ที่นิ้วของเราใช่มั้ย ตอนนั้นพี่ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้บอกอะไร เพราะตอนที่ห่างกัน พี่มีความคิดที่ว่าถ้าได้เจอกันอีกครั้ง พี่ต้องหาอะไรสักอย่างมาผูกเราเอาไว้กับพี่ให้ได้ ในตอนนั้นพี่มีเพียงแค่แหวนวงนี้วงเดียว...” ระหว่างที่พูดชายหนุ่มก็คว้ามือข้างซ้ายของพระจันทร์ขึ้นมา หมุนนิ้วโป้งรอบหัวแหวนแล้วจ้องมองมันนิ่งๆ “...ก็เลยรีบสวมจองเอาไว้ก่อน แต่พอยิ่งได้รู้ว่ามีลูกมาเป็นโซ่ทองคล้องใจ ก็โล่งใจไปได้เยอะ ต้องขอบคุณดอร์นนะ ที่ยอมมาเกิดเป็นลูกของพี่...เป็นลูกของเรา” 

“...” พระจันทร์มองคนรักที่ค่อยๆดึงมือเขาให้ลุกขึ้นยืน สอดแขนเข้ารัดรอบเอวเพื่อดึงตัวเขาเข้าไปกอด พระจันทร์ไม่ได้ขัดขืนอะไร ยินยอมให้อีกคนกอดเอาไว้แต่โดยดี

   ต่อหน้าป้ายหินหลายสิบป้ายนี้...แต่เหมือนยืนกันอยู่ในโลกส่วนตัวแค่สองคน แม้จะรู้สึกผิดกับพี่ที่มายืนกอดกับผู้ชายต่อหน้าหลุมศพ แต่ก็ต้องยอมรับแต่โดยดีว่าอ้อมกอดอันแสนปลอดภัยและอบอุ่นของสุริยะมณฑล ช่วยทดแทนความรู้สึกโดดเดี่ยวและอ้างว้างภายในใจให้กับเขาได้จริงๆ

“ญาติจันทร์เพียงคนเดียวในตอนนี้ที่พี่จะสู่ขอเราได้ก็คือ...พี่สาวของจันทร์...”

   สิ้นคำพูด เข่าแข็งแรงข้างหนึ่งของสุริยะมณฑลก็ทรุดลงกับพื้น เขาคว้ามือข้างซ้ายของพระจันทร์ขึ้นมาจับไว้ ใช้นิ้วชี้ดันนิ้วนางของพระจันทร์ที่มีแหวนวงน้อยสวมติดอยู่ขึ้นมา

“แหวนวงนี้เป็นแหวนวงแรกที่พี่เก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง ถึงมูลค่ามันจะไม่มาก แต่พี่ไม่เคยคิดจะมอบมันให้ใคร...จันทร์เป็นคนเดียวที่พี่ยกแหวนวงนี้ให้แบบไม่ต้องคิดอะไรเลย...พี่ถือว่าวงนั้นเป็นตัวแทนพี่ที่ต้องการจะครอบครองจันทร์ แต่สำหรับวงนี้...”

   มือข้างที่ชายหนุ่มล้วงอยู่ในกระเป๋าหยิบของสิ่งหนึ่งออกมา ลักษณะแหวนวงสีเงินเกลี้ยงเกลาล้อสะท้อนแสงแดด ตรงกลางมีช่องกระจกใส่กังหันเล็กๆสีเงิน ตรงกลางใส่พลอยสีแดง ล้อมกรอบกังหันด้านนอกด้วยบุษน้ำทองเม็ดเล็ก แต่แวววาวสดใสคล้ายแสงดาวยามกลางคืน พระจันทร์มองเรือนแหวนที่สุริยะมณฑลค่อยๆบรรจงสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ซ้อนทับแหวนน้อยวงแรกเอาไว้ไม่ให้ถอดออกได้โดยง่าย

“…เป็นวงที่แม่กับพ่อของพี่สั่งทำขึ้นมาใหม่ เพื่อให้เป็นคู่กันกับวงนี้...”

    วงนี้ที่ว่าคือแหวนทรงผู้ชายที่มีตัวเรือนหนากว่าวงที่อยู่บนนิ้วของพระจันทร์ หัวแหวนกังหันมีลักษณะเหมือนกันแต่แตกต่างเพียงสีของอัญมณี โดยพลอยเม็ดใสที่ล้อมรอบกังหันนั้นเป็นโกเมนสีแดงก่ำตามอัญมณีราศรีเกิดของสุริยะมณฑล ทว่าเม็ดกลางกลับดูกลืนไปกับแสงแดด เพราะมันเป็นสีเหลืองแวววาวแบบเดียวกับอัญมณีที่ล้อมรอบแหวนของพระจันทร์

   ชายหนุ่มยื่นแหวนวงนั้นไปตรงหน้าของพระจันทร์ แววตาวิงวอนร้องขอส่งผ่านไปเป็นทัพหน้า ก่อนจะเอ่ยพูดตามออกไปอีกว่า...

“พี่บังคับใส่แหวนให้จันทร์ เพราะนั่นคือความต้องการของพี่กับครอบครัวที่ต้องการให้จันทร์มาร่วมใช้นามสกุลเดียวกันกับพี่...แต่พี่จะไม่บังคับจันทร์ให้ใส่แหวนให้พี่ พี่อยากให้จันทร์...ยินยอมรับพี่เป็นส่วนหนึ่งของจันทร์ด้วยตัวเอง...” ยิ่งพูดสุริยะมณฑลยิ่งรู้สึกว่าลำคอแห้งผาก ถึงดูเหมือนเขาจะพูดได้คล่องคอ แต่ใครจะรู้ว่ามือเขากลับสั่น และไม่กล้าพูดต่อเพราะกลัวคำปฏิเสธไม่ยอมสวมแหวนให้จะออกมาจากปากคนตัวเล็กผิวขาว คนที่ตอนนี้เขายอมให้หมดแล้วทั้งตัวและหัวใจ...จะบีบ...เขาก็ยอมตาย หรือถึงจะคลาย...เขาก็จะยังไม่ไหน

   พระจันทร์มองสบดวงตาสีดำรัตติกาลลึกล้ำของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่แทบเท้าตรงหน้า...เขาเคยงี่เง่า คิดไปเอง เอาแต่ใจ...มั่นในตัวเองมากไปว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้...ทั้งที่ความจริงแล้วเขายังคงบินอยู่ภายใต้ปีกของคนตรงหน้าแท้ๆ...

“…พระจันทร์ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าตอนกลางคืนน่ะ คุณไม่รู้หรอก...ว่ามันทั้งโดดเดี่ยวแล้วก็เหน็บหนาวแค่ไหน...” พระจันทร์เอื้อมมือลงไปหยิบแหวนกังหันที่ส่องประกายล้อแดดแดงวาวราวแสงของพระอาทิตย์ขึ้นมาถือไว้ “...แล้วพอมีแสงสว่างอันอบอุ่นอย่างอ้อมกอดของคุณมากางแขนรออยู่ตรงหน้า...มันจะยอมโง่ปล่อยได้ไปได้ยังไง”

   ขนาดแหวนที่ถูกวัดมาให้พอดีกับนิ้วเจ้าของถูกสวมลงไปในนิ้วนางซ้ายของสุริยะมณฑลอย่างนิ่มนวล พระจันทร์มองผลงานของตัวเองด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเงยสบตากับดวงตาคมดุที่มองจ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว นัยน์ตาโศกที่สุริยะมณฑลเห็นตอนก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นแววตาสดใสยินดี ริมฝีปากที่เขาเฝ้าเคลียคลออยู่ทุกเช้าเย็นคลี่ยิ้มสดใส พวงแก้มขาวพิสุทธิ์คลอเหรื่อสีชมพูฝาด...ใบหน้านี้สิที่เขาเฝ้ารอคอยอยากจะเห็นที่สุด

“พี่ยะ...ลุกขึ้นได้แล้ว มองอยู่ได้...ทำซึ้งทำไมเล่า จะร้องไห้เลยเห็นมั้ย” พระจันทร์แสร้งปาดน้ำที่เอ่อคลออยู่ที่ตาออกเบาๆ พยายามเงยหน้าไม่เพื่อให้อารมณ์ความรู้สึกดีใจกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำ วินาทีนี้อยากให้มีแต่รอยยิ้มมากกว่า ไม่อยากให้มีน้ำตาออกมาเหมือนในหลายๆครั้งที่เคยเป็น

“พี่ดีใจ...ดีใจจน...บอกไม่ถูก...” เรือนร่างแข็งแรงกำยำลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เอื้อมแขนโอบกอดเรือนร่างเล็กท้วมน้อยๆเข้ามาไว้เต็มรัก ฝังจมูกสูดดมกลิ่นแชมพูหอมสดชื่นให้เต็มปอด ยิ่งคราวนี้มั่นใจได้จริงๆว่าจะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันกับคนตรงหน้าได้แน่ๆก็ยิ่งต้องกอดให้แน่นขึ้นอีก แรงรัดตรงเอวเขาที่กอดตอบแน่นพอกันบ่งบอกว่าอีกฝ่ายก็ยอมปล่อยใจวางไว้ในมือเขาเช่นกัน

“แต่คราวหน้าไม่เอาตรงหน้าหลุมศพแล้วนะ...คนอื่นเขาไปขอหมั้นกันที่ทะเลหรือที่ที่สวยๆ แต่นี่พามาหมั้นในสุสาน! พี่ยะนี่นะ...ยังจะคงคอนเซ็ปมาเฟียฮาร์ดคอร์ไปถึงไหนเนี่ย”

   เสียงงึมงำเบาๆตรงอกดังขึ้นเหมือนจะตัดพ้อ แต่ตัวนุ่มนิ่มก็ยังคงกอดเขาเอาไว้แน่น...

   ชายหนุ่มหัวเราะลึกในลำคอ เขาจงใจพาพระจันทร์มาขอกับผู้ใหญ่ตามธรรมเนียมให้เรียบร้อย ก่อนที่หลังจากนี้...เขาจะทำการขอแต่งงานแบบในฝัน หรืออาจจะยิ่งกว่าในฝันที่พระจันทร์คิดไว้เสียด้วยซ้ำ

—————————————————————
หัวข้อ: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: dek-zaal3 ที่ 29-05-2015 22:56:01



       …หลังจากนั้นอีกราวๆครึ่งปีต่อมา สุริยะมณฑลก็ได้ทำตามสิ่งที่คิดไว้ ด้วยการขอคนรักแต่งงานในคืนพระจันทร์เต็มดวง เหนือน่านฟ้าเกาะฮ่องกงทั้งเกาะ แถมวิธีการก็ไม่ได้แค่เซอร์ไพรส์แม่ของลูกคนเดียว แต่ยังเซอร์ไพรส์ชาวฮ่องกงทั้งเกาะ!...ด้วยการออกคำสั่งให้ทุกบริษัทในเครือของชายหนุ่มรวมถึงตึกสำคัญๆบนใจกลางเมืองฮ่องกงติดตั้งไฟสปอร์ตไลท์บนดาดฟ้า แล้วสาดแสงส่องขึ้นฟ้าเรียงตามลำดับ ให้สามารถอ่านได้เป็นตัวอักษรสี่ตัวเรียงกัน...

   ‘ W Y M M ?’

   คือสิ่งที่พระจันทร์มองเห็นได้อย่างชัดเจนจากบนหน้าต่างเครื่องบินลำหรู

   ...‘Will You Marry Me?’…

   คำพูดมีค่าที่พระจันทร์ได้ยินชัดถนัดหูสะท้อนก้องอยู่ในห้องโดยสารของเครื่องบิน ทั้งห้องถูกจัดให้เป็นที่รโหฐาน มีแค่พระจันทร์และสุริยะมณฑลเท่านั้นที่อยู่ภายในห้อง เพราะฉะนั้นถ้าพี่ยะไม่ได้ถามจันทร์แล้วจะถามใคร...

   การเซอร์ไพรส์ในครั้งนี้ทำให้พระจันทร์ถึงกับหลุดปากออกไปว่าไม่ต้องจัดงานแต่งงานจริงๆหลังจากนี้แล้วก็ได้ เพราะแค่นี้มันก็ยิ่งใหญ่เพียงพอกับการเฉลิมฉลองพิธีสำคัญสำหรับพระจันทร์อยู่แล้ว...แต่ระดับเจ้าพ่อจะให้รามือแค่นี้ได้อย่างไรกัน...ถึงจะเห็นคนรักแทบจะจุกอกสำลักความหวานตาย แต่สำหรับสุริยะมณฑลแค่นี้มันยังไม่พอ...ภรรยาเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าพ่อแห่งเกาะฮ่องกงจะให้น้อยกว่านี้ได้หรือ...

   เขาไม่คิดที่จะปิดบังเรื่องของพระจันทร์ต่อสื่อมวลชนอยู่แล้ว คนภายนอกจะคิดเห็นอย่างไรเรื่องที่จู่ๆเขาก็เปิดตัวลูกเมีย แถมยังเป็นเมียที่เป็นผู้ชายอีกต่างหากก็ไม่เห็นจะเป็นปัญหา เพราะจุดสำคัญสำหรับชายหนุ่มอยู่ที่ว่าครอบครัวของเขาเข้าใจและสนับสนุนความรักครั้งนี้เป็นอย่างดีก็ถือเป็นที่สุดแล้วของสุริยะมณฑล...เขาไม่ได้จัดเป็นงานแถลงข่าวอะไรอย่างเป็นทางการ แต่เกือบทุกบริษัทในเครือและบริษัทอื่นๆที่ร่วมทุนด้วยต่างก็ส่งการ์ดเชิญมาแสดงความยินดีตั้งแต่ช่วงสองสามอาทิตย์แรกที่พวกเขาย้ายกลับมาอยู่ที่ฮ่องกง และหลังวันที่พวกเขาจัดงานแต่งงานอย่างเป็นกันเองที่บ้านที่พระจันทร์คุ้นเคยดีแล้ว ก็มีกองของขวัญมากมายทั้งของเด็กและของผู้ใหญ่ส่งมาให้ถึงบ้านอย่างล้มหลาม

   พระจันทร์รับของเหล่านั้นไว้แต่ไม่ได้นำมาใช้ เขาเลือกวันเกิดของลูกในวันครบรอบหนึ่งขวบ นำสิ่งของที่ได้รับมาไปบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อยู่ใกล้บ้านที่สุด และขอสุริยะมณฑลรับอุปถัมภ์สถานเลี้ยงเด็กแห่งนั้นด้วยการสนับสนุนด้านเงินทุนหลังจากที่เห็นสภาพสถานที่รวมไปถึงบุคลากรที่ทำงานอยู่ที่นั่น พระจันทร์ยังตัดสินใจพาลูกชายไปสถานเลี้ยงเด็กแห่งนั้นอาทิตย์ละครั้งในระหว่างที่ยังไม่ได้เริ่มเรียนต่อ เพื่อเอาเวลาว่างที่ต้องอยู่กันสองคนลูกเพื่อรอสุริยะมณฑลกลับมาจากงานตอนเย็นไปใช้งานให้เป็นประโยชน์ ด้วยการไปสอนเด็กๆวาดรูป และเพื่อให้ดอร์น หรือรุ่งอรุโณทัยได้มีเพื่อนเล่นในวัยเดียวกันบ้าง ซึ่งดูท่าทางเด็กชายจะมีความสุขไม่ใช่น้อยยามที่พระจันทร์พามาเปลี่ยนสถานที่เล่น

   สรุปได้ว่าชีวิตของเขาตอนนี้เริ่มเข้าที่...ทุ่มเทเวลาทั้งหมดตอนนี้ให้กับลูกและเลือกเรียนออนไลน์เก็บหน่วยกิตไปด้วยอีกสองคอร์ส เขาปรึกษากับพี่ยะไปแล้วว่าเขาจะเริ่มกลับไปเรียนที่มหาวิทยาลัยใหม่ในเทอมหน้า และจะพยายามเรียนจบให้เร็วที่สุด เนื่องจากการที่เขาจำต้องหยุดเรียนไประยะหนึ่ง ทำให้ต้องยอมหลุดทุนที่เคยได้ไป แต่นั่นกลับกลายเป็นพี่ยะที่ดีใจใหญ่ เพราะจะได้สร้างบุญคุณกับเขาเพิ่มขึ้น ด้วยการกลับมาทำหน้าที่ผู้ปกครองจ่ายค่าเทอมให้เมียตัวเองตามเดิม

   พระจันทร์นั่งมองใบหน้ายามหลับของลูกชายด้วยรอยยิ้ม ตอนแรกเกิดเจ้าตัวน้อยยังผิวเหี่ยวๆ ตัวแดงๆอยู่เลย แต่ดูตอนนี้สิ อ้วนท้วน จ้ำม่ำ สมบูรณ์ กินเยอะ โตเร็วจนแพทย์ประจำตัวยังทัก แต่ก็ไม่น่าแปลกเท่าไหร่หรอก...ก็ในเมื่อพ่อของเขาตัวโตสูงใหญ่ขนาดนั้น จะให้ลูกออกมาเล็กสั้น เตี้ยม่อต้ออย่างเขาได้อย่างไร

   มือขาวบางเอื้อมไปดึงของเล่นที่เจ้าตัวน้อยชอบกอดเอาไว้ยามหลับ มันเป็นตุ๊กตาเต่านินจาที่ได้รับมาอีกทีจากหนูน้อยไวโอลิน...เขาสังเกตหลายครั้งแล้วว่า ดอร์นมักจะชอบเล่นของเล่นของหนูลินที่ได้รับมา มากกว่าของเล่นใหม่ๆที่คุณปู่คุณย่าชอบส่งมาให้ เด็กน้อยเลี้ยงง่าย ร้องเป็นเวลา และกินไม่เลือก

   ส่วนตัวเขามีอาการเป็นมาเธอร์นิตี้บลูแค่เพียงช่วงสองเดือนแรกหลังลูกคลอดเท่านั้น หลังจากนั้นเมื่อพี่ยะเห็นว่าทั้งเขาและดอร์นแข็งแรงดีขึ้นแล้วก็ตัดสินใจพากลับมาอยู่ฮ่องกง เริ่มต้นชีวิตคู่กันอย่างจริงจังบนแผ่นดินเดิมที่พวกเขาคุ้นเคย

   เขายังจำวันแรกที่ได้กลับมาเจอป้าแหม่ม ชิวชิว ซิมบ้า และไอ้ตัวเล็กได้ดี ป้าแหม่มไม่ถามเขาสักคำว่าดอร์นเป็นลูกใคร แสดงอาการดีใจจนร้องไห้เมื่อพี่ยะเอ่ยปากบอกว่าฝากป้าแหม่มให้ช่วยเลี้ยงดูเด็กคนนี้ด้วย แกบอกว่าแกเฝ้ารอวันที่จะได้เลี้ยงลูกของคุณหนูของแกมาทั้งชีวิต ไม่คิดว่าจะได้มีวันนี้เข้าจริงๆ ส่วนสามสัตว์หน้าขนมันเอาแต่มาคลอเคลียวนเวียนอยู่ใกล้ๆพวกเขาไม่ห่าง วันไหนพี่ยะออกไปข้างนอก มันก็จะทำหน้าที่แทนบอดี้การ์ด มาห้อมล้อมวนเวียนอยู่รอบเบาะ เขาจำได้ว่าแอบเห็นชิวชิวพยายามจะสอนให้ลูกเขาคลาน ส่วนซิมบ้าก็ยอมทำตัวเป็นม้า ให้ลูกเขาปีนป่ายขี่เล่นเอาตามแต่ใจ ส่วนเจ้าตัวเล็กก็กลายเป็นเพื่อนร่วมพัฒนาการ เพราะดูเหมือนว่าการพยายามรักษาตาของคุณหมอที่พี่ยะฝากให้ช่วยดูแลนั้นจะได้ผลดี ดวงตาที่เคยมืดบอดของเจ้าตัวน้อยค่อยๆเริ่มมีแสงสว่าง และมีแววตาที่เขาสังเกตเห็นถึงความสุขอยู่ภายใน

   ชีวิตและบรรยากาศเก่าๆถูกบรรทึกไว้เป็นรูปถ่ายในอัลบั้มเล่มใหญ่ในมือ แต่ละหน้าที่พลิกมองสร้างแต่รอยยิ้ม และยิ่งยิ้มมากขึ้นอีกเมื่อเห็นเรือนร่างสูงที่สวมเพียงกางเกงแพรเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมชื้นถูกเช็ดจนหมาด แล้วโยนผ้าขนหนูที่ใช้แล้วไว้บนเตียงลวกๆ

“ทิ้งไว้ให้ใครเก็บ...” พระจันทร์แสร้งทำเสียงดุ

“…เมีย...” ชายหนุ่มตอบเสียงสบายใจ เดินไปมองลูกที่นอนอยู่ในเปลติดกับเตียงแล้วเลิกผ้าที่คลุมเปลอยู่ออก

“พี่ยะ หอมเบาๆนะเดี๋ยวตื่น” เด็กหนุ่มรีบออกปากเตือน เรือนร่างสูงโน้มลงไปในเตียงครู่หนึ่งก็ถอยออกมาปิดผ้าคลุมไว้อย่างเดิม ใบหน้าหล่อเหลาแต้มยิ้มมุมปากอย่างมีความสุข

   ชายหนุ่มหันกลับมาที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนั่งใกล้ๆพระจันทร์ ชะโงกหน้ามองอัลบั้มรูปหน้าที่พระจันทร์เปิดค้างไว้ มันเป็นภาพที่ดอร์นกำลังนอนคว่ำ ขนาบซ้ายขวาด้วยเสือขาวกับสิงโตดำตัวใหญ่ นำอยู่ข้างหน้าด้วยเจ้าหมาน้อยตาบอด สัตว์เลี้ยงแสนรักของภรรยาเขา ภาพนี้ถ้าเดาไม่ผิดคนถ่ายก็คือแม่ของดอร์นนั่นแหละ วันๆถ่ายแต่รูปของลูก ถ่ายเสร็จก็ส่งไลน์ส่งเฟสไปให้เขาเพื่อยั่วให้อยากกลับบ้านเร็วๆ

   …แน่นอนว่ามันได้ผลเกินคาด เขาไม่เคยอยู่บริษัทได้เกินห้าโมงสักทีสิน่ะ...

   จะมีก็แต่วันนี้ล่ะที่เขากลับดึก เนื่องเพราะจำต้องไปร่วมงานเลี้ยงสำคัญในฐานะตัวแทนของบิดา ผู้ที่ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างกลับลงมาบนบ่าเขาตามเดิมเรียบร้อย

“งานเลี้ยงเป็นยังไงบ้างครับคุณ” พระจันทร์เอ่ยถาม ขยับมือปิดอัลบั้มรูปแล้วยกวางคืนไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ขยับไปนั่งพิงที่หัวเตียงดีๆเพื่อที่จะได้เตรียมรับร่างสูงใหญ่ให้ลงมานอนซบอกเหมือนอย่างที่ทำเป็นประจำแทบทุกคืน

“น่าเบื่อ อยากกลับบ้านมาหาลูกหาเมียเร็วๆ...”

“ปากหวาน...ไม่ชอบเหรอมีสาวๆสวยๆมาล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด”

“หืม เห็นในทีวีเหรอ” ชายหนุ่มซบใบหน้ากับอกอุ่น รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้กลับบ้านมานอนกอดภรรยาแบบนี้ เพิ่งรู้ว่าชีวิตที่มีครอบครัวรออยู่ที่บ้านมันดีขนาดนี้นี่เอง

“อื้อ ลูกสาวรัฐมนตรีเอย หลานสาวบริษัทอสังหาฯเอย เจ้าของร้านเพชรเอย...”

“หึงก็บอกว่าหึง คนแก่แล้วแปลความคำพูดซับซ้อนไม่ค่อยออกหรอกนะ”

   พระจันทร์ทำเสียงหึออกมาเบาๆ ใช้มือนวดหูแล้วก็ไหล่ให้คนที่มานอนชาร์จแบตบนตักให้พอเพลินๆ นิ่งรอรับฟังอีกฝ่ายเล่าสิ่งที่ประสบพบเจอในแต่ละวันให้ฟังเหมือนเคย

“มีแต่คนถามถึงดอร์น อยากให้พี่พาไปออกงาน...ทั้งที่บอกไปแล้วนะว่าดอร์นเพิ่งจะขวบกว่าๆ จะให้พาไปออกสื่อได้ยังไง แสงแฟลชวูบวาบขนาดนั้นลูกเราสายตาเสียกันพอดี”

“แล้ว...เขาไม่ถามกันหรือครับว่าดอร์นน่ะลูกใคร” พระจันทร์ถาม และสุริยะมณฑลก็ตอบกลับทันควัน

“ไม่มีหรอก มีแต่คนตื่นเต้นที่พี่มีลูกมากกว่า เขาคงเข้าใจไปเองว่าพี่คงรับเด็กมาเลี้ยง ก็เลยไม่มีใครสงสัยที่มาที่ไปของดอร์น” เอ่ยจบสุริยะมณฑลก็ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวของพระจันทร์ เขารู้ว่าคนรักกังวลเรื่องนี้มาก ก่อนที่ตัดสินใจจะพาครอบครัวย้ายกลับมาที่นี่เขาก็เคยคุยเรื่องนี้กันอย่างจริงจัง รวมทั้งปรึกษามังกรด้วยว่าควรจะบอกสังคมถึงที่มาของดอร์นอย่างไร แต่ทั้งพ่อและมังกรก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอำนาจที่พวกเขามีล้นเกาะฮ่องกงจะทำให้ผู้คนไม่มาสนใจที่มาของดอร์นแน่หากว่าเขาไม่ต้องการ และการปกปิดความลับเรื่องกลุ่มคนไข้พิเศษกลุ่มนี้ของทางโรงพยาบาลเองก็อยู่ในขั้นดีเยี่ยม เขาเลยพอโล่งใจได้ไปเปราะหนึ่ง

“อย่ากังวลไปเลย มีพี่อยู่...จะไม่มีใครกล้ามารังแกดอร์นได้แน่ๆ”

“จันทร์ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอกครับ แต่พี่ยะเป็นบุคคลที่สังคมให้ความสนใจมาก ยิ่งเรื่องของดอร์นก็คงเหมือนกัน...จันทร์กลัวว่าเราจะปิดเรื่องนี้ไปไม่ได้นาน...ค่าผิดสัญญากับทางโรงพยาบาลไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับ”

“อ๋อ...ที่แท้ก็กลัวผัวจน”

“ก็ใช่น่ะสิ ใช้เงินน่ะต้องประหยัด จะได้มีเงินส่งลูกเรียนสูงๆ”

“…มีความคิดอย่างคนเป็นแม่เต็มขั้นเลยนะพระจันทร์”

“แน่สิคุณ พอมีลูก...มันถึงได้รู้ ว่ารักอะไรก็ไม่ยิ่งใหญ่ เท่ารักที่พ่อแม่มีให้กับลูก มันทั้งห่วง ทั้งกังวลไปสารพัด...”

“แล้วห่วงกังวลแต่กับลูก แต่ไม่ห่วงพ่อของลูกบ้างเลยเหรอ”

“โอ๊ย...ห่วงจนไม่รู้จะห่วงยังไงแล้ว นี่ถ้าตามไปทำงานด้วยได้จันทร์ไปแล้วนะเนี่ย” เด็กหนุ่มเย้าคนรัก ก้มลงไปเอาจมูกปัดกับปลายจมูกโด่งเสียหนึ่งที และเพราะท่าทางน่ารักนั่นเขาเลยได้รับจูบกลับมาเป็นรางวัลตอบแทนเสียหนึ่งทีเช่นกัน

“ก็ไปด้วยกันสิ พี่นะอยากพาลูกเมียเข้าไปนั่งประชุมด้วยใจจะขาด พี่ว่า...ประชุมไป ดูลูกเราคลานทั่วโต๊ะไป คงมีความสุขจนจุกอกแน่...”

“สุขแต่คุณน่ะสิ คนอื่นเขาคงจุก...ก็ลูกเราซนน้อยกว่าลูกชาวบ้านเขาที่ไหน”

“เอ้า ไม่พาไปประชุมก็ได้ แต่พี่พูดจริงนะเรื่องอยากให้จันทร์ไปทำงานกับพี่ด้วย อย่าลืมที่สัญญาไว้นะเรื่องฝึกงาน ต้องที่บริษัทพี่เท่านั้นนะห้ามเป็นที่อื่น...”

“…ถ้าเป็นที่อื่น พี่จะไปยิงถล่มให้มันพังลงมาทั้งตึกเลย” พระจันทร์แสร้งทำเสียงใหญ่ เอ่ยเลียนแบบคำพูดที่เขาได้รับฟังมาเป็นหนที่ร้อยได้แล้ว

“…” สุริยะมณฑลแสร้งทำเสียงคำรามดังฮืมในลำคอ ยิ่งนับวันยิ่งกล้าหาญชาญชัยขึ้นทุกทีแล้วเมียเขา

“…วันนี้พี่บอกเราไปรึยัง ว่าพี่รักจันทร์...กับลูกมากแค่ไหน”

“บอกแล้วบอกอีกก็ได้...จันทร์ไม่เบื่อฟังหรอก”

“พี่อาทิตย์รักพระจันทร์...แล้วก็รัก...พันธนาการตัวน้อยของเราสองคนมากที่สุดในโลกเลย”

“หืม? แต่จันทร์รักลูก แล้วก็พ่อของลูกมากเท่าฟ้าเลย”

“งั้นพี่รักเท่าจักรวาล...”

“อ้าว แล้วจันทร์จะรักพี่มากกว่านี้ได้ยังไง” เสียงเง้างอดเล็กๆดังอยู่ข้างหูน่ารัก

“ไม่ต้องบอกว่ารักพี่มากแค่ไหนก็ได้...พิสูจน์ด้วยการกระทำจากใจ ให้พี่เห็นก็พอ”

   รอยยิ้มที่มีอยู่บนใบหน้าของคนทั้งคู่ค่อยๆเลื่อนเข้าหากัน ริมฝีปากบรรจงจุมพิตลงเบาๆ ไม่มีแรงราคะ ไม่มีความหวามไหว มีเพียงความอ่อนหวาน นุ่มนวล และความรักจากใจ ที่มอบให้กันและกัน ตราบนี้จนนานเท่านาน...
   





You are sunlight and I moon, Joined by the gods of fortune
เธอเหมือนตะวันฉันดั่งเดือน โชคพาล่องลอยคล้อยเคลื่อนมา


Midnight and high noon, Sharing the sky, We have been blessed, You and I
ได้ผ่านพบสบตาร่วมเรียงฟ้ากว้าง สวรรค์สรรค์สร้างฉันคู่เธอ

You are here like a mystery, I'm from a world that's so different,
เธอฉันเจอกันได้อย่างไร ไม่เคยคิดฝัน เราไม่เหมือนกันดังสองโลกแสนไกล


From all that you are, How in the light of one night, Did we come, So far
คืนแรกได้ใกล้ชิด ก็เปลี่ยนชีวิตไปเพียงไร

Outside day starts to dawn, Your moon still floats on high
รุ่งสางเริ่มต้นยามเช้า แต่จันทร์เจ้ายังนวลตา


The birds awake, The stars shine too
นกน้อยตื่นนอน ดวงดาวยังส่องสว่างจ้า


My hands still shake, I reach for you
ฉันใกล้ประคอง

And we meet in the sky!,
เพียงเราสองบนฟากฟ้า

You are sunlight and I moon
เธอเหมือนแสงตะวัน ฉันดังเดือน

Joined here, Bright'ning the sky
ร่วมใจให้รักฉายส่องท้องนภา

With the flame, Of love, Made of Sunlight Moonlight*
ด้วยเปลวไฟแห่งรัก ที่สร้างจากแสงตะวัน แสงเดือน



The End
———————————————-
*Song lyric : Sun And Moon (Ost. Miss Saigon)


 :L1:          :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%}
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 29-05-2015 23:04:36
จบดีมากเลยอ่ะ อ่านไปมีความสุขไป
ชอบตอนที่สามสหาย ดูแลปกป้องดอร์นมากๆ
เหมือนราชองครักษ์พิทักษ์นายน้อยเลย ><
พี่พระอาทิตย์ กับน้องพระจันทร์ ในที่สุดก็ลงเอยกัน
จะรอติดตามตอนพิเศษน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 29-05-2015 23:24:55
จบแล้วหรอ....T^T
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 29-05-2015 23:28:39
แง ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านตอนพิเศษนู๋ลินกับน้องดอร์นจังค่า  :hao5:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 29-05-2015 23:29:08
พ่อแม่หวานไม่เกรงใจลูกที่นอนอยู่ข้างเตียงเลย 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 29-05-2015 23:46:37
พี่ยะน้องจันทร์จบได้หวานมากๆๆๆๆๆๆ :mew1:

อยากเห็นน้องดอร์นกับหนูลินตอนอยู่ด้วยกัน

 :กอด1: :L2: :pig4:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-05-2015 23:57:08
หวานมากก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-05-2015 00:00:12
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี
กว่าพี่ยะกับจันทร์จะมาถึงจุดนี้ได้ไม่ง่ายเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 30-05-2015 00:00:28
เย้ มาแล้ว น้องน่ารักมากจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 30-05-2015 00:01:23
จบแล้ววววววว ยินดีกับพี่ยะและน้องจันทร์ด้วย ที่มีครอบครัวที่มีความสุขอย่างนี้

แล้วก็ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ ที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้ ขอบคุณค่ะ!  :กอด1:

จะรอรวมเล่มนะคะ   :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 30-05-2015 00:08:38
จบแล้วหรอคะ :hao5:

ที่แรกคิดว่าเรื่องนี้คนแต่งจะไม่ไปแต่งต่อเพราะเคยหายไปช่วงหนึ่ง
ตอนนั้นเราแบบ เฮ้ยย อย่าทิ้งเราไว้5555555
แต่ในที่สุดเรื่องนี้ก็มีตอนจบ
ขอบคุณคนแต่งมากๆที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
ไม่เคยผิดหวังตั้งแต่คุณแม่ครับผม จนมาถึงเรื่องนี้
เราจะติดตามนิยายของคุณต่อไป :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-05-2015 00:12:03
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-05-2015 00:32:44
มีพ่อสปอยแบบนี้ โตขึ้นมาจะเป็นคนแบบไหนน้อออออ
จบซะแล้ว มีตอนพิเศษ หรือรวมเล่มเมื่อไหร่ แจ้งให้ทราบด้วยน้าาา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-05-2015 00:47:05
จบได้หวานและมุ้งมิ้งอบอุ่นมากกกกก

ชอบอ่ะไม่อยากให้จบเลยยยยยย

ขอตอนพิเศษหน่อยนะคะ จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-05-2015 01:09:52
เค้าจะเอาอีก จะคลอดรุ่นลูกมามั้ย บอกด้วยน้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 30-05-2015 01:49:18
อ๊าย. ฟินเว่อร์ค่ะ
อ่านแล้วมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากเป็นพระจันทร์ขึ้นมาทันที
ได้ทั้งสามีแบบพี่ยะ. มีลูกแบบดอร์น
ขอกรี๊ดดดด ร้อยรอบคร่าาาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 30-05-2015 01:50:43
จบแล้ววววว. 
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-05-2015 02:10:40
กว่าจะมีความสุขแบบนี้ได้ผ่านอะไรมาเยอะเหลือเกิน  :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 30-05-2015 03:36:18
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: ปังอุ่น ที่ 30-05-2015 03:59:01
พี่ยะหวานมาก
จะรอตอนพิเศษนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-05-2015 05:36:08
สนุกมากสนุกจริง เห้อดีใจกับทุกคนด้วยโดยเฉพาะพระจันทร์นะ


เป็นนิยายอีก 1 เรื่องที่เราประทับใจมากๆ ขอบคุณนะคะ. หวังว่า เรื่องนี้และเรื่องนายเหมืองจะไม่ใช่เรื่องสุดท้าย.

รออ่านติดตามนิยายของคุณต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 30-05-2015 05:57:08
จบแล้วเหรออ ไม่อยากให้จบเลย อยากตามดูครอบครัวนี้ต่อ น่ารักมาก น้องดอร์น พระจันทร์ แล้วก็พี่ยะ รู้สึกใจหายที่จะไม่ได้เห็นพัฒนาการของพระจันทร์และลูก รอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปของคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 30-05-2015 06:35:11
อ่านไปมา... อ้าววว จบ

อยากอ่านเพิ่มอีกหน่อยเรื่องของดอว์น นะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 30-05-2015 08:11:42
ตามมานาน พอจบก็ใจหาย
จะมีตอนพิเศษไหมคะ
อยากอ่านน๊าาาา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-05-2015 08:30:32
น่ารักอะ อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-05-2015 08:37:06
 :o8: หวานกันจริงๆเลยคู่นี้ รอตอนพิเศษด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 30-05-2015 09:29:35
จบได้แบบคนอ่านยิ้มแก้มปริ มีความสุขมาก   พิธีสวมแหวนที่น่าหวาดกลัวไปด้วยว่าคงมีวิญญาณมาร่วมเป็นสักขีพยานเพียบแน่

และเป็นการขอแต่งงานที่โรแมนติก อลังการงานสร้างสมกับเป็นเจ้าพ่อแห่งเกาะฮ่องกง

องครักษ์พิทักษ์นายน้อยนี่ใครห้ามแหยมเลย ไม่งั้นได้โดนตะปปแน่

----------------------
 :pig4: :L2: คนเขียนมากค่ะ 
- รอรวมเล่มเรื่องนี้ และรีปริ้นเรื่องคุณแม่ครับผมด้วยค่ะ 
- อย่าลืมไปต่อเรื่องหัวใจ..สีน้ำผึ้งนะคะ  รออ่าน 2 แสบอยู่
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 30-05-2015 09:43:39
จบสวยงามความสุขของครอบครัว น่ารักกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 30-05-2015 09:43:49
หวานนนนนน มากบอกเลยยยย ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 30-05-2015 10:22:06
จบแล้ว......แฮปปี้เอนดิ้งมากเลย
สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของคุณพ่อคุณแม่มือใหม่
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-05-2015 10:22:30
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 30-05-2015 10:34:15
หวานนนนนนนนนน~

#รอครูบัวอยู่น้าาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 30-05-2015 10:55:26
จบดี ดีมาก งื้ออออออออ อ่านไปยิ้มไป  :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 30-05-2015 12:48:59
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: snowprince108 ที่ 30-05-2015 13:16:26
จบแล้ววววว :monkeysad:  น่ารักมากกกก :-[ จะมีตอนพิเศษป่าวหว่า :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 30-05-2015 13:47:33
มีความสุขกับชีวิตซะทีนะพระจันทร์คนดี

อบอุ่น อ่านไปยิ้มไป น่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-05-2015 14:30:49
ขอบคุณมากครับทีมาแต่งนิยายสนุกๆดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกันอีกเรื่อง
ชอบเรื่องนี้มากติดตามมาตลอดหวังว่าจะมีเรื่องอื่นใหม่ๆหลายๆเรื่องให้เสพ
กันอีกนะครับ ยังอยากอ่านภาคของรุ่นลูกนะครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 30-05-2015 14:39:09
อร๊ายยยยยย จบได้หวานมากอ่ะ  :-[
อยากให้มีน้องอีกสักคนจังเลย :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 30-05-2015 14:50:03
น่าจะมีตอนพิเศษของหนูลินกับน้องบ้างนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 30-05-2015 15:11:57
หวานนนนน มากกกกกกกกกกก ประทับใจๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 30-05-2015 16:27:02
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยค่าาา สปอยดอว์นกันน่าดู
จบแบบอิ่มอกอิ่มใจมาก อ่านแล้วมีความสุขสุดๆ
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 30-05-2015 16:40:36
มีต่อนะ มีต่อนะ ต่อๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pirates ที่ 30-05-2015 16:46:19
จบแล้ว รออ่านตอนพิเศษกับรอรวมเล่มค่ะ ^^ :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 30-05-2015 17:01:01
พระจันทร์เอ๊ย มีความสุขแล้ว พระอาทิตย์ดวงนี้สาดแสงอบอุ่นแบบนี้ไปนานๆ นะ
อยากอ่านตอนพิเศษของพี่หนูลินกับน้องดอว์น ต้องน่ารักมากแน่ๆ
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 30-05-2015 22:55:06
หวานมากกกกก รอตอนพิเศษนะคะ

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 30-05-2015 23:48:11
บอกได้คำเดียว "ฟิน"  หวานหยดมดตายเรียบเพราะความหวานในเลือดสูง
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆสนุกๆมาให้อ่าน
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: patchybelle ที่ 31-05-2015 10:14:14
จบแล้ว จบแบบหวานซึ้ง ชอบตอนจบที่ปิดท้ายด้วยเพลงจัง

พระจันทร์ไม่ได้อยู่เดียวดายตัวคนเดียวนะลูก มีสุริยะและน้องรุ่งอณทัยเคียงข้าง

จบแล้ว ดีใจ และเศร้า ตามอ่านมาเนิ่นนาน จะรอตอนพิเศษนะครัชชชชชชช
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 31-05-2015 10:51:15
ง๊าาาาา จบแล้ววว
พี่ยะน่ารักกกกก
จะมีตอนพิเศษไหมน้อออ
อยากอ่านเรื่องของน้องดอว์นจังงง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 01-06-2015 09:35:39
อ่านแล้วมีความสุขจัง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 01-06-2015 13:22:34
ว้าาาา จบซะแล้ว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 01-06-2015 15:14:48


จบแล้วเหรอ

ยังสนุกอยู่เลย

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 01-06-2015 15:22:25
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากค่ะ
จะมีตอนพิเศษไหมคะ
แล้วจะรวมเล่มไหม อยากเก็บเป็นแบบหนังสือ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 01-06-2015 19:26:27
ตอนจบอบอุ่นมากๆเลย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 02-06-2015 20:19:19
จบแล้ว ตอนนี้หวานๆกันเลยน่ารักกกกก
อยากอ่านตอนพิเศษที่พระจันทร์ไปฝึกงานที่บริษัทพี่ยะจัง
แต่งมาให้อ่านหน่อยได้ไหมคะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 02-06-2015 21:14:22
นิยายที่ชื่นชอบของเราจบไปอีกเรื่องแล้วสินะ แฮปปี้เอนดิ้งสมใจ
หนูพระจันทร์ตอนนี้เติบโตจนเป็นคุณแม่ตัวน้อยแล้วน้า~
ได้พบกับความสุขอย่างแท้จริงพี่สาวคงดีใจและคอยมองอยู่ข้างบน
พี่ยะต้องกลายเป็นคุณพ่อและสามีขี้หวงแน่เลย น่ารักทั้งแม่ทั้งลูก
เห็นอย่างนี้แล้วต้องเป็นครอบครัวที่น่ารักไม่แพ้ครอบครัวหนูลินแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆอย่างนี้นะคะ เหมือนอยู่ด้วยกันมานาน
พอจบก็รู้สึกใจหาย แต่ก็มีความหวังว่าอาจจะได้อ่านเรื่องใหม่แทน
ขอบคุณคนเขียนอีกครั้งนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 03-06-2015 05:26:23
รุ่งอรุณ ไวโอลิน ลูเซียโน่ ชื่อแต่ละคนเพราะมากๆๆ จะมีภาคต่อรึเปล่า อยากอ่านจังค่ะ
ในที่สุดพระอาทิตย์พระจันทร์เคียงคู่ตลอดไป

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 03-06-2015 12:56:45
จบแล้วววว น่ารักที่สู๊ดดด ฟินนนน
จะมีตอนพิเศษไหมน่าา  :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 03-06-2015 20:25:15
จบน่ารักก เลิศมากกก :hao7:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-06-2015 21:06:38
รีเควสตอนพิเศษโดยด่วนค่ะ 5555555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 05-06-2015 07:20:54
 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-06-2015 15:32:58
เป็นตอนจบที่อ่านแล้วมีความสุขมากๆ

อยากอ่านตอนที่ น้องดอร์นกับหนูลิน เล่นด้วยกันจัง คงจะน่ารักน่าฟัดมากแน่ๆ

สุดท้าย ขอบคุณคนเขียนมากเลย สำหรับนิยายเรื่องนี้

หากมีรวมเล่มช่วยแจ้งด้วยนะค่ะ อยากได้ไว้ในครอบครองค่ะ

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Youi_chin ที่ 05-06-2015 19:14:46
จบน่ารักมาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :-[ :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 08-06-2015 15:45:34
จบแล้ววววว ฮิ้วววววว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 08-06-2015 22:11:00
จมลงในทะเลน้ำตาล เขินน :jul1:
สนุกมาก ขอบคุณคนเขียนด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 09-06-2015 14:36:53
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 09-06-2015 22:43:25
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :3123: :L1: :L1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 11-06-2015 00:54:03
สนุกมากกกเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 11-06-2015 20:26:17
ชอบมาก สนุกมาก มันมาก ชวนอ่าน ชวนติดตาม (+1)
ชอบพิเศษเรื่องความหน่วงของดราม่า มาทีก็ยื้อไว้ได้ยาวนาน ไม่รีบปล่อยเรื่องให้เดินไวนัก
ทำให้อารมณ์คนอ่านพีคขึ้นไปแขวนกลางอากาศ แล้วห้อยต่องแต่ง รอท่าอยู่แบบนั้น
ไม่ร่วงตกพื้นหรือลอยขึ้นสูงสักอย่าง ระทึกและโหวงๆในอกได้นานๆ สะใจดีมากเลยค่ะ
ช่วงท้องๆทำได้ไม่น่าเบื่อด้วย มีดีเทลนู่นนี่มากมาย เห็นหลายเรื่องพอเข้าฉากลูกจะออกมาวนลูปซ้ำเดิมๆ
และเขียนงานเจ้าพ่ออลังดี ชอบๆ เปิดใหญ่ตั้งแต่ชื่อพระเอกเลย "สุริยะมณฑล" ชื่อนี้จะถูกจำไปอีกนานแน่ hahaha
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-06-2015 21:37:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 11-06-2015 23:10:20
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ ตอนจบพี่ยะน่ารักมากมาย รอตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-06-2015 01:24:24
จบซะแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
ปล.อยากให้มีตอนพิเศษหนูลินมาเล่นกับน้องจังเลย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 12-06-2015 13:42:38
 :mew1:
สนุกมากกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 12-06-2015 20:30:33
น่าจะมีตอนพิเศษอีกหลายๆตอนเลยยย  พ่อแม่ลูก ครอบครัวสุขสันต์  ลูกซน พ่อตามประกบ โอ้ยยย ฟินนนน
 :call:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 14-06-2015 07:00:58
 :m1: :m3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-06-2015 00:39:30
จะมีคลอดเด้กๆมั้ยนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 15-06-2015 10:27:33
สนุกมาก o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 17-06-2015 08:21:55
จบแล้วววววว


แฮปปี้เอนดิ้ง ^^     จะมีตอนพิเศษมั้ยค๊าา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 19-06-2015 16:39:35
จบแล้ว สงสารพระจันทร์มาทั้งเรื่องเลย น้องน่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 19-06-2015 21:33:05
หวา! จบซะแล้ว :dont2: อยากจะบอกว่าประทับใจเรื่องนี้มาก ชอบความอบอุ่นห่วงใยที่ตัวเอกเขามีให้กัน นึกถึงหนูดอร์นคงจะน่ารักน่าหยิกพอดู :give2: จะติดตามผลงานต่อไปนะ สุดท้ายนี้ยกนิ้วให้คนเขียนเลย o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 25-06-2015 01:24:21
 :heaven จบแล้วววววว
ตามมาจากคุณแม่ครับผม ค่ะ
พระจันทร์ตอนแรก ๆ หน่วงมาก น้ำตาไหลพรากทุกตอน
จะบอกว่าเศร้าก็ไม่เชิง เป็นความรู้สึกแบบ เจียมเนื้อเจียมตัว กลัวเขาไม่รัก
แต่ในที่สุดเราก็ผ่านมันมาจนได้ละนะ
สมหวังกันซักทีนะ
ขอบคุณมากนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 29-06-2015 14:32:12
อ่านรวดเดียวจบเลย ติดเรื่องนี้มาก


เสียดายมาอ่านตอนที่จบแล้ว


จะมีตอนพิเศษไหมคะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 09-07-2015 11:18:22
 :hao7: กว่าจะได้ลงเอยกันหนอออ
มันไม่ได้เศร้า เหมือนจะสุขก็ไม่สุข หน่วงก็ไมใช่5555
แต่พอหลังๆนี้ กลัวเมียน่ะค่ะ ท่าทางจพหวงลูกมากซะด้วย ยอมใจคุณพ่อขี้หวง

หนูลินก็น่ารักเช่นเคยยยย จับหอมซะดีไหม อิอิ
ขอบคุณที่สร้างสรรค์นิยายดีๆแบบนี้น่ะค่ะ รักมากเลย  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: PrInCeZzAoFz ที่ 20-07-2015 04:16:10
ชอบมากเลยยยยยยยย
อ่านแล้วมีความสุขมาก
อร๊ายยยยยยยยยยยยย

แต่แรกๆ เกือบจบเลยแหละ
แอบเซ็งอีพี่ยะที่ไม่มีความชัดเจน
ชอบทำน้องจันทร์เสียใจ เสียน้ำตา
สมน้ำหน้าโดนคุณแม่มาจัด
อิอิ

น้องไวโอลินที่รักกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักมากกกกก
 :mew1: :mew1:
เด็กอะไรน่ารัก ฉลาด แสนรู้

อยากเห็นความแสบของน้องดอร์นต่ออีกจัง
อยากเห็นตอนน้องดอร์นกับไวโอลินโต
แล้วอยู่เล่นตัวกัน
คงจะน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น้องลูซก็น่ารักกกกกกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 21-07-2015 19:22:41
จบซะแล้ววว ชอบมากเลย มีลูกด้วยกันจริงๆ ครอยครัวสุขสันต์ซักทีน้า
ไม่มีตอนพิเศษเหรอคะ อยากให้มีจังเลยย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ  :3123:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: bloodrain ที่ 30-07-2015 20:37:45
 :o12: ขอบคุณมากนะคะะะ เพิ่งมาตามอ่านนนน
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 16-08-2015 00:51:11
มาอ่านต่อจนจบแล้ววววว

สนุกมากค่า ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน อิอิ  o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-09-2015 01:36:07
มาอ้อนขอตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-09-2015 21:14:18
โอ้ยยยยย ชอบมากกกกกก
อยากได้อีกกกกก จะมีตอนพิเศษมั๊ยค่ะ???
หรือถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่จะตามอุดหนุนทันทีเลยค่าาาาา
แล้วเค้าก้ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยนะค่ะ.น๊าาาาาา :call:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 12-09-2015 16:23:22
 :sad4: ตอนแรกคือสงสารพระจันทร์มาก เจียมตัวจนไม่รุ้จะเจียมยังไงแล้ว ฮืออออ//
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: noopukna ที่ 30-09-2015 20:18:36
เพิ่งได้อ่านจนจบ เก็บไว้ในลิสที่ต้องอ่านมานานมาก บอกเลยว่า ไม่น่าพลาดเล้ยยยยยยยยยยยย :katai1: 

น่าจะอ่านเร็วกว่านี้ เพราะบอกเลยสนุกมากกกกกค่ะ ปรบมือรัวๆให้ไรท์เลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เรื่องทั้งสนุก ดราม่า แต่ก็ทำให้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นเรื่อยๆ   o13

ขอบคุณนะคะ จะรอติดตามผลงานต่อไป :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 07-10-2015 00:02:08
ชอบเรื่องนี้จัง ช่วงแรกแอบหน่วงนิดๆ แต่พอทุกอย่างเข้าที่ ก็รู้สึกอบอุ่นมาก
ชอบตอนที่พระอาทิตย์ยอมทิ้งงานมาอยู่ดูและพระจันทร์ตอนท้องที่อังกฤษ มันหมายถึง ความรัก ที่เอาใจใส่ ซึ้งตามเลย :mew2: :mew2: :mew2:
ชอบคำแนะนำของแม่พี่ยะ ที่มีให้กับลูกชาย เรื่องที่ชีวิตคู่ มีอะไรต้องไม่มีความลับต่อกัน ต้องเล่าให้ฟัง แม้เรื่องนั่นน้อยนิด แค่ใหน

อ่านเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตกับคนรักเยอะเลย

คิดว่าคงจะมี รุ่นลูกๆๆมาให้ติดตามต่อ แน่ๆ จะรอผลงานนะคะ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Killian ที่ 12-10-2015 08:31:32
ซึ้งจัง ตอนจบแอบมีน้ำตาแตก
ขอบคุณที่เขียนให้พวกเราอิ่มใจ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 16-10-2015 03:42:09
นี่อาจเป็นเรื่องแรกที่เชียร์ให้พระนายไม้ได้กัน เกลีนดอิพระเอกไม่มีเหตุผล
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 22-10-2015 03:10:47
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ แน่นอนว่าเดี๋ยวต้องไปตามอ่านเรื่องของน้ำฟ้าและไอตะวันต่อ ฮาาาาาาาา
ตอนแรกที่อ่านคอมเมนต์ เรากลัวว่าจะดราม่ามาก ก็เลยลังเลว่าจะอ่านหรือไม่อ่านดี สุดท้ายก็ตัดสินใจอ่าน
ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ และไม่ได้ดราม่าอย่างที่กลัว (สำหรับเราเรื่องนี่ไม่จัดอยู่ในหมวดดราม่าด้วยซ้ำ ออกจะหวานโรแมนติก)
น้องพระจันทร์น่ารักมากกกกกกกก ชอบตรงที่เป็นเด็กไม่งี่เง่า ถึงจะขี้งอแงไปหน่อยแต่ก็น่าเอ็นดูพอเป็นกระษัย
ส่วนอาทิตย์ จากที่อ่านคอมเมนต์ของนักอ่านท่านอื่นมา ความดราม่าของเรื่องนี้เหมือนจะอยู่ที่ความไม่ชัดเจนของสุริยมลฑล (เกลียดชื่อนาง ยาวและอลังมากเวอร์5555555555) แต่เรากลับมองว่าเขาชัดเจนในตัวเขาอยู่แล้วนะ เพียงแต่เราอ่านจากมุมมองของพระจันทร์ และเสียตรงที่ว่าพี่ยะไม่อธิบายให้เคลียร์ สักแต่การกระทำเข้าว่า แต่บางครั้งการกระทำก็ไม่ได้สำคัญกว่าคำพูดเสมอไป แต่มันต้องมาคู่กันทั้งการกระทำและคำพูดต่างหาก จริงๆ พี่อาทิตย์นางน่ารักนะ เป็นชายแก่ขี้อิจฉาด้วย 555555555

อีกคู่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ มังกรและเหวินจิ้ง บอกตรงๆ ว่าแอบขัดใจคู่นี้นิดหน่อย (สำหรับเรานะคะ) เรารู้สึกว่ามังกรดูจะถูกใจเหวินจิ้งง่ายไปหน่อย แบบอารมณ์ว่าชอบพระจันทร์มาก ถึงกับตามหามาถึง 2 ปี แต่ดูไม่อาลัยอาวรณ์เท่าที่ควร แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อาจเป็นเพราะเรามองแค่ภาพรวมของเขาก็ได้ มังกรไม่ได้มีพาร์ทส่วนตัวเป็นของตัวเองนี่นะ
ส่วนเหวินจิ้ง ส่วนที่ไม่ชอบใจคือคาแรกเตอร์ในตอนท้ายเรื่อง ที่รับลูกมาเลี้ยงแล้ว ดูเปลี่ยนเป็นคนละคน ไม่รู้เพราะลักษณะการบรรยายด้วยหรือเปล่าเราถึงรู้สึกว่าเขาให้บรรยากาศประเภทเดียวกับน้ำฟ้าและพระจันทร์ (กลายเป็นว่าใครที่มีลูกเหมือนจะเป็นแนวๆ นี้ไปหมดเลย) คือตอนต้นเรื่องลักษณะนิสัยที่แสดงออกมาดูค่อนข้างก้าวร้าว เอาแต่ใจ และไม่ยอมคน แต่ก็มีขอบเขต (นั่นคือไมาฆ่าคน) ดูเป็นผู้ชายแมนๆ แต่หลังจากนางถูกมังกรเขมือบ โอเคช่วงแรกที่จะมีอาการซึมแบบตอนอยู่บนเรือก็ยังเข้าใจได้อยู่ แต่พอท้ายเรื่องกำลังจะจบ ปรับความเข้าใจกัน รับลูกมาเลี้ยง คาแรกเตอร์กลายเป็นคนที่ดูนิ่มๆ (ไม่รู้เราคิดไปเองหรือเปล่า) อารมณ์แบบสัญชาติญาณความเป็นแม่นี้มีมาแต่กำเนิดอะไรงี้อ่ะ555555555555 ซึ่งเราคิดว่ามันขัดๆ กับตอนแรก อาจเพราะเขาพูดกันเพราะด้ายมั้ง คุณ-ผม มันเลยดูซอฟท์ลง

สุดท้าย คาแรกเตอร์ที่เราชอบมากที่สุดในเรื่องนี้คือคุณหงส์นั่นเอง 555555 เป็นผู้หญิงที่ ดีอ่ะ เกร๋ๆ ชิคๆ ชอบนาง และเหล่าบอดิการ์ดทั้งหลาย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 24-10-2015 17:57:00
น่ารักมากเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากกกก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 27-11-2015 21:52:11
อืมนะผู้ชายก็ท้องได้ แต่เรื่องนี้ดีหน่อยที่บอกว่าการท้องได้ของผู้ชายนั้นเป็นเรื่องไม่ปกติมีที่มาที่ไปว่าทำไมถึงท้องได้ต่างจากเรื่องอื่นๆที่อยู่ๆนายเอกก็ท้องขึ้นมาซะงั้นโดยไม่บอกเหตุผล อย่างนี่พอยอมรับได้หน่อย เพราะมันอาจเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้แม้จะน้อยนิดก็ตาม

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 19-12-2015 09:28:39
พี่ยะกับน้องจันทร์น่ารักมากๆ
กว่าจะผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้นะ เสียน้ำตาเป็นปี๊บ
แต่ในที่ก็แฮปปี้
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: basanti ที่ 05-02-2016 20:58:32
สารบัญมีไม่ครบ ขอทำต่อให้นะ

พันธนาการ...รัก #27 [50%] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2590270#msg2590270)
พันธนาการ...รัก #27 [100%] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2796244#msg2796244)
พันธนาการ...รัก #28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2821748#msg2821748)
พันธนาการ...รัก #29 [50%] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2847113#msg2847113)
พันธนาการ...รัก #29 [100%] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2847114#msg2847114)
พันธนาการ...รัก #30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2853743#msg2853743)
พันธนาการ...รัก #31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2964812#msg2964812)
พันธนาการ...รัก #32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg2998324#msg2998324)
พันธนาการ...รัก #33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg3032060#msg3032060)
พันธนาการ...รัก #34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg3048681#msg3048681)
พันธนาการ...รัก #35 [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36366.msg3076053#msg3076053)

หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 12-02-2016 00:33:27
เรื่องนี้มีรวมเล่มไหมคะ
อยากได้แบบเป็นเล่มมาก
อยากเก็บ นิยายดีมากจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: God ที่ 22-05-2016 16:44:46
สนุกดีค่ะ คนอ่านเสียน้ำตานิดๆ  o7 ตอนแรกนี่หมั่นพี่ยะสุดๆเลย  :angry2: ทำอะไรไม่ชัดเจนจนทำให้พระจันทร์เสียใจบ่อยๆ สุดท้ายพี่ยะก็หวาน น่ารักหื่นๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 27-05-2016 17:09:16
แงงงงงงงงงงงง ทำไมจบแล้ว จบแบบไม่ตั้งตัวเลย อยากอ่านต่ออีก
หวานมากกกก อยากอ่านหนูน้อยดอร์นเยอะๆๆๆ ว่าจะน่ารักแบบหนูลินขนาดไหน :impress3:
อ่านแล้วอิจฉาพระจันทร์มากกกก อยากได้พ่อของลูกแบบพี่ยะอ่ะ ทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงทั้งหลงทั้งดูแลเอาใจใส่
โอ้ยยยอิจแบบสุดๆ
(อ่านแล้วอยากมีลูก แต่ติดที่ไม่มีพ่อเด็ก T_T)

ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆ ชวนฝันชวนฟินแบบสุดๆขึ้นมานะคะ
จะติดตามนิยายเรื่องต่อไปค่ะ :pig4:

ปอลิง. อยากอ่านตอนพิเศษอ่าาาาาา ไม่มีง่อ :ling1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 30-08-2016 16:37:51
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: lllittled ที่ 01-09-2016 15:26:41
 :z13:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: GIRL [Y] 100% ที่ 16-09-2016 09:50:53
ตามอ่านจนจบแล้ว ตอนแรกไม่คิดว่าจันทร์จะท้องได้ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 19-09-2016 21:48:16
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 29-09-2016 04:11:59
อ่านรวดเดียวจบเลย น่ารักมากค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 02-10-2016 13:37:01
อ่านรวดเดียวจนจบ
จบได้น่ารักมากๆ
ชอบพระจันทร์น่ารัก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 03-10-2016 15:04:17
ตามมาอ่านนนน อิอิ  :ling1: น่ารักที่ฉุดเยยย
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 04-10-2016 15:29:33
น่ารักมากกกกกกก 

อยากอ่านตอนดอว์นสัก 3 ขวบ  เล่นกับพี่ไวโอลิน

น่ารักกกกกกก


ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 05-11-2016 21:49:12
อยากอ่านตอนเด็กๆโตจังค่ะ

 :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 11-11-2016 23:32:24
น่ารักมากมาย มาเฟียหลงเมียชอบจุงเบย
พระจันทร์น่ารักง่ะใครไม่รักก็แปลกละ
แนวมีลูกชอบฝุดๆ อบอุ่น มุ้งมิ๊งดี
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ จะไปอุดหนุนน๊าาาา
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 12-11-2016 14:26:36
อ่านจบแล้วว น่ารักมากๆเลย จะกลับไปอ่านหนูน้อยไวโอลินต่อ อิอิ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: ก๊าบก๊าบ ที่ 23-11-2016 06:46:36
แปะป้าบ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 25-11-2016 08:23:23
ลุ้นมากกกก เพราะยะไม่ชัดเจนซักที
คลุมเครือ รักมากแต่ไม่แสดงออกให้สุด
คนเจ็บหนักก็พระจันทร์เนี่ยล่ะ
ตัวละครที่ชอบมากๆ คือหนูไวโอลิน
บรรยายซะน่ารัก แล้วก็ฉลาดมากๆ
รวมไปถึงบรรดาสัตว์เลี้ยงก็น่ารักทุกตัว
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 12-12-2016 03:54:22
 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 16-12-2016 21:52:00
 :L2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 19-12-2016 12:13:37
หนูจันทร์น่ารัก :)
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 22-12-2016 18:04:22
รักพี่ยะพระจันทร์และน้องดอว์น

 :mew1:        :mew1:

สนุกมากค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-12-2016 22:51:39
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: kaoma ที่ 23-12-2016 01:52:57
ทีแรกคิดว่าคู่พี่มาเฟียจอมโหดที่ไปโผล่เรื่องโน้น จะมาแนวดิบเถื่อนซะอีก ฮ่าๆๆๆ แต่ผิดคาดหวาน หวานมากกกกกก+++ อ่านจบนี่คงต้องไปตรวจน้ำตาลในเลือดสักหน่อย  ขอบคุณสำหรับนิยายหวานๆ แสนอบอุ่นนะครับ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 16-01-2017 20:01:04
คิดถึงมาก
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: winning ที่ 24-01-2017 23:53:17
พี่ยะนี่มันพ่อของลูกจริงๆค่ะ อิจพระจันทร์เล็กๆ ฮือออ

ชอบเหล่าสัตว์เลี้ยงเหมือนกัน ซิมบ้าชิวชิวและหมาน้อย น่ารักมากมายจนอยากมีบ้าง
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 11-02-2017 07:47:06
ขอบคุณค่ะ  ตามมาจากตะวันกับน้ำฟ้าค่ะ
เรื่องนี้มันหน่วงจริงๆ เสียน้ำตาไปหลายตอนอยู่
กว่าจะได้หวานกันก็ช่วงท้ายๆ และตอนจบที่หวานมากๆๆๆๆๆ

ขอบคุณคนเขียนอีพครั้งค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 20-06-2017 17:13:27
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: romeo2000 ที่ 13-07-2017 10:17:32
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
 อ่านไปน้ำตาก็ไหลตาม รู้สึกเต็มอิ่มกับเรื่องนี้มากค่ะ มีความสุขอ่ะ555
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 28-10-2017 06:55:53
 :กอด1:  :pig4:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 05-11-2017 17:44:55
อ่านจบแล้วค่า สนุกมากๆเลย
ตอนหวานกันนี่น้ำตาลขึ้นกระฉูดเลย พอตอนช้ำๆก็น้ำตาตกใน
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ ชอบหนูลินกับเหล่าสัตว์เลี้ยงด้วย
ขอสมัครเป็นแม่บ้านตระกูลหยางได้มั้ยคะ อยากอยู่ด้วย 555
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 26-03-2018 13:22:46
 :call: เนื้อหาสนุกดีค่ะ กรรเชียง การเว้นวรรคของผู้แต่งพัฒนาจากเรท่องเเรกที่ได้อ่านมากเลยจ้า :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 21-04-2018 21:49:57
น่ารักกก จบดีแฮปปี้สุดดดดด :impress2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 06-05-2018 20:03:31
แปะรออ่านจ้า
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 13-06-2018 01:01:18
ครอบครัวสุขสันต์ น่าอิจฉาเค้าจังเลยนะคะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: imkhimaut ที่ 27-06-2018 13:48:41
แพ้ท้องแทนเมียถูกมะ5555555 :hao3:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-08-2018 20:39:03
THANK YOU  :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 19-09-2018 00:47:42
ตามมาจากคุณแม่ครับผม
คู่นั้นก็ฮาร์ดคอร์
คู่นี้ดราม่าหนักอีก
หวานปนขมไปทั้งเรื่อง
เหมือนจะดีแต่ไม่ดีทั้งหมด
เรื่องต่อไปรุ่นลินแล้ว
หวังว่าเรื่องนู้นจะใสๆหวานๆนะ
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 11-12-2018 19:44:57
 :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณค่ะ
พระจันทร์เป็นเด็กที่น่าสงสาร

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:


หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: firnlolo ที่ 27-12-2018 16:08:38
 o13
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: palipang ที่ 10-01-2019 01:01:23
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พันธนาการ...รัก (---Chain of love---) ตอนที่ 35 [29/05/2015] PG.67 {100%} END
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 13-03-2024 20:58:17
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)