-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สารบัญBy. RoseBullet ขอบคุณมากๆเลยนะค้าฟ :pig4:
[Coin01] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1711175#msg1711175)[Coin02] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1711649#msg1711649)
[Coin03] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1712981#msg1712981)
[Coin04] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1713185#msg1713185)
[Coin05] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1713690#msg1713690)
[Coin06] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1714585#msg1714585)
[Coin07] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1715045#msg1715045)
[Coin08] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1715401#msg1715401)
[Coin09.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1716629#msg1716629)
[Coin09.2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1717309#msg1717309)
[แฉแต่เช้า] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1719126#msg1719126)
[แฉช่วงบ่าย] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1719365#msg1719365)
[Coin10] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1720300#msg1720300)
[แฉช่วงดึก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1721102#msg1721102)
[Coin11] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1722762#msg1722762)
[Coin12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1723210#msg1723210)
[Coin13] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1724388#msg1724388)
[Coin14] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1724823#msg1724823)
[Coin15] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1725362#msg1725362)
[Coin15.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726082#msg1726082)
[Coin16] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726600#msg1726600)
[Coin16.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726751#msg1726751)
[Coin16.2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1728495#msg1728495)
[Coin17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1731266#msg1731266)
[Coin18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1732906#msg1732906)
[Coin19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1734495#msg1734495)
[Coin20.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1735081#msg1735081)
[Coin20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1737508#msg1737508)
[Extra] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1738416#msg1738416)
[Coin21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1740057#msg1740057)
[Coin22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1741536#msg1741536)
[Coin23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1743425#msg1743425)
[Coin24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1745073#msg1745073)
[Sleepless Nights] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1748689#msg1748689)
[เรื่องกล้วยๆ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1750386#msg1750386)
[Smile] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1750965#msg1750965)
[Extra1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1760059#msg1760059)
[Extra2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1761113#msg1761113)
[Coin25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1762782#msg1762782)
[Coin26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1764222#msg1764222)
[Coin27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1765663#msg1765663)
[Coin28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1767623#msg1767623)
[Coin28.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1768260#msg1768260)
[Coin29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1769082#msg1769082)
[Coin30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1769869#msg1769869)
[Coin31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1770649#msg1770649)
[Coin32] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1771327#msg1771327)
[My Life Before I Met You 1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1775172#msg1775172)
[My Life Before I Met You 2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1775332#msg1775332)
[Pillow Talk] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1776245#msg1776245)
[Coin33] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1776628#msg1776628)
[Coin34] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1777744#msg1777744)
[Gift] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1779354#msg1779354)
[Precious] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1781163#msg1781163)
[Made For You] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1782402#msg1782402)
[Coin35] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1785193#msg1785193)
[Coin36] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1785694#msg1785694)
[No More Hesitate] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1788050#msg1788050)
[Coin37] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1789386#msg1789386)
[Coin37.5] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1790573#msg1790573)
[Coin38] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1793325#msg1793325)
[Coin39] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1797168#msg1797168)
[Last Coin] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1797533#msg1797533)
[Special Coin] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1800617#msg1800617)
[B.N.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1804240#msg1804240)
[B.N.2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1806540#msg1806540)
[B.N.3] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1808050#msg1808050)
[B.N.4] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1809375#msg1809375)
(http://i919.photobucket.com/albums/ad31/devill_tvxq/543178_319210488151942_100001889806666_791231_1671188403_n.jpg)
Credit.Majishan Nazo
Coin 1
โครมม!!!!
เคร้งๆๆๆ ปัง ตูมมมม!!
“ไอ้ผัวเฮงซวย มึงไปมีเมียน้อยมาใช่ไหม? ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะไอ้เวร แม่ง กูนี่ซวยจริงๆได้ผัวอย่างมึง ไอ้เชี่ย ไปไกลๆเลย เอาเงินกูคืนมานะ เงินที่มึงใช้เสวยสุขกับอีนั่งนั้นน่ะ!”
อา..ได้เวลาตื่นนอน
ทุกท่านไม่ต้องตกใจไปครับ นั้นเป็นเสียงนาฬิกาปลุกสามมิติผมเอง มีทั้งเสียงและสัมผัส รู้สึกเหมือนคุณสามีบ้านข้างๆจะยังแพ้ลูกเตะคุณภรรเมียเหมือนเคย กระเด็นมาติดฝาบ้านซึ่งกระเทือนมาถึงห้องของผม เป็นนัยว่าถึงเวลาตื่นของผมแล้ว
ทะเลาะกันมาแบบนี้ประจำหล่ะครับ ตีกันบ้านแตกตอนตีห้าครึ่งเป๊ะ แล้วก็ไปนั่งจู๋จี๋คืนดีกันตอนสิบโมง หลังจากที่เยินกันทั้งสองฝ่ายหล่ะครับ
ผมลุกจากที่นอนแล้วเดินไปปิดพัดลมที่ปลายเตียง ก่อนจะออกไปอาบน้ำที่ชั้นล่างครับ ออกมาก็ยังเห็นซากสิ่งมีชีวิตนอนนิ่งเป็นฟอสซิลไม่ต่างจากตอนผมตื่น
“เฮ้ย ไอ้เฮีย ตื่นได้แล้วเว้ย”
ใช้ตีนเขี่ยครับ สำหรับเฮียที่รัก ไอ้เฮียฮ้งของผมเองครับ
ไอ้เฮียที่ผมว่าเรียนนิติศาสตร์ปีสี่อยู่มหาลัยชื่อดังที่ขึ้นชื่อด้านนี้โดยเฉพาะครับ แต่ดูหน้ามันตั้งแต่เกิดจนตอนนี้ผมก็ยังนึกภาพมันใส่สูทว่าความในศาลไม่ออกซะที หน้าโหดแบบนี้คุมคุกน่าจะเหมาะกว่าครับ คุณลองนึกภาพคนสูง 187 เซนติเมตร ผิวสีขาวเหลือง ไม่ครับๆ นั่นมันอดีต ตอนนี้กำลังแทนๆ มีตอหนวดให้เห็น ตาตี่หน่อยๆ กล้ามโตๆดูนะครับ ผมว่ายังไงก็ไม่เหมาะครับ
“สัด วันนี้วันอาทิตย์”
“วันอาทิตย์มันเมื่อวานโว้ย ตื่นได้แล้ว ไปเรียนได้แล้วมึง”
“เดี๋ยวนี้พูดมึงกูหรอวะ ไอ้ตี๋”
“เออสิวะ คุณมึงรีบๆย้ายตูดออกจากพิ้นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วเว้ย เร็วๆ ม้าเสร็จแล้วนะเว้ย”
“เออๆ เดี๋ยวกูไป”
ท่าจะอีกนานครับ เมื่อคืนเฮียแกไปเมาค้างมาที่ไหนไม่รู้ กลับบ้านมาก็เที่ยงคืนกว่า เหม็นหึ่งจนผมต้องไล่มันไปนอนพื้นครับ เดี๋ยวมันอ้วกใส่ที่นอนแล้วผมจะแย่
พวกผมยังนอนห้องเดียวกันครับ บ้านเรามีสองห้องนอน ห้องหนึ่งของม้ามาผม อีกห้องก็ผมกับเฮีย ผู้ชายตัวโตๆเบียดกันบนเตียงคู่ที่ไซส์ไม่เปลี่ยนตั้งแต่ประถมนั่นแหละครับ โคตรอนาถ
“แล้วเมื่อวานเฮียใช้เงินไปเท่าไหร่”
“32บาทหว่ะ ค่ารถ”
“เออ ประหยัดๆหน่อยนะโว้ย”
แอบเปิดกระเป๋าตังมันดู โอเคครับ ใบสีเขียวกับสีแดงยังอยู่ ส่วนใบม่วงๆอย่าฝันเลยครับว่าจะมีในกระเป๋าพวกเรา ผมกับพี่เรียนทุนครับ เงินจะกินแต่ละเดือนยังลำบาก อย่าไปพูดถึงการซื้อเหล้ามายาใจเลย ฝันชัดๆ
ผมรีบลงไปชั้นล่างครับ ช่วยมาม้ายกหม้อโจ้กที่เคี่ยวไว้แล้วไปเทใส่หม้อใหญ่ที่วางอยู่บนกระบะหลังของไอ้แก่ รถกระบะแก่ๆของบ้านผมครับ บ้านผมขายโจ้กครับ เช่าชั้นล่างของตึกแถวหน้าปากซอยขาย ก็ขายดีครับ มาม้าผมทำอร่อย ตอนเช้าๆชาวบ้านขับรถขับมอไซค์ผ่านไปผ่านมาเขาก็แวะกินกันครับ หน้าเดิมๆก็มีให้พรึ่บ หรือจะหน้าใหม่ๆหลงมากินก็มีครับ อ่อ โชคดีครับ ซอยบ้านผมไม่ไกลจากมหาลัยนัก บางทีก็มีนักศึกษาที่หออยู่แถวนี้มากินกันครับ เหมือนโรงน้ำชาครับ ข่าวลือข่าวซุบซิบ อยากรู้มาลองนั่งกินโจ๊กร้านม้าผมสิครับ
ตอนนี้ฟ้าเริ่มสว่าง พอเทเต็มครบสองหม้อใหญ่ก็ปิดฝาครับ ไปเรียกไอ้เฮียที่เกาพุงเดินลงมาครับ โคตรน่าเกลียด หัวเยินๆครับ หน้าตาบอกว่า”กุแฮงค์” ใส่แต่บ็อกเซอร์ มันมีหน้าที่ขับรถครับ พวกผมจะช่วยม้าขนของจัดร้านตอนเช้า ก่อนจะไปเรียน จะมีพี่สาลูกจ้างพม่าที่อี้ฮวงแนะนำมาช่วยม้าขายโจ๊กครับ
บ้านผมเป็นตึกแถวครับ หน้าบ้านก็ปลูกต้นไม้เท่าที่พื้นที่จะอำนวย ชอบต้นไม้กันทั้งบ้านก็งี้ครับ
“เฮียไปก่อนเลย เดี๋ยวผมขับมอไซค์ตามไป”
“เอ้า? ไม่ไปด้วยกันละวะ”
“ผมจะไปเอางานปริ้นท์กับเจ๊ฉายก่อนอ้ะ วันนี้ส่งโปรเจคต์”
“เออๆ” มันรับด้วยการเกาพุงครับ ม้าเห็นแล้วส่ายหน้าเลย ผมได้ยินเสียงม้าบนดังเข้ามาถึงในบ้านเลยครับเรื่องที่เฮียดอดไปกินเหล้าเนี่ย
ม้าปีนี้ก็จะหกสิบแล้วครับ ยังต้องทำงานเลี้ยงพวกผมอีก ผมอยากจบเร็วๆจะได้ออกมาช่วยม้าหาเงิน แต่พึ่งปีสอง เรียนสถาปัตย์กว่าจะจบก็อีกสามปี รอกันไปอีกนานอ้ะ
“เฮ้ย ไอ้โจ๋ มึงฝากไว้กับเจ๊เขาแล้วหรอวะ”
“เออ..” แม่งพึ่งตื่น ไอ้โจ๋ ไอ้เพื่อนเลว “กู...น่าจะ...ฝากแล้วมั้ง”
“สาด เก็บคำว่าน่าจะมึงยัดก้นมึงไปเลยนะโว้ย ไอ้เหี้ย ส่งวันนี้ ไฟล์อยู่ที่ใครวะ”
“กูฝากทัมบ์ไดรฟ์ไว้กับเจ๊ ไม่มีหรอวะ”
“ถ้ามีกูจะโทรมาหามึงทำพระแสงไรวะ” แม่ง มือถือไม่มีสัญญาณ เดินหาสักพักครับ มือถือผมหน้าจอไว้อาลัยครับ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสี ตอนนี้แม้แต่ปุ่มกดยังต้องเดาเลยครับว่าปุ่มนี้ปุ่มไร หน้าจอก็เยินครับ ตกพื้นท้าแรงโน้มถ่วงโลกบ่อยๆ
เจ๊ฉายทำหน้าสุดเซ็งเป็นแบคกราวด์ ร้านปริ้นท์งานนี้อยู่ใต้หอแถวมอครับ คิวทองสุดๆแต่ก็ถูกกับงานดี คนเลยติดตรึมครับ สักพักเจ๊แกก็เลิกสนใจคนหน้าตาดีแบบผมแล้วทำงานต่อแล้วครับ
ตอนนี้แม่งก็หกโมงครึ่งแล้ว ส่งงานเก้าโมง เห็นเงายมทูตลิบๆแล้วครับ
“ล้างหน้าล้างตามึงแล้วลงมาเลย กูจะเอาตีนลูบหน้ามึง!”
หอนี้หอที่มันอยู่ครับ ไม่ต้องสงสัย ไอ้โจ๋ควายเผือกใช้เวลาห้านาทีก็ลงมาแล้วครับ แม่ง ลงมาสภาพเดียวกับเฮียกูเลย ยังดีมีเสื้อกล้ามย้วยๆใส่บังพุงมัน
“ไอ้สัด มึงไปคุยกับเจ้แกเลย” ผมสั่งครับ ไม่ปล่อยให้มันได้ทักทาย มันก็เดินเกาพุงไปครับ คุยกับเจ้แกสักพักก็ทำหน้าตาตื่นกลับมา
“เวร กุไม่ได้ฝากกับเจ้แกจริงๆวะ แม่งไว้ไหนวะ”
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา?”
“ไปก๊งมาหว่ะ ก็ไปกับพวกพี่เพรชนี่หล่ะ กลับมาก็ดึกๆหน่อย”
“แล้วหลังจากนั้น...?”
“กุจำไม่ได้”
เวร
แม่ง น่าเลิกคบจริงๆ
“แล้วมีเก็บงานไว้ที่อื่นเปล่า เดี๋ยวกูเอาไปพิมพ์ให้ รอเจ้แกคงไม่ไหวหว่ะ”
“อยู่ในเมลล์มั้ง เดี๋ยวกูฟอร์เวิรด์ไปให้”
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะรีบกระโดดขึ้นคร่อมมอไซค์ พอถึงม.ก็โทรบอกเฮียว่าคงจะไม่แวะเข้าไปแล้ว เจ็ดโมงกว่าแล้วครับ รายงานหนาเป็นร้อยหนาแถมยังต้องเย็บเล่มอีก ถ้าไปรอร้านคงไม่ทัน แต่เผอิญผมรู้จักแหล่งเยี่ยมๆครับ ตอนเป็นเฟรชชี่ถูกรุ่นพี่ใช้งานบ่อย แล้วก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น พี่เขาเลยยอมเผยความลับให้รู้ความ
บนตึกวิศวะคอม ที่ห้องปฏิบัติการณ์จะมีเครื่องปริ้นท์ยักษ์อยู่ครับ ปริ้นท์งานเร็วนรกตามไม่ทันครับ แต่ก็รู้ครับ สถาปัตย์ วิศวะ รักกันปานจะกลืนกิน แถมผมยังแต่งตัวมาเซอร์จนมองก็น่าจะรู้ว่ากูเนี่ยคณะข้างๆมึงวะ
ทำเนียนเดินเข้าไปครับ จะมีบ้างทีหันมามองผม แต่ส่วนมากก็จะโหวกเหวกโวยวายตามภาษาคณะเถื่อนครับ(กูจะโดนยำตีนไหมเนี่ย?) แม่ง จะอยู่ทำไมตั้งชั้นหกหว่ะ ขอขึ้นลิฟท์แล้วกัน
บรรยากาศในลิฟท์แม่งวังเวงมากครับ มีผมอยู่คนเดียว พอถึงชั้นสองก็มีไอ้กลุ่มช่างทโมนเข้ามาครับ ล่อมาซักห้าหกคน ส่งเสียงเหมือนยืนคุยกันริมสนามฟอร์มูลล่าวันครับ
“ไอ้กากเอ้ย มึงจะมาวินนิ่งกับกูรออีกสิบชาติเหอะวะ”
“เหี้ย เก่งนักอ้ะมึง อู้ย ไอ้เมสซี่ ไอ้กาก้า ถุยยย”
มือไม้แม่งปัดป่ายประกอบท่าทางมากอ้ะครับ ผมต้องคอยหลบครับ เชี้ยนี่แม่งชั้นไหนแล้วเนี่ย ไอ้พวกเวรนี้ยืนขวางกูอยู่ได้
อ้าว นี่ชั้นหกแล้วนี้หว่า ไอ้ควายนิ หลบทางให้กูหน่อยสิวะ เมียมึงชื่อเจอร์ราดหรือไง โฟ่อยู่ได้สาด
เอ้าหลบให้กูหน่อย อีกนิดนึงกูก็ถึงประตูแล้ว เอ้า พ่อมึงชื่อจ่าเฉยหรอ ยืนนิ่งขวางกูอยู่ได้
ผมพยายามจะผลักไอ้หนุ่มวิศวะที่ขวางทางออกไปครับ แต่แม่งสุดซวยจริงๆ ตอนนี้มีกลุ่มเพื่อนหน้าตามึนๆไม่ต่างกับไอ้กลุ่มที่ขวางผมอยู่ทะลักเข้ามาในลิฟท์ครับ จนตอนนี้ผมต้องกลืนร่างเข้าไปกับมุมลิฟท์อย่างไร้ทางเลือก
กว่าจะมายืนอยู่ชั้นหก กินเวลาไปเกือบสิบนาที...
เวลาอันมีค่าของกูมึงจะรับผิดชอบยังไงวะ! แถมรองเท้านี้กูพึ่งซักนะโว้ย แม่งเอ้ย
ถ้ากูไม่เดือดร้อนจะไม่กลับมายืนตรงนี้หรอก หิวอีก ไม่ โมโหเว้ย
ผมรีบเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการณ์ครับ ส่องจากกระจกข้างนอกมันดูไม่ออกครับ เพราะห้องเขาติดสติ๊กเกอร์ทึบแสงไว้ครับ เห็นเฉพาะเวลามองออกมาจากข้างในเท่านั้นครับ ผมรีบเดินไปที่ประตูครับ
“อ้าว ล็อกหรอวะ?”
พยายามผลักครับ เวร ไม่ขยับเลย
อะไรวะ กูอุตส่าห์รีบมา
ขยี้หัวตัวเอง เครียดเลยครับ กุอุตส่าห์นึกว่าแม่งจะรอดแล้ว แล้วนี่กูจะทำไงดีวะ
นั่งยองๆหน้าประตูมันนี่หล่ะครับ คว้าโทรศัพท์แล้วรีบยิงหาไอ้โจ๋ ไม่มีการโทรครับ ผมมันไอ้เสือปืนไว ยิงทะลุทุกรายครับ
“เชี่ยโจ๋ แม่ง กูเข้าไปปริ้นท์ในห้องคอมไม่ได้วะ แม่งล็อก”
“อ้าว แล้วงี้จะทำไงวะ”
“นั่นดิ แม่ง รอคนมาแล้วเขาจะให้กุปริ้นท์ไหมเนี่ย ไปผลาญทรัพยากรคณะมันเนี่ย”
“เดี๋ยวกูจะรีบไปหา”
“เออ ซื้อข้าวมาให้กูด้วย กูไม่จ่ายนะมึง”
“หลอกแดกฟรีตลอด โทรก็ให้กูโทรกลับ ไอ้เพื่อนเลว”
“เดี๊ยะๆ เดี๋ยวกูปั๊ดส่งตีนตามสัญญาณโทรศัพท์ไปหรอกสาด”
“ฮะฮะ เออๆ แค่เนี่ย”
คอตกหน้าห้องครับ แม่งเอาไงดีว้า
อยู่ๆประตูก็เปิดออกครับ เห้ย! แม่งเปิดออกมาทางกู ที่สำคัญแม่งเร็วด้วย!!
ผลั่กกกก!!!
เต็มๆหัวกูเลยครับ หงายหลังตึงเห็นดาวเห็นเดือนกันเลยครับ
“อู้ยยยยย ไอ้เชี่ยยยยยย”
แม่ง ใครวะ อย่าให้รู้นะลูกเต้าเหล่าใคร กูจับฟาดก้นแม่งลายเลยนิ!
ผมมองไล่มันขึ้นมาจากรองเท้าหนังดำมันแปล็บไล่ขึ้นมาเลยครับ โหย นี่แม่งคุณชายหลุดมาจากละครเรื่องไหนวะเนี่ย เนี้ยบดูดีมีชาติตระกูลหัวจรดเท้า เอาซะกูหงิด ผมมันโคตรเท่เลยครับ แบบ มันเป็นทรงที่ผมอยากตัดแต่ไม่มีเงินตัดอ้ะ แหะๆ ทุกอย่างแม่งดูดีแม่เจ้าโว้ยสุดๆ ยกเว้น..
หน้าตาครับ
มันไม่ได้หน้าตาเฮงซวย หรือเหมือนกล้วยกวนที่ไหนนะครับ
มันหล่อ หล่อซะจนน่ากลัวเลยครับว่าแม่งมนุษย์หรือเปล่า แต่สายตาแม่งเหยียดมากครับ กดมองต่ำลงมาที่ผม สายตามันบอกชัดเลยครับว่า ผมไม่มีวันได้คำขอโทษจากมัน
“ไอ้สัด มึงเปิดประตูภาษาไรวะ กูนั่งอยู่ไม่เห็นหรอไง”
“.....”
มึงสื่อสารกับกูอยู่ป่าววะ
คือมันเงียบครับ มีแต่เสียงผมออกไปดังก้องทางเดิน ผมแอบขนลุกครับ เพราะคาดจากสายตา แม่งสูง! ผม178กว่าคงไปสู้มันไม่ไหวครับ
มันตวัดสายตากลับแล้วเดินไปเลยครับ ผมแม่งโมโหมากแต่ไม่อยากทำร้ายร่างกายคนครับ เดี๋ยวต้องจ่ายค่าทำแผล เปลืองตังกูอีก ยิ่งไม่ค่อยจะมี
“แม่ง มารยาทมึงมีไหมวะสาด!”
แล้วแม่งก็เดินจากไปครับ แม่งอยากกระโดดถีบขาคู่จริงๆ
ไอ้เชี่ย แม่ง ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ประตูมันต้องดึงครับไม่ใช่ผลัก! ประจักษ์ทันทีเลยครับ
ผมรีบ”ดึง”ประตูเข้าไป แล้วเข้าชารจ์คอมที่อยู่กับเครื่องปริ้นท์ทันทีครับ การปริ้นท์งานแม่งเร็วทันใจมากครับ ไม่ถึงสิบนาทีผมก็ได้รายงานของผม หันไปมองข้างๆระหว่างรอก็เห็นสันรายงานให้รึ่มเลยครับ แม่ง กูขอสักอันนะ ถือว่าทำบุญ
“เห้ย ไอ้ตี๋”
“สาดดด โผล่มาไม่บอกกล่าว กูหัวใจวายมึงจะทำยังไงวะ”
“กูก็จะทำใจหว่ะ เพราะกูไม่ใช่หมอ”
“เหี้ย” รับคำสรรเสริญกันไปแล้วก็ช่วยกันทำงานครับ
“แล้วไอ้เคิ่ลจะมาเมื่อไหร่”
“แม่ง รถติดอยู่ คงอีกชั่วโมง”
“เพราะมันตื่นสายเหอะ เมื่อคืนแม่งพี้ยามาหรือไง เมาตลอด”
“ติสต์เว้ยติสต์” ไอ้เคิ่ลแม่งลูกครึ่งแคนาดาครับ หน้าตาดีแต่ดีกรีซกมกชนะเลิศครับ สาวๆเผ่นหมด พ่อแม่มันก็ดูสะอาดดีแล้วไอ้นิสัยนี้มาจากไหนผมก็ยังไม่เข้าใจครับ
“แล้วไอ้กล้วย?”
“หึหึ หม้อสาวอยู่หน้าคณะมนุษย์”
“เออๆ ไม่เป็นไร ให้มันพรีเซนต์แล้วกัน” ไอ้กล้วยแม่งพูดเก่งมากครับ คารมสุดยอด หน้าตาพอไปวัดไปวาแต่วาจาต่อให้ดาวคณะแม่งก็สอยเรียบ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่ารูปหล่อเป็นรองคารมจริงๆครับ
ความจริงมันไม่ได้ชื่อกล้วยครับ มันชื่อไอ้เก่ง แต่เห็นมันชอบแดกกล้วยมากๆเลยตั้งให้เป็นชื่อเล่นซะเลย เห็นมันชอบก็เลยเรียกกันมาตั้งแต่เทอมแรกของปีหนึ่งครับ
ไม่นานงานก็เสร็จ ผมไม่เล่าให้มันฟังเรื่องน่าอับอายเมื่อเช้าครับ แค้นก็แค้นน่ะ แต่ถ้าพูดไปแม่งกลายเป็นรายการตลกแฉตัวเองทันที เลยปิดปากเงียบดีกว่าครับ
“มึงแดกข้าวไปก่อนไป เดี๋ยวกูทำงานให้”
“เออ แต็งโว้ยไอ้โจ๋”
......................
...........
(ต่อความเห็นล่างนะคัฟ สารบัญยาว แปะไม่พอ) o13
-
ชอบชื่อเรื่องเลยเข้ามาอ่าน ...ฮิๆ เงินนะมีไหม :laugh:
-
นายเอกของเราสู้ชีวิตเหลือเกิน
-
ชื่อเรื่อง, อ่านดูนัีกเลงมากเลย! :laugh:
-
:เฮ้อ:ชีวิตคนจน ปากกัดตีนถีบเกือบจะถึงหน้าตัวเอง
-
27 วันอันตราย รีบจับผู้ชายโดยด่วน :laugh:
-
พระเอกท่าจะกวนตีนอ่ะ เอร้ยย ไม่ชอบเลย ฮ่าๆ แต่ตี๋นี่เป็นลูกกตัญญูจริงๆ
-
“มึงว่าจะได้เกรดไรวะ” โจ๋เปิดประเด็น
“ไม่ c กูก็ประทับใจ” ไอ้เคิ่ล มึงมีสิทธิมาพูดไร งานมึงทำไหม?!
“ควาย พวกกูอดหลับอดนอนเลยนะเว้ย”
“นั่นมันเป็นเพราะบ้านมึงไม่มีคอมแล้วมึงต้องนั่งเขียนต่างหากสาด ทำจริงๆสองสามชั่วโมงก็เสร็จ”
แค้นแต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยมันไป 555
บ้านจะไปมีคอมได้ไง ทีวียังมีเครื่องเดียวเลย แถมแม่งยังติดๆดับๆอีก ดูบอลไม่เคยสะใจอ้ะครับ
“แล้วนี่จะกลับหรือก๊ง” โจ๋แม่งชวน หอมันนี่เป็นร้านเหล้าย่อมๆของพวกผมอ้ะ
“ชวนกูเสียตลอดอ้ะ” ไอ้กล้วยแม่งบ่น แต่หางแม่งกระดิกยิกๆแล้วครับ
“มึงพูดเหมือนมึงจะไม่ไป”
“ไรๆ เพื่อนกันก็ต้องไปสิวะ”
“งั้นกูกลับก่อนนะ เมื่อเช้ากูไม่ได้เข้าไปช่วยเฮียอ้ะ กูเลยกะจะเข้าไปช่วยเก็บของ”
“เออๆ...งั้นกลับดีๆอ้ะมึง”
เสียดายครับ แต่หน้าที่ที่ผมรับผิดชอบก็ยังมีอยู่ ผมจะทิ้งมันไม่ได้หรอกครับ
............................................
“ม้า หวัดดีค้าบ”
“เออ โซ่ยตี้ไปเก็บชามขึ้นหลังรถเลยนะ เดี๋ยวม้าเก็บตรงนี้เอง” ผมพยักหน้าเมื่อเห็นแล้วว่างานที่ม้าจะทำมันไม่หนักมาก ผมเหวี่ยงกระเป๋าขึ้นรถแล้วขนของครับ
ขนของเก็บเก้าอี้เรียบร้อยก็ขับรถกลับบ้านครับ
“ม้า เป็นไงบ้าง”
“หืม?”
“วันนี้ขายดีไหม?”
“ดีสิ ขายดีเหมือนทุกวันนี้แหละ”
ม้าเป็นคนไทยครับ พูดไทยชัดเจนแต่อากงอาม่าผมก็คนจีนแท้ครับ เลยยังมีพูดภาษาจีนกันบ้าง แต่ตอนนี้ทั้งกงและม่าก็เสียหมดแล้วครับ
“อีกไม่นานหนี้ก็จะหมดแล้ว โซ่ยตี้ไม่ต้องกังวลหรอก เรียนไปเถอะลูก”
“ครับ”
แม่จะคุยเรื่องเงินๆทองๆกับเฮียฮ้งคนเดียวครับ ผมเคยถามเฮียก็ไม่ตอบบอกผมเด็กไปครับ เซ็ง
ความจริงผมก็อยากรู้เรื่องในบ้านบ้าง ผมจะได้เข้าใจสถานการณ์ได้ดีขึ้น แล้วจะได้รู้ว่าผมควรจะทำตัวยังไงเพื่อช่วยเหลือครอบครัวที่ผมรักที่สุด
น้อยใจครับ แต่รู้ว่ามันเป็นความหวังดีจากพวกเขา
“เอ้า? ใครอยู่หน้าบ้านหน่ะ?”
ม้าถามขึ้นก่อนผมครับ กำลังจะหันไปถามพอดีเลย
“หวัดดีครับลุง มาทำไรครับ?” ผมจะเอารถไปจอดในบ้านก็ทำไม่ได้ครับ พวกลุงๆแกประมาณหกเจ็ดคนยืนขวางหน้าบ้านหมดเลย หน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรเลยครับ ผมรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก
“นี้บ้านพิชญพาณิชย์ใช่ไหม?”
“ครับ”
“กำหนดชำระหนี้เลยมาสองเดือนแล้วนะ”
ม้าลงมาจากรถเลยครับเมื่อได้ยินแบบนั้น ผมหันไปมองหน้าม้าสลับกับพวกคุณลุง ไหนบอกว่าจ่ายจะหมดแล้วไง
“โซ่ยตี้เข้าบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวม้าตามเข้าไป”
ผมส่ายหน้าครับ ไม่กล้าปล่อยแม่ผมอยู่กับพวกคุณลุงที่ไม่น่าไว้ใจหรอกครับ
“เข้าไปเถอะ ฟังม้าหน่อย”
สุดท้ายก็ต้องยอมครับ พวกเขาก็หลบทางให้ผมเอารถเข้าไปจอดครับ ผมเดินออกจากรถเข้าบ้านไปให้ช้าที่สุดทั้งๆที่ระยะห่างไม่ถึงสามเมตรด้วยซ้ำ
“ถ้าสิ้นเดือนนี้ไม่จ่าย ผมคงจะต้องยึดบ้านแล้วหล่ะครับ”
ขาผมก้าวต่อไม่ออก มือสั่น และคิดว่าม้าก็คงจะเป็นแบบเดียวกับผม...
วันนี้วันที่ 3 ตุลาคม
เหลือเวลาอีก 27 วัน
............................
.......................
[ Coin 1 : complete ]
[12.11.54]
[/font]
Coin 2
ผมนอนไม่หลับครับ
เฮียพึ่งกลับมา ม้าก็เรียกเข้าไปคุยที่ห้อง ผมได้แต่นอนกลิ้งบนเตียงครับ
27วัน จะทำอะไรได้วะ?
เงินที่บ้านผมเป็นหนี้อยู่มันเท่าไหร่ แล้วผมจะทำยังไงถึงจะหาเงินตรงนี้มาได้
ผมคิดว่าหนี้มันน่าจะมาจากสองส่วนครับ
ก่อนป๊าจะเสีย ป๊าไปเป็นคนค้ำประกันให้เพื่อนครับ ผมว่านั่นก็น่าจะเยอะอยู่ เพราะหลังจากนั้นบ้านเราก็เข้าสู่วังวนของหนี้มาโดยตลอดครับ จนป๊าเส้นเลือดในสมองแตก เป็นเจ้าชายนิทรา ตอนนั้นผมยังเด็ก จำไม่ได้ด้วยซ้ำครับ เฮียบอกว่าม้าต้องอุ้มผมไปโรงพยาบาลด้วยทุกวัน ส่วนเฮียก็ไปเรียน ค่ารักษาของป๊านั้น สำหรับบ้านที่เรียกได้ว่าพึ่งล้มละลายมาหมาดๆ เป็นไปไม่ได้ครับที่จะเสกเงินมา ผมคิดว่าม้าน่าจะกู้เงินนอกระบบมาหมุนเยอะพอสมควรเลยครับ
ป๊าอยู่ห้องไอซียูที่โรงพยาบาลเกือบเดือน ก่อนจะเสียชีวิตไปโดยที่ไม่รู้สึกตัวอีกเลย ม้าบอกดีแล้วครับ ป๊าจะได้ไม่ทรมาน
ผมเด็กจนจำได้เพียงลางๆครับ ว่าตลอดงานนั้นม้ากอดผมไว้แน่น ไม่มีน้ำตาสักหยดครับ ม้าเข้มแข็งต่อหน้าพวกเรา แต่ผมได้ยินเสียงร้องไห้ดังออกมาจากห้องม้าบ่อยๆครับ
ตอนเด็กๆม้าจะออกไปทำงาน แล้วให้เฮียดูแลผม เฮียเลยเหมือนป๊าคนที่สองครับ มันดูแลผมทั้งๆที่มันก็ยังเด็กมาก เป็นเรื่องที่ผมยังไม่เคยบอกมันครับว่าผมชื่นชมมันขนาดไหน
“อ้าว ยังไม่นอนอีกเรอะ”
เหลือบมองนาฬิกา อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงคืน ผมคิดว่าพรุ่งนี้จะไม่ไปมหาลัยครับ จะลองไปหางานดู
“เฮีย ม้าว่าไงบ้างอ้ะ?”
“อย่ารู้เลย”
“บอกหน่อยดิ “
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กเว้ย”
“ตี๋ห่างจากเฮียแค่สองปีเอง!”
“เออน่า”
“เฮ้ย! บอกมาดิ ตี๋ก็อยากรู้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้นอ้ะ!”
“......”
“เออดี ใบ้แดกเลยนะ”
“มึงอยากฟังจริงๆหรอวะ”
อยาก อยากรู้มาตลอด “เออ”
“บ้านเราติดหนี้อยู่ล้านกว่าบาท”
มันหนักกว่าที่ผมคาดไว้เยอะเลยครับ
“ทำงานหนักมาสิบหกปี ยังเหลือเยอะขนาดนี้เลยหรอ”
“ดอกเบี้ยมันแพง”
“แล้ว..แล้วเราจะทำยังไงอ้ะ”
“เฮียกะจะดร็อปเรียนหว่ะ”
ผมเงียบครับ ไม่รู้จะพูดอะไร
“ออกไปทำงานก่อน ถ้าพอจะมีจ่ายคงอาจจะต่อรองกันได้บ้าง”
“แล้วโทรไปหาเขา ขอยืดเวลาได้หรือเปล่า”
“ไม่รู้หว่ะ ไม่กล้าถามม้าเหมือนกัน”
“งั้นเดี๋ยวตี๋ดร็อปด้วย”
“มึงอ้ะเรียนไปเหอะ”
“ความจริงตี๋ต้องพูดคำนั้นต่างหาก เฮียจะจบแล้ว ทำงานทนายมันได้เงินเยอะกว่ารายวันนะเฮีย ตี๋มันอีกนาน แต่เฮียจะจบอยู่แล้วอ้ะ”
มันเงียบครับ ตอนนี้ห้องเรามันเลยเงียบแบบสุดๆ ทั้งผมและมันอับจนซึ่งคำพูดครับ เทพธิดาแห่งความจนตรอกจะถูกใจอะไรกูหนักหนาวะ ชีวิตถึงได้บัดซบขนาดนี้
“โว้ย!! ช่างมันเว้ย คืนนี้นอนเอาแรงก่อนแล้วกัน แล้วพรุ่งนี้ค่อยคิดกันต่อ”
เฮียพูดแบบตัดจบครับ ผมเลยถามไรต่อไม่ได้ ทิ้งตัวลงนอนกับเตียง พยายามข่มตาให้หลับครับ ปัญหาทุกปัญหามีไว้แก้ แต่แม่งจะแก้ไงวะ!!
..................................................
........................................
นอนไม่หลับกันทั้งคืน ทั้งผมทั้งเฮียพลิกตัวไปมาจนผ้าปูที่นอนเยิน ผ้าห่มเฮียถีบทิ้งตั้งแต่ตีสองแล้วครับ ผมแม่งนอนสั่นเลย เพราะถึงจะเปิดพัดลมเปิดหน้าต่าง แต่แถวบ้านผมตอนกลางคืนก็เย็นระดับนึงเลยครับ
พอได้ยินเสียงข้างบ้านทะเลาะกันปุ๊ป เราก็เริ่มต้นกิจวัตรเดิมๆอีกครั้ง แต่บ้านเราเงียบลงจนสังเกตได้เลยครับ พอมาถึงร้านก็ช่วยกันจัดร้านปกติ ผมยังไม่ได้บอกม้าครับว่าวันนี้ผมจะหยุดเรียน เลยใส่ชุดนักศึกษาออกมาก่อน
“ม๊า ผมไปแล้วนะ”
ม้าหน้าซีดมากเลยครับ ผมรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างมันกดไหล่ผมมากกว่าเดิมเสียอีก
ผมกับเฮียแยกกันไปคนละทางครับ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เฮียก็ขับกระบะไปผมก็ขับมอไซค์เหมือนเดิม
ไปตั้งหลักที่มอก่อนน่าจะดี
“เฮ้ย เป็นไงบ้างวะ!”
ไอ้โจ๋มันรู้เรื่องแล้วครับ ผมโทรคุยกับมันเมื่อเช้า ก็คุยทั้งๆที่มันยังง่วงนี้แหละครับ อย่างน้อยมีคนให้พูดด้วยก็ยังดีหน่อย
“ก็ไม่ไงวะ”
“แล้วนี่มึงจะทำไง” ไอ้กล้วยถามหน้าเครียดครับ ดีใจหว่ะ เพื่อนๆห่วงใย แม้แต่ไอ้เคิ่ลวันนี้ยังหน้าตาดูเป็นผู้เป็นคนทำหน้าตาจริงจังเลยครับ
“กูกะหางานพิเศษทำวะ งานที่แม่งได้เงินเยอะๆเร็ว”
“ขายตัว”
“สาด!!!!!” ประสานเสียงเลยครับ แม่ง ความคิดไอ้เคิ่ล กูว่าแล้ววางใจมึงไม่ได้จริงๆ เอาตีนยันหลังมันด้วยครับ แถม
“แม่ง ถ้าสองสามหมื่นยังพอช่วยไหว แต่เป็นล้านกูหมดปัญญาหว่ะ บ้านกูแม่งขายวัสดุก่อสร้าง ไม่ได้ขายอสังหาริมทรัพย์” ไอ้กล้วยแม่งเริ่มพล่ามแล้วครับ
“เชี่ยกล้วย เจ้มึงเปิดร้านอาหารไม่ใช่หรอ”
“อาหารอิตาลีมึงทำเป็นป่ะหล่ะ กูเห็นมึงแดกแต่โจ๊กกับมาม่า”
ความจริงทิ่มแทงครับ
“สถาปัตย์แม่งก็ยังเรียนไม่จบ ไม่งั้นกูจะรับจ็อบ สาด”
“ไปทำพวกแม็คมึงได้ชั่วโมงละ 30 เท่าๆ แบกหาม? แต่หุ่นอย่างมึงไปแบกของคงหลังหักหว่ะ ผอมซะ” ทำร้ายเพื่อนแม่งบาปเปล่าครับ ปมด้อยกู
“แล้ววันนี้มึงจะเข้าเรียนไหม?”
“คงไม่หว่ะ กะจะไปหางานดูอ้ะ”
“เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อนเอง” ไอ้โจ๋เสนอตัว ผมรีบส่ายหัวแต่มันก็ยังรั้น
“งั้นกูช่วยหาในเน็ตแล้วกัน” ไอ้เคิ่ลเสนอ ดูถ้าจะไม่อยากขยับตัวเท่าไหร่ ไอ้กล้วยก็บอกว่าจะช่วยเล็คเชอร์ให้ สุดท้ายเลยออกมากันแค่สองคนครับ
ผมกับมันบึ่งไปห้างใกล้ๆมอครับ คิดไรไม่ออก คิดว่าในห้างแม่งก็น่าจะมีบ้างหล่ะ แต่ปรากฏค่าจ้างมันน้อยมากเลยครับ ผมอยากทำนะครับ แต่เวลาผมมีจำกัดหน่ะครับ
“ไปเป็นเด็กขายน้ำไปมึง หน้าตายังมึงตลาดชอบ”
“ตลาดมืดขายอวัยวะหน่ะสิไอ้ควาย! แม่ง ถ้าไตกูหายไปสักข้างจะเป็นไรป่าววะ”
“......”
ไอ้โจ๋มันหน้าซีดเลยครับ ทำให้ผมตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะไม่ออก
ผมกะจะแซวมันเล่นๆครับ แต่กลายเป็นว่ามันคิดว่าผมจะเอาจริง
พวกเราพึ่งจะรู้จักกันมาสองปีก็จริงแต่ก็ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะครับ แต่ผมไม่คิดว่ามันจะแคร์ผมขนาดนี้ครับ
“เฮ่ย กูล้อเล่น”
“สัด กูใจหายเลย”
“กูไม่ทำหรอก กูพูดเล่นจริงๆ”
“สัญญากับกูสิ..ว่ามึงจะไม่ทำ”
คว้ามือผมไปจับเลยครับ มือมันสั่นงึกๆๆ ทำให้ผมเสียใจที่ล้อมันเล่นครับ
“เออ กูสัญญา”
..............................................
.....................................
ตอนเย็นกลับถึงหอพักไอ้โจ๋ ยุคนี้คำที่ว่างานหายากยิ่งกว่าทองแม่งคงจริงอ้ะครับ เดินจนขาแข็งยังหางานไม่ได้อ้ะ
เฮียโทรมาบอกว่าช่วยม้าเก็บของแล้วเรียบร้อย ผมเลยมานอนกับไอ้โจ๋ครับ แล้วตอนเช้าๆค่อยกลับไป มอไซค์ก็อยู่กับตัวครับ ไม่กลัว
“ความสามารถพิเศษมึงมีไรบ้างวะ”
“ทำหน้าตาดีไปวันๆ นอกนั้นไม่มีอะไรเลยวะ”
“แม่ง ขอถีบทีเหอะ ฮะฮะ”
หัวเราะกันไปครับ
สุดท้ายก็นอนกลิ้งดูบอลกับไอ้โจ๋ หัวว่างคิดไรไม่ออกเลยครับ
“ถามจริงๆเหอะ ที่มึงบอกงานดีเงินเร็วเนี่ย นอกจากไอ้พวกกามๆมันจะมีอะไรบ้างวะ”
“....”
“เล่นพนันพระเจ้าเข้าข้างก็โชคดีไป ซวยก็หมดตัว”
“แค่นี้กูก็หมดตัวจนไม่รู้จะพูดไงแล้ว 55”
พยายามหัวเราะเยอะครับๆ มันจะได้มีกำลังใจ
“ความจริงกูมีงานนะ แต่ไม่อยากให้มึงทำเลยหว่ะ”
“งานไรวะ”
“พวกตามผับอ้ะ เด็กเสริฟงี้ บาร์เทนเดอร์งี้ เงินแม่งก็ดีนะ แต่กูว่ามันอันตรายหว่ะ”
“กูผู้ชายนะเว้ย กลัวไร?”
“แม่ง มึงนะรู้ตัวเองไหมวะ ขาว ตี๋ แต่เสือกตาโตแบบมึงหน่ะ เสร็จชัวร์”
“เชี่ย ขนลุก”
ผมนั่งนึกๆดูแล้ว มันดูไม่มีอะไรเสียนี่ครับ ผมผู้ชาย มันไม่มีอะไรต้องกลัวอยู่แล้วนิ
...แล้วถ้าผมขายตัวจริงๆ มันจะเป็นยังไง
ผมรู้ว่างานนี้มันได้เงินเยอะ แต่มันก็บั่นทอนตัวผมลงไปเองด้วย
กับทั้งชีวิตที่ม๊าสอนให้รักตัวเอง รักศักดิ์ศรีของตัวเอง ในเวลานี้ผมควรจะเลือกอะไรกันแน่
ความอยู่รอด หรือศักดิ์ศรีที่มันกินไม่ได้
ผมได้ยินมาว่าเดี๋ยวนี้ผู้หญิงซื้อบริการเยอะ แถมให้เงินดี ผมเคยฟังผ่านหู แต่ไม่คิดว่าวันนี้มันจะมากลายเป็นตัวเลือกของผมอีกตัวเลือกหนึ่ง
ซึ่งผมคิดว่าเก็บไว้เป็นตัวเลือกสุดท้ายน่าจะดีที่สุด....
.........................................
...........................
ผมโทรบอกเฮียแล้วว่าคืนนี้ผมก็จะไม่กลับบ้าน เฮียก็ไม่ได้ว่าอะไร
วันนี้ผมไปเรียนปกติ แต่บอกตรงๆเลยครับว่าผมเรียนอะไรไม่เข้าหัวเลย ผมลองถามไอ้กล้วยดูแล้วว่างานที่ผับเป็นยังไง มันก็บอกว่าน่าจะให้เสิรฟ์น้ำปกติหน่ะครับ แต่ดีตรงที่จะได้ทิปหนักหน่อย ถ้าทำดีๆคืนนึงก็อาจได้สองสามพัน
มันอาจจะไม่มาก แต่ก็เป็นทางทีตอนนี้ผมเห็นว่ามันดีที่สุด ในสภาพจนตรอกมีอะไรมาให้เลือกไม่มากนักหรอกครับ
สารภาพครับว่าผมอ่านชื่อผับไม่ออก มันเป็นภาษาฝรั่งเศสที่เขียนแล้วอ่านยากมากๆครับ ผมเดินเข้าไปในร้านที่ตอนนี้ยังเงียบอยู่ คงเพราะมาในเวลาที่ไม่ใช่เวลาเปิดร้านครับ ผมมาถึงประมาณห้าโมง เป็นเวลาของพนักงานที่จะมาเตรียมร้านให้พร้อมครับ
ในร้านทั้งร้านเป็นสีดำครับ แต่พอเปิดไฟสีนวลๆพื้นจะสะท้อนแสงทำให้ดูสบายตา ร้านมองจากข้างนอกไม่ใหญ่นะครับ แต่พอบวกกับการตบแต่งมันเลยดูกว้างขึ้น
“หวัดดีครับพี่เอก ผมพาเพื่อนมาทำงานอ้ะ”
หน่ะ มีรู้จักกันด้วย
บอกตรงๆไอ้โจ๋มันคอทองแดงก็จริงแต่ผมไม่คิดว่ามันจะรู้จักผับไหนดีขนาดนี้ครับ นึกว่าเป็นนักเที่ยวไปเรื่อยๆ แต่ปรากฏว่าทั้งร้านรู้จักมันกันหมดเลยครับ ผมมีหน้าที่ยกมือไหว้ มันมีหน้าที่พูดครับ
“หน้าตาแบบนี้น่าจะเอาไปเสริฟดีกว่าเป็นผู้ช่วยกุ๊กนะ”
“ไม่อ้ะพี่ ไอ้นี่มันซุ่มซ่าม เอาไปซ่อนให้ลึกที่สุดของร้านเลยก็ดี”
“เฮ้ย! กูจะเสริฟนี่แหละ ไม่เป็นไร กูโตแล้วนะมึง” กูอยากได้ทิปโว้ย
“มึงหน่ะ ระวังตัวเองหน่อย...”
ทำไมวะ หน้ากูดูโง่ขนาดนั้นเลยหรอวะ
มันทำตาละห้อยมองมาทางผม เอาซี่ ถ้ามึงจะจ่ายค่าทิปให้กูกูจะยอมทำงานในครัวเลย ผมไม่พูดหรอกครับเดียวมันเอาจริง ความจริงไอ้โจ๋มันรวยระดับหนึ่งเลยครับ พ่อแม่มันทำบริษัททัวร์ค่อนข้างใหญ่ แต่บ้านอยู่ไกลเลยต้องมาอยู่หอ มันก็เลือกอยู่หอง่ายๆ ทำตัวติดดินดีครับ ที่สำคัญ โคตรเนียน นึกว่าจนเท่ากูเลยทีเดียว
มันก็หน้าตาดีแต่ไม่เห็นจะไปหลีหญิงทีไหนเลย แม่งเกย์ป่าววะ กูเสียว
“มึงกลับไปเหอะ กูจะได้ทำงาน”
“งั้นกูไปซื้อข้าวมาให้ เดี๋ยวกลับมาหา”
พยักหน้าส่งๆไปครับ พี่เอกเขาก็สอนงานผมครับว่าให้ทำตัวแบบไหนกับลูกค้ายังไง พี่แกบอกว่าถ้าเห็นท่าไม่ดีให้เรียกพี่เอกทันทีเลยครับ
ท่าไม่ดีนี่หน้าตาเป็นไงวะ? สงสัยแต่ไม่ถาม กลัวพี่หาว่ากวนตีน
“พี่เป็นเจ้าของที่นี่หรอฮะ?”
“เปล่าหรอก ผับนี่เป็นของพี่ชายโจ๋น่ะ พี่จัมพ์”
กูก็ว่าแล้วว่าแม่งจะไปรู้จักทุกคนอย่างนี้ได้ไง ของพี่มึงเรอะ!
ผมเคยเห็นหน้าพี่จัมพ์ครั้งหนึ่งครับ แม่ง โคตรกวนตีน อย่างกระโดดเอาตีนลูบหน้าสุดๆ พี่จัมพ์จมวิศวะจากมอผมนี่แหละครับ ทำงานในบริษัทเอกชน หน้าตาดีครับ แต่ผิวแทนๆไม่เหมือนไอ้โจ๋ ผิวไอ้โจ๋ขาวครับ คงขอทุนพ่อแม่เพิ่มแล้วเปิดผับนี่หล่ะมั้ง
“มีเรื่องลำบากหรอถึงต้องมาทำงานหน่ะ?”
“ครับ ก็ลำบากครับ”
“ทำตัวดีๆอยู่ที่นี่ น่าจะช่วยได้บ้างนะ” พี่เขายิ้ม เหมือนยิ้มปลอบใจผมครับ
“ฮะ”
ชุดเด็กเสริฟ์ไม่ได้ดูแย่เหมือนที่ผมคิดครับ เป็นเหมือนเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวแล้วก็ติดกระดุมทุกเม็ด โคตรคุณชาย! กางเกงพี่เขาให้ใส่กางเกงนักศึกษาได้ครับ รองเท้าผมยืมของไอ้โจ๋มาใส่ครับ เพราะรองเท้าผมเป็นรองเท้าพละม.ปลายครับ(แหะๆ) เยินจนถ้าไม่ใส่รองเท้าจะเห็นนิ้วโป้งออกมาทักทายครับ
ผมนั่งกินข้าวกล่องที่โจ๋ซื้อมาให้อยู่หลังเคาน์เตอร์ ผมชอบที่นี่ครับ บรรยากาศระหว่างพนักงานดูเป็นกันเอง หลายคนก็เรียนมหาลัยอยู่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีเรื่องจำเป็นที่ทำให้ต้องมาทำงานในที่แห่งนี้
รอไม่นานครับ สักสองสามทุ่มคนก็เริ่มมาแล้วครับ
เท่าที่สังเกต ผับแห่งนี้หรูมากครับ คือ ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมพนักงานใหม่อย่างผมถึงได้ไปเสริฟ์เลยเพราะดูลูกค้าแต่ละคนแล้ว เงินหนาครับ ถ้าผมไปทำอะไรมึนๆใส่คงจะมีปัญหาแน่นอนครับ
เสียงเพลงดังขี้หูแตกจริงๆ เกิดมานี้ก็เป็นครั้งที่สองที่ผมมาในผับ บรรยากาศก็ยังเหมือนกล่องดักแมลงสาปไม่เปลี่ยนเลยครับ คนเยอะๆดิ้นทุรนทุราย ฮ่าๆๆ
โอ้ย คนนั้นก็สวย คนนี้ก็โดนใจ
แต่ผมโดนงานรุมเร้าครับ เสริฟ์กันหัวหมุน หาโต๊ะก็ปวดตาแล้วครับเพราะไฟมันเป็นไฟแฟลช หาเลขยังไม่เจอไฟก็หายไปแล้วครับ ต้องอาศัยถามพนักงานรุ่นพี่เอาครับ
“นี้ เอาไปโต๊ะสามนะ”
“โต๊ะสามอยู่ไหนอ้ะพี่ ผมเห็นแต่โต๊ะเลขสองหลักอ้ะ”
“โต๊ะสามอยู่ชั้นสองหน่ะ”
ชั้นสอง ชั้นโคตรไฮโซ คนที่จองไว้ถึงได้นั่งครับ แถมคิวยังยาวอีก
ผมได้ขึ้นไปเห็นตอนยังไม่มีคนครับ เบาะนี้นั่งสบาย แถมยังเห็นวิวทั้งผับ แต่เสียงดนตรีจะเบากว่าเพราะลำโพงจะเน้นที่ชั้นล่าง แถมยังมีไฟอ่อนๆบนเพดาน ไม่ต้องจ้องตาแหกเหมือนชั้นล่างครับ
ถือถาดขึ้นไปมือสั่นเลยครับ กลัวทำหก เพราะคนเต้นบนบันไดวนเยอะอยู่ครับ เฮ้ย! ใครจับตูดกูวะ! หันไปเห็นแต่สาวๆครับ เลยยิ้มให้ โห ถ้าหันไปเจอผู้ชายคงเผลอถีบตกบันไดแน่ครับ
ผู้ชายบางคนเรียกไปหาแล้วสอดเงินให้ที่กระเป๋าเสื้อครับ ผมยิ้มรับเงินอย่างเดียวครับ ไม่ยิ้มรับมือที่มาจับนมผมหรอกครับ คือ ผมเป็นผู้ชายนะครับ มันมีความสุขตรงไหนหรอครับที่ได้จับนมแบนๆเนี่ยพี่?
โต๊ะสาม....?
ไม่ต้องหาครับ เสียงดังมาก่อนจะเห็นซะอีก ผู้ชายกลุ่มใหญ่มากครับ สมกับที่ผมถือขึ้นมาหลายแก้ว ใส่เสื้อนักศึกษามอเดียวกันเลยครับ ผมกวาดสายตาดูไม่รู้จักใครเลยมองผ่านๆไปครับ
เดินแทรกเข้าไปแล้ววางแก้วลงกับโต๊ะ บางคนมือไว้ก็คว้าแก้วออกไปจากถาดเอง หน้าแต่ละคนเริ่มกึ่มๆได้ที่ ผมกำลังจะวางอีกแก้วนึงบนโต๊ะก็ถูกฟาดก้นดังเพียะเลยครับ
เพล้งงงงง!
“เฮ้ย ทำไรวะ!” เกือบชกแล้วถ้ามือไม่กำถาดไว้แน่น
“ไอ้เชี่ย มึงทำน้องเขาตกใจหมด”
ตกใจมากครับ เผลอทำแก้วหล่นแตกเลย ผมเห็นเริ่มมีพี่พนักงานเสริฟ์บางคนมองมาทางผมแล้วครับ
“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ?”
พี่...เอ่อ ชื่ออะไรสักอย่างผมจำไม่ได้ ผู้หญิงครับ เธอเดินมาถามผม ผมบอกว่าผมเผลอทำแก้วแตก เธอก็รีบขอโทษลูกค้าใหญ่ แล้วบอกให้ผมไปเอาผ้ามาเช็ด ส่วนเธอจะไปเอาแก้วใหม่มาเสริฟครับ
“ไม่ต้องหรอก พวกผมผิดเองครับ” ไอ้แว่นคนนึงพูดขึ้นครับ หน้าตาดูจากแสงสลัวๆนี่ต้องบอกว่าหล่อ แต่จะวัดจริงๆต้องขอเห็นหน้าชัดๆในไฟสว่างครับ “เพื่อนผมมันเมาไปตบก้นน้องเขา เขาเลยตกใจเผลอทำแก้วหล่นนะครับ”
“เอ่อ...ค่ะ? แล้วจะรับแก้วใหม่ไหมคะ?”
“ใครยังไม่ได้บ้างวะ...อ้าว ไอ้หมอก มีปากไม่พูดนะมึง”
“ว่าไง จะเอาแก้วใหม่ไหม”
ผมมองไปตามสายตาทุกคนครับ ไอ้คนที่ชื่อหมอกนี่หน้าตาคุ้นๆจังครับ เหมือนเคยเห็นเลยหว่ะ หน้ามันดูหยิ่งๆ เย็นๆ ชื่อหมอกโคตรเหมาะเลยครับ ผมว่าหน้าอย่างมันเป็นยามคงจะดีครับ โจรคงเผ่นป่าราบ ต่อให้มันนั่งนิ่งเป็นเจ้าที่ก็เหอะ แต่มันหล่อครับ ยิ่งมองแม่งยิ่งคุ้น แต่นึกไม่ออกแหะ
“ไม่”
พูดคำเดียว ทั้งโต๊ะก็ไม่เซ้าซี้ครับ
“เออ งั้นก็ไม่ต้องครับ”
“อ่า งั้นผมขอตัวนะ” ก่อนที่กูจะชกมึงตาย ไอ้เชี่ย หันไปมองไอ้คนที่ตบก้นผม แม่งยังทำหน้าตาไม่รุ้ร้อนรู้หนาว เอาหน้ามึนเข้าสู้ว่างันเหอะ
“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งไปดิ พี่ว่าน้องหน้าตาคุ้นๆนะ”
ไอ้นี่นิ เมื่อกี้ฟาดก้นกู ตอนนี้มึงมานัวเนียแถวแขนกูอีกหล่ะ คราวนี้เอาถาดฟาดเลยได้ไหม?
“น้องนั่งก่อนดิ”
“ผมต้องทำงานต่อครับ”
“เดี๋ยวพี่ทิปให้”
เงินช่วยคุณได้ทุกอย่างครับ
พอผมนั่งพี่เขาก็ยื่นแบงค์ม่วงๆให้ใบนึง ผมรีบคว้าไว้เลยครับ ในใจก็นั่งนับว่าวันนี้ได้เท่าไหร่ เผลอยิ้มเลยครับ
“น้องเรียนอยู่หรือเปล่า”
“เรียนครับ” ถามมาตอบไปครับ เงินง้างปากได้ครับ
“เรียนที่ไหนหล่ะ” คนอื่นๆในวงเหล้าเริ่มสนใจ ผมสังเกตดูแล้ว กลุ่มนี้เขาดูรวยจริงๆครับ เป็นเหมือนกองทัพพระเอกหลังข่าว แต่ก็ได้กลิ่นอันตรายออกมาจากตัวพวกเขาเหมือนกันครับ ถึงแม้จะอยู่ในชุดศึกษา แต่ก็ม่อจนได้สาวสวยๆแต่งเสื้อผ้าน้อยชิ้นมานั่งข้างกายได้ไม่ยากเลยครับ
“เอ่อ..” บอกดีไหมวะ?
“เห่ย กูว่ากูรู้จักวะ”
เสียงไอ้แว่นคนที่บอกรับผิดนั่นพูดครับ ทั้งวงเหล้าเลยหันไปมอง (น่าจะเรียกว่าวงค็อกเทลมากกว่า แต่มันไม่ถนัดปากครับ)
“น้องรหัสไอ้ฟินไม่ใช่หรอ?”
“เอ้า รู้จักพี่ฟินด้วยเรอะ”
พี่รหัสตัวแสบผมครับ แม่ง เกรียนแตกที่สุดในสามโลก
มาเรียนตามอารมณ์และอุณหภูมิครับ ดูมัน ผมไม่ได้เจอพี่แกจะอาทิตย์แล้ว ตายคากองการ์ตูนแล้วมั้ง ผมไม่เคยซื้อการ์ตูนเองเลยครับ ยืมชาวบ้านอ่าน พี่ฟินนี้ก็เป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการเลยครับ
“แสดงว่าใช่จริงๆด้วย”
ชิบหาย กูกระโดดลงกับดัก
อย่าบอกนะว่ามึงมั่วขึ้นมา อย่าทำให้กูเสียใจมากกว่านี้
“แล้วทำไงมาทำงานที่นี้หล่ะ?”
“ผมไม่ค่อยมีเงินอ้ะพี่”
“มาเป็นเด็กเสี่ยมา เดี๋ยวเสี่ยเลี้ยง”
เออ เลี้ยงเยอะแล้วนิ หมาในปากหน่ะ ใครพูดหว่ะ
ผมพยายามมองหา แต่ไม่เห็นหรอกครับ
ผมนั่งระหว่างไอ้ปลาหมึกเงินหนา ข้างๆมันเป็นไอ้คนที่ชื่อหมอกครับ เยื้องๆไปหน่อยก็ไอ้พี่แว่นนี่หล่ะ
“พี่ชื่อพี่บอล เป็นเพื่อนกับไอ้ฟินมัน นี่เพื่อนพี่ๆ เรียนวิศวะด้วยกันหมดอ้ะ”
“แล้วน้องเขาเป็นใครวะ”
“เอ่อ น้องตี๋หรือเปล่า” เป็นแฟนพันธุ์แท้พี่รหัสกูเรอะ “เรียนสถาปัตย์”
หลังจากจบรายการแฉแต่เช้า ผมก็มีหน้าที่เติมเหล้าครับ ทิปไหลมาไม่ขาดสาย ยิ้มหน้าบานเลยครับ หัวใจมันพองโต รู้สึกคิดถูกที่มาทำงานที่นี่ครับ...
ถึงแม้หลังจากคืนนี้ไปผมจะเปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่ก็เถอะ ว่าถ้าเลือกได้ กูไม่มาเหยียบที่นี่คงดีที่สุด ฮืออออ...
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
..............................................
.................................
[ Coin 2 : complete ]
[12.11.54]
น้องใหม่ขอฝากตัวด้วยนะคะ มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเขียนยังไงก็ฝากด้วยคะ
-
:impress3: :impress3:โถ....น่าสงสารอาโซ๊ยตี๋อ่า....มาม่ะเดี๋ยวป๋าจะปลอบเอง...อิอิ :sad4: :o12:
-
พระเอกของเราชื่อหมอกนี่เอง
พี่หมอกอย่ารุนแรงกับน้องนะจ๊ะ
-
:กอด1:
-
จะไม่มาเหยียบที่นี่อีก? แสดงว่าคืนนี้ก็ต้อง... :z1: //รึป่าวครับ
-
พี่หมอกคะ จะเงียบไปไหน
-
ลงอีกกกกก. !
แสดงว่าตอนต่อไปก็ -////-
สนุกจ้าาาาา ><. อยากอ่านต่อ
-
Coin 3
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
เสียงฮาแตกของใครไม่รู้ครับ ผมฟังผมยังขำเลย
โอ้ย มุขไรของพวกมึงวะ ปวดท้องวะ ขำท้องจะระเบิดแล้ว
ห้ะ? พูดไรนะ กูเมาแล้วหรอ ใครชื่อกูวะ แล้วกูเป็นใคร กูรู้จักไอ้คุณกูไหม? เดี๋ยวจะบอกให้ว่ามันเมาแล้ว
อ้าว แล้วนี่จะลุกไปไหนวะ ขอกูพิงหน่อย ไอ้ปลาหมึก รอก่อน
พอมันลุกไปแล้ว ผมก็เลยเลื้อยไปพิงคนที่นั่งอยู่ข้างๆทันที เงยหน้าเห็นมันทำหน้าเข้มก้มลงมามอง อะไรของมึง ท้องผูกเรอะดูทำหน้าเข้า นิสัยไม่ดีเลยน้า หน้าบึ้งใส่คนอื่นเนี่ย
“ออกไป”
ไปไหนวะ ให้กูไปไหนวะ โอ้ย ขำหว่ะ ขำอย่างไร้สาเหตุ ยิ่งขำไอ้หมอนั่นยิ่งทำหน้าโหดใส่
กูไม่กลัวมึงหรอก
แล้วกูกลัวไรวะ
นั่นสิ กลัวม๊าไง กลัวม๊าเสียใจ กลัวม๊าผิดหวัง
ใครลูบหัวกูวะ สบายจังเลย กูชอบนอนตักม๊า ม๊าชอบลูบหัวกูแล้วก็ฮัมเพลงเบาๆ
เวร กูคิดไปเอง มันกำลังพยายามผลักกูอยู่ ตัวมึงใหญ่ทำไมใจแคบงี้วะ ขอกูพิงหน่อยก็ไม่ได้ ไอ้เชี่ย ไอ้ใจแคบ
แม่งมองหน้า กวนตีนหว่ะ
มันมองหน้าผมสักพักเหมือนคิดอะไรอยู่แล้วก็ล้วงกระเป๋าครับ นั่น! ผมเห็นสีเทาๆแว้บๆ กระดาษสีเทาครับ ผมรักมากๆ ขอผมหน่อยๆ
ผมพยายามตะครุบครับ มันก็ยืดแขนมันออกไปให้ไกลขึ้นอีก ผมกระโดดทับตักมันเลยครับ พยายามดึงมือมันเข้ามา ขอกูๆๆ มึงรวยแล้ว แบ่งกูหน่อย
“อยากได้มากกว่านี้หรือเปล่า?”
เสียงมันทุ้มติดหูผมเลยครับ ผมตัวแข็งทื่อ ทั้งตกใจกับการกระทำของมัน และมึนงงกับคำพูดนั้น
“อยาก อยากได้”
ดวงตามัน ผมเผลอจ้องมองไปแค่เพียงชั่วครู่ แต่เหมือนโดดดูดลงไปในสีดำนั้น เหมือนที่ๆลึกสุดในมหาสมุทร ผมไม่อาจจะต้านทานได้
หมอก
เหมือนตกอยู่ในหมอก หาทางออกไม่เจอ
“อยากได้เงินเยอะๆ”
ผมพูดออกมา มันก็เอียงคอมองผม มือมันไล้ขึ้นมาตามเอวผม ผมก็เกร็งตัวไปตามทางที่มันจับเลยครับ ได้ยินเสียงเพื่อนๆมันพูดคุยตามปกติ แต่ก็เหมือนผมกับมันหลุดมาอีกโลก
มือมันประครองแก้มผม นัยน์ตามันยังนิ่งแต่ผมรู้สึกว่ามันกำลังสนุก ผมเอียงแก้มเข้าหามือมัน เหมือนปกติครับ คนเรามักชอบการสัมผัสอยู่แล้ว มันอบอุ่น
“เคยนอนกับผู้ชายไหม?”
ผมอึ้งครับ
เหมือนฟองสบู่ที่แตกออก ผมรีบลุกออกจากตัวมันทันที ตกใจครับ เหมือนตกจากที่สูงไม่มีผิด
แล้วมึงล่ะ เคยกินตีนคนอื่นไหม?
ผมสร่างเมาเลยครับ ผลักมันออกจากตัวด้วย มันยกยิ้มมุมปากครับ ไอ้เชี่ย แม่ง ผมโมโหมาก รีบลุกขึ้นเลยครับ
“อยากได้เงินก็เดินมาหาแล้วกัน”
“ฝันไปเหอะมึง!”
มึงนอนนับวันรอไปซะเหอะ!!
...............................................
..................................
ตื่นเช้าตีห้าขึ้นมาช่วยม้าจัดร้าน กลางวันเรียน กลางคืนทำงานกลับบ้านตีหนึ่ง
เป็นแบบนี้มาจะอาทิตย์แล้ว เงินเฉพาะอาทิตย์นี้ที่ผมหาได้ก็จะเกือบหมื่นแล้วครับ งานมันดีแต่ก็น่ากลัวแบบที่ไอ้โจ๋เคยเตือนผมไว้จริงๆครับ ต้องคอยระวังตัวเองตลอด เหล้าที่ลูกค้ายื่นให้บางแก้วมียาใส่มาด้วยครับ ผมเคยเจอมาแก้วนึง พอรู้สึกตัวว่าหมดแรง คุมตัวเองไม่อยู่ ก็รีบลุกออกจากโต๊ะเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วบอกกับพี่เอก มองกลับไปยังเห็นไอ้คนที่วางยาผมเดินตามมาเลยครับ สงสัยจะตามมาเก็บเหยื่อ
เสียใจ มึงนะเหยื่อกู!
ตราบใดที่ได้เงินและหลบเลี่ยงเก่ง ก็รอดครับ
“เฮียคิดไว้แล้ว เฮียจะไม่ให้แกไปทำงานที่ผับนั้นแล้ว”
“ทำไมอ้ะเฮีย!”
“ไม่เห็นหรอว่าทุกวันนี้แกเป็นยังไง”
ผมอ้วกทุกเช้าครับ ปวดหัวทั้งวัน ไมเกรนขึ้น ปวดมากๆก็น้ำตาไหลเลยครับ
“ตี๋สบายดี”
“ไม่ต้องมาปากแข็ง กูไม่อยากตื่นขึ้นมาเจอมึงนอนเป็นศพนะ ขืนมึงทำอย่างนี้นานๆเขา มึงจะตายก่อนใช้หนี้หมด”
“เฮีย ตี๋รู้ตัวเองหน่า”
“ถ้ามึงรู้ตัวเอง มึงก็น่าจะรู้ตัวว่ามึงต้องหยุดได้แล้ว”
“......”
“สภาพมึงวันนั้นที่โดนยาหน่ะ มึงไม่รู้หรือไงว่ากูเสียใจแค่ไหน ที่น้องกูต้องไปเจอเรื่องแบบนี้โดยที่กูทำอะไรไม่ได้หน่ะ!”
รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ครับ เจ็บตา แต่ไม่มีน้ำตาแล้ว เพราะเมื่อคืนผมปวดหัวร้องไห้ทั้งคืนเลยครับ ไอ้เฮียก็คอยลูบหัวปลอบใจ หายามาให้กินตามระเบียบ
เช้านี้ผมลุกไม่ไหวแล้วครับ พอยันตัวขึ้นนั่งได้ยินเสียงวิ้งๆในหู นั่งสักพักก็จะอ้วก เฮียก็รีบไปหาถุงมาให้ วิ่งถือแก้วน้ำมาให้ แล้วนั่งลูบหลังผมจนผมอ้วกหมด
สักพักม้าก็เข้ามาในห้องนอนครับ ม้าก็ดูเหนื่อยครับ
“โซ่ยตี้ ปวดหัวมากไหม?”
“ไม่อ้ะม้า ปวดนิ้ดดดดดดดดดดดเดียว”
ไอ้เฮียทำหน้า”นิ้ดดดดดดดดดดดเดียว”ล้อเลียนอยู่ข้างหลัง แม่ง อยากเอาตีนถีบจริงๆ
“ไปโรงบาลไหม หืม?” ม้าลูบหัวผมครับ ชอบสุดๆ หลับตายื่นหัวให้เลยครับ ถ้ามีหางคงกระดิกไม่หยุด
“ไม่เอาอ้ะ ตี๋อยู่บ้านได้”
“แล้วใครจะมาดูแลโซ่ยตี้หล่ะ ม้าก็ต้องทำงาน ให้ตั๊วะตี้หยุดมาดูดีไหม” ไอ้เฮียรีบพยักหน้าเลยครับ
“ตี๋ดูแลตัวเองได้ ให้ไอ้เฮียฮ้งมาอยู่ด้วย ตี๋คงป่วยอีกนาน”
“เฮ้ย! หมายความว่าไงวะ เดี๋ยวได้ซี่โครงหักแทนปวดหัวหรอกเว้ย”
“โอ้ย ตีนเฮียเบาเหมือนไรฝุ่นเกาะ กลัวตายอ้— แค่ก แค่ก”
“ดูสิ ไปเถียงเฮียเขา”
“ม๊า แบบนี้เขาเรียกบ่อตั๊วบ่อโซ่ย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง นรกแดกหัวเลยไง ฮะๆๆ”
ดูมันมีความสุขกับอาการป่วยของผมครับ
เอาเถอะ ยกประโยชน์ให้จำเลย ผมคงต้องเลิกทำงานจริงๆครับ ไม่ไหวจริงๆ
ผมให้เฮียเอาซองที่ผมเก็บเงินให้ม้า ดูม้าจะตกใจเหมือนกันที่ผมหาเงินได้เยอะขนาดนี้ในเวลาสั้นๆ
“โซ่ยตี้ ไปทำอะไรมา? ทำไมหาเงินได้เยอะขนาดนี้”
“ตี๋ไปทำงานเด็กเสริฟมาอ้ะ เขาทิปหนัก”
ตาม้าดูเศร้ามากเลยครับ “ม้า มันไม่มีอะไรจริงๆ”
“รักในศักดิ์ศรีตัวเองนะ อาตี๋ อย่าขายตัวเอง ไม่ว่ายังไงเราก็ผ่านมันไปได้อยู่แล้ว อย่าลดค่าตัวเองแบบนั้นนะ”
“....”
“ตอบม้าสิ ม้าไม่สบายใจเลย”
“ฮะ”
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ปวดหัวหนักขึ้นอย่างไร้สาเหตุเลยครับ ม้าลูบหัวผมอีกซักพักก็ผละมือออกไป
“ม้าไปทำงานก่อนนะ ไป อาฮ้ง”
“ฮะม้า ไอ้ตี๋ ดูแลตัวเองด้วย มีไรโทรมานะเว้ย”
“โทรแล้วทำไม เฮียจะกลับมาเรอะ”
“ปล่าว กูจะสมน้ำหน้ามึง”
“ไอ้เฮียยยยยย”
“เออ ไม่ต้องลากเสียงยาว เหมือนหลอกด่ากู ไปหล่ะๆ”
ไอ้เฮียมันเดินเข้ามาลูบหัวครับ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงประตู
ผมหลับตาลงแล้วหลับไปง่ายๆเลยครับ เพราะว่าเผลียมาหลายวัน
...................................
..........................
ผมฝัน
ฝันว่าม้ายืนหัวเราะอยู่หน้าบ้าน ข้างๆกันมีป๊ายืนอยู่ แต่ผมไม่เห็นหน้าครับ เฮียกำลังวิ่งนำผมอยู่ข้างหน้า ผมวิ่งไล่ตามเฮียเท่าไหร่ก็ไม่ทันซักที
พอผมหันไปมองม้าแป๊ปเดียว หันกลับมาเฮียก็หายไปแล้ว มองไปรอบๆกลับกลายเป็นว่ามีแต่ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักเต็มไปหมด ในมือพวกเขาถือใบกระดาษสีน้ำตาลเต็มสองมือ
กระดาษแผ่นหนึ่งหลุดจากมือเขา ร่วงหล่นกับพื้น ผมเก็บขึ้นมาดู
ใบแจ้งหนี้...
“ออกจากบ้านได้แล้วนะ ถึงเวลาแล้ว”
ไม่นะ
บ้านนี้เป็นบ้านของผม
บ้านของเฮีย
บ้านของม๊า
บ้านของพวกเรา บ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำ บ้านที่ผมรัก
ทุกอย่างของผมอยู่ที่นี่...
................................
................................................
ผมต้องหาเงินอีกเท่าไหร่ เหมือนผมกำลังหยอดเหรียญลงในกระปุกที่ไร้ก้น
ถ้าผมไม่ไปทำงานที่ผับนั้น แล้วอะไรที่จะทำให้ผมได้เงินเยอะแบบนั้นกันหล่ะ..
“อยากได้เงินก็เดินมาหาแล้วกัน”
คำพูดของใครสักคนรอยแว่บเข้ามาในหัว
มันเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ แต่ผมก็รู้สึกไม่ดี เหมือนว่าม้าจะรู้ทันความคิดของผมถึงได้พูดเตือนไว้ มันเป็นงานง่าย เป็นการตอบสนองความต้องการที่เป็นเรื่องธรรมชาติ และมันก็ได้เงินเร็ว
แต่มันจะดีแล้วหรอ
ผมจะถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กขายตัวหรือเปล่า..
เพราะถ้าสักวันหนึ่ง เมื่อมันผ่านวันแย่ๆแบบนี้ไป แล้วความลับนี้ถูกเปิดเผยขึ้นมาหล่ะ ผมจะทำยังไงกับมัน?
...แต่ว่า...
ตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่าแต่ว่าไปหมดครับ สุดท้ายก็รีบวิ่งไปห้องน้ำชั้นล่าง อาเจียนไม่หยุดเลยครับ แถมยังปวดไมเกรนหนักอีก
ตอนนี้เหลือไม่ถึง 16 วัน
...ผมจะทำยังไงดี....
................................................
.......................................
เอาวะ!!
เอาวะๆๆๆๆ
“เห่ย กูมาหาอ้ะ”
“....”
“กูจะมาบอกว่า..เอ่อ...เอ่อ ...จะพูดไงดีวะ”
“......”
“โอ้ย กูนึกไม่ออกเว้ย ให้กูเดินเข้าไปแล้วบอกมันวะ เออ กูจะนอนกะมึง ขอเงินหน่อยหรอไงวะ!!!!”
“......”
กระเป๋าเงียบ กระเป๋าไม่ตอบ มันกวนตีนมากๆครับ
ผมซ้อมพูดอยู่กับกระเป๋าสะพายครับ ตอนนี้ยังนั่งอยู่ในบ้านอยู่ เฮียกับม้าออกไปแล้วครับ วันนี้ผมตื่นสายหน่อยเลยไม่ได้ไปพร้อมกัน อานิสงค์จากอาการป่วยเมื่อวานเลยได้นอนเพลินเลยครับ
พอไปถึงมหาลัยก็บรรลัยเลยครับ งานรับน้อง! ผับพ่า กูลืมไปได้ไงวะ!
ก็สมควรจะลืมอยู่หรอก เจอแต่เรื่องใหญ่ๆจนลืมมหาลัยไปหมด
“กูบอกมึงนานแล้วเหอะ” ไอ้กล้วยทำหน้าเย้ยหยัน “เมื่อวานมึงก็หยุด ไอ้เคิ่ลเลยจับฉลากน้องรหัสให้”
“เออ แล้วได้ใครวะ”
“น้องปิ๊กวะ ปิ๊กกะจูป่าววะ 555”
“เดี๋ยวมึงเจอไฟฟ้าแสนโวลต์ แซวน้องรหัสกู”
ตอนกลางวันผมก็แอบแว่บๆผ่านคณะวิศวะครับ ไม่หวังว่าจะได้เห็นมันหรอก เพราะผมก็ยังลังเลอยู่ครับ ไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าไม่กล้าก็คงจะไปสมัครงานเป็นพนักงานเซเว่นครับ
“เห้ย นั่นไง น้องปิ๊ก”
อื้อหือ นั่นมันคนหรือเสาไฟฟ้าวะ!
สูงโคตร สูงกว่าเฮีย สูงสุดๆ
แต่สิ่งที่ตามมาคือความแห้งครับ ตัวมันเหมือนต้นไม้แห้งๆครับ ฮ่าฮ่า หัวนี่หาทรงไม่เจอ ใส่แว่นกรอบหนาๆ ติสต์แตกสุดๆ
“กูว่าน้องเขาผิดคณะวะ แบบนี้ต้องสินกำ”
ฮาแตกกันอีกรอบ
“สายมึงนี่ติสต์แตกจริงๆวะ”
เอ่อ กูติสต์ตรงไหนวะครับ
รำคาญผมก็เอาดินสอม้วนๆแล้วปักไว้ครับ ขี้เกียจไปตัด เจ๊หน้าปากซอยคิดผมยี่สิบแต่เจ๊ตัดให้เหมือนผมยื่นแบงค์ห้าร้อยให้ ก็ดีครับ แต่มันเสียเวลาครับ
“แล้วมึงจะประชุมรับน้องวันนี้เปล่าวะ?”
“กู..ไม่แน่ใจวะ”
มองไปลิบๆเห็นไอ้คนตัวสูงๆเดินออกมาจากตึกวิศวะครับ ไอ้หมอก..แม่งมากับเพื่อนอีกฝูงนึง กูจะไปหามึงยังไงดีวะเนี่ย
“มองไรวะ”
“มองให้ควายถามหว่ะ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แต่พอมองมันแล้วก็ทำให้ผมคิดได้ ผมไม่มีเวลามาลังเลแล้วครับ
ผมจะเดินเข้าไปหามัน อย่างที่มันเคยพูดไว้....
.............................
..................
[ Coin 3 : complete ]
[13.11.54]
เดี๋ยวรีบมาต่อให้ค่ะ
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !
คิดดีแน่แล้วใช่ไหมอาโซ๊ยตี๋ T^T
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่ออีกสักตอนน้ะค้า ><
-
มาต่อด่วนค่ะ กำลังลุ้น สนุกมากๆ :fire:
-
สนุกมากกกค่ะ เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลย
รอติดตามอ่านนะค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สนุกดีค่ะ มาต่อไวๆนะค่ะ
-
อาตี๋อ่า ลื้อก็ยอมขายตัวไปเถอะ :laugh:
-
หง่า,,,,มาต่อไวๆเน้อ
-
Coin 4
“เห้ย...คือ พี่ฟิน พี่รู้จักพี่วิศวะที่ใส่แว่นปีสามป่ะ”
“เออรู้จัก มีประมาณสามล้านคน”
แม่ง กูมาถามผิดคนจริงๆ
พี่แกยังคงมึนและเมาอย่างต่อเนื่อง มึนกับรูปภาพที่วาดอยู่ และเมาจากขวดเหล้าที่กอดอยู่ กลิ่นโชยมาเชียว นี่ขนาดอยู่ในรั้วมหาลัยนะครับ ใต้ตึกถาปัตย์มันนี่แหละ แต่เพราะว่าเริ่มจะดึกแล้วเลยกล้าล่ะมั้ง
“ไม่ๆ เอามอเราดิ แว่นกรอบสีแดงๆ หัวตั้งๆแบบนี้อ้ะ”
“ถามไหมวะ?”
“เออน่า คือ เพื่อนมันยืมตังผมไว้ ผมจะทวงแต่ไม่รู้จักหว่ะ”
ไอ้พี่ฟินแม่งเหลือบหางตามองผมครับ “หน้าอย่างมึงให้คนอื่นยืมตัง ถุ้ยย มึงไปกลิ้งให้กูดูก่อนไปกูถึงจะเชื่อ”
“เห้ย ไอ้พี่ฟิน เอาดีๆดิวะ”
“มึงลากกูไปเจอเลยดีกว่า กูฟังแล้วก็ชักอยากรู้วะว่าแม่งใคร”
“ก็เพื่อนพี่อ้ะ ที่มันดูไฮโซ รวยๆหน่อยอ้ะ”
คือ ผมคุ้นๆว่ามันเคยบอกชื่อผมแล้วครับ แล้วผมก็ลืมมันไปเรียบร้อยแล้ว บ๋อย? บ๋วย บูด อะไรทำนองเนี้ย
ผมอยากจะหาเพื่อนมันมากกว่า
ไอ้หมอก
แต่ใครจะกล้าบุกไปตรงๆหล่ะ หาทางเพื่อนก็ดีกว่า ถามเบอร์มันแล้วค่อยแอบไปหาทีหลัง ให้เดินเข้าไปจะๆ พบไม่กล้าหว่ะ
“มาๆ เดี๋ยวพี่พาไปเอง”
แม่ง จะรอดไม่หวะ เชื่อพี่กูเนี่ย จะเดินมันยังเดินเซแถ่ดเลยครับ รองเท้าก็ใส่กลับด้านกันอีก อยากจะรู้จริงๆว่าใครจะมาหลงรักพี่แกวะ หน้าตาดีนะครับ ผิวขาวๆ ผมว่าหน้าพี่แกค่อนไปทางหวานๆอ้ะ แต่พอมีบุคลิกแบบนี้เขากลบ สาวๆเลยส่ายหน้าครับ
เดินตามพี่แกไปตึกวิศวะ กะลากกลับหลายทีแล้วครับ แม่งโคตรอาย ไปถึงก็โวยวายตะโกนเรียกเลย “ไอ้แว่นแดงเพื่อนกูมันใครวะ คนไหนรู้ตัวว่าเป็นเพื่อนกูมานี่หน่อยโว้ย”
“เห้ย พี่ พอเหอะ ผมอายหว่ะ”
“เอ้าก็มึงอยากหาไม่ใช่หรอ แบบนี้หล่ะดีสุดแล้ว”
ม่ายยยย ไม่ใช่แบบนี้โว้ยยย
คนทั้งคณะแม่งพร้อมใจกันหันมามองพี่ฟินเลยครับ ผู้ชายบางคนก็ผิวปากแซว พี่ฟินเลยแจกนิ้วกลางกลับให้ กี่ตีนวะนั่น! พี่หยุดคิดดูก่อนดิ หารสองแม่งก็คนละหลายร้อยตีนนะพี่!
“ไอ้ฟิน! มาทำไรวะเนี่ย”
เห้ย!
ปาฏิหาริย์มีจริง ไอ้พี่บอย(นามสมมติ)มันโผล่มาแล้วครับ
“คนนี้อ้ะพี่”
“ไอ้บอลอ่ะนะ?”
ชื่อบอล เออหว่ะ ลืม
“อ้าว? น้องตี๋”
“เออ น้องกู เห็นบอกว่ากำลังตามหามึงอยู่ จะสนทนาอะไรกันวะ”
ไม่ต้องสนทนากับมันแล้วหล่ะครับ หลังไอ้พี่บอล ไอ้หมอกยืนอยู่ครับ
แม่ง เก็กได้เก็กดี หน้ามึงมีรูปเดียวเรอะ
มันเห็นหน้าผมแล้วก็กระตุกยิ้มครับ มันเดินเข้ามาหาผม ก่อนจะยื่น Text ทั้งหมดที่มันถืออยู่มาให้ผม
“ห๊ะ?”
“ถือสิ”
ผมยังงงครับ มันเลยเลิกคิ้วขึ้น ผมก็เลยยื่นมือไปรับหนังสือมาครับ อย่างหนัก
“เดินตามมา”
มันพูดแล้วออกเดินเลยครับ ผมยังงงๆอยู่ กูยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ แบบ คือ กูต้องพูดก่อนไม่ใช่หรอ อย่างน้อยก็แนะนำตัว บอกจุดประสงค์ที่กูมาวันนี้
“ไอ้ตี๋ไปไหน?”
พี่ฟินตะโกนถามมาครับ
“ไม่รู้หว่ะพี่ เดี๋ยวเจอกัน”
“เออ มีไรโทรจิตมาแล้วกัน โทรศัพท์กูพัง”
“.....” พี่รหัสกู...
ผมก็เดินตามหลังไอ้หมอกมาครับ แม่ง ตัวสูงวะ มันสูงพอๆกับเฮียผมเลยมั้ง คือ เหมือนผมจะคุ้นๆหน้ามันหว่ะ มันน่าจะเคยเป็นเดือนมาก่อนอ้ะ ผมว่าหน้าตาอย่างมันคงไม่หลุดตำแหน่งนี้หรอกครับ
“ขึ้นรถสิ”
bmw series 5 e60 ... รถในฝันครับ
ผมวางหนังสือมันไว้ที่เบาะหลัง ก่อนจะหย่อนตัวเข้าไปนั่ง
“มานั่งข้างหน้า”
“เออ...”
“ฟังไม่รู้เรื่องหรอไง?”
หน้ามันโคตรนิ่งเลยหว่ะ ผมแอบกลัวๆ
“ครับ..”
ในรถเสียงเงียบกริบเลยครับ มันก็ไม่เปิดเพลงหรือจะพูดอะไรเลย ผมก็ได้แต่นั่งตัวเกร็งครับ กลัวมันด้วย กลัวรถพังด้วย หรูเกิน
“มึงชื่ออะไร”
“ตี๋ อธิษฐาน พิชญพาณิชย์ ปีสอง คณะสถาปัตย์ครับ”
แม่ง กูพูดอะไรออกไปวะ....
ผมไม่รู้ว่ามันจะขับไปไหนครับ ผมได้แต่นั่งเฉยๆ ไม่กล้าถามอ้ะ กลัวมัน
“...คิดดีแล้วหรอ”
“ห้ะ?”
“เรื่องที่จะขายหน่ะ”
“อ่อ...อืม”
“เคยทำมาก่อนหรือเปล่า”
“ไม่เคย”
“แล้วคิดไงถึงจะทำ”
ความจริงแม่งก็พูดมากนะเนี่ย(ผมคิดไปเองครับ เทียบกับผมแล้วมันพูดน้อยมากๆครับ) แต่แค่หน้าตามันนิ่งไปหน่อยครับ
“อยากได้เงิน”
“เอาไปทำอะไร?”
“ใช้หนี้ ที่บ้านติดหนี้อยู่”
ผมจะหายใจไม่ออกแล้วครับ บรรยากาศโคตรกดดัน
“ข...ขอเปิดเพลงได้ไหม”
มันไม่ตอบ ผมเลยจะกดเปิดครับ ชะเหวย แม่งปุ่มไหนเป็นปุ่มไหนวะเนี่ย คือรถกระบะบ้านผมยังเปิดเทปอยู่เลยครับ แม่ฟังแต่เพลงจีน ไม่มีแผงหน้าตาไฮโซแบบนี้หรอกครับ
มันเห็นว่าผมมองอยู่นานไม่กดอะไรสักที สุดท้ายเลยกดเปิดเอง
อื้อหือ เพลงฝรั่ง ไม่เคยฟังครับ ฟังแต่เพลงจีนกับเพลงลูกทุ่ง ขวัญใจคนจนตัวจริงเลย
“ติดหนี้อยู่เท่าไหร”
รู้แล้วมึงจะช่วยกูจ่ายเรอะ
ผมไม่อยากตอบเลยเงียบๆไว้ครับ มันหันหน้ามามองผม ผมก็รีบหันหน้าหนีมองหน้าต่างเลยครับ คือ ผมกับมันก็เหมือนคนแปลกหน้า นอกจากชื่อมัน คณะที่มันเรียน กับที่รู้ว่ามันรวย ผมไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับตัวมันเลย
มันวกจอดรถข้างทางครับ ท..ทะ..ทำไมซอยนี้มันดูเงียบๆหว่ะ ข้างถนนมีคนขายของนะครับ แต่ไม่มีใครสนใจรถที่เพิ่งเข้ามาจอดเลย ม..มะ..มึงจะทำอะไรกูวะ
“กูขอพูดอะไรหน่อย”
เออ เชิญมึงพูดเลยครับ
“ถ้ามึงจะขายกับกู กูมีเงื่อนไข”
เงื่อนไขอะไรหว่ะ อย่าพูดซับซ้อน กูใจไม่ดี
“ตอบ เมื่อกูถาม”
“....”
“ติดหนี้อยู่เท่าไหร่”
“ล้านกว่า”
“เออ! ก็แค่นี้”
“.....”
“กูพูดอะไร มึงก็ต้องฟังกู”
ตกลงกูจะมาเป็นทาสมึงหรอ ไอ้คุณชาย
“แล้วที่สำคัญ กูไม่ชอบใช้ของร่วมกับขาย ถ้ามึงขายกับกูแล้ว ห้ามมึงไปขายให้คนอื่น ไม่ว่ากูจะสนใจมึงหรือไม่แล้วก็ตาม”
“....”
เผด็จการตัวพ่อ
ผมว่าความจริงแม่งดูเก็กไปงั้นๆ ผมว่ามันก็คนปกติครับ แค่จิตไม่ปกติเท่านั้นเอง
“อย่าให้กูโมโหถ้าไม่จำเป็น ไม่งั้นจะเป็นมึงเองที่เจ็บตัว”
โอ้ย กูกลัวจนหัวหดตัวสั่นแล้ว ไม่ต้องขู่ขนาดนั้นก็ได้
“.....” มันมองหน้าครับ อ่อ ถามแล้วต้องตอบสินะ แต่มึงยังไม่ได้ถามอะไรกูเลยนะ
“ครับ..”
ดูเหมือนมันจะพอใจกับคำสั้นๆของผม มันก็เริ่มขับรถต่อครับ
“แล้วนี่จะไปไหนอ้ะ...”
ถามเสียงเบาเลยครับ แม่ง กลัวมันชก
“เรื่องของกู”
เออ กูเสือกเองอ้ะ
เห้ย! นั่นใช่ประเด็นเรอะ
ทำไมแม่งน่ากลัวงี้อ้ะ ผมคิดผิดใช่ไหมครับ มาม้า อยากกลับบ้าน!!!
..........................................................
......................................
พารากอน
มึงพากูมาทำอะไรที่นี่วะ
ตอนนี้เริ่มดึกแล้วครับ ตรงพาร์คพารากอนเปิดไฟสีส้มๆไว้ สวยมาก ผมเคยมากับเฮียครั้งนึงครับ เฮียมาหาเพื่อนครับ จำไม่ได้ว่าตอนไหน แต่นานมากครับ นานจนพอผมมาถึงก็ได้แต่มองรอบๆให้ควั่ก บ้านนอกโคตรเลยกู
(ผมสงสัยครับ ทำไมลานจอดรถพาร์คพารากอนพื้นมันเนียนงี้อ้ะ ขับทีได้ยินเสียงล้อรถดังเอี๊ยดๆเลย)
มันเดินไปเรื่อยๆผมก็เดินตามมันไปครับ ผมแบกกระเป๋ามาด้วย ก็แหม เวลานี้อย่างน้อยก็มีกระเป๋าไว้ดีกว่านะครับ เพื่อมีเรื่องไรผมจะได้วิ่งหนีเลย
มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาใครสักคนครับ ผมก็ยืนอยู่ห่างในระยะที่มันเอื้อมมือมาหาผมไม่ถึงครับ คือ ผมไม่รู้ครับว่าปกติแล้วอาชีพนี้เขาทำกันยังไง แต่ไม่ใช่ว่าแค่เสร็จกิจก็ได้เงินแล้วหรอครับ ผมไม่รู้ว่ามันต้องมาเดินห้างอะไรกันก่อนด้วยอ้ะ
ไม่ได้คิดไปเองนะครับ แต่ผมว่ามีคนมองมันเยอะมากๆเลยครับ
กูก็หล่อ ไม่เห็นมีใครมองกูบ้างเลย เสียใจหว่ะ
มันยืนคุยนานมากครับ ผมก็มองไปเรื่อยๆ ไม่เคยออกมาเดินห้างตอนกลางคืน พูดกันตรงๆแทบไม่เคยเดินห้างเลยครับ มาต่อเมื่อมีธุระ นอกนั้นก็ทำงานอย่างเดียวครับ เสื้อผ้าก็ยี่ห้อตลาดนัด อิมพอร์ทจากจีนแดงลูกเดียวครับ
รู้สึกเหมือนใครมองก็หันกลับไป มันก็มองผมอยู่แล้วพยักหน้าให้เดินเข้าไปหา
“มึงตามกูมา เงียบๆไม่ต้องพูดอะไร”
“...มาที่นี่ทำไม”
“อยากได้เงินไม่ใช่หรอไง? ทำตามที่กูบอกแค่นั้นพอ”
คำพูดมันฟังแล้วดูเหมือนผมเป็นคนหิวเงินเลยครับ
คือ ผมไม่ได้อยากมีอยากได้ แต่ผมแค่อยากให้ม้าสบายเท่านั้นเองครับ ผมทำ ไม่ใช่แค่เพื่อตัวผม แต่เพื่อครอบครัวผม คนรวยเขาไม่เคยรู้ถึงความลำบากใช่ไหมถึงไม่รู้ว่าที่ผมทำ เพราะไร้ทางเลือก ไม่ใช่เพราะผมชอบ
“....”
“กูพูดอะไรผิดหรอไง?”
ผมส่ายหัวครับ ก้มมองรองเท้า ขนาดรองเท้ายังบ่งบอกฐานะที่ต่างกันเลย
มันเดินนำผมไปที่ร้านอาหารครับ ร้านนี้ห่างจากทางเข้ามามากเลยค่อนข้างเงียบ ผมเดินผ่านเปียโนที่มันเล่นเองด้วยครับ มองแล้วอย่างตื่นเต้น ไม่เคยเห็นครับ ตัวคีย์มันกดลงไปเองเลยอ้ะ! แต่ผมไม่ได้หยุดดูครับเพราะคนที่เดินนำผมมันก็ยังเดินไม่หยุด
ผมเห็นมันเลี้ยวเข้าร้านอาหารไปแล้วครับ ร้านอาหารอิตาลีหล่ะครับ พนักงานต้อนรับผู้หญิงก็เข้าไปถามไอ้หมอกว่าได้จองไว้ไหม มันก็ส่ายหน้า ผมกำลังจะเดินตามเข้าไปแต่เชือกรองเท้าหลุดเลยหยุดผูกก่อนครับ แม่ง น่าเศร้า ไอ้โบ๋ลูกพ่อ ท่าทางมันจะไม่ไหวแล้วครับ พื้นเปิดเลยครับ กลับไปวันนี้คงต้องหาทางซ่อมแล้ว
“จะไปไหนคะ?”
ห้ะ พี่พูดกับผมหรอครับ?
พี่พนักงานต้อนรับคนเมื่อกี้เดินเข้ามาขวางผมไว้ครับ ผมเห็นไอ้หมอกมันนั่งอยู่ที่โต๊ะก้มมองเมนูอาหารไป สั่งไป พี่พนักงานก็จดรายการกันไป ไม่ได้มองมาทางผมครับ ผมก็งงๆ พี่จะมาขวางผมทำไม?
“ก็ เข้าไปในร้านไงครับ?”
“ร้านนี้อาหารอิตาลีนะน้อง? น้องเห็นราคาข้างหน้านั้นหรือยัง?”
“....”
อ่อ เพราะผมดูจนมากเลยสินะ พี่ถึงไม่ให้ผมเขา
คิดว่าผมจะมาปล้นร้านพี่หรอครับ
มันแย่มากเลยครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจพอๆกับที่โกรธเลยครับ
“คือผมมาก็เพื่อนคนนั้นครับพี่ แต่ถ้าพี่ไม่พอใจผมจะไปก็ได้”
พี่เขายังมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อครับ จนไอ้หมอกมันลุกมาเอง
“มีอะไร?”
“......”
“กูถาม...”
“เอ่อ พี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้ว่ามาด้วยกัน”
ขนาดใส่เสื้อนักศึกษาสถาบันเดียวกัน พี่เขายังไม่คิดเลยครับว่าผมกับมันมาด้วยกัน เงินแม่งพระเจ้าจริงๆ บันดาลให้เกิดชนชั้นในสังคมขึ้นมา ทั้งๆที่หน้าผมก็ไม่ได้เขียนไว้ว่ากูจน ถึงกูจะจนจริงๆก็เถอะ แต่มันสมควรแล้วหรอครับที่ทำแบบนี้หน่ะ
“เอ่อ มึงจะกินก็กินไปเหอะ กูไปกินฟู้ดคอรท์ตรงนู้นดีกว่า”
“ไม่ต้องเรื่องมาก เดินเข้ามา”
แม่ง ผมรู้สึกเหมือนจะร้องไห้เลยครับ เดินตามเข้าไปในร้าน มองกลับไปก็เห็นพี่พนักงานคนเมื่อกี้เดินไปจับกลุ่มซุบซิบกับเพื่อนอยู่ที่มุม มองผมตาไม่กระพริบเลยครับ
“กูไม่มีเงินนะ”
“กูบอกหรอว่าจะให้มึงสั่งหน่ะ”
เออ มึงก็ไม่ต่างจากพี่คนเมื่อกี้เลย
หน้าตาแม่งกวนตีนก็จริง แต่ก็ไม่คิดว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
“ขออนุญาตเสริฟ์อาหารนะค่ะ”
ผมอึดอัด ร้านนี้ออกซิเจนหมดหรอไงวะ
พูดกับตรงๆวันนี้ในกระเป๋าเหลือสี่สิบบาทครับ ค่ารถล้วนๆ
มันดันสปาเกตตี้จานนึงมาตรงหน้าครับ
“ของมึง”
“ห้ะ”
“กูบอกว่าของมึง”
กลิ่นหอมมากครับ แต่ว่าผมยังงงอยู่
“กูเห็นมึงจ้องร้านที่เดินผ่านน้ำลายหก กูสงสาร”
เออ ถึงมันจะเป็นความสงสารก็เหอะ แต่กูก็ดีใจหว่ะ
ผมไม่เคยกินสปาเกตตี้แบบนี้มาก่อนครับ ปกติกินแต่ผัดขี้เมาแถวบ้าน อันนี้มันเป็นซอสขาวๆครับ หอมกลิ่นชีสแล้วก็อร่อยมากๆ มันทำให้ผมลืมเรื่องที่โมโหไว้ทั้งหมดเลย
เหอะๆ เอาอาหารมาล่อกูก็ไปหมดจริงๆนะเนี่ย
...............................
..........................
กินอิ่มพุงกางก็ยิ้มหน้าบานออกมาจากร้านหล่ะครับ มันก็ออกให้ผมหมดนั่นแหละ ก่อนมันจะพาผมไปร้านไอติมสีแดงๆขาวๆครับ อ่านชื่อร้านไม่ออกอีกแล้ว คุ้นๆแบรนด์มันอย่างเดียวนะครับ ภาษาอะไรของมึงวะเนี่ย
“อืม ถึงแล้วครับ”
“......”
โทรศัพท์อีกแล้ว ผมจ้องไอโฟนมันตาวาวเลยครับ ชอบเล่นเกมในไอโฟนครับ สนุกมาก เคยเล่นของไอ้โจ๋ เล่นจนแบตหมดไปข้างครับ ตอนนี้มันเลยต้องพกสายชารจ์มามหาลัย หมดก็แอบเสียบนั่งเล่นหลังห้องครับ
“ร้านฮาเกน-ดาซส์ อืม อืม ครับ เดี๋ยวเจอกัน”
เสียงมันเรียบมากเลยครับ ไอ้นี่พูดเสียงมันจะไม่ค่อยขึ้นๆลงๆครับ ยกเว้นบางเวลา อย่างตอนที่มันพูดบนรถบางจังหวะมันก็กระแทกเสียง เอาแน่เอานอนไม่ได้ครับ
ติสต์ตัวพ่อแบบพี่กูเลยนิหว่า
เออ จะว่าไปพึ่งรู้ว่าอ่านว่าฮาเกน-ดาซส์ เผลออ่านฮาเก้นดากมาตั้งนาน ฮ่าฮ่า
มันก็สั่งไอติมไปครับ ผมก็ไม่รู้ว่ามีรสอะไรบ้าง กินแต่รสกะทิอ้ะ มีหรือเปล่า? มันเห็นผมอ้ำอึ้งๆก็สั่งไปให้ตามระเบียบ(เหมือนร้านเมื่อกี้)ครับ
สักพัก ก็มีผู้หญิงคนนึงมานั่งร่วมโต๊ะครับ
บอกได้คำเดียว ว่าผมใจเต้นตึกๆเลย สวยมากครับ ผมยาวถึงกลางหลัง ตาโต แบบ ทุกอย่างเพอร์เฟค ใส่ชุดนักศึกษาแถวนี้มาครับ แต่กระโปรงสั้นจังเลยครับ ผมไม่กล้ามองเลย กลัวเสียมารยาท
แต่ผมเห็นไอ้หมอกแม่งจ้องแบบเล็งเลยครับ เฮ้ย!
“จูนมานานยัง”
“พึ่งมาถึงแหละค่ะ แล้วพี่หล่ะ”
“ก็สักพัก”
“นี่ใครคะ”
เธอมองมาทางผมครับ ผมรู้สึกหน้าตัวเองร้อนเลยครับ ไม่กล้าสบตา ใช้ช้อนเขี่ยไอติมเล่นเลยครับ
“รุ่นน้อง”
“...หรอคะ”
เธอไม่พูดอะไรต่อเกี่ยวกับผมครับ ผมก็ไม่กล้าชวนเธอคุย เลยมีแค่ไอ้หมอกกับจูนที่คุยกันครับ ส่วนมากเธอจะพูดมากกว่าครับ ไอ้หมอกก็กลัวดอกพิกุลร่วงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยเงียบซะได้โล่ เธอเรียนบัญชี ความจริงแล้วเธอเป็นรุ่นพี่ผมครับ แต่ไม่อยากเรียกพี่เดียวห่างเหิน ฮะฮะ
พอเธอกินไอติมเสร็จ ไอ้หมอกก็พาน้องจูนเดินเที่ยวเลยครับ เลือกซื้อเสื้อผ้าอะไรเสร็จสรรพ ถุงมันยื้อมาถือเอง สุภาพบุรุษครับ ก่อนจะส่งต่อให้ผมถืออีกทอดนึง เวรกรรม
“เฮ้ย เฮีย ตี๋อาจจะกลับดึกหน่อยนะ”
“กี่โมงวะ เดี๋ยวนี้น้องกูแม่งใจแตก กลับดึกบ้าง ไม่กลับดึกบ้าง เฮียแม่งกลุ้มหว่ะ”
“โอ้ย ไอ้เฮีย คิดมาได้ เฮียเที่ยวตี๋ยังไม่บ่นเลย”
“เออๆ แค่นี่หล่ะ กูกลับไปทำงานต่อแล้ว”
“เออ เฮียทำไรวะ ตี๋อยากรู้หว่ะ”
“กูรับจ็อบเพื่อนในมหาลัยทำรายงานหว่ะ เงินดีสุดๆ เออ... อย่าบอกม๊านะ กูเป็นเจ้ามือแทงบอลหว่ะ”
“เฮ้ย!! จริง?”
“เปล่า กูล้อเล่น” ไอ้ฟาย ผมด่ามาแหลกเลยครับ แม่งหัวใจกูเกือบวาย ไม่ใช่อะไรครับ กลัวมันหมดตัวแล้วก็กลัวโดนจับด้วยครับ ถ้าโดนจับก็ให้มันไปเข้าค่ายในคุกให้อิ่มเลยครับ ไม่ไปประกันตัวหรอก ทุกบาทมีค่า เอาไอ้เฮียไปดัดสันดานซะบ้าง “แค่นี้นะ เปลือง”
“บ่นไรวะ เงินกู มึงยิง”
“เงินเฮียเงินตี๋ต่างกันตรงไหนวะ”
ด่ากันอีกยกก็วางสายครับ แม่ง ไอ้คุณหญิงคุณชายตรงหน้ากูมึงจะเดินกันอีกนานไหม คือ ผมเมื่อยครับ มันก็ส่วนหนึ่ง แต่รองเท้ากูจะไปแล้วไง
ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้วครับ แม่ง อยากกลับบ้าน
งานก็ยังไม่ได้ทำ ที่มานี่ก็มีแต่แดกฟรี
“คืนนี้...”
“พี่ไม่ว่างครับ ทำรายงาน”
“อ่อ หรอคะ” จูนมองมาทางผมครับ ตอนนี้ไอ้หมอกเดินมาส่งจูนถึงรถเลยครับ รถแม่งก็บอกยี่ห้อรวยอีกแล้ว Lexus ถ้าน้องไม่อยู่ผมจะขอสัมผัส หยิกแก้มน้อง Lexus ซักทีเลยครับ
“น้องเขามาช่วยผมทำรายงาน”
“คณะเดียวกันหรอคะ? ดูไม่เหมือนเด็กวิศวะเลย”
“มันเด็กสถาปัตย์ มีมือมีเท้าทำงานได้เหมือนกัน”
แรงหว่ะ มันพูดกับแฟนมันอย่างนี้เลยหรอ เอ่อ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าแฟนกันหรือเปล่า แต่ผมว่าน่าจะใช่หล่ะ
“งั้นจูนกลับก่อนนะคะ ว่างก็โทรมา”
มันอืมเบาๆในคอ แต่ช่วงที่จูนกำลังจะเข้าไปในรถ เธอก็คว้าคอไอ้หมอกเข้ามาจูบครับ ไอ้หมอกแม่งไม่มีการยั้งเลย เหมือนจะกัดปากน้องเขาติดมาด้วย ผมรีบเดินไปรอที่รถเลยครับ ไม่กล้ามอง มึงไม่อายกูอายแทนหว่ะ
ต...แต่เดี๋ยวก่อนนะ
คืนนี้กูจะไปช่วยมันทำรายงานตอนไหนวะ...
ล..แล้ว..หร..หรือว่า
ง..ง..งานงอกหล่ะครับ....
รายงานกายภาพ(ในร่มผ้า)ผมทำไม่เป็นครับบบบ!!!!!!!
.........................................
...................................
[Coin 4 : complete]
[13.11.12]
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและมาเม้นท์ให้นะคะ จะรีบๆเข็นตอนต่อไปมาให้อ่านนะค่ะ
ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ
:bye2:
-
จะขายจิงเหรอ ไม่เชื่อม้าอ่ะ
-
อ่านไปบางช่วงก็รู้สึกสงสารตี๋น้อยจริงๆ แต่บางช่วงก็แบบว่าฮาไปมั๊ยตี๋ ฮ่าๆๆ
ตี๋น้อยเหนื่อยแย่เลยต้องไปช่วยหมอกทำรายงาน :z1:
-
ฮ่าๆๆๆ งานเข้าแล้วอาตี๋ พระเอกเกรียนอ่ะ จูนนั่นเป็นเด็กอีกคนของพ่อคุณเข้ารึเปล่า
-
สู้ตาย น้องตี๋ :m15:
-
ชอบมากครับแนวนี้
-
อยากกรี๊ดให้ดังๆกับตอนนี้ :impress2:
ตี๋เอ้ยยย ทำรายงานกับหมอกไปเถอะนะลูกนะ
:oo1: รออ่านค่าาาาา ค้างมากมาย
-
ถึง...หมอกที่รัก
อย่าหลอกฟันน้องตี๋ของเค้านะเว่ย ไม่งั้นโดน :z6:แน่นอน
-
หุหุ กลัวต้องทำรายงานหามรุ่งหามค่ำอะดิ
-
:กอด1:
-
ร้อนแรงกันจริงๆ = =,,
สู้ๆนะตี๋ ขอให้รอดจากรายงานชิ้นใหญ่ได้
ติดตามค่ะ ชอบบบ :-[
-
:laugh:ตี๋จะรอดไหมเนี่ย
-
โอ๊ยยย ฮาอ่ะ ชอบความเกรียน(?)ของตัวละคร :laugh:
เป็นกำลังใจให้อาตี๋ด้วยคนนะคะ
รีบๆมาอัพต่อน๊า
-
:dont2:สงสารตี๋จัง...หวังว่าตี๋คงพบแต่สิ่งดีๆนะครับ....ไม่อยากกินมาม่าอ่า....ฮือๆๆๆ :o7:
-
หนุกมากครัยฮาจนแม่จะด่า
-
งะจะขายจริงๆๆอะ
หมอกทำไมนิ่งได้ขนาดนี้
รอว่ารายงานที่ว่าจะเป็นไงอิอิ
-
ชอบเรื่องนี้ค่ะ มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ
-
ท่าทางรายงานครั้งนี้
คงจะสาหัสน่าดูนะครับ :z1:
บางครั้งอ่านนิยายเรื่องนี้ก็แอบ
สงสารอาตี๋ ชีวิตรันทดเหลือเกิน
รออ่านตอนหน้าครับผม :กอด1:
-
ชอบนะ ฮาดี แต่ว่าก็มาม่าด้วยเหมือนกัน
-
Coin 5
อ..อ..แอร์หนาวเนอะ
น..น...หน้าต่างใหญ่จัง
อ...เอ่อ...ฟ...ฟะ...ไฟสวยดี
“ไปอาบน้ำ”
“ห...ห้ะ”
“ห้องน้ำอยู่ทางนู้น นี่ผ้าเช็ดตัว”
“ล....ลั...แล้วเสื้ออ้ะ”
“ต้องด้วยเหรอ? เดี๋ยวก็ถอดอยู่ดี”
น..น..นั่นสินะ
เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี
คอนโดมันครับ ผมเคยนั่งรถเมล์ผ่านแต่ไม่คิดว่านักศึกษาอย่างเราๆท่านๆจะมีโอกาสเป็นเจ้าของห้องหรอกครับ ห้องมันหรูมาก ขีดเส้นใต้ซ้ำสามบรรทัด หรูจริงๆครับ มันใหญ่กว่าที่ผมคิด ห้องมันพูดจริงๆแล้ว ใหญ่กว่าบ้านผมอีกครับ(เฉพาะความกว้าง ยาว ไม่รวมตัวบ้านหน่ะครับ บ้านผมตั้งสองชั้น) เอาเถอะ เอาบ้านสองชั้นมาต่อกันก็ยาวกว่าห้องมันแล้วครับ
กระแดะเลยครับ อาบน้ำอุ่น บ้านผมหน้าหนาวต้มอาบเอาครับ ผมสามขัน เฮียขันนึง ทีเหลือให้ม้าอาบครับ เหลือให้ม้าอาบเยอะๆจะได้สบายตัว อุ่นๆครับ ผมนี่เจออาบคนแรกร้องจ้ากตัวแดงเลยครับ ไม่กล้าให้เย็นมากเพราะม้าอาบคนสุดท้าย เดี๋ยวน้ำจะเย็นซะก่อน
อันไหนสบู่อาบน้ำวะเนี่ย หลายขวด อยู่บ้านใช้ตรานกแก้วครับ ไม่ค่อยใช้สบู่เหลว ผมก็กดมั่วๆอาบๆไป ต้องสระผมไหมวะ? แต่พึ่งสระเมื่อวาน ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
อาบเสร็จก็เช็ดตัวเดินหนีบออกมาจากห้องเลย หนาวครับ เปิดประตูมาแอร์ตีหน้า จากที่เมื่อกี้อุ่นๆเลยฮัดชิ้ว ไอ้หมอกก็โยนผ้าห่มมาให้ครับ ผมห่อตัวเป็นหนอนแล้วค่อยๆเดินไปหามันครับ
มันนั่งอยู่ที่เตียง ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกสองสามเม็ดครับ หุ่นมันดี เหมือนคนออกกำลังกายประจำ ผิวมันไม่ได้ขาวมากแต่ก็ยังพูดไม่ได้ว่าผิวแทน ตอนนี้ไฟในห้องเป็นไฟที่หรี่ปรับได้ครับ มันเลยสลัวๆหน่อย เห็นตามันแวววับเลยครับ ผมว่าตามันบางครั้งก็เหมือนดูดแสง บางครั้งก็สะท้อนเล่นไฟ ตลกดีครับ
“ล..ละ..แล้วต้องทำไงต่ออ้ะ”
“รอ เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน”
พอมันลุกออกไปผมก็นอนบนเตียง ขดอยู่ในผ้าห่มนี่แหละครับ รู้สึกแปลกๆครับ ใจมันเต้นตึกๆ ตื่นเต้นแบบ ผมรู้สึกเหมือนผมยังไม่พร้อมแต่พูดไม่ได้ครับ ผมเลือกที่จะเดินหน้าแล้วไม่มีถอยครับ มุดหัวออกมาจากผ้าห่ม(ตอนนี้กลายเป็นผ้าห่มห่อตัวสองชั้นแล้วครับ มีของที่เตียงอีกผืนนึง เป็นผ้านวม) มองรอบห้อง เหมือนห้องที่เป็นห้องโชว์ครับ ไม่ค่อยมีของที่บ่งบอกอะไรเกี่ยวกับมันเลย รูปมันยังไม่มีเลยครับ ผมเดินเข้ามาในคอนโด ตั้งแต่เหยียบเข้าห้องมันมา ทุกอย่างมันตบแต่งอย่างดีครับ แต่ไม่ให้ความรู้สึกอบอุ่นแบบที่ต้องพูดว่า เฮ้อ ถึงบ้านซักทีอะไรแบบนั้นเลย
จะว่าไปมันก็อยู่คนเดียวเหมือนไอ้โจ๋เลยเนอะ พูดถึงไอ้โจ๋ตอนนี้มันน่าสงสารครับ ผมใช้มันเรียกไอ้น้องปิ๊กแทนผมแล้วครับ ไอ้น้องปิ๊กยังฝากไอ้โจ๋มาบอกเลยครับ ว่ามันเบื่อโจ๊กแล้ว ผมเอามันไปฝากมันทุกเช้าครับ ตอนนี้ยังไม่เฉลยสายรหัส แต่ผมคิดว่า เดี๋ยวมันก็ต้องรู้ครับ เพราะในคณะก็รู้ครับ ฉายาผม ตี๋เด็กโจ้กครับ ฮ่าฮ่า มีอีกหลายฉายา แต่อย่าบอกเลยครับ ไม่เพราะๆ
กริ๊ก...
เสียงประตูห้องน้ำครับ ผมตัวแข็งทื่อมุดหัวลงไปในผ้าห่มเลยครับ มันมาแล้ว มันมาแล้ว
ม...มันต้องทำอะไรบ้าง ถ.ถ...ถ้ารู้น..นะ...น่าจะหาข้อมูลไว้ก่อน...
เสียงหัวใจผมเต้นดังจนได้ยินเลยครับ ผมหลับตาปี๋ ได้ยินเสียงฝีเท้ามันเดินก้าวเข้ามา หยุดที่ปลายเตียง ได้ยินเสียงเหมือนหัวเราะเบาๆยิ่งทำให้ผมเกร็งไปทั้งตัวเลยครับ
“ออกมาจากผ้าห่มสิ”
กูก็อยากออก แต่ร่างกายไม่ฟังกูแล้ว ตัวแข็งทื่อเลยครับ
ผมขดตัวใต้ผ้าห่มครับ เอามือปิดหู โอ้ย กูไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น กูร้องเพลงอยู่ กูไม่รู้เรื่องเว้ย
ผ้าห่มถูกดึงออกช้าๆครับ มึงดึงช้าแบบนี้ฆ่ากูดีกว่า ผมยังไม่กล้าหันไปมองมันครับ
“ตัวสั่นเลยแหะ...หึหึ”
ไม่ต้องมาขำเลย สั่นก็เพราะมึงนี่แหละ!
“หันหน้ามาซิ”
รู้สึกว่านั่งลงบนพื้นๆที่ข้างๆผมครับ ได้กลิ่นสบู่กลิ่นเดียวกัน มันมัดผ้าขนหนูไว้เหมือนผมเลยครับ ผมยังไม่กล้ามองหน้ามันครับ จนรู้สึกว่ามือมันวางลงบนหลังของผมช้าๆ
“หึ ขี้อายขึ้นมาเลยนะ หูแดงเชียว”
“....”
เถียงไม่ออกครับ ผมรีบเอามือกุมหูเลยครับ
มุดหน้าลงกับเตียง แม่ง ตอนนี้กูอยากหายไปจากตรงนี้ที่สุดเลยวะ ถึงจะบอกว่าเดินหน้าแล้วไม่อยากถอยก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้วครับ
คือ..ผมยังไม่เคยอ้ะ
ไม่เคยแม้กระทั่งจูบเลยครับ ตั้งแต่โตมาก็ทำงานง่กๆๆ ไม่ก็เรียน ถ้าว่างสุดๆก็ไปกับเพื่อนฝูงเฮฮาตามประสาผู้ชายไปครับ อาจเคยมองผู้หญิงบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยคบกับใครจริงจังเลยครับ เคยแต่กลับหนังสือโป๊ที่เฮียไปขอมาจากไอ้สามีเฮงซวยข้างบ้านนี่แหละครับ เฮียแม่งเสี้ยม ฮะฮะ..ฮะ
ขำไม่ออก!
มันจับผมพลิกตัวนอนหงายไปกับเตียง ตอนนี้เลยหลบตามันไม่ได้ครับ ผมว่า ผมเคยเห็นคนหล่อที่สุดในโลกในกระจกนะ(กล้ามาก) แต่วันนี้ผมเจอคนที่กินตำแหน่งนั้นไปแล้วครับ
คิ้วมันหนา แล้วก็เรียงตัวสวยครับ ตามัน ผมบอกได้คำเดียวว่ามีเสน่ห์ ถ้าจะบอกว่าสิ่งที่ดึงดูดที่สุดบนใบหน้ามัน ผมว่าก็ตามันนี่แหละครับ เป็นตาที่มองอะไรอย่างตรงไปตรงมา แต่บางครั้งก็เหมือนซ่อนความคิดอะไรบางอย่างไว้
“ตี๋”
“...”
“ตี๋”
“....อือ”
“จูบกูดิ”
ไอ้เหี้ย! มึงไม่เห็นเหรอว่ามองหน้ามึงกูยังจะตายเลย มึงจะให้กูข้ามขั้นไปไหนวะ!
“มึงจูบเองดิ กูไม่เอาอ้ะ”
“กูให้จูบละพัน”
“ก้มหน้ามาดิ”
มันยิ้มมุมปากอีกแล้วครับ ผมนี่นิสัยเสียจริงๆครับ
ผมยื่นแขนออกไปโน้มคอมันลงมาครับ ไอ้จูบนี่มันยังไงวะ ริมฝีปากชนกันแล้วไงต่อ เออ เสร็จแล้วมั้ง เอ๊ะ แต่ไอ้ที่กูเห็นวันนี้มันจูบกันมันมีต่ออีก กัดปากป่าววะ ยังไงวะ กูงง ตอนเด็กๆถึงฉากจูบกันเฮียก็บอกให้กูปิดตา เลยไม่มีความรู้ติดตัวเลยกู ดูดิ ตอนนี้ก็เลยค้างอยู่ที่ว่าปากผมกับมันชนกันครับ มันก็ละออกมาหน่อยๆ แต่ก็ยังคลอเคลียแถวปากผมนี่แหละครับ
“ทำไมไม่ต่อหล่ะ”
“เอา จบแล้วไม่ใช่หรอวะ”
“อ..ฮ....ฮ่าฮ่าฮ่า”
แม่งหงายหลังหัวเราะเลยครับ จนผมต้องลุกขึ้นมาดู มันนอนลงไปกับเตียงแล้วหัวเราะเลยครับ
“เชี่ย จูบยังไม่เป็นเลย! แม่ง ตลกวะ เกิดมากูไม่เคยเจอ”
พูดมากแล้วเป็นแบบนี้มึงก็นั่งนิ่งๆไปไม่ต้องพูดก็ได้นะเว้ย!
“เออ กูมันไม่เชี่ยวเหมือนมึงนิ”
“ไม่เคยหรอ?”
“แฟนกูยังไม่เคยมีเลย แม่ง พูดแล้วเซ็ง”
ไอ้นี่เวลาอยู่ด้วยกันสองคนแล้วแม่งพูดมากนะครับ ไอ้เวลาอยู่ข้างนอกทำหน้าบอกชาวบ้านเลยว่าอย่าคุยกับกู เดี๋ยวกูกัด เป็นไรของมันวะ
“งั้น กูก็จะเป็นคนแรกของมึงสินะ”
ฟังแล้วขนลุกเลยครับ
“ก..ก็คงจะเป็นอย่างนั้น”
ตอนนี้กลายเป็นพูดคุยสบายๆเลยครับ
“งั้นเดี๋ยวกูเริ่มให้แล้วกัน”
“อ....เอ...เอ่อ....”
“อย่าอ้ำอึ้ง”
“ครับ”
มือมันลูบหัวผมเบาๆ ผมชอบครับ ก่อนจะย้ายมาที่แก้มผม มืออีกครั้งมันอ้อมมาที่ท้ายทอย แล้วดึงตัวผมเข้าหามัน
ริมฝีปากประกบช้าๆ มันเม้มริมฝีปากผมเบาๆ เหมือนนวดเลยครับ แปลกดีไม่เคยทำ ก่อนจะค่อยๆดันลิ้นมันเข้ามา อันนี้โคตรรู้สึกแปลกเลยครับ คือมันแปลกจนผมขนลุกเลยอ้ะ ลิ้นมันกวาดไปทั่วเลยครับ ผมส่งเสียงอื้อๆอย่างอดไม่ได้ ลิ้นผมก็พยายามหลบลิ้นมันที่ดันเข้ามาอยู่นั้น แต่แรงมันมากอยู่ครับ อีกสิ่งหนึ่งที่ผมว่าแปลก คือเวลาจูบจะเผลอกลั้นหายใจครับ
มันรู้สึกชื้นๆ ผมเพราะกัดลิ้นมันด้วยครับ แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไร จนผมทำท่าเหมือนหายใจไม่ออกมันเลยผละออกมาเม้มที่ริมฝีปากใหม่ ผมไม่รู้ว่ามันจูบเก่งหรือเปล่า แต่ตอนที่มันจูบผม สติทั้งหมดของผมอยู่กับมันครับ
“แบบนี้...ถึงเรียกว่าจูบ”
พูดไม่ออกครับ ก่อนจะมาระลอกสอง คราวนี้พอจะรู้แล้วครับ มันเหมือนเป็นเกมย่อมๆเลยครับ
ตอนนี้มือมันข้างหนึ่งผละออกจากหน้าผม ไล่ไปตามแนวหลัง ผมหลบตัวหนีมือมันเลยครับ แบบ ผมรู้สึกแปลกๆครับ เพราะไม่เคยมีใครจับตัวผมแบบนี้มาก่อน มันเป็นการสัมผัสตัวแบบที่ต้องการบางสิ่งบางอย่าง มันไม่เหมือนเวลาผมสัมผัสกับเฮียครับ อันนั้นมันเหมือนจับเพราะความเคยชิน สนิทสนม แต่อันนี้มันไม่ใช่
รู้ตัวอีกที ผ้าขนหนูผมถูกดึงออกไปแล้วครับ ผมพยายามบิดตัวหนี คือ ยังไงมันก็อายอ้ะครับ แต่มันใช้มือกดเอวผมไว้แน่นเลยครับ ผมจะหันหนีก็ไม่ได้ มืออีกข้างมันกดท้ายทอยอยู่ จูบผมไม่เลิกครับ
ตอนนี้ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ ทุกอย่างมันดูเร็ว มันดูเหมือนควบคุมไม่ได้ มันไม่เหมือนที่ผมคิดไว้ครับ เหมือนจุดไฟกองเล็กๆที่คิดว่าคุมได้ แต่สักพักมันกลับกลายเป็นไฟที่ลามไปทั่วและใหญ่พอที่จะกลืนกินเราเข้าไป
“ม...ไม่...เ..เดี๋ยวก่อน”
“มาถึงขนาดนี้ ไม่ปล่อยให้ถอยกลับแล้วนะ”
คราวนี้มือที่ท้ายทอยมันเปลี่ยนมากดไหล่ผมแทน จนผมต้องนอนราบไปกับเตียง หมอก คนตรงหน้าผม มันเป็นคนแบบไหนกันแน่ ตอนนี้มันดูเปลี่ยนไปอีกแล้วครับ มันดูเหมือนเป็นผู้ล่า ที่ตะปบเหยื่ออย่างผมซะอยู่หมัด
ผมกลัวครับ
มันทำแบบที่มันพูด มันดูจะไม่ปล่อยผมไปจริงๆ ตอนนี้มันพยายามดันขาผมออกแล้วครับ
เฮีย
เฮีย ตี๋กลัว
“อย่าดื้อสิวะ”
“ไม่ ไม่เอา กู กูไม่เอา”
“มึงเดินเข้ามาหากูเอง กูไม่ได้บังคับมึงด้วยซ้ำ”
“กู...กู...” พูดไม่ออก ตอนนี้หัวว่างเปล่าเลยครับ ทำได้อย่างเดียวคือดิ้นครับ
เงาของมันทาบลงมาบนตัวผม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนตัวมันจริงๆที่กำลังเบียดผิวลงมา ผมรู้สึกถึงครีมหรืออะไรบางอย่างถูกป้ายลงที่ข้างหลังของผม ผมรู้แล้วครับว่าผมจะต้องเจออะไร
“ไม่เอา ไม่เอานะเว้ย”
“เหอะ ที่แบบนี้ทำเป็นกลัว ถามจริง มันเป็นบทที่มึงคิดขึ้นมาหรือเปล่า? มึงผ่านมาเยอะแล้วสินะ?”
“ไม่ใช่ กูกลัวจริงๆ หยุดเหอะ”
“ดีหว่ะ แบบนี้กูชอบ แม่งตื่นเต้นดี”
มันดูหน้ามืดตามัวแล้วครับ มือหนึ่งมันลูบไล้ไปมาที่ข้างหลังผมแต่ก็ยังไม่ได้ดันนิ้วเข้ามา เหมือนกำลังนวดให้ผมผ่อนคลาย แต่ตัวผมตอนนี้เกร็งหมดเลยครับ ผมงุนงงไปกับสัมผัสที่มืออีกข้างหนึ่งมันกำลังลูบไปทั่วหน้าอกผม
มือสองข้างที่ผมพยายามดันมันออกเมื่อสักครู่นี้ ผมยกมันปิดหน้าตัวเองครับเมื่อรู้ว่าคงจะสู้แรงอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ
“รักในศักดิ์ศรีตัวเองนะ อาตี๋ อย่าขายตัวเอง ไม่ว่ายังไงเราก็ผ่านมันไปได้อยู่แล้ว อย่าลดค่าตัวเองแบบนั้นนะ”
ม้า เพราะตี๋ดื้อ ตี๋เลยต้องเจอแบบนี้ใช่ไหม
เพราะว่าตี๋ไม่เชื่อคำที่ม้าพูด ตี๋ขายตัวเอง ตี๋ทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนถ้าเลือกได้ ผมยอมทำงานหนัก ยอมแบกของหนัก ยอมทำทุกอย่างที่มันต้องใช้แรงกำลังแลกมาก ดีกว่ามาทำแบบนี้ มันไม่ใช่งานง่ายๆแบบที่หลายๆคนคิด มันเป็นงานที่เหมือนนรกของคนไร้ทางเลือกดีๆนี่เอง
“ม้า ตี๋ขอโทษ ตี๋ขอโทษ ฮ...ฮึก”
น้ำตามันไหลมาตอนไหน ผมไม่รู้ครับ ตัวผมสั่นไม่หยุด มือผมปิดหน้าตัวเองไว้ ไม่อยากให้มันเห็นครับ แต่ผมกลัว กลัวมาก ผมรู้สึกผิด ผิดที่ไม่เชื่อม้า เอาแต่คิดไปเองง่ายๆว่าไม่มีอะไร ผมพลาด มันคงจะสายไปแล้วที่ผมจะกลับความคิด
“เฮีย เฮียช่วยตี๋ด้วย .....”
ตอนนี้ผมนึกออกแต่หน้าม้ากับเฮียครับ อยากจะร้องอ้อนวอนขอมันแต่ก็ไม่อยากพูดออกมา ผมกัดปากไว้แน่น ตัวสั่น อยากให้มันหยุด ผมอยากจะเข้มแข็ง แต่เวลานี้มันทำไม่ได้จริงๆครับ
ผมกลายเป็นคนอ่อนแอที่สุด ในเวลาที่สมควรจะเข้มแข็งที่สุด
เสียงถอนหายใจดังและยาวมาก มันเกิดพร้อมๆกับตอนที่สัมผัสทุกอย่างหยุดลง
“ไม่กล้าอย่าอวดเก่ง โลกนี้มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นหรอกนะ”
“.....”
“เช็ดน้ำตาซะ”
ไม่รู้เพราะไร ผมทำตามที่มันบอกครับ มันลุกขึ้นจากตัวผมแล้วไปนั่งหันหลังให้ปลายเตียง ผมก็นอนนิ่งๆครับ ยังคิดไรไม่ออกครับ
“แล้วจะทำไงต่อไป”
“....ไม่รู้”
“หึ”
แผ่นหลังมันกว้างมากครับ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้มันเลยครับ กลัวมันกลับมาบ้าอีก
ผมคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอว
“จะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“ใครให้กลับ”
“.....”
“มานี่”
ผมเดินหาเสื้อผ้าครับ แต่หายไปไหนไม่รู้ จำได้ว่าพาดไว้ตรงราวผ้าเช็ดตัวหน้าห้องน้ำ เมื่อกี้เดินไปดูแล้วหาไม่เจอครับ
“เสื้อผ้าไปไหนอ้ะ”
“ถ้ามึงจะกลับก็ต้องแก้ผ้ากลับไป”
กูว่ามึงต้องป่วยทางจิตแน่นอนเลยหว่ะ
“นั่ง”
มันให้ผมนั่งกับพื้นครับ ตรงหน้ามันนี่แหละครับ
“กูจะให้งานมึง-”
“งานไร”
“กูยังพูดไม่จบ อย่าแทรก”
สลดครับ
“มานอนที่นี่กับกูตอนกลางคืน”
“ไม่เห็นหรอว่ากูทำไม่ได้”
“นอนเฉยๆ เดี๋ยวกูให้เงิน”
“อย่างมึงจะหาสาวไม่ได้เชียวหรอวะ”
“ต่อให้กูหาได้ มึงก็ต้องมานั่งดู”
“นี่มึงโรคจิตหรอวะ??”
“เพราะสักวันนึง กูก็จะทำแบบนั้นกับมึง”
“.....”
“สักวันนึง เดี๋ยวมึงก็พร้อม”
ผมไม่รู้ครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต ผมตอบไม่ได้
“อีกข้อ หยุดพูดมึงกูกับกู กูเป็นรุ่นพี่มึง เรียกกูว่าพี่หมอก กูอนุญาต”
ต่อให้ไม่อนุญาตกูก็ไม่อยากเรียกหว่ะ
“แล้วมึงจะให้เงินกูยังไง”
มันจ้องผมตาแทบหลุดเลยครับ แม่ง กูกลัว
“พี่จะให้เงินผมยังไง...ครับ?”
“กูพอใจกูก็ให้ ไม่พอใจกูก็ไม่ให้ แต่มึงไม่ต้องกลัว กูมีเงินให้มึงอยู่แล้ว”
ใช่สิ สิทธิของคนรวย
คอนโดนี้ต่อให้ทั้งชีวิตกูก็ไม่มีทางได้อยู่หรอก ไอ้พวกน่าหมั่นไส้ ไอ้พวกคุณชาย
กูจ้องประชด ไม่ต้องมายิ้มมุมปาก เกลียดรอยยิ้มมันกะทันหัน
“คืนนี้มึงไม่ต้องกลับบ้าน”
“ผมต้องช่วยงานบ้านที่บ้านตอนเช้า”
“เดี๋ยวกูให้คนไปส่ง”
เพื่ออะไรวะ! กูต้องตื่นเท่าไหร่วะเนี่ยถึงจะไปทันตีห้าครึ่งหน่ะ!
“พี่ มีเหตุผลหน่อยดิ”
“นี่มึงได้ประโยชน์ล้วนๆนะ จะต่อรองกับกูทำไม”
“.....”
“เปิดตู้ หยิบบ็อกเซอร์ให้กูตัวนึง”
ผมก็เดินตามที่มันชี้ครับ แม่ง ตู้เปิดทีเป็นประตูเลื่อนติดผนังสูงกว่าตัวผมอีกครับ จัดเป็นระเบียบดีครับ ตู้บ้านผมผมใส่ปนกับเฮียอ้ะ มีกางเกงในที่แยกกัน บางครั้งโยนชุ่ยๆก็รวมครับ โคตรซกมกแต่ต้องทำใจครับ ใครจะไปนั่งดมทีละตัววะ!
“มึงหยิบตัวใหม่มาใช้ อยู่เกะล่างด้านขวาอันที่สามนับจากล่างสุด”
โห มันบอกเก่งมากครับ ผมเปิดปุ๊ปเจอเลย ชื่นชมๆ
ผมก็ยืนใส่ก่อนครับ แล้วค่อยเดินไปให้มัน
“ทีตอนใส่นี่ไม่อายเลยนะ ไปล้างตัวในห้องน้ำไป”
“อือๆ” พยักหน้าเชื่องๆเลยครับ ง่วงด้วย เหนื่อยด้วย หลายๆอย่างหน่ะครับ
พอจัดการทุกอย่างเสร็จก็ล้มตัวลงนอน หัวถึงหมอนก็หลับเลยครับ วันนี้เหนื่อยมากจริงๆ
.............................................
.....................................
นาฬิกาบอกเวลา แปดนาฬิกา
ได้ยินเสียงเพลงชาติลอยมาตามลม ผมลุกจากเตียงแทบไม่ทันเลยครับ
น่าแปลกครับ วันนี้นอนสบายเต็มอิ่มมากครับ
แต่ว่า...นี่มันไม่ใช่เตียงกู!!!
ที่นอนกว้างขวางแบบนี้มันอะไรกัน แถมยังห้องกว้างแบบนี้อีก มีแอร์ บร๊ะเจ้า! ไม่เคยได้สัมผัส
เดี๋ยวนะ แปดโมง!!
คว้ามือถือขึ้นมาเปิดเครื่องครับ ต้องค่อยใช้มือดันแบตให้มันติดกับเครื่องครับ ไม่งั้นไม่ติด อื้อหือ เมสเสจบอกสายไม่ได้รับอื้อครับ เฮียสักสิบสาย มีไอ้โจ๋ ไอ้กล้วยบ้างประปราย
“เฮียๆ ตี๋ขอโทษ”
“มึงไปไหนมาวะ!!” เสียงเฮียแม่งดุมากครับ ผมตกใจเลย
“...ต..ตี๋อยู่บ้านเพื่อน”
“ทำไมไม่กลับบ้าน! บ้านช่องไม่กลับ มึงโทรหา บอกเฮียสักคำว่ามึงเป็นไรจะตายหรอไงวะ! โทรหาก็ไม่ติด”
“ตี๋ขอโทษ ตี๋ไม่ได้ตั้งใจอ้ะ”
“ฮึ่ย...”
“เฮีย”
“เออๆๆ เฮียรู้แล้ว มึงก็อาบน้ำไปเรียนไป”
“เฮีย เดี๋ยว”
“อะไร”
“เอ่อ เรื่องหนี้อ้ะ ตอนนี้บ้านเราหาเงินได้เท่าไหร่แล้วอ้ะ”
“บวกของมึงก็เกือบสองหมื่น”
จากล้านหนึ่งอะนะ?
แรงจับมือถือหายเลยครับ
“อือๆ แค่นี้นะเฮีย”
“เดี๋ยว”
“อะไร”
“มึงอย่าลืมคำม้า จำไว้ให้ดีๆ เฮียก็ห่วงมึงนะตี๋ อย่าทำอะไรฝืนตัวเอง ถ้าทำได้ เฮียจะทำทุกอย่าง ไม่ให้มึงต้องลำบาก แต่ตอนนี้เฮียทำไม่ได้ เฮียขอโทษ”
“เฮียจะขอโทษตี๋ไมวะ ไม่ต้องมาซึ้งแต่เช้าเลย ตี๋ฟังแล้วปวดขี้หว่ะ”
“เออ ไอ้สัด ซึ้งแล้วเบี่ยงประเด็นตลอด แค่นี้นะ เปลือง”
“เออๆ”
ชีวิตก็แบบนี้ คลุกๆกันไปครับ ดีบ้างร้ายบ้าง อยู่ที่แง่มุมเราคิดมากกว่า
เอาวะ เหลืออีกประมาณ เก้าแสนเก้าหมื่นบาท (กูไม่น่าคิดเลย) นิดเดียว สิบปีน่าจะครบ คิดแล้วน้ำตาไหลพรากครับ ฮ่าฮ่า
ผมลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง หนาวตัวนิดหน่อยเพราะมีแต่บ็อกเซอร์แต่ก็เดินออกมาครับ
เดินมาที่โต๊ะกลางห้อง เห็นโน้ตวางอยู่
“โทรเบอร์นี้ถ้าจะออกจากห้อง” แล้วก็เป็นเบอร์โทรศัพท์ครับ ข้างๆมีซองสีขาววางอยู่ ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดูเพราะคิดว่าเป็นของผมครับ
สีเทา กลิ่นแบบนี้..
ในสองนั้นมีแบงค์พันเกือบสิบใบครับ...
ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าทำแบบนี้มันจะได้อะไร แล้วคุ้มกับเงินมันหรือเปล่า แต่ตอนนี้ในใจผมรู้สึกว่ามันเป็นทางออกเดียวของผมครับ
หรือว่านี้จะเป็นทางเลือกที่สวรรค์ส่งมาให้กูวะเนี่ยยยยยยย
....................................................
..........................................
[Coin 5 : complete]
[13.11.54]
-
มาให้กำลังใจค่ะ :L1: :3123:
นายเอก น่ารักมากค่ะ ชอบมากๆๆ o13
-
พี่หมอก,,,,อย่าใจร้ายกับอาตี๋มากนะ
-
ชอบพระเอกนิสัยเงียบๆ อะคะ เอาอีกๆ อ่านเพลินมากมาย :L2:
-
อิอิแบบนี้ก็รอดตัวไป
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
-
อยากจะรู้ว่าตี๋จะรักกับหมอกยังไงงงงงงงงงงง ??
อ้ากกกกกกกก ๆ ดีใจมาต่อให้ตั้ง 2 ตอนเลย
พรุ่งนี้ก็มาต่ออีกน่ะค่ะ ><
-
พี่หมอกของเรานี้ก็ใจดีอยู่นะฮิฮิ
-
พี่หมอกครับ เหมือนพี่จะแอบเป็นคนดีอ่ะ
อย่างน้อยพี่ก็ไม่รังแกตี๋น้อยในตอนนี้
ว่าแต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนพี่ผูกพันธ์กะตี๋น้อยเลยอ่ะ
รึว่าผมรู้สึกไปเองหว่า
-
ตี๋โชคดีจริงๆที่มาเจอหมอก ถ้าเป็นคนอื่นอาตี๋ไม่รอดแน่ๆ :เฮ้อ:
แต่ตอนที่หมอกจะทำตี๋ดูน่าสงสารจริงๆ
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ น้องตี๋น่ารัก เอาใจช่วยคับ สู้ๆ
-
น่าสงสารจังครับ จะเศร้าอีกนานไหมเนี่ย T^T
-
รออออออ
-
เกมส์ปลดหนี้มากๆ สงสารโซ่ยตี๋จิง
-
ชอบบุคลิกพี่หมอกอ้ะ เหมือนจะใจดีด้วยรึป่าว น่ารักดีอ่ะ :-[
สู้ๆนะอาโซ้ยตี๋ ชีวิตอาจไม่ได้แย่อย่างที่คิด ... รึไม่ก็ อาจแย่กว่าที่คิด :z3:
-
หมอกที่รัก แมนได้อีกอ่ะ
ชอบเธอจัง :o8:
-
บอกเลยว่า ชอบเรื่องนี้มาก ถูกใจสุดๆ
อ่านแล้ว เฮ้ย~ชอบอ่ะ ชอบทั้งน้องตี๋และพี่หมอกเลย
รออยู่นะครับ
-
อ่านเรื่องนี้นึกถึงวัยรุ่นพันล้าน :o8:
ยังไงก็มาต่อไวๆน้ารอออ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้คับ :L2: :L2: :L2: :
-
:กอด1:
-
หมอกนี่ท่าจะขี้เหงานะ ต้องให้ตี๋มานอนเป็นเพื่อน อิอิ
-
น่าสงสารตี๋จังเลย :m15:
-
ติดตามๆ ตี๋สู้ๆ
-
พี่หมอกอย่าทำอะไรจนกว่าตี๋จะพร้อมนะ!!! แค่นี้ชีวิตก็เศร้าจะแย่แล้วววว TT^TT
-
Coin 6
เบอร์นั้นเป็นเบอร์ของลุงมีครับ ลุงมีแกขับบีเอ็มมาส่งผมที่มหาลัยเลยนะครับ (บ้านมันขายบีเอ็มหรอวะ) ลุงมีแนะนำตัวกับผมว่าเป็นคนขับรถประจำบ้านติวากุลของไอ้หมอกมัน เป็นลุงใจดีครับ บ้านอยู่ขอนแก่น ลุงแกชวนผมคุยตลอดทั้ง เล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง ผมชอบฟังมากเลยครับ
คุยไม่นานก็ถึงมหาลัยครับ แม้จะเสียดายหน่อยๆแต่ลุงมีบอกว่าคงจะได้เจอกันอีก
ถ้าลุงรู้ว่าผมมาสูบเงินคุณชายของลุง ลุงยังจะหัวเราะให้ผมอีกไหมครับ
ตอนนี้ผมกลายเป็นคนที่แม้แต่ผมยังเกลียดตัวผมเองเลยครับ ดูคิดแต่เรื่องเงิน ในหัวผมมีแต่เรื่องนี้จริงๆครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมจะต้องทำเพื่อปกป้องบ้านผม
เหลืออีกสิบห้าวัน...
ไปถึงมหาลัย ไอ้ปิ๊กก็ฝากขนมผ่านไอ้โจ๋มาให้ครับ ดีผมชอบของฟรีมาก น้องรหัสไอ้โจ๋เป็นผู้หญิงชื่อน้องฟ้าครับ น่ารักดีแต่ก็ดูคุยยากเหมือนกันครับ ไอ้โจ๋ก็ยังไม่เคยคุยกับน้องเขาอยู่ดี แต่ที่ฮาสุดผมว่าไอ้กล้วยครับ น้องรหัสมันเป็นสาวประเภทสองที่ประกาศตัวตั้งแต่วันปฐมนิเทศครับ โดนแซวทั้งวันครับ ไอ้กล้วยเสือหญิงปะทะกระเทยมือฉมังครับ กลายเป็นศึกใหญ่ที่ตลกมากครับ
ไอ้เคิ่ล ได้น้องรหัสเหมือนมันครับ เงียบๆมึนๆ ผมว่าเหมาะกันดี มันเดินไปถึงตัวน้องเขาก็บอกว่าเป็นพี่รหัสเลยครับ น้องแกชื่อน้องกึ่มครับ ผมชอบชื่อน้องแกมากครับ น้องกึ่ม กึ่มไม่เชื่อครับว่าไอ้เคิ่ลพูดจริง แต่ก็เห็นฝากตัวมาเป็นศิษย์แล้วครับ
ตอนนี้กลุ่มผมก็มีคนมาเพิ่ม คือไอ้น้องกึ่ม น้องไอ้กล้วย มันแนะนำตัวเองกับผมว่าอุกกี้ครับ ผมเลยแอบไปถามชื่อเล่นจริงๆมัน แม่ง ฮาแตก ชื่อเอก ชื่อแมนมากครับ
หัวเราะโปกฮากันในกลุ่ม ลืมเรื่องแย่ๆมาสนุกกับเพื่อนดีกว่าครับ ชีวิตมันสั้นต้องใช้ให้เต็มที่ ไอ้โจ๋มันเดินมาซื้อข้าวกลางวันเป็นเพื่อนผมครับ
“ไอ้ตี๋ ตอนนี้มึงทำงานพิเศษที่ไหนวะ พี่เอกก็บอกว่ามึงไม่ได้ไปทำงานนานแล้ว”
“อืม กูลาออกจากที่นั้นแล้วหว่ะ”
“แล้วมึงทำที่ไหนตอนนี้?”
“กูรับจ็อบหว่ะ”
“จ็อบ? จ็อบไร”
ไม่มีโอกาสได้ตอบครับ ผมจะเดินต่อก็มีคนขวางไป เงยหน้าขึ้นมอง อ้าว นี่ไง จ็อบที่กูว่า
“ไปไหน?”
“กินข้าว”
“กับใคร”
ผมจะนับแล้วครับ ว่ามันพูดสองคำติดกันกี่ประโยค
“กับเพื่อนๆอ้ะ”
“ที่ไหน”
ครั้งที่สามแล้ว
“โรงอาหารสถาปัตย์”
“ไม่ต้อง กินที่นี่”
“ห้ะ? กินกับใครอ้ะ”
“กับพี่”
มันเรียกตัวเองว่าพี่!
ตกใจปนตลก ผมแอบหลุดหัวเราะมันก็ขมวดคิ้วครับ ไอ้โจ๋ยังงอยู่ ว่าไอ้คนที่มายืนทำหน้ากล้ามเนื้อบนใบหน้าตายนี้มันเป็นใคร
“นี้ไอ้พี่หมอก เพื่อนพี่ฟิน พี่รหัสกูอ้ะ”
“เอ่อ หวัดดีครับ”
“ฟินไหน ไม่รู้จัก”
ได้ยินเสียงหน้าแตกครับ ไอ้นี่ มึงไม่รู้จักก็รับมุขหน่อยสิวะ ไอ้โจ๋แม่งมองหน้าผมเค้นหาคำตอบครับ ผมได้แต่ยิ้มแหะๆ ไอ้หมอกนิ ไม่รับมุขกูเลย
“เอ่อ พี่แกเพี้ยนๆหน่อย ทำใจว่ะ”
ผมว่ามันได้ยินแต่ไม่อยากจะใส่ใจแล้วครับ
“มึงไปกินกับพี่เขาเหอะ”
“เห้ย กูไม่ทิ้งเพื่อนวะ” นี่กูกำลังส่งซิกซ์ขอความช่วยเหลือนะเว้ย ไอ้โจ๋ มึงดูออกไหมวะ
ผมพยายามยักคิ้วหลิ่วตาบอกมันครับ ไอ้โจ๋ มึงโง่หรือมึงโง่วะ (มีตัวเลือกเดียว) แม่งทำหน้างงเต็มสตรีมเลยครับ
ไอ้พี่หมอกแม่งเอามือมาปิดหน้าผมแล้วดันออกจากไอ้โจ๋เลยครับ มืออีกข้างมันก็ลากคอเสื้อผม
“เฮ้ย ไอ้พี่หมอก ปล่อยดิวะ” ดิ้นพล่านเป็นจิ้งเหลนลนไฟ ปล่อยนะ ไอ้โจ๋ ช่วยกูด้วย
แม่งยืนบายบ้ายผมครับ ไอ้ควายเผือก!
“กินมื้อกลางวันกับกู สองพัน”
“พี่จะกินไรอ้ะ”
ใครดิ้นเมื่อกี้วะ กูเห็นแว็บๆ มันไปไหนแล้ววะ
“ซื้ออะไรก็ได้มา เดี๋ยวกูไปนั่งรอ” เรียกตัวเองว่ากูอีกและ มันยัดแบงค์ร้อยใส่มือผมครับ เหลือขอเป็นทิปนะเฮีย
“เออๆ นั่งไหนอ้ะ ผมจะได้ไปหาถูก”
ไม่ต้องรอมันตอบครับ ไอ้พี่..บ...บ๊วย? บวบ? อะไรวะ สมองแม่งเกลียดขี้หน้าไอ้พี่คนนี้มากครับ จำชื่อไม่ได้สักที ไอ้พี่คนนี้มันเรียกไอ้พี่หมอกไปนั่งด้วยครับ เห็นแล้วผมก็เลยไปซื้อข้าวมาครับ
ไอ้ไฮโซแบบมันก็กินข้าวมหาลัยด้วยวะ
ผมเลยซื้อข้าวกะเพราให้มัน ง่ายดี ใครๆก็กินกัน ส่วนผมก็ซื้อไข่พะโล้แกงจืดครับ ชอบกิน
ยกไปถึงก็เห็นมันนั่งกินโค้กอยู่ครับ วางจานเสร็จมันก็ถาม
“จานไหน”
“จานนี้ กะเพรา”
“ไม่ กูจะกินจานนั้น”
ทั้งโต๊ะหันมามองเลยครับ เพื่อนๆวิศวะของมันนั่นแหละครับ จริงๆไอ้พี่บ๊วย(นามสมมติ)มันจะอ้าปากทักผมตั้งแต่มาแล้วครับ แต่ไอ้พี่หมอกเสียบขาคู่พูดก่อน ไอ้พี่บ๊วยเลยหน้าคว่ำครับ เบรกไม่ทัน โดนพูดกลบเต็ม
“ไรวะ ก็บอกซื้อไรก็ได้ ก็กินอันนี้ไปดิ”
“ไปซื้อแบบนี้มาอีกจาน”
มันชี้นิ้วครับแล้วยื่นเบงค์ห้าร้อยให้ผม เออ คงบวกค่าเหนื่อยแล้วเรียบร้อย จานละไม่ถึงสี่สิบ ไม่บ่นก็ได้วะ
“ทำไมไข่จานกูเล็กกว่าจานมึง”
“ก็เอาอันนี้ไปกินดิ”
ผมก็ดันจานที่ผมซื้อมาก่อนไปให้มัน
มันตักเขาปากแล้วพูดว่า “เย็น”
มึงเคยตายไหมวะ ถามจริง กูว่าคนอยากฆ่ามึงมีเป็นล้านเลยนะ ทำไมไม่มีคนลงมือทำซักคนวะ
“แกงจืดมันเย็น กูจะกินจานนั้น”
แม่งชี้จานกูอีกแล้ววววว
ผมว่าค่าจ้างมันสมน้ำสมเนื้อกับที่ผมต้องมาเลี้ยงมันแล้วหล่ะครับ แม่ง ไอ้พ่อเด็กอ่อน!
.............................................
................................
มันชื่อจริงว่า อัษฎา ครับ อัษฎา ติวากุล
นามสกุลมันตั้งแต่ผมฟังลุงมีก็คุ้นมาตลอดแล้วครับ พอมาได้ยินไอ้กล้วยเล่า ก็ถึงบางอ้อครับ (บางอ้อแม่งอยู่ไหน รถเมล์สายไหนถึง?)
บ้านมันทำธุรกิจฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ครับ อาจเป็นสาเหตุที่มันมาเรียนวิศคอม กล้วยบอกมันเรียนเก่งครับ แต่ว่าดังเรื่องผู้หญิงมากกว่า เออ พอกินข้าวเสร็จแยกกันก็มีผู้หญิงมาเลยครับ ไม่ใช่น้องจูนด้วย (แหงหล่ะ คนละมหาลัย) สงสัยจะเยอะจริงๆครับ
ก็ไม่แปลก หล่อ รวย ครบสูตรแบบนี้ใครๆก็เข้าหาครับ
กูหล่อแต่จนเลยเป็นแบบนี้ไง เหี่ยวเชียว
“ปัง”
เฮ้ย เชี่ยใครวะ ตกใจหมด
หันไปเห็นไอ้ปิ๊กยืนหน้านิ่ง ทำไมชีวิตกูช่วงนี้เจอแต่คนที่มีปัญหากับกล้ามเนื้อบนใบหน้าวะ แว่นมันหนาตามันเลยดูโตๆแบบแปลกๆครับ ผมมันก็ยังไม่เป็นทรงอีกครับ
“ทำไรครับน้อง?”
“ยิง...”
“หะ?”
เสียงมันเบามากเลยครับ
“ยิงพี่รหัส”
เวรกรรม โดนรู้ตัวแล้ว
ความจริงมันก็ไม่ใช่อะไรครับ แต่เวลามีงานรับน้องแล้ว พี่รหัสที่น้องรหัสจับได้จะโดนลงโทษ ปีที่แล้วเปิดเผยพี่ฟินไป แม่งต้องลงไปทำท่าหมาบ้า ปีนี้เวรกรรมขี่จรวดชนกูแล้วโว้ย
“คะ...ใครพี่รหัสน้องครับ”
“ก็พี่ไง พี่ตี๋ ตี๋เด็กโจ๊ก”
ชัดเจน
“มึงรู้ได้ไงวะ”
ไม่ต้องรักษาภาพพจน์ครับ กอดคอคุยกันเลยครับ มันก็ย่อลงมาให้ผมเกาะ ดีมากๆ
“พี่โจ๋บอก”
ไอ้เชี่ยโจ๋!
“พี่โจ๋บอกว่าขี้เกียจเอาของมาส่ง ให้ผมมาหาพี่เอง”
เออ เวรกรรม เพื่อนดี เพื่อนเจริญ
“เออๆ กูก็มีแต่โจ๊ก จนกรอบหว่ะน้อง” กรอบกว่าที่เอ็งคิดเยอะ “ได้โจ๊กไปหลายถุงแล้ว เลี้ยงคืนหน่อยดิ” ทำลิ้นห้อยแสดงความหิวโหยโชว์เลยครับ
“มีแต่พี่เลี้ยงน้อง..” ยิ้มแฉ่งโชว์ครับ ทำเนียนไม่ได้ยิน
“น่าๆ เดี๋ยวนัดไอ้พี่ฟินให้ด้วย” มันทำหน้างง “ลุงรหัสเอ็งอ้ะ”
“สายเรามีแต่ผู้ชายหรอ”
“เออ ปู่รหัสเองก็พี่แบงค์ ไอ้นี่ก็แมนซะ” ไอ้พี่แบงค์ขนครับ ชื่อเล่นเต็มๆมัน ขนดกหัวจรดเท้า
มันทำหน้าเซ็งครับ ผมก็เซ็งเหมือนกัน พี่รหัสไอ้โจ๋ พี่บีม น่ารักมาก เป็นพี่รหัสที่ผมอยากโหวตเป็นพี่รหัสตัวอย่าง กระแซะบอกไอ้พี่ฟินหลายรอบไม่เห็นจะเคยสนใจ พี่บีมเทคผมด้วยอ้ะคิดดู!
“ไว้ผมว่างเดี๋ยวจะโทรไป ขอเบอร์หน่อย”
“อ่า เดี๋ยวยิงไป”
“นั่นมือถือหรือฟอสซิลอ้ะพี่”
แม่ง กวนตีนหว่ะ
“เดี๋ยวจะมีซากมึงมานอนข้างๆ ไอ้นี่นิ” อ้าว แม่งหน้าจอดับ
“เวร มือถือตายหว่ะ”
“บอกเบอร์มา”
“จำไม่ได้อ้ะ”
“.....”
“เห้ย พูดจริง ไปขอไอ้โจ๋เอาแล้วกัน จำเบอร์ไม่ได้อ้ะ มันยาว”
สิบหลัก ผมจำไปแทงหวยก็ไม่ถูกไม่รู้จำไปทำไมครับ
“....”
รู้สึกถึงสายตาสมเพชแต่ทำเป็นมองไม่เห็นผิวปากไปเรื่อยครับ
ตอนนี้เลิกเรียนแล้วครับ กะว่าจะกลับบ้านไปหาม้าสักหน่อย ไม่ได้เห็นหน้ามาวันนึงแล้ว ไม่รู้ไอ้เฮียมันอยู่หรือเปล่าเพราะช่วงนี้ก็ทำงานหนักเหมือนกัน ทั้งช่วยม้า จ็อบมันก็หนักนะครับ รายงานมหาลัยใช่ว่าจะก็อปปี้เพรซได้เหมือนตอนม.ปลายซะเมื่อไหร่ คงจะหามรุ่งหามค่ำพอสมควรเลยครับ
“ไม่รับโทรศัพท์”
วันนี้เสียงนี้หลอกหลอนมากครับ
ไม่ต้องหันไปก็รู้ว่าใคร แต่ผมก็ยังหันหน้ากลับไปดู
มันยื่นซองกระดาษสีขาวมาให้ผมก็รับมา ในนั้นมีประมาณห้าใบ สีเทาล้วนครับ
“วันนี้ไปกับกู”
“ถามจริง ทำแบบนี้พี่ได้ไรวะ”
“กูพอใจ”
เออ จบ
“พี่ ผมรู้สึกแย่หว่ะ เอาจริงๆนะ เงินมันดูไม่สมเหตุสมผลกับงานที่ทำอ้ะ ผมรู้สึกมันดูแย่ๆอ้ะ”
“งั้นเอาคืนมา”
“ไม่มีทาง”
ให้แล้วให้เลย ไม่คืนเว้ย
“วันนี้ผมจะกลับบ้าน”
“ใครอนุญาต”
“ผมห่วงแม่อ้ะ”
“....”
มันทำหน้าลำบากใจ ไม่ครับ ดูผิดไปเอง แม่งก็ยังทำหน้าตายเหมือนเดิมนี่แหละ
“บ้านมึงอยู่ไหน”
“ทำไม”
“กูไปส่ง”
เออดี ประหยัดเงิน
ผมไม่รีรอกระโดดขึ้นบีเอ็มมันเลยครับ รักมาก มันก็ขับไปตามที่ผมบอกนั้นแหละครับ ระหว่างทางผมเห็นอะไรคุ้นตาผมก็เล่าๆให้มันฟัง ไม่อยากฟังกูก็บังคับ ฮ่าฮ่า กูอยากเล่า อยากร้านนั้นป้าแกขายกล้วยปิ้งอร่อยเหาะ ร้านนู้นอาเจ็กเจ้าของร้านชอบแถมลูกอมเมนทอสคนซื้อเป็ปซี่ (แอบเลว) มันก็ไม่พูดไรครับ แต่ก็ไม่ได้ขวางผม เออ ดีครับ เหมือนพูดคนเดียวแต่ก็มีคนฟัง ผมมันช่างจ้อ ไม่มีคนแย่งก็สบายใจดีครับ
ผมให้มันจอดหน้าปากซอยก่อนครับ แต่มองไปแล้วเห็นร้านปิดเลยบอกให้มันขับเข้าไปในซอย ในซอยนี้ขับยากครับ รถวิ่งได้ทีละคน แม่งก็ทำหน้าบึ้งๆหน่อยครับเหมือนจะห่วงรถ ผมว่ามันก็บ้ารถพอสมควรเลยครับ เห็นล้อแม็กซ์มันเว่อร์มาก
“หลังไหน”
“ข้างหน้า รั้วสีฟ้าอ้ะ”
“...นี่บ้านคน?”
“เออ บ้านควายหรือไง เห็นควายป่ะ”
“เห็น” แม่งมองหน้าผมครับ เดี๋ยวมึงเจอเขาเสียบหน้าหรอกไอ้นี่นิ
ผมเอามือทำท่าเหมือนเป็นเขาจะขวิดมันครับ มันก็เอามือผลักเบาๆเหมือนเล่นกับผม
“รีบๆลงไป ให้เวลาสิบนาที”
“เฮ้ย ไรอ้ะ”
“หนึ่ง สอง สาม...”
แม่งนั่งนับครับ ผมได้ยินไม่ถึงเลขสี่ผมก็รีบวิ่งแจ้นออกจากรถเลยครับ ผลักรั้วเข้าไปในบ้านก็เห็นม้านั่งคุยโทรศัพท์อยู่ครับ ผมเลยหยุดฟัง ดูเหมือนม้าจะยังไม่รู้ครับว่าผมเข้ามาในบ้านแล้ว
“...คะ ฉันก็รีบหามาคืนอยู่ค่ะ”
“...ขอยืดเวลาหน่อยได้ไหมคะ อย่างน้อยก็จะจ่ายค่าดอกสองเดือนนี้ให้”
“......”
ผมไม่กล้าฟังครับ รีบเดินออกมาห่างๆ ใจมันไม่กล้าพอจะฟังว่าผลขอยืดเวลาจะเป็นไงครับ มองไปรอบๆบ้าน มันก็ยังเป็นบ้านผมครับ แต่ต่อจากนี้อีกไม่นาน อนาคตมันไม่แน่นอนครับ
มองเข้าไปในรถ รถไอ้หมอกฟิลม์ดำครับ เห็นแค่เงาลางๆว่ามันนั่งฟังเพลงอยู่ครับ ผมเห็นไอโฟนหลายเครื่องครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ มีไอพอดอีก จะซื้ออะไรซ้ำซากวะ
เออ คนมันรวย ผมเข้าใจครับ
เสียงพูดคุยเงียบไปแล้ว ผมเลยรีบเดินเข้าไป
“ม้าค้าบบบบบ”
“อ้าว โซ่ยตี้”
ม้าเดินเข้ามากอดครับ ผมก็ย่อตัวให้ม้ากอด แปลกครับ เหนื่อยๆให้ม้าลูบหัวเหมือนมันจะดึขึ้นเยอะเลยครับ
“เมื่อคืนไปไหนมาฮะ ให้ตั้วตี้โทรก็ไม่ติด”
“ตี๋อยู่บ้านเพื่อนอ้ะ ช่วยมันทำรายงาน”
ทำไม่เสร็จด้วยครับ แหะๆ
“เอ่อ แล้วโซ่ยตี้มายังไง ม้าไม่ได้ยินเสียงมอไซค์เลย” มอไซค์ผมแม่งเสียงดัง ขับไปรู้หมดสามบ้านแปดบ้าน
“เพื่อนมาส่งอ้ะ รออยู่หน้าบ้านนู่น” ม้าก็ยื่นหน้าไปมอง
“เอ้า ทำไมไม่ให้เขาเข้ามาหล่ะ”
“เอ่อ....”
“อะไรกัน ให้เพื่อนรอหน้าบ้าน เป็นเจ้าบ้านที่ไม่ดีเลยน้า” ม้าดุตี๋อ้ะ ม้าดุตี๋เพราะไอ้หมอกอ้ะ ตี๋เซ็ง
“มันขี้เกียจลงมาอ้ะม้า”
ม้ากลับมายิ้มครับ ไม่พูดอะไรต่อ
“เออ ม้า นี่ฮะ” ผมยื่นซองขาวสองซองให้ม้าครับ ของไอ้หมอกทั้งสองซองกับมีเงินที่ผมเก็บไว้ในบัญชีไปถอนออกมา ปิดบัญชีไปเลยครับ มีสองสามพันแต่มันก็เงินเก็บผมหล่ะครับ
“.....โซ่ยตี้ ไปทำอะไรมา”
“....”
“ทำไมเงินเยอะอย่างนี้”
“ผม...ผมช่วยเพื่อนทำรายงานอ้ะม้า งานเยอะ เพื่อนมันให้เงินดีด้วย เพราะตี๋เก่ง เลยขูดเพื่อนแพงๆไง”
เออ จะได้มีข้ออ้างเวลาไปค้างกับไอ้หมอกด้วย
“เพื่อนหน่ะ..ช่วยกันไม่หวังผลประโยชน์หรอกนะ อาตี๋”
“หน่าม้า เดี๋ยวถ้าผ่านรอบนี้ไปได้ ผมจะเลี้ยงหมูกระทะมันคืนเลย”
ม้าก็ไม่พูดไรต่อครับ ผมขึ้นห้องผมเอาเสื้อผ้ายัดๆลงกระเป๋า หยิบแปรงสีฟันไปแต่เหลือยาสีฟันไว้ให้เฮียครับ พอลงมาม้าก็ยื่นถุงให้ผมครับ
“เซาปิ่ง เอาไปฝากเพื่อนนะ”
“ม้าทำหรอ? ไส้ไรอ้ะ”
โวะ ไส้เผือกด้วย ของโปรด
“คืนนี้ตี๋ก็ต้องช่วยเพื่อนทำรายงานอ้ะ ม้า ตอนเช้าตี๋อาจกลับไม่ทันอ้ะ เฮียช่วยม้าคนเดียวพอหรือเปล่า”
“พอๆ ไปเหอะ”
“ม้า ไปแล้วนะ”
“ฝากเพื่อนด้วยหล่ะ”
“ครับ”
ขึ้นมาบนรถ ดูนาฬิกาตรงแผงคอนโซล แปดนาที รอดตายไป
“อ้ะ ม้าให้เอามาฝาก”
มันปรายตามองขับ ตอนนี้มันออกรถแล้วครับ
“เซาปิ่ง เคยกินป่ะ”
“มันคืออะไร”
“อ่ะ ลองกินดู”
ผมยื่นถุงให้มัน แต่มันนิ่งเลยครับ
“เฮ้ย เอาไปดิ”
“เดี๋ยวมือมัน”
เออ เหตุผลมัน น่าถีบหว่ะ
เซาปิ่งนี่ต้องกินตอนร้อนๆครับ ถ้าเย็นปุ๊ปมันจะไม่น่ากินครับ
“อ้าปากดิ”
มันหันมามอง เลิกคิ้ว ก่อนจะหันกลับไป
“อ้าเร็วๆ”
มาก็อ้าปากหน่อยๆแล้วเอนตัวมาทางผม ผมก็ยัดเซาปิ่งเข้าปากมันไปเลยครับ แม่ง กัดนิ้วกู ให้กินเซาปิ่งรสเผือก ไม่ใช่รสนิ้วกูเว้ย
“อร่อยป่ะ ม้าทำเอง”
“เฉยๆ”
เออ ฆ่ามึงตอนนี้กูก็ตายพร้อมมึงเพราะมึงขับรถ กูใจเย็นๆดีกว่า โปรดสัตว์
“เออ กูจะกินเอง แม่ง”
“ขี้บ่น”
ผมไม่สน หันหน้าเข้าหากระจกฝั่งผมครับ กินคนเดียวก็ได้อร่อยดี ซักพักแม่งมีมือมาดังเสื้อครับ
“กูจะกินอีก”
“.....”
“ป้อนกูเร็วๆ”
หัวคิ้วกระตุกไปถึงนิ้วหัวแม้เท้าเลยครับ
กูต้องรับมือกับมึงไปอีกนานแค่ไหนวะ ไอ้หมอกเอ้ย!
.......................................
.............................
[Coin 6 : complete]
[14.11.54]
ตอนดึกๆก่อนไปนอน 600 กว่าวิว ตื่นมา เย้ย 900 กว่าวิว o22
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ อาจจะยังเขียนไม่ค่อยดี มึนๆ เมาๆ เนื้อเรื่องอาจเดินช้าๆ แต่อยากจะเขียนให้มันดูมีเหตุผลที่สุด ค่อยเป็นค่อยไปคะ มีอะไรที่สมควรปรับปรุงก็เชิญแสดงความคิดเห็นมาได้เลยนะคะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ น้องตี๋น่ารักอ่ะค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
พระเอกเงียบเวอร์
อยากอ่านมุมมองของพระเอกบ้าง :m13:
ใจคอจะให้หนูตี๋มาจ้องตอนบ๊ะกะสาวจริงอ่ะ :m16:
-
ชอบ รอๆๆ รักกันเร็วๆน่ะ
-
ชอบพี่หมอกอ่า :impress2:
-
o13ชอบๆๆๆๆต่อเรื่อยๆนะ
-
อ่านสนุกดีนะ ลงต่อเนื่องดีด้วย ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่าน
-
เอิ่มพระเอกเรื่องนี้กวนบาทาเนอะ...
-
สนุกดี พร้อม บรรากาศมาคุแปลกๆๆ 55555 แต่ก็ชอบบ ขอบคุณครับบ
-
มาต่อเรื่อยๆนะค่ะ สนุกเว่อร์
เรื่องนี้ทั้งพระเอกนายเอก เวลาอ่านแล้วรู้สึกกวนส้นติงและเกรียนทั้งคู่เลยค่ะ ฮ่าๆๆ
-
หมอกกวนมาก ชอบตี๋น่ารักมาก สนุกดีค่ะ
รักคนแต่งจ้า :L2: :L2:
-
คุณพี่หมอกใจดีกับน้องตี๋อีกนิสสสส สิจ๊ะ :angry2:
-
อ่านรวดเดียว สนุกกก ชอบบบมากค่ะ :-D
พี่หมอกเป็นคนดีกว่าที่คิดไว้นะ แต่เหมือนที่ตี๋บอกเลยว่า ยังกะรับจ้างเลี้ยงเด็ก
กร๊ากกก นิ่งๆแต่กวนติงฉิบ น้องตี๋ก็แอบกวนเหมือนกัน
ชอบความเป็นธรรมชาติของตี๋ ขนาดอยู่กับพี่หมอกยังดูเป็นตัวของตัวเองเลย
ลุ้นๆๆว่าวันนี้จะได้อ่านเพิ่งอีกซักตอนไหมน้า ปิ๊งๆๆ ++ :oni2: (ส่งสายตาปิ๊งๆไปให้คนเขียน)
-
มึนๆ เมาๆ สไตล์ตี๋ ><
ชอบอ่า เนื้อเรื่องก็เรื่อยๆน่ะ อ่านไม่เบื่อจ้า
ไม่เร็วเกิน แล้วก็ไม่ช้าเกิน กำลังดีจ้า
ตอนนี้ติดเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก : )
มาอัพบ่อยๆ น่ะค่ะ >3<
-
พี่หมอกเป็นคนดีกว่าที่คิด (?)
นึกว่ามาถึงปุ๊บจะรีบเคลมอาโซ้ยตี๋ซะอีก -/- !!
-
หมอกนี่ก็แอบมีมุมน่ารักๆกับตี๋เหมือนกันนะเนี้ยยยยยย ~~ ถึงจะน้อยนิดก็เถอะ >//<
-
Coin 7
นี่กะพากูมาเที่ยวทุกวันเลยเรอะ?
วันนี้มันพาผมมาที่เซ็นทรัล ชิดลมครับ ผมไม่เคยมาครับ มองไปทั่ว อยากจะวิ่งไปทางนู้นทางนี้แต่ไปไม่ได้ครับ เดี๋ยวหลง มือถือยิ่งพังอยู่ ถ้าหลงนี้ผมจะเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ให้มันประกาศชื่อไอ้หมอกให้ได้ยินกันทั้งห้างเลยครับ
“มาทำอะไรอ้ะ”
“นัดเพื่อนไว้”
“อ่อ เพื่อนแบบเมื่อวานนะหน่ะ”
มันไม่ตอบครับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ อิจฉาครับ มันเสน่ห์แรง สาวติดตรึม
เข้าไปในร้านบักสตาร์ (มันไม่ได้ชื่อนี้หรอกครับ แต่เรียกแบบนี้แล้วโคตรเป็นกันเอง) มีสาวนั่งรออยู่แล้วครับ
“เบลล์ มานานยังครับ”
“เบลล์เดินกับเพื่อนเสร็จแล้วก็มานั่งรอ ไม่นานหรอกคะ”
ต่อให้ผู้หญิงรอนานเป็นชั่วโมงก็จะตอบว่าพึ่งมาครับ อันนี้ไอ้กล้วยบอกมา
เออ ถ้ามาเดทกันแล้วผู้หญิงตอบว่ากูมารอเป็นชั่วโมงแล้ว ผู้ชายคงจะแป้กอยู่หล่ะครับ
มันนั่งลงแล้วครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยต้องนั่งลงข้างๆมันครับ เหมือนเดิมครับ สายตาผู้หญิงจิกลงทางผมเลยครับ
“รุ่นน้อง”
มันตอบก่อนเธอจะถามซะอีก ผมได้แต่พยักหน้าครับ ไม่รู้จะตอบอะไร
อ่อ วันนี้เพื่อความมั่นใจ ก่อนออกจากบ้านผมเปลี่ยนรองเท้าเป็นเอาของเฮียมาใส่แล้วครับ เยินเหมือนกันแต่พื้นยังไม่หลุดครับ ส่วนไอ้เยินๆคู่นั้นผมก็เก็บลงกล่องไว้ก่อนครับ ว่างค่อยเอาไปเย็บที่ตลาดแถวบ้านครับ สามสิบบาท ดีกว่าซื้อคู่ใหม่
“เบลล์นึกว่าพี่จะมาคนเดียว”
“....”
ทั้งผมทั้งมันเงียบครับ เมื่อวานจูนยังไม่ชัดเจนขนาดนี้ครับ ถึงแม้ผมจะรู้ว่าเธออยากจะเดินกับไอ้หมอกสองคนมากกว่า
“เอ่อ งั้นผมไปร้านหนังสือแถวนี้ดีกว่า”
“เดี๋ยว”
มันรั้งไว้ แล้วก็รีบหยิบบัตรเครดิตออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้
“ผมใช้ไม่เป็น”
“งั้นเอานี้ไป”
มันยื่นกระเป๋าเงินทั้งใบให้ผมเลยครับ แต่มันเก็บบัตรเครดิตใบนั้นไว้ใบเดียว เอ่อ กูไม่กล้ารับวะ มึงจะบ้าหรอ ถ้ากูรับแล้วชิ่งนี้กูรวยเลยนะ
มันทำหน้าบึ้งใส่ครับ พูดแบบไร้เสียงว่า อย่ากวนตีน
ผมเลยรับมาทั้งใบครับ อูย หนังแท้ในมือกู ไม่กล้าบีบแน่นเลย ของผมกระเป๋าเงินพลาสติกลายนารูโตะ เคยเห็นไหมครับ ทีใบละประมาณสามสิบบาทเปิดมามีช่องใส่เงินใส่การ์ดไม่กี่ช่อง ได้ลายถูกใจแถมถูก แต่ขาดบ่อยและง่ายมากครับ แม็กซ์ทั้งใบเลย
ผมยัดกระเป๋าเงินมันลงกระเป๋าสะพายครับ กลัวหาย แล้วมันก็ยื่นไอโฟนหนึ่งในบรรดาหลายๆเครื่องของมันมาให้ผมเครื่องหนึ่ง
“วันนี้โทรหาไม่ติด เอาเครื่องนี้ไปใช้ก่อน”
มึงทำไมไว้ใจคนง่ายแบบนี้หวะ หรือมึงไม่มีอะไรต้องกลัว ถึงยื่นมาให้กูหมดแบบนี้
ผมไม่รื้อกระเป๋ามันครับ เอาจริงๆผมไม่คิดจะใช้เงินมันด้วยซ้ำ เพราะเท่าที่มันให้ผมมามันเยอะมากแล้วครับ มากเกินกว่าที่เพื่อนให้เพื่อน รุ่นพี่ให้รุ่นน้อง หรือจะพูดแบบน่าเกลียด ลูกค้าก็เหอะ แต่ผมก็ยังไม่ได้ขายให้มัน เออ แล้วตอนนี้กูกะมึงมีความสัมพันธ์กันแบบไหนวะ
คำว่าพี่เลี้ยงผุดขึ้นมาในหัว ผมหลุดหัวเราะครับ
ผมเดินเข้าไปในร้านหนังสือที่เดินผ่านมา ร้านหนังสือใหญ่จริงๆครับ เงียบ ต่างคนต่างอ่านหนังสือที่ตัวเองสนใจ ผมชอบบรรยากาศแบบนี้ครับ
เฮ้ย นั้นมันหนังสือเกี่ยวกับอินทีเรียนี่หว่า พุ่งเข้าชารจ์ครับ หนังสือต่างประเทศ ผมชอบครับ แต่เห็นราคาแล้วก็วาง กูไปเปิดดูให้ห้องสมุดก็ได้
ดูไปเรื่อยๆครับ แอบหิวหว่ะ นี่ก็หกโมงกว่าแล้ว ผมไม่เดินออกจากร้านครับ กลัวมันมาหาแล้วไม่เจอ เออ กูนั่งเล่นไอโฟนมันก็ได้ครับ
ผมออกมานั่งหน้าร้านหนังสือครับ มีโซฟาเหมาะๆนั่งสบายครับ ก็นั่งเล่นยาวเลยครับ เกมส่วนมากเป็นเกม RPG มีเกมโปเกมอนด้วยครับ ผมเลยสร้างอีกเซฟนึงเล่นเอง ไม่อยากเล่นทับของมันครับ
ท้องร้อง กี่โมงแล้ววะ
เฮ้ย! ทุ่มครึ่ง
มึงลืมกูนานไปหรือเปล่าวะ
ผมไม่รู้เบอร์ครับ จะโทรหามันก็ไม่รู้จะโทรยังไง ผมจะเดินหาฟู้ดคอร์ท เลยเดินไปถามพี่ยามครับ โห ราคามันแพงมากครับ ไรวะ ราดหน้าร้อยกว่าบาท นี้กูหลงมาในดินแดนมหัศจรรย์หรอวะ ราคามันถึงได้ดูแพงประหลาดๆแบบนี้
เปิดดูกระเป๋าเงินตัวเอง มีหกสิบบาท เศร้าครับ
ให้ใช้เงินมัน ผมไม่เอาหรอกครับ
ผมอยากเดินออกจากห้าง แต่กลัวมันมาแล้วไม่เจอผมเลยนั่งรอครับ
...สองทุ่ม
ผมเผลอหลับที่โซฟาหน้าร้านหนังสือครับ ผมวกกลับมานั่งรอมัน แล้วก็เผลอหลับไป
สามทุ่มจะสี่ทุ่มแล้วครับ
คนรอบๆตัวแม่งน้อยลงจนผมหนาว ปกติห้างนี้ผมรู้สึกว่าคนมันก็น้อยกว่าที่อื่นอยู่แล้วนะครับ แถมยังหนาวอีกต่างหาก เสื้อเฮียที่ผ่านการซักจนเนื้อผ้าบาง แถมเสื้อกล้ามเหี่ยวๆ มันกันหนาวไม่ได้เลยครับ
ผมคว้าไอ้มือถือเครื่องเก่า เอาแบตออกมาถูๆกับตักแล้วใส่กลับไปใหม่ พยายามเปิดเครื่องครับ
เฮ้ยแม่ง ติด- อ้าว ดับซะแล้ว
เออ ก็ไม่รู้จะเปิดเครื่องทำอะไร ผมน่าจะเอามือถือเก็บไว้ที่บ้านไปเลย ยังไงก็ใช้ไม่ได้อยู่แล้ว
เอาวะ รอขนาดนี้ก็รออีกสักพักแล้วกัน
ไอโฟนในมือสั่น ผมรีบหยิบขึ้นมารับเลยครับ
“พี่หมอก”
เสียงผู้หญิงที่ผมไม่รู้จักครับ
“ครับ?”
“นั่นไม่ใช่พี่หมอกนิ...พี่หมอกอยู่ไหน”
“ไม่รู้ครับ”
“แล้วนั่นใคร”
“เอ่อ รุ่นน้องพี่หมอกครับ”
“เรียกพี่หมอกมารับสายหน่อย”
“เออ ผมก็ไม่รู้ครับว่าพี่หมอกอยู่ไหน”
ถ้ารู้ก็บอกกูหน่อย กูก็อยากเจอมันเหมือนกัน กูจะถีบขาคู่มันแล้วเนี่ย แม่งทิ้งกูหรือเปล่า หลอกเอากูมาทิ้งสินะ
“แล้วทำไมมือถือพี่หมอกถึงมาอยู่กับเธอ”
“เออ พี่เขาให้ผมมาครับ”
“......”
“บอกพี่หมอกด้วยว่ามาหาหมวยที่คอนโดหน่อย”
“ถ้าเจอแล้วจะบอกให้นะครับ”
“เออๆ แค่นี้แหละ”
ตอนนี้สามคนแล้วครับ
มึงก็มีหลายคนแล้ว แล้วมายุ่งอะไรกับกูอีกวะเนี่ย
ตอนนี้ผมอยากกลับบ้านครับ เหนื่อย หลายๆอย่าง หิวด้วย ผมหิวแล้วก็หนาว
มันเดินมาแล้วครับ ไม่ได้เดินมาคนเดียวด้วย
มันก็เดินมากับน้องเบลล์ของมันนี่แหละครับ
เออ ให้กูรอ ไปเที่ยวกันมา สนุกเลยสินะ
“ไป กลับ”
“ผมหิว”
“ทำไมยังไม่กิน”
“รอพี่”
มันเงียบเลยครับ หน้ามันอ่านไม่ออกแต่หน้าน้องเบลล์แทบจะเขียนบนหน้าเลยครับ ไปจากชีวิตกูสักที ไม่ไปหรอกเว้ย กูเกรียน กูไม่สน
ตอนนี้กูโมโหหิวเว้ย!
“อยากกินอะไร”
“ได้หมด หิว”
มันแวะซื้อแฮมเบอร์เกอร์ให้ผมครับ ผมก็คืนกระเป๋าเงินมันไปพร้อมไอโฟนมันนี่แหละครับ ผมเห็นน้องเบลล์มองอยู่ผมก็พูดเลยครับ
“เออ พี่หมอก เมื่อกี้คนชื่อหมวยโทรมา บอกให้พี่ไปหาที่คอนโด”
น้องเบลล์ตวัดมองหน้าไอ้หมอกเลยครับ ผิดคาด แม่งเฉยกว่าที่คิด มันดูจะติดเฉยๆมากเลยครับ น้องเบลล์ถามเลยครับ
“ใครหมวยค่ะพี่หมอก”
“ก็ตำแหน่งเดียวกับเบลล์”
“พี่หมอก!!”
“ไม่ชอบก็เดินออกไป บอกตั้งแต่ต้นแล้วว่าพี่ไม่ได้มีใครแค่คนเดียว”
ได้ยินจากปากแล้วนับถือครับ มันตรงมากครับ ถึงใครว่ามันแรงแต่ผมว่าพูดกันตรงๆดีกว่าครับ แบบนี้ก็แสดงว่าผู้หญิงทุกคนเต็มใจเป็นหนึ่งในหลายๆคนที่มันคบด้วยสินะ
หนึ่งในหลายๆคนนั้น ก็มีผมอยู่ด้วยสินะ
“พี่หมอก เบลล์นึกว่าพี่พูดเล่น”
“พี่เคยพูดเล่นหรอ”
เฮ้ย แรงไปเปล่าวะ น้องเขาจะร้องไห้ ไม่จะแล้ววะ น้องเขาร้องไห้แล้ว มึงจะไม่ปลอบหรอ
ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ครับ แต่น้องก็ปัดมือผม เวร ผ้าเช็ดหน้าตกพื้นเลย ได้แฮมเบอร์เกอร์พอดีมันก็ส่งให้ผมครับ ผมไม่สนใจน้องเบลล์แล้วครับ กูอุตส่าห์หวังดี ปัดผ้าเช็ดหน้ากูทิ้งอีก ถ้าไม่ได้แฮมเบอร์เกอร์นะกูคงปี้ดไปแล้ว
ผมรีบแกะกิน น้องเบลล์ก็จ้องหน้าไอ้หมอกเหมือนรอให้มันพูดอะไรมา
“เอาซอสไหม?”
เอ่อ กูว่ามึงสนใจน้องเขาก่อนดีกว่า
“เอาซอสมะเขือเทศอ้ะ”
กูก็เล่นไปกับมันอีก
น้องเบลล์วิ่งออกไปเลยครับ ไอ้หมอกยังเฉยมองผมกินแฮมเบอร์เกอร์
“เฮ้ย! ไอ้พี่หมอก ตามน้องเขาไปดิ”
“ตามไปทำไม”
“ก็พี่ไปพูดให้น้องเขาเสียใจอ้ะ”
“กูพูดความจริง”
“พี่ไม่ไปผมไปเองนะ”
“มึงลองไปสิ” แม่งจ้องหน้าผมเอาเรื่องเลยครับ
“กูเจอมาเยอะ ถ้ามันจะกลับเดี๋ยวมันก็กลับมา”
“ทำไมพี่ใจร้ายงี้วะ”
“กูใจดี กูถึงไม่ไปตามมัน”
เออ บางทีเสียใจแต่ผู้หญิงก็ตัดใจไม่ได้สักทีเพราะผู้ชายง้อนี้แหละครับ มันจะหมายความว่าแบบนี้หรือเปล่า แต่ผมว่ามันขี้เกียจอ้ะ
“กลับกัน”
“ไม่ไปหาหมวยอ้ะ”
“เหนื่อย”
“อืม”
ผมก็เดินตามมันมาครับ แฮมเบอร์เกอร์ผมซื้อมาสองชิ้นครับ ฟาดเรียบ ไอ้หมอกให้ผมยืนกินให้หมดแล้วเอาไปทิ้งก่อนขึ้นรถครับ
“น้ำ”
“คุณค้าบ”
ในรถมันจะมีเก็บน้ำไว้ครับเป็นขวดๆ ผมก็รับมากิน
“ทำไมไม่ซื้อหนังสือ?”
“ไม่มีเงินอ้ะ”
“ให้ไปแล้ว”
“ผมไม่ใช้หรอก ของพี่อ้ะ”
“มึงใช้ไปเหอะ กูไม่ว่าหรอก”
มันก็ขับไปเรื่อยๆของมัน มันเห็นรถเงียบมันก็เปิดเพลงให้ฟัง
“มือถือมึงเป็นอะไร”
“เจ๊งอ้ะ”
“เอาเครื่องนี้ไปใช้ แกะซิมคืนกูด้วย”
“เฮ้ย ไม่เอา”
“เถียงกูอีกแล้ว”
มันโยนมาเลยครับ ผมรับแทบไม่ทัน แล้วก็แกะซิมออก ใส่ซิมตัวเองลงไป เฮ้ย กูจะมีไอโฟนไว้เล่นเกมแล้วเว้ย
“เมมเบอร์กูด้วย”
ไม่ต้องบอกว่าเบอร์ไหนครับ เบอร์ที่ไม่เคยเห็นโทรติดกันสิบสาย ไม่น่าเป็นคนอื่นหรอก
“พี่”
“ไร”
ขอบคุณ
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งผมกลับบ้าน ขอบคุณที่ยังกลับมารับผม พี่ช่วยผมทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรให้พี่เลย
“ไม่มีไรหว่ะ ผมง่วง เมื่อไหร่จะถึงอ้ะ”
“เออๆ จะถึงแล้ว ง่วงก็นอนก่อนเลยไป”
ผมเอนตัวลงกับเบาะ ผมยังจำทางไปคอนโดมันไม่ได้ครับ แต่ผมก็หลับตาลง ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับมันแล้วครับ...
เพราะผมรู้สึกได้
ถึงคำขอโทษของมันครับ...
..........................................
...............................
[Coin 7 : complete]
[14.11.54]
คนอ่านก็อยากอ่าน(หรอวะ) คนเขียนก็อยากลง
ยังไงก็ฝากด้วยนะฮ้าฟฟ
ปล.ยอดคนอ่านเพิ่มเร็วมาก ดีใจอ้ะ เมื่อเช้า 900 กว่า ตอนนี้ 1200 แล้ว o22
ปล2.ตี๋ไม่เกรียนนะฮ้าฟ ตี๋แค่เป็นธรรมชาติ 555+ :z6:
-
สนุกมากกกกกกกค่ะ
ตี๋ฮาได้อีกกกกก >w<
มาดัน มาอวย มากรี๊ด ชอบบบบ ชอบมากๆๆๆ
เห็นชื่อเรื่องมันไม่ค่อยน่าสนใจ แต่ไม่รู้เป็นไรเห็นรอบแรกก็คิดว่าต้องอ่าน
แต่ไม่มีโอกาส (ตอนนั้นทำไรไม่รุ) เจอรอบสอง โอ้ว หนุกอ่ะ บรรยายฮาดี
ชอบๆๆๆ เดี๋ยวอ่านตอน 7 ก่อน
นิยายดีๆ ชอบๆ >w<
-
ถ้าพี่หมอกจะเอ็นดูขนาดนี้ รับเลี้ยงหนูซักคนก็ได้ค่ะ
-
รักตี๋ รักเฮีย
รักคนเขียนแสนขยัน มาต่อบ๊อยบ่อย
-
ตี๋เป็นธรรมชาติจริงๆ . . เกรียนเป็นธรรมชาติดี :laugh: :laugh: :laugh:
ชอบตี๋ที่อารมณ์ดี คิดบวก เป็นตัวของตัวเองมากๆ อย่าดราม่าเลยนะน้องตี๋ >,<
-
อัพบ่อยจัง ชอบ *-*)!
พี่หมอกมีซัมติงปมหลังกะตี๋เปล่าเนี่ย ทำไมดีจัง พระเอกเหมือนจะเงียบแต่ก็ไม่ แอร๊ -/-!
-
เหอๆสรุปหมอกจะอะไรยังไงนี่....น่าจับโบกฟ่ะ!!!
-
คนอื่นรักตี๋ รักหมอก
แต่ผมโคตรรักคนเขียนอ่ะ เขียนได้น่ารัก โดนใจมาก
จะติดตามต่อไปเรื่อย~ๆแน่นอนครับ
:กอด1:รักคนแต่งเรื่องนี้ที่สุดเลยครับ :กอด1:
-
น่ารักเกิ๊น น
รอให้รักกัน หึหึ
-
้่ี่พี่หมอกโคตรเท่ห์อ่ะ
แบบนี้รักหมดใจเลย
-
ใครบอกตี๋เกรียนนนนนนนนนนนน ?
ตี๋แค่เมายังไม่สร่างเท่านั้นเอง 55555
ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยยยยยยย >0<
อ่านแล้วยิ้มตลอดเลย โอ้ยยยยยยยยยยๆ
อยากอ่านเรื่อยๆเลยจ้า
+1 เลยฮ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา -3-
-
ชอบหมอกอ่ะ เกรียนแบบนิ่งๆได้ใจมากฮ่าๆๆๆ o13
มาต่อบ่อยๆแบบนี้ต่อไปน้า
-
อัพบ่อย ชอบมากค่ะ ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L1: :L1: :L1:
-
หมั่นไส้พี่หมอก =w= แหม๊ สาวเยอะ(มากกก)นะยะ
คิดล่วงหน้าไปไกลกว่าสามร้อยกิโลเมตรด้วยความหวังที่ว่า
เมื่อถึงเวลาที่พี่หมอกคบกับน้องตี๋แล้ว พี่หมอกจะ'หยุด'นะคะ ^_^+++
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก อร๊ายยย ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดหวานๆ
(ซึ่งดูท่าไม่น่าจะออกมาจากปากพี่หมอกแกง่ายๆแน่ๆ -_-)
แต่บรรยากาศมันหวานๆชอบกล อิอิ
-
ชอบพี่หมอก อิิอิ
-
โอ้ยยยยยชอบตอนนี้พี่หมอกพูดมากขึ้นแล้ว :laugh:
-
จะรักคนเขียนมากว่านี้ถ้าคนเขียน ลงน้องตี๋อีกสักตอนอ่ะ -..- ขออีกตอนนะๆๆ อยากอ่านอ่ะ
ตอนนี้อยากบอกตี๋ไม่เกรียนอ่ะแต่ตี๋น่ารักอ่ะ!
เป็นกำลังใจให้ค๊าฟ
จัดไป o13
Coin 8
ต่างคนต่างอาบน้ำ วันนี้ผมพกชุดนอนมาเองครับ เสื้อกล้ามเหี่ยวๆ กับเกงบอลที่ต้องมัดเชือกหลายทบกว่าจะไม่หลุดครับ (ยางมันยานเพราะซักบ่อย ต้องมัดอย่างเดียวครับ) ผิดกับไอ้พี่หมอกครับ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบ็อกเซอร์ ดูยังไงก็มีระดับกว่ากูหว่ะ
ล้มตัวลงนอนสักพักก็รู้สึกว่ามันล้มลงนอนข้างๆครับ
ยังไม่ง่วงเลยแหะ เพราะเผลอหลับไปในรถ นานพอสมควรครับเพราะรถติด ถึงแล้วไอ้พี่หมอกก็ปลุกให้ผมตื่นครับ เดินขึ้นมาเอง
“พี่”
“ไร”
“ทำไงแฟนเยอะวะ”
มันผลิกตัวกลับมาทางผมครับ เออ กูได้คำตอบนึงทันใจเลย คนไรวะ มืดๆแม่งยังมีรังสีหล่อวิ้งๆออกมาจากตัวได้อีก
“ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เป็นแบบนี้แล้ว”
“แล้วพี่ไม่งงหรอ แบบ คนนี้ใครคนนี้ใคร”
“กูไม่สนใจหรอก กูนัดกับใคร คนนั้นก็ต้องโทรหากู กูก็เมมชื่อไว้ในเครื่อง กูก็ดูชื่อจากเครื่องเอา”
“แล้ว...พี่...เอ่อ นอนกับทุกคนเลยป่ะ”
“คิดว่าไงหล่ะ”
ตามันดูเหมือนสนุก รอฟังคำตอบผมครับ ผมก็ยันตัวขึ้นเท้าคางกับหมอนครับ
“อย่างพี่ ผมว่าน่าจะครบแล้วหว่ะ”
“รู้แล้วถามทำไม”
“.....” จริงหรอวะ
“แล้วพี่ไม่อยากหรอวะ แบบ พี่อยู่กับผมมาสองคืนแล้วอ้ะ”
“อยาก แต่มึงไม่ยอมเอง”
กูไปไม่เป็นเลย เวร
“ขอจูบหน่อย”
“แค่จูบได้ป่ะ”
“อือ”
มันดึงคอเสื้อผมทำให้ผมต้องขยับตัวเข้าไปหามันครับ
ผมกลั้นหายใจตั้งแต่ปากยังไม่พบกันเลยครับ ม..มือสั่น ทำไมมือสั่นขนาดนี้วะ
มันพลิกตัวนอนหงายให้ผมทับอยู่บนตัวมันครับ มันจับแก้มผมไว้ครับ ตาแม่งจ้องตาผมไม่กระพริบเลย ผมจะหลบตามันก็ไม่กล้าครับ
“ตัวหอม”
จะจูบก็จูบสักทีสิเว้ย อย่าอารัมภบทยาว!!
“สบู่พี่อ้ะ”
“หรอ”
ปกติไม่มีหรอกครับ ไอ้คำว่าหรอ ผมพูดอะไรไปแล้วถ้ามันเห็นว่าไม่น่าต่อมันจะเงียบครับ
“พี่”
“หืม”
มันกดจมูกเข้ากับแก้มผม จั๊กจี้วะ
“อ....เอ่.....เอ่อ”
ผมไม่รู้ครับ ว่าทำไมมันมาสนใจผม
เท่าที่ฟังไอ้กล้วยเล่า มันคบแต่กับผู้หญิงครับ
ไม่กล้าถามง่ะ
“ต่อไปโอนเงินเข้าบัญชีดีกว่าไหม ขี้เกียจไปกดเงิน”
มันลูบหัวแล้วกดริมฝีปากไปเรื่อยๆครับ บรรยากาศมันดูอบอุ่นแบบแปลกๆครับ ถ้าเป็นคนอื่นทำผมว่ามันจะอบอุ่นครับ แต่พอเป็นไอ้หมอกมันเลยดูแปร่งๆ มันจะจับหัวกูกระชากแล้วตบ ตบ ตบ ป่าววะเนี่ย
“ผมพึ่งปิดบัญชีไปเอง”
“เปิดใหม่”
“อือๆ”
พูดจบแม่งก็เริ่มจูบแบบเมื่อคืนแล้วครับ ผมเริ่มรู้แล้วครับว่าเขาจูบกันยังไง มันกดหัวผมแน่นเลยครับ จะดันตัวขึ้นก็ดันไม่ได้ มืออีกข้างแม่งก็กอดเอวผมไว้แน่นเลยครับ ขามันเกี่ยวขาผมครับ เหมือนงูเหลือมหล่ะครับ รัดแน่นทั้งตัวไปหมด
หายใจไม่ออก มันรู้เลยผละออกมาเม้มปาก พอเห็นว่าผมหายใจพอก็กลับเข้ามาจูบปากผมอีกแล้วครับ
พอไม่จูบก็กอดผมแน่นเลยครับ ตัวมันอุ่นครับ กลิ่นตัวไอ้หมอกมันไม่ฉุน แต่กลิ่นมันโดดเด่นครับ
ผมเริ่มง่วงครับ หลังจากก่อศึกย่อมๆระหว่างมันกับผม
“พี่”
“ปล่อยผมหน่อยดิ ผมจะนอน”
“ไม่ จะกอด”
“มันอึดอัดอ้ะ พี่กอดแน่น”
“อยากกอด”
“บ้านผมมีตุ๊กตาเน่าๆตัวนึง เดี๋ยวผมเอามาให้กอด มรดกตกทอดตั้งแต่รุ่นเฮีย”
“มีพี่ด้วยหรอ”
“พี่ชายแท้ๆหนึ่งคน”
“อืม”
“แล้วพี่หมอกอ้ะ มีพี่น้องป่ะ”
“มีพี่คนนึงน้องคนนึง”
“ชื่ออะไรบ้างอ้ะ”
“เมฆกับฝน”
เออ บ้านนี้พ่อแม่ทำงานกรมอุตุใช่ไหมครับ?
มันจ้องตาผมครับ จะว่าอึดอัดก็ไม่เชิงนะครับ แต่พอโดนจ้องไม่หยุด คุณเข้าใจใช่ไหมครับ? เวลาโดนจ้องหน่ะ
ถ้าผ่านวันนี้ไปจะเหลือสิบสี่วัน
ดอกเบี้ยมันจะซักเท่าไหร่นะ?
“เออ ขอกูพูดอีกเรื่องนึง”
“อะไรอ้ะ”
“ชุดนอนมึงเซ็กซี่ดีนะ”
ผมหลุดขำเลยครับ
...............................................
...............................
“ม้า~ ตี๋มาช่วย”
“อ้าว รายงานเพื่อนเสร็จแล้วหรอ”
“อือๆ”
ลืมตาไม่ขึ้นครับ ง่วงมาก เมื่อคืนกว่าจะนอนก็เกือบตีหนึ่ง ตื่นตีห้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัว เกือบหลับในห้องน้ำนั่นแหละครับ
“ไอ้น้องเลว เดี๋ยวนี้บ้านช่องมีไม่กลับ แล้วหน้าบ้านนั้นมันใครวะ”
หน้าบ้านมีบีเอ็มจอดอยู่คันนึง แต่คนขับวันนี้ไม่ได้อิมพอร์ทจากขอนแก่นครับ เจ้าของมาเอง
มันนั่งหลับรออยู่ในรถ มันก็คงง่วงเหมือนกันครับ
แล้วมึงจะมาด้วยทำไมวะ ถ้าจะส่งให้ลุงเขามาส่งก็ได้โว้ย
“แฟนคลับตี๋เองอ้ะ”
“อย่างมึงไม่พาคนมาถล่มบ้านกูก็ไหว้แล้วไอ้สัด”
“ตั๊วะตี้ พูดจาไม่เพราะเลย ขอโทษโซ่ยตี้เลย”
“ขอโทษ...ที่กูพูดความจริง ฮ่าฮ่าฮ่า”
ขำกันไป ทำงานไป ยกของขึ้นรถอะไรเสร็จก็ให้ไอ้เฮียมันขึ้นรถกระบะกับม้าก่อนครับ ผมกลับมาก็เคาะกระจกเรียกให้คนที่มันหลับตาอยู่ในรถเปิดหน้าต่าง
“เออ ผมจะไปรถกระบะกับเฮียอ้ะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูขับพามึงไปได้”
“....” เผด็จการหว่ะ
“ขึ้นมา”
ท้องฟ้ายังไม่สว่างแต่มันก็เปิดเพลงร็อคหูแตกแล้วครับ ผมเอื้อมแขนไปหรี่เสียงเพลงเพราะกลัวปลุกชาวบ้านแถวนี้ตื่น (ตอนนี้ผมใช้ไอ้เครื่องเล่นเพลงนี้เป็นแล้วครับ อัจฉริยะจริงๆ) มันก็หันมามองหน้าครับ
“บ้านมึงทำแบบนี้ทุกเช้าเลยหรอ”
พยักหน้าตอบครับ
“ขายไรวะ”
“โจ๊ก กินเปล่า เดี๋ยวทำให้กิน”
“เออ เอาดิ”
พอไปถึงผมก็ช่วยเฮียยกหม้อ จัดร้านตามปกติเหมือนเดิมครับ ฝันไปเถอะครับว่าไอ้พี่หมอกจะเข้ามาช่วย นู่นนนนน มันนั่งอยู่นู่น เก้าอี้หน้าร้าน มันบอกในร้านอบ อากาศไม่ปลอดโปร่ง มันนั่งกระดิกเท้ารอเลยครับ
“โจ๊กชามแรกของวัน”
ผมใส่ไข่ ใส่ผัก ยัดหมูลงไปเยอะๆเลยครับ ถือว่าทำพิเศษให้
“เดี๋ยวผมไปเอาน้ำชามาให้”
ร้านผมไม่เสริฟ์น้ำเปล่าครับ เสริฟ์น้ำชาให้กับคนมากิน จะได้สดชื่นแต่เช้า
“จะเอาร้อนหรือเย็นอ้ะ”
“ร้อน”
พอยกมาให้ แม่งก็บ่นว่าร้อนไปอีกครับ แต่ผมไม่สนครับ ช่วยม้าทำงานต่อ วันนี้มีเรียนสายหน่อยก็เลยมาช่วยเสริฟ์ครับ ตอนเช้าๆคนจะมากินเยอะครับ พวกอาแป๊ะอาเจ๊กจะมาจับจองที่นั่งทำตัวเหมือนเป็นโรงเตี๊ยมนินทาลูกเมียชาวบ้านกันครับ สักพักพี่สา(แรงงานพม่าหัวใจลูกทุ่ง)ก็มาครับ ผมเลยเบาแรงไปหน่อย
“เฮ้ย พี่ กินเสร็จไปนั่งที่อื่นไป ลูกค้าจะนั่ง”
“มึงไล่กูหรอ” ออร่าอำมหิตพวยพุ่ง ขนแขนแสตนด์อัพเลยครับ
“ไม่ได้ไล่ เห็นป่าว อาอึ่มเขายืนรอนานแล้วอ้ะ”
“เขาออกกำลังกาย มึงไม่รู้จักหรอวะ”
มึงใช้ตาไหนดูวะ กูเห็นเขาทำหน้าตาเมื่อยมากเลยนะเว้ย
เสียงในร้านโช้งเช้งมากครับ จะคุยต้องกึ่งๆตะโกนหน่อย
โต๊ะนึงนั่งได้สี่คน ไอ้พี่หมอกแม่งนั่งคนเดียวแล้วยังทำท่าทางวางก้ามอีกครับ เดี๋ยวมึงก็เจอกล้ามลูกชายเขาหรอก เห็นไหม มึงหันไปดูสิ กูกลัวแทนมึงเลยนะเนี่ย
“ไม่เป็นไรอาตี๋ นั่งด้วยกันก็ได้”
หน่ะ เจออาอึ่มประกบรอบเลยครับ ไอ้หมอกแม่งก็ยังทำหน้านิ่งมึนใส่ครับ ไม่สนใจ มันกินเสร็จหมดแล้วแต่มันก็นั่งกดมือถือของมันไปครับ
โดดเด่นท่ามกลางสมาคมคนจีนครับ ฮ่าๆๆ
ผมถามมันตั้งแต่เช้าแล้ว มันก็ว่างช่วงเช้าเหมือนกันครับ เวลาเรียนใกล้ๆกันมันเลยบอกว่าจะไปพร้อมผม
“ม้า เดี๋ยวตี๋ไปเรียนแล้วนะ”
ม้าไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน ตักโจ๊กมือเป็นระวิงเลยครับ เห็นแล้วเหนื่อยแทน ผมแค่เสริฟ์ยังมึนเลย
“พี่ ไปเหอะ”
มันก็ลุกขึ้นแล้วก็ขับรถให้เหมือนเดิมครับ ผมกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดก่อน คราวนี้มันไม่นั่งรอหน้าบ้านแล้วครับ มันเดินเข้ามาในบ้านเลย
“ไหนห้องมึง”
“ข้างบนอ้ะ”
“กูเหยียบแรงบันไดจะพังไหม?”
“ไม่พัง ผมลองมาแล้ว ฮ่าๆๆ”
ความจริงผมกลิ้งลงมาเลยครับ แม่งล้มทีกลิ้งไปแปดขั้น หัวแตกต้องเย็บตอนเด็กๆครับ ที่มันถามคงเป็นเพราะว่ามันเป็นบันไดไม้แล้วก็ค่อนข้างเก่า บ้านหลังนี้ซื้อตั้งแต่ม้ากับป๊าแต่งงานกันใหม่ๆครับคิดดู!
ห้องนอนผมเอาจริงๆเล็กพอๆกับห้องน้ำคอนโดมันเลยมั้ง ทิ่ยิ่งดูแคบก็เพราะว่าพฤติกรรมของผมกับเฮียมากกว่า เก็บของกันมั่วซั่วไม่เป็นที่ ไอ้กางเกงในใบ้หวย(เลขแปด)ของเฮียแม่งก็ยังทิ้งไว้เป็นหลักฐานอยู่หน้าห้องน้ำชั้นล่างให้ได้อายหน้าครับ ผมเห็นไอ้พี่หมอกมองก็รีบบอกเลยครับว่า”ของเฮีย” ต่อให้มันเป็นของกูจริง กูก็จะพูดของเฮียไว้ก่อน โทษทีนะเฮีย ฮ่าๆๆ
“นี่มึงกับพี่มึงนอนเตียงเดียวกันหรอ”
“อือ”
มันไม่แม้แต่จะนั่งลงบนเตียงผมเลยครับ เยินเกินขนาด ความจริงผ้าปูมันลายลูกหมีครับ(ซื้อแต่เด็ก) แต่พอมันจางมันเลยกลายเป็นลายสัตว์ดุร้ายอะไรสักอย่างที่ดูไม่ออก ตอนวัยม.ต้นตื่นมาตอนกลางคืนโคตรตกใจเลยครับ สีตกอีก อย่างกับเลือดไหล
เสื้อนักศึกษาก็ใส่มั่วๆปนกันในตู้ครับ เหมือนกันหมดอ้ะ ผมก็คว้าๆแล้วจะหยิบไปเปลี่ยนในห้องน้ำมันก็บอกให้ผมเปลี่ยนตรงนั้นเลยครับ
ไอ้พี่หมอกยืนกอดอกพิงผนังห้องอยู่ มีคนมองกูตอนเปลี่ยนเสื้อหว่ะ! นี่มันเป็น Sexual abuse เลยนะโว้ย เข้าค่ายคุกคามทางเพศเลยนะเหวยย
คิดไปคิดมาผมก็เปลี่ยนกางเกงเสร็จแล้วครับ (กูเต็มใจแบบนี้ไม่ถือว่าคุกคามทางเพศ มันเรียกยินยอม) อายทำไมครับ มีเหมือนกันหมดอ้ะ ก้นผมก้นมัน สะกดต่างกันตรงไหนครับ แถมผมไม่มีหาง เพราะฉะนั้นมันก็ก้นทั่วไปนี่แหละครับ
“มึงยั่วกูหรอวะ”
“ห้ะ” อะไรนะ กูงง
“มึงถอดเสื้อต่อหน้ากู”
“กูทำท่ายั่วมึงตรงไหนวะ ชูจักกะแร้ใส่เสื้อเนี่ยนะ?”
แม่งเดินเข้ามาหา เพราะกูพูดกูมึงกับมึงใช่ไหม? ผมรีบใส่เข็มขัดเลยครับ
“เสร็จแล้ว ไปเหอะ เดี๋ยวไปเรียนสายยยย เหวยยยยย”
แม่ง หอมแก้มผม ตกใจครับ รีบมองไปที่ประตูเลย นี้ถ้าเฮียกูเปิดเข้ามาเห็นมึงโดนเตะกระเด็นจากชั้นสองแน่
แล้วคนที่กระเด็นตามมึงไปคงเป็นกู ฮ่าๆๆ
“วันนี้กูเอาแค่นี้ก่อน วันต่อไปมันจะมากขึ้นกว่านี้”
แล้วถ้ามันมีวันต่อไปเรื่อยๆ วันสุดท้ายกูไม่โดนกินเลยหรอวะ!
“ส่วนเรื่องเงิน กูเปิดบัญชีขึ้นมาให้มึงแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นจะมีคนเอาสมุดบัญชีมาส่งให้มึง”
“แล้ววันนี้พี่จะไปไหนอ้ะ”
ไหนมึงบอกต่อให้มึงกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนอื่นก็ต้องให้กูไปดูไงวะ
“วันนี้กูไม่ว่าง”
เออ มันก็มีธุระของมันเนอะ ผมจะไปยุ่งอะไรกับมันวะ
“เออๆ ไปเหอะพี่ ผมหิวแล้ว”
“ทำไมไม่กิน”
“ผมกินโจ๊กมาสิบเก้าปีแล้วพี่ สงสารผมหน่อยยย”
มันก็พยักหน้าส่งๆไปครับ ผมเลยให้มันพาไปกินร้านข้าวมันไก่แถวมอครับ อร่อยดี ถูกด้วย
วันนี้งงๆมึนๆเลยครับ เหมือนชีวิตมันปกติแบบผิดปกติ(?) เหมือนเจอเรื่องมาเยอะๆแล้วก็ราบเรียบซะงั้น ต่อไปจะมีคลื่นลูกใหญ่ซัดใส่กูอีกป่าววะเนี่ย
“พี่ตี๋ วันนี้ว่างหรือเปล่า”
ไอ้น้องปิ๊กมันเดินมาหาครับ ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเดอะตี๋แอนด์เดอะแก็งค์(โต๊ะประจำครับ)ใต้ตึกคณะครับ ผมก็พยักหน้าให้มัน
“โอ้ย เดี๋ยวนี้ไอ้ตี๋คิวทอง ตามหาตัวกันให้ควั่ก วันก่อนก็มีไอ้หัวแหลมแว่นแดงมาหา วันนี้ก็น้องมาหา อะไรมึงจะฟีโรโมนกระจุยกระจายขนาดนี้วะ” ไอ้กล้วยแม่งบ่น เดี๋ยวปั๊ดเอารองเท้ายัดปากหรอก
“หยุดเห่าเลยมึง”
ไอ้โจ๋แม่งนั่งหัวปั่นกับรายงาน สมน้ำหน้า เล่นวินนิ่งดึกดื่นมาหลับในคาบ เจอจารย์เม้งแตกแถมรายงานให้ทำครับ สรุปเนื้อหาทั้งหมดในคาบ แล้วแม่งได้ฟังที่ไหน ลำบากกูอีก(กูก็ไม่ได้ฟัง ฮ่วย ช่วยมึงบ่ได้หว่ะ)
“เออ ว่าง ไมอ้ะ”
“พี่ฟินก็ว่าง ผมเลยจะชวนไปเลี้ยงสาย”
“เออๆ ไปดิ กินไรอ้ะ”
“เดี๋ยวผมโทรตามพี่ฟินก่อน”
ดีมาก กูจะได้ประหยัดค่าโทร ฮ่าๆๆ
ตอนนี้มือถือผมใหม่เอี่ยมอ่อง (นับเฉพาะตอนมาอยู่กับผม) เพื่อนๆทำปากเป็นรูปตัวโอกันใหญ่ตอนเห็น ผมไม่เคยขี้อวดครับ แค่วันนี้กูนั่งกดยิกๆๆเล่นเกมทั้งวันจนชาวบ้านส่ายหน้าเลยครับ เห็นไหมครับว่าผมเป็นคนเจียมบอดี้ขนาดไหน (หรอวะ)
การจะตามหาตัวไอ้พี่ฟินนี้หาไม่ยากครับ เพื่อนมันมีรายทาง เดินเข้าไปถามเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอมันเอง วันนี้ก็เหมือนเคยครับ หน้ามันเลอะสีมาเชียว เห็นพวกผมก็โบกมือเย้วๆเลย “เฮ้ย ทางนี้โว้ย” เออ กูกำลังเดินไป อย่าเสียงดังได้ไหมวะ ชอบทำกูอายอยู่เรื่อย พี่ใครวะแม่ง (พี่กูเอง) “อย่าตะโกนได้ไหมวะ มันอาย” ผมตะโกนตอบไป ดังกลบเสียงไอ้ฟินเลยครับ เอาซี่ กูน้องมึงทำไมกูจะมึนเหมือนมึงไม่ได้วะ
“พอเหอะพี่ ผมอาย”
ไอ้น้องปิ๊กดูท่ามันลูกผู้ดีครับ รับกิริยามารยาทพวกผมไม่ค่อยได้ พอถึงตัวไอ้พี่ฟินที่กำลังปั่นงานสุดแรงเกิด มันก็ยื่นทิชชู่ให้พี่แกเช็ด แต่คงจะเป็นเวรกรรมแต่ปางเก่าครับ แทนที่สีมันจะเลือนกลับเปื้อนเป็นรอยยาวแทน
ผมสะกิดไม่ให้ไอ้ปิ๊กพูดครับ มันก็กลั้นหัวเราะ ไอ้พี่ฟินหนวดแมวยังไม่รู้ตัว
“เออ มึงจะกินไร รอกูแปปนึงดิ๊ เดี๋ยวกูเก็บของก่อน”
“เอ้าพี่ ถามผมแล้วเดินหนีซะงั้น”
“ก็ให้พวกมึงคิดไง”
แล้วก็จบที่หมูกระทะสิ้นคิดเหมือนเดิม เมากันไปครับ งานนี้ไอ้พี่ฟินเลี้ยงเต็มที่ เห็นว่าพึ่งได้บอลมาหลายพันอยู่ กว่าจะกลับก็เมากรึ่มๆครับ กลับเองไม่ไหวให้ไอ้ปิ๊กมันขับมอไซค์พาผมกลับบ้าน ผมก็ชี้ทางแม่งมั่วๆไปครับ แทนที่สิบนาทีถึงเลยกลายเป็นครึ่งชั่วโมง
ไอ้น้องปิ๊กมันก็ใจดีแบกผมขึ้นชั้นสองครับ ม้าลงมาเปิดประตูก็บ่นใหญ่เลย มองไปรอบๆ เออดี ป๊าคนที่สองกูไม่อยู่ ไม่งั้นมีหวังโดนสองต่อ
“ไอ้ปิ๊ก มึงนอนนี่เลยดิวะ”
“ไม่อ้ะ ผมกลับบ้านเลยดีกว่า”
“เออ ไปเลยไอ้น้องรหัสเวร” กูเมาครับ ปล่อยกูนอนพื้นนี่แหละจะได้ไม่เผลออ้วกใส่เตียง มันจับผมนอนลงบนเตียงครับ ผมก็ดิ้นๆจะลงไปนอนพื้น แต่แม่งไม่ยอมปล่อยกูไปสักที ตอนนี้ผมเมาเหมือนมาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยครับ แต่ความจริงผมรู้สึกตัว แม้จะน้อยกว่าปกติก็เหอะ
???
อะไรวะ งูเหลือมรัดกูเหรอ ทำไมกูรู้สึกเหมือนถูกรัดแน่นเลยวะ
“ไอ้พี่ตี๋แม่งดื้อหว่ะ หึหึ”
ไอ้ปิ๊กมันกอดผมครับ...
แล้วมันก็สูดหัวผมดังฟืดเลยครับ แม่งกระซิบเรียกชื่อผมหลายรอบ เออ กูรู้ กูชื่อตี๋ มึงจะบอกทำไมบ่อยๆวะ
ผมตกใจครับที่มันทำแบบนี้กับผม แต่ตกใจแป๊ปเดียวก็รู้สึกอยากอ้วกครับ มันก็รีบแบกผมลงชั้นสอง (เวรกรรมของคนมีห้องน้ำชั้นล่าง)ให้ไปอ้วก แบบบุฟเฟต์ตามใจผม
ผมกอดชักโครกแล้วคิดว่า
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมอ้วกถูกที่และถูกเวลาจริงๆวะ
...............................................
.........................................
[Coin8 : complete]
[14.11.54]
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำใจร้ายใส่นักอ่านไม่ได้อ่ะ กะจะเก็บไว้ซักหน่อย พอเห็นมาขอกันก็เลยลง
จะใจเเข็งๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ขอบคุณที่ชอบ ขอบคุณที่อ่านนคัฟฟฟฟ
:bye2: :bye2: :bye2:
ปล. พันสี่แล้ว เย้ๆ :mc4:
ปล2.ตอนสุดท้ายของวันนี้ ห้ามขอเพิ่มนะเออ :z2: :z2:
-
คนเขียนใจร้าย เค้าอยากได้อีก
อ่านแล้วชอบ เรื่อยๆ สบายๆ สนุก ภาษาดี
ชอบพี่หมอกมร๊ากกกกกก
พรุ่งนี้ก็อัพอีกนะคะ :impress3:
-
:laugh3:ระวังเจ้าของมาเห็นนะตี๋...อิอิ :haun5:
-
อยากขออ่ะ :m17: :m17:
น่าร๊ากก ปิ๊กคิดไรเนี่ย ฮิ้วๆๆ
:L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนเขียนใจดีอ่า จะขอเพิ่มดักซะงั้น55
แต่ไม่เป็นแค่นี้อิ่มและ o13
ตอนนี้พี่หมอกน่ารักกกก :-[
-
+1 ให้คนแต่ง ขยันโพสมาก เราชอบ :laugh:
ยังอ่านไม่จบเลย เดี๋ยวไปอ่านก่อน
-
วันนี้สุดยอดเลยจ้า อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า :-[ :-[
น้องน่ารักมากจ้า :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
อ่าๆสนุกดีนะชอบพรุ่งนี้อย่าลืมอัพหลายๆตอนนะคับ
แต่.....ยังงงกับการกระทำของหมอกอ่ะ??
-
คนอื่นรักตี๋ รักหมอก
แต่ผมโคตรรักคนเขียนอ่ะ เขียนได้น่ารัก โดนใจมาก
จะติดตามต่อไปเรื่อย~ๆแน่นอนครับ
:กอด1:รักคนแต่งเรื่องนี้ที่สุดเลยครับ :กอด1:
เห็นด้วย ตั้งแต่อ่านมาเจอแค่2คนที่ อัพเร็วมากๆ คนนั้นเป็นเรื่องเล่าจบไปละ
-
เสน่ห์แรงไม่เบา นะตี๋ :-[ :impress2:
:pig4: :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกอ่ะ
ชอบคนเขียนด้วย ฮริ้วววววว
-
ไม่นะน้องปิ๊กกะจู(ชอบอ่ะ)อย่าคิดอะไรกะตี๋เลย คนนี้เค้าเด็กเสี่ยนะ
มาต่ออีกแล้ว ขอบคุณน้า :L2: :pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านตอนนี้จบแล้วก็อยากอ่านตอนต่อไปอีก สนุกมากๆค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1: เค้าอยากถีบพระเอกซึนๆนิดนึงอย่างบอกไม่ถูกอ้ะ ดูเกรียนกันจริ๊งงงงงงงงงง :laugh:
ไอ่น้องปิ๊กกาจู๊จะจ้องตีท้ายครัวป่ะเนี่ย แบบว่ามันเอิ่มมม เค้าขอแบบเฮฮาปาจิงโกะ ดราม่าแต่พองามได้ไหม ฮ่าๆๆ
จะพูดว่าตีท้ายครัวได้ยังหว่า พี่หมอกกับน้องตี๋มันยังไม่ได้เป็นไรกันนี่ :z3:
-
ท่าทางน้องรหัสของตี๋น้อย
จะไม่ธรรมดาซะแล้ว เฮ้ยๆ คิดไรกะตี๋น้อยป่าวเนี่ย
แหม่ อ่านมาเรื่อยๆ ผมก็พบว่า พี่หมอกมันแอบน่ารักแฮะ
น่าตกใจจริงๆ
-
พึ่งได้มาอ่านนะครับ เนื้อเรื่องน่าลุ้นมากๆ 5555 ยังไงก็ขอติดตามด้วยคนนะครับ o13
-
สนุกมาก ๆ รีบมาเขียนต่อไว ๆ นะครับ ชอบมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555555555555555555
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ติดใจอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ ตามมาหลายวันและ
รักน้องตี๋มากเลยอ่ะ ดูแก่นๆ ดีชอบอ่ะ แต่แอบเชียร์พระรองอย่างน้องปิ๊กมากกว่าพี่หมอก
อยากให้น้องปิ๊กเป็นพระเอก ถ้าไม่ได้เป็นพระเอกก็ขอให้มีนายเอกของน้องปิ๊กนะครับบบบบบบบบบบ
-
หมอกป๋าเกิ๊นนน
คนเราทำอะไรก้ต้องหวังผลตอบแทนกันบ้างหล่ะ
อยากรุ้ว่าหมอกจะเอาอะไร :really2:
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วเขินจัง (นี่ฉันออกอาการก่อนเจ้าตี๋อีกนะเนี่ย เจ้าตัวยังไม่เห็นเขินเลย -3-)
ชอบตรงที่ ณ เวลานี้ตี๋ยังไม่รู้สึกอิอ๊างขวยเขินหน้าแดงอะไรกับพี่หมอก หุหุ
แต่งได้ลื่นไหลอ่านคล่องมากค่ะ ไม่รู้สึกสะดุดเลย แถมทำให้อินได้อีกต่างหาก
รู้สึกเหมือนไม่ได้เขินอิอ๊าง(แถมกับแค่ฉากหอมแก้มด้วยนะ)มานานแล้ว เพราะอ่านมาจนชินชา ฮ่าๆ
-
คนแต่งใจดีมากกกอ่ะ ไม่คิดว่าเข้ามาแล้วจะได้อ่านอีกตอน เลิฟเลิฟเลยค่ะ :กอด1:
น้องปิ๊กคิดอะไรกับตี๋น้อยเนี่ย
-
อยากอ่านอีกอ่ะ สนุกน่ารักมาก
นายเอกของเราเพ้อเจ้อ 555 :o8: :o8:
-
ขยันจังเลย คนแต่งน่ารักอะ
ปล. แนะนำอะไรนิดได้ป่ะ
การใช้คำว่า อ้ะ มันไม่ถูกต้องนะคะ
มันต้อง อะ
-
รีบมาต่อนะครับ กำลังสนุก รอลุ้นตอนต่อไปครับ
-
ขอยืนยันคำเดิมครับรักคนแต่งเรื่องนี้จริงๆ :กอด1:
แต่งได้น่ารักมาก รักน้องตี๋กับพี่หมอก :impress2:
-
น้องปิ๊กคิดไม่ซื่อ
-
พี่หมอกดูแลน้องตี๋อย่างใกล้ชิดด่วนๆ ไม่ง้านจะโดนตีท้ายครัวแล้ววววว ~
น้องยิ่งน่ารักๆอยู่ เรายังชอบเลย อยากได้แบบนี้มาเลี้ยง แอร๊ยยยยยยย :impress2: :impress2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่าาา สุดยอดจริงๆ ขยันอัพมาก *รักเลย* :L2: :L2:
-
ฮันแน่ ! ตี๋เมาเราเสน่ห์แรงเว้ยเฮ้ย
ฮ่าๆ ตี๋เมาน่ารักแบบเมาๆ
พี่หมอกก็ตลอดอ่า >0<
อ่าววววววววว ! ขอเพิ่มอีกตอนไม่ได้รอฮ้า 55555
ล้อเล่น ๆ พรุ่งนี้อย่าลืมมาต่อนะคะ
-
ขอการันตีความสนุกของเรื่องนี้ค่ะ o13
แอบกระซิบว่าเรื่องนี้เป็นนิยายที่ทำให้ต้องรีบสมัครเพื่อเข้ามาเม้น :-[ เพราะทนความน่ารักของคนเขียนไม่ได้ อัพเร็วจริงไรจริง บอกได้คำเดียวว่า :pig4: ค่ะ
ขอ :man1: 1 ที อิอิ
-
อยากอ่านต่ออออ่า >< ชอบๆๆๆ
-
น่ารัก
-
พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและจะติดตามต่อไป
แต่เวลาอ่านตอนที่ตี๋อยู่แล้วมีผู้หยิงคนอื่นอยู่ด้วยแล้วสงสารตี๋อ่ะ ตะหงิดๆ แต่เพราะตอนนี้ตี๋ยังไม่ได้ชอบหมอกเลยอาจจะยังไม่คิดอะไร แต่ต่อไปแหละ ถ้าเป็นตัวเราเองคง เศร้าอ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอินมากๆค่ะ อิอิ
-
ถ้าหมอกรู้ เละเป็นโจ้กแน่ๆตี๋
-
ฮ่วย ยิ่งอ่านยิ่งชอบพี่หมอก ดูเหมือนไม่สนใจ แต่ใจดีมากๆเลยนะเนี่ย
เอ๊ะไม่สิ ต้องบอกว่า ทำตัวเหมือนไม่สนใจคนทั้งโลก แต่จะทำดีกับเฉพาะคนที่สนใจ ชิมิๆ :man1:
สงสัยพี่หมอกจะขาดความอบอุ่นรึป่าว พอมาเจอแบบน้องตี๋เลยติดใจ
ชอบเวลาคุยกันอ่ะ(ถึงจะพูดกันน้อยกว่าตอนเงียบก็เถอะ) ดูแบบเป็นธรรมชาติมาก
น่ารักกันทั้งคู่ :o8:
น้องตี๋ก็แอบเกรียนนะ พี่หมอกก็แอบกวนตีน เหมาะสมกันเป็นที่สุด :laugh:
-
Coin 9.1
“เมื่อคืนกูโทรไป”
“ห้ะ”
ปวดหัวหว่ะ ตอนนี้มานั่งปวดหัวอยู่ที่ร้านครับ คนกำลังขวักไขว่เลย พี่สากับม้าทำงานเหมือนออกรบ แต่ลูกกตัญญูมานั่งหน้ามึนอยู่หน้าร้านครับ เมาค้าง ปวดลูกกะตา
เมื่อคืนเฮียไม่กลับบ้าน ไม่เห็นยังเช้า โทรไปหาก็ไม่ติด แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นในตอนนี้ครับ
ไอ้พี่หมอก
“กูโทรไปหา แล้วมีคนรับสาย แต่ไม่ใช่มึง”
“อ่อ เมื่อวานไปเลี้ยงสาย”
“เดี๋ยวนี้มีเงินแล้วเรอะ”
ส่งตีนไปตามสายได้ป่าววะ ฮึ่ย อยากเตะปากมันจริงๆ
“ไม่อ้ะ พี่ฟินเลี้ยง”
ไอ้พี่ฟินคนที่มึงบอกไม่รู้จักแล้วทำกูหน้าแตกไง คนนั้นอ้ะ
“เออ อย่าให้กูรู้นะ”
“ห้ะ รู้ไรอ้ะ”
“ว่ามึงมีชู้”
“เฮ้ย! จะไปมีชู้ได้ไง” ก็กูยังไม่มีภรรยาเลยอ้ะ เฮ้ย! นั่นไม่ใช่ประเด็น
“พี่ มีแต่น้องกับพี่รหัสผม คนไหนชู้ผมบอกมาดิ”
เรื่องไอ้ปิ๊กเมื่อวานจะโดนฝังไปพร้อมกับผมครับ ฟันเฟริม์
“กูบอกอย่าให้มี หรือมึงมีแล้วจริงๆ”
“แล้วทำไมผมจะมีชู้ไม่ได้วะ โอ้ย นี่กูเถียงเรื่องอะไรกันอยู่วะเนี่ย พี่ สายผมตัวผู้หมดทั้งสายเลยนะเว้ย”
“หรือมึงจะบอกว่ามีผู้หญิงด้วย กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร”
ไอ้ควายเผือก! รูปประโยคกูตรงไหนที่บอกมึงว่ากูคบชู้ว่า ช่องไฟเรอะ!
“เฮ้ย พูดจาไม่รู้เรื่องหว่ะ แค่นี้นะ” เหมือนเมียหลวงโทรจิกแต่เช้าเลยครับ ไอ้ที่ปวดหัวตอนนี้ปวดหนักเหมือนมะเร็งกินสมองเลยครับ ไอ้คนรอบตัวกูนี่พูดจาไม่รู้เรื่องจริงๆนะเนี่ย
ที่ตัวมึงเองยังไปกับคนอื่นเลย
หรือมันมีธุระวะ? แล้วธุระอะไร?
อืม ปัญหาโลกแตก วาระแห่งชาติ
“.......”
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้มันโผล่มาแต่เสียงแต่มันก็นัดแนะไว้แล้วครับว่าตอนกลางวันผมต้องไปกินกับมัน ผมแอบไปอัพสมุดบัญชีที่มันให้มา เห้ย แม่ง เกือบห้าหมื่น มึงให้กูมาทำไมเยอะแยะวะ มันโอนรวดเดียวเลยครับ ผมรีบเบิกวิ่งหน้าตั้งไปให้ม้าแล้วเผ่นออกมาเลยครับ กลัวม้าถาม (ตอนนี้ม้าขายโจ้ก ผละออกจากตำแหน่งไม่ได้ครับ)
คิดไปคิดมา ผมได้มาจากมันจะเกือบแสนแล้วนะครับ นี่แค่สามสี่วัน
โลกนี้ไม่มีของฟรี ทุกอย่างย่อมมีสิ่งแลกเปลี่ยน เพียงแต่ตอนนี้ผมยังไม่รู้ชัดว่าสิ่งที่มันต้องการตอนนี้คืออะไร
ตัวผม?
ใจผม?
บ้าน่า นี่มันนิยายน้ำเน่าหรอไง ถึงจะได้มาหวังจากคนจนๆที่มันไม่มีอะไรเลยจากตัวผม
หรือมันจะหลอกกูไปขายวะ ยิ่งหล่อๆอยู่? ต้องระวังตัวเองแล้วนะเนี่ย
ผมก็ใช้ชีวิตวันนี้ตามปกติแล้วก็เข้านอน เย้ย! เร็วไปไหม ผมจะข้ามช่วงที่มันน่าเบื่อแล้วไปอยู่ในช่วงที่ผมเจอกับไอ้พี่หมอกเลยแล้วกันนะครับ (ข้ามเรื่องที่ว่าไอ้โจ๋กำลังอกหักจากสาว แล้วก็ไอ้น้องอุกกี้แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารักที่แก้มไอ้กล้วยไปเลยนะครับ ผมรู้มันน่าเบื่อสุดๆ)
วันนี้มันก็ยังอยู่กับเดอะก๊วนมันครับ ผมเข้าไปถึงก็ยกมือไหว้เป็นส.ส. ไอ้พี่บอล(จำได้แล้วโว้ย)ก็ทักผมก่อนเลยครับ
“อ้าว น้องตี๋ มาทำอะไรครับ?”
“เอ่อ มากินข้าวครับ”
กูมาโรงอาหาร ไม่มากินข้าวแล้วมาให้ควายถามหรอไงวะ?
“มานั่งกับพี่มา” ไอ้พี่บอลกวักเป็นนางกวักเลยครับ ผมหันไปมองไอ้พี่หมอกก่อนครับ มันนั่งทำหน้ามึนดูหงุดหงิดๆอยู่ข้างผู้หญิงคนนึงที่ผมไม่รู้จัก(อีกแล้วหว่ะ) เออ ผู้หญิงคนนั้นป้อนมันด้วยวะ กูอยากได้บ้างๆๆ (เดี๋ยว ไม่ได้แปลว่าผมอยากป้อนมันนะ ผมอยากโดนป้อนบ้าง เดี๋ยวคุณๆท่านๆจะเข้าใจผิดกัน) แต่ดูเหมือนมันไม่เห็นผมครับ
สโลแกนไม่มั่วแต่ทั่วถึงใช้ได้กับมันจริงๆครับ มันค่อนข้างดังในมหาลัยครับ แต่ผมไม่รู้ ข่าวบนอินเตอร์เนทไปไม่ถึงบนดอยที่ผมอยู่อ่ะ ฮ่าๆๆ ถึงจะมีไอโฟนแต่ อ้ะ อ้ะ เสียใจด้วย ในมือถือมีเงินแค่สิบบาทไว้ยิง โปรโมชั่นน้านนาน เคยใช้กันไหมครับ? (เติมครั้งเดียวอยู่เป็นปี)
กว่าไอ้พี่หมอกจะรู้ว่าผมมานั่งด้วยก็ตอนผมกินเสร็จแล้วครับ ผมนั่งกินเงียบๆเจี๊ยมเจี๋ยม มากินก็เพราะมันบอกให้มา แต่ถึงเวลาเสือกไม่เห็นกูซะงั้น พอมันหันมาผมรู้สึกเหมือนมันพูดคำว่า “อ๊ะ” ในใจเลยครับ (หน้ามันบอก)
“มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
พูดจาสุภาพข้ามหัวเพื่อนนับสิบ เพื่อนๆแม่งเงียบมองหน้ากันเลิ่กลั่กเลยครับ ไม่รู้มันพูดกับใคร ก่อนทุกคนจะย้ายสายตามาทาง....พระเอกอย่างกูเอง
“อะไรวะไอ้หมอก มึงไม่เห็นน้องเขาได้ไงวะ มานั่งกินข้าวกับกูจนจะหมดจานแล้ว”
เดี๋ยว ไอ้พี่บอล กูไม่ได้พิศวาสอยากกินข้าวข้างๆมึงเลยนะ ที่กูนั่งข้างมึงเพราะมันไม่มีที่แล้วมึงก็กวักมือเรียกกูต่างหาก
“กูถามมึงหรอไอ้สัด”
ทุกคนเงียบหนักกว่าเดิมอีกครับ ไอ้พี่บอลดูเหมือนจะสนิทกับมันมากเลยนะครับ รีบต่อปากต่อคำเลย ผมเห็นคนอื่นก้มหน้าศึกษาการเรียงตัวของเม็ดข้าวในจานกันแล้วครับ
“อะไรวะ กูตอบดีๆนะเว้ย”
“ตอบดีๆเหี้ยไร มึงกวนตีนกู”
“แม่ง เมนส์ไอ้หมอกไม่มาวะ” ผมแอบขำครับ พี่คนไหนไม่รู้กระซิบเบาๆแต่ผมได้ยินครับ
“ไอ้ตี๋ ใครให้มีงไปนั่งตรงนั้น ทำไมไม่มานั่งข้างกู”
“ก็ข้างตัวพี่มันว่างป่ะหล่ะ ให้ผมนั่งพื้นเลยหรอไง”
กูจะได้หาพร็อพมา พวกพัดพวกเสื่อ มาพัดให้มึง ไอ้คุณชาย
“แล้วทำไมไม่เดินมาหากู”
“เอ้า ผมจะรู้ไหมอ้ะ”
กูจะไปรู้ไหมวะว่ามึงต้องการแบบไหน ถ้ากูตรัสรู้เองได้ป่านนี้กูเขียนคัมภีร์ใหม่เองแล้ว
มันตบโต๊ะดังปังเลยครับ ซ้อมไอ้พี่คนที่นั่งข้างๆไอ้พี่หมอกกระเด็นฟิ้วไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นครับอีกนั่นแหละครับ มันเดินตรงเข้ามาหาผมที่ได้แต่มองซ้ายมองขวาหาทางรอด เวรหล่ะ แม่งหน้าตาฆาตกรเลยหว่ะ เอาไงดีวะ
“มานี่กับกู”
“โอ้ย! พี่อย่ากระชากดิวะ ผมมีขา เดี๋ยวเดินตามไปเอง”
อ้าว แล้วกูจะไม่คิดหนีเลยหรอวะ
ไม่ดีกว่าครับ ขืนหนีตอนนี้ได้กินตีนเป็นของหวานปิดท้ายมื้อกลางวันพอดี
ทำไมพระเอกนิยายทุกเรื่องแม่งต้องรุนแรงด้วยครับ เคยสนใจเพื่อนรวมฉากที่เด่นกว่าพระเอกอย่างผมไหม? โมโหก็หัดควบคุมกันหน่อยสิครับ มึงโตเป็นควายป่านนี้ยังคุมตัวเองกันไม่ได้เลยหรอ
“ใจเย็นๆพี่ มีไรคุยกันดีๆ อย่าขี้โมโห แก่เร็วนะโว้ย”
“....”
เวร มุขกูไม่ขำหรอวะ
นอกจากไม่ขำ ยังทำให้อนาบริเวณนั้นเงียบกริบอย่างฉับพลัน
ใบไม้ปลิวมาหล่นแทบเท้าไอ้หมอก แล้วก็โดนมันเหยียบคลอโรฟิลล์กระจาย บรึ๋ย โชคดีที่ใต้ตีนมันเป็นใบไม้ ไม่ใช่กู
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา”
“ผมบอกพี่ไปแล้วว่าผมไปกินเลี้ยงสายรหัส ไม่มีอะไรจริงๆ”
ทำไมกูต้องมารายงานมึงด้วยวะ ขนาดเฮียกูยังไม่บอกเลย
ผมไม่ได้หงุดหงิดอะไรครับ ถ้าผมหงุดหงิดอีกก็จะยิ่งเป็นการทะเลาะกันใหญ่โต
“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่นั่งกับกู”
ซีรีบรัมมึงเสื่อมใช่ไหม กูพึ่งพูดไปไม่ถึงห้านาทีเลยนะ
“ที่มันไม่ว่าง แล้วพี่บอลก็ชวนไปนั่งด้วย แค่นี้อ้ะ”
“......”
อย่าเงียบดิ วังเวงอย่างกับป่าช้า
ไอ้ตอนเดินมาก็เห็นนักศึกษาเดินกันขวักไขว่ ตอนนี้มันไปก่อม็อปที่ไหนกันหมด ทำไมปล่อยผมอยู่กับไอ้พี่หมอกสองต่อสองแบบนี้วะ
“เอางี้ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าผมผิดอะไร แต่ผมอยากให้พี่ใจเย็นๆ พี่บอลก็ไม่ได้ผิดเพราะพี่บอลไม่ได้ทำอะไรผม แล้วก็ไม่ได้ไปตบหน้าพี่อะไรด้วย”
“มันกวนตีนกู”
“ผมก็กวนตีนพี่ ไม่เห็นพี่จะด่า”
“มันเพื่อนกู แต่มึงไม่ใช่”
“แล้วผมเป็นอะไร”
ฟิ้วววว
ใบไม้ร่วงอีกกองก็ยังไม่ได้คำตอบ มันเงียบ ผมเงียบ มันเงียบ ผมเงียบ สลับไปมาอย่างนี้
“เออ แล้วผมจะถามทำไมวะ เอาเป็นว่าผมกินอิ่มแล้ว ผมไปเรียนต่อดีกว่า”
“เย็นนี้รอกูด้วย”
“พี่โทรมาแล้วกัน ไปขอโทษพี่บอลด้วยอ้ะ”
“กูไม่รับปาก”
ผมพยักหน้ามันก็เดินหันหลังไปเลยครับ
ไปถามพี่บอลทีหลังว่าไอ้พี่หมอกมาขอโทษพี่เขาหรือเปล่า รู้ไหมครับ ว่าพี่บอลบอกว่าพี่หมอกพูดว่าไร
พี่หมอกพูดว่า “ความผิดมึงต่างหาก ไอ้สัด”
เอวังด้วยประการฉะนี้...
...................................................
.................................
มันนั่งรอผมครับ ไม่ต้องทำหน้าเหลือเชื่อ เพราะข้างๆมันก็มีผู้หญิงนั่งประกบอยู่สองนาง
ผมเดินเข้าไปไม่พูดอะไร รอมันเห็นเอง แต่มันก็ดูจะไม่ได้สนใจใครเลยครับ ผู้หญิงสองคนข้างๆก็พูดข้ามหัวไอ้หมอกกันไป ทักมันดีกว่า เดี๋ยวมันโวยวายใส่ผมอีก
“พี่หมอก”
“อ้าว มาไม่ทัก”
เมื่อกี้กูเห่า บรู้วววว
“ผมไปก่อนนะครับ”
พูดกับสาวๆ เพราะเชียว สาวๆเลยทำตาละห้อยโบกมือลาตามมาครับ
บีเอ็มคันเดิม เที่ยวกับมันกลายเป็นงานของผมแล้วครับ
“อยากไปไหน”
“กลับบ้าน”
มันหันมามองหน้าผม ผมเลยหดคอหนีเลยครับ
“วันนี้แถวบ้านมีงานวัดอ้ะ”
“กูไม่ไป ร้อน”
“เห้ย ความจริงตอนกลางคืนอากาศดีมากเลยนะ”
“กูบอกว่าไม่ก็ไม่เองวะ”
คอหมอลำเซ็ง!
“ผมอยากไปอ้ะ”
หลังจากเงียบสักพักก็พูดครับ ผมว่าจริงๆแล้วไอ้พี่หมอกใจดีครับ อ้อนมันดีๆมันน่าจะให้
“หมอลำร้องเพลงมันส์หยด มีเกมปาเป้า โคโยตี้ก็มีนะพี่”
“คิดว่ากูสนใจหรอ”
เงียบกริบ
“พี่ไม่เบื่อหรอ อยู่แต่ห้องอ้ะ”
กูเบื่อ!
เบื่องูหลาม แม่งรัดกูทั้งคืน
รถมันก็ขับไปเรื่อยๆหน่ะครับ อีกนิดเดียวก็จะถึงคอนโดมันแล้ว ท้องฟ้ายังไม่มืดเลยครับ เบื่อแย่เลยครับ เหลืออีกตั้งหลายชั่วโมง
“คืนนี้กูจะไปผับ นัดเพื่อนไว้”
“แล้วผมอ้ะ”
“มึงก็ไปกับกู”
“ใส่ชุดนักศึกษาได้ใช่ไหม ผมไม่ได้เอาชุดมาอ้ะ” เดี๋ยวนี้เริ่มเอาชุดนอนมาทิ้งที่ห้องไอ้พี่หมอกแล้วครับ ประปราย เสื้อกล้ามเหี่ยวๆ กางเกงบอลยานๆนั่นแหละครับ ไอ้เฮียเปิดตู้มาคงตกใจอยู่ ผมขนเสื้อผ้ามันออกมาไม่บอกกล่าวครับ
“เอาเสื้อกูไปใส่ คุ้ยในตู้เอา”
ผมเลือกเสื้อเชิ้ตลายกราฟฟิตี้สีดำออกมาตัวหนึ่งครับ พอดีตัวมันแต่ผมใส่แล้วหลวมๆครับ เอ่อ ผมมันผอมครับ แถมยังเตี้ยกว่ามันนิดเดียว แขนเสื้อมันเลยศอกผมมาอีกครับ คุ้ยเจอกางเกงม.ปลายสีน้ำเงินของมันเลยหยิบมาใส่ซะเลย วะฮ่าฮ่า
“เอ้า ไอ้เด็กมัธยม ใส่แบบนี้เขาจะให้เข้าไหม”
มันยืนขำ ขำไรวะ
“กูนึกว่าเด็กม.ปลาย”
“ตี๋หน้าเด็กอ้ะดิ ฮ่าฮ่า”
“เปล่า กูจะหมายความว่ามึงเตี้ย”
เดี๊ยะๆ เจอตีนเด็กม.ปลาย
มันก็ใส่เสื้อคล้ายๆกันแต่ใส่กางเกงเด็ปครับ เด็ปเป็นกางเกงที่ฆ่าผมมากครับ เคยยืมไอ้โจ๋มาใส่ ขาโคตรสั้น! หย่าขาดตลอดการณ์
ไอ้ผับนี้มันอยู่แถวทองหล่อครับ คนโคตรเยอะ! ผมเดินอุดหูตามหลังไอ้พี่หมอกไป ให้มันตะกรุยทางให้ครับ ไม่งั้นกว่าจะเดินได้ที คลื่นมนุษย์ซัดออกอ่าวไทยครับ
คราวนี้ไม่ใช่ไอ้แก็งค์เดิมที่เห็นประจำที่คณะครับ เป็นกลุ่มที่ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ละคนก็ดูหล่อๆกันทั้งนั้นครับ แถมยังดูมีกะตังกันทุกคน ผมติดหนึบไอ้พี่หมอกเลยครับ
“พี่ ใครวะ”
“พ่อแม่กูมั้ง เพื่อนสิ”
“หวัดดีค้าบ พ่อพี่หมอก แม่พี่หมอก”
ไอ้พี่หมอกแม่งผลักหัวผมอีกแล้ว แต่มันไม่ผลักแรงเหมือนไอ้เคิ่ลครับ พวกนั้นแม่งบ้าพลัง
“อ้าว มาแล้วหรอวะไอ้หมอก”
มันพยักหน้าให้แล้วนั่ง เหลือที่อีกนิดหน่อยที่ขอบโซฟา มันก็มองผมครับว่าทำไมผมไม่นั่ง
มึงเหลือที่ให้กูแค่นี้อ้ะนะ
“มองหน้า มีอะไร”
“ผมนั่งไหนอ้ะพี่”
มันมองไปที่ข้างตัวครับ แม่งกวนตีนดีจริงๆ สุดท้ายก็ต้องไปนั่งเบียดกับมันครับ
“เห้ยพี่ ผมอยากกินเหล้าอ้ะ”
“ไม่ให้”
“พี่หมอก นี่ผับนะโว้ยไม่ใช่โรงเรียนอนุบาล ให้ผมมากินนมกินน้ำส้ม ไม่เอานะ”
“มึงลองกินซักคำสิ แล้วกูจะทำให้มึงไม่กล้ากินอีกเลย”
“.....”
เงียบเลยครับ รู้ไหมครับมันสั่งอะไรให้ผมหลังจากที่ผมบอกว่าจะไม่กินนมกับน้ำส้ม
มันสั่งน้ำเปล่าครับ
พี่รู้จักเป๊ปซี่ไหมครับ สไปรค์ โค้ก อะไรแบบนี้ พี่เคยเห็นหรือเปล่าครับ
ผมก็นั่งเงียบๆกับแก้วน้ำเปล่าหล่ะครับ ไม่รู้จะพูดอะไร มันเองก็เงียบเหมือนกัน ไอ้นี่มันแปลกนะครับ ออกมาสังสรรค์กับเพื่อนดั๊นกลายร่างเป็นพระพุทธรูปซะงั้น ผมนั่งจนเมื่อยเลยแอบเนียนพิงมันซะเลย
“เมื่อยหรอ”
“นั่งอยู่ครึ่งก้นอ้ะ”
มันก็เหยิบๆให้อีกหน่อยนึงอย่างเมตตา ประมาณสามเซนต์
“พี่ ถ้าก้นผมกว้างสามเซนต์มันจะพอดีเลยอ้ะ โชคร้ายที่มันไม่ใช่”
“เออ กูเขยิบมากกว่านี้กูก็นั่งตักเพื่อนกูแล้ว” ผมชะโงกหน้าดู เออ จริงวะ
นั่งฟังเพลง(ที่ฟังไม่ออก)ไปอีกสักพัก ไอ้หมอกก็เริ่มหันไปคุยกับเพื่อนๆแล้วครับ ผมมองออกไปตรงฟลอร์คนออกมาเต้นเต็มเลยอ้ะ เห็นแล้วอยากเต้นบ้าง เคยเต้นแต่หน้าเวทีหมอลำ พอจะใช้รวมกันได้ไหมวะ
“พี่ ผมอยากเต้นอ้ะ”
“ยืนเต้นตรงนี้ ที่อื่นไม่ให้”
“เห้ย เต้นตรงนี้ก็โคตรตลกเลยดี” โซนนี้มันเป็นโซนที่เขาจะนั่งดริ้งก์กันครับ ไม่มีใครบ้าลุกขึ้นมาเต้นหรอก
“ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป”
ไอ้หมอกแม่งเนี้ยนเนียน เอามือพาดโซฟา แขนมันเลยกลายเป็นโอบผมอยู่ครับ ผมก็พิงมันซะเต็มที่นั่งกินน้ำเปล่าไป ได้กลิ่นเหล้าลอยออกมาจากแก้วที่มันถือแล้ว..น้ำลายไหล
มันเห็นผมมองครับ มันก็เลื่อนแก้วไปทางซ้าย ผมมองตาม เลื่อนไปทางขวา ผมก็หันขวาบ้าง มันก็เลยยกดื่มเลยครับ เห็นเลยว่ามันกลืนลงคออึกๆ ตามันก็ยังมองผมอยู่แต่ผมไม่สนใจครับ
พอมันลดแก้วลง มันก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ ผมได้กลิ่นเหล้าชัดจากตัวมันเลยครับ
“อยากกินหรอ”
“อือ”
“อ้าปาก”
“พี่จะจูบผมหรอไง มุขโบราณหว่ะ”
มันทำหน้าเซ็งเลยครับ
“ใครได้มึงไปเป็นแฟนปวดหัวตาย แม่งไม่โรแมนติคเลย”
“อ้าว พี่จะโรแมนติคหรอ ส่งซิกซ์บอกผมก่อนดี พี่ไม่บอกผมไม่รู้อ้ะ”
มันยิ้มมุมปากครับ โคตรเท่
“ผมขอแก้วนึงดิ”
“ไม่ให้ คำตอบเดิม ถามใหม่ กูก็มีแต่จะตอบแบบนี้”
“นะ”
“ไม่”
“นะ นะ นะ”
“ไม่”
“พี่หมอก นะ ผมขอแก้วนึง พี่ไม่สงสารผมหรอ มาถึงที่นี่ได้กินแต่น้ำเปล่า แล้วอีกอย่าง พี่กินมาก เมา แล้วใครจะขับรถกลับ ผมขับบีเอ็มไม่เป็นนะพี่” ขับเป็นแต่กระบะหว่ะ ขับรถแพงผมเสียวไปเฉี่ยวชน เสียหายหลายแสน
นี่กูชักแม่น้ำมาหมดทั้งประเทศแล้วนะ มึงให้กูเหอะ
“ให้แก้วเดียว”
“เยส”
“ห้ามขอเพิ่ม”
“ครับ”
ยิ้มหน้าบ้านครับ มันเทให้ผมแก้วนึงแล้วมันก็นั่งมองจนผมกินหมด เสร็จแล้วก็ยื่นแก้วน้ำเปล่าให้เหมือนเดิม ผมว่ามันคอแข็งครับ เห็นกินเอากินเอา ผมนี่กลางๆ กินมากๆก็เมาครับ
แต่แบบ .. แก้วเดียวเองนะเนี่ย
“พี่...ผม”
“ไหนมึงบอกกูแก้วเดียว”
อ่านใจกูออกหรอ!
“นะๆ ผมกินตอนอยู่กับพี่ไม่ดีหรอ ผมกินกับคนอื่นก็เห็นพี่โวยวาย”
มันเงียบครับ แม่งกูนี่ฉลาดจริงๆ เล่นมันตรงจุด
โถ่ ไอ้พี่หมอก กูจับทางมึงได้มึงก็เป็นลูกไก่ในกำมือกูละว้า วะฮ่าฮ่า
..........................
.................
[Coin 9.1 : complete]
[14.11.54]
ตอนนี้ยาวจริงอะไรจริง
ยังไม่จบ มีอีกครึ่งหนึ่งเดี๋ยวเอามาลง o13
ไอ้เรื่องอัพเร็วอย่าพึ่งดีใจนะคะ มีเหตุผล ( o22) แต่เค้ายังไม่กล้าบอกอ้ะ :sad4: แบบว่ากลัวโดน..แบบนี้ :z6:
ขอบคุณที่รักน้องตี๋กับไอ้พี่หมอกนะคัฟ ยังรักคนอ่านเหมือนเดิมฮับ :pig4:
-
*พุ่งเข้าไปซุกผ้าห่ม*
เราว่าตอนนี้หวานสไตล์ หมอก-ตี๋
น่ารักดีจ้า ตี๋เมาน่ารักกกกกกกกกกกก >0<
ลงตอนต่อไปเลยนะคะ *ส่งสายตาอ้อนวอน*
-
น่าร๊ากกกก +1
จะเอาครึ่งหลังๆ o9 o9
โอม~~~ จงเอาลงๆ :oni3: :oni3:
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
รีบๆ มาต่อนะคร้าบบบบบบบบบบบบ ชอบน้องตี๋จังเลย เอิ๊กๆ
-
ชอบอ่ะ พี่หมอกน้องตี๋น่ารักเหมือนเดิม
คนแต่งน่ารักมาก
อ่านไป ยิ้มไปตลอด :กอด1:
-
แอบเดาเหตุผลออก จะหายไปใช่มั้ยล้ะ! :serius2:
ชอบตอนนี้อ่ะ ยิ่งมีตอนใหม่มากขึ้นก็ยิ่งชอบมากขึ้น ฮิฮิ เรื่อยๆดี
อยากจะบอกว่าเราอ่านตอนละ2-3รอบ กะเอาคุ้ม :z1:
-
ชอบอ่ะ o13
อ่านเรืองนี้เเล้วยิ้มมมม น่ารั๊คอ้ะ ! ><
ตี๋กับพี่หมอกอยู่ด้วยกันเเล้วดูมึนๆดีนะ :laugh: (คิดไปเองคนเดียวป่าวหว่า - -'')
แต่แบบที่พี่หมอกให้ตี๋เยอะขนาดนี้ นี่มีไรแอบแฝงป่ะเนี่ย หลงตึ๋เเล้วอ่ะเด่ะ คริคริ
แล้วถ้าม๊ากับเฮียตี๋รู้นี่ ตี๋งานเข้าเลยอ่ะ 55555555
รอครึ่งตอนที่เหลือและตอนต่อๆไป :call:
อยากอ่านต่อแย๊วววว :z3:
-
อ๊ายยย มารออีกครึ่ง :impress2:
:กอด1:
-
ป๊าดดด เป็นตอนที่หวานมากกว่าตอนใดๆที่ผ่านมา
ตี๋มีอ้อน หมอกมีหึงหวง(?)
ขัดใจ ทำไมตี๋ไม่นั่งตักหมอกไปเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ
-
ตื่นเช้าขึ้นมาก็รีดูในโทรศัพท์ ต้องมาต่อๆๆๆ
แล้วก็มาจริงๆ อ๊ากกกก กรี๊ดบ้านแตก
คนแต่งขยันจริงไรจริง ชว๊อบบบบ
ขยันแบบนี้รักตายเลย >w< บอกตามตรงอ่านเรื่องนี้แล้วบ้ามากๆ
นั่งยิ้ม บางครั้งก๋เอาหัวมุดหมอน แล้วกรี๊ด อร๊ายยย ชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันนนน
มารอพาร์ทต่อไป ดูสิ ว่าตี๋จะเป็นยังไง อิพี่หมอกจะทำเช่นไร กร๊าซซ เมาซะแล้ววว
อย่าให้น้องตี๋โดนกดน้าาาา เดี๋ยวเสียความประทับใจที่มีให้พี่หมอกหมด T^T
อุตว่าห์คิดว่าเป็นเมะที่ดี ในคราบโหดๆขรึมๆ
รออ่านค่า หวังว่างวันนี้คงมาอีกตอนนะคะ >w< จะรอรีดูในโทรศัพท์อีกที
-
รอออออออออออออออออออออออออ
-
ไอ้เรื่องอัพเร็วอย่าพึ่งดีใจนะคะ มีเหตุผล ( o22) แต่เค้ายังไม่กล้าบอกอ้ะ :sad4: แบบว่ากลัวโดน..แบบนี้ :z6:
ขอบคุณที่รักน้องตี๋กับไอ้พี่หมอกนะคัฟ ยังรักคนอ่านเหมือนเดิมฮับ :pig4:
เหตุผลอะไรอ้าาา *กระชากแล้วเขย่าๆ*
หวานอ่ะ ตอนนี้ :-[
-
พี่หมอกมีแอบพูดไม่รู้เรื่องด้วยนะ กวนปะเนี่ย
หวงน้องก็ไม่บอก ฮี่ๆ
ตอนนี้ตี๋น้อยน่ารักจัง มีอ้งมีอ้อนด้วยนะ
ไม่รู้เมาแล้วจะโดนพี่หมอกทำอะไรบ้างเนี่ย โฮะๆ
-
ท่องไว้น้องตี๋ อ้อน อ้อน อ้อน
-
เด๊่ยวก็เมาเสร็จพี่แกหรอก ที่พี่แกไม่อยากให้กินก็คงกลัวจะเมา เค้าไม่อยากได้เมียตอนเมาๆหละมั้ง อิอิ รักคนเขียนที่สู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ๊าก ก ก ก กก!! > <"
เรื่องนี้จะสนุกไปเเล้วน่ะฮ้ะ
ขอบคุณคับ เป็นกำลังใจเน้อ~~~
อัป 'อีกๆๆๆๆๆๆๆ :z13: :z13: :z13: :z13: (จิ้มๆ)
-
ตอนนี้มีอ้อนกันเบาๆ
อัพใวอัพช้าไม่ว่าแต่อย่าหายไปแบบไร้ร่องรอยนะกลัว
-
สนุกอ่ะรอพี่หมอก
-
:o8: พี่หมอกน่ารักมาก
-
เอ๊ะ ... ตี๋นี่เป็นประเภท เมาแล้วชอบคลอเคลีย รึเปล่า ?? :impress2: :impress2:
คลับคล้ายคลับคลา อยากให้ใช่ แต่ไม่อยากให้พี่หมอกปล้ำตอนไม่เต็มใจว่ะะะะ
เก็บเอาไว้ก่อนนนน อย่าเพิ่งไปเสียให้ไอ่น้องปิ๊กกาจู๊นะเว้ย ไม่ยอมมมมมม :z3:
-
เอาอีก เอาอีก ฮิฮิ
-
อัพเร็วมีเหตุผล?น่าสงสัยๆ ไม่ใช่ว่า
จะไปไหนแล้วไม่ว่างอัพนะครับ
อย่าทำอย่างงั้นนะ ฆ่าผมทางอ้อมเลย
นะนั่น
-
พี่หมอกชอบให้น้องตี๋อ้อนหรือเปล่า อิอิ
-
เริ่มจะหวานแล้วใช่มั้ยยยยยยยย น้องตี๋น่าฮักน่าฟัดหลาย ๆ
-
น่ารักทั้งคู่ :o8: :o8:
-
โว๊ยๆๆๆๆๆ น้องตี๋น่ารักอ่ะ :-[
ส่วนตาพี่หมอก รู้สึกว่าเริ่มถลำไปพอสมควรละ o18
-
ตี๋ตลกอ่ะ พี่หมอกอยู่ด้วยเลยมีความสุขใช่ม้า อิอิ
-
สนุกมากเลย
ติดตามต่อค่ะ
หมอกคิดอะไรอยู่อยากรู้จัง
:L2: :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกก!!! สนุกอ่ะ!!!
รีบมาต่อไวๆน้า หลงรักพี่หมอกกะน้องตี๋ :impress2:
-
แพ้ลูกอ้อนเหมือนกันเหรอพี่หมอก
-
อ๊ากกกก น่ารักมาก ๆๆ พี่หมอกแอบ(ไม่แอบละมั้ง) หึงน้องตี๋ :haun4:
รอวันอย่างใจจดใจจ่อให้น้องตี๋ยินยอมพร้อมใจและตกลงปลงใจ 55 :impress2:
ละก็ถ้าพี่ใจดีน้องขออีกหลายๆตอน *ทำหน้าตายิ้ม ๆ พร้อมรอยยิ้มใสซื่อ *
ปล โอมมมมมมม จงลง ๆ ต่อ o13
:pig4:
-
มาลงอีกตอนเถอะนะคะ *O*
-
อ้ายยยย ><
ตามทันแล้ว
น่ารักง่ะ :-[
ตี๋น่ารักมากกกก ใสใส = . . =
หมอกชอบตั้งแต่แรกพบสบตาอะปิ้วๆ(?)แล้วละสิ
แถมแอบขี้หึงนะเนี่ย
รอตอนต่อไปนะค๊าาา มาต่อเร็วๆน้าา <3
สู้ๆคะ :กอด1:
เรื่องนี้สนุกแน่ ฟันเฟิร์มด้วยคนคะ !
-
:กอด1:
-
เข้ามาส่อง กด f5 ก็แล้ว ไมยังไม่มาต่ออ้ะ :sad4: :sad4:
เสียใจ งอน เตรียมตัวโดนพุงเค้าทับ 55555 o18 * ล้อเล่นเน้อ *
ปล อยากอ่านจริงๆนะ :z3:
-
เข้ามาส่อง กด f5 ก็แล้ว ไมยังไม่มาต่ออ้ะ :sad4: :sad4:
เสียใจ งอน เตรียมตัวโดนพุงเค้าทับ 55555 o18 * ล้อเล่นเน้อ *
ปล อยากอ่านจริงๆนะ :z3:
กลัวแล้วฮ้บบบบ อย่าทำเค้าเลย :sad4:
ปล.หมายเหตุโพสล่างคัฟฟ
ปล2.ตอนนี้มีหมอนกัดหมอน มีผ้าเช็ดหน้าก็เชิญทึ้งผ้าเช็ดหน้าตามใจสะดวกฮัฟ :laugh: (จำเป็นเปล่าวะ?)
เห็นหลายคนไม่เห็นหรือเปล่าหว่า
ยังมีอีกสี่ตอนแต่นักเขียนไม่ได้มาลงเองฮัฟ
ปล.3 ทำไมชอบพี่หมอกกันฟร้า!! แอบหมั่นไส้แทนตี๋ เป็นพระเอกไม่มีใครสนใจเลย (โอ๋ๆ มาทางนี้มา :กอด1:)
Coin 9.2
โลกมันเริ่มหมุนครับ
ผมกำลังเมา ผมรู้ตัวครับ
“พี่หมอก”
“หืม?”
มันยังซัดเอาซัดเอา ทำไมคอแข็งงี้วะ
“ผมปวดฉี่”
“แล้ว?”
“พาไปหน่อยดิ”
มันก็รอให้ผมลุก แต่ผมลุกแล้วเซครับ มันคว้าไหล่ผมไว้แทบไม่ทัน
“เมาแล้วนะ”
“อืม”
“กลับกันเลยดีกว่า เห้ยพวกมึง กูกลับล่ะ”
“เด็กใหม่มึงหรอสัด น่ารักหว่ะ”
“ของกูห้ามชม”
“โอ้ย หวงยิ่งกว่าเหี้ยหวงไข่” มันมีด้วยหรอวะสำนวนนี้ เกิดมาไม่เคยได้ยิน
“ไอ้สัด” พ่นคำล่ำลาเสร็จแล้วมันก็พยุงผมมาห้องน้ำครับ แม่งไม่กล้าฉี่ มันยืนมองซะ ผมเลยเข้าห้องดีกว่าครับ ไม่กล้ายืนฉี่โถฉี่
จัดการเสร็จก็ล้างมือ คราวนี้ไอ้พี่หมอกแบกผมขึ้นหลังออกมาเลยครับ เพราะเดินชนนู่นนี่ แถมเวลาเมาผมชอบเดินมั่วอ้ะ
“วิ่งๆหน่อย”
วู้วๆ ในที่สุดกูก็เหนือมึงเว้ย
“พูดมากเดี๋ยวกูก็ทิ้งข้างทางซะหรอก”
กลัวมันโยนทิ้งครับ กอดคอมันแน่นเลย หลังมันโคตรอุ่น ผมเกยคางไว้ตรงไหล่มันครับ เห็นรถอยู่ไม่ไกลแล้ว
“พี่หมอก พี่หมอก”
“อะไร”
“พี่หมอกใจดีอ้ะ ตี๋ชอบ”
“....”
“เหมือนเฮียเลย ตี๋ชอบขี่หลังเฮีย”
“....”
ไอ้เฮียแม่งหายไปไหนวะ คิดถึงมันวะ
ผมก็ปล่อยให้ผมลงจากหลังมันช้าๆ แต่แม่งยืนไม่อยู่วะ ล้มก้นจ้ำเบ้าเลย
“ลุกขึ้นมา”
มันยื่นมาให้จับ ผมก็ปล่อยให้มันดึงขึ้น ไม่พยายามลุกเองเลยกู มันก็ดันๆให้ผมนั่งครับ อ่อ เบาะหลังเลยครับ กูเหยียดตัวเต็มเบาะเลย สบายเลย งอขานิดหน่อยแต่ก็หลับเลยครับ
ได้ยินมันถอนหายใจด้วยครับ ถอนหายใจทีชีวิตมึงจะสั้นไป 7 วินาทีเลยนะโว้ย
“ตี๋”
“หือ”
“ตี๋ ตื่น”
อะไรวะ ถึงแล้วหรอ
คอนโดมันครับ แสงไฟแสบตาหว่ะ ปวดหัวเลย
“เป็นไร”
“ปวดหัวอ้ะ”
“ไปอาบน้ำ ไหวมั้ย?”
เสียงมันอ่อนโยนมากๆเลยครับ ผมพยักหน้า มันกำลังจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแต่ผมดึงเสื้อมันไว้
“แต่ตี๋ไม่อยากอาบ”
“อาบซะ เหม็น”
“ตี๋ซกมก ตี๋ไม่ถือ”
“แต่กูถือ ไม่งั้นมึงก็นอนพื้นนี่แหละ”
กูก็เลยล้มตัวนอนกับพื้นโชว์ ตอนนี้กูง่วงมาก ปล่อยกูนอนเหอะ พลีส
“ตี๋”
“ขอตี๋นอนนะ ตี๋ปวดหัว อยากนอน”
มันหายไปซักพัก ผมก็หลับรอ แล้วมันก็มาสะกิดผมอีกแล้ว
“ตี๋”
“อื้อ”
“กินยา”
ยาแก้แฮงค์ ไอ้เฮียมีติดกระเป๋าผมจำได้
มันยื่นแก้วน้ำให้ ผมกินเสร็จมันก็เอาไปเก็บ ตอนนี้ไอ้พี่หมอกโคตรเชื่องเลย แสนรู้หว่ะ
“อย่างน้อยก็ไปแปรงฟันไป กูเหม็นเหล้า”
“อื้อๆ”
คราวนี้ต้องยอมครับ ตอนเดินไปแปรงก็ชนนู่นชนนี่ไปเรื่อย มันปวดหัวมากครับ เดินตรงไม่ไหวเลย นี้กูแพ้เหล้าเปล่าวะ ผมก็แปรงๆไป โอโห้ สภาพในกระจกนี่กูหรอวะเนี่ย โทรมเลย อ้าว ไอ้พี่หมอกแม่งเดินแก้ผ้าเข้ามาเลยครับ แต่มันก็เดินผ่านไปครับ ในห้องน้ำนี่มันจะแบ่งโซนครับ ห้องอาบน้ำจะมีกระจกมัวๆติดอยู่ มันจะเห็นภาพข้างในครับแต่มันจะไม่ชัด เบลอๆเหมือนเซนเซอร์หนังโป๊ครับ
อื้อหือ หุ่นทรมานใจตุ๊ดโคตรครับ
หุ่นมันเป็นรูปตัววี มองเบลอๆแบบนี้ยังเห็นกล้ามเลยครับ
ผมก็แปรงฟันไปมองมันไป อิจฉาหว่ะ อยากหุ่นดีบ้าง มันนี่เพอร์เฟคทุกอย่างจริงๆวะ ตอนนี้ผมเหมือนโรคจิตเลยครับ มองผู้ชายอาบน้ำ ฮ่าๆๆ
บ้วนปากๆ อ็อกกก อยากนอนหว่ะ วางแปรงสีฟันเสร็จไอ้พี่หมอกก็อาบเสร็จครับ มันก็เดินโทงๆออกมานี่แหละครับ ผมไม่กล้ามองครับคราวนี้ เมื่อกี้มันหนัง 2D แต่ตอนนี้มันสามมิติจะจิ้มตากูอยู่แล้วเนี่ย
“มองไร”
“เฮ้ย ใครมอง ผมเปล่า”
รีบๆเช็ดตัวสิวะ มึงขวางกูอยู่อ้ะ
“จะดูก็ดู กูไม่หวง”
“ไม่เอาๆ ผมไม่อยากดูหรอก ผมก็หุ่นดี ดูของตัวเองก็ได้”
ได้ยินเสียงหึหึ ลอยมาครับ
ผมมองผ่านกระจก หลังที่ผมกอดวันนี้ อื้อหือ กล้ามเต็มๆ ขาวหว่ะ
กูต้องออกกำลังกายอีกกี่ชาติวะ ถึงได้แบบมัน
คิดไปเรื่อย รู้ตัวอีกที มันยืนอยู่ข้างหลังผมแล้วครับ มือสองข้างมันเท้าเข้ากับอ่างล้างหน้า กักทุกทางหนีกูเลย เวร มึงจะเข้ามาชิดกูมากทำไม ก.ก...กู..ยะ...ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะเว้ย ผมมองมันผ่านกระจกครับ ไม่กล้าหันไปมองตรงๆ
“กูบอกให้อาบน้ำก็ไม่เชื่อ กลิ่นแรงหว่ะ”
“เหม็นก็ถอยสิ พี่จะดมทำไมครับ”
“กูจะดม มึงจะทำไม”
บางทีผมก็ไม่ค่อยชอบให้พูดแบบนี้เลยครับ แต่ตอนนี้ปลงแล้วครับ
มันก็ไซร้ๆไปเรื่อยเหมือนผมเป็นพระอิฐพระปูน คือ กูคนครับ มันซูดๆดมๆจุ๊บๆแบบนี้มันก็มีเข่าองเข่าอ่อนบ้างละครับ ยิ่งกูเมาๆอยู่
“พี่ หยุดก่อน”
“ไม่”
ปฏิเสธชัดเจนโคตร!
“กูขอเหอะ”
มันละมือออกจากอ่างมากอดผมแน่นเลยครับ ตามันที่ผมมองในกระจกนี้ ผมรู้สึกเหมือนผมเป็นเหล็กลนไฟเลยครับ คือผมว่าเป็นใครก็ต้องเสร็จมันครับ ผมไม่แปลกใจเลยทำไมสาวถึงติดมันขนาดนี้ เสน่ห์มันมาก มันดูเหมือนชายเพอร์เฟคที่ไม่ว่าใครก็วาดฝันไว้ครับ
“กูไม่อยากให้มึงเป็นของใคร”
“ผมก็ไม่ได้เป็นของใคร”
“เป็นของกูนะ”
เมื่อกี้มึงพึ่งบอกว่ามึงไม่อยากให้กูเป็นของใคร!
“พี่ ผมยัง-“
“กูรอนานแล้ว”
“รอนานของพี่มันไม่กี่วันเองนะเว้ย!”
“มึงหน่ะ นานสุดแล้ว เล่นตัวดีหว่ะ”
“พี่ ผมไม่ได้เล่นตัว ไหนพี่บอกจะรอไง”
“การรอของกูก็มีลิมิตของมัน วันนี้ยังไงมึงก็ต้องยอมกู”
แม่ง กูสร่างเมาเลย ดิ้นเลยครับ สาบานเถอะว่านี่แขนคนหรือคีมเหล็ก!
ผมโดนมันยกทั้งตัวเลยครับ ยกทั้งอย่างนี้แหละไปที่เตียง คือห้องน้ำนี้อยู่ในเตียงมันพอดี เวรเลยกู อะไรจะสถานการณ์รู้เห็นเป็นใจขนาดนี้
“พี่หมอก”
มันไม่ตอบ ไซร้คอผมลูกเดียว ผมก็หดคอหนีไปเรื่อยๆจนติดแขนมันอีกข้าง
“โอ้ย จั้กจี้วะ ฮ่าๆๆๆ หยุดเหอะ โอ้ยย ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
มือมันลูบเอวขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้ดึงเสื้อออกครับ โคตรจี้! พอมันเลื่อนมาถึงหน้าอก ขำไม่ออกครับ
ผมหยุดมือมันไว้ มือมันก็เลยกดอยู่บนหน้าอกผมพอดี มันเลยเงยหน้ามามองผมจากที่กัดอยู่แถวหูผม
“พี่หมอก หยุดเหอะ”
“...”
“นะ”
“ให้เหตุผลกูมาสักข้อ เพราะกูไม่ยอมแน่ถ้ามันฟังไม่ขึ้น”
“....”
“มึงมาขายกู แต่มึงไม่ยอมให้กูทำอะไรมึง แบบนี้หมายความว่ายังไง”
“....”
เสียงมันดุมากเลยครับ
ผมว่ามันก็คงจะหงุดหงิด ผมเข้าใจ
“ผมยังไม่พร้อม”
“ฟังไม่ขึ้น”
“ผมกลัว”
“กูไม่สน”
“ผ..ผ..ผม”
“หนึ่ง”
แม่งนับอีกแล้ว นับเวลาอีกแล้ว
“สอง..”
ผมหลับตา โว้ย! พูดก็พูดโว้ย
“เพราะผมรู้สึกดีๆกับพี่ครับ ผมเลยไม่อยากให้พี่ทำเรื่องแบบนี้กับผม!” ผมตะโกนกลบเสียงนับสามมัน หลับตาปี๋ เงี่ยหูรอเสียงของไอ้พี่หมอก
แล้วมันก็หยุด...
ทุกอย่างเหมือนหยุดไปสักพักใหญ่
“หมายความว่าไง”
มันถามเสียงแผ่วเลยครับ
“ผ..ผ..ผมเห็นพี่ใจดี พี่ก็เหมือนพี่ของผมอีกคน ผมเลยไม่อยากให้พี่ทำแบบนี้กับผมครับ”
เสียงท้ายประโยคผมเบาแผ่ว..
ตอนนี้ตามันโมโหกว่าเมื่อกี้อีก ก..ก..กูพูดไรผิดวะ
“หึ..พี่หรอ”
สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยวะ
“คำตอบนี้เป็นคำตอบที่กูว่ามันแย่ที่สุดเลยวะ!”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!”
............................
......................
แล้วมันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง
มันเริ่มจากตรงไหน? ผมจำไม่ได้หรอก
“อึก...อื้อ...เฮือก”
“อย่าปิดปาก..สิวะ”
“อื้ออ”
เสียงชื้นแชะ
เหงื่อที่ชุ่มหลัง
มือผมตะกายกับหลังที่เปลือยเปล่าของมัน เหงื่อหนึ่งหยดวิ่งไล่จากปลายคิ้วของพี่หมอก หยดลงบนแก้มผม
จ้องตากันไม่นาน ก็เหมือนมีเชือกที่มองไม่เห็นดึงริมฝีปากผมกับพี่หมอกเข้าหากัน
จูบเหมือนโหยหาซึ่งออกซิเจน
จูบที่มัวเมาเสียยิ่งกว่าแอลกอฮอล์ในเครื่องดื่ม
ผมหลงไปในความมัวเมานั้น หาทางออกไม่เจอ ตกอยู่ในหมอกที่ขังผมไว้ในทางที่ไม่สิ้นสุด
“พี่หมอก”
ความต้องการของผมกับมันเสียดสีกัน มันไม่ได้แทรกตัวมันเข้ามาในผมครับ ตอนนี้มือมันกำรอบส่วนนั้นของทั้งผมและมัน ไอ้พี่หมอกขยับตัวเสียดสีไปมา ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนและความแข็งตัวที่ทำให้ผมขนลุก
“อื้อ...”
มันครางเบาๆ ขาของผมกางออกกว้างมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้มันขยับตัวถนัดขึ้น เราสองคนเสียดสีตัวเข้าหากันด้วยท่าทางที่ราวกับกำลังมีเซ็กซ์กันอยู่ แต่ผมว่าตอนนี้มันเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นอีกครับ
ผมสั่นไปทั้งตัวเมื่อมันเลียไปตามแนวคอผม กดจูบหนักๆที่แก้ม รู้สึกดี...หลังผมแทบไม่ติดที่นอนเลย
“พี่หมอก พี่หมอก”
ผมนึกคำอื่นไม่ออก ยิ่งตอนมันเร่งจังหวะ ผมได้แต่พูดชื่อมันมาเหมือนผมพูดได้แค่คำเดียว
“มึงนี่...น่ารักหว่ะ”
ตามันหวานเชื่อม เป็นสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน มือผมเอื้อมไปกอดคอมัน ไอ้พี่หมอกก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง
มันเป็นจูบที่..สุดยอดเลยหว่ะ
ผมจิกเท้าลงกับที่นอนเมื่อรู้สึกว่าผมรั้งต่อไปไม่ไหวแล้วครับ พี่เขาขยับตัวไม่นาน ผมก็ถึงจุดครับ
ผมจำไม่ได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไร แต่รู้ว่าผมกอดมันแน่น แล้วมันก็กอดผมแน่นไม่ต่างกัน
เมื่อก่อนตอนที่ช่วยตัวเองผมคิดว่ามันสุขสุดๆแล้ว แต่พี่หมอกก็พาผมก้าวข้ามระดับนั้นขึ้นมาอีก
สุดท้ายก็หมดแรงข้าวต้ม ผมง่วงจนตาจะปิด รู้สึกเหมือนไอ้พี่หมอกจะขยับตัวออกแต่ผมก็กอดมันไว้
“กูไม่ไปไหนหรอก กูจะอยู่กับมึง”
พี่หมอก…
จูบสุดท้ายของคืนนี้ แทนคำว่าฝันดีจากไอ้พี่หมอกครับ
...............................
................
[Coin 9.2 : complete]
[14.11.54]
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้ :z13:จิ้มคนแต่งดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***********************
พี่หมอกเล่นฟันดาบกับน้องตี๋เสียแว้วววววววววววววววววววววววว :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
กราบสวัสดีนักอ่านที่รักทุกท่าน นี่ cn9095 เองนะฮัฟ
ฮันแน่ สงสัยอ่ะสิ วันนี้มีจดหมายเหตุเพิ่มหมายความว่าอะไร :z2:
เอิ่ม ขออารัมภบทก่อนว่า ไอ้น้องตี๋พี่หมอกนี่ มันโผล่มาได้ยังไง! มันโผล่ขึ้นมาในวันบ่ายแก่ๆที่แสนน่าเบื่อของวันปิดเทอม ที่ต้องอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย ใช่แล้วพี่น้อง!! ข้าพเจ้ากำลังจะเอ็นซะท้าน!!
ซึ่งที่ต้องอ่านหนังสือต่อ เป็นเพราะข้าพเจ้าติดโควต้าแต่ดั๊นไ่ม่เอาเอง จึงต้องน้ำตาท่วมหน้า :sad4: อ่านหนังสือต่อไป
แต่เพราะมันอ่านไม่ไหวแล้ว ก็เลยลุกขึ้นมาอ่านๆๆนิยาย อ่านมันจนหมดเล้าก็ยังไม่พอใจ จนทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาเขียนเอง ก็เป็นจุดกำเนิดที่ยิ่งใหญ่ของไอ้พี่หมอกน้องตี๋นี่แล ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าเขียนเสร็จแล้วลงเลย ไม่มีกั๊ก มันเลยเป็นเหตุผลให้อัพเร็วไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ ( :z6:)
แล้วมันหมายความว่าอะไร?
วันนี้ทั้งวัน นักเขียนด๋อยๆผู้นี้ก็นั่งตาแหกตั้งแต่แปดโมงเช้าและจะยาวไปถึงห้าทุ่ม เพื่อเขียนตอนเพิ่มให้มากที่สุด และฝากให้กับรุ่นพี่อีกคนที่เล่นอยู่ในบอร์ดนี้มาลง ตอนที่นักเขียนไม่อยู่ ซึ่งตอนนี้มีเก็บไว้แล้วสี่ตอน
ไม่รู้ว่าจะขอสัญญาจะนักอ่านได้หรือเปล่าว่าจะรอ (ใครจะรอเมิง :beat:) ไอ้พี่หมอกน้องตี๋ก็ยังเดินไปไม่ถึงไหน กลัวโดนทิ้งง่ะ :serius2: :serius2: แต่ว่าอนาคตก็สำคัญเหมือนกัน เลยจะขอให้นักอ่านช่วยหรอหน่อย สี่ตอนที่เหลือจะค่อยๆลง (อาจไ่ม่บ่อยเยี่ยงโรงงานนรกแบบที่ผ่านมา) แต่นักเขียนสัญญาว่าสอบเสร็จเมื่อไหร่จะรีบมาเขียนต่อให้ทันทีเลยนะ ขอไปไล่ตามฝันตัวเองก่อน แล้วจะกลับมาสานฝัน(?)ของทุกๆคนต่อให้จบ
ตอน 9.2 นี้เลยจะเป็นตอนสุดท้ายที่นักเขียนจะลงเอง ก่อนที่จะสอบ สอบเสร็จเมื่อไหร่รับรองจะได้เจอกันอีกครั้ง ไม่ทิ้งไปแน่นอนฮับ เพราะรักนักอ่านทุกคนมาก ที่ทำให้นิยายเรื่องนี้(ตอนแรกคิดว่าจะไ่ม่มีใครอ่านซะอีก :monkeysad:)มีสีสัน นักเขียนมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านความเห็นจากทุกคน
แล้วเขาจะกลับมา!!!!!!!!!!!!!1 o13
ปล1.ตอนเขียนนี่ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะมีคนรักไอ้พี่หมอก ทำไมมันเยอะอย่างเน้!!! o22
ปล2.รักคนอ่าน รักคนแสดงความคิดเห็น เรื่องนี้ยังไม่จบ อย่าพึ่งหนีไปไหนนะ :sad4:
cn9095
15.11.54
-
อ๋อยยยพี่หมอกไม่อยากเป็นแค่พี่ชายอะดิ้ :z1:
เราชอบการดำเนินเรื่องนะแบบเรื่อยๆดี ค่อยๆไต่ระดับ5555
รักคนเขียน :L1: คนเขียนสอบเสร็จเมื่อไหร่อะ
เราจะได้รอถูก :monkeysad:
-
รอได้เสมอเลยคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาแต่สัญญาก่อนน๊าว่าจะไม่หายสาปสูญ มีหลายๆเรื่องที่สนุกแต่คนเขียนหายไปเลยเสียดายมากๆถ้าเรื่องนั้นๆจะต้องถูกลบทิ้งไปอ่า
-
ไม่หายแน่นอนฮับ สอบเสร็จมกรา (ถ้าติด :เฮ้อ:)
ไม่ติดไปรออีกรอบมีนา ( :sad4:) แต่ขอให้ติดๆๆๆๆๆๆๆๆ (ถ้าได้อ่านบ้างอ้ะนะ 555)
-
ไม่หนีครับ
ตามติดๆเลยล่ะ :กอด1:
-
ถ้าหายไป
งอนน!!!!
:monkeysad: :monkeysad:
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
ตอนนี้น่ารักอ่ะ มีกินยงกินยาด้วย >//<'
พอตอนท้ายๆ.... หึหึ พี่หมอกไม่อยากเป็นแค่พี่สินะ พี่หมอกก็ยังใจดีอ่ะ ไม่รวบหัวรวบหางอาตี๋ ~
สู้ๆสอบนะคะ ขอให้เป็นไปตามที่หวัง แล้งสอบเสร็จประมาณไหนคะ จะเค้าดาวเลย -/-
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
สู้ๆล่ะ แล้วจะรอนะคะ :กอด1:
-
พี่หมอก...หนูยังว่างอยู่นะ :laugh:
-
ตอนนี้ยังคงทำให้เกิดอาการกรี๊ดพี่หมอกได้อีกแล้ว X)
พี่หมอกดูแลตี๋ดีอ่ะ ดูจากพฤติกรรมตอนอยู่กับบรรดาสาวอื่นๆที่ผ่านมาแล้ว
ตี๋นี่คงอยู่ในหมวดโคตรวีไอพีเลยอ่ะ เพราะอย่างนี้สินะพี่หมอกถึงดูท่าไม่อยากเป็นแค่พี่ชาย หึหึ
ชอบตอนที่ตี๋เมาแล้วแทนตัวเองด้วยชื่อ มันน่ารักกกเมิ้กกก
ตอนท้ายนึกว่าพี่หมอกจะรวบรัดตี๋น้อยเสียแล้ว
ดีใจที่พี่หมอกไม่ทำอย่างที่คิดไว้ :) ยิ่งชอบเข้าไปอีก
ส่วนเรื่องสอบของคนเขียนนั้น เราก็ขออวยพรให้โชคดีสอบติดคณะ/ม.ที่ต้องการนะคะ
รอนานแค่ไหนก็รอได้ค่า ขอแค่อย่าหายไปเลยก็พอเนอะ
ปล.หลังจากนี้ก็จะอ่านตอนที่ลงไว้ซ้ำๆประทังชีวิตไปนะคะ ฮ่าาา
-
ชอบจัง :man1: :impress2: :-[
พี่หมอก กะ ตี๋ น่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกก
แอบ :z1: :z1:
รอได้ๆค่ะ สู้ๆนะค่ะ :กอด1: :pig4: :L1: :L2:
-
เฝ้าแต่ รอรอรอรอรอ
-
โอ้,,,,พาน้องสุขสุดขีดแล้วพี่หมอก
-
น่ารักที่สุด :impress2: :impress2: :impress2:
รอเธอเสมอจ้า ตั้งใจสอบเน้อ :mc4: :mc4:
-
สู้ ๆ นะค่ะ ขอให้ติดเร็ว ๆ จะได้รีบ ๆ มาแต่งให้คนอ่านที่น่ารักๆ ? อ่าน :impress2: แอบหวังผล อิอิ :laugh:
แต่ไม่สัญญาว่าจะรอ แต่จะทำให้ดูเลยว่ารออยู่ (แอบโม้ๆนิดนึง) :z1:
อยากจะบอกว่าหลงรักพี่หมอกไปซะแว้วแอ้วแอ้ว คนอะไรน่ารักน่าหยิก ถ้าไม่ติดว่าจะโดนน้องตี๋ตามกระทืบไส้แตก เราจะแย่งให้ดูวะฮ่า ๆๆ *โดนคนเขียนตามถีบ :z6:*
ส่วนที่มีมินิ nc บอกตามตรงกำเดากระฉูดรดคอม 55 :haun4: เอาใจไปเลยฮ่ะ :haun4: รอวันที่น้องตี๋ตกเป็นของพี่หมอกเร็ว ๆ :-[ อิย้ะ ๆ
ยังไงก็ แทงยูเวรี่ๆมัช สำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้ค่ะ o13
ปล ถ้าทิ้งนิยายเรื่องนี้ไป ระวังโดนฤทธิ์แรงอาฆาตจากคนอ่านสวยๆ คนนี้นะฮับ *หัวเราะพร้อมทำหน้าตาโรคจิต* o18
-
:กอด1: เราเข้าใจค่ะ ปัญหาเรื่องนี้ :z3:
แต่ยังจะรอคอยน้องตี๋ต่อไป นานก็รอได้ไม่เป็นไร ขออย่างเดียวอย่าหายไปไร้วี่แวว :monkeysad:
พี่หมอกพี่หมอกกกก นี่ก็ถือว่าอดทนแล้วใช่มั๊ยเนี่ย ? ตื่นเช้ามาจะแบบ ทำยังไงกันวะเนี่ย
เขาว่าน้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน ถ้าชอบตี๋ก็เป็นพยายามมมมมม เลิกซึน หน่อยเถอะนะ :เฮ้อ:
เราเชียร์ๆ พี่หมอกกับน้องตี๋ น่ารักกกกกกกกกกก :L2:
-
อ่าน พาร์ทนี้ชักจะสะดุด รู้สึกแปลกๆ
มะ.. ไม่เป็นไร เรื่องสอบ เรื่องอนาคต เข้าใจค่า ตอนนี้เราเองก็มีปัญหาเรื่องเรียนอยู่ เศร้า~
จะรอค่า แต่นานมากไหม เรากลัวค้างๆคาๆ ไม่อยากให้นานนัก แต่ไม่เป็นไร
คือ มันอึ้ง เอางี้ดีกว่า เหมือนคนแต่งมาวรวดๆแปปๆ แล้วจากไป T^T หนูถลำลึกเทใจให้เรื่องนี้หมดไปแล้วเค่อะ =O=
เอาเป็นว่าจะพยายามรอนะคะ T^T
-
:o8:เป็นเลิฟซีนที่อาศัยศิลปะโครตๆ :impress2:
-
รอได้ค่ะ ขอให้สอบติดในคณะที่หวังนะคะ
-
น่ารักโว้ย~ โคตรชอบอ่ะครับ เรื่องนี้
ขอให้สอบติดๆๆ สู้ ~ โว๊ย ~ :a2:
-
ข ข ขอตายอย่างสงบ ...
ในที่สุดก็.. เบาๆ
ติดใจน้องละซี่ :o8:
ที่บอกว่ารอมานานเนี่ยยย แอบลึกซึ้งอะป่าวพี่หมอกกกก
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก :กอด1:
เง้ออออ คงนานเลยสิคะเนี่ย : o9
ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ สู้ๆคะ เป็นกำลังใจให้นะตะเองง :yeb:
-
แวะมาเก็บรายละเอียดตอนนี้อีกรอบ พออ่านรอบสองแล้วสะดุดตรงคำว่า ครับ ทั้งบทมีประมาณ 73 ครับ ช่วงบนๆเราว่ามันก็กระจายๆกันไปดูไม่ค่อยสะดุดเท่าไหร่ แต่พอเป็นช่วงท่อนสองตอนที่มีอะไรกัน มีคำว่า ครับติดกันเยอะมากๆเลยอ่ะ ซึ่งบางช่วงเราว่าตัดออกไปเลยก็ได้ หรือว่าน้องตี๋มันเมา เลยบรรยายแบบออกมาแบบนี้หนอ ส่วนอื่นๆอ่านได้ลื่นไหลดีมากค่ะ ตอนแรกๆก็ไม่เจอนะ อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็น NCเล็กๆหรือป่าวทำให้คนเขียนเกร็ง เลยมีคำว่า ครับ ของตี๋เยอะมากกว่าปกติ อิอิ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^
^
ขอบคุณมากคับบบบบบบ!!!!!!!! สุดยวดดดดดดดดดดดด
นั่งนับให้ เลยกลับไปอ่าน เออหว่ะ เยอะจริงๆ เลยลบๆออก วันนี้เขียนทั้งวันเลยมึนๆ ต้องขอโทษด้วยนะค้าบบบบ
มีตรงไหนติดขัดพูดเลยนะค้าฟฟฟ จะได้แก้ให้มันดีขึ้น
ปล.แก้ไขแล้วนะคัฟฟฟ o13
-
แง่ๆๆ จะหายไปจริงเหรอค่ะ
แต่ยังไงก็จะรอค่ะไม่หนีหายแน่นอน จะนั่งนับวันรอเลย
สู้ๆๆค่ะขอให้สอบได้อย่างที่หวังค่ะ
รักหมอก รักอาตี๋น้อย รักคนเขียนค่ะ
-
อ่านแล้วหลงรักน้องตี๋ :กอด1: ยิ่งอ่านยิ่งชอบค่ะ
ตามเก็บจนทันแล้ว...ตอนนี้ชักจะอยากรู้แล้วว่า จริงๆแล้วหมอกคิดอะไรอยู่
ติดตามต่อค่ะ แล้วก็บวกจ้า :L2:
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
น้ำตาแทบร่วงตอนตี๋น้อยตัดสินใจขายตัว ลุ้้นแทบแย่
-
พี่หมอก มึงอยากเปงมากกว่าพี่หราาาาา
เร็วๆ เลยอยากรู้ว่าตื่นมาจะทำหน้ากันยังไง วิ้ววววววววววววววววววววววววว
-
อ่า..ตี๋ไม่นะ!!!
จะรอนะคับ
-
มาแสดงตัวเป็นคนรัก ตี๋&หมอก อีกคน
เพิ่งตามทันเนี้ยแหละ สนุกมาก
อ่านแล้วติดเลยแหละ แล้วก็
ขอให้คนเขียนสอบติดในคณะที่หวังนะ
เราเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ ส่วนเรื่องนิยาย
รับรองเราไม่ทิ้งคนเขียนไปแน่จ๊ะ
ตราบใดที่คนเขียนไม่ทิ้งพวงเราไปซะก่อน ^^
-
:กอด1:
-
ชอบอ่ะคู่นี้ :m3:
-
รอได้จ้า แต่อย่าหายไปนะ พลีสสส
ตอนนี้พี่หมอกกะน้องตี๋ก้าวไปอีกขั้นแล้วดิ อิอิอิ :z1:
-
แอร๊ยๆๆๆๆ ต้องรอหนูแอดมิชชั่นเสร็จเลยเหรอลูก
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะรอนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อยากให้มีฉากหวานๆ ของน้องตี๋ พี่หมอก พี่ตี่ น้องปิ๊ก(อยากได้มากกกกกก)
-
o13 o13 o13 o13 o13
อาตี๋
รักพี่หมองแล้ว อิอิ
พี่หมองปากแข็งอะ
แล้วนิเฮียหายไปไหนนน
-
ตี๋น่าเอ็นดูมาก แอร๊ยยยยย ถ้าพี่หมอกไม่รีบ เค้าจะแย่งตัวเองนะ :laugh: :laugh:
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง ~~ ขอให้โชคดีกับการสอบนะก๊าบบบบ :L2: :L2:
เรื่องนี้นานแค่ไหนก็รอได้ แค่อย่าทิ้งหมอกกับตี๋ไปก็พอ รักคู่นี้จริงๆ กรี๊ดดดดดด :impress2:
-
โอ๊ยๆๆ คราวนี้ยกคะแนนความขี้อ้อนให้ไอ้ตี๋ :-[ ยกคะแนนความน่ารักและใจดีให้พี่หมอกไปเต็มเลยเอ้า!! o13
-
รอค้าาาา :กอด1:
-
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คะ มาต่อด่วนนะฮะ
-
เหมือนพี่หมอกจะแพ้ลูกอ้อนนะเนี่ย เรื่องน่ารักดีไปเรื่อยๆ ตามอ่านตามลุ้นและเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
เข้ามาตามอ่านด้วยคน
:z2: :z2: :z2:
-
โอย พี่หมอกน่ารักไม่ไหวแล้ว แทบจะทึ้งหมอนขาดติดมือ ทำไมน่ารักอย่างเน้ :-[
ปากบอกไม่ๆ แต่สุดท้ายก็แพ้ลูกอ้อนน้องตี๋ตลอด ยอมตลอดดดดดด :serius2:
อยากอ่านพาร์ทของพี่หมอกบ้างจัง อยากรู้ว่าภายใต้หน้าตายๆ ถามคำตอบคำนั่น คิดอะไรอยู่
ส่วนเรื่องสอบ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เรารอได้ค่ะ ขอให้สอบได้ตามที่หวังนะคะ :3123:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยย
ตามทันแล้ว กี้สสสสสสสสสสสสสสส :-[
หมอก...น่ารักว่ะ!!! พ่อบุญทุ่มสุดๆ
ตี๋....จับให้มั่นคั้งให้ตาย เอ๊ย จับให้อยู่นะลูก...ชะนีอีกหลายนางรอเสียบอยู่ o18
-
ติดใจนิยายเรื่องนี้ซะแล้ว
คนแต่ง แต่งเก่งมาก
ขอชมจากใจจริง
:call: :call: :call:
:pig4:
-
ตี๊แม่ม น่ารักอะ
แบบอ่านละฮาอ่านแล้วชอบเลยอะ
หมอกก็นะ อารมณ์เหมือนชอบตี๊แล้วอะ
มีหวงมีอะไรด้วย
ตี๊คงไม่รุ้ตัวเองว่าน่ารักสินะ
โอ้ยๆชอบๆ
มาต่อเร็วๆนะ
แต่งดีมากๆ อ่านละติดเลย
-
โอ้ยตายๆๆนึกว่าจะไม่รอดแต่ก็รอดเนอะ
พี่หมอกก็ยังรอให้น้องพร้อมอยู่ดีอ่ะ
ไม่บังคับฝืนใจรออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
-
เเง่ง งง ง งง!! กว่าจะ :oo1:
นั่งลุ้น ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆๆ รีบๆมาต่อน้ะฮ้ะ
มิฉะนั้นจะ o18 เป็นกำลังใจเน้อ~~ :laugh:
-
เรื่องนี้น่ารักมากเลย เป้น fc ด้วยคนนะคะ รักพี่หมอก+น้องตี๋
-
ขอคอมเม้นต์ตอนที่ 4 ทีเถอะ อึดอัด
สงสารตี๋มาก ถูกพี่พนักงานดูถูก
คนจนมาเดินห้างบ้างไม่ได้หรือไง (วะ) จนแล้วผิดเหรอ อยากถามคำถามนี้ไปจริงๆ
-
จะรอค่ะ แต่
พี่หมอกน่ารัก
อ่ะ :sad11:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ สู้ๆ
จะรอเน้ออออ
-
ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคนค่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่านหมาดๆ
เห็นชื่อเรื่องเลยตามเข้ามา
ตี๋น้อยน่ารัก ในที่สุดก็โดน พี่หมอก :oo1: :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ อยากอ่านภาคพี่หมอกบ้างอ่ะ
อยากรู้ว่าพี่หมอกคิดอะไรอยู่ ^ ^
รู้อย่างเดียว พี่หมอกคิดหื่นตลอดเลย o.O!!!
-
พึ่งอ่านทันเจ้าค่ะ....ชอบ
-
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยอ่ะ อาโซ้ยตี๋น่ารักสุด ๆ พี่หมอกก็เท่ห์ซะไม่มี
-
พี่หมอก ยังใจดีรอให้ตี๋พร้อมอยู่อีกทั้งทีตัวเองแทบจะคลั่งแล้ว โอ้ววว :sad4:
ในที่สุดเราก็ตามทัน :z2:
สงสารตี๋หน่อยๆ ที่ต้องมารับเงินของพี่หมอก แบบนี้ รู้จักกันไม่ถึง อาทิตย์ ได้เงินแสนกว่าๆ
-
เข้ามาส่องงง :z2:
แต่ !! ยังไม่อัพ :serius2:
อั้ยยะ :o12: เศร้าเลย
-
กลับมา่ต่อไวๆๆ น้าา >_< รักคนแต่ง รักพี่หมอก รัก ตี๋ ติดตามผลงานนนนนนอยู่นะครับบบบบบ สอบได้คะแนนงามๆๆ เพี้ยงๆ
-
แฉแต่เช้า
ตะแดตะแด้!!
อะ อะ อย่างงไปครับ ว่าวันนี้ผมโผล่มาฉายเดี๋ยวอะไรกัน แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนช่องหนีกันด้วยนะครับ แต่ผมคิดว่าคุณคงไม่เปลี่ยนช่องหนีหรอก เพราะวันนี้ผมมีเรื่องเด็ดๆมาเล่าให้พวกคุณฟังกันครับ
โดยเฉพาะพวกคุณ ใช่! คุณนั่นแหละ ชอบพี่หมอกใช่ไหมล่ะ! คิดว่ามันหล่อ มันสุภาพบุรุษ(?)กันใช่ไหม? หลงรักมันไปแล้วใช่ไหมหล่ะครับ! ไม่ต้องมาทำหน้าเนียน อะ คุณตรงนั้นหน่ะ อย่าพึ่งลุกหนีสิครับ วันนี้กระผมน้องตี๋สุดหล่อจะมาแฉตัวตนที่จริงของไอ้พี่หมอกที่พวกคุณกรี้ดกร้าดกันนี่แหละ ดูสิ ว่าจบรายการนี้บรรดาแฟนคลับมันจะเหลือเท่าไหร่เชียว หึหึ
วันนั้น เช้าวันศุกร์ เป็นเช้าที่ผมกับมันไม่มีเรียน มันก็ตื่นสายของมันไปครับ ส่วนผมก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้าตามนิสัยคนขยัน (ข้อเสียข้อที่หนึ่ง มันนอนตื่นสายและปลุกยากมากๆ ถ้ามันไม่คิดจะตื่นเอง) พอตื่นมาผมก็พุ่งเข้าชารจ์คอมพิวเตอร์ตรงห้องรับแขกเลยครับ มัน Bookmark เว็บที่มีการ์ตูนให้ผมดูไว้หลายเว็บตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ผมมัวแต่นอน(สาเหตุที่ทำให้ตื่นเช้าได้) เลยยังไม่ได้สำรวจ วันนี้ก็เอาหล่ะ ผมจะดูมันให้หมดเลย มีตั้งแต่นารูโตะ วันพีช กินทามะ เสร็จผมหมด หึหึ
สักพักนึงก็ได้ยินเสียงมันเปิดประตูครับ ผมก็หันกลับไปดู มันก็แค่แง้มประตูออกมาดูว่าผมทำอะไรก่อนจะปิดกลับไป อ่อ ไม่ต้องฝันหรอกว่าผมจะตื่นเช้าขึ้นมาทำอาหารให้มันกิน ทำไม่เป็นครับ! อยากกินหรอ นู่นๆ ข้างล่างมีร้านอาหาร เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงลิฟท์แล้วกดชั้น G เลยนะ ตอนนี้อย่ามายุ่ง บีซี่มากๆครับ
ผมก็เปิดดูไปเรื่อยๆ หาว่าเรื่องไหนออกตอนใหม่อะไร สักพักก็ได้ยินเสียงดังตึง ดังมักครับ พื้นสะเทือนหน่อยๆ ผมตกใจเลยรีบวิ่งเข้าไปในห้อง มันไม่อยู่ที่เตียง มันอยู่ในห้องน้ำครับ
“พี่หมอก เป็นไรอ้ะ”
“....”
“เฮ้ยพี่หมอก ตายยังวะ! ฮ่าๆๆ”
“.....”
“เฮ้ย พี่หมอก อย่าเล่นดิ เป็นไรอ้ะ ผมได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำอ้ะ”
คราวนี้ประตูเปิดออกครับ ตัวมันยังเปียกอยู่ มันก็นุ่งผ้าขนหนูแล้วเดินออกมา ดูท่ายังอาบน้ำไม่เสร็จดีด้วยซ้ำ มันเดินผ่านผมออกไปนอกห้อง ตรงไปที่โทรศัพท์บ้านครับ ผมก็เดินตามไปอย่างงงๆ
“ฮัลโหล ขอสายแม่บ้านหน่อย”
“คุณทำงานยังไง ทำไมห้องน้ำมันถึงลื่นแบบนี้ ไม่ต้องมาพูดว่าพึ่งทำไปเมื่อวาน ถ้าล้มในห้องน้ำจะว่าไง”
“ผมหวังว่าจะไม่เจอแบบนี้อีก”
แล้วมันก็วางสาย
ฮ...ฮ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันล้มในห้องน้ำครับ!
วิดน่า รู้สึกถึงรังสีบางๆอย่างแผ่ออกมาจากตัว ผมเชื่อว่ามันกำลังด่าแม่บ้านอยู่ในใจอยู่แหง
เอ่อ แต่ไม่ใช่ความผิดแม่บ้านหรอกครับ
เมื่อคืนผมอาบน้ำคนสุดท้าย ผมเป็นคนชอบทาแป้งอ้ะ มันคงจะเลอะอยู่ที่พื้น วันนี้พี่เขาอาบน้ำก็คงจะลื่นเพราะไอ้แป้งของผมเมื่อคืนนี้แหละ
แต่เงียบไว้ถ้าจะดีกว่าแหะ
“พี่หมอก พี่ล้มในห้องน้ำหรอ”
มันไม่ตอบ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกพื้นมาเช็ดตัวครับ ผมเห็นหลังมันแดงๆ เลยเดินไปหยิบกล่องยา คว้าเคาน์เตอร์เพนมารอเลย
“อ้ะพี่ ยา”
“ใครบอกมึงว่ากูล้ม”
“เอ้า หลักฐานพยานชัดเจน ไม่พี่ล้มก็แมวล้มแล้วมั้ง”
ถ้าแมวมันจะตัวใหญ่เป็นเสือแบบพี่อ้ะนะ
มันลงกับโซฟา ผมเห็นมันทำหน้าเข้มแต่เห็นมันกัดกรามแน่น หน่ะ เจ็บก็บอกมาเถอะ
“เอ้า หันหลัง เดี๋ยวผมทายาให้”
“ทาเหี้ยไร กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้ล้ม”
“ครับๆ พี่ไม่ได้ล้ม ผมเลยจะทาให้ไอ้แมวตัวเมื่อกี้ที่ล้มไง”
แล้วมันก็บ่นหงุงหงิงถึงคุณแม่บ้าน แพะรับบาปของผมนั่นแหละครับ
ขอโทษนะครับคุณแม่บ้าน ไว้ผมจะหาโจ๊กเจ้าที่อร่อยที่สุดในเมืองไทยไปฝาก
เห็นมุมเปิ่นๆของไอ้พี่หมอกไปแล้ว ยังคิดว่ามันสุขุมกระชากใจอยู่ไหมครับ เปลี่ยนมารักผมเหมือนเดิมตอนนี้ยังทันนะ เอ้า ทำไมเดินหนีผมไปล่ะ! อะไรกัน อุตส่าห์เอามันมาแฉนะ ข้างหลัง? ห้ะ ข้างหลังอะไร ห้ะ อะไรนะ ผมชะตาขาด หมายความว่ายังไงครับ ข้างหลังมันมีอะไรวะ-
อ...ไ.อ...ไอ้พี่หมอก
......
จบรายการแต่เพียงเท่านี้ดีกว่าครับ
.......................
..............
[แถม]
[16.11.54]
เอาไปอ่านเล่นก่อนนะ ฟิ้วววววววว :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง โดนแน่ๆเลยนะเธอ
-
แฉนี้ ยังไม่สะใจเลย ขอให้มาแฉอีกซะหน่อยได้ม้ายยยยยยย :serius2:
ปล. อยากเห็นลูกอ้อนน้องตี๋ใส่พี่หมอกอ่ะ :-[
-
รักน้องตี๋กับพี่หมอกมากๆ รักน้องตี๋ขอได้เปล่า
อยากได้แฟนยังงี้จัง ชอบน้องปิ๊กด้วย เชียร์น้องปิ๊กเต็มที่ครับ
-
เข้ามาส่อง เจอแฉแต่เช้า
ถึงกับฮา กร๊ากกกก :laugh:
ไอ้คุณพี่หมอก มันรู้จักคำว่าลื่นล้มด้วย
ต้นเหตุอยู่ใกล้ตัว จัดหนักๆเลย เอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย ฮ่าๆ :impress2:
จิ้มคนเขียน :z13:
-
แง่งง ง ง งงง !!
ช๊อบชอบ หนุกดี มาต่อไวๆนะค้า :sad4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ คู่นี้น่ารักมากๆๆๆเลย
ชอบคนชื่อหมอกเป็นการส่วนตัวนะนี่ อิอิ :o8:
ว่าแต่เมื่อไหร่พี่หมอกจะจัดการน้องตี๋แบบฟูลคอร์สซะทีล่ะคะ :haun4:
-
:m20: :m20: :m20: ตี๋ทำพี่หมอกเสียลุคเลย
-
what อะไรเนี่ยมาอีกสิ อยากอ่าน
-
กร๊ากกก อย่างนี้ตี๋เสร็จแน่
มีตอนแถมเล็กๆมาให้หายคิดถึงด้วย
อยากม๊วบบบๆจ๊วบบบๆคนเขียนซักที
:impress2:
-
อยากให้พี่หมอกมาแฉบ้าง :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
โอ้ พี่หมอก
แหม เรื่องล้มมันก็เรื่องปกติอ่ะ ใครๆก็พลาดกันได้ *กระพือติ่งปกป้อง*
แต่ฮาตรงพี่หมอกไม่ยอมรับว่าล้อมเนี่ย กลัวเสียฟอร์มเหรอพี่หมอก :laugh:
-
ตี๋มาแฉแบบนี้ ยิ่งทำให้อิพี่หมอกน่ารักขึ้นว่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
ง้ากกกกกก
อย่าพึ่งไปเซ่ะะะะ
:z3: :z3:
ตี๋มาทำให้อยากแล้วจากไปง่าาา
แถมตัดฉับๆด้วย ......
:m15: :m15:
สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไป :กอด1:
-
พี่หมอกอายเป็นกับเค้าด้วยเว้ย :m20:
แต่คิดว่าน้องตี๋คงหาเรื่องมาแฉแบบนี้ยากน่าดูใช่ป่ะ ถ้าให้พี่หมอกมาแฉน้องตี๋มันน่าจะมีเยอะกว่านี้ใช่มั๊ย กร๊ากกก
คนเขียนเรื่องนี้น่ารักจริง มาอัพทู๊กกกกกวัน แบบนี้รักตายเลย :กอด1: :กอด1:
-
ตี๊ฮาได้ใจมากอ่ะ 55555 :laugh:
พี่หมอกแอบมีมุมน่ารักนะเนี่ย :-[
รอตอนต่อไปนะครับ(:
-
ห้าๆๆๆ น้องตี๋เอ้ย กรรมใดใครก่อนะน้องตี๋
ไม่ยอมบอกความจริงปกปิดความผิดตัวเอง
เลยโดนพี่หมอกสอยเลยนะ :laugh: :m20:
-
o13 o13 o13
-
แอบมาแฉไม่มองซ้ายขวาหน้าหลังให้ดีเลยนิ
โดนแน่ๆๆอ่ะงานนี้สงสัยพี่หมอกจะซัดน่วมแน่
-
หมอกขี้เก็ก
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:z2:
-
แฉช่วงบ่าย
อะแฮ่ม หลายๆคนอาจจะยังไม่รู้จักผม ผมบอล ธนวัตถ์ ศิวนาพงศ์ นักศึกษาคณะวิศกรรมศาตร์ ปีสาม มหาลัยรัฐแห่งหนึ่งครับ เพื่อนใหม่ที่นี่ก็หลายคนครับ ตอนนี้ก็สนิทกันดี แต่มีเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้
มันชื่อ อัษฎาครับ อัษฎา ติวากุล เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนกางเกงน้ำเงิน ตอนนี้สองมือนับปีที่อยู่ด้วยกันมาก็คงจะไม่พอ รู้จักกันมานาน มันก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ หลายๆคนก็เลิกคบกับมันไป หลายคนก็คบมันเพื่อผลประโยชน์ อย่างผมคบกับมันเพราะไร้ทางเลือกครับ
ตอนนั้นป.3 มันย้ายเข้ามากลางเทอม ไม่พูดไม่จา ไม่คิดจะเดินเข้าไปทำความรู้จักกับใครทั้งสิ้น เพื่อนๆก็เลยพากันบอยคอตมัน หลายๆคนก็สนใจมันอยู่แต่เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ไม่ยุ่งด้วย ก็เลยไม่มีใครยอมไปทักไอ้หมอก
งานกลุ่ม กลุ่มผมขาดสมาชิกไปหนึ่งคน เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้หมอกยังนั่งอยู่หลังห้อง วันๆนึงผมไม่เห็นมันจะทำอะไรนอกจากนั่งขีดๆเขียนๆลงในสมุด มันไม่สนใจเรียนด้วยซ้ำ กระทั่งครูเดินมาบ่นมันก็หันหน้าออกหน้าต่าง ยิ่งทำให้คนในห้องเกลียดมันใหญ่
ทั้งห้องรู้จักนามสกุลมันดี เลยมีคนมาคุยกับมัน หวังว่าจะได้ของดีๆแบบที่มันใช้บ้าง แต่มันดูคนออก มันไม่เคยสนใจคนพวกนั้น ผมเข้าไปชวนมันเข้ากลุ่ม มันก็เดินตามเข้ามาเงียบๆ
ผิวมันขาว ได้ยินข่าวลือว่าพ่อแม่ส่งมันไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่ป.1แล้วพึ่งกลับมา ผมไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะมันไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง นอกจากบอกสั้นๆว่ามันชื่อ”หมอก” ตอนที่เดินเข้ามานั่งในกลุ่มเพื่อทำงาน
ผมจำไม่ได้ว่างานอะไร แต่เขาให้พวกเราลงไปที่แปลงเกษตร โรงเรียนชายล้วนก็เหมือนจับลิงมาอยู่รวมตัวกันนี่แหละ หลายคนปาดินใส่กัน ผมเห็นมันเดินหนีไปอีกทาง ดูเหมือนจะไม่อยากเปื้อน
“เห้ย หมอก มาทำงานสิ”
มันปรายตามอง ผมไม่เข้าใจทำไมมันถึงตีตัวออกจากคนอื่นขนาดนั้น ผมเลยเดินไปลากมันกลับมา มันก็ปัดมือผมออก “อย่ามาจับ สกปรก” ผมก้มลงมองมือตัวเอง มันเลอะดินอยู่นิดหน่อย
“นายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ยังไงก็ต้องเลอะเหมือนกันนั่นแหละ”
“.....”
สุดท้ายมันก็ต้องยอมทำครับ มันทำให้ผมรู้ว่า ถ้ามีใครสักคนเดินเข้าไปคุยกับมัน อธิบายให้มันฟังสักหน่อย มันก็เหมือนคนปกติทั่วไปนี่แหละครับ มันดูเหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจอยู่เงียบๆ ไม่เหมือนหลายๆคนที่เลือกจะแสดงออกด้านนั้นออกมาเลย มันพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ทั้งๆที่ในใจมันก็เหมือนกับพวกผมทั่วไปนี่แหละ
มันก็คงจะอยากซน อยากเล่นฟุตบอลกับคนอื่น แต่ผมก็เห็นมันนั่งเขียนอะไรอยู่ในสมุดอยู่นั้นแหละ
ตอนเย็นมันจะหิ้วกระเป๋าเปล่าๆไปนั่งรอรถมาหลับที่หน้าโรงเรียน มันจะคอยชะเง้อมอง ผมเห็นมันทำหน้าผิดหวังทุกครั้งที่เห็นลุงคนขับรถเดินลงมาหามัน
บางครั้งมันก็รอจนถึงเย็น มันรออย่างใจเย็นครับ โรงเรียนเงียบ ผมให้แม่วกรถกลับมาเอาเกมที่ทิ้งไว้ที่โรงเรียน ผมก็ยังเห็นมานั่งรออยู่ตรงนั้น มีภารโรงยืนอยู่ใกล้ๆแค่เพียงคนเดียว เหมือนจะมายืนรอให้มันกลับไปเหมือนกัน
“เห้ย ไอ้หมอก ทำไมยังไม่กลับ”
“ยังไม่มีใครมารับ”
“ให้แม่เราไปส่งหรือเปล่า”
“ไม่ จะรอ”
ผมไม่รู้ว่าวันนั้นมันกลับบ้านกี่โมง แต่มันก็เป็นภาพติดตาผม ไอ้หมอกที่นั่งอยู่คนเดียว มองไปที่ประตู รอให้ใครสักคนมารับมันกลับบ้านไป
พอขึ้นมัธยมมันก็พูดมากขึ้นกว่าเดิมอีกสักหน่อย มันยิ่งโตยิ่งมีเสน่ห์ จึงมีสาวๆมาติดตรึม บางครั้งมันก็ถูกดึงเข้าไปพัวพันเรื่องยุ่งยากโดยไม่รู้ตัว แต่เพราะความนิ่งกับนามสกุลของมัน ทำให้หลายๆคนเข้าไปไม่ถึงมัน
กลุ่มที่สนิทๆกันมีหกคน แต่หกคนนี้ ผมไม่รู้ว่าจะมีสักคนหรือเปล่าที่จะรู้จักไอ้หมอก ที่เป็นตัวมันจริงๆ
แม้แต่ผม ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมันเป็นคนอย่างไหน
วันนี้ผมก็เห็นมันนั่งรอ มันยังเหมือนเดิม นั่งรอเงียบๆ มันดูเป็นคนที่เคยชินกับการรอครับ แม้มันจะไม่ชอบก็ตาม
แต่คราวนี้ต่างออกไป
ผมเห็นมันยิ้มมุมปากแบบที่ไม่ได้เห็นบ่อยๆนัก คราวนี้มันไม่ได้นั่งรอถึงเย็นจนเหลือมันตัวคนเดียว มันลุกขึ้น
ที่ปลายสายตาของมัน ผมเห็นไอ้เด็กสถาปัตย์ปีสอง น้องรหัสไอ้ฟินเพื่อนผม หัวยุ่งๆ หน้าตาซื่อๆ ใส่เสื้อผ้าที่ดูจะหมองเกินกว่าเป็นเสื้อที่ใส่มาสองปี วิ่งมาแต่ใกล้ ตะโกน “พี่หมอกกกกกกก” ดังเสียจนหลายๆคนหันมามอง
พวกเขาเดินออกไปพร้อมกัน ทั้งสองคนนี้ผมว่าไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทั้งเรื่องฐานะ นิสัย แต่ผมกลับรู้สึกว่าพอมันมาอยู่รวมกัน กลับดูลงตัวอย่างน่าประหลาด
ผมเก็บหนังสือ ชีททั้งหมดบนโต๊ะลงกระเป๋า ลุกขึ้นหลังจากที่นั่งอ่านหนังสือมานาน
มองหันกลับไปไม่เห็นคนทั้งคู่เสียแล้ว ผมยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ
การรอของมึงสิ้นสุดลงแล้วสินะ...ไอ้หมอก
............................
.............
[แฉช่วงบ่าย]
[16.11.54]
แฉช่วงดึก...หึหึ
อะไรกันนะ?
Coming soon o13(หรือเปล่าวะ??)
ปล. ส..ส..สี่พัน o22
ปล2.ขอบคุณทุกกำลังใจนะคัฟฟ
-
ฮว้ากกกกกกกกกกกกกก :serius2:
เอาพี่หมอกมาแฉต่อด้วยนะ ว่าทำอะไรตี๋น้อยต่อจากนั้นอ่ะ
55555555555+
โดนจัย
-
พี่หมอกรั่วกันเบาเบา เหอๆ คนเรามันก็มีพลาดกันได้
-
หลงรักหมอกมากขึ้นกว่าเดิมอีก
พ่อคุณ อะไรจะน่ามึนขนาดนี้ น่ารักอ่ะ
ขอได้ไหม ผู้ชายคนนี้ คุคุคุ
-
พี่หมอก เมื่อไหร่จะมาแฉกับเขาบ้าง รออยู่นะๆ
:กอด1: :pig4:
-
อ๊ากกกก
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาาา
-
แฉช่วงบ่ายไม่ค่อยแฉเท่าไหร่นะ
เพราะยิ่งอ่านก็ยิ่งกรี๊ดกับหมอก อ้ากกกกก :-[ (เดี๋ยวตี๋มา o18 555555)
หมอกมึน น่าร้ากกกกกกกกกกกก :z3:
-
แหม.. น้องตี๋ขา ยังไงก็ยืนยันจะรักพี่หมอกไป >w< อรั๊ยยย
เหมือนตี๋มาแฉความน่ารักของพี่หมอก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ (ตบหน้าจอคอมแรงๆ)
ถ้าอยากให้หลงรักตี๋ก็มาแฉบ่อยๆสิจ๊ะ >w< พี่หมอกล้มอ่ะ น่ารักกก
ส่วนช่วงบ่าย ไม่รู้จะพูดไงดี สงสารหมอก พอบอลบอกว่า หมอกไม่ต้องรอแล้ว ก็รู้สึกซึ้งๆ
ตี๋มาเติมเต็มชีวิตให้พี่หมอกทีนะ
ปล. อุตส่าห์คิดว่าจะนั่งทำใจ ว่า เรื่องนี้จะไม่อัพอีกจนถึงเดือน มกรา แต่เห็นมาอัพอะไรแบบนี้
ทำให้หายเหงาค่ะ มานิดๆก็ยังดี แต่คงไม่ใช่เรืองในตอน เป็นเสปเชี่ยล ใช่ไหม ฮ่าๆ
จะรอนะคะ จะรอ
ปล.2 เราอ่านตอนนึงๆ ของเรื่องนี้ อ่านซ้ำๆ หลายรอบมากๆ คือ..มันชอบ >w< จะเซฟใส่โทรศัพท์
ว่างๆ มีอารมณ์ก็เปิดขึ้นมาอ่าน นั่งทำหน้าหื่น ขำๆ ฮ่าๆ ช่วงนี้ ก่อนนอนก็อ่าน สองคนนี้น่ารัก ~
สอบก็สู้ๆ นะ ให้กำลังใจ ท่านนักเรียนท่านนักเขียน
-
:กอด1:พี่หมอกน่ารักว่ะ :กอด1:
-
ตี๋เมาาาา โอ๋ๆเค้าปลื้มตี๋เมาคนเดียวนะ ><
อยากอ่านแฉรอบดึกจัง 5555
-
แฉได้ฮาจ๊ะ :jul3:
ระวังโดนดันหลังนะอาตี๋ :z1:
-
ดีใจกับพี่หมอกด้วย
ดูเหมือนจะเป็นคนที่มีปมอะไรในใจเกี่ยวกับครอบครัวแน่ๆ
หวังว่าตี๋น้อยจะมาช่วยเติมเต็มตรงจุดนี้ให้พี่หมอกได้เนอะ
-
แฉช่วงดึก :z1:
ผมล่ะแอบคิดมาก
-
:กอด1: :-[
-
มาแฉต่อเร็วๆ นะครับ รอติดตามต่อ อยากให้พี่หมอก หรือ เฮีย แฉน้องตี๋บ้าง
-
พี่หมอกมีคนมารับแล้ว :กอด1:
-
ความแตกต่างที่....ผสมผสานกันอย่างลงตัว
ตอนแรกนึกว่าบอลจะชอบตี๋และแอบแย่งซะอีก :confuse:
หมอกเปลี่ยนไป๋ละ ตี๋คงจะมาเติมเต็ม :-[
รอตอน ก ก เก้า สู้ค๊าาา :กอด1:
-
หลงรักพี่หมอกเข้าไปใหญ่เลยอ่ะ
ผู้ชายคนนี้มีอะไรน่าสนใจดี :z1:
-
:กอด1:หมอกจางๆ
-
ตอนจบบทมันฟินนาเล่ได้อีก ชอบมากค่า รออ่านรอชมกันไป ^^
-
ย่องมาเก็บรวด เช้า บ่ายและรอรอบดึกเลย อิอิ
-
เห็นชื่อเรื่องผ่านตามาหลายวันไม่คิดจะอ่าน แต่พออ่านสนุกมาก ชอบน้องตี๋กะเฮียที่สุด
-
แอบมาส่อง เจอ แฉช่วงบ่าย พอดี
บอย เธอชอบหมอกมันรึเปล่าจ้ะ น่าสงสัย :o8:
ความแตกต่าง ที่ลงตัว
ช่วงดึก เค้าจะมาอ่าน พร้อมกับตอนใหม่ พรุ่งนี้นะจ้ะ จุ๊บๆ :bye2:
-
1เวลาคนขี้เก๊กพลาดพลั้งนี่มันจะน่ารักที่สุดเลย :m1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่หมอกกกก อั้ยยะ :impress2: เธอคือ 1 เดียวในดวงใจจริง ๆ 555
ตี๋หลบไป * โดนน้องตี๋ไล่เตะ *
ที่เค้าพูดว่าตี๋หลบไปพูดเล่นเน้อออ กระซิก ๆ :sad4: อย่าทำร้ายเค้า :o12: (เริ่มเพ้อ :laugh:)
ไม่มีไรจะเม้นแล้วนอกจากคำว่า "ขอบคุณค่ะ" ที่นำเสนอมุมน่ารัก ๆ ให้อ่าน มามะมากอด 1 ที :กอด1: อิอิ
ปล o13
ปลล :pig4: :pig4: :pig4:
-
หมอกดูเปนคนมีปม เด๋วให้น้องตี๋แก้ปมให้นะ
หึหึ
-
ชอบประโยคสุดท้าย
:กอด1: :กอด1: ต่อไปนี้พี่หมอกไม่ต้องรอใครอีกแล้วนะ
-
พี่หมอกแอบมีมุมน่ารักๆ กับเค้าเหมือนกันนะเนี่ย และมุมเศร้าๆ
-
:man1: :man1: แฮร๊ยยยยยยยยยยย เรื่องนี้ ... ลดแลกแจกแถมกันไม่อั้นจริงๆเลยอ่ะ :a5:
อ่านตอนพิเศษสั้นๆงี้ก็ให้ความรู้สึกอิคุอิคุ(???) อะฮรั๊งได้เหมือนกัน เค้าชอบอ้ะะะะ :impress2:
-
:serius2: :z3:
ไม่ยอม แฉน้อยไป เค้าอยากได้อีก T^T
อ่านตอนนี้แล้ว พี่หมอกน่าสงสารเชียว
ไม่เป็นไร มีตี๋น้อยกล่อมหลับทุกคืนหละ o.O!!!
-
อ๊าก แฉกันแบบนี้ เอาใจเค้าไปเลยดีกว่า 5555+
จิ้มจ้ะ จิ้ม อ่านแล้ว ปลื้มมมมมากกกก :laugh: :laugh:
-
เฮ้ย พี่หมอกหลุดเก๊ก น่ารักอ้ะ :-[
ว่าละว่าพี่หมอกต้องมีความหลังแบบเด็กขาดความอบอุ่น
แต่คบกับพี่แว่นแดงมานานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย อันนี้นึกไม่ถึง
ความแตกต่างที่ลงตัว สุดๆเลยค่ะ o13
-
ตามทันแล้ว พี่หมอกดูน่าสงสารนะ บ้านของตี๋ถึงจะไม่รวยแต่ดูอบอุ่นกว่าอีก :impress2: รออ่านต่อจ้า
-
แฉ เช้าบ่ายแล้ว มาต่อตอนต่อไปเลยนะคะ ที่ร้าก
-
ตามทันละเหวยๆ :jul3: :jul3: :jul3:
อ่านมาบอกได้ว่าพี่หมอกน่าร้าก กกกกกก :z3:
พี่ อยากบอกอะไรบอกไปเลย
ไอ้ตี๋มันซื่อ มันไม่รู้เรื่องเพ่ :z3: :z3: :z3: :z3:
:กอด1: รักพี่หมกเสมอ อัพเร็วนะค่ะคนเเต่ง อิอิ :z13: :z13: :z13:
-
:L2:รักตี๋ รักหมอก รักคนแต่ง :L2:
-
พี่หมอกขี้เหงานี่เอง เอร้ยย ตอนนี้อ่านละเขิน
-
แล้วไม่มีพี่หมอกมาจัดรายการบ้างเหรอ
-
ใจจะขาดแล้วอยากอ่านอีก
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
น่ารักนะพี่หมอกน่ะ
-
พี่หมอกค่ะ สงสารพี่เบาเบา
เห้ออออ ถ้าหนูเป็นพี่คงขาดใจตาย
ให้อยู่คนเดียวไม่สนใจใครหนูคงเป็นบ้า
-
แอบแฉเบาเบา
-
"การรอของมึงสิ้นสุดลงแล้วสินะ...ไอ้หมอก"
:กอด1: :กอด1:
-
แฉพี่หมอกยังไง ก็ไม่สนใจ
เพราะพี่หมอกโคตรเท่ห์อ่ะ
o13
-
พี่หมอกกกก เท่อ้าาา ><!!! *ชูป้าย FC*
พี่หมอกมองตี๋แล้วยิ้มมุมปาก โฮรก พี่หมอกคิดอะไรอยู่อ้าาาา -///-
รอช่วงดึก.. แอบคิดมากนิดนึง -.,-
-
มาสั้นๆ แต่ก็อ่านไปยิ้มไปอ่านเพลินๆ สำหรับคนที่ว่างๆอย่างเราเนี่ย ฮี่ ฮี่
รออ่านจนกว่าจะจบเลยจ้า
-
Coin 10
โอ้ย ปวดฉี่หว่ะ
เมื่อคืนฝันว่างูหลามรัดแน่นทั้งตัว กระดูกกระเดี้ยวตูไปหมด
พอตื่นมา ก็เจอเลยครับ ไอ้งูหลาม ทั้งแขนทั้งขารัดผมไว้อย่างกับหมอนข้าง
จะดันแขนมันออก มันก็รัดขาแน่น พอไปดันขา มันก็กอดเอวผมไว้อีก
“.....”
นั่นแหน่ะ หลับตานอนพริ้ม กูเห็นนะมึงยิ้มอยู่ตรงมุมปากมึงหน่ะ แบบนี้ต้องเจอ...
ผมเลยถีบกลางตัวซะเลย!!
“โอ้ย ไอ้เชี่ย แม่ง รุนแรง”
“โหยพี่ ตีนผมเตะพี่เหมือนมดข่วนเสาอ้ะ” มันทำหน้าบูดนอนหันหลังให้ผม เออ เชิญเหอะ กูปวดฉี่
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างว่อง จัดการธุระเสร็จก็ล้างมือ มองตัวเองในกระจก
เฮ้ย!คนหรือดัลเมเชี่ยน!
ทำไมกูลายไปทั้งตัวเลยวะ แดงเป็นจ้ำๆ
“พี่ๆ พี่หมอก”
มันยังงอนตูดบิดอยู่ ตอนนี้มันนอนก้มหน้าหนีผมเลย ผมมันสั้นๆแต่ตอนนี้ผมมันชี้มั่วซั่วไปคนละทาง ดูแล้วตลกดี
“ห้องพี่อ้ะ มีตัวไรไม่รู้อ้ะ”
“?”
ไอ้พี่หมอกเหลือบหน้าขึ้นมามอง เห็นตามันแค่ข้างเดียวมองหน้าผมอยู่
แล้วผมก็หลบสายตามัน หลบทำไมวะ!
“ดูดิพี่ ตัวอะไรกัดไม่รู้อ้ะ” ผมก็ชี้ๆให้มันดู เออดี กูได้จุดโฟกัสตากูซักที... ตรงคอเขียวเลย ตัวบ้าอะไรกัดหว่ะ จับได้แม่งกูฆ่ายกเผ่าพันธุ์เลย
มันเห็นผมชี้แล้วมันก็...ยิ้มครับ
ไอ้นี่จริงๆยิ้มก็ยิ้มได้ จะทำหน้ากล้ามเนื้อตายทำไมก็ไม่รู้ แต่วันนี้มันแปลกๆว่ะ
อะไรแปลกวะ? งง?
“ตัวอะไรไม่รู้ แต่กูรู้ว่ามันหล่อ”
“???”
มันเห็นผมหน้างงก็คว้ามือผมไป ตอนแรกผมนึกว่ามันจะกัดแขนผม เปล่าครับ มันดูด ผมก็ยื้อแขนออกแต่มันจับไว้แน่น พอมันปล่อย ผมก็เห็นรอยแดงๆอยู่บนแขน
“เออ ผมรู้แล้วตัวอะไร”
ชัดเลย..
มันยังยิ้มอยู่
“พี่ ห้องพี่มีไบก้อนใช่ป่ะ มันน่าจะฆ่าๆทิ้งไปเลยนะไอ้ตัวแบบนี้อ้ะ ฮ่าๆๆ”
................................................
....................................
“พี่”
“ไร”
ผมจ้องหน้ามัน มันขับรถอยู่เลยไม่ได้หันมามอง
วันนี้ผมรู้สึก..
ว่ามันหล่อ หล่อกว่าปกติ
คือปกติมันก็หล่ออยู่แล้ว แต่วันนี้ผมรู้สึกเหมือนมันมีบางอย่างเพิ่มมา อะไรวะ
มันก็หันมามอง อ้าว กู หลบสายตามันเฉย ปกติจ้องเอาๆ
“มีไร”
“ผม ขอกลับบ้านนะวันนี้”
ผมคิดว่ามันไม่น่าให้ครับ เพราะที่ผ่านมา ขอมันไม่เคยยอม
“เออ”
ผมหันกลับไปมองหน้ามันเลย แต่มันก็ไม่ได้สนใจ
“ผมกลับบ้านนะ”
“เออ”
“กลับบ้านนะพี่”
“ก็กูให้แล้วไง”
เงียบครับ
เงียบไปทั้งรถ
มันหมายความว่าอะไรวะ
ฟัน(?)แล้วทิ้งหรอ?!
ไม่ๆ มันยังไม่ได้ฟันกูสักหน่อย แล้วทำไมกูคิดไปถึงเรื่องนั้นวะ
มันจะทิ้งกูแล้วหรอ….
ทำไมผมใจแป้วอะ
อ่อ คงเสียดายเงิน
“เดี๋ยววันนี้มึงไปอัพเดตสมุดบัญชีด้วยนะ”
มันมาจอดส่งผมหน้าบ้านครับ วันนี้กูได้กลับบ้านแล้ว เย้ ดีใจหน่อยสิวะ
มันปล่อยกูกลับบ้านที่กูไม่ได้กลับมาหลายวันเลยนะเว้ย ไอ้คุณอัษฎามันยอมขนาดนี้เลยนะเว้ย
ทำไมกูไม่ยิ้มเลยวะ
“กูไปหล่ะ”
“เดี๋ยวพี่”
“อะไร”
“.....”
“แล้วพรุ่งนี้พี่จะมาหาผมเปล่า?”
“กูไม่รู้”
“....”
“ไปนะ”
“อื้อ”
รถแม่งขับออกไปแล้ว แต่ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น
มันอะไรวะ กูคันหัวใจโคตรๆเลย
ผมเข้าบ้าน ทำหน้าเหมือนหนูโดนเบื่อยา ก็เห็นเฮียนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ครับ อ่อ วันอาทิตย์ วิดน่า เฮียอยู่บ้าน มันทำหน้ามุ่ยใส่ทีวีที่ตอนนี้ติดๆดับๆอยู่
ผมอยู่กับไอ้พี่หมอกจนลืมหมดทุกอย่าง สิ่งรอบๆตัวผมโดนไอ้พี่หมอกบดบังไว้หมด
“เฮีย ทำไรวะ”
“ไอ้ตี๋”
“อะไร?”
“ไอน้องเชี่ย มึงไปไหนมา”
“ผมไปค้างบ้านเพื่อน”
“โทรก็ไม่รับ”
“เฮียแหละโทรไม่ติด มาด่าตี๋ ไรวะ”
เฮียแม่งเงียบ เถียงไม่ออก อย่าคิดเถียงตี๋เลยเหอะ เร็วไปร้อยปี
“ม้าไปไหนอ้ะ”
“ไปตลาดกับน้าอร”
“แล้วไมเฮียอยู่บ้านวะ”
“กูกลับมานอนบ้างสิวะ แม่ง ไม่ทำงานก็เรียน เหนื่อยโคตรเลย”
เออ แต่งานผมแม่งไม่เหนื่อยกายแต่เหนื่อยใจหว่ะ
งานเลี้ยงเด็กโข่ง ชีวิตแม่งโคตรวุ่นวาย
“ตี๋ไปนอนก่อนนะ โคตรง่วง”
“เออ ว่าแต่เสื้อกูแม่งหายไปไหนหมดวะ”
“ตี๋เอาไปเองอ้ะ”
“เวรกรรมของกู เลี้ยงน้องให้โตแล้วแม่งก็ขนเสื้อผ้ากูไปอยู่กับเพื่อนมัน”
...........................................
....................................
“ไอ้ตี๋!!”
“....”
“ไอ้เชี่ยตี๋!!”
ขอกูนอนหน่อยเหอะ แล้วเรียกกูคุณตี๋ ท่านตี๋ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องเรียกเชี่ยตี๋ พูดจาหยาบคายหว่ะ
“เพิ่อนมึงมาหา มึงจะหลับอีกนานไหมไอ้น้องเวร”
คราวนี้ไม่มาแต่เสียง ตีนเลยครับ แม่งโคตรแค้นกูมาก ถีบกูติดข้างฝาเลย
“โอ้ย ไอ้เฮียยยยย มึงจะตะโกนทำไม แถมถีบกูอีก ตี๋จะฟ้องม้าว่าเฮียฮ้งถีบตี๋ แม่ง”
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ มึงอย่าพึ่งขยับ” ไอ้เฮียแม่งทำหน้าตาตกใจแล้วพุ่งเข้าหาผมเลยครับ มันกระชากเสื้อผมขึ้น กูก็งง พึ่งตื่นนอนยังมึนอยู่
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา”
“ก็บอกว่าค้างบ้านเพื่อนมาไง”
“เพื่อนมึงคนไหน?”
“เฮียไม่รู้จักหรอก ว่าแต่ใครมาวะ”
เฮียแม่งขมวดคิ้วแต่ก็ปล่อยมือออกจากเสื้อผม มันก็ไล่ผมลงไปดูหน้าบ้าน กูไม่ลงไปหรอก ขี้เกียจ ผมเลยยื่นหัวออกไปดูนอกหน้าต่าง อ้าว ไอ้ปิ๊ก มาทำไมวะ
“ผมขับผ่านมาดู ไม่คิดว่าพี่อยู่บ้าน” มันตะโกนขึ้นมาคุยกับผม เออดี กูยิ่งขี้เกียจขยับตัว
“เออ กูอยู่บ้าน ทำไมอ้ะ”
“จะชวนไปเที่ยว”
“ไม่เลี้ยงกูไม่ไปนะว้อยย”
“เออ ผมเลี้ยง”
“เฮีย ตี๋ไปเที่ยวนะ”
“แม่ง บ้านช่องมีไม่อยู่”
“เออ ตี๋ฮอต ไม่เหมือนเฮีย ดูดิ อยู่บ้านทำตัวอย่างกับอากง โคตรแก่เลย”
“เดี๋ยวมึงไม่ต้องให้ไอ้ปิ๊กเลี้ยงแล้ว ก็จะเลี้ยงมึงด้วยตีนกูนี่แหละ”
ก็ทะเลาะกันไปอีกช็อตนึง ผมก็คว้าเสื้อค่ายไอ้เฮียมาใส่กับกางเกงขาสั้นลุยป่า เตรียมพร้อมออกรบ!
“เออ แล้วคิดไงวะพากูไปเลี้ยง
“คิดสั้น”
ทำไมรอบตัวผมมีแต่คนกวนตีนวะ
เอ่อ นี่ผมลืมอะไรไปหรือเปล่าหว่า
ไอ้ปิ๊กมันพึ่งกอดผมแน่นวันก่อนนะ! หรือมันก็เมาเหมือนกู เออๆ น่าจะเป็นแบบนั้นมากกว่า มันก็น้องผม ไม่คิดไรมากจะดีกว่า ผมยังเคยกอดกับพี่ฟินเลย
แม่งก็พาผมไปเที่ยวห้างแถวมอ คนยอะอย่างกับวันแรงงาน มันเลี้ยงเอ็มเคแล้วก็ต่อด้วยเลี้ยงไอติมเซวนเซ่นผม รู้สึกผิดลึกๆในใจ (ผมยังมีซึ่งความละอาย) ทำไมกูต้องให้น้องมาเลี้ยงด้วยวะ
“เฮ้ย ไอ้ปิ๊ก รอแปปนะเว้ย เดี๋ยวกูมา”
เห็นธนาคารแว็บๆ เลยวิ่งไปอัพเดตสมุดบัญชีอย่างที่ไอ้พี่หมอกบอก
เห็นตัวเลขแล้วตาลายหว่ะ กูนับเลขศูนย์ใหม่นะ
หนึ่ง...สอง...สาม..สี่...หะ..ห..ห้า
เลขสี่อยู่ข้างหน้าตัวนึง
“อ...ไอ..พี่หมอก”
ผมรีบโทรหามัน เดี๋ยวนั้นเลยครับ
“พี่หมอก ทำไมโอนเงินเยอะเงี้ย”
“อะไรของมึง” เสียงมันดังพราะเสียงข้างหลังมันก็ดังพอสมควร ได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันแถวนั้นด้วย
“พี่ สี่แสนพี่โอนมาทำไมวะ!”
“รางวัลมึง สำหรับเมื่อคืน”
มึงไม่ต้องพูดก็ได้นะ แม่งมือสั่นเลยกู
“มันก็เยอะไปอยู่ดีอ้ะ”
“เออ กูอยากให้ มึงก็รับ อย่าขัดศรัทธากู”
“อือ”
แต่มันก็เยอะเกินไปจริงๆ ผมจะเก็บไว้ครับ ไว้ค่อยคืนมัน
“แล้วมึงอยู่ไหน”
“อยู่แถวมออ้ะ”
“กับใคร”
“ไอ้ปิ๊ก”
“ใครวะ”
“น้องรหัสผมเองอ้ะ”
“....”
“แค่นี้นะพี่หมอก มันยืนรอนานแล้ว”
มันไม่ตอบแต่ตัดสายไป ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรครับเพราะไอ้ปิ๊กยืนนานแล้ว มันพาผมไปดูหนังเลือดสาดเรื่องนึงที่ผมอยากดู ขากลับมันก็ไปส่งถึงหน้าบ้าน กำลังจะรถแต่มันก็พูดดักก่อน
“สนุกไหม?”
“อะไร หนังหรอวะ”
ไอ้ปิ๊กมันไม่ได้รวยเว่อร์แบบไอ้คุณหมอกมันครับ มันขับวีออสธรรมดาแบบที่ชาวบ้านชาวช่องทั่วไปเขาใช้กันนี่หล่ะ
“เที่ยวกับผมวันนี้หน่ะ”
“เออๆ หนุกดี คราวหน้าพาไอ้พี่ฟินมาด้วยสิวะ รอมันว่าง”
แอบเป็นห่วงมันวะ ตายคางานไปยังวะ
“ไม่ ผมไม่ชวนพี่ฟินหรอก”
เวร หลานรหัสเกลียดหน้ามึงแล้วไอ้พี่ฟิน ผมเงียบเลยครับ เพราะผมรักไอ้พี่ฟินมันมากอยู่ แต่อย่าไปบอกมันหล่ะ เดี๋ยวเหลิง
“ผม...”
อะไรของมึง จ้องหน้ากูทำไมวะ
“อยากมาเที่ยวกับพี่แค่สองคน”
“.....เฮ้ย! ม้ากลับบ้านแล้วนี่หวา กูไปแล้วนะ มีไรโทรหา เที่ยวฟรีอย่าลืมชวนกูนะ ไปล่ะ”
รีบเผ่นลงจากรถเลยครับ เวรหล่ะ เมื่อกี้มันอะไรของมันวะ มันต้องมีพลังงานหรือวิญญาณอะไรอยู่อย่างแน่นอน ไอ้ปิ๊กกะจูมันพูดอะไรของมันวะ
เมื่อกี้มันโบรแมนซ์ใช่ไหม? กูเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? แม่ง ขนลุก
“ม้าหวัดดีค้าบ”
“อ้าว โซ่ยตี้ วันนี้กลับบ้านด้วยเหรอ เป็นไง เหนื่อยไหม”
ไอ้เฮียมันก็นั่งแซวตามประสาตาแก่หน้าทีวี ช่างหัวมัน “ไปเที่ยวนะม้า เที่ยวฟรีด้วย ไอ้ตี๋มันจะเหนื่อยอะไร”
“ม้าจะทำไรให้กินอ้ะ”
“เดี๋ยวต้มเกี๋ยมฉ่ายให้กิน”
ดูท่าจะอีกนาน พึ่งเริ่มทำเองครับ
“เออ งั้นตี๋ไปเก็บของก่อนนะ”
ผมเดินขึ้นห้องไปวางกระเป๋า หยิบสมุดบัญชีที่ไอ้พี่หมอกออกมาดู มันเลี้ยงผมแบบเมียน้อยเลยวะ มีการเลี้ยงดูส่งเสียด้วย
ตอนนี้มันจะทำอะไรอยู่วะ?
แล้วกูจะสนใจทำไม มันก็คงไปเที่ยวกับสาวอย่างที่เคยหล่ะ วันอาทิตย์ด้วย คงจะว่างทั้งวัน
ไอ้เฮียเดินเข้ามาในห้อง ผมเลยรีบเก็บสมุดบัญชีเข้าเกะ
“ไอ้ตี๋ ขอเฮียคุยด้วยหน่อย”
มันไม่ยอมนั่ง หน้าตามันดูจริงจัง ผมเลยแซวมันไม่ออก
“งานมึง จริงๆคืออะไร”
“ก็บอกแล้วไงว่าช่วยทำรายงาน เหมือนเฮียอ้ะ”
“แล้วทำไมเงินมันดีขนาดนี้ เฮียได้เล่มหนึ่งสองสามพันก็ดีแล้ว”
“เพื่อนตี๋มันรวย”
“ถ้าทำรายงานจริงแล้วรอยบนตัวมึงมาจากไหน”
มันเริ่มใช้กูมึง แปลว่ามันเริ่มโมโหครับ
ผมเงียบ มันเห็นตอนไหนวะ
“เมื่อเช้า กูเห็นรอยบนตัวมึง กูเลยรู้ว่ามึงโกหก กูสงสัยมานานแล้ว ม้าก็มาบอกกูให้ถามมึงว่าจริงๆแล้วมึงทำงานอะไร”
“.....”
“มึงขายตัวหรอไอ้ตี๋”
“เฮ้ย!เฮีย ตี๋-“
คิดจะปฏิเสธหรอ?
งานตอนนี้มันคืออะไร ? ผมจะนิยามงานตอนนี้ว่าอะไร
“ทำไมมึงไม่ตอบกู”
“มึงเงียบ ไม่ตอบ แสดงว่ามันจริงใช่ไหม”
“.....”
“มึงทำกูเสียใจมาก ไอ้ตี๋”
“กูเลี้ยงมึงขึ้นมา เหมือนกูเป็นป๊ามึงอีกคน มึงคิดว่ากูจะดีใจเพราะว่ามึงหาเงินมาให้กูได้เยอะๆเหรอ”
“ทำไมมึงคิดอะไรตื้นๆแบบนี้วะ”
“มึงไม่คิดหรอ...ว่ากูเสียใจ”
“ตี๋ขอโทษ”
“มึงไม่ต้องมาขอโทษกู มึงทำอะไรมึงเคยคิดถึงกูกับม้าที่ไหน ไม่งั้นมึงก็ต้องฟังม้า”
“ตี๋ขอนะเฮีย เฮียอย่าบอกม้าเลยนะ”
มันเงียบ ผมใจไม่ดีเลย ตอนนี้ผมเหมือนโดนมันไล่จนหลังชนฝา
ผมเคยคิดว่าถ้าสักวันนึงผมคงปิดเรื่องนี้ไม่ได้ แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้
ผมจะกล้าพูดกับเฮียได้ไงว่าผมไม่ได้ขายตัว ถึงแม้ผมจะไม่ได้ยอมไอ้พี่หมอกมันก็เถอะ แต่สิ่งที่ผมทำกับมันเมื่อคืน ก็ทำให้ขาของผมข้างหนึ่งก้าวข้ามไปเหยียบบนพื้นที่ตรงนั้นแล้ว
“ตี๋ขอนะเฮีย ขอแค่ช่วงนี้ เอาให้มันผ่านไปได้ ตี๋ไม่อยากเสียบ้านหลังนี้ไป”
“บ้านอยู่ แต่น้องกูต้องอยู่ในสภาพนี้ กูไม่ดีใจหรอกนะไอ้ตี๋”
“ตี๋รู้ ตี๋รู้ตัวนะเฮีย ตี๋คิดมาแล้วก่อนทำ ตี๋คิดว่ามันเป็นทางที่ดีที่สุดของตี๋”
“แล้วถ้ากูไม่ทำรายงานให้เพื่อนแล้วกูไปขายตัวบ้าง มึงจะคิดไงวะ!”
“.......”
“ตี๋ขอนะเฮีย ครบกำหนดเมื่อไหร่ตี๋จะเลิก”
“....”
“นะเฮีย”
“.....”
มันยกมือขยี้หัวตัวเอง ตอนนี้เฮียดูเหนื่อยมาก เหนื่อยกับหลายๆอย่าง มันคงเป็นเรื่องผมด้วย
“ถ้าหลังจากนี้มึงยังทำอีกนะไอ้ตี๋”
“....”
“รักษาสัญญาด้วย”
“เออ ขอบคุณนะเฮีย”
เหลือเวลาอีกสิบสามวัน....
...........................................................
.............................................
[Coin 10 : complete]
[15.11.54]
โอ้ยยยๆๆ ทนไม่ไหวต้องเอามาลงให้ :z3:
เข้ามาอ่านความเห็น ยิ้มหน้าบานเลย โอ้ย คนรักพี่หมอกกันจริงจิ๊ง!! ( :z6:ตีนเอฟซีพี่หมอก)
อยากเก็บไว้แต่ก็อยากเอามาลง มันทนไม่ไหวอ้ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย :sad4:
-
สงสารตี๋กับเฮีย
:กอด1: :กอด1:
-
เค้าดราม่าลอยมา :serius2:
พีหมอกขาาาาา ทำไมใจดีอย่างนี้ :-[
มีคู่แข่งแล้ว ฟีโรแมนแรงจังเลยนะตี๋
แล้วพี่หมอกแปลกๆนี่ อย่าฟันตี๋แล้วทิ้งนะ ไม่งั้น :z6:
เข้ามาดิท
ยังไม่ฟันนี่หว่า แค่แทงๆ :o8:
-
พี่หมอกไปใหนอ่ะ :-[
:L2:
-
อยากเอามาลง ก็เอามาลงเลย :laugh:
ไม่ต้องเก็บๆ
แต่ก็เข้าใจว่าปีนี้เอนท์ อนาคตต้องมาก่อน :m15:
เพราะมีพี่ก็เอนท์ปีนี้เหมือนกัน :o12:
ง่าาาาาา เเต่ก็อยากอ่านต่ออ้ะ ! :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตี๋เริ่มรู้สึกคันหัวใจแล้ว :z2:
ปล.เบื่อตัวเอง พออ่านจบตอนแล้วก็อยากอ่านต่ออีก เหอะ! :o12:
-
ติดหนึบเลยอ่า
-
ติดหนึบเลยอ่า
-
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้ว :mc4: :mc4:
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ทั้งหมอกทั้งตี๋ :กอด1:
แต่เวลาทะเลาะกัน อย่านานนะ คนอ่านใจม่ายยดี :laugh: :laugh:
-
โอ้ยยยๆๆ ทนไม่ไหวต้องเอามาลงให้ :z3:
เข้ามาอ่านความเห็น ยิ้มหน้าบานเลย โอ้ย คนรักพี่หมอกกันจริงจิ๊ง!! ( :z6:ตีนเอฟซีพี่หมอก)
อยากเก็บไว้แต่ก็อยากเอามาลง มันทนไม่ไหวอ้ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย :sad4:
จัดไป เราก็อยากอ่านค่ะ :impress2:
-
เอามาลงอีกสิ เอามาลงอีกสิ น่ะๆๆ อิอิ
รักคนแต่งน๊า ~~ +1 +เป็ด
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
สงสารตี๋อ่า
เฮียก็รักน้องเนอะ
-
อยากมีี่พี่ชายบ้างง (ไม่เกี่ยว)
สงสารตี๋จัง เขาไม่ได้เรียกว่าขายตัวสักหน่อย
แค่แฟนเลี้ยงแฟนผิดตรงไหน :เฮ้อ:
-
อะไรยังไงอ่ะนี่ หมอกหายไปใหนอย่าบอกนะว่า!!
-
ถ้าจะมีมาม่า ก็เป็นมาม่าช้างน้อยหวาน ๆ นะ
-
ก็บอกเฮียไปสิ ถึงจะขายตัวแต่ก็ขายด้วยความเต็มใจ มีความสุข ไม่ได้ทรมาน แค่เนี้ยะไม่เห็นยากเลย
เดี๋ยวพอบอกจะเลิกขายตัว ก้อจะต้องดราม่าแน่ๆ สัญญาว่าต้องเลิกแต่ไม่อยากเลิกเพราะขาดหมอกไม่ได้
ฮ่วย อินไปไหนหนอเรา 5555
-
น่าฉงฉานจังเลย มาต่อไวๆๆนะคะ
-
โอ๊ย ตายละ ...น้องตี๋เริ่มหวั่นไหวนิดๆแล้วสิแบบนี้
อย่าเพิ่งถลำลึกนะตี๋น้อย ตอนนี้อะไรมันยังไม่แน่ไม่นอน(และไม่น่าไว้วางใจ - -)
แถมช่วงหลังมานี้พี่หมอกแกหายตัวไปบ่อยเหลือเกิน เลยชักสงสัยว่าไปทำอะไรหนอ ทำไมทิ้งน้องตี๋ไว้ง่ะ
ส่วนพี่หมอก ถึงก่อนหน้านี้จะกรี๊ดกร๊าดในตัวพี่หมอกอยู่
แต่ยังไงน้องตี๋ก็มาที่หนึ่งนะคะ ดังนั้นถ้าพี่หมอกทำร้ายจิตใจน้องละก็
:beat: :beat: :beat:
:z6: :z6: :z6:
รับรองคนแถวนี้หลายๆคนรุมยำแน่ๆ ย๊ากกก
เฮ้อ ว่าแต่เมื่อครบกำหนดแล้ว ความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะเป็นไปในทิศทางไหนเนี่ย
เดาไว้ว่าไม่น่าจะเลี่ยงมาม่าพ้น พี่หมอกยิ่งดูเป็นคนมีปม
แต่ยังไงก็หวังว่าจะเป็นมาม่าชามเล็กๆนะคะ แหะๆ
-
เค้าไม่กินมาม่านะ ไม่เอา~
อีก 13 วันเองอ่ะ ทำไมเวลามันสั้นจัง
-
เขาไม่เรียกขายตัว เขาเรียกขายใจให้จ้ะ ฮิ้ววววว :o8: (เงียบกริบ + ไม่ฮาพาเครียด)
สงสารตี๋ขึ้นทุกๆครั้งที่อ่าน พี่หมอกก็เป็นคนดีเหลือเกิน 400000 บาท เกือบ ครึ่งหนึ่งของหนี้ที่ตี๋มีเลยนะ
เข้าใจความรู้สึกเฮียอยู่ เป็นเราก็ไม่อยากให้น้องทำแบบนี้หรอก :sad4:
-
อ๊ากก ก ก กกกก!! :serius2: :serius2: :serius2:
ค้าง
อัปๆๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจฮะ
-
คนเขียนทนไม่ไหวก็เอามาลงเหอะ คนอ่านก็ทนรอไม่ไหวเหมือนกัน :laugh:
ว่าแต่น้องตี๋เมื่อครบกำหนด จะหยุดได้หรอ :z1: ไม่ใช่รักเค้าไปแล้วรึนั้น
-
สิบสามวันเองเหรอเนี่ย ถ้าสมมติว่าใช้หนี้หมดแล้ว เราก็ต้องเป็นฝ่ายกินมาม่ากันใช่มั๊ยเนี่ย = =
ขอเปลี่ยนเป็นคัพโจ๊กแทนเถอะนะ :z3:
พี่หมอกพี่หมอกกก แค่นี้อย่าเพิ่งชะล่าใจนะเว้ยเฮ้ย มีคู่แข่งแล้วรู้ตัวไหมมมม
ถ้าฟัน (?) แล้วทิ้ง ตายยยยยยยยยย !!! :angry2: :angry2:
-
เป็นแฟนกันจริงๆ ก่อนเวลาของตี๋จะหมดได้้ม้ายยยย TT^TT
ไม่อยากกินมาม่าน้องตี๋เลยยย โฮฮฮฮฮ ~ น้องยิ่งเริ่มคันหัวใจหวั่นไหวแล้วด้วย
ให้กำลังใจคนแต่งสุดขยันนะค๊าาา ได้อ่านเรื่องนี้ทุกวันแล้วมีความสุข ~~ >,<
-
กลิ่นมาม่า ตุ ตุ ว่าแต่นี่ถ้าพี่หมอกแกรู้ว่าไปเที่ยวกับหนุ่มๆแกจะว่าไงบ้างหนอ
-
ดับเบิ้ลค้าง :z3: :z3:
งืออออออ
แอบเศร้า :m15:
ตี๋สู้ๆ
แอร๊ ปิ๊กชอบตี๋ง่ะ มีศัตรูหัวใจแล้วนะพี่หมอก
พี่ไปอยู่ไหนนนนน ตะไมไม่มา
นั่งๆลุ้นๆ ว่าหมอกจะโผล่มาไหม ก็ไม่โผล่ :serius2:
รอพี่หมอกมาหึงน้องต่อไป = =;
มาต่อเร็วๆนะคะ สู้ๆ :กอด1:
-
มันเป็นความแตกต่างที่ลงตัวมากๆ
อ่านไปสงสารตี้ไป (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b4.gif)ส่วนไอ้คุณชายหมอก ไม่รู้จะสงสารหรืออะไรมันดี
มันเอาใจใครไม่เป็น พอเจอคนที่เติมเต็ม ก็ทำอะไรไม่ถูก (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif)
แล้วเมื่อไหร่มันจะกล้าเปิดใจให้อาตี้ฟังหล่ะ
-
เอีย รักน้องจัง...หมอกคงไม่ฟันแล้วทิ้งนะ
-
รีบมาต่อนะครับ
ค้างมากมาย
-
ใครก็ได้ช่วยเอาน้องปิ๊กกะจูไปเก็บที... :serius2:
ลุ้นซะจนปวดใจ....ตี๋เอ้ย... :เฮ้อ:
-
สงสารตี๋ T T แต่สงสารเฮียหมอกยิ่งกว่า(ลำเอียงเห็นๆ)
-
สงสารน้องตี๋อ่ะ ชอบพี่หมอกแล้วแน่ๆเลยอ่ะ
ไม่อยากให้มันเป็นเเค่การหาเงินใช้หนี้ของตี่เลย
อยากให้คบกันเร็วๆ
-
:z10: :z10: :z10:
-
เฮียจับได้แล้วอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักตั่วเฮียมากๆ เลย แอบสงสารตั่วเฮียตอนรู้ว่าตี๋ไปหาเงินจากการขาย...
รักน้องปิ๊กอ่ะ ชอบน้องปิ้กจังเลยน่ารักอ่ะ น้องปิ้กจะจีบตี๋แล้ว แอร๊ๆๆๆๆ น่ารักๆๆๆๆๆ
แต่ก็รักพี่หมอกเหมือนเดิม พี่หมอกเย็นชาจังเลยอ่ะ
-
o13ตี๋กล้าการมาก...แมนสุดๆอ่ะ o13....รักตี๋นะ..อิอิ :-[
-
ปี้หมอกคร๊าบ~ มาขอตี๋กับม๊า กับเฮียสักทีสิคร๊าบ~ :sad4:
รักคนแต่งคร๊าบ~ :กอด1:
-
5555555555555555
ตี๋เมาแมลงตัวนั้นฆ่าไม่ตายหรอก ?
โอ้ย ๆ กลิ่นมาม่าลอยมาโชยๆ
ในอนาคตคาดว่าคงมีดราม่าชัวร์ !!
มาต่อไวๆนะคะ รออยู่ ><
-
ถึงใช้หนี้เงินหมด แต่หนี้รักยังอยู่ :laugh: :laugh: :laugh:
-
อีก13วันเองงงงง
พี่หมอกกกกกกก
จะบอกรักน้องตี๋น้อยมะ
เฮ้อออ
-
T T มาต่อไวๆๆนะฮับ พี่หมอก จะทำไงต่อดี ลุ้นจิงๆ
-
ชอบพี่หมอกอ่ะ ทุบหัวโซ้ยตี๋ เปลี่ยนเป็นเค้าได้ไหมตัวเอง
-
โอ้ย สงสารครอบครัวอาตี๋
พี่หมอกหละก็นะ ไม่ยอมแสดงออกสักที
งอลแทนน้องตี๋หละ :m16: :angry2:
-
แฉช่วงดึก
ไอ้พี่หมอก ความจริงแล้วขี้อิจฉาเอามากๆเลยครับ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ แม้หน้ามันจะไม่ให้ก็เถอะ เรียกได้ว่าใครมีของดีของใหม่แล้วได้รับความสนใจจากเพื่อนๆ วันรุ่งขึ้นมันก็จะมีด้วยทันทีเลยครับ ผมจะยกตัวอย่างให้ฟัง มีวันนึง ผมก็ไปกินข้าวโต๊ะมันปกติครับ ไอ้พี่ต้นเพื่อนพี่หมอกก็เอาซีดีของ u2 ที่เรียกได้ว่าเป็นแรร์ ไอเทมมาโชว์ครับ ไอ้โจ๋มันชอบ ผมเลยรู้จัก แม้แต่ผมยังรู้เลยว่าซีดีนี้มันหายากมาก ก็ตื้นเต้นกันไปทั้งโต๊ะครับ
วันรุ่งขึ้น
ผมตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้พี่หมอก วันนี้มันตื่นเร็วจนน่าแปลกใจ มองไปหัวเตียง....ไอ้ซีดีแฝดไอ้แรร์ ไอเท็มเมื่อวานวางอยู่บนนั้นครับ ผมออกไปนอกห้องเห็นมันนั่งอยู่ตรงโซฟา ผมก็ไม่ได้พูดอะไรครับ อยากรอดูว่ามันจะทำยังไง
มันก็มองผมเดินไปเดินมาเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร จนผมมานั่งดูทีวีข้างๆ ซักพักมันก็ลุกออกไปครับ
มันเดินกลับมาอีกที ก็นานพอสมควรจนผมลืมไปแล้วว่าไอ้เด็กน้อยมันยังไม่ได้รับคำชม มันก็เดินกลับมาครับ
“มีคนโทรมา”
“หืม?”
“มีคนโทรเข้ามือถือมึง”
ยืนขำเลยครับ
มือถือผม(ไอ้เครื่องสามร้อยกว่าบาทนั่นแหละ) วางอยู่บนซีดีแผ่นนั้นครับ แล้วไอ้เบอร์ที่โทรเข้าก็ไม่ใช่ใคร หน้าจอแสดงชัดว่าเบอร์”ไอ้พี่หมอก”
“โห พี่หมอก พี่ไปหาแผ่นนี้มาจากไหนอ้ะ!”
ผมเห็นมันแอบยิ้มครับ หน่ะ ดีใจหล่ะสิ หางกระดิกใหญ่เลย
“เหี้ยไรของมึง”
แปลว่า อะไรกัน ชมกูแค่นี้เองหรอ
“พี่ แผ่นนี้มันหายากมากๆเลยไม่ใช่หรอ พี่ไปหามาจากไหนอ้ะ”
“กูเก่ง”
“โหย พี่ สุดยอดเลยหว่ะ”
“กูให้ เอาไหม?”
“เฮ้ย พี่ ไม่เอาอ้ะ พี่เก็บเหอะ มันน่าจะหลายตังค์อยู่อ้ะ”
“มึงชอบกูให้ มึงไม่เอากูก็ทิ้ง”
“เออ ลืมไปเนอะว่าบ้านพี่พิมพ์แบงค์เอง งั้นขอบคุณนะครับ”
“เออๆ”
“เออพี่”
“อะไร”
“บ้านผมไม่มีเครื่องเล่นซีดีอ้ะ”
“.......”
“เดี๋ยวผมค่อยฟังพร้อมพี่ก็ได้”
พอตอนเย็นมันไปส่งผมที่บ้าน ซีดีแผ่นนี้ก็เล่นอยู่ในเครื่องเล่นซีดีของบีเอ็มมันครับ วันนี้มันวนออกไปทางที่ยาวกว่าปกติ อุตส่าห์ไปถนนที่ติดๆเลยนะ เพื่อให้ซีดีมันเล่นจบทั้งแผ่น แต่ขอแสดงความเสียใจ บรรยากาศในรถไม่ได้ดีแบบนั้น เพราะผมปวดฉี่มากแต่ไม่มีห้องน้ำเข้าครับ สุดท้ายกว่าจะหาห้องน้ำให้ผมเข้าได้ ไอ้พี่หมอกก็ต้องแวะเข้าห้างให้ (ก็บอกแล้วว่าปั๊มก็ได้ มันบอกสกปรก กูฉี่ที่ไหนก็ได้โว้ย)
ผมไปรู้มาที่หลังว่ามันซื้อต่อ(แปลว่าบังคับ ในภาษาคนปกติ)มาจากไอ้พี่ต้น อาเมน
เอาล่ะ เข้าเรื่องหลักที่ผมจะเล่าให้ฟังวันนี้ครับ
ตอนเย็น มาอยู่คอนโดไอ้พี่หมอกครับ ผมติดใจทีวีจอเบ้อเริ่มที่ห้องมัน เพราะว่ามียูบีซีด้วย (ชื่อไหมอะไรนะ ผมจำไม่ได้) มีการ์ตูนให้ดู ผมก็เลยนั่งจองรีโมต คืนนี้สำรวจมาแล้วครับ ว่าผมจะได้ดูโคนันตอนสองทุ่มครึ่ง
ไอ้พี่หมอกพึ่งอ่านหนังสือเสร็จ เห็นมันขยันแล้วละอาย แต่พวกผมมันเด็กถาปัตย์ จะมานั่งอ่านหนังสือก็กระไรอยู่(?) เดี๋ยวถึงฤดูน้ำหลาก งานก็พัดมาเองนั่นแหละครับ
ผมเห็นมันเดินนวดตามาแต่ไกลเลย ตอนนี้จะสองทุ่มครึ่งแล้ว ผมนั่งรอตั้งนานแหน่ะ “พี่ มาดูการ์ตูนเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ”
“ปัญญาอ่อนหว่ะ”
“เฮ้ย เอาน่าๆ แก้เครียดๆ”
“กูไม่ได้เครียด”
มันนั่งลงข้างๆผม ยังนวดตาไม่เลิกเลยครับ สายตาสั้นเปล่าหว่ะ “พี่ไปลองตัดแว่นดู ดีป่ะ”
“ทำไม”
“ผมคิดว่าพี่สายตาสั้นอ้ะ”
“กูแค่เหนื่อย”
วิศวะเรียนหนักจริงๆครับ ไม่ใช่คณะชิวๆแบบที่คนทั่วไปมอง ผมเห็นชีทหนังสืออะไรไม่รู้เต็มไปหมด ชีทบางปึกก็ภาษาอังกฤษ ผมได้แต่ยืนไว้อาลัยครับ ไม่รู้จะช่วยมันยังไง
บางทีผมอยากวาดรูปก็เอาชีทมันนี่แหละครับมาวาดรูป ผมเห็นบางทีมันเปิดชีทอ่านก็ขมวดคิ้วครับ เป็นไง กูวาดสวยล่ะซิ้ มาสมัครเรียนวาดรูปกับพี่ก็ได้นะน้องหมอก
มันเอนตัวหงายไปกับโซฟาครับ “ทำไมพี่ไม่ไปนอนอ้ะ”
“รอมึงดูเสร็จ แล้วค่อยไปนอน”
“พี่จะดูอะไรป่ะ”
“มึงจะดูการ์ตูนไม่ใช่หรอ”
“ผมให้พี่อ้ะ แก้เหนื่อยๆ”
ยอมก็ได้วะ ทีวีก็ทีวีมัน ค่าไฟมันก็ออก
“กูเปลี่ยนแล้วมึงห้ามโวยนะ”
“อื้อๆ”
มันกดเปลี่ยนครับ แต่ว่ามันกดเบอร์ช่องการ์ตูนช่องเดิมนี่แหละ แล้วมึงจะกดทำไม
“กูจะดูช่องนี้ ห้ามเปลี่ยน”
มันกำลังตามใจผมครับ ผมเลยยิ้มกว้างให้มันไป
พอโคนันมา ผมก็ใส่สมาธิเต็มที่ลงไปในการ์ตูน ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นหรือเปล่าแต่ผมชอบที่จะเดาว่าคนร้ายเป็นใคร การที่ไขคดีได้ก่อนโคนันเป็นความสะใจชนิดหนึ่งที่ทำให้ผมยังดูการ์ตูนเรื่องนี้ถึงปัจจุบันครับ
“ไปเอาไอติมให้กูหน่อยดิ”
“พี่เดินไปสิบก้าวก็ถึงแล้วอะ” ไม่ได้หันไปมองมันครับ ไอ้หมวดนี่เคยรู้เรื่องอะไรบ้างไหมเนี่ย ออกมามึนอย่างเดียวเลย
“กูอยากกินไอติม”
“...ผมดูการ์ตูนอยู่อะ”
“ไอติม”
มึงพูดเป็นคำเดียวหรอไงวะ! กูรู้สึกประโยคมันสั้นลงเรื่อยๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว หันไปมันก็ก้มลงหอมแก้มฟอดนึง เหมือนมันรอจังหวะอยู่นาน ผมเลยรีบลุกขึ้นไปหยิบให้เลย เดี๋ยวไม่ลุกอาจเจอมากกว่านี้ ยังอยากดูการ์ตูนอยู่ครับ
“อะ”
มันก็รับไปครับ ซักพักมันก็ยื่นให้ผม
“ไม่กินแล้วหรอ”
“เปล่า ป้อนกูหน่อยดิ”
คือ กูอยากดูการ์ตูน
ไอ้ที่เดินไปหยิบเมื่อกี้ก็พลาดไปช็อตนึงแล้ว โคนันมันเป็นการ์ตูนที่ดูแล้วลุกไม่ได้ เข้าใจหรือเปล่า?
“.........”
“มองอะไร”
“เออๆ อ้าปากนะคร้าบ อ้ามม”
เหมือนเลี้ยงหลานข้างบ้านเลยหว่ะ มันก็เล่นอ้าปากซะสมจริง ถ้าไม่ติดว่ามึงตัวใหญ่ไปหน่อยนะ กูนึกว่ามึงขวบครึ่ง!
อ้าวเวร ในจอก็กำลังดุเดือด เฮ้ย ไอ้นั่นมันชายชุดดำนี่หว่า เวรหล่ะ ชินอิจิยังไม่รู้ตัวเลย มันกำลังจะ---
มองไม่เห็น
มือใครไม่รู้บัง(นั่งอยู่สองคน ไม่ต้องทายให้เหนื่อย ไม่ต้องลุ้นชิงโชคด้วย)
“พี่หมอก ผมอยากดูการ์ตูนอะ”
“มึงดูแล้วมึงก็ไม่ป้อนกู”
“เดี๋ยวดูไปด้วยป้อนไปด้วยนี่แหละ”
“ช้อนมึงจะจิ้มตากูหลายรอบแล้ว”
“........”
“บ้านกูมีเล่มที่มีตอนนี้ เดี๋ยวค่อยไปเอา”
“ไหนพี่บอกปัญญาอ่อน พี่ก็อ่านนิหว่า”
“เออ ทำไม”
“ยอมแล้วๆ ไม่เถียงแล้วคร้าบ”
“เออ ดี”
“เอ้า อ้าปากเร็ว”
แม่ง เมื่อไหร่มึงจะอิ่มหว่ะ มันลดมือไปแล้วก็จริงแต่ตอนนี้ต้องนั่งหันหน้าเข้าหามันเลยครับ หันหน้าไปหันหน้ามาจนตูชักจะมึนๆ จะหันไปป้อนไอติมให้จอทีวีแล้วครับ
ไอ้พี่หมอกก็คงจะเห็นหน่ะครับ ว่ายังไงผมก็ยังสนใจจอทีวีมากกว่ามันอยู่ดี
ผมกำลังจะป้อนมัน พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมันโน้มหน้ามาหา ก็นะ จูบมันมีรสไอติมด้วยครับ ผมพึ่งแปรงฟันมา รสไอติมเลยเย็นๆหน่อย เห็นมันเหลือบตามองทีวีด้วย จะทำอะไรวะ
“อ...อื้อ”
จูบนานไปไหมมึง! กูว่านี่มันเกินห้านาทีแล้วนะ
มันก็ยังหันไปมองทีวีสลับกับจ้องตาผมครับ
ไอติมในมือก็ละลายไปเรื่อยๆ มันก็ยังต้อนจูบผมไม่หยุดจนผมต้องวางไอติมลงกับพื้น สุดท้ายผมก็นอนลงบนโซฟานี่แหละ มีไอ้พี่หมอกตามโน้มตัวลง
“....อร่อยมั้ย”
“ผมว่าหวานไปหน่อย”
คุยกันเรื่องไอติมอยู่ครับ ผมมองไปดูทีวี
อ้าวเวร โคนันจบแล้ว
ที่มึงจูบนี่คือกะไม่ให้กูดูโคนันใช่ไหมเนี่ย! คิดมาได้พ่อคุณเอ้ย!
“พี่แผนสูงหว่ะ”
“แต่มึงก็ชอบ”
“ก็ผมชอบไอติมนี่น่า”
ก็ได้กินกันไปอีกหลายคำครับ สุดท้ายไอติมก็หมดทั้งควอตซ์ เห็นไหมครับ ว่าไอ้พี่หมอกมันขี้อิจฉาขนาดไหน ขนาดการ์ตูนมันยังไม่ยอมเลย ต่อไปโลกคงหมุนรอบตัวมัน
ปล.เย็นวันรุ่งขึ้น ผมเห็นไอติมอีกประมาณสิบควอตซ์ในตู้เย็นครับ.....
.....................................
.........................
[แฉรอบดึก]
[17.11.54]
o13 o13 o13
-
จิ้มๆๆ :z13: :z13: แฉดึก
นี้ไม่ใช่ขี้อิจฉาอย่างเดี๋ยว เอาแต่ใจ!+หื่น :laugh3:
P .10
:a5: o22 :z6: :z6: :z6:
พี่หมอกนี้แม่งเริ่มทะแม่งๆ!!! แล้วน่ะ o12 o12
-
รู้สึกว่าพี่หมอกจะอิจฉาทุกอย่าง
ที่แย่งความสนใจของตี๋ไปจากตัวพี่แกนะ :z3:
-
เห้ย!!!!! ชอบอะ
ถามคนแต่งหน่อยอ่าคับ ว่าเมื่อวันจ่ายหนี้แล้ว ตี๋ กับ หมอกจะมีใ้ห้เราอ่านยุปะอะ
-
:oni2:พี่หมอกแอบโรคจิตนิดๆนะเนี่ยะ..อิอิ :laugh3:
-
พี่หมอกขี้อิจฉาได้น่ารักมากกกกกกกกกกก :o8: ..>อวยตลอด
ลงทุนทำทุกอย่างแค่ให้ตี๋รู้ว่าตัวเองก็มีเหมอืนกัน โถๆ :laugh:
แล้วเห็นตี๋สนใจโคนันมากกว่ารึยังไง แล้วไอติมนี่มันยังไง อั๊ยย่ะ :-[
-
เห้ย!!!!! ชอบอะ
ถามคนแต่งหน่อยอ่าคับ ว่าเมื่อวันจ่ายหนี้แล้ว ตี๋ กับ หมอกจะมีใ้ห้เราอ่านยุปะอะ
อันนี้ต้องรอดู o13
เพราะยังไม่ได้เขียน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ( :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:)
-
=[]= พราะเอกของเรา.,
ยังไม่ค่อยทำอะไรๆให้ชัดเจนเลยนะ
ต่อเร็วๆน้า รอยุ่จ้า :sad4:
-
ก๊ากกกก :laugh:
-
ไอ้พี่หมอกมันก็แค่อยากให้ตี๋สนใจแต่มันคนเดียว :impress3:
-
:m20: พี่หมอกน่ารักอ่ะะ ถามจริงเหอะอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย กร๊ากกกกกกกกกก
แบบ ก็พอเข้าใจอ่ะนะว่าขี้อิจฉา แต่ถ้าจะขนาดนี้ ... เอ็งขังไอ่น้องตี๋ไว้ในหอคอยงาช้างเลยเหอะว่ะ
(หรือจะขังในห้องนอนก็สุดแต่ใจจะไขว่คว้า ... :impress2: :impress2: :impress2:)
-
ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้น๊าพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่หมอกเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น น่ารักอ่ะ :impress2: :-[
ไม่รู้ว่า ขี้อิจฉา ขี้หวง หรือขี้หึง อันไหนจะมากกว่ากัน :laugh:
:กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
งั้นรอลุ้น 55555555555++
-
อ๊าน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบพี่หมอกมากมายค่าาาา
-
หูยยยย....หนุกขึ้นเรื่อยๆนะนี่
-
แหม๋..คนอะไร ..ขี้อิจฉา
:laugh:
โซ๊ยตี๋ก็ตามใจหน่อยละกัน
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ
เอาใจตี๋สารพัดเลย
:กอด1: :กอด1:
-
พออ่านทั้งตอนที่ 10 และแฉรอบดึกเสร็จ
น่ารัก..
ชอบ ชอบผู้ชายที่ชื่อหมอก >w< (ลืมมาม่าน้องตี๋ไปก่อน 555)
มันจะน่ารักอะไรขนาดนี้~~~~! เพอร์เฟ็กต์ไปซะทุกอย่างเลย
นิสัย หน้าตา ฐานะ โอ้ยยยย ชอบๆๆๆๆ จะหาผู้ชายแบบนี้ได้ทีไหนวะกุ >w<
ตอน 10 แบบ อะไรอ่ะ รู้แล้วหรอ T^T มาม่า ในที่สุดมันก็มาแล้วจริงๆ
แอบอึ้งตามตี๋ ตอนที่หมอกบอกว่า ไม่รู้ -_- เอิ่ม.. อิพี่หมอกฟันแล้วทิ้ง เดี๋ยวเจ้ตีหรอก
แฉดึก จัดเต็มมาก หลงรักหมอกขึ้นอีกพันเท่า อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก~~~
คนอะไร กับการ์ตูนมันยังหวงงง กรี๊ดๆๆๆ
ฮาตอนสุดท้าย ไอติมเต็มตู้ โห เฮียแกจะไม่เปลี่ยนมุขเลยหรอ หรือว่าชอบบ ฮ่าๆๆ
-
ทำไมพี่หมอกสุดเท่มันกลายเป็นเด็กเข้าไปทุกทีแล้ววะ!!!! :z3:
-
:กอด1:
-
ไอติม10กว่าอันในตู้อ่ะพี่หมอก หวังอะไรหรือเปล่าจ้ะ กร๊ากกกกกกก
-
พี่หมอกเป็นคนที่เอาแต่ใจที่น่ารักมากกกกกกกก :-[
-
คิดว่าพี่หมอกตอนอยู่กับตี๋คงเป็นแรร์เวอร์ชั่นละมั้ง
ปกติจะดูพูดน้อยกว่านี้(เยอะ) เงียบขรึม นิ่งๆ
แต่นี่อาไร๊ ขี้หึง ขี้หวง ขี้อิจฉา เอาแต่ใจ แต่มันน่ารักเว้ยเฮ้ย !!!
นิสัยเหมือนเด็กน้อยหลายๆอย่างเผยออกมาเพียบ
เป็นแบบนี้กับตี๋น้อยคนเดียวใช่ไหมละ ฮิฮิ
-
ฮาพี่หมอก 55555 :laugh: :laugh: :laugh:
คนนี้นี่เเรร์เวอร์ชั่นอย่างเดียว
รอต่อไปฮ้ะ สู้ๆ o13
-
เขิลแทน พี่หมอกเงียบๆ ไม่พูด แต่ช่างเอาใจน้องตี๋แบบเงียบๆ
อยากได้แบบพี่หมอกสักคน ส่งมาให้หน่อยสิค้า :-[ :o8:
-
พี่หมอกน่ารักว่ะ
-
พี่หมอกตอนนี้น่ารักเกินหน้าเกินตาน้องตี๋ไปนะ อร๊ายยยย !!!
เป็นคนที่สามารถทำอะไรแบบที่คาดไม่ถึงได้ตลอดจริงๆ 5555555
-
อ่านจบ... (อึ้งนิสัยพี่หมอก) o12
สักพัก...... o3
ฮาาาาาาาาา ..!!! :laugh:
พี่หมอกน่ารักเอ๊าะ รอตอนต่อไปสู้ๆคะ :กอด1:
-
ไอติมน่ะ อย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวอ้วน ^^
-
พี่หมอกเปนเด็กเอาแต่ใจอะ
-
โอ๊ย!!! พี่หมอก กำลังทำอะไรอะ :z3:
เครียดแทนตี๋อะ :sad4:
รอติดตามอยู่นะค่ะ :impress2:
-
อยากกินไอติมเลยอ่ะ อยากกินจากปากน้องตี๋ แอร๊ๆๆๆๆๆๆ
-
พี่หมอกน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
พึ่งเข้ามาอ่านครับ
สนุกดี .... เยี่ยมมากกก ^^
-
เป็นกำลังใจให้ตี๋น้อยน่ะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โอ๊ยย พี่หมอก เด็กหนอเด็ก คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักอ่ะ
-
เด็กขี้อิจฉาคนนี้ น่ารักจัง ^^
-
พี่หมอกเรียกร้องความสนใจได้น่ารักโคตรๆเลย โอ้ยเด็กชายหมอก น่ารักวุ้ย :laugh:
แววมาม่านี่มาลิบๆเชียว สงสัยจะมาม่าน้ำข้นซะด้วย
แต่เราว่าพี่หมอกน่าจะเผด็จศึกน้องตี๋ได้ก่อนถึงกำหนด13วันนะ
เพราะน้องตี๋มีใจให้ไปแบบไม่รู้ตัวแล้วอ้ะ ถ้าโดนรุกหนักๆยอมพี่หมอกแน่ๆ
อาจจะแบบว่า ให้เป็นการตอบแทน อะไรงี้ป่าวนิ
โอ้ย ไม่อยากให้ถึงตอนนั้น อยากให้กุ๊กกิ๊กๆไปเรื่อยๆ มันน่าร้ากกกก :-[
-
พี่หมอกหน้ามึนว่ะ ฮ่าๆๆ อาตี๋ไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงละ อิอิ
-
พึ่งมาอ่านเรื่องนี้ ตี๋หมอกน่ารักอะ
ชอบคำพูดของพี่บอลจัง ที่บอกประมาณว่า การรอคอยของพี่หมอกก็จบลงเสียที ประมาณเนี่ย
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่น :กอด1:
-
อ๊าก พี่หมอกทำไมน่ารักเยี่ยงนี้
ไม่ไหวแล้ว ผมจะละลายตามไอติมไปเด๋วนี้ละ
ฟู่....น่ารักแบบนี้ไปอยู่กะผมมั๊ยพี่ :man1:
-
อ่านไปยิ้มไป
คิดถึงน้องข้างบ้าน ประมาณเดียวกันเลย อยู่ป.4เอง :man1:
-
ชะแวบเข้ามาส่องเจอ แฉช่วงดึก
ฮาโคตร :laugh:
การ์ตูนมันยังอิจฉา ที่ตี๋สนใจการ์ตูนมากกว่าพี่หมอก ฮ่าๆ :z2:
จูบถ่วงเวลา ใครเขาคิดได้กัน = =
บายจ้าจุ๊บๆ พรุ่งนี้จะมาส่องใหม่ หึหึ o18
-
ไอติม...........
-,,,,-
ข้าน้อยมันคนหื่นนน แอบคิดไปไกลนิ้สสสนุงเอง >/////<
การ์ตูนยังไมายอมขนาดนี้อีกหน่อยคงไม่ต้องไปไหนกันพอดี
อยู่แต่ในห้องกับเตียง อร๊ายยย ><
-
555พี่หมอกนี่นิสัยเด็กจริงๆ
-
อยากได้พี่หมอกมาเลี้ยงงงงงง อิ๊ย้ะ ๆ :impress2:
น่ารักสวด ๆ :z1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนแฉ เอาไปเลย 10 กะโหลก o13
แต่ตอนปกติ เหมือนจะมีดราม่า :serius2:
-
เเฉกี่รอบ พี่หมอกก็น่าร้า กกกกกกกก :m25: :m25: :m25:
อุหวา~ ในที่สุดเฮียฮ้งก็รู้เเล้วอ่า~~ :เฮ้อ:
งือๆๆๆๆๆ จะเป้นยังไงต่อ เดาไม่ได้เลยเเฮะ :z3: :z3: :z3: :z3:
จิ้มๆ คนเเต่ง :z13: :z13: :z13:
-
กรี๊ดดดดด
พี่หมอกน่ารักที่ซู๊ดดดดด อย่าน้อยใจเลยนะโซ้ยตี๋ เธอเป็นพระเอกที่ถูกชิงบทซะละ
5555555555555555555555
อีกสิบกว่าวันแบบนี้.. รับรัก ตกลงปลงใจไปเลยลูก
โลกเราจะได้สงบสุขเนอะ
เห็นคนหล่อเอาแต่ใจมาตามเด็กขายโจ๊กบ่อยมันก็แอบสงสาร
(เจ้ไม่ได้เห็นใจโซ้ยตี๋แต่อย่างใด คุคุ)
ว่าแต่พี่หมออย่ามาแนวฟันแล้วทิ้งนี่ไม่ไหวนะแจ๊ะ เด็กขายโจ๊กกำลังหวั่นไหวแล้ว
ลองพี่หมอกรุกอีกหน่อย ซื้อดีวีดีโคนัน วันพีช บลีช รีบอร์น บลาๆๆ มาเก็บเข้ากรุ
กับไอติมอีกซักโหล รับรอง...
เง้อ ><
น่ารักมากเลยนะคะเรื่องนี้ เพิ่งอ่านวันนี้เอง
เห็นคนเขียนบอกว่ากำลังเอ็นท์? สู้ๆ นะเป็นกำลังใจให้จ้า
ยังไงก็อย่าลืมคนอ่านคนติดตามเรื่องนี้ด้วยน่อ
:))
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดด ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวจะทน ขอได้มั๊ยผู้ชายคนนี้ที่ชื่อหมอกอ่ะ 555555555555+
-
โอ๊ะน่ารักอะ
เชียร์ปิ๊กไห้จียตี๊เลย
หมอกมันจะได้หึงๆ
อิอิ
-
ขนาดการ์ตูนยังอิจฉานะพี่หมอก น่ารักวุ้ย :o8:
-
สวดยวดดดดด มั่กตี๋
หมอกนายไม่รอดแน่ๆ คนอ่านเหมือนกัน
อ๊าซซซซซซ ลงแดงอยากอ่านต่อ :z3:
กดเป็ด กดบวก~
-
ยืมตัวตี๋น้อยมากอดวันนึง น่ารักอ่ะเด็กอะไร :กอด1:
พี่หมอกตอนโดนแฉก็น่ารักนะ พฤติกรรมฮาดี :laugh:
-
มานอนรอตอนต่อไป
-
ฮาพี่หมอกจริงๆ ขี้อิจฉาาาา
-
พึ่งได้อ่าน จริงๆแล้วพี่หมอกนี่มีมุมน่ารักเยอะนะเนี่ย อ่านได้จากตอนแฉ ฮ่าๆๆ แาต่เนื้อเรื่องปกติ เฮียรู้เรื่องตี๋แล้ว ไม่รู้หลังจากนี้จะดราม่ามั้ย ไม่อยากเลยอ่ะ แต่รออ่านอยู่นะคะ
-
เด็กขี้อิจฉาที่น่ารัก :impress2:
-
อ่านเรื่องแฉของพี่หมอก แล้วยิ่งรักพี่หมอก กรี๊ดๆๆ
-
เรื่องนี้เป็นธรรมชาติดีอ่ะ....อ่านแล้วชิวๆ มีความสุข
-
ชอบอะพี่หมอก หนุ่มแบบนี้มีอีกไหมอะ
-
Coin 11
“มึงอยู่ไหน”
“อยู่บ้านอ้ะ”
“เดี๋ยวกูไปรับ”
“ห้ะ? จะไปไหนอ้ะ”
“เดี๋ยวมึงก็รู้”
แล้วก็วางสายไป
อะไรว่า มิสเตอร์ปริศนา มึงโทรมาบอกกูแค่นี้
รอไม่นาน ไอ้รถบีเอ็มสีดำก็มาจอดหน้าบ้านครับ ตอนนี้เริ่มจะมืดหน่อยๆ ม้ากำลังดูทีวีส่วนเฮียมันล้างจานอยู่หลังบ้าน
“ม้า เพื่อนมารับ ตี๋ไปเที่ยวกับเพื่อนนะ”
“โซ่ยตี้จะกลับบ้านหรือเปล่า”
“ไม่แน่ใจอ้ะ”
ม้าเงียบไม่ได้ตอบอะไรครับ ผมก็เลยเดินไปบอกเฮียแทน
“เฮีย ตี๋ไปนะ”
“ไปไหนวะ”
“เพื่อนมารับ”
“....เดี๋ยวกูเดินไปส่ง”
“ห้ะ ส่งไร”
“ส่งมึงที่หน้าบ้านนี้แหละ ไป” มันปิดน้ำ เช็ดมือเข้ากับเสื้อ กูเจอแล้วสาเหตุเสื้อขึ้นรา มึงนี่เอง
มันเดินออกมาส่งถึงประตูรั้วจริงๆด้วย พอดีกับที่ไอ้หมอกมันออกมาสูบบุหรี่ ผมเพิ่งเคยเห็นมันสูบครับ
ไอ้เฮียจ้องหน้าไอ้หมอก เหมือนที่ไอ้หมอกแม่งจ้องหน้าเฮีย ผมนึกถึงสำนวนเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้เลยครับ ไอ้เฮียจ้องเขม็งเลย
“มึงจะมาส่งน้องกูกี่โมง”
“กูไม่รู้ บางทีมันอาจจะค้างกับกู”
“ไอ้ตี๋ มึงจะค้างกับมันเหรอ”
เวร โยนระเบิดให้กู
“มั้ง แหะ แหะ”
“ไม่ต้องมาแหะๆ เฮียโทรไปรับสายด้วย”
“เออน่า”
เฮียแม่งจ้องจนกระทั่งผมเข้าไปนั่งในรถเลยครับ ไอ้หมอกมันยืนสูบอีกสักพักก็บี้บุหรี่ทิ้งก่อนจะเข้ามาในรถ มันเลยเปิดหน้าต่างหน่อยๆให้กลิ่นได้ออกไปบ้าง
“จะพาไปไหนอ้ะ”
“ขับรถเล่น”
เออ บ้านรวยก็ผลาญน้ำมันเล่นเลยเนอะ
“เออ พี่หมอก ผมขอคืนอ้ะ”
มันปรายตามามอง ผมยื่นไอโฟนคืนมัน
“แล้วกูจะติดต่อมึงยังไง”
มันไม่สนจะรับคืน มือมันจับพวงมาลัยจริงๆแค่มือเดียว อีกมือมันเท้าไว้กับประตู
“ผมซื้อใหม่แล้ว”
ขาวดำเหมือนเดิม มือสอง ไปซื้อมาวันนี้ ให้ไอ้ปิ๊กมันพาไปร้านถูกๆ ความจริงไอ้ปิ๊กก็จะซื้อให้เหมือนกันครับ แต่ผมปฏิเสธไป เครื่องนี้ซื้อมาถูกมาก สามร้อยกว่าบาทเอง ผมเลยคิดว่าออกเองดีกว่า
“กูให้แล้ว มึงไม่เอาก็โยนทิ้งไป”
“งั้นผมเก็บไว้นะ”
“ทำไมไม่ใช้”
“ผมไม่กล้าใช้ เงินพี่หมอกให้ผมก็จะเก็บไว้”
“มึงกำลังปฏิเสธกู มึงเป็นอะไร”
ผมเริ่มรู้แล้วครับทำไมมันสูบบุหรี่
มันมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอยู่ในรถ ปกติรถมันจะเป็นกลิ่นมัน แต่กลิ่นน้ำหอมฉุนมาก ขนาดกลิ่นบุหรี่แรงๆยังมีกลิ่นน้ำหอมนี่แทรกขึ้นมาเลย
“ผมไม่ได้เป็นไรอ้ะ”
แม้แต่ตัวผมยังไม่รู้ตัวเองเลย ผมจะตอบมันยังไง
ตอนนี้ผมกำลังมึนๆ จริงๆผมไม่อยากเจอหน้ามันตอนนี้ครับ แต่ผมค้านไปมันก็คงไม่ฟัง ในเมื่อมันพูดคำไหนคำนั้น
ทั้งรถเงียบ ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงแต่มันก็กดปิดทิ้ง
“กูไม่อยากฟัง”
“.....”
“ไอ้ตี๋ มึงเป็นไรพูดมา กูไม่ชอบ”
“ผมไม่ได้เป็นไรอ้ะ”
“เออ ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร กูจะโง่เชื่อมึงแล้วกัน”
ผมหันไปมองหน้ามัน ผมไม่เข้าใจครับ
ไม่เข้าใจมันหลายๆอย่าง แม้จะพยายามเข้าใจ แต่บางครั้งก็ยังต้องงง ผมว่ามันเป็นคนที่มีหลายมุมในตัวเอง ที่มันมีผู้หญิงหลายคนแบบนี้ผมไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะนิสัยมันหรือว่าอะไร
แต่ผมว่าผมรู้สึกได้นะ
ว่ามันเหงา
มันเหมือนเด็กครับ รอให้คนมาช่วย แต่มันก็หยิ่ง ไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือ
ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมเข้าไปช่วย ผมจะโดนมันปฏิเสธทิ้งเหมือนคนอื่นๆหรือเปล่า ผมเลยได้แต่ยืนมอง ไม่กล้าเดินหนี แต่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหา
ผมอธิบายความรู้สึกผมได้แบบนี้ แต่ความหมายจริงๆของมันคืออะไร ผมไม่รู้ และตอนนี้ผมก็คิดว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่ผมจะหาความหมายของมันด้วย
เฮ้อ เอาเป็นว่า ช่างมันก่อนเหอะเนอะ
ตอนนี้ผมมีความสุขดี แค่นี้ก็พอแล้ว
เวลามันก็น้อยลงด้วย
ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้ เมื่อครบเส้นตายแล้ว ผมยังจะเจอกับมันอีกหรือเปล่า อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ผมตอบอะไรไม่ได้หรอกครับ
“หันมาดิ”
“หื้อ?” ผมก็หันไปหา ตอนนี้รถติดอยู่ มันเลยหันมามองผม
“กูไม่รู้ว่ามึงคิดไร แต่ก็อยากให้มึงทำใจให้สบายเวลาอยู่กับกู”
กูเครียดที่สุดก็ตอนอยู่กับมึงนี่แหละ ฮ่าๆๆ
“ดูคิ้วมึงดิ”
แม่งเอานิ้วโป้งมาดันหว่างคิ้วผม “จะกลายเป็นเส้นเดียวแล้ว”
กูขมวดคิ้วตอนไหนวะ
“ยิ้มดิ”
“...แฮ่”
ผมแยกคิ้วใส่มันก็ยิ้มมุมปาก ยิ้มของมันทำให้ผมยิ้มตาม
มันขยี้หัวผมแล้วก็ขับต่อ
ผมเปิดหน้าต่างให้มากขึ้น ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนครับ แต่รถไม่ค่อยมากแล้ว ไม่เหม็นกลิ่นท่อไอเสีย สองข้างทางตบแต่งไฟอย่างสวย คนเยอะด้วย เหมือนจะมีของกินเยอะดี
“พี่หมอก แวะหาของกินกัน”
“สกปรก”
“ซะที่ไหนล่ะ อร่อยจะตาย”
“.....”
“อย่าเด็กอนามัยไปเลยพี่ ไปกินกัน “
มันก็ไม่พูดอะไร แต่มันหาที่จอดแล้วครับ
โอ้โห นี่มันตลาดนัดของกินเลยนี่น่า คนเยอะ ผมหยุดแทบทุกร้าน มันเป็นทางฟุตบาทนี้แหละ ขายอยู่หน้าร้านอาหารอีกที เลือกไม่ถูกเลยครับ ตามร้านนี้โต๊ะจะเต็มหมดแทบทุกร้าน โอ้ย ดมแล้วหิว นี่พึ่งกินมาเองนะเนี่ย
กลิ่นไรไม่รู้หอมมากครับ ผมเดินตาม ไอ้พี่หมอกก็เดินหน้ามึนตามอยู่ข้างหลัง หาไอ้พี่หมอกง่ายครับ มันดูเด่นในผู้คนเยอะๆอยู่แล้ว แถมยังสูงอีกต่างหาก ตามทางที่เดินผ่านมาผมเห็นสายตาจับจ้องไปที่คนข้างหลังผมเยอะมาก (ทำไมไม่มองกูกันเลยวะ คนหล่อเซ็ง)
กลิ่นหมูปิ้งครับ ผมสั่งไปหกไม้ ไอ้พี่หมอกก็จ่ายให้ ป้าคนขายใจดีแถมให้ผมอีกไม้
ผมยื่นให้ไอ้พี่หมอกมันส่ายหัว ผมเลยกินเอง เออดี อร่อยหว่ะ
“อร่อยหรอวะ”
“อร่อยดิ โคตรอร่อยเลย หมูนุ้มนุ่ม”
“....”
อยากกินก็บอก อย่าเก็ก
มันไม่เอ่ยปากขอกินแน่ๆ เพราะมันพึ่งด่าไปเอง เรื่องสกปรกกับสารก่อมะเร็งอะไรของมันนี่แหละ มึงไปวิชาการที่อื่นเลย กูเด็กถาปัตย์ กูอยู่ได้ด้วยอารมณ์เว้ย ไม่ใช่เหตุผล
“อ้ะ”
“อะไร”
“อยากกินอ้ะดิ”
“ใครบอก”
“หน้าพี่หมอกบอกว่า โอ้ย กูอยากกิน”
มันทำหน้าตึง ผมก็ทำเป็นไม่เห็น แต่สุดท้ายมันก็รับไปกิน
“เป็นไง”
“งั้นๆ”
แต่มันก็ขออีกสองไม้ครับ
สุดท้ายเราก็หยุดเกือบทุกร้านที่ดูแล้วน่าสนใจ กว่าจะเดินพ้นแต่ละซอย นานมากครับ ร้านนี้กินของหวาน ไปร้านข้างหน้าก็กินของคาว สลับกันไป หลังๆไอ้พี่หมอกพัฒนา มีเดินเข้าไปซื้อเองด้วย แล้วเอามาแบ่งกัน
มันก็ออกให้ผมหมดตลอดทริป ผมก็ไม่ขัดศรัทธามันครับ
มากับผมหน่ะโชคดี ได้ของแถมเยอะ ผมรู้วิธีเอาชนะใจสาวรุ่นใหญ่ พูดเพราะๆชมเยอะๆ ของกินราคาพิเศษย่อมหนีไปไม่พ้นมือเราครับ
สุดท้ายก็มานั่งชิวๆกันตรงสะพาน ในมือผมกับมันก็กินไอติมกระทิกันคนละโคน ไอ้หมอกมันไม่รู้จะใส่หน้าอะไรบ้าง ท็อปปิ้งแบบนี้มันไม่เคยเห็นครับ พวกถั่วแดง ฟักทอง มันไม่เคยกินหรอก ผมเลยตัดปัญหา ไอติมกระทิเพียวๆนี่แหละ คนละอัน ง่ายดี
ลมเย็นมาก แต่ไม่แรงจนเกินไป ผมก็ชี้นู้นชี้นี้ พล่ามไปเรื่อยๆ ไอ้พี่หมอกก็มีหน้าที่ฟัง
“พี่เคยมาเที่ยวแบบนี้ป่ะ”
“ไม่เคย”
“ทำไมอ้ะ”
“คนรอบตัวไม่มีใครเที่ยวแบบนี้ ถ้าจะออกมาเดินเที่ยวก็ไปต่างประเทศกันเลยซะมากกว่า”
“โห ไฮโซเนาะ”
มันไม่ได้ตอบอะไรครับ มันกินหมดแล้ว ผมยังเหลืออีกนิดหน่อย
“จะกลับไปเลยไหม?”
“เดินเล่นก่อนไหม ผมว่าเย็นดี น่าเดิน”
มันก็พยักหน้า ปล่อยให้ผมเดินไปเรื่อยๆ ส่วนมันก็เดินตามอยู่ข้างหลัง ไม่ได้มีแค่พวกผมที่เดินเล่นแถวนี้ครับ คนไม่เยอะแต่ก็ไม่ได้น้อยวังเวง ไอ้พี่หมอกเดินเฉยๆในขณะที่ผมวิ่งไปมา ทำให้รู้สึกเหมือนมันพาหมามาเดินเล่นเลยหว่ะ
เข้าไปเดินข้างมันดีกว่า
“อะไร”
“เปล่า จะเดินด้วย”
“เออ”
เอียงคอมองมัน อยากถามหว่ะ
“พี่”
มันหันมามอง
“วันนี้ไปไหนมาอ้ะ”
“ไปเที่ยว”
“กับใครอ้ะ”
“สักคน”
“แล้ว....”
“กูก็เอากับเขาในรถ มึงได้กลิ่นน้ำหอมใช้ไหม?”
ผมพยักหน้า แม่งตรงซะ เล่นเอากูหมดซึ่งคำพูดเลย
กูมองพื้นดีกว่า แม่ง น่าสนใจกว่าหน้ามึงอีก
“ทำไม ไม่ชอบหรอ”
“เปล่า ทำไมผมต้องไม่ชอบด้วยอ้ะ”
“กูเห็นมึงทำหน้าไม่พอใจ”
“ยังไงวะ”
“แบบนี้ไง”
เห้ย! อย่าคิดจะจับตัวกูก็จับสิวะ ตกใจหมด
มันกอดไหล่ผม ผมเลยเดินเข้าไปชิดตัวมันให้มันกอดถนัดๆ
เพราะลมมั้งครับ ผมถึงได้กลิ่นมันชัด
ผมก็เอนหัวพิงกับแขนมัน อุ่นดี
ก็เดินกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องโน่นนี้ที่เห็น สุดท้ายก็ถึงรถ ดูเหมือนมันจะขับกลับคอนโดแต่ทางมันไม่ใช่ครับ
“นี่จะไปไหนอ้ะ”
“กลับบ้าน”
“เอ้า ไม่ใช่คอนโดหรอ”
“กูว่ามึงคงไม่อยากกลับคอนโดกูตอนนี้”
“ทำไมอ้ะ”
“ทีกลิ่นในรถมึงยังไม่ชอบ มึงอยากไปเห็นสภาพในห้องไหมหล่ะ กูให้แม่บ้านจัดการอยู่”
“......”
ทำไมฟังอะไรแบบนี้แล้วมันรู้สึกเซ็งๆครับ เหมือนบอลทีมที่เชียร์อยู่มันโดนยิงไปสามประตูตั้งแต่ครึ่งแรก
“พี่ อาทิตย์หน้าผมต้องไปเข้าค่ายรับน้องอ้ะ”
“กี่วัน”
“สามวัน”
“......ที่ไหน”
“ประจวบ”
พี่ปีสามจัด แต่พวกผมปีสองก็ต้องไปหมดครับ เราจะไปเฉลยสายรหัสที่นั่น จริงๆพี่ปีสามที่ไปก็พวกหลักๆ อย่างไอ้ฟินผมไม่รู้ว่ามันจะไปด้วยหรือเปล่า
ไม่ต้องเฉลยก็ได้มั้ง สายกูรู้กันหมดแล้ว
พูดถึงสายรหัสแล้วก็นึกถึงไอ้ปิ๊ก ดีลีทความทรงจำทำไงวะ ผมต้องกดที่ไหน
ผมเห็นรถเงียบก็เปิดเพลง เวร มีแต่เพลงช้า ตอนกลางคืนเปิดเพลงช้านี้กะฆ่าคนขับหรือเปล่า ผมยิ่งอิ่มๆอยู่ก็เลยหลับสิ ตื่นมาเป็นเบาะผมมันเอนลงเยอะเลยครับ สงสัยไอ้พี่หมอกปรับให้นอนสบายๆ
ตื่นมาตอนเห็นรถมันเคลื่อนเข้าไปในรั้วบ้าน
มันบ้านคนหรอวะเนี่ย!
คือ นึกออกว่ามันรวย แต่ไม่คิดว่าขนาดนี้อะ คือตอนนี้ถึงหน้าบ้านแล้วแต่ต้องขับเข้าไปอีก อีกสักประมาณห้าร้อยเมตรเลยครับกว่าจะถีงลานจอดรถมัน ไม่ต้องบอก บีเอ็มนี่คือรถที่ถูกที่สุดของบ้านมันแล้ว กูนับถือพวกคนรวยจริงๆหว่ะ แล้วเบนซ์จะซื้อซ้ำกันทำไมสองสามคัน
บ้านมันใหญ่มากๆๆๆๆครับ คือ ผมไม่กล้าออกจากรถเลย คอนโดนี่เป็นเศษเสี้ยวหนึ่งของห้องน้ำมันจริงๆ ไอ้พี่หมอกสะกิดผมให้ผมลงจากรถ ผมก็ปรับเบาะคืนแล้วเดินตามมันเลย กลัวหลงหง่ะ
ตอนนี้บ้านมันไม่ได้เปิดไฟไว้มาก เป็นแค่ไฟอ่อนๆ พื้นบ้านมันเป็นไม้ปาร์เกสีอ่อน ดูแล้วสบายตาแล้วยังทำให้บ้านเย็น ผมนึกว่าบ้านคนรวยจะทำพื้นเป็นหินอ่อนกันซะอีก (เคยเห็นในละคร ส่วนมากเป็นแบบนั้นอ้ะ) มองจากตรงนี้จะเห็นบันไดอยู่ทางริมขวามือครับ ด้านซ้ายมือจะเป็นชุดโซฟาซึ่งกินพื้นที่มาก มีทีวีใหญ่ตั้งพื้น น่าไว้ใช้ดูบอลอ้ะ มันก็เดินผ่านไปเฉยๆ ก็แน่สิ บ้านมันหนิ ผมยังสำรวจไม่เสร็จก็เดินตามมันขึ้นไป
หลายห้องเลยที่เดินผ่านกว่าจะถึงห้องมัน แต่ละห้องมันกว้างด้วยหล่ะตัวบ้านถึงกว้าง ผมเข้าไปในห้องมัน กว้างพอๆกับคอนโดมันเลย
ห้องมันที่บ้านต่างกับคอนโด ผมเข้าไปก็เห็นตัวตนมันเลยครับ
โปสเตอร์วงดนตรีที่ผมไม่รู้จักก็แปะมันที่ผนังสักสามสี่ใบ มีเบสวางอยู่พิงผนังนั้น เหมือนเป็นมุมดนตรีของมัน มีชั้นหนังสือติดห้องแถบนึงเต็มๆ มันแบ่งดีครับ ครึ่งหนึ่งการ์ตูนล้วนๆ (เห็นแล้วตาเป็นประกาย) อีกครึ่งหนึ่งก็พวกหนังสือ Text ของมัน ท่าทางจะขยันอยู่เหมือนกัน ถึงได้มีหนังสือเยอะขนาดนี้ โต๊ะอ่านหนังสือมันก็กว้าง เป็นโต๊ะกระจก ผมเห็นมันเขียนอะไรไว้ที่กระจกเต็มไปหมด คงเป็นสูตรฟิสิกส์สูตรแคลไปตามเรื่อง มันเดินเข้ามาเสร็จก็ถอดเสื้อเดินเข้าห้องน้ำเลยครับ
เตียงมันหลังใหญ่กว่าที่คอนโด ผมเห็นแล้วอยากกระโดด แต่ยังไม่ได้อาบน้ำ เดี๋ยวเตียงจะสกปรก เลยนอนกลิ้งกับพื้น พื้นปาร์เกอย่างเย็น
สิ่งที่ผมสนใจที่สุดคือกรอบรูปเหนือหัวเตียง (ที่คอนโดมันจะไม่มีพวกนี้ มีแต่เฟอร์นิเจอร์ล้วนๆ ไม่มีของส่วนตัวมันเท่าไหร่)
ว้ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวเราะกลิ้งไปแปดตลบ
รูปไอ้พี่หมอกตอนเด็กๆ ไอโฟนอยู่ไหน กูจะถ่ายรูปเก็บไว้ วะฮ่าๆๆๆๆ ขำจริงๆครับ ไอ้พี่หมอกนี่หน้าตามันกวนโอ๊ยแต่เด็กนี่หว่า รูปแรกที่ผมเห็นมันเป็นรูปครอบครัว มีพ่อแม่พี่หมอก (หน้าตาดีตั้งแต่รุ่นนี้นี่เอง) แม่พี่หมอกสวยแล้วดูใจดีมากครับ พ่อมันจะดูเข้มๆดุๆหน่อย แล้วก็มีเด็กสามคนยืนเรียงกัน
ไอ้พี่หมอกผมดูปราดเดียวก็รู้เลยคนไหน มีอยู่คนเดียวที่ยืนหน้านิ่งใส่กล้องแถมยังดูหงุดหงิดหน่อยๆ ในมือไอ้พี่หมอกมันถือลูกบอล มันก็ใส่เสื้อบอลรองเท้าสตั๊ดเหมือนพึ่งเตะบอลเสร็จนี่แหละ นี่คงเป็นพี่เมฆ พี่ชายมัน ใส่แว่น หน้าตาดูใจดี สูงกว่าไอ้หมอกอีกครับ(ในรูปหน่ะ) ส่วนน้องสาว น้องฝน แต่งตัวน่ารักครับ กระโปรงยาวๆหน่อย ยิ้มให้กับกล้องตาหยีเชียว ผมเห็นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ ก็เก็บรูปไว้ในไอโฟนไปหลายช็อต
รูปอื่นๆส่วนมากก็เป็นรูปพี่หมอกฉายเดี่ยว ไม่ก็ถ่ายกับพี่บ้างน้องบ้าง มันหน้าก็นิ่งเกือบซะทุกรูป ยิ้มหน่อยมึงจะตายหรอ แต่ผมเห็นมีรูปนึงมันยิ้มกว้าง (นิสัยมันคือยิ้มไม่เห็นฟันครับ ทั้งๆที่ฟันมันก็สวย) มือมันถือถ้วยรางวัล ก็คงจะชนะฟุตบอลอะไรสักอย่าง ใส่ชุดบอลสีโปรดมันครับ(มันชอบสีดำ ของใช้ทุกอย่างของมันจะเป็นสีดำเกือบหมด มือถือ นาฬิกา กระเป๋า รถ อย่าให้พูด เดี๋ยวยาว)
รูปมันส่วนมากเหมือนถ่ายช่วงประชม รูปตอนมัธยมอะไรแบบนี้ไม่เห็นมีเลยครับ ผมรีบๆถ่ายเก็บไว้ เดี๋ยวมันออกมาแล้วอด
“ไปอาบน้ำ”
“อื้อๆ” ตกใจหมด รีบโดดจากเตียง “ขอเสื้อหน่อยดิ ผมลืมเอามา”
มันก็ชี้ตู้มัน เหมือนเดิมครับ ตู้บิวท์อิน แต่จะใหญ่กว่าที่คอนโดหน่อย ผมก็คว้ามั่วๆ เสื้อยืดกางเกงบอล (ของมันของแท้ครับ ไม่ใช่ตราจีนแดงแบบผม) มาใส่นอนนี่แหละ
ห้องน้ำมันไม่ต้องพูดครับ บ้านอลังขนาดนี้ ห้องน้ำจะมีโอ่งตั้งอยู่ก็กะไร อ่างกุดจี่ครับ!!! ห้ะ มันไม่ได้เรียกแบบนี้หรอ เออ ช่างมันเถอะ ผมเข้าไปยืนๆดู ไม่กล้าเปิด ปุ่มเต็มไปหมด กดไรบ้างวะ กลัวเจ๊งเลยอาบฝักบัวปกติดีกว่า (แยกมุมกันอีก อะไรจะขนาดนี้)
“พี่หมอก มีแปรงสีฟันป่ะ”
“ใช้กับกูก็ได้ ใช้เสร็จแล้วทิ้งเลยนะ กูกลัวติดเชื้อ”
มันกวนตีนใส่
ผมก็ใช้ของมันไป เฉยๆอะ ผมกับเฮียบางทียังใช้สลับกันเลย ผมก็ไว้ใจไอ้พี่หมอก เลยไม่ค่อยใส่ใจอะไร แปรงสีฟันมันหน้าตาแปลกๆ หัวมันเล็กๆ แถมยังหนักๆอีก อะไรของมึงเนี่ย ใช้แทนดัมเบลหรอ
“เห้ย พี่ แปรงพี่หมุนติ้ว!”
ผมเปิดประตูให้มันดู (ปล. ผมใส่เสื้อเสร็จหมดแล้ว อาบน้ำก่อนแล้วมาแปรงฟัน มันจะไม่เกิดเรื่องพลาดเหมือนคราวที่แล้วครับ ผมรอบคอบ ฮ่าๆๆ)
“เขาเรียกแปรงสีฟันไฟฟ้า ไปถูกสวิสต์มันหล่ะสิ”
ผมยังงง
“เอาเข้าปาก”
ผมทำตาม เออหว่ะ อ่อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่เคยใช้
ง่ายดีวะ ไม่ต้องแปรงเอง หึหึ ถ้าใช้กับแปรงอันใหญ่ๆ ขัดห้องน้ำคงไม่ลำบากเนอะ
“พี่นี่ขี้เกียจว่ะ แปรงฟันเองยังไม่ทำเลย”
ผมก็บ้วนปากบุ๋งๆ อยากเล่นกับแปรงมันอีกหน่อย แต่ปากจะเปื่อยแล้ว พอดีกว่า มันก็ยืนพิงอ่างล้างหน้า (อ่างล้างหน้ามันยาวมาก วางของไว้ได้เต็มเลย ผมก็เห็น แหม ไอ้พี่หมอกนี้ก็รักสวยรักงามเนอะ มีแค่ครีมโกนหนวดขวดเดียวครับ จบข่าว แถมกระจกยังบานใหญ่มากๆ ไม่รู้มีไว้ทำอะไร)
“เออ กูโคตรขี้เกียจ พรุ่งนี้มึงก็แปรงให้กูด้วยเลยแล้วกัน”
“เห้ย พี่ ผมแซวเล่น”
“กูไม่พูดเล่น”
หน้ามันบึ้งๆ ผมเห็นแล้วเอาไปเปรียบเทียบกับภาพมันตอนเด็กๆเลยหัวเราะออกมา ยอมๆก็ได้วะ เห็นว่าตอนเด็กๆมึงน่ารักนะเนี่ย ไม่งั้นยันติดข้างฝาแล้ว
“คร้าบ คร้าบ ยอมแล้วครับพี่หมอก”
“หึหึ”
ผมก็เดินตามตูดมันไปนอน เตียงนี้มีแต่กลิ่นมันเพียวๆเลยครับ เตียงที่คอนโดสีขาวแต่เตียงที่นี้จะสีเทา เป็นเตียงไม้ ผมชอบสถาปัตย์ที่ทำบ้านไอ้พี่หมอก เก่งมาก ทุกอย่างลงตัวแล้วยังทำให้บ้านดูกว้าง โล่ง สบายตาอีก
ความจริงผมเป็นคนหลับต่างที่ลำบาก ตอนเข้าค่ายม.ปลายก็ตาค้างทั้งคืน
แต่ตั้งแต่ชีวิตเจอพี่หมอก ชีวิตโคตรเหนื่อย ถึงเตียงหัวถึงหมอนก็นอนครับ เดี๋ยวนี้ได้กลิ่นพี่หมอกบ่อยๆจนมันคุ้น ยิ่งหลับง่าย
“เห้ย อย่าพึ่งนอนดิ”
“อารายอ่า ตี๋ง่วง”
พลิกตัวหนีมัน อย่าตามมาสะกิดกูได้ไหมเนี่ย กูเหยิบหนีจนจะตกเตียงแล้วนะเนี่ย มันก็ตามมาครับ เตียงกว้างๆมาเบียดกันอยู่มุมเดียว
“Goodnight kiss กูอ้ะ”
“กูหน่ายคิกอะไรวะ พี่พูดภาษาไทยดิ ตี๋ฟังไม่รู้เรื่อง”
“จูบราตรีสวัสดิ์กูล่ะ”
“นู่นพี่ ไปจูบผนังไป ผมจะนอน” คร่อก
“.....”
“!!”
มันมาเองเลยครับ คืนนั้นก็ปากบวมกันไป มันบอก เป็นไง ให้ดีๆไม่ชอบ ชอบแบบซาดิสต์
ใครบอกพี่วะ ผมไม่ใช่มาโซนะว้อยยยยยยยยยยยยยยยย!!
.................................................
.................................
[Coin 11 – complete]
[15.11.54]
บาสหญิงไทย มันมากๆๆๆๆๆ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ใครไม่ได้ดูเสียใจด้วย o22
(ตอนมาลงเป็นช่วงต่อเวลา เดี๋ยวขอไปดูต่อแล้วนะฮัฟ)
วันนี้พี่หมอกน้องตี๋ได้ไปหลบอยู่หน้าสองเป้นครั้งแรก เยส :mc4: (มันน่าดีใจไหมอ้ะ แต่ไม่เคยเลยนะเนี่ย 5555 วู้วๆ)
มาลงให้หมดเลยเนอะ แล้วจะได้ไปอ่านหนังสือทีเดียว ไม่งั้นมันทนไม่ได้อ้ะคัฟฟฟ อ่านความเห็นแล้วอยากเอามาลง
ใครที่เคียดแค้นนักเขียนว่าจะไม่ได้อ่านอีกยาว เชิญ :beat: :z6: ได้ตามสบายนะฮ้าฟ
-
ไหนอ่ะ ตอน 11 -O- ??
TTOTT ทำไมเราไม่เห็น
อ๊ากกกกกก (จับไหล่คนแต่งแล้วกระชากกก)
ดิท เอ่อ เห็นละ :laugh:
ดิทหลังอ่านเสร็จ
อื้ม.. กลิ่นมาม่าอบอวลมาก ไม่ชอบเลยยย
พี่หมอกอ่า ตอนนี้ไม่น่ารักเลย เอาผู้หญิงมาเนี่ยนะ T^T
พี่หมอก เลิกเหอะ ตี๋ไม่ชอบ(หนูก็ไม่ชอบ)
เออ มันเหลืออีกกี่วันแล้ว? ถ้าหมดหนี้ สองคนนี้จะเป็นยังไงต่อไป
คิดไม่ออกเหมือนตี๋ อยากให้รักตี๋คนเดียว (เผื่อใจให้หนูนิสนุง)
แล้วคนแต่ง ตุนตอนไว้ไหมเนี่ย เห็นตอนนั้นบอกมีถึง ตอนที่ 12 นี่
-
พี่หมอกซึนไปมั้ย 55555
พี่หมอกสูบบุหรี่ไม่อยากให้ตี๋ได้กลิ่นผญเหรอ แคร์ตี๋จัง -////-
ตี๋อย่าเพิ่งลงลึก (?) นะ พี่หมอกยังยังไงๆอยู่เลย
-
เมื่อไหร่พี่หมอกจะเลิกมั่วกับผู้หญิงคนอื่นซะที
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แล้วคนแต่ง ตุนตอนไว้ไหมเนี่ย เห็นตอนนั้นบอกมีถึง ตอนที่ 12 นี่
มีถึงตอนที่ 14 กะเอามาลงให้หมดเลยอะคัฟ
แล้วก็รอกันไปเลย 2 เดือน 555
-
บาสหญิงชนะแล้ว ฮูเร
บีบหัวใจสุดๆ อย่างมันส์เลย เหมือนนิยายเรื่องนี้จริงๆ
-
อาตี๋เอ๊ยยย ตอนนั้นไม่น่าไปถามมันเลยว่าอยากมั๊ย
ตอนนี้มันจัดเต็มท้้งในรถทั้งที่คอนโด
คิดว่าเฮียของตี๋คงสงสัยแล้วล่ะว่าหมอกจะเป็นมากกว่าเพื่อน
-
หมอกมันจะบอกให้หมดเลยหรือไงว่าทำอะไรในรถแล้วก็ที่คอนโด
มันหุบปากไปบ้างก็ได้ อยากให้ตี๋เอาใจ แต่เรียกร้องจากตี๋ไม่เป็น :เฮ้อ:
-
อุ๊บ กูหน่ายคิก :laugh:
แหมๆ ไม่ถึงเดือนเข้าวิมาน กันแล้วเหรออออออออ ฮิฮิ
แต่แอบหมั่นไส้พี่หมอก เอาชะนีมาเล่นจ้ำจี้ในรถเชอะ :z3:
อย่าลืมมาต่อด้วยนะจ้ะ o18
-
โอเค ทุกอย่างลงตัวหมด เว้นเรื่องเดียว ' กลิ่นน้ำหอมชะนี '
ก็เ้ข้าใจหมอก (พยายามเข้าใจ..)
แต่สงสารน้องชะมัด หึงก็ไม่ได้ หวงก็ไม่มีสิทธิ์ จุกอกแทนว่อย ! :sad4:
ปล. กอดคนแต่งแน่นๆ ดีใจที่มาอัพ +1 : )
-
พี่หมอกขี้เหงาอย่างที่ตี๋บอกจริงๆ แถมแสดงออกได้เป็นตัวของตัวเองสุดๆ !!
ถ้าครบกำนดแล้วน้องตี๋อย่าทิ้งพี่หมอกไปเลยนะ ~ ทำสัญญาตลอดชีพได้ม้ายยยย >,<
-
อิมเมจตี๋ในจินตนาการของเรานี้คือ ดงแฮ ตอนเ่ล่นflower boys อะ
ดูเซอร์จนๆ เหมือนตี๋ดี หน้าออกตี๋แต่ตาโต หมวยๆ :z1:
-
พี่หมอกอ่ะ มีตี๋อยู่แล้วทั้งคนยังจะไปจิ๊กกาดิ้วกับใครก็ไม่รู้ :m16:
รอตี๋หน่อยก็ไม่ได้อ่ะ :serius2:
-
พี่หมอกอาจจะยังอยู่ในช่วงตรวจสอบความรู้สึกตัวเอง
เลยพาชะนีมาทดสอบก็ได้นะคะ :m15: (คิดเข้าข้างไว้ก่อน)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า สนใจชื่อเรื่องดูแหวกๆดี เข้ามาแล้วก็ไม่ผิดหวัง น้องตี๋ตลกมากจริงๆ ชอบ 555
คู่นี้พัฒนาความสัมพันธ์กันไปเหมือนจะเยอะ แต่เอาจริงๆไม่มีอะไรเป็นรูปเป็นร่างเลย
หมอกก็ยังมีผู้หญิงคนอื่น T^T (หรือเหงาเพราะตี๋ไม่อยู่หนอ) อยากให้เป็นแฟนกันไวๆ (หมอก : ตอนนี้ก็แฟน!)
ตอนพิเศษแฉ..(รอบไหนหว่า) ที่บอกว่าการรอคอยสิ้นสุดลงแล้ว อยากกรี๊ดมาก น้องตี๋คือนางฟ้ามาโปรดสำหรับหมอกสินะ!
-
แอร๊ยยยยย พี่หมอกนิสัยอ้ะ :beat: เอาชะนีมาจิงเกอเบลลัลล้าในรถ :fire: เดี๋ยวให้ตี๋งอน หนีข้ามไปพม่าหรอก (ทำไมต้องพม่า / ตี๋ )
และแล้ววันนี้ตี๋ก็ได้มาสัมผัสบ้านพี่หมอก แล้วจะเจอแม่สามีไหมอ้ะ :impress2: อยากดูรับขวัญลูกสะใภ้จัง 55555
ยังไงพี่หมอกก็น่ารักเหมือนเดิม o13
ปล ความจริงที่แสนโหดร้าย นิยายเรื่องนี้ลงบ่อยไม่ได้ เพราะคนเขียนติดเรียน :a5: :sad4: เสียใจที่ซู๊ดดดดดดด
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากๆๆๆๆเลยจ้า
เป็นกำลังใจให้น้าาาา
-
แอร๊ยยยยย น่าร็อกอ่ะห์ ตอนนี้หวานดีอ่ะ ตี๋ก็กวนๆ เหมือนเดิม
แต่ว่าดีจริง ได้รู้จักชีวิตพี่หมอกมากขึ้น น่าค้นหาจริงๆ คนๆ นี้
-
อย่าว่าแต่ตี๋เซ็งๆเลย ขนาดคนอ่าน พอรู้ว่าพี่หมอกทำแบบนั้น หัวใจยังกระตุกเลย ถ้าเราเป็นตี๋คงรับไม่ได้มากๆๆๆๆๆๆๆๆถึงจะไม่ใช่คนสำคัญก็เหอะ ไม่รู้อาะ มันขยะแขยงยังไงชอบกล
-
อ๊ากก ก กกก!! :laugh:
คลั่งไอพี่หมอก 555555555
อัปๆๆๆๆๆๆ รอครับ(:
-
ว้าว.....พาเข้าบ้านแล้ว....
o13
+1 +เป็ดนะ
:กอด1:
-
อยากอ่านต่อ ทำงัยดี อยากๆได้หวานกว่านี้ ช่วงนี้ขาดน้ำตาล :laugh:
-
โอ้ยพี่หมอกค้าาาา
ถ้าจะหล่อขนาดนี้ 55 โซ้ยตี๋หนูต้องไปปรับความเข้าใจกะเฮียฮ้งนะ
เดี๋ยวเฮียเข้าใจว่าหนูขายหลายคนมันไม่ดีๆ
-
อยากจะ :z6: :z6: น้องหมอก
กล้าเอาผู้หญิงในรถ แล้วเอารถไปรับน้องตี๋ของเราได้
ได้แอบให้อภัยตอนสุดท้ายที่จูบน้องตี๋ซะปากบวม
-
พี่หมอกน่ารักเนอะ
-
ยังไม่รู้จักตัวเองทั้งสองคนนะ หรือว่าอิพี่หมอกทำไปเพื่อให้ตี๋หึง แต่ถ้าครบกำหนดละพี่หมอกต้องน่าสงสารมากแน่ๆ(ตี๋บอกว่า"ละกูล่ะ")ฮ่าๆๆ
-
ทำไมไม่บอกไอ้พี่หมอกไปเลยวะว่า
"กูหึงโว้ยยยยยยยยย"
-
พี่หมอกนิสัยไม่ดี เชอะ :angry2:
เดี๋ยวยุให้น้องตี๋ ไม่สนใจเสียเลย :laugh: :laugh:
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารักเนอะ
ตี๋เอ๋ย ปากบวมแบบนี้แล้วพรุ่งนี้ตอนเช้า morning kiss จะทำยังไง
หรือจะเป็น morning ......... อย่างอื่น -,,,,-
-
หึงล่ะสิตี๋ :m16:
-
:กอด1:
-
ปวดตับกับหมอกจริงๆตกลงแกจะยังไงกับตี๋ฟ่ะนี่ อารมเสีย
+1ให้จ้า
-
ชอบจังเลย น่ารักมากๆ มาต่ออีกน๊า จุ๊ฟๆ +1
-
อยากจับเด็กขี้อิจฉามาตีก้น
-
สนุกดี ตั้งใจอ่านหนังสือนะ :L1: :L1: :L1: เอาใจช่วย
-
น่าร๊าก ก ก ><
ต่อไวๆน้า รอยุ่จ้า :sad4:
-
เวลาพี่หมอกบอกว่ามีอะไรกับคนอื่น เจ็บแทนตี๋เลย นึกว่าตัวเองเป็นนางเอก ฮ่าๆๆ
เฮ้ออ สงสัยพี่หมอกมันจะอยาก เลยจัดเต็มขนาดนี้ :เฮ้อ:
รอน้องตี๋พร้อมเมื่อไรพี่หมอกไม่ไปหาสาวๆพวกนั้นหรอกใช่มั๊ยค่ะ
-
พักนี้พี่หมอก แสดงออกนอกหน้า
บ่อยเหลือเกิ๊น นน น น่ารักชะมัด อย่าทำบ่อยๆ
ดิครับ แค่นี้ผมก็หลงพี่จะตายแล้ว
-
555555555555555555
ตี๋เมาน่าฟัดอ่า >0<
พี่หมอกฮาไปแล้ว ฮ่าๆ
ลงมาเลยจ้า แล้วอีกสองเดือนเจอกัน
จุ้บบบบบบบบบบบบบบบบบบบ -3-
-
แอบสงสารพี่หมอก ดูเป็นคนเหงาๆ ขาดความอบอุ่นป่ะเนี่ย คริคริ
-
เรื่องนี้น่าจะดร่าม่านิดๆนะคะ พี่หมอก และ น้องตี๋ อาจต้องแยกกันสักพักเพราะความเข้าใจผิดอะไรอย่างเงี่ยอะ มันจะได้มีรสมีชาตสักหน่อย อิอิอิอิ
แต่อยากบอกว่า พี่หมอก น่าร้ากๆๆๆๆๆๆ
-
Coin 12
เช้าๆเฮียโทรมา บอกว่ามีคนไปที่บ้านตั้งแต่เช้า ผมตกใจเลยครับ รีบสะดุ้งออกจากเตียงเลย (ไอ้พี่หมอกไปไหนไม่รู้ ตื่นมาก็ไม่เห็น)
เปล่าครับ คนที่มาที่บ้านไม่ได้มาปล้นหรือทวงหนี้อะไร เขามาช่วยขนของไปเปิดร้าน ถามไปถามมาก็ปรากฏว่าเป็นลุงมีครับ ไอ้พี่หมอกส่งไปช่วยม้ากับเฮียแทนผม เอ่อ มันจะง่ายกว่ามากถ้าพี่ให้ผมกลับบ้านตื่นมาทำงานปกติอ้ะ
วันนี้มีเรียนเช้า อาบน้ำเสร็จ ออกมาก็ใส่ชุดเดิมที่ผมใส่เมื่อวาน ไม่มีเสื้อนักศึกษาใส่อ้ะ
ผมพึ่งเห็นบ้านนี้มีหมาด้วย เห้ย น่ารักวะ! พันธุ์นี้ผมรู้จัก shetland sheepdog ผมเคยดูหนังเรื่องแลสซี่แล้วชอบมาก อยากเลี้ยงไปช่วงหนึ่งเลย แต่อย่างผมคงเรียกได้แค่ไอ้ด่างแถวบ้านครับ เศร้า
ผมเห็นมันนอนอยู่แถวประตูหน้าตัวบ้าน(ไม่ใช่ประตูรั้วนะ เดินไปนู้นเลย) ตอนนี้ยังเช้า หกโมงกว่า ฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ด้วยซ้ำ
“เฮ้ย ไอ้น้องหมา”
มันเมินหว่ะ คือหมาพันธุ์นี้ถ้าเป็นคนแปลกหน้าส่วนมากมันจะไม่สนใจไม่ก็กัดเลยครับ ดูแล้วไอ้ตัวนี้ไม่น่ากัดนะ หน้าตาดูใจดี (ดูยังไงวะ) เหมือนจะพึ่งโดนตัดขนมาหมาดๆ ไอ้หมาเกรียนเอ้ย ฮ่าๆๆ หมาพันธุ์นี้ถ้าปล่อยขนยาวเต็มที่อยู่เมืองไทยคงน่าสงสารครับ เหมือนจับคนใส่เสื้อกันหนาวหนาๆแล้วจับไปขังในห้องซาวน่าเลย
“โม่โม่ น้องหมาครับ เล่นกับตี๋หน่อยเร้ว”
ยังเมินอีก! ผมเซ็งหว่ะ นั่งจ้องหน้ากับมัน มันก็มองผมแล้วเมินซ้ำ ซักพักก็ลุกวิ่งออกไปเลย มองตาม อ่อ ไอ้พี่หมอกเดินมาแล้วครับ มันเดินออกไปรับแล้วเดินตามพี่หมอกมา ไอ้หมากระแดะ!
เห็นแล้วผมอิจฉา ผมอยากให้หมาเดินตามแบบนี้บ้าง ปกติเจอแต่หมาวิ่งตาม ทีมชาติร้อยเมตรขาดตัววิ่งอย่าลืมมาเรียกผมนะครับ โดนเจ้าถิ่นท้ายซอยไล่ทุกครั้งเวลาเอาขยะไปทิ้ง ดุจริง
“ไปกินข้าวสิ”
“ห้ะ?”
“ที่ห้องครัว ไปบอกให้ป้าเขาตักออกมา”
“อ่อ แล้วพี่กินยังอ้ะ”
“ขอด้วยชามนึง ออกมากินหน้าบ้านก็ได้”
อากาศดี ผมเห็นด้วยครับ ผมก็เดินไปตามที่มันบอก
ว่าแต่ ห้องครัวอยู่ไหนวะ
ตามหลักฮวงจุ้ยแล้ว(?)ห้องครัวมักจะอยู่หลังบ้าน ผมก็เดินไปจนเจอนั่นแหละ เสร็จแล้วก็กลับมาหาไอ้พี่หมอก
“ชื่อไรอ้ะ”
“หมอก”
“ผมไม่ได้ถามชื่อพี่ ผมถามชื่อหมา”
ฮ่วย คนเรา แย่งหมาตอบ
“ชื่อหนึ่ง”
“ทำไมชื่อนี้อ้ะ ไม่เห็นเหมาะกับหน้าเลย ออกจะอินเตอร์”
“ซื้อมาตัวแรก เลยชื่อหนึ่ง”
“ใครตั้งชื่อวะเนี่ย?”
ทักษะการตั้งชื่อของคุณอยู่ที่ศูนย์เลยครับ
“กูเอง”
เอวัง
จบข่าวเรื่องเล่าเช้านี้
………………………………………..
……………………………
วันนี้ไปค่ายแล้วครับ!
ไม่ต้องตกใจทำไมมันผ่านไวอย่างนั้น ระหว่างสามวันที่หายไปก็มีแต่เรื่องเดิมๆนั่นแหละครับ มันมารับผมไปนอนด้วยบ้าง มันลากผมไปถือของให้บรรดาแฟนๆมันบ้าง (กูเหมือนเบ๊มึงเลยเนอะ) มีแปลกหน่อยก็ตรงที่ว่ามันพาผมไปดูรถแข่ง มันชอบดูครับ ผมแปลกใจที่เขาปิดถนนแข่งกันได้เลย มีสปอนเซอร์อย่างเป็นทางการด้วย แข่งตอนกลางคืนแต่คนก็ไปเยอะพอสมควร ผมก็ดูไม่ค่อยเป็นว่าคันไหนเก่งยังไง เห็นพี่คนข้างๆ(ไม่รู้จักกันมาก่อน)มันโฟ่ใหญ่เลยครับ ผมก็พยักหน้าหงึกๆตามไป ดูออกแค่ว่าคันไหนเข้าก่อนเข้าหลัง ฟังไม่จบไอ้พี่หมอกก็มายื่นคั่นครับ เซ็ง (แต่ดีที่มีโคโยตี้เพียบ เอิ้กๆ)
วันนี้มันเรียนบ่ายแต่มันก็ยังขับมาส่งผมที่หัวลำโพง (ตอนนี้นอนคอนโดเหมือนเดิม) ส่วนงานตอนเช้าก็มีลุงมีมาช่วย ได้ข่าวว่าม้าเกรงใจใหญ่ ลุงมีก็อธิบายว่าไอ้คุณพี่หมอกส่งมา ม้าไม่รู้จักก็งงสิครับ สุดท้ายได้เฮียช่วยเคลียร์ให้ ตอนนี้ก็กลายเป็นว่าสนิทกับม้าเลยครับ แถมลุงมียังติดใจฝีมือโจ้กมาม้าอีก อร่อยขนาดนี้ใครๆก็ต้องชอบหล่ะ (ยกนิ้วมอบเหรียญเลย)
“ชานชะลาไหน”
“เดี๋ยวผมโทรให้ไอ้โจ๋มาหาเร็วกว่า” ผมไม่ค่อยได้มา เดินหาก็หลงครับ
พวกผมก็จองรถไฟเป็นขบวนไว้ ไม่อยากให้น้องๆไปนั่งเบียดกับคนที่ไม่รู้จัก น้องๆจะได้สนิทกันมากขึ้นครับ
“ไหนน้องรหัสมึง”
“เออ ผมยังไม่เห็นเลย”
พูดถึงมันแล้วก็ขนลุกอย่างไร้สาเหตุ
ก่อนหน้านี้เกิดสงครามย่อมๆระหว่างไอ้พี่หมอกกับไอ้ปิ๊กด้วย เดี๋ยวเล่าให้ฟัง
“พี่ตี๋!”
ตายยากจริงๆ พูดถึงมันก็มาเลย ขอให้อึดทนทานนะไอ้น้อง
“หึ ตายยากนะมึง”
แต่มึงจะตายเดี๋ยวนี้ถ้ายังวิ่งมาหากู ไอ้พี่หมอกมันคิ้วกระตุกเลยครับ
ขนาดวันนี้ไอ้พี่หมอกมันแต่งตัวชิวๆมาในฐานะผู้ปกครอง(ส่งเด็กขึ้นรถ) ยังมีคนมองมันเต็มไปหมด รวมถึงไอ้ปิ๊กด้วย แต่สายตามันคนละแบบกัน..กึ๋ย เกินกว่าอธิบาย
“ไปที่สถานีเหอะพี่”
“เออๆ ไปๆ”
“กูไม่ให้ไป”
คราวนี้ไม่มาแต่คำพูด มือด้วยครับ คว้าหมับที่กระเป๋าเดินทางผมนี่แหละ (เป้ใบใหญ่ๆยืมไอ้พี่หมอกมานี่แหละ คล้ายๆกระเป๋าเดินป่า)
“ยังไงก็ต้องไปอยู่แล้ว” ไอ้ปิ๊กสวน
“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
เคยได้ยินเสียงหมาเวลาขู่กันไหม? นั่นหล่ะ ซาวด์แทร็กที่เหมาะที่สุด
“เออๆ จะทะเลาะกันก็เชิญเลยนะ ไหนๆพี่ก็ถือกระเป๋าผมแล้ว ฝากถือหน่อยดิ ผมไปฉี่แป็ป”
“ไอ้ตี๋!””พี่ตี๋!” มึงจะเรียกกูพร้อมกันทำไมวะ ผมไม่สน ห้องน้ำอยู่ไหนวะ คนก็ดันเยอะอีก อูย ปวดฉี่
ยืนฉี่ไปก็คิดไป อย่าบอกนะว่าพวกเอ็งทะเลาะกันเรื่องแย่งตูเนี่ย ตลกตายเลย มันคงจะเป็นโรแมนติกคอมเมดี้ที่ผมดูแล้วต้องฮากลิ้งอ้ะ
แต่เริ่มฮาไม่ออกแล้วครับ ไอ้โจ๋วิ่งมาตามถึงในห้องน้ำเลย
“เฮ้ย พี่หมอกมึงชกกับไอ้ปิ๊กหว่ะ!”
“ห้ะ?ห้ะ? เห้ย จริงดิ”
ผมรีบล้างมือแล้ววิ่งตามไป เออ ไทยมุง ขอให้เจริญๆ ทำหน้าที่ตามชื่อทุกอย่างเป๊ะ ไม่มีใครคิดจะเข้าไปห้ามไว้เลย ตอนนี้ไอ้พี่หมอกแม่งกระทืบอกไอ้ปิ๊กใหญ่เลยครับ มันตัวงอเลย ก็มึงผอมอย่างนี้จะไปสู้ใครเขาไหววะไอ้ปิ๊กกะจู
มันต้องไฟฟ้าแสนโวลต์สิ
เฮ้ย! คิดไรไร้สาระหว่ะ ตอนนี้ต้องเขาไปห้ามสิเหวย
“พี่หมอก! ทำไรอ้ะ หยุดดิ อย่ากระทืบมานนนน”
“มึงปกป้องมันหรอ”
“พี่เห็นมันไหม จะตายแล้วนะ พี่เหยียบยังกับเหยียบแมลงสาบ”
“กูจะเอามันให้ตาย”
“มันเป็นพูดอะไรให้พี่โมโหวะ! เห้ย! ไอ้โจ๋ มึงมาช่วยกูจับหน่อยดิ”
ไอ้โจ๋ที่ยืนเนียนเป็นไทยมุงก็รีบเข้ามา ผมเห็นไอ้กล้วยวิ่งมาพยุงน้องปิ๊กออกไปครับ เรียกว่าลากออกไปดีกว่า ไอ้พี่หมอกมันแรงดี ตีนหนัก คงจะช้ำในอยู่ไม่น้อย โธ่ น้องน้อยของตู
“ปล่อยกูสิวะ!”
“พี่หมอก ใจเย็นหน่อยดิ มีไรค่อยๆพูดกัน นะ”
พยายามพูดให้มันเย็นลงครับ แรงมันเยอะจนผมกับไอ้โจ๋เซเลย
อยู่ดีๆมันก็หันมามองผมครับ เหวย กูกลัวอ้ะ ผมเผลอปล่อยมือออกจากมันเลย ตามันดุครับ ไอ้โจ๋ก็งง
“มึงไม่ต้องไปแล้วไอ้ค่ายนี่”
“เฮ้ย!พี่”
“ทำไม มึงมีปัญหาอะไร”
“ผมจะไม่ไปได้ไงอ้ะ เพื่อนๆเขาก็ไปกัน”
“ช่างหัวเพื่อนมึง”
“พี่ มีเหตุผลหน่อยดิ”
“เหตุผลของมึงคืออะไร”
“ผมอยากไปเที่ยวกับพี่ๆน้องๆครับ ไอ้โจ๋ก็ไปด้วย” ไอ้โจ๋แม่งสะบัดหัวเลยครับ ทำนองอย่าเอากูเข้าไปเอี่ยว “ไอ้พี่ฟินก็ไป” หรือเปล่าวะ “พี่มีไรพี่โทรเช็คก็ได้ โทรหาผมก็ได้”
“กูจะรู้ได้ไงว่ามึงไม่โกหก”
“พี่ไม่เชื่อใจผมหรอ”
“กูเชื่อใจมึง แต่ไม่ได้เชื่อใจคนอื่น”
“พี่ ผมผู้ชายนะ ดูแลตัวเองได้”
“.....”
“นะพี่”
“อย่าให้มีครั้งหน้านะไอ้สัด”
มันตะโกนใส่ไอ้ปิ๊กแล้วเดินออกไปเลยครับ ผมก็ไม่กล้าเดินตามไปกลัวเถียงไปเถียงมาแล้วจะอดไป
พอเห็นมันลับสายตาไปแล้วก็วิ่งเข้าหาไอ้ปิ๊ก
“เฮ้ย ไอ้ปิ๊ก เป็นไรป่าววะ”
ยังมีหน้ามาชูสองนิ้ว เปิดเสื้อมันออกมาเขียวเลยครับ สงสารน้องอะ ผมว่ามันเจ็บแต่ไม่พูดอะไร
“ไปโรงบาลไหม เดี๋ยวพาไป” มันส่ายหัว ผมอยากพามันไปแต่มันดื้อ ไม่ยอมลูกเดียว ไอ้โจ๋อาสาถือกระเป๋าให้ ผมก็พยุงน้องปิ๊กกับไอ้เคิ่ล(ที่ไม่รู้มาตอนไหน)
“อุกกี้รู้ อุกกี้เห็นค่ะพี่ตี๋”
ไอ้น้องอุกกี้รีบแจ้นเข้ามาเลยครับ ไอ้ปิ๊กชูนิ้วกลางใส่อุกกี้ น้องรหัสไอ้กล้วยเอามือทาบอก “หยาบคาย! ถึงจะอยากได้ก็เหอะ คิคิ” อย่ามาเดินตามหลังกูได้ไหม กูเสียว
“พี่ตี๋ ไว้หลังไมค์นะคะ เดี๋ยวอุกกี้จะเล่าให้หมดเลยค่ะ”
อยากฟังนะครับ แต่ผมไม่อยากไปฟังหลังไมค์กับมันอ้ะ เอาพี่มึงไปดิ นู่นหน่ะ ยืนหล่ออยู่นู่น
ผมอยากให้ไอ้ปิ๊กไปนั่งกับพี่ปีสามครับ เพราะมีพี่ปีสามที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลอยู่ แต่มันไม่ยอมจะนั่งกับเพื่อนๆมัน ช้ำในปอดทะลุม้ามแตกอย่ามาโวยวายใส่กูแล้วกัน
ก็สันทนาการกันไป ตลอดทางก็มีเกมให้น้องเล่นแก้ง่วง ใครซวยหน่อยก็ต้องออกมาเต้นกลางรถไฟที่ส่ายไปส่ายมานี่แหละ ไอ้พวกปีสองก็เวียนๆกันลุกขึ้นมาทำกิจกรรมไม่ยอมให้น้องหลับ บางกลุ่มก็แอบเล่นไพ่ เลวกันไปครับ (ในใบค่ายเขียนชัดว่าห้ามเอาไพ่มา ไม่เคยเห็นมีใครทำตามสักค่าย)
ปลายทางเราคืออำเภอหัวหินครับ เห็นชื่อรู้เลยใช่ไหมครับว่าพวกเรามาทำไม บิกีนี่! เห้ย ไม่ใช่ ทะเล! แต่ก่อนอื่นวันนี้เราจะทัวร์สถานที่สำคัญๆในตัวอำเภอกันก่อน ให้ดูมีสาระคุ้มกับเงินที่ท่านผู้ปกครองอุตส่าห์สละครับ (ของผมเงินเก็บไอ้เฮียออกให้ สปอน์เซอร์รายสำคัญ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี่ครับ)
ก็เหมารถสองแถวกันนี่แหละ คณะรวยๆเขาก็ทำกันจนเป็นพิมพ์นิยม มาถึงแดดก็เย็นๆครับ ไม่ร้อนหูดับตับไหม้เหมือนตอนออกมาจากหัวลำโพงใหม่ๆ พวกผมก็พาน้องไปขึ้นสองแถวที่เช่าไว้ (รวยสาด) ก็พาไปหลายที่ครับ พระราชนิเวศน์มฤคทายวันก็ไปดูมา พอดึกๆก็พาน้องที่แสนอ่อนแรง (เจอพวกผมแกล้งตลอดทาง) เข้ารีสอร์ท
เพราะนี่ไม่ใช่หน้า Hi-season เขาเลยลดราคาให้พวกเราครับ แยกเป็นบ้านพัก แต่ละบ้านพักก็จะไม่ใกล้กันมาก ปีสองก็ไปนอนคั่นระหว่างบ้านปีหนึ่งสลับกันไป จะได้ดูแลน้องได้ง่ายๆ
เออ นั่นคือแผนที่วางไว้ เอาเข้าจริงๆพวกปีสองนอนใกล้ๆกันหมดเลยครับ ปีสามประปรายสองบ้านพัก นอกนั้นก็ปีนึงนอนเป็นกระจุกอยู่ตรงกลาง
ตอนเย็นก็ลงมากินบุฟเฟต์ตายอดตายยากกันครับ ได้ยินน้องอุกกี้บ่นไม่หยุด “พี่คะ อันนี้มันมันไปหน่อย กลัวจะมีไขมันส่วนเกินแล้วไม่สวยอ้ะคะ พี่กล้วยตักอย่างอื่นให้น้องแทนได้ไหมคะ?” เป็นกูกูเอาข้าวฟาดหน้ามันแล้วหว่ะไอ้กล้วย ไม่ทนไปตักใหม่ให้อย่างมึงหรอก
ผมก็เดินตักให้ไอ้ปิ๊กมัน เห็นมันบอกว่าเจ็บท้อง (ไหนตอนขึ้นรถไฟมึงบอกไม่เจ็บไง) ก็ตักมั่วๆส่งๆไป แล้วก็ตักจานผมไปเลยทีเดียว กินบุฟเฟต่แบบนี้ต้องจัดหนักหน่อยครับ
“ไอ้ตี๋ มึงกินเยอะไปหรือเปล่าวะ เดี๋ยวก็จุกหรอก” ไอ้โจ๋นั่งข้างๆน้องฟ้า น้องรหัสมันครับ อยากได้น้องรหัสผู้หญิงบ้างวะ
“นั่นดิ ไอ้เตี้ย เดี๋ยวมึงก็อ้วกหรอก” ไอ้ปากหมา ไอ้เดี่ยว ไอ้เพื่อนเลว ขอให้มึงโดดเดี่ยวเหมือนชื่อมึง ด่ากูเตี้ย เดี๋ยวมึงจะเจอตีนไอ้เตี้ยคนนี้ กินให้อิ่มจนอ้วกเลยนะ
“พี่ตี๋ ปิ๊กช่วยกิน”
“ปล่อยมันกินไปเหอะ มันจะได้รู้สึก กินเพราะงกเป็นไง”
เพราะคำพูดไอ้เคิ่ลแท้ๆ ตอนเล่นกิจกรรมรอบดึกกูเลยจุกซะวิ่งไม่ออกเลย
ใครมันคิดกิจกรรมเหนื่อยสาดได้ขนาดนี้วะ เดี๋ยวมุด เดี๋ยววิ่ง นี่กูเป็นพี่นะ ทำไมกูถึงโดนไล่ไปเล่นด้วยหว่ะ อย่ามาอ้างว่ากูเป็นชุดสาธิตเลย พวกมึงกลั่นแกล้งกู
ผมแอบมานั่งหลบมุมลิ้นห้อย กิจกรรมก็จัดให้เล่นกันในหอประชุมของรีสอรท์ตามสะดวก (คืนพรุ่งนี้ค่อยออกหาด) ตอนนี้ก็เปิดเป็นคาราโอเกะให้แดนซ์กันแล้วครับ
ซักพักก็มีคนมานั่งด้วย ไม่ต้องสงสัยครับว่าใคร คือถ้าไอ้พี่หมอกมาด้วยผมคงต้องหันไปมอง แต่เผอิญมันโดนทิ้งอยู่กรุงเทพเลยรู้ตัวโดยไม่ต้องหันไปมอง
“มึงไม่ไปร้องอ้ะ”
“กลัวคนฟังประทับใจ”
“หรอออออ ไอ้พี่ปิ๊ก ผลิตโชค”
“โชคดีด้วยนะ อยากได้ไหม”
“กูเยอะแล้ว ขอบใจ”
“พี่ ไปข้างนอกกัน”
“ห้ะ?”
“ข้างในมันอึดอัด เสียงดังด้วย ผมไม่ชอบ”
“แต่..แต่ กูชอบนะ”
“ตามใจคนเจ็บหน่อย”
“เออๆ ไปก็ไป” ผมกับมันก็ออกไปเดินหาดกัน ไม่ต้องคิดภาพอะไรที่มันชวนขนลุกแบบนั้นครับ ผมชวนมันไปจับปูลม! ตรงนี้เป็นหาดส่วนตัวก็เงียบดีครับ มองทางซ้ายก็ว่างเปล่า มองทางขวาก็วังเวง เงียบดีที่ว่าคือมีแค่ผมกับมันเองหว่ะ
ก...ก..กูซวย
ไม่กล้านั่งคุยกับมันสองคน ไม่รู้เป็นอะไร
“พระจันทร์สวยเนอะ”
“เหมือนลูกชิ้นดี”
“ยังไม่อิ่มหรอ”
“พุงจะแตกแล้ว”
เปิดเสื้อโชว์เลย เห็นไหม กูกินมากกว่านี้กูคลอดลูกได้นึงคนเลยนะ
มันก็เอามือมาวางบนพุงผม ผมเลยรีบแขม่วหนี มองหน้ามัน “ทำไรวะ”
“พี่อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้เลย ผมรู้ว่าพี่รู้แล้ว”
“ร...ร.รู้อะไร”
“ว่าผมชอบพี่”
ตรงไปไหม ถ้ามึงเห็นทางเลี้ยวมึงจะขับตรงลงเหวไปหรือเปล่า
“ก..ก.ก็เออสิวะ พี่น้องมันก็ต้องรักกันชอบกัน กูยังชอบพี่ฟินเลย”
“มันไม่ใช่ความหมายนั้น”
“กูว่าความหมายนี้แหละ ราชบัณฑิตยสถานบอกมา”
“.....”
“เห้ย! นั่นๆ แมงกะพรุน”
ผมรีบวิ่งเลยครับ
ถ้าวิ่งได้ ผมก็จะวิ่งกลับกรุงเทพ แต่เพราะไม่ได้เลยได้แต่หวังว่ามันจะหยุดความรู้สึกแบบนี้สักที
“ไอ้พี่ตี๋ อย่าไปจับนะ นั่นแมงกะพรุนไฟ!!”
“.........”
ตะแด๋ มือกูอยู่บนมันแล้วเรียบร้อย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าวางใจทาง อย่าวางใจแมงกะพรุน จะจนใจกู (น้ำตาไหลพราก)
..............................
.................
[Coin 12 : complete]
[15.11.54]
แถม
จำได้ไหมครับ ที่ผมบอกว่าไอ้ปิ๊กกับไอ้พี่หมอกเคยทะเลาะกันมาก่อนแล้ว ยื่นหูมานี่ครับ ผมจะเล่าให้ฟัง
ปกติตอนกลางวันผมจะไปกินข้าวกับพวกไอ้พี่หมอกครับ ถ้ามันว่างไม่ตรงกัน มันก็จะโทรบอกให้ผมไปกินกับพวกไอ้โจ๋ครับ แล้วพอดีวันนั้นกรรมเก่าหรือดวงตกก็มิทราบ มันโทรบอกผมว่ามันไม่ว่างตอนสายๆครับ พอกลางวันเลยไปกินกับไอ้โจ๋ ก็มีไอ้น้องปิ๊กมากินด้วยครับ (พ่วงด้วยน้อยอุกกี้ มึงจะมาทำไม)
ไอ้พี่หมอกมันเดินมาจากทิศทางใดก็มิอาจทราบใด มาถึงก็เปิดฉากงิ้วเลยครับ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์กู”
ไอ้ประโยคนี้รู้สึกจะเป็นประโยคฮิตของมันครับ จะต้องได้ยินทุกครั้งถ้ามันโทรเกินสองครั้งแล้วผมไม่รับ
“อ้าว แบตหมด โทรศัพท์ผมแบตหมดอ้ะ” ยื่นให้มันดู เพื่อไม่เชื่อ เห็นไหม กูเปิดไม่ติดหน่ะ
“ทำไมมึงไม่ชารจ์มา”
“ลืม”
“......”
ผมกินข้าวเสร็จแล้วครับ ไอ้พี่หมอกมือมันยังหนีบ Text อยู่เลย สงสัยพึ่งเรียนเสร็จ
“ไปกินกับกู”
“ผมจะขึ้นเรียนแล้วอ้ะ”
“กูบอกให้ไปไง ไปกับกู”
“เอ่อ อีกสามนาที-“
“ไป”
“พี่ตี๋บอกว่าจะขึ้นเรียนแล้วไงครับ ฟังไม่รู้เรื่องหรอ”
คราวนี้ไอ้หมอกเลยย้ายโฟกัสเลยครับ กูเลยรอดตัวไป รีบโกยๆชีทที่วางอยู่ขึ้นกอด เตรียมเผ่นครับ
ไอ้ผู้กล้าผู้นั้นคือไอ้ปิ๊กครับ ชะรอยว่า ไอ้เจ้านี้จะไม่รู้จักซะแล้ว ว่าความตายเป็นยังไง
“มึงเสือกไร”
หมัดที่หนึ่ง ฮุกซ้าย บึ้ม
“ผมไม่ได้เสือก แต่ผมคิดว่าที่พี่ทำมันไม่ถูก”
โอ๊ะ ฝ่ายน้ำเงินรับหมัดไว้ได้อย่างปาฏิหาร์ยเลยนะครับ!
“ไม่ถูกตรงไหน คนที่ไม่ถูกคือมึงที่เข้ามาเสือกมากกว่า”
ไม่ครับ มันยังไม่หยุดแค่นั้น หมัดซ้ายของฝ่ายแดงยังไปได้อีกครับ จะเจอแก้มใสๆของไอ้ฝ่ายน้ำเงินแล้ว
ทั้งคู่ยังยันกันอยู่แบบนั้นไม่มีใครชนะแรงของอีกฝ่ายได้ครับ ไอ้ผมที่เป็นทั้งกรรมการและคนดูก็ได้แต่ยืนลุ้นตัวเกร็งเลยครับ
“เห้ย พี่หมอก ไปเร็ว ข้าวจะหมดโรงอาหารแล้วนะ”
“มุกหลอกควาย”
“เชื่อเหอะพี่ เดี๋ยวผมพาไปกิน ไปเร็ว”
ไอ้น้องปิ๊ก กูยังไม่เห็นมึงตายก่อนวัยอันควร ครั้งนี้ พระเอกตี๋จะยอมพลีชีพตัวเอง ให้สมกับเกรียติทหารหาญ ไว้เจอกันใหม่ที่ทางช้างเผือกนะน้อง
“มึงรีบๆเดิน ทำตาละห้อยทำไม”
“.....”
ไอ้พี่หมอก! ขัดฟีลตลอดอะ!!
.......................
.............
[จบจริงจ้ะ]
พรุ่งนี้ = ลงเรื่องนี้ครบ 7 วัน!!
วันนี้เลยแถม (เกี่ยวอะไร? :z6:)
ช่วงนี้ลดแลกแจกแถมคัฟฟ
-
เข้ามาอีกรอบ เพราะเห็นชื่อคนแต่ง(คิดว่าน่าจะตอบโพสต์) ไม่คิดว่าจะเพิ่ม
เออๆ ชอบๆ >w< แต่มันก็ไปเร็วขึ้นเรื่อยๆแฮะ เวลาความสุขเรื่องนี้ TOT
เอาแล้วไง พี่หมอกหึง แหมม ทีน้องตี๋ยังไม่หึงเลยนะพี่ ชิชะ - -+
อยากรู้จัังว่าทำไมทะเลาะกัน
ตอนนี้อ่านไม่ค่อยละเอียด เพราะเวลาไม่พอ เดี๋ยวไปอ่านในโทรศัพท์ตอนกลางคืน Y_Y
-
อยากให้ลดแลกแจกแถมเยอะๆจัง
ฮ่าๆ ตี๋เมาาาาาาาาาาาา !
ไปจับมันทำม๊ายยยยยยยยย ไอแมงกะพรุนนะ T^T
มาต่ออีกสักตอนเลยจ้า ><
-
สนุกอ่ะเรื่องนี้ เม้นเรื่องแรกเลย
คนเขียนจะสอบก็สู้ๆนะ
จะรออ่านเรื่อยๆ
^^
-
ไอ้พี่หมอกโหด โฉด บ้า แต่เท่ห์ได้อีก
อ่านไปเลือดกำเดาจะไหล
ชอบพี่หมอกอย่างรุนแรง
-
จิ้ม
พี่หมอกค่อดขี้หวงเลยว่ะ
เอะอ่ะชก เอะอ่ะกัด
วันหลังใส่ปลอกคอแล้วป่าวๆ
-
อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจ :กอด1:
-
เห้ย พี่หมอกรุนแรงว่ะ o18
(เหมือนจะด่า แต่อีโม o18)
เรื่องเยอะจังเลย ปิ๊กไปประกาศสงครามกับพี่ตี๋ทำไม ให้ตายเถอะ
แล้ว... ตี๋จับแมงกระพรุน
น้องไฮเปอร์ของแม่ o22
-
ชอบหวานๆอ่า อย่าดราม่าเยอะนะคะ สงสารตี๋น้อย ฮ่าๆ
:o8:
-
ไอ้น้องรหัสมันต้องหาเรื่องตายแน่ๆ :m16:
ไอ้ที่มันไปยุ่งเป็นของรักของหวงของพี่หมอกเึค้า(ถึงจะยังไม่รู้ตัวไม่รู้ใจก็เหอะ) :z3:
มันรักมันหวงแบบแปลกๆ แต่มันก็แคร์ตี๋ที่สุด :o8:
ถ้ามีเรื่องรอบหน้ารับรองว่าน้องรหัสปิ๊ก ได้ใส้แตกคาทีนแน่ๆ :z6:
-
ซึนตัวพ่อจริงๆ ชอบเค้าก็บอกไปสิพ่อคู๊ณณ o18
-
กรี๊ดดดดดดดด แถมบ่อยๆนะ
วันพรุ่งนี้ก็แบบว่า ฉลองลงครบ แปดวัน
มะรืนก็ ฉลองลง ครบเก้าวัน ไง .... (พลั่ก // เต็มตีนคนแต่ง )
คาใจว่าไอน้องปิ๊กกาจูมันไปเซดอะไรไว้ เล่นเอาเฮียหมอกแกฉุนถึงขั้น เส้นพระบาทขาด กระทืบไม่ัยั้งแบบนั้นอ่ะ
ที่แน่ๆมันคงไม่พ้นศึกชิงนายแน่ๆ กุมขมับ
** แต่เด็ดสุด นี่เลยอาตี๋น้อยของเรา วิ่งกลับกรุงเทพไม่ได้ ยอมเนียนจิ้มแมงกะพรุนนะเอ็ง อย่างฮา
-
เอากะตี๋มันสิ แมงกะพรุนจับสุ่มห้าสุ่มหก :angry2:
พี่หมอกมีคู่แข่งแล้ววว
ถึงจะไม่ค่อยมีโอกาสชนะก็เหอะ :z3:
โปรโมชั่น อัพไว แจก แถม จงอยู่ต่อไปปปปป :call:
มาอัพเร็วนะจ้ะ
-
ผมชอบของแถมครับ :laugh:
-
เข้ามาอ่านตอน 11 ไม่ทันอ่า ออกไปข้างนอกพอดี อดเม้นท์แบบเรียลไทม์ ฮะๆ
เม้นท์รวบยอดสองตอนเลยละกัน อ่านพร้อมกันแล้วมันก็จุใจดีเนอะ
เข้าใจสถานะตี๋ตอนนี้นะว่าไม่มีสิทธิจะไปหึงหวงอะไรพี่หมอก
แต่มันเจ็บจี๊ดดดแทนเลยว่ะ ตอนรู้ว่าพี่หมอกแกเอาหญิงมาปี้ในรถ
แถมถล่มคอนโดเสียขนาดนั้น ดีอย่างที่พี่แกพูดกันตรงๆบอกกันไม่หมกเม็ด
แต่ก็นะ ...ถ้าในอนาคตมีโอกาสที่ตี๋จะได้เป็นมากกว่าสถานะเด็กขายในตอนนี้
และพี่หมอกจะให้ความสำคัญกับตี๋น้อยจริงๆ เราก็ไม่อยากให้อะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีก
สงสารน้องตี๋อ่ะ น้องตี๋ FC ไง ฮ่าาาาา
ส่วนสำหรับตอนล่าสุด น้องปิ๊กไปพูดอะไรกับพี่หมอกเนี่ยถึงได้ลงไม้ลงมือกันขนาดนั้น
ชอบที่ตี๋ยังพอเดาได้อ่ะว่าเจ้าปิ๊กมันชอบ ไม่ได้ความรู้สึกช้าผิดปกติเกินมนุษย์มนาทั่วไป
เหลืออีกสองตอนเองเหรอเนี่ย โอย เศร้าใจ แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนสำหรับการสอบนะคะ
ตอนหน้าจะกลับจากค่ายรึยัง แล้วระหว่างตี๋ไม่อยู่ไม่เจอสามวันพี่หมอกแกจะรู้สึกอะไรบ้างไหม
ได้ข่าวว่าพี่แกขี้เหงานิ หรือว่าจะอาการหนักกว่าเดิมควงผู้หญิงถี่โคตรๆอ่ะเนี่ย เดาไม่ถูกเลย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
เหมือนเป็นโรคจิต กรี๊ดเช้ากรี๊ดเย็นเลยอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งรัก ชอบๆๆๆ ชอบในความซื่อๆ ไม่มองโลกในแง่ร้ายของตี๋
ชอบความซึนของพี่หมอก
ชอบความตรงๆ จริงใจของหนูปิ๊ก แอร๊ๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะครับ รีบๆ มาต่อนะลูก
-
แนะนำพี่หมอกว่าให้จับน้องตี๋ขึงไว้บนเตียงแล้วปิดประตูขังไปเลยค่ะ
จะได้ไม่มีใครมาเจอ เดี๋ยวหึงอีก กร๊ากกกกกก
ป.ล.ขอเลว เชียร์ให้พี่หมอกกระทืบน้องปิ๊กจนเลิกชอบน้องตี๋ไปเลยค่ะ (รุนแรง 55+)
-
นิยาย สนุกมาก ชอบ
-
พี่หมอกหึงโหดว่ะ แต่ตรูชอบบบบบ ไอ้น้องปิ๊กก็แรงได้ใจดี ตรูก็ชอบบบบบบ
-
ไม่ใช่พี่หมอก ตามไปด้วยหรอ :z1:
-
โหะโหะโหะ ประทับใจได้อ่านสองตอนรวด แถมได้อ่านของแถมอีก ขอบคุณครับ
รีบๆมาต่ออีกนะครับ
-
ทำไมพี่หมอกถึงชกน้าาาา :กอด1:
พรุ้งนี้จะมีแถมอีกไหมคะ :m13:
-
ทำไมพี่หมอกถึงชกน้าาาา :กอด1:
พรุ้งนี้จะมีแถมอีกไหมคะ :m13:
ไม่แถม แต่พรุ่งนี้มาลงให้สองตอนคัฟ (วันอาทิตย์ด้วย) o13
-
เหตุการณ์พี่หมอกพบแฟนๆ พร้อม
ท้ังแจก TEEN นั้น เหตุเพราะอะไรหว่า?
บทสนทนาก่อนพี่หมอกแจกของขวัญ(?)ให้กับ
แฟนคลับ(??)นั้น คืออะไรกันน้อ อยากรู้อ่ะครับ
อยากรู้ๆๆ
-
ถ้าจะหึงโหดขนาดนี้ก็ตามไปเฝ้าน้องตี๋เลยค่ะไอ้พี่หมอก :z1:
-
พี่หมอกหึงโหด
-
หวงก็บอกเค้าซิหมอก
:z10: :z10: :z10:
-
สนุกมาก ชอบจังเลยเรื่องเนียนๆ
-
อะไรอ่ะ ไม่เข้ามาแปบแดียว มาหลายตอนเชียว
รักคนเขียนจัง ม่ะ ขอหอมแก้มสองที ซ้าย ^3^ ขวา
รักพี่หมอก เซ็งน้องปิ๋ก อย่ามายุ่งกับน้องตี๋
ของที่รักเค้านะ คนนี้เค้าซื้อขาดให้พี่หมอกแล้ว
-
เอิ่มมม ... คนปกตินี่เค้าวิ่งไล่จับแมงกระพรุนกันอ้ะเปล่าอ่ะ ? :z3:
ทำไมพี่หมอกไม่มาด้วยซะเลยวะ ถ้าจะหวงไอ้น้องตี๋ขนาดนี้
เดี๋ยวมือเจ็บ ทีนี้เสร็จปิ๊กกาจู๊ พร้อมทำทุกอย่างให้พี่ตี๋เองนะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชักช้าๆ แถมมีควงหญิงอื่น น้องตี๋โดนคาบไปแ-ก จะรู้สึก :เฮ้อ:
-
ตี๋ฮามากอ่ะ อยากรู้ว่าปิ๊กไปชอบตี๋ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมถึงชอบ ฮ่าๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากค่า ชอบมากๆ เรื่องนี้ วันนี้จะมีรายการแฉไหมคะ ^^
ครบกำหนดสัญญาแล้วน้องตี๋จะไปจากพี่หมอกม้ายยย
-
ปิ๊กเอ้ยปิ๊ก น่ารักง่ะ :-[
-
เย้ยยยยยยยยยยยยยย เพิ่งมาอ่าน น่ารักอ่ะน่ารัก ยิ้มแก้มเเตกแล้วเนี่ย 555
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ เค้าชอบเรื่องตัวเองน้า
รีบๆมาต่อน้าา จอแบบ ไม่เอาลด เอาแตแจกกะเเถมสองอย่างพอนะ :laugh:
:man1:
-
เราเป็นหนึ่งในผู้หญิงของพี่หมอกมาแสดงตัวค่ะ (รู้จักพี่หมอกวันนี้ก็สิงพี่แกทันที)
อยากอ่านอีกจัง มันนุ่มนวลแปลกๆ น่าจะมาจากความกตัญญูของตี๋กับความใจดีของพี่หมอก
:กอด1: ขอให้คนเขียนสวย รวย ใจดี เป็นแม่บุญทุ่ม(อัพแหลก) ฮ่าๆๆ :กอด1:
-
โฮ่ๆพี่หมอกนี่เป็นเอามากนะนี่
-
อร้าย ชอบ น้องตี๋จัดให้เจ็บสักทีสิ๊ :laugh:
-
พี่หมอกโหดได้ใจจริงๆ !!! น้องปิ๊กถ้ายังจีบตี๋ต่อไป อาจไม่มีชีวิตถึงเรียนจบนะ *ด้วยความปรารถนาดีจากคนอ่าน*
และน้องตี๋ของพี่(หมอก)ก็ยังเป็นธรรมชาติได้ทุกสถานการณ์ เค้าจะตีกีนตายแล้วยังมีอารมณ์ฉี่ 555555 ชอบบบบบบ ~
*กอดคนแต่งสองที* เป็นกำลังใจให้ค๊าาา อยากให้ลดแลกแจกแถมเซลล์ตลอดปี จาได้มีอ่านทู้กวัน ~ >3
-
พี่หมองโครตขี้หวงอะ
แล้วไม่คิดว่าตี๋จะหวงบ้างหรออออออออออ
ที่มีผญเยอะอะ
ทั้งบนรถ ทั้งในห้อง
เหอะ
-
ชอบพี่หมอกอ่ะ ออกแนวเด็กเอาแต่ใจดี :man1:
ตี๋ก็น่ะ น่ารัก มีรั่วอยู่ด้วยน่ะ 5555555555
-
พี่หมอกขี้หวงอ่ะ
น้องตี๋ ทำไมโง่จัง 555555 :laugh:
-
:L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วแดดิ้น...ฟินจนถึงเพดาน ดับดิ้นสิ้นชีวิตกับเรื่องนี้ :o8:
มาอ่านแล้วชอบมา ฟินมากกกก งี้ดๆๆ นานแล้วที่ไม่ได้อ่านนิยายฟินๆ อย่างงี้ อย่าถามว่ามันแปลว่าอะไร ของอย่างนี้มันต้องใจ ถึงเข้าใจ ฮาๆๆ o13
อ่านถึงตอนคนเขียนต้องอ่านหนังสือเอนสะท้าน แล้วฮาสะท้าน กร๊ากกก แลเหมือนตัวเองชอบกล เหมือนย้อนกลับไปเมื่อนานมั่กๆ อวยให้สอบให้ติดนะ ^3^ เคยได้โควต้าแล้วถือว่าก้าวมาครึ่งขาแล้ว พยายามอีกนิดก็ฉลุยเลย
แต่เก่งมากที่อัพนิยายรวดเร็ว คนหรือเน็ตไฮสปีด โคดคนแล้ว สุโค่ยๆ แนะนำให้แต่งให้จบก่อนเอนติด เอ๊ะเพราะอะไร เป็นห่วงกลัวน้องไม่มีเวลามาแต่งหรอ เปล่า ห่วงว่าตัวเองจะรอนานต่างหาก ฮาๆๆ
สนุกมาก เอาไปเลยสามกะโหลก ฮุฮุ :z2:
-
พี่หมอกโหด แต่เค้าก็รักนะตะเอง :haun4: เอาใจไปเลย ฮิ้ววววว 55
ส่วนตี๋ลดความฮาลงบ้างเถอะ อ่าน ๆ อยู่ เค้านึกว่าอ่านขายหัวเราะ :laugh:
ปล รักคนเขียนที่ซู๊ดดดด ใน 3 โลก แต่รักพี่หมอกมากกว่า :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตี๋จะฮาไปไหน :m20: :m20:
-
ครบ 7 วันลง 7 ตอนเลยนะคะ เป็นการฉลอง แซ่บเวอร์ นิยายเรื่องนี้
-
อ่านทันเเล้ว ขอบคุณนะคะ เรื่องมันจะเป็นดราม่าเเต่เนื่องากว่า สุดหล่อ ? น้องตี๋ตลก มันเลยไม่เสร้าทัั้งหมดเเต่เค้าก็กลัวดราม่านะ เเต่ก็ชอบ พี่หมอกนะ เเรงส์ได้ใจเลยดูท่าต้องไปเตรียมเก็บศพน้องปิ๊กไม๊เนี่ย รอรอ ตอนต่อไป บวกให้เเล้วน้าาา
-
กรี๊ดดดดด หนูชอบเรื่องนี้
มันบะฮึ่ยมากกกกก
:o8: :o8:
เชื่อดิ เดี๋ยวพี่หมอกจะเอาสาวมานอนคอนโด :laugh:
-
หยั่งฮา อุ๊กกี้หลังไมค์เร็วหนู
อยากรู้
ตี๋เสน่ห์แรงนะนี่ แมงกระพรุนช็อตซะแล่ว
จะตายคาหาด เสร็จปิ๊กไหมน้อ
ไม่ไหว กดเป็ดอยากอ่านต่อ
ดีใจด้วย ครบ 7 วัน~~
ขยันๆ ต่อไป เพี๊ยง :L1:
-
น้องตี๋เเม่งน่ารักเว้ยๆๆ น่ารักมากคร่า าาาาาาาา :m20: :m20: :m20:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ พี่หมอกแอบน่ารัก(แบบลึกๆ)
-
น้องปิ๊กรุกสุดๆอ่ะ แต่ตี๋ก็ยังไม่ตกหลุมพลาง เชียร์พี่หมอกค่ะ
-
ok ตัดสินใจแหละ เป็นแฟนคลับพี่หมอก อิอิ
-
เริ่มหวงตี๋ละ
แต่หมอกก็เอาคนอื่นอยู่
-
นึกไม่ออกจริงๆว่าคู่นี้มันจะลงเอยกันอย่างไร ตามลุ้นต่อไปจ้า
-
มาต่ออยางวองไวด่วนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
Coin 13
“....โอ่ โอ้ โอ่ ละเน้อ เอ่อ เออ เอ่อ น้องเอย
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
โอ่เจ้าน้องเอย พี่นี่ขอชื่นเชย จะมิเลยแรมไกล จะรักเจ้า ดังดวงใจ มิคลายหน่ายนาน
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเป็นขวัญจิต จะรักเจ้าดั่งชีวิต ใจคิดกรุณา
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
ขอให้เจ้าพ้นโศก พ้นภัยหายโรค ให้มีโชคนะน้องยา
จะเอาด้ายยาวขาวบริสุทธิ์
ลา ลา ลา ลา ลา ลา
พันมัด ผูกไว้ ที่ข้อมือของเจ้า
ลา ลา ลา ลา ลา ลา
เหมือนดังใจพี่ ผูกพันธ์เจ้าไว้ ไม่หน่ายหนี
เอิง เอิง เอิง เอิง เอย
ใจผูกผัน…”
ขนลุกจริงๆครับ
พวกเราซ้อมกันแบบกระปวกกระเปียกมาก ก่อนหน้ามาค่ายสองสามวัน แต่วันนี้ ตอนที่พวกเราร้องให้น้องตรงนี้ มีน้องร้องไห้ด้วยครับ เสียงพวกเราปนไปกับเสียงคลื่นทะเล ลมพัดแต่ว่าเทียนที่เราเอาแก้วพลาสติกครอบไว้ก็ไม่ดับ ส่องแสงสลัวๆให้บรรยากาศดูศักดิ์สิทธิ
น้องนั่งอยู่ในวงของพวกเราที่ยืนต่อเทียนกันไปเรื่อยๆ มือของเราคอยบังไม่ให้เทียนดับครับ ตอนพาน้องมานั่งที่นี้ก็ให้น้องหลับตามาแล้วนั่งเป็นแถว มีไอ้เคิ่ลดีดกีตาร์กับเพื่อน (ชื่อเพื่อนจริงๆครับ) นักร้องสาวประจำคณะปีผมร้องเพลงเบาๆซึ้งๆต้อนรับน้อง เราให้น้องลืมตาตอนเราเริ่มร้องเพลงนี้ครับ
ไอ้เดี่ยว หัวหน้าค่ายก็ออกมาพูดรับน้อง ซึ้งเท่าที่มันจะซึ้งได้ที่สุดนั่นแหละครับ ผมฟังแล้วใจสั่นเลย ปีที่แล้วพี่ๆก็ร้องเพลงนี้ให้ผม ผมฮาไอ้ฟินครับ ไม่ต้องไปฝันหรอกว่าไอ้พี่ฟินมันร้องได้ มันก็มั่วๆผิดบ้างถูกบ้าง ผมลุ้นแทนมันเลยเพราะเพลงนี้ผมร้องเป็นตั้งแต่ม.ปลายแล้ว บางท่อนที่เขาไม่ร้อง ”ลา ลา ลา ลา ลา ลา” ไอ้พี่ฟินก็ร้องออกมา เสร่อจริงพี่กู ดูก็รู้ว่าโดดซ้อม
แต่ปีนี้ผมไม่ทำประวัติซ้ำรอยครับ สุดยอด!
สายสิญจน์ที่มัดที่มือน้องจะมีปมเล็กๆตรงกลางเชือก ลนไฟเบาๆแล้วก็มัดที่ข้อมือน้องที่ละคนเป็นการอวยพร พี่แต่ละคนได้สายสิญจน์ไม่เท่ากันตามโชคครับ ผมได้ 15 อัน กำลังคิดอยู่เลยว่าจะหมดไหม จะมีน้องมาขอพรจากกูหรือเปล่า แต่ก็มีอย่างน่าปาฏิหารย์ ผมเผลอเผาขาดไปสามเส้นครับ บางคนผมก็อวยพรไปมัดไป ทำไมมันมัดไม่ได้ซักทีละวะ โอ้ย ข้อมือมึงจะใหญ่ไปไหน งบกูน้อย ตัดเชือกได้ทีละเส้นเล็กๆ เห็นบางมั้ย!
คนสุดท้ายที่เขามาให้ผมผูกข้อมือ แต่เป็นคนแรกที่มานั่งรอ
ไอ้ปิ๊กครับ
ผมต้องเก็บไว้ให้มันอยู่แล้วครับ แน่ละ มันเป็นน้องรหัสผมนิ
“ขอให้ไอ้ปิ๊กกาจูของพี่ อายุ วัณโณ สุขัง พลัง มีแต่ความสุข ความเจริญ โชคมาเคาะหัวน้องพี่ตั้งแต่ได้พี่รหัสดีๆหน้าตาหล่อเหลา นิสัยเพอร์เฟคอย่างไอ้พี่ตี๋แล้ว ก็ขอให้เป็นน้องรหัสที่น่ารักแบบนี้ตลอดไป อย่าช็อตไฟฟ้ากูละกัน ฮ่าๆๆ”
จ้องตากันโดยที่มีเปลวเทียนอยู่เป็นแบคกราวด์ ใครมาลนน้ำมันพรายกูวะ ฮ่าๆๆ
ไอ้น้องปิ๊กมันยิ้มๆ ความจริงเวลาถอดแว่นมันก็ดูหล่อดีนะ(น้อยกว่าผมหน่อย) แต่เพราะไอ้การแต่งตัวของมันนี่แหละทำให้สาวๆมักจะมองผ่านมันไป ไอ้หัวไม่เป็นทรงวันนี้ก็รวบเป็นกระจุกเล็กๆ ไม่ยุ่งเหมือนทุกวัน
“ขอบคุณที่มาเป็นพี่รหัสผมนะครับ”
“ไปขอบคุณไอ้คนที่เรียกว่าพรหมลิขิตไป ความจริงก็อยากได้น้องรหัสสวยๆเอ๊าะๆมาเซ่นสายนี้เหมือนกันวะ แต่ตูพลาด ฮ่าๆๆ”
มันก็หัวเราะครับ
ตอนนี้เป็นเวลาที่ให้พี่รหัสน้องรหัสมาคุยกัน ผมเห็นไอ้พี่ฟินในค่ายตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าไปคุยกับมันซักที ตอนนี้มันก็โผล่หน้ามาไม่บอกไม่กล่าวตามนิสัย แฉวีรกรรมผมตอนปีหนึ่งให้ได้อายกันครับ ไอ้ปิ๊กแม่งก็สนใจยังกะไอ้พี่ฟินให้หวย
“ไอ้ตี๋แม่งเข้าห้องผิดตั้งแต่วันแรก มันเข้าไปนั่งเรียนกับกูเว้ย มันนั่งไปสักพักมันก็บอกจารย์ว่ายังไม่ได้เอกสาร ว้ากฮ่ะๆๆๆๆ แม่งโคตรโง่เลย” เออ โง่แบบนี้ถึงเป็นน้องพี่ไง ผมทำหน้าเหม็นเบื่อสักพักมือถือก็สั่นครับ หน้าจอเก่าๆขึ้นชื่อไอ้พี่หมอก
“ฮัลโหล” ผมเดินออกมารับสายให้ห่างจากมุมกิจกรรมพอสมควร ไม่อยากคุยกับไอ้พี่หมอกต่อหน้าไอ้ปิ๊กคู่อริของมัน
“อยู่ไหน”
“อยู่ข้างหลังพี่ หันไปดูดี บรึ๋ย” นึกแล้วกลัวแทน ไอ้พี่หมอกจะหันกลับไปดูจริงๆเปล่าวะ คิดแล้วฮา
“อย่ากวนตีน”
“อยู่โลก เอเชีย ประเทศไทย ประจวบคีรีขันธ์ หัวหิน ตอนนี้อยู่ที่หาด-”
“อยู่กับใคร”
“ก็คนในค่าย”
“ใคร”
“เออ มีพี่ฟิน ไอ้เพื่อน ไอ้เดียว ไอ้เคิ่ล ไอ้กล้วย ไอ้-”
“อย่าให้กูรู้นะว่ามึงไปทำอะไรลับหลังกู” เออ จะไม่ให้รู้เลย
“แล้วงี้ผมต้องรายงานพี่ไหมว่าวันนี้ผมไปเที่ยวไหนมา ทำกิจกรรมไรบ้าง เดี๋ยวจะได้นั่งทำรายงานให้”
“อย่าล้อเล่น เดี๋ยวกูให้มึงทำจริงๆแล้วจะหนาว”
“กลัวแล้วคร้าบบ”
“เออ แค่นี้แหละ”
แล้วมันก็วางสายไปครับ สั้นง่ายได้ใจความ..ว่าอะไรว้า!
เนื้อหาสาระของการโทรไม่มีอะไรเลย นอกจากโทรเช็คจริงๆ ผมชอบตอนที่มันหลุดพูดเยอะๆมากกว่า พูดน้อยบางทีไม่รู้มันคิดอะไรอยู่
ตอนนี้อยากเห็นหน้าไอ้พี่หมอกหว่ะ เสียงมันเมื่อกี้ฟังไม่ออกเลยว่าอารมณ์ไหน มันชอบพูดห้วนๆอยู่แล้ว เวลามันพูดแบบนี้เลยไม่รู้จะบอกว่ามันหงุดหงิดหรือเฉยๆดี
กลับมาอีกทีไอ้พี่ฟินก็โฟ่กับไอ้ปิ๊กไปถึงดาวอังคารแล้วครับ ไม่ต้องมาเมาแมงโม้แถวนี้เลยไอ้พี่ฟิน
“เห้ย ไอ้ปิ๊ก ฟังพี่ฟินพูดมึงฟังแค่ 5 เปอร์เซ็นต์พอ นอกนั้นมันโม้”
“อะไรมึงไอ้ตี๋ ไม่ต้องมาพูดเลย ใช่ซี้ กูจะไปมีความสำคัญอะไร เดี๋ยวนี้อะไรมึงก็พี่หมอก พี่หมอก เคยเห็นหัวพี่รหัสมึงในสายตาบ้างไหมล่ะ”
“พี่พูดอะไรของพี่วะ” ท่าน้อยใจมึงน่าสมเพชหว่ะ หยุดเหอะไอ้พี่ฟิน อย่ามาปรอยตาใส่ผม ผมจะอ้วก
“ขนาดไอ้เพื่อนมันที่คณะยังบอกเลยว่ามึงติดมันแจ”
“มันลากผมไปต่างหาก”
“มึงที่กระดิกหางวิ่งไปเลยอะนะ? หน้ามึงเขียนซะชัดว่ากูยินยอม”
“.......”
กูในสายตาชาวบ้านเป็นแบบนั้นจริงๆหรอวะ แต่ไปกับมันก็เป็นงานของผมอยู่ดี ตอนนี้ผมไม่เก็บบัญชีไว้ที่ตัวเองแล้วครับ เลยไม่รู้ว่าเรื่องเงินมันโอนให้ผมเท่าไหร่ เฮียเก็บไว้ให้แล้วเฮียก็ไปอัพเดตสมุดบัญชีตลอดเลยด้วย
“ก็พี่หมอกมันเลี้ยงข้าวผม ไม่เหมือนพี่นี่หว่า”
“กูมันก็แค่ศิลปินไส้แห้ง” ได้ข่าวมึงเรียนถาปัตย์ “จะไปเทียบอะไรกับไอ้ยอดชายแบบนั้นหว่ะ ขนาดไอ้น้องเหมย คณะบัญชีที่กูเล็งไว้ยังเสร็จมันสดๆหมาดๆเลย ก็ยังเจ็บมาจนวันนี้ นอนก็มีแต่น้ำตา ว้ากกกก!!” แล้วมึงจะลากพี่ตูน บอดี้สแลมมาเสื่อมด้วยทำไมวะไอ้พี่ฟิน
น้องเหมยนี้ผมไม่เคยได้ยินชื่อครับ ใช่คนที่มันไปด้วยก่อนจะรับผมไปเที่ยวเมื่อวันอาทิตย์หรือเปล่า
ยิ่งผมเข้าใกล้มันเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ผมแค่คนเดียวครับ ที่อยู่ข้างๆมัน
ต่อให้ผมมาอยู่ที่นี้ ข้างกายมันก็มีคนอื่นอยู่ดี
“...........”
“เงียบ เงียบไปเลย เป็นไร เสียงกูเพราะนักเหรอไง เดี๋ยวจัดให้อีกเพลง” มันจะเริ่มอีกแล้วครับ สายอื่นหันมามอง กูอาย
“เสียงพี่แม่งทำผมคันหู ไม่รู้เป็นอะไร หยุดร้องเหอะ”
แม้แต่ไอ้ปิ๊กยังพูด “ผมเห็นด้วยครับ” เวรี่กู๊ด
“แม่ง สายรหัสทำร้ายกู” ร้องไห้ไปเลยไอ้พี่ฟิน ผมไม่สนใจพี่หรอก
................................................
.................................
ยะฮู้ว สวัสดีบางกอก
เวลคั่มแบ็ค ผมกลับมาแล้วครับ
และไอ้ที่ยืนเก็กอยู่ตรงนั้นไม่ใช่ใคร ไอ้พี่หมอก เย้!
แล้วกูจะเย้ทำไม? หดมือกลับแทบไม่ทัน เหงื่อตกกับความคิดตัวเองเลยครับ
“โย่วพี่”
“เออ”
“ไม่เจอตั้งหลายวัน เป็นไง ผมหล่อขึ้นป่ะ”
“...มึงอยากฟังคำตอบเรอะ”
“ไม่เอาดีกว่า”
มันก็ยิ้มมุมปากตามสไตล์มันครับ วันนี้มันก็มารับผมที่หัวลำโพงเหมือนเดิม ประหยัดค่าเดินทางไปอีกวัน กระเป๋าตังสบายใจ
“เนี่ยพี่ ผมไปเผลอจับแมงกะพรุนด้วย” ผมยื่นมือที่ยังแดงๆให้มันดู มันก็ช่วยผมแบกเป้ ส่วนผมก็ถือถุงของฝาก เงินพ็อคเกตมันนี่ สนับสนุนโดยพี่หมอก สามพันบาท (แปะๆ) ตอนแรกมันให้มาเยอะ ผมเลยหยิบออกมาแค่ส่วนนึง ที่เหลือก็เสียบไว้หลังเบาะ หวังว่ามันคงยังไม่เอารถไปล้างหรอกนะ (พี่คนล้างคงโคตรเฮง)
“เฮ่ย แล้วเป็นไรป่าววะ”
มันจับมือผมพลิกไปพลิกมาครับ “ไม่เป็นไร แมงกะพรุนแพ้มือผม รีบว่ายกลับทะเลเลย”
“กูว่ามันมีพิษหว่ะ”
“เฮ้ย จริงดิ” ไอ้หมอเลว ไหนบอกว่าแค่แสบๆคันๆไงวะ คืนนั้นไอ้ปิ๊กกับพวกพี่ๆลากผมไปโรงพยาบาล กลัวว่าเป็นแมงกะพรุนไฟ โชคดีไม่ใช่ แต่ก็เป็นแมงกะพรุนที่มีพิษอ่อนๆ จะทำให้แสบคันนิดหน่อย เลยยังแดงอยู่
“มีพิษจริงๆหรอวะ” ไอ้พี่หมอก มึงดูออกยังไงวะ เฮ้ย มันเก่งวะ
“มี ถึงสมองมึงเลย”
“ห้ะ!!”
“กินสมองมึงไปแล้วด้วย”
“....”
“ฮึ่ย หลอกให้ผมตกใจหมด” ชกแขนมันไปเบาๆ มันก็ไม่หลบเหมือนกันครับ
กำลังจะได้เดินออกจากสถานี เห็นไอ้ปิ๊กแว่บๆ เหมือนมันกำลังหาใครอยู่ และถ้าลางเห่าหอนของผมไม่แม่น ขอให้พวกคุณเชิญมากระทืบผมเลยครับ ผมคิดว่ามันหาผมอยู่แน่นอนพันเปอร์เซนต์
เพราะพอรถไฟเทียบท่าชานชะลา เหล่าฝูงชนก็กระจายออกจากรถไฟแทบจะทันที ผมก็รีบวิ่งออกมาเลยครับ เพราะไอ้พี่หมอกมันโทรมาบอกว่ามันมารอสักสิบนาทีแล้ว
ม...ม.มะ..มันเห็นผมแล้วและก็กำลังเดินมาทางนี้ด้วย
“พี่หมอก พี่หมอก”
“อะไร”
“ผมหิวน้ำอ้ะ”
“.....”
“ไปซื้อให้หน่อย”
“มึงก็ไปซื้อสิ เซเว่นก็อยู่นั่น”
“พี่ไปซื้อให้หน่อย เอาชาเขียวอ้ะ”
“มึงไม่ใช่เรอะที่หิวน้ำ ทำไมไม่ซื้อเอง”
“นะๆ ผมโคตรเมื่อยเลย พี่ไปซื้อให้หน่อย” เร็วๆสิวะ มึงรีบๆไปเลย อีกสามสิบหลาไอ้ปิ๊กก็จะถึงตัวกูแล้ววว
“เออๆ อะไรของมึงวะ”
มันเดินยื่นกระเป๋าให้ผมถือก่อนจะเดินไป ผมมองจนหลังมันหายเข้าไปในเซเว่นครับ
“พี่ตี๋”
ตกใจเกือบฟาดกระเป๋าใส่หน้ามันแล้ว ไอ้ปิ๊กเดินหน้ามึนมาทักผม ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วทำไมยังรู้สึกกังวลๆวะ แล้วทำไมถึงรู้สึกเหมือนแอบมาพบชู้เลยวะเนี่ย!
“เออๆ ไม่กลับบ้านหรอ”
“กำลังจะกลับ รถที่บ้านมารออยู่ข้างหน้าแล้วอะ”
“เออๆ”
“แล้วพี่อ้ะ”
“เอ่อ เฮียมารับหว่ะ” เฮียหมอกนะ ไม่ใช่เฮียฮ้ง “เฮียแม่งไปเข้าห้องน้ำอยู่”
“ผมรอเป็นเพื่อนป่ะ”
“ไม่ต้องๆๆๆ รีบไปเหอะ” มึงขอร้องหล่ะ กูยกมือไหว้เลย ไอ้พี่หมอกนี่ก็เงียบหายต๋อมไปเลย ดีแล้ว อย่าพึ่งมานะมึง “เห้ย ให้ที่บ้านมึงรอนานไม่ดีนะเว้ย จอดรถทิ้งไว้โลกร้อน น้ำท่วมกรุงเทพกูไม่รู้ด้วยนะ”
“เออๆ แถดีจังหว่ะ พี่ใครหว่ะ”
“ฮะฮะ” หัวเราะแบบเล็กแห้งไม่งอก รีบๆไปเถอะ เดินไปเลย เดินตรงไปตามทางนั้นเลยนะครับ “เออๆ โชคดีเว้ย”
รออีกสักพัก ไอ้พี่หมอกก็กลับมา
ผมมองตั้งแต่มันเดินออกมาจากเซเว่นแล้วครับ ทำไมซื้อของมาเต็มสองมือเลยวะ ถุงที่มันถือใหญ่ๆมากจนผมเอียงคอมอง
“อะไรอ้ะพี่หมอก”
“ชาเขียวมึงไง”
“ห้ะ? ทำไมเยอะงี้อ้ะ”
มันมาตอบเอาอีกทีตอนที่อยู่ในรถแล้วครับ ผมวางทั้งสิบสองขวดที่ยังอยู่ในถุงนั้นกับพื้นที่เบาะหลัง คิดถึงหน้าพนักงานเซเว่นแล้วก็ขำ ตอนเห็นไอ้พี่หมอกถือสิบสองขวดนี้มาจ่ายเงินพี่พนักงานจะทำหน้าแบบไหนกันนะ?
“กูจะรู้ไหมมึงกินรสไหนยี่ห้ออะไร กูเลยซื้อมาหมด”
ทั้งหมดสิบสองขวด เป็นค่าโง่ที่ผมไม่บอกมันให้ละเอียดครับ
“แดกให้หายหิวเลยนะมึง หึหึ”
เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายของผม ขอร้องเถอะ เลิกจองเวรผมเถอะครับ!!
...........................................
..............................
แวะกลับไปให้ม้าเห็นหน้า ไอ้เฮียไม่อยู่อีกแล้ว ช่างมันครับ มันก็โทรมาหาผมทุกคืนอยู่แล้ว มันบอกให้ผมบอกไอ้พี่หมอกด้วยว่าให้หยุดโอนเงินได้แล้ว พอผมถามว่าไอ้พี่หมอกโอนมาเท่าไหร่ ไอ้เฮียก็ไม่ยอมบอกครับ ย้ำอยู่นั้นให้ผมบอกไอ้พี่หมอกให้ได้ กูอยากรู้ฟ่ะ
เสื้อผ้าที่ผมใส่ที่ค่ายผมไม่ทิ้งไว้ที่บ้านครับ ที่คอนโดไอ้พี่หมอกมีบริการซักอบรีด มันก็บอกให้ผมไปใช้กับมัน เพราะมันใช้คนเดียวไม่คุ้ม เออดี แล้วถ้าเอาของเฮียกับม้ามาซักด้วยมันจะดีไหมวะ ฮ่าๆ จะได้คุ้มๆไง
มาถึงห้องมันก็ดมครับ ไม่มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงเลยหว่ะ ตกลงมันกลบกลิ่นเก่งหรือไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆวะ ไอ้พี่หมอกดีอย่างครับ มันไม่เคยโกหก มีอะไรก็ถามมันเลยครับ
“พี่หมอก”
“ไร”
“มีผู้หญิงมาที่ห้องป่ะ”
“มึงเป็นเมียหลวงเหรอ”
เล่นเอาไม่อยากฟังตะหงิดๆ
“เปล่า ผมถามเฉยๆ ผมไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมฉุนๆอ้ะ” แค่นั้นจริงๆนะ เหตุผลมีแค่นั้นจริงๆ เชื่อผมสิ
“รีบๆอาบน้ำ เดี๋ยวกูทำข้าวให้กิน”
“ห้ะ? เดี๋ยวนะ ขี้หูอุดตัน พี่หมอกพูดว่าอะไร ผมขออีกรอบ”
“...”
“โอเค ไม่กวนตีนแล้ว เดี๋ยวจะได้กินตีนกวน ผมไปอาบน้ำก่อนนะพี่” มันก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าคอร์นเนอร์ที่มันเป็นเหมือนห้องครัวครับ คือมันไม่ได้แบ่งเขตชัดเจนแต่ว่าจะมีบาร์กั้นออกจากห้องปกติครับ คอนโดนี้ที่กั้นห้องจริงๆก็มีแค่ห้องนอนสองห้องใหญ่ๆเท่านั้นแหละครับ ผมเคยเข้าไปในอีกห้องนึง ไอ้พี่หมอกก็เอาไว้เก็บของเฉยๆ ไม่ได้ทำเป็นห้องนอนแขก
มันจะทำอะไรให้ผมกินหว่ะ อยากมันทำอาหารเป็นด้วยเรอะ
“.....”
แอบย่องออกจากห้องน้ำ แอบแง้มประตูดู เฮ้ย เสร็จแล้ว อะไรอ้ะ โคตรเร็ว
“เฮ้ยพี่ ทำไมทำเสร็จเร็วจังอ้ะ” สปาเกตตี้อ้ะ ซอสขาวๆเหมือนที่มันเคยพาผมไปกินที่ร้านอาหารอิตาลีเลยครับ
“กูทำรอมึงนานแล้ว อันนี้กูก็แค่เวฟ”
“โหย สุดยอด ฝีมือพี่หมอก กินได้ไหมวะ” มันโยกหัวผมไปมาครับ ผมทำท่าจะกัดมือมัน มันก็ชักมือหนีไปซะก่อน “หอมด้วย”
“ท้องผมเสียพี่รับผิดชอบเลยนะ”
มันนิ่งๆครับ ดูเหมือนจะมั่นใจมาก
“ฝีมือระดับไหน ให้มันรู้ซะบ้าง”
“อร่อย!”
มันยักคิ้วแล้วก็กินของมันด้วยครับ ผมกินแป็ปเดียวก็หมด อร่อยจริงๆ จนไม่อยากเชื่อเลยว่าหน้าอย่างไอ้พี่หมอกจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย ผมกินเสร็จก็เอาจานไปเก็บครับ เวร ไอ้พี่หมอกมันทิ้งกระดาษทดไว้ที่พื้นอีกแล้ว ไหงมาหล่นถึงในครัวเลยวะเนี่ย ผมเลยจะเอาไปทิ้งครับ
เปิดขยะมา..อืม ชัดเลย
ซองสปาเกตตี้สำเร็จรูป ที่เขาใช้เวฟแล้วกินได้เลยขายตามร้านสะดวกซื้อนอนอยู่ในนั้นสองกล่องครับ
“พี่หมอก”
“ไร”
“ไหนบอกทำนานแล้ว นี่มันสปาเกตตี้สำเร็จรูปนิ”
“กูทำนานแล้ว ตั้งแต่มันอยู่ในโรงงาน”
“....”
“กว่ามันจะส่งมา กว่ากูจะออกไปซื้อ นานไหม”
“นาน” ผมพยักหน้าเห็นด้วยเมื่อนึกภาพตาม นานจริงๆอ้ะ
“กูพูดผิดตรงไหน”
“......”
แล้วมึงทำขั้นตอนไหนวะ!! เดินออกไปซื้อเรอะ!!
ไอ้พ่อเชฟใหญ่เอ้ย!!
สรุปมือนั้นก็อิ่มกันทั้งคู่ครับ ฮ่าๆๆ
...............................................
...............................
ก่อนนอนไหว้พระสวดมนต์ตามปกติ กำลังจะนอนไอ้พี่หมอกก็กระโดดขึ้นเตียงมาก่อน ผมเลยลุกขึ้นมาดู
“อะไรอ้ะ”
เห็นมันมานั่งจ้องหน้าไม่พูดอะไร
“อ่านหนังสือให้กูฟังหน่อย”
โอ๋ๆ เด็กน้อย นอนไม่หลับหรอ เดี๋ยวอ่านนิทานให้ฟังนะ
มันก็ยื่นหนังสือให้ผมอ่านครับ
ชื่อหนังสือก็น่ารักน่าเอ็นดูเหมาะกับหน้ามันนี่แหละครับ “Markov models”
“มาคอฟ โมเดล อะไรอ้ะพี่หมอก”
“แบบจำลองมาคอฟ ใช้วิเคราะห์ตัวแปล ทำนายผลที่ได้”
“ดูดวงได้ป่ะ”
“เดี๋ยวดูให้”
มันจ้องหน้าผม ผมก็จ้องกลับ แต่จ้องได้ไม่นานก็หลบสายตามันอีกแล้ว
“อนาคตจะโชคดี ได้แฟนหล่อ รวย”
“แต่ถ้าเกรียนแตกแถมแจกตีนใส่ชาวบ้าน ผมไม่เอานะ”
มันก็ยิ้มเข้มๆของมันไปครับ
แล้วมันก็เนียนเนียน นอนหนุนตักผมเลย กูงงกับชื่อหนังสือแป็ปเดียวก็เนียนเลยนะ ผมอุตส่าห์ซุกผ้าห่มไว้แล้วมันดึงออกครับ หนุนเสร็จมันก็เอาห่มตัวมัน แล้วจ้องผมตาแป๋วเลย
“ภาษาอังกฤษทั้งเล่ม ผมอ่านไม่ออกอ้ะ”
“อ่านๆไป”
“เอ้า อะไรวะ หน้าปกเขียนมาคอฟ โมเดล ข้างในกลับเขียนเรื่อง มาคอฟ เชนอ้ะนะ”
“มันเป็นรูปแบบหนึ่งของ Markov models”
มันก็อธิบายครับ ผมก็พยักหน้าอ่านตา ไอ้พี่หมอกมันปัดหนังสือออกเวลาผมยกติดหน้า มันบอกว่าบังหน้าผมครับ ตกลงมึงจะฟังกูเล่าหรือจะจ้องหน้ากู จะได้ไม่ต้องให้กูมันสู้ฟัดกับศัตรูแต่ชาติปางก่อน ภาษาอังกฤษ ผมไม่เคยทำอะไรคุณเลยนะครับ แล้วคุณมาทำร้ายผมทำไม?
“The simplest Markov model is the Markov chain. It models the state of a system with a random variable that changes through time. In this context, the Markov property suggests that the distribution...พี่แปลเองนะ ผมแปลไม่ออก”
“อ่านๆไปเหอะน่า” ทำไมต้องอ่านเรื่องนี้ด้วยวะ ผมไม่ใช่เด็กสายวิทย์ แล้วก็ไม่ถนัดภาษาอังกฤษด้วยครับ พิการซ้ำซ้อน “พี่อ่านเล่มอื่นเหอะ ผมอ่านไม่รู้เรื่อง”
“กูรู้เรื่อง”
ผมก็อ่านไปเรื่อยๆครับ เหมือนท่องภาษาอังกฤษให้อาจารย์ฟังหน้าห้อง จนรู้สึกว่ามันนิ่งก็เอาหนังสือออกครับ มันหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกว่าช่วงนี้จะมีสอบย่อยของคณะมัน สามวันที่ผ่านมามันก็คงจะอ่านหนังสือหนัก(ล่ะมั้ง?) เพราะตอนผมเข้ามาในห้องก็กระดาษทดว่อนเลยครับ (เวลามันอ่านหนังสือมันจะอ่านนิ่งๆ ถ้าจะจำอะไรสักอย่างมันจะเขียนซ้ำๆลงบนกระดาษทดของมัน มีเป็นตั้งข้างโต๊ะเลยครับ)
ตอนหลับดูไม่ออกเลยครับว่ามันเป็นคนยังไง มันก็เหมือนคนทั่วไปในวัยเดียวกันที่ถึงเวลาก็หัวเราะ เสียใจก็ร้องไห้ แต่ดูมันจะไม่ค่อยแสดงอารมณ์เท่าไหร่
จะยกมันไปนอนข้างๆ ไม่ไหว ดันมันก็ไม่ขึ้น ตอนนี้มันขยับตัวแล้วครับ แล้วเลื้อยมาก็เอวตูแน่นแทน กรรมของเวร
เออ มันก็นอนได้ งั้นก็นอนแบบนี้มันละกัน ผมก็ห่มผ้าห่มให้มันดีๆหน่อยครับ นอนท่าเหมือนชาวบ้านไม่เป็นใช่ไหม? จะได้ทำใจไว้ก่อน เห็นมันหลับสบายก็ทำใจร้ายปลุกมันไม่ลงครับ
ที่มันเอามาให้ผมอ่าน ผมว่าความจริงมันไม่ได้สนใจจะฟังอะไรหรอกครับ มันก็คงแกล้งผมเล่นๆเท่านั้น เพราะทั้งเล่มผมเห็นมันเขียน วง ขีดเลกเชอร์เต็มไปหมด...
ฝันดี
ขอให้สอบได้เอนะไอ้พี่หมอก
……………………………………..
…………………………..
[Coin 13 : complete]
[15.11.54]
เยส ความเห็นที่ 500 พอดี!
วันนี้มาลงเรื่องนี้ครบเจ็ดวันแล้ว ทำไมรู้สึกเหมือนลงมาเป็นเดือนเลยไม่รู้ นี้ก็ครบสัปดาห์แรกของตี๋หมอก ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ตามในกำลังใจมาตลอดนะคัฟ :pig4:
เดี๋ยวดึกๆมาลงอีกตอนเน้อ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อายม้วนกับความน่ารักน่าเตะของพี่หมอกคนดี 555
ชอบตอนไปซื้อชาเขียว พี่จะเอาใจโซ้ยตี๋ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
แต่โซ้ยตี๋สับขาหลอกแบบนี้ระวังว่าที่แฟนในคำทำนายของพี่หมอกจะว่าเอานะ
หุหุ
-
น่ารักจัง อ่านหนังสือให้ฟังด้วย อิจฉาาาาาาาาาาา
-
เจิมๆๆ
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !
พี่หมอกแม่งน่ารัก
เห้ยยยย ! ตี๋เมาเค้าเปล่าหลงพี่หมอกนะ 55555555
-
เริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันแล้ว แต่หมอกเจ้าชู้จะเลิกได้หรือเปล่าพฤติกรรมแบบนั้นน่ะ
ชักสงสารอาตี๋ซะแล้วสิ ชอบพี่หมอกนะ อึน ๆ ซึน ๆ ดี แต่เรื่องนั้นไม่ไหวอ่ะ
-
พี่หมอกขี้อ้อนอะ น่ารักจัง
:กอด1: :กอด1: o13
-
น่ารักมว๊ากกกกกก
น้องตี๋ พี่หมอก :-[
-
ลงแล้วๆๆๆ
อ่านๆด่วน
-
พี่หมอก เจ้าชูประตูน้ำ 5555+
-
ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยอ่ะ T^T
ชีวิตประจำวันของพี่หมอกหับน้องตี๋เหมือนเดิม พี่หมอกแคร์น้องตี๋มากขึ้นมากๆ
ทำอาหาร ให้อ่านหนังสือให้ฟัง(เหมือนอ้อนๆ) น่าร๊ากกกก
ช่วงนี้รู้สึกจะพูดเรื่องชะนีบ่อยนะคะ น้องตี๋ถามเองมึนเอง อิคนอ่านก็เครียด :z3:
แต่ก็ดีไม่ดราม่า ฮ่าๆ ตอนนี้น้องตี๋ได้เงินไปถึงไหนแล้ว ฮุ้ว อิจฉา~
แต่ตี๋เดี๋ยวนี้หัดสับรางนะเออ เอิ๊กๆ
พี่หมอก.. อยากรู้ว่าพี่หมอกคิดอะไรอยู่
ดิท. นิสนึง ดีใจจจจ
เราเม้นถึง 100 แล้ว เม้นที่ 100 ที่เรื่องนี้อีกด้วย ดีใจ :mc4:
เป็นเป็ดซุกซนแล้วก๊าบบ
-
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก.....+รักหลงอาตี๋นานๆๆๆนะ
-
ฮ่าๆ พี่หมอกมีมุมน่ารักเหมือนนะตอนนอนเนี่ย :-[
อุปสรรคใหญ่หลวงก็ คือ เฮีย กับ ม้าสินะ :serius2:
หลอกให้ตี๋อ่าน มาคอฟ โมเดล เพื่อจะจ้องหน้าเรอะ = = แผนสูงเนอะ :impress2:
-
:impress2: เฮ้ออออ พี่หมอกอย่าทำตัวแบบนี้ดิ่ ! ... รักตายเลยอ่ะ
อิจฉาตี๋จริงๆๆๆๆ แฟนหล่อ รวย แต่เกรียนและซึน แบบนี้ต้องทำใจว่ะ
ขอให้พี่หมอกเลิกซึน เลิกเจ้าชู้ แล้วหันมาคู่กับน้องตี๋ดีๆเหอะนะ :กอด1:
-
ตี๋น้อยมีสับรางด้วย แหม เดี๋ยวนี้ฮอตนะตัวเอง
จริงๆน้องปิ๊กมันก็น่ารักดีออกนะ ไม่ได้ตื้อได้กวนอะไรมากเสียหน่อย
ถ้าไม่ได้เป็นแฟน ก็อยู่เป็นพี่-น้องรหัสกันดูแลกันไปแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ
ฮาพี่หมอกตอนซื้อชาเขียวมายกโหล แถมตอนทำกับข้าวก็แถได้ถ้วยอีกต่างหาก ก๊าก
ตอนท้ายที่อ่านหนังสือให้ฟังนี่น่ารักกกอ่ะ โอย ชอบ
พี่หมอกข้อดีมากมาย ข้อเสียมีนิดหน่อย อย่างเรื่องซึนๆ เจ้าชู้ ฟันหญิงอย่างทั่วถึง
นี่ถ้าเลิกได้จะแบบว่าอ๊ายยย อยากเข้าสิงร่างน้องตี๋จริงจริ๊งงง
ตอนค่ำ กลับจากข้างนอกแล้วจะมานั่งเฝ้ารอหน้าจอนะคะ
-
ยอดเงินทะลุล้าน แล้วแน่เลย
แต่ที่ยังโอนๆอยู่น่ะ
ค่าสินสอด 555
-
พี่หมอก..น่ารักอ่ะ
-
ภาพพี่หมอกแกเลิกเจ้าชู้แกจะได้แฟนคลับอีกคนหนึ่ง :เฮ้อ: :z3:
-
"อนาคตจะได้แฟนหล่อ รวย"
เอ่อ..หมายถึงใครคะพี่หมอก o18
-
วันนี้ไปตลาดเดินหาจนเหนื่อย ไม่เห็นเจอร้านไหนขายผู้ชายแบบพี่หมอกบ้างเลย
อยากได้มานอนฟังเค้าอ่านหนังสือบ้าง
:กอด1: รอนะจ้ะคนดี :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สับรางเก่งจริงนะตี๋
:laugh: :laugh:
พี่หมอกมีมุมน่ารักออกมาเยอะเลย
:กอด1: :กอด1:
-
เงินที่โอนให้ไม่ใช่เกินล้านแล้วหรอ :laugh:
หมอกดูเหมือนคนขาดความอบอุ่นงัยไม่รู้
-
ชอบเรื่องนี้มากๆครับ อยากให้มาต่อเยอะนะครับ เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยอีกคนนะครับ ปล.ชอบมากๆครับ
-
ขัดใจพี่หมอก ยังควงหญิงอยู่อีกเนอะ ชริชะ
-
อ๊ากกก เผลอไปปั่นงานแป๊บเดียว
ลงไปแล้ว 3 ตอน คริคริ
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่หมอกอ่ะ
ขอยืมควงพี่หมอกหน่อยได้เปล่า ^ ^ :o8: :-[
แต่พี่หมอกชอบไปกับสาวหลายคน
ไม่ชอบ ไม่ชอบ จะวีนแทนน้องตี๋หละ o.O!!!
-
แฟนหล่อ รวย อ๊ะๆๆๆ พี่หมอก ..... นั่นมันตัวเองหรือเปล่า :laugh:
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
พี่หมอกน่ารักว่ะ :-[
ฝากบอกตี๋ ถ้าไม่เอา..ขอนะคนนี้
-
กรี๊ดดดดดด
พี่หมอกอ้าาา จะเอาๆๆ
ฮาตรง มึงเป็นเมียหลวงเรอะ 55555+ แหมม ตี๋แค่ถามเฉยๆพี่หมอกเก๊าะ -/-
มีอ่านหนังสือให้ฟังด้วย หวานจังเลยตอนนี้ -//-
-
ตอนที่13แล้ว ความน่ารัก ทวีคูณ พี่หมอกน่ารัก ตี่ตี๋ดูจะอึนๆนะเรา แต่ชอบนะ ชิลๆดี
-
:กอด1: น่ารักที่สุดเลยนะตี่ตี๋
-
ก็มีแต่ใจให้ไปไม่คิดอะไร ฮิ้วววว o13
ครบอาทิตย์แล้ว ตบมือแปะ ๆ อยากจะบอกว่ายิ่งอ่านยิ่งสนุกฮัพ :-[ เหมือนยาเสพติดต้องคลิกเข้ามาดูเรื่อย ๆ ว่าอัพยัง รู้สึกว่าเรื่องนี้เหมือนกัญชา เพราะ อ่านแล้วหัวเราะอย่างไม่มีเหตุผล :laugh:
ปล พี่หมอกก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
ปล อาเฮียของตี๋จะมีคู่ไหมเอ่ย ขอให้มี ๆ :impress2: ขอให้อาเฮียแกวายด้วย 55
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านจนทันตอนล่าสุดแล้ว อยากบอกว่า สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบพี่หมอกมากเลย :-[
ลุ้นให้คู่นี้บอกรักกันไวๆๆ :z1: หวังว่าคงไม่มีดราม่านะ :serius2:
-
อ่านรวดเดียวตะโกนบอกไอ้น้องปิ๊ก กินแห้วแน่แล้วน้องเอ๊ย
หาเอาใหม่เหอะ
เฮียก็ทำใจมีน้องเขยเหอะ
-
น่ารักไปมั๊ยยย พี่หมอก น้องตี๋ :กอด1:
-
น่าร๊าก ก ก ><
อยากอ่านอีก ๆ :sad4:
-
น่ารักนะพี่หมอก...แต่ฮามากตอนจับแมงกะพรุนอ่ะ 5555 รั่วๆดี ตี๋น่าร้าก
-
กระโดดกอดคอพี่หมอกด้วยความรัก :give2:
คนบ้าอะไรวะ โคตรน่ารักเลย รีบๆทำคะแนนเข้านะ จะหมดช่วงโปรแล้ว
อยากได้ฉากสวีทวิ้ดวิ้วแล้วเนี่ย :z2:
-
แหมๆมีทำกับข้าวให้กินด้วยอ่ะ....สนุกขึ้นเรื่อยๆนะนี่ชอบๆ
-
พี่หมอกน่ารักเว้ย
ปกติจะออกแนวน่าตบ
คนบ้าไรพูดก็ไม่พูด
-
มาติดตามอ่านด้วยคน
-
ตามอ่านหมดแล้วววววววว :-[
สนุกมากกกกกกกกกกกก o13 o13
คนแต่งน่ารักจัง ขยันอัพ555555
คนเม้นกันบรึมบรำ ติดตามๆ :กอด1:
-
มาอ่านครั้งแรก บอกได้คำเดียวว่าสนุกมาก
จะติดตามผลงานต่อไปครับ
-
พี่หมอกน่ารักว่ะเฮ้ย
เรื่องผู้หญิงเมื่อไหร่จะหยุดซะที :angry2:
-
Coin 14
“ไอ้ตี๋”
“ไรเฮีย”
ตอนนี้อยู่กับไอ้พี่หมอก วันนี้วันอาทิตย์ มันพาผมกลับบ้าน ไม่ต้องงงไปครับ บ้านมัน
“เฮียจะโทรมาเตือนตี๋”
“เรื่องไร”
“เหลือเวลาอีก 7 วัน สัญญาเป็นคำไหนคำนั้น จำได้ใช่ไหม?”
ผมใจหายวาบ โชคดีที่ไอ้พี่หมอกเปิดเพลงไว้ ไม่งั้นมันก็คงจะได้ยินเสียงเฮียในโทรศัพท์
“.....”
“ตอบเฮียมาดิ”
“เออๆ รู้แล้ว เฮียว่างมากก็นั่งกินชาเขียวไปเหอะ”
“มึงซื้อมาทำไมเยอะแยะวะ ตั้ง 12 ขวด”
“ของฝากจะหัวหิน”
“บ้านมึงอะ”
มันบ่นอีกสักพักแล้วก็วางสายไป บอกๆตรงว่าผมใจหาย ไม่คิดว่าเฮียมันจะจำได้ ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่คิดว่าเฮียมันจะจริงจังขนาดนี้
แล้วหลังจาก 7 วันนี้ไปหล่ะ
ผมจะได้เจอกับพี่หมอกอีกไหม? เจอกับมันถือว่าผิดสัญญาที่ผมให้ไว้กับเฮียหรือเปล่า
ถ้าเจอกันอีกครั้ง ในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง...
มันคงไม่ผิดอะไรใช่ไหม?
ตอนนี้ผมยังตอบอะไรไม่ได้ในเมื่อเวลานั้นยังมาไม่ถึง ผมมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน และตอนนี้ ผมก็อยู่กับมัน ไอ้พี่หมอกวันนี้ดูเหมือนมันจะอารมณ์ดี ผมไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่เห็นมันอารมณ์ดีก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจ
“วันนี้พี่จะไปไหนป่ะ”
“กลับบ้าน”
“เออ อันนั้นรู้แล้ว เอาหลังจากนั้นดิ”
“ยังไม่มีแพลน”
ผมอยากลองเล่นเกมเพลย์ดูอ้ะ เห็นห้องมันมี ยังไม่ได้เล่นเลย
“พี่ ผมอยากเล่นเกมอ้ะ”
“.....”
“พี่หมอกมีแพลนไรปล่าวอ้ะ ไม่มีผมจะได้เล่นเกมทั้งวันเลย”
“มึงคิดว่ากูพามึงกลับมาเล่นเกมหรอ”
“เอ้า แล้วพามาทำไมอ้ะ”
“เอาไอ้หนึ่งไปเดินเล่น”
“ห้ะ”
“กูไม่ค่อยว่าง คนในบ้านก็ไม่ค่อยสนใจมัน วันหยุดกูก็หาเวลามาอยู่กับมันบ้างสิวะ”
“ไหนบอกไม่มีแพลนไง”
“พึ่งคิดออก”
เซ็งหว่ะ
โชคดีแดดไม่ร้อน คงเพราะยังเช้าด้วยหล่ะครับ ยังไม่แปดโมงเลยด้วยซ้ำ ผมพึ่งเห็นว่าในหมู่บ้านมันมีสวนสาธารณะที่กว้างมากๆครับ ตรงกลางเป็นทะเลสาบหรืออะไรเนี่ยแหละ ไอ้หนึ่งมันก็ยังเมินผมเหมือนเดิม อะไรจะจงเกลียดจงชังกูขนาดนั้นวะ
“ไอ้หนึ่ง”
มันไม่แม้แต่สนใจเลยครับ พอไอ้พี่หมอกลงจากรถเท่านั้นแหละ หูตั้งวิ่งเข้าหาเลย ไอ้พี่หมอกก็ลูบหัวมันเบาๆ ทีกูจะจับมึงยังเดินหนีเลยนะ
แล้วมันก็ให้ผมพาหมามันไปเดินเล่นจริงๆครับ ใส่สายจูงอะไรเรียบร้อยก็เดินออกจากบ้าน ไม่ใกล้เท่าไหร่แต่เพราะแดดไม่ร้อนเลยชิวๆ ไอ้พี่หมอกมันก็จูงของมันไปครับ เพราะเวลาผมจูงแล้วมันไม่ยอมเดินอ้ะ หมาอะไรวะ ทำไมมันหยิ่งได้ขนาดนี้เนี่ย
พอมาถึงสวนไอ้พี่หมอกก็ฝากหนึ่งไว้กับผม ส่วนมันก็ไปวิ่งอะไรของมันนี่แหละครับ ผมว่าเพราะมันออกกำลังกายบ่อยๆถึงทำให้มันหุ่นดี สาวๆในหมู่บ้านนี้ก็สวยๆกันเยอะ แต่น่าผิดหวังที่สาวๆเหล่านั้นมีตาหามีแววไม่ครับ เพราะไม่มีใครมองผมเลยอ้ะ (เศร้า)
มากับไอ้พี่หมอกทีไรโดนบดบังรัศมีทุกที เริ่มทำใจแล้วครับ
“เฮ้ย ไอ้หนึ่ง ไปนั่งตรงนั้นกัน”
มึงได้ยินกูไหมวะ? ทำไมถึงยืนนิ่งเป็นรูปปั้นขนาดนี้เนี่ย
ผมเห็นมันมองตามพี่หมอก คงจะรักเจ้าของเอามากๆ
“ไปดูทะเลสาบนู่นดีกว่าไม่เคยเห็น เฮ้ย แต่แกก็คงเคยเห็นแล้วนี่เนอะ”
ผมก็พยายามจะเดินๆลากๆมันไปครับ มันก็ไม่เห็นจะสนใจอะไรผมเท่าไหร่แต่ก็ยอมเดินตามมา
ผมลงไปนั่งกับพื้นหญ้าข้างๆทะเลสาบ นั่งใกล้ๆเลยครับ น้ำมันสะอาด ผมเห็นปลาอยู่ในนั้นหลายตัวก็เอานิ้วไปเขี่ยๆให้มันมาตอดเล่น หูย ตัวนี้โคตรอ้วนเลย น่าจับกินหว่ะ น้ำลายไหล
มืออีกข้างก็พันสายจูงไว้ครับ กลัวมันวิ่งหนีหายไป ผมขี้เกียจไปจับตามมา มันก็นอนอยู่ข้างๆผมเลยสนใจน้องปลาต่อ
“ตอดกันใหญ่เลย อันนี้เขาเรียกวะหญ้าวะ ไม่ใช่หนอน ฮ่าๆๆ มาใกล้ๆหน่อยดิ โหย อยากจับหว่ะ”
สักพักก็ได้ยินไอ้พี่หมอกเรียกครับ ผมยังไม่ทันลุกดีเลยครับ ไอ้หมาบ้ามันก็วิ่งก่อนครับ
เห้ยๆ อย่านะเว้ย !
ไอ้หมานี่มันตัวใหญ่มากครับ มันก็ลากผมไปสิครับ แต่โชคดีสองชั้นคือผมอยู่ริมทะเลสาบครับ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซู่ม!!!!!!!!
ตกลงน้ำได้ไงไม่รู้ แต่สาเหตุมันเห็นก็ชัดๆ ไอ้หนึ่ง!
ผมตั้งสติทันก็ดึงสายจูงมันเลยครับ
มึงทำกูเปียก เพราะฉะนั้นลงมาซะดีๆ
ซู่มที่สองดังตามมาไม่นานจะเสียงแรก ไอ้พี่หมอกก็รีบวิ่งเข้ามาผมกับไอ้หนึ่งซึ่งตะกุยตะกายเข้าฝั่ง ไอ้ผมหน่ะชิวๆ ตอนเด็กก็ไปโชว์เทพกระโดดตีลังกาสิบตลบที่ริมแม่น้ำมาบ่อยๆครับ
“อยากว่ายน้ำก็ไม่บอก สโมสรมีสระ”
“หมาพี่นี่แหละ ทำผมตกน้ำอ้ะ”
ชี้ไปที่ให้ตัวต้นเหตุ แหน่ะ สะบัดน้ำใส่กูอีก ผมเห็นมันหันมามองหน้า จะหาเรื่องกูใช่ไหมล่ะ มาเลยๆ ถกแขนเสื้อรอเลยครับ
“พอกันทั้งหมาทั้งคน ตกลงกูพาพวกมึงมาเดินเล่นใช่ไหม?”
ไอ้หนึ่งรีบเข้าไปประจบพี่หมอก แต่เสียใจ เขาเดินมาหากูหว่ะ ฮ่าๆๆ มันก็ยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆที่มันพกออกมาให้ผมเช็ด กลิ่นเหงื่อมึงทั้งผืนเลยไอ้พี่หมอก
“เหม็นกลิ่นเหงื่ออ้ะ”
“ดีกว่ากลิ่นน้ำคลอง”
“พี่ไม่รู้จักคำว่าทะเลสาบหรอ ออกจะหรู น้ำอย่างเย็นเลย” คนมองกันเต็มเลยหว่ะ ผมเริ่มอาย เลยเดินไปหลบๆแถวหลังไอ้พี่หมอก ตัวมันใหญ่ น่าจะบังผมได้ระดับหนึ่งเลยอะ
“เออ แต่มันก็ไม่ได้มีไว้ให้มึงว่ายน้ำเล่นเหมือนกัน”
ผมยิ้มแหยๆครับ ก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้หนึ่ง ผมเห็นมันสั่น มึงก็คงหนาวสินะ
“พี่ ผ้านี่เช็ดขนมันได้ป่ะ”
“แล้วแต่มึง”
ผมก็จะเดินเข้าไปเช็ดขนให้ แต่มันก็เดินหนีครับ พอเดินตาม ก็กลายเป็นว่าผมกับมันเดินวนอยู่รอบตัวพี่หมอกจนไอ้พี่หมอกเดินหนีออกจากวง สุดท้าย กลายเป็นว่าผมวิ่งไล่ไอ้หนึ่งมาจนถึงบ้านเลยครับ
“โหย รองเท้ามีโคลนเข้าด้วยอ้ะ”
พี่หมอกเดินหายเข้าไปในบ้าน ทิ้งผมกับไอ้หนึ่งไว้กับแม่บ้านที่ฉีดสายยางใส่ตัวพวกเราครับ เดินเข้าไปก็คงเป็นรอยโคลนตลอดทางลำบากแม่บ้านเขาอีก
“เอามาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าล้างให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมล้างเองประจำ”
คู่ไอ้เฮียด้วยหว่ะ ขอแสดงความยินดี
ไอ้หนึ่งก็ได้อาบน้ำมันตรงนั้นเลยครับ ผมเห็นแม่บ้านอาบให้มันสนุกดีเลยเข้าไปช่วยอาบให้ดู สรุป เหมือนกูอาบน้ำพร้อมมึง สะบัดขนกระจุยกระจาย สบู่มันเลอะถึงหัวผมเลยอะ แต่มันก็ทำให้ความสัมพันธ์มันกับผมดีขึ้นอีกระดับนึง เพราะตอนนี้มันยอมให้ผมแตะตัวมันแล้ว
สนุกเฮฮากันไป คุณป้าแม่บ้านก็หัวเราะใหญ่เลยครับ แถมแซวบอกว่าเหมือนอาบน้ำให้หมาสองตัว (มันแปลว่าอะไรวะ? ทำไมรู้สึกเหมือนโดนแอบด่า?)
ไอ้พี่หมอกออกมาก็ยืนช็อคเลยครับ เปียกกันหมดทั้งแม่บ้านแล้วก็ผม อ่อ แม่บ้านที่ออกมาช่วยอาบน้ำให้เจ้าหนึ่งต้องมีสองคนอย่างต่ำครับ รวมผมก็สาม ไม่งั้นจับตัวมันไม่อยู่
“ทำไมถึงเปียกกันแบบนั้น”
“อะ ขอโทษด้วยคะ คือ-“
“ผมชวนป้าเขามาเล่นเองอะพี่ นู่นๆ โทษเจ้าหนึ่ง” ไอ้เจ้าหนึ่งหันมามองหน้าเลยครับ ตอนนี้พวกผมกำลังช่วยเช็ดขนให้มันอยู่ เสื้อผ้าผมก็ชื้นๆหล่ะครับ
“เรียกขนอื่นมาเช็ดขน ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะเป็นหวัด” มันบอกกับแม่บ้านครับ ป้าแกก็พยักหน้าแล้วเดินไป ยังไม่ลืมที่หันมาบายบ้ายผม ผมก็ยิ้มโบกมือลา อย่าลืมครับว่าผมขวัญใจสาวรุ่น(ท้ายๆ) เห็นทีมือกลางวันนี้คงได้กินของอร่อยๆ ฮ่าๆ
“แล้วมึงยืนบื้อทำไร กูบอกให้ไปอาบน้ำไง”
“เอ้า นึกว่าพี่บอกแค่แม่บ้านอะ”
“ผ้าเช็ดตัว”
มันก็ยื่นให้ ผมก็ยื่นมาเช็ดๆก่อนครับ เข้าไปในบ้านจะได้ไม่หยดเป็นทางมาก หูย ตอนนี้รู้ซึ้งเลยว่ามันหนาวมาก เพราะห้องไอ้พี่หมอกชอบเปิดแอร์เย็นๆ ห้องนอนที่คอนโดเหมือนกัน กะเปิดให้หมอกลงกันจริงๆเลยครับ ก็รีบถอดเสื้อแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปหล่ะครับ อาบน้ำอุ่นเลยงานนี้ ฮัดชิ้วตลอดทางเลย ไอ้พี่หมอกแม่งจะปิดแอร์ ช่วยโลกหน่อยไม่ได้หรอไงวะ
“พี่ ปิดแอร์หน่อยดิ ผมไม่กล้าออกไปอ้ะ”
มีแต่ผ้าขนหนูครับที่คว้าติดมือเข้ามา ขืนออกไปคงกลายเป็นซากน้ำแข็ง ยืนแถวๆหน้าประตูห้องน้ำยังรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดเข้ามาเลยครับ
“เออๆ ปิดให้แล้ว เร็วๆ กูร้อน”
ร้อนบ้านคุณสิครับไอ้พี่หมอก แอร์บ้านมึงจะยี่สิบองศาอยู่แล้ว มึงเห็นเพนกวินมุมห้องไหมล่ะ มันสร้างรังอยู่กันแล้วนะว้อย
รีบวิ่งออกไปก็เห็นมันยืนถือผ้าขนหนูอีกผืน วันนี้ใช้เปลืองมากครับ มันก็เอามาห่อตัวผมไว้อีกชั้น ถึงกับสั่น ฟันกระทบกันกึกๆเลยครับ โชคดีหยิบเสื้อผ้าติดกระเป๋ามาจากคอนโดไอ้พี่หมอกด้วย เพราะคิดว่าอาจจะต้องค้างที่นี่ ชุดนอนเลยครับงานนี้
“เอาเสื้อกูไปใส่ก่อน”
“ทำไมอ้ะ”
“เดี๋ยวจะออกไปข้างนอก”
อีกสามก้าว เกมอยู่ตรงนั้น..
มองตาละห้อยเลยครับ ไอ้พี่หมอกมันคงเห็นเลยเอาเก็บเก็บใส่ตู้ไป ว้ากกกก
“นัดใครไว้อีกหล่ะ” ใส่เสื้อไปก็เห็นมันนั่งกดมือถือมันครับ มันยื่นไอโฟนให้ดูหน้าจอ น้องขวัญ ใครวะ?
“คนไหนอ้ะพี่”
“มึงไม่เคยเห็นหรอก”
หลายคนจังหวะ..
นี่ผมยังเห็นไม่ครบอีกหรอ
“ผมไม่ไปได้ไหม?”
“ทำไม?”
“ผมไม่อยากไป อยากอยู่เล่นกับไอ้หนึ่ง” แล้วมันจะอยากเล่นกับกูไหมหนอ?
“มึงจะเล่นเกมละซิ” ชะอุ้ย รู้ทันอีกแล้ว “เดี๋ยวค่อยกลับมาเล่น”
“อื้อๆ” พยักหน้าตอบไป เสื้อผ้ามันเวลาใส่ต้องพับแขนเสื้อพับขาเสื้อ ไม่งั้นมันจะหลวม ส่วนกางเกงนี้ต้องใช้เข็มขัด ไม่งั้นไหลตามแรงโน้มถ่วงโลกครับ
ห้างนี้ผมไม่รู้จักแล้วก็หลับตลอดทางจนมันปลุกตอนอยู่ที่ที่จอดรถแล้วเลยบอกไม่ได้ครับว่าห้างไหน วันนี้ไอ้พี่หมอกเอาเบนซ์มาขับ ตื่นเต้นครับ (แต่ขึ้นรถปุ๊ปก็หลับปั๊ป) มันบอกของพี่เมฆ แต่ตอนนี้พี่เมฆไม่อยู่เมืองไทยก็เลยยกให้มันขับ แต่มันไม่ค่อยชอบ ปกติจะขับแต่บีเอ็มมันนี่แหละ วันนี้น้องบีเอ็มไปอาบน้ำเลยอยู่บ้านพักผ่อนไปครับ
น้องขวัญที่ว่า ผมเห็นหน้าแล้วก็ตกใจอีกรอบนึง
นางแบบครับ เคยเห็นในหนังสือพิมพ์ ไม่คิดว่าพี่หมอกมันจะรู้จักสาวมีระดับขนาดนี้ ไม่สิ มันเองก็อยู่ในวงการไฮโซอะไรของมันเหมือนกัน ก็คงจะต้องมีรู้จักบ้างแหละครับ
มาถึงน้องเขาก็เดินเข้ามาควงแขนไอ้พี่หมอกเลย ผมเห็นมันทำหน้าเอียนๆ พริบตาเดียวก็กลับมาทำหน้านิ่งได้เหมือนเดิม
ทำไมต้องพากูมาเป็นก้างด้วยหว่ะ
ก็แวะกินข้าวกลางวันกันครับ ร้านอาหารญี่ปุ่น ทั้งร้านเงียบครับ มีไม่กี่โต๊ะ ผมก็จิ้มเอาเบนโตะเซตเพราะอย่างอื่นผมไม่เคยกิน ผมเห็นน้องขวัญแกสั่งสลัดครับ ไรวะ มาร้านอาหารญี่ปุ่นสั่งสลัด จะอิ่มไหมเนี่ย
“พี่ๆ ไอ้นี่อะไรอ้ะ”
“อ่านชื่อข้างล่าง”
กูไม่รู้จักถึงถามมึงไง
“อยากกินหรอ”
“มันเป็นยังไงอ้ะ”
“เอาทาโกยากิอีกที่ครับ”
คือยังไม่ได้บอกว่าจะกิน แต่มันสั่งไปแล้วก็ไม่ขัดศรัทธาครับ
มันนั่งข้างผม แล้วให้น้องขวัญนั่งตรงข้ามมัน ผมเห็นน้องขวัญมองผมหัวจรดเท้าอีกคนแล้วครับ ผมไม่อยากจะใส่ใจกับสายตาแบบนี้ก็เลยทำเป็นมองไม่เห็นไปซะ สบายใจทั้งสองฝ่าย
อาหารมาแล้วครับ โห น่ากินหว่ะ ผมก็ฟาดเรียบ เพราะเมื่อเช้าเหนื่อยมาเยอะ ทาโกยากิมาหลังผมกินเบนโตะเสร็จหมดแล้ว เห็นปุ๊ปก็จิ้มเข้าปากเลยครับ
“โอ้ยย ฮ้อน!!”
“เฮ้ย คายออกมา!”
พูดมันง่าย ทำจริงมันยากครับ ผมเลยกลืนลงไปทั้งที่ยังเคี้ยวไม่ดี บรรลัยมากครับ ร้อนสุดๆไปทั้งคอเลย สุกเป็นคอหมูอย่างละทีเนี่ย ไอ้พี่หมอกก็รีบยื่นแก้วน้ำให้ ผมดูดหมดไปครึ่งแก้วเลยครับ น้ำตาไหลพรากเลย กูไม่น่าตะกละเลย
กินเสร็จก็คืนแก้วน้ำให้มัน นั่นแก้วมันครับผมพึ่งรู้ ปาดน้ำตาเสร็จไอ้พี่หมอกก็ส่งทิชชู่มาให้ เงยหน้ามาก็เจอสายตาน้องขวัญจ้องเลยครับ
“.........”
ขอโทษที่ทำลายบรรยากาศหวานๆของน้องแล้วกัน
“ขวัญอิ่มแล้ว พี่หมอกจะเอาอะไรเพิ่มไหมคะ”
มันหันมามองผม ทำให้น้องขวัญต้องหันมามองผมอีกคน มองอะไรกูวะ
“จะเอาไรอีกไหม”
“ไม่อ้ะ อิ่มแล้ว เข็ดแล้วด้วย” มันก็ยิ้มๆของมันไปครับ ผมเห็นน้องเขาจ้องรอยยิ้มพี่หมอกเขม็งเลย ไม่เคยเห็นกันหรอครับ? ผมเห็นมันยิ้มออกจะบ่อย (ไม่บ่อยเหมือนผม แต่ก็ถือว่าบ่อยสำหรับมันนะผมว่า)
มันก็เดินออกมาจากร้านครับ ไอ้พี่หมอกเวลามันเดินกับสาวๆมันจะเดินคู่กับผู้หญิงคนนั้นครับ ไม่ทิ้งผู้หญิงให้เดินข้างหลังมัน ผมเลยต้องระเห็จไปเดินข้างหลังแทน ให้เดินเรียงสามมันก็ยังไงๆอยู่ พี่หมอกมันก็รู้มันเลยไม่ลากผมขึ้นมาเดินด้วย
ห้างนี้เงียบครับ คนไม่ค่อยเยอะ เพราะห้างมันค่อนข้างจะมีระดับเลยไม่ค่อยเห็นเด็กๆวิ่งเหมือนห้างอื่นๆ การแต่งตัวของแต่ละคนก็เหมือนมาอวดกันเต็มที่ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาเรามีอะไรดีเราจำเป็นต้องอวดให้คนอื่นรู้ด้วยหรอครับ มันกลายเป็นว่าคนเราเลยตัดสินคนจะภายนอกทั้งๆที่ไม่เคยได้คุยหรือรู้จักกันจริงๆ
บางครั้งน้องขวัญก็ลากเข้าร้านเสื้อผ้าครับ ผมขี้เกียจตามเข้าไปก็ยืนรออยู่ข้างนอก ออกมาก็สองสามถุง ผมก็ช่วยไอ้พี่หมอกถือครับ ผมว่าเสื้อผ้านี้มันก็คงจะออกให้ตามสไตล์ป๋าหมอกนี่แหละ
“พี่หมอกคะ”
ผมไม่รู้มันทำหน้าแบบไหน ผมไม่ได้หันไปมอง ตอนนี้ผมจ้องพื้นอยู่ครับ ใครถูวะ สะอาดจริงๆ
ผมเห็นขาน้องขวัญเข้ามาใกล้ขาไอ้พี่หมอก เหมือนน้องเขาจะเขย่งกระซิบอะไรพี่หมอกสักอย่าง ไอ้พี่หมอกเลยหยุดเดิน บอกให้ผมไปนั่งรอที่เก้าอี้แถวนั้น ผมเลยเดินหาที่นั่ง เห็นพวกเขาเดินเข้าไปในทางที่เข้าไปห้องน้ำ ผมว่าดูสมกันดีนะ ผู้ชายหล่อๆรวยๆ กับผู้หญิงสวยๆแบบนี้ ไม่รู้จะหามุมไหนมาค้านได้เลย....
ผมนั่งรออยู่นาน
คราวนี้ผมไม่มีไอโฟนให้เล่น เพราะผมแอบเอาไปไว้ในลิ้นชักโต๊ะมันนานแล้ว และผมก็ไม่คิดจะหยิบออกมา
มองไปรอบๆ ห้างนี้มันน่าเบื่อมากครับ ไม่มีแม้แต่ร้านหนังสือ มันเป็นห้างที่ผมคิดว่ามันเหงียบเหงา มันวังเวง ผู้คนที่นี่เหมือนพกตัวมา แต่ไม่รู้ทิ้งหัวใจไว้ที่ไหน มันถึงได้มีบรรยากาศเย็นชารอบๆตัวซะขนาดนั้น
ผมมองตัวเองในกระจกร้านที่สะท้อนออกมา
ผมมันก็แค่เด็กผอมๆคนนึงที่ดูเหมือนยังไม่เข้าใจโลก ผมไม่รู้ว่าโลกนี้มันเป็นยังไงด้วยซ้ำ ผมเติบโตมาในครอบครัวของผม เพื่อนๆของผม และไม่เคยได้ลองออกมาดูสังคมภายนอกบ้างเลย ถึงได้ไม่รู้ว่าโลกเขาเปลี่ยนไปขนาดไหนแล้ว
แถวบ้านผมไม่มีหรอกครับ ไอ้คำว่ารวย จน ชนชั้นหน่ะ แถวบ้านผมไม่รู้จัก เรามีแต่คำว่า ญาติ พี่น้อง เพื่อนสนิท เราไม่ได้คบหากันด้วยเงินทอง แต่เราคบหากันที่จิตใจ สิ่งนอกกายเหล่านั้นจึงไม่จำเป็นครับ
แต่พอผมรู้จักพี่หมอก ผมก็รู้จักโลกอีกใบที่ผมไม่เคยเห็น สังคมนี้ผมว่ามันหาความจริงใจไม่ได้ แล้วพี่หมอกก็เติบโตมาในสังคมแบบนั้น ผมว่ามันน่าเศร้านะครับ ผมเห็นเงิน เห็นรอยยิ้ม แต่ผมไม่เห็นจะเห็นความสุขเลย อย่างน้องขวัญ หรือจะคนอื่นๆที่ผ่านมา ผมก็คิดว่าพวกเธอมีความสุขที่อยู่บนทุกข์ซึ่งพวกเธอพยายามทำเป็นมองไม่เห็น
ทุกคนต่างรู้ดีว่าพี่หมอกไม่ผูกมัดกับใคร แต่พวกเธอก็ยังยอมรับกฎข้อนั้น เข้ามาเสี่ยง หวังว่าจะได้ครอบครองตัวพี่หมอก แต่ไอ้พี่หมอกก็เหมือนหมอกควันสมชื่อครับ เห็นแต่สัมผัส จับต้องไม่ได้ ต่อให้อยากเก็บไว้แค่ไหน มันคิดจะมาก็มา มันคิดจะไปก็ไป ใครก็ห้ามไว้ไม่อยู่หรอกครับ
ผมอยากจะเข้าไปตาม แต่ก็ไม่กล้าพอ
ผมรู้ว่าสองคนนั้นเขาเข้าไปทำอะไร
รู้ แต่ผมก็ไม่ได้อยากเห็นมันด้วยสองตาของผม
ไอ้พี่หมอกมันเก่งนะ ทั้งๆที่สาวๆทุกคนต้องเจ็บเพราะมัน แต่ก็ตัดใจจากมันไม่ได้สักที
คราวนี้มันเดินออกมาคนเดียวครับ ผมได้กลิ่นน้ำหอมติดตัวมันมา
มันก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม เพราะทุกอย่างมันก็ชัดอยู่แล้ว มันเดินนำไปที่รถ ผมรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก ผมยังไม่ได้มองหน้ามันเลยครับตั้งแต่มันเดินออกมา ผมไม่อยากเห็นหน้า อยู่ใกล้มันแล้วก็อึดอัดขึ้นมาซะงั้น
พอขึ้นรถต่างคนก็ต่างสร้างโลกส่วนตัวแข่งกันเลยครับ มันก็ขับรถของมันไป ผมก็มองออกนอกหน้าต่าง
ทำไมแม่งต้องมาพาผมมาด้วย
มันต้องการจะทำอะไรกันแน่ พาผมมา แล้วก็ให้ผมนั่งรอ พอเสร็จ กลับบ้านก็ลากผมกลับ
“ไอ้ตี๋”
“....”
“อย่ามาเงียบใส่กู”
“อะไร”
“อะไรของมึง”
“ผมเปล่านิ”
“แล้วมึงเงียบทำไม”
“ผมง่วง”
แม่ง ง่วงอีกแล้ว
ปวดหัวด้วย จี้ดเลย
นี่ปวดหัวจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้พูดเล่น แอร์ก็หนาวซะ ไอ้พี่หมอกน่าจะไปเกิดแถบขั้วโลก จะได้สะใจมันซักที
อ้าว ถึงบ้านมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมพึ่งหลับไปเองนะ ปวดหัวอ้ะ
“ตี๋ เป็นไร”
“ผมปวดหัวอ้ะพี่”
“ยืนไหวไหม”
“ไหวๆ”
มันก็พยุงผมเข้าไปในบ้านครับ ให้นั่งที่โซฟา
“โจ๊กข้าวต้ม เอาอะไร” มันคงหมายถึงข้าวเย็น
“ไม่เอาอ้ะ กินไม่ลง ยังอิ่มอยู่เลย”
“ป้าครับ เอาโจ๊กขึ้นไปให้ผมชามหนึ่งด้วย”
มึงเคยฟังกูบ้างไหม?
กูบอกแล้วว่าไม่อยากไป มึงก็ยังบังคับกูไป แม่ง ไม่อยากไปรับรู้อะไรกับชีวิตมึงแล้ว
“เดี๋ยวกูพาไปนอน”
“ไม่เอา จะนอนโซฟา”
“เตียงมี นอนทำไมโซฟา”
“ผมชอบ พี่จะทำไม”
“......”
“พี่.... ผมขอโทษ ผมหงุดหงิดอะ”
“เออๆ”
“พี่ไม่โกรธใช่ป่ะ”
มันอืมในลำคอ แล้วก็ยื่นมือมาลูบหัวผม มันนั่งอยู่ที่พื้นข้างๆโซฟาครับ ผมก็ปล่อยให้มันลูบ สบายจัง
ปวดหัว ผมหนาวด้วย
ไอ้หมอกหนานี่ก็ลงจังวุ้ย อ้าวไม่ใช่หมอก น้ำตากูนี่หล่ะเพียวๆเลย ผมขยี้ตาก็เห็นว่ามานอนบนเตียงมันแล้ว
ไอ้พี่หมอกหายไปไหนไม่รู้
“พี่หมอก”
เรียกไปแล้วก็เงียบ ผมจะลุกขึ้นมา โลกหมุนเลยครับ เหมือนปิดตาไปช่วงหนึ่ง ไม่สบายเพราะตัวชื้นเมื่อเช้าแหง นึกแล้วก็นึกถึงไอ้หนึ่ง มันจะไม่สบายด้วยหรือเปล่า? แต่เป็นหมาก็คงจะแข็งแรงกว่าหล่ะมั้ง
“พี่หมอก พี่อยู่ไหนอะ”
เรียกแล้วก็ยังเงียบ ทำไมมันวังเวงงี้วะ
หรือมันจะทิ้งผมไปอีกแล้ว มันไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วใช่ไหม
คิดแล้วก็ทิ้งตัวลงกับที่นอน เมื่อไหร่จะครบเจ็ดวันเร็วๆวะ ผมไม่อยากอยู่กับมันแล้ว มันชอบเห็นผมเป็นสิ่งของ คิดจะบังคับให้ทำอะไรก็ทำ ไม่เห็นจะคิดถึงผมบ้างเลย
....แต่ตอนผมเมา มันก็หายามาให้ผมกิน ดูแลผม
แล้วมันก็เกือบจะปล้ำผม ความผิดลบล้างความดี ติดลบไปเลยนะนั่น
...ไอ้ตอนผมกินทาโกยากิลวกปาก มันก็ยื่นแก้วน้ำให้ผมกิน แถมยังลูบหลังผมอีก ทำเพื่ออะไร ผมไม่ได้ติดคอซักหน่อย
แล้วมันก็ไปกับน้องขวัญ ทิ้งผมไว้คนเดียวอีกแล้ว!
เลิกคิด ความดีทั้งหมดของไอ้พี่หมอกมาพร้อมกับไอ้สิ่งแย่ๆที่มันทำตามมา ติดลบ ติดลบไปเลยล้านคะแนน
มีแต่เรื่องให้ผมหนักใจ เหนื่อยใจไม่หยุด
ชีวิตของผม แค่ไม่กี่วัน วุ่นวายยุ่งเหยิงไปเสียหมด ก็เพราะมัน
ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้น
แต่ตอนนี้ ผมกลับอยากให้มันอยู่ข้างๆผมที่สุด....
.............................................
..............................
[Coin 14 : complete]
[17.11.54]
ตอนหน้ารับมาม่าซักชามไหมคับ?? o13
ไว้มาต่อพรุ่งนี้อีกสองตอน ก่อนจะขออำลาไปอ่านหนังสือนะค้าฟ :sad4:
ขอบคุณทั้กคนอ่าน :pig4: ขอบคุณทั้กคนแสดงความคิดเห็น :pig4:
ไปละค้าฟ :z2: :z2: :z2:
-
ตี๋ทนทำไมลูก :sad4:
-
ขอบคุณนะคะ ดีใจตอนใหม่มาเเล้ว ตอนนี้มาเเบบเรื่อยๆเเต่ไอน้องปิ๊ก เเหมถ้าไม่มีพี่หมอกก็จะเชียร์น้องล่ะนะ เหออออ
เวรกรรมอ่านตอน สิบสามเเล้วตอนใหม่มาเเล้ว เดี๋ยวมาอ่านเน้อ
-
ไม่เอามาม่า :serius2: :serius2:
จะสิ้นเดือนอืดเต็มพุงเเล้วค้าบบบ
-
เฮ่อออออออออออ ถอนหายใจสิบล้านครั้ง
ทำอะไรตรงกับใจซะทีเหอะหมอก
-
เย้ ลงแล้ว ลงแล้ว
-
ตี๋มันน่าสงสารอ่ะ :monkeysad: หมอกทำไมทำแบบนี้ :z6:
เจ็ดวันนี้มาม่าชามใหญ่เลยนะ
-
:m16: ต่อแรกเราเกือบเป็นแฟนคลับน้องหมอกแล้ว
พอมาตอนนี้ น้องตี๋ เจ็ดวันเอง หายไปจากชีวิตไปหมอกเลย!! :m31:
-
หมอกสอบตกก็เรื่องสาว ๆ นี่แหละ
-
มะ..มาม่ามาแว้วววว
TOT
ขอชามเล็กๆน่ารักกะทัดรัดนะ TOT
พี่หมอกอ่ะ อีกแล้ว เห้อ เดาไม่ออกจริงๆผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่จะให้เลิกไปกับผู้หญิงคงยาก เห้ออออ
________________
เข้ามาดิทหลังจากอ่านอย่างละเอียด รอบแรกอ่านในมือถืองิ
ชอบตอนนี้นะ มันมีอะไรหลายๆอย่าง ทั้งพาหนึ่งไปเดินเล่น อาบน้ำให้หนึ่ง ดูมันเป็นอะไรที่ใกล้ชิดมากๆ พี่หมอกเป็นห่วงตี๋ ทำหน้าเซ็งอยู่กะผู้หญิง ทาโกะยากิให้กินน้ำตัวเอง เป็นห่วงตี๋ตอนตี๋ไม่สบาย แล้วก็ชอบที่ตี๋มองกระจกแล้วคิดถึงตัวเอง มันเหมือนว่าสะท้อนความเป็นจริง ชอบบบบ (ทำไมฉันชอบฉากดราม่า ? o18 )
แล้วที่พี่หมอกเดินออกมาคนเดียว มีอะไรรึเปล่า >>เป็นคนคิดมาก.....
-
เมื่อไรจะรู้ใจตัวเองกันซักทีนะ 2คนนี้
ป.ล. ถึงมาม่าจะอยู่คู่คนไทย ..แต่เราก็เกลียดมัน (T^T)
:กอด1: กอดอุ่นๆให้คนเขียน :กอด1:
-
:serius2: น้องตี๋หลงรักพี่หมอกเข้าแล้ว
ส่วนไอ้พี่หมอก :เฮ้อ:
มาม่าชามเดียวนะ อย่าหลายชาม มันอืด เสียสุขภาพ ไม่ชอบ o18
-
เจ็ดวันอันตราย :o12:
-
สงสารตี๋~ :sad4:
-
ตี๋เริ่มหลงรักพี่หมอกแล้วอ้ะะะะะะ :serius2:
พี่หมอกก็เลิกสักที สงสารตี๋ :sad4:
หรือพี่หมอกเก็บกดที่ยังไม่ได้กดตี๋ :laugh:
ตอนนี้พี่หมอกไม่น่ารักแล่ว บู้! :เฮ้อ:
ไม่เอามาม่าน้าาาาาา หรือถ้าจะมาม่าก็เอาแปปเดียวพอ งื้อออออ :z3:
-
:เฮ้อ:s]หลงรักเข้าแล้วละสิ ตี๋
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่หมอกจะเลิกมั่วผู้หญิงซะที
หลายครั้งแล้ว เริ่มไม่ปลื้มแล้วอ่ะ
เปลี่ยนไปเชียร์น้องปิ๊กดีกว่า
-
สงสารตี๋ น้ำตาซึมเลย
โกรธพี่หมอก :fire: :fire:
-
เอิ๊กกกก
ป๊าด ยังนี้ต้องจับไปรักษา ใช้ยาใจกับนายหมอก
ตี๋ไม่เข้าใจอะไร ปวดหัวไปใย จับหมอกปล้ำแม่งเลย
อ้าว สลับบทบาทฤา ไม่เป็นไร ฮิฮิ ยังไงก็...อยู่ดี
>///<
-
มีมาม่ากว่านี้อีกเร้อ :sad4: :sad4: :sad4:
พี่หมอกค่ะ เลิกมั่วทีเหอะ :เฮ้อ:
สงสารตี๋๊อ๊ะ :z3: :z3: :z3:
ไม่เป็นไรนะตี๋น้อย :กอด1:
วันนี้สองตอนเลยนะโฮะๆๆๆ พรุ่งนี้อีกสองตอน :impress2: :impress2:
เเล้วจะลายาวเลยเหรอ :z3: :z3:
-
ถ้ามีมาม่าก็อยากได้ทีเดียวชามเดียวเลยนะคะ
จะได้ไปอืดลงท้องครั้งเดียวพอ ไม่ขอเบิ้ลอ่ะ
ไม่ค่อยเข้าใจหมอกเท่าไหร่
เห็นปฏิกิริยาตอนอยู่กับผู้หญิงแต่ละคนของพี่หมอก พี่แกดูไม่มีความสุขเท่าไหร่ หน้าบึ้งตึงบ้างล่ะ ไม่ใส่ใจคนที่พามาเดินควงบ้างล่ะ
แล้วอย่างนั้นทำไมจะต้องนัดผู้หญิงมาเที่ยวคะ ในเมื่อตัวพี่หมอกเองดูไม่ได้แฮปปี้อะไรกับมัน เหมือนแค่ทำๆไปตามหน้าที่
หรือว่าเหงา ต้องการคนมาอยู่ข้างๆตลอด ...งงอ่า
แล้วทำไมจะควงสาว จะเอาสาว ต้องพาน้องตี๋ไปด้วย
หรือพี่คิดว่าเป็นหน้าที่ ที่ต้องพาไปถือของเดินตามอ่ะ?
จริงๆมีหลายจุดที่ยังไม่เคลียร์เกี่ยวกับพี่หมอกนะ แต่พอจะคอมเม้นต์ก็ดันลืมซะงั้น
และ...เวรกรรม น้องตี๋เริ่มมีใจให้พี่หมอกแล้ว ไม่อยากให้น้องตี๋รักพี่หมอกเร็วๆเลย กลัวน้องจะเจ็บ แต่คงไม่ทันแล้ว
พรุ่งนี้จะเป็นสองตอนสุดท้ายที่จะลงก่อนคนเขียนจะไปเตรียมตัวสอบใช่ไหมคะ
ถ้าอย่างนั้นก็หวังว่าจะไม่ตัดจบค้างเกินไปน้า อีกตั้งสองเดือนแน่ะกว่าจะได้อ่านตอนต่ออ่ะ T_T
-
สงสารอาตี๋อ่ะ เซงพี่หมอกจริง
ครบอาทิตย์ ใช้หนี้แล้วหนีไปเลย
เอาให้พี่หมอกคลั่งเลย :m31: :m16:
-
คิดแล้วว่าเรื่องจะเกิดเพราะนิสัยหมอกเฮ้อๆ
อิ่มเลยจนอืดเลยเรา
-
พี่หมอกใจร้าย ทำน้องตี๋ร้องไห้ได้ไง ชิชะ
-
ไม่รับมาม่าค่ะ วันนี้ทานไปแล้ว ^^ น้องตี๋ของพี่ ไม่ต้องอยู่กับพี่หมอกแล้ว พี่หมอกไม่น่ารักแล้วอะ :m31: :m31:
-
ที่จริงบรรยากาศเวลาหมอกกะตี๋อยู่ด้วยกันน่ะ
ดูอบอุ่นจนคนอื่นสัมผัสได้เลยนะ
-
:sad4:ไม่อยากกินมาม่าค่ะ
-
TT^TT ตอนหน้ามาม่าใช่ม๊า รับได้ๆ :monkeysad:
สงสารหนูตี๋ ไม่น่ะๆ โอ๋ๆๆๆๆ +1 จ่ะ สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
สงสารตี่น้อย
-
นี่มาม่าเซิฟๆ ก่อนใช่ม้ายยยย :z3: :z3:
แต่ตอนหน้ามาม่าไม่มาม่าก็เอามาก่อนเถอะค่ะ :call:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชอบจังเลย
ขอเข้ามาปูเสื่อรอตอนต่อไปด้วยคนนะคะ :กอด1:
-
ปกติก็ซดมาม่ากันทุกวันอยู่แล้ว
แต่มาม่าชามนี้รสจะเด็ดไหมอ่ะ T^T
ถ้าเด็ดอย่างแรง คงช้ำใจน่าดู
-
น้ำตาซึมเลยตอนเนี่ย T T~
-
เศร้าเว้ยยย
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ
พี่หมอกใจร้ายนะเนี่ย ให้น้องนั่งรอแบบนั้น
คนรอ มัน ทรมานรู้มั๊ย .....
-
อ่านทันแล้ว เหมือนพี่หมอกจะมีใจให้ตี๋นะ...แต่ทำไมทำกับตี๋แบบนี้ล่ะ :m31:
หลังๆ เริ่มสงสารตี๋ละ..... :m15:
มาต่อไวๆนะครับ o13
-
มาอีกนะครับ กำลังสนุกเลย
-
โอ๋ๆตี๋น้อย ไม่ร้องนะ :กอด1:
เหลืออีก7วันเอง เออ แต่กลัวพี่หมอกจัดเต็มส่งท้ายเหมือนกันนะ
-
น้องตี๋สู้ๆๆ
-
พี่หมอกใจร้าย ทำตี๋ร้องไห้เลยอะ
:o12: :o12: :o12: :impress3: :impress3: :impress3:
-
อิพี่หมอก -_- อย่าได้ใจ
ตอนนี้คนรักเป็นหทื่นคนเกลียดเป็นล้าน!
ถึงจะดีแค่ไหน แต่ถ้าทำอย่างนี้มันก็ไม่ไหวนะพี่!
สงสารตี๋ หลงชอบพี่หมอกไปเต็มเลยๆ(อิชั้นด้วย T^T)
ฮึ่ม.. โกรธ โกรธพี่หมอกมากๆ เจ็บแทนตี๋เลย
มาม่าเอาหนักๆมาเลยก็ได้แต่ขอรอบเดียว T^T ต่อจากนั้นก็ฟินๆกันซะ
อิพี่หมอกเลิกผู้หญิง มารักตี๋คนเดียว อ่านตอนนี้เจ็บๆ เจ็บมาก
คิดแล้วอยากให้วันเวลาของหมอกและตี๋หมดเร็วๆ สงสารน้องเค้า
พี่หมอกควรจะทำอะไรสักอย่างกับตี๋ได้แล้วนะ ไม่ใช่จะปล่อยแบบนี้! โว้ยยยยยยยย
จบ ระบาย~
-
:เฮ้อ: สุดท้ายก็เจอมาม่าอีกแล้วเรอะ ... ไม่ค่อยอยากรับประทานเลยอ่ะ
กินจนจะขาดสารอาหารอยู่แล้ว :z3:
ตี๋ไม่สบาย อยากให้พี่หมอกมาอยู่ใกล้ๆ มาทำให้หวั่นไหววว
คนป่วยถูกแทรกแซงง่ายนะเออ
-
(ไอ้)พี่หมอกทำอะไรอยู่รู้ตัวบ้างไหม? คิดว่าผู้หญิงเขามาให้ฟรีก็จัดหนักทุกครั้งทุกคนงั้นเหรอ แล้วน้องตี๋ล่ะ มีไว้เพื่ออะไร? สงสารตี๋นะ สงสารมากๆ อารมณ์เหมือนเมียหลวงแล้วต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ตลอด เรื่องที่สามีมีเมียน้อยแบบนี้รู้สึกแย่
ถ้าหมอกไม่ชัดเจนกับตี๋แบบนี้ก็...ขอร้องให้ปล่อยตี๋ไปดีกว่านะ จะได้ไม่เจ็บมากกว่านี้
สงสารตี๋สุดๆ อ่ะ :sad4: :o12:
ไอ้พี่หมอกมันน่า :fire: นักเชียว :angry2:
-
หมอกทำแบบนี้เพื่ออะไร
สงสารตี๋อ่ะ :sad4: :sad4:
-
ตอนนี้มันดราม่าได้จายมากอ่ะ แบบบางทีดราม่าบ้างก็ดี อิอิ ชอบ แต่อย่านานนะ สงสารตี๋
-
ไม่ปลื้มหมอกก็ตรงพวกผู้หญิงแหละ
นอกนั้นโอเคหมด ถึงหมอกจะแสดงออกว่าตี๋พิเศษกว่า
แต่เรารับไม่ด้ายยยยยย !!
เข้าใจม๊ายยยยยย ?????
โอ๊ย หงุดหงิด น้องเป็นหวัดอีก เห้อ ให้ตายเซ่ะ
รออ่านตอนต่อไปคะ
+1 ให้นะ ชอบเรื่องนี้มากๆ
-
ไอ้คุณพี่หมอกถ้าจะไปโจ๊ะพรึ่มๆ กับชะนี แกจะพาตี๋ไปด้วยทำไม พาไปให้ตี๋เจ็บใจเสียใจเรอะ :angry2:
นิสัยไม่ดี อย่ามาทำเป็นจับปลาสองมือ แต่หลายตัวแบบนี้นะ :fire:
ฮึ่ยยย อ่านตอนนี้แล้วอารมณ์เสีย
มาต่อเร็วๆนะค้าาาาาาา เค้ารออยู่ๆๆๆ :z2:
-
มาต่อ มาต่อ
รอยู่นร๊า
พรีสสส
-
ThankS
-
คนเขียนจ๋าาาาา
เพิ่งอ่านทัน อย่าเพิ่งทิ้งกันเลยน้า อยู่ด้วยกันนานๆก่อน :กอด1:
ชอบเรื่องนี้มากเลย ชอบนิสัยตี๋ กวนๆแล้วก็เป็นตัวของตัวเองดี หมอกก็มีมุมน่ารักๆ แต่ขัดใจเรื่องผู้หญิงนี่แหละ
มุมมองของตี๋ต่อสิ่งรอบข้างก็ดี ความเป็นเหตุเป็นผลของเรื่องก็ดี การดำเนินเรื่องก็ดี ดีมากเลย
คำผิดยังเห็นอยู่บ้างประปรายนะจ๊ะ แอบกระซิบนิดนึง มุขตลก >>สะกดผิดนะ คนส่วนใหญ่ชอบเข้าใจผิดกัน ที่ถูกต้องเป็น มุกตลก จ้ะ
เป็นกำลังใจให้ แล้วมาต่อไวๆนะ :bye2:
-
Coin 15
“พี่หมอก”
“หืม”
เมื่อกี้มันไปเอาโจ๊กครับ เวร กูเกือบร้องไห้ นึกว่าโดนทิ้ง
“พี่”
มันไม่ตอบ แต่ลงมานั่งตรงขอบเตียง มือมันลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกเหมือนสบายตัวขึ้นเลยครับ
“ผมเจ็บคอ”
“กินน้ำนะ”
มันยกแก้วน้ำมาให้ ผมก็ดันตัวขึ้นมากิน
“ปวดหัวอะ”
“นอนสิ”
“ไม่อยากนอน”
“แล้วเมื่อไหร่จะหาย”
เสียงมันไม่ได้ดุครับ มันดูเหมือนจะแซวๆมากกว่า
“พี่อย่าไปไหนนะ”
“อืม”
“รับปากผมนะ”
“ไม่ไปไหน จะอยู่ตรงนี้”
“.....พี่”
ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยครับ
ตอนนี้เหมือนรู้สึกอยากจะพูดอะไร มันก็พรั่งพรูออกมาจากปากเสียหมด
ผมชอบสายตาของมันตอนนี้
มันเป็นสายตาที่บอกว่ามันเป็นห่วง
“พี่อย่าทิ้งผมอีกนะ”
“ผมไม่อยากรอพี่อีก”
“ผมไม่ชอบที่พี่ไปกับคนอื่นเหมือนลืมว่าผมมาด้วย”
เจ็บคอแต่อยากพูด
หัวใจผมอยากพูด
พี่หมอกไม่ได้พูดตอบอะไรผมออกมา ผมว่ามันยังดูไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผมพูด ผมไม่ได้อยากให้มันเข้าใจหรือพยายามเข้าใจ ผมแค่อยากให้มันรับฟังเท่านั้น
เวลาของผมกับมัน น้อยลงทุกที
ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกใจหาย ทำไมเวลามันเดินผ่านเร็วไปแบบนี้นะ
ผมอยากอยู่กับมัน
อยากให้เวลาแบบนี้ ยืดต่อออกไป แม้เพียงนิดเดียวก็ยังดี
เวลาที่มีแต่ผมกับมัน เวลาที่ผมรู้สึกว่ามันอบอุ่น และรู้สึกว่าแง่มุมที่ผมได้เห็นนี้ จะมีเพียงแค่ผมเท่านั้น ที่มันยอมให้เห็น
“ตอนนี้กูอยู่กับมึง”
แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว แค่เพียงพี่พูดคำนี้ออกมา…
......................................
..........................
ผมไข้ขึ้นหลายรอบ ไอ้พี่หมอกก็ให้แม่บ้านมาเช็ดตัวผม ก็ป้าคนที่ช่วยผมอาบน้ำให้ไอ้หนึ่งนั่นแหละครับ ป้าแกก็บ่นว่าสงสารผม ถ้าสงสารผมช่วยเช็ดตัวผมเบากว่านี้หน่อยนะครับ ตัวผมแดงหมดแล้ว
ไอ้พี่หมอก ไม่ได้ไปไหน มันอยู่ข้างๆผม
ผมเห็นมันนั่งเงียบๆกับหนังสือเล่มเล็กๆของมันได้เป็นชั่วโมง ผมหลับไป ตื่นมามันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ที่เก้าอี้ข้างๆเตียง
มันเงยหน้ามามองผมเป็นระยะๆ บางทีผมก็เผลอหลับทั้งๆที่รู้ว่ามันยังมองผมอยู่ ผมอยากให้พี่หมอกนอนข้างๆ แต่ก็กลัวมันติดหวัด เลยไม่ได้พูดอะไร
นอนไปเต็มๆสิบชั่วโมง ตื่นมาก็เห็นมันหลับอยู่ข้างๆ วันนี้วันจันทร์ มีเรียนแต่ก็ยังอยากอยู่กับไอ้พี่หมอกต่ออีกสักนิด
ผมตื่นมา พร้อมกับคำตอบในใจของผม
“พี่หมอก”
มันหลับอยู่ มันไม่ได้ยินหรอก ผมนอนจ้องเพดาน บ่นมันไปครับ
“พี่แม่ง น่าเกลียดหว่ะ”
“น่าเกลียดกว่าจอมมารบูอีก แต่ผมเกลียดพี่ไม่ลงหว่ะ ทำไมวะ?”
“....ฮึ่ย”
เตะผ้าห่ม นี่แหน่ะๆ มึงมันเหมือนเจ้านายมึงเลย(ยังไงวะ?)
“แล้วมึงจะเกลียดกูทำไม?”
อ้าวเวร มันตื่นอยู่
“เกลียดพี่หมอกเป็นแฟชั่น ไม่เคยได้ยินหรอ ฮ่าๆๆ” หัวเราะกลบเกลื่อน ผมไม่ได้ขำอะไรเลย
“...ตี๋”
มันเรียกชื่อผมไม่บ่อย เวลาฟังทีไรไม่ชินทุกที
“พี่ ผมไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปเรียน”
ผมจะลุกครับ ไข้หายเป็นปลิดทิ้ง แต่มือมันก็คว้าข้อมือผมไว้ได้ทันซะก่อน แม่ง เร็วชะมัด
“มึงกำลังจะหนีกูไปไหน?”
“ไปอาบน้ำไง?”
“......”
“อะไรเนี่ยพี่ ไม่ได้หนีไปไหน ห้องน้ำอยู่นี่อะ”
“กูรู้สึกเหมือนมึงกำลังจะทิ้งกูไป”
“เอ้า ให้ผมแบกพี่ไปอาบด้วยกันเลยไหมอะ?”
“อย่าให้กูเอาจริงนะ”
“ฮ่าๆๆ..ฮ....ฮะ” มันไม่ขำ บรรยากาศรอบๆดูอึดอัดขึ้นทันตา จนเสียงหัวเราะผมต้องแผ่วลง
“มึงบอกไม่ให้กูทิ้งมึงไป มึงก็อย่าทิ้งกูไปแล้วกัน”
“.....”
“ตอบมาสิ”
“พี่หมอก”
“มึงไม่ต้องมาเรียกชื่อกู กูต้องการคำตอบ แล้วมันก็มีแค่ตัวเลือกเดียวด้วย”
“ถ้าผมตอบว่าไม่หล่ะ”
“มึงคิดหรอว่ากูจะปล่อยให้มึงหนีกูไป”
มันแปลว่าอะไร
แปลว่าพี่ก็อยากอยู่กับผมหรอ?
“ผม....”
“มึงคิดจะทิ้งกูไปจริงๆหรอ?”
น้ำเสียงมันไม่ได้วิงวอน ไม่ได้ขอให้สงสาร แต่ดูเหมือนมันกำลังสับสน มันไม่ได้จ้องตาผมอย่างที่มันทำ แต่กลับมองไปที่ข้อมือผมซึ่งมันจับไว้อยู่
ผมจะพูดยังไงดี ความจริงตอนนี้ผมไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องอยู่กับมันอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเงินที่ผมได้รับจากมันมา ก็มากพอที่จะทำให้เราจ่ายคืนหนี้ไปได้เกินครึ่งด้วยซ้ำ
ที่ผมเลือกที่จะอยู่กับมันในตอนนี้ ไม่ใช่สถานการณ์ใดๆบีบบังคับ แต่เป็นผม ที่เลือกเอง
แล้วหลังจากนี้...ผมจะเลือกอยู่กับมันอีกได้ไหม?
ถ้าผมเลือกที่จะอยู่ข้างๆมันต่อไป ที่ตรงนั้นจะมีให้ผมอีกหรือเปล่า
“ตอนนี้ผมก็อยู่กับพี่แล้วไง” ไม่รู้ทำไม แต่ผมเดินเข้าไปกอดมันครับ เพราะความที่มันนั่งอยู่ทำให้หัวมันซุกเข้ากับอกผม มันกอดผมแน่น ไม่รู้เพราะอะไร ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังรัดผมไว้แน่น แต่ไม่ใช่แรงจากอ้อมแขนของมัน
คำตอบที่ผมเตรียมไว้..ไม่กล้าที่จะพูดมันออกไป
“อย่าทิ้งกูไปนะ”
มือผมลูบอยู่บนหัวมันครับ ผมย้ายไปนั่งบนตักพี่หมอก ให้มันได้กอดถนัดๆ
“กูมันเห็นแก่ตัว ต่อให้มึงมีเหตุผล กูก็ไม่ฟัง”
“ผมว่าพี่เอาแต่ใจตัวเองด้วย แถมยังขี้อิจฉาอีกต่างหาก”
เสียงที่พี่หมอกพูด เบาเหมือนเสียงกระซิบ ผมที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ยังต้องเงี่ยหูฟัง
“แต่ว่า....ต่อให้พี่ไม่มีผม ก็ยังมีอีกหลายคนที่พร้อมที่จะยอมให้พี่กอดแบบนี้ แถมยังเหมาะกว่าพี่มากกว่าผมอีก”
“....กูมันพวกใครมาอ่อนโยนด้วยไม่ได้ มึงเข้าใจใช่ไหม”
ไม่ ผมไม่เข้าใจ
แต่ผมก็พยักหน้าให้มันไป มือก็ลูบหัวมันไปเรื่อยๆ หัวใจผมที่เต้นแนบหูมันอยู่จะบอกอะไรมันไปหรือเปล่านะ
“เบลล์ ขวัญ จูน เฟริน์ หมวย แล้วก็อีกหลายคนที่ผมไม่รู้จัก พี่ไม่สงสารเขาหรอ พี่ปล่อยให้เขารอ”
“เต็มใจรอ”
“ยังไงมันก็ไม่ดี ผมทนเห็นไม่ได้หว่ะพี่ ผมว่าพวกเขาน่าสงสาร”
แต่ผมไม่ต้องการความสงสารจากใคร เพราะผมเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ผมเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่มีพี่
ผมกับพี่ มันก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้อง ใช่ ตอนนี้ผมกับมันอยู่ในสถานะนั้น วันนึง ผมเรียนจบ ทำงาน ผมก็จะพยายามหาเงินมาคืนมันให้ได้มากที่สุด
“ถ้าพี่ต้องการแค่ความอ่อนโยน ผมว่าพี่แค่เดินออกไป คนพวกนั้นก็พร้อมจะมอบสิ่งที่ต้องการให้พี่แล้ว ผมไม่มีอะไรจะให้พี่เลยนะพี่หมอก”
มันไม่ตอบอะไร แต่มันก็ไม่ปล่อยมือจากผม
ผมอยู่กับมัน ทุกอย่างมีแต่ความไม่ชัดเจน มันดูคลุมเครือไปเสียหมด ผมบังคับใจตัวเองไม่ให้มันวิ่งออกไปตามทางที่ไม่แน่นอนเหล่านั้น แต่ผมไม่แน่ใจว่า ผมจะควบคุมมันได้ไปอีกนานสักแค่ไหน
“กูต้องการทุกอย่างจากมึง แต่มึงก็ไม่เคยให้กูสักอย่าง”
“ผมบอกแล้วว่าผมไม่มีอะไรจะให้พี่”
เพราะผมไม่รู้ว่าผมให้สิ่งนั้นไปกับพี่หรือยัง ผมเลยตอบพี่ไม่ได้
“พี่ปล่อยเหอะ ผมจะอาบน้ำ”
ถ้าอีกหกวันต่อจากนี้ผมยังอยู่กับพี่แบบนี้
ผมคงไม่อาจจะไปไหน
ผมคงวิ่งหนีพี่ไปไม่ได้แล้วแน่ๆ
“.......”
ตัวมันอุ่น ในห้องเย็นๆแบบนี้ มันคือความอบอุ่นเดียวที่มี
แต่ผมกลัวว่าสักวัน ความอบอุ่นนี้ จะกลายเป็นไฟ ที่ร้อนเสียจนผมต้องหลอมละลาย
ผมไม่กล้าพอครับ ที่จะเอาตัวเองมาเสี่ยง เพราะไม่ว่าผลลัพธ์ออกมาแบบไหน คนที่เจ็บที่สุด อาจจะเป็นตัวผมเอง
ผมไม่ใช่คนดีหรอก พูดตรงๆผมไม่ได้สงสารผู้หญิงของพี่อะไรมากขนาดนั้น แต่ผมแค่สงสารตัวเอง ก็เท่านั้น...
ผมรู้สึกว่าผมเจ็บ ตอนที่ผมเห็นพี่ไปกับคนอื่น รู้สึกทรมาน ที่พี่ทำเหมือนลืมไปว่ามีผมอยู่
“ปล่อยผมไปเถอะนะ...”
“นั่นคือคำตอบของมึงหรอ”
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
กลิ่นของพี่หมอก ดูเหมือนตอนนี้ที่ผิวผมจะมีกลิ่นของมันติดมาแล้ว...
ผมหลับตาแน่น ก่อนจะเอ่ยปากพูดคำตอบ..คำตอบของผมออกไป
“........ครับ”
.........................................
..................................
บนรถเงียบจนอึดอัด ผมไม่ได้คุยกับมันอีกเลยสักคำแม้กระทั่งรถจอดที่หน้าคณะ ต่างคนต่างเดินลงจากรถ ผมก็รีบเดินไปที่คณะของผม ไม่คิดที่จะมองกลับไป
“พี่ตี๋”
“อ้าว ไอ้ปิ๊ก”
“เป็นอะไร หน้าหมองๆ”
“เมื่อวานไม่สบายอะ”
ไอ้ปิ๊กก็เดินเข้าตึกมาเป็นเพื่อน กว่าจะเรียนก็สายๆหน่อย แต่ที่รีบมาแต่เช้าคงเพราะไม่อยากอยู่ในบ้านหลังนั้นต่อแม้แต่อีกสักวิ เพราะคำตอบของผมอาจจะเปลี่ยนไป
ทำไมผมต้องคิดถึงมันด้วยวะ
“แล้วยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า?”
“ไม่ๆ หายดีแล้ว เตะมึงได้สบาย”
“.....” มาถึงโต๊ะประจำก็นั่งเลยครับ เดอะแก็งค์อยู่กันครบ แม้กระทั่งน้องฟ้า น้องรหัสไอ้โจ๋ก็อยู่
“เงียบใส่ทำไมวะ”
“ไอ้ตี๋ มึงเป็นไรวะ” อ้าว ไอ้โจ๋ก็ทักกูอีกคน ทำไม วันนี้หน้ากูมันดูดีแบบก้าวกระโดดหรือไง ทำไมมีแต่คนทัก
“ทำไม กูหล่อขึ้นหรอไง ทักกูจริง”
“...กูจริงจังนะเว้ย”
ไอ้กล้วยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ เหวอ
“ใครเสกหนังควายเข้าท้องเพื่อนกูเปล่าวะ ทำไมวันนี้รังสีมึงมันหม่นๆ”
“กูว่าเดี๋ยวจะมีคนเสกตีนกูเข้าท้องมึง ไอ้กล้วย”
“เออ หมาในปากมันยังไม่ตาย ไม่เป็นไรหรอก” ไอ้เคิ่ล นานๆมึงจะพูด แล้วพูดเรื่องนี้ก็หุบปากถาวรไปเลยเหอะวะ ไอ้น้องกึ่มด้วย มึงจะมาหัวเราะหึหึแบบนั้นทำไม แม่ง หัวเราะเยาะเย้ยเหมือนไอ้พี่หมอก-
อีกแล้ว มันมาอีกแล้ว ความคิดของผมมันยังบุกรุกขึ้นมาเลย
“ไอ้นี่นิ อะไรของมึง เดี๋ยวก็ทำหน้าหงอย เดี๋ยวก็ทำหน้ากวนตีน”
“อะไรของมึง” แม้แต่คำฮิตติดปากมันยังกลายเป็นส่วนหนึ่งของพูดผมเลย
ไม่กี่วันคนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอวะ
“พี่ตี๋ กินไรป่ะ ผมเลี้ยง”
“มึงจะซื้อไรมาก็ซื้อมาเหอะ ของฟรีกินหมดอะ”
“ไปซื้อด้วยกันดิ”
“เออๆ”
ก็เดินตามมันไปครับ ทำไมวันนี้คนมันเยอะอย่างน่าหงุดหงิดเลยหว่ะ เอานั่น มึงจะหัวเราะทำไม บ้านมึงถูกหวยหรอไง เอ้า ไอ้นี่ซื้อไข่พะโล้แย่งอาหารกลางวันกูอีก เออ งั้นวันนี้ผมก็คงไม่ต้องไปกินกับมันแล้วเนอะ มองไปที่โต๊ะของไอ้กลุ่มเด็กวิศวะ แม่ง หน้าหมั่นไส้วะ เคยกินตีนยำไหมวะ อยู่ดีๆก็อยากกระทืบทุกคนที่มันห้อยเกียร์ไว้ที่เสื้ออย่างไร้เหตุผลเลยหว่ะ
“พี่ตี๋”
“ห..ห่ะ?”
“ทำหน้าเหมือนจะกัดคนอื่น ผมไม่กล้าเดินใกล้แล้ว”
“เออหว่ะ ยังไงกูก็ยังมีมึงกับพวกไอ้กล้วยอยู่เนอะ”
มันทำหน้านิ่งๆ เห็นแล้วก็อยากกระโดดถีบขาคู่หว่ะ เพราะมันทำให้ผมนึกถึงคนๆนึงขึ้นมา ไอ้คนที่พึ่งแยกกันมาไม่ถึงชั่วโมงนั่นแหละ
“โอ้ยย กูไม่คิดมากดีกว่า เครียดเดี๋ยวหัวล้าน หัวเราะดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ” แหกปากหัวเราะให้บ้ากันไปเลยครับ เอาหล่ะ เสียใจมากไปทำไม บ้านผมก็ยังอยู่ ไม่ล้มละลาย มีความสุขสิ ผมสมควรจะมีความสุข
“พี่ เย็นนี้ไปเที่ยวกัน”
“พากูเที่ยวอีกแล้ว บ้านช่องกูไม่ได้กลับมากี่วันแล้วไม่รู้” ยืนต่อคิวซื้อหวานเย็นครับ ไอ้ปิ๊กไม่กินแต่ก็จะมาต่อแถวด้วย เพื่อไรวะ!
“พี่ไปค้างไหนมาหล่ะ”
“ก็ค้าง--- ป้าๆ ผมเอาน้ำแข็งใส” ทำไมกูเบี่ยงประเด็นได้กากเป็นขยะมูลฝอยแบบนี้ฟ่ะ นี่มันก็ร้านขายน้ำแข็งใส ไม่เอาน้ำแข็งใสแล้วกูจะสั่งไอติมเรอะ! ป้าแกก็คงจะงงครับ “น้ำแข็งใสใส่น้ำแดงขนมปัง ใส่นมเยอะๆ แต่ไม่ต้องส่ายนะครับป้า” ยิ้มหวาน จบคอร์ส ป้าแกก็ยิ้มกลับครับ นมเยิ้มเต็มถ้วยเลย
ทำไมยิ่งยิ้ม กูยิ่งเหมือนจะร้องไห้เลยวะ
อยากจะนั่งลงอยู่ซะตรงนั้นไม่ไปไหน แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
“พี่..มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“นิดหน่อยวะ”
“บอกผมได้ไหม?”
“เมื่อคืนกูหลับ กูลืมดูบอล”
“.....”
เฮ้ย มุขนี้ใช้ได้ผลหว่ะ ไอ้ปิ๊กเดินหนีไปเลย
“เออ ไอ้ปิ๊ก เย็นนี้ไปดูบอลกัน”
“....” อะไร มองหางตาดูถูกแบบนั้นหมายความว่าไงฟร่ะ ดูท่าไอ้น้องปิ๊กจะไม่รู้จักความน่ากลัวของพี่รหัสคนนี้ซะแล้ว
ผมกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะ พอมองเลยไอ้ปิ๊กไปก็เห็นไอ้พี่หมอกมันเดินมากับกลุ่มมันครับ หน้ามันแสดงอารมณ์เหมือนระเบิดปรมาณูที่กำลังจะลงพื้น ขนาดเพื่อนๆมันยังยืนห่างๆมันเลย ผมเห็นมันหันมามอง แต่ผมไม่รู้ว่ามันมองผมหรือเปล่า เพราะตอนนี้ผมย้ายมาจ้องที่หน้าไอ้ปิ๊กแทบจะทันทีเลยครับ
“เห่ย ปิ๊ก กินไหมวะ”
“ไม่อะ พี่กินไปเหอะ”
“เออดี หมดไม่ต้องมาขอกูกินนะ”
“ผมไม่แย่งพี่หรอก ผอมจะแย่แล้ว”
ก็ไปนั่งกินที่โต๊ะจนหมดนั่นแหละครับ
“ปากแดง น่ารักหว่ะ”
“น่ารักพ่อมึงไอ้ปิ๊ก เดี๋ยวเจอนวดหน้าด้วยฝ่าเท้า ฮ่าๆ”
เออ อยู่กับมันก็สบายใจดีครับ กวนๆกันไป หัวเราะไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมาก
เลิกเรียนตอนเย็นผมก็นั่งซ้อนมอไซค์มันไปร้านเหล้าแถวนั้นครับ ก็กะจะอยู่ดูบอลด้วยแหละครับ แต่จุดประสงค์หลักคือ..
“เอ้าเมา!!”
“ไอ้ตี๋ มึงเป็นไรของมึงเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เคยชวนกูมาแดกเหล้า”
“ก็กูอยากกิน ต้องรออากาศดี แดดร่มลมตกหรือไง”
“เออ วุ้ย ไม่ถามแล้ว”
ก็มากันครับแก็งครับ งานนี้กะเมาหัวทิ่ม ไอ้น้องอุกกี้ยังมาด้วยเลยครับ แม่ง มาทำไมไม่รู้ สาวๆจะเดินมาโต๊ะนี้ มึงก็แสดงออกซะเขาเผ่นไปหมด โต๊ะนี้ผัวมึงนั่งหัวโต๊ะ ไอ้กล้วยนู่น ไม่ต้องมาเกะกะกูจะได้ไหมวะ “พี่ตี๋ น้องอุกกี้อยากกินบ้าง”
“เออ มึงก็ตักเองสิวะ”
“อะไรกัน พี่ตี๋ก็ชงให้น้องหน่อยสิ”
“เออ กูว่าดวงมึงปีนี้ชง จะดวงตกเรื่องผู้ชาย ฮ่าๆๆ”
“พี่ตี๋!!” อย่ามาทำหน้าบูด เพราะมันดูสมจริงมาก “ไอ้กล้วย ลากน้องมึงไปเก็บหน่อย” เห็นไอ้กล้วยกำลังจะแอบเผ่นไปโต๊ะอื่น ไม่ต้องเลยมึง ลากมันมา เอามันไปด้วย
ผมไม่ชอบผับเลย
มันดูน่าปวดหัว เสียงเพลงก็ดังจนแสบหู แต่ตอนนี้ผมกลับถือขวดเหล้าเล็กๆติดมือออกไปยืนกลางฟอร์เลยครับ ก็เดินลุยออกไปเฉยๆนี่แหละ บอกแล้วครับว่าเต้นไม่เป็น อยากไปดูระยะใกล้เฉยๆ ว้าว อดตกใจไม่ได้ทำไมเดี๋ยวนี้ผู้หญิงแต่งตัววับๆแวมๆขนาดนี้ เอิ้กๆ
“พี่ตี๋” ใครวะ ใครมาหา
ไอ้พี่-
ไม่ใช่ครับ ไอ้ปิ๊ก
มันเดินตามผมมาค่อนข้างทุลักทุเล “อ้าว อะไรวะ มีอะไร”
“ผมกลัวพี่หลง”
“หลงได้ไง ที่มีอยู่แค่เนี่ย”
จริงครับ เดินยังลำบากเลย
“พี่ ผมว่าพี่ไม่ใช่แค่ไม่ได้ดูบอล...พี่เป็นอะไร”
แม่งตะโกนเสียงดังมาก คือเสียงรอบๆมันดังเลยต้องตะโกนแข่ง ผมเข้าใจ แต่นี่เหมือนคุยพร้อมกันสิบสองคนรอบรัศมี อายหว่ะ
“ไปคุยกันที่อื่นเหอะวะ ค..ค..คนมันเยอะ”
ผมผลักให้มันเดินนำแหวกทางไปครับ สุดท้ายก็ยืนแกร่วอยู่นอกผับ ผับกากๆแถวมอนี่แหละครับ ไม่ต้องห่วงว่าไอ้พวกไฮโซจะโผล่หัวมา
“พี่ตี๋ พี่เป็นอะไรกันแน่”
“หึหึ ไม่รู้หว่ะ กูเองยังไม่รู้เลย” อะไรกันวะ ทำไมผมยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไร กระดกเหล้าไปอีกครึ่งขวดครับ
“พี่กินเยอะแล้ว”
“กูคอแข็ง”
“ผมไม่รับรองนะว่าถ้าพี่เมาแล้วผมจะอดใจไหว”
ผมหันไปมองหน้ามัน หน้ามันก็บอกว่าไม่ได้พูดเล่นเลยครับ
“ไอ้ปิ๊ก”
“ครับ”
“.....ช่างมันเหอะวะ”
ผมอยากรู้ ว่าถ้ามันรักผมจริงๆมันจะมีผมคนเดียวไหม
สมมติว่าถ้ามันขาดความอบอุ่น โหยหาความรักมากๆ ผมคนเดียว จะพอสำหรับมันหรือเปล่า
แต่ถามไปก็ไร้ประโยชน์ แต่คนก็มีคำตอบของตัวเอง จะให้มาตอบแทนกันมันไม่ได้หรอก
“พี่ตี๋”
“.......”
มันโน้มหน้าเข้ามาครับ ผมพอจะรู้ว่ามันทำอะไร แต่ผมก็ไม่ได้หลบหน้าหนีอะไรมัน ไอ้ปิ๊กหยุด ทั้งๆที่ใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจ
“พี่กำลังเมา ถ้าผมฉวยโอกาสพี่ พี่ต้องไม่ให้อภัยผมแน่ๆ”
“เออ รู้ก็ดี ขี้เกียจพูดเยอะ”
ปวดหัว
กินเหล้าแล้วปวดหัว พาลให้นึกถึงใครบางคน
นี่แค่วันแรกแท้ๆ
วันที่ผมทำเป็นพูดดีบอกว่าอยู่ได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีมัน
แค่วันแรกมันยังทรมาน...ทรมานขนาดนี้เลย
ทำไมกันนะ...
.................................................
....................................
“ไอ้ตี๋”
“อะไร”
“มึงเป็นไรของมึง”
“อะไรของเฮีย ตี๋เป็นอะไร”
ครบกำหนดแล้ว
ใช่ วันนี้วันอาทิตย์ วันอาทิตย์ที่เงียบเหงา ผมแทบไม่อยากขยับออกจากเตียง
กินเหล้ามาหลายคืนแล้ว ปวดหัวแบบนี้ทุกเช้า อย่างเมื่อคืนก็ต้องให้ไอ้เฮียไปรับถึงที่
ทุกคืนเจ้ามือก็หมุนเวียนกันไป เคิ่ลเลี้ยงติดกันมาสามคืนแล้ว สลับกับไอ้โจ๋ไอ้กล้วยที่ช่วยๆกันแชร์ ไอ้น้องปิ๊กก็ติดไปด้วยทุกวัน
“ไอ้ตี๋ มึงทำท่าเหมือนมึงจะตาย บอกเฮียมา มึงเป็นอะไร”
ผมปรายตามองหน้ามัน
กูไม่รู้เว้ย ขนาดกูเองกูยังให้คำตอบตัวกูไม่ได้เลย ไปไกลๆเลยได้ไหม หงุดหงิดหว่ะ
“ตี๋เป็นไรก็เรื่องของตี๋ เฮียเสือกไร”
“อ้าวไอ้เชี่ย กูถามเพราะเป็นห่วง เห็นมึงเมาแบบนี้ทุกวันกูว่ามึงเป็นเอามากนะไอ้ตี๋ มึงคิดถึงไอ้หมอกหรอไง”
“ใครคิดถึงมัน ผมจะไปคิดถึงมันทำไม”
ใช่ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้วนิ เฮียจะพูดชื่อมันขึ้นมาทำไม เปิดทีวี ข่าวพยากรณ์อากาศยังไม่ดูเลย กลัวจะได้ยินชื่อมัน เดี๋ยวนี้ผมใกล้บ้าทุกที ไปไหนก็ได้ยินแต่ชื่อมัน เห็นอะไรก็นึกถึงมัน คณะวิศวะผมไม่ได้เฉียดเข้าไปหายังมีคนคาบข่าวเรื่องมันมาให้ได้ยินกันทุกวัน
“ไอ้ตี๋ มึงชอบไอ้หมอกใช่ไหม?”
“เฮีย!! เลิกยุ่งกับตี๋เหอะ ตี๋ขอร้อง...แม่ง ปวดหัวเว่ย!”
ทั้งห้องเงียบกริบ ผมได้ยินเสียงเฮียถอนหายใจตามมา
“มึงรู้ไหมมันโอนมึงมาให้เท่าไหร่”
“.....”
“ล้านกว่า เพื่อนเหี้ยอะไรเขาให้กันเยอะขนาดนี้ มันเยอะเสียจนกูตกใจเลย กูรู้มันรวย แต่มันมาทำแบบนี้กับมึง มึงเข้าใจไหมว่าหมายความอะไร”
“ทำไม ยังไงเฮียก็คิดว่าตี๋ขายตัวให้มันไม่ใช่หรอ งั้นตี๋ต้องเป็นอะไร อีตัวหรอ!” น้ำตาจะไหลแล้ว หยุดพูดเหอะ กูไม่ไหวแล้ว กูไม่อยากได้ยินชื่อมันอีกแล้ว
เจ็ดวันนี้ ทำไมผมรู้สึกเหมือนผมจะตายให้ได้เลยวะ
“เฮียไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” เสียงเฮียเบาลง ผมเลยปิดปากเงียบ
“เฮีย ตี๋ขอร้อง อย่าพูดชื่อมันอีกเลยนะ ถ้าเฮียยังคิดว่าตี๋เป็นน้องเฮียอยู่”
“เออ มีอะไรก็บอกกูแล้วกัน เห็นมึงไม่สบายใจกูก็ไม่สบายใจหว่ะไอ้ตี๋ เฮียขอโทษนะเว้ย มาให้กอดหน่อยดิ” กอดเฮียไม่เหมือนกอดของไอ้พี่หมอก ผมกอดเฮียยิ่งคิดถึงมัน เพราะตัวใหญ่แล้วก็ตัวอุ่นเหมือนกัน สุดท้ายผมก็ร้องไห้ต่อหน้าเฮีย
ขอร้องเหอะ ไอ้พี่หมอก
อย่าทำให้ผมเสียใจอีกเลย อย่าทำให้ผมต้องคิดว่าผมคิดผิดที่เดินหนีพี่มา
แต่ทำไมวะพี่
ทำไมตอนนี้ผมคิดถึงพี่มากขนาดนี้....
.............................................
..............................
[Coin 15 : complete]
[18.11.54]
ชามเล็กๆ มาม่ากันทั้งในจอนอกจอ :เฮ้อ:
ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคัฟ :o12: :o12: :o12:
ปล.ม.ม..ม..หมื่นกว่าวิว!! :a5:
ปล.2 คำผิดพยายามตามแก้ อย่างคำว่า"อ้ะ"(ผิด)"อะ"(ถูก)ก็ยังติดนิสัย เขียนผิดซ้ำๆ
ปล.3 ประมวลชื่อผิดในความเห็นบางคนพิมพ์ชื่อผิด มาดูกัน
พี่หมอก กลายเป็น พี่หมก พี่หมอง :m20:
ตี๋ กลายเป็น ตี่ (ตี๋โชคดี เพี้ยนอย่างมากก็ห้าวรรณยุกต์)
เจอกันตอนหน้าคัฟ :z10:
-
มีคนเปนความรักที่ไม่ถึงกับสุข
เปนความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้าช่ายมะ
ชัวร์เลยยย
เฮ้อออออ ไม่เปนไรนะตี๋ เด๋วอีก7 วัน พี่หมอกก้จะรู้เองงง
-
คิดไม่ผิดที่อยู่ดึก
โอ๊ยยยยยยยย
ดราม่ามากๆอ่ะ
:o12:
สงสารพี่หมอก สงสารตี๋ด้วย
ฮือออออออออ พี่หมอกเหมือนโหยหาอะไรซักอย่าง พอมีอะไรมาเต็ม ตี๋ก็ทิ้งไป :z3:
พี่หมอกจะเป็นไงเนี่ย จะกลับไปควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเหมือนเดิมอีกรึเปล่า หรือจะยังไง เง้อออ
ดราม่า สงสารพี่หมอก สงสารตี๋ รักกันเถอะ :z6:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่หมอกใจร้าย ทำตี๋ร้องไห้ คนอ่านก็ร้องไห้ :m15:
มาตามง้อตี๋เดี๋ยวนี้เลย :m31: :fire:
-
คนแต่งขยันได้อีก วันนี้เราเม้นสามรอบล้า :z10:
(เห็นได้ชัดว่าเฝ้าเล้าทั้งวัน)
แต่อัพวันละหลายรอบก็ดีเหมือนกัน :impress2: :impress2:
มาม่าชามใหญ่นะเราว่า :sad4:
เอาช่วงมาม่าผ่านไปเร็วๆได้ม้ายยยย :z3:
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1: :กอด1: กอด กอด 555555
-
ความรักของหมอกกะตี๋ ผมคิดว่าเหมาะกะเพลงนี้มากครับ
เพลง หน่วง
http://www.youtube.com/watch?v=-gg5ns2fd4U
-
อ้ากกกกก มาม่ามันขึ้นอืดอ่ะ ไม่อยากรับเพิ่ม :o12:
เง้อออออออ มันเป็นเพราะนิสัยของพี่หมอกเองด้วยอ่ะ ยังไงก็นะ อย่าทำเหมือนกับตี๋เป็นสิ่งของสิวะะะะ :angry2:
-
อ่า....ว่าแล้วต้องมาม่าชามใหญ่....อ๊ากกกฉากมาม่าเม้นไม่เป็นเลยอ่ะ.........
-
เอ๊ะ ... นี่คือ 7 วันผ่านไป ไวเหมือนโกหก ใช่เปล่าอ่ะ ? :a5:
ฮือออออออออ ไอ่พี่หมอกกกกก ถ้าคิดเหมือนกันจงรีบมาโดยพลัน
ทิ้งไว้นานอิปิ๊กกะจูมันจะงาบบบบ ไปแ-กแล้วนะเว้ย ไม่เอาอ่ะ T________T
-
โอ้ยยยยยดราม่าว้ะ ร้องไห้เลย :sad4:
ไอพี่หมอกก็อยากให้เค้าอยู่ แต่ไม่เจือกพูดตรงๆ
ตี๋ก็อยากอยู่แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะดีพอสำหรับอิพี่หมอกรึป่าว
เวรของกรรมจริงๆ อิพี่หมอกมาเคลียหน่อยดิ
ตอนนี้เคืองพี่หมอกอะ พี่หมอกมาพูดตรงๆกะน้องตี๋หน่อยเร็วววววววววววววววว
-
ถ้าไม่มีตัวช่วย คงไม่มีใครเข้าหาใครก่อนแน่
คนนึงก็มึน อึน ซึน กรูมีปม ไม่เคยง้อใคร
คนนึงก็แล้วกรูเป็นอะไรสำหรับมรึงวะ เฮ้อ
อย่ามาม่านานได้ป่ะ นะ นะ
-
โอ๊ย
:sad4: :z6:
-
บอกได้คำเดียว เศร้ามากเลยอ่ะ T^T
พี่หมอกอ่ะ ไม่ง้อน้องตี๋เลย
แอบงอลแทน :m16: :3125:
-
กริ๊ดดดดดดดดดด.............. :sad4: :o12:
คนแต่งอัพบ่อยมาก เราชอบ แต่เห็นว่าใกล้จะเอนสะท้าน อย่าลืมอ่านหนังสือนะคะ สู้ๆ o13
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
น่านนนไง มาม่ามาแล้ว ซัดมาเร้ยยยย ปวดใจดีแท้
ปกติจะพยายามอ่านแต่นิยายที่ไม่มีมาม่า ไม่ทำร้ายจิตใจ
แต่ได้กินมั่งก็ปวดใจแปล๊บๆดี ยังกะมาโซเลยฉัน
แต่ไม่อยากกินนานนะคะ กลัวผมร่วงหมดพอดี แฮ่
วันนี้แอบเซอร์ไพรส์อ่ะ ลงสามตอน ว้าวววว ได้ซัดมาม่าเสียอืดเต็มท้องก่อนนอน
สงสารตี๋น้อยจัง ยิ่งตอนอยู่หน้าผับที่ตี๋นึกคำถามจะถามน้องปิ๊กอยู่ในใจอ่ะ ทำเราเศร้ามากกก
ถ้าบิลด์อีกนิดนี่มีสิทธิ์เขื่อนทลายเอาได้เลยนะคะ
แล้วพี่หมอกแกจะเข้าใจไหม จะรู้สึกอะไรบ้างไหม
ในด้านความรักนี่เรามองว่าพี่หมอกแกอยู่ระดับอนุบาลนะ ดูจะทั้งไม่เข้าใจ ทั้งแสดงออกไม่เป็น
จะว่าไปก็น่าสงสารในอีกมุมนึง เฮ้อ :เฮ้อ:
ยังภาวนาให้คนเขียนตัดจบตอนของวันอาทิตย์เป็นตอนที่แฮปปี้หน่อยนะ
ถ้าตัดตอนดราม่านี่เท่ากับฆ่าอิชั้นเลย คงมีความรู้สึกเหมือนอึไม่ออกอยู่ซักสองเดือนได้ กร๊ากกกกกกกกก
-
ง่ะ!! :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
โอ๊ยยยย เข้าใจอารมณ์ของตี๋เลย
มันเหมือนว่าชีวิตของเรามันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เหมือนว่าได้สูญเสียสิ่งสำคัญไป
โถถถถถถ.. หม่นหมองว่ะ เค้าจะสะอื้นเป็นเพื่อนนะตี๋นะ
:กอด1: รวบกอดคนน่าสงสาร :กอด1:
-
เปิดเพลงหน่วงไปด้วยนี่มันได้ฟีลจริงๆ ตอนนี้ T_T
-
ดราม่าเรียกน้ำตาเสียแล้ว
เศร้าใจแทนน้องตี๋
-
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
-
:m15:
-
รีบๆ มาต่อนะเว้ยยยย ใจจะขาดแล้ววววววว
น้องตี๋จะเป็นยังไง รักพี่หมอกเข้าแล้วซีนะ แอร๊ๆๆๆๆๆ น่าร็อกอ่ะห์
ลุ้น บวก แอบสมน้ำหน้าคนปากแข็ง
-
บอกแล้วว่าเรื่องนี้น่ะ เจ๋งจริง เจ็ดวัน หมื่นวิว จุดพลุฉลองไปเล้ยยย 555+ o13
ตอนนี้ อืด มาม่ารสต้มโคล้งชามโต
ผมอยากรู้ ว่าถ้ามันรักผมจริงๆมันจะมีผมคนเดียวไหม
สมมติว่าถ้ามันขาดความอบอุ่น โหยหาความรักมากๆ ผมคนเดียว จะพอสำหรับมันหรือเปล่า
โอ๊ย ประโยคนี้เอาใจไปเลยเต็มๆ อ่านแล้วรันทดสุดติ่ง เหมือนมีคนเอามีดมากรีดฉึกๆๆ
สงสารทั้งสองคนนั่นแหละ แต่ไม่รู้ฝั่งพี่หมอกจะเป็นไงบ้างนะ
แต่ฝั่งนี้น่ะ มันเมาปลิ้น แฮงค์จนจะเป็นตับแข็งตายแล้ว แด๊กไม่เป็นแล้วริอาจเมานะอาตี๋...เจ๊เีสียดายเหล้า 555+ :angry2:
พรุ่งนี้เจอกัน See ya มั๊วะ :L2:
-
เบื่อมาม่าแล้ววว ไม่เอาขอเปลี่ยนจากรสหมูสับ เป็นต้มยำกุ้งด่วน (อ้าว?)
-
รักคนเขียนจัง เป็นกำลังใจค่า
-
:m15: :m15: :m15:
สงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ
-
เบื่อมาม่าแล้ววว ไม่เอาขอเปลี่ยนจากรสหมูสับ เป็นต้มยำกุ้งด่วน (อ้าว?)
^
^
ขอ ใส่ไข่ด้วยนะ อร่อยยย ~
-
สงสารตี๋อะ อารมณ์นี้พอเข้าใจ
รักแต่เสือกเดินออกมา
ไม่รู้ทำบ้าอะไร
แต่เอาเถอะ
เวลาช่วยได้ทุกสิ่ง
มาพร่ำเพ้อไรวะนี่เรา
ฮ่าๆๆ
แบบว่าอินกะน้องตี๋มากไปหน่อย
-
:impress3:
-
คนเขียนแวะมาเขียนต่อ คนอ่านก็แวะมาอ่านต่อ
-
โอ้ยๆๆ อดทนรอพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้ว ว ว
อยากอ่านๆๆ จะเอาๆๆๆ >< +1 ♥♥ จุ๊ฟๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
มาม่าชามเล็กๆช่างอร่อยยิ่งนัก :o8:
ขออีกชามมมมมมมมมม
:impress2: :impress2:
พี่หมอกน่าสงสารชอบกล
:jul3:
-
ไม่ใช่ไม่รู้ใจตัวเองง
แต่หนีความจิง
จะหนีทำไมตี๋ สุดท้ายตัวเองก้ต้องเจ็บเองง
ไม่ได้เจ็บคนเดียวด้วย
พี่หมอกก้คงเจ็บเหมือนกัน
-
สงสารตี๋ :m15:
อยากรู้ว่าทางพี่หมอกจะเป็นไงบ้าง.... :z3:
-
ตายๆๆๆๆ
เพิ่งอ่านทัน สนุกมาก กระแสตอบรับดีมาก
แต่อ่านตอน 15 แล้วใจจะขาด
-
มาม่าผ่านไปแล้ว ต่อไปก็ของหวานนะ พี่รออยู่ :laugh:
เฮีย ต้องไปตามหาพี่หมอกมาให้น้องตี๋แน่เลย ไม่งั้นมันคาใจนะเฮีย :z1:
-
เหอะๆ ดีนะที่นอนดึก เรย กดรีเฟส ดู อัฟตั้งตอนที่ 15 แล้ว
แล้วตอนที่ 16 เสด เหนคนแต่งบอกว่าขอลาพักใช่ปะคับ
มาไวๆน๊า
-
โฮกกกกก น้ำตาซึมเลยอ๊าาา
กลับมาต่อเดี๋ยวนี้น้า :serius2:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
ทำไมเย็นชาแบบนี้ โฮวววววววววววว ทำไมก่อนจะปล่อยน้องตี๋ไปไม่จับกด เอ่อ ทำเป็นไม่เห้นประโยคก่อนหน้านะคะ เหอๆๆๆ
:z10:
เจอมาม่าเข้าไปจุกเบาๆ และเฝ้ารอต่อไป ฮือออออออ ลุ้นจ้าาาา
-
ประทับใจครับผม ได้อ่านทีเดียวสามตอนเลย
ขอบคุณครับ
ยังไงก็รีบๆมาต่อตอนต่อไปอีกนะครับจะรอ
-
ชอบมากเลย ค้าบ ขอเป็ฯแฟนเรื่องนี้ด้วยคนนะค้าบบ : )))))
-
อ่านแล้ว ๆ มันแบบว่า เห้ยยย มาม่าซะงั้น o22
พี่หมอกนะพี่หมอก ทำแบบนี้ได้ไง :sad4: อุส่ารักอุส่าหลง อุส่าพะวงหลงเฝ้า สาวเจ้าบางปะกง (ดูเหมือนจะไม่เกี่ยว :laugh:) ส่วนตี๋น้อยก็เมาทุกวัน เอิ่มมม ถ้ายังเมาอยู่อย่างนี้ขอเดาว่าไม่นานคงเสร็จพี่หมอก :z1: (มั้ง) เรื่องนี้ขอเดาทั้งเรื่อง 55
อ่านแล้วสะอึกเลย คนหนึ่งรู้ใจตัวเองแล้วไม่หยุด กับอีกคนที่เกือบจะรู้ใจตัวเองแล้วหนี นี่แหละหนาที่เค้าเรียกกันว่าความรัก :เฮ้อ: ทุกข์บ้าง สุขบ้าง เศร้าบ้าง แต่มันก็ยังเป็นสิ่งสวยงาม (เพ้อ 55) ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกะนิยาย =='
ปล โรงงานนรกเริ่มเปิดทำการ อัพได้ใจมากกกก :impress2:
ปลล ยังคงรักพี่หมอกเหมือนเดิม o18
:pig4: :pig4: :pig4:
-
T^T สงสารน้องตี๋ อ่านไปน้ำตาซึมไป จุกในอก
มาม่าอย่าเยอะนะค่ะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้วสิ
-
นุกงะอ่านเพลิน
ง่วงงงงงงมากกก
อ่อกก :t3:
รอตอนต่อไป
อ่อกก :t3:
นอนก่อนดีกว่า
อ่อกก :t3:
-
เพิ่งอ่านจบสด ๆ ร้อน ๆ
น้องตี๋ น่าสงสารอ่ะ T^T
-
โอ้ เห็นเฮียพูดแบบนี้แล้วรู้สึกมีความหวัง :m13:
เผื่อว่าเฮียจะรักน้องมาก ยอมเป็นกามเทพ บอกให้พี่หมอกมาดูน้องตี๋อะไรงี้
ไม่ค่อยถูกกับมาม่าเลย ให้ตาย :z3:
-
ไม่เข้าใจในอารมณ์ของทั้งคู่ตอนนี้เหะ
ทำไมไม่แสดงความรุ้สึกกันออกมาไห้แน่นอนเลยนะ
เห่อ
ในเมื่อท่าเป็นแบบนี้แล้วต้องทุกข์ละก็นะ
เดี๊ยวหมอกคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วละ -*-
-
:กอด1:เอาน่าเรื่องดีๆมันต้องมีบ้างสิ
-
มาม่า...
หมดชามนี้แล้ว...
ยังจะมีมาอีกมั้ยจ๊ะ :sad4:
โถๆ ตี๋น้อย ถ้าหมอกยังไม่สนใจอีกจะยุให้ปิ๊กเป็นพระเอกแทนซะเลย :m16:
รอมาต่อจ้า
:L2:
-
อ่าน 15 ตอนแล้ว เลยมาคอมเมนต์ค่ะ
อ่านแรก ๆ ไม่คิดว่านักเรียนเตรียมเอ็นทรานส์ จะเป็นคนแต่ง (สมัยนี้ต้อง โอเน็ต เอเน็ต ฯลฯ ใช่ไหม)
การดำเนินเรื่องไหลลื่นอ่านแล้วไม่มีสะดุด ถึงแม้จะเป็นการดำเนินเรื่องจากมุมมองของ ตี๋ เพียงฝ่ายเดียวก็ตาม (ความจริงก็อยากให้เขียนในมุมมองของ หมอก บ้างเหมือนกัน)
คนที่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีแฟน กับ คนที่ไม่รู้ว่าจะรักยังไง ไม่รู้จะทำยังไงกับความรัก ที่สำคัญ! ปากแข็ง การดำเนินเรื่องมันก็เลย "มาม่า" ไปบ้าง
ความรักมันก็เหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั่นแหละ ต้องใส่น้ำร้อน รอ 2-3 นาที่ ต้องปรุงรสให้อร่อย แล้วถึงจะกินได้ เพราะฉะนั้น "มาม่า" เลยเป็นส่วนหนึ่งของความรัก ระหว่าง ตี๋ กับ หมอก คน 2 คน ที่ไม่น่าจะเข้ากับได้แต่เมื่อมาอยู่ด้วยกันกลับดูลงตัวอย่างประหลาด (เหมือนที่ บอล แฉ)
จะรอชิม "มาม่า" ชามนี้ต่อไปเรื่อย ๆ นะคะ
ปล.ไม่ใช่ว่าชอบมาม่า แค่กินได้ถ้ามันอร่อย
-
มันเป็นช่วงทำใจนะตี๋
มันก็เป็นแบบนี้แหละ :o12:
-
เรื่องนี้เห็นชื่อเรื่องแล้วคิดว่ามันจะสนุกมั้ยนะ เดวลองอ่านดูสักหน่อยแล้วกัน พอมาถึงตอนนี้ขอบอกว่าติดเรื่องนี้มากๆ
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:น้องตี๋
-
โฮๆๆ ตี๋น้อย ย
:sad4: :sad4:
-
เศร้าๆๆๆๆแต่ชอบบบบบบบบบบบบครับ รอวันที่พี่ทั้งสองสมหวังนะ
-
คนเขียนเก่งนะ เขียนอะไรให้กระชับ เข้าใจง่าย อ่านง่าย ไม่น้ำท่วมทุ่ง มาม่าแค่ได้รสแซ่บๆ
ยังไงก็เขียนให้จบนะครับติดตามต่อไป
ส่วนจบยังไงก็แล้วแต่คนเขียนจะจัดให้เลยครับ หึหึ o18
-
ล้านกว่า o22
ตี๋ทำไมไม่ยอมรับใจตัวเองล่ะ
พี่หมอกเขาหาคนที่ใช่เจอ คือตี๋
แต่ตี๋กลับพยายามจะออกห่างคิดว่าพี่หมอกจะมีความสุขเหรอ
คนที่เจ็บไม่ได้มีตี๋คนเดียวนะ พี่หมอกเขาก็เจ็บ :o12:
อย่ามาม่า นานนะเดี๋ยวอืดขอเป็นแบบ น้ำตาลแดง มั่งก็ได้ T^T
-
:monkeysad: :monkeysad: พี่หมอกมาลากน้องตี๋กลับไปดิ
-
อ่า... อาตี๋
-
โอ้ว จนครบกำหนอดวัน น้องตี่ก็ไม่ได้โดนจึ๊กหรอเนี่ย
พี่หมอกช่างใจดีอะไรอย่างนี่...
ไม่สิ ตอนนี้เกลียดพี่หมอก(แต่ก็รักมาก)
อ๊ากกก เจ้จะบอกให้ถึงสิ้งที่ควรทำ เลิกยุ่งกับนังชะนีให้มันหมดๆไปซะ!!!!
น่าสงสารทั้งคู่เลย อิพี่หมอกก็สับสน ตี๋ก็รักแล้วด้วย ตี๋กำลังรอพี่อยู่ T^T
อ๊ากกกก ปวดตับ
อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเลย น้องมันดูการ์ตูน เสียก็บ่นเอาๆๆ T^T
เดี๋ยวมาอ่านอีกรอบ~
-
ชอบนิยายนิยายเรื่องนี้จริงๆ
ชอบบทสนทนาของพี่หมอกกับน้องตี๋
คำบบรรยายความในใจ ความรู้สึกของน้องตี๋
อินมากๆ อ่านแล้วเหมือนเป็นน้องตี๋เองเลย
ตี๋เอ๊ย รักใครน่ะ เค้าไม่ต้องใช้สมองคิดหรอก
เวลาจะรักใครสักคนก็แค่
follow your heart & put your heart above your head
ถ้าจะรักใครสักคนแล้วกลัวผิดหวัง ไม่กล้ารัก
จะเสียโอกาสโดยเปล่าประโยชน์
ทุกคนพบกันเพื่อจากทั้งนั้น
ช้า เร็ว เป็น ตาย
ทำไมไม่ลองดูซักครั้ง จะสุขสมหวังหรือจะผิดหวัง
อย่างน้อยก็ยังได้รู้จัก " รัก " นะ น้องตี๋
:call: :call: :call:
:pig4:
-
ชอบดราม่า คะ ชอบดราม่ามากคะ ชอบดราม่ามากมากคะ ...........^^
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆครับ แล้วก็ชอบคนแต่งด้วยครับ
-
โหหหห~ พี่ขอมาม่าเพิ่ม สุดยอดมากกกกรอไม่ไหว!! :serius2: :serius2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆเลยค่ะ
อ่านแล้วลื่นไหลมาก ฮ่าๆๆๆ
ไม่น่าเชื่อว่าคนแต่งเพิ่งลงแต่ง >_<
ดราม่าแว้ววววว ต่างคนเหมือนใจตรงกัน
แต่ไม่เข้าใจกันมากกว่า งื่อออ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ไม่ได้ซึ้งนะ ไม่ได้ร้องไห้นะ แค่น้ำตามันซึมเฉยๆ โอเคนะ รู้เรื่อง
-
Coin 15.1
Time between us
วันที่สอง
วันที่สองแล้ว ที่ตื่นมาข้างๆเป็นไอ้เฮีย ไม่ใช่ใครที่ปกติตื่นมาแล้วจะเจอ ไม่ใช่ใครที่ตื่นมาแต่เช้าก็ต้องเข้ามากอดแน่น นานแล้วที่ไม่ได้ตื่นเช้ามาแบบนี้
วันนี้ลุงมีไม่ได้มา ม้าบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าลุงมีแกโทรมาขอโทษ คุณหมอกไม่ให้ลุงมีมาหา แม้ลุงเขาจะเต็มใจมาก็ตาม
ทุกอย่างมันจบแล้ว..
“เฮีย ตื่นดิวะ”
“เออๆ ตี๋ไปอาบน้ำก่อนเลยดิ”
“เฮียไปก่อนดิ”
“อะไรของมึงวะ”
“ตี๋ปวดหัว ขอนอนต่ออีกแปปนึงนะ”
ยังเมาค้างอยู่
แอบขโมยยาแก้แฮงค์ของเฮียมากินตอนมันไปอาบน้ำ หลับตาลง แล้วก็คิดว่าถ้าลืมตามาแล้วพบว่าตัวเองยังอยู่ในห้องนอนของพี่หมอก ไอ้เรื่องที่ผ่านมาก็เหมือนฝันร้ายดีๆนี่เอง
ลืมตาขึ้นมามอง ก็ยังเห็นบ้านหลังเก่า
บ้านของผม..ของเฮีย..ของม้า และจะเป็นอย่างนี้ต่อไป
“ไอ้ตี๋ ตื่นๆ ตามึงอาบแล้ว”
“อืม”
“.......ไอ้ตี๋”
“หืม”
“มึงไม่สบายหรอ”
“เปล่า”
“หมาในปากมึงไปไหนหมด”
“.....”
“เออๆ ไปอาบน้ำเหอะ”
ม้าอยู่หลังบ้าน ตักหมูสับใส่ชาม เดินผ่านไป อาบน้ำแทบไม่รู้สึกสดชื่นขึ้นเลย ทุกอย่างดูน่าเบื่อ
ทำงานไปตามที่เคยทำ ทุกอย่างกลับสู่ปกติ
อะไรหายไป
ผมรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างในตัวผมมันหายไป มันดูว่างเปล่า ผมพยายามหาคำตอบ แต่ผมก็ล้มเหลว
ไปมหาลัย
สิ่งเดียวที่ผมภาวนา คืออย่าให้ผมต้องเจอหน้ามันเลย
“พี่ตี๋”
“หืม”
“พี่ดูไม่สดใส ผมไม่สบายใจ”
“ใครบอกกัน ใครไม่สดใสวะ”
“พี่อย่าเลย ผมเห็นแล้วยิ่งรู้สึกแย่ อย่าฝืนเลยพี่”
“........”
“พี่ตี๋ วันนี้มาช่วยทำโปรเจคต์หน่อยดิ”
“เออๆ เอาดิ ว่างๆอยู่เหมือนกัน”
ตอนเย็นก็เลยมานั่งช่วยน้องทำโปรเจคต์กัน กลุ่มไอ้ปิ๊กก็ครบเลย น้องเอก น้องฟ้า พี่รหัสเลยอยู่ช่วยกันทำทุกคน ก็ดีครับ มีอะไรให้ฆ่าเวลาบ้าง จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ขำก็แต่ไอ้โจ๋ ปีสองแล้ว มึงยังใช้กาวยูฮูกากเหมือนเดิม กาวหลอดแบบนี้ไอ้โจ๋มันใช้ไม่ได้เรื่องเลยครับ ปีหนึ่งเคยทำนิ้วติดกันตอนใช้กาวตราช้าง พวกผมหัวใจเกือบวาย
“โอ้ย มึงต่อยังไงของมึงวะไอ้กล้วย มึงดูไอ้เคิ่ลทำสิ ตามีไว้มองแต่หญิงหรือไงวะ” ผมบ่น แม่งต่อผิดด้าน อะไรของมึงวะไอ้กล้วย
“เปล่า กูมองมึงวะ”
“ทำไม”
“หมามึงหายไปไหนครึ่งหนึ่งวะ เกิดโรคระบาดในปากมึงเรอะ ทำไมหมามึงเหลือแค่นี้”
“หมากูขยัน เดี๋ยวไว้ค่อยปั๊มใหม่”
“เออ เอาให้มันรอดตลอดทางเหอะมึง ถึงมึงไม่บอกพวกกูก็พอจะเดาออกว่ามึงเฮิรท์เรื่องอะไร”
“เรื่องอะไร...”
“เรื่องคะแนนรายงานมึงใช่ไหม กูเห็น คะแนนมึงอย่างกากอ้ะ” ไอ้โจ๋แม่งพูดแทรกไอ้กล้วยที่กำลังจะอ้าปากขึ้นมาเลยครับ ผมคิดว่าพวกมันทุกคนก็รู้ว่าเรื่องอะไร แต่แค่ไม่พูดออกมา ไอ้กล้วยนี่ก็นะ มึงจะพูดออกมาจริงๆหรอวะ
“ไอ้สัด คะแนนกูดีกว่ามึงอีก”
ขากลับไอ้โจ๋ปั่นจักรยานไปส่งถึงหน้าบ้าน มองไปรอบๆไม่เห็นรถหรูๆแถวนี้สักคัน แต่เพราะไม่ได้กลับแบบนี้มานานแล้ว เลยตกข่าวสารในซอยไปหลายอย่าง ไอ้เค็งบ้านเจ๊แดงตกต้นไม้ แขนหัก แถมยังโดนแม่ยืนตีอยู่หน้าบ้านเป็นการลงโทษ เพราะปั่นจักรยานมาถึงได้หยุดถามได้
ชีวิตตอนนี้มันสงบราบเรียบยิ่งกว่าเศรษฐกิจพอเพียง ไอ้โจ๋บอกว่าเดี๋ยวดึกๆจะมารับเพราะนัดกันไว้แล้ว ที่มาส่งบ้านเพื่อให้ผมเอาของมาเก็บ ผมเลยบอกมันว่าเดี๋ยวผมจะขับมอไซค์ไปหาเอง มันเลยยอมกลับไป
คืนนั้นก็เมากันไป ผมกินไปหลายแก้ว ไอ้ปิ๊กห้ามก็ไม่ฟัง ตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้นสงสัยคงต้องปวดหัวอีกเหมือนเดิม
วันที่ห้า
นั่งนับนิ้ว วันนี้ก็ครบมือนึงพอดี ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนไป
มองโทรศัพท์ ก็ยังเงียบกริบ คนโทรมาก็มีแต่เพื่อนกับเฮีย เออ อะไรของผมวะ แล้วถ้าไม่ใช่คนพวกนี้ ใครจะโทรหาผมกันหล่ะ
วันนี้ไอ้ปิ๊กมาแปลก มานั่งกร่างกางขาอยู่ที่โต๊ะประจำ พอผมบอกให้หลบมันก็ไม่ยอมหลบ
“อะไรเนี่ย มึงนั่งคนเดียวกินไปสองที่ แล้วกูจะนั่งไหน”
“ผมไม่ให้พี่นั่งหรอก”
“อะไรของมึงวะ ติสต์แตกหรอไง”
“พี่ถามเหตุผลผมก่อนดิ ผมจะได้ตอบ”
“อะๆ ไอ้ปิ๊กกะจูครับ มึงจะนั่งทำไมตั้งสองที่ แล้วจะให้คุณกูนั่งไหนครับ”
“ผมลุกให้พี่นั่งไม่ได้ เพราะถ้าผมลุกแล้วจะเป็นคนดี”
“เอ้า เป็นคนดีไม่ดีตรงไหนวะ”
“เพราะถ้าผมใจดีกับพี่เมื่อไหร่ จากพระเอกผมจะกลายเป็นแค่พระรองหรือเพื่อนพระเอกทันที ผมเลยจะไม่ใจดีกับพี่”
“มึงไปฟังมาจากใคร” ใครล้างสมองน้องกูวะ ดูสิ มันบ้าไปเลย
“พี่ฟิน”
เวรกรรม ลุงรหัสมันเอง
เอาครับ อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมยิ้มได้ในเวลานี้
วันนี้ก็มีเรื่องให้หัวเราะบ้าง เครียดบ้างสลับกันไป บางทีผมก็เหม่อ ไม่รู้เพราะอะไร
วันนี้เดินผ่านไปร้านซีรอกซ์ในมอ พยายามไม่มองเข้าไปในตัวตึกคณะวิศวะแล้ว แต่ก็ยังเผลอมอง ไม่เห็นมันหรอกครับ ผมเดินผ่านไป ในใจผมไม่รู้จะรู้สึกยังไง เพราะตอนนี้ผมไม่รู้สึกถึงมันเลย
วันที่เจ็ด
อาทิตย์นึงแล้ว
เป็นอาทิตย์ที่เจ็ดวันยาวเหมือนเจ็ดเดือน วันนี้ไอ้โจ๋นั่งซึมเป็นส้วมซึมเหตุเพราะสาวที่ไอ้โจ๋เล็งเสือกเป็นกระเทยไปซะอย่างนั้น ใช่ครับ มันเผลอไปหลงรักกระเทย! เออ แต่ก็ไม่ผิดหรอก ขนาดผมดูเองยังไม่อยากเชื่อเลย ไอ้โจ๋บอกรู้เพราะเห็นชื่อน้องเขาตอนไปเอาใบลงทะเบียนชุมนุม ก็แป้กกันไป
ทั้งโต๊ะมีแต่คนเห็นใจมัน ยกเว้นไว้คนนึง ไอ้อุกกี้ เห็นมันยิ้มแบบนี้แล้วผมโคตรเสียวเลยหว่ะ เป็นลางบอกเหตุว่าไอ้โจ๋อาจโดนบุกทำลายอิสรภาพในคืนนี้
ที่แปลกคือไอ้ปิ๊กโชว์เดี่ยวกีตาร์ครับ ผมเพิ่งรู้เหมือนกันว่ามันเล่นกีตาร์เป็น เปิดประเดิมเพลงไม่เหมาะกับหน้ามันสักนิด “เสี่ยวก็รัก” มึงมองหน้ากูให้สึกกูก็ไม่เขินหรอก เพราะกูเคยเอาเพลงนี้ไปร้องจีบสาว ปรากฏเย็นนั้นได้กินยาดองย้อมใจ เลยยังตรอมมาถึงทุกวันนี้
ตอนออกจากมอผมเห็นไอ้เจ้ารถบีเอ็มคันเดิมจอดหลบอยู่ใต้ต้นไม้ที่ประจำของมันครับ เพราะว่าถ้าจอดที่อื่นแสงมันจะตกลงรถเต็มๆ มันเลยชอบเอามาจอดร่มๆ ไม่ค่อยมีใครกล้าแย่งที่มันหรอก ต่อให้วันไหนไอ้เจ้าบีเอ็มนี้ไม่มา ที่จอดรถตรงนี้ก็จะว่างรอไอ้สี่ล้อราคาแพงคันนี้
ผมยืนมองรถมันสักพักครับ ไอ้โจ๋ก็เดินมา “เออ เก็บของเสร็จแล้ววะ เอ้า บีเอ็มใครวะ สวยสาด”
“บีเอ็มใครไม่รู้ แต่แม่งคงรวยอะ”
ผมตอบกลับไป
ปกติจะเป็นผมที่เดินเข้าไปหารถคันนี้ แต่วันนี้ ระยะห่างของมันกับผมไม่ได้ลดลง กลับกัน ผมกลับเดินหนีมันไปซะเอง เสียใจหว่ะ กูไม่อยากไปไหนมาไหนกับมึงแล้ว มึงชอบพากูไปเสียใจทุกที
คืนนั้นผมฝัน
ฝันเหมือนหลายๆคืนที่ผ่านมา
ผมเห็นไอ้พี่หมอกตอนเด็กๆในฝัน นั่งรออะไรบางอย่างอยู่คนเดียว ผมอยากเดินก้าวไปหามัน แต่ผมกลับขยับเขยื้อนไม่ได้ ฝันนั้นเป็นฝันที่เงียบเหงา อ้างว้าง ผมอยากจะกอดมันไว้ แต่ที่ตรงนั้นมันไม่ได้มีไว้ให้ผม ผมเลยทำได้แต่มอง สงสาร แต่ไม่รู้จะทำยังไง
วันที่แปด
วันนี้ผมเห็นมันอีกครั้งที่สวนในมอครับ มันกำลังนั่งอ่านหนังสือของมันกับกลุ่มเพื่อนๆมันนั่นแหละ ผมได้ยินมาแว่วๆว่าตอนนี้วิศวะปีสามเริ่มมีสอบย่อยแล้ว ป่านนี้ห้องคงเต็มไปด้วยกระดาษทด แล้วผมจะไปคิดถึงมันทำไมวะเนี่ย
หน้ามันดูเหนื่อยๆ
ตั้งใจอ่านหนังสือนะพี่ จะได้ได้เกรดดีๆ ผมอยากพูดคำนี้ให้มันฟัง แต่ผมก็ทำได้เพียงแค่ยืนมองมันจากที่ห่างๆแบบนี้ ผมคิดว่าผมคงจะใช้ชีวิตแบบหนีมันไปเรื่อยๆแล้วไม่ได้แน่ ไม่ว่ายังไงก็คงยังต้องพบกันบ่อยๆในเมื่อมหาลัยก็อยู่มหาลัยเดียวกัน แถมคณะยังติดกันอีกต่างหาก
ผมก็คงจะต้องทำตัวเป็นรุ่นน้องที่ดีของมัน...
มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่ผมพอจะทำได้...
ตอนเย็นผมกลับบ้าน เห็นรถบีเอ็มคันนึงขับออกมาจากซอย ไม่ใช่ของมันหรอกครับ แต่ผมก็เผลอชะโงกหน้ามองตามจนสุด พอตกดึกผมก็เลยนั่งอ่านหนังสือทั้งๆที่ทำไม่ค่อยบ่อย แต่ก็อ่านไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าหัว ตาของผมอยู่ที่ตัวหนังสือก็จริง แต่ไม่รู้หัวผมคิดไปถึงไหน
มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานสักแค่ไหนนะ...
มองไปนอกหน้าต่าง ไม่มีคำตอบให้กับคำถามของผม
มีเพียงแต่ความเงียบวังเวงเท่านั้น ที่อยู่เป็นเพื่อนผมในเวลานี้
.....................................
......................
[Coin 15.1 : complete]
[19.11.54]
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: อืดมาม่ากันหรือยังคัฟ
ตอนดึกๆอีกตอน ตอนสุดท้ายของซีซันนี่คัฟ ก่อนคนเขียนจะขอหายไปสักสองเดือนนะคัฟ :sad4: :sad4:
มีหลายคนแนะนำเพลงที่เหมาะกับตอน 15 มา แต่ว่าแปะเพลงไม่เป็นอ่ะคัฟ o22
http://www.youtube.com/watch?v=7Bbpi5izg0s (http://www.youtube.com/watch?v=7Bbpi5izg0s)
(ลงวิดีโอไม่เป็น :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:)
ฟังแล้วชอบมากเลยคัฟ ตรงจริงๆ :-[
สำหรับเพลงเสี่ยวก็รัก ฝากน้องปิ๊กไว้ในอ้อมอกอ้อมใจแม่ยกด้วยนะคัฟฟฟฟ
http://www.youtube.com/watch?v=2EhbeJ3JrLk
:z2: :z2: :z2:
-
เพิ่งได้อ่านเมื่อคืน รวดเดียวจบเลย
ขอบพี่หมอกมาาากกกกกกกกกกกกกกก ๆๆ มากถึงมากที่สุด 555
น่ารักมากอ้ะ ไม่ไหวแล้ว สงสารน้องตี๋ด้วยตอนนี้ TT
อยากให้ดีกันเร็วๆ รออัพอยู่นะคะคนเขียน นั่งเผ้าจะทั้งวันแล้ว 555
-
แอร๊กกก อีกตอนเดียวก็จะหมดโควต้าแล้ว
ทำไมบรรยากาศมันยังอึนๆ อึมครึม อยู่เลยเนี่ย
น้องตี๋ไม่กล้าเข้าไป อิพี่หมอกก็ไม่เห็นจะทำอะไร
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ชาติไหนพี่จะเข้าใจกันละค้า
ยังดีที่พอมีเจ้าปิ๊กเข้ามาช่วยเพิ่มความสดใสให้ตี๋ได้บ้าง
แต่มันก็น้อยนิดมาก รู้สึกได้เลยว่าน้องตี๋ไม่เหมือนเดิม
อยากได้ตี๋น้อยคนที่กวนๆ ฮาๆกลับมาค่ะ พลีสสส พี่หมอกทำอะไรซักอย่างเซ่ โว้ย ขัดจ๊ายขัดจาย
ตอนดึกเดี๋ยวมาเฝ้าต่อ หุหุ
-
อ่านมาราธอนอยู่ 2 วัน
ในที่สุดก็ตามทันจนได้ แฮ่ก ๆ ๆ ๆ หอบเป็นหมาหอบแดดเลยกรู (- -!)
แอบนึกเสียใจอยู่ติ๊ดนุง ว่ากรูนั่งมองเรื่องนี้อยู่ได้ตั้งนาน ทำไมไม่อ่านว่ะ!! แสรดดดดด :beat:
แม่มมอยากจิเอาหัวโขกเสาให้ตาย :z3:
กระซิบดัง ๆ ว่าสนุกโคตรรรร o13
ความสุขอยู่แค่มือเอื้อม...คว้ามันมาแล้วมีความสุขกับมันให้เต็มที่
เอาใจช่วยนะ..น้องตี๋พี่หมอก.. :L1:
ปล.เม้นให้แล้วนะ หลังจากที่สัญญาไว้เมื่อวันศุกร์ :n1:
-
เห้อออออออออตอน15.2 ขอให้เป็นแบบหวานแหววนะ
อึดอัด :sad4:
-
ย้ากกกกกกกกกกกก คนเขียนจะหายไปสองเดือนเราะ!! OoO!! ตาย ตาย ตาย T^T
เสียใจอ้ะ เพิ่งอ่านเมื่อคืนเอ๊งงง
งั้นอย่าจบซีซั่นแบบค้างได้ไหม พลีสสส ก็มันคาใจ ข้างใน ลึกๆ ~
แหะๆ เศร้าอ้ะ คิดถึงอิพี่หมอกวุ้ย!
-
บรรยากาศอึมครึมสุดๆ ดูก็รู้ว่าน้องตี๋ไม่มีความสุขชัดๆ
พี่หมอกเมื่อไรจะมาหาน้องว่ะค่ะ :fire:
ถ้าเป็นไปได้อยากจะไปอ่านหนังสือสอบให้แทนเลยค่ะ
งืมม จะหายไปตั้งสองเดือน T T
ยังไงก็สู้ๆ ขอให้ได้คณะที่หวังไว้ค่ะ
-
มาอีกนะครับ ชอบเรื่องนี้มากๆครับ
-
จะหายจริงๆหรอ :o12: :o12: :o12:
แต่ก็ดีแล้วแหล้ะ ตั้งใจอ่านหนังสือนะ :กอด1:
o13 เป็นกำลังใจให้คนสู้ชีวิต :laugh:
-
ไม่นะสองเดือนเลยเหรอครับ
สงสาคนอ่านตาดำๆนะครับ
อาทิตย์ละครั้งสองครั้งก็ยังดี
-
:sad4: :sad4: คนเขียนจะหายไปปปปปปป
-
อยู่ในระยะอืดมาม่ามากค่ะช่วงนี้
คนนึงซึน คนนึงลังเล ...โอ๊ยยยย คนอ่านไม่อยากกินมาม่าแล้ว:serius2:
-
แง้ :sad4: อ่านเเล้วอยากร้องไห้
ไม่เอามาม่านะค่ะคนเขียน :m15:
รีบๆมาต่อเน้อ เป็นกำลังให้นะคะ!
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่รู้จะพูดอะไร เซ็ง พี่หมอกโผล่มาบรรทัดเดียว
:t3:
มาตี๋ มา (กอด)
-
อิพี่หมอกมันจะรู้สึกไรบ้างป่าวอ่ะ อยากบอกตี๋ว่า "ก็ปล่อยไปตามหัวใจ เลือกรักใครสักคน ไม่ต้องคิดคำนึงถึงเหตุผล แค่เลือกคนที่เธอต้องการ" นะจ๊ะ o13
-
กินมาม่าจนอืดไปหมดแล้ว
ไม่เอาแล้วนะ
:z3: :z3:
-
อืดมาม่าจริงๆค่า TT^TT ก็เข้าใจทั้งคู่หรอกว่าเลือกไปแล้วว่าจะไม่ยุ่งกัน แต่นี่ก็เกินไปนะ
ตี๋จัดการโลด! แม่ยกเป็นกำลังใจให้! เอาพี่หมอกกับมาอยู่ด้วยกัน
-
ก่อนปิดซีซั่นขอหวาน ๆ หน่อยนะ
-
อึดอัด หายใจไม่ออก ตายดีก่า คร่อก~~~
-
อยากอ่านความรู้สึกพี่หมอกบ้างตอนน้องตี๋ไม่อยู่อะค่ะ แล้วก็
คนเขียนจะหายไปสองเดือนเหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3:
-
จะไป..จริงๆเหรอ
อยู่ด้วยกันก่อน..ไม่ได้เหรอ
ยึดขาไว้ ไม่-ให้-ไป :o12:
:monkeysad:
หมอกไม่มีบทแฮะตอนนี้ ตี๋ก็ยังคงเศร้าต่อไป น่าสงสาร มามะมาซบกัน
ยังยืนยันอีกครั้งว่าชอบบรรยากาศของเรื่องมากๆ ตรงปั่นจักรยานแล้วถามไถ่ทุกข์สุขชาวบ้านนี่น่ารักจริงๆ มัน อบอุ่นมั้ง อธิบายไม่ถูก แต่เป็นรายละเอียดที่ชอบมากๆ o13
-
ตี๋...กลับไปหาพี่หมอกเถอะ :monkeysad:
พี่หมอก เค้าเป็นคนขี้อิจฉา ขี้เหงา ต้องการความรัก
แล้วตี๋ก็ทำให้เขาสดใสมีชีวิตชีวาขึ้น เลยอยากให้ตี๋สนใจเขาคนเดียว
แม้อิพี่หมอก มันจะซึนเหลือเกิน..แต่เข้าใจพี่เขาหน่อยนะ น้องตี๋ :call:
-
:z3: :z3:
มาม่าอืดมากๆๆ
อืดพอแล้วมั้งครับ
สงสารตี๋น้อยอ่า :sad4:
-
พึ่งเม้นไป มาต่ออีกล่ะ แบบเศร้าอ่ะ :z3:
-
ขอเป็น fc พี่หมอก-น้องตี๋ด้วยคน
เฮียเห็นใจเถอะนะ น้องตี๋ต้องการพี่หมอกมาดูแลหัวใจอย่างด่วน
-
โอ้วว มาอัพแล้ว ...แต่ก็ยังสติว หน่วงๆ อยู่เหมือนเดิม...เฮ้อออ
ตี๋เอ้ยยย เหล้ากินเข้าไปจะช่วยอารายยย
-
หายไปสองเดือน กลับมาอย่าลืมของฝากนะค้าาาา :sad4:
จะหมดช่วงมาม่ายังค้าา :o12:
เขาอยากทานอะไรหวานๆ เช่น น้ำตาลแดงบ้างค่าาา :impress2:
-
please , don't leave , don't go away :sad4:
ไม่ให้เธอไป ... กระซิกๆ
อย่าหายไปเลยนะ
ตั้งสองเดือนแหนะ :z3:
แล้วเราจะอยู่ยังไง ตึ่ง โป๊ะ !
-
เง้อออออ เหลืออีกแค่ตอนเดียวก่อนที่เราจะต้องห่างกันหรือนี่?!
อยากจะวอนขอเธอคนดี อยากให้มันแฮปปี้ก่อนพักยาวจัง
เพราะมันเกินจะแค่หน่วงๆไปเป็นหนักหน่วงแล้ว
:กอด1: รอเธออย่างมีความหวัง :กอด1:
-
อะไรจะบีบหัวใจกันขนาดนี้
ไปเที่ยวกลับมาอารมณ์ลั้นลาเต็มที พอมาอ่านปุบ
โอ๊ยยยยยย ฉันเครียดค่ะ
-
คนเขียนอย่าหายไปนานนะค่ะ ^^ รอให้เค้ากับมารักกันก่อนสิ คนอ่านจะอกแตกตายแล้ว T_T
-
วันนี้มากอีกนะคราบบบบบบบบบบบบบบบ
-
2 เดือนคนแต่งโกหกใช่ม๊ายยย
ไม่จริงใช่ม๊ายยยยยยยย อ๊ากกกก
หายไปกำลังมาม่าอย่างนี้ก็ค้างแย่จิ
อย่างนี้จะไป อย่างค้างเลยน๊าาาา
จะได้รอวันกลับมา ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
:z10: สงสารหมอกเหมือนกันนะเนี่ย คงเศร้าไม่แพ้ตี๋หรอก
ว่าแต่คนเขียนหายไปสองเดือนเนี่ย กระทู้หายพี่ไม่รับผิดชอบนะ :laugh:
-
สงสารตี๋อะ ฮือๆ เข้าใจเลย
เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
แล้วก็จบไปแบบมึนๆ
หวังว่าคนเขียนจะแต่งให้แฮปปี้นะคะ
ไม่ไหว ใกล้เคียงชีวิตจริงเกิน แบบทิ้งเค้ามาทั้งๆที่โคตรรัก
โอ๊ย...อินจัด สงสารอาตี๋ :o12: :o12: :o12: :impress3: :impress3: :impress3:
-
พี่หมอกไม่รักน้องตี๋แล้วหรอ :m15:
2 เดือน !! o22
เข้าใจว่าคงเป็นเรื่องสอบหรือเปล่า? ยังไงก็สู้ๆนะครับ คนอ่านไม่ไปไหนหรอก o13
-
ไม่ยากกีนมาม่าแล้ว
ยากกีนของหวานแล้วมาต่อสากหวานๆให้หน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
2 เดือน!!!!!!!!!!!! แง้คนแต่งจะไปไหนอ่ะ :z3: :z3:
งั้นคืนนี้ขอยาวยาวววววววววววน้า :3123:
-
ง่ะ สองเดือน
นานไปไหมคะ :m15: :m15:
-
อ่านไป งง ไป แต่ก็ชอบ
555
-
รออีก 1 ตอนที่เหลือเจ้าค่า ขอแบบหวานแหววบ้างอะไรบ้าง
อึดอัดในใจจะแย่แล้ว :monkeysad:
ว่าแตว่า...........จะหายไป 2 เดือน จริงหรอเจ้าค้า!! o22
-
.
:sad4: :sad4:
ฮะ ฮึกกก จะไปจริงๆหรอ ? ไม่เอาา
อย่าหายไปนานได้ไหม ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี
แง๊ สองเดือน!!! ได้ขาดใจตายแน่ๆเลยคะ TT
อ่านตอนนี้ก็ยิ่งเศร้า สงสารน้องตี๋
ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้
เพลงเข้ากันดีคะ แล้วก็เข้าใจน้องตี๋ด้วย
อยากที่จะทำอะไรซักอย่าง แต่ทำไม่ได้
เพราะบางทีไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรากันแน่ งื้ดดด
รออ่านตอนต่อไปคะ
มาตอนดึกใช่ม้า รอจุ๊บๆ
-
:กอด1:
-
ไม่เอามาม่าาาาาาา ตอนนี้บ้านน้ำท่วมติดเกาะกินแต่มาม่าทุกวันเลย(ไม่เกี่ยวสินะ) :z10:
15.1 พระเอกของเราโผล่มาเพียงชื่อ เงาจางลงทุกที เอ๊ะ เรื่องนี้พระเอกชื่อไรนะ ลืม?(/โดนคนเขียนกระโดดเตะ)
อย่าลีลากันอยู่เลยหนู เดินเข้าไปเคลียร์กันเถอะจ้ะ โฮวววว แล้วตอนหน้า 15.2 ก่อนคนเขียนจะหายไป 2 เดือน มันจะค้างไปถึงแค่ไหนเนี่ย ไม่ใช่ว่าเคลียรฺกัน กำลังจะจุ๊บๆแล้วตัดฉึบนะ(ดักคอๆ) :a5:
ฮาาาาาา ล้อเล่นจ้าาาา แค่มาต่อก็ดีใจแล้วววว
-
อ่านเเค่ตอนเดียวก็ชอบมากๆเลย :กอด1: อ่านตั้งเเต่เมื่อวานจนวันนี้ตามมาจนทัน เเละอยากอ่านต่ออีก เเต่คงต้องรอหวังว่าไม่นานนะครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มีให้กัน :pig4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กิ๊ดดดดด สนุกมากกกค่า อ่านรวดเดียว 15 ตอนเลย สุดยอดมากกกก
ชอบไอ้พี่หมอกตอนช่วงแฉมากๆๆๆ น่าร้ากกกกกกกกอ้ะะะะะะะ
น้องตี๋ด้วย โถ อย่าเพิ่งเศร้านะลูก ทำตามใจตัวเองสักครั้งเถอะ ไม่สงสารพี่เค้าเหรอ T^T
-
ทำไมมันเป็นแบบนี้ เจ๊ไม่เข้าใจเลย
-
คนเขียนแต่งเก่งมากเลยค่ะ พาเอารู้สึกซึมๆ โลกนี้ช่างน่าเบื่อตามตี๋ไปด้วยเลย
จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย
ตอนหน้าสุดท้ายแล้วเหรอ ..TT
สู้ๆนะคะ ขอให้สอบติด
-
รอตอนต่อไป อ่านแล้วสงสารทั้งคู่
-
มีราชโองการ
ห้ามคนเขียนหายไปเกินสองวัน
-
มันอารมณ์หน่วงจริงๆนั้นแหละ :เฮ้อ:
คุณนักเขียนจะทิ้งเราไปเหมือนน้องตี๋ที่ิ้งพี่หมอกหรอ :serius2:
-
รออออออออออออออออออยู่น็า
ตอนสุดท้ายก็จะรออออออออออออออออออออออออออ
-
:o12:ทนไม่ได้....ถูกทิ้งจริงๆหรอ....ตั้งสองเดือน.....อารมห์โครตหดหู่.....เข้าใจพี่หมอกจริงนะ....สงสารอ่ะ :sad4:
-
อย่าปล่อยให้อยากกกก แล้วจากไปเลยนะ โฮฮฮฮฮฮฮ :sad4:
ถ้าจะทิ้งระเบิดมาม่าไว้ขนาดนี้ อย่าปล่อยให้รอจนอืดเลยนะคุณคนเขียน
อย่างน้อยเดือนละครั้งก็ยังดี อย่าปล่อยให้มาม่าอืดดดดด
อยากให้พี่หมอกมาง้อตี๋ ตี๋ไปหาพี่หมอกก็ได้ ยังไงก็ได้ เค้าไม่เกี่ยง
ไหนบอกอนาคตมีแฟนหล่อรวยแน่นอน รอนานแล้ว รีบๆมาซักที :z3:
-
โอ้ยความเศร้าเหงาซึมกระจายเลยอ่ะ
โธ่ทำไมเป็นแบบนี้เศร้ามากมาย
-
นั่งรออยู่นะครับ
-
Coin 16
ผมตื่นมาก็รีบวิ่งหาห้องน้ำอาเจียนเลยครับ
สิบคืนแล้ว ที่พวกผมกินเหล้าติดกันแบบนี้มา ใช่ครับ จากวันที่ผมหนีไอ้พี่หมอกมา มันก็ผ่านไปอาทิตย์กว่าแล้ว เพื่อนผมมันก็ดี ไม่ถามเหตุผลจากผม รู้ว่าผมอยากเมา มันก็พร้อมจะเมาเป็นเพื่อนผมกันทุกคน (หรือมันแค่อยากก๊งหว่ะ ชักไม่แน่ใจ)
ผมอยู่ห้องไอ้โจ๋ มีซากของอีกหลายๆคนระหว่างทางที่เดินไป พอเดินไปถึงห้องน้ำก็ลื่นล้มอีก ปลายคิ้วฟาดกับอ่างล้างหน้า เวรกรรม แต่ตอนนี้ไม่สนใจแล้วครับ อ้วกอย่างเดียว
เวลาอกหักต้องกินเหล้า ผมว่าผมเริ่มเข้าใจคำนั้นแล้วนะ ถึงผมจะไม่ได้อกหักมาก็เถอะ
มันจำอะไรไม่ได้นอกจากเมาค้างอย่างเดียว ตอนนี้แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อหลังอ้วกเสร็จยังต้องยืนคิดเลยครับ
ใครมาทุบประตูวะ ผมเปิดก๊อก กวักน้ำขึ้นล้างหน้า เจอแสงเข้าหน่อยก็ปวดหัวหนักเข้าไปอีก
“เออๆ กำลังจะเปิดแล้ว”
“เอ้า มึงหรอไอ้ตี๋ กูนึกว่าไอ้โจ๋ลุกขึ้นมาอึ”
“เออ กูเอง มียาแก้ปวดหัวป่าววะ”
ไอ้กล้วยเดินเข้ามา ก็ยืนฉี่ข้างๆเลยครับ ความอายไม่มี ปีหนึ่งแก้ผ้าอาบน้ำมาด้วยกันก็เคยมาแล้วด้วยซ้ำ แค่นี้ชิวๆ
“ไม่รู้หว่ะ ถามไอ้โจ๋มันดิ แม่งยังไม่ตื่นเลยมั้ง” เก่งหว่ะ ฉี่ไปหลับตาไป มึงเล็งได้ไงวะ พอมันจะเดินมาล้างมือมันก็มองหน้าผม
“ไอ้ตี๋”
“หะ”
“มึง...เลือดมึง”
หันไปมองในกระจก เวรกรรม เลือดออกเป็นสายน้ำปลายหางคิ้วเลยครับ
“เวรล่ะ เมื่อกี้กูล้ม มันเจ็บชาๆกูคิดว่ามันแค่บวม” มันก็บวมด้วยนั่นแหละครับ ตอนนี้เริ่มเจ็บตุ้บๆแล้ว ไอ้กล้วยรีบเดินออกมาคว้าเสื้อมันมากดหางคิ้วผม “โอ๊ย มึงกดแรงอย่างนี้ฆ่ากูเลยดีกว่า” กูรู้มึงจะห้ามเลือด แต่คิ้วกูจะติดไปกับเสื้อมึงอยู่แล้ว
“ไอ้ตี๋ มึงใส่เสื้อเลย เดี๋ยวกูพามึงไปโรงบาล”
“เออๆ”
“อ้าว พวกมึงทำอะไรกันวะ” ไอ้โจ๋เดินเกาหัวมาเลย พวกผมเวลานอนชอบใส่แต่บ็อกเซอร์กันครับ สภาพแต่ละคนเลยอนาถซะ
“ไอ้ตี๋แม่งจับกบในห้องน้ำ คิ้วแตกเนี่ย”
“เห้ย กบเชี่ยไรทำไมดุงั้นวะ”
“เขามึงทิ่มตากูแล้วไอ้โจ๋ กูหมายถึงไอ้ตี๋แม่งล้มคิ้วแตกเว้ย!”
ถ้าไปกับไอ้กล้วยเดี๋ยวนั้นป่านนี้ถึงโรงบาลแล้วครับ พอไอ้โจ๋รู้ก็รีบปลุกไอ้ปิ๊ก ไอ้เอก คือ กูคิ้วแตกแล้วทำไมต้องไปกันหมดขนาดนั้นวะ นี่จะพากูไปบวชนาคใช่ไหม? ก็รอกันไปอีกสักพักครับ
พอถึงโรงบาล ก็ได้เย็บกันไปแปดเข็มรับเช้าวันใหม่ เดินไปขอยาแก้ปวดหัวกับพี่พยาบาลมาด้วยเป็นของแถม (ของแถมอีกอย่างคือยาแก้ปวด เจ็บหว่ะ)
“โอย...กูไปเรียนไม่ไหวหว่ะ”
“ไอ้โจ๋ กูว่าคนที่น่าจะพูดคำนี้มันน่าจะเป็นไอ้ตี๋นะเว้ย” ถูกเลยไอ้กล้วย กูเห็นด้วย
ตอนนี้มีผ้าก็อซอยู่บนหัว โคตรเท่เลย ต่อไปคงได้มีรอยเท่ห์ๆแบบการ์ตูน ทำไมมันไม่ยาวไล่จากคิ้วมาตาเลยวะ จะได้ดูโหดๆหน่อย เพื่อจะไถ่เงินเด็กได้
“พี่ตี๋ เจ็บป่ะ”
“เหมือนมดกัดหว่ะ” มดตัวเท่าแมวนะ “แค่นี้ เด็กๆ”
เห็นสายตามันแล้วผมก็หลบตาครับ ผมไม่ชอบเลยเวลาที่มันมองด้วยสายตาแบบนี้ ผมรู้ว่ามันคิดอะไร แต่ผมรับความรู้สึกของมันไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะยังไงมันก็จะยังเป็นน้องรหัสที่ผมรัก เท่านั้นแหละครับ
แล้วก็กลับมาอาบน้ำที่หอไอ้โจ๋ ผมก็ล้างหน้าครึ่งซีกเป็นเทรนด์ใหม่ ขี้เกียจเปลี่ยนผ้าก็อซเลยไม่อยากให้เปียก อาบน้ำเรอะ? ปลายนิ้วปาดน้ำหนึ่งหยดถูทั้งตัวก็พอแล้วครับ ฮ่าๆๆ (คิดไปเอง ความจริงไอ้โจ๋บังคับให้อาบน้ำ มันบอกผมเหม็นกลิ่นเหล้า)
ไปถึงมอ ก็เห็นไอ้พี่ฟินมันมายืนรออยู่เลยครับ แปลก นานทีปีหนมันจะมาที ปกติจุดธูปเชิญยังยาก
“เอ้า เอาหัวไปทุบตึกที่ไหนมาวะ”
“ทุบบ้านพี่นี่แหละ เมื่อไหร่จะถล่มทับพี่สักทีวะ” ก็สวนหมัดกันเบาๆ ออกกำลังกายตอนเช้าครับ
“ไหงไอ้ปิ๊กอยู่กับมึงวะ”
“เมื่อคืนไปเมากันมา ก็ไปกันหมดนี่แหละ”
“แม่ง ไม่มีชวน”
“จะติดต่อพี่ไงวะถามจริง” ความจริงลืมมันไปเลยครับ พึ่งนึกออกตอนมันทักนี่แหละ
“แล้วมาไมอะ”
“มาชวนไปแดกเหล้า”
จัดหนักมาหลายคืนแล้วครับ กินเหล้าแล้วปวดหัวผมไม่ค่อยชอบเลย
“ไม เลี้ยงหรอ ไม่เลี้ยงไม่ไป”
“กูไม่เลี้ยงแต่เพื่อนกูเลี้ยง”
เพื่อนมึงแต่ละคนดีๆทั้งนั้นเลยนะไอ้พี่ฟิน มีแต่พวกเมาๆ “แล้วคิดไงมาชวนผม”
“กูอยากถล่มเจ้าภาพหว่ะ” เอ้า เพื่อนๆพี่ฟินคนไหนเห็นแล้วนี่ก็เป็นโอกาสดีเลยนะครับ เลิกคบมันได้แล้วนะครับ ตาสว่างได้แล้ว
“เออๆ ของฟรีไอ้ตี๋มีพลาดที่ไหน กี่โมงอะ”
“เดี๋ยวมึงไปกับกู ชวนไอ้ปิ๊กไปด้วยดิ พาหลานมันไปเปิดหูเปิดตาบ้าง วันๆนึงแม่งเห็นแต่แว่นมันแล้วมั้ง” เออ ผมก็ว่างั้น แว่นมันหนาๆหนักๆหว่ะ
ก็ลากันไปครับ วันนั้นเรียนทั้งวันก็มึนทั้งวัน จดงานกันเป็นระวิง มันใกล้แล้วสินะ มันมาแล้วสินะ ฤดูงานหลาก!! โปรเจคต์อื้อเลยครับ ตอนกลางวันพวกผมต้องมานั่งจัดตารางแบ่งงาน เยอะนรก
ตอนเย็นก็มานั่งรอไอ้พี่ฟินเรียนเสร็จ ไอ้ปิ๊กมันมานั่งรอผมอยู่แล้วครับ มาถึงมันก็ซักใหญ่เลยว่ากินยาหรือยัง เออ ต่อให้กูไม่กิน แผลกูก็ไม่ระเบิดหรอกวะ
ไอ้พี่ฟินก็ฟิเนเร่ตามชื่อมันครับ มาพาพวกผมไปต่อรถเมล์ หลายต่อหลายสาย ออกจากมอห้าโมงก็ถึงที่นัดหมายจะทุ่มนึงพอดีครับ แทนที่มึงจะควักค่าแท็กซี่ไปหน่อยก็ไม่ได้ ไอ้ปิ๊กไม่กล้าท้วงลุงรหัสมัน หงอหว่ะ
“พี่ ผมหิวหว่ะ กินเหล้าตอนนี้พุงทะลุแหง”
“นู่นเซเว่น มึงไปนั่งแดกมาม่าให้เสร็จแล้วตามกูเข้ามาแล้วกัน”
“......”
“เอ้า ยืนมองหน้ากูจะอิ่มไหม ไปดิ” มันก็เดินเข้าไปในร้านเลยครับ ผมกับไอ้ตี๋เลยไปหาขนมปังกินรองท้องครับ ไม่รู้ทำไมไม่อยากกินมาม่าตะหงิดๆ
ตามมันเข้าไปในร้านครับ ไอ้พี่ฟินบอกให้เดินหาเอาเอง เออ มันก็เจอจริงๆหว่ะ ไอ้พี่ฟินเสียงดังสุดๆ ได้ยินมาแต่ไกลกลบเสียงเพลงเลยครับ
โอโห้ เพื่อนมันเยอะมากๆครับ หน้าตาไม่ค่อยจะคุ้นเลยหว่ะ ทั้งไอ้พี่บอล ไอ้พี่ต้น แล้วก็หลายๆคนที่ผมรู้จักครับ แต่ก็มีบ้างที่ไม่รู้จักจริงๆ เห็นบอกอยู่รัฐศาสตร์ มาได้ไงวะ
ในกลุ่มนั้น มีคนที่ผมไม่อยากเห็นหน้าอยู่ด้วยครับ
หน้าตาตอนนี้มันกำลังน่ากลัวใช้ได้เลย เพื่อนๆเลยปล่อยมันนั่งอยู่คนเดียว
“อ้าว ไอ้ตี๋ มาด้วยเรอะ”
“เออ หวัดดีครับพี่”
“หายหน้าไปไหนตั้งหลายวันวะ ไม่เห็นมากินข้าวด้วยเลย”
“แหะๆ ผมยุ่งๆหน่ะพี่”
“เออ โผล่หน้ามาให้เห็นบ้าง ไอ้หมอกแม่งคิดถึง”
เพล้ง!
แก้วตกแตกพื้นเลยครับ ไอ้พี่หมอกแม่งขว้างลงกับพื้นแล้วมันก็ลุกออกไปเลยครับ
“..........”
ทุกคนเงียบลงฉับพลัน
“เฮ้ย ไอ้บอล มึงไปตามดิ”
“เรื่องดิ กูไปกูก็ตายเปล่า กูไม่ไปหรอก ช่วงนี้ยิ่งกว่าตกมัน กูโดนงวงมันฟาดมารอบแล้ว แม่งยังเจ็บไม่หายเลย”
“........”
ทุกคนพร้อมใจกันทำเป็นลืมเรื่องแก้วแตกไปโดยฉับพลันเลยครับ แล้วก็หันไปคุยเรื่องอื่นกันแทน ไอ้พี่บอลก็บอกให้พนักงานเสริฟเพิ่มค่าแก้วลงไปในบิล
“เชี่ยหมอกแม่ง เป็นเชี่ยไรวะ หน้าร้อนมาเยือนหรือไง มันถึงได้บ้าขนาดนี้”
“เมื่อคืนแม่งก็ไปแข่งรถมา สาวกูบอกมา เชี่ย ขับหานรกมาก เสียวกันทั้งสนาม”
“.....”
ไอ้พี่หมอกมันแข่งรถด้วยเหรอ
“กูไม่ได้ยินเสียงมันมาจะอาทิตย์แล้วหว่ะ กล่องเสียงแม่งทิ้งไว้บ้านใช่ไหม กูจะได้ทำใจได้”
“มึงทำอย่างกับปกติมันชอบเม้าท์มอย”
ผมฟังแล้วไม่สบายใจเลยครับ
ผมนึกว่ามันจะชิวๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำหน้ามึนของมันไป..
เห่ย...เลิกคิดๆ รู้สึกอีกทีไอ้พี่ฟินก็เทเหล้าให้ผมแหลกเลย ผมก็นั่งซัดๆ จนเมาหนักเลยครับ
“อ..อยากอ้วกหว่ะ”
เวร ไอ้ปิ๊กสลบไปแล้ว ผมสลับที่กับไอ้ปิ๊ก มันเลยไปนั่งติดไอ้พี่ฟินแทน ไอ้พี่ฟินมันคอทองแดง ไอ้ที่บอกว่าถล่มเจ้าภาพคงไม่เกินราคาคุย
ผมก็คลำๆทางไปห้องน้ำครับ ไม่เคยมาผับนี้ ที่นี่ที่ไหนยังไม่รู้เลย อ้วกเสร็จตามเรื่องตามราวเดินออกมาก็งงครับ นี่ต้องเดินกลับไปทางไหนวะเนี่ย มืดๆเหมือนกันหมด
คนเยอะ อากาศก็อบ ผมเลยเดินออกไปทางหลังร้านครับ ป..ไป..ไปเซเว่นดีกว่า หาน้ำเย็นๆกินก่อนดีกว่า
ผมได้ยินเสียงคนเดินตามข้างหลัง เลยเหลือบตาไปมอง กลัวว่าเป็นพวกโจรครับ เดี๋ยวมันจะจ้วงพุงผมเพราะไม่มีอะไรให้มัน แต่พอเห็นว่าใครก็เลยไม่ได้สนใจครับ
เดินเข้าไปในเซเว่นก็ตรงไปที่ตู้เย็น พอหยิบขวดน้ำออกมาถือก็ถูกแย่งออกไปจากมือ ผมไม่สนครับ จะหยิบขวดอื่นมันก็ลากผมเดินไปตามแรงของมัน
มันก็จ่ายค่าขวดน้ำนั้นไปให้ ลำบากพนักงานต้องทอนแบงค์ห้าร้อยอีก พอออกไปข้างนอกเซเว่น มันก็ยื่นขวดน้ำที่แกะแล้วกลับมาให้ ผมก็รับมากินครับ
“หัวไปโดนอะไรมา”
ผมไม่ตอบ ไม่คุย ทำเป็นไม่เห็นมัน
“กูถาม”
นิสัยมันยังเหมือนเดิม
เออ ก็แปลก นิสัยคนจะไปเปลี่ยนง่ายๆได้ไง
“ผมล้ม”
“ล้มเมื่อไหร่”
“เมื่อเช้า”
“ล้มที่ไหน”
“ห้องน้ำที่หอไอ้โจ๋”
ผมเดิน มันก็เดินตามเงียบๆ ผมไม่อยากวกกลับเข้าไปในผับนั่นอีก เลยเดินออกมาที่ถนนใหญ่ ปวดหัวแต่ก็กัดฟันทนไปครับ
“ตี๋”
“.....”
“ไอ้ตี๋”
“เลิกตามผมเถอะ”
“กูอยากคุยกับมึง”
นี่มันถนนที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ค่อยมีคน มีแต่รถจอดข้างฟุตบาทเต็มไปหมด ที่จอดรถในผับไม่พอมั้งครับถึงได้ล้นออกมา
“ผมไม่อยากคุยแล้ว”
“ทำไม กูทำอะไรผิด”
“พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ผมทำผิดเอง”
“มึงทำอะไรผิด”
“หลายอย่าง”
“ทำไม มึงชอบไอ้ปิ๊กนั่นหรือไง”
อันนั้นเป็นความผิดหรอ
ถ้าผมทำจริงๆ แล้วผมผิดตรงไหน
“เปล่า”
“แล้วมึงทำผิดอะไร”
ผมเดินออกมาห่างจากผับนั้นพอสมควร มันก็ยังเดินตามไม่เลิกครับ เดินข้ามถนน มันก็เดินตามมา มึงหยุดเหอะ กูปวดหัวมากเลย ไม่อยากให้มึงตามมาแล้ว
“พี่หยุดตามผมเถอะ”
“มึงก็หยุดคุยกับกูก่อนสิ”
ผมเลยหยุดครับ เพราะผมรู้สึกเหมือนผมเริ่มจะยืนไม่อยู่แล้ว หันมามองหน้ามัน มันดูโทรมไปเยอะ แม้แต่ในที่สลัวๆแบบนี้ยังดูออก ไฟข้างทางห่างจากเราไปไกลพอสมควร จึงเห็นหน้ามัดไม่ค่อยชัด
“มึงทำอะไรผิด”
“ผมไม่รู้”
“แล้วมึงหนีกูมาทำไม”
“ผม...ไม่อยากอยู่กับพี่แล้ว”
“ทำไม”
“...ไม่รู้”
“มึงอย่าตอบแต่ไม่รู้ได้ไหม!”
เสียงมันดังจนผมสะดุ้งเลยครับ
“....”
ผมก้มหน้า มองพื้น ไม่กล้ามองหน้ามัน
มันกำลังขอร้องผมให้ผมกลับไป ผมเข้าใจมันว่ามันต้องการจะสื่ออะไร มันแค่ไม่รู้ว่าต้องพูดออกมายังไง เพราะคนอย่างมันไม่เคยขอร้องใคร
“กลับ กลับกับกู”
“ผมไม่กลับไปแล้ว..”
“.......”
“ผมจะอยู่กับพี่หรือไม่มันต่างกันตรงไหน”
“.....”
ขอร้องมาสิ
พูดออกมาสักคำ
แต่คนอย่างพี่คงไม่พูดออกมาหรอก พี่คงคิดว่าพี่อยู่ได้ตัวคนเดียว แต่ผมรู้ว่ามันไม่ใช่ ถ้าพี่ไม่พูดมันออกมา พี่ไม่ร้องขอความช่วยเหลือ ผมก็ไม่รู้จะช่วยเหลือพี่ยังไง
ถ้าพี่พูดออกมาซักคำ
ผมก็จะลอง ลองยอมรับกับความเจ็บปวดที่จะตามมา
“ก..”
ผมไม่ค่อยได้ยิน เลยเดินเข้าไปใกล้มันอีกก้าว
ผมไม่คิดว่าจะได้ยินคำแบบนี้ออกจากปากมัน
เพราะผมไม่เคยคาดหวัง ไม่เคยคิดให้มันเปลี่ยนตัวเองเพียงเพราะผม
“ก..กลับกับกู....นะ”
ท้ายเสียงมันเบามากครับ
แต่ว่าผมได้ยิน ชัดที่สุดตั้งแต่ผมฟังมันมา
ไม่รู้ทำไมไอ้สิ่งที่ผมเก็บมาในใจไว้ทั้งหมด ตอนนี้มันพังทลายลงหมดเลยครับ ผมหันหลังกลับไปเดินต่อ อยากจะวิ่งเลยครับ แต่แม่งมึนมาก ผมเตะก้อนหินที่ไม่ยอมหลบผม ตามเสต็ป ผมล้มครับ
“ตี๋!”
มันเรียกแล้วก็รีบวิ่งตามมาครับ ผมไม่ได้เจ็บเลยครับ ไอ้เมื่อกี้ผมแกล้งล้มด้วยซ้ำ
ผมจะได้หาข้ออ้างได้
ว่าผมร้องไห้...ไม่ได้ร้องไห้เพราะมัน
“ฮ..ฮ..ฮึก...ฮืออ”
“จ...จะ...เจ็บตรงไหนวะ”
“ผม..ฮ.ฮึก..ผมเจ็บอะพี่หมอก เจ็บ เจ็บจัง”
“ตรงไหนวะ” มันถลกขากางเกงผมขึ้น พยายามหาแผลครับ มือมันสั่น ผมเห็นยิ่งทำให้ผมดีใจ
มึงหาให้ตายก็ไม่เจอหรอก เพราะแผลที่กูเป็นมึงมองไม่เห็นหรอก
“ฮ..ฮือ...ฮึก...เจ็บ...เจ็บจัง..พี่หมอก ผมเจ็บ..ฮ...ฮืออ”
มันเห็นผมร้องไห้หนักก็ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาผมมาจากไหนไม่รู้ครับ ไหลเป็นก๊อกแตก สะอื้นจนหลังสั่น ผมคิดถึงมัน คิดถึงมันมากเลยครับ พอไอ้พี่หมอกกอดผม ผมยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอีก ไอ้พี่หมอกมันยอมคุกเข่าลงมากับพื้นสกปรกๆที่มันชอบบ่น คนอื่นอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เรื่องเล็กๆนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจจนพูดไม่ถูก
“คิ้วผมก็เจ็บ.ฮ..ฮึก...พี่หมอก...”
“มึงอย่าไปคิดสิวะ มันก็ยิ่งเจ็บถ้ามึงไปคิดว่ามันเจ็บ”
“ก..ก็..ฮึก..ผมเจ็บ...”
“ก..กูว่าไปโรงพยาบาลดีกว่า เดี๋ยวกูพาไป”
“ไม่เอา..ฮึก..พี่หมอก..ฮืออออ...ไม่ไปโรงพยา..บาล..ฮึก”
อย่าทิ้งผมไป พี่อยู่กับผมนะ ผมกอดมันแน่นแล้วเช็ดหน้ากับเสื้อพี่หมอก มันก็ลูบหัวลูบหลังอย่างจนปัญญาครับ
“หยุดเจ็บสักทีสิวะ กูใจไม่ดีเลย”
“ก...ก็ผมเจ็บ.อ..อึก..ฮึก”
ตัวมันอุ่น ผมได้กลิ่นมัน ยิ่งทำให้ผมรู้ว่าผมถลำลึกไปกับมันมากขนาดไหน
ผมคิดถึงกลิ่นนี้
มันทำให้ผมหลับสบายตอนกลางคืน ทำให้ผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวที่ได้รับความอบอุ่นแบบนี้จากมัน
ไอ้พี่หมอกทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าผมสำคัญกว่าคนอื่นๆ
มันจริงหรือเปล่าครับ...
“พ..พี่หมอก..อึก...ฮืออ”
“อย่าร้องไห้สิวะ”
แม่ง ปลอบคนร้องไห้บ้านมึงทำกันแบบนี้หรอวะ มันใช้คำสั่งกับผมอีกแล้ว แต่โทษที ตอนนี้ขอผมร้องไห้เถอะ มันเป็นการร้องไห้ที่เกิดจากความโล่งใจครับ ไม่รู้ทำไม
“หยุด...หยุดร้องไห้สักทีสิ..หยุดดิวะ”
“พี่ปลอบ..ฮึก..บ้าอะไรของพี่วะ”
“หยุดร้องแล้วกูซื้อไอติมให้กิน”
“แม่ง...ฮึออ...พี่มันบ้าหว่ะ ฮึก...”
“เออ กูมันบ้า”
“พี่มันใจร้าย”
“ใจร้ายสุดๆด้วย”
“ฮึกก....พี่หมอกแม่ง”
“ทำไม กูมันทำไมวะไอ้ตี๋”
นี่มึงกำลังจะปลอบใจกูใช่ไหม? ร้องไห้กับเสื้อมึงนี่แหละถูกต้องแล้ว คนจะได้รู้จากคราบน้ำหูน้ำตากูว่ามึงทำร้ายจิตใจกู
มันทำอะไรผม
ผมไม่รู้ครับ รู้แต่มันทำร้ายผม จบ
“ผ..ฮึก..ผมเกลียดพี่”
“.......”
“ผมเกลียด..ฮึก..พี่โคตรๆเลย”
“.......”
“พี่อย่าทิ้งผม..ฮึก..นะ”
อะไรของกูวะ เกลียดมึงแต่อย่าทิ้งกูไปนะ พูดเองยังงงเองเลย
“กูต้องพูดคำนี้มากกว่า”
“..ฮึก...ฮืก..”
“ดูดิ ตาบวมหมดแล้ว หน้าตาดูไม่ได้เลยนะ”
“เพราะใครล่ะวะ..ฮึก” แม่ง น้ำตาก็พอได้แล้วได้ไหม เจ็บตาหมดแล้วนะโว้ย ไอ้ต่อมน้ำตามึงจะขยันไปไหน นานๆทีร้องไห้ทีก็เลยหยุดไม่ได้อย่างงั้นเรอะ
“พี่..ฮึก..จะมากินเหล้าวันนี้ทำไมวะ”
“ทำไม มึงเจ้าของผับหรอ ถึงจะไม่ให้กูมา”
ผมกำเสื้อมันแน่น ตอนนี้มันกอดผมไว้ทั้งตัวเลยครับ
“ไม่เท่เลยหว่ะ...ฮึก...ผมหนีพี่มายังไม่ถึงเดือนเลย”
“แค่สัปดาห์กว่าๆมึงยังเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นเดือนมึงไม่ตายเลยหรือไง”
“ท..ฮึก..ฮึก..ทำไมผมต้องตายด้วย..ฮึก..ยิ่งถ้าตายเพราะพี่ ผมจะเอาหน้าไปพบใครที่ไหนวะ..ฮึก..”
“ก็เอาหน้ามึงมาให้กูเห็นคนเดียวก็พอ”
ไม่ต้องมาเช็ดน้ำตาให้กูเลย หลบหน้ามันมันก็จับให้หันกลับมาอีก ไม่อยากจ้องหน้ามันแล้ว แม่ง โมโหหว่ะ อะไรของกูวะ อารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างกับวัยทอง
“ห้องไม่มีมึงโคตรเงียบ”
“เปิดเพลงฟังดิ”
เออดี หยุดร้องไห้ได้แล้ว ยังมีไหลอยู่บ้างแต่ไม่สะอื้นถึงขั้นพูดจาไม่รู้เรื่องแบบเมื่อกี้แล้วครับ
“ไม่มีใครให้กูกวนเลย...ไอ้หนึ่งก็คิดถึงมึง”
“ไม่ต้องเอามันมาอ้างเลย”
แต่เอาเข้าจริงๆผมก็คิดถึงไอ้หนึ่งมันเหมือนกันนะ
“ฮึ...เห็นมึงแล้ว กูก็เข้าใจ”
“เข้าใจ?เข้าใจอะไร?”
สูดน้ำมูกฟืดใหญ่เลยครับ ร้องไห้ตอนปวดหัวนี่ ผมเริ่มรู้สึกผิดตะหงิดๆ
ไอ้พี่หมอกมองหน้าผมเหมือนกำลังลังเลอะไรบางอย่าง แต่แล้วมันก็พูดออกมา
“ว่าต้องเป็นมึงจริงๆ...”
แล้วมันก็ยิ้ม
ยิ้มกว้างกว่าปกติ
ผมรู้สึกเหมือนโดนต่อยอัฟเตอร์คัท มึนงงถึงขั้นต้องเอาสิ่งที่มันพูดมาแปลซ้ำ
เป็นผมงั้นหรอ...
ใจผมเต้นฮิพฮอพเลยครับ
มึงเต้นเบาๆหน่อยได้ไหมวะ ใกล้กันขนาดนี้เดี๋ยวไอ้พี่หมอกมันก็ได้ยินหรอก
ไม่กล้ามองหน้ามันแล้ว เลยเข้าไปกอดมันแน่นๆเลยครับ
“พี่หมอก...”
ผมจะพูดแล้วนะ
ฟังผมดีๆหล่ะ
สิ่งที่มันวิ่งอยู่ในใจผมมาหลายวัน จนใจผมอึดอัดไปหมด
“ผมคิดถึงพี่หว่ะ”
………………………………
………………….
[Coin 16 : complete]
[19.11.54]
ถ้าคอมไม่ดับ พิเศษอีกสองตอน ถ้าดับก็ตัวใครตัวมันนะคัฟ (กว่าจะมาอัพได้ดับไปสามรอบ o22)
-
^
^
^
^
เย้สสสสสส จิ้มคนเขียน :z13: นี้แน่ะๆๆ
ไอ้พี่หมอก "น่ารักอ้ะ" :-[ กริ้วกร้าววววว
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า...."หวานน้อยแต่อร่อยมากโว้ยย"
ขอให้คอมไม่ดับ สาธุๆๆๆ :mc4: เพื่อ 2 ตอนสุดท้าย ก่อนจะหายไป 2 เดือน ลุ้นๆ
ปล. ชอบมุข เม้าท์มอย :laugh:
-
อร๊ายยยย แอบหมั่นไส้
ผมคิดถึงพี่ว่ะ
หลังจากทำคนอ่านดราม่าไปขนาดนี้
-
กรี๊ดเค้าดีกันแล้ว ดีใจ
กว่าจะดีกัน เล่นเอาตับกระจุย
แต่คนเขียนจะหายไป2เดือนจริงเหรอ :sad4:
-
รู้ใจตัวเองกันแล้ว มาม่าไปจนทำข้อสอบไม่ได้เลย(เว่อร์ไปป่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif))
รอตอนพิเศษนะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/147abfb24c74a6rc0.gif)กำลังซึ้งกับการสารภาพของพี่หมอก(หรออออ)
-
อั้ยย่ะ คอมอย่าดับนะเจ้าค่ะ
กริ๊ดกร๊าดที่สุดคร้าาาา โอ๊ย ขอวิบัติเพื่ออารมณ์ที่กำลังฟินคะ :z3: :z3:
เข้าใจกันเเล้วใช่มั้ย จะไม่แยกกันเเล้วใช่มั้ย
อ๊ายยยยย ตอนนี้หวานกันเเบบเถื่อนๆ ถูกใจเจ๊จริง o13
-
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กลับมาหากันแล้วว อ๊ายยยยยยยย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
รอตอนพิเศษจ้าาาาาา อย่าเพิ่งคอมดับน้า ได้โปรดดด :sad4:
-
มาม่าขึ้นอืดดดดดดดดดดดด :o12:
อันนี้มันเป็นเรื่องที่ตี๋ตัดสินใจเองอ่ะ พี่หมอกเองก็น่าจะปวดใจใช่ย่อย
แต่ไม่อยากเห็นภาพน้องตี๋คลานกลับไปหาพี่หมอกอ่ะ (คือเอาแบบที่ไม่ใช่ดาวพระศุกร์อ่ะ เหอะๆๆๆๆ)
โว้ยยยยยยยยยยยย คนอ่านปวดจายยยยยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
-
*เอาหัวโขกโต๊ะ*
ตอนนี้เส้นที่แบ่งกลางความรักระหว่างพี่หมอกกับตี๋เมาของเรามันเริ่มเอียง
เอียงไปทางพี่หมอก ! ฮือออออออออออออออ
ตี๋เมาแอมซอรี่นะ T^T
อ่านแล้วสบายใจอย่างน้อยทั้งคู่ก็ไม่เข้าสเต็ปนิยายน้ำเน่า
คนเรามีไรมันต้องเปิดใจพูดกันอย่างนี้สิ !
อีกสองตอนนนนนนนนนนนนนน >0< อยากอ่านจ้า
โอมมมมมมม ! คอมคนเขียนจงหาย จงหาย
+1 จ้า ตอนนี้อ่านแล้วน้ำตาคลอๆเลย
-
ไม่ต้องปรุงมาม่าเพิ่ม.....อร่อยแล้ว :bye2: ขอ :กอด1: เป็นกำลังใจให้ทั้ง ตี๋และหมอกค่ะ
ถึงไม่ได้เอ่ยออกมาว่า "รัก" แต่การแสดงออกของทั้งคู่ต่างก็สื่อความหมายนั้นออกมา
รัก....ค่ะ
-
แพ้ซะแล้วไอ่ตี๋
-
มาแล้วๆๆๆ อย่าหายไปสองเดือนเลยนะ แวะเวียนมาบ้างก็ยังดี
ป.ล. คอมจ๋าอย่าดับเลยนะ ใจจะขาด
-
คืนดีกันแล้ว กรี๊ดดดด ดีจายยยย
-
ดับมาเจ็ดรอบแล้ว o22 o22
เดี๋ยวสามทุ่มมาลองดูอีกทีน้า :sad4:
-
:z13:ฃ
มาต่อว่องไวมากค่ะ แอร๊ยยยยยยยยย
-
:m5: :m5: คอมจ๋าอย่าดับๆๆ
อีกสองตอนๆๆๆ
-
o13
-
อย่าดับเล้ยอยากอ่านต่อ 55555
:laugh:
-
เฮ่ออ ดีกันแล้ว เห็นตี๋ร้องไห้แล้วมันปวดใจ แต่มันก็ยังไม่เคลียเลยค่ะ
พี่หมอกรักน้องห่วงน้องคิดถึงน้องขนาดนี้พูดอะไรให้มันชัดเจนได้มั๊ย
-
เย้ๆกลับมาหากันอีกครั้ง
ขอให้คอมคุณนักเขียนไม่ดับนะ
-
น้ำตาซึม ฮือออออออออออออออ น้องตี๋พี่หมอก
เป็นตี๋ :กอด1:
-
อิดอกกกกกกกกกกกก บอกรักไปเรยยยยยยยย
-
ลงได้บ้าพลังมาก
ตามอ่านแทบไม่ทัน
แต่ชอบนะ
กรี๊ดกร๊าดดดดด
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
แอร๊ยยย ขีดค่าความหน่วงอย่างต่อเนื่องเมื่อสองตอนที่แล้วทิ้ง งึดดด ><~
มันต้องอย่างงี้ ตี๋ อย่าซึน ....พี่หมอกด้วย :z2:
-
เพิ่งมาอ่าน ติดงอมแงมเลย มาต่ออีก เอาอีก
-
ตอนนี้น่ารักมากเลยอ่า อ่านไปเขินไป :-[
ลงต่ออีกเถอะพลีสๆ :call:
-
แวะเวียนเข้ามาอ่าน...
อยากบอกว่าประทับใจมาก
น้ำตาซึมเลยนะ...รู้สึกแบบ ทั้งๆที่ใกล้กันแค่นี้ 55
แต่ตอนนี้ เราก็กลับมาหากันแล้ว ตี๋กับพี่หมอก
คนเขียนคะ อย่าหายไปนานถึง 2 เดือนเลยนะคะ
แวะเวียนมาบ้างก็ดี มาแบบ คลายเครียดจากการอ่านหนังสือ
ปล.คอมอย่าดับ สาธุ
-
ตอนที่ 16 มาจากหนายยยยยยยยยยยยยยยยยย o22
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เชื่ออ่ะ ถ้าตี๋หนีไปเป็นเดือนนี่คงตายห่าแน่อ่ะ /โดนตบ
แง้วววววววว มีความสุขหลังซดมาม่าขึ้นอืดดดด :really2:
-
คอมเอ๋ย อย่าดับนะ พลีสสส :call:
อยากอ่านอีก จะเอา จะเอา o9
สองเดือนมันยาวนานไป
ผุบโผล่ๆก็ยังดีนะ ขอบคุณมากจ้า ในที่สุดก็คืนดีกันแล้ว เย้
ชอบไอ้พี่หมอกตอนนี้อ่ะ รู้สึกว่าเท่ดีจัง :m12:
รอนะ :amen:
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเยยยย
ในที่สุด ในทีสุด ฮึกกกกกกก :o12:
ในที่สุดก็เคลียร์กัน
ตี๋รู้รึยังว่าตัวเองพิเศษกว่าคนอื่นยังไง
พี่หมอกก็อีก ทิ้งผู้หญิงพวกนั้นไปเลย ถ้ากลับไปควงอีกจะงอนแล้วด้วย งอนแล้วพาตี๋หนีไปเลย แบร่ :z2:
คนเขียนลงเยอะมาก เป็นโรงงานนรกอะเกน ลงเยอะๆก่อนที่จะหายไป ฮึกกกก :sad4:
ขอให้สอบติดนะคะ //อวยทุกเรปเลยมั้ย o22
มาดิทททท ลืมอวยพี่หมอก (ของสำคัญ :z6:)
พี่หมอกโทรม แสดงว่า ไม่ได้ควงหญิงเลยใช่มั้ยๆๆๆ น่ารักที่สูดดดดด
ตอนนี้พี่หมอกอย่างเท่ คุกเข่าลงไปด้วย มันอาจเป็นเรื่องเล็กๆ ก็นั่นแหละ อย่างที่ตี๋บอก เล็กๆที่ยิ่งใหญ่ :sad4:
-
หลังจากอ่านจนทัน น่ารักมากจริงๆครับทั้งหมกและตี๋เลย
ขอให้คอมคนเขียนอย่าดับเลยนะครับ อยากอ่านต่อมากๆ
-
Coin 16.1 – แถม
มันแบกผมขึ้นหลังเดินกลับไปที่รถครับ พอบอกว่าไม่ต้องมันก็บอกให้หุบปาก อะไรวะ ซึ้งไปยังไม่ถึงสิบนาที นิสัยเกรียนๆมึงก็กลับมาสิงแล้วหรอไง
“พี่”
“ไร”
“พี่คิดถึงผมป่ะ”
“.....”
“ตอบให้ผมฟังหน่อยดิ ผมอุตส่าห์บอกพี่ไปแล้ว”
“มึงบอกกูเพราะอยากให้กูบอกกลับ?”
“อืมมม ความจริงผมก็คิดถึงพี่นะ แต่ผมก็อยากฟังพี่พูดบ้างเหมือนกันอะ”
“นิดหน่อย”
“ห้ะ?”
“นิดเดียว”
“เซ็งหว่ะ ปากพี่มันกี่โลหว่ะนั่น ทำไมหนักงี้ว้า”
“ไหนมึงบอกปวดหัว ปวดหัวก็เงียบๆไปเลย”
“กลับบ้านจะไปฟ้องเฮีย พี่หมอกแม่งใจร้ายที่สุด”
“เฮียมึงโทรมาหากู”
“ห้ะ! เมื่อไหร่อะ”
“วันอาทิตย์”
“เฮียบอกว่าอะไรบ้าง ไม่ใช่ว่าเอาผมไปแฉหรอกนะ”
“เขาบอกว่ามึงร้องไห้”
“ใครบอก นั่นผงเข้าตา”
“เออ มึงไปหลอกเด็กประถมไป”
“.....พี่หมอกแม่งตัดมุกผมทุกมุกเลย”
ไอ้พี่หมอกก็เดินช้าๆ ทางมันไกลอยู่แล้วตอนเดินมา ตอนนี้เลยมีโอกาสชิวๆให้ได้คุยกัน รถน้อยกว่าตอนเดินมาอีกครับ หน้าผมตึงๆเพราะน้ำตามันแห้งแล้ว เช็ดหน้าเข้ากับเสื้อมันนี่แหละ สุดยอดของความสะใจ
“มุกมึงแป้ก หาดีไม่ได้เลย”
“พี่อย่าขโมยไปใช้แล้วกัน ใครๆก็ชอบมุกผมทั้งนั้นแหละ”
“กูคนนึงที่ไม่ใช่”
“แล้วเฮียพูดว่าไรอีกอะ”
อย่ามาซ้ำเติมเรื่องมุกกู หมดแล้วซึ่งความมั่นใจ
เออ ไอ้ผับนี้มันแปลกเว้ย รอบๆถ้าไม่ใช่ตึกแถวก็เป็นทุ่งเลยครับ ลมพัดต้นหญ้าที่สูงประมาณเอวผมลู่ไปทางเดียวกันหมดเลย สวยดี บางทีลมก็ตีหน้าผม ยิ้มแฉ่งรับลมเลยครับ
“พูดเรื่องเงินที่กูโอนไป แล้วก็บอกว่ามึงขาดกูไม่ได้”
“เฮ้ย ไม่จริง!”
“เออ อันหลังกูพูดเล่น”
“แหม เดี๋ยวนี้เล่นมุกนะพี่หมอก ของพี่แป้กกว่าผมอีก”
“กูไม่ได้เอาฮา”
ไม่รู้มันจะทำหน้าแบบไหน ดีใจแบบผมไหม
เพราะตอนนี้ผมเหมือนบ้าเลยครับ
“เห้ยพี่ ดูหมานั่นดิ โคตรน่ารักเลยหว่ะ”
ผมก็เรียกมันเข้ามาใกล้ๆ ตอนแรกมันก็กระดิกห่างวิ่งเข้ามา แต่พอเจอสภาพอากาศหมอกลงเท่านั้นแหละ มันเดินหนีผมไปเลย
“พี่หมอกไล่มันทำไมวะ”
“ให้กูแบกหมาแทนแบกมึงไหมล่ะ”
“โหว อัลฟ่าโรมิโอใครว่ะ เจ๋งเป็นบ้า” เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไม่งั้นมีแววว่าจะต้องเดินเอง
มันก็ฟังผมไปตลอดทาง มีหยุดกระชับตัวผมไม่ให้ลื่นไหลลงไปบ้าง ผมไม่ได้กอดคอไอ้พี่หมอกเลยครับ ชี้นู้นชี้นี้อย่างเดียว มันอยากพูดอะ เหมือนหลายวันนี้ผมไม่ได้พูดเท่าไหร่ เป็นการชดเชยเหมือนวันหยุดราชการ
“พี่ๆ แวะเซเว่นหน่อยดิ ผมหิว”
“มึงยังไม่ได้แดกมื้อเย็นหล่ะสิ”
“.........แหะๆ”
“กินแต่เหล้า ท้องทะลุตายไม่ต้องมาโทษกูเลยนะ”
“นิดเดียวเอง”
“อาทิตย์กว่า อย่าให้กูต้องบอกว่ามึงไปแดกเหล้าวันไหนบ้าง”
“เห้ย พี่รู้ได้ไงอะ”
“กูเทพ”
“เอาดีๆดิ”
“เออๆ กูให้ไอ้โจ๋มันดูมึงให้”
วิดน่า แม่งมารับมาส่งกูยังกับสารถี ได้เงินพี่หมอกไปเท่าไหร่ละมึง เอามาแบ่งกูซะดีๆ
“พี่ไปรู้จักกันตอนไหนวะ”
“เรื่องของกู”
“.............”
ไม่ชอบให้พูดแบบนี้เลยหว่ะ เออ เรื่องของมึง
มันก็วางผมลงหน้าเซเว่นนั่นแหละครับ ดีแค่ไหนแล้วที่มึงไม่ทุ่มกูลงไปหน่ะ ผมตรงดิ่งไปหามาม่าเลยครับ ไอ้พี่ฟินมันทำนายแม่นหว่ะว่ายังไงผมก็ต้องกินมาม่าชัวร์
ไอ้พี่หมอกก็เหมือนเดิม ให้ผมกินให้เสร็จแล้วค่อยขึ้นรถครับ หวงอะไรหนักหนาวะ ออกจะหอม
“พี่กินป่าว”
“มึงกินไปเหอะ”
“หอมนะ”
ยืนพิงกระโปรงรถมันครับ ตอนแรกมันนั่งอยู่ในรถ ผมก็ตะโกนคุยกับมัน สุดท้ายมันก็ต้องออกมานั่งเป็นเพื่อนผมอยู่ดี เริ่มเห็นคนทยอยเดินออกจากผับ จะเที่ยงคืนกว่าแล้ว คงเริ่มง่วงกันแล้วเนอะ
ลานจอดรถเป็นลานโล่งไม่มีหลังคา ลมเลยพัดสบายครับ พื้นก็เป็นเหมือนหินกรวดเหลี่ยมๆ ผมเอาเท้าวาดไปวาดมาก็มีเสียงกรุ๊กกริ๊กให้ฟังแก้เบื่อ
“ซักคำไหมพี่”
“กูไม่เคยกิน”
“ดีเลย จะได้เคยสักที มานี่ดิ เดี๋ยวผมป้อน”
ต้องล่อมันครับ ไม่งั้นมันไม่มาหรอก
ตักขึ้นมาแล้วก็เป่าๆให้มันหน่อย ความจริงจะกรอกทั้งน้ำซุปให้มันสุกทั้งระบบทางเดินอาหารก็ได้ครับ แต่ผมสงสารมัน โถๆ ไม่เคยกินมาม่า ไปหลบอยู่ซอกในของประเทศมาวะ
“อ้าปากดิ”
“รสไรวะ”
“หมูสับๆ”
มันก็อ้าปากกินไปครับ ผมก็ยัดๆซ้อมลงไปในปากพร้อมเส้นมาม่านี่แหละ
“พี่ดูดเส้นขึ้นไปดิ” มันก็ทำตาม กว่าจะหมดคำ ความจริงมึงกินเองน่าจะง่ายกว่านะ
บรรยากาศตอนนี้ผมว่ามันสบายใจมากเลยครับ แม้จะต่างคนต่างนั่งเงียบๆ ผมก็กินไป มันก็นั่งมองรอบๆของมันไป แต่ผมรู้สึกว่ามันอบอุ่นดี
“กูอยากกินน้ำซุป”
“มันยังร้อนอะพี่”
“กูอยากกิน”
ยกถ้วยมาม่าแนบแก้มไอ้พี่หมอก มันเอนตัวหลบเลยครับ “บอกแล้วว่าร้อน”
เห็นหน้ามันตอนนี้อยากขำจังครับ มันก็มองถ้วยมาม้า จ้องอยู่นั่นแหละ ถึงสายตามึงจะเย็นชาแต่ก็ทำให้ไอ้น้ำซุปมันเย็นลงไม่ได้หรอกนะ
“ฮะๆ พี่ รออีกแปปนึงก็เย็นลงแล้ว ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้”
“กูว่ามันอร่อยดี”
“สิบสามบาทด้วย” ขอค่าโฆษณาหลังไมค์ด้วยนะครับ “พี่อยากกินไหม เดี๋ยวผมวิ่งไปซื้อให้อีกถ้วย” มันส่ายหัวบอกว่าอยากกลับบ้านแล้วครับ
“เออ พี่ ไปส่งผมที่บ้านก่อนดิ”
“ทำไม”
“เอ้า บ้านผมก็มี ทำไมต้องไปค้างบ้านพี่อะ”
“........”
“ล้อเล่น ผมจะไปหยิบเสื้อ”
เห็นมันทำหน้าแล้วปฏิเสธไม่ลง แม่งจะตบถ้วยมาม่าฟาดหน้ากูไหมเนี่ยถ้าปฏิเสธไปเนี่ย
“ไม่ต้อง ใส่ของกูไป”
“เสื้อพี่ตัวใหญ่อะ”
“แล้วทำไม”
“เปล๊า”
ความจริงคืออยากกลับไปบีบคอเฮียสักที ใครบอกให้โทรหามันวะ
“ขอกูจูบหน่อยดิ”
ผมเริ่มซดน้ำซุปแล้วครับ มันเหยิบเข้ามานั่งใกล้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย
“พี่ไม่เห็นคนเดินกันให้ขวั่กหรอ”
“สนไม”
“ผมอายอะ”
เออ มันยังดีที่ไม่พรวดพราดก็ทำเลย อย่างน้อยมันก็รู้จักขอแล้ว
ทำไมเหมือนสอนเด็กเลยว่ะ ต่อไปก็ปรับแต่งรูปประโยคให้สวยๆหน่อยนะน้องหมอก คนอื่นจะได้ไม่เอาตีนฟาดหัวมึง
“เดี๋ยวนี้มีอายแล้วหรอ”
เหวอ ไม่ต้องเข้ามาใกล้กู
ผมชูมาม่าไปขวางหน้ามันเลยครับ “กินน้ำซุปนะพี่ อุ่นๆกำลังดี” ยิ้มแหยปิดท้าย จบคอร์ส!
แต่สุดท้ายมาม่านี่ก็ได้ไปแช่อยู่ที่หลังคอไอ้พี่หมอกครับ ผมต้องคว้าคอไอ้พี่หมอกไว้ ไม่งั้นหงายหลังไปกับกระโปรงรถชัวร์
“อย่ากัดปากดิพี่ เจ็บ”
“กูชอบกัด”
“พี่เป็นหมาหรอไง”
งั่ม! มันวกออกมากัดคอผมแรงเลยครับ เจ็บเว้ย เลือดจะออกไหมวะเนี่ย ผมหดคอหนีเลย
ผมมองข้ามไหล่ไอ้พี่หมอกไป เห็นสาวๆยืนอยู่ตรงประตูหลังของผับ เปิดประตูค้างอ้าปากหวอเลยครับ มองตรงมาทางพวกผมด้วย
“อ..ไอ้พี่หมอก คนมอง”
“เออ ปล่อยมองไป”
นี่มึงจะทำที่ไหนดั่งใจอยากก็ทำเลยนะ! คือกูอายเป็น ไม่เหมือนมึง หน้ามึงหนากี่เซนต์วะ กูจะได้ไปทำให้หนาเท่า แล้วก็น่าจะส่งพี่หมอกไปภาคใต้ จะได้รู้ว่ายางหน้าตาเป็นยังไง เพื่อจะมียางอายขึ้นมาบ้าง
“มึงนี่ยังจูบไม่ได้เรื่องเลยหว่ะ”
“ละ...แล้วไงอะ!”
มันยิ้มมุมปาก รอบนี้มีเลิกคิ้วด้วยครับ แต่เห็นไม่ค่อยชัดนักหรอกเพราะมันหันหลังให้แสง เลยมืดๆหน่อย มันกดจมูกลงกับแก้มผมแรงๆจนผมต้องปิดตาเลยครับ
“กูว่า...ต่อไปมึงคงต้องฝึกกับกูบ่อยๆ”
“!!!”
“เอ้า ลองใหม่ดิ”
รีบกลับบ้านเถอะครับพี่ กลับเดี๋ยวนี้เลย ผมขอร้อง!!!
.................................................
...............................
[Coin 16.1 : complete]
[20.11.54]
เออเนอะ ตอนนี้ก็ไม่ได้มีเนื้อหาอะไรเลย เหมือนตอนหน้านี่แหละ
แต่ที่คิดไว้หลังจากนี้ รับมาม่าอีกซักแพ็คไหมคัฟ o13
สองเดือนเอง เดี๋ยวก็เจอกัน ไม่ทิ้งไปไหนอยู่แล้ว สำหรับทุกคำอวยพร ขอบคุณมากๆนะคัฟ
(อีกตอนไม่รู้จะลงได้หรือเปล่า ยังไม่เสร็จ + คอมดับเป็นไฟดิสโก้เทค)
ขอบคุณทุกๆคนที่ตามอ่าน อย่าพึ่งทิ้งกันไปหล่ะ หนทางยังอีกยาวไกล วะฮ่าฮ่าฮ่า ( :เฮ้อ:)
ปล. พี่โมทั้งหลายอย่าหลบนิยายป๋มนะคัฟ :sad4: แค่สองเดือนเองอ้าาาาาา
-
เศร้ายังจะมีอารมณ์กวนนะ55
เลยไม่รู้จะสงสารหรือขำดี กรั่กกก
แต่อ่านไปขำไป โอ้ยย ค่อยยังชั่ว
รอก้าบบ :laugh:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/m3.gif) ถึงตอนนี้จะไม่ค่อยมีอะไร
แต่ก็ทำให้เห็นหมอกในอีกมุมหนึ่ง ว่าแต่เฮียกับโจ๋เนี่ยซื้อตัวมาเท่าไหร่เนี่ย ทำงานกันได้ดีจริงๆ
ปล. 2 เดือนเลยหรอ เตรียมตัวเป็นเด็กแอดหรือเปล่า (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะจ๊ะ
-
โธ่ในที่สุดก็ต้องยอมแล้วอิอิ
ทนความคิดถึงไม่ไหว
-
แจ้ง อีกตอนคงไม่ได้ลงแล้วคับ คอมดับตอนลงตอนพิเศษอันแรกเสร็จพอดี ตอนนี้เกินแกงรอซาเล้งมารับอย่างเดียวแล้วค้าฟ
ปล.ยังตามอ่านความเห็นอยู่มุมเงียบๆคัฟฟ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เข้าใจกันจริงๆนะ ..พูดเปิดใจกันหน่อย จะได้เข้าใจตรงกัน
:call: คอมจงอย่าดับ อย่าดับ อย่าดับ ...โธ่ ไม่ทัน ดับไปซะแล้ว
อีก 2 เดือนเลยเหรอ...
ถ้ามาก่อนได้จะดีใจมาก...โชคดีคร๊าบบบบบบบบ...รออยู่น้า
-
แสดงว่าไฟไม่ดับนะเนี่ย
ได้กลับมาต่อกันซักทีคู่นี้ ลุ้นๆๆๆแทบแย่ :กอด1:
-
2 เดือนไม่ลบหรอกค่า บางเรื่องเห็นเป็นปี 555555555
อ๊ายยยยย พี่หมอกแอบหวานเบาๆ นะ แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว *หน้าร้อนๆ*
ถ้าเกิดวันไหนหวานเต็มสตรีมไม่ตายเหรอเนี่ย หุหุ :z1:
มารอตอนพิเศษอีกนะค้าาา คนแต่งอย่า่เพิ่งรีบปายยยยยย~~~ T^T
-
ชอบตอนพี่หมอกขอจูบตี๋อ่า มันดูอบอุ่นแปลกๆ หวานๆแปลกๆ :laugh:
-
เฮ้อ โอเคกันแหละ อ่านแล้วมีความสุข สุดท้ายพี่หมอกก็ยังซึนใส่ตี๋อยู่ละนะ :impress2:
-
กรี๊ดดด พี่หมอกเท่โคตร
โถ่ๆๆ พ่อคนปากแข็ง คิดถึงน้องตี๋นิดเดียวจริงๆอ่ะ
-
มาม่า 1 แพค.... o22
ไม่ไหวนะคะ กระซิกๆ :sad4: อย่ามาม่าเลยยยยยยย หวานบ้างไรบ้างงงง โฮกกกกกกกกกกกกกกก
-
กลับไปต่อที่บ้านแทนใช่ม่ะตี๋ :m12:
สองเดือนเอ๊งงง! :sad4:
-
ดีกันซักทีคู่นี้ ว่าแต่ใครจะบอกรักใครก่อนอ่ะ :impress2:
-
อบอุ่นหัวใจ :กอด1:
คุณนักเขียนแนะนำให้ซื้อคอมใหม่เลยดีกว่าค่ะ ถ้ามันจะดับบ่อยอย่างนี้
-
สู้ๆๆตั้งใจสอบแล้วกลับมาอัพเร็วๆ
:bye2:
-
ตี๋ดราม่ากอดขวดเหล้าอยู่ได้ตั้งสิบคืน ทนเพื่อไรว๊า~ :o12:
บอกคิดถึงพี่หมอกตั้งแต่คืนแรกก็จบไปแระ
พี่หมอกรีบเอาน้องกลับไปแล้วอย่าปล่อยให้เหงา(หัวใจ)อีกน๊า :กอด1:
รอตอนพิเศษๆ ๆ :z2:
คอมฯตัวอย่าดับเน้อ เอาใจช่วย เพรี้ยงงงง :call:
-
มาต่อแล้ว เย้
ชอบอ่ะ น่ารักกก หวานไม่เกรงใจใครเลย มาม่าคงไม่อร่อยเท่าตี๋หรอกเนอะ :o8:
เป็นกำลังใจให้เรื่องสอบนะจ๊ะ สู้ๆ อ่านมาก ปวดหัว เซ็ง เบื่อ เหนื่อย ก็มาต่อนิยายว่างๆแก้เซ็งบ้างเนอะ
รออ่านอยู่ในมุมเงียบๆเหมือนกัน :กอด1:
ป.ล. ทำไงดี ยังอยากอ่านตอนพิเศษ2อีกอะ :sad4:
-
ตอนนี้มันน่ารักมากกกกกกกกกกก
มะ - ม่า เป็นแพ็คเลยเหรอ o22
พี่หมอกเท่มากอ่ะ :-[
-
แอบบหวานๆ พี่หมอกอะเริ่มง้อเป็นละ
อิอิ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :o8: :o8:
-
2 เดือนเลยเหรอ โอ้ววว รอได้ ๆ ๆ
-
:o8:
ในที่สุดก็คุยกันซักที....
พี่หมอกก็มีแอบห่วงตี๋ด้วย :impress2:
กลับไป พี่หมอกต้องกดน้องตี๋ให้ได้เลยนะ....ให้สาสมกับที่ต้องคอยมาเป็นอาทิตย์ :z1:
ขอให้คนแต่งสอบได้คะแนนเยอะๆ ทุกวิชานะครับ :mc3:
-
หวานมากอ่ะต้ายๆๆๆๆเขิลอ่ะ
พี่หมอกช่างกล้าขนาดโดนมองยังไม่สนใจอีก
-
แอร๊ยย ยย ย
เขินเเทนน้องตี๋ >//< :sad4:
-
สู้ๆ ตังใจสอบน่ะค่ะ
เป้นกำลังใจให้ค่ะ
-
อะไรๆก็ดีขึ้น แต่ที่ไม่ดีคือรอสองเดือนนี่แหละ
สงสัยจะลงแดงตายก่อน :sad4:
-
น้องตี๋พี่หมอก น่ารักที่สุด :-[ :-[ :-[
-
น่ารักอ่ะ ไม่อายฟ้าดินน่ะพี่หมอก
ม่าม่าอีกแพ๊คคงไม่ไหวแล้วกระมัง..
คนอ่านจะรอน่ะ แต่ว่างๆมาก่อน2เดือนก็ได้ :call:
-
ตอนแถม,,,,กรี๊ดจนคอแตก
-
:impress2: เอออออ อย่าทิ้งมาม่าไว้นาน เดี๋ยวมันอืดแล้วจะไม่อร่อย ฮุๆๆๆ
มาม่าแพคหน้า มีได้แต่ขออย่าเยอะ รับไม่ไหววว :m15:
โถๆ แค่หันมาบอกว่าคิดเหมือนกันก็ไม่ต้องนอนเศร้าตั้งสิบคืนแล้ว :z3:
-
“ก็เอาหน้ามึงมาให้กูเห็นคนเดียวก็พอ”
กริ๊ดๆๆ เขินๆๆ ดิ้นไปมา ฮ่าๆๆ o13 อิจฉาตี๋อ่ะ เหอๆ :impress2:
-
หายไปสองเดือนเชียวรึ :sad4: มาเล็กๆน้อยๆบ้างก็ด้าย
รักคนเขียนเรื่องนี้ว่ะ มาต่อเร็วได้ใจจริง
:กอด1:
-
รออยู่นะครับ
-
จูบรสมาม่าหมูสับน่าอร่อยเน๊อะ :haun4:
-
เฮ้ออ กว่าจะมาเอาน้องกลับไปนะคุณพี่หมอก
ปล่อยให้น้องมันกอดขวดอยู่เป็นอาทิตย์
เจ็บตัวอีกตะหาก 555
ชอบตอนที่ตี๋ล้มแล้วพี่หมอกไปกอดจัง
รู้เลยว่าเฮียแกลนขนาดไหน ตี๋นี่ก็ร้องไห้เป็นเด็กๆ
โอ๊ยยยยยยย น่ารักวะ ชอบ! ฮ่าๆๆๆ
ชอบชอบชอบชอบชอบชอบ
ไม่ไหวแล้วเว้ย!!
ยังไงก็จะรอนะจ๊ะ T^T สองเดือนไม่นานหรอก
(ปลอบใจตัวเอง )
-
โฮ TT
เห็นใจพี่หมอกกกกกกกกกกก ทำไมโซ้ยตี๋ไม่มีเยื่อใยให้พี่หมอกเห็นม่างงงงงง
พี่หมอกเค้าพูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจน้า
โซ้ยตี๋ ครบสิบวันกลับไปก็ยังไม่สายป้าให้อภัยหนู
พี่หมอกเค้าเอาหนูไปกันท่าสาวๆ ป่าวลูกคิดเดๆๆๆๆๆ
แง่งงงงงง
-
มันไม่ใช่ 'สองเดือนเอง' มัน 'ตั้งสองเดือน!!!' กรี๊ดดดดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
อายแทนน้องตี๋ เลยอ่ะ :o8:
เฮียทำดีมาก :laugh:
สองเดือนเลยเหรอ T_T คนเขียนสู้ๆนะคะ :กอด1:
-
อะไรยังไงคู่นี้? ขอมาม่าแบบด่วนๆ อิอิ
-
ย๊ากกกส์ มาลงอย่างต่อเนื่องจริงๆ ด้วย ><
ตี๋นี่อ๊อนอ้อน เนอะ จะน่ารักไปไหน....
คุณคนแต่งจะหายไปตั้งสองเดือนเชียว ...แต่ก็จะรอต่อไปน้า
-
ถึงจะพูดไปคนละทางแต่ก็เข้าใจกันได้เว่ยเฮ่ย
เอาว่ะคู่เพี้ยนฟ้าประทาน
-
เย้ๆๆ ในที่สุดพี่หมอก น้องตี๋ก็รีเทิร์น
คนเขียนสู้ ๆ นะ
-
โอ๊ยยยยย รักมันจุกอกขนาดนั้น ยังจะกินมาม่าลงอีกเร๊อะตี๋จ๋า
ได้ชีวิตจิตใจกลับคืนมาแล้วสินะทั้งคู่ มีความสุขกันได้แล้วนะ
เค้าดีใจมากกกกก เขินมากกกกก อยากจะกอดคนเขียนแล้วอุ้มขึ้นหลังเลียนแบบพี่หมอก
2เดือนที่เราต้องห่างกัน คนเขียนทำใจได้หรอ? แต่เพื่ออนาคตของคนเขียน..เราก็จะไม่รั้งไว้
ติดต่อมาบ้างนะ อย่าหายเงียบไปเลยล่ะ จะคิดถึงเสมอ //แจกมาม่าให้คนเขียนบ้าง ฮ่าๆ
:กอด1: คอมจงฟื้นขึ้นมา ๆๆ ๆๆ :กอด1:
-
เอิ้ว...มาม่าเด๋วนี้ เค้าทำหวานเนอะ อิอิอิ อิพี่หมอกน่ารักนิ
-
อยากให้พี่หมอกเป็นคนเล่าเรื่องมั่งอ่ะ
อยากรู้ความคิด ความรู้สึก ของพี่หมอกที่มีต่อตี๋
คุณชายประหยัดคำพูด จอมเผด็จการ หน้าเดียวตลอดกาล
จะมีมุมที่แอบหวาน ๆ ในความคิดมั่งหรือปล่าว ฮ่า ฮ่า ฮ่า
รอตอนต่อไปเน้อ อีก 2 เดือนใช่ป่ะ?? คิดแล้ว sad เรย :monkeysad:
-
อีกสองเดือนนี่คือ
ไว้เจอกันปีหน้าใช่ปะเนี่ย
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่าร้ากกกกกกกกกชอบบบบบบ :impress2:
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อไรน้าเมื่อไร.... :haun4:
-
โอย ตอนพี่หมอกขอจูบนี่ แทบจะกัดหมอน :-[
มีขอด้วยอ่ะ โคตรน่ารักเลยว่ะพี่หมอก มีซื้อตัวโจ๋ด้วย :laugh:
ชอบพี่หมอกจริงๆเลย ให้ดิ้นตาย :z2:
-
ปาก หมอก นี่คงหนักหลายกิโลอยู่นะ
รู้สึกว่าพอเปิดใจแล้วก็เริ่มเปิดตัวเลยนะ
แรง....ไม่แคร์สื่อจริง ๆ :bye2:
-
คลั่งเรื่องนี้มวากกก :-[
-
อ่านทีเดียวรวดเลยยยยยย สนุกมากค่ะ o13แล้วก็เริ่มจะมีอาการลงแดง :z3: :z3: :z3: แง แง แง จะไม่มาลงสองเดือนเลยเหรอคะ แอบเศร้าแต่ไม่เป็นไรรอได้ค่ะ สองเดือนแป๊ปเดียวเองเนอะ :m15:
-
หวานกันเบาเบาจ้า
แต่ที่สำคัญ คือหนูค้างอ่ะ 55+
-
มาม่ากันหอมปากหอมคอ กลับมาคืนดีกันแล้ว ><~ ไชโย!
หมอกไปฮั้วกับโจ๋ตอนไหนเนี่ย แสดงว่ายังไงก็ตัดน้องตี๋ไม่ขาด อิอิ น่ารักมากๆ
ชูป้ายตี๋แฟนคลับ ชอบพ่อหนุ่มคนนี้จริงๆ หลังจากนี้ถ้ามีมาม่ามาอีก ก็ฝ่าฟันไปด้วยกันน้า
สองเดือนยังไงก็จะรอค่า!!
-
สองเดือน ปีหน้า พระเจ้า!!!!!!!!!!
มันมีทางเลือกอื่นอีกมั๊ยอ่ะ น้องอยากเรียนอะไร
อยากติวอะไร ให้พี่ช่วยอะไรบอกได้นะ แต่อย่าหายไปนานนะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
สองเดือน.. :z10: :z3: :z3:
ตอนนี้แม่งน่ารักแพคคู่ พี่หมอกน้องตี๋ :กอด1:
-
:call: :call: จุดธูปบูชา
มาต่อบ่อยแบบนี้ คนแต่ง !
ข้ารักเอ็งว้ะ :m1: :m1: :m1:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เราเชื่อว่าคนแต่งใจดี เดี๋ยวหนีมาต่ออีกแน่เลย :-[
แว้บมาต่อบ่อยๆก็ดี :z1: แต่ต้องตั้งใจอ่านหนังสือนะ :a2:
-
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เหมือนเล่นมุขเนอะ ตี๋กินมาม่าเอง (เก็ทป่ะ 5555)
ฮึ่มมมมมมมมมมมมมม เค้าจะรอคนเขียนนะ สองเดือนจิ๊บๆ (มีเรื่องนึงแม่งรอมาเกือบปีละ o18)
ขอให้พี่หมอกรักๆหลงๆน้องตี๋มากๆๆๆๆๆ อย่าได้มีมารมาผจญ :amen:
ส่วนน้องปิ๊กขอให้หาคู่มาดามใจให้ได้อย่างเร็ว 5555555555555
-
พออ่านจบรู้สึกดี เออ กลับมาคืนดีกันแล้ว :mc4:
คิดว่าคนแต่งไม่ใจร้ายขนาดจะให้ปวดตับกันก่อนจะจากไป สองเดือน
ตอนนี้เองก็คงได้อยู่ด้วยกัน แต่พี่หมอกเลิกเหอะ ผู้หญิงอ่ะ :z3:
ถ้าไม่เลิก เดี๋ยวน้องตี๋จะไปอีกนะพี่ เลิกกกกกกกก
พอมารวมๆดู เออ.. ถ้ามาม่ามันจะหนัก แต่จบสวยจบซึ้งก็น่าประทับใจไม่น้อย
รสแย่แรกๆแต่รสหลังอร่อยเหาะมาก
มาม่าตอนนี้อร่อยมากค่ะ :กอด1:
สู้ๆนะค้า พยายามอ่านหนังสือเข้า เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณมากค่า มีความสุขมาก อีก 2 เดือน จะรอค่า o13
-
เขาเคลียร์กันแล้วไม่ค้างคาก็โล่งละ
รออีกสองเดือนข้างหน้าจ้า o4
-
แอร๊กกก ดีใจน้ำตาจะไหล ในที่ซู๊ดดด ก็คืนดีกันแล้ว
พี่หมอกพูดแต่ละที ทำเอาละลายแทน ถึงแม้จะแอบฮาร์ดคอร์ แต่ก็เจือความหวานไว้นะ
แหม ตอนท้ายๆน้องตี๋ยังอุตส่าห์กินมาม่าอีก คนอ่านนี่กินจนอืดกันไปถ้วนหน้าแล้วจ้า
เคลียร์ไปได้พอสมควรแล้ว แต่ยังเหลือเรื่องผู้หญิงของพี่หมอกนะ
เอาให้จบ ตัดให้ขาด เลิกให้ถาวรเลยนะพี่หมอกคนดี ไม่งั้นฉันจะพาน้องตี๋หนีไปนะยะ ไม่ให้คืนด้วย เชอะ
ยังเหลือตอนแถมอีกตอนใช่ไหมคะ
แต่เห็นคนเขียนยังไม่มาต่อ แสดงว่าคอมมีปัญหาแน่เลย
ภาวนาให้คอมกลับมาดีไวไวน้า
-
พี่หมอกทำแบบนี้ จัดการเรื่องผู้หญิงทั้งหมดก่อนให้ได้ดีกว่านะ สงสารน้องตี๋
-
หวานอ่ะ
น่ารักๆๆๆ
:o8: :o8: :o8:
-
:z1: มากกว่าจูบได้มิ ? 555
รักพี่หมอก :impress2:
ปล 2 เดือนมันนานนะตัวเอง :sad4:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สองเดือน ม่ายจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมต้องรอพี่หมอกกับน้องตี๋อีกสองเดือนเลยเหรอ
แงๆๆๆๆ จะอดทนรอครับ ยังไงเค้าก็รักกันดีอยู่แล้ว
ชอบการปฏิเสธของตี๋จริงๆ ดูน่ารักดี
พี่หมอกนี่ก็แรงทุกตอน แต่เดี๋ยวนี้โรแมนติกขึ้นนะ
จะรอครับ ไม่ทิ้งหรอกครับ รีบๆ มาต่อนะครับ
-
อ่าโล่งใจ สบายจิต รอนะอีกสองเดือนเจอกัน
-
ไม่หน่วงแล้ววว
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวานมากเลยยยย
กริ๊ดดดด
เฮียทำดีมากกกกก ไปบอกพี่หมอก อิอิ
-
2 เดือนก็ 2 เดือน รอได้อยู่แล้ว
แต่ก่อนไปไม่รับฝากมาม่าน๊า า :monkeysad:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านตอนนี้ค่อยยิ้มได้หน่อย :impress2:
:-[ พี่หมอกกัดคอด้วย พรุ่งนี้เช้าเป็นรอยแน่ๆเลย
ส่วนมาม่า ไม่เอาแล้วนะคะ ได้มาม่าน้ำท่วมมาเยอะแล้ว ไม่อยากได้อีกแล้ว :serius2:
ถ้าจะหายไป พี่ให้แค่สองวันนะ สองเดือนนี้ทู้หายแน่ๆ :laugh3:
-
เพิ่งเคยอ่านครั้งแรกค่ะ สนุกมากๆเลย :o8:
หวาน ซึ้ง ขำ อบอุ่นนน
ชอบมากๆๆๆค่ะ
ไม่เอามาม่าแล้วน้าาาาา
เอาพี่หมอกมาสอนจูบบ่อยๆแทนดีกว่าาาาาาาาา :-[
สองเดือนก็เดือนค๊า :impress2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่าน 2 วัน ...พอมาอ่านตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า
"น่ารักที่สุด"
:-[ :o8: :impress2:
-
อะในที่สุดก็ลงเอยกันได้ด้วยดี
ตอนแรกคิดว่าโจ้ชอบตี๊สะอีกแล้วมันยังไงเนี้ย -*-
แต่อ่านตอนนี้แล้วอิ่มดีอะ ไม่ใช่ไรนั่งกินราดหน้าไปด้วย....อ่าว(แล้วเมิงจะพูดเพื่อ?) :z6:
:laugh:
น่ารักกันดีแต่ตี๊มารยามากมายลุย :beat:
-
อ่านตอนนี้ค่อยยิ้มได้หน่อย :impress2:
:-[ พี่หมอกกัดคอด้วย พรุ่งนี้เช้าเป็นรอยแน่ๆเลย
ส่วนมาม่า ไม่เอาแล้วนะคะ ได้มาม่าน้ำท่วมมาเยอะแล้ว ไม่อยากได้อีกแล้ว :serius2:
ถ้าจะหายไป พี่ให้แค่สองวันนะ สองเดือนนี้ทู้หายแน่ๆ :laugh3:
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4:
อย่าทำนะค้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z3: :z3: สงสารเด็กตาดำๆเถอะนะฮ้าฟฟฟฟ :impress2:
-
พี่หมอกกกกกกกก~ น่ารักโว๊ย~
น้องตี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋~น่ารักที่สุด~
คนแต่งงงงงงงงงง~น่ารักอลังการ
สองเดือนเอ๊ง! รอได้ๆ อย่าทิ้งกันก็พอคร๊าบ
ไม่เอามาม่าอีกแพ๊คนะครับ
ขอเป็นน้ำตาลแดงแทนได้ป่าว 555
-
จะหายไปไหนหรอครับ ผมคงเหงาแน่ๆที่ไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ต่อ
-
สองเดือนลูกค้าหายชัวร์
อย่าหายนานแบบนี้ดิ
พลีสสสสสสสสสสสสสส
:call: :call: :call:
-
น่ารักที่สุด :o8:
น้องตี๋พี่หมอก ระหว่างนี้จะกินมาม่ารอ เพราะงั้นกลับมาต้องงดมาม่านะ :impress2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ :L2:
-
กลับมาดีกันแล้ว แต่ความคิดถึงนี่ทำร้ายตี๋น่าดูเลย เป็นแบบนี้ดีแล้วแหละ แต่ถ้าเอามามาม่าอีก ขอแบบรสไม่่จัดมากจะดีกว่าเนอะ
อีก 2 เดือนเจอกันค่ะ รอๆๆ
-
ซึ้งงง อ่าาาา T T น้ำตาไหลลแ้ล้ว และมันจะหนักขึ้นเพราะ .."ตั่งสองเดือนนน " T^T จะพยายามรอนะเพี้ยงง
-
จะรอนะคุ่ สุ้ๆค่ัะ
-
ตามมาอ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด o13
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก ดราม่าหน่อยๆ แบบพอรับได้แต่ความหวานมันมากกว่า อิอิ
ตอนนี้ไอ้พี่หมอกมันก็คงหลงน้องตี๋เข้าไปเต็มเปาเหมือนกันนั่นแหละ ไม่งั้นไม่ตามกลับหรอก
รอความหวานในตอนต่อไป อิอิ :3123:
-
สองเดือน *กัดผ้าเช็ดหน้าร่ำไห้
แต่ว่าเข้าใจๆ ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่า ^^
แต่ว่าพี่หมอก บทจะง้อยังน่าร๊ากกกกก
ชอบบบบบ บอกไม่ถูกจริงๆ โซ้ยตี๋ถ้าจะให้ไปนอนทั้งชีวิตเลยไป
แต่ว่าจะเอามาม่าอีกกี่แพ็คอ่ะ 5555 จะได้เตรียมตัวถูก
-
o13 o13 o13 o13
สุดยอดอ่ะ :monkeysad:
สนุกมากเลยยยยยยยย
มาอัพต่อนะคะคิดถึงพี่หมอกน้องตี๋อ่ะ
:m13: :m13: :m1: :m1:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากกกก
ชอบนิสัยพี่หมอกจัง :o8:
จะมีมาม่าอีกเหรอ :a5:
จัดเต็มมาเลย ชอบ ซาดิส วะฮะฮ่า :laugh3:
รออีก 2 เดือน :เฮ้อ:
สู้ๆ ขอให้แอดติดตามคณะที่อยากได้ :กอด1:
-
มาลงต่อเถอะครับ ขาดเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆครับ
-
เป็นกำลังใจให้น้า สู้ สู้ค่ะ
2เดือนเอง เวลาผ่านไปไวอยู่แล้ว
ตั้งใจอ่านหนังสือนะ จะรอค่า
-
เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องมันฮาร์ดคอร์ดี
สนุกดี ตลกกับมุกแป้กๆของตี๋มัน แล้วตอนอ่านรู้ชื่อพระเอกยิ่งขำเลยเพราะชื่อมันเหมือนหมาที่เราเคยเลี้ยงเลยล่ะ หมอก ฮ่าๆ
แต่แอบอึดอัดกับบรรยากาศของเรื่องนะ มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้ ถึงแม้ว่าตี๋กับหมอก(เหมือนจะ)คุยกันรู้เรื่องแล้วแต่มันไม่เคลียร์ในความรู้สึกล่ะ เหอๆ
-
แต่งดีอ่ะ ชอบ...
อ่านลื่นสุดๆ ไม่สะดุดอ่ะ
ตอนนี้ เริ่ม ติด แล้ว อ่า
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดเผื่อไว้ก่อน...ไม่ได้เจอกันตั้ง2เดือน
:serius2:
+1 +เป็ดให้นะคะ
:L2: :L2:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
คืนดีกันแล้ววว เย้!!! (นึกว่าจะค้างตรงมาม่าเสียแล้ว 55)
พี่หมอกปากแข็งอะ บอกไปเลยสิว่าคิดถึงตี๋มากๆ :-[
2 เดือนหรอคะ สู้ๆนะคะ จะรออ่านค่ะ :กอด1:
ปล. จะมีมาม่ามาเป็นแพ็คจริงๆหรอ :sad4:
-
โหะโหะ เหมือนเดิมสามตอนรวด
ขอบคุณครับ ชอบของแถมจังไม่สั้นไม่ยาวกำลังพอดี 555555555555+
-
น่ารักอ่า
-
ไม่ได้อ่าน 2 วันยังลงแดงตาย แล้ว 2 เดือนจะเหลืออะไร :m15:
-
เมื่อวานตอนกลางคืนแทบบ้า เน็ตมีปัญหาาา อ้ากกกกกกกกกกกก :z3: :z3:
เลยอดเข้ามาส่องงงง
พอลองเป็นตอนเย็นวันนี้ก็ไม่ติดอีก :z3: :z3: :z3:
พึ่งติดเมื่อกี๊เลยรีบแจ้นเข้ามาดู ม่ายน้าาาาาาาาาา อดคอมเม้นท์คั่นตอนที่ 16 จะบ้าตายย :serius2: :serius2:
ไม่เป็นไรเน็ตปกติแล้ว
ตอนนี้ขอคอมเม้นท์ให้สะใจ
หมดช่วง มาม่าแล้วว :z2: :z2:
ในที่สุด ขอ NC เลยได้มั้ย :haun4:
เพ้อพอแล้ว :เฮ้อ:
เข้าเรื่อง หายไปสองเดือนตอนกลับมาอย่าลืม ตอนใหม่ + ของฝากด้วยนะ o18 o18 o18
-
:impress2:
-
อีก 2 เดือน พี่นักเขียนกรุณาคิดใหม่นะครับ ไม่สงสารแฟนคลับมั้งเหรอครับ
นะพี่นะสงสารนะ เดียวบรรดาแฟนคลับลงแดงนะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ น่ารักอ่ะ
-
น่ารัก ในที่สุดก้อลากน้องตี๋กลับไปได้แล้ว อ่าๆๆๆๆ :o8: :o8:
-
โห...พี่หมอกหวานแบบเงียบๆ :z1: อ่ะนะ ก็ชอบพี่หมอกนะคะ แต่ว่ารู้สึกจะแสดงออกไม่เก่งเลยอ่ะ :m16:
ก็อ่านเรื่องนี้มาได้สองถึงสามวันแล้วคะ รู้สึกสนุกมากเลยและชอบผู้แต่งด้วย :z2:
มาแต่งทุกวันเลยไม่ให้ขาดตอน อันนี้น่ารักที่สุดค่ะ o13 ถึงจะหายไปสองเดือนก็รอได้ค่ะ
ยอมรอเลยอ่ะ :bye2:
-
น้องตี๋น่ารักมาก :กอด1:
:pig4:
-
อีก 2 เดือน พี่นักเขียนกรุณาคิดใหม่นะครับ ไม่สงสารแฟนคลับมั้งเหรอครับ
นะพี่นะสงสารนะ เดียวบรรดาแฟนคลับลงแดงนะ
พี่คนแต่งเค้ามีความจำเป็นต้องเตรียมตัวอ่าหนังสือเข้ามหาลัยน่ะค่ะ เพื่ออนาคตของเค้า :a9: :a9:
ยังไงก็ได้ เคยอ่านที่คนเขียนหายไปนานกว่านี้ อย่าทิ้งก็พอจ้าา สู้ๆ o18
-
Coin 16.2
1.
กลับถึงคอนโดพี่หมอกแล้ว เย้
สิ่งที่เปลี่ยนไปหลังจากมองไปรอบๆแล้ว ไม่มีครับ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ข้างของเครื่องใช้ก็ยังวางอยู่ปกติ เหมือนวันสุดท้ายที่ผมเห็นนั่นแหละครับ
กระโดดสไลด์ตัวบนโซฟาลีลาใหม่ ยะเฮ้ นุ่มชะมัด โซฟาคอนโดพี่หมอกจะเป็นสีออกเทาๆแล้วเป็นผ้านุ่มครับ ชอบนอนบนนี้มาก แต่ส่วนมากจะโดนไล่ไปนอนเตียงเลยไม่ค่อยมีโอกาสเท่าไหร่
มันก็เข้าไปอาบน้ำก่อนเลยครับ บ่นว่าผมหนัก แบกแล้วเหนื่อย กูไปขอร้องมึงตอนไหนวะ? ย้อนกลับไปอ่านก็ยังเห็นชัดๆว่าเป็นการบังคับขู่เข็ญกูชัดๆ ไอ้พี่หมอกมันชอบอากาศหนาวเพราะมันร้อนง่ายครับ ไว้จะหาแป้งเย็นมาให้มันใช้
ผมก็นั่งดูบอลของผมไปครับ (มันดึกถึงขั้นบอลมาแล้ว คิดดู) รอมันอาบเสร็จจะได้อาบต่อ แต่คิดอีกที่ไม่อาบแล้วดีกว่าครับ ยอมนอนโซฟา นอนกลิ้งซักพักก็มีคนโทรเข้าโทรศัพท์ไอ้พี่หมอก มันยังอยู่ในห้องน้ำแต่เสียงน้ำเงียบไปแล้วครับ
“พี่หมอก โทรศัพท์”
ใครวะ หญิง? ผมไม่รู้จักอะ
“ใครโทรมา”
“หญิง”
ไอ้พี่หมอกก็ออกมาทั้งตัวเปียกๆ พันไว้แค่ผ้าขนหนูรอบเอว ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันแต่พี่หมอกก็ไม่ได้รับโทรศัพท์ไป
“มึงรับดิ ขี้เกียจคุย”
“หื้อ?”
“รับไป บอกกูไม่ว่าง ไม่ต้องโทรมา”
“ผมไม่กล้าหว่ะพี่ กลัวโดนด่า”
“พูดไปเหอะ”
ยืนชั่งใจอยู่นานจนเสียงเรียกเข้าเงียบไปครับ (เพลงร็อคหูแตกวงอะไรของมันไม่รู้ ผมไม่รู้จัก) ผมยืนมองหน้าจอสักพัก กำลังจะทักไอ้พี่หมอกเกี่ยวกับรูปหน้าจอ คนที่ชื่อหญิงก็โทรเข้ามาอีกรอบ ผมเลยกดรับ
“ครับ”
“พี่หมอก วันนี้พี่ว่างหรือเปล่าคะ?”
“เออ พี่หมอกไม่ว่างอะครับ”
“นั่นใครหน่ะ”
“รุ่นน้องพี่หมอกครับ” แล้วก็เจอคำถามเดิมๆ พี่หมอกอยู่ไหน ทำไมไม่มารับ เรียกมาคุยหน่อย ผมมองหน้า มันก็ส่ายหน้าแล้วเดินหนีไปใส่เสื้อซะอย่างงั้น
“พี่หมอกบอกว่าไม่ว่างครับ โทษทีนะครับ”
รีบวางสายเลยครับ ไม่นานเธอก็โทรเข้ามาใหม่อีก ผมเลยกดตัดสายซะเลย
“พี่ หน้าจอพี่มันอะไรวะ?”
คือ จะพูดยังไงดีล่ะเนี่ย
มันเป็นรูปผมครับ ไม่รู้ว่าถ่ายตอนไหนเหมือนกัน น่าจะอยู่ในมอ ยืนหัวเราะอยู่ (ข้างหลังเห็นหัวไอ้กล้วยด้วย)
“เอาคืนมาดิ”
“เฮ้ย ไม่เอาอะ ตอบมาก่อนดิ”
ผมรีบเปิดอัลบั้มรูปเลย โอโห มีอีกสักตันนึงได้เลยมั้ง น..นี่มันรูปตอนผมกินข้าวนี่หว่า โคตรน่าเกลียดเลย คือผมเป็นพวกชอบกินอะไรแล้วทะลักออกจากปาก เหมือนเป็นคำสาปแก้ไม่ได้ครับ ไอ้รูปลิ้นห้อยตอนวิ่งตามไอ้อุกกี้ นี่มันอะไรกันวะ!
“เอา-คืน-มา”
เสียงเย็นเลยครับ มือที่ผมถือไอโฟนมันอยู่สั่น ผมนั่งลงกับเตียงไอ้พี่หมอก รู้สึกเหมือนยืนไม่อยู่ อายครับ คือรูปดูดีก็โอเคนะ แต่เพราะเหมือนเป็นรูปที่แอบถ่ายมันเลยมีรูปอุบาทว์ๆอยู่ด้วย อายหว่ะ อายไม่ไหวแล้ว
“พ..พ..พี่หมอก พี่หน้าแดงอะ”
“กูโกรธไง ล..แล้วมึงก็หน้าแดงเหมือนกัน”
“ก็ผมอายอะ! รูปดีๆเก็บผมไม่ว่า รูปอุบาทว์ๆแบบนี้พี่เก็บทำไมวะ”
“เรื่องของกู!”
“แต่มันรูปผมนี่”
“มือถือกู แล้วไง ทำไม ถ่ายไม่ได้หรอไง”
มันกำลังเขิน ชัดเลยครับ มันเริ่มเถียงพล่านไปทั่วเหมือนคนจนมุม แบบนี้มะ ...มัน....
“พี่เขินน่ารักหว่ะ”
“บ้านมึง”
“ผมไม่แซวแล้วก็ได้”
มันก็นั่งลงข้างๆ แบมือแล้วมองหน้าผม
“เอาคืนมา”
“พี่ ถ่ายรูปกัน”
“....อะไรของมึง”
“ก็ไม่เห็นจะมีรูปคู่กันเลย สักรูปๆ”
ผมเริ่มเข้าใจแล้วครับ ว่าจะอยู่กับมันอย่างไรให้มีความสุข
คิดไรต้องพูด จะทำอะไรทำเลย ไม่ต้องมัวแต่อาย ไม่งั้นไม่ได้ไปไหนกันทั้งคู่ เพราะมันจะไม่ค่อยพูดสิ่งที่มันต้องการ ต้องพยายามอ่านความคิดมันตลอดครับ
“พี่ทำหน้าบึ้งทำไมวะ ยิ้มดิ ถ่ายรูปมันต้องยิ้ม”
“กูเมื่อย”
“เหตุผลอ้างไม่ขึ้นเลย แสงน้อยๆเวลาพี่หน้าแดงดูดำเลยหว่ะ เดี๋ยวผมไปเปิดไฟแปป” ที่เปิดตอนนี้มีแต่ไฟหัวเตียงสีนวลๆ ไอ้พี่หมอกก็ดึงผมไว้ บอกไม่ต้องไป
“ลองใหม่อีกรอบ”
มันปรับตั้งค่าอะไรของมันไม่รู้ แล้วมันก็ดึงผมไปใกล้ๆ ใช้กล้องหน้าครับ
“พี่ยิ้มอีกนิดดิ พี่ทำหน้าเหมือนเป็นตะคริวเลยอะ”
“กูกำลังพยายาม”
ยิ้มต้องพยายามด้วยหรอวะ
หันไปมองหน้ามันแล้วตลก ทำหน้าเกร็งๆ
“ยิ้มไม่เป็นหรอวะคนเรา ยิ้มแบบปกติพี่ยิ้มอะ”
“ก็นั่นไม่ต้องฉีกยิ้ม”
ผมเลยแย่งมือถือมาไว้เอง พยายามหามุมดีๆที่เห็นหน้าพวกเราสองคนชัดๆ
“พี่หมอก”
“อย่ากวน กูกำลังทำสมาธิ”
“พี่หล่อโคตรๆเลย”
“พึ่งรู้หรอวะ”
นั่น! ยิ้มแล้ว!
แชะ!!
“ได้แล้ว วะฮ่าๆๆ ดูหน้าพี่ดิ กร๊ากกกก”
หน้ามันยิ้มชั่วร้ายมากครับ ตามแบบฉบับมัน ยื่นให้มันดู แต่แย่ตรงที่เห็นหน้ามันซีกเดียวเองหว่ะ
“พี่ ขออีกรูปดิ”
“ไม่ต้องมายอกูเลย นอน”
“เฮ้ยพี่ ขออีกรูปดิ หน้าโคตรฮาเลยหว่ะ ฮ่าๆๆ”
ผมก็ไล่ถ่ายรูปตามตัวมันขยับเลยครับ “พี่อย่าพึ่งนอนดิ ฮ่วย รูปเบลอเลย” อะไรกัน เอนตัวลงเตียงก็นอนเลยหรอ “พี่ เล่นกับผมก่อนดิ”
“กูจะนอน”
“นะๆ ขออีกรูป”
“ไม่”
“พี่หมอก นะ นะ นะ ขออีก ว้าก หน้าพี่รูปนี้โคตรตลกเลย ฮ่าๆๆ ความนิยมในตัวพี่ลงฮวบชัวร์”
“.....”
กระโดดทับตัวมันเลยครับ “พี่ดูนี่ดิ โคตรตลกเลย ขออีกรูปนะ” เอาคางเกยไว้กับไหล่มันที่นอนตะแคงอยู่ ยื่นแขนออกไปให้มันเห็นหน้าจอโทรศัพท์ สักพักมันก็หันหน้ามามองผม คิ้วชนกันอีกแล้วอะ
“เออๆ รีบๆ กูง่วง”
สุดท้ายก็ได้ออกมาแค่ภาพเดียว ที่ไม่เสียแล้วเป็นภาพที่ผมคิดว่าสวยที่สุดของวัน มันยิ้มน้อยจนถ้าไม่มองดีๆจะไม่รู้ แต่ตามันยิ้ม ที่ปลายสายตามันก็มีผมที่ยิ้มกลับให้
ก็เป็นหน้าจอมันไปประมาณเดือนกว่าเลยครับ เอาวะ ดูดีกว่ารูปอุบาทว์ๆของผมแล้วกัน
2.
ไอ้หนึ่ง
ศัตรูคู่แค้นตลอดกาล
“หนึ่ง”
หน่ะ เมิน
ผมนั่งยองๆอยู่กับพื้น พอมันหันหน้าหนี ผมเลยเอนตัวตาม
“ไอ้หนึ่ง”
“มึงก็เห่าสิ มันจะได้ฟังมึงเข้าใจ”
“ไอ้พี่หมอก นั่งเงียบๆถอนหญ้าตรงนู้นนนนนไปเหอะ”
“กูอุตส่าห์ช่วยมึง มึงก็พูดภาษาคนอยู่ได้ พูดภาษามึงซักที ไอ้หนึ่งจะได้เข้าใจ”
“งี้ที่พี่คุยกับผมรู้เรื่องก็…!!!”
มีหญ้าทั้งกระจุกลอยมาทางผมกับไอ้หนึ่ง วงแตกกันไปครับ
3.
พจนานุกรมภาษาพี่หมอก ฉบับ แปลเป็นภาษาคน
“วันนี้หน้ามึงกวนตีนว่ะ” แปลว่า สวัสดีตอนเช้า/บ่าย/กลางวันจ้ะ
“มองไร สัด” แปลว่า มีอะไรหรอจ๊ะ
“ทำเชี่ยไรของมึงเนี่ย” แปลว่า มานี่ เดี๋ยวเราช่วยเองนะ
“เรื่องของกู” / “เสือก” แปลว่า ขอโทษนะจ้ะ ไม่สะดวกที่จะพูดเท่าไหร่
“อะไรของมึง” แปลว่า อุ้ย นั่นอะไรหน่ะ / ทำอะไรอยู่หรอจ๊ะ
“มึงทำเองนะ” แปลว่า ขอโทษนะจ๊ะ ความผิดเราเอง
“เออ มันก็งั้นๆ” แปลว่า สุดยอดเลยนะเนี่ย เกิดมาไม่เคยเจอ
จบเถอะ!
…………………………
………………..
[Coin 16.1 : complete]
[20.11.54]
ตอนพิเศษที่บอกเมื่อวานคัฟ :กอด1:
พิมพ์ไปพิมพ์มา..น...น...นี่เราพิมพ์ตอนที่ 17 อยู่หรอ ว้ากกกก หยุดโดยฉับพลัน :serius2: :serius2: :serius2:
ขอให้สมพรปากทุกคนนะคัฟ ขอบคุณมากๆนะฮ้าฟฟ :call: :call: :call:
วันนี้ตอบความเห็นคัฟ!!!
*ขอบคุณ คุณmisso สำหรับภาษาไทยที่คนเขียนสุดอ่อนเลยนะคัฟ (โค้งขอบคุณ)
ปัญหาใหญ่ของชีวิตคือไทยสังคม ยอมสอบเลขสองชุดเลยนะเหวย!!!
*iaxezier สู้ๆไปด้วยกันนะคัฟ!! ไว้จะทำดูคัฟ กะจะไม่เล่นคอมอีก แต่มันอดไม่ไหวอยากมาอ่านความเห็น ว้ากก ปิดเทอมใหม่ๆอ่านสิบกว่าชั่วโมงต่อวัน ตอนนี้ไม่ถึงสองชั่วโมง TT
*dukdikdukdik + namngern ถ้ามันจะมีรางวัลนั้นก็ให้มันไปเถอะคัฟ 555
*konnarak / theduchess /fuku /som/ ZilCh / mini_bilieber /jackysomayugi ขอบคุณคัฟ!!
*RGB.__ เชิญกระพือติ่งขึ้นมารับเลยคัฟ (ตบมือแปะๆ ถ่ายรูปรับรางวัล เย้!)
*2kysarang__ ตกลงชอบหรือไม่ชอบหนุ่มซึนเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
*โจ๊กกุ้ง เชิญสครีมดังๆเพื่อสองเดือนเลยคัฟฟ
*skyberry / NannY เชิญรักเลยคัฟ
*chae กิเลสเป็นล้าน ชนะได้จะบรรลุแล้วคัฟ
*ชั่วกาล เชิญเเพ็คคู่กับ iaxezier(คนนี้น่าจะนอกใจไปแล้ว) รักตี๋เหนียวแน่น 555
*Poes ทำได้จริง ป่านนี้นาซ่าก็หยุดป๋มไม่ได้แล้วคัฟ 555 พี่อย่าหลบนิยายป๋มนะค้าฟฟฟฟฟ (น้ำตาไหลพรากกก)
*irksome เชิญขำเืผื่อสองเดือน 55
*Yunatsu พี่หมองโผล่มาแล้ว!!! 555 ขอบคุณที่ชอบคัฟ
*shabushabu4 ถ้ามีรับรองเด็ด 55555
*kslave แหน่ะ แอบล่อลวงท้ายประโยค 555
*Little Diamond แท้็คมือเลยพี่น้อง แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าท่านแม่ไม่ยอม!! พอเห็นแบบนี้แล้วก็ได้แต่เศร้าว่าตอนนั้นตูติดโควต้าไม่เอาจะหยิ่งทำอะไรฟร้า ตอนนี้เลยได้แต่นั่งหงิด
*Crossley เดี๋ยวไว้พี่แกหลุดคำใหม่ๆจะเอามาเพิ่ม 55
*mur@s@ki ถ้ายังมีอีกคนบอกไอ้พี่หมอกซึนจะยกตำแหน่งให้มันแล้วนะ ห้ะ อะไรนะ สมควรให้มันตั้งแต่ปีมะโว้??!! + ขอบคุณคัฟ
*RoseBullet ขอต้อนรับสู่ชมรมคนรักน้องตี๋(มันมีด้วยเรอะ!!) ขอบคุณนะค้าฟ
*golove2 เดี๋ยวเจอมาม่ารสน้ำตาแดง คัมมิ่งซูน!!(ชาติไหนวะเมิง)
*somma เดี๋ยวจะหายดังๆ (พลั่ก - เสียงตีนsommaประกบแก้ม 55)
*dezzetoeiiz สารภาพ จะเขียนเยอะกว่านี้ แต่แบบ (มองซ้ายมองขวา ยื่นหูมา กระซิบ) "ขี้เกียจอะ" 555
*his*SPECTIVE เดี๋ยวจะำทำพจนานุกรมขาย 555 แอบชอบอวาตาร์พี่มากคัฟ เห็นแล้วยืนบิดตาม 55
*e_new ตกลงเรื่องนี้มี FC แล้วเรอะ!! แค่มีคนอ่านก็ดีใจจะแย่แล้วคัฟ รักไอ้พี่หมอกน้องตี๋ขนาดนี้แถมมีคนบอกว่าจะรอหัวใจคนเขียนก็ระเบิดบึ้มลงทุ่งข้าวสาลีแล้ว (อ้วกกกก)
*uknowvry ดีใจที่ฮาคัฟ สารภาพว่ากลัวแป้ก
อาจจะไม่ได้ตอบทุกคนทุกความเห็น แต่ขอให้รู้ไว้เลยคัฟว่าแต่ละความเห็นนักเขียนอ่านไม่ต่ำกว่าสามรอบ!! ขอบคุณทุกความเห็นทุกกำลังใจ แล้วป๋มจะคัมแบ็ค!! (จะมีใครจำได้ไหมวะนั่น)
-
พี่คนแต่งเค้ามีความจำเป็นต้องเตรียมตัวอ่าหนังสือเข้ามหาลัยน่ะค่ะ เพื่ออนาคตของเค้า :a9: :a9:
ยังไงก็ได้ เคยอ่านที่คนเขียนหายไปนานกว่านี้ อย่าทิ้งก็พอจ้าา สู้ๆ o18
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มอบตำแหน่งประธาน FC ให้เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
(ใครจะอยากได้หว่ะ :z6: :z6: :z6:)
เปลี่ยนใจ แจกให้ทุกคนเลยดีกว่า
(คนอ่าน ชั้นไม่อยากได้วร้อยยยยยยยยย )
-
ได้จิ้มคนแรกม๊ายยยยย กรี๊ดๆๆ
เข้ามาอ่านไม่เห็นมีใครเม้น ขอชิงก่อน จะทันไหม๊
พี่หมอกน่ารัก.. ปกติไม่ชอบหนุ่มซึนนะ แต่พี่หมอกนี่ทำความคิดเปลี่ยน ฮ่าๆ
แต่ยังไงก็ไม่ชอบ อยู้ดี คิดไไปคิดมา ให้พี่หมอกคนเดียวดีกว่า
น่าร๊ากกก ตอนถ่ายรูปนี่ ต้องให้ยอ ไม่อยากเชื่อว่ายิ้มไม่เป็น อ่า.. ยิ้มต้องออกมาจากความรู้สึกสินะ
นึกว่าวันนี้ คนแต่งจะไม่มาเสียเเล้วคิดว่า
เอ่อ.. วันนี้ไม่อัพสินะ (เพราะเห็นอัพทุกวันเลย ฮ๋าๆ)
สู้ๆน้ะค้า~
พอมาอ่านอีกรอบ เจอนี่
Coin 16.2
พิมพ์ไปพิมพ์มา..น...น...นี่เราพิมพ์ตอนที่ 17 อยู่หรอ ว้ากกกก หยุดโดยฉับพลัน :serius2: :serius2: :serius2:
เอ่อ.. ไอ้หยุดโดยฉับพลันนี่ทำเรา :z3: :z3: เยอะๆเลยๆๆๆๆๆๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มอบตำแหน่งประธาน FC ให้เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
(ใครจะอยากได้หว่ะ :z6: :z6: :z6:)
ขนาดนั้นเลย ขอบคุณค่ะ :laugh: *กระพือติ่งรับรางวัล*
______________________________________________________
จริงๆคิดอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด แต่บรรยายออกมาไม่ถูก คอมเม้นเลยกระท่อนกระแท่นเหมือนเอาหลายๆประโยคมาต่อกันอย่างนั้น :z3:
พี่หมอกกะตี๋น่ารักที่สุด จบ :กอด1: :กอด1:
-
พี่หมอกเขินแล้วน่ารักกกกกกกกก :impress2: :impress2: :impress2:
-
อย่า อย่า คนเขียน อย่าหยุดค่ะ!! เขียนต่อไปเถอะพลีสสส วันนี้รอมาทั้งวันแล้วได้อ่านสมใจ ดีใจสุดๆเลย ก็คนเขียนน่ารักยังงี้ไงล่ะ :impress2:
ตอนนี้น่ารักมาก อยู่ด้วยกันแล้วมันมีความสุขงี้แหละ
พจนานุกรมฉบับของหมอกนี่ก็สุดๆ ฮ่าๆ ชอบๆ
เอ้อ อีกนิด จะรำคาญเรามั้ยน้อ
จ้ะ กับ จ๊ะ ไม่เหมือนกันนะ
เช่น ไปไหนมาจ๊ะ ทำอะไรอยู่หรอจ๊ะ จะใช้ไม้ตรี เสียงจะสูง มักใช้ในประโยคคำถาม
ส่วน ไปห้องน้ำมาจ้ะ กินข้าวอยู่จ้ะ จะใช้ไม้โท เสียงจะหนักตอนลงท้าย มักใช้ในประโยคที่แสดงอาการตอบรับ หรือตอบคำถาม
ข้อควรสังเกต ในกรณีที่มีคำว่า นะ อยู่ข้างหน้า เสียงจะลงท้ายเบาเสมอ
เช่น ขอโทษจ้ะ หรือ ขอโทษนะจ๊ะ ทั้งสองประโยคถูกต้องแต่จะเห็นว่าเมื่อมี นะ เสียงลงท้ายจะเบาลง ใช้ไม้ตรี
(กรณีเดียวกับ ขอโทษค่ะ หรือ ขอโทษนะคะ เช่นเดียวกัน)
ตัวอย่าง ขอโทษนะจ๊ะ(ไม้ตรี) เป็นความผิดเราเองจ้ะ(ไม้โท) ลองออกเสียงประกอบกันก็ได้นะ
คนเขียนน่ารักที่สุด :กอด1: เราเชื่อว่าคงไม่ใจร้ายกับคนอ่านอย่างเราๆหรอก แวบๆมาบ้างให้หายคิดถึงหน่อยก็ยังดี :bye2:
ขอบคุณมากจ้า
ชอบเรื่องนี้จริงๆนะ กำลังจะไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่อีกครั้ง ^^
//เพิ่มเติม :o8: เขินนน ขอบคุณนะคะ แต่ความจริงเราก็ไม่ได้เก่งภาษาไทยขนาดนั้น แค่แบ่งปันสิ่งที่พอรู้มาให้ เผื่อจะเป็นประโยชน์บ้าง(เช่น ข้อสอบภาษาไทยในอนาคตอันใกล้ เป็นต้น ฮ่าๆ ล้อเล่นจ้า ตอนนี้ก็รู้เพิ่มอีกอย่างแล้วไง สู้ๆน้า)
-
พุ่งมาอย่างรวดเร็วววววววว :laugh:
อ๊ายยยย พจนานุกรมพี่หมอก น่าร้ากกกก 555555
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio201.gif)ยิ่งอ่านยิ่งเห็นว่าหมอกมันก็น่ารักดีเหมือนกัน
แต่พจนานุกรมฉบับนี้อย่าได้พิมพ์ขายเชียวนะ มันฮาเกินไป(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/02-1.gif)
เก็บไว้ให้ตี๋มันอ่านของมันไปคนเดียวจะดีกว่า
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/915068477.gif)ปล. ตอนที่ 17 ก็อยากอ่านอยู่นะจ๊ะั
-
ชอบพจนานุกรมพี่หมอกอ่ะ น่าร้ากกกกกกกกก มะหวายแล้น :o8:
-
555555555555555555
ฮาตี๋ น่ารักจ้าตอนนี้
เราก็กำลังจะเข้ามหาลัยเหมือนกันเลย
ตอนนี้ก็อ่านหนังสือให้เป็นเวลา กำหนดเวลาเล่นเน็ต
เราว่าวิธีนี้โอนะ ตัวเราไม่กดดันมาก ชิลๆ
เจอกันอีก 2 เดือนจ้า
ปล.ชอบพจนานุกรมสไตล์ตี๋-หมอก
-
เป็นกำลังใจให้ คนเขียนนะคับบ สู้ๆๆ เราอยู่ข้างคุณ
-
สรุป ยกให้พี่หมอกเป็นหนุ่มซึนแห่งปีกันเหอะ อิอิ o18
-
แอร๊ยยยย น่ารักกกกกกก ถ่ายรุปกันด้วย น่ารักจังเลยอ่ะ
รักน้องตี๋จังเลย
-
แฟนคลับเรื่องนี้แตละคน ฮามาก
ฮ่าๆ คนเขียนคับ สู้ๆนะคับเรื่องอ่านหนังสือ
มันไม่ยากเกินความสามารถหรอกคับ
แต่ส่วนมากมันชอบมีกิเลสมาขัดขวาง
-
โอ้ยยยยย ฮาไม่ไหวเเล้ว :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ชอบมากอ่ะ ><
-
อ่านตอนนี้แล้วนั่งยิ้ม เหมือนเราเข้าไปนั่งดูเค้าสองคนถ่ายรุปกัน :-[
ว่าแต่คนเขียนจะหยุดทำไมนั้น พิมพ์ไปจิ แล้วก็ท่องหนังสือไปด้วย :laugh:
-
กดบวกและเป็ดให้กับความน่ารัก(?)ของหมอก
เอาว่ะ ทำได้ขนาดนี้ก็ที่สุดของคุณชายแล้ว
รออ่านตอนปกติเน้อ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักอ่าาา
ชอบพจนานุกรมมม
อิอิ
ก้พี่หมองเปนคน พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ
-
เอาล่ะ สู้ๆนะค่ะอย่าหักโหม นา :L2:
แล้วอย่าทิ้งเรื่องนี้นะ เพราะ NC ยังไม่มี (คนแต่ง/แกคิดแค่นี้เรอะ + รองเท้าลอยมา)
ล้อเล่นๆ (ถึงจะแอบหวังอยู่) มาต่อด้วยนะจ้ะ
สองเดือน ปีใหม่พอดี o13
-
พี่คนแต่งเค้ามีความจำเป็นต้องเตรียมตัวอ่าหนังสือเข้ามหาลัยน่ะค่ะ เพื่ออนาคตของเค้า :a9: :a9:
ยังไงก็ได้ เคยอ่านที่คนเขียนหายไปนานกว่านี้ อย่าทิ้งก็พอจ้าา สู้ๆ o18
เหรอครับ งั้นไม่ว่าครับเพราะอนาคตต้องมาก่อน แต่พี่จะเอ็นตรงเข้าที่ใหนก่อนครับขอให้ได้ตามที่หวังนะครับ
พจนานุกรมของสำนักพี่หมอกโดนตรงเลยนะนั่น ฮาน้ำตาเล็ดเลย 555
-
โอ๊ยยย น่ารักโคตรๆๆๆ ไม่ไหวแล้ว
อ่านแล้วเขินนอ้ะ >////////////<
พี่หมอกแม่มน่ารักสัด ! หนุ่มซึนแห่งปี 555
น้องตี๋ก็น่ารักน่าหลงอะ
ชอบคู่นี้สุดๆ
รออ่านจ้า สู้ๆนะคะ
เราเชื่อว่าคนแต่งทำได้อยู่แล้วว!! ^^
-
หมอกกับตี๋น่ารักไปมั๊ย
ตั้งใจอ่านหนังสือนะค่ะ แต่ถ้าเบื่อว่างๆอยากพักสมองก็มาแต่งนิยายต่อนะค่ะ :กอด1:
-
ฮาตรงพจนานุกรมเนี่ย :m20:
ถึงตรงนี้แล้วได้แต่ถอนใจ ในเมื่อน่ารักกันซะขนาดนี้
สองเดือนคงลงแดง...แต่ แต่! ด้วยความเป็นนักอ่านที่ดีและเสพติดเรื่องนี้งอมแงม
จะอวยพรให้คนเขียนสมหวังในทุกๆเรื่องที่กำลังทำอยู่ จะรอนะจ๊ะ :impress: :จุ๊บๆ:
-
คนเขียน
เราว่านะแต่งให้จบแม่งไปเลยแล้วค่อยอ่านหนังสือทีเดียว
ไม่อย่างนั้นมันจะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ เพราะจะกังวลอยู่กับนิยาย
ที่รู้เพราะอยู่ ม.6 เหมือนกัน เป็นเหมือนกัน
เพื่อนมีที่เรียนกันเกือบทั้งห้องแล้ว แต่ตูยังไม่มีเลย
เพราะมัวแต่อ่านนิยายอยู่ทั้งวัน ทั้งคืน :laugh:
-
โฮ้วววว หึหึ มีรูปแอบถ่ายตี๋เก็บไว้เพียบเลย
มีนัยสำคัญตรงที่อิพี่หมอกมันแอบถ่ายเองกะมือนี่สิ เด็ด!!!
พี่คะ ..ทำไมพี่ช่างซึนได้น่ารักขนาดนี้ หนูหลงรักพี่ค่ะ
:กอด1: คนเขียนสู้ๆนะคะ :กอด1:
-
จะรอไหวไหมเนี่ย ตั้ง 2 เดือน :jul1: ยิ่งอ่านแล้วยิ่งชอบ แหม่ มันจะมีมาม่านิดๆก็เถอะ
อ่านไปเขิลไป 55 เราเป็นบ้าไปแล้ว
-
ถ้าบอกว่าถูกใจน้องตี๋จัง พี่หมอกจะมาปาดคออิฉันไหมคะ
แบบน้องตี๋น่ารักกกอ่ะ อยากได้ๆๆๆแบบนี้ (กร๊ากกกก โดนฆ่าแน่เรา)
น้องตี๋เป็นคนที่เข้าใจพี่หมอกมากอ่ะ แถมรู้จักวิธีที่จะปรับตัวให้เข้ากับอีกฝ่าย
ตอนที่ล้อพี่หมอกหน้าแดงนี่น่ารักสุดๆไปเลย อ๊างงง
ด้านพี่หมอกนี่ก็นะ ชอบเขาไปแล้วเต็มๆแต่ยังปากหนักขนาด
นี่ถึงกับมีรูปน้องตี๋เก็บไว้ดูเป็นตัน ยังไม่ยอมเปิดปากอีกนะยะ
ชอบคู่นี้จริงๆเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
รอติดตามแน่นอนจ้า
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
:man1: รักพี่หมอก รักตี๋ รักคนเขียน
อย่าหายเงียบน้า เค้าคิดถึง
:จุ๊บๆ:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้ากลับมาหวานใส่กันแล้วเว้ยเห้ย :L2: :L2: :L2:
ขอแค่อย่าทิ้งกัน แล้วก็กลับมาอัพบ้างเมื่อสะดวกและไม่เสียการเรียนและการอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่หมอกแม่ง น่ารักว่ะ ได้ใจโคดๆ :impress2:
คนแต่ง อย่าหยุด ล้อเล่นครับ
สอบได้คะแนนแจ่มๆ นะครับผม :laugh:
-
:laugh: ตอนแถม มาเป็นฉากๆ พี่หมอกน่ารักอ้ะ เขินด้วยย 55555555555
ขอบคุณคนเขียนมากนะค๊า :L2: :L2:
-
พยายามจะเข้าใจพจนานุกรมพี่แกนะครับ :laugh:
และก็จะพยายามทำใจให้ผ่านไปอีก 2 เดือน :z3:
-
พจนานุกรมภาษาพี่หมอก หว๋าย ย ย น่ารักว่ะ ♥♥♥ +1
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
FC ด้วยคนน๊า :man1:
-
555...ภาษารักฉบับพี่หมอกนี่....โคตรฮา.......
-
น่ารักมากค่ะ ชอบๆๆ :o8:
-
เอ่อ เราว่า นิสัยน้องตี๋เนี่ย มาจากคนแต่งเลยป่ะค่ะ =_=
พอเห็นตอบเม้นแล้วแบบ.. -3- เหมือนตี๋มาตอบเอง 555
อ๊ากกก เวรกรรม เราว่าเราจะแคปภาพหน้าจอ
บันทึกลงอนุสรณ์ซะหน่อยว่า อิชั้นมีเลขที่สวยงามมาก
โพส 111 คะแนนชื่นชม 1 :z3:
มะ..เป็นไร เก็บไว้ในความทรงจำก็ได้
เพราะเม้นให้เรื่องนี้หรอกนะ เลยยอม (ไม่ค่อยจะ..)
-
หมอกน่ารัก
-
แหมน่าร้าากกกอีกแหละ
แล้วเมื่อไรตี๋จะเป็นของพี่หมอกคนเดียวเนี่ยยคนอ่านจิ้นไปไกลแล้วว
เตรียมใจซะตี๋พี่หมอกเค้าทนมานานแล้วหน่า
เอิ้กๆๆๆ :z1:
-
555+
ฮาอีตรง พจนานุกรม ฉบับคุณหมอกเนี่ยแหละ อาร์ทตัวพ่อง
-
ตำแหน่งแฟนยอดเยี่ยมต้องยกให้ตี๋ เข้าใจพี่หมอกไปทุกเรื่องทุกอย่าง
-
ชอบพจนานุกรม :laugh:
-
:z10:
-
อ่านแล้วหยุดยิ้มไม่ได้เลยค่า โอ๊ย น่ารักมากๆ มีถ่ายรูปคู่ด้วย จริงๆพี่หมอกก็อยากถ่ายล่ะสิล่ะสิล่ะสิ >.<
อ่านอันสุดท้ายแล้วขำก๊าก 555+ ถ้าไม่มีพจนานุกรมไม่รู้จริงๆนะเนี่ย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้า สู้ๆ!!
-
แล้วไอ้แก่อย่างพี่ก็ต้องรอน้องอีก 2 เดือน
รีบไปจัดการอนาคตตัวเองให้เสร็จ
ตั้งใจอ่านหนังสือ
กลับมาอีกทีขอหนักๆเลยนะ
-
คนเขียนมายั่วให้อยากแล้วจากลา อะฮือๆๆๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้อ่าน อิอิ
จะรออีก 2 เดือนคะ
แต่ครบ 2 เดือนแล้วต้องมาต่อจริงๆนะตัวเอง
ไม่งั้นคนอ่านมีอาการลงแดงตายแน่ๆ
ฮือๆๆๆ :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ชอบพจนานุกรมฉบับพี่หมอก ฮาดี
-
ชอบ ง่ะ ฮา ดี
-
น่ารักๆๆๆ
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
น่ารักมากกกกก โฮกกกกกก เม้นท์ไม่เป้นภาษา โดนพี่หมอกขโมยหัวจายยยยยยย อยากได้แบบนี้สักคนมานอนกอด อร้างงงง(เริ่มเวิ่น)
ชอบตอนถ่ายรูป มันหวานมาก ฮั่นแน่ พี่หมอกต้องแอบชอบน้องตี๋มาก่อนหน้าแน่ๆ แถมยังมีเซตหน้าจงหน้าจอมือถือเป้นรูปคู่ อิอิอิอิอิอิอิ :o8:
ชอบสุดคือพจนานุกรม ฮามว้ากกกกกกกกกกก ลงไปเกลือกกลิ้งกับพื้น
สู้ๆนะจ้ะคนเขียน เป้นกำลังใจให้ สอบติดคณะดีๆนะคะ เราเคยผ่านช่วงเวลาเอ็นสะท้านอันยากลำบากมาแล้วเข้าใจเลย เป็นกำลังใจนะจ้ะ :mc4:
-
หึหึ มารอนะ o18 o18
ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือนะ o13 :กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
มอบโล่ซึนตัวพ่อให้เลยพี่หมอก (/เอาโล่ขว้างหน้าแล้วหนีพี่หมอกออกจากห้อง)
-
นึกว่าตาฝาด อั๊ยยะ ตอน 16.2 น่ารักเกิ๊น
โดยเฉพาะ พจนานุกรมภาษาพี่หมอก 555
-
เอาตอนที่ 177777777777777777777777777777777777777 :impress2:
-
เฮ้ย! สนุกอ่ะ
อาตี๋แม่มน่ารัก
แต่พี่หมอกน่ารักโฮกกก
ชอบช่วงแฉที่บอกว่าพี่หมอกขี้อิจฉาอ่ะ
ทั้งเรื่องซีดีเรื่องไอติมดูยังไงมันก็เอาใจตี๋ชัดๆ
น่ารักสัดๆ ค่ะ
แต่พออ่านหมดแล้วรู้สึกเหมือนโดนฟันแล้วทิ้ง(ยังไม่เคยหรอกนะแต่อุปมาได้ว่ารู้สึกคล้ายๆ กัน 555)
สองเดือนเลยอ่ะแต่ไม่เป็นไรเพื่ออนาคต!
สู้ๆ นะคะ ทำให้เต็มที่
เอาแบบให้ต่อไปเวลาเรามองย้อนกลับมาแล้วไม่ต้องเสียใจทีหลังอ่ะ
อย่าให้เป็นแบบพี่ ทุกวันนี้ถึงจะไม่ถึงกับเสียใจแต่ก็เสียดาย ทำไมตอนนั้นกูทำตัวแบบนั้นฟะ!
-
ชอบตอนพี่หมอกเขินอ่ะ :m20:
:impress2:
-
สู้ๆเรื่องอ่านหนังสือสอบนะคะอนาคตของชาติ :กอด1:
ในฐานะครูคนหนึ่งก็อยากให้นักเรียนตั้งใจอ่านหนังสือสอบเหมือนกัน
แต่ในฐานะคนอ่าน อยากอ่านต่อมากกกกกกกกกกกกค่ะ :sad4:
เป้นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
กดเป็ดกดบวก
เอาไปเล๊ยยยยย ตี๋
ลงแดงแน่ๆ ฉองเดือน แง๊ๆๆๆๆๆ :z3:
-
มีออกเรียกน้ำย่อยมาให้หนู..คลั่งกว่าเดิม
:z3:
พี่หมอกน้องตี๋ เจอกันเน้กสะทูว์มั้นสท์
:undecided: :undecided:
-
คนเเต่งจะหยุดไปสอบก็โชดดีเน้อ สู้ๆตั้งใจอ่านหนังสืิอนะ
................................
ฮาพจนณานุกรมฉบับพี่หมอกมาก หึหึ
ไอ้พวกปากเข็งไม่ตรงกับใจ
-
พจนานุกรม พี่หมอกฮามาก
-
อ่านรวดเดียวจบ ไม่ไหวเเล้ววว ทำไมตี๋น่ารักเเบบนี้ :impress2:
ติดงอมเเงมเเต่ก็จะรอนะครับ
ปล. ตั้งใจอ่านหนังสือนะ o13
-
หลังจากดราม่ามาหลายตอน พอดีกันเอาซะหวานเลยนะ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
ชอบพจนานุกรมฉบับพี่หมอกจริง ๆ เลยว่ะ ฮาได้ใจ
-
พี่หมอกน่ารัก แต่พจนานุกรมฉบับพี่หมอกนี่ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริงๆ
-
fc พี่หมอก :impress2:
-
:o8: :-[ :o8: :-[
หมอกน่ารักมาก....
พจนานุกรม...อย่างเกรียนอ่ะ
o13 o13
..................
ขอให้คนแต่งตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ... :mc4:
โชคดีจ้า...
:L2: :L2:
แล้วจะรอนะ
:กอด1: :กอด1:
+1 +เป็ดจ้า
-
พจนานุกรม ภาษาพี่หมอก :a5:
ไหงแปลแล้วมันหวานงั้นเนี่ย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มารอครับ
-
:กอด1: พี่หมอกน่ารัก ก ก
นับวันรออีกสองเดือน จะแวะมาเยี่ยมกันก่อนก็ได้นะคะ
ขอให้โชคดีค่ะ :L2:
-
ชอบพจนานุกรมพี่หมอกมากก น่ารักดี :laugh:
-
Preview เฮียฮ้ง & ฟิน
1.
แม่ง ปิดโทรศัพท์ ไอ้น้องเวร
จับได้ว่าหนีไปไหนจะตีให้ก้นลายเชียว
มองไปรอบๆก็รู้สึกโมโห ใช่สิ เดี๋ยวนี้มึงโตแล้วนิ เห็นเฮียอย่างกูเป็นแค่หัวหลักหัวตอ ไปไหนไม่เคยบอก บ้านช่องก็ไม่กลับ เมื่อก่อนนะ เฮียอย่างนู้น เฮียอย่างนี้ รักเฮียมาก ตอนนี้ มีแต่ด่าว่ากูขี้เกียจอย่างนู้น ซกมกอย่างนี้
มองนาฬิกา ห้าทุ่มกว่าแล้ว ไอ้คนขับรถสองแถวเสือกทะเลาะกับเมียเลยไล่ลูกค้าลงจากรถ เออ โชคดีผมจดเบอร์เจ้านายมันไว้ทัน เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงเจอดีแน่ ให้กูเดิน จะกิโลเลยนะเว้ยจากตรงนี้หน่ะ วินหรอ? ไม่ต้องฝัน แถวนี้เงียบอย่างกับป่าช้า
ไอ้ร้านหมูย่างเกรดต่ำยังเปิดอีกหรอวะ ว่างๆชวนไอ้จั๊วะมากินดีกว่า เห็นมันพึ่งได้แฟนใหม่ เดี๋ยวก็คงเอาแฟนมาโชว์อีกแหง ผมละอิจฉา มึงมันรวยนิ กูนี่จะแดกอะไรแต่ละอย่างยังคิดอย่างต่ำสามรอบ ทำงานเลือดตากระเซ็นมาเซ่นไหว้นี้บรรพบุรุษ โห พูดไปพูดมาแล้วพึ่งคิดได้ ผมมันอภิชาตบุตรเลยนี่หว่า วิดน่า ม้ารักผม ม้าไม่รักมึงแล้วไอ้ตี๋ เดี๋ยวนี้ม้ามีแต่ถามว่าตี๋ไปนะแล้วไม่ถามต่อ เห็นไหม หลักฐานชัดเจน
เดินต่อมาอีกหน่อย ไฟตรงนี้ไม่มีแล้ว นี่ล่ะน่า บ้านเมืองเราถึงไม่เจริญ คดีฆาตกรรมมันถึงผุดเป็นเห็ดขึ้นห้องน้ำขนาดนี้ มืดๆแบบนี้โคตรอันตราย ถึงจะเป็นถนนใหญ่ก็เถอะ แต่รถมันมีซักคันไหมผมถามจริงๆ
เมื่อไหร่จะพ้นทางนี้ซักทีวะ มองซ้าย มองขวา เออ ไม่มีคนตามมา มองไปข้างหน้า เวรล่ะ นั่นมันอะไรวะ! ศ..ศะ..ศพเร๊อะ!
หยุดเดินเลยครับท่าน แถวนี้มันไม่มีใครให้เรียกเลยหว่ะ กูเปล่านะ กูไม่ได้ทำ กูเป็นพลเมืองดีชูสองนิ้วเลยนะเว้ย ตายยังวะนั่น ใส่เสื้อขาวเกงดำแบบนี้มันก็นักศึกษานี่หว่า ไหงมานอนหน้าคว่ำตายเป็นศพริมถนนงี้วะ
“น..น..น้อง”
นิ่ง
ไม่ขยับ
นั่งลงยองๆข้างๆ เอาไฟมือถือส่อง ไม่มีรอยเลือด หรือหัวใจวายล้มลงไปตายเฉยๆหว่ะ
เอาตีนเขี่ยๆที่กางเกงก็ยังนิ่งอยู่ ก้มหน้าลงไปใกล้อีกนิดนึง..อื้อหือ กลิ่นเหล้าหึ่ง ไอ้นี่มันแค่คนเมานี่หว่า ไอ้นี่นิ มึงทำกูหัวใจเกือบวาย ถ้าคนมันโผล่มาแล้วมึงตายจริงเขาหาว่ากูเป็นฆาตกรมึงจะรับผิดชอบยังไงวะ!
ดันตัวมันนอนหงาย แม่งหน้าตาคุ้นๆหว่ะ เหมือนเคยเห็นเมื่อชาติปางก่อน ไอ้ตราบนอกก็ประกาศชัดว่ามอเดียวกับไอ้น้องเวร หน้าตาตอนนี้มันเลอะคราบดินที่แก้มนิดหน่อย เคี้ยวอากาศแจ็บๆๆ เดี๋ยวนะ นี่มันพี่รหัสไอ้ตี๋ไม่ใช่หรอ จำได้เพราะมันเคยมาหลอกกินโจ๊กฟรีบ่อยๆตอนไอ้ตี๋อยู่ปีหนึ่ง เนียนมาก มาถึงสั่ง รอไอ้ตี๋ทำงานเสร็จแล้วไปเรียนพร้อมมัน ไอ้ตี๋ก็ไม่กล้าพูด ม้าก็ใจดีอยู่แล้ว มีแต่ผมนี่แหละ โมโหแม่ง นั่งกินที่คนอื่นอีก
ชื่ออะไรฟิ่วๆซักอย่าง
“เห้ย มึง” เอามือตบๆหน้ามันหน่อย ตื่นหน่อยดิวะ ผมจะทำเป็นไม่เห็นก็ใจร้ายเกินไปหน่อยวะ “ไอ้...อะไรวะ ไอ้ฟิ่วๆ เออ มึงตื่น”
เหมือนมันจะรู้สึกตัว ขมวดคิ้วนิดหน่อย หันหน้ามาทางผม แล้วมันก็....
“อ..อ...อ้วกก”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เต็ม-เสื้อ-กู!!!!!!!!
มึงนอนตรงนี้ไปเลยนะ!! นอนจมกองอ้วกมึงไปเลย ใครใจดี ไม่ใช่กูแล้ว มึงอ้วกพุ่งใส่กูแบบนี้ไม่กระทืบมึงลงดินก็บุญแล้ว!
“แม่ง ไรของมึง ไอ้เชี่ย กูจะช่วยมึง เปลี่ยนใจแล้ว นอนจมกองอ้วกมึงไปเลยนะ”
“..อ..อือ..แค่ก แค่ก”
“.....”
เหมือนเห็นภาพไอ้ตี๋ตอนเด็กๆ บางทีไม่สบายมันก็อ้วกแบบนี้ ผมต้องเก็บประจำ
กู-มัน-พ่อ-พระ!!
“รอบเดียวนะ กูให้มึงอ้วกใส่กูได้รอบเดียว มีอีกรอบกูทุ่มมึงลงข้างทางแน่!” เออ ขู่คนเมา เห็นไหม มันกลัวจนไอใหญ่แล้ว สงสัยจะสำลักน้ำลาย
ดันตัวมันขึ้นมานั่ง อื้อหือ กลิ่นเหลือรับประทาน เป็นการพบหน้ากันครั้งแรกที่ไม่มีไอ้ตี๋ ซึ่งมันก็หาความประทับใจไม่ได้เลยซักนิด เอาผ้าเช็ดหน้าที่มันก็มีแต่เหงื่อปาดๆเช็ดคราบบนหน้ามันออกไปหน่อย ตอนนี้ผมก็น่าจะเหม็นพอๆกับมันนี่แหละ ไม่กล้ามองต่ำที่เสื้อตัวเองเลย ไอ้นี่สูงไปกว่าไอ้ตี๋ไม่เท่าไหร่เลย แบกเลยไม่ลำบากมาก เสียวอย่างเดียว ถ้ามันอ้วกนี่หัวตูเต็มๆเลยนะเหวย
บ้านไฟยังเปิดอยู่ ม้ายังไม่นอนอีกหรอวะ
“ม้า ม้าครับ ออกมาช่วยฮ้งหน่อย!!”
ม้าก็ออกมาทั้งชุดนอน เห็นผมแบกซากมนุษย์กังๆมาด้วยคนนึงก็ตกใจ นึกว่าไอ้ตี๋ครับ ผมเลยรีบบอกว่า ไม่ใช่ แต่เป็นพี่รหัสสุดเลิฟของมันนี่แหละ
“พาเข้าไปในบ้านก่อน เดี๋ยวม้าไปหาผ้ามาเช็ดให้”
ถ้าไม่เช็ดตัวผมก็กะจะให้มันนอนกับต้นไม้เป็นปุ๋ยไปสักคืนนึง อื้อหือ แกะเสื้อมันออก ไอ้นี่มันร้าย แอบสักด้วยนิหว่า รอยสักตรงเหนือขอบกางเกงขึ้นไปนิดเดียว รูปอะไรวะ เหมือนรอยมันต่อลงไปในกางเกง อยากดูหว่ะ
แต่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องถอดกางเกงมัน ไม่ต้องฝันไป สภาพตอนนี้แค่ไม่ถีบมันลงคูข้างทางก็คงเป็นผลจากบุญเก่ามันแล้ว “เฮ้ย ไอ้ฟิ่ว มึงตื่นดิ”
“อื้อ ไม่เอางอกนะเว้ย”
“ไรของมึงเนี่ย กูบอกให้ตื่น” ละเมออะไรของมันวะ
“เออๆ ใส่ตับด้วย กูชอบกิน”
“........”
“ตั๊วตี๋ เช็ดตัวน้องเขาหน่อยไป ไปล้มที่ไหนมาทำไมสกปรกอย่างนี้ เอ้า ตั๊วตี๋ก็เลอะเหมือนกัน ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวตรงนี้ม้าจัดการเอง”
เออ พูดเสร็จสรรพผมก็รีบปลีกตัวออกมาจากมันเลยครับ เสื้อก็แช่ลงกะละมัง รีบอาบน้ำ ออกมาก็เห็นม้ากำลังซักผ้าที่ใช้เช็ดตัวมันอยู่
“ปล่อยมันนอนโซฟาแล้วกัน ไม่มีเสื้อให้มันเปลี่ยน”
“ก็เอาผ้าห่มลงมาให้น้องเขาหน่อยแล้วกัน”
เอาผ้าห่มไอ้ตี๋นี่แหละ ดีพี่มึงนิ รักดีนัก ไปกับกูน้อยกว่ามันอีก ไปเป็นน้องมันเลยซะสิ
ไอ้ฟิ่วนี่มันติสต์มากเลยหว่ะ แล้วข้าวของมันหายไปไหนหมด แบกมาก็เห็นแต่ตัวมันเพียวๆ สงสัยจะโดนมือดีหยิบไปแล้วแหง แล้วทำไมไม่หิ้วมันไปด้วยวะ! จะเหลือมันไว้ให้กูเก็บทำไม!!
“ตื่นแล้วก็รีบๆไปเลยนะมึง” ปิดไฟ ห่มผ้าห่ม ลากพัดลมมาจ่อให้มันเลย เอาให้สบายเลยนะ ไอ้คุณชายเน่าเอ๊ย มันก็ถลกเสื้อขึ้นมาเกาพุงแกร่กๆ มารยาทงาม ขอมอบโล่..
“เมื่อไหร่เกาเหลากูจะได้วะ”
กูว่ามึงหลับไปตลอดกาลเลยดีกว่านะ...
.......................................
.............................
[To be con...]
[22.11.54]
ดูไปดูมา อ้ะ เหลืออันนึงยังไม่ได้หลงนี่หว่า o22 แถมยังไม่เสร็จอีก
มันคือโปรเจคต์"เฮียฟิน" นี่หว่า!!!
เอามาลงให้อ่านเล่นๆคัฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สายรหัสนี้เค้ามีดีจริงๆ
-
เถื่อนกับถ่อยมาเจอกัน แอร๊ยยย ไม่อยากจะจิ้น
-
ทำไมทำอย่างนี้ เอามาลงกระตุ้นต่อมแล้วจากไปได้ยังไง คนเขียนใจร้ายยย :o12: รับผิดชอบเลย!!
คิดอยู่เหมือนกันว่าอยากเห็นคู่พี่ฟิน แต่ไม่นึกว่าจะคู่กับคุณเฮีย o22 เอาละเหวย จะเป็นไงละทีนี้
:L2:
-
เฮียกับพี่ฟิน
เอิ่มมมมม มันจะเป็นไงเนี่ย
-
เฮียฟินแมร่ง o13 o13 o13
-
คิดไม่ถึงว่าคู่นี้จะโคจรมาเจอกันได้ =[]=!!
-
เลือดวาย ทั้งสาย เหอะๆ หมอกตี๋ เฮียฟิน แล้ว ปิ๊กล่ะ ?? หาคู่ให้ปิ๊กด้วยน้าาา :-[ :-[
วิวเยอะเวอร์ :laugh:
-
เฮีย กับ ฟิน อร๊ายยยยยยยยย
-
เฮียฮ้งจะได้แฟนก็คราวนี้หล่ะมั้ง :m20:
-
โหยยย ตอนแรกอตส่าแอบลุ้นพี่ฟินกันปิ๊กอ่ะ :เฮ้อ:
แต่ไม่เป็นไร พอเป็นคู่นี้ ดูสมน้ำสมเนื้อกันมั่กๆ :laugh:
-
555 มีอีกคู่ >< ชอบๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คู่นี้ท่าจะฮา ชอบๆ :z1:
-
อ้ากกกก!! มารอ!! กำลังลุ้นอยู่ว่าพี่ฟินจะได้กับใคร มาลงเอยกับเฮียนี้เอง กร้ากก กร้ากก :laugh: :laugh:
-
พี่หมอกเขินน่ารัก :-[
ฮาพจนานุกรมพี่หมอกมาก 5555
สู้ๆนะคะ
-
สายรหัสนี้แรง!!
มาทำให้อยากอ่านเสียแล้ว เฮียฮ้ง กับ ฟิน
แล้ว นู๋ปิ๊ก จะ คู่กับไผ?
-
เพิ่งเห็นตอนพิเศษของเฮีย เมื่อกี้อ่านจบรีบเม้นเกิ๊น
รีบวิ่งเข้าไปอ่าน เฮียฟินนนน เอริ้กกก :z1:
รออ่านต่อไป ~ :L1:
-
คู่นี้มาแหวก :laugh:
-
โอ้ว มาแล้ว เฮียผู้น่ารัก(?) กะน้องฟินน่ามึน
คู่นี้จะออกแนวไหนเนี่ย ขอฮาก่อนแล้วกัน :laugh:
-
ดูเหมาะกันดีจริงๆ เเต่เถื่อนขนาดนี้มันน่าทิ้งไว้ข้างทาง o18
-
โปรเจคเฮียฟิน-ฮ้งเรอะ ท่าจะฮามิใช่น้อย :laugh:
-
เป็นคู่ที่เหนือความคาดหมายจริงๆ คิดภาพหวานในวันข้างหน้าไม่ออกเลย :laugh: :laugh:
*เอากำลังใจให้มาฝากคนแต่ง* ติดตามค่าาาา สองเดือนก็พร้อมจะรออออ ~~ :กอด1:
-
ว้าวๆ เปิดคู่ใหม่ -.,-
สนใจเฮียฮ้งมานานแล้ว >w< ~
-
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมาแล้วอย่า สะเออะ ไปสั่งเกาเหลา
เพราะจะไม่ได้กิน
-
มันจะออกแนวไหนหนอ
ผัวขี้เมา-เมียขี้หึง
หรือจะเป็นผัวขาโหด-เมียขี้เมา
แว้ก ๆๆ รออ่านต่อดีกว่า
-
อย่าบอกนะคะว่าสองคนนี้เขาคู่กัน อุ้ยเจ๊ตกใจ
-
มีตี๋น้อยแล้ว กำลังจะมีพี่ฟินด้วย งั้นคิวต่อไปก็น้องปิ๊กอ่ะดิ อิอิ
พี่ฟินกับเฮีย โอ้ววว จินตนาการยากกว่าพี่หมอกกับน้องตี๋อีก
-
"..กูเป็นพลเมืองดีชูสองนิ้วเลยนะเว้ย.."
คิดตั้งนาน กับประโยคนี้
-
พี่ฟินผู้หลุดโลก
กะ
เฮียฮ้งสุดหล่อ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วยกมือชี้คอมแบบ ถูกต้องแล้วครับ(อันนี้ทำจริง 55+) แบบเฮ้อเราไปอยู่ไหนมาอ่ะทำไมไม่ได้อ่าน(แต่ดูระยะเวลาลงแล้วเป็นช่วงกำลังทำวิจัย+ปิดเทอมพอดี) สนุกมากกก(เติมกอ ไก่ ไปอีก 3 หน้า) ชอบหมอกอ่ะ ชอบหนึ่งด้วย 55+ อิหมาหยิ่ง เห็นแล้วคิดถึงแมวเปอร์เซียของเพื่อน(แมวคุณนายที่เพื่อนเบลล์มันเช่าห้องอีกห้องให้มันอยู่ เปิดแอร์ 24 ชม คือเอาเป็นว่าจ่ายค่าห้อง 3,500 ให้แมวอยู่ตัวเดียวอ่ะไม่รวมค่าไฟนะ เรายังมีวาสนาได้แค่พัดลมเลย 55+) เล่าต่อเนื่องจากว่ามันเป็นแมวไฮโซ รู้แต่ค่าอาหารอะไรของมันเนี่ยเดือนนึงหมื่นกว่า แล้วเวลาไปหาเพื่อนที่ห้องจะเล่นกับมันนะมันไม่ให้แตะ แบบจะมองหยิ่งๆ ถ้าไปใกล้มันจะเชิดใส่(ย้ำว่าเชิด) แบบมองหน้าแล้วเชิดหน้าใส่พร้อมกับแกว่งหางอย่างอ้อนติง แต่ทำไรมันไม่ได้เพราะเป็นสุดรักสุดหวงของเพื่อน แต่แมวตัวนี้มันชื่อว่าอลิสซาเบท(ชื่อแมวอลังการมาก) อ่านเรื่องของหนึ่งแล้วคิดถึงเลยจริงๆ 555+ ชอบเรื่องนี้มากๆ ยังไงคนเขียนก็พยายามอ่านหนังสือสอบนะครับ และก็ขอให้ติดคณะที่หวังมหาลัยที่อยากเข้านะครับ :L2: :L2: :กอด1:
-
:a5: อุวั๊ยยยยยยยยยยยยยยย (อุทานอุบาทว์มาก) ... เห็นแล้วตกกะใจ ไอ่พี่ฟินเอ๊ยย เจอเฮียเข้าไป
สภาพออกมาจะเป็นไงวะเนี่ย ... =________=
ก๊ากกกกกก ฟินสมชื่อแน่ๆเลยว่ะ (ตรูไม่อยากจะคิดสภาพ เคมีไปเข้ากันอีท่าไหนวะเนี่ย :m20:)
-
:impress2: เฮียฟิน โฮกกกกกกก เฮียสุดที่รักของเขาในที่สุดก็มีคู่ ตัวละครโปรดดดดดดด อั้ยยะ!!
ตอนแรกอยากจะเก็บไว้เอง แต่ถ้าเป้นฟิน...เขายกให้ด้ายยยยยย อร้ายยยยยยยยยยยยยยย
ขอเฮียเมะนะคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ เฮีย*ฟิน อร้ากกกก เพ้อออออ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านพจนานุกรมแล้วกรี้ดมากกกกกก ชอบที่สุดในโลก :กอด1:
-
อาเฮียของเค้าเป็นรับเหรอ :z1:
-
ยังนึกสภาพฟินเป็นผู้เป็นคนไม่ค่อยออกว่าจะออกมายังไง 55555 :m20: :laugh:
-
รอๆ
-
อั๊ยย๊ะ ยังมีเหลือแต่ยังไม่เสร็จ ยั่วให้อยากอ่านต่อเลยนิ
-
จะอ่าน จะอ่าน จะอ่าน เค้าจะอ่าน เฮียฮ้ง&ฟิน >_<
-
มึง-มัน-พ่อ-พระ ไอ้เฮีย o13
อานิสงที่ทำดีในครั้งนี้...............
มึงจะได้ลาภเป็นสัตว์สองเท้า ว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ :laugh:
-
แว้กกก เฮียฮ้งกับพี่ฟินเหรอครับ โปรเจคต่อไป แอร๊ยยยยย รอติดตาม
เฮียหมีๆๆๆๆ แอร๊ยยยยย
มีโปรเจคน้องปิ๊กกับพี่บอลป่ะครับ อยากได้ คู่แว่นจัดหนัก
-
กิ๊สสสสสสส :haun4: :haun4: :m31:
ฮูเล่ :impress2:
-
ชอบเรื่องนี่มากเลย ไอ้ตี่น่ารัก
-
สายหรัสไม่ธรรมดา
-
:เฮ้อ:อยากรู้ว่าพี่ฟินอ่ะ...สักเป็นรูปอะไร....เฮียฮ้งเปิดดูให้หน่อยเร้ว....อิอิ :bye2:
-
สั้นๆ แต่เฮียน่ารักดี
-
รู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูก :laugh:
มาต่อด้วยนะค๊า เห็นแก่คนอ่านตาดำๆ
-
ชอบพจนานุกรมแปลภาษาจัง 555
-
คู่นี้น่าจิ้น อ่ะ ฟินตัวมึนๆ 555+
-
น่ารักได้อีก
-
พี่ฟินนนนนน ไอ้อินดี้ขี้เมาเอ๊ยยย ระวังเฮียฮ้งให้ดีเน้อระวังจะเจอความรัก
:กอด1: กอดกันๆ :กอด1:
-
เข้ามาอ่านครั้งแรกแต่อ่านรวดเลยไม่กี่ ชม. ขอบอกว่าสุดยอดมากกกกกกก
รักคนเขียนที่สุดอะ > < , ชอบตี๋อะ หมั่นไส้ไอ้พี่หมอก !
ถึงฉากมาม่าที่น้ำตาคลอเลย ที่ไม่ไหลเพราะมันหน่วง ๆ จุกในอก อินมาก 555
อ่านมาถึงตอนล่าสุด ....
เฮียฮ้งกับไอ้พี่ฟินนี่จะไหวหร๊ออออ = [] =
ทั้งคู่นี่มัน ... จะยิ่งล่มจมเปล่า 555555
-
เฮียกับพี่ฟินเรอะะะะะะะะะะะะะะะ 55555555555555555
-
โอ้วๆๆ แว่วมาแล้ว
สงสัยจะเป็นอีกคู่นึง น่าติดตาม 55555555555+
-
เฮร้ยยยยยยยยยยยย ชอบบบบบบบบบบบบบบบ o13
เฮียฮ้งของหนูกับพี่ฟิน หึหึ
เฮียฮ้งขา หนูอยากดูรอยสักพี่ฟิน เปิดๆๆ :serius2:
-
โอ๊ย สะใจจริง ๆ หมั่นไส้นังพี่ฟินมาหลายตอน มึน ๆ อึน ๆ จนคิดว่าอย่างนี้น่าจะให้คนเขียนหาสามีให้พี่ฟินซะหน่อย อิอิ
ถูกใจมั่ก จนอยากกระทืบไลค์ให้ล้านครั้ง อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ๊ายยยย
อ่านแล้วทัน ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋มาก
เป็นอะไรที่สนุกมากอ้ะ วันเดียวอ่านจบเลย
แล้วก็คู่เฮียกับฟันนี่เปิดตัวมาก็ประทับใจกันไปซะ
555+
รอต่อตอนไปค่ะ +1 ให้ด้วยความรักคร้าาาา
-
แล้วใครจะรุกใครจะรับล่ะ
เฮียฟินทำไมไม่เปิดดูรอยสักนะ
คนอ่านอยากดูบ้างนะ
-
มันบอกว่า มันเกิดข้อผิดพลาดอ่ะ เราโหวตพี่หมอกไม่ได้ 555
-
ถ้าฟินมันจะล้นขนาดนี้นะ ขอบอกว่า รั่วมากกกกกก !
คือออ ตอนแรกจะโหวตตี๋
แต่พอเจอพรีวิวไอพี่ฟิน บอกกับตัวเอง เออนะ ตูจะจิ้มไอนี่แหละ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ในที่สุด ~ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! อ่านรวดเดียวยันตี 2
ก็ทันจนได้ ~ :z3:
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รออัพจ๊ะ :กอด1: กอดเป็นกำลังใจให้หนึ่งที
(ฮะๆ อยากจะบอกคนแต่งว่า เรายังไม่ได้อ่านหนังสือเลย ฮ่าๆ เรามาเอนสะท้านนไปด้วยกันเลยนะ อิอิ)
:z10: :z10: :z10:(อยากอ่านแล้ววตอนต่อไป ~ )
-
นึกว่าพี่ฟินจะคู่ปิ๊ก o22
-
ไม่อยู่หลายวันมาตามอ่านเพลินเลยอ่ะ
-
555555....ขำเฮียว่ะ...กับ ประโยค กุ พ่อพระ
กับฮาพี่ฟิน ตอน เกาเหลากุได้ยังว่.... กร๊ากอ่ะ
-
คู่เฮียฟิน ฮาว่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
รออ่านคู่หลักอยู่นะค่ะ ตั้งสองเดือน ฮือๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
กดสองคนไม่ได้หรออออออออ T^T
โหวตพี่หมอกกับตี๋เมา 555555555555555555
-
มันโหวตได้ป่าวคัฟ เห็นมีคนบอกว่าโหวตไม่ได้
-
กดไม่ลง แต่โหวตให้เฮียฮ้ง
ชูป้ายไฟสู๊ง สูงงงงงงงงง~~~
เฮียฮ้ง!
เฮียฮ้ง!!
เฮียฮ้ง!!! :fire:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเมื่อวาน...ในที่สุดก็ตามทัน
สนุกมาก ๆ เลยค่ะ ตี๋กับหมอกนิสัยน่ารักทั้งคู่ ดีที่ไม่ต้องกินมาม่านาน
เฮียกับฟินก็นะ...มันจะรอดมั้ยเนี่ย สงสารก็แต่ม๊า มีลูกชายสองคนแต่ดันหมดสิทธิ์อุ้มหลานไปโดยปริยาย
-
ทำไมโหวตไม่ได้อ่ะคนเขียน งื่ออ
-
อ่ะนะ หวังว่าเฮียคงจะไม่ได้ไปชอบพี่ฟินไปอีกคนนะฮิฮิ :z1:
-
โหวตมะด้ายยยยยยยยยยย :o12:
-
โหวตมะด้ายยยยยยยยยยย :o12:
แก้ไม่เป็น :o12: :o12: :o12:
-
กดโหวดไม่ได้อะ แต่อยากโหวด
-
ถึงกดโหวตไม่ได้ แต่เจ๊จะเชียร์เฮียยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
แอร๊ย ย ย ทำไมเรื่องของเฮียลงสั้นจัง
:sad4:
-
คู่เฮียกะฟิ่วก็น่าสนใจ เอร้ยๆๆๆ รอนะคะ
ว่าแต่เฮียก็รั่วไม่แพ้ตี๋เลยนะ สมเป็นพี่น้องฮ่าๆ
-
ว้ากก กดโหวตน้องตี๋จ้า อ้าว แต่โหวตมะด้าย
เด็กน้อยไฮเปอร์ของพี่หมอก
แต่ดูเหมือนพี่หมอกจะเด็กน้อยกว่านะ 555
เชียร์เฮียฮ้งกับพี่ฟินด้วย เถื่อนกับเถื่อนมาเจอกันป่าวคู่นี้ รอตอนต่อไปจ้า
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :L2:
-
ป๊าดดด ตกลงบ้านนี้จะไม่เหลือใครเอาไว้ทำพันธุ์แล้วสิ
แต่ไม่เป็นไร เราฟินนน 55555 :haun4:
-
เพิ่งตามอ่านทัน
ตี๋กะหมอกน่ารักมากอ่ะ
โดยส่วนตัวชอบหมอกมากกกกก :-[
ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
Coin 17
ปกติโต๊ะหินอ่อนใต้ตึกคณะจะมีพวกผมนั่งกันอยู่เจ็ดคน มีไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย ไอ้เคิ่ล ไอ้กึ่ม(น้องรหัสไอ้เคิ่ลที่แทบไม่มีบทบาทในสายตาเพื่อนฝูง) ไอ้ปิ๊ก ไอ้อุกกี้ แล้วก็ผม ก็ครึกครื้นเฮฮากันไป วันไหนคึกหน่อยก็มีลุกขึ้นมาเต้นบ้าง ของกินไม่เคยขาดโต๊ะครับ มีไอ้อุกกี้เจ้าแม่วงการข่าวใต้ดินมาฝอยน้ำลายแตกฟองให้ได้ฟังบ่อยๆ
แต่ว่าวันนี้..
นับได้เกินเจ็ดชีวิตครับ
“เฮ้ย!! พวกถาปัตย์แม่งตลกเป็นบ้าเลยหว่ะ กร๊ากกกก” พี่ต้น พี่โผล่มาจากไหนครับ แล้วไอ้กล้วย มึงอย่าหัวเราะท่าทางอุบาทว์แบบนั้นไปพร้อมๆกับพี่ต้นได้ไหม ขนาดอุกกี้มันยังเหวอเลยนะ
“น้องโจ๋ หยิบหนังสือเล่มนั้นให้พี่หน่อยดิ” อีกสักพักหนึ่งผมก็เห็นหนังสือเล่มใหญ่เท่าสารานุกรมบินผ่านหน้าผมไป “ส่งให้ดีๆก็ได้ อย่าโยนสิวะ” พี่คิดผิดเองนะครับที่ใช้พวกผม
ไอ้เจ็ดคนที่มานั่งสลอนปกติหน่ะ จะมานั่งไอ้ม้านั่งหินอ่อนตรงนี้ก็ไม่แปลกหรอกนะ
แต่ว่า... อีกเก้าชีวิตที่เหลือโผล่มาจากไหนกันวะครับ!!!
ไอ้โต๊ะที่ปกติก็หาความสงบไม่ได้อยู่แล้ว มาวันนี้ยิ่งกว่าโรงเจอีก อะไรจะครึกครื้นเฮฮาเกินขนาดแบบนี้! ไอ้เก้าหน่อวิศวะที่โผล่มามันมาจากไหนวะเฮ้ย! ตึกพวกเอ็งอยู่ทางโน้น แล้วจะมานั่งเบียดแย่งออกซิเจนตรงนี้กันทำไม!!
ไอ้ตัวต้นเหตุก็ดันนั่งทำหน้านิ่งไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆผม ช่วยชี้แจงหน่อยได้ไหมครับ ว่าพวกพี่คิดยังไงถึงยกขโลงกันมาแบบนี้
“ก็กูจะนั่ง มึงจะทำไม”
“.......”
“ม้านั่งนี้มีชื่อมึงสลักไว้หรอ กูถึงนั่งไม่ได้”
“งั้นก็เชิญเหอะหว่ะพี่ ผมไปนั่งตรงนู้นก็ได้”
“มึงย้ายกูก็จะย้ายตาม”
อยู่ดีๆก็นึกถึงภาพซามูไรพ่อลูกอ่อนขึ้นมาอย่างไรเหตุผล นี่ผมไปไหนมาไหนต้องแบกพี่ขึ้นหลังแบบนี้ด้วยหรือเปล่าหว่ะ?
“ผมถามจริง พี่มาทำไมอะ”
“เปล่า ไม่มีอะไร” ปลายสายตามันส่งสัญญาณอาฆาตให้กับไอ้ปิ๊กที่นั่งอยู่ข้างๆผม ชาติที่แล้วผมทำบุญด้วยอะไรครับ ทำไมชาตินี้ผมต้องมาเจอศึกชิงนายอะไรแบบนี้ด้วย แล้วผมมีดีตรงไหนถึงขั้นให้ไอ้พวกสติไม่ครบแบบนี้มาแย่งกันวะเนี่ย
ถ้าเป็นสาวๆจะไม่ว่าเลยสักคำ แต่นี้ถอดเสื้อมาก็นมฟีบตูดแฟ่บเหมือนกันหมด เซ็งหว่ะเฮ้ย
“พี่ตี๋ ไปนั่งตรงอื่นกันไหม ผมว่ามันอึดอัดอะ” ถึงจะลากโต๊ะมาต่อก็เถอะ (มันเป็นหินอ่อนยังอุตส่าห์จะช่วยยกกันมาอีก ความพยายามสูงในเรื่องไม่มีสาระจริงๆ)
“เออ กูเห็นด้วยหว่ะ”
“มึงลองไปสิ”
ไอ้พี่หมอกมองตาขวาง ผมที่กำลังจะลุกขึ้นเลยต้องหยุด
วูบหนึ่ง ผมรู้สึกกลัว
เสียงมันก็ยังเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกว่านัยน์ตามันเปลี่ยนไป
มันดูโมโห และเหมือนถ้าผมยังแหย่มันอีก ความโกรธจะทำให้มันควบคุมตัวเองไม่ได้
ม..ม..ไม่ไปดีกว่า
“เฮ้ยปิ๊ก นั่งตรงนี้เห็นรังนกนะเว้ย”
“อะไรของพี่วะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นสนใจ”
“กูรักธรรมชาติโดยสันดาน ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยหว่ะ”
“...เหมือนที่เอามือไปแตะแมงกะพรุนอย่างนั้นนะหรอ?”
“หุบปากไปเลยมึงอะ!!” ฮาแตกกันทั้งกลุ่ม ไอ้พวกวิศวะยังขำเลยครับ พอพูดถึงเรื่องนี้ไอ้กล้วยก็ขอขยายประเด็น
“ไอ้ตี๋แม่งโคตรโง่เลย เกิดมากูไม่เคยเจอ ใครวะแม่งกระโดดจับแมงกะพรุน”
“กูนึกว่ามันจะเหมือนแมงกะพรุนที่มันใส่ในเย็นตาโฟซะอีก” หยุดแซวกูเถอะ เอาเรื่องนี้ฝังไปพร้อมกับชีวิตกูเลย ได้โปรด
“เออ มีมึงคิดแบบนั้นคนเดียวในโลกหว่ะ”
เหลือบตาไปมองไอ้พี่หมอก มันก็หันกลับไปสนใจหนังสือมันแล้วครับ
หน้ามันก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆเหมือนเดิม ดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร
นั่งใกล้กันแค่นี้
แต่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ยังปกคลุมอยู่
ผมย้อนกลับมาหามันไม่ถึงอาทิตย์ ทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น โทรศัพท์มันก็ยังโชว์ชื่อที่ผมไม่คุ้นอยู่เสมอ จะให้ผมพูดอะไรออกไป ในเมื่อผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยู่กับมันในฐานะอะไร
แต่เมื่อผมเลือกแล้วว่าจะทนอยู่กับสภาพแบบนี้ ก็ต้องทำใจยอมรับกับมันนั่นแหละครับ
ส่วนเรื่องเงินที่มันโอนมา ผมปิดบัญชีธนาคาร เอาเงินส่วนหนึ่งมาคืนมัน บอกมันว่าส่วนที่เอาไปจ่ายหนี้ผมจะหาคืนให้เร็วที่สุด แต่คิดหรอครับว่ามันจะฟังผม
สุดท้ายผมก็ต้องฝากเงินก้อนนั้นไว้ที่เฮีย รอสักวันที่มันพร้อมจะฟังคนอื่นบ้าง ผมจะได้เอาไปคืนมันสักที
“เออ แล้วพวกพี่สอบเมื่อไหร่อะ” เร็วมากครับ แป็ปๆจะปิดเทอมอีกแล้ว
“ก็อีกสองอาทิตย์หล่ะมั้ง” พี่บอลตอบ ไอ้พี่บอลนี่เปลี่ยนกรอบแว่นอีกแล้ว ผมไม่เคยเห็นมันจะใส่ซ้ำกันนานเกินอาทิตย์เลย “ตอนนี้ก็มีแล็บบ้าง เทสย่อยบ้าง สลับกันไปหน่ะ”
“พวกผมเจอแค่งานก็จะแย่อยู่แล้ว” วันนี้กะขอไอ้พี่หมอกไปค้างบ้านไอ้เคิ่ลทำงานซักหน่อย แต่ไม่รู้มันจะให้หรือเปล่า บ้านไอ้เคิ่ลสนับสนุนมันเต็มที่ครับ เห็นว่าเปลี่ยนห้องเก็บของเป็นสตูดิโอให้มันเลย พวกผมก็ชอบไปใช้ อุปกรณ์มีครบ ไม่ต้องลำบากไปซื้อเอง (ตูงก)
พอถึงเวลาที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปเรียน ต่างคนก็ต่างเก็บของของตัวเอง ผมเห็นไอ้พี่หมอกมันยืนรอผมอยู่ ก็เลยกะจะขอเรื่องที่จะไปทำงานบ้านไอ้เคิ่ล มันตอบแทบทันทีเลยว่า
“ไม่ให้”
“พี่ ผมไปทำงานอะ”
“ไม่ให้ไป”
“นะพี่ ทำงานที่นั่นมันสะดวก บ้านมันมีสตูดิโอด้วย พวกผมชอบ มันสะดวกดี”
“กูไม่ให้”
“.....”
“อยากทำมาทำที่คอนโด แถวคอนโดก็มีห้างอยู่ ของไม่มีมึงก็ไปซื้อ”
“เหตุผลของพี่คืออะไร”
“กูไม่อยากให้มึงไป”
“แค่นั้น?”
มันพยักหน้า แล้วจะให้ผมพูดอะไรต่อได้หล่ะครับ ผมเลยต้องไปพูดกับไอ้พวกโจ๋ ให้ยอมย้ายที่ทำงานกัน มันก็โวยใหญ่เลย แต่พอบอกชื่อไอ้พี่หมอกไปเท่านั้นแหละ
“กูว่าไม่เป็นไรนะ” ไอ้โจ๋ มึงเอาอีกแล้ว ชื่อนี้มีอิทธิพลกับมึงขนาดนี้เลยเรอะ ไว้วันหลังใช้มันทำงานก็จะใช้ชื่อพี่หมอกอ้างนี่แหละ เลวใช้ได้
“แต่กูว่าไปบ้านไอ้เคิ่ลแหละดีแล้ว ของไม่ต้องซื้อเพิ่มไง”
“งี้ก็แวะไปบ้านไอ้เคิ่ลก่อนดิ” ทุกคนมองหน้าไอ้โจ๋เงียบเลยครับ
“ไอ้โจ๋ พี่หมอกไปติดสินบนอะไรกับมึงไว้”
“สินบนเชี่ยไร”
“ไม่ต้องเลย มึงโกหกแล้วมึงจะหลบสายตาไปทางซ้าย กูรู้”
“บอกมาถ้ามึงยังเป็นเพื่อนกู” โอ้โห ไอ้กล้วยกินขาด “เร็วๆสิวะ”
“ก็..ก็ได้วะ! มึงจำสาวที่-ฮึ่ย แม่งเป็นกระเทยได้ป่ะ”
“เออๆ ไมวะ”
“นั่น น้องรหัสพี่บอล”
“...แล้วเกี่ยวไรกับพี่หมอกวะ”
“พี่หมอกก็รู้สิวะ ว่า...เป็นแบบนั้นอะ..พี่เขาเลยใช้ให้กูไปยื่นใบชุมนุมให้น้องเขา ให้กูตาสว่าง ให้กูพบธรรมมะในใจว่าโลกนี้แล้วมีแต่อนัตตา ความไม่มีอยู่จริง!”
“มึงก็เลยซาบซึ้งบุญคุณมันอะนะ?” ผมไม่อยากเชื่อเลยครับ ไอ้พี่หมอกจะช่วยเหลือคนอื่นทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
“เปล่า พี่เขาแบล็คเมล์กูวะ บอกว่าถ้าไม่อยากให้พี่ไปบอกคนอื่น ให้ทำตามที่พี่หมอกบอก”
นั่น กูว่าแล้ว
ทุกคนถอนหายใจพร้อมกันเลยครับ นี่ไง อนัตตาที่มึงว่า ความใจดีของพี่หมอกไม่มีอยู่จริง
“ก็ได้วะ ครั้งนี้ครั้งเดียว ไอ้ตี๋ มึงนะมึง เพราะมึงคนเดียว”
“ไหงโทษกูวะ!”
“พี่เขามาหลงอะไรในตัวมึงวะ กูมองหัวจรดเท้ามาสักพันรอบแล้ว กูยังไม่เห็นอะไรในตัวมึงเลย” แม่งใช้หางตามอง ไอ้กล้วย มึงแรดมาก
“ถึงหน้าตากูจะหล่อ แต่ใจกูหล่อกว่าไง ฮ่าๆ”
“เออ แถมยังเป็นพวกไม่ยอมรับความจริงอีกหว่ะ”
“ถึงเป็นเพื่อนกับมึงไงไอ้กล้วย!!” มันวิ่งแล้วครับ จะมีหรอที่ผมไม่วิ่งตาม “หยุดนะว้อยยย ขอกูถีบมึงซักทีเหอะ!!”
“ใครแม่งเอาลิงมาปล่อยแถวนี้วะ” ไอ้โจ๋ มึงไม่ต้องมาพูดเลย ความผิดมึง(ห้ะ?) ไม่รู้หล่ะ ความผิดมึงทุกอย่างเลย!
เวลาสิบนาฬิกา สามสิบนาที ใครอยากเห็นละครลิง เชิญที่ใต้ตึกคณะสถาปัตย์นะครับ
.....................................
..........................
“รบกวนด้วยคร้าบบ”
“.....” ไอ้พี่หมอกทำหูทวนลม เดินลิ่วเข้าห้องนอนไปเลยครับ
“พี่เขาได้ยินกูพูดเปล่าวะ(ซุบซิบ)”
“กูสงสัยมานานแล้ว พี่หมอกแกมีปัญหาเกี่ยวกับการพูดเปล่าวะ(ซุบซิบ)”
“ไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ มึงจะยืนกระซิบกันถึงพรุ่งนี้เช้าตรงนั้นก็ได้นะเว้ย”
พอพูดแบบนี้ มันถึงเลิกเว่อร์ได้สักที
ไอ้เคิ่ลดูจะเฉยๆที่สุดครับกับการมาคอนโดไอ้พี่หมอกมัน บ้านมันก็รวยพอตัว ไม่มีอะไรให้ต้องตกใจ ต่างจากไอ้โจ๋ไอ้กล้วยเลยครับ กลิ้งดูทุกซอกทุกมุม ไปกรี้ดกร้าดให้ได้อายในห้องน้ำด้วย บอกว่าไม่รู้จักกันยังทันไหมวะ
“พี่จะไปไหนอะ?”
เห็นไอ้พี่หมอกรื้อตู้เสื้อผ้าอยู่เลยลองถามดู วันนี้มันอารมณ์ไม่ค่อยดี ผมถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบ มีหงุดหงิดใส่คนรอบๆตัวมันด้วย คนหน้าเดิมๆอย่างผม พี่บอล เพื่อนๆมันก็รับเคราะห์ไป
“เรื่องของกู”
“.....”
“เหยิบไป”
ที่มันพูดเพราะผมยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนพอดีครับ
“ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าพี่ ผมขอโทษ”
“.....”
“เพราะว่าผมขอพี่ไปทำงานที่บ้านไอ้เคิ่ลวันนี้หรือเปล่า?”
“กูบอกให้หลบ”
“.......”
มันไม่มองหน้าผมเลย ยิ่งทำให้ผมไม่สบายใจ
“พี่หมอก ตอบผมหน่อยสิ”
“กูไม่ได้โกรธมึง”
“แล้วพี่หลบหน้าผม ไม่คุยกับผมทำไมอะ”
“.....”
มีแต่ความเงียบ
ผมอยากได้ยินคำตอบ แต่อีกใจก็กลัวที่จะได้ฟัง
“กูควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วกูก็ไม่ชอบที่กูเป็นอยู่ตอนนี้”
“........”
“กูโมโห กูหงุดหงิด แต่กูไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร”
“...พี่หมอก”
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ มึงเข้าไปคลอดลูกหรอวะ!! ออกมาทำงานสิโว้ยยย”
ไอ้กล้วย มึงตลอด!
ผมเลยต้องหลบทางให้ แต่พอพี่หมอกจะเปิดประตูออกไปผมกลับหยุดมือพี่เขาไว้
“พี่จะกลับมาคืนนี้หรือเปล่า”
“ไม่รู้”
แล้วสุดท้าย ผมก็ต้องปล่อยมือออก
ไอ้พี่หมอกเปิดประตูออกไปอย่างไม่ลังเล เดินตามออกมาก็เห็นมันกำลังจะออกจากห้องไป
“มาทำงานได้แล้วมึง จะได้มีเวลาก๊ง ฮ่าๆ”
ผมไม่ได้สนใจไอ้กล้วยพูด ไอ้โจ๋ที่กำลังหาของกินในห้องครัว หรือไอ้เคิ่ลที่เริ่มทำงานเงียบๆคนเดียว
ผมสนใจเพียงแต่หลังของพี่หมอกที่กำลังจะหายไปเมื่อประตูบานนั้นปิดลง...
....................................
..........................
“อ๊า!! เมื่อไหร่จะเสร็จวะ”
“คนที่มันทำงานน้อยที่สุดมันยังกล้าบ่นอีกหรอวะ ดูไปเหอะ การ์ตูนเน็ทเวิรค์ของมึงอะ”
“ตี๋?”
“ห้ะ?”
เพราะไอ้เคิ่ลเรียก เลยทำให้รู้ว่าผมนั่งจ้องหลอดกาวมาสักพักแล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้โจ๋ไอ้กล้วยเริ่มตีกันที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่
“ไม่สบายหรอ?”
“เปล่า”
“เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรหว่ะ”
ควบคุมตัวเองไม่ได้? โมโห? หงุดหงิด? เรื่องอะไร..
ผมไปทำอะไรไว้ตอนไหนให้พี่เขาไม่พอใจหรือเปล่า ผมพยายามนึกแต่คำตอบก็ว่างเปล่า
“นี่กี่โมงแล้ว?”
“สามทุ่มครึ่ง”
“หรอ...”
“....ไอ้ตี๋”
งานแทบไม่เดินเพราะไอ้โจ๋ก็เอาแต่อู้ ไอ้กล้วยที่ช่วยเคิ่ลก็เหมือนยิ่งทำให้งานแย่ลงไปอีก ส่วนผมก็ทำๆหยุดๆ
“มึงไปซื้อของกินกับกูดีกว่า”
“ห้ะ? ซื้อไรวะ ก็พึ่งสั่งพิซซ่ามากินกัน”
หลักฐานก็ยังอยู่ที่เดิม ชีวิตหนุ่มโสดก็งี้แหละครับ ซกมกที่หนึ่ง
“ไปเหอะ”
“อือๆ”
สุดท้ายก็เดินตามไอ้เคิ่ลออกมา ทางเดินไปลิฟท์อย่างหนาว ผมเร่งเท้าไปเดินข้างๆไอ้เคิ่ล
“มีไรจะพูดกับกูวะ”
“กูนึกว่ามึงจะไม่ถามซะแล้ว”
“ก็คนอย่างมึงชวนกูเดิน ก็คงมีเรื่องจะพูดนี่แหละ”
“อืม ฉลาดแล้วนี่หว่า”
เดี๋ยวได้เกิดฆาตกรรมในลิฟท์หรอก ไอ้นี่นิ
“มีไร ว่ามา”
“มึงกับพี่หมอกเป็นไรกัน”
“.....ก็รุ่นพี่รุ่นน้อง”
“มึงไม่ต้องมาโกหกกูหรอก กูดูออก กูแค่อยากถามเพื่อความชัดเจน”
“...ไม่รู้หว่ะ กูยังไม่รู้เลย”
ประตูลิฟท์เปิดออก พอมีคนอื่นเข้ามาในลิฟท์เราเลยเงียบไปโดยปริยาย
ผมกับเคิ่ลยืนกันคนละมุมของลิฟท์ แต่ก็คงกำลังคิดและสงสัยในเรื่องเดียวกัน
ผมเป็นอะไรกับไอ้พี่หมอก?
ผมถามตัวเองหลายครั้งแล้ว แต่ละคำตอบก็มีน้ำหนักในตัวมันเองทั้งนั้น ผมเลยเลือกไม่ได้สักคำตอบ
พอถึงชั้น G เราก็เดินตามกลุ่มคนที่เข้ามาในลิฟท์หลังจากเราออกไปยังนอกตัวตึก ผมพึ่งรู้ว่าอากาศแถวนี้ตอนกลางคืนเย็นกำลังสบาย รถติดนิดหน่อย อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่าห้างก็อยู่ใกล้ๆแถวนี้ เลยมีร้านรวงขายเต็มไปหมด ท้องถนนเลยไม่เคยเงียบเหงา
“ที่บอกว่าชัดเจน ไม่ใช่ให้ตัวกูแน่ใจ แต่ให้ตัวมึงแน่ใจต่างหาก”
“กูกลัวคิดเข้าข้างตัวเอง”
“แล้วมึงอยากให้ออกมาเป็นคำตอบไหนหล่ะ?”
เคิ่ลไม่ได้มองหน้าผมด้วยซ้ำ มันมองตรงไปข้างหน้าเหมือนๆกับผม มองไปในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีตัวตนหรือเปล่า ไม่ได้จับจ้องอะไรเป็นพิเศษ แค่ปล่อยให้ของเหล่านั้นผ่านสายตาไป
อยากให้เป็นคำตอบไหนหรอ?
ผมมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ แล้วตอนนี้มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหนกัน
ผมใช้เวลานานก่อนจะเลือกคำออกมาตอบไอ้เคิ่ล ให้ตรงกับสิ่งที่ผมคิดมากที่สุด
“กูพอใจกับที่กูเป็นอยู่ตอนนี้ กูตอบได้เท่านี้หว่ะ”
“มันดูคลุมเครือ ไม่ได้มีอะไรชัดเจน บางครั้งมึงก็คงอึดอัดสินะ”
“อื้ม”
“มึงเคยชอบผู้ชายหรือเปล่า”
“เฮ้ย!! กูใช้ชื่อขึ้นต้นว่า นาย นะเว้ย ไม่ใช่นางสาว”
“ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย ชอบก็ชอบดิ เพศเกี่ยวไร”
“มันไม่แปลกหรอวะ?”
“มึงคิดว่ามันแปลกไหมล่ะ”
ผมไม่รู้
ผมไม่เคยคิดหรอกว่ามันเป็นยังไงกับการรักผู้ชายด้วยกัน เพราะตั้งแต่เล็กจนโตผมก็อยู่กับความฝันว่าสักวันผมจะได้อยู่กับคนที่ผมรัก คนที่ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุข และมันก็คงไม่แปลกที่คนในจินตนการผมเป็นผู้หญิง
เราหยุดซื้อของนมปั่นที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หยุดนั่งครับ พอได้คนละแก้วก็ออกเดินต่อ ไม่รู้ว่าต้องเดินไปขนาดไหน ทางข้างหน้ามันอีกไกลหรือเปล่ากว่าผมจะได้คำตอบให้กับตัวเอง แต่สิ่งที่ไอ้เคิ่ลจะบอก ผมคิดว่ามันต้องการให้ผมเดินไปตราบเท่าที่ผมยังมีความสุข
“คงจะมีคนคิดว่าถ้าการได้ชอบใครสักคนมันมีความสุขก็คงจะดี แต่ถ้ามันมาพร้อมความเจ็บปวดแล้วหล่ะก็ ขออยู่ตัวคนเดียวจะดีกว่า”
“แปลว่าอะไรวะ?”
สายตาพวกเราจับจ้องไปที่เด็กตัวน้อยขี่จักรยานผ่านไป ตามมาด้วยพ่อแม่ที่จูงน้องเล็กอีกคน พอคนน้องเห็นพี่ขับจักรยานสนุกก็อยากจะขับบ้าง แต่พอจะให้ลองจริงๆกับส่ายหน้าหนี ร้องไห้แง
พวกเราเดินผ่านไป ก้มลงดูดนมปั่นในแก้วของตัวเอง ก่อนที่เคิ่ลจะพูดต่อ
“มันก็มีคนงประเภทที่เลือกจะมีความสุขและปฏิเสธความทุกข์ เพราะกลัวที่จะเจ็บปวด”
“มันมีที่ไหนว่ะ ไอ้เรื่องแบบนั้น ชีวิตมันก็ต้องมีทั้งสุขทั้งทุกข์ปนกันไปสิวะ”
“คนพวกนั้นถึงไม่เคยมีรัก สุดท้ายก็จะกลายเป็นกลัวที่จะได้รักใคร ถึงได้แต่เฝ้ามอง ก็เหมือนเด็กคนเมื่อกี้นี่แหละ พอให้ลองกลับไม่กล้า คงจะเคยเห็นพี่ตัวเองล้มมาก่อน”
“กูเริ่มฟังไม่ค่อยเข้าใจแล้วหว่ะเคิ่ล มึงปรับความติสต์ลงมาสักนิดดิ”
“สักวันมึงจะเข้าใจ”
นี่มันนวนิยายผจญภัยใช่ไหม มึงถึงได้ทิ้งข้อความเป็นปริศนาให้กูตามแก้ไขหน่ะ ไอ้เคิ่ลหยุดเดิน หมุนตัวกลับ เป็นสัญญาณว่าบทสนทนาของมันได้จบลงแล้ว
แต่มันก็ได้ทิ้งคำใบ้สำคัญไว้ให้ผม...
“พี่หมอกของมึง ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปกับเด็กคนเมื่อกี้เลย”
..................................
...................
“ตี๋”
“....”
“ไอ้ตี๋”
ผมลืมตาตื่น
เห็นไอ้พี่หมอกยืนค้ำหัวอยู่ เลยพึ่งรู้ว่าผมเผลอหลับไปบนโซฟา ยันตัวขึ้นมาก็เห็นพวกที่เหลือนอนอยู่ตามพื้น สภาพไม่ได้ต่างกันนัก จอทีวียังเปิดอยู่ด้วยซ้ำ
หันไปมองนาฬิกา ตีสองกว่า
“ไปนอนในห้องไป”
“อืม”
ผมเดินเข้าไปในห้อง ไปถึงก็ทิ้งตัวลงนอน หลับตาเงี่ยหูฟังเสียงน้ำ ไม่นานก็เป็นเสียงเปิดประตู พี่หมอกคงเดินตรงมาที่ตู้เสื้อผ้า เปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะรู้สึกได้ว่าที่นอนข้างๆตัวยุบลงไป
“พี่หมอก”
มันไม่ได้ตอบ แต่ผมรู้ว่ามันรอฟังผมอยู่
ผมพลิกตัวไปทางมัน ถึงได้รู้ว่ามันก็จ้องผมอยู่เหมือนกัน
สายตาตอนนี้ยังเต็มไปด้วยความสับสน เหมือนจะพยายามซ่อนไว้ แต่ก็ทำได้ไม่ดีพอ
“ผมจะอยู่กับพี่”
มีแต่เสียงลมหายใจเท่านั้นที่ดังคั่น ไฟจากข้างนอกลอดผ่านผ้าม่าน ผมเห็นหน้าพี่หมอกเพียงเสี้ยวเดียว ก็รับรู้ได้ว่าสายตาพี่หมอกไม่ได้อยู่กับผม พี่หมอกกำลังจมไปกับความคิดของตัวเอง
“ผมจะไม่ทิ้งพี่หนีไปไหนอีกแล้ว พี่ก็เชื่อใจผมนะ”
“กูจะเชื่อใจมึงได้ยังไง”
“ทุกวันนี้พี่ยังไม่เชื่อผมอีกหรอ”
“มันไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ามึงจะไม่ทิ้งกูไป”
นี่ใช่ไหม ที่พี่หวังจะครอบครองตัวผม
เพียงเพื่อให้สบายใจว่าอย่างน้อย ผมก็เป็นของพี่
“ไม่มีอะไรรับประกันได้หรอก”
เป็นผมที่ตอบกลับไปเอง มันกลับมาจ้องหน้าผมนิ่ง รอฟังผมที่จะพูดต่อ
“ผมก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าพี่จะไม่ทิ้งผมไป แต่ผมเชื่อใจพี่”
พี่กลัวที่จะเชื่อ
ผมจะทำยังไงให้คนขี้กลัวแบบนี้ ยื่นมือออกมาจับมือผม
ตอนนี้ผมจึงทำได้แต่ยื่นมือออกไปรอ รอว่าสักวันมันจะกล้าพอที่จะคว้ามือผมไว้ ผมจะได้ดึงพี่หมอกออกจากความกลัวนั้นสักที
ไม่มีใครพูดอะไรต่อ
“ตี๋”
สุดท้ายก็เป็นผม ที่ยื่นมือออกไป กอดมันไว้ ให้พี่หมอกรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ไปไหน
“ถ้ากูเชื่อใจมึง แล้วมึงทิ้งกูไป กูจะทำยังไง”
เพราะชอบ ถึงเชื่อใจไม่ได้
เพราะรัก ถึงไม่กล้าวางใจ
เหมือนดาบสองคม ที่สักวันหนึ่ง ความเชื่อใจจะกลับมาทำร้ายเราเอง
ผมไม่ได้ตอบอะไรไป
มีแต่แรงรัดจากอ้อมแขนที่หมอกเท่านั้น ที่ทำให้ผมรู้ว่า ในใจของพี่หมอกก็สับสนไม่ได้น้อยไปกว่าผมเลย
.............................
...................
[Coin 17 : complete]
[23.11.54]
ปล.โพลของเรื่องนี้มีไว้เพื่อความแนว โหวตไม่ได้ อณุญาติให้ใช้แทนศาลพระภูมิได้ชั่วคราว :เฮ้อ:
ปล2.ใครที่ถอดใจกับเรื่องสองเดือนไปแล้วเชิญ :z6:
ปล3.ถ้าเปิดเทอมจะหยุดจริงๆหล่ะน้า :sad4: :sad4:
ปล4. เป็นพวกถ้าไฟไม่ลนก้น จะไม่อ่านหนังสือ ฮ๋าๆๆๆ คราวที่แล้วไปสอบขอนแก่นอ่านแปดวันก่อนสอบ สอบเคมีหลับในห้องสอบอีก 55 ยังงงอยู่เลยว่าติดได้ไง o22
-
นั่นไง สุดท้ายยังไง ท่านคนแต่งก็คันมือยิบๆมาต่อจนได้ฮ่าๆๆๆ
-
เข้ามาหัวเราะคนเขียน :laugh:
ได้ข่าวว่าตอนนี้มันมาม่าอึมครึม :z3:
ถ้ามันอดไม่ได้ที่ต้องเข้ามา เวลาอ่านหนังสือก็ต้องตั้งใจสุดๆ เวลาพักจะได้เวิ่นเว้อสุดๆได้เหมือนกัน ทำให้เต็มที่
ยังไงก็รออ่านเสมอ ไม่ต้องห่วงว่าจะหายไป :กอด1:
-
คนเขียนใจเย็นจ่ะ
หึหึ เราเเนะนำให้ท่านแบ่งช่วงเวลานะ ถ้าจะอ่านหนังสือก็ใ้ห้เต็มที่ไปเลย
จะได้ไม่รู้สึกผิดเวลาลงนิยาย ยังไงก็สู้ๆนะจ้ะ
-
อืมใช่จริงด้วย
เห้อ
ขอเอาไปอแดปกับชีวิตช่วงนี้หน่อยนะครับ อ่านตอนนี้แล้วเหมือนเป็นบทเรียนเสริมเรื่องความเชื่อใจเลย
-
คนเขียน แบ่งเวลาสิแบ่งเวลา
80% แต่งนิยาย 20% อ่านหนังสือ
เย้ยยย ไม่ใช่ล่ะๆๆ อันนั้นเราทำ อย่าทำตาม :m29:
อ่านตอนนี้แล้วโดนตัวเองเต็มๆ เลย
เข้าใจพี่หมอกอย่างแรง :เฮ้อ:
-
โถ ๆ ๆ ๆ พี่หมอกกลัวความรักจะทำให้เป็นทุกข์นี่เอง
ไม่ต้องกลัวหรอกนะ น้องตี๋จะดูแลหัวใจพี่หมอกเอง เนาะ ๆ
-
คนเขียนอัพแล้ว >.< คำแนะนำนะคะเพราะเราก็ทำแบบนี้ ยังไงลองอ่านหนังสือก่อนแล้วถ้าคิดอะไรออกก็จดๆลงกระดาษก่อนดีไหมคะ แล้วก็อ่านหนังสือต่อให้จบ พอจะพักก็มาอัพนิยายจากที่จดไว้ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆก็เขียนลงกระดาษไปเลย พอเมื่อยเราก็จะหยุดเองล่ะ ฮ่าๆ
บรรยากาศมาคุแผ่กระจายในตอนนี้ TT^TT สงสารทั้งตี๋ทั้งพี่หมอกเลย ถ้าจะให้มันสถานะชัดเจนต้องมีมือที่สามสี่ห้าสินะ(ไปยุให้เขาแตกกันอีก)
-
+1 แถมเป็ดด้วย ตามอ่านมา 2 วันแล้วทันจนได้ สนุกจริงๆ o13
-
ไม่อยากให้หยุดเลย กลัวจะเลิกแต่งไปหลายๆเรื่องคนแต่งหายไปเลย เรื่องถูกลบทิ้งเพราะทิ้งช่วงไปนาน เสียดายอ่ะ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ตั้งใจอ่านหนังสือนะค่ะ รีแล็คบ้างก็ได้ค่ะถ้าเซ็ง
-
แหม่ คนเขียนครับ
ก็คิดซะว่าเข้ามาผ่อนคลายก่อนอ่าน
หนังสือ(แบบจริงๆจังๆ)ไงครับ
-
สงสารพี่หมอกจริงๆ :กอด1:
สงสารคนเขียนก็สงสาร :z10:
แต่ก็สงสารตังเองด้วย :z3:
ส่วนเรื่องพี่ฟินกับเฮีย อย่างให้เฮียรุกพี่ฟิน แต่ แบบว่าอยากให้เป็นลักษณะ ผู้ชายแมนๆสองคนไรงี้ หน้าตาไม่ต้องสวยหวานแบบหญิง แค่หล่อๆสองคน หุ่นทั้งสองคนก็ไม่ต่างกันมาก แค่ว่าเฮียอาจจะสูงกว่าพี่ฟินนิดหน่อย แบบเดินไปไหนไม่มีใครคิดว่าเป็นคู่กันไรงี้ นึกว่าเพื่อนกันมากกว่า :laugh: เรื่องเรื่องในมุ้ง มันอีกกรณีนึง
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ถ้าไม่กล้าลอง ก้จะเปนแบบนี้ไปเรื่อยๆนะพี่หมอก
อย่างที่เคิ้ลบอก ใช่เลย
-
แบ่งเวลาเลยจ้า
กำหนดเลยอ่านหนังสือ 5 ชั่วโมงไรงี้
ฮ่าๆ เราก็อ่านหนังสือ 2 ชัวโมง อีก 22 ชม.ที่เหลือไร้สาระ
แต่ก็ดีกว่าไม่อ่านนะ ><
-
=w= คนแต่งน่ารัก
แต่อ่าตอนนี้ งง วิเคราะห์คำพูดแบบนี้ไม่เป็น ไม่เข้าใจ (โง่ว)
ฮ่าๆ แต่พอเข้าใจว่ามันดราม่ายุ อืม..
คนแต่งสู้ๆน้า ไปอ่านหนังสือ อัพทีละหน่อยๆ ก็ได้~
-
ในที่สุดก็ตามจนทัน :laugh: :laugh:
อยากจะฝากบอกพี่หมอกว่า ถ้าคนเราต้องเลือกระหว่างความสุขในวันนี้ กับความทุกข์ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดในวันข้างหน้ารึเปล่า ก็น่าจะเลือกความสุขเอาไว้ก่อน เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน อ่านเจอในเล้านี่แหละ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
คงไล่คนเขียนมิได้ เพราะคนอ่านอยากอ่าน ว๊ากกก 5555
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ:
อึมครึมดีจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า...
:กอด1:
:กอด1:
-
เหมือนจะผ่านจุดที่ต้องตัดสินใจ...แต่มันกลับกลายเป็นเพิ่งเริ่มต้นซะงั้น
ตี๋ยอมตั้งขนาดนี้แล้ว อยากให้หมอกลองหยุดแล้วค่อย ๆ ก้าวไปด้วยกันช้า ๆ
-
อ่านแล้วเข้าใจพี่หมอกอย่างแรงเลย
รักแต่ก็กลัวที่จะเจ็บ
จะเลิกรักก้ไม่ได้เพราะมันทุรนทุรายกว่า
สรุปว่าตรูกลัวความรัก แต่ไม่มีความรักตัวตรูก็อยู่มิได้
โอย อึดอัดๆ
นักเขียนมาเขียนต่อที จะลงแดงตายอยู่แล้ว ฮ่าๆ
ปล.แต่ยังไงเรื่องเรียนก็สำคัญนะ ไปอ่านหนังสือก่อนก็ได้
แค่สองเดือนรอไหวคร้าบบบบบบบบ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
คนแต่งน่ารักจะตาย ไล่ยังไงก็ ไม่ไปหรอก จริงป่ะ
ชีวิตหมอกนี่ ขมุกขมัว เหมือนชื่อเลย หว่ะ
เบาๆ ลอยๆ ไม่ชัดเจน รักก็จุกไม่รักก็เจ็บ สงสารตี๋
เมื่อไหร่ จะมีแฉของหมอกมั่งอ่ะ
-
อย่างน้อยตี๋ก็เข้าใจพี่หมอกซะทีนะว่าเค้าต้องการอะไร = =
ขอบพระคุณเคิ่ลมาก 5555.
ไม่อยากให้คนเขียนหายไปเลย T^T
แต่ก็ไม่อยากรบกวนอ่ะ คงคิดถึงมากแน่ ๆ !!!
-
ตี๋ก็ถือซะว่าเลี้ยงเด็กที่ขาดความมั่นใจก็แล้วกัน โอ๋พี่หมอกเขาหน่อย
การอ่านหนังสือเตรียมสอบเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องทำ และต้องทำให้เป็นกิจวัตรด้วย
แต่ถ้าเบื่อ ไม่มีอารมณ์ก็หยุดพัก แล้วก็หันมาปั่นนิยายต่อ แค่นี้แหละ อิอิ
-
ไม่รู้จะสงสารใครดีระหว่างน้องตี๋กับพี่หมอก คนนึงต้องใช้ความอดทนอีกคนก็ต้องใช้ความกล้า :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ความสัมพันธ์คงต้องเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปจริงๆ แต่ก็อยากเห็นทัง้คู่มีความสุขสวีทหวานเร็วๆ ฮือออออออ ~
ปล.เข้าใจอารมณ์คนเขียนที่สุด!! เคยตั้งใจจะอ่านหนังสือแบ่งเวลาเรียบร้อยเป็นสัดส่วนอย่างดี พอถึงเวลาก็อ่านนิยายมากกว่าอ่านหนังสือ - -"
จนต้องยกคอมไปซ่อน ปิดเน็ท เอาทุกอย่างหนี แต่ก็ไม่มีสมาธิอยู่ดี โฮกกกกก สุดท้ายเลยย้ายก้นหนีไปที่ไกลๆจากสิ่งเร้าทุกอย่าง
อ่านตามร้านกาแฟเงียบๆเอา(อย่าเลือกร้านที่มี wifi เพราะมันจะทำให้ที่หนีมาไม่เกิดอะไร 555555) TT^TT *สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ*
-
พี่หมอกน่าสงสารจัง น้องตี๋ต้องดูแลพี่หมอกดีๆนะ
เค้าใจคนเขียนเลย เราแนะนำว่าให้สลับกันค่ะ แต่ให้เสร็จไปเป็นอย่างๆนะค่ะ
เช่น ทำข้อสอบอังกฤษปีนี้เสร็จ(ย้ำว่าเสร็จจะได้ไม่ค้างคา) ก็ไปรีแลกซ์เช่นแต่งนิยายต่อ 1 ตอน(แต่งจนเสร็จ 1 ตอนจะได้ไม่ค้างคา) จากนั้นก็กลับมาทำข้อสอบต่ออีกปี สลับกันอ่ะค่ะ
เราเป็นพวกไม่เน้นช่วงเวลาอ่ะ คืออาจะทำข้อสอบ 2 ชั่วโมง แต่แต่งนิยาย 4 ชั่วโมงอะไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
แต่ทุกอย่างเสร็จและบรรลุวัตถุประสงค์
เวลาตั้งวัตถุประสงค์ก็ไม่ต้องมากมายนะค่ะ เดี๋ยวจะทำไม่ได้ แล้วเครียดอีก
เช่นวันนี้ทำข้อสอบอังกฤษสามปีก็พอล่ะ ดูความถนัดและชอบด้วย ถ้าถนัดก็ใส่มันเยอะๆเลย เพราะจะได้เสร็จเร็วๆ แต่ก็สลับกับการรีแล็กซ์เหมือนเดิม เพราะไม่งั้นสมองรับไม่ไหว
อย่างเราไม่ถนัดคณิต ถ้าเป็นคณิตเราก็จะตั้งแค่วันนี้ทำข้อสอบคณิตหนึ่งปีก็บุญแล้ว ถ้าทำได้มากกว่านี้ก็เป็นกำไรตุนเอาไว้ อิอิ
โวซะเยอะเลย ถือว่ามาแชร์ความเห็นล่ะกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้สู้ๆค่ะ :L2:
-
ใจจริงแล้ว ดีใจนะคะที่ยังมาต่อเรื่อยๆ (กอดเบาๆหนึ่งที) :man1:
แต่ห่วงว่าคนเขียนจะไม่มีเวลาอ่านหนังสือจัง
ก็อย่างว่าเนอะ เวลาคนเรามีไอเดียจะเขียนเรื่องออกก็ต้องรีบมาเขียนก่อนที่ไอเดียจะหายไป
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบได้พักหนึ่ง แต่ในหัวมันมีแต่เรื่องนิยายๆๆๆตลอด
ผลสุดท้ายก็อ่่านหนังสือไม่ได้ เลยแก้ปัญหาไปนั่งติวกับเพื่อน ให้เพื่อนคอยเอาเชือกมัดตัวไว้กับที่ไม่ให้ไปไหน (อันนี้ก็เวอร์ไป)
ช่วยๆกันติวมันก็สนุกดีเหมือนกัน ช่วยให้ลืมเรื่องความคิดจุกจิกไปได้เยอะเลย
ดาบสองคมจริงๆนิยายเรื่องนี้
-
ตอนนี้พี่หมอกจะอาร์ตไปไหน หนุ่มอาร์ตแบบนี้เข้าใจอยากจริงๆ ตี๋สู้ๆๆๆ
-
อืมม โพลมีไว้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จริงๆด้วย โหวตไม่ได้อะ 555
คุณคนเขียนแบ่งเวลาอ่านมั้ยคะ เขียนเป็นตารางเลยเพื่อความสะบายใจ
กำหนดไว้ให้ชัดเจนลงไปเป็นบทๆเลยยิ่งดีค่ะ ตอนทำตารางอาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ได้ผลนะคะ
สู้ๆค่ะ
ปล. เวลานอกตารางอ่านก็เอามาปั่นนิยายได้นะคะ อิอิ :z1:
-
พี่หมอก กดเลยๆ :z1:
คนแต่งสู้ๆ นะครับ :mc4:
คนอ่านก็จะสอบเหมือนกัน หนังสือก็ไม่ได้อ่าน อ่านแต่นิยาย :sad3:
-
บรรยากาศอึมครึม :m17:
ไอ้พี่หมอกอย่ามาป๊อด :angry2:
-
ก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปละมั้ง ทั้งพี่หมอกและตี๋น้อย
-
เฮ้อ... ความกังวลของทั้ง 2 คน เหมือนกับกำแพงเมืองจีนเลยน้อ ทำไมไม่ปีนข้ามไปละ
พี่นักเขียนครับ อยากจะไล่พี่ไปอ่านหนังสือ แต่ผมกลัวครับ ในเล้ามีคนที่อ่านนิยายของพี่นะหลายคนนะแล้วก็/หลายเท้านะ แถมเท้าของผมเองอีกละถ้าโดนทุกคนนี่ลุกไม่ใหวแน่ ไม่เอาดีกว่า อิอิ
-
:m15: ตอนพี่หมอกจะออกไปข้างนอก น้ำตาไหลเลยอ่ะ
-
ผู้เขียนไม่ต้องเครียดน๊า :L2:
ยังไงก็ขอให้โฟกัสที่เรื่องเรียนก่อน
ส่วนเรื่องการอัพนิยายก็เอาไว้ในเวลาว่าง หรือเพื่อคลายเครียดก็พอนะ
แต่ขออย่างเดียวว่าอย่าทิ้งไปเลยก็พอ เพราะพล็อตเรื่องนี้ดีมากๆ อ่านแล้วชอบมากจริงๆ o13
2 เดือนแป๊ปเดียวก้ผ่านไปแล้ว เราสามารถรอได้ค่ะ ขอให้อ่านหนังสือให้ดีที่สุดนะคะ สู้ๆ ค่ะ
-
มาอ่านแล้วชอบจังเลยครับ เปนกำลังใจให้คนเขียนน่ะ :jul1:
อิอิ ขอบคุณสำหรับงานเขียนน่ะคับบบบบ
-
+1 ไปเลยค่า
อ่านถึงตอนนี้เป็นใครใครก็กลัวเหมือนกัน
-
คิดที่จะรักก็อย่ากลัวซิพี่หมอก
ถ้าวันนี้มีความสุข
พรุ่งนี้จะทุกข์หรือสุข ก็ช่างมัน
:L2: :L2:
-
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดอ้ะะะะะ นึกว่าตาฝาด 555555
สงสารพี่หมอกเนอะ เหมือนเด็กหลงทางไม่ไว้ใจใครเลย เห้อ
ตี๋เอ้ย เอาความซื่อในตัวเข้าช่วยพี่หมอกนะ
-
เศร้าปนหวาน ซึ้งอ่ะ
-
ความรักก็อย่างงี้แหละ เค็มๆมันๆแต่ก็อร่อยดี(??)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2: :L2:
-
มาม่าทำไมไม่หมดอีกครับ
น้ำแห้งแล้วนะมีอาหารขายปกติแล้ว
ไม่เอามาม่า ฮือๆๆๆๆๆ
-
อยู่ในช่วงสับสน แต่ก็ขอให้อยู่เคียงข้างกันและกันอย่างนี้นะจ๊ะ :กอด1:
-
บรรยากาศตอนนี้อึมครึมเนอะ
เคิ่ลหมายความว่าไง เคิ่ลรู้อะไรรึเปล่า
ค่อยๆเรียนรู้กันไป ให้เวลาพี่หมอกหน่อยนะตี๋ ' - '
ตี๋เก่งอ้ะ เข้าใจพี่หมอก น่ารักจริงๆ
ทูคนแต่ง : รอได้งิ สองเดือนเราก็คงเปิดเทอม (ถ้าไม่มหากาพย์เลื่อนอีก) เปิดเทอมก็ต้อง (หลบๆซ่อนๆ) เล่นคอม -__-" สู้ๆเน่อ แบ่งเวลาให้ถูกเน่อ
-
หมอกมันกลัวเสียใจ
รอวันที่หมอกกับตี๋จะจับมือกันเดินไป
ป.ล. ยังไม่ถอดใจ แต่ไม่แน่ใจว่าจะลืมจนต้องกลับมาอ่านใหม่อีกรอบหรือไม่
สอบติด มข. โควต้าใช่ไหม
เปิดเทอมแล้วตั้งใจอ่านหนังสือนะ
เสร็จภารกิจเมื่อไหร่ ค่อยมาอัพต่อ
-
พี่หมอกเป็นเด็กน้อยขี้กลัวสินะ มามะๆคนดี มาให้เค้ากอดปลอบนะคะ หึหึ
ตี๋เอ๊ยยย รุกเลยค่ะ!!
:กอด1: รักคนเขียนที่สุดอ่ะ :กอด1:
-
:กอด1:
-
โถๆๆ น้องหมอกน่าสงสารจริงๆเลยน้าาาา
อยากรักแต่กลัวจะถูกหักหลัง
ลังเลที่จะเชื่อใจ ตี๋ต้องโอ๋เด็กชายหมอกให้มากๆแล้วหละนะ
-
เพื่อน ตี๋ ติสท์ มากเลย แต่ก็คารมคมคายมาก!!
ก็แค่กลัวที่จะรักเท่านั้นเอง :bye2:
-
สู้ให้เต็มที่กับการอ่านหนังสือค้าาา เอาใจช่วยเพราะรู้ว่ามันน่าเบื่อโครตๆ ฮิฮิ ไม่ต้องกลัวค่ะ
เราเองยังหลับในห้องสอบออกจาบ่อย
-
เชื่อฉัน อย่าหลงไปเชื่อใคร
:z10: :z10: :z10:
-
โพลล์แก้ไขแล้วนะ ตอนนี้โหวตได้แล้วจ้า
-
เคยไหมที่เพิ่งอ่านแล้วติดงอมแงม :: เรื่องนี้ไง!!
พี่ครับ (T^T) มาลงก๊อนน น !!!
อยากอ่านมากๆ ><
-
อยากจะลงไปนอนดิ้น :pigha2: ถูกใจหนอนจริงๆ คะแนนโหวตฟินนำลิ่ว บี้มากับพระเอกของเรื่อง คุกเข่าอ้อนวอนคนเขียนงามๆ :call: รีเควสฟินนาเร่ซักชุดใหญ่ได้มั้ยอ่ะ
-
จะหยุดอัพจริงๆเหรอ :m15:
อึดอัดแทนทั้งคู่
ถ้ารักก็อย่ากลัวเลย :กอด1:
-
วันนี้อารมณ์แปรปรวนไปตามประสา แบบว่าบ่อน้ำตาตื้นมากผิดปรกติ
พออ่านถึง
ผมย้อนกลับมาหามันไม่ถึงอาทิตย์ ทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น โทรศัพท์มันก็ยังโชว์ชื่อที่ผมไม่คุ้นอยู่เสมอ จะให้ผมพูดอะไรออกไป ในเมื่อผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยู่กับมันในฐานะอะไร
บอกตรงๆอยากร้องไห้แทนเลย(ว่ะ)ค่ะ สงสารน้องตี๋จับจิต
แต่ในขณะเดียวกัน พออ่านมาถึงตอนท้ายๆก็เห็นใจและสงสารพี่หมอกเช่นเดียวกัน
พี่หมอกกลัวการถูกทิ้งกลัวการถูกหักหลัง
พี่มั่นใจในความรู้สึกตัวเองที่มีต่อตี๋(เราเข้าใจถูกไหม) แต่ไม่มั่นใจในตัวตี๋ ก็เลยไม่กล้าทุ่มให้หมดใจ
และจากคำบอกเล่าของน้องตี๋อาจทำให้เราสันนิษฐานได้ว่าพี่หมอกยังคบซ้อนอยู่หลายราย
จริงๆก็เห็นใจนะ แต่ลึกๆก็อดคิดไม่ได้ว่าพี่หมอกแม่งเห็นแก่ตัวว่ะ คิดถึงแต่ตัวเอง ...เออรู้ ว่าพี่กลัวเจ็บ แต่พี่ลืมอะไรไปหรือเปล่า
พี่หมอกลืมไปหรือเปล่าว่าน้องตี๋มันก็คนนะ มีความรู้สึกเหมือนกัน ...หรือน้องตี๋เจ็บไม่เป็นคะคุณ
ความรู้สึกน้อง คุณเอาไปไว้ที่ไหน (เนื่องอิฉันอยู่ข้างน้องตี๋ซำเหมอ เลยหมั่นไส้พี่หมอกบ้างเป็นธรรมดา โปรดอย่าถือสา -w-)
กลับกันฝั่งของตี๋เองก็ไม่มีหลักประกันอะไรในตัวพี่หมอกเช่นกัน
แต่ก็เลือกที่จะเชื่อ เพื่อที่จะเข้าไปเยียวยาพี่หมอกให้หายจากอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้
ตี๋อย่าปล่อยมือพี่หมอกนะ เชื่อความว่าเข้าใจ อดทน เสียสละของน้องตี๋จะสัมฤทธิ์ผลแน่นอน
แต่ก็ไม่รู้ต้องรอไปอีกนานหรือเปล่ากว่าพี่หมอกจะหายดี
ดูน้องตี๋จะพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ค่อยๆช่วยค่อยๆเยียวยากันไป
แต่เราอยากให้มีใครซักคนมากระทุ้งพี่หมอกให้รู้สึกตัวไวไวจังเลย
แฮ่...
จริงๆเรื่องการอ่านหนังสือสอบนี่มันแล้วแต่สไตล์คนนะ
บางคนก็ตะลุยเพื่อสอบอย่างเดียวจะโอเคกว่า แต่บางคนชอบอ่านไปผ่อนคลายไปด้วย
อย่างไรก็ยังเป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ ทั้งเรื่องสอบ เรื่องนิยายเลย
-
โหวตแล้ววว
เชียร์น้องตี๋สุดใจ น้องตี๋ของพี่หมอก ฮี่ๆ :m1: ชอบเวลาที่ทำให้มาดขรึมของไอ้พี่หมอกหลุดได้ o13
อยากอ่านฉากสวีทททอีกง่ะ บอกกับสายลมและดวงดาว :a3:
-
:z3: ตอนเห็นว่ามาอัพ รู้สึกช็อคเล็กๆ แล้วความดีใจก็แผ่ซ่านนนนนนนนนน ไปทั้งกาย (เสี่ยวเว่อๆ)
แม้พี่หมอกจะสับสน แต่ก็อยากให้ใช้เวลาที่อยู่กับตี๋เป็นเครื่องตัดสินล่ะนะ
สุดท้าย ก็กลับห้องมาอยู่ดี แม้จะตีสอง แต่ก็ยังกลับ ดีกว่าทิ้งตี๋ไปเลยให้มันขุ่นข้องหมองใจอัดอั้นในอกพูดอะไรไม่ได้
ตี๋เอ๊ยยยย ถ้าคิดว่าพี่หมอกคือคนที่ใช่ ก็ช่วยฉุดขึ้นมาจากความรู้สึกแบบนั้นเถอะเนอะ
:กอด1: :กอด1:
ปอลอ. คุณคนเขียนสู้สู้น๊าาาาาาาาาาา เข้าใจอารมณ์เวลาอ่านหนังสือ :m15:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย ดีใจที่มาต่อออออออออ :impress2:
พี่หมอกอย่ากลัวที่จะเชื่อใจน้องตี๋ แต่พี่ต้องตัดชะนีออกจากชีวิตก่อน น้องตี๋กินมาม่าถ้วยใหญ่ไปรอบนึงแล้ว :z6:
เพราะขาดไม่ได้งายยยยยยย :o12:
สู้ๆนะคะคนแต่ง เราติดตามอยู่ ><
-
อ้างงงงง~ จิ้มพี่หมอกกกก
หล่อ รวย น่ารัก นิสัยดี โฮกฮาก เอาแต่ใจนิดๆ ขี้อิจฉา ซึน
เพอร์เฟ็คมากๆ >w< โอ้ยยย ผู้ชายในฝัน o13
อยากได้ๆๆๆ กรี๊ดดด หลงรักหนุ่มซึนคนนี่คนเดียววว จะไม่นอกใจค่าา :L1:
ขอสัญญา ~
แต่
:z4:
ผู้หญิงน่ะเลิกเถอะนะ พี่หมอก
:fcuk:
อีกอย่าง เราอ่านใหม่และ บรรลุละ
คือ น่าสงสารตี๋จัง พี่หมอกก็น่าสงสาร T^T
เอาเหอะ ตี๋ ยอมพี่เขาเถอะ เอ้ย ไม่ได้สิ
จะยอมเพราะให้พี่หมอกรู้สึกว่าเป็นประกันไว้ได้
แต่ตี๋ต้องยอมให้เอง รอหน่อยเถอะนะพี่หมอก รักพี่หมอก
ชอบที่อดทน ไม่ทำอะไรน้อง แม้น้องตี๋จะขายแต่ก็ไม่ทำ เพราะน้องตี๋เขาไม่พร้อม
คือ..เราหลงรักหมอกตรงนี้แหละ อ่ะ ปกติเราจะชอบพระเอกแบบ มึงไม่ยอมกูบังคับ - -*
แต่พอมาเจอตรงนี้คือ เราไม่เคยอ่านเรื่องไหนที่พระเอกยอม พอเจอเรื่องนี้ คือแบบ เปลี่ยนใจละ
ผู้ชายโหดดิบถ่อย ถอยปายยยยยยยยยยยย พี่หมอกมาแว้ววววววววว >w<
จบเถอะ 555 เยอะไป
ปล. ต้องมาต่อนะ เราค้าง - -* มาเพิ่มให้ตอนมันมาม่าอย่างนี้ เราค้างจริงๆ
-
มากดโหวต :z1: พี่หมอกมาวินจริง ๆ :jul3:
-
มาโหวตพี่หมอกอย่างรวดเร็ว
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
ดราม่าอ่ะ เศร้าาาาาา สงสารน้องตี๋ ทำไมพี่หมอกใจร้ายจังว่ะ
แต่ตอนนี้ชอบน้องเคิ่ลจัง แอร๊ๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ
แลดูติสต์ๆ เข้าใจอารมณ์เกย์
หรือว่าน้องเคิ่ลจะเป็นเกย์ แอร๊ๆๆๆๆๆ
-
รอ รอซักวันที่ใจพี่หมอกจะมีแค่ตี๋เพียงคนเดียว :undecided:
อีดิท : อ่านรีบน แล้วรู้สึกอยากเพิ่มคู่อีกคู่นึงจัง 5555 เคิ่ล กับอิน้องปิ๊ก ดีม่ะ ? :haun5:
-
หมอกกล้าๆหน่อย
-
กด LIKE ล้านครั้งเลยครับสำหรับเรื่องนี้ o13
ติดตามจนกว่าจะจบเลยครับ :impress2:
-
ตามมากดโหวตพี่หมอก :กอด1:
-
อ้ากกกกกกกกก พี่หมอก
-
ก็เปิดใจกว้างๆสิหมอก
แล้วจะเห็น
-
สวัสดีค่ะ เพิ่มเคยมาอ่านอยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากค่ะอ่านรวดเดียวเลย
ถ้ายังไงขอเม้นเลยนะค่ะ....เพราะอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกชอบจริง ๆ ค่ะ....ถ้ามันเยอะไปก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
อย่างแรกเลยค่ะชอบภาษาการเขียนมากเลยค่ะ...อ่านรื่นและก็เห็นภาพได้ง่ายด้วยค่ะ....ดูใสและอบอุ่น
ต้องบอกก่อนเลยว่า พี่หมอกมีบุคลิกที่น่ารักมากกกกกก(แอบกร๊ด...จริงๆ แล้วเป็นผู้ชายที่ไม่มั่นใจในตัวเองแบบสุด ๆ และยังมีอาวุธเป็นปากอันหนักเป็นกิโลอีกต่างหาก :z6:ให้ไอ้คุณพี่หมอกทั้งสองข้าง FC พี่หมอกอย่าโกรธกันนะ)
น้องตี๋ก็น่ารักมากเลยค่ะถึงตอนแรกชีวิตจะรันทดไปบ้างแต่ก็ดีค่ะเป็นสีสัน
ชอบมากตรงที่มองทุกเรื่องให้ไปเป็นเรื่องที่ไม่เศร้าเกินไป ทั้งที่มันเศร้ามากกกกก(ต้องเอามาปรับใช้กับตัวเองค่ะ...อิอิ)
ให้เป็นคนที่เกรียนและมั่นใจอย่างล้นพ้นไปเผื่อแผ่พี่หมอกบ้างก็ดีค่ะ.....
อยากให้กำลังใจพี่หมอกมากเลย...อย่างน้อย ๆ พี่หมอกก็บอกว่า“ว่าต้องเป็นมึงจริงๆ...”(เป็นสัญญาณที่ดีมาก ๆ แอบกริ๊ดค่ะ...)
รู้ใจตัวเองขนาดนี้แล้วสำหรับพี่หมอกก็มาไกลมากแล้วค่ะ...คงพูดได้คำเดียวว่า...
ต้องให้น้องตี๋มาเติมส่วนที่ขาดไปให้เต็ม มาเติมความกล้า(บ้า)ให้กับไอ้คุณพี่หมอกกันสักหน่อย(คงต้องยกมาหมดใจจริง ๆ นะ)
ยิ่งอ่านตอนล่าสุด(17)รู้สึกดีนะค่ะ ที่น้องตี๋แกใส่ใจไอ้พี่หมอกบ้างเอาใจเค้ามาใส่ใจเราพยายามหาว่าในดวงตาคู่นั้นมีอะไรอยู่ ต้องการอะไร .....มันเป็นสัญญาณที่ดีค่ะ....
มาม่าได้ค่ะแต่ก็อยากให้มันเป็นมาม่าที่อุ่นกำลังพอดี ไม่ร้อนไปแบบลวกปากลวกคอ ไม่เย็นไปจนขึ้นอืดไม่อร่อย แต่แบบอบอุ่นมันคงจะทำให้คนอ่านอย่างเรา ๆ จิตใจชุ่มชื่นจริง ๆค่ะ
สำหรับคนที่โตมากับเงิน เงินมันซื้อทุกสิ่งทุกอย่างได้แต่เงินก็ไม่มีอุณหภูมิที่เหมือนกันกับร่างกายมนุษย์จริง ๆ (เริ่มเพ้อล่ะ :z2:)
เรื่องของความเชื่อใจ เหมือนปัญหาโลกแตก...จริ๊งงจริงงงง :เฮ้อ: สำหรับเราเรื่องแบบนี้มันต้องสร้างความเชื่อ(เอาบอดี้สแลมไปเลย...)ให้เยอะ ๆ ล้น ๆ เลยค่ะ เหนื่อยแน่ ๆ (เพราะในชีวิตจริงสำหรับเรามันก็ยากมากค่ะ...)
ในอนาคตคงต้องเหนื่อยกันหน่อยแล้วค่ะพี่หมอกน้องตี๋เก็บแรงไว้เผชิญศึกที่ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไรนะค่ะ....ไม่มีผู้แพ้ค่ะมีแต่ผู้ชนะ เพราะทั้งสองอยู่ในบรรทัดฐานของคนที่ต้องการกันและกันค่ะ...(เพ้อได้อีกอ่ะ :z3:)
อีกคนรออย่างอดทนกับอีกคนที่ต้องการความกล้าในการที่จะรักใครสักคน กล้าที่จะยื่นมือออกมา
(ออกมาเถอะตี๋อยากให้รู้ว่า....ตี๋จะไม่ไปไหน....แอบยืมน้องตี๋มา...กรี๊ดดดดด)
ส่วนเรื่องไล่ให้คุณคนเขียนcn9095ไปอ่านหนังสือ.....คงไม่หรอกค่ะ
แต่อยากให้กำลังใจมากกว่า.....จะเป็นกำลังใจให้สำหรับการอ่านหนังสือนะค่ะ(กำลังใจในการแต่งด้วยคะ เดี๋ยวไม่ได้อ่าน ...อิอิ)
ให้คุณคนเขียนคุณcn9095....ชนะตัวเอง.....เหมือนกับที่ให้ไอ้คุณพี่หมอกชนะความกล้าและน้องตี๋มีความอดทนค่ะ
พิมพ์มาก็เยอะ...ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ อ่านแล้วยิ้มตลอดเลยค่ะ....(ชอบมากจริง ๆ ค่ะ...เยอะไปต้องขอโทษด้วย)
ไฟโตะ....ไฟโตะ...สู้ ๆ ค่ะ :bye2: :bye2:
-
สู่ๆคร่า :3123: :3123: คนเขียน คนอ่านก็จะตั้งใจรอเหมือนกัน o13
-
รออยู่นะครับ
-
อืมมมมม...พี่หมอกน่ารักว่ะ ....นิสัยเด็กดี 5555+
-
ตามทันแล้วค่ะ >_<
มีพี่แนะนำให้อ่าน สนุกจริงๆ
จะบอกว่า.......
แอบหลงรักพี่หมอก
-
อยากบอก....พี่หมอก
การรักใครซักคนนึง ไม่จำเป็นต้องได้รักกลับคืนมา
แต่ความรักจะสมบูรณ์เมื่อทั้งสองฝ่ายมอบความห่วงใย ผูกพันให้แก่กัน
คนเรา...ควรเลือกรักเพื่อที่จะรัก ...ไม่ใช่รัก เพื่อที่จะครอบครอง
ปล.ศาลพระภูมิใช้การ(โหวต)ได้แล้ว เย้ :mc4:
-
Coin 18
“ผมไปทำอะไรให้คุณหรอครับ ทำไมคุณถึงทำร้ายจิตใจผมขนาดนี้ สิ่งที่คุณทำกับผมนั่น มันช่างน่าเจ็บปวดซะเหลือเกิน อึก!”
“เอาน่า ไอ้กล้วย ไม่เป็นไรๆ มันผ่านไปแล้ว” พวกผมได้แต่นั่งปลอบใจมันครับ สงสาร แต่ไม่รู้จะทำยังไง
“แต่กูยังทำใจไม่ได้! ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับกูวะ ใช่สิ กูมันหล่อ กูมันรวย แถมแฟนกูยังสวยอีก ใครๆก็คงจะอิจฉา”
ได้ข่าวแฟนพึ่งทิ้งมึงไป อย่ามาเนียน
“เฮ้ย คิดในแง่ดี อย่างน้อยมันก็จบลงแล้ว”
ใช่ครับ มันจบลงแล้ว
“เราสอบเสร็จแล้วโว้ย เย้!!!!!!”
เอ้าๆ มีใครหลงเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่า นี่ไม่ใช่ละครหลังข่าวนะครับจะได้มาน้ำตานองหน้า สอบเสร็จแล้วโว้ย! สิ่งที่หนักหนาสาหัสในชีวิตนักศึกษามันได้ผ่านไปแล้ว ถึงมันจะเลวร้ายสุดๆ แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส เพราะมันคือ ปิดเทอม!
เฮ้อ แล้วจะดีใจไปทำไมวะ ปิดเทอมนี่แหละที่ต้องช่วยขายโจ๊กทั้งเดือน
“กูว่านะไปเที่ยวกันดีกว่าหว่ะ”
เออ ไอ้โจ๋ เห็นด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่กูเห็นด้วยกับมึง
ไอ้เคิ่ลยังทำหน้าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ใช่ซิ๊ มึงมันเก่ง มึงมันเทพประทาน หลับๆตื่นๆยังได้เอบวก จะเอาอะไรกับพวกกูที่ไม่ได้เข้าคลาสเลยว่ะ(อ้าว) ที่แท้ก็เป็นเรื่องกฎแห่งกรรม โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองครับ
“กูว่านะ ร้อนๆแบบนี้ ต้องไปทะเล”
“บิกินี่ บิกินี่ บิกินี่ – กูรักทะเลที่สุดเลยโว้ย!”
ยะฮู้ว แทบจะอดใจรอไม่ไหว
แต่ว่า..จะไปได้ปล่าววะ
เดี๋ยวนี้จะไปไหนมาไหน ต้องขอป๊าคนที่หนึ่ง ไอ้เฮีย และป๊าคนที่สอง ไอ้พี่หมอก คนแรกจะพูดอะไรก็เรื่องของมันครับ ปล่อยมันพ่นไป แต่ไอ้คนหลังนี่สิ ปัญหา
“เออ ถ้าไปนี่จะชวนใครไปบ้างหว่ะ”
“ไม่ต้องมาเนียนถาม ชวนพี่หมอกกับเพื่อนไปด้วยดิ คนจะได้เยอะๆ กูว่าเพื่อนพี่แกแต่ละคนโคตรฮา โคจรมาเจอไอ้พี่หมอกได้ไงวะ” เออๆ กูเห็นด้วย แต่กูสงสัยว่าต้องโดนบังคับแหงเลยหว่ะ ฮ่าๆๆ
“เออๆ กูจะได้โทรชวน”
“กูว่าไม่ต้องโทรหรอก เดินมานู่นแล้ว”
เดินกันมาทั้งแก็งค์โทรมไม่ต่างกันเลยครับ ไอ้พี่หมอกเหลือสอบพรุ่งนี้อีกวันหนึ่ง เห็นอ่านหนังสือเอาเป็นเอาตายเหมือนกัน
อ่อ แล้วถ้าจะถามนะครับ ว่าทำไมผมถึงเป็นลูกกตัญญูถึงขนาดไม่กลับบ้าน ไม่ใช่ไม่กลับครับ กลับไม่ได้แล้วต่างหาก! มันมีไอ้ตัวปลิงที่ชื่อสปีชีย์ว่าฟินแฝงตัวเนียนเป็นลูกชายอยู่ในบ้าน เนียนสุดๆครับ ผมกลับไปบ้าน กดกริ่งเรียกมันออกมา มันยังถามผมเลยว่ามาหาใคร นี่บ้านกูโว้ย! มันมาได้ไงวะเนี่ย ใครมีวีธีไล่ช่วยส่งเข้ามาหลังไมค์หน่อยนะครับ
“พี่หมอก พวกผมกะไปเที่ยวกันอะ เลยจะชวนพี่ไปด้วย”
“ไปไหน”
“ทะเล”
“ที่ไหน”
“ยังไม่ได้คิดเลย เฮ้ย จะไปที่ไหนวะ”
“ไปไกลๆหน่อย เอาที่ๆฝรั่งเยอะๆอะ” เลือดกำเดามึงไหลแล้ว เช็ดหน่อย จุดประสงค์ชัดเจนไปไหม? แต่ว่าหน่อวิศวะชอบครับ ไอ้พี่ต้นก็มาเลย แพ็คคู่ต้นกล้วย “ชอบฝรั่งคร้าบ!”
“ดูก่อน” โอ๊ะ แบบนี้แปลว่ามีโอกาสไปครับ กลุ่มไอ้พี่หมอกนั่งไม่นานก็เตรียมตัวไปสอบต่อแล้วครับ เห็นแล้วน่าสงสารหว่ะ เรียนก็เยอะ สอบก็หนัก
“พี่”
มันก็หันกลับมาครับ ผมที่นั่งชิวอยู่ก็เงยหน้ามอง
“ตั้งใจสอบ เอาให้ได้เอนะ”
“เออ” มันเอามือขยี้หัวผมแล้วเดินไป
แต่ผมก็เห็นมันแอบยิ้มครับ
“ไอ้ตี๋ มึงยิ้มน้ำลายเยิ้มเลย นึกถึงสาวบิกินี่อะดิ”
“พ่อง!”
...................................
.........................
แดดเปรี้ยงๆแบบนี้ กับพวกผมที่ต้องมายืนรอลิ้นห้อย คิดว่ารอใครล่ะครับ
“ไอ้-อุก-กี้!! ถ้ามึงไม่มาภายในสามนาทีนี้ กูจะแถมตีนให้มึง!”
“พี่กล้วยรออุกกี้ก่อนนะ จะถึงแล้ว อีกนิ๊ดดดดดดดเดียว”
“มึงบอกแบบนี้มาแปดรอบแล้ว ไอ้เวร มึงทำอะไรอยู่วะเนี่ย”
“มาสก์หน้า”
“ห้ะ!!มาสก์หน้า?? เห้ยพวกเรา ขึ้นรถเหอะว่ะ”
น่าสงสารแต่ก็เข้าใจครับ ทุกคนยอมรับการตัดสินใจของพี่รหัสมัน (ไม่ใช่อะไรหรอก เหตุผลมึงฟังไม่ขึ้น จนคิดว่าน่าจะเป็นการดีที่สลัดมึงทิ้งเสียตั้งแต่ตอนนี้) พวกเราได้รับการอนุเคราะห์จากพี่บอลครับ รถตู้สองคันบรรจุคนสิบหกคน ส่วนขับก็ขับกันเอง ไม่อยากให้คนขับรถมาตกระกำลำบากกับพวกผม เลยได้คนขับรถกิตติมศักดิ์อย่างเฮียฮ้งและไอ้กล้วย คนละคันเลยครับ
เอ่อ ผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ไม่ใช่ผมที่เป็นคนชวนเฮียมาหรอกครับ ไอ้พี่ฟินมันชวน แล้วชวนตอนม้าอยู่ ม้าเลยให้มันมาพักผ่อน ช่วงนี้พี่สาเลยมานอนค้างที่บ้านเป็นการชั่วคราวครับ
“ไอ้ตี๋ๆๆๆ”
“อะไร พี่ฟิน พี่เป็นไรของพี่วะ”
มันเอาห่วงยางมานั่งเป่าตั้งแต่เมื้อกี้แล้ว นี่ยังไม่ได้ออกจากกรุงเทพเลยนะ ไม่สิ ยังไม่สตารท์รถเลยด้วยซ้ำ
“เปล่า กูจะบอกว่ากูเอาโลมามาอีกตัว มึงมาช่วยกูเป่าหน่อย”
“.....”
“ไอ้ฟิน มึงนั่งเป่าห่วงยางมึงเงียบๆไปเหอะ กูฟังแล้วรำคาญหว่ะ”
“รำคาญก็ไม่ต้องฟังดิ ฟังทำไม ใครขอให้ฟัง เดี๋ยวนะ ไอ้การที่เราพูดแล้วคนที่ไม่เกี่ยวมาแอบฟังนี่มันเรียกว่าเสือกไม่ใช่หรอวะ! ช่วยด้วย โดนเสือกซะแล้ว!”
มันเป็นอีกสิ่งที่พิศวงงงงวยสร้างความแปลกใจให้ทุกคน
ไอ้เฮียกับพี่ฟินไปรู้จักกันตอนไหน แล้วไหงดูสนิทกันเงี้ย ไอ้ฟินนั่งที่นั่งข้างคนขับ ข้างๆไอ้เฮียเลยครับ
“กูไม่ได้อยากจะเสือกหรอก แต่นั่นมันน้องกู อย่าลากมันไปปัญญาอ่อนแบบมึงได้ไหม”
“ก็กูว่ายน้ำไม่เป็น กูก็ต้องป้องกันตัวสิวะ” มึงจะไปสู้กับน้ำเรอะ “ถ้ากูโดนแมงกะพรุนฉุดเหมือนน้องเฮียทำไง”
“แล้วมึงจะมาทำไม”
“มาดูบิกินี่”
เออ น่าจะไปคันไอ้กล้วยหว่ะ เห็นคันนู้นเตรียมคาราโอเกะรวมฮิตโคโยตี้แดนซ์ไว้ด้วย งานนี้ชายล้วนครับ เลยเปิดเผยตัวตนกันเต็มที่
“พี่หมอกๆ พี่ว่ายน้ำเป็นป่ะ”
“ตัวแทนโรงเรียน”
“.....”
“แล้วมึงอ่ะ”
“ระดับเทพ”
“เออ กูเห็นแล้ว ที่มึงลงไปเล่นกับไอ้หนึ่ง”
“อันนั้นมันลากผมไปเอง ผมเปล่าโดดลงไปนะ”
“ไม่ต้องไปโทษหมาเลย”
“เฮ้ย มันลากผมไปจริงๆ ก็เพราะพี่เรียกนี่แหละ ผมเลยตกน้ำเลย”
“เอ้า คุณๆท่านๆอย่าพึ่งเถียงกันครับ ในรถชะรอยจะมีแต่ความขัดแย้ง กระผมได้เตรียมหนังมาให้ทุกคนได้ดูแก้เซ็งแล้ว”
“เรื่องไรวะ” ไอ้พี่โก้ เพื่อนพี่หมอกอีกคน คนนี้ผิวจะแทนๆหน่อยครับ แต่คิ้วโคตรเข้ม ดูใกล้ๆนึกว่าสาหร่ายแปะหน้า นิสัยโคตรดีครับ
“หนังโปรดกู SAW”
“.....มันเหมาะกับการดูระหว่างทางไปทะเลไหมเนี่ยมึง”
เออ ไอ้พี่บอล จัดหนักๆเลย เพราะแบ่งกันคันละแปดเลยมีเฮีย พี่ฟิน ผม พี่หมอก พี่บอล พี่โก้ ไอ้ปิ๊ก (มาจากไหนไม่รู้) ไอ้กึ่ม (ที่มากับไอ้ปิ๊ก) ไอ้สองคนนั้นนั่งเงียบอยู่หลังรถเลยครับ มาถึงไม่พูดไม่จาวางของขึ้นรถนอน แอบเห็นว่ามันเดินเลี่ยงๆตีนพี่หมอกอยู่พอสมควร
เออ วันนี้ไอ้ปิ๊กแปลก ไม่เห็นใส่แว่น แต่กลับใส่หมวก ไม่ทักผมด้วยหว่ะ
“นี่แหละเป็นหนังที่เหมาะสมกับทุกเพศทุกวัยและทุกสถานการณ์” สวัสดีครับสมองพี่โก้ ยังอยู่ตรงนั้นหรือเปล่าครับ
แล้วมันก็เปิดจริงๆครับ ดูกันสี่ภาครวด พี่หมอกนี่ดูยังไม่จบครึ่งแผ่นของภาคแรกก็หลับไปซะแล้ว หัวพิงหน้าต่างคอหักกันไป ส่วนผมดูไปสองสามภาคก็มาเล่นไอโฟนแทน (มันเปลี่ยนหน้าจอแล้ว แต่ผมไม่บอกหรอกว่ารูปอะไร) มีอยู่สองคนเท่านั้นครับที่สนุกกับหนัง คนนึงก็เจ้าของ อีกคนก็…
“วู้ยยยย วิ่งหน่อยสิ วิ่งๆโว้ย อย่ายืนงง จะยืนมองทำไม เดี๋ยวมึงก็โดนฆ่าหรอก”
“เงียบๆหน่อยสิวะ ขับรถไม่มีสมาธิเลย” เออ เสียวแทนเฮียเลย จะร้องขึ้นมาก็ไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า คนขับตกใจนี่เดี๋ยวก็ได้ตายก่อนในหนังหรอก
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
พอไอ้พี่ฟินร้องเท่านั้นแหละ ไอ้เฮียถึงกับขับรถส่าย ไอ้คนที่หลับๆบางคนนี่ตื่นขึ้นมาหาที่จับเลย (ไอ้พี่หมอกก็ยังหลับลึกต่อไป)
“ร้องทำไมวะ!”
“ก็กูตกใจ”
“เชี่ย เกือบตายทั้งคันรถแล้วเนี่ย”
“กูก็ตกใจเกือบตายเหมือนกัน”
“มันคนละอย่างกันโว้ย! มึงนี่มันสติดีหรือเปล่าวะ”
“ก็สติดีพอๆกับไอ้เฮียยยยยยยยนี่แหละ”
บอกไปจะเชื่อไหมครับ ว่าสองคนนี้มันทะเลาะกันจนขับไปถึงรีสอร์ทเลย
ผมหลับหลังจากฟังไอ้คู่นี้ทะเลาะกันไม่นาน มาตื่นอีกทีก็ตอนพี่หมอกปลุกให้ไปเข้าห้องน้ำ มองออกไปก็เห็นว่าแวะปั๊มกัน
“เฮ้ย ไอ้กล้วย ไงบ้าง”
“มันส์สาดดดดดดด แด๊นซ์กันมันหยดเลยหว่ะ อื้อฮือ โคโยตี้นี่แหล่มว่ะ คันหู ไม่รู้เป็นอะไร โอ้วๆ”
แต่ละคนสภาพลงจากรถนี่เหงื่อซ่ก ลงมาหาที่หายใจกันเลยครับ ฮาหว่ะ
“มึงคงเต้นไม่เท่าไอ้พวกที่นั่งข้างหลัง ดูสภาพดิ”
“เออ กูกะจะไปซื้อน้ำมาเพิ่มหว่ะ พวกกูผลาญหมดอ้ะ”
“ก็เล่นแหกปากลั่นขนาดนั้น”
ก็แวะเซเว่นกันไป เห็นพี่หมอกมันหยิบแฮ้งค์ติดมือไปด้วย นี่คือกะเมาแล้วใช่เปล่าวะ?
“พี่ อยากกินไอติมอะ”
“เดี๋ยวก็ปวดฉี่ ต้องหยุดรถอีก”
“...ก็รู้แต่ก็อยากกินหว่ะ”
“เออ ถ้ามึงปวด กูจะเปิดหน้าต่างให้มึงฉี่เลย”
นึกภาพแล้วขนลุก ถ้ารถขับแถไปเฉี่ยวต้นไม้ หนอนกูจะเหลืออะไรวะเนี่ย
“ไม่กินก็ได้”
ขึ้นมาบนรถมันก็ยื่นโอรีโอ้ให้กิน อะไรวะ “รสไอติม” เออ ไอเดียแหล่มดีหว่ะ
สุดท้ายแล้วคันผมก็ถึงช้ากว่าอีกคันนึงเพราะไอ้เฮียกับไอ้พี่ฟินมันปวดฉี่บ่อยครับ ก็เล่นทะเลาะกันตลอดทางเลยซัดน้ำเข้าไปซะอย่างนั้น เซ็งกันไปทั้งคันรถ
“เฮ้ย เห็นทะเลแล้ว พี่หมอกๆ ตื่นดิ”
“อะไรวะ”
“ทะเลๆ ถึงแล้ว”
“เออ กูเห็น”
มันยังขมวดคิ้วอยู่ ทำไมตอนนอนต้องใส่แว่นกันแดดด้วยวะ ถอดออกก็เห็นมันหยีตาสู้แสง “พี่แสบตาหรอ”
“เปล่า พึ่งตื่น” อ่อ เลยมึนๆสินะ
ไอ้พี่หมอกพึ่งไปตัดผมมาใหม่สั้นกว่าเดิม ผมว่ามันดูดีขึ้นกว่าเดิมอีกครับ “พี่ อย่าไว้ทรงนี้เลยหว่ะ”
“ทำไม?”
“ผมว่ามันดูดีไป เดี๋ยวคนจะมาชอบพี่เยอะ”
“แล้วมึงไม่ชอบหรอ?” มันยิ้มแล้วครับ เวลาคุยกับมันนี่ทำไมรู้สึกเหมือนโลกนี้มีแค่สองคนวะ ไม่ได้ยินเสียงไอ้พี่ฟินเลย
“ชอบ แต่ผมว่าหล่อไป”
“กูนึกว่ามึงชอบให้กูหล่อ”
“มันก็ดีอะ แต่เดี๋ยวหญิงก็ติดกันตรึมอีก ผมเบื่อหว่ะ”
แม่งเข้ามากัดแก้มเลย เจ็บนะโว้ย มึงหอมแก้มแบบคนอื่นไม่เป็นหรอวะ กูก็เคยเห็นมึงทำนะ เดี๋ยวนี้มันหายไปไหนวะเนี่ย มีแต่กัด กัด กัด กัดไปทั้งตัวเลย คราวก่อนโดนกัดที่คอ อาทิตย์นึงครับกว่ารอยจะหาย
“เฮ้ย พวกโยม ทำอะไรเกรงใจดินฟ้าอากาศหน่อย ตูรู้ตูเห็นนะว้อย” เหวอ ไอ้พี่บอลครับ! โผล่หัวขึ้นมาเหนือเบาะเลย โอ้ย เวรแล้วกู อายหว่ะ
“เสือก” เจอพี่หมอกเข้าไป ไอ้พี่บอลหดหัวกลับเลยหว่ะ ฮ่าๆๆ
ทางเข้ารีสอรท์จะเป็นเหมือนสะพานไม้แต่ขับลื่นมาก บ้านพักที่เราเช่าไว้เป็นบ้านหลังใหญ่เหมาทั้งหลังครับ อยู่กันได้พอดีสิบหกคน ห้องละสองคนสามคนแล้วแต่จะแบ่งกันที่ล็อบบี้ ไม่ต้องสงสัยว่าผมนอนกับใคร จะนอนกับเฮียอะ!
“เฮีย ตี๋นอนด้วยดิ”
“เออดี กูจะได้ไม่ต้องผจญมาร โคตรรำคาญเลย”
“รำคาญใครว่ะ พูดดีๆหน่อย”
“มึงรู้ตัวด้วยเรอะว่าเป็นมารผจญชีวิตกูอะ”
“เฮ้ย! อย่าพึ่งทะเลาะกันได้ไหม โว้ย น่ารำคาญหว่ะ ผมไปนอนกับคนอื่นก็ได้”
ก็ตามเคย จะนอนกับใครหล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ไอ้พี่หมอก มาถึงนี่ก็ยิ้มมุมปากตลอดเลย นี่มึงจะอารมณ์ดีไปไหนวะ สาวๆมองตามเต็มเลยนะเว้ย
“พี่อย่ายิ้มเยอะดิ”
“อะไรของมึงวะ กูไม่ยิ้มก็บ่นกูอีก”
“เห็นนู่นเปล่า เขาจะกระโดดกัดพี่แล้ว”
“ขี้หวงหว่ะ” มันก็เดินเข้ามากอดคออย่างเนียนเลยครับ
“ก็ผมไม่ชอบอะ”
“เออๆ กูรู้แล้ว กูจะลดๆแล้วกัน”
“ห้ะ พี่ จริงดิ” ผมรู้สึกตัวเองยิ้มจนปวดแก้มเลยครับ ไอ้พี่หมอกก็ยิ้มกลับ นี่เป็นครั้งแรกเลยครับที่มันบอกว่ามันจะทำอะไรสักอย่างเพื่อผม ผมดีใจหว่ะ
ข่าวร้าย เพราะไอ้เฮียกับพี่ฟินมัวแต่เถียงกัน มันเลยต้องนอนห้องเดียวกัน ผมทำนายไว้เลยครับว่าคืนนี้วิบัติ ดาวโจรจะขึ้นสูงสุดบนฟ้าพันเปอร์เซนต์
หลังจากแบ่งกุญแจแล้วพวกผมก็เดินยกขโยงตามเจ้าหน้าที่รีสอรท์ไปครับ เป็นบ้านพักสีขาวสองชั้น ชั้นล่างจะมีห้องครัวมาเพิ่ม แล้วก็มีห้องนั่งเล่นรวมทั้งสองชั้น ระเบียงนี่เปิดได้รอบ มองไปจะเห็นทะเลชัดมากเพราะอยู่หน้าบ้านพักเราไม่ไกล แต่เสียอย่าง ยุงกับแมลงเยอะมาก รอบๆนี่ก็ปลูกต้นไม้เยอะเป็นสวนเลยครับ
ผมโคตรโชคดี ได้ห้องบน ไปถึงเปิดเห็นเตียงก็กลิ้งเลย เยส เตียงเดี่ยวด้วย ตูชอบ ไอ้พี่หมอกกอดแน่น นอนโคตรอึดอัดเลย
“เฮ่ย เอาไอ้โต๊ะตัวกลางนี่ออกดิ”
“ทำไมวะพี่”
“จะเลื่อนเตียงมาชิดกัน”
“.....”
มันก็ยืนมองหน้าครับ เมื่อเห็นว่าผมไม่ทำแน่ๆ
“งั้นกูจะไปนอนเตียงมึง”
“พี่เห็นขนาดเตียงป่ะ” นอนแผ่กางแขนกางขาให้มันดูเลย “ผมนอนคนเดียวก็เต็มแล้วอะ”
แล้วอีกอย่าง มันเลื่อนได้แต่ก็ต้องย้ายโต๊ะย้ายโคมไฟ ลำบากอีก แต่อย่าลืมครับว่าผมมากับใคร พี่หมอก วิศวะเลยนะ! ผู้ที่จริงจังแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ ผมไม่ทำมันก็ทำเองเลยครับ แล้วก็ดันเตียงทั้งๆที่ผมยังนอนอยู่บนเตียงนี่แหละ สนุกดี
“ยิ้มไปเถอะ เดี๋ยวคืนนี้จะยิ้มไม่ออก”
“อ..อ.อะไรวะพี่”
มันไม่ตอบครับ! แล้วมายิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงวะ กูกลัวเลยนะเนี่ย ย้ายห้อง! ขอย้ายห้องด่วน!
วิ่งออกไปห้องข้างๆดู เวรกรรม คืนนี้ตูไม่ต้องนอนแล้ว ไอ้เฮียพี่ฟินนอนห้องเดียวกัน งานนี้หนักแหงเลยหว่ะ
“ทำไมกูต้องมานอนกับมึงด้วยวะ”
“ไอ้เฮียย มึงอย่าพูดส่อ นอนคนละเตียงเลยนะเว้ย”
“กั้นเขตแดนเลย เขตใครเขตมัน ห้ามล้ำเขตกัน” คือ ที่พวกเอ็งจะสร้างเขตแดนเนี่ย มาเที่ยวแค่สามวันเองนะ แล้วผมก็ได้เห็นสิ่งที่ปัญญาอ่อนที่สุดในโลกครับ ผู้ชายตัวโตๆสองคนมานั่งหาของชิ้นเล็กๆเรียงต่อกันกั้นเป็นทางเดินจากประตูไปเตียงไปห้องน้ำให้แยกกันออกเป็นสองทาง แล้วมันก็ทำได้จริงๆด้วยครับ! สบู่ ยาสระผม ไม้แขวนเสื้อ มาหมดเลย
“เฮีย พี่ฟิน ทำไรวะเนี่ย!”
“ก็เขตแดนไง”
“แล้วถ้าข้ามไปจะโดนอะไรอ่ะ”
“เออหว่ะ ยังไม่ได้คิด ไอ้เฮีย ถ้าข้ามเขตทำไงวะ”
“เออ กูก็ยังไม่ได้คิดหว่ะ”
แล้วไอ้ที่ทะเลาะกันเมื่อกี้ ก็เปลี่ยนมาเป็นระดมสมองกันแทน อะไรวะเนี่ย กูตามไม่ทัน!
“เฮียมึงเป็นไรเปล่าวะ”
“ผมว่าบ้าว่ะ บ้าทั้งคู่เลย ข้ามห้องนี้ไปเหอะ”
ขนาดไอ้พี่หมอกยังพยักหน้าเห็นด้วยแสดงว่าพวกมึงนี่สุดจะทนแล้วนะเนี่ย
อีกห้องเป็นไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ มันลากทีวีมาต่อพีเอสสอง นั่งเล่นวินนิ่งกันแต่หัววันเลยครับ โอเค ข้ามไป ไม่มีอะไรน่าสนใจ อีกห้อง ไอ้กึ่ม ไอ้ปิ๊ก ล็อคห้อง เลยเข้าไปดูไม่ได้ ห้องข้างล่างไม่ได้ลงไปดูครับ ขี้เกียจ กำลังรอให้เที่ยงแล้วจะไปหาของกินกัน
ก็มานั่งรอกันในห้อง ผนังเก็บเสียงดีพอสมควรเลยครับเพราะไม่ได้ยินเสียงไอ้ห้องข้างๆเลย นอนไม่นานไอ้พี่หมอกก็ลงมานอนข้างๆ ลากผมไปกอดอีกแล้วครับ
ช่วงนี้มันอารมณ์ขึ้นๆลงๆ บางครั้งก็มาคลอเคลียด้วย บางครั้งก็โมโหเดินหนีผม แต่ผมก็เข้าใจแล้วครับ อารมณ์มันไม่ดี ก็พูดสิ่งที่มันต้องการฟังให้มันฟัง อารมณ์ดีก็เล่นกับมันไป จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันครับ
“พี่หมอก”
“หืม” มือมันลูบหัวผมเล่นไปเรื่อยๆ สบายหว่ะ
“พี่พูดจริงหรอ”
“เรื่องอะไร”
“ที่บอกว่าจะลดเรื่องผู้หญิงอะ”
“กูจะลองดู”
“พี่ ผมถามอะไรหน่อย ทำไมพี่ต้องไปหาผู้หญิงคนอื่น คือ ผมไม่ได้หมายความว่าผมเป็นเจ้าของ เออ จะพูดไงดีวะเนี่ย พี่เคยพูดไว้ว่าต้องเป็นผม แล้วพี่จะมีแต่ผมคนเดียวไม่ได้หรอ”
พูดออกไปแล้ว
บางทีคนเราก็หลุดความในใจออกไปง่ายเสียจนไม่ทันได้รู้ตัว ผมยังมัวแต่คิดจะหาคำมาพูด เลยเผลอพูดสิ่งที่อยากจะบอกออกไปตลอดเวลานี้
“ถ้ากูจะพูดออกมาจากใจตรงๆแบบนี้ได้ ก็คงจะดีนะ”
เห็นตามันแบบนี้ ผมก็อดไม่ได้ที่จะกอดมันกลับ
การพูดตรงๆมันอาจจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับใครหลายๆคน แต่ก็มีคนกลุ่มหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตกับตัวเองมากเสียจนการสื่อสารความรู้สึกให้คนรอบข้างรู้กลายเป็นเรื่องยาก พี่หมอกก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้น
“แค่พี่บอกว่าจะลองดูผมก็ดีใจแล้ว”
..................................
.......................
-
ผู้ชาย 16 คน มาเที่ยวด้วยกัน เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวมากครับ
คือเรียกได้ว่าถ้ามีคนหายไปจากกลุ่ม ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องไปตาม ให้มันเดินตามเสียงกลับมาก็เจอครับ คนท้องที่มองพวกผมเหมือนกรุ๊ปทัวร์ต่างชาติ ยิ่งเพื่อนไอ้พี่หมอกแต่ละคนทำตัวน่าปวดหัวมาก หยุดถ่ายรูปกันทุกสามก้าว พี่ครับ พี่จะถ่ายรูปผมไม่ว่าเลยนะ แต่วิ่งไปถ่ายกลางถนนแบบนั้นมันอันตรายนะเว้ย!
เข้าร้านอาหารก็ต้องแบ่งๆโต๊ะกันไป อย่าเอามาต่อกันเลยครับ สงสารลูกค้าคนอื่นในร้านบ้าง สั่งอาหารกันแบบปอปลง พนักงานเดินเสริฟโต๊ะพวกผมอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว โชคดีที่ค่าอาหารไม่แพงมาก ก็มีแค่ผมกับเฮียที่คิดถึงเรื่องนี้ล่ะมั้งครับ เวลาออกเงินก็แชร์กันออก ไอ้พี่หมอกก็ออกให้ผม ผมจะจ่ายเองมันก็ไม่ยอม
ส่วนไอ้เฮียตอนนี้ก็เนียนเลยครับ สนิทกันหมด มันนั่งคนละโต๊ะกับผมแต่เห็นว่าทะเลาะกับไอ้ฟินจนก้ามปูกระเด็นออกจากชาม (ทะเลาะกันยังไงวะ อยากเห็น) ไอ้คู่นี้ทำไมมันกัดกันขนาดนี้แล้วยังตัวติดกันอีกหว่ะ
กินเสร็จก็นั่งชิวกันสักพัก ก่อนจะเดินต่อ จากรีสอรท์เดินออกมาแล้วจะเป็นถนนเส้นเดียวเลียบชายหาด เดินไปได้เรื่อยๆครับ มีทุกอย่าง ร้านอาหารที่ผมแวะกินความจริงแล้วก็มีโต๊ะที่ไปตั้งตรงหาดทราย แต่เห็นพี่ต้นบอกว่าลมพัดทรายเข้าปากแล้วจะไม่อร่อย เลยมานั่งกินในตัวร้านแทน
ตอนบ่ายเห็นคุยๆกันว่าจะไปดำน้ำกัน เลยให้พี่บอลกับพี่โก้ไปจัดการจองทัวร์ที่เขาจะพาเราไปดำน้ำ แต่น่าเสียดายครับ ทัวร์เต็มแล้วเลยต้องรอเป็นพรุ่งนี้เช้าแทน โปรแกรมช่วงบ่ายเลยกลายเป็นเล่นทะเล กินข้าวเที่ยงเสร็จ พวกผมก็วิ่งแข่งกันกลับรีสอรท์(เพื่ออะไรวะ) ไอ้พี่โก้แม่งเร็วเป็นบ้า ผมถึงคนที่สองครับ มาถึงก็นอนแบ่บอยู่โซฟาห้องรับแขกชั้นล่างเลย สักพักก็มากันจนครบ ไอ้พี่หมอกหน้าบูดมาเลยหว่ะ ลืมไปว่ามันไม่ชอบอากาศร้อน
“พี่ ร้อนหรอ?”
“เออ”
มันนั่งลงข้างๆผม โห ท่าจะร้อนจริง รู้สึกถึงไอร้อนออกมาจากตัวเลยหว่ะ ผมเลยยื่นทิชชู่ให้มันเช็ดเหงื่อครับ
“ผมพกแป้งเย็นมา พี่เอาไปทาป่ะ” มันก็พยักหน้าส่งๆ นั่งพักจนหายเหนื่อยก็กลับห้อง ไอ้พี่หมอกตรงดิ่งไปอาบน้ำเลย ผมก็นอนย่อยครับ สบาย
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ วินนิ่งป่าว” ไอ้โจ๋เปิดประตูแง้มๆเข้ามา มันมองรอบๆแล้วไม่เห็นพี่หมอกเลยชวน
“ไรวะ จะไปเล่นน้ำแล้วไม่ใช่หรอ”
“สักรอบๆ”
จะเหลือหรอครับ มาชวนถึงหน้าประตูแบบนี้ เล่นก็ติดลมเลยครับ ไอ้โจ๋แม่งแพ้นั่งหงอยไปแล้ว ข้างๆเป็นไอ้เคิ่ล อ่านหนังสืออะไรไม่อยู๋ไม่รู้ เลยไม่สนใจโลกภายนอก เลยเป็นแมทช์ชิงแชมป์ผมกับไอ้กล้วย ห้องไอ้สองตัวนี้แม่งรกมากครับ พึ่งเข้ามาไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถเปลี่ยนห้องสะอาดๆให้หน้าตาเหมือนห้องที่บ้านตัวเองได้ สุดยอดเลยหว่ะ เรียกว่าเข้ามาตั้งแต่ก้าวแรกก็เห็นบอกเซอร์กองอยู่ที่พื้นแล้ว
“ไอ้กล้วย มึงอ่อนหว่ะ”
“อ่อนเชี่ยไร เกมยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพเมสซี่”
“ศพเมสซี่เอ็งดิ บาร์ซ่ากูเทพ อย่าลากลงไปกากแบบทีมมึง”
กว่าจะเล่นจบก็สองโมงกว่าแล้ว พวกที่เหลือไปหมดแล้วครับ อยู่ทะเลหมดแล้ว ไอ้พี่หมอกก็ออกไปแล้วด้วย มันจะโกรธกูไหมวะเนี่ย
“เฮ้ย ไอ้ปิ๊ก อยู่ห้องป่าววะ”
“มีไรพี่”
“ไปเล่นน้ำกัน”
“แปปๆ” ทำไมต้องตะโกนคุยผ่านประตูด้วยวะ ไอ้ปิ๊กไม่ยอมเปิดประตูออกมาครับ
พวกผมก็เลยนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น สักพักประตูก็เปิดออก ไอ้กึ่มมาก่อนเลยครับ เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น แม่งพร้อมมาก ผมชุดไหนก็ลงชุดนั้นเลย ไม่ได้เอาเสื้อมาเยอะ(ไม่พอค่อยขอเฮีย) เออ พึ่งเห็นวะว่าไอ้กึ่มแม่งหน้าตาดีใช้ได้
แล้วก็ตามมาด้วย...ใครวะ?
“ไอ้ปิ๊ก!!”
ผม ไอ้กล้วย ไอ้โจ๋แม่งร้องพร้อมกันเลย
จำได้ไหมครับที่บอกก่อนหน้านี้ว่าผมไอ้ปิ๊กจะยุ่งๆไม่เป็นทรง แล้วใส่แว่นหนาๆติสต์ๆของมัน ตอนนี้มันเปลี่ยนเลยครับ ผมมันไปตัดสั้น ยาวกว่ารองทรงนิดเดียวเองครับ แต่แปลกวะ เหมาะกับมันซะงั้น แถมไม่ใส่แว่นอีก ผมจำมันไม่ได้เลยหว่ะเฮ้ย
“เออ ทรงนี้เป็นไงวะพี่”
“คิดไงไปตัดว่ะนั้น!!”
“พี่สาวบอกให้ไปตัด”
“เออ หล่อดีหว่ะ กูไปตัดบ้างดีกว่าหว่ะ” กลับไปเมื่อไหร่จะไปตัดผมเลยครับ ช่วงนี้มีแต่คนตัดผมใหม่ อยากทำบ้าง
ตะลึงกับไอ้ปิ๊กไม่นานก็ไปที่ชายหาดกัน ไอ้พี่หมอกนอนอยู่ที่เก้าอี้ริมทะเลมันก็จ้องไอ้ปิ๊กมาแต่ไกลเลย ผมคิดว่ามันน่าจะเห็นตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว(มีผมคนเดียวที่ไม่เคยรู้อะไร เซ็งหว่ะ) ก.ก..กูเดินห่างไอ้ปิ๊กหน่อยดีกว่าหว่ะ
“พี่จะเหยิบไปไหน”
“จับแขนกูทำไมวะ”
อีกสามร้อยเมตรก็ถึงตัวพี่หมอกแล้วนะเว้ย ปล่อยกูเหอะว่ะ
“ก็พี่จะเหยิบหนีผม”
“ยืนใกล้มึงแล้วกูโดนกลบรัศมีความหล่อหว่ะ”
ติดอย่างเดียว มันแห้ง แต่สาวๆก็มองกันตรึมเลยครับ หาดนี้สาวบิกินี่เยอะมาก น้ำลายหก ชะอุ้ย วกกลับมาที่สายตาพี่หมอก กูว่าอากาศแถวนี้เริ่มเย็นแล้ว หมอกลงแล้วนะมึง ปล่อยเหอะ
“ไอ้ปิ๊ก..ปล่อยสิวะ”
ผมขอร้องมัน แล้วมันก็ปล่อย
สงสารมัน แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี
“วิ่งแข่งกันลงทะเลดีกว่าหว่ะ แล้วไปเล่นน้ำกัน”
“เออ เอาดิพี่” ยิ้มไว้และดีแล้ว หน้าอย่างมันไม่เหมาะกับการทำหน้าเศร้าเลยครับ
พอใกล้ๆถึงเก้าอี้ที่พี่หมอกนอนอยู่ก็สลัดรองเท้าแตะออกแล้ววิ่งต่อไปที่ทะเลเลยครับ ระหว่างทางก็ถอดเสื้อเหวี่ยงๆไว้แถวนี้ เพราะเห็นแล้วว่าไม่ไกลมีไอ้เฮียนอนอยู่ เดี๋ยวมันคงตามมาเก็บเอง
“พร้อมนะเว้ย สาม...สี่!”
ตู้มมม!!!
ผม ไอ้ปิ๊ก ไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ ไอ้กึ่ม โดดลงทะเลกันตูมใหญ่ มันสมควรจะเท่ครับถ้าไม่มีคลื่นตีเข้ามาพอดี เวรกรรม หมดกันเลยตู น้ำทะเลไหลทะลักเข้าปากเข้าจมูก แสบเลยครับ
“เห้ย ไอ้ตี๋เวร มึงนับจังหวะยังไงให้คลื่นมาหว่ะ” ไอ้กล้วยโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำก็ด่าเลย เปียกซ่กเหมือนลูกหมาเลยหว่ะ ฮ่าๆๆ
พวกผมตอนนี้เหลือแต่กางเกง ก็เล่นกันมัน ไม่กลัวแดดอยู่แล้วเพราะพึ่งทาครีมกันแดดไอ้เคิ่ลมา ไม่งั้นผิวไหม้ แสบผิวน้ำตาเล็ดแน่ ไล่ถีบกันใต้น้ำ ตอนนี้ไอ้โจ๋เหมือนสัตว์ประหลาดเลยครับ ถุงพลาสติกบ้าอะไรไม่รู้ลอยมาติดมันตอนขึ้นจากน้ำพอดี
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกก” โอ้ย ขำไม่ไหวแล้วโว้ย
“พี่เอาถุงไปทิ้งขยะริมหาดด้วยดิ ทะเลจะได้ไม่สกปรก”
“มึงนะมึง ไอ้กึ่ม” ไอ้โจ๋แม่งคาดโทษไว้ แต่ไม่มีใครสน สักพักก็มีไอ้พวกพี่ๆวิศวะลงมาเติม ไม่ต้องมองหาไอ้พี่หมอกหรอกครับ หลับไปแล้วนู่น ใส่แว่นกันแดดนอนนิ่งอยู่ใต้ร่มนั่นหล่ะ ไอ้เฮียก็ลงมาเล่น ขำไอ้พี่ฟิน มันยังเป่าห่วงยางมันไม่เสร็จอีกหรอวะ
กว่ามันจะลงมาเล่นก็หน้าซีดเลยครับ ไอ้ห่วงยางนั่นถูกพี่ต้นปล่อยลมอีก น่าสงสารหว่ะ ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมปลอบใจเอง
“ไอ้พี่ฟิน!!!”
ตูม!!!
กระโดดทับมันในน้ำนี่แหละ กินน้ำกันไปอีกหลายอึกเลยครับ ไอ้พี่แม่งก็จับผมทุ่ม กลายเป็นซูโม่ใต้น้ำ โคตรเหนื่อยแต่ก็สนุกสุดๆ ไอ้เฮียไปแข่งว่ายน้ำฟรีสไตล์(หมายความว่าตามสบาย เพราะท่าบ้าอะไรของมันไม่รู้ ไม่เคยเห็น ว่ายน้ำถอยหลัง พวกเอ็งเป็นอะไรกันมากหรือเปล่า?)อยู่กับไอ้พี่โก้นู้น ซี้กันเลย
วิ่งขึ้นจากหาดตอนแดดเริ่มอ่อนแล้วครับ ไอ้พี่หมอกแม่งหลับสนิทอย่างนี้สาวๆอุ้มไปทำไงวะเนี่ย
มาถึงก็ยืนสะบัดตัวให้น้ำกระเด็นใส่มัน มันก็ยังไม่ตื่นครับ จนดึงเสื้อมันขึ้นมาเช็ดหน้าผมมันถึงยอมตื่น
“ไรของมึงวะ” ขมวดคิ้วใส่เลย
“พี่ ไปเล่นน้ำกัน แดดไม่แรงแล้ว”
“กูจะนอน”
“เฮ้ย พี่อุตส่าห์มาทะเลทั้งที่ ไปเล่นกันหน่อยหน่า” ผมถอดแว่นกันแดดสีชาของมันออก มันก็บิดตัวหนี จนผมต้องดึงแขนให้มันลุกขึ้นเลยครับ “เฮ่ย ไม่เอา”
“นะพี่ คนอื่นเขาไปเล่นกันหมดแล้ว เหลือพี่คนเดียวเนี่ย”
“ไอ้ปิงก็ไม่ลง” เพื่อนพี่หมอกอีกคน หลับเหมือนกันเก้าอี้ข้างๆครับ พวกพี่มาทะเลแบบนี้ อยู่บ้านนอนเปิดคลิปทะเลผ่านยูทูปก็ได้ครับ
“นะพี่หมอก ไปเล่นกับผมหน่อย”
“...ทาครีมกันแดดให้กูก่อนดิ”
ผมก็หยิบขวดครีมกันแดดขึ้นมาจากกระเป๋าใครไม่รู้ครับ (น่าจะของพี่ปิงนี่แหละ) หลังไอ้พี่หมอกกว้าง ใช้เปลืองแหงเลยหว่ะ ตอนไอ้พี่หมอกถอดเสื้อ ผมเห็นสาวๆแถวนั้นถ่ายรูปมันด้วยหว่ะ
โหย ผิวขาวโคตร! เผลอๆขาวกว่าผมด้วยซ้ำ ผมขาวเหลืองๆแนวคนจีนครับ แต่ไอ้พี่หมอกแม่งขาวจั๊วะเลย ผมก็ทาปาดๆให้มันไปครับ ข้างหน้าก็ให้มันทาเอง “ไปพี่ เสร็จแล้ว” หนาวครับ ขึ้นจากน้ำมาตัวเปียกๆตอนนี้จะแห้งอยู่แล้ว
พอใกล้ๆจะถึงทะเล ไอ้พี่บอลตัวดีกับเพื่อนๆก็ตักน้ำใส่ถังสาดโครมใส่พี่หมอกเลยครับ
“ว้าก ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“.....”
“.....”
ทุกคนเริ่มไม่ขำเพราะไอ้พี่หมอกแม่งนิ่งมาก ผมเผ่นก่อนดีกว่า แต่ไม่ทันครับ เจอไอ้พี่หมอกแม่งคว้าตัวผมแล้วเหวี่ยงผมลงทะเล ใส่ไอ้กลุ่มที่มันสาดน้ำใส่พี่หมอกนี่แหละ ว้าก! น้ำกระเซ็นใส่พวกพี่ๆไอกันแค่กๆเลย
“พี่หมอก! เล่นบ้าไรของพี่วะ”
“ไม่ต้องมาเครียด กูเห็นพวกมึงมีความสุขดี”
เออ ตะโกนไปงั้นๆ ก็สนุกกันไปครับ แต่แค่มันตกใจ ความจริงมันก็เหวี่ยงไม่แรงด้วยครับ หลังจากนั้นก็เป็นศึกสาดน้ำกลางทะเล ไอ้พี่ต้นโดนรุมหนักหน่อยเพราะแซวชาวบ้านไว้เยอะ พอๆกับไอ้กล้วย ไอ้นี่ยิ่งหนัก ไม่ต้องเดินไปไหนเลย มองจากมุมนี้เหมือนไอ้กล้วยยืนกลางน้ำพุเลยหว่ะ ฮ่าๆๆ
ผมเห็นไอ้พี่หมอกมันเล่นกับเพื่อนก็ดีใจครับ ปกติมันจะนั่งเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ แต่เห็นวันนี้มันสาดน้ำใส่คนอื่น (บางครั้งผมแอบเหวอ เพราะมันสาดแรงและเยอะมาก เป็นถังครับคิดดู) ผมเห็นมันยิ้มผมก็ยิ้มตามได้ไม่ยาก
“พี่ สนุกป่ะ”
“ก็ดี”
ผมเห็นหลังมันแดง ใครแม่งสาดน้ำใส่พี่หมอกแรงวะ
ถามตอนกำลังจะเดินออกจากหาด กลับห้องพัก ตอนนี้เกือบๆห้าโมงแล้วครับ เล่นกันจนตัวเปื่อย แต่ก็ยิ้มหน้าบานครับ วันนี้ก็สนิทกันมากขึ้นทั้งกลุ่ม ไอ้พี่หมอกมันยื่นผ้าเช็ดตัวมันให้ผมแต่ผมส่ายหน้า “พี่เช็ดตัวไปดิ เดี๋ยวก็หนาวหรอก”
“คนละครึ่ง” ผ้าเช็ดตัวผืนมันยาว ก็แบ่งๆกันเช็ดได้จริงๆครับ แต่ตอนเดินกลับรีสอรท์มันก็ให้ผมเอาผ้าเช็ดตัวห่มไว้ จะเดินยั่วน้ำลายสาวๆอะดิ กูรู้ทัน
“พี่อาบก่อนก็ได้ ผมตัวจะแห้งแล้วอะ”
“เดี๋ยวมึงก็ไม่สบายหรอก”
“ผมอึด ไม่เป็นไร”
ผมเห็นมันหยิบผ้าเช็ดตัวผมออกจากระเป๋าเลยเดินตามมันไป “พี่ทำไรอะ?” มันเดินเข้าห้องน้ำ ผมเดินตามเข้าไปเห็นมันแขวนผ้าขนหนูของผมไว้บนราว ข้างๆเป็นของมันที่ตากไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ผมก็ยืนงงครับว่ามันจะทำอะไร
“พี่หมอก?”
พอมองไปอีกที ไอ้พี่หมอกเดินไปล็อคประตูห้องน้ำหว่ะ
“.....”
ชะอุ้ย
.......................................
..............................
[Coin 18 : complete]
[24.11.54]
ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคัฟ :pig4: เดี๋ยวจะลองทำดูคัฟ
*sasaijk ยาวไม่เป็นไรคัฟ ชอบอ่าน :L2:
*his*SPECTIVE จ.จ...จะดีหรอคัฟ?
*2kysarang__ องค์รักษ์พิทักษ์หมอกเรอะ!!
*Poes ขอบคุณคัฟที่ซ่อมโพลให้ ตอนนี้จึงไม่ใช่แค่สถานที่ศักดิ์สิทธิแล้ว โหวตได้! (ไม่มีใครโหวตให้ปิ๊กเลย :serius2: + ใครโหวตตัวเองวะเนีย กร๊ากกก :laugh: :laugh: :laugh: ขอมอบรางวัลผู้กล้าให้เลย)
พี่หมอกกลัวการถูกทิ้งกลัวการถูกหักหลัง
พี่มั่นใจในความรู้สึกตัวเองที่มีต่อตี๋(เราเข้าใจถูกไหม) แต่ไม่มั่นใจในตัวตี๋ ก็เลยไม่กล้าทุ่มให้หมดใจ
และจากคำบอกเล่าของน้องตี๋อาจทำให้เราสันนิษฐานได้ว่าพี่หมอกยังคบซ้อนอยู่หลายราย
จริงๆก็เห็นใจนะ แต่ลึกๆก็อดคิดไม่ได้ว่าพี่หมอกแม่งเห็นแก่ตัวว่ะ คิดถึงแต่ตัวเอง ...เออรู้ ว่าพี่กลัวเจ็บ แต่พี่ลืมอะไรไปหรือเปล่า
พี่หมอกลืมไปหรือเปล่าว่าน้องตี๋มันก็คนนะ มีความรู้สึกเหมือนกัน ...หรือน้องตี๋เจ็บไม่เป็นคะคุณ
ความรู้สึกน้อง คุณเอาไปไว้ที่ไหน (เนื่องอิฉันอยู่ข้างน้องตี๋ซำเหมอ เลยหมั่นไส้พี่หมอกบ้างเป็นธรรมดา โปรดอย่าถือสา -w-)
กลับกันฝั่งของตี๋เองก็ไม่มีหลักประกันอะไรในตัวพี่หมอกเช่นกัน
แต่ก็เลือกที่จะเชื่อ เพื่อที่จะเข้าไปเยียวยาพี่หมอกให้หายจากอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้
ตี๋อย่าปล่อยมือพี่หมอกนะ เชื่อความว่าเข้าใจ อดทน เสียสละของน้องตี๋จะสัมฤทธิ์ผลแน่นอน
แต่ก็ไม่รู้ต้องรอไปอีกนานหรือเปล่ากว่าพี่หมอกจะหายดี
ดูน้องตี๋จะพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ค่อยๆช่วยค่อยๆเยียวยากันไป
แต่เราอยากให้มีใครซักคนมากระทุ้งพี่หมอกให้รู้สึกตัวไวไวจังเลย
o13 o13 o13 ชอบจังคัฟ :กอด1:
-
จ๊ะเอ๋ !!!!!!!
อ่านก่อน
__________________
ไว้เม้นถึงเมื่อไหร่จะมากด + นะเคอะ :กอด1:
ตอนนี้ตี๋น่ารักอ้ะ (อ่าว) พูดตรงๆไร้ความเหนียมอาย :laugh:
ก็อย่างที่ตี๋บอก ถ้ามัวแต่อายไม่ต้องไปไหนกันทั้งคู่
ชอบตอนพี่หมอกกัดแก้ม เข้าใจนะ มันคงจะหมั่นเขี้ยวมากจริงๆ :-[
ตัดจบได้แบบว่า o18
-
ปิ๊กแปลงร่างเป็นหนุ่มหล่อไปแล้ว หวังว่าพี่หมอกจะไม่องค์ประทับไม่เลือกเวลาหรอกนะ
ก็แค่สงสารน้องตี๋ แค่นี้ก็หายใจไม่เต็มปอดแล้ว
-
โหวตข้อสุดท้ายค่ะ (Y)
-
หมอกแกหลอกน้องเหรอ ส่วนน้องตี๋ค่ะทำไมซื่อเดินตามพี่เขาไปง่ายๆล่ัะ
เเต่ก็ดีเเล้ว กร๊ากกกกกก :laugh: :laugh:
ดูซิ ตอนหน้าน้องตี๋จะโดนพี่หมอกทำมิดีมิร้ายหรือเปล่า 55+
:z2: :z2: :z2:
-
สงสัยตอนต่อไปจะเสียเลือด?
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ชะอุ้ย...ค้างค่ะ!!!
ตอนนี้น่ารัก ชอบจังเลยคำว่าหมอกลงเนี่ย :laugh: ว่าแต่เราจะจิ้นตามแต่ละคู่ที่พักด้วยกันได้มะ :o8:(ใจคอหล่อนจะไม่ให้ผู้ชายมีเหลือในเรื่องนี้เลยใช่ม้ายยย :z6:)
ชอบเรื่องนี้ และชอบเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆด้วย ทำไงดี :impress2:
ถามคนเขียน ลบเรื่องคู่ของเฮียฮ้งกับพี่ฟินไปแล้วหรอ หาไม่เจอเลย :confuse:
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
เค้าเตรียมทิชชูแล้วนะ o13 o13
-
อ่านตอนนี้ไม่รู้เรื่องอีกแล้ว ไม่ใช่ต้องวิเคราะห์อะไรหรอกนะ เสียงดังมากกกก TOT
ต้องอ่านอีกรอบ -__- (ปกติก็อ่านไม่ต่ำกว่า 5 รอบ ฮ่าๆๆ)
แต่พี่หมอกบอกว่าจะเลิกผู้หญิง น่ารักจัง >w< เอาใจตี๋ใหญ่เลย~
ตอนสุดท้ายลงระเบิดมาก =[]= ค้างสามโลกเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาต่อเร็วๆนะคะ อ่านหนังสือเยอะๆด้วย เป็นกำลังใจให้
ปล. ตอนเช้าประมาณ 8-9 โมง เราตื่นมาเล่นคอม เห็น คนแต่งออนด้วย
พอมาตอนนี้ก็ยังเห็นออนอยู่อีก อ่านหนังสือเยอะๆเน้อ หลายคน เราเชื่อว่ารอได้
-
พี่หมอกล็อคประตูห้องน้ำจะทำอะไรตี๋อ่ะ
:z1: :z1: :z1:
-
ถ้าไม่ยุ่งกับชะนีพี่หมอกจะน่ารักมาก
-
คนเราก็ต้องค่อยๆเปลี่ยนแปลง การจะยอมรับอะไรมันไม่ง่ายสำหรับคนที่มีความหลังฝังใจนะ
-
ค้างเติ่งอ่า
ด่วน
-
เฮีย*ฟิน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25:
เฮียจ๋าาา เฮียฮ้งงงง โฮกกกก *โบกป้ายไฟเฮียฮ้ง* อร้ายยยยยยย ท่านตัวละครสุดสวาทขาดใจของเรา ตอนนี้แม้จะทะเลาะกับฟินแบบปัญญาอ่อน แต่ก็ยังสติลน่าร้ากกกกกกกก
ประกาศตัวชัดเจนมากว่าชอบใคร 555+ เรื่องโหวตใครคงไม่ต้องบอกมั้งคะ อั้ยยะ! คือเนื้อเรื่องตอนช่วงพี่หมอก*น้องตี๋ก็น่ารักโฮกอยู่ แต่ขอโทษนะคะพี่หมอก ตอนนี้เขาเทใจให้เฮียฮ้ง แบบว่าหลงรักปู่้ชายคนนี้มาตั้งกะตอนแรก(ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีบท) พอมารู้ว่าคู่กับฟิน โอยยยย ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13ขอบคุณที่ทำให้รักเราสมหวังนะค้าาาาาา ส่วนเรื่องอ่านหนังสือก็สู้ๆเข้า แนะนำว่าถ้าอ่านไม่ทัน เปิดแบบฝึกหัดเก่าๆแล้วทำไป ข้อไหนทำไม่ได้อ่านเฉลยเลย สู้ๆ
-
ชะอุ้ย! ทำไมมาตัดจบอย่างนี้คร้า :o12:
พี่หมอกเตรียมเผด็จศึกอาตี๋แน่ ๆ เลยรอบนี้ :-[
-
ดีใจกับหมอกที่ได้มาเจอน้องตี๋นะ น้องตี๋เข้าถึงหัวใจหมอกมากๆ แต่คงนานเหมือนกันกว่าจะเปิดใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ พยายามเข้าน้องตี๋! อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์เหงาของหมอก อยากให้มีย้อนอดีตกลับไปดูชีวิตพ่อคุณคนนี้จัง
ตอนหน้าน้องตี๋จะรอดเงื้อมมือ(มาร)หมอกไหมเนี่ย >< รออ่านค่า
-
คู่เฮียกับพี่ฟินแกล้งทะเลาะตบตาชาวบ้านหรือเปล่า พอลับหลังแอบวี้ดวิ้วกัน (อยากให้เป็นเช่นนั้น)
ส่วนพี่หมอกก็คงสเต็ปเดิม นิ่งไว้แต่ไม่ใช่ไม่รู้สึก น้องตี๋ก็เหนื่อยต่อไป
-
อย่างกับจับปูใส่กระด้ง
เค้ารอ ฟินาเร่ อ่ะ ก๊ากกกกกก
-
ชะอุ๊ย...ด้วย 555+
-
พี่หมอกจะปิดประตูตีแมวเหรอ อย่างนี้ตี๋จะรอดมั้ยเนี่ย 55+ แต่ไม่อยากให้รอดเลยจริงๆ
-
ชะอุ้ยอะไร
ว็อทแฮปเพน
-
กร๊ากกก ตอนนี้คู่เฮียกับพี่ฟินฮาสวดยอด
โผล่มาให้ต่อมอยากอ่านทำงานพรวดพราดซะงั้นเลย โอยยย อยากอ่านคู่เฮียxฟิน จังงง
พี่ฟินต๊องสุดๆ ไม่พอเฮียก็บ้าตามซะงั้น กรั่กๆๆๆ จะไปรักกันอีท่าไหนเนี่ย คิดไม่ออก ฮ่าา
เย้ๆ ดีใจที่เริ่มเห็นสัญญาณดีเล็กๆจากพี่หมอกแล้ว
ถึงแม้ว่าจะรับปากถึงแค่ขั้น 'ลด' ไม่ใช่ 'เลิก' แต่สำหรับระยะเวลาสั้นๆที่ผ่านมานี้ เราว่าโอเคแล้วนะ
เข้าใจว่ามันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ปัญหาในใจของพี่หมอกสะสมมานาน
การแก้ไขจึงไม่สามารถทำให้หายดีได้โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน
ไม่เป็นไร ถือเป็นการแก้ไขอย่างยั่งยืนแล้วกันนะ ถ้าเป็นแบบช้าๆแต่ชัวร์ ทีเดียวหายขาดเลยก็ถือว่าคุ้มที่ต้องรอนะ
น้องปิ๊กเวอร์ชั่นโมดิฟาย ความหล่อเริ่มแผ่กระจาย ...สงสัยต้องหาคู่มาดามใจด่วน
ตลก ชะอุ้ย ของตี๋น้อยในตอนท้ายจริงๆ อะนะ เป็นสัญญาณบอกว่าตอนหน้าจะมีการเสียเลือดหรือเปล่า
แอร๊กกก ภาวนาให้เป็นการเสียเลือดระดับเล็กๆก็พอนะ ไม่ต้องรีบร้อนๆๆ เค้ายังหวงน้องตี๋อยู่เลยอ่ะ
:กอด1:
กอดกลับ แฮ่
-
ชะอุ๊ย 5555 ฮาเลย :laugh:
อิพี่หมอกขี้เก๊กอะ แบบนี้ต้องโดนตี๋ละลายพฤติกรรมอีกเยอะๆ กร๊ากก
-
ตี๋เอ้ย เสร็จแน่ๆ แหมๆ ว่ายน้ำเสร็จหนาวๆ ก็ต้องทำให้ร่างกายมันร้อนรุ่มไงจ้ะ ฮิฮิ :oo1: :oo1:
ส่วนเฮียกับฟินนี่ ซึนกันทั้งคู่ ฮิฮิ :-[
เป็นไปได้อยากได้ อิมเมจ ตัวละครแต่ละคร อะ นึกภาพไม่ค่อยออก จิ้นตนาการข้าน้อยต่ำต้อยยิ่งนัก :really2:
-
พี่หมอกนิ่งได้อีกกก =w=
ตี๋ก็ดีนะ พูดตรง ๆ ดี พี่หมอกจะได้เข้าใจบ้างว่าต้องการอะไร
แต่พี่หมอกนี่เด้ะ พูดมากกว่านี้หน่อยได้มั้ยยยย > <
เฮียฮ้งกับพี่ฟินนี่ .... จะไปกันรอดไหมน้อออ =[]=
พี่ฟินตอนแรกติสท์แดกมาก ไมอยู่กะเฮียละเหมือนเด็กฟระ !!!!
ตีกันแต่ก็อยู่ห่างกันไม่ได้ อู้ววววว =3=
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อนะคะ .. พี่หมอกจะช่วยน้องอาบน้ำใช่มั้ย =....=
-
แอบค้าง :z10:
เป็นกำลังให้คนเขียนนะคะ :กอด1:
-
ไม่รอดแน่ไอ้ตี๋ ^^ o18
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
มาตัดอารมณ์กันแบบนี้
เอาปืนมายิงกันเลยดีกว่า :laugh:
-
"ชะอุ้ย" ตอนต่อไปน้องตี๋จะเป็นยังไงน๊า~
คิคิ นี่เค้ายังไม่เป็นแฟนกันใช่มั้ยค๊ะ
แค่รู้สึกดีๆ ต่อกันหรอ ...ว๊าาาา :m16:
---แต่ว่า...
เฮียฮ้งกับพี่ฟิน ...แบบว่า ไปสปาร์คกันตอนไหน o22
ฮ่าๆ รอตอนต่อไปค่ะ
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-04.gif) อะไรจะเกิดขึ้นภายในห้องน้ำ
-
ค้างเลย แต่ตอนนี้ยาวดี พี่หมอกดูผ่อนคลายมากขึ้น :impress2: ตอนหน้าจะเกิดไรขึ้นนะ อยากรู้
-
ชะอุ๊ย!!!! น้องตี่ไม่รอดแน่
โดดเอาหูแนบฝาผนังห้องน้ำ เผื่อจะได้ยินเสียงอะไรจากในนั้นบ้าง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชะแว้บบบบ นักเขียนมาต่อแล้ว :z2: ..................
แต่ o22
คอ+อา+งอ+ไม้โท = ค้างงงง
ไอ้พี่หมอก ทำอะไรฟร้ะ สงสัยๆ :serius2:
แต่ไม่ว่าพี่จะทำอะไร น้องตี๋ก็รักนะ :-[
ปล. :กอด1: นักเขียนทีนึง แล้วเอาตอนที่ 19 มาไวๆนะก๊าบบบ
-
เฮียกับฟินหรอค่ะ อิอิอิิ
-
เสร็จแน่ตี๋
-
อยากไปเล่นน้ำทะเลกับหนุ่มๆบ้างอ่า เหอๆๆๆ :z1:
-
ตอนหน้าจะได้ซับเลือดมั้ยอ่ะ เค้าพร้อมเสมอนะ :z1:
-
คึคึคึ...หมอกไม่เน้นพูด
ทำให้เห็นๆไปเลยดีกว่าเนาะ^^
-
อุ๊ยยยยยยยยยย อะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร >____<
แอร๊ยยยยยยย น้องตี๋จะรอดไหมมม :impress2: :-[ :o8:
-
ง่ะ หมอกจะทำอาร่ายยยยย
:z3: :z3: :z3:
-
ทุกอย่างพร้อม แอ็คชั่น!!! รอค่ะ :z2:
-
ชะอุ้ย...ด้วยคน :o8:
-
ผู้ชาย16คนมาเที่ยวทะเล
เที่ยวที่ไหนเนี่ยบอกหน่อยจะตามไปดู
หึหึหึ
-
พี่หมอก-ตี๋
เอา♥ไปเลย!
-
ชะอุ๊ยอะไรคะน้องตี๋ :z3:
เข้ามายืนยันว่าผู้ชายตอนอยู่ริมหาดเป็นอะไรที่น่าดูมาก :m25:
-
ไอ้ตี๋ ลื้อเสร็จแน่ !! :laugh:
แต่คนเขียนใจร้ายจัง ตัดบทกันงี้เลยหรอ ? :sad4:
-
เง้ออ~ สุดจะค้าง :sad4:
อยากอ่านคู่เฮีย ฟินอีก
เป็นกำลังใจให้นักเขียนง้าฟ :L2: :L2:
-
ตอนหน้าเตรียมทิชชู่ป่าว :haun4:
-
ชอบพี่ฟินอ่า รั่วได้ใจ ยิ่งมาคู่กะเฮียยิ่งฮา
-
เย้ เย้ ตอนหน้าเตรียมทิชชู่ :z1:
เฮีย-ฟินก็อยากอ่านต่ออ่ะ สองจิตสองใจ ทำไงดี
เป็นกำลังให้จ้า
-
ส่วนผมดูไปสองสามภาคก็มาเล่นไอโฟนแทน (มันเปลี่ยนหน้าจอแล้ว แต่ผมไม่บอกหรอกว่ารูปอะไร)
ชะอุ๊ย คนแต่ง เอ้ย ตี๋ เอ้ย ทั้งคู่นั่นแหละ แมร่งเกรียน รูปอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้นะ !!! :laugh: :laugh: :laugh:
-
:z3: :z3: :z3:
บอกได้คำเดียวว่า......รอค่ะ
ให้เค้าไปเหอะตี๋น้อยเอ้ย.....เฮ้ย!!!!!!!!!!!!
-
คาดว่าตอนต่อไปเลือดหมดตัวแน่ๆ
คนเขียนอย่าใจร้ายกับพวกเรานะ
เราอยากเสียเลือด 555++
-
พี่หมอก จัดการ! วะฮะฮ่า :impress2:
-
ชะอุ้ยๆ :::: เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ ?
o13
-
เอาล่ะซี่
ล๊อคประตูแล้ว :z1:
-
แอร๊ๆๆๆๆ น้องตี๋เสร็จแน่ครับงานนี้ ตายๆๆๆๆๆๆ
พี่หมอกคงอดอยากมานาน
แงๆๆๆๆ อยากเห็นน้องปิ๊กยิ้มบ้างอ่ะ
ยิ้มตอนที่ไม่ได้อยู่ข้างๆ ตี๋ได้เปล่า
อยากให้น้องปิ๊กมีใครสักคนแล้วอ่ะ
สงสารน้องปิ๊กจริงจัง
ปิ๊ก เคิ่ล หรือ ปิ๊ก บอล ก็ได้ แอร๊ๆๆๆๆๆ
-
:กอด1: :z2:
-
หลอกให้เข้าห้องน้ำนี่หว่า
-
พี่หมอกร้ายกาจ
-
อ่าวอ่าวววว คราวที่แล้วชวนน้องตี๋เล่นฟันดาบ คราวนี้จะชวนเล่นอะไรในห้องน้ำอีกอ่ะพี่หมอก
ล็อคประตูห้องน้ำนี่บริสุทธิ์ใจป่ะเนี่ยยยยยยยยยย :oo1:
ไม่เป็นไร เรายินดี ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สุดท้ายคนเขียนก็ไม่สามารถอดใจแต่งได้ ขอบคุณนะคะ มาอัพทุกวันเลยย :กอด1: :L2:
-
มาอีกนะครับ
-
โฮๆๆๆๆๆๆ พี่หมอกจะแปลงร่างเป็นแวมไพร์สูบเลือดน้องตี๋หมดตัวซะแล้ว ฮิ้วววว ^^
-
พี่หมอกกกกกกกกกก ร้ายว่ะ!! คิดนานมั้ยเนี่ยแผนนี้?
อ่า.....ประตูปิดแล้ว หึหึ
:กอด1: ผ้าขนหนูผืนนั้นสำหรับซับเลือด เอ๊ย ซับน้ำ :กอด1:
-
อาบน้ำด้วยกันๆๆๆ ^^
:z1: :z1:
-
:serius2: :serius2: ตัดตอนนี้ทำม๊ายยยยยยยยยยย
มาต่อๆๆๆ
-
พี่หมอกเริ่มน่ารักแร่ะ
-
ชะอุ๊ย
ตอนต่อไปจะเสียเลือดรึเปล่าน้อ :m25:
สู้ๆค่า
-
ตี๋โดนจัดหนักแน่รอบนี้
-
ค้างอะ
แต่ฮาคู่เฮีย กับฟินมากเลย
ให้อารมณ์คู่บ้าดี
ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊าย..ย... :o8:ขอเข้าไปอาบด้วยคนได้ใหมเนี่ย>//< :-[
-
พี่หมอกอย่าล่อหญิงมากเด่ยยยยยยยยยยยยย :z3: //เริ่มหึงแทนตี๋ละนะ
งุ่ยยยยยยย ปิ๊กมันก็ดันหล่อขึ้น ไม่เอานะ ปิ๊กแห้งไป 5555555
อย่ายอมแพ้นะตี๋ เอาพี่หมอกให้อยู่ก็พอ :กอด1:
ว่าแต่ตอนหน้า........ :z1: (หวังอยู่ลึกๆนะ)
-
5555 ในห้องน้ำ จัดหนักเลยพี่หมอกกรั่กกก
เฮีบกับฟินน่ารัก ขำที่ตี๋บอกว่ากลับบ้านตัวเองแต่เจอฟิน ฮ่าๆๆ
รอคร๊าบบ
-
ชะอุ้ย อะไร 555555555555
-
ค้างมากเด้อ :a5:
-
เค้าเตรียมทิชชูแล้วนะ o13 o13
เอาไว้เช็ดน้ำลาย หรือน้ำอะไรครับ :m12:
-
o13 อ่านรวดเดียวหมดเลยสนุกมากๆ
-
แอร๊ยยย ค้าง :serius2:
จะเกิดไรขึ้น ติดตาม ๆ :z1:
ปล รักพี่หมอกซาเหมอ ๆ :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอล่ะ เข้ามากดโหวต
หนุกๆ ชอบๆ
และ :z3:รอๆๆๆๆๆๆ
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆ หลบอยู่ไหนเนี่ยเพิ่งเคยอ่าน หรือไม่ได้เข้าเล้านานเกิน???
ดำเนินเรื่องค่อยเป็นค่อยไป จากตอนแรกที่ตี๋น้อยดูคิดอะไรเด็กๆ ก็ค่อยเห็นแนวคิดของคนเอาจริงเอาจังกับชีวิตมากขึ้น
กลับกันพี่หมอกที่เคยขรึม ก็กลายเป็นซึน ... จากดูเป็นผู้ใหญ่แต่จริงๆแล้วเป็นเด็กที่ขี้กลัวซะแทน อยากได้ความรักแต่ก็กลัวความรัก
เป็นคู่ที่แตกต่างอย่างลงตัวดีจริงๆ รอตอนต่อนะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ
-
Coin 19
“พ..พ..พี่หมอก”
ไหนบอกว่ากลัวผมไม่สบายไงวะ
ก...ก...ก็ปล่อยผมไปอาบน้ำสิ
“กลิ่นทะเลติดตัวมึงเลย”
“พี่ก็มีเหมือนกัน”
กอดแน่น โอบรัดผมเสียจนรู้สึกเหมือนไม่มีช่องว่างระหว่างเราสองคน
จูบ ที่เหมือนเสพสารเสพติด..ขาดไม่ได้
“ผ..ผมอยากอาบน้ำ”
“เดี๋ยวก็ได้อาบ”
แทบไม่เว้นช่วงให้ได้หายใจ ริมฝีปากก็จูนเข้าหากัน ผมผลักมันออก รู้สึกเหมือนจะยืนไม่อยู่ เบี่ยงหน้าหลบเมื่อมันโน้มตัวมาหา
“หนาวอะพี่”
แต่มันก็ไม่ได้ฟังผมเลย
ผมปากสั่น แอร์ข้างนอกก็ยังลอดผ่านช่องประตูเข้ามาเพิ่มความเย็น มันดันให้ผมไปนั่งอยู่บนขอบอ่างล้างหน้าที่เป็นหินอ่อน ก่อนจะเข้ามายืนแทรกระหว่างขาผม ปิดทุกทางหนี มือข้างหนึ่งกอดผมไว้ อีกข้างก็ดึงกางเกงผมออก พระเจ้าเข้าข้างมันที่กางเกงของผมขอบย้วย แทบไม่ต้องเสียเวลาถอด ได้ยินเสียงกางเกงที่อุ้มน้ำอยู่ตกลงพื้น ผมก็เริ่มใจไม่ดี
“พี่หมอก”
มันหอมผมไปทั่วแก้ม เหมือนว่าจะอดทนมานาน พอถึงเวลาก็เลยควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมได้ยินเสียงชื้นแฉะไล่ตามแนวคอเวลาพี่หมอกเลียผ่าน
“ตี๋” เสียงพี่หมอก พูดออกมาไม่เต็มเสียง คล้ายกับคนที่ตกอยู่ในห้วงฝัน เป็นสิ่งกระซิบติดหูที่ทำให้ใจผมแกว่ง
“พี่ ใจเย็น”
“ตี๋” เหมือนมันจะพูดคำอื่นต่อ แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่มีคำอะไรหลุดออกมาจากปากมันซักที มือมันลูบเอว ผมอดหัวเราะไม่ได้ครับ เพราะเวลามันลูบตัวผมมันจะลูบเบาๆ น้ำหนักจะไม่ลงเต็มแรง เลยทำให้รู้สึกจั๊กจี้มากกว่าปกติ
ผมรู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่หัวผมชนเข้ากับกระจก ครึ่งตัวบนของผมเอนไปกับอ่างล้างมือ ตัวผมสั่นเพราะความเย็นที่แนบหลัง “พี่ ผมหนาว รีบอาบน้ำเหอะ”
มันไม่ได้ตอบอะไร มือข้างหนึ่งไล่ไปทั่วผิว เหมือนต้องการสำรวจ และจะไม่ยอมปล่อยให้พื้นที่ใดๆหลุดพ้นจากสัมผัสของมือข้างนี้
ผมรีบเอามือไปจับขอบกางเกงในไว้เมื่อเห็นว่ามันเริ่มใช้นิ้วมันเกี่ยวไอ้ลิงผมออก มันเลยเปลี่ยนมาลูบผ่านเนื้อผ้าแทน อื้อหือ แม่เจ้าโว้ย ถ้าใครทนได้นี่เทพเลยครับ ผมเป็นผู้ชาย แค่โดนจูบแบบเมื้อกี้ก็กึ่มๆแล้วครับ พอโดนจับเข้าจริงๆ ผมถึงกับหลับตาแน่น
“พ.พ..พี่ พอเหอะ”
“มึงพูดให้กูหยุด ทั้งๆที่เป็นแบบนี้แล้วอย่างงั้นหรอ?”
อย่ามากระซิบข้างหูได้ไหมวะ กูขอร้องเลย ผมเบี่ยงหน้าหนีก็ตามมากัดอีก มือของมันร้อนต่างจากมือของผมที่เย็นเฉียบ
“พี่ หยุดเหอะ ผมกลัวว่าถ้าพี่ยังทำต่อ มันจะไม่หยุดแค่นี้อะ”
“ทำไมถึงยอมกูไม่ได้? มึงรังเกียจกูหรอ?”
“พี่ มันไม่ใช่แบบนั้น”
อะไรที่ได้มาง่ายๆมักจะโดนลืมคุณค่าไป
บอกตรงๆ ผมกลัวหว่ะพี่
กลัวจะต้องรอพี่ เหมือนที่หลายๆคนต้องรอ
ถึงแม้ ณ วินาทีนี้พี่จะเห็นผมสำคัญกว่าคนอื่นๆ แต่วินาทีต่อไป คนที่จะรู้คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้น
มือพี่หมอกล้วงผ่านเนื้อผ้า ในขณะเดียวกัน ก็มอบจูบที่ทำให้ผมมึนงงไปด้วย เหมือนแรงที่จะต้านมันหายไปเฉยๆเลยครับ ผมเอนตัวพิงกระจก หนาวจนขนลุก แต่บางช่วงก็รู้สึกร้อนจนจะละลาย พี่หมอกไม่ได้เร่งจังหวะที่มือ นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกทรมาน
“...อึก...”
พอละจูบออกไป สายตาคู่นั้นก็ไล่มองไปทั้งตัวผม พูดกันตรงๆคงต้องบอกว่าโคตรอาย แต่ตอนนี้จะหนีไปไหนได้ หันหน้าหนีข้างหลังก็มีกระจกอีก เลยได้แต่ปิดตาขมวดคิ้ว ความรู้สึกในใจมันตีรวนกันไปหมด ใจหนึ่งเหมือนยอมไปหมดแล้ว แต่อีกใจหนึ่งก็คอยเตือนให้รู้สึกตัว
ตัวอย่างก็มีให้ผมเห็นมาแล้ว พี่หมอกจะดีด้วยก็ดีจนใจหาย แต่เมื่อเราหมดซึ่งความจำเป็น ก็จะถูกทิ้งเหมือนของเก่า
ผมยังจำคำพูดของมันได้
คำพูดที่มันอาจจะไม่คิดอะไร
แต่สำหรับใจคนฟังแล้ว พี่หมอกช่างเป็นคนเห็นแก่ตัว
“พี่ ผมให้ได้แค่นี้ พี่อย่าทำอะไรมากกว่านี้เลยได้ไหม?”
“.....”
“นะ ผมขอร้อง”
รู้สึกเหมือนน้ำตามันรื้นขึ้นมา จะกลั้นไว้ก็ไม่อยู่ ผมกลัวแต่ในขณะเดียวกันก็มีความสุข ไม่รู้จะทำอย่างไรกับตัวเองดี
จ้องตากับมันไม่นานก็ดันตัวขึ้นไปหา เป็นจูบที่พบกันครึ่งทาง ไม่มีใครเริ่มก่อน ไม่มีใครต่อต้าน ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความลังเลสงสัยปกคลุมพวกเราสองคน ทว่าในเมื่อตัดสินใจไปแล้ว คงได้แต่ทิ้งมันไว้เบื้องหลังในเวลานี้
มือข้างหนึ่งก็ลูบไล้ไปทั่วตัวผม ส่วนมืออีกข้างก็เร่งจังหวะจนผมรู้สึกว่าเกร็งไปทั้งตัว ขาผมข้างหนึ่งเกี่ยวขาพี่หมอกไว้เหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว ผมใช้แขนข้างเดียวรับน้ำหนักผมไว้ทั้งตัว มันสั่นจนดูเหมือนกับผมจะล้มลงในชั่วอึดใจ
ผมเหมือนจมอยู่ใต้น้ำ หายใจเข้าแต่ละครั้งเต็มไปด้วยความอึดอัด หายใจออกก็เหมือนทำได้ไม่เต็มที่ เป็นความรู้สึกทุรนทุรายที่ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร
ไม่ว่าจะหลับตา หรือลืมตา ภาพเดียวที่ผมเห็น ก็คือพี่...
“พ..พี่...อึก”
พยายามกักเสียงไว้ไม่ให้ออกไป แต่เสียงกลับก้องสะท้อนในห้องน้ำ พี่หมอกขยับมือขึ้นลงไม่นาน ก่อนที่เสียงครางทรมานของผมจะเปลี่ยนเป็นเสียงลมหายใจหอบ ไอ้พี่หมอกมองของเหลวที่เลอะบนหน้าท้องผม ...สายตาแบบนั้น ผมขอร้องเหอะพี่ อย่าไปใช้กับใครนะ
สายตาที่ทำให้ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังอยู่ในหู
“พี่หมอก”
มันยืดตัวเต็มความสูงปกติของมัน แล้วถอดกางเกงออกครับ หัวผมว่างเปล่า รับรู้ว่ามันทำอะไรแต่คิดอะไรไม่ออก
“ฮัดชิ้ว!!”
“.....”
พี่หมอกหยุดมือ ขมวดคิ้ว พอผมฮัดชิ้วรอบที่สองพี่หมอกเลยถอยตัวออก
ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ ผมพยายามจ้องตามัน แต่พี่หมอกก็หลบสายตาผม
“ไปอาบน้ำไป”
รีบวิ่งไปเลยครับ ห้องน้ำกว้างพอสมควรเลยมีแบ่งห้องแยกออกเป็นห้องอาบน้ำ ผมรีบเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นอาบ โห นี่เลยที่หามานาน โคตรหนาวเลย ผมยืนนิ่งใต้ฝักบัวเลยครับ อุ่นชะมัด รู้สึกเหมือนจังหวะหายใจจะกลับมาเป็นปกติ
ยืนแช่ได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงประตูเลื่อนออก หันไปดู ไอ้พี่หมอกก็ตามเข้ามาอาบด้วยครับ เหวอ มันยังไม่จบอีกหรอวะ มันยังมีภาคสองอีกหรอวะเนี่ย!
ผมรีบยืนชิดมุมห้องน้ำ แต่พี่หมอกก็หัวเราะออกมา “รีบๆอาบไป เดี๋ยวก็เป็นหวัดอีก ถ้ารอบนี้มึงเป็นหวัดแล้วคิดอะไรบ้าๆอย่างทิ้งกูไป รับรองมึงตายไม่ดีแน่”
“กลัวแล้วคร้าบพี่ อย่าทำผมเลยคร้าบ”
ก็หนาวทั้งคู่เลยครับ รีบๆถูสบู่อาบน้ำกันไป ไม่กล้ามองต่ำ โชคดีที่ความอุ่นของน้ำเจอกับลมหนาวที่ตีเข้ามาในห้องเกิดเป็นควันจางๆ ทำให้มองชัดแค่เพียงครึ่งตัว เมื่อกี้ที่พี่หมอกยืนชิดขนาดนั้นผมก็พอรู้หล่ะครับว่ามันก็มีอารมณ์ร่วม ทางที่ดีผมควรจะรีบๆอาบแล้วออกไปจะดีกว่า
“ผมออกไปรอข้างนอกนะพี่”
มันพยักหน้า ผมก็รีบเผ่นเลยครับ คว้าผ้าเช็ดตัวที่มันอุตส่าห์ปรารถนาดีเอาเข้ามาเผื่อ นี่สรุปว่าผมหลงกลมันเต็มๆเลยใช่ไหม มันเป็นแผนล่อผมเข้ามาในนี้ใช่ไหมวะ แต่ใครจะไปคิดหล่ะ ว่าผู้ชายจะใช้แผนแบบนี้ล่อผู้ชายด้วยกัน..
ผู้ชาย..กับผู้ชายหรอวะ
ต.ต...แต่ก็รู้สึกดีโคตรๆเลยไม่ใช่หรอ?
อีกห้าสิบเมตร ประตูสีม่วงกำลังเปิดออกเพื่อผม
“ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!”
..................................
.......................
“ไอ้ตี๋ ไหงกินเยอะงี้วะ”
“หิวโคตรเลยเฮีย เหมือนท้องตี๋โบ๋ไปเลยอะ”
มื้อเย็นจองห้องอาหารของรีสอรท์ไว้ครับ เขาจะให้สั่งอาหารเป็นชุด รวมถึงเครื่องดื่ม ของหวาน ผลไม้ พวกผมสั่งหลายชุดก็เลยสั่งคละๆกันไปจะได้แบ่งกันกินครับ
“เฮียก็เห็นคนอื่นแม่งเล่นหนัก ทำไมไม่กินเยอะแบบตี๋เลยวะ กินเยอะระวังนะมึง พุงบานอย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”
“เออๆ บานก็บานให้เฮียดูนี่แหละ กลัวไมวะ”
ไอ้พี่หมอกไปนั่งโต๊ะพี่บอลพี่ต้นนู่น พวกผมก็รวมพลถาปัตย์นั่งกินด้วยกัน มีไอ้เฮียตัวแถมคนนึง ไม่ต้องห่วงครับ มื้อนี้สุขสงบแน่นอนเพราะไอ้พี่ฟินไปนั่งกับพี่บอล
กินกันเสร็จก็เดินเล่นชายหาดอีกรอบ แปลกดีครับ ทั้งๆที่เป็นสถานที่เดียวกันแท้ๆ แต่พอเวลาเปลี่ยนกลับมีบรรยากาศที่ต่างกันออกไป พอท้องฟ้าเริ่มมืดพวกเราก็ก่อกองไฟ ไอ้พี่โก้ลากพี่ปิงไปซื้อเหล้ามาเพียบ ไอ้ปิ๊กพกกีตาร์มาด้วยพร้อม ก็นั่งพูดคุยเล่นร้องเพลงกันไปตามประสาครับ จนท้องฟ้ามืดสนิท คืนนี้ไม่เห็นดาว เพราะพระจันทร์เต็มดวง เมฆเรียงกันเป็นวงรอบพระจันทร์ ผมเห็นบางคนถ่ายรูปเก็บไว้ เพราะตอนนี้เหมือนเราอยู่ใกล้พระจันทร์มากกว่าปกติเลยครับ
ผมเห็นไอ้พี่ฟินแยกออกไปนั่งคนเดียว มือก็ถือขวดเหล้าซดมองทะเลไปเรื่อยๆ พี่แกติสต์ครับ อย่าไปยุ่งเลย ไอ้ปิ๊กก็เล่นกีตาร์สลับกับคนอื่นบ้าง ขุดเพลงมาร้องได้ทุกแบบ ลูกทุ่ง หมอลำ สตริง ร็อค อย่างที่จบไปเมื่อกี้ก็บัวลอยโดยพี่ต้น สนุกดีครับ ผมขี้เกียจโชว์เทพก็นั่งซดเบียร์ไปเรื่อยๆ มีไอ้เฮียคอยนั่งคุม
ตอนนี้เหล่าลูกเสือรอบกองไฟเปลี่ยนความสนใจไปเป็นเรื่องผี ผมไม่กลัวอยู่แล้วครับ ฟังแล้วง่วงนอนเลยออกไปเดินเล่น ก็ไปนั่งกับไอ้พี่ฟินมันนี่แหละ สบายใจดี ไม่พูดอะไรก็ไม่อึดอัดด้วย
“พี่ฟินไมไม่ไปนั่งกับพวกนั้นวะ”
“กูว่าบรรยากาศตอนนี้มันสวยดี ทะเลมันดำสนิท ไม่เหมือนตอนกลางวัน”
ไม่ไกลจากตรงนี้ ผมเห็นไอ้เคิ่ลนั่งเสก็ตภาพอยู่ แต่มันไม่ได้นั่งตรงชายหาดครับ มันนั่งตรงขอบถนน เพราะมีไฟคอยส่องให้มัน
“มึงว่าถ้าเดินลงไปในทะเลตอนนี้ จะไปโผล่ที่ไหนวะ”
“ผมว่าต้องเป็นโลกหลังความตายชัวร์ เดินลงไปตอนนี้มีแต่ตายกับตายหว่ะพี่ คลื่นก็แรง”
ไอ้พี่ฟินบางทีก็ปล่อยออร่าเหงาๆทำให้ผมรับมือไม่ถูก มันดูไม่เหมือนคนที่จะมีเรื่องทุกข์ใจแล้วจะระบายให้ใครฟัง ผมเลยไม่รู้จะให้คำปรึกษามันยังไง ก็ปล่อยมันพูดไปเรื่อยๆนั่นแหละครับ
“กูคิดถึงบ้านหว่ะ”
“เอ้า พี่ไม่ได้อยู่กับที่บ้านพี่หรอ”
“บ้านกูอยู่แพร่นู่น เขาไม่ยอมให้กูเรียนสถาปัตย์ กูเลยหนีมาเลยหว่ะ มาอยู่กับลุงกูที่กรุงเทพ บ้านกูไม่อยากให้กูเรียนต่อด้วยซ้ำ อยากให้กูรับช่วงโรงงานไม้เลย”
ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวพี่ฟิน แต่อยู่ดีๆพูดออกมาแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะตอบกลับยังไงเหมือนกัน
“ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่ากูอยู่ที่ไหน กูเลยหนีมาอยู่บ้านมึงก่อน แต่กูว่าอีกไม่นานเขาก็คงรู้อีก ยิ่งรู้ที่ๆกูเรียนอยู่ ต่อไปกูก็คงจะหนีไม่พ้น”
“พี่ ความจริงแล้ว ผมว่านะ พี่เรียนสถาปัตย์ มันก็เอาไปใช้กับงานไม้ได้ไม่ใช่หรอวะ พี่ลองบอกให้พ่อแม่พี่ฟังหรือยัง”
“ยังวะ ไม่เคยคุย”
“เออ ก็ลองดูสิวะ”
“ถ้ากูมีโอกาสได้คุยกับเขา กูจะลองพูดดู”
“เออดีแล้วพี่ ผมเอาใจช่วย”
เงียบกันไปพักใหญ่ ผมเห็นไอ้พี่ฟินมันจ้องพระจันทร์มาสักพักแล้ว มันจะคิดอะไรพิเรนท์ๆเปล่าวะ ไม่ไว้ใจพี่รหัสหว่ะ
“ไอ้ตี๋”
“ห้ะ?”
“มึงไม่ต้องตามกูมานะ”
“เฮ้ย ไอ้พี่ฟิน ไปไหนวะ!” มันตรงดิ่งไปที่ทะเลเลยครับ ดูเหมือนไอ้เคิ่ลก็เห็นเลยรีบเดินลงมาหาผม ตอนนี้ไอ้พี่ฟินเดินก้าวลงทะเลไปเรื่อยๆจนความสูงของน้ำประมาณเอวมัน ผมจะวิ่งตามลงไปแต่มันหันมาตะโกนว่า “ไม่ต้องตามมา”
“เฮ้ย พี่ฟิน ไอ้พี่ฟิน” ผมวิ่งตามลงไปครับ เรื่องอะไรจะเชื่อมัน ถ้าไอ้พี่ฟินมันหายไปใต้คลื่นแบบนี้ คงไม่มีทางจะหามันเจอหรอกครับ “พี่ฟิน พี่จะทำอะไรวะ” หลังของมันดูไกลออกไปเรื่อยๆ บางจังหวะที่คลื่นน้ำสูง ผมแทบจะไม่เห็นไอ้ฟินเลย
ผิวน้ำเคลื่อนที่ขึ้นลง สะท้อนแสงจันทร์ที่อยู่เหนือหัวผม ภาพของไอ้พี่ฟินที่เดินออกไปตอนนี้เหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด เป็นภาพที่แช่หัวใจคนดูให้แข็งยะเยือก
“บอกว่าอย่าตามมาไง” ผมตามมันไปจนน้ำสูงระดับอก แต่แม่งก็ยังไม่หยุดเดิน
“พี่กลับมาดิ พี่จะไปไหน พี่จะทิ้งผมไปไหนวะ กลับมา!”
ผมเซเลยครับ แม่ง คลื่นจะแรงไปไหนวะ ผมแทบจะยืนไม่อยู่ “ไอ้เชี่ยพี่ฟิน มึงอยู่ไหนวะ” พอหันไปสนใจคลื่นแปปเดียว ไอ้พี่ฟินก็หายไปแล้ว รู้สึกเหมือนน้ำทะเลจะเย็นเฉียบกว่าเดิม “ไอ้พี่ฟิน อย่าเงียบสิวะ พี่อยู่ไหนอะ!”
ผมตัวสั่นเลยครับ ตะโกนจนเจ็บคอ “ไอ้พี่ฟิน พี่ฟิน!” รู้สึกได้ว่าเสียงก็สั่น ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อผมกับไอ้พี่ฟินดังมาจากทางด้านหลัง แต่ผมก็ไม่หยุดเดิน รู้สึกแรงผมจะหายไปเรื่อยๆต่างจากที่คลื่นที่ไม่ยอมอ่อนกำลังลง “อย่าแกล้งกันแบบนี้สิวะ ผมไม่ตลกนะเว้ย!”
มาถึงตรงนี้น้ำสูงเกินกว่าจะเดิน ผมจึงเริ่มออกว่าย ชายหาดห่างออกไปทุกที ผมไม่รู้ว่าทำไมไอ้พี่ฟินมันทำแบบนี้ ไม่ค่อยมีใครเข้าใจมันหรอก ไอ้ท่าทีที่แสดงออกว่ามีความสุขหน่ะ มันเจ็บกว่าการทำนิ่งเฉยแบบไอ้หมอกเสียอีก
ผมพึ่งรู้
ผมพึ่งจะเห็น
ผมขอโทษหว่ะพี่ ให้โอกาสผมแก้ตัวสักครั้ง ผมขอร้อง
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ มึงจะว่ายไปไหนวะ กลับมาดิ”
“ไอ้พี่ฟิน!”
ผมพุ่งไปหามันเลยครับ แล้วก็ต่อยหน้ามันสักครั้งนี่แหละ แรงพอดูครับ แต่เพราะไอ้พี่ฟินมันจับหมัดผมได้ก่อนแรงเลยลดไป เมื่อกี้ผมเป็นห่วงมัน แต่ตอนนี้กลับโมโหมันมาก อะไรของมึงวะ ทำให้กูเป็นห่วงแล้วยังมายืนยิ้มอีก
“อะไรของพี่ว่ะ พี่เล่นบ้าอะไร! ผมหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว ถ้าพี่จมน้ำไปจะทำไงวะ ใครจะมาช่วยพี่ พี่คิดอะไรของพี่วะ นี่พี่คิดจะตายหรือไง”
มันวางนิ้วทาบปากเหมือนให้ผมเงียบ แล้วมันก็บอกให้ผมเงยหน้าขึ้น
มุมนี้ พระจันทร์อยู่เหนือหัวเราพอดีครับ แล้วไอ้เมฆที่ผมบอกว่ามันเรียงตัวกันรอบๆพระจันทร์ มองมุมนี้มันยิ่งดูมีมิติมากขึ้นอีก ภาพตอนนี้ทำให้ผมเผลอคิดไปว่า สวรรค์อาจจะมีจริงๆก็ได้
“สวย”
“พี่ออกมาเพื่อแค่นี้หรอ”
“กูว่ามันคุ้มค่าที่จะออกมาดูนะ”
“กลับ กลับเลยพี่ กลับเข้าฝั่งเดี๋ยวนี้” ถึงมันจะสวยแค่ไหนแต่ถ้าตายเพื่อมาดูมันเขาก็เรียกว่าซวยครับ ผมต้องว่ายลากไอ้พี่ฟินกลับมาเลย มันก็ได้แต่หัวเราะเสียงดังๆออกมา มีความสุขไหมมึง ทำให้กูเกือบร้องไห้เนี่ย ไอ้พวกคนอื่นๆก็ตกใจไม่แพ้กัน ผมรีบวิ่งเข้าไปหาไอ้พี่หมอก มันยังดูตกใจอยู่ครับ ผมเห็นมือมันสั่น เหมือนมันจะก้าวขาไม่ออก
แต่เสียงที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้ผมต้องย้ายความสนใจไปจากตัวพี่หมอก
เพี๊ยะ!
ไอ้เฮียตบหน้าพี่ฟินจนหน้าหัน เสียงตะโกนด่าจากทุกคนเมื่อกี้เงียบลงทันตา
“มึงทำบ้าอะไรของมึง”
เสียงเฮียนิ่ง ทำให้ผมนึกถึงคืนที่มันจับได้ว่าผมหาเงินมาจากไหน มันดูโกรธ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างแตกต่างกันออกไป
หน้าเฮียไม่ได้แสดงออกมาว่าโกรธ แสงจากกองไฟทำให้เกิดเงายาวออกไป เงาทุกคนหยุดนิ่ง ไม่มีเคลื่อนไหว
“มึงอยากตายนักหรอ?”
“หึ แล้วถ้าจะทำจริง มันเกี่ยวอะไรกับมึง”
ไอ้เฮียต่อยไอ้พี่ฟินอีกหมัด แรงจนพี่ฟินมันล้มลงกับพื้นเลยครับ เฮียฮ้งจะกระโจนเข้าไปชกต่อแต่พวกผมก็รีบวิ่งไปรั้งไว้
“มึงคิดเหี้ยไรของมึงถึงทำแบบนี้วะ! มึงไม่เสียดายชีวิตที่พ่อแม่มึงให้มาเลยหรือไง”
ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่ฟินทำไปเพราะเมา พี่ฟินมันคอแข็งจะตายครับ แล้วที่ไอ้ฟินยอมให้เฮียต่อยขนาดนี้ ผมไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ ทั้งสองคนรูปร่างพอๆกัน ถ้าจะต่อยกันจริงๆผมบอกไม่ได้เลยครับว่าใครจะชนะ
“กูคิดไม่ผิดจริงๆเลย มึงมันก็แค่ไอ้พวกปัญญาอ่อน เรื่องง่ายๆมึงยังคิดไม่เป็น”
“เฮีย”
“มึงก็อีกคน” อ้าว ไหงกูโดนด้วยวะ “ตามลงไปทำไม ปล่อยแม่งตายๆไปซะก็ดี”
เฮียที่พูดแบบนั้นตัวเปียกไปถึงอก ดูก็รู้ว่ากระโดดลุยน้ำลงไปเหมือนกัน
“.....”
ไอ้เฮียแม่งเดินกลับรีสอรท์ไปเลยครับ ทิ้งพวกผมอยู่กับความอึ้ง
ไอ้พี่ต้นจะเดินเข้าไปพยุงพี่ฟิน แต่กลับถูกปฏิเสธออกมา แม้แต่ไอ้ปิ๊กยังทำเพียงแค่ยืนมอง
พี่แฟงเอาน้ำมาสาดใส่กองไฟ ชายหาดยิ่งมืดเข้าไปอีก ถึงแม้แสงจันทร์จะชัด แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ
ผมคิดว่าทุกคนคิดเหมือนผม...คืนนั้นทุกอย่างจบลงด้วยความหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
.......................................
.......................
-
ผมเดินกลับห้องพร้อมไอ้พี่หมอก มันก็เงียบตลอดทางเลยครับ
พอถึงห้องผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อใหม่อีกรอบ เสื้อไม่น่าจะใส่พอแล้วครับ ต้องใส่ซ้ำแหง พอถอดเสื้อออก ไอ้พี่หมอกก็เข้ามากอดจากด้านหลัง มันซบหัวไว้กับไหล่ผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยทำได้แค่จับมือมันไว้เท่านั้น
ตัวมันอุ่น...แล้วก็สั่น
มันกอดผมแน่นจนรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผ่าน หัวใจดวงที่แนบหลังผมอยู่ มันกำลังคิดอะไรกันนะ?
“กู...กูตกใจ”
“อืม ผมขอโทษ”
“กูกลัวมึงจะจมน้ำไป”
“ผมไม่เป็นไรหรอกพี่”
เสียงมันอู้อี้เลยครับ เหมือนผมไปทำให้มันกลัว แต่ ณ เวลานั้นผมไม่ได้คิดถึงมันเลย
ไอ้พี่หมอกมันจะตกใจแค่ไหน ผมไม่รู้เลย
ถึงมันจะตัวโต ความคิดความอ่านมันจะเป็นผู้ใหญ่ แต่อีกมุมหนึ่งผมก็รู้สึกถึงไอ้พี่หมอกตัวน้อยที่ยังอยู่ในนั้น เหมือนถูกขังไว้ นั่งทนกับความเจ็บปวดเพียงลำพัง
ผมที่จะเข้าไปช่วย กลับไปเพิ่มความเจ็บปวดให้มันโดยที่ไม่รู้ตัว
“แต่กูกลับยืนอยู่กับที่ มองมึงที่กำลังห่างออกไปเรื่อย”
“ผมก็กลับมาแล้วไง”
“แม่ง อย่าทำแบบนี้อีกนะ เชี่ย”
ฟังมันด่ากลับรู้สึกสบายใจ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ดีกว่าให้มันเงียบ ตัวสั่น ไม่พูดอะไร
กลิ่นของพี่ เสียงของพี่ สัมผัสของพี่ สิ่งเหล่านี้อยู่รอบๆตัวผม เหนี่ยวรั้ง ยึดติดในตัวผม มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจ
“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่เป็นไรแล้ว”
...................................
.......................
คืนนั้น หลังจากที่ไอ้พี่หมอกหลับไปแล้ว ผมก็ออกมาหาน้ำกินที่ห้องครัวชั้นล่าง เห็นไอ้พี่ฟินหลับอยู่ที่โซฟาหน้าห้อง ผมไม่เห็นมันห่มผ้าห่ม แต่เพราะอากาศข้างนอกนี่ไม่ได้หนาวมาก ก็เลยไม่ได้ไปหาผ้าห่มให้มันครับ
ไอ้พวกที่อยู่ข้างล่างยังมีบางคนไม่หลับครับ นั่งเล่นไพ่กันอยู่ ผมส่ายหน้านี้เมื่อพี่เขาชวน
พอกินน้ำเสร็จ กำลังเดินขึ้นบันได ก็ต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นว่ามีคนเอาผ้าห่มมาห่มให้ไอ้คนที่หลับอยู่บนโซฟา
เฮียฮ้งครับ...
แสงจากด้านนอกผ่านประตูกระจกเข้ามาเต็มๆ ผมเห็นเฮียยืนจ้องหน้าไอ้พี่ฟินอยู่สักพักด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป
เป็นเวลาไม่นาน แต่ผมรู้สึกเหมือนเฮียมันยืนดูพี่ฟินมานานแล้ว นานกว่าที่ผมคิดซะอีก แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกของผมเท่านั้น คนที่รู้คงมีเพียงแค่สองคนบนโลก คือเฮียฮ้งกับพี่ฟิน
ผมไม่รู้หรอกว่าระหว่างสองคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมรู้เพียงว่าผมไม่อยากให้คนรอบๆตัวผมจ้องหน้ากันไม่ติด
ทว่าในเมื่อมันเป็นปัญหาของสองคนนั้นแล้ว จะให้ผมยื่นมือที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปแก้ก็คงไม่ถูก
ได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้เช้าตื่นมา ผมจะได้เห็นสองคนนั้นทะเลาะกันเหมือนเดิม
..............................................
.................................
“ไอ้ตี๋ มึงยืนนิ่งๆก่อนดิ”
“ไมวะเฮีย”
“รอยเชี่ยไรบนคอมึง”
“ห้ะ?”
“เนี่ยๆ แดงเป็นจ้ำเลย ไอ้หมอกทำเชี่ยไรกับมึง!”
รอยตอนไหนวะ? เผลอเอามือลูบตรงต้นคอ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บคันอะไรครับ
นึกไม่ออกอะ “ไม่รู้ดิเฮีย มาจากไหนวะ?”
“เอ้า ไม่ใช่ไอ้หมอกหรอ?”
ถึงใช่ ผมก็ไม่บอกเฮียหรอก “แมลงกัดมั้ง แถวนี้โคตรเยอะเลย”
“..........”
“ว่าแต่ไอ้พี่ฟินไปไหนวะ เช้านี้ผมยังไม่เห็นหน้ามันเลย”
“ช่างแม่งดิ เรื่องของมัน ถามเฮียทำไม”
เช้านี้พวกผมนัดมากินข้าวเช้าพร้อมกับที่ห้องอาหารของรีสอรท์ เป็นบุฟเฟ่ต์ครับ ไอ้เฮียบอกอย่ากินเยอะเดี๋ยวลงไปดำน้ำไหมวะ ใครบอกวะ “เฮีย ต้องกินเยอะๆดิ จะได้ดำลง ฮ่าๆๆๆ”
“หึ มึงเป็นน้องเฮียแท้ๆ แต่กับเหมือนพี่รหัสมากกว่าเฮียอีก”
บ่นไรหงุงหงิงของมันวะ ผมไม่ได้ฟัง กำลังคิดว่าจะจัดการไอ้ขนมปังแผ่นแบบไหนดี ระหว่างจิ้มโอวัลติลกับทาแยม
แต่ก็ได้คำตอบเลยครับ พอไอ้เฮียจะยกโอวัลตินขึ้นกิน ผมก็รีบแช่ขนมปังลงไปเลย แต่คิดหรอครับว่ามันจะยอม มันก็ดึงขนมปังขึ้นมาแล้วง้างปากผมยัดลงไปแทน ดิ้นกันขลุกขลักเลยครับ กูยังไม่ได้เตรียมใจ มึงมาบังคับกูแบบนี้ มันเรียกว่าข่มขืนทางใจนะเว้ย!
“โอ้ย เฮีย มือเค็มหว่ะ แหวะ”
“เออ กูไปห้องน้ำมา หาที่ล้างมือไม่เจอ พึ่งเจอในปากมึงเนี่ย เมื่อกี้เลย”
ถุยๆๆ ไอ้เฮียยยยแม่งสกปรกหว่ะ
ไอ้พี่ฟินพึ่งมาครับ มากับไอ้น้องปิ๊กเลย มาถึงไอ้พี่ฟินมันก็นั่งลงตรงข้ามผม ใช้ไอ้ปิ๊กไปตักของ เลว ใช้น้องกู นั่นมันหลานมึงเลยนะ
“ไอ้พี่ฟิน ไปตักเองดิวะ”
“ไม่มี’รมณ์”
“ตักข้าวกินมันต้องมีด้วยหรอวะพี่”
“มันเป็นศิลปะ”
“.....”
ไอ้เฮียกับพี่ฟินแม่งมองกันไปคนละทางเลย อยู่ดีๆไอ้เฮียก็สนใจทะเลขึ้นผิดหูผิดตา พอๆกับที่ไอ้พี่ฟินจ้องโต๊ะอาหารอยู่นั้น ผมอึดอัดเหมือนนั่งอยู่กลางสงครามเย็นเลยหว่ะ สถานการณ์มาดีขึ้นตอนที่ไอ้ปิ๊กกลับมานั่งที่โต๊ะด้วย อ่อ ไม่ต้องมองหาพี่หมอกหรอกครับ มันไม่ได้นั่งโต๊ะผม
ผมมาทริปนี้สบายใจอย่าง ไอ้พี่หมอกไม่ได้ผูกมัดตัวผมไว้ครับ มาคราวนี้มันให้อิสระผมเต็มที่ มันก็ไปกับกลุ่มของมัน ผมก็อยู่กับกลุ่มของผม ถึงเวลารวมกัน ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด แต่ก็รักษาระยะไม่ให้ห่างกันจนเกินไป
“พี่ โอวัลติน”
“กูไม่กินหว่ะ”
กูอุตส่าห์เอามาให้ เซ็งเลยหว่ะ ตอนนี้ระยะห่างอะไรนั่นกูไม่อยากจะรักษาแล้ว มึงรีบๆออกไปจากกูเลย
“เออๆ แล้วเอาไรป่าว เดี๋ยวผมไปเอาให้”
“เอามึงนี่แหละ นั่งตรงนี้ดิ”
โต๊ะพี่หมอกกินเสร็จกันหมดแล้ว เหลือมันนั่งอยู่คนเดียว มองไปที่หาดก็เห็นไอ้พวกพี่ปิงไปครีเอทท่าถ่ายรูปกันตั้งแต่เช้า
“กินไรมา” มันนั่งเอนตัวแล้วเหมือนคุณชายที่หลุดออกมาจากละครเลยครับ ใส่แว่นกันแดดนี่อีกแล้ว ผมว่ามองผ่านๆคล้ายคนฮ่องกงเลยหว่ะ
“ขนมปัง โจ๊ก ข้าวต้ม นม น้ำส้ม โอวัลติน” มันหันมามองผมนิดหน่อยแล้วหันกลับไป
“แล้วจะดำน้ำไหวหรอ”
“ผมอุตส่าห์ถ่วงน้ำหนักให้มันจมเลยนะเนี่ย”
“กูว่าเดี๋ยวมึงต้องจุกแหง” มาอีกคนแล้ว แบบไมเคิ่ลเลย คำพูดนี้เหมือนเดจาวูเลยหว่ะ
“ไม่มั้ง”
ไม่จริงหน่า! กูจุก
เผลอโดดน้ำแรงไปหน่อย นิ่งเลยครับ ผมเห็นคนอื่นมันก็ลงบันไดกันดีๆ เป็นไงหล่ะกู พิเรนท์ได้เรื่อง เป็นพวกไม่ชอบรอ เลยเจอของดีเข้าไป งอตัวเลยครับ
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เป็นไรเปล่าวะ”
“พี่โก้ ผมจุกหว่ะ”
“เออ กูเห็นมึงกินเป็นแร้งลงเลยเมื่อเช้า ก็สมควรที่มันจะจุกแล้ว” นอกจากไม่ช่วยอะไรยังส่งสายตาสมเพช แบบนี้หมายความว่าอะไร พี่อยากตายหรอครับ “เมื่อคืนทำกิจกรรมเข้าจังหวะหนักหรือไงวะ?”
“กิจกรรมเข้าจังหวะไรวะ?”
“เอ้า รอยที่คอมึงไง หึหึ เป็นไง ไอ้หมอก เด็ดป่าววะ”
“เห้ย เหี้ยไรของพี่วะ พูดไรไม่รู้เรื่องหว่ะ” รีบสะบัดตัวออกจากไอ้พี่โก้เลย สะบัดแรงๆเอาให้น้ำสาดหน้ามันเลย จะได้หายเมา มึงไม่ใช่คนดีในสายตากูแล้ว มึงมันดิวิชั่นเดียวกับไอ้พี่ต้นเลย
ตกลงมันมีรอยที่คอผมจริงๆหรอวะ เวรกรรม กูเสือกใส่เสื้อคอกลม โชว์เต็มที่เลย
“พี่หมอก รอยที่คอมันชัดเปล่าวะ”
“โคตรชัด” ยิ้ม ยิ้มทำไม เคยมีคนบอกพี่ไหมว่าพี่กวนตีนอะ
“พี่จะมาดูดตรงนี้ทำไมวะ แล้วจะปิดไงวะเนี่ย”
“แล้วมึงจะปิดทำไม”
“แล้วพี่จะให้เปิดโชว์ทำไม?”
“ก็จะได้รู้ไปเลยว่ามึงของใคร”
“....”
“มึงขึ้นเรือไปเหอะ กูว่ามึงดำไม่ไหวหรอก”
“ไหงดูถูกผมงี้อะ เดี๋ยวจะจับนีโม่โชว์เลย คอยดูๆ”
ผมมันโง่เอง ไอ้ทะเลที่ผมมาดำน่ะมันไม่มีนิโม่หรอก หาให้ตายก็หาไม่เจอ หวิดเหยียบหอยเม่นก็ตั้งหลายรอบ ดำไปดำมาก็ไปชนกับคนอื่นอีก สุดท้ายก็เลยล็อคคอไอ้เฮียแน่นเลย ให้มันว่ายพาผมไป
“เชี่ย ทำดีกับคนอื่น แล้วทำกับเฮียมึงอย่างนี้หรอ ไอ้น้องเวร”
“อย่างเฮียก็ต้องเจอแบบนี้ อย่าบ่นดิวะ เร็วๆ ตามปลาฝูงนั้นไปดิ”
“มึงดำน้ำไม่รุ่งหรอก อย่างมึงต้องดำนา ไอ้ตี๋ ตัวมึงหนักอย่างงี้ กูว่ายไม่ไปเว้ย”
“เซ็งเฮียหว่ะ” ขี้บ่นด้วย แก่แล้วหรอไงวะ
“ใช่ดิ เดี๋ยวนี้เฮียมันไม่เจ๋งเหมือนแต่ก่อนแล้ว ไอ้ตี๋น้องเฮียคนก่อนแม่งไปไหนไม่รู้ ทิ้งไอ้บ้าตัวนึงไว้ให้เฮียเลี้ยง แม่ง เอาไปปล่อยวัดไหนได้บ้างวะ”
ไอ้เฮีย เดี๋ยวจะดำน้ำเอาหอยเม่นมาทุบหัวมึง ผมยกกำปั้นคาดโทษไว้แล้วให้มันว่ายหนีไปครับ ไอ้พี่หมอกนี่ก็ไม่ได้สนใจธรรมชาติเลย (ไอ้พี่ปิงยิ่งหนัก หลับรอบนเรือ มาทำไมให้หนักเรือวะ) เหมือนลงมาแช่น้ำเฉยๆ เรือก็พาเราไปดำหลายที่เลยครับ กว่าจะกลับมาถึงท่าเรือก็บ่ายกว่าๆแล้ว
เพราะคืนนี้กะจะเที่ยวผับในตัวเมืองครับ เลยไม่ลงเล่นทะเลตอนบ่ายอีก ก็กลับบ้านพักแยกย้ายฟรีสไตล์ ไม่ต้องฝันว่าผมจะขลุกอยู่แต่ในห้องกับพี่หมอกหรอกครับ นี่เลย ข้างห้อง วินนิ่ง ฮ่าๆๆๆ ผมเห็นไอ้พี่หมอกมันแง้มประตูเข้ามาดูแป็ปนึงก็ปิดไป ไอ้ปิ๊กมันนอนกลิ้งอยู่บนเตียง แง้มแค่นั้นไม่เห็นหรอกวะพี่ กร๊าก (เหมือนแอบซ่อนชู้ไว้ในห้องยังไงชอบกล)
ไอ้เคิ่ลกับพี่ฟินไปสนทนาภาษาเกรียน แอบเป็นห่วงไอ้พี่ฟินหว่ะ วันนี้ยังหาจังหวะดีๆคุยกับมันไม่ได้เลย
ส่วน ถาปัตย์ พรีเมียร์ ลีก ที่พวกเราหากระดาษมาทำตารางจดสกอร์ ผมก็นำลิ่ว ทั้งไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ คนแพ้ต้องทำตามที่คนชนะบอก ตอนนี้ผมเลยมีข้าทาสบริวารคอยรับใช้ แต่ไอ้กล้วยมันไม่ยอม ขอแก้มืออีกตรา แต่เจอความเทพของผมเขาไป 6-2 ไม่ต้องลืมตาดูโลกแล้วไอ้กล้วย
“โห ไรวะ นับวันยิ่งเล่นยิ่งอ่อน อะไรของมึงเนี่ย ไม่เอา ไม่เล่นกับมึงแล้ว เบื่อหว่ะ”
“มึงโกงกูชัวร์ ไอ้ตี๋ กูไม่เชื่อว่ามึงเล่นเก่ง”
“ถุยย กูอ่อนให้มึงตั้งกี่ลูกแล้ว ไม่ไหวๆ เล่นกับมึงโคตรเบื่อเลย ไอ้ปิ๊ก มาเล่นดิ เห็นนั่งอยู่นาน มาให้พี่รหัสถล่มหน่อยเร็ว”
“ไม่ดีกว่า ผมชอบดูมากกว่าเล่นเอง”
“น่าๆ มาเล่นหน่อย”
สุดท้ายไอ้ปิ๊กก็ยอมลงมานั่งเล่นด้วย ผมไม่เห็นมันจะหยีตาเวลามองเลยครับ “มึงใส่คอนแท็กหรอ?”
“อืม”
“ทำไมวะ”
“พี่สาวบอก”
“....” พี่หรือแม่มึงวะ ทำไมสั่งให้มึงเปลี่ยนหมดเลย
ไอ้ตอนนี้มันก็ดูดีอยู่หรอก แต่ผมชอบแบบเดิม แบบนั้นมันดูเป็นไอ้ปิ๊กมากกว่า ตอนนี้ก็ยังเป็นมันอยู่ แต่ผมรู้สึกเหมือนอะไรมันเปลี่ยนไป
“พี่แพ้แล้ว”
“ห้ะ?”
เวร ผมมัวแต่นั่งคิดนู่นคิดนี้ แพ้เลยครับ เร็วมาก “เฮ้ย ขออีกตรา เมื่อกี้กูเหม่อๆ”
แล้วผมก็แพ้มันอีกตรา ไอ้ที่มันไม่อยากเล่นนี้ มึงคงหัวเราะเยาะความอ่อนกูอยู่ในใจสินะ!
“เออ รีบๆสั่งมาเลย มึงอยากได้อะไร”
“...ขอได้หมดเลยหรอ?”
“บ้านที่ดินกูไม่มีให้ ไม่ต้องขอนะเว้ย”
“ผมขอเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ยังนึกไม่ออก”
ผมก็พยักหน้าให้มันไป ไอ้กล้วยไอ้โจ๋เห็นไอ้ปิ๊กเล่นก็คันมือ ทนไม่ไหวขอลองด้วย ก็แพ้ราบคาบชูธงขาวยกแก็งค์เลยครับ
“เห้ย ไปเหอะหว่ะ ไปหาข้าวเย็นกินคืนนี้จะได้โต้รุ่ง” พวกผมก็พยักหน้าตามคำพูดไอ้กล้วยมัน ไอ้โจ๋นี่เปลี่ยนชุดใหม่เลยครับ ส่วนผมจิ๊กเสื้อไอ้พี่หมอกมาใส่ ตัวใหญ่หน่อยแต่ก็โอเค ไอ้พวกนั้นเดินออกไปก่อน ผมก็เก็บสายจอยครับ ทนไม่ไหววะ ไอ้พวกมึงก็ทนไปได้เนอะ เดินก็เดินข้าม จะเหยียบก็เขี่ยๆ
“พี่ตี๋”
“หืม?”
“ผมยังชอบพี่อยู่”
ทั้งห้องมีแค่พวกผมสองคน ห้องจึงเงียบลงทันตา
ผมไม่รู้จะพูดอะไร
แม้แต่สายตาไอ้ปิ๊กตอนนี้ ผมยังไม่กล้ามองด้วยซ้ำ เลยได้แต่มองสายจอยที่ตัวเองม้วนอยู่
“กูไม่รู้หว่ะ ไม่รู้จะทำยังไง”
ผมยังปฏิเสธไปไม่ชัดอีกหรอ แล้วถ้าชัดกว่านี้ ตัวไอ้ปิ๊กจะรับได้หรือเปล่า
“พี่มองผมบ้างได้ไหม ผมทรมาน”
“ปิ๊ก ไปกันเถอะ อย่าให้คนอื่นรอ”
“แต่พี่ปล่อยให้ผมรอ”
“กูก็บอกว่ากูไม่ได้ชอบมึงแบบนั้นไง”
“แต่พี่ยังไม่ได้ลองแม้แต่จะมองผมเลย พี่พูดคำนั้นออกมาได้ยังไง!”
“....”
“พี่ชอบไอ้พี่หมอกหรอ”
“.....”
“พี่เงียบหมายความว่าอะไร จะให้ผมตีความแบบไหน ผมจะตีความเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่า”
“คือ...กู”
“แสดงว่าพี่ยังไม่แน่ใจ ผมก็ยังมีโอกาส”
ผมอยากให้มันหยุดสักที แต่จะห้ามยังไง
ผมเคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน ผมเลยเข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
แต่ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรที่แม้แต่ผมยังไม่แน่ใจออกไป และถ้าผมจะพูดคำนั้นออกไปแล้วล่ะก็ ผมก็จะพูดให้พี่หมอกฟังเป็นคนแรก
“เออ ถ้ามึงจะคิดอย่างนั้นกูก็ไม่ว่า ไม่รู้จะห้ามศรัทธามึงยังไงแล้ว”
ผมไม่รู้ว่าคำพูดนี้มันจะสร้างเรื่องวุ่นวายให้ผมหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่อยากจะทำร้ายมันมากไปกว่านี้
“ถือว่าพี่ให้โอกาสผมแล้วนะ”
มือผมสั่น
แม่ง อยากจะหักจอยคามือ
ที่กูอยากได้ มันไม่ใช่ผู้ชายเว้ย!!! สาวๆไปไหนว่ะ บนโลกนี้สูญพันธ์ไปหมดแล้วเรอะ!!
รู้สึกเหมือนไอ้ประตูสีม่วงจะอยู่ข้างหน้าผมแล้วครับ
“ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
...............................
.................
[Coin 19 : complete]
[25.11.54]
-
สวีดัดคัฟ :z2:
เมื่อวานผลสอบมศว.ประกาศ แถวนี้มีใครไปสอบป่าวคัฟ ไอ้กระป๋มไม่ได้สมัครเพราะไม่รู้เรื่อง ( :z6:) เพื่อนติดวิศวะไปหลายคน แอบอิจฉา เค้าก็อยากเรียนวิศวะนะโว้ยย ว้ากกกก :fire: แต่ก็ดีใจแทนเพื่อนๆหลายคนเลยคัฟ
ตอนนี้มีเรื่องให้ปวดเฮดหลายเรื่อง อย่างโควต้าวิทยาลาดกระบังก็เปิดให้รับสมัคร ข้อดีคือแค่สอบสัมภาษณ์ แต่กลัวโดนตัดสิทธิ์อย่างอื่นอ้ะ :sad4: เพราะตอนนี้ก็มั่นใจว่าน่าจะติดวิทยาจุฬาแล้ว แต่ก็ยังรอสอบหมออยู่ วิศวะก็อยากเรียน เลยไม่รู้จะทำยังไง ว้ากกก :sad4: แม่บอกว่าไหนๆเคยสอบติดรอบนึงแล้วก็น่าจะเรียนสายนี้ไป แต่เค้าอยากเรียนวิศวะ (ว้าก ทุบโต๊ะ ทุกตึก) :z3: :z3: :z3:
ปล.วิทยายังไม่แน่เหลือสอบอีกครึ่งหนึ่ง ไอ้ที่เคยสอบติดมัน MD KKU แต่ตูเสือกไม่เอาเอง ว้ากก :z3: :z3: :z3:
จบเรื่องโวยวาย
เมื่อวานไปทักไอ้ตัวต้นแบบพี่หมอกมา มันไปสอบมศว.มาเหมือนกัน
นี่คือหนึ่งในบทสนทนา
ป๋ม- ว๊อทแซ่บ
เป็นไงบ้างวะ
มัน-เป็นไรวะ
กุเป็นคนเหมือนเดิมอ่ะ
ป๋ม- - -*
มึงไปสอบมศว.ป่าวเนี่ย
มัน-สอบๆ
ป๋ม- ว่าไงๆ
มัน- แต่ไม่ได้มั้ง กุดูผ่านๆแล้วไม่เจอชื่อกู เดี๋ยวกุดอทก่อน
ป๋ม- - -*
เอ่อ ไม่ดูรายชื่อให้ดีๆหรอวะ
มัน- ติดไม่ติดก็ช่างแม่ง ที่่นี้กุทำข้อสอบไม่ครบ
ป๋ม- เออ ไม่เป็นไรเว้ย เอาใหม่รอบหน้า ไม่เห็นเป็นไร
มัน- - -*
มึงบอกกุไมวะ กุไม่ได้เฮิท
อันนี้คือมันอารมณ์ดี ปกติมันจะคล้ายๆไอ้พี่หมอก แค่พูดมากกว่าหน่อย แต่แต่ละคำ อย่าให้พูด มันชอบบอก "กูมันเหี้ย กูรู้ตัวว่ากูเลว มึงอยากฟังคำพูดดีๆ มึงก็ไปฟังจากคนอื่นซะ"
เป๊ะ!! o22 o22
วันนี้กะไปแฮ่ดกับเพื่อนซักหน่อย แล้วกะว่าจะเริ่มอ่านหนังสือสอบแล้ว o13 วะฮ่าๆๆ แม่ไม่อยู่สามวันเล่นคอมเยอะเกิน กลับไปอ่านบ้างดีกว่าคัฟ เห็นเพื่อนติดแล้วอยากติดบ้าง โชคดีนะคัฟฟ :mc4: :mc4: :mc4:
-
จิ้ม
-
:z1: :z1:
โอ้ว....คู่นี้จะมาทำให้หลงไปถึงไหน...
หมอกร้ายกาจ o13
:L2: :L2: :L2:
ให้คนแต่งจ้า.....
+1
-
ตอนนี้ยาวสะใจ 555
พี่ฟินนี่เป็นคนมีอะไรในใจมากกว่าที่คิดนะเนี่ย เฮียฮ้งก็ดูแสดงอาการห่วงออกหน้าออกตาเลย :o8:
หมอกตี๋น่ารักเหมือนเคย ชอบบบ ว่าแต่ประตูสีม่วงนี่ ไม่ใช่เข้ามาแล้วตั้งแต่แรกเหรอ พี่หมอกอย่าตัดผมทรงนี้ พี่หมอกอย่ายิ้มบ่อย นี่มันอะไรกันจ๊ะ o18
เรื่องสอบก็สู้ๆ วิทยากับวิศวะคณะวิทย์เหมือนกันแต่มันไม่เหมือนกันเลยนะ ลองถามพวกรุ่นพี่ว่าเค้าเรียนกันยังไง ทำอะไรกันบ้าง อยากให้เลือกที่ตัวเองชอบแล้วก็เหมาะกับตัวเองมากกว่าน่ะ
:L2:
-
คนแต่งสู้ๆนะค่ะ ตั้งใจอ่านหนังสือล่ะ
......................................
ในเมื่อประตูมาอยู่ตรงหน้าเเล้วก็จงเปิดประตูเเล้วเดินเข้าไปซะไอ้ตี๋ กร๊ากกกกกก :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้แอบมีมาม่า มาให้ซดเล่นด้วยแหนะ :z13:
เจอพี่ฟินเศร้าคนอ่านเศร้าตามเยย :sad4:
เฮียฮ้งนี้ก็ไม่ค่อยจะแสดงออกเลยน่ะว่าห่วงอ่ะ :m12:
-
พี่ฟินน่าสงสาร มีมุมที่ไม่เคยมีใครเห็น
เฮียคงเป็นห่วงพี่ฟินมากนะ ถึงได้สติหลุดซะขนาดนั้น
-
มันเปิดมานานแล้วนะตี๋ ..... ประตูสีม่วงน่ะ....
-
พี่หมอกสุดหล่อ พ่อพระเอก ใจอ่อนอีกแล้วนะ :z1:
-
สงสารปิ๊ก แต่สงสารตี๋มากกว่า ตัดใจเตอะ :เฮ้อ:
น้องคนเขียนสู้ๆ นะคะขอให้สอบได้ สอบติดแบบว่าตั้งใจนะ :call:
:กอด1:
-
ชว่งนี้อีพี่หมอกอ้อนบ่อยนะ ถ้าทำกับตี๋คงเดียวแบบนี้ไปตลอดก็คงดีเนอะๆ
-
ยาวสะใจ
ที่แท้ตี๋กลัวฟันแล้วทิ้งนั่นเอง เห็นใจตี๋นะ แต่สงสารพี่หมอกอ่ะ พี่แกอดทนมานานเหลือเกิน :z3:
คู่ฟินกะเฮียกลับมาตีกันเร็วๆสิ อึมครีมอ่ะ
เหมือนความสัมพันธ์ตี๋กะพี่หมอกพัฒนาไปอีกนิดนิดแล้วนะ พูดว่า "กูตกใจ" ด้วย :z2: (เล็กๆที่ยิ่งใหญ่)
พี่หมอกพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาเรื่อยๆแล้ว o13
ปิ๊ก สงสารปิ๊กว่ะ มาคู่กะเราเองก็ได้ :laugh:
ประตูสีม่วง มันเปิดตั้งนานแล้วตี๋ก็เข้าไปตั้งนานแล้วด้วยไม่ใช่เหรอ o18
พี่คนแต่ง สู้ๆ ชอบอันไหนก็ทุ่มไปเน่อ ถึงตาเราคงเครียดแทบระเบิดโลก - -'
-
พี่ฟินจะอาร์ตไปไหน นึกจะว่าได้อ่านบทกุ๊กกิ๊ก กลายเป็นตุ๊บตั๊บแทนซะนี่
ตี๋จะว่าพี่หมอกไม่ยอมตัดขาดจากชะนีไม่ได้แล้วนะ ตัวเองก็ไม่ยอมปฏิเสธปิ๊กไปตรง ๆ เหมือนกัน
-
ปิ๊กเปลี่ยนตัวเองเพราะอยากให้ตี๋หันมามอง หันมาชอบบ้างล่ะมั้ง
-
ติดตามต่อจ้า
:กอด1: :กอด1:
ขอให้สอบติดที่หวังไว้นะจ๊ะ
:L2: :L2:
-
ตี๋ก็เล่นตัวซะ โห่ๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
ตี๋ถ้าตัดสินใจยาก 3P ไปเลยก็ดีนะ พี่หมอก(ของชั้น 5555) x ตี๋ x ปิ๊ก น่าสน :haun4: :haun4:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/19.gif) ขอให้เฮียหมอกได้ยินที่ปิ๊กมันพูดด้วยเถอะ
เฮียจะได้จัดการให้สิ้นซาก ทั้งความรู้สึกของตัวเอง ของตี๋ แล้วก็ของปิ๊ก
มาทำไม่เข้าใจตัวเองแบบนี้ เดี๋ยวปิ๊กก็คาบไปกินหรอก(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b4.gif)
-
เมื่อไหร่จะเสพสมกันสักทีเนี่ย รอนานละนะ ไม่สงสารพี่หมอกหรอ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ให้ความหวังคนอื่นอีกแระ
-
:o
ช็อค! เฮียกับพี่ฟินเนี่ยนะ!
คิดอยู่แล้วว่าเฮียต้องมีคู่ ช่วงที่เฮียไม่รับโทรศัพท์ตี๋อ่ะ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นพี่ฟิน ช็อคจริงๆ
ใครได้พี่ฟินไปถ้าไม่อยากตายก็อยากฆ่ามันให้ตายวันละสามรอบ555
ช่วงนี้เริ่มรำคาญพี่หมอก จะหันมาเชียร์ปิ๊กก็เริ่มรำคาญปิ๊กเหมือนกัน เดี๋ยวปั๊ดเชียร์ไอ้กล้วยซะดีมั้ยเนี่ย
ปล. ทำไมคนโหวตพี่หมอกเยอะจังวะ ไม่เข้าใจรสนิยมคนโหวตเลย ทำไมไม่โหวตพี่ฟิน! (ไม่เข้าใจรสนิยมตัวเองเหมือนกัน555)
ปลล. เพื่อนพี่ที่จบวิดยาบ่นกรอกหูพี่ทุกครั้งที่เจอ
"กูไม่น่าเรียนวิดยาเลยว่ะ เรียนอีกนิดนึงก็จะเหมือนวิดวะละ เหนื่อยพอกันแต่จบวิดวะแม่มเครดิตดีกว่า งานก็มีทำ"
อันนี้ไม่รู้จริงปล่าวนะ พี่ก็ไม่ได้เรียนทางนั้นแต่มันบ่นให้พี่ฟังโดยมีพวกจบวิดวะม.เดียวกับมันนั่งหัวเราะเป็นแบ็คกราวน์แล้วพูดว่า
กูบอกมึงแล้วววว หึๆๆ
-
น่าสงสารปิ๊กจัง รักไม่สมหวัง
อยากให้ปิ๊กมีคู่จัง
พี่หมอกกับตี๋ก็รีบๆเข้าใจกันสักทีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่าาา
-
เฮ้ยน่ารักดี.....
-
เจ๊ว่าหนูก้าวข้ามประตูมาแล้วล่ะตี๋
-
ทำใจว่ะตี๋...ชาตินี้หมดสิทธิ์มีเมียแล้วล่ะ
เป็นห่วงพี่ฟินอ่ะ มีปัญหาอะไรมากกว่านั้นมั้ย เฮียดูแลดี ๆ หน่อยดิ
-
สนุกดีนะ ยิ่งอ่านยิ่งสนุก :)
-
ตี้ประตูไม่ได้อยู่ตรงหน้าหรอก นายเข้าไปครึ่งตัวแล้วต่างหาก :m20:
-
อีก 500 เมตรซินะ
อิอิ
-
เก๊าอยากได้เฮียฮ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :-[
เฮียเท่มาก เป็นแฟนใครเหมือนได้แฟน+พ่อ(มันเป็นข้อดีนะ) ดูแล เอาใจใส่ ดุๆ แต่อบอุ่นเป็นผู้ใหญ่ อร้ายยยยย อิจฉาฟินมีคนดูแลลลลล อั้ยยะ! อยากอ่านคู่นี้ ดีดดิ้น กรีดร้องงงงงง
เฮียฮ้งน่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ น่าร้ากกกกกก หลงเฮียฮ้งงงงงงงงงง :กอด1:
คู่พี่หมอกกับน้องตี๋ก็ยังน่ารักเหมือนปกติ มาม่านิดหน่อย แต่ขอโทษนะพี่หมอก เขาเทใจให้เฮียไปหมดแล้วเนี่ยยยยยย
อยากอ่านคู่เฮียฮ้ง*ฟินอีกเยอะๆ อิอิ พลีสสสสสสสสสส
ปล.สู้ๆกับการสอบนะจ้ะ
-
หมอกตี๋ น่ารักมากค่ะ :o8:
อยากรู้เรื่องเฮียฟินจังหน่า..........
-
พี่หมอกแพ้น้องตี๋ตามเคย เรียกเลือดดี เดี๋ยวอ่านใหม่ ไม่เข้าใจ (เมื่อไหร่จะอ่านรอบเดียวแล้วเข้าใจสักที)
อืมๆ พี่ฟินกับเฮียเป็นอะไรอ่า อยากรู้จังคู่นี้
ยิ่งอ่านแต่ละตอนรู้สึกว่าพี่หมอกเปลี่ยนไป.. ชิ้ง -_-+
มันเขินบ่อย มันหลุดบ่อยเหลือเกิน แต่ก็น่ารักดี
ไอปิ๊กนี่แม่มน่า. -___- ทำคนอื่นเข้าลำบากใจ แต่ก็เข้าใจปิ๊กอ่ะ สงสารอยู่
กลัวปิ๊กมาเป็นชนวน -3-
มี..มีตัวจริงด้วยหรอ พี่หมอก =O=!!!!!!!!!?????
กรี๊ดแตกกกกกก ต้องตามหาตัวจริงของพี่ท่านซะแล้ววว โอ้ย~
-
น้องตี๋กับประตูสีม่วง 5 5 555 :o8:
พี่หมอกเป็นคนดีจัง น้องบอกให้หยุด ก็ห้ามตัวเองได้ด้วย o18
-
สวัสดีค่ะ
ติดตามมานานพอสมควรแต่ไม่ได้เข้ามาอัพให้เลย พอดีอ่านทางโทรศัพท์อ่ะค่ะ
เรื่องนี้ภาษาลื่นมากเลยค่ะ อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นละมุนละไม
อยากบอกว่าชอบและจะติดตามต่อไป ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้เข้ามาเมนท์ให้นะคะ
เป็นกำลังใจให้กับผู้เขียนค่ะ สู้ ๆ
-
อยากให้อะไรๆมันชัดเจนกว่านี้จัง ดูอึมครึมไงก็ไม่รู้ :เฮ้อ:
-
พี่หมอกมีต้นแบบด้วยฮ่าๆๆ โอ้ย เกรียนแบบนิ่งๆแบบนี้อยากเจอบ้าง
น้องปิ๊กเอ้ยยย จะเข้ามาทำอะไรน่ะแต่ก็ดีเผื่ออะไรๆชัดเจนขึ้น
-
เข้าใจตี๋เลยยยยย
มันเปนความรู้สึกที่คลุงเคลืออ่า
ไม่ชัดเจน เลยไม่กล้าทำอะไร เพราะกลัวว่าถ้าทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้มันจะเจ็บเองง
แล้วที่เปนอยู่ทุกวันนนี้ก้ไม่ใช่ไม่มีความสุข
แต่แค่สุขไม่สุด ทุกข์ด้วย
สรุปก้คือยังหน่วงอยู่ดี
-
ยืนเฉยๆก็ไม่ไหวนะหมอก
ไม่คิดจะก้าวตามเลยจริงๆเหรอ
รอแต่ตี๋กลับมาตลอด
บางทีก็คิดว่า ถ้าตี๋ไม่เดินกลับมานี่หมอกจะทำยังไงต่อ :เฮ้อ:
-
ตี๋เกือบเสร็จ คนอ่านก็ลุ้น :z10: แต่พี่ฟินกะเฮียเนี่ย แค่ไม่กี่วันไม่ใช่หรอ แลดูรักกันเนอะ :-[
ขอให้สอบติดตามที่ใจอยากเรียนนะ คิดให้ดีๆว่าเราอยากเรียนอะไร อย่าสับสนนะ เอาใจช่วยจ้า :L2:
-
ขอให้สอบติดตามที่ใจอยากเรียนนะ คิดให้ดีๆว่าเราอยากเรียนอะไร อย่าสับสนนะ เอาใจช่วยจ้า :L2:
ไม่ได้อยากเรียนอะไรเลยอะพี่ 55 o22 ไม่ได้อยากเรียนหมอ แต่พอสอบติดครั้งหนึ่ง แม่เลยอยากให้เรียน ชอบวิศวะ แต่เอาเข้าจริงๆก็ไม่ได้ชอบอะไรจริงๆจังๆ ไอ้ที่คิดจะเรียนวิทยาก็เพราะว่าน่าจะได้แล้ว ขี้เกียจสอบ ทำไงดีๆ :serius2: (55) ไม่เรียนได้ไหมเนี่ย 5555+ :z10:
-
ไอ้พี่หมอกคงยอม
ให้น้องปิ๊กจีบพี่ตี๋หรอก
ถ้ามันรู้นะโดน :z6:
-
ขอบคุณที่มาลงต่อให้ครับ
-
ตลกแบบเศร้าๆนะ
:z3: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตอนนี้หดหู่อ่ะ แอบเหงาเบาๆ กับพี่ฟิน กับความซับซ้อนของเฮียฮ้ง
ความรักดูเข้าใจยากจังเลย
ส่วนเรื่องของพี่หมอก น้องตี๋ และน้องปิ๊ก ยิ่งแล้วใหญ่
มันดูซับซ้อนผสมความเงียบเหงาถี่ๆ ยังไงไม่รู้
สงสารน้องปิ๊ก แต่ก็เครียดตรงที่ไอ้ตี๋มันยังไม่ยอมรับตัวเอง
หดหู่ เศร้าๆๆๆๆ แต่กำลังได้อารมณ์เหมือนจุดบางอย่างจะเริ่มคลายไปได้ด้วยดีแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
ป.ล. สู้ๆ นะจ๊ะ ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ
รู้สึกถึงสมัยสอบแอดมิชชั่น (พี่แอดรุ่น 2)
หนังสือไม่อ่านหรอก อ่านแต่นิยายกับแต่งนิยายลงเด็กดี ไร้สาระมากกกกกกกชีวิต
สู้ๆ นะ ถ้าโชคดีอาจได้เจอกันในรั้วมหาลัย ฮ่าๆ
-
จะว่าไปก็พอเข้าใจน้องตี๋ แต่ถ้าแน่ใจแล้วต้องทำอะไรๆให้ชัดเจนไปเลยนะตี๋น้อย
เจ้าปิ๊กจะได้ไม่ต้องหวังลมๆแล้งๆไป(เราเชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นอ่ะนะ -.-)
อีกอย่างคือกลัวว่าถ้าไม่ทำอย่างนั้น จะเป็นการสร้างความไม่มั่นคงในใจให้พี่หมอกอีกด้วย
จะโดนคนอ่านคนอื่นฆ่าไหม ถ้าจะบอกว่าแอบดีใจนะ(จริงๆไม่ต้องแอบเลยก็ได้)ที่น้องตี๋ยังไม่เสร็จพี่หมอก
เหตุผลที่คิดแบบนี้มันค่อนข้างซับซ้อนไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ก็มีส่วนคล้ายกับที่ตี๋คิดไว้ในใจหน่อยนึง
คราวนี้คู่หลักไม่มาม่า แต่คู่เฮียxฟินดันมาม่ากรุ่นๆซะงั้นน่ะ
อ่านๆไปแล้วที่จริงพี่ฟินก็ดูติสท์แบบแอบมีสาระมีเหตุมีผลเหมือนกันนะ ฮ่าาา
ช่วยเชียร์ให้เขาดีกันเร็วๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสำหรับการตัดสินใจครั้งนี้นะคะ
เลือกตามที่ตัวเองชอบ ประกอบกับความเป็นไปได้
จริงๆเราเองแอบเสียใจที่เลือกเพราะอิทธิพลคนรอบข้าง(จำนวนมาก)
เอาใจช่วยให้เลือกในสิ่งที่คิดว่าจะไม่เสียใจทีหลัง และขอให้ได้ดังปรารถนานะคะ
-
NC ๆๆๆ
อย่าปล่อยให้รอนาน :sad4:
-
คำเตือน กระทู้นี้มีบทความที่ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป วัยชราโปรดให้คำแนะนำ
:laugh: :laugh: :laugh:
ใครเก็บทิชชู่ลงไปแล้ว ขอเชิญหยิบขึ้นมาใช้ใหม่อีกครั้งได้ตามสะดวก หรือจะพลิกหน้าเอ หน้าบี ใช้สองด้านประหยัดพลังงานก็ไม่ว่ากัน :haun4: :haun4: :haun4:
ปาฎิหารย์ พิชญพาณิชย์ & ปิยวัฒน์ วัฒนสกุลชัย
Coin 20.1
ผมไม่พอใจ ผมหงุดหงิด ผมโมโหที่มันยังยิ้มและหัวเราะอยู่แบบนี้
ปากที่กำลังยิ้มอยู่นั้น อยู่บนใบหน้าเดียวกันกับตาที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
ผมอยากให้มันร้องไห้
ไม่ต้องพูดอะไรออกมา ผมแค่อยากเห็นความอ่อนแอของมันบ้าง
“ไอ้ฟิน ไปจีบสาวโต๊ะนู้นกัน”
“เออๆ ไปด้วย แต่เดี๋ยวก่อน มึงจะเอาคนไหนวะ”
ตอนนี้พวกผมอยู่กันในผับ ในตัวเมือง คนเลยเยอะ ฝรั่งเยอะจนผมตกใจ บางครั้งเผลอคิดว่าไม่ได้อยู่ในเมืองไทยด้วยซ้ำ ผมกินเหล้าเยอะไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกรุงเทพอีก
ไอ้ฟิน..
มือข้างหนึ่งมันถือขวดเหล้าไปด้วย
ผมไม่ชอบให้มันกินเหล้า
เพราะมันไม่รู้จักลิมิตของตัวเอง บางครั้งก็กินเยอะเกินไป เหมือนอย่างตอนที่ผมเจอมันครั้งนั้น มันก็กินหนักจนหลับไปไม่รู้เรื่อง ไหนจะเรื่องเมื่อวาน ผมโมโหมากเสียจนยังไม่เข้าใจตัวเองว่าผมโมโหเรื่องมันไปทำไม
ไอ้การที่ถูกผมชก แต่กลับยังยิ้มอยู่ นั้นมันหมายความว่าอะไร
ภายใต้หน้ากากที่ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาและมีความสุขไปกับการใช้ชีวิตนั้น ผมไม่รู้ว่ามันเจอเรื่องอะไรมาบ้าง หนักหนาแค่ไหน เพราะมันไม่เคยบอกใคร และไม่มีใครถาม เมื่อท่าทางที่มันแสดงออกนั้นไม่ได้บอกว่ามันกำลังทุกข์ใจ
แต่ผมรู้
รู้ว่าที่ข้อมือซ้ายของมัน มีรอยกรีดนับไม่ถ้วน ที่นาฬิกามันหนาขนาดนี้ก็เพื่อปิดรอยเหล่านั้นไว้ ไอ้ที่ยิ้มหัวเราะออกมา มันเจ็บเจียนตายเลยไม่ใช่หรอ
ได้โปรด แสดงตัวตนที่แท้จริงมาให้เห็นสักทีเถอะ
ไม่ว่าจะเป็นคนอ่อนแอ คนเจ้าเล่ห์ คนเห็นแก่ตัว เลยแม้แต่คนที่เย็นชา ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ทั้งหมดนั้นก็ยังเป็นตัวฟิน
ผมอยากคุยกับมัน แต่อีกใจหนึ่งก็ยังโกรธมันอยู่ ผมเห็นไอ้ฟินเหลือบตามองผมเป็นบางครั้ง แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันสักที
พวกผมก็ต่างคนต่างนั่งกันไป นั่งฟังไอ้ลาภบ่นเรื่องรายงานที่แก้ไม่ผ่านสักที หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องของไอ้บอมบ์ ที่สรรหามาพูดได้ไม่หยุด บางครั้งผมก็ฟัง แต่บางทีก็เหมือนคำเหล่านั้นวิ่งผ่านหูไป จับประเด็นไม่ได้
สายตาผมจับจ้องอยู่ที่ไอ้ฟิน
มันรู้ตัว ผมรู้ว่ามันรู้สึก แต่ที่ยังทำเป็นไม่รู้แสดงว่ามันก็ยังไม่อยากเข้ามาคุยเหมือนกัน
ผมอดทนรอเงียบๆ ไม่เป็นไร โอกาสยังมีอยู่อีกเยอะ แต่ผมจะไม่ขอโทษมัน เพราะนี้ไม่ใช่ความผิดของผม ที่ผมโกรธ ใช่ ผมคิดว่าผมเป็นห่วงมัน เป็นห่วงมากเสียจนผมทำอะไรไม่ถูก กระโดดลงไปในน้ำที่เย็นยะเยือกของทะเลยามค่ำคืน สุดท้ายก็ได้แต่รู้สึกโล่งอกที่เห็นไอ้ตี๋ลากมันกลับเข้ามา
ผมเสียใจ ที่ทำอะไรไม่ได้เลย
นี่มันก็ดึกมากแล้ว ผมหันไปไม่เห็นไอ้หมอก ไอ้ตี๋ หรือแม้แต่ไอ้ฟิน ไม่รู้มันไปไหน แต่โตๆกันแล้ว คิดว่าน่าจะกลับรีสอรท์ถูกถึงไม่ได้ตามหา ชวนพวกที่ยังเหลือกลับรีสอรท์ บางคนก็หายไปกับสาวๆเสียแล้ว
มีไอ้ฟินเดินตามมา พูดไม่หยุด หัวเราะบาง เงียบแล้วฟังคู่สนทนาบ้าง มันเดินอยู่ข้างหลังผม ผมจึงได้แต่เงี่ยหูฟัง
ถึงบ้านพัก มันก็นั่งอยู่ที่โซฟาตัวที่มันนอนเมื่อคืน ไม่ยอมเข้ามาในห้อง ผมก็รอจนทุกคนเข้าไปในห้องตัวเองหมด จึงเดินออกไปหามัน
“ไม่เข้าไปนอนในห้องหล่ะ”
“เฮียนอนไปเหอะ กูนอนตรงนี้ก็สบายดี”
“กูกลัวมึงจะหนาวตาย”
“ไม่หนาวหรอก กูทนได้”
มึงไม่เคยเห็นค่าของตัวเองเลย
สิ่งนี่ที่ทำให้กูเจ็บปวด เจ็บแทนมึงที่ไม่รู้สึกเจ็บ เพราะแผลของมึงมันเยอะจนหัวใจของมึงชา
ผมดึงแขนมัน ข้างที่ไม่มีรอยแผล กระชากให้มันเดินตามผมมา แต่แรงมันเยอะครับ ฉุดกันอยู่นานจนมันเห็นว่าผมไม่ยอมจริงๆเลยเดินตามเข้ามา
“กูโมโหมึง”
“เรื่องอะไร”
“ทุกเรื่อง มึงไม่เคยเห็นค่าของตัวเอง”
“....”
“กูพูดถูกสินะ ถึงเงียบไป”
ประตูถูกปิดลง ผมยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ให้ไอ้ฟินมันได้หนีไปไหน
“มึงมีอะไร มึงก็เก็บไว้คนเดียว แล้วเป็นไงล่ะ”
“แล้วเฮียจะให้กูทำยังไงวะ ให้ร้องไห้หรอ ทำแบบนั้นแล้วได้อะไรขึ้นมา”
มันแค่นหัวเราะ ผมยิ่งรู้สึกแย่
สุดท้ายจึงได้แต่ดึงตัวมันเข้ามากอด
“กูอยากรับฟังปัญหาของมึง แม้จะช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่อย่างน้อย ก็ให้กูได้เห็นด้านที่อ่อนแอบ้างเถอะ”
“.......”
“มึงฝืนยิ้ม กูดูแล้วมันเจ็บ กูไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะพูดยังไงดี”
“เฮียเห็นกูเป็นแค่รุ่นน้อง เฮียก็แค่สงสาร”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
ถึงมันพูดแบบนั้นแต่ก็กำเสื้อผมแน่น ผมไม่ใจร้ายผลักมันออก ไม่มีวัน
กลิ่นตัวมันไม่ได้หอมเหมือนผู้หญิง แต่เป็นกลิ่นอ่อนๆที่พอได้กลิ่นแล้วก็ยังจะดมเพิ่มอีก สุดท้ายเลยเผลอกดจมูกลงกับซอกคอ พอเห็นมันไม่ว่าอะไรก็เลยเริ่มไล้ไปเรื่อยๆ เลียเข้ากับหู
“เฮียจะทำอะไร”
“ทำตามใจกู”
“เฮียอยากนอนกับกูหรอ”
“ถ้ากูตอบว่าใช่ มึงจะให้ไหม”
“ถ้ากูไม่ให้ เฮียจะหยุดไหม?”
“กูคิดว่าไม่”
“งั้นเฮียก็ทำต่อเหอะ” เหมือนมันก็รู้สึกดี มันเงยหน้าให้ผมได้ดูดต้นคอ มีกลิ่นลมติดมากับตัว ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งชอบ อยากได้มากกว่านี้ อยากได้ทั้งหมด ผิวขาวๆนี้ก็ชอบ จะว่าไปก็นึกถึงรอยสักมันขึ้นมา อยากเห็น
ผมดึงมันไปที่เตียง มันก็เดินตามมาครับ เลยผลักเบาๆให้มันลงไปนอนก่อน แล้วผมก็ขึ้นค่อมอยู่ข้างบน ผมสีออกน้ำตาลเข้มของมันแผ่ไปกับเตียง ผมยั้งมือตัวเองไปไม่ได้ ปัดปอยผมส่วนหนึ่งของมันไปทัดหูให้ ก่อนจะลูบแก้มมันต่อ ตอนนี้มันหน้าแดง ผมไม่รู้ทำไม ใจผมเต้น มือผมสั่นแต่พยายามทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
อยากจูบ ยิ่งเห็นริมฝีปากมันเผยอหน่อยๆยิ่งอยาก แต่ก็ยังไม่กล้าจูบมันซักที จึงได้แต่หอมไปทั่ว
“เฮีย เริ่มสักทีเหอะ อย่านาน กูทนไม่ไหว”
ผมเลยถอดเสื้อตัวเองออก ไอ้ฟินก็มองไม่วางตา เห็นแล้วก็แอบอายหน่อยๆ เข็มขัดยังปลดของตัวเองได้ไม่หมดก็ต้องมาช่วยมันถอดเสื้อเพราะมันยันตัวไม่ขึ้น มองจากตอนนี้พอจะเห็นดาวโผล่ออกมาจากขอบกางเกง แต่ก็อยากเห็นทั้งหมด จึงย้ายมาถอดกางเกงของมันก่อน มันก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ เลยใช้เวลาไม่นาน
กางเกงในสีดำถูกผมโยนออกไปข้างๆอย่างไม่สนใจ พอตาเห็น มือก็ลูบไล้ตามแนวรอยสัก เป็นรูปดวงดาวห้าดวงที่ถูกโซ่ร้อยเข้าไว้ด้วยกัน “กูออกแบบเอง” ผมไม่ได้สนส่วนกลางตัวของมันที่เริ่มแสดงออก ตอนที่ผมมองรอยสักราวกับถูกดึงดูด
“หมายถึงอะไรวะ”
“ความฝัน ความรัก ความเจ็บปวด ปัจจุบัน อนาคต ถูกร้อยเข้าด้วยกัน”
“โซ่หมายถึงอะไร”
“อดีต”
อดีตที่น่าเจ็บปวดก่อให้สิ่งทั้งหมดเหล่านี้พัวพันเข้าด้วยกัน หนีออกจากกันไม่ได้ ขาดสิ่งใดไปสิ่งหนึ่งก็ไม่ได้เช่นกัน มันคงจะหมายความว่าแบบนั้น
“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยอดีตไป”
“เพราะอดีตก็เป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา”
“แต่อดีตที่ไม่น่าจดจำ บางครั้งลืมไปก็น่าจะดีนะ” ผมใช้เข่าดันแยกขามันออก เผลอเอามือลูบผมมันอีกแล้ว เห็นปากมันแล้วอยากจูบ พยายามห้ามใจตัวเอง แต่ก็ไม่อยากทำอะไรให้ดูลึกซึ้งเกินไป
“กูขอนะ”
“เออ แต่กูยังไม่เคยนะเฮีย”
“แล้วมันต้องทำไงบ้างวะ”
“เฮียถามกูแล้วกูจะไปถามใครวะ”
มันทำหน้างง เออ จริงของมัน เลยเริ่มจากปลุกอารมณ์ให้มันก่อน มันก็นอนสบายให้ผมทำเลยครับ จับรูดขึ้นลงได้ไม่นานพอเห็นว่ามันเริ่มทนไม่ไหวก็หยุดมือ ใช้มือข้างหนึ่งปลดซิบกางเกงตัวเอง อีกข้างก็ยื่นไปให้มันเลีย มันงงครับ แต่พอบอกมันก็ทำตาม
“...ไอ้ฟิน”
มันใช้มือสองข้างจับมือผมไว้ ดูดเลียด้วยท่าทางเหมือนเด็ก แต่ผมกลับเห็นว่ามันกำลังยั่วยวน คิดไปเองทั้งนั้นครับ มันก็ทำตามปกติของมัน ทั้งที่เป็นอย่างนั้น ผมกลับรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นรุนแรง
ผมรีบดึงนิ้วออกมาจากปากมัน ไม่ไหวครับ ให้ทนมากกว่านี้คงไม่ไหว ใช้นิ้วคลึงไปตามแนวสะโพกให้มันผ่อนคลาย ลองแตะๆดูแล้ว คิดว่าถ้าเกร็งคงจะเจ็บ
“เฮีย จะเจ็บป่าววะ”
“ถ้ามึงไม่เกร็งคิดว่าไม่น่าจะเจ็บ”
“เออๆ ลองดู เจ็บกูไม่ทำนะ”
ผมพยักหน้าส่งๆไป ระหว่างที่ใช้นิ้วคลึงเบาๆให้มันผ่อนคลาย ก็จ้องริมฝีปากมันไม่หยุด มันเหมือนมีอะไรค้างคาใจครับ
ผมดันนิ้วแรกเข้าไปตอนที่ชวนมันคุยเรื่องรอยสัก
มันไม่ทันได้รู้ตัว นิ้วจึงเข้าไปได้ไม่ยากนัก มันขมวดคิ้วแต่ก็ยังจ้องผมอยู่ ดูเหมือนมันก็ไม่ได้ตกใจซักเท่าไหร่
“รู้สึกยังไง”
“แปลกๆ”
“แล้วเจ็บไหม?”
“ไม่ค่อย”
ขาของมันเกี่ยวเข้ากับขาของผมเมื่อนิ้วที่สองถูกส่งเข้าไป ผมพึ่งนึกออกว่าผมไม่ได้เตรียมถุงยางมา มันเลยบอกให้หยิบจากกระเป๋าตังค์มัน ก็รีบใส่เลยครับ เตรียมไว้ก่อน แต่พอจะใส่นิ้วที่สาม ไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้ว่ามันเริ่มเจ็บ แถมในนี้ยังฝืด ถ้าฝืนทำลงไปผมคิดว่ามันคงอาจจะฉีก
“ฝืดหว่ะ ไม่เข้าเลย”
“กูไม่ได้เกร็งนะ”
“เออ ก็รู้ แต่มันเข้าไม่ได้วะ”
“ก็ไปหาอะไรลื่นๆมาทาหน่อยดิ”
มองไปข้างเตียง ไอ้เขตแดนที่เราทำเล่นๆก็มีประโยชน์ครับ ครีมนวดที่วางอยู่ที่พื้นถูกผมหยิบขึ้นมา เปิดฝาก็ยื่นให้มันดมก่อน "“หอมดี”
“งั้นกูลองใช้นะ”
“มันใช้ได้ด้วยหรอวะ มันเอาไว้สระหัวไม่ใช่หรอ”
“ก็น่าจะได้มั้ง ก็บอกแล้วไงว่าลอง” มันก็พยักหน้า ผมเทออกมาบนฝ่ามือแล้วก็ชโลมรอบทางของมันครับ “มึงก็จัดการตัวเองไปด้วยดิ” แต่มันกลับส่ายหน้า
“ขืนทำกูไปก่อนแหง”
“อะไร เร็วขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็มันรู้สึกดีนิหว่า”
ตั้งแต่อกขึ้นไปตัวมันแดงแจ๋ ผมเห็นแล้วก็ยิ้มเอ็นดู มืออีกข้างลูบไปตามหน้าอกมัน แต่มันหยุดมือไว้ มือผมเลยแนบตรงหัวใจมันพอดี
รับรู้ว่าหัวใจมันกำลังเต้นแรง ก็ยิ่งทำให้ผมทนไม่ไหว อยากกอดมันซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องทน ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป ไม่งั้นจะเป็นตัวมันที่เจ็บ
“สามนิ้วแล้วนะ”
“กูดูของมึงแล้วคิดว่าสามนิ้วไม่น่าจะเทียบได้วะ”
“บทจะพูดตรงก็พูดตรงซะใจหายเลยนะ” ไม่มีเขินอายอะไรเลยหรอวะ ไอ้ฟินมันจ้อง ผมก็ยิ่งรู้สึกมีอารมณ์ร่วมเข้าไปอีก จนต้องดันหน้าให้มันหันไปทางอื่น มันก็หลุดหัวเราะออกมา
“พอเถอะเฮีย กูคิดว่ากูไหว”
“ไม่ไหวอย่ามาร้องไห้หนีลงทะเลไปอีกหล่ะ”
“เฮียก็จะตามไปไม่ใช่หรอ” โน้มตัวลงใกล้ ใช้แขนดันตัวไว้กับเตียงไม่ให้ทับมัน รู้สึกถึงส่วนนั้นของฟินที่แนบอยู่กับหน้าท้องของผม
มองไปใกล้ๆแล้วก็เห็นแต่ภาพตัวเองสะท้อนในตาฟิน ยิ่งทำให้รู้สึกอยากจูบเข้าไปใหญ่
“จะตามไป จะตามไปทุกที่ มึงวิ่งลงไปเถอะ เดี๋ยวกูจะไปดึงมึงขึ้นมาเอง”
“กูต้องเขินไหมวะ”
“แล้วแต่ แต่กูคิดว่าน่าจะเขินนะ กูว่าน่ารักดี”
มันก็ยิ้มครับ ผมจ้องไปในตามัน แม้จะมีอดีตที่มันซ่อนไว้อยู่ แต่ ณ เวลานี้ ผมอยากให้มันเก็บไปไว้ข้างหลัง อยากให้มันจดจ่อแต่ตัวผม อยากให้ลุ่มหลงในตัวผม ในค่ำคืนนี้ไปด้วยกัน
ผมถอดนาฬิกามันออก ตอนแรกมันหดมือหนีแต่ผมก็จับไว้ ที่ตรงนั้น มีรอยแผลเป็นหลายแผล ผมไม่อยากเห็น แต่นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของฟิน ผมกดจูบเบาๆบนแผลนั้น มันก็มองไม่วางตา ผมก็จ้องตากลับครับ
แต่สุดท้าย ผมก็ยังเผลอเลื่อนสายตามองริมฝีปากมันบ่อยๆ
“อยากจูบก็จูบสิ”
“จูบได้หรอ”
“มีป้ายห้ามไหมล่ะ”
ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ ผมก็ปิดปากมันด้วยปากของผมนี่แหละ เหมือนสิ่งที่คั่งค้างในใจมันหลุดออกไป ในเวลานี้ มันอยู่ในอ้อมกอดของผมทั้งตัว ผมได้ยินแต่เสียงชื้นแฉะกับเสียงหัวใจของพวกเรา ที่เต้นถี่เสียจนน่ากลัว
“ฟิน ... ไอ้ฟิน”
“เฮียแม่งเร็วๆดิวะ ไม่ไหวแล้วนะโว้ย”
ไม่ต้องมาส่ายก้นแบบนี้เลยนะเว้ย “มึงอย่าไปทำแบบนี้ใส่ใครนะ”
“เฮ้ย มึงเห็นกูเป็นไรวะเนี่ย”
ผมไม่รอมันพูดมาก ค่อยๆดันตัวเข้าไป ช้าๆ อย่างใจเย็น
รู้สึกได้ว่าร่างกายมันก็ต่อต้าน แต่เพราะมีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว เลยทำให้พอจะเข้าไปได้
“ติดหว่ะ ไอ้ฟิน”
“เออ!แล้วจะให้กูทำยังไงวะ!”
ผมโน้มตัวลงไปจุ๊บปากมันเบาๆ ดูเหมือนมันจะงงครับ ผมเลยใช้จังหวะนี้ดันตัวเข้าไปเพิ่มอีก
“นี่เหลืออีกเยอะไหมวะเนี่ย”
แม่ง ไอ้นี่ มึงเขินนิดนึงก็ได้นะ มันยันตัวขึ้นมามองเลยครับ “ไม่คิดว่าจะเข้าได้นะเนี่ย”
“มันเข้าไปแล้ว”
“อืม”
“กูอยู่ในตัวมึงนะฟิน”
ตัวมันร้อน รัดแน่นไปหมดทุกทาง ผมต้องผ่อนลมหายใจ บางทีมันก็รัดแน่นจนแม้แต่ผมก็ยังเจ็บไปด้วย แต่คิดว่าคงเทียบกับความเจ็บที่ไอ้ฟินทนอยู่ไม่ได้แน่
“เออ กูรู้”
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ”
“มันร้อน เจ็บนิดหน่อย เสียวด้วยหว่ะ”
ผมแช่ตัวอยู่ในนั้นสักพัก ก้มลงไปจูบมันให้มันหายกังวล ให้มันรู้ว่าผมจะไม่รุนแรงกับมัน
“ป..ปิดไฟได้ไหม”
“มึงจะให้กูลุกไปปิดยังไงวะ”
“มึงก็ออกไปก่อนสิ”
“ขัดอารมณ์วะ” ผมเลยดันตัวมันขึ้นไปหน่อยแล้วเอื้อมมือไปปิดโคมไฟเหนือหัวเตียง ไม่ได้ถอนตัวออกจากมันเลยครับ แต่เพราะเราไม่ได้ปิดผ้าม่านเลยมีแสงไฟ ทำให้พอจะเห็น
“กูขยับตัวเลยนะ”
“ขออีก 34 วินาที”
“....”
“แปปนึงนะ”
ผมเลยทำตามที่มันบอก ก็จูบมันไปเรื่อยๆครับ ดูเหมือนผมจะติดใจริมฝีปากมันเข้าซะแล้ว พอถอนจูบออกมา ก็รู้สึกอยากเข้าไปจูบอีก ยิ่งพอมันมองหน้าผมแบบนี้ ยิ่งไม่อยากปล่อยไปไหน
“ครบยัง”
“ยัง อีกแปปนึง”
“ทำไรวะ”
“ก..กูกำลังคุมอารมณ์ตัวเองอยู่”
“อารมณ์อะไร”
“กูรู้สึกเหมือนถ้าขยับแล้วจะถึงว่ะ”
“ก็ถึงไปดิ ไม่เห็นเป็นไร จะกี่รอบก็ได้”
“เฮียแม่งก็พูดได้ กูลนไปหมดแล้ว” มือมันที่เกาะหลังผมอยู่สั่นครับ ผมพึ่งจะสังเกต ลูบหัวมันเล่นแล้วก็ก้มลงไปจูบอีกนั่นแหละ เห็นมันเงยหน้ารับจูบก็อยากจะกัดคอ อยากจะกัดไปให้ทั่วตัว เอาให้ทุกคนรู้ ว่ามันเป็นของใคร
ผมคงจะชอบมัน
ชอบทุกอย่างที่เป็นมัน ไม่รู้ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ผมว่ามันชัดเจนพอที่จะยืนยัน
“31 32 33 34”
“ครบแล้วนะ”
“อื้อ”
พอผมดึงตัวออกนิดหน่อย ก็รู้สึกเหมือนมันหยัดหลังตัวเองขึ้นมาจากเตียง เวลาดันตัวกลับเข้าไป ผมก็เห็นมันกัดริมฝีปากแน่น พอเริ่มเร่งจังหวะ ตัวไอ้ฟินก็สั่นเสียผมอยากจะหยุด แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรหยุดได้
มือผมทั้งสองข้างกดอยู่ที่กระดูกต้นขา ไม่ให้มันดิ้นหนี ผมค่อยๆเพิ่มจังหวะทีละนิด ไอ้ฟินดูเหมือนจะพยายามหายใจให้ตรงกับจังหวะของเรา “ฮ...เฮีย”
“เป็นไง ดีไหม”
“อ.อ...อื้อ”
ได้ยินเสียงเนื้อที่กระทบเข้าหากัน ผมยิ่งเร่งจังหวะเพิ่มขึ้น ไอ้ฟินหดขาเข้าหาตัว ตั้งเข่าขึ้นมา ขาอีกข้างก็กางออกให้มากขึ้น ผมเลยคว้าขามันขึ้นมาจับไว้เอง
กดจูบเข้ากับหัวเข่ามัน เห็นมันมองตามที่ผมทำ
“อยากจูบ”
ก็ก้มลงไปสนองมันทันทีเลยครับ มันคล้องแขนไว้กับคอผม ผมเร่งขยับตัว ผมไม่เห็นมันจับของตัวเอง ผมเลยช่วยมัน
“อ..อย่านะเว้ย”
“ทำไม ขนาดนี้แล้ว ยังมาอย่าอะไรอีก จะถึงหรอ?”
“อื้อ...อึก...บอกว่า..อย่า”
ไม่นานมันก็เกร็งแน่น ผมรู้สึกเลยว่ามันรัดผมมากกว่าเดิมในช่วงจังหวะนั่น มันไปก่อนผมซะแล้วครับ ฟินหอบหายใจแรง ก้มลงไปจูบปลอบใจมัน มือผมข้างที่ว่างก็ลูบไปทั่ว ตอนนี้ทั้งหน้าท้องไอ้ฟินเลยเปียก สะท้อนกับแสงจันทร์แล้วยิ่งน่าหมั่นเขี้ยว
“โธ่ ไปซะแล้ว ไอ้น้องฟิน”
“ก็กูเริ่มก่อน เฮียโกง”
“เออ ลองอีกรอบดิ คราวนี้กูต่อให้เลยอะ”
มันแอบบ่นไอ้ขี้โกงแต่ผมก็ได้ยิน ไม่สนครับ ผมก็ขยับตัวต่อ ไม่นานนักหรอก ไอ้ฟินก็กลับมาลงสังเวียนแข่งกับผมใหม่
“ต่อให้ขนาดนี้..ถ้ายังแพ้นี้ไม่ไหวนะ”
“..ฮ...ฮ..เฮียโกง”
“กูไม่ได้โกง”
กระแทกตัวเข้าไปอยู่นาน ก็เอื้อมตัวไปดึงหมอนมารองเอวให้มันครับ เห็นมันบ่นว่าเมื่อย “โอเคขึ้นยัง” มันก็พยักหน้า
ไอ้ฟินเป็นคนเรื่องมากเวลาอยู่บนเตียงครับ ผมพึ่งจะรู้ เดี๋ยวก็บ่นนู่นบ่นนี้ ทั้งๆที่บางเรื่องผมคิดว่ามันไม่ควรพูดเลย มันน่าอายนะครับ! ผมไม่เข้าใจไอ้อารมณ์ติสต์ของมันเลย
ปาดเหงื่อให้มันครับ มันก็บอกให้ผมหยุด “เฮีย พลิกตัวเหอะ ขี้เกียจจูบกับเฮียแล้ว”
“เดี๋ยวจะกัดหลังให้แดงเป็นจ้ำเลย”
“กัดต่ำๆหน่อยนะ ไม่อยากโชว์แบบไอ้ตี๋”
มีหรอผมจะฟัง ก็กัดมันต้นคอนี่เลย เอาหลายๆอัน มันก็ดิ้นครับ แต่ผมยึดสะโพกมันอยู่ หนีไปไม่พ้นหรอก
ไอ้ฟินไม่ค่อยครางเท่าไหร่ แต่แค่ฟังเสียงหายใจมันก็พอจะบรรยายอารมณ์มันได้เหมือนกัน บางจังหวะมันก็หายใจเร็วจนผมกลัว รู้สึกเหมือนบางช่วงมันจะกลั้นหายใจด้วยซ้ำ
อีกอย่างคือ ผมพึ่งเห็นรอยสักอีกรอยหนึ่งเหนือเอวมันครับ รูปปีกเล็กๆสองข้าง ผมเอนตัวทับลงไปแล้วเร่งจังหวะ มันก็เอาแต่บ่นหนักๆ เลยกัดหัวไหล่มันแรงๆครับ
“ไอ้เฮีย...ซาดิสต์”
“มึงมันก็ไอ้มาโซคิสต์หล่ะวะ”
เออ จะมาโรคจิตก็มาโรคจิตใส่กูคนเดียว กูยอม
ตัวไอ้ฟินทำให้ผมคลั่ง ผมไม่รู้สึกถึงความเหนื่อย เห็นแต่เหงื่อหยดแล้วหยดเล่าที่หยดลงบนหลังฟิน ก่อนจะไหลไปตามแนวหลัง มันมีกล้ามเนื้อพอตัวเลยครับ ไม่ได้มากเกินไป แต่ก็ไม่ได้ผอมเก้งก้าง
เตียงโยกไปมาตามแรง ผ้าปูที่นอนหลุดออกจากที่ ไอ้ฟินมันดึงติดมามันมา ตอนนี้มันซุกหน้าลงกับเตียง ผมอยากเห็นหน้ามัน
ลูบตัวมันอย่างเผลอไผล สุดท้ายก็ดันหน้ามันให้หันมาจูบ
“อ..อึก..อ..อา”
“เฮีย ไม่ไหวแล้ว..หรอ?”
“พอๆกับมึงนี่แหละ”
ขยับตัวกระแทกเข้าไปเต็มแรงอีกไม่กี่ครั้ง ผมก็หยุดนิ่ง ผมเห็นกล้ามเหนือหลังไอ้ฟินกระตุก คิดว่ามันจะน่าถึงแล้วเหมือนกัน
ดึงตัวออกมา ก็ถอดถุงยางทิ้งข้างเตียง ไม่อยากลุกไปไหน นอนกอดมันไว้ทั้งตัวเลยครับ
“อย่ามากอดได้ไหมวะ”
“ว้า ไม่ชอบกอดหรอ”
มันหันหน้าหนี ไม่ยอมมองหน้าผม
“หันมามองหน่อยดิ อยากเห็นหน้าวะ”
“มองทำไม จะมาจ้องตาแบบหนังไทยหรอวะ กูจะอ้วก”
“....”
จะผิดไหมวะ ถ้าผมขอถีบมันลงไปเดี๋ยวนี้เลย
“เสียใจหว่ะ ไอ้น้องฟินแม่งได้กูแล้วสลัดทิ้ง”
“อะไรของไอ้เฮีย กูไปได้มึงตอนไหนวะ”
“ได้ใจกูไปไง”
บรรยากาศเงียบกริบวังเวง เหมือนเมื่อกี้ผมสวดมนต์ก่อนนอนให้มันฟัง
“กูชอบมึง ไอ้ฟิน”
“.....”
“ตอบกูหน่อยดิ อย่าให้กูแป้ก” ผมยันตัวขึ้นจะไปมองหน้ามัน แต่มันยิ่งก้มหน้ามุดเตียงลงไปอีก รำคาญไอ้หมอนนี้หว่ะ เลยถีบมันลงเตียงไปเลย แล้วเอาขาผมไปเกี่ยวขาไอ้ฟินไว้แทน
“เฮีย ให้นอนกับเฮีย กูโอเค แต่ให้คบกับเฮีย กูไม่เอาหว่ะ”
“....”
“กูไม่ชอบผูกมัด กูไม่อยากจริงจังกับใคร เฮียทนได้รึเปล่า”
“...ทนยังไง”
“ก็ไม่ได้คบกัน”
“แต่มึงก็จะนอนกับกู”
“อืม”
มันคงคิดว่าผมไม่จริงจังกับมัน
ไม่เป็นไรครับ เวลาจะพิสูจน์ความรู้สึกของผมเอง
“กูทนได้ แต่มึงก็อย่าไปเป็นของใครซะหล่ะ”
“เออ งี้ก็โอเค”
ก็สบายใจไปอีกเปลาะหนึ่ง เอาวะ อย่างน้อยมีแค่กูที่ได้ทำแบบนี้ก็โอเค ไอ้ฟินก็เหมือนนกครับ สวยที่สุดเมื่อบินว่อยอย่างอิสระอยู่นอกกรง ผมก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขั้นอยากจับมันมาหักปีก ให้อยู่แต่ในกรงของผมเพียงคนเดียว
ได้แค่นี้ ผมก็พอใจแล้ว
เออ มีอีกเรื่อง
“...ไอ้ฟิน เคยมีคนบอกไหมว่ามึงไม่โรแมนติกเลย”
“ห้ะ?”
“ดี กูจะได้บอกให้มึงรู้ตัวเป็นคนแรก”
“โรแมนติกไม่โรแมนติกเกี่ยวไรกับเฮีย”
“บางครั้งกูฟังแล้วอยากถีบมึงลงจากเตียงดิ”
“เฮียกล้าถีบกูหรอ”
“ต่อยมึงยังเคย”
“เออ ลองอีกรอบไหม กูไม่แพ้หรอก”
“เมื่อกี้มึงยังแพ้กูไปสองรอบติดเลย”
ผมกับมันก็เถียงต่อกันอีกยาว จนไม่อยากเชื่อเลยครับ ว่าไอ้ฉากสุดสยิวเมื่อกี้ มันเกิดขึ้นระหว่างผมกับมันจริงๆ
ชีวิตต่อไปนี้คงจะมีแต่เรื่องวุ่นวายน่าปวดหัว แต่ถ้ามีมันเดินไปข้างๆ ไม่ต้องถึงขั้นจับมือ ผมก็คิดว่าโอเคนะ
ไอ้ฟิน
“ขอกูจูบหน่อย”
“มึงเอาปากกูเลยไป จูบอยู่นั่น”
ไอ้บรรทัดเมื่อกี้ ผมขอถอนคำพูดหว่ะ!!
...........................................
............................
[Coin 20.1 : complete]
[25.11.54]
จ..จะโดนแบนนิยายไหมวะเนี่ย 555 หนีดีกว่า :z10:
อ่านรอไปก่อนนะคัฟตัวเอง :impress3:
*THiiCHA ป๋มไม่เกรียนคัฟ ไอ้ตี๋เกรียน :laugh:
*หาไม่เจอว่าใครถาม แต่ไอ้คู่เฮียฟินที่เขียนแยกออกมาลบไปแล้วคัฟ แบบกว่า กลัวทำคนอ่านค้าง ค้างเรื่องเดียวพอเนอะ (เปล่า ขี้เกียจอะ :เฮ้อ:)
*ตอนนี้สนุกกับการเขียนคู่เฮียฟิน จนบางทีลืมเนื้อเรื่องไอ้พี่หมอกน้องตี๋เลยวะเฮ้ย :a5:
ขอไปปฏิบัติการ Mission impossible ก่อน อาจมีแว่บมาบ้าง ไว้เจอกันคัฟ o13
-
เมิงทั้งคู่นั่นแหละที่ไม่โรแมนติก ชั้นอยากอ่านฉากแบบนี้ของพี่หมอกกับน้องตี๋เว้ยยยยย
คงจะได้อารมณ์โรแมนซ์มากกว่านี้แน่นอน นี่อะไร ยังกะทวงหนี้กันบนเตียง ชิ
-
ฟินอายบ้างก็ได้..
เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า "มาทีหลังได้ก่อน"
-
พี่ฟินในแง่มุมนึงก็น่านับถือนะ
กล้าที่จะเลือกเรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก(ถึงการหนีมามันจะไม่ดีก็เหอะ)
4ปี ถ้าต้องทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่มันคงไม่มีความสุขจริงๆนะ
:กอด1: พี่หมอก พาร์ทนี้พี่ย้วยๆนะคะ :กอด1:
-
อ๊าย คู่นี้เขาดีกันเร็ว ไม่ต้องผจญศึกมาม่านาน
เฮียxฟินนี่หุ่นพอๆกัน ไม่ได้โรแมนติกอะไร กัดกันตลอด ...มันได้ใจอ่ะ!
อ่านไปก็แอบรู้สึกว่าคู่นี้จริงๆแล้วก็หวานกันแบบดิบๆดีเนอะ :D
พี่ฟินก็แลดูเป็นคนมีปมในใจเหมือนกัน
สรุปพี่น้องคู่นี้(เฮียฮ้ง-น้องตี๋)คบคนมีปมทั้งนั้นเลย หึหึ
ขอให้ความอบอุ่นจากครอบครัวของเฮีย-ตี๋ซึมซับเข้าไปในใจของทั้งพี่หมอกพี่ฟินด้วยเนอะ
-
:pighaun:อ๊ายยยยยยย ฟินเสร็จเฮียแล้ว
-
เป็นการมีอะไรที่แปลกมากๆ ทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาเลยเนอะ
-
เค้าถามเองล่ะ อืมมม แล้วแต่คนเขียนละนะ ถ้างั้นตอนนั้นที่เป็นตอนพิเศษเฮียฟินตอนแรกในเรื่องก็ลงไม่หมดสินะ อืมมม
ตอนนี้อึดอัด ต้องค่อยๆอ่านทีละบรรทัด เพื่อเข้าใจอารมณ์ฟิน ยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านอยู่ :z3:
// ไม่ติดซักที เรื่องนี้ฮอตขนาด :sad4: โฮ รอบที่หกแล้วนะ
-
นกถึงจะบินสูงแค่ไหน ยังไงก็ต้องผินกลับรังคัฟ
เฮียกะฟิน
รอคู่นี้เสมอ
-
NC แบบไม่โรแมนติก o22
-
พี่ฟินติสต์ไปนะ :laugh:
-
:-[
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อยากจะบอกว่าชอบมากกกก สนุกมากกกกกกก
หลงรักพี่หมอกอีกคนแล้ว
o18
รออ่านนะคะ
-
แต่ผมว่าฟินโรแมนติกนะ ในแบบของเขา
-
เออ นี้มัน ได้กันหรือว่าไรหว่า ก๊ากกกก :laugh:
:กอด1:
-
มันเป็นเรื่องบนเตียงที่แบบ เอิ่ม :เฮ้อ:
นี่คุณ(มึง)สองคนมั่นใจนะว่ากำลังจุ๊กกรู๊วกัน ไม่ได้กำลังตบหัวกันเล่น
มันเป็นฉากโรแมนติกที่ไม่สามารถบรรยายได้ ถ้าเทียบกับขนม แทนที่มันจะเป็นแคนดี้รสหวาน
กลับเป็นแคนดี้รูปหัวกระโหลกรสบอระเพ็ดเคลือบน้ำตาลซ่ะงั้น :m30:
แต่ก็นะ เหมาะดีแล้วกับติสแตกตัวพ่ออย่างฟินและบุรุษที่มีวิญญาณพ่อเต็มเปี่ยมอย่างอาเฮีย
ว่าแต่ฉากของหมอกกับน้องตี๋คงไม่เป็นแบบนี้หรอกนะครับไม่งั้นจะดิ้นๆ บนพื้นให้ดู :sad4: :sad4: :sad4:
-
เป็นเซ็กที่ สบายๆชิวๆ
เหมือนนั่งคุยกันอยู่เลย
:z2: :z2:
-
ขอรวบรวมสติก่อนคอมเม้นท์ มือสั่นเทา...ว่าแล้วว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่เฮียเริ่มเรื่อง แต่พออ่านจริงๆ แล้วมัน... :m25:
เฮียฮ้งงงงงงงงงงงงง *กรีดร้องพร้อมชูป้ายไฟ* เฮียฮ้งสุดยอด ออกตัวทีหลังแต่มาเร็วเคลมเร็วสมกับเป็นขวัญใจของเค๊า อร้ายยยยยยยย น่ารักค่อดดดดดดดดด นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนหล่อ มีตังค์ และสาวเยอะ เทคนิคดี ลีลาเด็ด (แบบหมอก)ไม่จำเป็นต้องได้กินก่อนเสมอไป เฮียฮ้งมาทีหลัง นำหน้าไปไกลแล้ววววว
แหมๆๆๆๆ เฮียขาาาาาาา นิสัยแบบเฮียใครได้เป้นแฟนนี่โชคดี ได้ทั้งแฟน และพ่อ ควบตำแหน่งผุ้นำครอบครัว มีความเป้นผู้ใหญ่ ใจดี ให้คำปรึกษาได้ ห่วงใย ใส่ใจ มั่นคง โฮกกกกกกก ฟินไม่เอาเขาพร้อมเสียบบบบ :z2:
ตอนนี้สติสตังไม่เหลือแล้ว ตายไปกับเฮีย*ฟิน อั้ยยะ!!!! ขอโทษนะคะ แต่ตอนนี้ใจมีแต่เฮียฮ้งเท่านั้น :o8: รักฟินด้วยยยยยย ใครคือพี่หมอก...? เขาไม่รู้จัก เขาไม่เคยชอบบบ รักปักใจกับเฮียฮ้ง *โบกธงเฮีย*ฟินสุดชีวิต* ขอบคุณที่มาทำให้เราฟินาเร่นะคร้าาาาาาาาา
ปล.สู้ๆกับการสอบจ้าาาาา ไม่ว่าจะตัดสินใจอะไรยังไงไป ก็ขอให้สำเร็จสมประสงค์น้าาาาาา
-
เอาอีกแล้วเรา นิสัยเดิมปรากฏ ชอบคู่รอง :-[ ตอนนี้ อ่านแล้วมันได้อารมณ์ของคู่ที่ต่างคนต่างก็ครั้งแรกของกันและกัน
แต่เป็น NC ที่แบบว่า อ่านแล้ว ฮาฟินอะ ถ้าเป็นเฮียนะ หมดอารมณ์ตั้งแต่มันพูดแล้ว :laugh:
แต่ถึงยังงัยก็ยังรอ NC คู่พี่หมอกน้องตี๋อยู่นะ :z1:
-
คู่นี้ไม่หวานมีแต่เอา
-
อารมณ์ตอนอ่านครึ่งเเรก >> :m3: :m18: :m10:
.
.
.
อารมณ์ตอนอ่านครึ่งหลัง >> :m29: :m28: :m21:
-
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นตอนของตี๋กับพี่หมอกซะแล้ว :haun4:
แ่ต่ไม่เป็นไร ใช้คู่เฮียกับฟินก็ได้เหมือนกัน :z1:
-
พี่ฟินแม่งติสแตกจริงๆ ไม่โรแมนติกเลยอ่า
พอจะโรแมนติกก็แอบรู้กันอยู่สองคน สงสารคนอ่านด้วย :z3:
ฮ่าา ๆๆ แต่ไม่ว่ายังไงเฮียก็รักฟินน๊ะ :oo1:
เอ่อออออ อ่านคู่เฮียกะฟินแล้วกก็แอบลืมตี๋กะพี่หมอกเลย 555555555555
พี่หมอกขวัญใจหนูออกมาซะดีดี เดี๋ยวก้อโดนเฮียแย่งคะแนนหมดหร๊อก กร๊ากกกกกกกกกก
จุ๊บๆ คนเขียน เอาใจไปเลยจ้า
สู้ๆ น๊า ไม่ว่าจะเรื่องสอบ หรือเรื่องเขียน :กอด1:
-
คู่รองแซงโค้งไปซะแล้ว
แล้วคู่พี่หมอกกับตี๋อ่ะ รออยู่เหมือนกันนะ >_<
-
:pighaun:
เฮีย!มันจะล้ำเกินหน้าตี๋ไปละนะ
-
:haun4: :เฮ้อ: :z10: :z13:
-
ฮาดีคุ่นี้
-
กูนึกว่าหมอกตี๋ :sad4:
-
เป็นฉากบนเตียงที่เซะซี่แบบอินดี้มาก
ยิ่งรอยสักรูปได้ใจสุดขีด แต่คงมีแต่เฮียที่อิอ๊ะแบบนี้กะฟินได้
-
ไอพี่ฟินนนนนนนนนนนนนนน
ฟินสมชื่อเว้ยย :z2: :z2:
ยกนิ้วค่ะ ยกนิ้ว 5555555555
เฮียจ๋า ยกให้สามนิ้ว แน่โว๊ยยยยยยยยยยยยย
ฮามากกว่านะเนี่ยย :impress2:
-
เห็นคำเตือนแล้ว อื้อหือ ตื่นเต้ลลลลลลลลลลลล =.,=
พอรู้ว่าเป็นคู่เฮียกับฟิน ก็น่าอ่าน อยากอ่านคู่นี้
ชีวิตเฮียฟิน อื้มม - -
nc แบบ มันจะตื่นเต้นก็ตื่นเต้น คุยกันแล้วรู้สึกเฉยๆ บางครั้ง อยากจะอ้วก รู้สึกแปลกๆ
อ๊ากก หลายความรู้สึก แต่คิดไปคิดมา ขำดี สองคนนี้คุยกันขณะที่จึ๊กกัน เหมือนนั่งคุยกัน -__-
นี่พวกแกจึ๊กกันอยู่นะเว้ย -O- โอ้ววว
บางทีพี่ฟินกับเฮียฮ้งจะติสท์มากไป ฮ่าๆ หนูไม่เข้าใจอารมณ์นี้เท่าไหร่
~
-
:m25:เฮียมันแซงหน้าตี๋ไปแล้วววววววววว
พี่หมอกอย่ายอมแพ้เฮียนะ จัดการหมอกใ้่ห้ได้ภายในตอนหน้า :z1:
-
แหม่ คู่เฮีย-ฟิน เนี่ยเกรียนดีจิง จิ๊ง ง
-
ฟินเค้าติสต์จริง :z2:
เป็นแคนแพร่ด้วย
บ้านเดียวกันเลยตัววว :man1: :man1:
-
กรี๊ดพี่หมอกสุดใจ XD 55555555555
น่ารักอ่ะ!! เข้ากันได้ดีสุดๆ
เฮียกับพี่ฟิน .. อยากให้มีคู่นี้เยอะๆจัง -.,-
อ่านแล้วแบบฟินาเล่อ่ะ ล่องลอยยยยย 555555555!!
-
nc ไม่โรแมนติกเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่าได้ใจสุดๆ
อารมณ์ติสของฟิน และอารมณ์เถื่อนของเฮีย
อั๊ยยะ รวมกันแล้ว ซึ้งแบบอึนๆ
แต่ชอบ
ฮิ้ววววววววววววว
:haun4: :haun4: :haun4:
-
บ๊ะ ! ดูทุลักทุเลไปหน่อย
แต่น่ารักชะมัด อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
555+คู่นี้มาทีหลังแต่วิ่งเข้าเส้นชัยไปก่อนซะแล้ว :z2:.
-
แอร๊ๆๆๆๆ ความรู้สึกเหมือนดูผู้ชายเอ๊ดกัน แอร๊ๆๆๆๆๆๆ รับไม่ได้ NC 20+
จินตนาการภาพเฮียฮ้งหมีๆ พี่ฟินก็แอบๆ บวม แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
แมนมาก ชอบคู่นี้ แมนดีไม่ขี้อ้อนเหมือนไอ้สองคนนั้น
จะโรแมนติกก็ไม่โรแมนติก
จะรักก็ไม่รัก ซับซ้อนเหลือเกิน
สงสารพี่น้องตระกูลนี้จริง
เจอแต่คนที่นิสัยแปลกๆ
-
เป็นNCที่แปลกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555 แต่เวลาอ่านของตี๋กับพี่หมอกมันก็สยิวตามนะ แต่กับอีคู่นี้หาได้ทีเลย ขำมาก อิอิ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักฟิน ติสท์ได้กระทั่งตอนอยู่บนเตียง XD
-
ฮั่นแน่ ไหงเฮียไปไกลกว่าตี๋ล่ะ
ตี๋ยังกลัวอยู่เลย เฮียลุยซะแล้ว
-
ชอบอันสุดท้าย
มึงเอาปากกูไปเลยเห้อะ :m20: :m20:
-
กร๊าก ติสแตกค่ะ
ความโรแมนติกอยู่ไหน สงสารเฮียจริงๆ
คู่นี้ฮา แต่ไวไฟนะเนี่ย 555 :pighaun:
-
มีแต่คนมีปมงิ ครอบครัวนี้เป้นนักแก้ปัญหาหัวใจชิมิ ทั้งหมอกทั้งฟิน เด็กมีปัญหาทั้งน้านนนน
-
:z3: พระเจ้าาาาาา ฟินนาเร่แล้วเว้ยยยย
เฮียมาทีหลัง แต่ไปไกลกว่าน้องตี๋แล้ว ให้ตายเถอะ
จะว่าฟินไม่โรแมนติก งั้นเฮียก็ช่วยทำให้มันโรแมนติกกว่านี้หน่อยได้มั๊ยล่ะ
แบบว่า มันไม่ได้อารมณ์ว่ากำลังอ่ะฮ๊ากันเลยวุ้ย อย่างก่ะนอนเล่นป๊อกเด้ง คุยกันเฉยๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากให้ทั้งคู่พี่คู่น้องมันสมหวังๆ รักกันแฮปปี้แม้ไม่ต้องพูด รอแต่พี่หมอกเนี่ยแหล่ะว๊า ฮุๆๆๆ :กอด1:
-
ฟิน ไม่โรแมนติกเลย อิอิ
เป็นกำลังใจให้จ้าาา
-
ฮิ้ว~ เฮียได้ฟินแล้ว ดีใจด้วยจ้า ตบมือ(แปะแปะ) ตี๋จะว่ายังไงเนี่ย ที่ฟินเป็นพี่สะใภ้
ยังรอพี่หมอก-น้องตี๋อยู่นะ ยังไม่ไปไหนกันเลย(แต่ก็นับว่าก้าวหน้ามากขึ้นแล้วล่ะ)
ยิ่งปิ๊กไม่ยอมตัดใจอีก ปัญหามาแน่ๆเลย แต่ก็อยากให้น้องปิ๊กกาจูมีคู่นะค้า
เป็นกำลังใจให้ค่า สู้สู้
-
:o8: :-[ ใครว่าไม่โรแมนติกครับ คู่เฮียกะฟินนี่แหละสุดยอดของความโรมานซ์เลยละครับ
-
พี่รหัสเสร็จเฮียไปแล้ว :m25:
เหลือน้องตี๋นี่แหละ... :z1:
เหมือนน้องตี๋ยังไม่มั่นใจในตัวพี่หมอกนะ.... :m28:
-
มันจะหวานกันซักนิดได้ไหมคู่นี้ :m20: :m20: :laugh:
-
ฟินติสจริงๆ 555
เฮียฟินเสร็จไปคู่นึง :m25:
แล้วคู่หมอกตี๋ล่ะ :z1:
-
คู่รองนี่รวดเร็วทันใจดีแฮะ
เป็นเอ็นซีที่ฮาได้อีก รับรู้ถึงนิสัยโดยแ้ท้จริง
ขนาดบนเตียงก็ไม่เว้น 55 (กวนกันได้โล่ห์)
คนเขียนตั้งใจอ่านหนังสือเน้อ แต่ถ้าเหนื่อยก็พัก 55
ขอให้สมหวัง...กับคณะที่อยากเรียนจริงๆ
-
คู่นี้อารมณ์ศิลปินกันมาก ไม่โรแมนติกเลย 555 แต่ก็แนวดีค่ะ ง่ายๆตรงๆ
-
เฮียมาไวเคลมไวมาก ตี่หมอกยังไม่ได้ทำสักที เฮียจัดหนักไปซะแล้วเริ่ดอะ
-
o22 NCประเทศไหนวะ แม่งไม่เขินกันบ้างเลย
แต่ละคำนี่นะ พูดออกได้น่าตบ(ด้วยปาก)โคดๆ
-
เอาอีกแล้วเรา นิสัยเดิมปรากฏ ชอบคู่รอง :-[ ตอนนี้ อ่านแล้วมันได้อารมณ์ของคู่ที่ต่างคนต่างก็ครั้งแรกของกันและกัน
แต่เป็น NC ที่แบบว่า อ่านแล้ว ฮาฟินอะ ถ้าเป็นเฮียนะ หมดอารมณ์ตั้งแต่มันพูดแล้ว :laugh:
แต่ถึงยังงัยก็ยังรอ NC คู่พี่หมอกน้องตี๋อยู่นะ :z1:
เหมือนกันเลยครับพี่หนึ่ง อ่านเรื่องไหนก็ชอบคู่รองมากกว่า
-
ตี๋ เฮียแซงหน้าละนะ
-
เสียเหลือดแบบงงๆ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ชอบ ชอบ o13
-
โห่ ตี๋ คู่เฮียกับฟิน แต้มนำแล้วนา :oo1:
ตี๋หยุดเล่นตัวได้แล้วรีบทำแต้มเข้าสิจ้ะ :z1: :z1:
-
หมอกกับตี๋ยังแค่ love love กัน ซึนกันไปมา
เฮียฮ้งกับฟิน ล้ำหน้าไปก่อนซะแล้ว
-
o18 เป็น nc ที่ฮามากพูดกันเหมือนไม่ได้ทำกันอยู่เลย
-
ฟินนาเร่!!!
:กอด1:แซงคู่หลักไปแล้วววว :กอด1:
-
จัดหนักฉากเฮีย ฟินได้อีก :laugh: :laugh:
รู้สึกประมานว่า 'นี้กูอ่าน ncอยู่ป่าวว่ะ แม่งฮาโค-ตร!!'
น่ารักน่าเตะมั่กมายอ่ะพี่ฟิน :-[
-
เห้ยยยยยยยยยยยยย :haun4:
พี่ฟินยุบ้านเดวกัลเรยยยยยยยยยยยยยยยยอ่า o13
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เฮ่ย คู่หลังนี่มาแรงแหกโค้งจริงๆ
ว่าแต่มีอะไรกันนี่ บรรยากาศไม่ต่างจากนั่งสนทนาดินฟ้าอากาศเลยเนอะ o22
เมื่อไหร่พี่หมอกจะตีตื้นบ้างล่ะเนี่ย ลุ้นจนเหงือกแห้งละ :z3:
-
เอ่อ อ่านตอนแรกอารมณ์แบบว่าได้ใจมาก
:z1: :m25:
แต่ตอนหลังทำไมมันเปลี่ยนเร็วแบบนี้
พวก....จะติสไปไหนนนนนนนนนนนน :angry2:
แล้วเฮียกับฟินถึงได้เร็วแบบนี้ได้ใจเลยอ่ะ
แบบว่าคู่เอกตามไม่ทัน :m20:
:laugh: :laugh:
ถ้ายังก็เร่งซะนะพี่หมอก :jul3:
-
ตี๋ไม่น่าให้ความหวังปิ๊กเลย มีมาม่าอีกแหงม
แค่มาม่าตอนแรกๆก็ปวดตับแล้วว ไม่อยากให้มีมาม่าเยอะๆเลย :sad4:
รออ่านต่อนะคะ
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอครับ
-
โคตรมันอ่า o18
-
อ่านทันซะที ฮู่วว..
ชอบเรื่องนี้จริงๆ สนุกมากๆ อ่านเพลินลืมเวลาไปเลยอะ
ก็จริงนะที่เอ็นซีเฮียฟินไม่โรแมนติก แต่ทำไมเรากลับรู้สึกว่ามันน่ารักนะ 55
แต่ฟินนี่แบบ เป็นตัวของตัวเองสุดๆอ่ะ ชอบจังเลย
รอติดตามอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:กอด1:
-
มัน อาร์ทมาก= = ไอ้พี่ฟินนนนน ขอโรแมนติคนิดนึงๆได้ป๊ะะะะะะะ
-
คู่นี้..ไม่มีความหวานเลยซักนิด
แต่รู้สึกว่า มันเหมาะกับคู่นี่มากยังไงไม่รุ
พึงเคยเจอ ไม่มีความหวานแม้แต่นเตียง เหอะๆ - -''
-
คู่เฮีย-ฟิน ถึงจะออกตัวช้าแต่แซงหน้านำโด่ง อย่างนี้เค้าเรียกสมรรถนะเหนือกว่าเห็น ๆ :laugh:
แต่ฉาก NC นี่ดิ่ อ่านแล้วทำให้ อึ้ง ทึ่ง แต่มันไม่เสียวอ่ะ ต่อมสวีทมันเสียกันหรืองัยฟร่ะ (กรุณาส่งซ่อมด่วน ตรูช่วย 200) :serius2:
นี่ขนาดมันกำลังจู้ฮุกกรูกันอยู่ เมิงยังสามารถคุย+กัดกันได้เป็นเรื่องเป็นราวอีกเน๊อะ ตรูหล่ะกลุ้มใจแทน :เฮ้อ:
เอาว่ะไอ้คู่นี้มันติ๊สปล่อยมันไป ขอไว้คู่นี้คู่เดียวนะ
ส่วนคู่หมอก-ตี๋ ขอแบบหวีดหวานปนสยิวกิ้วนะ เค้าอยากอ่านแล้วได้รมณ์แบบเน้ :o8:
-
Coin 20
ทำไมเหมือนหลงมาอยู่ที่อเมริกายังไงชอบกล?
รอบตัวผมไม่มีใครพูดภาษาไทยเลยครับ มีแต่ฝรั่งล้วนๆ พ่นกันหูดับตับไหม้ ผมพังรู้เรื่องแค่ไอๆยูๆแด้นซ์ๆ เท่านั้นแหละครับ แต่ผมไม่เต้นหรอก ผมแค่จะเดินกลับโต๊ะเอง ขอทางผมหน่อยเต๊อะ!
ผมไม่ชอบฝรั่งอย่างหนึ่งครับ ฝรั่งดีๆก็มี แต่ไอ้ฝรั่งที่พูดจาไม่รู้เรื่องแต่มือทั่วถึงนี่น่าถีบมากครับ กูเป็นผู้ชายมึงไม่เห็นหรอ จะจับลูบคลำให้เลขขึ้นหรอไง ดันตัวเดินขึ้นไปมันก็รั้งไว้อีก สุดท้ายเลยกระทืบเท้าแรงๆแล้วเผ่นเลยครับ
โต๊ะที่พวกผมนั่งกันติดกับฟลอร์พอดี ไม่ต้องเดินหา ไอ้พี่หมอกก็นั่งหน้าบูด พอเดินเข้าไปนั่งด้วยก็ยิงคำถามใส่
“ทำไมไปซะนาน”
“คนมันเยอะอะพี่”
“พี่ตี๋ ไปเต้นกัน”
“ไม่เอาหว่ะ กูเต้นไม่เป็น”
วันนี้ผมเห็นผู้หญิงเดินมาหาที่โต๊ะผมหลายคนแล้วครับ ไอ้พี่แฟงไปคนแรกเลย พี่แฟงนี่หน้าตาแกจะดูเชื่องๆหน่อยครับ แต่ความจริงร้ายกาจมาก ที่ชื่อแฟงเพราะแม่อยากตั้งชื่อพี่น้องให้คล้องกัน แต่จะให้ชื่อฟักก็คงไม่ดี เลยเอาคำว่าแฟงมาต่อให้ น้องก็ชื่อแตงโม ก็เป็นฟักแฟงแตงโมไปครับ
ไอ้พี่ต้นพี่โก้นี่กระดิกหางออกไปหาเองเลยครับ ไม่ต้องรอ เราเดลิเวอรี่ถึงที่ พ่วงท้ายไปด้วยไอ้กล้วยที่ตอนนี้มีแม่สาวฝรั่งนั่งชิดแทบจะฟิวส์ร่างรวมกันแล้ว ผมยังอยู่ทางนี้ มีใครเห็นผมบ้างไหมครับ อย่าหยุดสายตามองที่พี่หมอก ถัดมาอีกสิบเซนต์คุณก็จะได้เจอชายในฝันของคุณแล้วนะ
ส่วนใครไร้คู่ก็นั่งเหงาๆไปกับเพื่อนก่อนแล้วกันครับ (ไอ้พี่ปิงไม่มา หลับอยู่ที่รีสอรท์ เออ มึงไม่มาหน่ะดีแล้ว ไม่มาหลับในผับกูก็ดีใจแล้ว)
“พี่ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ” ไอ้ตี๋ชวนไม่เลิก มีมาดึงมือผมที่นั่งอยู่ด้วยครับ ผมกำลังจะส่ายหน้าแต่ช้ากว่าไอ้พี่หมอกหน่อยครับ
“มึงฟังไม่รู้เรื่องหรือมึงไม่มีหัวไว้แปล”
“ทั้งผมและปิ๊กเงียบเลยครับ
ผมเห็นพี่หมอกมองไอ้ปิ๊กด้วยหางตา ต่างจากไอ้ปิ๊กที่จ้องหน้าพี่หมอกตรงๆ
“ที่กูไม่ว่าเพราะเห็นพวกมึงเป็นพี่น้องรหัสกัน แต่ถ้ามึงยังตอแยไม่เลิก กูคงจะนั่งเฉยไม่ได้”
“แล้วเกี่ยวไรกับพี่”
“มึงเสือกเรื่องของกู”
“ผมไปยุ่งกับพี่หมอกตอนไหน ผมคุยกับพี่ตี๋”
“มึงกวนตีนกูใช่ไหมวะ”
“ผมไปกวนตีนพี่ตอนไหน”
ไอ้พี่หมอกวางแก้ว ผมรีบเอามือดันตัวมันให้นั่งเลยครับ
“พี่ ไม่เป็นไร นั่งกินไปเหอะ เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนมันดีกว่า”
“ไหนมึงบอกเต้นไม่เป็น”
“ผมอยากออกกำลังกายกระทันหันหว่ะพี่ เดี๋ยวมานะ ไปเหอะวะ”
รีบลากไอ้ปิ๊กออกมาเลยครับ ผมนี่ไม่กล้าหันหลังกลับไปมองเลย รู้ว่าไอ้พี่หมอกโกรธ แต่ไม่รู้ว่าโกรธขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมไม่อยากให้มันต่อยกันมากกว่าครับ
“ปิ๊ก กูขอร้อง อย่าแหย่ไอ้พี่หมอก”
“มันหาเรื่องผมก่อน”
“ไปคุยกับกูก่อนไป”
ลากไอ้ปิ๊กออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากโต๊ะไอ้พี่หมอก ผมเห็นว่าไอ้พี่หมอกจ้องเขม็ง ในมือก็ถือแก้วของมันไปด้วย
เดินก็ลำบากแล้วยังต้องลากไอ้ปิ๊กออกมาอีก กว่าจะออกมานอกร้านได้ก็นานพอควรเลยครับ
“เฮ้ยปิ๊ก กูขอร้อง อย่าไปต่อปากต่อคำกับไอ้พี่หมอกมันเลยหว่ะ”
“พี่ห่วงมันหรอ”
“....ทำไม?”
“พี่แคร์มัน พี่ชอบมันใช่ไหม ผมถามพี่แต่พี่ไม่ยอมตอบ”
“ถ้ากูชอบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง!”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว” เสียงมันเบาลงไปทันตา ทำให้ผมรู้สึกผิดที่พูดออกไป ได้ยินเสียงเพลงดังออกมาถึงข้างนอก มองออกไปเห็นแต่ลานจอดรถที่ว่างเปล่า ส่วนมากคนเอาไปจอดกันลานจอดรถด้านหน้า สถานที่นี่จึงเงียบวังเวง
“กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“ช่างมันเหอะพี่...พี่ตี๋”
“หืม?”
“จำได้ไหม ที่ผมชนะวินนิ่งพี่”
“จะขออะไร”
“....ผมอยากลองจูบพี่ดู”
“กูไม่ให้”
ถ้าไอ้พี่หมอกออกมาเจอจะทำยังไง ไอ้ปิ๊กไม่ตายคาตีนมันเลยหรอ ไม่มีวันที่ผมจะยอมทำหรอกครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่ได้พิศวาทในริมฝีปากของผู้ชายเลยครับ (ยกเว้นให้ไอ้พี่หมอกคนนึง) ผมมองมันเป็นน้อง ถ้าผมจูบกับมันตอนนี้ ต่อไปผมจะมองหน้ามันติดได้ยังไง
“ไอ้ปิ๊ก กูให้โอกาสมึงไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมให้มึงทำขนาดนี้ ตอนนี้กูยังมองมึงเป็นน้อง ถ้ามึงจูบกูขึ้นมาแล้วเรื่องมันไปทางที่เลวร้ายหล่ะ มึงไม่คิดเลยหรอ?”
“....ผม”
ไอ้ปิ๊กหันหลังให้ผม แต่ผมก็ไม่ได้เรียกให้มันหันกลับมา
“พี่รู้ไหมว่าผมไม่มีพี่สาว”
“....”
“ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่”
“ปิ๊ก มึงเป็นตัวมึงหน่ะดีที่สุดแล้ว กูไม่อยากให้ใครต้องมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อกู มันไม่ถูก ถ้าจะรักกันจริงสมควรจะรักตัวตนที่แท้จริง ไม่ใช่สิ่งที่มึงเปลี่ยนมาเพื่อใคร”
“...พี่พูดออกมาก็ดี เพราะผมไม่ชอบเลย”
“กูว่าสไตล์ก่อนหน้านี้ของมึงโคตรแนว”
ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆก็สบายใจ ผมไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างผมกับมันเต็มไปด้วยความอึดอัด เราสมควรจะคุยกันได้อย่างเปิดใจ เหมือนครั้งนั้นที่มันเดินเข้ามาทักผมครั้งแรก เป็นบรรยากาศที่ทำให้ผมหัวเราะได้ออกมาอย่างสบายใจ ไม่ใช่ต้องหาวิธีทำให้ตัวเองหัวเราะแบบนี้
“กูชอบมึง ที่เป็นตัวมึง ที่เป็นน้องรหัสที่น่ารักของกู มันก็แค่นี้แหละไอ้ปิ๊ก”
เดินไปโอบไหล่มันครับ ผมเห็นหลังมันสั่น แต่มันไม่ได้ร้องไห้หรอก ผมก้มหน้าไปมองหน้ามันที่หันหนีผม “ไอ้ปิ๊ก กูยังพร้อมจะรับฟังปัญหาของมึงอยู่เสมอนะเว้ย แต่ช่วยได้หรือเปล่า ไม่ค่อยแน่ใจวะ ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ตี๋”
“.....”
ผมรีบปล่อยมือออกจากไหล่ไอ้ปิ๊กทันที หันไป ไอ้คนที่มันยืนทำหน้าฆาตกรอยู่ตรงนั้นไม่ใช่ใครครับ ไม่ต้องเดาให้ยาก บอกใบ้ให้ ไม่ใช่เฮียฮ้ง
“พวกมึงคุยอะไรกัน”
“เรื่องของผมกับพี่ตี๋”
“ไอ้เหี้ย มึงหุบปากไป”
“ปิ๊ก อย่าไปแหย่พี่เขาดิวะ”
มันจะกระโดดตะครุบหน้ามึงอยู่แล้ว อย่าแกว่งเท้าหาอุ้งตีน
“ตี๋ มานี่”
มันยืนนิ่ง ไม่ขยับ มันไม่เคยคิดจะก้าวเท้ามาหาผม มีแต่เรียกให้ผมเดินไปหามันทั้งนั้น
“กูบอกให้มานี่ไงหล่ะ!”
“พี่ก็เดินมาหาผมสิ อย่าให้ผมต้องวิ่งตามพี่ตลอดได้ไหม!”
มันจ้องเขม็งเลยครับ ไอ้ปิ๊กคว้าข้อมือผมแล้วดึงให้ไปด้วยกัน “พี่ตี๋ ไปเหอะ”
“ใครบอกให้มึงไป!”
ผลัวะ!!
ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่หมอกวิ่งมาถึงตัวปิ๊กเมื่อไหร่ แต่หมัดหนักๆของมันก็ทำให้ไอ้ปิ๊กยืนไม่อยู่เหมือนกันครับ ผมก็เซไปตามแรงดึงที่ข้อมือ ตั้งสติได้ก็วิ่งเข้าไปห้ามไอ้พี่หมอกก่อนเลยครับ มันจะกระทืบไอ้ปิ๊กอีกแล้ว
“พี่หมอก หยุด อย่าทำไอ้ปิ๊ก! มันไม่ได้ทำอะไรผิดหน่ะพี่”
“แล้วมึงจะคุยกับมันทำไม”
“ก็มันน้องรหัสผม!”
“ควายดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น!”
“แล้วมึงจะเสือกอะไรวะ!” ไอ้ปิ๊กครับ มันลุกขึ้นมาแล้วซัดหมัดกลับ แต่หมัดไม่ถึงไอ้พี่หมอกหรอก เพราะผมมันโคตรพระเอก เอาตัวเข้าไปขวางเลยเจอเต็มๆ เลยทำให้ทั้งสองคนหยุดได้
“พอสักทีได้ไหมวะ! ไอ้พวกนี้นิ มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ!”
พวกมึงทะเลาะกัน แล้วใครซวย กู! พวกมึงก็ต่อยกันไป สุดท้ายก็มาลงที่กูอีก เจ็บโว้ย!
“ไอ้ปิ๊ก กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าแหย่ไอ้พี่หมอก เวลามันโมโหแล้วมันก็ต่อยมึงแบบนี้นี่แหละ ส่วนไอ้พี่หมอก ผมก็บอกแล้วไงว่ามันไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไร หึ แล้วมึงจะออกมาคุยสองคนแบบนี้ทำไม” มันไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกครับ มันจับข้อมือผมจะลากผมออกจากไอ้ปิ๊ก แต่ผมก็ดึงยื้อมันไว้
“ผมคุยกับน้องตัวเองไม่ได้หรอไง”
“ถ้าไม่ใช่มัน กูจะไม่ว่าสักคำ”
“แล้วเป็นมันแล้วจะทำไม”
“กูไม่ชอบ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่”
“.....”
มันเงียบไปเลยครับ
แรงจับที่ข้อมือผมหายไป ไอ้พี่หมอกปล่อยมือผมออก
“..พี่..ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“มีกูบ้าไปคนเดียวสินะ”
“พี่หมอก”
ผมไม่รู้ตัวหรอกว่าผมสะบัดมือออกจากแขนไอ้ปิ๊กเมื่อไหร่ ผมจะก้าวไปหามันแต่ผมก็หยุดขาตัวเองไว้
ผมว่าถึงเวลาที่มันจะวิ่งมาหาผมได้แล้ว
ถ้าผมวิ่งไปหามันเอง เรื่องแบบนี้ก็จะเกิดไม่จบไม่สิ้นสักที
ถึงเวลาที่จะทำให้อะไรมันชัดเจน ไอ้สภาพภูมิอากาศหมอกหนาแบบนี้ ผมเบื่อกับความไม่ชัดเจนนี้เต็มทน
“ไอ้ปิ๊ก..ไปกันเถอะ”
“พี่ตี๋”
“ไป”
ผมหันหลังให้มันที่ยืนนิ่ง ก้าวแรก ก้าวที่สอง ผมกัดริมฝีปากของตัวเองไม่ให้เผลอพูดอะไรออกไป แม้แต่ไอ้ปิ๊กก็ยังดูงงๆ
“หยุด!”
“กูบอกให้หยุดไงล่ะ!”
มีแต่คำสั่ง
“ม...มึงเป็นของกู!”
“....”
ผมรู้สึกเหมือนชาไปทั้งตัวเลยครับ
ในใจที่ยังมึนงง จังหวะหัวใจค่อยๆเต้นเร็วขึ้น
“มึงเป็นของกูคนเดียวเท่านั้น ! ได้ยินไหม ไอ้ตี๋”
ผมได้ยิน
“กลับมาซะ กลับมาหากู!”
ผ...ผมดีใจจนก้าวขาไม่ออก
ถึงมันจะไม่ชัดเจน ออกมาเป็นคำพูดที่ฟังแล้วจะเข้าใจได้เลย แต่นี้เป็นครั้งแรกที่มันแสดงออกชัดเจนขนาดนี้
“แล้วพี่เป็นของผมคนเดียวหรือเปล่า ม...ม.มันก็ไม่ใช่ ผมกลับไปหาพี่แล้วผมยังจะเจอผู้หญิงพวกนั้นอีกหรือเปล่า”
เสียงผมสั่น คุมไม่อยู่ ผมใช้สติเท่าที่เหลือพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ยิ้มออกไป
“กูจะเลิกให้หมด!พอใจมึงยัง”
แม่ง ขอให้กูกลับไปใช่ไหม ทำไมเหมือนกูไปง้างปากให้มันพูดเลยว่ะ
ไอ้ปิ๊กยิ้มให้ผม บอก”ไปเหอะพี่ เดี๋ยวมันจะตะปปพี่เอา” หันไปมอง รอยยิ้มมันไม่ได้ดูเข้ากับดวงตาที่กำลังจะร้องไห้เลย “ผมว่าพี่เจอที่ของพี่แล้ว ที่นั้นไม่ได้มีไว้เพื่อผมด้วย”
“ปิ๊ก”
“ผมไม่อยากเห็นสีหน้าอึดอัดของพี่หว่ะ ยังไงพี่ก็เหมาะกับรอยยิ้มมากกว่า”
ผมไม่อยากปล่อยทิ้งมันไว้คนเดียว
แต่ไอ้คนที่ยืนอยู่อีกฟากก็กำลังโมโหหงุดหงิดกับตัวเองอยู่ ไอ้เด็กน้อยในใจพี่หมอกคงจะดิ้นพล่าน ทึ้งหัวตัวเองระหว่างที่รอคำตอบผมเป็นแน่
“ปิ๊ก โอเคนะ?”
“ผมไม่...เป็นไร พี่รีบไป ก่อนที่ผมจะไม่ยอมให้พี่หนีไปอีก”
“ปิ๊ก มึงเชื่อกูดิ คนดีๆมีเป็นล้าน สักคนนึงกำลังรอมึงอยู่ แต่คนดีมากๆอย่างกู ไม่ใช่คนที่มึงกำลังรอ”
“หึ..โคตรหลงตัวเองเลย แต่ผมก็หวังให้มันเป็นแบบนั้นหว่ะ”
“เออ เชื่อกูดิ มึงเข้าไปเหอะ อย่าอยู่ตรงนี้นานเลย หมอกลงต่ำ เดี๋ยวมึงจะกลับไม่ถูก”
ผมเห็นมันยิ้ม แม้มันจะดูเศร้า แต่ผมก็เฝ้ามองจนมันเดินเข้าไปในผับอีกครั้ง ไอ้พี่หมอกแม่งก็จ้องตามจนหายไปจากสายตานี่แหละครับ พอไอ้ปิ๊กหายไป ไอ้สายตานั่นก็ตวัดมาที่ผม
คนที่จะรับมือผมได้คงมีแต่ไอ้พี่หมอก และคนที่จะทนไอ้พี่หมอกได้ ก็คงมีแต่ผม
มันอาจจะฟังดูงี่เง่า แต่ผมคิดว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ
“พี่ก็เดินมาหาผมสิวะ!”
“ไอ้...”เสียงเหมือนมันกัดฟัน”มึงฟังกูไม่รู้เรื่องหรอ กูบอกให้มึงเดินมาไง!”
“ผมเดินไปหาพี่หลายรอบแล้ว! ถึงเวลาพี่จะเดินออกมาหาผมได้แล้ว!”
มันจะเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่หรือเปล่า ผมไม่รู้หรอก แต่ผมคิดว่าคนอย่างมันคงไม่ละเอียดพอจะตีความประโยคของผมระหว่างที่มันกำลังหงุดหงิดขนาดนี้
“พี่เดินมาดิ เร็วๆ ผมรอจนเมื่อยแล้ว”
“มึงเดินมาไม่ได้หรอไง”
น้ำเสียงแม่งกวนบาทามากครับ อยากจะปรี่เข้าไปเตะซะเดี๋ยวนั้น แต่ผมไม่ยอมง่ายๆ
“ได้ แต่ผมไม่เดินไป มีอะไรป่ะ”
“กวนตีน”
“ผมยอมก็ได้ แต่พบกันครึ่งทางนะ”
“ปัญญาอ่อนหว่ะ” เห้ย อะไรไอ้พี่หมอก ผมกำลังพยายามจะบอกพี่แบบ Abstract อยู่นะ“แต่ก็เออ แบบนี้ค่อยว่าง่ายหน่อย”
ไม่ต้องรอนานเลยครับ ไอ้พี่หมอกก้าวยาวๆไม่กี่ก้าวก็มายืนรอที่ครึ่งทางแล้ว ผมก็วิ่งเข้าไปหาเลยครับ
แต่อย่าคิดครับ ว่าจะเกิดภาพสุดสวีทระหว่างผมกลับมัน ไปถึงใกล้ตัวมัน ไอ้พี่หมอกก็คว้ามือผมหมับ แล้วลากผมเดินไปกับมันทันที ไม่ปล่อยให้ตั้งตัว
“โอยพี่ ผมเจ็บ”
“เออ ให้มันรู้ซะบ้าง กวนตีนกูก็ต้องเจอแบบนี้”
“ผมหนีพี่ยังทันไหมวะ? ฮ่าๆๆ”
“กูจะไม่ปล่อยให้มึงหนีแล้ว เตรียมใจไว้ได้เลย”
มันหันมายิ้มให้ผม ตอนนี้เรากำลังเดินไปตามถนนกลับรีสอรท์ ผมเดินไปตามแรงของมันที่ค่อยๆผ่อนลงเรื่อยๆ
“พี่หมอก”
“อะไร”
เดินมาไกลแล้ว
ไกลเกินไป กว่าที่จะย้อนกลับ
ณ ตอนนี้ ผมจำความรู้สึกวันแรกที่พบพี่หมอกไม่ได้แล้ว เพราะความรู้สึกที่มันอยู่ในตัวผม มันได้เปลี่ยนไปแล้วทั้งหมด
“พี่หมอก...ผมชอบพี่”
มันหยุดเดิน เสียงรองเท้ากระทบพื้นถนนเงียบลง ลมพัดแรงจนผมปรกแก้ม
“แบบไหน?”
ความรู้สึกจริงจังของผมหมดไปทันทีเลยครับ กลายเป็นอารมณ์อบอุ่นที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้น
“ฮ่าๆๆ ถามเพื่อความชัวร์ใช่ไหม?”
คราวที่แล้วผมบอกกับมันว่าผมรู้สึกดีๆกับมันแบบพี่ชาย คราวนี้มันคงกลัวที่จะดีใจล่วงหน้าไปก่อน
โคมไฟอยู่เหนือหัวพวกเราพอดี ลมตรงนี้หอบกลิ่นทะเลที่แสนสบายใจมาด้วย เสียงคลื่นค่อนข้างดัง เพราะทะเลอยู่ห่างจากเราไปไม่ถึงห้าสิบเมตร
ผมพูดสิ่งที่ผมอยากบอกให้มันรับรู้ออกไป ผมไม่สนว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น รู้เพียงแต่ว่าความรู้สึกนี้มันเติบโตมากเกินกว่าที่จะอยู่ในใจผมนานมากไปกว่านี้
“ผมชอบพี่ออกมาจากใจของผม...ผมชอบทุกอย่างที่เป็นพี่ หลายครั้งผมก็โมโหพี่ บางครั้งพี่ก็ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าผมจะไม่ทิ้งพี่ไปไหน”
มันหันมาหาผมช้าๆ รู้สึกเหมือนมือมันสั่น “...ตี๋”
ผมจ้องตามัน มันก็ไม่หลบสายตาผม ตอนนี้ผมเห็นว่ามันยิ้มครับ แต่ดูเหมือนมันพยายามจะข่มไว้
“ม..มันจริงใช่ไหม?”
ผมพยักหน้า รู้สึกเหมือนระยะห่างของเราลดลงเรื่อยๆ จนกระทั่งมันโน้มตัวลงมา
ริมฝีปากของเราพบกัน..
ในเวลานี้ ผมรู้สึกเหมือนผมหลุดเป็นอิสระ หลังจากที่ต้องอยู่กับความไม่ชัดเจนมานาน ผมไม่เคยรู้ตัวว่าสิ่งที่ไม่ชัดเจนนั้นไม่ใช่แค่เพียงความรู้สึกที่พี่หมอกมีต่อผม แต่มันยังรวมถึงความรู้สึกของตัวผมเองด้วย
มือพี่หมอกข้างหนึ่งดันท้ายทอยผมเข้าหามัน อีกข้างก็ทัดปอยผมที่ตีกแก้มผมอยู่เข้าที่หู การกระทำที่แสนอ่อนโยน ทำให้ผมใจเต้น ผมยกแขนขึ้นโอบหลังพี่หมอกไว้ ไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งรอบข้างตัวเรา ณ วินาทีนี้ เหมือนทั้งโลกของผมมีแต่เพียงพี่หมอกเท่านั้น
“พี่..หมอก”
จูบที่เหมือนจะกลืนกินตัวตนทั้งหมดของผม ทำให้ผมหลงไปในห้วงความคิดที่ว่างเปล่า
ในช่วงเวลาสั้นๆนั้น ผมจำไม่ได้หรอกครับ ว่าผมกับมันจูบกันไปกี่ครั้ง มีเพียงความคิดที่ว่า”อยากจูบอีก”เท่านั้น ที่ผมคิดออก จูบที่แผ่วบาง กดจูบริมฝีปากเบาๆไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามา หรือจะเป็นดีพคิสที่สลับกันไป ก็ล้วนแต่ทำให้ผมรู้สึกดี
จูบที่บอกว่า มันก็ต้องการผมไม่น้อยไปกว่าที่ผมต้องการพี่หมอกเลยแม้แต่น้อย
พี่หมอกละริมฝีปากออกมา หน้าผากของเราแนบเข้าด้วยกัน ไม่มีทางให้หลบตาได้ พี่หมอกก็จ้องเข้าไปในตาผมเช่นเดียวกัน
ผมเห็นรอยยิ้มที่ทำให้หน้าของผมร้อนฉ่า รอยยิ้มที่บอกชัดว่ามันดีใจ แต่คนปากหนักอย่างมันไม่พูดออกมาหรอก
ไม่จำเป็นต้องพูด แต่ผมก็เข้าใจข้อความทั้งหมดที่ส่งมาผ่านทางสัมผัสมัน
ขอบคุณ ขอบคุณนะ
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล แผลที่พี่หมอกพยายามหลบซ่อนไว้อาจจะยังมีอยู่อีกมาก แต่ถ้าใช้ความพยายามบวกกับเวลาแล้ว ผมคิดว่าสักวัน แผลนั้นจะจางลง
“...อยู่กับกูนะ อย่าทิ้งกูไปไหนอีก”
“ผมจะอยู่กับพี่....”
นานจนกว่าพี่จะไม่ต้องการผม ถ้าวันนั้นมาถึง ผมก็พร้อมที่จะเดินออกไปจากชีวิตพี่โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เพราะช่วงเวลาแบบนี้ที่พี่มอบให้ผมนั้น มีค่าเกินกว่าจะใช้สิ่งใดมาเทียบได้
ความจริงแล้วผมต่างหาก ที่สมควรจะขอบคุณพี่
ขอบคุณครับ...
......................................
.........................
แถม
วันนี้กลับบ้านแล้ว เย้ คิดถึงม้าจะแย่แล้ว อยากกินโจ๊กฝีมือม้าด้วย
พี่หมอกหลับตั้งแต่ขึ้นรถ ทำให้ผมไม่มีเพื่อนคุย จะไปชวนเฮียคุยก็กลัวเสียสมาธิขับรถ วันนี้เฮียดูเหนื่อยๆเหมือนไม่ค่อยได้นอน อันที่จริงเมื่อคืนผมคิดว่าเฮียคงทะเลาะกับไอ้ฟินหนัก เพราะผมได้ยินเสียงตึงๆดังมาจากห้องพี่ฟินจนผมหลับไม่ได้ น่าอิจฉาไอ้พี่หมอกที่มันหลับง่ายไม่เหมือนผม
ส่วนไอ้พี่ฟินก็หน้าตาดูซีดเซียว เห็นมันบ่นเฮีย แต่วันนี้น่าแปลก เฮียไม่เถียงกลับ เฮียดูยอมๆพี่ฟินลงไปมาก อย่างถ้าปกติไอ้พี่ฟินด่า “เพราะเฮียคนเดียว แม่ง” เฮียก็จะพูดกลับทันทีว่า “มึงทำเองต่างหาก ไอ้ฟิน ไม่ต้องมาโทษกูเลย” แล้วก็จะยกเหตุผลสารพันร้อยแปดขึ้นมาอธิบายว่าทำไมเฮียถึงไม่ผิด เป็นการเจรจาระดับชาติระหว่างเหตุผลและอารมณ์ศิลป์ที่ทำให้ทั้งสองคนพูดจาไม่รู้เรื่อง แต่วันนี้ผมได้ยินประโยคเดิมๆที่ต่างออกไป
“เพราะเฮียคนเดียว แม่ง”
“เออ กูผิด ด่ากูมาเยอะๆเลย”
“อะไร เฮียชอบฟังกูด่าหรอ จะอัดใส่เทปไว้ให้ฟังดีไหม”
“ไอ้ฟิน มึงยังอัดเทปอีกหรอ ยุคไหนแล้ววะ”
“ทำไม กูชอบคลาสสิก กูมันยุคอนาล็อก กูเกลียดดิจิตอล มันทำลายความคลาสสิก”
“เออๆครับ คลาสสิกครับ ผมชอบ”
เป็นต้น
เกิดอะไรขึ้นวะ
จะถามไอ้พี่หมอก...คร่อก ได้แต่เอาหมอนมาให้มันพิงสบายๆ เอนเบาะให้มัน ไม่สนใจไอ้พี่บอลที่อยู่ข้างหลังหรอก รายนี้ก็หลับเป็นตายพอๆกับไอ้พี่ต้น ที่กว่าจะกลับมาก็รุ่งเช้าแล้ว เดี๋ยวไว้จะหลบไอ้พี่หมอกไปเข้าคอร์สบริหารเสน่ห์กับไอ้พี่สองคนนี้ ไปไหนก็มีแต่สาวติด อิจฉาโคตรๆครับ
ผมก็น่าจะหลับบ้างดีกว่า รถอีกคันพี่ปิงมาขับให้ เพราะไอ้กล้วยก็จัดเต็มเหมือนกัน
ผมเอนตัวลงนอน..รู้สึกถึงแรงที่ดึงตัวผมเข้าไปพิง
ไม่ได้ลืมตาขึ้น ผมพิงตัวเข้ากับพี่หมอก แล้วหลับไปในอ้อมแขนนั้น...ไม่รู้ว่าจะจริงหรือเปล่า แต่คิดว่าน่าจะฝันดี
“เฮีย กูเจ็บ ขับดีๆดิ”
“มึงลงไปอุ้มรถเลยไอ้ฟิน ก็เห็นอยู่ว่าทางมันไม่เรียบ”
“ถ้าขับดีๆมันก็ไม่กระแทกแบบนี้หรอก เฮีย มึงหาเรื่องกูหรอ”
เฮียฮ้ง พี่ฟิน…
กูจะนอน!!!!
……………………………………..
……………………………
[Coin 20 : complete]
[26.11.54]
ฝากเรื่องสั้นด้วยคัฟ --- > http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,30106.0.html (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,30106.0.html)
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล. อ่านความเห็นหลายๆคนต่อไอ้คู่เฮียฟินแล้วแอบฮา :laugh: เออหว่ะ มันชิวไปด้วยหว่ะ เหมืือนมันนั่งเล่นไพ่กันอยู่อย่างไหงอย่างงั้น แต่ทั้งคู่ไม่ได้รักกันลึกซึ้งหรือมีไอ้เรื่องปูพื้นมานานแบบคู่ไอ้ตี๋หมอก(เพราะป๋มขี้เกียจเขียน กร๊าก :z6:) เรื่องแบบนี้เลยไม่ได้ละเอียดอ่อนหรือเล่นกับความรู้สึกขนาดนั้น แล้วอีกอย่าง พื้นฐานนิสัยทั้งคู่ ก็ไม่ได้เป็นคนที่จะอ่อนไหวขนาดนั้น ถ้าให้ไอ้พี่ฟินมาพูดดีๆก็อาจจะเกิดอาการขนลุกเป็นไข้ไอจามสามวันติดได้ หรือให้ไอ้เฮียมาซึนแบบไอ้พี่หมอกก็แลจะไม่งาม แบบนี้แลดีแล้ว :laugh: (เหตุผลที่แท้จริง : ชอบห่ามๆ :haun4:)
ปล2. 8 ผู้กล้าที่โหวตตัวเอง รับรางวัลหลังไมค์ด่วน 555
-
สนุกมากเลยค่ะ! มารอด้วยคนๆ
คนแต่งสู้ๆนะคะ พี่รหัสเราก็กำลังเครียด T T'
เป็นกำลังใจให้พี่ๆ ม. 6 ทุกคนค่ะ ♥
-
สนุกมากค้า หมอกแอบน่ารักนะเนี่ยอิอิ :o8:
-
มาซะดึก
ง่วงมากแต่ฝืนมาอ่าน ฮ่าๆๆๆ
ยังรอ NC อยู่ อร๊ายยยเค้าไม่หื่นน้าาาาา (ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว)
ตี๋น้อยเสียงที่แกได้ยินห้องเฮียกับฟินน่ะไม่ใช่เสียงทะเลาะกันหรอก เป็นเสียงสวรรค์ต่างหาก ฮิฮิ ตี๋น้อยมีบุญได้ฟัง
-
คนเขียนดีเด่นแห่งปี อัพบ่อยมากกกก น่ารักที่สุด><~~~~
เด็กน้อยคนนั้นในตัวพี่หมอกน่ารักที่สุดดด ซึนมาก แต่ก็ชอบ
ตอนนี้ตี๋กับพี่หมอกก็เจอกันครึ่งทางแล้วเดินไปด้วยกันแล้วซินะ :n1:
-
อ่านตอนนี้แล้วไม่ชอบตี๋กับปิ๊ก คหสต
สงสารพี่หมอกมาก
คู่เฮียกับพี่ฟินน่ารักเหมือนเดิม :o8:
-
เฮียของเค้าออกแถมตอนท้ายนิดเดียวเอ๊ง :man1:
คู่หลักพี่หมอกกะตี๋ :z6:
คนเขียนสู้ๆน้า o13
-
โอ๊ว สารภาพรักกันแล้ว
น้องตี๋คะ หนูช่างไร้เดียงสาจริงๆ เฮียกับพี่ฟินทะเลาะกันจนไปถึงสวรรค์แล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
พี่หมอกน่ารัก เขิลแทนน้องตี๋จัง คริคริ :o8: :-[
-
ดีใจคบกันได้ซักที คลุมเครือมาตั้งนาน ยังเหลือก็แต่พี่หมอกยังไม่ได้ทำประตูนี่แหละ ชักช้าจริง ๆ
-
สนุกมากกๆๆๆจ้าาาา
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย บอกความในใจไปแล้ว ก็เหลือแต่ว่าพี่หมอกจะตัดนางชะนีเหล่านั้นทิ้งได้จริงหรือป่าวววววววววววว และนางพวกนั้นคงไม่มาดราม่านะคะ กลัวมาก พอแล้วดราม่าไม่เอาแล้วนะ อิอิ
-
อ๊ายยยยยย เข้าใจกันซะที ><
ตี๋มันพูดแล้วนะ พี่หมอกจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรออออ
ถึงการกระทำจะสำคัญกว่าคำพูดก็เถอะ ยังไงเราก็อยากได้ยินบ้าง !
อยากถามว่าตกลงไอ้พี่หมอกเข้าใจเรื่องที่ตี๋ต้องการจะสื่อหรือเปล่า รู้แล้วทำซึน ?
ฮาเฮียฮ้งกับพี่ฟิน 5555555555
ทำไมตี๋ไม่สงสัยหน่อยอะว่าพี่ฟินเจ็บอะไร ? กร๊ากกกกกก !! XD
-
:laugh:โหวตตัวเองไปแล้ว
-
อ๊ายยยย... เข้าใจกันแล้ว ที่เหลือก็... :haun4:...สินะ
ปล. เค้าเริ่ด เค้ามั่น เค้ากล้า...กล้าโหวดตะเองง่ะ :laugh:
-
กรี๊ดดดดด ...ในที่สุดดดดด ในที่ซู้ดดดดด
ก็บังเกิดความชัดเจนระหว่างคู่นี้แล้ว บอกรักกันแล้ว ฮี่
สำหรับตอนนี้มีหลายอย่างที่ชอบเลย
ชอบที่ตี๋ไม่ยอมให้ปิ๊กจูบ ชอบที่เจ้าปิ๊กก็ดูจะเข้าใจอะไรได้ไม่ยาก
ชอบประโยคที่ตี๋บอกปิ๊กเรื่องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
สองคนนี้เหมาะจะเป็นพี่น้องกันที่สุดแล้วล่ะ
มันยืนนิ่ง ไม่ขยับ มันไม่เคยคิดจะก้าวเท้ามาหาผม มีแต่เรียกให้ผมเดินไปหามันทั้งนั้น
“กูบอกให้มานี่ไงหล่ะ!”
“พี่ก็เดินมาหาผมสิ อย่าให้ผมต้องวิ่งตามพี่ตลอดได้ไหม!”
.
ผมว่าถึงเวลาที่มันจะวิ่งมาหาผมได้แล้ว
ชอบประโยคข้างบนนี้ของน้องตี๋ รู้สึกเหมือนกำลังฝึกเด็กน้อยจริงๆนั่นแหละ
มองพี่หมอกเวลาที่เอาแต่ใจ เอาแต่บงการสั่งๆๆๆ เหมือนเป็นเด็กชายจอมโวยทุกทีเลย(แอบขำปนเอ็นดูหน่อยๆ)
“กูจะเลิกให้หมด!พอใจมึงยัง”
พอใจสุดตับเลยโว้ย!
แหม่ ยังกะพี่หมอกพูดกับคนอ่าน อ่านไปก็แอบตอบดังๆในใจไปด้วย
อยากจะจุดพลุฉลอง แต่ก็นะ ยังไงก็จะรอดูว่าทำได้อย่างที่พูดไหม
และ...สงสัยอย่างคือพี่ปิงแกจะมาเที่ยวหรือมานอนฟระ !? =[]=
-
นึกว่าจะได้กินมาม่าจะแล้ว :laugh:
-
เห้ย เราเพิ่งเห็นว่าเรา้เม้นท์พร้อมกับคนแต่งโพสตอนใหม่เลยอ่ะ T T'
ก็ว่าทำไมเราไม่เห็น 5555555'
อันนี้มาเม้นท์ของตอนที่ 20 นะคะ
ดีใจอ่ะ ดีใจด้วยนะคะน้องตี๋ ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว!
เย้! น่ารักอ่ะคู่นี้
พี่ฟินเฮียฮ้งนี่ก็ติสต์ตลอด อินดี้ตลอด แรงตลอด 555555555' ชอบบบบบ
-
รักคนเขียนอ่ะ อัพเร็วทันใจดี o13
ยังไม่ทันจะกรี๊ดคู่เฮียกับฟินจบเลย
ต้องมากรี๊ดคู่พี่หมอกต่อ ก๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh:
เอาใจช่วยค่ะ สนุกมากเลย > <
-
อ่า....ลืมเม้นท์เรื่องนี้ มัวแต่ไปเม้นท์เรื่องสั้น..... :o8: อายจัง
ในที่สุด ทางเดินของตี๋กับหมอกก็มาบรรจบกันแล้วนะ
(ก็เดินมาเจอกันคนละครึ่งทางนี่)
แอบฮาเฮียฮง กับฟินนะ ทะเลาะกันไปรักกันไป ถ้าเป็นคู่ ชาย หญิง ลูกคงหัวปีท้ายปีนะ แต่ถ้ามีแฟนอารมณ์ศิลปินอย่างฟินนี่ ขอทำใจสักระยะก่อนดีกว่า
"รักนะ....แต่ไม่อยากเป็นแฟน" ไม่เข้าใจตรรกะความรักของศิลปินเท่าไร เพราะไม่ใช่ตัวตน :laugh:
แล้วตี๋จะไปเรียนวิธีจีบหญิงจริง ๆ เหรอ ความจริงไม่ต้องไปเรียนก็ได้นะ เพราะขนาดไม่ได้ทำอะไร ยัง "ตก" หนุ่มหล่อ รวย ได้ตั้ง 1 คน แถมยังมีหลงมาอีกเป็นระยะ ๆ (แอบอิจฉา ทำไมฉันไม่ "ตก" ได้บ้าง (วะ) .....)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :bye2:
-
ขึ้นวันใหม่พอดี ได้อ่านก่อนนอน ฮูเร่
ในที่สุดก็สมหวังนะตี๋ ดูแลเด็กน้อยหมอกดีๆล่ะ :laugh:
ทำไมรู้สึกว่าเฮียกะฟินนี่มาแย่งซีนตอนท้ายไงไม่รุ สงสัยคืนนั้นจะรบกันหนักจริงๆ o18
:a12:
-
คู่นี้ไวไฟ o18มาแปปเดียว :haun4: :pighaun:
นำคู่น้องตี๋ กับพี่หมอกไปซะแหละ :impress2:
แต่พี่ฟิน ฮามากกกก :laugh: อารม' ติส ได้อีก ไร้ซึ่งความโรแมนติกจริงๆ
แต่ดูอดีต พี่แกน่าสงสารง่าาาาาา :m15:
:L2: :กอด1: :pig4:
-
ได้แฟนเพราะขายตัวแท้ๆเลยตี๋ :m1:
-
อร๊าย มานี่มาๆๆๆๆคนเขียน มอบโล่ให้เลย o13
เปิดอก ตั้งวงคุยกันหน่อยเบเบ้
แบบว่า ชอบทุกตอน
แต่ชอบตอนนี้แบบ เอ๊ซซาเปเชียลลี่อ่านะ (<< คือว่านะ ตูยังอุตส่าห์กระแดะได้อีก )
อารมณ์มันลงตัว ทั้งดราม่า ทั้งหักมุม บิดไปโน่นบิดไปนี่ ฮาเฮียกะอิพี่ฟินด้วย
สุดท้ายก็ลงตัว แบบว่ากลมกล่อม อร๊ายยยย กอด !!! :L2: :L2: :L2:
-
เย้เย้เย้ ในที่สุดพี่หมอกก็กล้าเดินมาหาตี๋แล้ว
เข้าใจกันซะที เปิดใจกันซะที
โอ้เย น้องตี๋น่ารักที่สู๊ดดดด
สงสารปิ๊กอ้ะ ! TT
เฮียกับฟินน่ารักดี ฮ่าๆ ทางมันไม่เรียบนี่เนอะทำไง
ทนเจ็บหน่อยนะฟินน
ขอจุ๊บคนแต่งที ในที่สุดก็ยังไม่หายไป
ดีใจ แฮ่ะๆๆ :จุ๊บๆ:
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ
-
อ่านแล้วก็สงสารพี่หมอกอะ ยังงัยก็ขอให้พี่หมอกมีความสุข :impress2:
ส่วนคู่เฮียกะพี่ฟิน :laugh: อ่านแล้วอยากให้ถนนมันมีหลุมเยอะๆ ท่าจะมัน ขับรถหยอดหลุม แอร๊ยยยส์เจ็บแทน
-
ประโยค [“พี่ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ” ไอ้ตี๋ชวนไม่เลิก มีมาดึงมือผมที่นั่งอยู่ด้วยครับ ผมกำลังจะส่ายหน้าแต่ช้ากว่าไอ้พี่หมอกหน่อยครับ]
ต้องแก้เป็น ไอ้ปิ๊กชวนไม่เลิก รึเปล่าคะ
ฉากคู่พี่หมอกกับตี๋ริมทะเล ช้อบชอบ :impress2: ในที่สุดก็ชัดเจนแล้วนะ แอบสงสารปิ๊ก.. แต่เดี๋ยวก็มีคนมาดามหัวใจให้เองแหละ(มั้งนะคะ แหะๆ)
ตลกเฮียกับฟิน 55555 เหมือนพ่อทะเลาะกับลูกเลย
-
อร๊ายยย ในที่สุดเนอะ น้องตี๋ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยยย ~ อยากจะกรี๊ดทั้งน้ำตาด้วยความปลื้มปริ่มเหมือนเห็นลูกสาวออกเรือน TT^TT
ในที่สุดก็มีวันนี้ โฮกกกกกก น้องตี๋กับพี่หมอกขอให้รักกันนานๆนะลูก *รดน้ำสังข์ทั้งคู่* (ไม่ฮายังพาเครียดด)
ดีใจที่ทั้งคู่ข้ามกำแพงความรู้สึกตัวเองได้ซะที *จุดพลุ* คนอ่านลุ้นจนฉี่เหลืองหมดแล้ววว กร๊ากกกกกกกก
หลังจากนี้ขอซดน้ำเชื่อมเยอะๆเลยนะก๊าบบ มาม่าอืดเต็มพุงแล้วววว ไม่พร้อมรับเพิ่ม 555555555
ปล.ฉันรักนิยายเรื่องนี้ แอร๊ ~~ เอาใจช่วยน้องคนเขียนทั้งเรื่องนิยายแล้วก็เรื่องอ่านหนังสือจ้าาา ('w')/
-
ขอหวานๆเยอะๆ )^^(
ไม่เอาดราม่าแล้วนะ อ่านแล้วมันจี๊ดหัวใจ
o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
ในที่สุด น้องตี๋กับพี่หมอกก็รักกันซะที :กอด1: (จริงๆ แล้วก็รักมานานแล้วเนอะ? :laugh:)
หาคู่ให้ปิ๊กหน่อยได้ม้ายยยย สงสารปิ๊ก :impress:
-
ยังสนุกเหมือนเดิม ขอบคุณที่มาลงเรื่องทุกวันนะ
ป.ล. เราว่ามันต้อง Coin 20.2 หรือปล่าว
-
น่ารักกันจัง
หวานนนน
:o8: :o8: :o8:
-
:กอด1: พี่หมอกกับตี๋ เริ่มมีความคืบหน้าแล้วเว่ย ดีจังงงง
ส่วนปิ๊ก ตัดใจแล้วใช่มั๊ยห๊ะ สงสารก็สงสารนะ แต่เราไม่ชอบคนตื๊อว่ะ ฉะนั้นนายคงต้องตกกระป๋องไป หาคู่ให้ได้เร็วๆละกันนะ
อยากให้พี่หมอกหวานกว่านี้อีกซักนิดคงจะดี ซึนซะไม่มีอ่ะ
โห่ยยย ดูอย่างเฮียโน่นนน พอได้กับไอ่พี่ฟินแล้วยอมๆไปเลย อย่ายอมมากนะเฮีย เดี๋ยวกลายเป็นกลัวเมียแทน กร๊ากกกกก
-
ในที่สุดอิพี่หมอกก็พูดให้ชัดเจนขึ้น แล้วต้องทำให้จริงด้วยนะ
-
ป๊าด เฮียกับพี่ฟินเค้าได้กันอย่างฮาอ่ะ
ส่วนพี่หมอกกับตี๋ก็น่ารักซะ อุ้ยๆๆอิจฉา
-
555
-
หมอกเหมาะกับเพลง เรากลับมาเป็นเหมือนเิดิมได้ไหม อย่างแรงงงงงงงงงงง
-
ในที่สุด ในที่สุด พี่หมอกกกก น่ารักที่สุด ซักวันพี่หมอกจะต้องเดินมาหาตี๋บ้าง
สงสารปิ๊ก อิ๊ก อิ๊ก ..
-
555555555555555
เฮียกับพี่ฟินเค้าอย่างฮาอ่ะ
พี่หมอกกับตี๋ก็น่ารัก
เป็นกำลังใจให้น้อง ม.6 ทุกคนนะ
-
รักกันแล้ว
-
บอกได้อย่างเดียวว่ายิ่งอ่านยิ่งติดเรื่องนี้
-
รอ Nc คู่พี่หมอก คึคึ :z1:
-
ชอบประโยคนี้ “ปิ๊ก มึงเชื่อกูดิ คนดีๆมีเป็นล้าน สักคนนึงกำลังรอมึงอยู่ แต่คนดีมากๆอย่างกู ไม่ใช่คนที่มึงกำลังรอ”
ขอบคุณครับ
-
มาอ่านตอนใหม่ครับ
ตอนนี้ความซับซ้อนและเงื่อนไขต่างๆ ก็คลี่คลายลงไปด้วยดี
ไม่มีอะไรเข้ามาแทรกกลางระหว่างความรู้สึกอีกแล้ว
ทั้งคู่น้องตี๋พี่หมอก คู่เฮียฮ้งพี่ฟิน ต่อจากนี้คงเหลือแค่การประครองความรักต่อไปให้รอด(?)แล้วแหละนะ
แล้วน้องปิ๊กของโพ้มมมมมมมมล่ะคร้าบบบบบ
น้องปิ๊กๆๆๆๆๆ จะเอาน้องปิ๊กๆๆๆๆๆๆ
แง่มๆ น้องปิ๊กเมื่อไหร่จะมีคู่กับเค้าสักที
รักน้องปิ๊กมาก อยากให้น้องปิ๊กมีความสุข
ชอบน้องปิ๊กตรงที่สุดท้ายก็ยอมปล่อย...
...ผลชนะวินนิ่งที่ขอตี๋จูบก็คงแฟ่วไป...แต่ชอบตอนที่ปิ๊กขอให้ตี๋กลับไปหาพี่หมอกอ่ะ
...นั่นคงเป็นคำขอสุดท้ายของน้องปิ๊กแล้ว...
น้องปิ๊กแมนมากกกกกกกกกกกกกกกกก
จะรอวันที่น้องปิ๊กมีใครสักคน...
...ว่าแต่ทำไมคนโหวตน้องปิ๊กน้อยจัง แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: ตี๋รอให้หมอกมันพูด ลุ้นแทบแย่เลยใช่ไหม
หมอกมันกลัวดอกพิกุลทองจะร่วง มันกลัวตี๋เก็บเอาไปขาย :m20:
กว่าจะเข้าใจกัน ปิ๊กต้องเจ็บตัว เอาตัวเข้าแลกหมัดกันเลยทีเดียว :monkeysad:
-
Side story : Extra
“มึงลงไปก่อน เดี๋ยวกูหาที่จอดรถก่อน”
มันพยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินลงจากรถ ไปที่กระบะหลัง คว้าผ้าพลาสติกที่ม้วนไว้มาหนีบที่แขน ผมมองผ่านกระจกหลัง มองยังไงไอ้ฟินมันก็ติสต์แตกหัวจรดเท้าจริงๆ
วันนี้มันใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับหมวกหน้าตาแปลกๆ ใส่กางเกงเด็ปรัดปลิ้น รองเท้าไนกี้คู่ใหญ่สีส้มสะท้อนแสง ผมได้แต่ส่ายหัวกับสไตล์การแต่งตัวของมัน
หาที่จอดรถในจตุจักรมันเป็นเรื่องน่ารำคาญใจ ผมใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ถึงแม้จะเป็นเวลาบ่ายๆอย่างตอนนี้ก็เถอะ สุดท้ายก็ต้องไปจอดเกยกับรถชาวบ้านอย่างน่าหวาดเสียว หวังว่าคงไม่มีใครทำร้ายไอ้แก่ของผมหรอกนะ
แล้วก็พึ่งนึกได้ ไอ้ฟินไม่มีโทรศัพท์..
ผมหอบของๆมันที่เหลือหลังกระบะ มันหิ้วไปแค่กล่องสีกับผ้าใบ นอกนั้นทิ้งไว้ให้ผมขนหมด ทั้งกระดาษเป็นตั้งที่ใส่กล่องพลาสติกมา ป้ายไม้ที่มันนั่งทำเมื่อคืน ฟังแล้วดูไม่หนักแต่มันเยอะครับ
ก็เดินไปตามทางที่คิดว่ามันน่าจะไป ไม่ได้หวังว่าจะเจอมัน อากาศตอนนี้ไม่ร้อน เห็นบางร้านกำลังปิดประตูเหล็กลง จตุจักรตอนเย็นจะมีตลาดแบกะดิน ไอ้ฟินได้ยินก็อยากจะทำบ้าง ลำบากผมต้องมาเป็นเพื่อนมัน
เห็นมันบอกจะรับวาดโปสการ์ด ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง มันคิดจะทำก็ลุกขึ้นมาจัดการทุกอย่างเอง อย่างแผ่นไม้ผมก็ต้องไปเลาะไม้เหลือใช้ที่ตอกติดไว้ที่รั้วออกมา ทาสีใหม่ นั่งมองมันเพ้นท์ข้อความแปลกๆอ่านยากลงไป ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ผมอ่านไม่ออกหรอก แต่ก็คิดว่าสวยดี
“ไอ้เฮียยยยย”
มันกวักมือเรียกหยอยๆ เห็นมันนั่งปูผ้าใบอยู่หน้าร้านๆหนึ่งที่ปิดประตูเหล็กลงแล้ว ข้างๆก็มีคนเริ่มมาปูผ้าเหมือนๆมัน ผมรีบเดินเข้าไปหา ของหนักครับ มันก็มองผมตาแป๋ว
“กูลืมไปว่ามึงไม่มีโทรศัพท์”
“แต่เฮียก็หาเจอ”
“อืม กูคิดว่ามึงน่าจะมามุมนี้” แค่คิดว่ามันน่าจะอยู่ทางนี้เลยเดินมาก็เท่านั้น
“แล้วนี่จะทำอะไรต่อ”
“รอ รอคนมา ใครอยากได้รูปอะไรกูก็วาดให้”
ผมก็นั่งลงข้างๆมันนี่แหละ มันนั่งรอเงียบๆ ชวนผมคุยบ้าง เรื่องที่ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง บางครั้งฟินก็ชวนคุยเรื่องที่เป็นนามธรรมมากเกินไปจนผมไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ปล่อยมันพูดไปครับ ดูมันมีความสุขดี
พอท้องฟ้าเริ่มจะมืดลงหน่อย แถวนี้ก็ดูครึกครื้นขึ้น ผมเห็นร้านแบกะดินเยอะขึ้นผิดถนัดจากตอนแรกที่มาถึง ความจริงที่แถวนี้ค่อนข้างหายากเหมือนนาทีทอง แต่ไอ้ฟินมันเร็วเลยได้ที่ครับ คนเริ่มมาเดินดูของ ส่วนมากวัยรุ่นวัยทำงาน มาเลือกซื้อของกัน
“ฟิน กินอะไรไหม เย็นแล้ว เดี๋ยวไปซื้อให้”
“ไรก็ได้”
“เอาเป็นข้าวหรือบะหมี่”
“ไม่รู้ดิ แล้วแต่เฮีย”
คิดว่ามันนั่งใช้สมองคิดรูปอาจจะเหนื่อย เลยซื้อมาเป็นข้าว จะได้อยู่ท้อง ไม่ลืมซื้อน้ำให้มันกินเพื่อกระหายหรือติดคอ
ไอ้ฟินชอบกินสหวาน ผมเลยซื้อน้ำส้มเผื่ออีกขวด
พอตอนเดินกลับไปก็เห็นมีสาวๆกลุ่มหนึ่งนั่งรุมมันอยู่ บางคนชวนมันคุย บางคนนั่งดูมันวาดรูป เหมือนจะเป็นลูกค้ากลุ่มแรก มันก็ยิ้มแย้มคุยตอบเขาไป แต่สายตาไม่ได้ละออกจากกระดาษที่มันกำลังสนใจอยู่
เวลาฟินวาดรูป มันจะดูเหมือนเป็นคนอีกคน
ดูจริงจัง ศิลปะคือโลกของมัน โลกทั้งใบที่มีจุดกำเนิดจากปลายดินสอของมัน
ผมไม่ได้เดินเข้าไป ไม่อยากจะไปคั่นจังหวะ จึงรอให้พวกเธอออกไป ใช้เวลาเกือบสิบนาที ไอ้ฟินวาดรูปเร็วและเก่ง จึงใช้เวลาไม่นาน มันคิดแผ่นละ 30 บาท แต่ผมว่าไม่แพงเกินไปสำหรับฝีมืออย่างมัน
“เมื่อกี้วาดรูปอะไรไป?”
“เขาขอให้วาดรูปเขาให้” ไอ้ฟินยื่นมือมารับกล่องข้าว ผมนั่งลงข้างๆ ยื่นถุงพริกน้ำปลาให้ มันส่ายหน้า
“เอ้า แกะดีๆ” ผมเห็นมันดึงหนังยางออกจากกล่องข้าวก็กลัวมันทำหก เลยเอามือไปรองกล่องข้าวไว้
“กูโตแล้วน่า ไม่ทำหกหรอก”
“กูก็แค่ระวังเฉยๆ” มันตักข้าวคำใหญ่ๆเข้าปาก สักพักมีคนเข้ามาถามมันเรื่องโปสการ์ด มันเลยต้องวางกล่องข้าวลง พออีกฝ่ายสนใจ บอกรูปที่อยากได้ให้มันฟัง ผมเลยปิดกล่องข้าวลง แล้วเริ่มกินของตัวเอง ตอนแรกกะรอให้มันกินให้หมดก่อน แต่ดูท่าจะอีกนาน ผมก็หิวครับ
“สวยดีนิ”
“อืม” มันตอบสั้นๆ รูปทุ่งหญ้าที่วาดด้วยดินสอซึ่งมีแต่สีเทานั่นใช้เวลาวาดไม่นานแต่ผมกลับรู้สึกคิดถึงทุ่งหญ้าสีเขียวขจี ไอ้ฟินมีความสามารถมากอย่างที่ผมคิดไม่ถึง
“ขอบคุณคร้าบ”
สองแผ่นแล้ว
อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็ทำให้ไอ้ฟินยิ้มออก ผมยื่นกล่องข้าวให้มัน “ไม่ต้องรีบกินก็ได้” มันไม่ได้สน ไม่นานก็มีวัยรุ่นอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาอีก ผมที่กินข้าวเสร็จแล้วเลยได้แต่นั่งมอง ไม่มีอะไรให้ทำ พ่อค้าแผงข้างๆเลยชวนคุย
“น้องวาดรูปเก่งจังนะครับ”
“ครับ? อ่อ มันเรียนสถาปัตย์มาหน่ะ”
ผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงถึงมองผมกับไอ้ฟินเป็นพี่น้องกัน แต่ก็เอาเถอะครับ ดีกว่าทักว่าแฟนคุณวาดรูปเก่งจังนะ ถึงมันจะไม่ใช่แฟนผมก็เถอะ
แผงข้างๆผมเขาขายสมุดโน้ตทำมือ ผมว่าก็สวยดีเหมือนกัน แต่ผมไม่มีความจำเป็น ซื้อไปก็ไม่รู้จะไปทำอะไรเหมือนกัน แต่เห็นไอ้ปิ๊กมันแอบมองอยู่ เหมือนว่ามันจะอยากได้
“เฮีย สนุกดีหว่ะ”
“เออ ก็ดี กินข้าวให้หมดไป เย็นหมดแล้ว” มันกินอีกไม่กี่คำก็ส่งกล่องข้าวคืนผม “หิวอย่าบ่นนะ”
“เออน่า”
“อะ น้ำส้ม ยังเย็นๆอยู่ รีบกินไป”
“เฮีย ถ้ากูปวดฉี่มึงวาดแทนกูเลยนะ”
“กูวาดได้แต่หัวไม้ขีด พอจะสู้ของมึงได้ไหม?” ก็แหย่เล่นๆ มันก็ขำครับ ขำจนคิดว่ามุกแป้กๆแบบนี้มันจะฮาถึงขั้นทำให้มันขำค้างเลยหรอ นิสัยแปลกๆของไอ้ฟินอีกข้อครับ มันชอบขำมุกที่แม้แต่คนปล่อยเองยังไม่คิดว่าฮา
“หยุดขำแล้ววาดรูปต่อได้แล้ว”
“เออๆ บ่นจริง”
พอเริ่มมืดหน่อย คนพลุกพล่านเลยครับ ผมไม่มีไรทำเลยไปหิ้วกีตาร์จากรถมานั่งเล่น ช่วยเรียกลูกค้าให้มัน ผลพลอยได้คือทำให้ร้านข้างๆขายดีขึ้นครับ บางทีพี่ร้านข้างๆว่างก็ช่วยกันร้อง ไอ้ฟินก็ได้แต่นั่งวาดเลยครับ งานยาว ผมเห็นมันเหนื่อยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไง เพราะผมวาดรูปไม่ได้เรื่อง เล็กจนโตวาดได้แค่มนุษย์ก้างปลา ที่ทำได้เลยมีแต่ร้องเพลงไปเรื่อยๆ มันไม่รู้หรอกว่าจริงๆผมร้องให้มันฟัง ให้มันผ่อนคลาย ไม่ได้ตั้งใจเรียกลูกค้าอะไรเลย
มีคนรีเควสเพลงด้วยครับ เหนื่อยก็พัก ไอ้ฟินยื่นน้ำส้มที่มันกินไปครึ่งหนึ่งให้ผมกิน พอมองหน้า “มองอะไร! กูเห็นเฮียแหกคอร้องไง กินไปดิ๊”
“กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
มีคนมาขอผมถ่ายรูป แต่ผมก็ปฏิเสธไป ผมเห็นบางคนแอบถ่ายรูปผมกับมันครับ บางคนก็เดินเข้ามาขอโต้งๆเลย “พี่สองคนนั่งชิดกันหน่อยได้ไหมคะ หนูขอถ่ายรูปหน่อยคะ” ไอ้ฟินขมวดคิ้วสงสัย แต่มันก็ทำตาม อากาศตอนนี้กำลังดี มีลมพัดแผ่วๆไม่ให้อบอ้าว คนเดินเยอะจนผมรู้สึกว่ามันแน่นกว่าตอนมานั่งใหม่ๆมาก กระดาษที่เตรียมมาก็หายไปสักปึกหนึ่งแล้ว
“เดี๋ยวคอยดู เจ้าที่มา”
“เจ้าที่ไหรวะพี่”
“ไอ้พวกเจ้าของแผง บางทีจะมาขายตอนกลางคืน ไอ้พวกเรามานั่งฟรีบางทีก็ต้องหลบ”
เออ จริงด้วยหว่ะ ผมเห็นผู้หญิงคนนึงเขามาขายสายห้อยโทรศัพท์ครับ แต่ก็ต้องเก็บแผง โดยมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งยืนล้อมอยู่
“เป็นเรื่องปกติหน่ะน้อง พี่มาขายนานเจอประจำ แต่เจ้าของแผงที่พี่กับน้องนั่งอยู่เนี่ย เขาใจดี ไม่ต้องกลัวไป” ผมก็พยักหน้า ไม่พูดอะไร ผมคิดว่าไอ้ฟินมันกะมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้นครับ
มองมุมนี้ ผมว่าไอ้ฟินดูน่ารักกว่าปกติ อาจเพราะพอคนเยอะเลยเริ่มร้อน ไอ้ฟินก็เหงื่ออกเยอะ มันเลยได้แต่ยกแขนขึ้นมาเช็ด ผมเลยวางกีตาร์ลงแล้วหาพัดมานั่งพัดแทน ไม่ได้พัดให้มันตรงๆหรอก ผมเบียดตัวเข้าไปใกล้มันมากกว่าเดิมแล้วพัดแรงๆ ถึงมันอยู่แล้วครับ
“เออ ดีหว่ะเฮีย กูโคตรร้อนเลย”
“กูพัดให้มึงที่ไหน กูร้อน”
“...เฮียแม่ง”
ผมเผลอยิ้มออกมาเลยครับ มันพยายามข่มหน้าให้ดูนิ่งๆจะได้ไม่รู้สึกหน้าแตก แต่ผมว่ายิ่งทำแบบนั้นยิ่งน่ารักเป็นบ้าเลย
แชะ!
ไอ้คุณลูกค้าสาวๆนี่เอาอีกแล้วครับ ถ่ายรูปผมกับไอ้ฟินกันเหลือเกิน แล้วที่ให้ไอ้ฟินมันวาดหลายแผ่นเพื่อนั่งดูพวกผมหรือเปล่าเนี่ย
“พวกพี่..เป็นพี่น้องกันหรอคะ?”
เธอก็ดูน่ารักดีครับ แต่คำว่าน่ารักของผมตอนนี้ มันไม่ใช่กระโปรงสีชมพูยาวๆ หรือเป็นใบหน้าที่อยู่ใต้เครื่องสำอาง คำว่าน่ารักของผมมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ตั้งแต่เจอไอ้ฟิน
ไม่ยอมรับว่าเขิน...น่ารัก
หัวเราะกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง...น่ารัก
ชอบทำตัวให้ต้องตามดูแล แก้ปัญหาไม่ถูก ต้องให้เข้าไปช่วย..น่ารัก
ตั้งใจทำงานแบบนี้ ก็น่ารักเหมือนกัน
“อืม...จะว่าแบบนั้นก็ได้นะ”
“เฮียหมายความว่าไงวะ พี่น้องครับ” ไอ้ฟิน ไอ้หน้าหม้อ กูนั่งอยู่ตรงนี้มึงยังจะไปแจกยิ้มให้คนอื่นอีก กูเห็นนะเว้ย ที่อยู่บนหน้ากูมันตา ไม่ใช่ตาตุ่ม
“งั้นขอเบอร์พี่ได้ไหมค่ะ เอ่อ พี่..”
“ฟินครับ เรียนสถาปัตย์อยู่ที่มหาลัย....”
“หนูก็อยากเรียนที่นั่นเหมือนกัน”
“เข้ามาเป็นน้องพี่ให้ได้นะ” แล้วก็แจกยิ้ม ผมไม่พงไม่พัดมันแล้ว ร้อนก็พัดเองแล้วกันนะมึง ย้ายก้นกลับไปหากีตาร์เลยครับ นั่งเกาคอร์ดไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะเล่นเพลงอะไร ไอ้น้องกลุ่มนี้ทำไมมันนานจังวะ หรือไอ้ฟินตั้งใจจะวาดช้าๆ
“ฟิน กูหิวน้ำ อยากกินน้ำ”
“เอ้า ขวดก็ตั้งอยู่นั่นไม่ใช่หรอไง”
“ไปกินน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย”
“เชี่ยไรของมึงวะเนี่ย เฮีย กูวาดอยู่ไม่เห็นหรอ”
“.....”
“แล้วพี่หล่ะค่ะ พี่..”
“ฮ้งครับ” กูตอบตามมารยาท “นิติ มหาลัย..”
“เอ้า คนละมหาลัยกันหรอคะ”
“ครับ”
“พี่หน้าไม่เหมือนกันเลยเนอะ”
“ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆหน่ะ” ไอ้ฟินแม่งรีบแย่งตอบ
“ผมเป็นแฟนมันครับ”
“เฮ้ย!!ไอ้เฮียยยยยยยยย”
ไม่ใช่แค่ไอ้ฟินที่ตะโกนออกมา ไอ้น้องๆกลุ่มนี้ก็กรี๊ดกันยังกับโดนเสกข้าวสารใส่
“ทำไม กูพูดผิดตรงไหน”
“กูไปบอกตอนไหนว่ากูเป็นแฟนกับมึงวะ!” มันเอาดินสอชี้หน้าผมเลยครับ เห็นแล้วยิ่งขำ
“ไม่รู้ กูคิดเอง ถ้าน้องๆเห็นน้องฟินไปเจ้าชู้ที่ไหน เจอก็ช่วยบอกพี่ด้วยกันนะครับ” น้องกลุ่มนี้แปลกดี ยิ้มตาเยิ้ม พยักหน้ากันอย่างจริงจัง ทำผมอายขึ้นมาดื้อๆ ไอ้พี่แผงข้างๆก็พูดออกมา “ว่าแล้วว่าไม่เหมือนพี่น้อง ดูห่วงกันมากเกินไป ฮ่าๆๆ”
ไอ้ฟินอายจนหน้าแดง แต่มันก็นั่งวาดรูปต่อไป งานของมันก็สำคัญ ผมรู้สึกอารมณ์ดีเลยหยิบพัดมาพัดให้มันหน่อย “ไม่ต้องเลยไอ้เฮีย มึงมันโคตรหน้าด้านเลยหว่ะ”
“เออ ถ้ามันทำให้มึงหยุดม่อไปทั่ว กูก็โอเคกับคำว่าหน้าด้านวะ”
เห็นหูแดงๆยิ่งอยากแกล้ง แต่พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวงานมันจะไม่เดิน
................................
.......................
“มา เดี๋ยวกูขนให้”
พูดเข้าหน่อยมันก็ส่งของทั้งหมดมาให้ผมถือ เหลือแต่กีตาร์ที่มันถือไว้เอง
“โว้ยย เหนื่อยหว่ะ แต่สนุกเป็นบ้า”
“แล้วจะมาอีกไหม?”
“คงไม่ แค่อยากมาลองทำดูว่าเป็นยังไง ได้เงินเยอะป่าววะเฮีย” ผมเป็นคนเก็บเงินครับ “ก็ น่าจะพอไปกินหมูกระทะคืนนี้หล่ะมั้ง”
“เห้ย ไม่ไปหรอก กูเหนื่อยหว่ะ ดูดิ เหงื่อออกจนชุ่มไปหมดแล้ว” เสื้อกล้ามมันหนาพอตัว ผมเลยปล่อยผ่านไป แต่ถ้าเสื้อกล้ามมันบางผมคงไม่ยอมปล่อยมันออกมาหรอก
ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่หลังจากผมกับมันมีเซ็กส์กันแล้ว ผมรู้สึกว่าไอ้ฟินมันดูมีสเน่ห์ทางเพศมากขึ้น เหมือนมันมีกลิ่นอายที่ดูเหมือนเชิญชวนตลอดเวลา ผมคิดว่ามันชัดจนคนอื่นน่าจะรู้สึกได้ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิด แต่ผมกลับรู้สึกว่าแค่มันมองหน้าเฉยๆก็ดูเหมือนเป็นการชักชวนกันเสียแล้ว
“เออ ดิแล้ว ออมแรงไว้”
“อะไรอีกหว่ะ”
“คืนนี้มึงไม่รอดแน่ไอ้ฟิน”
“ไอ้เฮียย มึงนี่มันหื่นขึ้นหน้าเลยหว่ะ ม้านอนอยู่ห้องข้างๆ มึงอยากให้ม้ามึงฟังหรอไง”
“มึงก็อย่าร้องดิ”
“ไอ้ฟาย พูดมาได้ มึงก็อย่าโยกเตียงดิ ทำได้หรือเปล่า”
“ที่พื้นก็ได้ หลังมึงไม่เจ็บหรอก ไม่มึงก็อยู่ข้างบน”
ตอนนี้หน้ามันแดงไปทั่วเลยครับ เห็นแล้วก็อยากเข้าไปจับแก้มสักที
“เชี่ย!”
มันชูนิ้วกลางใส่ แล้วเดินหนีไปเลย ผมก็ได้แต่หัวเราะไล่ตามหลังมันไป
“รีบหนีไปไหน สุดท้ายมึงก็ต้องเสร็จกูอยู่ดี”
“ฝันไปเถอะไอ้เฮีย คืนนี้กูจะไปนอนกับม้ามึง!”
“กูก็จะไปลากมึงออกมา หนีไม่พ้นหรอก หึๆ”
ทางไปลานจอดรถที่เงียบ มีเพียงเสียงทะเลาะของผมกับมันที่ดังไม่หยุด
เก็บเสียงไว้เถอะไอ้ฟิน
เอาไว้ให้กูฟังคนเดียว
“เสร็จซักที หิวเป็นบ้า”
“บอกให้กินให้หมด เป็นไง เดี๋ยวแวะร้านอาหารแถวนี้ให้”
“กูขอเบิ้ลเลย ท้องร้องเพลงเมทัลลิก้าแล้ว”
เอาของขึ้นหลังรถเสร็จหมดก็เห็นมันดูเหนื่อยๆ เลยกะจะปล่อยให้มันนอนพักดีกว่า
“ขอรางวัลหน่อย”
มันดูเหมือนจะเข้าใจทันที ฟินเดินเข้ามาใกล้ผม ลมทำให้ผมสีน้ำตาลเข้มนั่นปลิวน้อยๆ ผมชอบตาฟิน มันสวย จ้องกี่ครั้งก็ไม่เคยพอ
“รางวัลพิเศษ กูมีให้ชิ้นเดียวนะ ห้ามขอเพิ่ม”
“เออๆ”
ผมขอเปลี่ยนใจ...
จูบมัดจำจากฟินที่ลานจอดรถนั้น
หวานเสียจนแค่ครั้งเดียวไม่พอหรอกครับ
..........................
..............
.......
[Side story : complete]
[27.11.54]
ฝาก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,30128.msg1738148.html#msg1738148 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,30128.msg1738148.html#msg1738148)
ถ้าเรื่องนี้ป๋มไม่มาอัฟ ยังไงก็อ่าน Shelter คั่นเวลาไปก่อนนะคัฟ เพราะเขียนจบตั้งแต่ชาติที่แล้ว ไม่อยากให้มองว่าเป็นแค่ฟิคชั่นที่เขียนเพราะบ้าตามกระแสอะไรแบบนี้ แต่มันคืองานเขียนอีกชิ้นนึง ที่คิดว่ามีคุณภาพที่สุดในชีวิตกระป๋มตั้งแต่เขียนมาแล้วคัฟ ปล. ดราม่า
วันนี้ก็ไปละนะค้าฟ :bye2:
-
เม้นท์ตอนที่แล้วก่อน !
พี่หมอกน่ารักโคตรรรรรรรรรรรรรรรร -////-
ในที่สุดดดดดด เห้อออออออออ ! ก็เข้าใจกันได้สักที
อย่างนี้มันต้องฉลอง : )
คู่นี้เค้าน่ารักดี ตี๋เมา-หมอก -3-
ตอนพิเศษ !!!
รู้สึกหลงรักเฮียมากขึ้น 55555555555
แบบเฮียเป็นคนที่ตรง ๆ ดีไม่อ้อม ชอบบบบบบบบบบบบ ><
อยากอ่านตอนต่อไปจ้า -3-
-
อัพเร็วมากกเลยอ่าา
ทันใจสุด ๆ คู่นี้คนล่ะขั้วกับคู่นั้นเลยอ่า
แบบคู่นั้นจะซึน ๆ คิดไรไม่ค่อยพูด
คู่นี้ก็ตรงเกิ๊นน 55555
คนเขียนเขียนฟิคทงบังด้วยเหรอ เดี๋ยวเค้าตามไปอ่านดีกว่า ><
-
เฮียกับฟินนี่มัน ได้ใจค่อด :sad4:
-
ตอนนิอยากอ่านคู่เฮียกะฟินมากกว่าคู่เอกอีกอะ
ชอบอ่า อยากมีแฟนเหมือนเฮียฮ้งจัง o13 o13 o13 o13 o13
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:pighaun:อ๊ายยยยยยยยยยยย ชอบคุ่นี้มากกกกกกกกกกกกก
-
น่ารัก หวานกันไม่แคร์สื่อ :o8: ฮ่าๆ ฟินก็เขินเป็นเนอะ
:z2:
-
อีคู่นี้จะน่ารักเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะคะ จัดพี่หมอกน้องตี๋แบบหวานๆหื่นๆบ้างซี่อิชั้นว้อนนนนนนนนนนนนนนนนมากๆ อิอิ
-
คู่นี้เค้าพัด-ตะ-นาแล้ว
ส่วนคู่หมอกับตี๋... o22
-
:-[ น่าร๊าก ก ก ><
-
สองคนนี่น่ารักดีนะ
-
แบบนี้เค้าเรียกว่าหวีดหวานกันรึปล่าว :-[
-
เฮียกับพี่ฟิน
เค้านำหน้า พี่หมอกกับตี๋ไปเยอะแล้วน๊า
:oo1: :oo1: :oo1:
-
น่ารักอะ
คำจำกัดความของตอนนี้
:impress2:
-
โอ๊ย...คู่นี้สุดยอด อ่านแล้วมีฟาร์มสุขหลายไร่เกิดขึ้นในตัว 555
-
ชอบคู่นี้
ชอบคู่รองตลอดเลย
น่ารักๆๆ :man1: :man1:
-
ฟินตอนองค์ไม่ประทับน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
แต่เราชอบตอนองค์ประทับมากกว่า เป็นตัวฟินดี :laugh:
-
คู่นี้ไม่ไหวแล้ว น่ารักแบบดิบๆ ชอบๆๆ
-
:haun4: น่ารักจริงคู่นี้
-
เฮียน่ารักโคตร
ปลื้มมาก ไม่ไหวแล้ว ละลาย
-
เฮียฮ้ง ชัดเจน มาก
ฟิน เอ้ย ตั้งแต่ได้เฮียนี่ ฟินสมชื่อเลยนะ :-[ :jul1:
-
คาดว่าอีกไม่นานคู่ซึนคงไม่ยอมน้อยหน้าคู่ติสต์ในเร็ววันนี้
:กอด1: ฟินนาเร่มากๆ!!!!! :กอด1:
-
คู่นี้มัน .............. หวานเกินหน้าเกินตาไปมั้ยยยยยย > <
กรี๊ดดดดดดดด ! 55555 อยากเป็น ผญ คนนั้นอะ สาววายชัด ๆ กร๊ากกก
แล้วตกลงคืนนั้นพี่ฟินรอดมั้ย -.,-
-
เอร้ยยย!! น่ารักเวอร์ๆ!!
แล้ว ตกลงพี่ฟินจะออนท็อปป่ะ?? :impress2:
-
:o8: :o8: :o8:
-
:กอด1:
-
อืม พี่ฟินกับเฮียนี่ โคตรจะชัดเจนมากๆเลย ผิดกับคู่พี่หมอกกะน้องตี๋นะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ในที่สุดก็มีวันนี้กันซะทีนะพี่หมอกกับน้องตี๋ :o8:
ว่าแต่เมื่อไหร่จะทันพวกเฮียๆเค้าล่ะหนู :haun4:
-
:o8: :-[ :impress2: :man1: หวานนนนนนนนนนจัง :กอด1: :L2: :3123: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: เรื่องนี้น่ารักอ่ะ
เข้าใจอารมณ์ตี๋สุดๆอ่ะ เก่งที่ทนได้
หวังว่าพี่หมอกจะเลิกเจ้าชู้ได้จิงๆ
ส่วนเฮียกะฟิน :-[ มาแรงแซงทางโค้ง
-
ทำไมรู้สึกว่า คู่เฮียฟิน กลายเป็นคู่หลักไปแล้ว o22 o22
เหมือนเฮียจะลืมตี๋ น้องเฮียไปเลยนะหลังจาก เล่น ABC กับฟินเนี่ย :เฮ้อ:
แต่ก่อนห่วง แบบว่า ถ้าติด GPS ที่ตี๋ได้ติดไปแล้ว
แต่ตอนนี้ แบบว่า จะไปดาวไหนก็ไป กูมีแค่ฟินก็พอ :z3: :z3:
มันรู้สึกแบบนี้จริงๆอะ
-
เป็นความรักที่เหมือนจะไม่หวาน แต่ก็หวาน
-
โอ๊ยยย คู่เฮียน่ารักเกินหน้าเกินตาไปแล้วววววววววววว :impress2:
-
ชอบคู่เฮียมากมาย น่ารักได้อีก เมื่อไหร่จะเป็นเเฟนกันจริงๆน๊า~ :man1: :man1: :man1:
รอๆๆๆๆ พี่หมอก COME BACK!!! รอพี่เสมอ อิอิ :z3: :z3: :z3:
-
หวานแบบแปลกๆ
รักแบบกวนๆ :laugh:
อย่าลืมตี๋น้อยกับหมอกหนานะ
-
ชอบคู่นี้มากกกกกกก
-
กรี๊ด...........สง่สัยกลุ่มสาวตรนั้นก็น่าจะเป็นสาววายเหมือนกันใช่ใหมเนี่ย :jul3:
-
ชอบคู่นี้น่ารักดี
-
หืมมม ลงบ่อยขนาดนี้ รักคนเขียน(น้อย)กว่าตี๋อีกครับ :o8: (ในวงเล็บเค้าล้อเล่นน้าาา)
ปล. ขอให้สอบติดทุกที่ เลือกอะไรที่ไหนก็ได้อย่างที่หวังไว้นะครับบบ :กอด1: (โดยเฉพาะคณะวิศวะครับ :laugh:)
-
อั๊ยยะ....>////< คือเหมือนเป็นตอนพิเศษที่เรื่อยๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่มันน่ารักอย่างแรงงง งึดดด
-
มาอ่านทีเดียวสองตอนรวด 55+
ไม่ไหวเเล้วค่ะ เหอๆ เพ้อเกิน
น่ารักมากทั้งสองคู่ อ๊ายยยยยยย :z3: :z3:
-
โอ้ยตายความรักแบบเกรียนๆๆๆวิ่งเข้าชน จน น้ำตาลขึ้นมดกินตาย ...เอียฟินนำหน้าแย้ว
-
เฮียฮ้งนี่มันแรงจริงเว้ย จัดไอ่ฟินหนักเลย
โหะๆ คู่นี้เค้าดูแมนๆ หมีๆ มากเลย
-
นับวันยิ่งรักคนเขียน 555555555555
ขยันอัพนะจ๊ะ (นวด นวด)
เราก็จะขยันอ่านขยันเม้นเหมือนกัน :-[
-
เฮียออกตัวแรงเว้ย แถมแรงดีไม่มีตกซะอีก
แซงคู่หมอกกับตี๋แล้วเนี่ยะ
-
น่ารักอ่า
-
เขินมาก >///< มีไปช่วยกันขายของด้วย นึกภาพออกชัดเจนเลย
เวลาทะเลาะกันแล้วตลกจริงๆคู่นี้ เราว่าคนละขั้วกับคู่หลักก็จริง แต่บรรยากาศก็ที่ออกมาก็ดูคล้ายกันบางอย่าง
-
ให้เฮีย :man1:
ให้คนเขียน :จุ๊บๆ:
มาต่อทุกวันเลย น่ารักที่สุด
-
อ๊ากก ก ก ๆๆๆๆๆ!!
คู่นี้จะน่ารักไปแ้ล้ว
รอน่ะฮ้ะ อัปๆๆๆๆ
-
อยากได้หมอกตี๋แบบหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจนเลือดพุ่งจมูกอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4:
-
น่ารักที่สุดเลยค่ะ ♥ พี่ปินน่ารักอ่ะโอ๊ยย
เริ่มเอนเอียงออกจากน้องตี๋เล็กน้อย 555
-
o18 o18 o18
-
เฮียครับ เฮียหื่นใช้ได้เลยนะเนี่ย
-
ยอมรับว่าติดเรื่องนี้จนงอมแงม
เข้ามาส่องทุกวัน จนตอนนี้ต้องไปสมัครสมาชิก
จะได้มาเม้นเป็นกำลังใจให้คนแต่ง
ชอบคู่ฟินเฮ้ยฮ้งมาก :-[
-
คู่เฮียฮ้ง กับน้องฟินน่ารักดี รักกันเลือดสาด เย้ยไม่ใช่ รักกันแบบกวน...ดี ชอบอ่ะ ^ ^
-
อยากพ่นไฟ...หน้าร้อนไปหมดแล้ว
-
พี่ฟินแม่งน่ารัก :-[ :-[
ไม่เสียแรงที่โหวตพี่ฟิน :z1:
ชอบให้เมะบรรยาย มันดูหื่น
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านที่เฮียบรรยายถึงไอ้พี่ฟินแล้วแบบ พูดซะพี่ิฟินดูดีขึ้นทันตาเลย(จากที่ตี๋ด่าไว้)
คู่นี้น่ารักดีนะ ตรงโคตรๆทั้งคู่ ตรงข้ามกับคู่พี่หมอกลิบลับ นั้นก็ปากแข็งทั้งคู่
กลายเป็นสองคู่ สองอารมณ์เลย o13
-
ฟิน-ฮ้ง เราไม่ใช่แฟน แต่เราเป็นสามี-ภรรยาตะหากเล่า
พี่หมอก-น้องตี๋ ไม่ต้องรีบนะแต่เร็ว ๆ หน่อยก็ดี โดนแซงไปแล้ว
-
รู้สึกพี่น้องเฮีย-ตี๋นี่เหมือนมีเลือดพยาบาลอยู่ในตัวแรงกล้ามาก
อยากรักษาบาดแผลกันจัง อิอิ
ปล.ชอบ extra story
น่ารักมากค่ะ^^
-
:m25:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (วิ่งมาชูป้ายไฟ เฮียฟิน)
น่ารักอ่ะ แอร๊ยยยยย เขิน :o8:
-
อุ๊กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แม่เจ้าโว้ยยย เรื่องนี้ o13 o13 o13 เวรี่กู๊ดมากกกกกกกกกกก
ข้าพเจ้าชอบบบบมากกกกกกกก
พี่หมอกเป็นพระเอกในฝันของเค้าเล้ยยยยยยยย โอ้ยๆๆๆ มันเป็คเลยอะ :sad4: :m1:
น้องตี๋นี่ก็เจ๋งเป้งเลย คิดอะไรก็พูดออกไป ชอบตรงนี้และ
ปิ๊กนี่ก็เข้ามาเป็นคนที่ทำให้พี่หมอกรู้ใจตัวเอง(รึเปล่า????) :laugh: o18
โอ้วววววววว เค้าขอเป็นแฟนคลับคนแต่งนะ(ยกป้ายไฟ)แฟนคลับพี่หมอกด้วย :จุ๊บๆ:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยย :-[
ขอกรี๊ดดด สักสิบตลบ เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกก ทั้งสองคู่เลยยยยย
แอบเห็นเรื่องนี้นานแระ แต่ยังไม่มีโอกาศแวะเวียนมาทักทาย วันว่างเลยเอาซะหน่อย
อยากจะบอกว่าไม่ผิดหวังเลยจริงๆ น่ารักมากกก เห็น โพล สำรวจ แระ กดโหวดไม่ถูกอย่างแรง ชอบทุกตัวละคร เลยอ่ะ
แต่กดไม่ได้ โหวด คนเขียนเอาละกัน 555555+(ประจบเบาๆ)
อ่านแล้วรู้สึกถึงการพัฒนาของทั้งคู่ดีคะ
โดยส่วนตัวชอบผู้ชายแบบนี้อยู่แล้วด้วย พูดน้อยๆ มึงไม่ต้องพูดฟังกูไป 55555
พอมาเจอแบบนี้ โอ้วววววว เก๋าอยากได้อ่าาาา
:L2: :กอด1:
-
เฮียโคตรหื่นอ่ะ :m10:
-
คู่นี้ที่ลอยคอรอคอย X)
เฮียมีดูแล มานั่งเฝ้า หาข้าวหาน้ำ คอยสังเกตการณ์พี่ฟินด้วยอ่ะ
ได้เฮียเป็นแฟนนี่มีแต่ได้นะพี่ฟิน แถมทูอินวัน ได้ทั้งแฟน ทั้งพ่อในคนๆเดียวกัน กร๊ากกกก
ว่าแต่ก็แอบอิจฉาสาวๆกลุ่มนั้นจริงจริ๊งงงงง
-
ฟินน่ารักแบบโก๊ะๆ
-
คู่นี้เค้าน่ารักแบบแปลกๆ อ่ะ แต่ก็ชอบบบบบบบบ :impress2:
-
คุณฟินชักจะน่ารักขึ้นเรื่อยๆเนาะ^^
คุณเฮียสู้ๆ ก็คนมันรักนิเนาะ ฟินทำอะไรก็ดู...น่ารัก^^
-
ฟิน น่ารักดีจัง ^^
-
อ๊ากกกก เฮีย&ฟิน จะน่ารักไปไหน
ถึงจะไม่หวานมาก แต่ก็น่ารัก อิอิ
คืนนี้เสร็จแน่พี่ฟิน :oo1:
-
คำเตือน เขียนเหมือนตอน 20.1 อยากอ่านซ้ำกลับไปอ่านเองนะคัฟ :z6:
มีคนเข้าใจผิด คู่หลักคู่นี้คือ เฮียฟิน ตี๋หมอกโว้ย หมอกตี๋โว้ย ( :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:) เข้าใจผิดไปประมาณสามล้านคน :m20: บางทีคนเขียนยังสับสนเหมือนกัน (:beat:)
Coin 21
“ม้า หวัดดีค้าบ”
“เอา อาโซ่ยตี๋ มาได้ไง แล้วนั่นใครละเนี่ย?”
“นี่พี่หมอก”
“อาหมอกนี่เอง ได้ยินแต่ชื่อมานาน ขอบคุณมากๆเลยน้าที่ให้เฮียมีมาช่วยงานม้าหน่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“พี่หมอก เข้ามาในบ้านผมไหว้ม้ายัง”
“โซ่ยตี๊ ทำไมไปพูดกับพี่หมอกแบบนี้หล่ะ”
เอ้า กูผิด
เมื่อคืนกว่าจะถึงคอนโดพี่หมอกก็ค่ำเลยกลับบ้านไม่ทัน วันนี้เลยมาหาม้าแต่เช้าเลยครับ(แต่ถึงกลางวันเพราะตื่นสายกันครับ รถเลยติด) ก็ปิดเทอมนี่เนอะ เลยว่างซะจนไม่รู้จะทำอะไร ม้าบอกว่าเฮียไปกับฟินแต่เช้าแล้ว ไม่รู้ทำไมแต่ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนลืมตะหงิดๆ
“ม้า ตี๋ซื้อปูมาฝากด้วย”
“ซื้อมาทำไม เปลืองเงิน”
“เงินพี่หมอก”
“นี่ ดูซิ ไปนอนคอนโดอาหมอกแล้วยังรบกวนเขาอีก”
“ไม่เป็นไรครับ”
ตั้งแต่เข้าบ้านนี้มา ไอ้พี่หมอกพูดคำนี้สองรอบแล้ว หน้ามันยังตายเหมือนเดิม เข้ามาในบ้านก็ยืนอยู่เฉยๆมองพวกผมเอาของไปเก็บ “ดีเลย อย่าพึ่งไปไหน เดี๋ยวม้าผัดหมี่ปูให้กิน”
“ฟังแล้วน้ำลายไหลเลยม้า”
“อาหมอกก็อยู่ด้วยนะ เดี๋ยวรอกินฝีมือม้าได้เลย”
“....”
พี่หมอกมันไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ไปไหน
ผมเคยไปบ้านพี่หมอกสองสามครั้ง เห็นแต่คนงานในบ้าน ไม่เคยเจอสมาชิกในครอบครัวพี่หมอกเลย รู้แต่พี่เมฆไปเรียนต่ออเมริกา ส่วนน้องฝนก็เรียนอยู่โรงเรียนประจำที่ไหนสักแห่ง มันคงจะห่างเหินกับบรรยากาศแบบนี้นานพอสมควร จึงไม่รู้จะแสดงออกยังไง
ผมก็เข้าไปช่วยม้าทำเท่าที่จะทำได้ เห็นไอ้พี่หมอกยืนมองเลยกวักมือเรียกให้มันเข้ามาดูใกล้ๆ “ลองทำดูไหม” มันรีบส่ายหน้าเลยครับ
“พี่หมอก มาหั่นผักเป็นเพื่อนผมดิ”
“กูไม่เคยหั่น”
“ลองดูๆ”
ต้นหอม ยาวประมาณสิบเซนต์ ไอ้พี่หมอกหั่นครึ่งตรงกลาง ใครมันจะไปกินวะ! ยาวเป็นบ้าแบบนี้ “พี่ หั่นให้มันเล็กกว่านี้หน่อยดิ แบบผักโรยอะ” แต่เพราะแรงมันเยอะ หั่นที่ได้เป็นกำๆเหมือนกัน
“ม้า มือนี้โคตรพิเศษ ไอ้พี่หมอกช่วยทำ ปกติผมได้กินแต่อาหารกล่องกับร้านอาหาร ไม่เคยได้กินอาหารฝีมือมันเลยนะเนี่ย”
“มึงถ่ายรูปเก็บไว้เลยไหม”
“เออ ดีหว่ะพี่ ขอมือถือหน่อย”
“กูประชด”
“แต่ผมเอาจริงอะ” มันยังนิ่งผมเลยหยิบเอง จากกระเป๋ากางเกงมันเลยครับ ผมก็ให้มันเก็กท่าอารมณ์ว่ามันมีส่วนร่วมมากกว่าจับผักชีหักครึ่งหน่อย เออ มันก็บ้าจี้ตามผมครับ ทำท่าตั้งใจหั่นผัก ได้ไปหลายช็อต ม้ายังขำเลยครับ เพราะมันยืนเกร็งมาก แถมจับมีดแบบตั้งใจแทงผมให้ตายเลยครับ
“พี่ พอเหอะ วางมีดก่อนที่มันจะจิ้มพุงผมดีกว่า” มันรีบวางเลยครับ ดูเหมือนอึดอัดด้วยที่ต้องมาทำสิ่งที่มันไม่เคยทำ ผมเลยไล่ให้มันออกไปรอข้างนอก
ไม่นานผัดหมี่ปูก็เสร็จ ผัดแบบคนจีนเลยครับ กลิ่นหอมฉุย ผมก็ยกออกมาวางที่โต๊ะกับข้าว ม้ามีผัดเพื่อไอ้พี่ฟินกับเฮียด้วย แต่ยังไม่ได้ตักออกมา แบ่งมาเฉพาะที่กินกันสามคน
“พี่ เดี๋ยวผมตักให้”
ก็หยิบถ้วยตักใส่ เป็นถ้วยขนาดพอดีมือ เพราะเวลาบ้านเรากินจะถือถ้วยขึ้นมาครับ “พี่หมอก ใช้ตะเกียบถนัดหรือเปล่า ผมไปเอาช้อนให้ไหม”
“มึงนั่งกินนิ่งๆไปเถอะ”
ผมนั่งตรงข้ามมัน หัวโต๊ะเป็นม้าครับ ม้าจะคอยถามพี่หมอกว่าอร่อยไหม เอาเพิ่มหรือเปล่า ผมเลยนั่งกินเงียบๆแทน เห็นพี่หมอกมันใช้ตะเกียบไม่เก่งเลยเดินเข้าไปหยิบช้อนส้อมให้มันแทน
มันเลิกคิ้วมอง แต่ก็รับไป “พี่ใช้ไม่ถนัดพี่ก็บอกผมสิ นั่งทนกินตั้งนาน”
“ก็กูเห็นมึงกินอยู่”
“ผมไปหยิบให้พี่แป๊ปเดียว ไม่เป็นไรหรอก”
“....”
อะ..แย่แล้ว
ผมหยิบถ้วยขึ้นมา ทำเป็นเหมือนจะตักหมี่มากินเพิ่ม แต่สายตาก็แอบมองม้าไปด้วยครับ เมื่อกี้ผมแสดงท่าทางเป็นห่วงมันมากเกินไปหรือเปล่าวะเนี่ย ม้าผมจับความรู้สึกคนเก่งมากจนน่ากลัว สงสัยผมจะต้องระวังมากกว่านี้หน่อยซะแล้ว
ผมไปหยิบชาออกมาเทให้ม้า แล้วเพื่อพี่หมอกอีกแก้วนึง “น้ำเปล่าไม่มีหรอ” มารยาทมึงมีไหมวะ เจ้าบ้านเทให้ก็กินสิ
“มีแต่น้ำเย็น ไว้กินข้าวเสร็จค่อยกินดีกว่าพี่ เดี๋ยวปวดท้อง”
“เออๆ”
กินเสร็จ ม้าก็ขอตัวขึ้นไปตากผ้า ผมอาสาล้างจานให้ เลยลากไอ้พี่หมอกมาช่วยด้วยครับ ไม่อยากให้มันว่าง ผมอยากให้มันลองทำในสิ่งที่ยังไม่เคยทำ อยากให้มันปรับตัวเข้าหากับสิ่งที่มันไม่คุ้นเคยบ้าง
ผมอยากจะสร้างความทรงจำกับมันไว้เยอะๆ เพราะรู้ว่าเวลาดีๆแบบนี้ ไม่ว่ายังไงก็มีจุดสิ้นสุด
“พี่หมอกก็ถูๆฟองน้ำเข้ากับจานแบบนี้ แล้วค่อยล้างทีเดียว พี่จะทำงานไหน” ยังไงผมก็จะอยู่ช่วยมันอยู่แล้วครับ เลยให้มันเลือกว่าขัดถ้วยหรือล้างน้ำ
“กูล้างน้ำ ไม่ชอบฟองแบบนั้น”
ไอ้พี่หมอกมันจะทำจริงๆก็ทำได้ แค่ไม่มีใครบอกให้มันทำเท่านั้น ถ้าสอนมันหน่อย ไม่นานก็ทำเป็น ผมถูถ้วยใบสุดท้ายเสร็จก็ยืนมองมันล้างน้ำของมันไปครับ “หืม?” มันหันมาคว้ามือผมทั้งสองข้าง แล้วล้างมือผมให้ ผมลืมไปเลยว่าผมยังเปื้อนน้ำยาล้างจานอยู่
“ถ้วยสุดท้าย”
เดี๋ยวนี้มันยิ้มบ่อย บ่อยขึ้นกว่าเดิมมาก ผมชอบที่จะเห็นรอยยิ้มมันและก็ไม่ลืมที่จะยิ้มกลับให้ด้วยครับ เช็ดมือกันเสร็จก็เลยเดินขึ้นไปช่วยม้าตากผ้า คราวนี้ม้าสอนเองเลยครับ
“นี่ของมึงหรอ”
ฮึ่ย อย่ามาดึงกางเกงในคนอื่นเล่นได้ป่าววะ “พี่ไม่ต้องตากเลย ไปนั่งนู่นเลยไป”
“อะไร กูแค่ถามว่าของมึงหรือเปล่า”
“เออ! ของผม พี่ไปตากเสื้อก็ได้ไป ผมขอร้อง” เขินครับ อยู่ดีๆก็เขิน ทั้งๆที่อยู่คอนโดยังโยนลงตะกร้าเดียวกันแท้ๆ แต่ตอนนี้พอเห็นมันถือไว้กับมือเลยรู้สึกแปลกๆ แย่งมาถือเองแล้วก็ใช้ตัวผมดันตัวมันให้เดินไปช่วยม้าอีกฝั่งของราวตากผ้าแทน
ม้าก็เปิดรายการแฉเลยครับ อายกว่าเดิมอีก “ตอนเด็กๆนะ ถามอาโซ่ยตี๋ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร รู้ไหมโซ่ยตี๋ตอบว่าอะไร”
“ไม่รู้ครับ” คือ ม้าถามเพื่อเกริ่นเฉยๆ ไม่ได้ให้มึงตอบ ไอ้พี่หมอก มึงเกรียนใส่ม้ากูหรอ?
“อีตอบว่าอยากเป็นอุลตร้าแมน ขำกันทั้งซอย วิ่งออกไปกลางถนนร้องโวยวาย เจอสัตว์อะไรแปลกๆหน่อยจับกลับบ้านมาหมด คราบจักจั๊นอาตี๋อีเก็บกลับบ้าน แล้วมาบอกอาตั๊วตี๋ว่าเป็นมนุษย์ต่างดาว ภาพยังถ่ายไว้อยู่เลย”
“ม้า หยุดเถอะ ตี๋ขอร้อง”
“อาหมอกอีก็ชอบดีออก” ม้าเห็นรอยยิ้มมันไหมครับ มันไม่ได้ฮาแต่มันเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ยครับ! ก็ตอนนั้นมันยังเด็ก ความฝันแปลกๆมันก็ต้องมีกันได้ถูกไหมครับ! ต้องไอ้เฮียดิ ฝันอยากเป็นนายก เวลาเขาแถลงอะไรก็นั่งพูดซ้ำอยู่หน้าทีวี มันน่าตลกกว่าผมอีกน่ะนั่น!(จริงๆนะ)
“แล้วอาหมอกหล่ะ ตอนเด็กๆอย่างเป็นอะไร”
“นักฟุตบอลครับ”
ฟังมันพูดแล้วผมก็นึกถึงรูปหัวเตียงมัน รูปพี่หมอกตอนเด็กๆที่ใส่ชุดบอลถือถ้วยรางวัลนี่แหละครับ
“แล้วตอนนี้พี่ไม่เล่นแล้วหรอ” มันส่ายหน้า ผมก็ไม่ได้ถามต่อครับ ถ้ามันอยากเล่าเดี๋ยวมันก็เล่าเอง
ผมเอาตะกร้าเข้าไปเก็บ เห็นไอ้พี่หมอกคุยอะไรกับม้าอยู่ไม่รู้ ผมไม่ได้เดินเข้าไป รอให้เขาคุยกันเสร็จแล้วค่อยเข้าไป ไม่แม้แต่จะแอบฟังครับ ที่มันรอให้ผมเดินออกมาคุยแสดงว่าต้องการคุยกับม้าแค่สองคน ม้าทำหน้านิ่งจนผมไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน
ผมอยากจะนอนค้างกับม้า แต่ม้าบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ฟินกับเฮียก็กลับ แอบถามหน่อยดีกว่าครับ
“ม้า ไอ้พี่ฟินอยู่บ้านเป็นไงอะ”
“ไปช่วยขายโจ๊กทุกเช้าเลย อาฟินอีคุยเก่ง คุยได้ทุกเรื่อง ลูกค้าเขาชอบฟังอีพูดกันดี ม้าว่าอาฟินนี่น่ารักดีนะ”
“แล้วเฮียอะ ไม่ทะเลาะกันตายหรอ”
“ไม่นิ ก็เห็นสนิทกันดี” เว้ยเฮ้ย! มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้วะ! “อาตี๋ ไปอยู่ที่อื่นก็เกรงใจเจ้าของบ้าน มีอะไรช่วยเหลือเขาได้ช่วย ไม่ต้องให้เขาบอก เข้าใจไหม?” ม้าเป็นแบบนี้เสมอ สอนให้เกรงใจคนอื่น เอาใจเขามาใส่ใจเรา ผมชอบที่ม้าสอนแบบนี้มากครับ ม้าไม่เพียงแต่สอน แต่ยังทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ผมกับเฮียเลยได้นิสัยแบบนี้จากม้ามาเต็มๆ
“ม้า ตี๋ไม่อยู่ ม้าเหงาไหม”
“มีอาฮ้งกับอาฟินอยู่ ม้าไม่เหงาหรอก โซ่ยตี๊หล่ะ มีความสุขดีหรือเปล่า”
ผมเหลือบตามองพี่หมอกที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน พี่หมอกเหลือบมองเข้ามาหลายครั้ง แต่มองไม่เห็นในบ้านจากด้านนอกหรอกครับ
ผมหันกลับมายิ้มให้ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลกใบนี้ ตอบออกมาจากความรู้สึกของผม
“ตี๋มีความสุขมากครับม้า...”
.............................
.....................
“ฝีมือม้าอร่อยป่ะ”
“อร่อยดี”
ผมเบิกตากว้างเลยครับ ไอ้พี่หมอกพูดคำว่าอร่อยดี ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมครับ? หริอมันจะพูดถึงยี่ห้อหัวกระทิหรือเปล่า? (กูคิดไปนั่น)
“ทำหน้าแบบนั้นทำไม”
“ผมแปลกใจ”
“แปลกใจ?”
“พี่บอกว่าอร่อย”
“แล้วจะให้กูพูดว่าอะไร พอแดกได้หรอ”
“อร่อยดีนะโอเคแล้วพี่” พอเห็นไอ้พี่หมอกขับรถแบบนี้ชอบนึกถึงเวลาที่มันหิ้วผมติดไปด้วยกับสาวๆพวกนั้นทุกทีเลยครับ
“พี่หมอกจะไปไหนอะ”
“อยากกลับบ้าน”
“อืม เอาดิ ผมอยากไปเจอไอ้หนึ่ง” ไม่ได้เจอกับมันนานมากแล้วครับ คิดว่ามันน่าจะลืมผมไปแล้วด้วยซ้ำ
นึกถึงไอ้เฮียเลยโทรหา แต่คนรับกับเป็นพี่ฟิน
“พี่ฟิน? พี่อยู่กับเฮียหรอ”
“ใครวะ”
“ตี๋เอง อ่านหน้าจอดิพี่”
“กูไม่รู้จักมึง คนอะไรชื่อตี๋เอง นามสกุลอ่านหน้าจอดิพี่”
“พี่ฟิน อย่ากวนตีน ขอสายเฮียหน่อย”
“เออๆ ไอ้เฮีย มึงรับโทรศัพท์หน่อยดิ”
โห มันไปพูดจากันแบบนี้ได้ยังไงวะ ไอ้เฮียไม่ต่อยตายหรอ “ไอ้นี่นิ นอนเป็นหมีเลยนะมึง ตื่นสิวะ” เห็นภาพไอ้พี่ฟินใช้ตีนเขี่ยให้เฮียตื่น ไม่รู้ทำไม
“แม่งน่ารำคาญหว่ะไอ้ฟิน มึงเงียบๆหน่อยดิกูปวดหัว ฮัลโหล?”
“เฮียอยู่ไหนวะ?”
“...ถามทำไม มึงนั่นแหละอยู่ไหน”
“ตี๋อยู่กับพี่หมอก ตี๋จะโทรมาบอกว่าม้าทำอาหารเพื่อแล้วนะ ไม่ต้องกินมา”
“อ้าว มึงกลับบ้านมาหรอ กูนึกว่ามึงลืมไปแล้วว่ามีบ้านให้กลับ”
“กลับไปผมมีที่นอนรึเปล่าหล่ะ เฮียยกให้ไอ้พี่ฟินไปแล้วนิ”
“เออ รู้ตัวก็ดี มึงกลับมาเดี๋ยวกูถีบไอ้ฟินลงไปนอนพื้นให้ กลับมานอนบ้านบ้าง กูอยากถีบมึงลงเตียง เหงาตีนฉิบหาย”
“เฮียแม่งหยาบคายหว่ะ แค่นี้นะ”
มันติดความหยาบคายมาจากไอ้พี่ฟินอย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้มันพูดกับผมดีจะตาย(?) ผมว่านะ ไอ้เฮียกับไอ้พี่ฟินแม่งมีซัมติงวรองกันชัวร์ ไม่งั้นมันไม่ยอมขนาดนี้หรอก
แต่ช่างมันเหอะ ผมขี้เกียจยุ่ง โตกันจนหมากระโดดก็เลียไม่ถึงแล้ว ไม่อยากก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวกันครับ
-
ไอ้บีเอ็มเจ้าเดิมแล่นผ่านประตูบ้านเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนสวนหน้าบ้านจะมีต้นไม้มาลงเพิ่มกว่าเมื่อก่อน ไอ้หนึ่งกระดิกหางมานู่นเลยครับ จำรถไอ้พี่หมอกได้แหง ไอ้พี่หมอกบอกมันขับรถทุกคนนั้นในบ้านได้ แต่คันนี้ห้ามคนอื่นขับ หวงมากครับ
ไอ้ผมก็ขับเป็นแต่กระบะ มอไซค์ รถหรูๆแบบบีเอ็มอย่าฝันไปเลยครับ บีเอ็มเอ็กซ์ยังพอเจรจา
“จ๊ะเอ๋!! จำตูได้ป่าววะ”
เฮ้ย! มันจำได้ด้วย กระดิกหางมาหาผมด้วยครับ ดีใจหว่ะ ผมลูบหัวกอดกับมันใหญ่เลยครับ ผมชอบไอ้หนึ่งโคตรๆเลย หมาในฝัน ในที่สุดก็ยอมรับกูแล้วสินะ!
“เฮ่ย ปล่อยมันได้ยังวะ”
ไอ้พี่หมอกแม่งเดินหน้าบูดมาเลย ขี้หวงหว่ะ แค่หมายังจะหวง
“พี่ขี้หวงหว่ะ ขอยืมตัวไอ้หนึ่งหน่อยก็ไม่ได้”
“มึงคิดว่ากูหวงหมาหรอ?” ลากเสียงสูงท้ายประโยคแปลว่าประชด
“พี่หวงผมหรอ” ผมว่าตอนนี้ผมต้องยิ้มน่าเกลียดมากครับ มันถึงได้เอามือโยกหัวผมแบบนี้ ก่อนจะดันตัวผมเดินเข้าไปในบ้าน แต่ผมยังไม่ขึ้นไปขลุกกับมันในห้องหรอก วิ่งไปหาแม่บ้านก่อนเลยครับ ป้าน้อยใจดี ผมชอบ
“ป้าคร้าบบ จำผมได้รึเปล่า”
“อ้าว น้องตี๋ หายไปไหนซะนานเชียว ป้าคิดถึง”
“ผมก็คิดถึงป้า อาหารป้าอร่อย กระเพาะผมร้องหาฝีมือป้าทุกวันเลย”
“นี่คิดถึงป้าเพราะเรื่องอาหารหรอเนี่ย ป้าเสียใจจัง อ้าว คุณหมอก” ป้าแกดูเงียบลงไปทันตาเลยครับ ถึงยังไงพี่หมอกก็ยังเป็นคุณชายในบ้านอยู่ดีครับ แต่ผมว่าเดี๋ยวนี้มันดีขึ้น ปกติเวลาเดินไปไหนมาไหนมันจะปล่อยออร่า”อย่ามายุ่งกับกู”ใส่ทุกคน แต่ตอนนี้ออร่าที่ว่าหายแว็บไปแล้ว
“จะรับอะไรหรือเปล่าคะ”
มันไม่ตอบ แต่ชี้มาที่ผม ผมทำหน้าบูดใส่มันเลยครับ ให้กูทักทายคนอื่นบ้างก็ได้ ตอนนี้มันติดผมยิ่งกว่าเด็กเห่อของเล่นซะอีก
“งั้นเดี๋ยวผมลงมาหาใหม่นะป้า”
“จ้าๆ รีบไปหาคุณหมอกเถอะ อารมณ์ไม่ดีแล้วหน่ะ” ผมยิ้มแฉ่งให้ป้าแล้วรีบเดินไปหาไอ้พี่หมอกเลยครับ พอมันหันหลังให้เลยกระโดดเกาะหลังมัน แต่มันไม่ยอมเอามือมาจับขาผมไว้ ผมเลยเอาขาโอบเอวมันไว้แทน เกาะแบบลูกลิงก็หลังแม่ คล้ายๆกันเลยครับ แต่แม่ลิงก็โหดซะ เดินลุยขึ้นบันได ผมนี่เกาะไอ้พี่หมอกแน่นเลย กลัวตกเว้ย
“พี่เล่นไรวะ เหวอ ถ้าผมตกไปทำไงอะ!”
“ก็เจ็บ อาจจะหัวแตก”
“ว้าก พี่ รีบๆเดิน อีกไม่กี่ขั้นเอง เร็วๆ”
“แทนที่มึงจะลงมาเดินเอง”
“ผมกลัวหงายหลังอ้ะ”
พ้นเขตบันไดหวาดเสียวก็เกาะมันต่อ มันก็บอก”หนัก” ตกลงนี่กูหนักจริงๆใช่ไหม ไอ้เฮียก็บ่น จริงหรอวะ อุตส่าห์นึกว่าซิกซ์แพ็คจะมาหาแล้วนะเนี่ย ตอนนี้มันมาแค่ครึ่งเดียวครับ ผมคิดว่าอีกไม่นานแพ็คที่สี่น่าจะมา แต่ก็ยังไม่มาซักที สงสัยคงต้องโบกมือลากันแล้วล่ะ ไอ้สามแพ็คสุดเลิฟ
มาถึงห้องไอ้พี่หมอกก็เขย่าๆตัวให้ผมลงจากหลังมัน ไม่ทันได้ตั้งตัว มันก็เข้ามากอดแน่น ช่วงนี้ผมแอบกลัวว่ามันจะกินผมเข้าไปจริงๆ เพราะหลังจากกลับมาจากทะเล ว่างก็กอดเผลอก็จูบไม่ปล่อยเลยครับ
“พี่ ปากผมจะเปื่อยแล้ว เจ็บปากแล้วอะ”
“กูชอบจูบ”
ถอนหายใจ ได้แต่ยกมือขึ้นลูบหน้าพี่หมอก ขาของผมกับมันเกี่ยวเข้าหากัน เวลามันกอดผม มันจะกอดผมทั้งตัว เหมือนจะรัดผมไว้แน่น ไม่ปล่อยให้ไปไหน
“ตอนนี้กูมีแต่มึง ทดแทนทุกอย่างที่กูเคยมีด้วย”
“พี่ลบเบอร์..”พูดยังไม่จบก็ก้มลงมาจูบ “...ในมือถือยัง” พอมันฟังผมพูดเลยล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบไอโฟนมาให้ผมดู มันเปิดให้ดูทีละเบอร์แล้วลบให้เห็นกันจะๆเลยครับ “เหมย” มันบอกชื่อ แล้วก็ให้ผมดูตอนมันกดลบ เยอะครับ กินเวลาเกือบทั้งบ่าย บางทีมันก็หยุดแล้วให้ผมกดลบแทน ผมก็จะหันไปถามเรื่อยๆว่าคนนี้พี่จำได้หรือเปล่า จนทั้งเครื่องจากเกือบสองร้อยเบอร์กลายเป็นเหลือแค่สามสิบกว่าเบอร์เองครับ
ผมพึ่งเห็นว่ามันมีเบอร์บ้านผม เบอร์ผม เบอร์เฮีย เบอร์ม้า นี่มึงรู้จักกูยกตระกูลเลยเรอะ!
ในห้องมันค่อนข้างจะหนาว แต่พอเวลากอดกันแบบนี้จะไม่ค่อยรู้สึก บางครั้ง ในอ้อมกอดพี่หมอก ผมได้ยินเสียงหัวใจมันเต้น เป็นเสียงที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น
“ตี๋”
“หืม?”
มันไม่ตอบ แต่ไซร้ไปตามคอผม..
ผมเริ่มรู้แล้วครับว่ามันเรียกผมทำไม
วนเวียนไปตามริมฝีปาก บางครั้งก็กดจูบลงไป บางครั้งก็กลายเป็นการหอมแก้ม ผมได้ยินมันพร่ำเรียกชื่อผมเหมือนเป็นเด็กฝึกพูด ผมโอบกอดมันไว้ด้วยสองแขนของผม จูบกลับเมื่อริมฝีปากนั้นประกบเข้าหา
ได้ยินเสียงชื้นแฉะชัดกว่าทุกที่ มันชอบกัดหูกับคอผม เพราะว่าที่ตรงนั้นเป็นผิวที่ค่อนข้างบาง เวลากัดจึงเห็นรอยชัด เจ็บง่ายกว่าที่อื่น ผมดูออกว่าเวลามันกัดผมมันจะยั้งแรงไว้ ไม่ให้มากเกินไปจนเลือดออก
“ตี๋..มึงเป็นของกู”
“อืม” รู้สึกเหมือนสติค่อยๆถูกเป่าออกไป มือของพี่หมอกกำลังไล้ตัวผมโดยที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อออก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พี่หมอกจับหน้าอกผม ไม่ต้องหวังจะบีบหรอกครับเพราะมันไม่มี ไอ้พี่หมอกก็ไม่ได้พยายามหรอกครับ เพราะมันกัดผ่านเสื้อเลย
“โอ๊ย พี่! กัดทำไมวะ”
“หมั่นเขี้ยว ตัวมึงมันน่ากัดไปทั้งตัว”
“พี่ อ้าปากหน่อย” มันก็อ้าให้ผมดูครับ “เขี้ยวน้องหมอกพึ่งขึ้นหรอครับ? ฮ่าๆๆ”
มันกัดหน้าอกผมอีกแล้ว เจ็บครับ แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นเลียผ่านเสื้อ ผมไม่ได้ใส่เสื้อกล้ามมา เลยรู้สึกเปียกชื้นไปถึงผิว
ความเจ็บ..เปลี่ยนเป็นความรู้สึกใหม่ ที่มันสอนให้ผมได้รู้จัก
“พี่หมอก...”
รู้สึกหน้าตัวเองร้อนรุมๆเหมือนคนเป็นไข้ ความรู้สึกแปลกๆแล่นผ่านตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาถึงต้นคอ ผมรู้สึกเหมือนประสาทรับรู้ผมจะไว้กว่าปกติ ถึงได้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของพี่หมอก
“อือ...”
น่าแปลก รู้สึกดี
ทั้งๆที่ตรงนั้นไม่น่าจะเป็นจุดที่ใช้กระตุ้นได้ แต่ตอนนี้ ผมกลับรู้สึกดีเสีย จนกักเสียงตัวเองไว้ไม่ไหว
“พ..พี่หมอก”
ผมได้ยินเสียงหายใจของตัวเองที่ดังขึ้นเรื่อยๆไม่ต่างจากของพี่หมอก ผมจ้องมองพี่หมอกที่เลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะรู้สึกว่ากางเกงของผมถูกถอดออกอย่างช้าๆ
พี่หมอกโอบเอวของผมแล้วยกขึ้นให้ดึงกางเกงออกจากตัวได้ง่ายขึ้น พี่หมอกใส่ใจทุกรายละเอียดจนผมคิดว่าความรู้สึกของพี่เขานั่นมากมายเสียจนผมรู้สึกได้ “หนาวหรือเปล่า”
“ไม่หนาวครับ”
พี่หมอกที่ได้ฟังคำตอบนั้นก็ดึงตัวให้ผมลุกขึ้นนั่ง แล้วถอดเสื้อออกให้ผม มือพี่หมอกไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ปลายคิ้วผม “แผลยังไม่หายหรอ”
“เป็นแผลเป็นไปแล้ว”
“หรอ” เสียงดูเหมือนไม่สนใจอะไร แต่ผมเห็นมันจ้องนานมาก มันกดจูบลงบนแผลนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่าอาการเขินของผมมันมีได้ไม่สิ้นสุดจริงๆ เหมือนจะเขินมากๆแล้ว แต่ก็มีสิ่งที่ทำให้ผมต้องรู้สึกเขินมาขึ้นไปเรื่อยๆ
ผมหนาวได้ไม่นาน ก็รู้สึกร้อนกลับขึ้นมาอีก พี่หมอกจูบไล่ขึ้นมาตั้งแต่ต้นขา การที่ได้เห็นภาพแบบนี้เกิดขึ้นต่อหน้า ที่สำคัญเกิดกับตัวเอง เป็นความรู้สึกที่เกินจะบรรยายได้เลยครับ ผมไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาทำแบบนี้กับผม แล้วสิ่งที่ไม่เคยคิด..คือคนนั้นเป็นพี่หมอก
จูบราวกับอีกฝ่ายคือถังออกซิเจนใต้น้ำ ผมแทรกมือตัวเองเข้าไปในผมของพี่หมอก ลิ้นชื้นที่วนอยู่รอบยอดอก..ผมรู้สึกเหมือนถ้าผมยืนอยู่คงต้องล้มลง แต่ก็มีอ้อมแขนของพี่ที่กอดผมไว้ คอยฉุดไม่ให้ผมจมลงไปในห้วงความรู้สึกที่แสนจะรุนแรงนี้
มันเลื่อนขึ้นมาดูดที่ต้นคอ ระหว่างที่กำลังคิดว่าจะซ่อนรอยพวกนี้ยังไง ก็ถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ พอมองลอดไปก็เห็นว่าสะโพกของตัวเองถูกยกสูงขึ้น เห็นมือพี่หมอกที่ปลดเข็มขัดของตัวเองออก..
มันมาแล้ว!!
น้องไอ้พี่หมอก เอาหนอนน้อยผมไปเทียบก็ยอมแพ้ตั้งแต่จะคิดแล้ว เห็นแล้วก็อดกลัวไม่ได้ ผมพอรู้มาบ้างครับว่าเซ็กส์ระหว่างชายชายมันเป็นยังไง แต่ก็ยังจินตนาการไม่ออกอยู่ดีว่าจะทำให้ไอ้ของขนาดแบบนั้นเข้ามาในตัวผมได้ยังไง
ผมเห็นมันลุกไปจากเตียง ไม่นานก็กลับมา ได้ยินเสียงเหมือนเปิดหลอดอะไรสักอย่าง สักพักก็เห็นมันวางหลอดนั้นลงกับเตียง
“อึก! พี่ มันเย็นอ้ะ..”
“กูซื้อแบบเย็นมา”
มันคืออะไร(วะ)!!
รู้สึกเหมือนจะเป็นเจลอะไรสักอย่างครับ พี่หมอกป้ายเจลนั้นเข้ากับด้านหลังของผม มองจากตรงนี้เห็นแค่ส่วนข้อมือลงไป พี่หมอกกัดสะโพกผมด้วยอ้ะ! ตอนนี้มันอายเสียจนต้องก้มหน้าซุกกับเตียงเลยครับ ไม่ไหวแล้ว ผมทนมองไม่ไหวแล้ว
พี่หมอกสอดนิ้วเข้ามาในตัวผม เข่าผมถึงกับสั่น เหมือนจะรับน้ำหนักผมไว้ไม่อยู่ เจลนั้นเย็นมากครับ เมื่อเวลามาอยู่ในตัวผมรู้สึกเหมือนมันเย็นขึ้นกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ
“อ...อึก....อะ...พี่หมอก”
ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ได้แต่ร้องชื่อพี่หมอกออกมา
รู้สึกถึงความตื่นตัวของผม ผมเลื่อนมือไปหาส่วนกลางตัวของตัวเองช้าๆ แต่พี่หมอกไม่ยอมให้ผมจับ ดึงมือผมมากดไว้ที่เหนือเอว แขนข้างเดียวรับน้ำหนักไม่ไหวผมจึงเอนตัวลงนอนกับเตียง มีเพียงส่วนสะโพกเท่านั้นที่ยกขึ้นมา
พอหลับตาลง ก็ยิ่งรู้สึกถึงนิ้วที่อยู่ในตัวได้ดีขึ้น
เหมือนกำลังพยายามขยายให้พร้อมที่จะรับมือกับไอ้มังกรพ่นไฟนั่นครับ ตอนนี้ ทั้งร่างกายผมรู้สึกเหมือนถูกโจมตี เหงื่อผมออกทั้งๆที่ในห้องอากาศหนาวจนน่าจะตัวสั่นด้วยซ้ำ รู้สึกได้ว่าส่วนกลางตัวผมเริ่มชื้นแฉะ
“พ..พ..พี่หมอก...ผม..อึก...พี่”
สะโพกส่ายไปตามจังหวะการเคลื่อนของมือ ผมไม่รู้ว่าพี่หมอกสอดเข้ามากี่นิ้วแล้ว แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนผมทนไม่ไหว ต้องการอะไรที่มากกว่านั้น
พี่หมอกเปลี่ยนให้ที่ตรงนั้น กลายเป็นอวัยวะที่สนองตอบต่อความรู้สึกทางเพศ..
“..เอาเลยนะ?”
“อือ....อ...อึ้ก!”
เจ็บ
รู้สึกเหมือนบางอย่างฉีกขาด ผมกัดฟันแน่น ไม่อยากส่งเสียงร้องออกไป ไม่อยากให้พี่หมอกรู้ว่าผมเจ็บ เพราะพี่หมอกจะหยุดทุกอย่างลงทันที
“เจ็บหรือเปล่า”
“...อ...อ...ไม่เจ็บ”
ขอโทษครับพี่ ผมโกหกพี่..
พี่หมอกโน้มตัวลงมาจูบผมที่หัวไหล่ ผมรู้สึกผ่อนคลายลง ความรู้สึกเจ็บเมื่อครู่ลดลงเรื่อยๆสลับกับความรู้สึกหวาบหวามที่เพิ่มขึ้นทุกเวลา พี่หมอกค่อยๆแทรกตัวเองเข้ามาช้าๆ
“แน่น..เป็นบ้า”
ได้ยินเสียงหอบหายใจดังถี่ ทั้งของผมและพี่หมอก
อยากเห็นหน้าพี่หมอก แต่ตอนนี้ก็ยังไม่พร้อมที่จะพลิกตัวกลับไปหา แม้ว่าที่ตรงนั้นจะชุ่มไปด้วยเจลที่เย็นก็จริง แต่ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นเรื่องปกติ ผมเจ็บ แม้มันจะเจ็บน้อยลงแล้ว แต่เมื่อความเจ็บนั้นมันเริ่มมาจากจุดที่อยู่สูง ถึงจะลดลงยังไงก็ยังเหลือความรู้สึกอยู่
“ตี๋...ขยับนะ”
“พี่หมอก...”
พอเรียก พี่หมอกก็สอดตัวเข้ามาจนสุด แนบตัวลงมากับตัวผมแล้วดันหน้าขึ้นไปจูบ พี่หมอกแช่ตัวอย่างนั้นอยู่นาน ไม่รู้ว่าต้องการให้ผมคุ้นชินหรือไม่อยากถอนจูบ “อ..อ..อือ” ได้แต่ร้องไม่เต็มเสียง
ตัวพี่หมอกร้อนมาก ร้อนจนความเย็นของเจลไม่ได้ช่วยอะไร ทางแคบๆที่ถูกขยายออกนั่นโอบรัดตัวของพี่หมอกไว้ เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้ผมนึกถึงคำพูดของพี่หมอกที่ว่าผมเป็นของมัน ในเวลานี้ผมรู้สึกว่าคำพูดนั้นกำลังแล่นอยู่ในหัวผม
ผมเป็นของพี่..
ทุกอย่าง และทั้งหมดของผม..
พี่หมอกดึงตัวออกช้าๆ ผมกลั้นหายใจไว้ ตอนนี้มือข้างที่ถูกจับไว้ได้รับอิสระ ผมใช้มันหยัดตัวไว้ แรงกระแทกเบาๆทำให้ตัวผมโยกไปข้างหน้า รู้สึกว่าตัวของพี่หมอกจะเข้ามาลึกกว่าเมื่อกี้
“พี่หมอก..อึก...อือ...”
“ตี๋..มึงเป็นของกู”
ผมหลับตา ขมวดคิ้วแน่น ความรู้สึกบางอย่างตีรวนกันไปหมด ตอนนี้ผมเริ่มฟังไม่รู้เรื่อง ได้ยินแต่แปลไม่ออก ผมรับรู้แต่เพียงแรงเสียดสีที่ทำให้ผมรู้สึกเสียววาบไปทั้งตัว ที่ตรงนั้นร้อนระอุ พอๆกับอารมณ์ในตัวผมที่คุกกรุ่นไม่แพ้กัน
“พี่....ช..ช่วยผม..อึก...”
ไม่มีแรงแม้แต่จะยกตัว แต่ความต้องการของผมถึงลิมิต ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกกระตุ้นขึ้นมาตอนไหน แต่เหมือนความรู้สึกทุกอย่างค่อยๆขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ มือพี่หมอกร้อน โอบอยู่ที่ส่วนกลางตัวผม เสียงผมร้องไม่เป็นคำเมื่อพี่หมอกเริ่มขยับมือไปพร้อมๆกับจังหวะที่ยังเร่งอยู่ไม่หยุด
“อือ..อื.อ...อึก...อะ....”
ในหัวผม ผมเห็นรอยยิ้มของพี่หมอกชัดเจน
มือของพี่หมอกอีกข้างลูบไปตามหลังผม ก่อนจะจับไว้ที่หัวไหล่ ดึงตัวผมขึ้นมา จนรู้สึกว่าหลังติดกับแผ่นอกพี่หมอก มือข้างนั้นโอบตัวผมไว้ แล้วดันหน้าผมให้หันไปหา
จูบร้อนแรงไม่แพ้กับจังหวะที่ยังกระแทกกระทั้นอยู่ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนั่งอยู่บนรถไฟเหาะ ที่เดี๋ยวก็หมุนไปหมุนมาตีลังกาหลายๆตลบให้ได้หวาดเสียว พอถอนหายใจเมื่อรถหยุดวิ่งแล้ว สักพักก็พบว่าโดนหลอก รถออกตัววิ่งพาเราออกไปหัวหมุนอีกรอบ ซ้ำๆ ไม่รู้จบ
“กูจะไม่ยกมึงให้ใคร...มึงเป็นของกูคนเดียวเท่านั้น”
เสียงกระซิบต่ำปนกับเสียงหายใจติดอยู่ข้างหู ก่อนจะถูกงับหูเบาๆ มือข้างหนึ่งทาบไปกับมือพี่หมอกที่โอบตัวผมไว้ อีกข้างผมเลื่อนมาที่แก่นกายตัวเอง พี่หมอกจึงปล่อยมือออกแล้วโอบผมไว้ทั้งสองมือ
“อ..อือ...พี่หมอก...อึก”
ดำดิ่งลงไปไม่สิ้นสุด
ผมตกลงไปในหุบเขาลึก มองไม่เห็นพื้น ความรู้สึกเหมือนตกลงจากที่สูง...ผมถึงจุดสูงสุดของอารมณ์...
“อ้ะ! อึก....”
ตัวผมสั่นเทา เห็นของเหลวสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนไปกับผ้าปูที่นอนสีเทา ได้แต่จ้องมองด้วยสายตาที่แม้แต่ตัวเองยังรู้ว่ามันหวานเยิ้ม พี่หมอกหยุดขยับตัว ซึ่งผมคิดว่าดีแล้ว เราจูบกันนิ่งๆก่อนที่หมอกจะดึงตัวออกจากผม แล้วปล่อยให้ผมลงไปนอนกับเตียง
ผมนอนหงาย พี่หมอกใช้เข่าดันขาผมออก ก่อนจะสอดตัวเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้ผมเห็นหน้าพี่หมอกชัดเจน มันทำให้ผมใจเต้นแรง
เหงื่อพี่หมอกหยดลงบนหน้าท้องผม มือข้างหนึ่งปรนเปรอให้ผมแข็งตัวขึ้นมาอีกครั้ง “อ...อึก” เพราะปิดปากไว้แน่นหรือเปล่าไม่รู้ ผมอายเกินกว่าจะปล่อยเสียงแบบนี้ออกมาจากคอ
เป็นบรรยากาศที่น่าพิศวง ผมไม่เคยคิดว่าผมต้องมานอนท่านี้ จ้องมองผู้ชายอีกคนแทรกตัวเข้ามาในตัวผม ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ผมคิดว่าภาพนี้คงจะทำให้ผมรู้สึกอับอายเกินกว่าจะทนไหว แต่พอเป็นพี่หมอก ผมกลับคิดว่า..มันเป็นสิ่งที่ทำเพื่อแสดงออกถึงความรัก อย่างน้อยมันก็เป็นช่วงเวลาที่ทำให้เราได้โอบกอดกัน มีความสุขไปด้วยกัน
ตัวผมไถลไปตามที่นอน เตียงนุ่มจนไม่รู้สึกเจ็บหลัง พี่หมอกโน้มตัวลงมาจูบทำให้สะโพกผมลอยขึ้นจากที่นอน ผมไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปเท่าไหร่ ตอนนี้แม้แต่นาทีสั้นๆยังรู้สึกเหมือนถูกยืดออกเป็นชั่วโมง พี่หมอกดึงมือผมขึ้นไป กดจูบตามข้อนิ้ว สายตาก็จับจ้องมาที่ผม อุณหภูมิร่างกายร้อนจนเหมือนเป็นไข้อ่อนๆ เหงื่อท่วมกายแต่ก็ยังไม่อยากที่จะหยุด
พี่หมอกเกร็งตัว แม้จะกระแทกตัวเข้ามา แต่มันก็ไม่ได้รุนแรง ผมถึงจุดสุดยอดครั้งที่สองก่อนพี่หมอกที่ตามมาติดๆ
เหมือนคลื่นระลอกใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างกำลังสงบลง พี่หมอกถอนกายออก ผมรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลตามออกมา
“เซ็กซี่เป็นบ้า”
พี่หมอกที่พูดแบบนั้น เหงื่อชุ่ม ผมที่สั้นนั้นเปียกเหมือนพึ่งอาบน้ำเสร็จ เสยผมขึ้นอย่างช้าๆ
ผมว่าเป็นพี่ต่างหาก ที่เซ็กซี่เป็นบ้า
ขาผมคลายออกจากเอวพี่หมอก แต่กลับถูกจับไว้ เห็นพี่หมอกยิ้มแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนรถไฟเหาะที่จอดไว้กลับมาเปิดไฟเขียวอีกรอบ ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็ขึ้นไปหมุนสิบหกจังหวะกันจนตาลายทั้งคู่มาแล้ว
“พ..พี่หมอก?”
“มึงคิดว่ารอบเดียวกูอิ่มหรอ?”
อิ่มมันต้องกินข้าว! กินผมมันอิ่มไหมหล่ะ!!
ไม่ทันได้เถียงอะไร ริมฝีปากก็ประกบเข้าหากัน รู้สึกเหมือนปากจะแตกไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย
ขาดเข็มขัดนิรภัย รถไฟเหาะวิ่งออกจากที่จอดช้าๆ ทั้งที่ยังเจ็บคอจากการตะโกนแหกปากกรีดร้องไปเมื่อรอบที่แล้ว แต่ตอนนี้เสียงที่คิดว่าหมดก็กลับขึ้นมาร้องขึ้นอีกครั้ง
“อ..อือ...พี่.....”
พี่หมอกยิ้ม แต่ผมยิ้มไม่ออก
“จ้องแบบนี้ มึงยั่วกูหรอ?”
ยั่วเชี่ยไรวะ!! มึงเห็นตากูไหม มันบอกว่าสงสารกูหน่อย! อย่าตีความคนอื่นไปผิดๆแบบนั้นสิวะ!
มองไปข้างหน้าแล้วเหนื่อยใจ เห็นทางรถไฟที่แสนหวาดเสียวหมุนตัวเป็นเกลียว แต่ตอนนี้จะโดดหนีไปไหนก็คงไม่ได้แล้ว
“พี่หมอก...”
วันนั้นผมเล่นรถไฟเหาะไปสามรอบครับ
สาบานได้ว่าผมจะไม่ไปสวนสนุกอีกเลย…
....................................
.............................
[Coin 21 : complete]
[28.11.54]
บ่ายแก่ๆ....
แม่: เดือนหน้าห้ามเล่นแบบนี้แล้วนะ เล่นแต่คอมทั้งวัน
ป๋็ม : :a5: :a5: :a5: :a5: (ตูก็อ่านหนังสือนะวะครับ)
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: <----ให้คนอ่าน บังคับรับทุกคน
*ปล.ตรวจทานตัวอักษรโดย misso คุณครูภาษาไทยประจำเรื่องคัฟ :man1:
*ปล2. ใครต้องการหมู่เลือดกรุ๊ปใด เชิญดูรายละเอียดทางนี้
AB - พี่ฟิน พี่หมอก เคิ่ล
O - ตี๋ พี่โก้ พี่ต้น
B - กล้วย เฮีย ปิ๊ก อุกกี้
A - โจ๋ พี่บอล พี่ปิง กึ่ม
(มันมีใครในเรื่องอีกฟร้า นึกไม่ออก - -*)
-
จิ้ม ทะลุปอด
ต้องอ่านเหมือนกันแหละแหะๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
///ขอเวลารวบรวมคำพูด
_________________________
ชอบฉากที่พี่หมอกล้างมือให้ตี๋นะ มันดูนุ่มนะไมใยละมุนอุ่นหัวใจมาก :-[
พี่หมอกตอนนี้ค่อดน่ารักอ้ะ มีหวงตี๋กะหมาด้วย โคนันยังอิจฉามาแล้ว ลบเบอร์ผู้หญิงพวกนั้นไปแล้วด้วย น่ารักที่สุด (ทำไรก็อวยหมด 5555)
ในที่สุดก็ได้กันแล้ว !! เย่ !!!!!!!!
อยากบอกว่าฉากนั้นศิลปะมากกกก มันเป็นอะไรที่เมคเลิฟ แตกต่างจากเฮียฟินสุดๆ :laugh:
ตี๋ตอนนี้อย่างน่ารักอ้ะ ในที่สุดก็ยอม o13
เห็นใจพี่หมอกเค้าหน่อยย เค้าทนมานานแล้ว o18
-
ตอนฟินตอบว่าไม่รุ้จักตี๋ ทำไมเค้ารู้สึกว่าใจกระตุกวูบเลยอะสงสัยอ่านดราม่ามาก :z3: :z3:
เฮียฟินยังเสร็จกันตั้งแต่ครั้งแรกเลย ฮ่าๆ :laugh: :laugh:
-
กรี๊ด
ได้กันแล้วคร้าในที่สุดก่ะตกลงปรงใจกันสักที :haun4: :haun4:
-
ในที่สุดก็ได้กันสักที เจ็ดีใจมาก ๆ สมกับที่รอคอยมานาน
+1 จัดไปเลยค่ะ
-
ในที่สุดตี๋ก็เสร็จหมอกจนได้5555 :haun4: :haun4: :haun4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:รักคนเเต่งจ้า
-
:m25: ต้องแบบนี้สิ อิเฮียฮ้งกับพี่ฟินแบบนี้น่ะ ทำเป็นมั๊ย ฮึ
-
พี่หมอกกับตี๋ซักที
จนจะคิดว่าคู่เฮียกับฟิน
เป็นคู่เอกแล้วนะเนี่ย :really2:
-
กรี๊ดดดดดดด :m25: :m25:
ตี๋สนุกมั๊ยเล่นรถไฟเหาะกับพี่หมอก :jul1:
-
:haun4:อ๊ายยยยยยยย หมอกกับตี๋
-
หมดแรงให้กับการทุ่มสุดตัวของหมอก :jul1: :jul1:
รอมานานในที่สุดก็ถึงฉากรักจนได้
รู้สึกว่าเป็นฉากรักมากกว่าฉากNC ซะอีก :o8:
-
พี่หมอกซั่มตี๋แล้ว :oo1: :oo1: :oo1:
ทำแต้มตีตื้นเฮียมาแล้ว
:m25: :m25:
-
:m25: อ่อย เลือดหมดตัวเลย อ่านไปก็รู้สึกได้ว่าพี่หมอกมีความสุข เราก็สุขด้วยนะเนี่ย :-[
ส่วนคู่เฮียกะพี่ฟินก็ ฮากันไป :laugh:
-
อ่าว เสร็จเค้าแล้วไอ่ตี๋
-
เรียยบร้อยโรงเรียนพี่หมอก o13
อะไรนะ!!!! เฮียของเค้าไม่สบายเหรอ แค่เฮียบอกว่าปวดหัว :z3:
เอาตอนเฮียป่วย แล้วอิพี่ฟินดูแลแบบเกรียนๆ ด้วยน้าถ้าได้และเเม่อนุญาตให้เล่นคอมอ่ะ o11
:oni1:
-
ในที่สุด (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/2.gif)ตี๋ของเราก็เป็นฝั่งเป็นฝาซะที
ปล่อยให้เฮียแซงหน้าไปซะนาน(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif)
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดังๆ ได้กันแล้วฮ่า ฮ่า ดีใจ
-
ตี๋เสร็จพี่หมอกจนได้ ฮ่าๆๆๆ :mc3: :mc2:
ไม่ค้างกันแล้วล่ะมั้งแบบนี้ ถ้าคนแต่งจะทิ้งไปสองเดือน
สมหวังกันแล้ว แต่คงคิดถึงกันไปนาน :o12:
-
พี่หมอก .......... :haun4: สุดๆไปเลย
-
เรียบร้อยโรงเรียนพี่หมอกไปแล้วตี๋ของเรา
-
อิพี่หมอกกกกกกกกรวบหัวรวบหางน้องตี๋จนได้ ~~~~ :impress2:
อ่านแล้วเขินอะ กร๊ากกกกกกก >//////////<
โอ๊ยยย ตอนนี้บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกจริง ๆ !!!
เป็นกำลังใจให้คนเขียนในการอ่านหนังสือค่าาา ~
-
สงใสระบมเป็นแน่อาตี๋เอ้ย..............เสร็จจนได้
-
เอออ่านคู่นี้ความรู้สึกโรแมนติกกลับมา :laugh:
-
มาตามอ่าน...หลงรักน้องตี๋+พี่หมอก เเละพี่น้องผองเพื่อน คนเขียนขยันมากๆ มาลงอย่างต่อเนื่องเลย เป็นกำลังใจให้น้องนะคะสอบได้มหาลัยกับคณะที่หวังไว้นะคะ :L2:
-
เห้ย วันนี้ที่รอคอย :haun4: :haun4:
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าหมอกโคตรขี้หวงอ่ะ
กับหมายังไม่เว้น
แต่อ่านตอน จุ๊กกรู๊วกัน?? แล้วรู้สึกได้เลยนะว่าแบบโอ๊ยในที่สุดหมอกก็มีความสุขซักที ><
-
พี่หมอกรักจริง!! เห็นตอนนี้แล้วชื่นชม :m25: :-[
-
+1 พร้อมแจกเป็ด อ่านแล้วดูมันอบอุ่นไงก็ไม่รู้ ขอบคุณค่ะ :impress2:
-
แอร๊ๆๆๆๆๆ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
กลับมารักหอกกับตี๋เหมือนเดิมแล้ว
หลังจากที่นอกใจไปรักเฮียกับฟินเกือบสองตอน คริคริ
คู่นี้เค้าดูซอฟท์ๆ นะ ดูให้เกียรติกันดีอ่ะ น่ารัก
พี่หมอกก็แรงมาก แอร๊ๆๆๆ อ่านแล้วฟิน
แล้วเราก็เป็นของกันและกัน
สู้ๆ นะ ใกล้เปิดเทอมแล้ว
ตั้งใจสอบนะคับๆ
-
ตอนนี้สุดยอดค่ะ o13
เป็นอะไรที่ฟินมากกกกกกกก โอ๊ย จะเป็นลม :z3:
คู่นี้เป็นอะไรที่หวานน่าหยิกมากคะ พี่หมอกแลดูเป็นคนอบอุ่นมากค่ะ
รักพี่หมอก รักน้องตี๋ รักคนเเต่ง :กอด1:
-
เขินแทนตี๋จัง >///< หมอกขี้หวงมากจริงๆ พอมีอะไรกันแล้วตี๋จะมีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ตี๋ได้อีกไหมเนี่ย(นอกจากพี่กับเพื่อน)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า สู้ๆนะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ก้อเจอของดีเลยหน่าาาาา
ตี๋น้อยเล่นรถไฟเหาะ.... :haun4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
:pighaun: :pighaun:
เขามีอะไรกันแล้ว
ฉลองคู่สามีภรรยาหน่อยเร็ว
:mc4: :mc4:
-
เสร็จหมอกจนได้ :haun4:
-
อยากไปเล่นรถไฟเหาะมั่งจังเลย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ๋อยยย... ตี๋หมอกสุดเซ็กซี่ :o8:
-
แอร้ยยยยย อยากจิฮานาก้าาาาาากลางออฟฟิศ><
ในที่สุดก็มาถึงตอนนี้ที่รอคอยจนได้ หึหึหึ
ขอบคุณคนแต่งมากจ้า ที่ทำให้บ่ายวันจันคึกคัก
-
:m25: :o8:
ในที่สุด...,
-
เย้! ได้กันแย้ววว :impress2:
เพิ่งมาอ่านอ่ะ สนุกมาก อ่านลื่นปรื๊ดๆ คนเขียนก็ขยัน น่ารักมากกกก o13
หมอกพูดน้อยจริงๆ หน้านิ่งได้อีก แต่ไม่เป็นไร น้องตี๋เรารู้ใจ รู้กายหมดแร้ว
แล้วตกลงหนี้เคลียร์แล้วหรอ แล้วแม่ไม่ถามไรเลยหรอ หรือเฮียบอกแล้วว่าเป็นสินสอดจากหมอก :laugh:
เรื่องเรียน เห็นว่ายังไม่รู้จะคณะไหนดีหรอ
ลองเข้าพันทิพไปถามรุ่นพี่ที่จบแล้วว่าหางานง่าย รายได้ดี มีอุปสรรคไรบ้าง
ประกอบการตัดสินใจดูนะ คิดดีๆเพราะมันคือทั้งชีวิตของเรา
แล้วอีกอย่าง คณะสำคัญกว่าสถาบัน พี่อ่ะนึกย้อนไปยังเสียดายอยู่เลย
ถ้ายอมเรียนสถาบันที่ด้อยกว่า แต่คณะดีกว่า จบมาทำงานก็ดูมีเกียรติกว่า เงินดีกว่า
ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าเราจบที่ไหน (เหอๆ กลายเป็นระบายความในใจซะนี่)
ขอให้โชคดีจ้า o13
-
:z1: ไม่คิดว่าจะได้กันวันนี้
ก็เลยไม่ได้เตรียมเลือดสำรองมา :haun4:
-
อร๊าาาาาาาาาา :pighaun:
มาแบบไม่ทันตั้งตัว :-[
-
ขนาดตอนที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่หมอกยังหวงตี๋มากกกกกกกก .... แล้วตอนนี้ล่ะ :laugh:
ตี๋น้อยเอ๊ย ไม่ได้ขยับไปไหนแน่ๆ เหอ เหอ เหอ
.
.
.
แต่พี่หมอกใจร้ายอ่ะ ครั้งแรกของอาตี๋เลยน๊า เล่นซะ 3 รอบแลย ตี๋น้อยจะไหวไหมเนี่ย :z1: :z1:
-
:m2:ว้าววว....สุดยอด :m2:
-
อ่าว เข้าใจผิดมาตั้งนาน .. ตี๋หมอกไม่ใช่หมอกตี๋เหรอ ก๊ากกกกกกก :laugh:
ในที่สุด .. ความฝันของเราก็เป็นจริง :impress2:
อ๊ายยยย ! รออ่านตอนต่อไปพรุ่งนี้ดีกว่า o18
-
:กอด1: :กอด1: กลับให้คนแต่ง
เค้ารักตะเองน้าาา
ในที่สุด ตี๋ก็กลายเป็นของพี่หมอกทั้งตัวและหัวใจ
ฮิ้ววว น้องเอกถูกแย่งชิงไปแล้วนะจ๊ะ
พี่หมอกโคตรแรงดี ฮ่าๆ สงสารตี๋อะ
รถไฟเหาะขบวนนี้นานจริงๆ
ตี๋น่ารักมากๆๆๆๆ
+1 ให้นะจ๊ะ รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
:-[ :-[ตอนนี้น่ารักดี ยิ่งบรรยายถึงหมอกในแบบที่น่ารักแบบนี้ยิ่งอยากกรี้ด (โฮะๆๆในที่สุดก็ได้กันแล้ว โฮะๆๆๆ)
กอดคนเขียนหลายๆทีค่ะ ชอบเรื่องนี้น่ารักดีมากค่ะ
-
:กอด1: กอดด้วยคนคะ
เสร็จแล้วว :z1:
-
:haun4: ได้กันแล้ววววววววววววววว
พี่หมอกโซฮอทมากกกกกกกกก
-
ในที่สุดก็ได้กัน 3 รอบติด ครั้งแรกก็คงเจ็บอ่านะพี่ตี๋ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :a5: :a5:
ต่อไปก็ดีเอง 55+ :impress2: :impress2: :impress2:
แต่ก็อยากอ่านเฮียกะฟินยุน๊า 555+
:bye2: :bye2: :bye2:
-
สวนสนุกที่ไหนนี่ จะไปแอบดู เอ้ย! ไปเล่นด้วย!
ว่าแต่แค่สามรอบเองเหรอ น้องตี๋ 55555 :m20:
-
นับวันยิ่งรักคนเขียน 555555555555
ขยันอัพนะจ๊ะ (นวด นวด)
เราก็จะขยันอ่านขยันเม้นเหมือนกัน :-[
-
รถไฟเหอะเที่ยวนี้
ช่าง... อ่าครึ อ่าครึ :z1:
-
:กอด1:
-
และแล้วก็ :mc4:
ยินดีด้วยน้าตี๋หมอก
ตอนนี้น่ารักและอบอุ่นสุดๆ ชอบมากๆ เขียนได้ดีมากเลย
มีนิดนึงอะจ้ะ ประโยคนี้
"ผมอยากจะสร้างความทรงจำกับมันไม่เยอะ เพราะรู้ว่าเวลาดีๆแบบนี้ ไม่ว่ายังไงก็มีจุดสิ้นสุด"
แปลกๆนะ อ่านแล้วงง เยอะๆ หรือเปล่านะ
“ผมก็คิดถึงป้า อาหารป้าอร่อย กะเพราะผมร้องหาฝีมือป้าทุกวันเลย”
กระเพาะ ไม่ใช่ กะเพราะ น้อ
:กอด1: อะ เอาคืนไป รัดแน่นๆด้วยความรัก
-
555555555555555555555555555 ในที่สุดดด :impress2:
-
จนได้นะ หึหึ
เต็มไปด้วยความรู้สึกรักจริงๆ
:กอด1: รักมันฟุ้ง :กอด1:
-
555555555555
อยากจะร้อง ดังๆ
ตี๋ๆ เสร็จแล้ว ว เย้!!
-
ตามเฮียกับพี่ฟินไปติดๆ
แซงหน้าไปเลยพี่หมอกกกก :impress2:
-
ก็มีสอบเหมือนกัน
แต่ก็แวบมาอ่านนิดนึง 555:laugh:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
มาอ่านรวดเดียวเลยจ้า
กรี๊ดพี่หมอก เทห์มากชอบอ่ะ
น้องตี๋ก็น่ารัก
อ่านเอนซีแล้วเขินอ่ะ ฮ่าฮ่า
คู่เฮียกะฟินก็สนุกสนาน ฮาฮาดี
จะติดตามต่อไปนะจ๊ะ
เขียนเรื่องสนุกมาก
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะเข้าไปอ่านที่กระทู้นิยายแนะนำ
อ่านมาได้ 2-3 วันแล้วจนทัน ไม่ผิดหวังเลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกก
และก็น่ารักมาก ๆ บรรยายไม่ถูกเลย ตอนนี้ทำได้แค่เข้ามาดูทุกวัน
ว่าตอนต่อไปมาหรือยัง ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ เลยค่ะ
ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน ชอบทั้งพี่หมากและน้องตี๋มากที่สุดเลย
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว สนุกจ้า
ขอบอกคนแต่งเลยว่า ไม่เคยคิดจะอ่านเรื่องนี้เลยเพราะไม่ชอบชื่อเรื่อง
แต่เห็นคนมาโพสเยอะมาก เลยทำใจเข้ามาลองอ่าน
กะว่าจะอ่านสักตอนหรือสองตอนเท่านั้น
แต่ที่ไหนได้ อ่านแล้วติดเหมือนโดนกาว เลยตั้งหน้าตั้งตาอ่านจนทัน o13 o13 o13
-
รถไฟเหาะเสียวสุดๆๆ
-
เย้ พี่หมอกมาแล้ว มาแรงแซงโค้งเฮียกะฟินเรียบร้อย ^^*
ตอนแรกโดนเฮียกะฟินแซงไปจนคนจะลืมพี่หมอกกะตี๋แล้วนะเนี่ย
ไม่คิดว่าพี่หมอกมาที แรงขนาดนี้ 5555
ชอบๆ 'มึงเปนของกู' เปนอีกๆ เอาอีกๆ ^o^
-
*ปล.ตรวจทานตัวอักษรโดย misso คุณครูภาษาไทยประจำเรื่องคัฟ :man1:
อ๋อ เปล่าหรอก ไม่ได้ไล่หาทุกคำ บอกเฉพาะคำที่บังเอิญเห็นแล้วทะแม่งๆน่ะ อย่าไว้ใจมาก อยากให้เชื่อมั่นในตัวเองมากกว่านะหนู เปิดพจนานุกรมซะ โบราณว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง :laugh3:
//โดนถีบกระเด็น :z6:
:กอด1:
-
พี่หมอกสุดยอดดด
หลงรักพี่หมอกเข้าเต็มๆ :กอด1:
-
อ่า :o8:
-
กริ้ดดดดดดดดดดดดดดด พี่หมอกจัดหนักอะน้องตี๋ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกก ฟิคเรื่องนี้แหละที่ตามหามานานแสนนาน
อยากบอกว่าฉากเมคเลิฟ ทำไมมันหวานเช่นเน้!!
อ้ากกก มันหวานหยดย้อย แต่ก็ร้อนแรงไปในตัวจริงๆ โฮกกกก
เจ๋งเป็นบ้า!!
ติดตามอยู่เสมอนะค่ะะะะะ
-
อั๊ยยะ ในที่สุด ตี๋ ก็เรียบร้อย รร พี่หมอก :jul1: :-[ :impress2:
:oo1: ถึง ตี๋จะน่าสงสารแต่ :z1: :z1:
:กอด1: :L1: :pig4:
-
เดี๋ยวนะ !!!
*วิ่งไปหยิบทิชชู่*
อ้ากกกกกกกกกกก ! พี่หมอกมาจุ้บทีดิ -3-
น่ารักอ๊า อ่านแล้วเขินน่ะ
ไหน ๆ ก็ใกล้สิ้นเดือนแล้วขออีกสัก 5 ตอนได้ไหมค้า 55555
-
เป็น NC ที่หวานละมุนแต่ก็ไม่ทิ้งความหื่น
แต่งได้ดีจริงๆ
ขนาดคนอ่านเล่นบอร์ดนี้มานาน อ่านมาทุกรูปแบบแล้ว
เจอซีนนี้ไปยังเขินแทนตี๋เลย
-
:-[หุหุหุ...ตัวเธอไม่อยากไปสวนสนุก
แต่เดี๋ยวคุณหมอกก็ลากไปเล่นจนได้หละ^^
-
ขอเลือดกรุ๊ปOด่วน!
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
เป็นกำลังใจให้คุณผู้แต่ง :กอด1:
เราก็เคยโดนแม่ป่นว่ามัวแต่อ่านนิยายตอนสอบ
-
ในที่สุดก็...เสร็จพี่หมอกเราจนได้ :o8: :o8: :o8:
บรรยายได้น่ารักมาก ไปสวนสนุก โฮะๆๆๆ
เฮียกะฟิน เเกดูพี่หมอกเดะ เขาทำอย่างไร ศึกษาด่วน :z3: :z3: :z3:
-
เวลาอ่านพาร์ทของตี๋เราจะรู้สึกถึงคำว่า ทาสรัก ชัดเจนมาก
-
พี่หมอก พาน้องไปเที่ยวสวนสนุก อิอิ
:L2: :L2: :L2:
-
มัน เลิศ มาก!!!!
-
ให้ความรู้สึกนุ่มนวลดีค่ะ เหมือนพี่หมอกทะนุถนอมตี๋(มั้ง)
ผิดกับคู่เฮียราวฟ้ากับดิน ฮ่าๆๆๆ
-
เรียบร้อยแล้ววว
อิอิ
-
โอ๊ะ เตรียมทิชชู่(หรือผ้าขนหนู?)แทบไม่ทัน
คิดแล้วว่าหลังจากพี่หมอกให้สัญญา น้องตี๋ต้องไฟเขียวเรื่องนี้แน่ๆ
แต่ไม่นึกว่าจะมาเร็วทันใจขนาดนี้ *กรี๊ดดด*
-
ฮิ้ววววววววววว~ หมอกตี๋!! :-[
-
Coin 22
มื้อเย็น ผมเดินลงมากินข้าวครับ
แต่ละก้าวย่างเหมือนไปเดินลุยสนามเพลาะที่มีระเบิดฝังไปทั่ว เจ็บจนไม่อยากเดิน ไอ้พี่หมอกก็เดินอยู่ข้างหลังตามผมที่ค่อยๆเดินนั่นแหละครับ
พี่หมอกบอกให้กินข้าวเย็นข้างบน แต่ใครมันจะกล้าให้แม่บ้านยกขึ้นมาหล่ะวะ! เตียงพี่หมอกเป็นสีเทา เวลามีคราบจะเห็นชัดมากครับ เรียกได้ว่าเสร็จแล้วมายืนมองผลงานก็ต้องช็อค เหมือนพายุไต้ฝุ่นสักสิบลูกนัดกันมานอนกลิ้งที่เตียงไอ้พี่หมอก ยิ่งผมบอกกับป้าน้อยว่าจะลงมากินข้าวด้วย ยังไงก็ต้องมานี่แหละครับ
“พี่หมอก ถามจริง พี่เอาแรงมาจากไหนวะเนี่ย”
“กูออกกำลังกาย ไม่เหมือนมึง นั่งดูแต่ทีวีทั้งวัน”
“...”
เปิดเทอมกูจะเล่นบาส เล่นบอล ว่ายน้ำ ตีแบต เล่นปิงปอง ลงวิ่ง ซิทอัพ โดดเชือก ยกน้ำหนัก เทคควันโด เอาให้หมดเลย
“ลงบันไดไหวไหม?”
ลงไม่ไหวก็ต้องลง จะให้กูกลิ้งลงไปเหรอ แล้วขี่หลังไปหล่ะ? เจ็บกว่าเดิมอีกครับ!
“ไหวๆ”
เหมือนคุณแม่อุ้มท้องแก่ที่มีพ่อเดินตามไม่ห่าง กูรู้สึกแบบนั้นเลย! มันเขินนะเว้ย! “พี่ ไปบอกป้าน้อยให้หน่อยดิ ว่าผมจะกินข้าวเลย” ตอนนี้กำลังจะห้าโมงครึ่ง เร็วเกินไปสำหรับกินมื้อเย็นครับ ปกติผมกินข้าวหกโมงกว่า กลางคืนจะได้ไม่หิวมาก ไอ้พี่หมอกกินไม่เป็นเวลา แต่เวลาผมไปอยู่กับมัน มันก็กินข้าวเวลาเดียวกับผม จนกลายเป็นเวลาเดียวกัน
“ถ้ามึงกลิ้งตกบันไดไป กูจะขำให้”
“พี่หมอกใจร้ายหว่ะ”
แต่มันก็เดินไปจริงๆครับ ผมแอบเห็นมันยื่นหน้าออกมามองจากไหนครัวด้วย ให้ตายเหอะ ไอ้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันใช่พี่หมอกจริงๆหรอวะ ทำไมมันน่ารักแบบนี้วะ!
ป้าน้อยเห็นหน้าผมก็หลบหน้าเลยครับ ผมเห็นป้าเขาหน้าแดงด้วย เออ ใช่ซิ ผมมันใส่เสื้อพี่หมอกตัวเดียวเดินนิหว่า ความจริงผมใส่บ็อกเซอร์(ก็ของมัน)แต่สั้นจนเสื้อไอ้พี่หมอกมันบังหมด สบายเลยไม่แคร์สื่อ ใส่เสื้อแขนยาวมันเลยนี่แหละ พี่หมอกไล่กัดมาถึงข้อมือ เห็นไปหมดทั้งตัวแบบนี้ คงต้องใส่แขนยาวเป็นอาทิตย์ เหมือนไปฟัดกับหมามาเลยครับ ส่องกระจกแล้วตกใจตัวเอง
คราวนี้ก็อาบน้ำกับพี่หมอก แต่มันน่าอายกว่าเดิมอีก พี่หมอกอาบน้ำให้ผม ไม่เหมือนคราวที่แล้วต่างคนต่างอาบ ตอนนี้ใครอยากกินหมูกระทะบอกผมนะครับ หน้าผมร้อนพอๆกับเตานั่นเลย
ผมขอนั่งกินที่โต๊ะในครัว ปกติพี่ๆคนงานเขาจะกินกันในนี้ทุกคน แต่สำหรับครอบครัวพี่หมอกจะพี่ห้องกินข้าวอะไรของมันนี่เลยครับ (ไม่รู้จะเรียกยังไง บ้านผมไม่มี) พี่หมอกไม่เคยมานั่งกินในนี้ ทุกคนเลยนั่งตัวเกร็งไปหมด ผมชวนป้าน้อยคุยตั้งนานกว่าทุกคนจะคิดออกว่าแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นพี่หมอกจะดีที่สุด
“พี่หมอก ผมมองไม่เห็นข้าวแล้ว”
มันตักกับให้ผมแหลกเลยครับ ตอนแรกๆผมก็ตักคืนให้บ้าง แต่ตอนนี้มันตักมาเยอะจนผมต้องซัดอย่างเดียวก่อนที่จะล้น
“กินๆเข้าไป เมื่อกี้บ่นหิวไม่ใช่หรอ”
“ก็กินอยู่ แต่พี่ตักเยอะเกินไป พี่ก็กินเองบ้างดิ”
“...มึงเถียงกูหรอ”
“ผมเปล่า แต่บอกให้ฟังไง อ้ะ พี่หมอก กินข้าวนะครับ เดี๋ยวข้าวเย็นแล้วไม่อร่อยนะ” มุกเดียวกับเลี้ยงน้องข้างบ้าน ลูบหัวลูบหาง กินข้าวนะครับน้องหมอก อย่าพึ่งหงุดหงิดฟางหางฟางงวงน้า
ผมเห็นว่าทั้งโต๊ะนั่งกลั้นยิ้ม คงไม่เคยเห็นไอ้พี่หมอกเวอร์ชั่นนี้กัน กินเสร็จผมขอล้างจาน แย่งกับป้าน้อยตั้งนานกว่าจะได้ทำ ไอ้พี่หมอกเขามาช่วยเลยเป็นช็อคซินิม่ารอบสอง แอบเห็นพี่คนสวนกับพี่คนขับรถ(คนอื่นที่ไม่ใช่ลุงมี ผมไม่เคยเห็น) นั่งจับกลุ่มคุยกันเลยครับ
“พี่ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวผมล้างเอง”
“อะไรของมึง ไล่กูอยู่ได้”
“ไม่ใช่แบบนั้น ผมอยากให้พี่นั่งพักไง”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปนั่งพัก มึงเป็นแม่บ้านหรือไง งานเขาจะไปแย่งเขาทำทำไม”
“ก็เพราะป้าเขาทำให้ผมกิน ผมทำอะไรให้ป้าไม่ได้นอกจากล้างจานคืน ช่วยงานผู้ใหญ่ ไม่เป็นไรหรอกพี่” มันยืนทำหน้าบูดอยู่ข้างๆ ไม่ได้ช่วยอะไรแต่ก็ไม่ได้เดินไปไหน นั่งกับอ่างล้างจาน (ซึ่งกว้างไปไหน) พี่หมอกเห็นพี่คนงานเดินผ่านก็เรียก
“ไปเปลี่ยนผ้าปูเตียงให้หน่อย”
มันพูดดัง เหมือนต้องการให้ได้ยินทุกคน ผมนี่มือสั่นเผลอทำจานหล่นเลยครับ ป้าน้อยเห็นโอกาสเลยมารบเร้าให้ผมเลิกล้างจาน คงได้ยินที่ไอ้พี่หมอกพูดเมื่อกี้นั่นแหละ ผมเลยต้องยอมปล่อย
ตอนนี้เริ่มค่ำๆ ข้างนอกท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงิน เพราะนอกบ้านเป็นสวนเลยยุงเยอะ ผมไม่ค่อยชอบเลยอยู่ในบ้าน ไม่กล้าเข้าไปในห้องนอนพี่หมอกครับ มีคนขึ้นไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนสองคน ผมจำหน้าพี่ๆเขาไว้เลย กะว่าตลอดชาตินี้จะไม่ไปพบกับพวกพี่เขาตัวต่อตัวแน่นอนครับ ก็หลักฐานมันแยงตาขนาดนั้นใครๆก็รู้ว่าพวกผมทำอะไร อย่างน้อยก็ไม่ใช่ทำนมหกเลอะบนที่นอนชัวร์
พี่หมอกออกไปคุยโทรศัพท์ เห็นพวกป้าๆจับกลุ่มเม้าท์อยู่หลังบ้าน เปิดประตูห้องครัวกว้าง ยุงน่าจะเยอะ แต่เห็นคุยกันสนุกเลยแอบเข้าไปนั่งฟัง ป้าน้อยเห็นผมก็กวักมือเรียกไปใกล้ๆ ตอนนั่งไม่ระวังครับ ผมเห็นพี่ๆหลายคนจ้องขาผมใหญ่เลย พยายามเอามือปิดๆแต่มันหลายรอยครับ ทำใจ
“น้องตี๋รู้จักกับพี่หมอกได้ยังไงเนี่ย ป้าสงสัยมาก ป้าว่าน้องตี๋ต่างจากคุณหมอกมาก...”
“ต่างกันมากเลยใช่ไหมครับ” ผมยิ้มรับ ผมยังรู้สึกเลยว่าถ้ามันเป็นสีขาวผมคงเป็นสีดำ นิสัยเราไม่เหมือนกัน ถ้าผมหันขวา มันคงเลือกหันซ้าย “แต่ผมก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยนะ”
ได้ยินพี่ๆบางคนพูดน้องตี๋น่ารัก ถ้าสาวๆเขาคิดแบบนี้บ้างก็คงดีหน่ะสิ
“จะบอกอะไรให้ฟัง น้องตี๋เป็นคนแรกที่คุณหมอกพากลับบ้านเลยนะ”
“ครับ?” ผมแปลกใจ เพราะอย่างคอนโดนี่ก็มีสาวๆหมุนเวียนกันไปตลอด กลิ่นน้ำหอมไม่เคยซ้ำกัน เคยได้ยินมันบอกว่าเหตุผลที่คอนโดไม่มีของส่วนตัวมันมากเพราะมันไม่ถือว่าเป็นบ้าน “แล้วปกติพี่หมอกตอนอยู่บ้านเป็นไงบ้างครับป้า”
“คุณหมอกอยู่บ้านหรือไม่อยู่บ้านแทบจะไม่ต่างกันเลยค่ะ ในบ้านนี้คุณๆท่านๆเขาไม่ค่อยจะอยู่บ้านกัน อย่างคุณเมฆก็อยู่เมืองนอกเมืองนา คุณฝนก็เรียนโรงเรียนประจำ คุณท่านก็ทำงานอยู่ต่างประเทศตลอด คงเพราะไม่มีใครอยู่บ้านมั้งคะ คุณหมอกเลยย้ายออกไปอยู่คอนโด”
“แล้ว...เอ่อ แม่พี่หมอกหล่ะครับ?”
“เสียตั้งแต่คุณหมอกเด็กๆแล้วค่ะ” ป้าแกคงจะอยู่บ้านนี้มานานและรักแม่พี่หมอกมาก ดูรู้เลยครับว่าป้าแกก็เสียใจและคิดถึง “น่าสงสารคุณหมอก ยังเด็กอยู่แท้ๆ แต่กลับเป็นคนแรกที่เห็นภาพเลวร้ายแบบนั้น”
“.....”
ผมไม่เคยคิดว่าแผลที่มันเคยเจอจะหนักหนาขนาดนี้
เห็นแม่ของตัวเองเสียไปต่อหน้าต่อตา พี่หมอกตอนเด็กๆ..น่าสงสาร
น่าแปลกที่ผมยังรู้สึกเศร้าไปด้วย ฟังแล้วก็อยากเข้าไปกอดมันไว้เลยครับ
“แต่ตอนนี้คุณหมอกโตแล้ว ช่วงนี้ก็กลับบ้านบ่อยขึ้น อารมณ์ดี บอกกันตรงๆนะว่าพวกป้าไม่เคยเห็นคุณหมอกเป็นแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้จะวางตัวยังไง ไอ้ท่าทางเด็กๆนั้นป้าไม่ได้เห็นมาสิบกว่าปีแล้วล่ะมั้ง” ป้าคนอื่นๆทำท่านั่งนึกแล้วพยักหน้าตามๆกัน พูดใช่ๆเสริมกันใหญ่ “น่ารักดีนะ” ผมนึกหน้าไอ้พี่หมอกตอนได้ยินคำนี้ไม่ออกเลยครับ
“ป้าครับ แล้วป้าว่ามันไม่แปลกหรอครับ คือ....ป้าไม่คิดว่าผมมาทำให้พี่หมอกเขาเปลี่ยนไป ป้าไม่เกลียดผมหรอครับ”
“ตี๋ เราหน่ะน่าเอ็นดูจะตายไป” ป้าแกลูบหัวผมด้วย เหมือนผมเป็นลูกหลานคนนึงของป้า“ป้าไม่ว่าน้องตี๋หรอก ป้าต้องขอบคุณน้องตี๋ด้วยซ้ำที่เข้ามาเปลี่ยนคุณหมอกให้กลับมายิ้ม”
รอยยิ้ม เป็นการลงทุนที่น้อยที่สุด แต่ผลที่ได้กลับมามันมากมายเสียจนนับค่าไม่ได้
ผมชอบรอยยิ้มพี่หมอก และผมก็ชอบรอยยิ้มทุกคนที่อยู่ทีนี่ด้วย
“ตอนนี้พี่หมอกไม่ดุ ไม่กัด คุยกับพี่เขาสบายๆได้แล้วครับ”
เสียงหัวเราะดังขึ้นมาเลยครับ ผมเห็นรอยยิ้มรอบๆตัวผมที่ทำให้ผมยิ้มตาม พี่หมอกที่คุยโทรศัพท์พึ่งจะเสร็จเดินเข้ามาในครัว เรียกผมให้ไปหา ผมเลยขอตัวออกจากวงสนทนา โบกมือลาตอบกลับไป ได้ยินเสียงหัวเราะพูดคุยครื้นเครงตามหลังมา ผมจ้องมองหลังพี่หมอก ที่รู้สึกว่าตอนนี้ระยะระหว่างผมกับมันน้อยลงไปเรื่อยๆ...
ได้โปรดช่วยทำให้ที่แห่งนี้เป็นบ้าน ซึ่งรอคอยพี่หมอกกลับมาด้วยความอบอุ่นด้วยนะครับ…
………………………..
………………….
ผ้าปูที่นอนผืนใหม่ ยังไม่ได้ลองใช้เพราะต้องไปแปรงฟันก่อน ไม่ครับ มันไม่มีการใช้ร่วมกันอีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้ผมเอาของผมมาเอง! วางลงในแก้วเดียวกับแปรงสีฟันใหม่พี่หมอก พี่แกเลิกใช้ไอ้แปรงสีฟันดัมเบลแล้วครับ ผมไม่ได้ถามเหตุผลมาเหมือนกัน
ผมไปยืนแปรงฟันอยู่หน้าทีวี ไม่ต้องถามผมหรอกครับว่าดูอะไร เวลานี้ หลังอาหารเย็น! การ์ตูนไงหล่ะ! ผมไม่ชอบเวลาการ์ตูนมันตลกเลยพับผ่า กลั้นหัวเราะตอนแปรงฟันมันลำบากนะครับ
สุดท้ายก็ไม่ไหว ต้องรีบไปบ้วนปากในห้องน้ำแล้วออกมายืนหัวเราะต่อ ไอ้พี่หมอกก็เดินไปแปรงฟันสลับกับผม เห็นออกมานั่งแปรงข้างๆเหมือนกัน ปกติมันพี่เขาจะแปรงฟันในห้องน้ำ ไม่เหมือนผม
“ห...หึ..ฮ่าๆๆๆๆ”
มันหันมามองผม มองแบบนี้หมายความว่าไง ก็การ์ตูนมันตลกอ้ะ ว้าก ฮ่าๆๆๆๆ
ไอ้พี่หมอกก็เข้าไปบ้วนปาก เสร็จก็ลงมานั่งข้างๆใหม่ ไฟห้องน้ำดับไปแล้วเลยมีแต่ไฟจากทีวีที่ยังสว่างอยู่ในห้อง หันไปมองมัน ยังไม่ทันจะทำอะไร ก็ถูกจูบอีกแล้ว วันนี้สองมือสองเท้าผมก็นับไม่ไหวแล้วครับ
ได้กลิ่นยาสีฟันยี่ห้อเดียวกัน อดรู้สึกเหมือนเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันไม่ได้ แปลกดีครับ คนสองคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทั้งฐานะ นิสัย ความชอบ มุมมอง แต่เวลาผ่านไป อยู่ดีๆก็กลายเป็นว่าผมกับมันมานอนเล่นอยู่บนเตียงเดียวกัน จูบกันราวกับไม่มีอะไรอย่างอื่นบนโลกนี้ให้ทำ
“พี่ ถ้าจะใช้วิธีนี้ดึงความสนใจผมออกจากการ์ตูนอีก ขอบอกว่า มันไม่ได้ผล! ฮ่าๆๆ” ผมดันตัวมันไว้เลยครับ ทำหน้าแสดงชัดเจนว่าแผนนี้ใช้กับพี่ไม่ได้หรอกน้อง ไอ้พี่หมอกก็ดูนิ่งไปสักพัก ผมคิดว่ามันเบื่อเดี๋ยวก็เลือกไปเองครับ
“ตี๋”
มันมาแล้ว
สุดยอดอาวุธของพี่หมอก!!
ไอ้การกระซิบข้างหูด้วยเสียงต่ำๆแบบนี้ ต่อให้ผมสักยันเต็มหลัง มีมนต์ดีแค่ไหน ก็ไม่รอดครับ
“มึงสนใจกูน้อยกว่าการ์ตูนอีกหรอ?”
“พี่ การ์ตูนยี่สิบนาทีเอง” พยายามพูดกับมันดีๆ ตอนนี้มันมานั่งซ้อนหลังผม มือนี่ก็กอดแน่นเลย ปล่อยเถอะนะ เดี๋ยวกูซื้อหมอนข้างให้มึงนอนกอดนอนจูบทั้งวันเลย
“ยี่สิบนาที มึงให้กูไม่ได้หรอ?”
“ยี่สิบนาที พี่ให้ผมไม่ได้หรอ?”
“....”
งอนสะบัดตูดไปนู่นแล้ว มันนอนฝั่งมันเงียบๆเลยครับ ผมไม่สนครับ ดูการ์ตูนจบก่อนแล้วค่อยไปง้อ ก็นั่งหัวเราะไปเรื่อยๆจนแทบจะลืมมันไปเลยครับ พอการ์ตูนจบเลยพึ่งนึกขึ้นได้ โอ้โห ไอ้เด็กน้อยนี่มันโมโหจนหลับไปแล้วหว่ะ
“พี่หมอก หลับแล้วหรอ” ผมเดินไปปิดทีวีแล้วขึ้นมานั่งบนเตียง กระซิบเสียงเบาๆใกล้ๆมัน แต่เห็นมันยังนิ่งเลยถอดใจนึกว่าหลับไปแล้ว ผมเลยเอนตัวลงนอนบ้างครับ
เวลานอนปกติ ผมถนัดมือซ้าย ไอ้พี่หมอกถนัดมือขวา เลยนอนตะแคงไปคนละด้านกัน ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอแบบนั้น ผมเลยหลับตาลงบ้าง
แต่..นอนไม่หลับวะ
มันโกรธผมจริงๆหรือเปล่าเนี่ย? หรือแค่เบื่อเลยนอนเฉยๆ ? หรือว่าเพลียเลยง่วงหลับ? ความจริงวันนี้ผมก็เหนื่อยอยากนอนเหมือนกันครับ แต่มันค้างคาใจ ผมไม่อยากนอนหลับทั้งๆที่ยังไม่สบายใจแบบนี้
“พี่หมอก พี่หลับแล้วจริงดิ”
กระซิบเบาๆเหมือนเสียงลมหายใจจะดังกว่าด้วยซ้ำ ผมพลิกตัวหันไปทางมัน เห็นแต่หลังกว้างๆ ที่เหมือนกำแพงกั้นผมออกจากมัน โธ่ๆ น้องหมอก ขี้น้อยใจจังเลย
เอาวะ ผมยอม
ผมเลื่อนมือเข้าไปกอดมัน เอาขาก่ายเหมือนกอดหมอนข้าง ไม่นานก็รู้สึกว่ามือของมันเลื่อนมาจับมือผมที่โอบมันอยู่
มันพลิกตัวกลับมาหาผม เห็นสายตาที่จ้องมา ผมก็ยิ้มตอบ
“ไม่โกรธผมนะพี่หมอก”
“อืม ไม่ได้โกรธ”
“พี่หมอกนี่ขี้หวงเนอะ การ์ตูนยังไม่ยอมเลย”
“เออ กูหวง หวงมาก” สายตามันไม่ได้อบกว่าล้อเล่นเลยครับ แต่ผมกลับรู้สึกดีใจ “อย่าทำให้กูต้องหวงบ่อย กูไม่ชอบ”
“พี่ขังผมไว้ในห้อง ทุบทีวีทิ้งเลยดีกว่าพี่” มันยังหัวเราะเลยครับ เวลาหัวเราะมันจะเหมือนเด็กๆ แต่นานๆทีจะเห็นหัวเราะแบบนี้สักครั้ง ปกติจะแค่ยิ้มๆ
“วันนี้กูมีความสุข”
“ผมดีใจที่พี่มีความสุข”
“อยู่กับกูไปนานๆนะ”
“เออ พี่ก็อย่าหนีผมไปแล้วกัน”
“ไม่หนีไปไหนหรอก”
“ผมกินจุ เลี้ยงยาก เอาแต่ใจ น่ารำคาญ งอแง ขี้เบื่อง่ายนะ”
“มึงไม่มีข้อดีเลยหรอวะ”
ไอ้นี่ คือกูพูดแบบนี้หมายความว่าจะให้มึงพูดข้อดีของกูออกมาไงล่ะ
ไม่เป็นไรครับ ผมก็อดหัวเราะไม่ได้ เออ มันเอาใจใครไม่เป็น แต่ทุกวันนี้มันก็พยายามอยู่ ผมดีใจที่เห็นมันค่อยๆเปิดใจตัวเองออกอย่างช้าๆ
เหมือนผมกำลังเฝ้ามองพัฒนาการของเด็กตัวเล็กๆ ผมยืนอยู่ข้างๆ คอยพยุงไม่ให้ล้ม เป็นกำลังใจให้ และจะเดินไปด้วยกันจนกว่าทางนี้จะสิ้นสุดลง ทางที่ผมกับมันพบกันคนละครึ่งทาง ไม่มีใครเสียเปรียบใคร ทุกอย่างล้วนมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“พี่ก็พอๆกับผมนี่แหละ”
“เออ ถึงทนมึงได้ไง”
“ผมต้องเป็นคนพูดมากกว่า คนที่ทนพี่หมอกได้ก็มีแต่ครอบครัวพี่ พวกป้าน้อย เพื่อนๆพี่ แล้วก็ผมนี่แหละ ผมยังสงสัยเลย ผู้หญิงพวกนั้นเขามาหลงพี่กันได้ไง”
“กูหล่อ กูมีเงิน เรื่องบนเตียงกูก็เก่ง แค่นี้มันยังไม่พออีกหรอ”
“ไอ้ข้อสุดท้ายไม่ค่อยเลยหว่ะพี่ ฮ่าๆ”
“ไม่จริงหรอไง” เห็นมันยิ้มแล้วน่ากลัว ไอ้พี่หมอกนี่มันก็หื่นใช้ได้เลยนะ
“ไม่รู้ดิ ผมไม่เคยลอง ไม่มีตัวเปรียบเทียบ”
“อย่าคิดไปลองเชียว จะตายทั้งมันและมึง”
“พี่โหดหว่ะ” แต่ผมกลับยิ้มครับ “แบบนี้ใครจะกล้าไปลองกัน”
ไอ้บรรยากาศตอนนี้มันหวานเลี่ยนจนผมยังรู้สึกแปลกๆเลยครับ ทั้งๆที่ผมกับพี่หมอกก็ไม่ได้คิดจะสร้างบรรยากาศแบบนี้ขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย “นอนเถอะ” ผมพยักหน้าตอบพี่หมอก วันนี้เหนื่อยๆอย่างบอกไม่ถูก แต่ใจมันกลับรู้สึกอิ่ม บางอย่างที่มองไม่เห็น ความรู้สึก รู้สึกเหมือนถูกถักทอจนแน่นขึ้น
เราไม่ได้หมุนตัวกลับไปนอนท่าที่ถนัด ผมกับมันไม่ได้นอนกอดกัน แต่ผมรู้ว่าถ้าเกิดผมฝันร้ายจนเผลอตื่นขึ้นมากลางดึก พี่หมอกก็จะไม่หายไปไหนและพร้อมจะปลอบใจผมเสมอ เช่นเดียวกับที่ผมพร้อมจะทำสิ่งเดียวกันนี้ให้มัน..
ผมรอคอยพรุ่งนี้เช้าที่จะมาถึง
เช้าที่ผมตื่นมาแล้วจะเห็นหน้าพี่หมอกเป็นคนแรก...
..............................
.....................
พี่หมอกปลุกผมตอนเกือบเจ็ดโมงเช้า เพราะเมื่อคืนนอนเร็วเลยไม่รู้สึกง่วงเท่าไหร่ ผมไม่ได้ตื่นตีห้ากว่าเหมือนตอนอยู่บ้านมานานสุดๆ จนตอนนี้ผมกลายเป็นคนนอนตื่นสายไปเสียแล้ว
“หืม? จะไปไหนอะพี่”
ถามตอนมันหยิบเสื้อออกมาจากตู้ เห็นมันหยิบเพื่อผมด้วยอีกชุดนึง
“ไปรับฝน”
“ห้ะ?”
“วันนี้ปิดเทอม”
น้องฝน?
ผมนึกออกแต่หน้าตอนเด็กๆของน้องแกครับ รูปบนหัวเตียงน้องฝนพึ่งสองสามขวบ ทำให้นึกหน้าตอนโตไม่ออก พี่หมอกลงมานั่งข้างๆแล้วก็เปิดรูปในมือถือให้ผมดู เป็นรูปคู่ที่ใช้มือถือนี้ถ่าย พี่หมอกก็ยังหน้าบึ้งเหมือนเดิม ไม่สนใจจะมองกล้องด้วยซ้ำ ตรงข้ามกับน้องฝน
บร๊ะ! คุณพระคุณเจ้า นี่มันโคตรสวยเลยนี่หว่า!!!
พอผมเผลอยิ้มเท่านั้นหล่ะ มือถือโดนฉกออกไปเลยครับ หน้าพี่หมอกบูดตั้งแต่เช้า มันมองหน้าผมแล้วถาม “ยิ้มอะไร”
“น้องโคตรสวยเลย”
“.....”
เอ่อ กูชมน้องมึงนะ ไม่ได้ไปชกหน้าน้องมึง จะได้ทำหน้าใส่กูแบบนั้น
น้องฝนอยู่ม.6 ที่โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งครับ โรงเรียนนี้ปกติไม่ใช่โรงเรียนประจำแต่ก็มีหอพักในให้นักเรียนอยู่ ต้องบอกว่าน้องฝนหน้าคล้ายพี่หมอกมากครับ ผิวขาว ใส่บิ๊กอายด้วย (ตาโตมาก) น้องเขาดูเหมือนพวกดาราเลยครับ แต่งตัวเก่ง มีทำผมอะไรของน้องเขาไม่รู้ แต่ผมคิดว่าสวยคนละแนวกับแม่พี่หมอก แม่พี่หมอกดูเหมือนผู้หญิงทำงาน แต่น้องเขาจะดูเป็นผู้หญิงมากกว่าแม่พี่หมอกหน่อย
“กูว่ามึงอยู่บ้านดีกว่า”
“ผมไปด้วยๆ!”
โรงเรียนหญิงล้วน แค่ได้ชื่อก็อยากไปแล้วครับ ลูกคนมีกะตังทั้งนั้น แถมยังสวยๆอีกด้วย
พี่หมอกก็หน้าบึ้งตลอดทางตั้งแต่ลงมากินข้าวยันขึ้นรถ วันนี้เอา Lexus สีบรอนซ์เงินมาขับ ไม่รู้ของใคร เห็น mini cooper สีแดงอยู่คันนึง คันนั้นพี่หมอกบอกว่าของน้องฝน
โรงเรียนนี้อยู่แถวกลางเมืองเลยครับ ใกล้ๆมีโรงเรียนชายล้วน โรงเรียนเก่าไอ้กล้วยมัน ผมไม่อยากเชื่อเลยครับว่าโรงเรียนจะหรูอะไรได้ขนาดนี้ มีร้านอาหารฟาสต์ฟูดเปิดในโรงอาหาร คิดดู! แถมหอประชุมก็ใหญ่มากๆ สร้างแยกออกมาเป็นตึกนึงเลยครับ ผมได้แต่อ้าปากหวอ โรงเรียนที่ผมเรียน หอประชุมคือโรงยิมครับ ผอ.พูดไป เด็กม.อื่นก็เตะบอลไป ได้อารมณ์ไปอีกแบบ
“ไหนน้องพี่อ้ะ?”
ผู้หญิงสวยๆลายตาเลยครับ ตั้งแต่เดินมาผมยังไม่ได้มองหน้าพี่หมอกเลย อู้ย คนนู้นน่ารักเป็นบ้า ยิ่งถักเปียแบบนี้ยิ่งรู้สึกเหมือนหลงมาต่างประเทศเลยครับ
และแล้วโลกก็มืด
“..พี่หมอก”
มันเอามือปิดตาผมแล้วดันตัวผมไปเรื่อยๆ ผมก็โวยวายสิครับ เสียวหกล้ม แล้วคนเป็นล้าน ไอ้พี่หมอกมันไปไหนก็มีแต่คนมอง มันดูเด่นครับ ถ้าผมไม่รู้จักมันคงนึกว่ามันเป็นดารา เพราะเหมือนมันมีกลิ่นอายดึงดูดสายตาผู้คนตลอดเวลา
ผมดิ้นจนหลุดออกจากมัน ดูเหมือนมันจะรับโทรศัพท์เลยยอมปล่อยผมดีๆ
“อยู่ไหน?”
ขนาดมันคุยกับน้องมัน ยังไม่ต่างจากคนอื่นเลยครับ
“ไหนบอกให้มารอตรงหอประชุม”
“.....”
พี่ใจเย็นๆ อย่าพึ่งขมวดคิ้ว
“มาหาที่รถเองแล้วกัน”
เฮ้ย! เอาอย่างนี้เลยเรอะ มันก็ดันให้ผมเดินนำไปเลยครับ สุดท้ายก็กลับมานั่งรอกันในรถ เปิดเพลงฟังรอไปเรื่อยๆ รถคันนี้ไม่มีแผ่นซีดีเพลงอยู่ เลยเปิดวิทยุฟัง
ท้องฟ้าเริ่มมืด คิดว่าไม่นานฝนคงตก มองออกไปนอกรถก็เห็นใบไม้แห้งโดนลมพัดไปมาอยู่ที่พื้น
ไม่นานผมก็เห็นน้องฝนครับ ยังอยู่ในชุดนักเรียน ลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆมาด้วย คิดว่าน่าจะเป็นเสื้อผ้า หน้าเธอบูดบึ้งไม่แพ้พี่เธอเลยครับ มาถึงจะเปิดประตูหน้าก็เห็นผมนั่งอยู่ เธอขมวดคิ้วก่อนจะเดินไปเปิดประตูหลัง แล้วก็เขวี้ยงกระเป๋าเดินทางนั้นขึ้นมาในรถ
ชะอุ้ย
“พี่หมอก!!”
พี่แกไม่ตอบแต่หันไปมองหน้าแทน
“ทำไมพี่เดินหนีฝน”
“ไม่ได้เดินหนี”
“แล้วทำไมไม่ยอมรอ”
“เบื่อเพื่อนฝน”
“ทำไมเบื่อ เพื่อนฝนทำอะไรผิด” เสียงเธอก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่มีนิสัยชอบพูดกระแทกเหมือนกันเป๊ะ เอ่อ ตกลงมันคือนั่นสินะ กรรมพันธุ์สินะ
“แค่เพื่อนฝนจะขอพี่หมอกถ่ายรูปเอง”
“ยังถ่ายไปไม่พออีกหรอ?”
มันไม่ชอบถ่ายรูปครับ ผมคิดว่ามันคงจะหงุดหงิด
“พี่หมอก!!” รถคันไม่แคบมากแต่เสียงนี้อัดแน่น เธอแว้ดๆอยู่หลังเบาะผมพอดี หูจะแตกแล้วครับ แต่ผมก็นั่งนิ่ง ไม่กล้าขยับ เหลือบมองผ่านกระจกหลังเห็นตาดุๆนั้นก็กลัวแล้วครับ
“แล้วนี่ใคร”
“เมีย”
“ห๊ะ!!!!!” ไม่ใช่แค่น้องครับ ผมก็ร้องเหมือนกัน มึงคิดไงพูดออกมาวะ! ถ้าน้องเขาหัวใจวายขึ้นไปทำยังไง! แล้วใครไปเป็นเมียมึงตอนไหน กูผู้ชายนะโว้ย!
“พี่พูดบ้าอะไรของพี่วะ!” ทั้งผมทั้งฝนเลยครับ สาดใส่มันใหญ่ มันยังทำหน้านิ่งๆ ผมอยากจะเปิดประตูวิ่งออกไปเลยครับ แต่ดูเหมือนน้องฝนเร็วกว่า พอจะเปิดประตูออกไปพี่หมอกก็ออกรถเลยได้แต่นั่งทุบเบาะกระทืบพื้นไป
“พี่หมอก!! พี่ทำบ้าอะไรของพี่!! พูดแบบนี้ฝนไม่ตลกนะ”
ผมก็ขำไม่ออก
พึ่งเจอหน้ากันไม่ถึงห้านาที ก็กลายเป็นว่าน้องฝนแกเกลียดขี้หน้าผมไปโดยปริยายแล้วครับ
ผมรู้สึกอายแล้วก็รู้สึกโกรธ โกรธที่บางครั้งมันพูดอะไรออกมาไม่คิด บอกตรงๆผมไม่ชอบคำนี้เลยครับ
“พี่พูดออกมาได้ไง! ฝนไม่คิดว่าพี่ชายฝนจะเป็นแบบนี้เลยนะ! แล้วนี่มันใคร! คิดจะมาหลอกอะไรพี่หมอก! เอาเงินไหม เดี๋ยวฉันจ่ายให้แล้วออกไปซะให้พ้นๆ”
ผมเห็นน้องฝนหยิบกระเป๋าเงินใบยาวออกมา ทำท่าเหมือนจะหยิบเงินให้ผมจริงๆ
“ฝน!!”
พี่หมอกพูดดังเสียจนน้องเขาต้องปิดปากเงียบ เห็นมือพี่หมอกบีบอยู่ที่พวงมาลัยก็พอจะรู้ว่าโกรธ น้องฝนแกเลยจ้องผมผ่านกระจก ผมไม่กล้าแม้แต่จะมอง
“พี่หมอกตวาดใส่ฝนหรอ? พี่เห็นคนอื่นดีกว่าน้องพี่อีกหรอ?”
เป็นใครก็คงไม่ดีใจที่พบว่าพี่ชายตัวเองมีแฟนเป็นเพศเดียวกันหรอก
ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน มัวแต่คิดว่าแค่ผมกับมันก็พอ แต่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนหรือคนกลุ่มหนึ่ง เพื่อนๆเรา เท่านั้น แต่ยังมีสังคมขนาดใหญ่ที่อยู่รอบตัวเรา สังคมที่เราต้องอยู่ และบางครั้ง เขาอาจจะไม่เข้าใจเรา
ผมไม่รู้ว่าพี่หมอกจะขับไปถึงไหน แต่ดูจากทางแล้วไม่น่าจะใช่บ้าน
ฝนตก ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทา เสียงเพลงเงียบลงไปแล้ว มีแต่เสียงหยดฝนที่ตกลงบนตัวรถดังเปาะแปะ
รถติด แทบไม่ขยับเขยื้อน ทุกคนต่างนั่งจมกับความคิดของตัวเอง
ผมได้ยินเสียงน้องฝนร้องไห้
เป็นการพบเจอกันครั้งแรกที่เลวร้ายชะมัด..
.................................
.........................
[Coin 22 : complete]
[29.11.54]
กระแสตอบรับ NC หมอกตี๋ ...คนละโลกกับของเฮียฟินเลยนะ :laugh:
ตั้งใจเขียนออกมาให้คนละอารมณ์กัน แล้วก็ดูเหมือนว่าประสบความสำเร็จ ฮ่าๆ พิมพ์เสร็จแล้วก็คิดว่า เอ๋? จะโดนหาว่าไม่หวานหรือเปล่านะ ปรากฏเย็นนั้นมดบุกขึ้นคอมพ์ เล่นเอาคอมดับๆติดๆ กว่าจะพิมพ์ตอนนี้ได้ต้องอาศัยความพยายามอย่างมากในการเปิดคอม :m31: ดับอยู่ันั่น ว้ากกกก
เอาหล่ะ ไหนๆจะสิ้นเดือนแล้ว จะเขียนตุนไว้ให้ทุกคนเท่าที่ทำได้นะคัฟ o13 แล้วก็จะเปิดกิจกรรมพิเศษ(ที่ไม่รู้มีใครสนอ้ะป่าว) ชื่ออีเวนท์ว่า "อยากรู้..ได้ไหมวะ?" <--- (คิดไม่ออกจริงๆเลยได้ชื่อนี้ เหมือนชื่อเรื่อง มีหลายคนบอกไม่อ่านเพราะชื่อ ก็ตูคิดไม่ออกอ่ะ :serius2:)
ให้ทุกคนถามคำถามที่ไม่เป็นการสปอยเนื้อเรื่อง อะไรก็ได้เกี่ยวกับตัวละคร พิมพ์ "A : " แบบนี้ไว้เพื่อให้รู้นะคัฟว่าเป็นคำถาม (จะมีใครเล่นป่าววะเนี่ย.... :serius2:) แล้วจะมาทยอยตอบให้นะคัฟ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ไปช้วยแพ็คถุงยังชีพมาแล้ว เลยมาเเจกถุงยังรักให้กับคนอ่าน กร๊ากกก ( :z6:)
ปอลิง * เวลาจะตอบความคิดเห็นคนอ่านทำยังไงอ้ะ เห็นคนเขียนคนอื่นเขาทำเป็นช่องหลายๆช่องได้ในความเห็นเดียว(แถมมีบอกด้วยว่าเป็นความเห็นของใคร) สุดยอดดดด! อยากทำบ้างแต่ว่าโง่อ้ะค้าฟ ใครรู้ช่วยบอกป๋มที อยากตอบความเห็นบ้างงงงงง
-
มาม่ากันอีกซักนิด เพื่อกระชับความสัมพันธ์นะ
-
น้องตี๋พี่หมอก น่าร่กโคตรรรรร
โอ๊นใจจะวาย ชอบค่ะะะะะ
-
เริ่มได้กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล ๆ
เห้ออออออออออ ! ชีวิตหนอ
น้องฝนเปิดใจกว้างหน่อยเด้ !!!!
พี่แกมีความสุขน้ะเว้ย =.=
-
A: พ่อกับพี่อิพี่หมอกจะได้ออกซักตอนไหมเนี่ย :laugh:
-
เหอๆ ตอนนี้หวานเลี่ยนจริงด้วยค่ะ อ๊ายยยยยยเขินเวอร์
มือสั่นทำยาดมตกตั้งหลายรอบ 55+
ไม่อยากให้ฝนเกลียดตี๋เลย T T
ป.ล.เรื่องคำถามนี่เริ่มตั้งเเต่ตอนไหนค่ะ (ขอตัวไปคิดก่อนเน้อ) 55+ :z2:
-
ป.ล.เรื่องคำถามนี่เริ่มตั้งเเต่ตอนไหนค่ะ (ขอตัวไปคิดก่อนเน้อ) 55+ :z2:
เริ่มเลยคัฟ ถามได้เรื่อยๆเลย จะมาตอบให้คืนนี้กับคืนพรุ่งนี้คัฟ
-
โอ๊ยยย ตอนนี้มันว้านหวานๆๆๆ
พี่หมอกโคตรหวงอ่ะ น่ารักว่ะะะ :-[
ดราม่าอะไรก็ได้ แค่พี่หมอกกะตี๋ยังอยู่ข้างๆกัน ก็พอแล้ววว เลี่ยนอ่ะ พูดไรออกมา :z6:
ขอเวลาให้น้องฝนเค้าหน่อย น้องเค้าไม่ใช่สาววาย ก็คงต้องใช้เวลา
///ถ้าเป็นสาววายนี่พอพูดว่า "เมีย" ป่านนี้กรี๊ดแตกแล้วลงไปดิ้นๆๆๆกับพื้น o18
เรื่องคนไม่อ่านเพราะชื่อเรื่องนี่ มันก็จริงนะคะ แต่ก่อนเราก็เป็น แต่หลังๆอ่านมาแทบทุกชื่อ ทั้งหยาบทั้งชื่อเกาหลีเว่อร์ทั้งแลดูดราม่าทั้งละครช่องเจ็ด -*- ก็พบว่าจริงๆชื่อเรื่องมันแค่ประตูเข้าบ้าน ของในบ้านต่างหากที่สำคัญ เราเลยไม่ค่อยอะไรกับชื่อเรื่องน่ะค่ะ
ถามอะไรก็ได้ที่ไม่สปอยเนื้อเรื่อง เราก็ไม่รู้อ่ะว่าถามอะไรแล้วมันจะสปอยมั้ย ถามหลายๆอันเลยแล้วกัน อันไหนไม่สปอยก็ตอบอันนั้นนะคะ :laugh:
A : ที่เปิดมาฉากแรกที่ตี๋จะปริ้นท์แล้วพี่หมอก (ใช่มั้ย) เปิดประตูออกมากระแทกหน้า อยากรู้ว่าฉากนั้นไปประทับใจอะไรพี่หมอกรึเปล่า
A : พี่หมอกชอบดูการ์ตูนเรื่องอะไรบ้าง เคยดูการ์ตูนวายเปล่า :laugh:
เรื่องตอบก็กด "อ้างถึง" น่ะค่ะ แล้วตรงช่องตอบเร็วข้างล่างกระทู้มันก็จะมีข้อความไรมา ก็ก๊อบข้อความนั้นมาแล้วก็พิมพ์ตอบได้เลยค่า จริงๆจะพิมพ์โค้ดเองก็ได้ (มั้ง) ถ้าคล่องๆ แต่เราโง่โค้ด :z6:
-
A : เรื่องหนี้สินที่บ้านตี๋ไปถึงไหนแล้ว (ตูจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย)
จากการจินตนาการ น้องฝนคงจะแรด(ขอโทษนะครับที่ใช้ศัพท์ไม่สุภาพ)ไม่เบา
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
น้องฝนหวงพี่หรอค่ะ ตี๋สู้ๆนะค่ะ
-
มาอ่านเรื่องนี้จากกระทู้แนะนำ
น่ารักน่าติดตาม และทันใจดีมาก
ตี๋เป็นเด็กดีมีความคิด น่ารักนะ เหมือนคนแต่งด้วยรึเปล่า
เรื่องสอบ เป็นเรื่องสำคัญ หน้าที่หลักของเยาวชน ขอเป็นกำลังใจให้นะ
-
เข้ามาถามคำถามกะเค้าบ้างดีกว่า~ :z1:
ถ้าอันไหนมันจะสปอยเนื้อเรื่องก็ไม่ต้องตอบก็ได้เน้อ~
ขอบคุณคนเขียนล่วงหน้า อิอิ :กอด1:
A : ตกลงม้าของตี๋รู้รึยังว่าลูกชายกะพี่หมอกเป็นอะไรกัน?
A : ก่อนหน้าที่จะมารู้จักตี๋ พี่หมอกใช้ชีวิตมายังไงเนี่ย
แบบเวลาอยู่ในกลุ่มเพื่อน อยู่ในคณะ มีคนคุยด้วยบ้างรึเปล่า? (แลดูพี่แกมนุษยสัมพันธ์ไม่ดีอย่างรุนแรง)
A : พี่เมฆจะได้มีโอกาสมาปรากฎตัวบ้างมั้ย?
A : (ข้อสุดท้าย.. คิดไม่ออกแล้ว) เมื่อไหร่น้องตี๋จะได้เล่นรถไฟเหาะกับพี่หมอกอีก? 55555555
**อันนี้ไม่ถามแล้ว แต่แอบรีเควสว่าอยากได้พจนานุกรมภาษาพี่หมอกอีกจัง~ ชอบมากๆๆๆๆๆ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2:
น้องฝนหวงปี้จาย ตี่เตรียมรับศึกกกกกกกกกกกก
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตอนแรกเราก็นึกว่าน้องฝนจะแอบเป็นสาววาย มาสนับสนุนเสียอีก แง่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตี๋ไม่ต้องเขินแล้วละมั้ง สองคนที่เก็บผ้าปูเห็น แต่มั่นใจได้เลยว่าทั้งบ้านต่อให้ไม่เห็นก็ต้องรู้ :m20:
ตี๋กับเด็กน้อยหมอกก็ยังคงความน่ารัก :-[
มีหมอกลงจัดแล้ว ตอนนี้ฝนเลยเริ่มมา :a5: ได้กลิ่นมาม่าโชยมาเล็กน้อยแต่ไม่กังวลเพราะเชื่อในความสามารถตี๋ น่ารักซะขนาดนี้น้องฝนคงไม่ใจดำหรอกมั้ง อีกอย่างพี่น้องก็น่าจะแนวเดียวกัน ปากร้ายใจดี //คิดเองเออเองทั้งน้านนน
ส่วนคำถามที่ถาม รอคนอื่นตอบนะ โง่เหมือนกัน :z3:
ถามอะไรดีอะ อืมมม
A: ตี๋ในสายตาคนอื่นไม่ว่าครอบครัว เพื่อน หรือว่าแฟน เป็นคนยังไงหรอ ถามทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอ
A: ตี๋ประทับใจอะไรในตัวไอ้พี่หมอกอะ :impress2:
A: กลับกันกับข้อบน พี่หมอกประทับใจอะไรในตัวตี๋ ตอนแรกถึงยื่นข้อเสนอให้ตี๋แบบนั้น ถ้าจะเป็นการสปอยก็ไม่ต้องตอบหรอกจ้า
A: ถามคนเขียน เรื่องนี้ได้ไอเดียมาจากไหนหรอ เห็นแวบๆว่ามีต้นแบบไอ้พี่หมอกด้วยนี่ (เป็นคำถามที่สุภาพมากกว่า คิดไงถึงแต่ง o22 โอ๋ๆ เค้าล้อเล่นนะตัวเอง ฮ่าๆ)
A: ถามคนเขียน ตอนนึงนี่ใช้เวลาแต่งนานมั้ยอะ มาทุกวันแถมแต่ละตอนยาวๆทั้งนั้นเลย เก่งจัง น่ารักสุดๆด้วย ฮิ ฮิ
ถ้าคิดออกแล้วจะมาเพิ่มอีกน้า(ยังจะมีอีกหรอย้าาา :beat:)
สำหรับตอนนี้ที่เห็น
เปิดเทอมกูจะเล่นบาส เล่นบอล ว่ายน้ำ ตีแบต เล่นปิงปอง ลงวิ่ง ซิทอัพ โดดเชือก ยกน้ำหนัก เทคควันโด เอาให้หมดเลย
เทควันโด
ผมขอนั่งกินที่โต๊ะในครัว ปกติพี่ๆคนงานเขาจะกินกันในนี้ทุกคน แต่สำหรับครอบครัวพี่หมอกจะพี่ห้องกินข้าวอะไรของมันนี่เลยครับ (ไม่รู้จะเรียกยังไง บ้านผมไม่มี)
จะกินที่ หรือเปล่าน้า
ไอ้การกระซิบข้างหูด้วยเสียงต่ำๆแบบนี้ ต่อให้ผมสักยันเต็มหลัง มีมนต์ดีแค่ไหน ก็ไม่รอดครับ
ยันต์
:L1:
-
o22 ตี๋จะเจออะไรอีก
-
น้องฝนนนนน ทำไมน้องไม่เป็นสาววายเลยอ่ะจ๊ะ
สนับสนุนหน่อยสิ
โอ้ยยย แล้วพี่เมฆจะเป็นไปกับเค้าด้วยรึเปล่าเน้ :เฮ้อ:
-
โอเอ็มจี!!!!! :z3:
เลวร้ายสุดๆอะ :z2:
o13
:L2:
-
อ่านเรื่องนี้เหมือนนั่งรถไฟเหาะ@สวนสนุก (แอบลอกน้องตี๋มาหน่อยนะ)
แบบว่าตอนนี้กำลังหวานกันอยู่ดีๆ ตอนหน้ามา...ผ่างงง! มาม่าลอยมาห่อเบิ้มๆ
เดี๋ยวก็ทำให้หัวใจพองโต น้ำตาลขึ้น เดี๋ยวก็ทำให้ปวดตับปวดใจ ห่อเหี่ยวเล็กๆ
อย่างตอนนี้ตอนเดียว ตอนต้นมาหวาน ตอนท้ายออกขมปร่าๆ
พูดไปอย่างนั้นแหละค่ะ ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่จะบอกว่าชอบมากก...กก(ซัดก.ไก่ไปเยอะๆเลย)อย่างที่เป็นอยู่นะคะ
รู้สึกว่าได้ครบรสดี เข้มข้นถึงใจอีกต่างหาก และหลายอย่างในเรื่องดำเนินไปอย่างสมเหตุสมผล เริ่ดมาก! XD
พออ่านถึงตอนที่พี่หมอกจะไปรับน้องฝนเนี่ย สารภาพเลยว่าลืมไปเสียสนิทเลยว่าจริงๆแล้วตัวก่อมาม่าอยู่ไม่ไกล - ก็คุณน้องสาวนี่เอง
น้องฝนแลดูเป็นสาวแรงงงด้วยสิคะ น่าจะเอาแต่ใจ ทั้งหวงทั้งติดพี่ และภูมิใจในตัวพี่ชายมากๆ
อยากรู้เหมือนกันว่าปรกติแล้วพี่หมอกปฏิบัติกับน้องฝนยังไง ดูท่าจะไม่ใช่แบบเวลาอยู่กับน้องตี๋ใช่ไหม
นี่ถ้าน้องฝนมาเห็นความเปลี่ยนแปลงแล้วไม่ยิ่งคลั่งเข้าไปอีกเหรอคะ โอ้ว -w-
เอาเถอะ ตอนนี้จะมาม่ารสไหนก็ซัดมาเร้ยยย ขอแค่สองคนนี้ยังรักกัน อยู่ด้วยกัน จะสู้ไปด้วยกัน คนอ่านอย่างเราก็พอใจแล้ว
มาขอร่วมตั้งคำถามด้วยคนค่ะ
A : น้องปิ๊กจะหาคนมาดามใจได้ไหมคะ
:3123:
-
ฝนทำตัวงี่เง่าล่ะ
:L2: :L2:
-
น่าร๊ากกก หวานหยดย้อย
เอาหล่ะสิฝนห่วงพี่ เหอๆ
ร.ร ญ ล้วน น่าจะ Y เยอะน่ะ อิอิ
-
A: อยากรู้ว่าเรื่องนี้ตอนนี้มาถึงไหนแล้ว ครึ่งทาง โค้งสุดท้าย หรือว่าเพิ่งเริ่มต้นเอ๊งง
A: อยากรู้ว่าจบแล้วจะรวมเล่มหรือเปล่า คนอ่านอยากได้ว่ะ
-
อันนี้ไม่เกี่ยว พี่คนแต่งเป็นแคสรึเปล่าคะ เห็นแต่งฟิคยุนแจด้วย :-[
-
ตี๋น้อยจะเป็นยังงัยต่อไป เพิ่งจะมีความสุขกันอยู่ดีๆ ก็จะมีเรื่องซะแล้ว
-
น่ารักมากกกกกแอร่กกกกกกกกก ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋จริงๆๆค่ะ
-
A : อยากเห็นสภาพหมอกตอนตื่นนอน
อ่านตอนนี้แล้วตี๋น่ารักมาก แล้วพอเจอน้องฝน ตรูเข้าใจเลยว่าทำไมหมอกรักตี๋
ทั้งบ้านคงเอาแต่ใจตัวเอง ต่างคนต่างอยู่ชัวร์
-
จะมีเรื่องของต้นมั๊ยค่ะ? อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวถ้ามีก็จะดีม๊ากมาก :z2:
-
เอาอีกล่ะ ลมสงบก่อนพายุมาคงจะเป็นเรื่องจริง
A: ฝนจะมีบทบาทในเรื่องที่ทำให้พี่หมอกกับตี๋รักกันมากขึ้น???
A:พ่อพี่หมอกจะยอมรับเรื่องนี้ได้มั้ย(หมอกรักับตี๋อะ) ??
A:พี่เมฆที่เรียนต่างประเทศจะมีบทบาทมั้ย???
A:ดราม่าจะหมดรึยัง?? เพราะเริ่มเครียดล่ะ มรสุมน้อยแต่แรงๆทั้งนั้น
คำถามสุดท้าย(แต่ไม่ท้ายสุด) A:เรื่องนี้มีประมาณกี่ตอน?? จะได้ทำใจ
เป็นไปได้อยากให้ตอบอ่ะ (ไม่ได้โลภน้าาา o18)
-
ตอนต่อไปนี่ดูท่าจะเศร้านะ
-
น้องคะนิสัยแย่นะคะ
ระวังพี่หมอกจะ :z6:
ให้นะคะ มาว่าเมียที่
รักได้ไง
-
ปมดราม่ามาแล้วว
ทำไมน้องฝนไม่อินเทรนเป็นสาววายนะ :z3:
น้องฝนแค่โผล่มานิดเดียวดราม่าเริ่มเกิดแล้วถ้าพ่อมาล่ะจะเกิดดราม่าหนักรึเปล่า?
พี่หมอกเหมือนเด็กเลยอ่า น่ารัก :m20:
-
โห่ ฝนไม่เข้าใจอะไรเล๊ย
พี่หมอกชอบตี๋อ่ะดีแล้ว ตี๋น่ารักจะตาย
นิสัยก็ดีด้วย
-
ฝนหนู อย่า สิบเอ็ดรอดอนะลูกไม่น่ารักเลยต้องไหว้พี่สไภ้สวยๆๆๆๆๆสิถึงจะน่ารัก
-
A: จริงๆแล้วน้องฝนเป็นคนน่ารักใช่ไหม
อยากรู้แค่เนี่ยย :z3:
-
มาม่ามาอีกแล้ว น้องฝนนี่ท่าทางจะเป็นอุปสรรคสำคัญอีกด่าน TT^TT สู้ๆนะทั้งสองคน
ฝนนี่คือหมอกเวอร์ชั่นโวยวายใช่ไหมเนี่ย
-
อ้าว น้องฝน..แรงซะงั้น o22
เรื่องถาม ก็สงสัยเรื่องแม่ตี๋กับเรื่องหนี้นะ มีคนถามแล้วล่ะ รออ่านคำตอบนะจ๊ะ :กอด1:
-
A : เขาว่ากันว่า( :angry2:ใครวะ) เวลาป่วยคนส่วนใหญ่มักจะงอแงและเอาแต่ใจ :m16:
พี่หมอก น้องตี๋ เฮียฮ้ง ไอ้ฟิน จะเป็นแบบนั้นมั้ย?
.
.
.
(ง่ายๆ ก็คือรีเควสตอนที่แต่ละคนไม่สบายนั่นแหละ :call:)
ปวยเล้ง. รักคนแต่ง จุบุๆ :กอด1:
-
A: อยากรู้ว่าเรื่องมันเดินมาถึงไหนแล้วครับ จะมีฝนพรำๆ มาอีกหรือเปล่า หรือมีมาม่าชามโตรออยู่?? ทั้งจากพ่อ แม่ เมฆ
A: ทำไมหมอกขี้หวงขนาดนี้อ่ะ กับหมาและคนแก่ยังไม่เว้นเลย 55+
A: ตี๋เคยคิดอยากเตะหมอกแรงๆ บ้างเปล่า(คำถามนี้วอนโดนติง 55+)
-
อีหนูอย่ามาชงมาม่าแถวนี้เด้
อย่างนี้ต้องพาเข้าสายวายสะแล้ว o8
.
..
..
ถามมั้งๆ,,,,
A:ถ้าให้ตี๋ทำอะไรสักอย่างกับพี่หมอกได้จะทำอะไรดีจ๊ะ
A:ถามพี่หมอกคำถามเดียวกันอ่ะ
A:น้องปิ๊กจะมีใครมาดามใจไหม...แล้วจะรุกรึรับ เฮ้ย!
A:น้องตี๋กับพี่หมอก(เวลาอยู่ด้วยกัน)ในสายตาของเพื่อนๆ
แค่นี้แหละจ๊ะ..เยอะจริง :try2:
-
อันนี้โค้ดง่ายๆ สำหรับการอ้างนะครับ ^^
quote author=ชื่อคนที่ต้องการอ้างถึง //ใส่เครื่องหมาย [] ปิดหัวท้าย
ส่วนข้อความที่ต้องการอ้างถึง
[/quote] ปิดท้ายด้วยอันนี้ครับ
ส่วนการพิมพ์หรือแปะข้อความก็เอาเข้าไปใน quote เลยครับ
มันก็จะออกมาเป็นแบบนี้ครับ
ข้อความ
คราวนี้จะอ้างกี่คนก็ไม่มีปัญหาแล้ว ^^
-
ตอนนี้หวานซะ แต่พอมาเจอน้องฝนนี่ :เฮ้อ: สงสารตี๋ สงสารพี่หมอก แต่คิดว่าถ้าฝนได้คุ้นเคยกะตี๋เดี๋ยวคงรักคงชอบเองแหละ
ว่าแต่น้องฝนนี่ไม่ใช่สาววายหรอ น่าจะกรี๊ดดดด ถ้าพี่มีเมียผู้ชายนะ :laugh:
ปอลิง * เวลาจะตอบความคิดเห็นคนอ่านทำยังไงอ้ะ เห็นคนเขียนคนอื่นเขาทำเป็นช่องหลายๆช่องได้ในความเห็นเดียว(แถมมีบอกด้วยว่าเป็นความเห็นของใคร) สุดยอดดดด! อยากทำบ้างแต่ว่าโง่อ้ะค้าฟ ใครรู้ช่วยบอกป๋มที อยากตอบความเห็นบ้างงงงงง
มันต้องเปิดหน้าต่างของกระทู้มา 2 หน้า หน้านึงไว้ตอบ อีกหน้าไว้ โค๊ทข้อความ พอนึงภาพออกมั้ย เพราะตอนนี้ระบบใหม่ ทำให้ไม่เห็นรีพลายต่อจากที่เราโค๊ทมา มันเลย โค๊ทต่อๆไม่ได้ ลองดูถ้าไม่ได้จะแคปรูปให้ดูอีกที
-
จะเป็นอย่างไรต่อนะ :เฮ้อ:
น้องฝน ตี๋ออกจะน่ารัก o22
-
ฟ้าครึ้มมาเชียว o22
น้องตี๋จะรอดมั้ยน้อออ :a5:
ขอให้น้องฝนเข้าใจพี่ชาย
ขอให้น้องตี๋ไม่คิดมากและหนีหมอกไป :z2:
-
ไม่ได้อ่านหลายตอนเลย ~
เอ็นซีหวานมากๆ เหมือนได้ดูพี่หมอกในด้านอื่น ด้านตอนบนเตียง อ๊ากกกก เขินๆ
หมอกตี๋น่ารัก แต่ช่วงนี้เราหมันไส้ตี๋ยังไงไม่รู้ สงสัยเราจะอิจฉาตี๋ :z1: โหยย อยากได้พี่หมอก~~ >w<
เรากรุ๊ปเลือดเดียวกับเฮีย ปิ๊ก T^T ปิ๊กจ๋า ไม่ต้องเษร้าไป มาหาป้า มามะ ให้ป้าดามใจ :กอด1:
รู้สึกเหมือนสองคนนี้จะไม่มีอะไรมาแยกจากกัน เหมือนโลกนี้มีแค่หมอกตี๋สองคน
แต่พอน้องฝนมา o22 แม่มเอ้ย เกลียดผู้หญิงแบบนี้ อิน้องฝนขาลองมาอ่าน ลองมาเรียนรู้แบบพวกพี่สิคะน้อง
แล้วน้องจะติดใจ o18
-
คำเด็ดประจำตอนนี้คือ "เมีย"
คำๆ เดียวกินความหมายมาก พี่หมอก :m25:
-
สู้ต่อไปตี๋
-
คุณน้องฝน ไม่รู้จักความแซ่บ!! ของรักชาย ชายซ่ะเลี้ยวว!! :laugh: :laugh:
ถึงกับร้องไห้เลยด้วยแหมๆ o18
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
คุยกันดีๆเซ่
สงสารตี๋จัง
-
อ้ากกกกกก
ทำไมเป็นเเบบนี้ ไม่อยากกินมาม่าเลยอ่ะ
ฮือออออ
น้องตี๋พี่หมอก สู้ๆนะ
อีน้องฝน กลับไปเรียนอีกรอบเลยป่ะ ชิ้ว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สู้ๆ นะโซ๊ยตี๋ :กอด1: คงต้องให้ความอดทนละนะ หวังว่ามาม่าแค่พอกรุ๊บกริ๊บ :เฮ้อ:
ปล.
A: นิยามความรักของแต่ละคน
-
น้องฝนลองเปิดใจนะคะ
ไม่แน่ว่าอีกหน่อยหนูอาจจะติดพี่ตี๋มากกว่าพี่หมอกซะอีก :laugh:
-
:เฮ้อ:
-
เอาแล้วไง งานเข้า
ถ้าน้องมันแรง ก็อย่าไปยอมนะตี๋
ตี๋นะ ถังออกซิเจนของพี่หมอกเลยนะ ชีวิตนี้ขาดตี๋ไม่ได้หรอก
ให้มันรู้ว่าไผเป็นไผ หึ !
-
มีคำถามเดียว
A : อีนังน้องฝนจะมาทำไมว่ะ :angry2:
-
บอกได้คำเดียว...สงสารน้องตี๋อ่ะ T^T
-
ไำม่ใช่ว่าพี่เมฆกลับมาแล้วมาชอบน้องตี๋หล่ะ -..-
-
เจอกันครั้งแรกก็แย่เลยน้องฝนกรด
-
อ่านตอนแรก เดสทอป มีแต่สีชมพู
ตอนหลังๆชักมืดมน
โอ้ววว
งานเข้าแล้วไง
-
ฝน:monkeysad: เห็นใจทั้งคู่เถอะ เค้ารักกันนะ
พี่หมอก นับวันยิ่งน่ารักกกกกกกกกกกกก :impress2: :-[
:pig4: :กอด1:
-
:a5:มาแล้วไง... มารความสุข
ว่าแล้วเชียวมาหวานๆอย่างนี้ท่าจะมีบทโศกตอนท้าย
แอบคิดถึงเฮียกับพี่ฟิน :กอด1:
-
ตอนนี้ตี๋กับพี่หมอกน่ารักมากๆ ในที่สุดตี๋ก็เสร็จพี่หมอกซะที :haun4: แต่ปฎิกิริยาน้องฝนนี่เลวร้ายสุดๆเลยแฮะ หวังว่าคงไม่ดราม่านะ :o12: ส่วนคำถามก็ A: อยากรู้ว่าปิ๊กจะมีคู่มั้ยอะค่ะ แต่ถ้าเป็นการสปอยล์ก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ
-
:serius2:
-
ไม่มีปัญหาแม่ผัว แต่มีปัญหาน้องผัว-พี่สะใภ้มาแทน
น้องตี๋สู้ ๆ ยังไงพี่หมอกก็เอียงมาข้างนี้อยู่แล้ว
-
อยากรู้..ได้ไหมวะ์?!
A: พ่อกับพี่อิพี่หมอกจะได้ออกซักตอนไหมเนี่ย :laugh:
ได้ออกแน่นอนคัฟ o13
A : ที่เปิดมาฉากแรกที่ตี๋จะปริ้นท์แล้วพี่หมอก (ใช่มั้ย) เปิดประตูออกมากระแทกหน้า อยากรู้ว่าฉากนั้นไปประทับใจอะไรพี่หมอกรึเปล่า
A : พี่หมอกชอบดูการ์ตูนเรื่องอะไรบ้าง เคยดูการ์ตูนวายเปล่า :laugh:
1. พี่หมอก : "กูว่ามันเอ๋อ"
2. พี่หมอกไม่รู้จักการ์ตูนวาย ก่อนหน้านี้ตอนเด็กๆเคยชอบ Saint Seiya อยู่ช่วงหนึ่ง นั่งดูกับพี่เมฆ พอพี่เมฆพูดลอยๆขึ้นมาว่า "ปัญญาอ่อน" เลยสัญญากับตัวเองในใจว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับตลอดไป
(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTQRBXnB0Dytq_azw4cyLV7is1fTKKuhI1uUfNAIQCebhD2Il1W)
แถม ตี๋ชอบอ่านกินทามะ แต่อนิเมะชอบดูโคนัน
A : เรื่องหนี้สินที่บ้านตี๋ไปถึงไหนแล้ว (ตูจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย)
เดี๋ยวจะมีเขียนถึงคัฟ (แต่ไม่รู้ตอนไหน :beat:)
A : ตกลงม้าของตี๋รู้รึยังว่าลูกชายกะพี่หมอกเป็นอะไรกัน?
A : ก่อนหน้าที่จะมารู้จักตี๋ พี่หมอกใช้ชีวิตมายังไงเนี่ย
แบบเวลาอยู่ในกลุ่มเพื่อน อยู่ในคณะ มีคนคุยด้วยบ้างรึเปล่า? (แลดูพี่แกมนุษยสัมพันธ์ไม่ดีอย่างรุนแรง)
A : พี่เมฆจะได้มีโอกาสมาปรากฎตัวบ้างมั้ย?
A : (ข้อสุดท้าย.. คิดไม่ออกแล้ว) เมื่อไหร่น้องตี๋จะได้เล่นรถไฟเหาะกับพี่หมอกอีก? 55555555
**อันนี้ไม่ถามแล้ว แต่แอบรีเควสว่าอยากได้พจนานุกรมภาษาพี่หมอกอีกจัง~ ชอบมากๆๆๆๆๆ
1.เดี๋ยวมีเขียนถึงคัฟ
2.ถามคำตอบคำ เพื่อนที่สนิทกันก็สนิทจากพี่บอล พออยู่ไปด้วยกันนานๆเลยชิน เพื่อนไม่เพิ่มแต่ก็ไม่หด ส่วนมากถ้ามีคนเข้ามาคุยจะเป็นผู้หญิงซะมากกว่า
3.เดี๋ยวมีโผล่มาแน่นอนคัฟ
4.อันนีี้แล้วแต่ชะตาฟ้าลิขิต :z1:
แถมตามคำขอ
ภาษาหมอกวันละคำ ขอเสนอ.."เหี้ย"
เพี้ยนเสียงมาจากคำว่า "เฮ้" + "เฮ้ย" ซึ่งเป็นคำทักทายบวกคำอุทานในภาษาอังกฤษ สามารถใช้ทักทายเพื่อนฝูง ซึ่งพี่หมอกมักใช้แทนคำว่า "สวัสดี" แต่ไม่เหมาะในการใช้ในที่สาธารณะ
A: ตี๋ในสายตาคนอื่นไม่ว่าครอบครัว เพื่อน หรือว่าแฟน เป็นคนยังไงหรอ ถามทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอ
A: ตี๋ประทับใจอะไรในตัวไอ้พี่หมอกอะ :impress2:
A: กลับกันกับข้อบน พี่หมอกประทับใจอะไรในตัวตี๋ ตอนแรกถึงยื่นข้อเสนอให้ตี๋แบบนั้น ถ้าจะเป็นการสปอยก็ไม่ต้องตอบหรอกจ้า
A: ถามคนเขียน เรื่องนี้ได้ไอเดียมาจากไหนหรอ เห็นแวบๆว่ามีต้นแบบไอ้พี่หมอกด้วยนี่ (เป็นคำถามที่สุภาพมากกว่า คิดไงถึงแต่ง o22 โอ๋ๆ เค้าล้อเล่นนะตัวเอง ฮ่าๆ)
A: ถามคนเขียน ตอนนึงนี่ใช้เวลาแต่งนานมั้ยอะ มาทุกวันแถมแต่ละตอนยาวๆทั้งนั้นเลย เก่งจัง น่ารักสุดๆด้วย ฮิ ฮิ
1. เฮีย : "มันก็เป็นน้องที่บางทีดูจะเอ๋อๆไปบ้าง แต่มันห่วงคนอื่นดีนะ จะคอยสังเกตว่าคนรอบๆรู้สึกยังไง มองโลกในแง่ดีจนบางครั้งก็อยากจะให้มองในมุมกลับกันบ้าง ชีวิตมันไม่ได้มีแต่เรื่องดีๆเสมอไป ในฐานะพี่ก็อยากให้มันเข้มเเข็ง จะคอยเฝ้าดูมันไปเรื่อย"
โจ๋ : " ตอนปีหนึ่ง ช่วงรับน้อง พี่ๆเขาให้นั่งเรียงแถวกัน ตอนที่พี่ๆปีสอง(ตอนนั้น)เขาประชุมกัน พวกผมก็คุยเล่น พอพี่ถามว่าใครคุย ก็ไม่มีใครยอมรับ พี่เขาเลยบอกว่า จะให้วิดพื้นยกรุ่นเท่าจำนวนคนถ้าไม่มีใครออกมารับ ไอ้ตี๋ก็เลยออกไป พวกผมเลยออกไปด้วย สรุป ก็ได้วิดพื้นทุกคน แต่ลดจำนวนลงครึ่งหนึ่ง ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ทุกคนชอบมัน"
พี่หมอก : "....."
2. ตี๋ประทับใจอะไรในตัวพี่หมอก? "ความเอาใจใส่กับนิสัยเด็กๆ" มันเอาใจใส่ตอนไหนวะ o22
3. พี่หมอกประทับใจอะไรในตัวตี๋? "....." โอเค ข้ามไปข้อต่อไป
4.ไอเดียมาจากตอนที่นั่งทำข้อสอบเลขแล้วอยากกินโจ๊ก ส่วนตัวชอบรถ BMW มาก เลยเป็นจุดกำเนิดของเรื่องนี้ :z6: :z6: :z6: มาจากตรงนี้จริงๆนะ!! ไอ้นิสัยอะไรของตัวละครค่อยมาทีหลัง อยากเห็นพระเอกเกรียนๆเลยเอานิสัยเพื่อนมาใส่บ้าง (ประมาณ 60 เปอร์เซนต์) ก็ได้เรื่องนี้ซะงั้น
5.ถ้าคิดเนื้อหาในตอนมาแล้ว จะใช้เวลาประมาณชั่วโมงนึง แต่ถ้ายังไม่คิด 2-3 ชั่วโมง
*ขอบคุณเสมอที่ชี้ให้เห็นคำผิดคัฟ เดี๋ยวจะแก้ไขคัฟ! o13
A : น้องปิ๊กจะหาคนมาดามใจได้ไหมคะ
:3123:
มี แต่ไม่ Y เลยจะไม่เขียน แต่จะใส่เนื้อหาลงไปในเรื่องให้ได้รู้คัฟ
A: อยากรู้ว่าเรื่องนี้ตอนนี้มาถึงไหนแล้ว ครึ่งทาง โค้งสุดท้าย หรือว่าเพิ่งเริ่มต้นเอ๊งง
A: อยากรู้ว่าจบแล้วจะรวมเล่มหรือเปล่า คนอ่านอยากได้ว่ะ
1.กำลังจะถึงครึ่งแรก เท่าที่คิดไว้ (ไม่รู้จะทำได้+มีคนอ่านหรือเปล่า) คือมีสองภาคหลัก อย่างตอนนี้คิดว่าสักจะครึ่งหนึ่งของภาคแรกแล้ว(มั้ง)
2.จะมีคนอยากได้หรือเปล่าอ้ะ :sad4: แค่เขียนแล้วมีคนตามอ่านเยอะแบบนี้เค้าก็ดีใจจะบ้าแล้วนะคัฟ! ถึงขั้นรวมเล่มเลยเรอะ !! ทำสองเล่มแล้วกัน หนูเก็บเองเล่มนึงให้พี่เล่มนึง o13
อันนี้ไม่เกี่ยว พี่คนแต่งเป็นแคสรึเปล่าคะ เห็นแต่งฟิคยุนแจด้วย :-[
เลือดสีแดงเข้มเลยคัฟ (มันก็แดงทุกคน!!) เอาเป็นว่าชอบตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ม.6 เคยไปยืนรอ 14 ชั่วโมงมาแล้ว o22 แต่ตอนนี้โตๆก็มีห่างกันบ้าง แต่ยังรักเสมอ รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง(ยังทำนาอยู่แปลงเดิม 55)
A : อยากเห็นสภาพหมอกตอนตื่นนอน
ห...ห...เห็นแล้วอึ้งไปสามนาที
จะเอามาให้ดูยังไง(วะ)เนี่ย!!!! o22
เอาเป็นว่าลองไปหาคลิปคนหน้าตาดีพึ่งตื่นนอน หรือถ้าเป็นหนึ่งใน 15 คนที่กดโหวตตัวเองแล้ว ก็ลองอัดเทปตัวเองตอนตื่นนอนดู น่าจะใช้แทนกันได้เหมือนกัน o13
A: ฝนจะมีบทบาทในเรื่องที่ทำให้พี่หมอกกับตี๋รักกันมากขึ้น???
A:พ่อพี่หมอกจะยอมรับเรื่องนี้ได้มั้ย(หมอกรักับตี๋อะ) ??
A:พี่เมฆที่เรียนต่างประเทศจะมีบทบาทมั้ย???
A:ดราม่าจะหมดรึยัง?? เพราะเริ่มเครียดล่ะ มรสุมน้อยแต่แรงๆทั้งนั้น
คำถามสุดท้าย(แต่ไม่ท้ายสุด) A:เรื่องนี้มีประมาณกี่ตอน?? จะได้ทำใจ
1. มั้ง? ( :beat: :beat: :beat:+ :z6:)
2. รออ่านนะคัฟ
3. ตอบเหมือนข้อสอง ( :beat:)
4. กะจะทำยี่ห้อมาม่าขายเองเลยคัฟ ที่บ้านตุนไว้เพียบ ต้มกินเองไม่ไหว เลยมาแบ่งชาวเล้ากินคัฟ
5. มีมากกว่ายี่สิบตอนแน่นอน ( :z6: x 100)
A: จริงๆแล้วน้องฝนเป็นคนน่ารักใช่ไหม
น้องพี่หมอก...ไม่ต่างกันทั้งบ้าน
A : เขาว่ากันว่า( :angry2:ใครวะ) เวลาป่วยคนส่วนใหญ่มักจะงอแงและเอาแต่ใจ :m16:
พี่หมอก น้องตี๋ เฮียฮ้ง ไอ้ฟิน จะเป็นแบบนั้นมั้ย?
(ง่ายๆ ก็คือรีเควสตอนที่แต่ละคนไม่สบายนั่นแหละ :call:)
พี่หมอกไม่สบาย - จะรู้ตัวก็ต่อเมื่อเป็นหนักจริงๆ แล้วจะนอนอย่างเดียว
ตี๋ไม่สบาย - อารมณ์จะขึ้นๆลงๆ จะเอาเรื่องที่บางทีก็ลืมไปแล้วกลับมาคิด
เฮียไม่สบาย - หนักแค่ไหนก็จะดูแลตัวเอง ลุกขึ้นมาเช็ดตัวเอง ต้มข้ามต้มกินเอง กินยาเอง ไม่ต้องให้ใครดูแล
ฟินไม่สบาย - ไม่เคยไม่สบาย หรือเพราะโบราณท่านว่า "คนบ้าไม่เป็นหวัด" ก็ไม่อาจจะหยั่งรู้..คำว่าไม่สบายของฟินจึงหมายถึงแขนหัก ขาหัก หัวแตก ไหล่หลุด ...
A: อยากรู้ว่าเรื่องมันเดินมาถึงไหนแล้วครับ จะมีฝนพรำๆ มาอีกหรือเปล่า หรือมีมาม่าชามโตรออยู่?? ทั้งจากพ่อ แม่ เมฆ
A: ทำไมหมอกขี้หวงขนาดนี้อ่ะ กับหมาและคนแก่ยังไม่เว้นเลย 55+
A: ตี๋เคยคิดอยากเตะหมอกแรงๆ บ้างเปล่า(คำถามนี้วอนโดนติง 55+)
1.ตอบไปแล้วนะคัฟ
2.เพราะเรื่องระหว่างคนสองคนเป็นเรื่องของความรู้สึกที่ไม่มีอะไรแน่นอน จึงไ่ม่มีความมั่นใจ จะหวงก็คงไม่แปลก
3.คิดทุกวัน วันละหลายพันรอบ แต่ปลงแล้ว เลยทำใจ
ถามมั้งๆ,,,,
A:ถ้าให้ตี๋ทำอะไรสักอย่างกับพี่หมอกได้จะทำอะไรดีจ๊ะ
A:ถามพี่หมอกคำถามเดียวกันอ่ะ
A:น้องปิ๊กจะมีใครมาดามใจไหม...แล้วจะรุกรึรับ เฮ้ย!
A:น้องตี๋กับพี่หมอก(เวลาอยู่ด้วยกัน)ในสายตาของเพื่อนๆ
1. ตี๋ - "อยากจะเต้นท่าตลกๆให้พี่หมอกดู แต่กลัวโดนหาว่ากากอีก เลยไม่อยากทำ"
2. หมอก - "อยากจะเเต่งเพลงให้สักเพลง แต่ขี้เกียจ"
3.ตอบไปแล้วคัฟฟ
4. พี่บอล - "ดูก็รู้ว่าไม่ใช่แค่รุ่นพี่รุ่นน้อง หมอกดูจะคุยกับตี๋ง่ายกว่าคนอื่น ดูผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง ไม่รู้สิ แต่เหมือนสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วดูจะสบายใจนะ"
A: นิยามความรักของแต่ละคน
ตี๋ - "น่าจะหมายถึงความรู้สึกหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน ทั้งความสุข ความเหงา ความเศร้า ความคิดถึง แต่ที่น่าจะเห็นชัดสุดก็คือความสุข แค่ได้รักก็คือความสุขแล้วไม่ใช่หรอ?"
หมอก - "เรียนสายวิทย์มา 7 ปี พึ่งรู้ว่ารักเป็นวิทยาศาสตร์ถึงมีคำนิยาม"
เฮีย - "รักคือการให้ และการรับ ต้องรู้จักให้โดยไม่หวังผลที่จะย้อนกลับมา และรู้จักรับ ทั้งความรู้สึกต่างๆที่อีกฝ่ายมอบให้เรา และต้องเห็นค่าสิ่งเหล่านั้นด้วย"
ฟิน - รัก มาจาก ร - รู้สึก ความรู้สึกต่างๆที่ทั้งสุข และทุกข์
ไม้หันอากาศ - มาจากคำว่า พักๆ ทั้งสุขและทุกข์มาเป็นพักๆ
ก.ไก่ - มาจาก ก.กูยังว่างโว้ย!! รับสมัครพนักงานดามใจด่วน!!!
A : อีนังน้องฝนจะมาทำไมว่ะ :angry2:
รออ่านคัฟ
A: อยากรู้ว่าปิ๊กจะมีคู่มั้ยอะค่ะ แต่ถ้าเป็นการสปอยล์ก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ
ตอบให้แล้วนะคัฟ o13
ขอบคุณ bellity กับ Poes และ RGB.__ สำหรับวิธี Quote ข้อความนะคัฟ
หลายคนถามตี๋หน้าตาเป็นไง ขี้เกียจบรรยายเลยหารูปตอนเด็กๆมาให้ดู (จิ๊กมาจากไหนไม่รู้ ลืม)
(http://upic.me/i/pg/j46nz.jpg)
จินตนาการตอนโตกันเองนะครับ ห้ามขอพี่หมอก! หาไม่ได้!
-
กิ๊กิ้ววววว พี่หมอกบอกว่าตี๋เป็นเมีย :impress2: ตรงจริงอะไรจริงเคอะ o13
เกลียดนางน้องฝนดูเธอเป็นคนแรง ๆ ดูท่าต้องเตรียมตะเกียบกินมาม่าอีีกแหละ :sad4: อยากจะร้องไห้อ้าาาาาาา:
ปล รักพี่หมอกเหมือนเดิม :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้าวนึกว่าน้องฝนจะเป็นสาววาย :z3:
ให้กำลังใจหมอกตี๋จ้า
-
ทำไมโผล่มาก็โวยซะแล้วว๊า น้องฝนเอ๊ยยยย :เฮ้อ:
อยู่โรงเรียนหญิงล้วนโดยไม่เป็นสาววายได้ไงวะเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆ
เอาเหอะ ถึงแรกๆจะทำตัวไม่น่ารักเลย แต่อย่าสร้างมาม่ามากก็แล้วกัน
แหม่ กว่าพี่หมอกกับตี๋จะมาถึงขั้นนี้ คนอ่านก็รอตั้งนาน ฮ่วย
ส่วนคำถาม ... เค้าคิดไม่ออกอ่ะ มีคนถามไปหมดแล้วว :z2:
-
A : ทำไม ทำไม ทำไม น้องฝนไม่ใช่สาววาย?!
..คุณน้องมาเพื่อบั่นทอนจิตใจจริงๆค่ะ
:กอด1: ขอให้ความสุขนั้นยืนนาน :กอด1:
-
โอวววว
ครอบครัวของทั้งคู่
แงงงงง อย่าดราม่ามากนะคะ
-
น้องฝนอย่ามาทำให้น้องตี๋พี่ดราม่านะจ๊ะ เคือง
ปล. ตอนนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องโปรดอีกเรื่องของเราเลยน๊า ชอบมาก ^^
-
พี่หมอกดูเซนต์เซย่า ป๊าดดดดดดดดดดดด :laugh:
มิน่า ฝังใจว่ามันปัญญาอ่อน 55555555
-
อยากถามมั่ง หมดเขตยังนะ
A น้องตี๋ จริงๆ หล่อเปล่า ทำไมเดินไปไหน คนมองแต่พี่หมอก แฟนก้ไม่เคยมีด้วย ถ้าหล่อจริง น่าจะถูกจีบไปแล้ว
A ถ้าคนเขียนต้องห่างหายไปทำหน้าที่หลักของตัวเอง คนอ่านจะผ่านเวลานั้นไปได้ยังนะ เคยได้อ่านเกือบทุกวัน
-
โอ้ย มันค้างเด้ คาใจสุดๆๆเลยค่า
เฮ้อออออออออ นึกว่าจะเป็นฟ้าหลังฝนที่ไหนได้ มาจเอเฮอริเคนซะงั้น TT TTT
-
ตอบเฉพาะที่ตอบได้นะ เราจะถามค่อนข้างซี้ซั้ว :laugh:
A : พี่หมอกเคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนมั้ยอ้ะ :haun4:
แล้วพี่หมอกมันคิดอะไรอยู่ตอนมีอะไรกับผชครั้งแรก
A : ม๊ารู้มั้ย ว่าพี่หมอกกับตี๋เป็นไรกันอ้ะ แต่คงรู้เนอะ?? :impress2:
A : ม๊ารู้มั้ย ว่าเฮียกับพี่ฟิน... :z1:
# ม๊าดูเป็นบุคคลลึกลับเนอะ :laugh:
-
ฮรึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
น้องฝนก็เอาแต่ใจไม่แพ้พี่ชายเลยนะ
-
อ่านครึ่งเเรก ยิ้มแก้มเเตก :-[
อ่านครึ่งหลัง ย้ากส์ นุ้งฝน หนูก็มีแฟนเพศเดียวกันตามเฮียไปติดๆเลย หรือจะมาเป็นสาววายดี?? :serius2:
ถามมั่งๆๆ A : เฮียกับอิพี่ฟินนี่จบแฮปปี้เอนดิ้งมั้ย?? พี่ฟินยอมรับว่ารักเฮียของเค้ารึเปล่า
A : ตี๋นี่มันไม่เคยมีสาวมาจีบเลยเหรอ ไหนว่าหล่อนัก :m20:
A : มันใกล้สิ้นเดือนแล้ว ตัวเองจะไม่หายต๋อมไปใช่มั้ย มาเป็นพักๆเน่อ :man1:
มารับถุงยังรัก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตั้งใจเรียนน้าาาา
-
>[]< ย้ากกก ถ้าพี่หมอกหลงตี๋ขนาดนี้ก็อย่าไปมีคนอื่นนะคะ
ละ แล้วก็อย่ามีมาม่าเลยนะค้าาา ขอร้อง :call:
ปล. รออ่านต่อนะคะ คนแต่งสู้ๆๆ ค่า
-
ยกเคล็ด น้องมันเข้ามาป่วนแล้ว แอร๊ๆๆๆๆๆๆ
ไปจริง ชั้นจะตบนังฝนให้ตายคามือชั้นเอง (โทรตามสมาคมสาว Y ไปถล่ม)
สงสารตี๋จัง พี่หมอกน่ารักน่าดูเอ็นที่สุดเลยอ่ะ
ได้แฟนยังงี้รักตายเลย
-
น้องฝนจะกลายเป็นมาม่าบิ๊คแพ๊คหรือเปล่านี่ แรงเวอร์อ่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก รวดเดียวจบ มาราธอนมาก ฮ่าๆๆ
อ่านไปก็ขำไป หัวเราะไปบ้าง
แล้วอยู่ๆ ก็ร้องไห้ซะงั้นเรา (ร้องแบบไม่มีเหตุผลนะ)
สงสัยจะเครียดสะสมมานาน บ่นซะเยอะเลยเรา
อยากจะบอกว่า เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่ชอบ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายดีๆ นะครับ ^^
-
น้องฝนจงมาเข้าสัทธิสาววายซ้าาา อย่ามาม่าเลย แงแง
-
น้องตี๋ สู้ๆ น้าาา o7
-
กรี้ด ฉากบนเตียงคู่นี้ สมกับที่รอคอย พี่หมอกดูอบอุ่นมาก
บรรยายน่ารักมากเลยอ่ะ รถไฟเหาะ 555 สงสัยต้องให้พี่หมอกพาไปเล่นบ่อยๆนะ :oo1:
A: ม้าสังเกตออกมั้ย ว่าลูกทั้ง2คน เปลี่ยนไป(เป็นฝั่งเป็นฝากันแล้วทั้งคู่)
A: เรื่องเงินนี่เคลียร์กันแล้วหรอ จำได้ว่าล่าสุดคือเฮียโทรคุยกะพี่หมอกเรื่องเงินแล้วก็เงียบไปเลย
-
A : แรกๆเลยที่พี่หมอกถามตี๋ ว่าอยากได้เงินมากกว่านี้รึเปล่า ถ้าสนใจก็มาดึ๊กๆกัน :-[ 55555555(ใน Coin3) พี่หมอกคิดอะไรอยู่ เเล้วตอนนั้นสนใจอะไรในตัวตี๋
A : อยากรู้ความลับพี่หมอกอ่ะ แบบรั่วๆหลุดๆฮาๆ (อย่างเรื่องเซนต์เซย่านี่น่ารักมาก :laugh:)
A : หน้าตาตี๋เป็นยังไง
-
Coin 23
พอหาที่จอดรถได้ ก็รีบเข้าไปจอด ปิดเทอมแบบนี้ห้างจะค่อนข้างแน่น คิดว่าน่าจะได้ยินเสียงเด็กร้องเจี๊ยวจ๊าวในห้างแน่ๆ แค่จินตนาการก็เริ่มปวดหูซะแล้ว แต่ว่าตอนนี้...
ได้โปรดส่งเด็กสักคนมาส่งเสียงเจี้ยวจ้าวตรงนี้ทีเถอะ!
สงครามเย็น! มันคือสงครามเย็นใช่ไหม? ผมจะเป็นอะไรดีหล่ะ จีน โซเวียต หรืออเมริกาดี ทำไมในรถถึงได้เงียบขนาดนี้ รถจอดแล้วนะ ดับเครื่องแล้วนะ ทำไมยังไม่มีใครคิดจะขยับตัวอีก!
เสียงร้องไห้ของน้องฝนเงียบไปนานแล้ว พี่หมอกก็ยังมองออกไปข้างนอกตัวรถ ผมได้แต่นั่งสำรวจนิ้วตัวเองไปมา จะให้หยิบมือถือขาวดำตัวเองออกมาเล่นเกมงูก็คงไม่เหมาะ คนแรกที่เดินออกจากรถไปทายสิว่าใคร?
น้องฝนครับ
เธอวิ่งออกไปเลย ผมเลยรีบวิ่งตามออกไป ทั้งๆที่พี่แท้ๆยังนั่งเฉยอยู่ในรถ
“ฝน! น้องฝน!”
“ไม่ต้องตามมาเลยนะ! ฉันเกลียดแก!”
ใจนึงผมอยากหยุด แต่อีกใจก็บอกให้ผมวิ่งต่อ มันเป็นความผิดของผมเอง ไม่ว่ายังไงผมก็อยากเคลียร์กับน้องเขาให้รู้เรื่อง จะให้พี่น้องมาทะเลาะกันเพราะผมมันไม่ถูกครับ
“ห..หยุดวิ่งตามซักที!”
วิ่งขึ้นบันไดเลื่อนมาสักสามชั้นแล้ว คนรอบๆข้างก็มองอย่างงงๆ ผมเห็นคนในร้านเสื้อผ้าบางคนเดินออกมามอง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ วิ่งตามน้องฝนในชุดนักเรียนต่อไป ช่วงไหนที่คนเยอะ จะหาน้องเขาค่อนข้างลำบาก เพราะตัวน้องเขาไม่ได้สูงเหมือนพี่หมอกซักหน่อยนิครับ
“ฝ..ฝน”
ผมคว้าข้อมือเธอไว้ เธอหันกลับมามอง แต่ยังไม่มีใครพูดอะไรนอกจากหอบหายใจ นี่ในห้างนะครับ แต่เหงื่อผมยังออก เธอที่เป็นผู้หญิงยิ่งดูเหนื่อยกว่าผมอีก
“จะตามมาทำไม!”
มีแรงก็แว้ดใส่ผมเลย
“พี่จะบอกว่าน้องฝนเข้าใจผิด”
ชั่วขณะที่ผมพูดคำนั้นออกไป ผมรู้สึกได้ว่ามือผมสั่น
เข้าใจผิด...เข้าใจอะไรผิดหล่ะ?
“แล้วจะให้เข้าใจว่าอะไร มันชัดซะขนาดนั้น!”
“พี่หมอกเขาล้อเล่น”
“พี่หมอกไม่เคยพูดเล่น”
สายตาเหมือนกันทั้งบ้าน ถนัดเรื่องการจ้องมองให้อีกฝ่ายต้องรู้สึกยอมแพ้ เป็นสายตาของคนที่มองลงมาจากที่สูงกว่า เมื่อก่อนพี่หมอกก็มีสายตาแบบนี้ สายตาที่ทำให้บางครั้ง ผมรู้สึกหนาวไปทั้งตัว
“พี่ขอโทษ”
“ถ้าสำนึกผิดก็ออกไปจากชีวิตพี่หมอกซะ”
“.....”
“ปล่อย”
ผมไม่ได้ปล่อย กำลังคิดหาคำพูดอยู่
“ก็บอกให้ปล่อยไงหล่ะ!”
“ถ้าปล่อยไปก็ไม่มีวันจะได้คุยกันให้เข้าใจสักทีหน่ะสิ”
“ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว ทุกอย่างมันยังชัดไม่พออีกหรอ”
“......”
พอผมเผลอ น้องฝนก็สะบัดมือแล้ววิ่งหนีไปอีกแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยได้วิ่งตามไปก่อน คิดออกแล้วค่อยทำ แต่ถ้าไม่วิ่งตาม แล้วน้องฝนหายไป รู้สึกว่าแบบนั้นน่าจะเลวร้ายกว่า
เหนื่อยกันทั้งคู่ ทั้งผมทั้งน้องฝน พอพ้นบันไดเลือนที่วิ่งจนคนที่ยืนอยู่ต้องหลบให้ ก็ถึงชั้นบนสุด เพราะว่ามีโรงหนังผู้คนเลยพลุกพล่าน เหนื่อยกันลิ้นห้อยครับ สุดท้ายน้องแกก็นั่งลงกับโซฟาหน้าโรงหนัง ผมรู้สึกถึงมือถือที่สั่นมาสักพักแต่ยังไม่ได้หยิบออกมาดู คิดว่าน่าจะเป็นพี่หมอก เดี๋ยวค่อยโทรกลับ
“เหนื่อยยัง”
เธอพยักหน้า ผมยืนมอง ตอนนี้แก้มเธอแดง เหงื่อเต็มเลยครับ คงขี้ร้อนแบบพี่หมอก “นั่งรอตรงนี้แป็ปนึงนะ”
ผมเดินไปที่โรงหนัง ซื้อน้ำเปล่าขวดนึงมา ห้ะ ยี่สิบบาทเลยเรอะ ข้างนอกเขาขายสิบบาทเอง แบบนี้มันขูดรีดกันนี่หว่า แต่ผมก็ซื้อมา เปิดขวดแล้วยื่นให้น้องฝนซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิมกิน
เธอสะบัดหน้าหนี ผมบอก “เอาไปกินเหอะ” สุดท้ายเธอก็คว้าไปกิน เกือบหมดขวดนั่นแหละครับ พอเธอส่งคืนผมเลยกินที่เหลือจนหมด
“ไม่ต้องมาทำดีด้วยหรอก”
“เปล่า ก็เห็นว่าเหนื่อย จะซื้อมากินเองแต่เห็นเยอะไปเลยแบ่งให้กินด้วย”
“......”
น้องฝนดูเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาก พอเจอคำตอบแบบนี้เข้าไปเลยขมวดคิ้วใส่ผมแล้วหันหน้าหนี ฝนหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากระโปรงตัวเอง น่าจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่พึ่งเลิกโทรหาผมเมื่อสักครู่
“อะไร!”
“...อยู่ชั้นบน หน้าโรงหนัง”
“อือ..อยู่ด้วยกันนั่นแหละ”
“แค่นี้นะ!”
ดูยังไง มันก็พี่น้องกันชัดๆ
เห็นฝนหันมาค้อนผมบ่อยๆ ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ครับ เธอก็ไม่ได้วิ่งไปไหนแล้ว สักพักไอ้พี่หมอกก็เดินขมวดคิ้วมาเลย
“หายบ้าหรือยัง”
“......”
“ถ้าอยากวิ่งทำไมไม่ไปวิ่งที่สนาม วิ่งทำบ้าอะไรในห้าง”
“พี่หมอก!”
ผมก็นั่งเงียบ ปล่อยมันพูดไปครับ มันก็หันไปบ่นน้องฝน
“วิ่งออกมาเคยคิดบ้างไหม? อยากโดนทิ้งมากหรือยังไง? โตแล้วทำอะไรให้เป็นผู้ใหญ่บ้าง”
“พี่โตกว่าฝนสามปีเอง”
“หมายถึงความคิดทางสมอง”
แรง!!
“อย่าโตแต่ตัว งอแงไปเสียหมด”
“พี่ลองมาเป็นฝนไหมหล่ะ! ฝนตกใจนะ ที่คนอย่างพี่หมอก..ฮึ่ย!”
“ทำไม คนอย่างพี่มันทำไม”
“....”
“มึงก็เหมือนกัน จะตามมันออกมาทำไม”
อ้าว ทำไมกูโดนด้วยหล่ะ
“ก็น้องพี่วิ่งออกมา ก็ต้องตามไปดิ!”
“เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง”
“พี่คิดแบบนี้ได้ไงวะ?”
“......”
เงียบกันพักใหญ่ ผมก้มมองรองเท้าพละตัวเองอย่างไม่รู้จะมองอะไรดี
“อยากกินอะไร?”
ทั้งผมทั้งน้องฝนเงยหน้าไปมองมันเลยครับ อยู่ดีๆพี่หมอกก็พูดออกมา คนบ้าอะไรเปลี่ยนเรื่องได้เร็วชะมัด
“ไอติมไหม?”
“........”
.......................................
.........................
แล้วเราก็มานั่งอยู่ในร้านไอศกรีมกันจริงๆ ร้านป้ายแดงๆขาวๆนั่นแหละครับ
สั่งกันคนละถ้วย ดูท่าน้องฝนก็ชอบกินเหมือนกัน บรรยากาศตอนนี้เลยเงียบสงบดีไม่มีเสียงอะไรให้น่ารำคาญใจ
ผมเห็นก่อนน้องเขาจะกินมีการถ่ายรูปลงมือถือแล้วนั่งกดอะไรยิกๆไม่รู้ พี่หมอกก็มองแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
น้องฝนแกใช้บีบี กดตลอดเลยครับ จับมือถือสลับกับช้อน พวกผมมองแล้วปวดหัวแทน
“กินก็กินให้มันเสร็จแล้วค่อยเล่นทีเดียว”
“ฝนจะทำ ใครจะทำไม”
“เอามา”
พี่หมอกแบมือขอมือถือ แต่น้องฝนแกจับไว้แน่น ส่ายหน้าใส่ “ไม่ให้”
“บอกให้ส่งมา”
“เรื่องอะไร ฝนทำผิดตรงไหน”
“ฝน!”
“ใจเย็นๆหน่อยคร้าบ พี่หมอก ปล่อยน้องเขาเล่นไปเหอะ ยิ่งมาเถียงกันไอติมก็ยิ่งละลาย”
ผมรู้ว่าต่อให้พูดอะไรกับฝนไป น้องก็คงไม่ฟังผมหรอก เลยหันมาพูดกับพี่หมอกแทน พี่หมอกแม้จะดูหงุดหงิด แต่ก็กำมือกลับมา ไอ้พี่หมอกชอบกินช็อคโกแลต สั่งไอศกรีมกินทีไรทั้งถ้วยกลายเป็นสีน้ำตาลหมด น้ำถ้วยมันกินหมดแล้วครับ แต่ยังไม่เห็นพนักงานเดินมาเติมให้ ผมเลยส่งแก้วผมไปให้มันกิน กลัวมันฟันผุ ไม่ใช่อะไร
น้องฝนจ้องตาไม่กระพริบเลยครับ..
อยากจะแย่งแก้วคืนจากพี่หมอก แต่ช้าไปแล้ว ทุกอย่างมันทำไปโดยธรรมชาติ เลยไม่ทันคิดว่าน้องฝนจะคิดยังไง
ยิ่งเห็นยิ่งรู้สึกว่าตาพี่หมอกกับน้องฝนเหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะพี่เมฆด้วย
กินเสร็จก็ออกมายืนกันนอกร้าน ผมอยากกลับบ้านแล้วครับ บ้านผมเลย ไม่อยากนั่งอยู่กลางสงครามเย็น อึดอัดครับ เวลาทำอะไรแล้วมีสายตามองอยู่ตลอด ผมรู้สึกเหมือนโดนจ้องจับผิด
“ฝนอยากดูหนัง”
พี่หมอกไม่ตอบ แต่หยิบแบงค์จากกระเป๋ายื่นให้ ผมก็เห็นน้องฝนวิ่งไปที่โรงหนัง ไม่ไกลจากที่พวกเรายืนอยู่ ระหว่างทางผู้ชายหลายคนจ้องมองน้องฝนไปจนสุดสายตา ผมมารู้ที่หลังว่าน้องฝนเคยถ่ายแบบลงนิตยสารวัยรุ่นด้วย (ผมไม่เคยอ่านหรอก มันของผู้หญิงอ่าน)
ตอนแรกผมคิดว่าน้องฝนจะซื้อมาแค่สองใบครับ น่าแปลกที่น้องแกซื้อมาเพื่อผมด้วย พอฉีกตั๋วแบ่งกันถึงเข้าใจครับ ว่าที่นั่งผมมันห่างกับที่นั่งสองคนนั้นซักสองปีแสงเลยทีเดียว
พี่หมอกก็เห็น แต่ไม่พูดอะไร
พอถึงเวลาฉาย กลับเป็นพี่หมอกที่ไปนั่งสุดขอบจักรวาล แล้วให้ผมนั่งกับน้องฝน ผมไม่รู้ว่าหนังมันสนุกหรือเปล่า เพราะผมหลับตั้งแต่ต้นๆเรื่อง เป็นหนังรักอะไรไม่รู้ครับ ตอนออกมาจากโรงหนังผมเห็นพี่หมอกหาวไปหลายรอบ ไปกระแซะถามก็บอกว่าหลับเหมือนกัน
น่าขำที่แม้แต่คนซื้อตั๋วหนังเองยังหาวตลอดทางกลับบ้าน คิดว่าคงจะหาหนังน่าเบื่อๆมาให้พวกผมดู แต่เธอกลับโดนผลกระทบนั้นเข้าไปเองด้วย
พอถึงบ้าน น้องฝนก็รีบเดินลงจากรถไป กระเป๋าก็มีพี่คนงานมายกไปให้ ผมยังไม่ลงจากรถ กะจะขอพี่หมอกกลับบ้าน แต่มันมาอีกแล้วครับ ไอ้คำนี่
“ไม่”
“นะ ขอกลับนะ”
“ทำไม”
“เดี๋ยวน้องเขาอึดอัด”
“แล้วไปสนอะไร”
“นั่นน้องพี่นะ”
“แล้วมึงไม่สนกูเลยหรอ?”
“...”
“ยังไงก็ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว จะสนใจกันทำไม”
ผมนึกภาพครอบครัวนี้ไม่ออกจริงๆ พ่อพี่หมอกก็ไปขยายสาขาที่ประเทศอื่น นานๆครั้งกลับบ้านที่ บ้านนี้แทบจะกลายเป็นบ้านร้างถ้าไม่มีพวกป้าน้อยอยู่
“ตอนมัธยมใครเป็นผู้ปกครองพี่”
“พี่เมฆ”
พี่เมฆโตกว่าพี่หมอกประมาณ 6 ปีครับ ห่างกันมาก ตอนพี่หมอกมัธยม พี่เมฆก็คงจะมหาลัยแล้ว
“แล้วของน้องฝนหล่ะ”
“กู”
“พี่เคยไปงานโรงเรียนฝนบ้างไหม”
“ไม่เคย”
“แล้วรับผลสอบ”
“กูไปเซ็นแล้วกลับ”
ว่าแล้วว่าต้องโตกันมาแบบนี้ คิดว่าพี่เมฆก็คงจะทำคล้ายๆกับพี่หมอก
ผมได้แต่ถอนหายใจครับ ที่เป็นนิสัยแบบนี้ทั้งบ้านก็เพราะว่าโตมาด้วยเงิน ไม่ได้โตมาด้วยความอบอุ่น ผมคุยเรื่องน้องฝนกับพี่หมอก (สุดท้ายก็ไม่ได้กลับบ้าน) ตอนก่อนนอน พี่หมอกบอกว่าฝนเคยหนีออกจากบ้านตอนม.3 กว่าพี่หมอกจะรู้ว่าน้องนี้ออกจากบ้านก็ตอนที่น้องฝนกลับมาแล้ว คนที่ไปตามก็คือพวกป้าน้อยนี่แหละครับ
ผมฟังแล้วอดสงสารไม่ได้ บางทีคนรวยก็เหมือนมีแต่เงิน อยากได้อะไรที่เงินสามารถซื้อได้ก็หามาได้หมด แต่กลับกัน อะไรที่เงินซื้อไม่ได้ ก็ไม่เคยได้มาครอบครอง
ก่อนนอน ผมออกมายืนโทรศัพท์ที่ระเบียงห้องพี่หมอก ก็โทรหาเฮียนี้แหละครับ ระหว่างรอสายมองลงไปข้างล่าง ที่สระว่ายน้ำ ผมเห็นน้องฝนนั่งอยู่ตรงนั้น แกว่งขาไปในน้ำเรื่อยๆ เกิดเป็นวงคลื่น บวกกับแสงไฟข้างสระ ทำให้หยุดมองไม่ได้
“ฮัลโหล?”
มองนาฬิกา พึ่งสองทุ่มกว่า ทำไมเสียงเฮียงัวเงียจังวะ
“เฮีย นี่ตี๋นะ”
“เออๆ มีไร”
“...จะโทรหาเฮียไม่ได้หรอ”
“ก็ปกติไม่ได้โทรหาอะไรอยู่แล้วนิ นี่อยู่ไหน”
“อยู่บ้านพี่หมอก”
“เก็บข้าวของแล้วย้ายไปอยู่บ้านมันเลยนะ เฮียจะได้มีที่วางของเพิ่ม”
“เฮียแม่ง เออ ผมถามหน่อยดิ”
“ถามไร”
“พี่น้องที่มันไม่ห่วงกันหน่ะ มันมีป่ะ?”
“มึงจะหมายถึงใคร บอกกูมาเลยดีกว่า” ได้ยินเสียงครางต่ำๆซึ่งไม่ใช่เสียงเฮียดังลอดออกมาด้วยเว้ย เฮียทำไรอยู่วะ!
“เฮีย เสียงใครวะ”
นี่กูโทรถูกจังหวะใช่ไหม! ได้ฟังอะไรดีๆด้วย!
“เดี๋ยวกูโทรกลับ ขอสิบนาที”
แล้วมันก็ตัดสายไป ผมนี่อยากรู้จนตัวสั่นว่าเสียงใคร วู้ว เดี๋ยวนี้เฮียมันฮอตเว้ย มีสาวๆมาถึงห้องเลยหว่ะ
เดี๋ยวนะ...ถ้ามันอยู่บ้าน มันก็มีแต่ไอ้พี่ฟินไม่ใช่หรอ?
“......”
เหมือนจะคิดอะไรแปลกๆเข้าให้เสียแล้ว หยุด หยุดดีกว่า! หยุดคิด เมื่อกี้ผมหูฟาดไปเอง หูฟาดสินะ วะฮ่าฮ่าฮ่า แย่จังเลยเรา
กลับเข้าไปในห้อง เห็นพี่หมอกนั่งอ่านหนังสืออยู่หัวเตียง ผมวางมือถือลงกับโต๊ะ พอจะออกจากห้องมันก็ถาม “จะไปไหน”
“ผมจะลงไปข้างล่างแปปนึงอะ”
“ไปทำอะไร”
“อยากลงไปเดินเล่น”
“ไม่ต้อง มานี่ พรุ่งนี้เช้าค่อยลงไปเดิน”
“.....”
“ตี๋”
“พี่” ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆมันเลยครับ ตอนนี้มันทำหน้าไม่พอใจ วางหนังสือในมือลง แสงจากโคมไฟหัวเตียงทำให้ผมเห็นว่ามันหงุดหงิด
“ผมเข้าใจนะว่าพี่หวงผม แต่ผมก็อยากให้มันอยู่ในระดับพอดี บางทีผมรู้สึกว่ามันมากเกินไป”
“มึงทำตัวให้กูต้องหวง”
“แค่ผมจะลงไปเดินข้างล่างเนี่ยนะ” มันพยักหน้า
“งั้นพี่ก็ไปกับผมดิ แทนทีพี่จะสั่งให้ผมอยู่กับพี่ ทำไมพี่ไม่ลองไปกับผมดูบ้าง”
ผมเลยลากมือมันไปด้วยกันเลยครับ ตอนแรกมันไม่ยอม แต่สุดท้ายก็เดินออกมาด้วย ผมให้มันรออยู่ในบ้าน ผมเลื่อนบานประตูกระจกออกไป แล้วเดินไปนั่งลงข้างๆน้องฝน พื้นข้างๆสระน้ำเป็นพื้นหยาบ รอบๆเป็นต้นไม้เรียงกันแทนรั้ว ลมเย็นๆพัดมา บางครั้งก็สร้างคลื่นน้ำวิ่งแล่นออกไป
กว่าน้องจะรู้ตัวว่าผมเดินเข้ามา ก็ตอนที่ผมนั่งลง ยื่นเท้าลงไปในน้ำ โห อย่างเย็น
“ทำไมต้องเป็นพี่หมอก”
อยู่ดีๆก็โดนยิงคำถามใส่ ผมหันหลังกลับไป เห็นไอ้พี่หมอกยืนดูจากในบ้าน นั่นสินะ ทำไมต้องเป็นมันด้วย
“ไม่รู้เหมือนกัน”
มันหน่ะขี้หวง บ่อยครั้งก็พูดจาไม่รู้เรื่อง ยึดหลักโลกหมุนรอบตัวกู แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังชอบทุกอย่างที่เป็นตัวมัน
“รู้จักกับพี่หมอกได้ยังไง”
“เรื่องมันยาว”
“ฉันมีเวลามากพอ”
ผมเลยเล่าในส่วนที่ไม่เกี่ยวกับงานพิเศษของผม เล่าว่าเจอกันตอนที่ผมไปทำงานที่ผับ เรียนอยู่มหาลัยเดียวกันเลยได้เจอกันบ่อยๆ เสียงน้ำกระเซ็นบางครั้งที่เผลอแกว่งเท้าแรงเกินไป น้องฝนดูเหมือนจะฟัง แต่บางครั้งก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจ
“พี่หมอกเปลี่ยนไป”
“หืม?”
“ดู...ใจดีขึ้น”
อย่างนั้นยังเรียกว่าใจดีอยู่อีกหรอ!?
ตอนนี้น้องฝนไม่ได้แต่งหน้า เลยดูเด็กลงไปมากกว่าเดิมอีก เหมือนวัยรุ่นธรรมดาทั่วไป ที่ไม่ได้ทำตัวเด่นหรือยืดตัวเหนือผู้อื่น
เป็นแค่เด็กธรรมดา ที่ไม่ได้รับการใส่ใจจากครอบครัว
“ปกติพี่หมอกไม่ใช่แบบนี้ พี่หมอกไม่คบใคร ไม่ยุ่งกับใคร ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว”
ผมไม่รู้จะตอบอะไร และคิดว่าน้องฝนคงไม่ต้องการคำตอบ เลยนั่งเงียบฟัง จ้องมองภาพเท้าตัวเองที่บิดไปมาผ่านผิวน้ำ
“เพื่อนฉันหลายคนก็ชอบพี่หมอกอยู่ แต่ทุกคนก็รู้ว่าสักวันนึงก็ต้องเดินผิดหวังกลับมา”
ผมเห็น..หลายคนที่ต้องผิดหวัง
และหลายคนนั้น ก็ต้องเสียใจเพราะผม
หลายต่อหลายชื่อที่โดนลบออกจากเครื่องพี่หมอก มันหมายถึงการถูกลบออกไปจากชีวิตของพี่หมอกด้วย
“แล้วฝนไม่ชอบพี่หมอกแบบนี้หรอ”
“มันแค่ไม่ชิน”
ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ผมหันกลับไป ไม่เห็นพี่หมอกแล้ว
ไม่รู้จะชวนคุยอะไร คิดขึ้นได้ว่าน้องเขาอยู่ม.6 เลยถามขึ้นมา
“ฝนอยากเรียนคณะอะไร?”
“หืม?”
“เอาแบบ ที่ชอบจริงๆหน่ะ”
“อยากเรียนศิลปกรรม แต่พ่ออยากให้เรียนวิศวะ พี่เมฆก็เรียนวิศวะเหมือนกัน”
“แล้วฝนชอบวิศวะหรือเปล่า”
เธอส่ายหน้า
ผมไม่รู้ว่าผมพูดแบบนี้จะถูกไหม แต่ผมอยากให้ทุกคนเดินไปตามทางที่ตัวเองต้องการจริงๆ ไม่ได้เดินไปด้วยความต้องการของคนอื่น เพราะทางเส้นนี้เป็นทางของเรา เป็นสิ่งที่เราต้องอยู่กับมันไปทั้งชีวิต
“อืม ความจริงพี่ก็เรียนอยู่สถาปัตย์นะ อยากให้สอนก็มาถามได้ แล้วถ้าจะเรียนวิศวะจริงๆ ก็ลองให้พี่หมอกติวดู ก็น่าจะได้เหมือนกัน”
เธอหันมามองหน้าผม แต่ไม่ได้พูดอะไร
“ไม่เคยมีใครถามเลยว่าฉันอยากเรียนอะไร”
“คนแรกหรอเนี่ย? ฮ่าๆ สุดยอดเลย”
“.....”
ผมขำผิดจังหวะเหรอครับ?
“พี่ตี๋” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกชื่อผม “ถ้ารักพี่หมอกจริง...ก็ออกไปจากชีวิตพี่หมอกเถอะ”
“....”
“พี่หมอกไม่เคยรักใคร สักวัน พี่อาจจะต้องเจ็บ แต่ฝนอยากให้พี่รู้ว่าพี่หมอกจะเจ็บมากกว่าหลายเท่า”
ผมรู้
รู้มาโดยตลอด
ยังไงสักวันนึงมันก็ต้องจบอยู่ดี ความสัมพันธ์แบบนี้มันช่างเปราะบาง
“อย่างพี่หน่ะ จะหาแฟนน่ารักๆสักคนก็ไม่ยากอยู่แล้ว”
เออ ก็รออยู่เหมือนกันนี่ ผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารักๆ หุ่นซะบึ้มหน่อยๆ
แต่ไหงถึงได้เป็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ หน้ามึนๆ หุ่นดีแบบที่สาวๆมองแล้วน้ำลายหก ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“นั่นสินะ..”
นึกคำอื่นขึ้นมาตอบไม่ได้ จึงได้แต่มองคลื่นน้ำที่เคลื่อนตัวออกไปไกลเรื่อยๆ
...........................................
.................................
......................
ปล. อีกสิบนาทีต่อมา เฮียก็ยังไม่โทรกลับ รอเป็นชั่วโมง ก็ยังไม่โทรมา สุดท้ายเลยปิดเครื่องแล้วเข้านอน
[Coin 23 : complete]
[30.11.54]
ถ้าทันจะมาต่อให้อีกตอนนะคัฟ
ยังถามได้เรื่อยๆนะคัฟ เดี๋ยวคืนนี้มาตอบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อุกรี๊ อ่านก่อน
___________________
ฝนยอมรับแล้วสินะ
เหมือนจะดราม่า :o12:
อ่านที่ทุกคนโตมายังไงแล้วแบบว่า o22
โตมากะเงิน ....
เฮียทำไรอยู่วะ........ :m25:
-
บรรยากาศผ่อนคลาย แต่คล้ายจะมีพายุฝนฟ้าคะนอง
-
ยังไม่เคลียร์เลย ฮือออ :sad4:
:เฮ้อ: อะไรๆมันก็ยังไม่แน่นอนนะน้องฝน บางทีพี่หมอกอาจไม่ต้องเสียใจก็ได้นะ :กอด1:
เห็นบรรทัดแรกกับสุุดท้าย ตรงกลางไม่สังเกต/ :beat:
เจี๊ยวจ๊าว
หน้ามึน
ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ถามไปค่ะ พี่หมอกนิ่งได้ตลอดเว ฮ่าๆ
อยากอ่านต่ออีกจัง จะเป็นไปได้มั้ยน้า :impress2:
//เพิ่มเติม บอกบรรทัดแรกก็ดูแต่บรรทัดแรกจริงๆ ฮ่าๆ บรรทัดที่สามคำเดียวกันน้อ
แล้วก็ชอบน้องฝนที่คิดจะแกล้งตี๋ในโรงหนัง วิธีแกล้งน่าเอ็นดูดีจัง(เป็นผลพวงจากเป็นน้องพี่หมอกนี่แหละ)
ส่วนเฮียก็โผล่มาเป็นที่ระทึกใจ o22
เอาใจช่วยให้ผ่านกันไปได้ทุกคนนะ :L2:
-
เข้าใจความรู้สึกฝนนะ...แต่ตี๋อย่าตัดสินใจอะไรคนเดียวล่ะ
การคิดแทนคนอื่นบางทีอาจเป็นเพราะเราใส่ใจเขามาก แต่อย่าลืมถามด้วยว่าที่เราคิดเขาต้องการด้วยหรือเปล่า
-
ถาม ๆ ตี๋รูปร่างหน้าตาเป็นยังไงในสายตาพี่หมอก ??
ชีวิตตี๋ถ้ามันจะดราม่าขนาดนี้หล่ะก็ 555555555
อ่านแล้วคิ้วขมวดกันเลยวุ้ย =0=
ขออีกสันตอนน่ะค่าาาาาาาาา ♥
-
เอาน่า ทำวันนี้ให้มีความสุขก็พอ วันหน้าก็วันหน้าสิ จะคิดเผื่ออะไรที่ยังไม่เกิดทำไมเล่า
-
ดราม่าภายในครอบครัวซะงั้น :serius2:
น้องฝนจริงๆ คงไม่ได้ต่อต้านอะไรเท่าไหร่
ถ้าเรียนรู้ที่จะผูกมิตรดีๆ ตี๋จะได้แบ๊คอัพอย่างดีเลยนะเนี่ย o18
-
ให้ตี๋ออกไปจากชีวิตพี่หมอก? ...อย่าไปคิดแทนคนอื่นเขาเลยน้องฝน
ออกไปตอนนี้เท่ากับฆ่าพี่หมอกเลยมั้งนะ
บ้านนี้เลี้ยงลูกออกมาพิมพ์เดียวกันหมดเลยอ่ะ
เห็นความพยายามในการช่วยพี่หมอกแล้ว คิดว่าตี๋ไม่น่าจะคิดทำอะไรแบบที่ฝนบอก
ในเมื่อคนแบบพี่หมอกมาเจอตี๋ ยังเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเลย น้องฝนก็น่าจะเปลี่ยนได้เหมือนกัน (เนอะ?)
วันนี้จะได้อ่านอีกตอนไหมหนอ รอจ้า
-
จะรออีกตอนที่จะมา คึคึ ไม่เคยจะโลภเลย :z2:
-
อ่านครอบครัวพี่หมอกเเล้วรู้สึกเลยว่ามันเหมือนต่างคนต่างอยู่ เเล้วก็เเค่ทำหน้าที่ของตัวเองเเค่นี้ ดูตี๋กับเฮียยังอบอุ่นกว่าอีก ส่วนน้องฝนก็อย่าคิดอะไรเเทนคนอื่น...ถ้ากล้าเลือกเเล้วก็ต้องพร้อมยอมรับผลทุกอย่างที่ตามมา เป็นกำลังใจให้คนเเต่งนะคะ เรื่องนี้มันมีสายใยหลายอย่างเเฝงในเรื่อง ไม่ว่าเรื่องครอบครัว พี่น้อง เพื่อนฝูง พี่รหัส น้องรหัส อ่านเเล้วได้อะไรหลายอย่าง รออ่านตอนต่อไปนะ :L2:
-
Coin 23 ทำไมต้องเสิร์ฟมาม่าตอนท้ายด้วยเนี่ย :z3:
-
คิดว่า สุดท้ายแล้วหมอกจะไม่ยอมปล่อยมือจากตี๋ และทำทุกทางแม้ทางจะมืดมน
-
เซ็งๆๆๆๆๆ
น้องฝนขอมากไปไหม
แต่ทั้งนี้ก็อยู่กับพื้นฐานครอบครัวเขาอ่านะ
เอาใจช่วยละกาน
-
ก็ยังดีนะฝน แรงตอนเดียวก็อ่อนซาลง นึกว่าจะน้ำท่วมซะแล้ว
:m13: :m13:
-
:call: :call: :call:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:เฮ้อ: มีเรื่องให้ตี๋ต้องคิดมากอีกแล้ว
-
รู้สึกเศร้ากับคำว่า "นั่นสินะ" ของตี๋จัง :monkeysad:
-
ตี๋อย่าทิ้งพี่หมอกนะ ถ้าตี๋ทิ้งพี่หมอกไป พี่หมอกคงไม่เหลือใครแล้ว ครอบครัวนี้มันช่างง! :sad4:
-
อย่าหนีพี่หมอกไปอีกหละน้องตี๋ไม่ยอมน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
น้องฝนก็แลดูน่ารักดี ไม่ได้เลวร้ายเท่าไรนัก
น่าสงสารครอบครัวนี้จริงๆ ตี๋ช่วยด้วยยย 555
-
มาม่าที่ยากที่สุดก็มาม่าครอบครัวนี่แหละ TT^TT ใจนึงก็ชอบฝนนะ แต่อีกใจก็อยากให้คุณน้องลองคิดถึงความสุขคนอื่นบ้าง ถึงแม้จะขาดความอบอุ่นในครอบครัว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำลายความสุขของคนอื่นเพราะค่านิยมของสังคมเลย
ขอถามคำถามด้วยคนค่า
A : อยากรู้ว่าในสายตาหมอกมองตี๋ยังไง อย่าง หน้าตา นิสัย
A : หมอกเคยมีแฟน(?)มาแล้วกี่คน มีใครที่เคยคิดจริงจังสุดๆก่อนเจอตี๋ไหม
A : ตอนล่าสุดเฮียกับฟินทำอะไรกันคะ 555+
-
อยากรู้เรื่องของ ฝนกับตี๋ตอนนี้นะ
แต่ถ้าตัดไปตอน เฮียฟินก่อน ก็จะดี
5555+
นี่ เฮียอ่ะ ชื่ออะไรหรอ เหมือนจะลืม เรียกเฮียมาตลอดเลย หรือว่าชื่อเฮีย
ฮึ
-
ตี๋อย่าคิดไรบ้าๆนะ
ต้องฝ่าฟันไปด้วยกันให้ได้
-
อยากแอบฟังโทรศัพท์!!
เด็กน้อยเอ๊ย เอาน่าติ่งหูเพราะวัย
เดี๋ยวก็ดีขึ้นไม่ได้เกรียนโดยกำเนิด มีพี่สะใภ้ดีๆ แบบนี้หายากนะ
-
เศร้าาาาาาาาา TT
ไม่เอานะตี๋ อย่าหนีพี่หมอกไป สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ !!!!
เชื่อว่าสักวันฝนก็ต้องเข้าใจว่าตี๋สำคัญกับไอ้พี่หมอกแค่ไหน ......... :m15:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทั้งที่ทุกอย่างกำลังจะดีแท้ๆ
ฝน :m31: :m31: :m16: :angry2: :z6:
-
ตี๋ คงไม่ทำแบบนั้นนะ ส่วนน้องฝนเนี่ย คิดได้สักที ยิ่งตี๋ไปคนที่เจ็บคือพี่หมอก :serius2: ขัดใจ
-
มันจะไม่ขำก็ตรงมีมาม่าปิดท้ายเนี่ยแหละ
ตี๋หนักแน่นหน่อยดิ่วะ
-
กลิ่นมาม่าอบอวลมาแต่ไกล :z3:
-
ดูตอนนี้แล้วน้ำฝนเขาเป็นห่วงตี๋มากกว่านะ
เหมือนกลัวตี๋จะเจ็บ
ส่วนเฮีย...ไม่ต้องพูดถึง :z1:
-
อย่าน้าาาาาาตี๋ :sad4:
-
"เมีย" มันใจขนาดเลยเนาะพี่หมอก ปะทะกันแว้ววว
-
ฝนเขาห่วง เพราะว่าเขารู้จักพี่เขาดี
-
น้องฝน... :เฮ้อ:
-
นี่ถ้าตี๋ไปจริง พี่หมกคงอาละวาดอ่ะ TT
-
จากการจินตนาการล่วงหน้า สงสัยตอนหน้าได้กินมาม่าชามโตแหงๆ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
น้องฝนท่าทางอ่อนลง แต่ตี็๋อย่าทิ้งพี่หมอกไปนะ T.T!!
-
ถ้าพี่หมอกจะทิ้งตี๋แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฝนล่ะ
ให้เค้าสองคนตัดสินใจกันเองดีกว่านะ
ปล. ไอ้เฮียทำอะไรอยู่วะ บอกมั่งดิ
-
อิ่มแล้ว มาม่า
:sad4: :sad4:
-
เ่อ่อ น่าสงสารน้องฝนเนาะ แต่ว่าอย่าให้เขาต้องแยกกันเลย ไ่ม่ชอบมาม่าอ่า
ปล.เฮียกับพี่ฟิน กำลังทำไรกันอ่ะ หุหุหุ
-
อยากรู้ว่าเฮียทำไรก็แอบไปตั้งกล้องดูดิตี๋ (แล้วอย่าลืมแบ่งเจ้ดูด้วยนะ คึคึ) o18
-
:sad11: อย่าดราม่าน่า
ครอบครัวนี้มันอะไรกัน สงสารฝนอ่ะ เกลียดไม่ลง
ตี๋อย่างี่เง่านะ
-
คำถามเค้าได้คำตอบจริงๆ แค่ข้อ 4 :a5:
อย่างน้อยตอบแค่ ใช่ ไม่ใช่ก็ได้นิค้าาา (ทำหน้าหื่น เอ้ย!!! แอ๊บแบ๊ว o18)
แต่อ่านคำตอบข้อ 4 แล้วจิตตก ฮ่วยยย เอามาม่าไปบริจาค น้ำท่วมดีกว่าน้าาาาา
ปล.เห็น Avatar คนเขียนแล้ว ทราบรสนิยมเลย ซาดิสม์ชัดๆ :laugh:
-
เดี๋ยวๆๆ ต่อไปไม่นาน น้องฝน พี่เมฒ
ต้องมะรุมมะตุ้มหลงรัก รุมรักน้องตี๋แน่ๆ
นิสัยเหมือนกันขนาดนี้ น่าจะชอบอะไรคล้ายๆ เหมือนๆกัน กริ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :laugh:
-
พึ่งสังเกตุว่าตอนใหม่มานึกว่าจะมาตอบ "A:"อย่างเดียวซะอีก (หลบรองเท้าคนเขียน)
ฝนอย่าพูดแบบนี้สิ คนเขารักกัน :o12: :o12:
ส่วนไอ้เฮียนี่แม่(ง) อยากให้มีมรสุมชีวิตแบบที่ตี๋เจอ ให้ไอ้เฮียมันเจอมั่ง จะให้มันสุขขณะที่น้องเศร้าไม่ได้นะ
ทำไมคู่รองไม่ค่อยจะมีมรสุมเลย ส่วนใหญ่คู่หลักจะรับไปเต็มส่วนคู่รองเล่นจ้ำจี้กันแทบทุกเวลา
เหมือน ตำรวจในหนังฆาตกร ที่ คู่พระเอก-นางเอก หนีฆาตกร หรือ กำจัดฆาตกร ได้แล้วตำรวจค่อยโผล่มา
เอาผ้าคลุมให้แล้วพูดประมาณว่า "เรามาช่วยแล้ว คุณปลอดภัยนะ" แล้วก่อนน่านั้นไปทำอะไรโผล่มาทำไมตอนจบ
ประมาณนี้อะ อ่านแล้วหงุดหงิด ไอ้เฮีย ถามน้องว่า ทำไมไม่ย้ายเสื้อผ้าไปอยู้บ้านพี่หมอกเลย
อยากให้ตี๋ถามไอ้พี่ฟิน ทำไมไม่ย้ายมาอยู่บ้าน ย้ายสำเนาเข้าบ้านตี๋ไปเลย ตี๋เขาหาเงินช่วยบ้านไว้ แต่ดูไอ้เฮียมันพูดดิ :angry2:
โมโห :fire: :fire:
ปล.คนเขียนที่รัก ข้าพเจ้าแค่อิน เพราะฉะนั้น อย่าว่าเค้านะ :monkeysad:
-
^คู่เฮียฟินก็มีดราม่านะ แค่ไม่ได้เขียนถึงเท่านั้นเอง
ข่าวร้าย คอมเปิดไม่ได้ ว้ากกกกกก :serius2: :serius2:
โอ่ยๆๆๆๆ อยากมาอัพตอนใหม่ให้ แต่มันเปิดไม่ได้ฮือออออออ :o12:
ป๋มขอโทษนะค้าฟ คงมาอัพให้ไม่ได้แล้ว อีกสองเดือนเจอกัน ว้ากกกกกกกกก :sad4: :sad4:
คนข้างบนคัฟ ป๋มไม่ได้ชอบซาดิสต์นะคัฟฟฟ (แอ๊บแบ๊วกลับ)
คนข้างล่่าง จริงคัฟฟ เป็นคำตอบสุดท้ายยย
เดี๋ยวไว้ดึกๆป๋มลองอีกทีนะคัฟ ฮือออออออออ
ปล.คู่เฮียฟินจะดราม่าน้ำตาตกไหนแล้วอย่ามาโทษป๋มนะคัฟ ฮ่าๆๆๆ โทษคนข้างบน กร๊ากกกก
-
^
^
^
ไม่จริงใช่ม้ายยยย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ :sad4:
:o12:
จะรออย่างมีความหวังนะ :monkeysad:
คู่เฮียฟินจะจัดหนักแค่ไหนมาโลด เขียนมาอ่านหมด เชื่อมั่นในคนเขียนเต็มที่ แต่ขออย่างนึง ข้อสำคัญเลย ขอให้สุดท้ายมันสมหวังพอ แฮปปี้เอนดิ้ง ครองคู่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถ้าไม่ให้เค้าจะเอาหัวโขกหมอนข้างประชดคนเขียนนะ :m16:
-
เอ้าาาาาา !!! อย่าทำอย่างนี้เลยยยยยย :sad4:
เอาไปซ่อมด่วนนน เข้าร้านคอม ว่าไปนั่น 55555555
อย่าให้เศร้ามากสิ เรายิ่งบ่อน้ำตาตื้นอยู่ :sad4:
-
ไม่อยากให้มีมาม่าจริงๆนะคะ โอ้ยยยย แค่นี้ชีวิตก็เครียดมากพอแล้ว
ไหนจะน้ำท่วมบ้าน? (ไม่เกี่ยว...) ฮ่าๆๆๆ ขอแบบหวานๆๆนะคะ ^_________^
-
น้องฝนอย่าเอาเรื่องเก่าๆมาเป็นบรรทัดฐานสิ
คนเราเปลี่ยนแปลงกันได้..เมื่อเขาพร้อม
บางทีก็แค่เลิกคิดมากเท่านั้นเอง อย่าเพิ่งเดาไปก่อนเลย
:กอด1: ไม่มีสุขใดเท่ารักกับเธอ..เรื่อยไป :กอด1:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกก
ถ้าคอมพี่คนแต่งจะร็อคขนาดนี้ซื้อใหม่เถอะค่ะ *คิดภาพคอมที่ดับราวกับไฟกระพริบที่ติดบนต้นคริสมาสต์*
-
โธ่!...ไม่นะ
ตี๋ห้ามทิ้งพี่หมอกนะ
ก่อนที่จะสนว่าคนอื่นจะมองยังไง
สนความรู้สึกพี่หมอกเยอะๆหน่อยนะ
อย่าคิดแทนกันจะดีกว่า
รออ่านตอนต่อไปจ้าาาาา^^
-
แอร๊กกกกกกกซ์ *กรีดร้องอย่างเสียสติ*
:z3:
ม่ายจริ๊งงง คอมอย่าเพิ่งเสียสิจ๊ะ
จบแบบแอบค้างคามากมายอ่ะ
:o12:
-
คอมเค้าก็เคยเป็นนะ ที่เล่นอยู่ดี มันก็ดับ แล้วมาใหม่ แล้วดับ เป็นไฟดิสโก้
แต่ตอนนี้หายแล้ว
อย่าถามวิธีแก้ เพราะข้าน้อยยกไปให้ช่าง แล้วคิดดู เคสโคตรหนักแบกไป + แบกกลับ
ดูช่างมันแก้สิ ลงหน้าต่างใหม่!!! (Windows) ขอมูล+งาน ในไดร์ฟซีหาย ฮ่วยยยย :m16:
ปล. โดจิน + ฟิค วาย อยู่ไดร์ฟดี เลยรอด ฮิฮิ :laugh: ช่างคงไม่เปิดดูหรอก
คนเขียนสู้ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป :m15:
-
อยากบอกว่าคล้ายจะมาม่า :serius2:
ฮาตรงปล. เนี่ยล้ะ :laugh:
-
เรอ ดัง เอิ้กกกกกกกกกกกกก
อิ่มมาม่าาา
มาม่าคู่พี่หมอกตี๋ไปเยอะเเล้ว คู่เฮียไม่เะอามาม่า :serius2:
มาต่ออีกตอนเถอะน้าาาที่ร้ากกกก จุ๊บๆๆๆ :จุ๊บๆ:
-
จะกลัวอนาคตที่มันยังมาไม่ถึงทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
น้องตี๋ของพี่ มาซบอกพี่มา >//<
-
น้องฝนของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นะ ทั้งเรื่องพี่มอกกับตี๋ และเรื่องที่ตัวเองอยากจะเรียน o13
-
หลายคนถามตี๋หน้าตาเป็นไง ขี้เกียจบรรยายเลยหารูปตอนเด็กๆมาให้ดู (จิ๊กมาจากไหนไม่รู้ ลืม)
(http://upic.me/i/pg/j46nz.jpg)
จินตนาการตอนโตกันเองนะครับ ห้ามขอพี่หมอก! หาไม่ได้!
ตี๋ตาไม่เท่ากันว่ะ // :z6:
โอ๊ยน่ารักอ๊ะ แบบจิ้มลิ้มๆ อยากหยิกแก้ม เอ็นดูขนาด :-[
-
:z3: :z3: เฮ้อ ลางมาม่า มาแต่ไกล
คิดว่าน้องฝนก็หวังดีใช่ป่ะอ่ะ ที่อยากให้ตี๋ออกไปจากชีวิตพี่หมอกเนี่ย
กลัวพี่หมอกเจ็บ หรือกลัวตี๋เจ็บว๊า
อย่าไปทำร้ายพี่หมอกกับตี๋ด้วยความหวังดี(?) อย่างนั้นเลยนะ ให้มันเป็นไปอย่างที่ควรเป็นเถอะ :เฮ้อ:
-
เป็นพี่น้องที่สำเนาถูกต้องสุดๆ :o10:
ฝนเริ่มซึบซาบความวายแล้วใช่มั้ย :mc3:
-
บรรยากาศอึมครึม จะเป็นยังไงต่อไปน้า
-
:กอด1:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักพี่หมอกมากขึ้นน (รักคนแต่งด้วยย)
บ้านนี้นิสัยเหมือนกันหมดเลยเนอะ
-
อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่มีใครบอกได้ คิดดี ๆ นะตี๋
-
น้องฝนเหมือนจะดีนะ แต่แอบแรงอีกแล้ว
-
:เฮ้อ: จากคำพูดน้องฝน เดี๊ยนเห็นอนาคตดราม่าเลยค่ะ :เฮ้อ:
-
งือๆๆๆๆๆ มันมีเคล้าว่าจะดราม่าเล้วนะเออ ม่าย ยยยยยย :o12: :o12: :o12:
เฮียทำไรอ่ะ เขารูนะเว้ย :m25:
ตี๋เอ้ย เอ็งจงสู้ต่อไป พี่หมอกเขาเป็นคนดีอยู่เลย เต็มที่โลด o13
-
ตี๋น่ารักได้เสมอ
-
น้องฝนก้มองโลกในแง่ร้ายเกินไป
ทำไมละ คิดว่าพ่อก่าพี่เมฆจะรับไม่ได้หรอ
แล้วตัวเองละ ตอนแรก รับไม่ได้ จะเปนจะตาย
แล้วสุดท้ายเปนไง
ตี๋มันเปนคนดี ใครๆก้รัก
พยามเข้าตี๋ อย่าคิดมาก อนาคตจะเปนยังไงก้ช่าง แต่ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดละกัน
-
:เฮ้อ:
พี่หมอกไม่ยอมให้จบหรอก o12
-
มีคนส่งมาถามหลังไมค์เรื่องการรวมเล่มนะคัฟ รอไว้ให้เขียนจบก่อนแล้วป๋มจะทำนะคัฟ(ถ้ามีคนเอา 555)
ตอนนี้ขอไปอ่านหนังสือสอบก่อน คะแนนเป็นยังไงจะกลับมารายงานให้ฟัง
ปล.เวลาพิมพ์ข้อความตอบกลับเล้ามีจับเวลาด้วยหรอคัฟ :sad4: จะกดส่งข้อความขึ้นหมดเวลา ไม่ยอมให้ป๋มส่งตอบคุณ CofFee อ้ะ ตอบให้ตรงนี้ละกันคัฟ
-
กึ้กกก..
สู้ๆกับการอ่านหนังสือสอบนะคะ
โชค Aค่ะ ~
-
โอเคฮับ อ่านถึงพอดี พึ่งเสร็จ ฮ่าๆ มาราธอนทีเดียว อ่าน ซ้ำไป 2-3 รอบแหนะ ฮ่าๆ
เรื่องการรวมเล่ม ถ้ามีจะซื้อแต่แน่นอน (บังคับให้มี ฮ่าๆ) ชอบตัวละครทุกตัวเดี๋ยวมากแสดงความคิดเห็น ขอตัวไปนอนก่อนไม่ไหว ปวดตัว อ่านนานเกิน ฮ่าๆ
ปล. ขอให้คะแนนผ่านเกณฑ์ในการสอบนะ เข้าใจหัวอกคนแอด เพราะพึ่งผ่านมา สับสน จนไม่รู้จะเลือกอะไร ไม่ใช่เลือกได้นะ แต่ไม่รู้จะเรียนอะไรต่างหาก ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ 555 วิศวะก็ดีนะ หนักดี โหดดี รับน้องมันส์ ฮ่าๆ
-
Coin 24
วันนี้วันหยุดราชการ แถมยังตรงกับวันหยุดสุดสัปดาห์ เย้
พาม้าเที่ยวครับ ผมขอพี่หมอกไว้แล้ว พี่หมอกก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมเป็นคนพาไปอีกต่างหาก วันนี้บีเอ็มเลยได้นอนอยู่บ้าน เอา Wish คันใหญ่ออกมาขับ ตอนสายๆเลยไปรับม้าที่บ้าน วันนี้ผมใช้เงินเก็บส่วนตัว (ที่มีน้อยนิด) อยากพาม้าไปกินอาหารอร่อยๆ ซื้อเสื้อใหม่ๆใส่บ้าง แต่! ใช่ครับ เรื่องดีๆทำไมมักมีแต่ตามมาเสมอ
“โอ้ย ไอ้เฮีย มึงเหยิบไปหน่อยไม่ได้หรอวะ เบียดกูจะตายห่าอยู่แล้ว”
ที่ข้างหลังมึงก็ว่าง ทำไมไม่ไปนั่ง บ่นทำไม
“กูไปเบียดมึงตอนไหน มึงนั่งตรงกลางแล้วกูจะไปเบียดมึงยังไง”
“นั่งแหกขาเก้าสิบองศาทำไม อยากวัดมุมไปวัดที่บ้านดิ ในรถมันแคบโว้ย”
“......” ผม ม้า พี่หมอก ได้แต่เงียบ...
พี่ฟิน ไอ้เฮีย ...เงียบสักที!!!
นี่มันยี่สิบนาทีแล้วนะเว้ย ยี่สิบนาทีเชียวนะ มึงยังไม่เงียบกันอีกเรอะ โชคดีให้ม้าไปนั่งข้างหน้าไม่ต้องมาเบียดกับพวกผมสามตัว(บวกหนึ่งคน ทายสิว่าใคร น้องฝนครับ! หน้าบูดใกล้ตายแล้ว) ผมกับฝนนี่นั่งสุขสบายมากครับ เพราะไอ้ฟินที่นั่งตรงกลางมันเอียงตัวไปเบียดเฮีย ผมยังไม่เข้าใจไอ้ฟินมันจะทะเลาะกับเฮียทำไม ดูก็รู้ว่ามันไปเบียดเขาเอง
วันนี้ไอ้พี่ฟินใส่เสื้อเฮียมา แต่กลับใส่เด็ปตัวเอง เลยดูแปลกๆ แถมยังไปเจาะหูเพิ่มอีก บ่นกลายๆว่าจะไประเบิดหูเร็วๆนี้ ขอเหอะพี่ แค่นี้พี่ก็อยู่ชั้นบนสุดของบรรยากาศแล้วนะ อย่าผลุบออกนอกโลกไปเลย
น้องฝนไม่อยากมา แต่ก็ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว ตอนแรกก็เห็นน้องแกนัดเพื่อนไว้เหมือนกัน แต่เพื่อนกลับโทรมาบอกว่าไปไม่ได้ เลยเป็นสาเหตุของหน้าบูดๆหล่ะครับ
ผมเห็นม้ากับพี่หมอกคุยกัน เรื่องอะไรผมไม่รู้หรอก นั่งอยู่ข้างพี่ฟินก็ได้ยินแต่เสียงมัน บางครั้งมันโวยวาย ฟาดแขนมาโดนตัวผมอีก วู้ยยยย อยากจะนั่งฟังเพลงแบบน้องฝนบ้าง จะได้ไม่ต้องมาทนฟังไอ้พี่ฟิน น้ำลายมึงมีเชื้อหมาบ้าหรือเปล่า? กูต้องไปฉีดยาไหม?
กว่าจะถึงห้าง พวกผมดีใจน้ำตาจะไหลเลยครับ น้องฝนรีบเปิดประตูออกไปเลย แต่ไม่วิ่งหนีออกไปแล้ว วันนี้น้องแกแต่งตัวน่ารักดี แต่อย่าให้ผมอธิบายให้ฟังเลยครับ เสื้อผ้าผู้หญิงผมไม่ค่อยรู้จัก วันนี้น้องฝนไม่แต่งหน้า ผมว่าดีแล้ว
ไอ้เฮียพี่ฟินเดินเถียงกันลงมาเรื่องร้านอาหารที่จะกิน ตอนแรกผมกะจะออกเอง แต่ไหนๆไอ้เฮียมามึงก็ออกแล้วกันนะ
เดินในห้าง ผมเดินข้างๆม้า ชวนม้าคุยครับ วันนี้ม้าดูมีความสุขดี เห็นความวุ่นวายของเฮียกับพี่ฟินเป็นเรื่องสนุก แถมยังออกปากทักเองเลยว่าหน้าพี่หมอกกับน้องฝนเหมือนกันอย่างกับแกะ ตอนแรกไอ้ฟินเห็นนี่น้ำลายไหลเลยครับ แต่เจอสายตาน้องฝนเข้าไปก็คอหด ให้ผมมานั่งคั่น
น้องฝนเดินข้างพี่หมอก แต่ดูเหมือนจะคุยกันน้อยมาก ระหว่างทาง พวกผมสามคนแวะร้านแผ่นเกมครับ (ไอ้พี่ฟินมันมีเกมเพลย์ครับ มันบอกเป็นของอย่างเดียวที่มันหิ้วติดมือมาตอนออกจากบ้านที่แพร่ เลือกของได้มีประโยชน์สุดๆ) ซื้อเสร็จเดินออกมาอีกทีเห็นม้าคุยกับน้องฝนอย่างสนิทเลยครับ ตกใจในพลังของผู้หญิงจริงๆ
“พี่หมอก วันนี้ผมขอเล่นเกมนะ”
มันพยักหน้า ผมหันไปเห็นฝนคุยกับม้าเลยไม่ได้เข้าไปแย่งซีน เดินกับพี่หมอกซักพักพี่แกก็โอบไหล่ผมเดิน ตัวพี่หมอกอุ่นๆ ผมไม่ได้ดิ้นหนีออกจากพี่เขา “อยากกินอะไร”
“แล้วแต่ม้าอะ ม้าคร้าบ ม้าอยากกินอะไร”
ม้าบอกอะไรก็ได้ เลยเลือกบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นครับ บ้านเรากินอาหารจีนกันมาเยอะแล้ว แถมถ้าจะกินอาหารจีนไปกินที่เยาวราชอร่อยกว่า
พี่หมอกนี่ไม่ยอมเดินไปตักเองเลยครับ บอกขี้เกียจเดิน เวลาผมจะตักอะไรเลยต้องตักสามจาน เพื่อพี่หมอกกับม้าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ผมเห็นม้าคุยกับน้องฝนกับพี่หมอกแล้วก็ดีใจครับ หวังว่าความอบอุ่นจากม้าผมจะเข้าถึงตัวสองพี่น้องนี้ได้
ตักกันมาพอสมควรเลยนั่งกิน เฮียก็เอาไอ้พี่ฟินมาแฉ พี่ฟินแม่งน่าเกลียดมาก ถุยก้างปลาลงจานเฮียด้วย ไอ้เฮียเลยจับน้ำซุปกรอกปากกลับ ขำกันทั้งโต๊ะเลยครับ น้องฝนนี่ขำหนัก ปาดน้ำตา ไอ้พี่หมอกแค่ยิ้มๆแล้วส่ายหัว สักพักไอ้พี่ฟินเริ่มพูดอะไรที่ไม่มีใครเข้าใจ น่าแปลกครับ น้องฝนเข้าใจ! ก็โต้ตอบภาษาต่างดาวกันไป ผมถึงกับงงไม่แพ้เฮีย ในที่สุด ไอ้พี่ฟินก็หาคนร่วมดาวได้แล้วครับ
ไอ้พี่หมอกไม่ค่อยกินเผ็ดเท่าไหร่ ผมเลยลุกไปเติมน้ำให้มันบ่อยๆ บางทีมันแย่งแก้วผมกิน แอบเซ็งครับ พอหันมาน้ำหมด ก็ต้องกินชาเขียวของมันแทน (มันจะกินกาแฟ ม้าบอกไม่ดีเลยกินชาแทน ต่างกันยังไง?)
มันเห็นอะไรน่ากินก็จะฉกออกจากชามผม พอผมหันไปมองหน้ามันก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอแย่งกลับนี่โดนกดตะเกียบไว้กับจานเลยครับ “ขี้หวงหว่ะพี่ ขอบ้างก็ไม่ได้”
“ไม่ให้ เพราะอันนี้มึงตักมาให้กู”
“เอ้า แบบนี้ผมก็ต้องยิ่งกินได้ดิ”
“มึงให้กูแล้ว กูจะกินให้หมด”
ผมเลยต้องเดินไปตักใหม่ แต่กลับมารู้ไหมครับผมเห็นอะไร? ไอ้ที่ผมอยากกินกลับมานอนในจานผม ช้าไปแล้วเว้ย! หมดโอกาสแก้ตัวของเอ็งแล้ว! ผมเลยเข็นไปให้ไอ้พี่ฟินกินแทน มันมัวแต่คุยไม่ได้ไปตักเท่าไหร่ เห็นไอ้พี่ฟินบอกจะสอนวาดรูปให้กับน้องฝน น้องครับ น้องยังมีโอกาสเปลี่ยนใจนะ พี่ว่าเปลี่ยนใจตอนนี้เลยดีกว่า
“พี่ฟินแม่งน่าเกลียดหว่ะ ข้าวกระเด็นออกจากปากพี่เต็มโต๊ะเลย อี๋”
“กินเสร็จแล้วค่อยคุยสิวะไอ้ฟิน แม่ง น่าสมเพชหว่ะ”
“เดี๋ยวติดคอนะอาฟิน” ม้าครับ ม้าคนดีมากครับ ม้ามองข้ามความน่าเกลียดของมัน แล้วยังเป็นห่วงเป็นใยมันอีก ม้าหยิบทิชชู่แล้วยื่นให้มัน ข้าวเต็มปากมันก็พูดขอบคุณนั้นแหละครับ
“หมอก อย่ากินข้าวสลับกับน้ำสิ เดี๋ยวปวดท้องนะ”
“ครับ”
ม้าเป็นห่วงทุกคนเลยครับ แต่ดูจะให้ความใส่ใจกับพี่หมอกน้องฝนมากเป็นพิเศษ ผมดีใจที่สองคนนั้นไม่ปฏิเสธม้าผม
“ม้าอยากกินอะไรอีกเปล่าครับ เดี๋ยวตี๋ตักให้”
“ไม่ต้องหรอก โซ่ยตี๋กินเถอะ” ผมยิ้ม ม้าก็ยิ้มให้ผม ผมคิดว่าม้าน่าจะรู้เรื่องของผมกับพี่หมอกแล้ว แต่ยังไม่พูดอะไรออกมา
พี่หมอกเวลาเรียกม้าจะเรียกว่าแม่ตี๋ แต่ตอนนี้เรียกว่าม้าเหมือนผมเลยครับ แรกๆมันก็ไม่ค่อยกล้าพูด แต่บ่อยๆเข้ามันก็พูดออกมา
ผมเห็นมันตักซุปมาให้ม้าผมด้วย ขอบคุณนะครับพี่หมอก
“พี่ ผมอยากกินเค้กหว่ะ”
“ไปหยิบเอง”
“ปวดท้อง ลุกไม่ไหว”
“แล้วจะกินเยอะอีกทำไม”
เต็มพุง
ก็บุฟเฟต์นี่ครับ มาทั้งที่ก็ต้องกินให้คุ้ม ดูอย่างไอ้เฮียสิ จานกองสูงข้างๆตัวมันทำไมพนักงานยังไม่เก็บไปอีกนะ ดูเหมือนที่มันกินได้เยอะขนาดนี้เพราะทะเลาะกับพี่ฟินไปด้วยหรือเปล่า เหมือนแข่งกันกินกลายๆ ไอ้พี่หมอกก็กินไปเยอะพอสมควรครับ
“พี่ ผมอยากกินเค้กจริงๆนะ”
“ปวดท้องแล้วยังจะกินอีกทำไมหึ?”
มันหันมามองหน้าผมตรงๆ มือมันยกขึ้นมาลูบหัว บางทีเราก็ลืมไปครับว่าอยู่ข้างนอก กว่าผมจะนึกได้ก็ผ่านไปสักพัก เลยรีบหลบออกจากมือมัน ผมเห็นพี่หมอกขมวดคิ้ว
“เราอยู่ข้างนอกอะพี่”
“แล้วทำไม”
“ผมไม่อยากให้ใครมองพี่ไม่ดี”
“กูอยู่กับมึง มึงสำคัญกับกู แล้วกูจะแคร์คนอื่นทำไม”
ผมยิ้มรับ ไม่หนีมือมันที่ตามมาลูบแก้มผม จนได้ยินเสียงกระทบกันของแก้วนั้นแหละครับ หันไปไอ้เฮียมันจ้องเขม็งเลย
อุ๊บส์ ตูลืม
“ไอ้หมอก ปล่อยน้องกู”
“ทำไม กูจะจับ”
“....”
บรรยากาศคุกกรุ่น ต่างจากไอ้พี่ฟินแม่งนั่งตบมือ ยกแก้วขึ้นมา ทำท่าสุภาพ(ดูก็รู้ว่าสร้างภาพ) “ขอแสดงความยินดีกับ นายอธิษฐาน พิชญพาณิชย์ด้วยครับ ในที่สุดก็ติดฝั่งลงฝาไปแล้ว!”
“ไอ้ฟิน มึงกินเหล้ามาหรือไง”
“ห้ะ”
“กูว่ามึงหนักแล้วนะ” เฮียพยายามเปลี่ยนเรื่องครับ เมื่อเห็นม้ามองมา ผมก็เลยเงียบๆ เห็นน้องฝนกินเค้กแล้วได้แต่จ้อง ผมปวดท้องงง
บรรยากาศอึดอัดผ่านไปแล้ว พวกเราเลยนั่งคุยกันอีกสักนิด ม้าก็นั่งคุยกับน้องฝน เห็นม้าแนะนำไปว่าให้เลือกทางที่ตัวเองชอบ เหมือนที่ผมคิดจะพูดออกไป ให้ผู้ใหญ่เขาพูดน่าจะดีแล้ว
ค่าอาหาร ไอ้เฮียออกให้ในส่วนของครอบครัว แล้วก็ออกให้ไอ้พี่ฟิน (ทำไมวะ?) ม้าพูดพี่หมอกถึงยอม ตอนแรกพี่หมอกจะออกให้หมด
ตอนเดินออกจากร้าน ผมยังหันกลับไปมองเค้ก พี่หมอกที่เดินตามมาก็คว้ามือผมไปจับ แล้วกระซิบบอกกับผมว่า “เดี๋ยวซื้อให้กิน” จึงไม่รู้สึกติดค้างอะไรแล้ว
มื้อนี้เป็นอีกมื้อ ที่ผมรู้สึกสนุกและมีความสุขมากๆครับ
..................................
......................
.............
น้องฝนเดินซื้อเสื้อมาสักพักแล้ว ผมดูไม่ออกหรอกครับว่าตัวไหนสวยไม่สวย ตอนสาวๆม้าแต่งตัวเก่ง เลยเลือกเสื้อให้น้องฝนได้
น้องแกหยุดแทบทุกร้าน ผมเลยเบื่อ สุดท้ายผมเฮียพี่ฟินก็ไปจัดหนักวินนิ่งที่ตู้ในเกม เซนเตอร์ครับ ไอ้พี่ฟินนี่แม่งด๋อยที่สุดในสามโลกเลย อยู่ในคลาสต่ำกว่าไอ้โจ๋อีกครับ ยับๆ พอผมยิงประตูได้ มันก็อ้างว่าประตูของมันใหญ่กว่า ผมซัดลูกโทษได้ มันก็อ้างว่าผู้รักษาประตูหลับตาพอดี บ้านเอ็งดิ!
สุดท้ายก็เจอเฮียซัดประตูจัดหนัก แพ้ราบคาบ หยอดกันไปหลายเหรียญเลยครับ ไอ้พี่ฟินบ่น “แม่ง ในเกมกูก็ยังโดนยิงประตูอีกหรอวะ โลกไม่ยุติธรรม!!!” เอิ่ม ผมไม่ได้คิดลึกนะ แอบมองเฮียนั่งตบบ่าไอ้พี่ฟินอย่างปลอบใจด้วยสายตาเคลือบแคลง
อ่อ ถามหาพี่หมอกหรอครับ หมกตัวอยู่ร้านการ์ตูนใกล้ๆนี่แหละ ผมขี้เกียจดูความกากของไอ้พี่ฟินเลยเดินไปหาพี่หมอกที่ร้านการ์ตูน
“พี่หมอก อ่านเรื่องไรอ้ะ”
“ไม่รู้” ผมเอียงคอ มันเลยพูดต่อ “กำลังคิดว่าจะอ่านเรื่องใหม่อยู่”
“อืม เรื่องนี้ผมอ่านแล้ว งั้นๆอ่ะ” ชี้ไปเล่มที่มันถืออยู่
“มึงชอบอ่านเรื่องไหน”
ผมชี้ให้มันดู มันซื้อยกชุดเลยครับ ผมห้ามมันไม่ทัน คือจะบอกว่าผมยืมไอ้พี่ฟินอ่านหมดแล้ว พี่จะซื้อซ้ำอีกทำไมวะครับ
“ก็มึงชอบ”
“....”
“เดี๋ยวกูเอาเข้าชั้นหนังสือให้ มึงอยากอ่านก็ไปหยิบเอา”
“ขอบคุณคร้าบ” อย่าไปขัดมันถ้ามันจะเอาใจ มันไม่พูดหวานๆออกมาให้ฟัง เท่านี้ก็หวานสุดๆของมันแล้วครับ
พี่หมอกชอบอ่านการ์ตูน ดูจากภายนอกมองไม่ออกว่าชอบอะไรแบบนี้ ที่ห้องมันจะมีกล่องไม้ใหญ่ๆใบนึงตั้งไว้กับพื้น ผมไปเปิดดู ฟิกเกอร์เซนต์เซย่านอนอยู่ในนั้นหลายตัวเลยครับ พอลองถาม พี่หมอกกลับทำหน้าเฉยๆแล้วบอกว่ามีคนให้มา
ผมช่วยพี่หมอกถือแล้วเดินกลับไปที่รถ เอาไปเก็บไว้ที่หลังรถก่อน จะได้ไม่ต้องหิ้วไปหิ้วมา ผมโทรหาม้า ม้าบอกว่ายังเลือกซื้อของกับน้องฝนไม่เสร็จ ได้ยินเสียงน้องฝนดังแทรกเข้ามาด้วยครับ ฟังดูสนุก ผมก็สบายใจ
อาจเพราะไม่เคยได้รับความอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน พอได้สัมผัส ถึงได้มีความสุข
“พี่หมอก”
“หืม?”
“เปล่า ไม่มีอะไร” สายตาที่มันหันมามองเมื่อกี้ ไม่ได้เย็นชาเหมือนเมื่อก่อน ไม่ได้มีวี่แววลังเล ผมเห็นรอยยิ้มในตาพี่หมอก
เราเดินไปด้วยกัน ไม่มีใครพูดอะไรไปสักพัก แต่ก็ไม่รู้สึกอึดอัดอะไร
“ครอบครัว..มันคือแบบนี้นี่เอง”
“หืม?”
“ครอบครัว ที่มีความสุข ผ่านไปยี่สิบกว่าปี กูถึงได้รู้จัก”
ผมยิ้มตอบ
ตอนนี้ ผมไม่อยากปล่อยมือพี่หมอกไปไหน ความสุขของผมกับความสุขของมัน เหมือนว่าทับซ้อนเป็นหนึ่งเดียวกัน
“พี่หมอกก็เหมือนลูกม้าคนนึง มีอะไรก็พูดกับม้าได้นะ”
“ลูกเขย?”
“ลูกสะใภ้ต่างหาก”
“หึ ใครกันวะ แม่งร้องครางอยู่ใต้กู”
“ฮึ่ยย พี่อย่าพูดได้ไหม ผมไม่ได้ยินๆๆ”
“หน้ามึงตอนนั้น กูแทบทนไม่ไหว”
“แล้วคนอย่างพี่มันเคยทนด้วยเรอะ!”
“ไม่เคย คืนนี้กูขอนะ”
“ไม่เว้ย! ไม่เอา ไม่ต้องเลยพี่”
พวกเราเดินคุยกันไปเรื่อยๆ หัวเราะบ้าง แซวกันบ้าง ไปจนถึงรถ
ความสุขที่แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ผมก็หวังให้มันเกิดกับพวกเราแบบนี้ตลอดไป
........................................
...............................
พาม้ากลับไปส่งบ้าน ผมเลยถือโอกาสไปเอาเสื้อผมมาเพิ่ม เฮียเดินตามขึ้นมาบ่นเลยครับว่ามันไม่มีเสื้อจะใส่แล้ว พออยู่ในห้องสองคนผมเลยถือโอกาสถาม ผมอยากจะถามมานานแล้วครับ แต่ยังไม่มีโอกาสถามสักที
“เฮีย ตอนนี้ เรื่อง..เอ่อ...หนี้ เป็นไงบ้างอะ?”
“ตี๋ มึงอย่าไปบอกม้านะ”
ผมพยักหน้าตอบ
“กูจ่ายไปหมดแล้ว”
“เงินที่พี่หมอกโอนมาหน่ะหรอ”
“อืม แต่ตอนนี้กูก็ยังทำงานอยู่ เวลาม้าจะเอาเงินไปจ่ายกูก็อาสาไปเอง ก็เก็บไปเรื่อยๆ อย่างน้อยดอกเบี้ยมันจะได้ไม่เพิ่ม ตี๋ มึงตั้งใจเรียนของมึงไป เดี๋ยวเรื่องนี้เฮียจัดการเอง”
ผมรู้สึกตกใจนิดหน่อย แต่อีกใจก็โล่งใจที่บ้านนี้จะยังเป็นของครอบครัวเราต่อไป
ต้องทำงานกี่ปีกัน ถึงจะหาเงินมาคืนพี่หมอกได้?
แต่ผมกลัวม้ารู้ ม้าไม่อยากให้ผมรบกวนใคร
“เฮีย ถ้าม้ารู้ เฮียจะทำยังไง”
“ยังไม่ได้คิด แต่คงปิดไว้ได้ไม่นานนักหรอก”
ม้าเป็นคนเลี้ยงพวกผมมาเลยนะครับ ทำไมจะไม่รู้ว่าพวกผมคิดอะไร
ผมเก็บความไม่สบายใจลงไป วิ่งลงมาชั้นล่าง กอดลาม้าแล้วขึ้นรถไปกับพี่หมอก เห็นไอ้พี่ฟินเข้าไปดิ้นประจบม้าแล้วอยากโดดถีบขาคู่ มันถือสโลแกนใหม่ แม่น้องรหัสก็เหมือนแม่กู มันเหมือนกันตรงไหนฟร่ะ!!
“พี่ตี๋”
“หืม?”
อยู่ดีๆน้องฝนก็เรียก ผมนั่งหลังคู่กับน้องฝนครับ เพราะถ้าผมไปนั่งคู่พี่หมอกจะดูเหมือนผมทิ้งน้องเขาไว้คนเดียว
“แม่พี่น่ารักดี”
“อืม”
เห็นถ่ายรูปไปหลายแชะ ถ่ายคู่กับม้าผมนี่เลยครับ ตอนพวกผมกลับไปหานี่ถุงเต็มสองมือน้องเขาเลย รอยยิ้มเหมือนเด็กๆที่ผมพึ่งเคยจะได้เห็นจากฝน ทำให้ผมรู้ว่า น้องเขาแค่ทำตัวให้คนอื่นเห็นว่าเข้มแข็ง ไม่ต่างกันอะไรกับพี่หมอก
“สนุกไหม?”
“ฝนสนุก”
สายตาน้องเขาดูอ่อนลง ที่น้องมาเที่ยวด้วยผมไม่ได้หวังให้น้องเขามองผมในทางที่ดีขึ้น แต่ผมอยากให้น้องเขารู้จักตัวผมที่เป็นผมก่อนที่จะตัดสินอะไรลงไป
“ฝนจะเรียนศิลปกรรม”
ผมตกใจ แต่ก็ยิ้มออกมา เห็นน้องฝนยิ้มตอบ “ฝนจะโทรไปบอกพ่อ บอกพี่เมฆด้วย ว่าฝนจะเรียนศิลปกรรม”
ผมหวังว่าน้องเขาจะมีความสุขกับทางที่เขาเลือก ให้เป็นการตัดสินใจของตัวเอง ไม่ใช่จากการคำพูดของผม ม้าผม หรือแม้แต่ครอบครัวน้องฝนเอง
แต่กลับเป็นพี่หมอกที่พูดออกมา
“พ่อจะให้ฝนเรียนวิศวะ จะไปขัดพ่อทำไม”
“ก็ฝนอยากเรียน ฝนอยากเรียนสิ่งที่ตัวเองเรียน”
“เรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ อย่าหนีหน้าที่นั้น”
“ฝนไม่อยากทำ แค่พี่เมฆกับพี่หมอกยังไม่พออีกหรอไง”
“จะขัดพ่อหรือไง”
พี่หมอกเลี้ยวรถเข้าข้างทาง หันมามองหน้าฝน “ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้บริษัทเราใหญ่แค่ไหน ลูกจ้างกี่พันคนรู้บ้างไหม? เขาก็มีครอบครัวของเขาที่ดูแล สักวันพ่อก็ต้องเกษียณ เราก็ต้องรับงานนั้นต่อ ฝนจะทิ้งคนพวกนั้นหรือไง”
“...ก็แค่พี่หมอกกับพี่เมฆก็พอแล้วไม่ใช่หรอไง! ฝนเบื่อ เบื่อจะแย่อยู่แล้ว ไม่อยากเดินไปตามทางของใคร ทำไมตอนฝนเด็กๆถึงไม่มาดูแล แต่พอฝนโตก็จะมาบังคับชีวิตของฝน แบบนี้ไม่คิดว่ามันไม่แฟร์หรือไง!”
“แล้วคิดว่าพี่ชอบหรือไง!! ชอบแล้วมันยังไง อยู่กับสิ่งที่ชอบไปได้ตลอดหรอ?!”
น้องฝนร้องไห้ ผมไม่รู้จะพูดอะไร
เสียงพี่หมอกดังอยู่ในรถ ความอึดอัดความตึงเครียดที่เกิดอยู่ในนี้จึงแน่นไปเสียหมด
มันเป็นเรื่องในครอบครัว คนนอกอย่างผมจะเข้าไปยุ่งก็ไม่ถูก จึงได้แต่ลูบหลังปลอบใจน้องฝน น้องฝนเข้ามากอดผมไว้ ผมเลยกอดกลับ แต่ไอ้พี่หมอกมันไม่ยอมครับ มันบอกให้ผมปล่อย “น้องเขาร้องไห้อยู่ พี่ไม่เห็นหรอ”
“เห็น แล้วกูก็เห็นมึงกอดฝนด้วย”
เสียงร้องไห้ดัง แต่เสียงตะโกนพี่หมอกดังกว่า ตอนนี้มันดูโกรธกว่าเมื่อกี้ซะอีก
“ผมปลอบน้องเขา”
“ปล่อย”
“พี่หมอก!”
“กูบอกให้ปล่อย!”
“....”
“ไม่ปล่อยใช่ไหม?”
ผมไม่ตอบอะไร แต่เห็นพี่หมอกเดินลงจากรถ เปิดประตูทางฝั่งผมแล้วดึงแขนผมออกจากฝน ฝนก็กอดผมแน่นเลยครับ ตอนนี้ผมงง ไม่รู้จะทำอะไรก่อน น้องฝนก็ร้องไห้หนัก พี่หมอกก็กำลังโมโห ผมสมควรจะปลอบน้องเขาก่อนหรือให้พี่หมอกหยุดโมโห ผมเลือกไม่ถูก
แต่ไม่ทันได้คิด พี่หมอกก็กระชากตัวผมจนฝนต้องปล่อยมือออก มันดึงผมลงมาจากรถ ข้างๆเป็นถนนที่ผมไม่รู้จัก มีรถขับผ่านไปมาหลายคัน ผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัว โดนกระชากตัวออกมาแรงๆเลยล้มลงกับพื้นครับ
เจ็บ ผมขมวดคิ้ว พี่หมอกกระชากแขนให้ผมยืนขึ้น แล้วลากผมเดินออกมา ได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องฝนดังออกมาจากรถ แต่น้องฝนก็ไม่ได้เดินออกมาหาผม
“มึงทำให้กูโกรธ กูบอกให้มึงปล่อย ทำไมไม่ปล่อย!”
“พี่..ผมเจ็บ”
ต้นแขนของผมถูกมือมันบีบ รู้สึกเจ็บ เหมือนชาๆ มันกำลังโมโหมาก ผมสมควรจะเงียบ
“มึงไม่เคยฟังกูเลย! ทำตัวดีไปทั่ว! แบบนี้ที่มึงทำกับกูก็แค่สงสารใช่ไหม”
ผมส่ายหน้า “พี่ ผมแค่ปลอบน้องเขา น้องพี่ร้องไห้อยู่นะ”
“แล้วมึงจะกอดเขาทำไม”
ผมไม่ตอบ จะให้บอกว่าน้องฝนกอดผมก่อน พี่หมอกอาจจะไปโมโหใส่น้องฝน ผมเลยเงียบ
“ไม่ตอบ? หึ มึงทำแบบนี้ทำไมวะ”
“พี่ อย่าเข้าใจผมผิด ผมแค่ปลอบน้องพี่เองนะ” ผมไม่เข้าใจว่าเรื่องเล็กๆแบบนี้ทำไมถึงบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำไมบ้านหลังนี้พี่น้องถึงไม่ห่วงกันเลยหรือไง? ทำไมถึงได้คิดแต่เรื่องของตัวเอง
“ทำไมพี่ถึงทนเห็นน้องพี่ร้องไห้ได้? ขนาดผมไม่ใช่พี่หมอก ผมยังทนเห็นไม่ได้เลย!”
มันหวง ผมเข้าใจ
มันเห็นแก่ตัวไปบ้างในบางเรื่อง ผมหวังว่ามันจะเปลี่ยนแปลง
แต่นี่กับน้องมันแท้ๆ มันยังไม่สนใจเลย ผมว่าเรื่องนี้ผมทนดูไม่ได้
“น้องพี่ชอบอะไร แทนที่พี่จะสนับสนุน พี่กลับไปห้าม เรื่องนั้นผมไม่ว่าหรอก เพราะเหตุผลของพี่มันก็จริง แต่ไอ้เรื่องเห็นน้องตัวเองร้องไห้แล้วพี่ยังมาโกรธเรื่องแบบนี้อีก ผมว่ามันเกินไป”
“แล้วทำไม กูต้องห่วงทุกคนบนโลกใบนี้เลยหรอไง!”
“ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น อย่างน้อยพี่ก็น่าจะห่วงคนใกล้ตัวพี่บ้าง คนรอบตัวพี่มีหัวใจนะ พี่อย่าทำเหมือนเขาไม่มีความรู้สึก อย่าทำเหมือนทุกอย่างพี่ควบคุมได้”
มันเงียบ ดูเหมือนความโมโหในตัวจะลดลง
“ผมไม่รู้ว่าตอนเด็กๆ พวกพี่ถูกเลี้ยงดูมายังไง แต่ตอนนี้เราแก้ไขมันไม่ได้หรอ? เรื่องแย่ๆบางเรื่องที่พี่เคยเจอ พี่อยากให้คนอื่นเจอเหมือนพี่ด้วยอย่างงั้นหรอ?”
ผมนึกถึงหน้าน้องฝนที่ร้องไห้อยู่ในรถ ในขณะเดียวกัน ผมก็เห็นใบหน้าของมันตอนบอกว่าจะไม่ยอมให้ผมไปไหน
“เรื่องบางอย่าง พี่ปล่อยมันไปบ้างก็ได้” เพราะเมื่อกี้ที่ทะเลาะกันทำให้ผมเดินถอยหนีมันไป ตอนนี้ผมเดินกลับเข้าไปหามันอีกครั้ง ผมบอกตัวเองและบอกกับพี่หมอกไว้แล้วว่าผมจะไม่ทิ้งมันไปไหน และผมก็จะทำแบบนั้น “มือพี่ก็มีอยู่แค่นี้ พี่จับไว้ทุกเรื่องไม่ได้หรอก” ผมดึงมือมันขึ้นมาจับ รู้สึกได้ว่ามันก็กำลังมองที่มือเหมือนกัน ผมยิ้มเมื่อมันบีบมือตอบกลับมา
“ไอ้เรื่องหึงนี่น้อยๆลงหน่อยนะพี่ นั่นน้องพี่เลยนะ”
“กูไม่ชอบ”
ได้แต่ถอนหายใจ ไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ยังไง คิดว่าต่อไปผมคงต้องลำบากกับนิสัยนี้ของมันอีกแน่ ไอ้นิสัยหวงของไม่สนใจใครแบบนี้เนี่ย
“พี่บอกผมว่าพึ่งรู้จักคำว่าครอบครัวที่มีความสุข พี่ก็ลองสร้างมันขึ้นมาเองบ้างสิ เริ่มจากน้องฝนนี่หล่ะ พี่เห็นผมกับเฮียไหม? เราสนิทกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง มีเรื่องอะไรเราก็ช่วยเหลือกัน อย่างน้อย พี่ก็สมควรจะฟังสิ่งที่น้องพี่พูดบ้าง ยังไงน้องพี่ก็เป็นผู้หญิง พี่น่าจะฟังเขาหน่อย”
ผมอยากให้พี่หมอก น้องฝนมีความสุข ไม่ใช่มีความทุกข์ก็เก็บไว้คนเดียว เพราะไม่รู้จะไปพูดกับใคร
ผมว่ามันคงเป็นเรื่องเศร้าน่าดูที่กลับมาบ้าน ที่ไม่มีใคร..
ไม่มีคนรอเรากลับมาบ้าน ไม่มีใครถามว่า”วันนี้เป็นยังไง” ผมว่ามันคงจะเหงาน่าดู
ต่อจากวันนี้..ผมจะเป็นคนรอพี่กลับมาเอง
มันไม่ตอบอะไร แต่การที่ไม่ปฏิเสธ ผมถือว่าเป็นคำตกลงของมัน
ที่มันหวงผม คงเพราะมันกลัวว่าผมจะหายไปจากมัน คนที่ไม่เคยได้รับความอ่อนโยนมาก่อน เมื่อได้รับจึงเสพติด ต้องการครอบครองไว้เพียงผู้เดียว
“พี่มีอะไรก็พูดออกมาก็ได้ ผมจะอยู่ข้างๆพี่ ไม่ไปไหน”
ถือเป็นคำสัญญาจากผม ถึงพี่หมอก...
.......................................
............................
[Coin 24 : complete]
[30.11.54]
ตอนสุดท้ายที่จะเอามาลง ตอนที่สัญญาไว้เมื่อคืนแต่คอมเปิดไม่ได้ อาจจะยังไม่สมบูรณ์เพราะต้องรีบพิมพ์ ไม่งั้นคอมจะดับ
แล้วเจอกันคัฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รอเจอทุกคนอีกครั้งนะคัฟ o13
-
:z13:
รำคาญเปล่าหว่า อยากจิ้มอ่ะ :laugh: อ่านก่อนแป๊บนึงง
__________________________________
ตอนนี้มันอบอุ่นมาก อ่านแล้วอยากกลับไปกอดแม่ทันที TT
ความจริงน้องฝนเป็นประเภทเดียวพี่ฟินนี่เอง ภาษาต่างดาว โลกที่ไม่มีใครเข้าใจ o22
ตี๋เป็นนายเอกแห่งปีเลย เข้าใจพี่หมอกทุกเรื่อง
ค่อยๆให้พี่หมอกเรียนรู้คำว่า "ครอบครัว" ลึกซึ้งอ่ะ :กอด1:
หมดเวลาแล้วเธอคงต้องไป นั่งรอค่ะ :o12:
-
:z13:
ชอบบบบบบบบบบ
-
ตอนสุดท้ายแล้ววววววววววววว TT"
เจอกันเมื่อชาติต้องการจ้า ฮ่า ๆ
-
ป๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
กระโดดแปะ :z2: :z2:
-
อบอุ่นมาก
อิพี่หมอกขี้หึงสุดๆ
-
เข้าใจความรู้สึกน้องฝนมากๆ T^T ไอ้การถูกบังคับให้เรียนในสิ่งที่ไม่ชอบนี่มันเจ็บปวดจริงๆ
ตอนไปเดินห้างกันน่ารักมากๆ จับรวมครอบครัวไปเลยดีกว่า 555+ ตลกฟิน พ่อคุณจะฮาเอาโล่ไปไหน
ชอบตี๋ตรงที่ว่าดูเป็นคนเข้าใจสัจธรรมของโลกนี้อย่างแรงกล้า นี่แหละที่มัดใจพี่หมอก
-
สงสารน้องฝนค่ะ ตี๋ใจเย็นดีจัง :o12:
-
น้องตี๋นี้สุดยอดนักคิดบวกเลย
-
“แล้วคิดว่าพี่ชอบหรือไง!! ชอบแล้วมันยังไง อยู่กับสิ่งที่ชอบไปได้ตลอดหรอ?!”
อ่านประโยคนี้แล้วกลัวอนาคตเลยอะ หวังว่าตี้จะเปลี่ยนพี่หมอกได้ก่อนเรื่องร้ายจะมานะ :z3:
-
ยกให้ตี๋เป็นนายเอกแห่งปีไปเลย นายแน่มาก
พี่หมอกคะ หึงเกินไปหรือเปล่า นั่นน้องสาวแท้ ๆ ของพี่นะคะ
-
>< แล้วเราจะพบกันใหม่ อั๊ยยะ
-
คนเขียนค้าาา แบบนี้เค้าเรียก ตบหัวแล้วลูบหลังนะค้าา
เอาดราม่ามาตบแล้วลูบหลังด้วยความสุขแล้วก็เอาดราม่ามาตบอีกอ่ะ :m15:
ซาดิสม์จริงๆด้วย :m20: :m20:
ปัญหาลดลงไปแล้วเหลือเรื่อง 1.พ่อ ของพี่หมอก 2.พี่เมฆ 3.น้องฝนที่ถูกพี่หมอกขัดขวาง
4.ม้าที่ยังไม่รู้ความจริง
-
เฮ้อ ระเบิดจะลง
นี่อิพี่หมอก นั่นน้องสาวแกนะ หึงอีกและ
หึงตลอดเวลา
น้องตี๋น่ารักถ้าไม่มาเสร็จอิพี่หมอก นี่
อนาคตต้องได้เป็นแฟมิลี่แมนตัวจริงเลยนะเนี่ย
5555
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบร้อนๆที่ขอบตา แฮ่ :'P
รู้สึกเหมือนกับว่าปมเรื่องครอบครัวของสองพี่น้องจะเริ่มคลายทีละนิดๆแล้ว อบอุ่นมาถึงคนอ่านเลยอ่ะ
เรื่องนี้โฟกัสไปที่หลายๆจุดหลายๆเรื่อง มากกว่าจะเป็นเรื่องความรักระหว่างคนสองคนอย่างเดียว
เพราะสุดท้ายแล้วแม้จะเรื่องของคนสองคน ก็เป็นสองคนที่ยังต้องอยู่บนโลก อยู่ในสังคม มีครอบครัว มีเพื่อนฝูง ฯลฯ
นิสัยพี่หมอกที่ยังต้องแก้ให้ได้ต่อไปก็คือเรื่องหึงหวงจนเกินเหตุนี่แหละ นี่หวงจนไม่สนใจน้องสาวตัวเองเลยนะ
เหมือนที่ตี๋พูด ว่าแปลกใจ..ทำไมถึงสนใจแต่เรื่องของตัวเอง
เฮ้อ คิดว่าคงมีอีกหลายสิ่งที่ยังต้องเยียวยาต้องเรียนรู้กันต่อไป ตี๋นี่สุดยอดนายเอกมากอ่ะ เราชอบมากกก
เข้มแข็ง ไม่เป็นตัวนิ่ม อดทน เข้าใจคนอื่น ฉลาดในการสอนคน ปากตรงกับใจ บลาๆๆมากมายก่ายกอง ฮี่ๆ
จากนี้ไปเป็นเวลาสองเดือนแสนทรหดของจริงแล้วสิเนี่ย จะมานั่งอ่านตอนเก่าๆซ้ำๆประทังไปแล้วกันนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่า
:กอด1:
-
อ่า นึกว่าจะดราม่าส่งท้ายกันเสียแล้ว ฮิฮิ แล้วจะรอน๊าค๊า
-
ตัดสินใจได้แล้วว่าเีื่รื่องนี้จะชอบน้องน้ำฝน
คนเขียนคะ!! มีตัวเลือกโหวตน้ำฝนไหม
แบบว่า อยากมีน้องสาวแบบนี้ :-[
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
โอ๋ๆๆๆๆๆ
รักกันรักกันเนอะพี่หมอก
แต่ว่าพวกคุณปล่อยน้องฝนร้องไห้คนเดียวนานไปไหมเนี่ย
พี่หมอกหึงโหดมากกกกก
ระวังนะน้องตี๋ o18
รอตอนต่อไปนะคะ
-
บรรยากาศครอบครัวอบอุ่นมาก
ไอ้พี่หมอกต้องมีคนคอยสอนบ้าง ไม่งั้นงอแงไม่มีเหตุผลทั้งปี
-
หวงแม้กระทั่งกับน้อง
พี่หมอกกะน้องฝนน่าสงสารจัง
-
หวง สุดยอดเลย :z3:
-
ไม่อยากให้เป็นตอนสุดท้ายเลย พี่หมอกกำลังเป็นผู้เป็นคนขึ้นเพราะตี๋แล้วเนี่ย :monkeysad:
แต่ยังไงก็รออ่านนะคะ :กอด1:
-
ม้าทำให้ฝนดีขึ้น ตี๋ลูกม้าก็สู้ๆนะ ทำให้หมอกดีขึ้นอีกนะ อาไร้ ไม่ไว้ใจน้องฝนกับตี๋ได้ไง :m16:
-
ทางออกของน้องฝนคือเรียนวิศวะแต่ก็ไม่ต้องทิ้งสิ่งที่ตัวเองชอบ
วาดรูปมันทำเป็นงานอดิเรกได้นะ จ้างคนมาสอน หรือแม้แต่สร้างสตูฯส่วนตัวไว้ในบ้านเลยยังได้
ตี๋คงต้องอดทนอีกเยอะ...ถ้าเป็นคนอื่นเจองี่เง่าใส่ขนาดนี้อาจเดินหนีไปเลยก็ได้
อยากให้หมอกปรับตัวเองให้มากกว่านี้ อย่างน้อยก็เพื่อตี๋ก็ยังดี
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนจะเป็นลางดีเนอะ น้องฝนก็ดูจะยอมตี๋แล้ว พี่หมอกก็กลายเป็นคนเชื่อฟังเมีย :laugh:
-
ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของแต่ละคน ที่เรียนรู้จากสิ่งต่าง ๆ จนก่อให้เกิดเป็นพฤติกรรมที่แตกต่างกันไป
สิ่งที่แสดงออกไม่มีใครผิด ก็แค่คิดต่างกัน เพราะพื้นฐานของแต่ละคนต่างกันเท่านั้น
-
หมอกอาการหนัก ค่อยๆปรับกันไปน้า o13
-
ตอนแรกๆ อ่านไปอมยิ้มไป
พอมาหลังๆ ชักจะอมยิ้มไม่ได้แล้วแฮะ ฮ่ะๆๆ
-
ไอ้พี่หมอกขี้หวงว่ะ
ชอบอาตี๋ อาตี๋น่ารักมากมาย
เป็นคนดีมากๆอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
อย่ามาตอนสุดท้ายซิคนเขียน
แวะมาทักทายกันบ้างถ้าว่างจากการอ่านหนังสือ
พวกเรารอพี่หมอก ตี๋ พี่ฟิน เฮีย อยู่นะ
-
ตี๋เทพอ้ะขอ :กอด1: ซักทีนะ
พี่หมอกก็ขี้หึงไม่รู้เรื่องเลย น่าสงสารที่สุดก็น้องฝนนี่แหละ ดันเกิดในครอบครัวประหลาด :เฮ้อ:
-
ชอบตอนนี้มากเลย ครอบครัวสุขสันต์ :impress2:
อ่านคคห.ของคนอื่นเรื่องตี๋แล้วปลื้มมม สมกับที่เชียร์มาตั้งแต่ต้น เด็กอะไร ใจเย็น มีเหตุผล เข้าอกเข้าใจคนอื่น บลาๆๆๆ (บรรยายไม่หมดไม่สิ้น) พี่หมอกโคตรโชคดีว่ะ
ชอบเรื่องนี้มาก แต่ละตอนจะรู้สึกอิ่มทุกครั้งหลังจากอ่านเสร็จ (แม้ว่าตอนที่มีมาม่าแต่ก็อิ่ม พอเข้าใจมั้ยคะ อธิบายไม่ถูก แต่ชอบมาก) มีความสุขที่ได้อ่านจริงๆ
สักนิด
“ปวดท้องแล้วยังจะกินอีกทำไมหึ?”
ใช้ ฮึ ดีกว่านะ เสียงเข้ากับประโยคมากกว่า ลองออกเสียงตาม หึ(เสียงต่ำv) ฮึ(เสียงสูง^)
บรรยากาศคุกกรุ่น ต่างจากไอ้พี่ฟินแม่งนั่งตบมือ ยกแก้วขึ้นมา ทำท่าสุภาพ(ดูก็รู้ว่าสร้างภาพ) “ขอแสดงความยินดีกับ นายอธิษฐาน พิชญพาณิชย์ด้วยครับ ในที่สุดก็ติดฝั่งลงฝาไปแล้ว!”
คุกรุ่น
ขอให้ตั้งใจเต็มที่ มีสติ สมาธิ และสุขภาพแข็งแรง ดูแลตัวเองดีๆนะ
รอเสมอจ้า :กอด1:
-
มันก็แค่เกราะที่แต่ละคนสร้างขึ้นมา
อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลยนะ
ครอบครัวที่อบอุ่น สร้างได้นะพี่หมอก
สองมือพี่นั่นแหละ......จะสร้างหรือจะทำลาย คิดดีๆ : )
-
ขึ้นต้นมามีความสุข
ลงท้ายทำไมถึงดราม่าได้
รอความสุขกลับมาอีกครั้ง
เข้าใจน้องหน่อยนะพี่หมอก
-
เพิ่งดูหนังจบก่อนมาอ่าน เรื่อง "The Hulk" (ยักษ์ตัวเขียวๆอะ) อดที่จะเเอบคิดไม่ได้ว่าตี๋เหมือนนางเอกในหนังเรื่องนั้นเลย
เวลาพี่หมอกเเปลงร่างฟาดงวงฟาดงา เเล้วตี๋ต้องคอยปลอบให้สบง :laugh: งานหนักหนาอยู่นะเนี่ย
จากตอนล่าสุดนี้อ่านเเล้วรู้สึกดีมาก มีความสุขจนอ่านไปก็ยิ้มไปด้วย(หัวใจจะวายหน่อยๆตอนท้ายๆ)
ปล. ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับบบ o13
-
ตอนสุดท้ายเเล้ว วววววว :o12: :o12: :o12:
โชดดีที่มันไม่ค้าง อุว่ะฮะฮ่า!! :laugh:
พี่หมอก เเม่ม น่ารักวุ้ย อิอิ :z3: :z3: :z3:
-
ตอนนี้มันหลายอารมณ์ พี่หมอกโตแต่ตัวจริงๆ นะ สภาวทางอารมณ์ยังไม่โตได้เท่าครึ่งนึงของตี๋เลย เห้อ
โซ้ยตี๋เอ้ย อย่างทิ้งพี่เค้าไปนะ ประคับประคองกันไป :o12:
-
กับน้องฝนกำลังไปได้ด้วยดี o13
-
:กอด1:รักครอบครัวนี้จัง ม้า เฮีย ตี๋
ใครอยู่ด้วยก็มีความสุข
-
น้องฝนน่าสงสารรรรรรร
อิพี่หมอก นั่นน้องตัวเองนะนั่นนน
ตี๋จัดการด่วนนนนนนนน
รักเรื่องนี้มากอ้ะะะะะ
-
ชอบเรื่องนี้มากมายอ่ะ
มาต่อเร็วๆ นะคร๊าบบบบ
^^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตี๋น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
หวังว่าพี่หมอกจะเข้าใจนะ
-
ตอนนี้น้องฝนน่ารัก
หวังว่าพี่หมอกจะเข้าใจน้องเค้านะ
เรื่องอนาคตของใครให้เค้าตัดสินใจเอง
เราแค่ให้คำแนะนำก็พอ
อย่าก่าวก่ายย
หวังว่าจะเข้าใจนะ
อินจัด 5555
-
ตอนแรกแอบหวั่น ว่าตี๋จะโมโหไปด้วยแล้วก็จะเดินหนีพี่หมอกไป ถ้าเป็นงั้นจริงคงไปกันใหญ่แน่
แต่อาโซ้ยตี๋สุดยอดค่ะ รอรับรางวัลนายเอกแห่งปีได้เลย :laugh:
-
มาอ่านซ้ำอีกรอบเลยขอเม้นต์เพิ่มหน่อย แฮะๆ
อ่านตอนที่พี่หมอกหวงตี๋ ทั้งๆที่ในสถานการณ์นั้นถ้าเป็นคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นแค่การปลอบใจ
แถมอีกฝ่ายก็เป็นน้องสาวของตัวเองที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่อีกต่างหาก
เราว่านะ ถ้าพี่หมอกยังไม่ลดดีกรีความแรงในเรื่องนี้ ความสัมพันธ์มีสิทธิพังลงได้ง่ายๆเลย
อะไรที่มันมากเกินไป(หรือน้อยเกินไป)มันก็ไม่ดีหรอกนะ
แล้วเราก็ไม่คิดว่าตี๋จะสามารถอดทนหรือยอมพี่หมอกตลอดไปได้หรอก
แถมประโยคนี้ของพี่หมอกยังมาทำให้เราคิดมากอีก
“แล้วคิดว่าพี่ชอบหรือไง!! ชอบแล้วมันยังไง อยู่กับสิ่งที่ชอบไปได้ตลอดหรอ?!”
พี่หมอกคิดอะไรอยู่น้อ ไหนว่าจะไม่ปล่อยมือไง ... T T
-
:L2: :L2: ตี๋น้อย แบบนี้แหล่ะเคะในสเป็คเลยอ้ะะะ
มันต้องแบบนี้ดิ่ เข้มแข็ง ไม่งี่เง่า อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
พี่หมอกอ่ะขี้หึงเกินไป ไม่ไหวๆ น้องตัวเองร้องไห้ ตี๋ช่วยปลอบดันมาโกรธอีก ปรับปรุงตัวซะด้วย !!
จากนี้ไปอีกสองเดือนเจอกันนะคะ คิดถึงแย่เลยอ่ะ ขอให้โชคดีกับการสอบนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
น่าสงสารครอบครัวนี้จัง
-
ตอนนี้ อ่านแล้วซึ้งมาก ผูกเรื่องและเงื่อนปมปัญหาของแต่ละคนได้เป็นอย่างดี
สู้ ๆ ค่ะ เอาใจช่วยคนเขียนนะคะ
:bye2:
-
มาอ่านสองตอนควบครับ
ไม่รู้ทำไม รู้สีกร้ากกกกกกน้องฝนมากๆ เลย
แอบรู้สึกน้องฝนเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในสามโลกเลยก็ว่าได้ตอนนี้
เค้าเป็นเด็กผู้หญิง มีความรู้สึก แต่ต้องอยู่ในกฏระเบียบ
ที่พี่ชายทั้งสองคนและพ่อตั้งไว้...
มันเป็นความรู้สึกที่โหยหาความห่วงใยจากใครบางคน
อ่านแล้วน่าสงสารน่ะ ครอบครัวนี้ ไม่รู้ชีวิตทำไมถึงดูหนักๆ ยังไงก็ไม่รู้
หวังว่าพี่หมอกคงจะเข้าใจอะไรมากขึ้น
รักตี๋อ่ะ ตี๋แหม่งแมนโคตรๆ
-
ฮามากค่าาา สนุกมาเลยรอติดตามนะคะ^^ o13
-
อิพี่หมอกก็หึงเวอร์
-
o22 ตอนสุดท้ายหรอ ไม่นะ
สงสารฝนจัง ครอบครัวนี้น่ากลัวจัง
พี่หมอกขี้หึงมากกกกกกกก
ตี๋เก่ง o13
-
:3123:
-
ครอบครัวตี๋น่ารักจริงๆ พี่หมอกกับน้องฝนคงรู้สึกดี
ครอบครัวที่มีความสุขพี่ก็มีมันได้นะ เริ่มจากรักน้องบ้างก็ดีพี่หมอก
:กอด1: ไว้เจอกันใหม่จ้ะ :กอด1:
-
ตอบคำถามเค้าด้วยยย :z3: :z3:
ตอนนี้ก็ผ่านไป19วันแล้วสำหรับเรื่อง"เงินหน่ะ..มีไหมวะ". บอกตรงๆเลยว่าไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้ (ตอนเขียนเห็นยอดวิวสี่หมื่นพอดี) ลงตอนแรก เห็นสามสี่ความเห็นก็ดีใจ เฮ้ย มันมีคนหลงผิดเข้ามาอ่านด้วยหว่ะ(ฮา). แต่ทำไมทำมา ก็เรื่มมีคนมาชูป้ายไฟพี่หมอกใส่ สักพักก็แห่กันมาเป็นขบวนขันหมากให้คนแต่งได้งงว่าผลุบมาจากไหนตั้งเยอะแยะฟร่ะ! บอกจริงๆว่ายังอยากจะเขรยนเรื่องให้ทุกคนอ่านไปเรื่อยๆ แต่ว่าก็มีการสอบที่รออยู่ แถมตอนนี้คอมก็เดี้ยงสนิท รอฌาปณกิจอย่างเดียว ดีใจที่เห็นมีคนบอกว่าจะรอ เพราะฉะนั้นคนเขียนก็จะสัญญาว่าไม่ทิ้งหนีไปไหนเหมือนกัน สอบเสร็จจะมาเขียนให้จบกับหลายๆประเด็นที่ค่อยๆสร้าง ผูกปมมันขึ้นมา ไม่อยากแค่เห็นในแง่มุมของความรักเพียงอย่างเดียว ใช่ มีคนพูดถึงมันออกมาแล้วว่าเราไม่ได้อยู่เพียงแค่สองคน แต่มันยังมีโลก มีสังคมที่เราต้องอาศัยอยู่ ประเด็นของครอบครัวนิสัยที่ถูกปลูกฝังขึ้นมาจากการเลี้ยงดูแบบผิดๆ อยากจะสะท้อนให้เห็นทุกภาพนั้น ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้เขรยนถึง ได้แต่คิดเอาไว้ก่อน (เต็มหัวไปหมด)
มาถึงตอนนี้เลยอยากจะถามบ้างว่า อ่านเรื่องนี้ ชอบอะไร มีอะไรไหมที่ประทับใจเป็นพิเศษหรืออยากให้แก้ไขตรงไหน มีอะไรที่อยากจะเห็นในเรื่อง หรือข้อเสนอแนะอื่นๆ ไว้ผ่านไปอีกสองเดือน จะรวบรวมทุกความคิดเห็นนี้มาปรับปรุงให้ทุกอย่างมันดีขึ้น (พล่ามมานาน อยากรู้ตรงเนี้ย)
cn9095
1.12.54
สองเดือนหน้าจะกลับมาหา อย่าพึ่งหนีไปไหนหล่ะ!!!! :man1:
-
^
^\
see u
2
2
month
-
2 เดือนก็จะรอ
สงสารน้องฝน
พี่หมอกก็ขี้หึงเกินเหตุ ก็เข้าใจทุกในทุก ๆ คนนะ
ครอบครัวพี่หมอก อยู่กันได้อย่างน่าประหลาดใจจริง ๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ง่ะ สองเดือนเลยหรออออออออออออออออออออออ
-
สองเดือนก็รอนะจ๊ะ :a12:
-
อยากกอดปลอบน้องฝน :กอด1:
ทนเห็นผู้หญิงน่ารักร้องไห้ไม่ได้ :laugh:
-
เราชอบเรื่องนี้ตรงที่มันเป็นธรรมชาติดี ไม่โอเวอร์
ชอบตรงที่ได้เห็นความคิดในมุมมองของ คนที่มีฐานะต่างกัน เช่นตี๋ บ้านเรียกได้ว่าจน ที่เห็นค่าของเงินเเข้าใจในตัวพี่หมอก
พี่หมอกที่รวยแหลก แต่ปิดกลั้นตัวเอง พอมาคู่กับตี๋แล้วลงตัวกัน ต่างคนต่างเติมเต็มในสิ่งที่อีกคนขาด
ตี๋ ขาดเงินขาดคนที่รัก
พี่หมอก มีทุกอย่าง มีเงินรวย แต่ขาดคนที่เข้าใจ ขาดคนที่มองเห็นตัวตนที่แท้จริงภายใต้หน้ากากที่พี่หมอกสร้างขึ้นมา
และอื่นๆอีกเยอะ
ปล.เล็กน้อย ส่วนตัวอยากให้เฮียคู่กับผู้หญิงปกตินะ เพราะแบบนี้มันทำให้รู้สึกว่า เฮ้ย ครอบครัวตี๋แม่(ง) Y ทั้งพี่ทั้งน้อง
เลยหรอวะ แล้วใครจะสืบสกุลวะเนี่ย ประมาณนี้อ่ะ
ปล.คนเขียนที่รักนี่เพียงความคิดเห็น อย่าคิดมาก เค้าให้กำลังใจอยู่ อยากให้มี ภาพ ตัวละครอะ ตอนปัจจุบัน
คนเขียนที่รักได้โปรดรักษาสัญญาด้วย อย่าหายไปแล้วไปลับ อย่าทิ้งเรื่องไว้แบบที่อะไรๆยังไม่เคลียร์ :call:
GOOD BYE AND GOOD LUCK :bye2:
-
ตี๋น่ารักมาก ไม่ใช่โนะเนะแอ๊บแบ๊ว
แต่เป็นเด็กที่มีพื้นฐานจิตใจดี ไม่แปลกถ้าตี๋จะไม่สะดุดตา
แต่เมื่ออยู่ใกล้ก็จะต้องชอบ
จะรออ่านแน่นอน :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ สองเดือนมันไวปานจรวด สู้ๆไว้เจอกัน แต่ถ้าจะแอบมาลงบ้างตอนสองตอนให้หายคิดถึงก็ไม่ว่านะครับ
-
รอไหวคร๊าบ
-
ชอบเรื่องนี้เพราะบุคลิกของตัวละครที่ไม่กวัดแกว่งไปตามสิ่งยั่วเย้า
พี่หมอก ตี๋ เฮีย พี่ฟิน ก็ยังเป็นตัวเองแม้ว่าจะมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป
แต่ละคนเหมือนมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นอย่างมีเหตุผล
ที่ชอบอีกอย่าง คือ ไม่มีการใช้อารมณ์แบบสุดโต่งในเรื่องนี้นะ แบบเลวสุดขั้ว ชั่วสุดขีด ทำเพราะสะใจอะไรแบบนั้น
ยกเว้นพี่ฟินที่ดูบ๊อง ๆ บวม ๆ แต่ก็เข้าใจว่าคนมีปมในชีวิต ต้องการซ่อนตัวเองจากเรื่องนั้น
... สองเดือนก็จะรอนะ ตัวละครที่ชอบมาก คือ พี่หมอกกับเฮียค่ะ
-
จะรออย่างอดทนกับ 2 เดือนข้างหน้า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/a-10.gif)
อ่านตอนนี้เพราะชอบตี๋ ท่าทางตี๋มันเป็นเด็กมองโลกในแง่ดี
เข้ามาเปลี่ยนนิสัยของหมอกให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้น
-
2 D 2M
ไว้เจอกันนะ พยายามตามฝันตัวเองแบบน้องฝนด้วย ฝันที่จะเข้ามหาลัย ฝันที่จะเรียนต่อ ฝันที่จะทำให้พ่อแม่ภูมิใจ
รอเสมอ 2 เดือนไม่นานเท่าไหร่หรอก รอได้ :laugh: :laugh: :laugh:
ผลการสอบเป็นยังไงบอกด้วยนะ :pig4: :pig4:
มาม่ายังไม่ค่อยมากอะ อ่านแล้วแค่น้ำตาซึม ยังไม่ไหล เอาให้มากกว่านี้หน่อยนะ ฮ่าๆ แต่อ่านไปก็จุกอกหลายตอนเหมือนกัน
-
ตอนนี้เล่นเอาน้ำตาแทบไหล :m15: กอดน้องตี๋
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ชอบแนวการเขียนและสไตล์การเขียนครับ
การเขียนแนว First Person Narration ที่เหมือนจะง่ายที่สุด
แต่ในขณะเดียวกัน มันคือดาบสองคมที่อาจจะให้เกิด 'หลุมอากาศ' ขึ้นมาได้
คือ กำลังอ่านเพลิน แต่จู่ๆ พอจินตนาการไปมา ก็เกิดสับสน จนทำให้เสียอรรถรสไปได้
(เช่น เขียนชื่อตัวละครสลับกัน เผลอทำอะไรที่คนธรรมดาทำไม่ได้ เช่น รู้จิตใจคนอื่น เห็นเหตุการณ์ที่บุคคลที่ 3 กระทำกัน)
แต่งานเขียนของน้องดีมากๆ ชอบน่ะ เขียนได้ดี ภาษาไม่ยากมาก แต่ละตอนมีจุดประสงค์ในการสื่อของมัน
อ่านแล้วได้ความละเอียดของเนื้อเรื่องดี
บุคลิกตัวละครก็ชอบนะ ตัวละครมีบุคลิกที่แปลกดี ยอมรับว่าตัวละครทั้งหมดมีลักษณะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จนเห็นจุดเด่น
การกระทำของตัวละครหนึ่งๆ เป็นไปตามบุคลิกนิสัยที่มี ไม่ขัดแย้งในตัวของตัวเอง
บุคลิกของคนที่น่าสนใจ คือ ตี๋ เป็นคนแร้นแค้นขัดสน แต่มีความคิดที่ดี ดูนิสัยเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี แถมยังแคร์สังคมอีกต่างหาก อยากมีอยากได้เป็นปกติของวัยรุ่น แต่มีความรับผิดชอบสูงและเป็นคนมีเหตุผลเป็นอย่างมาก ชอบนะ ดูเป็นจริงดี และดูเป็นเสน่ห์ที่น่ารักดี
การดำเนินเรื่องไว ปมที่ผูกไว้เยอะมากกกกกก แต่ละปมน่าติดตามเพราะคลี่คลายเร็วดี
ไม่คาดหวังว่าจะต้องแก้ให้หมดทุกปม บางปมแอบซ่อนไว้ให้คนอ่านคิดเองก็ดูเป็นเสน่ห์อีกแบบนะ
อีกเรื่องสำคัญมาก
คิดว่าเป็นเสน่ห์ของเรื่องเลยคือ "ภาษาพูด" ของตัวละครน่ะ
เป็นคำพูดที่ดูปกติของคนมาก อ่านแล้วรู้สึกดีมากชอบๆ
ตั้งใจเขียนนะครับ จะรออ่าน สองเดือนรอไว้ครับ ฮ่าๆๆๆ
ตั้งใจอ่านหนังสือด้วย สอบให้ได้วิศวะนะ
-
ก่อนอื่นขอแหกปากก่อน 2 เดือน อร๊ากกกกกกกกกกกกกก รอใจขาดแน่ๆ
ส่วนความชอบของเรื่องนี้นะ ผมชอบบุคลิกของแต่ละคน มีความเป็นตัวเองชัดเจน
ไม่ว่าจะเป็นหมอก ตี๋ เฮีย ฟิน คือคนเขียนนำเสนอมาในบุคลิกไหนมันก็ยังคงเป็นแบบนั้น
อาจจะมีพัฒนาการบ้างแต่มันค่อนข้างสมเหตุสมผล อ่านแล้วรู้สึกว่ามันยังพอหาได้จริงในชีวิตประจำวัน ไม่เวอร์เกินไป เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่อ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อ อยากติดตามตลอด มีหลากหลายอารมณ์ ส่วนเรื่องที่ต้องปรับปรุงผมไม่รู้เพราะผมเขียนไม่เป็นแต่ถ้าถามในฐานะคนอ่านผมว่าผมอ่านแล้วมีความสุขไม่มีอะไรต้องปรับปรุง สุดท้ายขอให้คนเขียนประสบความสำเร็จได้เรียนในคระที่หวังนะ ว่างๆก็แวะมาทักทายคนอ่านบ้าง
-
รอสองเดือน o18
ปอลอว* พี่หมอกขี้หวงไปม้ายยยยยยยยย :serius2: (แต่ชอบ :o8: 55555555 *ชูป้ายไฟ*)
-
รอจ้าาาาารอ 2เดือนก็รอจ้ะ
-
คุณม๊าของตี๋ ช่างเป็นหญิงแกร่ง และเข้าใจลูกชายเหลือเกิณ คนดีๆแบบนี้ไม่น่าต้องอยู่คนเดียว หาพ่อให้ตี๋ใหม่ก็ดีนะ พ่อของแฟนที่อยู่ข้างๆนั่นแหล่ะ บ้างาน จนไม่มีเวลามาห่วงลูกแบบนี้ ต้องหาคู่ให้ จะได้มาอยู่พร้อมน่าพร้อมตาทั้งครอบครัว55+
-
โอ้ สองเดือน น้องฝนร้องไห้น้ำตาแห้งพอดี
แต่ก็รอจ๊า ไม่แต่งไม่เป็นไรเค้ามาทักทายกันบ้างนะจ๊ะ
-
ตอบคำถามคนแต่งบ้าง ที่ถามว่าชอบอะไรในเรื่องนี้ ..
นอกจากภาษา และมิติของตัวละครแต่ละตัวที่ทำให้เชื่อว่าตี๋ และพี่หมอก
จะมีคนแบบนี้อยู่จริงๆ และก็ยังพัฒนาการของพี่หมอกที่ค่อยๆ เปิดใจทีละนิดๆ
ไม่ใช่ว่า อยู่ดีดี ได้กันแล้วเปลี่ยนใจมาชอบตี๋ดื้อๆ เฉยเลย (ซึ่งยังไม่ซ่ำกันซินะคู่นี้...รออยู่จ้ะ555)
แต่ที่ชอบที่สุดคือ ความรับผิดช่อบของคนเขียนต่อคนอ่าน
มีวินัยมาก ... อัพทุกวัน :)) กดไลค์จึ่กๆ
-
ไม่เอา~~~~~~ ย- อย่าไปไหนน๊าาาาา TT
โดยส่วนตัว ชอบ เรื่องเป็นไปเรื่อยๆ มาม่าบ้างไรบ้าง อิอิ
ปกตินิวจะไม่ค่อยชอบแบบที่อธิบายเยอะจนไม่มีตัวละครพูด = =
แต่เรื่องนี้เรื่อยๆ ไม่อธิบายเยอะจนเกินไป รูปแบบการลงทำให้อ่านง่าย ชอบ
ทั้งหมดก็ ♥ชอบ♥ เอิ๊กๆๆๆ~~~~
-
ชอบเพราะอ่านเเล้วมีความสุขครับบบ :laugh: เอากันง่ายๆเเบบนี้เลย
คิดว่าเรื่องนี้สนุกเพราะมัน "ลงตัว" ทั้งเนื้อเรื่องเเละทั้งตัวละครด้วย
พออ่านไปก็เหมือนจะรับรู้ถึงความรู้สึกของตี๋ ของพี่หมอก หรือของคนอื่นได้จริงๆ
เช่นเวลาที่ตี๋เขิน คนอ่านก็เขินตาม :o8: เป็นเเบบนั้นจริงๆนะ
เรื่องราวก็สมจริง เเต่ก็เดาต่อได้ยาก เหมือนกันชีวิตคนจริงๆที่ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
อีกเรื่องที่ทำให้อยากอ่านก็เพราะคนเขียนน่ารัก :impress2: มาต่อบ่อยขนาดนี้น่ารักสุดๆ 555+
ปล. สองเดือน...รอได้ :sad4: ฮึกกกๆ
ปล.2 ตั้งใจอ่านหนังสือเเล้วก็ทำให้เต็มที่นะครับบบ อยากได้อะไรขอให้ติดทุกที่(โดยเฉพาะคณะวิศวะฯนะ :laugh:)
คะเเนนสูงๆๆๆนะคร้าบบบ
-
ชอบตี๋ มองโลกในแง่บวกมาก น่ารักแบบแมนๆ
พี่หมอก พี่เท่ :o8: :o8: :o8: :o8:
บุคลิกซึนๆของพี่หมอกเนี่ย ชอบที่สุด ชอบซึนๆ :laugh:
พอพี่หมอกซึนๆมาอยู่กะตี๋นายเอกแห่งปี เลยกลายเป็นอะไรที่ลงตัวไปเลย ตี๋เข้าใจพี่หมอก ใช้เหตุผล ค่อยๆพัฒนากันไป
พี่หมอกก็ไม่เอาแต่ซึนๆๆๆ เหมือนเด็กที่ต้องค่อยๆเรียนรู้
ชอบภาษาด้วย เข้าใจง่าย
รอค่ะ สองเดือนแป๊บเดียวเอง o22
-
:a5:
ช็อคค่ะ เพิ่งตามอ่านมาจนครบ เพื่อจะพบว่าคนเขียนจะหายไปสองเดือน
*เป็นลม*
อย่าทำกับข้าพเจ้าแบบนี้ TT
มีหน้าที่มีภารกิจอะไรก็รีบทำให้สำเร็จลุล่วงนะคับ
เหงาเมื่อไหร่ก็แวะมานะคะ เค้าจะรอ กระซิกๆ
อ่านแล้วหลงรักพี่หมอกจริงๆ ตี๋คีา เบื่อเมื่อไหร่บอกเจ้นะ lol
ผู้ชายแบบเนี๊ยะ โลกส่วนตัวมันสูง ตี๋ไม่เอา พี่ขอนะ (หืม? คุ้นๆ?)
สู้ๆนะคะ ^^
-
เนื้อเรื่อง แบบนี้มีเยอะอยู่
เราชอบคาแร็คเตอร์ของ พี่หมอก น้องตี๋อะค่ะ ลงตัวกันมาก
บรรยายสนุกดี เวลาสองคนนี้ด้วยกันเรารู้สึกชอบเวลาสองคนนี้คุยกันมาก
แต่หลังๆเราเบื่อๆยังไงไม่รู้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ช่างเถอะ เราอ่านเรื่องนี้อยู่แล้ว จะอ่านจนจบอ่ะนะ รักพี่หมอก
คนแต่งอ่ะ ผลัดๆมาเยอะแล้ว เราว่ามันก็ถึงเวลาที่ควรจะจริงจังแล้วนะ เราเชื่อ เชื่อจริงๆว่ารอกันได้อยู่แล้ว
19 วันแล้วจริงดิ่!? เรานึกว่านานกว่านี้อีก คนแต่งอัพทุกวัน ขยันมากๆ ชอบๆๆๆ
ส่วนประทับใจ... ก็ยังคงเป็นตอนที่หมอกไม่จึ๊กตี๋ตอนที่ขายอ้ะ อิชั้นไม่เคยเจอหนุ่มแบบนี้้้~~~ (หลงรักหนุ่มซึนคนนี้)
ปล. เดี๋ยวนี้เราชอบพิมพ์คำว่า 'อ้ะ' -__- ติดไปแล้ว กำ
-
ผมชอบนะ พระเอก นายเอก ไม่ได้ดีเวอร์รึว่าเลวเวอร์
ไม่ได้รวยเวอร์แบบไม่มีเหตุผล และไม่ได้จนเวอร์แบบไม่มีเหตุผล
ทุกอย่างมันดูลงตัว ทั้งในด้านการจินตนาการและความเป็นจริง
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
นับถอยหลังสองเดือน
พี่หมอกนี่อาการหนักนะ
-
ประทับใจหลายอย่างนะสำหรับเรื่องนี้
แรกเริ่มอาจจะเป็นเพราะความที่มันนอกเหนือความคาดหมาย ...หรือจะเรียกว่าไม่ได้คาดหวังดีก็ไม่รู้
สารภาพว่าเห็นเรื่องตั้งแต่เริ่มมาลงตอนแรกแล้ว ชื่อเรื่องสะดุดนิดนึง แต่ไม่บ่งบอกอะไร เลยไม่สนใจคลิกเข้ามาอ่ะ
แต่พอวันนึงไม่มีอะไรจะอ่าน เลยเปิดเข้ามาเล่นๆแบบไม่คิดอะไร แล้วก็...เฮ้ย สนุกเว้ยเฮ้ยยยยยยยย!!! *กรีดร้องประนึ่งเจอขุมทรัพย์*
ชอบเนื้อเรื่องที่ผูกปมไว้หลายๆปัญหา อย่างที่เคยเม้นต์ไปว่าไม่ใช่แค่เรื่องความรักอย่างเดียว แต่ยังมีเรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน ฯลฯ
ดำเนินเรื่องไม่ช้าเกินไป ไม่ปล่อยให้คนอ่านค้างคาอึดอัดเกี่ยวกับประเด็นต่างๆที่มาทิ้งบอมบ์ไว้นาน
ชอบภาษาที่อ่านเข้าใจง่าย ลื่นไหลไม่สะดุด ไม่เวอร์ไม่ได้ปรุงแต่งอะไรมากแต่โดนใจ
เรื่องเป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความแฟนตาซี(หมายถึงแบบนิยาย...ความเพ้อของเราอะไรประมาณนั้นอ่ะ)กับความเป็นจริง
ส่วนตัวละครต่างก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดูจับต้องได้ และแต่ละคนก็ทำให้คนอ่านหลงรักได้ไม่ยากเลย
น้องตี๋สุดยอดนายเอกของเรา ถ้าได้มาเป็นแฟนนี่เราคงรู้สึกเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่งอ่ะ ชอบนิสัย ทัศนคติ การวางตัว ..ทุกอย่างนั่นแหละ ฮี่ๆ
พี่หมอก พระเอกที่ทั้งน่ากรี๊ดและน่าถีบ(เป็นบ้างครั้ง) มีด้านเด็กน้อยขี้กลัวซ่อนอยู่ในตัว ครบเครื่องเหลือแต่เรื่องนิสัยบางอย่าง
เราชอบเวลาที่ตี๋ค่อยๆเปลี่ยนพี่หมอกไปในทางที่ดี ในขณะที่พี่หมอกก็ยอมโอนอ่อน มีพัฒนาการ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันดี
เฮียฮ้งผู้ชายบุคลิกพ่อชอบดูแล พี่ฟินบ้าบอติสต์แตกและฮา คู่นี้ไม่หวานกันตรงๆ หวานหลบๆแอบๆ(สุดๆ) บังหน้าด้วยการทะเลาะกันฮาปนเถื่อน
น้องฝนที่ตอนแรกดูแรง แต่พอดูเข้าจริงๆแล้วก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดานี่แหละ ถ้าถูกเลี้ยงมาในครอบครัวแบบตี๋ คงเป็นน้องสาวที่น่ารักมากๆ
ม้าของตี๋กับเฮียเราก็ชอบ เลี้ยงลูกด้วยความรัก อบอุ่น เห็นได้จากผลผลิต(ตี๋กับเฮียฮ้ง) แถมยังเข้ามาทลายกำแพงของพี่หมอกกับน้องฝนด้วย
ช่วงตอนหลังๆมานี้ อ่านเรื่องแล้วก็ได้ทั้งอารมณ์หวานๆขมๆ เหมือนหวานไปไม่ตลอดแต่ก็ไม่ได้ขมปี๋ มาม่าซัดมาชามไม่โตแต่มาต่อเนื่อง
จะบอกว่าเรากลัวมาม่าชามโตของเรื่องนี้มากกกกก เพราะรู้ตัวจากตอนก่อนๆแล้วว่าเรื่องนี้ทำให้เราอินมาก
สำคัญอีกอย่างคือคนเขียนมาอัพสม่ำเสมอ อารมณ์ไม่ขาดตอน ไม่ต้องไปนั่งอ่านตอนเก่าๆเพื่อระลึกอดีต น่ารักมาก ฮี่ๆ
อีกสองเดือนก็จะรอค่ะ โฟกัสไปที่เรื่องสอบได้เลยไม่ต้องเป็นห่วงจ้า
:bye2:
-
สองเดือนเลยเหรอ แต่ยังไงก็จะรอจ้า
-
ชอบ....อาตี๋ทำตัวมึนได้น่ารักดี(?)
ชอบ....พี่หมอกซึนซะ...แต่รักนะจุ๊บๆ
ชอบ....พี่ชายอย่างเฮียขอมาไว้แทนพี่เค้าได้มั้ยอ่ะ
ชอบ....พี่ฟินอินดี้ตัวพ่อ+อาร์ตตัวแม่
ชอบ....ม๊าคุณแม่ผู้อบอุ่น
(กำลังจะ)ชอบ.....น้องฝนกำลังศึกษาพฤติกรรมอยู่ ๕๕
ชอบ....ที่เรื่องเหมือนจะเครียดแต่มันก็ถ่ายทอด(ผ่านทางตี๋)ออกมาได้ฮาก๊ากกกกกกกกกกกกก!
ชอบ....ตัวประกอบอดทนบรรดาเพื่อนพระเอกนายเอกทั้งหลายสักวันนายคงได้รับบทเด่น(ตบไหล่แปะๆ)
และที่ชอบมากที่สุดอันนี้
น.นักเขียน ผู้ ข.ขยัน
อัพบ่อยมว๊ากกกกกกก!!!ถึงต้องหายไปปฏิบัติภารกิจเราก็จะรอน๊า า :L2:
-
สองเดือน ฮึกๆๆ เคยอ่านอยู่ทุกวัน แต่ก็เข้าใจว่าเราต้องทำหน้าที่ของเราให้ดี เหมือนที่ตัวเองทำหน้าที่นักเขียนที่ดี อัพทู้กกกกกกวัน น่ารักที่สุด :จุ๊บๆ:
เข้าเล้าหาเรื่องตัวเองก่อนเลย กวาดสายตาๆๆ เงินน่ะๆๆ มันอยู่ตรงไหนฟระ แล้วก็นั่งอ่านอย่างมีความสุข :man1:
ชอบเรื่องนี้ตรงที่ เออ มันอ่านเเล้วมันชอบอ่ะ o18 บางเรื่องเค้าก็อัพบ่อย อัพทุกวัน แต่เข้าไปอ่านเเล้วเฉยๆ ก็ไม่อ่านต่อซะงั้น
การดำเนินเรื่อง ตัวละคร มันดูไม่ได้เวอร์อะไรมากมาย ฉาก คำพูด มันเป็นอะไรที่ปกติ นั่นเเหละมันไม่ได้เวอร์ อ่านปกติก็รู้เรื่อง สรุปชอบ
สองเดือน จะรอน้า ฮึกๆๆ แล้วป่านนั้นเเเกรจะว่างมาอ่านทุกวันเเบบนี้ม้ายยยยย :serius2: แต่ยังไงเค้าก็รอ คนเขียนก็ตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจสอบ เอาให้ได้ๆๆ แล้วก็ตั้งใจเรียนน้า เเล้วเจอกันฮับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มีความรู้สึกว่า เรื่องดราม่ายังมีอีกมากมาย และดีกรีความรุณแรงยังสามารถเพิ่มได้มากกว่าทวีคุณ :undecided:
-
ชอบ พี่หมอก ตรงที่อิมเมจตัวละครตัวนี้มันดูอึมครึมดี :m16:
บทจะโหดก็โหดซะ...พอจะหวานก็หวานเวอร์ ดูน่าสนใจดีครับ
สองเดือนก็รอได้ครับ o13
-
ชอบหมดเลย
ไม่ได้อ่านจะลงแดง
และรอด๊ายยยยยย :z3:
จะเข้ามาทวงบ่อยๆ ด้วย
เป็นกำลังใจให้สู้เพื่อชาติ
เลิฟๆๆๆ ชูป้ายไฟสู๊ง สูงงงงง!!!
-
โย้ววววว อีก 2 เดือนเจอกันค่ะ
รับรองว่าจะไม่หนีไปไหนแน่นอน อิอิ
-
มาลงชื่อรอค่ะ รอพี่หมอกรอน้องตี๋ รอคนเขียนด้วย
-
มาลงชื่อรอค่ะ
-
รอนะคะ :sad11:
-
ชอบตี๋และครอบครัว รักกันดี ดูแลกัน ไม่บังคับกัน :กอด1:
อยากเห็นพี่หมอกออกมาเล่ามั่ง คิดไงถึงจะซื้อตี๋ o18 เริ่มรักตอนไหน :-[
ประมาณเนี้ย
แล้วอีกสองเดือนเจอกันจ้า โชคดีน้า :bye2:
-
สู้ๆกับการสอบนะจ้ะ
-
เพิ่งมีเวลาได้มาอ่านนน
ตอน ครอบครัว สุขสันต์สนุกมากๆๆเลยคร้าบ ชอบบบ
-
รอนะจ๊ะ อย่าทิ้งกันนะ
-
ยังไงถ้าว่างๆ ก็แว๊บบมาต่อก็ได้ ...คนอ่านไม่ว่า อิอิ o13
อย่าหายไปนานนะคร๊าบบบ คนอ่านคิดถึง.. :o12:
-
จะรอนะคะ :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้ที่ตัวละครมันดูมีมิตินะ :กอด1:
นิสัยบุคลิกของตัวละครมันมีสาเหตุ มีที่มาที่ไป
เราว่าคนเขียนผูกปมในเรื่องความรักดีเลยอ้ะ
# สองเดือน เราก็จะติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะ จุ้บบ :m13: :m3:
-
ชอบเรื่องราวที่แต่ละฝ่ายค่อยๆทำความรู้จักและเรียนรู้กันไปพร้อมกับคนอ่าน
มันแทรกซึมเข้าไปเรื่อยๆจนรัก จนผูกพันธ์กัน
ถ้าชอบที่สุดคงเป็นพี่หมอกเพราะอ่านแล้วรู้สึกเอ็นดู อยากให้เขาได้มีชีวิตที่เต็มไปด้วยความรู้สึกบ้าง
:กอด1: 2เดือนไวเหมือนโกหกเน๊อะ ..เน๊อะ ฮ่าๆ :กอด1:
-
พี่หมอกของเราโคตะระขี้หึงสุด ขอบอก อ่ะนะ อวยพรให้สอบได้เกรดเยี่ยมๆค้าาา
ตั้งใจสอบด้วยนะคะ แล้วรีบมาเขียนต่อจะได้อ่านปมปริศนาซ่อนความวุ่นวายต่อๆไป
พออ่านมาถึงตอนนี้ก็มีความรู้สึกว่าขนาดน้องฝนของพี่หมอกแกแร้ง!!!
แล้วพี่เมฆล่ะไม่ถีบนายตี๋แล้วกระเด็นกระดอนเลยหรือไง...เหมือนจะเป็นศึกหนักนะเนี่ย
แอบหวั่น
-
แวะมานั่งรอ ฮ่าๆ ไม่ได้มาทวงนะ มากนั่งรอเฉยๆ
พยายามอ่านหนังสือ สู้ๆ ไฟท์ๆ
-
วันนี้คนเขียนเราหายเงียบไปเลย คงตั้งใจอ่านหนังสือ พี่รอน้องอยู่นะครับ
-
เพื่ออนาคตของคนเขียน
แค่สองเดือนมันจิ๊บๆ (กรี๊ดด เท่ห์) :m19:
-
กรี๊ดดดดดดดดด เพิ่งอ่านทัน 555
ตี๋น่ารักมากเลยคร่า ชอบตั้งแต่ต้นแล้ว เอิ๊กกกก
ยิ่งมาอ่านตอนล่าสุดยิ่งปลื้มเข้าไปใหญ่ >_______________<
รู้สึกว่าพี่หมอกโชดีมากๆที่ได้มาเจอตี๋
ตี๋สร้างครอบครัวให้พี่หมอก ^^
ฟิน น่ารักอ่า ชอบลุคมากๆ แนวๆ ติสๆ >/////<
เฮียฟิน คู่นี้แรงแฝงหวาน 55555555
สนุกมากมาย
รออยู่นะคะ :)
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากๆๆ
ชอบพี่หมอกน้องตี๋
ชอบเฮียกับฟินด้วย
+ 1 นะคะ
-
จะรอนะคะ ช่วงเวลาสองเดือนที่หยุดพักไป ก็ขอให้ทำในสิ่งที่หวังได้สำเร็จนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^ ^;;;
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงคนเขียน แต่ไม่เป็นไรนะค่ะรอได้ฮิฮิ
ตั้งใจอ่านหนังสือนะค่ะ ขอให้สอบได้ o13 :mc4:
-
sleepless nights
"ตี๋"
มันเงียบ พอลองเขย่าดู ก็เถิบตัวหนี
"ตี๋ ตื่นดิ"
เพราะนอนอยู่ที่พื้น เลยซุกหน้าเข้ากับพื้นเย็นๆ กลัวไม่สบาย แต่เรียกไงก็ไม่ตื่น
จะอุ้มขึ้นหลังไปนอนที่ห้อง ก็กอดกระบอกยาวๆที่มันเอาไว้เก็บงานแน่น ยื้อกันอยู่นานก็ไม่ปล่อย แถมยังไม่ได้อาบน้ำ ใส่เสื้อนักศึกษาอยู่ด้วยซ้ำ
เหมือนเด็กๆ
น่ารัก...
แปลกใจที่รู้สึกแบบนี้กับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าปีนึง ดูภายนอกไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจ ที่เห็นเด่นๆคงเป็นตากลมๆ ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเป็นลูกคนจีน
ไม่สิ มันไม่ได้น่ารักซักหน่อย ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว รู้สึกว่า"หมอก"อีกคนจะเข้ามาในความคิด สร้างความรู้สึกแปลกๆนี้ใส่ บางทีถึงกับต้องงง
สุดท้ายเลยยกทั้งตัวขึ้นไปนอนบนโซฟา ได้กลิ่นเหงื่อลอยออกมาตอนช้อนมือเข้าไปที่ใต้เอว พึ่งกลับมาจากมหาลัย ให้ลุงมีไปรับ ไม่อยากปล่อยกลับบ้าน ช่วงนี้เห็นว่ามีงานเยอะ เห็นก็รู้ว่าเหนื่อย แต่จะไม่สนใจเพราะอยากอยู่ข้างๆตลอด
พอใกล้ขนาดนี้ก็อดไม่ได้ทีจะหอมแก้มยุ้ยๆนั่นลงไป
อยากจูบ แต่ก็อยากทำตอนอีกฝ่ายตื่นมากกว่า อยากเห็นหน้าเขินๆของอีกฝ่ายที่ดูเป็นธรรมชาติ ยังไงซะก็เคยชินกับคำว่ารออยู่แล้ว แค่นี้ เรื่องเล็ก
ไฟที่เปิดตรงห้องครัวเป็นไฟสลัวๆ ลองดึงกระบอกพลาสติกอีกรอบ แต่ก็ไม่สำเร็จ ที่คอนโดไม่มีหมอนข้าง เลยยอมให้กอดพลาสติกแข็งๆไปก่อน เผลอเอามือไปลูบหัวมัน ตี๋ชอบเวลามีคนลูบหัว แต่ไม่ชอบเวลาคนอื่นทำแล้วตี๋ยิ้มรับ อยากทำเพียงคนเดียว เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะอธิบายออกมาได้ยังไง
บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด ควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่ไม่รู้จักชอบโผล่มาให้เห็น รำคาญตัวเอง บางทีเผลออารมณ์เสียใส่มัน ทั้งๆที่อยากจะทำดีกับมันที่สุด
เพราะควบคุมไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ถึงรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ทั้งวัน
เอาอีกแล้ว ห้ามตัวเองไม่ได้ หอมแก้มมันอีกครั้ง รู้ตัวก็ตอนกดจูบลงไป เลยขอแก้ตัวใหม่อีกรอบแบบรู้ตัว มันยิ้ม ไม่รู้ฝันอะไร มีใครในฝันบ้างก็ไม่รู้ อยากจะเข้าไปค้นดู ความคิดประหลาดๆแบบนี้พอสักทีเถอะ เกลียดตัวเองเข้าไปทุกที
รู้สึกได้ว่าตัวเองเปลี่ยนไป ยิ้มบ่อยขึ้น ไม่ชอบตัวเองแบบนี้
ไม่อยากมีความสุข เพราะไม่อยากเสียมันไป
แต่ไม่รู้ทำไม พอเห็นมันยิ้มก็อยากยิ้มตาม ดูทุกอย่างรอบๆตัวจะเปลี่ยนไป นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมากัน
นั่งมองมันได้เป็นชั่วโมง รู้สึกเสียดายเวลาแต่ก็หายเหนื่อยหลังจากอ่านหนังสือติดกันมานาน คิดจะหยิบหนังสืออกมานั่งอ่านข้างๆ ก็กลัวแสงจากโคมไฟทำมันตื่นอีก
ทำไมต้องห่วงมัน
ไม่ได้ห่วง แค่กลัวมันนอนไม่สบาย ชอบอากาศหนาวแต่ก็ต้องปรับให้อุ่นขึ้น ห่มผ้าห่มให้ แล้วก็มานั่งมองมันแบบนี้ หลับสบายสินะ ไม่รู้หรือไงว่าคนที่นั่งมองสับสนแค่ไหน
"ตี๋ มึงนี่มันจริงๆเลย"
มันพลิกตัวหันเขหาโซฟา มองจากข้างหลังก็ยังจำได้ อยู่ในมหาลัยเวลาเดินไปไหนก็คอยแต่มองหาแผ่นหลังนี้ตลอดเวลา ไม่ชอบเลย แต่แก้ไขไม่ได้สักที
"พี่หมอก..."
ได้ยินเสียงมันพูดออกมา คิดว่าหูฝาด แต่ไม่น่าใช่
มันละเมอ..
ใจเต้นสั่น เผลอเอามือจับไว้ กลัวมันจะเต้นแรงจนคุมไม่อยู่ หลับตาลง ขมวดคิ้ว วูบหนึ่งเผลอคิดว่ามันกำลังฝันถึงก็อยากจะยิ้มออกมา แต่พยายามข่มยิ้มไว้
จะเที่ยงคืนแล้ว แต่ไม่รู้สึกง่วง กลับกัน รู้สึกเหมือนพึ่งตื่นหลังหลับยาว ทั้งๆที่ร่างกายรู้สึกเพลีย
เป็นอีกคืนที่แสนทรมาน คิดว่าคืนนี้ก็คงหลับไม่สนิทเหมือนเคย...
[Sleepless nights]
[3.12.54]
ได้กลับมาอ่านหนังสืออีกครั้ง ลืมๆไปบ้างงแต่ทุกอย่างเหมือนกำลังจะเข้าที่ ขอบคุณที่รอนะคัฟ และกำลังใจ :man1:
ถ้าจะมาให้หายคิดถึงคงได้แต่ตอนสั้นๆแบบนี้นะคัฟ พิมในไอแพดเอา
ไปอ่านหนังสือต่อละค้าฟ :bye2:
-
:o8: ทำให้อยากแล้วจากไป
ปล. สู้ๆนะคนแต่ง
-
ขี้หวงสุดสู้ดดดดด
ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับคนแต่ง
-
:o8: :o8: แอร๊ยยยยยยย เขินจริงๆเลย พี่หมอกกกกกกกกกก น่ารักกกกกก ตี๋ก็นอนน่ารัก เด็กน้อยจริงๆ :กอด1:
อ่านในมุมมองพี่หมอกแล้วชอบจัง อยากรู้ว่าคิดยังไงกับการที่มีน้องตี๋อยู่ข้างๆมานานแล้ว
ชอบมองตอนหลับ โรแมนนนนนซ์เหลือเกินนนนนนนนน :impress2:
คนเขียนสู้ๆนะจ้ะะะะะ เราเอาใจช่วย รอติดตามผลงานต่ออยู่เน่ออออ
-
สู้ ๆ นะคะ
-
พี่หมอกน่ารักขนาด :-[
-
ถึงจะมาแบบสั้นๆ ก็ทำให้หายคิดถึงไปได้นิด1
-
เพลินนนนนเลยนะพี่หมอก
:กอด1: สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
อย่าให้มันเป็นสองเดือนที่ยาวนานเลยย
คิดถึงคนเขียน คิดถึงตี๋ พี่หมอก เฮียฮ้ง พี่ฟิน คิดถึงเรื่องนี้ TT
-
มุมหมอกนี่ดูขัดแย้งกันตลอด
โอ๋ๆ เด็กน้อยผู้สับสน :man1:
:L2:
-
เป็นตอนสั้นที่อ่านแล้วเขินมาก มาก มาก มาก มาก มาก มาก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกที่ไหน เหมือนแอบดูคู่รักในห้องเลย
อายจนตัวบิดเป็นเกลียว มันพันกันล่ะเนี่ย -/////-
หวานแบบเงียบๆ คนเดียวของหมอก
-
เป็นตอนสั้นที่อ่านแล้วเขินมาก มาก มาก มาก มาก มาก มาก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกที่ไหน เหมือนแอบดูคู่รักในห้องเลย
อายจนตัวบิดเป็นเกลียว มันพันกันล่ะเนี่ย -/////-
จ...ใจเย็นๆนะ
-
อิอิ
ตอนนี้น่ารักจัง น้องตี๋ฝันถึงพี่หมอกด้วย
แต่พี่หมอกนิสัยไม่ดีแอบหอมแก้มน้อง
เดี๊ยวจะฟ้องตี๋ 5555
-
นึกภาพตามแล้วตี๋คงนอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่หมอกซึนอ่ะ...แต่ก็น่ารัก
เพราะงั้นจะพยายามมองข้ามความงี่เง่าไปละกัน :D
-
สู้ๆนะคร๊าบคนแต่งขอให้เข้าคณะที่อยากเข้าได้เลยนะครับว่าแต่จะเข้าคณะไรอ่ะเราอยากรู้คึคึ ^_^
-
น่าชังจริงเลยพี่หมอกเนี่ยะ แสดงออกบ้างก็ได้ความรู้สึกที่มีความสุขน่ะ
-
ม ไม่ได้ห่วงไรมากหรอกนะ แต่ก็แค่กลัวว่าจะหนาวแค่นั้นแหละ ก็เลยปรับแอร์ให้ แล้วก็ไม่ได้กลัวว่าจะตื่นหรืออะไรหรอกนะ ก็แค่กลัวแสงแยงตาแค่นั้นเอง อย่าคิดไปเองล่ะ (ทำน้ำเสียงซึนๆ)
:m3:น่ารักแสรดดดดด
-
เห็นคนแต่งไปอ่านหนังสือ
อยากไปอ่านบ้างแต่ทำไม่ได้ แว๊กกก *ทึ่งผม* :z10:
อ๊ากกก อ่านแล้วคลั่ง :impress2:
ทำไม๊ทำไม พี่หมอกเริ่มจะน่ารักเข้าไปทุกทีแล้วน๊ะ !!
-
พี่หมอกยังคงมึนกะตัวเอง :m29:
-
น่ารักได้อีกนะคนนี้ ^^
-
พี่หมอกนี่ฟอร์มเยอะตลอดนะ
-
พี่หมอกคะไม่ใช่พี่หมอกใจสั่นคนเดียวนะ
เราก็ใจสั่นอ่ะ อ๊ากกกกก
น่ารักโคตรรรรรรร
-
สู้ต่อไป
-
สังหรณ์ว่าบรรยากาศสงบก่อนมีลมพายุใหย๋ มีแววได้มาม่าชามโต
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อุกรี๊ดดดดดดด
มาตามอ่านจนได้ พี่หมอกยังคงสกิลความน่ารักไว้อย่างสูงสุดดดด อิอิ
ขอยกไว้เป็นพ่อยอดชาย 555
ตอนพิเศษนี้หว๊านหวาน โซ่ยตี๋เจอคนแบบนี้ตื่นมาตอบพี่หมอกหน่อยเร้ววว อิอิ
-
สมกับเป็นพี่หมอกจริงๆ :impress2:
-
พี่หมอกน่ารัก :-[
แต่คนเขียนน่ารักกว่า :จุ๊บๆ:
อ่านหนังสือถึงไหนเเล้ว อย่าเครียดน้าาาา ทำได้อยู่เเล้วววว o13
-
:o8: :o8: :o8:
-
พี่หมอกดูสับสน
ไม่เปนไรนะ โอ๋ๆๆๆๆ
เด๋วก้หาย อยู่ก่าตี๋บ่อยๆอะ
-
อ๊ายย พี่หมอก น่าฮัก
-
...
4STB#$ M&$$!!! %)^)%$
โนคอมเม้น
...ถือป้ายไฟพี่หมอกแล้วโดดตึกอย่างมีความสุข....
ข้างบนข้ามๆมันไป กำลังฟิน o18
ในมุมมองของตี๋ พี่หมอกน่ารักแบบแปลกๆ เท่ๆ แต่พอเปลี่ยนมุมเป็นพี่หมอก โถๆๆน่าเอ็นดู :-[
จากตอนนี้ทำให้เรารู้ว่าพี่หมอกไม่ได้ซึน แค่มึนนิดหน่อย :laugh:
-
น่ารัก..อ่ะ :o8:
กริ้ดได้ตลอดตลอด
-
คุณผู้ผู้แต่งสู้ๆนะ
ความรักคือความเสี่ยงที่เราต้องกล้าเผชิญ
:กอด1:
-
สั้นๆแต่ได้อารมณ์พี่หมอกเต็มๆ
-
ตั้งใจอ่านหนังสือเข้านะจ๊ะ เอาใจช่วย
มีตอนสั้นๆมาให้อ่านแบบนี้บ้างก็ดีนะ :pig4:
-
อ่านแล้วขำอิพี่หมอก 555555
ความคิดขัดแย้งกับการกระทำตลอดอ่ะ = =
แต่แบบนี้แหละ น่าร๊ากกกกกกก (///////^////////)
สู้ๆนะคะ ตั้งใจอ่านหนังสือ ^^
-
กรี้ดๆๆๆๆๆๆพี่หมอกที่ร๊ากกกกก
ขอบคุณมากมายสำหรับพาร์ทนี้ เราอยากอ่านพาร์ทพี่หมอกมานานแล้ว
ในที่สุดก็ได้อ่านสักที รักพี่หมอก รักน้องตี๋ รักคนเขียน :กอด1:
-
พี่หมอกน่าร๊ากกกกกกก
>//<
-
เพราะตี๋น่าเอ็นดู หมอกก็เลยน่ารักขึ้นทุกวัน
-
คู่นี้น่ารักมากก อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจจริงๆ <3
-
พี่หมอกหวงน้องตี๋มากกกกกกก
ดีนะ ตี๋ละเมอเรียกพี่หมอก ถ้าเรียกชื่อคนอื่น งานนี้มีเฮคะ 55+
-
ได้อ่านมุมมองของหมอกแล้ว ทำให้เข้าใจหมอกมากขึ้นอีกเยอะเลย ไม่เป็นไรค่อย ๆ ปรับตัวนะจ๊ะ
-
:impress3: พี่หมอกน่ารัก แต่ดูสับสนและหวงมากๆ
-
อร๊ายยย พี่หมอกน่ารักอ่ะ
เอาอีก เอาอีก ไม่พอ ไม่พอ
มาเปลือยอกพี่หมอก เย้ยยยย
ให้พี่หมอกเปิดอก เรื่องน้องตี๋อีก ^ ^ :L2: :3123:
-
แล้วรีบมาต่อนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
แอบมีมุมนี้กับเค้าด้วย ไอพี่หมอก
-
หลับไม่สนิทมากี่คนแล้วละจ๊ะเนี่ย
-
ตอนสั้นๆ ที่ทำให้ยิ้มได้ ... :กอด1:ฝันดี
-
ตี๋น้อยท่าทางจะฝันดี แต่ที่แน่ๆ คนแอบมองเค้าจิ้นไปไกลหล่ะ ฮุๆๆ :3123:
-
โอ๊ยยยย พี่หมอกกก อะไรจะหวงน้องตี๋ได้ขนาดเน้~
-
เห็นคนแต่งอุตส่าห์มาต่อตอนเบาๆให้ทั้งที่บอกว่าจะหายไปแล้วเราเราก็ซึ้ง :o12:
ความคิดดูสับสนสมเป็นพี่หมอกดี เดี๋ยวก็ค้านตัวเอง เดี๋ยวก็อะไรไม่รู้ lol
พี่เขาเหมือนเด็กจริงๆน๊า
รอวันพี่หมอกเข้าใจและยอมรับความรู้สึกต่างๆของตัวเองนะคับ
ถึงเวลานั้นคนลำบากคงเป็นตี๋ อาจจะตั้งรับไม่ทัน XD
สู้ๆนะคะ ยังรอเสมอ ^^
-
ไม่ใช่แค่หมอกที่นอนไม่หลับ
คนเขียนก็เหมือนกัน :t3:
หลายคืนแล้วด้วย ฮว้ากกก :z3:
-
พี่หมอกน่ารักได้อีกกกกกกก :impress2: :-[
ขี้หวงแบบสุดๆ ขนาดจะเข้าไปดูในฝันตี๋เลย พอเขาเรียกชื่อตัวเองออกมา :man1: ก็ยิ้มมมมมมมมมมมมมมแบบน่ารักอ่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: กอดพี่หมอก :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1: กอดคนแต่ง เพื่อให้กำลังใจ :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
หมอกในมุมนี้ก็น่ารักนะเนี่ย
ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ
-
อร๊ายยยยเขินๆๆๆๆ
พี่หมอกลักหลับไปเลยสิค้าาาาา :laugh: :laugh:
-
พี่หมอกน่ารักมากคร่า าาาาาา :-[ :-[ :-[
-
โอ้ว..ขอให้พี่หมอกเล่าปั๊บ พี่หมอกก็มาเล่าทันที คนแต่งใจดีอ่า :กอด1:
วูบหนึ่งเผลอคิดว่ามันกำลังฝันถึงก็อยากจะยิ้มออกมา
ก็ยิ้มเซ่ ไม่มีใครเห็นซะหน่อย คนไรเก็บกดเจง เหอๆ สงสัยต้องให้ตี๋สั่งสอนอีกแยะนะเนี่ยเพ่
-
:o8: :o8: :o8:
มุมน่ารักๆ ของพี่หมอกอ่ะ :m3:
รอคอยตอนต่อไปค่ะ
:bye2: :bye2:
-
พี่หมอกค้า จะน่ารักไปไหนนนคะพ่อคุณ
แค่เห็นปกติจากมุมมองของน้องตี๋ก็น่ารักจะตายแล้วนะ
ซึนตัวพ่อ ปากแข็งไม่มีใครเกิน แต่การกระทำหลายๆอย่างที่ทำให้น้องตี๋มัน *อ๊างงง* o(*0*)o
-
พี่หมอกโหมดนี้
หายากอ่ะครับ เขินวุ้ย :-[
-
หนึ่งตอนๆสั้นๆของตัวประกอบ
กล้วย
กูไม่ได้ชื่อกล้วยเว้ย!!!!!!
ทำไมต้องเรียกกูว่ากล้วย หน้าตาแบบนี้จะเรียกณเดชญ์ก็ยังได้ ทำไมต้องเรียกตูด้วยชื่อพื้นบ้านขนาดนั้นวะ! ไอ้ตี๋ ไอ้ตัวดี เจอหน้าจะจับฟาดให้ก้นลายกลับบ้านไม่ถูกเลย ไม่ๆ ตอนนี้มันก็กลับบ้านไม่ถูกอยู่แล้ว แต่กลับบ้านแพงๆอย่างคอนโดไอ้พี่หมอกไง ใช่สิ กูมันไม่รวยอย่างพี่เขานิ เอานามสกุลกูไปยื่นให้ใครเขาก็ไม่อยากจะใช้ร่วมกับกูสักคน โถๆ น้อยใจตัวเอง
สอบเสร็จกะจะปล่อยผี แต่ไหงกลับเป็นนั่งปล่อยลมหายใจไปวันๆแบบนี้ฟร่ะ ไอ้โจ๋กลับบ้าน ไอ้เคิ่ลไปสิงค์โปร์ ชิ รวยให้ล้นฟ้าไปเลยนะพวกเอ็ง ปล่อยให้คนที่มีดีแต่หนังหน้าอย่างตูมันยืนติดดินไปคนเดียวเถอะ
ไม่สิ นี่คือโอกาสทองของหนุ่มโสดอย่างเรานี่หว่า ชวนคนอื่นก็ได้ เพื่อนกูไม่ได้มีแค่นี้อยู่แล้ว ฮ่าๆ พลังของหนุ่มโสดนี่มันสุดยอดจริงๆ คืนนี้หล่ะ จะไปนั่งดริ้งค์ เหล่สาวสวยๆ แล้วหิ้วกลับบ้านสักคนสองคน อะจึ้ย สวรรค์รำไรแล้วเว้ย
แต่ว่า..
"...."
นี่มันนรกนี่หว่า
มันเป็นนรกขุมที่มีเสียงแร้งเสียงกาดังไม่หยุดหย่อน ร่างของยมบาลก็น่าเกลียดสมจริง หัวเกรียนๆแบบนี้ทำไมต้องติดโบว์? "กินหน่อยนะฮ้า~พี่กล้วยที่รักของอุกกี้" กูบอกไปตั้งแต่ต้นแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ได้ชื่อกล้วย อณุญาติให้เรียกณเดชญ์แทนได้
"ฮ..เฮ้ย เดี๋ยวกูกินเอ- แค่กๆๆ ไอ้เชี่ย! ไอ้อุกกี้ มึงจะฆ่ากูเรอะ จับกรอกปากกูแบบนี้หน่ะ!"
"โถๆที่รักคะ ชอบรุนแรงก็ไม่บอก ขู่ตะคอกนะรสนิยมอุกกี้เลย"
"..."
มันไม่ได้มาคนเดียวครับ
มันมาเป็นกองทัพ
ผมหน่ะซวยโคตรที่ดันไม่มีใครมาเป็นเพื่อน กะมาบินเดี่ยว แต่ล้อเครื่องก็หลุดกระดอนก่อนจะเหินขึ้นจากรันเวย์ด้วยซ้ำ กระเทยฝูงใหญ่เกาะปีกเครื่องบินผมแน่น สุดท้ายก็มาตกที่เกาะร้างห่างรักให้เป็นขนมขบเคี้ยวเพื่อนนังอุกกี้
รู้งี้อยู่บ้านถอนหายใจเล่นดีกว่า!!!!
"หนูก็ชอบนะค้า~" ไม่ต้องมายักคิ้วหลิ่วตากับกู แค่นี้กูก็ไม่กล้าแตะต้องเหล้าแล้ว กลัวพวกมึงลากกูไปข่มขืน ไม่อ่อนไหวหรอก เอวเป็นท่อนแบบนี้ กล้ามก็ยังเป็นมัดๆ อีกระเทยรถถัง ขับปาดหน้ากูกูก็ไม่กล้าเอาเรื่องมึงเลย จะเผ่นไปให้ไกล ขึ้นเขาได้ก็ขึ้น ดำน้ำกูก็จะลงไป อย่าตามกูมาเป็นพอ
"พี่เป็นคนธรรมมะธรรมโม น้องๆคงไม่ถูกใจพี่หรอกครับ" ประโยคนี้แม่ฟังคงน้ำตาไหล ว่าความพยายามยี่สิบปีในที่สุดก็สัมฤทธิ์ผล เพลงธรรมมะที่เปิดทุกเช้า น่าจะไล่มารร้ายออกไปได้ มึงยังไม่หยุดกูก็จะร้องเพลงสู้แล้วนะ
"ต๊ายยยยยยยยย~~!!!!อีอุกกี้ แกมีพี่รหัสน่าขย้ำแบบนี้ทำไมไม่เคยบอกพวกฉัน" นี่ นังกระเทยหัวโจก เดี๋ยวกูก็ขย้ำหัวมึงซะหรอก แล้วแขนเนี่ยจะเลิกลูบได้ยัง เลขที่ขึ้นบนแขนกูนะ มึงเอาไปแทงได้สามงวดติดเลยนะ "พี่กล้วย ชื่อน่ารักจังนะคะ หนูชอบกินกล้วยที่สุดเลย" แลบลิ้นเลียปากตบท้ายเป็นสัญญาณว่าฉิบหายแล้วกู
ช...ช่วยผมด้วย
"อีกแก้วนะคะพี่กล้วย"
"พี่ไม่ดื่มนะครับ"
"กินๆเข้้าไปเถอะย่ะ อย่าแร่ดให้มันมากได้ไหมพี่กล้วย หนูเห็นพี่กินอย่างกับซดนมขวด" อีอุกกี้ มึงเลวมาก มึงเห็นพี่รหัสยืนปากเหวแทนที่จะช่วย มึงกลับเอานิ้วจี้เอวกูให้กูที่บ้าจี้ตกลงเหวไปหาปากสัตว์ประหลาดพวกนี้ที่มันอ้าปากรอเหมือนลูกนกกินหนอน ถึงของกูมันจะเป็นโคตรบาซูก้าก็เถอะ
"แก้วเดียวนะครับ"
"ค่า~!!!!!!"
หมดแก้ว
"พี่กล้วย แก้วนี้ด้วย"
"พี่บอกว่าแก้วเดียวไง"
"ไม่แฟร์ที่สุด!!สองมาตรฐาน!!!พี่อยู่เมืองไทยเป็นคนไทยต้องเท่าเทียม" เกี่ยวไรวะ "ของหนูพี่ก็ต้องกินด้วยซิ"
"ของหนูด้วยๆๆๆ"
เสียงดังระงมที่จีบปากจีบคอพูดออกมา ไม่ได้ต่างอะไรจากเสียงสัตว์ร้ายคำรามเลย
ม..ไม่เป็นไร กูคอทองแดง
แต่ลืมไปว่าคอนังพวกนี้มันเหล็กกล้าทนไฟสามชั้น ถึงได้ยกถังซัดกันขนาดนี้
"แอร้ยยย พี่กลัวเมาแล้วหรอฮ้า?"
"ใครบอกพี่เมา? หึหึ"
"ต๊าย สามีขา ยิ้มชั่วแบบนี้ แซ่บหลายๆ"
จะว่าไปพวกมึงก็น่ารักดีนะ
"อ้ายยย อย่าบีบก้นหนูสิฮ้า"
"อย่าหนีมือพี่สิ หน้าดำๆอย่างมึงพอแดงแล้วเป็นสีเหมือนช้ำในเลยนะ"
"ปากพี่มันน่าตบซ้ำด้วยปากหนูที่สุด แอร้ยยยย"
คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ถึงได้หลงคิดว่าตัวเองเป็นนายพรานท่ามกลางฝูงกินนรี
...........
.......
....
เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมตื่นมาเพื่อพบว่านอนเตียงเดียวกันกับกระเทยหกคน ที่เผลอทำคราบมนุษย์ลอก ร่างแท้จริงจึงปรากฏออกมาให้เห็น นอนเปลือยกายให้เห็นนมแฟ่บๆ ซิลิโคลนเพื่อนซี้คงจะนอนเล่นอยู่ที่พื้น
อะไรแข็งๆมันดุนขากูวะ มองไปก็เห็นตูดดำๆด่างๆของอีสาวดุ้นที่นอนก่ายตัวอยู่
เอ๊ะ ทำไมพวกมึงโป๊
และเอ๊ะ ทำไมกูก็โป๊?
...อั้ยหย่ะ
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!"
................
............
เอวังด้วยประการฉะนี้
ไปสู่สุขตินะพ่อคุณ :laugh:
-
ว่าแต่ได้ตูดหรือเสียตูดล่ะ พี่กล้วย อิ อิ อิ
-
วิญญาณออกจากร่างกล้วยแล้ว :m20:
กะเทย ^^
:กอด1:
-
:laugh:สงสารพี่กล้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m20: :m20:
-
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าพี่กล้วยดีหล่ะ
นายพรานท่ามกลางกินรี :laugh: ฝันไปไกลแล้ว
ตื่นมาพบกับความจริงด้วยตูดดำๆด่างๆของสาวดุ้น :m20:
ว่าแต่เสียตู๊ดหรือได้ตู๊ดล่ะเนี่ย?
-
โหววววววววววว เอาแล่วๆๆ กล้วยครึ่งโหลเรียงราย
งานเข้านะคะ เหอเหอ
:กอด1: พาร์ทนี้ใครเป็นนายเอก? ฮ่าๆๆ :กอด1:
-
o22 พี่กล้วย
ไม่นะ นี่พี่เล่นเป็นกลุ่มเลยเร๊อะ!!
โอ้ น่ากลัวจิงๆ
ว่าแต่พี่ครับ พี่ทำเค้า(กลุ่มรถถัง)
รึว่าถูกเค้าทำอ่ะ ผมสงสัยจิงๆๆนะเนี่ย
-
:laugh:จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
-
กร๊ากกกกก สมกับที่ชื่อกล้วย
สุดท้ายได้กล้วยมาเป็นหวีเลย
จ๊ากกกก ตกลงเรื่องคืนนั้นมันยังไง
-
พิษของสุรา ยากแท้ หยั่งถึง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อีกสองเดือนก็ต้องอ่านหนังสือแล้วเหมือนกัลครับ ม.5 แล้วนิ คงได้เข้ามาอ่านบ้างอะนะ
พี่คนแต่งติดที่ไหนก็บอกด้วยนะ เปงกะลังใจให้ครับ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: o13 o13 o13 :mc4: :bye2: :bye2: :bye2:
-
555555555555555555
-
เกลียดอะไรเค้าว่าจะได้อย่างงั้นนะ กล้วยยยยยยยยยยยยยยย
อิอิ
-
มีแฟนทีมีเป็นทีม
-
หวาย น่ากลัวมากๆตอนนี้ น่าสงสารพี่กล้วย 55555555555555555555555555555555555
-
เพิ่งได้อ่านสองตอนล่าสุด (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif) มัวไปดูไฟที่วัดพระแก้วมา
พี่หมอกมันยังไม่รู้ตัวว่ามันรักตี๋น้่อย คงจะเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับการใช้ชีวิตกับตี๋อยู่อ่ะนะ
ส่วนกล้วย ยินดีด้วย คุณได้เข้าสู่วงการนี้แล้ว (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio202.gif)
-
สงสารพี่กล้วย
แต่ก็สมน้ำหน้า อยากกินเหล้าดีนัก
:laugh: :laugh:
-
:m20: :m20: :m20:
-
:laugh: พี่กล้วยได้ตูดเถอะ เสียเชิงหมด :m20:
อยากให้แกแซ่บกะอุกรี้จัง
ให้อุกรี้ไปแปลงโฉมให้แกตะลึงเลย :jul3:
-
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
พี่กล้วยน่าสงสารจังเลยค่ะ 555555555
-
เง้อออ
พี่กล้วย เสียสาวหรอคะ ??
-
:jul3: ไงล่ะพี่กล้วย ตื่นท่ามกลางกินรีทั้งหลายแหล่
-
เสร็จสาวดุ้นไปซะแล้ว
-
ขำตรง "กูไม่ได้ชื่อกล้วย!!" นี่แหละ :jul3:
-
สงสารพี่กล้วยอย่างแรง :เฮ้อ:
-
สาวดุ้น :a5:
-
อร๊าาาายยยยยยยยยย พี่กล้วยมีเมียทีเป็นฝูง แถมเป็นฝูงรถถังอีกตะหาก
ชายเหนือชายของจริง
-
โถ่กล้วยยยยยย ไม่แบ่งใครเลย
-
:m20:
-
เนี่ยแหละพิษจากสุราหละ
-
smile
อากาศเย็นๆ ตอนนี้ท้องฟ้าเป็นสีส้มแต่ไม่แสบตา ผมกับพี่หมอกออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแถวๆคอนโด อยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่สักหน่อย เลยไม่ค่อยได้ยินเสียงรถ เด็กๆมาวิ่งเล่น จองที่เล่นบอลกันหลายคน
ผมแวะซื้อไอติมกิน มีรถไอติมจอดอยู่ตรงฟุตบาท ก็ไปเนียนต่อคิวกับเด็กๆครับ พี่หมอกยืนห่างออกไปไม่ไกลมาก คิดว่าจะซื้อฝากซักอัน แต่ไม่เห็นรสช็อคโกแลตเลยยังไม่รู้จะซื้ออะไรให้
เลยซื้อไอติมเหมือนกันมาสองแท่ง ตัดปัญหาโลกแตก
เห็นเด็กสามสี่ขวบวิ่งมาแต่ไกล ท่าทางมอมแมม ใส่เสื้อกล้ามเก่าๆสีซีด ผมก็มองผ่านๆเพราะอีกไม่กี่ก้าวจะถึงพี่หมอกแล้ว แต่เด็กคนนั้นก็วิ่งมาล้มระหว่างผมกับมันพอดี
รีบเดินเข้าไปหาน้องที่ยังนอนคว่ำหน้ากับพื้น ตรงนี้ล้มน่าจะเจ็บเพราะเป็นพื้นซีเมนต์ รีบฝากไอติมที่พี่หมอก แล้วอุ้มน้องเข้าขึ้นมา
"เจ็บไหมครับ? โอ๋ๆอย่าร้องไห้นะครับ เจ็บนิดเดียวเอง คนเก่งไม่ร้องไห้น้า"
น้องเขาร้องไห้แง ผมดึงเสื้อผมขึ้นมาเช็ดหน้าน้องเขาเบาๆ มองไปรอบๆยังไม่เห็นแม่เด็กเลยครับ อะไรวะ ทิ้งลูกมาวิ่งคนเดียว
ผมโยกตัวน้องเขาเบาๆในแขนผม เหมือนที่ทำตอนเลี้ยงหลานป้าข้างบ้าน พยายามทำหน้าตลกๆให้ดู แต่กลับเป็นพี่หมอกที่ขำ
"ขำไร"
"ขำคนปัญญาอ่อน"
"ไม่ปัญญาอ่อนซักหน่อย ทำไมน้องเขาไม่ขำแต่พี่ขำวะเนี่ย"
"น้องเขาร้องไห้เพราะกลัวมึงหรือเปล่า?"
ไม่อยากสนใจมันแล้วครับ หันมายิ้มให้น้องที่ยังร้องไห้ไม่ลืมหูลืมตาอยู่
"กินไอติมไหมครับ? โอ๋ๆ ล้มแค่นี้ไม่เจ็บน้า เพี้ยงๆ หายเจ็บแล้ว"
ไม่มีแผล แกคงจะตกใจกับเจ็บนิดหน่อย
ผมให้พี่หมอกแกะไอติม น้องเขาก็เอามากิน ตาแดงๆแต่ปากไม่ว่างก็สบายหูแล้วครับ ส่วนอีกแท่งพี่หมอกแกะกินเองหน้าตาเฉย
เดี๋ยวนี้รู้สึกมันติดดินมากขึ้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันหย่อนลงขยะไปทั้งห่อแล้ว
มือเล็กๆเสียจนไม่อยากเชื่อถือไม้ไอติม กลัวหลุดมือชะมัด
หันไปมองข้างๆ พี่หมอกกินไอติมแบบไม่สนใจโลกเลยครับ
"พี่หมอก ผมก็อยากกินอะ"
"อ้าปาก"
มันก็ยื่นมาให้กัดต่อนี่แหละครับ กลายเป็นแบ่งกันกินแท่งเดียวกัน ผมกับพี่หมอกก็เลยเดินออกตามาหาแม่น้องเขาครับ ไอติมหกเลอะหน้าน้องเขาแถมยังน้ำตาน้ำมูกเต็มไปหมด ก็เสื้อผมนี่แหละ เช็ดไปให้น้องเขาไม่รู้สึกอึดอัด เสื้อผมไม่เสียดายหรอกครับ สกปรกก็ซักได้
เสื้อสีขาวของผม เห็นรอยชัดเจน..
"กินเลอะเทอะหมดเลยนะ"
พูดยิ้มๆ น้องเขากินเหลือครึ่งแท่งผมก็เอามากินเองครับ ให้พี่หมอกป้อน ก็มือไม่ว่างนี่น่า
"ว่าแต่เด็ก ไม่ดูตัวเองเลยนะ"
"ห้ะ?เลอะหรอ?"
มันใช้นิ้วโป้งปาดปากผม เผลอจ้องมองไปที่นิ้วมัน เห็นมันเลียนิ้วโป้งตัวเองแล้วรู้สึกเหมือนโดนจูบทางอ้อม น่าอายเกินกว่าจะพูดออกไปให้รู้
ยิ่งรอยยิ้มแบบนั้น..ผมหลบสายตามามองหน้าน้องแทนเลยครับ รู้สึกร้อนฉ่าไปทั้งหน้า
"แม่น้องคนเก่งอยู่ไหนน้า?"
น้องแกไม่ตอบ มัวแต่เล่นกระดุมตรงคอเสื้อผม ชี้รอยที่คอแล้วพูด"ยุงกัดๆ" หวาๆ หยุดพูดเถอะ นั่นมันไม่ใช่รอยยุงกัด แต่มันก็ไม่ใช่รอยที่จะบอกปฏิเสธเด็กออกไปได้ เห็นสายตาพี่หมอกแบบนี้บางทีอยากจะถีบซักตู้ม แต่ก็แค่ความคิด
"ยุงตัวเบ้อเริ่ม ตีให้พี่หน่อย"
จับมือน้องไปตีพี่หมอกที่เดินอยู่ข้างๆ พี่หมอกเอามือขึ้นมารับมือน้องเขา ขนาดมือนี่ต่างกันคนละโลกเลยครับ ผมยังแอบตกใจเลย มือเด็กมันเล็กหรือมือพี่หมอกใหญ่วะเนี่ย
เห็นอาม่าบางคนชี้นิ้วมาทางพวกผมซุบซิบ ผมทำเป็นมองผ่านไป
ครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นแม่น้องเขาเลย ผมพาน้องมานั่งเล่นชิงช้า พื้นเป็นพื้นทราย ผลักเบาๆ ล้มไปก็ไม่น่าจะเจ็บ พี่หมอกก็นั่งอยู่ที่ชิงช้าข้างๆ ไม่ได้แกว่งชิงช้า เหมือนจะนั่งเฉยๆ
"พี่ จะหาแม่น้องเขาเจอไหมอะ?"
"ถ้าไม่กะเอามาทิ้งก็คงจะเจอ"
น้องมองพี่หมอกตาแป๋ว พี่หมอกก็จ้องกลับ
สายตาไม่ค่อยเป็นมิตร ผมคิดไปเองเปล่าหว่า
ท้องฟ้าเปลี่ยนสี คนเริ่มน้อยลง เพราะไปออกันที่ถนนซึ่งเริ่มมีตลาดนัดกลางคืนเล็กๆมาตั้งร้าน ผมลงไปนั่งยองๆระหว่างสองชิงช้า เริ่มกังวลแล้วครับ เวรหล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้คงต้องพาน้องเขาไปที่โรงพักแหง
"ตี๋"
"หืม?"
หันหน้าไป มันก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากผม เบนตัวหลบแต่ช้าไปแล้ว พี่หมอกยังไม่เหยิบหนีไปไหน โคมไฟอยู่ไม่ห่างจากตรงนี้ และที่ตรงนี้ก็ไม่มีคนเท่าไหร่ เลยเอนตัวกลับมาหาพี่หมอก มือข้างที่จับโซ่ชิ้งช้าอยู่ปล่อยออก รู้ว่าน้องนั่งอยู่ข้างหลัง แต่คิดว่าน่าจะไม่เป็นอะไร
มือพี่หมอกลูบแก้มผมเบาๆ จูบที่เหมือนจะหยอกอยู่ที่ริมฝีปาก ใกล้เสียจนเห็นดวงตาพี่หมอกเป็นประกายจากแสงไฟน้อยนิดนั่น ลมหายใจอุ่นๆรดแก้มผม รู้สึกดีจนหัวว่างเปล่า
มือข้างหนึ่งพี่หมอกกุมไว้ ถูกบีบเป็นระยะๆ บางครั้งก็ลูบแผ่วเบาเหมือนเป็นของสำคัญ
"พี่หมอก.."
"มึงยิ้มให้เด็กคนนั้นได้ แต่ห้ามยิ้มให้มากกว่ากู"
ผมยิ้มรับ
"น้องหมอกไม่ต้องน้อยใจนะครับ" พอพูดแบบนี้ก็ถูกจูบแรงๆจนต้องหลับตา เหมือนเป็นข้อความโต้กลับ
จูบแล้วจูบเล่า ไม่เคยรู้สึกพอ มีแต่ต้องการมากขึ้นไปเรื่อยๆ
พี่หมอกละออกมาช้าๆ กดจมูกลงบนแก้มผม ใกล้จนแก้มติดแก้ม ร้อน..
"กูชอบบรรยากาศรอบๆตัวมึง" กระซิบติดหู ได้ยินชัดเจน รู้สึกมือตัวเองสั่น "มันอบอุ่น"
"วิดน่า ผมรู้สึกร้อนๆ"
พี่หมอกยิ้มเหมือนยอมจำนน ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆเลยหันไปมอง เห็นผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมา แม่น้องเขาครับ เธอคงจะรับงานก่อสร้างอยู่แถวนี้ เลยปล่อยให้เด็กวิ่งเล่นไปรอบๆ
ผมเห็นเธอกอดน้องแน่นก็ยิ้มตาม รู้สึกคิดถึงม้าขึ้นมา พี่หมอกสอดนิ้วเข้ามาที่มือผม ผมก็จับมือข้างนั้นตอบกลับไป "ผมเห็นน้องเขาล้มเลยจะพาไปส่งให้พี่นะครับ แต่หาพี่ไม่เจอ"
"ขอบคุณมากนะน้อง พี่เป็นห่วงแทบแย่" ดูจะสบายใจแล้ว ผมโบกมือตอบเด็กคนนั้น มองจนหายไปจากสายตา
"พี่หมอก ขอโทษนะ วันนี้พี่เลยอดเดินเล่นเลย"
ดึงให้มันลุกจากชิงช้าทั้งสองมือ แต่มันไม่ยอมลุก พอปล่อยมือออก มือพี่หมอกก็ยังจับแขนผมไว้แน่น แล้วดึงผมเข้าหาตัว ชิงช้าเลยแกว่งเบาๆ
"ไม่ใช่เรื่องที่มึงต้องขอโทษ"
ผมดีใจที่มันพูดแบบนี้ ก้มหน้าลงไปมองเห็นมันเงยหน้าขึ้น มองตอบ
"กลับกันเถอะ ยุงเริ่มเยอะแล้วพี่"
"มึงไม่ต้องกลัวหรอก เพราะยังไงคืนนี้มึงก็โดนยุงกัดเพิ่มอยู่ดี"
"หือ?" ไม่ค่อยเข้าใจ แต่พอมันกัดลงที่ต้นคอ ชัดเลยครับ "หื่นหว่ะพี่ ฮ่าๆ"
คราวนี้ดึงมือเบาๆก็ยอมลุกตามขึ้นมา ผมกับมันเดินไปข้างๆกัน ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้บอกให้ใครรู้ รู้สึกชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆนาทีที่ใช้ไปด้วยกัน
"พี่ มีขายไม้ช็อตยุงด้วย ฮ่าๆๆ"
ผมดึงแขนเสื้อมันไว้ มันก็หันกลับมามองผมกับสิ่งที่ผมชี้ สักพักก็ยิ้มให้
รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะ
รอยยิ้มนั้น
รอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีค่า
รอยยิ้มที่ผมอยากครอบครองไว้เพียงคนเดียว ฟังดูช่างเห็นแก่ตัว แต่ผมอยากเป็นคนเดียวที่ได้เห็นรอยยิ้มนี้
รอยยิ้มที่อยากให้อยู่กับพี่หมอกตลอดไป...
..................
...............
........
[Smile : complete]
[4.12.54]
มะรืนเปิดเทอม พรุ่งนี้ไม่น่าจะมีโอกาสได้เล่นอีก เลยเอามาแปะให้เลย
เจอกันคัฟ จะทำเต็มที่ วู้วววววว
ง่วง นอนไม่หลับเหมือนพี่หมอก ฮ่าๆๆๆๆ :t3:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
แบบนี้ถึงต้องรอสองเดือนก็ไม่รู้สึกค้างเท่าไหร่ หมอกน่ารักขึ้นเรื่อย ๆ
-
:-[
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o8: :o8: :o8:
-
พี่หมอกมีพัฒนาการที่ดีขึ้นมาก
:o8: :o8:
-
*พุ่งออกไปนอกโลก*
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกก !
(เราเปลี่ยนข้างอย่างรวดเร็ว)
ตอนนี้พี่หมอกน่ารักจริง ๆ ตี๋ดูอบอุ๊น อบอุ่น >3<
อนาคตแนะนำให้พี่หมอกมารับเด็กสักคนเป็นลูก 55555555555555555555555
-
ยิ้มเดียวจอดเลยเหรอน้องตี๋~ o18
-
:impress2:หวานนนน ฮิ้ววววว :L1:
-
โอ้ย ละลาย บรรยากาศหมอกลงหายไปแล้ว :กอด1:
-
พี่หมอกน่ารักจังเลย
-
ไอติมยังไม่หวานเท่า จะหวานกันไปไหนค้าาา อิจฉาาาา :-[
พี่หมอกเดี๋ยวนี้ยิ้มบ่อยขึ้นแล้วน้า หุหุ
เอ่อ ถามคนเขียนหน่อยค่ะ เจอมาหลายทีแต่ไม่ได้ถามสักที
"วิดน่า ผมรู้สึกร้อนๆ" วิดน่า นี่มันแปลว่าอะไรหรือมาจากคำว่าอะไรอะคะ คือไม่รู้จริงๆ หวายยย เขินอ่า :o8:คนอื่นไม่เห็นสงสัย หรือว่าเราแก่ไปแล้ว :z3:
-
พี่หมอกน่ารัก
ยิ้มพี่หมกเหมือนโอเอซิส หายากและชื่นใจ ฮี้ววววว~
ตี๋ยังกะแม่เด็กเลย //หลบตรีนตี๋
ปล.แอบคิดว่าเด็กนั่นเป็นกุ๊กกุ๊กกู๋ OTL
-
เอ่อ ถามคนเขียนหน่อยค่ะ เจอมาหลายทีแต่ไม่ได้ถามสักที
"วิดน่า ผมรู้สึกร้อนๆ" วิดน่า นี่มันแปลว่าอะไรหรือมาจากคำว่าอะไรอะคะ คือไม่รู้จริงๆ หวายยย เขินอ่า :o8:คนอื่นไม่เห็นสงสัย หรือว่าเราแก่ไปแล้ว :z3:
เวรล่ะครับคุณครูภาษาไทย ที่บานคนจีน พูดมิน่าล่ะเป็นวืดน่าหมดเลย
มันไม่มีใครใช้ใช่ป่ะคัฟ เสริชกุเกิ้ลก็ไม่เจอ
เอ่อคุณRGBคัฟ อะไรคือกุ๊กๆกู๋อ่ะคัฟ?
-
พออ่านตอนของกล้วยเราก็รู้ซึ้งถือคำที่พี่โน๊ตอุดมพูด "อั้่นขำมันยากกว่าอั้นขี้"
กร๊ากกกกกกกกก อิพี่กล้วย หนูจะสงสารพี่ดีไหม ฮะฮ่าๆ
สรุปพี่ได้แทงหรือโดนแทงคะ เอาเถอะ มันไม่สำคัญเท่ากับคำว่า7พีหรอก ฮา :pigha2:
....................................................
มาตอนนี้นี้คะ อ่านเเล้วยิ้มตาม ลุ้นให้อิน้องตี๋มีลูกให้พี่หมอกเร็วๆ (ชาตินี่มันจะมีได้ไหมเนี่ย)
ไอ้อารมณ์พ่อเเม่ลูกนี้มันอะไรกัน เหอๆ
ป.ล. พี่หมอกแอบหื่น 55+
-
หวงยิ้มของอีกฝ่ายกันทั้งคู่เลย
ตี๋น่ารักอยู่แล้ว แต่หมอกน่ารักขึ้นทุกที
-
น่ารักอ่ะ หมอกยิ้มบ่อยนะเดี๋ยวนี้
-
แหม่ ยุงตัวนี้ตัวหยาย หย่าย ย ย
ผมว่าแค่ไม่ตียุงคงจะเอาไม่อยู่หรอกนะครับ :z1:
-
หมอกน่ารักมากเลย
หวานกันจริงเชียว
-
เขินพี่หมอก แอร๊ยแอร๊ย ><
-
จูบใต้แสงไฟตรงชิงช้านี่มันช่างอิจฉาเสียจริง
โรแมนติกมากกกกก!!! :o8:
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นเยอะเลย
จากที่น่ารักอยู่แล้ว
โอ้ยยยยยย :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เวรล่ะครับคุณครูภาษาไทย ที่บานคนจีน พูดมิน่าล่ะเป็นวืดน่าหมดเลย
มันไม่มีใครใช้ใช่ป่ะคัฟ เสริชกุเกิ้ลก็ไม่เจอ
เอ่อคุณRGBคัฟ อะไรคือกุ๊กๆกู๋อ่ะคัฟ?
5555555 คงมีคนใช้อยู่ล่ะค่ะเพราะไม่เห็นมีคนสงสัยเลย ส่วนตัวเองเพิ่งเคยได้ยินค่ะ ที่บ้านก็ไม่มีเชื้อจีนเลย ก่อนถามก็แจ้นไปเซิร์จกูเกิ้ลเหมือนกัน กลัวหน้าแตก ปรากฏไม่เจอ 55 โอเคตอนนี้ก็รู้แล้ว ได้ศัพท์ใหม่ตัว ขอบคุณที่ตอบนะคะ
ป.ล.กุ๊กกุ๊กกู๋ คงเป็น ผีน้อยแคสเปอร์อะค่ะ น่าจะนะ 55
-
น่ารักมิเปลี่ยนแปลง :กอด1:
-
ยุงตัวเท่าแม่ไก่ :-[
มิใช่ยุงรำคาญ,,,,,,,
อิอิอิ :z2:
-
อ่านเรื่องราวของสองคนนี้แล้วรู้สึกสบายใจยังไงไม่รู้
-
หวานซ้าาาา :-[
-
หมอกน่ารัก :o8:
-
จะเปิดแล้วเหมือนกัน :serius2:
คงไม่ได้มาเปิดเล้าบ่อยๆ :m15:
-
เพิ่งอ่านเรื่องพี่กล้วยจบ
พะ-พี่กล้วยเสร็จอุกกี้และผองเพื่อนแล้วหรือนี่ o22
เพิ่งรู้เรื่อง วิดน่า เหมือนกันค่ะ ไม่เคยได้ยินมาก่อน
เอ่อคุณRGBคัฟ อะไรคือกุ๊กๆกู๋อ่ะคัฟ?
ผีค่ะ :laugh:
-
เฮ้ออออออออ พี่หมอก ... น่ารว๊ากอ๊ะ ♥ :impress2: :impress2:
มาเรื่อยๆสั้นๆแบบนี้ก็ทำให้หายคิดถึงไปได้นะคะ ฮ่าๆๆๆ
-
:กอด1:ขอมอบเพลงนี้ให้ตี๋นะครับ "เพลงดาวประดับใจ"
เหม่อมองฟ้าคืนนี้
แสงดาวเรียงรายสวยเด่น
แต่ใจฉันคืนนี้ สุดแสนลำเค็ญหม่นหมาง
ค่ำคืนนั้นได้กอดกระซิบ แนบชิดเคียงข้าง
แต่คืนนี้เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง ระทมอ่อนใจ
สุดเหงา ลมโชยมาหนาวสั่น
ยังคิดถึงคืน ยามแสนชื่นไม่หาย :กอด1:
ยากจะหา รักใดแทนนั้นได้
สุขนั้นลอยไป เลือนลางลับตา
มอง ดวงดาวริบหรี่
ดั่งใจฉันยามนี้อับแสง สิ้นแววส่องมา
ใจ ยังปรารถนา รอเธอมา เป็นดาวหัวใจ
.สุดเหงา ลมโชยมาหนาวสั่น
ยังคิดถึงคืน ยามแสนชื่นไม่หาย
ยากจะหา รักใดแทนนั้นได้
สุขนั้นลอยไป เลือนลางลับตา
มอง ดวงดาวริบหรี่
ดั่งใจฉันยามนี้อับแสง สิ้นแววส่องมา
ใจ ยังปรารถนา รอเธอมา เป็นดาวหัวใจ
ใจ ยังปรารถนา รอเธอมา ชุบชีวิตใหม่ :กอด1:
-
ชอบพี่หมอกเวลาน่ารักๆ หวานเด๊ :impress2:
-
บรรยากาศมันหวานๆ อบอุ่นมากๆ เลย เรื่องเรียนพยายามเข้านะคะ เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
คุณ cn9095 แอบเปิดเทอมพร้อมกันเลยอ่ะ แต่ผมยังไม่พร้อมเลย T T
-
เขิน .. :o8:
-
ตี๋ยิ้ม หมอกยิ้ม คนแต่งยิ้ม คนอ่านก็ยิ้มตามมมมม
อ๊ะๆๆ
ชีส~~~ แชะๆ
-
อ่านแล้วเขินตาม
-
โฮ้ยยยยย น่ารักอ่ะ พี่หมอกเวอร์ชั่นนี้
-
น่ารักมากกกกก พี่หมอกอบอุ่นขี้นเย้อออ !
-
น่าาร๊ากกกกกกกกกกกกก
ดีนะที่ยังไม่นอน เรยทันอ่าน
ไปละจ้า จุฟๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
สั้นๆ แต่ก็ยิ้มได้ :กอด1:
-
ฮาตรงไม้ช็อตยุงนี่แหละ 555
-
:กอด1: น่ารักมากมาย อ่านแล้วยิ้มตาม
-
หะ ไม่ได้มาอ่านเเปปเดียว กล้วยเสร็จอุกกี้ไปซะเเล้ว หรือใครเสร็จใคร?? 7P :serius2:
อิพี่หมอกน่ารักตลอดๆๆ
ตะเองจะเปิดเทอมเเล้วเหรอ วันที่ 6 จินะ ตั้งใจเรียนเด้อ อีกแค่สองเดือนก็จะบอกลาวัยมัธยมแล้ว
ใช้เวลาให้คุ้มค่าน้า แอบชอบใครอยู่เปล่า รีบบอกเลยนะๆๆ :o8:
วันไหนว่างๆก็มาอัพให้หายคิดถึงกันเนอะ เค้าจะคิดถึงตัวเองน้าที่รัก จุฟๆๆ
:จุ๊บๆ:
ปล.เค้าคิดถึงเฮียยยยยยยยยยยย :man1:
-
:-[ เค้าตามอ่านทันเเล้วนา ขยันๆหน่อยคนโพส :man1:
-
โฮกกกกกกกกก พี่หมอก
พ่อยอดขมองอิ่มของบ่าว T^T
ถ้ายุงจะหวานจะน่ารักขนาดนี้ ช็อตไม่ลงค่าา ฆ่าไม่ด๊ายยย
มาตายในอกดีกว่ามะ? 555
โซ่ยตี๋.. อบอุ่นแบบนี้นี่เอง นางงามนะตัวรักเด็กด้วย อิอิ
เปิดเทอมแล้วสู้ๆ นะคะ :D
-
น่ารักมากค่ะ
-
อาตี๋น้อยทำให้พี่หมอกเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อยๆ แล้วน๊า ฮิ้วววววววววววววววว
:mc4: :mc4:
-
โอ๊ย หวานๆอิจฉาคนมีความรัก :sad4: :sad4: :sad4:
-
เขิลพี่หมอก ><
-
พี่หมอกเป็นยุงมิวแต๊น ไม้ช็อตยุงไม่สามารถต่อกรด้วยได้หรอกตี๋เอ้ย
ป.ล. เปิดเรียนแล้วสู้ๆนะคะ เจอคนหน้าตาดี(ที่ไม่ใช่คนเขียนไปส่องกระจกมา)ก็เก็บมาเล่าให้คนอ่านกระชุ่มกระชวยบ้างเน้อ
:กอด1: ง่วงแต่ยังไม่อยากนอน (ฮ้าววววว) :กอด1:
-
จะทำให้สาววายคนนี้อิจฉาน้องตี๋ไปถึงไหนกันค่ะ
เป็นคนเดียวกับที่อ่านหน้าแรกแน่เหรอเนี่ย
โฮ่วววววววววววววว
-
เพิ่งได้มาอ่าน ตอนสั้นๆ แต่น่ารักดี ฮ่าๆๆๆๆ
พี่หมอกดูอาร์ทๆ มึนๆ เหมือนเคย ดูซึนๆ ชะมัด
สงสารพี่กล้วย ได้สาวดุ้นไปหลายไม้
รักน้องตี๋ น่ารักอ่ะ อารมณ์เหมือนสามพ่อแม่ลุก แอร๊ๆๆๆๆ
พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วดิ ดีใจด้วยได้กลับไปเรียนเสียที
พี่ก็ดีใจเหมือนกัน ได้กลับไปหารายได้ต่อซะที เย้เย่เย้
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นเยอะเลยนะครับ หวังว่าคงไม่ทำร้ายน้องตี๋อีกนะครับ
-
อย่างนี้รักพี่หมอกตายเลย :กอด1:
-
โอ๊ยยย มาสั้นๆ แต่เขิน และอบอุ่นมาจ้าาาาา
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
น่ารักอ้ะะะะะะะะะะ
ผู้ชายแบบพี่หมอกนี่ขายอยู่ที่ไหนคะ?! เราจะไปเหมามายกแผง
กรี๊ดชอบอ่ะ อยากได้เลยย
-
สุขสันต์วันพ่อจ้า
-
ยิ้มตามได้อย่างเดียว
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวัน
-
อ่านตอนเล็กของตัวประกอบ
แล้วทำไมรู้สึกสะใจนิดนะ หรือข้าน้อยจะติดเชื้อซาดิสม์จากคนเขียนแล้ววว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย(แต่ก็ชอบหึหึ) o18
สารภาพความจริงว่า ลืมชื่อจริงๆของกล้วยแล้วฮ่าๆ :really2:
ตอน Smile น่าร้ากกกกก ยุงตัวใหญ่จังเนอะ ระวังเป็น(ไข้)เลือดออกนะตี๋ :m20: :m20:
พี่หมอก เด็กยังหึง กร๊ากกกก รู้สึกอยากเกิดเป็นผู้ชายจังงง
ปล.คนเขียนถามหน่อย พี่หมอกนี่ หาซื้อที่ไหนเหรอกร๊ากก :laugh:
พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ววววว งานบานเบอะแน่ :o12: :o12:
-
พี่หมอกดูใจดีขึ้นเยอะ :3123:
-
มาอ่านรวดเดียวเลย
พี่หมอกกับน้องตี๋น่ารักมากๆ :m3:
-
มีตอนน่ารักแบบนี้มาให้อ่านอีกแล้ววว :กอด1: ขอบคุณนะคะ รู้สึกพี่หมอกจะค่อยๆรู้จักแล้วว่ารักเป็นอย่างไร ความอบอุ่นของการมีคนที่รักเราและเรารักนั้นมันดีขนาดไหน เป้นกำลังใจให้พี่หมอกกับคนแต่งนะคะ o13 o13 o13
-
ยิ้มอันหายาก ต้องให้ตี๋บิ้วถึงจะเกิดมีสินะ o7
หมอกหึงกระทั่งเด็ก เหอๆ o16
-
หมอกตี๋ น่ารักที่สุดเลย อ๊ายยยย อ่านเเล้วเขินเเทนเลยอ่ะ :-[ :-[
-
o13 o13 o13 o13
สนุก มาก เรื่อง นี้
จะ เปิด เทอม เหมือน กัน
งาน ยัง ไม่ ได้ ทำ ส่ง เลย มั่ว แต่ อ่าน นิยาย อยู่ เห้อ ๆ
มา ลง อีก บ่อย ๆ เน้อ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
หมอกดูมีพัฒนาการทางด้านอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด ยิ้มบ่อยขึ้น อ่อนโยนขึ้น
-
มาแบบสั้นๆ อ่านแล้วอุ่นใจ
อยากโดนยุงแบบนั้นกัดบ้างง อ๊ายยยย
-
สั้นๆวันพ่อ
"เฮีย เสร็จยัง" ทุปประตูด้วยเป็นออฟชั่นเสริม ไอ้เฮียทำเหมือนห้องน้ำเป็นแดนพิศวง พอเข้าไปทีก็หายเงียบไปเลย "เร็วๆ ตี๋ปวดฉี่"
"สนามหญ้าหน้าบ้านเลยไอ้น้อง"
แม่ง เลวมาก
"เสร็จกันรึยัง ม๊าเตรียมตัวเสร็จแล้วนะ" ม๊าเดินลงมาจากบันได ใส่เสื้อสีฟ้าที่ป๊าชอบ วันนี้วันครบรอบของป๊าครับ สิบเอ็ดปีพอดี เรากำลังจะเตรียมไหว้วันครบรอบกัน
"เหลือแต่เฮียนี่หล่ะ เข้าไปขุดเหมืองอะไรไม่รู้ ตี๋ปวดฉี่อ้ะม๊า"
วันนี้ไอ้พี่ฟินไม่อยู่ หายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้ามืด อ่อ ที่ผมรู้เพราะเมื่อคืนผมค้างที่บ้านครับ ไอ้พี่ฟินเลยต้องนอนพื้นไปตามระเบียบ ไม่ได้ยินเสียงเฮียกรนนานจนไม่ชิน กว่าจะรู้สึกง่วงก็ดึก พี่หมอกดันโทรมาหาอีก ได้หลับจริงๆก็เกือบเที่ยงคืน
"ตั๊วตี๋ ใกล้เสร็จรึยัง" พอม๊าเคาะประตูมันก็เปิดเลยครับ ผมนี่วิ่งเข้าห้องน้ำไม่สนเฮียที่ยังยืนอยู่หน้าประตูคุยกับม๊าหรอก เฮียแอบบ่นว่า"ไม่มียางอายเลยน้องกู" แล้วที่ไล่กูไปฉี่หน้าบ้านมันมีเรอะ!
เราตั้งโต๊ะไม้ไว้หน้าหิ้ง ผมรับธูปสามดอกต่อมาจากม๊า มองรูปป๊าที่ยังยิ้มอยู่ในกรอบ รอยยิ้มป๊าอบอุ่น ผมจำป๊าไม่ค่อยได้ครับ จำได้แค่ว่าแกชอบอุ้มผมไว้แล้วยกผมขึ้นสูงๆแบบที่ผมชอบ กลิ่นธูปลอยอบอวลในบ้าน ม๊าเดินออกไปเปิดหน้าต่างก่อนจะยกเป็ดพะโล้ออกมาตั้ง จริงๆแล้วต้องไหว้หมูเป็ดไก่ แต่ไหว้ประหยัดๆเป็ดก็พอแล้วครับ กระดาษเงินกระดาษทอง กล่องเสื้อผ้ากระดาษวางอยู่ข้างๆ ในนั้นมีบัตรเครดิต มือถือ นาฬิกาครบ
"ม๊า ทำไมป๊าได้ใช้ไอโฟนก่อนผมอีกอ้ะ"
ม๊าตีมือผมเบาๆแต่ก็หัวเราะออกมา
วันนี้ม๊าผัดอาหารเพิ่มอีกสามสี่อย่าง ตั้งอยู่ข้างๆเป็ด ผมยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะหน้าหิ้งก็เห็นเฮียเดินมาไหว้ป๊าบ้าง เห็นเฮียพูดอะไรงึมงำคนเดียว
ต้องทิ้งช่วงสักพักครับ ผมก็หิ้วท้องรอ ให้ป๊ากินก่อนครับพวกผมถึงจะกินได้ ก็มานั่งช่วยกันซ่อมทีวี ไม่สำเร็จตามเคยครับ ม๊าขึ้นไปข้างบน พวกผมไม่ได้ตามขึ้นไป
"เฮียจำป๊าได้ป่ะ"
"จำได้ดิ เฮียหกเจ็ดขวบแล้วมั้งตอนนั้นหน่ะ"
"ป๊าเป็นไงบ้าง"
"ถามมากี่รอบแล้วฮึ" ผมชอบฟังเรื่องเกี่ยวกับป๊า ทั้งจากม๊าและเฮีย มันเป็นเรื่องที่ผมไม่ค่อยรู้ ตอนเด็กๆ พวกผมให้ม๊าเล่าให้ฟังแทนนิทานก่อนนอน ฟังกันจนโตเลยครับ
"ป๊าใจดี หัวเราะบ่อย ไม่เคยดุเฮียด้วย" ผมนอนตักเฮีย มันก็ทำหน้านึก
"ป๊าบอกว่าเป็นพี่ชายต้องดูแลน้องให้ดี เป็นไง สุดยอดพี่เลยอ่ะดิ"
"อี๋" พอเห็นมันทำหน้ามุ่ยเลยยื่นมือไปต่อยแก้มเบาๆ "ตี๋ล้อเล่น"
เลยมาชั่วโมงกว่า เฮียก็ไปไหว้ลาครับ ผมเลยเดินขึ้นไปตามม๊า แต่แง้มประตูเข้าไปเห็นม้านั่งมองรูปในมืออยู่ เลยได้แต่มองเงียบๆ ไม่กล้าเดินเข้าไป
"อ้าว ไม่ตามม้าลงมาอะ"
"ไปเผากระดาษกันเหอะเฮีย"
มันมองไปทางบันไดแต่ไม่พูดอะไรต่อ ผมเดินไปหลังบ้านเอาถังเหล็กเก่าออกมาตั้งที่ลานปูนหน้าบ้าน เมื่อก่อนเตะบอลใส่ไอ้ถังนี้ประจำ เป็นถังดำๆที่บางมุมก็ยุบลงไป เฮียจุดไฟเผากระดาษปึกแรกลงไป รอจนไฟแรงแล้วใส่ปึกอื่นตามลงไป
"ตี๋อยากเจอป๊า"
"อืม"
"ถ้าได้มากินข้าวด้วยกันก็คงดี" มองไฟดิ้นไปมาในถัง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เฮียเดินมากอดคอ หันไปมองก็เห็นมันยิ้มจางๆให้
"กินกับเฮียไม่ดีหรอ"
"เฮียชอบแย่งตี๋"
"เออๆ วันนี้เฮียไม่แย่งก็ได้วะ"
"เออ เอาให้มันจริง"
กว่าจะเผาเสร็จร้อนหน้าไปตามๆกัน ข้างบ้านไอ้คุณสามีเฮงซวยยื่นหัวออกมามองก่อนจะมุดหัวกลับไป อากาศยังเย็นๆ พึ่งแปดโมงครึ่ง
กลับเข้าไปในบ้าน เฮียเทอาหารออกจากชามเดิม ชามบรรพบุรุษกับชามพวกเรา ต้องแยกชามกันครับ แล้วก็เอาอาหารไปอุ่น ผมเลยเดินไปเรียกม๊าที่บันได
"ม๊า กินข้าวคร้าบ"
ได้ยินเสียงเปิดประตู เลยเข้าไปช่วยเฮียอุ่นอาหารเสร็จแล้วก็มานั่งกินข้าวกันครับ ปริมาณเยอะกว่าปกติก็จริงแต่พวกผมก็ฟาดเรียบ พูดคุยกันเรื่ยเปื่อย ม๊าบอกว่าที่คนจีนไหว้บรรพบุรุษเพื่อให้ลูกหลานมาเจอกัน เป็นกุศโลบายแบบนึง
เก็บจานอะไรเสร็จแล้วก็จะไปวัดทำบุญที่วัดกัน
วันนี้นั่งกระบะแก่ๆกันไป ไม่มีบีเอ็ม หรือเบนซ์หรอกครับ เฮียขับ เปิดเทปเพลงจีนที่ฟังมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่รอบ บางท่อนผมก็ฮัมตามไปด้วย นั่งข้างหลังคนเดียวก็ชอบมานั่งเกาะเบาะหน้าคุยกับม๊า ผมนี่ไม่มีเลื่อนตำแหน่ง เฮียมันได้ขับแทนม๊าแล้ว ผมยังนั่งอยู่ข้างหลังอยู่เลย "เอาหัวลงหน่อยดิ๊ บังกระจกวะไอ้ตี๋"
"เฮียชะเง้อคอมองดิ ตี๋จะคุยกับม๊าอะ"
มันเอามือมากดผม เล่นๆกัน ม๊าก็บ่นว่าเหมือนเด็กๆ
ไหว้พระ ถวายสังฆทาน ปล่อยนกปล่อยปลาตามเรื่อง พอเดินออกมาตรงท่าน้ำที่วัด ไอ้พี่หมอกก็โทรมา ถามไปตามเรื่อง อยู่ไหน อยู่กับใคร เฮียเลิกคิ้วมองแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
ผมเดินออกมากับเฮีย ม๊าเข้าไปนั่งสวดมนต์ น่าจะอีกสักพัก
"เฮีย"
"หืม?"
"ตี๋เคยทำอะไรให้เฮียเสียใจ ไม่สบายใจ ตี๋ขอโทษนะ"
มันยกมือโยกหัวผม เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้คุยกับเฮียแบบนี้เท่าไหร่ ต้องโทษไอ้คนที่โทรมาเมื่อกี้ ทำงานเลี้ยงเด็กฟูลไทม์ยี่สิบสี่ชั่วโมง
"ตี๋ เฮียไม่เคยโกรธตี๋ มีแต่โมโหที่มึงทำอะไรไม่คิด บางทีเฮียคิดว่ามึงโตแล้ว แต่มึงก็ยังเป็นไอ้ตี๋คนเดิม ที่ต้องให้เฮียห่วงตลอด"
"เฮียพูดซะตี๋ไม่มีไรดีเลยหว่ะ"
"ตี๋ที่เป็นตี๋หน่ะ ดีที่สุดแล้ว เป็นน้องที่กูรักมากที่สุด เป็นลูกที่ดีของม๊า"
ผมโตมาก็เพราะม๊ากับเฮีย
ผมไม่เคยเสียใจหรือน้อยใจที่ผมไม่มีป๊ามาในวันรับผลสอบ หรือพาผมไปเที่ยวในวันหยุด
ผมล้ม
จะมีสองมือนี้ของเฮียที่ดึงผมขึ้นมา ปัดฝุ่นที่เลอะที่ตัวผมออก บ่นตามประสาเฮีย
มีม๊าที่เดินเข้ามาลูบหัวผม ถ้าผมร้องไห้ จะมีม๊าคอยปลอบ
สองคนที่รักผมมากกว่าใครๆ รักแบบไม่ต้องมีเงื่อนไข เช่นเดียวกับที่ผมรักพวกเขา
แค่นี้ผมก็รู้สึกเหมือนเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว
เฮียตบไหล่ผมแล้วยิ้มให้ "ไปหาม๊าเหอะ"
"อื้ม"
"เฮ้ยๆ มึงใส่รองเท้ากลับด้านกัน เฮ้อ ไอ้ตี๋ ใครจะเอามึงไปทำพันธุ์วะ สงสัยต้องอยู่ให้เฮียเลี้ยงไปจนแก่แล้วหล่ะมั้ง"
"ไอ้เฮียยยยย"
"นี่มึงด่ากูหรอห้ะ? บอกกี่ครั้งแล้วอย่่าเรียกเสียงยาวๆแบบนี้"
"ทำไม ก็เฮียเป็นเฮียยยย เป็นตั๊วเฮียยยยยไง"
วิ่งไล่กันใต้ต้นไม้ในวัดเหมือนเด็ก ได้หัวเราะดังๆออกมา
ขอบคุณนะเฮีย
ป๊าคนที่สองของผม!!!
....................
................
.……....
[สั้นๆวันพ่อ]
[5.12.54]
ป๊าไม่ได้อยู่กับหนู แต่ป๊ามีความสุข หนูก็มีความสุขเหมือนกัน..
สุขสันต์วันพ่อ(?) สำหรับใครที่เปิดเทอมพรุ่งนี้ เรามาพยายามไปด้วยกันนะคัฟ (จันทร์ถึงเสาร์เลิกห้าโมงเย็นเอง :sad4:)
-
พี่น้องรักกันดี ครอบครัวอบอุ่นอย่างนี้ หมอกมันถึงได้ทั้งรัก(มันรู้ตัวหรือยัง) ทั้งหลง :impress3:
-
ซาบซึ้ง
ขอบคุณตอนที่อบอุ่นมากๆตอนนี้นะคะ
อยากได้พี่ชายแบบเฮียฮ้งบ้างแฮะ
ตั้งใจเรียนล่ะ :กอด1:
-
อบอุ่นมาก :L2:
พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว .. :z6:
-
:กอด1:
-
ซึ้งมากๆเลย ห้ามน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
-
ซึ้งนึ่งข้าวมากเรยยยยยยยยยยยยยยย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :sad11: :sad11:
-
สวัสดีวันพ่อครับ
-
อยากมีพี่แบบนี้บ้างจัง :sad4:
-
อ่านแล้วคิดถึงป๊า T_T
-
น่ารักดีอ่ะ สงสารตี๋จังแต่ก็น่ารัก ฮ่าๆๆๆ
เข้ากับเทศกาลวันพ่อดีนะครับ ^^
-
+1
อยากจะบอกว่า
อ่านตอนนี้แล้วเค้าน้ำตาซึมไปด้วย
:L1: :L1:
-
อยากมีพี่ชายมั่งจัง มีแต่น้องชายอะ หาเรื่องปวดหัวให้ตลอดดดดด แต่ก็รักมันอยู่ดีแหละว้า
ลืมไปและว่าความรู้สึกเปิดเทอมมันเป็นยังไง :laugh: :laugh: :laugh: หลายปีมากกกกก
-
อ่านทันแล้ว สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ใช้เวลา 1วัน 1คืนกันเลยทีเดียว
ขอบคุณคุณน้อง cn9095 ผู้น่ารัก ขยันลงตลอดๆ ได้ใจคนอ่านมาก :จุ๊บๆ:
เปิดเทอมแล้ว ก็ขอให้น้อง cn9095 สมองแจ่มใส ท่องตำราได้ปรู๊ดปร๊าดๆ 555
สู้ๆ สู้โว้ย :a2: เป็นกำลังใจให้ และจะรออ่านเสมอนะจ๊ะ :m9:
-
ขอให้พ่อของลูกๆทุกคนมีความสุขค่ะ :L1:
:กอด1: พรุ่งนี้อยากป่วยการเมือง กลัวออกจากบ้านแล้วจะได้กระทืบปากคนจริงๆเลย เฮ้อออ :กอด1:
-
เฮียยังกะป๊าตี๋จริงๆ คิดถึงเฮียเค้าเหมือนกันนะเนี่ย วันนี้คุยแต่กะพ่อ ชริ
อันนี้ให้เฮียของตี๋ :man1: :man1: :man1:
อันนี้ให้ cn9095 :จุ๊บๆ: //ผัวะ โดนแฟนเค้าตบ มาจูบอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน :laugh:
พรุ่งนี้เปิดเทอมเเล้ว สู้โว้ยยยยยยยยยยยยย o13
:กอด1:
-
:impress3: :impress3: :impress3:
ซึ้งงงงง
-
เม้นต์รวบสองตอนเลย ตอนนี้คอมใกล้เจ๊งเต็มที่แล้ว T_T
พี่หมอกนี่นะ ขนาดกับเด็กน้อยยังหวงเลย
ตอนล่าสุด ครอบครัวอบอุ่นดีเน้อ เฮียฮ้งเปรียบเหมือนพ่อคนที่สองจริงๆนั่นแหละ
น่ารัก
-
ตี๋โชคดีที่มีเฮียและม๊าที่รักตี๋มากขนาดนี้
-
ซึ้งงงงงง :o12: :o12:
คุณคนเขียน เรามาสู้ๆ จะเปิดเทอมพรุ่งนี้แล้ว :z3:
แม้เมฆาจะถาโถม (งาน) คงคาจะหลั่งไหล (ก็งานอีกนั่นแหละ)
แต่พวกเราจะฝ่าฟันมันไปได้ ถ้าพวกเราร่วมใจกัน (ปั่นงาน กร๊ากกๆๆ โดยเฉพาะช่วงเช้า ฤกษ์ ดีนักแล :z2:)
-
สุขสันต์วันพ่อนะครับทุกคน ขอให้ทุกๆคน ทุกๆครอบครัว มีความสุขมากๆนะครับ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อยากมีพี่ชายอย่างเฮียบ้างว่ะ
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล :monkeysad:
ตอนที่พ่อยังอยู่กับเราก็ต้องรักท่านมากๆ เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้แสดงความรัก :กอด1:
-
ซึ้งอะ สุขสันต์วันพ่อนะคะคนเขียน
-
+1 วันพ่อ เบา ๆ
อบอุ่น,,,
-
:monkeysad: :monkeysad:
วันพ่อ มาสั้นๆ แบบซึ้งๆ เฮ้อออ เด็กน้อยหมอกอยู่บ้านโน้นมีวันพ่อแบบไหนกันบ้าง อยากรู้จัง
คราวหน้าต้องเป็นสเปเชี่ยลคริสต์มาสละล่ะ รักคนเขียนเน่อ สู้ไปด้วยกัน วันเปิดเทอม :z3: :กอด1:
-
เฮียนิสัยน่ารักจัง
ทำไมพี่เรามันไม่เป็นอย่างนี้บ้างแว่ะ T_T
-
ชอบพี่น้องคู่นี้มากๆ ค่ะ ถึงเฮียจะดูซึนๆ แต่ก็รักตี๋มากจริงๆ เค้าก็เลี้ยงของเค้ามานี่เนอะ :กอด1:
-
ดีใจจัง นักเขียนมาต่อตอนเล็กๆน้อยให้ ยิ้มไปทุกมุม อบอุ่นไปทุกที่
เป็นนักเขียนที่ยอดมาก คิดถึงนักอ่านเสมอ ขอบคุณครับ
-
สองพี่น้องรักกันดีเนอะ : 222222:
เฮียยยยยยสมเป็นเฮียจริงๆ :laugh:
-
กระทืบไลค์ให้แสนครั้ง
-
อบอุ่น :กอด1:
-
ซึ้งกันเบาๆ ในวันพ่อเนาะ :กอด1:
-
เปิดเทอมแล้วเช่นกันค่ะ แต่วันนี้ยังไม่มีเรียน
มีพรุ่งนี้ แปดโมงครึ่ง โฮก ออกจากบ้านหกโมงอีกแล้ว
ตอนนี้อบอุ่นมากเลยค่ะ เฮียเป็นพี่ที่ดีมากในความคิดเรานะ
เป็นไปได้ก็อยากได้แบบนี้สักคน แต่เรามีแต่น้อง lol
ตอนตี๋ขอโทษเฮียเราน้ำตาไหลเลย เมื่อวานก็บอกพ่อไปแบบนี้ ฮ่าๆ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษซึ้งๆนะคะ ^^ :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
อ่านไปก็ซึ้งไป
สู้ๆ นะครับเรื่องเรียน
-
:jul3: :jul3:
พี่น้องรักกันดีก็ดีแล้ว o13
-
เฮียอบอุ่นที่สุดเลย
-
ตี๋โชคดีจังน้า มีพี่ มีแม่ดีๆอย่างนี้ แถมแฟนหล่ออีกต่างหาก 55 อิจฉาๆ
-
ซึ้งใจจัง
-
ชิวๆ เรียนห้าครึ่งทุกวัน วันเสาร์เต็มเวลา
กีฬาสีก็ต้องทำ โครงงาน วิจัย ไม่เท่าไหร่หรอก T_T
-
ครอบครัวนี้อบอุ่นนนนนอ่ะ :กอด1:
แอบเศร้าๆนิดนึง แต่พอเฮียมาก็ซึ้งงงงงงงงซะ
-
ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกก
-
ซึ้งจัง อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย :m15:
555
-
ติดตาม o13
-
อ่านตอนนี้เเล้วรู้สึกอบอุ่นดีจัง เฮียก็น่ารักซะ :o8: :o8:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่น้องรักกันดี ครอบครัวนี้
-
:กอด1:น่ารักจังครอบครัวนี้
-
ป่านนี้คนเขียนของเราเป็นไงบ้างแล้วนะ
อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว คนอ่านรออยู่นะ
-
ตั้งใจอ่านหนังสือนะจ้าาาาาาาา แล้วจะรอการกลับมาจ้า
-
ดันไว้ๆ อย่าเพิ่งตกไปไกลนะ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ซึ้งอ่ะ :monkeysad:
-
มาเยี่ยมคัฟ
แบบว่า สิ่งที่ช็อคที่สุดคือ มันไม่ได้เหลิอสองเดือนแต่เหลือเดือนเดียว :z3: o22
ไม่เคยรู้เลย..
สอบเสร็จ21มกราคมคัฟ ตอนนี้ก็อ่านๆๆๆๆๆอย่างเดียว เปิดเทอมฟิตตามเพื่อน แต่กลับมีเรื่องซะนี่ คือ เพื่อนสนิทคนนึงคัฟ บ้านใกล้ๆ เป็นแก็งค์บ้านใกล้มีสี่คน ไอ้คนนี้มันอยากเข้าหมอรามามากๆๆๆๆๆๆ มันเรียนเก่งมากคัฟ ที่สองของระดับ (ของป๋มแม่งที่สิบหก ฮว้าห :z3:). แล้วมันนั่งข้างป๋มคัฟ ป๋มก็โอเช ชิวๆ
ปรากฏแม่งนั่งแข็งเป็นหิน ป๋มเสมือนนั่งอยุ่ในทุ่งหญ้าทุนดราอันหนาวเหน็บ หมาในปากค่อยๆลาตายไปทีละตัวสองตัว
มันไปคุยให้เพื่อนอีกคนฟังว่าป๋มกดดันมันครับ(ห้ะ o22). แบบมันบอกว่าป๋มดูพร้อมม (พร้อมไรวะครับ :sad4:). ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำยังไงเพราเวลามันเครียดมันจะไมเกรนขึ้นทำไรไม่ถูก ป๋มห่วงมันคัฟ แบบมันกังวลมากๆ ป๋มจะย้ายที่ก็ดูชัดไปแบบมันไม่ได้บอกให้ผมฟังแต่ป๋มไปถามเพื่อนไงคัฟ สามชั่วโมงนั่งติดกันมันพูดกับป๋มแค่ว่า"ยืมปากกาแดงหน่อย". ฮว้ากกก คนที่สมควรจะเครียดมันป๋มมมมมมมมม :z3: :z3:
ขอบคุณทุกคนที่ยังแวะเข้ามาดูมาฟัง(?)นะคัฟ :impress3:
แล้วเค้าจะกลับมา แอ๊ฟ :z13:
-
ว๊าก เดือนเดียวเอง เย่ๆ สู้ๆ
เรื่องเพื่อนก็เครียดแทน - -"
-
555 ถึงว่า งงอยู่ว่าเดือนที่แล้วก็บอกสองเดือน มาเดือนนี้ก็ยังคงเป็นสองเดือนอยู่ สู้ๆน้อ
เรื่องเพื่อน พูดยากแฮะ เขาเครียดใช่มะ เลยอาจทำให้มองรอบด้านเป็นลบไปหมด บางครั้งไอ้การทำตัวสบายๆชิวๆของคนเขียนเลยอาจไปกระตุกต่อมแบบ เฮ้ย มันพร้อมว่ะดูชิวโคตรอะไรงี้ ทั้งๆที่มันก็เป็นปรกติของเราแท้ๆ
ทำใจ ฮ่าๆ
วิธีแก้ก็ขึ้นอยู่กับคุณน้องและเพื่อนคุณน้องนะคะ ชวนติวหนังสือด้วยกัน(อาจต้องระวังว่าจะพาคุณเพื่อนเครียดกว่าเดิม) บ่นปัญหาที่มีอยู่(เชื่อว่าเกือบทุกคนมันก็มีปัญหาเดียวกันหมดแหละช่วงนี้คือไม่ทันแล้วโว้ยยยย) หรือชวนไปปลดปล่อยก็ได้ ไปทำกิจกรรมอะไรที่ทำด้วยกันบ่อยๆแล้วมันสนุกๆอะ ปล่อยผีซักวัน ดีกว่าเครียดเป็นวันๆ ฮ่าๆ
คำแนะนำข้างต้นไม่รับรองผล เพราะปัจจุบันคนแนะนำเองก็ยังเอาตัวไม่รอด :laugh:
:กอด1: เป็นกำลังใจให้
-
o13 o13 o13
-
อีกเดือนเดียว ทำให้เต็มที่แบบชิวๆนะจ๊ะ
สู้ๆ
-
วันนี้ปวดหัวมากๆ อ่ะ :really2:
จะช็อกตาย สอบโอเน็ต แล้ว สอบปลายภาคต่อเลย :z3: :z3:
แถม เรียน จันทร์ถึงเสาร์ 8.30 - 17.30 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
อาจารย์สั่งรายงาน ส่งจันทร์หน้า จะบ้าตาย
สอบสู้ๆนะค้าาาาาาา
-
เพื่อนคนนั้นวิตกจริตไปนะ สติไปไหนหมดเนี่ย..คิดไปได้อ่ะ เหอๆ
:กอด1: คิดถึงค้าบ :กอด1:
-
รอการกลับมาอยู่นะคะ :กอด1:
-
อีกเดือนเดียวอดใจรรอพี่หมอกน้องตี๋เฮียและพี่ฟิน
-
ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ อย่าเครียดนะ
-
บอกเพื่อนอย่าเครียดๆ อะไรที่เป็นของเรามันก็ต้องเป็นของเรา
ถ้าหมอรามาเป็นของเรา เราก็จะได้หมอรามา เขียนเองงงเอง :laugh:
ตะเองด้วยน้า อย่าเครียด อ่านหนังสือตั้งใจเรียนเยอะ อย่าลืมดูเเลสุขภาพด้วยนะฮับ
อ่านหนังสือตั้งใจเรียนแทบตาย ป่วยไปสอบ ป่อยยยยย
มาๆๆ :กอด1: ที
รอๆๆ
:จุ๊บๆ:
-
สู้ๆ ไม่มีใครเป็นคู่แข่งใครได้
เราต้องแข่งกับตัวเองเท่านั้น
คะแนนปีที่แล้วสูงมาก แต่ปีนี้คงจะสูงกว่า
-
อีกเดือนเดียวแล้ว ขยันๆ สู้ๆนะคะ
หลังจากนี้ได้ที่เรียนแล้วก็สบายเลย
ปีนี้น่าจะเครียดกว่าปกติด้วยแหละ เพราะเห็นว่าการสอบเปลี่ยนแนว
การสอบบางอย่างคงคาดเดาคะแนนอิงจากปีก่อนๆได้ยากขึ้นด้วย (เห็นมีคนบอกมาว่างั้นนะ -w-a)
ส่วนคุณเพื่อนนั้นคิดว่าน่าจะเครียดมากกว่าปกติกับการสอบ
บางครั้งเราก็เป็นนะ แบบเครียดๆกดดัน แล้วเกิดอาการไม่อยากพูดขึ้นมาซะงั้น
อยากเงียบๆคนเดียว คิดนู่นคิดนี่ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรใคร แค่มองโน่นนี่ก็รู้สึกรกหูรกตานิดๆ ฮ่าาา
คิดว่าพอพ้นช่วงนี้ไปก็น่าจะเป็นปกติเนอะ
-
อ่านดูแล้ว จะสงสารใครดีล่ะเนี่ย
-
เหลือเดือนเดียวแล้ว นับถอยหลังได้แล้วทั้งน้ำตาได้แล้ว :sad4: :sad4: :sad4:
เรื่องเพื่อน พูดไปเหอะ พูดไปเลย ถ้าเงียบต่อไปจะเครียดทั้งคู่เปล่าๆ เพราะดูเหมือนเค้าก็ไม่ใช่ไม่อยากคุยกับเรา แต่ไม่รู้จะคุยอะไรมากกว่า ลองคุยดู o13 o13 o13
-
เป็นกำลังใจให้สู้ส้นะ
-
ท๊อปๆๆๆ สอบติดทุกที่นะครับผม
-
Extra
วิธีการเลือกคณะอย่างชาญฉลาดโดยนายอธิษฐาน
1.ในเมื่อมันยากนัก กว่าจะรู้ว่าชอบอะไร งั้นหาที่เกลียดขึ้นมาแทน
ยกตัวอย่าง..
เลข อู้ยย เกิดมาเพื่อเบียดเบียนกันแท้ๆ เพราะฉะนั้น บายบ้าย วิศวะ บัญชี
อังกฤษ หนูแร้ทแคทแมว ไอแอมตี๋ น้อทตี่ โอเค ชัดเจน ไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา
วิทยาศาสตร์ เอิ่ม สายันต์สวัสดิ์ ฉะนั้น สายวิทย์ก็แยกทางเดินกันตรงนี้ได้เลย
2.ถามผู้มีประสบการณ์ รุ่นพี่ รุ่นป้า รุ่นแม่ ยันรุ่นเดอะเก๋า ว่าอาชีพไหนเป็นยังไง
"อะไร อาตี๋ แกจะต่อมหาลัยด้วยเหรอ" เจ๊แดงครับ มันแปลว่าไรวะครับ
"เรียนแบบอาฮ้งสิ ง่ายดี ไม่ต้องคิด" ป้าเสริม...ผู้แสนครีเอทีฟ
วิธีนี้อาจจะไม่เหมาะสำหรับผม
3.หาข้อดีในตัวเอง
นอนเก่ง ชอบปีนต้นไม้ ว่ายน้ำในคลองตั้งแต่แปดขวบ วิ่งร้อยเมตรเจ็ดจุดสองวินาที
ไม่ดิๆ เอาอะไรที่เป็นสาระหน่อย..
เต้นท่ากากๆ?
เอ่อ ไม่ไหววะ
4.สุ่ม
ง่ายๆครับ เอาไอ้คณะที่ยังรอดจากสามข้อข้างบนนั้น เขียนลงแผ่นเดียวกัน ฉีกเป็นแผ่นเล็กๆ เทลงแก้วเขย่า หลับตา แล้วอธิษฐาน..
ศิลปกรรม สถาปัตย์ มนุษย์ นิเทศ
แล้วแต่ชะตาฟ้ากำหนด ล้วงมือหยิบครับ..
เย็นบ่ายๆอันแสนศักดิ์สิทธิ มีเสียงเฮียกรนเป็นซาวด์แทร็กประกอบวินาทีระทึก
ผมเปิดกระดาษออกช้าๆ ใจเต้น
ส.เสือปรากฏขึ้นบนเสี้ยวกระดาษที่แง้มดู ผมรีบยัดกลับลงแก้วทั้งๆที่ยังไม่เปิดดู
"ส...สถาปัตย์ ถาปัตย์หว่ะเฮีย ไอ้เฮีย!!!"
วันปฐมนิเทศ....
ติดแบบฟลุ๊คๆมึนๆ ได้ทุนซะด้วย
ม้าดีใจใหญ่ ไม่กล้าบอกเลยว่าไม่ได้อ่านหนังสือไปด้วยซ้ำ
คนพลุกพล่าน คณะอยู่ทางไหนก็ไม่รู้ แถมเลือกที่นี่เพราะใกล้บ้าน ไม่คิดว่าจะติดเพราะมหาลัยดังพอควร เดินคลำทางไปเรื่อยๆตั้งแต่ประตูรั้ว คนเยอะมาก เสียงดังไปหมด ผมเดินลัดสวนมา เห็นป้ายห้ามลัดสนามแต่มองซ้ายขวาไม่เห็นคนสนใจเลยลองซะหน่อย ข้ามมาก็เป็นม้านั่งหิน หน้าตึกที่เขียนชัดว่า"คณะวิทยาศาสตร์"
ตรงนี้เงียบลงกว่าเดิม ร่มเงาจากต้นไม้สูงกับลมเย็นๆน่าแอบงีบ มองไปรอบๆมีแต่รุ่นพี่นั่งอ่านหนังสือกันเป็นกลุ่ม มีอยู่โต๊ะนึงครับที่นั่งอยู่แค่คนเดียว เป็นพี่ผู้ชาย นั่งหันข้างให้ผมอยู่ ผมเลยลองเดินเข้าไปถามดู
"เอ่อ พี่ครับ สถาปัตย์อยู่ทางไหนครับ?"
"...."
เมื่อกี้ผมพูดภาษาไทยใช่หรือเปล่าวะ จ้องหน้ากูแบบนี้หมายความว่ายังไง? แหน่ะ สะบัดหน้าหนีอีก
ถึงเอ็งจะหน้าตาดีแบบดารา แต่กระป๋องก็เปิดรอเอ็งโดดลงไปอยู่หน่ะ โคตรไร้มนุษย์สัมพันธ์ ผมเดินหันหลังให้มันแล้วครับ แม่ง น่าหงุดหงิดวะ ขอให้เป็นปมด้อยเดียวของมหาลัยนี้แล้วกัน
"พี่ครับ ขอโทษนะครับ? ตึกถาปัตย์อยู่ไหนครับ?"
ผมเห็นพี่อีกคนนึงเดินผ่านเลยเรียกดักไว้ ใส่แว่น ดูเท่ๆ ใส่เสื้อช็อป เขาดูเหมือนจะทักคนที่อยู่ข้างหลังผมไปอีก แต่ผมดันพูดคั่นไว้
"ตรงนู้นเลยน้อง เห็นตึกนู้นไหม เลยถัดไปจากตึกที่มีศาลาอยู่ข้างหน้าไปอีก"
"อ่อ ขอบคุณครับ" ผมโค้งหัวให้ ในมือม้วนใบกำหนดการจนกางออกไม่ได้แล้วครับ ผมเดินสวนกับพี่คนเมื่อกี้ไป ได้ยินเสียงไล่หลังมา "ไป ไอ้หมอก ไปส่องเด็กกัน" ผมหันหลังกลับไปมองแวบหนึ่ง ก็เห็นไอ้พี่คนที่ผมเข้าไปทักคนแรกปรายตามองมาเหมือนกัน
สายตานั้นเย็นเฉียบ แต่ผมไม่สนใจ
คิดแค่ว่าดีแล้วที่ไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน..
เอาวะ คงเจอกันแค่ครั้งเดียว แอบแลบลิ้นใส่ ไม่เห็นหรอก
"คนแบบนั้นคงไม่โคจรมาเจอกันอีก สบายใจได้ไอ้ตี๋" บอกตัวเองแล้วก็รู้สึกสบายใจ
ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังปลายทางของผมโดยไม่หันกลับไปมองอีก..
[Extra]
[10.12.54]
ปล. ถ้าเป็นพี่หมอกคงใส่กระดาษสามเเผ่นที่เขียนว่า "วิศวะ วิศวะ วิศวะ" o18
:laugh: :laugh: :laugh:
-
จิ้ม
ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเคยเจอกันมาก่อนที่ห้องปริ๊นงานอีกเนอะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
รออยู่นะครับ
-
วิธีเลือกคณะก้ากมากหนูตี๋ o22
อ้อ...เจออผู้คุม เปงเนื้องอกกันมาจริง ๆ ง่ะแหละ :-[
ผู้คุมแกหลงอะไรในนู๋ตี๋ฟ่ะเนี่ย...ความป่วงรือ :a5:
-
วิธีเลือกเรียนต่อแบบนี้ ไม่เก่งจริงทำไม่ได้นะเนี่ย :jul3:
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เจอกันเลยนี่นา น้องตี๋คงไม่คิดว่าไอ้หยิ่งคนนี้มันจะเป็นคนที่ต้องตื่นมามองหน้าคนแรกทุกเช้าล่ะสิ :z1:
น้องคนเขียนสู้ๆนะคะ เอาใจช่วยสำหรับนักเรียนเตรียมสอบค่า :กอด1:
-
เจอกันอีกครั้งก็เลยเถิดเลยอ่ะตี๋ :-[
ป.ล. แล้วคนเขียนเลือกคณะแบบตี๋หรือเปล่าคะเนี่ย :really2:
-
:angry2:ถามไม่ยอมบอก :z6:
-
คิดถึงจังเลยยน้องตี๋พ่่หมอกกกก
คนแต่งสู้ๆนะคะ อีกนิดเดียวเท่านั้นก็จะสำเร็จแล้ว
-
พี่หมอกมันหยิ่งจริงๆนะ 555
-
เลือกคณะได้ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yociexp49.gif) ไร้คำบรรยายมาก
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)จุดกำเนิดตี๋หมอก คนแรกที่เจอตี๋เจอในมหา'ลัย คือเนื้อคู่ของตี๋นี่เอง
-
มาพอให้คิดถึงน้องตี๋พี่หมอก ขอบคุณนะครับ
-
มีวิธีเลือกคณะได้ไม่เหมือนใคร
:laugh: :laugh:
-
โอ๊ะโอ่ เจอะกันครั้งแรกนี่นา พี่หมอกก็ยังคงความเป็นหมอกจัดอยู่ :laugh:
:กอด1:
-
เป็นวิธีเลือกคณะที่....อืม...เอ่อ... ยังไงดีอ่ะ
แต่มันก็ได้ผลล่ะนะ สำหรับตี๋
-
อืมม.. ไอ้เรื่องแบบยิ่งเกลียดยิ่งเจอนี่คงไม่ได้เป็นกันทุกคนหรอใช่มั้ย? (ได้โปรด)
แต่เพราะไม่ชอบ เพราะเกลียด มันก็เป็นเป็นการให้ความสำคัญกับคนๆนั้นอย่างนึง
เพราะฉะนั้น ควรจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ให้มามีความสำคัญ(ที่ไม่ได้ตั้งใจ)ในใจเราดีกว่าเน๊อะ ใช่ๆ!!
แต่อย่างกรณีพี่หมอกกับตี๋นี่ดีนะ เป็นแบบยิ่งเกลียดเธอ(ดูจากช่วงแรกๆ)ยิ่งเจอรักมากกว่า
:กอด1: อากาศเย็นแล้ว ห่มผ้าอุ่นๆนะคะ :กอด1:
-
อืมม.. ไอ้เรื่องแบบยิ่งเกลียดยิ่งเจอนี่คงไม่ได้เป็นกันทุกคนหรอใช่มั้ย? (ได้โปรด)
แต่เพราะไม่ชอบ เพราะเกลียด มันก็เป็นเป็นการให้ความสำคัญกับคนๆนั้นอย่างนึง
เพราะฉะนั้น ควรจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ให้มามีความสำคัญ(ที่ไม่ได้ตั้งใจ)ในใจเราดีกว่าเน๊อะ ใช่ๆ!!
แต่อย่างกรณีพี่หมอกกับตี๋นี่ดีนะ เป็นแบบยิ่งเกลียดเธอ(ดูจากช่วงแรกๆ)ยิ่งเจอรักมากกว่า
:กอด1: อากาศเย็นแล้ว ห่มผ้าอุ่นๆนะคะ :กอด1:
แอบชอบใครอยู่อ่ะป่าว กิ๊วๆ :z1:
ผู้อ่านทุกคนอย่านอนใส่แต่บ็อกเซอร์นะคัฟ ตื่นมาอาจมีอาการปวดขาได้
ระวังเป็นหวัดกันด้วยเด้อ. :กอด1: :กอด1:
ยังคิดถึงทุกคน :sad4:
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้นะครับ ^^ ชอบหมอธามมากเลย ภาษาเป็นกันเองดี ฮ่าๆๆๆๆ ฝากตัวด้วยนะครับ
จะติดตามต่อไปครับ :sad4:
-
อ่า ขอโทษจริงๆครับ ผมเมนท์รื่องผิด รีบไปหน่อย ขอโทษจริงๆครับ :o12:
เรื่องนี้ผมก็อ่านเหมือนกัน แต่ว่า มันเปิดพร้อมกันเลย เมนท์ผิด :o12:
อ่านเรื่องนี้แล้วสงสารอาตี๋ มากๆเลย ชอบบุคลิกหมอกมาก แต่ตอนนี้ยังอ่านไปจบเลย
เดี๋ยวไปอ่านก่อนน้า ฝากตัวด้วยนะคร๊าบบบบ :o8: :impress2:
-
คิดถึงพี่หมอกอ่ะ
พี่แกก็เน๊าะ เก๊ก
จริงไรจริงอย่างนี้
มาน่า :z6: จริง ๆ
-
อย่าบอกนะว่านี่เป็นรักแรกพบของพี่หมอก
-
อร๊ายยย มี Extra ให้หายคิดถึงด้วยยย :-[
แบบนี้เรียกรักแรกพบ สินะ :impress2:
ตี๋เอ้ยพูดแบบนั้น คงไม่รู้เลยสินะว่าอนาคตจะโดน จ้ำจี้ แล้วกลายเป็นภรรยา น่ะ โฮะๆ :laugh: (หัวเรอะแบบนางร้าย)
-
วิธีเลือกคณะเเบบนี้ :z3: ตี๋เอ๊ยยย
เด็กไทยอย่าเลียนเเบบนะครับ :laugh:
ปล. ถ้าเป็นพี่หมอกคงใส่กระดาษสามเเผ่นที่เขียนว่า "วิศวะ วิศวะ วิศวะ" o18
-
วิธีเลือกคณะเเบบนี้ :z3: ตี๋เอ๊ยยย
เด็กไทยอย่าเลียนเเบบนะครับ :laugh:
เลียนแบบไปแล้วคนนึงคัฟ :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆๆ วิธีเลือกคณะสมเป็นอาตี๋ที่สุด :z2:
-
เฮ้ยยยย (ตกใจ)
คนเขียน PM มาเมื่อวานหรออออ เค้าไม่ได้สังเกตุอะ ขอโทษษษษษษษ o22 o22 :serius2:
-
โอ้ มาวันแรก ก็เจอพี่หมอกเลยน๊าาา
-
อ้ากกกกกกกสสสสส. อ่านแล้วติดทำไงดีง่ะ ตอนนี้ชักคิดถึงพี่หมอก น้องตี๋ ไอ้เฮีย ไอ้พี่ฟินฯลฯ ง่ะ :z3:
แต่ตี๋นี่หาวิธีนี้เลือกคณะมาได้ไงเนี้ยะ :m20: ดีนะที่ยังได้คณะที่ชอบน่ะ ไม่งั้นไม่อยากจะคิดถึงระยะเวลาที่เรียนเลยว่าจะทรมานขนาดไหน
:3123:สู้ๆนะจ๊ะคนเขียน เป็นกำลังใจให้นะทั้งเรื่องเรียนและเขียนนิยาย
-
อยากตะโกนดังๆว่า"อ่านทันแล้วโว้ยยยยยยยย"
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:z3: อ่ะโห ถ้าจะสุ่มเลือกกันขนาดนี้ ได้งี้ก็เก่งแล้วว่ะตี๋ ป๊าดดดดดดดดดดดด
อยากรู้จริงๆนะว่าตอนหันมาแรกพบสบตาน้องตี๋ พี่หมอกคิดไรเปล่าวะ หรือมีแต่ความจุดจุดจุด ไม่สนใจ
ยิ่งมีความหลังพบกันครั้งแรกยิ่งอยากรู้ เค้าอยากอ่านพาร์ทพี่หมอกจังเลยยยยยยย
คนเขียนสู้ๆนะจ๊ะ อีกไม่นานเราจะได้พ้นทุกข์แล้ว ทนไว้อึดไว้ ติดชัวร์ๆ เย่เย่ :กอด1:
-
รักแรกพบๆ :o8:
-
ฉะอุ้ย ชะรอยจะเป็นเนื้อครู่นะเนี่ยยยย
-
ดีนะ ตอนแอดเลือกแต่วิศวะ วิศวะ วิศวะ
จุฬา มหิดล เกษตร จุฬา
สุดท้ายก็ติดมหิดล ไม่น่าเลย TT-TT
-
อ้า นั้นคือครั้งเเรกที่หมกเจอตี๋ชิมิ
-
o18 o18 o18
-
Extra 2
พี่หมอกเป็นคนแปลกๆครับ
เรียกได้ว่าอยู่ด้วยแล้วไม่มีเบื่อถ้ามันไม่คิดทำตัวงี่เง่า บางครั้งมันพูดจาเหมือนเด็กๆ บางครั้งก็ดูจริงจัง เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้
แรร์พี่หมอกเวอร์ชั่นแรก
บางทีมันมึนครับ
มักจะเป็นบ่อยๆเวลาอ่านหนังสือหนักๆ
"พี่หมอก?"
ผมเห็นมันเดินออกมาจากห้องนอน จะบ่ายโมงแล้ว ตัวผมหน่ะสอบเสร็จแล้วครับ แต่ของมันเหลืออีกวันนึง
"พี่จะไปไหนอะ?"
มันเดินตรงไปที่ประตู หันกลับมามองผมแล้วขมวดคิ้ว "กินข้าว"
"โทรสั่งก็ได้"
"....."
มันเงียบ ทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมพยายามข่มยิ้มไว้ครับ กลัวพี่หมอกหน้าแตก
มันเดินกลับมา นั่งลงข้างๆผม ใช้นิ้วนวดตา แล้วหงายตัวลงพิงกับเบาะ ผมถามพี่หมอกว่าจะเอาอะไร แต่กลับได้รับคำตอบแบบขอไปทีว่าอะไรก็ได้
อาหารมาส่งหลังจากโทรสั่งไม่นานนัก มันเดินหายเข้าไปในครัว ผมชะเง้อคอมองตามไปเห็นมันไปหยิบช้อนส้อม
"พี่ หยิบไมวะ"
"มึงจะใช้มือกินหรอไง"
"เขามีช้อนส้อมให้มาแล้ว"
"...."
ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ
เอาอีกแล้ว จะหัวเราะอยู่แล้วนะ ยิ่งไอ้ท่าทางที่ทำเป็นนิ่งๆแต่กระแทกช้อนส้อมกลับลงไปในลิ้นชักหน่ะ มัน...
"ฮ..ฮึก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"ขำเชี่ยไร"
"ผ..ผม ฮ่าๆๆๆ โอ้ยย ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"มึงไม่รู้อะไร ช้อนส้อมนี่" มันชี้ไปที่ช้อนในมือของผม "แม่งโคตรสกปรก ใช้มาไม่รู้กี่คน มันไม่ได้ล้่างสะอาดหรอก"
"ฮ..ฮ่ะๆๆ เลยจะบอกให้ใช้ของตัวเองอ้ะนะ?" มันขมวดคิ้วเหมือนไม่ค่อยพอใจ พยักหน้าให้ผม แต่มันก็ใช้ช้อนส้อมของทางร้านเขา
"พี่ไปล้างหน้าเหอะ มึนแบบนี้เดี๋ยวอ่านหนังสือไม่รู้เรื่ิอง"
"ใครมึน มึงอย่ามามั่วได้ไหม?"
"เออๆ ผมมึนเองอะ ไปล้างหน้าเป็นเพื่อนหน่อย" ยกทั้งถาดอาหารที่กินเสร็จแล้วไปไว้หน้าห้อง รอคนมาเก็บแล้วก็ลากไอ้พี่หมอกที่ยืนหน้าบูดอยู่ไปห้องน้ำ
"กูไม่ได้มึน"
"น่า ไปเป็นเพื่อนผมหน่อย"
"มีตีนก็เดินไปเองสิวะ กูจะไปอ่านต่อแล้ว"
มันรั้งมือผมไว้ ไม่ให้เดินต่อ หันกลับมามอง ไอ้พีี่หมอกดูโทรมลงไปในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วัน อ่านกันทั้งวันทั้งคืน สอบเสร็จกลับมาก็อ่านต่อ คงจะเหนื่อยมาก
"พี่ เหนื่อยป่ะ"
"เหนื่อยไร"
"เรื่องสอบ"
"ชิวๆ" ไอ้คนที่พูดชิวๆออกมายืนหาว ขอบตาคล้ำหน่อยๆ ระหว่างที่ถามก็จูงมือมันเดินมาเนียนๆ มันก็เดินตามมา
"สอบอะไรเยอะแยะหว่ะพี่"
"วิศวะไม่ใช่ประมง จะได้เหวี่ยงแหแล้วจบ"
"ประมงเขาก็เรียนเยอะนะ"
"เออ"
ดันตัวมันไปที่ก็อกน้ำ มันมองหน้าผมผ่านกระจก แต่ก็ยอมเปิดน้ำล้างหน้า ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้ ดูจะสดชื่นขึ้น
น้ำหยดไปตามโครงหน้า พี่หมอกน่าจะไปเป็นนายแบบ เพราะคงไม่เหมาะกับการเล่นหนัง ไอ้พี่หมอกคงไม่ยอมให้ใครมาสั่งคัทหรอก
มันถอนหายใจหนักๆทีนึง ก่อนหันกลับมาทางผม
"มาให้กอดหน่อยดิ"
"นาทีละสิบบาท"
ผมยิ้ม ทำหน้ากวนตีนที่เห็นผ่านกระจกข้างหลังพี่หมอก
"กูให้หมดบัญชีกูเลย"
มันยิ้มอ่อนๆ อ้าแขนรอ ผมก็เดินเข้าไปหา กอดหลวมๆเหมือนชารจ์แบต ยืนพิงอ่างล้างหน้าสักพักก็เดินออกมา
"พี่ลืมปิดก็อกน้ำหว่ะ"
"....."
ข้อที่สอง
มันมีน้ำใจก็ต่อเมื่อมีอารมณ์จะช่วยเหลือคน
"โอยยยยยย ไม่อยากทำแล้ว"
เห็นมันเดินมาใกล้ๆ มองจากมุมนี้เห็นแค่เท้าที่เดินไปมารอบๆผม ผมนอนอยู่ที่พื้นหน้าทีวี ปลายเท้ามีโมเดลที่ต่อมาจะสามวันแล้ว ก็ยังไม่เสร็จสักที
งานเดี่ยวนรกแท้ๆ
"สามวันแล้วยังทำไม่เสร็จอีกหรอไง"
"ผมทำไม่เก่งอะ ไอ้เคิ่ลนะถนัด"
"นอนแบบนี้ชาตินี้ก็ไม่เสร็จ"
"มันไม่เสร็จหรอก" แม่ง สั่งงานกูอยู่นั่น ทุกวันนี้เวลานอนก็เหลือนิดเดียวแล้ว ง่วงจะบ้าตายแล้วเว่ย "ไม่ทำแล้ว"
มันนั่งลงที่พื้นข้างๆ เห็นแต่กางเกงมันเลยพลิกตัวนอนหงายเงยหน้าขึ้นไปมอง มันยื่นแก้วน้ำให้ผม โอวัลตินครับ อุ่นๆอยู่ ที่เดินไปมาเมื่อกี้คงจะชงไอ้นี่ล่ะมั้ง
"ใครจะรับมึงเข้าทำงาน แค่นี้ยังทำไม่ได้"
มองแบบนั้นหมายความว่าไงวะ กูไม่คุยกับมึงแล้ว บั่นทอนจิตใจ
ขมวดคิ้วใส่แล้วหันหลังหนี ได้กลิ่นนมโชยมา หิว แต่ยังไม่อยากขยับตัว ตอนนี้ง่วงมาก พื้นเย็นนิดหน่อยแต่ผมไม่สนใจ
หลับตาลงได้ยินเสียงพี่หมอกถอนหายใจ รู้สึกว่าพี่หมอกลุกไปแล้ว เออ กูมันไม่เอาไหน งานแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย ผมคว้ากระบอกเก็บงานมากอดไว้ ชุดนักศึกษาเหม็นเหงื่อ แต่ก็เหนื่อยจนไม่อยากอาบน้ำ
ผมหลับ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน
ตื่นมาตอนที่ท้องฟ้านอกหน้าต่างมืดสนิท ผมนอนอยู่บนโซฟา มีผ้าห่มอุ่นคลุมตัวอยู่ ลืมตานิ่งๆ เพราะยังง่วงจนไม่อยากลุกขึ้นมา ไฟห้องครัวที่เปิดอยู่ เงยหน้ามองดูเห็นพี่หมอกนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว บนโต๊ะมีโมเดลของผมตั้งอยู่ ดูเหมือนมันกำลังทำอะไรสักอย่างกับไอ้โมเดลของผม
มองได้ไม่นานก็รู้สึกปวดหัวเลยหลับต่อ เห็นเพียงหลังของพี่หมอก ไม่รู้ทำไมรู้สึกถึงความตั้งใจผ่านแผ่นหลังนั้น
ตื่นมาตอนเช้า เช้าจนคิดว่าสักจะพึ่งหกโมงกว่า ผมลุกขึ้นมายืนบิดตัวอยู่ริมหน้าต่าง มองวิวกรุงเทพยามเช้าในมุมสูง
นึกขึ้นได้ก็รีบเดินไปที่โต๊ะกินข้าว เห็นกล่องปริ้นเตอร์วางอยู่ เปิดกระดาษลังนั่นดู ข้างในเป็นงานของผมที่ต่อเสร็จแล้ว
ผมแปลกใจ
แปลกใจที่มันนั่งทำงานที่ตัวมันไม่ถนัดเพื่อคนอื่น
เพื่อผม..
งานที่มันทำ ดูปราดเดียวก็ดูออก เพราะมันทำงานเป็นระเบียบ ไม่เหมือนของผมที่ยังเห็นคราบกาวเยิ้ม ข้างๆเป็นแบบที่ผมวาดไว้ คิดว่ามันทำตามแบบนี้จนเสร็จ มันออกมาดีกว่าที่ผมคิด
ผมยิ้มหน้าบาน ไม่รู้ทำไม แต่ไม่ใช่เพราะงานเสร็จแน่ๆ
บิดลูกบิดให้เบามิอที่สุดแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ในห้องยังไม่สว่างเพราะปิดม่านไว้ เห็นมันนอนซุกตัวในผ้าห่ม หลับสนิทเลยครับ ไม่กล้าปลุก ตอนมันนอนอย่าไปกวน เดี๋ยวพายุไซโคลนเข้าถล่ม แถมยังดูเหนื่อยๆเหมือนพึ่งได้นอน
มองนาฬิกา วันนี้ต้องรีบเอางานไปส่ง ถึงมันจะไม่ใช่ผลงานผมเองทั้งหมดก็ต้องยอม ไม่งั้นไม่มีส่งล่ะถึงตายเลยนะนั่น
ครั้งต่อไปผมจะตั้งใจทำงานนะพี่หมอก
"ขอบคุณนะครับ"
ไว้พี่ตื่นเมื่อไหร่ ผมจะพูดกับพี่อีกครั้งนะ..
[Extra2]
[11.12.54]
มีอีกแต่เดี๋ยวไว้ค่อยมาต่อ(แล้วแต่อารมณ์และทรผม กร๊าก) ง่วงมากเลย :t3:
สงสัยใกล้เวลา hibernation :laugh:
สองวันทำข้อสอบชีวะไป1200ข้อ เหลืออีกสามร้อยกว่าข้อ :jul1: พรุ่งนี้ต้องอ่านเคมีอีก ว้ากก :z3: ไม่ชอบเคมี :m31:
:กอด1: :กอด1: อยากมาต่อตอนเต็มๆให้ แต่ว่ารอไปก่อนนะตัว :เฮ้อ:
:z10: :z10: :z10:
:z2: :z2: :z2:
-
คิดถึงพี่หมอกแล้วน้า :sad4:
-
วิธีเลือกคณะตี๋ช่างเลิศ
เคยเจอกันมาก่อนแล้วนะเนี่ย คู่แล้วไม่แคล้วกัน
อีกตอนนึง
เติมหลังทุกบรรทัดไปว่า พี่หมอกน่ารัก (เติม ก.ไก่แปดสิบเก้าล้านตัว)
มึนแล้วฮาฟร่ะ บร๊ะ ตี๋ก็อย่าแซวดิ๊
ชอบตอนกอด 'กูให้หมดบัญชีเลย' โหวววว ละลายไปกับสายลมและแสงแดดที่แผดเผากลางหัวใจช้านน ประหนึ่งตัวเองเป็นตี๋
:laugh:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยอิพี่หมอกเนี้ยก็มีมุมน่ารักๆเยอะเนอะ
-
อีตาพี่หมอกนี้ก็น่ารักเนอะ
-
น่าร้ากกกก
-
พี่หมอกน่ารักอะ :-[ อ่านมุมนี้แล้วอยากลักพาตัวกลับบ้านให้ตี๋มาแพ่นกบาลเล่น :m26:
คนเขียนก็น่ารักเหมือนกัน
สู้ๆนะคนเก่ง :ped149:
-
:o8: :o8: :o8:
-
พี่หมอกนี่มันน่าร๊ากกกกก ><~~~~~~
-
o13 o13
พี่หมอกแม่งน่ารักอะ ชอบมากเลยผู้ชายซึนคนนี้
55555 น้องตี๋ก็น่ารักมากๆ
ชอบอ่านคู่นี้จังเลย ให้ความรู้สึกสบายๆ
เหมือนที่เป็นอยู่มันมีความสุข มันพอดี
ไม่ต้องมีอะไรเพิ่มเติม
:กอด1: :กอด1: คนแต่งหลายๆที
สู้ๆนะจ๊ะ ขยันแบบนี้สมใจหวังชัวร์ๆ ^^
+1 ให้จ้าาา
-
เป็นตี๋หน่อยไม่ได้ จะโผไปฟัดแก้มพี่หมอกให้พี่แกสะดุ้งเลย น่ารักจริงจังอ่ะ
ไม่ชอบเคมีเหมือนกันเลย ได้น้องหมาน้องแมวมาเป็นฝูงแล้ว
แต่ยังไงก็สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ (จากคนที่เกลียดเลขเกลียดวิทย์แต่ต้องเรียนทั้งหมดที่ว่ามานั่น เหอๆ)
แอบชอบใครอยู่อ่ะป่าว กิ๊วๆ :z1:
:กอด1: แอบชอบคนเขียนนั่นแหล่ะ ไม่รู้ตัวเร๊อะ?! :กอด1:
-
เฮ้ออออออออ มีแฟนอย่างนี้รักตายเลย อิจฉาตี๋อ้ะ :เฮ้อ:
อันที่สองใช่ขยายความต่อจากคืนที่นอนไม่หลับของพี่หมอกรึเปล่าน๊อ
-
:กอด1: :กอด1:
-
อันที่สองใช่ขยายความต่อจากคืนที่นอนไม่หลับของพี่หมอกรึเปล่าน๊อ
.
ถ...ถูกต้องนะค้าฟฟ มีคนจับได้ด้วย
:กอด1: แอบชอบคนเขียนนั่นแหล่ะ ไม่รู้ตัวเร๊อะ?! :กอด1:
ซึนเดเระ :laugh:
:z6:
-
พ่อแสนดี เจ้าประคุณทูนหัว ทูนเกล้า
ไม่รู้จะอวยหมอกยังไงแล้วนาทีนี้ ประทับใจตรงปากเสียแต่ทำให้เนี่ยล่ะ o13 o13 o13
-
พี่หมอกน่ารักที่สรวดด :กอด1:
-
:-[โอ้ยยยยยยยยยยยย น่ารักไปไหมเนี่ยะะะะะะะะะะะะะะ
ชอบตอนไม่ยอมรับว่ามึนอ้ะ แอร้ยยย ><
-
หมอกนี่น่ารักนะเวลามึน :-[
-
ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 2 ตอนรวด
น้องตี๋เลือกคณะได้ใจคนอ่านมาก
แนวได้อีก :m20:
ส่วนพี่หมอก็แอบน่ารัก
แอบช่วยเงียบๆ
คนอ่านชอบคนที่การกระทำมากกว่าคำพูด
พี่หมอกนี่ใช่เลย เป๊ะ o.O!!!
ต้องขอยืมพี่หมอกจากน้องตี๋มาควงซะแล้ว :o8:
-
จะน่รักไปถึงไหนคู่นี้อ่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
เขินพี่หมอก น่าร๊ากกกกอ้ะ :m3: :m3:
อยากมีแฟนแบบนี้ :m1:
คนแต่งสู้ๆค่ะ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วตกหลุมรักพี่หมอกถอนตัวไม่ขึ้นอะ
โหยน่ารักโคตรรร เราจะหาผู้ชายแบบนี้ได้ที่ไหนบ้างคะเนี่ย
คนแต่งสู้ๆ นะคะ เราเป็นกำลังใจให้อยู่นะ
-
พี่หมอกมุมนี้มันน่ารักจริงๆนะ อ่อนโยน คิดถึงเรื่องนี้ที่สุดรออ่านเต็มๆครับ
-
เพิ่งได้มีเวลามานั่งอ่าน
ตามทันแล้ว สนุกมาก
o13
เป็นกำลังใจในการสอบนะคะ
เวลาสองเดือนจะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้า แต่มันก็ต้องมาถึงจนได้
-
ตี๋น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
แต่หมอกน่ารักขึ้นทุกวัน
-
น่าร้อกกอ่า ^^
-
พี่หมอก น่ารักทุกมุมจริงๆ :impress2: :-[ :man1:
:man1: :กอด1:อยากยืมมากอดสัก 2-3วัน
แต่ไม่โดนตี๋กระทืบก็โดนพี่หมอกกระทืบนี้แหละ :laugh:
:L1: :L1: :L1: :L2: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ :ped149:
พี่หมอกโหมดมึนน่ารักดี :t2:
-
พี่หมอกน่าร๊ากกกกกกกกกก
-
:L2:เข้าชมรมรักพี่หมอกไปโดยปริยาย... :L2:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo18.gif) พี่หมอกเค้าก็มีความน่ารักในมุมของเค้าเหมือนกัน
-
เค้าก็น่ารักกันอยู่สองคนอ่ะ :o8:
-
พี่หมอกน่ารัก ฮ่าๆๆๆ
-
ห่วงใยซึ่งกันและกัน
น่ารักจัง :กอด1:
-
แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักพี่หมอกได้ยังไง
-
หลงรักพี่หมอกสุดหัวใจ ก็น่ารักซะขนาดนี้ ไม่รักได้ไงเนอะ :man1:
-
ความจริงว่าจะอ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ง่วงมาก ไม่ไหว :z3:
เมื่อเช้าเปิดคอมมา ตกใจ คอม บูทเครื่องเสร็จ หน้าจอดำมีแต่เมาส์ งานเข้าล่ะทีนี้
เลยลองเข้า SM (Safe mode นะ ไม่ใช่ Sadism & Masokism) แล้ว ปิดเครื่องใหม่
เปิดคอมใหม่อีกที ปรากฏว่าาา หายแล้ว !! จอร์จ แทบจะกระโดดลงหน้าต่างฮ่าาา :laugh:
เลยได้มาอ่านด้วยประการฉะนี้แล
กว่าจะแก้ได้ 10.00 - 11.10 ชั่วโมงสิบนาที...:m31:
แทบช็อคตายยย
ข้างบนเป็นเพียงคำบอกเล่า
เอาล่ะเข้าเรื่อง
พี่หมอกมึน ฮ่าา :laugh:
แถมซึนด้วยย ไม่ยอมรับตัวเองงงงง กิ๊วๆ (โดนพี่หมอกต่อย :m25:)
พี่หมอกแอบมีน้ำใจนะ อ่านมาตั้งนานพึ่งเคยเห็น = =
-
แอร๊ๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ พี่หมอกซึนชิบหอง
อยากได้แฟนแบบพี่หมอกจริงจัง
-
พี่หมอกน่ารักเว้ยเฮ้ย
ปากร้ายไปงั้น แต่ก็ช่วยทำงานซะเรียบร้อยเชียว
-
วิธีเลือกคณะเเบบนี้ ตี๋เอ๊ยยย
เด็กไทยอย่าเลียนเเบบนะครับ
เลียนแบบไปแล้วคนนึงคัฟ
ไม่ใช่1แต่เป็น2
-
หมอกเนี่ยรักตี๋มากจริง ๆ o13
-
o22 o22
พี่หมอกมีมุมแบบนี้ด้วย ทุกทีเห็นแต่หวงเจ้าตี๋น้อย
:jul3: :jul3:
แต่ระวังนะพี่หมอก :m26:เอาใจบ่อยระวังตี๋น้อยจะเสียคน(หรือเสียแล้วอ่ะ :m28:)
:laugh: :laugh:
ล้อเล่น
น่ารักดีนะคู่เนี่ย
-
ในที่สุดก็อ่านทันนนน :m3: เพิ่งมาอ่านครั้งแรก น่ารักมากมายทั้ง2คู่เลย~
-
อดหลับอดนอน นั้งอ่านจนทัน สนุกมากๆ และชอบมากๆด้วย
รอต่อน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ตลอดค่ะ
-
กรี๊ดบ้านแตก
อ้ากกกกกกกกกกกก
พี่หมอกน่ารักมากเลยอ่ะ
อิอิ
เขิลล ว่ะ
ยิ้มค้างเหมือนคนบ้าเลยทีนี้
-
:-[ :-[ :-[ :-[
พี่หมอกมีมุมน่ารักน่ารักด้วยอะ
อิอิ ชอบบบบบ
-
พี่หมอกน่ารักเว่อร์
-
รักเรื่องนี่มาก หลากหลายอารมณ์ น่ารักอ่ะ พี่หมอก
-
น้องตี๋ขอยืมควงพี่หมอกซักวันดิ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกก !
ขอบ่นเหมือนกันไม่ไหวแล้ว เปิดเทอมมางานสุมหัวมาก ๆๆๆๆ
ดีใจที่ได้อ่านพี่หมอก TT"
คลายเครียด อันนี้เปิดได้แค่ชั่วโมงเดียว
ยังไงก็รอตอนเต็มนะคะ ><
-
:laugh: :laugh: :laugh:พี่หมอกน่ารักกกกกกกน่ามึนนนนนนนได้อีก
:3123:รอตอนพิเศษต่อและเต็มนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้ๆๆ
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารัก
แต่ไม่ค่อยแสดงออก
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อิพี่หมอกมันน่ารักแหะ
-
Coin 25
ห้องเงียบกริบ
ผมแง้มประตูเข้าไป เห็นพี่หมอกนั่งอยู่ที่เตียง ไม่รู้ว่าจ้องมองอะไรอยู่ ผมไม่กล้าส่งเสียงออกไป
ก่อนหน้านี้ผมเดินไปส่งน้องฝนถึงที่ห้อง เรานั่งคุยกันว่าจะเอายังไงกับการตัดสินใจเรื่องอนาคตที่ใกล้เข้ามาทุกที แต่ผมก็ยอมรับทุกการตัดสินใจครับ น้องฝนร้องไห้ตลอดตอนที่โทรหาพ่อ ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกัน เพราะตัวผมทำได้เพียงแค่ยืนมองจากที่ห่างๆ เหมือนที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้
บ้านนี้กว้าง กว้างเสียจนมองไปรอบๆก็ไม่เห็นใคร
เหมือนอยู่คนเดียวท่ามกลางกรงที่สวยหรู ลูกนกที่ขาดอิสระหมดเรี่ยวแรงที่จะเผชิญโลกกว้าง
ผมนั่งลงข้างๆ พี่หมอกเงยหน้าขึ้นมามอง เเววตาลังเลแบบนั้นกลับมาอีกแล้ว ผมอดถอนหายใจไม่ได้
“พี่หมอก..พี่มีอะไรพี่พูดออกมาก็ได้นะ ผมรอฟังอยู่”
“ไม่มีอะไร”
เวลามันเงียบแบบนี้ น่ากลัวไม่ต่างจากเวลาที่โมโหออกมา
แต่อย่างน้อยการได้ระบายความรู้สึกออกมาก็ทำให้ผมรู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ ไม่ใช่แบบนี้ ตอนนี้มันกำลังซ่อนตัวเองไว้ ไม่ให้ผมเข้าไปถึง
“พี่ ผมขอโทษที่เข้าไปยุ่งเรื่องในครอบครัวของพี่”
มันถอนหายใจ ก่อนจะหันหน้ามามองผมอีกครั้ง “มันไม่ใช่ความผิดมึง กูแค่กำลังคิด”
ผมไม่พูดอะไรต่อ รอให้มันเป็นคนพูดออกมาเอง
“สิ่งที่มึงพูดกับกู กูกำลังคิดถึงคำพูดนั้น”
เสียงพี่หมอกทุ้มต่ำ บางครั้งก็พูดออกมาเบาเสียจนแทบจะหายไปกับเสียงลมหายใจ
ในห้องไม่ได้เปิดไฟแต่เปิดผ้าม่านไว้จนสุด ทั้งห้องเลยสว่างด้วยแสงจันทร์
ถึงผมจะนั่งข้างๆ แต่บางครั้งก็ยังรู้สึกเหมือนพี่หมอกยังนั่งอยู่ตัวคนเดียว
“นานๆกูจะเจอพี่เมฆที ฝนกูก็ไม่ค่อยได้คุยด้วย ไม่ได้เห็นหน้าพ่อมาสักสามปีแล้วมั้ง”
พูดเหมือนไม่ได้สนใจอะไร แต่ผมรู้สึกเหมือนพี่หมอกนั่งนับวันที่ผ่านไปเหล่านั้นทุกวัน
เฝ้ารอ สิ่งที่แม้แต่ตัวพี่หมอกเองก็ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่
นี่เป็นครั้งแรกที่พี่หมอกพูดเรื่องตัวเองออกมา ผมรับฟัง รู้สึกถึงอารมณ์หลายๆอย่างในคำพูดนั้น
“เวลามันก็ผ่านไปแล้ว นานจนกูไม่รู้จะแก้ไขยังไง กูได้แต่คิดว่า ถ้ากูไม่ได้เป็นแบบนี้
ทุกอย่างมันจะดีกว่านี้หรือเปล่า บางทีตอนนี้ครอบครัวกูอาจจะได้นั่งกินข้าวด้วยกันแบบที่ครอบครัวมึงทำ”
พี่หมอกกำลังคิดจะเปลี่ยนตัวเอง..ผมคิดแบบนี้ถูกต้องหรือเปล่า..
“พี่ก็ไม่ต้องแก้ไขมันดิ”
ความสงสัยแสดงชัดผ่านสายตา
“พี่แก้ไขอดีตไม่ได้อยู่แล้ว แต่พี่ทำปัจจุบันกับอนาคตได้ ทุกอย่างมันขึ้นกับสิ่งที่พี่เลือก ไม่มีใครกำหนดได้นอกจากตัวพี่เอง”
“ผมไม่รู้ว่าเมื่อก่อนพี่เป็นยังไง ผมรู้จักแต่พี่หมอกที่นั่งอยู่กับผมตอนนี้ พี่หมอกที่เป็นตัวพี่ ไม่ใช่พี่หมอกในอดีต”
ตอนที่ผมเจอมันครั้งแรก มันไม่เคยสนใจใคร
มันเย็นชา หลายๆครั้งก็ทำตัวเหมือนคนอื่นไม่มีหัวใจ มันเพิกเฉยต่อความรู้สึกคนอื่น
แต่ตอนนี้ อะไรบางอย่างกำลังค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป
ผมรู้สึกได้ว่าพี่หมอกมีความสุข
ไม่รู้ว่าเกิดได้ยังไง แต่ผมก็อยากให้พี่หมอกมีความสุขแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
“ถ้าพี่ไม่ได้เป็นแบบตอนนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะได้รู้จักพี่หรือเปล่า หรือตอนนี้ ผมกับพี่อาจจะยังไม่รู้จักกัน อาจจะยังเป็นแค่คนที่เดินสวนกันไปมา”
ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ทุกวันนี้เห็นสาวสวยๆผมก็ยังมองตามจนคอเคล็ด ไม่ได้รู้สึกใจเต้นอะไรกับซิกซ์แพ็คหรือกล้ามล่ำๆของนายแบบตามนิตยสารสักนิด
แต่ผมชอบพี่หมอก
และผมก็ไม่คิดว่าผมจะรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนอื่น
ผมชอบทุกอย่างที่เป็นตัวมัน แม้มันจะมีข้อเสียอยู่บ้าง แต่ยังไงก็คือพี่หมอกอยู่ดี
“ทุกอย่างมันไม่ใช่ความผิดพี่หรอก แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าความผิดใคร บางทีความผิดคนบนนู้นมั้ง?”
ชี้มั่วๆไปที่ท้องฟ้า ภาพนอกหน้าต่างที่บ้านของพี่หมอกจะต่างกับที่คอนโด เงียบเชียบ มองออกไปก็เห็นแค่สระว่ายน้ำกับสวน ถ้าไม่ได้เปิดไฟไว้ก็จะมืดสนิท
“บนนู้นอะไรของมึง กูไม่เห็นจะมีใคร”
“เอ่อ…มนุษย์ต่างดาวไงพี่ ความผิดพวกนู้นหน่ะ”
“ปัญญาอ่อนหว่ะ”
“ไรวะ อุตส่าห์จะทำให้มันขำ”
“ก็มันไม่ขำ มุกมึงนี่เอาไปกลบดินฝังยังทำปุ๋ยไม่ได้เลย”
“ฮึ่ย…เออๆ มุกผมมันแป้กเว้ยคร้าบ แล้วไอ้คุณพี่หมอกจะยิ้มทำไม”
มันหันมามองหน้าผมเต็มๆ พี่หมอกยิ้ม แม้แต่แววตาขวางโลกก็ยังอ่อนลง
“หึ กูชอบความพยายามกากๆของมึง”
“ไม่กากเว้ย เนี่ย โคตรเลิศ สมาคมมุกควายมอบโล่ให้เลย”
ไม่มีการบอกล่วงหน้าให้ผมเตรียมใจ พี่หมอกก็ปิดปากผมไว้ด้วยจูบเบาๆของพี่เขา
มือข้างที่นั่งติดกันถูกจับไว้ ผมบีบมือตอบกลับ มืออีกข้างรั้งต้นคอพี่เข้าไว้ให้เข้ามาใกล้
ถึงแม้พี่หมอกจะไม่ค่อยพูดออกมาว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ทุกการกระทำที่แสดงออกมา มันชัดกว่าคำพูดซะอีก
สัมผัสชื้นที่ปลายลิ้น เพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับจูบที่ริมฝีปาก เลยไม่ทันรู้ตัวว่าถูกผลักลงนอนกับเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ”
“กูรู้”
ไอ้ประสบการณ์สยองครั้งล่าสุดยังจำได้อยู่ครับ กว่าจะหายเจ็บ สองสามวัน “พี่ ผมไม่ชอบหว่ะ เจ็บก้น”
“เดี๋ยวมึงก็ชิน ทำบ่อยๆ”
“!!”
“กูก็เห็นมึงชอบดีออก”
“นั่นมันพี่คนเดียวแล้วที่ชอบ”
ถูกกดจูบลงบนแก้ม พอถูกจ้องตาแบบนี้เลยรู้สึกว่าหลบสายตาไม่ได้
“อย่างน้อย ช่วงเวลาแบบนี้ มันก็ทำให้กูรู้ว่ามึงเป็นของกู”
“พี่พูดเหมือนผมมีคนอื่น”
“มึงมันทำดีไปทั่ว จนกูไม่มั่นใจ”
“ใครจะขวางโลกแบบพี่ เพื่อนผมก็ตั้งหลายคน จะให้ไปทำหน้าบูดใส่ได้ยังไง”
“ไม่รู้ กูไม่ชอบ มึงทำดีกับคนอื่นเดี๋ยวก็มีคนมาหลงมึงอีก”
“ถ้าไม่หน้ามืดตาลายแบบพี่ก็ไม่มีคนอื่นแล้ว เฮ้ย ไม่ดิ ต้องบอกว่าพี่ตาถึง แบบผมนี่ลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่น ชิ้นเดียวในโลก โอ๊ย”
โดนมันกัดที่คออีกแล้ว พรุ่งนี้คงเป็นรอยอีก บอกไม่เคยฟังกันเลยว่าอย่ากัด
“พี่เมฆเป็นคนแบบไหนอะ แบบพี่เลยป่ะ?”
“ถามทำไม”
คิ้วขมวดมาเชียว “ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ผมว่าฝนนี่คล้ายพี่เป๊ะเลย”
“ยังไง?”
“เอาแต่ใจตัวเอง ปากแข็ง โอ๊ย พี่อย่ากัดดิวะ”
“ทำไม ก็กูจะกัดของกู มึงอย่าดิ้นหนีสิ”
“ผมคงนอนอ้าซ่าบอกเชิญกัดได้เลยคร้าบหรอก เจ็บหว่ะพี่”
ผมยกมือขึ้นลูบ นอนหันข้างให้มันที่นอนคร่อมผมอยู่ เป็นรอยฟันเลย ทำไมชอบกัดหว่ะ กูเจ็บนะเว้ย ไม่ใช่ลูกบอลยาง จะได้ให้ลูกหมาเขี้ยวพึ่งขึ้นกัด
“ไหนกูดูดิ”
ก้มหน้ามุดกับเตียงเลย แม่ง กัดอยู่ได้
มันดันมือผมที่จับอยู่ออก ลูบเบาๆ แต่ผมก็ยังเจ็บ
“แค่นี้มึงเจ็บหรอไง”
“…..”
มึงต้องพูดขอโทษสิวะถึงจะถูก! ตกลงผิดที่กูเจ็บหรอ!
“เดี๋ยวก็หาย”
“….”
“เฮ่ย”
“…..”
“เจ็บจริงๆหรอ?”
เสียงเบาลงเพราะกระซิบอยู่ใกล้ๆ เหมือนมันจะก้มลงมาดูให้ชัดๆ
รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคออยู่…
“…..”
ไม่ทันจะคิดอะไรต่อ มันกดจูบลงบนแผลที่มันกัดเหมือนจะขอโทษ เป็นสัมผัสเบาๆที่ทำให้ผมรู้สึกจั้กจี้
หดคอหนี แต่มันก็ตามมา จนไปติดอยู่กับแขนอีกข้างที่มันเท้าไว้กับเตียง เลยต้องพลิกตัวขึ้นไปมอง
“หายเจ็บยัง”
“….ไม่เจ็บแล้ว”
“ยิ้มก่อนดิ”
“แฮ่” ผมเป็นคนยิ้มง่ายครับ มันบอกให้ยิ้มก็ยิ้มได้ เห็นมันยิ้มตามก็สบายใจ
ไม่มีใครพูดอะไรต่อแต่ก็ไม่ได้อึดอัด
เป็นบรรยากาศที่รู้สึกเหมือนโลกหมุนช้าลง
……………………………………
……………………………
…………………….
ตื่นมาแต่เช้า พี่หมอกยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ เห็นมันหลับสนิทก็เลยไม่ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วย พี่หมอกเวลานอนจะนอนนิ่งมากครับ นานๆจะขยับตัว นอนข้างๆผมเผลอคิดว่ามันเป็นหมอนข้างทุกที
“ป้าน้อย!”
“เอ้า ตื่นแต่เช้าเชียว มานี่สิ ป้ากำลังทำอาหารเช้าอยู่เลย”
“ดีเลยป้า พยาธิผมเริ่มตื่นแล้วเหมือนกัน หิวท้องร้องเลย”
ไอ้หนึ่งก็ตามกลิ่นอาหารมาเหมือนผมครับ นั่งรออยู่ที่ประตูห้องครัว ผมเลยไปนั่งเล่นกับมัน ขนนุ้มนุ่ม ใครอาบน้ำให้วะเนี่ย
ผมไม่ได้ไปนั่งกินที่โต๊ะกับพวกพี่ๆเขา แต่กลับตักกับใส่จานข้าวแล้วมานั่งกินข้างๆไอ้หนึ่งที่ขอบประตู มันกินอาหารเม็ดของมันไปนี่แหละครับ อยากกินล่ะเซ่ ไม่ต้องมอง ไม่ให้หรอก เดี๋ยวแกเป็นอะไรไปเจ้าของแกคงต้องฆ่าตูแหงๆ
ผมกินไปครึ่งหนึ่ง ไอ้พี่หมอกก็เดินเข้ามาในห้องครัว บรรยากาศดูเหมือนจะเงียบลงไป พี่ๆคนงานหยุดคุยแล้วกินกันเงียบๆ มันไม่ได้นั่งลงที่ข้างๆผม แต่ยืนมอง
“จะรับข้าวเช้าเลยไหมคะ?”
มันไม่ตอบ แต่ยื่นมือไปหาป้าน้อย “คะ?”
“เอาแบบนี้”
มันชี้มาที่จานผม ป้าแกเลยต้องรีบไปตักให้ ป้าแกคงลำบากใจที่ต้องตักกับหลายๆอย่างคนกันลงมาในจานข้าว ชามผมแกงจืด ไข่พะโล้ แกงส้มรวมกันอยู่ในจานเดียวกัน พี่หมอกมองกับที่ไหลรวมกันในจานข้าว ก่อนจะนั่งกินข้างผม
“กินลงไปได้ยังไง”
“อร่อยดีออก กินก่อนแล้วค่อยพูดดิ”
เห็นมันนั่งกินเงียบๆ ปลายเท้ามันมีไอ้หนึ่งมานอนทับแต่ก็ไม่เห็นว่าอะไร เวลาตื่นนอนผมพี่หมอกจะชี้กันไปคนละทางเลยครับ แต่มันก็ยังดูดีได้ในแบบของมัน
ช่วงนี้มันมาใส่ชุดนอน Mix & Match แบบผมด้วย เสื้อคอกลมกับกางเกงบอล นอนสบายสุดๆ ไม่ได้โฆษณานะเนี่ย
“ขอหมูหน่อยดิ”
“ไปตักเองดิพี่”
“อะไรวะ แค่นี้ให้กูไม่ได้หรอไง”
“ป้า พี่หมอกแย่งผมกินอีกแล้วอะ”
หันไปมองเห็นทั้งกลุ่มนั่งหัวเราะผมอยู่ เพราะมัวแต่มองป้าน้อยเลยโดนแย่งหมูในชามไป หันไปมองก็ไม่ทันแล้วครับ เข้าปากไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนหมอก
“โอ๋ๆ ไม่ต้องเสียใจไปนะ เดี๋ยวป้าตักให้นะ” ป้าแกจะเดินมาตักให้ แต่ผมรีบวิ่งเอาชามไปหาแทน ตักมาเพื่อพี่หมอกแย่ง สุดท้ายก็กินกันจนอิ่มทั้งคู่ นั่งกินแอปเปิ้ลปิดท้ายมื้อเช้าแบบชิวๆกันไป
เห็นว่าฝนโทรให้ยกกับข้าวไปให้ถึงห้อง พวกผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ปิดเทอมนี่เนอะ
“ป้าน้อย มื้อกลางวันมีอะไรบ้างอะ”
“อะไรกัน มื้อเช้าพึ่งกินเสร็จถามหามื้อกลางวันแล้ว”
“ถามเพื่อไงครับป้า”
“กูไม่แปลกใจเลยที่มึงอ้วน”
“เห้ย ออกจะผอม” เปิดพุงตบๆโชว์ ป้าแกขำใหญ่ แต่ไอ้พี่หมอกรีบดึงเสื้อผมลง ทำหน้าบูดใส่อีก
“จะโชว์ทำไม”
“ยืนยันเฉยๆ”
“ไม่ต้องโชว์”
“วัยรุ่นเซ็งเลยป้า ดูพี่หมอกดิ” เขาไปกอดป้าแกเล่นๆ ไอ้พี่หมอกนี่ลากคอเสื้อผมเดินออกมาเลย “ผมล้อเล่นๆ”
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่ากูไม่ชอบ”
“กอดพี่ก็ได้” พอเข้าไปกอดหน่อยมันก็ดูจะสงบลง “ไอ้เด็กขี้หวงเอ้ย”
“เออ กูหวง แล้วยังชอบทำให้กูหวงอีกนะ”
“ใครจะไปรู้ว่าขนาดป้าน้อยพี่ยังจะหวงอะ”
“…..”
มันเงียบลงไป ผมเลยรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เห็นมันพูดให้ฟังว่าคณะวิศวะจะมีงานกีฬาเกียร์สัมพันธ์ ตอนเปิดเทอม คงจะวิ่งวุ่นกันทั้งคณะ เดี๋ยวมันก็คงต้องไปดูแลเรื่องงานเร็วๆนี้เหมือนกัน
“พี่ไม่ลงเตะบอลอ้ะ?”
“กูไม่ได้เล่นนานแล้ว”
“หรอ..”
อยากเห็นมันเตะบอล เพราะดูในภาพมันตอนถือถ้วยนี่ยิ้มแป้นสุดๆ อาจจะไม่ได้เห็นภาพแบบนี้อีกแล้วมั้ง
“ทำไม? มึงอยากเห็นกูเล่นหรอไง?”
“แล้วแต่พี่ดิ พี่อยากเล่นก็เล่น ไม่อยากก็ไม่เป็นไร ว่าแต่ฝีมือเหอะ จะได้ลงเล่นหรือเปล่า” ยักคิ้วกวนตีนให้ไปก็โดนขยี้หัวกลับมา
เดินมาหยุดที่บ่อปลา บ่อปลาบ้านพี่หมอกใหญ่มาก เหมือนสระว่ายน้ำเด็ก เลี้ยงปลาคาร์ฟตัวใหญ่น่าจับไปปิ้งกิน แต่ละตัวใหญ่กว่าช่วงแขนนึงทั้งนั้น พอมันเห็นคนเดินเข้ามาใกล้ก็รีบว่ายมาหาใหญ่
“ผมให้อาหารได้ไหม” พี่แกพยักหน้าเลยหยิบกระปุกอาหารเม็ดโยนไป แอบเเหย่เท้าลงไปโดนปลาตอดด้วย ดีนะที่ไม่ใช่ปิรันย่า
นั่งมองปลากันไปเรื่อยๆ ไอ้หนึ่งก็มานั่งลงข้างๆให้ผมลูบตัวมันไปเรื่อยๆ พี่หมอกไม่ได้นั่งที่พื้น แต่นั่งขอบหินอ่อนข้างๆแทน
“พี่หมอก”
น้องฝนครับ แต่งชุดเต็มยศมาเชียว คงจะออกไปข้างนอกต่อที่ไหนสักแห่งแหง
“เมื่อคืนฝนโทรคุยกับพี่เมฆ….” เห็นน้องฝนปรายตามองมาทางผม ผมเลยเดินหนีออกมา ปล่อยให้สองคนนั้นคุยกันไป เห็นว่าพี่หมอกมองตามผมมา แต่สักพักก็หันไปฟังที่น้องฝนพูด
ผมยืนมองต้นไม้อยู่นานจนน้องฝนเดินสวนผมไป เธอหันมายิ้มให้ผมแต่ไม่ได้พูดอะไร ผมพึ่งเห็นว่าเธอตาบวมนิดหน่อย ผมทำเพียงแค่ยิ้มตอบ
ไม่นานนักก็เห็นรถมินิคูปเปอร์สีแดงคันนั้นวิ่งออกไปจากบ้าน พี่หมอกเดินตามหลังผมมา
“วันนี้จะไปไหนหรือเปล่า?” ผมเอียงคอคิด ไม่รู้ทำไมอยากกลับบ้าน แต่คิดว่าตอนเย็นๆค่อยกลับก็ได้ เมื่อเช้าโทรหาเฮีย เฮียก็ยังอยู่บ้านกับม้ากับพี่ฟิน ไว้ตอนเย็นจะได้ไปกินข้าวเย็นพร้อมกัน
นอนคลุกตัวดูทีวีอยู่ที่เตียง สบายมากครับ ของกินพร้อม บางครั้งอยู่กับพี่หมอกรู้สึกเหมือนโดนตามใจจนชักจะลืมตัว จนมื้อกลางวันอาสามาช่วยทำกับข้าวกับป้าน้อย ทำไปไม่ถึงครึ่งก็โดนตะเพิดออกมา ก็อยากจะลองผัดบ้างนี่น่า เคยเเต่สับๆหั่นๆไม่เคยได้ทำอย่างอื่นเลย
“เป็นได้แค่พ่อครัวสามนาทีหล่ะสิ”
“ห้ะ?”
“มาม่าของมึงไง”
“ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวนี้เล่นมุกเก่งนะพี่หมอก ติดผมไปอ้ะสิ”
“ดีกว่าของมึงอีก”
ได้ยินเสียงป้าน้อยดังออกมาจากในครัว ตลกหรอครับป้า!
อาหารกลางวันมื้อนี้มีหลายอย่างเลยครับ ป้าน้อยบอกว่าผมมาอยู่ด้วยทั้งที่ต้องจัดเต็ม ผมเลยจัดความรักหนักๆให้ป้าแกเลย ป้าน้อยไม่พอแค่นี้ครับ มีของแถมด้วย
“น้องตี๋ ป้ามีทำเพื่อบ้านน้องตี๋ด้วยนะ เห็นบอกจะกลับบ้านตอนเย็นเลยทำเผื่อไว้ให้”
“ห้ะ? จริงหรอครับป้า ขอบคุณคร้าบ”
ม๊าชอบกินแกงไทยบางอย่าง อย่างแกงเขียวหวานม๊าชอบกินมาก ผมอยากเอากลับไปให้ม๊๊ากินเร็วๆ เพราะอาหารฝีมือป้าน้อยอร่อยมาก แถมทำเอง ไม่ใส่ผงชูรส ใช้ของอย่างดีทำด้วย
บ่ายๆ โทรหาไอ้เฮีย มันไปหอเพื่อนมันใกล้ๆ ขับมอไซค์ถึง ไปกับไอ้พี่ฟินสองคน เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนตัวติดกันนะเนี่ย … เอ่อ ไม่คิด ไม่คิด
ผมนั่งเล่นกับพี่หมอกจนถึงสี่ห้าโมงนั่นแหละครับถึงเริ่มออกจากบ้านกัน นั่งมองถุงกับข้าวในมือแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมระยะทางจากบ้านผมกับบ้านพี่หมอกมันไกลกันมาก รถก็ติดอีก มาจอดหน้าบ้านก็ตอนใกล้จะมืดเต็มที
ไฟในบ้านเปิดไว้ ไม่รู้เพราะอะไร ผมเรียกให้พี่หมอกเข้าไปในบ้านด้วย
“ม๊า ตี๋กลับมาแล้วคร้าบบ”
เงียบ
ผมเดินเข้าไปในครัว แต่ก็ไม่มีใครอยู่ ไฟก็เปิดทิ้งไว้ วางถุงกับข้าวไว้บนโต๊ะ “ม๊าครับ?”
ผมหันไปหาพี่หมอก พี่หมอกมองไปทางบันได ผมเลยเดินขึ้นไปชั้นบน
บ้านเงียบเชียบ จนรู้สึกวังเวง
ได้ยินเสียงหัวใจเต้น ผมเปิดประตูห้องนอนม๊าเข้าไป
ผมตัวเย็นเฉียบ…เหมือนจะกลั้นหายใจไปด้วยซ้ำ
“ม๊า!!!”
ในห้องมืดสนิท มีเพียงเเสงที่ลอดเข้ามาจากหน้าต่างที่แง้มไว้ ม๊านอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้น…
ผมรีบวิ่งเข้าไปช้อนตัวขึ้นมา มือผมสั่น ผมเรียก “ม๊า ม๊าครับ” เรียกซ้ำไปมาไม่หยุด หัวว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก
ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งขึ้นมาจากบันได พี่หมอกขมวดคิ้วมอง “พ..พี่หมอก ม๊า”
พี่หมอกรีบอุ้มตัวม๊าผมขึ้นมา ผมวิ่งตามพี่หมอกที่เดินออกจากห้องไป พี่หมอกดูตกใจ แต่ดูจะมีสติมากกว่า ผมรีบหยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋ากางเกงพี่หมอก เข้าไปนั่งเบาะหลังกับม๊าที่พี่หมอกอุ้มให้นอนลงกับเบาะ
รถพุ่งทะยานออกไปในถนนที่เงียบกริบ ทุกอย่างรอบตัว ผมสับสนไปหมด
“ม๊า ม๊าครับ”
ใบหน้าม๊าดูซีดเซียว แต่เพราะลมหายใจที่ยังสม่ำเสมอทำให้ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังพอมีสติอยู่ พยายามสั่นตัวม๊าไว้ เรียกม๊าไม่หยุด
“ม..ม๊า ม๊าครับ ม๊า”
ภาพตรงหน้าเลือน
รู้สึกร้อนที่ตา กว่าจะรู้ว่าร้องไห้ก็ตอนที่น้ำตาหยดลงไปที่แก้มม๊า
“ม๊า ผมขอโทษ ม๊า…ม๊า”
ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่หมอกที่มองกระจกตอบกลับมา “พ..พี่ อีกนานไหม”
“ไม่นาน อีกนิดเดียว ทนหน่อย”
ป๊า
ป๊าครับ ช่วยปกป้องม๊าด้วย อย่าเอาม๊าไปจากผมเลยนะ
ผมยังอยากอยู่กับม๊าไปอีกนานๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรให้ม๊าได้สบาย ได้หยุดพักบ้างเลย
ผมมันเด็กไม่ดี ถ้าจะลงโทษ ก็ลงโทษที่ผมเถอะครับ
ผมมีความสุข ไม่ได้รู้เลยว่าม๊าอยู่ตัวคนเดียว
ความผิดผมเอง ป๊า อย่าพึ่งพาม๊าไปอยู่กับป๊าเลย อาจฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ได้โปรดฟังผมด้วยเถอะ
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าจ้องหน้าม๊านานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ประตูรถสองข้างถูกเปิดออก มีพี่ๆบุรุษพยาบาลเข้ามาช่วยกันอุ้มม๊าไปที่เตียง ส่วนอีกประตูอีกข้างที่เปิดออกก็เป็นพี่หมอกที่ดึงผมออกมา
ผมจ้องมองภาพนั้นเงียบๆ
ในหัวว่างเปล่า
มองเห็นพี่ๆพวกนั้นเข็นเตียงไปทางอื่น ผมรีบวิ่งตามไป
“ม๊า ม๊าครับ จะเอาม๊าผมไปไหนหน่ะ!! ไม่เอานะ!”
โดนรั้งเอวไว้ หันกลับไปพี่หมอกก็มองหน้าผมอยู่ “พี่จะดึงตัวผมไว้ทำไม ป..ปล่อยสิ ผมจะไปหาม๊าผม! ม๊าครับ ม๊า”
ดิ้นพล่าน แต่แขนพี่หมอกก็ล็อคตัวผมไว้แน่นเหลือเกิน เห็นพี่ๆชุดขาวบางคนหันกลับมามอง แต่ก็ไม่ได้ลดความเร็วของเตียงที่เลื่อนไกลออกไปเรื่อยๆลงเลยแม้แต่น้อย
มองจากตรงนี้ ไม่เห็นม๊าแล้ว
“ผมจะไปหาม๊า ปล่อยผม ปล่อยสิ!”
“ม๊ามึงอยู่กับหมอแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”
“ผ..ผมจะไปหาม๊าผม..ฮ…ฮึก”
“ไม่เป็นไรแล้ว…”
ได้ยินคำนี้วนไปวนมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง แขนรัดรอบเอวผมแน่น ไม่ได้รู้สึกว่าแรงมันน้อยลง
แต่กลับรู้สึกเหมือนผมรู้สึกถึงสิ่งเหล่านั้นน้อยลงไปเรื่อยๆ….
“ตี๋ ไม่เป็นไรแล้ว…ทุกอย่างจะเรียบร้อย”
เสียงเรียกชื่อผม ก็ดูเหมือนจะได้ยินจากที่ไกลๆเหมือนกัน
………………………………
…………………….
………………..
[Coin 25 : Complete]
[12.12.54]
เซ็งๆเบื่อๆ ยกคอมไปซ่อม
กลับมาบ้าน ลองเครื่องปุ๊ป ยาวถึงตอนนี้ พักไปกินข้าวสองชั่วโมง o22
ตอนแรกกะเขียนถึงกีฬามหาลัย แต่เสริชกูกเกิ้ล เห็นมีแต่มข.เท่านั้นที่มี แถมถ้ามีก็กีฬาเฟรชชี่เทอมหนึ่ง เลยตัดๆออกไปซะเลย 555 เอาเป็นกีฬาเกียร์แทนแล้วกันนะตัวเอง
เจอกันคัฟ o13
แจก --- > :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึง พี่หมอก กะน้องตี๋มากกกกกกกกกกกกกก
:-[ :-[ :-[
-
พี่หมอกน่ารัก :z2:
-
ม๊า อย่าเป็นอะไรนะค่ะ :sad4:
-
มาแบบดราม่า ความเป็นความตายของคนที่รัก :เฮ้อ:
-
จากแก้มปริตอนแรกที่ได้จากความน่ารักของหมอกตี๋มาสลายตัวให้กับมาม่าตอนท้าย
ม้าของตี๋อย่าเป็นอะไรไปนะ :call:
ตอนนี้มาเต็มๆ จุใจ o13
-
ม๊าเป็นอะไร!!!!!!ไม่ดราม่านะไม่เอ๊าาาาาา :m16:
-
:a5:ชามโตเลยงานนี้
-
กำลังอ่านเพลินๆ มาตอนท้ายถึงกับช็อคเหอะ! :a5:
หวังว่าม๊าของตี๋จะไม่เป็นอะไรนะ
หวังว่าเรื่องร้ายๆคงไม่เกิดขึ้น
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ไม่ชอบเห็นตี๋ร้องไห้เลยอ่ะ น่าสงสารมาก
ม๊าอย่าเป็นอะไรน้าาาา
-
หมอกเริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีอย่างนี้ น่ารักขึ้นเป็นกอง
สงสารตี๋ ม๊าอย่าเป็นอะไรนะ :sad4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หม่าม๊าน้องตี๋จะเป็นไรเปล่าเนี่ย
คนแต่งอยากใจร้ายกับตี๋น้อยเลยนะ :m5: เพิ่งจะมีความสุขแป๊ปๆเองอ่ะ
-
:monkeysad:ไม่อยากให้ม๊าเป็นอะไร
-
สงสารตี๋จัง :m15:
ม๊าอย่าเป็นอะไรมากเลยนะ :m15:
-
โหวว
ดราม่ากระจุยยย
ลุ้น ๆๆ :sad4:
-
โอียยย น่ารักมาทั้งตอน มาดราม่าตอน ช่วงท้ายยย o22
ม๊าอย่าเป้นไรนะคะ :o12:
-
ม๊าปลอดภัยใช่ป่ะ
:o12:
-
:a5: เกิดอะไรขึ้น
-
อารมณ์ในตอนแรก >>> :z2: :z2: :-[
พอจบตอนดราม่าซะงั้น>>> :sad4: :sad4: :o12: :o12:
-
ขอให้ม๊าอย่าเป็นอะไรเล๊ยยย
น้องตี๋ยังไม่เป็นฝังเป็นฝาเลยนะม๊า
รอตอนต่อไปคร้าบบบ :กอด1:
-
น่านนนน ช่วงต้นตอนเป็นความสงบก่อนพายุเข้านี่เอง :a5:
ม๊าจะเป็นไรมั้ยเนี่ยยยยย
ป.ล. :กอด1:
-
น้องตี๋เป็นเด็กดี :กอด1:
ขอให้ม๊าปลอดภัย :call:
.
.
.
:L2: กำลังใจให้คนแต่ง
-
ไม่น๊า คุณม๊าต้องอยู่กับตี๋นานๆนะคะ
-
ม๊าอย่าเป็นไรไปนะครับ
ผมไม่อยากเห็นตี๋เศร้าอ่ะ
-
ม๊าจะเปงไรมั่งอะะะะะะ :sad4: :sad4: :sad4:
ปล พี่เมฆอะ ชื่อเหมือนเราเยย55+
ยังไงก็ขอให้หล่อ อารมณ์ดี น่าร๊าก และก็ชอบชอบผุชาย เหมือนกัลได้ปะคร๊าบบบบบบบบบบ คิคิ สาธุๆๆๆ :call: :call: :call:
-
ไม่นะ ม๊าาาา อย่าเป็นไรนะ
เดี๊ยวตี๋เสียใจ
-
มาม๊าอย่าเป็นไรไปนะมาม๊าต้องหาย
อาตี๋สู้เป็นกำลังใจให้ :call: :call:
-
ม๊าอย่าเป็นอะไรนะ สงสารตี๋น่ะ พี่หมอกอย่าทิ้งตี๋นะ
-
อ้าวเห้ยม๊า T T'
สงสารน้องตี๋อีกแล้ว
-
:o12:
-
ม้าอย่าเปนอะไรน้าาาาาา
แล้วน้องฝน ได้เรียนที่อยากเรียนม้ายเนี่ยยยยย
-
อ่านจบใจหวิวๆ
น้ำตาจะไหลก็ไหลไม่ออก
ได้โปรดอย่าเป็นอะไรเลย มะม๊าอยู่เพื่อชื่นใจกับลูกๆ ก่อนเถอะ
-
อ่ะโหยยยย ตอนแรกๆมาซะหวานเชียวนะ พอจบล่ะมาม่าเชียว :sad4:
รอตอนต่อไปจ้าาาา
:กอด1: คนเขียนนนน
-
ขอให้ม๊ากลับมาแข็งแรงไวๆ
ไม่อยากให้ครอบครัวนี้เจอเรื่องแย่ๆอะไรอีกแล้ว
คนขี้หวงจ๋า เค้าฝากตี๋คนขี้อ้อนด้วยนะคะ
:กอด1: คนเขียนกอดมา คนอ่านก็กอดกลับไม่ให้น้อยหน้า :กอด1:
-
ม๊าเป็นอะไรรรรรรรร T^T
ตี๋อย่าร้องไห้นะ ฮือออออ จะร้องตาม !
พี่หมอกกะฝนเคลียร์กันรึยังเนี่ยย ?
หวังว่าฝนจะเข้าใจตี๋ด้วยนะ ไม่อยากให้ตี๋และพี่หมอกเสียใจ
คิดถึงคนเขียนมากกกกกก ดีใจที่มาอัพค่ะ > <
-
งึดดดด ม๊าอย่าเป็นอะไรน้า ><
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาเป็นกำลังใจให้ตี๋
ขอให้ม๊าปลอดภัย
-
โอ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อ่านวันแรกก็เจอดีเลยครับ ดั้นนนนนน มาจบตอนกำลังค้างพอดี
ตอนนี้จะตีหนึ่งแล้ว จะนอนหลับหรือเปล่าเนี้ย
คนแต่งสงสารเราเถิดมาต่อไว ๆ นะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: ม๊า อย่าเป็นอะไรไปนะ
-
พี่หมอกน่ารักมาก o13
-
ม๊าอย่าเป็นอะไรนะ
มาต่ออีกไวๆนะคะ
-
เฮ้ยยยยย เปิดมาก็พ่อครัวสามนาทีเลยเหรอออออ (เลียนแบบพี่หมอก ฮิฮิ o18)
ม๊าอย่าเป็นไรนะ ต้องรอให้พ่อพี่หมอกยกขันหมากมาก่อนนะม๊าาาาาาาา (แกคิดได้แค่นี้ใช่มั้ย :z1:)
ไอ้เฮียทำไมไม่ดูม๊าว้าาาาาาาาาา น่าาจะจับมัดให้ห่างกับพี่ฟินซัก 5 ไมล์ :angry2:
อ่า คิดถึงคนเขียนปานจะกลืนเคี้ยวแล้วย่อย :กอด1:
อิดิท รอบสอง + เป็ดให้จ้า ฮิฮิ คนเขียนที่น่าลัก(ไปกอดกระทำชำเรามัดแส้ล่ามโซ่หยดน้ำตาเทียน o18)
-
ตี๋เข้มแข็งไว้ ม๊าต้องไม่เป็นอะไรนะ
-
กำลังจะมีความสุขเพิ่มขึ้นแล้ว
ขออย่าให้ม๊าเป็นอะไรเลยนะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ขอให้ม๊าไม่เป็นอะไรนะคะ :sad4:
-
ม๊าอย่าเป็นอะไรน๊า :m15: คนอ่านไม่อยากกินมาม่า
-
เศร้าอ่ะ :monkeysad:
-
ขอให้ม๊าปลอดภัยนะครับ
-
ขอให้ผ่านไปได้นะ
-
ม๊าได้ฝากมาม่าชามโตไว้ให้เรากินก่อนเข้าโรงพยาบาลด้วย
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:กอด1: ตอนแรกก็น่ารักกันดี
แต่ตอนหลัง :a5:
-
ข้อสังเกตุ
ถ้าหวานๆมาเกินครึ่งมักจะมีดราม่าตอน้ทาย
ม่าอย่าเป็นอะไรน้าาาาา
-
ผมมีความสุข ไม่ได้รู้เลยว่าม๊าอยู่ตัวคนเดียว
เจอประโยคนี้เข้าไปน้ำตาคลอเบ้าเลย :sad4:
-
อย่าให้ม๊าของตี๋เป็นอะไรไปนะ
ไม่อยากจะึิคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับหมอกและตี๋ต่อไปเลย
กลัวต้องนั่งกินมาม่า :monkeysad:
-
อย่าเพิ่งเอาม๊าน้องตี๋ไปตอนนี้เลยนะ :monkeysad:
เริ่มได้กลิ่นมาม่า :m15:
-
สงสารตี๋ อย่างแรงงงงงงงงงงงงงง :o12:
ไม่ชอบกินม่ามา :monkeysad:
:กอด1: :pig4: :L1: :L2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ม๊า อย่า เป็น อะ ไร นะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อยู่ ให้ อาตี๋ กับ อาเฮีย แต่ง งาน มี ครอบครัว ( มีลูก??) ก่อน
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
รอ อ่าน ตอน ต่อ ไป คับ
:n1: :n1: :n1:
-
สงสารครอบครัว อิพี่หมอกจัง :L3:
รวย แต่มะเคยจะมีความสุข :o12:
-
ต้มน้ำร้อนรอ เตรียมหยิบซองมาม่า :o12:
-
เรื่องที่เรียกน้ำตาได้มากที่สุดสำหรับพี่คือเรื่องของครอบครัวเนี่ยแหละ :monkeysad:
ขอให้ม๊าไม่เป็นอะไรนะคะ สวรรค์คุ้มครองคนดีนะ :o12:
-
ม๊าเป็นอะไร TT
-
Coin 26
หลังใครกันนะ? ทำไมมันคุ้นตาแบบนี้
พยายามวิ่งเข้าไปหา แต่แผ่นหลังนั้นกลับห่างออกไปเรื่อยๆ
“…..”
รู้สึกเหมือนตะโกนเรียกคนนั้นไว้ แต่กลับไม่ได้ยินเสียงเรียกของตัวเอง
เขาคนนั้นหันหน้ากลับมาอย่างช้าๆ
แสงแดดจ้าอยู่ในมุมเดียวกับใบหน้าของเขาคนนั้นที่ยืนอยู่สูงกว่า จนทำให้ต้องหยีตามอง
“ป๊า?”
รอยยิ้ม
รอยยิ้มที่ทำให้นึกถึงวัยเด็ก ได้กลิ่นหญ้าพัดว่อนไปทั่ว
“อาตี๋”
จำได้แล้ว
จำป๊าได้แล้ว จำท่าทางอบอุ่นแบบนี้ได้ ในที่สุดก็นึกออกซะที
มือสองข้างช้อนตัวผมขึ้น แล้วยกผมขึ้นสูงเหมือนตอนเด็กๆ ไม่สิ ตอนนี้ผมคงจะเป็นเด็กอยู่ ป๊าถึงได้ยกผมขึ้นได้ง่ายๆแบบนี้ ผมหัวเราะ บรรยากาศรอบๆตัวมีความสุข เห็นหน้าป๊าชัดๆ ไม่ได้ดูแก่ลงไปเลย
คิดถึง คิดถึงมาก
ก่อนจะถูกโอบกอดไว้ เหมือนถูกกอดไว้ด้วยความรัก หลับตาลงในอ้อมกอดนั้น อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
ได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังอยู่แนบหู เหมือนกับเพลงที่กล่อมให้หลับลงอย่างช้าๆ
ลมพัดเย็นๆ ได้ยินเสียงใบไม้เสียดสีกันไปมา
รู้สึกเหมือนเรื่องหนักใจทั้งหมดถูกปัดเป่าออกไป ในอ้อมแขนนี้…
……………………………….
………………………….
เจ็บตา
ยังไม่ทันได้ลืมตาก็รู้สึกเจ็บเสียก่อน ได้กลิ่นคุ้นๆกับสัมผัสของเนื้อผ้าที่แนบแก้มอยู่ พอลืมตาขึ้น ก็เห็นเบาะสีฟ้าอยู่ใกล้ๆหน้า
จะยันตัวขึ้นนั่งแต่กลับลุกไม่ขึ้น มองไปที่เอว มือสองข้างกอดผมไว้แน่น เงยหน้ามองคนที่กอดผมไว้ พี่หมอกหลับอยู่ครับ พิงตัวไว้กับกำแพง อยู่ในท่าที่คิดว่าไม่น่าจะนอนสบาย กลับกัน ผมกับรู้สึกเหมือนได้นอนเต็มอิ่ม
ผมอยู่ในห้องพักผู้ป่วย เป็นห้องเดี่ยวที่กว้างพอสมควร มีทีวี ตู้เย็นทุกอย่าง
เช้าแล้ว ผ้าม่านปลิวตามลมจากแอร์ที่มีเสียงเบาๆ แดดอ่อนๆลอดเข้ามา น่าจะยังเช้าอยู่มาก
มองไปที่เตียง แต่ไม่เห็นม๊า ผมรีบเขย่าตัวพี่หมอกให้ตื่น
“พี่หมอก..ม..ม๊าผมอ้ะ”
“ออกไปเดินเล่นข้างนอก”
“กับใคร?”
“เฮียมึง”
“เฮียมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“หลังมึงหลับไปไม่นาน”
“….”
“ม๊าเป็นอะไร”
“ความดันโลหิตสูง หมอบอกม๊ามึงพักผ่อนไม่พอ เลยเป็นลมไป”
“ค..แค่นั้นใช่ไหม?”
“โรคหัวใจ”
“….”
ไม่ดีเลย
ผมจ้องหน้าพี่หมอก พี่หมอกก็มองกลับมา พี่หมอกไม่เคยพูดโกหก สายตาคู่นั้นก็บอกชัด
“ผม…”
“ตี๋ มึงคิดบ้าไรของมึงอยู่”
“..เพราะผมหรือเปล่า?”
พี่หมอกขมวดคิ้ว เหมือนจะพูดอะไรต่อแต่ผมกลับพูดขึ้นมาก่อน
“เพราะผมไม่ได้อยู่ดูแลม๊า”
ก้มหน้าต่ำลง แต่ก็รู้สึกว่าพี่หมอกยังจ้องผมอยู่ ใกล้กันแค่นี้ เลยรู้สึกได้
ถ้าเมื่อคืนนี้ผมไม่ได้กลับไปบ้านหล่ะ
ถ้าเมื่อคืนนี้ ไอ้เฮียมันกลับบ้านดึก
จะเกิดอะไรขึ้น
มันจะเกิดอะไรที่แย่กว่านี้หรือเปล่า
ผมไม่รู้ ไม่มีใครรู้คำตอบ เพราะสิ่งนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้น
“กูเป็นคนรั้งตัวมึงไว้ ถ้ามึงพูดแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่านั่นเป็นความผิดกูหรือไง”
“ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“แล้วมึงจะโทษตัวเองทำไม”
พักผ่อนไม่พอ
ม๊าเข้านอนสามทุ่มทุกวันเพราะต้องตื่นตั้งแต่เช้า ไม่มีทางที่จะนอนไม่พอแน่
นอนไม่หลับอย่างนั้นหรอ? มีเรื่องหนักใจอะไรให้ต้องคิด
เรื่องหนี้ที่ยังมีอยู่ หรือว่าความจริงอะไรที่ม๊ารู้ ความลับที่ผมไม่ได้บอกม๊า
พอคิดแบบนั้นก็รู้สึกเหมือนบ่าหนักอึ้ง
“มึงกำลังคิดอะไร โทษตัวเองแล้วมึงได้อะไร มึงอย่าต้องให้กูพูดซ้ำในสิ่งที่มึงเคยพูดกับกู”
ผมเงยหน้ามองพี่หมอก คิ้วพี่หมอกยังชนกันอยู่ แต่ตานั้นอ่อนลงมาก ดูเหนื่อยกว่าผมซะอีก
เมื่อคืนก่อนที่ผมจะหลับ ผมจำได้ว่าผมดิ้นพล่านไม่หยุด เหมือนสติไม่อยู่กับตัว กว่าจะหลับลงเพราะความเหนื่อยได้ ไม่รู้ว่าพี่หมอกที่ดึงตัวผมไว้ไม่ให้อาละวาดจะเหนื่อยกว่าผมอีกสักกี่เท่า
พี่หมอกใจเย็น ค่อยๆพูดกับผมด้วยคำพูดซ้ำๆ แต่ก็ไม่ปล่อยมือออกจากผม
ไม่ได้เดินหนีผมไปไหน ในเวลาที่ผมไม่เข้มแข็งพอ
“อดีตแก้ไขไม่ได้”
มือพี่หมอกยกขึ้นปาดน้ำตาผม
ไม่รู้ว่าไหลตั้งแต่เมื่อไหร่
ชั่ววินาทีหนึ่ง ผมรู้สึกเหมือนป๊าก็พูดคำนี้ออกมาเหมือนกัน ในฝันที่ผมเห็น ความรู้สึกอบอุ่นที่โอบกอดรอบตัวผมอยู่ คงจะเป็นพี่หมอก
“เช็ดน้ำตาแล้วเดินออกไปหาม๊ามึงข้างนอกกัน”
เสียงพี่หมอก..ผมรู้สึกถึงความอ่อนโยนนั้น
“อืม”
ผมพยักหน้า ลุกขึ้นจากโซฟาก่อน ยื่นมือดึงพี่หมอกให้ลุกขึ้น แอบเห็นมันทำหน้าเบ้ คงจะเมื่อยหลัง
แม้ยังมีเรื่องหนักใจอยู่ แต่พอเห็นท่าทางแบบนั้นก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้ พี่หมอกหันมา ยังไม่คลายหัวคิ้วที่ชนกัน มองเหมือนจะถามผมว่าขำอะไร
“ผมตัวหนัก ทับพี่ทั้งคืนเลยอ้ะดิ”
“รู้ตัวก็ดี”
เดินตามพี่หมอกออกไป ทางเดินโรงพยาบาลตอนเช้าไม่เงียบเหงา เห็นนางพยาบาลเดินผ่านไปมาหลายคน แสงแดดอ่อนๆทำให้คนไข้หลายคนออกมาเดินเล่นที่สวนนอกตึกผู้ป่วยใน ผมเห็นหลังไอ้เฮียอยู่ไกลๆก็รีบวิ่งเข้าไปหา
ม๊านั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ ใส่ชุดสีฟ้าที่ผมไม่คุ้นตา ผมไม่เคยเห็นม๊าป่วยหนักจนเข้าโรงพยาบาล ตั้งแต่ผมเล็กจนโตมา นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ
โรงพยาบาลที่ผมเกลียด ม๊าต้องมาอยู่ในที่แบบนี้
“ม๊า….”
วิ่งเข้าไปกอด ม๊าไม่ตอบอะไรนอกจากลูบหัวผมเบาๆ ตัวม๊าอุ่น ผมอยากร้องไห้แต่ก็กลั้นน้ำตาไว้ “ม๊าไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ม๊าสบายดี”
“ม๊าไม่สบายม๊าต้องบอกตี๋กับเฮียนะ ตี๋กลัว”
“ม๊าไม่ได้ไปไหน อยู่กับโซ่ยตี๋ตรงนี้ไง”
“ครับ….”
เห็นม๊ามองเลยไปข้างหลังผม คงมองไอ้พี่หมอก ผมนั่งคุยกับม๊าได้สักพัก เฮียก็สะกิดให้เดินออกไปคุยด้วยกัน ผมหันกลับมาเห็นไอ้พี่หมอกนั่งลงข้างๆม๊าแทนผม
“ตี๋ เฮียขอโทษ”
“มันไม่ใช่ความผิดเฮียสักหน่อย”
“เฮียเอางานไปส่ง ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรแบบนี้”
ผมเฮียกระเซอะกระเซิง ตาแดงๆ รู้สึกเหมือนบวมหน่อยๆ แต่ผมไม่ได้ทักอะไรออกไป คงไม่ได้นอนทั้งคืน สภาพพอๆกับพี่หมอก
“โชคดีที่มึงกลับมาบ้าน”
“อืม”
เห็นผู้ป่วยหลายคนมีความสุชกับการนั่งมองไปในสวน ไม่ได้พูดอะไร พวกผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่นั่งลงกับเก้าอี้ อยากพูดอะไรหลายๆอย่างแต่ไม่รู้จะพูดอะไรก่อน
“ม๊าเป็นโรคหัวใจหรอ?”
“ความดันสูง โรคหัวใจ” เฮียฮ้งถอนหายใจยาว ไม่ต่างจากผม
“แล้วต้องผ่าตัดอะไรหรือเปล่า”
เฮียส่ายหน้า “ผ่าตัดไม่ได้ กินยาคุมอาการไป หมอบอกดูแลร่างกายดีๆก็ไม่มีปัญหา”
เฮียถอนหายใจรอบสองแล้ว มองไปที่สนามเด็กเล่น สายตาดูเหนื่อยๆ
“เฮีย ม๊ารู้อะไรหรือเปล่า”
“เฮียไม่รู้หว่ะ”
“คือ เฮีย….” เฮียหันมามองหน้าผม เผลอหลบตา แต่สุดท้ายก็พูดออกไป “คือ ผมกับพี่หมอก…เอ่อ”
“เออ มึงไม่ต้องพูดหรอกไอ้ตี๋ กูรู้นานแล้ว”
“ห้ะ?”
“กูเลี้ยงมึงมาตั้งกี่ปี ทำไม่กูจะไม่รู้มึงคิดอะไร”
“แล้วเฮียคิดไงอะ”
“น้องกูมีความสุข จะไปคิดอะไรวะ แต่เฮียไม่รู้ว่าม๊าจะคิดยังไง ไม่รู้ม๊าจะหัวใหม่พอที่จะรับเรื่องแบบนี้ได้หรือเปล่า แต่เฮียคิดว่า ม๊าก็น่าจะคิดแบบเฮีย”
“ไม่ว่าใครก็อยากเห็นคนที่เรารักมีความสุข ไม่ว่าความสุขนั้นมันจะมารูปแบบไหนก็ตาม เฮียไม่รู้ว่ามึงจะประคับประครองความสุขนี้ไปได้นานแค่ไหน ตอนนี้มึงมีความสุข เฮียไม่ว่าอะไรหรอก แต่ไอ้เรื่องความรักแบบนี้หน่ะ มันไม่ได้อยู่ตลอดไป ไอ้หมอกก็มีสังคมของมัน เราก็มีสังคมของเรา แค่ทุกวันนี้มึงกับมันคุยกันรู้เรื่องเฮียก็แปลกใจแล้ว”
“…..”
“มันหน่ะเป็นลูกหลานตระกูลติวากุล ใครๆก็รู้จัก หนังสือกอซซิบไฮโซก็ลงเรื่องของมันบ่อยๆ เมื่อก่อนมีแต่ลงข่าวว่าควงคนนู้น เลิกกับคนนี้ เฮียยังตกใจเลยตอนที่มันมารับตี๋”
“ตอนนี้ตี๋ว่ามันเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“เฮียมองจากสายตาคนนอก ก็รู้สึกแบบนั้น แต่ในใจมันลึกๆ เปลี่ยนไปแค่ไหน คงมีแต่มันที่รู้”
ผมได้แต่พยักหน้า มองย้อนกลับไป เห็นมันนั่งนิ่งๆกับม๊า ไม่มีใครพูดอะไรออกมา แต่ลึกๆคงมีเรื่องให้คิดเต็มไปหมด
คิดว่าเฮียพูดจบแล้วเลยลุกขึ้น กำลังจะเดินก้าวไป แต่คำพูดสุดท้ายของเฮียก็หยุดเท้าผมไว้
“ทางข้างหน้าอาจมีเรื่องให้มึงต้องเสียใจ ตอนที่มึงมีความสุข ก็จดจำมันไว้ให้ดีๆแล้วกัน”
…………………………………..
………………………….
หมอให้ม๊ากลับบ้านได้ในช่วงบ่ายวันนั้น พี่หมอกก็ขับรถพากลับมา เห็นว่าเมื่อคืนมีตำรวจขับรถตามพี่หมอกมาด้วย เพราะเล่นฝ่าสามไฟแดงติดกัน ผมไม่เห็นจะรู้ตัวเลยว่าหวิดนาทีฉุกเฉินมาแล้ว
กลับมาบ้านก็มีน้าอรมาหา เจ๊แดงหน้าปากซอยก็แห่ขบวนมาพร้อมๆกับม็อปเพื่อนบ้านมาเต็มที่ เล่นเอาเย็นนั้นผมกับเฮียต้องขับมอไซค์ออกไปหาซื้อกับข้าวมาให้พวกเจ๊ๆกินกัน คือ ม๊าเข้าโรงพยาบาลนะครับ ไม่ได้ถูกหวย! ไอ้คนที่ออกไปพูดคนแรกหน่ะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าวะ!
แต่พวกผมก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเห็นม๊าดูมีความสุขดี ไม่อยากให้ม๊าเครียด ตอนนี้มียาหลายต่อหลายสีเต็มไปหมดที่ม๊าต้องกินในแต่ละมื้อ อาหารก็โดนจำกัดชนิดลงไป ห้ามทำงานหนัก เฮียเลยเข้าไปกระแซะถามน้าอรให้หาคนงานพม่านอกจากพี่สามาเพิ่มอีกคน ส่วนเรื่องโจ๊กเฮียจะเป็นคนมาทำเอง
พี่หมอกนั่งหน้าบูดอยู่กลางวง ขยับตัวไม่ได้ ลืมบอกไปครับว่าในบรรดาม็อปเพื่อนบ้านมีสาวโสดประกันภัยชั้นหนึ่ง รับเคลมนอกสถานที่ ทุกที่ ทุกเวลา เจอพี่หมอกก็แย่งกันเข้าไปเคลมเลยครับ ผมเห็นหัวพี่หมอกแว่บๆออกมาจากวงนั้นตอนเอากับข้าวเข้าไปเท
“นี่เจ๊ เจ๊ไม่รู้อะไร ไอ้ข้างบ้านเจ๊เนี่ย ทะเลาะกันทั้งวัน แต่ก็หัวปีท้ายปีเชียวนะ เห็นว่าตั้งท้องอีกแล้ว” อะไรกัน! พึ่งจะแห่กันไปอุ้มหลานกันอยู่แหม่บๆ มันโผล่มาอีกคนแล้วเรอะ! ป้าเสริมครับ ป้าไปรู้มาจากไหนครับ ไอ้เรื่องทั้งซอยนี้ทำไมป้ารู้หมดเลยวะเนี่ย! น่ากลัวโคตร!
ผมนั่งลงข้างๆพี่หมอกที่ไม่รู้จะเลือกกินอะไร อาหารอีสานทั้งนั้นครับ ก็พวกเจ๊ๆเขาชอบกินกันนี่น่า แถมยังหาง่ายด้วย กลางซอยก็มีขายแล้ว “ไอ้เฮีย พี่ฟินไปไหนวะ”
“อย่าถาม”
“เอ้า ไมอ้ะ?”
“มันไปตายแล้ว”
“……..”
เอ่อ ผมไม่ได้ยินนะ พี่ฟิน พี่ยังอยู่ดีใช่ไหม สงสัยทะเลาะกันชัวร์
ถามม๊า ม๊าบอกว่าพี่ฟินกลับแพร่ไปแล้ว อีกไม่ถึงสองอาทิตย์ก็จะเปิดเทอม แล้วอย่างนี้จะกลับมาทันไหมเนี่ย?
พี่หมอกนั่งซัดน้ำชาเงียบๆไปอย่างไร้ทางเลือก ดูท่ามันจะไม่อยากกินจริงๆ “พี่หมอก ไปกินร้านอาหารแถวนี้ป่ะ เดี๋ยวพี่หิวอะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวไปกินที่บ้าน”
“…..”
“มองทำไม”
“ผมไม่กลับไปด้วยนะ”
“….หมายความว่าไง”
“พี่ ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า” หลายๆคนบนโต๊ะหันมามอง ผมเห็นสายตาเหยี่ยวข่าวก็ต้องรีบหลบ ดึงไอ้พี่หมอกที่เริ่มเดือดปุดๆออกมาคุยที่หน้าบ้าน เห็นเฮียมองตามมาแต่ไม่ได้เดินออกมาด้วย
“ผมจะอยู่กับม๊า พี่เข้าใจผมใช่ไหม?”
“กูเข้าใจ”
“แล้วไหงทำหน้างั้นอะ”
“ก็กูบอกว่ากูเข้าใจไง!”
“……”
“กูรู้ว่ามึงก็มีเรื่องที่มึงต้องทำ ทำไมกูจะไม่รู้!”
หน้ามันเบื่อโลกมาก ผมเห็นแล้วอยากขำแต่อาจโดนชกปากแตกได้ เลยเงียบๆไว้ก่อน
“มึงไม่ต้องเดินมาส่ง”
แล้วมันตรงไปทางประตูรั้ว ผมยังงงๆอยู่เลย มันก็เดินฉับๆออกไปแล้ว “พี่! จะไปไหนอะ?”
“กลับบ้าน”
“อย่าพึ่งไปดิ”
“บอกแล้วไม่ต้องเดินมา!”
“…..”
“มองเชี่ยไร”
“ขอบคุณ”
มันยกคิ้วสงสัย
“ขอบคุณนะพี่ ที่พี่ช่วยม๊าผมไว้”
“….”
“ขอบคุณที่พี่ทนให้ผมบ้าใส่พี่ได้”
“เออ”
เห็นมันเปิดประตูรั้วบ้านแล้วก็เผลอเดินเข้าไปใกล้ๆ จะไปช่วยมันเปิด แต่มันกลับหันมามองขวับ
“บอกแล้วไงไม่ต้องเดินมา”
“ทำไมวะ?”
“ถ้ามึงยังเดินมาอีก…”
ยิ่งมันเงียบไป ผมยิ่งรอฟังว่ามันจะพูดอะไร
“กูจะไม่ปล่อยให้มึงเดินกลับไป”
มันพูดไม่เต็มเสียง แถมยังหันไปมองทางอื่น
ผมหยุดเท้าลง กลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ เผลอยิ้มแฉ่งให้ไอ้คนพูดมันขมวดคิ้วใส่
ประตูรั้วปิดลง มองแผ่นหลังที่กำลังไกลออกไป
แต่คราวนี้ผมไม่รู้สึกเหงาอีกแล้ว ผมตะโกนไล่ตามหลังมันไป “มาหาผมด้วยนะพี่”
มันพยักหน้า หายเข้าไปในบีเอ็มคันรักของมัน
ใต้หน้าบึ้งๆแบบนั้น ผมคิดว่ามันคงจะยิ้มแฉ่งไม่ต่างจากผมอยู่แหง
“ไอ้ตี๋”
ไอ้เฮียยื่นหัวออกมา ผมวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน หันกลับไปอีกที ไม่เห็นบีเอ็มคำนั้นแล้ว
แต่คิดว่าพรุ่งนี้ก็น่าจะได้เห็นอีก มะรืน วันถัดไป วันถัดๆไป ก็น่าจะได้เห็น
ไว้เจอกันนะพี่หมอก…
…………………………………………….
………………………………
[Coin 26 : complete]
[13.12.54]
กลัวคนอ่านอืดมาม่า เลยเอามาเสริฟก่อน o13
คิดว่าตอนหลังจากนี้ ใครอยากเห็นอะไรชัดเจนจากพี่หมอก น่าจะได้เห็นกันสักที :laugh:
แต่จะเมื่อไหร่วะเนี่ย o22
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
@Shabu ชัดเลยน้าว่าใครกันแน่ที่ซาดิสต์อ้ะ o18
-
:เฮ้อ: โชคดีที่ม๊าปลอดภัย
แต่ขอให้ม๊า เข้าใจ ความรักระหว่าง ตี๋ กับพี่หมอก ด้วยเถอะ :m5:
พี่หมอก น่ารักกกกกกกกกกกกกกขึ้นทุกสัน :impress2: :-[ :man1:
:กอด1: :L1: :pig4:
-
อยากให้พี่หมอกพูดแบบนั้นกับเราบ้างอ้ะ!
ฮืออออ
คนแต่งสู้ๆนะคะ
อย่าเครียดเกินไปจนเอนโดฟินไม่หลั่งนะคะ
-
:เฮ้อ: ดีใจกับตี๋ ที่ม๊าปลอดภัยแล้ว ต่อไปคงต้องดูแลกันดีๆ
หวังว่าจะเห็นพี่หมอกเทียวรับเทียวส่งทุกวัน รอมานานให้พี่หมอกตามตี๋บ้างไรบ้าง
ส่วนเรา ... เพิ่งถูกแม่งอนไปหมาดๆ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
รักนะจ๊ะคนเขียน :กอด1:
-
อิอิ หมอกน่ารักกกกกกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:เฮ้อ: o13 o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกก
เหมือนเด็ก งอแงเลยอะ
-
:L2:ขอบคุณที่มอบสิ่งดีๆให้กันเสมอมาครับ :L2:
-
กลัวว่าตอนหน้าจะเครียดแล้วอ่า
รู้สึกตะหงิดๆแปลกๆ เหมือนว่าความสุขจะอยู่ได้ไม่นานนน
-
ขอบคุณคนเขียนที่มาอัพบ่อยๆ ค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เนื้อเรื่องดี พลอตน่ารัก ตัวละครน่ารักมากมาย แต่ยังไงก็ตามอยากให้คนเขียนแบ่งเวลาเรื่องเรียนด้วยนะคะ
-
พี่หมอกเปลี่ยนไปนิดนึง
-
“ทางข้างหน้าอาจมีเรื่องให้มึงต้องเสียใจ ตอนที่มึงมีความสุข ก็จดจำมันไว้ให้ดีๆแล้วกัน”
ชอบอ่ะ คมมากๆ บาดใจดี ม๊าหายไวๆ นะคับ
-
“ทางข้างหน้าอาจมีเรื่องให้มึงต้องเสียใจ ตอนที่มึงมีความสุข ก็จดจำมันไว้ให้ดีๆแล้วกัน”
ชอบประโยคนี้มาก โดนใจสุด ๆ
-
เค้าเห็นนะ ตัวหนังสือสีขาวที่เขียนว่า "แต่จะเมื่อไหร่วะเนี่ย" อ่ะ!!!
แต่ถึงจะต้องกินมาม่าก็ไม่เป็นไร ขอแค่มาต่อก็พอ เรารับได้ :กอด1:
-
พี่หมอกน่ารักมาก อยากได้แบบนี้บ้างอ่ะ
คนอ่านจะคลั่งแล้ว :m20: :laugh:
-
ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเฮียยังไม่ได้บอกม๊าใช่ป่าวว่า หนี้จ่ายไปหมดแล้ว
ยังไงก็อย่าให้ม๊าเครียดน้า สงสารอ้ะ :o12:
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ
ว่าแต่อิพี่ฟินกะเฮีย งอนกันเรื่องไร
-
ซึ้งอ่ะ พีหมอกทำเราซึ้งจริงๆนะ :m17:
-
โล่งอกโล่งใจกับม๊า :เฮ้อ:
เห็นหมอกหงอยแล้วใจอ่อน :z2:
คู่รักอินดี้นั่นก็งอนกันตลอด ศก
ระวังลูกดกแบบคนแถวซอยที่ป้ามาเล่าให้ฟังนะจ๊ะ :m20:
-
:-[
-
ไอ้ เฮียยยยยยยยย
แม่ง!!
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
เอา สะ ตอน อ่าน เสียว วาป เลย
:m16: :m16: :m16: :m16:
อย่า เอา คู่ ตัว เอง ไป เปรียบ กับ คู่ คน อื่น ดิ
ชิ ชิ ชิ
:m31: :m31: :m31:
หมอก แอบ น่ารัก ง่า
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
พูด ให้ ลุ้น ได้ อีก
ไอ้ เรา ก็ นึก ว่า เป็น อะ ไร อีก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอ อ่าน ตอน ต่อ ไป จร้าา
-
อ่านทีไรก็ยิ้มได้ตลอด
^^
-
ดีใจที่ม๊าปลอดภัย : ))
มารอความชัดเจนของพี่หมอก
-
คนอ่านถึงกับตายกันเลยทีเดียว
บรรยากาศมันดุอึมครึมยังไงไม่รู้
รอยยิ้มของตี๋มันหายไปไหนหมด
แล้วความสุขของพี่หมอกล่ะ
แอบเครียดแทน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักพี่หมอกอ่ะ
น่ารักจัง
-
หู้ยยยลุ้นซะ งานนี้โทษเฮียฮงเลย มีความลับกับม๊าทำให้ม๊าเครียด แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ดี รวมทั้งพี่หมอกก็สวีทขึ้นด้วย :-[
ฮิฮิฮิ แบบนี้จะไม่ให้ตี๋เล็กหลงได้ยังไงไหว :impress2:
:3123:รออ่านต่อนะคะ
-
ดูแลมะม๊าดีนะอาตี๋อย่าให้เป็นอะไรไปอีกละ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
กำลังจะเข้าโหมดดราม่าแล้วซินะ งึดดด><
-
ต้องมีมาม่ามาให้กินอีกเพียบแน่เลย
ไหนจะบ้านพี่หมอก ไหนจะบ้านพี่ฟินอีก เฮ้อ
-
คนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนแหละไม่อยากให้ลูกโดนสังคมมองว่าเป็นตัวประหลาด ทั้งๆที่คนส่วนใหญ่ก็เป็นกับเยอะ แต่เค้าก็อยากให้เรามีความสุข ครอบครัวของตี๋อาจจะเป็นครอบครัวหนึ่งดังที่พูดมา แต่คาดว่าครอบครัวพี่หมอกไม่ใช่แน่ๆ
อย่าพึ่งดราม่านะ ยังไม่พร้อมที่จะเสียน้ำตา :o12: :o12: :o12:
น้องฝนสู้ๆ ตามฝันตัวเองให้ได้ o13 o13
รักคนเขียน :o8:
-
พี่หมอก น่ารักอีกแล้ววว :-[
-
แอร็ยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงพี่ฟินจังเยยยยย :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
พี่หมอกน่ารัก -////-
คำพูดเฮียทำให้เราคิดมาก OTL
ตอนปิดตอนน่ารักมากค่ะ ฮ่าๆ น่าจับพี่หมอกมากระชากแรงๆ หมั่นไส้
โล่งใจกะม้า
-
:กอด1: :กอด1: ม๊า ดีใจที่ม๊าปลอดภัย
:L2: :L2:
-
โฮ่วววว โล่งงง
ดีใจจัง หวังว่าต่อไปจะมีเรื่องดีๆเน๊อะ
-
หมอกนี่น่ารักแบบ อึนๆ มึนๆ ด้านๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงแฮะ
ก็น่ารักแบบไม่ค่อยชัดเจนล่ะมั้ง
ตอนนี้เครียดแทนเฮียกะตี๋ ขอให้ม๊าไม่เป็นอะไรมากเถอะ :call:
-
:กอด1:
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นเรื่อยๆนะฮ่าๆ
-
ขอให้พี่หมอกเปลี่ยนแปลงไปทั้งภายนอก และความคิดนะคะ
แต่กลัวจะมาดราม่าตามมาอีกจังเลยอ่ะ
ชีวิตครอบครัวพี่หมอกดูเครียดๆ หนักๆ กันทั้งบ้านเลย
-
พี่หมอกน่ารักกกก
-
รอวิวัฒนาการใหม่จากพี่หมอก :z2:
-
หวังว่าพี่หมอกจะไม่ทำให้เราต้องต้มมาม่ากินกันนะ
-
คิดว่าม๊าคงเข้าใจ
แหละ :mc4:
-
เกือบจะดราม่าน้ำตาท่วมจอ
ดีแล้วที่ม๊าไม่เป็นอะไรรุนแรง
แต่ต่อไปจะเป็นยังงัยละหมอกตี๋
-
ดีใจที่ม๊าปลอดภัย
พออ่านมาถึงตอนที่ตี๋บอกจะอยู่บ้านไม่กลับไปกับพี่หมอก
อืมมม...รู้สึกกลัวมาม่าระลอกใหม่มาตะหงิดๆยังไงไม่รู้
เพราะช่วงหลังมานี้สองคนนี้ตัวติดกันตลอด ไม่ใช่อะไร แอบกลัวใจพี่หมอกนี๊ดดดดส์นึง
แต่มาได้เห็นตรงทอล์คของคนเขียนก็ค่อยโล่งใจหน่อย
จริงๆตอนนี้พี่หมอกแกก็ค่อนข้างแสดงความชัดเจนพอสมควรนะ เหลือแต่กับแม่ของตี๋ที่ยังเป็นเรื่องที่ต้องคิดหนัก
แม้จะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่ก็จะรอให้ถึงวันนั้น
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า ขอบคุณที่ยังมาอัพให้ได้อ่านกันนะคะ
-
หมอกน่ารัก
-
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยพี่หมอกน่ารักอ่ะ เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ม๊าคือบุคคลสำคัญ ตี๋กับเฮียรักและเคารพม๊ามาก...หมอกคงเข้าใจเลยยอมลงให้ขนาดนี้
เป็นห่วงฟินอ่ะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมกลับแพร่ล่ะ...อย่าคิดสั้นอีกนะ
-
เย้ๆๆ อ่านตามทันแล้วเจ้าค้าาาาา หลังจากตามอ่านเรื่องนี้มาสี่ ห้าวัน
ตี๋น่ารักมากกกก หมอกน่าเตะ ฮ้าๆๆ ความติสของฟินนี่โดนมาก ชอบอ่ะ
อยากมีพี่ชายอย่างเฮียฮ้ง(เอาเฉพาะด้านดีๆ ไม่เอาความซกมก ฮ้าๆ)
แต่ตอนนี้เตรียมตะเกียบแล้ว เพราะคาดว่าคงจะได้ซดมาม่าแน่ๆ
แต่ไม่รู้จะมาแบบชามโต หรือมาแบบชามเล็กๆแต่เสิบเรื่อยๆนี่ซิ่
ฮือออออ ไม่ชอบมาม่านะ ผงชูรสมันเยอะ สารอาหารก็ไม่ครบ
กินแต่มาม่า มันไม่ดีต่อสุขภาพพพพ
ดังนั้น อย่าทำร้ายกันทางอ้อมเลย พลีสสสสส :monkeysad:
กำลังใจ+คำขอบคุณ+รอตอนต่อไปน้าาาาา
:L2: :pig4: :L2:
-
ม๊าต้องรู้อยู่แล้วล่ะ ทั้งเรื่องเฮีย เรื่องตี๋
-
ชอบเรื่องนี้โคตรๆอ่ะ ตี๋เป็นคนน่ารักที่เจ๋งมากนะ ปราบพี่หมอกลงได้เนี่ย พี่เขาก็เริ่มโตขึ้นแล้ว เก่งจริงๆ *ปรบมือ* o(^▽^)o
คู่เฮียกับฟินก็ผิดคาดอย่างแรงอ่ะ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ อีกอย่างนะ น้องฝนที่คุยกับไอ้พี่ฟินรู้เรื่องเนี๊ยน้องควรเรียนศิลปกรรมอย่างแรงเลยจริงๆ ฮ่าๆๆ
-
:-[ :-[ :-[
-
หมอกน่ารักมากกกกกกกกกก....>_<"
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยังอึมครึม เพราะกลัวใจคนเขียน o22
:กอด1:
-
น่ากลัวอ่ะ
-
มาอีกนะครับ กำลังสนุกเลย
-
เฮ้ยยย คนเขียนกินยาผิดหรือเปล่าอัพไวแท้ (โดนคนเขียนต่อย :m25:)
ตอนนี้น่ารักมากมาย ตอนท้ายพี่หมอกแอบ(?) ไม่พอใจ ฮิฮิ
-
ตี๋กับเฮีย ดูแลม๊าดีๆนะจ้ะ ให้ม๊าแข็งแรงและสุชภาพจิตดีอยู่กับเราไปนานๆ
คนเขียนคะวันนี้เรามีอะไรจะเล่าให้ฟัง อัดอั้นมาก
ช่วงนี้มีเหตุให้เราต้องเจอกับเกย์คนนึง(น่าจะฝ่ายรับ)ทุกวัน
เขาหน้าแมนนะ แต่วันนั้นเขายิ้มให้เรา(เนี่ยยยยแหล่ะ!! เล่ามาตั้งนานอยากอวดประโยคนี้แหล่ะ ดีใจอ่ะ)
มีเขี้ยวด้วย น่ารักมากกกกกกก ชักจะหลงขึ้นทุกวัน อยากสนิทด้วยแต่ไม่กล้า เขาเรียบร้อยกว่าเราสิบเท่าอ่ะ
ปลื้มต่อไป
:กอด1: พี่หมอกคะ ขอความมั่นใจให้ครอบครัวตี๋หน่อยเร็วคุณลูกเขย :กอด1:
-
:เฮ้อ: เฮ้อโล่งอก
พี่ฟินจะเจอมาม่ามั้ยเนี่ย
-
โอ้ยยยยยยยยย เขินพี่หมอกกกกกกกกก
น่ารักโคตรๆๆ
เฮียกับฟิน ยังคงฮาร์ดคอร์เหมือนเดิม -..-
-
พี่หมอกน่ารักไปป้ะ ><!!!
-
พึ่งสังเกตุ ผลโหวตพี่หมอก 100% แล้ว ใครจะนำได้ละนิ :z2:
-
พึ่งสังเกตุ ผลโหวตพี่หมอก 100% แล้ว ใครจะนำได้ละนิ :z2:
101 โหวต ไม่ใช่ 100% คร้าบบ o22
ถ้ามันคนเดียวเอาไปร้อยเปอร์เซนต์จะทำเป็นบันทึกพี่หมอกแล้ว ไม่ต้องเขียนคนอื่น :z1:
ว่าแต่ 18 คนนั้นหน่ะ ... o18
-
เราว่าลึกๆแล้ว หมอกเป็นคนที่น่าสงสาร
เพิ่งจะดีขึ้นเมื่อมีน้องตี๋นี่แหละ :กอด1:
-
อ่านหมดแล้ว สนุกๆชอบ :m4:
รอตอนต่อไปนะคร้า .... :z2:
o13
-
ชะอุ้ยย คนเขียนค้าาาาอย่าประจานได้มั้ยเค้าอายยย :o8:
จะอิดิทก็กระไรอยู่ปล่อยแบบนั้นแหละ :laugh: (หน้าหนาพอแล้ว ฮิฮิ)
-
Coin 27
“พี่ผ่องคร้าบ ยกมาวางตรงนี้ได้เลยครับ”
“ละมะอาวเม๊อะนู่นมะโด่ยหระ?”
ฟ..ฟังไม่รู้เรื่อง
ผมมองหน้าเฮีย แต่เฮียหันหน้าหนีซะงั้น “ช..ช่วยพูดใหม่ได้ไหมครับ?”
ประโยคเดิมแบบข้างบนเป๊ะ นึกว่าเปิดเทปซ้ำ ผมเลยรีบพยักหน้าไป กลัวพี่แกเสียความมั่นใจในการพูดภาษาไทย แล้วก็เดินตามพี่ผ่องไปที่ห้องครัว พี่คนงานคนใหม่พึ่งมาถึงเมื่อวานนี้ น้าอรเจ้าเดิมนี่แหละครับที่แนะนำมาให้
อ่อ..คงจะถามว่าไม่เอาหม้อนั้นมาด้วยหรอ ฟังตั้งนาน ผมไม่ปล่อยให้พี่เขายก รีบวิ่งเข้าไปยกเอง หม้อโจ๊กมันหนักครับ ถึงแม้พี่เขาจะเป็นคนงานแต่เขาก็เป็นผู้หญิง ไอ้เรื่องใช้แรงงานบอกหัวหน้าวิศวะกรรมกรมาเลย!
ม๊ายืนนั่งมองที่เก้าอี้ คงจะรู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้มาช่วยงาน พวกผมกว่าจะพูดไซโคม๊าให้ยอมนั่งเฉยๆได้ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง สุดท้าย ม๊าก็หันไปคว้าหนังสือพิมพ์มาอ่านแทน
“ตี๋เสริฟ์!”
“เออๆ งานง่ายๆนี่รีบแย่งเลยนะ”
“หน้าที่ของคนเป็นพี่ ห้ามบ่น”
เหวอ! มันยกหม้อเปล่าจะเขกหัวผม รีบเผ่นเลย
ท้องฟ้ายังไม่สว่าง แต่ก็เห็นชาวบ้านบางคนเริ่มขับมอไซค์บ้างจักรยานบ้างออกมาจากหลายๆที่ ใกล้ๆนี่มีตลาด คงจะมาหาซื้อข้าวเช้ากินกัน แต่อย่างพวกอาแป๊ะอาซิ้มอีตื่นเช้าครับ ก็ออกมานั่งคุยกัน มาตั้งแต่ผมยังจัดโต๊ะไม่เสร็จ เลยต้องรีบไปยกเก้าอี้ให้ก่อนแล้วเอาน้ำชามาให้กินรอกันไป
หลายคนรู้ข่าวม๊าผมก็เข้ามาคุย ม๊ายังติดใส่ผ้ากันเปื้อนออกไป วันนี้ได้เห็นม๊านั่งคุยกับคนอื่นที่โต๊ะเป็นภาพที่แปลกตาดีครับ ปกติจะยืนอยู่หลังหม้อนู่น วันนี้กลายเป็นไอ้เฮียยืนหน้าบูดเหมือนแค้นหมูสับมาซักสิบชาติ กำลังจะเดินไปถามว่าเพราะอะไร แต่ไม่ทันแล้วครับ
“อ้าว แล้ววันนี้อาฟินอีหายไปไหน?”
ชื่อต้องห้ามถูกเอ่ยออกมาแล้ว!
ชามในมือเฮียหล่นลงกับโต๊ะ ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวเลยครับ “ตุ้ย ปู้ ฉี่ โทษครับ มือฮ้งลื่น” มันทำท่าเอามือเช็ดกับผ้ากันเปื้อน ไม่ต้องมาเนียนเลยไอ้เฮีย หน้าเฮียเหมือนคนเป็นตะคริวที่กล้ามเนื้อแก้ม มันมีอะไรเกิดขึ้นวะ
ผมไม่กล้าถาม เพราะกลัวเอาคอตัวเองไปวางพาดเขียงสับหมู เมื่อคืนลองแอบโทรหาไอ้พี่ฟินแล้ว แต่มันปิดเครื่องอยู่ ลองโทรหาเพื่อนมันคนอื่นๆที่พอจะรู้จักดู ไม่มีใครรู้มันหายไปไหน
ที่แพร่ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ?
จากที่ยกโจ๊กมาส่งบ้างนั่งคุยบ้าง ก็กลายเป็นนั่งไม่ได้แล้วครับ ผมกับพี่สาช่วยกันเสริฟ ส่วนพี่ผ่องกับเฮียก็ช่วยกันตักโจ๊ก แถวนี้มีร้านโจ๊กร้านเดียวก็คือร้านเรา ซื้อกลับบ้าน นั่งกินนี่ มีทุกแบบ บางเจ้าสั่งทีสิบกว่าถุง นั่งขับเบนซ์มาซื้อยังมีเลย ม๊าเป็นคนเก็บเงิน ยังเหนื่อยไม่แพ้พวกผม
น่าเสียดาย เงินที่พวกเราหาได้หมดไปกับการจ่ายหนี้ที่เราไม่ได้ก่อ แต่ก็ยังมีความสุขดีกับชีวิตตอนนี้ครับ
พอตอนสายๆก็เตรียมเก็บร้าน ก็เห็นมินิคูปเปอร์สีแดงขับมาจอดที่หน้าตึก ผมจำได้ครับ น้องฝนเดินเข้ามาในร้าน ยกมือไหว้ม๊าก่อน ทักทายกันตามประสาผู้หญิง ผมมันผู้ใช้แรงงานเลยไปนั่งขัดหม้อกับเฮียที่หลังร้านแทน เห็นพี่สาพี่ผ่องคุยกัน เออ มาจากบ้านเดียวกันนี้เอง
พี่ผ่องนี่จะพิเศษกว่าพี่สาหน่อยครับ พวกผมให้เธอช่วยดูแลม๊าด้วย เพราะบางทีเปิดเทอมพวกผมยุ่ง ไม่ได้อยู่กับม๊าตลอด พวกผมไม่สบายใจ ยอมเสียเงินตรงนี้ดีกว่าให้เกิดเรื่องอะไร ตอนนี้ผมกับเฮียเลยต้องแขม่วพุงรัดเข็มขัดกันเพิ่ม
“พี่ฟินไปไหน?”
น้องฝนยื่นหน้าเข้ามามอง ไม่ได้เดินเข้ามาเพราะพื้นแฉะ ที่พื้นเลอะน้ำยาล้างจานเต็มไปหมด เฮียวางหม้อ มือยังเลอะฟองเต็มไปหมด เงยหน้าขึ้นมามอง “ไม่รู้ ถามหาทำไม”
“เปล่า ก็แค่อยากรู้ แล้วทำไมพี่ฮ้งต้องโมโห”
“ไม่ได้โมโหสักหน่อย จะไปโมโหเรื่องอะไรกัน” มันทำหน้าลอยไปลอยมา ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็เห็นชัดๆว่าโกรธ ก้มหน้าก้มตาขัดหม้อต่อ
“แล้วพี่หมอกหล่ะ?”
“ตอนฝนจะออกมาเห็นพี่หมอกเดินวนไปมาแถวรถ ไม่ขับออกมาซักที ฝนขี้เกียจรอ เลยออกมาก่อน”
ผมเห็นภาพเลยครับ หลุดยิ้มเลย มือถือก็มีทำไมไม่โทรมา ผมไม่กล้ายิงไปหาพี่หมอก เพราะพี่หมอกกดรับเร็วมากเหมือนรออยู่ เคยบอกแล้วว่าให้โทรกลับ แต่ยิงไปทีไรก็รับทุกที
“แล้วฝนมีเรื่องอะไรหรอ?”
“ฝนโทรคุยกับพ่อแล้ว พ่อไม่ยอมให้ฝนเรียน ตอนนี้ฝนก็ทำใจแล้ว เรียนแบบที่เขาต้องการไป ส่วนเรื่องวาดรูป ฝนมาเรียนเพิ่มเองก็ได้”
ผมพยักหน้า ไอ้เฮียก็ฟังอยู่แต่ไม่พูดอะไร ได้แต่หวังว่าเธอจะมีความอดทนมากพอที่จะอยู่กับสิ่งที่เธอไม่ชอบ
“ฝนจะมาขอบคุณพี่ตี๋”
“หืม?”
“ขอบคุณ ที่ทำให้ฝนกล้าตัดสินใจอะไรลงไป ถึงมันจะไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อย ฝนก็รู้สึกสบายใจขึ้น”
ผมยิ้มตอบ บอกให้เธอออกไปรอข้างนอกก่อนเพราะจะเริ่มล้างน้ำกันแล้ว เดี๋ยวเสื้อสวยๆจะเปียกหมด ไอ้พวกผมมันล้างกันแบบปกติเป็นที่ไหน เหมือนอาบน้ำใหม่ โชคดีเมื่อเช้าไม่ได้อาบน้ำมา ฮ่าๆๆ
“เอ้า ไปอาบน้ำกันมาหรอไง” ม๊าหัวเราะตอนเห็นสภาพพวกผม โทษไอ้เฮียเลย แม่งกระแทกชาม น้ำกระเด็นใส่ผมหมด ให้อยู่เฉยๆหรอ เรื่องดิ! ผมก็สาดกลับ พี่ผ่องพี่สาวิ่งหนีออกมากันหมด สุดท้ายก็ยกของขึ้นหลังรถ ให้ม๊าขับกลับบ้าน ผมกับเฮียเดินกลับเพราะเดี๋ยวรถเปียก
ซอยมันไม่ได้ลึกมากหรอกครับ แต่ก็ใช้เวลาสิบกว่านาทีเหมือนกัน น้องฝนยิ้มให้ผมก่อนที่เธอจะขับรถมินิคูปเปอร์คันนั้นออกไป ผมกับเฮียช่วยกันดึงประตูเหล็กลงมาล็อคตึก เสร็จภารกิจตอนสายๆ
“เฮีย ตี๋ถามจริงๆ ไอ้พี่ฟินมันไปไหนวะ”
“…..” ไม่ต้องมาทำสายตาเย็นชาเลย ไม่ได้ครึ่งหนึ่งของไอ้พี่หมอก ผมไม่กลัวหรอก “ตอบมาดิ พี่รหัสตี๋หายไปไหน?”
“กลับบ้าน”
“ทำไมถึงกลับ ไม่ใช่ว่าไอ้พี่ฟินมันหนีออกมาหรอ”
“มันกลับไปเอง ไม่มีใครบังคับมันด้วยซ้ำ” เสียงเฮียดูจะเบาลงนิดหน่อย ผมว่าเฮียรู้สึกเสียใจ ผิดหวัง แต่เอาความรู้สึกโกรธขึ้นมาเพื่อซ่อนความรู้สึกพวกนั้นไว้
“ล..แล้ว จะกลับมาเรียนไหม?”
“เฮียไม่รู้”
“ทำไมเฮียไม่ถามอ้ะ?”
“เฮียมีสิทธิไรไปถามมัน มันตัดสินใจแล้ว จะไปห้ามมันได้ยังไง”
“….”
“มันไม่คิดอะไรบ้าๆหรอก ตี๋ไม่ต้องห่วง” หันไปมอง สายตาเฮียไม่ได้บอกว่าพูดออกมาลอยๆเพื่อปลอบใจผม มันพูดจริง
“ถ้าไม่กลับมา เฮียจะไปตามพี่ฟินไหม?”
“…ไม่รู้ดิ…”
อากาศร้อนๆ ได้ยินแต่เสียงไอ้เฮียเกาพุงแกรกๆแทนคำตอบ
……………………………………
……………………………
พี่ผ่องมาเพิ่ม ก็ได้ไปนอนห้องม๊าครับ ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง บางทีก็นั่งคุยเป็นเพื่อนม๊าด้วย ม๊าเก่งมาก ฟังพี่ผ่องออก ผมยังฟังไม่รู้เรื่องสักที
“พี่ผ่องครับ เดี๋ยวผมออกไปข้างนอกแปปนึง ฝากดูแลม๊าหน่อยนะครับ”
“ดะเค่อะ”
ผมกระพริบตาปริบๆ แต่ก็พยักหน้าตอบ เดินเข้าไปหาม๊า ม๊าถามจะไปไหนผมก็เลยบอกไป ม๊าฝากบ๊ะจ่างมาด้วยสองสามอัน ผมก็เอาใส่ถุง วางไว้ที่ตะกร้าหน้าของมอไซค์
เอาวะ นาทีละสองบาท
ไม่ทันได้ยินเสียงเพลงรอสาย มันก็กดรับ “พี่อยู่ไหน”
“ทำไม”
“ผมจะไปหา”
“ไม่อยู่บ้านหรือไง” เสียงมันไม่ได้งอนตูดบิดอะไรหรอกครับ มันถามเฉยๆ สบายใจได้
“พี่ผ่องกับเฮียอยู่บ้าน ม๊าฝากบ๊ะจ่างมาให้พี่ด้วย”
“กูอยู่คอนโด”
มันไม่ชอบอยู่บ้านจริงๆสินะ พอผมไม่อยู่ด้วยก็กลับมาอยู่คนเดียวที่คอนโดอีกแล้ว
“มึงไม่ต้องขับมา เดี๋ยวกูไปรับเอง”
“ผมขับออกมาแล้ว”
“ขับกลับบ้านไป”
เซ็งหว่ะ เปลืองน้ำมันมาก ผมเลยจอดที่ร้านโชว์ห่วยของป้าเสริมที่กลางซอย แวะซื้อชาดำเย็นที่ป้าแกทำเอง แล้วขับกลับบ้าน ม๊าทำหน้างงเลยครับ “เดี๋ยวพี่หมอกมันจะมาหาเองครับ” ม๊าก็พยักหน้า
ไอ้เฮียพุ่งเข้าหาชาดำเย็น นั่งกระดิกเท้ากิน ทำตัวน่าหมั่นไส้ได้ไม่มีที่สิ้นสุด ผมยื่นอีกถุงให้พี่ผ่อง
รอไม่นานก็เห็นบีเอ็มคันเดิมมาจอดหน้าบ้าน มันเดินหน้าบูดมาเลยครับ ไม่ยอมถอดแว่นกันแดด เห็นพี่ผ่องมองตามตาไม่กระพริบ ไอ้พี่หมอกก็มองกลับ สายตาบอกชัด ‘มึงเป็นใคร‘
“นี่พี่ผ่อง จะมาช่วยดูแลม๊าอะ”
“เออ”
ผมรู้สึกมันสูงขึ้นเปล่าหว่ะ? หรือผมไม่ได้สังเกตเอง ดูมันจะสูงขึ้นอีกแล้ว มันยกมือไหว้ม๊าผม ที่นั่งเหลือข้างๆไอ้เฮีย มันไม่นั่ง “ไปยัง”
“เดี๋ยวๆ กินบ๊ะจ่างก่อนเลยไหม?”
พอถามถึง ม๊าก็รีบบอก “นี่ทำเองเลย ใส่แต่ของดีๆ” คนจีนเสียเงินร้อยละ 90 ไปกับของกินครับ เชื่อผม ถือว่ายังไงก็ต้องหาของกินดีๆให้ครอบครัวตัวเอง
พี่หมอกจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้ เพราะม๊าชวนมาแล้ว มันไม่นั่งข้างเฮียแต่ไปนั่งเก้าอี้ไม้ข้างๆแทน พี่ผ่องรีบเอาน้ำมาให้
“น้ำชา”
“ห้ะ?”
“น้ำชาไปไหน ทำไมวันนี้เป็นน้ำเย็น”
มันมาบ้านผมไม่เคยกินหรอกครับ น้ำเย็น แต่พี่ผ่องไม่รู้ พี่แกก็หน้าเหวอ “ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวแก้วนี้ผมกินเอง พี่หมอกรอแป็ป เดี๋ยวผมยกมาให้” มันก็พยักหน้า ถอดแว่นกันแดดออก พี่ผ่องนี่ไม่ยอมเดินเลยครับ มองตาเป็นมัน
ผมตามม๊าเข้าไปในครัว ช่วยยกจานกับเทน้ำชาให้พี่หมอก บ้านผมชาไม่ขม หอมมาก กินแล้วติดใจทุกราย เห็นไอ้เฮียที่นอนกินที่ทั้งโซฟาดูดชาดำเย็นแล้วจ้องหน้าพี่หมอกแบบหาเรื่อง ต่างจากไอ้พี่หมอกที่ไม่สนทั้งสายตาเฮียแล้วก็ของพี่ผ่อง มันขมวดคิ้วมองผม
“ไรพี่ อ้ะ น้ำชา”
มันยื่นมือมารับ ผมไปนั่งทับขาไอ้เฮีย เฮียฮ้งโวยวายแล้วรีบยกขาหลบ ม๊ายิ้มๆ มองจนไอ้พี่หมอกต้องตักบ๊ะจ่างเข้าปากกิน
“เป็นไงบ้าง?”
“ก็…อร่อย”
ม๊ายิ้มแป้นเลยครับ ไอ้เฮียทำเสียงเชอะขึ้นจมูก อะไรของมึงวะเนี่ย
มันก็นั่งกินเงียบๆจนหมด ยกน้ำชาขึ้นกินอีกหน่อย แล้วก็ลุกขึ้น “เดี๋ยวผมพาตี๋กลับมาส่ง” ม๊าพยักหน้า ทำไมเหมือนสองคนนี้มีความลับอะไรกับผมอยู่เลยหว่ะเนี่ย ไอ้เฮียนี่บิดตูดใส่ เลยเอาเท้ายันเข้าไปทีนึง
“พี่หมอกจะไปไหนอะ?”
เห็นมันขับออกไปคนละทางกับทางกลับคอนโด ตอนแรกนึกว่าจะกลับบ้านมัน แต่ยิ่งเห็นทางยิ่งไม่ใช่
“พามึงไปทิ้งทะเล”
“เฮ้ย!!” มันหลุดขำเบาๆ ผมตกใจครับ ตกใจที่มันเล่นมุก! เหมือนคนอารมณ์ดีมากๆ นี่มันใครวะเนี่ย ไอ้พี่หมอกหรือเปล่า เอาตัวจริงมันคืนมา ส..ส.สงสัยเป็นฝีมือนี่สินะ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ต่างดาวหน่ะ (เพ้อเจ้อหว่ะ)
“กูไม่ได้เห็นหน้ามึงมา 14 ชั่วโมง”
“พี่นั่งนับจริงดิ?”
“เปล่า กูมั่ว”
“….”
ไอ้ความประทับใจที่โผล่หัวขึ้นมาแว่บๆ มุดหายไปเลยครับ
วันนี้มันดูวิ้งๆกว่าปกติ เวลามันใส่แว่นกันแดด จะคล้ายๆกับพวกดาราที่ปลอมตัวหนีนักข่าว ไปไหนเลยมีแต่คนมอง เสื้อคอวีที่ดูบางๆ ไม่แปลกใจที่พี่ผ่องมองตาค้าง
“พี่เห็นเสื้อผมป่ะ เขียนว่า ค่ายนิติพัฒนาฯ มันเคยเป็นสีดำแต่ตอนนี้ซักจนซีด อย่าพาผมไปที่เว่อร์ๆนะพี่”
มันหันมามองแว่บหนึ่ง เห็นมันเลิกคิ้วมอง “ทำไมมึงไม่ซื้อเสื้อใหม่”
“เปลืองตัง”
“เดี๋ยวกูพาไปซื้อ”
“ไม่เอา เงินพี่ก็เงินพี่ดิ พี่เก็บไว้ใช้เองเหอะ ผมไม่เอาหรอก”
“ทำไม ก็กูจะซื้อให้”
“อย่าทำให้ผมรู้สึกแย่เลยพี่ พี่หมอก เงินที่พี่ใช้อยู่มันมาจากพ่อพี่ พ่อพี่ทำงานถึงได้มา พี่ยังหาเงินเองไม่ได้ อย่าใช้เปลืองดิ”
“….”
“เข้าใจแล้ว กรุณาส่งสัญญาณรับทราบด้วย”
“เออๆ”
พี่หมอกแวะห้างธรรมดาของพี่เขาครับ เซ็นทรัลเวิรด์! เอาเถอะ ยังพอจะกลมกลืน มันไปทางไหนก็มีแต่คนมอง บางคนมองผมด้วยครับ แต่สายตามันคนละเรื่องกันเลยหว่ะ คือหน้าตาดีเงินไม่มีนี่ไม่โอเคหรอครับ?
มันพาผมไปกินอาหารญี่ปุ่นครับ ร้านราเมง คนไม่ค่อยเยอะเลยนั่งกินกันแบบส่วนตัวได้ ผมนั่งตรงข้ามมัน นั่งรอใจจดใจจ่อ หิวมากครับ น้ำลายไหล
“ผมหิวหว่ะ ทำไมนานจัง” ชะเง้อคอมอง ลวกเส้นโปะหน้ามันนานขนาดนี้เลยหรอวะ ครัวนี่เห็นชัดเลยครับว่าลวกเส้นอยู่
“กินพริกรอไปก่อนไป นั่งลงดิ อย่าทำเหมือนกูพาเด็กมากินด้วย”
“….”
มาเสริฟ์ร้อนๆ อร่อยมาก เวลากินบะหมี่ราเมงจะลำบากหน่อย เพราะชอบคีบเส้นไม่อยู่ หล่นลงชามทีน้ำซุปก็กระเด็น เคยบอกไปหรือยังครับว่าผมปากรั่ว กินอะไรไม่เคยอยู่ ไอ้พี่หมอกแม่งจ้องด้วยสายตาที่สื่อได้ด้วยคำสามคำ
“. . .”
มันกินดูผู้ดี้ผู้ดี ผมนี้จะจับเส้นให้อยู่ในตะเกียบยังลำบาก เหมือนเอาตะเกียบคีบปลาไหล
“มึงกินลำบากหว่ะ”
“ไม่ได้ถึงขนาดนั้นซักหน่อย”
พี่พนักงานเดินผ่าน ไอ้พี่หมอกเลยเรียกดักไว้ “ขอส้อมหน่อยครับ”
พอส้อมมาอะไรๆก็ง่ายขึ้นครับ ผมกับพี่หมอกก็กินกันคนละสองชามครับ (ชามนึงนิดเดียวเอง) กินอิ่มเสร็จก็เดินเล่นกัน ผมเห็นร้านอาหารหลายๆร้านมีของอร่อยๆก็คิดจะซื้อกลับบ้าน แต่เดี๋ยวนี้ก็ต้องคิดแล้วว่าอาหารอะไรมันบ้าง หมอสั่งห้ามไว้หลายอย่าง พวกผมต้องคอยจำกัน
“หืม?”
“ทำไม กูเดินแบบนี้ไม่ได้หรอไง?”
“เปล่า ผมไม่ได้ว่าอะไร แค่ตกใจเฉยๆ” อยู่ดีๆก็เข้ามาเดินกอดคอ ก็ตกใจดิวะครับ กำลังมองสาวๆกลุ่มนู้นอยู่ หวังว่าพี่หมอกจะไม่รู้
“มองไรวะ”
“น…นู่นมีร้านการ์ตูนด้วย”
“….”
มีการหรี่ตามองผมด้วย ผมเปล่านะ ชูมือสองข้างขึ้นชูเลย ผมบริสุทธิ์คร้าบบ
ไม่ต้องหวังหรอกครับว่ามาเดินเที่ยวกับพี่หมอกแบบนี้ (ผมคิดว่าน่าจะเป็นครั้งแรกนะที่มาด้วยกันแค่สองคน) จะมีอะไรให้คนอื่นต้องอิจฉา เล่นเกมครับ ตกหล่มอยู่ในเกมเซ็นเตอร์ พี่หมอกไม่เท่าไหร่หรอก เองทีอยากเล่น มากับผู้ปกครองนี่ครับ ผมควักเองยี่สิบ ที่เหลือคนนู่นช่วย
เหลือแต่วินนิ่งที่พี่หมอกไม่เล่น พอถามทำไม ก็ได้คำตอบว่า “กาก กูเตะเองยังจะดีกว่า” เออ เชิญเหอะหว่ะพี่
“อ่อนแบบนี้มึงไปยืนดูดีกว่า”
“อ่อนไร ถ้าเมื่อกี้พี่ช่วยผมทันผมก็ไม่ตายแล้ว”
“ขนาดตัวในเกมมึงยังได้ตัวอ่อนๆให้กูช่วยเลย”
ผมเลยเอาปืนมาทำท่ายิ่งใส่มันครับ มันส่ายหน้าหนีผมอีก เซ็งหว่ะ เลยมายืนพิงตู้ดูมันยิงปืนแทน มันก็ดูสนุกดี แต่กลับทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่รู้สึกอะไร ผมเห็นผู้หญิงบางคนแอบเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูปมันด้วย ก็ตอนที่มันถือปืนนี่ดูเท่จะตายไป
ผมยืนมองมันเล่นนานๆก็เซ็ง อยากเล่นเองบ้างหว่ะ “พี่ ขอผมเล่นหน่อยดิ”
“มึงหน่ะ ยืนดูไปเหอะ”
“นะๆ ขอหน่อย ผมยืนจนขาลีบแล้วเนี่ย”
เกิดศึกแย่งปืนครับ มันไม่ยอมปล่อย ผมก็พยายามดึง สุดท้ายเลยเกมโอเวอร์ด้วยประการฉะนี้
“ขนาดมึงไม่เล่น มึงยังพากูล่มได้เลย”
“ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า ไม่อยากให้ผมเล่นเอง ความจริงนี่ผมเป็นเทพเจ้านำโชคของพี่เลยนะ เห็นไหม ผมหลุดจากเกมปุ๊ป พี่แพ้ปั๊ปเลย”
“เพราะมึงต่างหาก”
“โอ๋ๆพี่หมอก อย่าทำหน้าน้อยใจไป โอกาสหน้าไว้มาแก้ตัวกันใหม่”
มันถอนหายใจแบบปลงๆแต่ก็ยอมเดินตามผมมา เดินดูไปเรื่อยๆ พอเริ่มจะเย็นผมเลยบอกให้มันพากลับไปส่งบ้าน มันทำหน้าอิดออดเหมือนไม่ค่อยยอมแต่ก็ไม่ได้ห้าม
ขึ้นมาบนรถ มันไม่ยอมสตารท์รถ ผมหันไปมอง มันก็พูดขึ้นมา
“ตรงนี้มีอะไรเลอะวะ”
“ห้ะ ตรงไหนอ้ะ”
มันชี้ๆแถวแก้มมัน ผมเลยปัดแก้มผมดู “ไม่ๆ ตรงนี้ๆ” ตรงไหนวะเนี่ย กูไม่มีกระจกจะปัดถูกได้ไง
“เดี๋ยวกูปัดให้”
ผมเลยยื่นหน้าไปใกล้ๆให้มันปัดออกสะดวกๆ แต่สิ่งที่มาปัดไม่ใช่มือมันหรอกครับ มันกดจูบลงตรงแก้มผมแรงจนผมเอนตัว “เห้ย พี่หมอก เจ้าเล่ห์หว่ะ” หัวเราะกับมุกใหม่ของมัน เออ เข้าใจครีเอทดีหว่ะ หลอกกูสนิทซะเลย
“ไม่ได้เจ้าเล่ห์ ตรงนี้ก็มี”
แก้มอีกข้างโดนมันกดจูบลงไป ยังอยู่ในลานจอดรถ แต่ฟิลม์รถพี่หมอกก็มืดพอสมควร เลยคิดว่าคงไม่เป็นไร แถมมุมนี้ไม่ค่อยมีคนด้วย
ตอนนี้สายตาพี่หมอกไม่น่าจ้องมากครับ ผมไม่กล้าพอที่จะจ้อง ผมมองแล้วรู้สึกหัวมันว่างเปล่า ได้ยินเสียงหัวใจเต้นอยู่ก้องหู มือไม่รู้จะไปวางไว้ไหน วางไว้ที่ขาได้หรือเปล่า หรือเกาหัวดี
“หมดยังๆ จะได้กลับบ้านสักที”
“ยัง เหลืออีกที”
“ตรงไหน?”
ริมฝีปากแนบเข้าหากันช้าๆ
เหมือนจะเก็บทุกความทรงจำไว้ให้ชัดเจนที่สุด ทุกอย่างเป็นไปอย่างไม่เร่งรีบ ริมฝีปากผมถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ลิ้นกระหวัดเข้าหากัน ผมใจเต้นแรง มือสั่น หาที่วางมือได้แล้ว คงจะต้องเป็นหลังคอพี่หมอกอีกเหมือนเคย เพราะเหมือนพี่หมอกจะสูบพลังผมได้ คงจะเป็นความสามารถพิเศษของพี่เขาสินะ
ชอบเวลาที่พี่หมอกเม้มปากผมเบาๆ อย่างน้อยมันก็ไม่เจ็บเหมือนเวลาโดนกัด แต่ถ้าจะให้พูดตรงๆ แบบที่น่าอายสุดๆ ผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวที่มันทำแบบนี้ด้วย ห..หวา คำนี้ตลอดชีวิตผมก็ไม่มีทางพูดออกมาหรอก
“คืนนี้กลับไปกับกูนะ”
ไม่กล้ามอง กลัวปฏิเสธไม่ลง เสียงกระซิบแบบนี้มันดูเว้าวอนเสียจนผมไม่กล้าจะผลักตัวพี่เขาออก พิงหัวลงกับไหล่กว้างๆ ได้กลิ่นที่คุ้นเคย
“ผมจะอยู่กับม๊า ผมบอกพี่แล้ว”
“…..”
“นะๆ พี่ ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว”
“เปิดเทอม..”
“ห้ะ?”
“เปิดเทอม กลับมาอยู่กับกู”
“พี่หมอก”
“อยู่กับกู อย่าทิ้งกูไปไหน”
ประโยคคำสั่ง ประโยคบอกเล่า หรือประโยคขอร้อง ?
“คืนนี้กูก็อยากให้มึงมา..”
ผมตีความไม่ถูก เพราะเสียงพี่หมอกมันดูแข็งกระด้าง แต่ความหมายของคำมันเต็มไปด้วยความเหงา
เห็นมันเม้มปาก ขมวดคิ้ว ชอบทำแบบนี้เวลาลังเลว่าจะพูดอะไรออกมา คำพูดที่บางครั้งมันไม่อยากพูดออกมาเพราะเดี๋ยวจะขัดกับสโลแกนมัน
“มึงอยู่ด้วยกูนอนไม่หลับ มึงไม่อยู่กูนอนไม่ได้ ไม่ว่าจะมีหรือไม่มึง แบบไหนกูก็ทรมาน”
มันไม่ได้มองหน้าผม แต่อยู่ใกล้แบบนี้ ใกล้เสียจนคิดว่าถ้าผมเงียบอาจจะได้ยินเสียงหัวใจพี่หมอก
“ถ้ากูจะต้องรู้สึกอึดอัดแบบนี้ มีมึงอยู่ข้างๆ..กูก็อาจจะทนไหว”
ตึก ตึก ตึก
ผมเป็นโรคหัวใจหรือเปล่า
ไปตรวจตอนนี้ยังทันไหม?
ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเกือบห้านาที ผมได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเอง รู้สึกเหมือนกลั้นหายใจเป็นพักๆ
ผมสำคัญกับพี่ขนาดนั้นเลยหรอ?
พี่ไม่ได้เคยพูดอะไรแบบนี้ให้ใครฟังมาก่อนใช่ไหม? ผมจะได้ไม่ดีใจเก้อ
“คำตอบหล่ะ?”
“…พี่พูดแบบนั้น เล่นเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลยแหะ”
มันขมวดคิ้ว เอนตัวกลับไปที่เบาะตัวเอง หันหน้าหนีออกไปหน้าต่าง เท้าแขนไว้กับประตูฝั่งมัน
แต่ผมเห็น เห็นว่ามันหูแดงแป๊ด
ข..เขินหล่ะสิ
“ไว้..ผมคิดได้แล้วโทรไปบอก พี่อย่ากดรับนะ โทรกลับด้วย”
ได้ยินเสียงถอนหายใจ มันเอามือขยี้หัวตัวเองครับ ผมถึงกับเหวอ มันหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่ สตารท์รถเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์ บรรยากาศเหมือนมันลนลาน ทำอะไรไม่ถูก
ผมกลั้นยิ้มจนเมื่อยไปหมด จนต้องหันไปทางหน้าต่างแอบยิ้ม
“รีบๆโทรมา อย่าปล่อยให้กูนอนรอ”
“ครับ!!”
………………………………..
……………………..
“พี่หมอก ผมคงไปไม่ได้แล้วอ้ะ พี่ผ่องเขาเทผงซักฟอกผิดช่อง เครื่องซักผ้าฟองฟ่อดออกมาเต็มไปหมด ท่วมหลังบ้านไปหมดเลย พี่ พี่หมอก .. ฮัลโหล? ฮัลโหล?”
ตู้ด ตู้ด ตู้ด…..
………………….
………………………………
[Coin 27 : complete]
[14.12.54]
โอเค เขียนเต็มที่แล้ว ไปอ่านเต็มที่บ้างดีกว่า
เจอกันคัฟ คิดถึงง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แอบไปเจอไอ้พี่หมอกเรื่องอื่นมาแหะ น่ารักกว่าไอ้พี่หมอกเรื่องนี้อีก เอ็งตกกระป๋องแล้วไอ้พี่หมอกเอ้ย :laugh: :laugh:
@mur@s@ki -- อิจฉาตาร้อนแผล่บๆ
@Shabu - ไม่ได้ประจานนะฮ้าาาา 555+
@ทุกความเห็น - ขอบคุณค้าฟ
@คนอ่าน - สวัสดีคัฟ (ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ 55)
-
จิ้มก่อน
จึ้ก จึ้ก จึ้ก
ไม่ได้อ่านหลายวันเลย คิดถึงเฮียฮ้งที่สุด :man1: แต่เฮียกะอิพี่ฟินชักมีกลิ่นมาม่านะ
เค้าเพิ่งกลับจากเชียงใหม่ เค้าเอาลมหนาวและก็พี่หมอก(แต๊ๆ) มาฝากตะเองด้วย ฮริ้วววว
ตามอ่านหลายตอนเลย มีฟามฉุก :m3:
แต่ทุกๆก่อนจะจบตอน เหมือนจะค่อยๆแกะห่อมาม่าทุ้กทีเลย :serius2:
แต่ตอนล่าสุด พี่หมอกแกรน่าร๊อกอ่ะ เขิลล์ใช่มั้ย
ชอบตอนนี้ๆๆ
Coin 27
“มึงอยู่ด้วยกูนอนไม่หลับ มึงไม่อยู่กูนอนไม่ได้ ไม่ว่าจะมีหรือไม่มึง แบบไหนกูก็ทรมาน”
“ถ้ากูจะต้องรู้สึกอึดอัดแบบนี้ มีมึงอยู่ข้างๆ..กูก็อาจจะทนไหว”
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รออะไรๆที่ชัดเจนจากพี่หมอก(ที่มากกว่านี้) อยู่นะเฮร้ย
อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยนะฮร้าาา :จุ๊บๆ:
-
หมอกขี้งอลอ่า
-
ตี๋ รอบหน้าเสร็จแน่ ตอบพี่หมอกไปแบบนั้น คนเขียนมาอัพอย่าง งง อะ เพิ่งจะคอมเม้นท์ไปอัพอีกแล้ว (ดีใจ) :z2:
พี่หมอกที่เจอ ใช่เรื่องเดียวกับที่เราอ่านเจอเปล่าหว่า แต่พี่หมอกรายนั้น น่าจับโยนทะเลมาก นิสัยเสียโคตร อยากจะด่าแหลกอะ
แต่พี่หมอกเรื่องนี้ :-[
-
o18 o18 o18
-
55555 พี่ผ่องงง พาอดดด 5555
-
ลำบากใจแทนตี๋เนอะ ทั้งเป็นห่วงม๊า ทั้งสงสารพี่หมอก
หลังๆนี่พี่หมอกน่ารัก น่าสงสารจัง
-
ยังไงก็สู้ๆ นะคับพี่หมอก ห่างกันนิดเดียวเอง คริคริ
-
โถๆๆ พี่หมอกวืดดดดซะแล้ว
นี่เป็นแผนสะกัดตี๋ของพี่ผ่องแกรึเปล่าเนี่ย
ดูจากการจ้องพี่หมอกตาเป็นมันแล้ว ..พี่แกวางแผนสร้างตำนานรักข้ามชาติแน่นอน
:กอด1: *ชูป้ายไฟ* คนเขียนสู้ๆ :กอด1:
-
พี่หมอกดูสับสน. แต่สรุปก้คือ. คิดถึงตี๋ช่ายมะ
กริ้ดดดดดดด
แต่สุดท้าย. ตี๋ก้มะได้ไป
-
:laugh: ตลกพี่หมอกเจ้าเล่ห์
-
ตอนนี้สั้นไปนิดนะครับ แต่พี่หมอกนี่เริ่มเผยความรู้สึกตัวเองออกมาแล้วสินะ
-
สงสารหมอกมันอ่ะ อุตส่าห์มีความหวังว่าตี๋มันจะไปค้างด้วย
แต่พี่ผ่องดันทำเสียเรื่อง เสียฤกษ์ หมอกเลยอดเสียประตู 555
เอ...หมอกพูดแล้วหรอว่า...จะทำประตู :m20:
-
พี่หมอกนับวันจะยิ่งน่ารักนะคะ
-
พี่หมอกงอนแน่ๆเลย
ใครก็ได้ไปฆ่าพี่ผ่องหน่อยเถอะ
-
โถ พี่หมอกเด็กน้อย... :laugh:
-
พ่ีหมอกคนนี้ก็น่ารักนะคะ
น่ารักทั่งคู่เลย
คนแต่งก็น่าร่กทั้งคู่เหมือยกันนนนนน >~<
สงสารน้องฝนอ่ะ แต่เรียนให้คุณพ่อสบายใจ
แล้วค่อยต่อโทคณะที่เราสนใบก็คงยังไมสายเนอะ
-
แอบสงสารพี่หมอก โธ่ๆๆๆ เด็กหนอเด็ก อยากนอนกอดตี๋หราา o18
ตี๋ อย่าแกล้งบ่อยสิ ให้พี่หมอกมานอนด้วยกันเลยดีกว่า ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา :impress2:
-
ถ้าเปรียบ ตี๋ เป็นสิ่งเสพติด พี่หมอก ก็คงกำลังลงแดงอยู่
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ่าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆงอลแล้วมั้ยเนี้ย ก็มานอนบ้านน้องตี๋เลยดิ อิอิ
-
555555555555+ พี่หมอกอดเลย
อย่าไปโกรธพี่ผ่องเลยเน๊อะ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
แก้มเค้าก็มีอะไรเลอะก็ไม่รู้อ่ะพี่หมอก มาม๊ะ :impress2:
น่ารักมากค่ะสองคนนี้ :กอด1:
-
ระวังนะอาตี๋ ดื้อมากๆเดี๋ยวพี่หมอกมาหิ้ิวไปเลยจะหนาวววว o3
-
พี่หมอกน่ารัก+น่าสงสารร
:o8: :o8: :กอด1: :กอด1:
-
เอิ๊กๆ หมอกงอนซะแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2:
-
พี่หมอกสู้ๆ :a2:
แอบฮาพี่ผ่องอ่ะ สงสัยโดนหมายหัวจากพี่หมอกแล้วล่ะ :laugh:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเห็นใจพี่หมองไงไม่รุวะ
รีบมาต่อนะ o13 o13 o13 o13 o13
-
พี่หมอกกกกก
น่ารัก ~
พี่ผ่องนี่ ยังไง 555555
-
:3123:
-
พี่หมอกนอนรอเป็นแตงเฉาตายที่คอนโดจนได้
-
คาดว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกว่างอนนะ ฮ่าๆๆๆ
-
พี่ผ่องนะพี่ผ่อง แอบแกล้งพี่หมอกที่ไม่รับน้ำเย็นหรือเปล่าเนี่ย 55555 :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนหน้าไอ้ตี๋ไม่รอดแน่ :laugh:
-
ตี๋อ่ะ แบ่งวันไปอยู่กับ
พี่หมอกบ้างสินะ :call: :call:
-
พี่หมอกพูดซะขนาดนี้ น่าสงสารจังเลยเน้อ คริ ๆ
-
พี่หมอกมีมุมซึ่งด้วย
แต่พี่ผ่องนะพี่ผ่อง
-
พี่หมอกเหมือนเด็กขี้เหงาเลย
-
โอ๊ยยยยยยยย พี่หมอกมันน่ารักอ่ะ :o8: :o8: :o8:
-
อ่านไปเขินไป ฮิ้ว
พี่หมอกนี้ก็น่ารักจ้า
-
คึคึ พี่หมอกเริ่มน่ารักมากขึ้นๆ แล้ว :impress2:
-
พี่หมอกน่ารัก (หรอ) อิอิ
-
อ่านทันแล้ววววว
พี่หมอกน่ารักขึ้นตลอดเลยยยยยบ
ส่วนเฮียกะพี่ฟินมีเรื่องไรกานหว่า แอบดราม่าจัง
ปล.คนเขียนสู้ๆน้าาาา. สอบติดในคณะที่หวังคะ :L2:
-
ถึงพี่หมอกจะดูพูดน้อย แต่พูดแต่ละทีนี่ฆ่าคนอ่านตายเรียบ *แอร๊ยยยยย*
อดทนหน่อยนะพี่หมอก เดี๋ยวเปิดเทอมก็ได้กลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว
พี่ฟินกับเฮียฮ้งเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ จู่ๆก็กลายมาเป็นแบบนี้แล้ว รอความกระจ่างของคู่นี้ต่อไป
นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะมีน้องฝนโผล่มาด้วย เราชอบนะ รู้สึกว่าน้องเปิดใจให้ครอบครัวตี๋จริงๆ มีการไปมาหาสู่
แต่เสียดายที่สุดท้ายแล้วก็ขอคุณพ่อไม่สำเร็จ พ่อของพี่หมอกคงเคี่ยวและเคร่งพอสมควร
เอาจริงๆ คุณพ่อนี่ก็อุปสรรคสำคัญ เป็นภูเขาลูกใหญ่ที่ดูท่าจะข้ามไปได้ไม่ง่ายดายเลย ยังไงซักวันคงต้องเจอกัน
คนอ่านจะเตรียมใจไว้แต่เนิ่นๆเลยนะว่าต้องเผชิญพายุมาม่า (พูดไว้ก่อนทำไมเนี่ย ฮ่าาาา)
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ :-[
-
o13 o13
สโลแกน หมอกโดนใจมาก
:กอด1: :กอด1:
+1 จ้า
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวัน น้องตี๋ฝึกดีนะเนี่ย ถ้าเป็นเมือ่ก่อน หูตั้งหางชี้แยกเขี้ยวขู่ชาวบ้านไปทั่วแน่ๆ
-
อิพี่หมอกนี่เหมาะจะเป็นฝ่ายรับนะ
รอตลอด ไม่คิดจะบุกเองบ้างเลยเหรอ??
ปล. ห่วงพี่ฟิน ป่านนี้โดนพ่อจับขังแล้วมั้ง เฮียไม่ไปตามซักที
-
อ่านทันแล้ว เย้ๆๆ
พี่หมอกน่ารักแอ๊บแบ๊วมาก!? เหมือนเด็กจริงๆนะ เด็กเอาแต่ใจอ่ะ
:laugh:
เอาแล้วคืนนี้อาตี๋ไม่ไปหา พี่หมอกมันจะลงแดงไหมอ่ะ :z10:
-
แอบสงสารพี่หมอก
น้องตี๋แบ่งเวลาให้พี่หมอกบ้างงงงง
-
พี่หมอกคะแนนพุ่งปริ๊ดด แต่เรากดโหวตตี๋นะ ถ้าไม่มีตี๋อิพี่หมอกมันจะน่ารักงี้เหรอ ฮ่าๆๆ
-
พี่หมอกอย่าน่ารักมากได้ไหม
มันควรจะเป็นหน้าที่ของน้องตี๋สิคะแบบนี้!! :laugh:
-
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
เรตติ้งกระฉูดเลยป้ะเนี่ย :laugh:
-
ง่วง ตาจะปิดแล้วแต่อยากอ่าน
พี่หมอกนี่มาดแกเหลือรับจริงๆ ใครก็เอาชนะไม่ได้ ฮ่าๆ ชักรู้จะอ้อนเป็นซะด้วยสิ น้องหนูหมอก :laugh:
เหมือนเห็นประโยคเพี้ยนๆประโยคหนึ่ง ว่างๆลองกลับไปอ่านทวนดู ถ้าคนเขียนพิมพ์ถูกแล้ว ก็คงเป็นเราเองแหละที่เพี้ยน เหอๆ
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ :กอด1:
-
มาติดตาม น่ารักจังเลยอ่ะ
พี่หมอกแม่งเจ้าเล่ห์อ่ะ
ตี๋ก็น่ารักเหมือนเดิม แอร๊ๆๆๆๆๆ
-
:mc4: ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ก็ตามอ่านทัน ฮูววววววว
มาราธอน 3 วันติดค่าาา 55555555 พูดอะไรไม่ออกนอกจาก พี่หมอกกับตี๋น่ารักเว่อร์ :z3:
จริงๆชอบอารมณ์แบบคู่เฮียกับพี่ฟิน กลิ่นไอซึ่นมันแผ่~ :impress2: :impress2:
-
ใช้เวลาสองวันในการอ่านเรื่องของตี๋น้อยกับพี่หมอก อยากบอกว่ากรี๊ดมากกกก~
ขอสมัครเป็นแฟนคลับพี่หมอกด้วยคนนะคะ :L2:
-
หมอกงอนแล้ว
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
Coin 28
“เฮียๆ ตี๋ไปแล้วนะ”
“เออๆ”
ไอ้เฮียไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง มันมัวแต่ยุ่งตักโจ๊กอยู่ แต่คิดว่าอีกไม่นานก็น่าจะเสร็จ ผมมองนาฬิกา เอาเสื้อเช็ดหน้าปัดหน่อย ก็เห็นว่าอีกไม่นานก็ใกล้เวลาที่นัดพี่หมอกเอาไว้แล้ว
วันนี้เปิดเทอมแล้วครับ! ร้านเลยมีนักศึกษามากินบ้าง บางคนรู้จักผมแม่งก็จะขอทำเนียน สั่งพิเศษแต่เงินเท่าเดิม ไม่มีเว้ย กูไม่รู้จักใครทั้งนั้นแหละ จ่ายมาให้ครบซะดีๆเลยมึงนิ ชอบให้ทำหน้าเหี้ยมเก็บเงินกันทุกรายเลย
เหลืออีกกว่ายี่สิบนาที คว้ากระเป๋าเป้ขึ้นหลัง หยิบกระดานไม้ที่ยังมีกระดาษเปล่าหนีบอยู่ เอ่อ จะผิดไหม ถ้าบอกเป็นงานช่วงปิดเทอม อย่าว่าแต่ร่างเลย ฝุ่นยังไม่มีเกาะเลยครับ เพราะผมพึ่งวิ่งไปซื้อมาเมื่อเช้า เนี่ย สดๆร้อนๆ ไม่เอากระดาษเก่าๆมาส่งอาจารย์หรอกครับ
ยื่นหน้าออกไปมองข้างๆร้าน เห็นไอ้บีเอ็มคันเดิมๆจอดอยู่ตรงนั้น มองสลับนาฬิกา ไรวะ เหลืออีกตั้งนาน รีบมาทำไม เพราะผมนัดกับพี่หมอกไว้เช้าครับ พี่แกจะไปเคลียร์เรื่องงานเกียร์สัมพันธ์ไรด้วย ผมก็จะไปปั่นงานนี่แหละ
เอามือหนีบแผ่นกระดานไว้ แล้วเดินไปเคาะกระจก ผมเห็นว่ามันหลับอยู่ ใส่แว่นกันแดดก็จริง แต่ไอ้นอนหงายไปกับเบาะแบบนี้คงไม่ได้นั่งมองถนนแน่ๆ
มันก็สมควรจะง่วงอยู่หรอกครับ
เมื่อคืนมันเล่นโทรมาตีสาม พูดจาสองสามคำแต่ไม่ยอมให้ผมวางสาย เป็นแบบนี้ตลอดตั้งแต่ผมกลับมาอยู่บ้าน ต้องตั้งสั่นไว้ ช่วงแรกๆผมเปิดเสียง ไอ้เฮียโวยวายใหญ่ มันคิดจะโทรก็โทร ผมก็ต้องคลานขึ้นมารับ เพราะเวลามันโทรแล้วมันจะไม่หยุดจนกว่าผมจะรับ
ไม่รู้จะปลุกมันยังไง ผมเลยยิงสายไป พึ่งเห็นว่ามันถือมือถือมันไว้ในมือครับ เลยรีบกดตัดสาย มันหันมามอง ขมวดคิ้ว แต่ก็ปลดล็อคประตูให้ผมเข้าไป
“หวัดดีพี่”
“เออ”
“เมื่อกี้หลับหรอ?”
“แค่หลับตา”
ไม่ได้เห็นมันใส่ชุดนักศึกษาเดือนกว่า วันนี้เลยรู้สึกแปลกตานิดหน่อย ความจริงก็เห็นหน้ามันเกือบทุกวัน บางทีมันก็แวะมาหา แต่ก็มาแป็ปเดียวแล้วก็ไป แถมยังชอบทำหน้าหงุดหงิดใส่บ่อยๆ ที่แปลกคือน้องฝนมาที่บ้านผมด้วยครับ เอาผลไม้มาฝากม๊าด้วย
ผมก็ดีใจที่เห็นน้องฝนยิ้ม อย่างน้อยเธอก็ดูมีความสุขดี
เหลือแต่ไอ้พี่หมอกนี่แหละ เมื่อไหร่จะยอมรับความรู้สึกของตัวเองซักที มีความสุข ผมก็อยากให้มันยิ้มออกมาให้สุดๆ ไม่ใช่มากั๊กทำหน้าเข้มให้เมื่อยแก้ม บางทีผมก็อยากจะยิ้มแทน รอยยิ้มพี่หมอกเลยกลายเป็นแรร์ไอเท็ม ที่ผมคิดว่าผมน่าจะได้เห็นบ่อยกว่าคนอื่น ถ้าเก็บไปขายได้ ป่านนี้คงรวยไปแล้ว
รถขับออกจากริมถนนที่จอดอยู่ มองย้อนกลับไปเห็นไอ้เฮียเดินออกมาส่งถุงโจ๊กให้ลูกค้าด้วยตัวเอง เพราะหมดหม้อแล้วครับ อีกไม่นานก็คงจะเตรียมตัวไปเรียนเหมือนผม ไอ้เฮียเปิดเทอมก่อนผมซะอีก เออ พอพูดถึงไอ้เฮีย ก็นึกถึงพี่ฟินขึ้นมา ป่านนี้ยังติดต่อมันไม่ได้ แต่จะว่าไป ผมจำได้คล้ายๆว่าไอ้พี่ฟินมันทำมือถือหายหรืออะไรของมันนี่แหล่ะ ถึงว่า ไม่เคยโทรติด พึ่งจะมาคิดได้หลังจากกระหน่ำไปสามสิบกว่าสาย วันนี้ก็รอดูครับว่ามันจะมามหาลัยหรือเปล่า
รถเลี้ยวเข้ามาในมหาลัย คนเยอะเต็มไปหมด เห็นรถหลายๆคันแย่งที่จอดรถกันใหญ่ แต่อภิสิทธิชนอย่างไอ้คุณอัษฏา ไม่ต้องลดตัวไปทะเลาะกับใครหรอก สุดนู่นที่ต้นไทรหน้าตึกมัน ที่จอดรถของมันโดยเฉพาะ ไปใต้โต๊ะอะไรกับยามมาหรอวะ?
“พี่จอดตรงนี้ก็ได้”
“เดี๋ยวกูไปส่ง”
“ส่งทำไม”
มันหันมามองหน้า ไม่เห็นตาใต้แว่นกันแดดแต่เห็นว่ามันขมวดคิ้วอยู่ ได้คร้าบ ไม่ขัดแล้วคร้าบ ไอ้คุณพี่หมอก
มันก็ไปจอดที่เดิมของมัน ผมเห็นไอ้โจ๋ขับมอไซค์เข้ามาแว่บๆ ตอนนี้มองหาก็เห็นว่ามันกำลังเดินมาทางเดียวกับผมเหมือนกัน
“เฮ้ย ไอ้โจ๋”
“อ้าว ไอ้ตี๋ ไงวะ ไม่ได้เจอตั้งนาน”
“เออ กลับบ้านเป็นไงบ้างวะ”
“ก็สบายดี พี่จัมพ์ถามถึงมึงด้วย”
ผมก็พยักหน้าให้มันไป เห็นมันหันไปยกมือไหวพี่หมอกแต่พี่หมอกกับไม่มองหน้าไอ้โจ๋ซะงั้น ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูช่วยมึงเก็บเศษหน้าที่พื้นให้เองนะ
ผมก็เดินดันหลังมันไปครับ กอดคอไอ้โจ๋เดินเข้าไปที่ตึก กะจะไปที่ล็อกเกอร์ใต้บันไดคณะก่อน ผมเอาชีทไปซ่อนไว้ตอนก่อนปิดเทอม ขี้เกียจหิ้วกลับบ้าน ป่านนี้ฝุ่นคงเขรอะ พวกผมชอบเอามาซ่อน เต็มไปหมด เคยขุดเจอของรุ่นปู่สิบกว่าปีที่แล้วด้วย ล็อกเกอร์มันใหญ่พอสมควร เหมือนเหมืองทอง ขุดดีๆอาจจะเหล้าดีๆ ก็แอบนั่งกินกันแถวนั้น ไม่มีใครเห็น
“เฮ้ย ไอ้โจ๋ นั่นมันใครวะ?”
“ไอ้กล้วยไม่ใช่หรอ?”
เห็นมันแล้วโคตรสลดหดหู่ หางลู่หูตกไปหมดเลยครับไอ้กล้วย ปกติเวลานี้มันจะระริกระรี้ไปทั่ว ก็แน่ล่ะ ไม่ได้มาเหยียบมหาลัยตั้งนาน ป่านนี้ไอ้เรดาห์สาวๆของมันคงทำงานปิ๊ดๆๆแล้ว
แต่วันนี้ มันมาแปลกแหะ..
เหมือนไอ้เสาเรดาห์หักครึ่ง มันนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ม้าหิน “อกหักหรอวะ? ปกติอกหักแม่งก็ชิวๆนี่น่า”
“โดนตุ๊ดเอามาแหงเลย”
“เฮ้ย!!” ไอ้โจ๋ มึงจิตอกุศลมาก คิดได้ไงวะ
“เชี่ย พูดซะน่ากลัว ถ้าแม่งเกิดขึ้นจริงนะ ไอ้อุกกี้นี่ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งเลย ไม่ต้องสืบสวน จับประหารโยนให้เป็ดกินเลยเพื่อความปลอดภัยของมวลมนุษยชาติ”
“เออ เห็นด้วยหว่ะ”
ลืมไปเลยว่ามีไอ้พี่หมอกอยู่ด้วย มัวแต่สนใจไอ้กล้วย “พี่ ส่งผมแค่นี้ก็ได้”
“เออๆ”
ผมก็เดินไปหาไอ้กล้วย แต่ยั้งเท้าไว้ “พี่ๆ”
รู้สึกว่าผมมันยาวขึ้นนิดหน่อยตอนมันหันมา พึ่งสังเกต มันก็หยุดเดินแล้วก็หันมามองผม กำลังจะเดินไปหามันครับ ฝากกระดานไม้ไว้ที่ไอ้โจ๋ แล้วก็เดินคุ้ยของในกระเป๋าเป้ แม่ง ไว้ไหนวะ อย่าบอกนะเว้ยว่านี่กระเป๋าสี่มิติ เก็บอะไรหายหมด
“ไอ้ตี๋!!”
ห้ะ เรียกผมทำไม? เห็นมันจะวิ่งมาหา แต่ก็รู้สึกเหมือนช้าเกินไปแล้ว..
ซ่า!!!!!!!
หนาวไปถึงทรวง น้ำไหลมาจากไหนไม่รู้เต็มหัวผมเลยครับ ไม่ดิ มันเยอะจนเต็มตัวผมไปหมด สาดเป็นน้ำตกไนแองการ่า ผมก็รีบหลบออกมา แต่ก็เปียกไปทั้งตัว รีบเงยหน้าไปที่ชั้นสองของตึก เห็นหัวคนกับถังต้นเหตุแว่บๆ
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เวรหล่ะ เปียกไปหมดเลยอ้ะดิ”
“อย่าเข้ามาใกล้นะเว้ย เดี๋ยวงานกูเปียก” ไอ้โจ๋เลยยั้งเท้าไว้ครับ ผมหันไปหาพี่หมอก ดูเหมือนพี่แกก็เห็นไอ้ตัวต้นเหตุที่ชั้นสองเหมือนกัน มันหมุนตัว จะวิ่งไปทางบันได แต่ผมเรียกไว้ก่อน
“พี่ พี่หมอก พี่จะไปไหนวะ”
“กูเห็น มันสาดน้ำใส่มึง”
“เขาไม่ตั้งใจรึเปล่า ถ้าพี่ไปถึงพี่จะไปทำอะไรเขา”
“ถ้ามันตั้งใจหล่ะ”
กลับมาอีกแล้ว ไอ้พี่หมอกคนเดิมที่ขี้โมโห เอะอะก็จะจัดการทุกอย่างเองหมด
“แล้วพี่จะทำอะไรเขา ชกเขางั้นหรอ ทำแล้วจะได้อะไร ผมไม่หายเปียก พี่เจ็บมือ คนโดนต่อยก็หน้าบวมไปอีกหลายวัน แล้วถ้าเป็นผู้หญิง พี่ก็จะทำร้ายเขางั้นหรือ”
“…..”
มันดูโมโหแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
เสื้อไอ้เฮียว่าบางแล้ว พอมาเจอน้ำเข้าไปหน่อยก็กลายสภาพเป็นกระดาษชำระชื้นๆ ถึงเมืองไทยจะไม่มีหิมะตกหรือว่าอากาศหนาวนานๆให้รู้สึกเหมือนหนังเกาหลี แต่พอมาเปียกซ่กแบบนี้ก็ทำผมสั่นเหมือนกันเวลาลมพัดมา
ผมยื่นของที่ผมหาอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้มันเปียกน้ำนิดหน่อย แต่ทำมาแล้ว ยังไงก็จะให้
มันขมวดคิ้วแต่ยื่นมารับ “อะไร”
“ที่ห้อยมือถือ ผมทำมาให้”
เห็นมันไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่ ผมเลยทำไอ้หน้ายิ้มมาให้มันอันนึงครับ วันก่อนผมค้นเจอไม้แผ่นเล็กๆกลมๆ ก็เลยเอามาวาดหน้าเจาะรูทำเป็นที่ห้อยมือถือของมัน เชือกก็แกะจากที่ห้อยมือถือแจกฟรี กากๆตามนโยบายผมนี่แหละ
บรรจงวาดให้ไอ้ตัวนี่มันฉีกยิ้มกว้างๆที่สุด ให้มันยิ้มแทนพี่หมอก หรือเวลาไหนที่พี่หมอกเห็นจะได้ยิ้มออกมาได้ อย่างตอนนี้ผมเห็นมันทำหน้านิ่งๆแต่ก็พอจะรู้สึกได้ว่ามันก็ดีใจอยู่เหมือนกัน
“ทำไมต้องยิ้มซะขนาดนี้”
“ก็มีความสุขไง”
“ตัวเชี่ยไรวะ มีแต่หน้า”
“ตอนม.1โรงเรียนผมมีเรียนสุขะ เขาเปิดเทปไอ้หน้ายิ้มให้ดูอะ เป็นแก็งค์มาเฟียจับเด็กผู้ชายไปขาย แต่ไอ้ตัวหัวหน้ากลับยิ้มทั้งเรื่อง เลยเรียกกันว่าไอ้หน้ายิ้ม โรงเรียนผมได้ดูกันทุกรุ่น ทุกวันนี้ผมยังจำได้อยู่เลย ไอ้หน้ายิ้ม ฮ่าๆๆ”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับกู”
“พี่ก็เหมือนมาเฟียไง ดุๆโหดๆ ขาดหนวดตรงนี้ไปนิดเดียวเอง”
“แต่กูไม่จับมึงไปขายหรอก” มันหยิบมือถือมันขึ้นมา ร้อยเชือกที่ห้อยกุญแจ “อย่างมึงคงขายไม่ออก”
“โห โคตรดูถู- ฮ..ฮัดชิ้ววว”
เห็นมันถอนหายใจยาว ไอ้โจ๋เดินตามมา มันเอาบอร์ดไปฝากไว้กับไอ้กล้วยแล้ว ไอ้กล้วยมองมาเหมือนจะเดินเข้ามาทัก แต่ก็ไม่ลุกขึ้นจากเก้าอี้สักที
“ไอ้ตี๋ มึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อไป” ไอ้โจ๋อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา ผมยืนหลบหลังมัน ให้ตัวมันบังลมให้หน่อย น้ำยังหยดติ๋งๆจากผมลงมาบนแก้ม วู้ย หนาวโว้ย
“เฮ้ย เอางั้นจริงดิ”
“เออ แล้วไม่งั้นมึงจะเอาจากไหนใส่วะ?”
“เดี๋ยวกูจัดการเอง” พอพี่หมอกพูดขึ้นมา ไอ้โจ๋เลยเงียบไปเลย ไอ้คำว่าจัดการเองของพี่หมอกมันแปลว่าอะไรวะ
แต่ที่แน่ๆ มันแปลว่าอย่าเสือกสำหรับไอ้โจ๋ครับ ไอ้โจ๋พอจะมองออกเลยยกมือลา ผมฝากให้มันไปหยิบชีทแทนมันก็พยักหน้าแล้วเดินไป
ผมเห็นมันเดินนำไป ก็รีบเดินไปหลบข้างหลังมัน หลังมันกว้าง บังลมได้มากอยู่ เพราะนี้เป็นพื้นที่ใต้ตึกที่ต่อมาจากสวนม้าหิน ลมเลยค่อนข้างแรง รู้สึกคัดจมูกหน่อยๆ มันพาผมกลับมาที่รถ เปิดกระโปรงหลัง เห็นมันหยิบถุงกระดาษถุงหนึ่งออกมา เสื้อผ้าครับ ไม่เห็นรู้เลยว่ามันพกติดไว้
“เพื่อไปค้างที่อื่น กูจะได้ไม่ต้องใส่ซ้ำ”
“…..”
“มองไร”
“ไปค้างไหนวะพี่?”
“เชี่ย คิดไรของมึง มันอยู่ท้ายรถมานานแล้ว”
มันไม่พูดโกหก ข้อดีที่สุดของไอ้พี่หมอก ผมรับมาแล้วรีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำตึกวิศวะ (มันใกล้กว่าเยอะ) ดีนะไม่เปลี่ยนถึงกางเกงใน เพราะเห็ดสองดอกอยู่กางเกงในเดียวกันไม่ได้ครับ วะฮ่าฮ่าฮ่า
ไอ้ตัวที่เปียกว่าจะเอาไปเนียนตากแถวๆล็อคเกอร์ เสื้อไอ้พี่หมอกใหญ่พอๆกับของเฮีย แต่นุ่มหนากว่าเยอะ ดมเสื้อดูได้กลิ่นคล้ายๆกับพี่หมอกแต่มีกลิ่นรถติดมาด้วย กางเกงนี้ผมต้องพับขา ดึงเข็มขัดให้สูงขึ้นหน่อย จะได้ไม่ไปล้มหน้าคว่ำที่ไหน เวลามันใส่ดูจะพอดีตัวมัน แต่ผมใส่แล้วหลวมหน่อยๆ
ออกมา แอบเห็นพี่หมอกยืนพิงอ่างล้างมือ มองไอ้หน้ายิ้มที่ห้อยต่องแต่งอยู่แถวก้นไอโฟนมัน
ผ…ผมกลับเข้าไปอยู่ในห้องน้ำดีกว่าหว่ะ ล็อกประตูเลย ถ้ารู้ว่ามันชอบขนาดนี้ทำไมตูไม่ทำดีๆให้มันไปหว่ะ ไอ้กากๆแบบนี้ทำหล่นหายข้างนอกชะตากรรมไอ้หน้ายิ้มก็มีแต่โดนเหยียบชัวร์ แล้วทำไมต้องเป็นไอ้หน้ายิ้มมาเฟียตุ๋ยเด็กด้วยวะ! ถ้าไม่บ้าแบบไอ้พี่หมอกก็คงจะปาทิ้งลงท่อไปยิ้มในน้ำแล้ว!
“เสร็จยัง?”
“อ่าๆ เสร็จแล้วๆ”
มันมายืนรออยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ เปิดมาเลยเห็นหน้ามันเต็มๆ พอมองจากมุมนี้เลยคล้ายว่ามันก้มลงมองผมจากที่ๆสูงกว่า
“ล..ล..หลบหน่อย”
“อะไรของมึง”
“ผม..ฟืด…หนาว”
“กูมีเสื้อกันหนาวที่รถ”
“ไม่..ไม่เป็นไรพี่!” พอเถอะ จะไปเกรียนแตกที่ไหนก็ไปเถอะครับ ทิ้งผมไว้กับซากอารยธรรมเสื่อมๆเถอะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทำไมคนที่มีทุกอย่างเพียบพร้อมแบบไอ้พี่หมอก คิดประหลาดอะไรขึ้นมาถึงลงมาคลุกคลีกับคนอย่างผมที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเลย
ขนาดมองจากมันข้างหลังแบบนี้ยังรู้สึกถึงความสมบูรณ์แบบ มันดูหล่อ การแต่งตัวก็ดูดี เห็นหน้าก็บอกยี่ห้อวัยรุ่นพันล้าน ผมว่าคงจะเป็นผู้ชายในฝันของสาวๆสมัยนี้ ที่มีรสนิยมแปลกๆ ชอบคนพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบมัน แถมไม่ค่อยพูดอีกต่างหาก
“มึงยังหนาวอยู่หรือเปล่า?”
ผมส่ายหัว เดินกลับมาที่รถ มันหยิบกล่องทิชชู่ยื่นให้ผมทั้งกล่อง “เอาไปใช้ไป”
“อือ งั้นผมไปก่อนนะ”
มันพยักหน้า ผมกับมันเดินแยกกันไปคนละทาง “ไอ้ตี๋” มันตะโกนตามหลังมา ผมรีบหันไปมอง เห็นมันทำมือคล้ายๆโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ผมพยักหน้า
ไม่รู้หล่ะว่าแปลว่าให้ผมโทรไปหรือมันจะโทรมา เพราะไม่ว่ายังไงพวกผมก็คงจะได้เจอกันอยู่ดี
ขากลับคงต้องแวะไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่บ้านแล้วล่ะมั้ง?
……………………………………..
……………………………
“ไอ้ตี๋ มึงไปทำหน้ากวนประสาทส้นใครที่ไหนมาวะ”
ไอ้กล้วย ถ้ามึงจะหายหงอยแล้วพูดแบบนี้ ก็ช่วยจมลงไปในความมืดมิดตลอดกาลเลยดีกว่า “ทำไมวะ”
“ชีทมึง แม่งโดนสังหารเรียบ”
ไอ้โจ๋ทำหน้าหงอยๆ ยกกอง ไม่สิ ซากชีทของผมขึ้นมา ความจริงมันไม่ใช่แค่ของผมหรอกที่โดนกรีดซะกระจุยขนาดนั้น มันยังมีของคนอื่นๆในกลุ่มประปราย แต่ผมที่ขี้เกียจขั้นเทพ ไม่ยอมเอาชีทกลับบ้าน เลยโดนหนักสุด ไอ้คุณเดี่ยวที่โผล่หน้ามาให้เห็นถึงขั้นตบโต๊ะดังฉาด “โคตรหยามหน้าประธานรุ่นอย่างกูเลย ใครวะ กล้ามาหยามกูถึงที่” ที่โกรธเพราะมึงก็โดนไปหลายปึกสินะ ว่าแต่ไอ้คนกรีดนี่แรงดีสุดยอดเลยหว่ะ ไม่ใช่น้อยๆนะนั่น
“แล้วไหงมาหาว่ากูเป็นคนโดนหมายหัววะ ของพวกมึงก็มี”
“ก็เมื่อเช้ามึงโดนสาดน้ำใส่”
“สาดดดดดด” สาดคืนบ้าง เป็นไง โดนกันถ้วนหน้าหรือยัง ใครไม่จุใจยินดีแถมให้อีกสองเท่า “เขาไม่ได้ตั้งใจเว้ย”
“รู้ได้ไง”
“กูเดา” อะไร ถอนหายใจพร้อมกันทั้งโต๊ะแบบนี้หมายความว่ายังไง ไอ้เคิ่ลโกยซากชีทไว้ในสองแขน เห็นมันเดินลิ่วๆไปทางถังขยะ รั้งไว้ก็ไร้ประโยชน์ โดนกรีดเละแบบนี้นอกจากเผาให้อาม่าแล้วก็คงจะต้องเอาไปทิ้งหล่ะครับ
“ไปเรียนกันเหอะวะ กูยังไม่ได้ทำงานเลย ช่วยคิดหน่อยดิ ยังนึกคอนเซปต์ไม่ออกเลย”
ไอ้เดี่ยวพยักหน้าไปตามเรื่อง หน้ามันดำขึ้นนิดหน่อย ได้ยินว่าไปเที่ยวทะเลมา อ่อ ทะเลที่กวม อยากโดดถีบด้วยความรักแทนของฝากที่ไม่โผล่มาให้เห็นจริงๆหว่ะเพื่อนเดี่ยว
“เชื่อกูไหม มอเราเป็นเจ้าภาพไอ้งานเกียร์สัมพันธ์นั้น เดี๋ยวคณะเรากับสินกำก็โดนลากไปใช้งานแหง”
“เฮ้ย เกี่ยวไรวะ มันงานวิศวะไม่ใช่หรอไง”
“แหม คุณตี๋ครับ วิศวะมันมีตั้งกี่มอ ยกทัพนักกีฬามาอย่างกะจะยกพวกตีกัน เยอะเป็นกองทัพ ถ้าไอ้พวกวิศวะมอเราคณะเดียวรับมือไหวก็ไม่ใช่มนุษย์แล้วครับ” ก็กูไม่รู้นิหว่า “เดี๋ยวเย็นนี้มีประชุมร่วม กูก็โดนลากไปอีกแล้ว”
“เออ โชคดีหว่ะเพื่อนรัก ไม่ต้องหางานมาให้พวกกูหล่ะ แค่นี้ก็ทำงานกันจนไส้บิดแล้ว”
ผมพึ่งรู้ว่างานมันใหญ่กว่าที่ผมคิดอยู่มาก คณะวิศวะที่ขึ้นชื่อเรื่องความจริงจัง ก็วางแผนให้ทำยิ่งใหญ่ไม่แพ้โอลิมปิกที่จีน มันเว่อร์ไปไหมวะ! มึงต้องหาพริตตี้สวยๆมารับไอ้นักกีฬาจากมออื่นด้วยหรือเปล่าวะเนี่ย! ทำไมทำมานี่ไม่ใช่เกียร์สัมพันธ์แล้ว นี่มันงานของพวกตูทุกคนเลยนี่หว่า
ไอ้เดี่ยวพยายามสู้สุดใจขาดดิ้น แต่ก็เจอพายุคลื่นสัญญาณรบกวนเสียจนชูมือยอมแพ้ รับงานด้วยหน้าเหี่ยวๆ จนกองเชียร์อย่างพวกผมก็คอตกไปตามๆกัน เห็นไอ้พี่บอลแว่บๆด้วย เห็นว่าเป็นคณะกรรมการกีฬาเชียว อย่างหรู แต่ก็เห็นพี่แกทำทุกอย่าง รวมถึงเรื่องจัดพิธีเปิดปิด งี้ต้องเรียกว่าแผนกจับฉ่ายแล้วพี่
วันนี้เกือบทั้งวันก็จดแต่งาน มีเรียนจริงๆนิดหน่อย ผมมองไม่ทั้งวันแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นไอ้ฟินแม้แต่เงาเกรียนๆ เดินไปถามเพื่อนมันก็ส่ายหัวทำหน้าหนักใจ “แม่ง ตายไปแล้วมั้ง มือถือก็ไม่มี เฟซบงเฟซบุ๊คก็ไม่เล่น แล้วจะติดต่อกับมันยังไงวะ”
ก่อนหน้าที่มันจะมาอยู่บ้านผม รู้สึกมันจะเคยอยู่บ้านลุงมันมาก่อน ไอ้พี่ฟินถึงจะเกรียนแตกติสต์ระเบิดแค่ไหนมันก็ไม่เคยทิ้งการเรียน เพราะมันทำในสิ่งที่รัก มันก็เลยทำทุกอย่างให้เต็มที่
ผมอยากไปหามันที่แพร่ แต่จะไปหาได้ยังไง ไอ้ทะเบียนนักศึกษามันก็ลงแค่บ้านลุงมันไว้…
ผมจะไปถามกับลุงมันดีหรือเปล่า? แล้วถ้าเขาบอกว่าไม่ใช่เรื่องของผมหล่ะ เฮียก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้มันตัดสินใจเอง เฮียที่ดูจะสนิทกับมันมากๆยังไม่ห้ามมันเลย ผมจะมีแรงจากไหนพอจะไปห้ามไอ้คนสุดเขตแบบมัน
“พี่ พี่ทำงานฝ่ายไรอะ”
“ประชาสัมพันธ์”
“ใครเลือกฝ่ายนี้ให้พี่วะ!! มันต้องพูดเก่งไม่ใช่หรอ” มันส่ายหน้า เหมือนไม่รู้คำตอบ ตอนนี้กำลังจะกลับไปบ้านผม แวะไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่ไม่ได้แบกออกมาด้วยเมื่อเช้า คืนนี้จะไปค้างกับมันครับ
“เอางี้ๆ ลองซ้อมดู สมมตินะว่าผมมาจากมออื่น… เอ่อ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าโรงยิมไปทางไหนหรอครับ ผมหลงทางกับเพื่อนหน่ะ”
มันเงียบไปสักพัก ผมนั่งลุ้นคำตอบ สั่นขาไปมา
“มีตามึงก็อ่านป้ายเองดิ”
“…..”
“เป็นไง?”
“พี่ยังมีหน้ามาถามว่าเป็นไงอีกหรอวะ!! เป็นแบบนี้เขาคงต่อยหน้าพี่แหกอ้ะ”
“กูคงโง่ยืนให้ต่อยหรอก ก็ต่อยมันก่อนสิวะ”
นี่แปลว่ามึงไม่ตอบคำถามเขาแล้วยังไปต่อยเขาอีกหรอวะครับ!! ประชาสัมพันธ์ประเทศไหนวะเนี่ย กลับบ้านเมืองเอ็งด่วนๆเลย!!
“ผมว่าพี่ย้ายแผนกเหอะ ขอร้อง ไปทำอะไรก็ได้ ยกของแบกหามตอกตะปูแสดงโชว์ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ฝ่ายนี้”
“ทำไมกูต้องไปยกของด้วย มันไม่ใช่เรื่องของกู”
“เอ้า คณะพี่นิหว่า”
พวกผมถูกเกณฑ์ไปทำป้าย ไปคิดโชว์ห่าเหวอะไรไม่รู้ แต่ไม่ได้แสดงเองหรอกนะครับ ก็คิดให้พวกวิศวะทั้งหลายทำนี่แหละ ก็งานมันนิ พวกผมก็เป็นได้แค่ผู้ปิดทองหลังพระเท่านั้นเองหล่ะครับ ใจโคตรเท่เลยหว่ะ
“ผมว่านะ อย่างพี่ต้องเอาไปยืนอยู่ริมสนามวอลเล่ย์ พออีกฝ่ายจะตบลูก พี่ก็ถอดเสื้อเลย”
“อะไรของมึง”
“เอ้า ก็พวกที่เล่นวอลเล่ย์ร้อยละแปดสิบกว่าก็พวกนั้นใช่ไหมหล่ะ เอาพี่ไปยืนยั่วแบบนี้ เขาคงไม่มีสมาธิกันหรอก ชนะเห็นๆ”
“เดี๋ยวแม่งก็ได้แพ้กันทั้งคู่”
เออ จริงด้วยหว่ะ
เผลอๆไม่ตบลูกวอลเล่ย์ แต่อาจจะตบกันเองแย่งพี่หมอกก็ได้ โอ้โห คนเสน่ห์แรงนี่เขามีเรื่องให้ต้องคิดเยอะวุ้ย
-
จอดรถที่หน้าบ้าน เข้าไปเห็นม๊ากำลังทำกับข้าวอยู่กับพี่ผ่องที่หลังบ้าน ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่ดูพี่หมอกจะเหม็นขี้หน้าพี่ผ่องอย่างแรงเลยครับ ทำซะพี่ผ่องกลายเป็นจุลินทรีย์ไปเลย ไม่มอง ไม่สนใจ ทำเป็นว่าไม่เห็นพี่เขาอยู่ในสายตา น่าสงสารพี่เขาครับ พี่แกเดี๋ยวนี้เห็นหน้าพี่หมอกเลยเดินหนี ไม่มาใกล้ๆอีก
“ม๊า วันนี้มีไรกินครับ เดี๋ยวผมกินด้วย”
“เอ้า ไม่ใช่ว่าโซ่ยตี๋จะไปค้างกับอาหมอกหรอ?”
“ก็กินข้าวกับม๊าก่อนไง แล้วไอ้เฮียอ้ะ?”
ตอนนี้ก็เย็นๆแล้ว เพราะพวกผมประชุมกันนาน ไม่ใช่อะไรหรอก กว่าจะครบองค์ประชุม แถมยังเถียงกันอีก งานเลยเดินช้ามาก
“อยู่ข้างบนหน่ะ”
ผมพยักหน้า เห็นพี่หมอกมันนั่งที่โซฟากดมือถือของมันไป เดินขึ้นไปที่ชั้นสอง เปิดประตูมา เห็นไอ้เฮียนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอยู่ มันหยิบไปแค่ไม่กี่ตัวหรอก แต่ไอ้ตู้เสื้อผ้าที่ปกติโล่งอยู่แล้ว แถมผมยังเอาไปอีก ตอนนี้เลยมีแต่ไม้แขวนเสื้อเต็มไปหมด
“เฮีย? จะไปไหนวะ?”
“…..”
มันไม่ตอบ ขมวดคิ้ว ดูเหมือนจะคิดอะไรอยู่ ผมลงไปนั่งข้างๆ เอาไปแค่นี้ดูเหมือนจะไปแค่ค้างคืน แต่ถ้ามันออกไปข้างนอกผมก็คิดว่าผมน่าจะอยู่กับม๊าดีกว่า..
แล้วไอ้คนที่นั่งกดเกมอยู่ข้างล่างมันยอมไหมวะเนี่ย…
“เฮีย?”
“กูจะไปตามไอ้ดื้อกลับมา”
“ใครวะ?”
“พี่รหัสมึง”
“เอ้า!! ยังไง?”
“เดี๋ยวเฮียค่อยเล่าให้ฟัง เรื่องมันยาว ตอนนี้เดี๋ยวไม่ทันเที่ยวรถ ดูแลตัวเองดีๆ ดูแลม๊าด้วย เดี๋ยวเฮียกลับมา” มันเก็บกระเป๋าเสร็จก็ลุกๆไปเลยครับ
“ไอ้เฮีย!?”
“ไม่ต้องห่วง…ยังไงพี่มึงก็ต้องกลับมา ทั้งคู่ ทั้งเฮีย ทั้งไอ้ฟิน”
เห็นมันพูดแบบนี้แล้วก็พูดไรต่อไม่ออก
ตอนนี้ตาไอ้เฮียดูแน่วแน่เสียจนคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรหยุดมันได้อีกแล้ว
“ดูแลตัวเองด้วยนะเฮีย เจอไอ้พี่ฟินก็ฝากตีก้นมันแรงๆเลย เล่นเอาคนอื่นเป็นห่วงกันไปหมด”
“เออ เฮียจะตีให้แม่งนั่งไม่ได้เลย”
ผมก็เดินตามลงมาส่งเฮียข้างล่าง เห็นมันเดินเข้าไปคุยกับม๊าอยู่สักพักนึง ม๊าก็พูดคล้ายๆกับผม เรื่องที่ให้ดูแลตัวเองดีๆ ม๊าถามว่ามีเงินพอไหม เฮียไม่ทั้งพยักหน้าหรือส่ายหน้า ทำเพียงแต่บอกลา
เห็นไอ้พี่หมอกมองตามหลังเฮียออกไป แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มันหันกลับมาจ้องผมขวับเลยครับ เดี๋ยวนี้ไอ้พี่หมอกนี่ก็ชักจะรู้แล้วนะว่าผมคิดอะไร
ยิ้มแหยๆ เกาหัวเกาพุง สายตาดุๆนั่นทำเอาผมอยากจะเผ่นแน่บไปเลย
“จะบอกว่ามึงจะนอนนี่หล่ะสิ”
“แหะๆๆ”
มันต้องอดทนมาตั้งหลายวันแล้ว ผมก็สงสารมัน แต่จะให้ทำยังไงได้วะครับ
พี่หมอกกดหน้าจอมือถือสักพักก็หยิบขึ้นมาคุย “นี่ผมหมอกนะ ลุงครับ ฝากเอาเสื้อผ้าผมมาให้หน่อย”
เห้ย!!!
“หยิบชุดนักศึกษามาด้วยครับ แค่นี้นะ”
“……”
“มองอะไร”
“พี่ลงทุนเนอะ”
“มึงเบี้ยวกูมาหลายรอบแล้ว”
“เห? พูดอะไรนะ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย โอ๊ะ ม๊าเรียกแล้ว เดี๋ยวผมไปหาม๊าก่อนนะ”
ม.ม..ไม่ทัน
มันขายาวกว่า ลุกขึ้นยืนเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวผมที่มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆ มันคว้าคอเสื้อผมแล้วลากขึ้นไปชั้นสองเลยครับ ผมนี่พยายามจะยึดราวบันไดไว้ แต่ก็ไม่ได้ผล จะเรียกให้ม๊าช่วยหรอ ? เรื่องดิ!
“พี่..”
มันเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องก่อน แล้วล็อคประตู..
ซีนนี้คุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“กูต้องอดทนมาตั้งกี่วัน มึงรู้ไหม”
“ด…ด..เดี๋ยวขอนับก่อนนะครับ”
“ไม่ต้อง!! 11 วัน กูตอบให้”
“ขอบคุณครับ” ขอบคุณที่นับแทนกู ตอนนี้มันเดินไปปิดหน้าต่าง ทางประตูว่างก็จริง แต่ผมไม่กล้าวิ่งฝ่าออกไปหว่ะ เดี๋ยวอากาศจะยิ่งหนาวไปกว่านี้ บรึ๋ย หมอกลงจัดเลยหว่ะ
“พี่จะท…ท..ทำอะไรวะ?”
“หึ มึงยังต้องถามอีกหรอวะ”
ก.ก..ก็กูไม่รู๊!!
“นั่งลง”
ผมนั่งลงที่เตียงตามที่มันสั่ง “เหยิบขึ้นไปอีกหน่อยดิ”
เพียงแค่มือเดียว แต่แรงก็เยอะพอที่จะกดไหล่ผมให้นอนลงไปกับเตียง จูบที่ไม่ทันตั้งตัวทำผมสติกระเจิงไปหมด ไปตายอดตายอยากมาจากไหนวะ คือถ้ากูเป็นกระดาษป่านนี้คงฉีกกูจนเป็นผงไปแล้วใช่ไหม? บางครั้งมันก็กัดจนผมต้องร้องออกมา แต่สิ่งที่ตามมาก็เป็นจูบเบาๆที่กดซ้ำตรงรอยกัดนั้น ทำให้ผมไม่รู้ว่าจะโกรธหรือเขินก่อนดี
“ม..ม๊าอยู่ อือ”
มันไม่ถอดเสื้อออก ตอนนี้มันมุ่งแต่จะถอดกางเกงผมออกลูกเดียว ทั้งกางเกงกับเข็มขัดร่นไปอยู่ที่หัวเข่า แล้วก็ติดอยู่อย่างนั้น เพราะเวลามันจูบ มันจะหยุดทำทุกอย่าง ความสนใจทั้งหมดจะจดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากอย่างเดียว เป็นจูบที่ผมว่าเมากว่าเหล้าแรงๆหลายเท่า
“กูทนไม่ไหวแล้ว..”
รายงานให้กูฟังทำไมวะ..
“อย่าหลบหน้ากู” ใครจะกล้าไปจ้องหน้ามึงวะ! ถ้าจ้องหน้ามึงแล้วกูไม่สั่นก็ยกถ้วยเขียนชื่อกูลงกินเนสบุ๊คเถอะ! มีใครเคยบอกไหมว่ายิ่งเวลาแบบนี้ออร่ามึงยิ่งแรงหน่ะ!
“ผมไม่กล้าจ้องหน้าพี่อ้ะ..” ทำไมเสียงผมมันเบาแบบนี้วะ เหมือนแรงมันหายไปหมด เสียงแทบไม่ออกจากคอเลยครับ
“ทำไม?”
ตัวผมกลายเป็นเครื่องผลิตความร้อนคู่กับมันที่ชอบผลิตอากาศหนาวๆออกมา ผมรู้สึกเหมือนตอนนี้ตัวผมกำลังจะละลายกลายเป็นเจลเหลวๆ ยิ่งเวลามันมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบนี้ บ้างครั้งก็เผลอกลั้นลมหายใจไว้..
“หน้าพี่ลามกหว่ะ…”
“แล้วมันเป็นเพราะใครหล่ะ? อย่ามาบอกว่าไม่รู้ กูไม่เชื่อ”
โดยที่ไม่มีเจลหรือออฟชั่นเสริมอื่นๆ มันพยายามดันนิ้วเข้ามา ขอโทษทีเหอะ กูเจ็บโว้ย! “พี่ อย่าดิ ผมเจ็บหว่ะ ไม่เอาแล้ว”
“อย่าพึ่งดิวะ”
“จ…เจ็บ”
แล้วไอ้ลิงกูมันถูกถอดตอนไหนวะ! ทำไมไม่เห็นจะรู้ตัวเลย! มันคงเห็นว่าผมเจ็บจริงๆเลยย้ายมือไปที่อื่นแทน มันก็ทำจนผมเคลิ้มนั่นแหละครับ ไอ้นี่มันเทคนิคแพรวพราวดีจังหว่ะ ผมถึงกับนอนเฉยๆไม่ได้ เอามือสองข้างขึ้นไปกอดรอบคอมัน
บางทีมันก็เร่งจังหวะที่มือมันพร้อมๆกับกัดหูผมเบาๆ
…รู้สึกเหมือนบางอย่างในตัวจะระเบิดออก…
“อ..อ.อึก! อิ้อ….”
เกร็งตัวสองสามทีก็รู้สึกเปียกที่หน้าท้อง ทำให้ผมพึ่งรู้ว่าเสื้อนักศึกษาก็ถูกปลดกระดุมออกซะแล้ว
ของเหลวสีขุ่นไหลตามแรงดึงดูด ผมเห็นมือข้างหนึ่งของพี่หมอกปาดมันขึ้นมา
ก้มลงมาจูบอีกแล้ว จะหายใจไม่ทันก็เพราะจูบนี่หล่ะ..
“พ..พ.พี่หมอก”
มันดันนิ้วเข้าไปใหม่ แต่รอบนี้ไม่ฝืดเหมือนเดิม เข้าใจรีไซเคิลนะเอ็ง!
รับรู้ถึงนิ้วมันที่เข้ามาอยู่ในตัวแล้วผมก็รู้สึกแปลกๆ
มันยังไม่ชินเท่าไหร่…
“สามนิ้วแล้วนะ”
“พ..พี่ไม่ต้องบอกก็ได้”
เสียงผมหรือเปล่า?
ทำไมมันดูเหมือนคนหมดแรงขนาดนั้นกัน?
ไม่สิ มันดู…เสียงเหมือนกระตุ้นพี่หมอกเขา ผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่มันเป็นไปเอง..
“กูขอนะ”
“พี่น่าจะพูดคำนี้ตั้งแต่แรก…”
“ทำไม มึงไม่ให้หรอ?”
“เปล่า”
พี่หมอกไม่รอคำตอบผม ค่อยๆดันตัวเข้ามาอย่างช้าๆ เผลอดันตัวขึ้นไปกอดพี่หมอกไว้แน่น ขมวดคิ้ว ไม่ว่ายังไงก็ยังรู้สึกแปลกอยู่ดี
รู้สึกร้อน…ร้อนไปทั้งตัว
ความร้อนที่มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และก็ยังหาทางระบายออกมาไม่ได้ซักที
“…พี่หมอก”
“มึงนั่นแหละ…ที่ทำหน้าลามก” ก้มหน้าลงมาจูบ ตอนนี้รู้สึกว่าผ้าปูที่นอนจะยับไปหมด พี่หมอกดันตัวเข้ามาแรงๆ จนหัวผมไปชนกับผนัง โคตรเจ็บเลยหว่ะ
“เฮ่ย…เจ็บไหมวะ”
“โอ้ย พี่หมอกแม่ง…”
ย้ายมุมเลย มานอนขวางกับเตียงแบบนี้ก็หัวชนกำแพงดิวะ “กูว่ามึงขึ้นมาอยู่ข้างบนดีกว่า”
ผมส่ายหัวเลยครับ เรื่องดิ ไม่เอาหรอก “พี่..อย่าพูดนานได้ไหม…รีบๆเหอะ”
ตอนนี้เรื่องเจ็บดูเหมือนจะดึงความสนใจผมไปได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ พี่หมอกหัวเราะในคอเบาๆแถมยังอมยิ้มอีก ผมยิ่งไม่กล้ามองหน้า พี่หมอกกอดตัวผมไว้ ทำให้ตัวผมไม่ไถลไปชนกำแพงอีก รู้สึกว่าตัวพี่หมอกจะเข้ามาลึกกว่าเมื่อกี้ซะอีก
“อึก…พ…พี่..อืออ” ร้องครางต่ำในคอไม่หยุด ทุกครั้งที่พี่กระแทกตัวเข้ามาจนสุด บ้าเอ้ย รู้สึกดี…รู้สึกดีจนพูดอะไรไม่ออกเลย ได้ยินเสียงตัวเองครางแล้วก็แปลกใจตัวเอง แต่ตอนนี้ทุกอย่างผมปล่อยให้เป็นไปตามความรู้สึก…
“ผ….ผม.จะไม่ไหวแล้ว”
“จะไปก่อนเลยก็ได้”
พี่หมอกเร่งจังหวะ บางครั้งรู้สึกเย็นๆเพราะหัวเข็มขัดที่ยังคาอยู่ที่กางเกงพี่หมอกกระทบกับผิวผม ดูเหมือนพี่หมอกเห็นว่าผมมองอยู่ ก็ปล่อยมือออกจากตัวผมข้างหนึ่ง ดึงเข็มขัดออก
สายตาพี่หมอกไม่เคยย้ายออกจากผม
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมอายจนไม่รู้จะมุดไปอยู่ที่ไหน
เสียงเตียงกระทบกับผนังดังต่อเนื่อง ได้ยินเสียงผู้ชายดังออกมาจากผนัง “อะไรวะ ไอ้ตี๋มันทะเลาะกับไอ้ฮ้งอีกแล้วหรือไง” ทำให้ต้องลดเสียงลง พยายามใช้สองมือดันหน้าขาพี่หมอกไว้ไม่ให้ใส่แรงลงมามากเกินไป แต่จะห้ามมันอยู่ได้ยังไงกัน..
“อาตี๋ อาหมอก กินข้าวได้แล้วนะ!”
พี่หมอกหยุด ผมก็หยุดเหมือนกัน
ได้ยินเสียงม๊าเรียกมาจากบันได ผมลืมไปเลยว่าอยู่บ้าน! เหมือนจะนึกออกแค่ช่วงเริ่มแต่พอทุกอย่างมันกระจุยมาถึงตอนนี้ก็ลืมไปหมด
“ตี๋?”
ม..ม.ม๊าไม่ต้องเดินขึ้นบันไดมานะครับ
“ครับๆ” ตะโกนออกไป ไอ้พี่หมอกก็เหมือนแกล้งกัน สวนกายเข้ามาช้าๆ กะฆ่าผมให้ตาย
“ด..ด..เดี๋ยวผมลงไป…อึก” ไอ้เสียงตอนหลังมันหลุดออกมาเอง อยู่ดีๆก็กระแทกเข้ามาอย่างนี้ พี่คิดจะทำอะไรวะ เสียงม๊าเงียบไปแล้ว ผมถอนหายใจยาว ขมวดคิ้วมองหน้าไอ้พี่หมอกได้ไม่นานมันก็ก้มลงมาจูบเหมือนจะขอโทษที่แกล้งผม
“พ..พี่แกล้งผม”
“มึงมันน่าแกล้ง”
“อ..อ.อึก”
“ชอบทำตัวให้กูต้องหัวปั่นไปหมด..อือ…มึงนั่นแหละที่แกล้งกู”
หมายความว่าอะไรกันนะ?
พอมันกระแทกตัวเข้ามาแรงๆอีกที ผมก็ทนไม่ไหว
“พี่หมอก…”
เป็นผมที่ดันตัวขึ้นไปหา ไม่ต้องรอจนถึงมัน ริมฝีปากของเราก็พบกันที่ตรงกลาง..
หัวของผมว่างเปล่า
คำพูดที่คิดเอาไว้ก็เผลอพูดออกมา แต่ไม่รู้ว่าจะฟังรู้เรื่องหรือเปล่า
“ผมก็หัวปั่นไม่แพ้พี่นั่นแหละ….”
ในช่วงเวลาสั้นๆนั่น สิ่งที่เก็บเอาไว้ ทั้งในตัวและในใจ ก็เผลอทลายกำแพงนั่นออกมาหมด …
……………………………….
………………………
………………
[Coin28 : complete]
[16.11.54]
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ใจแก่ชรา เหี่ยวสุดๆ 555
เเอบเอาเรื่องนี้ไปลงเด็กดี ใช้ยากสุดๆ แถมหน้ากระทู้รันเร็วซะตามไม่ทัน :เฮ้อ:
ไว้เดี๋ยวมาแถมตอนเฮียฟิน แต่ตอนนี้ขอตัวไปเหี่ยวต่อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รู้สึกเหมือนถูกลอกความคิด....หรือเราคิดไปเองวะเนี่ย?
เอ่อ
ตอนนี้ก็อยากจะขอทอล์คอะไรเพิ่มนิดหน่อย แบบว่ามันติดค้างในหัวใจมาสักพักและ (เสี่ยวหว่ะเรา 55)
ขอบคุณทุกๆคนที่ตามอ่านมานะคัฟ
หลายครั้งหลายตอนที่เขียน ก็รู้สึกว่าดีไม่พอ แต่ก็ยังมีคนตามอ่าน คอยแสดงความเห็นให้ป๋มรู้ว่ายังมีคนตามอ่านอยู่ หลายๆครั้งมันก็เหนื่อยๆ หงุดหงิดแบบไร้สาเหตุ (อะไรของเมิงหว่ะ) ที่ตัวเองยังเขียนได้ไม่ดีพอ มึนๆงงๆไปกับตัวเอง แต่ก็ยังไม่ได้หายไปไหน คนที่มาอ่านใหม่ คนอ่านหน้าเดิมๆ (555) ที่ยังอยู่กันจนถึงตอนนี้ ขอบคุณคัฟ ขอบคุณ กลัวว่าถ้ามีมาม่าแล้วทุกคนจะไม่อ่านกันซะอีก เพราะหลายๆครั้งที่คิดก็คิดว่า เออ มันไร้สาระอย่างนู่นอย่างนี้ (ทอล์คก็มึนๆ) เอาเป็นว่าตอนนี้รู้สึกเหมือนมันยังไงก็ไม่รู้ (แล้วคนอ่านจะรู้กับเมิงไหมวะคัฟ!) ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคัฟ อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหน โฮฮฮฮฮฮฮ
-
จิ้มม
____________
กล้วยหงอยเลย สรุปโดนจริงๆรึเปล่าเนี่ย :z6:
ใครมันทำตี๋ หนึ่งในบรรดากิ๊กพี่หมอกรึเปล่า :beat:
แล้วตอนท้ายๆบท พี่หมอกเก็บกดมานาน ตี๋เห็นใจเถอะ o18
อย่าให้มีดราม่าจากม้าเล้ยยย สาธุ :amen:
เฮียฟิน สู้ๆ พี่ฟินจงกลับมาาา
ปล. ฮาพี่หมอกไว้แผนกประชาสัมพันธ์ o22
-
ขอให้ตามเจอนะครับ
-
ยากเนอะ หรือมีคนแกล้งตี๋น้อยของเราจริงๆ งืมๆ..ฟินฟินเป็นไงบ้างนะ เอาเหอะ~เฮียไปตามแล๊ะ ว่าแต่...ใครมันคิดให้พี่หมอกไปเป็นประชาสัมพันธ์วะ งานล่มแหงๆ ฮ่าๆๆ
-
อย่าให้พี่หมอกรู้นะ
ว่าใครแกล้งตี๋ (เมียรัก )
ไม่งั้นโดน :z6:แน่นอน
-
ทนมา 11 วัน พี่หมอกจัดเต็ม
เฮียได้เวลาออกเดินทางซะทีนะ
ตามฟินกลับมาให้ได้นะ
-
เฮียฮ้งทำอะไรพี่ฟินเนี่ย รีบไปง้อให้สำเร็จนะ
ฮ่าๆๆมันขำตรงที่พี่หมอกอยุ่แผนกประชาสัมพันธ์เนี่ยแหล่ะ :m20:
ชอบตอนเมคเลิฟของคู่นี้มากค่ะื
พี่หมอกทำอะไรก็ดูดี เซ็กซี่จริงๆ :haun4:
แล้วก็น่ารักตรงที่นั่งนับวันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วย คงคิดถึงตี๋มาก
ส่วนตี๋พอโดนพี่หมอกทำรักแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน น่ารักดีค่ะ
-
วู้!ร้อนแรงกันน่าดู :-[
ว่าแต่คนสาดน้ำกับกรีดชีทนี่ แฟนคลับหมอกเหรอ แรงมาก!
หมอกเป็นประชาสัมพันธ์ ใครคิดเนี่ยคิดผิดคิดใหม่ด่วน :m20:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เฮียไปหาอาฟินแล้วตามกลับมาให้ได้นะ
อยากรู้ว่าใครคิดจ้องจะเล่นงานอาตี๋
รีบมาต่ออีกนะจะรอ o13 o13 :bye2:
-
พี่หมอกสุดยอดไปเลย
-
แม่อยู่นะพี่หมอกกกกกกก
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
หื่นมากกกกกกกกกกกกก
ทั้งคู่อะ
-
พี่หมอกเป็นประชาสัมพันธ์ =[]=!!!
นี่พี่ได้เพราะหน้าตาอย่างเดียวปะเนี่ย (/โดนต่อย)
ดีใจที่เฮียฮ้งจะไปตามพี่ฟินแล้ว ไม่มีพี่ฟินมากวนๆก็แอบเหงานะ
พี่หมอกแกคงอยากพาตัวตี๋ไปอยู่ด้วยจะตายแล้ว เฮียรีบกลับมาพร้อมพี่ฟินนะ จะได้มาช่วยกันดูแลม๊าด้วย
จะรอคอยตอนของเฮียกับพี่ฟินแบบละเอียด อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ตอนท้ายนี่พี่หมอกคงเก็บกดมากกก ฮ่าาาา คนเต็มบ้านก็อย่าได้แคร์
ม๊าเรียกตี๋แล้วก็ยังจะไปแกล้งเค้าอีก แหม่ เดี๋ยวนี้ขี้แกล้งนี่พี่หมอก
พี่หมอกทนมาได้ตั้งสิบเอ็ดวันแน่ะ นับจากครั้งแรกกับตี๋อ่ะนะ อดทนได้ดีมากพี่หมอก
ตอนนี่นึกว่าจะได้เห็นน้องตี๋ออนท็อปซะแล้ว กร๊ากกก อด...สงสัยจะเร็วไป
ส่วนเรื่องที่มีคนแกล้งตี๋ จะใช่บรรดากิ๊กเก่าของพี่หมอกหรือเปล่าหว่า หรือศัตรู หรือยังไง -w-?
ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครล่ะ แต่เชื่ออยู่อย่างคือพี่หมอกต้องตามไปตื๊บให้จมดินแทนตี๋น้อยแน่ๆ หึๆ
อ้อ ลืมเขียนไปเรื่องนึง เรื่องไอ้หน้ายิ้มอ่ะ โอย น่ารักกกกกอีกละ มีแบบเอามาจ้องตอนอยู่ในห้องน้ำ
และที่ตลกก็คือเจ้าตี๋อุตส่าห์ถอยกลับเข้าห้องน้ำไป ไม่เปิดประตูผลัวะออกมา สงสัยกลัวพี่หมอกจะอายถ้ามีคนมาเห็นว่ากำลังทำอะไรอยู่
-
โซ่ยตี๋อาจต้องเจอศึกหนักจากแม่ยกพี่หมอก :z3:
แต่สงสารกล้วยอ่ะ โฮ~~~~~~
-
ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่จะมีคนอิจฉาอ่ะนะ
(แต่จะอิจฉาเพราะมีหมอกเป็นแฟน?) คนอิจฉานี่ก็แปลกเนาะ
ถ้าหมอกรู้ สงสัยศพจะไม่สวยแฮะ
-
ใครแกล้งตี๋
พี่หมอกหาตัวมาเคลียร์ด่วน
:m16: :m16:
รอคู่เฮียกับพี่ฟิน
:L2: :L2:
-
ไอคนสาดน้ำนิต้องเจอพี่หมอก ชิชิมาทำสุดที่รักพี่หมอกเปียกได้ไงเนาะ :z1:
-
ไม่ ทิ้ง ไป ไหน จ้าาา
:n1: :n1: :n1: :n1:
เป็น กำลัง ใจ ให้ จร้า
สู้ ๆ เน้อ
:L1: รัก อา ตี๋ :L1:
:L1: รัก พี่ หมอก :L1:
:L1: รัก เฮีย ฮ้ง :L1:
:L1: รัก พี่ ฟิน :L1:
:L1: รัก ทุกๆ คน :L1:
โดย เฉพาะ
:L1: :L1: :กอด1: รัก คน เขียน ที่ สู๊ดดดดดดดดด :กอด1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตี๋ ใครทำหนู๋ ฮ้า :m31:
-
:o8: :haun4: :o8:
น่ารักจัง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หื่นได้ที่จริงๆพี่หมอก
-
ใครแกล้งตี๋อะ แฟนคลับพี่หมอกปะนี่
เหอๆ จะมีมาม่ามาเพิ่มอีกชามไหมนี่
-
เฮียฮ้งไปตามเมียแล้วเฮ้ย ง้อให้สำเร็จนะเฮีย
ใครบังอาจแกล้งตี๋ ไม่กลัวไอ้พี่หมอกรึไง
-
ตี๋ไปมีเรื่องกับใครอ่ะ ทำไมเล่นกันแรงจัง
สิบเอ็ดวันเล่นเอาพี่หมอกคลั่งเลยหรอ :z1:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ^^
พี่หมอกความอดทนมีขีดจำกัดสินะ^^
ขอให้พาฟินกลับมาให้ได้นะเฮียยยยยยย
-
พี่หมอกนี้ฮาจริงไรจริง
-
:z1: :z1:
11 วัน
จัดให้เต็ม
:กอด1:
หมอกน่ารักขึ้นทุกวันเลย
+1 o13
-
เห็นมะ ว่าแล้วว่าพี่หมอกอดทนได้ไม่นาน :laugh:
เดี๋ยวคงต้องเตรียมเอาใจช่วยเฮียฮ้งต่อสินะ :ped149:
-
มามะ มากอดที :กอด1:
ไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องอะไร แต่ยังไงก็จะติดตามเรื่องนี้ไปเรื่อยๆแหละ :o8:
โอย ปวดหัวแฮะ อ้ะ ต้องพูดถึงหมอกสิ ที่เขาจัดให้อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ เขาคงกะให้พี่แกไปยืนเป็นหุ่นโชว์หน้าคณะ แต่ต้องมีข้อแม้ว่าห้ามพูดนะ ฮ่าๆ
เห็นบางอย่างเล็กน้อย
“เพื่อไปค้างที่อื่น กูจะได้ไม่ต้องใส่ซ้ำ” >> เผื่อ หรือเปล่านะ
พึ่ง เช่น ผมพึ่งจะออกไปนอกบ้าน พึ่งเป็นภาษาพูดไม่ใช่ภาษาเขียนนะ ถ้าจะเขียนให้ถูกต้องเป็น เพิ่ง แทนจ้า ส่วน พึ่ง ในภาษาเขียนคือ พึ่งพา จ้ะ
ตัวอย่างภาษาพูด เค้าบอกว่าเธอไม่สบาย ,เธอจะไปโรงเรียนเมื่อไหร่ ,ฉันพึ่งจะออกจากบ้าน
ถ้าจะเปลี่ยนเป็นภาษาเขียนจะเป็น เขาบอกว่าเธอไม่สบาย เธอจะไปโรงเรียนเมื่อไร ,ฉันเพิ่งจะออกจากบ้าน
อีกอย่างเรื่อง แหะ ท้ายประโยค เปลี่ยนเป็น แฮะ ดีกว่านะ อ่านแล้วมันสะดุด
ตัวอย่าง พิลึกแหะ ลองออกเสียง ห หีบเสียงหนัก เหมือน หะ หา หุ หึ
ควรเป็น พิลึกแฮะ ลองออกเสียง ฮ เหมือน ฮะ ฮา ฮุ ฮึ
อธิบายไม่เก่งไม่รู้ว่าพอเข้าใจหรือเปล่านะ ช่วงนี้เบลอๆเหมือนกัน ฮ่าๆ :really2:
เอ้อ ว่าแต่ แอบจำได้ว่าผนังห้องตี๋มันบางมากตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ไม่ใช่ป่านนี้ได้ยินไปสามบ้านแปดบ้านแล้วนา :laugh:
ช่วงหลังๆมานี่ไม่ได้กดเป็ดให้เพราะกดไม่ได้ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร กดแล้วมันเด้งออกทุกครั้งเลย เพราะฉะนั้นถ้าเป็ดจะน้อยกว่าเดิมสักตัว(เพราะอิฉันเอง :sad4:)อย่าน้อยใจไปนะ
อ้ะ ให้ดอกไม้แถม :L1:
-
ู^
^
^
จิ้มคุณครูภาษาไทย
จร้วบที กร๊ากกกกกกกก (โดน :z6:)
ขอบคุณคัฟ จะลองปรับๆดู บางทีมันชิน :sad4:
เป็ดเปิดอะไรไม่ได้อยากได้ขนาดนั้นหรอกคัฟ แค่มีคนอ่านป๋มก็ดีใจแล้วอะ :sad4:
-
ตอนนี้ให้ความรู้สึกเค้ารักกันมากนะ
-
มายกมือแสดงตัวเป็นอีกคนที่ตามอ่านค่ะ
เมื่อก่อนนู้นนนนนน~
ยังตามไม่ทัน ก็เลยไม่ได้เม้น
ตอนนี้ตามทันแล้ว
อยากเปลี่ยนใจกดโหวตให้พี่หมอกแทนน้องตี๋
อ๊ะ......~เค้าล้อเล่น
พีเอสซึ.
เรื่องสนุกมากค่ะ
ชอบมากกกก(ก.ไก่ล้านตัวเลย)
-
ใคร(วะ) ที่สาดน้ำใส่ตี๋ อย่าให้รู้นะ ชะนีเก่าที่เคยเกาะพี่หมอกรึเปล่า :fire:
ปล.คนเขียนเราคงต้องห่างกันสักพัก คือ สองวันนี้( เสาร์- อาทิตย์) เค้าไป ตจว. กลับวันจันทร์ ฮือๆ :monkeysad:
ไม่ได้เจอคนเขียนเค้าจะลงแดงตายมั้ยเนี่ยยยย คิดถึงนะจ้ะคนเขียน จุ๊บๆ รับไปซะ (ยัดเยียดรับ 555) :laugh:
-
:กอด1:
-
คนเขียนอย่ากดดันตัวเองไปเลย
อยากเขียนแบบไหนก็ทำไปเถอะตามแต่ใจต้องการ
ไม่ต้องกลัวว่ามีมาม่าคนอ่านจะไม่อ่าน
คนอ่านในเล้าผ่านอะไรกันมาเยอะแล้ว
เชื่อว่าพวกเรารับได้ทุกอย่างแหละ
ค่อยๆคิดนะ ใจเย็นๆ อย่าเครียด
เอาใจช่วยคนเขียนให้เอาผลงานมาให้เราอ่านตลอด
-
น้องตี๋กำลังเล่นสงคราม(?)กับหมอกอยู่ :oo1: :oo1:
เสียงเลยดังไปหน่อยย :laugh: :laugh:
-
ถึงกับนับวันกันทีเดียว
-
พี่หมอกน่ารักจัง
แฮะแฮะ อาเฮียไปตามพี่ฟินกลับมาเร็วๆนะ
แล้ว ตกลงใครแกล้งน้องตี๋เนี่ย พี่หมอกจัดการมันเลย
-
เฮือกกกก~
งานนี้พี่หมอกจัดเต็มสุดๆอ่ะ แบบว่าได้ข่าวว่าที่บ้านตี๋เก่าพอดู พอจะมีรูไว้ให้เค้าติดตามสถานการณ์ภายในห้องบ้างมั้ยน้อออออ :m25:
-
มีใครแอบปองร้ายตี๋น้อยเนี่ย อย่าให้พี่หมอกเจอนะเฟ้ย พ่อจะกระทืบให้เละ
ปล. พี่หมอกกินน้องไม่เกรงใจม๊าเลยนะ หุหุหุ
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ม๊าอยู่!!!
ตุ้มต่อมๆแทนว่ะพี่หมอกน้องตี๋ =__=
กลัวม๊ามา :laugh:
เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไปตามพี่ฟินกลับมาให้ได้นะ :o12:
-
เอาใจช่วยนักเขียนนะคะ สู้ๆค่ะ มาม่ามีพอกรุบกริบได้อยู่ แต่หนักๆจนกระตุกหัวใจนี่ก็ไม่ไหวน๊าค๊า บางเรื่องนี้แบบว่าไม่อ่านเลยไม่ใช่เพราะเรื่องไม่สนุกหรือนักเขียน เขียนไม่ดี แต่เหมือนบางคนก็ต่างมีปมอยู่ในใจ พอมาเจอ ดราม่าบางอย่างที่ทำให้เราสะกิดแผลเก่าก็เลือกไม่เอาดีกว่า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านทันแล้วครับ :L1:
-
พี่หมอกนี่น่ารักอ่ะ ในแบบของพี่แกอ่ะนะ คึคึ
มั่นใจว่าตี๋โดนเจาะจงแกล้ง ฮึ่มมม น่าเอาทรายกรอกปาก!!
แล้วก็..บทรัก(หัวโขกผนัง)หนักๆ สะสมพลังมาถึง11วัน (เอ่อ นี่นานแล้วหรอพี่หมอก?)
:กอด1: คนเขียนหายใจเข้าลึกๆ ทำใจให้สบาาาย คนอ่านจะอยู่ที่นี่เสมอนะจ้ะ :กอด1:
-
:haun4: พี่หมอก So hot!!! มากๆๆๆๆๆๆ
คนที่แกล้งตี๋นี่ต้องเป็นบรรดาเมียๆของพี่หมอกแน่
-
:m25: :m25: เอาเลือดไปเลย เฮือกกกกก !
เซ็กซี่มากกกก โคตรๆ พี่หมอกอ้ะ :haun4:
แต่คนที่แกล้งตี๋นี่แบบว่า จะจุดชนวนต้มมาม่าให้เรากินกันอีกรึเปล่าวะเนี่ย ??
-
ตะเองเป็นไรป๊ายยยยยยย<<เลียนเเบบ เอิ้กๆๆๆ
ไอ้เรื่องลอกความคิด เรื่องไร นิยายป่าว ชัวร์ยัง ถ้าชัวร์เดี๋ยวเราไปช่วยกันจับให้มั่น คั้นให้ตายกัน 555
กรี๊ดดดดดดดด เฮียจะไปตามอิพี่ฟินเเล้ว มาชูป้ายไฟๆๆ ฮูเร่ๆๆ
รอตอมแถมของเฮียน้า ไม่ได้มานาน จัดหนักๆๆ :man1:
ส่วนอิพี่หมอก ม๊าอยู่ กรีซซซซซซซ แกรหื่นอ่ะ แล้วใครแกล้งตี๋ฟระ อย่าให้รู้ๆๆ เดี๊ยะๆๆ
ส่วนเรื่องทำไมคนเขียนคิดว่าเขียนดีไม่พออ่ะ?? ทั้งๆที่คนอ่านมันคนละฟีลเล้ยยย
มีความสุขทุกครั้งหลังอ่านจบ แถมคิดในใจ พรุ่งนี้จะมาอีกมั้ยน้า :laugh:
ตะเองก็เขียนดีอยู่น้า ไม่งั้นยอดอ่านจะพุ่งพรวดๆขนาดนี้เรอะ อย่าคิดมากจิ ฮี่ๆๆๆ
ส่วนเรื่องมาม่า มันก็ต้องมีกันมั่งอ่ะเเหละ นิยายใช่ว่าจะมีแต่บทสุขกะ NC ซะมะไหร่ ใช่ปะ
มาม่าพอน่ารักกรุบกริบ รับได้อยู่ อย่ามาห่อใหญ่เลยนะ :call:
เค้าฉันยาว่าจะไม่ทิ้งตะเองไปไหนนะฮระ(ขออนุญาตวิบัติภาษาเพื่ออรรถรสค่ะ o18)
คนอ่านไม่ทิ้งไปไหน คนเขียนห้ามทิ้งคนอ่านเน่อ ไม่งั้นนะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
มาจุ๊บทุกวัน วันนี้ให้ 3 เท่า แลกกับ 3 ตอนได้ป่าว o11<<โอ้ย โดนคนเขียนโบก :fcuk:
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
Coin 28.1
Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead....
ไม่รู้ทำไมถึงนึกถึงคำนี้ขึ้นมา
เป็นประโยคในเพลงๆหนึ่งที่เคยฟัง ไม่ได้ชอบหรือติดหูอะไรหนักหนา แต่เวลานี้กลับนึกถึงขึ้นมา
บ้านนี้..
มันก็ดูมีชีวิตชีวาเหมือนเดิม
อะไรหายไป?
ที่ๆคนๆหนึ่งเคยเข้ามาอยู่ เป็นช่วงเวลาสั้นๆ สั้นจนแค่เพียงพริบตาเดียว ก็ไร้เงาของเขาคนนั้นซะแล้ว
ฟิน..
ไม่
จะไม่พูดชี่อนี้ออกมา สัญญากับตัวเองไว้แล้ว
ต่อให้คิดถึงแค่ไหน..ก็จะไม่ขอร้องให้มันกลับมา
บางทีก็อดจะเกลียดตัวเองไม่ได้ ทำไมบางครั้งคนเราถึงต้องปากไม่ตรงกับใจขนาดนี้ อยากจะพูดคำง่ายๆออกไปยังพูดไม่ได้
ไอ้ฟินกลับแพร่ไปแล้ว
ไม่รู้เพราะอะไร แต่มันบอกว่ามันหมดแรง มันเหนื่อย มันไม่อยากจะสู้อีกต่อไป
มันกำลังยอมแพ้ หันหลังให้กับฝันของตัวเอง
อยากจะอยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้ แต่มันกลับเลือกที่จะหนีจากทุกอย่าง กลับเข้าไปอยู่ในกรงแต่โดยดี
สามปีไม่พอหรอ สามปีที่ผ่านมายังไม่ทำให้มึงเข้มแข็งพออีกหรอ?
ถึงผมจะอยู่ข้างๆมัน แต่ก็ทำอะไรให้มันไม่ได้เลย
มันกลับไปแล้ว
มันเข้าไปลาม๊า ผมไม่รู้ ติดรถผมที่จะออกไปส่งงานเพื่อนที่หอ แล้วก็ขอกลับไปที่บ้านลุงมัน
มันลงจากรถไป หันมาแล้วบอกว่าลาก่อน..
แค่นั้น แค่นั้นจริงๆที่มันพูดออกมา
รู้ความหมายของคำนั้นโดยไม่ต้องพูดต่อ
มันจะไม่กลับมาแล้ว
มันจะไม่กลับมาหาผมอีก…
บีบคั้นเท่าไหร่มันก็ทำเพียงก้มหน้าหลบ เพราะท้องฟ้าเริ่มมืด เวลามันก้มหน้าเห็นแสงวิบวับสะท้อนจากไฟข้างทางเลยนึกว่ามันร้องไห้ เปล่า มันไม่เคยร้องไห้ ทั้งๆที่อยากจะเห็น สุดท้ายก็เป็นแค่แสงที่สะท้อนออกมาจากต่างหูของมัน
“พูดออกมาซิวะ! ปกติมึงช่างพูดนักไม่ใช่หรอไง แล้วมาใบ้แดกอะไรตอนนี้!!”
มันส่ายหัว ไม่ดิ้นตัวออกจากแขนผม
ยิ่งบีบต้นแขนมันแน่นเท่าไหร่ ยิ่งเจ็บที่ใจตัวเองมากเท่านั้น
ถ้าเป็นแบบนี้…ทำเฉยชาใส่มันตั้งแต่แรกก็คงดี
จะทำเป็นไม่สนใจ ไม่คอยมองหา ไม่คิดห่วง
ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็คงจะดี แต่มันไม่ใช่แล้วสำหรับวินาทีนี้ วินาทีที่ทุกอย่างสายเกินกว่าจะกลับไปย้อนแก้ไข
ไม่ว่าเหตุผลเงื่อนไขหรืออะไรก็ตาม
ตอนนี้…ผมคงชอบมันหมดหัวใจ
มันเป็นแค่ความชอบ ใช่ บอกตัวเองว่าเป็นแบบนั้น ชอบกับรักมันต่างกัน ผมไม่ได้รักมัน
เวลาสั้นๆ จะรักกันได้ยังไง
ตอนนี้กาลเวลากำลังพิสูจน์มัน…
ม๊าเข้าโรงพยาบาล เจอเรื่องแย่ๆที่ทำให้ต้องปวดหัวหนัก ทุกอย่างเหมือนดาหน้ากันเข้ามาหา สองบ่าหนักอึ้ง แต่เพราะว่าเป็นพี่ เป็นลูกชายคนโต ความอดทนเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะเหนื่อยล้าแค่ไหน
ต้องอดทน
ข่มตานอน ไม่หลับ ได้ยินเสียงนาฬิกาเดินไปแต่ละวินาที มันเชื่องช้า
อยากจะให้เวลาผ่านไปเร็วๆ สักวัน ที่ไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ อาจจะลืมมันได้
เหมือนทางที่เคยทับซ้อนกันมันแยกออก ตอนนี้มองไปข้างๆก็ไม่เห็นมันเดินบนทางของมันอีกต่อไปแล้ว เพราะมันได้เลือกทางใหม่ ทางที่แม้แต่ตัวมันเองยังต้องกัดฟันเดินผ่านไป
….ยังจำกลิ่นมันได้
บางครั้งนั่งอยู่ว่างก็คิดขึ้นมาว่าถ้าพูดกับมันออกไป มันจะตอบอะไรกลับมา แต่เพราะว่าไอ้ฟินมันเข้าใจยาก คำตอบที่จะได้ฟังนั้นจึงคาดการณ์ไม่ได้
คิดจะพูดก็พูด คิดจะทำก็ทำ ใช้อิสระเล็กๆที่ตนเองมีอยู่ ละเลงสีเต็มที่ในพื้นที่เหล่านั้น ไม่มีการคิด ไม่มีการวางแผน ทำไปเรื่อยๆเท่าที่มันจะทำไหว
แล้วตอนนี้หล่ะ ไอ้พื้นที่เล็กๆนั้นยังมีอยู่ไหม หรือว่าหายไปเสียแล้ว…
เวลาผ่านไป
วินาที
นาที
ชั่วโมง
วัน
อาทิตย์
ยาวนานในความคิด แต่ทุกอย่างรอบตัวก็ยังเกิดขึ้นเหมือนๆเดิม
ไม่มีการติดต่อกลับ
มันไม่มีมือถือ มือถือมันหายไปตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เคยได้คุยกันผ่านโทรศัพท์ซักที
คิดถึง..
คำนี้ ที่ไม่อยากจะพูดออกมา ไม่ได้พูดให้ใครฟังนอกจากตัวเอง
อยากจะไปตามมันกลับมา
แต่จะให้ทำได้ยังไง..
ในเมื่อมันเป็นคนเลือกที่จะเดินหนีไป ก็รู้ตั้งแต่แรกแล้ว มันเป็นคนพูดเองด้วยซ้ำว่าจะไม่ขอผูกมัดกับใคร ใครที่ว่าก็คงมีผมรวมอยู่ด้วย
บางวันเพื่อนมันมีแวะมาหา แต่ก็ต้องทำหน้าผิดหวังกลับไป บอกได้แค่ว่า มันไปแล้ว..
เพื่อนมันเยอะ เยอะจนยังแปลกใจว่าทำไมบางทีมันถึงรู้สึกเหงาขนาดนั้น
ตอนกอดมัน ก็รู้สึกได้ ว่าในใจของฟินมีช่องโหว่ขนาดใหญ่ ที่ไม่รู้ว่าผมจะเติมเต็มมันได้หรือเปล่า บางครั้ง มันว่างเปล่า แต่บางครั้งก็เหมือนอารมณ์หลายๆอย่างกำลังตีรวนในตัวมัน ดูสับสน เอาแน่เอานอนไม่ได้
รออะไรอยู่..
ในใจยังหวัง อีกไม่นานก็คงปิดเทอม มันคงจะกลับมา
ไม่
มันไม่ได้กลับมา
ถ้าจะกลับมาจริงๆ มันคงกลับมาแล้วตั้งแต่เมื่อวาน อย่างสายก็วันนี้
ขับมอไซค์ไปหาบ้านลุงมัน ตัวบ้านปิดเงียบ ไม่มีไฟเปิดสักดวง
ถึงได้ขับกลับบ้าน
คงไม่มีหวังแล้ว…
หึ ไอ้ฟิน
มึงนี่มันร้ายจริงๆนะ
เวลาแค่สั้นๆ ก็ทำให้กูเป็นได้ขนาดนี้
ถอนหายใจ ทำอะไรไม่ได้ คงต้องเริ่มใช้ชีวิตอย่างนี้ ชีวิตที่ไม่มีมัน..
สักวัน ทุกอย่างก็อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักที
อาจจะชินกับการอยู่แบบนี้ มันจะยากอะไร ก็อยู่แบบนี้มาหลายปี จนกระทั่งมาเจอมัน ก็เท่านั้นเอง
ยืนมองไฟบนเพดานที่ดับๆติดๆ รู้อยู่ว่าต้องเอาหลอดไฟมาเปลี่ยนสักที แต่ก็ยังยืนมอง ไม่ขยับตัวไปไหน
เสียงมือถือดังขึ้นทำลายความเงียบ
หยิบขึ้นมาดู เบอร์ที่ไม่รู้จัก
ไม่อยากรับ แต่นิ้วก็กดปุ่มสีเขียวจางนั่นไปแล้ว
“ฮัลโหล”
“…..”
“ฮัลโหล?”
“….”
“ถ้าไม่พูดผมวางแล้วนะ”
“….เฮีย”
จำเสียงได้
เสียงที่ตอนนี้แหบพร่าหน่อยๆ…
ผมตัวสั่น นั่งลงกับเตียง
“ใคร”
“…จำกูไม่ได้หรอ…”
จำได้ จำได้ทุกอย่าง
ทุกอย่างที่เป็นมึง
แม้จะเป็นภายนอกที่เห็น เท่าที่สังเกตได้ แต่ก็จำได้ทุกอย่าง
“กูล้อเล่น..เป็นไง สบายดีไหม”
บังคับเสียงไม่ให้สั่น
พยายามนึก ประโยคอะไรกันนะที่เขาคุยกันผ่านทางโทรศัพท์ แต่นึกไม่ออกสักที
“สบายดี..แล้วเฮีย?”
“กูสบายดี”
“หรอ? ไม่มีกูอยู่ สบายเลยสินะ”
“อืม แล้วโทรมาทำไม”
“….โทรมาเฉยๆ”
“มีมือถือแล้วหรอ”
“อืม”
“…….”
“……”
“มึงจะกลับมาไหม?”
เผลอถามไปจนได้
อยากจะกัดปากตัวเองจริงๆ
“ไม่…ไม่กลับไปแล้ว”
“กูถามได้ไหมว่าทำไม”
“เรื่องเฮียดิ จะถามไม่ถามมันก็ขึ้นอยู่กับเฮีย”
“แล้วถ้ากูถาม มึงจะตอบไหม ฟิน”
“…….”
“แค่นี้มึงยังตอบให้กูไม่ได้เลย”
“ถามมาสิ..”
เสียงมันนิ่งเฉยไร้ความรู้สึก
ผมหวังว่าหัวใจมันจะไม่ได้เป็นแบบนั้น
“ทำไม…ทำไมถึงต้องไป”
“กูต้องทำ..”
“มึงทิ้งฝันมึงแล้วหรอฟิน”
“กูอยู่เพื่อฝันกูไม่ได้”
“แล้วที่ผ่านมา มึงจะทำเพื่ออะไร มึงกำลังทำให้คุณค่าในตัวมึงหายไป”
“งั้นก็มองกูแบบคนไร้ค่าเถอะ…กูทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“…มึงมันแค่นี้จริงๆหรอวะไอ้ฟิน”
“……”
“มึงมันก็เหมือนคนอื่น เดินไปตามกรอบที่ถูกตีไว้ กูนึกว่ามึงจะแตกต่างจากคนอื่น”
“..ก..กูต้องทำ…”
“กูผิดหวังในตัวมึงหว่ะ…”
ได้ยินเสียงสะอื้นดังเบาๆ
มันร้องไห้..
ครั้งแรก ที่ได้ยินเสียงนี้จากมัน
อยากเห็น
อยากจะเช็ดน้ำตาให้มัน
“กูทำ..เรื่องที่กูรักไม่ได้”
ผมเงียบฟัง
กำมือแน่น
ไม่รู้จะระบายความรู้สึกอึดอัดในใจนี้ให้ใครฟังดี
“…ก..กูเหนื่อย เฮีย..”
“..ก..กูต้องกลับมาอยู่ในกรอบ ที่คนอื่นสร้างให้อีกแล้ว กูเบื่อ กูพยายามหนี แต่มันทำไม่ได้ กูหนีไปไกลแค่ไหน กูก็ยังเห็นกรอบนั้นอยู่ตรงหน้ากูอยู่ดี กูยังอยู่ในนั้น ทั้งๆที่กูคิดว่ากูออกมาแล้ว”
เสียงสะอื้นดังถี่ขึ้น แม้มันจะพยายามเก็บไว้..
อยากกอดมัน แต่ตอนนี้มีเพียงแค่ตัวผม
“มึงอยากออกมาจากกรอบนั้นใช่ไหม ฟิน?”
น้ำตา
ถ้าอยู่ตรงนั้น ผมจะปาดน้ำตาของมัน คอยเช็ดให้ เผื่อมันจะรู้ว่าผมจะอยู่กับมัน ไม่ทิ้งมันไปไหน
“อยาก..ไอ้เฮีย กูอยากออกไป พากูออกไปที”
มันพูดวนเวียนไปมา
เหมือนคำนี้มันอยู่ในใจมานาน และมากเสียจนตอนนี้มันพรั่งพรูออกมาเต็มไปหมด
“กูจะไปพามึงออกมา…รอกูก่อนนะ”
“ฮ..เฮียจะทำอะไร”
“กูจะไปหามึง”
“อย่ามา..” เสียงมันหายไปช่วงหนึ่ง “…เฮียมาก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป”
“ถ้ามึงไม่ลองจะรู้ได้ไงไอ้ฟิน…มึงมัวแต่กลัวอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่หล่ะ ที่มึงจะหลุดออกมาจากกรอบนั้น กรอบที่มึงไปเพิ่มความแข็งแรงให้มึง เพราะมึงมัวแต่กลัว ไม่ยอมลองทำสักที”
“…..”
“ถ้ากูไปหาเมื่อไหร่ กูจะกอดมึงไว้”
“…เอาจริงหรอ?”
“มึงขอร้องออกมาแล้ว ปฏิเสธก็คงจะดูใจร้ายไปหน่อย”
“หึ..” ได้ยินเสียงมันสูดน้ำมูกฟืดฟาดแล้วก็เผลอหัวเราะออกมาอย่างสบายใจ “มาให้ถูกเหอะหว่ะ”
“เออ ถ้าไปถูกมึงเตรียมตัวไว้ให้ดีเลย”
“เฮียแม่งทำอะไรหวังผลหว่ะ”
“ถ้ากับมึง กูหวังผลทุกอย่าง ที่ทำไปไม่ได้ทำไปฟรีๆนะ”
“แล้วจะเอาอะไร ถ้าเฮียทำได้จริง”
“ใจมึง”
“…”
“ถ้ากูทำได้ มอบใจมึงมาให้กูซะ”
“เฮียกะฆ่ากูเลยหรอวะ”
“เอาใจของมึงมาให้หมด มองแต่กูคนเดียวพอ แค่นี้เอง ยังไงมึงก็กำไรเห็นๆ”
“เฮียหน้าเลือดหว่ะ กูคิดผิดหรือเปล่าวะเนี่ยที่โทรมาหาเฮียหน่ะ”
“สักวันนึงมึงจะคิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดของชีวิตมึงเลย”
“ฮ่าๆๆๆ”
หัวเราะได้แล้วสินะ
หน้าเศร้าๆของมึง แบบนั้นหน่ะ
กูไม่อยากเห็นอีกแล้ว
“แล้วถ้าเฮียเอาใจกูไปแล้ว แล้ววันนึงเฮียไปจากกู กูที่ไม่มีหัวใจจะอยู่ยังไงวะ”
“ก็เอาใจกูไปสิ…เอาของกูไปเป็นของรับประกันแล้วกัน”
“เน่าหว่ะไอ้เฮีย” ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ “รีบๆมาหล่ะ กูจะรอ..”
“รอหน่อยนะ....”
ผมไม่ได้ผิดสัญญาตัวเอง ที่บอกว่าจะไม่ขอร้องให้มันกลับมา
เพราะผม…จะเป็นฝ่ายวิ่งไปหามันเอง
ถ้ามึงออกมาจากกรอบนั้นไม่ได้ กูก็จะไปช่วยดึงมือมึงขึ้นมา
หรือถ้ากรอบนั้นมันทำลายไม่ได้ ก็จะเป็นกู…ที่ลงไปอยู่ในนั้นกับมึง
ไม่ต้องเหงาอีกแล้วนะ…ฟิน
………………………………………..
……………………………….
[Coin 28.1 : complete]
[16.12.54]
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักคนอ่าน
สู้ต่อไปทาเคชิ ว็ากกกกกกกกกกก :fire:
@somma เค้าแถมให้แล้วนะค้าฟฟ ขอบคุณค้าฟฟฟ
-
:z13:
นี่แน่ะ ดักหน้า ดักหลังเลย จับตัวได้เเล้ว ไม่ให้ไปไหนแล้วนะ<<ติ๊งต๊องว่ะ o18
ให้คนเขียน :กอด1:
ให้เฮียฮ้งง :man1:
โอ้ย อ่านจบ อิเฮียน่ารักอ่ะ น่ารักไม่ไหวจะทน ขอกอดรัวๆที :man1: :man1: :man1:
-
เฮียฮ๊งนี่ก็โรแมนเถื่อนดีเหมือนกันนะเนี่ย :-[
-
ถูกใจง่ะ เฮียฮ้งไปเอาพี่ฟินกลับมาให้ได้นะ สสู้ๆๆๆๆๆ
:3123:เอาใจช่วยนะคะ กดเป็ดดี้้้
-
แอร๊ยยยยย อยากมีคนตามแบบนี้มั่ง :o8:
-
เฮียช่วยฟินให้ได้นะ
-
เอาฟินกลับมาให้ได้นะเฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เฮีย สู้ๆๆๆๆ
:z2: :z2: :z2:
-
o13 ทันใจได้เลยจริงๆคนเขียนฟิตสุดยอดดดดด
อยากให้ฟินกลับมาทะเลาะกับเฮียให้หนวกหูต่อละ ดีกว่าหายไปแบบนี้
ยอมหนวกหู ! :z3:
-
ไอ้เฮียแมนมากเอาใจไปแลกกับฟินเลยเน่าได้อีก 555
-
:กอด1: ฮึบ! ชิงกอดฟินก่อนเฮียฮ้ง
รีบๆไปเอาฟินกลับมาแล้วจะได้ :oo1:
(หวังผลเหมือนเฮียเบยยยยยยยยย) o18
-
เฮียสู้ ๆ พวกเราเอาใจช่วย
-
สู้ต่อไปทาเคชิ! :กอด1:
-
หูยๆๆ อ่านตอนนี้แล้วๆ
เฮีย... แม่ง โคตร หล่อ อ่ะ
ชอบ ชอบ
-
อาเฮียไปช่วยฟินออกมาให้ได้น๊าาาาาา
ปล. ใครมันไม่หวังดีกับตี๋น้อยของเรานิ
-
น้องฟินโทรมาก่อนด้สน คริคริ
อาเฮียไม่เครียดแล้วเนอะ ^ ^
-
อุ๊ยๆไปตามกลับมาให้ได้น๊าาาาาาาาาาาาา
-
รักเฮียว่ะ ไปลากพี่ฟินกลับมาให้ได้นะ
-
มาอ่านสองตอนติด ตอนของตี๋ เอิ่มมมม พี่หมอกแม่งร้าย ขนาดในบ้านยังขนาดนี้ รุนแรงจริง
แอบชอบตอนพี่ฮ้งพี่ฟิน น่ารักจัง ขอติดตามต่อ แพร่จะหนาวมั้ยหนอ
-
ไม่ได้อ่าน 2-3 วัน คนเขียนอัพเยอะเลย น่ารักมาก อ่านจุใจเลยทีเดียว :pig4:
น้องตี๋น่ารัก(เหมือนเดิม) อิพี่หมอกน่ารัก(ขึ้น)มากกก เฮียเท่โคตรๆ
นิยายสนุกมาก คนเขียนอย่านอยด์นะ
อาจจะไม่ได้เม้นท์ทุกตอน แต่ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ ไม่ทิ้งกันแน่นอน :กอด1:
-
#@$@$%#%^%$#$%$%%&#$%
ตอนเราอ่านถึงบรรทัด "ใจมึง"
นี่เราจอดอ่ะ จอดไม่ต้องแจว
เยะเข้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอ๊ยยยยยยยยยยย ใจจะขาด
มันโดนมันใช่มันโคตรจะฟินอ้ะ!
สุดยอดจริงๆค่ะเฮีย ตอนนี้เราให้เฮียเป็นพระเอกแทนพี่หมอก
♥ ฝันดีนะคะคนแต่ง
-
ซึ้งเฮียมากอ่ะ TT
ไปลากพี่ฟินออกมากจากกรอบเลยยยยยยยย
>< สู้ตายยย
-
:กอด1:
-
ตัวเป็นไร เหี่ยวอะไรไม่ดีนะ อย่าคิดมากเลยค่ะ แต่งไปชิลๆแหละ ยังไงเราก็อ่านอยู่แล้ว ชอบพี่หมอกกกกก
-
เฮียแม่ง แมนมากกกกกกกกก
กริ๊ดดดด
ไปตามฟินเร็วๆน้า
-
เฮียแม่งเจ๋งว่ะ
ชอบจริงๆคู่นี้ o13
-
ม๊าคงกำลังยืนทำใจอยู่หน้าห้อง
เฮียก็พาฟินกลับมาเร็ว ๆ นะ ชักนห่วงแล้ว
-
เฮีย เท่ห์หว่ะ ยังกะพระเอกหนังฮ่องกงเลย
ยังรอน้องตี๋ กะพี่ประชาสัมพันธ์นะ
-
ความรู้สึตอนนี้มัน...สุด ๆ ไปเลย
เฮียแม่งทำซึ้ง พาฟินกลัาให้ได้นะ
-
พากลับมาให้ได้นะ
-
ใจ เฮีย หล่อมากๆๆ อ่ะ o13
-
Cheer เฮีย ฮ้ง เต็ม ที่ เลย
สู้ ๆ น้าาา
จับ มือ ก้าว ข้าม ผ่าน อุปสรรค ไป ร่วม กัน
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เอาฟินกลับมาให้ได้นะเฮีย
-
ตอนต่อไปชื่อว่า "ตามเมียกลับบ้าน"
-
เฮียสู้ๆ นะ :mc4:
-
เฮียฮ้ง นอกจากใจฟินแล้ว เอาใจอิชั้นไปด้วยเถอะค่ะ แถม ๆๆ
-
สงสารพี่ฟินอ่ะ
เรื่องพ่อแม่นี่ ปัญหาระดับชาติเลย
^
^
สู้ๆนะเฮียฮ้ง
พาพี่ฟินกลับมาด้วยให้ได้เลย
-
เฮียเท่อ่าาาาาา o13
-
รับฟินกลับมาให้ได้นะเฮีย :a2:
-
ไปตาหัวใจกลับมาให้ได้นะเฮีย :o8:
-
เฮีย แมนสุดๆ ไปเลยอ่ะ
งานนี้ยกนิ้วให้เลย เยี่ยมจริงๆ o13 o13 o13
-
เฮียบุกแล้ว ให้ฟินหลุดจากมุมที่ซ่อนอยู่ซะ //มาเป็นเพลง
-
เฮียฮ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ :fire:
ลุ้นเกาะติดพร้อมชูมือถือส่องแสง โบกเอาเป็นเอาตาย
หนุกมาก~ :L1:
-
เฮียเอาพี่ฟินออกมาให้ได้นะ
:L2: :L2:
-
:o8: น่ารักอ่าาาาาาาาา
เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
แหมเฮีย พลังใจเต็มร้อยเลยดิ่
สู้ๆนะค้าบบบบ
:กอด1: กรอบของฟินเนี่ยเหมือนหมูกรอบมั้ย? *ชิ่งหลบหลังม๊า* :กอด1:
-
ใครมันทำตี๋ของฉันได้(หลบบาทาหมอกอย่างไว)
พี่หมอกดูร้อนแรงนะ :haun4:
เฮียไปเอาตัวฟินกลับมาให้ได้นะ
+ 1 นะคะ
-
:impress3:
-
เฮีย ลุยโลดดด (กำลังจินตนาการว่าเฮียกำลังถือดาบสู้กับมังกรเพื่อไปช่วยเจ้าหญิง :o8:)
-
ซึ้ง... :impress3:
-
ไปเลยเฮีย
ลุย บ้านพี่ฟิน โลด
มีค่ารถไหมเดี๊ยวออกให้ 55555
-
ฟินยุอำเภอไรอะ เดวจะรับเฮียไปส่งให้ 5555+ บ้านเดวกัลเรย
-
o13เฮียฮ้ง เท่ห์จัง
ตามฟินกลับมาให้ได้
-
Coin 29
“เชี่ย! ฉิ่งฉับทัวร์”
“โอ้แม่เจ้า หวานเย็น!”
“ใครคิดธีมนี้มาหว่ะ มึงเอาไปเหวี่ยงลงขยะอันตรายเลย อย่าให้มันโผล่หัวขึ้นมาเลยนะเว้ย”
แหม ไอ้พี่เพรช ทำเป็นเข้ม
งานมึงก็พึ่งถูกเขี่ยตกลงไปเมื่อกี้ เลยมาหงุดหงิดใส่งานชาวบ้านหรอวะ
กำลังหาธีมให้กับงานเกียร์สัมพันธ์อยู่ครับ ใช้งานรุ่นน้องปีหนึ่งนี่แหละ ง่ายดี เอามาให้พวกปีสามคัดอีกทีหลังจากพวกผมคัดแล้ว มานั่งคิดที่สโมสร แอร์เย็นฉ่ำปอด
“พี่ ไอ้ธีมงานทไวไลท์แม่งหน้าตาเป็นไงวะ ทุกคนต้องใส่เขี้ยวหรอวะเนี่ย?”
“ไปๆ ลงถังขยะอันตรายตามไอ้ลูกทุ่งเมื่อกี้ไปเลย”
พี่เพรชเป็นประธานรุ่นของปีสาม แล้วก็เป็นลุงรหัสของไอ้โจ๋มัน ส่วนลุงรหัสผม ไอ้พี่แบงค์นั่งเล่นเกมอยู่มุมห้อง ไม่คิดจะช่วยกันบ้างเลย ไหนเล่นเกมอะไร ดูดิ..
“เฮ้ย ผมเล่นด้วยดิ”
“เรื่อง มึงทำงานไปดิ ไอ้ตี๋ มึงอู้หรอวะ”
“พี่ขยันตายอ้ะ”
“กูคิดอยู่”
“แหลว่ะ”
“มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดไม่คิดวะ” มันทำหน้าจริงจัง ไอ้พี่แบงค์มันหน้าตากลางๆ แต่พอดีฐานะการเงินดันหน้าตามันให้สูงขึ้น แฟนเลยเยอะพรึ่บพรั่บ กลุ่มมันก็ดังพอสมควรเลยครับ ที่สำคัญมันโคตรเจ้าชู้เลย
ถอนขนขาเลย นี่แหน่ะ “โอ๊ย ไอ้ตี๋ มึงทำขนหน้าแข้งกูร่วง สาดด”
“เป็นไง ไม่ต้องเลี้ยงสาวไปหลายวันเลยอ้ะดิ ขนหน้าแข้งร่วงแบบนี้ อีกซักเส้นดีเปล่าวะ”
“แม่ง เล่นเชี่ยอะไรวะหลานกูนิ”
“หมั่นไส้พี่เฉยๆหว่ะ”
กลับไปนั่งต่อ โอ้โห สาวๆสมัยนี้แม่งคิดอะไรหรูๆทั้งนั้นเลยวะ ไอ้ไทยย้อนยุคนี่ก็โอเค แต่เปลืองงบชุดอีกแหง
“พี่ ไมเราไม่ลองมาคิดไอ้เรื่องง่ายแบบเอาของเหลือใช้มาทำวะ ทำใหม่ทำไมให้เปลืองเงิน”
“ชื่อเกียร์สัมพันธ์ ไม่ได้ชื่อกรีนพีช มึงจะได้เอาขยะรีไซเคิลมาทำ”
ไอ้พี่เพรชแม่งเขวี้ยงของใครลงถังไปอีกแล้วหว่ะ ไม่ลงถังอีก กระเด็นออกมาอยู่แถวปลายเท้าไอ้เคิ่ลแทน พวกผมแม่งโดนกักขังหน่วงเหนี่ยว ปีสองตัวเป้งๆไม่มีใครได้ไปไหนสักคน ปีแก่ทั้งหลายไม่ขอยุ่ง เหลือพวกผมสามปีนี่แหละ
“พี่ก็รีบไปด้วย สั่งเมื่อวานเอาวันนี้ ใครจะคิดให้พี่ได้” ถูกเลยไอ้โจ๋ อ้าว มึงก็นั่งเล่นเกมเหมือนกัน กูไม่เห็นด้วยกับคำพูดมึงแล้ว
แล้วผมทำอะไรหรอครับ? ก็งานปิดเทอมที่ไม่ได้ทำไงล่ะ ฮ่าๆๆ
ไอ้พวกพี่โทน พี่บลู พี่ฝันทั้งหลายก็นั่งหน้าเหี่ยวพอๆกัน พวกปีสามครับ ถือว่าเป็นแกนนำ(ไม่ได้ไปก่อม็อปนะเหวย) เดือนหน้าก็แข่งแล้วครับ มีตั้งยี่สิบกว่ามหาลัยที่จะมา เลยจัดเป็นงานมหาลัยไปเลย ใครใคร่ขายของ ขาย ใครใคร่ร้อง ร้อง มันบานปลายเป็นแบบนี้ได้ไงไม่รู้เพราะผมเองก็พึ่งรู้เมื่อเช้านี้เหมือนกัน
“ว้ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆ ใครคิดธีมนี้ว่ะ เจ๋งสาด กูมอบถ้วยให้เลยแม่ง”
ไอ้พี่ฝันแม่งดิ้นอยู่ตรงโซฟา ข้างๆมีกระดาษร้อยปอนด์ปึกหนึ่ง ก็ไอ้พวกธีมงานนี่แหละ
“แม่ง ธีมสปาร์ตัน สามร้อย โอ้ย ใครวะเนี่ย นายอภิวัติ ฮ่าๆๆ สุดยอดวะไอ้น้อง”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหมาะที่สุดในสามโลก วิศวะกับสปาร์ตัน ฮ่าๆๆๆ
“พี่ๆๆ วิศวะมอเราก็เป็นพวก 300 ไง แบบ สามร้อยคน ยันหมื่นกว่าคนที่มาจากหลายๆมหาลัย กร๊าก”
ฮากลิ้งไปอีกยก จนพื้นชักสะอาดขึ้นเรื่อยๆ
“กูว่านะไอ้บลู ไอ้ที่เจ๋งๆนี่ก็มีไอ้งานแบบเวณิช ย้อนยุคกูก็ว่าเจ๋ง ดูรักความเป็นไทยดี แถมเล่นได้หลายยุค ตั้งแต่รุ่นพระเจ้าเหายันรัตนโกสินทร์ เล่นได้เยอะ”
“ไหน กูดูดิ”
ไอ้พี่บลูไปนั่งดูกับพี่ฝัน ไอ้พี่เพรชเห็นทนไม่ไหวเลยกระโจนไปนั่งดูด้วย ทนสภาพการถูกเมินไม่ได้หล่ะสิ “เฮ้ย ไอ้กล้วย เสร็จงานนี้ไปเตะบอลกัน” ไอ้กล้วยแม่งแอบนอนอยู่ใต้โต๊ะ ผมก็เอาเท้าเขี่ยๆ
“เชี่ย กูไม่ไป กูง่วง”
“ทำไรง่วงวะมึง”
“….”
“เดี๋ยวนี้มีลับลมคมใน คายออกมานะโว้ย” เอาเท้ายันก้นมันไปมา “มีแฟนใหม่หรอวะ เป็นไง แหล่มป่ะ?”
“แหล่มเหี้ยอะไร ฝันร้ายสาดๆ”
“เรื่องไรวะ”
“มึงอยากฟังจริงดิ?”
“เออ กูโคตรชอบเรื่องชาวบ้านเลย”
“บอกก็ได้วะ”
มันก็กวักมือเรียกผมให้มุดลงไปใต้โต๊ะกับมัน มองไปรอบๆไม่เห็นมีใครสนใจ เลยรีบมุดลงไปหา
“ยื่นหูมาดิ”
ไม่ต้องรอพูดรอบสอง ผมรีบเลยครับ เร็วๆ อยากรู้ใจจะขาดแล้วโว้ย
“เสือก!!!”
“โอ้ย หูกู!”
ปึง!!!!!
“เห้ย ไอ้ตี๋”
แม่ง ตกใจเสียงมัน เล่นตะโกนเข้ามาเต็มหู ผมเลยยืดตัวหนี หัวก็ชนโต๊ะเต็มๆสิวะครับ แม่ง หัวกูปูดแล้วมั้งเนี่ย ไอ้กล้วย ไอ้เชี่ย ไอ้กล้วยสุก ไอ้กล้วยหง่อม ขอให้กล้วยมึงหลุดทั้งหวีเลย!
เอามือกุมหัว นอนทับตัวไอ้กล้วยเลย แม่ง เพื่อนเลว คนอื่นคงได้ยินเสียงเลยรีบก้มลงมามอง “เอ้า ไปทำอะไรกันใต้โต๊ะวะสาด”
“ไอ้ตี๋แม่งเบื่อ เลยเอาหัวมาโขกโต๊ะเล่น”
เอามือบิดพุงแม่งเลย นิแหน่ะ เอ้า เหยิบแบบนั้นจะหนีกูหรอมึง ลองเอาหัวมาโขกโต๊ะเล่นแบบกูไหมหล่ะ สนุกนะ
“พวกมึงนี่เพี้ยนๆหว่ะ ออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกไป พวกกูจะทำงาน”
“อ้าว ไหงไอ้ปู่พูดงี้วะ”
“เออๆ ไปเหอะ” มันทำหน้าเข้มๆ ผมเลยพยักหน้า แต่กำลังจะออกจากห้องมันก็กวักมือเรียกผม
“เห็นผู้หญิงตรงหน้าต่างนู่นป่ะ” ไหนวะ? เห็นมันชี้ๆ ด้านนอกห้องมีผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งกำลังยืนเหมือนรออะไรอยู่ “ไปขอเบอร์มาให้กูดิ กูอุตส่าห์ปล่อยมึงกลับก่อน”
“แม่งร้ายหว่ะไอ้ปู่”
“เออๆ ถือว่าช่วยกันในสายไง มีแต่ได้กับได้”
เดินออกมานอกห้องกับไอ้กล้วยที่ยังบ่นไปลูบพุงตัวเองไม่เลิก มันไม่เจ็บขนาดนั้นอย่าสำออยได้ป่าววะ เดี๋ยวนี้แรดนะเนี่ย มันก็เดินตามผมมา “นี่จะเดินไปไหนวะ?”
“ไปทำธุระให้ปู่กูก่อน ไปด้วยกันหน่อยดิ”
“เออๆ”
เอาไอ้กล้วยมาน่าจะง่ายขึ้น แต่พอเธอหันมาเห็นผม กลับเป็นเธอที่เดินเข้ามาเอง
“ฮ..ฮ..เฮ้ย เดินมาทางหนีวะ”
“อะไร มึงจะขอเบอร์สาวหรอวะ?”
“ขอไปให้ปู่กู”
“โว้วๆๆ น้องเขามองมึงด้วยวะ”
“กูว่ามองมึงม้าง เขาจะมองกูทำไม”
เธอเดินมาใกล้แล้วครับ พวกผมเลยหยุดกระซิบกระซาบกัน ด…ด..เดินมาทางผมด้วยเว้ย เอาแล้วไง ความหล่อที่ปกปิดมานาน ในที่สุดก็มีคนเห็นแล้วเว้ย!!
“พี่ตี๋หรือเปล่าคะ์?”
น..น่ารักอะ
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เขาเรียกมึง” ไอ้กล้วยกระซิบ ผมเลยรีบพยักหน้าตอบ
น้องเขาหันไปทางไอ้กล้วย เหมือนจะไล่ไอ้กล้วยไป ไม่ต้องรอน้องพูดหรอก ผมรีบยันไอ้กล้วยออกไปเองเลย “บายบ้ายมึง พรุ่งนี้เจอกัน” ไม่ต้องมาชูนิ้วกลางใส่กูเพราะกูก็มีเหมือนมึงนี่แหละ
เหลือกันสองคนแล้ว ผมไม่รู้จะพูดอะไรครับ น้องแกก็พูดขึ้นก่อน
“พี่ตี๋….”
“ครับ?”
“พี่ช่วย…”
“ช่วย?”
ขอมาเลย ช่วยได้ทุกอย่างเลยครับน้อง น่ารักแบบนี้ ช่วยเอาใจพี่ไปด้วยเลย ไอ้ปู่ มึงนั่งหง่อมกินหมากไปเหอะ คนนี้กูขอหว่ะฮ่าๆๆ
“ช่วยเลิกยุ่งกับพี่หมอกได้ไหมคะ”
“….”
ไอ้หน้าหม้อคนเมื่อกี้ไปไหนหรอครับ มันวิ่งไปไหนแล้ว ตอนนี้ผมเห็นแต่คนทำหน้าเหี่ยวๆเบื่อโลกยืนอยู่คนนึง
“ได้ไหมคะพี่ หนูขอร้อง”
“เออ มันเกี่ยวอะไรกับพี่ครับน้อง?”
“หนูเห็นรูปในหนังสือแล้วหนูคิดว่าน่าจะเป็นพี่เลยลองถามดู”
“หนังสือ?”
น้องตอบชื่อนิตยสารฉบับหนึ่งกลับมา เป็นนิตยสารที่ทำเกี่ยวกับพวกดาราไฮโซมั้ง ผมรู้สึก วันนี้กูจะไปซื้อมาเล่มนึงเลย
“รูปอะไรน้อง?”
“รูปพี่อยู่กับพี่หมอก หลายที่เลย”
“ค..ค..คงผิดคนแล้วล่ะมั้งครับ”
“ไม่ หนูคิดว่าไม่น่าผิดหรอก มีหลายรูป หนูก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นพี่”
“…..”
“คืนพี่หมอกให้หนูเถอะ นะ”
“เอ่อ…”
“พี่หมอกไม่โทรหาหนูจะสามเดือนแล้ว หน้าพี่เขาหนูยังไม่ได้เห็น เดี๋ยวนี้เพื่อนหนูหลายคนก็ไม่ได้เจอพี่หมอกเลย”
“เพื่อนน้อง?”
น้องพยักหน้า
ผู้หญิงบางคนเดี๋ยวนี้แปลกนะ ใช้ผู้ชายร่วมกัน แบ่งกันยังไงวะเนี่ย
“เอ่อ เดี๋ยวนะ ไอ้หนังสือฉบับนี้มันออกมานานยัง”
“หน้าจะก่อนเปิดเทอมสองสามวันค่ะ”
“ขอบคุณมากนะครับที่มาบอกกัน ส่วนเรื่องให้คืนพี่หมอก พี่ไม่รู้จะช่วยน้องยังไง”
“ทำไมคะ? พี่รักพี่หมอกหรอ?”
“…มันไม่ใช่แบบนั้น”
“พี่ก็เป็นแค่คู่ขาของพี่หมอกอีกคน อาจจะได้รับสิทธิมากกว่า แต่อย่านึกว่าจะอยู่เหนือคนอื่นได้ไหมคะ?”
พี่หมอกเคยพูดกับผู้หญิงคนนึงไว้ ว่าพวกเธอมีสถานะเท่ากันหมด เหมือนๆกัน
ไม่มีใครได้เป็นเจ้าของพี่หมอก เพราะพี่หมอกไม่เคยคิดจะหยุดตัวเองไว้ที่ใคร
เกิดมา 20 ปี พึ่งเป็นครั้งแรกที่โดนหาว่าเป็นคู่ขากับคนอื่น…เป็นครั้งแรกที่ไม่น่าประทับใจเลย
“งั้นก็หยุดเถอะ อย่าเอาพี่หมอกไปเป็นของตัวเอง มีอีกตั้งหลายคนที่รอพี่หมอกอย่างนี้ พี่ไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหน”
ทำไมผมจะไม่รู้ ในเมื่อผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว
แต่ผมพูดออกไปไม่ได้
ในเวลานี้ได้แต่เงียบ รับฟังความโกรธของเธอ
“หนูรอ บางครั้งโทรไปพี่เขาก็ไม่รับ ถึงรับก็พูดไม่กี่คำ พี่เขาเย็นชา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น พวกหนูก็ชอบ”
“…..”
“พี่อย่าแย่งพี่หมอกไปเลยนะ เห็นใจพวกหนูเถอะ”
“เรื่องนี้คงต้องให้พี่หมอกตัดสินใจไม่ใช่พี่”
“หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความตามนั้นแหละ มีอะไรอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีพี่จะได้ขอตัวไปก่อน”
“….”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ขอบคุณมากครับที่เอาข่าวมาบอกผมกัน”
เธอมองตามผมมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
อย่าบอกนะว่าแก็งค์นางร้ายพวกนี้เป็นคนกรีดชีทผม เฮ้ย ไม่เอาน่า นี่มันละครหลังข่าวชัดๆ..
-
บ่ายๆเรียนเสร็จพร้อมกับพี่หมอก ก็ขอให้พี่แกแวะร้านหนังสือหน้ามอก่อน รีบลงไปหาหนังสือเล่มนั้น เซ็งเลยครับ ใส่ซองพลาสติกไว้ คงต้องซื้อหล่ะวะ ไม่อยากจ่ายเงินเลย
“ซื้ออะไร?”
“อ..เอ่อ ก็หนังสือทั่วไปอ้ะพี่”
“มึงอ่านแนวนี้ด้วย?”
“เปล่าๆๆ คือเล่มนี้มีสัมภาษณ์ดาราที่ผมชอบพอดีไง”
“ใคร?”
“…พี่ไม่รู้จักหรอก”
มันมองหน้าผม ผมก็ไม่หลบตาครับ กลัวมันจับได้ ผมไม่อยากให้มันรู้ เดี๋ยวมันจะหนักใจเสียเปล่าๆ
“กูไม่ให้มึงซื้อ”
“ทำไม?”
“ไม่ให้ ถ้าจะแวะซื้อเล่มนี้ก็กลับ”
มันดึงหนังสือเล่มนั้นออกไปจากมือผมแล้วยัดกลับลงแผงเหมือนเดิม มองหน้ามัน พี่หมอกก็มองหน้ากลับ
“พี่เห็นแล้วใช่ไหม?”
มันไม่ตอบ แต่ที่ไม่ปฏิเสธแบบนี้ ก็คงจะแปลว่าใช่
“ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าพี่”
มันไม่ตอบอะไร แต่ก็เดินนำออกไปจากร้าน
ขับรถกลับบ้านผม รถจอดที่หน้าบ้าน ไม่ได้ดับเครื่อง นั่งอยู่ในรถ
“พี่รู้นานยัง?”
“สักพัก”
“รู้ได้ไงอะ?”
“ฝนเห็น…”
“ทำไมพี่ไม่บอกผมอะ”
“…..”
“ที่ผมถามคือผมไม่ได้จะหาเรื่องนะพี่ ผมแค่อยากรู้เฉยๆ ผมไม่อยากให้พี่มีเรื่องอะไรแล้วเก็บไว้คนเดียวไง”
“กูไม่อยากให้มึงรู้”
“วันนี้มีคนไปหาผม ก็ผู้หญิงของพี่นั่นแหละ เขาบอกให้ผมเลิกยุ่งกับพี่”
“ใคร?”
“ผมไม่รู้จัก”
“มึงไม่ต้องยุ่ง เดี๋ยวเรื่องนี้กูจัดการเอง”
“ไอ้ยิ่งพูดแบบนี้ผมยิ่งเป็นห่วง ผมว่าผมจัดการเองน่าจะดีกว่าพี่ทำอีก”
“แล้วอย่างมึงจะจัดการอะไรได้…”
“พี่หมายความว่าไงวะพูดแบบนี้หน่ะ”
“มึงมีเรื่องต้องจัดการเยอะแล้วก็จัดการส่วนของมึงไป เรื่องอื่นที่นอกเหนือจากนี้ก็ไม่ต้องยุ่ง”
พอฟังมันพูดต่อเลยสบายใจ ผมนึกว่ามันจะพูดประชดใส่ผมซะอีก
มันเป็นห่วง…
คราวนี้มันพูดออกมาชัดเจน ถึงแม้คำที่พูดออกมาจะไม่รื่นหูนักเท่าไหร่
“ผมรู้พี่หวังดี ….เอางี้ ถ้ามีเรื่องอะไรผมจะบอกพี่ แต่ถ้ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่สัญญาได้ไหมว่าพี่จะไม่ทำอะไรบ้าๆลงไป”
มันเงียบ ทำหน้าบึ้ง รู้ว่าไม่อยากจะสัญญาด้วยเท่าไหร่ เลยทำเป็นไม่สนใจ
“นะพี่ มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรสักหน่อย”
“แล้วไอ้ที่โดนสาดน้ำ กรีดชีทนั่นยังไม่พออีกหรอไง?”
“เปียกก็แห้งได้ ชีทผมก็ซีร็อกซ์ใหม่หมดแล้ว”
“แล้วถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมา…โดยที่กูเป็นสาเหตุให้มึงต้องเจ็บตัว มึงไม่คิดหรอว่ากูจะรู้สึกยังไง?”
บางทีการปฏิเสธความหวังดีจากคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ
ผมรู้ แต่ผมไม่อยากให้มันต้องมาปวดหัวกับเรื่องของผม
“ผมโตแล้วนะพี่ ไม่เป็นไรหรอก”
………………………….
…………………….
“ไหงเป็นงี้วะ?”
“นั่นดิ ไหงเป็นงี้?”
“อย่ามัวแต่สงสัย ทำงานโว้ย ทำงาน”
ใครบอกตอนเริ่มงานครับ ว่าพวกผมไม่ต้องทำ คิดอย่างเดียว
แล้วไอ้เลื่อยไม้ ทาสี ร่างภาพ ตอนนี้มันคืออะไรครับ กิจกรรมชมรมยามว่างเหรอ! งานผมเหลือเป็นตันเลยนะ ให้ผมไปเคลียร์งานผมก่อนจะได้ไหม!!
“โอ๊ย” ใครมันเอาแปรงทาสีเคาะหัวผมหว่ะ อ้าว ไอ้พี่บลู “ทำไรของพี่หว่ะเนี่ย”
“เห็นมึงเหม่อ กูช่วยเรียกสติให้ รีบๆทำงานไปไอ้ตี๋ จะได้เสร็จของส่วนวันนี้สักที”
ธีมที่ใช้สุดท้ายแม่งก็เป็นธีมย้อนยุค สมัยที่วัฒนธรรมยุโรปเริ่มเข้ามามีบทบาท สงสัยไอ้คนที่ส่งคงจะบ้าวนิดาเข้าสายเลือด ไอ้ผมเกิดมาไม่เคยรู้จักยังต้องไปนั่งดู
ก็ดูพอให้นึกออกหล่ะครับ ไม่เหมือนไอ้เดี่ยว ไอ้กล้วย ไอ้มิน ที่ตอนนี้นั่งดูไม่เลิกอยู่หน้าโน้ตบุ๊ค งานการไม่ทำ ไล่ก็ไม่ไป ก็ต้องปล่อยหล่ะครับ แม่งติดยิ่งกว่าซีรีย์เกาหลีข้ามชาติ ถ้าจะมองดีๆ ขอบตาพวกมันเริ่มคล้ำขึ้นเรื่อยๆ ก็เล่นดูทั้งวันทั้งคืนเลยนี่หว่า พวกมึงจะชมรมแม่บ้านกันเกินไปแล้วนะเว้ย!
“เฮ้ย ไอ้พวกพันตรีประจักษ์ มาช่วยงานหน่อยโว้ย”
ทาสีเสร็จก็ยกไปเก็บที่สโตร์หลังโรงยิมก่อน แล้วค่อยเอามาติดใกล้ทีหลัง จะได้ติดทีเดียวไปเลย หลายๆคณะก็เริ่มกลายสภาพเป็น SME ที่น่าสนใจสุดคงเป็นฝ่ายคหะกรรม แอบไปตีซี้บรรดาว่าที่เชฟทั้งหลายมาแล้ว ของฟรีคงจะไหลมาเทมาอีกไม่นานนี้หล่ะคัรบ
“ไอ้มิน ไม่ต้องมาหน้างอ รีบๆยกไปเก็บ กูจะได้นั่งร่างแผ่นใหม่สักที”
ถึงเวลาทำจริงๆไอ้พวกปีหนึ่งมันก็มาช่วยกัน ไม่ต้องไปขอ ผมเลยเข้ามาช่วยแจมกับน้องบ้าง มีไอ้ปิ๊กช่วยวาดอยู่ข้างๆก็ทำงานง่ายหน่อย เพราะมันวาดรูปสวยโคตร ไอ้ลายไทยนี่บอกตรงๆผมไม่ถนัด ก็ได้มันมาแก้ให้
“พี่ตี๋ ถ้าพี่จะให้ผมตามแก้เยอะขนาดนี้ ผมว่าพี่ให้ผมทำเองดีกว่า”
“เฮ้ยไรว้า ออกจะสวยงาม ใช่ไหม? ปู่”
ไอ้แบงค์ที่ยืนเท้าเอวดูดชาเย็นหันมามอง “มึงน่าจะรู้แก่ใจนะไอ้ตี๋” ไอ้ส่ายหัวแล้วหันหน้าหนีแปลว่าอะไรวะ กูมองโลกในแง่ดี แปลไม่ออก
ถ้ามีไอ้พี่ฟินอยู่ด้วยงานคงสนุกกว่านี้ แต่เฮียสัญญาไว้แล้วว่าจะไปพาไอ้พี่ฟินกลับมา เลยไม่กลัวอะไรอีก
ยังไงมันก็ต้องกลับมา มารอดูผลงานผมกับไอ้ปิ๊กด้วยแล้วกัน!
“พี่ตี๋ วาดเบี้ยวอีกแล้ว”
“เว้ยยย รู้แล้วน่า!”
……………………………………….
…………………………..
“ไอ้ตี๋”
หือ เหมือนใครเรียก?
รู้สึกเหมือนจะมีสะกิดแก้มเรียกด้วย แต่ก็สักพัก กว่าผมจะรู้สึกตัว..
ลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นหน้าไอ้พี่หมอกชะโงกมองผมจากที่ๆสูงกว่า ผมหลับไปคาไม้อัด ในมือยังถือแปรงอยู่เลย รอบๆก็เห็นคนอื่นนั่งทำงานกันแต่ไม่ยักจะมีใครปลุก
“กลับบ้านยัง?”
“หืม? ไม่รู้ดิ ผมถามแป็ปนึง” ไอ้ฟ้าเดินผ่านก็กวักมือเรียก ความจริงมันก็สวยอยู่หรอก แต่การพูดการจาของมันทำให้มันยังโสดสนิทถึงทุกวันนี้
“ฟ้า ใกล้เสร็จงานยังอ้ะ?”
“ไอ้เชี่ยตี๋ มึงเล่นนอนไปเกือบชั่วโมงยังมีหน้ามาถามอีกว่าเสร็จรึยัง มึงเห็นคนอื่นเขานั่งทำงานกันไหม? ตื่นมาก็ดี รีบๆมาทำงานเลยมึง”
โอเค นี่คือเว่อร์ชั่นเพื่อนสนิท มาลองดูอีกร่างอวตารของมันดีกว่าครับ
“อุ้ย พี่หมอกขา โทษทีนะคะ ฟ้าไม่เห็นว่าพี่หมอกอยู่ด้วย ไปซักทีซิไอ้ตี๋ ชั้นจะคุยกับพี่หมอกวุ้ย” ไอ้ที่ต่อท้ายมึงไม่ต้องกระซิบก็ได้นะ พี่หมอกหูดี ได้ยินมึงหมด ภาพพจน์มึงไม่เหลือแล้ว
พี่หมอกขมวดคิ้ว แต่ก็ยื่นมือมาให้ผมดึงตอนจะลุกขึ้นจากแผ่นไม้ “ไล่เพื่อนมึงไปไกลๆเลย กูไม่อยากคุยด้วย” ไม่ต้องให้ผมพูดหรอก ไอ้พี่หมอกมันตั้งใจให้ไอ้ฟ้าได้ยิน รายนั้นถึงกับช็อคไปเลย
ผมเดินเข้าไปหาไอ้ฟ้า ตบไหล่เบาๆ “ไม่เป็นไรนะฟ้า พี่เขาก็อย่างนี่แหละ”
“เชี่ย กูไม่ได้ช็อคแบบนั้น…โหดๆแบบนี้ เป็คกูเลยว่ะ”
“สเป็คมึงกูว่ามีปัญหานะ”
“ช่างหัวกูเหอะ แล้วพี่เขามาทำอะไรที่คณะเราหว่ะ ไม่ใช่ว่าพี่เขาอยู่วิศวะหรอ?”
“เออ ไม่รู้หว่ะ”
มองต้นไม้ใบหญ้ารอบๆไป พักนี้รู้สึกเหมือนหลายๆอย่างมันชัดขึ้นจนคนอื่นเริ่มจะสังเกตเห็น ผมไม่คิดมาก่อนว่าคนรอบตัวผมจะช่างสังเกตกันถึงขนาดนี้ เล่นเอาเตรียมคำตอบมาตอบไม่ทันเลย
“ไหนงานของมึงวะ รีบๆทำซักทีซิ กูหิวข้าวจะแย่แล้ว”
“ตอบแค่นี้ก็ไม่ได้ นู่น มึงไปแบกไม้กับไอ้กล้วยเลยไป น่าหมั่นไส้” จิกหางตาใส่อีก! นี่กูผิดหรอวะ?
แดดเริ่มกลายเป็นสีส้ม ไอ้พี่หมอกก็ยังไม่ไปไหน วนเวียนอยู่แถวนั้น นั่งเล่นมือถือบ้าง หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านบ้าง ผมเห็นมันมองไอ้รุ่นพี่ผมบางคนที่ออกไปเตะบอลเล่นกันตรงสนามหญ้าข้างๆตึก คิดว่ามันน่าจะอยากเล่น ไอ้ผมได้แต่ยกไม้ไปมา ไม่หนักหรอกครับ แต่ขี้เกียจเดิน แม่งโคตรไกล
ไอ้กล้วยนี่ก็เดินไป จ้องหน้าผมไป หัวเราะไป เออ ท่าจะบ้าหว่ะเพื่อนกู
“รีบๆยกไอ้ตี๋ เดี๋ยวกูพลาดช็อตเด็ด”
“ถ้ามึงอยากดูขนาดนั้นมึงทิ้งกูไปเลยดีกว่า ใช่สิ กูมันไม่ใช่วนิดานิ” แกล้งทำหน้าเศร้า บีบน้ำตา แต่กลับได้รับคำสรรเสริญกลับมาว่า “หยุดทำเหอะหว่ะ อุจาดตา แม่ง ถ้าวนิดาหน้าแบบมึง กูคงกระโดดถีบขาคู่มึงไปแล้ว” หัวเราะอีกแล้ว อะไรตลกหนักหนาวะ?
“ฟาย รีบๆยกเลยไป กูก็หิวข้าวแล้ว” ยกไหล่ขึ้นปาดเหงื่อเพราะมือไม่ว่าง อ้าวเวร หน้าผมเลอะสีเมื่อไหร่วะเนี่ย เสื้อเลอะเป็นปื้นเลย
“ไอ้กล้วย หน้ากูเลอะหรอวะ?”
“ฮ่าๆๆๆ พึ่งรู้ตัวหรอมึง กูกลั้นยิ้มจะตายแล้วเนี่ย กร๊ากก” ผมเลยกระแทกไม้ไปทางฝั่งมัน ชนเข้าเต็มๆพุงมันนี่แหละ
“ไอ้ตี๋ มึงทำร้ายกูหรอวะ”
“มึงต่างหากที่ทำร้ายกู หน้ากูเลอะแล้วยังปล่อยให้กูเดินวนรอบมออีก” ยกมือเช็ดก็ไม่ได้ สีแดงด้วย เด่นสัดๆ
“ใครแม่งแกล้งกูวะเนี่ย จะกระทืบให้จมดินเลย”
ไอ้โจ๋ ไอ้เคิ่ล ไอ้กล้วย ไอ้พี่บลู พี่ฝัน ไอ้ฟ้า ผู้ต้องสงสัยมีเป็นล้าน จะไปจับยังไงถูก
“กร๊ากกกกกกกกก ถ้ามึงจะกล้ากระทืบไอ้พี่หมอกนะไอ้ตี๋” ห้ะ? ไอ้พี่หมอก?? “กูยื่นก้นให้มึงเตะสามทีสี่บาทเลย วะฮ่าๆๆ”
พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง
ไอ้กล้วย ถ้ามึงพูดมากกูให้สองเบี้ย(บวกสองตีน) แต่ถ้ามึงเงียบกูแจกทองนะเว้ย!!!
“งั้นกูขอถีบมึงก่อนเลยแล้วกัน กูมีแบ็งค์ยี่สิบ งั้นกูขอ 15 ทีรวดเลยแล้วกัน!!”
พอผมวางไม้ลงกับพื้นมันก็วางบ้างครับ วิ่งไล่เตะกันรอบคณะอักษรจนเหนื่อยนั่นแหละถึงหยุด ผมไปทางไหนก็มีแต่คนขำ แม่ง ไอ้พี่หมอก เดี๋ยวนี้ร้ายนะเว้ย กระชากเรตติ้งกูทางอ้อมเลยนะเนี่ย
ถึงว่ามือกูเลอะสีได้ไงวะ เพราะตอนจับมือพี่หมอกให้มันดึงผมลุกนี่เอง หึหึ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับไอ้ตี๋ พี่หมอกนะพี่หมอก เตรียมฝันร้ายได้เลย
“มึงรีบไปล้างหนวดแมวออกเหอะหว่ะ กูเห็นแล้วไม่อยากเดินใกล้ เดี๋ยวเขาหามึงรู้จักกู”
“มึงก็เลวนะไอ้กล้วย เห็นตำตา จะทิ่มตามึงบอดอยู่แล้ว ยังไม่ทักกูเลย”
“อ้าว เห็นเพื่อนโง่ซักที เรื่องไรจะปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆหล่ะครับ?” กูจะเลิกคบมึงแล้ว เดี๋ยวนี้เลย บายบ้ายไอ้คุณกล้วย
มันล้างไม่ออกหรอก แต่ก็จางจนไม่เห็นเป็นเส้นๆแล้ว ตอนนี้แก้มผมเลยแดงแป้ดเหมือนพวกแป๊ะยิ้มเลยครับ ไอ้กล้วยให้ผมยิ้มโง่ๆใส่ แล้วมันก็ถ่ายรูปลงมือถือมันเก็บไว้ ฮาได้อีกนะมึง กร๊ากกกก เห็นหน้าตัวเองยังฮาเองเลย
ล้างหน้าเสร็จก็รีบไปยกไม้ต่อ เอาไปเก็บหลังสโตร์ ระหว่างทางคนรู้จักก็ทัก “อ้าว หนวดแมวมึงหายไปไหนหว่ะ?” ไอ้พวกนี่นิ เห็นแล้วก็ไม่ทักกูสักคน
เดินกลับไปที่ตึก หันไปหาพี่หมอกก็ไม่เจอแล้วครับ เดินไปก็ยังเห็นของวางอยู่ มองออกไปที่สนามหญ้า มันไปเตะบอลแล้ววะเฮ้ย!
มันเตะเล่นกับพวกรุ่นพี่ผม น่าจะรู้จักกันมาก่อนด้วย ผมว่าเวลามันเล่นฟุตบอลนี่คนละอารมณ์กับปกติ มันจะดูจริงจังมากๆ มันเร็ว แล้วเป้าหมายก็พุ่งตรงไปที่ประตูอย่างเดียว
มันดูต่างจากคนอื่น
เคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ คล้ายกับเป็นลูกบอลเองที่วิ่งเข้ามาหาเท้ามัน
ต่อให้มีพี่ๆกี่คนปิดก็ปิดไม่อยู่ ไอ้พี่หมอกนี่อย่างพริ้วเลยครับ ผมยืนมองมันเล่นแล้วก็อดทึ่งไม่ได้ มันมีอะไรอยู่ในตัวเยอะแยะไปหมดรอให้คนมาชื่นชมมัน
แต่ตอนนี้ เรื่องชมฝังลงดินไปก่อนเลย
ไอ้พี่หมอก..หึหึ แกล้งผมอ่อ?
งานนี้สิวขึ้นก็ขึ้นมันด้วยกันนี่แหละ ผมไม่สนแล้ว เอานิ้วไปจุ่มห้านิ้วสองมือลงถังสีน้ำเงิน ผมหาถังสีแดงไม่เจอแล้ว ไม่รู้ใครยกไปใช้ ไอ้โจ๋แม่งบ่นผมว่าผมเอาแต่เล่น เออน่า ขอแป็ปนึง
ย่องเข้าไปตอนที่มันยืนมองคนอื่นเล่น เหมือนตอนนี้มันออกมายืนพักข้างๆ
เดินเข้าไปเงียบๆ ไม่ให้มันรู้ตัวก่อน อยู่ที่ข้างหลังมันแล้วครับ ตอนนี้ผมมันเปียกเหงื่อ ดึงเสื้อออกมานอกกางเกงด้วย
“พี่หมอก..”
“หือ?” พอมันได้ยินเสียงผมก็หันมา นี่แหละ จังหวะดี!!
ป้าปป!!
พูดสามคำได้ว่า “เต็ม สอง แก้ม” กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นไง โดนเข้าไป ช็อคเลยอ้ะดิ ฮ่าๆๆๆ”
เพื่อนที่เล่นบอลด้วยเมื่อกี้ก็หันมาดู หากันไป เป็นรอยนิ้วเต็มสองแก้มเลยครับ ไอ้พี่หมอกดูเหมือนจะอึ้งไปสักพักนึง แล้วก็คว้ามือผมขึ้นมาตอนที่ผมมัวแต่หัวเราะ ป้ายเข้าที่หน้าผม เวร กูพึ่งไปล้างหน้ามา เลอะอีกแล้วหรอ
“ว้าก พี่ ไม่เอา ฮ่าๆๆๆ”
สะบัดหลุดออกจากมือมันก็วิ่งหนีดิวะครับ อยู่ให้มันเชือดหรอ ผมก็วิ่งกลับไปทางที่พวกผมอยู่ แต่เวรครับ วิ่งไปถึงไอ้กล้วยแม่งจับผมล็อคเอว ไม่ต้องรอไอ้พี่หมอกมาถึงตัวเลย มือไอ้พวกเพื่อนๆพี่ๆก็รุมเต็มผมเลยครับ เลอะไปทั้งแขนทั้งหน้าเลย
“เฮ้ยย ไม่เอา เดี๋ยวเสื้อเลอะ ว้ากกก พี่หมอก ช่วยผมด้วยยย”
เห็นมันยืนหัวเราะจากมุมไกลๆ สนุกเลยสินะ สนุกเลยหล่ะสิ ไอ้ฟ้า หยุดเขียนบนตัวกูสักที ไอ้คำว่าเกรียนนี่อย่าเขียนได้ไหม เอาซะตัวใหญ่เท่าแขนเลยนะ
ดิ้นไม่หลุด ฉุดไม่ไป
เสียงหัวเราะดังก้องใต้ตึกสถาปัตย์ รวมถึงเสียงหัวเราะของพี่หมอกด้วย..
ผมยอมพลีชีพให้แล้วกัน!!
……………………………
………………..
[Coin 29 : complete]
[17.12.54]
-
http://www.youtube.com/v/hbJuEFs7-kU?version=3&hl=en_US&rel=0
FIX YOU
When you try your best but you don't succeed
When you get what you want but not what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse
When the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone but it goes to waste
Could it be worse?
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
High up above or down below
When you're too in love to let it go
If you never try you'll never know
Just what you're worth
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
Tears come streaming down your face
When you lose something you cannot replace
Tears come streaming down your face
And I
Tears come streaming down your face
I promise you I will learn from all my mistakes
Tears come streaming down your face
And I
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
ให้กับเฮียฟิน ตอน28.1 o13
ในที่สุดก็แปะคลิปเป็น :mc4: :mc4:
รักคนอ่าน :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หมอกน่ารักมากมากเลยยยยยยยย
หลงจะตายอยู่แล้ว
แอบหนักใจกับปัญหาเด็กหมอก
เฮ้ออออออออออออ o22
-
สนุกมากกกกกก คนแต่งแต่งเก่งจัง พี่หมอกจัดการเห็บ ไร หนักๆ เลยนะ
-
ตี๋น่ารักสดใส ใครอยู่ใกล้ตี๋ก็มีความสุข :กอด1:
-
ไม่ชอบนิสัยชะนีที่เป็นแบบนี้ :beat: :z6:
ชอบตัดสินใจแทนผู้ชาย :beat:
ที่คิดว่าผู้ชายจะเลือกตัวเองแน่นอน :angry2: :angry2: :angry2:
-
น่ารักอะ
-
ต่อไปนางร้ายคงจะเยอะมั้งเนี้ย ตี๋บางครั้งก็เป็นคนชั่วบ้างก็ได้นะ เป็นเราหรือชะนีมาพูดแบบนี้ใส่จะเตะให้ล้มทั้งยืนเลย
-
พี่หมอกออกโรงจะปกป้องตี๋เอง หวานว่ะ
-
หมอกเลือกตี๋! รู้อย่างงี้แล้วพวกชะนีโปรดไสหัวไป!! :z6:
ปล.เค้าอ่านจนจบแล้วนะ แต่มันไม่รู้จะเริ่มเม้นยังงัยอ่ะ มันยาวววววว เค้าตั้งหลักไม่ถูก T T
-
บอกได้คำเดียว
น่ารักอ่ะ!!
-
ตี๋คับ พี่หมอกยิ้งหยิ่งอ่ะ ..เค้าชอบบบบ!!!!!
:กอด1: .... เฮ้อ อยากได้อย่างพี่หมอกสักคน :กอด1:
-
o13 ชอบนายเอกเรื่องนี้สุดๆ ทั้งแมนและน่ารัก ไม่แอ๊บอีกต่างหาก
:-[ ถึงคนแต่ง... แม้จะมาม่าแค่ไหนเราก็จะติดตามอย่างเหนียวแน่น!!
-
'สงสารพวกหนู' -*-
อยากเห็นรูปตี๋หมอก :sad4:
วอนคนเขียน :sad4:
-
ฮามากตี๋
-
ฮ่าฮ่า
เดี๊ยวนี้พี่หมอก
ขยันแกล้งน้องตี๋นะนี่
น่ารักเชียวล่ะ
พี่หมอกจัดการอีพวกนั้นเลยนะ อย่าให้มันมายุ่งกะตี๋
:fire:
-
ถ้าใครมาทำตี๋มันต้องเจอ :beat: :z6:
ว๊ากกกกพี่หมอกหัวเราะ :mc4:
-
ไอ้ผู้หญิงพวกนี้นี้มัน !!!!! //ถีบลงบ่อปิรันย่า
พี่หมอกเตะบอล *O* เดินไปเล่นยังไงเนี่ย แบบกูเล่นด้วย แล้วเตะเลย :laugh:
ตอนท้ายน่ารัก ~ เด็กนะพี่หมอก ตี๋น่ารักน่าแกล้งอ่ะดิ -///-~
“พี่ตี๋หรือเปล่าครับ” น่าจะเป็น คะ รึเปล่าคะ :a5:
-
หมอก-ตี๋ ต่างฝ่ายต่างห่วงกันนะ
-
เฮียฮ้ง โคตรเท่ห์
พี่หมอก จับพวกตัวอิจฉาเข้าเครื่องประหารหัวสุนัขให้หมดเลย
-
พี่หมอกหัวเราะ!!! o22
อยากไปเห็นให้เป็นบุญตาซะจริงๆ :m20:
-
พี่หมอกน่ารักเชียว มีแอบแกล้งตี๋ด้วยอ่า อยากเห็นๆ
แต่ตอนนี้พี่ช่วยไปจัดการแม่พวกผู้หญิงพวกนั้นก่อนนะคะ
อย่าปล่อยให้มารังแกน้องตี๋อีกเป้นอันขาด :m31: :m16:
-
นั่งเรียนเศรษฐศาสตร์อยู่ รายได้ประชาชาติเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเลยอ่ะ 555555'
พี่หมอกน้องตี๋น่ารัากเลยอ่ะ ;))
-
:z2:อร้ายยย พี่หมอกหัวเราะ อิอิ
-
พี่หมอกน่ารักมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นทุกวัน
-
แล้วเฮียกับฟินป่านนี้เป็นไงบ้างเนี่ย
-
ชะนีเจ้าปัญหา ก่อตัวกันเยอะจริงๆ โรคจิต
-
เอร้ยยย ไม่ไหวแล้ว ถ้าตอนนี้จะน่ารักขนาดนี้
เดียวนี้พี่หมอกนี่เริ่มบ้าบอๆ ไปกับตี๋แล้วนะเนี่ย ><~~~~~~~~
-
พี่หมอกน่ารัก
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ถามกันจริงๆ จับเข่าคุย
ครั้งแรกที่เห็นเรื่องนี้ คิดจะไม่อ่านเพราะชื่อเรื่องใช่ไหม :laugh: :laugh: :laugh:
มีแต่คนพูดมาว่าชื่อเรื่องมัน&&$9$&@;3$&94;$3849;$943$;มาก 5555
เลยมาพร้อมกักบิจกรรมใหม่ที่อาจจะไม่มีใครสน ตะแหน่ว o22
ไม่ได้จะเปลี่ยนจริงๆคัฟ แต่แค่อยากรู้ว่า"สมมติ"จะเปลี่ยน เป็นอะไรดี
ถ้าเปลี่ยนชื่อเรื่องได้ จะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไร
เล่นกันสนุกๆ ไม่ได้จะเปลี่ยนจริงๆนะคัฟฟ
รางวัลอาจจะมี..(ถ้ามันมีการรวมเล่ม55เดี๋ยวแถมของให้ เพราะชอบลดแลกแจกแถมมม)
รออ่านความคิดทุกคนอยู่คัฟ o13
Cn9095
อัพเดต
"รักหมดใจนาย ice man " - none_ny
"หนี้หัวใจ....มีจ่ายไหมครับ" - โจ๊กกุ้ง ชื่อนี้ buff89 ถือป้ายไฟเชียร์จากที่ไกลๆ :z1:
"ธนาคารพิศวาส" - somma เอาจริงเด้ o22 กร๊ากกกกกกกกกก ชอบบบ o13 อารมณ์ตบเตะ ตบต่อยมาก :beat:
"ตั้งใจทำงานหาเงิน ไหงได้(พี่)หมอก(ซะงั้น)" - drasil :a5: เป๊ะมาก
" ทยอยจ่าย หัวใจรัก " - ben~ya
"1.หนี้นี้...ใช้หัวใจไถ่คืน (รู้สึกว่ามันหวานอ่ะ...รึเปล่า?? 55+)
2.ปลดหนี้ด้วยหัวใจ...ให้นายเย็นชา (เกาหลี มาเลย 55+)
3.รักษาใจ...นายน้ำแข็ง/หรือ/รักษาใจ...เจ้าชายน้ำแข็ง (ยังเกาหลีฟีเวอร์อยู่ 55+)"
penda ส่งมาตั้งสามชื่อ ส..ส..สุดยอด o22
"รักไม่มีข้อแม้...แพ้หัวใจเธอ" - akike
คำอธิบาย(ทำเหมือนประกวดนางงาม :เฮ้อ:) : ที่ตั้งชื่อนี้เพราะว่า ไม่ว่าจะเป็นคู่เฮีย หรือ น้องตี๋ อาพี่หมอก ล้วนสื่อถึงความรักที่เกิดได้ทุกเวลาและเกิดได้กับทุกคน ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะไม่เต็มบาทหรืออะไรก็ตาม ทุกคนล้วนต้องการคนที่เข้าใจุึงจิตใจ ไม่ใช่เข้าใจเพียงคำพูดหรือร่างกาย อย่างพี่หมอก แสดงออกมาเป็น แต่ตี๋ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกจากใจ สื่อถึงกัน นี่แหละความแตกต่างของความรักไม่ใช่คู่ขา แล้วแพ้หัวใจเธอ เพราะจากสิ่งที่เป็นตี๋ หรือเฮีย หรือฟิน พี่หมอก ต่างมีการแสดงออกที่แตกต่างกัน ตี๋ ก็แพ้ในความที่พี่หมอกเป็นพี่หมอก แล้วพี่หมอกก็แพ้ความป่วงที่เรียบง่าย ไม่ซับซ้อน เป็นตัวตนที่เข้าถึงได้ของตี๋ โดยกรณีน้องฝน ความคิด การแสดงออกของตี๋ต่อคนรอบข้างพี่หมอก ที่น่าจะรัก ทำให้คนอื่นๆ รอบตัว ย้อมรับ ความรักจึงชนะ และผ่านไปได้ โดยใช้หัวใจเป็นสื่อกลาง :L2:
:กอด1:
แม่...บรรยายมาซะดูดี จริง ๆจะบอกว่า เพราะความคิดแบบป่วง กับหัวใจแสนซื่อ ที่งงๆ ของตี๋นั่นแหละ แค่นั้นจริง ๆ :n1:
อธิบายมายาวขนาดนี้เลยจัดให้เต็มๆ o13
"....รักนี้ ที่ปลายหญ้า......" กร๊ากกกกก อ่านรอบแรกนึกว่า "รักนี้..ที่กินหญ้า" ( :z6: :z6:) จากรุ่นน้องสาววาย ขี้เกียจหายูสหว่ะไอ้น้อง เอาสมญานามนี้ไป จากคำให้การบอกว่า หมอกลงต่ำมากที่สุดก็ตรงปลายหญ้า ลึกซึ้ง!
"โอบรักจากไอหมอก" (จากไอ้หมอก :laugh:),"รักของฉันและนายทำให้เส้นขนานมาบรรจบ","อดีตไม่สำคัญปัจจุบันของฉันมันคือนาย" (ย.ย..ยาวว)
White choc :กอด1: :กอด1: :กอด1:
update 20.12.54
-
ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก!!
-
:กอด1:
-
ถ้าเปลี่ยนก็ไม่ใช่เรื่องนี้เด่ ก็เพราะว่าชื่อเรื่องมันเป็นอย่างนี้แหละถึงได้เข้ามาอ่านไง คึคึ
ชื่อเรื่องมันเถื่อนดึงดูดดี เราเข้ามาก็เพราะว่าชื่ิอเรื่องโหดๆเถื่อนอย่างนี้แหละ
แบบ เงินน่ะ มีไหมวะ ไม่หยาบเกินไป หาเรื่องนิดๆ เหมือนจะอ่านกันไหมว่ะ :laugh:
-
ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก เพราะถ้าเปลี่ยนคนที่อ่านประจำจะไม่รู้
เดี๋ยวจะนึกว่าเป็นเรื่องใหม่ พาลไม่อ่านไปซะอีก
-
น่ารักว่ะะะะะะ
-
เอาล่ะสิ.....:a5:........ ถึงพูดว่าอยากเปลี่ยนแต่ตอนนี้คิดไม่ออกค่ะ อ่านความเห็นที่ผ่านๆมานะ คืิอแบบ เชื่อว่ามีหลายคนไม่เม้นท์คือเสิร์ชหาชื่อตามกู๋โก้ถ้าเปลี่ยนแล้วไม่ประชาสัมพันธ์ดีๆนี่ ยอดวิวลดเลยนะ(ห่วงเรื่องนี้55)
แต่ก็อยากเปลี่ยน เพราะชื่อเรื่องทำให้ตี๋ดูชั่วมาก เหมือนตี๋ขู่กรรโชกทรัพย์จากพี่หมอกอ้ะ (ทั้งที่ตี๋ออกจะน่าฟัดกอดกัดขนาดเน้ :man1:)
ค่อยๆคิดไปเรื่อยๆดีก่าเนอะ น่าจะมีคนคิิดชื่อเรื่องเจ๋งๆได้ :z2:
-
ตอบจริงๆ ว่าใช่ค่ะ แต่ตอนที่เริ่มลงเรื่องนี้มันเป็นช่วงน้ำท่วมพอดี เราก็ได้แต่ตามอ่านแต่เรื่องเดิมๆ ผ่านทางมือถือ ไม่ได้เม้นท์นิยายเป็นเดือน อ่านอย่างเดียว ไม่ได้มีเวลากับอินเตอร์เนตเหมือนเดิม พอสถานการณ์คลี่คลายเราก็เห็นว่ามีคนเข้ามาอ่านเรื่องนี้และคนก็เม้นท์เยอะด้วย ก็เลยเข้ามาอ่านบ้าง สนุกค่ะ เขียนลื่นไหลอ่านเพลิน และคิดว่าไม่น่าเปลี่ยนชื่อเรื่องนะ เพราะชื่อเรื่องมันก็เข้ากับ คำว่า "Coin" ดีออก
-
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงตั้งนานนี่ สนุกมาก ๆ
พระเอกให้อารมณ์คิโยมิเนะมากๆ เลย นายเอกก็คล้าย ๆ ฟูจิชิมะ เลย (จากเรื่องเพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก)
ชื่อเรื่องเอาเป็น "รักหมดใจนาย ice man " ดีไหม 555 ชื่อโคตรน้ำเน่า ถ้านึกดี ๆ ออกจะมาช่วยนะคะ ^^
ปล.แต่ไม่อยากจะบอกว่า เราเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องนี้เลยนะ มันน่าดึงดูดดี หุหุหุ
-
น้องตี๋ไม่ใช่คู่ขาพี่หมอก
เพราะงั้น
เรื่องที่น้องผู้หญิงคนนั้นขอร้อง
น้องตี๋ก็เลยทำให้ไม่ได้
เรื่องถูกคนแกล้งให้พี่หมอกเค้าจัดการไปเถอะ
อยู่เฉยๆคอยอยู่ใกล้ๆพี่เค้าก็พอ
เอ่อ.....~
เพื่อนๆน้องตี๋เขียนว่าน้องเกรียน
ไม่ถูกนะคะ
น้องตี๋ไม่ได้เกรียน
น้องแค่เป็นธรรมชาติ
กร๊ากกกกกกกกก~
^
เรื่องชื่อแบบเดิมก็ดีอยู่แล้วนี้คะ
เหมาะกะน้องตี๋ดีออก
แต่ ถ้าอยากเปลี่ยนใหม่
ก็ตามใจเจ้าของกระทู้จ๊ะ
-
ผมว่าชื่อเดิมดีอยู่แล้วนะ
-
ถ้าเปลี่ยนชื่อเรื่อง ก็ต้องเปลี่ยน Coin เป็นอย่างอื่นอีกดิ่ ยุ่งยาก :เฮ้อ:
ตอนนี้เริ่มชินกับกลิ่นแล้ว(?) เอาชื่อเดิมนี่แหละ :man1:
-
เพราะชื่อเรื่องนี้ทำให้เราคลิกเข้ามาอ่านค่ะ
มันแปลกดีนะ
เราว่าชื่อเดิมดีอยู่แล้วค่ะ
-
แต่เพราะชื่อนี้นะเราเลยเข้ามาอ่าน เราชอบเพราะมันดูง่ายๆสบายๆดีอ่ะ
ชื่อใหม่เหรอ เอา "หนี้หัวใจ....มีจ่ายไหมครับ"เป็นไง ฮ่าๆๆ เสี่ยวมาก
-
ยอมพลีชีพเพื่อยิ้มของพี่หมอกเลยหรอตี๋ ? :-[
ปล ที่อ่านเรื่องนี้ เพราะเห็นชื่อเรื่องแล้ว มันน่าสนใจครับ ไม่ได้คิดว่ามันน่าเกลียดเลย
-
ตอบอย่างจริงจัง ... เห็นชื่อเรื่องก็กดเข้ามาอ่านเลยค่ะ 55
(ปกติไม่อ่านทุกเรื่องด้วยงะ แอบเรื่องมาก ถ้าขึ้นต้นเรื่องมาง้องแง้ง
ภาษาง้องแง้ง และชื่อตัวละครประหลาดๆจะไม่อ่านค่ะ)
และที่สำคัญปกติเราซุ่มงะ ..มีเรื่องนี้แหละ เม้น
-
พี่หมอกน่ารัก น่าฉุดกลับบ้าน
*หลบตีนตี๋* ฮ่าๆ พี่หมอกหัวเราะเว้ยยยยยยย ! อเมซิ่งมากก ><
-
ชอบชื่อนี้อ่ะ เกิดรวมเล่มเอาไปอ่านที่อื่นคนเค้าอาจจะคิดว่าอ่านหนังสือเศรษศาสตร์ไง :laugh:
-
ชอบชื่อนี้อ่ะ เกิดรวมเล่มเอาไปอ่านที่อื่นคนเค้าอาจจะคิดว่าอ่านหนังสือเศรษศาสตร์ไง :laugh:
เนียนมาก อ่านที่ไหนก็ได้ :z1:
-
ตี๋หมอก :m3: ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักวุ้ยยย
ขอนิด ตอนเฮียฮ้งอ่ะ เค้าซึ้ง อ่านแล้วแบบว่า มันใช่แลยอ่ะ ชอบ o13
ส่วนชื่อเรื่อง อืม... ชื่อนี้แหละ จริงๆนะ
-
ที่เราเข้ามาอ่านก้เพราะชื่อเรื่องนะ ตอนแรกนึกว่าจะแนวๆนักเลงไถตังค์อะไรแบบนั้นแต่ที่ไหนได้ กรี๊ดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ
-
ตอนนี้บรรยากาศเฮฮาน่ารักดี :L2:
-
ชะนีแรงนะย่ะ
มาขอกันหน้าด้าน ๆ แบบนี้
ไปเคลียร์เลยนะพี่หมอก
:m16: :m16: :m16:
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวัน
-
สนุกมากก เป็นคู่ที่เหมาะสมกันได้อย่าลงตัว แม้อะไรๆจะแตกต่างกันมากก็ตาม แต่สุดท้ายก็กลับกลายเป็นว่า เป็นส่วนเติมเต็มให้แก่กันน ชอบบบบบ ๆๆๆ <3 :L2:
-
:sad3: พี่หมอกเเกรเปิดเผยกะชาวบ้านมากขึ้นนะเนี่ย
ผู้หญิงพวกนั้น :z6: เดี๋ยวให้พี่หมอกจัดการซะ
ส่วนเรื่องชื่อเรื่อง ไอ้ที่อ่านมาตั้งแต่แรกๆก็เพราะชื่อเรื่องนี่หว่า ไม่ได้จะไม่อ่านเร้ย ไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้เนอะ
แต่ถ้าจะให้เปลี่ยน เป็นไรดีอ่ะ เค้าคิดไม่ออกอ่ะ แต่อยากเล่นด้วย
เพื่อนนั่งข้างๆ มันเห็นนั่งคิดนานแล้ว เม้นท์ไม่จบซักที
มันบอกเอา "ธนาคารพิศวาส" มั้ย :serius2: โอ้ย ชื่อเรื่องไรกันวะ ไม่ใช่นิยายตบจูบ :laugh:
ไม่ไหวๆๆๆ
รอเม้นท์คนอื่นละกัน :เฮ้อ:
รักคนเขียน :m1:
-
ตามอ่านมาระยะหนึ่ง แต่ยังไม่ได้เม้นท์เลย เพราะยังอ่านไม่ทันตอนล่าสุด, แต่ชื่อเรื่องไม่อยากให้เปลี่ยนเลยค่ะ เพราะเป็นชื่อเรื่องที่ดีแล้ว และก็น่าสนใจดีด้วย
:กอด1:
-
:กอด1:
-
โห พี่หมอกหัวเราะ แรไอเท็มชัดๆๆๆ o13
-
อุตส่ามีนางร้ายละ ดันโผล่มานิดเดียวเอง
-
พี่หมอกเปลี่ยนไปมีการแกล้งตี๋ซะด้วย
ชอบคู่นี้ที่สุด น่ารักอะ
-
หมอกหัวเราะแล้วว ว :laugh: น้องตี๋นี่น่ารักจิงๆ :L2:
-
ตื่นเต้นกับน้องผู้หญิงคนนั้น เธอก็ช่างกล้านะ โมโห อึดอัด สงสาร ปนๆกันไป แต่ชอบตี๋ ไม่นางเอกดี ฮ่าๆ
พี่หมอกน่ารักเช่นเคย :o8:
พอดีว่างจัด เห็นบอกว่าชอบ เลยจัดเต็ม หึๆ :z2:
“ฮ..ฮ..เฮ้ย เดินมาทางหนีวะ” นี้ว่ะ
“ไหน กูดูดิ” ให้เหมาะกับรูปประโยค ดิ๊ ถ้าบอกดูดิ(=ดูสิ >>เหมือนเราต้องการให้คนอื่นดู) ดูดิ๊(ขอดูหน่อยซิ)
“พี่ตี๋หรือเปล่าครับ” ประโยคนี้ แม่สาวคนงามคนนั้นพูดหรือเปล่าจ๊ะ ลงครับซะสะดุ้ง >>คะ
“บายบ้ายมึง พรุ่งนี้เจอกัน” >>บ๊ายบาย
“หน้าจะก่อนเปิดเทอมสองสามวันค่ะ” >>น่า
คราวนี้มันพูดออกมาชัดเจน ถึงแม้คำที่พูดออกมาจะไม่รื่นหูนักเท่าไหร่ >> ให้เลือกระหว่าง ไม่รื่นหูนัก กับ ไม่รื่นหูสักเท่าไหร่
“โอ๊ย” ใครมันเอาแปรงทาสีเคาะหัวผมหว่ะ อ้าว ไอ้พี่บลู “ทำไรของพี่หว่ะเนี่ย” >> วะ
ทาสีเสร็จก็ยกไปเก็บที่สโตร์หลังโรงยิมก่อน แล้วค่อยเอามาติดใกล้ทีหลัง จะได้ติดทีเดียวไปเลย >>แปลว่าอะไรอะไม่เข้าใจ
หลายๆคณะก็เริ่มกลายสภาพเป็น SME ที่น่าสนใจสุดคงเป็นฝ่ายคหะกรรม >>คหกรรม
“หืม? ไม่รู้ดิ ผมถามแป็ปนึง” >>แป๊บ
“อ้าว เห็นเพื่อนโง่ซักที เรื่องไรจะปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆหล่ะครับ?” กูจะเลิกคบมึงแล้ว เดี๋ยวนี้เลย บายบ้ายไอ้คุณกล้วย
มันล้างไม่ออกหรอก แต่ก็จางจนไม่เห็นเป็นเส้นๆแล้ว ตอนนี้แก้มผมเลยแดงแป้ดเหมือนพวกแป๊ะยิ้มเลยครับ>> แป๊ด
เดินกลับไปที่ตึก หันไปหาพี่หมอกก็ไม่เจอแล้วครับ เดินไปก็ยังเห็นของวางอยู่ มองออกไปที่สนามหญ้า มันไปเตะบอลแล้ววะเฮ้ย! >>ว่ะ
ไอ้พี่หมอก..หึหึ แกล้งผมอ่อ? >> ตั้งใจจะใช้ใช่มะ อ๋อ(หรอออ) รึเปล่า ไม่รู้เดามั่ว ฮ่าๆ
งานนี้สิวขึ้นก็ขึ้นมันด้วยกันนี่แหละ ผมไม่สนแล้ว เอานิ้วไปจุ่มห้านิ้วสองมือลงถังสีน้ำเงิน ผมหาถังสีแดงไม่เจอแล้ว ไม่รู้ใครยกไปใช้ ไอ้โจ๋แม่งบ่นผมว่าผมเอาแต่เล่น เออน่า ขอแป็ปนึง
ป้าปป!! >>ใช้ บ สะกดนะ ไม่ใช่ภาษาต่างประเทศ เป็นเสียงเฉยๆ
“วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นไง โดนเข้าไป ช็อคเลยอ้ะดิ ฮ่าๆๆๆ” >> ไม่มีไม้โทนะ มีแล้วเสียงแปลก อ่ะ ก็ได้มั้ง ถ้า อ้ะ(ยื่นของให้) อ๊ะ(อุทาน)
//จะโดนดีดออกนอกทู้มั้ยเนี่ยยย :z3:
ลืม เรื่องชื่อใช่มะ อืมมม ตอนแรกที่เห็น ก็มอง แล้วปล่อยผ่านไป o22 ชื่อสะดุดตานะ แต่ไม่สะดุดใจ ฮ่าๆ ให้นึกอีกก็นึกไม่ออกแฮะ ถ้านึกออกจะมาบอกนะ จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยนก็แล้วแต่ละกัน
แต่ตอนนี้ชินชื่อนี้ไปแล้วล่ะนะ :กอด1:
-
:z6: ... นี่คืออารมณ์ในซีนแรกที่เจอคู่ขาพี่หมอกมาหาตี๋
:o8: ... นี่คืออารมณ์ที่สอง แหม ... พี่หมอกเป็นห่วงเว้ยยยย เขินแทน อ๊ากกกก
o22 ... นี่คืออารมณ์สุดท้าย อึ้งไป 2.0637 วินาที ... เฮ้ยยยย พี่หมอกหัวเราะ !!!!
เราว่าชื่อนี้มันก็โอเคนะ ทีแรกเราก็ลองเข้ามาอ่านดู เห็นชื่อเรื่องมันดูโฉดๆดี อาจจะมีอะไรมากกว่าที่เห็น
แต่มันไม่ใช่ แล้วก็สนุกดี
รักคนเขียนนะจ๊ะะะ :กอด1:
-
ชอบมากๆครับ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: ให้นังชะนีค่ะ
-
นางร้ายออกมาแล้วหรือนี่่ อย่ามาม่าเลยน๊าาาา
พี่หมอกหัวเราะแล้ว >< อยากให้มีความสุขกันไปตลอดเลยค่า
รออ่านต่อนะคะ
-
อ่าน กี่ ตอน ๆ ก็ สนุก
แม้ จะ สั้น บ้าง ยาว บ้าง
(ยาว ๆ ดี ยิ่ง ยาว ยิ่ง ดี)
อ่าน แล้ว ก็ ได้ มา หลาก หลาย อารมณ์
ซึ่ง โดย รวม นั้น
บอก ได้ เลย ว่า
สนุก สุด ยอด
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พี่ หมอก เดี๋ยว นี้ เขา เปลี่ยน ไป เยอะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ู^
ู^
^
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
แถมอีกตอน
แบบว่า อาทิตย์หน้าสอบ GAT PAT แล้ว อาจจะหายไปสักพัก (ซึ่งมันก็ไม่เคยทำได้จริง :o12:)
เจอกันคัฟ o13
Coin 30
“เฮ้ย เอียงซ้ายนิดๆ”
“พอยังวะพี่”
“อีกนิดนึง เฮ้ยๆ พอแล้ว แม่งเลยอีกแล้ว กลับไปขวาใหม่ดี ขวาอีกนิด อีกนิดนึง อีกสามองศา วุ้ยย เลยอีกแล้ว อะไรของมึงนี่”
“แล้วอะไรของพี่ว่ะ! ไอ้พี่ฝัน ขึ้นมาทำเองเลยดีกว่า”
“ไม่ได้ดั่งใจเลยหว่ะไอ้ตี๋ ลงมาดิ ค่อยๆลงมาอ้ะมึง”
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนยอดบันไดเลยครับ คอยจัดป้ายไม้ที่มัดลวดเหล็กไว้กับเสาแล้วให้ได้ทิศดั่งใจไอ้คุณพี่ฝันมัน แค่เนี้ยะ !แค่เนี้ยจริงๆ ทำมาจะสิบนาทีแล้ว ไอ้พี่ฝันกลางวัน ไปหลับมาสักตื่นก่อนไป๊!
ผมก็ปีนลงมาให้มันขึ้นไปทำแทน แดดกลางวันร้อนมากครับ อะไรกัน จะหมดปีแล้วทำไมมันยังร้อนตับแล่บอย่างนี้หว่ะ ยกมือขึ้นบังตาแล้วเงยหน้ามองไอ้พี่ฝันมัน ไอ้โจ๋ก็กำลังขึงลวดของป้ายอีกฝั่งอย่างเมามัน ไอ้นี่มันบ้าทำงาน อนาคตคงเจริญ
“ไอ้กล้วย มึงไม่ทำงานก็ออกมายืนตากแดดเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“เรื่อง เดี๋ยวผิวขาวๆของกูจะกลายเป็นสีกล้วยอบน้ำผึ้ง” ถุย ไอ้กระแดะ ผมเดินไปลากมันออกมาเลย ตอนนี้มาทำงานหน้าคณะวิศวะ สบายเลยนะพวกมึง นั่งกินข้าวมองกูทำงานเยี่ยงกรรมกร งานมึงนะเนี่ย ไม่ใช่งานกูเลย
ไอ้พี่บอลก็ออกมาเช็คงานกับพี่ต้น ผมไม่เห็นพี่หมอก พอชะเง้อคอมอง พี่ต้นก็บอกว่าไปเช็คตารางงานกับไอ้พี่โก้ เฮ้ย ตกลงเอาจริงดิ จะเอามันเป็นประชาสัมพันธ์จริงๆนะเหรอ? ไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม?
“เดี๋ยวคอยดู รับรอง เลิศ”
“เลิศหรือร่วงหว่ะพี่ ไอ้พี่หมอกบอกทางยังไม่ได้เลย”
“โธ่ๆๆ ยังไม่ได้เจอไอ้หมอกนิวลุคส์อย่าพึ่งเอ็ดไปครับน้องตี๋” อะไรของพี่ต้นหว่ะ อยากรู้ๆ
“ทำไมวะพี่ มันไปทำอะไรมา”
“อ้ะๆ รอดูเอง”
เออ จะว่าไปมันก็อีกอาทิตย์กว่าๆเอง ตอนนี้เห็นบางมอเริ่มมากันจากต่างจังหวัด นักกีฬาก็คงจะมาลองซ้อมๆสนามดูก่อน ฝ่ายกีฬานี่ก็วุ่นหัวปั่นวิ่งไปมาทั้งวันเหมือนกัน
พิธีเปิดเห็นซ้อมกันใหญ่ อะไรจะยิ่งใหญ่ขนาดนั้นวะ มีวิ่งคบเพลิงด้วย ผมแอบไปดูเขาซ้อมกันมา ฮาหว่ะ ถือไม้หน้าสามวิ่งแทนคบเพลิง กร๊าก
ช่วงนี้มหาลัยรู้สึกจะครึกครื้น สาวๆสวยขึ้นผิดหูผิดตา ชอบไปยืนออกันแถวคอร์ทเทนนิสบ้าง สนามบาสบ้าง สนามฟุตซอล เต็มไปหมด
เหลืออีกแค่อาทิตย์กว่าๆ..
พี่หมอกก็ยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องเล่นกีฬาสักที
เห็นรุ่นพี่หลายๆคนทาบทามมันไปเล่นฟุตบอลอยู่ แต่ก็โดนมันปฏิเสธกลับมาหมด ทั้งๆที่ตัวมันเองก็อยากเล่นแท้ๆ ทุกวันนี้ผมยังไม่เข้าใจเหตุผลของมันเลย อยากเล่นก็เล่นสิ ไม่เห็นจะเป็นอะไรซักหน่อย
พวกผมติดป้ายตรงนี้เสร็จก็มีงานต้องไปทำต่อ หลายๆอย่างยังไม่สมบูรณ์ พวกเราลงมือทำแล้วก็อยากทำออกมาให้มันดีที่สุด ไม่ใช่ทำผ่านๆไป เพราะยังไงก็ถือว่าเป็นหน้าตาของมหาลัย
แต่สิ่งที่อยู่เหนือกว่านั้น….
มันคือหลีดวิศวะครับ!
ความจริงเห็นซ้อมกันมาพักใหญ่แต่ผมแค่ไม่รู้เท่านั้นเองว่ามันคืออะไร โอ้แม่เจ้า อะไรจะสูงยาวเข่าดีหน้าตาจิ้มลิ้มขนาดนี้วะ เขาเป็นเกณฑ์คนหน้าตาดีขนาดนี้มาจากไหนครับ ในวิศวะมีผู้หญิงสวยๆด้วยหรือทำไมผมไม่เห็นจะเคยเห็น
ตอนเย็นๆถ้าว่างก็แอบไปนั่งส่องกันสองคนกับไอ้โจ๋มัน มีของกินอะไรก็หิ้วไปด้วยเพราะนั่งนานเหมือนปิ๊กนิกเลยครับ
ตอนช่วงบ่ายหิ้วแฟ้มเอกสารตามไอ้พวกพี่เพรชไปประชุมงาน แต่ละคณะก็นั่งถกกันถึงความคืบหน้า ผมกับไอ้เคิ่ลเข้าไปก็นั่งเนียนหลับอยู่ข้างหลังไอ้พวกพี่เพรช ลมเย็นๆกับเสียงแอร์ดังหึ่งๆต่อเนื่องมันทำให้ผมที่ทำงานแบกหามมาตลอดกลางวันหลับไปไม่รู้ตัว
บางครั้งเผลอสะดุ้งตื่นเพราะเสียงคนในห้องประชุม ได้ยินเสียงท้องตัวเองร้อง แต่ไม่นานก็หลับต่อ
เอนหัวไปมา มันเป็นความรู้สึกเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น เพราะข้างหลังไม่ใช่กำแพงแต่ยังมีเก้าอี้ต่อไปอีกแถว บางทีเลยเผลอหงายคอไปข้างหลัง ได้ยินเสียงคอเคล็ด ขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ลืมตาขึ้นมา
ได้ยินเสียงทุ้มๆที่คุ้นเคยเบาๆ ไม่รู้ดังมาจากทิศไหน คอแห้ง เจ็บคอจนต้องกลืนน้ำลายลงไป
เหมือนแรงโน้มถ่วงมันจะเอียงไปด้านขวามากหน่อย คอผมเอนตามไป เมื่อกี้ก็เกือบจะล้มลงไปกับเก้าอี้ตัวข้างๆแล้ว แต่คิดว่ายังเอนได้อีกหน่อยจึงยังไม่หยัดตัวกลับมา
หัวผมชน
ชนเข้ากับอะไรไม่รู้ แต่รู้สึกเหมือนมีมือดันตัวให้ผมกลับมานั่งตรงเหมือนเดิม มีคนนั่งลงข้างๆ ผมได้กลิ่นก็รู้ว่าเป็นใคร เลยไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง
“พิงมาสิ”
เหมือนกระซิบอยู่ติดหู คนตั้งเยอะแยะ ทำอะไรไม่อายคนเลย
ผมเอนตัวตามคำนั้น
อุ่น ตัวพี่เขาอุ่นจัง
ผมพิงหัวเข้ากับไหล่คนข้างๆ คิดว่าไม่ต้องเอนหัวไปมาสามร้อยหกสิบองศาอีกต่อไปแล้ว
เสียงพี่บอลแทรกเข้ามาในความคิดนิดหน่อย แต่ฟังแล้วจับความไม่ได้ ปล่อยให้ผ่านหูไป
หลับสนิทไปในห้องประชุม ที่เสียงต่างๆค่อยๆหายไปจากการรับรู้ของผม…
……………………………
………………………….
“ไอ้ตี๋ ตื่นได้แล้วโว้ย เขาไปกันหมดแล้ว”
“ห้ะๆ?”
โอ้ย แสบตาหว่ะ “หลับอย่างเดียวเลยนะมึง กูพามึงมาช่วยกูฟัง ทำงานไม่ครบกูโทษมึงนะเว้ย”
“อ้าว เสร็จแล้วหรอ”
พี่เพรชพยักหน้า ผมหยัดตัวขึ้นจากเก้าอี้ที่ผมนอนกินที่ไปสองตัวเต็มๆ อ้าว แล้วเมื่อกี้กูฝันไปหรอวะ
มองไปรอบๆห้อง เหลือแค่พวกผมสามคนจริงๆด้วย
ไอ้เคิ่ลดูเหมือนจะหลับไปแค่ช่วงแรกๆ เพราะมันมีกระดาษจดสรุปยื่นให้พี่เขาด้วย
“กินข้าวรึยัง”
มองนาฬิกา จะบ่ายสามแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
ผมส่ายหน้า พี่เพรชก็ถอนหายใจ “โทษทีหว่ะที่กูไม่ได้ปล่อยมึงไปกินข้าว กูนึกว่ามึงกินแล้ว”
“กลางวันผมช่วยไอ้พี่ฝันติดป้ายไม้อยู่อะ”
“เออๆ รีบๆไปกินเหอะ”
แวะซื้อลูกชิ้นนั่งกินกันหน้าตึกวิศวะ ขี้เกียจเดินไปไหนไกลๆ กินให้พอหายหิวแล้วค่อยไปจัดหนักที่บ้านดีกว่าครับ ไม่ชอบกินอะไรไม่เป็นมื้อ
ไอ้เคิ่ลตามไอ้พี่เพรชไปแล้ว ผมก็นั่งกินคนเดียว กำลังคิดอยู่ว่าเหลืองานอะไรอีกบ้างที่ต้องทำ
งานนี้มันดูใหญ่กว่าที่ผมคิด น่าจะมีอะไรดีๆให้ดูเยอะ
หวังว่าไอ้พี่ฟินจะกลับมาทันนะ โทรไปหาเฮียก็ปิดมือถือ ไม่รู้จะติดต่อยังไง เป็นห่วง แต่คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร
เห็นหมาแถวๆตึกวิ่งไปมา แม่หมากับลูกวิ่งห้อยตามเป็นพรวน ดูท่าจะหิว ผมเลยผิวปากเรียกแล้วยกลูกชิ้นที่เหลือในถุงให้ แย่งกันกินทั้งแม่ทั้งลูก ไม่น่าจะกินกันอิ่มเลยกลั้นใจควักซื้อเลี้ยงไปอีกไม้ ป้าก็ใจดีแถมให้ผมสามไม้มาเลี้ยงพวกมัน อิ่มกันเลยนะเอ็ง
“ไอ้ตี๋ สร้างกองทัพหรือไงวะ”
“อ้าวพี่โก้ หวัดดีครับ”
“ตัวนี้ไอ้ขาว ไอ้น้ำตาล ไอ้ดำ ไอ้ด่าง”
“ใครตั้งชื่อให้วะพี่”
“กูเห็นเขาเรียกกันทั้งคณะแบบนี้ เรียกตามสี ง่ายดี นู่น หมาภารโรงเขา”
ไอ้พี่โก้วันนี้ดูดีกว่าทุกวัน มันเดินมานั่งข้างๆผม เห็นว่ามีใช้เจลทำผมซะตั้งเชียว ใส่ชุดลำลอง เหมือนมาจากข้างนอก “พี่ไปไหนมาอ้ะ?”
“ไม่ได้ไปไหน อยู่ในมหาลัย แต่ถ่ายรูปโปรโมทลงเพจงานมาไง”
“เขาคิดไงเอาพี่ไปถ่ายหว่ะ อั้กกก พี่อย่ารัดคอผมมม”
ไอ้พี่โก้แม่งเอามืองัดคอผม เล่นเอาเจ็บลูกกระเดือกเลย งัดซะแรง ถ้ามันปลิ้นขึ้นมารับผิดชอบเลยนะเว้ย “แล้วเพื่อนไปไหนหมด เลิกคบแล้วหรอ?”
“โหย ปากพี่โคตรมงคล มันก็ไปทำงานกัน ผมโดดมา” ยิ้มแฉ่งปิดท้าย ตอนนี้โต๊ะที่ผมกับไอ้พี่โก้นั่งอยู่นี่หมาเต็มไปหมดเลยครับ ไอ้ตัวเล็กบางตัวปีนรองเท้าผมด้วย น่ารักดีหว่ะ
“เออๆ เดี๋ยวกูไปทำงานต่อแล้ว ไอ้หมอกก็ถ่ายรูปอยู่เหมือนกัน ท่าจะอีกนานรายนั้น ทำหน้าบูดยังกะโดนมีดจ่อคอหอยให้ทำอย่างงั้นแหละ”
“พี่ ถามจริง ใครเอามันไปลงฝ่ายนี้วะเนี่ย”
“พวกไอ้ต้น ไอ้บอมบ์นั่นแหละ มันบอกไอ้หมอกน่าจะดูดคนได้เยอะ ให้มันยืนเงียบๆพอ เดี๋ยวงานอย่างอื่นพวกกูก็ทำเองไง”
ผมพยักหน้า ขืนให้มันพูดคงได้ชกกันตาย
“โชคดีหว่ะพี่”
“เออ ขอกูแซวหน่อย”
“แซวไร?”
“ในห้องประชุมเมื่อกี้ ไม่เกรงใจใครเลยนะ”
“เกรงใจ? พี่ประชุมมาด้วยหรอ”
“ก็มึงเอาแต่หลับ ซบไอ้หมอกเคลิ้มเลย”
“เคลิ้มเหี้ยไรของพี่หว่ะ ไปโทษไอ้พี่ฝันนู่นเลยไป ใช้ผมยิ่งกว่าทาส มีชีวิตรอดเซย์ไฮก็บุญแล้ว เจอแอร์เย็นๆผมก็หลับดิ พิงใครผมไม่รู้หรอก”
“ให้มันจริงเถอะ…แล้วจะไปดูไอ้หมอกไหมล่ะ?”
“เดี๋ยวผมจะไปทำงานต่อ..”
“ไม่ดูจริงดิ”
“…..”
เห็นไอ้พี่โก้ยักคิ้วแล้วกำถุงลูกชิ้นเปล่าๆแน่น แม่ง อยากต่อยหน้าพี่แกสักทีจริงๆหว่ะ
“ไปแป็ปเดียวนะ”
……………………………..
……………………..
เวทีหน้าห้องเลกเชอร์ใหญ่ๆนี้เป็นที่เดียวที่มีแสงสว่าง สปอรต์ไลท์ตัวใหญ่กระแทกตาสาดแสงใส่หน้านายแบบที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ทำหน้าตากวนโอ๊ยอยู่ อ่อ ไม่ใช่ใครหรอกครับ พี่หมอกเอง
ผมว่าตอนนี้..ระเบิดใกล้จะลงแล้วนะ
ร.ร…รีบกลับดีกว่า
“เฮ้ย กลับมาแล้วเว้ย เอ้า ไอ้ตี๋ จะไปไหน?”
ไอ้พี่โก้เฮงซวยเอ๊ย กูจะออกไปเงียบๆ จะทักให้พี่ๆทั้งหมดเขาหันมาไมวะ ไอ้พวกเดอะแก็งค์พี่หมอกก็ทักผมกันใหญ่ ทำได้แต่หัวเราะแหะๆรับไป
สายตาไอ้พี่หมอกจ้องมาน่ากลัวมากครับ
ต่อให้ผมไม่เป็นกรมอุตุฯก็ทำนายได้ว่าตอนนี้อากาศหนาวใกล้ติดลบ หมอกลงจัด น้ำค้างแข็งบนยอดหญ้า หรืออะไรก็ตามที่มันทำให้หนาวเหน็บ มีแค่พี่ผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นหน้าเท่านั้นแหละครับ ยืนอยู่บนเวที เท้าเอวด่าพี่หมอกปาวๆๆ
“ยิ้มหน่อยสิหมอก แล้วอย่างนี้งานมันจะเสร็จไหม?”
“ใครบอกกูว่างานฝ่ายนี้มันสบาย”
“แล้วเชื่อเองทำไม”
พี่หมอกขมวดคิ้วทำตาแบบนั้นใครมันจะกล้ามางานนี้ว่ะ นอกจากจะไม่โปรโมทยังไล่คนกลายๆอีก พี่หมอกผมสั้นกว่าพี่โก้หน่อย เวลาเซ็ทผมเลยไม่ได้หัวแหลมเป็นลูกเกาหลัด มันตั้งๆแบบเท่ๆ ผมบรรยายไม่ถูก แต่คิดว่าต่อให้พี่หมอกเกิดเพี้ยนผีเข้าลุกขึ้นมาทำทรงเด็ดล็อคก็อาจจะกลายเป็นแฟชั่นใหม่วัยรุ่นได้ในพริบตา
มันใส่เสื้อช็อปก็จริง แต่กางเกงเด็ปวันนี้ของมันขาดวิ่นเหมือนโยนไปให้หมาร็อตไวเลอร์สิบตัวขย้ำ เออ เทรนด์สมัยนี้แปลกดี ผ้าดีๆไม่ชอบ ชอบใส่กันน้อยๆ ขาดๆ เพื่ออะไรวะ
“ไอ้ตี๋ กินเปล่า?”
“กินๆ อะไรหว่ะพี่” ไอ้พี่แฟงเอาขนมมาล่อ ผมเลยเลิกสนพี่หมอก พี่ๆที่เหลือนั่งกันอยู่ที่โต๊ะเลกเชอร์เรียงกันยาว นั่งดูไอ้พี่หมอกทำหน้าบูดเหมือนละครเวที ผมยังอดขำไม่ได้เลย มันลำบากขนาดนั้นก็เปลี่ยนคนเหอะ
ไอ้พี่หมอกมันไม่ยิ้มหรอก ถ้าไม่รู้จักวิธีดีๆ
โอ้ย พายไก่ เด็ดหว่ะ ของการบินไทยแหง ดูกล่องแล้วใช่ด้วย แม่ไอ้กล้วยเป็นแอร์ สวยใจดี ชอบเอาขนมมาฝากผมประจำ หนึ่งในของฝากยอดฮิตก็พายไก่นี่แหละ
เอ่อ แม่ไอ้กล้วยสาวซะ ดูไม่ออกหรอกว่ามีลูกแล้ว เดินข้างกันชอบมีคนทักผิดว่ามากับพี่ชายหรอ กลายเป็นไอ้กล้วยไปที่ต้องน้ำตาตก กร๊ากกก
“หมอก เราขอเหอะ ซักรูปนะ ยิ้มหน่อย”
มาอีกแล้ว ไอ้ฉีกยิ้มของพี่หมอก พวกผมนั่งดูอยู่มุมนี้ตบโต๊ะฮากลิ้ง หัวเราะดังไปหน่อยพายเลยกระเด็นออกจากปาก รีบๆปัดลงพื้น ไม่มีใครเห็นใช่ป่าววะ “สกปรกหว่ะไอ้ตี๋” ไอ้พี่บอมบ์พยานปากเอก ปากสว่างเดี๋ยวก็โดนเก็บหรอก
มันดูจะหงุดหงิดเพราะแสงด้วย ผมเห็นมันเหงื่อออกเยอะ ก็ขี้ร้อนนี่น่า แถมใส่ซะเต็มยศ ไปนั่งให้แดดส่องยังกะหมูแดดเดียว
“ตี๋ มึงไปจัดการหน่อยดิ”
“อะไรของพี่ เกี่ยวไรกับผมอะ”
“กูเห็นมันยิ้มให้มึง ที่กับเพื่อนแม่งทำหน้าตูดใส่ เพื่อนเลว” ไอ้พี่บอลไม่อยู่ ผมมองแล้วไม่เห็น เหลือแต่ไอ้พวกรวมกันไม่ถึงบาท เอาพายไก่ที่กินเหลือในมือยัดใส่ปากไอ้พี่โก้เลย
“ไปเหอะ ดูหน้ามันดิ เดี๋ยวยัยฝ้ายก็โดนตะปบกระเด็นหรอก”
เห็นพี่ๆตากล้องถอนหายใจ สตาฟ์หลายคนก็ทำงานไม่ได้เพราะมัน พี่หมอกเหมือนเด็กตัวเล็กๆที่พ่อแม่พามาแคสหน้ากล้อง เอาแต่ร้องไห้ ถ่ายรูปดีๆไม่ได้สักที
ผมหยิบพายไก่ไปอีกชิ้นหนึ่ง คว้าขวดน้ำไปด้วย เดินไปหามันนี่แหละ จะปีนเวทีแต่ไม่เก๋าพอเพราะสูงแถมมือไม่ว่างอีก เลยเดินไปขึ้นบันไดข้างๆแทน มันก็มองผมแต่ไม่พูดอะไร
“อ้ะพี่ กินก่อน ทำหน้าบึ้งใช้พลังงานเยอะ”
“อะไรของมึง”
พูดแบบนั้นแต่ก็คว้าขวดน้ำไป ยื่นพายไก่ให้ แต่มันส่ายหัว
กระดกน้ำอึกๆ หายไปค่อนขวด มันส่งคืน ตอนนี้สายตามันดูอ่อนลงหน่อย
“พี่ ขอสักรูปดีๆเหอะ สตาฟเขารอพี่นานแล้ว”
“กูไม่ชอบ แม่งบังคับกู”
“งานประชาสัมพันธ์ไงพี่ ผิดตรงไหน?”
“กูไม่ชอบถ่ายรูป”
“ผมรู้ แต่ขอรูปเดียวเองพี่”
พี่สตาฟพยักหน้าหงึกๆ บางคนยังสงสัยว่าผมเป็นใคร แต่พอเห็นท่าทางไอ้พี่หมอกที่อ่อนลงเลยไม่ได้ห้ามผมไว้
เห็นพี่ฝ้ายมอง
แต่คนอื่นก็มองเหมือนกัน เลยไม่ได้คิดอะไร
“นะ จะได้กลับบ้านกัน”
“รีบๆเหอะไอ้หมอก กูสงสารเพื่อนเว้ย เล่นตัวอยู่ได้ แม่คุณเอ้ย!”
พอไอ้พี่หมอกตวัดตาไปมองเท่านั้นแหละ ไอ้เสียงวีดวิ้วเมื่อกี้เลยกลายเป็นป่าช้า
“มึงถ่ายรูปดิ๊”
“ผมถ่ายรูปไม่เป็น”
“ไอ้เต๋า ส่งกล้องมา”
พี่เต๋า ตากล้องทำหน้างงๆ แต่ก็ถอดสายคล้องออก ยื่นกล้องให้ เป็นกล้องหนักๆอันใหญ่ๆ ผมต้องถือสองมือ เหมือนกล้องพวกมือโปร
ไอ้พี่หมอกดึงแขนผมไปใกล้ๆ สอนวิธีใช้ เฮ้ย มันรู้ได้ไงวะ โปรไปแล้ว “มีมึงคนเดียวบนโลกที่ใช้ไม่เป็น” เอ่อ ขอบคุณครับที่อุตส่าห์อ่านความคิดผมออก
“เร็วๆ กูอยากกลับแล้ว”
“อือๆ”
รูปแรกเสีย ผมถ่ายมือสั่น มันก็ไม่ได้ดูยิ้มเท่าไหร่เลยด้วย พี่ๆสตาฟเริ่มมีเตะข้าวของ พี่เต๋าก็เข้ามายืนอธิบายให้ผมฟังช้าๆใหม่อีกรอบ
“อีกรูปนะพี่”
ผมว่าถ่ายรูปเป็นอะไรที่สนุกดีครับ ผมไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่เพราะว่าไม่มีกล้องเป็นของตัวเอง
เหมือนมองโลกผ่านสายตาตัวเอง
ในสายตาผมผ่านเลนส์กล้องตัวนี้ พี่หมอกกำลังมองมา แม้จะไม่ชัด ผมเห็นว่ามันยิ้มอยู่ เป็นรอยยิ้มเดียวกันกับที่ยิ้มให้ผมตอนแซวมุกผม ไม่รู้ทำไมมันถึงยิ้มออกมาได้
ผมได้ยินเสียงสตาฟคุยกันข้างหลัง กดชัตเตอร์รัวเลย เอามันสักร้อยรูปในสิบวิ จะได้ไปคัดเอาเองนะพี่
ผมยื่นกล้องให้พี่เต๋า ก็เปิดภาพให้ดู จะยื่นหน้าให้ไปดูซักหน่อย แต่ยังไม่ทันไรพี่หมอกก็คว้าแขนผม ลากให้เดินไปด้วยกัน “กลับ”
“แปปดิพี่?”
“อะไรอีก”
“ผมขอไปเอาพายไก่อีกชิ้นนึง”
“งกของกินหว่ะ”
“แหะๆ”
พี่แฟงยกมาให้ผมทั้งกล่อง ยิ้มกลับมาหาพี่หมอกเลย ในมือยังมีพายไก่อีกชิ้นที่พี่หมอกไม่ได้กิน เลยกินเองซะเลย
พวกผมเดินออกมาจากห้องเลกเชอร์ แสงสว่างที่ต่างจากข้างในทำให้ต้องหยีตา
มันถอดเสื้อชอปออกมาพาดบ่ามันไว้ ใส่แว่นกันแดดอีกแล้ว สาวๆมองตามเต็มไปหมด
“ทำไมพี่ยิ้มได้อะ?”
มันหันมามองแค่แวบหนึ่ง แล้วหันกลับไปมองทางเดินตรงข้างหน้า จะพูดต่อแต่พายไก่ก็ติดคอ เลยหยุดเดิน พี่หมอกส่งน้ำมาให้กิน พึ่งเห็นว่ามันถือขวดน้ำขวดนั้นไว้อยู่ เพราะตอนที่ผมรับกล้องมาจากพี่เต๋าผมก็ฝากมันถือไว้
มันไม่ได้เดินมาลูบหลัง แต่ก็ย่อตัวลงมาขมวดคิ้วมอง “เอาน้ำอีกไหม?” ผมกินจนหมดขวด ส่ายหน้าให้
หมดชิ้นแล้วแต่ไม่หยิบมากินอีก เข็ด กลัวติดคอ น้ำไม่มีแล้วด้วย ตายเพราะพายไก่คงเป็นการตายที่เท่น้อยที่สุดในโลกนี้ชัวร์
“กู..นึกถึงมุกกากๆของมึง”
“ห้ะ?”
“มุกที่มันไม่ได้เรื่อง ไม่ตลก ฟังแล้วก็รำคาญหู”
“แต่พี่ก็ชอบ?”
ผมหันไปยิ้ม มันก็มองกลับมา
มันไม่พูดอะไรต่อ
มันหยุดเดิน ผมเลยหยุดเดินด้วย
พี่หมอกยิ้มกลับมาแทนคำตอบที่ผมรอฟัง….
……………………………….
……………………
[Coin 30 : complete]
[17.12.54]
๑Misso พิมพ์ผิดเยอะมาก ช็อคตัวเอง o22
๑Shabu กลับมายังน้า? o18
๑คนอ่านทุกคน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
(http://3.bp.blogspot.com/_edY0g7QznPM/TE7lWNkmfBI/AAAAAAAAA5w/ih1oj4zmPko/s1600/money2.jpg)
ตอนนี้ได้ 30 เหรียญแล้วนะ :-[ หยอดกระปุกๆ
นอนดีกว่า ดึกมากก :t3:
-
จิ้มก่อนค่อยมาอ่าน
รักคนเขียนที่สุด น่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกก
:o8: :o8: :o8:
ยิ้มพี่หมอกแรร์ไอเทอม
พี่หมอกหัวเราะคงโคตรของสุดยอดแรร์ไอเทมบนกาแล็กซี่ o22
นึกถึงมุกกากๆของตี๋ เอ็นดูล่ะสิ ตี๋น่ารักอ่ะดิ :m12:
เม้นไม่ครบ สตาฟพวกนั้นแสดงกิริยาแบบนั้นใส่พี่หมอกได้ยังไงย้าาา ตบตีๆๆ :beat: //ติ่งมาก ฮา....
ตี๋คือรอยยิ้มของพี่หมอก ใช่เลย มันใช่เลย :-[
:L2:
//พรุ่งนี้เราเรียนตื่นเจ็ดโมง ช่างมัน :laugh:
///พี่ เพรช นี่ พี่เพชร รึเปล่าคะ
////เสนอชื่อ หนี้สวาททาสรัก ขำๆ :laugh:
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวันเลยเว้ยย
-
แม้ ๆ เล่นกันซะน่ารักเชียว
--------------
โดยส่วนตัวคิดว่าชื่อเรื่องนี้แหละ ตัวตนมาก o13
แต่ถ้าให้เปลี่ยนชื่อคงเป็น
รักไม่มีข้อแม้...แพ้หัวใจเธอ :a5: o22
คำอธิบาย(ทำเหมือนประกวดนางงาม :เฮ้อ:) : ที่ตั้งชื่อนี้เพราะว่า ไม่ว่าจะเป็นคู่เฮีย หรือ น้องตี๋ อาพี่หมอก ล้วนสื่อถึงความรักที่เกิดได้ทุกเวลาและเกิดได้กับทุกคน ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะไม่เต็มบาทหรืออะไรก็ตาม ทุกคนล้วนต้องการคนที่เข้าใจุึงจิตใจ ไม่ใช่เข้าใจเพียงคำพูดหรือร่างกาย อย่างพี่หมอก แสดงออกมาเป็น แต่ตี๋ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกจากใจ สื่อถึงกัน นี่แหละความแตกต่างของความรักไม่ใช่คู่ขา แล้วแพ้หัวใจเธอ เพราะจากสิ่งที่เป็นตี๋ หรือเฮีย หรือฟิน พี่หมอก ต่างมีการแสดงออกที่แตกต่างกัน ตี๋ ก็แพ้ในความที่พี่หมอกเป็นพี่หมอก แล้วพี่หมอกก็แพ้ความป่วงที่เรียบง่าย ไม่ซับซ้อน เป็นตัวตนที่เข้าถึงได้ของตี๋ โดยกรณีน้องฝน ความคิด การแสดงออกของตี๋ต่อคนรอบข้างพี่หมอก ที่น่าจะรัก ทำให้คนอื่นๆ รอบตัว ย้อมรับ ความรักจึงชนะ และผ่านไปได้ โดยใช้หัวใจเป็นสื่อกลาง :L2:
:กอด1:
แม่...บรรยายมาซะดูดี จริง ๆจะบอกว่า เพราะความคิดแบบป่วง กับหัวใจแสนซื่อ ที่งงๆ ของตี๋นั่นแหละ แค่นั้นจริง ๆ :n1:
-
หมอกเห็นหน้าตี๋ไปก็ยิ้มออก ถ้าตี๋มาเป็นฝ่ายตากล้องงานอาจจะเสร็จเร็วกว่าที่คิด ><
ตอนแรกที่อ่านเข้าใจว่าหมอกเป็นหลีด //โดนตบ
-
หมอกนี้จิงๆเลย
-
พี่หมอก :กอด1:
-
โอ้ย น้องตี๋คนเดียวเท่านั้นที่พี่หมอกยอมสยบ
-
หมอกเห็นหน้าตี๋ไปก็ยิ้มออก ถ้าตี๋มาเป็นฝ่ายตากล้องงานอาจจะเสร็จเร็วกว่าที่คิด ><
ตอนแรกที่อ่านเข้าใจว่าหมอกเป็นหลีด //โดนตบ
ถ้าพี่หมอกเป็นหลีด คงเป็ฯหลีดที่ไร้สีสัน เรื่องมาก สั้นที่สุด อาจหลีดไม่ครบเพลงก็เปงได้ พี่แกเป็นหมอกขั้วโลก และอุณห๓มิลดต่ำได้ทุกเมื่อ สนใจแต่ตี๋ อาจให้อารมณ์จายิ้มมาหลีด แต่หน้าตาดีกว่าหน่อย...เน้อ
-
พี่หมอกน่ารักได้อีกกกกกกกก (เสียงแบบมาดามมด)
ยิ้มให้ตี๋คนเดียวววว
-
ไม่ไหว พี่หมอก กับตี๋ ...>< น่ารักเกินไปแล้ว..
เป็นคู่ที่น่ารักที่สุด ..
-
:-[
-
ขอ :กอด1: คนเขียนหน่อย ขยันจริงๆ
-
o13 คนเขียนขยันจัง เนื้อหาก็สนุก อบอุ่น........รักตี๋ รักพี่หมอก รักเฮีย รักฟิน ........ รักกกและนับถือความขยันของผูเขียนค่ะ
ส่วนชื่อเรื่อง..........ชื่อนี้ดีมากแล้วจ้าาา :impress2:
-
:call:thank for your post
-
ตัวเองงงง สอบ gat pat เหมือนกันเลย สู้ๆเนอะ
แต่จัดมาอย่าให้ขาด 5555+
-------------------
น่ารักจริงๆ แตกต่างอย่างลงตัว !! o13
-
อิชั้นรักหมอกจางๆบนยอดหญ้า
หมอกลงจัดจนมองทางไม่เห็น
หมอกสลัวเลือนลางกลางป่า
และหมอกเจ้าปัญหาที่ยิ้มได้ต่อหน้าอาตี๋เท่านั้นค่า
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย หมอกอะไรเนี่ยสีชมพูเชียว
-
พี่หมอกจะน่ารักไปไหน
ยิ้มให้ตี๋คนเดียวด้วย
:-[ :-[ :-[
-
อิพี่หมอกจะน่ารักไปถึงหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านๆไปยิ้มๆ กลัวจัง จะถึงตอนที่ยิ้มไม่ออก
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่หมอก
:L2: :L2:
-
อยากเห็นพี่หมอกเป็นหลีด ได้มั้ยๆ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ่านไปยิ้มไปอ่ะ
พี่หมอกไม่ยิ้ม แต่เรายิ้ม คิคิ
น่าร๊ากกกกกกกกก
-
หลงจนจะโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
รักพี่หมอกที่สุด
:L2: :L2:
-
กริ๊ดดดดดดดดดด
ถ้าพี่หมอกจะน่ารักขนาดนี้ละก้ออออออออออ
แล้วเรื่องชะนีทั้งหลายนิยังไงพี่หมอกกก อย่าให้มาทำอะไรตี๋อีกนะ
เฮียฮ้งไปนานไปแล้วหายไปเลย เปนไงบ้างเนี่ย คิดถึงพี่ฟินแล้ว
-
อื้อหือ พี่หมอกยอมให้ตี๋คนเดียวจริง ๆ
-
เพิ่งได้มาอ่านนนน ในที่สุดก็ตามทันแว้ว :sad4:
แต่สงสัยอย่างค่ะ
คำว่า "วิดน่า" เนี่ย มันคืออะไรหรอคะ?
เห็นคนเขียนใช้หลายรอบ ไม่เข้าใจความหมาย มันแปลว่าอะไรอ่ะ? :a5:
-
รอยยิ้มพี่หมอก
ก็ต้องเป็นตี๋คนเดียวดิ
ที่ทำให้ยิ้มได้
โอ๊ยเขินๆ อิอิ
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[
-
ไม่เสียใจเลยที่เชียร์พี่หมอกมาตลอด น่ารัก
-
สิ่งมหัศจรรย์ที่เรียกว่า "ตี๋" สามารถมากอ่ะ
เป็นคนเดียวที่เรียกรอยยิ้มจากพี่หมอกได้เลยนะเนี่ย o13
-
พอน้องตี๋มาอะไรๆก็ง่ายขึ้น
คงจะมีแค่น้องตี๋คนเดียว
ที่พี่หมอกจะอ่อนโยนและทำดีด้วย
พี่หมอกก็ยังดื้อไม่เปลี่ยนเลย
~
ตั้งใจสอบนะคะ
อย่าหายไปนานเลยนะ คิดถึง
-
โอ๊ยยย ตายๆๆๆๆ
หวานไปไหนเนี่ย ไม่ต้องมีแตะตัว ไม่ต้องมีจูบ ไม่ต้องมีคำหวานๆ
ก็หวานนนนนน ซะมดขึ้น
น่ารักอะ ไม่ใช่ตี๋ก็ไม่มีใครเอาอยู่แล้วพี่หมอกอะ
-
:-[
-
ช่วงนี้เหมือนโลกของพี่หมอกทั้งใบ มีไว้ให้ตี๋คนเดียว :z1:
พี่หมอกอาจเป็นศูนย์กลางที่ทุกคนต้องหมุนตาม แต่สำหรับพี่หมอกทุกสิ่งทุกอย่างน่าจะเ็ป็นน้องตี๋ แอร๊ยย :o8:
น่ารักขึ้นเยอะเลยนะพี่หมอกกับน้องตี๋ :-[
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ GAT PAT นะคะ สู้ๆค่ะ :L2:
-
เห้ยน่ารักไม่ไหวจะเครียร์~
-
พี่ฝ้ายชอบพี่หมอกแน่เลย tt
-
น่ารักมากมายตอนนี้
พี่หมอกพ่ายแพ้ความรั่วของตี๋
พี่ๆสตาฟถึงกับอึ้งไปเลยนะเราว่า ถ่ายมาตั้งนานไม่ยิ้ม
ตี๋มาแป๊บเดียว ยิ้มเลย ฮ่าๆ
-
ช่วงนี้พี่หมอกน่ารักจัง :-[
-
ช่วงนี้พี่หมอกน่ารัก :o8:
(คนเขียนก็น่ารักนะเออ มาต่อบ๊อยบ่อย :กอด1:)
ปล. เรื่องชื่อเรื่องก็ดีออก ดูขู่กรรโชคดี :laugh: ไม่ใช่ล้ะๆ
แต่ชื่อเรื่องก็โออยู่เเล้วจริงๆนะ o18 ดูแบบชิลๆ(?)ดี
-
อ่านหลายตอนรวด จุใจมากค่ะคนเขียน ขอบคุณค่า ม๊วบๆๆ <3
พี่หมอก พักหลังๆนี่พี่จะน่ารักไปไหนค้าาา เริ่มมีความเชื่อมั่นในตัวพี่หมอกขึ้นมาแล้ว
เรื่องกิ๊กเก่าพี่หมอกจะจัดการยังไงน้อ ยังไงเอาแบบอย่าให้มารังควานตี๋น้อยได้อีกตลอดชาติเลยแล้วกัน กร๊ากกก
รอยยิ้มพี่หมอกเป็นดั่งแรร์ไอเท็ม แต่สำหรับตี๋แล้วสามารถพบเห็นมันได้ไม่ยากหรอกเนอะ
ยังคิดอยู่เลยว่าทำไมพี่หมอกถึงยิ้มออกมาได้ตอนที่ตี๋ถ่ายรูปให้ ที่แท้ก็กำลังคิดถึงมุกกากๆของน้องอยู่นี่เอง ฮ่าาา
นี่ถ้าพวกกิ๊กๆมารู้เรื่องนี้ไม่ยิ่งอกแตกตายกันเข้าไปอีกเป็นกองทัพหรือยังไง
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตามทันแล้วสนุกมากเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้ซะแล้ว อิอิ รอติดตามจ้า
-
อ่านทีไรก็ยิ้มทุกทีสิน่า
-
เราว่าไม่ใช่แค่เฉพาะมุกกากๆของตี๋เท่านั้นหรอกที่ทำให้หมอกยิ้มได้ แต่ทุก ๆ อย่างที่เป็นตี๋มันทำให้หมอกยิ้มได้ต่างหากหล่ะ :-[
คิดถึงเฮียกับฟินอ่ะ ขอให้เฮียพาฟินกลับมาให้ได้นะ :call:
ร่วมฉลองกับเหรียญที่สามสิบ :mc4: กระปุกอย่าเพิ่มเต็มนะ ช่วยหยอดต่อไปเรื่อย ๆ เพราะเรายังคงสนุกกับการช่วยตัวเองนับเหรียญในกระปุกอ่ะ ^______^
ปล.เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะเค๊อะ สู้ ๆ เด้อ :L2:
-
สนุกจ้าาาาา ตี๋น่าร้ากกกกกกกกกก !! o13
-
ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ :-[
:กอด1:
-
สมัครล็อกอิน เพราะเรื่องนี้เลยนะคะ ชอบตี๋อะ น่ารักที่สุด
อยากอ่าน เฮีย กะ ฟิน แล้วอะคะ
-
ชอบหมอกอ่ะ ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันแต่ก็อยากมาเม้นก่อน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หวานนนนนนนนน
-
Coin 31
“นะ ไอ้หมอก ลงให้กูหน่อยเหอะ”
“ไม่ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง”
“กูฟังเข้าใจ แต่มันไม่ใช่คำตอบที่กูต้องการหว่ะ มึงทำให้พี่รหัสมึงไม่ได้หรอวะ”
พี่เอ็มทำหน้าเว้าวอน ไอ้พี่หมอกก็หันไปมองหน้าพี่รหัสมันช้าๆ
พูดสองคำที่เน้นเสียงจนคนฟังต้องคอตก
“ไม่-ได้”
ชัดเจนพอหรือยังครับ พี่เอ็ม
อย่าถามมันต่อเลย พี่ไปเหอะ ผมสงสารพี่หว่ะ
พวกผมหลายๆคนนั่งมองพี่เอ็มแล้วไม่รู้จะพูดยังไง ไอ้พี่หมอกเลยนะครับ ใครจะไปบังคับขู่เข็ญมันได้ ต่อให้จับมือมันเขียนชื่อลงไป ถึงเวลาจริงๆก็คงไปยืนแข็งทื่อในสนามไม่ทำอะไรอยู่ดี
ทั้งๆที่อีกสี่วันก็จะเปิดพีธีเกียร์สัมพันธ์แล้ว แต่ก็ยังมีรุ่นพี่มาตอดให้ไอ้พี่หมอกลงเล่นด้วยทุกวัน เห็นไอ้พี่บอลซุบซิบอะไรกับพี่ปิง ยื่นหูไปฟังก็ไม่ได้ยิน เพราะไอ้กล้วยแม่งเรอกลบ มีการพัดกลิ่นมาด้วย So coke โคตรๆเลยหว่ะเพื่อน
มานั่งรวมกลุ่มถาปัตย์วิศวะ ยิ่งเห็นชัดว่าแต่ละคนหน้าโคตรโทรม พวกผมก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่ต่างกัน ตอนนี้ในมหาลัยหลายๆจุดกลายเป็นรัตนโกสินทร์เก่า โดยเฉพาะหอประชุมกับสนามกีฬา ทุ่มกันเต็มที่ ส่วนคณะอื่นๆก็เริ่มจะตั้งบู้ทจริงๆจังๆ ทำป้ายร้านกันใหญ่ กะโกยเงินเข้าคณะเต็มที่
“กูอยากตัดมึงออกจากสายจริงๆเลยแม่ง ถ้าไม่ใช่ว่าพี่เมฆแม่งเป็นทวดกูนะมึง มึงโดนเด้งออกไปนานแล้ว”
“อยากตัดก็ตัดไป ยังไงผมก็ไม่ทำอยู่ดี”
“มึงเล่นเพื่อมหาลัยเลยนะเว้ย ไม่ได้เล่นเพื่อคณะอย่างเดียว”
“แล้วไง”
“พี่หมอก สงสารพี่เขาเหอะวะ”
“ยุ่งอะไรไอ้ตี๋” แม่งเล่นซะกูสลดอีกคน ไอ้พี่เอ็มยื่นหน้ามาพยักหน้าให้ผมเหมือนว่าเข้าใจ ไม่ใช่เว้ย! มึงสิที่สมควรจะสลดที่สุด ไม่ต้องมาปลอบใจกู!
“ผมก็แค่เห็นว่าพี่ชอบเล่นบอล แล้วก็เล่นดี พี่ก็ช่วยเขาไปหน่อยก็ได้”
“ช่วยแล้วกูจะได้อะไร”
“พี่หมอก ช่วยคนมันต้องการของตอบแทนด้วยหรอวะ ผมช่วยคณะพี่ ก็ไม่ได้อะไรตอบแทน แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึก”
“ยังไง”
มันไม่ได้ขมวดคิ้วแต่ตามันดูนิ่งๆ ผมยัดข้าวเข้าปากแล้วจะพูดต่อ แต่พี่หมอกก็ดักคอไว้ก่อน “กินให้หมดแล้วค่อยพูด เดี๋ยวก็ติดคอ”
ตลกก็ตรงที่พี่เอ็มแม่งลุ้นตัวสั่นเลย เกิดมาเป็นพี่รหัสไอ้พี่หมอกนี่ชะตาชีวิตพี่คงรันทดน่าดู
“พี่ก็ภูมิใจไง แล้วก็อาจจะมีความสุข แบบ ยะฮู้ว!! ตูทำให้วิศวะมอตูชนะเลยนะเว้ย!” เยี่ยมมากพี่โก้พี่แฟง ตบมือแบบนั้นแหละ ไอ้พี่หมอกจะได้นึกภาพออก ฮากันไปทั้งโต๊ะ สงสัยกำลังนึกท่าพี่หมอกทำตาม กร๊ากก
“กร๊ากกก ถ้าไอ้หมอกมันทำท่านี่กูยอมกินหญ้าเลย”
พยักหน้าเห็นด้วยกันทั้งโต๊ะ ขำกลิ้งเลยครับ อ…แค่ก! แม่ง ข้าวติดคอกูอีกแล้ว!
“เตือนแล้วไม่เชื่อ”
พี่หมอกรีบส่งน้ำมาให้กิน เพราะว่านั่งติดกันไอ้พี่หมอกเลยก้มตัวลงมา “หายยัง?” ผมพยักหน้าแล้วกินน้ำจนหมดแก้ว
เงยหน้ามาอีกที
ทั้งโต๊ะเงียบกริบ จ้องผมกันหมดเลยหว่ะ…
“…..”
“….”
“เมื่อกี้มันไอ้หมอกป่าววะ(กระซิบ)”
“ผีอะไรเข้าสิงเพื่อนกูวะ(กระซิบ)”
มึงกระซิบแบบนั้นพูดออกเลยก็ได้ว่ะไอ้พี่แฟง ดังซะกูได้ยินทั้งโต๊ะ ไอ้พี่หมอกไม่สนใจใครอยู่แล้ว ต่อให้แซวล้อมันตรงๆก็คงได้ยินแค่คำว่า “พ่อง” กลับ
“พี่ ถ้าพี่อยากเตะบอลผมก็อยากดูนะ แต่ถ้าพี่ไม่อยากจริงๆ ผมก็จะไม่พูดอะไรแล้ว”
“…”
วกกลับมาเรื่องเดิมให้คนอื่นมันละสายตาออกไปบ้าง ทั้งโต๊ะเลยเริ่มกลับมามีเสียงเหมือนเดิม ไอ้โจ๋โคตรซวย นั่งริม มีคนทำจานข้าวหกใส่ตัว วิ่งไปล้างที่ห้องน้ำท่ามกลางเสียงหัวเราะ ไอ้คนที่ชนก็เดินตามไปขอโทษ ทั้งๆที่ความจริงก็เห็นกันอยู่ว่าไอ้โจ๋หัวเราะแล้วหงายหลังไปชนอีกฝ่ายเอง
ก้มหน้ามองจาน เหลือบไปมองพี่หมอกหน่อย เห็นมันกำลังคิดแล้วก็แอบส่งสัญญากับพี่เอ็ม ‘พอจะลุ้นหว่ะพี่’ พี่แกก็พยักหน้ากลับ
“ผมขอคิดก่อน ได้คำตอบเดี๋ยวไปบอกเอง”
“เย้สสสสสสส!!” ไอ้พี่เอ็มกระโดดตัวลอย “ขอบใจนะโว้ยไอ้ตี๋” เออ พี่สัญญากับผมไว้แล้วนะว่าจะเลี้ยงข้าวผม อย่าลืมๆ
เห็นพี่เอ็มวิ่งไปนู่นแล้วก็ขำ สายรหัสนี้มันต่างขั้วกันจริงๆเลยวุ้ย เออ ได้ยินแว่บๆว่าพี่เมฆเป็นทวดรหัสพี่เอ็มนี่หว่า “พี่เมฆเคยเรียนที่นี่ด้วยหรอ”
มันพยักหน้า “สามปี แล้วไปต่ออเมกา”
พี่หมอกก็เรียนถึงปีสามแล้ว หวังว่าคงจะไม่ได้ย้ายไปไหน
วันนี้ช่วงบ่ายผมไม่มีเรียน แต่ก็อย่าฝันไปครับว่าจะได้กลับบ้าน ทำงาน งานอย่างเดียวเลย ตอนนี้ก็ทำพวกของตบแต่งทางนู่นนี่ คณะเราหมด เห็นไอ้พวกพี่ตัวเป้งๆมียืมชุดราชปะแตนมาด้วยเว้ยเฮ้ย กร๊ากก ไอ้พี่แบงค์ลองใส่แล้วหน้าโคตรโบราณ “เหมาะว่าพี่ หน้าแก่ใช้ได้” โดนตบหัวป้าบ เล่นเอามึนหาทางกลับไม่ถูกเลยทีเดียว
เห็นว่าตอนกลางวันก็จะแข่งกันไป แต่ตอนกลางคืนวันสุดท้ายจะมีจัดงานปาร์ตี้หลังเสร็จพิธีปิด ไอ้พวกรุ่นพี่หูดำหน้าหม้อทั้งหลายก็กระเหี้ยนกระหือรือหาชุดที่คิดว่าเหมาะกับตัวเองแล้วก็คอนเซปต์มากที่สุด ผมก็ตื่นเต้นครับ เพราะจากที่ได้เห็นหลีดโรงเรียนแล้ว คิดว่ามออื่นสาวๆก็คงสวยไม่แพ้กัน รอดูวันแข่งหลีดอย่างใจจดใจจ่อ
เริ่มจะเย็นๆแล้วแต่งานยังไม่เสร็จ ออกมาเดินเล่นข้างนอกตึกรับลม ข้างในมีแต่กลิ่นสี ดมนานแล้วชินก็จริงแต่บางทีมันก็เวียนหัวครับ เห็นไอ้ปิ๊กเล่นแบตก็อยากจะไปจอย แต่เพื่อนมันก็เล่นอยู่แล้วหลายคน มีไอ้อุกกี้เจ้าแม่คอรท์ คนอื่นไล่ก็ไม่ไปสักที
โทรศัพท์สั่น ผมหยิบออกมารับ “ฮัลโหลๆ”
“มาหากูหน่อย”
“แล้วพี่อยู่ไหนอะ”
“หน้าคณะมึง”
มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็น เลยเดินออกไปตรงส่วนหินอ่อน เห็นมันนั่งอยู่
“ว่าไงพี่”
นั่งลงข้างๆ มันไม่ได้ตอบอะไร แอบเห็นสาวๆในคณะผมหลายคนหันมามอง ซุบซิบกันถึงพี่หมอกใหญ่ ไอ้นี่มันดังครับ แต่ทำไมตอนปีหนึ่งผมไม่เห็นเคยเห็นเลยแหะ
“เดินเล่นเป็นเพื่อนกูหน่อย”
งงเลยครับ กูพึ่งนั่งมึงก็ลากกูไปเดินอีกแล้ว ก็เดินข้างๆกันแต่ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้อึดอัด ตอนที่เดินตัดสนามบอลก็เห็นพวกพี่ๆวิศวะซ้อมบอลอยู่ ลูกบอลกลิ้งมาทางผม เห็นว่าพี่ที่เป็นผู้รักษาประตูจะวิ่งมาเอาเหมือนกัน ผมเลยจะเตะไปให้
“พี่ ไม่ต้อง เดี๋ยวผมเตะไปให้!!”
พี่แกยกมือทำท่าโอเค รอรับ ความสามารถที่กูเก็บไว้มานานจะได้เปิดเผยแล้ว ว้ากกกกกกกกก
เหนี่ยวเท้าเต็มแรง…
แรงมากครับ แต่เวรกรรม แรงเยอะๆนั้นไม่ได้โดนบอลเลยแม้แต่เซนต์เดียว
กูพลาด!!!
ไอ้พี่ที่เป็นโกลด์ลงไปกลิ้งหัวเราะ มันตลกเร๊อะ! มันตลกถึงขั้นต้องขำกลิ้งขนาดเลยเหรอ! กูยังไม่ขำเลยนะ แล้วก็ไม่ได้อายด้วย พี่คนอื่นๆที่เห็นแม่งก็หัวเราะกัน ว้าก!
ผมจะวิ่งไปเตะใหม่อีกรอบก็ไม่ทัน ไอ้พี่หมอกแม่งเตะเต็มแรง ลูกบอลเลยบินฉิวไปนู่น ได้ยินเสียงตอนเท้าเตะเข้ากับลูกบอล น่ากลัวมากครับ ถ้าเปลี่ยนลูกบอลเป็นคอผม คิดว่าต่อให้พี่ปอติดปีกพาผมไปส่งโรงพยาบาลก็ต้องตายกลางทางอยู่ดี
พี่หมอกส่งแม่น แต่เลยหัวโกลด์ไปลงแถวๆเท้าผู้เล่นในสนามครับ ผมนี่ยืนมองตาแป๋วเลย “สุดยอดเลยหว่ะพี่”
มันพยักหน้า ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยหว่ะ ปฏิเสธนิดนึงก็ได้ จริงหรอ? ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก พี่พูดไม่เป็นใช่ไหมครับ
“โหย ทำได้ไงวะ”
“มึงกากเอง เมื่อกี้ตั้งใจเต็มที่แล้วใช่ไหม?”
“ผ..ผ..ผมเตะบอลด้วยหรอ ความจำเสื่อม จำไม่ได้ชั่วคราว ฮ่าๆๆๆ”
มันก็อมยิ้มตอบกลับมา ตอนนี้ท้องฟ้าเป็นสีแดงๆ ลมเย็น ยิ่งมายืนตรงสนามหญ้าลมยิ่งเย็น พี่หมอกที่ยืนอยู่ท่ามกลางแดดแบบนี้ ดูคล้ายๆกับมีคนเอาภาพวาดมาตั้งเสียมากกว่า
“ถ้าพี่ลงเตะให้กับมหาลัย ผมว่าชนะแหง”
“ลงไปก็ยุ่งยาก ต้องไปเล่นให้เข้าขากับคนอื่น แล้วยังจะมีคนมาวุ่นวายอีก น่ารำคาญ”
“ถ้าพี่จะเล่น 1 ต่อ 11 ผมก็ยกมือไหว้เลย เมสซี่ยังทำไม่ได้เลยพี่ ฟุตบอลมันเป็นกีฬาที่ต้องเล่นกันเป็นทีม ถึงจะชนะ”
มันไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็เห็นอยู่ว่ากำลังมอง
“ลองไปเล่นดูไหมพี่? ไม่ชอบค่อยบอกไปเลยให้ชัดๆว่าจะไม่เอาจริงๆ”
มันไม่ตอบอะไร ผมเลยเดินนำไปที่ข้างสนาม เห็นไอ้พี่เอ็มมันจ้องอยู่นานแล้ว “ให้พี่หมอกลองเล่นสักเกมหน่อยดิพี่ แล้วถ้ามันเล่นไม่ได้ยังไงค่อยว่ากันอีกที”
“ลากมันมาให้กูก็ขอบใจแล้ว รองเท้าสตั๊ดใส่ของกูไปก่อนก็ได้ พึ่งซักมา นู่นๆเสื้ออยู่ตรงนู้น”
พี่หมอกโดนดันไปตามทางเลยครับ เห็นหันมาทำหน้าบึ้งมองผมทีนึงแล้วก็หายไปในห้องใต้อัฒจรรย์ ผมก็เดินตามไป อยู่มหาลัยนี้มาสองปียังไม่เคยเข้าห้องนี้เลย เป็นเหมือนห้องพักนักกีฬา มีเก้าอี้ ล็อกเกอร์เต็มไปหมด ลึกไปข้างในก็เป็นห้องอาบน้ำ ไอ้พี่หมอกโดนไล่ไปเปลี่ยนชุด
เออ ก็ดูเข้ากับมันดีออก มันตัวสูง ใส่อะไรก็เลยดูเข้ารูปไปซะหมด
“พี่ เล่นแบบเจ๋งๆเอาให้พวกที่อยู่ตรงนั้นตกใจไปเลย”
“อยู่แล้ว”
ตอนมันวิ่งลงสนามเหมือนเห็นภาพไอ้หนึ่งกระโจนลงสวนหน้าบ้านเลยครับ ถ้ามีหางคงแอบกระดิกไม่หยุด แบ่งทีมกันแล้วก็เล่นแบบจริงๆจังๆ
พอมีคนส่งบอลเข้าเท้าไอ้พี่หมอกปุ๊ป มันก็วิ่งเลยครับ ฝ่ากองหลังของอีกฝ่ายไป ต่อให้โดนล้อมมันก็ไม่ส่งให้คนอื่น จนหาช่องว่างได้ก็วิ่งไป ลูกแรกยิงไม่เข้าหรอก แต่คิดดูนะครับ กองหลังสามคนปิดมันยังปิดไม่อยู่ ที่พลาดเพราะมันพลาดเอง
“โคตรสุดยอด”
ไอ้พี่เอ็มพูดออกมาเอง ผมก็พยักหน้าตาม
ลงไปเล่นไม่ถึงห้านาทีก็เหงื่อชุ่มไปหมด พี่หมอกวิ่งแบบไม่ออมแรง ตัดบอลชาวบ้านจนอีกฝ่ายตะโกนด่า “มึงจะเล่นจริงจังไปทำเชี่ยไรวะ ปล่อยกูเล่นบ้าง” ไอ้พี่หมอกไม่ตอบ ไม่สน ไม่ส่งให้คนอื่นด้วย ฉายเดี่ยวตลอดงาน
“ไอ้หมอก ส่งให้คนอื่นด้วยเว้ย!”
มันไม่สนใจเลย เพื่อนร่วมทีมมันก็คงเซ็งเหมือนกัน แต่พอเห็นฝีมือมันเลยพูดอะไรไม่ออก ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่เขาถึงอยากได้ตัวไอ้พี่หมอกมาเล่นด้วยขนาดนี้
“พี่ แล้วถ้าอย่างนี้ไปเล่นจริงๆมันจะรอดไหมวะเนี่ย ไม่ส่งลูกให้ใครเลยเนี่ย”
“แม่งคงโดนอีกทีมยำเละ” แต่ใครมาขวางไอ้พี่หมอกก็คงเหมือนหาเรื่องตาย เวลามันครองบอล ไม่ค่อยมีใครกล้าวิ่งเข้าไปตัดลูกมันเลยครับ ก็เล่นแผ่ออร่าซะกระจุยกระจายขนาดนั้น เล่นเอากองหลังทำตัวไม่ถูก
มันยิงไปสาม จากสี่ลูก
เราเล่นกันแค่ครึ่งชั่วโมง พี่หมอกเหมือนอาบน้ำมา เสื้อบอลนี่เปียกจนแนบหลังมันไปเลยครับ เหงื่อหยดติ๊งๆ ผมรีบส่งผ้าขนหนูที่ขอพี่เอ็มไว้ให้มันรับไป มันลงมานั่งข้างๆผมก็เขยิบหนี ไอร้อนแผ่ซะกูร้อนตามเลย
“เป็นไง?”
“พี่สนุกป่าวหล่ะ”
มันไม่ตอบ ไม่พยักหน้า
ผมเลยตอบส่วนที่มันถามผมไปก่อน “ผมว่าโคตรเจ๋ง แต่พี่ไม่เห็นส่งให้คนอื่นบ้างเลย ฉายเดี่ยวเลยนะพี่”
แต่เวลามันอยู่ในสนาม ผมรู้สึกได้นะว่ามันชอบ มันดูอิสระกว่าตอนอื่นๆ
“อ้ะพี่ น้ำ”
กินไปครึ่งขวดมันก็เทน้ำราดใส่ตัวเลย น้ำเย็นเจี๊ยบ คงจะถูกใจมัน สะบัดหัวทีผมเลยเปียกไปด้วยเลย
จำได้ไหมครับที่ผมเคยบอกว่าช่วงนี้สาวๆมักจะไปออกันตามสนามกีฬา ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาเลย ผมหันไปมอง โอ้แม่เจ้าโว้ย ยกกล้องถ่ายกันเลยหรอวะ! นี่มันกองถ่ายดาราใช่ไหมเนี่ย?!
“แล้วเอาไงอ้ะ?”
เวลานั่ง หลังมันจะตรง เหมือนถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่เหมือนผมที่แล้วแต่อารมณ์ บิดตัวไปนู่นไปนี่ นั่งหลังตรงนานๆมันก็ดูเมื่อย
“มึงอยากให้กูลงเล่นไหม? กูอยากรู้แค่นี้”
คำตอบผมมีคำตอบเดียวตั้งแต่แรกแล้วครับ …
“อยากโคตรๆ”
………………………………………
…………………………….
จะอาทิตย์แล้ว
ไอ้พี่ฟินจะกลับมายังวะ
พี่หมอกขับรถไปส่งผมที่บ้าน ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท สองข้างทางร้านที่ขายของก็จะเปิดไฟไว้ ยังเห็นคนเดินตามถนน รู้สึกว่าจะเยอะกว่าเดิม คงเพราะมีนักกีฬาจากหลายๆมอมากัน ก็ทยอยมากันจนจะครบทุกมอแล้วครับ น่าตื่นเต้น อีกไม่กี่วันเอง
ไอ้พี่หมอกลงชื่อไปแล้ว เลยโดนเรียกไปซ้อมหนักพรุ่งนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกหัวออกก้อย เรียกไอ้พี่หมอกไปซ้อมระวังโดนซ้อมกับนะพี่เอ็ม
“เฮ้ย ไอ้เฮีย!!”
หน้านี่เขียวมาเป็นแถบ เล่นเอาผมตกใจเลย มันออกมาเปิดประตูรั้วให้ ผมรีบมองเข้าไปในบ้าน “แล้วพี่ฟินอ้ะ?”
“แม่ง สนใจก่อนเฮียมึงอีกหรอวะ?”
“พี่ฟินกลับมายัง?”
“อยู่ในบ้านนู่น นอนดูทีวีอยู่”
ถอนหายใจเสร็จก็ยิ้มแฉ่งเลยครับ “แล้วหน้าเฮียไปโดนอะไรมาวะ”
“ไปกินหมัดกินตีนพ่อใครบางคนมา อิ่มไปอีกนานเลยหว่ะ เข้ามาในบ้านมา คุยตรงนี้เดี๋ยวยุงก็หิ้วมึงไปพอดี”
พี่หมอกก็เดินตามเข้ามา พอมองหน้าเฮียแบบนี้ผมรู้เลยมันคิดอะไร เห็นมันยิ้มหน่อยๆแล้วรีบหุบยิ้มลงไป ใช่เลย จะเอากูไปค้างด้วยแหงเลย
“พี่ฟิน”
“เออ ไอ้ตี๋ ว่าไงวะ”
อื้อฮือ เละพอกันทั้งมันและเฮีย “ใครทำอะไรพี่ว่ะเนี่ย”
“โดนผึ้งต่อยมา หลายหมัดเลย”
“เอาดีๆดิวะพี่” นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ ยกมือไหว้ม๊าที่กำลังเตรียมกับข้าวอยู่ในครัว วันนี้บ้านคนดูเยอะถนัดตาเลยครับ พี่ผ่องยื่นหน้าออกมาเห็นพี่หมอกเลยหดคอกลับไปเหมือนเดิม
“เรื่องของผู้ใหญ่ 18ปีหรือยังไอ้หนู”
“เกินมาสองปีแล้วเว้ย เอาดีๆ”
“กูกลับมาแล้ว แล้วจะฟังอะไรอีกหว่ะ แค่นี้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง ถ้ากูจะเล่ากูเอาไปเขียนเป็นนิทานเด็กพิมพ์ขายไปแล้ว”
“เด็กที่ไหนมันจะอ่านเรื่องพี่หว่ะ”
“ออกจะเต็มไปด้วยจินตนการ”
“ล..ล.แล้วพี่จะไม่ไปไหนอีกแล้วใช่ไหม?”
พอถามออกไปแบบนี้ ก็เห็นมันถอนหายใจ ยิ้มที่ดูเหงาๆ ไม่ได้เหมาะกับพี่ฟินเลย
“พูดเหมือนกันเลยนะ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย…”
“เฮียมันก็อปผมไปใช้ ชัวร์”
“ฮ่าๆๆ ไอ้เฮีย มึงคิดเองไม่ได้หรอไง ต้องไปก็อปน้องมึงมาเนี่ย”
“เงียบไปเลยไอ้ฟิน ซ่านักนะ เดี๋ยวนี้”
“ทุกหยดซ่าโซดาสิงห์”
เออ เอาเข้าไป คำถามผมมันโดนปัดตกไปนานแล้วครับ แต่เห็นทุกคนเฮฮาดีก็เลยไม่อยากถามอะไรต่อ พี่หมอกมันยืนอยู่นานแล้ว ไม่ได้หาที่นั่งอะไรซักที “กินข้าวก่อนดิพี่ แล้วค่อยไป”
“อาหมอก มาช่วยม๊าหน่อยเร็ว”
เห็นม๊ากวักมือเรียก มันหันมามองผมสลับกับม๊าแล้วเดินไป “อย่าทำจานแตกหล่ะพี่หมอก”
“พี่ฟินรู้ยังว่ามอเราจัดเกียร์สัมพันธ์ ทุกคนทำงานกันตับระเบิดแล้ว มีแต่พี่หนีงานคนเดียว”
“ฮ่าๆ ถึงว่ากูอยู่แพร่ฮัดชิ้วทั้งวัน”
พึ่งสังเกต ไอ้พี่ฟินไปทำสีผมมาอีกแล้ว มันทำไฮโลท์สีทองแซมๆผมมา ดูโคตรเท่เลยหว่ะ
“เจ็บป่าววะพี่”
“คนอย่างกูสะกดคำว่าเจ็บไม่เป็น แม่งสะกดไงวะ?”
“เอาดีๆดิอย่ากวน แล้วทายายัง ทายังเดี๋ยวผมไปเอามาทาให้”
“อยากได้ทาทามาทายาให้ แต่เป็นม๊ามึงก็โอเค”
เออ สงสัยจะทายาไปแล้ว เดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะกินข้าว วันนี้ดูท่าจะทำอาหารเยอะเป็นพิเศษ หกคนกินเลยนะครับ! ม๊าก็เรียกให้พี่หมอกมันมาช่วยยกจานกับข้าว เห็นมันขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
หันกลับไปมอง เห็นไอ้ฟินเอาเท้ามาวางพาดโต๊ะระหว่างเก้าอี้ ไอ้เฮียก็พาดบ้าง แล้วเอาเท้าถีบแหย่เล่นกัน จำได้ว่าตั้งแต่เด็กๆ พวกผมก็ชอบเอาเท้าวางพาดขึ้นมาประจำ โดนม๊าบ่นตั้งกี่ร้อยรอบ มาจนถึงทุกวันนี้ก็ยังทำเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
วันนี้ไม่มีเก้าอี้ตัวไหนรอบโต๊ะกินข้าวที่ว่าง ที่ขำคือพี่ผ่องนั่งข้างพี่หมอก ถึงกับมือสั่นทำไรไม่ถูกจนผมต้องย้ายมานั่งคั่นกลางให้แทน “ตักอันนั้นดิ”
“ห้ะ? อันนี้หรอ?”
“เออ ไม่เอาเห็ด”
“เรื่องมากหว่ะพี่” ก็ตักให้ตามที่มันบอกนี่แหละ “กินเข้าไปเยอะๆนะพี่ จะได้โตไวๆ อย่าเพิ่มแต่ไอคิวอย่างเดียว เอาไปเติมอีคิวด้วย”
“อะไรของมึง เพ้อหรือไง”
พี่หมอกก็ยังไม่เคยรับมุกผมเหมือนเคย
ไอ้เฮียกับพี่ฟินบนโต๊ะอาหารมันก็ยังจะกวนตีนกันได้ พี่ฟินตักกับข้าวให้เฮียครับ เฮียถึงกับอึ้ง มันเล่นตักแต่พริกล้วนๆ พริกจากผัดผักบุ้งทั้งจานมันตักมาหมด “กินเยอะๆนะเฮีย จะได้โตไวๆ” โห เล่นกันอย่างนี้เลยหรอไอ้พี่ฟิน มีการยักคิ้วใส่ด้วย ผมเลยถีบเท้ามันใต้โต๊ะนี่แหละ มันยกเท้าหนีไปนั่งขัดสมาธิแทน แค้นแต่ทำอะไรไม่ได้
พริกทุกจานมันเล่นกวาดไปตั้งให้เฮียหมด ตอนแรกไอ้เฮียก็ไม่พูดอะไร ตอนหลังๆชักจะโวย
“มึงไปเด็ดหลังบ้านมาให้กูทั้งต้นเลยไป จะเต็มจานอยู่แล้ว”
“ฟินไม่เอา อย่าเล่นของกินสิ” ม๊าเตือนมันถึงจะหยุดได้
ไอ้ฟินให้ผมเล่าเรื่องที่มอให้ฟัง ก็เล่าไปหลายอย่าง รวมถึงเรื่องไอ้พี่หมอกเล่นบอลด้วย ม๊าก็หันมายิ้มให้มัน จำได้ว่าพี่หมอกเคยบอกม๊าเหมือนกันว่าอยากเป็นนักฟุตบอล ม๊าคงดีใจที่มันไม่ได้ทิ้งความฝันของมัน อย่างน้อยก็ได้ทำในสิ่งที่มันชอบ
บนโต๊ะกินข้าว หลายๆคนต่างมีความคิดที่พูดออกมาไม่ได้ในใจของตัวเอง แต่ในเวลานี้ เราซ่อนมันไว้ข้างหลัง เก็บมันไว้ในใจ หัวเราะ ห่วงใยกันและกันในเวลาสั้นๆที่เต็มไปด้วยความสุข ความอบอุ่น ผมว่าบางทีสิ่งทั้งหมดนี้อาจจะเป็นความหมายของครอบครัวก็ได้
ทั้งม๊า ที่คอยเป็นห่วงพวกเราทุกคน คอยเฝ้ามองพวกเราอย่างเงียบๆ แต่ก็คอยพยุงเมื่อเราเริ่มที่จะไขว่เขว คอยสอนให้พวกผมก้าวเดินไปในทางของตัวเองด้วยความเชื่อมั่น
เฮีย ที่อยู่ข้างๆผม ทำหน้าที่พี่ที่ดีไม่เคยขาดตกบกพร่อง ผมงี่เง่า โวยวายใส่ มันก็จะใจเย็น เป็นพี่ที่เดินนำหน้าผมอยู่ก้าวหนึ่ง ผมไม่เคยบอกมันว่าเป็นตัวอย่างให้ผมเดินรอยตาม เฮียทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แบบทุกอย่าง แทนที่ป๊า ที่ไม่ได้ดูแลผม..
พี่ฟิน พี่รหัสที่คอยดูแลผม สายสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้มันสานกันไว้แน่น ถ้ามีใครมาทำร้ายมัน ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้มันต้องเจอเรื่องลำบากแบบนั้นคนเดียว
พี่หมอก…
ผมไม่เคยรู้ว่าบางทีผมก็เหงา
ผมไม่รู้จักความรู้สึกอีกตั้งมากมาย แต่พี่หมอกก็สอนให้ผมรู้
บางครั้งผมรู้สึกเหมือนผมกำลังฝันอยู่ แต่บางครั้ง ผมก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน
พี่หมอกยิ้ม
หลายๆอย่างรอบตัวพี่หมอก และตัวพี่หมอกเองกำลังเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ จนผมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น
ไม่ใช่ว่าผมไปเติมเต็มพี่หมอกหรอก
แต่ผมว่าเป็นพี่หมอกต่างหาก ที่เข้ามาเติมเต็มผม….
…………………………………..
………………………
[Coin31 : complete]
[18.12.54]
ทำยังไงถึงไปอ่านหนังสือได้สักทีนะ..... :เฮ้อ:
ในหัวมันโล่งๆ เหมือนหมดแรงอ่านกลายๆ หลายๆเรื่องเทใส่ ตู้มม กลายเป็นโกโก้ครันช์
-
ข้อให้ทำข้อสอบได้น๊า o13 สอบเสจแล้วรีบมา คนรออยู่เยอะ + + :L2:
-
ต่างคนต่างเติมเต็มให้กันมากกว่านะผมว่า
-
:n1:มีกันและกัน
-
จับมืออออออออออออ !
โอ้ยยยยยย จะสอบแกทในอีกไม่กี่วันแต่แบบ
ไม่มีกำลังใจจะอ่านหนังสือ
ตอนนี้พี่หมอกน่ารักหลาย ๆ
น่ารัก น่าฉุด น่าลากกลับบ้าน
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จัดมาเต็มก็อ่านเต็มที่ เห็นด้วยกับคนอื่นๆ เติมเต็มให้กัน :-[
เห็นการเปลี่ยนแปลงของพี่หมอกแล้วดีใจแทนตี๋
ตอนนี้ไม่แก้ให้นะ ที่ผิดก็ที่เดิมๆแหละ เห็นเยอะๆเดี๋ยวใจฝ่อ ตอนนี้เอาใจไปพอ :กอด1: มีแรงมีกำลังก็ลุยกันต่อ เหนื่อยก็พัก แค่นี้เอง
อ่านหนังสือก็ทำให้เต็มที่ พี่ก็จะไปอ่านเหมือนกัน อ่านด้วยกันเนอะ(บอกไว้จะรู้สึกว่ามีเพื่อน ช่วยได้มั้ยเนี่ยยย ฮ่าๆ)
ป.ล.เห็นแวบๆว่ามีคนถามเรื่องวิดน่าอะ >.<
-
ขอบคุณนะครับ
-
อ่านหนังสือสอบไป เบื่อก็มาเขียนต่อ
สู้ๆค่ะ
-
จริงๆแล้วคือ ทั้งคู่ต่างก้เติมเต็มซึ่งกันและกันถ้ามองจากมุมคนอ่านหนะนะ อิอิ
-
เฮียฮ้งเก่งว่ะ ตามฟินกลับมาจนได้
พี่หมอกเหมือนเด็กเลย โดนตี๋กล่อมจนอยู่หมัด
-
แบบนี้เค้าเรียกเติมเต็มซึ่งกันและกัน
-
คิดว่าน่าจะเป็น "เติมเต็ม" ให้กันและกันนะ ระหว่าง หมอก กับ ตี๋ :กอด1: เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
เรื่องการอ่านหนังสือ พี่เคยใช้ตอนสอบเหมือนกัน คือ อ่านหนังสือที่เราต้องใช้สอบอัดใส่เทป (สมัยนี้อัดใส่อะไรอ่ะ) อ่านเสร็จแล้วก็มาเปิดฟัง ทีนี้ถึงเราไม่อยากอ่าน แต่เราเปิดเสียงไว้ ยังไงมันก็เข้าหัวเราบ้างแหละ :laugh: จำได้ดีด้วยนะ ฟังแทนเพลงที่ต้องฟังไปเลย หรือเรากลัวเสียงเรามันน่าเบื่อก็ลองชวนเพื่อน ๆ มาช่วยกันอัดเสียงก็ได้
-
อยากดูพี่หมอกเตะบอล :z6:
-
มันคือความต่างที่ลงตัว
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
ได้อ่านหลายตอนรวดเล้ยยย (:
-
เพ่ฟิน กะเฮียมาแร้ววววววว เย่ ต้องเล่าให้ฟังด้วยนะ ว่าไปทำไรกัลมา
-
ต่างกันต่างขาดบางอย่างพอมาเติมเต็มกันก็ครบพอดีไง
ตี๋+หมอก โอยน่ารัก
-
เติมกันและกันมากกว่า
ขอให้เป็นแบบนี้เรื่ิอยๆ
ขอให้มีความสุขนานๆ
-
ตอนนี้ น่าร๊ากมากกกกกกก เติมเต็มให้กันและกันเนอะ <3
ส่วนเรื่องอ่านหนังสือ ทำมันบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินจ้าาา นึกถึงว่า ถ้าเราไม่ทำตอนนี้ ผลไม่ได้ดังที่เราหวัง เราก็รู้สึกไม่ได้
ดังนั้นนน >>>> เป้าหมายมีไว้พุ่งชนนน !!! เป็นกำลังใจให้จ้าา :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8:
ครอบครัววววว
-
=v= เวลา หวาน อ่าน แล้ว ก็ ยิ้ม ตาม
แต่ ก็ กลัว เจอ มาม่า :serius2: :serius2: :serius2:
อยาก ให้ ม๊า รู้ (ตั้ง แต่ แรกๆ) และ ยอม รับ ได้
o13 o13 o13 o13 o13
เพราะ ถ้า ม๊า ขัดขวาง หรือ รับ ไม่ ได้ มัน จะ เกิด มาม่า ห่อ ใหญ่ ถึง 2 ซอง
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:m15: :m15: :m15: :m15:
แต่ ถ้า ม๊า รับ ได้
ก็ จะ ได้ ช่วย support และ เป็น กำลังใจ หรือ ปลอบ อาตี๋ ที่ คาด ว่า จะ ต้อง เกิด ดราม่า กะ ครอบครัว พี่หมอก
:m15: :o12:
สู้ ๆ นะ :-[
รอ อ่าน เรื่อยๆๆ :z2: :z2:
(แม้ อาทิตย์หน้า จะ มี สอบ แกะ แพะ ก็ เหอะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: )
-
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก บางทีก็ทำให้น้ำตาซึม อ่านไปแอบกลัวไป เหมือนความหวานมันจะอยู่ไม่นานชอบกล
อย่ามาม่าหนักเลยน้า แต่เท่าที่อ่าน พี่หมอกไม่เคยขัดที่บ้านเลยแน่ๆ แบบนี้ถ้าพ่อบอกให้เลิกกัน จะทำไง
กลัวมาม่าห่อใหญ่มาก T^T แต่คนเขียนขยันสุดๆ มาทุกวันเลย จะติดตามต่อไปค่า
-
เป็นเพราะตอนนี้ทุกคนได้เรียนรู้ว่าความสุขมันมีค่าเกินกว่าจะปล่อยให้มันผ่านเลยไป
ทุกคนจึงตั้งใจและเต็มใจไขว่มันเข้าหาตัวเองงัย ^ ^
“มึงอยากให้กูลงเล่นไหม? กูอยากรู้แค่นี้”
คำตอบผมมีคำตอบเดียวตั้งแต่แรกแล้วครับ …
“อยากโคตรๆ”
ตี๋พูดแค่เนี๋ยะยอมลงเล่นบอลให้เลยหรอ..No No No!!! หมอกมันงายเกินไป เปลี่ยนใหม่ :laugh:
“มึงอยากให้กูลงเล่นไหม? กูอยากรู้แค่นี้”
คำตอบผมมีคำตอบเดียวตั้งแต่แรกแล้วครับ …
“อยากโคตรๆ”
"ก็ได้ แต่..." ใบหน้าที่แมร่งขนาดหมาเห่ามันยังไม่อยากจะกระดิก บัดนี้มันดูเจ้าเล่ห์แถมไอ้อาการยกยิ้มที่มุมปากสะกิตตีนนี่อีก
ทำไมกรูรู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิตและร่างกายขึ้นมาตะหงิด ๆ ฟร่ะ!!
"แลกกับตัวนาย 1 อาทิตย์ ตกลงมั๊ย"
เป๊ะ!!นั่นงัย ลางสังเหากรูไม่เคยผิดเพี้ยน "อ๊ากกกกก ไอ้เชี้ยหมอก กรูให้เมิงไปยิงประตูในสนาม ไม่ใช่มายิงประตูกรูรรรรรรร" :oo1:
และแล้วก็โดนหมอกเข้าปกคลุม หนาวตูดเลยเมิงเอ๊ยไอ้ตี๋ ขำ ๆ นะ ไม่ว่ากันเน้อ :m20:
-
พี่หมอกตามใจแฟนทุกอย่าง โดยไม่รู้ตัว เอ๊ะหรือรู้
-
:impress3: พี่หมอกหน่ารักตลอดดดดดด
-
เราว่าต่างคนต่างเติมเต็มกันและกันมากกว่า
ชอบที่พี่หมอกเริ่มเปิดใจจัง ><
อยากให้สองคนนี้รักกันไปนานนาน
อย่ามีอะไรมาทำให้ผิดใจกันเล้ยย เห้ออ
-
น่ารักสึดๆ
ชอบพี่หมอกอ่ะ
:-[ :-[ :-[ :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าเป็นสิ่งที่น้อวตี๋ต้องการ พี่หมอกจัดให้ได้ตลอดเลยเนอะ :o8:
-
เย้ๆๆๆๆๆ เฮียฮ้ง ไปฝ่าดงทีนพ่อตา ถึงแพร่ ไม่แหนมแถมได้ลูกชายเค้าติดมือกลับบ้านมาฝากม๊าอีก เจ๊ง o13
หนูตี๋อย่าคิดมากอิ พี่หมอกมันเป็นหมิอกเย็นๆอ่ะดีแล้ว ยังไง หมอกกับตี๋ก็คือส่วนหนึ่งของกันและกันอยู่ดีนะ :กอด1:
-
เดี๋ยวนี้พี่หมอกใจอ่อนกับตี๋ประจำ :กอด1:
ป.ล. ฟินกลับมาแล้ววว~ ยินดีๆกับเฮียฮ้ง :mc4:
-
นั่นไงล๊า
จะกล่อมพี่หมอกต้องน้องตี๋เท่านั้น
และแล้วเฮียกับพี่ฟินก็กลับมา
ทั้งสองคนเจออะไรที่แพร่น๊า
แต่ว่า ยังไงเค้าก็กลับมากันแล้วนี่เนอะ
พี่ฟินต่อไปอย่าหนีอีกนะ
เฮียเค้าห่วงพี่มาก รู้ป่ะ
-
คนอ่านคนนี้เต็มอิ่มมากครับ
-
ชอบชื่อนี้ค่ะ..ดีอยู่แล้ว
ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกค่ะ
-
ถามกันจริงๆ จับเข่าคุย
ครั้งแรกที่เห็นเรื่องนี้ คิดจะไม่อ่านเพราะชื่อเรื่องใช่ไหม :laugh: :laugh: :laugh:
มีแต่คนพูดมาว่าชื่อเรื่องมัน&&$9$&@;3$&94;$3849;$943$;มาก 5555
เลยมาพร้อมกักบิจกรรมใหม่ที่อาจจะไม่มีใครสน ตะแหน่ว o22
ไม่ได้จะเปลี่ยนจริงๆคัฟ แต่แค่อยากรู้ว่า"สมมติ"จะเปลี่ยน เป็นอะไรดี
ถ้าเปลี่ยนชื่อเรื่องได้ จะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไร
เล่นกันสนุกๆ ไม่ได้จะเปลี่ยนจริงๆนะคัฟฟ
รางวัลอาจจะมี..(ถ้ามันมีการรวมเล่ม55เดี๋ยวแถมของให้ เพราะชอบลดแลกแจกแถมมม)
รออ่านความคิดทุกคนอยู่คัฟ o13
^
^
^เพิ่งเห็น Events นี้อ่ะ
ไม่ได้เข้ามาอ่าน 3 วัน ไมเรื่องไปเร็วจังเลย
คนแต่งขยันมาก สุดยอดดดดอ่ะ
จริงเด้...เรื่องที่คนไม่ค่อยเข้ามาอ่าน(ในตอนแรก ตามอ้างอิง)เพราะชื่องเรื่องอ่ะ
เราอยากจะบอกว่า...เราเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องนะ 555+(รึเราไม่เหมือนชาวบ้าวหว่า เหอๆ)
สะดุดที่ชื่องเรื่องอ่ะ เราว่าแปลกไม่ค่อยเหมือนใครดี แนวดีอ่ะ
แบบว่ามันไม่ได้ชื่อสวยหรูหราอะไร แต่ก็เห็นแล้วพอรู้ว่าเป็นแร่องเกี่ยวกับอะไร
เห็นชื่อเรื่องก็รู้เลยว่าต้องเกี่ยวกับเงินแน่ๆ แต่เนื้อเรื่องจะเป็นไงก็ต้องเข้ามาอ่านดู ไรงี้
เราเองก็เดาไปหลายอย่างว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนขี้งกขี้เหนียวรึเปล่า รึคนที่ปากกัดตีนถีบ
รึว่าเป็นเกี่ยวกับการเป็นหนี้ พอเดาเล้วก็เลยอยากรู้ ก็เลยต้องเข้ามาอ่านนี่แหละ
อันที่จริงเราเห็นเรื่องนี้นานแล้ว แต่เพิ่งมาตามอ่าน เพราะว่าตอนแรกเรามีเรื่องที่ตามอ่านอยู่หลายเรื่องแล้ว
เลยยังไม่อยากอ่านเรื่องใหม่ ไม่ใช่เพราะชื่อเรื่องเลย เราชอบชื่อเรื่องนะ สะดุดตาดี
แต่ช่วงนี้เรื่องที่ตามอ่านอยู่จบไปหลายเรื่องแล้ว บางเรื่องคนเขียนก็ยังไม่มาต่อนานแล้ว
เลยว่าง ก็เลยหาเรื่องใหม่อ่าน เลยเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะเราก็เล็งเรื่องนี้มานานแล้วแหละ
เราว่าชื่อนี้ดีแล้ว แต่เราก็อยากร่วมวงตั้งชื่อด้วยคนนะ 555+
1.หนี้นี้...ใช้หัวใจไถ่คืน (รู้สึกว่ามันหวานอ่ะ...รึเปล่า?? 55+)
2.ปลดหนี้ด้วยหัวใจ...ให้นายเย็นชา (เกาหลี มาเลย 55+)
3.รักษาใจ...นายน้ำแข็ง/หรือ/รักษาใจ...เจ้าชายน้ำแข็ง (ยังเกาหลีฟีเวอร์อยู่ 55+)
พอแค่นี้ละกัน เดี๋ยวโดนเตะ 555+
เจออีเว้นนี้ของคนเขียนเลยมาเม้นก่อนจะลืม ยังไม่ได้อ่านเลย
เดี๋ยวไปอ่านก่อน ตั้งแต่ตอน 28 แน่ะ ไม่ได้อ่าน 3 วัน มา 4 ตอน
คนเขียน...สุดยอดดด o13
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่หมอกยอมลงเล่นบอลแล้ว
พี่ฟินก้กลับมาแล้ว แต่ว่าหน้าไปโดนไรมา
รออ่าน Part เฮียกับฟินนะ คงโดนพ่อเล่นงานมาหน้าแหก
-
:really2:เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
อย่าเครียดให้มาก ของอย่างนี้มันอยู่ที่องค์ประกอบหลายสิ่ง
อ่านมากก็ใช่จะได้จะโดน ทุกอย่างในข้อสอบ ทำข้อสอบแบบสบายๆ
หมั่นทำข้อสอบเก่าเยอะๆ ยังช่วยได้มากกว่าไปทุ่มอ่านหนังสือตะบี้ตะบันในช่วงเวลากระชั้นชิดจนเจียนจะสอบแบบนี้
ปล.ไม่อยากจะบอกว่าดวงก็มีส่วนในการทำข้อสอบด้วยนิดหน่อย จากที่เคยประสบมา :really2:
-
ดีใจเฮียตามพี่ฟินกลับมาแล้ว
อบอุ่นนะ
-
พี่หมอกเตะบอลแล้วฮ่าาา~ ตี๋น่ารักจริงๆ
เฮียฟินไปโดนอะไรมานั่น -___-" ครบเดอะแก๊งแล้วทีนี้
ไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือ จิตใจพะวง (สะกดไม่ถูก -"-) อยู่กับสิ่งไหนรึเปล่าคะ ไปหาอะไรทำแล้วสบายใจแล้วอ่านนะ :L2:
เฮียกลับบ้านแล้ว ตี๋ก็.... :-[
//ร้อยละ 78 ในการอ่านนิยายเรื่องนี้ครั้งแรกที่อ่านมักจะอ่านในมือถือ เม้นเลยไม่มีอีโม มาดิททีหลัง ไม่ดิทไม่ได้ มันไม่ครบสูตร :laugh:
-
ถ้าพี่หมอกเป็นหลีด คงเป็ฯหลีดที่ไร้สีสัน เรื่องมาก สั้นที่สุด อาจหลีดไม่ครบเพลงก็เปงได้ พี่แกเป็นหมอกขั้วโลก และอุณห๓มิลดต่ำได้ทุกเมื่อ สนใจแต่ตี๋ อาจให้อารมณ์จายิ้มมาหลีด แต่หน้าตาดีกว่าหน่อย...เน้อ
ถูกใจใช่เลยค่ะ o13
-
ไม่อยากให้เปลี่ยนชื่อแหะ
ชื่อนี้แหละที่ทำให้เราเข้ามาอ่าน
คู่หมอกตี๋น่ารักจริง...กลัวมาม่าอ่ะตั๊ววว ><
-
:กอด1:
รอดูพี่หมอกเตะบอล :laugh:
-
:-[ อ๊ายยยยยย น่ารักกันจริงๆเลยน๊าาา
กลับมากันแล้วพร้อมหน้าพร้อมตา ตอนนี้กำลังมีความสุข คนอ่านก็มีความสุข
รักคนเขียนนะจ้ะ :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เฮียพาพี่ฟินกลับมาแล้ว :-[ หน้าเขียวกลับมากันทั้งคู่เลย
รอตอนเฮียน้า
ตะเองจะไปสอบ GAT PAT อาทิตย์หน้าละเหรอ อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยน้า
ขอให้ข้อสอบออกมาโคตรง่าย เหมือนกับที่อ่านไปเลยเอ้า
สู้ๆ
:L2: :กอด1: :L2:
-
ขอบคุณที่มาเติมเต็มให้คนอ่านค่ะ :pig4:
-
เติมเต็ม
ให้รางวัลพี่หมอกเป็น น้องตี๋เสียตัว 555
ใครให้พี่หมอกทำไร น้องหมอกก้อไม่ทำ ยกเว้น พี่เลี้ยงตี๋วิงวอนอย่างกวนตีน....เหอะ
-
อ่านรวดเดียว เมน์รวบเลย ขี้โกงไปมั้ย :laugh:
ตอนแรกเกือบจะหยุดอ่านไปกลางทางแล้ว พระเอกแบบเข้าใจยากเกิ๊นนนน เหอะๆ
อยากอ่าน part พี่หมอกอีกอะค่ะ รู้สึกพี่แกเ้ข้าใจยากจริงๆ ยิ่งช่วงก่อนจะตกลงเป็นแฟนกันแบบจริงจังน่ะ ไม่เข้าใจเลยว่าทั้งๆที่เหมือนไม่่สนใจผู้หญิงคนอื่นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เลิก แล้วชอบพาตี๋ไปรอตัวเองกับผู้หญิงคนอื่นอีก คืองงๆว่า for what อะคะพี่ขา เหอะๆ ตอนแรกนึกว่าพระเอกโรคจิต ไม่ทำแบบนี้เด๋วไมุ่ึถึงจุด :m20:
ช่วงหลังๆก็นะ พระเอกค่อยทำตัวเหมือนพระเอกหน่อย ค่อยน่าลุ่มหลง :laugh:
เรื่องชื่อเรื่องนี่ สารภาพว่ามีส่วนที่ตอนแรกไม่เข้ามาอ่านค่ัะ 555 นึกภาพนิยายไปอีกแบบ ไม่ค่อยชอบอ่านมาม่า นายเอกกร้านชีวิต หรือ ชีวิตบัดซบ อะไรแบบนั้น อ่านแล้วเครียดลงตับอะค่ะ 555
ป๋อหล๋อ หลังๆพี่หมอกกับน้องตี๋น่ารักได้ใจพี่มากกกกกกก :-[ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด o18
พี่หมอกแคร์ตี๋สุดๆ ชอบมากกกกกกเลยพระเอกแบบนี้
ตอนนี้ใครอยากได้อะไรไม่ต้องไปถามพี่หมอก ให้ตี๋จัดการเดี๋ยวก็ได้เรื่องหมดรับรอง 555555 :m20: :m20:
-
หวายๆๆๆ พี่หมอก หวานอีกแล้ว
ยิ่งอ่าน ยิ่งหลงรักพี่หมอกอ่ะ พี่หมอกน่ารัก
ดีจัง เติมเต็มกันและกัน ^ ^
-
Coin 32
“พี่หมอก ตื่นได้แล้ว พี่เรียนเก้าโมงไม่ใช่หรอ?”
“ไม่มีเรียน มีแต่ซ้อม” อย่าพลิกตัวหนีสิวะ ผมอุตส่าห์ตั้งนาฬิกาปลุก ไม่มีประโยชน์เลย อาบน้ำเสร็จกลับมาก็ยังเห็นนอนเป็นศพอย่างนี้อยู่ดี
ตอนนี้กลับมาอยู่กับพี่หมอกที่คอนโด แอร์เย็นฉ่ำหน้านอน ผมเองก็ไม่อยากตื่นเหมือนกัน แต่บางครั้งคนเราก็ต้องฝ่าดงขี้ตาขึ้นมาตอนเช้าทั้งๆที่ไม่อยาก
“งี้ก็ไปซ้อมดิ”
มันไม่ตอบ ยื่นมือคลำๆไปที่ที่นอนฝั่งผม หยิบหมอนผมขึ้นมาปิดหูแทน
“พี่-หมอกกกก”
ขึ้นไปนอนทับบนตัวมัน พูดใส่หมอนยังไงก็ได้ยินครับ มันเลยพลิกตัวนอนคว่ำ หมดแรงเลยหว่ะ จะลากขามันลงมาแต่กลัวโดนถีบตาย เรียกซ้ำ “พี่หมอกกก พี่หมอกกก สายแล้ววว ผมหิวข้าววว”
“อื้อ…”
ตอบกลับแค่เนี้ยะ! พูดไปตั้งหลายคำแค่นี้เองหรอ?
“พี่ เอาหมอนออกได้ไหม เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตายพอดี” นั่งทับเอวมันแล้วดึงหมอนออก มันมุดหน้าลงกับหมอน ตอนนี้เห็นแต่ผมยุ่งๆ
“หนัก..”
“จะได้ไปซ้อมต่อไง อีกวันเดียวพรุ่งนี้ก็แข่งแล้ว”
ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ เพราะมันพลิกตัวเร็วผมเลยร่วงไปกับเตียง มันลุกขึ้นนั่ง แต่ผมก็ยังนอนอยู่กับเตียงนี้แหละ ใช้เท้าเขี่ยดันให้มันเดินไปจากเตียงสักที มันก็หันมาขมวดคิ้วใส่ ไม่กลัวหรอก
“พี่ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวผมนอนรอ”
แต่แทนที่จะลุกออกไปมันกลับพลิกตัวขึ้นมาคร่อมผมแทน มันก้มลงกดจูบปากสองสามทีแล้วลุกไป ผมก็มองตามจนมันหายเข้าไปในห้องน้ำนั่นแหละ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอามือจับอกตัวเอง ในนี้มีคนกำลังตีกลองสะบัดชัยรัวเลยครับ ไอ้ที่ผมนิ่งๆเมื่อกี้ไม่ใช่อะไร ขาดอากาศหายใจตายไปแล้วครับ!
ซุกหน้าลงกับเตียง มือสั่นเลย สงสัยจะนอนน้อยไป ไม่ไหวๆ รีบคืนสติสักทีสิวะไอ้ตี๋
เงยหน้าขึ้นมาจากฟูกหน่อย เห็นไอโฟนพี่หมอกวางอยู่ไม่ไกลมือ เลยคว้ามา ผมไม่เคยรื้อไฟล์ภาพอะไรของมันเลยครับ ผมเล่นแต่เกมอย่างเดียว เกือบทุกเกมมีเซฟของผมหมดแล้ว เล่นจนชำนาญ
หน้าจอตอนนี้เป็นรูปผมตอนหนวดแมว แม่ง พี่หมอกร้ายมาก ไปหามาจากไหนวะ ไม่ดิ รูปนี้มันคงถ่ายเอง เพราะเป็นมุมสูง ตอนผมหลับ พี่ระวังตัวไว้เหอะ เดี๋ยวผมจะเอาคืน แต่คงตั้งหน้าจอมือถือไม่ได้เพราะมือถือผมไม่มีหน้าจออื่นนอกจากนาฬิกา ทุกวันนี้ยังเป็นหน้าจอไว้อาลัยอยู่เลย
เล่นเกมรอจนพี่หมอกออกมา เห็นมองผมแว่บนึงแล้วไปใส่เสื้อผ้าต่อ พี่หมอกสองสามวันนี้ดูจะคล้ำขึ้นหน่อย ก็เล่นไปฝึกกลางแดดตั้งแต่บ่ายๆยันเย็นนู่นเลยครับ ถ้าฟ้าไม่มืดไอ้พี่เอ็มไม่ปล่อยกลับ ผมว่าตอนนี้พี่หมอกคงหาวิธีลอบสังหารไอ้พี่เอ็มอยู่ชัวร์ ซ้อมโหด หนัก ถึงจะไม่เต็มใจแต่ตอนนี้ไอ้พี่หมอกก็ยอมส่งลูกให้คนอื่นแล้ว บางครั้งก็เตะอัดหน้าคนอื่นซะงั้น เล่นเอาผมที่ว่างไปดูเหวอไปเลย
“จะกินข้าวที่ไหน?”
“แล้วแต่พี่ดิ” ผมเดินตามมันออกไป แต่เห็นมันวกกลับไปเอาของในห้องเลยนั่งรอที่โซฟา เล่นจนถึงออกมาจากลิฟท์ชั้นล่าง ไอ้พี่หมอกถึงแบมือขอกลับไป “มัวแต่เล่น เดี๋ยวก็ล้มหรอก” แบะปากแต่ก็ต้องส่งคืนไป ก็เจ้าของเขาไม่ให้แล้วนี่น่า
ลงมากินร้านข้างล่างที่ไม่ได้มากินตั้งนาน เป็นร้านอาหารที่ราคาไม่ได้แพงเกินไปแต่ก็ไม่ได้ถูกสำหรับผม วิวจากร้านนี้สบาย บรรยากาศในร้านก็ดูอบอุ่น ผมไม่ค่อยจะลงมากินข้างล่างเองหรอกครับ ปกติจะชอบโทรสั่งขึ้นไปมากกว่า เจ้าของร้านทำอาหารอร่อย ตอนแรกก็ตกใจอยู่ที่พ่อครัวเป็นผู้ชาย ตอนนี้ชักจะชินแล้ว
“อ้าว น้องตี๋ วันนี้จะกินอะไรดีครับ”
“แล้วแต่พี่ทำเลยดีกว่าครับ ผมคิดไม่ออก ให้พี่คิดแทน พี่หมอกกินไรอ้ะ?”
“ไรก็ได้”
“งั้นเอาไรก็ได้สองที่ อย่าซ้ำกันนะพี่ เพื่อสลับกันกิน” พี่เขาก็พยักหน้าแล้วหายกลับไปที่หลังร้าน ภรรยาพี่พ่อครัวเขามีหน้าที่เฝ้าแคทเชียร์ เขาก็ชวนผมคุยครับ ไอ้พี่หมอกแม่งก็สะกิดอยู่นั้น วุ้ย คนเขาจะคุยกัน
“นั่งได้ยัง กูเมื่อย”
“พี่ก็ไปนั่งก่อนดิ ผมจะคุยอ่ะ”
“คุยไรหนักหนา ไหนบอกหิว”
“เอ้า ก็เขายังทำไม่เสร็จอ้ะ”
“…..”
“ไปนั่งเถอะจ้ะ เดี๋ยวยกน้ำไปให้นะ”
พี่หมอกแม่งเดินลิ่วไม่สนผมเลย ไอ้เมื่อกี้ใครวะที่สะกิดยิกๆให้กูเดินตามไปหน่ะ
“พี่หมอก วันนี้พี่ก็ซ้อมเย็นใช่ไหม?”
“…..”
เอ่อ แบบนี้เรียกว่างอนหรือเปล่าวะ
ไอ้การทำหน้าบึ้ง ที่ปกติก็บึ้งอยู่แล้ว หันหน้าหนีออกไปมองหน้าต่างทั้งๆที่ผมนั่งอยู่ตรงข้าม พูดด้วยก็นิ่งเฉยๆเหมือนผมถุยน้ำลายเล่นไปเปล่าๆ รู้สึกวังเวงชอบกล
ผมไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ไม่รู้ครับว่าต้องทำยังไง เคยแต่น้องข้างบ้านงอน แต่น้องคนนั้นเขาพึ่งสามสี่ขวบเองครับ แต่คิดว่าคงไม่ต่างจากพี่หมอกเท่าไหร่
“โอ๋ๆๆๆ ผมล้อเล่น อย่าโกรธผมนะ ผมไม่รู้ว่าพี่จะโกรธอะ”
“….”
“พี่หมอก คุยกับผมหน่อยดิ พูดอะไรสักคำก็ได้ อย่าเงียบดิ ผมหนาว”
กอดอกทำตัวสั่นก็เห็นว่ามันเหลือบตามอง อะไร ถ้าจะขำก็หันมาทางนี้ดิ พี่จะไปยิ้มให้กระถางต้นไม้ข้างนอกทำไมวะ “เร็วๆดิพี่ พี่งอนนานผมขี้เกียจง้อ”
“พูดไรของมึง กูไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
ผมอมยิ้มเลยครับ มันหันกลับมาแล้ว แต่ดูเหมือนยังเก็กหน้าดีไม่พอ ยังมีรอยยิ้มอยู่ที่มุมปากนั้น
“ไม่รู้เรื่องไม่เป็นไร ถือว่าผมบ่นคนเดียวก็ได้” ได้ยินมันพูดต่อ มึงท่าจะบ้านะ พี่ต่างหากที่จะบ้า โตเป็นควายแล้ว ใช้วิธีง้อเดียวกับเด็กสามขวบก็ยังได้ผล แบบนี้เห็นชัดๆเลยนะว่าใครกันแน่ที่มันบ้า
อาหารเสร็จแล้วครับ มีผัดมักกะโรนีกับราดหน้า ผมรีบตะครุบจานมักกะโรนีไว้เลย ชอบกินซอสมะเขือเทศครับ อร่อย เห็นไอ้พี่หมอกมองอยู่หลายครั้ง เหมือนจะอยากกิน แต่ก็ก้มหน้าก้มตาจัดการราดหน้าไป
“กินปล่าว? ผมให้คำนึง”
“กูแค่จะลองชิมดู”
“เออๆ รู้แล้วค้าบ” ยื่นช้อนให้มันลองกินดู แต่ไม่เห็นมันจะยื่นมือมาจับเลย
“มือมึงก็มี”
ป..แปลว่าไรวะ?
“พี่ก็มีมือเหมือนกัน”
“มึงย้อนกูหรอวะ?”
“เอ้า? พี่จะสื่ออะไรผมไม่เข้าใจ ทุกคนก็มีมือเหมือนกันหมดอ้ะ”
เห็นมันขมวดคิ้ว เริ่มจะไม่ดีแล้ววะ ต้องหาทางออก
“เอ้าๆ อ้าปากพี่หมอก ผมยกให้คำนึง” อ๋อ.. ก็บอกมาตรงๆดิวะว่าจะให้ป้อน จบ มาแบบอ้อมโลกแบบนี้ผมไม่เข้าใจครับ
ยิ่งดูก็ยิ่งคิด เหมือนเลี้ยงเด็กจริงๆนะเว้ย!!
…………………………
……………………
ไม่เห็นไอ้พี่หมอกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังอยู่แถวนี้ คงไปซ้อมแล้วมั้ง
ยิ่งใกล้วันงานพวกผมยิ่งทำกันตาเหลือก ตอนนี้ต้องมาช่วยพวกวิศวะไล่รายชื่อนักกีฬาอีก ทำป้ายคณะ ทำคัทเอาท์ สารพัดจะทำ “ไอ้ตี๋ สีหมด ไปเอาให้หน่อยดิ แถวสโตร์อ้ะ”
“เอาสีอะไรบ้างอ้ะพี่ จะได้ไปหยิบมาเลยทีเดียว”
ตอนนี้หน้าไอ้พี่ฝันไม่เหลือสภาพความเป็นคน เลอะคราบดินสออย่างกับเอาหน้าไปถูไม้มา “สีเหลืองเอาถังใหญ่มาเลย กับสีดำ เออ เอาสีทองมาให้ด้วยถังหนึ่ง”
คิดว่าผมคนเดียวก็น่าจะยกไหว มองเลยกลุ่มพี่ๆตรงนี้ไปหน่อย เห็นไอ้พี่ฟินกำลังนั่งร่างลายไทยอยู่ มันวาดสวยพอๆกับไอ้ปิ๊ก เผลอๆสวยกว่าด้วยซ้ำ ผมว่ามันน่าจะเอาไปประยุกต์ใช้กับโรงไม้บ้านมันได้นะ คงโคตรรุ่ง
ตอนนี้คนเยอะแล้วดูวุ่นวายไปหมด เริ่มเห็นชุดนักศึกษาของที่อื่นเข้ามาบ้าง แต่ละมอจะมีเสื้อนักกีฬาของตัวเองที่เป็นเอกลักษณ์เลยจะพอแยกออก ผมก็ได้แต่ส่องครับ น่าเสียดาย เห็นแต่พวกถึกๆดำๆ ขาวๆผอมๆน่ารักที่สำคัญผู้หญิงไปไหนหมดวะ
ไปถึงสโตร์ แถวนี้เงียบกริบ คงเพราะไกลด้วยถึงไม่ค่อยมีใครมา ถังสีแม่งอยู่ไหนวะ เห็นแต่กองไม้เป็นภูเขา มีงานเก่าๆวางเต็มไปหมด บางทีหยิบของออกมานี่ฝุ่นปลิวตามมาด้วยเลยครับ อะไรจะโสขนาดนี้หว่ะ
เจอถังสีดำ สีทอง แต่หาสีเหลืองที่น่าจะเป็นถังใหญ่ไม่ได้ แต่สองถังนี้มันใหญ่พอควรเลย สูงประมาณเข่าผม น..หนักหว่ะ
ยกไปทีละถังยังต้องใช้สองมือยกเลยครับคิดดู บางที่เห็นไม่มีคนเลยกลิ้งถังไป คิดว่าฝาน่าจะแน่นพอ แต่ถ้าคนเยอะนี่ต้องยกเอาครับ เดี๋ยวกลิ้งไปชนชาวบ้าน
มองไปอีกตั้งไกลกว่าจะถึงตัวตึกอักษร เดินมานานยังไม่พ้นเขตสนามกีฬาซักที แถมแถวนี้คนก็ไม่ค่อยมีอีก หายไปไหนกันหว่ะ สงสัยทำงานกันหมด
กลิ้งถังต่อดีกว่าวะ
“นี่!”
ใครมันมาตะโกนแถวนี้ว่ะ เสียงก็แหลม หูกูจะแตก
“เรียกไม่ได้ยินหรอไง!”
เอ้าแม่คุณ เรียกใครหล่ะครับ กูหรือเปล่า
ผมหยุดดันถังสีเงยหน้าขึ้นมาแทน ผู้หญิงยืนอยู่ตรงหน้าผมสักสามสี่คน ตอนนี้ที่คิดไว้น่าจะมีสามเรื่อง ถ้าผมไม่ไปกวนตีนเขา หรือทำงานไม่เสร็จจนเขาต้องลำบาก ก็คงเป็นเรื่องนั้นแหละ เรื่องที่คุณก็รู้ว่าอะไร
“เรียกผมหรอ?”
“แล้วแถวนี้มันมีคนอื่นหรือไง?”
“เอ้า งั้นแสดงว่าเรียกคนอื่น ผมขอตัวหล่ะ”
“ฮึ นึกว่าดีมาจากไหน ก็แค่เด็กจนๆ จะมาเกาะผู้ชายรวยหรือไง เดี๋ยวนี้โลกมันเป็นอะไรไปหมด ผู้หญิงรวยๆจับไม่ได้หรือไง ทำไมต้องมาจับผู้ชายด้วยกันเอง วิปริต”
เฮ้ย หมาครอกใครว่ะ ดูแลไม่ดีเลยหว่ะ เห่าได้เห่าไปเถอะไอ้หมาน้อย ผมไม่สน เข็นถังหนีครับ แต่ยัยสามเจ๊ชาร์ลีแองเจิ้ลไม่ถอย ยืนขวางหน้าผมอีก ผมหมุนถังหนีก็ตามมาขวางอีก
“ขอทางหน่อย”
“นี่ไม่ได้ฟังเลยหรอไง!!”
“ผมบอกว่าขอทางหน่อยไงหล่ะ”
“อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ”
“เตือนไปเถอะครับ ผมมันพวกเด็กลองดี ยิ่งห้ามยิ่งชอบแหย่”
กวนมากูก็กวนกลับ
น่ารำคาญผู้หญิงบางคนสมัยนี้ ก็มีการศึกษากันนะครับ แต่เรื่องง่ายๆแค่นี้คิดไม่เป็นเลยหรือ? สงสารก็แต่พ่อแม่พวกเธอครับ ทำงานเหนื่อยส่งพวกเธอเรียน แต่กลับคิดแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ถ้าว่างนักก็ไปอ่านหนังสือเถอะ หัดทำอะไรที่เป็นประโยชน์หน่อย พ่อแม่ส่งมาให้มาเรียน ไม่ได้มาตามด่าใครแบบละครแบบนี้ ผมสงสารพ่อแม่พวกคุณ”
ผมไม่ใช่คนดีพอที่จะมาฟังใครยืนด่าผมปาวๆหรอกครับ อะไรที่ทนได้ก็ทน แต่อะไรที่มันนอกเหนือจากนั้น ก็คงไม่เก็บไว้ในใจหรอก ไม่ใช่พระเอกละครไทยนิครับ!
อ้าวเวร มัวแต่ยืนจ้องหน้ากวนตีนชาวบ้านเขา เจ๊คนนึงก็เปิดถังสีผมออก เพราะว่าวางนอนอยู่สีเลยไหลไปตามทาง ผมรีบจะเข้าไปปิดฝาถัง แต่ไอ้ฝาที่ว่ากลับถูกเจ๊แกจับเหวี่ยงไปนูน ผมจะยกถังสีขึ้น ไอ้สองคนที่เหลือก็ช่วยกันคว่ำทั้งสี สามัคคีได้อย่างน่าเกลียดจริงๆ
“เออ จะเทก็เทไปเลยนะครับ แต่ช่วยกรุณาออกค่าสีกับมาขัดสีออกด้วย” เสียดายสีครับ ถังกลิ้งไปข้างๆ จะเดินไปเก็บก็ถูกดึงตัวไว้
“ใครบอกให้แกไป!”
“แล้วผมจะอยู่ทำไมอ้ะ?”
เพี๊ยะ!!!
เต็มหน้า เล่นเอาแก้มชาเลย
“นี่สำหรับสิ่งที่แกทำ”
ทำอะไรวะกู?
ขมวดคิ้วใส่ แต่ก็ยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมเมื่อคนที่ตบผมเมื่อกี้ ตอนนี้น้ำตาเต็มหน้าไปหมด เธอตบผมอีกหลายฉาดแต่ผมก็ไม่ได้ดันตัวเธอออกไป “ไม่รู้หรือไงว่ามีคนต้องรอพี่หมอกอีกเท่าไหร่! ฮ…ฮึก เพราะแก แกคนเดียว!!”
ทำไมถึงชอบพี่หมอกกันขนาดนั้นนะ?
ได้ยินเสียงฝ่ามือโดนแก้มผมติดกันอีกหลายครั้ง สองคนที่เหลือยืนมองอยู่ตรงนั้น ดูท่าจะโกรธแค้นไม่แพ้กัน แต่ไม่บ้าเท่าเจ๊คนนี้
เพราะเธอร้องไห้ น้ำตาที่ไหลจึงพาให้มาสคาร่าไหลตามลงมาด้วย สวยๆเมื่อกี้หายหมดเลยครับ ตอนนี้เหลือแต่ผู้หญิงคนนึงที่รับมือกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ร้องไห้ไป ว่าผมไป
สงสารเธอ
เรื่องหลายๆอย่าง เธอไม่ได้ผิด อาจเป็นเพราะความใจดีเล็กๆน้อยๆของพี่หมอก กลายเป็นความหวังชิ้นสำคัญให้พวกเธอยังรอ ทั้งๆที่สวย แถมยังดูมีเงินมากขนาดนี้จะหาใหม่ได้ก็คงไม่แปลก หรืออาจจะมีใหม่มาหลายคนแล้วก็ได้ แต่ก็ยังคิดถึงพี่หมอกอยู่เสมอ
เจ็บ ผมเผลอกัดปากตัวเอง โดนตบเข้าไปเลยปากแตกซะงั้น โดนทุบที่ไหล่ไปหลายอั้ก บางครั้งก็เจ็บจนผมต้องเบี่ยงตัวหลบ
“พอใจรึยัง?”
เธอเห็นผมไม่ทำอะไรกลับ ก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก บ้ามาอย่าบ้ากลับ ไม่งั้นจะยิ่งวุ่นไปใหญ่ เจ็บแค่นี้แล้วเรื่องจบมันสบายกว่ามาก ที่ผมเป็นห่วงตอนนี้คือถังสีมากกว่า เพราะเหลืออยู่ถังเดียวแล้วด้วย ถ้าไม่รีบทำให้เจ๊พวกนี้ไป เดี๋ยวสีจะแห้งซะก่อน แล้วจะเอามาใช้ไม่ได้
ที่หน้ารู้สึกเหมือนเส้นเลือดเต้นตุบๆ คงเพราะโดนไปแบ็คแฮนด์โฟร์แฮนด์ไปหลายรอบ เริ่มชา เหมือนมีคนเอาเข็มมาจิ้มแก้มพร้อมๆกันเป็นพันๆอันเลยครับ
“เลิกยุ่งกับพี่หมอกเถอะ….”
“…..”
“ออกมาจากพี่หมอก อย่าทำให้พี่หมอกต้องเสียหายเพราะคนๆเดียว”
“พี่หมอกมีหน้ามีตาในสังคม เป็นทายาทของตระกูลดัง อนาคตจะต้องคุมบริษัทที่ใหญ่ขนาดนั้น อย่าทำลายชื่อเสียง ทำลายความเชื่อมั่นในตัวพี่เขาด้วยความรู้สึกแค่ชั่ววูบเลย”
ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้
ตอนนี้ผมมีความสุข มันมีความสุข เราอยู่กับปัจจุบัน แต่ผมกับมันไม่เคยมองไปข้างหน้าเลย
ถูกต้องทุกอย่างที่เธอพูดมา
“…..”
“เอาเงินนี้ไปทำแผลซะ แล้วถ้ายังไม่ออกไปรับรองเจอหนักกว่านี้แน่”
เธอหยิบแบงค์พันสองสามใบโยนใส่หน้าผม ผมไม่เคยคิดจะเก็บ เงินสองสามพันที่เธอทำเหมือนเศษขยะนั้น สำหรับผม มันอยู่ได้เป็นเดือน แต่คนรวยอย่างพวกเธอคงไม่เข้าใจคุณค่าของเงิน…
“เก็บไปเถอะ ผมไม่ได้อยากได้เงินของพวกคุณเลย กว่าจะได้มาแต่ละบาท พวกคุณไม่รู้หรอกว่ามันยากแค่ไหน”
ม๊าเหงื่ออาบท่วมตัวหน้าเตาเกือบทุกวัน ต้องตื่นแต่เช้า ในเวลาที่พวกเธอหลายๆคนกำลังหลับสบาย พวกผมต้องทำงานหนักเพื่อจ่ายหนี้ที่ไม่คิดว่าจะมีวันจ่ายหมด ต้องประหยัด ของเล่นที่อยากได้ก็ไม่เคยได้เล่น วันเกิดม๊า ผมกับเฮียต้องอดข้าวกลางวันเพื่อที่จะซื้อการ์ดกับพวงมาลัยมะลิสวยๆซักพวง
หลายต่อหลายครั้งที่มองคนอื่นมีในสิ่งที่เราไม่มี พวกเราอยากได้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากได้
ไอ้การที่เงินหมดกระเป๋า จะกลับบ้านก็ต้องเดินเป็นกิโล หิวข้าว แต่ไม่มีเงินซื้อ กับข้าวมีแต่ผักกับข้าวเปล่า แล้วกินแบบนี้ไปทั้งอาทิตย์ มีเสียงม๊าพูดขอโทษทุกครั้งทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดม๊า
พวกเธอคงไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้หรอก…
“ถ้าอย่างนั้นจะมายุ่งกับพี่หมอกทำไม”
“ผมไม่จำเป็นต้องตอบ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าพอใจก็หลบไปซะเถอะครับ ผมจะได้เก็บสีไปใช้ ทำงานต่อ”
เดินไปเก็บถัง กลับมาก็ใช้มือโกย ย่อตัวลงกับพื้น พวกเธอยังยืนอยู่รอบๆแต่ผมไม่สนใจ ตอนนี้รู้สึกรสเค็มๆในปาก ลองเลียดูก็เจ็บ แก้มตอนนี้ปวดตุบๆ แต่ก็กัดฟันเงียบ
ต้องอดทน
เรื่องแค่นี้ ยังไงก็ต้องผ่านไปให้ได้ ไม่ใช่เพื่อผมคนเดียว แต่ถ้าผมอ่อนแอ แล้วหนีพี่หมอกไปตอนนี้ จะเป็นพี่หมอกเองที่น่าสงสารที่สุด ผมจำคำของน้องฝนได้ และผมจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้น
ผมสัญญากับมันไปแล้วว่าผมจะไม่ไปไหน ถ้ามันไม่ทิ้งผมซะก่อน ผมจะไม่ผิดคำพูดตัวเอง
“กลับก่อนเถอะ..”
ได้ยินเสียงฟึดฟัด แล้วก็เห็นรองเท้าส้นสูงเหล่านั้นเดินห่างออกไป
เหลือแต่ผมคนเดียว กับสีที่ไหลออกเป็นวงกว้าง สงสัยคงต้องขัดกันอีกยาว
ใช้สองมือโกยสีที่เริ่มหนืด เศษใบไม้ปลิวตกลงบนหัวผมก่อนจะปลิวว่อนไปตกลงในสี ผมดึงออก เหวี่ยงทิ้งไป
มองสีไหลไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะพูดปลอบใจตัวเองยังไงดี…..
…………………………………….
………………………………
-
:z13: :z13: :z13:
-
“ไอ้ตี๋ เป็นไรวะ”
“ห้ะอี่ อะไรเอ็นอะไร?”
“ทำไมเลอะสีไปทั้งตัวแบบนั้น พูดจาก็ไม่รู้เรื่อง อ้าวเชี่ย ปากแตกเลือดกลบเลย แล้วหน้าไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ” พี่แบงค์รีบเดินเข้ามา เห็นมันเหวี่ยงแปรงสีลงถังไปเลย “ไอ้เจล ไปเอากล่องยามาหน่อยดิ อยู่ในสโมสร ตกตู้เก็บของหน่ะ”
“ไอ้ตี๋ ใครทำอะไรมึง”
“แหะๆ”
“ไม่ต้องมายิ้ม บอกกูมา ใครทำมึง”
พี่แบงค์พูดเสียงเข้ม ผมเห็นไอ้พี่ฟินกำลังเดินเข้ามา ขมวดคิ้วไม่ต่างกับปู่รหัสเลย หลายๆคนเริ่มเห็นเลยเดินเข้ามารุมกันใหญ่ รู้สึกเหมือนเป็นดาราดังก็คราวนี้นี่แหละ
“เอ็บอากหว่ะอี้”
“อะไรของมึง เจ็บดาก?”
“อากโว้ย”
ชี้ปากตัวเอง มันเลยพยักหน้า รอไม่นานกล่องยาก็มา ไอ้พวกพี่ผู้ชายไม่ชำนาญงานพยาบาลเลยเอาไอ้ฟ้ามาทำแทน ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย “โอ้ย เอาหน่อย”
“เอาไรของมึงไอ้ตี๋ จะกินน้ำหรอ”
เหนื่อยใจไทยแลนด์เวิลด์
ส่ายหัว ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น เจ็บปากสุดๆเลยครับ ตอนนี้เลยพูดไม่รู้เรื่องเลย ไอ้ฟ้าปิดพลาสเตอร์ให้ผมหลายแผ่น ไม่เห็นรู้เลยว่าโดนข่วนด้วย นึกว่าโดนตบอย่างเดียวซะอีก
“แก้มแดงอมสีเลือดแบบนี้สาวๆคงอิจฉา” ไอ้พี่ฟิน อย่าย้ำได้แผลในใจดิวะ “ใครทำไรมึงไอ้ตี๋ บอกกูมา” ไอ้พี่แบงค์นั่งประกบ ตอนนี้โดนทั้งสายรุมเลย ไอ้ปิ๊กก็ขมวดคิ้วนั่งมอง
ได้แต่ยิ้มแหยๆ “อ๋มไอกวนเขาเองอ้ะ”
ถ้ามันมีถ้วยพระเอกใจบุญยอดเยี่ยมยกให้ผมเลยนะครับ อยู่ดีๆก็ใจอ่อน ทำไมถึงรู้สึกสงสารพวกเธอก็ไม่รู้ หน้าสวยๆที่เปื้อนมาสคาร่าเป็นแถบนั้นยังติดตาผมอยู่เลย ถ้ามีแฟนจะไม่ยอมให้แฟนปัดขนตาแบบนี้เด็ดขาด สยดสยอง
“เออ เอ้าเข้าไปหลานกู ใจมึงหล่อมากกก แต่ช่วยพักความหล่อใจดีไว้เหอะ ยุคนี้เขาชอบโหดๆตบจูบๆ มึงทำตัวพระเอกอย่างนี้ถึงไม่มีใครเอาไง”
“อะไร ไอ้พี่ขนไม่รู้ มีคนเอามันนะเว้ย เอาหลายรอบด้วย” ไอ้พี่ฟิน หุบปากไปเลย พูดอะไรหมิ่นเหม่แถวขอบกางเกงขนาดนั้นวะ ผมส่งสายตาเขม่นยิกๆไปให้มัน
แอบเห็นว่าไอ้ปิ๊กมันหนีสายตาผมไปทางอื่น รีบๆทำใจให้ได้เลยเถอะไอ้ปิ๊ก กูนึกว่าแผลใจมึงปิดสนิทไปแล้วนะเนี่ย
“ไอ้ตี๋ มึงเตรียมตัวตายได้เลย ถ้าไอ้หมอกมาเห็น ยิ่งกว่านิวเคลียร์ลงฮิโรชิม่าอีก”
เออหว่ะ ลืมคิดไปเลย
“ไอ้คนที่ทำมึงคงไม่ต้องไปผุดไปเกิด เป็นสัมภเวสีอยู่ที่โลกนี้ไปจนถึงกาลดับสูญ”
เห็นพี่แบงค์กวักมือเรียกพี่ฟิน “ไอ้หมอกนี่ใครวะ ชื่อคุ้นๆ”
“เอ้า ไอ้ลูกบ้านติวากุลที่ทำฮาร์ดแวร์คอมขายไง รวยล้นฟ้า ชอบทำหน้าตูดไม่รับแขก” ฟังไอ้พี่ฟินบรรยายไอ้พี่หมอกแล้วขำหว่ะ กร๊ากกกก “พูดแต่ละทียังกะตดออกมา ฟังไม่รื่นหูเล้ยยย”
ถ้าไอ้พี่หมอกได้ยินเตรียมตัวเตรียมใจเป็นฟิชโช่เลยไอ้พี่ฟิน เขาสับมึงเละแหง
“เดี๋ยวตอนเย็นมึงก็ต้องไปหามัน เตรียมตัวโดน….” ไอ้พี่ฟินแม่งทำท่าปาดคอลิ้นห้อยใส่ ขวัญร่วงไปตาตุ่มเลยกู “มึง-ตาย-แน่”
แล้วทำไมกูตายแน่หว่ะ กูเป็นเหยื่อไม่ใช่หรอ!! กูผิดตรงไหนวะเนี่ย!!
“สู้ๆเว้ยหลานรัก”
“โชคดีนะพี่”
“ไอ้ตี๋ ชาติหน้าเจอกัน”
พี่แหละที่อย่ามาเจอกับผมอีกเลย!!!!!
……………………………………
………………………….
“เอากระเป๋าบังหน้าทำไม”
“อ๋อ ไอ๋อี๋อะไร”
“พูดอะไรของมึง กูฟังไม่รู้เรื่อง”
เฮ้ย อย่าดึงกระเป๋าสิวะ “อื้ออออ” ฉุดกันสุดแรงเกิด มือไอ้พี่หมอกจับเข้าที่แขนผมนี่เปียกเหงื่อไปหมด เดินมาไกลๆก็เห็นอยู่แล้วว่ามันซ้อมจนเหงื่อท่วม แต่ไม่คิดว่าขนาดนี้
อุตส่าห์มาตอนเย็นๆมืดๆ จะได้เห็นไม่ชัด เวรกรรม วันนี้ใครเอาสปอรต์ไลท์มาลองแสงวันนี้วะ สว่างโร่ทั้งสนาม เปิดไฟเจ็ดสีให้กูดูอีก
“อี๋ไอซ้อดิ”
“มึงติดภาษากะเหรี่ยงมาหรือไง เอากระเป๋าออกมา”
“…..”
“หนึ่ง”
เอาไงดีวะ ถ้ามันเห็นมันจะว่ายังไงวะเนี่ย
“สาม”
เห้ย สองไปไหน!!
มันกระชากตัวผมไปข้างหลัง อีกมือก็ดึงกระเป๋าผมออก เจ็บครับ มันบีบลงบนแผลที่แม่ประคุณรุนช่องคนนั้นทุบมาเต็มแรง เขียวเลย อย่าคิดนะครับสาวๆว่าแรงพวกคุณน้อย ช้ำไปหลายวันเหมือนกัน
“…….”
ผมเห็นมันมองตาโตเลย แล้วก็ขมวดคิ้ว แต่คราวนี้มันต่างกัน
มันขมวดคิ้วเหมือนเป็นตัวมัน..ที่เจ็บซะเอง
“ไปทำอะไรมา”
“….”
ก้มหน้า ไม่อยากเห็นหน้ามันตอนนี้เลย ผมจำได้ที่มันเคยพูดไว้ ว่าให้ผมลองนึกถึงความรู้สึกของมัน ตอนที่รู้ ว่าผมต้องเจ็บเพราะมัน
เห็นแสงสีเขียวกับสีน้ำเงินตัดผ่านพื้นหญ้าที่เหยียบอยู่ไป ตอนนี้ไฟหลายๆสีเปิดวนมั่วกันไปหมด พี่เอ็มตะโกนเรียกพี่หมอกจากด้านหลังให้ลงไปซ้อมต่อ แต่พี่หมอกไม่สน
“กูถามว่าไปทำอะไรมา”
เม้มปากแล้วเผลอสะดุ้ง ลืมไปว่าเจ็บปากอยู่ ที่ไหล่ก็อยากให้พี่เขาลดแรงบีบลงหน่อย ผมเจ็บ แต่ไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหนก่อนดี
“มึงเจ็บตัวเพราะกูหรือเปล่า?”
ผมรีบส่ายหัว เห็นตามันตอนนี้แล้วก็พูดบรรยายไม่ออก เป็นสายตาที่ผมเห็นแล้วอยากจะเข้าไปกอดมัน แต่ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้เราไม่ได้อยู่กันสองคน
เป็นความสัมพันธ์ที่บางครั้งผมก็อึดอัด หลายๆครั้งทำอะไรก็ต้องมองสายตาคนรอบๆ เหมือนใช้ชีวิตอยู่ใต้ความคิดของผู้คนเหล่านั้น
มือข้างหนึ่ง ดันหน้าผมขึ้น แล้วย้ายมาประครองแก้มผมไว้ เผลอเอียงหน้าเข้าหามือนั้นอย่างเคยชิน ลูบนิ้วเบาๆไปกับแผล บางที่บวมจนเห็นชัด ก็แหงหล่ะ ฟาดมาซะเต็มแรง บางที่ก็เขียวๆ ให้ไอ้พี่แบงค์แซวว่าตะไคร่ขึ้นหน้า
พี่หมอกหยาบกระด้าง แต่พอเวลาอ่อนโยนด้วยก็ดีจนใจหาย
ผมไม่เจ็บแล้ว
พี่อย่าทำหน้าแบบนั้นเลยนะ
แต่ตอนนี้เหมือนเสียงทุกอย่างหายไปหมด พูดอะไรออกมาไม่ได้สักคำ
“…เพราะกูไม่ได้อยู่ข้างๆมึง เพราะแบบนั้นหรือเปล่า?”
ผมส่ายหัวอีก นิ้วโป้งมันเลื่อนมาถึงริมฝีปากผม ผมร้องซี้ด สายตาที่พี่หมอกมองมา วูบหนึ่งผมเห็นความโมโหที่ควบคุมไม่ได้อยู่ในนั้น แต่ก็เพียงแค่ครู่เดียว ตอนนี้พี่หมอกโตขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน อย่างน้อยก็คุมอารมณ์ตัวเองได้ดีขึ้น
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ารอบๆผมเกิดอะไร มีคนมองเราหรือเปล่า ผมไม่รู้ เพราะตอนนี้สายตาผมทั้งหมดถูกพี่หมอกตรึงไว้
มือพี่หมอกยังลูบหน้าผมเบาๆ รู้สึกสบายใจ แผลไม่ได้เจ็บน้อยลง แต่อะไรบางอย่างก็ทำให้คิดว่า ถ้าเป็นแบบนี้อาจจะหายเร็วขึ้นก็ได้
“ทั้งๆที่มึง…เป็นคนทำให้กูจำฝันของกูขึ้นมาได้แล้ว แต่กูกลับทำอะไรให้มึงไม่ได้เลย”
ฝัน…อย่างนั้นหรอ?
“ฝันที่แม้แต่ตัวกูเองยังลืมไป…ฝันที่คนอื่นมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่มึงก็ไม่เคยคิดแบบนั้น”
“อันของอี้?”
เห็นพี่ขมวดคิ้วเหมือนฟังไม่ออก แต่สักพักก็ยิ้มจางๆเสียจนผมคิดว่าคนอื่นไม่น่าจะดูออก แต่ผมสัมผัสความรู้สึกของมันได้
“เจ็บมากไหม?”
พอเสียงเบาลงกว่าเดิม เลยรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างผมกับมันลดลง
ผมส่ายหน้า ไม่เจ็บ ไม่เจ็บอีกแล้ว
คำพูดของพี่มันทำให้ผมลืมทุกอย่างไปซะหมด
รู้สึกได้เพียงแต่พี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม กับเสียงหัวใจของตัวเองเท่านั้น…
ในช่วงเวลาสั้นๆที่ เร็วเสียจนคนอื่นมองไม่ทัน
พี่หมอกจูบเบาๆลงบนแก้มผมแทนยาแก้ปวดที่กินแล้วไม่หายสักที….
…………………………….
……………………
[Coin 32 : complete]
[18.12.54]
โอเคหมดเรื่องค้างคาใจ ได้เขียนคำที่อยากเขียนออกไปแล้ว :z2:
ต่อจากนี้เปิดโอกาสให้กับคนที่ตามอ่านอยู่อย่างทรหด o13 o13 (คนอื่นๆ : :z6: :z6:)
นักเขียนตะลุยสอบหล่ะเด้อ !!!
ปัจฉิมลิขิต
สำหรับโพลล์ พูดได้สามคำว่า "หมอก-ครอง-โพลล์"
อิดิทๆ ตอนนี้โดนตัดขาดครึ่งกลางตัว คนอ่านเร็วมาก!! 555+
-
ฉันจะจิ้มเธอ
_______________
ขออภัยพี่คนแต่งที่ข้างบนปีนเกลียวไปหน่อย คิดอะไรไม่ออก :z6:
อีผู้หญิงพวกนั้น อีผีป่า อีกินขี้ยางลบ พวกบ้าาาาาาาาาาา :m31:
มาทำตี๋ฉันได้ยังไงห๊ะ (ได้ข่าวแม่ยกพี่หมอก )
ตี๋สุดยอด มองโลกในแง่ดีมากกกก โดนตบขนาดนั้นยังนึกถึงแต่ถังสี ใจนายหล่อมาก :m19:
รู้สึกถึงเค้าดราม่าลอยมาไกลๆ ไม่เป็นไร ให้หมอกตี๋อยู่ข้างๆกันก็พอแล้ว จับมือกันฝ่ามันไป (อายว่ะ พูดไรออกมาเนี่ย 5555)
จับมันถ่วงบิ๊กแบ๊กซะ :beat:
โหมดนางฟ้าบ้าง ข้างบนอะไรก็ช่างมันไป
กลับมานอนคอนโดด้วยกันแล้ว ตอนปลุกนี่น่ารักอ้ะ พี่หมอกไว :o8:
แล้วที่งอนง้อกันตอนนั้น หึงเหรอ หึงอ่ะดิ หันไปยิ้มคนเดียว พวกผีป่าทั้งหลายถ้ามันมาเห็นนี่ดิ้นแด่วๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ตอนท้ายซึ้ง อยู่ข้างๆกันไปอย่างนี้ยนะ :L2:
-
ไม่บอกแล้วได้อะไร บอกไปสิ มีปัญหาก็ต้องช่วยกันแก้
จะเก็บไว้สร้างปัญาใหม่หรืองัย เฮ้อออ
-
55+ ติดตามอย่างใกล้ชิดแสดงให้เห็นว่าชอบเรื่องนี้แค่ไหน
คนเขียนก็ต้องขยันอัพบ่อยน้า
ขอให้สอบผ่านได้ด้วยดี
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตอนนี้ตี๋โดนทำร้ายใช่ไหมแต่ทำไมพี่หมอกก็ดูน่าสงสารไม่ต่างกันเลย
:sad11: :sad11:
-
สงสารตี๋ TT เข้มแข็งนะตี๋อย่าทิ้งพี่หมอก
พี่หมอกก็ด้วยอย่าทิ้งตี๋นะ ทุกปัญหามีทางออก :monkeysad:
-
โพสต่อเรื่อยๆนะคับ
เป็นกำลังให้คับ
-
โว้ว มาอีกตอนรึ เร็วมากอ่ะ o13
มาตอบ เพราะเราคือนักอ่านผู้ทรหด :a9:
ตี๋โดนทำร้าย สงสารน้องอ่ะ แกร๊ ไปทำร้ายน้องทำไม :m15:
พี่หมอกจะจับพวกมาสคาร่าหน้าย้อยได้มั้ยนี่ ฮ่วย
แถมตอนท้ายนี่คือ เอิ่ม หวานกันตรงสนามฟุตบอล :-[
ถึงคนเขียน สู้ๆเว่ย ทำได้อยู่เเล้ว เราเชื่อว่าเราทำได้ เราก็ต้องทำได้(โว้ย) สู้ๆ :a2:
ยังรอตอนเฮียเสมอ ไม่ว่าเธออยุ่ที่ใด??<<ร้องให้เป็นเพลงนะ 555
-
ไปเชียงรายแค่ 3 วัน น้องเล่นอัพพี่หมอก 4 ตอน
ตามอ่านทันแล้ว สงสารหมอกอ่ะ เจอรักจริงแต่พวกเด็กเก่ายังไม่เลิกตามราวีน้องตี๋
แล้วหมอกจะทำอย่างไงต่อไปหล่ะเนี่ย รอยยิ้มหมอกเป็นของมีค่า มันจะหายไปไหม
-
รักคนเขียน ที่สุดอะ
ใครทำ ตี๋ เดี๋ยวแม่จะตบให้คว่ำเลย
-
เฮ้ยพี่หมอกหวานอะะ
เิขินละลายอยู่หน้าคอมม
เค้าโดนไฟดูดพี่หมอกมาดูแลเค้าเลย
กร๊ากๆ
-
:กอด1:
-
เห็นพี่หมอกเวอร์ชั่นอ่อนโยนแล้วรู้สึกเหมือนผู้หญิงพวกนั้น
"อยากได้พี่หมอก!!!!" แต่ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้
*วิ่งหนีจากไปพร้อมน้ำตา* :o12:
-
ตี๋น้อยเก่งมากค่ะคนดี อย่าไปหวั่นไหวให้ความสำคัญใครไปกว่าคนที่เรารักนะ
:กอด1: ยาแก้ปวดรุ่นจุ๊บแก้มนี้ไม่มีวางขายที่เซเว่นอ่ะ แง๊ๆ เค้าอยากได้บ้าง :กอด1:
-
:impress2:คือจะน่ารักไปไหนนนนนนน
-
หมอกไปเก็บผู้หญิงแกซะ
:z6:
-
โว้ยยยยยยยยยยย เกลียดผู้หญิงพวกนั้นอะ
เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขแล้วปล่อยไปไม่ได้หรือไงวะ เรื่องอะไรไปตบเค้าแบบนั้น
ตัวเองไม่มีดีพอจะรั้งเค้าไว้ก็ยอมรับกับใจเหอะว๊าาาา เกลียดจริงๆพวกทำตัวแบบนี้อะ
-
หายเร็วๆนะอาตี๋แล้วพี่หมอกจะเอาคืนให้มั้ยนั้น :monkeysad:
-
เบื่อชะนีไร้สติ จริงจริ๊งงงง :laugh:
-
รักตี้ที่สุด
-
:beat: :beat: :beat: ชั้นจะตบเธอออออออออออออ ยัยมาสคาร่าหยดย้อยทั้งสาม (หรือสี่ ? )
กล้าดียังไงมาทำตี๋ห๊ะ ฮึ่ยยๆๆๆ ตี๋ก็คนดีเกิ๊นนน ไม่ตอบโต้ไม่เท่าไหร่
ขออย่างเดียวอย่าใจพ่อพระยินดีหลีกทางให้สาวๆพวกนั้นนะเว้ยยยย ห้าม !!!
ไม่งั้นได้ซดมาม่าชามโตๆกันแน่ๆพวกเราคนอ่าน o22
คนเขียนสู้ๆ ขอให้สอบได้อย่างที่ต้องการนะจ้ะ :L2:
-
อยากให้ทั้งคู่ฟันฝ่าไปด้วยกัน ไม่ว่าอุปสรรคจะร้ายแรงแค่ไหน ขอแค่อย่าปล่อยมือกันและกันเป็นพอ แบบนั้นมาม่าแค่ไหนก็รับได้
ส่วนตี๋ พระเอกมาก แต่คราวหน้าอยากจะพระเอกอีกอยากให้คิดให้ดี เพราะไม่ได้เจ็บคนเดียว มีคนเจ็บกว่าอยู่ข้างๆ อยากให้เข้าใจนิดนึว
ส่วนชะนีทั้งหลาย หัดยอมรับความจริงซะบ้าง จะให้พี่หมอกเขาเป็นเทวดาให้ใช้ร่วมกันไปจนแก่ตายเลยรึไง ให้เขามีความสุขซะบ้างเซ่
ปล. แอบอารมณ์รุนแรง อินจ้าาา รักคนแต่ง เป็นกำลังใจให้สอบได้ค่า :L2:
-
กรี๊ด ดีใจที่แวะมารีหน้านี้ก่อนไปเลยเจอว่าอัพก่อนนอน
เอ่อ ชื่อเรื่องเหรอคะ...ไม่รู้สิคะ ต่ายเป็นประเภทแต่งชื่อเรื่องทีไรสิ้นคิดทุกทีเลยขอผ่านค่ะ =w='
แต่โดยส่วนตัวเพราะชื่อเรื่องเลยทำให้ไม่อ่านเรื่องนี้ตอนแรกค่ะเพราะนึกว่าคงเป็นแนวแบบแรง ๆ ไม่มีอะไรน่ะค่ะ (ขอให้คนแต่งอ่านแล้วอย่าคิดมากเลยเพี้ยง ต่ายไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้คิดมากอะไรนะคะ)
แต่พออ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ มีการพัฒนาของตัวละครไปในทางที่น่ารักมากๆเลย ><
ว่าแต่โดนตบจนพูดไม่ชัดเลยเหรอเนี่ยหนูตี๋ น่าสงสาร - -'
เสียดายสีด้วย...
-
:fire:เจ็บใจแทนตี๋
-
สงสารหนูตี๋มากกกกก ใจของตี๋หล่อมากกกก
พี่หมอก ต้องดูแลและทำดีกับตี๋เยอะๆนะรู้ไหม?
-
เป็นพระเอกที่ทำอะไรเพื่อนายเอกไม่ได้เลย รอรับอยู่ฝ่ายเดียวเดียว
-
น้องตี๋ น่าสงสารอ่ะ
พี่หมอกดูแลน้องดีๆๆ น้า ^ ^ :sad4: :o12:
-
กรี๊ด! แบบนี้ต้องขึ้น นสพ.มหาลัยหน้าหนึ่งเลยจ้า :really2: ใครกดชัตเตอร์ทันบ้าง อ๊ายยย :o8:
หมอกเอ๊ย จัดการพวกมดปลวกให้หมดเลยลูก :beat:
สงสารอาตี๊ของเดี๊ยนค่ะ งามมากลูก :กอด1:
-
:กอด1: :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้วอนาถใจกับสาวๆพวกนี้จริงๆ
โอเครักหมอก ว่าแต่รักจริงเหรอ?
หลง หรือแค่อยากได้?
"รัก"ของคุณเธอคืออะไรกันแน่
ที่เค้าเป็น หรือทุกสิ่งที่เค้าเป็น
ต่อให้เป็นรักจริงแต่ไม่ใช่ความรักของทั้งคู่
รักข้างเดียวที่ไปคาดหวังให้อีกฝ่ายเป็นแบบนั้นแบบนี้ มันดีแล้วเหรอ
ถ้าคิดแบบนางเยอะๆ ตรูก็หวาดกลัวกับอนาคตของสังคมนะเนี่ย
-
ตายแล้วน้องตี๋ โดนตบกระหน่ำยิ่งกว่าลูกวอลเล่ย์บอลอีกนะนี่
เฮ้อ...สาวๆแต่ละคน แรงและโหดร้ายจริงๆ
พี่หมอก ช่วยน้องตี๋ด้วยนะ
-
งึดด น้องตี๋คนดีที่หนึ่ง ... ใจหล่อมากก
บางทีคนที่ทำคิดออกแค่ใช้กำลังข่มขู่ตัดสินปัญหา เพียงแค่นั้นอย่างเดียว
อาจจะเกินขอบเขตคำว่าน่าสงสารไปเป็นน่าสมเพชแล้ว เพราะคิดได้แค่นั้น...-_-
พี่หมอกตามdelete เจ๊พวกนั้นด่วนน
-
อ่านแล้วซึ้ง...เพราะตี๋..ทำให้รู้ว่ารักใครซักคนเป็นยังงัย...
-
ตี๋ใจหล่อไปไหน
-
ตายอีพวกชะนีนั้น ต้องถูกจัดหนักๆเลยนะคะ
-
ตี๋สู้ๆ :กอด1:
ด้วยความดีของตี๋ เราเชื่อว่าเดี๋ยวสักวันผู้หญิงพวกนั้นก็จะเข้าใจ
-
น้องตี๋
เป็นคนดีมันก็เท่ห์อยู่หรอก
แต่ เป็นแล้วเจ็บตัวไม่โอเคเท่าไหร่
อย่าทำให้พี่เค้าเป็นห่วง
บอกพี่หมอกไปซะว่าใครทำ
ไม่งั้น เจ้จะPMไปบอกพี่หมอกเองนะ
-
พี่หมอกทำไรซักอย่างสิครับ เดี๋ยวตอนหน้าพวกมันก็มารังแกน้องตี๋อีก :m16:
-
ตี๋ ต้องเจอศึกหนักอีกหลายทาง อดทนไว้นะ
-
อ่านส่งท้ายก่อนนอน~
:กอด1: มีความสุข :กอด1:
-
ชื่อเรื่องไม่ดึงดูด แต่อ่านแล้วโคตรชอบเลยอ่ะ ^^
รอตอนต่อไปนะ อิอิ
-
หมอกโตขึ้นจริงๆด้วย
เห้อ แล้วอนาคตจะเป็นไงน้า สาวๆจะหยุดไหมเนี่ย
-
สุภาพบุรุษไม่รังแกสตรีถูกแล้วจ้า
ไม่นานพวกนางก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง ทำนิสัยไม่ดีแล้วใครเขาจะรักล่ะหนอ
พี่หมอกก็ช่วยเคลียร์ของเก่าให้หมด ๆ ไปซะที มันเกะกะนะจ๊ะ
ชอบเวลาน้องเขียนตอนพี่หมอกจุ๋งจิ๋งกะตี๋มันหวานละมุนละไม ให้ความรู้สึกดีมาก ๆ
สำหรับชื่อเรื่อง ชอบชื่อนี้นะ เพราะมันเริ่มจากเรื่องเงิน ๆ นี่นา
-
o13 o13 o13 o13
-
อยากให้พี่หมอกจัดการนังพวกน้่านนนนนนนนนนนนนนน :beat: :beat: :beat:
-
จัดการส่งชะนีกลับป่าให้หมดเดี๋ยวนี้นะพี่หมอก สงสารน้องตี๋อีกแล้ว ต้องมาเจ็บตัวเพราะคนอื่น
-
น้องหมอกทำอย่างนี้นี่พี่รักตายเลย :กอด1:
-
น้องหทอกบทน้อยลงเรื่อย ๆ ก้อเจ้าใจว่าซ้อมบอล
แต่มาทีนี่ ยังกระฉากหนังสด อย่างงี้คนเค้ารู้กันทั้งหมาลัยแว้ว ว่าน้องหมอกมีเมียเป็นตัวเรียบร้อย....เอ๊ะ แล้วตี๋เป็นตัวอะไร (โดนน้องหมอกกระทืบไส้ทะลัก)
-
ชิชะ บังอาจมาทำร้ายตี๋ของพี่หมอกได้ยังไง
ระวังเหอะ พี่หมอกจะไปยำ
โทษฐานไปทำสุดที่รักเจ็บช้ำ
โอ๊ย เจ็บแค้นแทนตี๋ :m16: :m16: :m31: :m31: :fire: :fire: :angry2: :angry2:
-
น้องตี๋เจ็บที่กาย
พี่หมอกเจ็บที่ใจ
ฮือออออ :impress3:
แต่แฟนคลับแค้นนนนนนนน
ก่อฟืนจุดไฟเผาพริกเกลือแช่งมันเลย...พวกเรา(ใครพวรแก?)
ตอนท้ายพี่หมอกทำซึ้งอ่ะ เอาใจ(ตี๋)ไปเลย :L1: o13
คนแต่งไม่ว่างอีกตั้งสองอาทิตย์ :เฮ้อ: แต่ก็จะรอ :really2:
:L2: :pig4: :L2:
-
เจ็บแล้วจำคือคน
เจ็บแล้วทนคือควาย
อยากเป็นคนหรือควายก็เลือกเอาเองนะตี๋ มันชีวิตของแกเองหนิ o18
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่หมอกเท่มาก น่ารักมาก หวานมาก
น้องตี๋ก็น่ารัก สดใสทั้งตัวทั้งใจแบบนี้ จะไม่ให้พี่หมอกรักพี่หมอกหลงได้ไงเนี่ย :man1:
ใครอยู่ใกล้ตี๋ก็มีความสุขเนอะ แปลกไหมที่อิจฉาอิพี่หมอก 555
ปล. คนเขียนลงไวเช่นเคย ไม่ได้เข้าเล้าแป๊ปเดียว ลงเยอะอ่านจุใจเลย น่ารักที่สู้ดดดดดดดดดดดดดดดด :pig4:
สนุกมากกกกกกก ติดงอมแงม สอบเสร็จเลยก็อย่าลืมจัดหนักพี่หมอกน้องตี๋มายาวๆเลยนะ คนอ่านรออยู่จ้า :m13:
ขอให้ทำข้อสอบได้คะแนนเจ๋งๆ(เหมือนพี่หมอกเตะบอลน้า) สู้ๆ
-
ตอนนี้ที่สุดของที่สุด
เข้าใจทั้งหมอกและตี๋
ตี๋อย่าทิ้งหมอกนะ
และหมอกก็คงไม่ทิ้ง(ไม่มีวันทิ้ง)ตี๋นะ
เอาใจช่วยคู่นี้
+ 1 นะคะ
-
เรื่องบางเรื่องเก็บไว้เองก็ไม่ดีนะอาตี๋ อย่างเรื่องนี้พี่หมอกมันมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
บอกให้พี่หมอกรู้และให้ไปจัดการกับคนผู้หญิงพวกนั้นเองดีกว่า
ทำเป็นแมนๆ แบบนี้ กว่าจะเคลียร์จบไม่ต้องโดนตบจนตายเรอะ
.
.
พูดแล้วก็อยากให้พี่หมอกโผล่มาตอนที่นังพวกนั้นแผลงฤทธิ์จริงๆ เลย :m31: :m31: :m31:
-
ชอบมากๆครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาฝาก
-
โอ้ยยยยยยยยยยยย
ขอ ขอแบบน้องตี๋ อยากมีแฟนแบบนี้ ฮือออ
อ่านแล้วแบบ ไม่ไหวแล้วนะ ตูต้องมีใครสักคนแล้วล่ะ :z2:
พี่หมอกเอ้ยยย ผูกตี๋ติดตัวเหอะค่ะ สงสารมันอ่ะ
มันพระเอกเกิ๊นน =__=
ปล่อยชะนีตบซะเขียว พี่หมอกลูบเข้าป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
ขออย่างเดียวอย่าทิ้งกัน :n1:
-
กว่าจะตามทันไม่ได้มาพักใหญ่ ไปหลายตอนเลย ประทับใจมากค่า
-
สามสาวมาจากหลุมไหน ขอให้กลับหลุมโดยด่วน ไม่งั้นโดนพี่หมอกจัดหนักแน่เธอ :m16:
-
*ก๊าซซซซ* พ่นไฟ พ่นไฟ .. :m31:
นางพวกนั้นบังอาจนักมาทำร้ายตี๋เล็กลูกรักได้ลงคอ พวกหล่อนไม่ได้ตายดีแน่ หึๆ :angry2:
ตบคืนในใจ ผลัวะๆๆๆๆ :beat: :beat: :beat:
เชื่อว่าปัญหานี้มีทางออก อาจจะต้องปรึกษากันหน่อย
เชื่อว่าพี่หมอกอยากจะไปยำยายพวกนั้นจะตายแล้ว แต่ติดที่ตี๋เคยขอไว้
เราว่ารีบจัดการตั้งแต่ตอนนี้เป็นดีที่สุดนะ ปล่อยเวลาผ่านไปนานกว่านี้ไม่รู้จะมีพวกกิ๊กเก่าคนอื่นๆออกโรงมาอาละวาดอีกไหม
กลัวแต่ว่ามันจะยิ่งรุนแรงขึ้นอย่างที่ชะนีสามตัวนั่นพูดไว้ กลัวตี๋จะได้รับอันตราย และกลัวพี่หมอกจะเจ็บตามไปด้วย
อ่านตอนนี้แล้วคิดไปสารพัดมาก กลัวไปโหม๊ดเลย
ตอนแรกกลัวตี๋จะคล้อยตามคำของชะนีน้อย แบบคิดจะไปจากพี่หมอกอะไรแบบนั้นอะนะ
ค่อยมาโล่งใจตอนหลังเพราะตี๋พูดย้ำอีกครั้งว่าจะไม่ทิ้งพี่หมอกไปไหน
อีกใจก็กลัวพี่หมอกจะเป็นคนไปจากตี๋ซะเอง เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้ตี๋ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอแค่ตี๋กับพี่หมอกไม่ปล่อยมือกัน คนอ่านอย่างเราก็ไม่กลัวอะไรแล้ว
-
พี่หมอกอ่อนโยนขึ้น และใจเย็นขึ้น
เป็นกำลังใจให้ตี๋สู้ สู้ ต่อไป
และขอเป็นอีกหนึ่งกำลังให้คนแต่ง สู้ ๆ ในการอ่านหนังสือ
o13
-
อ่านไปหัวเราะไป เรื่องนี้สนุกมากๆค่า คนแต่งก้ออึดมาก upเร็วสุดๆ อิอิ
-
อ๊าาาาาาาก :man1: รักคนเขียน
-
ตี๋ไม่ใช่นายเอกแสนดี
แค่สงสาร เข้าใจ อะไรๆมากกว่าคนอื่นอยู่พอควร
-
"ฝันอะไรหรอ"
เห็นพี่หมอกเปลี่ยนไปแบบนี้ให้เจ็บกว่านี้ก็ยอมใช่มั๊ยตี๋
พี่หมอกกับตี๋น่ารักจัง
-
ว๊ะ ว๊ะ ว๊ะ ว๊าวววววววววววว
พี่หมอก....
จูบต่อหน้าประชาโลกเลยเว้ยเห้ย
ยาเค้าดี รับรอง แผลนี้หายวันหายคืน 555
-
สงสาน ตี๋ อ่ะ
ฉากโดนตบ ดราม่าไงไม่รุ้ :sad4:
-
ข้าน้อยกลับมาแว้วววววว คิดถึงกันมั้ยเอ่ยยย :3123: :3123: (แกคือใคร /ทุกคน)
ง่ะ มาม่ามาซะงั้นฮ่วยยยย :a5: :a5:
ชะนีบังอาจทำร้ายน้องตี๋ได้ ขอให้มันไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด เลยยยยเทิดดดด :call: :call:
ปล.คนเขียนที่รักเค้ากลับมาแล้วววว ไปสุพรรณบุรีมา ของฝากไม่มีนะ 555 + เป็ดทุกตอนที่อัพ ฮ่าๆ :laugh:
-
อาตี๋ ลื้อจะโชคดีไปไหนว่ะ
อาหมอกอีแสนดีมากๆเลย
-
อยากตบชะนี :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :angry2: :m31:
พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกกกกก :man1: :impress2: อบอุ่น :o8: :o8:
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:-[ พี่หมอกอ่อนโยนมาก
นังชะนี :z6: :a5:
-
พี่ฟินกลับมาแล้ว ชื่นใจ อยากให้มีตอนของพี่ฟินอีก
---------------- เปลี่ยนโหมด -----------------------
พี่หมอก!! ต่อยมันเลย อิชะนีพวกนั้น
ผู้หญิงก็อย่าเว้น เหยดด บังอาจมาทำตี๋ของช้านนนเหรอ
มากไปแล้วนะ!!
:fire: :fire: :fire:
EDIT
แหะๆ ลืมอีเว้นท์ จริงๆเราเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องนะ
แต่ถ้าจะเปลี่ยนจริงๆก็... "หนี้หัวใจ....มีจ่ายไหมครับ" - โจ๊กกุ้ง
ชอบอันนี้อะ ดูเข้ากะบรรยากาศเนื้อเรื่องดี
-
พี่หมอกแสดงออกมากกว่าเดิมเยอะมาก
ตี๋ต้องไม่ทิ้งพี่หมอกไปนะ ต้องอยู่ข้างๆพี่หมอกนะ
-
อยากอ่านฉากอี่พวกชะนีโดนจัดการบ้างอะ
-
รู้สึกจะมีคนรอเยอะเกินไปแล้วมั้งพี่หมอก :m16:
หน้าจอไว้อาลัย
จอขาวดำใช่ไหมไอ้เกรียนตี๋ 555
-
อร๊ายยยย น้องตี๋ลูก เจ็บแต่คุ้มหว่ะ คิดว่า คนเห็นทั้งสนามบอลแล้วนั่น
คราวนี้นังชะนีแองเจิ้ล มัน-ตาย-แน่
-
สงสารพี่หมอก สงสารน้องตี๋อ่ะ
แม่ง อีพวกหญิงชั่ว บังอาจมาก :m31: :fire:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งคิดว่า ตี๋แมนมากเลย
ผู้หญิงพวกนั้น พวกเธอ น่าสงสาร แต่ถึงขนาดปล่อยให้เขาทำร้ายเราแบบนั้นก็ไม่ไหวนะ เฮ้อ
ปล. Events
ชื่อเดิมก็ชอบแล้วนะ แต่ร่วมกิจกรรมด้วยสนุกๆ เนอะ
" ทยอยจ่าย หัวใจรัก "
คิดเอง เสี่ยวเอง
-
พี่ หมอก ไป จัด การ :z6: :beat: :beat: :beat: :z6: :beat: :beat: :beat: :z6: อี พวก ชะนี นั่น ซะ
-
:L1:รักน้องตี๋ รักพี่หมอก
:กอด1:คนเขียน
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
พี่หมอกกกก จัดการรรรรรรรร
-
อย่าไปยอมแพ้ชะนีหน้าไหนเด็ดขาดนะน้องตี๋ของเจ้ อยู่ข้าง ๆ พี่หมอก เป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไป ชีวิตมันต้องมีอุปสรรคบ้างเพื่อให้เราได้เรียนรู้และแข็งแกร่ง อย่าหวั่นไหว สู้ ๆ ค่ะ
-
รีบไปจัดการเลยหมอก
-
Will u come 2 night ?
-
Will u come 2 night ?
wait for me.I'll be back when i've done with all of my examination.
:กอด1:
-
พี่หมอกได้เล่นกลับไปหาความฝันอีกครั้งแล้ว
คงสุขโขสโมสรแล้วแหละ ฮ่าๆๆๆ
แต่คราวนี้เรื่องราวของนางเอกของเรายังไม่จบ
สงสารน้องตี๋อ่ะ ทำไมต้องโดนนังชะนีพวกนั้นมาทำอะไรแบบนี้
สงสารพี่หมอกอ่ะ เจ็บกว่ามาก
ความรักกำลังเติบโตไปทุกทีๆ
-
Uhmmmm
tick tock tick tock
I'll keep my fingers crossed 4 ya till' ya'll be right back
btw do your best on ur exam na' lol
เติ่งพี่หมอกกะอาตี๋ไร้ท์เฮีย คิดล้านแปดวิธีจัดการนังชะนีเติมเอส(มันมีหลายตัว) ไปพลางๆ 5555
o18 o18 o18
-
เติ่งพี่หมอกกะอาตี๋ไร้ท์เฮีย คิดล้านแปดวิธีจัดการนังชะนีเติมเอส(มันมีหลายตัว) ไปพลางๆ 5555
o18 o18 o18
Go ahead! :laugh: :laugh:
I'll try my best and come back to your guys soon.
-
สนุกมากเลยรีบกลับมานะ เรื่องเรียนก็สู้ๆ
-
สงสารชะนีฝูงนั้นเนอะ สัตย์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
-
สวดยอด พวกเธอร้ายกาจ
ดีมากตี๋ใครบ้ามาอย่าบ้าตอบ ปล่อยให้พวกหล่อนบ้าไปฝ่ายเดียว
แอบอยากได้ยาจากพี่หมอกบ้างงงงง จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
พออ่านจบ coin นี้ มีประโยคนึง ตึ๊ง!!เข้ามาให้ในหัวทันที "เป็นเมียหมอกต้องอดทน" :m15:
สงสารตี๋น้อยหอยสังข์ของฉ้านเกิ๊นนน นี่ขนาดเพิ่งเริ่มต้น ก็เจอฝูงชะนีรุมซะยับเยิน :beat:
กับคนในครอบครัวหมอก ก็เพิ่งจะเคลีย์คดีกับน้องฝนจบ(หรือปล่าว?)
แล้วยังจะมีพี่เมฆอีกและคนนี้คนสำคัญที่ขาดไม่ได้ "คุณพ่อสามี"ไม่รู้จะกลายเป็นพายุใต้ฝุ่นถล่มน้องตี๋ให้ย่อยยับแค่ไหนอ่ะ :เฮ้อ:
เอาใจช่วยนะตี๋ อดทนไว้เพราะ "นายเป็นเมียหมอกต้องอดทน" รู้ป่ะ :jul1:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เห็นด้วยกับรีบน แ่ต่ทำไมมีแต่นางเอกที่ต้องทนอ่ะ ไม่เห็นแฟร์เลย
-
พี่หมอกตอนนี้ดูโตขึ้นเยอะเลย
ต้องชมตี๋ใช่ไหมเนี่ย
ส่วนเรื่องชื่อ เราว่าอย่าไปคิดไรมาก มันก็เหมือนคนแหละ ชื่อเรื่องเป็นหน้าตา อาจจะทำให้สะดุดตา แต่ที่สะดุดใจจริงๆ ยังไงก็ต้องเนื้อเรื่องข้างในเนี่ยแหละ ใครเจอความน่ารักของตี๋กับพี่หมอกแล้วจะไม่ติดใจ ก็ให้มันรู้ไป
แต่ไหนๆคนเขียนก็จัด event ขึ้นมาแล้ว เราก็ขอร่วมสนุกด้วยแล้วกัน ขอเสนอชื่อ "ตั้งใจทำงานหาเงิน ไหงได้(พี่)หมอก(ซะงั้น)" แล้วกัน
ปล.สรุปจะมีรวมเล่มจริงรึเปล่า จะเก็บตังแล้วนะเนี่ย
-
ปล.สรุปจะมีรวมเล่มจริงรึเปล่า จะเก็บตังแล้วนะเนี่ย
จะมีคนอยากได้หรือเปล่าหว่า? o22
แต่ยังอีกนาน ถ้าจะทำจริงๆพี่ก็หยอดกระปุกรอไปก่อนก็ไ้ด้คัฟ :L2:
-
Hey ,,,, ผู้หญิงสมัยนี้ก็มีดีน๊าา า :m12:
พี่หมอกอ่อนโยนจัง :กอด1:
-
ชะนีมันแรงไปไหมอะ น่าเกลียดอะ
ตี๋สู้ต่อไป เป็นคนรักกันก็ต้องพร้อมสู้ไปด้วยกัน :ped149:
คนเขียนสู้ ๆ นะ ก็เจอข้อสอบ มช ก็ :a5: ไปละ
สอบ gat-pat ต่ออีกเศร้า
-
ทึ่งพี่หมอกตอนนี้ ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลย ว่าแต่ฉากนั้นน่ะ มันจะเร็วขนาดไม่มีใครเห็นจริงเร้อ :o9: ตอนหมอกเดินมาก็น่าจะเป็นที่จับจ้องทั้งสนามแล้วนา o18
ส่วนตี๋ โธ่เอ๊ยยยย มามะเค้าจะทายาให้ :กอด1:
แล้วเรื่องสาวๆพาวเวอร์พัฟทั้งหลาย พี่หมอกต้องไปเคลียร์ตัวเองนา หวังว่าจากนี้อะไรๆจะดีขึ้น
:3123:
-
:o12: :o12: :o12:
สงสารตี๋มากมายอ่ะ
แล้วพวกชะนีพวกนั้นเป็นใครอ่ะ
อย่าให้เจอนะ o18 o18
-
รออยู่นะครับ
-
เย้!!!อ่านทันแร่ะ
พี่หมอกต้องรีบเคลียร์
นะครับ
ประกาศออกสื่อไปเลย
คนนี้ห้ามยุ่ง
-
แวะมาเยี่ยมครับ
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
หมอกจะจัดการยังไง :m16:
-
My life before I met you
เสียงพูดคุยดังปนไปกับเสียงดนตรี หลายๆคนตะโกนใส่กันจนคอแห้งกว่าจะพูดกันรู้เรื่อง แสงไฟวาดผ่านร่างหลายๆคนที่ขยับตัวไปตามเสียงเพลง พนันได้เลยว่าไม่มีใครสนใจเพลงเหล่านั้นหรอก แต่ที่กำลังสนใจอยู่ น่าจะเป็นเอวคอดๆของสาวชุดแดงที่ยืนอยู่ตรงนั้นเสียมากกว่า
ริมฝีปากของเธอดูเย้ายวน ยามที่เธอเม้มปาก หลายๆคนแทบจะหยุดหายใจ
เธอดูดี ภายใต้แสงไฟที่ราวกับจงใจสะท้อนผิวขาวสะอาด อวดความงามที่สาวๆหลายคนต้องอิจฉา พื้นที่แห่งนี้ เพียงไม่นาน ก็กลายเป็นของเธอผู้เดียว
สายตาของเธอ ไม่ได้สนใจสิ่งที่อยู่รอบตัวแม้แต่น้อย แม้มือของเธอจะไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าของร่างกายราวกับยั่วยวน ทว่าเธอไม่ได้ทำมันไปให้กับหนุ่มๆรอบกายเธอตอนนี้หรอก
ที่ปลายสายตาสวยดุนั่น เขา…นั่งอยู่ตรงนั้น
เป็นชายหนุ่มที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ดูหยิ่งยะโสตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาหลายๆคนก็เหมือนตกอยู่ใต้มนต์สะกดของความเย็นชานั่น เขาไม่ได้ปราดตามองใครเลยแม้แต่น้อย ทำเพียงมองตรงไปข้างหน้าแต่ไม่แวะหยุดที่ใคร
นั่งอยู่คนเดียวภายใต้แสงไฟสีนวล ในมุมที่ลึกเข้าไปจากความวุ่นวายตรงนี้
ผิวของเขาขาว แต่ไม่ได้ขาวจัดจนน่าเกลียด คิ้วเข้ม ดวงตาที่อยู่ใต้คิ้วนั่นดูจะเป็นสเน่ห์ดึงดูดมากที่สุดบนใบหน้า รูปร่างเขาสูงราวกับนายแบบ ตอนแรกก็อดคิดไม่ได้ว่าน่าจะเป็นดาราที่ไหน แต่มองอยู่นานไม่คุ้นตา เลยคิดว่าน่าจะเป็นลูกหลานไฮโซเสียมากกว่า
เขาใส่เพียงเสื้อคอกว้างที่เผยให้เห็นไหล่น่ามอง กับกางเกงขาเด็ปที่ทำให้ดูสมส่วนมากขึ้นไปอีก ผมไม่ได้จัดทรงมาเหมือนหลายๆคน แต่ดูเหมือนว่าพระเจ้าก็ไม่ยอมให้ภาพลักษณ์แย่ๆเกิดขึ้นกับเขาเลย เพราะกลับกัน มันยิ่งทำให้เขาดูมีสเน่ห์มากขึ้นไปอีก
เธอลองเดินผ่านเข้าใกล้ๆดูแล้ว สายตานั่นตวัดมามองเพียงชั่วครู่ก่อนจะตวัดกลับไป มันดูเย็นชา น่าท้าทาย..สำหรับเธอแล้วนี่เป็นเรื่องแปลก กลิ่นแห่งความเย้ายวนทำให้เธออยากจะลองเข้าไปหลอมละลายน้ำแข็งนั่นดูซักครั้ง ตอนนี้เธอกำลังรอจังหวะดีๆอยู่
ผ่านไปหลายเพลง เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกระโดดเข้ามาร่วมสนุกด้วยเลย ทำเพียงมอง ไม่รู้ว่ามองอะไร แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนว่ารอใครอยู่
น่าจะถึงเวลาที่เดินเข้าไปได้แล้ว
ค่อนข้างจะมั่นใจว่าเขาต้องเห็นเธอแล้วแน่ อย่างน้อยก็ต้องสะกิดใจในสเน่ห์ที่เปี่ยมล้นของเธอบ้าง
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ?”
พอพูดแบบนั้นไป เขาก็หันขึ้นมามอง เขานั่งหลังตรง บางครั้งเลยรู้สึกเหมือนเป็นคนที่อยู่ในระเบียบกฏเกณฑ์ สร้างความรู้สึกอึดอัดขึ้นมาชั่ววูบหนึ่ง
เขาไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ทำเพียงเบนสายตาออกจากเธอ
…รู้สึกหน้าเสีย
แต่บุกมาถึงที่แล้วจะให้กลับก็กระไรอยู่ เธอจึงนั่งลงข้างๆ ได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงออกมาจากตัวเขา มันไม่ได้ฉุน แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนสัตว์ป่า ให้ภาพพจน์ของผู้ชายที่ดุดันแต่เปี่ยมล้นไปด้วยสเน่ห์ มันจึงกลายเป็นอีกสิ่งที่เธอประทับใจเขาแทบจะทันที
เขาเอื้อมแขนไปที่โต๊ะแก้วข้างหน้า รินเหล้าอีกแก้วนึงขึ้นมา ก่อนจะยกให้เธอ ทำให้หญิงสาวลอบถอนหายใจออกมา นึกว่าจะโดนเมินใส่เสียแล้ว ยังดีที่มีปฏิกริยาตอบกลับ
“มาเที่ยวที่นี่บ่อยไหมคะ?”
“นี่ครั้งแรก”
ดูเหมือนจะเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดนัก ไม่สิ น่าจะรู้สึกแบบนั้นตั้งแต่แรกเห็นแล้ว เสียงของเขาทุ้มต่ำ ไม่แสดงออกซึ่งความรู้สึกได้ๆ ดูลึกลับ ในความลึกลับนั้นรู้สึกได้ถึงความรำคาญ ซึ่งนั้นเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเลย
“ฉันชื่อเบลล์ แล้วคุณหล่ะคะ?”
“หมอก”
ใครกันนะที่ตั้งชื่อนี้ให้กับเขา
คำสั้นๆที่อธิบายตัวตนของเขาออกมาได้หมด
หมอก..
เลือนลาง ลึกลับ บางครั้งคนเราก็เห็นว่าทางข้างหน้ามีหมอกหนา มองไม่เห็นอะไรชัดเจน โดยที่ไม่รู้ว่าข้างหน้าเป็นหุบเขาหรือทางเดิน แต่ก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างดึงมือให้เดินเข้าไปในทางอันแสนหนาวเหน็บและอันตรายนั่น
การชวนคุยเป็นเรื่องลำบากสำหรับเธอ เพราะอีกฝ่ายนั้นถามคำตอบคำ บางครั้งก็ไม่ตอบ นิ่งเงียบไป ทำให้รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ต้องใจเย็น เวลายังเหลืออยู่
แต่กลับเป็นอีกฝ่าย ที่ลากเธอไปเอง
เขาไม่พูดอะไร ทำเพียงวางแก้ว พูดสั้นๆ “ตามมา” เขาหยิบแบงค์ออกมาจากกระเป๋าโดยไม่ได้นับด้วยซ้ำว่าหยิบออกมาเท่าไหร่แล้ววางลงบนเคาน์เตอร์ เดินออกมาจากผับท่ามกลางความงุนงง รู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรง
แผ่นหลังของเขากว้าง มีกล้ามเนื้อที่เสริมให้ยิ่งน่าหลงใหล อยากจะเอื้อมมือไปจับ แต่คิดว่าอีกไม่นานก็ได้เห็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจกว่านี้แล้ว จะอดทนไม่สนอาหารเรียกน้ำย่อยแล้วไปกินมื้อหลักแทนเลยดีกว่า
รถบีเอ็มสีดำสนิทจอดรอเขาอยู่ที่ตรงนั้น…
ก้าวขาขึ้นรถนั่นไปโดยไม่ได้ลังเลใจ…..
……………………………………..
…………………………..
ตื่นขึ้นมาในคอนโดหรูกลางเมือง ราคาประเมินอย่างต่ำสองล้านน่าจะไม่พอ
มองไปข้างๆ เขาหายไปแล้ว ทั้งๆที่ผ่านค่ำคืนอันแสนร้อนแรงแบบนั้นมาด้วยกันแท้ๆ ช่างเป็นคนที่ใจร้ายจริงๆ ปกติแล้วมีแต่คนไม่ยอมปล่อยตัวเธอกลับบ้านไปด้วยซ้ำ แต่คนนี้ดูจะต่างออกไป
ลุกขึ้นคว้าเสื้อเชิ้ตของเขาที่แขวนไว้กับเก้าอี้ขึ้นมาใส่ มันยาวจนไม่ต้องใส่กางเกงอีกชั้น เดินมองไปรอบๆ ในห้องนี้ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นที่อยู่ของเขาเลย ไม่มีกรอบรูป ประกาศณียบัตร หรืออะไรก็ตามที่แสดงออกถึงความคิดของเขา มีเพียงเฟอร์นิเจอร์เรียบๆที่ดูหรู เน้นการใช้สอยเสียมากกว่าตบแต่งให้ดูดี
เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบลง เขาเดินออกมา คาดผ้าขนหนูไว้รอบเอว เธออดมองผิวกายของเขาที่ยังมีน้ำเกาะอยู่ประปรายไม่ได้
พอเขาเห็นเธอเท่านั้นแหละ ก็เหมือนเครื่องทำความเย็นเริ่มทำงานอีกครั้ง
“จะกลับเมื่อไหร่?”
“ไล่กันเลยหรอคะ?”
“เปล่า แค่ถาม”
เขาเดินตัดผ่านหน้าเธอเหมือนเธอเป็นเพียงแค่อากาศในห้อง เปลี่ยนเสื้อโดยไม่สนใจว่ายังมีอีกคนยืนมองอยู่ไม่กระพริบตา
“พี่อยากได้เบอร์ฉันไหม?”
“แล้วแต่”
พอเข้าไปกอดที่เอว เขาก็ยืนนิ่ง “เขยิบออกไปหน่อย จะใส่เสื้อ”
ตั้งแต่แรกที่เห็น ก็รู้ว่าถ้ามาเกี่ยวข้องด้วยก็คงเป็นได้แค่คืนๆเดียว
ทว่าในใจลึกๆ กลับอยากได้มากกว่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงมีเสน่ห์มากเสียจนแม้แต่เธอยังรับมือไม่ได้ รู้สึกได้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ส่วนหนึ่งของใจเธอ มีเขาอยู่ในนั้นแล้วเรียบร้อยโดยไม่รู้ตัว
ไม่ใช่เพียงรูปร่างหน้าตา…
แต่ทั้งหมดนั้น มันเหมือนพระเจ้ามอบความรักให้แก่เขาทั้งหมด ไม่ได้สร้างข้อเสียให้กับเขามาเลย
“บ้านอยู่ไหน ต้องให้ไปส่งไหม?”
พอบอกที่อยู่เขาไป เขาก็เดินออกไปนอกระเบียง โทรศัพท์ ซักพักก็เดินกลับเข้ามา
“อีกสิบนาทีจะมีรถมารอรับอยู่ข้างล่าง รีบๆอาบน้ำซะ”
“พี่ไม่ได้จะไปส่งฉันหรอ”
เขามองหน้าเธอ ไม่ได้ตอบอะไร
“เย็นชาจังนะ”
มีเพียงความเงียบที่ตอบกลับมา
เขาใส่เสื้อนักศึกษา มหาลัยชื่อดัง เรียนเก่งด้วยหรือ? อะไรจะครบสูตรขนาดนั้น ยิ่งเห็นก็ยิ่งหาข้ออ้างมาให้กับตัวเองไม่ได้สักที ว่าอะไรกันที่จะทำให้รักเขาไม่ลง
“ฉันจะทิ้งเบอร์ไว้ พี่ก็อย่าลืมโทรกลับมาหาหล่ะ?”
“ถ้าจะโทรก็โทรมาเอง…ไม่โทรไปหาหรอกนะ”
เหมือนฉีกหน้ากันตรงๆ
แม้แต่เบอร์ยังไม่อยากได้
ไม่สิ แม้แต่ชื่อ เขายังไม่ถามด้วยซ้ำ
ได้แต่หยิบมือถือของเขาขึ้นมา เมมเบอร์ตัวเองลงไปพร้อมชื่อที่เขาไม่รู้ มองดูรายชื่อในมือถือเขาแล้ว รู้สึกได้ว่าหลายคนเคยทำแบบนี้มาก่อน นั่งที่เดียวกันนี้ เมมชื่อและเบอร์ของตัวเองลงไป โดยที่รู้ว่า เขาจะไม่โทรกลับ
ฟังดูโหดร้าย แต่นี่แหละ..ชีวิต
มันไม่มีรักจริงที่จะพบเจอกันได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอก ที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืนแบบนั้น ทุกคนก็รู้จุดประสงค์ดีอยู่แล้วว่าจะไปรวมตัวกันเพื่ออะไร
ทว่าก็ยังหวัง…
หวังว่าเขาจะหันกลับมามองบ้าง อย่างน้อย แค่จ้องมองชื่อในมือถือแล้วนึกหน้าเธอออกแค่นั้น ก็เป็นเรื่องที่สุดจะบรรยายแล้ว
แต่เขาก็ไม่ได้หันกลับมามอง
จวบจนกระทั่งประตูถูกปิดลง เขาก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนั้น ไม่มีแม้แต่คำบอกลา
หรือว่าเขาจะไร้หัวใจ...
อดที่จะคิดไม่ได้ระหว่างยืนรอรถมารับ เฝ้าแต่รอว่าเมื่อไหร่เขาจะโทรมาหา ไม่สิ ต้องบอกว่าเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ เธอจะมีความกล้ามากพอที่จะโทรหาเขา เพื่อจะกลับมาเจอเรื่องน่าเจ็บปวดแบบนี้อีก….
…………………………………….
……………………………..
[My life before I met you]
[20.12.54]
ต้องขอโทษด้วยที่เข็นตอนเต็มๆมาให้ไม่ได้ ยังต้องอ่านหนังสืออีกซะบึ่มระฮึ่มเลยคัฟ เข็นตอนสั้นๆมาให้อ่านกัน
แต่ป๋มไม่ได้เครียดน๊า สอบๆชิวๆ ผลลัพธ์ค่อยว่ากันอีกที แต่ก็ทำให้ดีที่สุด o13 ยิปปี้
ซียูซูนนนนน...
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
จิ้มมมมมมมมม
__________________
พวกผู้หญิงพวกนั้นหลงพี่หมอกเพราะงี้นี่เอง
เวลาเจออะไรแปลกๆมักจะชอบ โถ ... :laugh:
My life before I met you >> แบบ ชีวิตก่อนจะเจอตี๋ :o8:
มิน่าเวลาผู้หญิงพวกนั้นเห็นพี่หมอกยิ้มกะตี๋นี่แทบจะลงไปดิ้นๆๆๆ :pigha2:
ถ้าเจอพี่หมอกโหมด ยิ้ม หัวเราะ พาไปบ้าน เล่นมุก งอน นี่ไม่ขาดใจตายเลยเหรอ ก๊ากๆๆๆๆ
-
พี่หมอกกกกกกกก
-
มาแค่นี้ก็ยังดีค่ะ บอกไม่ถูกว่าสงสารพี่หมอกหรือผู้หญิงดี :เฮ้อ:
ขอให้ทำคะแนนได้เต็มนะคะ จะได้เอาตอนเต็มๆมาโพส :กอด1:
-
ถึงไม่บอกชื่อ
แต่อ่านแล้วรู้สึกได้ทันทีว่า นี่แหละพี่หมอก
หนาวเหน็บและเย็นชา
ปล.สอบเหมือนกัน โฮ T.T
-
สมกับเป็นพี่หมอกจริงๆ :freeze:
-
เย็นชามากกกกกกกกกกกกกกเป็นเราคงถอยต้องแต่เดินไปทักที่โต๊ะแหละ ดูแล้วจะมีน้องตี๋นี่หละนะที่อีพี่หมอกของเรา อะไรด้วยมากที่สุด :-[
-
ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์มาก
-
ง่าา อยากอ่านอีก
ตั้งใจอ่านหนังสือน๊า สู้ๆๆ
-
หึหึ พี่หมอกกกก
-
พี่หมอกหนอ ไม่แปลกที่ใครๆจะอยากได้
อ่านแล้วแอบกลัวแทนนตี๋จิงๆ
-
อย่างนี้นี่เองถึงว่า
ทำไมผู้หญิงทั้งรักทั้งหลง
-
:กอด1:
-
ชีวิตพี่หมอกก่อนเจอน้องตี๋นี่เอง
บรื๋อออ อ่านแล้วมันเย็นๆหนาวๆพิลึก พี่หมอกโคตรเย็นชาเลย
แต่ถึงอย่างนั้นสาวๆทั้งหลายก็ยังเต็มใจเข้ามาเผชิญความหนาวเหน็บนี่เรื่อยๆเนอะ
สังเกตได้ว่าแต่ละคนที่จะมาสานสัมพันธ์กับพี่หมอกนี่ต้องใจกล้า หน้าหนาพอสมควร
กว่าพี่หมอกจะอ้าปากตอบแต่ละที ยังกะกลัวพิกุลร่วงจากปาก แถมขีดเส้นแต่ละคนชัด
ถ้าสาวๆมาเจอพี่หมอกเวอร์ชั่นตอนอยู่กับน้องตี๋ ณ ปัจจุบันแต่ละคนคงได้อึ้งแดก ฮ่าาา
:L1:
-
ชีวิตพี่หมอกคว้าสาวมาง่ายๆ ดีเนอะ ชริ //หมั่นไส้แทนน้องตี๋ :3125:
-
เฮ้อออ... ผู้หญิงคนนั้นแค่หลง แต่ไม่ใช่รักหรอก...
-
ไม่ชอบชีวิตแบบนี้ของพี่หมอกจริงๆซิ เห้ออ
-
ชีวิตก่อนที่จะพบตี๋ มันคงเหงาน่าดูเลย :monkeysad:
:impress3:ตี๋เป็นคนแรกที่หมอกโทร.หา
-
หมอก หรือน้ำแข็ง วะ
-
ดีนะที่เป็นก่อนเจอตี๋ไม่งั้นล่ะก็ หึ หึ
-
ตั้งแต่มีตี๋ พี่หมอกนิสัยดีขึ้นเยอะ
:L2: :L2:
-
My life before I met you.
อากาศเย็นลง
ปลายเดือนพฤศจิกายนที่เงียบเชียบ
เฝ้ามองภาพของเมืองวิ่งเล่นไปตามบทบาทที่เคยเป็น เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีชีวิตหมุนไปตามปลายปากกาของใครบางคนที่ขีดไปเรื่อยๆ
ลมหนาวๆพัดมาต้องกาย เพราะใส่แต่เพียงกางเกงยีนส์ตัวเดียว จึงรับรู้ได้ถึงทุกความหนาวเย็นนั้น
จากระเบียงตรงนี้ มีเพียงแสงจากปลายบุหรี่เท่านั้นที่ชัดเจน
ในห้องนอน มีผู้หญิงที่ไม่รู้จักชื่อนอนอยู่ หลับไปแล้ว คิดว่าน่าจะเพราะเหนื่อย
ค่อยๆปล่อยควันบุหรี่ออกมาช้าๆ ลมโอบพัดควันสีเทานั้นจางหายไปในท้องฟ้าที่มืดสนิท
ไม่เคยเห็นดาว
ในเมืองที่วุ่นวายนี้ ดาวบนท้องฟ้าถูกกลืน พื้นเมืองตอนกลางคืนเหมือนเป็นภาพสะท้อนของท้องฟ้าในอดีต เห็นไฟจุดเล็กๆวิ่งอัดแน่นไปตามราง ทำให้คิดถึงชีวิตที่น่าสะอิดสะเอียน
ความรู้สึกข้างในใจ มันเรียบเฉย
ในตัวของเขา มีอะไรอยู่หรือเปล่า หรือมีเพียงความว่างเปล่าอัดแน่นอยู่ในนั้น
ใช้ชิวิตที่ไม่รู้จะจบสิ้นเมื่อไหร่ ยาวนาน นานเกินไป
มีทุกอย่างรอบตัว แต่สุดท้ายก็เหมือนไม่เคยมีอะไร
ทุกครั้งตื่นขึ้นมาในความเงียบคนเดียว เหมือนเป็นคนหูหนวก ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้นในความมืด
ยังดี…ที่บางคืนตื่นขึ้นมายังมีคนอยู่ข้างๆ ทำให้รู้ว่ายังอยู่บนโลกใบนี้ โลกที่ยังมีคนอื่นอยู่ ไม่ใช่โลกที่มีเพียงตัวคนเดียว โลกที่เวิ้งว้าง
บ่อยครั้ง รู้สึกเหมือนเสียงตัวเองหายไป
ฝัน
หลายครั้งที่ฝัน ฝันว่าตัวเองอ้าปากพูด แต่ไม่มีเสียงหลุดออกมา เห็นใครหลายๆคนเดินผ่านหน้าไปมา หลงทางอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ไม่เห็นหน้า อยากจะเรียก เรียกหาใครสักคน
ความว่างเปล่าเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน
ดับบุหรี่ลงกับพื้นข้างตัว ระเบียงนี้ไม่มีต้นไม้ ไม่เคยปลูก ปลูกแล้วก็ตาย ต้องเอาไปทิ้ง เสียเวลา
ลมหายใจหนักอึ้งมากขึ้นทุกวินาที…
ไม่รู้ว่าทำไม
แต่กำลังคิดว่า..ที่ต้องทนแบบนี้อยู่ เพราะกำลังรออะไรสักอย่าง
อะไรที่แม้แต่ตัวเองยังไม่รู้ ไม่เข้าใจ และไม่รู้ว่าสิ่งนั้นจะมาเมื่อไหร่..
รีบๆมาสักที….
เข้ามาทำลายความว่างเปล่า…สร้างเสียงขึ้นมาในโลกที่เงียบเชียบนี้
ถอนหายใจ
ควันสีเทาจางหาย… เหมือนเชือกที่ยื่นมาให้จับนั้นหลุดมือไป
กลับเข้ามาอยู่ในความหนาวเย็นเพียงลำพังอีกครั้ง
ไม่อยากหลอกตัวเองให้อยู่กับความฝันลมๆแล้งๆนั่น แม้จะเป็นแค่อีกวินาทีเดียวก็ตาม…
…………………………..
………………….
[My life before I met you]
[20.12.54]
อย่าพึ่งหมั่นไส้พี่หมอกน้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบได้คะแนนสูงๆนะคับ
แล้วอย่าลืมมาต่ออีกนะจะรอ :bye2:
-
ก็ยังแอบสงสารพี่หมอกอยู่
-
พี่หมอกในตอนนี้ยังสู้พี่หมอกตอนมีน้องตี๋ไม่ได้หรอกนะสาวๆ โปรดทำใจ :laugh:
-
เย็นชาขนาดนี้ไม่ไหวจะเคลีย
-
มาสองตอนรวด :z3:
แต่ยังไม่ออกจากหมอกควัีนเลย
ต้องตี๋คนเดียวเท่านั้น ตี๋มันเป็นสีสันในชีวิตหมอก
เติมเต็มกันและกันแบบแปลกๆ แต่กลับลงตัว :กอด1:
-
โถ หมอกกก :กอด1:
ไม่เคยหมั่นไส้หรอกจ้า เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์แบบนี้เองล่ะน้า ลึกลับ ซับซ้อน คนเลยอยากเข้าไปค้นหา :-[
ชอบตอนที่บรรยายโดยผู้หญิงคนนั้นจัง
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้ยังไม่เคยเกลียดใครสักคนเลยแฮะ จะมีตอนที่แล้วล่ะมั้ง ที่ขัดใจบทนางร้ายนอกจอจากสามสาวพัฟนิดหน่อย แต่ก็พอเข้าใจได้ว่า มันคงอัดอั้นหลายอย่าง
อยากอ่านตอนหวานๆกับตี๋แฮะ ช่วงนี้อารมณ์อึนๆมึนๆเหนื่อยเครียดกับชีวิตเลยอยากได้ของหวานเรียกพลังคืน :เฮ้อ:
น้องคนเขียนก็สู้ๆนะ ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ ไม่เครียดน่ะดีแล้ว เชื่อว่าผลที่ออกมาจะสมกับความตั้งใจของน้องแน่นอน o13
:กอด1:
-
เข้ามาทำลายความว่างเปล่า…สร้างเสียงขึ้นมาในโลกที่เงียบเชียบนี้ >> :z3:
เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ไม่ต้องรอแล้วเนอะ :n1:
-
ก่อนหน้าจะเจอน้องตี๋
พี่หมอกแกเหงามากขนาดนี้เลยหรอเนี่ยะ?
อ่านแล้วดูเหมือนจะเข้าใจพี่หมอก
ตอนที่ยังไม่แน่ใจความรู้สึกของตัวเอง
และกลัวการที่จะก้าวเข้าไปหาตี๋
เห้อออออ แต่ตอนนี้ก็รักกันแล้ว
มีที่ให้พักหัวใจ ให้อยู่เคียงข้างกัน
ก็อย่าทำให้มันหายไปซะละพี่หมอก ดูแลตี๋ดีๆน้า :กอด1:
+1 ให้คนแต่ง จุ๊บๆ
-
:z2: :z2: :z2:
-
อดีตมันเป้นยังไงก็ช่งมันเถอะพี่หมอก ตอนนี้มีตี๋อยู่ข้างๆ พี่คงไม่เหงาแล้วแหละ :กอด1:
-
อ่านจบ อธิบายไม่ถูก
แต่คิดว่าตัวเองพอจะเข้าใจในการกระทำของพี่หมอกแต่ก่อนเก่าขึ้นมาบ้างแล้ว
-
โอ๋ๆๆ เด็กชายหมอก เด็กน้อยขี้เหงา
เดี๋ยวส่งอาตี๋ไปปลอบให้หายเหงา
-
ห้ามกันไม่ได้หรอกคนเขียน ตอนนี้ไม่ได้หมั่นไส้ แต่โครตเกลียดเลยต่างหาก
-
สงสัยก่อนที่พี่หมอกจะมาเจอตี๋โลกนี้คงมีแค่สีขาวกับดำ น่าสงสารในแง่จิตใจนะ :z3:
-
อืมม ภาค before ของอีพี่หมอก ต้องใส่ฮู้ดนั่งอ่านปะเนี่ย :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่หมอกในแดนสนธยา
-
หมอกนี่ก็แอบขี้เหงาเหมือนกันนะ :o8:
ถึงว่า ติดตี๋ ขนาดนั้น :man1:
-
ดีใจด้วยนะคะพี่หมอกที่ตอนนี้พี่ได้เจอสิ่งที่รอแล้ว โลกของพี่คงไม่เงียบอีกต่อไป
ว่าแต่ทำไมพระเจ้าลำเอียงอย่างนี้ล่ะ!!!
ให้อิพี่หมอกมันหล่อเชิดอยู่คนเดียว แถมไม่เหงาใจแล้วด้วย
แล้วเค้าอ่ะ เค้าล่าาาาาาาาา?!?!?! ..ฮึกๆ
:กอด1: กอด ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ :กอด1:
-
ชีิวิตพี่หมอก -"-
-
น่้าสงสารพี่หมอก เหงาน่าดูเลย
อะไรผู้หญิงมันจะหลงขนาดนั้น ไม่เข้าใจ ทำไมชอบทำให้ตัวเองเจ็บปวด
-
เชื่อมั่นว่ามีคนอ่านเป็นร้อยคน
"อยากได้พี่หมอก"
555555555 รวมถึงเก๊าด้วยยยยยยยย >.,<
-
อยากอ่านตอนที่พี่หมอกเจอตี๋จัง
-
:เฮ้อ: ตอนนี้ก็มีน้องตี๋เป็นผู้จบค่ำคืนที่เงียบงันของพี่หมอกแล้วนะ ไม่ต้องรอคอยไร้จุดหมายอีกแล้ว
ตอนนี้ช่างอึมครึมจริงจริ๊ง ตอนเต็มๆขอแบบหวานๆมาทดแทนหน่อยนะจ้ะคนเขียนจ๋า
จะสอบแล้ว สู้ๆน๊า ขอให้ได้คณะสมใจปรารถนา เอาใจช่วยๆ o13
-
อยากอ่านความรู้สึกฝั่งพี่หมอกบ้างอ่ะ ทำไมชอบตี๋ ทำไมต้องคนนี้ ไรเงี้ยอ่ะ ^^
ปล.เสนอเฉย ๆ นะจ๊ะ ได้บีบบังคับ
-
โห ชีวิตดราม่าได้อีก ท่าจะเหงาเนอะ
อ่ะ ยื่น ตี๋ ให้
เอาไปเลยป้ะๆๆ จะได้หายเหงาซักที
ปล.ด้อนบีซีเรียส ดูอิทเดอะเบสท์ เวททิ่งฟอร์ยูเฮียร์ ฮริ้วววววววววววว
:จุ๊บๆ:
-
สู้ๆนะคะคนแต่ง ขอให้โชคดี ไปทันสอบ
ขอให้วันนั้นอากาศดี ไม่ง่วง ไม่เหนื่อย
ขอให้คนข้างๆ กลิ่นตัวไม่เหม็น ไม่ส่งเสียงน่ารำคาญ
ขอให้ครูคุมสอบใจดี ไม่คุยโทรศัพท์
ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ นะคะ
-
ชอบพี่หมอกมากๆ
-
ตี๋เท่านั้น คุณค่าที่หมอกคู่ควร
-
โห ชีวิตพี่หมอกอะไรมันจะอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยวเช่นนี้น้อ หมอกลงจัดทุกวันสินะ o21
พอมีน้องตี๋เข้ามาเพิ่มอุณหภูมิชีวิต ให้อบอุ่นสดใส ก็ไม่ยอมปล่อยเลยอ่ะดิ o4
-
เล่าตอนอีพี่หมอกปิ๊งตี๋บ้างจิ อยากรู้ว่าพี่หมอกคิดไงน๊าาาาาาาา
-
อ่านตอนท้ายที่2 แล้วสงสารพี่หมอกค่ะ
-
พี่หมอก.... :sad11:
-
สู้ๆ นะคะ ติดตามต่อไปจ้าาา
-
เย็นชาเหมือนหมอกยามเช้า ต้องเจอน้องตี๋ที่เหมือนแสงอาทิตย์ให้ความสว่างและอบอุ่น กริ้ดดดด
รอตอนต่อไปค่า
-
sad อ่ะพี่หมอก
เหงาเนอะ ตอนนี้ไม่เป็นไรเเล้ว มีน้องตี๋ 555
-
อ่านทันแร้ว
-
อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงอารมณ์เหงาอย่างรุนแรงเลย...ชอบมาก ๆ
สำหรับคนที่ไม่เคยมี เมื่อได้สิ่งที่ต้องการมาอยู่ในมือแล้วจะยึดติด และทำทุกวิถีทางเพื่อครอบครองตลอดไป
-
พี่หมอกนี่มีมิติเยอะดีเนาะ มันดูน่าค้นหาแต่ก็แอบน่ากลัว
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อยากรู้ว่าตอนแรกที่หมอกเจอตี๋หมอกรู้สึกยังไงบ้าง
-
คือพี่หมอกรอตี๋ทั้งที่ไม่รู้ว่ารอใครหรืออะไร อืม สุดยอดอ่ะ o13
-
น่าเศร้าอะไรเช่นนี้พี่หมอก :z3:
-
Pillow talk
ตื่นขึ้นมากลางดึก
รู้สึกหนาว พอเงยหัวขึ้นมาจากหมอนก็เห็นว่าเพราะตัวเองถีบผ้าห่มออกไปจนเกือบหมดแล้ว ใช้เท้าหนีบผ้าห่มกลับมาคลุมใหม่ หรี่ตามอง ยังไม่เห็นแสงสว่างลอดผ่านหน้าต่างมา มองไปไม่เห็นนาฬิกา แล้วก็ไม่สำคัญด้วยว่าเวลาเท่าไหร่
ตอนนี้ขอนอนอย่างเดียวครับ
แต่พอจะหลับตาลงอีกครั้ง ก็ถูกดึงตัวเข้าไปกอด กอดแน่นจนความหนาวที่ผิวเมื่อกี้หายไปเกือบหมด ที่หลัง รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแนบอยู่ ได้ยินเสียงหายใจเบาๆติดอยู่ข้างหู
“นอนไม่หลับหรอ..”
พี่หมอกกระซิบเบาๆ ฟังดูก็รู้ว่าง่วง ผมส่ายหัว พอถูกจูบที่หัวไหล่ ก็จั๊กจี๊จนอยากหลุดออกจากอ้อมกอด “นอนต่อเหอะ ผมง่วง”
เท้าถูกเกี่ยวเข้าด้วยกัน แปลกดีที่แม้จะถูกกอดแน่นจนขยับตัวไม่ได้แต่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไร เสียงแอร์เบาจนแทบไม่ได้ยิน ที่เตียงอุ่นๆนี้ มีคนนอนอยู่เป็นเพื่อน
“หนาวไหม?”
ชวนคุยต่อแบบนี้แสดงว่าพี่แกนอนไม่หลับแหงๆ แต่โทษทีพี่ ตอนนี้พระอินทร์สะกิดขาผมยิกๆจะเรียกให้ไปเข้าเฝ้าต่อเต็มที่แล้ว เกรงใจท่านหว่ะ
ผมทำเพียงส่ายหัว หมุนตัวซุกหน้าลงกับหมอน พี่หมอกเลยปล่อยแขนที่ช้อนอยู่ใต้ตัวผมออก พอพลิกตัวแบบนี้ผ้าห่มเลยเลื่อนลงไปจากไหล่อีกแล้ว แต่ก็ขี้เกียจจะดึงผ้าห่มกลับ ลมเย็นๆปะทะทั้งแผ่นหลัง ผมทำเพียงเขยิบตัวเข้าหาอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ
อุ่น น่าขำตรงที่คนสุดแสนจะเย็นชาอย่างพี่ ตัวอุ่นขนาดนี้
มีกลิ่นของพี่หมอกอยู่รอบๆตัว ทำให้รู้สึกสบาย พอเริ่มที่จะหลับไปอีกครั้ง พี่หมอกก็ขยับตัว จนผมตื่นขึ้นมาอีก หมุนหน้าขึ้นมาจาหมอน ความจริงนอนคว่ำนานๆไม่ดี เพราะหายใจไม่ค่อยออก แต่ตอนนี้ผมอยากนอนคว่ำจนถึงเช้าเลยครับ เจ็บ..
ดูเหมือนจะลุกออกไปกินน้ำ ในห้องที่เห็นเพียงลางๆ รู้ว่าพี่เขาคว้าบอกเซอร์ที่พื้นขึ้นมาใส่ เดินออกไปนอกห้อง ผมก้มตัวลงนอนต่อ สักพักก็ถูกสะกิดเรียกอีก “หืม?” พี่หมอกเอาน้ำมาให้กิน ยื่นมาทั้งขวด ผมส่ายหน้า พี่หมอกเลยวางขวดน้ำไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียงแทน
“ไม่หิวน้ำหรอ?”
ส่ายหัว คราวนี้เป็นผมที่เข้าไปกอดพี่หมอกแทน ปกติถ้าผมไม่นอนหงายก็จะชอบกอดหมอนข้าง แต่หมอนข้างที่นี่จะพิเศษหน่อย อุ่น แถมมีบริการกอดกลับด้วยครับ
“ปวดเอว…”
“ตรงไหน?”
มือพี่หมอกเลื่อนไปตามแผ่นหลังผม บอกตามตรงว่ารู้สึกจั๊กจี้มากครับ แต่พอไปหยุดที่เอวผมก็คลำๆเหมือนหาจุดที่ผมบอกว่าปวด
“ตรงนี้?”
“อือ..ตรงนั้นอ่ะ”
นวดเบาๆ สบายหว่ะ หลับไปทั้งอย่างนี้คงจะดีสุดๆ แต่ก็เหมือนทิ้งให้พี่หมอกตื่นอยู่คนเดียว ผมเลยลืมตาขึ้นมาครึ่งนึง เอาหัวพิงพี่หมอกไว้ แอบหลับสักแวบได้ไหมวะเนี่ย..
เวลามันนอนไม่หลับก็จะเดินไปเดินมา ไม่ก็หาอะไรทำจนกว่าจะง่วง เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกว่ามันนอนไม่หลับ ก็ผมเล่นหัวถึงหมอนก็ขาดการติดต่อกับโลกภายนอก แต่มารู้หลังๆตอนช่วงที่ผมทำงานโต้รุ่ง บางทีมันก็ไม่นอน ต้มกาแฟแล้วมานั่งกินอยู่ข้างๆ ดูทีวี ซีรีย์หนังฝรั่งที่บังเอิญเปิดเจอของมันไป
“ดีขึ้นยัง?”
“ถามแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะขออีกรอบใช่ไหม?”
มันหัวเราะเบาๆ ผมชอบเวลามันหัวเราะ หยุดนวดไปแล้ว สงสัยจะขี้เกียจทำต่อ ไม่ก็เมื่อยมือแทนผมเมื่อยเอว
“เมื่อกี้ผมฝันเห็นพี่ด้วย”
มันเลิกคิ้ว แสงสว่างข้างนอกน้อยก็จริง แต่ผมเห็นแสงสะท้อนเล็กๆออกมาจากตาพี่หมอกดูวิบวับ
ผมดันตัวขึ้นหน่อยตอนมันเอามือลอดใต้ตัวผมแล้วดังเข้าไปกอดเต็มสองมือ พอซุกลงกับตัวพี่หมอกแล้ว เลยหลับตาพูดต่อ
“ฝันว่าพี่ทำหน้าบึ้งใส่คนอื่นไปทั่ว คนอื่นเขาวิ่งหนีพี่กันหมดเลย ในฝันผมพี่มีเขี้ยวด้วย ฮะฮะ “ เผลอหลุดหัวเราะ ตลกจริงๆครับ พี่หมอกดูจะตัวเตี้ยกว่านี้หน่อย เหมือนยังเป็นเด็กป.4 ป.5 วิ่งแยกเขี้ยวใส่คนอื่นไปทั่ว ผมขำอยู่ในฝัน มองดูเพื่อนๆวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น
แต่ตอนนี้พี่หมอกตัวจริง ทำหน้าคนละโลกกับพี่หมอกในฝัน ยิ้มจางๆ อบอุ่น ผมยืดหัวไปดูแวบหนึ่งก็ถูกกดจูบที่แก้มจนเอนตัวหนีมานอนที่หมอนเหมือนเดิม แต่ก็ดิ้นไม่หลุดแขนมันหรอกครับ
“กูก็ฝันเห็นมึง”
“ห้ะ จริงดิ ฝันว่าอะไรอ้ะ ฝันว่าผมเป็นซูปเปอร์สตาร์ดังอะไรแบบนี้เปล่า ฝันน่าเกลียดๆไม่ต้องเล่าให้ผมฟังนะ”
“กูฝันว่ามึงมาเต้นท่ากากๆในฝันกู แบบนั้นน่าเกลียดไหม?”
“ออกจะเท่”
พอผมทำหน้าบึ้งใส่ มันก็ยิ้มตอบกลับมา
กูไม่เห็นขำเลย ท่าเต้นกูมันกากตรงไหนวะ ไอ้กล้วยชอบบังคับให้เต้นแอโรบิกเป็นเพื่อนมันตอนเช้า ขอร้องเถอะ อยากเต้นน่าเกลียดก็เต้นไปคนเดียว ไม่ต้องลากกูลงเหวไปด้วยเลย
“ตอนนี้กี่โมงอ้ะ”
“กำลังจะเที่ยงคืน”
“หืม?พึ่งหลับไปแค่ชั่วโมงกว่าเอง”
“ไม่ง่วงหรอ?”
“ตอนนี้ไม่ค่อยง่วงแล้ว คุยมากๆแล้วหายง่วงเลยอะ”
“พรุ่งนี้ใครจะปลุกใครกันนะ?”
ได้ยินมันพูดเบาๆเหมือนคุยกับตัวเอง เป็นเรื่องที่คงจะรู้ผลพรุ่งนี้ ไม่มีใครรู้คำตอบ ตอนนี้สกอร์ผมตามพี่หมอกหลายวันอยู่ บางครั้งนอนยาวเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน ที่ผนังหัวเตียงมีกระดาษแผ่นหนึ่งแปะไว้ ผมแข่งกับมันมาจะเดือนแล้ว จำไม่ได้ว่าทำอะไรอยู่ถึงคิดไอ้สิ่งเพี้ยนๆนี้ขึ้นมา
เลยกลายเป็นว่าทุกเช้า ถ้าใครตื่นก่อนก็จะหยิบปากกาเมจิกที่อยู่ใกล้ๆขีดแต้มลงกระดาษก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน
“ผม ผมแหง ผมตื่นเช้าเก่ง”
“ตามอยู่เยอะ..ยังกล้าพูดอีก”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมจะตื่นก่อน คอยดู”
เห็นมันหัวเราะ แล้วก็มองผม ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยอยู่เงียบบ้าง พอเวลาผ่านไปสักพัก ก็รู้สึกง่วงอีกครั้ง
พี่หมอกกดจูบลงมาบนหน้าผากผมเบาๆ เมื่อก่อนตอนเด็กม๊าจะหอมแก้ม หอมหน้าผากให้ผมกับเฮียเป็นประจำก่อนนอน แต่ตอนนี้ม๊าโดนแย่งหน้าที่ไปแล้ว
“ฝันดี…”
ผมหลับตา
ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ
เสียงพี่หมอกส่งผมเข้าไปในฝันอีกครั้ง
“ฝันถึงกูด้วย…”
ถึงไม่อยากฝันถึง แต่พี่ก็มาโผล่หน้าในฝันผมตลอดหล่ะ
ฝันดีเหมือนกันนะพี่หมอก
ฝันถึงผมเอาแบบดูดีมากๆเลยนะ
………………………………….
……………………..
[Pillow talk]
[22.12.54]
http://www.youtube.com/v/vLMg-ym1DlE?version=3&hl=en_US&rel=0
หวานพอไหม ถ้าไม่หวาน >>> (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRcviSLPbzcpQgySXDlAqe6l4YrQRW9WxdcVa3NgeKrSN00KFt11A)
(คนอ่าน >> :z6: :beat: :z6: :beat:)
ตามรีเควส o13 ไปอ่านหนังสือต่อแล้วคัฟฟ คร่อก... :t3:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/035.gif)หวานกำลังดี อย่ามากกว่านี้ เดี๋ยวมันจะไม่ใช่พี่หมอกของอาตี๋
ตอนนี้ทำให้รู้ว่าหมอกมันก็ยิ้มเป็น ฝันเป็น หัวเราะเป็น แล้วก็หวาน(ในแบบของมัน)เป็น
ใจคอมันคงอยากจะตัวติดกับตี๋ตลอด ในฝันมันยังไม่เว้น(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/012-2.gif)
-
น่ารักมากเลยจุ๊บๆ :กอด1:
-
อิอิ
น่ารักกันจิงๆๆๆ
-
หวานแล้ววววววววววว มดกัดอ่า
-
พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวันเลย
-
อยากให้รักกันนานๆ
-
ว๊ายยยยยยยยยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง พี่หมอกน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เหตุการณ์มันไม่ต่อเนื่องใช่ป่ะ?...แค่คั่นเวลาด้วยช่วงเวลาหวาน ๆ :o8:
-
ทำไมพี่หมอกอบอุ่นขนาดนี้!!
5555 เหมือนตี๋เป็นน้องแมวหาความอบอุ่น
ซุกๆซบๆ น่ารักอะ พี่หมอกแกก็นะ ไม่ให้ห่างตัว
ชอบบบ :impress2:
กอดคนแต่งหน่อย มาบ่อยชื่นจายยยย // กอดดดด
-
หวานได้นัวมากคะ
-
อ่านแล้วได้ความรู้สึก อบอุ่น
:กอด1: :กอด1:
-
+1 จัดไป
:L2:
:o8: ชอบ ๆๆ หวาน ๆ เบา ๆ อิอิ ขาดบางเรื่องไปหน่อย พอให้อภัย อิอิ
เปนอันว่า โปรด มากกกกก
-
ถ้ากิ๊กมาเห็นพี่หมอก
เวอร์นี้สงสัยฆ่ากันตาย
เพื่อแย่งพี่แน่ ๆ :pig4:
-
อาตี๋แก้มหายบวมแล้วหรือจ๊ะ เจ๊เป็นห่วงนะจ๊ะ
-
ถูกโอบล้อมด้วยความอบอุ่น ^^
-
หวานนน อบอุ่น น่ารัก ครบเซ็ต!
รักกันตลอดไปเลยนะคู่นี้
มีความสุขที่ได้อ่านเสมอค่ะ
-
หวานเกินไปแล้ว วว บาปนะเนี๊ย เบาหวาน จะกินคนอ่านแล้ว :man1:
-
เพิ่มน้ำตาลอีกสองก้อนได้ป๊ะ :jul3: :jul3: :jul3:
-
จากสองตอนที่แล้ว ยะเยือกมากก
มาตอนนี้อุ่นๆน่ารักดี o13
เป็นกำลังใจในการอ่านหนังสือค่ะ สู้ๆ :a2:
-
....5555+....เกมส์นี้น่าเล่น แต่ท่าทางเราจะแพ้ 555+
-
โอ้ย ไม่อยากให้ สองคนนี้ ออกมาเจอโลกภายนอกเลย อ่ะ
แบบว่า พอหมอกกับตี๋อยู่ด้วยกันแบบนี้ แล้วมันลงตัวไปหมด
ล็อคประตู ใส่โซ่คล้องกุญแจดอกใหญ่ ไม่ให้ ออกไปไหน ได้มั้ย
-
น่าีัรักดีคู่นี้ :กอด1:
-
เกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆสองคนนี้ :-[
-
มาต่ออีกนะครับ ชอบมากๆครับ
-
:-[ :-[ :-[
น่ารักกกก
-
หวานกำลังดี
หวานกว่านี้ก็แปลกๆ :L2:
-
พี่หมอกตัวจริงป่าววะ
อ่อนโยน อบอุ่นม๊ากกกกก
อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปเลย
-
ตอนนี้พี่หมอกดูอบอุ่นจัง :กอด1:
-
อิจฉาว่ะ
หวานเกิ๊น ทนไม่ได้ๆๆๆ :-[
-
:o8:
-
พี่หมอกอ่อนโยนเสมอเวลาอยู่กับตี๋
-
เอาหวานๆมาหลอกให้ตายใจ
แล้วยัดมาม่าใส่ ใช่มั้ยคน้ขียน เค้ารู้หรอกน่า o18
-
:o8: ในอ้อมกอดของคนเย็นชาที่แสนอบอุ่น .... อิจฉาง่ะ T ^T
-
น้ำตาลเรียกทวดค่ะ!!!!!!!!!!
หวานไปไหน หวานไปไหนน อิจฉา!!
:z3: :z3:
ขอแบบนี้สองคน ฮือออออออ ประกบเลย :laugh: :laugh:
-
แถมให้..ยาวมาก o13
Coin 33
ตอนกลางคืนผมนอนไม่ได้
ต้องตื่นขึ้นมากินยาแก้ปวด มันชา ระบมไปหมด เริ่มโมโหไอ้พระเอกในใจตัวเองที่ยืนโง่ยื่นหน้าให้เขาตบเล่นขนาดนั้น
พี่หมอกก็ไม่ได้หลับ เห็นออกไปยืนโทรศัพท์อยู่ข้างนอก แต่คิดว่าไม่น่าจะโทรคุยกับผู้หญิงเพราะมีหลุดคำหยาบออกมาบ่อยๆ
ใบหน้าดูเครียดกว่าผมที่เจ็บเองซะอีก
เวลาที่ทรมานที่สุดของวันได้ผ่านไปแล้ว วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตที่ได้เรียนรู้ประสบการณ์โหดผ่านการแปรงฟัน แสบเป็นบ้า!! แน่ใจนะว่าไม่ใช่คลอรีนกรอกใส่ปากแล้วถูให้ขึ้นฟอง ยาสีฟันกัดจนน้ำตาเล็ดแปรงต่อไม่ไหว บ้วนปากหรอครับ? น้ำยาบ้วนปากนี่ผมแทบจะปาลงชักโครกทั้งอันเลย มึงแรงแบบนี้เอาไว้ขัดห้องน้ำดีกว่ามาฆ่าเชื้อโรคในปากกูอีก!!
ผมไม่ได้พูดอะไรกับพี่หมอกซักคำ ไม่ได้โกรธหรืองอนอะไรมัน แต่ปากแตกอยู่ เลยไม่อยากหาเรื่องหาเลือดให้ตัวเอง ก้มตัวลงนอน มองออกไปเห็นเพียงเงาพี่หมอกลางๆผ่านผ้าม่าน คุยอะไรอยู่นะ
ระหว่างที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก็เผลอหลับไปไม่รู้ตัว…
…………………………
……………….
“ตี๋ ตื่นไหวหรือเปล่า?”
“หืออ”
ลืมตาขึ้นมา รู้สึกร้อนในตาไปหมด น้ำตาหยดออกมา ผมไม่ได้เสียใจหรืออะไรเลย แต่มันเป็นไปเอง
“พี่หมอก?”
“หายเจ็บปากหรือยัง?”
ยังเจ็บอยู่ แต่ผมอยากจะเรียกชื่อพี่เขาชัดๆ
เมื่อวานเพราะทายาไปแล้ว อาจจะดีขึ้น มองนาฬิกา จะเก้าโมงอยู่แล้ว
“ทำไมยังไม่ไปเรียนอีกอ้ะ?”
ยังไม่ได้ลุกขึ้นจากที่นอน มันรู้สึกตัวหนักๆไปหมด ผมแทบอยากจะละลายไปกับเตียงเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าต้องลุกขึ้น งานยังเหลืออีกตั้งเยอะแยะในขณะที่เวลาก็น้อยลงทุกที
วันนี้พี่หมอกลงแข่งวันแรก สามโมงครึ่ง…
“ตัวมึงร้อน”
“หืม?”
มันเอามือวางทาบหน้าผากผม ขมวดคิ้ว ผมเห็นหน้าพี่หมอกดูเหนื่อยๆ เหมือนพักผ่อนไม่พอแล้วไม่สบายใจ วันนี้วันแข่งของพี่เขาด้วย ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา ทั้งทีมจะทำยังไง เพราะหลายต่อหลายคนก็ฝากความหวังถ้วยแชมป์ในปีนี้ไว้ที่พี่หมอก
มันเดินหายไปจากห้อง น่าจะไปหยิบยามาให้ผม ยังลุกขึ้นไหว ผมเลยเดินออกไปหาพี่หมอกเอง
“กินยาแล้วกลับไปนอน”
“เฮ้ย ไม่ได้หรอก งานผมยังเหลืออีกเยอะเลย”
“ตี๋”
เสียงเข้มดุมาเชียว ผมทำเป็นมองไม่เห็นรับยามาจากมันแล้วเดินไปหยิบน้ำออกมาจากตู้เย็น กำลังจะเปิดฝาขวดก็ถูกดึงออกไป “ไม่สบายกินน้ำเย็น ใครสอนมึงมา”
มันกดน้ำอุ่นมาให้ผมกิน รู้สึกอุ่นไปถึงท้อง
เห็นเดินเข้าเก็บของ โทรศัพท์ดังให้วุ่นไปหมด สงสัยจะโทรมาตาม เพราะนอกจากเป็นนักกีฬามหาลัยแล้วมันยังมีอีกหน้าที่นึงครับ ประชาสัมพันธ์ไงหล่ะ! งานที่ไม่รู้ไอ้บ้าที่ไหนไปขุดมาให้พี่หมอกทำ ดูหน้าไอ้คนที่ตะคอกเสียงใส่โทรศัพท์ตัวเองสิ มันเหมาะไหมล่ะ
“หยุดโทรตามสักที รำคาญ”
“รู้แล้ว กำลังจะไป”
“มึงฟังไม่รู้เรื่องหรอไง สมองมีหรือเปล่า”
อูย สะดุ้งแทนคนฟัง
มันกดวางเสร็จก็เขวี้ยงไอโฟนลอยลิ่วไปนอนที่โซฟา เกือบไปแล้ว เกือบเป็นเศษขยะราคาหมื่นกว่าบาทแล้วเอ็ง
“เข้าไปนอนซะ เรียกป้าน้อยมาให้แล้ว”
“พี่ ให้ผมไปเหอะ งานผมยังไม่เสร็จเลย”
“ไม่ บอกว่าไม่ก็คือไม่ เข้าไป”
มันชี้นิ้วไปที่ห้องนอน ผมส่ายหัว “นะพี่ จะได้ไปดูพี่เตะไง”
“ไม่สำคัญ มารอบชิงยังทัน”
“โหยได้ไง พี่เตะวันแรก ผมไม่ไปดูก็เสียดายแย่ดิ”
“…..”
“ไม่ดีหรอ? ผมไปเชียร์ข้างสนามเลย ผมยังไหวอยู่- ค..แค่ก..”
ไอไม่หยุด อยู่ดีๆก็ไอจนน้ำตาไหลอีกรอบหนึ่ง ไอจนเจ็บคอไปหมด แก้วน้ำถูกดึงออกไปจากมือสักพัก น้ำอุ่นเต็มแก้วก็กลับมาให้ผมกิน
เงยหน้ามาจะพูดต่อ เห็นสายตาเย็นๆกับคำพูดสามคำนั้นก็ต้องคอตก
“ไป-นอน-ซะ”
จบข่าว
………………..
………….
โทรศัพท์ไม่รู้หายไปไหน ตื่นมาตอนจะเที่ยงก็หาไม่เจอแล้ว
ป้าน้อยเข้ามาหลังจากพี่หมอกโทรไปประมาณครึ่งชั่วโมง พี่เขาก็นั่งรอจนป้ามาเคาะที่หน้าห้องนั่นแหละถึงจะยอมไป ปิดเครื่องใส่เพื่อน ดึงสายโทรศัพท์ในห้องออก แต่ไอ้เรื่องหยิบมือถือผมไปด้วยนี่ผมพึ่งรู้จากป้าที่หลัง
ถ…ถึงมันจะแค่สามร้อยกว่าบาท แต่ก็ช่วยรักและถนอมของของผมให้มากกว่าไอโฟนราคาหมื่นกว่าบาทของพี่ด้วยนะครับ ภาพติดตาเมื่อเช้ายังไม่หาย เป็นห่วงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
ออกมาที่ห้องนั่งเล่น กินข้าวต้มก็หอมฉุย ผมน้ำลายไหลเดินตามกลิ่นไป ยังโดนป้าแซวเหมือนเดิมเรื่องตะกละ เปล่านะครับ! แค่วัยกำลังโตไง…ป้าเองก็น่าจะเข้าใจผมดี
“ค่อยๆกินสิน้องตี๋ รีบกินไปไหนลูก”
รีบกินไปดูไอ้พี่หมอกแข่งไงครับ แม่งจะบ่ายอยู่แล้ว น้ำท่ายังไม่ได้อาบเลย “ป้าครับ เดี๋ยวผมขอออกไปข้างนอกได้ไหม”
ป้าแกทำหน้าหงอยๆ ส่ายหน้าให้ผม “คุณหมอกสั่งไว้ว่าไม่ให้ปล่อยน้องตี๋ออกไปไหน ป้าขอโทษด้วยนะลูก”
“ไม่เป็นไรครับป้า”
เพราะกูคิดอยู่แล้วว่าต้องอีหรอบนี้…ผมมีแผนบีแผนซีคิดไว้ต่างนานแล้วครับ
“ป้า กระดาษทิชชู่ในห้องน้ำหมด! ผมออกไปซื้อแป็ปนึงนะ”
“เอ้า ไม่ใช่ว่าอยู่ตรงนั้นหรอ ป้าเห็นแว้บๆหน่ะ”
“…..”
ทำไมป้าต้องช่างสังเกตขนาดนี้ครับ ช่วยอยู่เฉยๆไม่ต้องทำงานบ้านได้ไหม ผมนึกข้ออ้างไม่ออก
“ผมอยากกินขนมจังเลย ขอผมลงไปซื้อแป็ปนึงนะ”
“ไม่สบายอย่ากินเลย รอไว้หายก่อนนะ”
ป้ายิ้มแต่ผมจะร้องไห้แล้วครับ มันจะบ่ายสองแล้ว อีกแค่สิบนาทีเอง ใช้เวลาเดินทางก็ครึ่งชั่วโมงกว่าถ้านั่งรถเมล์ เอ้า ผมนั่งรถเมล์จากตรงนี้ไม่เป็น ไม่เคยนั่ง สงสัยต้องพี่วินมอไซค์ ไม่ต้องพูดถึงแท็กซี่หรอก ผมเสียดายเงิน
“ป้า…ผม-“
“อยากไปดูพี่หมอกเตะบอลใช่ไหม น้องตี๋? ป้าดูออก”
“ครับ”
“ป้าไม่อยากให้น้องตี๋ไปเพราะน้องตี๋ไม่สบาย ไม่ใช่ว่าคำสั่งของคุณหมอกอย่างเดียว”
“แต่ผมดีขึ้นแล้ว”
“ไหนมาให้ป้าจับหน่อยสิลูก”
ยื่นหน้าผากเข้าไปหาป้าน้อยที่นั่งอยู่ตรงโซฟา เพราะผมนั่งอยู่ที่พื้นตอนคุยกับป้าเขา ไม่ค่อยชินที่จะไปนั่งเสมอกับผู้ใหญ่เท่าไหร่
“ตัวยังร้อนอยู่เลย…อย่าไปเลยนะ”
“นะครับป้า นะ ผมอยากไป”
“อย่าคิดแบบเด็กๆอย่างเดี๋ยวสิ ถ้าน้องตี๋ไปที่ดูคุณหมอกแข่งแล้วเป็นอะไรไป ไม่คิดถึงคุณหมอกเขาบางเลยหรอลูก”
“ผมไม่เป็นไรหรอกครับป้า”
“คำว่าไม่เป็นไร มันทำให้หนูได้แผลแบบนี้มาหรือเปล่า?”
มือป้าลูบเข้ากับแก้มผมเบาๆ ผมเลยได้แต่เอาคางไปเกยไว้ที่หน้าตัก ปล่อยให้ป้าเขาลูบ พูดอะไรไม่ออก เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงครับป้า ผมไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้ต้องทำตัวยังไง”
“ป้าจะไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ป้าอยากให้น้องตี๋รู้ไว้ อย่าปล่อยให้ใครมารังแกเรา ไม่ใช่ว่าเขาน่าสงสารแล้วปล่อยให้เขาทำร้ายเราได้ เพราะตอนนี้น้องตี๋ก็น่าสงสารไม่แพ้ใครเลย”
ผมได้แต่ส่งยิ้มจางๆไปให้…
“แต่คราวนี้ผมขอนะครับป้า รับรองว่าผมจะดูแลตัวเองอย่างดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน”
ป้าน้อยทำหน้าลำบากใจ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ทำไมวันนี้มันอากาศหน้านอนแบบนี้นะ…ป้าจะหลับตานอนสักพัก ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“ขอบคุณมากครับป้าน้อย!!”
………………………………….
………………………
“ขอบคุณมากครับพี่”
“เออได้น้อง ขอให้ทันนะ”
พี่วินโบกมือลาอยู่ข้างหลัง ผมยิ้มตอบแล้วรีบวิ่งเข้าไป ไม่ได้ใส่เสื้อนักศึกษามาครับ ใส่เสื้อยืดของผมกับกางเกงลุยป่าเฮียออกมา เพราะเสื้อนักศึกษาหมดตู้พอดี ตัวที่พี่หมอกใส่มาวันนี้เป็นตัวสุดท้าย ทำไมอาทิตย์นี้ร้านซักอบรีดส่งผ้ามาช้ากัน?
วิ่งไปนึกไป วันนี้คนเยอะมากจนแทบจะมองไม่เห็นที่ว่างในสายตาตอนนี้เลย เสียงดังวุ่นวายไปหมด เพราะเป็นวันแรกที่เปิดงาน พิธีเปิดที่จัดไปแล้วเมื่อเช้า พาเหรด หลีด ไอ้สามอย่างนี้คงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้คนเยอะไปหมด มากันจากทุกทิศ มีผู้ปกครองเดินกันให้ว่อน ถือกล้องตามถ่ายรูปลูกตัวเองในงาน
ผมวิ่งตรงดิ่งไปที่สนามกีฬาหลังมหาลัย อากาศร้อน แดดจัดกว่าทุกวัน คิดไม่ผิดที่ยัดผ้าขนหนูมาอีกผืน เก็บไว้ในกระเป๋าสะพาย ผืนเล็กๆของทีมไม่พอสำหรับพี่หมอกหรอก
ถึงผมไม่สบายแต่ก็มีความอึดดีกรีทีมชาติ มาถึงก่อนเวลาตั้งสิบนาที แต่ยังไม่กล้าโผล่หัวออกไปมอง กลัวพี่หมอกจะเห็นแล้วลากผมกลับบ้าน เป็นเรื่องใหญ่อีก เห็นไอ้พวกพี่ฟินยืนอยู่แถวสโตร์เลยรีบวิ่งไปหา
“อ้าว ไอ้ตี๋ มาซะสายเชียวมึง”
“เออ ผมนอนเพลิน”
“ดีมาก ปล่อยกูทำงานแต่เพียงผู้เดียว”
“แล้วข้างหลังพี่มันอะไรวะ!” คนก็เยอะนี่หว่า แล้วมันมาทำงานวินาทีสุดท้ายอะไรกันตอนนี้ หันไปเจอไอ้โจ๋ที่กวักมือเรียกผมก็รีบเดินเข้าไปหา มันอวดภาพในกล้องให้ดูสำหรับพิธีเปิดเมื่อเช้า เกิดมาไม่เคยเสียดายอะไรเท่านี้มาก่อนเลยครับ แม่เจ้าโว้ย!!! แต่ละคนที่ถือป้ายนี่ สวรรค์ สวรรค์ส่งมาเกิดชัดๆ บีบคอไอ้โจ๋ เหยื่ออารมณ์ผมไปมา ทำไมตูไม่ได้มาเมื่อเช้าวะ ว้าก!!
พี่ฝ้ายถือป้ายด้วยครับ สวยมากๆจนไม่อยากเชื่อว่าเป็นคนยืนเท้าเอวด่าพี่หมอกแว้ดๆในวันนั้น เห็นหลีดหลายๆคนที่พวกผมไปนั่งส่องมาในชุดเต็มยศ สวยซะ…
พอใกล้ๆเวลา พวกผมก็ขึ้นไปนั่งดูบนแสตนด์กัน ก็อุตส่าห์ช่วยงานมาถึงขนาดนี้แล้ว จะมานั่งตากลมพึ่งแดดดูบอลฆ่าเวลาก็คงไม่ผิดใช่ไหมหล่ะครับ สามวันนี้ก็ไม่มีการเรียนการสอนด้วย สบายแฮ
ระหว่างที่เดินขึ้นไปตามขั้นที่นั่งของแสตนด์ ผมเห็นผู้หญิงสามคนนั้นที่รุมยำผมเมื่อวานนั่งอยู่ด้วย เธอเองก็เห็นผม สายตาจ้องมาไม่เป็นมิตร แต่คงเห็นว่าแผลบนหน้าผมจากฝีมือพวกเธอมันเยอะอยู่ ผมเลยเห็นเธอขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่ามองมาด้วยอารมณ์แบบไหน
ผมเดินมานั่งกับกลุ่มถาปัตย์ เยอะครับ เกือบสามสิบคน เสียงดังเจี้ยวจ้าวประกาศตัว ดังจนหลายๆมอหันมามอง เอิ่ม พี่ฟิน พี่เพรชครับ..เบาเสียงนิดหนึ่งได้ไหมครับ
ความพยายามล้มเหลว เมื่อพวกรุ่นพี่ผมหันไปเจอพวกพี่บอล พี่โก้ เท่านั่นหล่ะ แม่งมีบูมมหาลัยด้วย มึงจะประกาศตัวชัดไปไหนวะ!
กลองถูกตีขึ้น ไม่ต้องมองหรอกครับว่ามหาลัยอะไร เพราะเสียงดังปนกันมั่วไปหมด แต่ที่นั่งอยู่คอกนี้ก็มอผมนี่แหละ พวกวิศวะขี้นแสตนด์ ไม่ต้องบรรยายภาพก็คงจะนึกกันออก ยังกับจะออกรบ อะไรจะจริงจังกันขนาดนั้น ตอนกีฬาเฟรชชี่สถาปัตย์ยังขึ้นบ้างไม่ขึ้นบ้าง ขึ้นมาเห็นรุ่นพี่นั่งแคะฟันรอน้องอีก กว่าจะซ้อมร้องได้ซักเพลง วิศวะเขาไปม้วนเดียวจบแล้ว
เพลงเชียร์ดังก้องไปหมด ไม่ได้ยินเสียงประกาศเลย ผมกอดกระเป๋าแน่น พยายามเอียงตัวไปหลบๆแถวหลังไอ้โจ๋ที่มัวแต่ถ่ายรูปสาวๆอยู่ ไอ้พี่หมอกมันหันขึ้นมามองบนแสตนด์แวบหนึ่ง เล่นเอาผมใจหายวาบ
“เริ่มขึ้นแล้วครับ การปะทะระหว่างวิศวะเจ้าถิ่น และวิศวะเจ้าที่ ใครจะอยู่ใครจะไป หรือจะยังไง โปรดติดตามตอนต่อไป” อะไรของพี่หว่ะ เงียบๆเถอะพี่ฟิน ดันเข้าขากันถนัดกับไอ้พี่โก้พี่ต้นอีก โลกแตก 2012 ดูท่าจะเป็นจริงดังคาดแหง
ฝั่งมอเราได้เริ่มเขี่ยบอลก่อน เปิดมาไอ้พี่หมอกก็บุกเอาๆ จะพาลูกขึ้นไปให้ได้ แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกครับ เพราะฝั่งนู้นเขาก็เก่งเหมือนกัน ดักไอ้พี่หมอกไว้ทุกทาง พอจะวิ่งฝ่าไปก็เจอฟาวล์แรกของเกม อีกฝ่ายทำฟาวล์เพราะใช้มือผลักพี่หมอก ผมเห็นพี่หมอกแม่งขมวดคิ้ว เอาซะแล้ว ชะตาขาดแล้วนะเอ็ง มาเล่นกับใครไม่เล่น คนนั้นหน่ะของเขาแรงนะโว้ย
เกมกลับมาเล่นต่อ พี่ในทีมทุ่มบอลจากเส้นข้างสนาม คนที่ผมไม่รู้จักเตะฝ่ากองหลังของอีกทีมเข้าไป ถ่ายบอลไปให้พี่หมอก แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ผมว่าไอ้พี่หมอกคงโดนหมายหัวจากกองหลังแล้วแหง เห็นลดกองหน้ามากันไอ้พี่หมอกเพิ่มอีกคนเลย
จ..จ..ใจเย็นนะพี่หมอก
มันคงคิดไว้แล้วว่ายังไงก็ฝ่าไปไม่ได้เพราะถูกตีกรอบมาอยู่ที่เส้นข้างสนาม เลยเตะบอลอัดแข้งอีกฝ่ายจนลูกบอลออก มันเลยได้มาทุ่มแทน ห..ห.โหดมาก พี่เห็นหน้าอีกฝ่ายไหม เบี้ยวเลยนะ
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เอาป็อปคอร์นป่าว”
“พี่ไปเอามาจากไหนวะ”
“วางอยู่นู่น..”
มึงน่าจะบอกให้เร็วกว่านี่นะ…. ตอนที่มันยังไม่เข้าปากกู…
“กูไม่รู้กินได้หรือเปล่า กินได้เปล่าวะ?”
“ไอ้พี่โก้!!!”
ไม่ต้องไปดูหรอก บอลในสนาม ดูมวยข้างสนามดีกว่า มันกว่าเยอะ เล่นกันขนาดนี้ตัวผมยังเหงื่อไม่ออกเลย รู้สึกร้อน แต่เหมือนความร้อนมันระบายออกมาไม่ได้
“ตี๋ มือมึงโคตรร้อน เอาไปเผามาหรอไงวะ”
“บ้านพี่ดิ มือนะโว้ยไม่ใช่หมู ย่างเสร็จจะได้กินได้”
“ไหนยื่นหน้ามาดิ”
“แถมยื่นตีนด้วย เอาไหม”
“ปีนเกลียวนะมึงนี่” ไอ้พี่โก้วันนี้ก็แต่งซะหล่อ ก็นะ งานคู่ดูโอ้พี่หมอกมัน คนนึงไม่อยู่ อีกคนโดดตาม น่าสงสารจริงๆ
“ร้อนสัดๆเลยนิหว่า”
“อ้าว ไม่สบายแล้วมาทำไมวะ” พี่แฟงยื่นหน้ามาพูดด้วย
“นิดหน่อยหว่ะพี่ อึดถึกควายแบบผม ชิวๆ”
“เออ อย่ามาชักดิ้นชักงอที่ปลายเท้ากูแล้วกัน จะเขี่ยเหมือนเขี่ยแมลงสาบเลย”
“ไอ้โก้ มึงเปรียบเทียบซะกูเห็นภาพเลยหว่ะ”
หันไปเห็นไอ้พี่ฟิน ลุกขึ้นตะโกนเสียงดังพร้อมคนทั้งสนาม เวร ลูกแล้วเข้าไปแล้วครับ “ใครทำประตูว่ะพี่”
“ไอ้หมอกไง แม่ง เก่งเหมือนกันนิหว่า”
พี่ปิงตอบ วันนี้พี่ปิงก็มาดูด้วยเว้ยเฮ้ย เห็นพี่ต้นบอกพี่ปิงเป็นฝ่ายโสต ลอยไปได้ทั้งงาน คอยถ่ายรูปเป็นพอ ก็โดนพวกผมบังคับขู่เข็ญให้ถ่ายรูปบ้าๆให้ไปหลายท่า กระโดดบนแสตนด์ ทำหน้าลิง แพล็งค์กิ้งสามชั้น ศูนย์รวมความไร้สาระเลยครับ
เสียดายที่ไม่ได้ดูลูกแรกของพี่หมอก ลูกที่สองก็ไม่ได้เห็นเพราะไอ้พี่ต้นเรียกไปถ่ายรูปด้วย (แต่ลูกที่สองเพื่อนร่วมทีมทำครับ ไม่ใช่ฝีเท้ามัน) พอไอ้พี่ฟินเข้ามาแจม ยิ่งหนักเลย ไปยืนกอดอกกางขาอยู่ตรงชั้นบนสุดของแสตนด์แล้วทำเป็นมองลงมา หล่อเชียวนะมึง
“เฮ้ยพวกพี่จะมาดูบอลหรือถ่ายรูปหว่ะ พาผมพลาดไปสองลูกแล้วเนี่ย”
“เออๆ ดูบอลๆ รับซาลาเปาป็อปคอร์นเพิ่มไหมฮ้า”
“พี่โก้แม่ง เลวหว่ะ”
อีกฝ่ายตีตื้นขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ กลายเป็น 2-2 เท่ากัน ผมเห็นไอ้พี่หมอกตะโกนสั่งคนในทีมด้วย ไม่รู้ว่ามันเป็นกัปตันทีมหรือเปล่า ไม่เคยถาม แต่เป็นกองหน้าที่ผมว่าเรื่องมากที่สุดในชีวิตเลย มันทำฟาวล์ไปรอบแรกเพราะดันไปวิ่งชนไอ้คนที่ทำมันล้ม เออ ล้างแค้นมาล้างแค้นข้างนอกก็ได้พี่ ใจเย็นๆ
หมดครึ่งแรก พี่หมอกตัวชุ่มไปหมด ผมอยากเดินลงไปแต่ไม่รู้ว่าจะดีหรือเปล่า เพราะเห็นโค้ชเรียกไปคุยทั้งทีม คงจะปรึกษาเรื่องแผนการเล่นในช่วงหลัง เวลาก็เหลือน้อยลง แถมเสมอแบบนี้ น่าหวาดเสียวหว่ะ
ผมเดินลงจากแสตนด์ไปกับไอ้กล้วย พามันไปฉี่ครับ แม่งเสือกดูดน้ำซะเยอะ ดูดไม่เลิกเลย มันบอกมันร้อนอะไรของมันไม่รู้ ลำบากตูเดินลงมาอีก ขากลับกำลังจะเดินขึ้นบันไดไป ไอ้กล้วยแม่งทำของหล่น ต้องช่วยมันเก็บอีก
“ไอ้ตี๋!!”
“อะ…ไรครับ?”
ถีบก้นไอ้กล้วยล้มไปจูบพื้นก่อนที่นึงเลย ความผิดมึงชัดๆ ถ้ามึงไม่ลากกูไปห้องน้ำด้วย ไม่ทำของหล่นแบบนี้..
ไอ้พี่หมอกมันก็คงจะไม่เห็นผมหรอก…
“มึงมาได้ไง”
“นั่งพี่วินมา”
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้มา”
“บอกแล้วครับ..”
หงอย หงอยเลยงานนี้ ยืนคอตกเลย เหงื่อพี่หมอกหยดลงพื้นติ๋งๆ ผมไม่กล้ามองหน้าพี่เขาเลยว่ะ มันเหมือน หมอกลงทึบ จนไม่เห็นท้องฟ้าเลย
“ทำไมป้าน้อยปล่อยมึงมา”
“ผมเป็นคนขอป้าเขาออกมาเอง”
“แล้วทำไมถึงให้ กูสั่งเขาไว้แล้ว”
“พี่ ป้าเขาไม่เกี่ยว ผมผิดเอง”
“มึงมันไม่เคยฟังอะไรเลย”
“……”
มันยื่นมือมาจับหน้าผากผม เหงื่อเลอะมาถึงหน้าผม “ตัวร้อนแบบนี้ ไปนั่งรอที่ตึก แข่งเสร็จเดี๋ยวกูพากลับบ้าน”
“ผมอยากดูอะ”
“ตรงนี้มันร้อน”
“พี่ อีกแป็ปเดียวก็จบเกมแล้ว ผมนั่งอยู่บนๆไม่โดดแดด ใช่ไหมไอ้กล้วย?”
“โอ้ย ไอ้เชี่ย เหยียบเท้ากู…จริงครับ เย้นเย็น สบายเหมือนติดแอร์” นั่นก็เว่อร์ไป
“ถ้ามึงฟังกูตั้งแต่แรก มึงก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวไม่สบายแบบนี้”
พอเห็นมันพูดแบบหมดแรงแบบนี้แล้วผมเถียงกลับไม่ออก เลยหยิบผ้าขนหนูจากในกระเป๋าสะพายที่พกติดมาด้วยให้มันไปเช็ดเหงื่อ แต่มันไม่ยอมรับไป “พี่ เอาไปดิ”
“….”
เห็นมันมองหน้าผมแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลยหว่ะ
มันไม่รับผ้าขนหนูจากผม…แต่กลับเดินหันหลังไปจากผมแทน
…………………………….
…………………..
-
…………………………….
…………………..
พี่หมอกลงเล่นในครึ่งหลัง ดูจะเล่นด้วยอารมณ์โมโห มันเล่นวิ่งไม่สนใจใคร ชนเพื่อนร่วมทีมก็ทำ โดนเป่าฟาวล์ เจอใบเหลืองไปใบนึง จนโค้ชอย่างพี่เอ็มต้องขอเวลานอกเรียกตัวมันออกมาคุยข้างสนาม ผมชะเง้อคอมองตามเห็นว่ามันไม่ตอบอะไรทั้งนั้น เหมือนจะไม่ได้ฟังด้วยซ้ำว่าพี่เอ็มพูดอะไร
ผมไม่ได้เดินลงไปหา เพราะกลัวว่าถ้าผมกับมันทะเลาะกัน เรื่องจะยิ่งแย่กว่านี้ บางทีมันอาจจะไม่ยอมเล่น ขับรถกลับบ้านไปเลยก็ได้
หมดเวลานอก มันลงกลับไปเล่น ถึงจะทำประตูได้อีกหนึ่งประตู แต่ก็โดนพี่เอ็มเรียกออกมาคุยข้างสนาม แถมยังโดนกรรมการเตือน ได้แต่ขอให้เวลามันหมดลงเร็วๆสักที ไอ้พวกพี่ต้นนี่ก็ลุ้นจนตัวเกร็ง เพราะเหลืออีกแค่ห้าหกนาที แต่ทุกอย่างมันก็ไม่แน่นอน
“4”
“3”
“2”
“1”
“ว้ากกกกกกกกกก หมดเวลาแล้วโว้ย!!”
เคยดูบอลฟีฟ่าหรือเปล่า พวกผมดีใจกันระดับนั้นเลย
“ชนะแล้วโว้ย ชนะแล้ว!!”
“นี่แค่รอบแรกเองสาด อย่าพึ่งดีใจมากเกินไปสิวะ เก็บแรงไว้ไปฉลองคืนนี้ดีกว่า”
“เฮ้ยพี่ ผมไปด้วยดิ อยากกินของฟรี”
“เก็บแรงไปเคลียร์ไอ้หมอกมึงดีกว่า แม่ง น่ากลัวสาด ที่พวกกูลุ้นตัวเกร็งไม่ใช่อะไร กลัวแม่งเตะก้านคอกรรมการ”
“……..”
“รีบๆไปหามันเลยไอ้ตี๋ เสร็จแล้วก็กลับบ้านกินนมดูดนิ้วนอนซะ ตัวร้อนแบบนี้ยังมากระแดะนั่งดูบอลอีก”
ไอ้พี่ฟินแม่ง มาซะยาว สามบทจบ ไม่มีช่องไฟไว้ให้แทรกเลย ผมก็ได้แต่พยักหน้าเซ็งๆ เดินลงไปที่ข้างหลัง กะว่าจะไปฉี่ก่อนครับ ไอ้พวกถาปัตย์ที่เหลือก็จะไปปั่นงานกันต่อ พวกวิศวะก็เตรียมตัวฉลอง
ออกมาจากห้องน้ำ บรรยากาศเงียบๆแบบนี้พัดพากลิ่นความซวยมาติดจมูก เอาอีกแล้ว สามคนเดิม
“บอกให้เลิกยุ่งกับพี่หมอก ทำไมไม่ทำ”
“…..”
เงียบๆแล้วไปดีกว่า เบื่อยัยเจ๊พวกนี้เต็มทนแล้ว รีบๆเดินออกไปให้ไกลเลยแต่โดนดึงแขนไว้อีก
หันกลับมา เอาอีกแล้ว ฝ่ามือกำลังจะบินเข้าหาหน้าผมอีกแล้ว แต่โทษที วันนี้ผมไม่ยืนให้ตบแล้วครับ ผมใช้แขนรับมือเธอไว้แทน
เธอเปลี่ยนเป้าหมาย จะทุบผมแทน แต่ไม่ทันได้ทำ เธอก็ค้างมือไว้
สีหน้าเปลี่ยนไปเพียงชั่วพริบตา เหลือเพียงแต่ความตกใจ
“…พี่หมอก”
หันไปข้างหลัง พี่หมอกยืนอยู่ตรงนั้น หน้ายังแดงเพราะไอร้อน ดูเหมือนจะวิ่งมา
“ถอยออกไปจากตี๋ซะ…”
พี่หมอกเดินก้าวเข้ามา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอถอยหลังออกไป
“คนนี้ใช่ไหมที่ทำมึง”
“….”
“กูถามว่าคนนี้ใช่ไหม!!!”
เสียงพี่หมอกดัง
ดังมากจนผมหลับตาแน่น ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
ได้ยินเสียงร้องอุทานเบาๆจากพวกเธอด้วย
“ทำไมไม่ตอบกู….”
“……”
“เป็นมึงหรือเปล่าที่ทำแบบนี้กับไอ้ตี๋”
ปกติพี่หมอกจะไม่พูดคำหยาบกับผู้หญิง
แต่ตอนนี้ มันเหนือเกินกว่าการควบคุมแล้ว
“กูถามว่าเป็นมึงหรือเปล่า…”
เสียงเงียบลง น่ากลัวกว่าตอนพูดเสียงดังซะอีก…
“ละ..แล้วพี่จะสนใจมันทำไม”
“ตอบคำถามกูมา”
ผมไม่กล้ามองหน้าพี่หมอก ได้ยินแค่เสียงก็กลัวไปหมด
ก้มลงมองพื้น เห็นขาพี่หมอกที่กำลังจะเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น
“ใช่ หนูทำเอง…แล้วจะทำไม”
“พี่หมอก อย่า!!”
ผมรั้งตัวพี่หมอกออกมา ไอ้ที่ยกมือขึ้นมาเมื่อกี้ จะทำอะไร ต่อยเขาหรอ? พี่จะทำร้ายผู้หญิงอย่างงั้นหรอ
ผมกอดตัวพี่เขาไว้แน่น แต่แรงพี่เขาเยอะ ผมคงรั้งไว้ได้ไม่นาน “ไปสิ!!จะยืนอยู่ทำไม!”
ผู้หญิงพวกนั้นขาสั่น ก้าวขากันไม่ออก ยิ่งคนที่พี่หมอกจะเดินเข้าไปหา ยืนมองพี่หมอกนิ่ง ไม่รู้สติยังอยู่กับตัวหรือเปล่า เพราะตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัว
“พาเพื่อนคุณออกไปสิ จะยืนอยู่เฉยๆทำไม!”
“ตี๋ ปล่อยกู”
“ผมไม่ปล่อย พี่จะทำร้ายเขาหรอ? พี่จะทำแบบนั้นทำไม”
“ใครบอกให้พวกมึงไป!”
“พี่ ให้เขาไปเถอะ ปล่อยเขาไป ผมไม่ได้โกรธพวกเขาแล้ว”
“มึงไม่โกรธแล้วมันทำไม มึงหายเจ็บหรือไง?!”
แรงพี่หมอกเยอะ แทบจะดึงตัวผมไปได้ด้วยซ้ำ ได้ยินเสียงคนเดินมาจากข้างหลัง เพื่อนๆในทีมฟุตบอล “พี่!มาช่วยผมหน่อย!”
หลายคนมาช่วยรั้งตัวพี่หมอกไว้ ผมผละออกมาเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆพี่เขาสองคนจับพี่หมอกไว้แน่น
“ท…ทำไมพี่หมอก..ถึงต้อง..ฮึก…ห่วงมันขนาดนั้นด้วย แล้วทำไมกับหนู..พี่ไม่เคยโทรหา ..ชื่อหนูพี่จำได้หรือเปล่าหนูยังไม่รู้เลย”
ผมยืนมองอยู่จากตรงนี้ ไม่รู้จะเข้าไปหาใครดี เลยได้แต่ยืนเฉยๆ ปวดหัว รู้สึกเหมือนจะยืนไม่อยู่
เธอร้องไห้ ตัวสั่น เพื่อนอีกสองคนก็ยังไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้
“….เพราะมันสำคัญ”
ทุกสิ่งเงียบกริบ ผมได้ยินเสียงนั้น แม้ว่าจะเบาแค่ไหนก็ตามที
“มันสำคัญกับกู….”
เพื่อนพี่หมอกหันมามองผมทีละคนสองคน ผมหลบสายตานั้น
“ทั้งๆที่มันเป็นความผิดกู แต่มึงก็ยังเอาไปลงที่มัน..ไปทำร้ายมันทำไม? พวกมึงตบมันซะขนาดนี้ มันยังไม่เคยโกรธพวกมึงเลย”
“พ..พี่หมอก กลับบ้านเถอะ ผมปวดหัว”
มันขมวดคิ้ว หันมามองหน้าผม เพื่อนมันค่อยๆปล่อยแขนออกเมื่อเห็นว่ามันไม่ดึงดันจะพุ่งหาตัวผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไป
“นะพี่ ผมขอร้อง…”
เสียงผมสั่น
ตาร้อนไปหมด ไม่สบาย เพราะไม่สบายแหงถึงได้อยากร้องไห้ขนาดนี้
“อย่ามายุ่งกับมันอีก…อย่าหาว่ากูไม่เตือน”
“คนที่รอพี่อยู่ไม่ใช่แค่หนูเท่านั้น…”
“….ตอนนี้กูไม่ต้องการใครมากไปกว่านี้แล้ว”
ได้ยินเสียงพูดตอบกลับมาอีกหลายครั้ง แต่ผมไม่ได้ใส่ใจฟัง
เหมือนกับพี่หมอก…ที่ไม่ได้หันกลับไปอีก
ทำเพียงดึงมือผมให้เดินไปด้วยกันเท่านั้น
………………………………
………………………….
“เป็นไงหล่ะ ซ่าดีนัก”
“…..”
จ๋อยเลย นอนอยู่ในเตียง ลุกไม่ขึ้น
มีป้าน้อยคอยเช็ดตัวให้ข้างๆ เจ็บคอไปหมด พี่หมอกยืนกอดอกมองอยู่ ทำหน้าตาดุเหมือนจะขู่เด็กให้กลัว แต่ผมกลับยิ้มตอบให้
“หายเจ็บบ้างหรือยังน้องตี๋” ผมพยักหน้า ขืนส่ายหน้าพี่หมอกคงเล่นผู้หญิงพวกนั้นหนักแน่ วันนี้ผมได้เห็นอีกด้านของพี่หมอก ที่ผมไม่อยากเห็นบ่อยๆหนัก มันน่ากลัว ผมรับมือด้วยไม่ถูก
“เดี๋ยวป้าไปหยิบยามาทาให้นะ”
พอป้าลุกออกไป พี่หมอกก็ลงมานั่งข้างๆแทน
“พรุ่งนี้มึงไม่ต้องไป ขอร้องแค่ไหนกูก็ไม่ยอมแล้ว”
“แหะๆ” พอไอขึ้นมาอีก พี่หมอกก็ส่งแก้วน้ำมาให้ ผมยันตัวขึ้นมากินน้ำ หมดไปครึ่งแก้ว รู้สึกเหมือนตอนนี้มีไอร้อนออกมาจากตัวเองตลอดเวลา
“คืนนี้เดี๋ยวผมไปนอนโซฟานะ” เสียงแหบ ไม่เหมือนเสียงตัวเองเลย
“ทำไม?”
“เดี๋ยวพี่ติดหวัดผม”
“มึงคิดถึงแต่คนอื่น เคยคิดถึงตัวเองบ้างไหม?”
มันขมวดคิ้ว สงสัยสักวันคิ้วคงมาติดเป็นเส้นเดียวกัน “หัดเห็นแก่ตัวซะบ้าง”
“เกิดมาไม่เคยมีใครพูดแบบนี้ใส่เลย”
หูอื้อ ปวดๆตรงคอ ไม่สบายครบเซ็ทเป็นของขวัญให้กับพี่หมอกที่แข่งชนะในรอบแรก แต่ดูเหมือนพี่เขาจะไม่อยากได้เท่าไหร่ เพื่อนโทรมาชวนให้ไปเลี้ยงฉลองด้วยกัน แต่ก็โดนตัดสายใส่ทุกราย ตอนอยู่บนรถเฮียโทรมาหาผม พี่หมอกก็รับไปคุยแทน
“มึงอย่าคิดว่าไม่เป็นไร แล้วคนอื่นจะคิดเหมือนมึง”
“…..”
“มึงทำเหมือนตัวมึงทนได้ มึงไม่เคยคิดเลยว่าคนที่มองมึงอยู่หลายคนรู้สึกยังไง เฮียมึงโทรมาหากูไม่รู้ตั้งกี่รอบ ถามว่ามึงเป็นยังไง ไม่สบายหรือเปล่า บอกกูว่าต้องดูแลมึงยังไงบ้าง ม๊ามึงก็โทรมาหากู มีหลายคนที่ห่วงมึง แต่ตัวมึงเองไม่เคยจะคิดเรื่องนี้เลย”
“….ผมขอโทษ”
หันมามองผมด้วยหางตา แล้วตอบกลับด้วยเสียงลมหายใจ
“นอนไปเถอะ กูจะไปบอกป้าให้ว่ามึงจะนอนแล้ว”
“เดี๋ยว…พี่หมอก..”
ผมยื่นมือไปคว้ามือมันไว้ทัน มันเลยนั่งลงกับเก้าอี้เหมือนเดิม
“ขอบคุณครับ ที่เห็นว่าผมสำคัญ”
“…..”
“ขอบคุณที่พี่เป็นห่วงผม โกรธแทนผม ขอบคุณนะครับ”
“เออๆ หมดเรื่องพูดแล้วใช่ไหม”
“อือ”
“รีบๆนอนไป”
พี่หมอกหันหลังให้แล้วลุกขึ้นยืน
หูแดงๆเป็นสิ่งเดียวที่เห็นจากมุมนี้ ผมมุดหน้าลงผ้าห่ม แอบยิ้มอยู่ในนั้นคนเดียว
ประตูปิดลงไปแล้ว แต่ผมยังคงจ้องมองมันอยู่
สักพักประตูก็เปิดอีก พี่หมอกรีบพูด “ลืมปิดไฟ”
หลุดหัวเราะออกมาทั้งเสียงแหบแห้ง ไม่สบาย แต่คิดว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
จะรีบนอน
แล้วจะได้หายเร็วๆ
ต่อไปนี้…ผมจะเป็นห่วงตัวเองเยอะๆ ให้เท่ากับทุกคนที่เป็นห่วงผม
จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ ให้ทุกคนต้องกังวลอีกต่อไปแล้วครับ
………………………………….
……………………………
[Coin 33 : complete]
[22.12.54]
อ่านหนังสือ เบื่อมาออนเฟซ เพื่อนออนเกือบครบห้อง... o22
รักคนอ่าน >>> :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดด :impress2:
รักพี่หมอกก กอดๆ
-
พี่หมอกโหดแต่น่ารักกกก
><
น้องตี๋ดื้อได้ใจริงๆ
:z13:
-
งื็ออออ อยากอ่านอีก
เมื่อไหร่จะสอบเสร็จเนี่ยยยย
555555
-
พี่หมอกเท่ห์มาก
ปล.อย่าทำร้ายผุ้หญิงนะคะ ถึงแม้พวกหล่อนจะน่าตบก็เหอะ อิอิ
-
เพิ่งตามเข้ามาอ่านอ่ะ โคตรชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบเลย :impress2:
รักน้องตี๋รักพี่หมอก :กอด1: รักคนแต่งด้วย :L2: แต่งสนุกมากมายยย มาเม้นฝากเนื้อฝากตัวกับคนแต่งด้วยนะ :laugh:
ปล.ทำหนังสือด้วยจิ อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะจ้ะ o13
-
อ่านไปกรีดร้องไป แอร๊ยยย
พี่หมอกสุโค่ยมากกกกก ปลื้มใจแทนน้องตี๋ที่มีคนรักและเป็นห่วงขนาดนี้
ตี๋ไม่ต้องไปห่วงคนพวกนั้นหรอกนะ ห่วงคนใกล้ตัวเราดีกว่า รักษาตัวให้ดีก่อน หายไข้ไวๆ
หงายเงิบไปเลยล่ะสิสำหรับยัยสามสาวนั่น
อย่าลืมเอาคำพูดพี่หมอกไปประกาศให้บรรดากิ๊กเก่าทราบโดยทั่วกันด้วยนะ ว่าอย่ามายุ่งกับน้องตี๋อีก!
ไม่รู้แบบนี้จะยิ่งเป็นการปลุกระดมรึเปล่า หวังว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นไปในทางดีขึ้น
จ๊วบๆคนเขียน
-
ดื้อจริงๆตี๋สมละที่โดนโกด
-
อร๊ายยยยยยยย พี่หมอกน่ารักโฮก
นักอ่านขอแบบพี่หมอกซะคนนะ
ขอใหลายรอบแล้ว ยังไม่ได้เลย เอิ๊กๆๆๆๆ
-
ชอบฟีลนี้อ่ะ :man1:
กำลังหนาวเลยย
นอนซุกกัน อุ๊นอุ่น :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่หมอก :impress3:
ตี๋น้อยดื้อมาก เดี๋ยวโดนพี่หมอกจับฉีดยานะ :impress2:
สนุกมาก o13 คนเขียนมาต่อบ่อยๆนะ
-
ตี๋โชคดีมากที่มีแฟนน่ารักขนาดนี้ มีเพื่อนๆและครอบครัวที่รักและเป็นห่วงตี๋ :กอด1:
-
นับวันจะยิ่งหลงรัก คู่นี้ จะไปไหนไม่รอด มันน่ารักทั้งคู่จริงๆ :กอด1: :n1:
-
พี่หมอก โหด น่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
อย่ามายุ่งกะน้องตี๋อีกนะ จำไว้ ยัยสามสหาย ชิชิ
-
คือกันทุกทางไม่ให้ตี๋ออกจากห้อง ????
ไอเรื่องเสื้อผ้าหายหมดตู้นี่ก็หนึ่งในนั้นป่ะ
พี่หมอก ร้ายยยยยยยยยยยยย อ๊ะ :laugh: :laugh:
-
อีตาหมอกก็หมอกสมชื่อจริง
เวลานิ่งทีเหมือนกับหมอขั้วโลก
แตาาเวลาโกรธนี่บัดซบ เป็นพายุทะเลทรายกันเลย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด รักเวอร์
-
ฮื้อ ><
หวานได้โล่ อยากอ่านอีกอ๊า!!
ปล.รักคนเขียนจัง อัพบ่อย ^^
-
พี่หมอกกกกกก พี่เท่อีกแล้ววววว
-
ถึงจะปากร้าย แต่ก็เป็นห่วงตี๋มากๆ
พี่หมอกนี่กลายเป็นพระเอ๊กพระเอก
ดูเหมือนจะเถื่อนแต่ก็แอบซ่อนหวานนะ
-
แว๊กกกกกก
พี่หมอกโหด ผญพวกนั้นน่าสงสารเหมือนกัน มารักพี่หมอก แต่ความผิดสถานทำตี๋นี่หนักกว่าย่ะ !!
ตี๋ ใจนายหล่ออีกแล้ว -/-
ตอนท้ายๆ เขินแทนพี่หมอก สรุปใครรุกใครรับ ป๊าดดดด
แต่ถ้าพี่หมอกหวานมันก็แปร่งๆ สรุปหมอกตี๋แบบที่เป็นเนี่ยแหละใช่มากกกก
มาอ่านอีกรอบ ตอนที่บอกตี๋สำคัญนี่ :-[ :-[
สู้ๆเรื่องสอบนะคะ
o13
-
กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดด
ช๊อบ ชอบ
:impress2:
-
พี่หมอก Mode "Berserk" โหดแต่ก็ชอบฮ่าๆ
-
เห็นคนเขียนอัพขนาดนี้แล้วน่ารักเวอร์ ตอนนี้เฮียหมอกน้องตี๋น่ารักที่สุด
แต่.....คนเขียนอย่าลืมทำข้อสอบเก่าเยอะๆ เก็งข้อสอบมากๆ อ่านหนังสือให้หนักด้วยนะคะ เป็นห่วงเหมือนกัน เนี่ยถ้าไม่ติดว่าลูกไม่กี่เดือน พี่จะรับอาสาติวอังกฤษฟรีให้เราเอง ฮ่าๆๆๆ ปกติติวอยู่ค่ะ ยังไงสู้ๆ นะคะ เอาใจช่วย
-
โอ้ยยยยยยยพี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอะะะะะะะ :o8:
-
พี่หมอกกกกกกกกกก สุดยอดดดเลย เท่ห์มากกกกอะ เอาใจไปเลยค่ะเต็มๆๆ
ขอบคุณนะค๊าคนแต่ง รักคนแต่งเซมๆ คิคิ :กอด1: :L2:
ปล..ไฟท์ๆกับการสอบน๊า
-
นังสามคนนั้น เหมือนเงาหัวจะหายไปนะ
-
อ๊ายยยย ทำให้ได้อย่างที่พูดนะตี๋
เดี๋ยวก็เป็นห่วงคนนี้ คนนั้น คนโน้น ก่อนตัวเองอยู่ดี
-
พี่หมอกได้ใจสุด ๆ จะปราบชะนีก็ต้องแบบนี้แหละ
-
รักพี่หมอกจัง ตี๋น่าจะไปพี่หมอกตบนังชะนีพวกนั้นให้ป้าเจ่อจนร้องเรียกหาผัวไม่ได้
มั่นใสนัก อย่ามั่นหน้านัก รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร แอร๊ๆๆๆๆ
-
ไอ้พี่หมอกแอบเขินเป็นกับเขาด้วยเหรอ 555
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยพี่หมอกพระเอกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชะนีพวกนั้นจะเข็ดมั้ยเนี้ย
-
เท่ได้อีกอ่ะพี่หมอก กรี๊ดดดด :-[ แต่ตอนโมโห น่ากลัวโคตรๆ
-
ตี๋ น่ารักมากกกกกกกกกก
:-[ :-[ :-[
-
พี่หมอก แรงสุดยอด o13
-
กลัวว่าสาวๆ พวกนั้นจะไม่จบเรื่องแค่นี้สิ
ต้องจัดการให้เด็ดขาดนะ ไม่งั้นพวกเธอๆ ทั้งหลายจะกลับมารังควญอีก
-
ตบชะนีนั้น ไม่ยอม ไม่ยอมจบแค่นี้ ต้องตบเท่านั้น
-
ยาววววววววววววววววสะใจ ขอบคุณนะคะ พี่หมอกน่ารักว่ะ o13
-
ตอนนี้สุดยอดคะ เหอๆ เราอ่านเเล้วเขินอ่ะ
มันก็เเค่นี้จริงๆนะความรัก ขอเเค่เราได้เป็นคนสำคัญของคนรักเราก็พอ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกโหดวะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
จะเท่เกินไปละ พี่หมอก ของน้องตี๋ เนี่ย
-
แหม น่าจะปล่อยพี่หมอกไปฉะ
สาวๆจะได้รู้สำนึกซะที
น้องตี๋ มองโลกในแง่ดีจังอ่ะ
ดีเกินไปมันก็แย่นะลูก
เชื่อพี่หมอกบ้างอะไรบ้าง
อย่าดื้อให้มากเกิน
เพลียแทนพี่หมอกจริงๆ
-
หวานมากกกกกกกกกกกกก !
น่ารักอ่ะ พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกก
งื้อออ งิ้งๆๆๆๆๆ ><
-
น่ารักจัง ขอบคุณค่ะ :m3: :กอด1:
ได้อ่านแล้วหายเหนื่อยเลย ^^
เห็นมีคนพูดเรื่องภาษาอังกฤษ ติวให้หนูด้วยคนได้มั้ยคะ ฮ่าๆ นึกได้อย่าง รู้มั้ยภาษาสำคัญมากนะ ทั้ง ณ ตอนนี้กับอนาคต เอาตอนนี้ก่อนก็คือ หลายคนเก่งเลขเก่งคำนวณโดยเฉพาะพวกเรียนสายวิทย์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แต่มักมาจอดสนิทที่ภาษาอังกฤษนี่แหละ เพราะงั้นมันคือตัววัดตัวตัดกันที่สำคัญตัวนึงเลย ตั้งใจมากๆน้า :a2:
:จุ๊บๆ:
-
พี่หมอกสุดยอดมาก คำตอบชัดเจนที่สุด o13
-
จริงตี๋! ทำแบบพี่หมอกว่านั่นแหละถูกแล้ววว เห็นแก่ตัวบ้างก็ได้ งึดดด
-
พี่ก็เป็นหวัดพร้อมน้องตี๋เลยทีเดียว :sad4:
-
ใครจะว่าคู่นี้ไม่หวานก็ช่าง แต่ผมว่าเป็นคู่ที่หวานกลมกล่อมมาก ๆ
-
พอเป็นแฟนกันแล้วก็น่ารักเลยนะเนี่ยพี่หมอกเรา :-[
-
รักหมอกว่ะ
หมอกน่ารักงี้ไง
สาวๆถึงได้หลงกันนัก(แต่มันไม่ได้ทำงี้กะสาวๆไม่ใช่เรอะ 555)
-
สงสารตี๋มาก เป็นคนดี...อยากให้พี่หมอกรักตี๋ไปนานๆ อย่าให้มีมารผจญ :impress:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ชอบพี่หมอก
พี่หมอกน่ารักกกกก><
:z2: :z2: :z2:
-
:กอด1: :กอด1:
โอ๊ยยยยยย พี่หมอกกกกกกก เท่โคตรรรร เท่โคตรๆอ้ะ
แบบนี้แหล่ะที่เค้าชอบบบ ดุๆ โหดๆ แต่โคตรรัก :impress2:
แอร๊ยยยยย เค้าก็รักคนเขียนนะจ้ะ เสาร์นี้สอบใช่รึเปล่า สู้ๆน๊าาา
-
เรายังคงเกลียดนายต่อไปจนกว่านายจะจัดการอย่างเด็ดขาด
-
หูยยยย เม้นต์ไม่ออกเลยทีเดียว
พี่หมอก ชัดเจนมากนะจุดนี้
ชอบอะ หวังว่าผู้หญิงคนอื่นจะเข้าใจบ้าง :เฮ้อ:
-
อึ๊ย~นังพวกชะนีอยู่ดีไม่ว่าดี ดันมาทำให้หมอกกลายเป็นพายุน้ำแข็งซะได้!
ความจริงตี๋ไม่น่าห้ามนะ น่าปล่อยให้พายุน้ำแข็งถล่มนังชะนี 3 ตัวนั่นให้ตายอนาจไปเรย!! :z6:
แอบชอบตอน Pillow talk ^ ^ มันหวาน มันละมุน มันอบอุ่น มันจี๊ดเข้าไปถึงหัวจายยยยย :o8:
-
ชอบตอนนี้ครับ
-
:-[ :-[
กรี๊ดดังๆให้พี่หมอกค่ะ
-
พี่หมอกสุดยอดดดดดดดดดดด :a2:
-
พี่หมอกน่ารักเวอร์ค่าาา งานนี้ชะนีเกือบจะได้ชะตาขาด = = เจอองค์หมอกลง ทีหลังพี่หมอกเรียกน้องนะคะ เดี๋ยวชะนีคนนี้จะลงมือแทนไม่ต้องถึงมือพี่หมอกค่ะ เลือดมันจะเลอะมือพี่เปล่าๆ ฮ่าๆๆ ติดตามต่อไปค่าา
-
ซึ้งอ่ะ :z3: :z3:
คือแบบช่วงนี้เวลาอ่านน้องตี๋พี่หมอก มันจะอารมณ์ดี๊ดี
คือฮาจังค่ะ น้องตี๋จะฮาไปไหน คลายเครียดอิพี่มากมาย :laugh:
มาอ่านตอนนี้นี่แบบบ พี่หมอกกกกกกกกกกกกก ซบขาคู่
น้องตี๋สำคัญ :monkeysad:
กูฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!! (ปล.ไม่ใช่อิพี่ฟินนะ ==)
นี่แหละ พี่หมอกแม่งโคดค่ะ ฮืออ แสดงความรักให้โจ่งแจ้งกว่านี้เถอะ พลีสส หนูรออยุ่
โอยยยยย อยากได้แบบนี้ไว้ข้างกายจริงๆ
อิจฉาวะค่ะ อิจฉานิยาย :z3:
-
ตอนหน้าตบคืนป่ะคะ ทุกคนไม่ห่วงแน่นอน
-
น้องตี๋เริ่มฉลาดขึ้นแล้วต่อไปก็ดูแลตัวเองดีๆละจะได้ไม่เกินเรื่องอีก :z2:
-
หมอกน่ารักเพิ่มขึ้นอีกแล้ว
พูดออกมาดังๆแล้วว่าตี๋สำคัญ
-
กอดรวบทั้งตี๋ทั้งพี่หมอก พี่หมอกพี่เท่ได้โดนใจมาก ๆ กดโหวตพระเอกในดวงใจเลยละกัน
-
อยากตะโกนให้ลั่นโลกว่า หมอกนายค่อดพระเอกเลยว่ะ
ถึงจะชั่วมามากแต่"หยุดตรงนี้ที่เธอ"
ได้เป็นคนหนึ่งคนเดียวของผช.แบบนี้น่าอิจฉาที่สุดในโลกเลย
-
อ่านอยู่หลายรอบแล้วตอนนี้
พออ่านละเอียดจึงได้ค้นพบว่า
“ไม่สำคัญ มารอบชิงยังทัน”
พี่หมอกแกมั่นมากกกก ฮ่าาาา o13
-
พี่หมอกสุดยอดไปเลยยยยยย o13
:กอด1:
-
รักพี่หมอกจังเลยครับ
-
กรีดร้อง ให้พี่หมอก หวานจริงอะไรจริงตอนนี้ :impress2:
-
พี่หมอกเท่ห์มว๊ากกกกกกก :-[
-
ใช่แล้ว น้องตี๋ หัดห่วงตัวเองบ้าง เพราะคนที่รักจะเจ็บกว่า ถ้าเห็นน้องตี๋เป็นแบบนี้น้า
ส่วนผู้หญิงพวกนั้น ยังไม่เลิกอีก อยากให้องค์ลงครบสูตรรึไง ท่าเรื่องยาวแน่ๆ
พี่หมอกเท่ หล่อ สมบูรณ์แบบ อิอิ เฉพาะกับคนที่ใช่นะ 555+
-
Coin 34
เมื่อก่อน ตอนเด็กๆ เวลาที่โรงเรียนมีจัดงานกีฬาสี จะมีผู้ปกครองประเภทหนึ่งที่ตื่นเต้นอย่างกับเป็นคนลงแข่งเอง วีดว้ายกระตู้ฮู้ถือข้าวถือของวิ่งตามลูกให้วุ่นไปหมด ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับว่าทำไมถึงต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ขนาดลูกยังทำหน้าเซ็งๆกับอาการเว่อร์เกินเหตุของพ่อแม่เลย
สำหรับผม ช่วงประถมถึงมัธยม ผมลงแข่งวิ่งทุกปี ส่วนมากก็มีไอ้เฮียมายืนมอง ตบหลังผมแล้วก็ส่งน้ำให้ ถ้าผมได้เหรียญเมื่อไหร่ก็จะตะโกนเสียงดัง โม้ให้เพื่อนฟังว่าผมได้เหรียญอีกแล้ว เออ นั่นก็อาจจะใกล้เคียงกับไอ้ผู้ปกครองที่ผมพูดถึงข้างบนก็ได้
แต่ตอนนี้ ผมกับกลายเป็นผู้ปกครองแบบนั้นซะเองครับ
“พี่ ลืมอะไรหรือเปล่า”
“มึงถามกูมาสามรอบแล้ว”
“เอ้า ก็ถามกันไว้ไง ถ้าลืมแล้วย้อนกลับมาเอาเสียเวลาแย่”
“มึงรีบๆเดินออกมาซักทีเหอะน่า”
พี่หมอกบ่น ใช้มือดันตัวผมให้เดินออกมาจากห้อง ประตูที่นี่มันล็อคอัตโนมัติ ไม่ต้องไปบิดกุญแจอะไรให้ยุ่งยาก “ผมมีหยิบผ้าขนหนูมาเพื่อพี่ด้วย”
“เออ”
“พี่ ตอนแข่งผมขอมือถือพี่ได้ป่ะ”
“ทำไม?”
“จะเอาไว้ถ่ายรูปไง”
“มึงอย่าพึ่งบ้า”
“ไม่ได้บ้า พี่ นี่นัดชิงเลยนะโว้ย ถ้าชนะก็คือชนะเลยนะ”
“เออ”
“….พี่ไม่ตื่นเต้นเลยหรอ”
“กูง่วง”
“….”
แค่นั้นจริงดิ๊???
พอถึงรถ มันก็เหวี่ยงกระเป๋าเข้าไปที่เบาะหลัง หน้าตาดูเนือยๆ ออกจะเบื่อๆเสียมากกว่า วันนี้วันเสาร์ ปกติถ้าเป็นวันเสาร์มันจะคลุกตัวอยู่ที่คอนโดทั้งวัน ไม่ค่อยอยากออกไปไหน ต..ต..แต่นี่วันสำคัญขนาดนี้ยังไม่อยากไปอีกหรอ???
เมื่อวานผมไม่ได้ไปดูมันแข่ง นอนซมอยู่ที่เตียง มีป้าน้อยคอยดูแลทั้งวัน มันกลับมาบอกแค่ชนะ ถามก็ตอบกลับว่าช่างมันเหอะ อะไรวะ ก็อยากรู้นิ เดี๋ยวค่อยถามคนอื่นก็ได้
รถติดนิดหน่อย อารมณ์พี่หมอกเลยติดลบ ผมไม่รู้จะทำอะไรเลยเปิดวิทยุร้องเพลงเสียงดัง สุดท้ายมันก็ปิดวิทยุทิ้ง “หูกูจะหนวก”
วัยรุ่นเซ็ง
“พี่ ถ้าแข่งชนะพี่จะทำอะไร”
“นอน”
“ไม่ไปฉลองอะไรเลยหรอ?”
“น่าเบื่อ กูไม่ชอบ”
พยักหน้าหงึกๆ ตอนนี้มันดูจะง่วงสุดๆ เมื่อคืนดูเหมือนมันจะนอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาโทรศัพท์เป็นระยะๆ ไม่รู้ว่าโทรหาใคร ทั้งๆที่ปกติไม่ชอบคุยโทรศัพท์แท้ๆ
“เอ้า ไอ้ตี๋ เป็นไงบ้าง หายดียังมึง”
“เออ สบายดีแล้วหว่ะพี่ ลงเตะแทนไอ้พี่หมอกยังได้เลย”
“หูยยยย ถ้ากูเชื่อป่านนี้บนหัวกูเขาคงงามอ่ะ ไปๆ เอาของไปเก็บไป” อีกนานกว่าจะแข่ง วันนี้แข่งช่วงเย็นๆ เป็นคู่ปิดสนาม ช่วงเช้าก็ไม่ได้ว่างหรอกครับ งานนั้นไง..ประชาสัมพันธ์
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้พี่หมอกโดนลากไปแต่งตัว รู้แล้วทำไมมันถึงทำหน้าซังกะตายแบบนี้ เข้าใจแล้ว ชัดเลย พอๆกัน ไอ้พี่โก้ กางเกงรัดปลิ้นจนบ่น “จบงานกูคงเป็นหมัน” แต่อย่างพี่คงไม่มีใครเขาอยากได้ไปเป็นพ่อพันธุ์หรอกวะ พูดตรงๆ
วันนี้คนเยอะสุดๆ เยอะกว่าวันแรกอีกสักเท่านึง ผมเดินเที่ยวในงานกับเดอะแก็งค์ ไอ้เคิ่ลวันนี้ก็แต่งหล่อมาเหมือนกัน ไม่เหมือนไอ้กล้วยไอ้โจ๋ที่นัดกันแต่งเป็นดูโอ้ขาวดำสลับกัน ไอ้กล้วยเสื้อขาวกางเกงดำรองเท้าขาว ไอ้โจ๋ก็เสื้อดำกางเกงขาวรองเท้าดำ เออ เดินข้างกันกูนึกว่าทางม้าลาย ขอเหยียบกลางตัวหน่อยแล้วกัน
เดินแวะกินที่ละร้าน มีร้านข้างนอกมาเปิดขายด้วย แย่งกับไอ้กล้วยจกส้มตำอยู่หน้าร้าน แฟร์มากครับคุณเพื่อน หารครึ่งแต่มึงจ้วงที่ครึ่งชาม มึงกินสองคำก็เหลือแต่มะเขือเทศลูกนึงให้กูกินแล้ว!!
มีซุ้มเกมหลอกดูดตัง พวกผมไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่เลยตกอยู่ในวังวนนั้น รู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก จบเกมมาได้แค่ลูกอมมาสองสามเม็ด เดินคอตกกันสี่คน
มีกิจกรรมบนเวทีด้วย สาวๆไปยืนออกันเต็ม อยากเห็นหน้าพิธีกรไหมครับ? ผู้หญิงพี่ฝ้าย ไอ้โจ๋เลยรัวไปหลายช็อต ส่วนผู้ชาย…
“โห วันนี้มีคนมาร่วมงานกันเยอะแยะเลยนะคะ ต้องขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่ให้ความสนใจกันขนาดนี้”
“…..”
“หมอกคะ ไม่ทราบว่าวันนี้ ทางบู้ทเรามีกิจกรรมอะไรบางคะ?”
“…..”
จุด จุด จุด
แต่สาวๆก็ยังกรี๊ดกันอยู่ครับ ทั้งๆที่สายตาน่ากลัวขนาดนั้นยังจะกรี๊ดกันลงอีกหรอ ผมก็อยากจะกรี๊ดเหมือนกันนะ แต่กรี๊ดแล้ววิ่ง วิ่งไปให้ไกลเลย
ใครหน้าไหนมันลากพี่หมอกขึ้นเวทีมาได้วะ..ขอกูกราบทีนเลย
ผมพี่หมอกถูกจัดเป็นทรง ปัดผมขึ้นเปิดหน้าผาก มันเลยดูคุณชายมากกว่าทุกวัน มันใส่เสื้อคอวีแล้วใส่สูทที่พับแขนขึ้นมาจนถึงข้อศอก กางเกงเด็ปของมัน แต่รองเท้าคู่นี้ผมไม่เคยเห็น เออ ก็ไม่แปลกหรอกที่สาวๆจะกรี๊ดกันจนกลับบ้านไม่ถูกแบบนี้
พี่ฝ้ายเห็นพี่หมอกไม่ยอมพูดสักทีเลยกระทุ้งสีข้างไปรอบนึง พี่หมอกหันไปจ้องพี่ฝ้ายเขม็ง ก่อนจะพูดด้วยเสียงกระแทกๆตามแบบฉบับ ผมไม่ได้ยินหรอก ได้ยินแต่เสียงกรี๊ดกลบ
เห็นนักเรียนติ่งหูหลายคนออกันอยู่ข้างหน้าเวที เพราะวันนี้งานเปิด เลยมีคนทุกระดับมาร่วมงานกัน ผมเห็นหลายคนพยายามถ่ายรูปพี่หมอก มีกล้องแบบไอ้โจ๋ ถ่ายที่สาดแฟลชใส่ สว่างทั้งเวที
เสียงมันทุ้มๆ สาวๆดูจะชอบ แต่ก็กรี๊ดกันบ้านแตก ไม่เงียบฟังเสียงมันสักคน
“ก..ก..กูว่าไปกันดีกว่าวะ น..หนาวนะแถวนี้”
“เออ กูเห็นด้วยอย่างแรง”
“รำคาญเสียงกรี๊ดหว่ะ ใครแม่งเอาข้าวสารเสกมาปาแถวนี้วะ” ไอ้กล้วยขี้อิจฉา ไม่ฮอทไม่ฮิตแบบเขาก็ทำใจเสียเถอะ
เห็นพี่หมอกมองตาม..ต..ต.แต่คงไม่ใช่กูหรอกมั้ง คนมันก็เยอะ ไม่เห็นหรอก
กำลังจะเดินไปแล้วครับ เล็งร้านสายไหมตรงนู้นไว้นานแล้ว…
“มึงจะไปไหน!” อยู่ดีๆมันก็ตะโกนเสียงดังผ่านไมค์ เล่นเอาพี่ฝ้ายสะดุ้งเฮือก
ไอ้เชี่ย!!! ใครให้มึงพูดออกไมค์หว่ะ มึงใช้ไมค์ผิดวิธีแล้ว!!
เสียงกรี๊ดค่อยๆเงียบลง คนเริ่มจะหันมองตามสายตาพี่หมอกทีละคนสองคน..จนสายตาทุกคน หยุดอยู่ที่พวกผม
อาย โคตรอายเลยครับ…ทุกสายตามองพวกผมตั้งแต่หัวจรดเท้า บางคนก็หลุดขำกับสไตล์แฟชั่นสุดเริ่ดของโจ๋กล้วยมัน
“ตี๋…มึงได้เกิดแล้ว”
“แต่กูว่ามันดับหว่ะ”
ขอบคุณเคิ่ล…มึงเป็นคนที่พูดจาได้ถูกจังหวะมาก พากูไปเลยนะ ทำใบชาตะมรณะอะไรก็เชิญเลย
“หมดเวลาของพวกเราในช่วงนี้แล้ว แต่อย่าพึ่งไปไหนนะคะ ยังมีมินิคอนเสริต์ของพวกเราอีก…”
พี่ฝ้ายพล่ามยาวเรียกความสนใจของคนกลับคืนมา พี่หมอกยังจ้องผมเขม็ง เล่นเอาผมก้าวขาไม่ออก หันไปรอบๆอีกที ไอ้พวกเพื่อนเวรก็หายกันไปหมดแล้ว
วงดนตรีเดินก้าวขึ้นมาบนเวที สวนกับพี่หมอกที่เดินลงมา เห็นหลายๆคนจะวิ่งเข้าไปหามัน แต่เพื่อนๆในคณะก็กันผู้หญิงพวกนั้นไว้ มันเดินหายไปหลังเวทีแต่ก็โทรมาหาผมแทน
“มาหากู”
“เออๆ ผมรู้แล้ว เดี๋ยวไป”
เสียงดังจนแทบคุยกันไม่รู้เรื่อง โชคดีหลายๆคนมัวแต่ละลายไปกับสเน่ห์นักร้องบนเวทีนั่น แต่ก็ยังมีบางคนทียังมองผมอยู่ พี่ครับ คราวที่แล้วสามคนผมยังโดนตบ นี่หลายคนหลายตีน พี่กะให้ผมโดนสหบาทาเลยหรอวะครับ
ถอนหายใจ เอาวะ ช่างมันเหอะ เดินไปซื้อสายไหมก่อนแล้วค่อยเดินไปหลังเวที พี่ๆหลายคนเคยเห็นหน้าผมแล้วเลยปล่อยให้ผมเข้าไป พี่หมอกนั่งอยู่หน้าพัดลม เหลือแต่เสื้อคอวี ชุ่มเหงื่อไปหมด
“พี่กินป่าว?”
เงยขึ้นมามองแวบหนึ่ง ส่ายหัวแล้วจ้องมองพัดลมต่อ
“พี่คิดไงตะโกนเรียกผ่านไมค์แบบนั้นวะ ผมตกใจหมด”
“มึงกำลังจะเดินหนีกู”
“ก็ผมเห็นพี่ทำงานอยู่ แล้วก็อยากจะเดินดูหลายๆอย่างด้วย”
“คนเยอะ”
“อืม เยอะมาก เยอะกว่าวันแรกอีก” เห็นพี่โก้เดินขึ้นไปบนเวทีแทนพี่หมอก พี่แกหันมายิ้มแวบนึง ผมก็ยิ้มตอบให้
“ยิ้มให้ใคร”
“ห้ะ?”
“เมื่อกี้มึงยิ้มให้ใคร”
“พี่โก้ไง”
“ไปสนิทกันตอนไหน”
“ก็ตั้งแต่ตอนไปทะเล”
“…..”
“พี่คิดอะไรของพี่ว่ะเนี่ย?”
“กูไม่ชอบ”
“พี่หมอกขี้หวงหว่ะ”
พูดคำนี้มาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว มันเงยหน้าขึ้นมามองผมที่ยืนพิงโต๊ะข้างๆ ขมวดคิ้ว ทำหน้าบูดบ่อยๆระวังสักวันกล้ามเนื้อยึดแล้วจะค้างอยู่หน้านี้นะ
ผมยิ้มให้มัน พอมันเห็นผมยิ้ม ก็ดูจะผ่อนคลายมากขึ้น “อ้ะ ให้คำนึง” บิดสายไหมให้มันชิ้นเล็กๆ ยื่นให้มันกิน มันอ้าปากดูดทั้งนิ้วผมเลย คนตั้งเยอะแยะนะเว้ย! เห็นหลายคนหันมามองยิ้มๆ บางคนซุบซิบ… เออ เชิญพูดเหอะครับ ผมเริ่มจะทำใจแล้ว
ความจริงไอ้นิตยสารไฮโซฉบับนั้นผมก็ได้เห็นแล้ว ไอ้โจ๋เอามาให้ดู มันเห็นแค่หลังผม ไม่ได้เห็นหรอกว่าเป็นผม ไม่เหมือนพี่หมอกที่เห็นทั้งหน้า แต่ถ้าคนใกล้ตัว ผมคิดว่าเห็นแล้วก็ต้องรู้แน่นอนว่าคนที่พี่หมอกเดินด้วยเป็นใคร
“ถ่ายรูปไหม เดี๋ยวพี่ถ่ายให้” พี่เต๋าเดินมาตอนไหนไม่รู้ พี่หมอกไม่ตอบ ผมเลยพยักหน้าให้แทน ดึงให้พี่หมอกลุกขึ้นยืนข้างๆ มันก็ทำหน้าเบื่อๆ แต่พอเวลาจะถ่ายจริงๆ ผมเห็นมันแอบยิ้มจางๆด้วย
“เอ้า มองกล้องดิตี๋ ไปมองไอ้หมอกทำไม”
“อ..อ..อ้าวจะถ่ายแล้วหรอพี่”
“เออ พี่นับนะ หนึ่ง สอง สั่ม!!”
รูปคู่รูปแรก ที่ผมกับมันถ่ายกันแบบทางการขนาดนี้..
ผมยื่นหน้าไปมองรูปในกล้อง หูย ไหงกูเตี้ยงี้วะ มายืนข้างพี่หมอกนี่เห็นชัดๆเลย รู้งี้ให้มันนั่งก็ดี
“ผมอยากถ่ายรูปบ้างหว่ะ”
“ห้ะ? เอารูปเดี่ยวหรอ?”
“ไม่ใช่ๆ หมายความว่าอยากเป็นคนถ่ายรูปบ้าง” ทำท่าเหมือนถ่ายรูปให้พี่เต๋าดู พี่เต๋าก็หัวเราะ หยิบกล้องตัวเล็กออกมาจากกระเป๋ากล้องที่สะพายอยู่ เป็นกล้องปัญญาอ่อนทั่วไปนี่แหละ ยื่นให้ผม “อ้ะ ให้ยืมวันนึง”
“เห้ย พี่ ผมพูดเล่นๆ”
“ไอ้ที่บอกอยากถ่ายรูปนี่พูดเล่นๆหรอ?”
“เปล่า ผมไม่ได้หมายความว่าจะขอยืมกล้องพี่ไง”
“ไม่เป็นไร เอาไปเหอะ ให้ยืมวันนึง ดูแลดีๆหล่ะ”
“ขอบคุณมากครับพี่ เดี๋ยวตอนเย็นผมเอามาคืน”
“หาไม่เจอก็ถามไอ้หมอกมันแล้วกัน” ผมพยักหน้า เห็นพี่เต๋าเดินออกไปถ่ายรูปหน้าเวที
“พี่มีงานอะไรอีกป่าว?”
“ไม่มี” รีบตอบเชียวนะ ผมว่ามี มีชัวร์ๆ แต่คงไม่อยากจะทำแล้ว มองนาฬิกา กำลังจะเที่ยง แอบไปเดินเล่นคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ
“พี่ ไปเดินดูงานกัน”
“ร้อน”
“งานไม่ได้จัดบ่อยๆ ไปเหอะ” มีกล้องก็เล่นมันเลย ถ่ายนู่นถ่ายนี่ไปทั่ว แอบถ่ายพี่ๆสต๊าฟเล่นไพ่กัน แบล็คเมลล์ให้หมดเลย ฮ่าๆๆ
“เรีบไปดิ จะไปไหม”
“ผมจะเก็บไว้แบล็คเมลล์ ฮ่าๆๆ”
พี่หมอกยื่นมือมาขยี้หัวผมจนยุ่งไปหมด เดินตามพี่แกออกไปก็ปัดผมไป เสื้อสูทพี่หมอกทิ้งไว้ที่หลังเวที คงใส่เดินไม่ไหวหรอก
แวะทุกร้าน อันนี้พูดจริงครับ ผมกินตั้งแต่ร้านแรกที่อยู่หน้าทางเข้ามหาลัย ยันร้านสุดท้าย แต่หลังๆไม่ไหว ขอเลือกเฉพาะที่อยากกินจริงๆ เต็มพุง อิ่มสุดๆ พี่หมอกเห็นผมมองก็ถาม “กินไหม?” ขุนจนผมแทบอ้วก บางร้านก็แถมให้ผมด้วย แต่ความจริงดูเหมือนจะแถมให้พี่หมอกมากกว่า
ตลอดทางก็มีคนขอพี่หมอกถ่ายรูปตลอด มันไม่ให้ถ่ายหรอกครับ เดินผ่านไปไม่สนใจใคร อย่างตอนนี้ก็เดินดูดช็อคโกแลตปั่นแก้ร้อนไปเรื่อยๆ
พี่หมอกเผลอก็ถ่ายเก็บไว้อีกรูป เหมือนได้บันทึกภาพที่ตัวเองมองเห็นเก็บไว้ดูนานๆ ถ่ายพี่หมอกบ้าง บรรยากาศรอบๆบ้าง เจอสวยๆมออื่นก็อยากเข้าไปขอถ่ายรูปด้วย แต่พอคิดว่ามากับใครเลยได้แต่มอง
เห็นไอ้พวกพี่ฝันยืนหม้อสาวอยู่ สนุกเลยนะมึง ไอ้ปู่ขนก็ยืนจ่ายเงินเลี้ยงสาวๆกลุ่มใหญ่ ผมรีบวิ่งเข้าไปหา
“ปู่ เลี้ยงผมบ้างดิ”
แม่งหน้าตาตื่นรีบลากผมออกมา สาวๆมองตาม “ไอ้เชี่ย มาทำไม ขัดจังหวะกู”
“เลี้ยงแต่สาวๆ หลานไม่เห็นเคยเลี้ยงเลย”
“นี่มึงมากับใคร อย่าบอกนะว่ามากับไอ้หมอก”
“ทำไมวะพี่?”
ไอ้ปู่ขนยังไม่ได้ตอบ สาวๆก็ไขข้อข้องใจให้ผมแทนครับ
“ดูคนนั่นสิ หล่อจัง”
“มองมาทางนี้ด้วย เธอว่าเขามองใคร”
“ฉันแหงเลย วันนี้ลุกขึ้นมาแต่งตัวตั้งแต่หกโมงเช้าเลยนะ”
ได้แต่ยิ้มแหะๆให้ปู่ที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งใส่ผมไปแล้ว รีบเดินกลับมาลากไอ้พี่หมอกไปที่อื่นเลยครับ โทษทีหว่ะปู่ ผมไม่ได้ตั้งใจ
“หยุดถ่ายรูปได้รึยัง”
“ทำไม พี่ไม่ชอบหรอ?”
“มึงถ่ายแต่ภาพกากๆ ภาพหลุดเอาไปทำเชี่ยไร”
“เอ้า พี่ไม่รู้อะไร ถ่ายรูปมันก็ต้องเอาตอนเผลอดิ จะได้ดูเป็นธรรมชาติ ฮ่าๆๆ”
มัวแต่หัวเราะ มันเลยแย่งกล้องไปจากมือผม ถ่ายไปหลายช็อตตอนผมจะแย่งกล้องคืน พอมาเปิดย้อนภาพดูทีหลัง โหย นี่ตัวกูหรือเนี่ย โคตรอุบาทว์ “นี่ไง ธรรมชาติของมึง ธรรมชาติลงโทษ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
หัวเราะเสียงดังจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมอง
มีความสุขดีกับพี่หมอก ในเวลาที่อากาศร้อนเสียหลายๆคนหงุดหงิดใจ….
……………………………………
…………………………..
-
……………………………………
…………………………..
“พี่หมอก พี่ตั้งใจเล่นนะ”
“เออ”
“ถ้าใครมาทำพี่ล้ม พี่อย่าไปต่อยเขากลางสนามหล่ะ เจอใบเหลืองไปใบหนึ่งแล้ว เดี๋ยวจะลำบาก”
“เออ”
“กรรมการก็เหมือนกัน พี่ห้ามเตะเขานะ”
“กูรู้แล้ว”
มันใส่รองเท้าสตั๊ดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน อีกไม่กี่นาทีก็จะเริ่มแล้ว พี่เอ็มตะโกนเรียกพี่หมอกให้เข้าไปรวมทีม “พี่ไปเหอะ เดี๋ยวผมขึ้นไปดูข้างบน”
“ทำไมต้องขึ้นไปดูบนนั้น”
“เอ้า ก็พวกพี่ๆเพื่อนๆก็อยู่บนนั้นหมด นั่งข้างล่างผมไม่รู้จะคุยกับใคร”
“นั่งข้างสนามไป มึงจะถ่ายรูปไม่ใช่หรือไง”
“พี่ปิงเอากล้องมา กล้องแบบนั้นเจ๋งกว่า ผมให้พี่ปิงถ่ายให้ก็ได้”
“…..”
“แต่ถ้าพี่อยากให้ผมนั่งข้างสนาม ผมนั่งก็ได้”
“เออ ก็แค่นี้”
พูดตั้งแต่แรกก็จบไอ้พี่หมอก มึงจะไปอ้างนู่นอ้างนี้ทำไม ผมตบไล่หลังพี่เขาไป “ไปเหอะพี่ เอาถ้วยมาให้ได้นะ” มันพยักหน้า แล้วเดินไปรวมกับทีม
นั่งลงข้างๆ กุมกล้องไว้แน่น ใครจะมีกะจิตกะใจไปถ่ายรูปหล่ะครับ วันนี้คนเต็มสนาม เสียงดังไปหมด เพราะรอบชิงแล้ว มอผมเจอกับมอที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่แข่งกันมาตลอด เกือบทุกปี ก็เหลือแค่สองมหาลัยนี้เตะชิงถ้วยกัน แต่มอผมพลาดมาสองสามปีแล้ว ปีนี้ทุกคนเลยคาดหวังเป็นพิเศษ
สักพักพี่ปิงลงมานั่งข้างๆผม ความจริงตากล้องไปถ่ายข้างสนามก็ได้ พี่ปิงบ่นร้อน แดดตอนเย็นๆก็ยังทำให้ผิวไหม้ได้เหมือนกัน พวกโจ๋โทรมาบอกจะลงมานั่งด้วย แต่พี่ปิงบอกว่าอย่าลงมาหมด เดี๋ยวทำลายสมาธินักกีฬา
เสียงนกหวีดดังขึ้น
สนามที่เงียบกริบไปช่วงหนึ่งกลับมามีเสียงอีกครั้ง เมื่อปลายรองเท้าสตั๊ดสัมผัสเข้ากับลูกบอล อีกฝ่ายได้ลูกก่อน ลูกบอลถูกเตะไปไกล ลอยไปถึงกองหน้า พวกกองหลังมอผมพยายามจะตัดลูกแต่ก็พลาด
พี่หมอก
พี่หมอกวิ่งลงมาเองเลยจากกองหน้า วิ่งมาตัดบอล ระหว่างที่ทุกคนยังงงว่าโผล่มาจากไหน พี่แกก็ไล่ลูกกลับขึ้นไปแล้ว
ได้ยินเสียงอีกทีมตะโกนใหญ่ ปิดพี่หมอกกันให้วุ่น แต่โทษที ไอ้พี่หมอกมันเซียนครับ วันนี้มันไม่ขี้โมโหเหมือนวันแรกที่ผมเห็น ก็ใช้ฝีเท้าที่มันมีอยู่พาลูกหลบออกมาได้ ส่งให้เพื่อนที่ว่างอยู่ ถึงเพื่อนพี่หมอกจะพลาดในการยิงลูกแรกของเกมไป แต่ก็ทำให้กำลังใจของอีกฝ่ายเขวได้เหมือนกัน
เพราะพี่หมอกเร็ว เมื่อกี้มันแสดงให้เห็นแล้วว่ามันเหนือชั้นแค่ไหน
เกมดำเนินต่อ คนดูแทบจะนั่งไม่ติดเพราะทั้งสองทีมก็ต่างมีข้อดีที่กินกันไม่ลง อีกทีมเกมรุกแม้จะไม่ดีนัก แต่ก็ยันกับกองหน้าของทีมพวกผมไว้ได้กันอย่างสูสี เอ่อ แต่ทีมพี่หมอกนี่ กองหลังไม่ค่อยแม่นกันเท่าไหร่ครับ ทุกคนเป็นกองหน้าได้หมด ไม่มีใครถนัดกองหลังสักคน เรียกว่าถ้าปล่อยลูกผ่านเส้นครึ่งสนามมาได้ ก็ต้องลงมาช่วยกันเลยครับ
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ พี่หมอกวืดไปลูกนึง ลูกชนเสาเด้งออกนอกสนามไป ได้ยินเสียงโห่ดังมาก ไม่ได้โห่ใส่พี่หมอกหรอก แต่แค่หงุดหงิดกันครับ ก็เล่นลุ้นกันซะตัวเกร็งขนาดนี้ แต่ถึงเวลากับชนเสาซะงั้น
อีกทีมก็เริ่มลน เตะยิงนกเล่น พวกผมขำกลิ้งกันใหญ่ แต่เริ่มไม่ขำเวลาลูกบอลลอยออกมานอกสนามครับ ผมกับพี่ปิงนี่ถึงกับหวาดเสียว เพราะมีลูกนึงวิ่งมาทางพวกผม ชนกระติกน้ำแข็งข้างๆล่วง เห็นพี่หมอกหันไปมองคนเตะขวับเลย
หมดครึ่งแรก
ไข่ต้มสองลูกโชว์หราบนจอแสดงคะแนน ผมยื่นผ้าขนหนูให้พวกพี่ๆ ไม่ได้ยื่นให้พี่หมอกคนเดียวครับ เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าลำเอียง แต่น้ำผมมีซื้อมาเผื่อเอง พี่หมอกมันไม่ชอบกินน้ำจากกระติก มันบอกสกปรก จริงครับ บางทีเปิดฝากระติกมาจะกินด้วย มีหญ้าลอยอยู่ในน้ำ ไอ้พวกพี่ๆคนอื่นมันกินไปได้ไงวะ หรือว่า..พวกพี่กินหญ้าเป็นอาหารหลักกันอยู่แล้วครับ? วะฮ่าฮ่าฮ่า
“แม่ง กวนตีนกู”
“พี่ใจเย็น”
“ไอ้สัตว์”
มันไม่ได้ด่าผมหรอก มองไปที่อีกทีม ผมแอบสยองแทน
“…..”
นั่งลงข้างๆ ท่าทางจะหัวเสียน่าดู เห็นพี่ในทีมคนนึงนอนไปกับลู่วิ่งเลย วิ่งกันทั้งเกม คงจะเหนื่อยสุดๆ
เอามือไปทุบๆไหล่ให้มัน มันก็เอนหัวไปมาแก้เมื่อย เสื้อบอลนี่ชุ่มไปหมด ยังกับเอาไปซักมา “ตี๋ นวดให้กูบ้างดิ” ไอ้พี่ป้อม ไม่ต้องมาเนียนเลย “นวดหน้าด้วยฝ่าเท้า โอเคหรือเปล่าหล่ะพี่ จะได้จัดให้ชุดใหญ่”
“นวดให้แต่ไอ้หมอก ทำไมกูไม่เห็นมีใครมานวดให้เลย”
“โอ๋ๆๆ เชิญนอนร้องไห้ไปเถอะครับ พวกพี่นี่เป็นคนแก่หรอไง ต้องให้ผมไปนวดให้เนี่ย”
ลุกไปหาพี่ป้อมแต่ก็โดนดึงตัวไว้ พี่หมอกก็มอบคำสรรเสริญไปให้พี่ป้อมหล่ะครับ “เสือก”
“เสือกเชี่ยไรไอ้หมอก กูเสือกไรมึงยัง”
“มึงยุ่งกับไอ้ตี๋ทำไม”
“เอ้า กูแค่จะให้มันมานวดให้เฉยๆ”
“กูไม่ให้”
“แล้วเกี่ยวไรกับมึงวะไอ้หมอก”
ทุกคนในทีมเงียบ ผมรีบพูดตัด “พี่ครับใจเย็นๆ เอาเป็นว่าผมไม่นวดให้ใครเลยแล้วกัน สบายดี ผมจะได้ไม่เมื่อยด้วย พวกพี่เมื่อยก็นวดกันเองแล้วกัน ไม่ก็ให้ไอ้พี่เอ็มนวด ใช่ไหมพี่?”
“เกี่ยวไรกับกูวะไอ้ตี๋ กูเป็นโค้ชเว้ยโค้ช”
“เออ เป็นโค้ชก็นวดได้นิหว่า”
ไอ้พี่เอ็มเลยรีบจริงจัง พูดเรื่องแผนการเล่นครึ่งหลังขึ้นมาทันที พี่หมอกก็นั่งฟังอยู่ที่เดิม ไม่ยอมลุกไปหา ลำบากพี่เอ็มต้องพูดดังขึ้นหน่อยแทน
ตอนนี้ท้องฟ้ามืด ต้องเปิดสปอร์ตไลท์หลายตัวแทน แสงสะท้อนเหงื่อออกมาจากพวกนักกีฬา อย่างกับไปอาบน้ำกันมา
พี่หมอกหน้าแดงทั้งหน้า เพราะเหงื่อออกมาก กินน้ำไปสองสามคำก็หยุดกิน
เสียงนกหวีดดังขึ้นอีกครั้ง พี่หมอกลุกขึ้นจากเก้าอี้ “ชนะให้ได้นะพี่” มันพยักหน้าให้ผม แล้ววิ่งลงสนามไป
หลังจากที่พัก และมีการเปลี่ยนแผนการเล่น ครึ่งหลังเลยเป็นอะไรที่คาดเดาไม่ได้ ดูไม่ออกว่าทีมไหนได้เปรียบกว่า เพราะตอนนี้ทั้งสองทีมก็มีเปอร์เซนต์เท่าๆกัน
พยายามเข้านะพี่หมอก
ครึ่งหลังผมว่าพี่หมอกเล่นดีขึ้น พาลูกฝ่าขึ้นมาหลายครั้ง แต่พี่หมอกไม่ได้ยิงเองสักลูก ฝั่งนั้นให้สองคนปิดพี่หมอกไว้ ดิ้นไม่หลุด ติดหนึบยิ่งกว่าหมากฝรั่งติดรองเท้า
“ฮึ่ยย นี่มันบ้าอะไรวะ เวลาก็จะหมดแล้ว”
“พี่เอ็ม ใจเย็น เวลาหมดก็มีทดเวลาบาดเจ็บอีก”
อีกคนที่กระวนกระวายจนทำอะไรไม่ถูก ตอนซ้อม พี่เขาก็ดูจริงจังบ้าง เล่นบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆกลับเป็นคนที่แบกรับความกดดันของทั้งทีมไว้อยู่คนเดียว ตอนนี้กุมขมับแน่น
พี่ป้อมส่งลูกให้พี่หมอก ….พี่หมอกวิ่งออกมารับ แต่กลับโดนไอ้กองหลังอีกทีมเสียบเต็มๆสองขา
“เฮ้ย!!”
พี่หมอกล้มลงกับพื้น กรรมการเป่านกหวีด เดินเข้าไปหาพี่เขา
ผมนั่งไม่อยู่
อยากจะวิ่งลงไป แต่ขาก็แข็งไปเสียหมด
เห็นพี่หมอกกัดฟันแน่น ไอ้คนที่ทำพี่หมอกล้มลุกขึ้นมามอง พูดขอโทษหรืออะไรสักอย่างที่มันไม่มีประโยชน์เลยในเวลานี้ แล้ววิ่งออกไป
“พี่…พี่เอ็ม วิ่งเข้าไปดูพี่หมอกให้หน่อยดิ..”
“ไม่ได้หรอก ถ้ามันเจ็บมากก็ต้องให้หมอข้างสนามพาออกมานี่แหละ”
“พ..พ.พี่”
“ใจเย็นไอ้ตี๋ หมอกมันไม่เป็นอะไรหรอก”
“แต่พี่หมอก-“
“มึงเชื่อกู ไอ้หมอกไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอก”
พี่หมอกนั่งอยู่ที่พื้นสักพักนึง แล้วก็ลุกขึ้นมา หมอสนามเลยวิ่งกลับไป กรรมการจึงให้เริ่มเล่นต่อ ดูท่าจะเจ็บ แต่ก็อดทนไว้
เลอะหญ้าทั้งเสื้อทั้งผม เพราะลงไปนอนที่พื้นทั้งตัว..
เอาชนะให้ได้นะพี่หมอก..
ไม่รู้ทำไม แต่เหมือนเห็นไฟกองใหญ่ลุกขึ้นมาจากตัวพี่หมอกเลยครับ..
……………………………………….
……………………………..
นาทีสุดท้าย
พี่หมอกทำประตูไปหนึ่งลูก ซัดเข้าไปตุงตะข่าย เหมือนโมโหอะไรบางอย่างมานาน ไอ้พี่เอ็มดีใจ กระโดดตัวลอย กอดคอผมร้องโวยวายใหญ่
เวลาจะหมดลงแล้ว มีทั้งแสตนด์ช่วยนับถอยหลัง
“ว้ากกกกกกก พี่ เราชนะ เราชนะแล้วโว้ย!!”
“เชี่ย กูทำได้ ทีมกู ทีมกูชนะแล้ว”
บ้าไปเลยครับ แม่งถือธงมหาลัยวิ่งเลย มึงอย่าไปวิ่งตัดอีกทีมหล่ะ เดี๋ยวเขาจะกระทืบเอา ได้ยินเสียงร้องตะโกนดังไปหมดทุกทาง ทีมที่แพ้ก็เดินคอตกออกมา รีบวิ่งเข้าไปหาพี่หมอกที่เดินออกมาจากสนาม
“เป็นไรป่าวพี่”
“ไม่รู้ ตอนนี้ไม่เจ็บ”
มันล้มเพราะโดนเสียบที่ข้อเท้า มีรุ่นพี่สองสามคนรีบเดินเข้าไปหามมันออกมา มันก็ทำหน้าหงุดหงิด “อย่าทำเหมือนกูพิการ” น่าจะซัดโดนปากพี่ไปด้วยนะ จะได้เงียบๆหน่อย
ผ้าเช็ดตัวที่ผมพาดไว้บนไหล่ถูกพี่หมอกดึงไปใช้ ตอนนี้นั่งลงที่เก้าอี้ข้างสนาม มีเพื่อนวิ่งลงมาหามันหลายคน กำลังจะถอดรองเท้าสตั๊ดมันออกก็มีหลายคนดึงตัวมันขึ้นไปบูมมหาลัย มันเจ็บอยู่นะโว้ย! ฉลองเอาไว้ทีหลังได้ไหมวะ!!
แต่พี่หมอกก็ไม่ได้โวยวายใส่คนพวกนั้น กลับกัน ดึงผมที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างๆไปกอดคอ ร่วมบูมด้วยกัน
เสียงบูมดังก้องไปหมด เพราะพวกเราทุกคนในมหาลัยที่ยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าจะกอดคอยืนอยู่ที่ลู่วิ่งหรือจะยังอยู่แสตนด์ ก็ล้วนแต่บูมมหาลัยไปพร้อมกันๆ
พี่ป้อมขึ้นไปรับถ้วย พี่หมอกถูกหมอข้างสนามรุมทึ้ง ตรงหน้าแข้งเป็นรอยช้ำ คงถูกรองเท้าสตั๊ดถีบเต็มแรง
หมอก็ทายาให้มันไป พูดกับมันต่ออีกนิดหน่อย แต่ผมไม่ได้ฟังเพราะถูกลากไปถ่ายรูปกับพี่เอ็ม พี่เอ็มนี่จูบถ้วยเลยครับ ที่ลู่วิ่งคนเต็มไปหมด ลงมาถ่ายรูปบ้าง กรี๊ดกร๊าดบ้าง พี่หมอกก็โดนรุมถ่ายรูปเหมือนกัน
สุดท้ายพี่หมอกก็ต้องไปรับเหรียญอยู่ดี อธิบดีหรืออะไรสักอย่างเป็นคนมอบให้ ก็ถ่ายรูปแบบหน้าบึ้งๆกันไปรูปหนึ่งครับ เสร็จแล้วมันก็เดินลงมา ผมอยู่กับพี่ฟิน มองเห็นมันกำลังจะเดินมาทางนี้เหมือนกัน แต่ก็โดนเพื่อนๆดักคอไว้ก่อน
มองหน้ากัน ผู้คนเดินอยู่มากมายระหว่างระยะทางของผมกับมัน
เมื่อก่อนผมกับมันเคยอยู่ห่างกันมากกว่านี้เสียอีก ทางที่ไม่เคยคิดว่ามันจะมาบรรจบกันได้ ถึงแม้จะเป็นตอนนี้ ผมก็ยังไม่คิดว่าระยะทางของเรามาบรรจบกัน มันแค่เป็นเส้นคู่ขนาน วิ่งต่อไปเรื่อยๆ ไม่ได้แยกออกจากกัน ไม่ได้รวมกันเป็นหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หนีหายจากกันไปไหน
ผมอยู่ข้างๆมัน มันอยู่ข้างๆผม ไม่มีใครเดินนำใคร
ค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิดตามเวลาที่หมุนผ่าน ไม่มีใครที่ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ขึ้นกลับว่ามันเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลงเท่านั้น
“กูกะว่าจะพาไปเลี้ยงหมูกระทะว่ะ” ไอ้พี่เอ็มพูดขึ้นมา ผมเลยละสายตาออกจากพี่หมอก เห็นอยู่กับเกือบครบทีมแม้แต่พี่โก้ พี่แฟง พี่ปิง พี่บอล พูดง่ายๆ อยู่ครบกลุ่มก็อยู่ด้วย
พี่โก้ไปเปลี่ยนกางเกงมาแล้ว “กูคงอดอุ้มลูกแล้วแหง” ไม่เป็นไรนะพี่ เพราะยังไงก็ไม่มีวันนั้นอยู่ดี
“ผมไปด้วยคนดิ อยากกินฟรี”
“เออ ไปดิ กูเลี้ยงเลย ลากไอ้หมอกไปด้วย”
“งี้อดไปแหงเลย ฮะฮ่าๆ”
หันไปอีกที มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว แต่พอมองตรงไปข้างหน้า ก็เห็นว่ามันกำลังเดินมาหาผม ไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าผมติดมือมาด้วย “กลับบ้านกัน” มันพูดแค่นั้น แล้วเดินนำไป
“พี่ ผมคงไม่ไปด้วยหว่ะ ไว้โอกาสหน้าแล้วกัน”
“จะรีบไปจัดรางวัลให้มันอ่ะดิ”
“อะไรของพี่ว่ะไอ้พี่ฟิน พูดจาไม่รู้เรื่องหว่ะ”
“ใช่ซิ๊ กูจะเอาอะไรไปสู้มัน เป็นแค่พี่รหัสเก่าๆของมึงเท่านั้น” หน้าตาเป็นไงวะพี่รหัสเก่าๆ
“เออๆ ผมไปหล่ะ” โบกมือลาหลายๆคนสุดแขน แล้วรีบวิ่งตามพี่หมอกไป
ในสนามหญ้าที่คนเดินเต็มไปหมด แสงสว่างจากหลายๆมุมทำให้เกิดเงาทอดยาวทับกันไปหมด
หนึ่งในเงาที่เคลื่อนที่ไปมาน่าเวียนหัว มีเงาผมกับพี่หมอกอยู่ข้างๆกันไป
ไม่ต้องมีอะไรเพิ่มเติม ..แค่นี้ก็พอแล้ว….
………………………………..
…………………………
“พี่ พี่ทำได้ พี่ชนะแล้ว เย้!”
“กูว่ามันนานเกินไปที่จะพูดคำนี้แล้วนะ”
“ยังไม่พ้นเขตมหาลัย ยังทัน”
มันพยักหน้า ผมแย่งกระเป๋ามาถือเอง เห็นมันเดินกระเผลกหน่อยๆ “เจ็บมากหรือเปล่า?”
“ไม่รู้สึก”
“มันชาไง เดี๋ยวก็เจ็บ”
“กูไม่เหมือนมึง”
“ยังไง พี่ก็เป็นคนเหมือนกัน เจ็บก็บอกมาเหอะ เดี๋ยวทายาให้”
“เจ็บ”
หลุดหัวเราะเลยครับ
ตอนนี้คนเริ่มจะกลับบ้านกันแล้ว พวกผมเดินผ่านหน้าตึกวิศวะ จะไปที่ลานจอดรถ คนน้อย แสงสว่างสีส้มเปิดตามทาง ลืมไปเลย พิธีปิด เพราะนี่พึ่งจะทุ่มกว่า แต่ช่างมันเถอะ ยังไงก็เดินออกมาแล้ว ดูเหมือนพวกผมก็ลืมมันไปแล้วด้วย
“ตี๋”
“หืม?”
มันไม่พูดไรต่อ ผมหยุดยืนอยู่ข้างๆมัน
พี่หมอกเอื้อมมือมาหาผม ไม่รู้พี่หมอกจะทำอะไร เพราะผมมัวแต่มองหน้าพี่เขา รู้สึกอีกทีก็เห็นเหรียญทองที่พี่หมอกออกไปรับมาอยู่กับตัวเอง
“กูให้”
“นี่มันเหรียญของพี่”
“มันไม่ใช่ของกู มันเป็นของมึง”
“…ผมไม่ได้ลงไปเตะซะหน่อย”
“แต่ถ้าไม่มีมึง ก็คงไม่มีเหรียญนี้”
พี่หมอกพูดออกมา…ทีละคำเหมือนเผลอหลุดพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกมาเรื่อยๆ
“ถ้าไม่มีมึง ก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน”
วันนี้ผมมีความสุข
มากเสียจนผมไม่รู้ว่า หัวใจของผมที่เล็กเท่ามือนี้ จะกว้างพอที่จะใส่ความสุขนี้ลงไปหรือเปล่า
ยิ้มเสียจนปวดแก้ม ไม่ต้องให้พี่หมอกยิ้มตอบ ผมก็รู้ดี ว่าพี่ก็มีความสุขเหมือนกัน ไม่น้อยไปกว่าผมเลย
มือผมกำไว้ที่เหรียญตรงหน้าอก รู้สึกความเย็นของมัน แต่กลับอุ่นไปทั้งตัว
“พี่หมอก”
“หืม?”
มือมันลูบหัวผมอยู่ ใกล้กันแค่นี้ ไม่สนใจโลกภายนอก
พี่หมอกสำคัญกับผม เหมือนกับที่ผมสำคัญกับพี่หมอก
แค่นี้ก็เป็นเหตุผลที่หนักแน่นพอ พอที่จะทำให้ผมไม่สนใจความคิดของคนอื่น ไม่สนสายตาที่มองมา ไม่ว่าเขาจะคิดอะไรก็ตาม มันก็เป็นสิทธิของเขา ผมห้ามความคิดใครไม่ได้อยู่แล้ว
“พี่ว่าทองแท้หรือเปล่า?”
ได้ยินเสียงหัวเราะเบา…
รอยยิ้มภายใต้แสงไฟสลัว
เป็นรอยยิ้มที่ผมอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ เก็บในความทรงจำตลอดไป…
……………………………….
……………………….
“ลืมคืนกล้องพี่เต๋า!!”
……………………..
……………………………….
[Coin 34 : complete]
[23.12.54]
อีกหนึ่งตัวละครสำคัญ คัมมิ่งซูนนน (หลังสอบเสร็จนู่นเลย)
ถือคติ ก่อนสอบสองวันไม่อ่านหนังสือ :laugh: เดี๋ยวสมองจะไม่ปลอดโปร่ง ( :beat: :beat:)
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
บางทีก็อยากจะคุยกับคนอ่านมากกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแหะ o22
เอาเป็นว่า Merry Christmas แล้วกันนะฮ้าฟฟฟฟ
(ไม่ได้ผิดวันนะ เพื่อพรุ่งนี้ไง :z1:)
เห็นมีคนอยากเห็นพี่หมอก คนเขียนพยายามหาอย่างหนักหน่วงมาก แต่มันหาไม่ได้ซักที!! วันนี้แอบเจอมาภาพนึง ใกล้เคียง แต่ไม่กล้าเอารูปเขามาโพสชัดๆ ว่ารูปนี้ไปแล้วกันพอให้เห็นลางๆ (ลางแล้ว?) ไม่รู้จะตรงกับอิมเมจที่ใครหลายๆคนคิดหรือเปล่า :sad4:
(http://picpost.mthai.com/pic/3632/57410.jpg)
เดี๋ยวไว้เจอรูปหล่อๆมัวๆกว่านี้จะมาแปะใหม่ o13
-
อ่านก่อน อิอิ
+++++++++++++++++++
ตอนนี้ยาวสะใจดีจัง!! :กอด1:
พี่หมอกน่ารัก
พรุ่งนี้เราก็สอบเหมือนกัน สู้ๆนะ!! o13
-
พี่หมอก อ่านตอนนี้แล้วโคตรเขินอ่ะบิดๆ ตัวไปมาอยู่หน้าคอม 55+
-
หมอก "หวง" เวอร์มาก! แต่ก็นะ กว่าจะหา ตี๋ เจอมันใช้เวลา พอหาเจอแล้วเลยไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
โอ๋ๆๆๆๆๆ
น้องตี๋น้อยหายเร็วๆนะ
พี่หมอกเขาเป็ฯห่วงอ่ะ
:o8: :o8:
รู้สึกว่าช่วงนี้คุณพี่หมอกจะเปลี่ยนไปเยอะเลยอ่ะ
:z10: :z10:
เจอศึกหนักแบบนี้ระวังตัวเองหน่อยนะน้องตี๋น้อย
ไอ้เราก็เป็นห่วง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไอ้ลืมคืนกล้องมีเต๋า มันเป็นประเด็นต่อไปไหม
-
ขี้หึงได้โล่ห์ทีเดียวพี่หมอก
-
อ่านแล้วมีความสุขอีกครั้ง.....
ความอบอุ่น อ่อนโยน แบบไม่ต้องแสดงออกอะไรมาก
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อให้เกือบทุกวันนะคะ
รอทุกวันเช่นกันค่ะ
-
เป็นใครก็อิจฉาตี๋ทั้งนั้น :fire:
-
55555+.....ตี๋แมร่งรั่วดีว่ะ 555555+
-
ตัวละครสำคัญที่กำลังจะโผล่มานี่ทำให้อดระแวงแอนด์สงสัยไม่ได้เลยว่าเป็นใคร จะมาดีมาร้าย น้อ
ใช่คนที่ช่วงนี้พี่หมอกโทรศัพท์คุยด้วยตอนดึกๆบ่อยๆหรือเปล่าหว่า ภาวนาให้มาดีกะพอ
พี่หมอกสุดยอดขี้หวงเวอร์ๆ เกือบมีเรื่องกับเพื่อนร่วมทีมไปแล้วไหมล่ะ
ตอนที่เรียกตี๋จากบนเวทีนี่แอบตกใจแทน กร๊ากกก ทำไปได้ สมกับเป็นพี่หมอกจริงๆ
ชอบอีกที่ตี๋เปรียบตัวเองเหมือนผปค.ที่เห่อลูกวันงานกีฬาสี แล้วตามถ่ายรูปพี่หมอก น่ารักกกนะน้องตี๋
สุดท้ายอยากให้พี่หมอกหลุดพูดสิ่งที่คิดออกมาบ่อยๆ หัวใจพองโตเมื่อได้ฟังไปตามๆกันกับตี๋น้อย
พรุ่งนี้สอบแล้วสู้ๆนะคะ ขอให้ทำข้อสอบได้เยอะๆ ข้อไหนไม่แน่ใจขอให้เดาถูก
:3123:
-
น่ารัก :-[
:กอด1:
-
ไอ้เวอร์ ไอ้หมอกมันเวอร์ ถ้าตี๋มันปวดฉี่ หมอกมันจะคิดว่าตี๋เดินหนีมันไหมเนี่ย
หวงเกินคำบรรยายจริงๆ ไอ้รักในสายหมอก(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-1.gif)
ตัวละครอีกตัวนี่จะชื่อ ไอ้ป้อม หรือเปล่าอ่ะ คำถามมันโดนจริงๆ
ถามกันแบบนี้เดี๋ยวให้หมอกเคลียร์ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168-1.gif)
-
:a5:
อ่านทันแล้วเรื่องนี้ !!!
น่ารักมากๆเลย ฮาได้อีก o13
เราก็จะสอบ GP เหมือนกัน หนังสือไม่อ่าน 555
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
พี่หมอกนี่ขี้หวง
คงเส้นคงวาดีจริงๆๆ
-
ชอบม๊วมๆ ค้าาาาาาาาาาา(วิบัติเพื่อเสียงนะจ๊ะ)
เป็นพระเอกที่ไม่น่าหมั่นไส้เลย เพราะน่าเอ็นดูแทน >////<
ปกตินิยายนางเอกจะเด่นกว่าพระเอก แต่เรื่องนี้อิมเมจพระเอกเด่นเวอร์ๆ น่ารักอะ
-
ใครจะโผล่มาอีกอ่า ไม่เอาชะนีนะ เอาเป็นชายหลุ่มได้มั้ย มาแย่งจีบน้องตี๋ พี่หมอกมันจะได้ดิ้นบ้าง ฮิฮิ กลับไปนี้ตี๋จะจัดรางวัลให้พี่หมอกแกมั้ยหนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หมอก น่ารักเกินไปแล้ว........
จุ๊บๆ :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดด :mc4:
น้องตี๋กลับไปจัดรางวัลชุดใหญ่สิคะ 55555555
โอยๆๆๆๆๆๆ
เปิดตัวให้กระจ่างกว่านี้เซ่ แค่นี้มันยังไม่สะใจอ๊ะ :z3:
-
อีพี่หมอกนี่ตั้งแต่ดวงตาเห็นธรรม น่ารักเว่อๆ :laugh: น้องตี๋ก็น่ารัก อิๆ :กอด1:
-
โอ้ยยยยยยยย อยากจะสำลักความหวานตายคาคอมค่ะ น่ารักมากกกกกกกก
-
อยากกอดอิพี่หมอก สุดยอดในสามโลก o13
-
พี่หมอกมันจะน่ารักไปไหนเนี่ย
-
หวานๆๆๆๆ
:o8: :o8: :o8:
-
มึงจะไปไหน ป๊าดดดดด ไม่แคร์ผู้คนกันเลย ชัดเจนและจริงจัง
ใครจะโผล่มา คัมมิ่งซูน ใบ้หน่อยดิ
-
พี่หมอกซึ้ง อิอิ ได้กำลังใจชั้นดีอย่างจะไม่ชนะก็ให้มันรู้ไป
-
โฆษณา = ชวนเชื่อ จูงใจ
...ให้หลงกด!!
http://www.facebook.com/pages/Cn9095/313498008670660 (http://www.facebook.com/pages/Cn9095/313498008670660)
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ฝากแฟนเพจข้าน้อยไว้ในอ้อมอกอ้อมใจ :กอด1: ไว้จะอัพเดตหลายๆเรื่องในนั้น กับลงตอนสั้นๆ(มาก) ในนั้น ฝากด้วยคัฟ
-
กรี๊ดด image พี่หมอก คล้ายๆพี่จู วินยอน (จอน วิญญู)แบบนี้ถูกใจมากกก
ชอบอะ พี่เค้าหล่อด้วยฉลาดด้วย คิดออกเลยว่าทำไมอยู่เฉยๆสาวๆถึงหลง หุ่นเป๊ะ หน้าเป๊ะ
ตอนนี้ตี๋หมอกอ่านแล้วอิ่มมากๆ มีความสุขอะค่ะ
-
สุขที่เราอยู่ด้วยกัน (:
ชอบบบบบ พี่หมอกกับตี๋
พี่หมอกหวงตี๋มากๆ
ก็เพราะกว่าจะหาเจอใช่ง่ายๆเนอะ
ไม่รู้จะพูดยังไง มันอิ่มๆ ..
สุขจนล้นน
หวังว่าตัวละครที่มาเพิ่มจะไม่ทำเรื่องดราม่านะคะ
55555555
+1 ให้คนแต่ง จุ๊บๆ
-
:mc4:
:o8:
o18
o13
บรรยายไม่ถูก ตามอีโมเลย :laugh:
_________________
สอบสู้ๆนะคะ o13
-
รูปพี่หมอกของคนเขียนนี่มา เป็นเงาหมอกเชียว มองไม่ค่อยเห็นเลย เอิ่ก...
พี่หมอกขี้หวงมากกกก >< แต่ชอบนะแบบนี้ โฮะๆๆๆๆๆ :กอด1:
ตัวละครใหม่เป็นใครหนอ ใช่คนที่ขัดขาพี่หมอกปะ??
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
เย้ในที่สุดก็ตามทัน เรื่องนี้ซึ้งดีอ่ะ ช๊อบชอบ!!
ตั้งใจทำข้อสอบนะ o13 o13
-
หวงจิงก็ขอให้รักษานำ้ใจด้วยนะ
-
พี่หมอกตอนนี้น่ารักอ่ะ ชอบๆ :impress2:
แต่เริ่มกังวลนิดๆ ถึงคนที่จะมีบทเข้ามา .... ใครน๊า :เฮ้อ:
-
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากให้ทั้งคู่เปิดเผยจัง อิอิ
-
ตอนหน้าจะ NC มั้ยยยยย :impress2:
ตี่ให้รางวัญพี่หมอกด้วยน้าาา o18
คุณคนเขียน เหมือนเราเลยฮ่าๆ อ่านก่อนสอบ 1-2 วันกันลืม ฮิฮิ :laugh:
-
พรุ่งนี้ก็สอบ GAT PAT เหมือนกันค่ะ TT
อ่านหนังสือเหนื่อยๆ แวบมาเจอพี่หมอก
โอ้ยยย มีกำลังใจเพิ่มอีกเป็นล้าน พี่หมอกจะเท่ไปหน๊ายยยยย
เรามาสู้ไปด้วยกันนะคะ คนแต่ง TT
-
ยิ้มตามเรยอ่า
พรุ่งนี้แล้ว สู้ๆนะคับ โค้งสุดท้ายแล้วขอให้สมหวังน๊า
ปีหน้าก็ตาผมละซิเนี่ย :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากจะกระโดดกอดพี่หมอก (โดนตี๋ตบ) ฮ่าๆๆๆ
-
จะเอาอีกกกกกกกกกกกกกกกก
:-[
ว่าแต่คัมมิ่งซูนนี่ใคร???
-
ทุกนาทีที่ฉันมีเธอ ใจของฉันพบความสุข
และทุกเวลาที่เราใกล้กัน สิ่งไหนก็ไม่สำคัญเท่าฉันกับเธอ
:กอด1: หลังจากสลบสไล+เน็ตเน่า ในที่สุดเราก็ได้พบกันนนนน :กอด1:
-
รู้สึกเหมือนว่าจะจบแล้วเลยอ่ะ ไม่น้าาาาาาาาาาา
ตอนนี้รักพี่หมอกมากเลย พี่หมอกน่ารักอ่ะ ใจดีกับตี๋น้อยจริงๆ ชอบๆ
สงสัยคู่พี่ฟินกับเฮียต่อแน่เลย แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆ
-
เย้~ พี่หมอกชนะแล้ว :mc4:
ช่วงนี้คู่นี้บรรยากาศดี ชอบๆๆ
จะรอตอนต่อไปนะ :impress:
-
จอห์นหล่อไม่ถึงขั้นหมอกหรอก อิอิ แอบชอบหมอกจัง
-
โอ้ว โพลล์ใหม่ ตามมาจิ้มโลดค่ะ
จิ้มตามที่คิดและอยากให้เป็น อยู่กับเราไปอีกนานๆนะ
คิดว่าเรื่องยังมีประเด็นอีกเยอะะะเลย
อิมเมจพี่หมอกนี่มองแว้บบบแรกแบบผ่านๆนึกว่าพี่ด. พอมองดีๆ อ้าว พี่จ. นิหว่า
ถ้าพี่หมอกรับความฮาของพี่จ.มาด้วย สงสัยฝูงชนคงได้แตกตื่น นึกว่ารั่วตามน้องตี๋แหงๆ ก๊ากกก
(ทำไมต้องทำอักษรย่อไม่เข้าใจตัวเอง กรั่กๆๆ)
:z2:
-
ไม่ใช่ทองแท้หรอกตี๋ ^^
-
นอ้งหมอกแอบหวาน
แต่น้องหมอกเล่นบอล ให้ความรู้สึกแบบวว่า ทั้งสนามบอลหมอกลงจัด อากาศกำลังถึงขั้วโลกเลย
-
หวงตี๋จริงๆ ไม่มีแคร์ใครนอกจากตี๋
-
คนมาใหม่จะพา มาม่า มาด้วยหรือเปล่า
กลัวจริง ๆ ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย
:L2: :L2:
-
ไม่ผิดหวังเลยที่เป็นแฟนคลับหมอกมาตลอด นายสุดยอดมาก
ว่าแต่คนที่คุยโทรศัพท์ด้วยนี่ใคร อยากรู้
-
เข้าใจพีหมอกที่หวงตี๋นะ. น่าร๊ากดี
บางทีเหมือนพี่หมอกก้อไม่กล้าพูดสิ่งที่ต้องการ
แต่โดยรวมก้อดีขึ้นแล้วละ o13
-
พี่หมอกติดตี๋ขนาดนี้ ทุกคนท่าจะรู้แล้วมั้งว่าเป็นอะไรกัน อิอิ
สุขสันต์วันคริสมาสและแฮปปี้นิวเยียร์ค่ะ คนแต่งสู้ๆนะเรื่องสอบ
-
:o8: :o8:
พี่หมอกพี่หมอกกกกกก รู้แล้วว่าหวงเว่ย ออกสื่อจริงจังอ่ะพี่
ตอนนี้รู้สึกว่าตี๋จะโดนขุนไปหลายนะเนี่ย ระวังพุงย้อยเน่ออออ (เหมือนเรา :o12:)
คนที่จะโผล่มาคือใครซักคนในบ้านพี่หมอกเปล่าหว่า ? พี่ชายพี่หมอกรึเปล่า ??? หรือพ่อ ???
หรือไม่ใช่เลย ??? เฮ้ยยยยย เค้าลุ้นอะ เอาไงก็เอามาม่าก็จัดไป แต่ขออย่าอืดนะจ้ะ
คนเขียนสอบที่สนามสอบไหนจ้ะ สู้ๆน๊าาาา :กอด1: :กอด1:
-
ตัวละครมาเพิ่ม มาม่าเพิ่มด้วยหรือเปล่า
-
แหม่ ถ้าทองแท้ก็หลายหมื่นนะนั่้นตี๋ :laugh:
-
อร๊ายยย ไม่ไหวแล้วอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่หมอก
พี่หมอกน่ารักจริงๆๆๆ
น้องตี๋ พี่หมอกได้เหรียญทอง น้องตี๋จะให้อะไรเป็นของขวัญ o.O!!! :o8: :-[
-
พี่หมอกน่ารักไม่ไหวแล้วววว :-[ :-[ :-[
-
น้องตี๋ไม่ให้รางวัลพี่หมอกหน่อยหรอที่แข่งบอลชนะน่ะ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :z1: :jul1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
หมอกจะเก็บตี๋ไว้กับตัวตลอดเลยหรอ
ปล.ตัวละครที่ว่านี่ คือพ่อพี่หมอกรึป่าว
-
สองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากๆ :o8:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบพี่หมอก :-[
ตี๋เห็นแก่บ้างอะไรบ้างก็ได้นะลูก :z3:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ (?) :laugh:
-
"ไอ้พี่หมอกขี้หวงหว่ะ" แต่ทำไมตรูชอบว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า :-[
"ทำได้ทุกอย่างเพื่อคนคนเดียว
มีสองตาไว้มองแค่คนคนเดียว
มีสองแขนอบอุ่นไว้กอดเพียงแค่คนคนเดียว
มีรอยจูบหวานตรึงใจให้แค่คนคนเดียว
และมีหัวใจที่มอบไว้ให้แค่คนคนเดียว"
อ๊ากกกกก ถ้ามีใครบนโลกนี้เหมือนพี่หมอกอีกคน ตรู"ขอจองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" :z2:
ตัวละครเพิ่มอีกตัว??? พี่เมฆ!!! หรือปล่าววววววววววว (เดามั่วเว่ย 555)
ปล.สู้ ๆ ในการสอบพรุ่งนี้ มะรืนนี้ และพรุ่งนี้ของมะรืนนี้นะ ^ ^ :mc4:
-
ยู้ว ฮูว สอบพรุ่งนี้ใช่ม้ายยยย สู้ๆน้าาา ทำได้อยู่เเล้วว ตั้งใจทำเน่อ :3123:
ตอนนี้เค้าก็เคลียร์งานเตรียมปิดปีใหม่ ฮูเร่!!!!
อ่านจบตอนนี้ ตัวละครใหม่จะมาแล้ว ใครจะมาน้อ คุยโทรศัพท์บ่อยๆด้วย
พี่ป้อม หรือพ่อ พี่เมฆ จะกลับมาจากต่างประเทศอ่อ?? ก็เดามั่วกันไป :laugh:
พรุ่งนี้มาป้ะ เค้ามาพรุ่งนี้อีกวัน ไม่อยู่ยาวเเล้ว ไปเที่ยว เดี๋ยวเที่ยวเผื่อ 555
แต่คราวนี้เอาพี่หมอกมาฝากไม่ได้เเล้วอ้ะ หัวหินไม่มีพี่หมอก :z3:
ปล1.คิดถึงเฮียฮ้งอ้ะ :man1:
ปล2.โพลข้างบนมันไรอะ ไม่อยากจิ้มซักกะอัน มีอันนี้ให้จิ้มมั้ยอ่ะ =ไม่จบๆๆ ไม่อยากให้จบเล้ยย :serius2:
ปล3.รักคนเขียน :จุ๊บๆ:
-
ไม่ได้อ่านมาหลายวัน
พี่หมอกน่ารักที่สุดเลย
-
เพราะเป็นคนสำคัญไง ก็เลยทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงเว่อร์ตามสไตล์พี่หมอกเขาล่ะ
-
หมอกน่ารักอะ
มีหวงตี๋ซะด้วย
ทำข้อสอบให้ได้นะคะ
-
น่ารักมากๆ ชะนีมันตายสนิทใช่มั้ยคะ
-
พี่หมอกขี้หึงเวอร์ๆๆๆๆ
น่ารักอะ ชอบๆๆๆ
-
“พี่หมอกขี้หวงหว่ะ” :กอด1:
ขอให้สอบได้คะแนนเยอะๆ นะครับ สู้ๆ o13
-
:man1: ตี๋
:m3: พี่หมอก
:จุ๊บๆ: คนแต่ง
-
:กอด1: :กอด1:
-
ยาวจุใจมาก...พี่หมอกน่ารักอ่ะ
ชอบภาษามาก ๆ เลยค่ะ ไม่ใช่ที่อ่านง่ายหรือคำพูดทั่ว ๆ ไปในเนื้อเรื่องนะ...แต่เป็นบทบรรยายที่ตี๋กับหมอกใช้อธิบายบรรยากาศในเรื่องและความรู้สึกของตัวเอง มันกินใจจนชะงักไปพักนึงเลย
-
พี่หมอกอย่างกะฮีโร่เถื่อนๆ!
เท่ไม่หยอกก
:-[ :-[
น้องตี๋ดื้อมากกกกกกกก น่าจับตีก้นซะให้เข็ด
:haun4:
-
:mc4: เย้ตามอ่านทันแล้ว
สงสัยตัวเองว่าข้ามเรื่องนี้ไปได้ไง สนุกมาก
อยากกินพี่หมอกมาก อร๊ายยยยยยยย ผู้ชายแบบนี้ อยากได้ อยากกิน อยากฟัด ( :z6: แม่ยกพี่หมอกกระหน่ำทีน)
ขี้หึงขี้หวงสุดๆ อยากโดนแบบนุ้งตี๋มั่ง :o8:
พี่หมอกกำลังกลับลงมายังยังโลก แล้ว หลังจากไปเป็นเทพที่เราเข้าไม่ถึงอยู่นาน :laugh:
ต้องใช้เวลาอยู่แล้วเนอะ พื้นฐานเป็นคนดีแต่แค่สร้างเกาะกำบังที่มันหนาพิเศษเพราะมันสร้างมาเกือบ 20 ปี จะให้มาพังลงใน 2-3 เดือนก็คงไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่มีน้องตี๋ มันก็ค่อยๆเซาะค่อยๆพังไปเองแหละ จับมือเดินไปด้วยกันตลอดน่ะ :กอด1:
คนเขียนก็สู้ๆน่ะ :mc4: ขอให้สอบได้ สอบโดน อ่านแล้วเข้าหัว นอนทับหนังสทอแล้วมันออสโมซิสเข้าหัวไปได้ :laugh:
-
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆอ่ะ
แบบว่าดูอบอุ่นมากกกกก
-
เพิ่งมาตามอ่านเรื่องนี้ เมื่อวาน ตอนนี้ตามอ่านทันปัจจุบันแล้ว
ชอบหมอกอ่ะ หุหุ >_<
-
:m28:
หล่อๆ มัวๆ
จะหามาทำมายยยยยยยยยยย :angry2:
แต่ว่าตอนนี้ไอ้พี่หมอกนี่สุดหล่อเลยอ่ะ
แบบว่าได้ใจ
:-[ :-[ :-[
-
เห้ยยยยยยย
น่ารักอะ ชอบมากมากเลย :impress2:
-
Gift
ในเดือนธันวาคม ที่อีกไม่นานก็จะถึงปีใหม่
ทำอาชีพครู นับจนถึงวันนี้ก็เกือบจะสองปีเต็ม
ก่อนหน้านี้เคยฝึกงานอยู่แถวปริมณฑล แต่เมื่อทำมาถึงจุดๆหนึ่ง ก็อยากจะย้ายมาทำงานใกล้บ้าน จึงเลือกโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง ประจวบเหมาะกับตำแหน่งที่ว่างอยู่ ผู้ใหญ่เบื้องบนเลยเซ็นอณุมัติให้ย้ายมาที่นี่
เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนทั้งโรงเรียนประมาณสามร้อยกว่าคน เปิดสอนตั้งแต่ประถมหนึ่งจนจบประถมหก เป็นโรงเรียนรัฐ จึงเป็นเด็กนักเรียนยากจนมาเรียน ในเด็กจำนวนนั้น เธอปราดตามองผ่านๆแล้วก็สะดุดตาเข้ากับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นเด็กตัวเล็กเมื่อเทียบกับเด็กประถมหกทั่วไป ผิวสีขาวออกเหลือง ตาโต จึงทำให้พูดได้ไม่เต็มปากว่าเป็นเชื้อชาติจีน หน้าเปื้อนดิน มีรอยถลอกเต็มขาไปหมด ทำหน้าตาบึ้งตึง แบะปากเหมือนจะร้องไห้แต่ก็พยายามอดกลั้นไว้ เดินเท้าเปล่าไปรอบโรงเรียนไปมาหลายครั้ง มองจากตรงห้องพักครูตรงนี้ก็เห็น
ช่วงแรกๆเธอไม่ได้สนใจ คิดว่าเป็นการแกล้งกันของเด็กทั่วๆไป เคยมีคนบอกไว้ว่าถ้าไม่หนักถึงขั้นมีใครเสียหาย ไม่จำเป็นต้องเขาไปยุ่ง เพราะเป็นชีวิตที่เด็กจะต้องเจอ ผู้ใหญ่อย่างเราจะปกป้องให้ตลอดไปไม่ได้
แต่เพราะเห็นมาหลายวันแล้ว ตอนมาโรงเรียนบางวันก็เดินเท้าเปล่ามา พอจะเดินเข้าไปคุยด้วยก็วิ่งหนีไปบนทางหินกรวด ยามที่เด็กคนนั้นยกเท้าขึ้น จะเห็นรอยแดงเต็มฝ่าเท้าไปหมด
แบบนี้โดนเพื่อนแกล้งหนักไปหรือเปล่า
เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆนั้นก็มอมแมม บางวันก็เปียกน้ำ เหลือบเห็นตาแดงๆก็อยากจะเข้าไปปลอบ แต่อีกฝ่ายก็วิ่งหนีไปตลอด เหมือนไม่ต้องการคำปลอบใจ
ลองพูดกับครูรุ่นพี่ดู ได้รับคำปรึกษามา เลยลองเอาไปตักเตือนนักเรียนหัวโจกในห้องดู
แต่เพราะว่าป.6แล้ว เด็กทะโมนกลุ่มนั้นจึงไม่คิดจะสนใจฟังเท่าไหร่ มองไปหลังห้อง เด็กคนนั้นนั่งอยู่โต๊ะริมหน้าต่าง แยกโต๊ะออกมานั่งคนเดียว มองออกไปข้างนอก ไม่สนใจเรื่องในห้องสักนิด
พอถึงเวลาเลิกเรียน เธอจึงลองนั่งรออยู่ที่หน้าห้อง ไม่ได้ยื่นหน้าเข้าไปมอง เพราะอยากจะฟังเสียงของเด็กๆ
“แม่เราบอกว่าแม่นายคลอดลูกเอง ไม่มีพ่อ”
“ฮ่าๆๆ ไอ้ลูกไม่มีพ่อ”
ใจกระตุก
เรื่องแบบนี้..ไม่ใช่เรื่องที่จะนำมาล้อเล่นกันได้เลย
เพราะพึ่งเข้าทำงานใหม่ จึงยังไม่รู้ประวัติส่วนตัวของเด็กแต่ละคนดีนัก อย่างเรื่องนี้ก็ไม่รู้
เสียงหัวเราะนั่น ฟังดูโหดร้ายเกินกว่าจะหลุดออกมาจากปากเด็กประถม
หรือเพราะยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจเรื่องยุ่งยากแบบนี้กันนะ แต่เด็กคนนั้น ความคิดโตระดับไหน ระดับที่จะเสียใจกับเรื่องแบบนี้หรือเปล่า
“พี่นายก็เหมือนกันใช่ไหม พ่อเดียวกันหรือเปล่า?”
“ความจริงไม่ใช่ว่ามีพ่อหลายคนหรอไง”
ได้ยินเสียงตึง เหมือนอะไรบางอย่าง บางอย่างที่หนักพอจะเกิดเสียงแบบนั้นได้ ล้มลงกับพื้น รีบวิ่งเข้าไปดูในห้อง เด็กตัวเล็กๆคนนั้นกระโดดเข้ากระโจนใส่เด็กผู้ขายคนที่ตัวใหญ่กว่า ซัดหมัดรัว เท่าที่กำปั้นเล็กๆนั้นจะมีแรง
เพื่อนคนอื่นๆได้แต่ยืนอึ้ง เด็กทะโมนหัวโจกร้องโวยวาย ยกมือปัดป้อง แต่ความโกรธ บางครั้งก็ทำให้เรามีแรงเยอะขึ้น
“หมายความว่ายังไง ไม่มีพ่อแล้วจะเกิดมาได้ยังไง ม๊าเราเป็นคนดี ทำไมต้องมาว่าม๊าเราด้วย คนอย่างพวกแก…คนอย่างพวกแกมีสิทธิพูดอะไรแบบนี้ด้วยหรอ!!!!”
น้ำตาหยดเปื้อนไปตามแก้มสีแดง คิ้วขมวดเข้าหากัน พูดซ้ำไปมา “คนอย่างพวกแกจะไปเข้าใจอะไร” ไม่เข้าใจ เพราะไม่รู้จึงไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เจอเรื่องอะไรมา แต่คงจะเป็นเรื่องที่หนักหนาเกินกว่าเด็กในวัยเดียวกันเข้าใจ
“หยุด…หยุดเดี๋ยวนี้นะ อธิษฐาน หยุดทำร้ายนันทกรนะ!”
แรงผู้หญิงวัยจะสามสิบฟังแล้วอาจจะดูตลก แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะดึงอธิษฐานออกจากตัวเด็กทโมนนั่นได้ พอทั้งคู่ถอยออกมาจากกัน เด็กชายในตัวเธอก็ตะโกนเสียงดัง โวยวายไม่ได้ศัพท์ ต่อยหมัดไปในอากาศมั่วไปหมด ได้ยินบางคำ “เอารองเท้าเราคืนมานะ กระเป๋าด้วย” แต่ก็ปนไปกับเสียงสะอื้น ที่เสียดแทงลึกเข้าไปในใจของเธอ
น่าสงสาร
เด็กคนนี้..น่าสงสารเหลือเกิน
แต่ไม่ว่ายังไง ทำความผิดก็ยังเป็นความผิด ไม่อาจจะใช้ความรู้สึกส่วนตัวเข้ามามีปะปนในหน้าที่ได้ สุดท้าย เด็กคนนั้นก็ถูกไม้เรียวหวดไปสองที โดนครูใหญ่เรียกพบผู้ปกครอง แต่ก็เข้าไปขอร้องไว้ เล่าเหตุผลให้ครูใหญ่ฟังอยู่นาน กว่าจะทำความเข้าใจกันได้
เด็กทโมนนั่น ตกเป็นเหยื่อในคดีนี้ ทั้งๆที่จริงแล้ว เป็นคนจุดเรื่องทั้งหมดนี่ขึ้น ทำไมกันนะ ทำไมผู้ใหญ่บางคนถึงไม่รับฟังสิ่งที่เด็กพูดเลย คิดว่าเป็นแค่คำพูดเด็กๆจึงไม่ใส่ใจอย่างงั้นหรือ?
มองออกไปนอกห้องพักครู เด็กคนนั้นหยิบถุงที่ขอจากภารโรงใส่หนังสือหิ้วกลับบ้าน ลองถามนักเรียนหญิงในห้องดู ก็บอกว่ากระเป๋าสะพายถูกขโมยไปตั้งแต่วันจันทร์แล้ว โดนแกล้งแบบนี้มาตั้งแต่ขึ้นป.6 ก่อนหน้านี้ พี่ชายที่เคยอยู่โรงเรียนนี้จะเป็นคนปกป้องเด็กคนนี้ไว้ตลอด แต่พอพี่ชายไปต่อมัธยมที่โรงเรียนอื่น เรื่องแบบนี้จึงเกิดขึ้น
เท้าเปล่า..
หินกรวดนั่น ตากแดดมาทั้งวัน ร้อนระอุ เห็นเด็กคนนั้นยกแขนเลอะๆขึ้นเช็ดหน้าจนหน้าเปื้อนรอยดำเป็นทางยาว ไม่มีน้ำตาแล้ว ดูก็รู้ว่ากำลังอดทนอยู่เต็มที่
เธอรีบเก็บของ บอกลาครูที่ยังตรวจการบ้านเด็กในห้องพัก แอบเดินตามเด็กคนนั้นไปเงียบๆ
บ้านไม่ได้ห่างจากโรงเรียนเท่าไหร่นัก สำหรับผู้ใหญ่ ใช้เวลาเดินประมาณสิบนาที แต่เพราะว่าเป็นเด็ก จึงใช้เวลานานกว่านั้น บางครั้งก็แวะเล่นกับหมาในรั้วบ้านคนอื่น ดูท่าจะสนิทกันดี เห็นแอ่งน้ำสะอาดหน่อยก็รีบเอาเท้าลงไปแช่ บางครั้งก็เบ้หน้า อาจจะมีแผลที่เท้า
พอถึงบ้าน ก็ยื่นหน้ามองเข้าไปในรั้ว เป็นบ้านไม้สองชั้นสีฟ้า ไม่ได้โทรมจนอยู่ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีนักเท่าไหร่ มองจากตรงนี้ นึกถึงภาพในอดีตของบ้านตรงหน้า คิดว่าอาจมีเรื่องที่ทำให้การเงินทางบ้านมีปัญหา เพราะดูไม่ใช่เด็กยากจน ผิวพรรณเนียน หน้าตาน่ารัก ด้านนิสัยมีความอดทน รับผิดชอบสูง ถูกสอนมาเป็นอย่างดี แต่ที่แสดงกริยาแบบนั้นออกไป คงเพราะทนมานาน จนสองบ่าเล็กๆนั้นรับไม่ไหว
แอบเอาถุงนั่นเข้าไปซ่อนในพุ่มไม้ ตะโกนเสียงดังเข้าไปในบ้าน “ม๊าคร้าบ ตี๋กลับมาแล้ว” ได้ยินเสียงผู้หญิงตอบกลับ ตามมาด้วยเสียงอุทาน เดินเข้าไปใกล้บ้านหลังนั้นอีกหน่อย ได้ยินเสียงพูดคุยไม่ชัดนัก แต่ฟังแล้ว ก็อดหดหู่ใจไม่ได้ คงไม่มีใครยิ้มออกที่เห็นสภาพลูกตัวเองแบบนั้น
กลับถึงบ้าน นอนคิดจนถึงดึก หลับตาทีไรก็เห็นภาพเด็กคนนั้นเม้มปากแน่น ดวงตาจ้องเขม็งไปที่เด็กหัวโจก
ทั้งที่ดึกขนาดนั้นแล้ว แต่เพราะทนไม่ไหวจริงๆ จึงปั่นจักรยานไปที่ตลาดนัดแถวบ้าน ตรงไปที่ร้านโชว์ห่วย ขายทุกอย่างตั้งแต่เครื่องใช้ไฟฟ้ายันไม้ขีด เลือกของชิ้นหนึ่งมา ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันดีหรือเปล่า แต่สบายใจเมื่อได้สิ่งนั้นมาไว้ในมือ
ปั่นกลับไปที่บ้านเด็กคนนั้น ไม่ลืมเขียนจดหมายแผ่นเล็กๆลงบนกระดาษที่ขอมาจากร้านขายของชำ เหวี่ยงกล่องนั้นข้ามไป ภาวนาขอให้ฝนไม่ตก แม้ว่าจะเป็นเวลาใกล้สิ้นปีเต็มทน แต่อากาศก็เอาแน่เอานอนไม่ได้
กดกริ่งแล้วรีบปั่นจักรยานหนี รู้ตัวดีว่าทำอะไรไม่เหมาะสมกับเป็นครูเลย แต่กลับรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
วันรุ่งขึ้น
รีบมาโรงเรียนแต่เช้า เด็กคนนั้นยังมาไม่ถึงโรงเรียน รอด้วยใจที่ตื่นเต้นในห้องพักครู เหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างหลายต่อหลายครั้ง จนใกล้เวลาเข้าเรียน ก็เห็นเด็กคนนั้นกำลังวิ่งเข้ามาในโรงเรียน
ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
นี่เป็นครั้งแรก ที่เห็นรอยยิ้มของเด็กคนนั้น มันดูบริสุทธิ์ จริงใจ เต็มไปด้วยความสดใสแบบเด็กๆที่ทำหัวใจคนมองพองโตไปด้วย ยิ้มตอบกลับไป โดยที่รู้ว่าเด็กคนนั้นไม่มีทางเห็น
เท้าที่เคยว่างเปล่า รองเท้าคู่ใหม่เข้ามาแทนที่
ตื้นตันไปทั้งอก…
กระดาษแผ่นนั้นที่เขียนว่า “ของขวัญปีใหม่” เธอคงจะได้รับแล้ว
อธิษฐาน..
ครูขออธิษฐานให้ปีหน้าของเธอ…เต็มไปด้วยความสุขนะ
………………………………
……………………….
[Gift : complete]
[24.12.54]
รวมถึงปีใหม่ปีหน้าของทุกคนด้วย
รายงานการสอบวันนี้
ตอนเช้า สอบ Gat ครึ่งแรก เชื่อมโยง ทำเสร็จตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก นั่งวาดรูปไปอีกชั่วโมงจนหมดเวลา ครูุคุมสอบแซว"นี่สอบวาดรูปหรือเนี่ย" ก็เล่นวาดภาพเปอร์สเปกทีฟ ขนาดนั้นเลย o22
Gat อังกฤษ ฉลุย
ตอนกลางวัน หัวเราะเฮฮาปาจิงโกะ
ตอนบ่าย เข้าห้องสอบ Pat 1 วัดความถนัดทางคณิตศาสตร์
การสอบในวันนี้ทำให้ได้รู้ว่า...ความถนัดที่ว่านั้น ไม่มีในตัวตูเลย o22
เปิดมา สภาพนี้ >>> :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
คนข้างๆถึงกับช็อค ฟุบหลับตั้งแต่ชั่วโมงแรก คนค่อยๆทยอยตาย จนมีแต่ซากศพเกลื่อนห้องไปหมด ครูคุมสอบข้างๆ ผู้หญิง เดินไปเดินมาสร้างเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น แต๊ก แต๊ก แต๊ก แถมพอมานั่งข้างๆ กลิ่นน้ำเหม็นก็เหม็นเสียจนอยากอ้วก นั่งหลังสุด มุมสุด โดนประกบ :sad4:
สามคำแด่ข้อสอบเลข "ดาว-อัง-คาร"
ข้อสอบแบบนี้ คนบนโลกทำไม่ได้หรอกคร้าบบบ!! ต่อให้ไปเกิดใหม่ ตีลังกาคลอด ก็ทำไมไ่ด้หรอก!!! ถึงกับนั่งพูดกันเลยทีเดียวว่านี่มันยากที่สุดเท่าที่มันเคยมีมาเลยนี่ว่า ปีตูด้วย โอ้มายพระพุทธพระสงฆ์!!! แจ็คพอตเเตก :z3:
พรุ่งนี้สอบ Pat2 ต่อ แกล้งตายดีไหมเนี่ย....
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งจัง
และอ่านตอนนี้แอบฮาการสอบของคนแต่งด้วย
ยังไงก็สู้ๆนะ
-
ข้อสอบสมัยนี้ ยากแท้หยั่งถึง
-
อดีตของตี๋และหมอกน่าสงสารไปคนละแบบ :monkeysad:
แต่อดีตแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ป.ล. pat 2 สู้ๆ นะ ได้ข่าวว่า gat ง่าย
-
มันก็ต้องยาก ๆ แบบนี้แหละน้องเอ๋ยยย อะไรที่ได้มาง่าย ๆ ก็ไม่ภูมิใจน่ะสิ สู้ต่อไปทาเคชิ
-
:monkeysad: สงสารตี๋
แต่ถึงจะได้รองเท้าใหม่ ก็ไม่แคล้วโดนพวกหัวโจกแกล้งอีกรึเปล่า :z3:
-
น่ารัก...ตี๋น้อยของเราน่ารักมากมาย
ซึ้งค่ะ
-
อ่านแล้วน้ำตาไหล สงสารตี๋อ่ะ กว่าจะโตคงต้องอดทนมากๆ
-
สงสารตี๋ อ่านไปน้ำตาซึม :sad4:
เรื่องสอบก็สู้ๆนะจ๊ะ ^^
-
เปนกำลังใจให้
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุุณสำหรับของขวัญ ซึ้งมาก
เราไม่ค่อยเจอครูแบบนี้ซักเท่าไหร่
สำหรับการสอบก็สู้ สู้ นะคะ
-
:a5:
ใช่เลยค่ะ
PAT 1 ถ้าจะยากขนาดนี้ เอามีดมาเสียบกันเลยดีกว่า
(ช็อคตั้งแต่อ่านหน้ากระดาษคำถาม)
o22
มันคือข้อสอบดาวอังคารจริงๆ
:z3:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
และขอให้โชคดีสำหรับการสอบวันพรุ่งนี้นะฮับ :3123:
-
เปนปีที่ดีแล้ว เจอพี่หมอกแล้วไ ม่มีใครแกล้งตี๋แล้ว จิงๆ
สู้ๆกับ GatPat เราผ่านมันมาแล้ว
-
อยากเจอครูแบบนี้อ่ะ
ไม่ได้ไรนะ แต่ส่วนใหญ่เราว่าครูบรรจุใหม่มันดีกว่าอ่ะ
ไฟแรงดี หัวไม่ค่อยโบราณด้วย :กอด1:
-
555+
ตอนสอบเป็นเหมือนกัน pat ตายตั้งแต่ชั่วโมงแรกเลย 555+
แล้วครูคนนี้เป็นใครงิ
-
สงสารตี๋ เเต่ยังไงก็ผ่านมาเเล้ว อดีตที่ไม่ดีลืมๆมันไปซะ
:กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคับบบ สู้ๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
GAT PAT มันเคยมีง่ายด้วยเหรอ o22
-
o13 :กอด1:
-
วันนี้สอบเหมือนกัน ยากจริงๆค่ะ
ขนาดเตรียมใจไว้แล้ว เปิดมาก็ ช็อค!
นี่คือภาษามนุษย์โลก? มีข้อไหนเหมือนจะทำได้ ทำๆไป อ่าว ค้างซะงั้น
เศร้า
-
น้ำตาซึม นึกภาพเด็กชายตัวน้อยๆ เห้อ
-
โอ๋ๆ น้องตี๋อดทนน่าดูเลยสิตอนเด็ก น่าชื่นชมจริงๆ ที่โตขึ้นมาก็ไม่ได้เกเร ม๊าก่ะเฮียเลี้ยงมาดี :กอด1:
แต่ว่านึกถึงตอนเด็ก ตัวเล็กๆ แก้มกลมๆแดงๆ ปากนิดจมูกหน่อย ขาวๆ ตาแบ๊ว
ฉันขอสารภาพว่าชั้นคิดเป็นโชตะไปเสียฉิบ ... ถ้าพี่หมอกตอนนี้อุ้มน้องตี๋ตอนนั้น ... ฮิฮรั๊งงงงงง :m25: :m25:
(แต่มันช่างขัดกับลัทธิโอบาที่ฉันเป็นเหลือเกิน :z3: )
pat1 เห็นบ่นกันเยอะเลยเชียว คงยากมาก แต่สู้ๆน๊าาาาาาา พยายามเต็มที่แล้ว ได้คณะที่ต้องการแน่ๆ o13
-
ขอให้โชคดีกับการสอบ gat pat นะจ๊ะ
พอเข้ามหาลับมาแล้วจะรู้ว่าข้อสอบทีมันเอาแน่เอานอนไม่ได้นั้นมันยังมีอีกเยอะ
อย่างสมุด 1 เล่มกับคำถาม 5 ข้อ :laugh: :laugh:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
อดีตตี๋ต้องสู้กว่าที่คิดนะ โอ๋ๆตี๋น้อย ตอนนี้นอกจากม้ากับเฮียก็มีพี่หมอกแล้วนะ :กอด1:
ส่วนการสอบ เออ น้องเล่าฮาจริงๆ ฮ่าๆ แต่เห็นว่าทำได้ก็อดดีใจด้วยไม่ได้ เก่งจังแสดงว่าเก่งภาษาล่ะสิ o13(เหลือบมองการบ้านตัวเองแล้วอยากร้องไห้ ทำไมมันช่างยาวเหยียดและไม่รู้เรื่องปานฉะนี้ จะสรุปส่งไงวะ ไม่น่าอู้จนถึงบัดนี้เลย พร่ำเพ้อให้น้องฟังแล้วต้องไปนั่งงมต่อ กระซิก :impress3:) ส่วนไอ้ที่ทำไม่ได้ก็ช่างหัวมัน เราทำไม่ได้คนอื่นก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ฮ่าๆ ข้อสอบดาวอังคารไม่ใช่มนุษย์โลกเช่นเรา (เข้าข่ายสอนน้องผิดๆมั้ยเนี่ย :z3:)
เมอรี่คริสต์มาสจ้า พรุ่งนี้ก็ทำให้เต็มที่นะ อย่านอนดึกล่ะจะได้ไม่เบลอ
:bye2:
-
สงสารตี๋น้อย TOT
รักครูคนนั้น <3
อีกหลายกว่าจะถึงคิวเรา ไม่รู้ตอนนั้น แกะแพะ จะแปรรูปเป็นอะไร OTL
-
เอ่อ คือว่า อ่านตอนนี้แล้วมันอ๊ากกกกกก :-[
ตัวเธอ ส่งโรงพิมพ์ ส่งเหอะๆๆ ส่งเลย ณ บัดนาวววววววววว
(พลั่ก // อิบร้า เรื่องเค้ายังไม่จบ ชะนียังอยู่แล้วพี่หมอกก็ยังไม่พาตี๋ไปฮันนีมูนด้วย ><")
ก็แหม ไม่ไหวอ่ะ Can't wait ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. เห็นเด็กม.ปลายสอบแล้วนึกถึงตัวเองเมื่อวันวาน (อย่าถามว่า วันวานน่ะมันกี่ปีมาแล้วไม่อยากพูด)
....รุ่นที่สอบ O-net,A-net รุ่นสุดท้ายอ่ะ ><"
( มองซ้าย...มองขวาแอบ....กระซิบคนแต่ง ) เราเข้าไปนั่งดิ่งข้อสอบ :laugh:
แมทเนี่ยตัวดีดิ่งโลดเลยฮ๊า มันเป็นอะไรที่นรกสุดติ่ง แค่วิชานี้ตูจะเกรียน ขอเห๊อะ ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกัน
เฉลี่ยสี่ช้อยแล้วก็ฝนพรวดลงมาเลย ดิ่งมันแบบนั้นแหละค๊า อาจจะดูสิ้นคิด แต่มันส์ในอารมณ์ดีนะ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ก็... ยืดอก 'ภูมิใจ' :a14:ไว้บอกลูกบอกหลานได้ว่าเออนะเวลาเอ็นตอนนั้นน่ะ ตูดิ่งแมทนะ 5555
ดิ่งเสร็จแล้วก็หลับ นอนเป็นซากอารยธรรมอยู่ให้ห้องเพราะเค้าไม่ให้ออกจากห้องสอบก่อนหมดเวลา
อากาศร้อนเหมือนจะเดือดเสียงพัดลมเส็งเคร็งดังเอี๊ยดอ๊าด อย่างหลอน มองไปรอบๆมีแต่ชะนี เกย์ให้ส่องสักคนก็ไม่มี แสรดดด !! :z3:
บายเดอะเวย์เราไม่ซีเพราะก่อนหน้าซัมเมอร์นั้นเราติดเรียนดี ตั้งแต่กย.อ่า
(หลงติดไปแบบอึนๆ ติดแล้วที่บ้านต้องพาร่อนทั่วเมืองไปไหว้เจ้าแก้บนไม่รู้กี่สิบที่ 555)
น้องๆคนไหนถ้ายังไม่ได้ที่เรียนหรือติดแล้วแต่ยังไม่ได้...ที่ชอบที่ชอบจริงๆ..ก็อย่าเพิ่งสิ้นคิดแบบเรานะ
มันบาปนะโยม ฉุดเครดิตโรงเรียน เอาเป็นว่าตั้งใจทำให้มันดีที่สุดน่ะดีแล้ว ขอให้ได้ในสิ่งที่ใจรักเพราะเรามักจะทำมันได้ดีที่สุด 555555
แต่ว่าพอเข้ามหาลัยมันก็จะเจออะไรที่ยากขั้นกว่า เรียนจบออกไปทำงานก็จะเจออีกโลกที่ยากต่างออกไปอีก
เพราะตลอดชีวิตทุกย่างก้าวคือการเรียนรู้ แล้วการเรียนรู้มันก็ไม่มีวันสิ้นสุดซะด้วยสิ
ดังนั้น ชีวิตคนเรามันบอกไม่ได้หรอกว่าอะไร 'ยากที่สุด' ...เนอะ :L2:
เป็นกำลังใจให้เด็กๆที่กำลังสอบทุกคนเลย : )
ท่องไว้ ๆ Just Once
เอาว้อย ครั้งนึงในชีวิตน่ะ
o13 o13 o13
-
อิพี่หมอกจะรู้มั๊ยว่าวัยเด็กของตี๋มันน่าสงสารขนาดไหน
ขอบคุณครูของตี๋นะที่มอบของขวัญปีใหม่ให้ตี๋
ป.ล. ส่วนคนเขียน สู้ต่อไปนะครับ
-
เป็นคุณครูที่น่ารักจัง
:L2: :L2:
การสอบของนักเรียนสมัยนี้
เป็นอะไรที่เราเข้าไปถึงเป็นอย่างยิ่ง
:z3: :z3:
-
:sad4: :sad4:น้ำตาไหลพรากไม่ไหวๆ
อยากอ่านตอนเด็กต่อมีอีกมั้ยอ่ะ
-
สงสารตี๋มากอะ
ไอ้พวกเด็กนั่นมันน่านัก
ปีนี้ตี๋คงมีความสุขดีนะ :กอด1:
-
:sad4: :sad4:น้ำตาไหลพรากไม่ไหวๆ
อยากอ่านตอนเด็กต่อมีอีกมั้ยอ่ะ
อยากเขียนเหมือนกันแต่ไม่รู้มีคนอยากอ่านหรือเปล่า fcพี่หมอกจะดิ้นเอานา (หมอกไร้บท)
-
^
^
^
เอาหมอกตอนเด็กบ้างสิตัวเธอ :o8: ฮิๆ
:z2:
-
ง่า สงสารตี๋มาก น้ำตาซึม :o12:
โชคดีในการสอบค่ะ
-
เราก้ไปสอบมา เราว่า
ดาว-อัง-คาร
ไม่พอแล้วหล่ะ
ตัว ดาว-พลู-โต เลย
หลุดวงโคจรไปแล้วววววววววววว !!!!
Gift อ่านละแอบเศร้าอ่ะ TT
-
^
^
^
เอาหมอกตอนเด็กบ้างสิตัวเธอ :o8: ฮิๆ
:z2:
กะจะเขียนมุมมองพี่หมอกทั้งหมด แต่ไม่รู้จะเขียนไว้ไหน จะลงในนี้ หรือว่าจะยังไง เพราะดูจะเยอะอยู่(หลังสอบนะตัวว)
ส่วนเรื่องพี่หมอกแบเบาะ
อันนี้ไว้ไปเห็นเต็มๆตาในเรื่องหลักนะคัฟฟฟฟฟ o13
-
มาเลย~ แม่ยกพี่หมอกหรือตี๋ก็เครือๆกัน :laugh:
-
โอววว น้องตี๋น่าร้ากก :man1: (น่าสงสารด้วย)
อยากให้มีสักชั่วขณะที่ไอ้พี่หมอกเคยเจอน้องตี๋ตอนเด็กๆ คงรู้สึกดีแปลกๆ 5
//Pat เลขนี่มันแนวเหมือนข้อสอบเอนท์เก่าๆบ้างปะคะ ยากจนนอกโลกนี่มันยังไงอะ
คือไม่เข้าใจจริงๆ ฮา เพราะนานมากแล้ว (สอบโอ-เอเนตรุ่นที่สองคะ 5+ น่าจะห้าปีได้แล้วนะ --.--...รู้สึกแก่)
แต่สู้ๆนะคะๆ พยายามทำให้เต็มที่ที่สุดแล้วเราจะไม่เสียใจ
เพราะเราได้พยายามเต็มที่จริงๆแล้ว
......ชีวิตยังมีอะไรยากอีกเยอะจริงๆคะ ย้ำเหมือนทุกคน ยากกว่านี้มีอีกเยอะมว๊าก
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แต่อย่ากดดันจนท้อ ไปต่อไม่ไหว มองไปที่ข้างหน้าอนาคตยากๆยังมีอยู่อีก
เพียงแต่เราจะเจอจะได้ไปในทางที่เราต้องการ เมื่อเราผ่านสิ่งที่เราคิดว่ายากแล้วตอนนี้ไปให้ได้นะคะ
เอาใจช่วย สู้คะๆ
ปล.ใครช่วยยกตัวอย่างโจทย์ให้ดูบ้างก็ดีนะคะ อยากรู้อะคะไม่เคยเห็นแนวข้อสอบเลย
-
กะจะเขียนมุมมองพี่หมอกทั้งหมด แต่ไม่รู้จะเขียนไว้ไหน จะลงในนี้ หรือว่าจะยังไง เพราะดูจะเยอะอยู่(หลังสอบนะตัวว)
ส่วนเรื่องพี่หมอกแบเบาะ
อันนี้ไว้ไปเห็นเต็มๆตาในเรื่องหลักนะคัฟฟฟฟฟ o13
ในนี้แหละ จัดมาเลย
:กอด1:
นึกขึ้นได้ มีเคล็ดลับ(?)เรื่องดิ่งข้อสอบมาฝาก (สอนแต่ละเรื่อง :z3:)
คือ ใช้ในกรณีที่คิดแล้วก็คิดไม่ออก คิดจนหัวปั่นเอาหัวดันพื้นแม่งก็ยังไม่ออก เวลาเหลือให้นอนเต็มอิ่มน้ำลายยืด
คือ ส่วนใหญ่ข้อสอบเนี่ย มันจะมีคำตอบออกเฉลี่ยๆช้อยส์ละเท่าๆกัน(แบบคนออกเขาก็รู้ไงว่ามีคนดิ่งแน่ๆ เขาก็ออกกันไว้เพื่อไม่ให้มันได้เปรียบเสียเปรียบกัน) น้องก็คิด ข้อ ก.จะมีอยู่25% ข.25% ค.25% และ ง.25% (ถ้ามี5ช้อยส์ก็ข้อละ20%)
ก็ไปคิดดูว่ามันยังเหลือข้อที่เราคิดไม่ออกอยู่เท่าไหร่(ฝนข้อที่เราทำได้ลงไปแล้วนะ มันก็จะเหลือข้อที่เราเว้นไว้) เสร็จแล้วทำการดิ่งตามเปอร์เซ็นต์ที่ว่าเลย ฮ่าๆ วิธีดิ่งก็อาจจะ ก.4ข้อ แล้วไล่มา ข.4ข้อ ยังงี้อะ ไปเรื่อยๆ ครบก็วนกลับมาใหม่
แบบ :o8:อายอะ ทำมาแล้ว ค่อนข้างได้ผลดีทีเดียว
คือ มันเป็นหลักการมั่วตามคณิตศาสตร์นะ มีหลักการ พิสูจน์ได้(แถสุดฤทธิ์)
-
ข้อสอบpatปีนี้ยากกว่ามีนา54ทีีเคยทำซะอีก ออกเป็นเหมือนให้วิเคราะห์มากกว่า เป็นทักษะเลขเพียวๆ ไม่รู้จะยัดลงเรื่องอะไร ความน่าจะเป็นต้องแยกกรณีคิด "มีบัตร15ใบเขียนเลข1-15 จับขึ้นมา5ใบ จงหาวิธีทั้งหมดที่จะได้ผลบวกของเลขบนบัตรหารด้วยสามลงตัว". รู้วิธีคิดก็จริง แต่เฉลี่ยเวลาข้อละหกนาที เป็นแบบนี้เกือบทุกข้อ ที่คิดได้ข้อมูลตรงนี้แล้วต้องเชื่อมต่อๆปอีก
เพื่อนที่เป็นตัวแทนคณิตค่ายสอวน.ยังบอกเองเลยว่าต้องใช้ความรู้ในค่ายมาทำบางข้อ เวลาไม่พอ บางข้อเห็น รู้วิธีคิด แต่มันยาวมาก คิดจริงๆเป็นหน้า อัตนัยต้องฝนเลขให้ครบหกหลัก ซึ่งแปลว่ามั่วไม่ได้เลย ปรนัยพอทำได้ แต่อัตนัยนี่มั่วทั้งเบอร์ เลขที่ รหัสไปรษณีย์ มาหมด :laugh:
ขอบคุณเทคนิคในการดิ่งนะคัฟ พรุ่งนี้105ข้อ ไปทำแต่ฟิสิกส์อย่างเดียวได้ป่ะเนี่ย :laugh:
-
อยากให้บ้านเมืองเรามีครูแบบนี้เยอะ ๆ
-
สงสัยยากจริงอะไรจริงนะข้อสอบปีนี้ เพราะเด็กๆในห้องที่คุมสอบ นอนตายตั้งแต่ 15 นาทีแรกเลย :เฮ้อ:
part นี้ชอบมากๆเลยจ้า คนแต่งๆเก่งจริงๆ แอบอยากอ่านส่วนของหมอกด้วย
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย TT___TT
-
ขออธิษฐานให้เจอแต่สิ่งดีๆ
-
น่าสงสารอาตี๋จัง
ขอให้ต่อไปเจอแต่สิ่งดีๆ นะคับ
ปล.เช่นเจอพี่หมอกผู้แสนดี คริคริ
-
อ่านแล้ว ซึ้ง นี่แหละจิตวิญญาณความเป็นครู
แล้วยังสะท้อนถึง การเลี้ยงดูเอาใจใส่ ถึงแม้นุ้งตี๋จะมีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ แต่การได้รับความอบอุ่น เอาใจใส่จากทั้ง ม๊ากับเฮียฮ้ง ทำให้อีคิวของนุ้งตี๋อยู่ในขั้นดีเยี่ยม (ดูได้จากที่เด็กป.6โดนขนาดนี้ยังอดทนจนถึงที่สุด เป็นพี่ปะฉะดะไปแล้ว แล้วยังพยายามไม่ให่ม๊าห่วงอีก) :กอด1:
ขอให้คนเขียนได้ของขวัญที่ยอดเยี่ยม ส่วนเรื่องสอบขอให้ได้ให้โดน ตอนพี่สอบ โยนยางลบเล่นเสี่ยงทาย o22
-
ตี๋น้อยน่าสงสารอ่ะ
นี่ถ้าเป็นตอนนี้ใครอย่าหวังได้รังแกน้องตี๋ พี่หมอกยำตายเลย
พรุ่งนี้สอบอีกก็สู้ๆนะ แพท1นี่ได้ข่าวมาว่าค่อดยากเหมือนกัน
-
วุ้ยกลับมาอ่านอีกทีตามไม่ทัน กะว่ารอ 2 เดือน 55
ทำงี้อ่านไม่ทันเลย หลังกลางภาคจะมาตามให้ทันละกันคราฟ :กอด1:
-
ครูดีๆยังมีอยู่อีกมาก
สู้ๆนะคะ สอบเหมือนกัน (เด็กซิ่ว) ดีใจที่ไม่ได้เข้าสอบ เพราะลืมไปหมดแล้ว 55
ได้แต่กลับมาอ่าน แพทถาปัตย์คะ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสอบเข้ามหาลัยให้ได้นะจ๊ะ สู้ๆ
-
สงสารตี๋อ่ะ
:sad11: :sad11: :sad11:
-
อ่านแล้วซาบซึ้งกับจิตวิญญาณของความเป็นครู :กอด1:
แต่ก็นะ อุปสรรคกับปัญหาที่เกิดขึ้นมันเป็นบททดสอบให้ตี๋อดทน แข็งแกร่งและสามารถได้ยืนด้วยเท้าของตัวเอง
หากวันนี้นายล้มแล้วสามารถลุกขึ้นยืนเองได้ อุปสรรคกับปัญญาที่จะเกิดขึ้นต่อไปภายภาคหน้าก็ไม่ต้องกลัวมันอีกต่อไปแล้ว...อธิฐาน
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะค๊าบบ :3123:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจัง
มีความสุข แบบอิ่มใจอ่ะ
อยากให้ครูซักครึ่งของประเทศเป็นแบบนี้จัง
ไม่ต้องซื้อของอะไรให้ แต่ใส่ใจเด็กกันแบบนี้ก็พอ
o13 :3123: :L1:
:L2: :pig4: :L2:
-
ครูของตี๋มันน่ารักเนอะ
ตี๋ก็น่ารัก
เดี๋ยวรอดูปีหน้าตี๋ของพี่หมอกมันจะน่ารักกว่านี้อีกอะเป่า แบบว่าได้อ่านอีกทีปีหน้าเลยอ่ะ ไม่อยู่เเระ ไปเที่ยวดีก่า :laugh:
สวัสดีปีใหม่คนเขียนล่วงหน้า ฝากสวัสดีปีใหม่ล้า??(Laa) มั้ยอ่ะ ด้วยนะ ฮี่ๆๆ
แบบว่าไปกดเเฟนเพจมาแล้ว ฮริ้ววววว<<แกรจะฮริ้วทำไม
เจอกันปีหน้าฮับ o13
:bye2:ปีเก่า<<มันจะบ๊ายบายเร็วไปไหนฟระ?? :กอด1:
ตั้งใจสอบเน่อ
-
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งมาก
แต่ก็อึ้งกับคำพูดที่ครูคนนึงเข้าไปจัดการการแกล้งกันของเด็กไม่ได้ "ว่าไม่มีอะไรเสียหาย"
ความเสียหายไม่ได้เป็นตัวเงินแบบนี้ มันยิ่งกว่าของอีก
ทำไมไม่มีการจัดการ การแกล้งกันของเด็กมันโหดร้ายเพราะพ่อแม่ ที่ยัดเยียดเรื่องผิดๆให้เด็กสินะ
สมัยนี้แล้ว(ถึงจะเป็นเรื่องสมัยประถมของตี๋ก็คือ สิบปีก่อน) มันก็ดูงี่เง่ามากที่ เอาหัวข้อนี้มาแกล้งเด็กร่วมชั้น
เราคงนิสัยก้าวร้าวมากเพราะตอนนี้อยากกระทืบพ่อแม่ของเด็กเกเรพวกนั้น
ในสังคมจริงก็คงมีเรื่องนี้เกิดขึ้น แล้วเราก็อยากให้มันหมดไป
อ่านตอนนี้เราสะเทือนในมาก มากกว่าเรื่องหมอกร้อยเท่า
ทั้งสองคน"ขาด" พอมาอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนเติมให้อีกฝ่ายได้
เป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว
พอเป็นแบบนี้เลยประทับใจคนเขียนมาก
ขอบคุณที่แต่งตอนพิเศษนี้ออกมาก
เป็นของขวัญเหมือนชื่อตอนเลยค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:กอด1:คุณครู
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
น้องตี๋เด็กดี ><~~
คุณครูใจดีมากเลยคะ
-
หลับตาที่ไหลก็เห็นภาพเด็กคนนั้นเม้มปากแน่น ---> ทีไร
-
ข้อสอบpat 1 ยากกกกกกกจริงจังแบบว่าเห็นข้อสอบแล้ว :a5:
เอาใจช่วย นักเขียน เรา รุ่นเดียวกัน :กอด1: :กอด1:
สู้ๆๆค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:monkeysad: สงสารตี๋ิอะ ไอ้เด็กพวกนั้นนี่ พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงวะ สมัยเราอายุเท่านั้น ยังรู้เลยว่า ทำแบบนี้แม่งเลว :angry2: อยากกระโดดถีบมัน :z6: ชิชะ
คนเขียนสู้ๆนะคะ :L2:
-
อยากให้พี่หมอกอยู่ตรงนั้น
ด้วยจัง สงสัยไอ้หัวโจกจะ
โดน :z6:แน่นอน
-
ตอนพิเศษซึ้งมากเลยครับ
ตี๋น่าสงสารจัง T^T
-
ชีวิตตี๋น่าสงสารจังครับ ร้องไห้เลย T^T
-
:jul3: :jul3: :jul3:
พยายามเข้าก็แล้วกันนะเรื่องสอบอ่ะ
ตี๋เจอเหตุการณ์ที่ต้องอดทนมาตลอดเลยเนอะตั้งแต่เด็กเลยอะ :monkeysad: :monkeysad:
แต่ไม่เป็นไรแล้วมั้งก็ตอนนี้มีพี่หมอกแล้วนี่นา
:m12: :m12:
-
น้องตี๋น่าสงสารอ่ะ อ่านแล้วเศร้าๆ ยังไงไม่รู้
รู้สึกถึงปูมหลังของตัวละครเลยว่าทำไมถึงเป็นคน positive thinking ขนาดนี้
เจออะไรมาเยอะเลย ก็จะเข้าใจอะไรมาได้เยอะ ^^
-
เอ็นดูตี๋น้อยมันอ้ะ
วัยเด็กสมควรที่จะต้องมีปัจจัยแวดล้อมดีๆแท้ๆ (แต่อย่างน้อยก็มีครูดีคนนึงล่ะน้าาา)
:กอด1: คิดถึงพี่หมอก พาร์ทนี้ไม่มา ไปอินดี้อยู่แถวไหนคะ? :กอด1:
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอ
-
คำแนะนำ : กรุณาอมน้ำตาลไว้ในปากคนละก้อน... :laugh:
Precious
ลมหนาวๆ มองท้องฟ้า มุมนี้เห็นดาวไม่มากนัก
ถนนในซอยเงียบกริบ ได้ยินเสียงพูดคุยออกมาจากในบ้านแต่ละหลัง บางบ้านร้องคาราโอเกะ หัวเราะกันเสียงดัง มีเพียงแสงไฟจากข้างทางเป็นจุดๆที่ทำให้เห็นทาง
ข้างๆตัว มีไอ้ฟินเดินเบียด บอกให้ใส่เสื้อกันหนาว มันก็ใส่มา แต่ดันเป็นเสื้อกันหนาวแขนกุด เออ ให้มันฉลาดให้ได้แบบนี้สิ แล้วออกมาหนาว “เฮีย มึงนี่อ้วนใช้ได้นะ โคตรอุ่น”
“เกี่ยวไรกับอ้วน”
“ก็มึงสะสมไขมันขนาดนี้ เผาผลาญทีแม่งอย่างกับกองไฟ”
“มึงนี่พูดจาเพ้อเจ้อหว่ะ”
“กูพูดตามหลักทฤษฎี” ทฤษฎีอะไรของมัน เกิดมาไม่เคยได้ยิน
“มึงก็เห็นบ่อยๆ กูมีพุงที่ไหน”
“เออ เฮียเอาไปซ่อนไว้ไหนวะ?”
“…..”
“อย่าเอามาแปะพุงกูแล้วกัน เดี๋ยวแม่งโดนหาว่าท้องในวัยเรียน”
ขยี้หัวมันจนฟูไปหมด แต่มันกลับทำหน้ากวนประสาทปลายเท้าใส่ เลิกคิ้วขึ้นสูง “แฟชั่นใหม่ เท่ป่ะ?” ไม่ต้องมาเก็กหล่อเลยไอ้ฟิน ตอนนี้มึงสภาพเหมือนพึ่งตื่นนอนชัดๆ
ร้านป้าเสริมก็มีฉลองเหมือนกัน เรียกอยู่นานกว่าจะได้ยิน ไอ้ฟินรีบยื่นเหล้าหลายขวดให้ป้า “จะเมาข้ามปีเลยหรอฟิน?”
“เปล่า เฮียกิน”
“ฮ้ง เดี๋ยวป้าก็ฟ้องม๊าหรอก”
“ป้าเชื่อมันหรอครับ?”
“ดูหน้าก็รู้ว่าป้าต้องเชื่อใคร หน้าอย่างเฮีย ที่หน้าผากเขียนไว้ว่าตอหลด ป้าเห็นป่ะ วิ่งเป็นป้ายไฟ”
“พ่องสิไอ้ฟิน”
“ว้าย หยาบคาย”
เคยเหนื่อยใจจนพูดไม่ถูกไหมครับ…ถ้าไม่เคย มาดูตัวอย่างที่ผมได้เลยครับ
………………………..
…………………
ม๊าขมวดคิ้วตอนเห็นผมหิ้วถุงเข้าบ้าน ในถุง มีทั้งเหล้าทั้งโซดาเต็มไปหมด
แต่พอชี้นิ้วไปทางไอ้คนที่เดินตามมาทีหลัง ม๊ากลับคลายหัวคิ้วออก “อาฟิน อย่ากินเหล้ามากสิ”
“อะไรม๊า ของเฮียมัน”
“อ้าว มึงลากกูออกไปซื้อเองนะ”
“ใครบอก มีพยานไหม ไหนๆ ใครเห็นยกมือดิ”
“…..”
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ชวนให้ถีบออกนอกบ้าน แต่พอเห็นมันยักคิ้วให้ก็ทำไม่ลง
เดินฉิวขึ้นไปบนห้อง ม๊านั่งดูทีวีกับพี่ผ่อง อยากจะซื้อทีวีใหม่ให้ แต่ตอนนี้เงินทุกบาททุกสตางค์ก็เก็บไว้อย่างดี ไม่อยากใช้
ไอ้ฟินไม่เคยคิดจะทำอะไร แก้วก็ต้องหยิบขึ้นมาเผื่อ เหล้าทั้งถุงก็ต้องหิ้วขึ้นมาให้ ขึ้นมาก็เห็นมันกระดิกเท้านอนบนเตียง “จะกินลงมานั่งกินที่พื้น เดี๋ยวเลอะเตียงนอนไม่ได้กูจะขำให้”
“ไม่เป็นไร เพราะถ้าเลอะ เฮียก็นอนพื้นต้องนอนพื้นเหมือนกัน”
“งั้นเอาเตียงออกเลยดีไหม? นอนพื้นกันไปเลย? กูขี้เกียจซักผ้าปูแล้ว”
“จะยากอะไร เอาเท้าขยี้ๆก็สะอาดแล้ว ไม่ได้ไปลุยโคลนมาเช็ดที่เตียงซักหน่อย เปื้อนนิดเปื้อนหน่อย อย่าบ่นเหมือนแม่บ้านดิวะ”
“งั้นรอบหน้ามึงซัก?”
“กูบอกตอนไหนว่ากูจะซัก” เบือนหน้าหนี ใช้เท้าคีบที่คาดผมปลายเตียง เอามาคาดผมที่ปิดหน้าอยู่ เห็นแล้วเหนื่อยใจแทน เหมือนซ้อมเลี้ยงลูกไปพลางๆฆ่าเวลา
ลงไปหยิบกระติกมามาใส่น้ำแข็ง ขึ้นห้องมาก็เห็นมันเริ่มซดเพียวๆไปแล้ว ทำหน้าวู้วว้าวตามภาษามันไป “คอทองแดงมากหรือไง”
“ระดับถล่มเจ้าภาพ” พูดซะเห็นภาพ หัวเหม่งๆสะท้อนไฟข้างนอก เห็นแล้วก็ขำดี บางมุมก็เหมือนเด็ก บางมุมก็ติสต์แตก ไม่รู้จะรับมือกับฟินแต่ละแบบยังไงดี แต่เอาเป็นว่า ชอบเท่าๆกันหมด
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็ชอบ
นั่งลงข้างๆ มันก็รินให้สดๆ รีบห้ามมันไว้ ใส่น้ำแข็งโซดาปนไปหน่อย เพราะผมไม่ได้คอแข็งเหมือนกับมัน อยู่ในระดับดีกว่าไอ้ตี๋หน่อย พูดถึงไอ้ตี๋ เมื่อเช้าก็เจอหน้า คืนนี้คงหนีไปฉลองกับไอ้หมอกสองคน อยากตะโกนบอกโลกว่า เอาน้องกูคืนมาได้แล้วนะโว้ย!! แต่เห็นไอ้ตี๋มีความสุขดี เลยพูดอะไรไม่ออก
นั่งซดกันเงียบๆ มองนอกหน้าต่างออกไป ไม่เห็นพระจันทร์ แสงสว่างผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องทาบผ่านเราสองคนไป แม้แต่ขวดเหล้าก็ยังมีเงาของตัวมันเอง เป็นภาพที่ดูศิลปะอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าจะติดอารมณ์ศิลปินจากไอ้คนข้างๆมาแล้วกันนะ?
“ปีใหม่เฮียอยากได้อะไร”
นั่นสิ อยากได้อะไรกัน?
ตอนนี้แม้จะมีหลายเรื่องที่ลำบาก หลายเรื่องที่ต้องอดทน แม้บางครั้งจะรู้สึกเหนื่อย แต่ชีวิตในปัจจุบัน ก็รู้สึกว่าไม่อยากดิ้นรนอะไรอีกต่อไป เหมือนสิ่งที่ต้องการที่สุด ได้มาอยู่ในมือแล้ว
ไม่อยากจะวิ่งไปไหน เพราะกลัวจะวิ่งนำคนที่เดินข้างๆกันอยู่ไป
อยากอยู่ใกล้ๆ ไม่ห่างไปไหน อยากจะคอยดูแลไอ้คนที่แม้แต่ปัญหาตัวเองยังจัดการไม่ได้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่ แต่ก็อยากให้มันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานออกไปไม่สิ้นสุด
ถึงแม้ไม่ได้จับมือเดินไปด้วยกัน ไม่ได้รู้สึกหวานเลี่ยนแบบคนอื่นๆ แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้..ก็รู้สึกอิ่มไปทั้งใจ
ไม่สิ ถ้าให้พูดตรงๆ ขืนทำแบบนี้ คงได้อ้วกกันทั้งคู่แหงๆ
“ส่วนตัวไม่ได้อยากได้อะไร มีแต่หวัง อยากให้คนอื่นมีความสุขมากกว่า”
“ถุย พ่อพระ”
“เออ กูมันคนดีไง”
“กล้าพูดๆ ข้าน้อยคาราเต้” นี่ต้องแก้มุกให้มันใหม่ว่าคาราวะ? หรือจะเงียบๆดี ทำตัวไม่ถูก เพื่อนรุ่นเดียวกันก็ไม่มีใครพูดอะไรแบบนี้ ผมเลยเงียบๆ ทำเป็นนั่งกริ๊บเหล้าไป “แม่ง ไม่รับมุกกูเล้ย” ได้ยินมันบ่นก็ขำ
“คาราวะเว้ย ไม่ใช่คาราเต้”
“ช้าไปสามปีแสง มุกกูแตกเป็นดาวกระจายแล้ว”
“กูไม่รู้ต้องทำไงกับมุกมึงหว่ะ บางทีมันยากเกินกูเข้าใจ”
“ล้ำลึกต่างหากเว้ย”
“เออๆ ช่างหัวมุกมึงเหอะ”
เงียบกันไปพักใหญ่ ได้ยินเสียงสายไฟหน้าบ้าน เป็นเสียงที่เมื่อก่อนเข้าใจว่าเป็นเสียงแมลงอะไรสักอย่าง พึ่งมารู้ความจริงตอนโต ทำให้ความฝันแบบเด็กๆที่คิดอยากจะจับแมลงหายวับไปกับตา
“แล้วมึงหล่ะ ฟิน อยากได้อะไร”
“อยากฟังจริงดิ? โคตรยาว”
“มีเวลาทั้งคืน”
“หน้าหื่นๆอย่างเฮียกูไม่เชื่อหรอก”
“มึงคิดว่ากูจะทำเรื่องแบบนั้นในคืนปีใหม่งั้นหรอ?”
“โคตรเท่เลยนะเฮีย ทำข้ามปี โม้ได้สามชาติแปดชาติ”
“มึงจะเอาไปโม้?”
“…..เออหว่ะ”
ทำหน้าเหมือนพึ่งคิดได้จริงๆ เลยรีบเทโซดาปลอบใจ ไม่อยากให้กินเหล้าเยอะ เพราะเวลามันเมา มันจะพูดจาไม่รู้เรื่อง บ่นหงุงหงิงอยู่คนเดียว บางครั้งก็ดิ้นจนต้องเอาขาหนีบมันไว้ กลัวมันตกเตียง เล่นเอาปวดขาไปหมด
ว่างๆก็หยิบกีตาร์ขึ้นมาเล่น เป็นกีตาร์ของป๊า แต่ยังดูเหมือนใหม่เพราะรักษาอย่างดี เป็นกีตาร์คลาสสิก สมัยก่อนนั้นซื้อมาราคาสามสี่พัน ตอนนี้ไม่รู้ราคาเท่าไหร่ แต่ต่อให้แพงแค่ไหนก็ไม่ขาย เพราะคุณค่าทางใจที่มีวัดเป็นตัวเงินไม่ได้
“อยากฟังเพลงอะไรเป็นพิเศษไหม?”
“บัวลอย”
“ห้ะ?”
“ของพี่แอ็ด ไม่รู้จักหรอวะ?” มันยกมือทำท่าคาราบาว ร้องเย้วๆตบเข่าเอง เห็นแล้วก็หัวเราะออกมา เก็กหน้าเข้มให้เหมือนนักร้องวัยห้าสิบ ใครเห็นไม่ฮาผมให้เตะสามสิบที
“ฟังเวลาแบบนี้หรือไง? คิดอะไรของมึงวะ”
“เฮียคิดว่านี่ปาร์ตี้ธรรมะหรือไงวะ กินเหล้ามันก็ต้องร้องเพลงอะไรแบบนี้ดิ”
“เออ งั้นกูคิดเองดีกว่า มึงหน่ะ เงียบๆไป”
“ไรวะ แล้วมาบอกให้กูคิด” กูพลาดไง พลาด
อากาศเย็นๆ สบายๆ เริ่มเกากีตาร์ตามคอร์ดที่จำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็ขี้เกียจลุกขึ้นไปหยิบหนังสือเพลงที่โต๊ะ เป็นเพลงที่เหมาะกับตอนนี้ ไม่รู้ไอ้ฟินสนใจฟังหรือเปล่า เพราะเห็นมันคุ้ยกระติกน้ำแข็งอยู่
“มองเวลาก็เกือบเที่ยงคืน.. สิ้นคืนนี้ ก็เป็นเวลาของปีใหม่
มองทางใดมีแต่แสงไฟ สวยเพียงไหน หัวใจก็จำได้เลือนลาง”
“เฮีย เพลงไรวะ”
“อย่าขัดดิ ฟังก่อน” มันพยักหน้าหงึกๆ ตอนนี้เอนพิงหลังกับเตียง ถอดเสื้อกันหนาวแขนกุดของมันออก เหลือแต่เสื้อกล้ามบางๆที่มันใส่แทนชุดนอน วันนี้ทั้งวันมันยังไม่ได้อาบน้ำเลย
“อ้าวเวร มึงทักที กูลืมเนื้อเพลงเลย เอาฮุกเลยแล้วกัน”
“มีอย่างนี้ด้วย?”
“เออ กูไม่ใช่ตู้คาราโอเกะนี่หว่า”
“อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ”
ในคืนแบบนี้..
ในเวลาแบบนี้…
“คืนสำคัญอีกคืน ที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ”
มันพูดแทรก “ทำไมยังเหงาใจอีกหว่ะ?””
มันโมโหหรือเปล่า?
ผมยิ้ม ร้องต่อ ไม่ได้ตอบคำถามมัน
“อยากมีคนพิเศษ จับมือกันข้ามผ่าน...
คืนสำคัญอีกคืน ที่ความเหงาคืบคลาน...หัวใจ”
“….อูย เลี่ยน”
ขอเอากีตาร์ฟาดมึงเลยได้รึเปล่าวะ นอนข้ามปี ข้ามชาติไป ไม่ต้องตื่นอีกเลย
“เพลงแบบนี้ฟังแล้วขนลุกเลยหว่ะ”
“ทำไม? ซึ้ง?”
“เปล่า แบบ กูฟังแล้วมันแปลกๆหว่ะ มันจึ้กกะดึ้ยยังไงไม่รู้”
มันแปลว่าอะไรวะ?
“ปีหน้าก็อยู่กับกูไปแบบนี้ อย่าไปไหนนะ”
“เออ กูจะเกาะเฮียกิน สบายดี”
“….จะหมดปีแล้ว ขอให้กูได้ฟังอะไรซึ้งๆบ้างได้หรือเปล่าวะ”
“ซึ้งๆ..ไง พอยัง อยากฟังซึ้งๆ ก็พูดซึ้งๆให้ฟังแล้วไง”
สงสัยจะคาดหวังมากเกินไป
ผมไม่ได้ต้องการจะฟังอะไรหวานๆ แต่บางครั้ง การที่มันพูดปัดไปปัดมา ก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความไม่แน่นอน
ผมอยากได้อะไรยืนยัน ว่าไม่ใช่แค่ตัวของมันอย่างเดียว ที่เป็นของผม
มันมองตามผมที่ลุกขึ้นยืน ไม่ต้องมาทำตาแป๋วเลยไอ้ฟิน กูเซ็ง
“มึงเอาแก้วลงไปเก็บด้วยนะ กูนอนแล้ว”
“เฮียแม่งไปแปรงฟัน ยี้”
“มึงที่ไม่อาบน้ำกล้าพูดด้วยหรอวะ”
“เดี๋ยวกูจะลงไปอาบน้ำ…”
มองนาฬิกา พึ่งสามทุ่มกว่า
“จะไปอาบกับกูไหมล่ะ?”
“…ห้ะ?”
“แก่แล้วหูตึงหรือไง กูไม่พูดซ้ำแล้วนะ”
“ไป…”
“เออ รีบๆตามมา”
“เดี๋ยวแก้วกูเก็บให้เอง”
“หน้าที่เฮียอยู่แล้วนิ”
รู้สึกพลาด
เอาเถอะ
ผมยอม
ยอม ยอมแพ้ทุกกรณี ไม่เถียงแล้ว ต่อไปนี้จะไม่เถียงอีก
เชิญเลยฟิน ใจกูยกให้มึงไปหมดแล้ว จะทำยังไงกับใจกูก็เชิญ ขอแค่อย่างเดียว อย่าหายจากกูไปไหน อยู่ข้างๆกูแบบนี้
อยู่ร่วมฉลองคืนข้ามปีแบบนี้ด้วยกันไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่จำไม่ได้ว่าเราฉลองข้ามปีกันมาแล้วกี่ครั้ง
แค่นี้ ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุด สำหรับการเริ่มต้นปีใหม่แล้ว…
ของขวัญ…ที่มีค่าที่สุด
มองไปยังไอ้คนที่นั่งพาดเท้าไว้บนโต๊ะ กระดิกเท้าไปมา
มันคงไม่รู้ตัวหรอก…ว่ามันสำคัญแค่ไหนสำหรับผม
ยืนล้างแก้วจนม๊ากับพี่ผ่องขึ้นไปนอน มองไล่ขึ้นไปจนกระทั่งเสียงฝีเท้าเงียบลง
อย่าถาม ว่าข้ามปีหรือเปล่า
เพราะในห้องน้ำ ไม่มีนาฬิกาหรอกนะครับ…..
……………………….
……………….
[Precious : complete]
[25.12.54]
แถม
ซานตาครอสมีจริงหรือไม่?
คำถามโลกแตกที่นั่งเถียงกันทั้งห้อง ผมถึงกับนั่งถ่างตารอทั้งคืน แต่ก็ยังไม่เห็นมาสักที ชอบโผล่มาตอนหลับ เจ็บใจเหลือเกิน ชวดมาทุกปีเลย ปีนี้ยังไงก็ต้องเห็นหน้าซานตาครอสให้ได้ อยากจะขอลายเซ็น ถ่ายรูปคู่ดูสักครั้ง ปีนี้แหละ!
ผมเข้านอนพร้อมเฮีย รู้ทั้งรู้ว่าวันคริสต์มาสไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนจีนเลย แต่ก็อยากมีส่วนร่วมด้วยทุกเทศกาลนี่หน่า ของขวัญหน่ะ ไม่ว่าใครก็อยากได้ใช่ไหมหล่ะ
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกปวดฉี่ ตื่นขึ้นมากลางดึก กำลังจะลุกขึ้นจากเตียง ประตูก็เปิดออก เลยรีบนอนนิ่ง ตัวแข็งทื่อ ใจเต้นแรง แอบหรี่ตาขึ้นมองข้างนึง ซานตาครอส…ตัวจริงใช่ไหม?
แสงจากนอกห้องนอนทำให้เห็นซานตาครอสลางๆ ผมมองซานตาครอสที่ออกจะตัวเล็กกว่าจินตานาการหน่อยเดินมาที่เตียง วางกล่องของขวัญที่เป็นกระดาษลายเดิมกับปีที่แล้ว ผมอยากเห็นหน้าซานตาครอสใกล้ๆ แต่แสงก็ไปไม่ถึงหน้าซานตาครอสเลย
ใจแป้ว ไม่กล้าเรียกออกไป กลัวลุงซานต้าตกใจแล้วปีหน้าจะไม่มาอีก
ประตูห้องนอนถูกเปิดอีกครั้ง เห็นแต่หลัง ซานตาครอส เดี๋ยวนะ ชุดนั้น คุ้นตาชะมัด
แต่พอซานตาครอสหันหน้ามา ผมได้แต่อ้าปากค้าง
ประตูปิดลงไปแล้ว พร้อมๆกับแสงไฟข้างนอกที่มองจากช่องใต้ประตูไม่เห็นอีกต่อไป
ไอ้ที่ปวดฉี่หายไปแล้ว หลับตา แล้วเข้าฝันไปพร้อมรอยยิ้ม..
ขอบคุณนะครับ คุณซานตาครอส ที่ให้ของขวัญผมทุกปี
ขอบคุณนะครับ..ม๊า
…………………………
…………………….
เจอกันวันที่ 8 มกราคมนะจ๊ะ o13
ไปลุยสอบหล่ะตัว (ซักที)
รายงานการสอบวันนี้
PAT = Professional Alien Test
เอ็งเอาอะไรมาให้ตูสอบฟร้า o22 นี่มันเนื้อหา Biochem ปี 2 แล้ว
แค่โจทย์น้ำท่วมทุ่งไร้แววผักบุ้งให้เล็มแต่ละข้อก็ปาไปสามหน้าแล้ว :z3:
วันนี้เรียกพี่ปอมารอหน้าสนามสอบได้เลยคัฟ ศพเยอะกว่าเมื่อวานอีก ขณะที่ป๋มทำไปได้สิบข้อ (ใช้เวลาครึ่งชั่วโมง) ไอ้คนเยื้องๆมันทำไปได้หกสิบข้อแล้ว! แต่โทษทีเหอะหว่ะ เพื่อน นายลืมแกะข้อสอบหน่ะ :a5: แล้วนี่เอ็งฝนอะไรฟร้า! เ้ขาไม่ไ้ด้แข่งกันฝนเร็วนาเหวย! รีบไปเล็มหญ้าที่สวนข้างนอกก่อนตูได้งายยยยยย :serius2:
ส่วนอีกข้าง ผุ้หญิง กรนคร่อกๆตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกเช่นเดียวกัน
ข้อสอบยิ่งกว่าดาวอังคาร ไม่มีการสับขาหลอกใดๆทั้งสิ้น เพราะเราโดนตัดขาทิ้งตั้งแต่วิ่งลงสนามแล้ว เนื้อหาม.ปลายในเคมีแทบไม่โผล่หัวมาให้เห็น มีแต่ฟิสิกส์ กับชีวะ ที่พอจะหายใจคล่อง
เคมี มีข้อที่ถามเรื่องหมักหญ้าทำไบโอดีเซล ได้แต่หัวเราะ หึหึ ไม่ต้องไปหมักหญ้าที่ไหนหรอก เอามาเลย เดี๋ยวตูจะเคี้ยวเอื้องโชว์ :laugh:
จบการบ่นแต่เพียงเท่านี้
โชคดีปีใหม่ + แฮปปี้คิดซะมาก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ซียูซูนนนนนนนนนนน
-
หวานแบบเฮียฟิน :laugh:
ตอนท้ายๆซึ้ง ม้าาาา รักม้า รักแม่ตัวเองด้วย *กอด*
-
พี่ฟินแม่งซกมกว่ะ อิเฮียหลงไปได้งัยเนี่ยะ
-
:z1:อยากอ่านฉากห้องน้ำ :z1:
-
หวานกันจริง เฮียกับฟิน นี่
-
จิ้มไม่เคยทันสักที :z13: :z13: ฉึกๆ แทงทะลุ พรวดๆ
พี่ฟินนี่น้า รู้สึกเหนื่อยแทนเฮีย เหอๆ
อ่านแล้วฮาน้องเหมือนเดิม ไม่เครียดก็ดีแล้ว เฮฮากันไป
:กอด1:
-
ฟินก็ยังเป็นฟิน ความหวานไม่รู้จัก มีแต่ความเกรียนเน้นๆ
ป.ล. วันที่ 8 กสพท.เสร็จสิ้น หมอกจะพาตี๋มันใช่ไหม :impress3:
-
เอ่อ แกท แพท น่ากลัวจัง ปีหน้าเราต้องสอบแล้ว มันจะออกไปดาวพลูโตเลยป่ะเนี่ย
รีบๆมาต่อตอนต่อไปด่วนๆเลยด้วย ><
-
เฮียกับฟินนี่ร้อนแรงจริงๆ ทำกันข้ามปีเลย :haun4:
-
ม๊าน่ารักมากๆเลย
-
:กอด1:
-
เย้ๆ ตามอ่านทันแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบตั้งแต่อ่านตอนแรกเลย แบบ...นายเอกแบบนี้มันใช่เลยอะ
ดูฉลาดดี แถมฮาได้โคตรน่ารัก ><
ส่วนพี่หมอก...เอาใส่หนูไปทั้งดวงเลยค่ะ ยกให้เลยยยยยยยย คนนี้สุดยอดแล้วจริงๆ :-[ :-[
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆกับการสอบ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วย...เอ ^__^
-
ไม้ตาย(ชวนอาบน้ำข้ามปี)ของพี่ฟินนี่นะ เฮียแพ้ทางยอมสยบแทบเท้าเลยอ่ะ สุโก่ยยยยย!!!!!
* งึมงัมๆ * อยากฉลองคืนคริสมาตกับพี่หมอกง่ะ
:กอด1: OMG เผาข้อสอบส่งกลับดาวอังคารไปซะ :กอด1:
-
จะปีใหม่แล้วหลายๆที่หลายๆแห่งก็เริ่มสอบกลางภาคหรืออะไรก็แล้วแต่
ขอให้ทำข้อสอบได้ ทำคะแนนสูงๆ ปีใหม่ทำตัวใหม่สิ่งไหนไม่ดีก็ทิ้งไป
ขอให้มีความสุขกับปีที่จะเข้าตลอดไป....แล้วเจอกันค้าาาาาบ :mc4:
-
เฮียกับฟินไม่ต้องอมน้ำตาลเบาหวานก็จะขึ้นแล้ว แหะๆ
จะน่ารักไปไหนอ่ะ แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆ
เฮียแม่งหื่นว่ะ!
-
:o8: :o8: :o8:
-
ฟัดดุ ข้ามปี ในห้องน้ำ ถึงมีนาฬิกาคงได้ดูหรอกนะชั่วโมงนั้น :laugh:
-
เฮียฮ้งแอบหวานอ่ะ ชอบ ๆ
merry christmas จ้า
-
ในห้องน้ำไม่มีนาฬิกา ... :m25:
เข้าไปทำอะไรกันนานขนาดนั้นอ่ะห๊ะ 55555555
อยากให้มีตอนปีใหม่ของพี่หมอกกับน้องตี๋จริงจริ๊ง แกะของขวัญกันข้ามปีบ้าง อย่าให้น้อยหน้าเฮีย :z1:
กอดๆ คนแต่งจ้าาา :กอด1:
-
เจอเรื่องหดหู่จากการเรียนมาเหมือนกัน :sad2:
แต่ไม่ได้สอบด้วยหรอกนะ เพราะอายุเกิน ^^'"
ขอเอาใจช่วยสำหรับการสอบ และขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่มาช่วยเยียวยาหัวใจ+สมองล้าๆ :pig4:
-
อ่านตอนพูดคุยแล้วอยากเห็นข้อสอบชะมัด
บวกให้กับของขวัญวันคริสต์มาสค่ะ
-
อู๊ยยย หวาน????? 5555
เอาอีกคู่มาเลย อะไรกัน เจอกันวันที่แปดเลยเหรอออ งืดดด
-
นี่คือสิ่งสำคัญ ที่เรายังอยู่ด้วยกัน
^
^
^
เพลงนี้ก็เหมาะ
-
เฮียน่ารักที่สุดและ ดูอบอุ่นที่สุด 555
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:a5:
อ่านไปยิ้มไป น่ารักจริงๆ
(มันจะฮาคนเขียนตอนท้ายนี่แหละ เราไม่ได้สอบPATนี้เลยไม่รู้ว่าข้อสอบหลุดโลกขนาดไหน แต่ดูเธอบรรยายซะเห็นภาพเลย ขำจนปวดท้อง 55555) :m20:
-
อันนี้คงหวานได้มากสุดแล้วมั้งคู่นี้ :เฮ้อ: :laugh:
ขอหมอกตี๋ด้วยค่ะ คู่นี้ต้องหวานแน่ๆ เพราะเฮียหมอกเค้าโดน upgrade แล้ว :o8:
-
เฮียกับฟินน่ารัก แบบ... อะไรดีถึงจะเหมาะ ฮ่าๆๆ
-
อิจฉาพี่ฟิน อยากได้อย่างเฮียซักคน :serius2:
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋ อีกตั้ง 2 อาทิตย์แหนะ :sad4:
คนแต่งสู้ๆ สอบได้คะแนนดีๆนะ คนอ่านรออยู่นะจ๊ะ
Merry X'Mas จ้า :mc3: :mc2: :mc3:
-
merry x'mas :L2: :L2:
-
ตอนแถม (สนแค่ตอนแถมเพราะไม่ค่อยชอบเฮียฟิน เป็นทุนเดิม(โดนแฟนๆรุมทืบ) ความชอบส่วนตัวค่าฮิฮิ)
ซึ้งมาก บุพการี เป็นทุกอย่างจริง :monkeysad:
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักครอบครัวนี้
-
:jul3:เฮียฮ้งคิดดีแล้วเหรอ แบกภาระไอ้พี่ฟิน ดอกเบี้ยแพงกว่า เงินที่ม๊ากู้มาอีกนะ
-
อิอิ หวานเบาๆ
-
น่ารักในแบบของ เฮีย-ฝิ่น
เรื่องข้อสอบ มีน้องมาบ่นว่ามันโง่หรือข้อสอบยาก
น้องบอกข้างๆมีคนเอาผ้าเช็ตหน้ามาซับน้ำตาด้วย
เพื่อนน้องเลยบอก เขาดีใจไง ข้อสอบง่าย อ่านมาตรง 5555
เอาใจช่วยคนเขียนเน้อออ สู้ๆ
ป.ล.มันน่าจะมีฉากในห้องน้ำเนอะ :z1:
:L2: :L2: :L2:
-
ม้าน่ารักมากกก ทำเพื่อลุกทุกๆๆๆๆอย่างงง
-
อุ๊ย เฮียฮ้งกับพี่ฟิน :-[
เห็นใจเฮียที่พยายามอยู่ แต่ถ้าให้ซึ้งหรือหวานจ๋อยมันก็ไม่ใช่พี่ฟินสินะ
เอิ่ม ประโยคสุดท้ายทำเอากรี๊ดกร๊าดเขินตาม เฮียอ่าหื่นแบบที่พี่ฟินว่าเลย กร๊ากกก
เจอกันวันที่แปดปีหน้าจ้า (วันถัดมาเป็นวันประหารของเราเหมือนกัน แต่ยังไงก็จะเข้ามาอ่านให้ได้อ้ะ)
Merry Christmas !
-
หวานมาก ๆ สองหนุ่ม
-
กรีดดดดดดดดดดดร้องงงงงงงง
หวาน(?)ไม่แคร์สื่อ :o8:
จะบอกว่าPAT1ง่ายๆ
.
..
....
......ง่าย ง่าย หายไปไหนโหม๊ดดด :o211:
-
อันนี้ไม่หวานแฮะ
แต่ออกแนวน่ารักอ่ะ
:-[
คุณแม่ดีเด่นแห่งปี=ม๊า
:L2: :pig4: :L2:
-
:o8: :o8: :o8:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ซึ้งกับของแถม
การสอบของเด็ก ๆ สมันนี้ มันน่ากลัวจริง ๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าจ้า
เจอกันวันที่ 8 มกราคม 2555 :mc4: :mc4:
-
นักเขียนเด็กเอนหรอ
เราก็เหมือนกัน ทำข้อสอบเป็นไงบ้างคะ
สู้ๆน้าาาา
หมอกน่ารักนะ แต่ดูไม่คืบหน้า
ค่อยเป็นค่อยไปมาก ไม่เป็นไร เรื่อยๆค่ะ ^^
-
คู่นี้เขาเอาจริงแฮะ...ข้ามปีเลย :-[
น้องตี๋น่ารัก :กอด1:
-
สู้ๆ ค่ะ :กอด1:
-
แต่งตอนนี้ได้ดีมากเลยคับ อ่านแล้วน้ำตาคลออ่ะ...
-
สงสัยเฮียแกชอบของแปลก :a5:
-
เรื่องนี้หนุกดีอ่ะ :-[
รออ่านต่อน้า :impress2:
-
ไม่หวานมาก แต่น่ารักสุดๆ รอลุ้นต่อไป ฮิฮิ
-
เมนต์ตอนก่อน ตี๋น่ารักน่าฟัดตั้งแต่เด็กๆเลย อ่านแล้วอยากมุดเข้าไปย้อนเวลากอดปลอบน้อง มิน่าอิพี่หมอกหวง น้องน่าเอ็นดูตั้งแต่เด็กแล้ว สงสารน้องมากกว่าจะเติบโตผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ชอบตี๋ตอนเด็กอ่ะ น้องน่ารักโมเอ้มาก
-
เฮียกับฟินนี่เป็นอะไรที่เหมาะสมกันที่สุดจริงๆ
-
Made for you.
http://www.youtube.com/v/No3FmavI2qI?version=3&hl=en_US&rel=0
ได้ยินเสียงพลุดังออกมาจากนอกหน้าต่าง
แสงสว่างผ่านลอดผ้าม่านเข้ามา ฉายลงบนร่างของพวกเราสองคนที่อยู่ในความมืด
ลมหายใจติดขัด ราวกับถูกไล่ตอนไปจนถึงชั้นบนสุดของขั้นบันได
เหมือนถูกช่วงชิงอากาศทั้งหมดไป ภายใต้จูบที่แสนจะบ้าคลั่ง คล้ายคลื่นที่ซัดเข้าใส่ชายฝั่งยามพายุร้ายพาดผ่าน
“พ..พ.พี่หมอก”
เรียกด้วยเสียงที่สั่นเทา ราวกับไร้เรี่ยวแรง
ไม่รู้ทิศไหนเป็นทิศไหน ผมรู้เพียงแต่ตอนนี้ ถูกกอดไว้แน่นจนไร้ช่องว่าง รู้สึกเหมือนจะถูกหลอมกลายเป็นหนึ่ง เป็นความคิดที่ในตอนนี้ อาจจะเกิดขึ้นได้จริง
มือไล้ไปตามตัว เต็มไปด้วยความต้องการแต่ไม่ได้หยาบโลน ความรู้สึก อัดแน่นเต็มไปเสียหมด รับรู้ได้ผ่านอากาศรอบๆตัว
ต้องการ
ต้องการกันและกัน
เหมือนกับขั้วแม่เหล็ก ที่ไม่อาจจับแยกกันได้
เหมือนถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน
ความคิดเหล่านั้น ถูกพูดผ่านมือที่ลูบอย่างถะนุดถนอม มองไล่ตามพื้นที่ๆมือนั่นไล่ผ่าน ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปสบตาด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะดันตัวขึ้นไปจูบกันอีกครั้ง
เสื้อถูกดึงออก ความหนาวเข้าปะทะตัวได้ไม่นานก็ถูกทดแทนด้วยความอุ่นจากร่างตรงหน้า หุ่นที่ราวกับพระเจ้าสรรค์แต่งขึ้น ผมอดอิจฉาไม่ได้จากมุมมองของผู้ชายด้วยกัน
ไม่ชอบเวลาถูกดึงมือขึ้นไปจูบ เพราะจะควบคุมหัวใจตัวเองไม่ได้ เต้นรัวไปหมด จนได้ยินถึงหู คิดว่ามันก็คงจะได้ยินเหมือนกัน
พี่หมอก ที่ปากหนัก ไม่ค่อยพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด แต่กลับบอกผ่านความคิดเหล่านั้น ด้วยการกระทำออกมาอย่างชัดเจน
ถูกกัดข้อนิ้ว รู้สึกเหมือนเป็นการกระทำที่แสนลามก อาจเป็นเพราะสายตาที่จ้องมองมาด้วย อาย..ที่เผลอจินตนาการไปถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น
พี่หมอกโน้มตัวลงมา กดจูบที่ต้นคอ เผลอหัวเราะด้วยความจั๊กจี๋ที่ยังทำใจให้ชินไม่ได้สักที แต่เสียงหัวเราะนั้นอยู่ได้ไม่นาน เพราะเวลานี้ ไม่ใช่เวลาของความสดใสแบบเด็กๆ แต่เป็นกลิ่นอายของผู้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
กางเกงผมถูกดึงออกได้ไม่ยาก อาจเป็นเพราะใส่มาหลายครั้งจนขอบกางเกงเปื่อย แต่ก็ยังทำใจทิ้งไม่ลงเสียที ได้แต่โทษนิสัยขี้งกของตัวเอง
ใต้กางเกงนั้น กางเกงในสีเทาเปียกชุ่มไปหมด พอถูกจ้อง ก็ร้อนไปทั้งตัว..
“ทนไม่ไหวขนาดนี้เลยหรอ?”
“เพราะใครหล่ะ ก็เพราะพี่นั่นแหละ”
“กูสอบเยอะ..มึงคงจะทนมานาน”
ไม่ได้ถอดกางเกงในออก แต่มือนั้นกลับดันผ่านเข้าไปแทน ผมที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งเฮือก หยัดหลังขึ้นจากที่นอน ขาสั่นไปหมด จิกปลายเท้าลงกับเตียงเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นรอบๆส่วนอ่อนไหว…
“อึก….”
เสียงที่ดังตามมาพร้อมความชื้นแชะนั้น ทำให้อายเสียจนไม่รู้จะทำตัวอย่างไร
ในระหว่างที่คิด ก็ได้แต่จ้องมองคนที่ทำเรื่องลามกกับร่างกายตนเองอย่างเผลอไผล
จ้องมองตามลิ้นชื้นที่เลียริมฝีปากตัวเอง ราวกับคนกระหายน้ำ
สัมผัสของฝ่ามือที่ประครองแก้มของผมหายไป พี่หมอกดึงกางเกงของตัวเองออก มองไม่ว่างตา ทำยังไงก็ไม่รู้สึกคุ้นชินกับความรู้สึกแบบนี้สักที อยากจะหายไปซะเดี๋ยวนี้ ความอายที่พุ่งสูงจนร้อนไปทั้งหน้าทำให้มือสั่นไปเสียหมด
ตามมาด้วยอาภรณ์ชิ้นสุดท้าย ที่ถูกโยนทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใส่ใจ
ถูกดันตัวขึ้นด้วยหัวเข่าทั้งสองข้าง เห็นรอยยิ้มจางๆที่บอกไม่ได้ชัดว่าอยู่ในอารมณ์ไหน แสงสว่างน้อยเกินไปจนปกปิดความคิดใต้รอยยิ้มนั้นไว้สนิท
“อ…อึก…”
ถึงแม้จะเตรียมพร้อมไว้แล้ว แต่ไม่ว่ายังไง ก็ยังแตกต่างกัน
ทั้งอุณหภูมิ ขนาด ความรู้สึก
ได้ยินเสียงที่ดังออกมาเบาๆจากคอตัวเอง ครวญครางราวกับจะขาดใจ
รับรู้ได้ว่าเขาเข้ามาอยู่ในตัว..
เหงื่อหยดลงที่หน้าท้อง จากปลายคางของพี่หมอก ไหลเอนมาจนถึงแผ่นอกผม
มือของพี่หมอกไล่ลงมาตามเหงื่อเม็ดนั้น ราวกับจะลบรอยน้ำที่ทิ้งไว้ตามทาง
จนมาหยุดที่หน้าอก…
หัวใจเต้นแรง คิดว่ามันน่าจะรู้สึกได้
วางมือทาบทับมือพี่เขาไว้อีกที รู้สึกถึงความอบอุ่น ที่เหมือนจะซึมลงไปผ่านผิวกาย
“ใจมึงเต้นแรง..”
“..สุดๆ ผมจะตายไหม?”
“ต่อให้ตาย กูก็จะตามไปดึงมึงขึ้นมา…”
หัวสมองว่างเปล่าไปพักหนึ่ง ได้ยินแต่คำนี้ดังก้องไปมา
สิ้นเสียง ก็กระแทกกายเข้ามาลึกกว่าเดิม หลังกระตุกขึ้นจากที่นอน เริ่มขยับกาย เป็นการเคลื่อนไหวที่บอกตัวตนของพี่หมอกได้ ความดุดัน พลังที่ซ่อนอยู่ แม้แต่นิสัยหยิ่งทะนงตนของเขาก็ยังถูกพูดผ่านการเคลื่อนไหวนี้
พี่หมอกก็ยังเป็นพี่หมอก
ที่เริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด
ถึงจะดุดัน แต่เขาก็ยังอ่อนโยน
ความอ่อนโยนที่มีข้อจำกัด
ข้อจำกัดที่นอนอยู่ในอ้อมกอดอย่างผมนั้นกลั้นเสียงไว้ โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ก็เผลอโอบขาไว้รอบเอวของอีกฝ่าย รู้สึกว่าเข้ามาลึก ลึกกว่าทุกที เป็นค่ำคืนที่พิเศษ บรรยากาศหลายๆอย่างดูจะชัดเจนขึ้นกว่าเดิม
“ที่ตรงนี้..เป็นของกู”
พูดหนักแน่น หัวใจที่มันกำลังสัมผัสถึงอยู่ตอบกลับด้วยการเต้นเร็วกว่าเดิม
“เป็นของกู..คนเดียวเท่านั้น”
ในเวลานี้..
คำพูดสั้นๆ ตามแบบฉบับของพี่หมอก ก็ทำให้ใจคนฟังพองโตไปด้วยความสุข
อยากพลิกตัว นอนหงายแต่ถูกยกเอวแบบนี้นานๆก็รู้สึกเมื่อย แต่พี่หมอกไม่ยอม เพราะถ้าเป็นแบบนั้นพี่หมอกจะไม่เห็นหน้าผม จึงต้องทน
“กูอยากเห็นหน้ามึง..อยากรู้มึงคิดอะไร”
“…พี่..พี่อ่านใจผมได้หรอ…”
“กูรู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่…”
“ต..ตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่”
ส่งยิ้มยียวนไปให้ พี่หมอกเอื้อมมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าให้ ก่อนจะตามลงมากดจูบลงบนแก้ม ที่เผลอเอนรับอย่างเคยตัว
“มึงคิดว่ามึงรักกู….”
เหมือนวินาทีนั้น ทุกอย่างหยุดไปหมด
พี่หมอกพูดถูก
ถูกทุกคำ
คำที่แม้แต่ตัวเองยังไม่เคยพูดออกไป ไม่รู้ว่ามันคิดจริงจังหรือแค่พูดออกมาเล่นๆ แต่ก็ทำให้คนฟังถึงกับอึ้ง
“พ..พี่พูดเล่นหรอ?”
“กูพูดจริง”
“…พ..พี่หมอก”
ความรู้สึกบางอย่างวิ่งแล่นไปทั้งตัว หยดน้ำตาไหลลงแก้ม พี่หมอกดึงตัวผมขึ้นมากอดไว้ หยุดทุกการเคลื่อนไหวทั้งๆที่กายยังเชื่อมต่อกัน
“…ร้องไห้ทำไม”
“ผ..ผมไม่รู้”
“เด็กขี้แย…”
โอบกอดรอบคอพี่เขา ซุกหน้าลงกับไหล่กว้างๆ มันก็ยกมือขึ้นกอด มืออีกข้างก็ลูบหัวเบาๆ
ทำไมกันนะ
ทำไมถึงได้ร้องไห้กัน
เป็นความรู้สึกที่บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก ไม่เชิงมีความสุข ไม่เชิงว่าเศร้า แต่รู้ว่าความรู้สึกนี้กำลังกัดกินทั้งหัวใจ
ความรู้สึกนี้…มันคือรักอย่างนั้นหรือ?
สิ่งที่อยู่ในใจมาตลอด…มันเรียกว่ารักใช่ไหม?
เหมือนคำตอบที่ค้นหามานาน ถูกเปิดเผย เมฆหมอกทุกอย่างที่เคยปกคลุมอยู่หายไป ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจน
ในอ้อมกอดแห่งนี้ รู้สึกได้ว่าตัวเองปลอดภัย รู้สึกเหมือนอยู่ในความสงบที่ผ่อนคลาย ความเหนื่อยถูกชะล้างจนหมด
พี่หมอกไม่ได้ละออกมาเช็ดน้ำตาให้ จึงเปียกไปทั้งไหล่
ร้องไห้ต่อหน้าคนๆนี้มากี่ครั้งกันแล้วนะ?
ทั้งๆที่ไม่อยากจะแสดงออกถึงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่ก็อยากจะแสดงออกความเป็นตัวของตัวเองให้เขาได้รู้
“…หยุดร้องไห้ได้หรือยัง?”
“พี่ก็ยังปลอบห่วยเหมือนเดิมเลย”
“กูไม่ได้ปลอบ…มึงอยากร้อง ก็ร้อง กูจะห้ามทำไม…”
“….พี่เปลี่ยนไปนะ”
อีกฝ่ายเลิกคิ้ว ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาก็รู้ว่ากำลังสงสัย
“วันนั้นผมร้องไห้ พี่เอาแต่ตะโกนบอกให้ผมหยุด ตอนนี้พี่ไม่ห้ามผมแล้ว…”
“…กูอยากให้มึงสบายใจ ร้องไห้ออกมา ดีกว่าเก็บไว้เอง”
คำพูดของมันตรงไปตรงมา ไม่เคยโกหก
พอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกเหมือนถูกกอดไว้ด้วยคำพูดเหล่านั้น
ถูกจูบ จูบที่เป็นสัญญาณบอกว่ากำลังจะสานต่อเรื่องที่ค้างคาไว้ ริมฝีปากถูกกัดเบาๆเหมือนหยอกเล่น พี่หมอกไม่กัดคอเหมือนอย่างที่เคยชอบทำ เพราะรู้ผมเจ็บ ช่วงแรกๆก็ยังเผลอทำอยู่ แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
สวนกายขึ้นมา รู้สึกแปลก ไม่เคยอยู่ข้างบนมาก่อน จึงไม่รู้ว่าความรู้สึกเป็นยังไง น้ำหนักของตัวที่ถูกดึงลงตามแรงโน้มถ่วง ยิ่งทำให้การสอดใส่ ลึกขึ้นกว่าเดิม..หลับตาแน่น เสียงหอบหายใจดังอยู่ติดหู คิดว่าพี่เขาก็คงจะได้ยินเสียงของผมเหมือนกัน
พี่หมอกกัดที่หูผมเบาๆ ก่อนจะกดจูบที่ซอกคอ มือข้างหนึ่งรั้งเอวไว้ ไม่ให้ผมหงายหลังไป ผมไม่ค่อยขยับตัว อาย อายไปหมด อายจนทำอะไรไม่ถูก
ในช่วงเวลาที่โอบรอบกายพี่เขาไว้แน่น ได้ยินเสียงพลุที่ถูกจุดขึ้นจากข้างนอก แสงสว่างที่เห็น สว่างจ้าไปทั้งหัว
รู้สึกเปียกที่หน้าท้อง ก้มลงมองก็ถูกหอมแก้ม ใกล้ขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าสายตาพี่หมอกจ้องมาที่ผม ไม่เคยเปลี่ยนแปลง.. ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน สายตาคู่นี้ ก็ไม่คิดจะมองที่ใคร
รู้สึกตัวเองมีคุณค่า มีความสำคัญกับใครสักคน..
เป็นความรู้สึกที่อิ่มไปทั้งใจ
เร่งขยับไม่นาน พี่หมอกก็หยุด ดึงตัวออกจากผม แต่ก็ยังกอดกันอยู่ รับรู้ถึงความอบอุ่นของกันและกัน
ชอบกอดของพี่หมอก ชอบเวลาที่พี่เขาทำเหมือนผมเป็นคนเดียว ที่ได้รับสัมผัสแบบนี้จากพี่
ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ แต่กลับรู้สึกเหมือนได้รับการปกป้อง
“ปีใหม่แล้ว…”
กระซิบข้างขมับ กดจูบลงเบาๆ ผมที่ปรกหน้าอยู่ถูกทัดไว้ที่หู
“…ปีใหม่นี้พี่อยากได้อะไร”
พอเอนตัวลงนอนกับเตียง อีกฝ่ายก็เอนตัวตามลงมา กอดหมอนนอนคุย ดึงผ้าห่มที่ร่วงไปอยู่แถวปลายเท้าขึ้นมา
“…กูได้สิ่งที่กูต้องการแล้ว” ไม่บอกว่าเป็นอะไร ทำเพียงยื่นมือมาลูบแก้มผมเบาๆ..
“ผมก็ได้สิ่งที่ผมอยากได้แล้วเหมือนกัน”
“อะไร?”
“ไม่บอก”
“..แล้วมึงจะพูดขึ้นมาทำไม”
“พี่อยากรู้หรอ?”
“เออ”
“ไม่เห็นต้องทำเสียงไม่พอใจแบบนั้นเลย ผมบอกก็ได้..ยื่นหูมาดิ”
พอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ก็ป้องมือไว้ที่ข้างๆหูพี่หมอก
ได้กลิ่นตัวผม..อยู่ที่ตัวพี่หมอก…
และคิดว่าบางที กลิ่นพี่หมอกก็อาจจะติดอยู่ที่ตัวผมเหมือนกัน
กระซิบลงช้าๆ เน้นที่ละคำ
รอยยิ้มค่อยๆปรากฏขึ้นมาบนหน้าพี่หมอก
ในเวลานั้น พลุอีกดอกถูกจุดขึ้น
สว่างไสว..
เจิดจ้า เสียจนท้องฟ้ายามค่ำคืนสวยงามไม่แพ้เวลากลางวัน..
ได้พูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกไปแล้ว…
ต่อมาก็คงจะต้องเป็นคำว่า
“สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ…”
……………………………….
……………………..
[Made for you, For New year’s occasion. Wish you luck in the New Year which is coming]
[26.12.54]
รายงานผลการสอบวันที่ 3 วันสุดท้ายของสังเวียนนี้
พูดได้สามคำว่า "ศิษย์-พี่-หมอก" :laugh:
ทำได้มากที่สุดตั้งแต่สอบมาสามตัว วิศวะนี่ทำยิกๆทั้งชั่วโมง ไม่เหมือนอันอื่น ทีไ่ด้แต่ช็อคน้ำลายหยดแหมะๆ
แต่เรื่องคะแนน ค่อยว่ากันอีกที o22
ปล.มาต่อให้แม่ยกตี๋หมอก เดี๋ยวจะงอนกันซะก่อน ที่มีแต่เฮียฟิน 555
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม
สุขสันต์วันปีใหม่ เช่นกันคร่าาาาาา
-
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะแสดงความคิดเห็น รักตี๋กับหมอก
-
:-[
มาทำให้เขินแทนอีกละคู่นี้ เมื่อวานค่อนข้างขาดแคลนน้ำตาล ส่วนวันนี้กลายเป็นรถน้ำตาลคว่ำแทน กร๊ากกก
น้องตี๋ได้คำตอบแล้วเน้อ พี่หมอกเองไม่เคยพูดจากปาก แต่ก็รับรู้ได้จากการกระทำทั้งหมดทั้งมวล
ต้องทำบุญอีกกี่ชาติวะเรา ถึงจะหาคนแบบพี่หมอกได้ (แต่ต้องพี่หมอกเวอร์ชั่นปรับปรุงตอนอยู่กับน้องตี๋นะ ฮ่าๆ)
-
ต่างกันสุดโต่งเลย 2 คู่นี้
:L2: :L2:
-
:-[ :-[ :-[ :haun4: :haun4: อร๊ายยยยยเขิน :haun4: :haun4: :-[ :-[ :-[
-
ไม่มีอะไรจะพูด :-[
-
:-[ :กอด1:
-
:กอด1: :impress2:
-
โอ้ยยยยยยยยย นานเข้าๆยิ่งน่ารักอ่ัะคู่นี้ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :impress2:
-
ไอ้คุณพี่หมอก บอกรักตี๋มันซะที
นอกนั้น :กอด1: ไม่มีคำบรรยาย
-
หวานนนนนนนนนนนม๊ากกกกก :impress2:
เขินอ่ะ :-[
ผู้ชายเย็นชาแต่อบอุ่นมาก :impress2:
-
อร๊ายยย น่าร้ากกกกกมากกก ของขวัญของตี๋ขอเค้ามั่งสิ :haun4:
-
แอร๊ๆๆๆๆ อ่านแล้วจิ้น สติกระเจิดกระเจิงเลย
ซี๊ดอ่ะ ของขวัญปีใหม่แบบนี้อยากได้มั้งจัง แอร๊ๆๆๆๆๆ
-
:oo1: :o8: :-[
-
“ต่อให้ตาย กูก็จะตามไปดึงมึงขึ้นมา…”
พี่หมอกทำให้อิชั้นแทบคลั่ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
แบบว่าน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เขินด้วยคน อิอิ
-
:o8: :o8: :o8:
น่ารักๆๆๆ
หวานจนอิจฉา
หมอกน่ารักว่ะ
-
เคยถกประเด็นกับเพื่อนเรื่องที่ว่า ทำไมพูด สุขสันต์วันเกิด ได้ แต่พอเป็นปีใหม่ ถึงเป็น สวัสดีปีใหม่
ตกลงสุขสันต์ปีใหม่เขาก็พูดกันใช่มั้ยคะ :laugh:
ตอนนี้ก็ ฮ่าๆ :m25: จะทำให้เราละลายเป็นเนยโดนความร้อน พี่หมอกนี่น้า
เห็นประโยคนี้ "รู้สึกตัวเองมีคุณค่า มีความสำคัญกับใครสักคน.."
แล้วนึกถึงวิชามนุษยสัมพันธ์ที่เรียนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ให้มองทางซ้าย เธอนั้นมีค่า มองทางขวา เธอมีความสำคัญ :o8:
ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย... :z3: ช่างมัน ฮ่าๆ
ดีใจที่เห็นน้องทำได้ เก่งมาก o13 แหม ได้ก็คือได้สิ ผลต้องออกมาดังใจหวังแน่นอน
:กอด1:
-
:a5:
อั๊ยย่ะ !!
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ อิอิ
อ่านไปยิ้มไป เขินแทนตี๋น้อยยยย(บ้าไปและ)
รักพี่หมอกน้องตี๋ ^^
:z3:
-
อ่านสองคนนี้ทีไร
คำนี้ต้องผุดขึ้นมาทุกที แตกต่างแต่เดิมเต็ม
ให้ตายเถุอะ รักตี๋หมอกจัง
+1 ให้นะคะ
-
เมคเลิฟฟฟฟฟ !!!!!
อ่านแล้วอิ่ม ~ หมอกตี๋
-
ถึงจะปีใหม่
คู่นี้ก็ยังคงหวาน
เหมือนเคย
อิจฉาๆๆ
-
เขินว่ะ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ชอบพระเอกอย่างพี่หมอกสุดๆ
:o8: :-[ :o8: :-[
-
ร้อนแรงจริง น้องตี๋แอบออนทอปเหรอ อิอิ :z1:
-
หวานมาก
หมอกน่ารักอ่า
-
:o8: :o8: :o8:
-
ไม่มีคำบรรยาย
-
เพลงนี้เข้ากับตอนนี้จริงๆ ค่า ><~~ อั๊ยยะ
-
อยากมีคืนพิเศษอยูในคืนพิเศษเหมือนพี่หมอกกับอาตี๋บ้าง
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
-
หวานสุดๆ
น่ารักกกก
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ทำไมเดี๋ยวนี้มันสอบเยอะสอบโหดอะไรอย่างนั้น รุ่นเรานะแค่เราวัน ตายเป็นตาย รู้ทีเดียว ขุดหลุมฝังกันเลย...รู้อายุเลย
หวานนะเนี่ย ชอบหมอกตี๋ วนกลับไปอ่านอีกรอบ น้องหมอกนี่ติดตี๋จนจะสิงร่างอยู่แล้ว
-
กริ๊ดดดดด สุโค่ยมากค่าาา
-
พี่หมอกขาาาาาาาาา หนูอยากได้แฟนแบบพี่ หยิ่งแต่รักจริงดีหนูชอบบ!!!
:กอด1: หายหนาวเลยดิ่ตี๋ อิอิ :กอด1:
-
เขา make love กันจริงๆนะเนี่ย
คนแต่งบรรยายเก่งนะ o13
-
อ่านไปใจละลายไป อ๊ากกกกกก :impress2:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยพี่หมอกหวานมากเลยอ่า
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า อยากให้เด็กๆทั้งสองจดจำเรื่องราวดีๆแบบนี้ไว้นะ
คาดว่าถ้ามีเรื่องครอบครัวเข้ามาต้องดราม่าแน่ๆ
แต่ดูจากความรักที่ทั้งสองมีให้กัน เค้าว่าทั้งสองต้องผ่านมันไปได้แน่ๆ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
คนละฟิลกะตอนที่แล้วเลย อ่านแล้วเลือดกำเดาจะกระฉูด :m25:
-
ฟิน-เฮีย ตี๋-หมอก เค้าฉลองคืนข้ามปีกันหวานหยด
.....แล้วกรูหล่ะ... :sad4: :o12: :L3:
-
น่าร๊ากกกกกกอ่ะ!!!!!
:o8: :o8: :o8:
:haun4: :haun4: :m25:
-
ตอนนี้ให้อารมณ์อบอุ่นมากๆเลย ซึ้งอ่ะ :monkeysad:
:L2: :pig4: :L2:
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วยิ้มแก้มปริมีความสุขมาก
ชอบพี่หมอกที่สุด น้องตี๋ก็น่ารัก
-
:-[
-
เขินแทนตี๋อ่ะ อิอิ
-
เขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก T////////T
-
เขินนน ทำใหห้เขินตลอดดดดดดดดดดด ><
-
พี่หมอกจัดเต็ม >///<
ท่าทางจะกลัวน้อยหน้าเฮียกับฟิน
-
ได้อีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินได้อีกกกก
น่ารักไปแล้ววววววว
ว่าแต่ ตี๋กระซิบว่าไรว้าาา
แต่ชอบตอนพี่หมอกค่อยๆยิ้มออกมา โฮกกกก
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
เห้อ อ่านถึงปัจจุบันซะที
หมอก นี่เป็นพวกแข็งนอก อ่อนใน ดูภายนอกแข็งกระด้างเย็นชา แต่ภายใน เรื่องครอบครัวคงจะมีอะไรมากระทบจิตใจมาก
ทำให้บุคลิกกลายเป็นคนแบบนี้ไป การที่คนเรามีทุกอย่าง แต่ก็ใช่ว่าจะมีความสุขเน้อ การที่ไม่มีอะไรเลย อาจจะมีความสุขซะกว่าอีก
ชอบคนอย่างตี๋ซะอีก มองโลกในแง่ดี เข้มแข็ง ม๊าสอนมาดีจริงๆ
ชอบเรื่องนี้มาก เป็นกำลังใจให้นักเขียนน้าา จะติดตามต่อไปจ้าา รอพี่เมฆออกโลง ได้ยินกิตติมศักดิ์มาเยอะแล่ะ
ไม่รู้จะมีผลอะไรกับคู่พระ-นายของเราบ้างหรือป่าว ยังไงก็ขอให้โชคดีในการสอบนะ ปีใหม่นี้ขออธิษฐานให้นักเขียนสมหวังอย่างที่ตั้งใจไว้นะ
-
หวานเวอร์อ่ะ :m1:
-
พี่หมอกเริ่ม แสดงออกบ้างแล้ว
หวงก็บอกเหอะ คิคิ
-
น่ารัก!!! :o8:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:-[ :o8: น่ารักมากๆๆ
+ 1 นะคะ
-
เค้าฉลองปีใหม่กันหวานมันส์หยดเลย อิจฉาเว้ยเฮ้ย
-
อยากฉลองปีใหม่แบบนี้บ้าง :o8: :o8:
-
อิพี่หมอก....น่ารักว่ะ..555+
-
คู่นี้ o13จริง ๆ
-
พี่หมอกทำไมทำแบบนี้ :-[
แค่นี้น้องตี๋ก็รักจะตายอยู่แล้ว :m25:
-
:m25: :m25: :m25:
อ๋อยยยยยยยย
ความรักของสองคนนี้ทำไมมันหวานเลี่ยนแบบนี้น้าาาาา
:-[ :-[ :-[
ไม่เห็นใจคนที่ต้องอยู่คนเดียวในวันปีใหม่เล้ยยยยยยยยยย
:m16: :m16:
แต่ก็ชอบอ่ะ
:o8: o13
-
:m2: :m2: :m2:
-
อ่านตอนพิเศษแล้วน้ำตาจะไหล สงสารน้องตี๋
ครูแบบนี้จะมีอีกไหมนะ
หวานกันทั้งสองคู่เลยนะจ๊ะ :impress2:
-
เป็นคู่ที่น่ารักมาก
พี่หมอกน่ารักขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
หลังจากที่เจอตี๋ก็ค่อยเปลี่ยนแปลง(ในทางที่ดี)ทีละนิดๆ
-
หูยยยยย พี่หมอก ตอนนี้ชอบอะ :laugh:
-
หวาน..สุด สุด o13
-
ถึงจะเลิกกิจกรรมนี้ไปนานแล้ว แต่ก็อยากถามอ่ะ?
A: เรื่องนี้พระเอกชื่อ "หมอก" ก็โอนะ แต่ทำไมนายเอกต้องชื่อ "ตี๋"? จากการคัดกรอง วิจัย สำรวจ ทำโพลและฯลฯ ชื่อ "ตี๋" ส่วนมากจะเป็นประมาณตัวประกอบที่เป็น เพื่อนพระเอก เพื่อนนายเอก ลูกอาเจ๊กขายก๋วยเตี๋ยวหน้าหมู่บ้าน หรือหลานอาแป๊ะร้านอู่ซ่อมรถท้ายซอย เดินผ่านกล้องได้ค่าตัวสองร้อยไรเงี๋ยะ แล้วคนเขียนนึกงัยให้นายเอกเรื่องนี้ชื่อ "ตี๋"????
-
A: เรื่องนี้พระเอกชื่อ "หมอก" ก็โอนะ แต่ทำไมนายเอกต้องชื่อ "ตี๋"? จากการคัดกรอง วิจัย สำรวจ ทำโพลและฯลฯ ชื่อ "ตี๋" ส่วนมากจะเป็นประมาณตัวประกอบที่เป็น เพื่อนพระเอก เพื่อนนายเอก ลูกอาเจ๊กขายก๋วยเตี๋ยวหน้าหมู่บ้าน หรือหลานอาแป๊ะร้านอู่ซ่อมรถท้ายซอย เดินผ่านกล้องได้ค่าตัวสองร้อยไรเงี๋ยะ แล้วคนเขียนนึกงัยให้นายเอกเรื่องนี้ชื่อ "ตี๋"????
ไม่รู้เคยบอกไปยังว่าที่บ้านคนจีน
ก็จะชื่อฮ้ง งี้ เค็ง ตี้ อะไรแบบนี้กัน
อย่างฮ้ง นี่บอกตรงๆเลยว่าเป็นผู้หญิง เจ้ฮ้งเป็นลูกตั๊วะกู๋ก็เลยขอยืมชื่อมาหน่อย :laugh:
แต่ตี๋ นึกไม่ออกจริงๆ ตอนแรกจะให้ชื่อตี้แต่คนอ่านคงออกเสียงไม่ถูก. จำยาก แถมยังเป็นคาแรกเตอร์ที่ให้ความรู้สึกพื้นๆพบเห็นได้ในชีวิตจริงๆ เป็นคนธรรมดา ชื่อก็แบบคนธรรมดา เพราะในคนรู้จักก็มีชื่อตี๋หลายคน ก็เป็นแบบนี้เลย บอร์นทูบีตัวประกอบสามร้อยบาทจริงๆ
ไขข้อข้องใจให้แล้วนะ :กอด1:
-
ไม่รู้เคยบอกไปยังว่าที่บ้านคนจีน
ก็จะชื่อฮ้ง งี้ เค็ง ตี้ อะไรแบบนี้กัน
อย่างฮ้ง นี่บอกตรงๆเลยว่าเป็นผู้หญิง เจ้ฮ้งเป็นลูกตั๊วะกู๋ก็เลยขอยืมชื่อมาหน่อย :laugh:
แต่ตี๋ นึกไม่ออกจริงๆ ตอนแรกจะให้ชื่อตี้แต่คนอ่านคงออกเสียงไม่ถูก. จำยาก แถมยังเป็นคาแรกเตอร์ที่ให้ความรู้สึกพื้นๆพบเห็นได้ในชีวิตจริงๆ เป็นคนธรรมดา ชื่อก็แบบคนธรรมดา เพราะในคนรู้จักก็มีชื่อตี๋หลายคน ก็เป็นแบบนี้เลย บอร์นทูบีตัวประกอบสามร้อยบาทจริงๆ
ไขข้อข้องใจให้แล้วนะ :กอด1:
เข้ามาขำ :laugh:
ขอบคุณคนถาม ถามได้ถูกใจและน่ารักมาก o13
-
ตามมาเก็บสอง-สามตอนหลัง
ชอบทุกตอนเลย อ่านแล้วรู้สึกดี เพราะมักจะได้เห็นมุมมองดีๆจากเด็กจิตใจดี ยิ่งเจอตอนพิเศษ น้ำตาซึม โอ้วว ตี๋... มันเยี่ยมมาก o13
-
ฟินนาเล่มาก เวลาอยู่กันสองคนพี่หมอกโคตรเร้าใจเลยอะ
-
ขอเลือดด่วน!! :m25:
-
น่ารักมั่กมากก ^ ^
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรัก
สำหรับพี่หมอก อ่านทีไรก็เขินกับไอ้อาการนิ่งๆ นี่จังเลยอ่ะ
-
Coin 35
เรื่องที่น่าตกใจที่สุดหลังงานเกียร์สัมพันธ์ หลังการสอบย่อย และหลังจากเรื่องวุ่นๆทั้งหมดมันเงียบลงไป รู้ไหมครับคืออะไร?
วันที่ 8 ตุลานี้
มองปฏิธินแล้วกลืนน้ำลายอึก
ไม่ใช่วันหายนะหรือวันโลกแตกอะไรหรอกครับ…มันคือ
วันเกิดพี่หมอก…
สิ่งที่น่าตกใจคือพี่หมอกมีวันเกิดด้วยครับ..
ก็แน่ล่ะสิ! ทุกคนมันก็ต้องมีวันเกิดทั้งนั้น ไม่งั้นมันจะมายืนทำหน้าบูดตรงนี้ได้ยังไง?
อย่ามองหน้าผมแบบนั้นครับ ถ้าคุณตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับผมคุณก็ต้องคิดเหมือนผม เพราะวันนี้มันวันที่ 6 ตุลาแล้ว! ทำไมมึงต้องมาเกิดช่วงนี้หว่ะ (อ้าว?)
ข่าวเศร้าเรื่องที่สอง คือเงินเก็บทั้งหมดของผม พึ่งจะซื้อโคปิกใหม่ยกชุดหมดไปเมื่อต้นเดือนแหม่บๆ แท่งละร้อยกว่าบาท เล่นเอากระเป๋าตังทะลุเลยครับ เพราะฉะนั้น พูดได้สามคำว่ะ “จน-กรอบ-หว่ะ”
ความจริงมันก็มีอีกแผนหนึ่ง ไหนๆพี่หมอกก็ไม่พูดออกมาแล้ว ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไปเลยสิ..แล้วค่อยเอาของขวัญมาให้ทีหลัง
โคตรเลว!!
ช็อคกับความคิดตัวเอง คิดออกมาได้ไงวะเรื่องแบบนี้ ไม่มีใครดีใจหรอกที่โดนลืมงานวันเกิดตัวเอง เป็นผมผมคงจะเซ็งสุดขีด ถึงปีที่แล้วไอ้เฮียจะลืม แต่มันก็ซื้อข้าวมันไก่ปักเทียนมาให้ผมตอนเกือบเที่ยงคืนพอดี คิดอีกทีมันไม่สำคัญหรอกว่าจะมีของขวัญหรือเปล่า แค่จำได้ก็พอ
พี่หมอก ผมจำวันเกิดพี่ได้นะ ของขวัญไม่ต้องก็ได้ใช่ไหม?
“……”
“เป็นอะไร?”
“ห้ะ?”
“เดี๋ยวก็ยิ้ม เดี๋ยวก็ทำหน้าบึ้ง มึงฉีดยามาหรือยังเนี่ย”
“ถ้าผมกัดพี่แล้วพี่ไม่ติดเชื้อก็คงจะฉีดมาแล้ว เฮ้ย ไม่ช่าย ผมเล่นมุก”
“แป้ก”
“….”
ขอบคุณครับ ที่เหยียบผมจมดิน
เมื่อวานตอนเย็นไปหาม๊ามา ม๊าฝากกับข้าวกลับมาเพียบ ทำตุนไว้เต็มไปหมด ได้ข่าวว่าไอ้พี่ฟินถึงขั้นต้องหิ้วไปมหาลัยแจกเลยทีเดียว
ผมอยากบอกความจริงหลายๆอย่างกับม๊า แต่ก็ยังไม่กล้าพอสักที
ได้แต่คอยโทรถามม๊า ว่ากินยาครบหรือเปล่า มีเรื่องอะไรไหม แต่กลับเป็นม๊าที่ถามผมกลับมาเสียมากกว่า
“พี่หมอก อาทิตย์นี้ไม่กลับบ้านหรอ?”
มันส่ายหน้า ไม่ได้โงหัวขึ้นมาจากหนังสือเล่มเล็กๆในมือเลย เหยียดตัวนอนกลิ้งอยู่ที่โซฟา วางเท้าลงกับหน้าตักพี่หมอกมันก็ไม่ได้ว่าอะไร
ได้ยินเสียงทีวีผ่านๆ ที่โต๊ะตรงหน้า เอื้อมแขนไปปัดไอ้หน้ายิ้มเล่นๆ ยิ้มทั้งวันเลยนะมึง มีความสุขนักหรือไง ไม่เห็นจะมาช่วยกูคิดอะไรเลย
พี่หมอกชอบอะไรกันนะ?
ช็อคโกแลต ผมทำอาหารไม่เป็น อย่างหรูก็มาม่าผัดใส่ไข่ ข้อนี้เลยข้ามไปได้เลย
สีดำ ล..ล..แล้วจะเอาไปทำอะไรวะ
บีเอ็ม..ให้ซื้อใหม่ให้มันอีกคัน ต่อให้ขายบ้านกับทรัพย์สินทั้งหมดยังไม่พอเลย
ผมไม่ได้วาดรูปเก่งแบบพี่ฟิน ไม่ได้ครีเอทีฟแบบไอ้เคิ่ล เลยไม่มีหัวด้านการคิดไอเดียใหม่ๆเท่าไหร่ มองหน้ามันก็ยิ่งนึกไม่ออก ไม่รู้ว่าคนอย่างมันจะเหมาะกับอะไรที่จะได้กับผม ในเมื่อต่างกันซะขนาดนี้ มันเหมาะกับของหรูๆ แต่ผมก็ไม่มีปัญหาจะไปหาให้มัน ไอ้ของทำเอง ก็ได้แค่ไอ้แบบตัวที่ผมเล่นอยู่ในมือนี้เท่านั้น
แล้วก็เผลอคิดถึงตอนมันได้ไอ้หน้ายิ้มจากผมไป…
หวา หวา หวา คว้าไอโฟนมันมากำไว้ในมือไม่รู้ตัว
ยังจำได้ที่มันมองไอ้ที่ห้อยโทรศัพท์กากๆนี้ มันทำเหมือนผมซื้อของราคาเป็นแสนให้มัน ผมว่า..มันเพี้ยน เพี้ยนแหงๆ ระบบการรับรู้สมองมีปัญหา แบบนี้อาจจะชอบถุงเท้าใช้แล้วไม่ซักของเฮียก็ได้
ถามเลยดีไหมนะ? แต่มันก็ไม่เซอร์ไพรส์นะสิ
“พี่..มะรืนนี้พี่ติดงานอะไรหรือเปล่า”
มันนิ่งไปสักพัก “มีสอบย่อย…” ยังไม่รู้ว่าหน้าใต้หนังสือเล่มนั้นจะแสดงอารมณ์ไหนอยู่ เพราะจากมุมนี้มองไม่เห็น “เพื่อนนัดทำงานตอนเย็น”
“…หรอ?”
แบบนี้ ก็คงจะไม่ว่างสินะ
เพราะวันที่ 8 ไม่ใช่วันหยุด เป็นวันธรรมดา ถึงจะเป็นวันเกิดพี่หมอก แต่จะให้หยุดเรียนก็ใช่ที่
“ถามทำไม”
“หือ?? เปล่าๆ ถามเฉยๆ”
“ตี๋ มึงคิดอะไรอยู่” มันวางหนังสือลง แขนวางทับขาผมที่พาดตักอยู่
“คิดว่าศุกร์นี้ การ์ตูนเรื่องไหนจะออกบ้างนะ?”
“….”
“อ้าว พี่จะลุกไปไหนอะ? พี่หมอก?”
………………………….
………………..
ตัดสินใจได้แล้ว..
ผมจะเพ้นท์แก้วครับ เพราะตอนดึกๆเวลามันทำงานบางทีมันจะกินกาแฟ ถ้วยกาแฟนี่แหละ น่าจะเหมาะที่สุดแล้ว
อาจเป็นของราคาถูกๆ แต่ผมว่า ถ้าผมตั้งใจเต็มที่ มันก็มีคุณค่าในตัวของมันเหมือนกัน
วันนี้พี่หมอกเลิกเย็น ถ้าแอบแว่บไปห้างแถวๆนี้อาจจะทัน เลิกเรียนเสร็จก็ซ้อนท้ายมอไซค์ไอ้โจ๋ไป ได้ถ้วยกาแฟสีขาวใบใหญ่มา หาอยู่นานกว่าจะเจอที่ถูกใจ เรื่องสีผมมีอยู่แล้ว เลยเสียเงินกับค่าแก้วไปอย่างเดียว
ซื้อเสร็จก็วกกลับมามหาลัย ยังเหลือเวลาอีกนานกว่าพี่หมอกจะเรียนเสร็จ นั่งรอเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว
ไอ้โจ๋บ่น “ทีวันเกิดกูมึงมากินแต่ของฟรีแล้วกลับ แบบนี้หมายความว่าไงวะ”
“ไอ้โจ๋ กูอุตส่าห์แสดงให้มึงเห็นภาพคำว่าเพื่อนกินหาง่ายไง มึงน่าจะรักกูให้มากๆนะโว้ย”
“…ไป ไอ้ตี๋ กระโดดลงข้างทางไปเลย”
ฮากันไป เออ อย่าให้กูพุ่งหลาวลงไปจริงๆนะมึง แล้วจะตกใจลีลาระดับทีมชาติ
กล่องของขวัญผมก็กะจะทำเอง ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ถึงเวลาก็ใช้กล่องเดิมที่มากับแก้วใบนี้ เวลามันเหลือแค่วันเดียวเองนะครับคู้ณ! คิดว่าจะซื้อเค้กก้อนเล็กๆมาอีกซักก้อน แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มหาจริงๆจังๆซักกะที
เห็นไอ้พี่เต๋าเดินผ่านคณะมาก็ยิ้มให้ พี่แกเลยแวะเข้ามาหา มานั่งทำใต้คณะนี่แหละครับ ง่ายดี หิ้วไปทำบ้านมันก็เห็น ผมกะเวลาไว้แล้ว สีน่าจะแห้งทันก่อนมันเรียนเสร็จ อยากเห็นหรอครับ? เอาไว้ดูพร้อมพี่หมอกพรุ่งนี้เลยแล้วกัน รีบเก็บลงกล่อง ยัดลงกระเป๋าสะพาย เตือนตัวเองว่าวันนี้ห้ามเหวี่ยงกระเป๋าเด็ดขาด ไม่งั้นมีเฮ
พี่เต๋ากับกล้องไม่เคยจะห่างกันเลย ไปไหนก็เห็นสะพายไว้ตลอด ผมจ้องกล้องสีดำนั้นไม่วางตา
“ไอ้ตี๋ มึงวาดแก้วทำไมวะ”
“ก็ทำให้สวยๆ เวลาปาใส่หัวพี่พี่จะได้ประทับใจไง”
“หูย ไอ้นี่ รุนแรงจริงโว้ย” เหมือนจะโดนแอบถ่ายรูปไปสองสามรูปตอนวาดลายบนแก้ว เลยต้องบอกความจริงไป
“พี่ อย่าไปบอกไอ้พี่หมอกนะ ผมทำให้มันอะ”
“กูก็ว่าแล้วไอ้ตี๋ พรุ่งนี้ที่พวกกูนัดมันทำงานไม่ใช่อะไรหรอก ก็จะจัดวันเกิดให้มันเหมือนกัน คราวที่แล้วตั้งแต่งานประชาสัมพันธ์ที่มันมาช่วยพวกกูยังไม่ได้ขอบใจอะไรมันเลย”
“พี่ไม่เตะมันออกนอกคณะผมว่าก็บุญแล้ว ยังจะขอบคุณอะไรมันอีกวะ”
“มึงมันไม่รู้อะไร เพราะมัน สาวๆเลยมางานเต็มไปหมด”
“อาหารตาเลยอ้ะดิ”
“เต็มกล้องกูเลย ฮ่าๆๆ”
พี่เต๋ากลายเป็นคู่หูไอ้โจ๋เลย วันสุดท้าย เดินถ่ายรูปสาวๆเต็มไปหมด กล้าและด้านมากๆครับ เข้าไป “น้องครับ พี่เป็นทีมงาน ขอถ่ายรูปไปทำพอร์ทหน่อยนะครับ” พอร์ทอะไร ไม่มีใครในคณะรู้เรื่อง เก็บเด็กเข้าสต็อกล่ะสิ
“วันไหนผมเก็บเงินซื้อกล้องได้จะมาให้พี่สอนแล้วกัน”
“อย่ารอให้กูเลี้ยงหลานก่อนล่ะมึง ค่าข้าวยังไม่ค่อยออกเองเลย ให้ไอ้หมอกมันเลี้ยงอยู่ได้”
“เอ้า คนเขาจะทำบุญ ผมไม่ขัดศรัทธา” ไอ้พี่เอ็มเลี้ยงข้าวไปอาทิตย์นึงเต็มๆ อิ่มหนำสำราญพุง “ว่าแต่พี่เหอะ จะเดินกลับตึกไม่ใช่หรอ รีบๆไปเลย”
“ไล่เลยนะ เสียใจจัง”
“พี่ อย่าทำหน้าแบบนั้นเลย ผมจะอ้วก”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรมาหาแล้วกัน ตอนเย็นๆ จะได้มาถูกเวลา”
“งี้พวกพี่ก็ซื้อเค้กกันไว้แล้วอ่ะดิ?”
เห็นพี่เต๋าพยักหน้า ก็ไม่รู้จะพูดยังไง เอาวะ กินของคนอื่นก็ดี ไม่เปลืองเงิน พี่หมอกจะได้กินของดีๆ ไม่ใช่เค้กเซเว่นยี่สิบห้าบาทแบบผม
ยังไง พี่หมอกก็สมควรจะได้รับแต่สิ่งดีๆ ที่ผมไม่รู้จะหามาให้ยังไง
“ทำหน้าหงอยไรวะ รีบๆเก็บของดิ เดี๋ยวพี่หมอกมาแผนมึงก็แตกพอดี”
“เออ ไอ้กล้วย กูถามไรมึงหน่อยดิ”
“อะไร?”
“ไอ้อุกกี้กับมึงทะเลาะอะไรกันรึเปล่าวะ”
“…ทำไม?” หน้าเครียดขึ้นทันตาเลย นั่นไง กูว่าแล้ว ไม่เห็นมันสองคนคุยกันมาสักพัก เจอหน้าก็หลบตลอด เดี๋ยวนี้ไอ้อุกกี้ก็ไม่มานั่งที่โต๊ะผมอีกแล้ว เหลือแต่ไอ้ปิ๊กไอ้กึ่ม
“กูว่ามันมาคุๆ เหมือนสงครามเย็นหว่ะ ไม่รู้ดิ ไอ้อุกกี้ก็ดูแรดน้อยลง ไม่เหมือนมึง แรดเพิ่มขึ้นทุกวัน”
“อ้าว ตอนต้นจริงจัง หลังๆด่ากูซะงั้น” ไอ้กล้วยถอนหายใจ ดูไม่ค่อยเหมาะกับมันเท่าไหร่ แต่ก็เหมือนเห็นภาพคุณลุงร้านขายของชำที่หัวล้านไปครึ่งหนึ่ง พุงป่องนั่งถอนหายใจท่าเดียวกัน “ก็ทะเลาะกันเฉยๆ ไม่หนักมากหรอก มึงไม่ต้องห่วง”
ถึงมันจะยิ้ม ยิ้มที่ดูออกว่าฝืน แต่ก็ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น
………………………………
…………………..
“พี่หมอก..ตื่นเร็ว”
“……”
“ผมสั่งข้าวขึ้นมาให้แล้ว”
“….อือ”
ลากมันจากเตียง เป็นงานหนัก มองกระดาษที่แปะไว้หัวเตียง ช่วงนี้ดูเหมือนผมจะนำขึ้นไปมาก พี่หมอกนอนดึก อ่านหนังสือเยอะ หลับทีนิ่งเป็นศพ ไม่แปลกหรอกที่ตอนเช้าจะตื่นไม่ไหว
ดันตัวมันให้เข้าไปแปรงฟัน แล้วก็รีบวิ่งกลับไปที่ข้าวไข่เจียว ราดซอสมะเขือเทศลงไปเป็นรูปหน้ายิ้มให้มัน
“อะไรของมึงวะ”
“ห้ะ?”
“มึงวาดตัวเหี้ยไรมาเนี่ย กูแดกไม่ลง”
เวรหล่ะกู
วาดตาเยิ้มไปหน่อย ไหลเป็นน้ำตาเลือดเลย
ผมไม่หงุดหงิดหรอกครับที่พี่หมอกเห็นแล้วไม่ประทับใจ เพราะผมว่ามันโคตรสยองเลย รีบแย่งช้อนในมือมันมาปาดซอสที่ไหลออกจากตามากินเองแทน ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่ได้ดูน่ากลัวลดน้อยลงเลยหว่ะ
“พี่เอาจานนี้ไปกินเหอะ ผมว่ามันจะกลายเป็นหนังสยองขวัญแล้ว”
“กูจะกินจานนี้”
“ไหลเยิ้มเป็นน้ำตาผีแบบนี้ เอามาให้ผมดีกว่า”
“..อะไรวะ แค่นี้แล้วมันทำไม กูไม่เห็นมันจะมีอะไรเลย”
“เออๆ งั้นก็เชิญกินไข่เจียวหน้าผีไปเถอะครับ” เซ็งตัวเองเลยครับ อยากจะทำอะไรให้มันเห็นแล้วยิ้มตามหน่อย ไหงกลายเป็นว่าได้ featuring กันสั้นๆแต่เช้าเลยวะ
มันไม่เคยพูดเรื่องวันเกิดมันเลย
เมื่อคือ น้องฝนก็โทรมาหามันที่ห้อง ไม่รู้ว่าพูดอะไร เห็นมันตอบแต่ เออ ประมาณสามครั้งแล้วตามด้วย แค่นี้นะ แต่คิดว่าน้องฝนก็น่าจะโทรมาเรื่องวันเกิดมานี่แหละครับ
ไม่ได้ฉลองกับที่บ้านเลยหรอ?
ผมอยากถาม แต่ไม่รู้จะถามออกไปยังไง
เพราะบ้านผม ถ้าไม่ได้ยุ่งมากหรือลืมจริงๆ ก็จะฉลองด้วยกันทุกปี อย่างน้อย ก็กินข้าวร่วมโต๊ะกัน แล้วปิดท้ายด้วยคำอวยพรจากม๊า
แต่ผมก็คิดว่า มันกำลังรอคำอวยพรจากผมอยู่เหมือนกัน
แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรคำอวยพรอะไรกับมันจนถึงมหาลัย มันดูหงุดหงิดไงไม่รู้ เหมือนสาววัยหมดประจำเดือนเลยครับ คิดจะหงุดหงิดก็หงุดหงิดไม่มีสาเหตุ ได้แต่นั่งคิดว่าผมทำอะไรผิดไปเปล่าวะ?
ไข่เจียวปีศาจชัวร์..
อยากจะเอาหัวโขกกระจก คิดอะไรปัญญาอ่อน ผลลัพธ์เลยออกมาบู้บี้แบบนี้ไง ไอ้อธิษฐานเอ้ย!
“พี่ เดี๋ยวเจอกัน”
“มึงกลับไปก่อนก็ได้ คงดึก”
“ไม่เป็นไรๆ ผมรอได้ เดี๋ยวอยู่ทำงานด้วยพอดีเลย”
มันพยักหน้า แล้วเดินแยกกันไปคนละทาง
วันนี้จริงๆคณะมันเรียนถึงเที่ยงก็หมดแล้ว แต่งานคงเยอะจริง ยกเว้นไอ้ตารางงานหลอกๆตอนเย็นนั่นที่มันยังไม่รู้ แต่ผมคิดว่ามันก็คงจะสงสัยบ้างแล้ว ไอ้พี่หมอกหัวไวจะตาย ใครทำอะไรมันรู้หมดหล่ะผมว่า
แถมเพื่อนไอ้พี่หมอกแต่ละคน ชุบไม่เนียนซักคนเลยครับ
ผมเห็นพี่โก้วิ่งถือกล่องเค้กจากประตูรั้วเข้ามา คงจะเอาไปฝากไว้ที่ตู้เย็นที่ไหนซักที เอ็งถือวิ่งแบบนี้แล้วถ้ามันเห็นหล่ะวะ!
กระเป๋าผมวันนี้หนักนิดหน่อย คิดถึงลายบนแก้วแล้วอดหัวเราะไม่ได้ กระชับสายสะพายแล้วเดินไปที่คณะตัวเอง..
………………………………….
………………………..
-
จิ้มๆ :z13:
ช่วงนี้ได้จิ้มบ่อยแฮะ
น้องตี๋ก็คิดมาก เอาตัวมัดริบบิ้นแล้วบอกว่าเป็นของขวัญ แค่นี้โอเคแล้ว (คนอ่านจะได้อ่านตอน nc เพิ่มด้วย อิอิ) :haun4:
-
………………………………….
………………………..
ตอนเย็นแล้ว..
ซักสี่จะห้าโมงเห็นจะได้ ผมว่างไม่มีอะไรทำเลยมาเตะบอลกับพวกไอ้โจ๋ ไอ้เคิ่ลแทน พวกนี้รุ่นพี่วิศวะก็ชวนไว้เหมือนกัน ตกลงมันงานวันเกิดหรือจัดฉลองอะไรรวบยอดวะ? ทำไมอยู่กันครบหมด แม้แต่ไอ้พี่ฟินผมก็ยังเห็นเดินร่อนเป็นสัมภเวสีไปมาในมหาลัย นู่น ลอยไปทางตึกมนุษย์แล้ว เห็นว่ากำลังตามจีบสาวๆในคณะนู้นอยู่ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า
“กูอยากเล่นบ้าง ทำไมชอบให้กูมาเฝ้าโกลด์ทุกทีเลยวะ”
“มึงมันกากไงไอ้ตี๋”
“ถุย เก่งตายไอ้กล้วย”
ไอ้เคิ่ล โกลด์อีกฝ่าย ไม่ได้สนใจโลกเลย ยืนฟังเพลงอย่างเดียว เหมือนเกมนี้มีแต่ไอ้กล้วยไอ้โจ๋เล่นกันสองคน ผมใช้เท้าเขี่ยขวดน้ำที่ใช้ทำแทนโกลด์ มองนาฬิกา ไม่รู้ทำไมรู้สึกตื่นเต้นแหะ
โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น เลยเดินออกมาจากทางเท้าที่เล่นกันอยู่ จังหวะเดียวกันกับที่ไอ้โจ๋เตะบอลมา ลูกเลยวิ่งผ่านขวดน้ำสองขวดไปอย่างสวยงาม “ไอ้ตี๋ มึงทำกูเสียประตู!!” ตะโกนไปเลยไอ้กล้วย ยังไงกูก็ไม่สนใจมึงอยู่แล้ว
“หนึ่งโหลสองโหล ว่าไงพี่”
“เออ รีบๆมาได้แล้วนะ จะแฮปปี้เบิรด์เดย์มันแล้ว”
“ได้พี่” วางสายก็ตะโกนเรียกไอ้พวกที่ยังเล่นกันอยู่ให้ตามมา ไอ้สองคนที่เดินตามผม หน้าก็บอกชัดว่า”ของฟรี” แต่ไอ้เคิ่ลไม่รู้ว่ามันมาอารมณ์ไหน หรือเพราะถูกชวนก็ไม่รู้
ไอ้กล้วยชอบปวดฉี่เวลาสำคัญ เลยต้องพามันไปเข้าห้องน้ำก่อน ไอ้พวกพี่บอลก็โทรตามยิกๆ “ไอ้กล้วย มึงจะฉี่เยอะไปทำน้ำตกที่ไหน เร็วๆโว้ย”
“แม่ง เรื่องแบบนี้มันห้ามได้รึเปล่าหล่ะวะ”
ผลปรากฏคือ ไปถึง พวกพี่ๆเขาก็กำลังร้องเพลงอยู่แล้วครับ คนเยอะ ผมไม่เห็นพี่หมอกจากมุมนี้เลย เห็นแต่แสงเทียนที่ลอดออกมาจากผู้คน ที่นั่งใต้ตึกวิศวะมีแค่กลุ่มคนตรงนี้เท่านั้น และเพราะท้องฟ้าข้างนอกเริ่มมืด แสงเทียนเลยดูสว่าง
“ไอ้กล้วย เพราะมึงคนเดียวเลย” ดี ไอ้โจ๋ บ่นมันเยอะๆเลย
“เมื่อไหร่จะร้องจบวะ กูหิว” หิวจริงๆ ตั้งแต่กลางวันยังไม่มีอะไรลงท้องเลยครับ
“มึงหิวก็กลับบ้านไปกินข้าวบ้านไป”
เพลง..ถูกร้องจนจบแล้ว
เห็นหน้าพี่หมอกแว่บๆผ่านซอกหัวชาวบ้าน พี่แฟงหันมาเห็นผมก็ลากให้เดินไปด้วย ฝ่าคนเข้าไปจนถึงวงในนี่แหละครับ
เทียนยังไม่ได้ถูกเป่าให้ดับลง แสงสีส้มฉายลงบนหน้าพี่หมอก
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เงยมาเห็นผมพอดี..เห็นแสงไฟนั่นเต้นอยู่ในตาพี่หมอก เหมือนลูกแก้วกลมๆสะท้อนแสง
“อธิฐานแล้วเป่าเทียนสิวะ”
ไม่รู้เสียงของใคร เพราะผมไม่คุ้นหูเท่าไหร่ รู้สึกเหมือนพี่แฟงจะกอดไหล่ผมไว้ แล้วพูดซ้ำคำเดียวกันกับคนเมื่อครู่
“…กูขออธิฐาน…”
ทุกคนเงียบไปสักพัก
อธิฐาน..อะไร?
แต่มันไม่พูดต่อ แล้วก็เป่าเทียน หลายๆคนร้องโห่ “ไรของมึง อธิฐานไรวะ กูอยากรู้!”
พี่หมอกไม่ตอบใครทั้งนั้น
แต่มองมาที่ผม..
“ตี๋..จะว่าไปมึงก็ชื่ออธิฐานนี่เนาะ”
“ทำไมไอ้พี่แฟง พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ”
“เปล๊า!” เอาตีนยันน่องพี่แกไปทีนึง ขำกันใหญ่ ตลกหรือไงวะ เลิกเดินเบียดเข้ามาแบบนี้ได้แล้ว กูร้อนโว้ย! “เป่าเสร็จก็กินได้เลยรึเปล่าพี่ ผมหิวจะแย่แล้ว”
พูดปาวๆ กำลังจะหันไปข้างหลังเพราะเหมือนมีคนสะกิด อ้าว ไม่เห็นมีใครเรียกเลยนี่หว่า หันมาอีกทีก็เจอดีเลยครับ
ตู้ม!!
เต็มหน้ากู!!
ไอ้พี่โก้ใช้มือสดๆ ที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อใดๆทั้งสิ้น ควักเค้กขึ้นมาในกำมือแล้วอัดเข้าเต็มหน้าผมเลยครับ ตอนนี้มองไม่เห็นเพราะเค้กเข้าตา ได้ยินแต่เสียงหัวเราะ
“เค้กเข้าตาโพ้มมม!!”
“เอ้าเวรหล่ะ ไปหาน้ำมาดิ!!”
ได้ยินเสียงรองเท้าวิ่งออกไป ปาดเค้กบนแก้มตัวเองเข้าปาก อร่อยวะ สักพักก็มีพี่บอกให้ก้มหน้าลง แล้วก็สาดน้ำมา มันไปทั้งหน้าเลยกู ปาดๆออกเท่าที่น้ำขวดนึงจะทำได้ กลับมายืนในวงเดิม คนก็ขำกันใหญ่ หนอย ไอ้พี่โก้ แค้นนี้ไม่ต้องรอสิบปีกูก็จะเอาคืนเว่ย!
ผมเห็นคนตัดแบ่งเค้ก เอาเฉพาะที่ไม่โดนมือไอ้พี่โก้ ท่าทางทุกคนจะรังเกียจกันอย่างทั่วถึง ผมเอื้อมมือเข้าไป รู้สึกว่ายังมีเค้กติดอยู่ที่หน้าอยู่อีกหน่อยแต่ช่างหัวมันแล้วครับ ขอกูสักก้อนเหอะ
ได้ยินเสียงม๊าเข้ามาในหัวแว้บๆว่าอย่าเล่นของกิน โทษทีนะครับ ผมคงทำตามไม่ได้แล้ว
“ไอ้พี่โก้!!!”
มันได้ยินเสียงผมก็วิ่งใส่เกียร์หมาโกย เรื่องดิที่ผมจะยืนปล่อยมันวิ่งอ้ะ มันวิ่งออกไปนอกตึกเลยครับ หัวเราะเสียงดัง “ว้ากก ผีเค้กไล่ตามกู อย่านะโว้ย ฮ่าๆๆๆๆ”
“หยุดวิ่งสิวะพี่ ขอผมสักป้าบเหอะ!”
“มาขออะไรแบบนี้วะ กูเขิน ฮ่าๆๆ” มันวิ่งวนรอบต้นไม้หนึ่งรอบให้ผมวิ่งตาม รู้สึกเค้กจะหล่นออกไปจากมือเยอะอยู่ เหลือแต่ก้อนพอดีมือ
เอาอีกแล้ว พี่โก้วิ่งกลับคณะไปอีกแล้ว หนักกระเป๋านะโว้ย คิดแล้วเจ็บใจตัวเอง ทำไมไม่วางกระเป๋าก่อนวะ โง่จริงกู
พื้นใต้ตึกวิศวะเป็นพื้นหินอ่อน แม่งลื่นมากครับ วิ่งกลับไปที่กลุ่มเดิมอีกแล้ว เห็นกำลังจ้วงพิซซ่ากัน เฮ้ย มีพิซซ่าก็ไม่บอกตู
“ไอ้ตี๋ อย่าวิ่ง!”
ได้ยินเสียงพี่หมอก เลยหันกลับไปมอง
ถึงไม่รู้ตัวว่าวิ่งเหยียบแอ่งน้ำที่ล้างหน้าตัวเองไปเมื่อกี้ครับ
ล้ม ล้มเต็มๆเลย
มันลื่นเพราะเค้ก เพราะอะไรหลายๆอย่าง ผมหงายหลังลงกับพื้น โชคดีที่มีกระเป๋ารองตัวไว้..
ได้ยินเสียงเหมือนอะไรแตกในกระเป๋า
ตัวแข็ง ยืนไม่ขึ้น พี่หมอกรีบเดินมาหา รู้สึกกางเกงเปียก
“..เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“พ..พี่หมอก”
ไม่กล้าเปิดกระเป๋าดู เห็นพี่โก้เดินกลับมา หน้าตาดูตกใจ “เฮ้ย ไอ้ตี๋ เป็นไรเปล่าวะ เวรหล่ะ กูไม่น่าแกล้งมึงเลย”
พี่หมอกก็ดึงตัวให้ผมยืนขึ้นก่อน กางเกงเลอะซากเค้ก เปียกถึงชายเสื้อ กระเป๋านี่ไม่ต้องพูดถึง หมดสภาพ
หลายคนพอเห็นว่าไม่เป็นอะไรเลยเดินออกไป แต่ไอ้โจ๋ที่เห็นว่าผมเอาแก้วใส่ลงไปในกระเป๋าก็รีบวิ่งมา “ไอ้ตี๋ ของๆมึงอ้ะ”
“พี่หมอก..พี่เดินออกไปก่อนไป”
“ทำไม?”
มันขมวดคิ้วหน้าเครียดเลยครับ “นะพี่ เดินไปนู่นก่อน ไปกินไก่รอผมก่อนก็ได้”
“….”
“นะพี่ ไปก่อนเหอะ” มันพยักหน้า แล้วเดินออกไป เห็นมันวกกลับมามอง ไอ้โจ๋รีบลากผมเดินออกมา เปิดกระเป๋าออก มืดเลยมองไม่ค่อยเห็น แต่ที่เห็นว่าแก้วใบที่ผมนั่งวาดแตกแล้ว คงเป็นเพราะเห็นแสงสะท้อนออกมาจากกระเป๋าหลายจุดเกินกว่าจะเป็นแก้วที่ถูกเก็บไว้ในกล่อง
“เวรหล่ะ แตกละเอียดเลย”
“เออ แล้วงี้ทำไงดีวะเนี่ย”
“สก็อตเทปไหม?”
“กูว่าถังขยะดีกว่าหว่ะไอ้โจ๋”
“เฮ้ย ได้ไง มึงอุตส่าห์ทำ”
“ไม่เป็นไร ทำใหม่ก็ได้วะ”
ทำใหม่ เอาให้ดูเหมือนเดิมหรือลายที่ดีกว่านี้ก็ได้
บอกตรงๆ ผมเสียใจครับ ที่ผมให้ของขวัญมันในวันนี้ไม่ได้ “เห้ย ไอ้ตี๋ อย่าทิ้งเลย กูว่า มึงแปะสก็อตเทปไปก่อนแล้วค่อยทำให้ใหม่ทีหลังก็ยังดี”
“….จะดีหรอวะ?”
“ไหนๆมันกังมาตั้งแต่แรก จะกังจนจบก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ”
ซาบซึ้งนะครับ
แต่ทำไม..เหมือนถูกหลอกด่าเลยวะ?..
…………………………….
…………………..
กางเกงแห้งหน่อยแล้ว แต่กลัวเบาะหนังสุดเริ่ดของพี่หมอกมันจะเลอะ เลยถอดกางเกงออก เหลือแต่บ็อกเซอร์เปื่อยๆแทน ยังไงตอนนอนผมก็ใส่บ็อกเซอร์นอนอยู่แล้ว จะให้มันเห็นก่อนเวลาก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับ
ของขวัญพี่หมอกอยู่เบาะหลัง มีตั้งแต่ตุ๊กตาหมี (ใครซื้อให้วะ?) ยันฮูลาฮูป กร๊ากกกกก แค่คิดภาพมันเล่นก็ฮาท้องแข็งแล้ว ฮูลาฮูปนี่ไม่ต้องถามเลยครับของใคร ไอ้พี่โก้ครับ เขียนปากกาเมจิคไว้ที่ห่วงเลย “โก้ซื้อ” เจ๋งหว่ะพี่
“พี่ พรุ่งนี้เล่นฮูลาฮูปโชว์หน่อยดิ อยากเห็น”
“มึงเอาไปเล่นเถอะ”
มันดูเซ็งมากเลยครับ ฮ่าๆๆ
เดี๋ยวพี่อาจจะได้เซ็งกว่านี้ก็ได้ ใครจะรู้
ก็หิ้วกระเป๋าเปียกๆขึ้นไปที่ห้องหล่ะครับ ผมหิ้วทั้งกระเป๋าเข้าห้องน้ำไปเลย เทของในกระเป๋าวางไว้ที่พื้น ซักกระเป๋าก่อนแล้วก็อาบน้ำ จะตากกระเป๋าก่อนหรือให้ของพี่หมอกก่อนดีวะ? มันดูเป็นคำถามที่ผมว่าปัญญาอ่อนมาก แต่ตอนนี้ชอบมีความคิดแบบนี้เข้ามาในหัวผมบ่อยๆ
จะยิ้มก่อนหรือหัวเราะก่อนดิ
จะเดินไปหาพี่หมอกก่อน หรือไปหยิบช้อนก่อน
จะสะกิดพี่หมอกที่หลับคาโต๊ะให้ตื่น หรือเอาผ้าห่มไปห่มให้เลยดี
คำถามปัญญาอ่อนแบบนี้ ผุดขึ้นเต็มไปหมดยิ่งกว่าฟองในน้ำอัดลม หลายๆครั้ง ผมรำคาญตัวเอง แต่ตอนนี้ชักจะเริ่มทำใจ เข้าใจตัวเอง
สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ว่าจะให้ก่อน เพราะถ้ามันจะเข้ามาอาบน้ำหรือนั่งอยู่ข้างนอก ยังไงก็ต้องเห็นไอ้แก้วนี่ก่อนที่ผมจะให้ชัวร์
เหยาะแป้งพร้อมโดดลงกระทะ เปิดประตูมา หูย ยังหนาวขั้วโลกเหมือนเดิมเลย
“พี่หมอก”
ย้ายสายตาจากทีวีมาทางผม พยายามเอากล่องนั่นซ่อนไว้ทีหลัง แต่เห็นมันเอียงคอมอง ผมก็บิดตัวหลบ เพื่ออะไรวะ ยังไงก็จะให้มันอยู่แล้วนิ!
“พี่ครับ สุขสันต์วันเกิด”
ยื่นไปให้ ไม่รู้มันคิดไง เพราะตอนนี้ผมมองแต่เท้า
“…ทำไมแตก?”
“ผมล้ม”
ได้ยินเสียงมันหัวเราะ ถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง มันหยิบกล่องนั้นออกจากมือผมไป แล้วหยิบแก้วออกมา
เพราะแปะสก็อตเทปไม่ดี แก้วตรงส่วนก้นเลยหล่นออกมา พึ่งเห็นว่าบางที่แปะสลับกัน ที่แก้วเลยมีรูโหว่
ผมเห็นแก้วนี้..แล้วก็อดหัวเราะไม่ได้
“ฮ่าๆๆ พี่ ไว้ผมทำให้ใหม่นะ เอาแบบสวยๆเลย อันนี้ผมรีบแปะไปหน่อย”
“..ไม่ต้องทำใหม่หรอก เอาให้มึงเห็นแล้วคิดได้ว่าอย่าวิ่งอีก ยังดีที่เป็นแก้วแตก ไม่ใช่หัวมึง”
“พี่ไม่โกรธผมใช่ป่ะ” มันยื่นมือข้างนึงมา ผมเลยเข้าไปนั่งข้างๆ มันก็กอดคอผมไว้ ใกล้จนได้กลิ่นเค้กลอยออกมาจากตัวพี่หมอก
“กูจะโกรธมึงทำไม”
“ปกติพี่คงได้ของดีกว่านี้..”
“ของมันไม่สำคัญที่ราคา มันสำคัญที่ว่ามึงทำให้กู….”
ผมยิ้ม ยิ้มจนตาหยี เห็นมันยิ้มในดวงตา จ้องไปใกล้ๆแบบนี้ ก็เห็นตัวเองกำลังจ้องตอบกลับมาผ่านตาพี่หมอก
“…พี่ชอบไหม?”
“เอาความจริง?”
“งี้ไม่ต้องดีกว่า”
สบายใจที่มันไม่ได้ทำสีหน้าไม่พอใจอะไรออกมา เลยหงายตัวนอนแผ่กับเตียง ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆยังพันอยู่รอบคอ รู้สึกชื้นนิดหน่อย
พี่หมอกตามลงมากดจูบเบาๆสองสามทีให้ผมหัวเราะเล่น ก่อนจะเดินลุกออกไปนอกห้อง ไม่รู้ไปไหน แต่กลับมาพร้อมกล่องอีกกล่องหนึ่ง
“อย่าบอกผมนะว่าระเบิด”
“..เห็นแล้วจะเป็นมึงที่ต้องระเบิด”
“ให้ผมหรอ?”
มันพยักหน้า นั่งลงบนเตียงข้างๆกัน ทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำแท้ๆ ทีผมไม่อาบน้ำ ไม่เห็นจะยอมให้ขึ้นมากลิ้งบนเตียง แบบนี้เรียกสองมาตรฐานก็ไม่ได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของบ้าน
กล่องนี้หนักหน่อย
ผมเปิดกล่อง เห็นแถบสีแดงบนกล่องกระดาษผ่านกระดาษห่อแล้วใจเต้น
“…พี่หมอก?”
“แกะต่อสิ”
กล่องนั้น..เป็นกล่องกล้องครับ
Canon 1000D
“กูถามไอ้เต๋ามา บอกมือใหม่ก็ใช้แบบนี้ไปก่อน ใช้ไม่ยาก”
“ผมไม่เอาหรอกพี่ พี่ซื้อใช้เองเถอะ”
“…”
“วันเกิดพี่ ไม่เห็นต้องซื้อให้ผมเลย ผมไม่ได้อยากได้กล้อง พี่เอาไปเหอะ”
“…มึงก็แค่ไม่อยากรับของจากกู กูพูดผิดไหม?”
ผมอยากได้
ผมอยากถ่ายรูป ผมมีความสุขเวลาได้เก็บภาพที่สายตาตัวเองมองเห็น
แต่ผมก็ไม่ได้อยากได้ของอะไรจากมันเลยครับ “ผมเคยบอกพี่ไปแล้ว ว่าพี่ยังทำงานหาเงินเองไม่ได้ อย่าใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้ดิ”
“….กูอยากให้ มึงก็รับไป อย่าทำให้กูต้องรู้สึกแย่ที่มึงเอาแต่ปฏิเสธแบบนี้”
“พี่หมอก…ผมพูดจริงๆนะ”
“งั้นถ้าเปลี่ยนเป็นกูให้ยืม? มึงจะเอาไหมหล่ะ?”
“เอา”
“เออ งี้ก็จบ”
เห็นพี่หมอกจะลุกไปอาบน้ำ เลยรีบเอาขาห้ามไว้ก่อน “พี่” มันก็หันมามอง
“ขอบคุณนะครับ ผมอาจจะพูดคำนี้บ่อย แต่ผมพูดเพราะผมคิดอย่างนี้จริงๆนะ”
“กูรู้แล้ว”
ยื่นมือมาขยี้หัวผมเบาๆ แล้วลุกออกไป
อาจจะไม่ใช่ค่ำคืนที่แสนหวาน หรืออะไรก็ตามที่เราสมควรจะมี
แต่เท่านี่…ผมก็ว่า ผมมีความสุขมากที่สุดแล้ว
“พี่! เปิดยังไงอ้ะ! ผมเปิดไม่ติด”
ตะโกนผ่านประตูห้องน้ำไปเลยครับ มันก็เปิดออกมาทั้งที่ๆมีแต่ผ้าขนหนูพันรอบเอวนี่แหละ
“มึงไม่ชาร์จก่อนแล้วมันจะไปเปิดติดได้ยังไง เอามาดิ” ยื่นให้มันก็คว้าไป “อย่างมึงชาติไหนใช้เป็นวะ”
“…..”
“ยืนเฉยๆทำไม มาดูดิ จะได้ใช้เป็น”
ไอ้มู้ดเมื่อกี้หายไปไหนหมดวะ ผมอยากได้คืน!!!
…………………………………
…………………….
[Coin 35: complete]
[28.12.54]
(http://i919.photobucket.com/albums/ad31/devill_tvxq/2011-12-2809-24-39_0002.jpg)
Misso + evilheart ถึงกับไปตามตี๋หมอกถึงเรื่องกะนู้น 555 ป๋มเลยจัดให้ กร๊ากก :laugh:
ขำไม่ออกกับไทยสังคมที่อ่านอยู่ ฆ่าตูเลยเถอะะะะะะ
:jul1: ไม่ใช่อะไร ตอนนี้ขาดครึ่งอีกแล้ว แถมขาดไปอีกหน้าเลยด้วย กร๊ากกก
แลดูเยอะขึ้นทันตา 55
-
หน้าพี่หมอกบนแก้วน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านเรื่องนี้แล้วแบบว่าคนละอารมณ์กับน้องไผ่เลย ต้องไผ่จะได้มีความสุขเหมือนตี๋มั้ยหนอ
-
ตี๋ ไว้ทำแก้วใบใหม่ให้หมอกเป็นลายหน้าตี๋นะ หมอกชอบแหงๆ
-
พี่หมอกกกก น่ารักอีกแล้วววว อยากอ่าน ตอนกล้วยกับอุ๊กกี้อ่ะคนเขียน
-
ตอนนี้น่าร้ากกกอีกแล้วววว ทั้งพี่หมอกและตี๋เลยยยย :impress2:
-
แค่อ่านแล้วไม่เครียด...ก็มีความสุข
อย่าให้ต้องลุ้นอะไรเรยย
สงสารตี๋น้อย
-
อุ้กกี้ !!!!!
อุ้กกี้จะแมนแล้ว !!!!
คราวนี้มาแปลก ไม่สครีมหมอกตี๋ก่อน :laugh:
"กูขออธิษฐาน"
5
4
3
2
1
ตู้ม !!!!
-
พี่หมอกอยากมีกิ๊กเพิ่มไหมจ๊ะ :m20:
สนใจติดต่อกันหลังไมล์นะ
-
ชอบคำขอของหมอกแหะ o13
อยากเกิดเป็นตี๋บ้างไรบ้างเลยทีเดียว
-
ชอบคำอธิษฐานของพี่หมอก :-[
-
แอบซึ้งด้วย
รักกันนานๆ นะครับ
-
วี๊ดดดดวิ้ววววว ตอนนี้น่ารักเบาเบา :-[ :-[
ฮาตอนตี๋ทำแก้วแตกกะตอนหมอกหยิบแก้วออกมาแล้วมันหลุดอ่ะ
:L2: :pig4: :L2:
-
น่ารักจัง ขอปุ๊บได้ปั๊บ มามะ มากอดที :กอด1: (ใครเขาอยากได้จากหล่อนกันย้าาา :angry2:)
ขออธิษฐาน อุแหม่ พี่หมอกนี่ล่ะก้อออ :impress2:
ชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มันสุขกายสบายใจจริงเอย :-[
ไทยสังคม ทำใจสบายๆ แล้วก็อ่านไปเรื่อยๆ ไม่เข้าใจตรงไหนถามได้...แต่ไม่รับรองว่าจะมีคำตอบ บอกให้สวยหรูแลดูดีไปงั้นแหละ(โดน :beat:+ :z6:) สู้ๆน้อ :L1:
-
ลายแก้วน่ารักมากอ้ะะะะะะะ >.,<
"กูขออธิษฐาน" <<<< คำนี้ทำเอาหยุดชะงัก นั่งยิ้มมมมม ไปอยู้หลายนาที 5555
-
หว๋า หว๋า แก้วแตกเลย
งั้นตี๋ก็ผูกโบตัวเองให้แทนจิ :-[ :-[
-
555 รูปพี่หมอกอย่างน่ารักอะ :-[
-
:กอด1:
-
แก้วรูปหน้าพี่หมอกรึนั่น
น่ารักเว้ยเฮ้ย ย
สุดยอดมาตี๋ o13
-
ประโยคเดียว ตายกันไปเลย! ..."กูขออธิษฐาน" แอร๊ยยย
ยังกะมุกเฉพาะกลุ่มเนอะ มีเฉพาะชนกลุ่มน้อยเท่านั้นที่จะสามารถเก็ตสิ่งที่พี่หมอกต้องการขอจริงๆได้ หึๆ
มีความรู้สึกว่าอ่านเรื่องนี้ทีไร เราจะกลายเป็นคนอ่านช้าชั่วคราวทันทีเลย
ปกติเราอ่านค่อนข้างเร็วนะ แต่พอมาถึงหมอกตี๋แล้วจะต้องลดสปีดตัวเองลง
ค่อยๆละเลียดอ่านทีละคำทีละประโยค ค่อยๆซึมซับอารมณ์ความรู้สึกเข้าไป
โดยเฉพาะตอนหวานๆนี่จะอ่านนานเป็นพิเศษ อีกอย่างคือกลัวจบเร็วไง ฮ่าๆๆ
รอตอนหน้าจ้า ดราม่าอย่าเพิ่งมาถามหาเร็วเกินไปนะ
ไปลาดตระเวนตอนล่าสุดของอีกเรื่อง(เรื่องน้องไผ่)ของคนเขียนมา มีวี่แววดราม่าหนักพุ่งเข้าหาแบบกระชั้นชิดสุดๆ
เลยอยากให้เรื่องนี้ยังคงความหวานไว้หน่อย อย่างน้อยจะได้เอาไว้อ่านสลับอารมณ์กัน มาม่าเรื่องนึง หวานๆเรื่องนึงไง
หลังจากไปกินมาม่ามาก็ตามด้วยเรื่องหวานๆเป็นที่พักใจหน่อย ฮ่าๆ จะได้ไหมน้อ
:3123:
-
ยังมีรูปตอนตี๋เพ้นแก้วอยู่ที่พี่เต๋าอีกนะ คิคิ : )
:L2: :L2: :L2:
-
หมอกได้อธิฐานไปตั้งเยอะ เพิ่งมาขอ บ้าหว่ะ ก๊ากกกกกกกก
-
ไม่รู้จะพูดอะไร
รู้แค่ ... อิ่มใจ ^^
-
อ้าวตี๋ แก้วแตกแล้ว ทำไมไม่เอาตัวเองผูกโบว์ให้หมอกล่ะ :laugh: :laugh:
-
เสียดายแก้วของตี๋อ่ะ
:z2: :z2: :z2:
-
ตี๋เอ๊ย เกือบแย่แน่ะตะเอง
ท่านพี่ :a13: นะคะ
:กอด1: ผ่านไปอีกวันแล้วววว :กอด1:
-
พี่หมอกจะน่ารักเกินไปแล้วนะเดี๋ยวนี้ แอร๊ ~
น้องตี๋ก็น่าเอ็นดูขึ้นทุกวัน ชอบความเป็นธรรมชาติของตี๋จริงๆ
ประโยคเด็ดวันนี้ 'กูขออธิษฐาน' แทบลงไปกรี๊ดกับพื้นนนนน
-
"กูขออธิษฐาน" <<<<<< ฟินสุดๆ กะประโยคนี้
ประโยคที่รู้กันอยู่สองคน (กับอีกบางคน) ฮิ้ววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!! :L1: :L1:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักมากเลย
-
รูปบนแก้วน่ารัก งืดดด
มาม่ากรุบกริบก็พอ ห้ามเยอะ เรื่องนู้นชิงตำแหน่งไปแล้ว 55
-
:a5:
น้องตี๋~~~!!
น่ารักแบบนี้เค้ารักตายเลยนะตัว อิอิ
ได้กล้องมาแล้วถ่ายรูปพี่หมอกมาฝากเค้าด้วยนะจ๊ะ o18
-
ชอบคำอธิษฐานพี่หมอกจัง
แก้วน่ารักมากเลยอ่ะ
พี่หมอกก็น่ารักเหมือนกัน ^^
แต่ตี๋น่ารักที่สุด ฮ่าๆๆๆ
-
หวานอีกล่ะ
คึคึคึ :z1:
-
"กูขออธิษฐาน" >>> ให้คำขอนั้นประสบผลดังใจ เพี้ยง~~~ :3123:
ตี๋ถ้าจะเพ้นส์แก้วใหม่เอาเป็นแก้วคู่นะ เวลาเอาแก้วชนกันจะเป็นรูปหน้าพี่หมอกกับตี๋ Kiss กัน เอาให้มันหวานตายกันไปข้างนึงเรย เคร์ป่ะ ^ ^
-
คู่นี้จัดหนักเรื่องความน่ารักอีกแล้ว
น่ารักมากๆๆ :-[
-
ตี๋-หมอก
น่ารักจริงคู่นี้
-
น้ำตาซึมเลย ตอนที่รู้ว่าแก้วแตกอ่ะ เสียดาย!!!!!!
คนอย่างพี่หมอกมีขายที่ไหนเนี่ย เราจะตามไปซื้อมา"กกกอด"บ้าง แฮ่!!
-
รักพี่หมอกจังเลย แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เสียดายแก้ว
-
สงสารตี๋ที่วิ่งหกล้มแล้วแก้วเลยแตก
ตี๋มีคาแรคเตอร์เป็นคนธรรมดาจริงๆ มีชะตากรรมเหมือนคนธรรมดาด้วย
ที่มีบ้างที่โชคร้ายทำของมีค่าตกแตกหรือทำของอร่อยตกพื้น
บวกกับคาแรคเตอร์พี่หมอกที่เซอร์เรียลนิดนึงเลยลงตัว
-
แก้วน่ารักมากๆค่ะ อยากให้มีจริงๆจัง :laugh:
-
ในสายตาของหมอกตี๋มันทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด :impress3:
ไอ้เราก็นึกว่าแก้วอยู่ไปอยู่ในมือเจ้าของวันเกิดในสภา่พดีๆ
แต่ไหงหักมุมเป็นแบบนี้ไปได้ แต่ถ้าไม่มีหักมุมกับความเอ๋อ เป๋อ ก็ไม่ใช่ตี๋หน่ะสิ
ป.ล. ก็เรื่องโน้นมันสงสารไผ่อ่ะ ไอ้จอห์นมันใจร้าย เลวด้วย :m16:
-
โอ้วต้องขอบคุณคุณ Misso + evilheart ที่ไปตามคนเขียนมาต่อให้นะจ๊ะ จุ๊บๆ o15
น้องตี๋น่ารัก มองโลกในแง่ดี ไม่ขี้งอนง๊องแง๊ง เข้าใจพี่หมอกดีจัง
พี่หมอกก็ซึนได้เท่มาก "ขออธิฐาน" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดได้อีก :give2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักๆๆๆๆ ช่างคนละอารมณ์กับไผ่จริงเว้ย อุเหม่ !
เห็นด้วยกับความเห็นว่า ตี๋จะคิดมาเรื่องของขวัญไปทำไม๊ เอาตัวเองผูกโบว์ นอนรอให้พี่หมอกมาแกะของขวัญ (บนเตียง ..)
แค่เนี็ยยยย พี่หมอกคงยิ้มแก้มปริ (คนอ่านก็ยิ้มแก้มปริ)
ตัวละครใหม่นี่จะมาม่าอีกไหมนี่ เราไม่อยากซดมาม่าพร้อมกันสองชามนะ (จริงๆ :z3:)
-
มันหวานแบบกลมกล่อมนะผมว่าสองคนนี้
-
Coin 36
“…พี่หมอก?”
“นอนต่อสิ”
“พี่จะไปไหนหรอ?”
“โทรศัพท์”
ใครวะ แม่งชอบโทรมาดึกๆ สายโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย
“ใครอ่ะพี่ ผมเห็นโทรมาบ่อยๆตลอดตอนกลางคืนเลย”
ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านนะครับ แต่นี่มันเรื่องกู! โทรมาทำไมบ่อยๆกลางคืนวะ!
“…เดี๋ยวกูกลับมา”
พี่หมอกไม่ได้ตอบ ลูบหัวผมเบาๆแล้วลุกออกไปจากเตียง
แอบเขยิบตัวไปฝั่งพี่หมอกมากขึ้นอีกนิด ซุกลงกับความอุ่นที่ยังเหลืออยู่
………………..
…………..
“ไอ้ตี๋ ไหงหน้าแย่งั้นวะ”
“ห้ะ?”
“หน้ามึงโคตรโทรม”
“ไอ้กล้วย หน้ามึงบวมตุ่ยอย่างกับไปให้รถทับมากูยังไม่พูดอะไรเลยนะ”
“เออ แม่ง โดนทับมาอย่างที่มึงพูดเลย แต่ไอ้ห่า แม่ง ล้อรถถัง!”
อะไรของมันวะ ท่าทางแดดตอนเที่ยงช่วงนี้จะร้อนไปหน่อยนะ
นั่งทำงานกับไอ้เคิ่ล ไอ้โจ๋ก็เอากล้องมาโชว์ ไม่อิจฉาแล้วเว้ย ผมก็มีแล้ว แต่ไม่อยากโชว์ เดี๋ยวมันจะตะลึง วะฮ่าฮ่าฮ่า
พี่หมอกบ่นว่าคิดผิดที่ซื้อกล้องให้ผม”ยืม” แค่คืนแรกที่ได้กล้องมา ก็ถ่ายไปเกือบร้อยรูปแล้วครับ
เมื่อเช้าผมทำเอากล่องกระดาษ เขียนคำว่า”ค่าอัดรูป” ตั้งกลางห้อง ว่าจะหยอดเศษเหรียญถ้าเหลือเงินกลับมา ไว้อัดรูปเก็บ
เสี่ยหมอกก็จัดให้ เศษเงินสีเทา อัดได้กี่รูปวะเนี่ย
เรียนถึงบ่าย ออกมาหน้าตึกก็เห็นพี่หมอกนั่งอยู่แล้ว “อ้าวพี่ ไม่ใช่ว่าวันนี้พี่เลิกบ่ายสามหรอ?”
“มีธุระต้องไปต่อ”
“แล้วพี่จะรอผมทำไม ทำไมไม่ไปก่อน?”
“กูจะให้มึงไปด้วย”
“ไปไหน?”
“คืนนี้ มีงานการกุศลของบริษัท กูต้องไป”
“แล้วผมจะไปด้วยทำไมอ้ะ?”
“ไม่อยากไปกับกูหรอไง?”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ผมไม่อยากไปอ่ะพี่ พวกไฮโซไฮซ้อ ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงอ้ะ”
“ไปกับกู…”
“พี่ลืมพูดคำว่า’นะ’ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า ผมไม่เข้าไปในงานด้วย แต่อยู่ร้านของกินข้างนอกแล้วกัน”
มันก็ยอมพยักหน้า
ผมเคยเห็นแต่ในทีวี พวกละครหลังข่าวนี่แหละครับ ถึงจะไม่อยาก แต่พี่หมอกก็พาไปซื้อเสื้อใหม่ที่ห้างอยู่ดีครับ เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่ดูทางการกว่าปกติ กับกางเกงเด็ป เห็นผู้หญิงหลายคนมองตามผมกับพี่หมอกที่เถียงกันเรื่องเสื้อแล้ว ก็อดรู้สึกเขินๆไม่ได้
พี่หมอกชอบซื้อของให้ ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่เห็นความตั้งใจของมัน บางทีก็ปฎิเสธไม่ลง
อย่างคราวนี้เหตุผลมันก็ฟังขึ้น อย่างน้อย ไปงานแบบนี้ก็สมควรจะแต่งตัวให้สุภาพ เพราะโรงแรมที่งานจัดก็เป็นโรงแรมที่ใหญ่
ผมพกพีเอสพีของพี่หมอกไปด้วย คิดว่าอาจจะต้องนั่งรอ
“เดี๋ยว พี่หมอกอย่าพึ่ง!”
“อะไรอีก?”
“ถ่ายรูปก่อน ฮ่าๆๆ”
“บ้าเห่อหว่ะ”
“ก็ผมอุตส่าห์แต่งหล่อทั้งที ขอหน่อยดิพี่”
ถ่ายคู่กันครับ ถึงจะบอกว่ารีบก็เถอะ แต่ก็ปาไปห้าหกรูปเหมือนกัน
พี่หมอกใส่คล้ายๆผม แต่สีขาวกางเกงดำ ให้อารมณ์ทางการกว่า พอหวีผมดีๆ ลุคเหวี่ยงๆของพี่หมอกก็หายไปหมด ดูโคตรคุณชายเลยหว่ะ แต่ไหงผมหวีตามแล้วมันหัวเราะไม่รู้ โดนขยี้หัวอีก อะไรวะ กูหวีตั้งนานกว่าจะได้ทรงเดียวกันรู้ไหมเนี่ย!
ผมคว้ากล้องสะพายติดไปด้วย เดี๋ยวนี้ไปไหนก็อยากจะพกไปด้วยหมด การ์ดความจำก็มากพอที่จะทำให้ผมเก็บเรื่องต่างๆที่ผมพบเห็นได้ รู้สึกพี่หมอกหมั่นไส้กล้องนี้ขึ้นมา ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า
รถคันเดิมที่ผมชินเหมือนรถตัวเอง ขับออกไป ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้มอ่อนๆ รถติด ผมถ่ายรูปนอกกระจก
เห็นเด็กหลายๆคนที่อยู่ข้างทาง ขายพวงมาลัย ไม่รู้เด็กพวกนี้ได้เรียนหนังสือหรือเปล่า ผิวกลายเป็นสีแทนไปทางคล้ำ คงเพราะตากแดดมามาก
เมื่อก่อนผมเคยช่วย ให้เงินไป ไม่ได้รับดอกไม้มา เคยคิดว่าเป็นการช่วยเหลือเขา แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาไม่ได้ ว่าถ้าเป็นการส่งเสริมแบบนี้ เด็กก็คงจะไม่ได้กลับไปใช้ชีวิตวัยเด็กที่สมควรจะมี ทำงานอยู่ริมถนนที่แสนอันตรายนี้ต่อไปเรื่อยๆจนโต
ยกกล้องขึ้นถ่าย อยากจะสะท้อนความเศร้าในชีวิตเด็กขายพวงมาลัยออกมา
พี่หมอกเห็นผมมอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร รถขับผ่านไปแล้ว แต่รูปในกล้องยังอยู่
“มึงช่วยทุกคนไม่ได้หรอกนะ”
พอได้ยินคำพูดแบบนี้ ก็อดที่จะรู้สึกเศร้าขึ้นมาไม่ได้
“ถึงผมช่วยทุกคนไม่ได้ แต่ผมก็อยากช่วยให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผมทำได้” รู้สึกคำพูดออกจะหรูเกินไปหน่อย เลยรีบต่อ “เท่ใช่มะ? ฮ่าๆๆ”
เห็นรอยยิ้มบนหน้าพี่หมอก ไม่รู้แปลว่าอะไร แต่ผมก็มีความสุขไปกับรอยยิ้มนั้นด้วย
………………………………..
…………………….
“พ…พี่หมอก ผมอยากกลับบ้านอ้ะ”
“อะไร พึ่งถึง”
“มันน่ากลัวอะ”
“กลัวอะไร?”
“มันกว๊างกว้าง”
“เออ”
“คนเต็มไปหมดเลย”
“อะไรของมึง”
“พี่ดูนู่นดิ ..อ.อุ๊บ ฮึก ฮ่าๆๆๆ คนหรือสิงโตตื่นนอนวะ”
“สิงโตตื่นนอนนั่นมีเงินมากกว่ามึงที่ทำงานหนักสิบชาติซะอีก”
“…พี่หมอกอ้ะ”
“เลิกเดินข้างหลังกูซักที เดี๋ยวคนอื่นจะคิดว่ากูพาลูกมาเดินเล่น”
แบะปากใส่ พูดซะเว่อร์เชียว งี้ก็แปลว่าผมหน้าเด็กพอที่จะเป็นลูกได้เลยอ่ะดิ หรือไม่ก็แปลว่าพี่หน้าแกจนเป็นพ่อได้หรอ ฮ่าๆๆ
“พี่ ผมไปรอตรงนู้นได้ไหม?”
เห็นโซฟาตั้งเป็นวงอยู่ใต้ห้องโถงที่ยกสูง ไฟทั้งโรงแรมเป็นสีส้ม เพดานติดโคมไฟระย้าห้อยย้อยไปหมด ผมแอบถ่ายไปหลายรูปเหมือนกัน ใช้พี่หมอกเป็นนายแบบโดยที่ไม่รู้ตัว
คิดว่าเอาไปขายคงได้หลายตัง แต่อยากเก็บไว้คนเดียวมากกว่า แค่คิดหน้าผู้หญิงพวกนั้นตอนเห็นรูปพี่หมอก ก็อดจะขนลุกไม่ได้ งี้มีหวังจับผมฝังดินแหง
แต่ผมไม่ได้เดินมาแค่คนเดียว มันเดินตามมาด้วย “งานยังไม่เริ่ม” ผมเดินไปนั่งที่โซฟาก่อน ตัวใหญ่จนนั่งก็เหมือนจะจมลงไปกับเบาะ พี่หมอกเดินหายไปทางอื่น ไม่รู้ไปไหน
นั่งเล่นเกมไปสักพัก พี่หมอกก็เดินถือจานเค้กเล็กๆมา ยื่นให้ผมจานนึง “เค้กช็อกโกแลต อร่อย”
“พี่ชมงี้คงอร่อยจริง”
โคตรๆ! หวาน นุ่ม ชมแต่ก็ปนหวานไปจนไม่อยากกลืน
“ชอบซื้อกลับบ้านก็ได้”
แต่คงไม่แล้วหล่ะครับ อร่อยก็จริง แต่ก็ไม่ได้ชอบกินขนาดนั้น ดูท่าจะแพงด้วย
มองนาฬิกา คงจะใกล้ถึงเวลาแล้ว ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็น แต่คิดว่าน่าจะรอได้ เลยบอกไปว่าไม่หิว กินขนมรองท้องไปก่อน
เดินไปส่งถึงหน้าห้องบอลรูม ห้องประชุมใหญ่ มีคนเดินควั่กไคว่เต็มไปหมด เสียงดนตรีคลาสสิกเปิดคลอไป
ผมเห็นรอยยิ้มบนหน้าพวกเขา แต่ผมไม่เห็นว่าตาเขาจะยิ้มตรงไหน
เหมือนแค่ฉีกยิ้มออกมาตามหน้าที่ พูดคุยซุบซิบกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง เสียงหัวเราะนั้น ก็ดูจอมปลอมอย่างบอกไม่ถูก
พี่หมอกโตมาในสังคมแบบนี้
ผมพึ่งจะได้เห็นกับตาชัดๆ ก็วันนี้
“พี่หมอก…พี่ไปคนเดียวได้ใช่ไหม?”
“ได้ แต่อยากให้ไปด้วย”
มองผ่านหลังไป เห็นของกินวางเป็นแถว เออ แบบนี้ค่อยพูดกันรู้เรื่อง
“ไปดิ ผมไปด้วย พี่เดินนำนะ”
มันพยักหน้า ไม่ยิ้ม ดูก็รู้ว่ากำลังสวมหน้ากากกลับไป
ผมทำไม่เป็น เลยไม่อยากหยุดคุยกับใคร ผิดกับพี่หมอก ที่พอเดินเข้าไป ก็มีคนหลายคนเข้ามาทักทันที
“อ้าว คุณอัษฏา วันนี้ก็มาด้วยหรอคะ?”
เห็นสายตานั้นตวัดมามองทางผมอยู่ช่วงหนึ่ง อึดอัด แต่ก็จะทน
เพราะพี่หมอกอยากให้อยู่ด้วย เลยจะทำเป็นมองไม่เห็นไปเสียดีกว่า บางทีผมก็ยกมือไหว้ตามมารยาทไป พี่หมอกพูดจาสุภาพ ดูไม่ค่อยคุ้น “ครับ คุณพ่อท่านก็สบายดีครับ ขอบคุณที่ให้ความสนับสนุนมาโดยตลอดนะครับ” อย่างกับท่องสคิรปต์มา
เดินตวัดโต๊ะคอกเทลนั่นไปมาหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปใกล้ๆสักที เลยกระซิบบอกพี่หมอกที่ย่อตัวลงมาหน่อย “ผมไปหาอะไรกินตรงนั้นนะ” มันมองตาม พยักหน้าให้
เดินฝ่าคนหลายคนที่ไม่รู้จัก บางคนก็ดูแต่งตัวเว่อร์เกินพอดี ผมไม่อยากถ่ายรูปคนพวกนี้เก็บไว้ เลยปล่อยให้กล้องได้พักอยู่ที่ข้างเอว
ไม่มีใครกินของกินที่นี่เลยครับ เอาแต่ถือแก้วที่ใส่ไวน์ไว้เดินไปมา สบายผมดิ เห็นบริกรยกของมาเติมเหมือนกัน ถือมาคนเดียวหลายถาด ผมเลยช่วย แต่ดูเหมือนเขาจะกลัวความช่วยเหลือผมมากเลยครับ เอาแต่ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณ”
“ไม่เป็นไร ผมช่วย”
“จะดีหรอครับ?”
“ดีสิครับ พี่ดูไม่หมือนคนกรุงเทพเลย มาจากไหนหรอครับ?”
“ผมมาจากขอนแก่นครับ”
“ผมก็มีคนรู้จักมาจากขอนแก่นเหมือนกัน” ยิ้มให้ อีกฝ่ายก็ดูผ่อนคลายลง จนเก็บถาดว่างๆนั่นเสร็จ แล้ววางถาดใหม่ลงไปจนหมด ก็ขอตัวเดินไป เห็นเขายิ้มตอบกลับมาก็ดีใจ เพราะดูเหมือนไม่มีใครในงานเห็นหัวพี่เขาเลยครับ
“…งานบริกรก็ส่วนบริกรสิครับ คุณไม่เห็นจำเป็นต้องช่วยเลย”
“เห้ย พี่หมอก พูดไรสุภาพอ้ะ ผม-…”
ไม่ใช่พี่หมอก…
อยู่ในชุดสูท ตัวสูงพอๆกัน ใส่แว่นไม่มีกรอบ ผมถูกเสยเป็นทรงดูภูมิฐาน
มองตาแล้วรู้สึกเหมือนจ้องตาพี่หมอก แต่บางอย่างกลับต่างออกไป
สายตาพี่หมอก เวลาจ้องจะตรงไปตรงมา คิดยังไงก็แสดงออกอย่างนั้น แต่คนตรงหน้าไม่ใช่…
พี่เมฆ…
รู้ได้โดยทันที ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้
“รู้จักหมอกด้วย?”
“เอ่อ ผมเป็นเพื่อนเขานะครับ”
“เพื่อน?” พี่เมฆยกคิ้ว “หรอครับ”
ดูเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก ได้ยินว่าอยู่อเมริกา ไหงมาโผล่ที่นี่
เป็นไปได้หรือเปล่าว่าคนที่โทรมาตอนดึกๆจะเป็นพี่เมฆ เพราะเวลาที่นั่น คงเป็นเวลากลางวัน
“หมอกชวนมาหรอครับ?”
“เอ่อ..ครับ”
“ดูไม่เหมือนเรียนวิศวะเลย?”
“ผมเรียนสถาปัตย์ครับ”
“งั้นเรียกพี่ว่าพี่เมฆก็ได้นะ”
จริงด้วย
ยื่นมือมา ทักทายเหมือนคนต่างประเทศ ผมเลยยกมือไหว้กลับไปแทน “เมืองไทยครับ ผมชอบไหว้มากกว่า”
พี่เมฆดูเหมือนจะอึ้งไปสักพักแล้วก็ดึงมือกลับ หัวเราะเหมือนแก้เขิน “ฮ่าๆๆ เป็นคนที่แปลกดีนะ ชื่ออะไรหน่ะเรา”
“อธิฐานครับ เรียกตี๋ก็ได้”
“เป็นคนน่ารักดีนะ”
“ครับ?” ตกใจ ตกใจเลย แฮมในมือสั่น กลัวตกลงพื้นเลยรีบเอาเข้าปากก่อน “อี๋อูดอะไออะอับ?”
พี่เมฆไม่ตอบอะไร แต่เดินหัวเราะหนีไปเลยครับ ทิ้งผมยืนงง อะไรของพี่แกวะ? ดูช้างหลังก็คล้าย เลยมองหาตัวต้นฉบับ ไม่รู้ไปอยู่ไหน
โดนทิ้งให้เคว้งอยู่ในงาน เลยเดินออกไปรอข้างนอกแทน ระหว่างทางก็แอบถ่ายรูปเด็กที่วิ่งผ่านมา วะฮ่าฮ่า ตกเป็นเหยื่อของพี่ซะดีๆเลยน้อง เด็กสองสามขวบ ยังเดินไม่แข็งแรงนัก วิ่งหนีผมใหญ่ ฮ่าๆๆๆ
สุดท้ายไม่มีอะไรทำจริงๆ เลยแอบไปนั่งปลีกวิเวก มองออกไป หน้าต่างค่อนข้างใหญ่ ท้องฟ้ามืดสนิท ทำให้ภาพเมืองยามค่ำคืนชัดเจน ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ เพราะแสงสะท้อนกระจกเสียจนภาพจับออกมาไม่สวยนัก
เป็นงานสังคมที่พูดตรงๆ ผมว่าน่าเบื่อมาก ไม่มีใครพูดเรื่องอะไรที่มีสาระเลย ยิ่งกว่าชมรมแม่บ้านเสียอีก ไม่รู้พี่หมอกจะเบื่อมากขนาดไหน ป่านนี้ในใจคงพ่นไฟออกมาแล้วแหง
“…ตี๋”
“พี่….เมฆ?”
“…มาทำอะไรตรงนี้ งานข้างในไม่สนุกหรอ?”
พูดตรงๆได้ไหม? “ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ครับ”
“คงจะไม่เคยมางานแบบนี้มาก่อนหน่ะสิ..”
พยักหน้า
“มากับหมอกแบบนี้ ไม่คิดเลยหรอ ว่าจะมีคนในงานที่เห็นรูปในนิตยสารนั่นกี่คน?”
ตัวชา
ผมมองหน้าพี่เมฆ รอยยิ้มแบบนี้ ไม่คุ้นเลยจริงๆ พี่หมอกไม่เคยยิ้มแบบนี้ รอยยิ้มที่ดูน่ากลัว
ทำไมพี่เมฆถึงยิ้ม?
“พี่เมฆ…”
“ไม่รู้หรอกนะว่าคิดอะไรอยู่ แต่ก็คงจะรู้ใช่ไหม? ว่ามันไม่เหมาะ”
“…ผมรู้ครับ”
โดนพูดแบบนี้ใส่อีกแล้ว
ฝนก็เคยพูดแบบนี้ ถึงสุดท้ายเรื่องจะเงียบลง แต่ก็ใช่ว่าจะจบด้วยดี
ครอบครัวนี้ บางทีก็เหมือนกันอย่างหาคำมาบรรยายไม่ถูก
“…กลับบ้านถูกหรือเปล่า?”
“กลับถูกครับ”
“งั้นก็..โชคดี”
“…..”
จะให้พูดอะไรต่อ เขาพูดมาเสร็จสรรพขนาดนั้นแล้ว ยกมือไหว้พี่เมฆแล้วเดินออกมา แต่ก็เห็นพี่หมอกกำลังเดินมาทางนี้ ขมวดคิ้ว เหมือนโมโหอะไรซักอย่าง
“พี่พูดอะไรกับตี๋”
ผมรีบดันตัวพี่หมอกไว้ กลัวมันพุ่งเข้าชาร์จพี่เมฆ
“พี่เมฆ พี่พูดอะไรกับมัน”
เสียงลอดออกมา เหมือนจะกัดฟันพูด โมโห เห็นกัดกรามแน่น
“พี่ กลับบ้านเหอะ กลับบ้านกันนะ”
“ตี๋ มึงก็เป็นแบบนี้ตลอด หนี หนีไปเรื่อยๆ มึงจะหนีไปไหน ทำไมมึงไม่ชนกับปัญหาบ้าง”
“พี่หมอก! พี่ตั้งสติดีๆดิ ทะเลาะกันแล้วได้อะไรขึ้นมา มันมีประโยชน์ไหม กลับบ้านเถอะ ไปคุยเรื่องนี้กันต่อที่บ้าน”
“คุย? คุยอะไร? มึงก็บอกกูมาก่อนสิว่ามึงคุยอะไรกับพี่เมฆ”
ผมไม่ได้หันไปมองพี่เมฆที่อยู่ข้างหลัง
พูดเสียงเบาๆ มือสองข้างที่ดันพี่หมอกไว้ เปลี่ยนมาเป็นกำเสื้อพี่หมอกแทน
“พี่เขาบอกว่า..มันไม่เหมาะ”
“พูดอะไรอีก”
เสียงพี่หมอกเบาลง แต่ก็เต็มไปด้วยความโมโห ดูเหมือนกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเอง
“..บอกว่า อาจมีหลายคนในงานนี้ ที่เห็นรูปผมกับพี่ในนิตยสาร แล้วพี่เขาก็บอกให้ผมกลับบ้าน”
พูดเบาแบบนี้ไม่รู้ว่าพี่เมฆจะได้ยินหรือเปล่า เพราะผมกับพี่หมอกยืนใกล้กันเสียจนถ้าผมเอนไปข้างหน้า ก็จะพิงเข้ากับไหล่พี่หมอกพอดี
รู้สึกสงบลง ทั้งผมและพี่หมอก
“กลับกันนะ”
“…อืม”
“หมอก แกจะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“ทำไมป้าน้อยบอกแกไม่ได้กลับบ้าน บ้านหลังไหน”
พี่หมอกดึงมือผม พูดทิ้งท้ายไว้ ไม่รู้พี่เมฆทำหน้าแบบไหน เพราะตอนนี้มีแต่พี่หมอกที่ผมจะสนใจ
“ที่ไหนที่มีมัน….ที่นั่นก็เป็นบ้านของผม”
……………………………….
……………………..
……………..
“ที่พี่โทรคุยด้วยบ่อยๆตอนดึกนี่พี่เมฆหรอ?”
“อืม จะกลับมาทำงานที่นี่”
“…ไม่ค่อยเหมือนพี่เลยนะ”
“ตรงไหน?”
“ไม่รู้ ผมว่า พี่กับฝนยังมีความตรงไปตรงมา แต่พี่เมฆดูต่างออกไป”
พี่เมฆเหมือนคนที่คิดอะไรในหัวตลอดเวลา ฉลาด มีบรรยากาศกดดันรอบๆ
พี่หมอกเอาผ้าเช็ดตัวออกไปตาก สักพักก็ลงมานอนข้างๆ ได้กลิ่นสบู่ หอม
“มึงไม่ได้กลัวใช่ไหม?”
“หือ? กลัว? กลัวไรอ้ะ?”
“เปล่า”
ผมกดดูภาพในกล้องไปเรื่อยๆ พี่หมอกยื่นหน้ามาดู “ใคร?”
“เด็กที่ผมเจอที่โรงแรม”
“ขอกูดูหน่อย”
พี่หมอกดึงกล้องออกไปจากมือ แต่แทนที่จะดูรูป กลับยกขึ้นถ่ายรูปแทน แสงแฟลชสาดเต็มๆ ตาพร่าไปพักใหญ่ “กูชอบรูปนี้”
“หูย โคตรน่าเกลียด”
“รูปคู่อีกสักรูปไหม?”
“พอเหอะ นอนๆ ผมแสบตาหมดแล้ว”
ได้ยินมันหัวเราะ หึหึ วางกล้องไว้ที่หัวเตียง ผมหมุนตัวหนี หลับตา
รู้สึกถึงแรงกดเบาๆที่แก้ม ลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นหน้าใกล้เพียงแค่ลมหายใจคั่น
“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน”
“พูดข้าไปนะ”
“งี้ต้องขอโทษด้วยแล้วกัน…”
ขอโทษด้วยริมฝีปากผมแล้วกันนะ
…………………………….
………………………
[Coin36: complete]
[28.12.54]
ไว้ค่อยมาอิดิทหลังสอบ แม่บ่นบอกจะนอน :เฮ้อ:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หมอก ตี๋ สู้ๆๆๆๆๆน้า
-
ไม่เคยเหมือนที่จิ้นไว้ อิอิ อิพี่เมฆ จะหลงรักตี๋ตอนหลังหรือป่าวน๊า หรือว่าจะมาขัดขวางงงงงงงงงงงงงงงงง ไม่ได้น๊า ข้ามเจ๊ไปก่อน :beat: :beat: :beat: :beat:
-
งึดด พี่เมฆเปิดตัวได้แบบว่า......แต่บางทีก็แอบรู้สึกว่าพี่เมฆไม่ได้เลวร้าย แหะ
-
อยากได้พี่หมอกสักคน แถวไหนมีขายมั่ง :-[
แอร๊ยยยย ติดพี่หมอกอย่างแรง :impress2:
เหมือนไหร่ตี๋จะสู้คน = = ถ้าเป็นยังงี้ต่อไป จะไปขโมยพี่หมอกมา 5555+
-
แอร๊ๆๆๆๆ พี่เมฆโผล่มาแล้ว
ออกแนวร้ายอ่ะ หล่อร้ายลึก มากกกก ชอบพี่เมฆจัง
ชอบแบบร้ายๆ เลวๆ นิ่งๆ เฉือนๆ แบบนี้อ่ะ รักเลย
-
พี่เมฆมาแบบนิ่งๆ แต่น่ากลั๊ววววววว o21
-
ท้า ท้า ท้า ด่าาาา พี่เมฆออกโรงแล้วค่าาา!!! o22
แต่บ้านนี้หน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยนะเนี่ย :o8:
ชอบฉากก่อนนอน น่ารัก อบอุ่น
มีความสุข
:กอด1:
Goodnight จ้า
-
ได้กลิ่นมาม่าลอยฟุ้งมาแต่ไกล :freeze:
ความสุขกำลังจะถูกแทนที่ด้วยความถูกต้องและความเหมาะสมงั้นเหรอ??
หากจะมาพรากรอยยิ้มกับความสุขที่หมอกหามันจนเจอ..จงหยุดและหันกลับมาทำให้หมอกมีรอยยิ้มและความสุขมากขึ้นกว่าเดิมเถอะนะ...พี่เมฆ
-
หมอกตี๋สู้ ๆ นิยายดี มันต้องมีดราม่ากันบ้าง เหอๆๆ o18
ปล.ตอนแรกคิดว่าจะดราม่าศึกชิงนายซะอีก 555 ผิดซะงั้น แต่คิดว่าพี่เมฆน่าจะแค่ทดสอบนะ หรือ...พี่แกจะร้ายลึก :serius2:
-
พี่หมอก...แมร่งทำซึ้ง XD (ขออธิษฐาน)
น้องตี๋ก็ยังน่ารักไม่บันยะบันยัง >_<
-
อ๋อยยย น้องตี๋ของเจ่สู้ๆๆน๊าาาา
-
พี่เมฆกลับมาทำไมมมมม :z6:
สู้ค่อไปหมอกตี๋
-
เอาความดีชนะใจพี่เมฆให้ได้นะตี๋สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่เมฆอย่าใจร้ายนักนะ สงสารน้องตี๋
-
อ้าวเฮ้ย ตอนที่แล้วยังหวานๆสบายอุรา ตอนนี้มาพายุ(เมฆ)ตั้งเค้าแล้วอ่ะ
พี่เมฆน่ากลัวกว่าน้องฝนตรงที่เราไม่สามารถเดาได้ว่าเค้าคิดจะทำอะไรอย่างที่ตี๋พูดนั่นแหละ
ที่แน่ๆการพูดว่าไม่เหมาะก็เหมือนการเตือนกลายๆ ไม่รู้อีตาคนนี้จะสามารถทำอะไรได้ขนาดไหนนะ
แต่ก็คงติดตามข่าวน้องชายอยู่พอสมควร เพราะรู้เรื่องรูปข่าวนั่นด้วย
พี่หมอกกับตี๋จับมือกันไว้แน่นๆอย่าปล่อยนะ ตี๋น้อยพุ่งเข้าชนปัญหาอย่างที่พี่หมอกบอกบ้างก็ดีนะ
ปล.ไม่แน่ใจว่าเป็นคำผิดหรือเปล่านะ คิดว่าคำว่า บอลลูน น่าจะเขียนเป็น บอลรูม นะ
หรือคนเขียนตั้งใจจะเขียนห้องบอลรูมที่ชื่อบอลลูนหว่า ไม่แน่ใจอ่ะ ถ้าเราเข้าใจอะไรผิดไปก็ขอโทษด้วยนะคะ ><'
-
o22คงต้องรอดูกันต่อไป o22
-
หูยพี่เมฆเปิดตัวแรงง่ะ แล้วงี้ตี๋จะเป็นไงบ้างเนี้ยะ
:3123:
-
มีแววมาม่ามาแต่ไกลเลย น้องตี๋อย่าหวั่นไหวนะ
เข้าใจว่าสังคมมันต่างกัน แต่ขอให้เชื่อใจพี่หมอกก็พอ สู้ๆ o13
-
ถึงแม้พี่เมฆจะหล่อยังไง ใจก็ให้พี่หมอกไปหมดแล้วววว
:-[ :-[ :-[
-
เมฆจะมาหลงรักตี๋มั้ยเนี่ย? จะมีศึกชิงนายของพี่น้องรึเปล่าหนอ??
-
:เฮ้อ: พี่เมฆจริงๆด้วย หวั่นๆ จะมาไม้ไหนกันเนี่ย จะขวาง จะแย่ง หรือจะปล่อยไป
โผล่มาแล้วทำให้ออร่าความทะมึนแผ่กระจายทันทีเลยวุ้ยยยย
ชอบมากกกกกก พี่หมอกเท่มากกกกก ที่ไหนมีตี๋ก็คือบ้าน
เฮ้ยยยยย คำพูดนายโคตรเท่อ่ะ มีใครมาพูดกับเรางี้ ... แต่งงานกันเหอะ :-[
-
เมฆจะมาหลงรักตี๋มั้ยเนี่ย? จะมีศึกชิงนายของพี่น้องรึเปล่าหนอ??
-
เหมือนจะมีเมฆพัดพายุเข้ามารึเปล่า? ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย
-
พี่เมฆอย่าใจร้ายเลยน้าาาาาาาาาาาาาาา ให้เรื่องนี้เป็นนิยายรักหวานแหววเถอะ! ,,pleaseeeeeeeeeeeeeeeee
-
เตะ พี่เมฆ
คนเขารักกันมาขวางมันไม่ดีนะ
:m31: :m31: :m31:
-
ตี๋ซะอย่าง ผ่านพี่เมฆได้อยู่แล้ว
-
พี่เมฆน่ากลัวนะเนี่ย
-
จับอีพี่เมฆมาคู่กับเพื่อนตี๋สักคนอาจจะติสขึ้นมาบ้าง
จะบอกว่าพี่แกเปิดตัวแรงไปนะเนี่ย
-
หาคู่ให้พี่เมฆสักคนเถอะะะะะะะะ :m12:
-
พี่เมฆเปิดตัวแล้ว แต่ไม่ประทับใจเท่าไร
มาให้กำลังใจตี๋กับพี่หมอก สู้ๆ นะ
-
พี่เมฆใจร้ายยยย
-
พี่เมฆจะมาแนวไหนเนี่ย :เฮ้อ:
ปล. ที่ว่าห้องบอลลูน >> หมายถึง ห้อง ballroom หรือป่าวคะ น่าจะเขียนว่า ห้องบอลรูมแบบนี้มากกว่้านะ
ถ้าเข้าใจผิดก็ขออภัยด้วยค่ะ
-
เพิ่งตามอ่านทันค่า :mc4:
พี่หมอกกะน้องตี๋น่ารักมากๆเลย :o8: :-[
เป็นกำลังใจให้พี่หมอกน้องตี๋และคนแต่งนะค่ะ :L2: :กอด1:
:pig4:
-
ไอ้พี่เมฆลอยไปไกล ๆ เลยปะ อย่ามายุ่งกับพี่หมอกน้องตี๋นะ
-
พี่เมฆจะเป็นก้างชิ้นใหญ่ใช่หรือเปล่าเนี่ย
ไม่ชอบกินปลาก็เพราะมีก้างนี่แหล่ะ
-
ปัญหาใหญ่กำลังจะตามมาใช่ไหมค่ะ
ไม่เอานะไม่ยอม
เค้ายังหวานกันไม่ิอิ่มเลยยย
พี่หมอกเพิ่งจะเริ่มหัดแสดงออกเองอะ
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตี๋น้อย
-
พี่เมฆอิจฉาที่พี่หมอกเปลี่ยนไป
พี่หมอกดูมีความสุขขึ้น
ใจร้ายอะพี่เมฆ
:angry2: :angry2:
-
มาอีกหนึ่ง อุปสรรคใหญ่ที่มาหลังฝน (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0041.gif)
รอดูเหตุการณ์ต่อไปว่าอะไรจะเกิดขึ้น
-
พี่เมฆท่าทางร้ายกว่าน้องฝนเยอะอ่ะ...หวังว่าจะตกหลุมตี๋อีกคนนะ
ไม่อยากกินมาม่า
-
พี่เมฆใจร้ายแกล้งตี๋ได้ลงคอ
แล้วก็ตี๋อ่ะ หัดสู้ซะบ้างสิ ^3^
-
รู้สึกชอบๆพี่เมฆไงไม่รู้ แบบว่า ร้าย ลึกๆอ่ะ ความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่ดี
-
เอิ่ม อิชั้นไม่ค่อยนิยมมาม่าซักเท่าไหร่ ถ้าอย่างไรก็ขอความกรุณาคนแต่งอย่าเสริฟบ่อยนักคนอ่านใจเสียคร๊า :sad4:
-
พี่เมฆมีแฟนหรือยังคะ?
เดาว่ายังไม่มี..
งั้นเราจะอวยพรให้พี่เมฆมีแฟนเป็นผู้ชายบ้าง
..แต่แฟนพี่เมฆ ขอแบบเป็นรุก!
เชอะ!!
-
ตี๋อ่า ขอแค่สู้ อย่ายอมแพ้อะไรง่าย แค่นั้นเอง นะ
มีพี่หมอกอยุ่ข้างๆ อะไรก็อย่าไปกลัว (เพราะพี่หมอกน่ากลัววกว่า 5555555555)
สู้ๆนะทั้งคู่เลย :z2: :z2:
-
ตอนกลางๆเหมือนจะมาม่า
แต่ในที่สุดก็หวานส่งท้าย ดีๆๆ
-
o22 o22
พี่เมฆมาดูตัวน้องสะใภ้
o22
แต่ว่าพี่เมฆดูเหมือนจะดุนะเนี่ย
อาจจะเป็นห่วงพี่หมอกก็ได้
ยังไงเราก็เชื่อว่าตี๋กับพี่หมอกจะผ่านมันไปได้ o13
สู้ๆ นะคะ
:L2: :L2:
-
พี่เมฆคงมีนิสัยแบบนักธุรกิจสูงอ่ะ
แบบฉลาด ช่างคิด ช่างวางแผน บางทีอาจเจ้าเลห์ด้วยเปล่าไม่รู้
แอบกลัวพี่เมฆอ่ะ o22 o22
สู้ๆนะตี๋ :กอด1:
:L2: :pig4: :L2:
-
แหะๆ ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ
นิดหนึ่ง น้องคนเขียน มุกใช่ไหมคะ เรื่องชื่อห้อง บอลลูน ความจริงคือห้อง บอลรูม Ballroom ที่หมายถึงห้องเต้นรำน่ะค่ะ
แล้วเมื่อตอนพี่อ่านเรื่องนี้ใหม่ๆ ก็มีติดนิดหนึ่งตรง โทรศัพท์ ไม่รู้เคยมีใครทักหรือยัง
ตอนหมอกเอาโทรศัพท์ตัวเองให้ตี๋ ไอโฟนไม่สามารถใส่ซิมโทรศัพท์ธรรมดาได้นะคะ :)
-
เอาใจช่วยทั้งหมอกและตี๋
-
พี่เมฆทำมาเป็นโหดนะ
ถ้าแอบหลงรักน้องตี๋ละก่ จะสมน้ำหน้าให้ :angry2: :serius2:
-
ดิฉัน.....
เกิดวันเดียวกันกับคุณอัษฎานะจ๊ะ
Oct 8
วันพฤหัสบดี
:laugh: :laugh:
แต่พระเอกเรามันเย็นชาเกินคนนะ
พี่ชายมันเตรียมมาเป็นตัวร้ายล่ะสินะ
แกมาต่อยกะเพื่อนชั้นดีกว่านะพี่เมฆ
ไอ้คนนิสัยไม่ดี
โฮะ
-
อิอิๆ ลองแซมเปิ้ลชิมลางหน่อยนะ
-
:o9: หึหึ ดูแววแล้ว อิพี่เมฆเนี่ยถ้าจะต้องมาหลงตี๋น้อยอีกคนแน่นอน
-
หมอกกับตี๋ผ่าน
ให้ได้นะ :กอด1:
-
พี่เมฆน่ากลัวอะ
o22 o22
-
พี่เมฆน่ากลัว OTL
-
พี่เมฆร้ายว่ะ
-
:m16: พี่เมฆ จะมาขัดขวางไหมเนี้ย
ถ้าขัดล่ะก็ :beat: :z6:
อยากให้ตี๋เข้มแข็งกว่านี้
-
พี่เมฆ ไม่ไหวนะคะ น่ากลัวเกิ๊นนน
เอาเพื่อนตี๋สักคนไปคู่กับพี่หมอกเซ๊ะ!!
-
นี่ล่ะ ที่เจ๊ต้องการมานาน ดราม่า.. คึคึ o18
-
พี่หมอกขา พี่โคตรทำตัวเหมือนหน้าตาเลยค่ะ
น้องปลาบปลื้มกับวาจาแมนๆของพี่เหลือเกิน
:กอด1: จุ๊บ!!! :กอด1:
-
พี่เมฆเป็นตัวโกงเร้อ เหอะๆ
-
พี่หมอกน่านักอ่ะ
พี่หมอกสู้ๆๆๆๆๆๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อย่ายอมให้พี่เมฆนะะะ
-
โอ้วเมฆตั้งเค้ามาแต่ไกล น้องตี๋จะเอาความสว่างสดใสสู้ได้มั๊ยน้อ
ไม่อยากกินก็คงต้องกินสินะมาม่าเนี่ย งั้นขอซองเล็กช้างน้อยพอกรุบกริบได้ป่ะคนเขียน :o11:
-
แบบนี้หาแฟนผู้ชายให้พี่เมฆสักคนดีไหม? จะได้รู้บ้างว่าความรักจริงๆ แล้ว ไม่ได้มีเรื่องของฐานะการเงิน ชาติตระกูล มาเกี่ยวข้อง
ป.ล.ถึงอากาศจะเย็นแล้ว ก็ยังไม่อยากกินมาม่านะครับ
-
ตามอ่านทันแล้ว
หมอกน่ารักอ่ะ ><
-
พี่เมฆทำไมเป็นแบบนี้
หมอกตี๋ สู้ๆนะ
-
เผลอ จิ้น พี่เมฆ x ตี๋ x หมอก จนได้... o22
-
เริ่มมีกลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกลอะ ะี่เมฆอะไรที่เป็นความสุขของน้องก็ปล่อยไปเถอะ(ของเราด้วย) :z3:
-
โหย ไม่ชอบบุคลิกอย่างพี่เมฆเลยจริงๆ
แบบว่าคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ คาดการณ์ไม่ได้
สู้ๆนะจ๊ะหมอกตี๋ :bye2:
-
:เฮ้อ: อุปสรรคมาอีกหนึ่งแล้ว สู้ๆ เค้านะจ๊ะน้องตี๊ :L1:
-
เจอพี่เมฆครั้งแรกยังขนาดนี ถ้าเจอพ่อสามีจะขนาดไหน ไม่อยากจะคิด
-
แอร๊รยยยพี่หมอกน่ารักที่ซูดดดด :m3:
ส่วนพี่เมฆต้องคิดอะไรกับตี๋แน่ๆๆอ่ะ :o9:
แต่ที่สำคัญไรเตอร์น่ารักกของที่สุดอ่ะ :give2:
-
เพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่าน
พี่เมฆ แอบน่ากลัวอ่ะ อย่าทำอะไรอาตี๋น้อยเลยน้อ
-
จะติดตามต่อไปครับผม
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน เย้ๆ
หลงรักพี่หมอกเหมือนหลายๆคน 555
ปกติอ่านนิยายหลงพระเอกอยู่แล้วด้วย อิอิ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับคนเขียน
แต่สมัครเป็นเมียรองน้องตี๋ได้ไหมอ่ะ *พี่หมอกยันโครม
รอรวมเล่ม อยากได้จริงจัง o13
ปล ขอให้ได้ที่อยากเรียนและมีแรงมาต่อนิยายให้ชื่นใจบ่อยๆนะคะ ^^
-
No more Hesitate
“ไอ้หมอก ลูกลิงมึงป่วยหน่ะ เห็นนั่งหน้าแดงอยู่หน้าตึกถาปัตย์นู่น”
ไอ้โก้พึ่งเดินกลับมา เห็นออกไปเอาเอกสารอะไรสักอย่าง
โค้ดลับ หรือจะเรียกอะไรก็ช่าง เผลอมองไปทางตึกนู่นผ่านหน้าต่างโดยไม่รู้ตัว
“มันเป็นอะไร?”
“เป็นไข้ ตัวรุมๆ หงอยเชียว”
“…..”
“จะไปไหนวะ? ยังไม่หมดเวลาเลย”
“กูขอกลับก่อน”
“แหม ห่วงไอ้ลูกลิงขนาดนั้นเลยเรอะ”
“….เออ”
ได้ยินเสียงฮิ้วตามมา ทำตัวเหมือนพวกบ้านนอกเข้ากรุง โดนอาจารย์ว่าเข้าให้ สม
เดินมาที่ตึก ก็เห็นมันนั่งอยู่จริงๆ ดูเหมือนจะมองไม่เห็น ไม่รู้มองไปถึงไหน เพื่อนเรียกก็ไม่สนใจ
หน้ามันแดงหน่อยๆ…
เดินเข้าไปหา มันหันมามอง “เอ้าพี่…” เหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่ก็ไอเสียก่อน
เอามือทาบหัวมันไว้ ร้อน แม้ยังไม่หนัก แต่ก็ไม่อยากเห็นมันป่วย
พอไปยืนใกล้ๆ มันก็เอาหัวพิง ยกมือขึ้นจับชายเสื้อ เหมือนเด็กๆ
“กลับบ้านกัน”
“ผมไม่อยากเดิน”
“จะให้กูแบกไป?”
“..ผมล้อ- แค่ก..ค..แค่ก”
น้ำตามันไหลเพราะไอมาก ไอ้กล้วยรีบส่งน้ำมาให้ เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าของมันที่วางอยู่ข้างหลัง เพราะมันเกาะเอวไว้อยู่เลยขยับตัวลำบาก แต่ก็ไม่อยากแกะมือออก
“ไป ลุก”
“อื้อ”
เพราะว่าป่วยหรือเปล่า ถึงดูเซื่องซึมกว่าปกติ
มันสูดน้ำมูกไปตลอดทาง พอถึงในรถก็ดึงทิชชู่ให้มัน สั่งน้ำมูกเสียงดังจนคิดว่าน่าจะเจ็บหู ไม่ได้เปิดแอร์ ลดหน้าต่างลงหน่อย แต่ไม่ได้ลดหน้าต่างฝั่งมันลง เพราะฝุ่นเยอะ เดี๋ยวจะยิ่งหายใจไม่ออก
มันไม่พูดอะไรตลอดทาง เอาหัวพิงกระจก ดูเหมือนจะหลับ เลยปิดหน้าต่าง เสียงข้างนอกดัง เปิดแอร์ หรี่ให้เบาสุด แล้วปัดช่องแอร์ของมันขึ้น ช่องแอร์ตรงกลางก็ย้ายออกมาจากมันหมด รถติดอยู่ เลยเอื้อมตัวไปเอนเบาะให้มัน
“พี่หมอก”
“หืม?”
“…เปล่า”
จำได้ คราวนั้นมันป่วยก็ชอบเรียกไม่หยุด ดูเหมือนจะกลัวโดนทิ้ง
“กูอยู่ตรงนี้..ถึงเดี๋ยวปลุก”
“อือ”
“นอนไปเถอะ…”
ตอนนี้เริ่มจะทำใจกับหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป
หันไปมองมันบ่อยๆ เอาเสื้อช็อปมาห่มให้มัน มันก็ซุกตัวลงไป ขดตัวจนเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ
ยื่นมือออกไป…ลูบหัวมัน
ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องยั้งมือตัวเองไว้อีกแล้ว
…………………………..
……………………
[No more Hesitate: complete]
[30.12.54]
คนเขียนก็ป่วย (แต่ก็ต้องไปเรียน ไปรายงาน+สอบ)
อยากได้พี่หมอกซักคนอ้ะ :z1: :z1:
สั้นๆ แก้คิดถึง... :กอด1:
เ่อ่อ คนเขียนถามนิดนึง สำหรับคนที่ได้อ่าน Awkward อ่านแล้ว สมมติว่าไม่รู้ จะคิดว่าเป็นคนเขียนเดียวกันกับเรื่องนี้ป่ะ :laugh: เรื่องนี้พี่หมอกมีแต่คนรัก เรื่องนั้นจอห์นโดนด่ากระจาย :m20:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อยากได้พี่หมอกมาดูแลบ้างงงง
-
มาแค่นี้
คิดถึงหนักกว่าเก่าอีก :กอด1:
-
:กอด1:
-
คนแต่งอยากได้พี่หมอกสักคน
แต่เราอยากได้แบบพี่หมอกหลายๆคน อิอิ ♥
-
o13 พี่หมอกสุโค่ยจิงๆ
-
อืมม...สั้นๆ พออบอุ่นไปทั้งหัวใจ
-
พออ่ืานถึงบรรทัดาสุดท้าย ยิ้มเลยอ่ะ :-[
-
โสดสนิท เฮ้ออออ
อยากมี something เอ้ยยยย someone ไว้ hug บ้าง :z3:
-
มาสั้นๆ แต่น่ารักวุ้ยยย ><~~~~~~~
พี่หมอกแลดูเป็นคนอบอุ่นมาก :-[
-
โคลนนิ่งพี่หมอกกันเถอะ
ขอด้วยคนค่าาาาาา
สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้หายป่วยเร็ว ๆ มีความสุขมาก ๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่หมอกน่ารักอ่า
-
T^T
พี่คะ...พี่แมนมาก
ฮึ่ยยยยย หนูชอบพี่ว่ะพี่หมอก!
บอกแล้วนะว่าจะไม่ปล่อย
สัญญาแล้วนะพี่หมอก
:กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ เขิน พี่หมอกน่ารักอ่ะ
-
สั้นหว่ะหมอก!! (อะไรสั้น???)
จัดเต็มไม่ได้ง่ะ นานน๊านนจะแสดงความรู้สึกสักทีขอแบบเต็มสตีมได้ป่ะ นะ นะ น๊า~ :a3:
-
นับวันพี่หมอกยิ่งน่ารักน่าหลง :-[ส่วนอีกเรื่องนึง อยากฆ่าจอหน์สุด ๆ เกลียดมัน :angry2:
-
ตอนนี้หมอกน่ารัก....แต่สั้น.. :laugh:
Awkwardๆ จอห์นๆ...อะไร ยังไง...ต้องตามไปส่อง :oni1:
-
มาสั้นๆแถมยังป่วยอีก คนอ่านปวดใจนะ TT
-
ในวันที่ตี๋ป่วย กริกริ
พี่หมอกน่ารักอ่ะ!!!!
:กอด1:คนเขียน
-
สั้นๆ แต่อบอุ่นถึงหัวใจ มาส่องตั้งแต่หัววัน ดีใจที่มาต่อให้หายคิดถึง :กอด1:
ส่วนเรื่องที่ถาม อืม พี่เป็นคนที่ดูลักษณะการเขียนมากกว่าแนวนิยายนะ เพราะคิดว่าคนเรามันก็ต้องมีอะไรแตกต่างออกไปบ้าง คนอ่านอ่านเรื่องแนวเดียวหมดก็เบื่อ ก็เลยคิดว่าคนเขียนก็คงเบื่อเหมือนกันล่ะถ้าจะแต่งแนวเดียวกันทั้งหมด อีกอย่างการเขียนต่างคือการพัฒนานะพี่ว่า
ส่วนถ้าไม่รู้มาก่อนจะเดาได้มั้ยว่าน้องคนเขียนเป็นคนเดียวกัน ตอบ ไม่รู้ ฮ่าๆ แต่เพราะว่ารู้แล้วเลยรู้สึกว่ามันมีกลิ่นอายบางอย่างเหมือน การเขียนใช้ประโยคสั้นๆ ไม่มีหัวประธาน แต่บรรยายอารมณ์ขณะนั้น ตรงนี้ล่ะมั้งที่ทำให้พี่รู้สึก
จบการตอบแบบงงๆ ฮ่าๆ ไม่เข้าใจไม่แปลกเพราะตอบเองก็งงเอง
ดูแลตัวเองดีๆนะ พักผ่อนให้เพียงพอ ดื่มน้ำมากๆ หาวิตามินซีกินได้จะดีมาก เพราะทำให้หวัดหายเร็ว และกันการเป็นหวัดด้วย อย่าโหมตัวเองจนแย่ สุขภาพสำคัญกับการสอบมากนะ
-
พี่หมอกน่ารักกกกกก รักพี่หมอกน้องตี๋ที่ซู้ดดดดดดดด
-
หมอกกลายเป็นไอน้ำซะแล้ว
-
ตอนนี้ถึงจะสั้นแต่ยังทรงอานุภาพเหมือนเดิม
ด้วยพลังความน่ารักของน้องตี๋แอนด์พี่หมอก
มีความสุข.. ^^
ส่วนเรื่องที่คนเขียนถามมา
ถ้าให้ตอบแบบฟันธงโช๊ะเด๊ะเลยว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันนี่ตอบยากเลยนะ
เราคงไม่รู้อ่ะ แต่อาจจะมีอาการสงสัย เพราะรู้สึกว่ามีบางอย่างที่คล้ายกัน
แต่ก็มีบางอย่างอีกที่ไม่เหมือนกันระหว่างสองเรืองนี้ บอกไม่ถูก
:กอด1:
-
ลุยเลยพี่หมอก ไม่ต้องลังเล
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สั้นเกิ้น
แต่ให้อภัย
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
รักมากนะนิ พี่หมอกก โว้ววว น่ารักอ้่ะ :o8:
-
พี่หมอกน่ารักกกก :-[
ถ้าไม่รู้เดาไม่ถูกแหงๆ เพราะตาจอน ซาดิสม์กว่าพี่หมอเยอะแฮะ สารภาพว่าอ่านข้าม 555 :laugh:
-
ยังไม่หายคิดถึงอยู่ดี ฮ่าๆๆ
-
แบบพี่หมอกนี่หาได้จากที่ไหนอีกม้ายยยยยยยยย อยากมีไว้ในครอบครองค่าาา
ไม่ขอมากเลย ขอแบบนี้เป๊ะๆซักคนพอ ฮ่าๆๆๆๆ ตี๋ด้วยอีกคนนน ลูงลิงงง แอร๊ ~
ยังอ่านจอห์นไปแค่ตอนกว่าๆ เดี๋ยวต้องไล่อ่านให้ทัน อิๆๆ ถ้าไม่บอกก็คงไม่มั่นใจว่าใช่ไหม
แต่อ่านแล้วก็มีความรู้สึก ภาษาที่ใช้อะไรแบบนี้คล้ายกันกับเรื่องนี้อยู่เบาๆ เหมือนมีกลิ่นไอทำนองนั้น
ขอให้คนแต่งหายป่วยไวๆนะจ๊ะ ส่งพี่หมอกกับตี๋มาให้ดูแลระหว่างที่ป่วยได้นะ ยินดี กร๊ากกกกกกก
-
อ่านเเล้วมัน... :a5:
กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกน่ารักอ๊ะ อยากได้สักคนเหมือนกัน :impress2:
:กอด1:สุขสันตืวันปีใหม่ค่ะ
-
ถึงจะสั้นแต่ก็สั่นไปทั้งหัวใจ :-[ พี่หมอกขา หนูรักพี่อ้ะ
ป.ล. ถ้าถามว่าอ่านไอ้จอห์น(เกลียดมัน ..ณ ตอนนี้ ฮ่าๆๆ)แล้วคิดว่าคนเขียนเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า
กล้าตอบว่าคิด เพราะอ่านไปจะรู้สึกคุ้นกับสไตล์การเขียนอ่ะ อธิบายไม่ถูก
มันเหมือนกันลักษณะการเล่า การใช้คำพูดของตัวละคร นิสัยของตัวเอกส่วนมากจะเน้นให้เอื่อยๆ ค่อยๆดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ
:กอด1: คนเขียนหายหวัดไวๆนะคะ :กอด1:
-
ยังไม่ได้อ่านอีกเรื่องเลย ว่าง ๆ จะเข้าไปอ่านนะ
-
ถ้าสมมุติจะบอกว่าคนละคนแน่นอน มันคนละแนวกันเลยยย อ๊ากกกกกก o18
คนเขียนสอบ 7 วิชาวันเสาร์นี้มั๊ยอ่ะ
-
ชอบเรื่องนี้สุดใจเลยอ่ะ
อยากได้อ่านทุกวัน..ก่อนอาหารเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน
จริงๆนะ
-
โอ้ยยยยยยยยยย
อยากได้พี่หมอกมาไว้ที่บ้านจังเลย
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เย้ยย มันสั้นไป!!!!
-
มาแบบสั้นๆ แต่ก็ยังไม่หายคิดถึงจ้าา
พี่หมอกน่ารักเน๊อะ ^ ^
-
ตี๋ป่วยอีกแล้ว หมอกดูแลดีๆ นะ
ป.ล. รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวหายไม่ทันสอบ กสพท.(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/m3.gif)
-
น่ารักอ่า
-
สั้นนนนนนนนน
แต่ก็ยังดีใจที่คืนนี้ได้เจอ(อ่าน)พี่หมอกก่อนนอน :กอด1:
-
มาสั้นแต่ได้ใจไปเลยพี่หมอก
:L2: :L2:
-
จะเอาๆๆๆๆ :z3:
//พี่หมอกมองเสี้ยววินาทีเหมือนอากาศธาตุ...
เรื่อง Awkward นี่อ่านๆแล้วแต่ยังไม่ได้เม้น ถ้าไม่เห็นว่าคนแต่งคนเดียวกันนี่... o22
บรรยากาศอึดอัดสมชื่อ พี่คนแต่งแต่งเก่งนะ อยากให้เรื่องออกมาเป็นแนวไหนก็คอนโทรลได้ เรานี่ อยากให้ดราม่า โผล่ไปนอกโลก :m31:
-
:-[ :-[ อร๊ายยยยยย พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกก
เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปมากจริงๆนะเนี่ย ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงแบบว่า ช่างเอ็งดิ่ อะไรงี้ใช่เปล่า
แต่อย่างตี๋นี่ เวลาหงอยดูคล้ายๆลูกหมามากกว่านะ นึกแล้วมันน่าเข้าไปลูบหัวลูบหางปลอบนักเชียว :กอด1:
-
อยากได้อารมณ์อบอุ่นนานๆ
-
ปูเสื่อนอนรอพี่หมอก :เหอะ1:
-
อร๊ายยยยยยยยยย พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกก♥
♥♥
-
เป็นตอนที่สั้น แต่อบอุ่นมาก ๆ
+1 จัดไปเลยจ้า
-
นับวันยิ่งหลงรักพี่หมอกจังเลย ขอบคุณจริงๆ ที่สร้างพี่หมอกมาให้เรา :pig4:
-
:a5:
ถ้าพี่หมอกจะดูแลดีขนาดนี้.....
อยากได้ไว้ที่บ้านซักคน
:z3:
-
กริสสสส. สั้นจังงง
ตอนนี้หลงพี่หมอกน้องตี๋จนโงหัวไม่ขึ้นแล้ววว
-
พี่หมอกจะน่ารักไปแล้วนะคะ :o8: :o8: :o8:
อยากรู้จัง ว่าถ้าอยากได้แบบพี่หมอกนี้ต้องไปตามหาแถวไหนคะเนี๊ย อยากได้มากอดคลายหนาวซักคน :laugh:
-
อยากได้พี่หมอกอีก
-
:pig4: ขอบคุณนะคะ คนเขียนน่ารักจัง สั้นแต่หายคิดถึงพี่หมอกเลย :-[
-
ถึงคราวหมอกดูแลตี๋
-
ไม่ต้องไปยั้งพี่หมอก....จัดเลย :haun4:
-
ก็สั้นดี 5555
-
โดดออกมาจากมุมมืดที่แอบอยู่สัก 2 วันได้
:m32:
ใช้เวลาช่วงเลิกงานประมาณตี 2 เกือบ ตี 3 ถึงตี 5 กว่าๆ
มานั่งอ่าน้องตี๋กับน้องหมอกจนทัน
สารภาพว่าแรกๆไม่ได้เข้ามาอ่านเลย
ทั้งๆที่เห็นว่าเรื่องนี้เริ่มโพสต์
เพราะตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวจะเป็นมาม่า
ประมาณว่าพระเอกเลวๆหน่อยมาไถเงินนายเอกตัวน้อยๆอะไรแบบนี้
(มันจิ้นไปได้ไกล :laugh:)
แต่พอได้มาอ่านก็ติดกันงอมแงมยังกับใช้กาวตราช้าง
น้องตี๋แบบว่าเป็นคนเดินเรื่องที่ทำให้เรื่องมันไม่หม่นหมองจนเกินกว่าเหตุ
ทั้งๆที่ชีวิตตี๋น้อยก็ลำบากยากแค้นขนาดนั้นแล้ว
แต่ด้วยความเป็นคนจิตใจดีของตี๋นี่แหละที่ทำให้เราหลงรัก
ไม่ต้องแปลกใจใช่มั้ยว่าทำไมพี่หมอกถึงหวงตี๋ขนาดนี้
:m12:
ตอนที่นั่งพิมพ์เมนท์ไปก็มีอะไรต่อมิอะไรตีกันอยู่ในหัวเยอะแยะ
เอาเป็นว่าถ้าสามารถเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้จะมาเกรียนใหม่นะค้า
:bye2:
-
ถึงจะเป็นตอนสั้นๆ แต่ก็อบอุ่นมากๆ
ตี๋ทำให้พี่หมอกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ :กอด1:
-
พี่หมอกหวานแบบเบาๆ :-[
-
อย่ายั้งครับ
-
พี่หมอกอบอุ่นจัง
:o8: :o8: :o8:
-
อยากได้แฟนเหมือนพี่หมอกสักคนจัง :o8:
-
ยิ่งอ่านยิ่งลึกซึ้ง !!
หวาน อบอุ่นกันตลอดเลยคู่นี้
รอ ฟินกับเฮียฮ้งยุ่นะ ><
-
สอบ GAT PAT เสร็จ ก็ นั่ง ปั่น งาน ของ โรงเรียน
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
กว่า จะ ได้ มา อ่าน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จุ ใจ สุด ๆ
o13 o13 o13
สนุก ทุก ตอน เลย อิอิ
มา ต่อ บ่อย ๆ เน้อ
รัก คน เขียน
ปล.
ข้อสอบ GAT PAT เป็น ข้อ สอบ ที่ ทำ ขึ้น เพื่อ ให้ เรา " ฝึก ฝน "
.
.
.
.
.
ฝน อย่าง เดียว ไม่ ต้อง ไป คิด แล้ว !!!!!
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
พี่หมอก น้องตี๋ น่ารักจัง :กอด1:
-
ย้ากสสสส ทคิดถึงความหวานของพั่หมอกจังเลย มาต่อเร็วๆน้าาาา สวัสดีปีใหม่ค่าาาาา
-
เย้ๆ ตามทันแล้วบอกตามตรงน่ะว่าเรื่องนี้เริ่ดมากๆ ตอนนี้หนูขอเสนอความคิดเฟ็นหน่อยน่ะค่ะคงไม่ว่ากันเนอะคนแต่ง
1.อยากให้พี่หมอกเปลี่ยนคำพูด"กู"และ"มึง"+คำหยาบทั้งหลายเวลาพูดกับตี่ เป็น"หมอก"หรือไม่ก็คำหวานๆกว่านี้หน่อยนะ
2.เมื่อไรจะถึงตอนที่พี่หมอกเคลียกับอีชะนีที่มาทำร้ายตี่อะ
3.อึดอัดมานานแล้วขอแค่ระบายกับเสนอเฉยๆนะ ขอบคุณค่ะที่รับฟัง
-
พี่หมอกน่ารักดูแลกันอย่างดีเลย :กอด1:
-
Coin 37
ท้องฟ้าไม่ค่อยแจ่มใสเท่าไหร่..
พอๆกับใจของผมตอนนี้เลยครับ
“ทำไมวะ กูว่ามันก็ดีแล้วนะเว้ย”
“เชี่ย แปลนของมึงมันโคตรเน่าเลยไอ้ตี๋ ใช้ไม้บรรทัดหรือเปล่า ตรงนี้ก็ผิด มึงโดนแก้บานตะไทเลย”
ขอบคุณที่ซ้ำเติมนะไอ้โจ๋
“แม่ง กูก็เอาของไอ้กล้วยมาปรับแล้วนะเว้ย ทำไมของมันผ่านวะ”
“แบบนี้เขาเรียกจีนแดงหว่ะ” ไอ้กล้วยรีบเติม เอากระดาษงานมันมากางใหญ่ “ของกูแม่งยุโรป ของมึงมันก็เป็นได้แค่ของสำเพ็งเท่านั้น ไอ้ลูกจีนเตี๊ย”
“เดี๊ย จีนแตกให้ดูเลยมึงนี่” หมั่นไส้ เอากระดาษสแมชหัวไอ้กล้วยไปทีนึง เลยเกิดศึกย่อมๆที่ม้านั่งอะเกน ไอ้เคิ่ลกวักมือเรียก ชี้ให้ดูทีละจุดว่าทำไมถึงผิด เออ แบบนี้หล่ะที่เรียกว่าเพื่อนดี มีประโยชน์ ไม่เหมือนเอ็งเว้ย ไอ้กล้วยเน่า
กลางวันก็ต้องรีบกินข้าว หิ้วกีตาร์ไปกับไอ้โจ๋ มันจีบน้องแป้งคณะเภสัชอยู่ครับ ผมไม่เข้าใจมันจริงๆเลยหว่ะ น้องแป้งน่ารักผมเข้าใจครับ แต่มีแฟนแล้ว เอ็งจะไปเป็นมือที่สามทำพยาธิไรวะ
แต่ผมไม่ปฏิเสธหรอก เพื่อนกันก็ช่วยกันก่อบาปนี่แหละครับ ไปนั่งรอที่คณะ คนก็มองกัน เพราะมาแบบเหงื่อแตกท่วมตัว ร้อนอบอ้าวไปหมด เหมือนฝนจะตกแต่ก็อั้นไว้ ไอ้โจ๋มาพร้อมดอกไม้ ผมแบกกีตาร์ มุกจีบสาวเห่ยรุ่นพ่อ แต่เอาอะไรแน่นอนได้ที่ไหนครับ สาวๆอาจชอบของแปลก ค้างสต็อกแบบไอ้โจ๋ก็ได้
มารอไม่นาน ก็มาจริงๆครับ น้องแป้งเดินอุ้มชีทกำลังมาทางม้านั่งที่ผมนั่งอยู่ ก็เริ่มเล่นกีตาร์เลยครับ ไม่มีใครร้องเพลง ไอ้เวร ไอ้โจ๋แม่งแข็งเป็นหินไปแล้ว! ผมเลยใช้เท้ายันก้นมันไปทีนึง มันเลยยอมเดินไป กูก็อายนะเว้ย เอาทั้งทีเอาให้คุ้ม
ไม่รู้มันพูดอะไร แต่ผมก็หยุดเล่นกีตาร์ แม่ง ไอ้นักร้องนำเสือกป็อด ล่ม ล่มเลยกู
น้องแป้งไม่ได้รับดอกไม้ไปจากไอ้โจ๋ ดูจะอึดอัดใจที่เจอมุกนี้เขาไป รีบพูดขอโทษแล้วเดินหนีไปกับเพื่อน
ผมหิ้วคอกีตาร์เดินไปตบไหล่ไอ้โจ๋ ไม่ต้องพูดอะไรต่อ นอกจากหิ้วซากสิ่งมีชีวิตกับคณะไปตั้งหลักครับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเข้ามาปลอบใจกันใหญ่ ผมเลยได้รับบทเพื่อนพระเอกยอดเยี่ยมประจำวันไปโดยปริยาย
ไอ้อุกกี้เดินมากับพวกไอ้ปิ๊ก แต่มันยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้เดินเข้ามาพร้อมปิ๊กหรือกึ่ม มันมองมาทางกล้วยแค่แว่บเดียว พอๆกับไอ้กล้วยที่หันหน้าหนี
ยังไม่เลิกสงครามเย็นอีกหรอวะเนี่ย..
“ไอ้เอกชาติ หยุดกระแดะแล้วเดินเข้ามาทักพี่ๆบ้างได้ป่าววะ”
“พี่ตี๋จะเรียกเต็มยศไปทำครูฝึกอะไรคะ? อุกกี้อยากเดินเข้าไปนะ แต่ไม่รู้จะมีใครไม่ต้อนรับอุกกี้หรือเปล่า?”
“ที่ผ่านมาเคยมีใครต้อนรับมึงด้วยหรอวะ กูเอาข้าวสารเสกมาปาใส่มึง มึงยังไม่ยอมไปไหนเลย”
“หยาบคายกับสตรี เป็นผีตายไประวังไม่ได้ไปเกิดนะพี่โจ๋”
“ก็เหมือนกับชื่อมึง เอกชาติ แปลว่าเกิดชาติเดียวก็พอแล้วไง กร๊ากกกก”
เห็นมันหน้าบูดเอาเท้ากระทืบพื้นแล้วพอจะเฮฮาได้หน่อย “อย่าๆไอ้กี้ ทำแล้วทุเรศลูกกะตากูมาก อย่าทำๆ”
ไอ้ปิ๊กก็เข้ามาทักทายตามปกติ ซื้อขนมมาฝากอย่างที่มันเคยทำ “เรียนหนักป่าววะ?”
“พี่ก็เคยเรียนมาก่อน ทำไมยังถามอีก”
“วุ้ย คนเป็นห่วง กวนตีนซะงั้นอะ”
เดี๋ยวนี้ มันดูเปลี่ยนไปเยอะ รู้สึกจะฮอทขึ้นด้วย เริ่มมีสาวๆให้ความสนใจ สร้างไฟสุมตาให้กับพี่รหัสเป็นอย่างมาก “มึงตัดผมร้านไหนวะ”
มันเลิกคิ้ว “กูจะไปตัดบ้าง อยากฮอท”
“พี่ไว้แบบนี้ ดีแล้ว น่ารักดี”
“ผิดจุดประสงค์กูอย่างแรงเลยหว่ะ”
“เออ มึงเหมาะกับแบบนี้แล้วไอ้ตี๋ พอยาวกว่านี้หน่อยมึงก็มัดแกละมามอ แล้วเปลี่ยนชื่อเป็นไอ้หมวยเลยนะ กร๊ากกก” ไอ้กล้วยคัมแบ็ค นึกว่าโดนสงครามเย็นแช่ปากไปแล้ว “หมาในปากมึงคลั่งมาก กูแนะนำให้พบสัตว์แพทย์ด่วนเลย”
แล้วก็ถกกันเรื่องปากไอ้กล้วยกันซักพักใหญ่ ผมเห็นไอ้อุกกี้มันก็ลงมานั่งด้วย แต่ก็ไม่ยักจะพูดอะไร เอาเข้าจริงๆผมรู้สึกว่าแป้งบนหน้ามันจะดูน้อยลงหน่อย ผมว่าดูดีกว่าตอนมันโบ๊ะหน้าเค้กมาเรียนซะอีก
โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น หน้าจอเบอร์ไม่คุ้น แต่ผมก็คิดไว้แล้วว่าน่าจะเป็นใคร
“ครับ?”
“นั่น ตี๋หรือเปล่า?”
เสียงก็ใช่แล้ว
ไอ้เสียงที่จะคล้ายพี่หมอกก็ไม่เชิง ดูนุ่มกว่า ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า
“มีอะไรครับ?”
“พอดีขับผ่านแถวมหาลัย อยากจะพาไปหาของว่างทานกัน คิดว่าน่าจะกำลังว่างอยู่ ใช่ไหม?”
ใครบอกพี่แกวะว่าวันนี้ไม่มีเรียนบ่าย
“พี่เมฆรู้ได้ไง?”
“คิดว่าไงล่ะ”
ผมไม่ชอบคนที่พูดแบบนี้เลย มันดูกำกวม ไม่ได้คำตอบที่ต้องการ และคิดว่าต่อให้ถามต่อ ก็ไร้ประโยชน์
“ผมปฏิเสธไมได้อยู่แล้ว ใช่ไหม?”
“ว้า ไม่อยากไปกับพี่หรอกหรอ?”
“ของฟรีผมชอบครับ ฟรีหรือเปล่า”
“ไม่อั้น”
“พี่อยู่ไหน?”
“หน้ามอ เดินออกมาได้เลย”
“ผมจะรู้ไหมเนี่ย?”
“เดี๋ยวก็เจอเอง”
แล้วก็เจอจริงๆ เพราะพี่แกออกมายืนพิงรถอยู่ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวปล่อยกระดุมสองสามเม็ด เหมือนแค่ถอดสูทนอกออก ผมเดินเข้าไปหา
หน้าเหมือนพี่หมอก เลยทำให้อดขำไม่ได้เวลาพี่เมฆแสดงออกท่าทางที่ตรงข้ามกับพี่หมอกโดยสิ้นเชิง อย่างไอ้กวักมือเรียก ไม่มีทางทำหรอก
ขับเบนซ์ พี่หมอกเคยเอามาขับช่วงนึง พอพี่เมฆขับเลยรู้สึกเหมาะอย่างบอกไม่ถูก
“พี่รู้จักร้านเค้กอร่อยๆร้านนึง เดี๋ยวพาไปกิน”
“พี่อยากคุยอะไรครับ? เพราะผมไม่ได้บอกพี่หมอกไว้ว่าผมจะมากับพี่”
“ไม่เป็นไร เพราะยังไงวันนี้หมอกก็เลิกเย็นอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?”
“พี่เช็คตารางมาหมดเลยหรอ?”
“ก็..ระดับนึงหล่ะนะ”
เห็นพี่แกพึมพำเบาๆ “ไม่ถนัดขับฝั่งนี้เลยจริงๆ” คงเพราะอเมริกาขับรถคนละฝั่งกับบ้านเรา คงไม่ได้กลับมานานแล้ว
“ทำไมพี่เมฆกลับมาหรอ?”
“กลับมาไม่ได้หรอ?”
“เปล่า ผมแค่สงสัย”
“กลับมาแค่ช่วงเดียวเท่านั้น มาแวะตรวจงานที่ไทยนิดหน่อย แต่เดือนหน้าคงจะต้องไปอยู่ที่สิงค์โปร์ต่อ”
“…คงคิดถึงบ้านแย่เลยเนอะ”
“…บ้านหรอ…” ไม่รู้ว่าทำสีหน้าแบบไหนอยู่ เพราะไม่ได้หันไปมอง พูดออกไปไม่ได้คิด เลยลืมไปว่าบ้านพี่หมอกกับบ้านผม มีอะไรหลายๆอย่างที่แตกต่างกัน
ร้านเค้กอยู่ไกลพอสมควร แต่รถไม่ติด เลยรู้สึกเหมือนไปได้เรื่อยๆ ผมพกกล้องมาด้วย เลยได้ถ่ายรูปบรรยากาศร้านเค้กเก็บไป เพื่อเป็นไอเดียเวลาคิดแบบ เพราะเขาตบแต่งสวย ธีมร้านดูหรู แต่ก็ให้ความรู้สึกบ้านๆอยู่ด้วย ที่เก้าอี้ก็เป็นโซฟานุ่มๆ
ผมจิ้มเค้กเลือกมั่วๆไปก้อนนึง ไม่รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ตั้งชื่อซะหรูเลิศขนาดนั้น
“ทำไมถึงรู้จักกับหมอกหล่ะ?”
“ก็..รุ่นพี่รุ่นน้องมหาลัยเดียวกัน”
“แค่นั้นหรอ?”
“อืม..”
“อยู่ด้วยกันมานานขนาดไหนแล้ว”
รู้สึกแปลกๆ เหมือนมาพบพี่สะใภ้ ที่ถามซ่อกแซ่กเกี่ยวกับแฟนน้องสาวตัวเอง
“อีกสองเดือนก็ครบปี”
“นานพอสมควรเลยนะ..”
เค้กมาเสิรฟ พี่เมฆกินเค้กกาแฟ ผมได้เค้กบลูเบอรี่มากิน อร่อย ไม่หวานมาก อยากซื้อไปฝากเฮียกับพี่หมอก แต่เห็นราคาแล้วก็คิดเปลี่ยนใจ สองคนนั้นโตแล้ว คงหาซื้อกินเองได้ถ้าอยากกิน
“..คบกันอยู่หรอ?”
“…คงจะเป็นแบบนั้นล่ะมั้งครับ?”
“ทำไมถึงตอบแบบนั้นหล่ะ?”
“อืม ผมว่าคงคบกันอยู่หล่ะ”
“….พูดเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเองเลยนะ” พี่เมฆยิ้มจางๆ ทำให้ยิ่งเห็นชัดว่าต่างจากพี่หมอก
“ผมว่าเรื่องนี้คงไม่สำคัญหรอกครับ ผมมีความสุข มันมีความสุข แค่นี้ก็น่าจะสำคัญที่สุดแล้ว”
“แล้วเรื่องอนาคตหล่ะ?”
“มันยังเป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ผมไม่รู้เรื่องในอนาคต ผมเลยเลือกที่จะอยู่กับปัจจุบันมากกว่า”
พี่เมฆสั่งโกโก้ให้ผมเพิ่มอีกแก้ว ได้ยินเสียงดังเปาะแปะ ฝนตกซะแล้ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมปีนี้ถึงเป็นหน้าหนาวที่ไม่หนาว แล้วยังฝนตกอีก
ในร้านมีแค่พวกผมสองคน กับพนักงานที่นั่งคุยเรื่องการเมืองอยู่หลังเคาน์เตอร์อย่างเมามัน เสียงเพลงเปิดเบาๆ แทบไม่ได้ยินเสียงนักร้อง
“หมอกหน่ะ..เหมือนอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เด็กๆ”
ตักเค้กเข้าปาก เหลือบมองหน้าพี่เมฆ ไม่รู้ทำไมถึงต้องแอบมองแบบนี้ พอพี่เขาเงยหน้าขึ้นมาจากเค้กมอง ก็รีบหลบสายตา
“ตอนที่แม่เสีย หมอกก็เป็นคนเดียวที่อยู่กับแม่ นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้ร้องหรือเรียกใครจนป้าน้อยเป็นคนไปพบเอง “
เหมือนที่ป้าน้อยเคยเล่าให้ฟังมาก่อน
พี่เมฆถอนหายใจ สายตาดูอ่อนลง รู้สึกได้ถึงความเป็นพี่ที่แสดงออกมา แม้จะไม่ชัดเจนแบบเฮีย เพราะแต่ละคนมีการแสดงออกในแบบของตัวเอง
“หลังงานศพแม่เสร็จเรียบร้อย ย่าก็ขอพวกเราคนใดคนนึงไปเลี้ยง พี่ก็โตแล้ว พึ่งจะสอบเข้าได้โรงเรียนมัธยมชื่อดัง ฝนก็เด็กเกินไป หมอกเลยถูกส่งไปอยู่ที่อังกฤษกับย่าแทน”
“ทั้งๆที่เวลานั้นสมควรจะอยู่กับครอบครัวแท้ๆ แต่ถึงยังไงมันก็คงไม่ต่างกัน พ่อก็ยุ่ง เพราพึ่งจะเปิดโรงงานใหม่ ไปอยู่ที่อังกฤษ ภาษา บรรยากาศที่ไม่คุ้น ทำให้หมอกมันไม่ยอมพูด ย่าก็หัวโบราณ เวลาทำผิดก็จะตีมันตลอด หลังๆมันไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมไปโรงเรียน ทำยังไงก็ไม่ยอมออกจากห้อง จนพ่อต้องไปรับเองถึงที่นั่น”
ถึงทุกวันนี้ผมก็ยังรู้สึกว่ามันยังพูดน้อยอยู่ ไม่ค่อยแสดงออกในสิ่งที่ตัวเองรู้สึก แม้จะดีขึ้น แต่มันก็ยังห่างจากคนอื่นอยู่มาก
“อยู่ที่นั่นเกือบสองปี ตอนมันกลับมา แทบจะจำมันไม่ได้ มันเปลี่ยนไปหมดจากเดิม ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ไม่ยอมพูดอะไรที่คิดออกมา บางทีก็ยังอดคิดไม่ได้ ว่าน่าจะเป็นพี่ ที่ไปแทน แต่เพราะว่าพี่ก็ไม่อยากไปอยู่ที่อื่นเหมือนกัน ตอนนี้ก็ยังรู้สึกผิดต่อมันอยู่”
“…มันไม่ใช่ความผิดของใครหรอก”
“คิดแบบนั้นหรอ?”
“อืม”
ทุกคน น่าสงสารทั้งนั้น
ไม่มีใครผิด ทุกคนแค่ทำหน้าที่ไปตามบทบาทที่ถูกสร้างขึ้น เป็นไปตามเหตุผลที่มันสมควรจะเป็น ต่อให้พี่หมอกอยู่เมืองไทย ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าพี่หมอกจะไม่ได้โตขึ้นแล้วเป็นแบบนี้อยู่ดี
แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ พี่เมฆจะเล่าให้ผมฟังทำไม?
ไม่ใช่ผมไม่อยากรู้ แต่ผมว่า มันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น
“..พี่ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายหมอก เพราะมันเจอเรื่องหนักๆมาเยอะพอแล้ว”
“……”
“พี่เข้าใจว่าหมอกเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นก็เพราะตี๋ แต่บางทีก็อยากจะให้เข้าใจเหตุผลของโลกความเป็นจริงด้วย”
“ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ครับว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันก็ไม่ได้ผิด…ผมเข้าใจทุกอย่าง แต่บางครั้ง ไอ้เหตุผลของโลกนั้นมันก็ใช้ไม่ได้กับทุกคน ผมกับพี่หมอกไม่ได้ไปทำร้ายใคร..”
ฟังแล้วอาจจะดูเห็นแก่ตัว หรือเอาแต่ใจตัวเอง จะเรียกยังไงก็แล้วแต่ ผมยอมที่จะรับมันทั้งหมด
ไม่ใช่แค่พี่หมอกที่เปลี่ยนไป แม้แต่ตัวผมก็ยังเปลี่ยนไปด้วย
ความรู้สึกบางอย่างที่ผมรู้ว่ามันไม่ดี หรือแม้แต่ความคิดที่ผมคิดว่ามันร้ายกาจ ก็ผุดขึ้นมาในหัวบ่อยๆ
ผมรู้สึกอิจฉา รู้สึกหวง โมโห หรือเห็นแก่ตัว มันเป็นอารมณ์พื้นฐานทั่วไปของมนุษย์ แต่มันก็ชัดเจนขึ้นจนผมยังกลัวใจตัวเอง
“..ไม่คิดบ้างหรอ ว่าวันข้างหน้า หมอกจะอยู่ตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงที่จำเป็นต้องได้รับความไว้วางใจจากผู้ถือหุ้นหน่ะ”
…คิด
คิดบ่อยๆ ตั้งแต่เจอพี่เมฆ ก็คิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
พยายามมองข้ามความจริง ปลอบใจตัวเองว่ายังไม่ถึงเวลา
“ไม่ใช่ว่าพี่เกลียดตี๋หรืออะไรนะ ตี๋เป็นคนซื่อ ใครที่ได้รู้จักก็คงจะรู้สึกเอ็นดู แต่ว่าที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะในฐานะผู้ใหญ่ พี่ชาย หรือแม้แต่กรรมการผู้จัดการ”
“….ผมทราบครับ”
“…ตี๋…”
“ครับ?”
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่รู้เรื่องหนี้สินของบ้านเราหรอกนะ”
“….”
“หมอกโอนเงินเป็นล้านเข้าบัญชีคนอื่น ยังไงก็ต้องมีรายงานมาถึงพี่อยู่แล้ว จะรู้เรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องยากหรอก”
“ผมจะคืนพี่เขา แต่พี่เขาไม่ยอมครับ งี้ผมจ่ายกับพี่ได้ไหม?”
“เงินหมอกก็ส่วนของหมอก ถ้ามันไม่รับ ก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่มันทำให้พี่ไม่สบายใจ ไม่รู้ว่าคนที่รับเงินเป็นล้านจากหมอกเป็นคนแบบไหน เลยอยากมาเห็นด้วยตาตัวเอง”
“แล้วเป็นไงครับ? ประทับใจเลยอ่ะดิ”
พี่เขาหัวเราะออกมา ผมเลยรู้สึกผ่อนคลายขึ้น “ผิดคาด นึกว่าจะเป็นสาวสวยๆสักคน แต่ไหงเป็นเด็กบ้านๆแบบนี้ยังไม่เข้าใจไอ้หมอกมัน ดูสิ กินเค้กยังเลอะปากอยู่ อายุเท่าไหร่แล้วถามจริงๆ”
“ยี่สิบแล้ว กินเลอะเป็นเรื่องปกติ ใครๆก็เป็นกัน”
พี่เมฆเลิกคิ้ว สั่งเพิ่มมาอีกชิ้น แถมยังสั่งใส่กล่อง “เอาไปฝากไอ้หมอกให้ด้วย เดี๋ยวจะไปหาฝนต่อ”
“ได้เลย แต่อาจจะหายไปสักชิ้นสองชิ้นนะพี่”
กำลังจะลุกขึ้น อยากลุกขึ้นยืนก่อนที่จะลุกไม่ไหว เพราะกินจนแน่นกางเกงไปหมด “เดี๋ยว มีอีกเรื่องสำคัญที่ต้องบอก”
“ครับ?”
พี่เมฆพูดออกมา ท่ามกลางเสียงฝนที่กระทบกระจก
รู้สึกเหมือนกล่องเค้กจะหนักขึ้นกว่าปกติ ทรุดตัวลงนั่งโดยไม่ต้องให้พี่เมฆบอก
………………………
……………….
“พี่หมอก”
“ไปไหนมา”
“ไปกินเค้กมา”
“กับใคร?”
ไม่อยากโกหก จับได้เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก “พี่เมฆ”
“มันมาหา? เมื่อไหร่”
“พึ่งขับมาส่งผมเมื่อตะกี้เอง”
“พี่เมฆพูดอะไรให้มึงฟัง”
“ก็ หลายเรื่องอ่ะ ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก”
ฝนยังตกอยู่ ตอนที่วิ่งกลับเข้ามาก็เลอะรองเท้าผ้าใบไปหมด ร่มที่พี่เมฆให้ยืม ก็กางแล้วตากไว้กับพื้น พี่หมอกมานั่งรอถึงคณะ แสดงว่าคงจะเรียนเสร็จสักพักแล้ว
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“หือ? งี้แปลว่าเครื่องดับแหง”
เหมือนฝนจะตกแรงมากขึ้นกว่าเดิม เพราะเริ่มเย็น คนเลยน้อยลง อย่างพวกโจ๋ กล้วย เคิ่ลก็หายกันไปหมด คิดว่าน่าจะกลับบ้านไปแล้ว
ท้องฟ้ามืด ทั้งๆที่พึ่งสี่โมงกว่า
เป็นบรรยากาศขมุกขมัว ที่ผมไม่ชอบเอาซะเลย
“กลับบ้านกันเถอะพี่”
“เดี๋ยว..”
ถูกรั้งมือไว้ เลยหันกลับมามอง
พี่หมอกก้มลงมองข้อมือผมที่พี่เขาจับไว้ “…มึงอย่าอ่อนแอ”
“ผมไม่ได้อ่อนแอ”
“มึงอย่าหนีปัญหา…อย่าหนีไปไหนนะ”
“…..”
“ทำไมมึงไม่ตอบ”
“กลับบ้านกันเถอะพี่ ไป”
จะเดินไปหยิบร่มที่กางไว้อยู่ แต่ก็ยังถูกรั้งแขนไว้
อดถอนหายใจไม่ได้ “กลับแล้วไปกินเค้กกันนะ” ยกกล่องเค้กขึ้นแต่กลับถูกปัดออก กล่องเค้กตกลงกับพื้น โชคร้ายที่กล่องกระดาษเปิดออก เค้กที่อยู่ภายในเลยหกออกมา
เสียดายเค้ก แต่ผมไม่อยากเก็บมาเป็นเรื่องทะเลาะกัน เลยดึงข้อมือออกมา ก้มลงเก็บเค้กที่พื้นลงกล่อง อย่างน้อยก็จะได้เอาไปทิ้ง ไม่ลำบากภารโรง
เดินไปที่ถังขยะใกล้ๆ พี่หมอกก็เดินตามมา “ตี๋ มึงตอบกูมาสิ”
“พี่ถามว่าอะไรหล่ะ?”
“….”
“ผมลืมไปแล้ว พี่ถามว่าอะไร?”
“…กูไม่ได้ถาม แต่กูอยากฟังให้แน่ใจ”
“แน่ใจว่าอะไร”
“….มึงจะหนีกูไปไหนอีก”
“….”
“ตอบมาสิ!!”
เสียงดังก้องไปตามทางเดินที่ไม่มีใครนอกจากเรา
เสียงฝนหยดลงแอ่งน้ำไม่หยุด ตอนนี้ฝนแรง แรงเสียจนมองไปตามทางข้างนอกลำบาก
“….ผมไม่รู้จะตอบอะไร”
“ทำไม”
ไม่กล้ามองหน้าพี่หมอก
ไม่กล้า..แม้แต่จะเหลือบตามอง
มีสิ่งที่ผมรู้ และสิ่งที่พี่ยังไม่รู้ แต่ไม่ว่ายังไง สักวันเราสองคนก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้อยู่ดี
“ไอ้เมฆบอกอะไรมึง”
พี่หมอกก้าวเท้าเข้ามา ผมเผลอถอยหนี
พี่หมอกไม่หยุดเท้า ผมวิ่งออกไปนอกทางเดิน ฝนตกต้องกาย หนาว ลมพัดแรง เสื้อแนบลงกับตัว ผมไม่รู้ต้องทำยังไง ตอนนี้ก็แค่อยากจะหลุดออกจากช่วงเวลาแบบนี้ก่อน
หนาวจนปากสั่น ไม่ได้ยินเสียงเท้าเวลาเหยียบลงแอ่งน้ำจนกระเซ็น ตอนนี้เริ่มเปียกไปทั้งตัว เริ่มหาความแตกต่างระหว่างที่ที่เปียกและแห้งอยู่ไม่ได้
ถูกรั้งตัวไว้
ถูกกอดเอวไว้แน่น เข้าไปอยู่ในแขนของคนที่ผมพยายามจะหนี
“..ปล่อยผม”
“ไหนมึงบอกจะไม่ไปไหน”
“…..”
“ทำไม”
เสียงมันเศร้า
ทำให้ผมยิ่งรู้สึกเจ็บปวด
ความอบอุ่นที่อยู่ท่ามกลางความหนาวเย็น ผมกอดมือที่โอบรอบเอวผมอย่างลืมตัว
รู้สึกที่ปลายจมูกที่กดลงข้างๆแก้มผม ไม่ได้จะหอมแก้ม แต่เพราะว่าใกล้ ใกล้เสียจนรู้สึกแรงเต้นใต้แผ่นอก
“เพราะกูไม่ชัดเจนหรือเพราะมึงไม่เข้มแข็งพอ…”
เสียงฝนดัง แต่ยังไม่เท่าเสียงทุ้มติดหู
หยดน้ำไหลผ่านดวงตา หยดลงที่แก้ม ไม่ใช่น้ำตา แต่นั่นคือสายฝน
“…ทั้งคู่”
กระเป๋าทิ้งไว้ที่ตึก ยังดีที่ไม่ได้พามาเปียกด้วย เพราะตอนนี้ ผมรู้สึกเปียกไปทั้งตัว
มือรอบเอวคลายออก แต่ค่อยๆประคองมือผมขึ้นมา
มือข้างหนึ่งของพี่หมอก ปล่อยออกจากมือผม กดนิ้วเขียนไปตามฝ่ามือที่มืออีกข้างของพี่หมอกประครองไว้อยู่
ค่อยๆลากนิ้วไปตามฝ่ามือ เน้นทีละตัวอักษร หนักแน่น
ชาไปทั้งตัว
….รัก…
คำที่แม้แต่ผม ยังไม่เคยพูดออกมา
คำว่ารัก
คำที่บรรยายความรู้สึกทั้งหมด…ทั้งที่อยู่ในใจของผม และของพี่หมอก
“..กูไม่รู้จะพูดยังไง แต่กูรู้สึกแบบนี้จริงๆ”
พี่หมอกกำมือ ทำให้มือของผมที่อยู่ในฝ่ามือนั้นกำลงด้วย “เก็บคำนี้ของกูไว้ดีๆ อย่าทิ้งมันไป ..อย่าทิ้งกูไป”
ตัวผมสั่น
คำที่มีค่าแบบนี้ ผมจะดูแลคำนี้ไว้ให้พี่ได้ยังไงถึงจะเหมาะสมกับมัน
“ผ…ผมอ่านไม่ออก”
“กูรู้มึงอ่านออก…” โดนกอดไว้แน่น ไม่รู้มีคนมองอยู่หรือเปล่า แต่ตอนนี้ รู้สึกหัวว่างเปล่าไปหมด ในใจ เต้นแรงจนปวด
รู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก
“แล้วมึงหล่ะ..”
“พี่ขี้โกง..”
“ยังไง?”
“…พี่แย่งผมพูด”
“ก่อนจะพูดอะไร บอกกับกูก่อน ว่ามึงจะไม่ทิ้งกูไปไหน”
“ผมจะไป ถ้าพี่เป็นฝ่ายทิ้งผมก่อน”
“…มึงคงต้องรอวันนั้นไปตลอดชีวิต..”
ถ้ามันเป็นแบบนั้น…ก็คงจะดี
มันคงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของผม
คนที่ไม่เหมาะสมกับคำว่ารักของพี่เลยแม้แต่น้อย
คนที่พูดได้แต่คำว่าขอบคุณ โดยที่ไม่อาจจะทำอะไรได้สักอย่าง
ผมจะอดทน
“ผมจะไม่ไปไหน”
จนกว่าจะเป็นวันนั้น ที่พี่เดินไปจากผมเอง…
……………………………….
……………………
[Coin 37: complete]
[31.12.54]
จ๊ะเอ๋
เซอร์ไพรส์ปีใหม่ :laugh: มีใครรอป่าววุ้ย o22
สสปมนทค 55
1.อยากให้พี่หมอกเปลี่ยนคำพูด"กู"และ"มึง"+คำหยาบทั้งหลายเวลาพูดกับตี่ เป็น"หมอก"หรือไม่ก็คำหวานๆกว่านี้หน่อยนะ
2.เมื่อไรจะถึงตอนที่พี่หมอกเคลียกับอีชะนีที่มาทำร้ายตี่อะ
ขอตอบนะคัฟ
ข้อแรก คือ ถ้าพูดเพราะมันก็ไม่ใช่พี่หมอกอ่ะ o22 เป็นพี่หมอกที่เสมอต้นเสมอปลาย ลองดูสองประโยคนี้
"ไอ้ตี๋ เหยิบไปดิ" กับ "ตี๋ เหยิบหน่อยครับ หมอกจะเดิน ขอบคุณนะครับ" จะเห็นได้ชัดว่าประโยคสองเป็นเวอร์ชั่นของก็อป แผ่นผีซีดีเถื่อนแน่นอน
ข้อสอง ยังไม่ชัดหรอคัฟ o22 เดี๋ยวค่อยจัดใ้ห้แล้วกัน
ทักมาได้ มีไรสะกิดยิกๆเชิญ ยินดีตอบและแก้ไข(ถ้าไม่ขี้เกียจ)คัฟ 55
@misso คราวหน้าจะลง เดี๋ยวส่งพีเอ็มไปบอก จองที่หน้าๆเลย 555
-
ย๊ากส์ จิ้มก่อนอ่านนน
ทำไมมันเค้นหัวใจคนอ่านขนาดนี้ :sad4: หนักเเน่นไว้นะตี๋ !!!
ปล. ขอบคุณคนเขียนมากมาย :กอด1: มาต่อเป็นของขวัญปีใหม่ล่วงหน้ากันเลยทีเดียว
ปล. 2 เเต่มัน...
ค้างมาก... :z3: :z3: :z3: ค้างข้ามปี :o12:
ปล. 3 หลังจากไปนั่งคิดว่าพี่เมฆบอกอะไร ก็ยังคิดไม่ออก อยากรู้จริงๆนะ :serius2: ดิ้นๆๆๆ
เอ๊ะ... หรือพี่หมอก จะ จะ จะ...
ท้อง!!! o18 ไร้สาระจริงๆกรู
-
แย่งเค้า T^T ใจร้ายยย
ไปอ่านบ้าง
/////////
ฮ่าๆ ไม่ใช่อะไร ตั้งใจจะจิ้มฉลองปีใหม่ พอดีเห็นบั้นท้าย(?)คนเขียนโล่ง แต่ก็..ไม่ทันจนได้ ฮ่าๆ
อ่านจบแล้ว ตอนท้ายๆ น้ำตาคลอเลย พี่หมอก :impress3: ยิ่งฉากเขียนลงมือ ฮือ เอาใจไปเลยค่า เขียนดีมากๆ เลย (ไม่อินจริงไม่เสียน้ำตาให้เรื่องไหนง่ายๆ นะ บอกไว้ก่อน :a14:)
ไม่เกลียดพี่เมฆนะ เข้าใจว่าเป็นพี่ชายคนโต ต้องดูแลน้องๆ และก็คงเป็นห่วงน้องด้วย แต่ที่ชอบคือปฏิกิริยาของตี๋กับพี่เมฆนี่ล่ะ ชอบ น่ารักดี ตี๋ก็ยังเป็นตี๋ ส่วนพี่เมฆก็ยังเป็นพี่ชายของหมอก แต่ตอนท้ายพี่เมฆพูดว่าไงหว่า
จะว่าไปก็เสียดายเค้กแฮะ
พอดีเห็นนิดนึง
มือรอบเอวคลายออก แต่ค่อยๆประคองมือผมขึ้นมา
มือข้างหนึ่งของพี่หมอก ปล่อยออกจากมือผม กดนิ้วเขียนไปตามฝ่ามือที่มืออีกข้างของพี่หมอกประครองไว้อยู่
คำบนถูกส่วนคำล่างผิด
สวัสดีปีใหม่จ้าา ขอให้เป็นปีที่ดีและมีความสุขนะ :mc2:
-
แบบว่ามาม่ารสต้มยำ กลิ่นกระชากใจมาก
แต่ก็สัมผัสได้กับความรู้สึกของทั้งคู่ที่มีให้กันนะ
-
รักพี่หมอกด้วยคน :กอด1:
-
:กอด1:
-
หวานปนขมเลยตอนนี้ รู้สึกได้ถึงความหวานแต่ก็รู้สึกอึมๆในใจไปด้วยเหมือนกัน และไม่รู้ทำไมตอนพี่หมอกเขียนบอกรัก เราแอบน้ำตาซึมง่ะ
ตอนที่พี่เมฆบอกอะไรซักอย่างกับตี๋ เรารู้สึกตื้อมาก พยายามจะคิดว่ามันคืออะไรแต่คิดไม่ออก
จนพอสติมา เลยได้แต่หวังว่ามันคงไม่ใช่สิ่งที่ตี๋กลัว ที่ตี๋เคยคิดเอาไว้ในครั้งที่พูดถึงพี่เมฆไปเรียนต่อตปท.หลังจบปีสาม หวังว่าเราจะเดาผิด
ทั้งพี่เมฆทั้งฝนเข้ามาพูดกับตี๋ในลักษณคล้ายกัน ไม่ได้บังคับแต่ก็เหมือนบีบให้ออกไปเอง
ทั้งสองคนก็ดูจะพอเข้าใจพี่หมอก แต่ไม่สามารถทำอะไรได้
ตี๋อยู่กับพี่หมอกนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
คิดไม่ถึงว่าคนเขียนจะมาอัพส่งท้ายปีให้ด้วย ขอบคุณค่ะ
สสปมชกค! (ฮ่าๆๆ ก๊อบซะเลย)
-
คือ มันตอน 37 ใช่ม่ะเนี่ย แต่ว่า หัวเรื่องไหงเขียน 36 ล่ะคะ :a5:
อ่านตอนนี้แล้วเค้าจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ใครๆก็ชอบขัดขวาง
พี่เมฆอ่ะ ถ้ารักพี่หมอกจริงก็ยอมให้มันมีความสุขดิ่วะ เป็นพี่คนโตก็ยอมๆ เสียสละไปหน่อยเถ๊อะ
ถ้าซักวันมีคนรักแล้วโดนขวางแบบนี้มั่งจะรู้สึก :z6:
คนเขียนอย่าทำค้างข้ามปีสิ อยากรู้อ้ะ พี่เมฆพูดอะไร อยากได้ตอนพิเศษปีใหม่แกะของขวัญข้ามปีด้วยอ้ะะะะ กรี๊ดดด
ขอมากไปแน่ๆ 55555555 ... ไม่เป็นไรๆ ขอให้คนเขียนมีความสุข สอบติดสมปรารถนา อยู่เขียนพี่หมอกน้องตี๋และไผ่ ให้อ่านกันต่อไปเน่ออออ :กอด1:
-
น้ำตาจะไหล นึกว่าจะมาม่าทิ้งท้ายซะแล้ว :monkeysad: น้องตี๋ห้ามทิ้งพี่หมอกไปน๊า
-
ชีวิตช้านยังดราม่าไม่พออีกหราาาาาาา :sad4: :sad4:
ซดมาม่าน้ำตาซึมกันไป
อย่าเปลี่ยนไป อย่าอ่อนแอ
อย่ายอมแพ้นะทั้งสองคน *โบกผ้าเช็ดหน้าไหวๆ*
-
พี่น้องบ้านนี้มีปัญหาทั้งบ้านนะ :z3:
-
แจกมาม่ารับปีใหม่เหรอค๊า....
อะไรกันนักกันหนา....แม่ยกเครียด
อยากรู้จังอิพี่เมฆมันบอกอะไรน้องตี๋..
หมอกมีคู่หมั้นแล้ว, หมอกต้องแต่งงาน, หมอกแต่งเมียแล้วหนีมา หรือว่าถ้าไม่มีลูกจะถูกตัดจากกองมรดก
-
เมื่อไรจะรักกันโดยไม่มีอุปสรรคมาขัดขวางไ้ด้ป่าวนี่
-
ชัดเจน แจ่มแจ๋วไปเลย พี่หมอก
-
:impress3: :impress3: :impress3:
-
:a5: พี่เมฆมาบอกอะไรตี๋เนี่ยยย
แต่ยังไงก็ตาม ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ัรับปีใหม่นะฮับ :pig4:
Happy new year~
ป.ล. สำหรับตอนต่อๆไป,,,ปราณีคนอ่านด้วยนะ สงสารหมอกตี๋อ่ะ :monkeysad:
-
หรือพี่เมฆจะทำร้ายน้องตัวเองรอบสอง
-
:sad4:
คำพูดของพี่หมกทำดีใจปนเศร้านะ
-
คำพูดและการกระทำของพี่หมอกยังช่วยยืนยันและเยียวยาได้ดีเสมอ
ตี๋อย่าไปเชื่อคนอื่นเลย
สวัสดีปีใหม่พี่หมอก น้องตี๋ และคนเขียนนะคะ
มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย ๆ
-
สวัสดีปีใหม่ค่าคนแต่ง
:กอด1:
หมอกกับตี๋ รักกันนานๆน่ะ :L2:
-
เบื้องหลังพระเอกคุ้นๆจัง
อืม รอตอนต่อไป
-
อิพี่เมฑพูดไรหว่า อยากรู้ คันมาก นึกว่าบอกว่าชอบตี๋เสียอีก กรี๊ดๆๆๆๆ
-
สวัสดีปีใหม่ค่าาาา :mc4:
ไหงตี๋เจอยังงี้ตั้งกะต้นปีเลยเนี้ยะ อยากรู้มากๆแล้วว่าพี่เมฆไซโคอะไรตี๋ เฮ้อน่าสงสารความรักของคู่นี้อ่ะ ความเหมือนที่แตกต่าง จะใช้คำนี้ได้ไหมนะ(รักเหมือนกันแต่ฐานะต่างกัน)เฮ้อ ชักกะไม่พอใจพี่เมฆอย่างแรง คนเขียนคะช่วยจัดการพี่เมฆหน่อยนะคะ พี่หมอกเติมเต็มให้ตี๋ด้วยนะเพราะตี๋เจอมาม่ามาเยอะแล้วง่ะ :3123:รอต่อค่ะ
-
เย้ๆ มารอตอนต่อไปอีกกกก
-
Happy New Year !~ พี่หมอกและน้องตี๋
คนเขียนด้วยนะค่ะ!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากรู้อ่ะ :serius2:
พี่เมฆพูดอะไร
เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับแน่เลย :sad4:
ต่อมสอดรู้ถูกกระตุ้น
-
พี่หมอกชัดเจนขนาดนี้ ตี๋ต้องเข้มแข็งนะ อย่าหนีไปไหน
พี่เมฆพูดอะไร?
ตอนนี้อ่านแล้วปวดหนึบๆในอกเลย
-
ถ้าเป็นตามละครไทย
จะฟันธงว่า หมอกมีคู่หมั้นแล้ว ชัวร์ป้าบบบบบ :laugh:
-
เมฆพูดไรอะ....อยากรู้ด้วยคน :serius2:
คนเค้าจะรักกัน จะไรกันนักอ่ะ o18
:mc3:สวัสดีปีใหม่ มีความสุขมากๆนะคะ :mc3:
-
HNY!!! :กอด1:
ตี๋สู้ๆนะ!!
อยากรู้จังว่าไอ้พี่เมฆพูดอะไรกับตี๋!! :serius2:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ครับคนเขียน
เรื่องราวของหมอกและตี๋ยังคงมีแต่ปัญหา อยากให้ทั้งคู่อดทนนะ ดูแลกันและกันเป็นกำลังใจให้กันในวันที่อีกคนท้อแท้ อ่อนแอ
-
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ..อย่าลืมความรู้สึกนั้น
คำสำคัญนั้นมีค่า รักษาเอาไว้ให้ดี
อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น ..ที่เคยบอกกันและกัน
เพียงแค่คืนและวันได้เลยผ่าน อย่าให้อะไรมาเปิดรักเรา
ป.ล. ความหวังดี..บางทีโลกก็ไม่ต้องการค่ะพี่เมฆ
:กอด1: HNY 2012 !!! :กอด1:
-
พี่เมฆบอกอะไร !!!
หวั่นๆ อย่าทิ้งพี่หมอกไปนะตี๋ TOT
อุ้กกี้แมนขึ้นเป็นสเต็ป ....
-
พี่เมฆเดี๋ยวก้อโดนตบต้อนรับปีใหม่หรอกค่ะ อย่ามายุให้เค้าเลิกกันสิ
อิจฉารึไง แฟนไม่มีหราา :m16:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
เล่นอัพแบบเซอร์ไพรซ์มากเลย
อ่านไปน้ำตาซึมไปเลยค่ะ สงสารทั้งตี๋และหมอก
ฮืออออออออออออ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆในปีที่ผ่านมาน้าคะ
ตอนนี้เศร้าจัง แต่รอตอนต่อไปค่ะ หวังว่าคงสดใส
สุขสันต์วันปีใหม่ค่า มีความสุขมากๆๆๆๆตลอดไปเลย ^ ^
-
ตกลงพี่เมฆพูดอะไร เซง หงุดหงิดพี่เมฆ
สงสารพี่หมอกอ่ะ
ส่วนตี๋เอาให้เข้มแข็งหน่อยได้ม่ะ :เฮ้อ:
-
คำว่ารักที่ตี๋ได้รับจากพี่หมอกวันนี้
แปลกกว่าทุกครั้งที่เราได้อ่านจากเรื่องอื่น
แทนที่เราจะรู้สึกดีใจกลับรู้สึกเศร้าใจกับสิ่งที่จะตามมาหลังจากคำว่ารักนี้ล่ะมั้ง
:เฮ้อ:
ถ้าคิดในแง่ดี
พี่เมฆก็แค่เป็นห่วงน้อง
อยากจะทดสอบว่าจริงๆแล้ว
ทั้งหมอกทั้งตี๋รักกันจริงๆมั้ย
จะอดทนประคับประคองความรักไปได้ตลอดรอดฝั่งมั้ย
หรือตี๋จะอ่อนแอยอมแพ้อะไรง่ายๆ
จนทำให้พี่หมอกต้องเสียใจ
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆก็ดีสิเนอะ
:sad2:
ไม่ใช่ว่าพี่เมฆรังเกียจที่ตี๋จน มีหนี้สินรุงรัง
แล้วก็หาเรื่องจับพี่หมอก
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ
คนอ่านคนนี้จะเอาเท้าขาวๆไปนาบหน้าพี่เมฆสักที
:z4:
-
พี่เมฆบอกอะไรตี๋
:z3: :z3:
-
เศร้า ทำไมตี๋ไม่ยึดคติเดิมอะ ไหนบอกจะไม่ทิ้งพี่หมอกไปไง
ตกลงอีพี่เมฆมันมาเพื่อทำมาม่าใช่มั้ยเนี่ย
-
โอ๊ยยยยยย พี่เมฆพูดอะไรกับตี๋หล่ะคะ
ไม่เอานะ เราไมาอยากกินมาม่า :z3: :z3:
แค่นี้ก็เศร้าพออยู่แล้ว
-
ไม่อะไรมากขอแค่วานคนเขียนช่วยโดดถีบพี่เมฆแรงๆ 3 ทีติดให้ก็พอ :z6: :z6: :z6:
โทษฐานบังอาจมาทำร้ายความรู้สึกของตี๋กับพี่หมอก ชริ :beat: :beat: :beat:
.
.
.
ส่วนตี๋ทำไมต้องคิดมาก ถ้าเมฆรักหมอกจริง คงไม่ให้หมอกไปอังกฤษตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
เมฆก็แค่รักหน้าตาของวงศ์ตระกูล กับชื่อในสังคมเท่านั้นแหละ
ไม่ได้หวังดีต่อพี่หมอกซักนิด ดังนั้นอย่าได้แคร์ อยู่ข้างๆ พี่หมอกต่อไปเข้าใจไหม
.
.
.
เกิดความรู้สึกอยากโดดถีบเมฆอีกแล้ว ย๊ากกกกกกกกกกก
:z6: :z6: :z6:
-
สวัสดีปีใหม่ 2555 นะคะ...คนเขียนและเพื่อนร่วมอ่านทุกคน
อ๊ากกก เนื้อเรื่องเหมือนจะไม่เศร้า แต่เราก็น้ำตาไหลT___T
พี่เมฆมาพูดอะไรกันแน่นะ!!!...สู้ๆนะคะทั้งสองคน
-
เศร้าอ่ะ เพราะพี่เมฆคนเดียวเลย
-
ตี๋เอ๊ย เข้มแข็งไว้ๆๆ :sad4: เหนแบบนี้แล้วสงสารพี่หมอก ก :o12:
-
:เฮ้อ: พี่หมอกมันหนักแน่น แล้วน้องตี๋ก็ต้องอดทนและเข้มแข็งน่ะ
โอยยย เข้าใจน้องตี๋มากมาย อดทนมีไรก็พูดคุยกับพี่หมอกนะลูก จับมือกันเดินเคียงคู่กันไปข้างหน้า อย่าหยุดเดินเองน่ะ
-
HAPPY NEW YEAR คนเขียนค่ะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรง
มีความสุขมากๆ เขียนนิยายดีๆให้คนในเล้าอ่านต่อไปนะคะ
รักที่สุดๆๆๆๆ อะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นตอนต้อนรับปีใหม่ที่โหดร้ายมาก :o12:
อึมครึม
ดูเหมือนตี๋เองไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนั้น
ก็เป็นคนที่อดทนพอควรเลยนา แต่ความอดทนคนเราก็มีจำกัดเนอะ :เฮ้อ:
คิดว่าถ้าตัวเองเจออย่างนี้บ้าง คงทนไม่ได้เท่าตี๋ด้วยแฮะ
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะคนเขียน หยุดปีใหม่อ่านหนังสือไหมนี่
ถ้าไม่ไหวก็พักบ้างนะ ซื้อเอ็มร้อยมาตุนไว้ เราแนะนำ ช่วยได้มาก กร๊ากก
(แต่ข้้างขวดบอกว่าห้ามกินเกินวันละสองขวด ไม่ป็นไร กินไม่เกินสอง แต่เป็นเอ็มร้อยสอง กระทิงสอง :laugh:)
โอเค ก็ให้คนเขียนสอบได้คะแนนดีๆนะ ปีใหม่นี้มีแต่เรื่องดีๆ สาธุ :call:
-
นี่เป็นอุปสรรคพื้น ๆ
ของความรักเลย
:z3:
-
จะเศ้ราหรือจะซึ้งดี
:sad11: :sad11: :-[ :กอด1:
-
ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรออ
พี่เมฆจะมากระตุ้นปัญหาทำไมเนี่ย
Happy new year ค๊าา
-
พี่เมฆมาสร้างปัญหาซะแล้ว :m16:
-
มาเสนอความคิด
ถ้าพี่คนแต่งว่างๆเมื่อไหร่ก็มาทำสารบัญก็ดีนะ คนที่ตามทีหลังจะได้สะดวกด้วย เรื่องนี้ตอนพิเศษเยอะแยะ :o8:
ตอนนี้ 37 ตอนทะลุ 100 หน้าแย้วว :oni1:
-
หายใจไม่ค่อยออก
อยากรู้ว่าพี่เมฆพูดอะไรกับตี๋
'อย่าลืมคำว่ารักคำนั้น อย่าลืมความรู้สึกนั้น'
ดูแลคำว่ารักของพี่หมอกให้ดีนะตี๋
ตอนนี้อยู่ข้างๆกันและกันเถอะนะ ไม่อยากให้แยกกันเลย
บททอบครั้งสำคัญ ...
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+1 ให้น้า
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ ^^
-
อยากรู้มากว่าพี่เมฆบอกอะไรกับตี๋
-
สวัสดีปีใหม่ค่าาา :mc4: :mc4:
มาม่าต้อนรับปีใหม่เรอะ!! o22
เมื่อคืนไปสวดมนต์ข้ามปีกร๊ากกก สารภาพบาปว่า แอบหลับ!! o18 o18
ตอนนี้ทำไมเราปลื้มพี่เมฆล่ะ คนอื่นเค้าไม่ชอบกัน +3+
-
พี่หมอกขอซะขนาดนี้แล้ว น้องตี๋อยากทิ้งพี่หมอกไปไหนนะ :m17:
-
สวัสดีปีใหม่ 2555 คะ...คนเขียนและเพื่อนร่วมอ่านทุกคน
โหยยยยยยยยย เรียกน้ำตาซะงั้น
-
มาเสนอความคิด
ถ้าพี่คนแต่งว่างๆเมื่อไหร่ก็มาทำสารบัญก็ดีนะ คนที่ตามทีหลังจะได้สะดวกด้วย เรื่องนี้ตอนพิเศษเยอะแยะ :o8:
ตอนนี้ 37 ตอนทะลุ 100 หน้าแย้วว :oni1:
คนเขียนเห็นแล้วเพลีย :เฮ้อ: ประหนึ่งบัญญัติคัมภีร์ใหม่
จะเยอะไปหนาย :sad4:
-
คนเขียนเห็นแล้วเพลีย :เฮ้อ: ประหนึ่งบัญญัติคัมภีร์ใหม่
จะเยอะไปหนาย :sad4:
ทำไม่ยากนะ ไม่นานก็เสร็จแล้ว
คนเขียนเอาเปล่า เดี๋ยวอาสาทำให้
-
ทำไมมันมีเมฆหมอกมาประปรายแบบนี้ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_012_cactus.gif)
แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งหมอกต้องทำตามความต้องการของเมฆ
ตี๋จะัทำอย่างไงต่อไป (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/7f5341cc.gif)
หมอกมันชัดเจนสุดๆ แล้ว ตี๋ห้ามอ่อนแอนะ
-
ทำไม่ยากนะ ไม่นานก็เสร็จแล้ว
คนเขียนเอาเปล่า เดี๋ยวอาสาทำให้
ฟ้ามาโปรด
:call: :call: :call:
ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ฝากด้วยนะคัฟ :sad4:
-
มีแต่เรื่อง :เฮ้อ:
-
สารบัญทำเสร็จแล้ว
แอบช้าหน่อยเพราะคอมเต่ามาก มือกะใจไปแล้วแต่คอมมันไม่ไปตาม -_- เหมือนมันใกล้จะเดี้ยงเต็มที
เดี๋ยวคนเขียนดูหลังไมค์ด้วยเน้อ เราจะส่งโค้ดไปให้ จะได้เอาไปลงสารบัญที่หน้าแรกอ่ะ
[Coin01] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1711175#msg1711175)
[Coin02] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1711649#msg1711649)
[Coin03] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1712981#msg1712981)
[Coin04] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1713185#msg1713185)
[Coin05] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1713690#msg1713690)
[Coin06] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1714585#msg1714585)
[Coin07] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1715045#msg1715045)
[Coin08] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1715401#msg1715401)
[Coin09.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1716629#msg1716629)
[Coin09.2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1717309#msg1717309)
[แฉแต่เช้า] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1719126#msg1719126)
[แฉช่วงบ่าย] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1719365#msg1719365)
[Coin10] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1720300#msg1720300)
[แฉช่วงดึก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1721102#msg1721102)
[Coin11] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1722762#msg1722762)
[Coin12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1723210#msg1723210)
[Coin13] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1724388#msg1724388)
[Coin14] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1724823#msg1724823)
[Coin15] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1725362#msg1725362)
[Coin15.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726082#msg1726082)
[Coin16] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726600#msg1726600)
[Coin16.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1726751#msg1726751)
[Coin16.2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1728495#msg1728495)
[Preview:เฮีย&ฟิน] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1729625#msg1729625)
[Coin17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1731266#msg1731266)
[Coin18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1732906#msg1732906)
[Coin19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1734495#msg1734495)
[Coin20.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1735081#msg1735081)
[Coin20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1737508#msg1737508)
[Extra] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1738416#msg1738416)
[Coin21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1740057#msg1740057)
[Coin22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1741536#msg1741536)
[Coin23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1743425#msg1743425)
[Coin24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1745073#msg1745073)
[Sleepless Nights] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1748689#msg1748689)
[เรื่องกล้วยๆ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1750386#msg1750386)
[Smile] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1750965#msg1750965)
[Extra1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1760059#msg1760059)
[Extra2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1761113#msg1761113)
[Coin25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1762782#msg1762782)
[Coin26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1764222#msg1764222)
[Coin27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1765663#msg1765663)
[Coin28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1767623#msg1767623)
[Coin28.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1768260#msg1768260)
[Coin29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1769082#msg1769082)
[Coin30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1769869#msg1769869)
[Coin31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1770649#msg1770649)
[Coin32] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1771327#msg1771327)
[My Life Before I Met You 1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1775172#msg1775172)
[My Life Before I Met You 2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1775332#msg1775332)
[Pillow Talk] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1776245#msg1776245)
[Coin33] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1776628#msg1776628)
[Coin34] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1777744#msg1777744)
[Gift] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1779354#msg1779354)
[Precious] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1781163#msg1781163)
[Made For You] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1782402#msg1782402)
[Coin35] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1785193#msg1785193)
[Coin36] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1785694#msg1785694)
[No More Hesitate] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1788050#msg1788050)
[Coin37] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1789386#msg1789386)
:กอด1:
-
ที่เรื่องสำคัญของพี่เมฆอะ เรื่องอะไรหรอ
-
ซึ้งแต่เศร้ามากครับ
พี่เมฆก็ไม่ไดร้ายอะไรหรอก
มันเป็นเรื่องของเรื่องอ่ะเน๊าะ
-
แอบเศร้าาาาา. เอาคุณพี่เมฆกลับไปบวกหาคู่ไปด้วย
หล่อแต่แอบร้ายนะเนี่ย
ปล.คนแต่งสู้ๆ
-
เข้าใจน้องตี๋นะคะ คือ..ความรู้สึกมันใช่ รักมาก แต่ว่า...ความเหมาะสมในเรื่องของอนาคตมันก็พูดยาก
แต่เหมือนที่พี่หมอกพูด..อยากให้ตี๋เข้มแข็งนะ เชื่อว่าความรักของทั้งสองจะเอาชนะอุปสรรคต่างๆได้
ถ้าแคร์สังคมหรือคนอื่นมากกว่าหัวใจตัวเองหรือคนที่ตัวเองรักแล้วละก็...คนแบบนี้ก็ไม่น่าไปรักหรอกเนอะ
น้องตี๋สู้ๆนะคะ อย่าทิ้งพี่หมอกไปเลย แค่นี้พี่หมอก็เจอเรื่องแย่ๆมามากพอแล้ว
สงสารพี่หมอกมากๆถ้าคนที่ตัวเองรอมาตลอดต้องจากไป....
-
โอ๊ยยยยยย เจ็บปวดอ่ะ
เพราะพี่หมอกยังไม่แน่นอนและน้องตี๋ยังไม่เข้มแข็งพอ
เจ็บปวดร้าวไปถึง เอออร์ต้า แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักจะมั่นคงได้เพียงไหน
พี่เมฆจะสั่นคลอนได้หรือไม่หนอ
แอร๊ๆๆๆๆๆ พี่เมฆจัดแรงๆ กว่านี้อีกนะๆ ^^
-
ลอง ให้ พี่เมฆ จับ แยก ดิ
แล้ว ให้ รู้ กัน ไป เลย ว่า
"ตี๋ สำคัญ กับ หมอก" ขนาด ไหน
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
สวัสดี ปี ใหม่ ครับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รอ อ่าน เสมอ น้า
-
:sad11: :sad11: :sad11:
-
พี่เมฆพูดอะไรรรรรรรร
-
พี่เมฆบอกอะไร
อย่ามายุให้แตกนะ
เดะโดนๆ
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
พี่เฆมมมม พี่พูดอะไรกับตี๋นะ
มาเคลียร์ให้คนอ่านให้เข้าใจเลยน่ะ o18
นี่แค่พี่ แล้วพ่อพี่หมอกนี่จะขนาดไหนกัน o22
สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขน่ะค่ะท่านนักเขียน :L1:
-
อย่าต้มไว้เยอะนะครับม่าม่าอ่ะผมไม่ชอบกินเส้นอ่ะ
-
โดนอ่ะ
-
กรี๊ด! นี่เดี๊ยนต้องเตรียมกินมาม่าต้อนรับปีใหม่เลยใช่มั๊ยเนี่ย ไอ้พี่เมฆบ้าพูดอะไรกับตี๋อะ ทุเรศที่สุด ไม่รักน้องจริงนี่ เกลียดพี่เมฆที่สุด
-
เหมือนบรรยากาศมาม่าเริ่มคืบคลานนนน
-
พี่หมอก ขอสักคนได้ไหมค่ะคนนี้
จะเอากลับบ้าน
ถ้าได้มาจะแห่รอบคูเมืองเลย>O<
อ่านรวดเดียวเม้นทีเดียว(แลดูเลว)
ชอบพี่หมอกมากค่ะ ผู้ชายไม่พูดมาก(หรือไม่พูดหว่า)
ดูชัดเจนตรงไปตรงมา แต่ว่ากว่าจะง้างปากพูดได้ยากหน่อย
นน้อตี๋ก็น่ารัก ชอบเคะที่ดูมึนๆ ซื่อ บริสุทธิ์ น่าทะนุถนอม เก็บไว้นั่งฟัดทั้งวัน(พี่หมอกถีบ)
เรื่องก้แน่นมีที่ไปที่มา ชอบมากค่ะตอนแรกๆ
ที่เฮียจะดร๊อป ตี๋ก้บอกจะดร๊อปรู้สึกว่า
เฮีย คนที่อยากจะเรียนยังได้เรียนยาก แต่คนที่ได้เรียนแบบดีๆแล้ว
ไมมันไม่ตั้งใจหว๊าาาา อารมณ์อินี่จะเซนซิทีฟมากกับเรื่อง
ยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง เคยคิดนะค่ะถ้าเป็นตี๋จะเลือกอะไร ศักดิ์ศรีหรือว่า ความอยู่รอด
แต่อยู่รอดในที่นี้ไม่ใช่แค่ตัวเองแต่หมายถึงแม่ และพี่ชาย
ถ้าเป็นตัวคนเดียว ยอมตายดีกว่าขายตัวค่ะ
แต่ว่านี่มันไม่ใช่แคี่ตัวเอง รู้สึกว่าเห็นใสจตี๋มาก ณอารมณ์นี้
ถ้าตี๋ไม่เจอพี่หมอก คงแย่ไปแล้ววว
พี่หมอก พ่อพระ!!! โอ๊ย ไม่ไหว ขอเหอะผช.คนนี้(โดนรองเท้าปาหน้า)
ตอนล่าสุดกินอารมณืมาก ชอบ อารมณ์ดราม่า หนูอยากได้มาม่าสักชาม><!
แต่ว่าเหนืออื่นใด เราก็ยังคงชอบบริโภคความหวาน หมอกตี๋มากกว่า
สู้ๆนะค่ะ กับการเรียนการสอบ เย้
แล้วมาช่วยกันกู้ชาติ!!!
-
ู^
^
ก..ก..กู้ชาติ?? 55
Coin 37.5
ฝนยังไม่หยุดตก
เบาะหนังที่เปียกชื้น ไม่มีใครสนใจ พวกผมรีบวิ่งกันเข้าลิฟท์ หยดน้ำหยดเป็นทางตามรอยที่เราเดิน
ประตูห้องถูกเปิดออก ผมรีบถอดกางเกงยีนส์ที่หนักออกตั้งแต่หน้าประตู พี่หมอกรีบดันตัวผมเข้าไป พูด “ยังไม่ปิดประตูเลย จะรีบไปไหน”
“ผมหนาวอ่ะ”
“กูก็หนาว”
ถอดเสื้อที่ชื้นจนแนบไปกับตัว
ผมเราทั้งคู่ชี้ไม่เป็นทรง กึ่งแห้งกึ่งชื้น ผมไม่ได้ใส่บ็อกเซอร์ เลยยังไม่ถอดเสื้อออก ปล่อยให้ชายเสื้อยาวปิดลงมา
“ทำไมไม่ถอดหมด?”
“ผ้าม่านก็ไม่ได้ปิด ไปถอดที่ห้องน้ำไม่ดีกว่าหรอพี่”
พี่หมอกไม่ตอบ แต่ก็ถอดจนเหลือแค่บ็อกเซอร์เหมือนกัน ดันตัวผมให้เดินไปที่ห้องน้ำ รีบเปิดน้ำอุ่น เหวี่ยงบ็อกเซอร์ทิ้งแล้วเข้าไปยืนแช่ ณ จุดนี้ ความอายหายไปกับความหนาวแล้วครับ รีบถอดเสื้อกับกางเกงที่เหลืออยู่ แล้วเข้าไปยืนเบียดใต้ฝักบัวด้วยกัน
ไม่รู้จะอายอะไร ยิ่งกว่านี้ก็เคยมาแล้ว ผู้ชายเหมือนกัน ไม่มีอะไรต่างกันซักหน่อย
อุ่นจนไม่อยากจะหนีไปไหน ยกมือขึ้นถูหน้าแล้วสะบัดหัวจนน้ำกระเซ็นไปหมด พี่หมอกก็บ่น “สะบัดอย่างกับหมา”
“เดี๋ยวผมก็กัดซะหรอก”
“ดุอย่างนี้ใครจะเอาไปเลี้ยง”
“พี่ไง ขายขาดไม่รับคืนนะ ฮ่าๆๆ”
พอหัวเราะ ก็ถูกเอาโฟมล้างหน้าปาดใส่ ไม่รู้บีบใส่มือตั้งแต่ตอนไหน เลยรีบเอนตัวหนีออกจากน้ำ ถูเร็วๆแล้วเข้ามาล้างหน้าต่อ “อะไร มึงออกไปยังไม่ถึงนาทีเลย”
“ล้างหน้าทำอย่างกับขูดหาเลข ต้องนานแค่ไหนวะพี่”
“ของมึงก็เร็วไป”
“พี่ก็เร็วเหมือนกัน แข่งกับผมหรอ?”
“ใครแข่งด้วย คิดไปเอง”
“เอ้า ก็ผมหันไปล้างหน้าแปปเดียว พี่ก็เสร็จแล้วเหมือนกัน แล้วมาบ่นคนอื่น โคตรขี้โม้อ่ะคนเรา”
“ของกูมันดีอยู่แล้ว แต่ของมึงยังต้องพยายามอีกเยอะ”
“หมายความว่าไงวะพี่? โคตรหยามกันเลย แข่งกันอาบน้ำไหมหล่ะ ผมรับรองว่าชนะชัวร์”
“คนอาบน้ำเสร็จก่อนคือคนที่สกปรกกว่าสินะ”
“เฮ้ย หอมเหอะ พี่ยังบอกเองเลย”
“วันนั้นกูคงเป็นหวัด”
เห็นมันทำหน้านิ่งๆแล้วขำ เรียกว่าแถไปเนียนๆ ผมเลยเอาสบู่ป้ายมันคืนบ้าง ก็เป็นศึกที่ทำให้ห้องน้ำเปียกไปทั้งห้อง ผ้าขนหนูมีสองผืนพอดี ก็รีบๆเช็ดไป จะวิ่งออกไปหยิบเสื้อมาใส่ก็โดนดึงผ้าขนหนูไว้ บอกว่าข้างนอกเปิดแอร์แล้ว น่าจะหนาว พี่หมอกเลยจะออกไปหยิบให้
“งี้ก็รอตัวแห้งไปเลยไม่ดีกว่าหรอ พี่ก็ยังตัวเปียกอยู่ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
“กูชอบหนาวๆอยู่แล้ว”
“แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่เป็นหวัดนิหน่า”
พึ่งรู้ว่าที่นี่มีไดร์เป่าผมด้วย ถูกเก็บไว้นานจนแม้แต่พี่หมอกก็ยังลืม ผมปิดฝาชักโครกลงแล้วนั่งอยู่บนนั้น พี่หมอกกึ่งนั่งกึ่งยืนที่อ่างล้างหน้า เสียบปลั๊กแล้วถือไดร์เป่าผมให้
“หูยย อย่างอุ่น”
เป็นความรู้สึกแปลกๆ
ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่าผมใช้ชีวิตร่วมกับพี่หมอกมาเก้าเดือนกว่าแล้ว หลายๆอย่างที่ไม่เคยนึกถึง หลายๆอย่างที่แตกต่างกันออกไป ก็ถูกปรับเข้าหากันอย่างช้าๆ จนตอนนี้ ผมว่าทุกอย่างมันลงตัว
ผมอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ
ไม่ต้องหาอะไรที่แปลกใหม่หรือดิ้นรนไปตามทางที่คนอื่นต้องการ มีชีวิตเรียบง่าย สุขไปกับสิ่งเล็กๆที่ได้ทำร่วมกัน
ตัวผมแห้งก่อน แต่พี่หมอกก็ยังไม่ค่อยยอมฟังอะไรผมเท่าไหร่ สุดท้ายก็เหวี่ยงเสื้อกับกางเกงเข้ามาในห้องน้ำ แล้วตัวเองก็ออกไปยืนเปลี่ยนข้างนอกตามปกติ เออ แล้วจะดักกูไว้ในห้องน้ำนานๆทำไมวะ
โบ๊ะแป้งเด็กจนแก้มขาว กำลังจะถึงเวลาอาหารเย็นก็จริง แต่พออาบน้ำแล้วเลยเผลอทาแป้งไปอย่างลืมตัว
ออกมาก็เห็นพี่หมอกโทรสั่งอาหารอยู่ ลงไปนั่งบนเตียงข้างๆ หยิบรีโมตหัวเตียงมาเปิดทีวีดู จำได้ว่าช่วงเวลานี้พี่หมอกจะดูข่าว เลยเปิดไปช่องประจำของพี่เขา
ไม่อยากมองภาพน่าเบื่อบนจอ บางข่าวที่เป็นเรื่องดีก็อยากฟัง แต่บางข่าวที่ฟังแล้วหดหู่ใจ ก็อยากจะปิดหูปิดตาทำเป็นมองไม่เห็น กล้องวางอยู่ที่โต๊ะข้างๆ เอื้อมตัวไปหยิบขึ้นมาเปิดรูปดู มีแต่รูปผมกับพี่หมอกเต็มไปหมด บางรูปก็เป็นหน้าไอ้กล้วยเต็มๆจอ มีรูปไอ้โจ๋ รุ่นพี่ในคณะหลายๆคน มีบางรูปที่ผมแอบถ่ายคนในคณะไม่ให้รู้ตัว อย่างรูปไอ้ฟ้านอนน้ำลายหกฟุบคอหักที่โต๊ะเลกเชอร์ก็โผล่มาให้ขำเล่นเหมือนกัน
นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยลุกไปที่โต๊ะหนังสือพี่หมอก หยิบปากกาเมจิกติดมือมา ที่หัวเตียงเคยมีปากกาเมจิกแท่งนึง ตอนนี้หมดไปแล้ว พอๆกับกระดาษสกอร์ตื่นเช้า ที่ตอนหลังพี่หมอกพลิกโผ ขีดคะแนนของตัวเองล้นจนเต็มมาถึงฝั่งผม ผลจริงๆเป็นไงไม่รู้ แต่ผมเกรียนๆมันชนะครับ
“พี่หมอก ขอแขนหน่อยดิ”
มันดูข่าวอยู่ พิงตัวกับหมอนที่หัวเตียง ไม่ได้สนใจผม ยื่นแขนออกมาให้
เปิดฝาปากกาเมจิกออก เสียงดังป็อป มันเลยหันมามอง “จะทำอะไร?”
“ขอเขียนหน่อย”
“ทำไมถึงเขียนชื่อตัวเองลงไป?”
ผมเขียนคำว่า”ตี๋”ลงบนข้อมือพี่หมอก ตัวไม่ได้ใหญ่มาก ขนาดประมาณเหรียญห้า
“ตอนเด็กๆ เวลาผมเอาของอะไรไปใช้ที่โรงเรียน ม๊าจะเขียนชื่อผมไว้ เอาให้รู้ว่าอันนี้ของผม เวลาผมทำหาย เพื่อคนเก็บได้จะได้เอามาคืน”
“แล้วเคยได้คืนไหม?”
“ไม่อ่ะ หายหมด กระติกน้ำ กล่องดินสอ กระเป๋า รองเท้า”
“ทำหายเองหรือว่าไง”
“ก็หายเองบ้าง คนอื่นเอาไปบ้าง คงอิจฉาผมมั้ง หน้าตาดีก็เงี้ยะ ฮ่าๆๆ”
เห็นพี่หมอกยิ้มอ่อนๆ ผมเลยสามารถหัวเราะให้กับอดีตของตัวเองได้จากใจจริง
“หวังว่าคนที่เก็บของๆผมได้คราวนี้ จะส่งคืนผมนะ”
“มึงก็อย่าทำหายสิ”
“ผมมันขี้ลืม ไม่รู้จะเก็บไว้กับตัวได้ดีขนาดไหน”
พี่หมอกไม่พูดอะไรต่อ ดึงตัวผมเข้าไปใกล้ หยิบปากกาแล้วเขียนลงไปบนข้อมือผม ตัวใหญ่เท่าข้อแขน “เฮ้ยพี่ ตัวใหญ่ไปเปล่า?”
“ไม่ใหญ่หรอก เขียนบนหน้ามึงได้ก็อยากจะเขียนด้วยซ้ำ”
หมอก..
เชียนชื่อตัวเองซะเบ้อเริ่มแบบนี้ จะล้างยังไงหมดกัน
“กูไม่ได้เขียนเพื่อกูทำหาย แต่กูเขียน เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าอันนี้ของใคร”
“งี้ทำปลอกคอให้ผมเลยดีกว่าไหมพี่”
“อย่าท้านะ กูเอาจริง”
หยิบกล้องขึ้นมา ถ่ายรูปด้วยมือเดียว สองแขนที่อยู่ข้างกัน ชื่อคนสองคนอยู่บนนั้น ชัดเจน
ของๆผม
ถ้าผมทำมันหายไป…
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือยังไง ผมก็หวังว่าสักวันหนึ่ง ของที่ผมรัก มันจะกลับมาหาผมอีกครั้ง…
……………………………..
……………………
[Coin 37.5 : complete]
[1.1.55]
เลขวันสวยมาก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ในวันที่ฉันปสด. 55
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/010-1.gif)กระโจนเข้ามาเม้นท์คนแรก ขอบอกว่าตอนนี้ลึกซึ้งมาก
เด็กน้อยเขียนชื่อแสดงความเป็นเจ้าของกันได้น่ารักน่าชังจริงๆ
ต้องมั่นคง เข้มแข็ง ไม่ว่าจะเจอเมฆครึ้มหรือฝนตกหนักแค่ไหน
หวังว่าคงไม่มีใครทำของสำคัญหายนะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/014-1.gif)
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
แล้วพี่เมฆมันพูดอะไรกับตี๋ล่ะเนี่ย
-
ชอบมุกเขียนชื่อ ดีๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ปสด = ประสาทแดก ใช่ไหมคะพี่ชุ :z3:
พี่หมอกนะพี่หมอกกกก ขี้หวงเหมือนเดิม เอาก่ะเค้าสิ เด็กน้อยตี๋ถูกจองแล้ว ใครก็ห้ามแย่ง 5555555
ตี๋คงไม่มีวันทำพี่หมอกหายหรอก ตัวติดกันอย่างกับตังเม พี่หมอกนี่แหล่ะม๊างที่จะเป็นฝ่ายตามหาเอง
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก อิจฉาตี๋เว่ย อยากได้แฟนแบบนี้อ่ะ หึ่ยๆๆๆๆๆ :z10:
-
:impress3:
กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานซะ ถ้าต๊๋หลงมาแถวบ้านจะเอาไปส่งให้หมอกนะคะ
-
น่ารักอะ ทำงี้ไม่มีวันหายหรอก
-
มาม่า เริ่มมาแหละ แปลกเนอะคนบ้านนี้ไม่อยากให้พี่น้องตัวเองมีความสุข ตัวเองไม่เคยได้ก็ไม่ใช่ว่ามันไม่มีจริงในโลกนี่
-
เครียดด ... อึมครึม
อึดอัดง่ะ
-
อยากรุ พี่เมฆมันพูดอะไรกะตี๋
ขอให้เรื่องนี้ไม่มาม่าเท่าเรื่องจอห์น ไผ่
-
ซึ้ง :monkeysad:
ขอให้คู่นี้แฮปปี้เอนดิ้งนะ~
:pig4: ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ :pig4:
-
หาปั๋วให้อิพี่เมฆเลย จะได้เลิกยุ่งเรื่องน้องสักที
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยเขิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :impress2:
-
ดิ้นนนๆๆๆ :z13: เป็นอีกตอนที่อ่านเเล้วมีความสุข หวานจนจะดิ้นตาย
เเต่... ไอ้พี่เมฆมันพูดอะไร ย๊ากส์!!! :m31: ให้ดิ้นตายยย :serius2:
-
น่ารัก!! :o8:
-
:m31: แกว้กกก นุ้งตี๋ พูดเหมือนจะโดนพรากโดนแยกยังไงไม่รู้ :z3:
โอยยยย อิคุณพี่เมฆพูดไรกับน้อง :serius2:
-
บรรยากาศแปลกๆ
-
คนอ่าน ปสด.ตามแระ
เครียดแทนตี๋
-
โอ๊ยน่ารัก วันนี้เราเพิ่งไปดูหนังเรื่อง สคส สวีทตี้มาอ่ะ
แบบอยากตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวมาก
มาเจอน้องตี๋พี่หมอกนี่ยิ่งอยากอ่ะ
หาแบบพี่หมอกมาให้เราซักสี่ห้า้คนได้มั้ยคะ 55555555555555555
-
กลิ่นมาม่าต้มยำกุ้งโชยมาแต่ไกล ท่าทางจะเข้มข้นน่าดู :sad4:
-
ชอบตอนนี้ :give2:
เพิ่งนึกออกว่ามีอะไรอีกอย่างที่ประทับใจในเรื่องนี้ เพราะฉากอย่างงี้แหละ ฉากที่ดูเหมือนธรรมดาแต่จริงๆ แล้วไม่ จะมีสักกี่คนกันที่เขียนออกมาได้ พอได้อ่านแล้วทำให้ชอบจริงๆ
-
หวานมากกกกกกกกก ช่วยให้หัวใจชุ่มชื่นขึ้นมาหน่อยค่ะ
-
เดี๋ยวซักพัก
คนแต่ง ต้องเอาตอนมาม่า ดราม่า บทโศก
มาให้อ่านแน่เลย
ตา กระตุก ตะหงิดๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาต่อแบบหวานๆ
ขอร้องให้หวานๆไปอีกนานๆ
-
ออกแนวจะได้ซดมาม่ากันอีกแล้ว
-
ตอนนี้ อ่านไปอมยิ้มไปเลยค่ะ^^
แต่เรื่องที่พี่เมฆพูด มันก็ยังคาใจอยู่นะคะ
-
:กอด1:
-
ตอนนี้ดูสวีทกานนะ แต่มันแอบดราม่า
ทั้งเรื่องอดีตที่หดหู่ กับเรื่องที่พี่เมฆคุยกะตี๋ :เฮ้อ:
-
มีแววว่าจะมาม่าต่อเนื่อง เหอะๆ
-
โอ้โฮกฮาก ตอนนี้มาหวานๆอีกแล้ว
รู้สึกเหมือนตอนหวานๆพวกนี้จะกลายไปเป็นทุ่นลอยให้เกาะไว้ยามพายุมาม่าพัดกระหน่ำ...ในอีกไม่ช้า
จริงๆเหมือนจะกลัวมาม่านะ แต่ก็โหยหาอยู่ลึกๆ(ลึกมาก) ฮ่าๆๆ
-
น่ารักนะ แต่อ่านแล้วใจคอไม่ดี
-
เรียกว่าแสดงความเป็นเจ้าของ
ขอเล่าอดีตนิดหน่อยเกี่ยวกับของใช้ที่ลงชื่อ
พวกปากกา ดินสอปกติจะใช้วิธีเขียนชื่อในกระดาษแล้วพันสก๊อตเทปปิดรอบด้าม
แต่ก็ยังหาย พอบ่นก็มีคนเค้าบอกว่า แค่นี้เค้าลอกออกก็ได้แล้ว
ก็เลยใช้วิธี ปาดเนื้อดินสอแล้วเขียนชื่อ
ในใจก็คิดว่า จะมีใครหน้าด้านปาดชื่อเราออกมั๊ย
ปรากฎว่า
.
.
.
.
.
.
มีค่ะ เห็นจะ จะตา ดินสอแท่งละบาท
แต่โดนแฮบ แถมปาดชื่อเราออกด้วย
-
กังวลใจ
ถึงจะมีตอนน่ารักๆ ถึงจะบอกว่าไม่ไปไหน แต่ก็อดกังวลไม่ได้นะเออ
-
น่ารัก !! :L2:
-
แอร๊ๆๆๆๆ ทำไมมีแต่เรื่องให้กรี๊ดจริงๆ
น่ารักอ่ะ น้องตี๋ อย่าทำพี่หมอกหายแล้วกัน
ระวังจะไม่ได้คืน (ชั้นนี่แหละจะแย่ง!)
-
ใส่ใจในสิ่งเล็กน้อยที่ใช้เวลาทำร่วมกันอบอุ่นดีเน๊อะ
:กอด1: รักคนขี้หวง :กอด1:
-
ไปๆมาๆอ่านจบแล้ว
ก็ยังสติล ปสด เหมือนเดิม
:laugh:
ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ดีแต่มาหวานให้เราอิจฉาแค่นั้นแหละ
:-[
อิพี่เมฆคราวหน้าจะพูดอะไรเอาดังๆนะว้อย
ชาวบ้านจะได้รู้ด้วย
:pigha2:
-
ตอนนี้ซึ้งโคตรๆ :กอด1:
-
เกลียดพี่เมฆแล้ว
-
ปสด = ประสาทแดก ใช่ไหมคะพี่ชุ :z3:
พี่หมอกนะพี่หมอกกกก ขี้หวงเหมือนเดิม เอาก่ะเค้าสิ เด็กน้อยตี๋ถูกจองแล้ว ใครก็ห้ามแย่ง 5555555
ตี๋คงไม่มีวันทำพี่หมอกหายหรอก ตัวติดกันอย่างกับตังเม พี่หมอกนี่แหล่ะม๊างที่จะเป็นฝ่ายตามหาเอง
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก อิจฉาตี๋เว่ย อยากได้แฟนแบบนี้อ่ะ หึ่ยๆๆๆๆๆ :z10:
เค้าก็อยากได้บ้างอ้า
เอ้าใครโสดมาทางนี้
-
+เป็ด แทบไม่ทัน อัพไวเวอร์ (อ้าวไม่ชอบอีก/คนเขียน)
ตอนนี้น่ารัก สำหรับตี๋นี่ต้องใส่ปลอกคอ ล่ามโซ่ ใส่กุญแจมือ เอาแส้ฟาด(??) o18
(เริ่มติดเชื้อโรคจิตจากใครบางคน)
-
โรแมนติกแบบอึดอัดเนอะ
-
+เป็ด แทบไม่ทัน อัพไวเวอร์ (อ้าวไม่ชอบอีก/คนเขียน)
ตอนนี้น่ารัก สำหรับตี๋นี่ต้องใส่ปลอกคอ ล่ามโซ่ ใส่กุญแจมือ เอาแส้ฟาด(??) o18
(เริ่มติดเชื้อโรคจิตจากใครบางคน)
อะไร?!! ติดจากใคร ไม่่มี๊ไม่มี ออกจะแสนดีขนาดนี้
(มองซ้ายขวาหาพรรคพวก....ใบไม้ปลิว ฟิ้ว)
-
นับวันพี่หมอกจะยิ่งทำให้คนอ่านทั้งรักทั้งหลง
-
มาแบบสั้นๆ น่ารักๆ
-
ประทับใจไปอีกตอน แต่ก็หวาด ๆ ตอนใหม่ว่าจะมีอะไรมาม่าอะเปล่า
-
พี่เมฆ พูดอะไร ทำร้ายจิตใจหว่ะ
-
อร๊ายยยยย
ตี๋น่ารัก ><
ปิดท้ายทำเอาเราคิดมาก -___-";
-
หมอกของตี๋....ตี๋ของหมอก เขิลเว้ยเฮ้ย
-
ซึ้งไปกับมุขเขียนชื่อบนข้อมือ งื้อออออออออออออออออออออออออ :o8:
-
:กอด1: กอดพี่หมอก :กอด1: กอดน้องตี๋
อย่าทิ้งกันก็พอ อยู่ข้างๆกันไว้ก็พอ ทุกอย่างมันมีทางออกเสมอ
*สะกดจิตตัวเอง ว่าห้ามเศร้า!*
:z2: :z2:
-
พี่หมอก-น้องตี๋ ไม่ทิ้งกันนะ
-
ขอเม้นท์เพิ่มนิดนึง ฮิฮิ
หมอกกดตี๋ แล้วก็ต้องให้ตี๋กดหมอกด้วยสิ ถึงจะเรียนว่า "เป็นของกันและกัน" จริงๆ :laugh: :laugh:
-
มาพอให้หายคิดถึง
HNY พี่หมอก น้องตี๋
HNY คนเขียน *กอดด
รักคนเขียน พี่หมอก น้องตี๋มากมาย :mc4:
-
รู้สึกอึดอัดแปลกๆ ตกลงไอ้พี่เมฆมันพูดอะไรกับตี๋อ่า
ตี๋สู้ต่อไปนะจ๊ะ อย่าทำพี่หมอกหายนะ และอย่าทิ้งพี่หมอกด้วย
สงสารพี่หมอก :เฮ้อ:
-
อยากได้แบบพี่หมอกจัง
-
น่ารักจังเลยตอนนี้ :o8: :o8:
-
พี่เมฆพูดอะไร เดาว่าน่าจะเรื่องเรียนต่อรึเปล่า
-
"ผมจะไม่ไปไหน จนกว่าจะเป็นวันนั้น ที่พี่เดินไปจากผมเอง"
ตี๋ไม่ได้จากพี่หมอกไปไหน แต่ตี๋กำลังจะเป็นคนทำให้หมอกเป็นคนเดินจากตี๋ไปเอง...
ความรักทำให้เราเสียสละเพื่อคนที่รักได้....และตี๋ก็กำลังจะทำอย่างนั้นใช่ม่ะ
แม้จะมีอุปสรรคมาทดสอบความอดทนของหัวใจมากเพียงใด หากคน คนนั้นคือคนที่ใช่ คือคนที่เป็นเจ้าของหัวใจ
แม้ว่าจะจากกันไปนานแค่ไหน สักวันหัวใจมันจะกลับไปอยู่ในที่ของมัน ในที่ที่มีความรักของทั้งสองคนโอบอุ้มอยู่
เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยดีนะ "น้องตี๋พี่หมอก"
ปอลิง.เอาปืนไปให้ตี๋กับพี่หมอกคนละด้ามดิ่......ทั้งสองคนจะได้มี Gun และ Gun กร๊ากกกกกกกก
-
ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้แล้ว
เราปืนมายิงหัวกันเลยดีกว่าาาา>O< น่ารักไปไหมมม
-
รักกันไปนานๆนะอย่าหนีหายจากกันไปไหนล่ะ
-
ทำยังไงจะมีแบบนี้ :n1:
-
เหวยยย ในที่สุด ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้
สองวัน นะเออ
ว๊ากก ยัยชุ ตอนนี้ฉันอิจฉาแก! เขียนดีจนอิน
บอกมาซะดีๆนี่มันประสบการณ์ตรงแกรึเปล่า เรื่องนี้ 55555
-
พี่เมฆพูดอะไรกับตี๋หนออออ
ถ้าจะเขียนให้เห็นกันขนาดน้านนน
น่ารักไปนะ
หวานๆปนดราม่าก็แปลกดีนะ
^^
-
เพิ่งมาอ่านและอ่านจบ หึหึ
อยากจะบอกว่าสนุกมากกกกกกก
พี่หมอกตอนแรกๆดูเย็นชาเหมาะกับชื่อเลย
แต่พอมาเจอตี๋ปุ๊บความเย็นชานั้นก็ละลายหายไป
ตอนหลังๆนี่พี่หมอกชักอบอุ่นๆ
พี่เมฆไม่น่ามาเลยอ่ะ ฮือออออออ
กลัวตี๋ไขว้เขว่จังเลยTT
แบบพี่เมฆมาพูดยังโง้นยังงี้เพื่อให้ตี๋เลิกกับพี่หมอก
แบบนี้เราไม่เอาน้าาาา
-
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!
อ่านรวดเดียวจบในสองวัน
อดตาหลับขับตานอนเพื่อพี่หมอกและน้องตี๋เลย
อยากจะคะโกนดังๆว่าน่ารักอ่ะ! กร๊ากกกกกกกกกก
(อ่านตอนนี้จบแล้วยังหัวเราะออกอีก?)
ฮือออออออออออ โหมดดราม่าก็ได้
เคยคิดนะว่าพี่เมฆจะเป็นคนที่สนับสนุนความรักของพี่หมอก
แต่เหมือนเค้าจะลืมไปว่าสามพี่น้องเมฆหมอกฝนนั้นโตมายังไงกัน
พี่เมฆพูดอะไรกับหมอกก็ไม่รู้อ่ะ ฮือออออออออออออ
หรือจะบอกชอบตี๋(?) อ่ะนั้นก็ไม่มีเปอร์เซ็นที่จะเป็นไปได้เลย -____-
บีบหัวใจกับน้องตี๋กลางสายฝนได้แปปปปปปปปปปปปเดียว
พี่หมอกดันมาบอกรักเอาซะยกโต๊ะคอมคว่ำแล้วกระโดดออกไปตะโกนโห่ร้องดีใจนอกห้องเลยทีเดียว
อุว๊ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เมฆก็พี่เมฆเหอะ คืนนี้เสร็จเค้าแน่ #ไม่ใช่ละ -___-
พี่หมอกบอกรักตี๋ซะขนาดนี้แล้ว จะมัวเศร้าอยู่ไย เลิกสนใจพี่เมฆแล้วปิดซอยฉลองกันเถอะ
มองโลกแง่ดีเข้าไว้ๆ พี่เมฆทำอะไรไม่ได้หร๊อกกก กร๊ากกกกกก #แน่ใจ? (ความจริงก็แอบหวั่นนะ =____=)
-
เค้าชอบการพูดของพี่หมอกนะ
กู มึง และรวมถึงคำหยาบคายต่างๆที่ประดังประเดเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย อิอิ
ให้ความรู้สึกถึงลุคพระเอกที่คนเขียนอยากสื่ออกมาให้เห็น
ถ้าจะมาพูดเพราะๆ เช่น หมอกอย่างงั้น พี่หมอกว่าแบบนี้นะครับ
เอิ่ม .... รู้สึกรับไม่ค่อยได้แฮะ (ก็เพื่อนเค้าเวลาพูดกับแฟนก็พูดงี้อ่ะ มาเพราะๆ ไม่ค่อยชิน อุอุ)
-
หมอก ตี๋ สู้ๆๆ
-
:o8: :o8: :o8:
-
คนที่จะหาผัวให้
อิพี่เมฆ ระวังจะ
โดนอิพี่เมฆ :z6:
-
ชอบจังวุ๊ยยย พี่หมอกเวอร์ชั่นนี้่อะ
แสดงความเป็นเ้จ้าของชัดเดจน
สลักมันไว้ที่เหม่งเลย
เค้าจะได้รู้กัน ว่าตี๋ของหมอก คึคึ
ไอ้ตี๋มันก็ร้ายเนอะ ทำสัญลักษณ์ประกาศความเป็นเ้จ้าของ..อ๊ายยย
เค้าชัดเจนขึ้นนะคะ คู่นี้ มีเขียน รัก กันด้วย
-
ปสด.ซะเเล้วพี่ชุเรา :laugh:
กรี๊ด ดดดดดดดด ตอนนี้น่ารักมากมาย ถึงบรรยากาศมันจะเศร้า
เเต่เราเเน่ใจ ไม่มีอะไรเเยกพี่หมอกกะน้องตี๋เราได้ อิอิ
นอกจาก ไอ้พี่เมฆ...ตายไปซะ!!! เเกพูดไรกะหมอกว่ะ :z6:
ตี๋ นายต้องเข้มเเข็งเเละไม่ทิ้งพี่หมอกนะเว้ย :a5:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่ชุมาต่อไวๆน่อ
-
กลัวมาม่าจริงๆ ขออย่าให้ตี๋หนีอีกเลยเถอะ อยากให้ร่วมกันฟันฝ่าไปมากกว่า
พี่เมฆใจร้าย พูดอะไรกับตี๋อะ เข้าใจนะว่าสถานะทางสังคมมันสำคัญ แต่อยากให้รู้ไว้ ถึงจะรวยล้นฟ้าก็ใช่ว่าจะมีความสุขนะ รอบกายมีแต่พวกใส่หน้ากาก หาคนจริงใจยาก ยิ่งสูงยิ่งหนาว แล้วพี่เมฆยังหวังให้หมอกต้องไปเผชิญกับโลกแบบนั้น ถ้ารักจริง ต้องอยากให้น้องมีความสุขเส่ะ
/แอบอินอย่างแรง หวาน น่ารัก แต่มันเหมือนทะเลสงบก่อนพายุจะมายังไงไม่รู้ิอะ
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
งื้อออ เค้ากลัวมาม่าาาาา ลุ้นๆๆๆๆ :เฮ้อ:
สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะ ^^
-
รักหมอกตี๋จัง
-
Coin 38
คิดหรอครับ ว่าฉลองปีใหม่สบายๆชิวๆได้สองคน จะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริง
ถึงเมื่อวานมันจะเกิดไปแล้ว แต่ไม่ใช่สำหรับวันนี้ครับ
“ไอ้ตี๋ อยู่ไหนวะ”
“ฮือ….มีอารายวา”
“เอ้า มึงพึ่งตื่นหรอ”
“เออ…” มองนาฬิกา ไอ้เวร แม่งพึ่งเจ็ดโมงเช้า “..ไอ้เชี่ย เจ็ดโมงเช้า โทรมาไมวะ”
“โทรชวนมึงมาทำบุญไง ไอ้นี่นิ วันๆเอาแต่นอนกกกับพี่หมอกสองคน มีความสุขล่ะสิ คนมีคู่ ไม่รู้หรอก”
“มึงพูดงี้อีกกูวางสายแล้วนะสัด จะนอน”
“เมื่อคืนทำไรดึกๆดื่นๆจ๊ะ คิดิคิคิ”
“กล้วย กูพูดตรงๆนะ มึงแรดกว่าไอ้อุกกี้อีก”
พูดดังไปหน่อย ไอ้พี่หมอกเลยพลิกตัวหันหลังให้ หูย บนหลังมันนี่ก็รอยเล็บกูเยอะอยู่นะเนี่ย ลองทาบรอยนิ้วลงไป เป๊ะเลย
ไม่เห็นจะรู้ตัวเลย …
“แล้วตกลงมึงทำบุญกันที่ไหน เดี๋ยวถ้าไปทันกูจะไป”
“อ้าว มึงเชื่อจริงหรอวะ”
“เฮ้ย นี่พูดเล่นเรอะ! แล้วโทรมาผลาญแบตกูทำไมวะเนี่ย”
“กูจะชวนก๊ง”
“เออ แค่นี้ก็จบ กี่โมง”
“แหม เรื่องหาเหล้ากระแทกปากนี่ไฟเขียวไม่ยั้งเลยนะ”
“เออดิ ของฟรีป่าวหล่ะ”
“มึงกลัวไร มีคนเลี้ยงนิ”
“อย่ามาพูดหมาๆดิ กูกินกูก็ออกเอง จะไปกวนพี่เขาทำไมวะ”
“เออๆ พ่อคนดี เย็นนี้บ้านไอ้เคิ่ล กูกะเปิดสตูดิโอรอเลย”
“พูดยังกะของมึง ใครไปบ้าง”
“ก็ครบแก็งค์ ไอ้พวกวิศวะก็จะมา ตอนนี้กูอยู่กะไอ้เคิ่ล เก็บของรอพวกมึงแล้ว”
“งั้นไว้เย็นๆกูเข้าไปหา แค่นี้นะ กูจะนอน”
“นอนเยอะๆนะ หลานกูจะได้แข็งแรง คลอดเมื่อไหร่กูคืนชื่อกล้วยให้ลูกมึงใช้เลย”
“ไอ้สาด ไร้สาระแต่ต้นปีเลยนะมึง”
กระแทกสายเหวี่ยงมือถือขึ้นไปหัวเตียงเลยครับ ง่วงมาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสามแล้ว นึกขึ้นได้เลยมุดตัวออกมาปิดเครื่องทิ้งไปเลย เช็คเครื่องไอ้พี่หมอกด้วย โอเค ปิดเรียบร้อย กูจะได้นอนต่อสักที
…….
เสียงโทรศัพท์บ้าน….
คราวนี้ไม่ใช่ผมที่ลุกไปรับสาย ไอ้พี่หมอกลุกออกไปเองเลย หงุดหงิดพอๆกับผม หายออกไปข้างนอกสักพักก็กลับมา พอผมหรี่ตามองก็บอก “กูดึงสายโทรศัพท์ออกแล้ว” เออดีหว่ะ กูยังไม่พูดไรเลย รู้แล้วกูคิดไรอยู่
พอมันล้มตัวลงนอนข้างๆก็เอาชาก่ายมันครับ มันเลยหันมาทางผม “พี่ วันนี้มีแพลนไรป่าว”
“เมื่อกี้พี่เมฆโทรมา”
“…..ว่าไงบ้าง”
“จะชวนไปกินข้าวกลางวันกัน เห็นบอกฝนก็ไปด้วย”
“ฝากสวัสดีด้วยแล้วกัน”
“หมายความว่าไง?”
“เอ้า? แล้วพี่อ่ะหมายความว่าไง”
“มึงจะไปไหน”
“จะให้ผมไปด้วย?” มันพยักหน้า ผมจะพูดต่อแต่หยุดหาวก่อน
“พี่ก็ไปกับครอบครัวของพี่ดิ ผมจะอยู่นอนที่นี่อ่ะ”
“…มึงไม่ใช่ครอบครัวกูตรงไหน”
“….ผมแต่งเข้าหรือพี่แต่งเข้าอ่ะ”
หัวเราะกันตั้งแต่เช้า มีความสุขต้อนรับปีใหม่ที่พึ่งมาถึง
เห็นพี่หมอกยิ้มแบบนี้…ผมรู้สึกเหมือนใบหน้าบึ้งตึงไร้ความรู้สึกเริ่มเลือนหายไปจากความทรงจำมากขึ้นทุกที
“กินข้าวกลางวันอย่างนั้นหรอ…..”
เมื่อวานวันที่หนึ่ง ผมก็ไปกินข้าวกับครอบครัวผมมาแล้ว พาม๊ากินภัตคารจีนดีๆเลยครับ เมื่อวานพี่หมอกกับไอ้พี่ฟินไม่ได้ไปด้วย มีพวกผมสามคนไปกินด้วยกัน เป็นการเริ่มต้นปีใหม่ที่ดี ม๊ามีความสุข ผมกับเฮียก็อิ่มใจ
วันนี้ทั้งวันผมเลยจะเก็บไว้ให้เพื่อนๆพี่ๆผมบ้าง ไม่คิดว่ามันจะโทรมาชวนกันเร็วขนาดนี้ ปีที่แล้วกว่าจะไปนั่งฉลองกันก็วันที่สามสี่นู่น เที่ยวกันลืมเพื่อน ของฝากก็ไม่มี ไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ
แต่ไอ้ที่คาดไม่ถึงสุดๆ…มันก็โผล่มาเซอร์ไพรส์ตั้งแต่ต้นปีเลยแหะ
หวังว่าปีใหม่ปีนี้จะเป็นปีที่ดีสำหรับผมนะครับ…
…………………………..
…………………….
ตื่นกันอีกทีก็ตอนสายๆ พี่หมอกปลุกผมให้ไปอาบน้ำแต่งตัว มันให้ผมกินโอวัลตินแก้วนึงไปก่อนเป็นการรองท้อง
ความจริงผมอยากให้บ้านนี้เขาฉลองกันที่บ้านมากกว่า ไม่รู้พวกป้าน้อยลุงมีอยู่ด้วยหรือเปล่า อยากไปไหว้ผู้ใหญ่รับปีใหม่ แต่ไม่รู้พวกพี่เมฆเอาไง เลยไม่ได้พูดออกไป
คิดถึงไอ้หนึ่งด้วย ป่านนี้คงหงอยตายไปแล้ว เจ้านายเล่นไม่ยอมไปหา เสียใจด้วย คอนโดเขาไม่ให้เลี้ยงหมาวะ
“ไม่รู้คิดไรอยู่..”
“หืม?”
“พวกกูสามคนไม่เคยกินข้าวพร้อมกันแบบนี้มานานแล้ว”
“อาจจะแค่ฉลองปีใหม่มั้ง พี่คิดมากหว่ะ”
หลบสายตาพี่หมอก
เห็นว่าจ้องมา เหมือนจะเค้นอะไรอยู่ในคำพูด แต่ผมทำเป็นไม่เห็น ไม่รับรู้
ร้านอาหารที่แทบไม่มีคน พนักงานใส่ชุดเหมือนกันหมด ตัวร้านสีน้ำตาลดำ พอติดไฟสีนวลลงไปเลยดูกว้างขึ้น อยากหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายเก็บไว้ แต่ก็ยังไม่ทำ เพราะยังไม่รู้จะวางตัวยังไง
ฝนยกมือไหว้ผมก่อน จนผมไหว้กลับแทบไม่ทัน พี่หมอกดันตัวผมให้ลงไปนั่งข้างๆกัน โชคดีที่พี่เมฆกับฝนนั่งฝั่งเดียวกัน ไม่งั้นมีหวังต้องโดนพี่หมอกบังคับให้ย้ายที่นั่งแหง
โดนนั่งประกบ บ้านติวากุลล้อมรอบตัวผมไปหมด ไม่เคยประหม่าก็ต้องประหม่าแล้วครับ ปกติเจอเป็นคนๆไม่เท่าไหร่ พอมาเจอทีครบเซ็ตงี้ ไหงจัดหนักให้กูตั้งแต่ปีใหม่เลยวะ
คิดในแง่บวก
พี่หมอกเวอร์ชั่นผู้หญิง
พี่หมอกเวอร์ชั่นผู้ใหญ่
แอบถอนหายใจเบาๆจนพี่หมอกหันมามอง
สบายใจขึ้นเยอะ
“จะกินอะไรเพิ่มไหม? พี่มีสั่งไปก่อนแล้วนิดหน่อย”
อย่ามายิ้มครับ ผมกลัวรอยยิ้มพี่โคตรๆเลย พนักงานจะเดินหยิบเมนูเข้ามาให้แต่พี่หมอกส่ายหัวก่อน
เป็นการกินข้าวที่เงียบสุดๆ ไม่มีใครพูดอะไรกันบนโต๊ะเลย จะมีแต่เสียงพี่หมอกที่ถามว่า “เอาอันนี้ไหม?” บ้างเป็นระยะๆ นอกนั้นต่างคนต่างกิน เหมือนพวกผมนั่งแยกโต๊ะสามโต๊ะเลยครับ
ไม่เหมือนเวลาที่ครอบครัวผมกินข้าวด้วยกัน กินไปคุยไป ติดคอ ข้าวหกออกจากปากเป็นเรื่องปกติ
แต่นี้..ถ้ากูทำข้าวหกออกจากปาก ต้องโดนไล่ออกจากร้านแหงเลยหว่ะ…
อยู่ดีๆก็มือสั่นเลยครับ ไอ้ตระกูลนี้ทำไมมันกินกันเงียบเชียบสุภาพขนาดนี้ ผมไม่เคยทำหว่ะ ให้อภัยผมนะ
พี่หมอกขมวดคิ้ว เอื้อมตัวมาหยิบทิชชู่ที่อยู่ในกล่องข้างๆผม แล้วปาดแรงๆเข้าที่ปากผม เออ สาบานได้ว่าเช็ดปากให้ นึกว่าจะแทงทิชชู่เข้าจมูกซะแล้ว “มึงนี่มันแก้ไม่หายจริงๆเลยวะ กินอะไรก็เลอะไปหมด”
“เรื่องธรรมชาติหว่ะพี่”
“เคี้ยวให้หมดแล้วค่อยพูดได้ไหม ข้าวกระเด็นออกมาหมด ทุเรศหว่ะ”
“เออ อย่าให้พี่ทำบ้างแล้วกัน ผมจะถ่ายรูปแปะประจานทั่วมอเลย”
พี่หมอกหัวเราะหึหึ รู้สึกคันที่ปลายนิ้วเท้าอย่างไร้สาเหตุ
หันกลับมาก็พบว่าพี่เมฆกับน้องฝนกำลังมองอยู่..
ชะอุ้ย
คงเป็นเพราะไอ้พี่หมอกทำอะไรไม่เคยสนใจโลก แถมเอาทิชชู่แผ่นเดียวกันเช็ดปากตัวเองด้วย ทีอย่างนี้มาทำเป็นประหยัดนะ อะไร หันมายิ้มทำไม ผมไม่ขำหว่ะ
ผมเป็นพวกเวลาใครจ้องแล้วจะทำตัวไม่ค่อยถูก ตักอะไรก็หกล้นปากไปหมด แต่ฝนกลับหัวเราะออกมา เลยได้แต่หัวเราะเนียนๆไปด้วย พี่เมฆก็หัวเราะบ้าง แต่ผมกลับรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจว่าตัวเองตีความเสียงหัวเราะพี่เมฆถูกหรือเปล่า
พี่เมฆไม่ใช่คนไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่คนดีจนเกินไป เพราะเป็นผู้ใหญ่ เลยทำอะไรอยู่บนหลักของเหตุและผล ซึ่งทั้งคู่นั้น ก็ไม่ได้จำเป็นว่าจะให้ผลลัพธ์ที่ดีเสมอไป
เผลอสบตาพี่เมฆ ต่างฝ่ายน่าจะต่างคิดเรื่องเดียวกัน เพียงแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
ผมกินจนเสร็จก็เกือบจะสามโมงแล้ว ไม่ต้องรอพูดอะไร พี่หมอกก็เป็นคนบอก “ไปกันเถอะ”
“จะรีบไปไหนต่อหรอ?”
“ตี๋นัดเพื่อนไว้”
“แล้วทำไมหมอกไปด้วย”
“ยุ่งไร”
พี่เมฆไม่ต้องตกใจไปครับ นี่มันพูดสุภาพที่สุดแล้ว
แต่พี่เมฆก็ดูไม่ตกใจอะไร รวมถึงไม่แสดงท่าทีแปลกใจด้วย
คิดว่าคู่นี้ยังทะเลาะกันไม่เลิกตั้งแต่งานการกุศลอะไรนั่น ถึงจะไม่ชัดก็เถอะ แต่ผมว่าคล้ายกับหมาสองตัวแยกเขี้ยวคู่กันเลยหว่ะ “พ..พี่หมอก จะไปก็ไปเถอะครับ เดี๋ยวเพื่อนๆพี่รอนาน”
“ไม่ใช่แค่เพื่อนตี๋หรอ?”
“เพื่อนผมเพื่อนมันก็กลุ่มเดียวกันหมดแหละครับ เอ้า จะนั่งขวางทางทำไม กินเยอะลุกไม่ไหวหรอพี่”
มันตวัดตามามอง อูย หนาวไปถึงขั้วหัวใจเลยหว่ะกู “ฝน ไว้เจอกันนะ พี่เมฆหวัดดีค้าบ”
พี่เมฆไม่ได้พูดอะไร พอๆกับฝนที่แค่พยักหน้า ดูเหมือนมีเรื่องจะพูดอยู่ แต่พออยู่ต่อหน้าพี่เมฆก็กลายเป็นคนพูดน้อยลงไป ผมรีบดันหลังไอ้พี่หมอกออกมา มันขืนตัวไว้ครับ นี่ต้องหาน้ำมาสาดใช่ไหม ถึงจะหยุดยิงเขี้ยวแบบนี้ อย่าขย้ำตูนะเหวย
หลังจากนี้คงต้องไปแวะซื้อของก่อน ไม่มีกับแกล้มไม่ได้ เป็นข้อสำคัญเลยครับ ถ้าพลาดนี่ ความผิดระดับชาติ อาจจะต้องนั่งสำนึกผิดซักชั่วโมง
“วันนั้นมันพูดอะไรกับมึง”
“ห้ะ? อะไรวันไหน”
“อาทิตย์ที่แล้ว”
“…เรื่องปีที่แล้วก็เรื่องของปีที่แล้วสิ นี่พี่จำข้ามปีเลยหรอ ไม่ไหวๆหว่ะ”
มันสตารท์รถ แต่ก็ยังขมวดคิ้วอยู่ ดูจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“ไอ้ตี๋…กูบอกให้พูดก็พูดสิวะ”
“พี่ มันไม่มีอะไรจริงๆแล้วพี่จะฟังอะไรวะ”
“มึงอย่ามาขึ้นเสียงกับกู”
“ผมเปล่า ก็แค่พูดให้พี่ฟังเฉยๆ พี่จะอยากรู้ไปทำอะไร ฟังไปมันก็ไม่ได้ทำให้พี่รวยขึ้นสักหน่อย”
“…แล้วถ้ากูบอกว่ามันจะทำให้กูสบายใจขึ้น มึงจะยอมบอกหรือเปล่า”
ผมอึดอัดใจ
มันไม่เข้าใจหรือไงว่าผมก็ไม่สบายใจเหมือนกัน ที่ต้องคอยตอบปัดมันแบบนี้
“…..ไม่ ผมไม่บอก….”
“…..”
ผมบอกพี่ไม่ได้ ไม่ว่าผมจะอยากพูดออกมาแค่ไหนก็ตาม…
“พี่จะรู้ก่อนรู้หลังยังไงมันก็เรื่องเดียวกัน พี่ไม่จำเป็นจะต้องได้ยินมันจากปากของผมหรอก..”
พอมองหน้ามันแล้ว ผมก็อยากจะเรียกคืนคำพูดของตัวเองคืนมา
เพราะผมพูดอะไรพล่อยๆ ไม่คิดว่าคำพูดผม มันจะสามารถทำร้ายใจคนฟังได้แค่ไหน…
มันคลายปมที่หัวคิ้วออก ลดสายตาลง จากที่จ้องหน้าผม
เสียงนั้นหลุดออกมาอย่างแผ่วเบา เหมือนพูดคุยกับตัวเอง
“….มึงสำคัญกับกูมากกว่าใครๆ แล้วถ้ากูไม่ฟังจากปากมึง จะให้กูไปฟังจากใคร”
…ผมขอร้อง…ได้โปรดอย่าพูดอะไรแบบนั้น…
อย่าพูดในสิ่งที่ทำให้ผมต้องรู้สึกเสียใจ…
อย่าทำให้ผมต้องรู้สึกทรมาน
ทั้งๆที่….ผมมีคำว่ารักของพี่อยู่ในมือ….
แต่ผมกลับยิ่งรู้สึกเหมือนทำอะไรไม่ได้ รู้สึกเหมือนผมถูกมัดเอาไว้ เสียจนไม่รู้จะต้องทำอย่างไรต่อไป
“…รีบไปเถอะ…”
………………………………
………………………
-
………………………………
………………………
“มาแล้วเว้ยยย”
“เออๆ ไหนของกินเพิ่มอยู่ไหน”
“ไปขนเอง หลังรถ”
“ขอบคุณครับพี่หมอกกก”
สตูดิโอของไอ้เคิ่ล กว้างเท่าโรงรถ แหงหล่ะ ก็เล่นใช้โรงรถมาทำเลยนี่หว่า แต่ไม่ใช่ว่าปรับเปลี่ยนโรงรถใหม่อะไรหรอกนะครับ ก็อย่างว่า บ้านพวกคนรวยทำอะไรได้ดั่งใจ ทุบโรงรถเก่าทิ้งแล้วสร้างสตูดิโอขึ้นใหม่ เข้ามาก็เห็นสไตล์ของไอ้เคิ่ลแล้ว
ทั้งสตูนี้มันทำเองคนเดียวหมด ลายติสต์ๆสีส้มตัดฟ้าบนผนัง วันนี้ไม่รกเหมือนปกติ เพราะเคลียร์โต๊ะตู้ของที่เคยวางระเกะระกะออกไปหมดแล้ว เหลือแต่ที่นั่งโล่งๆกลางห้อง แอร์เปิดเย็นฉ่ำ ไปถึงก็เห็นพี่บอมบ์พี่แฟงนั่งเปิดขวดโซดาทำลายสถิติโลก บ้านพี่หรอครับ เปิดขวดโซดาล่อเข้าไปจะสิบขวดแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่มีเหล้าอะไรมาประเคน นี่เอ็งเปิดเล่นนี่หว่ะ!
“พี่จะเปิดทำบ้าไรเยอะแยะวะ”
“เอ้า ก็พวกกูไม่มีแชมเปญไง อยากฉลอง ก็ใช้ได้แค่โซดากระจ๊อกๆแบบนี้นี่แหละ”
“ผมว่าที่กระจ๊อกอ่ะ สมองพี่ชัวร์”
“ไอ้ตี๋แม่งยอกย้อนเก่งหว่ะ วู้ย ถ้ามาอยู่กับกูจะประเคนบาทาให้กินเช้าเย็น”
“แล้วผมจะไปอยู่กับพี่ทำมาม่าไรวะครับ ขอบคุณครับ” พี่โก้เทเหล้าให้ รีบยื่นแก้วไปรับไว้แทบไม่ทัน หันไปมองแว่บๆ เห็นไอ้พี่หมอกลงไปนั่งข้างๆพี่บอล ไม่ได้สนใจผม “ว่าแต่ไอ้กล้วยไปไหนวะพี่”
“นู่น ไปเก็บศพเลย”
“เห้ย ไรวะ นี่พึ่งจะทุ่มกว่า กินจนน็อคแล้วเรอะ”
“ไม่รู้เป็นไรของแม่ง บ่นพึมพำคนเดียวด้วย กูโคตรกลัวเลยหว่ะ ไอ้ตี๋ พาเพื่อนมึงไปเช็คสมองด่วน กูว่าแม่งระยะสุดท้ายแล้ว”
“ผมว่ามันอกหัก มีปัญหาเรื่องความรัก ดวงตก บอลแดก หวยกิน ครอบครัวทอดทิ้ง…หรืออาจจะทุกอย่างรวมกันก็ได้หว่ะ”
“…เออ เวลาไปเช็คสมองก็ไปด้วยกันเลยนะเว้ย” พี่โก้แม่ง ใครคุยด้วยวะ “ไอ้ตี๋ มึงกินได้เยอะแค่ไหน”
“ก็เยอะพอตัวอ่ะพี่ จัดเต็มอย่าให้เสีย ปีใหม่ๆ”
“เออ ไงคืนนี้ก็คงค้างที่นี้กันหมด เมาไม่ขับ จับยกแก็งค์”
นั่งสักพักไอ้ปิ๊กก็โผล่หัวมา ตามมาพร้อมกับคนงานบ้านไอ้เคิ่ล เอาของกินมาเสริฟใหญ่ พวกผมนี่อย่างกับแร้งลงเลยครับ ชื่อแม่งก็ไฮโซ ไหงบ้านมึงแม่งทำแต่ลาภส้มตำไก่ย่างหว่ะ ถามมันก็บอก “ก็เหมาะกับหน้าพวกมึงดีนิ” ไม่ต้องมาหัวเราะเลยไอ้นี่นิ
“อ้าว ไอ้พี่แฟง ตัวกินไก่นี่หว่า ฮ่าๆๆ”
“ตี๋ มึงกล้าพูดมาก พูดไปอมน่องไก่ไป กลับบ้านไปวางไข่เลยเอ็งอ่ะ”
พอคนเริ่มมาเยอะๆก็ต้องระเห็จออกไปกินกันที่สวน ยุงชุมยังกับกองทัพ แรกๆก็จุดยากันยุงกันดีหรอกครับ หลังๆยุงแม่งเยอะจริงๆ พวกผมจะสำลักยากันยุงตาย ถึงต้องรีบๆกินให้หมด งดสังสรรค์แล้วย้ายกลับเข้าสตู
ไม่ต้องมีคาราโอเกะ เพราะพวกผมคว้ากีตาร์นั่งเล่นเอง ไอ้โจ๋รีบวิ่งหากระป๋องน้ำอัดลมกับถั่วครัวไอ้เคิ่ลมาปิดสก็อตเทปใช้ประกอบจังหวะ โคตรสร้างสรรค์ ผมดีดกีตาร์ให้ครับ แหกปากปนไปกับชาวบ้าน เสียงไอ้พี่ปิงนี่สุดๆจริงๆหว่ะ พึ่งรู้พี่แกร้องเพลงเพราะ ปกติเห็นแต่นอนจำศีล วันนี้อย่างกับเปิดตัวแครอลี่ บลา บลา พี่บอมบ์บีทบ็อกทีมีแต่น้ำลายกระเด็นเป็นสาย ก็โดนตีนพี่แฟงไปครับ
“อ้าว ไอ้กล้วย ไงวะ เป็นเชี่ยไร มาหดหู่รับปีใหม่แบบนี้ไม่ดีนะเว้ย”
“ไอ้ตี๋ กูขอคุยด้วยหน่อยดิ”
หน้ามันแดงๆ ผมคิดว่ามันคงเมามากอยู่ ผมก็เริ่มจะร้อนๆแต่ไม่ถึงขั้นมัน เดินเป๋มาเลย
“ลากกูไปไหนวะ”
ต้องปล่อยกีตาร์ให้พี่โก้เสียบแทน โก้ มิสเตอร์เอ็กซ์แมน ทำได้ทุกอย่าง ร้องด้วยดีดกีตาร์ด้วย เท้าตบเป็นเพลง สามารถมาก ผมเดินตามมันออกมานอกสตู จะพากูมาบริจาคเลือดไมวะ
“มีไรอ่ะ เร็วๆ ยุงจะหามกูไปด้วยรักแล้ว”
มันไม่ตอบอะไร แต่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ครับ
เพราะผมไม่คิดว่ามันจะทำอะไร รู้ตัวอีกทีมันก็โอบรอบคอผมไว้ ประกบปากมันเข้าหาปากผม แล้วแม่งยังเสือกจะดันลิ้นเข้ามาอีก
“ไอ้เอี่ยยยย อำอะไออะ!!”
“ขอกูจูบมึงทีเหอะ”
“ไอ้สัด เป็นอะไรของมึง” ดันมันออก แต่ดูเหมือนตอนนี้มันควบคุมตัวเองไม่ได้ แรงเลยเยอะกว่า
ตอนที่เผลอตะโกนด่า แม่งก็ดันลิ้นเข้ามา
บอกตรงๆโคตรอยากอ้วกครับ กินเหล้าหึ่งไปหมด มันหยาบโลน ไม่เหมือนจูบของพี่หมอก ….
แต่แล้วไอ้กล้วยก็ถูกกระชากตัวออกจากผม ไม่ต้องเดาว่าใครครับ ไอ้พี่หมอก ผลักไอ้กล้วยแรงจนมันล้มลงกับพื้น แล้วกระทืบเน้นๆ เตะจนไอ้กล้วยร้องดังไปหมด คนในสตูถึงได้วิ่งออกมาดู
“เฮ้ยพี่ เดี๋ยวมันก็ตายหรอก”
“พวกมึงทำเหี้ยไรกัน” เวลามันพูดแบบนี้ น่ากลัวกว่าเวลาตะคอกเสียอีก
“พี่หมอกไม่ต้องลงมือเองหรอก ไอ้กล้วย กูขอซักหมัดเหอะหว่ะ”
หมัดผมก็แรงจนไอ้กล้วยลุกไม่ขึ้นเหมือนกัน ดูเหมือนคนที่ตกใจที่สุดจะเป็นไอ้โจ๋ครับ “เฮ้ย พวกมึงทะเลาะไรกันวะ”
“มันแค่เมามากไปหน่อย กูเลยเรียกสติมัน”
ผมไม่มีโอกาสได้พูดอะไรต่อ พี่หมอกดูเหมือนจะโกรธจัด เดินตรงมาคว้ามือผมลากตรงไปที่รถ เพราะว่าจอดไว้นอกตัวบ้าน ระยะทางเลยไกลพอสมควร มันลากผมไปตลอดทาง ผมพยายามจะยื้อตัวไว้แต่สู้แรงไม่ได้
“พี่..พี่หมอก”
“มึงทำเหี้ยไร..”
“…มันเมา มันเลยจูบผม”
“…..”
“พี่เชื่อผมดิ มันมีแค่นั้นจริงๆ”
“…กู…กูจะเชื่อใจมึงได้แค่ไหน”
เป็นผม ที่พูดไม่ออกเสียเอง
“กูถามอะไรมึง มึงก็ไม่เคยตอบกู”
“เรื่องแค่นี้ทำให้พี่ไม่เชื่อใจผมเลยหรอ?”
“กูรู้สึกไม่มั่นใจ ทั้งๆที่กูก็แสดงออกไปชัดเจนขนาดนี้แล้ว มึงกลับยังดูลังเล ทำไม…มึงบอกกูได้ไหมว่าทำไม”
ผมไม่ได้ตอบ
มันลากผมจนออกมาถึงด้านนอก ต้องเดินไปอีกสักพัก แถวนี้มีแต่บ้านหลังใหญ่ๆ ระยะห่างแต่ละหลังจึงกว้าง ไม่มีใครวิ่งตามออกมา มีเพียงถนนที่ไม่มีรถสักคัน กับไฟตามทาง ที่ดูเงียบเหงา
ผมหยุดเดิน
มันก็ไม่ได้ลากผมต่อ
มือที่จับรอบข้อมือผมค่อยๆคลายออก ไม่รู้ทำไม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนผมจะปล่อยมือคู่นี้ไปไม่ได้ จึงกลายเป็นผมที่คว้ามือพี่หมอกไว้เอง
ค่อยๆเดินไปหามัน ซบหน้าลงกับไหล่ ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ
“ผมขอโทษนะที่ผมไม่ได้บอกพี่”
“…แล้วจะบอกกูได้ไหม”
หยุดคิด แต่หาคำตอบไม่ได้
เลยได้แต่ตอบไปว่า
“ผมไม่รู้….”
“มันคงไม่ใช่เรื่องดี”
ผมพยักหน้า
ไม่ได้กอดกัน ทำเพียงยืนนิ่งๆใต้แสงไฟที่ฉายลงมา
หลับตาลงช้าๆ ได้ยินเสียงหัวใจของพี่หมอก
“เมื่อกี้ผมขอโทษแทนไอ้กล้วยด้วย มันแค่เมา”
“…อืม”
“พี่ไม่โกรธใช่ไหม?”
“โกรธ”
“งั้นให้อภัยผมนะ”
มันเงียบไปสักพัก จนผมใจหาย แต่ก็พูดตอบกลับมาเบาๆ “….เออ”
“ผมก็ไม่รู้มันมีเรื่องอะไรเหมือนกัน มันไม่ได้บอกพวกผม มันคงจะไม่สบายใจ”
“แล้วเกี่ยวไรกับจูบมึง”
“เออ อันนี้ผมก็ไม่รู้หว่ะ”
“กลับบ้านไปบ้วนปากซะ”
“โหย พี่ขนาดนั้นเชียว”
“มึงก็เหม็นกลิ่นเหล้าไปหมด คราวหลังไม่ต้องกิน กูไม่ให้”
“พี่ยิ่งกว่าเฮียผมอีก เฮียมันยังไม่ว่าเลย”
“นั่นก็เรื่องเฮียมึง กูก็ส่วนกู ไม่ต้องมาแบะปาก”
“งั้นผมยิ้มก็ได้ แฮ่”
“กลับบ้านนะ..”
“…พี่พูดคำนี้แล้วน่ารักดีวะ ผมชอบฟัง”
“มึงเมาแล้ว”
“มั้ง? พี่พูดให้ผมฟังอีกรอบหน่อยดิ ผมอยากฟัง”
“เหี้ยไร”
“ไม่เอาคำนี้อ่ะ”
“แล้วมายืนซบกันกลางถนนนี่มึงอายคนอื่นไหม”
“พี่อายหรอ?”
“ไม่”
“แล้วจะพูดทำไม?”
“มึงจะกลับไหม? ไม่กลับกูกลับเอง”
“พี่จะทิ้งผมหรอ?” พอเงยหน้ามองก็รู้สึกแสบตา ไฟส่องเข้ามาเต็มๆ รู้สึกเห็นพี่หมอกใกล้กว่าปกติ
“….ก็ไม่”
“ผมชอบเวลาพี่พูดคำว่านะลงท้าย”
“เออ”
“นะ?”
มันขมวดคิ้ว ทำหน้าหงุดหงิด ผมเลยเอาหัวถูกลับไหล่มันจนผมยุ่งไปหมด
มันก้มลงมาใกล้กว่าเดิม หน้าที่คิดว่าร้อนไปหมดร้อนมากยิ่งขึ้น รู้สึกถึงลมหายใจรดหู
เสียงหัวใจพี่หมอก
เต้นแรง และเร็วจนรัวเหมือนเสียงกลอง
ดังยิ่งกว่าคำที่มันพูดต่อมาจากนี้เสียอีก…
“กลับบ้านกัน…นะ”
…………………………
…………………
[Coin 38 : complete]
[3.1.55]
เหนื่อยคร่อด ไปถ่ายรูปอนุสรณ์มา ไว้จะมาแก้ตอนนี้ใหม่ถ้าขยันพอ :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ิ..อ...แอบรู้สึกเหมือนกระปุกจะเต็มแล้วนะ...
-
กล้วยกำลังสับสนอย่างแรง(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/003-2.gif) สาเหตุคงมาจากเหตุการณ์คืนนั้นใช่ไหมมมมม
เวลาหมอกพูดจาดีๆ มันน่ารัก...นะ
ป.ล. แต่งต่ออีก ... นะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-01.gif)
-
เค้าจิ้นพี่หมอกไว้แบบนี้อ่ะ
(http://img2.uploadhouse.com/fileuploads/15346/15346424-holder-f4403e31df4a2259bd66b0147fe429ca.jpg)
ส่วนตี๋ก็ต้องแบบนี้เลย ชอบเวลาใครมาจับแก้ม (เหมือนลูกแมวเลยว่ะ)
(http://img3.uploadhouse.com/fileuploads/15346/15346425-holder-d8164430a8c537692dff9b8965f6b529.jpg)
อิมเมจจริงๆของสองคนนี้ไม่เหมือนพี่หมอกกับพี่ตี๋หรอกค่ะ
คนแรก เขาจะเป็นคนพูดสุภาพ เป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง รักน้องมาก เรียนเก่งเว่อร์ ไม่เจ้าชู้ ส่วนพี่หมอกนั้น .... แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือ ขี้หวงและซึน
ส่วนอีกคน เค้าออกแนวเคะราชินีมากกกกกกก มีเสน่ห์เว่อร์ ในขณะที่ตี๋ มีไอ้พี่หมอกมาหลงหัวปักหัวปำอยู่หน่อเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ
ลป.รีบน เร็วนะ ชิชิ
แฟนคลับ CN มายกป้ายไฟรอ
(คิดถึงน้องไผ่ กระซิกๆ)
-
เราก็ชอบคำว่า นะ ลงท้ายเหมือนกันนะ โดยเฉพาะคำนี้อยากให้พี่หมอกม๊ากมากเลยอ่ะ :-[
"แต่งงานกัน ... นะ" ............................................. :z6: (*โดนพี่หมอกเอาตีนยัน ตี๋เขวี้ยงขวดใส่ แอร๊กกกก*)
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่นนนน (แต่ถ้าได้ก็เอาจริง) ชอบมากกกก ดูพี่หมอกไม่ฮาร์ดคอร์เหมือนเดิมละ
(ยกเว้นตอนกระทืบกล้วย ... เข้าใจว่าสับสนอยู่ตกลงเป็นเกย์รึเปล่า ... แต่สมควรจริงเอ็ง ท้าทายอำนาจมืด :laugh:)
อยากให้ตี๋ยอมบอกพี่หมอกว่ะ จะต้องหมั้น ต้องไปเรียนต่อนอก พี่เมฆชอบผม ฯลฯ อะไรก็บอกเหอะ
รู้จากปากตี๋นั่นหล่ะ สำคัญสุดแล้ว จะได้เตรียมตัวและเตรียมใจ หาทางแก้ไขกันเสียแต่เนิ่นๆ
ร๊ากกกกกกกกกกกกก พี่ชุมากมาก ขอกอดที ... นะ :กอด1:
-
หมอกน่ารักอ่ะ
ถ้าตี๋ไม่เอา
...เค้าขอนะ 555 :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ
อยากมีคนชวนกลับบ้านบ้างง่ะ
ตี๋มีอะไรก็บอกพี่หมอกไปเถอะนะ เพราะคนอ่านก็อยากรู้ ฮ่าๆๆ
-
ไม่ใช่แค่พี่หมอกอยากรู้
คนอ่านก็อยากรู้ว่าพี่เมฆคุยอะไรกับตี๋ :z3:
-
เลียนเเบบพี่หมอกมั้ง 'อัพ อัพ...นะ' อิอิ
พี่หมอกน่ารักขนาด น่าฮักเเต้ๆ :impress2:
กล้วยอาจจะหลงรักใครสักคน เลยจูบเทียบ...
เเต่ไม่ใ่ช อุ๊กกี้ใช่ไหม??? ม่าย ยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
:กอด1: มาต่อเร็วๆน่อ
-
พี่หมอก น่ารัก ... นะ
:-[ :L2: :L2: :-[
-
อิกล้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตายแล้วเป็นอะไรพอเจอแบบนี้ก็แอบอยากรู้เรื่องของกล้วยมากขึ้น หลังจากที่ตื่นมาเจอตูดดำๆตอนนั้นแล้วยังไงต่อน๊า
-
ไวกันปานวอก 555
เค้าจิ้มไม่ทัน เอิ๊กกก
-
อยากให้หวานๆเรื่อยๆไป...นะ
-
กล้วยยยย ... สับสนไร อย่ามาเพิ่มงานให้นู๋ตี๋นะ
ส่วนพี่เมฆ ถ้าพี่จะกลับมาพร้อมความอึมครึมแบบนี้ละก็นะ พี่จะมาทำไมคะ หือม์???
เอาใจช่วยตี๋หมอกต่อไป ฮึบ!!! :a9:
ปอลอ HNY ย้อนหลังจ้า มีความสุขมากๆนะคะ :L2:
-
“เอ้า ก็พวกกูไม่มีแชมเปญไง อยากฉลอง ก็ใช้ได้แค่โซดากระจ๊อกๆแบบนี้นี่แหละ”
“ผมว่าที่กระจ๊อกอ่ะ สมองพี่ชัวร์”
---> กระจอก
กล้วยเอ๋ยยย "ความเมานำมาซึ่งหมัดและบาทา" :laugh:
-
มันหวานแบบอึมครึมๆไงไม่รู้อ่ะ เฮ้ออออ ,, พี่เมฆตกลงพูดไรกะตี๋วะ อยากรู้! อย่ามีมาม่าเลยเถ้อะ
-
อัพด่วน นะ
-
ตลกตอนที่ตี๋พยายามคิดเปรียบเทียบ
- พี่หมอกเวอร์ชั่นผู้หญิง
- พี่หมอกเวอร์ชั่นผู้ใหญ่
บ้านนี้จะน่ากลัวไปไหน ทั้งสามพี่น้องเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไม่มีคำบรรยาย
-
กลับบ้านกัน......นะ
อยากถูกชวนกลับบ้านอย่างนี้บ้างจัง....อิอิ
-
เรื่องไรอะตี๋เขาอยากรู้ :z3: :z3: :z3:
-
ตอนนี้มากันทั้งบ้านสะใภ้ ทำเอาสะใภ้ตระกูลติวากุลงิดเลย ฮ่าๆๆๆ
น่ารักอ่ะ พี่หมอกพูดคำว่า "นะ" กับน้องตี๋ คริคริ เริ่ดจริงๆ
สุดท้าย
3 คำ ที่อยากให้พี่หมอกพูดกับ น้องตี๋
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
"แรด จัง นะ"
ป.ล.กล้วย กับ อุกกี้ จะมี something happen รึเปล่า แอร๊ๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่มีใครฟังกล้วยเค้าเลยอ่า ใจร้ายยยออ :sad4:
-
กล้วยเป็นอะหยัง มีใช้ลิ้นด้วย ถ้าหมอกรู้คงโดนตืบซ้ำอีกรอบ
-
ท้าทายอำนาจมืด ฮ่าฮ่าฮ่า
-
กล้วย กับ อุกกี้ แน่ๆๆ o18
-
กรี๊ดดดด หนูรักพี่หมอกนะ :m3:
-
เป็นปีใหม่ที่หน่วง ๆ นะสำหรับตี๋กับหมอก
-
โอ้ โห แฮะ อาหารมื้อนี้ ทำตี๋เสียศูนย์ อ่านแล้วอึดอัดแทนกับบรรยากาศบนโต๊ะอาหารบ้านติวากุล T.T
ขอโอกาสพี่เมฆกะน้องฝนแก้มือซักมื้อ..นะ แลดูแล้วน่าสงสารทั้งบ้านเลย
บ้านนี้เค้าเลี้ยงลูกกับอะไร...นะ เค้าอยู่กันได้ยังไงเนี่ยยยยยยยยยยยย
ปล. เดาว่าเรื่องที่คุย คือ.... พี่หมอกต้องไปเมืองนอก ไม่ก็ มีคู่หมั้น รึเปล่า ...นะ 55555
-
ว่าแล้วคนเขียนจัด กล้วย อุ๊กกี้สักดอกเหอะ
คนอ่านจะลงแดง เพราะความอยากรู้แล้ว ฮ่าาา
-
กลับบ้านกัน..นะ
กลับด้วย...
ตี๋มีไรก็บอกพี่หมอกไปเหอะะ ห้ามมีไรปิดบังกันสิ TT
-
กลับด้วย....นะ
5555
เราไม่เกี่ยวนี่หว่า
-
:o8: พี่หมอกน่าฮักหลายยยยยยยยยยยยยย
-
กลับทันทีตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว
-
น้องหมอกน่ารักนะ อิอิอิ
ตี๋ก็บอกอาน้องหมอกไปสิ
ให้น้องหมอกรอมันไม่ดีนะ
-
โอ้วว โดนไปเน้นเน้นเลยนะกล้วย -.-
พี่หมอกหึงแรงจัง แต่ก็นะ สมควรหึงจ้า
ไม่ว่ากัน 55
อยากรู้เหมือนพี่หมอกอะ ว่าพ่เมฆพูดอะไรกับตี๋
อยากให้ตี๋เห็นใจคนรอฟังบ้าง
มันทรมานนะกับการไม่รู้อะไร เฮ้อ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จ๊วบๆ
-
หวานกันอย่างงี้อีกเยอะๆ...นะ :-[
^
^
(เอามั่ง รู้สึกเหมือนจะเป็นเทรนด์ของคอมเมนต์ตอนนี้ 555+)
-
มันอึดอัดแปลกอ้ะ :sad4:
ตี๋มีไรก็เปิดอกบอกไปตรงๆเลย อย่าเก็บๆ
มันจะทำให้ไม่สบายใจทั้งสองฝ่าย
ปล.สรุปกล้วยโดนจิ้มยัง หรือเป็นคนจิ้ม
ถ้าถูกจิ้มนี่มีฮา ไม่แน่อุกกี้กลับตัวกลับใจ เป็นเมะเข้มๆให้กล้วยก็ได้นะ :jul3:
-
ไอ้กล้วยกำลังสับสนตัวเองสินะ ถึงไปจูบตี๋แบบนีั้น ฮ่าๆแต่ก็น่าสงสาร โดนสาวๆ(เทียม) รุมโทรมกร๊ากๆ
พี่หมอก....พี่นี่ น่ารัก...นะ (อุ๊บ!!) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20:
-
กลับด้วยกัน...นะ
กริ๊ดดดดดดดด
พี่หมอกน่ารักมากกก ไม่ไหวแล้วววว
-
ตอนนี้ :m3:พี่หมอกน่ารักสุดๆเลย
-
:impress2:ขออีกตอน...นะ
-
เฮ้ออ อยากรู้จักว่าเรื่องอะไรกันแน่ ต้องเป็นเรื่องที่ทำให้พี่หมอกปล่อยมือจากตี๋แน่ๆเลยอะ
เพราะตี๋บอกว่ายังไงก็จะรอให้พี่หมอกเป็นคนจากไปก่อน งืออออ ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย
ทำไมรู้สึกเหมือนเวลาที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้วเหลือน้อยเต็มที :o12:
-
อ่านแล้วเหมือนหมอกกับตี๋กำลังจะแยกจากกัน
:เฮ้อ: สงสารทั้งสองคน
-
ชอบคำว่า นะ ของพี่หมอก ตั้งแต่ตอนที่มาตามตี๋กลับไปตั้งแต่ครั้งที่แยกกันครั้งแรกแล้ว
มันน่ารักอ่ะ ไม่ได้ทำให้พี่หมอกหลุดคอนเซ็ปต์จนเกินไปด้วย
การกินข้าวบ้านนี้นี่หมายถึงกินข้าวจริงๆ กินอย่างเดียวไม่พูดไม่จา รู้สึกหนาวยะเยือกแทนตี๋
กล้วยรนหาที่มาก จะลองกับคนอื่นก็ดั๊นไม่ลอง ดันมาลองกับคนของพี่หมอกอีก
แต่สงสารพี่หมอกนะ อยากให้ตี๋บอกคำๆนั้นไปบ้าง ทำให้พี่หมอกมั่นใจ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พี่หมอกจะได้ฟัง
ไม่อยากให้พี่หมอกคิดไปว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่ให้ความเชื่อมั่นและพยายามประคับประคองความสัมพันธ์นี้อยู่
อีกเรื่องก็คืออยากให้น้องตี๋บอกพี่หมอกเรื่องที่คุยกับพี่เมฆอ่ะ
ทำไมเอาแต่คิดว่ามันไม่มีทางออกหรือไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ มันเรื่องอะไรกันแน่
ที่อยากให้บอกก่อนก็เพื่อที่จะได้ปรึกษาหารือกันหาวิธี ถ้าไม่มีก็แล้วไป ดีกว่าไม่ทำอะไร
อยากไล่พี่เมฆกลับตปท.ไปไวๆ แต่ไปคนเดียวนะพี่เมฆ ห้ามลากพี่หมอกไปด้วย เชอะ!
อ้าว คนเขียนขา จะเต็มกระปุกแล้วเรอะ *กรีดร้อง* จะเอาอีกๆๆๆๆๆ (ลงไปดิ้นแด่วๆ)
-
เจอประโยคสุดท้ายของพี่หมอกไป หนูกฌตาคาคอมเลยค่ะ
อั๋ยย่ะ หวานกันเบาๆ
ป.ล.ไอ้กล้วยเอ้ย วอนหาตีนเเดกหรืออย่างไร อยากอ่านเรื่องของกล้วยเเล้ว 55+ :z2:
-
รักหมอกนะ :-[ (โดน :z6:)
-
สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าพี่เมฆพูดอะไร
-
ต้องกราบขอโทษพี่หมอกที่เคยด่าเมื่อตอนต้น ๆ
ขอกลืนน้ำลายตัวเองงงงงงงงงงงง !
พี่หมอกแม่งน่ารัก
-
แงแงแงแง
ไอ้พี่เมฆวางยา
พูดไรกะตี๋ไว้
บอกมานะ
:m31: :m31: :m31:
-
เมื่อไหร่พี่หมอกจะพูด "แต่งงานกันนะ"
T////////////T
:-[
-
พี่หมอกกกก พระเอกมากๆเลยค่า! :impress2: (ได้ข่าวว่าเป็นพระเอกตั้งแต่ต้นแล้วไม่ใช่เรอะ...)
พี่เมฆพูดเรื่องอะไรนะ ทำไมดูลึกลับจัง (เริ่มเครียดตาม)
กระปุกเต็มอาไร้
ยังอยากอ่านหวานๆอีกเยอะ อย่าเพิ่งด่วนจบเลย...นะ
:oni3:
เอากะเค้าบ้าง :laugh:
-
ที่ไหนขายพี่หมอกมั่ง จะไปเหมามาให้หมด 555+
กล้วยเป็นอะหยังน้ออออออ
-
โอ๊ย
ปรับอารมณ์ไม่ถูกอ่ะ หลากหลายเกิน
แต่ชอบบบบบบบบบบบบบบ
-
โกรธแค่ไหนก็อย่าปล่อยมือกัน นะ
-
ระหว่างตี๋กับหมอกตอนนี้มีความสุขจังโน๊ะ ตี๋รักพี่หมอกและพี่หมอกก็รักตี๋ ทุกอย่างมันดูสวยงามไปหมด
แต่ความสุขนี้ทำไมมันทำให้เรา.....กลัว.... :m17:
เค้าว่ากันว่า “ก่อนพายุจะก่อตัว สีของท้องฟ้ามักสวยงามเสมอ"
ก็ได้แต่หวังให้ทั้งสองคนอดทนและรับมือกับพายุที่กำลังจะเกิดขึ้น
หากต้องเผชิญห่าฝนเม็ดใหญ่ที่กำลังตกลงมา หรือต้องเจอมรสุม พายุกล้าสักเท่าไร
ขอแค่อดทนไว้นะ รอเวลาที่ฝนซา...ฟ้าหลังฝน สวยงามเสมอ..
*แอบเจาะรูกระปุกไม่ให้เหรียญเต็ม*:m14:
-
จริงๆ เวลาพี่หมอกพูด นะ มันจะน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก >.,<
เขิลโว้ยย !!
แต่แอบสงสารพี่หมอก และก็เห็นใจตี๋ด้วย :เฮ้อ:
-
บอกตรงๆว่ากัว ไม่อยากให้ตี๋เจ็บอีก
อย่างให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
...อยากรู้ว่าพี่เมฆพูดอะไร
...ไม่อยากให้ใครเจ็บอีก
เข้มแข็งๆ
-
ให้ตายเหอะ .... อ่านทีไรยิ้มอยู่คนเดียวทุกที =///=
-
ตี๋มีเรื่องไรอ่ะถึงบอกพี่หมอกไม่ได้
กล้วยก็สู้ๆนะมีเรื่องไรก็เล่าให้เพื่อนฟังบ้าง
-
:เฮ้อ: อ่านแล้วมันยิ่งคาใจ อีพี่เมฆมันพูดรายว้าาาาา
กล้วยช่ากล้าแท้ ดีพี่หมอกไม่ติ้บตาย เหอะๆ
-
อูยยยยยยยยย เป็นอะไรคะคุณกล้วย สับสนในตัวเองเรอะ??
ดีนะพี่หมอกจัดให้แค่นั้นอ่ะ :เฮ้อ:
ตี๋อ่า เอาจริงๆก็บอกไปเถอะ ดีหรือไม่ดี แต่มันน่าจะดีกว่าเก็บไว้คนเดียวป่ะ
(เรื่องไรวะ พี่เมฆพูดไรวะ :z3: :z3:)
-
จะบอกว่าหมานมันก็หวานนะ
โดยเฉพาะ"นะ" ของพี่หมอกเนี๊ย ฟังแล้วเขิน :o8:
แต่มันไม่ปลอดโปร่งโล่วงใจนี้สิ มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้ :เฮ้อ:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักอีกแล้วววววว
แต่อ่านไปก็กลัวไปอะเหมือนว่าความสุขงจะอยู่กับเราได้ไม่นานอะไรประมาณนี้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:z2: ชะเเว้บบบ เค้ากับมาแย้ว 555
ไม่ได้เม้นท์หลายตอนมาก เม้นท์ไม่ถูกเลย"นะ"<<แลดูเพราะปะ ฮี่ๆๆ
ทำไมตี๋มันไม่บอกซักทีฟระ ว่าพี่เมฆพูดว่าไร :serius2: อยากรู้อ่ะ เค้าอยากรู้
เดี๋ยวเชียร์ให้พี่หมอกไปหาเฮียเลย
เฮียฮ้งพี่หมอก :man1:
เค้าเปล่าเกรียน :laugh:
-
กรี๊ดด นะ หวานมาก โอยเพ้อพี่หมอก
อุกกี้กล้วย กล้วยคงสับสนสุดพลัง
อยากรู้ไอ้คำปริศนา ที่อิพี่เมฆมันพูดกับตี๋จัง ยังไงก็อย่าปล่อยมือจากกันน่ะ พี่หมอกน้องตี๋
-
รู้สึกอบอุ่น...แต่หนาวลึก ๆ ในใจ
-
กล้วยยยยยยย หนูจะทำอะไรลูกกกกกกกก :z1:
ไม่ต้องจูบตี๋หรอกกกก มาจูบเค้าแทน มามะ
:haun4:
-
บอกมานะน้องตี๋ว่าพี่เมฆพูดอะไรด้วยยยย
-
:jul1: เพลียอิพี่เมฆจริงๆ จะหวานเลยหวานกล้าๆกลัวๆ ฮือ กลัวต้องจากกันแง๊
-
:jul1: เพลียอิพี่เมฆจริงๆ จะหวานเลยหวานกล้าๆกลัวๆ ฮือ กลัวต้องจากกันแง๊
-
ตามอ่านทันแล้ว นั่งถ่างตาตั้งแต่สองทุ่มยังเที่ยงคืน ฮ่าๆๆ
เราเกือบจะพลาดเรื่องนี้ไปซะแล้ว เป็นเรื่องที่มีครบทุกรสชาติจริงๆ
แต่รู้สึกว่ามันจะเศร้ามากไปหน่อย เกือบร้องไห้เพราะสงสารพี่หมอกกับตี๋ไปหลายตอน ฮ่าๆๆ
อ่านไปอ่านมาอยากจะให้อิสองคนนี้มันหนีไปอยู่ด้วยกันไปเลย แอบเพลียเล็กๆ
ปล.อยากได้ ผช.แบบพี่หมอกอ่ะค่ะ พี่หมอกเนี่ยสเปค ผช. ในฝันมากๆ (และคงจะอยู่ในฝันตลอดไปอ่ะ ฮ่าๆๆ)
-
แล้วสรุปว่าไอ้พี่เมฆมันพูดอะไรนะ
-
บอกพี่หมอกเถอะนะตี๋
คนอ่านก็อยากรู้เหมือนกัน :o11:
-
แบบนี้พี่หมอกต้องจูบล้างปากด่วน :o8:
เกิดอะไรขึ้นในสมองตากล้วยเอ่ย o22
-
บรรยากาศมันซึ้งๆเศร้าๆเนอะ สุขได้ไม่เต็มที่ มันเหมือนอั้นๆอ่ะ
อิคุณพี่เมฆมาพูดอะไรกับน้องตี๋กันแน่ มันคาใจอ่ะคุณคนเขี๊ยนนนนนนนนนนน :z3:
เฉลยซะทีเหอะ...นะ (เลียนแบบพี่หมอกเผื่อคนเขียนจิใจอ่อน)
อ่ะ ...นะนะนะ (แถมให้อีก 3 นะเลยเ้อ้า :m13:)
-
งืมๆๆ ช่วงนี้จะว่าเครียดก็เครียด จะว่าหวานมันก็หวานนะ
แต่มันแบบว่าค้างคา เรื่องและปัญหามันคาราคาซัง
จนรู้สึกอึดอัด เหมือนหายใจได้ไม่เต็มปอด อากาศเป็นพิษ
:L2: :pig4: :L2:
-
อิกล้วยเอาไปอีก
:beat: :z6:
ถึงเมาก็ไม่ให้อภัยว้อย
ปากจิ้มลิ้มพริ้มเพราของตี๋น้อยเป็นของชั้น ผัวะ :โป้ก1: โดนพี่หมอกต่อย
เอ๊ยของพี่หมอกย่ะ
:try2:
ชิชะมาเล่นของสูง(?)สมควรตายนะแก
พี่หมอกน่ารัก....นะ
อยากให้พี่หมอกพูดคำนี้...นะ
หมอกรักตี๋...นะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m3:
-
กล้วยนายทำให้งานกร่อย รุ้ตัวมั๊ย ปรึกษานะปรึกษาได้ เเต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
พี่หมอกหวานจัง.....นะ
-
อื้อหือ ตามอ่านรวดเดียวหมดเลยจ้า ลุ้นมากๆเลยนะเนี่ย
อ่านไปตัวแข็งไปยิ่งตอนพี่เมฆมาเนี่ย ชักอยากรู้ . . .
หมอกจะต้องแต่งงานหรือเปล่า หรืออาจจะต้อวไปอยู่เมืองนอก
ทางไหนก็ไม่ดีทั้งนั้นแหล่ะ TwT
ห่างกันนิดเดียวยังจะไม่ไหวเอาเสียเลย
ถ้าเกิดอะไรขึ้นนี่ไม่อยากจะคิดเลย T___T
-
:กอด1:
-
วันนั้นพี่เมฆพูดอะไรกับหมอกอ่ะ
:z3: :z3:
-
พี่หมอกน่ารัก...นะ คึคึ
คนแต่งก็น่ารักเหมือนกัน..นะ
รีบมาลงต่อเร็วๆ ..นะ :impress2:
-
เป็นอะไรที่น่าอึดอัดมาก ๆๆ o18
-
สงสารตี๋มีแต่คนรักคนหลง ฮ่าๆๆ
-
o13 พี่หมอกน่ารักมาก
-
น่ารักมากมาย
ว่าแต่พี่เมฆ ถ้าคุณพี่ว่างก็ไปหาคู่เถอะค่ะ
คุณน้องขอร้อง
-
โดดถีบก้านคอไอ้พี่เมฆสองทีโทษฐานทำครอบครัวหมอก-ตี๋ร้าวฉาน ไอ้พี่บ้า
-
ตามอ่านจบครบ อยากรู้ว่าเรื่องที่พี่เมฆบอกตี๋คือเรื่องอะไร
-
:o8: :o8: :o8:
-
อยากรู้ว่าพี่เมฆพูดอะไรกับตี๋
แล้วกล้วยมันเป็นอะไร
+ 1 นะคะ
-
คุณเพื่อนกล้วยค่ะ
ไปเคลียกับอุกกี้ไป......
มาทำแบบนี้ก็สมควรเจ็บตัวละนะ
ก็พี่หมอกเค้าหวงของไม่รู้หรือ....
-
โดนยำตีนเลยมั้ยกล้วย อยากลองของดีนัก
พี่หมอกแกยิ่งรักยิ่งหวงของแก
ทำไมเหมือนได้กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกลแล้ว
อยากรู้ว่าพี่เมฆคุยไรกับตี๋
อยากให้ตี๊บอกพี่หมอกอะ
-
ความลับนั้นคือ??? :serius2:
-
ว๊าย!!กล้วยจ๋าเค้าขอโทษ เมื่อกี้เผลอตัวหวดขาเข้าซี่โครงข้างซ้ายของกล้วยไปเต็มๆเลย
ไม่ได้โกรธอะไรนักหนาหรอกที่กล้วยจูบตี๋น่ะ เค้าแค่เกิดพฤติกรรมเลียนแบบพี่หมอกเท่านั้นเอ๊งงงงงง(เชื่อดิ่!!) ฮ่าๆ
:กอด1: กอดกัน..นะ :กอด1:
-
ชอบวะ กลับบ้านกันนะ อ๊ายยยยย>_<
จะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย
อ่านไปก็เขินไป อมยิ้มไป
ตี๋แค่หมัดเดียวไม่พอวะ แถมไปอีกเน้นๆสักสิบเลย
พี่หมอกก็กระทืบให้มันจุกไปเลย (โหดไปไหม)
กล้วยค่ะถึงจะหนักใจอะไรแค่ไหน แต่น้องตี่ไม่ใช่คนที่จะมาทำลุ่มล่ามได้นะจ๊ะ
ถ้าแกอยู่ตรงหน้าจะจับกดหัวลงน้ำซะเลย
อ่าาาา เข้าใจพี่หมอกนะค่ะ เขาไม่สบายใจลึกๆ
ส่วนน้องตี๋ก็ไม่สามารถจะเอ่ยออกมาได้
มันเป็นอะไรบีบหัวใจเหลือเกินนนน>O<
รอวันที่มาม่าถ้วยใหญ่จะออกมาค่ะ เค้าจะเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้รอ!!!
-
ตกไปหน้าสองแล้ว แวะมาดัน
รอตอนต่อไปครับ
-
แวะ มารอ + ให้กำลังใจคนแต่ง
:L2: :L2:
-
o13 +1ฝากเนื้อฝากตัวกับเรื่องนี้ด้วยคะ มาได้ถึงกลางเรื่องแล้ว
นายเอกเราปากหมามากมายตลกดี ชอบ
พระเอกก้อปากหนัก ลีลาเยอะ 555
-
เหวยยยยยย ตามอ่านจนทันแล้วเหวย!!
อ่านรวดเดียวจบภายในสามวัน แม่เจ้า
ผู้ปกครองถามใหญ่ว่ามึงนั่งยิ้ม, ทำหน้าบูดอยู่กับอะไร หึ!
แรกๆเกลียดนิสัยพี่หมอก
ที่ชอบพาตี๋ไปหาผู้หญิงคนอื่นๆด้วย
เกลียดที่ยังมีอะไรกับคนอื่น ทั้งๆที่ก็มีตี๋
แต่ก็เข้าใจว่าตอนนั้นตี๋ยังไม่ยอม พี่หมอกเลยหาที่ลง!
แต่พอหลังๆยอมรับเลยว่าหลงรักไอ้คุณพี่หมอก!
ต่อให้ปากร้าย ปากแข็ง เย็นชา บ้าและโหดขนาดไหน
แต่ก็รู้เลยว่ารักตี๋มาก!! มากจนเขินเยี่ยงเป็นอิตี๋ซะเลย ฮ่า~
แต่พอเรื่องมันเริ่มจะไปกันได้ด้วยดี
ไหงมีไอ้พี่เมฆโผล่มาฟ๊ะ!!
ไม่รู้ว่าพี่เมฆจะพูดอะไร แต่อยากให้ตี๋เข้มแข็ง
อย่าทิ้งพี่หมอกไป ไม่งั้นได้ฌาปนกิจพระเอกแน่ TT___TT
คนเขียนมาสาบานก่อนเร็วว่าเรื่องนี้จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ฮ่าาาาาาาาา
รอจ๊ะรอ :)
-
วันนี้จะมาไหมน้ออออ
-
ชอบไม่ชอบไม่รู้
รู้แต่ว่าอาสาทำสารบัญไปให้สองตอนนะคะ
แล้วจะรออ่าน อิอิ
-
รอพี่หมอกมาเติมเงินค่า เงินหมด 55555 คิดถึงแล้วน๊า พี่หมอก-น้องตี๋ และไอ้กล้วย(!)
-
แวะมา(กด)ดันเช่นเดิม
ตกหน้าสองแล้ว 555
-
อย่าทะเลาะกานนน เค้าใจไม่ดี :sad4:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านแหละ ขอบอกว่าชอบมากกกก
ผู้ชายแบบพี่หมอกหาได้ที่ไหนค้าา
-
ชอบที่พี่หมอกหวงตี๋ อยากรู้ด้วยอ่าว่าความลับที่ว่คืออะไร
จาใช้ที่เดาไว้มั้ย รีบมาต่อน้าคะ >.<
-
ขออภัยคนแต่งที่มาเม้นตอนที่ 8 อ่านผ่านตอน 8 แล้ว
ตอนที่ 8
“ชุดนอนมึงเซ็กซี่ดีนะ” <<< หลุดขำกับตี๋ หมอกกกก!! เอ็งนี่มัน 555
อ้าวๆๆๆ ปิ๊กกกกกก ไม่ได้ๆๆๆ ห้ามยุ่งกะตี๋น่า! ปกป้องตี๋ให้หมอกเต็มที่ ฮิๆ
ตอนที่ 9
หรือมันจะหลอกกูไปขายวะ ยิ่งหล่อๆอยู่? <<< ตี๋มั่นใจให้ตัวเองนะดีแล้ว (กัดฟันพูด)
“แล้วผมเป็นอะไร” <<< ตอบไปซีหมอกลูกพ่อ! เงียบทำไมครับ? (กูเป็นลูกตอนไหน/หมอก)
ตี๋น่าร้ากกกกกกกก ไม่ไหวจะเคลียร์ น่ารักจริงๆ!!! หมอกลูกพ่อทนได้ไง!!!?
“โอ้ย หวงยิ่งกว่าเหี้ยหวงไข่” <<< กดไลค์ ชอบประโยคนี้จริงๆ เหี้ยหวงไข่!!!
“พี่หมอกใจดีอ้ะ ตี๋ชอบ” <<< ตี๋ถ้าจะพูดแบบนี้ระวังตัวดีๆ นะ หมอกลูกพ่อกดโล้ด!!! (โบกธงเชียร์)
“มึงนี่...น่ารักหว่ะ” <<< หมอก ลูกพ่อออออ!!! ทำได้ดีมากกกกก โบกธงเชียร์ต่อไป~
“กูไม่ไปไหนหรอก กูจะอยู่กับมึง” <<< อีกประโยคของลูก ทำแอคแทคพ่อมาก หมอกเอ๊ย!! เยี่ยมลูก เยี่ยม!!!
ตอนที่ 10
“ตัวอะไรไม่รู้ แต่กูรู้ว่ามันหล่อ” <<< หมอกลูกพ่อ มันเป็นเรื่องจริง พ่อให้อภัย 555
สงสารตี๋ เฮ้อ~ รู้สึกชอบเฮียขึ้นมานิดหน่อยแฮะ ฮ่าๆๆๆ เริ่มเอียงๆ จากหมอกแหละ (พ่อขอโทษ T-T)
ตกลงปิ๊กมันชอบตี๋น้อยแน่ๆ!! ไอย๊ะ จะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย หมอกลูกพ่อ!! เอ็งไปไหนล่ะเนี่ย!!!?
ตอนที่ 11
“กูก็เอากับเขาในรถ มึงได้กลิ่นน้ำหอมใช้ไหม?” <<< หมอก พ่อตกใจในคำพูดของลูก ลูกจะตรงไปไหนวะครับ!!?
หมอกคิดถึงจิตใจของตี๋น้อยบ้างสิลูกเอ๊ย แกเล่นพูดจบแบบนี้น่ะ ขนาดพ่อยังสงสารตี๋มันเลย!
ตอนที่ 12
หมอกกกกกก เอ็งใจเย็นๆ หน่อยสิวะ ไอ้ลูกพ่อเอ๊ย เย็นและนิ่งให้ได้เหมือนหน้าแกสิวะ!!
หรือว่าไอ้ปิ๊กมันพูดอะไรขัดใจลูก บอกพ่อมา!! พ่อจะตามไปกระทืบมันให้เอง (อืมฮึ กล้าเหรอวะ?)
ตอนที่ 13
รู้สึกอยากจะกินสปาเกตตี้ของลูกหมอก สำเร็จรูปก็ไม่ว่า พ่อกินได้หมด 555
ตอนที่ 14
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!! พ่อไม่เข้าใจหมอกเลย!! หมอกทำแบบนี้กับตี้น้อยได้อย่างไง!!!?
นางขวัญนั้นก็เหลือเกินนะเธอ! ชวนไปต่อหน้าต่อหน้า สุดท้ายแล้ว พ่อไม่เข้าใจหมอก!! พ่อไม่ปลื้ม!!
ตอนที่ 15
“เมื่อคืนกูหลับ กูลืมดูบอล” <<< ตลอดตอนพ่อดราม่าจะร้องไห้แต่พอเจอประโยคนี้ของตี้น้อย พ่อไปไม่เป็น!
ฮือออออออออออออออ!!!!!!!!! ตี้น้อยพ่อร้องไห้ตามเลยเห็นไหม!!? หมอก ลูกพ่อออออ เอ็งอยู่ไหนนนน!!!?
พักยกก่อนดีกว่า แล้วจะมาอ่านต่อนะคร๊าฟฟฟฟ
ปล.ยาวมาก 555
-
Coin 39
ผมเคยคิด
คิดว่าอะไร เป็นสิ่งที่ผมอยากได้มากที่สุดในชีวิต
ไม่ใช่เงินทอง ไม่ใช่มือถือหรูๆ หรือรถสักคันที่ผมได้แต่มองจนสุดสายตาตามท้องถนน
แล้วมันคืออะไรกันหล่ะ? ที่ผมต้องการ
สิ่งนั้นซื้อหามาไม่ได้ด้วยเงิน หรือสิ่งของใดๆ
ใจ
มีเพียงใจเท่านั้น ที่ซื้อสิ่งที่ผมต้องการนี้ได้…..
……………………………
…………………….
ผมนั่งมองมันมาสักพักแล้ว มันนั่งนิ่ง ไม่ขยับ แต่ถ้ามองดีๆจะเห็นว่าอ่านหนังสือเขม็งอยู่ ใกล้จะสอบอีกแล้วครับ จะหมดปีการศึกษานี้แล้ว พอๆกับผม ที่นั่งจมอยู่กับโมเดลที่พื้น งานเป็นล้านที่ยังแก้ไม่เสร็จ แต่ก็ไม่มีอารมณ์จะทำต่อ
“พี่ ไปเที่ยวกัน”
เงียบ
เงียบเสียจนผมต้องพูดอีกครั้ง คิดว่ามันไม่ได้ยิน
“มึงว่างนักหรือไง งานไม่มีหรอ ชวนกูอยู่ได้”
“โหยพี่ ผมทำจนมือหงิกแล้วเนี่ย อยากไปพักบ้าง นะนะนะ”
“อาทิตย์ที่แล้วก็พึ่งไปเชียงใหม่ อาทิตย์นี้มึงอยากไปไหนอีก”
เห็นมันทำหน้าเบื่อๆก็อดคิดไม่ได้ว่าจริงของมันครับ
อาทิตย์ที่แล้ว พวกผมแอนด์เดอะแก็งค์พึ่งจะไปแอ่วเชียงใหม่ก็หมาดๆ อากาศหนาวบ้างไม่หนาวบ้าง ชวนให้มึนๆ ขากลับ ซื้อสตอเบอรรี่กลับมาฝากที่บ้าน เฮียกลับหาว่าผมซื้อมะนาวมา มันความผิดผมหรอวะที่สตอเบอรรี่เปรี้ยวหน่ะ!!
“ไปไหนก็ได้”
“แล้วทำไมไม่อยู่บ้าน”
“ผมอยากไปเที่ยว….กับพี่”
“……”
มันไม่ตอบ วางปากกาในมือแล้วลุกออกจากโต๊ะไป
“พี่จะไปไหนอ่ะ?”
“กูจะไปอาบน้ำ มึงอยากไปไหนก็คิดไว้”
ผมข้างหลังพี่หมอกเริ่มยาว
ยื่นมือออกไป หลับตาลงข้างนึง เห็นพี่หมอกตัวพอดีเท่ามือ ใช้นิ้วสะกิดเอวตัวพี่หมอกที่เดินไปมา ก็เห็นมันหันมามอง “เล่นอะไร?”
“เปล๊า พี่อย่าเดินโป๊ไปมาดิ น่าเกลียดหว่ะ ฮ่าๆๆ”
“กูจะใส่แต่ผ้าขนหนูเดินในบ้านตัวเองไม่ได้หรอไง” เลยกลายเป็นว่าแทนที่มันจะรีบๆเข้าไปอาบน้ำ แต่กลับลงมานั่งข้างๆผม พอจะพูดตอบก็ถูกกดจูบเบาๆ “พี่…” ริมฝีปากถูกเปิดออก ลิ้นเกี่ยวเข้าหากัน ไม่อยากหลับตา เลยเห็นว่าพี่หมอกก็มองตอบกลับมาเหมือนกัน
“…กูว่าวันนี้ไม่ต้องออกไปไหนหรอก”
“พี่ ไปอาบน้ำไป”
มือลูบไปตามหลังพี่หมอก กลิ่นแบบนี้ สัมผัสแบบนี้ หลับตาลงก็ยังจำได้
มีกลิ่นแป้งติดอยู่อ่อนๆที่ตัวพี่เขา
พี่หมอกทำหน้าเบื่อ หอมแก้มผมแรงๆจนตัวเอนลงแทบจะล้มลงกับพื้น ผมยิ้มตอบ ก่อนที่จะลุกออกไป
เฝ้ามองแผ่นหลังของพี่หมอกแบบนี้….
รอยยิ้มผมลดลงช้าๆ โดยที่ไม่รู้ตัว
…………………………
………………….
“เชี่ย”
“ร้อนหรอพี่?”
“ทำไมต้องมาที่แบบนี้วะ โคตรร้อน”
“พี่ ใจเย็นๆ เดี๋ยวผมพัดให้”
“…เหยิบมาใกล้ๆหน่อยดิ”
ความผิดผมเองครับ ที่ลากมันมาเที่ยวสวนสนุกแบบนี้
แถมไอ้เครื่องเล่นที่ผมอยากเล่น ก็ต้องต่อคิวอย่างยาว ไม่แปลกหรอกที่พี่หมอกจะหงุดหงิด เสื้อสีขาวของมันชื้นเหงื่อจนแนบติดตัว เห็นสาวๆมองอยู่หลายคน ผมใช้ไอ้โบว์ชัวร์ที่เขาแจกมานี่แหละครับ พัดให้พี่หมอกมัน เหงื่อไหลท่วม เปิดกระเป๋าสะพายที่ผมพกมาด้วย หยิบทิชชู่ขึ้นมาให้ แต่มันไม่หยิบไป
“เช็ดให้กู แล้วกูจะยกโทษให้”
“ยกโทษเรื่องไรอ่ะ?”
“เรื่องที่มึงพากูมาร้อนขนาดนี้”
“…ผมว่านะ พี่อยู่กับผมมากๆ สักวันพี่ต้องเป็นง่อยแหงเลย ไม่ทำอะไรเอง ผมทำให้ตลอด”
มันไม่ตอบอะไร แต่พอมันกอดคอยืนด้วยกันแบบนี้ ยิ่งรู้สึกว่ามาคงขี้ร้อนเอามากๆ เช็ดปาดๆ จนทิชชู่ชุ่ม พัดกระดาษให้มัน หน้ามันแดงไปหมด
ได้ยินเสียงพูดคุยซุบซิบดังมาจากข้างหลัง ไม่ได้สนใจอะไร “พี่กินน้ำไหม?”
“มึงซื้อมา?”
“เปล่า เดี๋ยวผมไปซื้อให้”
มันส่ายหัว มองไปข้างหน้า แถวยังอีกยาว คนเยอะเพราะเป็นวันอาทิตย์ ลูกเล็กเด็งแดงแห่กันมาเล่นยังกะของฟรี เสียงเด็กโวยวาย เสียงพ่อแม่ร้องโอ๋ดังเต็มไปหมดตั้งแต่ทางเข้า วัยรุ่นก็มี มาเที่ยวกันเป็นกลุ่มบ้าง มาเป็นคู่บ้าง
เปิดดูในกล้อง มีรูปผมกับมันเต็มไปหมด ป่านนี้คงจะเต็มคอมแล้ว เพราะให้มันเอาลงคอมให้ ผมเริ่มถ่ายรูปเก่งขึ้น ว่างๆก็ให้พี่เต๋าสอนถ่ายรูปให้ พี่หมอกบอกถ้าถ่ายรูปสวยๆเมื่อไหร่จะซื้อเลนส์ใหม่ให้เป็นของขวัญ ที่ห้อง รูปที่มันไปอัดมา ผมใช้คลิปหนีบกระดาษหนีบไว้กับเชือกเล็กๆ ขึงอยู่ที่ผนังเหนือหัวเตียง ตอนแรกก็แค่ไม่กี่รูป แต่ตอนนี้มันเยอะจนเต็มผนังไปหมด
จากห้องที่เคยว่างเปล่า เริ่มมีของใช้ของผมปนเข้ามา จนตอนนี้ ห้องที่มันเคยบอกว่ามีเพื่ออยู่เฉยๆ ไม่ใช่เป็นบ้าน มันก็พูดออกมาแล้วว่าเป็นบ้านของมัน มีที่ที่ให้กลับ ออกไปเรียนด้วยกัน กลับบ้านพร้อมกัน หรือถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งออกไปไหน ก็รู้ได้ว่ามีอีกคนรออยู่
“…พี่หมอก”
มันหันมามอง
เห็นหน้าตัวเอง สะท้อนออกมาที่แว่นกันแดดสีชานั่น
สายตาที่กำลังบอกอะไรบางอย่าง ที่พูดออกมาไม่ได้
มันจะรู้หรือเปล่านะ? พี่หมอกจะรู้สึกอะไรหรือเปล่า?
ผม…
ผมอยากพูดออกไป คำที่มันรอฟังอยู่…
“ถึงคิวเราแล้วพี่ ไปเล่นกันเถอะ…”
……………………………
…………………..
เล่นรถไฟเหาะ พี่หมอกกลับบ่นแค่ว่าปวดคอ ไม่เหมือนกับผมที่โลกหมุนติ้วไปหมด พอลงมาถึง ก็ต้องวิ่งเข้าไปกอดม้านั่ง นอนเอนตัวลง “มานอนตัวร้อนๆทำไม ตรงนั้นร่มทำไมไม่ไป”
อยากตอบว่าไกลไป แต่รู้สึกเหมือนถ้าพูดอะไรออกไป คงได้อ้วกพุ่งเป็นน้ำพุ เลยสงบปากสงบคำ พี่หมอกไม่นั่ง แต่ยืนอยู่อย่างนั้น อยากถามทำไม แต่พอคิดสักพักก็รู้เหตุผล
เงาของพี่หมอก ทาบลงมาบนตัวผม
พี่หมอกที่ขี้ร้อน เหงื่อหยดลงมาจนถึงมือผมที่ทิ้งออกไปนอกตัวม้านั่ง ยืนใช้ตัวเองบังแดดให้ผม
“เอาน้ำไหม…”
ผมพยักหน้า พี่หมอกดูเหมือนจะลังเลอยู่สักพัก แต่ก็เดินออกไป มองเห็นแต่รองเท้าที่กำลังเดินไกลออกไป ปวดหัว ไม่น่าเล่นหาเรื่องใส่ตัว เฮียเคยบอกไว้ว่ารถไฟเหาะก็เหมือนมิ้วค์เช้ค เข้าไปหมุนอยู่ในเครื่องปั่น ออกมาก็เขย่าต่อ กว่าจะได้กิน ก็เละเสียจนนึกสภาพก่อนหน้านี้ไม่เจอ
พี่หมอกซื้อน้ำเปล่ามาให้ผม ส่วนตัวเองก็เปิดกระป๋องโค้กกิน นั่งพักสักครู่จนหายดีก็ตะลุยเล่นอย่างอื่นต่อ
ที่น่าขำคือพี่หมอกไปยืนหาวอยู่ในบ้านผีสิง พอๆกับผม ที่เดินผ่านเข้าไปแล้วเดินผ่านออกมา บางจุดแค่น่าตกใจ ผมแค่อยากรู้เฉยๆว่าอะไรทำให้บ้านผีสิงมีเสียงกรีดร้องดังออกมาตลอดเวลา สาวๆกลุ่มข้างหน้าผมแทบไม่ยอมเดิน กอดกันกลมดิ๊ก ตัวสั่นเหมือนผีเข้าซะเอง พี่หมอกทำหน้ารำคาญ เดินฝ่าผู้หญิงพวกนั้นมา เห็นบางคนเกาะตามพี่หมอกมาด้วย ผมเอาแต่ขำ ขำหน้าพี่หมอกวะ ยิ่งกว่าปลิงเกาะตัว ฮ่าๆๆๆ
เล่นรถบัมบ์ พี่หมอกแม่งโหดร้ายที่สุด ไล่ขับบี้ผมอย่างเดียว เล่นเอาผมคอเคล็ด ผมแค่ขับหนีพี่หมอกอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว หันไปตะโกน “พี่โรคจิตหรอวะ ชนแต่ผมอ่ะ!!” มันไม่ตอบ หัวเราะหึหึ กว่าจะเล่นจบ ลงมาผมเอียงหัวไปมา ได้ยินเสียงกระดูกลั่นไปหมด
“พี่แม่งใจร้าย ผมไม่ได้ชนคนอื่นเลย หนีพี่อย่างเดียว แค้นไรผมหนักหนาวะ”
“คิดไรมากวะ”
“ผมเจ็บไหล่อ่ะ”
“ชนแรงขนาดนั้น?”
“เออดิ พี่นึกว่าพี่ขับเยลลี่ชนผมหรอ”
มันยกมือขึ้นบีบไหล่ผมเบาๆ ตอนแรกผมหดไหล่หนี ตกใจดิ อยู่ๆก็เอามือมาวาง พอหันไป เห็นมันทำหน้าเฉยๆเหมือนไม่สนใจอะไร แต่บีบไหล่ตรงที่ผมปวด “สบายหว่ะพี่ หาที่นั่งนวดเลยเหอะ ผมเมื่อย”
“ไรของมึง”
“พี่นี่นวดเก่งหว่ะ หลับตานี่คงนึกว่าหมอนวดอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“นวดด้วยตีนไหม กูเก่งนะ”
“อย่าเลยหว่ะพี่ ผมยังอยากตื่นมาดูโลกต่อ”
ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้ม เล่นไปได้ไม่กี่อย่างเพราะคนเยอะ เลยไปต่อแถวยิงปืนกิ๊กก็อกมาแทน ผมยิงแล้วได้แค่สมุดกับดินสอกังๆมาสองแท่ง พี่หมอกยิงได้ตุ๊กตามาตัวหนึ่ง กะเก็บไปฝากน้องฝน โคตรเก่งเลยหว่ะ
ให้พี่หมอกถือตุ๊กตา แอบเต๊ะท่าถ่ายรูปไปอีกรูป คนดูดีทำอะไรก็ไม่ผิดจริงๆ มันดูโดดเด่นกว่าคนอื่นๆ ต่อให้ยืนอยู่เฉยๆก็หาตัวได้ไม่ยาก
ผมแวะไปที่บ้าน ม๊าชวนให้กินข้าวเย็นด้วยกัน แต่ผมปฏิเสธไป เฮียนั่งอยู่ที่เก้าอี้ อ่านหนังสืออยู่ คงใกล้จะสอบแล้วเหมือนกัน เห็นเฮียเงยหน้าขึ้นมอง ผมมองตอบ แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
พี่หมอกไม่ได้เข้าไปในตัวบ้าน ยืนพิงรถรอ มองไปที่ท้องฟ้าซึ่งกลายเป็นสีดำสนิท ผมมองภาพนั่นเงียบๆอยู่ที่หน้าบ้าน รู้สึกเหมือนพี่หมอกกำลังจมอยู่กับความคิดตัวเอง เลยยังไม่ได้เดินเข้าไป
“ตี๋ …ขอคุยอะไรหน่อยดิ”
“….ไปคุยกันที่ห้องได้ไหม”
เฮียพยักหน้า เลยเดินตามเฮียขึ้นไป
พี่ฟินไม่อยู่ เห็นว่าไปค้างหอพี่เพรช สงสัยจะช่วยกันทำโปรเจคต์ เฮียนั่งลงกับเตียง ผมเลยไปยืนพิงอยู่ที่เก้าอี้
“…ตี๋มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเปล่าวะ”
“…..”
“พูดออกมาเหอะหว่ะ เฮียอึดอัดแทนมึง”
“เฮีย ตี๋ไม่รู้จะพูดไงวะ”
“….เฮียไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร แต่ตัดสินใจให้ดีที่สุดก็แล้วกัน”
ผมพยักหน้า เฮียพูดต่อ “ตี๋ บางปัญหามึงใช้สมองตอบไม่ได้หรอกนะ ตี๋ต้องใช้นี่” เฮียจิ้มนิ้วเข้าที่หน้าอก หมายถึงสิ่งที่เต้นอยู่ ลึกลงไป “ต้องใช้ใจตอบ”
“เฮียรู้ได้ไงวะ…ว่าตี๋มีเรื่องไม่สบายใจ”
“เพราะเฮียเลี้ยงมึงมา คิดอะไรทำไมเฮียจะไม่รู้”
“อืม…”
“ม๊าบอกให้เฮียดูตี๋ให้ดีๆ ม๊ากลัวมึงเสียใจ”
“ม๊ารู้?”
“ไอ้หมอกเข้าไปบอกเองเลย มันไม่เคยบอกมึงหรอ”
ผมส่ายหน้า
“…เฮียว่ามันรู้ทุกเรื่อง แต่แค่บางเรื่องมันไม่เคยพูดออกมา”
ทั้งห้องเงียบไปสักพักหนึ่ง ได้ยินเสียงที่คล้ายกับเสียงจั่กจั่น ไม่ได้เปิดไฟ เหมือนรู้ว่ามันคงเป็นการพูดคุยเพียงสั้นๆ มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นรถสีดำจอดอยู่ แต่มองมุมนี้ไม่เห็นพี่หมอก
“…ไม่ว่าเลือกอะไร เลือกให้ดีที่สุด เลือกในทางที่ตัวเองคิดว่าถูก ไม่ใช่ตามความคิดคนอื่น ตี๋ บางครั้งมึงก็ต้องเห็นแก่ตัวบ้าง”
พี่หมอกก็เคยพูดแบบนี้
ให้ผมเห็นแก่ตัว
ถึงทุกวันนี้ บางครั้งผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงมีแต่คนบอกให้ผมทำแบบนั้น เพราะทุกครั้ง ผมก็ทำตามสิ่งที่ตัวเองคิด อาจมีคิดถึงคนอื่นบ้าง แต่ก็เลือกตามสิ่งที่ตัวเองถูกต้อง
หรือสิ่งที่คิดว่าถูกต้องมันยังไม่เพียงพอ..
“…เฮียหวังว่าคำตอบที่มึงคิดอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร จะเป็นสิ่งที่ตี๋ทำลงไปแล้วไม่เสียใจทีหลัง”
คำตอบที่ยังลังเล วนอยู่ในความคิดผม..มันจะเป็นสิ่งเดียวกับที่เฮียพูดถึงหรือเปล่า…
คำตอบนี้คงมีแต่เวลาที่จะตอบผมได้…
……………………………
………………..
-
……………………………
………………..
“ไอ้ตี๋ มึงมีเรื่องอะไรรึเปล่าวะ”
“ห้ะ? ไมวะ”
“หน้ามึงเหนื่อยมาก”
“กูก็นั่งตัดโมถึงตีสอง แล้วก็ตื่นขึ้นมาสอบพร้อมพวกมึงไง”
“เออ ก็เหมือนกันนั่นแหละ ต่างกันไงวะ แม่ง คณะนี้โคตรบั่นทอนชีวิตกูเลย กูนึกว่าแม่งจะชิวกว่านี้ซะอีกตอนกูสอบเข้ามา ขอบอก กูคิดผิด แต่กูก็ชอบหล่ะวะ”
“เออ มึงหน่ะมาโซไอ้กล้วย”
ปวดหัว
เห็นแสงสว่างจ้าๆของตอนกลางวัน ก็ต้องหรี่ตาลง
ถือบอร์ดไว้ในมือ ไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาหลายคืน เห็นข้อสอบ บางทียังอ่านโจทย์ไม่รู้เรื่องก็หมดเวลาสอบซะงั้น กินน้ำมากๆจะได้สดชื่นตามที่ไอ้โจ๋บอก เสือกปวดฉี่ในห้องสอบอีก ยิ่งกว่านรกชัดๆวันนี้
“เอาว่ะ ไม่เป็นไร แม่ง สอบเสร็จเมื่อไหร่ กูจะได้หมดเวรหมดกรรม ก้าวขึ้นสู่ปีหน้าอย่างสงบสุข วุ้ย ขอให้หลานกูเป็นผู้หญิงสวยๆขาวๆน่าเจี๊ยะหน่อยเถอะ เจอกระเทยล่ำๆมาจะปีแล้วสาส”
“เอ้า กูนึกว่ามึงชอบ” เสียงไอ้เคิ่ลดังขึ้นมา ไอ้กล้วยเลยย้ายเป้าหมายไปปะฉะดะกับเจ้าพ่อติสต์แทน ไอ้โจ๋ไม่พูดอะไร นั่งทำงานระยะสุดท้ายอยู่ข้างๆ
จริงสิเนอะ กำลังจะขึ้นปีสามแล้ว ช่วงชีวิตปีสองกำลังหมดลง
ยาวนาน เหมือนมากกว่าหนึ่งปีด้วยซ้ำ
เกิดเรื่องหลายๆอย่างในเวลาสั้นๆ เสียจนทุกอย่างในชีวิตเปลี่ยนไปจนเกือบหมด จำเค้าเดิมแทบไมได้
“ไป ไปสอบต่อกันเหอะวะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว”
เวลา..
เมื่อเวลานั้นมาถึง…
โทรศัพท์ดังขึ้นในความเงียบ มองหน้าจอมือถือเก่าๆ ชื่อที่แสดงขึ้นบนนั้น เร่งให้ผมรีบตัดสินใจ
พี่เมฆ….
………………………………….
………………………
นาฬิกา
กำลังหมุนกลับ…
“นอนไม่พอไปสอบ เป็นไง”
“…..”
“กูบอกแล้ว ให้นอน เคยฟังกูที่ไหน”
“…..”
“ไอ้ตี๋”
“……”
“…ทำไมไม่ตอบกู”
“พี่”
ในห้องดูอึดอัด หรืออาจจะเป็นแค่ความคิดของผมเพียงคนเดียว
พี่หมอกขมวดคิ้ว คงกำลังงง
ข้างนอก ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ เพราะผมนั่งทำงานต่อกับไอ้โจ๋ ถึงได้กลับมาดึก พี่หมอกก็ต้องอยู่รอ
…แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าเห็นแก่ตัว
“….พี่หมอก”
“อะไร”
“….”
“มีอะไรก็พูดมา”
“ผ…ผมไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง”
“…..”
มองข้ามไหล่พี่หมอกไป เห็นรูปถ่ายเราสองคนเต็มไปหมด
ความทรงจำที่สร้างร่วมกัน มากมายเสียจนจำทุกอย่างไม่ได้หมด
ก้มหน้าลงต่ำ
“….ผมอยากหยุด”
“หยุดอะไร”
“หยุดทุกอย่าง”
“…….มึงหมายความว่ายังไง”
“ผมไม่อยากอยู่กับพี่แล้ว”
“…มึงล้อเล่นใช่ไหม?”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น”
เคยพูดประโยคนี้ออกไปครั้งหนึ่ง
ตอนนั้นความรู้สึกมันยังไม่ชัดเจนเสียขนาดนี้ ความเจ็บปวดเมื่อครั้งนั้น เทียบกันไม่ได้เลย…กับ ณ เวลานี้
“มึงพูดอะไร กูไม่เข้าใจ”
“พี่อย่าเดินเข้ามานะ!”
พี่หมอกหยุดเท้าไว้
ถ้าเป็นเมื่อก่อน คงจะเดินก้าวเข้ามาถึงตัว บีบหัวไหล่ เค้นหาคำตอบ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ อาจจะกอดผมเอาไว้
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิด
ผิด…ทุกอย่างมันผิดมาหมดตั้งแต่แรก
“…ผ..ผมอยากเลิกกับพี่”
“..ทำไม? กูไม่เข้าใจ นี่มึงกำลังพูดอะไร”
“ผม…หมายความว่าแบบนั้น”
พื้นพร่ามัว
ร้อนไปทั้งตา
โดยที่ยังไม่ทันคิดอะไร น้ำตาก็หยดลงแก้ม
ไม่ จะร้องไห้ไม่ได้ ต้องไม่มีน้ำตา… ก้มหน้าลงต่ำ ซ่อนใบหน้าไว้ ไม่อยากให้เห็น ไม่อยากให้รู้ ว่าคิดอะไรอยู่
ไม่อยากให้รู้…ว่าผม…
“…ผมอยากเลิกกับพี่ ผมไม่อยากอยู่กับพี่อีกต่อไปแล้ว”
“พูดแบบนี้ กูไม่ตลก”
“เลิกกันเถอะ…พี่เลิกกับผมเถอะ”
“มึงพูดเหี้ยไรออกมา!! เลิกหรอ? เลิกอะไร? จะบอกให้กูเลิกอะไร? เลิกรักมึงแบบนั้นหน่ะหรอ..คือสิ่งที่มึงต้องการ… ตอบกูมาสิ กูบอกให้ตอบไง!”
เสียงดังก้องในห้อง
ดังก้องในใจ..
“…เลิกรักผม…เลิกทุกอย่าง”
“มึงพูดอะไรออกมามึงรู้ไหม…”
“…ผมรู้”
“เพราะพี่เมฆ? พี่เมฆใช่ไหมที่ทำให้มึงพูดแบบนี้ออกมา ใช่เรื่องที่มันพูดกับมึงหรือเปล่า? มันพูดว่าอะไร บอกกูมาสิ!”
พี่หมอกลนลาน
พูดวนไปมาเหมือนคนเรียงความคิดไม่ได้
“มันไม่เกี่ยวกับพี่เมฆ ผมตัดสินใจเอง”
“มันบอกอะไรมึง! พูดมาสิ!”
ถูกคว้าไหล่ไว้ พี่หมอกขมวดคิ้ว รู้สึกเหมือนกำลังจะร้องไห้ แต่คงแค่คิดไปเอง ดูเหมือนคนทำอะไรไม่ถูก ผมเงยหน้าขึ้น หน้าพี่หมอก…มองเห็นไม่ชัด พยายามกลั้นเอาไว้ กลั้นน้ำตา
“…เรื่องที่กูต้องไปเรียนต่อใช่ไหม”
ตัวเย็นไปหมด
“พี่รู้?”
“ทำไมมึงคิดว่ากูไม่รู้”
“พี่เมฆบอกไม่ได้บอกพี่”
“มันกลับมา มันต้องมีเหตุผล บ้านเราพี่น้องอยู่รวมหน้ากัน มันแปลว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น”
“…..”
“มันกลับมา..กูก็ต้องไป”
…พี่ต้องไป
ไปในที่ที่ผมตามไปไม่ได้ ไปในที่ของพี่ ที่ห่างไกลจากผม
กลับไปอยู่ในสถานที่ที่พี่ควรอยู่
“…นี่ใช่ไหม?! เหตุผลที่มึงจะขอเลิกกับกู”
ผมไม่ได้พยักหน้า ไม่ได้ส่ายหน้า
พี่หมอกรู้ทุกอย่าง แต่แค่ไม่พูดออกมา เหมือนที่เฮียพูดไม่มีผิด พี่หมอกรุ้ทุกอย่าง
เจ็บ..
เหมือนมือพี่หมอก โอบรอบหัวใจผมอยู่ ค่อยๆบีบมือแรงขึ้น จนเจ็บ เจ็บไปเสียหมด
“กูไม่ไป”
“พี่ต้องไป”
“กูไม่ไป กูจะไม่ไปในที่ที่ไม่มึง”
“….มันไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น…ผม..ผมแค่อยากเลิกกับพี่”
“มึงโกหก…มึงโกหกกู”
“ผมไม่ได้โกหก”
“มึงพูดออกมาสิ…ว่าที่ผ่านมาทั้งหมด ถ้าไม่เรียกว่ารัก มึงเรียกว่าอะไร!”
ผมรักพี่
ปากพูดออกไป…
“….ไม่ได้รัก….”
น้ำตา…
ไม่มีน้ำตาไหลออกมา
มีเพียงมือที่สั่นเทา หมดแรงยืน ทรุดเข่าลงกับพื้น ทรุดลงที่เท้าของพี่หมอก ราวกับอ้อนวอน
“ผ..ผมไม่ได้รักพี่ ไม่…. ไม่เคยรัก”
พี่หมอกยืนอยู่ตรงนั้น
ไม่ได้ดึงผมขึ้นมา ไม่ได้กดผมให้จมลงไปกับคำโกหกที่แสนเจ็บปวดนี้
“ผ…ผมก็แค่อยากได้เงินใช้หนี้…ก็เท่านั้น”
กำมือแน่น จิกจนเจ็บ กัดริมฝีปากไว้ บังคับไม่ให้เสียงสั่น
คำโกหกที่ผมเจ็บปวด ราวกับคำพูดเหล่านั้น มันย้อนกลับมาทำร้ายผมเอง
ทั้งๆที่ผม..
รัก
รักพี่เสียจนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
อาจฟังเป็นเรื่องโง่ แต่นี่คือความเห็นแก่ตัวของผม
ผมอยากให้พี่หมอกกลับไปอยู่ในที่ของตัวเอง
ถึงแม้ตอนนี้พี่อาจจะคิดว่ามันเป็นทางที่พี่ไม่ต้องการ แต่สักวันหนึ่ง ทางนั้น จะเป็นทางของพี่
“…มึงโกหก”
เสียงนั่น เหมือนลอยออกมาจากที่ไกลๆ
“….กูรู้ มึงโกหก….”
ผมโกหก…
แม้กระทั่งตัวเอง
โกหกแม้แต่ใจตัวเอง
ผมคงไม่มีคุณค่าพอที่จะดูแลคำว่ารักของพี่เอาไว้
“..เพราะกูเป็นติวากุลหรอ? เพราะกูมีหน้าที่ที่กูต้องทำ มึงเลยทิ้งกูไปอย่างงั้นหรอ?”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
“แล้วมันเป็นแบบไหน! ถ้าคำว่ารักไม่พอ แล้วมึงยังต้องการอะไรอีก แค่นามสกุลบ้าๆนี่ มึงอยากให้กูทิ้งกูก็ทิ้งได้ แต่อย่ามาพูดว่าไม่รักกูแบบนี้….”
“…พี่ทิ้งความเป็นติวากุลไม่ได้หรอก เพราะมันคือตัวของพี่ พี่จะทิ้งความเป็นลูกได้หรอ? พี่ทิ้งความเป็นน้อง ความเป็นพี่ได้หรอ?”
“….กูทิ้งได้ทุกอย่าง…”
ผมหลับตาลง ไม่อยากจะได้ยินอะไรอีก
คำเหล่านั้น กรีดลงไปช้าๆบนใจของผม ที่กำลังเต้นอ่อนลงทุกที
“….ถ้ามึงต้องการ…ไม่ว่าอะไรกูก็จะทำ”
เสียงพี่หมอกสั่น..
ผมไม่เงยหน้าขึ้นไปมอง ไม่มีแรงพอที่จะทำอะไรแบบนั้น..
“…ต่อให้พี่ไป..ผมก็ไม่เสียใจ”
“หยุดโกหกกู…..หยุดโกหกกูซักที”
เสียงนั่น สั่นขึ้นเรื่อยๆ…
“…ถ้าพี่รู้ว่าเป็นคำโกหก ก็ได้โปรดเชื่อคำโกหกของผมซักครั้งเถอะ….”
……………………………………
…………………………….
[Coin 39 : complete]
[6.01.55]
(http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQKWvK1GHjiO8ILaDssfTvD7rOgucy-0l8MTk6UqDvkzFYGiMfv)
กระปุกรอเหรียญสุดท้าย...
-
ดีใจมาเม้นท์แรก สักที
แต่ทำไมเศร้างี้อ่ะ
แง้ น้ำตาไหลพราก
พี่หมอกจะไปไหนอ่ะ เอาตี๋ไปด้วยดิ
อย่าเลิกกันนะ เสียใจ T___T
-
ไอยะ เส้า มาม่าชามโตเลย
ขอกระทืบอีพี่เมฆเถอะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้
ความสดใสไปไหนหมดด มืดหม่นสุด ๆ :m15:
-
เย้ มาแล้ววว อ่านผ่านๆทำไมเหมือนจะเศร้า -*- ขอไปตั้งใจอ่านอีกรอบ เดี๋ยวมาดิทเม้นนะคะ
-
คิดดีๆนะอาตี๋อย่าทำให้คนรอบข้างต้องเสียใจไปด้วย
ถ้าหากวันหนึ่งเราตัดสินใจผิดไปคนรอบข้างเค้าจะเป็นห่วงเรามาก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตูละเกลียดอิพวกนางเอกละครไทย ชอบทำตัวเสียสละนี่จัง :m16:
คนดีเหลือเกิ๊นนนน หมั่นไส้ไอ้ตี๋ว่ะ :z6:
ขอให้หมอกมีเมียใหม่ไปเลย :angry2:
-
น้ำตานองหน้าฉันแระ ฮือออออออ :o12: สงสารพี่หมอกืสงสารน้องตี๋ เกลียดพี่เมฆอ่า
-
o22 o22 o22
มาแล้วววมาม่าที่รอคอย :sad4: :sad4:
น้องตี๋ ไม่น่าเลยยยย พี่หมอกน่าสงสารโคตรๆอ่ะ
น้องตี๋ก็รู้ว่าพี่หมอกเป็นคนขาด ก็ยังไปเพิ่มแผลใจให้พี่หมอกอีก ตอนนี้น้องตี๋ไม่น่ารักเลย :z6:
โอ๋พี่หมอก :กอด1: แม่ยกเย๊อะขนาดนี้อย่าเสียใจไปเลยนะ รอหน่อยเดี๋ยวน้องตี๋คิดได้เอง
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เห้อ เด๋วก็คงผ่านไป ถ้าหมอกไม่ทิ้งตี๋ ตี๋ก็บังคงเป็นของหมอกเสมอ
-
ตกลงกันดีดีก็ได้หนิ
เพราะกว่าหมอกจะได้เจอกับตี๋ก็ใช้เวลาไปกว่าครึ่งชีวิต
กว่าหมอกจะได้มีความสุขกับคนอื่นเขามั่ง ทำไมมันสั้นจังอ่ะ
แล้วทำไมตี๋ถึงต้องทำร้ายคนที่ตัวเองรักที่สุดด้วยเนี่ย..
ทั้งที่มันเป็นการทำร้ายตัวเองเหมือนกัน
...มีแต่คำว่าเสียใจ :z3:
-
มาม่าเต็มชาม :z3:
-
ทำไมมันเศร้าแบบนี้นะ ?
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล บีบใจสุดๆ!!
:o12: :o12: :o12:
-
เหรียญสุดท้าย??? จะจบแล้วเหรอนี่
-
เศร้ามากอ่า
สงสารทั้งคู่
-
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม กว่าตี๋กับหมอกจะบ่มเพาะความรักที่มีให้กันจนสุกงอม ใช้เวลามากนะ อย่าทิ้งไป คนเราบางครั้งต้องยอมเห็นแก่ตัวบ้าง หน้าที่กับความรักไม่ใช่เส้นขนาน มันเป็นความคิดของเราเองเท่านั้น คนเราหากมีรักและศรัทธาในกันและกัน ก็จะทำหน้าที่ของตนไปพร้อมๆกับความรักได้ ไม่อยากให้ตี๋อ่อนแอ ความรักของตี๋กับหมอกอยู่ที่การจับมือกันข้ามผ่านปัญหาและอุปสรรคไปด้วยกันนะ โอ๊ย ....... ยังไม่อยากกินมาม่า แต่ขอเป็นไวไว(มาต่อนะ) อิอิ สู้ต่อไปทาเคตี๋ :กอด1:
-
พ่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ง
:a5: อึมครึมตั้งกะต้น ตอนท้ายนี่แบบ o22
แอบช็อค :เฮ้อ:
เอาวะ สู้ๆนะพี่หมอก อย่าไปยอมมมมมม เราต้องเผด็จการณ์!!!!!!!!!!!!
-
+ 1 ให้ประโยคสุดท้าย
วันนี้ยังไม่กินอะไรเลย บ่นว่าหิวๆ มาเจอมาม่าถ้วยนี้ อืดดดดเลยพะยะค่ะ
พี่หมอกฉลาดเป็นกรดจริงๆด้วย ชอบพระเอกนิสัยแบบนี้อ๊ะ ไม่โง่ 555
ในฐานะคนอ่านเข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันอยู่ที่ปลายปากกาคนแต่ง ;P
อาจจะช่วยแช่งพี่เมฆได้นิดหน่อย แต่เอาจริงๆ....ก็เข้าใจพี่เมฆอยู่ ไม่อยากโจมตีพี่แกเท่าไหร่
ดูจากการผูกเรื่อง ประกอบกับการกำหนดบุคลิคและเหตุผลของแต่ละตัวละคร ทุกอย่างมันเลยเป๊ะ
แต่ละคนย่อมมีเหตุผลในทุกๆการกระทำของตนเอง พี่เมฆเองก็มีเหตุผลของเค้า หมอกก็มี ตี๋ก็มี
และเพราะเหตุผลของแต่ละคนไม่ตรงกัน ....มันเลยเป็นที่มาของ มาม่าถ้วยนี้ ทะแด แด๊นนน ~
บายเดอะเวย์ เค้าสงสัย ใกล้จบอ๊ายัง
-
โอ้ยร้องไห้อะ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย:(
-
เฮ้ออออออออออออออ
:เฮ้อ:
ในที่สุดไอ้เส้นอืดที่เราเสียวสันหลังว่ามันจะมา
แม่เอ๊ย!!!มาทีชามเบ้อเร่อ
:m8:
น้องตี๋เอ๊ย
ตอนนี้เจ๊ไม่รู้จะพูดยังไงดีแล้วเนี่ย
ทำไมเป็นเด็กดื้อไม่น่ารักแบบนี้เนี่ย
ชอบทำอะไรเห็นแก่คนอื่น
แต่ทำไมไม่คิดถึงใจตัวเองและก็ใจของพี่หมอกบ้าง
รู้ก็รู้ว่าพี่หมอกเค้ารักตี๋ขนาดไหนยังทำแบบนี้
แค่ไปเรียนต่อถึงกับต้องเลิกกันเลย
ตอนนี้อยากให้หมอกไปเรียนต่อนะ
ตี๋จะได้รู้ซะทีว่าตัวเองไม่มีพี่หมอกแล้วจะเป็นยังไง
จะเจ็บ จะปวด จะทรมานเหมือนที่พี่หมอกรู้สึกบ้างมั้ย
เฮ่อ (อีกรอบ)
กลั้นใจรีบกินมาม่าเข้าไปเยอะๆมันจะได้หมดไวๆ
ขอให้ตอนหน้ามาแบบติดจรวดได้มั้ย
แบบว่าไม่อยากเศร้านาน
เอาให้มันรู้เรื่องกันไปเลย ตายเป็นตาย
:o12:
-
เศร้าอ่ะ :monkeysad:
-
ไม่นะ!!!!!!!!!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย TT___TT
-
ไม่เอาแบบนี้นะ :o12: :o12: :o12:
-
อีกซักตอนก็ดีนะ
ฮ่าฮ่าฮ่า <<< ผลั่ก // คนเขียนเตะกระเด็น
-
อั๊ยยะ
คนว่างงาน ทำดราม่าได้อีก 5555
-
มาม่า ไวไว กุ๊งกิ๊ง(ยี่ห้อนี้มันยังผลิตอยู่รึเปล่าวะเนี่ย) ยำยำ เอามากันให้ครบทีเดียวเลย :angry2: :angry2: :angry2:
ให้มันจมน้ำตาตายกันให้หมดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31: :m31:
-
น้ำตาคลอตามหมอกเลย
งอนตี๋ล่ะ จะน้ำตาตกก็ไม่สนแล้ว
ไม่รู้เหรอว่าหมอกไม่มีตี๋ ก็จะกลายเป็นแค่หุ่นยนต์ไม่มีความสุขไม่มีหัวใจ
-
มาม่าจัดเต็ม :o12:
-
ดราม่ากันเลยทีเดียว
โธ่ตี๋...... T_T ทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจไปเลย บอกพี่หมอกไปตรงๆ
มีอะไรจะได้ช่วยกันแก้ ...ไปเรียนต่อแล้วทำไมต้องเลิกด้วย โฮ~
-
โหยตี๋ทำไมทำร้ายพี่หมอกและตัวเองแบบนี้ล่ะ
-
น่าสงสารทั้งคู่เลย
ถีบหัวพี่เมฆกลับต่างประเทศไปซะ :z6:
-
บีบคั้นเกิ๊น
-
อ่านแล้วจะร้องไห้
แต่ร้องไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่คนเดียว
สงสารทั้งสองคนมากๆ
มารอตอนต่อไปครับ
หวังว่าอะไรๆ จะดีขึ้นนะครับ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สงสารพี่หมอก :m15: :m15: :m15:
-
กินมาม่าจนท้องอืด :o12:
อย่างนี้เค้าเรียกว่ารักจริงใช่ไม๊
แต่ตี๋พูดอย่างนี้สงสารพี่หมอกนะ
....บังแดดให้ด้วย :กอด1:
ปล. อย่าลืมว่าถ้าตี๋ไม่เอา เค้าขอนะ(มันยังเล่นต่อ 555) :bye2:
-
ปวดใจ ขอเหตุผลหน่อยตี๋
-
TT^TT
-
มาลุยกันต่อ!
ตอนที่ 16
ชอบบบบ ชอบพจนานุกรมของลูกหมอก เอาไว้ให้พ่อแปลเวลาคุยกับหมอกนะลูก
ลูกคนนี้ไม่ไหวจริงๆ เลย คุยทีไร ต้องพ่นคำพวกนี้ทุกที เฮ้อ เราเลี้ยงมาอย่างไงเนี่ย (กูไปให้มึงเลี้ยงตอนไหนวะ/หมอก)
ตอนที่ 17
ลูกหมอกเนี่ยขี้หึงม๊ากมากเลยนะ พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกหรอก แต่พ่อเหนื่อยแทนวะ 555
พ่อเข้าใจความรู้สึกของลูกเสมอ หมอก! แม้คนอื่นไม่เข้าใจแต่พ่อเข้าใจนะ
ตอนลูกอ่อนแอแล้วมันแลดูน่ารักชอบกล หึๆ อะร้าย พ่อไม่ได้โรคจิตน่า แต่ชอบ เหมือนหมอกกำลังอ้อน ฮิๆ
ตอนที่ 18
เดี๋ยวนี้ลูกหมอกของพ่อ พัฒนาขึ้นเยอะ จากไอ้กล้ามเนื้อตายเป็นมียิ้มแต่อย่ายิ้มเยอะลูก ตี๋หึง 555
พี่ฟินแลดูน่ารักนะ 555 ห่วงยางปลาโลมาซะด้วย แนวได้อีก! แถมกวนได้ตลอด เกรียนแบบน่ารักดีวะ
ปล.พ่อก็อยากทาโลชั่นกันแดดให้หมอกอ่ะลูก -.,-
ตอนที่ 19
หมอกลูกพ่ออออออออออ!!! จับกดไปเลย โธ่เอ๊ย ซั่มไปเลยลูก มันคือศิลปะ!!!
แต่ว่าโดนจามใส่มันก็หมดอารมณ์ได้เหมือนกัน พ่อเข้าใจลูก โอกาสหน้าลุยใหม่นะ (โบกธงเชียร์ หมอกลูกพ่อ สู้ๆ)
พอมาถึงซีนพี่ฟิน อาร์ตมากกกกก!! พี่ฟินก็มีความทุกข์กับเขาเหมือนกันแฮะ
แทบยังทำอะไรให้หวาดเสียวอีกแน่ะ! เฮียฮ้งแกใจหายแวบเลยแน่ะ แต่ดูเหมือนหมอกลูกพ่อจะตกใจมากกว่า!
ตี๋น้อยเอ๊ย แกน่ะไม่ใช่แค่ประตูสีม่วงเปิดรอหรอก แกเข้าไปในห้องสีม่วงตั้งนานแล้ว!!! ไปกลิ้งเกลือกมันนานแล้วเฟ้ย~!
ตอนที่ 20
อยากบอกว่าอีคู่นี้มันอย่างไงกันว้า ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันซั่มกัน 555 จริงๆ
แล้วแกเขินใช่ไหมล่ะฟิน ทำเป็นพูดนั้นพูดนี้กลบเกลื่อน!!
แล้วนั้นอะไรกันหมอกลูกพ่อ!!! ซีนนี้เยี่ยมมากคร๊าฟฟฟฟ~
เดินมาหากันครึ่งทาง พ่อจิ้นไปเป็นหนังอินเดียที่วิ่งมาหากันเลยน่ะเนี่ย 555
ตอนพิเศษ
ฟินนาเรม๊ากกกกกกกกกก เฮียฮ้งน่ารักอ่ะ! ฟินก็น่ารักอ่ะ มีไปวาดรูปหารายได้ด้วย ช่วยกันทำมาหากินมาก ชอบ!
“ที่พื้นก็ได้ หลังมึงไม่เจ็บหรอก ไม่มึงก็อยู่ข้างบน” <<< กดไลค์เฮียฮ้ง 555 ฟินเป็นอึ้งไปอ่ะเฮีย มันหื่นวะ!!
ขอพักยกอีกรอบ เดี๋ยวจะมาอ่านต่อน่า~
เป็นกำลังใจให้กับคนแต่งคร๊าฟ สู้ๆ น่า
-
:กอด1: :กอด1:
โอ๊ย ปวดใจ
:monkeysad:
น้ำตาไหลพรากๆ
+1
บวก เป็ด
:L2:
รอเหรียญสุดท้ายจ้า
:mc4:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :m15:
-
:เฮ้อ: มาแนวนี้อีกล่ะ
เคยชอบตี๋มาตลอดมาตอนนี้ บอกตรงๆไม่ชอบ ตี๋ดูอ่อนแอเกินไป ทำตัวแบบนางเอกละครอ่ะ
เข้าใจว่าหนักใจ ต่างกัน แต่ตี๋ผิดตั้งแต่ตี๋ไม่คิดจะสู้แล้ว แถมพูดทำร้ายจิตใจกันมาก :เฮ้อ:
พยายามจะไม่อิน :z3:
-
ว่าแล้วมันต้องดราม่าแน่ๆ
:sad11: :sad11: :sad11:
-
ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังงเลย
น้ำตาตกอ่ะ เศร้าไปมั๊ยอ่ะ
บีบหัวใจโตครฃ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
สงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ ทำไมไม่มีใครเข้าใจเลยวะ
-
กรี้ดดดดดดดดด :m31: :m31: :m31: :m31:
ทำไมตี๋ทำร้ายพี่หมอกแบบเน้อ่า เบื่อตี๋อ่า
พี่หมอกของฉันน่าสงสารที่สุด :m15:
-
ตี๋ เห้อออ คงต้องใช้เวลาอีกสักนิด แล้วจะรู้ว่าสิ่งที่ตัดสินใจพูดออกไป มันทำร้ายตี๋มากกว่าที่คิดน่ะ :เฮ้อ:
ตี๋รู้ไหม ตัวตนของพี่หมอกทั้งหมดมันอยู่ที่ตี๋ น่ะ สู้ๆนะคิดได้ไวๆ
แต่พี่ก็ยังเชื่อมั่นในตัวพี่หมอกแน่ ว่าพี่หมอกจะไม่มีวันทิ้งตี๋แน่นอน :กอด1:
-
เฮ้ยยยย
ทำไมมาได้กินมาม่าก่อนไปสอบละนี่
ฮ๊วยยย :o12: :sad4:
-
แค่ไปเรียนต่อเอง .... :sad12:
-
ขอให้ไม่เป็นอย่างที่คิด....
สำหรับเหรียญ.....สุดท้ายยยยย
-
ตี่ตี๋ทำไมทำอย่างนี้ :sad4:
-
..............
ต่อนอกแล้วไง นี่มันยุคไหนแล้ว เลิกเพื่อ
-
ไอ้ตี๋ เอ็งเป็นคนดีเกินไป
เลวมั่งก็ได้นะโว้ยยยยยย :m31:
-
น้ำตาไหลแล้วววว
-
เป็นเรา เราก็ต่อยวะครับ โดนคนเมาจูบ อี๋ย์
-
T^T สงสารอ่ะ ไม่ถูกไม่ผิด เฮออออ
-
แอร๊ย...ขอเมนต์อีกสักรอบ เพิ่งจะตามทัน...ทำไมๆๆๆ...สงสารหมอกง่า
-
เศร้าอ่ะ รีบมาต่อนะ อยากรู้แล้วว่าจะเป็นยังไง :z3: :z3:
-
ตี๋ เห็นแก่ตัวซักครั้งเถอะ .. TT
-
noooooooooooooooooooooooo :z3:
-
ถ้าเป็นเราจะเลือกแบบตี๋รึเปล่านะ ยังคิดไม่ตก
:sad4:
-
อารายวะ
-
เศร้า
-
คนเขียนคะ? ของอนคนเขียนหน่อยได้ไหมคะ?
ทำไมถึงมามาม่าตอนเน้!! พรุ่งนี้เก๊าสอบนะเออออ
ตายๆๆ ใจอยู่กับพี่หมอกกับตี๋ทั้งวันแน่ ฮือออออออออออออออออออ
ตี๋เอ้ยยยย เสียใจอ้ะ แต่ก็กะไว้แล้ว ว่าตี๋ต้องเปนแบบนี้ TT
สงสารพี่หมอก และก็สงสารตี๋ด้วย
แต่ตี๋ไม่น่าเลิกกับพี่หมอกเลยยยยยยยยย มันต้องผ่านไปได้เด้ๆๆ
ประทับใจตอนนี้ ตรงที่พี่หมอกเชื่อมั่นในความัรกของตี๋มากๆ (แต่มันก็ทำให้พี่หมอกเจ็บมากเหมอืนกันTT)
ยังไงมันก็เป็นคำโกหก :z3: :o12:
-
ตัวตนพี่หมอกไม่ใช่ติวากุล
แต่เป็นตี๋นะ TT
(ขออีกรอบ)
-
:monkeysad: :monkeysad:
อยากให้ตี๋เห็นแก่ตัวบ้างก็ดี
-
:o12:ปวดใจมาก :o12:
-
:เฮ้อ:เสียอะไรก็เสียไป
แต่อย่าเสียสละเพราะคนอื่นจนมากเกินไป
เพราะคนที่เจ็บไม่ได้มีแค่.....เราคนเดียว
-
ไปต่อนอก ไม่ได้ไปตาย ไม่ได้ไปมีผัวใหม่เมียใหม่ ไม่เห็นต้องเลิกกันเลย
เอาดีๆเหอะ เราชอบคู่นี้มากๆเลย ถ้าพี่เมฆมันมีปัญหามากก็บอกพี่หมอกสั่งเก็บไปเลย
-
ทั้งๆที่รู้ว่ารัก แต้ก็ทำอะไรไม่ได้
-
เจ็บปวดไปกับทั้ง 2 คน
-
เรื่องนี้ ปรุงเกือบจะครบรสแล้วใช่ไหมน้อ
-
ไอย๊ะ มาเป็นมาม่าใกล้จบแบบนี้ ไม่ไหวนะ
-
Coin 40
ลมพัดหน้าจนหน้าตึงไปหมด น้ำตาแห้งเกรอะ หลบหน้าลง ซ่อนให้พ้นจากลมที่ตีหน้าอยู่ข้างหลังเฮีย
เฮียไม่ถามอะไร พอโทรเรียกให้มารับก็มา
เสียงรถข้างๆดังรอบไปหมด กลิ่นท่อไอเสียแรงพอๆกับไอร้อนที่ถูกพ่นออกมา
พออยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ เลยอยากพูดเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจมาโดยตลอด…
“เฮีย…เฮียมีเรื่องจะบอกตี๋หรือเปล่า”
พิงแก้มลงกับหลังเฮีย เหมือนเด็กๆ ได้กลิ่นเฮีย นึกถึงตอนที่เคยขาพลิกแล้วให้เฮียแบก
“…..เรื่องอะไร”
“เรื่องม๊า เรื่องที่เฮียบอกตี๋ไม่หมด”
“เรื่องไหน…อะไรของมึงไอ้ตี๋”
“เรื่องที่เฮียบอกตี๋ว่าม๊าผ่าตัดไม่ได้ เฮียจะโกหกตี๋ทำไม”
“……”
“นี่ใช่ไหม ที่เฮียปล่อยให้ตี๋ไปอยู่บ้านพี่หมอก โดยที่ไม่ว่าอะไรตี๋สักคำ จะได้พาม๊าไปโรงพยาบาล ทำงานหนักๆโดยที่ตี๋ไม่รู้”
“…มึงรู้จากใคร”
“ตี๋ไม่จำเป็นต้องบอก”
“…..เออ แล้วมึงรู้แล้วมึงจะทำยังไง ไอ้ตี๋ คิดหรอว่าเฮียสบายใจที่ต้องเก็บความลับกับมึง”
“แล้วทำไมเฮียไม่บอกตี๋หว่ะ”
“เฮียอยากให้มึงเรียน ไม่ต้องทำงานหนัก ไอ้เรื่องทำงาน เฮียคนเดียวก็พอ”
“แล้วมันพอหรือเปล่าหล่ะ? จะผ่าตัดวันไหน”
“เฮียขอเลื่อนหมอเขาไปก่อน..ไม่มีเงินหว่ะ”
“….ตี๋หามาให้แล้ว”
“…….”
รถมอเตอร์ไซค์เก่าๆถูกเลี้ยวเข้าจอดข้างทาง เฮียก้าวเดินจากรถ ตรงนี้ค่อนข้างเงียบ มองออกไปหน่อยเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งเปิดไฟสว่างโร่ แต่ไม่มีลูกค้า
“คราวที่แล้วมึงขายตัว คราวนี้มึงขายอะไรอีก”
“หึ..จะดูถูกตี๋ก็ทำไปเลย ตี๋ไม่มีอะไรจะพูดหว่ะ”
“….ไอ้ตี๋ บอกกูมา”
“….”
หลบสายตา นั่งอยู่บนรถมอไซค์ไม่ได้ลุกไปไหน
“ตี๋ยิ่งกว่าขายศักดิ์ศรีตัวเองอีก”
“แบบนี้ใช่ไหม? มึงถึงเรียกกูมารับ”
“……..”
“ตี๋ มึงขายใจตัวเอง…”
“…ตี๋ไม่มีทางเลือก เป็นเฮีย เฮียจะเลือกอะไร ความรัก หรือม๊า”
“…….”
“เฮียคิดว่าตี๋เลือกได้ ตี๋อยากทำหรอวะ แม่ง ฮ…ฮึก…โคตรเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะพูดยังไงเลย”
“ตี๋…”
แค่เฮียเรียกออกมา ก็เหมือนเก็บความรู้สึกไม่ได้อีกต่อไป
น้ำตาที่กลั้นไว้ เลอะเสื้อเฮียเต็มไปหมด ป้ายหน้าเข้ากับอกเฮีย เฮียก็กอดไว้ โยกตัวไปมาเหมือนปลอบเด็ก ร้องไห้หนัก หนักจนหายใจไม่ทัน
“…มึงทำแบบนี้ ไม่ใช่แค่มึงที่เสียใจนะตี๋”
“แล้วจะให้ตี๋ทำยังไงวะ! ฮ..อึก..ฮึก..”
“ตี๋…มึงเสียใจ แต่กูเชื่อว่าไอ้หมอกก็คงเสียใจไม่แพ้มึงหรอก”
เฮียยกมือขึ้นปาดน้ำตาให้ ถอนหายใจยาว “น้องกูมันไม่โตขึ้นเลย ทำอะไรไม่คิดให้ดีๆ….ตี๋ ถ้ามึงมาปรึกษาเฮียสักคำ เฮียจะไม่มีวันบอกให้มึงทำแบบนี้…”
เสียงนั้นแล่นเข้ามา แล้วผ่านออกไป
หน้าของพี่หมอกตอนที่ผมเดินออกมาจากห้อง..ผมไม่กล้ามอง
…ผมทำร้ายตัวเอง
ผมทำร้ายพี่หมอก
ผมไม่รู้พี่หมอกจะรู้เงื่อนไขของผมกับพี่เมฆหรือเปล่า แต่ที่ผมทำลงไป เพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น
ผมรักพี่หมอกมากแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังไง สุดท้ายผมก็ต้องเลือกม๊ามาก่อน ชีวิตของผู้ให้กำเนิด ไม่ว่ายังไงก็สำคัญกว่า
พี่เมฆรู้ รู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้ และใช้จุดนั้นมาเป็นข้อต่อรอง
พี่เมฆสัญญาว่าจะออกค่าผ่าตัด ค่าดูแลรักษาหลังจากนั้น และจะหาหมอที่เชี่ยวชาญมาให้ แม้มันจะเป็นเงื่อนไขที่ฟังแล้วดูเลวร้าย แต่เหตุผลที่พี่เมฆยกตามมาก็ฟังขึ้น
บริษัทที่ใหญ่ขนาดนี้ ทำงานร่วมกับหุ้นส่วนได้ด้วยความเชื่อถือ แค่ข่าวลือนิดๆหน่อยๆก็สั่นคลอนความเชื่อใจในตลาดได้แล้ว
พี่หมอก ต่อไปในอนาคต ก็ต้องเป็นหนึ่งในผู้บริหารที่ต้องได้รับความไว้วางใจจากทุกฝ่าย รวมถึงความเชื่อถือ
อย่างน้อย…ก็ทำให้ผมรู้สึกผิดน้อยลง ใช้เป็นเหตุผลที่ปลอบใจตัวเอง…ไม่ให้ผมดูเป็นคนหิวเงินมากจนเกินไป
พี่หมอก..จะไม่กลับมาอีก
มันทำให้ข้อตกลงฉบับนี้สมบูรณ์ …
“…ตี๋ กูขอโทษ”
ได้ยินแต่เสียงเฮียพร่ำขอโทษ ตามตัวเฮีย มีกล้ามเนื้อเพิ่มมากขึ้น คงจะมาจากงานพิเศษที่ทำ
เฮียต้องทำงานหนักแค่ไหนกันนะ ต้องแบกรับความรู้สึกนี้มานานแค่ไหน ทุกครั้งที่เจอกัน เฮียก็เอาแต่ยิ้ม ทำท่าทางร่าเริงไม่พูดอะไรออกมาให้ผมหนักใจ
“เฮียไม่ผิด..ฮ..เฮียขอโทษตี๋ทำไม..ฮึก…”
“…เฮียขอโทษที่ทำให้มึงลำบาก”
“เฮียก็ต้องอดทนเหมือนกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา เฮียต้องทำงานหนักแค่ไหน ตี๋ไม่เคยรู้เลย”
“ไม่เหนื่อยหรอก…เฮียไม่เหนื่อยเลย”
เห็นรอยยิ้มแล้ว ก็รู้สึกเหมือนคำโกหกนั่นเป็นยิ่งกว่าคำสารภาพ
เหนื่อย เหนื่อยมาตลอด…
“ไม่เป็นไรนะไอ้ตี๋ เฮียจะอยู่ข้างๆตี๋เอง…”
………………………………..
………………………..
….มึงเป็นของกู
…กูจะไม่ปล่อยให้มึงไปเป็นของคนอื่น
…มึงเท่านั้น ที่กูจะรัก
….ตี๋
“….ตี๋”
เฮียพึ่งกลับมาบ้าน ปิดเทอมเริ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เฮียลูบหัวผมเบาๆ ผมหลับตากลับ รับรู้สัมผัสของเฮีย
“เฮียไปทำอะไรมา”
“งานพิเศษ”
“ทำอะไร?”
“ขับแท็กซี่”
“…..”
เรื่องของผมกลายเป็นเรื่องเด็กๆ ความรู้สึกที่เทียบไม่ได้กับภาระที่เฮียต้องอุ้มอยู่
“ปิดเทอมแล้ว เดี๋ยวตี๋ช่วยเฮียเอง”
“มึงก็ทำหน้าที่ของมึงไป ไปขายโจ๊กก็พอ เดี๋ยวนอกจากนั้นกูทำเอง”
“เฮีย ตี๋ 20 แล้ว ไม่เป็นไรหรอก”
“มึงก็ชอบพูดไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าต้องให้มันเกิดอะไรขึ้นมาแล้วค่อยมาแก้เลย”
“ตี๋ไม่อยากให้เฮียทำงานหนัก”
“…เฮียไหว”
“เฮียนอนนะ เดี๋ยวตี๋ลงไปอาบน้ำแล้ว”
ท้องฟ้ายังมืดสนิท ลงมาก็เจอพี่ผ่องยืนอยู่หน้าเตา ทุกวันนี้ ม๊าไม่ต้องทำหน้าที่ตรงนี้ เลยมีเวลานอนพักต่อได้ถึงฟ้าสว่าง
เป็นงานเหนื่อยและหนัก แต่คนไม่มีเงิน จะมีสิทธิไปพูดอะไร
มองมือถือที่ไม่เคยมีใครโทรเข้ามา…
จะหวังอะไรอีก..
ไม่มีน้ำตาสำหรับครั้งนี้ ผมกัดฟันแน่น ขนาดเฮียยังไม่แสดงด้านอ่อนแอออกมา ผมก็ไม่มีสิทธิทำเช่นเดียวกัน ยกหม้อโจ๊กขึ้นรถ ออกไปกับพี่ผ่องสองคน เปิดร้าน ไม่นานพี่สาก็ปั่นจักรยานมาถึง ไม่พูดไม่จากับผม แต่หันไปสปีคพม่ากับพี่ผ่องแทน
เราสามคนทำงานกันเงียบๆ ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
เพราะผมกลับมาบ้านแล้ว หน้าที่เก็บเงินผมเลยจะทำเอง ไม่ต้องให้ม๊าออกมาเหนื่อยด้วย
บางอย่างหายไป บางอย่างกลับมา ทุกอย่างหมุนเวียนกันไปแบบนี้ไม่รู้จบ
ได้แต่บอกตัวเอง มีพบเจอ มีพลัดพราก เป็นเรื่องธรรมดา
ไม่รู้หัวใจจะยอมรับฟังหรือเปล่า ยังคอยเงี่ยหูฟัง ยังคอยที่แต่จะมองหา ไม่เคยมีรถบีเอ็มสีดำขับผ่าน จะยังอยู่เมืองไทยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ต่อให้ไปอยู่ที่ไหน ผมก็อยากให้พี่มีความสุขได้ โดยไม่ต้องมีผม
วิ่งวุ่นเสริฟ นับตัง บางครั้งก็ถอนผิดบ้าง จำที่ลูกค้าสั่งผิดๆบ้าง หรือบางทีก็ยืนนิ่งเฉย ทำไปโดยไม่รู้ตัว “ปะฟักผ่อเธ๊อะคห่ะ”
อ..อะไรวะ
“ผ่องบกว่าไปพักผ่อนก่องเถอะ ผี่เห็งด้วยนะตี่” ตี๋ครับ ไม่ใช่ตี่
“ไม่เป็นไรครับพี่สา ผมไม่เป็นไร”
ยกชามโจ๊ก แต่กลับทำหกใส่ตัว ร้อนจนมือแดงไปทั้งแถบ โจ๊กหกลงที่เท้า สะดุ้งไปทั้งตัว
พี่ผ่องรีบเอาน้ำมาราดให้ คนในร้านมองกันใหญ่ อาอึ้มคนนึงรีบเดินถือน้ำชาเข้ามา “อาตี๋ เป็นไรไหม เดี๋ยวอั๋วดูให้ อาหมวยไปทำอย่างอื่นเถอะ”
“โจ่ยเซี๊ยะครับ”
“โบ่ยโจ๊ะนี้”
อาอึ้มดึงตัวให้ออกมาข้างนอกร้าน พระอาทิตย์เริ่มขึ้น หน้าอาอึ้มคนนี้ทำให้นึกถึงม๊า เป็นภาพลักษณ์คนจีนที่ใจดี รดน้ำในขวดที่พี่ผ่องเอามาให้ ล้างโจ๊กที่เลอะตัวผมอยู่ หันกลับไปมอง ต้องเหนื่อยพี่สาถูพื้นให้อีก
“แสบไหม?”
“นิดหน่อยฮะ”
“….อาม๊าลื้อไปไหนหล่ะ”
“อยู่บ้านครับ ผมมาช่วยทำงานแทน”
“แล้วตั๊วะตี๋?”
“เฮียฮ้งทำงานดึกเมื่อคืน ผมเลยออกมาทำงานแทนครับ”
“คงจะเหนื่อยน่าดู…เด็กกตัญญูแบบนี้ ยังไงก็ได้ดี…เข้มแข็งไว้นะอาตี๋ …ไปทำงานต่อเหอะ อั๊วะไม่กวนแล้ว”
“ขอบคุณนะครับ”
ผมอยากทำงานเยอะๆ หาเงินให้ม๊าได้ใช้ อยู่สบายๆ ไม่ใช่ต้องมาลำบากกับพวกผม
แขนแดงทั้งแขน รวมถึงเท้า แต่เห็นพี่สากับพี่ผ่องทำงานอยู่..จะมานั่งเฉยไม่ได้
ต่อไปนี้…จะต้องอยู่ด้วยตัวของตัวเอง ไม่ว่ายังไง ก็จะไม่อ่อนแอ
จะต้องเข้มแข็ง…
ใช้คำพูดนี้บอกกับตัวเอง ที่เจ็บแผลจนต้องกัดฟัน
……………………..
…………….
ยกหม้อกลับขึ้นหลังรถ ปวดที่แผลหน่อยๆ ยกแขนขวาขึ้นปาดเหงื่อ ขับรถกลับบ้าน ยกของเข้าเก็บที่ครัว ม๊าอยู่ที่โซฟา นั่งรอเหมือนรอผมอยู่
“อาตี๋ ม๊าขอคุยด้วยหน่อย”
“ครับ?”
“…เฮียบอกม๊าว่าโซ่ยตี๋เลิกกับอาหมอกแล้ว”
“….ฮะ..”
“ม๊าถามได้ไหมว่าทำไม?”
“…..ผมไม่ได้รักพี่หมอก”
“อาตี๋ สิ่งที่ทรมานที่สุดคืออะไรรู้ไหม”
ผมส่ายหน้า นั่งลงกับพื้น ม๊าเอื้อมตัวมาลูบหัวผมเบาๆ “โกหกตัวเอง”
ผมไม่เจ็บปวด
ผมไม่เสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้ลงไป
ผมโกหกตัวเองอยู่….
โทรศัพท์สั่น ผมรีบหยิบขึ้นมา เห็นขื่อพี่บอลอยู่ที่หน้าจอ ลังเลใจ แต่สุดท้ายก็กดรับไป
“ครับ?”
“ไอ้ตี๋ มึงอยู่ไหนวะ ไอ้หมอกจะไปแล้วนะเว้ย”
“..ป…ไปไหน”
“ไปอเมริกาไง เวรล่ะ ไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายครับ ไอ้ตี๋แม่งไม่รู้”
ได้ยินเสียงโวยวายออกมาเต็มไปหมด เสียงพี่โก้ตะโกน “ไอ้ตี๋ มึงรีบมาเลยนะเว้ย”
เสียงพี่ๆหลายๆคนดังปนกันไปหมด จนผมฟังไม่ได้ศัพท์ พี่บอลที่คิดว่าน่าจะอยู่ใกล้โทรศัพท์มากที่สุดตะโกนเข้ามาในสาย “มึงรีบมาเลยไอ้ตี๋ กูให้เวลาสิบนาที”
“บ..บ้านผมไม่ได้ใกล้ขนาดนั้น”
“บินมาเลยไอ้ตี๋ เชี่ย แม่ง เร็วๆสิวะ ไอ้ตี๋มึงจะยืนคุยโทรศัพท์นิ่งๆอีกนานไหม?”
“ผ..ผมสมควรจะไปหรอ”
“เออ!!! สมควรที่สุดในโลกแล้ว!!”
“…แค่นี้นะ”
รีบกดวางสาย หันไปมองหน้าม๊า ไม่ได้พูดอะไร แต่ม๊ายิ้มให้
“เดี๋ยวผมกลับมานะ”
ใส่รองเท้าผ้าใบเฮียที่นอนอยู่หน้าบ้าน วิ่งออกไปข้างนอกแล้วก็ต้องวิ่งกลับมา ลืมมอเตอร์ไซค์ครับ รีบขับออกไป พี่ผ่องที่ซักผ้าอยู่ก็ออกมาเปิดประตูบ้านให้
รีบขับออกไปตามถนนที่รู้สึกทุกอย่างช้าลง
ผมไม่รู้ผมกำลังทำอะไรอยู่ ความคิดคิดไม่ทันร่างกาย
ตอนนี้ร่างกายผมขยับไปตามจิตใต้สำนึก
บ้าเอ้ย
เร็ว เร็วกว่านี้สิ
รถมอไซค์แก่ๆ ตอบผมไม่ได้ เห็นตำรวจเป่านกหวีดใส่เลยนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคออกมา แต่ก็ขับผ่านไปเร็วจนตำรวจวิ่งตามไม่ทัน
สนามบิน จากตรงนี้ต้องใช้เวลาเกือบสี่สิบนาที
ผมไม่รู้พี่หมอกไปกี่โมง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกทไหน
แต่รู้ รู้ว่าต้องไป
สิ่งเดียวที่ผมพกออกมาด้วย ตอนเดินออกมาจากห้องพี่หมอกคือกล้อง กล้องที่มีรูปของเราเต็มไปหมด
รูป..เป็นพันๆรูป อยู่ที่คอมอีกไม่รู้เท่าไหร่ แต่ก็อยู่ในห้องพี่หมอก ไม่รู้จะได้เห็นภาพเหล่านั้นอีกไหม
รถไม่ติด
นั่นเป็นสิ่งที่ยิ่งกว่าพระเจ้าประทานมาให้ผม ผมไม่ค่อยชำนาญทาง แต่ก็ขับไปตามทางที่คุ้นเคย
อีกหน่อย
ขอเวลาอีกหน่อย
เวลา ได้โปรด เดินช้าลงหน่อยเถอะ
สนามบินอยู่ไม่ไกล ตอนนี้ก็เลี้ยวรถเข้าทางเข้าสนามบินแล้ว
“ว..เวร ไม่เอาน่า ไอ้แก่ ดีๆดิวะ”
น้ำมันหมด!!
วิ่งจากตรงนี้ไป ไกลพอสมควร แต่ผมไม่สนใจ ทำเพียงพิงมอไซค์ไว้ข้างทางแล้ววิ่ง ความเร็วที่ผมมั่นใจ วิ่งสุดแรง เหงื่อออกเต็มไปหมด รองเท้าเฮียที่ผมลืมไปเสียสนิทว่าแผ่นรองเท้าใกล้หลุดเต็มที พอเอามาใส่วิ่ง แผ่นรองเท้าซ้ายหลุดออกไป ผมเลยถอดรองเท้าทั้งสองข้างขึ้นมาถือไว้ในมือแทน
วิ่งเท้าเปล่าไปบนทางคอนกรีต
เมื่อก่อนตอนเด็กๆเคยวิ่งแบบนี้มาก่อนแล้ว ตอนนั้นเป็นหินกรวดด้วยซ้ำ ถึงจะจำความรู้สึกของร่างกายไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังจำความคิดที่คิดตอนนั้นมาได้ตลอด
ทำไมต้องเป็นเรา?
ทำไมต้องถูกแกล้งอยู่เสมอ
ตอนนี้รู้แล้วว่าทำไม
ทนมาตลอด เพื่อมาเจอสิ่งดีๆแบบนี้
แต่ผมกำลังปล่อยให้สิ่งที่ผมรอคอยมานั่นหลุดมือไปด้วยตัวผมเอง
ผมไม่รู้ว่าถ้าผมไปเจอพี่หมอกตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้น พี่เขาจะไม่ยังไปที่อื่นอยู่ไหม? จะยอมฟังคำพูดของผมหรือเปล่า ไม่รู้ด้วยว่าเงื่อนไขของผมกับพี่เมฆต่อจากนี้จะเป็นยังไง
ตอนนี้มีแต่คำว่า อยากพบ อยากเจอ เต็มหัวไปหมด
เห็นคนมองผมที่ถือรองเท้าเก่าๆไว้ในมือ เสื้อยังมีกลิ่นโจ๊กอยู่ แขนซ้ายแดง พอๆกับขาซ้าย
ขอให้ทัน
ขอให้ทันเถอะ
นับจากเวลาที่พี่บอลโทรมา ก็เกือบสี่สิบนาที
ผมวิ่งไปดูตารางสีดำขนาดใหญ่ที่บอกว่าเที่ยวบินไหนไปเกทไหน ผมไม่รู้ แต่อาศัยดูจากจุดหมายปลายทางแทน ข้างในนี้เป็นพื้นหินอ่อน เย็น ไม่เจ็บเท้า แต่คนก็เยอะ
….พี่แฟง?
เห็นหลังพี่แฟงแว่บๆ ผ่านหลังใครต่อใครไม่รู้ที่เดินขวักไขว่ไปหมด กำลังหันไปคุยกับคนข้างๆ..พี่โก้ รีบวิ่งเข้าไปหา
“พ..พ..พี่”
“…เฮ้ย ทำไมเท้าเปล่า แล้วทำไมแขนแดงแบบนั้น”
“ผ…ผ..ผม”
หายใจไม่ทัน
ใจเต้นแรง ก้องไปหมด เหงื่อท่วมตัว
“….พี่หมอก?”
ความเงียบกินอยู่บริเวณนั้นอยู่ช่วงหนึ่ง
ผมมองหน้าพี่แฟง ที่เม้มปากเข้าหากัน
“….มันไปแล้ว”
“…….”
“มันเข้าเกทไปแล้ว”
“…นานหรือยัง…”
“เกือบสิบนาทีแล้ว”
“….ผม..ผมมาไม่ทัน”
พี่บอล ที่พึ่งเห็น พยักหน้า
รองเท้าเฮียหล่นลงพื้น ผมทรุดตัวลงนั่ง
“…ตี๋ ไม่เป็นไรนะเว้ย”
“ผ..ผ..ผมมาไม่ทัน ผมมาไม่ทันเจอ”
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
รู้สึกถึงมือพี่โก้ที่ลูบหลังผมเบาๆ ผมก้มมองเท้าตัวเอง ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ..
เสียงคนดังวุ่นวายไปมา แต่ในความรู้สึก กลับเงียบจนน่ากลัว
ความหวังเล็กๆของผม…
“…หมอกไม่ได้บอกว่าตี๋จะมา พี่นึกว่าเรารู้แล้ว”
“ผ..ผมไม่รู้…”
ไม่รู้ว่าพี่หมอกออกเดินทางวันไหน พี่เมฆบอกแค่เดือน แต่ไม่รู้วันที่ชัดเจน
มือถือสั่น
รีบหยิบขึ้นมา เป็นเมสเสจสั้นๆ ที่ผมเห็นชื่อคนส่ง แล้วก็อดไม่ได้ ที่จะต้องกำมือถือไว้แน่น ปล่อยโฮออกมาเสียงดังไม่อายคนรอบข้าง
แทนคำทุกอย่าง คำตอบทุกอย่าง
พี่ตอบผมแล้ว สำหรับคำขอร้องที่ผมขอพี่ไป…
เพราะฉะนั้น..ผมก็จะรอ
รอ โดยที่ไม่รู้ว่า การรอของผมจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ หรือที่จุดไหน
ผมจะรอ วันที่พี่กลับมา..
กลับมาหาผม
ผมจะพูดคำที่ผม ยังไม่เคยบอกให้พี่ฟัง ผมจะขอโทษในทุกๆสิ่งที่ผมเคยทำพลาดไป
น้ำตาหยดหนึ่ง หยดลงบนหน้าจอแก้ว ไหลผ่านข้อความนั่นไป..
….มึงเป็นของกู…ของกูคนเดียวเท่านั้น
……………………………………….
…………………………
[Coin 40 : End]
[6.01.55]
(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQATumG9c4E2uRDLHNjVqdkSlEFlCpmE7LCMk5pHRqdX5vKmqSu)
กระปุกเต็ม สนใจมาฝากธนาคารไหมคัฟ? o13
-
ไม่ๆๆๆๆเราใจไม่เสียใจ ยังไง หมอกก็จะไม่มีวันทิ้งตี๋ไปไหน เราเชื่อทั้งตี๋และหมอกจะผ่านมันไปได้
ถึงขนาดหมอกเข้าไปบอความจริงกับม๊าแล้วไม่มีทางที่หมอกจะปล่อยมือจากตี๋แน่ๆ กระซิกๆๆๆๆๆ :o12: :monkeysad:
-----------------------------------------------
^
^
^
อะไรอ่ะ เม้นต์เสร็จลงเหรียญสุดท้ายเฉย ไม่ได้ๆๆๆๆๆ ต้องอ่านต่อ
-
ว๊ากกกกกกกกกก
เมสเสจอ่ะ เมสเสจ :o12:
Last Coin หมายความว่ายังไงอ่ะ ไม่ใช่จบใช่ม้าย o22
-
:m15: :m15:
น้ำตาท่วมจอ รอหมอกพร้อมกับตี๋ด้วย แงๆ
-
ฝากความรักให้คนเขียน ให้พี่หมอก แล้วก็ให้ตี๋แทนได้ไหมค่ะ ?
มันต้องมีต่ออีกกกกกกกกกกก >w<
น้ำตาไหลเลย พี่หมอกก็ยังคงเป็นพี่หมอกสิน่ะ
-
:o12:ไม่เอาแบบนี้
-
:o12:
-
:monkeysad:
เมื่อไหร่จะได้กลับมาเจอกันล่ะเนี่ย
สงสารพี่หมอกอ่ะ
-
เศร้าสนิท เหอะๆ
-
ถึงจะเป็นเหรียญสุดท้าย แต่แบงค์กับบัตรเครดิตยังมี อย่ามาสับขาหลอกซะให้ยาก รีบๆพาหมอกกลับมาเร็วๆเลย :z13:
-
ต้องมีต่อสิ!! :o12:
ยังไม่จบใช่มั๊ย!!...ถ้าจบแล้วก็ขอตอนพิเศษ...ภาคต่อหรืออะไรก็ได้!! :sad4:
-
:jul1:อ้าวจบแล้วเหรอ ยังคาใจอยู่เลย
-
ยังไม่จบใช่ป่ะ ข้อร้องเหอะ จบแบบนี้มันเจ็บปวดเกินไป
:call: :call: :call:
-
อ๊ากกกกกกกกก :o12:
ฝากธนาคารโดยด่วน ได้ดอกเบี้ยด้วย ดีกว่าเห็นๆ
-
อย่าจบแบบนี้.........
-
บทส่งท้ายล่ะคะ
TT_____________TT
ขอนั่งรอเป็นเพื่อนตี๋ล่ะกัน
-
ทุบกระปุกด่วน :m31:
-
:a5: :a5:
ไม่เคยใจร้ายแบบนี้ แต่คราวนี้ขอซักทีเหอะ
รีเควสภาคสองค่ะ :angry2:
ไม่งั้นเราจะให้อาตี๋ราดโจ๊กใส่
-
ปวดตับ ปวดไต
TT :z3:
ไม่รู้จะสงสารใครดี
-
:o12: ไม่ ถึงจะคิดว่ายังไงพี่หมอก ก็ไม่ทิ้งตี๋
แต่จบแบบนี้มันไม่เคลียร์ :z3:
อย่าเพิ่งจบ เดี๋ยวหาเหรียญมาหยอดเพิ่ม
-
o9....... :sad4:...... :o12:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าจบแบบนี้น้าาา :serius2: :serius2: พลีสสสสสสสสสสสสสสส
-
โศกมาก T T น้ำตาไหลเลยตอนที่ตี๋วิ่งเท้าเปล่าอ่ะ แง้!!
-
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดด ม่ายยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
อ้ากกกกกกกกกกก รอภาคใหม่ๆ :serius2:
พี่หมอกกกกกกก เมื่อไหร่จะกลับมา
กว่าพี่หมอกจะกลับตอนนั้นคงโตๆกันหมดเเล้วแหละเนอะ
รอ รอ รอ ภาคต่อไป
คนเขียนมาต่อเร็วๆนะคะ :z2:
พรุ่งนี้สอบรึเปล่า? หรือไม่สอบเเล้ว ถ้าสอบก็ไฟท์ติ้งนะ :a2:
-
เจอสองตอนสุดท้าย จะตาย :sad4: น้ำตาแตก
กระปุกเก่าเต็ม รีบฝาก รีบหยอดใหม่เลย คนอ่านใจเสียหมดแล้วเนี่ย
บวกๆไป ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ นายแน่มาก o13
-
เฮ้ย Coin End มันหมายความว่าไง
เอาภาคต่อมาน้าา :o12:
สถานะ : : รอ :laugh:
-
:o12: วิ่งไปทำบัตรผ่านเข้าเกททันมั้ยย
รอออออออออออออ ให้พี่หมอกกลับมาหาตี๋นะ
พี่หมอกไม่ทิ้งอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ :monkeysad:
-
Last Coin ?
ไม่น้า า คงยังไม่จบใช่มั๊ย
รึว่าคือจบภาค 1 แล้วมรภาค2ต่อ
รึว่าคนเขียนจะให้คนอ่านไปจิ้นต่อกันเอง
โอ้ว ว ลุ้นๆๆ มาต่ออีกหน่อยเถิ๊ด ด ภาคพิเศษ
ก็ได้ :impress2:
-
พี่หมอกจะไปจริงๆหรอ
อาตี๋อ่ะบอกแล้วให้คิดดีๆ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ขอบินตามพี่หมอกไปรักษาแผลใจให้ได้ป่ะ :z3:
เครียดมาก กก กกกก สงสารตี๋ อิพี่เมฆก็นะ ทำไมทำตัวเยี่ยงนี้ :m31:
-
ดีใจจริงๆที่พี่หมอกไม่ท้อ และยังงัยก็จะรักได้แค่น้องตี๋ แต่รู้สึกสงสารทั้งคู่ที่บทพิสูจน์มันทรมานคนอ่านไปสักนิด(อ้าว?ตกลงสงสารตัวเอง55555) อยากให้มีภาคต่อค่ะ อยากให้สองคนนี้ได้มีความสุขด้วยกันอีกครั้ง แล้วเอาอิพี่เมฆไปไว้อเมริกาไม่ต้องกลับมาจะดีมาก55555555555.สะใจ
-
น้ำตาอาบหน้า :o12:
สงสารทั้งตี๋ทั้งม๊าทั้งหมอกทั้งเฮียเลย :sad4: :o12: :z3:
-
ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
จบอย่างงี้จริงๆ หรอ ฮือออออ :sad11:
น้ำตาไหลพร้อมตี๋อะ ทำไมจบแบบนี้ :sad4:
ฮืออออ จบแล้วชีวิตที่ไร้พี่หมอกกับตี๋ของพวกเราจะเป็นยังไงเนี่ย โฮฮ :m15:
อย่างน้อยก็ขอตอนพิเศษนะคะ :o12: เราต้องการมากกว่านี้ :serius2:
-
ของของใคร ใครก็หวง
สุดท้ายแล้วพี่หมอกก็ต้องมาเอาของของแกคืน
แฮปปี้เอ็นดิ้งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว!
o13
-
อย่าเพิ่งจบน้า
ต้องมีอีกสิ
ตี๋น่าสงสารอ่ะ
-
กระปุกเต็มแล้ว...คราวหน้าก็ทุบกระปุกเปิดบัญชี...ฝากธนาคารสินะ...วู้ว....
-
อย่าจบแบบนี้นะคะ มันเจ็บปวดเกินไปแล้ว
เอาภาคสอง หรือตอนพิเศษอะไรก็ได้ ไม่เอาแบบนี้อ่ะ เค้าจะร้องไห้แล้วนะ
มันต้องมีภาคสองสิ ฮ่าๆๆ
-
:o12: :o12: :o12:
-
มันอาไรก๊านนนนนนนนนนน :z3:
-
-0- หาจบจริงดิ ?? จริงๆ เหรอ คิดว่าพูดเล่น จบแบบนี้อ่ะนะ(ตอนนี้ทำหน้าช็อคค้างอยู่หน้าจอ) ไม่จริงงงงงงงงง
-
จบแบบนี้จริง ๆ เหรอ
-
แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบแล้วเหรอครับ ไม่นะ จบไม่บริบูรณ์อ่ะ ไม่เหมือนหนังไทยเลย
นางเอกต้องวิ่งมาทันพระเอกซี!!!
แต่เอาเถอะ จบแบบนี้ก็ดีแล้ว
ไม่ได้บอกว่าต่อไปจะเป็นยังไง
แต่สัญญาว่าจะ "รอ" ก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ
สำหรับคนสองคน...
ชื่นชมคนเขียนจังเลยที่เขียนได้บีบหัวใจมากกกกกกกก
รักเลยหน่ะ รักหมอกตี๋จังเลยยยยย ^^
-
Last coin?? End??
หมายความว่าไง ????
ไม่นะ :sad4: :sad4:
ไม่เอา จบภาคแรกหรอ มีภาคสองใช่ไหม ?
มันค้างมากเลยนะคะคนแต่ง ฮึกกก
ไม่เอานะ พี่หมอกกับตี๋ต้องอยู่ด้วยกันสิ่
อย่าค้างคาแบบนี้เลย ฮึกกกกก T T
+1 ให้นะคะ รอคอยความหวังต่อไป
-
มันยังไม่จบใช่ม่ะ มันเป็นอารมณ์ขันของตัวเองใช่ป่าววว
มีภาค 2 เนอะๆๆๆ
ปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์
-
อ่านตอนนี้แล้วแทบขาดใจ
-
:sad4: :sad4: :sad4:อ่านแล้วเกิดอาการ "ต่อมเอ๊ะ"
:call: :call:ขอให้มีภาค2เถอะเจ้าค้า
-
โอ๊ยปวดตรับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ฮืออออออ ขอ special coin อย่างด่วนเลยค่ะ
น้ำตาพรากแล้ว สงสารน้องตี๋ T T'
แต่ก็ดีใจ ดีใจที่พี่หมกเข้าใจสิ่งที่ตี๋ต้องการสื่อ
ไความรักของพี่หมอกไม่ได้เชื่อคำพูดของตี๋ แต่เชื่อสิ่งที่"ใจ"มันสื่อออกมา
เริ่ดอะ บอกได้คำเดียว !
ปล. คนแต่งสุดยอดอ่ะ
เราชอบทุกเรื่องเลยทั้งเรื่องนี้ ทั้ง awkward ♥
o13 o13 o13
-
จะมีต่ออีกใช่ไหม :sad4:
จบแบบนี้เศร้าสุดๆเลยนะ
-
เปิดบัญชีใหม่ด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอบทส่งท้าย รอตอนพิเศษ รอวันพี่หมอกกลับมา : )
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:sad4: :sad4: :o12:
-
อ่านแล้วบีบหัวใจมากเลย อึน หดหู่
พี่เมฆแกฉลาดมากไปแล้วนะ :o12:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
สาบานได้ ตอนนี้รู้สึกตึ่งโป๊ะ อึ้งมาก พี่ชุทำร้ายจิตใจ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
มา last เลิท อะไรก๊านนนนน หรงเหรียญไม่ต้องนับแล้ว ไปนับแบงค์ต่อเหอะ
คงไม่มีอารมณ์หนังเกาหลี เดินออกมาจากเกทด้วยมาดพระเอกสุดๆแน่นอน
ฉะนั้นแม้จะให้เวลาผ่านไปสองปี สามปี จะโตขึ้น จะยังไงขอแค่มีก็จะรอ พี่หมอกยังรอได้ ทำไมเราจะรอบ้างไม่ได้
:กอด1: :กอด1:
-
ไม่ไหว...น้ำตาจะไหลอ่า ทำไมน้องตี๋เลือกแบบนั้นหล่ะ งือออออออออออ
สงสารพี่หมอกมากเลย รีบๆกลับมานะพี่ หัวใจพี่อยู่ที่นี่แล้วพี่จะใช้ชีวิตที่โน่นยังไง
น้องตี๋ไม่น่ามาช้าเลยอ่า ถ้ามาเร็วกว่านี้นะ :m15:
ไม่ว่ายังไงก็จะรอตอนต่อไปนะคะ เค้ารู้นะว่ายังไม่จบอะ 55555555
อยากอ่านภาคสองแว้ววววววววว :กอด1:
-
ฮึก...ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ :sad4:
-
ไม่นะ ไม่ใช่เหรียญสุดท้าย ลองค้นดูดีๆ ยังเหลือเหรียญสลึง เหรียญห้าสิบตังค์อยู่รึป่าว
-
น้ำตาจะไหล มันอัดแน่นในอกไปหมด ฮือออออออออออออออออออ
ตี๋ หมอก TT
รอภาคต่อไปนะคะ :o12:
-
เหรียญหมด คราวนี้ฝากแบงก์เป็นใบๆเอานะ
รอนะจ๊ะ :impress2:
-
จบเสียแล้วสิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
อาหมอกก็เหมือนกังน๊า
ลื้อไปอยู่นู้น ก็ต้องจกจำไว้น่า
ว่าลื้อก็เป็นของอาตี๋คงเลียวววววว
-
คิดแล้ว ตัดสินใจแล้ว ลงมือทำแล้วก็เดินหน้า อย่าหันหลังกลับ
-
เศร้า
-
อย่าจบแบบนี้เลยนะคะ ขอร้องเถอะ :z3:
สงสารตี๋และครอบครัวจริงๆ :m15:
-
ต้องทำในสิ่งที่ต้องทำทั้งคู่
แต่จากไปโดยไม่ลากันดีดี มันใช้ได้ที่ไหนพี่หมอก!! ฮึ่ยยย :angry2:
-
อีกนานแค่ไหนที่ coin (คอย) จะสิ้นสุด
อ่านไปน้ำตาไหลไป
-
คือ ถ้าจบอย่างงี้เค้าร้องไห้นะตัวเอง
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4: :o12: :sad4:
-
ไม่เอาตอนจบแบบนี้น่ะ
สลดใจสุดๆ
-
ไม่น๊าาาาาาาาาาา
อยากอ่านต่อๆๆๆๆ
-
ภาคสองๆๆๆๆๆๆๆๆ o9 o9
-
ระทึกก่อนอ่านหนังสือสอบเลย แล้วจะอ่านรุเรื่องมั้ยเนี่ยยยย
ยังไงก้อจะรอพี่หมอกกลับจากอเมริกา
-
เห้ย ไรวะ (รอบสอง)
เจ็บแต่อย่าจบนะเว้ย
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ทำร้ายจิตใจกันมากก T T
-
ฮึก ฮือออออออออออออออออออออออออ
ไม่เอาแบบนี้อ่ะ ไม่เอาๆๆ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย *กรีดร้อง*
-
ยังไม่จบหรอก :really2:
คราวหน้าจะเป็นแบงค์ หรืออะไร 55555 อย่านานน้า ปวดใจมาก :z3:
ภาคสองอย่าตบจูบลากขึ้นเตียงน้า ขอละมุนๆแบบนี้ ... :-[
-
น้ำตาจะไหล TT^TT
-
ตามอ่านจนทันถึงปัจจุบันแล้ว
เรื่องโคตรสนุกเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆน่ะค่ะ
แต่
แต่
:monkeysad:
ทำไมตอนล่าสุดมันเศร้าอย่างนี้
พี่หมอกพี่ต้องกลับมาน่ะ
อาตี๋ ต้องเข้มแข็งและรอพี่หมอกน่ะ
-
ไม่อ๊าววววววววววววววววววววววววว
ไม่จบแบบนี้ *กรีดร้องโหยหวน* :serius2: :serius2:
เอาสเปหรืออะไรซักอย่างที่มันแฮปปี้เอ็นดิ้งกว่านี้มาให้อ่านเดี๋ยวนี้นะ
ไม่งั้นจะจับไอ้ตี๋ไปเป็นตัวประกัน แฮ่~
น้ำตาไหลเลยอ่ะตอนอ่านข้อความจากพี่หมอก
ยังไงตี๋มันก็เป็นของหมอกอ่ะเนอะ
จะใครหรืออะไรมาแยกไป ยังไงก็ยังเป็นของกันและกันอยู่ดี
ปล.เอาสเปมาซะ ไม่งั้นไอ้ตี๋ตาย!! *เมายาบ้า* :z2:
-
ไม่เอา.ไม่ยอมให้จบ
ฝากเหรียญเพิ่มเดี๋ยวนี้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ฮึ่ยยยยยยยยยยย ทำไมจบแบบนี้ :serius2:
แต่เราเชื่อว่าคนเขียนคนขยันมีภาคต่อแน่ๆใช่มั้ย
ตี๋หมอกมันไม่เคลียร์ เฮียฟินอีกอ้ะ อุกกล้วยก็ยังไม่ได้รู้เรื่องเลย
พรุ่งนี้สอบเสร็จ มาระบายทางนี้หน่อยนะ เอาภาค 2 มาซัก 3 ตอนเลย o13
ยิ่งวันที่ประกาศผลสอบได้หมอไรงี้ จัดมาซักชุดใหญ่ๆ 10 ตอนไปเระ :laugh:
โชคดีๆๆ ข้อสอบออกเหมือนที่อ่านไปเป๊ะ ทำได้อยู่เล้นนนน!!!
-
แง๊ สงสารน้องตี๋กะพี่หมอก :sad4:
คุ้มคลั่ง ขาดสติ :z3:
กระชากคอคนแต่ง "เอาภาคสองมาลงให้ไว แฮ่ !!!!!!!!"
-
อีตาหมอกกลับมาเดี่ยวนี้
มาม่าชามใหญ่เลย
-
อ่านคำสุดท้ายแล้วขนลุก
รู้สุกปวดใจแบบหัวใจมันบีบคั้นมากๆ เลย ไม่ได้เสียใจมากนะ แต่ก็รู้สึกใจหายมากกว่ากับการตัดสินใจของตี๋ เข้าใจตี๋นะที่เลือกทางนี้...แต่ก็โครตสงสารหมอกเลย....
บอกได้คำเดียวสั้นๆ เจ็บปวด และกินใจ
รักนิยายเรื่องนี้มากๆ เลยหายากมากเลยนะนิยายดีๆ ที่เขียนแล้วจะรู้สึกได้ถึงคำมารักกันมากมายแค่ไหน โดยที่ทั้งสองคนแทบจะไม่เคยพูดคำว่ารักออกมาจากปากเลย
ไม่ไหวแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าจบแบบนี้นะ เดี๋ยวจะซื้อกระปุกออกสินใหม่ให้รีบมาหยอดเหรีญใหม่ด๋วนเลย
รักตี๋ รักสายหมอก และรักนักเขียนมากๆ เลยนะ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จบแบบนี้เอามีดแทงคนแต่งเลยดีก่า :angry2:
แงงง ง ง เศร้า :o12:
-
สงสารน้องตี๋ :sad4:
-
จบ!! จบไปอย่างนี้ได้ไง ไม่ได้น้า กลับมาต่อก่อนท่านผู้เขียน ><
-
อีกไม่นาน ความรักจะนำเขาทั้งสองมาอยู่ด้วยกันอีก สุ้ๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
ขอตอนพิเศษหน่อยดิคับบ
-
ไม่เอาแบบนี้จบแบบนี้ไม่เอา
-
ไม่ไหว ไม่ไหว น้ำตาไหลอาบแก้ม
-
ปิดหน้านิยายเรื่องนี้ไม่ลง อ่านตอนจบนี้แล้วทำอะไรไม่ได้เลย... (เหม่อ......เป็นเอามากละกู - -)
.
.
.
สงสัยคืนนี้นอนไม่หลับแน่เลย เพราะอย่างนี้แหละถึงไม่ชอบอ่านตอนจบไม่ว่ามันจะสมหวังหรือผิดหวังก็ทำให้ฉันเอ๋อแดกไปไม่เป็นทุกที
แต่ละคนล้วนมีหน้าที่ของตัวเองที่ต้องรับผิดชอบเพราะชีวิตมันยิ่งกว่าละครที่จะมาจบแค่ความรู้สึกของคนสองคนไม่ได้ ^___^
ตี๋ หมอกสู้ๆ นะ โอ้ยไม่ไหวตอนนี้ความรู้สึกมันลามไปปวดท้องละ =_=; :serius2:
-
:o12:
พี่หมอกกกกกกกกกกก
-
เราเชื่อว่าคุณน้องคนเขียนจะไม่ใจร้ายกับเราแบบนี้ มันยังมีต่อใช่ไหมคะ (กดดัน 55)
อย่างน้อยก็ให้เราชื่นใจบ้างว่าน้องตี๋ไม่ได้รอพี่หมอกเก้อนะเออ (แนวบังคับตอนจบเป็นไงเลยอ่ะ 55 อีกรอบ)
นะ พลีสสส :impress:
-
รีบเข้ามาอ่านสุดๆๆๆๆๆ
ได้ยังไงจะมา last ได้ไงค่ะ
แค่หมดสต๊อคใช่ไหม....แค่รอคอยนานอีกนิดใช่ไหมค่ะ
แค่นั้นพอนะเพราะมันต้องไม่ใช่แบบนี้
ถ้าตี๋เป็นของพี่หมอกคนเดียว
พี่หมอกก็ต้องกลับมารับของของพี่หมอกไป
ยังคงรอเหรียญ ต่อไป
-
:z2:
-
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o12: :o12: :o12:
ไม่เอาแบบนี้ได้มั๊ย
บอกเราทีว่ายังมี final coin ต่ออีกหรือว่า special coinอีกก็ได้นะ
-
น้ำตาเล็ดเลยกรู :o7:
ไม่มีใครผิดหรอก ทั้งหมอกและตี๋ต่างทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีที่สุดแล้ว
จากนี้ต่อไปสถานะของความรักของทั้งคู่จะเป็น Game Over หรือ to be continued
บททดสอบในหัวข้อ "ความอดทน" กำลังทดสอบพวกนายอยู่
ผ่านมันไปให้ได้นะ มันไม่ยากหรอกเพียงแค่ทั้งคู่ใช้ "หัวใจ"ทำ
-
ต้องมีตอนต่อไปสิ ต้องมีตอนต่อไปสิ ต้องมีตอนต่อไปสิ
*สะกดจิตคนเขียน*
-
ทำไมต้องเสียน้ำตากับเรื่องนี้เนี่ย ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย
ขอตอนพิเศษ 29 ตอนต่อเนื่องค่ะ!!!!!!!!!!!!
-
ถือโอกาสเม้นเลยแล้วกัน
ทำไมทำกับเราแบบนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :z3: :m15:
ไม่จบงี้ดิเนอะๆๆๆ :serius2:
-
เราจะกลับมาพบกันอีกแน่นอน
-
รอการกลับมาขอหมอกด้วยคน
เฮ้อๆๆๆๆ
-
กำ จบแบบนี้ ไม่ไหวนะ ต้องมีภาคสองแน่ๆ
แต่แอบสำหน้าหน้าตี๋
-
ยังไม่จบใช่มั๊ยครับ?
:a5:
-
มาม่าซองโต ตี๋หนีไม่ได้หรอก ยังไงก็ไม่แคล้วกันเหมือน กอลลั่มกับแหวน
-
แงๆ ไม่เอานะ เอาอีกๆ ไม่จบแบบนี้ ขอร้องๆๆๆๆๆ
-
คือ อยากบอกว่า อ่านสองตอนติดดด รวดเดียวเลย น้ำตาไหลตอนไหนไม่รู้
รู้แต่ว่าพอถึงปย.สุดท้าย "….มึงเป็นของกู…ของกูคนเดียวเท่านั้น" นั่งนิ่งไปพักนึงเลยค่ะ
คือเอามือจับแก้ม น้ำตาเต็มหน้าเลย มันจุกแบบบอกไม่ถูก
เข้าใจความรู้สึกของตี๋ ผู้มีพระคุณมาก่อน อยากบอกว่าให้แง่คิดดีมากๆๆๆๆ
ส่วนหมอกกก สงสารมากๆค่ะ คือเรื่องนี้หมอกเป็นเด็กแบบขาดความอบอุ่นมาแต่ไหนแต่ไร แล้วมาเจอตี๋ เค้ากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
เริ่มยิ้มได้ หัวเราะออก มีสีสันมากขึ้น แต่ก้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก
ฟีลเหมือนโดนคนอื่นผลักไสมาตลอด เสียใจค่ะ เฮ่ออออออออ
อยากได้สเปแบบแร๊งๆๆเลย ไม่ก้ภาคต่อมาด่วนๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ จบแบบนี้มันค้างงเกิ๊นนไป พลีสสสสสส
-
ฝากธนาคารรอดอกเบี้ย
...
อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลย TTTT
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
-
ม๊ายยยยยยยยยยยย จะจบแบบนี้ได้ยังไงก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m31: :m31: :m31:
-
เห้ยยย,,,,,,,
ไม่่นะ
ไม่
ไม่
ไม่
ดอกเบี้ยมันถูก ฝากเยอะ ๆๆๆ หน่อยน๊า
-
มึงเป็นของกูคนเดียว
สงสารตี๋อ่ะ
หมอกอย่าทิ้งตี๋น่ะ
โอนเงินเข้าบัญชีตลอดน่าาาาาาา
-
ทนไม่ไหวแล้ว น้อวหมอกกลับมาเลย
ใครก็ได้ ไปลากอาหมอกออกมาจากเกรตที
ฮืออออออออออออ
-
TTTTOTTTT
จบได้น้ำตาท่วมจอมากกกก
ทำไมชีวิตมันเศร้างี้ โฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
ปล.ขอตอนพิเศษหวานๆ มาเติมมาม่าหน่อยได้มั้ย :sad4:
-
หูยยยยย จบแบบนี้ไม่สวยนะเนี้ยะ ตี๋นี่น่าสงสารตั้งแต่ต้นจนจบเลย :monkeysad:
อยากเห็นตี๋หมอกมีความสุขง่ะ :L1:
เพราะฉะนั้น มาต่อเถอะ อย่าจบแค่นี้เลยนะ ขอภาคเฮียกับฟินด้วยนะ(ขอไม่มากไปใช่ไหม) :กอด1:
:3123: pleaseeeeeeeeeeesssssssss
-
สงสารพี่หมอกจับหัวจิตหัวใจ
ทั้งๆที่รักมากมายขนาดนี้
:impress3:
แต่อย่างว่าถ้าเราเป็นตี๋
เราก็ต้องเลือกชีวิตของแม่เราก่อน
ไม่รู้จะโกรธใคร
โกรธพี่เมฆก็ไม่ใช่ ตี๋ก็ไม่ใช่
เพราะทุกคนมีเหตุผลของตัวเองกันทั้งนั้น
ทุกคนก็ต้องคิดแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำถูกที่สุด
ตอนนี้เราได้แต่หวังว่า
น้องคนเขียนจะกรุณาปราณีคนอ่านตาดำๆ
ช่วยเข็นภาค 2 มาให้เราอ่านกัน
แล้วก็เอาระเบิดไปถล่มโรงงานมาม่าให้ราบเป็นหน้ากลอง
น้องตี๋ พี่หมอกสู้เค้านะ
คนอ่านจะรอวันที่เธอสองคนได้กลับมารักกันอีก
:o7:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ แล้วก็มาม่าที่อืดจนคำสุดท้ายแบบนี้ค่ะ
ชอบเรื่องของน้องจริงๆ เก่งมาก
o13
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
แค่นี้จิงๆ ไม่เม้นไรแล้ว ร้องไห้จนปวดหัว
-
แอร๊กกกก อ่านไปทึ้งหัวตัวเองไป น้องตี๋! ทำกันได้ TAT
ถ้าเราเป็นตี๋ เราก็คงเลือกแม่เหมือนกัน แต่คิดว่ามันน่าจะมีวิธีที่เป็นจุดลงตัวที่ดีกว่านี้สิ แงงงงง
ทำไมไม่ปรึกษา ทำไมไม่ถามก่อนเลย ตี๋ทำร้ายพี่หมอกอีกแล้ว...สงสารทั้งสองคนนะ แต่สงสารพี่หมอกมากกว่า
ตอนแรกๆเราไม่ค่อยชอบพี่หมอกเลย แต่พักหลังๆทำตัวดีน่ารักน่าหลง เรากลับเริ่มมาส่งจิตพิฆาตตี๋แทน ตี๋ทำร้ายพี่หมอกอยู่หลายรอบเหมือนกัน
อย่างเรื่องที่จะไปเรียนต่อ พี่หมอกก็รู้อยู่แล้ว แต่ที่รออยู่คือรอให้เรื่องนั้นมันออกมาจากปากตี๋ไง
เหมือนพี่หมอกเป็นคนที่อดทนอยู่กับการรอคอยจนชิน ทำตัวเป็นปกติ เฝ้ารอเงียบๆ...แต่สุดท้ายที่คอยไปก็ไม่ได้อะไร แงงงงง
อยากรู้รายละเอียดข้อตกลงของพี่เมฆกับตี๋
ถ้าไม่ใช่การห้ามพบกับพี่หมอกตลอดไปก็ยังดี พอพี่หมอกกลับจากตปท.แล้วก็ยังพอมีโอกาสที่จะกลับมาคบกันได้
แต่ถ้าข้อตกลงคือห้ามพบกันตลอดไปล่ะ? ถ้าตอนหลังสองคนนี้มาเจอกันอีกมันจะไม่ผิดข้อตกลงเหรอ โอย อยากรู้มากๆๆๆ
จำได้แม่นเลยว่าคนเขียนเคยบอกว่าเรื่องนี้จะแบ่งออกเป็นสองภาค งั้นขอแปะราก/ปักเสาเข็ม/กางเต็นท์ ฯลฯ รอภาคสองเลยนะคะ
หวังว่าทั้งสองคนจะรอซึ่งกันและกัน ไม่ชิ่งไปมีใครใหม่ก่อนนะ
คนเขียนจะสอบวันนี้ตอนเช้าแล้วก็ขอให้ทำข้อสอบได้เยอะๆนะ สอบเสร็จแล้วมาอัพภาคต่อด่วนจี๋เลยนะจ๊ะ
คนอ่านแต่ละคนรอยื่นกระปุกใหม่ให้หยอดแล้วววว
-
ภาคสองๆ รอพร้อมน้องตี๋นี่แหละ
-
จบแบบนี้ ฆ่ากันทางอ้อมชัดๆ T^T
-
;___________; น้ำตาท่วมหน้าจอแล้วค่ะ ได้แต่หวังว่า การที่ต้องอดทนจากกันครั้งนี้
คงทำให้ครั้งต่อไปที่จะกลับมาได้เจอกันอีกครั้ง ไม่มีอุปสรรคนะคะ ฮือออออออออ
สงสารตี๋มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปวดใจเจ็บจี๊ด โอ๊ย
-
ตี๋อ่ะทำไมทำแบบนี้ :sad4: พี่หมอกจะกลับมาเมื่อไหร่อ่ะ
รอ รอ รอ รอ ...ภาคสอง
ขอตัวไปทำใจก่อน :o12:
-
น้ำตาซึม พูดไม่ออกอ่ะ
ได้เเต่หวังว่าเรื่องคงไม่จบไปทั้งอย่างนี้
-
รอภาค2 ไปพร้อมกับตี๋ที่รอหมอก
ขอบคุณนะคะ แต่งสนุกมากๆๆๆเลย
-
:z13:มีภาคสองป่ะคับ ทำข้อสอบได้เยอะ ๆ นะครับ Fighto Fighto
-
รอ
-
คนเขียนจะมาจบแบบนี้ได้ไง ค้างคามากๆ รีบมาต่อด่วน
-
ชอบตอนบทใกล้จบนะ
มันเหมือนจี้จุด เหมือนความรู้สึกมีบนสวรรค์แล้วจู่ๆก้ตกลงมา เจ็บ เสียใจ อะไรไม่รู้เยอะมาก
ทำให้อยากรู้... ว่าเรื่องไรกันแน่ !! ที่ทำให้เจ้าตี๋ไม่ยอมรักษาใจตัวเอง
แต่เข้าใจว่าเพื่อแม่ แล้วยอมเสียความรัก
สงสารพี่หมอกมาก ถึงมากที่สุด ยิ่งรู้อดีตแล้ว เหมือนตี๋ไปทำร้ายเลย
ถึงบ้างครั้งที่บอกว่าทำเพื่อกันแต่มันเหมือนทำร้ายกันมากกว่า
แต่จบได้ประทับใจพอสมควรนะ คือ... ไม่เชิงค้าง เป็นบทตัดจบที่สวยงาม
ต่อให้โตกัน พอโตที่จะเผชิญหน้าอีกครั้ง
ถ้าต่อจากนั้น พี่เมฆก้คงทำอะไรไม่ได้แล้ว
ตอนนี้อำนาจหรืออะไรทุกอย่างยังไม่สามารถทำตามใจทุกอย่างได้
รักอย่างเดียวไม่พอ แต่ถ้าห่างหันคิดถึงเวลาที่มีความกันต้องบอกว่า รักของทั้งคู่เป็นรักที่บริสุทธิ์
รักที่มีให้กันเปลี่ยนแปลงทั้งคู่ให้ไปในทางที่ดีขึ้น
นิสัยของเจ้าตี๋มันทำให้พี่หมอกเป็นคนที่น่าหลงรักมากคนหนึ่งเลย
รอภาคต่อไปนะค่ะ... เชื่อว่ามีแต่เนื้อเรื่องคนต้องเข้มข้นกว่านี้แน่
พี่หมอกภาคโต ลุคผู้ใหญ่ แอบกริ๊สสสสสสส !!
ขอบคุณสำหรับนิยายนะ
ยิ้มเป็นกำลังใจให้ค่ะ
วันนี้มีสอบ 7 วิชา ขอวให้น้องโชคดี สู้ๆ เก็บคะแนนดีนะค่ะ
-
:dont2: :dont2: :dont2:
... รอภาคสอง(อยู่)..นะ ...
-
เฮ้ยยยยย
ยัยชุ จบได้กระซวกใจคนอ่านมากมาย
เตรียมปูพื้นไว้ต่อภาคสองเรอะ 555
อืด อืดเลยทีนี้ มาม่าอืด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m15: :m15: :m31: :m31:
จบแบบนี้ไม่ได้นะฮ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11 :dont2: :dont2:
-
:o12: จบแบบนี้หรอ
ดราม่าจัง ไม่ชอบเลย เค้าเป็นคนอ่านแล้วอินแล้วชอบเวินเว้ออ่า :angry2:
หวังว่าจะมีภาคต่อนะ
ตี๋เลือกเองก็ควรทำใจ ตี๋ผิดที่ไม่ปรึกษาใครแต่ถ้าเป็นเราก็เลือกยากแม่กับคนรัก
นายเรื่องนี้รันทดได้ใจ :เฮ้อ:
-
จบอย่างนี้...ถ้าไม่มีภาคต่อก็ต้องมีตอนพิเศษที่หมอกกลับมาหาตี๋นะคะ
สงสารอ่ะ แต่ก็ดีแล้วที่ตี๋มาไม่ทัน นึกฉากตอนลากันไ่ม่ออก บางที...มันอาจจะเศร้ายิ่งกว่าที่รู้สึกอยู่ตอนนี้ก็ได้
เมสเสจสุดท้าย...สมกับเป็นพี่หมอกดี
-
อ่าน2ตอนสุดท้ายแล้วน้ำตาไหลพรากๆ :m15:
อย่าทรมานคนอ่านนักเลย
รอภาค2นะคะ คิดถึงพี่หมอก รักน้องตี๋ กอดคนเขียน
-
หึหึ เดี๋ยวนะ พี่ชุ เหมือนตอนแรกๆจะหลุดออกมาว่า จะแบ่งเป็น สองภาคนี่นา o18 o18
นี่คงจบภาคแรกใช่มั้ยยยยยยย (เสียงโหยหวน)
-
อ๊าากกก !!! ซึ้งอ่า :o12: ....
ขอบคุณค่ะๆ o13
-
นี่คนเขียนกะแต่งต่อภาคสอง แล้วเนียนเปลี่ยนชื่อเรื่องหรือเปล่าคะ (เนียนเข้าข้างตัวเองสุด ๆ 555) คิดว่าคนเขียนอยากพักไปอ่านหนังสือหรือเปล่าเอ่ย เอาไว้ว่าง ๆ แล้วอย่าลืมมาแต่งต่อ หรือมาต่อตอนพิเศษก็ยังดีนะคะ ^^
คนอ่านก็จะรอ....รอเหมือนอย่างที่น้องตี๋รอพี่หมอกเหมือนกันค่ะ อย่าปล่อยให้คนอ่านรอนาน เหมือนที่น้องตี๋ต้องรอน้องหมอกนะคะ ^^
-
:m17:ใจร้ายที่สุดอ่ะ :m17:
-
ซึ้ง น้ำตาไหลพรากๆ
รอหมอกกลับมาหาตี๋
+ 1 นะคะ
-
รอพี่หมอกกลับมา!!
สองตอนที่ผ่านมารู้สึกว่ามันเร็วไปหมด ตั้งแตตอนที่บอกเลิก
ตี่กลับบ้านและพี่หมอกไป......
อารมณ์มันเลยรวดไปหมด :z3:
บอกไม่ถุกว่าควรจะร้องไห้ก่อน เสียใจทีหลัง
หรือว่ากระทืบตี๋ก่อนสักที
แต่ว่าข้อสุดท้ายคงทำไมได้แน่ๆ กลัวบาทาพี่หมอกลอยมา
ก็พอจะรู้ๆอยุ่ว่าพี่หมอกต้องไปไหน
พอจะรู้อยู่ว่าทำไมตี๋ต้องทำแบบนี้
แต่มันเป็สิ่งที่เดาๆส่งๆไปเอง
ไม่รู้ว่าอ่านอะไรข้ามไปหรือเปล่านะค่ะ แต่รู้สึกว่าตี๋ลืมบอกไปหรือเปล่าว่า
ทำไมทำแบบบนี้ ทำไมไม่บอกพีี่หมอก พี่หมอกหรือเฮียและทุกๆคน
พร้อมที่จะยื่นมือมาช้่วยอยู่แล้ว หรือบอกแล้วแต่เราอ่านข้ามหว่า
แต่ก็รู้นะที่ไม่บอกพี่หมอกเพราะ จะให้บอกไงล่ะว่าแม่ป่วยหนักแค่ไหน ให้บอกว่าพี่ต้องไปเียนต่อ
หรือจะให้บอกไงล่ะว่าตัวเองไปรับเงินจากพี่เมฆมาเพื่อรักษาม๊า
เลยสับสนหน่อยๆว่าสิ่งที่ตี๋ไม่ได้บอกพี่หมอกคืออะไร แค่ที่ว่าพี่หมอกต้องไปเรียนแค่นั้นหรอ
ที่ตี๋ยอมบอกให้พี่หมอกไปเรียนง่าายๆ ยอมรับข้อเสนอจากพี่เมฆเพียงเพราะเพื่อรักษาชื่อเสียงพี่หมอกไว้ใช่ไหมค่ะ
แต่เรารู้สึกว่าตรงนั้นมันไม่ได้บรรยายไว้มากพอที่จะอธิบายทุกสิ่งได้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
คิดว่าคนเขียนคงต้องมาอีกสักสามร้อยหกสิบห้าตอนแน่ๆ ฮ่าๆ ยาวไปไหมผแต่เค้าอยากอ่านต่อนะ ฮื่อ)
ส่วนพี่หมอกคนที่ไม่ยอมอะไรมาทั้งเรื่อง แต่ก้เข้าใจเค้านะ ก็แหมมมคนที่ตัวรักที่สุดมาบอกให้ไปเนอะ
มันก็ทั้งเจ็บและก็อยากให้ตี๋สบายใจด้วยแหละ
เอาเป็นว่าไม่รุ้ว่ารู้สึกไปเองไหมแต่ว่าสองตอน39กับ40นี่ เราว่าเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเร็วมาก
จนเราไม่รู้ว่า เราต้องทำไรก่อนดีเนี่ย5 5 5 5 55 5 จจะร้องหรือจะรัก เอ๊ยจะเจ็บก่อนดี มันเลยกลายเป้นความรู้สึกงงงันแทน
อ่อตอนสุดท้ายด้วยตี๋มันน่าจะบอกสักหน่อยเนอะ ว่ามันวิ่งมาหาพี่หมอกทำไมกัน
ทั้งๆที่ทิ้งเค้าไปแล้ววว เรารู้นะว่าตี๋วิ่งมาทำไม
แต่ว่าอยากให้เรื่องมันชัดเจนขึ้น^^
พี่หมอกของน้อง(ตี๋) น้องจะรอพี่หมอกนะค่ะ ใจน้องนั้นไม่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้ อํ๊ยย่ะ!! อินีเพ้อเจ้อ5555
-
รอพี่หมอกกลับมา (ซับน้ำตา)
-
จุกอกไปหมด
อ่านแล้วคิดถึงเพลง
"หากว่ารักยังคงไม่พอ"
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ดีใจจัง เลิกกันสักที
-
เอาไปฝากธนาคาร แล้วหยอดกรพปุกใหม่เถอะค่าาา^^
-
อร๊ายยยยยย ช็อคคร้าาาาาา
:a5: :m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :sad4: :o12:
ไม่คิดมาก่อนว่าจะจบแล้ว คิดว่าอย่างน้อยน่าจะอีกซักพักนึง
ตะ ตะ แต่นี่ จบแล้ว แล้วที่ช็อคกว่าคือฉากจบนี่หล่ะ
น้ำตาท่วมห้องเลย งืออออ
จบแบบนี้แล้วจะมีตอนพิเศษแถมให้ไหมค้าเนี่ย
อยากได้ตอนพิเศษษษษษ เอาตอนที่พี่หมอกกลับมาอ่ะ
นะ นะ นะ ได้ไหม :impress:
:L2: :pig4: :L2:
-
เกิดมามีไม่เท่ากัน ตัวเลือกทางเลือกมีน้อยกว่า
แต่อย่ายอมแพ้ อย่าหมดหวัง ที่สำคัญอย่าหยุดรอพี่หมอกกลับมานะตี๋
:กอด1: อินตาเน็ตโตะ วารุ่ยยยย!!! :กอด1:
-
ประทับใจกับตอนจบมากค่ะ .... อยากให้มีภาคต่อมากๆ เพราะมันค้างเหลือเกิน
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ สำหรับนิยายที่อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจแบบนี้ ^____^
-
ม่าย!!!!!!!!!! ทำไมทำร้ายจิตใจกันอย่างนี้ล่ะจ๊ะ น้องตี๋รอพี่หมอก ส่วนเราก็จะรอคุณนักเขียนนะ
-
:sad4: :serius2:
-
โกรธไอ้พี่เมฆ
พี่หมอกไปแล้ว
รีบกลับมาไวไวด้วย
-
อยากทุบกระปุกแล้วหยอดใหม่ :m31:
-
หมอกกลับมาเร็ว ๆ น้า :call: :call:
-
จะติดตามต่อไปนะครับผม
-
ณ บัดนาว มีความรู้สึกว่าพี่หมอกไปเรียนต่อนานมาก ~
กลับมาได้แล้ว
-
Special Coin
หนึ่งวัน
หนึ่งเดือน
หนึ่งปี
จนตอนนี้ มันก็ผ่านมาจะสามปีแล้ว
เวลาหมุนพัดผ่าน ค่อยๆลบเลือนทุกอย่างให้เลือนลาง
ตอนนี้ ผมจำกลิ่นของพี่ไม่ได้แล้ว หลายๆอย่างรอบตัวของผมเปลี่ยนไป แล้วพี่หล่ะ จะเป็นยังไงบ้าง
ยังจะใจดีกับผมคนเดียวอยู่อีกหรือเปล่า?
ผมอยากรู้..พี่ใช้ชีวิตที่นั่นยังไง อากาศหนาวไหม ไม่สบายจะมีใครคอยดูแลพี่ไหม เพราะพี่ไม่ค่อยบอกคนอื่นว่าไม่สบาย รอจนเป็นหนักแล้วถึงจะค่อยหายามาทาน
แต่ผมจะส่งคำถามเหล่านี้ไปหาพี่ได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้ ผมกับพี่ ห่างกันเสียจนแม้แต่เงาของพี่ ผมยังไม่ได้เห็น
เฮียเรียนจบแล้ว ทำงานอยู่ที่สำนักงานทนายเล็กๆ เห็นว่าอยากสอบเป็นอัยการ อาจจะหนัก แต่เฮียอยากที่จะทำงานรับใช้ประเทศ ถึงมันจะไม่เท่แบบทหารก็เถอะ วันที่รับปริญญา วุ่นวายไปเสียหมด พี่ฟินดันเมาหนักในงานฉลอง ล้มโต๊ะเสียคว่ำ จนคนอื่นอดกิน
ต่อไปก็เป็นคิวของผม ตอนนี้งานหลายๆอย่างล้นมือเต็มไปหมด ไม่ใช่งานมหาลัย แต่เป็นงานรับปริญญา ไม่เข้าใจทำไมต้องวุ่นวายขนาดนั้น ม๊าเสียอีกที่ดูจะตื่นเต้นกว่าผม อย่างวันนี้ก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ลากให้ผมลุกขึ้นจากที่นอน เฮียไม่ได้ทำงานพิเศษอีก เพราะงานตอนนี้ ก็มีรายได้พอที่จะอยู่กันได้อย่างพอเพียง ตัวผมมีบริษัทมาติดต่อให้ไปทำงานด้วย ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ก็เพราะว่าเป็นบริษัทที่พี่แบงค์เข้าไปทำงานมาก่อน พี่แกเลยแนะนำให้ผมเข้ามาทำงานด้วย
มหาลัยคนแน่นแต่เช้า เห็นไอ้โจ๋กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ที่ตรงนั้น โดนพี่จัมพ์โบ๊ะแป้งใส่หน้าจนหนาไปหมด ดูแล้วนึกถึงอุกกี้ขึ้นมา พอพูดถึงชื่อนี้ ก็อดใจหายไม่ได้ ตอนนี้มันไม่ใช่อุกกี้แล้วครับ มันกลับมาแมนซะแล้ว ถึงจะยังไม่ครบร้อยเปอร์เซนต์ก็ตาม คนที่กลับดูแมนน้อยลงไปดันเป็นไอ้กล้วย มองจากสายตาภายนอกมันก็ยังดูปกติ ประชากรหมาในปากอัดแน่นเหมือนเดิม แต่อะไรบางอย่างบอกผมว่ามันเปลี่ยนไป
แม่ไอ้กล้วยเดินไปเดินมา ตอนนี้ แม่กล้วยไม่ได้ทำงานเป็นแอร์แล้ว แต่ก็ยังมีของฝากจากสายการบินมาฝากพวกผมไม่ขาด อย่างตอนนี้ ก็แจกน้ำพันช์เป็นขวดให้พวกผมได้กินกัน เฮียเดินตามผมไม่ห่าง บอก “เดี๋ยวมึงก็ล้ม ทำชุดครุยเลอะหมด” ทำเหมือนผมเป็นเด็กสามขวบ หันไปมองก็เห็นม๊านั่งคุยกับแม่ไอ้โจ๋อยู่ เลยไม่ได้เข้าไปกวน
ฟ้าเริ่มสว่าง ผมต้องขึ้นหอประชุมหลังจากที่ซ้อมมาแล้วสองรอบ ถึงเวลาจริง ดูตื่นเต้นกว่าที่คิดไว้ ผมจะล้มหรือเปล่า? จะทำอะไรน่าขายหน้ากลางงานใหญ่ๆแบบนี้ไหม? หรือถ้าเกิดทำหน้าประหลาดๆต้องช่างภาพถ่ายรูปหล่ะ? ดูเหมือนไอ้เคิ่ลจะรู้ผมคิดยังไงเลยได้แต่กระซิบบอกว่าให้ใจเย็นๆ
งานทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
ผมจ้องมองกระดาษเพียงแผ่นเดียวในมือ พยายามมาอย่างหนัก 5 ปี เพื่อกระดาษใบนี้ใบเดียว
เป็นกระดาษที่บอกถึงความพยายามทั้งหมดที่ผมพยายามมา อดหลับอดนอน นั่งทำโมเดล หลายครั้ง ก็เครียดจนไมเกรนขึ้น คลานไปอ้วกกันเลยก็มี แต่ทุกอย่างที่ดูลำบากจนไม่น่าเชื่อนั้น ผมก็ผ่านมันมาทั้งหมดแล้ว
“….เรียนจบแล้วหว่ะ”
“เออ…ต่อไปนี้แม่งก็ไม่ต้องปั่นงานแล้วไง”
“ไม่ต้องมาช็อคตอนนัดสอบอีก”
“…งี้ก็ต้องดีใจสิวะ…เย้หน่อยเร็ว เย้…”
“……”
“….ทำไมทำหน้ากันแบบนั้นหว่ะ ไม่ตายเดี๋ยวก็ได้เจอกัน”
อารมณ์ทั้งดีใจ เศร้าใจปนกันไปหมด
วันที่ดีใจที่สุด ก็เป็นวันที่ใจหายมากที่สุดด้วยเช่นกัน
ผมกำลังจะก้าวพ้นจากรั้วสถานแห่งนี้ สู่การเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ใช้ชีวิตในที่ที่ไม่มีคนตักเตือนด้วยความหวังดี ไม่มีเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอีกต่อไป
“ผู้ชายเขาไม่ร้องไห้นะเว้ย..”
“…แล้วใครวะ ที่วันก่อนกินส้มตำแล้วร้องไห้”
“มั่วแล้วไอ้กล้วย นั่นมันมึงไม่ใช่หรอ”
“…วันนี้กูก็กินส้มตำเยอะไปหน่อย แสบถึงตอนนี้เลยหว่ะ…”
“กูแอบตักของมึงไปเมื่อเช้า เผ็ดเชี่ยๆ ดูดิ น้ำตาไหลไม่หยุดเลย”
ได้แต่มองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร ยิ้ม แต่น้ำตาก็ไหลออกมาเสียดื้อๆ
ลมพัดผ่านไป…ไม่เคยหวนกลับ
กล้องที่ตอนนี้ ตกรุ่นไป ผมไม่เคยเปลี่ยน รักษามันไว้เป็นอย่างดี ผมซื้อเมมโมรี่การ์ดมาใหม่ ไม่อยากเอารูปที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันมีค่านั้นไว้ห่างจากตัว กลัวมันจะหายไป
“เอ้า ยิ้มหน่อยดิ วันนี้ช่างกล้องมือโปรมาเอง อย่าทำหน้าหงิดเป็นหมาหงอยสิวะคุณเพื่อน”
“ไอ้ตี๋ ไม่ต้องมาเนียนยกกล้องบังหน้าเลย”
“..ไม่ได้เนียนว้อย เอาดีๆ จะได้มีรูปเก็บไว้ดูไปเรื่อยๆไง จะแต่งหล่อครบสี่คนแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยนะ”
ให้เฮียมาถ่ายรูปให้บ้าง ถ่ายกับม๊าบ้าง เพื่อนๆในคณะเต็มไปหมด ไอ้ฟ้าเดี๋ยวนี้สวยวิ้ง มีแฟนใหม่ที่ยังไม่รู้ธาตุแท้ของมันหลงเข้ามาไม่ขาดสาย ไม่ได้รู้ตัวเล้ยว่าโดนมันหลอกใช้ถือของอยู่ หอบของเต็มสองมือเดินตามมันไปทั่ว
ไอ้พวกพี่ๆวิศวะมันแว่บกลับมากันครับ
ตอนแรกผมไม่คิดหรอกว่าพวกมันจะมา หายหน้ากันไปตั้งปีนึงแล้ว มีโทรคุยกันบ้าง มาเจอกันบ้าง แต่ไม่บ่อยนัก เพราะยุ่งกันทั้งคู่ มันหอบดอกไม้มาฝากพวกผมคนละช่อ ไม่ค่อยชอบดอกไม้เท่าไหร่ เลยให้เฮียถือไว้แทน ถ่ายรูปยิ้มจนเหงือกแห้งก็ไม่หมดสักที
“อ้าว…ไอ้พี่โก้ไม่มาหรอ?”
“เดี๋ยวมาๆ อ้าว นั่นไง เฮ้ย ไอ้โก้ ด้านนี้เว้ย”
แทบจำไม่ได้ พี่โก้เป็นคนที่ผมไม่ได้เจอเลยตลอดหนึ่งปี มันไปอยู่นิวซีแลนด์มาครับ พึ่งกลับมาเดือนนี้ แม่พี่โก้เปิดร้านอาหารไทยอยู่ที่นั่น พี่โก้แกเลยไปทำงานที่นั่นซะเลย
“..โหยพี่โก้ ขาวขึ้นเยอะเลยหว่ะ ทำได้ไงวะเนี่ย”
“เป็นไง กูหล่อขึ้นเยอะเลยอ่ะดิ”
“…ผมไม่ได้พูดแบบนั้นนะ”
“กวนตีนไม่เปลี่ยนเลยหว่ะไอ้ตี๋…อ่ะ นี่ กูให้”
“ไหงมีดอกเดียววะพี่”
“ไม่ใช่ของกู”
“แล้วของใคร?”
“…คิดว่าของใครล่ะ ตี๋?”
“……”
“แม่ง เสือกมาสั่งกูบอกให้หาแค่ดอกเดียว หายากนะโว้ย ใช้งานเพื่อนตลอด ขนาดหายหัวไปอยู่ที่อื่นยังใช้งานกันข้ามทวีปได้ มีแค่คนเดียวจริงๆ”
“…ทำไมต้องดอกเดียว”
“คิดเอาเองดิวะ…อย่าให้กูพูดเลย มันก็ไม่ได้บอกหรอก แต่กูรู้ว่ามันจะหมายความว่ายังไง ยินดีด้วยไอ้ตี๋ ที่เรียนจบแล้ว”
“….ขอบคุณครับ”
“เออๆ ไม่เป็นไร”
“….ข…ขอบคุณมากๆครับ”
“ตี๋…..”
ผมอยากได้ยินพี่เรียกชื่อผมออกมา.. ตอนนี้ เวลานี้…
มีเพียงดอกไม้ ที่มาแทนความรู้สึกนับล้าน อัดแน่นไปหมด จนไม่รู้จะพูดสิ่งไหนก่อน
ดอกกุหลาบสีขาว เพียงแค่ดอกเดียวในมือ..
มีค่ายิ่งกว่าดอกกุหลาบเป็นพันๆดอกทั้งงานวันนี้เสียอีก….
…………………………………….
………………………..
[Special Coin : complete]
[8.01.55]
http://www.youtube.com/v/WPnJLGyR1Nc?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สอบเสร็จแล้วคัฟ o13
-
ร้องไห้เพราะเพลงเจ๊คิ้มเลยคะ :sad4: :sad4:
สงสารตี๋อะ งื้ออออออ
พี่หมอกกกกก กลับมาหาตี๋ไวไวนะ
.
.
.
.
ดอกกุหลาบสีขาว สื่อความหมายถึง ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ดอกกุหลาบสีขาว 1 ดอก = รักแรกพบ
.
.
.
.
-
ไม่เอาดอกไม้ :serius2: เค้าจะเอาตัวจริง แบบกอดได้อะไรได้อะ :กอด1:
-
3 ปีผ่านไปยังเศร้าเหมือนเดิม เห็นตอนพิเศษนึกว่าจะได้เจอกันก็มาแค่ดอกเดียว คนเขียนใจร้ายจริงๆ
-
:z3: ก็ยังบีบคั้นคนอ่านไม่เลิก คนเขียนซาดิสม์เกินไปแล้วววววววสว :o12: อุตส่าห์แอบหวังว่าพี่หมอกจะกลับมาเซอร์ไพรส์
-
พี่หมอก,,,ส่งดอกไม้มาแทนตัว ^^
-
ง่า สามปีผ่านไปเร็วมากกกกกกกกกกกกกก
-
เฮ้ยยย อะไร
มาแต่ดอกไม้ แล้วตัวคนล่ะเฮ้ยยย 555
-
:mc4: อ่อ กำลังงงว่าทำไมถึงเป็นดอกไม้ดอกเดียว ไว้พี่หมอกจะมาไหมเนี่ยะ
ทำข้อสอบได้ป่ะคับ
-
อ่านแล้วสงสารตี๋อ่ะ
รอบหน้าขอตัวเป็นๆ นะครับ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3: :z3:
อ่านแล้วมันช่างบีบหัวใจอะไรเช่นนี้
ได้โปรดกลับมาเป็นเหมือนเดิมกันเร็วๆน๊า :o12: :o12:
-
เรื่องนี้ทำให้เราได้รู้ว่า ความรักในนิยายก็ไม่สมบูรณ์แบบซะทีเดียว :m15:
แต่...พี่กล้วยกับน้องอุกกี้นี่... o18
-
:กอด1:รอวันที่เจอกันอีกครั้ง
-
น้ำตาไหลพราก T.T
-
โห ห่างกันตั้งนาน
ดอกไม้ดอกเดียวแทนใจ
คิดถึงพี่หมอกกก :sad4:
/ว้ายยย เค้าได้เป็นลูกเป็ดวิ่งซุกซนแล้ว ยินดีกะเค้าหน่อย ครบหนึ่งร้อยที่เรื่องนี้ ดีใจจัง :-[ ส่วนหนูสอบเสร็จแล้วดีใจด้วยจ้าาา :mc4:
-
ง่าาา น้ำตาไหลเลย รีบกลับมาหาตี๋เถอะพี่หมอก T T
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :dont2: :dont2:
ใครก็ได้ ช่วยสอยลงมาที :sad4:
-
เฮ้อออ พี่หมอกกลับมาหาตี๋เร็วๆ ทีเถอะ
คนอ่านหยอดกระปุกรอ
-
มาแค่ดอกไม้ มันไม่พอ เค้าโลภอ่ะ ต้องเอาตัวมาด้วยดิ ไม่ใช่แต่ตี๋แต่เค้าก็คิดถึงหมอกเหมือนกันนะ :monkeysad:
-
แอบน้ำตาซึม
-
มันเหงาเกินไปค่ะ
ยังคงขอร้องเหมือนเดิม....อย่าจบแบบนี้
-
ว ว ว่าเเล้ว อุกกี้แมนจริงๆด้วย :z3:
เห็นมั้ยๆๆๆๆ
ขอสครีมเรื่องอุกกี้ก่อน :laugh:
พี่หมอก...กลับมาได้เเล้วเว่ย
กลับมาเเล้วไม่เอามาม่านะ ไม่ชอบอ่ะ ไม่ดีต่อร่างกาย
-
ดอกกุหลาบ 1 ดอก = เธอเป็นหนึ่งเดียวของฉันเท่านั้น
เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้จนจบ โอ้...คุณพระ!!!! เป็นเรื่องที่สุดยอดมากเลยค่ะ o13
คือไม่รู้ว่าจะคอมเม้นท์ยังไง เพราะเรื่องราวลงตัวไปหมด มีครบทุกรส แม้แต่มาม่าก็ยังเป็นรสต้มโคล้ง แซ่บแท้ T___T
ยิ่งตอนพิเศษ ฟังเพลงเจ๊คิ้มแล้วถึงกับน้ำตาซึม :monkeysad:
ถึงแม้รักของพี่หมอกจะเปรียบเสมือนสายลมที่โอบกอดน้องตี๋ แต่ถ้าเป็นได้ ขอพี่หมอกตัวเป็นๆมาโอบกอดน้องตี๋เลยน่าจะดีที่สุด
โอ้ยยย แซ๊ดดดดดดดด :o12:
-
แอบจิ้มไว้ก่อนเห็นสเป ก็ใจสั่น ไม่กล้าอ่าน
---------------------------
กลับมาเม้นหลังจากทำใจอ่านอยู่นาน
คำถามที่มีในหัวตอนนี้คือ ทำไม ทำไมและทำไม
มันคงเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ของเรื่องราวระหว่างตี๋กับพี่หมอกในแบบฉบับคนเขียน
แต่สำหรับ ผู้อ่านอย่างเรา บอกได้แค่ว่า มันแฮปปี้ แต่ไม่สุด มันไม่จบ
มองดูแล้ว พี่หมอกและตี๋ก็ยังคงรักกันเหมือนเดิม แค่ไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้ะูดคุยกัน ทำได้แค่คิดถึง....และยังรอ....มันเลยทำให้คนอ่านคนนี้ก็ต้องรอ
ขออีกสัก สเป ได้ไหมค่ะให้เจอกันเถอะ ให้พี่หมอกและตี๋ได้ระบายความคิดถึงกันซักหน่อยเถอะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตอนพิเศษแต่ทำไมมันยังเศร้าอยู่แบบนี้ล่ะคนเขียนจ๋า อย่าทรมานคนอ่านเลยนะ ขอร้อง เอาพี่หมอกกลับมาหาตี๋ที ได้โปรด
-
ซึ้ง เศร้า เคร้า นำ้ตา :m15:
สงสารตี๋ สงสารหมอก
อยากให้เจอกันเร้วๆ อุปสรรคยังมี
ขอให้ผ่านกันด้วยดีทั้งสองคน
-
ถึงกับสะอึก....
เรียนจบแล้วนะตี๋ สามปีโคตรเร็ว เห้อออ คิดถึงพี่หมอกดิ คิดถึงมาก ขนาดคนอ่านยังจุกเลย :monkeysad:
กลับมาเร็วๆนะพี่หมอก ยังมีคนรอพี่อยู่ หวังว่าพี่หมอกจะมีแค่คนคนนี้คนเดียวตลอดไป
ปล.แฮ้กกกกกก อุ้กกี้แมนแล้ววว่ะะะะะ
ปลล.ลุ้นภาคต่อไปสุดๆอ่ะ โอ้ยย ใจจะวาย
-
น้องหมอกทำไมยังไม่กลับอีก
จะรอให้ตี๋ถูกจับแต่งงานหรือไง
เชอะ กลับมาสักทีสิ
-
น้ำตาจะไหลกับเพลงตอนนี้พิเศษนี่ล่ะจ่ะ :monkeysad:
พี่หมอกก มึงมันพระเอกที่สุดดด กลับมาไวๆ มาหาตี๋ไวๆนะ :sad11: :sad11:
ตี๋อย่าเพิ่งลืมพี่หมอกนะ จะร้องแล้ววววววววววว :m15: :m15: :m15:
-
พี่หมอกกกกกกก กลับมา กลับม๊าาาาา บินมาแป๊บนึงแล้วค่อยไปเรารวยอย่าได้แคร์ ฮืออออออออออออออ ส่งเงินมาให้บินไปหาก็ได้ ฮืออออออออออออ โอ้ยคิดถึงแทน ไม่ไหวแร้วตอนพิเศษทำเหตุ(น้ำตาแตก)
-
เอิ้วววว....กระดื๊บๆอ่านตามมาจนครบแล้ววววว...
(เลยไม่ได้คอยตามตอมเมนท์แบบบทต่อบทเลย เสียดายจัง ^^)
เรื่องนี้ซึ้งและประทับใจมากค่ะ ปกติเราชอบเลยนะจบแบบนี้ มันให้อารมณ์ไม่นิย๊ายนิยายจนเกินไป..
ตะ..ตะ...แต่... ขอเรื่องนี้ไว้ซักเรื่องได้ไหม T.T โอย...พี่หมอกน้องตี๋ กลับมาอยู่ด้วยคนเถิดดด...โฮ...
อยากให้สมหวังทั้งคู่ อยากให้ทั้งคู่มีความสุข
คือทั้งสองคน รอ ร๊อ รอ ใครซักคนคนที่จะเป็นของตัวเองมานานแสนนาน จนได้เจอแต่แล้วก็ต้องจากกันจนได้ อะไรแว๊ีี.... orz
ดังนั้นภาคต่อจงมา จงมา จงมา
(แต่ไม่เอาดราม่าน้ำตาตกเป็นอาหารจานหลักนะคะ เราไม่นิยมแนวนั้นค่ะ มาแซมๆพอให้เป็นสีสันบ้างน่ะโอเค~)
-
ขัดใจคนอ่านอย่างแรง พี่หมอกกลับมาได้แล้วววววว
-
พอจะเดาภาค 2 ได้คร่าวๆแล้ว ว่าพี่หมอกกับตี๋จะเจอกันยังไง
แต่ตอน Special นี่ น้ำตาไหลพราก เหมือนแยกกับเพื่อนตอน ม. 3 เลย :o12:
หึหึ อุ้กกี้ จะกลายเป็น เสะ เต็มตัวแล้วสินะ o18
พี่ชุ ขอร้องว่าภาคสองขอแบบ Happy ไม่เอา มาม่าทะเลต้มยำน้ำข้นหมูสับแล้วนะ :m15:
ตอน Special อ่านไปนึกถึงเพลง "เธอยัง" เพราะอ่านความรู้สึกตี๋แล้ว เพลงนี้แหละ ใช่เลย
-
นิยายเรื่องนี้ ทำให้เสียน้ำตาตลอดจริงๆ
พักหลังๆนี่คิดหลายครั้งแระว่าจะเลิกอ่าน..ตัดใจจากพี่หมอกและน้องตี๋!!!
แต่พอมีมาต่อ ก็แหกขี้ตาคลิ๊กมาอ่านทู๊กที...
ช้ำใจจริงๆ
คนแต่งคะ..จะให้อิชั้นช้ำใจไปถึงเมื่อไหร่ยะ :z3:
-
:L2:อย่างน้อยกระแสลมก็พอพัดมาให้ชื่นใจมั่ง...ขอบคุณครับ.. :L2:
-
ดอกกุหลาบมาแล้ว
ต่อไปขอให้เป็น แหวน ที่มาพร้อมกับตัวคนเป็นๆนะ
:L2: :L2:
-
ซึ้ง
-
เศร้าว่ะ มาอีกซักตอนสองตอนซิ
-
อ่านทั้งวันจนจบ ติดใจหมอกตี๋ ไม่คิดว่าคนเฉยเย็นชาหน้านิ่งอย่างหมอกจะเปลี่ยนไปได้ เพราะความซื่อน่ารักของอาตี๋แท้ๆ
รอน้องคนแต่งมาเปิดภาค2 :call: ( มาม่าน่าจะยังไม่หมดแต่โตขึ้นทั้งคู่คราวนี้คงจัดการชีวิตรักได้ อยากอ่านยาวๆนิ)
-
พูดถึงวันจบเล่นเอาน้ำตาไหลเลย ไม่อยากจากกันอะ TT_TT
-
กลับมาอยู่ด้วยกันไวๆ เหอะ
คนรักกันอยู่ด้วยกันดีที่สุด :m15:
-
โฮฮ ส่งดอกไม้มาแทนใจ
แล้วเมื่อไหร่ตัวจะกลับมา :sad4:
อีกตอนเอาสองคนนี้ได้เจอกันเนอะคะ
บอกตรงๆ ว่าใจหายจริงๆ ที่อีกไม่นานเปิดมาเรื่องนี้ก็จะมีแต่จำนวนหน้าที่เพิ่มขึ้นเพราะจำนวนเม้น ไม่ใช่เนื้อเรื่องอีกต่อไป :m15:
จะไม่มีพี่หมอกกับตี๋มาเพิ่มอีกแล้ว
แต่คู่นี้เป็นคู่ที่จะอยู่ในใจเราตลอดไปจริงๆ ค่ะ นี่เซฟไว้อ่านด้วย :กอด1:
พูดจริงๆ ว่าอ่านก่อนนอนแทบทุกคืน จบแล้วก็อ่านใหม่ ซ้ำๆ อยู่อย่างนี้
40 ตอนนี่รู้สึกเหมือนเยอะ แต่สำหรับคนที่ติดตามมาโดยตลอด ขอบอกว่าแป๊ปเดียวจริงๆ :o12:
สุดท้ายขอขอบคุณพี่ไรเตอร์ที่เจียดเวลามาเขียนเรื่องราวความรักระหว่างพี่หมอกกับตี๋ให้เราได้ซาบซึ้งในตัวทั้งคู่
(อะแน่นอนว่าโดยเฉพาะพี่หมอก ฮ่าๆ :-[)
จะติดตามผลงานของพี่ต่อไปค่ะ :n1: ว่างๆ ก็อย่าลืมมาอัพตอนพิเศษคู่นี้บ้างน้า คิดถึงแย่เลย ฮี่ๆ
ปล. ถ้าเป็นไปได้ก็ต่อภาคสองเลยเหอะค่ะ คนรออ่านเต๊มมม คิคิ :mc4: o13
-
ยินดีกับตี๋ด้วยที่เรียนจบ
แต่ทำไมมันเศร้าจัง ดอกไม้แทนตัวพี่หมอกเหรอจ๊ะ
:เฮ้อ: :sad11:
-
ขอตัวเป็นๆได้มั๊ยยยยยยยยยยยย
แว๊กกกก :serius2:
-
คิดถึงหมอก
-
สะอื้นอยู่ในหัวอก :monkeysad:
รับรู้ถึงความคิดถึง
รับรู้ถึงความห่วงหา
รับรู้ถึงความรักที่หมอกยังคงมีให้ตี๋อยู่ตลอดเวลา
ง่ะ~สเปฯนี้ทำตรูต่อมน้ำตาแตกอีกแร้ววว :sad12:
-
พี่หมอก... :monkeysad: กลับมาไวๆ นะ
-
เมื่อไหร่พี่หมอกจะกลับมา
-
:z3: :z3: โอยยยยยย มันปวดจายยยยยยย
ดอกไม้แทนใจมันไม่พอ อยากได้แบบตัวเป็นๆอ้ะ ไหนๆก็เรียนจบแล้ว อยากจะให้พี่หมอกกลับมาเร็วๆ
หรือไม่ก็พาน้องตี๋ไปอยู่เมืองนอกด้วยกันซะเลย ถ้าเวลามันผ่านมาขนาดนี้ แต่ความรู้สึกยังเหมือนเดิม
ก็อยากให้คนที่บ้านพี่หมอกยอมรับได้ซะที เฮ้อออออออออออออ
ไม่อยากให้มีแค่ตอนพิเศษ แต่อยากให้มีภาคสองจังเลยจ้า ♥
สอบเป็นยังไงบ้างคะ เสร็จแล้วน่าจะโล่งงงไปเปลาะนึง ... เน๊อะ ? :L2: :กอด1:
-
+1
ชอบบบบบบบบบ o13
แล้วมาต่ออีกนะ หลงรักตี๋กับพี่หมอกแล้ว
:กอด1: :pig4:
-
เฮ้ยพี่หมอกกก
โกงค่าตัวป้ะเนี่ยย
ออกมาเร๊วเร๊ววววววววววววว ><
-
เวลา และระยะทางไม่สามารถเปลี่ยนใจคนสองคน ซึ้งค่ะ
-
เอาว่ะ ถึงตัวจะยังไม่มา แต่ส่งดอกไม้มาแทน
รีบๆกลับมาเถอะพี่หมอก อิคนอ่านมันจะคลั่งแล้วเนี่ย
สงสารตี๋มากกก
-
คิดถึงพี่หมอก ต่อจากนี้อยากให้เรื่องนี้ไม่มีมาม่า
ถึงมีขอเปนแบบพอกระสัยหายอยากก้อพอ คนอ่านทนไม่ได้
-
สอบเสดก็ต่อภาคสองได้ละสินะ เย่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ่านตอนนี้หัวใจมันเหมือนเต้นช้าลง
มันหน่วงๆเหมือนจะมีความสุขแต่ก็ไม่
ยังรักกันซินะ ห่างกันไกลแค่ไหนก็ยังไม่เปลี่ยน
แล้วเมื่อไหร่ที่จะได้เจอกันซักที
ไม่เอาสองคนนี้ห่างกันแล้วนะ เราทนไม่ไหวอะ TT
ถึงพี่หมอกกับตี๋อยู่ไหวแต่คนอ่านทนไม่ไหวอะ
เจอกันเร็วๆเถอะ จิ้มคนแต่งหนึ่งที :z13:
+1 ให้จ้าาาาา
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมอ่ะ ทั้งพี่หมอกและตี๋ต่างก็น่าสงสารด้วยกันทั้งคู่ :monkeysad:
ทั้งๆ ที่รักกันมากแต่ไม่สามารถเจอกันได้ แต่เชื่อว่าพี่หมอกต้องรู้ทุกความเป็นไปของตี๋อยู่แน่ๆ
อยากเห็นคู่นี้กลับมาเจอกันอีกไวๆ :n1:
-
อุกกี้แมนขึ้นแล้ว โฮก กล้วยเสร็จแน่ ฮะๆๆ
เบื้องหลังของคู่นี้เรายังคงเดาต่อไป
พี่หมอกคัมแบ็คได้แล้ว คนเขาคิดถึงกันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วนะ
แม้ตัวจะไม่อยู่ แต่ฮีก็สามารถทำให้เราๆกรีดร้องแทนน้องตี๋ได้เสมอเลยเนอะ
รอคอยภาคสองต่อไป อยากอ่านไวๆ
:impress2:
-
น้ำตาซึม...ปวดใจ
และ อีกครั้งกับคำว่าชีวิตต้องเดินต่อไป
-
ดอกกุหลาบดอกเดียว
ให้อาตี๋คนเดียว
ตามคำสัญญาว่าจะรักเดียว
เมื่อพี่หมอกจะกลับมา
:impress3: :impress3: :impress3:
-
เศร้าอ่ะ...ตี๋หมอกทำให้เราอารมณ์หน่วงเลยอ่ะ ~ นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งเรื่องในใจเรา เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนเข็นนิยายดี ๆ มาให้อ่านอีกนะค่ะ
-
สอบเสร็จแล้ว ก็มาต่อภาคสองเลยนะคุณน้องคนเขียน plzzzzzzzzzzzzzz :m13:
-
พี่หมอกเมื่อไรจะกลับมาละ สงสารตี๋ :sad4:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
กลับมาหาตี๋ได้แล้ว
3ปีแล้วนะ
รอนานไปไหน
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:sad4: :sad4:
ดอกไม้มาแล้ว แล้วเจ้าของหล่ะคะทำไมไม่มา
-
พี่หมอกกลับมาไวๆนะ เราก็ตี๋ คิดถึงงใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ซึ้ง....ดอกไม้ดอกเดียว...ความหมาย1เดียว...รักเดียวใจเดียว :monkeysad:
-
อยากได้พี่หมอกตัวเป็นๆมาให้้้น้องตี๋ :sad4:
-
ผ่านไปสามปี แต่ก็ยังรู้สึกถึงสายใยอะไรไปอย่างที่ยังอยู่กับทั้งสองคน :)
หวังว่าพอพี่หมอกกลับมา (จะกลับมาใช่มั้ยคะ) จะมีอะไรคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น
เลิกหน่วงกันเถอะะะะะ~~~~~~~
-
ไม่อยากอ่านต่อเลย
:m15: :m15: :m15:
ถ้าอ่านต่อแล้วจะไม่เศร้าใช่ไหม๊
:sad11: :sad11:
-
คนเีรียกชื่อ "ตี๋" คนสุดท้ายคือ "หมอก" ใช่ไหม(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio201.gif)
-
หมอกเมื่อไหร่จะกลับมา
สงสารตี๋
-
มาแค่นี้ก็ชื้นนนนนนใจละ!! :m15:
-
มาแต่ดอกกุหลาบแล้วเจ้าของดอกกุหลาบจะมาเมื่อไหร่ :เฮ้อ:
-
ไม่เป็นไรน้องตี๋ ส่งดอกไม้มาให้ชื่นใจก่อน
เดี๋ยวพี่หมอกตัวเป็นๆ จะต้องตามาแน่ๆๆๆ :กอด1: :L2:
-
ตี๋ - http://www.youtube.com/watch?v=Rh_IbWNhF_k :o12:
-
ตอนพิเศษอ่านแล้วร้องไห้เลย TT^TT
สามปีผ่านไป คนรอก็ยังรอต่อไปเรื่อยๆ~
สงสารทั้งพี่หมอกแล้วก็ตี๋ รักกันแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้ยินเสียง
ตัวยังไม่มาไม่เป็นไร แค่ส่งดอกไม้มาแค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ตัวมาพร้อมดอกไม้จะดีมาก :L2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเครียด สามปี ผ่านมันไปได้ขนาดนี้ ..อดใจอีกนิดเดียว สู้ๆนะตี๋ :L2:
:pig4:
-
ไหนว่าจะไม่ดราม่าไง แง้ๆๆๆๆๆ
รู้สึกจะร้องอ่ะ แง้ๆๆๆๆ
-
โอยยยยยยย เจ็บปวดจังT_____T
กลับมาหาตี๋เร็วๆนะหมอก
ก่อนน้องจะนึกหน้าแกไม่ออก
-
http://www.youtube.com/v/yzkqH8Q1Lwc
บังเอิญในวอร์คแมนมันสุ่มมาเล่นเพลงนี้เอง
ฟังความหมายไปๆมาๆ นึกถึงคู่นี้เลยเอามาโพสให้ :L2:
I think I'll be gone away awhile, tell me all the things that I
I'll be missing here in this old life man cause I just don't know
But I'll be fine, oh don't you worry
Cause I'll be fine, see I'm in no hurry
No I'll be fine, oh don't you worry
Cause I'll be fine, see I'm in a hurry to be
รัก ♥ หมอกตี๋ :กอด1:
-
เมื่อไหร่เฮียจะกลับมา
-
:a5: รักหมอก+ตี๋ แม้จะเศร้าจนน้ำตาซึม แต่รักแท้ย่อมมีอุปสรรค รักคนแต่งเรื่องนี้ด้วย แต่งได้ดีมาก ๆ เลย o13 จะเฝ้ารอติดตามบทสรุปของความรักทั้งคู่ แต่ไม่น่าเชื่อ อ่านมาตั้งแต่หน้า 1 แป๊ปเดียว126 หน้า ว๊ากกกกกกกกกกกกก :really2:
-
:m15: อ่านแล้วซึ้งงงงงง
แต่สงสารตี๋กับหมอก 3 ปี คนรักกันแต่ไม่ได้เห็นหน้าหรือพูดคุย ผ่านมาได้ไงฟร่ะ โอยยย กลับมาได้แล้วพี่หมอก :z3:
เค้าทรมานนนน
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :z3:
-
ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เป็นเหมือนลมที่โอบกอดฉัน แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ
พร้อมรึยัง?.. กลับมารักพบกันได้แล้ว
:กอด1: ยินดีด้วยที่สอบเสร็จ โล่งเลยสิ อิอิ :กอด1:
-
เธอใจร้ายมากหมอก
ตลอดสามปีที่ผ่านมา
ตี๋และหมอกอยู่ได้อย่างไร
-
มะไหร่พี่หมอกจะกลับมานิ :monkeysad:
-
ออนเฟสคุยกันเหรอ
แล้วยังรักตี๋อยู่รึป่าว
อยากรู้ มาเชอร์ไพร์ หน่อย
-
อ่านแล้วตื้อไปหมด บีบหัวใจจริง :monkeysad:
-
ตามเก็บตั้งแต่เหรียญแรกจนถึงเหรียญสุดท้ายตามที่ผู้แต่งบอก
ใช้เวลาไม่นานเพราะยิ่งอ่านยิ่งรัก
แต่ตอนนี้เศร้าอ่ะ
ตกลงพี่หมอกจะไม่กลับมาเหรอ
:L2:
-
มันเศร้าเกินจะทน พี่หมอก กลับมาเร็ว ๆ เถอะน้า :monkeysad: :monkeysad:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อ๊ากกกก พี่หมอก กลับมาหาตี๋น้อยด่วนๆๆ :monkeysad:
-
.
.
ดอกกุหลาบสีขาว สื่อความหมายถึง ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ดอกกุหลาบสีขาว 1 ดอก = รักแรกพบ
.
.
.
.
[/color]
'คิดถึง' เป็นอะไรทีเราดราม่ามากที่สุดในบรรดาความดราม่าทั้งหมด
นั่งร้องไห้เพราะเพลงประกอบเลยเนี่ยยยยย ปกติไม่คิดจะฟัง ฮือออออออออออ
คิดถึงพี่หมอกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้วว เพลงประกอบ
แม้มองไม่เห็น แต่ฉันรู้สึกถึงเธอ
*น้ำตาไหลพรากๆ*
-
ตี๋เรียนจบเเล้วนะว้อยยยย พี่หมอกเรียนจบยัง?? กลับมาได้เเล้ว คนอ่านคิดถึงๆๆ
รอภาคต่อๆๆ รออุกกล้วย :laugh:
เฮียกับพี่ฟินอะไรยังไง พี่ฟินเาล้มโต๊ะคว่ำเลย ไม่ได้หึงที่เฮียพาหญิงมาใช่มั้ย นี่ก็คิดมั่ว :z6:
-
พี่หมอกกกกก :monkeysad:
คิดถึงพี่หมอกแร้วน่ะ รีบกลับมาเลย
-
เอิ่ม มันยังไม่กลับมาอีกรึ
ไอ้พี่หมอก
ดอกไม้มาแล้ว คนอยุ่ไหนนี่
กลับมาเร็วๆๆ
อย่าให้โมโหนะ
-
ขอกรีดร้อง คร่ำครวน ไม่อยากได้แบบนี้
เกลียดพี่เมฆเห็นธุรกิจมากกว่าความสุขของน้อง
-
จะเอาพี่หมอก!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด จะเอาาาาาาาาาาาาาา :serius2:
อย่างน้อยๆก็ยังรู้ว่าหมอกยังรักตี๋
กลับมาเร็วๆนะหมอก กลับมาได้แล้ว
ส่วนตี๋น่ะ โตขึ้นแล้วนะ กรุณาอย่าทำอะไรงี่เง่าอีก
ไม่งั้นแม่จะจับโบกปูน!!
รอค่ะรอ (รออะไร?) กร๊ากกกกกกกก :z2:
-
ดอกเดียว
ดอกแรก
แต่ไม่ใช่ดอกสุดท้ายใช่มั้ย
ต่อด้วยนะคะ TT_________________TT
คนอ่านตาดำๆ ตั้งตารอ
-
หู้ยยยยยย ทำร้ายจิตใจกันจริงจริ้งงง มาแค่ดอกเดียวแต่ความหมายเน้นๆอ่ะ :sad4:
อยากเห็นตี๋มีความสุขอ่ะ ขอพี่หมอกคืนมาเถอะนะ :monkeysad:
:3123: รอ(ตอนmore than special)ต่อนะคะ(pleaseeeeeeesssssssss)
-
เฮ้ย!!!!
อ่านจบเป็นลมล้มตึง
o6
ตอนแรกวาดหวังว่าพี่หมอกต้องกลับมาแน่
พลิกล็อคแบบฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย
:sad5:
น้องคะ
ทำแบบนี้เอามีดมาปาดคอแล้วเอาพี่ทิ้งทะเลดีกว่าค่ะแบบนี้
เศร้าหนักกว่าเดิมอี๊กกรู
วิ่งร้องไห้ออกจากเรื่อง
:o12:
-
ทำไมไม่กลับมาเองงงงงงง
มาทำแบบนี้ได้ไง
-
:impress3:กระซิกๆ
กุหลาบสีขาวหนึ่งดอกส่งมาแทนเจ้าของ
เมื่อไหร่พี่หมอกจะกลับมาหาน้องตี๋ล่ะ
ฮืออออออ ตอนอ่านก็อารมณ์เรื่องๆเหงาๆ
แต่พอมาเพลงเพลงเท่านั้นแหละน้ำตาร่วงเลย
:L2: :pig4: :L2:
-
ฮือออออออออออออออออออ
ฮือออออออออออออออออออออออ
ฮือออออออออออออออออออออออออออ
เศร้ามากกกกกกกกก :o12:
เนื้อเรื่องตอนจบแบบว่าสุดยอดมาก!!!
เราไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้จะจบเศร้าขนาดนี้
บีบน้ำตาเราแทบหมดเขื่อน ร้องไห้อย่างเดียวแล้วตอนนี้
ชีวิตพี่หมอกกับน้องตี๋มันเศร้า..แต่เราเชื่อว่ายังไงทั้งสองต้องได้พบความสุข
และผู้ที่จะทำความเชื่อของเราให้เป็นจริงได้คือคนเขียน
รีบมาอัพตอนพิเศษแบบที่ไม่เศร้าด้วยเถิด *กราบ*
ร้องไห้กับตอนพิเศษนี้แทบเป็นสายเลือด :sad4:
เศร้ามากจริงๆอ่ะ *ชักดิ้นชักงอร้องไห้กับพื้น*
-
ถึงหมอกจะส่งดอกไม้มา แต่สเปตอนนี้อยากบอกว่า น้ำตาท่วมไม่ต่างจาก Last Coin เลยค่ะ ไม่ไหววละ
น้ำตาไหลแบบนองงงมาก เศร้าและหดหู่เว่อร์ๆ
ดีใจแทนตี๋นะค่ะที่ได้ดอกไม้ เฮ่ออออออออออออออ
ขอสเปอีกแบบหนักๆๆ หวานเว่อร์ๆไม่มีมาม่า ได้โปรดดดดดดดดดดดดด
-
มันเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุขเป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า . . .
ถึงแม้จะดูเป็นการรอคอยอันยาวนาน แต่เชื่อว่าพี่หมอกจะกลับมาหาตี๋แน่นอน
อาจจะไม่รู้ว่านานเท่าไหน่แต่พี่หมอกก็ทำให้เราเชื่อแบบนั้น
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆนะคะ ヾ(＠⌒ー⌒＠)ノ
-
สงสารอ่ะ อยากให้เจอกันไวๆ
เศร้าไปแล้วว นานแล้วว
จะได้มีความสุขจริงๆซักที
-
ทำไมมาแต่ดอกไม้ฟะ...ตัวเป็น ๆ อ่ะอยู่ไหน
กล้วยเสร็จอุกกี้จนได้ >_<
-
ดอกไม้มาแล้ววว
แล้วไหนตัวคนล่ะ พี่หมอกสามปีแล้วนะ กลับมาได้แล้วววว
จะรอจนกว่าพี่หมอกจะมาแล้วอยู่กับตี๋ไปนานๆนะค่ะ
แต่งต่อสักสามร้อยหกสิบตอนเราก็รอไหว 5 5 55 5
คนเขียนสู้ๆๆ
-
อ่านทันแล้ว ชอบจัง 2-3 ตอนสุดท้ายมันเศร้ามาก
ตี๋จะได้เจอหมอกอีกไหมอ่ะ
-
คิดถึงพี่หมอกอ่ะ
มาเร็ว ๆดิ :call:
-
นึกว่าพี่หมอกจะกลับมาซะอีก แง แง :o12:
-
น่าฮักแต๊ๆ รอตอนต่อไปเน้อ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกก กลับมาหาตี๋สิโว้ย!!!!!!!!!!
เดี๋ยวมาใช่มั้ย ไปนานเกินแล้วนะ กลับมาหากันได้แล้วว :m15:
-
:เฮ้อ: อยากได้พี่หมอกมากกว่า
อยากรู้จักพี่หมอกเป็นไงบ้าง จะลืมตี๋ไหม
-
อ่านแล้วหัวใจบีบรั้น เหมือนจะหายใจไม่ออกเลยค่ะ
พี่หมอกของน้องตี๋รีบๆกลับมานะคะ
ไม่ไหวแล้วอ่า น้ำตาไหลพรากเลย.... :sad4:
-
ไอ้พี่หมอก กลับมาได้แล้วโว๊ยยยยยยยย :angry2:
หึ...ทำมาเป็นโรแมนติคให้กุหลาบดอกไม้ รีบๆกลับมาเลย :m31: :m31:
-
แล้วตัวพี่หมอก(มัน)หายไปไหน ทำไมไม่กลับมาเสียที T^T
-
พี่หมอกหายยย!!!
T[]T
-
อ่านจบแล้ว เย้ ใช้เวลาหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวัน สุดยอดเลยว่ะ
-
รอพี่หมอกกลับมา :z3:
:call: :call: ชาบู ชาบู
-
พี่หมอก เมือไหร่จะกลับ ตี๋มีแฟนใหม่เลยยยยย
-
อยากรู้ความรู้สึกของพี่หมอกอ่ะตอนตี๋บอกเลิก หลังจากนั้นก่อนไปเรียนต่อ และก็ช่วงเวลาสามปีที่ไม่มีตี๋
อยากให้พี่หมอกรู้จังว่าวันที่พี่หมอกไปตี๋น้อยก็ไปส่งอ่ะ แอบกระซิกๆๆกับฉากนี้อ่ะ
เราว่าพี่หมอกต้องยังรักตี๋มากอยู่แน่ๆๆ ไม่งั้นจะำตามข่าวหรือจำได้ไงว่าตี๋รับปริญญาวันไหน
แต่ว่าด้วยครอบครัว เลยจำเป็นต้องทำหน้าที่ให้สำเร็จก่อนแน่ๆๆ :o9:
อ๊ากกก....คิดถึงพี่หมอกอ่ะกลับมาเร็วๆๆนาาา :m17:
-
ตี๋ไร้สาระมากอ่ะ
สงสารพี่หมอก
-
สรุปว่ายังมิจบ ชิมิ
ดีๆๆๆๆๆๆ
-
:a5:
o22
o22
o22
:serius2:
:sad4:
พี่หมอกหนุ่มซึนผู้น่า ...สงสาร
น้องตี๋หนุ่มเคะผู้น่า ...กวนตีน(แต่หลังๆชักกวนไม่ออกเพราะมาม่ามันอืดเต็มถ้วย)
o13 แต่งต่อเร็วๆนะเออ รออยู่จ้า
:call: :call: :call:
-
รออยู่น้า
-
เข้ามาซึ้งต่อ แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆ
กุหลาบดอกเดียวนี่หมายถึงอะไรอ่ะ
ขอสักดอกประมาณนี้มั้ง...จากพี่หมอก แอร๊ๆๆๆๆๆ
-
หมอกกลับมาหาตี๋ได้แล้ว
+ 1 นะคะ
-
สะ สะ สั้นไปมั้ยอ่ะ ค้างคาอีกแว้วววว
ห่างกันไปสามปี!!!
-
B.N. 1
“ตี๋ เดี๋ยวฝากเอาข้อมูลไปให้ฝ่ายบัญชีด้วยนะ”
“อ่อ..ได้ครับพี่”
“เออ ไอ้ตี๋ เช็คลิสต์ตามที่ลูกค้าต้องการให้หน่อยดิ แม่งตั้งงบซะต่ำ จะทำให้ได้ไหมวะเนี่ย”
“พี่ตั้ม รอแปปนะ เดี๋ยวผมเอาเอกสารพี่เอ๋ไปที่ฝ่ายบัญชีก่อน”
“..เฮ้ย อย่าพึ่งดิ เอางานกูก่อน รีบ จะเดดไลน์แล้ว”
งานพี่ไม่ใช่หรอวะ? ทำไมพี่ไม่ทำเอง
แต่ผมพูดไปไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวโดนเขม่นเอา ทำงานในบริษัทแบบนี้ ถึงจะมองไม่เห็น แต่ก็เหมือนมียศถาบรรดาศักดิ์ตามศักดินาก่อนหลังที่เข้าทำงาน
อย่างพี่โต้ง หัวหน้าแผนกครีเอทีฟ จะเป็นเหมือนพระเจ้าของพวกผมครับ ทุกคำบัญชาได้แต่โค้งหัวเคารพ แต่พี่แกเป็นคนมีเหตุผล จริงจัง ทำงานเก่งมาก งานใหญ่ๆ พี่แกคนเดียวก็เอาอยู่ นอกจากนั้น ก็พวกลูกจ็อค ทำงานเล็กๆของลูกค้าไป ผมพึ่งเข้ามาใหม่ ได้ไม่นาน พี่ๆเขาเลยให้ผมดูงานไปก่อน อาจมีร่วมทีมกับมัณฑนากรคนอื่นๆบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้ทำงานของตัวเองซักที
เป็นเด็กฝึกใหม่ ได้ดูทุกแผนก แผนกครีเอทีฟ แผนกจัดหาสินค้า แผนกการตลาด แผนกช่าง แต่ละแผนกก็จะมีงานที่ต้องดูแลรับผิดชอบต่างกันไป ทำตามที่ตัวถนัดแหละครับ
ไม่ต่างจากตอนเรียนเท่าไหร่เลยครับไอ้เรื่องงาน ทำงานหนักเหมือนเดิม ที่เพิ่มมาตอนนี้คือผมรู้สึกเหมือนทำงานทุกอย่างตั้งแต่แม่บ้านยันสถาปนิก ชงกาแฟ เก็บกวาดงานบนโต๊ะรุ่นพี่คนอื่นๆ หรือแม้แต่เดินเอกสารยังต้องทำ บ่นไรไม่ได้ครับ เพราะเงินเดือนดี สตารท์สูง มีโอกาสก้าวหน้าอีกเยอะ แถมยังรับจ็อบเสริมได้อีก สบายผม
ต้องขอบคุณไอ้พี่เพรชที่ตอนนี้หนีไปอยู่อังกฤษกับพ่อ ส่งโปสการ์ดมาให้ผมอยู่เนืองๆ อ่านออกบอก ไม่ออกบ้าง บ่นแต่ฝนตกอยู่อย่างเดียว ทนไม่ได้ก็กลับไทยสิวะ แค่นี้คิดไม่ได้หรอไงวะพี่ขนนี่
“….นี่ๆ ได้ข่าวว่าเดือนนี้จะมีเมกะโปรเจคต์เข้ามานิ”
“แหงหล่ะ ก็เล่นจะสร้างช็อปตามห้างใหญ่ๆทุกที่ ฝ่ายบริหารคงปิดฉลอง”
“ไรอ่ะครับพี่”
“อ้าวน้องตี๋ เปล่าหรอก พวกพี่กำลังพูดถึงงานของเดือนนี้อยู่หน่ะ เห็นพี่โต้งเขาเคลียร์พวกตัวเป้งๆเพื่องานนี้โดยเฉพาะเลย”
ผมพยักหน้า ไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะต้องนั่งเช็คลิสต์ให้พี่ตั้มอีก ลูกค้าชอบตั้งงบต่ำ แต่อยากได้ของที่ดีที่สุด ก็ลำบากพวกผม ที่บางทีก็ต้องแก้งานแล้วแก้งานอีกให้ตรงกับความต้องการลูกค้า บางที ก็โดนบอกยกเลิกเอาเสียดื้อๆ กระโดดเตะก้านคอลูกค้านี่ผิดรึเปล่าวะ?
“พี่ตั้ม ผมเช็คให้เสร็จแล้วนะ เดี๋ยวผมไปส่งเอกสารให้พี่เอ๋ก่อน”
“เออ แต้งค์มากหว่ะไอ้ตี๋ มึงทำงานโคตรเร็วเลย”
“ผมชอบทำงานเดดไลน์ ความไวเป็นเรื่องจำเป็นหว่ะพี่”
“เออ มึงก็พักบ้างแล้วกัน กูเห็นตั้งแต่มึงเข้ามาทำงาน ยังทำงานไม่หยุดเลย ใครให้งานอะไรมาก็ทำ”
“ก็ผมเด็กใหม่นิหว่าพี่ ยังต้องเรียนรู้งานอีกเยอะ ผมไม่เหนื่อยหรอก ผมชอบทำ เดี๋ยวผมไปส่งเอกสารให้พี่เอ๋ก่อนนะ”
พี่ตั้มพยักหน้ารับ บริษัทนี่ใหญ่ครับ แค่ตัวตึกทำงานก็เกือบยี่สิบชั้นแล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะเข้ามาทำงานได้เหมือนกันถ้าไม่ได้พี่เพรชแนะนำมา พอได้โอกาสนี้แล้ว เลยต้องทำงานให้เต็มที่ที่สุด
บริษัทคนเยอะ ผมไม่ค่อยรู้จัก ไปถึงฝ่ายบัญชีก็ต้องอ่านตามป้ายชื่อไป ไม่กล้าเข้าไปถามป้าๆที่กำลังนั่งจิบกาแฟนินทาเรื่องชาวบ้าน เดี๋ยวจะโดนเขม่นเอาซะเปล่าๆ
“เอ้า หนู มาทำอะไร?”
“เอ่อ ผมมาส่งเอกสารให้พี่เอ๋ แผนกครีเอทีฟครับ”
“…น้องใหม่หรอจ๊ะ”
“ครับ”
“ว้ายยยย น่ารักอ่ะ ขอพี่จับแก้มหน่อยได้ไหม”
“เ.อ…เอ่อ” ผม..ผมยังไม่ได้พูดเลยนะครับว่าจะให้ แบบนี้ถามไม่ถามต่างกันยังไงวะครับ
“แก้มนุ้มนุ่ม”
“เอ่อ..เอกสาร”
“ไว้ก่อนสิ ไว้ก่อน ชื่ออะไรนะเรา”
“อธิษฐานครับ”
“ชื่อก็น่ารักดีนะ เอาชื่อเล่นสิ พี่ๆจะได้เรียกกันถูก” สาวมากสาวน้อยในแผนกเริ่มมากองกันที่ผม เคยได้ยินเหมือนกันว่าแผนกนี้น่ากลัวสำหรับเด็กใหม่ แต่ไม่คิดว่าในแง่นี้ น..น่ากลัวจริงๆหว่ะ
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ ทำไรอยู่”
“พี่เชน! โทษทีนะครับ ผมไปทำงานก่อนแล้ว นี่ครับ เอกสาร”
รีบยัดๆใส่มือป้าปลาหมึกแล้ววิ่งออกมา พี่เชนเป็นพี่ในแผนก แก่กว่าผมหกเจ็ดปี ทำงานเก่งมากครับ ตอนเข้าทำงานใหม่ที่นี้ก็ได้พี่แกคอยแนะนำอะไรหลายๆอย่าง ใส่กรอบแว่นสีดำหนาๆหน่อย เลยทำให้ดูมีความรู้ แต่ถ้าถอดแว่นออกก็เหมือนไอ้เถื่อนคนนึงดีๆ มีหนวดหยิมๆอยู่ตรงปลายคาง ดูแปลกๆ จะแก่ก็ไม่แก่ จะหนุ่มก็ไม่หนุ่ม โดนพี่เอ๋แอบหยอดอยู่บ่อยๆแต่ไม่เห็นจะสนใจ
“เป็นไงไอ้ตี๋ โดนแทะเล็มมา สึกไปเยอะไหมวะ”
“โดนทึ้งแก้มหว่ะพี่ โหย สาวๆพวกนี้ สุดสยอง”
“เออ พี่เอ๋คงตั้งใจส่งมึงมาผจญอ่ะ”
“แย่หว่ะ เออ แล้วนี่พี่จะไปไหนวะ แต่งตัวดูดีกว่าปกติ”
“เดี๋ยวจะออกไปดูงานกับพี่โต้งหน่อย”
“ใช่เรื่องเมกะโปรเจคต์นั่นป่ะ งานใครวะพี่”
“T.K. Group รู้จักไหม?”
“…..”
“อ้าว ไอ้ตี๋ เงียบไมวะ เป็นไร ไม่รู้จักหรอ”
“คุ้นๆ แต่ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า”
“อืม เดี๋ยวพี่โต้งก็คงเรียกประชุม น่าจะพรุ่งนี้บ่าย มึงก็ไปทำงานของมึงก่อนเถอะ ถึงเวลาก็รู้เอง”
“ครับ ผมไปก่อนนะ” พี่เชนพยักหน้า โบกมือ แล้วเดินออกไปในทางตรงข้ามกับผม
มองหลังที่ไกลออกไป ซ้อนทับกับแผ่นหลังของใครซักคนที่เคยเห็น เมื่อนานมาแล้ว
ไม่รู้ทำไมมือสั่น…
……………………………
……………………
“ม๊า กลับมาแล้วครับ”
“เอ้า โซ่ยตี๋ มาพอดีเลย ม๊านึ่งหมั่นโถวไว้ให้ มากินรองท้องก่อนมา”
“ครับม๊า แล้วเฮียอ่ะ ไม่อยู่อีกแล้วอ่ะดิ วันศุกร์ทีไร หายหน้าไปทุกที”
มันไปแพร่ครับ
ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าไปหาใคร ไอ้พี่ฟินเรียนจบก็กลับแพร่ เห็นว่าคุยกับทางบ้านรู้เรื่องแล้ว เลยจะไปรับช่วงต่อจากพ่อ ทำงานอยู่ที่นู่น เฮียก็ขยัน ทุกวันศุกร์จะนั่งรถทัวร์ขึ้นไปหา นานๆที พี่ฟินจะเป็นฝ่ายลงมาซักครั้ง ก็จะมาไหว้ม๊า นัดเพื่อนๆพี่แกมาก๊งกันแก้คิดถึง
พี่ผ่องล้างจานอยู่หลังบ้าน ผมเดินถือหมั่นโถวเข้าไป ช่วยพี่ผ่องเช็ดจานเก็บจานจนเรียบร้อย ออกมาก็เห็นม๊าเอาหมั่นโถวใส่ถุง
“ไปฝากอี๋แดงให้ม๊าหน่อยนะ เห็นอีบ่นว่าอยากกิน ม๊าเลยทำมาเพื่อ”
“ม๊าหยิบเพื่อไอ้เค็งยัง เดี๋ยวมันก็บ่นอีก”
ม๊าพยักหน้า ตอนนี้ไอ้เค็งมันมอหนึ่งแล้ว ร้ายกว่าเดิมเยอะ ต้นไม้แถวๆนี้เริ่มรับน้ำหนักมันกับเพื่อนๆไม่ไหว มันเลยย้ายไปปีนในโลกอินเตอร์เนตแทน ตื่นเช้ามาก็วิ่งเข้าร้านเกม ก่อนไปเรียน เย็นก็กลับบ้านมากินข้าว แล้วก็ออกไปอีก แต่เป็นแบบนี้ได้ไม่นานหรอกครับ สุดท้ายก็โดนจับมายืนฟาดขาอยู่หน้าบ้านเหมือนเดิม เจ๊แดงร้ายมากครับ โทรเรียกเพื่อนมันออกมาดูด้วย จนเพื่อนๆหวาด ไม่กล้าโทรชวน ไอ้เค็งเลยงอนเจ๊แดงไปสองสามวัน
ผมปั่นจักรยานไปหาเจ๊เค็งที่อยู่เกือบๆกลางซอย มอเตอร์ไซค์พังไปแล้ว ยังไม่มีเงินซื้อใหม่เลยขอจักรยานป้าเสริมมาใช้ เป็นของลูกสาวแก แต่ลูกสาวแกสอบติดที่ต่างจังหวัด ไม่ได้เอาไปด้วย เลยเสร็จผม
ท้องฟ้าเริ่มจะเปลี่ยนสี
เมื่อก่อน ผมใช้ชีวิตในช่วงเวลาแบบนี้ยังไงนะ?
ตอนนี้ ผมจำความรู้สึกหลายๆอย่างไม่ได้แล้ว เหมือนอยู่กับชีวิตแบบนี้จนชิน เวลาสั้นๆหนึ่งปีนั้น กลายเป็นความทรงจำที่เหมือนจะห่างออกไปเรื่อยๆ
ทุกวันที่ตื่นเช้ามาไปทำงาน ถึงเวลาตอนเย็นกลับบ้าน อยู่กับม๊า กับเฮีย พี่ผ่อง ชีวิตเรียบลื่นจนเรื่องหลายๆอย่างเหมือนกับละครทีวีที่เคยเปิดผ่าน
“ไอ้เค็ง ไอ้เค็งเว้ย อยู่ในนั้นหรือเปล่า”
“เออ ได้ยินแล้ว พี่ตี๋จะเรียกเสียงดังไปทำไม”
“เอาหมั่นโถวมาฝาก ให้เจ๊ อย่ากินซะหมดหล่ะ”
มันเปิดประตูรั้วมา แต่ผมก็ไม่ได้ก้าวลงจากจักรยาน มันเลยเดินออกมาเอา
“…เออ พี่ตี๋ วันก่อนผมเห็นบีเอ็มคันนึงขับผ่านแถวนี้ด้วย”
“…..กรุงเทพมีบีเอ็มคันเดียวหรอวะ”
“ไม่รู้ดิพี่ ผมจำทะเบียนได้ไม่หมด แต่น่าจะใช่”
“…หรอ กูว่ามึงตาฝาดหว่ะ ไปหล่ะ กูกลับก่อน จะรีบกลับไปกินข้าวเย็น”
“เฮ้ยพี่ ผมไปด้วยดิ”
“เอ้า แล้วเจ๊อ่ะ”
“นู่น ไปช่วยอาม่าบ้านนู้นแก้ปัญหาขาขาด เย็นนี้ไม่กลับหรอก บอกให้ผมหาข้าวกินเอง”
“เออ งี้ก็มาซ้อนสองเป็นสก็อยได้เลยไอ้น้อง”
ตัวมันหนัก ปั่นจักรยานผมต้องลุกขึ้นยืนเพื่อใช้น้ำหนักตัวผมกดลงไป “ไอ้เค็ง เคยมีใครบอกหรือเปล่า ว่าลดน้ำหนักได้แล้ว”
“พี่ตี๋ผอมไป โทษผมได้ยังไง”
“เออ ไอ้หุ่นดีมีสุขภาพ มึงมาปั่นแทนกูแล้วกันมา”
“ใช้แรงงานเด็กหว่ะ”
ไอ้เค็งตัวใหญ่ ผมเลยลุกให้มันขึ้นมาปั่นแทนจริงๆ มาจอดหน้าบ้านที่ไม่รู้จัก หมาวิ่งออกมาเห่าใหญ่ แลบลิ้นใส่หมาที่เห่าไม่หยุด น่าแปลก ทำให้คิดถึงหมาตัวนึงที่ไม่ยอมเห่า ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นยังไง คงจะคิดถึงเจ้านายมันไม่แพ้กับที่ผมคิดถึง
“เฮ้ยพี่ อย่าแหย่มันมากดิ ผมกลัวหว่ะ”
“มันไม่โดดออกมาหรอก”
“บางแก้วเลยนะพี่ วันไหนมันออกมา พี่เสร็จแน่”
ไอ้เค็งทำหน้าหวาดๆอยู่บนเบาะ ผมยังยืนเล่นกับไอ้หมาตัวนั่นที่ขู่จนน่ากลัว มันเดินถอยออกไป ผมเลยเดินก้าวเข้าไปหาอีกก้าวหนึ่ง
ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ว่ามันถอยไปทำไม จนมันวิ่งเข้าหารั้วอีกครั้ง
“เวรหล่ะ! มันปีนรั้วออกมา ปั่น ปั่นออกไปเลยไอ้เค็ง!”
ทำไมหมายุคนี้ฉลาดถึงขั้นปีนรั้วออกมาเลยวะ! ไอ้เค็งปั่นสุดชีวิตพอๆกับที่ผมเกาะเอวมันแน่น ดึงขาขึ้นมาจากพื้น “เร็ว เร็วอีกสิวะ มันจะกัดก้นกูแล้ว!”
“มาปั่นเองไหมหล่ะวะพี่!” มันหันมามองเป็นพักๆ บางทีรู้สึกเหมือนเขี้ยวนั้นเข้ามาใกล้กว่าปกติจนน่าหวาดเสียว แต่พอผ่านมาสักพัก มันก็เริ่มชะลอความเร็วลง ไอ้เค็งที่มองอยู่เลยค่อยๆชะลอเท้า
“พี่ตี๋ พี่นี่หาเรื่องจริงๆหว่ะ เกือบแย่แล้วไหมล่ะ”
“เออ กูขอโทษ กูไม่รู้นิหว่าว่ามันปีนรั้วเป็น”
“ทีหลังก็อย่าทำอีกแล้วกัน”
พยักหน้าเงียบๆ รู้สึกแปลกๆ คำนี้ผมควรจะพูดไม่ใช่หรอไง
พิงหัวลงกับหลังไอ้เค็งที่ชื้นเหงื่อ เห็นแสงไฟจากรถที่สวนมาฉายลงบนรองเท้าแตะคู่ละห้าสิบบาทจากตลาดนัด
เงยหน้าขึ้นมอง…
บีเอ็มดับบลิวสีดำขับผ่านไป
พร้อมๆกับลมหายใจของผมที่หยุดนิ่งไปสักพักหนึ่ง
รถคันนั้นขับผ่านไป พร้อมๆกับที่ไอ้เค็งปั่นจักรยานด้วยแรงที่เหลือไปข้างหน้า
..ไม่ใช่
ทะเบียนไม่ใช่
เหมือนแรงที่กลับคืนมา ถูกดึงไปพร้อมๆกับไฟท้ายรถที่ห่างออกไป
ไม่รู้ทำไมถึงยังรอ ยังเชื่อในคำไม่กี่คำที่แทนคำตอบทั้งหมด
ต้องผิดหวังมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ที่คอยแต่เฝ้ามองหาแผ่นหลังนั้นอยู่ตลอด
บางครั้งผมเหนื่อย บางครั้งผมอยากหยุด
แต่นั่นเป็นแค่ความคิดในสมอง เพราะใจของผม มันไม่เคยฟัง
ผมทำพลาดไปแล้ว ผมไม่ต้องการทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง
“…พี่ ถึงบ้านแล้ว”
“อ่อ อืมๆ”
ลงจากเบาะหลัง พร้อมๆกับไอ้เค็งที่เข็นจักรยานเข้ามาในบ้าน
“พี่ตี๋ พี่โดนหมากัดตรงไหนหรือเปล่า”
“หือ? ทำไมวะ”
“…พี่ทำหน้าเหมือนพี่เจ็บ”
ได้แต่ยิ้มตอบมัน รู้สึกปลายริมฝีปากสั่น
“เจ็บสิวะ…เจ็บ…”
………………………………
…………………….
มองนาฬิกาสลับกับทางเดิน เป็นเวลาพักกินข้าว แต่ไม่ใช่เวลาพักของพวกผม
พี่โต้งกับพี่เชนเช็คพรูฟงานครั้งสุดท้าย หัวหน้าแผนกแต่ละฝ่ายกำลังเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องประชุม มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอกครับ ผมจะไปนั่งกินข้าวทอดหุ่ยในเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ร้านค้าหลังตึกนี้ก็ได้ ป้าแกใจดีชอบแถมข้าวให้ผม แต่พอพี่เชนถามหาแรงงานฟรีไม่มีรายได้เสริม ก็เหลือแต่ผมเท่านั้นแหละครับที่อยู่ช่วยงาน
“ตี๋ เอาอันนี้ไปซีรอกส์ให้หน่อย”
“ครับๆ มีไรอีกเปล่าพี่ ผมจะได้ไปทีเดียวเลย”
“น่าจะอันสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวกูเช็คไฟล์เพาว์เวอร์พ้อยท์ก่อน”
“ได้ครับ”
เดินไปห้องสำเนาเอกสารที่ชั้นอื่น เครื่องถ่ายเอกสารมีคนต่อคิวยาว แถมยังพิงเครื่องซีรอกซ์คุยกันอีก เล่นเอาเซ็ง เลยต้องลงลิฟท์ไปอีกสองชั้น ไปใช้เครื่องเล็กแทน
โทรศัพท์สั่น ยังคงเครื่องเดิมไม่เปลี่ยน หน้าจอขาวดำบอกชื่อพี่โต้ง “ครับ?”
“เฮ้ยตี๋? เสร็จยังวะ? อีกนานรึเปล่า แม่งจะถึงเวลาแล้ว”
“โอ้ย พวกพี่คิดไงวะ มาประชุมใกล้ๆพักเที่ยง เดี๋ยวผมเอาไปให้ จะให้เอาไปให้ที่ไหนอ่ะพี่”
“งี้ห้องประชุมชั้นสิบหกเลยแล้วกัน”
“เออๆได้”
รีบรวบเอกสารทั้งหมดขึ้นมาอุ้มไว้ วิ่งไปที่ลิฟท์ แต่ก็ดูเลขแล้วอีกนาน เลยวิ่งลงบันไดแทน ไม่เหนื่อยเท่าวิ่งขึ้นหรอกครับ ใหม่ๆผมลองความฟิตตัวเอง วิ่งชึ้นลงบันได ได้สองวัน รู้สึกเหมือนเก๊าท์จะกินขา อายุพึ่งจะยี่สิบสี่แท้ๆ ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย
ไหนวะ ห้องประชุม ไม่เคยมาชั้นนี้ เป็นชั้นของพวกผู้บริหาร คนน้อยลงจนรู้สึกได้ ตบแต่งดูดีกว่าชั้นอื่นๆเพราะใช้รับรองแขก
เดินมาจนเกือบสุดทางเดิน เหลือเพียงห้องเดียว เคาะประตูแล้วเดินเข้าไป เห็นพี่โต้งกวักมือเรียกอยู่ที่ด้านในสุดของโต๊ะ รีบวิ่งเข้าไปหา ย่อๆตัวเหมือนจะช่วยหลบไม่ให้แขกของบริษัทเห็น ในห้องค่อนข้างมืด เห็นคนที่ไม่รู้จักกำลังพรีเซนท์งานอยู่ที่หน้าห้อง
“ผมไปแล้วนะพี่”
“เออ ใจมากเว่ย”
วิ่งย่อตัวออกไป โต๊ะห้องประชุมนี้ยาวจนรู้สึกโหวงเหวง แต่คนก็นั่งเต็มทุกเก้าอี้ มีเพียงเสียงพูดของคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า เหมือนกำลังจะอธิบายคอนเซปต์ให้ลูกค้าฟัง
เพราะมัวแต่ก้มตัวให้ต่ำที่สุด ปากกาเลยหล่นออกจากกระเป๋าเสื้อ ย่อตัวลง ก้มเก็บปากกานั้นขึ้นมา เหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อเหมือนเดิม ปากกาเป็นปากกาเหล็กสะท้อนแสง เลยเห็นชัดในความมืด
เงยหน้าขึ้นมา มองไปที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม
รู้สึกถึงสายตาหนึ่งที่มองมาอยู่ เลยหันไปมองตอบสายตานั้น
ช่วงเวลาสั้นๆที่ใจ..
ใจ…เต้นช้าลง จนรู้สึกเหมือนจะหยุดเต้นในวินาทีต่อไปที่ไม่รู้จะมาถึงเมื่อไหร่
ขนลุก ยืนไม่ขึ้น เหมือนถูกสายตานั้นตรึงไว้อยู่กับที่
พี่โต้ง กระซิบมาเบาๆ “ไอ้ตี๋ เป็นอะไร”
รีบส่ายหัว ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ปากสั่น ไม่รู้จะพูดอะไรก่อน
ห้องมืดๆ ซ่อนความรู้สึกทั้งหมดบนใบหน้านั้นไว้ได้ เห็นเพียงเงาลางๆ แต่ก็ยังจำได้ จำได้เสมอ
สายตาที่จ้องมองตรงไปข้างหน้า ไม่เคยว่อกแว่ก มองไปทางไหน
เหมือนเดิม ยังเหมือนเดิมเสมอ….
ลุกขึ้นจากพื้นที่นั่งอยู่ กำปากกาไว้ในมือ รู้สึกถึงความเย็นที่แผ่มาถึงฝ่ามือ
คำๆหนึ่งลอยอยู่ในหัว มันหายไปสักพัก และตอนนี้ มันกลับมาชัดเจนอีกครั้ง
….มึงเป็นของกู…ของกูคนเดียวเท่านั้น
เจ้าของเมสเสจนั่น
ตอนนี้…กลับมาเพื่อทำให้ข้อความนี้เป็นจริง….
……………………………….
…………………
[B.N.1 : complete]
[10.01.55]
ฺB.N. = Banknote
ฝากแบงค์แล้วนะ ระเบิดกระปุกเดิมทิ้งไปแล้ว :laugh:
สารภาพ ปวดหัวมากเรื่องของตอนนี้ ข้อมูลที่ไม่เคยรู้มาก่อน สภาพเเวดล้อมที่ไม่เคยอยู่ หาข้อมูล ถามผู้มีความรู้มาเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอ จนบางครั้งก็หงุดหงิด แต่พอคิดว่ามีคนรอ เลยตั้งใจเขียนออกมาเท่าที่ความสามารถจะมี
อาจจะยังมีข้อบกพร่อง ก็ขอให้คนอ่านช่วยชี้แนะด้วยนะคัฟ :กอด1:
-
จ้มๆ
คิดไปเองเป่า ตี๋ เค้าอาจจะกลับมาพร้อมลูกเมียแล้วก็ได้นะ อิอิ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
ไม่เอาแบบนั้นแน่ๆ ยังไงพี่หมอกก็ต้องมาหาตี๋คนเดียวหละเน้อ :-[
-
:mc4: กลับมาซะที รีบๆ ทำให้ตี๋เป็นของหมอก(อีกครั้ง)เร็วๆ นะ
ต่างคนต่างรอ จะสมหวังหรือเปล่า รอตอนหน้านะ :impress3:
-
ขอกริ๊ดสักร้อยรอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :impress2:
-
พี่หมอกใช่มั้ยยยยย พี่หมอกกลับมาแล้ววววว ><~~~~~
-
มาแล้ว พี่หมอกมาแล้ววว
-
:กอด1:
-
กลับมาแล้ววววววววววว
รีบๆ ยืนยันคำพูดเดี๋ยวนี้นะตาหมอก
แล้วทำไมไม่มาหาน้องตี๋
ปล่อยให้รออยู่ได้ :fire:
-
:z13: จิ้มมมม
------------------------------------------
อ่าทำไมเค้าอ่านตอนนี้ทำความงงๆหว่า :confuse:
สรุปตี๋มันจะเศร้าหรืออะไรดีเนี่ย ฮะฮะ
ก็อยากให้น้องตี๋กับพี่หมอกกลับมารักกันน่ะนะ
แต่ว่ามานึกๆถึงตอนที่ตี๋บอกให้พี่หมอกไปเรียนแล้วกลับมารอพี่หมอกกลับมาแบบนี้
มันแย้งๆกันอยู่
เลยงงกับตัวน้องตี๋ สรุปจะต้องการเค้าหรือไม่กันแน่จ๊ะ
ถ้าไม่ต้องการ คนนี้พี่ขอ!!!
ถ้าเราเป็นพี่หมอกนะ คงเชื่อใจตี๋ได้ยากแล้วแหละ
โดนทิ้งมาสองครั้งแล้ว TOT *ปาดน้ำตา*
แต่อย่างไงก็อยากให้เค้ารักกัน รีบๆเคลียๆตัวเองนะน้องตี๋
ว่าอยากให้อะไรไปในทางไหนบ้าง
สงสารพี่หมอกกก
-
อยากจิกรี๊ดดดดด อยากอ่านต่อแว้ว (ผั่วะ !! โดนคนเขียนตบหัว) :z6:
-
นี้ขนาดไม่ชินกับสภาพแวดล้อม แต่แต่งได้แบบนี้ก็เยี่ยมแล้วค่ะ รู้สึกถึงความยุ่งของงานเลยล่ะ o13 o13
พี่หมอก come back !! :mc3: :mc2: กลับมาทวงสัญญาใช่มั้ย
คนแต่งสู้ๆนะค่าาาารอเสมอ :m11:
-
:serius2: จาเอาตอนต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆ
สงสารตี๋ โฮววววว อ่านไปก็น้ำตาไหล ช่วงเวลาแห่งการรอคอยสิ้นสุดแล้วใช่ไหม
-
จะร้องไห้ พี่หมอกกลับมาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว :sad4:
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว
ทำไมไม่ไปหาหรือติดต่อตี๋บ้าง
:L2: :L2:
-
มาแล้ว!! พี่หมอกมาแล้ว!! :m11: :m2:
....ใช่ป่ะ....
-
อั๊ยยะ มาแล้ว ดีใจเอ้ย ดีใจจัง :impress2:
ตอน ที่บอกว่า กระปุกเต็มแล้ว ก็คิดๆอยูู่ ว่าเด๋วซื้อเซฟให้ใส่แบงก์ o13
แต่ก็ดีมาแล้วครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า รักของตี๋ฝากธนาคารแบบประจำไม่มีถอนเสียด้วย อิอิอิ :กอด1: ให้กำลังใจนักเขียนคนขยัน
-
กรีดร้องx10 :m3:
กลับมาแล้วววววววว
-
คิดว่ามาม่าคงหมดแล้วเนอะ :laugh: ช่วงนี้อยากกินหนมหวาน :impress2:
-
พี่หมอกเห็นน้องตี๋มั้ยยยยย กรี๊ดดด
โอ๊ยยตื่นเต้นแทน
-
พี่หมอกกกกกกกกก หายไปนาน จะยังเหมือนเดิมไหมเนี่ย :z3:
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว :mc4:
-
เป็นกำลังใจให้อย่างแรงเลยค่ะ
ดีใจมาก ทั้งคู่เติบโตไปสู่อีกจุดหนึ่งของชีวิต
เอ็นดูคนแต่งเหมือนกันนะ ต้องรีบแก่กว่าวัย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจอ่าาาา
กลับมาแล้ววว :mc4:
-
แอร๊ยมาภาคใหม่ แก่แล้วนะโซ้ยตี๋ แอร๊ๆๆๆๆๆ (คงจะอายุอานามไล่เลี่ยเรา -*-)
พี่หมอกจะมาแบบไหนอ่ะ ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดด มาต่อเร็วๆนะค่ะ จะขาดใจตายแล้ว :sad4:
-
5555 คราวนี้ไม่เป็นเหรียญแล้ว
แต่มาเป็นแบงค์ ขอดอกเบี้ยเยอะๆนะ อิอิ
พี่หมอกกลับมาแล้ว เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง :L2: เอ้อ คิดถึงเฮียกับพี่ฟินเหมือนกันนะ
-
พี่หมอกกลับมาแล้วใช่มั๊ยยยยยยยยย
-
อิพี่หมอกกลับมาแร้ว ไช่รึป่าว
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :a5: :a5:
กะ กะ กลับมาแล้ววววว พี่หม๊อกกกก ขอกอดที ... นะ :กอด1: *โดนชก*
กลับมาแล้วจะรออะไร เจอกันแล้วจะเฉยอยู่เพื่ออะไร ทำตามคำพูดดิ่วะพี่
ไม่ใช่ว่า จะต้องกินมาม่าตั้งแต่เริ่มหรอกหนา ... รับรองว่าตี๋ไม่ได้เป็นของน้องเค็งแต่อย่างใด
หากบีเอ็มคันนั้นของพี่หมอก จงอย่าเข้าใจผิดเลยนะ สามปีแหน่ะ สามปี เค้าขอหวานๆ ตามง้องอนกันมั่งเหอะ
ตี๋มันคงไม่ทนใจแข็งได้แล้วแหล่ะมั้ง อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเว้ย !!! :z3: :z3:
-
มันเข้มข้นมากเลย ชอบๆ o13
-
อ้ากกกกกกก ระเบิดลงงงงง
พี่กลับมางี้ขอเบิกเช็คด่วนเลยนะ :impress2:
โอ้ย 3 ปีผ่านไปอย่าเพิ่งมีมาม่าเล้ยยยยย
:call:
-
กลับมาแล้วจะดีเหมือนเดิมไหม กลัวมาม่า
-
:กอด1: :กอด1: พี่หมอกกลับมาแล้วใช่มั้ยยยยย ^^ กลับมาทำตามที่พูดไว้ด้วยน่ะ :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
โอ้ยยยยยย
ย่องมาแบบนี้
เอาไม้ตีหัวกันให้ตายไปเลยดีกว่าาาาา :z3: :z3:
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว อย่ามาม่ามากนักนะค๊ะ สงสารตี๋มันหน่อย
-
comment นี้ขอกรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดอย่างเดียว
-
ดีใจแบบบอกไม่ถูก
วิ่งไปปล้นโทรโข่งจากห้องชมรม ประกาศก้องให้โลกรู้
พี่หมอกกลับมาแล้ว ว้อยยยยยย
แต่พี่แก....... นิ่งเว่ออออออออ T.T
ปล. พรุ่งนี้ขอต่อเลยได้มั๊ย อารมณ์มันกำลังอิน ไม่อยากขาดตอน 555+
-
กลับมารักกันเหมือนเดิมเถอะ
-
การี๊ดดดดดดด
พี่หมอกกกกกกกกกกกกก
กลับมาเติมความหวานให้หนูแล้ววว :-[ :-[
ขับรถมาหาตี๋บ่อยๆด้วย โอ้ย *ควักยาดม*
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เย้ๆๆ
มานับแบงค์กันเนาะ^^
พี่หมอก กลับมาไม่บอกไม่กล่าวไม่ว่า
แต่อย่ากลับมาต้มมาม่าให้ตี๋กินน๊าาาาาา^^
-
มาต่อแบบ...ฆ่ากันให้ตายเหอะ
...เหมือนคนติดยา....อยากอ่านนนนนน
-
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟคนแต่งหนึ่งที มาต่อแบบนี้เค้ารักตายเลย ><
แต่..ทำไมพี่หมอกกลับมาแล้วไม่มาหาน้องตี๋หล่ะ ต้องให้น้องตี๋มาเจอเอง
ใจร้ายยยยยยยยยยยย ไม่ใช่ว่ากลับมาแล้วทำตัวไม่เหมือนเดิมนะ แค่นี้ก็สงสารตี๋จะแย่หล่ะ TT
-
จิ้มมมมมมมม
-
พี่หมอกกลับมาแล้ววว หุหุ
งานนี้ต้องตามจีบกันใหม่มั้ยเนี่ย เฮ้อๆ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย ดีใจโค่ด ดีใจเว่อๆ 555
พี่หมอกกลับมาเเล้ว ทำไมนิ่งงั้นอ่ะ
นี่ภาคนี้ไม่ใช่ตบจูบ SM ไรงี้ใช่ปะ แอร่ก :z6:โดนคนเขียนโดดถีบ :laugh:
-
รีบมาต่ออออออออนะแอร๊ยยยยยยยย :z3:
พี่หมอกกลับมาแล้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ดีใจที่สุดที่มีภาคใหม่
อ๊ากกกกกกกกกกก เรื่องดีในวันที่เลวร้ายที่สุดวันนึงในชีวิตเราเลย
ขอบคุณคนแต่งมากค่ะที่มาต่อเร็วขนาดนี้
-
ดีใจ มาก ๆ เลยคะที่กลับมาต่อให้ คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋ทุกวันเลย
เข้ามาดูทุกวันเลยคะว่าจะมาอัพหรือยัง เปิด ๆ ลุ้น ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ สู้
-
เรื่องโน้นก็ sad นี่ก็ sad TT รอๆๆๆๆ กลับบบบมาาาาา :z3: :z3:
-
พี่หมอกกลับมาหวังว่าจะพกความหวานมาเต็มๆ
รวยๆอย่างพี่หมอกคงไม่พกมาม่ามาเต็มกระเป๋าหรอกเนอะ
...หรือพี่หมอกจะติดใจมาม่าที่ตี๋ให้ชิมวันนั้นนะ ม่ายยยยย =[]=
ตี๋พูดว่าจะไม่พลาดซ้ำอีก อืม พูดแล้วทำให้ได้นะน้องตี๋ \TAT/
ตื่นเต้นกับตอนต่อไปมาก ไม่รู้จะพบเจออะไร แอร๊กกกกก
-
เจอแล้วนะตี๋... ที่รอมานาน
-
เยส!!!!!!!!!!!!!!!! กรีโให้ดังไปสามโลก เค้ากลับมาแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆ หมอก-ตี๋ รีเทิร์น น้ำตาจะไหล :sad4: :impress3:
-
:really2: :really2: :really2:
โอ้วววววว กลับมาทีพี่หมอกก็เปิดตัวได้อลังการดังเดิม ฮิ้วววววววววววววววว
-
คืออ่านแล้วหัวจะจมเข้าไปในจอโน๊ตบุ๊คละค่ะ เฮ่ออออออออออออออออออออออออ
แล้วจะยังไงกันต่อ อ่านแล้วบอกความรู้สึกไม่ถูกเลยยย
พรากกกกกกกกกกกกกก
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
o13 o13 o13 o13 พี่หมอกกลับมาซะที ดีนะที่ตี๋ยังรออยู่
-
เย้ ๆๆๆ พี่หมอกกลับมาแล้ว แต่พออ่านแล้วทำไมยังอยากอ่านต่ออีกง่ะ เหมือนมันยังไม่พอเลยอ่ะ ขอบอกคำเดียวว่าไม่มีอะไรจะติเลย สุดยอดค่ะ
-
กลับมาแล้วทำไมไม่รีบมาหาตี๋ !!!!!
-
ดีใจ ที่มันไม่ได้จบด้วยการลาจากของคนสองคน
-
กลับมาแล้วววววว ๕๕๕
-
พี่หมอกมาแล้ว
พี่หมอกไม่ได้พกเมียแหม่มมาด้วยชะป่ะ
ไม่งั้นมีเคืองแทนน้องตี๋ :m16: :angry2:
-
สารภาพว่าเปิดมาเจอว่าอัพตอนใหม่แล้ว เราโคตรดีใจเลยคะ
:mc4: :mc4: :mc4:
พี่หมอกกลับมาแล้วใช่มั๊ย กลับมาแล้วจริงๆใช่มั๊ยคะ
แต่ไม่เอามาม่าเหมือนคราวที่แล้วอีกนะ
-
เย้ๆๆๆๆ ฝากแบงค์แล้ว :mc4:
อ่านไปกลัวไป กลัวมันจะมาม่าอ่ะคะ เสียวท้องวูบๆ กลัวแทนตี๋
อยากอ่านหวานๆ ฮ่าๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
ไอ้พี่หมอกมันกลับมาแว้ววววววววววววววววววววว :z3:
กลับมาซะทีนะเฮีย!
หายไปนานจนลูกไอ้ตี๋มันโตแล้วมั้งนั่น (ห๊ะ!)
กลับมามาดผู้บริหารอ่ะเปล่าอ่ะ
งี้อุปสรรคมันก็ทวีคูณอ่ะดิ!!
ที่มีมาภาคที่แล้วมันยังไม่พอเรอะฟ๊ะ!!
(เค้ายังไม่ทันจะอะไร มึงโวยวายล่วงหน้า?)
เอาเป็นว่ามาม่าได้ แต่น้ำห้ามเยอะนะ ปวดฉี่! (ห๊ะ!)
เราไม่เอาตี๋เป็นตัวประกันแล้ว
แต่เราจะเอาหมอกเป็นตัวประกันแทน แฮ่~
ล้อเล่น รอตอนต่อไปนะคะ ให้ว่อง! :กอด1:
-
:mc4: ในที่สุดก็กลับมา
-
อ้ายยย ลุ้นอยากอ่านต่อ ขอให้ตี๋สมหวัง กลับมารักกันอีกครั้งด้วยเถอะ
-
กลับบ้านมา
ทำรายงานเหนื่อยๆ
ได้มาอ่านนิยาย
ก้อหายเหนื่อยทันที
แต่ก้ออยากอ่านตอนต่อไปมากๆอ่ะ
พี่หมอกกลับมา
ขอให้ได้รักกันเหมือนเดิม
ขอให้ไม่มีอะไรมาเป็นปัญหาอีก
ตี๋-หมอก สุ้ๆ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
รำคาญตี๋อ่ะ
โลเลตลอดศก เหอะๆ
-
พี่หมอกขาาาาาา
ไอเลิฟยู 5555
-
สองหนุ่มจบแล้ว มาเจอกันในงานอย่างนี้ นับถอยหลังรอคำแรกที่เอ่ยกันเลย
-
:m3: อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (กรี๊ดไปแล้ว -*- )
พี่หมอกกลับมาแล้ว พี่หมอกกลับมาแล้ว พี่-หมอก-กลับ-มา-แล้วววววววววววววว
ต่อไปตี๋อย่าทำร้ายจิตใจพี่หมอกอีกนะ
-
พี่หมอกมาแล้ววววว
น้องตี๋รออยู่ อิคนอ่านก็รอค่า
-
แค่นี้ก็แต่งเก่งมากเลยคะ เข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกของแต่ละครได้สุดๆ อะ ขนาดสายหมอกแค่มองในความมืด(ไม่เห็นหน้าด้วย) แต่ไอ้เราก็ขนลุกตามราวกับไปอยู่ร่วมเหตุการณ์กับตี๋เลย :-[
ปรบมือๆ เดี๋ยวนี้มีฝากบงฝากแบงค์กันแล้ว อิอิ ไฮโซได้อีก หวังว่าคงไม่รีบถอนออกมาใช้ก่อนนะ ขยันฝากหน่อยละกัน พนักงาน(คนอ่าน)อย่างเราๆ จะขาดใจตาย เห็นเงินที่ฝากทีไรใจเต้นแรงทุกที
-
อร๊ายยย พี่หมอกกกก ปกติไม่ปลื้มพระเอกมีปัญหาครอบครัว
แต่พี่หมอกทำตัวน่ารักขึ้นเรื่อยๆ เอาคะแนนไปคร้าาาาา
หนักแน่นไว้นะจ๊ะตี๋ คิดซะว่าคนเราเกิดมาแล้วก็ตาย วันที่มีชีวิตควรเป็นวันที่มีความสุข อย่าเสียเวลาดราม่านาน :z2:
-
มาต่อแบบ...ฆ่ากันให้ตายเหอะ
...เหมือนคนติดยา....อยากอ่านนนนนน
เห็นด้วยอย่างแรง 5555
-
อ่านตอนนี้แบบ
:serius2: ตี๋มันโครตสับสนเลยหว่ะ ผ่านไป ขนาดนี้ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้ ขัดแย้ง โลเล ไม่มีความเชื่อมั่นเลย ทิ้งเค้าไป แล้วก็ได้แต่รอ ให้เค้ากลับมา ไม่เคยไขว่คว้าหรือพยายามในความรักของตัวเองเลย
อีกคนกลับไม่เคยโลเลเลยซักครั้ง บางทีก็ไม่อยากให้พี่หมอกกลับมาอีกน่ะ เพราะไม่อยากให้พี่หมอกเจ็บอีก
-
ในที่สุดจากเหรียญก็กลายเป็นแบงก์จนได้ :laugh:
ไม่ต้องมองหาละตอนนี้เจ้ารถbm สีดำน่ะ เพราะเดี๋ยวมันจะมารับถึงที่เลย(สมพรปาก)
:3123: กดเป็ดให้ตี๋หมอกคืนดีกันเข้าใจกันเร็วนะ(หมายความว่ามาต่อเร็ว ชิมิ? A:ถูกต้องนะคะคิคิ)
-
รู้สึกพี่หมอกมากกว่าที่เป็นฝ่ายรอตี๋อ่ะ
ตี๋เลือกเอง ทำตัวเอง ไม่เห็นน่าสงสาร
สงสารพี่หมอกอ่ะ :เฮ้อ:
-
เจอกันแล้วววววววววววววววววววววววว
-
พี่หมอกกลับมาแล้ววววววววววว
*กรี๊ดกร๊าดดีใจตะโกนโห่ร้อง*
น้องตี๋กับพี่หมอกได้เจอกันแล้วก็เคลียร์กันนะคะ
น้องตี๋ช่วยแก้คำตอบที่บอกไปว่าไม่ได้รักพี่หมอกซะด้วย
ขนาดเค้าไม่ใช่พี่หมอกเค้ายังเสียใจที่ได้ยินเลย ฮืออออออ
บอกรักพี่หมอกให้แม่ยกชื่นใจกันหน่อยนะจ๊ะ ฮิ้วววววววววว
-
ไม่ได้อ่านนาน มาอ่านอีกครั้งก็จบซะแล้ว
แอบน้ำตาซึมเลย
ทั้งตอนที่ตี๋เรียนจบ และตอนที่ตี๋กับหมอกแยกกัน
เพราะไอ้พี่เมฆคนเดียว :z6: ไม่รู้จะกลับมาทำไม
และตอนล่ารอลุ้นเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ
เจ้าของข้อความเขามาทำตามที่ว่าแล้ว
ไอ้น้องตี๋นายคงไม่คิดอะไรแผงๆนะ อาทิทำเป็นคนดีรักษาคำพูด บอกเลิกคือเลิก
อย่าทำเชียวนะ! :serius2:
พี่หมอกแกตั้งใจขนาดนี้ นายควรเห็นใจพี่เขาบ้างนะจ๊ะ
-
อั๊ยยะ !!! คุณพระ !!!
อุทานไม่ถูก =v= กลับมาเจอกันแล้ว โฮกกกกกกกกก
ต่อไปจะเป็นแบบไหน พี่หมอกจะอะไรยังไง ลุ้นไม่ไหวแล้วนะเนี่ย . . .
-
กรี๊ดด เปิดบัญชีใหม่ดิฉันขอฝากประจำ....
กลับมาซะทีนะค่ะ พ่อพระเอกของฉัน คึคึ
กลับมา ทำเมสเสจให้เป็นจริงซะที
ข้อความที่ฝากไว้ตี๋มันรอคอยนานแล้ว
ฉันละตื่นเต้นกับ การฝากแบงค์คึคึ
-
โกรธตี๋มากกกกกกกกกกกกก !!!
ไม่หนักแน่นเอาซะเลย ไม่สงสารสักนิด ชิ !!!
พี่หมอกน่าสงสารที่สุด T_T (แบบว่าอิน)
-
พี่หมอกกลับมาแล้วววววววววว
ปล. คำว่า > ลูกจ็อค น่าจะเขียน แบบนี้มากกว่านะคะ ลูกจ๊อก มาจากคำว่า ลูกกะจ๊อก ใช่ไหมคะ
ถ้าเข้าใจผิดก็ขออภัยด้วย
-
:a5: พี่หมอกกลับมาแล้ว พี่หมอกกลับมาแล้วววววว!!!!! *กรีดร้องโหยหวน*
แอบเสียวใจว่าพี่หมอกจะทำตัวไม่เหมือนเดิมอ่ะ
ภาคนี้ไม่เอามาม่านะ เจอของภาคแรกไปก็อืดแล้ว o18
อ่านตอนนี้แล้วอยากอ่านตอนต่อไปขึ้นมาทันที ตั้งหน้าตั้งตารอด้วยใจจดจ่อ *ชูป้ายไฟเชียร์คนแต่ง*
-
โอย...ตาย เปิดภาคต่อมาด้วยอารมณ์ดราม่าๆยังไงพิก๊ล..
pleaseeee ได้โปรดอย่าปรุงมาม่าเป็นอาหารหลักนะคะ :monkeysad:
-
พี่หมอกกลับมาแล้วใช่ไหม? > ., <~
คิดถึงพี่หมอกมาก แล้วสองคนนี้จะลงเอยกันดีๆเหมือนเดิมไหมนะ ?
-
หมอกกลับมาแล้วใช่ไหม
รอตอนหน้า
-
พี่หมอก...ในที่สุดก็กลับมาซักที
บีเอ็มคันนั้นก็ของพี่ใช่มั้ยอ่ะ นึกว่าจะกระโดดลงมากระชากตี๋จากหลังน้องเค็งซะอีก
-
สงสารทั้งคู่อ่ะ กลับมารักกันเร็วๆน้า
-
เจอกันแล้ว หวังว่าคราวนี้ตี๋คงไม่วิ่งหนีจากพี่หมอกอีกหรอกนะ
-
กรี๊ดดดดดดดด กลับมาแล้วววววววว
รอออออ :กอด1:
-
ในที่สุดพี่หมอกก็กลับมาแล้ว อยากกรีดร้องงงงงงงงง มารับตี๋ไปอยู่ด้วยกันเร็วๆ นะพี่หมอก :impress2:
-
B.N. 1
B.N. = Banknote
ฝากแบงค์แล้วนะ ระเบิดกระปุกเดิมทิ้งไปแล้ว :laugh:
สารภาพ ปวดหัวมากเรื่องของตอนนี้ ข้อมูลที่ไม่เคยรู้มาก่อน สภาพเเวดล้อมที่ไม่เคยอยู่ หาข้อมูล ถามผู้มีความรู้มาเยอะ แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอ จนบางครั้งก็หงุดหงิด แต่พอคิดว่ามีคนรอ เลยตั้งใจเขียนออกมาเท่าที่ความสามารถจะมี
อาจจะยังมีข้อบกพร่อง ก็ขอให้คนอ่านช่วยชี้แนะด้วยนะคัฟ :กอด1:
ดังนั้นตรงนี้เลยเป็นสิ่งที่ทำให้เราชื่นชมเสมอ
เป็นกำลังใจให้จ้ะ :กอด1:
พี่หมอกมาแล้ว อร๊ายยย :m3:
คอมเม้นเรื่องนี้ไปไวมาก เฉลี่ยตอนนี้ตกสามหน้าต่อตอน และทำท่าว่าจะเป็นสี่แล้ว ในฐานะคนอ่านที่ชอบเรื่องนี้ก็อดภูมิใจเล็กๆ ไม่ได้ o13 (/หวาย หล่อนไปเกี่ยวอะไรกับเค้าย้าาา :z6:)
:L1:
-
วู้ว...ฝากประจำเลยปะคับเนี่ย...เจ๋ง คำพูดผูกมัด...สมเป็นพี่หมอก
-
เพิ่งสมัครเข้ามาเล่นนะคะชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
อยากให้ตี๋หมอกแฮปปี้แอนดิ้งอ่า
+1 ให้กับการพบกันอีกครั้งของตี๋หมอกนะคะ สู้ๆค่ะคุณนักเขียน
-
ดีใจกับตี๋ด้วยนะ ขอให้ความรักที่เคยมีให้กันยังคงอยู่เหมือนเดิม
-
แต่งได้ดีมากเลยครับ
-
พี่หมอกอย่างอนตี๋มาก
นะ :n1:
-
อันนี้ cheyp เค้าฝากมา
บอกว่าดีใจที่มาต่อแล้ว แต่ขอแปะโป้งไว้ก่อน
เพราะน้ำท่วม ไร้เน็ต พยายามจะอ่าน แต่เน็ตสุดอืด (ที่แอบใช้ของคนอื่น) เปิดไม่ได้ซักที ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ถ้ามีเน็ตจะเข้ามาอ่านแบบด่วนๆ
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว :mc4:
-
กรี้ดพี่หมอกกลับมาแล้ว แต่จะกลับมารักกันใหม่ด้วยวิธีการไหนน้า :o8:
-
หมอกกลับมาแว้วววววววววววววววว
เย้ๆๆๆๆๆๆ
-
พี่หมอกกกลับมาแล้ว โฮๆๆๆๆๆๆ น้ำตาร่วงเลย :monkeysad: :monkeysad:
ไม่รู้จะเขียนอะไร ฮือออออออ พี่หมอกกลับมาหาตี๋แล้ว น้ำตาท่วมเลย :กอด1: :กอด1:
-
o7 ในที่สุด พี่หมอกก็กลับมา
เชียร์หมอก ฉุดเลยๆๆๆๆ :oni2: :oni2:
-
พี่หมอกกลับมาแล้ววววววววววววว
:m4:
ไม่อยากบอกว่าเคืองน้องตี๋
ตอนแรกตัดสินใจเลือกม๊าแทนแล้วนี่
ทีตอนนี้จะมาอาลัยอาวรณ์พี่หมอกอีกเหรอ
เชอะ งอนตี๋แล้ว
o12
เราเป็นแม่ยกพี่หมอก
:กอด1:
-
:m15: สักทีเถอะพี่หมอก
สงสารตี๋ว่ะ ให้อภัยน้องนะ :o12:
-
ภาคใหม่มาแล้ว เข้าสู่ช่วงวัยทำงาน อิ อิ บรรยากาศหนุ่มออฟฟิศนี่ดีจริงๆเลย :-[
-
อร๊ายยยย
ไอ้พี่หมอกคัมแบ็ค
ขยันจริงอะคนนี้ 555555
-
อั๊ยยะ พี่หมอกกลับมาแล้ว ชิมิ??
ถึงจะยังมัวมัวก้อเหอะ 5555
กลับมาอยู่ด้วยกันสักที คนรอรอจนเหนื่อยแล้ว แฮปปี้แฮปปี้ :)
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:พี่หมอกกลับมาแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว เหอออลุ้นตอนต่อไปสุดๆ มาเร็วๆนะครับคนอ่านรออยู่ :pig4:
-
แต่งได้ดีมาก เป็นอะไรที่ให้ลุ้นตลอด
แล้วก็ไม่เจอ อยากเห็นหน้าแล้วเหมือนกัน
ช่วยตี๋ลุ้นแล้วกันนะครับ
"มึงเป็นของกูคนเดียว"
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
นั่นไง ว่าแล้วว่าหมอกต้องกลับมาแต่ไม่ได้บอกตี๋
ทำงี้ได้ไง !! :angry2:
-
อั้ยย่ะ เจอกันแล้ว ไชโย
-
พี่หมอกกลับมาแล้ว
ขอให้รักกันเหมือนเดิมนะครับ
-
กลับมาแล้วววววว. กริ๊ดดดดดดดดด. พี่หมอกกกก
-
หมอก..กลับมาแล้วสินะ
รู้มั๊ยว่าการรอคอยมันทรมานแค่ไหน
ได้โปรดกลับมาทำตามที่สัญญา ….มึงเป็นของกู…ของกูคนเดียวเท่านั้น..
และโอบกอดคนที่เหนื่อยล้าให้พ้นจากความเหงาและทรมานสักที
ปอลิง.+1 ง่ะ~เค้าชื่นชมคนเขียนจิง ๆ อ่ะ เอาใจใส่และแคร์ความรู้สึกคนอ่านตลอดเวลา อย่างงี้รักตายเร้ย :m3:
-
:impress3: พี่หมอกมาแล้วววววววว
กลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
ไม่เอามาม่านะไม่ไหวแล้ว
-
รุกเข้า รุกเข้า !!!
-
กลับ..บ มาแล้ววว :sad4:
-
อ่าาา B.N. 1 แสดงว่าต้องมี 2 , 3 ,4 ... ต่อไปอีกสินะ
ตอนพิเศษ เชื่อม ภาค 1 กับ ภาค 2 รึเปล่าคะ??
-
ระทึกเลย ตื่นเต้นแทนตี๋
ตอนหน้าจะเป็นยังไงกันนะ ลุ้นๆ
บวกจ้า
-
พี่หมอก's back !!!!!!!!!!!! :mc4:
-
จะว่าไปตี๋น่าสงสารนะ ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว
ทิ้งได้แม้กระทั่งหัวใจตัวเอง
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอครับ รออยู่นะครับผม
-
พี่ืหมอกกลับมาแล้ววววววววววว
-
เปิดมาเจอคอมเม้น "พี่หมอกกลับมาแล้ววว" เลยรีบไปอ่าน อ่านไปรู้สึกตื่นเต้นจนทรมานเลยอะ T^T
เลยเก็บไว้ก่อนรอมันมาครบเลยหละกัน กลัวค้าง กำลังอยู่ในช่วงสอบ... :z3:
-
อ่านถึงตอนที่กระปุกเต็ม ช็อกมาก o22
ตอนนี้เริ่มใหม่ :oo1:
-
:a5:
พี่หมอกของฮา(?)กลับมาแล้ววววว
อาตี๋น่ารักที่สุดเลยยย :sad4:
-
อุ๊กแว๊ก ก ก !!!!
กลับมาแล้ว หึกฮื้อๆ ><
ดีใจสุด !!
-
ขออย่าให้ตี่มองผิดไปเท่านั้นแหละ :monkeysad:
กลับมาซะทีนะพี่หมอก :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก B.N .1มีต่ออ่ะ
รักคนแต่งค่ะ นึกว่าจะทิ้งให้ตี๋เป็นม่าย? ไปซะเเล้ว
คิดถึงพี่หมอก รอตอนต่อไปจ้าาาาาา
-
อ้ายยยยย ค้างอย่างแรงอ่ะ T.T เจอกันแล้วๆ ตื่นเต้นแทน กิกิ
-
โอ้ กลับมาต่อแล้ว แต่พี่หมอกจะยังไงเนี่ย เหอะๆ กัวมาม่าจิงจิ๊ง
-
กะกะกลับมาแล้วววววววววววว o7
ตอนอ่านใจเต้นตึกๆ ลุ้นมากว่าจะเจอกันยังไง ที่ไหน
พี่หมอกอย่าใจร้ายแกล้งเอาคืนตี๋นะ น้องมันจำเป็นและสับสน
สงสารตี๋อ่ะ ไม่รู้ว่าจะยังไงอะไรต่อ ได้แต่เฝ้ารอคอยกับความรู้สึกผิดในใจ
ส่วนพี่หมอกคงมีสายสืบส่งข่าวคราวตี๋ตลอด และคงมีแผนในใจที่จะเอาตี๋กลับมาแล้วแน่ๆ
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะคนเขียน :L2:
-
เจอกันสักที .. :mc4: หมอก&ตี๋ :L2:
-
กลับมาแต่นี้
พูดไรกันหน่อยมั้ย
แหม่ มันค้างคาแฮะ
-
:เฮ้อ:ตี๋..ก็ยังคงเป็นตี๋คนเดิม....แต่หมอก...เจอสังคมใหม่่ๆอะไรจะเปลี่ยนเราคงต้องลุ้นต่อไป.. :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่พี่หมอกจะมาฟันน้องตี๋ โชะ ๆ สักที ลุ้น ๆ
เดี๋ยวอาตี๋ อีขึ้นคันนา
-
B.N.2
ยกมือสองข้างขึ้นดู ปลายนิ้วสั่นระริก ใช้มืออีกข้างกุมไว้ ก็ยังสั่นอยู่
ชื้นเหงื่อ รู้สึกสมองว่างเปล่า ได้ยินเสียงพี่เอ๋เรียกตอนเดินผ่านมา แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
…พี่หมอก
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม หรือจะเพราะอะไรที่เกิดขึ้นโดยที่ผมไม่รู้ สิ่งเดียวที่ทำให้ใจผมแทบหยุดเต้นได้นั่นก็คือการได้เห็นพี่หมอกอีกครั้งหนึ่ง
ในห้องที่มืดเสียจนเห็นสีหน้าไม่ชัด แต่ผมบอกได้ทันที ว่าเป็นพี่หมอกอย่างแน่นอน กลับมาอีกครั้งในฐานะผู้บริหารระดับสูงของ T.K.Group บริษัทเจ้าของวงการอิเลกทรอนิกส์ ที่ส่งออกฮาร์ดแวร์ให้กับบริษัทดังๆหลายบริษัทในเอเชีย
ต่างกันจนไม่รู้จะใช้อะไรมาเทียบนอกจากฟ้ากับดิน
แต่ผมไม่อยากลังเล ไม่อยากจะเสียสิ่งสำคัญจากผมไปอีก สามปีที่ผ่านมา ยาวนานมากพอเกินกว่าที่ผมจะทนไหว ในเมื่อพี่หมอกกลับมาอีกครั้ง ผมอยากที่จะเชื่อในความรู้สึกตัวเอง บางครั้ง ก็อยากจะมองข้ามเหตุผลของโลกความเป็นจริงหลายๆอย่างไปให้หมด
ไม่ได้เดินวกกลับไปที่ห้องประชุม เพราะที่แห่งนั้น มีไว้ติดต่องาน ถึงเข้าไป ก็คงจะไม่ได้คุยต่อ
นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเอง งานกองสูงอยู่ตรงหน้า เอกสารวางระเกะระกะเสียจนจะหาปากกาสักแท่งมาเขียนยังไม่ได้ ทำงาน ตอนนี้ต้องทำงานก่อน ยังอยู่ในเวลางาน
ใจกระวนกระวาย
สุดท้ายทนไม่ไหว เดินออกมาจากแผนก บอกกับพี่เอ๋ว่าจะลงไปกินข้าว แต่ก็ไม่ได้เดินไปที่ห้องอาหาร ผ่านฟร้อนท์ สาวๆประจำโต๊ะตะโกนถามว่าจะไปไหน ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปนอกจากยิ้ม
ไม่รู้ว่าไปหรือยัง หรือจะคุยอีกนานไหม
จะรอ…
สามปีผ่านมาแล้ว จะอีกแค่ชั่วโมง ทำไมจะทำไม่ได้
กังวลกระวาย ไม่รู้เวลาที่ผ่านมา จะทำให้พี่หมอกเปลี่ยนไปหรือเปล่า..
ถ้าเปลี่ยนไป…
ไม่ มันจะต้องไม่เกิดอะไรแบบนั้น
พี่หมอกไม่โกหก เป็นคนรักษาสัญญา ไม่เหมือนผม คราวนี้ผมจะรักษาคำพูดของผม
นั่งรอที่โซฟา คนเดินเข้าออกบริษัทเยอะแบบนี้เป็นปกติ ทั้งมาติดต่อธุรกิจ เมสเสนเจอร์ หรือพนักงานที่ต้องออกไปดูงาน ผมนั่งมองภาพเหล่านั้น มือบีบเข้าหากัน บางครั้งก็เช็ดมือเข้ากับกางเกง มองนาฬิกาสลับกับทางเดิน
เกือบสามชั่วโมงที่นั่งอยู่ตรงนั้น
เข็มนาฬิกาเชื่องช้า ผมรู้สึกเหมือนมันยาวนานเป็นวัน
หลายเรื่องที่ผมลืมมันไปแล้ว ผมอยากได้มันคืน เรื่องราวที่กล้องไม่ได้บันทึกไว้ ความรู้สึกในช่วงเวลาเหล่านั้น ผมอยากได้ยินมันอีกครั้งจากปากพี่ เพื่อที่ผมจะได้จำมันได้ซักที
เสียงลิฟต์เปิดออก หันไปมอง ไม่เห็นใคร แต่กลับเป็นลิฟต์ฝั่งเดียวกับที่ผมนั่งมอง จึงไม่เห็นว่าประตูลิฟต์เปิดออก
เสียงรองเท้าหนัง เหยียบลงบนพื้นหินอ่อน เสียงดัง ตึก ตึก ตึก คล้องไปกับเสียงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น แต่กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกไป
พี่หมอกผมสั้นกว่าเดิม ไม่ใช่ทรงที่เคยทำ เพราะตัดแบบนี้เลยทำให้ดูภูมิฐานมากขึ้น ดวงตาคู่นั้นมองไปยังทางข้างหน้า ดูเย็นชา แค่มองจากที่ไกลๆแบบนี้ก็รู้สึกได้ สูงขึ้นกว่าครั้งสุดท้ายที่เคยเห็น ผิวขาว ไม่รู้ว่าขาวกว่าเดิมหรือเปล่า ไปที่นั่นอาจจะไม่ค่อยเจอแดด ผมไม่รู้ ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง ชีวิตในที่ห่างไกลนั่น อยู่ในชุดสูทพอดีตัว ภาพลักษณ์ของนักธุรกิจไฟแรงยุคใหม่ แต่ก็มีกลิ่นอายที่ทำให้หลายคนต้องยำเกรง ไม่คล้ายกับพี่เมฆ เพราะบรรยากาศรอบตัวดูกดดันชัดเจนกว่า คงเป็นเพราะไม่มีรอยยิ้มอยู่บนหน้า
ดวงตาคู่นั้นตวัดมาทางที่ผมนั่งอยู่ ผมยืนไม่ขึ้น เหมือนมีบางอย่างกดอยู่บนไหล่ คล้ายกับที่เคยเป็นมาก่อนในห้องประชุมนั่น เหมือนได้ยินสัญญาณอันตรายบางอย่างดังก้องในความคิด
ไม่มีข้อความใดๆที่สื่อออกมาจากดวงตาคู่นั้น….
ทำเพียงมองชั่วครู่ เหมือนที่ตรงนี้มีเพียงโซฟาเปล่า แล้วมองผ่านไป ไร้ตัวตน
เสียงรองเท้าดังห่างออกไป พร้อมๆกับเสียงหัวใจผมที่เต้นเบาลง
ยืน ยืนด้วยใจที่ยังไม่กล้าจะคิดถึงความจริง วิ่งเข้าไปหา เห็นหลายๆคนมองมา เพราะรู้ว่าเป็นลูกค้ารายสำคัญ เป็นเมกะโปรเจคต์ของปี ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนก้มหัวให้ แต่ผม กลับสวนทางเดินของใครหลายๆคน วิ่งเข้าไปหาคนๆนั้น คนที่ผมรอมาตลอด
คนที่ผม ทรยศหัวใจตัวเอง หักหลังเขามา..
ผมโกหกพี่หมอก ด้วยถ้อยคำที่ไม่น่าให้อภัย
ใกล้ ใกล้จนพี่หมอกหยุดยืน คงได้ยินเสียงรองเท้าผม ยื่นมือออกไป จะคว้าแขนพี่หมอกไว้ แต่กลับถูกแรงๆหนึ่งผลักออกมา ไปไม่ถึงตัวพี่หมอก
ระยะที่อีกอึดใจก็ถึง ไกลห่างออกไปเรื่อยๆ ถูกชายในชุดสูทอีกคนดันตัวไว้ด้วยแรงที่ทำให้ผมต้องเซไปข้างหลัง ขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นมอง ดูเหมือนจะเป็นเลขาหรืออะไรซักอย่าง
“คุณจะทำอะไรหน่ะ?”
“ผ..ผม…”
พี่หมอกที่ยืนอยู่ห่างแค่ห้าหกก้าว ได้ยินทุกอย่าง ไม่ได้หันหลังมามอง แต่กลับมองไปด้านข้าง ก่อนจะหันหน้ากลับไป แล้วก้าวต่อ
“พ..พี่หมอก…พี่หมอก!”
ใช้แรงทั้งหมดที่มี ผลักคนที่จับผมไว้ออกไป
ช่วงเวลาที่อีกฝ่ายเสียหลัก ผมวิ่ง วิ่งสุดฝีเท้า ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ที่ผม วิ่งไปไม่ทันการก้าวของพี่
คว้าแขนของพี่หมอกไว้ ที่แขนนั้นมีนาฬิกาตัวเรือนสีเงิน ดูมีราคา ผมเงยหน้าขึ้นมอง พี่หมอกก็มองตอบกลับมา
ไม่เห็นเงาของตัวเองสะท้อนในนัยน์ตาคู่นั้น…
การรอสามปี เป็นสิ่งน่าขบขันขึ้นมาในพริบตา
“…พี่หมอก…”
“…คุณจะทำอะไรหน่ะ ออกมาสิ รปภ.! รปภครับ!” ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลัง โดนดึงด้วยแรงที่ข้อมือจนต้องปล่อยมือพี่หมอกออกมา เห็นคนอื่นเดินเข้ามาถามพี่หมอกที่ยืนมองอยู่ที่ตรงนั้น ไม่ได้เดินเข้ามาหาผม
“…รู้จักกันหรอครับ”
ไม่ได้ละสายตาจากที่ตรงนั้น ผมมอง มองด้วยความหวังที่ว่า คำตอบของพี่ จะไม่ได้เปลี่ยนไป
“คงจะทักคนผิด…”
เสียงนั้นเย็นชา…เหมือนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เป็นเพียงสายลมของความฝัน..
ผมเป็นของพี่ ถ้าพี่ทอดทิ้งผม แล้วผมจะเป็นอย่างไร…
รปภ.ลากตัวผมออกไป ผมไม่ดิ้น ไม่ต่อต้าน ไม่รู้ว่ามองพี่หมอกด้วยสายตาแบบไหน รู้แต่ว่าหมดแรงที่จะผลักตัวเองออกจากแรงของพี่รปภ.
เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม สัมผัสที่ฝ่ามือเป็นถ้อยคำนั้น
หายไปพร้อมหลังของพี่ ที่ห่างออกไปทุกที..
…………………………….
…………………
“ตี๋ ไปไหนมา พี่โทรตามก็โทรไม่ติด”
“…โทษทีครับพี่ ผ..ผมลงไปกินข้าวมา”
“เออ ก็ดีแล้ว พี่ก็ห่วงว่ามึงจะกินข้าวรึยัง กินข้าวแล้วก็โอ…เป็นอะไรหรือเปล่าตี๋”
“..เป็น..เป็นอะไร?”
“ตี๋…ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“ผ..ผมทำหน้าแบบไหนหรอครับ? มีงานอะไรหรือเปล่า ผมจะได้ทำให้”
“…ไปพักเถอะ”
“ผ..ผมก็พึ่งกลับมาจากพัก”
“เชื่อกูเหอะตี๋ ไปพักเถอะนะ”
“พี่..พี่เชน ผมยังไหว”
พี่เอ๋เดินเข้ามาดู ผมจะเดินหลบพี่เชนที่ขวางอยู่เข้าไปนั่งที่ที่นั่งตัวเอง แต่กลับถูกดึงแขนไว้ เหมือนที่ถูกรปภ.ดึงแขนไว้เมื่อกี้
พี่หมอก..
“ตี๋!..ร..ร้องไห้ทำไมวะ!?”
“..ผ..ผมร้องไห้หรอ..”
พี่เชนไม่ตอบอะไร พยักหน้าเงียบๆ “ผ…ผมร้องไห้..ท..ทำไมร้องไห้วะพี่..ฮึก…”
“…ไม่สบายหรอตี๋”
พี่เชนปล่อยมือออก แขนทิ้งลงข้างลำตัว นั่งลงกับเก้าอี้ของตัวเอง
รู้สึกเหมือนแรงโน้มถ่วงมาก จนทนไม่ได้ เอนตัวลงจนหน้าผากชนกับหัวเข่า ร้องไห้ ร้องไห้จริงๆด้วย กางเกงยีนส์เปียกขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตาหนักจนต้องหลับตาลง ไหล่สั่นจนไม่รู้จะหยุดยังไง
ได้ยินคนเรียกชื่อตัวเอง แต่ไม่อยากเงยหน้าขึ้นไป เพราะรู้ รู้ว่าเสียงนั้นไม่ใช่ของพี่หมอก แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร
ไม่มีประโยชน์ พอๆกับการรอของผม
“ตี๋เป็นอะไรวะ…”
“อ้าว…พี่โต้ง มันบอกผมว่าปวดหัวหว่ะ”
“ไอ้เชน มึงพาไอ้ตี๋ไปหาพี่แหม่มดิ ให้พี่เขาหายาให้มันกินหน่อย ถ้ามันไม่ดีก็พามันไปโรงพยาบาล ไอ้ตี๋ ปวดหัวมากเปล่าวะ?”
กลั้นเสียงสะอื้นไว้ จึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า
มีแต่เสียงฝีเท้าดังรอบๆตัวไปหมด แต่ไม่สนใจ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ในวินาทีนั้น ถึงได้รู้ตัวขึ้นมา
ว่าเสียงฝีเท้าที่ผมเฝ้ารอนั้น มันได้เดินห่างออกไปจากผมแล้ว…
………………………………….
………………………..
“..ตี๋ นั่งแท็กซี่ดีไหม เดี๋ยวกูออกค่าแท็กซี่ให้”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมโอเคดี”
“อืม ดูแลสุขภาพด้วยแล้วกัน โทษทีนะที่กูไปส่งถึงบ้านมึงไม่ได้”
“รีบไปเหอะพี่..วันนี้แม่พี่กลับมาบ้านไม่ใช่หรอ ยังไงก็ขอบคุณนะ ที่วันนี้ช่วยตอบพี่โต้งแทนผม”
พี่เชนพยักหน้า แต่ก็ยังมีเค้าของความกังวลอยู่
“ผมแข็งแรงจะตาย เคยไปช่วยพี่ช่างเค้าทำงานมาด้วยแล้วด้วยซ้ำ…”
“อย่าอวดเก่งไปหน่อยเลยไอ้ตี๋ เออ กูไปแล้ว จอดนานไม่ได้”
ผมยิ้มตอบ ปิดประตูให้พี่เขา มองรถที่ขับออกไป ยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ หลายๆคนคงกำลังรอรถสายเดียวกับผมอยู่
ฝนตั้งเค้าว่าจะตก เห็นเมฆดำลอยมาแต่ไกล ถอนหายใจ ถือแฟ้มเข้าไปนั่งรอที่เก้าอี้ประจำป้ายได้ไม่นาน เห็นผู้หญิงยืนถือของพะรุงพะรังรอรถเมล์อยู่ไม่ไกล เลยเรียกให้เธอมานั่งแทนที่ผม
ได้รับรอยยิ้มขอบคุณจากเธอ นึกถึงคำว่า แม้แต่ในช่วงเวลาร้ายๆ ก็ยังมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นได้
รถเมล์ไม่มาสักที โทรหาเฮีย ก็ยังอยู่ที่สำนักงาน เลยคิดจะเดินออกไปไกลหน่อย จะมีสองแถวผ่านไปถึงปากซอย เพราะเป็นซอยทางเข้าใหญ่ของมหาลัยดัง จึงมีรถโดยสารเต็มไปหมด
เดินหนีบแฟ้มไว้ในมือ พับแขนเสื้อขึ้น เจ็บตานิดหน่อย รู้สึกได้ว่าหนังตาตึงๆ แต่ทำอะไรได้ เสียใจไป ถ้ามัวแต่จมอยู่กับความเสียใจนั่นคงทำอะไรไม่ได้สักที
ปลอบตัวเอง
ไม่เป็นไร
ยังไงก็ต้องผ่านพ้นไปให้ได้
บอกตัวเอง ว่าสงสัยการรอคอยนี้ยังจะไม่สิ้นสุด อาจจะต้องทนรออีกหน่อยก็เป็นได้ ต่อให้ตลอดชีวิต ก็อาจจะคุ้มค่าที่ต้องรอ
ยิ้ม ยิ้มเข้าไว้ สักวันอาจจะได้ยิ้มออกมาจากใจ โดยไม่ต้องฝืนยกมุมปากแบบนี้อีก
โชคไม่ดีอีกแล้ว ฝนตก มองออกไปเห็นเซเว่นอยู่อีกไม่ไกล เลยรีบวิ่ง ดันทำแฟ้มหลุดออกจากแขนที่หนีบไว้อีก เลยต้องรีบเก็บ กระดาษปลิวออกมา ตะครุบเก็บกระดาษที่เปียกจนยุ่ย พอหยิบขึ้นมาก็ขาด แต่ยังไงก็ต้องเก็บกลับไป
บางแผ่นลอยไปตกอยู่ตรงแอ่งน้ำ บางแผ่นลอยลงไปที่ถนน รถที่ขับผ่านไปมาขับแรงจนผมที่ยื่นมือออกไปเก็บเลอะไปหมด เอาน่า อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ขับรถทำมือเอ็งซักหน่อย
เพราะนั่งย่อลงกับพื้น มือถือจึงหล่นออกมา กลิ้งตกลงไปในช่องตะแกรงท่อน้ำแถวนั้น พยายามจะจับไว้แต่ไม่ทัน ได้ยินเสียงของตกลงไปในน้ำ มองสายน้ำสีดำ ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
ข้อความสำคัญที่ทำให้ทนรอมาตลอด หายไปในชั่วพริบตาที่คิดว่าไม่เป็นไร
“…เอาน่า..อย่างน้อยตอนนี้ ก็ไม่มีเรื่องเร่งรีบอะไรให้ต้องหาเงินเป็นเกลียวอีกแล้ว ม๊าก็หายดี อยู่สบายกันแบบนี้ จะกังวลอะไรไปอีก”
พูดกับตัวเอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ฝน ฝนตกแรง ฝนตกแรงจนไหลไปตามแนวแก้ม มันเป็นแค่หยาดฝนเท่านั้น
ตัวเปียกขึ้นรถสองแถว คนมอง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร กลับบ้านโดนม๊าบนใหญ่
“ทำไมโซ่ยตี๋ปล่อยให้ตัวเองเปียกขนาดนั้นหล่ะ” ได้แต่ยิ้มตอบ ไม่รู้ปากจะยิ้มอยู่หรือเปล่า “ม๊าเป็นห่วงนะ”
“ม๊า ตี๋ขอกอดหน่อย”
“ได้สิ…ไม่ต้องขอหรอก ม๊ามีให้โซ่ยตี๋เสมอ”
หลับตาลงในอ้อมกอดของคนที่รักผมมากที่สุดบนโลกใบนี้
รู้สึกสงบ แต่ในความสงบนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้า ที่เบาลงเรื่อยๆ
“มีเรื่องอะไร..ถ้าไม่สบายใจ จะบอก ม๊าก็พร้อมฟัง..โซ่ยตี๋อย่าเก็บไว้คนเดียวนะ ถ้ามันหนักหนาเกินไป”
“..ฮะม๊า เดี๋ยวผมขอไปหยิบเสื้อข้างบนก่อนนะ”
ทำม๊าตัวเปียกไปด้วย แต่ม๊าไม่พูดอะไร ลูบหัวผมเบาๆ แล้วบอกให้ผมรีบไปอาบน้ำแต่งตัว
กล้องตัวนั้น..อยู่ในกระเป๋าผ้าของมัน
หยิบขึ้นมาดู ใช้นิ้วปาดหน้าจอ เลอะน้ำเป็นหยดเล็กๆตามทางที่นิ้วผมผ่านไป
รูปในนั้น ผมกับพี่หมอกยิ้ม ยิ้มกว้างจนไม่เห็นตาผม พี่หมอกยิ้มเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แม้จะไม่ได้ยิ้มจนเห็นฟันแบบผม แต่แค่ยิ้มมุมปากเล็กๆแบบนี้ ก็สัมผัสได้ว่ามีความสุข ยังอยู่ในชุดนอนทั้งคู่ ข้างหลัง เห็นภาพที่มีคลิปหนีบหนีบไว้กับเชือก มากมายเต็มไปหมด
อยากเห็น อยากเห็นอีกสักครั้ง แต่ไม่มีรูปไหนที่เห็นมุมนี้ของห้องเต็มๆ ทั้งๆที่เป็นที่ๆอัดแน่นไปด้วยความทรงจำแท้ๆ
อยากกลับไปอยู่ในที่แห่งนั้น..
ถ้าผมไม่ได้เดินจากพี่แบบนั้นมา เรายังจะอยู่ด้วยกันหรือเปล่า
ผมไม่มีคำตอบ ไม่คิดว่าใครจะมีคำตอบ เพราะเหตุการณ์นั้นไม่ได้เกิดขึ้น จึงเป็นได้แค่การคาดเดาเพียงเท่านั้น
อากาศหนาวแตะแผ่นหลัง เลยต้องวางกล้องลง เดินไปที่ตู้ เสื้อผ้าบางส่วนหายไป เพราะไม่ได้กลับไปเอาของของผมที่ห้องพี่หมอก ไม่รู้จะถูกทิ้งไปหรือยัง แต่ก็ทำให้ผมกับเฮียต้องไปเอาเสื้อเฮียพงศ์ที่บ้านซาอี๊มาใช้
มองออกไป เห็นแสงไฟเป็นลำยาวฝ่าสายฝนมา ยื่นหน้าออกไปมอง ไม่รู้มาจากรถคันไหน มองไม่ทัน เพราะรถคันนั้นผ่านหายไปแล้ว
จนสุดสายตา ไม่ว่ามองไปทางไหน ก็ไม่เห็นวี่แว่วว่าการรอของผมจะจบลงแม้แต่น้อย…
มีเพียงฝนเท่านั้น…ที่ทิ้งตัวลงมาโดยไม่สนใจผู้คนที่เปียกปอน
……………………….
……………….
“เฮ้ยตี๋ เป็นไงบ้างวะ”
“โอเคแล้วหว่ะพี่ ขอบคุณครับ”
พี่เชนหดตัวกลับไปกับงานของตัวเอง มีหลายงานที่ต้องส่งวันนี้ ผมมีหน้าที่ช่วยพี่ๆเขาเช็ครายละเอียด ตรวจสอบเรื่องหลายๆอย่าง งานยุ่งไม่แพ้ใครในแผนก เสียงโทรศัพท์ดังเป็นระยะๆ ไม่เห็นหน้าพี่โต้ง ถามก็ได้รับคำตอบว่าออกไปดูงานข้างนอกอีกแล้ว แอบแซว “หนีเที่ยวป่าววะเนี่ย”
เอกสารที่เมื่อวานทำตกน้ำ ก็ต้องปริ้นท์ใหม่ พี่เชนเดินเข้ามาบอก “เดี๋ยวบ่ายนี้ออกไปดูงานด้วยกันหน่อยสิ”
“ผมหรอ? เอาไอ้จ่างไปไม่ดีกว่าหรอ”
“ไอ้จ่างก็ต้องออกไปดูงานเหมือนกัน วันนี้ตอนบ่ายแผนกคงเงียบหล่ะ”
พยักหน้าตอบไป พี่เชนไม่ได้เดินไปไหน เห็นยกมือเกาหัว ผมเลยเงยหน้าขึ้นมอง “มีอะไรอีกเปล่าพี่?”
“เออ กูซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก ตอนนี้มันเย็นหมดแล้ว ตี๋จะกินเลยหรือเปล่า กูจะได้ไปอุ่นให้”
“ไม่เป็นไรพี่ เอามา เดี๋ยวผมไปอุ่นให้เอง”
“เฮ้ยๆ..ไม่ต้อง เดี๋ยวกูทำเอง”
ผมเห็นพี่แกปฏิเสธเต็มเสียง เลยได้แต่พยักหน้า เห็นพี่แกกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ทำท่าประหลาดๆหิ้วถุงน้ำเต้าหู้หายไปจากห้อง รอไม่นาน ก็ได้น้ำเต้าหู้อุ่นๆหนึ่งแก้วกินรองท้อง เมื่อเช้าตื่นสาย ไม่ได้กินข้าวเช้าหรอกครับ ไอ้เฮียต้องขับกระบะมาส่งถึงที่
พี่เชนเดินวนไปวนมาแถวเก้าอี้ผมหลายครั้ง “พี่กินเปล่า?” ยื่นแก้วให้ พี่เชนส่ายหัว “กินไปเหอะวะ กูกินมาแล้ว”
“แล้วจะไปกี่โมง?”
“นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกันเลยไหม? เดี๋ยวกูพามึงไปเลี้ยงข้าวด้วย”
“พี่พูดว่าเลี้ยงผมแล้วนะ”
แล้วก็ได้กินฟรีจริงๆ แต่ผมกลับกินไม่ค่อยลง พอพี่เชนถาม เลยได้แต่บอกว่า “ก็เพราะน้ำเต้าหู้พี่นั่นแหละ ผมอิ่มเลย”
พามากินที่ห้างใหญ่แถวที่ทำงาน ผมไม่เคยเข้ามาเดินดู พอถามว่าทำไมเป็นที่นี่ ก็บอกว่างานของเราอยู่ที่ชั้นสาม
ยังเป็นพื้นที่โล่งๆที่กั้นไม้ขึ้นมาจากทางเดินปกติ กว้าง และสูง
“จะสร้างไรวะพี่”
“อ่อ ช็อปพวกเครื่องมืออิเลกทรอนิกส์นะ เห็นบอกว่าจะมาทำแท็บเลทด้วยตัวเองแทนที่จะผลิตชิ้นส่วนขาย ทุ่มงบไม่อั้น คงอยากได้ความหรูหราลบภาพพจน์ของไทยผลิตหล่ะมั้ง”
“…อย่าบอกนะว่า T.K.Group?”
“ก็กลุ่มเมื่อวานนั่นแหละ ที่พี่ไปคุยงานมา ตี๋ก็น่าจะเห็น ตกใจเลย ไหงรองประธานบริษัทนี้มันเด็กขนาดนี้ก็ไม่รู้ จะถึงสามสิบหรือเปล่ากัน แต่ท่าทางน่ากลัวยังไงไม่รู้ พูดจาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ พี่โต้งได้แต่พูดครับๆอย่างเดียว แถมยังเงียบ ไม่ค่อยพูดจาอะไรเท่าไหร่ แต่พูดที่ก็เล่นเอาซะสะอึกเลยแหะ”
“…หรอ?”
“พูดแล้วยังขนลุกอยู่เลย..เออ ว่าแต่เห็นที่จริงแบบนี้แล้วตี๋คิดว่าไงบ้าง”
“ผมว่าน่าจะใช้ไม้นะ จะทำให้ดูหรูหรา เรียบง่าย น่าจะใช้โทนสีอ่อนๆ ติดไฟที่ทำให้ดูกว้างขึ้น เดี๋ยวนี้ความเรียบง่ายก็เป็นจุดขายได้ อะไรที่เยอะเกินไปบางทีก็ดูรก”
“…คิดเหมือนพี่โต้งเลยแหะ พี่โต้งก็บอกว่าไม้ แต่มันจะไปคล้ายกับช็อปแบรนด์อื่นหรือเปล่า”
“ไม่ ไม่หรอกพี่ ผมว่ามีอีกเป็นล้านวิธีที่ทำให้งานดูเป็นเอกลักษณ์ได้…แต่ผมแค่เสนอเฉยๆนะ แล้วทำไมงานนี้พี่โต้งไม่คิดเองอ่ะ”
“พี่เขาอยากได้หลายๆไอเดีย เลยส่งพวกเราไปดูหลายๆที่ ร่างแบบ แล้วส่งให้ดูไง”
“อ่อ…เออ แล้วบริษัทเขาเปิดตัวแท็บเล็ทตัวนี้ไปแล้วหรอ ทำไมผมไม่เคยเห็น”
“ยัง รอช็อปพร้อม เห็นว่าจะเปิดตัวก่อนสักครึ่งเดือน ตอนนี้เรามีเวลาสองเดือน ก่อนจะส่งงานให้พวกอื่นต่อ”
พยักหน้า มองไปตามมุมต่างๆ มีเพียงไฟสปอร์ตไลท์ที่ตั้งไว้อยู่ที่มุมหนึ่ง เหมือนกับเดินสำรวจในถ้ำ แต่เป็นถ้ำที่เวลามองไปรอบๆต้องเห็นไอเดียออกมา มุมนี้สมควรจะแต่งอะไร เพิ่มอะไร ลดตรงไหน สีอะไร ปล่อยให้จินตนาการผสมกับทฤษฎี และประสบการณ์ต่างๆที่มี สร้างสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา
ต่างคนต่างจดไอเดียลงในสมุดเล่มเล็กๆที่พกมา ปลายดินสอสีดำจดเนื้อหาต่างๆ เห็นพี่เชนก้มหน้าอยู่แต่กับสมุดเล่มเล็กๆนั้น ตัวผมยังคิดเป็นรูปร่างไม่ชัดนัก แต่พอจะนึกคร่าวๆได้แล้วว่าส่วนไหนน่าจะเป็นอย่างไร กลับไปคงต้องเริ่มร่างแบบ
อดตื่นเต้นไปกับความสำเร็จของพี่หมอกไม่ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นผลงานของพี่โดยตรงหรือไม่ก็ตาม แต่ก็คงจะมีความพยายามของพี่หมอกอยู่ในผลงานชิ้นนี้แน่นอน
พี่กำลังก้าวไปข้างหน้า
ผมเห็นหลังของพี่จากที่ตรงนี้ ระยะห่างมันไม่ได้ลดลง แต่ผมก็จะไม่หยุดเดินหรือหันหลังกับ ไม่แม้แต่จะเลือกเส้นทางใหม่ ไม่รู้ว่าจุดหมายของเส้นทางนี้เป็นอย่างไหร่ แต่ผมจะไม่หยุดแค่การยืนอยู่ข้างหลังพี่ ผมอยากจะเดินไปข้างๆพี่มากกว่า
ไม่มีประโยชน์อะไรกับการยอมแพ้
นี่เป็นสิ่งที่ผมคิดได้ ใช้เวลาเกือบทั้งคืนในการถามใจตัวเอง ต่อให้ไม่มีเมสเสจนั่นอยู่กับตัว เมสเสจที่อยู่กับมือถือที่ผมทำมันหล่นหายไปจากผม ก็ไม่เป็นไร ข้อความสั้นๆนั่น ผมอ่านมาไม่รู้กี่พันครั้งในเวลาที่เหนื่อยหรือท้อแท้ใจ ไม่สำคัญว่าตัวเมสเสจนี้จะอยู่ที่ไหน ในเมื่อผมจำได้แม่นทุกตัวอักษร
ผมยังเชื่อมั่นในความรู้สึกที่มากับข้อความเหล่านั้น ไม่ว่าตอนนี้ พี่หมอกจะยังมีมันอยู่หรือไม่ มันก็ยังมีตัวตน เสมอ ในความคิดของผม ในความทรงจำของผม
ผมจะวิ่ง
วิ่ง เท่าที่ผมมีแรง เท่าที่ใจผมจะสู้ไหว
อาจจะเหนื่อยหน่อย อาจจะนานหน่อย แต่ถ้าผมไม่ถอดใจ ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่ง ผมอาจจะถึง ถึงเส้นชัยของผม โดยมีพี่เป็นจุดหมาย
รู้สึกเหมือนไอเดียไหลล้นออกมาจากปลายดินสอไม่หยุด
ผมยืนอยู่ท่ามกลางพื้นซีเมนต์เปื้อนฝุ่น ที่สักวัน ผมจะเปลี่ยนมัน เป็นที่ของพี่ ที่ๆความพยายามของพี่สำเร็จผล…
วันที่ผมถึงตัวของพี่ ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นอย่างไหร่
ผมบอกตัวเอง
ว่าผมจะไม่มีวันเสียใจ…
………………………………..
………………………..
…………………..
[B.N.2 : complete]
[12.01.55]
-
จิ้ม
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ไอ้ตี๋สู้ๆ ไอ้ตี๋สู้ตาย ไอ้ตี๋ไวลาย // ชูป้ายไฟตี๋
พี่หมอกไม่ทักเพราะไม่อยากให้เสียงานป่าว อย่าคิดมากๆ
สู้โว้ย เดี๋ยวพี่หมอกก็กลับมา(มั้ง 555)
:กอด1:
-
อ่านแล้วทรมานใจมากกกก
สงสารตี๋ค่ะ คนเขียนไม่สงสารเหรอคะ??
ทำไมต้องให้ตี๋รอฝ่ายเดียวหละ???
เฮ้อออออ ไม่เอาๆๆๆๆๆๆ
ให้พี่หมอกรอบ้างสิ ให้มีคนอื่นมาในใจตี๋บ้างงง
-
โอ๊ย อ่านแล้วปวดใจจริงๆ :pig4:
-
อ่านแล้วโคตรปวดใจอ่ะ
สงสารน้องตี๋สุดๆ
-
อร๊ายยยยย
-
แลดูตอนนี้มันอึดอัด แล้วเมื่อไหร่ ตี๋กับพี่หมอกจะได้คืนดีกันสักที
-
เว้ยเห้ย!!!
ตี๋มันพยายามหว่ะ สู้นะคับ!!!
ส่วนพี่หมอก ขอเหอะ กลับมารักกันเหมือนเดิมเหอะ เห็นป่ะ :: ตี๋มันยังรักพี่อยู่หน่า :)
-
ตัวเองทำตัวเอง สมน้ำหน้า
-
จุก
พูดไม่ออก o22 o22
ถ้าหมอกจะลืมตี๋แบบจงใจขนาดนี้ :beat:
น้องตี๋เข้มแข็งนะลูก :m15:
-
พี่หมอก
เข้าใจพี่หมอก แต่ก็สงสารตี๋เหมือนกัน
รักทั้งสองคน ไม่รู้จะทำไงดี
ตอนนี้คงต้องรอ...เวลา
-
เศร้าว่ะ TT รอตอนหน้ามาเร็วๆ เครียดดด พรีสสสส :m15:
-
น้ำตาไหลเลย
พอคิดถึงตอนที่ผ่านๆมาแล้วเศร้า เค้าเคยยิ้มด้วยกันอ่ะ :sad4:
สงสารพี่หมอกอ่ะ ไม่เคยรักใคร พอรักด็โดนตี๋ทำงี้ แต่ตี๋ก็ไม่ผิด พี่เมฆผิด :m31:
ตี๋สู้ๆ เห็นแก่ตัวบ้าง รอพร้อมๆกะตี๋ :L2:
-
แล้วแต่คนแต่งจะซาดิสต์แค่ไหน :z3:
-
น้องตี๋สู้ต่อไป :o12:
-
:m15:
-
สู้นะตี๋ อย่าเศร้านานนะ :sad12:
:pig4:
-
o22 หมอก ทำไมจำตี๋ไม่ได้อ่ะ? หรือจะความจำเสื่อม? เหอ ๆ ก็ว่ากันไป
เอาใจช่วยตี๋ค่ะ
-
น้องตี๋ คำว่า ไม่เป็นไรของน้อง
พี่เจ็บแทนจัง TTT^TTT
-
มาม่าอืดแล้วพี่หมอก o13
-
ทรมานกันทำไม ....
-
ไม่มีไรจะบอก นอกจาก
เฮ้อ.... :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก :z3: :z3: เจ็บปวดแทนตี๋
อยากรู้พี่หมอกคิดอะไรอยู่ เครียดนะเนี่ย ฮืออออออออ T^T
-
น้ำตาคลอไปแล้วฉัน :o12:
-
สงสารตี๋
อิพี่หมอกนี่ยังไงนะ ทำกับตี๋อย่างนี้ได้ยังไง
ค้างเลย ค้างเลย จะทนรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว
(หยุด นี่คือการจี้ตัวประกัน ส่งตอนต่อไปมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น....เราจะร้องไห้ ฮือ ๆ ฮือๆ ) :z3:
-
อยากให้ตี๋เลิกไล่ตามหมอกไปเลย เราไม่ชอบคนที่ทุรนทุรายเพื่อความรักอ่ะ เอาแบบแค่หวังดีด้วย แต่ไม่อาจเอื้อมอ่ะ พี่เชนก็เหมือนจะชอบ ๆ ตี๋นะ ยั่วให้หมอกหึงเลย 555
ปล.เราเข้าใจตี๋นะว่าทำไมทำแบบนั้น และไม่สมน้ำหน้าด้วย แล้วก็มองว่าตี๋ไม่ใช่คนผิดด้วย ดังนั้นไม่ต้องไปงอนง้อ อีตาพี่หมอกแหล่ะ จัดการเรื่อง แล้วก็คนของตัวเองไม่ได้เองแท้ ๆ มาพาลโกรธตี๋ :angry2:
อินมากมาย 555
-
ตอนแรกๆของเรื่องไม่คิดว่าจะมาม่าขนาดนี้
ในตอนที่ว่าพี่หมอกกลับมา ก็หวังว่าจะปรับความเข้าใจและคืนดีกัน
นี่คนเขียนเล่นมาม่าต่อเลยที่เดียว :monkeysad:
-
ได้โปรด ตอนต่อไปมาเถอะ :sad4:
-
แสรดดดดดดดดดดดดด พี่หมอกใจร้ายว่ะ
ลืมกันจริงๆน่ะหรอ เย็นชาเพื่ออออ
พี่ก็รู้ว่าตี๋มันไม่ได้อยากทำแบบนั้น
น้ำตาไหลเป็นเผาเต่าอีกแล้ว
เสียน้ำ(ตา)ทุกตอนเลยตู :sad4:
-
อ่านเเล้วรู้สึกใจสลาย T T
-
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมพี่หมอกพูดแบบนั้นอ่ะ
-
แอบซาดิสม์ไม่สงสารไอ้ตี๋น้อย เพราะคิดว่า ไอ่ตี๋น้อยควรได้รับบทเรียนบ้างอะไรบ้าง ทั้งที่สัญญากับไว้แล้วว่าจะไม่เดินจากหมอกไปอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ผิดสัญญาซ้ำสอง เอาให้เข็ด วะฮ่าฮ่า
-
อึดอัดมากกกกก :z3:
-
พี่หมอกใจร้าย
ทำไมทำกับตี๋ได้ :m15:
-
:monkeysad:เชื่อว่าตี๋กับหมอก..คงเจ็บปวดไปไม่น้อยกว่ากัน...แต่หนทางพิสูจน์ม้า...กาลเวลาพิสูจน์คน...สิ่งเหล่านนี้จะพิสูจน์หมอกกับตี๋ได้แค่ไหน..เรามาลุ้นกันต่อไป... :เฮ้อ:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
พี่หมอก กลับไปเลยไป๊ ถ้าจะมาแล้วแบบนี้
ให้ตี๋มันรอโดยไม่ต้องเจอหน้า ยังจะปวดใจน้อยกว่าอีก
หงุดหงิดพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดว่าตี๋มันไม่เสียใจรึไงวะ คิดว่ามีแต่ตัวเองเสียใจคนเดียว เจ็บคนเดียวรึยังไง
ชีวิตคนเรามันไม่ยาวนักหรอกนะ คิดจะทำอะไรก็ทำมันเถอะ
ก่อนจะต้องมาคิดเสียดายทีหลังว่า 'รู้อย่างนี้ ทำไปแล้ว'
เวลาย้อนกลับไม่ได้นะคะเว้ยยย
กรี๊ดดดดดดดดดด อิน 55555555555 :z2: :z2:
-
อ๊ากกกกกกก ว่าแล้วว่าอิพี่หมอกมันต้องไม่เหมือนเดิม :m31:
อ่านแล้วหดหู่ใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม...
ตอนล่าสุดนี่ไม่รู้จะสงสารใครดี พี่หมอกมันก็น่าสงสาร ตี๋ก็น่าสงสารพอกัน แต่เราแม่ยกพี่หมอกเราสงสารพี่หมอกมากกว่า~ *ลำเอียงเห็นๆ*
อยากให้ตี๋สู้เพื่อความรักของตัวเองบ้าง เรื่องที่ต้องจากกันมันก็ผิดทั้งคู่ เพราะทั้งสองคนต่างก็ไม่เข้มแข็งพอที่จะยืนหยัดอยู่ข้างกัน อยากให้ตี๋ลองวิ่งไล่ตามความรักของตัวเองกลับมา เชื่อว่าที่พี่หมอกกลายเป็นแบบนี้มันต้องมีเหตุผล
ส่วนพี่เชน พี่คนนี้นี่ยังไงๆอยู่นะ ชอบตี๋รึเปล่าเนี่ย?????
รอตอนต่อไปนะคะ ^^
-
สงสารตี๋ อดทนหน่อยนะตี๋ :m19:
-
รอแล้วได้อะไร? หึหึ
สงสารน้องตี๋มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วโคตรปวดใจเลย
คือพี่หมอก...จะเย็นชาไปมั้ย ก็เข้าใจนะว่าตี๋เป็นคนเลือกที่จะเดินจากมาเมื่อครั้งก่อน
แต่ตัวเองก็เป็นคนส่งข้อความนั่นมาหาตี๋ไม่ใช่หรอ ทำไมสุดท้ายถึงกลายเป็นคนเย็นชาแบบนั้น
อยากให้น้องตี๋โกรธบ้างจัง คงจะทำงานด้วยกันอย่างสนุกพิลึก :z2:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ไหงพี่หมอกทำอย่างนี้ ก็รู้หรอกนะว่าภาพพจน์มันสำคัญ แต่ส่งซิกบ้างไรบ้างก็ยังดี แล้งไหงปล่อยให้ตัวประกอบมาทำงี้กับตี๋ง่ะ
ฮึ้ย เดี๋ยวก็เชียร์ตี๋กิ๊กคนใหม่หรอก(ท่าทางจะยากส์เพราะตี๋รักพี่หมอกคนเดียว)
:3123: เป็นกำลังใจให้ตี๋นะ(คนเขียนด้วยอย่างอนส์ล่ะ จะได้มาต่อเร็วๆคิคิ)
-
สงสารตี๋ พี่หมอกทำไมทำเย็นชาจัง :sad4:
-
สมกับเป็นตี๋ สู้ต่อไปลูก :a2:
พี่หมอกจ๋า รักนะ :จุ๊บๆ:
-
*ตบเข่าฉาด ตูว่าแล้วว่าอีพี่หมอกมันต้องทำเป็นเนียนไม่รู้จักกัน :z3:
แต่ก็นะ เป็นเราเราก็คงเจ็บมากๆแหละกับสิ่งที่ตี๋ทำไว้
เอาเป็นว่าลงโทษน้องนิดๆหน่อยๆก็พอน๊าพี่หมอก อย่าใจร้ายกะน้องนัก :impress2:
-
นั่น!!!....มาม่าจริงด้วยแฮะ
สงสารตี๋จังเลย...จะไม่ได้มีความสุขแบบง่ายๆบ้างเลยหรอเนี้ย
-
สู้ ๆ นะตี๋ กำลังใจมีให้ตลอดเวลา
-
อ่านแล้วรู้สึกจุกมาก สงสารทั้งสองคนเลย T^T
-
เศร้าอ่ะ ร้องไห้เลยยยยย
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตี๋สู้ว๊อยยยย
-
:L2:ตี๋สู้ๆ
-
อะไรว๊าาาาาา ทามมายหมอกทำเปงมะรุจักอะ
อ่านแล้วปวดจิ๋มเวอร์
-
อยากบอกว่า สมน้ำหน้าว่ะ!!!!!!!!!! เหอๆ
ตี๋ทำกับหมอก เหมือนหมอกไร้ค่าอ่ะ คิดจะทิ้งก็ทิ้ง ทีนี้อยากคืนดี ก็มาคืนดีเฉยๆซะงั้น
ที่เคยทำเป็นพูดว่าให้หมอกไปเรียน เพื่ออนาคตของหมอก
มันก็เหมือนเห็นแก่ตัวล่ะวะ ทำอะไรไม่จักรู้คิดถึงใจคนอื่นอ่ะ :z6:
-
เปิดตัวมาก็เส้าอีกแล้ว
อีตาหมอก ตะกลับมาทั้งที รู้ไหมว่าคำที่แกให้ไว้น้องตี๋เลยขึ้นคานเลย
เดี๋ยวก็จับมาตบจูบหรอกอย่างเงี้ย
-
ทำไมสายตาเย็นชา เวลาที่เราเจอกัน
ทำไมต้องทำอะไรอย่างนั้นไม่เข้าใจ
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ ..
ยังรอเธอเสมอ ทุกครั้งที่หายใจ
ไม่อยากมีชีวิตอ้างว้างอีกต่อไป .. ก็มันทนไม่ไหวจริงๆ
เพราะหัวใจมันรัก แค่เธอ
อ่านไปเพลงนี้ก็ดังขึ้นมาให้หัวไม่หยุด
พี่หมอกทำใจเสียมากๆอะ ไหนบอกว่าตี๋เป็นของพี่
แล้วไม่ทำอะไรหน่อยหรอ ? เราคาดหวังไว้อีกแบบเลยอะ
ว่าถ้าพี่หมอกกลับมา แล้วจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตี๋คืนมา
แต่นี่ เย็นชาใส่เฉยเลย
แต่ก็นะ เคยโดนตี๋ทำร้าย มันก็ต้องมีแหละที่โกรธ
เฮ้อออ เอาใจช่วยตี๋ สู้ๆนะ !!!!!!!
+1 จ้าาา
-
:m15: :m15:อาตี๋สู้ๆ :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
ตี๋เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !
น้ำตาไหลเลยตอนนี้ เศร้ามากกกกก ๆ
สงสารตี๋ ตี๋สู้ๆ อย่าไปยอมแพ้หมอกน้ะ
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสส....ผมร่วงเพราะมาม่าหมดแล้วน๊า :z3:
-
ยังคงต้องรอต่อไป :เฮ้อ:
พี่เชนต้องมีซัมติงรองกะตี๋แน่ๆเลย
-
:m15: :m15: กินมาม่าจนอิ่ม
-
แอบซะใจ สมน้ำหน้าตี๋
-
:monkeysad: เหอะๆ กะแระเชีย ท่าทางจะมาม่าอีกยาวนาน อาจจะขออนุญาตคนเขียนห่างหายจากการติดตามผลงานไปซักพักหน่อย เป็นพวกไม่ชอบบริโภคมาม่า 5555
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:a3: :a3: :a3: :a3: :a3: ... :sad12: :sad12:
-
ว่าแล้ว คนแต่งซาดิส
กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกล
ต้มยำน้ำข้น ซะด้วย
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ขัดใจ อ๊ากกกก ไมหมอกทำงี้ ยุให้ตี๋หาผัวใหม่ละน๊ะ หมอกใจร้ายยยยย
-
ตี๋ TT สงสารตี๋ ฮืออออออออ
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ มือถือดันมาร่วงท่ออีก แบบนี้พี่หมอกก็คงจะติดต่อไม่ได้..
พี่หมอกต้องมีเหตุผลอะไรแน่ๆ TT
-
สงสารตี๋จัง
-
มีแต่เจ็บกับเจ็บ วะฮ่าๆๆๆๆ สะจายยยย (บ้าไปแล้วตู :z2:)
-
ทำไมมันเศร้า :serius2:
-
เกิดอะไรขึ้นกับพี่หมอกง่ะ......ทำไม ทำไม ทามม๊ายยยยยย :m15:
น้องตี๋สู้ๆ ให้กำลังใจน้องตี๋ เก่งมากๆที่ไม่ทำตัวงี่เง่า สู้โว้ยยยยยย
-
เอาอีกแล้ว... พี่หมอกปิดกั้นตัวเอง...
-
พยายามเข้าน่ะตี๋ สู้ๆ o13 o13 o13
-
:a5: :a5:
:sad4: :sad4: :sad4:
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
o22 o22 o22
โอยยยยยยยย อึ้งไปสามวิให้แก่ความเย็นชาของพี่หมอก นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น มาม่า มาม่า มาม่า
เออน่ะ มาม่าแบบนี้ยังดีกว่ามีมือที่สาม (เอ๊ะ หรือมี ??)
เอาใจช่วยตี๋นะ แค่นี้รอได้สบายมาก ขอแค่กลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากจะรู้ว่าทำไมพี่หมอกถึงเย็นชาปานฉะนั้น
เจ็บแค้นเคืองโกรธจะโทษอันใด อย่าทำเป็นเมินกันทีเถอะ :z3:
-
ตี๋ครับ สมมุติ นะ สมมุติ
สมมุติว่าพี่หมอกมีแฟนแล้ว
ตี๋ทำไงล่ะ สงสารตี๋จังเลย
รักเขาตลอด แต่ยังไงก็ สู้ๆๆแร่ะกันน้อออออ
รักตี๋ จังเลย มั่นคงในรักดี
ขอให้หมอกอย่าลืมตี๋ละกันน้อออออออ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ถ้าคนนั้นเป็นหมอกจริง
และยังคิดว่าตี๋คือคนของเขาจริง
การกระทำแบบนี้กับตี๋มันก็ดูโหดร้ายไปน่ะ
การได้เห็นหน้าคนรักของตัวเอง
มันน่าจะวิ่งเข้าหาด้วยซำ้ เว้นแต่เขาหมดรักเธอแล้ว
ตี๋ของพี่ น่าสงสารเธอมากกกกกกกกก
-
บอกตัวเองห้ามถอยอีกเด็ดขาดนะตี๋ พี่หมอกตอนนี้กลับเข้ามุมอีกแล้วไปฉุดพี่ท่านออกมาให้ได้ สู้ๆ
-
:z6: อยากทำกับหมอกมันสักที
มาทำเย็นชากับตี๋ได้ไง :m16:
-
แอบเสียใจกับการแสดงออกของหมอก T^T
-
อยากกอดตี๋แน่นๆ
เป็นกำลังใจให้วิ่งไปหาคนสำคัญที่สุดเร็วๆ
โฮวววววววววววววววววว เสียน้ำตาจนได้
-
จิ้มๆ BN2
โถ่ ตี๋ ~~~~~~ dvffffffff :sad4: :o12:
สงสาตี๋จัง แต่เชื่อว่าพี่หมอกก็คงมีเหตุผลที่ทำแบบนี้ ?
ต้องมีาิ ต้องทีนะพี่หมอกก แงงง
ตี๋ต้องสู้ๆนะ สามปียังรอได้เลย รออีกนิดนะ
พี่หมอกก็อย่าใจร้ายกับตี๋สิ เดี๋ยวจับตีก้นเลยยยย ~
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมเลย พี่หมอกใจร้าย ทักคนผิดอะไรละ โถ่ :z3:
ซับน้ำตาให้ตี๋ กอดปลอบบบบบบบบ
-
บร๊ะเจ้าาาา ตี๋เข้มแข็งโคตร :monkeysad:
-
ตอนนี้เศ้รามากๆ ปวดจิตเลย
ตี๋สู้ๆนะ
+ 1 นะคะ
-
เจ็บดีว่ะ
-
น้องตี๋สู้ๆ ป้าๆ เชียร์อยู่
ตื้อเข้าไว้ลูก
อย่าลืม เอาตัวเข้าแลกนะลุก o.O!!! :-[ :o8:
-
ต้องขออภัยคนแต่งที่อ่านโดยไม่ได้เม้นเลยมาหลายตอน T T
ให้อภัยเค้าน่า TOT
++++เอาล่ะมาเม้นตอนล่าสุดแล้ววววว~!!!
ตอนตี๋นั่งรออ่านแล้วใจสั่นตามตี๋หมอกลูกพ่อจะเปลี่ยนไปไหมหนอ T T
ใจเต้นตึกๆ รู้สึกไปพร้อมๆ กับตี้ อ๊างงงงงง ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด
อ๊ายยยยยยยย!!!! เกิดอะไรขึ้น!!!? ตื่นเต้นกระวนกระวายไปกับตี๋!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!! หมอกลูกพ่อ!!!! เอ็งทำอะไรฟ่ะ!!?
หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมอก??? อย่างความจำเสื่อมงี้???
ตี้สู้ๆ!!! :sad4: :sad4: :sad4: :กอด1: :กอด1:
-
รอ
-
อ๊ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เครียด
-
อ่านแล้วสงสารตี๋อ่ะ
จะร้องไห้แล้ว ฮือๆๆๆ
พี่หมอกรีบกลับมาหาตี๋นะ
-
เออ ทำไมมันไม่เป็นอย่างที่คิด :z3: :z3: :z3:
พี่หมอก อุตสาห์กลับมาทั้งที อาตี๋เศร้าซะงั้น .......
ลุ้นน่ะ
-
เห้ยยยย จะบอกว่าชอบตอนนานี้ที่สุดค่ะ
แบบว่ามันเจ็บปวดไปในคราวเดียวกันชอบ>O<
โรคจิตไหมเนี่ยมาชอบชอะไรบีบอารมณ์แบบนี้ แตาว่าชอบบบบ
ก็สงสารน้องตี๋อยู่นะ าตอนนนั้นยังเด็ก คิดว่าแค่เลิกกันคงไม่เป็นอะไรเท่าไร
แต่เวลานานเข้า ความห่างเริ่มมี จากที่คิดว่าาทำใจได้เลยไม่ได้
พอมาเจอเลยอยากกลับไป
แต่ถ้าเราเป็นคนที่ไม่เข้าใจน้องตี๋นะ เราจะถามว่า "แกทิ้งเขาไปจะไปหาเขาอีกทำไม"
อยากให้น้องตี๋อธิบายจุดนี้ให้อีกสักครั้งดังๆชัดๆ ว่าแกจะกลับไปหาทำ หรือเพราะตอนนี้ม๊าหายแล้วถึงอยากกลับ
แต่อย่างไงไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่มีก็ตาม ของคู่กันอย่างไงมันก็ต้องคู่กันอยู่วันยยังค่ำ
แต่ชอบตอนนี้ค่ะ ชอบพี่หมอกที่เคยรักตี๋สุดใจมาทำเย็นชาใส่
โอ๊ยยยยยยT^T น้ำตาจะไหล
-
:a5: หมอกจำตี๋ไม่ได้หรอ ?
หรือจำไม่ได้ ทำไมทำแบบนี้เนี่ย ?
อ่านแล้วบีบหัวใจมากอ่ะ :sad4: :sad4: :sad4: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สู้ ๆ นะตี๋โอกาสกลับมาแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมืออีกล่ะ สู้สู้!! นักเขียนจ๋า ถ้าจะเศร้าก็ให้พอประมาณนะจ๊ะ ไม่เอาแบบมีมือที่สาม หรือมีคู่หมั้นโผล่มานะ แค่นี้มันก็บีบตับพอแล้ว ว่าแล้วก็แอบไปร้องไห้คนเดียวเงียบ ๆ กระซิก ๆ
-
สู้ต่อไปตี๋ ตัวเองเป็นของตัวเอง ตัดสินใจอะไรแล้วกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว
ทำให้พี่หมอกใจอ่อนเร็วๆนะ :กอด1: :กอด1:
-
:o12: สู้ๆนะโซ้ยตี๋ กู้พี่หมอกกลับมาให้ล่ายนะตัวเอง
-
ปวดหนึบว่ะ
ตี๋มองคนอื่นบ้างดีไหม
-
เออออ มันต้องอย่างนี้ซิหว่ะน้องตี๋ o13 ค่อยสมเป็นน้องตี๋ของพี่หน่อย สู้โว้ยยย สู้เพื่อความรักของเราบ้าง อดทน น่ะ อิพี่หมอกมันซึนใส่ได้ไม่นานหรอก พิสูจน์ให้มันเห็นว่าความรักของตี๋มันก็ไม่แพ้พี่หมอก (นี่ถ้าตอนนี้มาคร่ำครวญ น้อยใจ ถอดใจ ใส่พี่หมอกอีก พี่จะเลิกเชียร์นู๋แล้วน่ะ)
ส่วนพี่หมอก ถึงเค้าจะเป็นแฟนคลับตัวเอง เข้าข้างตัวเอง แต่ตัวเองก็อย่าใจร้ายใส่น้องตี๋มากเข้าใจไหม o18
*เปิดป้ายไฟ* *โบกป้ายไฟน้องตี๋*
:กอด1: คนเขียน
-
ถ้าพี่หมอกหมดรักตี๋แล้วก็บอกไปเลย อย่ามาทำเนียนไม่รู้จักแบบนี้ มันแย่มาก ๆ
ตี๋จะได้ตัดใจเริ่มต้นใหม่ซะที จะเอายังไงก็เอา แบบนี้มันทนไมไหวแล้ว โอ้ยยยยยยยย
-
:sad4: :o12:อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเลย
-
แล้วตี๋กับหมอกจะเป็นเช่นไรต่อไป...โอ้ยเครียด
-
เจ็บปวดรวดร้าวแท้
-
:monkeysad: สู้ๆ อ่ะ ตี๋ :L1:
:pig4:
-
ถ้าทิ้งตี๋ จะเอาระเบิดไปปาบ้านพี่หมอก
มาให้ความหวังแล้วทิ้ง สมควรโดน
-
อ่านพี่หมอกรอบที่ 2 ใน 3 วัน TT TT มาต่อเถ๊ออออออออออออนะ
นะ นะ มาเถอะนะคะ ลงทีเดียวจบเลยยิ่งดี
คนอ่านทรมานโคตรๆ TT
-
พยายามจะวิแคะอยู่ แต่สมองมันไม่ค่อยแล่น อารมณ์มันตื้อมากอ่ะ
สำหรับน้องตี๋ ปกติเราเป็นคนที่ลืมง่ายนะ แต่ครั้งนี้จะพยายามไม่ลืมสิ่งที่ตี๋ทำไว้เมื่อสามปีก่อน
ตอนนั้นเราสงสารทั้งสองคน แต่สงสารพี่หมอกมากกว่า ตี๋สร้างแผลในใจพี่หมอกไว้ก็เป็นหน้าที่จะต้องรับผิดชอบรักษานะคะ
ตอนนี้เลยได้แต่แอบสงสารอยู่ในใจ เพราะตี๋ทำอะไรไว้ก็ต้องยอมรับผลของมัน
ถือซะว่าความเจ็บปวดของตี๋ตอนนี้ก็เสมือนความเจ็บปวดของพี่หมอกตอนนั้นละกัน
สำหรับพี่หมอก รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันขัดๆกัน ก่อนหน้านี้ไม่นานพี่หมอกเพิ่งฝากคนส่งดอกกุหลาบขาวไปให้ตี๋
แต่มาตอนนี้กลับเปลี่ยนไปทำเหมือนไม่รู้จักกัน เราว่าพี่หมอกเป็นคนที่มีบุคลิกเสถียรค่อนข้างมากเลยคนนึง ไม่น่าจะเปลี่ยนไปกระทันหันอะไรอย่างนี้ จะว่าเป็นการแก้แค้นเล็กๆก็คงเป็นความคิดงี่เง่าของเราไปเอง เราว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
พอไปอ่านในแฟนเพจคนเขียน บอกว่ามันมีเหตุผล ก็เลยค่อยโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย
สำหรับเรื่องดราม่า จะดราม่งดราม่าอะไรมา เราว่าเรารับได้เกือบหมดเลยนะ ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องมือที่สาม
อย่าแบบให้พี่หมอกกลับมาคราวนี้พกลูกสี่เมียสามกิ๊กยี่สิบอะไรแบบนั้นมาเลยน้า อิฉันกระอักเลือดตายคาจอคอมพอดี
แต่เชื่อในความมั่นคงของพี่หมอกนะ
ดีใจที่ตี๋ยังไม่ยอมแพ้ ครั้งนี้อย่างี่เง่าอย่าทำพลาดอีกล่ะ เป็นกำลังใจให้คอยเชียร์อยู่
อยากให้ตี๋มั่นคงอดทนในการพยายามครั้งนี้ โดยพื้นฐานตี๋ใจสู้อยู่แล้ว เชื่อว่าพี่หมอกก็กำลังพยายามในแบบของตัวเองอยู่เช่นกัน
อยากอ่านตอนหน้าแล้ววววว รู้สึกยังค้างๆ ...กลับไปอ่านหนังสือสอบต่อแบบมึนๆ โฮกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
มาจิ้มตอนใหม่ แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่หมอกแม่งโหดก่าเดิมอีก จะบ้าตาย
สงสารน้องตี๋จัง สู้ๆ นะลูก
-
ตามให้ทันนะตี๋ แล้วคว้ามาให้ได้...
อยากอ่านอีกกกกกกกก
-
ก็สาสมดีนะ 3 ปีที่ผ่านมาคงไม่ได้มีแต่ตี๋ที่เจ็บ ที่รอหรอก
เผลอๆคนอย่างพี่หมอกจะเจ็บซะยิ่งกว่าอีก ใครจะรู้ แค่นี้ยังน้อยไป
ถึงคราวที่ตี๋ต้องสู้เพื่อพี่หมอกบ้างแล้ว โดนแบบนี้ตี๋อาจจะเข้มแข็งขึ้นก็ได้
-
สงสารตี๋ที่สุด
พี่หมอกใจร้าย
-
สู้ๆตี๋
วิ่งไป แล้วไปเปนคนที่พร้อมจะยืนข้างพี่หมอก
สู้ๆ
-
คนเขียน.. ตะเองงงงงงงง
เค้าสงสารคู่นี้อ่ะ
อย่าเศร้ามากเลยได้มั้ยอ่ะ ทำชีวิตให้มีความสุขดีกว่า
:กอด1: ด้วยความคิดถึง :กอด1:
-
ตี๋ เข้มเเข็ง สู้ๆๆ
-
พรากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก T_________________________T *ใช้กอ ไก่เปลืองมากก*
เศร้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
เม้นทั้งๆที่น้ำตายังไม่แห้งเลยค่ะ คือแบบเศร้าไปไหนน โอยยยย
เจ็บบแบบจุกๆ
:a5: :z3: :m15: :o12:
-
พี่หมอก ...เรายังเชื่อในตัวพี่หมอกอยู่นะ งึดดดดดด
ตบไหล่น้องตี๋ ปุ ปุ >< พยายามเข้านะ
-
รอให้พ้อนช่วงมาม่าก่อนได้มั๊ยอ่ะแล้วค่อยเข้ามาอ่าน
อ่านแล้วใจจะขาด สงสารตี๋
-
ก็สงสารตี๋อยู่นะ แต่ก็ต้องยอมรับว่าทำตัวเองเลือกเองนะ แล้วบางทีตี๋ก็น่าจะเชิดใส่พี่หมอกไปเลยนะ แบบไม่แคร์ไปเลยไรงี้ เปิดใจให้เชนเบาๆ จะได้รู้กันไปเลยว่าหมอกจะนิ่งได้อีกนานแค่ไหน ชิ
-
บอกได้คำเดียวว่ามันจุก
-
เอ่อ....อ่านB.N.1-2 รวดเดียว
จบอันแรกอ่านแล้วดีใจหมอกกลับมาแล้ว (ฮูเร่ เย้ๆ)
แต่พออ่านอันที่สอง ... หลากหลายความรุ้สึกประดังประเดเข้ามา
จนบรรยายไม่ถูกเลย แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้หดหู่สุดๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
รู้สึกเหมือนโดนเอามีดปักพุงกะทิย้วยๆ
อ่านจบแล้วจุก
เศร้านะ แต่สงสารตี๋ไม่ลงเว้ยเฮ้ย!!!!
o12
เพราะคิดว่าคนที่เลือกให้มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกก็คือตี๋
คนที่ทิ้งพี่หมอกก็คือตี๋
เราไม่คิดว่าพี่หมอกผิดเลยที่ทำเป็นไม่รู้จักตี๋
เพราะถ้าเราเป็นพี่หมอกเราก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน
เป็นการวัดใจตี๋ครั้งสุดท้าย
ทุกครั้งที่ผ่านมาพี่หมอกเป็นคนสู้มาฝ่ายเดียว
ตอนนี้ถึงตาตี๋บ้างที่จะต้องสู้เพื่อให้พี่หมอกกลับมา
พี่หมอกยังรักตี๋แหละ
แต่คนเราเจ็บแล้วต้องจำค่ะ
o3
พี่หมอกเล่นตัวได้ แต่อย่าเยอะนะ
:laugh:
-
เมนท์ไม่ออก มีให้แค่นี้ :monkeysad: :monkeysad:
ปล.มือถือตกน้ำ โทรไม่ติด แล้วพี่หมอกมันจะคิดยังไงอ่ะ?
ที่สำคัญ ข้อความนั้น...ทั้งความที่ก่อนพี่หมอกไป และข้อความวันที่ตี๋รับปริญญา
เสียดายแทน!! :z3: :z3:
-
พี่หมอกเค้างอนน่ะตี๋ ไปง้อเยอะๆนะ
-
ไอ้พี่หมอก
กลับมาแล้วทำแบบนี้ ไม่ต้องกลับมาเลยนะ
ชิ
เดี๊ยวเชียร์ให้มีคนมาจีบตี๋เลย
เชอะ
หมั่นไส้
-
ตอนตี๋เดินจากมา ตอนนั้นหมอกคงเจ็บโคตรๆเหมือนกัน เพราะไม่อยากจะเชื่อในความรัก อุตส่าห์เปิดใจ แต่สุดท้ายก็โดนทิ้ง(ไม่รู้ป่านนี้รู้เหตุผลของตี๋หรือยัง เพราะไอ้พี่เมฆ ฮึ้ยย อยากจิโดดถรีบ) กลับมาปุ๊บคงยังไม่สามารถรีบกลับไปหาตี๋ได้ก็ไอ้พี่หมอกมันฟอร์มจัดจะตาย กว่าจะพูดพิกุลก็จะร่วงอยู่แร้ว เดาแอกว่าคงอยากให้ตี๋มันง้อ อิอิ ก็คงรักน้องเหมือนเดิมแหละไม่งั้นจะจ้องมันจนหันมาทำไม(ตอนนั่งประชุม) นี่ถ้ามีใครมาจีบตี๋เด๋วหมอกมันก็ของขึ้นเอง เอิ๊กๆรอดูได้เรย ของขึ้นแน่ๆ คราวนี้ละหวานแนวหึงโหด โอ้ยยยยยยยย ไม่อยากจะคิด >////<
-
ตี๋น้อยสู้สู้ เป็นเมียพี่หมอกต้องอึด ต้องแสดงให้โลกรู้ว่าเราคู่ควรและเหมาะสมกะพี่หมอก ไอ้พี่เมฆกับสื่อ(ไอ้ที่ต้องแคร์สื่อไง) จะได้อึ้งกิมกี่ ลุยเล้ยยยยยย สู้เพื่อสวามี วู้ววววว
-
อ่านจะร้องไห้กับตี๋
แต่ตี๋ต้องไม่ยอมแพ้นะ
พิสูจให้หมอกเห็นสิว่ารักหมอกแค่ไหน
ส่วนหมอกที่ทำแบบนี้ มันต้องมีเหตุผลใช่ไหมหรืองอนตี๋อยู่เนี่ย
ปล. กระซวกอิพี่เมฆ 55
-
สู้นะ
-
อินมากกกกกกกกก น้ำตาจะไหล ใจสั่นหวิวๆมากค่ะ ฮือออออออออ
-
คิดถึงเพลงสายตาเย็นชา
ของสามารถเลยนะเนี่ย :m31:
-
พี่หมอก... ทำไม?
ทำไมพี่หมอกทำอย่างนั้นอ่ะ
เกิดอะไรขึ้น? ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ฮืออออออออออออ เศร้าเดียวเลยตอนนี้
*ร้องไห้*
ก็ยังดีที่น้องตี๋ไม่ท้อ
สู้ต่อไปทาเคชิ!!!
-
ตามอ่านทันแล้ววว เย้ๆๆๆ
หมอกอย่ามาพระเอกมาก รีบๆมารับน้องตี๋ไปซะดีๆ
-
ติดสินบน เม้นยาวๆเอาใจคนแต่ง
วันนี้อยากกอ่านต่ออีกตอนแย้วอ๊าตัวเอง :impress2:
เข้ามาเม้นเป็นกำลังใจให้ตี๋กับคนแต่งอีกรอบ
ช่วงนี้สเต็ปอัพแลดูเฟลไปนะ หรือคนอ่านใจร้อนเอง (แต่ถ้าเทียบกับนักเขียนท่านอื่น ก็ยังถือว่าเร็วติดจรวด 555)
เข้าใจว่าทำการบ้านหนักเพราะต้องหาข้อมูลประกอบ
อย่างที่เคยบอกว่าทุกคนมีเหตุผลในทุกการกระทำ พี่เมฆก็มีเหตุผลของเค้า ตี๋ก็มี พี่หมอกก็มี
เลยไม่อยากจะโทษใคร
แต่ไปๆมาๆ ไหงกลายมาเป็นแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย
ไอพี่หมอก เค้ารู้นะ เย็นชา แต่เที่ยวมาขับรถเวียนบ้านเค้าน่ะ ใช่เรื่องป่ะ ? ชิ
มาทำอะไรงี่เง่าแบบนี้ไปเพื่ออะไร ในเมื่อมันก็เจ็บกันทั้งสองฝ่าย
หลายปีก่อน ตี๋เลือกที่จะไม่สู้ ทำไมวันนั้นพี่หมอกถึงไม่ดิ้นอ่ะ
ก็รู้อยู่ว่าตี๋มันเป็นคนไม่เรียกร้องอะไร
ถ้าหมอกจะโกรธน้องเพราะอ้างเหตุผลว่าตัวเองเจ็บเจียนตายเพราะถูกหักหลัง แล้วตี๋มันไม่เจ็บกว่าหรอวะ :angry2:
คนบอกเลิกนะเว้ย สมองก็มี คิดบ้าง ๆ
ส่วนตี๋ คิดว่าตอนนี้คงถึงเวลาแล้วที่เอ็งต้องออกมายืนหยัดเพื่อทวงสิทธิอันชอบธรรมของตัวเอง
บางครั้งเห็นแก่ตัวบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก คนทั้งโลกมันมาเจ็บกับเรารึก็เปล่า
เพราะงั้นตอนนี้เจ๊ อนุญาตให้หนูวิ่งให้สุดแรงเกิดเลยลูก วิ่งไปเถอะ
ถ้าเหนื่อยเดี๋ยวเจ๊ช่วยซับเหงื่อ ถ้าล้มเจ๊จะช่วยประคอง
แต่ ณ จุดๆนึงถ้ามันเกินทน ....เจ๊อนุญาตให้เอ็งพักเหนื่อย กิ๊กเฮียเชนไปพลางๆ :laugh:
(พลั่ก << ตีนคนแต่งกับแฟนคลับพี่หมอก ประเคนมา)
ไม่ได้ซาดิสต์นะ แต่หนักกว่านี้มีอีกมั๊ย จัดมา
เอาหนักๆเลย อืดแค่ไหน เราบ่ยั่น.... เอาอยู่ 55555
ปล. เก็บบรรยากาศลุ้นกับงานที่น้องตี๋ปั่นออกมา ใครจะรู้ใจพี่หมอกเท่าตี๋ เชื่อกินหนมว่างานมันต้องโดนแน่ๆ
-
ทำไมทำแบบนี้!!!
เหมือนตายทั้งเป็น เฉยชา เย็นชา หมอกใจร้ายที่สุด ตี๋รอตั้งสามปี ไม่มีความหมายเลยหรือไง?
-
อิพี่หมอกโหดร้ายเกินไปแล้ว เข้าใจอะไรตี๋ผิดรึเปล่า ถึงเย็นชาขนาดนี้ :z3:
-
ตี๋ สู่ต่อไป ทาเคชิ!!!
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ่านไป ร้องไห้ไป พี่หมอกใจร้าย อ่า :o12: :o12:
สงสาร ตี๋ :sad11:
-
มาชูป้ายไฟด้วยคน
-
เป็นเพราะไอ้พี่เมฆคนเดียวเลย :beat: :beat: :beat:
ทั้งพี่หมอก และตี๋เลยต้องเจ็บช้ำอยู่ทุกวันนี้
.
.
.
พี่เชนจะเข้ามาเป็นมือที่สามหรือเปล่า บรรยากาศเหมือนจะสื่อออกมาแนวนั้นยังไงพิกล
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มาก ขอบคุณที่สละเวลาแต่งนิยายที่นั่งอ่านไปยิ้มไปมาให้ค่ะ
พี่หมอกเอาคืนน้องตี๋เบาๆๆ ก็พอค่ะ สงสาร :o8:
-
หายไปไหนนะ
-
อ๊ายยยยยยยยย มันอะไรกันนักกันหนา :serius2: :serius2: :serius2:
-
เอิ่ม...คือกำลังงว่า พี่หมอกเค้าแกล้งไม่รู้ หรือว่าเค้าจำไม่ได้จริงๆ
แล้วถ้าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ จะทำไปทำไม???
-
สงสารตี๋ T T
ตี่สู้ๆๆๆ ตี๋สู้ตาย
-
+ คะแนนที่ 300 ให้จ้า
ว่าแล้วว่าพี่หมอกมันจะไม่ยอมกลับมารักกับตี๋ง่ายๆ
แม้ในใจหมอกจะรักตี๋แค่ไหนก็ตาม(หวังว่ายังรักอยู่นะ)
หวังว่าเส้นชัยที่ตี๋จะวิ่งไปถึงอิพี่หมอกจะยืนยิ้มแล้วอ้าแขนรอรับอยู่นะ
สู้ๆเข้าตี๋ :a2:
-
น้ำตาจะไหล :monkeysad:
สงสาร เค้ารู้ตี๋เจ็บ แต่พี่หมอกก็คงเจ็บไม่แพ้กันล่ะ
บางทีพี่หมอกอาจจะอยากดัดหลังน้องตี๋ คราวนี้จะได้ไม่วิ่งหนีทิ้งพี่เขาไปอีก
เอาเชือกมามัด เอาโซ่มาคล้อง ไม่ให้เธอหนีหายไป~ :z10:
-
ใจร้ายที่สุด
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
เปลี่ยนจาเเหรียญเป็นธนบัตรแล้ว
ถ้ามีภาค 3 คงเป็นบัตรเครดิต หรือ เช็ค ไม่ก็ ทอง ล่ะมั้ง
อารมณ์ตอนนี้ หลังจากดีใจที่หมอกโผล่มาแล้ว ก็สงสารตี๋ล่ะ
แต่ก็แอบลุ้นเบื้องหลังความเย็นชาของหมอก
-
แง่วๆๆๆ น้ำตาไหลอ่ะ เจ็บปวดแทน
-
โถ น้องตี๋ของพี่(หมอก)
เล่นเอาป้าน้ำตาไหลพรากตามน้องเลยเนี่ย :sad4:
ขอให้การรอคอยครั้งนี้ไม่สูญเปล่า
สู้ๆนะคะ
-
เน็ตหอเน่าอาทิตย์นึง มาม่ามาเมื่อไร?? o22
กลับถึงบ้านเปิดคอมอย่างว่องไว และพบว่า....ฮือออออ
อ่านคอมเม้นท์แล้วไม่กล้าอ่านเลย เม้นท์ก่อนแล้วขอไปทำใจ :monkeysad: ค่อยตัดสินใจอ่าน !!
-
:เฮ้อ: ตี๋โทษใครไม่ได้ทำตัวเอง
ท่าทางภาคนี้จะดราม่าเต็มที่ :z2:
ไม่เอาๆ อยากได้แบบเก่ากลับมา
-
B.N.3
สีดำ
พี่หมอกชอบสีดำ
สีดำทำให้พื้นที่ดูกว้างขึ้น ดูมีมิติ น่าค้นหา
พื้นไม้สีดำ ไฟสีส้มทิ้งระยะ เหมือนกับเดินไปตามทางที่ไม่สิ้นสุด แต่ก็ดึงดูด
เอ๊ะ? แผ่นนั้นผมไว้ไหนกันนะ ผมว่าแบบที่แล้วน่าจะดีกว่า
รื้อกระดาษกองโต เส้นดินสอขีดจนยุ่งไปหมด แสงไฟตกลงเฉพาะบนโต๊ะตัวนี้ ปัดแผ่นที่ไม่ใช่ลงกับพื้น แต่ก็ยังหาไม่เจอ
“ตี๋ ทำอะไรอยู่?”
“อ้าวพี่เชน ผมลองร่างแบบดูอยู่หน่ะ”
“…ดึกแล้วนะ”
“อืม แต่ยังอยากทำงานอยู่ ผมเลยไม่อยากกลับ”
“เดี๋ยวรอ..เดี๋ยวไปส่งให้”
“ไม่เป็นไรพี่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเสร็จเมื่อไหร่”
“…รอได้”
เอาอีกแล้ว บรรยากาศแบบนี้อีกแล้ว
มีกลิ่นอายบางอย่างที่คล้ายกับปิ๊ก ผมหวังว่ามันจะเป็นแค่การคิดไปเอง
“ไม่เป็นไรพี่ อย่ารอเลย อีกนาน..”
“…แต่กูรอได้เสมอนะ เดี๋ยวนั่งตรงนี้ ทำงานอย่างอื่นรอไปก่อนก็ได้”
“งั้นก็ไม่ขัดศรัทธา”
“เอากาแฟไหม?”
“ไม่เป็นไรครับ”
พี่เชนไม่พูดอะไรต่อเมื่อเห็นผมก้มหน้าลงทำงาน ทั้งแผนกมืดและเงียบ มีเพียงแสงไฟที่ถูกเปิดเพิ่มเหนือโต๊ะทำงานพี่เชน เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเดินออกไปชงกาแฟ แต่คิดว่าอีกไม่นานก็คงจะกลับเข้ามาอีก
อยากได้อารมณ์ที่แสดงความเป็นเอกลักษณ์ของสินค้าออกมา
แท็บเล็ทสีดำสนิท ถ้าไปอยู่ในห้องสีดำ มันจะเด่นหรือเปล่า?
ไฟ เล่นไฟได้ แต่ถ้าเป็นไม้สีน้ำตาลจะเด่นกว่า จะลดภาพลักษณ์ความหรูหราหรือเปล่านะ? นั่นเป็นเรื่องที่ต้องลองคิดดูอีกที
เพราะยังไม่เปิดตัวสินค้า เลยไม่รู้จะหาแบบจากไหนมาดู เห็นว่าแม้แต่พี่โต้งยังมีโอกาสเห็นแค่ในที่ประชุม เป็นความลับทางการค้าที่ไม่อยากให้หลุดออกไปก่อนจะเปิดตัว
หยิบกล้องที่อยู่ใกล้มือขึ้นมา เปิดดูภาพ เป็นภาพสถานที่ ได้ยินมาจากพี่คนอื่นๆก็พูดคล้ายๆกัน ว่ามีที่กว้าง กว้างเสียจนบางครั้งก็น่าปวดหัวว่าสมควรจะเติมแต่งอะไรลงไป แต่คิดว่า ต่อจากแท็บเล็ทตัวนี้ อาจมีแก็ดเจ็ทอื่นๆเพิ่มเข้ามาอีก หรืออาจจะรวมไปถึงสินค้าตัวใหม่ๆ จึงต้องทำเพื่อล่วงหน้า ให้พร้อมเสมอ
จะมีการเช็คงานอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เพื่อตกลงร่วมกันถึงแบบอีกครั้ง
ผมไม่ได้คิดทำสีดำเพื่อเอาใจใคร แต่เพราะเป็นสีที่ผมคิดว่ามันมีเสน่ห์ และสื่อถึงอะไรหลายๆอย่างในความมืดนั่น
ระหว่างห้องที่สว่างจ้า กับห้องที่มืดสนิท แค่นี้ก็เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนแล้วว่า ห้องไหนจะทำให้เรามีจินตนาการได้มากกว่ากัน ไม่อย่างนั้นคงไม่มีเรื่องเล่าผีให้สาวๆได้กลัวกันขนาดนี้หรอก
พรุ่งนี้เช้าก็จะมีการประชุมร่วมในแผนกอีกที ถึงแบบแต่ละคน เพราะฉะนั้น คืนนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องวางคอนเซปต์ให้เสร็จ
หลับตาลง
ได้ยินเสียงรองเท้า ตึก ตึก ตึก
พอรู้สึกถึงแรงมือเหนือไหล่ก็สะดุ้งตัว พี่เชนเดินมา ทำหน้าเซ็งๆ ชี้ไปที่ประตู บอก “ยามมาไล่แล้ว บอกจะปิดตึก”
“อ้าว ผมยังไม่เสร็จเลย งั้นเดี๋ยวหอบกลับไปทำบ้านแล้วกัน”
พี่เชนพยักหน้า ช่วยผมเก็บของ จัดกระดาษกองสุมใหญ่ แต่ก็หยิบกระดาษแผ่นนึงออกมาจากกองนั้น
“แผ่นนี้ใช้ได้เลยแหะ…”
“กำลังหาอยู่พอดีเลย พี่ว่าไง”
“อืม ถ้าพูดจากมองภายนอก ยังต้องแก้ไอ้เรื่องการวาดรูปหว่ะ”
“เฮ้ย ผมไม่ได้จะให้แนะนำเรื่องนั้นสักหน่อย หมายถึงแบบดิ แบบ”
“กูว่านะ มึงลองทำในโปรแกรมดูไหม มันจะได้ดูง่ายกว่านี้”
“ผมไม่ค่อยถนัดหว่ะพี่”
“แต่มันจะเห็นภาพชัดกว่า งี้มึงก็ลองร่างดูก่อน แล้วพรุ่งนี้ก็ให้พี่โต้งลองดูอีกที ถ้ามันโอ ค่อยมาลองปล้ำกับโปรแกรมดู โอเคป่ะ”
“ต้องลองปล้ำเลยหรอวะ ฮ่าๆๆ”
“…เออ ของแบบนี้มันต้องลอง กูก็ว่าจะลองดู แต่ยังไม่มีโอกาสได้ลองสักที”
“ผมก็เห็นพี่ทำงานซีจีออกบ่อย อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ พี่รับงานฟรีแลนซ์ออกแบบเสื้ออ่ะดิ ที่บ้านผมมีเสื้อพี่ตัวนึง”
“รู้ได้ไงวะเนี่ย?”
“พี่เอ๋บอก”
“….”
“พี่เอ๋พูดแต่เรื่องพี่กับผมเต็มไปหมด โคตรเบื่อเลย ผมรู้หมดว่าโคตรเหง้าวงศาตระกูลพี่เป็นใคร ตอนเด็กๆพี่เป็นยังไง มหาลัยเกรียนแค่ไหน ตอนนี้ผมก็ว่ายังเกรียนเหมือนเดิม”
“ลามปามแล้วไอ้ตี๋”
“ก็ไม่แปลกนี่เนอะ พวกพี่สองคนก็รู้จักกันมาตั้งแต่มหาลัยแล้วนี่”
“……”
“ผมถ้าไม่ได้พี่เอ๋ ก็ไม่กล้าคุยกับพี่หรอก คนอะไรวะ หน้าตาโคตรน่ากลัว ไว้หนวดยังกับโจร แต่เสือกใส่แว่นซะงั้น เลยหน้าเหมือนโจรที่มีความรู้เลย”
“แล้วหล่อไหมหล่ะ??”
ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ เพราะไฟมีเปิดไว้แค่สองดวงเลยรู้สึกเหมือนตาคู่นั้นเป็นประกาย ผมยักไหล่ ไม่ทันได้ตอบอะไรพี่ยามก็ตะโกนเรียก “ออกมาได้แล้วครับคุณ ผมจะล็อกห้องแล้วครับ!” เลยต้องรีบโกยกระดาษทั้งหมดลงกระเป๋า แล้วสะพายเดินออกมา มีพี่เชนเดินตามหลัง ระหว่างทางก็เอาแต่ถาม
“แล้วหล่อไหม?? ตอบมาก่อนดิวะ”
“เลี้ยงข้าวผมป่าวหล่ะ ถ้าเลี้ยงผมจะบอกว่าโคตรหล่อเลย”
“เออ กูเลี้ยง เลี้ยงทั้งเดือนเลย”
“พี่หล่อ…แต่น้อยกว่าผมหน่อยนึง”
“โถ ไม่ค่อยเลยนะไอ้ตี๋ หน้าแบบมึงนี่ไม่มีเค้าของความหล่อเลย”
“อะไร สาวๆติดผมตรึมตอนเรียนมหาลัย หนักใจมากๆ ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง”
ประตูลิฟต์เปิด เดินเข้าไปข้างไหน มองย้อนกลับไป ทางเดินมีเพียงไฟที่ถูกหรี่ไว้เป็นแสงสลัวๆ เห็นเงาของยามเดินอยู่ไกลๆ
“…หึหึ รู้ไหม เวลาคนเราโกหกน่ะ จะกำมือไม่รู้ตัวนะ”
“ห้ะ?”
รีบก้มไปมองมือตัวเอง ก็ยังเห็นมือตัวเองแนบข้างลำตัวอยู่เหมือนปกติ “พี่เชนแม่ง ชอบแกล้งผมหว่ะ”
“มึงก็ดันบ้าจี้อีก ตลกดี”
“อยากตลกก็ไปดูเดี่ยวเหอะพี่ ผมไม่ใช้วันแมนโชว์”
“อย่าขี้งอนดิวะ”
“ผมงอนพี่ตรงไหนวะ?” ประตูลิฟต์เปิดออก เดินตามพี่เชนไปที่ลานจอดรถ
บางครั้งผมรู้สึกอึดอัด แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนคิดไปเอง
ผมไม่ได้เป็นคนรู้สึกช้า หรือใสซื่อต่อโลกขนาดที่ไม่รู้ว่าพี่เชนทำดีกับผม มันมากกว่าที่พี่เชนทำดีกับคนอื่น
น้ำเต้าหู้ซื้อมาสองถุง เพื่อผมหนึ่งถุง
ทุกครั้งที่มีงาน พี่เชนจะพยายามดึงผมไปด้วยตลอด ต้องขอบคุณพี่เขาที่ทำให้ผมมีประสบการณ์มากขึ้น แต่บางครั้ง มันก็มากเกินไป บางคน เข้ามาก่อนผม ยังไม่มีโอกาสได้ทำงานมากเท่าผม
ขึ้นมาบนรถ ฝนตกอีกแล้ว ทำไมกันนะ? แต่คิดอีกแง่ ก็จะเอาแน่เอานอนกับฟ้าฝนได้ที่ไหน ทั้งๆที่ก่อนฟ้ามืดท้องฟ้ายังเปิดอยู่แท้ๆ ผมแอบออกไปถ่ายรูปท้องฟ้ามาในเวลามื้อเย็น
“กินข้าวหรือยัง?”
“มีกินแซนด์วิชพี่ตั้มไปชิ้นนึง พี่เขาซื้อผิด พี่เก๋ไม่ยอมกินเลยยกให้ผม”
“งอนกันบ่อยจริงหว่ะคู่นั้น เก๋รำคาญไอ้ตั้มนักทำไมไม่เลิกไปเลยหล่ะวะ”
“พี่เชนขี้อิจฉาหว่ะ ฮ่าๆๆ สร้างความร้าวฉานคืองานของเจ๊หรอ? ฮ่ะฮ่ะ”
“แต่กูก็รับสร้างความสัมพันธ์เหมือนกันนะ ถึงกูจะไม่ใช่วิศวกรโยธา แต่เรื่องทอดสะพานของกูก็ไม่แพ้ใคร”
“ผมก็ไม่ใช่วิศวกรโยธา แต่ผมก็รับทำลายสะพานได้นะพี่”
“รวมถึงคานด้วยไหมล่ะ?”
“อันนี้พี่คงต้องรอคนอื่นมาทำแล้ว ผมไม่ชอบทุบคานทองหว่ะ เสียดายของ”
รถติด จ้องมองที่ปัดน้ำฝนส่ายไปทางซ้าย ส่ายไปทางขวา ในรถเปิดวิทยุ เมื่อกี้ยังเป็นเพลงอยู่ แต่พอจ้องวิทยุสักพักก็กลายเป็นข่าวแทน พี่เชนเลยกดเปิดซีดี เป็นเพลงฝรั่ง ช้าๆ ฟังดูโรแมนติก ผมไม่ค่อยคุ้น เพราะปกติถ้าอยู่บนรถ ไม่เป็นเพลงร็อคหูแตกของพี่หมอก ก็เป็นเพลงจีนของม๊าเสียมากกว่า
เงียบกันอยู่นาน ไม่มีใครพูดอะไร พี่เชนเท้าแขน มองออกไปนอกรถ คนละฝั่งกับผม
ได้ยินเสียงกระแอมเบาๆเลยหันไปมอง
“…ตี๋รู้จักคุณอัษฏาหรอ?”
“..เป็นรุ่นพี่มหาลัยผม”
“ดูไม่เหมือนจบถาปัตย์เลยนะ”
“พี่เขาจบวิศวะครับ วิศคอม”
“หืม? เรียนมาตรงเป๊ะเลยนี่น่า เขาชอบด้านนี้หรือว่ายังไง?”
พี่หมอก ชอบหรือเปล่านะ?
ผมไม่รู้ ไม่เคยถาม เคยได้ยินครั้งหนึ่งตอนที่เกิดเรื่องของฝนขึ้น ว่าทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องทำ แต่พี่หมอกก็ยังไม่เคยพูดออกมาจริงจังสักที ว่าจริงๆแล้วชอบอะไร
เห็นชอบเล่นเบส เล่นฟุตบอล แต่ก็เรียนเก่ง เลยไม่รู้ว่าถ้าให้เลือกจริงๆ พี่หมอกจะเรียนคณะไหนกัน
“ผมไม่รู้…”
“เออหว่ะ ตี๋จะไปรู้ได้ยังไงกัน ก็คนละคณะกันเลยนี่หน่า คงไม่ค่อยสนิทกันสินะ”
เป็นเรื่องที่พูดไม่ได้
จึงได้แต่ตอบไปว่า “ผมเรียนถาปัตย์นี่น่า” ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ยอมรับอะไร
รถมาจอดหน้าบ้าน ไอ้เฮียรีบกางร่มออกมารับ หันไปยกมือไหว้ เห็นเฮียขมวดคิ้วมองพี่เชน ประตูปิดไปแล้ว รถกำลังจะขับออกไป ผมกับเฮียเลยถอยหลังออกมา
“ใครวะ?”
“หือ?”
“ไอ้หมอนี่มันใคร”
“พี่ที่ทำงาน พี่เชน”
“เออๆ เข้าบ้านเถอะ ม๊าทำกับข้าวรอไว้ กินกันหมดแล้ว เหลือแต่ของมึง”
เฮียดันหลังผมเข้าไปในบ้าน เห็นมองกลับไปทางด้านหลัง ไม่รู้ว่ามองอะไร ผมไม่ได้หันไปมองตาม เพราะเห็นม๊าเดินออกมาหน้าบ้าน มารอผมแล้ว เลยรีบเดินไปหา
แต่ก็ถูกเฮียดึงตัวไว้ กระซิบเบาๆ ได้ยินเพียงแค่สองคน ปนไปกับเสียงฝนที่ตกลงพื้น
“มึงรู้แล้วหรือยังว่าไอ้หมอกกลับมาแล้ว?”
“เฮียรู้ได้ไง?..”
“กูเห็นคนที่ทำงานคุยกัน มันลงหนังสือซุบซิบพวกไฮโซ”
“ผมรู้แล้ว ผมได้เจอแล้ว”
ไม่ได้พูดอะไรต่อ เฮียเห็นผมเงียบ เลยปล่อยให้ผมเดินต่อไป
ที่ผมไม่ตอบไม่ใช่เพราะอะไร…เพราะผมไม่รู้ต่างหาก ไม่รู้ว่าจะตอบเฮียยังไง…
……………………………..
…………………….
วันนี้มีเรื่องที่น่าแปลกใจอยู่สองข้อ ข้อแรก งานของผมได้รับเลือกครับ ไม่เชิงว่าได้รับเลือกขนาดนั้นหรอก แต่ก็เอาไอเดียของผม ไปบวกกับข้อดีของคนอื่นๆ เพราะช็อปเปิดพร้อมกันหลายสาขา ถึงจะทำให้เหมือนกันได้ แต่ไม่ว่ายังไงก็อยากให้แต่ละที่มีเอกลักษณ์ภายใต้รูปแบบเดียวกัน
พี่โต้งแอบบ่น “มึงก็ไอเดียดีน่ะ เสียอย่างเดียว ทำซีจีไม่ได้เรื่องเลย”
“แล้วผมจะพยายามแล้วกัน”
“เออ ก็ดีแล้ว” พี่โต้งพยักหน้าเหมือนไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ หลายๆคนเริ่มออกไปจากห้องประชุม เหลือแต่ผม ช่วยพี่โต้งเก็บของ พับโน้ตบุ๊ค ยัดลงกระเป๋าหิ้ว แล้วยื่นให้ “ขอบใจ”
“เออ ตี๋ อย่าพึ่งไป กูมีเรื่องจะถาม”
คนที่ออกจากห้องคนสุดท้ายคือพี่เชน ประตูปิดลงไปแล้ว แต่ผมกับพี่โต้งยังอยู่ในห้อง พึ่งจะทำงานกันมาก็จริง แต่ก็เป็นคนที่ผมเคารพและเอาเป็นแบบอย่าง
พี่โต้งเดินก้าวยาวๆไปกดล็อกประตู หันหน้ามามองทางผม หลังยังพิงประตูอยู่
“มึงรู้จักกับคุณอัษฏาหรอ?”
“…ครับ”
“รู้จักกันแบบไหน? ทำไมถึงรู้จัก?”
“เคยเรียนมอเดียวกันมาก่อน พี่เขาเป็นรุ่นพี่ผม แต่เรียนกันคนละคณะ”
“…..”
“ทำไมวะพี่?”
“บอร์ดบริหารเขาเพ่งเล่งมึงอยู่ เล่นไปฉุดแขนลูกค้าคนสำคัญแบบนั้น กูเป็นเจ้านายมึงก็จริง แต่กูก็ห่วงมึงแบบพี่น้องด้วย มึงมันขยันทำงาน เรียนรู้เร็ว ไม่เกี่ยงงาน กูอยากมีลูกน้องแบบมึงไปนานๆ กูเลยไม่สบายใจที่ได้ยินแบบนี้”
“…ขอโทษครับที่ทำให้พี่เป็นห่วง”
“เออ มีอะไรที่มึงจัดการคนเดียวไม่ไหวก็บอกกูแล้วกัน ช่วยได้กูจะช่วย”
“ขอบคุณมากครับพี่”
พี่โต้งตบไหล่ผม กระชับสายสะพายกระเป๋า แล้วเดินออกไป
พิงตัวเข้ากับโต๊ะ อยู่คนเดียวในห้อง อดกังวลไม่ได้
ไม่ว่ายังไงก็อยากทำงานนี้ไปนานๆ เพราะไม่ใช่ว่าโอกาสนี้จะหามาได้ง่ายๆ ยังมีโอกาสเติบโตขึ้นได้อีกเรื่อยๆ อยากหาเงินเยอะๆ ให้ม๊าอยู่สบายๆ ไม่อยากให้เฮียต้องลำบาก
ถ้าทางเลือกที่ต้องการกับทางเลือกที่ต้องเลือก เป็นสิ่งเดียวกัน ก็คงจะดีไม่น้อย
มันก็เป็นแค่ความคิด เพราะในชีวิตจริง ทุกคนจำเป็นต้องเลือก เลือกในทางที่เหมาะสมที่สุด อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่บางครั้งก็จำเป็นต้องทำ
เรื่องน่าแปลกใจเรื่องที่สอง ไอ้โจ๋โทรชวนออกไปก๋งกันครับ คราวนี้เห็นบอกพิเศษหน่อยเพราะรวมตัวกันครบแก็งค์ ก่อนหน้านี้ไอ้เคิ่ลติดงานที่สตูฯ ออกมาด้วยไม่ได้ มันได้งานที่นิตยสารแห่งหนึ่ง ที่ติสต์ตรงกับตัวมันด้วย ทุกอย่างเลยลงตัว บางครั้งมันก็ออกแบบหน้าปก ได้วาดภาพประกอบลงหนังสือ ไอ้กล้วยได้งานที่บริษัทโฆษณา ก็เหมาะกับมันดี ส่วนไอ้โจ๋รับช่วงกิจการที่บ้านต่อ เลยกลายเป็นว่ามีแค่ผมคนเดียวที่เรียนจบมาแล้วทำงานตรงสาย นอกนั้น แม้จะยังอยู่ในขอบเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้เอาความรู้จากงานที่ทำจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาใช้เท่าไหร่นัก
เรานัดเจอกันที่ผับใกล้ๆมอ เมื่อก่อนก็เคยมากินกันบ่อยๆ ไม่ได้แพงไปหรือถูกไปจนเปิดเพลงคาราบาวให้โยกตาม แต่ก็มีสาวๆเยอะเต็มไปหมด ไอ้กล้วยมองตาเป็นประกาย ไปถึงก็เห็นไอ้เคิ่ลนั่งรออยู่แล้ว ในมือถือไอแพด เหมือนจะทำงานรอพวกผมอยู่
“โหย ขยันงี้บอสรักตายเลยไอ้เคิ่ล”
“นิดหน่อย”
“ไม่เคยปฏิเสธคำชมเลยนะมึง”
มันพยักหน้า เทเบียร์ลงแก้วให้พวกผมคนละแก้ว เก็บไอแพดลงกระเป๋าที่พกมาด้วย “ไอ้กล้วย คิดไงเปลี่ยนทรงว่ะ แปลกๆหว่ะ”
“ไม? ดูดิเกิ๊น? ไม่เป็นไร กูเข้าใจ”
“ถุยถุยถุยถุย”
“อี๋ ไอ้โจ๋ โคตรน่าเกลียด มึงเคยคิดไหมว่าน้ำลายมึงกระเด็นออกมาจริงๆหน่ะ” ไอ้กล้วยรีบเอามือปาดหน้าไอ้โจ๋กลับ
“มือมึงก็โคตรเค็มเลยวะ แหยะ”
“อ้าว มึงแอบเลียมือกูหรอ ดีเลย กูพึ่งเกาตูดมาแหม็บๆเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”
พอมาอยู่กับเพื่อน บรรยากาศเก่าๆก็กลับมา ผมนั่งฟังพวกมันเล่าเรื่องที่ทำงาน นินทาเรื่องเจ้านายบ้าง เพื่อนร่วมงานบ้าง เรายังเป็นมือใหม่ในชีวิตการทำงาน ถึงแม้จะกลายเป็นปู่รหัสแล้วก็ตาม
“เออ ไอ้โจ๋ แอบคบกับน้องฟ้าก็ไม่บอก”
“บ้านเอ็งดิไอ้กล้วย ไม่ได้เป็นแฟนกันโว้ย”
“มึงลองเปิดมือถือดูนะ ไอ้พ่อคนปากหนัก แล้วนับเลขให้กูฟังดังๆว่ากี่เมสเสจแล้ว นับเลขเป็นไหม? เดี๋ยวกูนับให้”
“ไม่ต้องเลยไอ้กล้วย ว่าแต่มึงเหอะ ไอ้เมียตุ๊ด”
“เฮ้ย พูดกันแบบนี้ต่อยกันเลยป่าววะ?”
พอเห็นไอ้กล้วยทำหน้าเครียด ผมที่นั่งอยู่ตรงกลางก็เครียดตามดิวะครับ แม่งฟาดกันมานี่หัวกูเต็มๆเลยนะเว้ย
“ใจเย็นๆดิวะไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ มึงมันปากไม่ดีหว่ะ”
“ไอ้เอกแม่งเมียกูต่างหาก วะฮ่าฮ่าฮ่า”
“….”
“อะไร มองแบบนั้นหมายความว่ายังไง”
“เปล่า ไม่มีอะไร กินต่อเหอะว่ะ”
ผมไม่ได้ออกไปเต้นเหมือนไอ้เคิ่ล หรือไอ้กล้วย นั่งอยู่กับไอ้โจ๋สองคน พิงโซฟา มองดูบรรยากาศรอบๆ คุยกันลำบากเพราะเสียงดัง สุดท้ายเลยออกมาคุยกันข้างนอก
ได้ยินเสียงเพลงดังออกมาจากข้างใน แต่ไม่ดังนัก บางทีก็เห็นคนจากข้างในเดินออกมาเหมือนกัน
“ตี๋ สักตัวป่ะ?”
“มึงสูบบุหรี่ด้วยหรอ? กูไม่สูบหว่ะ”
“เออ งั้นกูไม่สูบ แต่ขอคาบไว้แล้วกัน ติดนิสัยหว่ะ”
“เมื่อก่อนมึงไม่สูบนิ”
“เครียดก็สูบ แต่พอสูบบ่อยๆเขาก็ติดเป็นนิสัยไป กูจะเลิกแต่เลิกไม่ได้สักที”
“...อืม”
“เวลาผ่าน หลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหว่ะ”
เปลี่ยนไปจนบางครั้ง..ก็ยากที่จะเข้าใจ
มีหลายเรื่องที่ตอนนี้ ผมสังเกตว่ามันเปลี่ยนไป บางครั้งผมก็รู้สึกว่าผมโตขึ้น เวลามองย้อนกลับไปในสิ่งที่เคยทำพลาดมา จึงได้แต่รู้สึกเสียใจ บางทีก็คิดว่า ถ้าตอนนั้น ไม่ได้เลือกเส้นทางที่เลือกไป ณ เวลานี้ ทุกอย่างจะเป็นอย่างไร
แต่ก็ได้แค่คิด เวลา ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี
“…วันก่อนกูเจอพี่หมอก”
“ห้ะ?”
“มันมีงานเปิดตัวแคมเปญใหม่ของห้างเพื่อนแม่กู กูก็ไป เพราะเฮียจัมพ์ไม่อยู่ กูเห็นพี่หมอกที่งานนั่น ใส่สูท ดูโตเป็นผู้ใหญ่ ไม่ดิ พี่แกก็ดูเป็นผู้ใหญ่มานานแล้ว แต่กูว่า พี่เขาดูโตขึ้นไปอีก…ดูเย็นชา”
“อืม…กูก็ได้เจอแล้วครั้งหนึ่ง”
“แล้วเป็นไง?”
โจ๋มันดูตื่นเต้นกับคำที่ผมพูดไป แต่ผมกลับตอบได้แต่เสียงอ่อยๆ
“พี่เขาบอกกับเลขาว่าทักคนผิดหว่ะ”
“…….”
“มีแค่นี้หว่ะ แล้วมึงไปเห็นพี่เขา พี่เขาทักมึงไหม”
“ก็เห็นหันมามองกูแว่บหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร กูยกมือไหว้ เขาก็พยักหน้าตอบ กูไม่กล้าเดินเข้าหาหว่ะ มีคนเดินตามประกบซ้ายขวา แถมยังมีคนเดินเข้ามาคุยด้วยตลอด พวกคุณนายทั้งนั่น ดูท่าพี่แกก็คงจะอึดอัดแต่ทำอะไรไม่ได้”
จำได้ว่าเคยไปงานนึงกับพี่หมอก พี่หมอกทำหน้าเบื่อตลอดงาน แต่พอมีคนเข้ามาทักก็ต้องปั้นหน้านิ่งเฉย ตอบกลับไปด้วยคำที่สร้างขึ้นมา ไม่ได้มาจากความรู้สึกของตัวเอง
“ แม่กูบอกว่าพี่เขาจะกลับมาดูแลกิจการที่ไทย คิดว่าพี่เมฆคงจะอยู่ที่สิงค์โปร์ แม่กูบอกว่าน่าสงสาร อายุแค่นี้กลับต้องดูแลบริษัทที่ใหญ่ขนาดที่บางคนทั้งชีวิตยังสร้างขึ้นมาไม่ได้ คงจะกดดัน แล้วก็เหนื่อยน่าดู”
“อืม…กูยังคิดไม่ออกเลย ว่าถ้ากูเป็นพี่หมอก กูจะรู้สึกยังไง”
จะเหงา ว้าเหว่หรือเปล่า
ผมไม่รู้
“เออ ไอ้โจ๋ มึงยังไม่เมาใช่ไหม?”
“ทำไมวะ?”
“ขับรถพากูไปที่ๆนึงหน่อยดิ”
“ห้ะ?”
“เออน่า”
ไอ้โจ๋ยังทำหน้างง แต่ก็หยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋า
………………………………
……………………
คีย์การ์ดที่มีอยู่ ยังใช้ได้เหมือนเดิม ผมโล่งใจ คิดว่าจะเปลี่ยนเจ้าของไปแล้วเสียอีก
เปิดประตูออกมา ตอนแรกคิดไว้ว่าคงจะมีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด ผ่านมาตั้งสามปี แต่กลับกัน ห้องกลับดูสะอาดสะอ้านเหมือนมีคนมาทำความสะอาดอยู่ตลอด ข้าวของไม่ได้อยู่ในกล่อง แต่มีของบางอย่างหายไป
ทุกอย่างยังตั้งอยู่ที่เดิม เหมือนรอเจ้าของกลับมาใช้
รอให้ประตูบานนั้นเปิดออก รอให้คนสองคนที่เป็นเจ้าของห้องนี้กลับมาอีกครั้ง
ไอ้โจ๋ไม่ได้ตามเข้ามา ยืนรออยู่ที่ข้างนอก ทำตัวเหมือนโจรปล้นบ้านที่ต้องมีต้นทางคอยดู ที่ห้องนั่งเล่น ทีวีไม่เคยเปิดมานานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ยังอยู่ที่ตรงนั้น โซฟา ที่เคยนอนกลิ้ง หลับไปบนนั้นไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง องศาเดิม
ผมชอบกระโดดลงบนโซฟา ทำให้โซฟาเบี้ยวออกจากที่เดิม บางครั้ง พี่หมอกก็จะดันโซฟากลับที่เดิมทั้งๆที่มีผมนอนอยู่บนนั้น
ยังจำได้
เดินเข้าไปที่ห้องนอน ไม่มีพี่หมอกอยู่ที่เตียงหรือห้องน้ำ รูปที่ผนัง มีบางรูปหายไป รูปพี่หมอก รูปคู่ยังอยู่ที่เดิม แต่ไม่มีรูปเดี่ยวของผมเหลืออยู่ มีเพียงคลิปหนีบกระดาษที่ยังอยู่กับเชือกเหล่านั้น
แม้แต่กระดาษที่จดแต้มคะแนนตื่นเช้า ก็ยังอยู่ที่หัวเตียง
ทิ้งตัวลงนั่ง ฟูกยุบลงไปหน่อย เอนตัวลงนอน กลิ้งหน้าลงดมกับผ้าห่ม มีแต่กลิ่นน้ำยาซักแห้ง ไม่เหลือกลิ่นอื่นใด
เหมือนสามปีที่ผ่านมา เป็นเพียงแค่เรื่องเมื่อวาน
โคมไฟที่โต๊ะข้างๆเตียงหายไป กรอบรูปบางอันก็ไม่อยู่
ผมซุกหน้าลงกับหมอนใบเดิม ใบที่ผมใช้นอนประจำ เงี่ยหูฟัง ไม่มีเสียงของนาฬิกาอีกต่อไป ถ่านคงจะหมดไปนานแล้ว
ประตูเปิดออก ผมรีบลุกขึ้นด้วยความเคยชิน
หันไป
ไม่ใช่
ไอ้โจ๋
“กลับกันหรือยัง?”
“..อืม กลับดิ”
“โห…รูปพวกนี้มึงถ่ายเองหรอ?”
“กล้องตัวนี้ไง พี่เต๋าสอนกู”
“…มึงเสียใจไหมตี๋?”
ถอนหายใจ โจ๋นั่งลงข้างๆ ถอดถุงเท้า แล้วขึ้นมานอนเต็มๆตัว หันหน้าไปมอง มันก็มองตอบ
“ถามไรโง่ๆวะ เป็นมึงมึงเสียใจไหม?”
“มาก”
“อืม ก็คำตอบเดียวกัน”
“แล้วมึงทนได้ไงวะ”
“พอคิดว่าพี่หมอกก็คงต้องทนเหมือนกัน กูก็ไม่รู้สึกว่ากูเป็นฝ่ายรอฝ่ายเดียว ตอนนั้น ทั้งกูทั้งพี่หมอก คงยังเด็กเกินไปกว่าจะทำอะไรได้ด้วยตัวของตัวเอง กูไม่กล้าพอที่จะพูดกับพี่เขา พี่หมอกก็รออยู่เงียบๆ รอให้กูพูดอะไรออกไป แต่สุดท้าย กูก็ไม่ได้พูดสักคำ”
“…คราวนี้ มึงคงไม่ลังเลอีกแล้วสินะ ตี๋”
“กูไม่ลังเล แต่ไม่รู้ว่ามันจะมีโอกาสให้กูไหมน่ะสิ”
“ตี๋ มึงเชื่อกูไหม? ว่ามึงมีคำตอบอยู่ในใจไว้แล้ว”
แบบไหนกันนะ..คำตอบที่อยู่ในใจของผม?
“โอกาสหน่ะมันมีอยู่เสมอ ขึ้นอยู่กับที่มึง จะคว้ามันไว้ หรือจะมองมันผ่านไป”
ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป มองหน้าไอ้โจ๋ มันก็พูดต่อ “คืนนี้นอนที่นี้ได้ไหม กูเจอเตียงแล้ว คงขับกลับต่อไม่ไหววะ”
“ไม่รู้เจ้าของห้องจะให้หรือเปล่า”
“ก็มึงไม่ใช่หรอ? เจ้าของห้อง”
“…เอาจริงดิ?”
“เออ ไม่ได้พูดเล่น”
“สักคืนก็ดี”
ผมหลับตาลง ไม่มีใครคิดจะลุกไปอาบน้ำก่อน ตอนนี้ มีแต่ความเหนื่อยเพลียที่ปกคลุมไปหมด ทั้งร่างกาย และความคิด
ฤทธิ์ของเบียร์ ทำให้ผมหลับลึก ไม่เหมือนหลายๆคืนที่ผ่านมา
ในฝัน ฝันเห็นพี่หมอกยืนอยู่ตรงนั้น ใส่ชุดสูท มองด้วยสายตาเย็นชา แต่พอหันหลัง กลับเห็นหลังพี่หมอก ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา ไม่ได้เดินหนีไปไหน เหมือนรอให้ผมเดินเข้าไปหา
วิ่ง วิ่งเข้าไปหา แต่ระยะห่างก็ไม่ได้ลดลง
จะต้องทำยังไงกันนะ..ถึงจะลดระยะห่างนี้ได้
ในฝัน พี่หมอกไม่ได้ตอบคำถามของผม และคิดว่า ในชีวิตจริง ก็คงจะไม่ต่างกัน
………………………………….
………………………..
……………….
[B.N.3 : complete]
[13.01.55]
สวีดัดมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน กระป๋ม Cn9095 คนเดิม แต่มาพร้อมเรื่องราวใหม่ๆ แต่เหมือนตั้งแต่ขึ้นมาเป็นแบงค์ ยังไม่ได้ทักทายคนอ่านเลย --- > "สวัสดีคัฟ" :z6:
แต่ถึงจะขึ้นภาคใหม่ แต่ก็ยังเนื้อหาต่อเนื่องจากภาคเดิมอยู่ มาม่าอาจจะอืดหน่อยช่วงแรกๆ แต่ต่อๆไปก็น่าจะดีขึ้น
ช่วงนี้ขอเรียกว่า ฤดูน้ำหลากแล้วกัน ทั้งความเห็น ทั้งสายน้ำมาม่า อย่าพึ่งตัดสินทุกอย่างจากที่ตาเห็น o13 หรือจะพูดตรงๆก็คงต้องบอกว่าเป็นปลายนิ้วคนเขียนสินะ
ข้อมูลก็ยังเก็บได้ไม่มากพอ แต่ก็จะพยายามปรับๆ ให้มันสมจริงขึ้น เพราะคนเขียนไม่เคยอยู่ออฟฟิศหรือทำงานเงินเดือนใดๆทั้งสิ้น เป็นนักเกรียนเฝ้าศึกษาเล่าเรียนไปเรื่อยๆ ดังนั้น หากตรงไหนผิดพลาดจากความเป็นจริงก็ขออภัย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จิ้ม!
-----------
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารตี๋ เกิดอะไรขึ้นกับพี่หมอกคะเนี่ย :z3:
-
กรี๊ดดด จิ้มไม่ทัน
อยากเห็นคนไทยรักกัน.....กลับมารักกันเหมือนเดิมนะพี่หมอก
-
:sad4:
ไม่อยากได้มาม่าแล้วอ่า
ทำไมพี่หมอกต้องทำอย่างนี้กับตี๋ด้วย
กลับมา :กอด1:เร็วๆน้า
-
:เฮ้อ: พยายามจะทนกับความอืดของมาม่านะครับ
แต่เรื่องนี้กลัวมันจะอืดเป็นระยะๆจัง
เครียดอ่ะ เรื่องในชีวิตจิงก็เครียดพอล่ะ
-
ตอนนี้พี่หมอกก้อยังไม่ได้คุยกับตี๋ซักที
-
ไม่รู้จะเม้นท์อะไร
รอตอนต่อไปแล้วกันนะ :really2:
-
ตี๋ต้องวิ่งเข้าไปหาพี่หมอกแล้วนะ
พี่หมอกจ๋า ค่อยๆเดินเข้ามาหาตี๋ก็ยังดีนะ
อยากให้หมดบทมาคุๆอย่างนี้จัง :o12:
-
มาให้กำลังใจตี๋
ยังไงก็ต้องคู่กัน
ลุ้นๆๆ
-
โอ๊ยยยยยย อยากจะอ่านตอนหน้าต่อแล้วววว :z3:
-
ไม่รู้จะเม้นอะไรเหมือนกัน เพราะน่าเบื่อ และน่ารำคาญมาก
-
เศร้าจัง อึมๆ ครึมๆ ม่าม่ามาหลายตอนแบบเบาๆ? (เหรอ)
แต่อยากกินม่าม่าแบบโป๊ะแตก บีบหัวใจเลือดกระฉูดอ่า :fire:
55555555555 มีมั๊ยจ๊ะ :z2:
-
ช่วงนี้มาม่าใช่มั้ย โอเค งั้นเด๋วเค้าซดเส้นมาม่าให้หมดเอง o18
-
อยากอ่านพาสของหมอกบ้าง
อยากรู้ความรู้สึกของหมอกบ้าง
แล้วมาต่อไวๆนะอยากอ่านอีก
-
เครียดอีกละ....
อยากให้ตี๋มองคนอื่นบ้างงงง
-
งื้ออออ
อืดเต็มจอเลยอะ มาม่าอืดเต็มจออออ :sad4:
สงสารตี๋ไม่ไหวแล้ววว
อยากอ่านตอนต่อไปแบบใจจะขาดดด
-
อ่านแล้วตื่นเต้นว๊าาา. ไม่รู้ทำไม. ?=.=
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก o2
-
ถ้าจะดราม่าก็ขอหนักๆ เลยนะคนแต่ง surprise คนอ่านหน่อย ถ้ามาแบบน้ำจิ้มๆ มันไม่มันส์
-
ตัวหนังสือเล็กมากอ่าปรับหน่อยได้ปะ มองไม่ค่อยเห็น
รบกสนด้วยน้า คึคึ
-
ตัวหนังสือเล็กมากอ่าปรับหน่อยได้ปะ มองไม่ค่อยเห็น
รบกสนด้วยน้า คึคึ
อ่านในมือถือหรือเปล่าคัฟ? เพราะลองดูในคอมกับไอแพดแล้วปกติดีอ่ะคัฟ o22
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่หมอกกลับมาแล้วแต่ก็ยังรอต่อไปเหมือนเดิม
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รับทราบสถานะของคนแต่ง ว่ายังละอ่อนวัยเกรียนอยู่ แต่แต่งนิยายเก่งนะ o13
สำหรับตอนนี้โทนมันออกแนวเศร้านิดๆ บีบหัวใจหน่อยๆ
-
น้องตี๋สู้ๆ พี่เชนนี่เริ่มรุกแล้วน้า ระวังเถอะพี่หมอกกกกก :o12:
-
ตี๋เอ๊ย
บอกม๊าว่า เปลี่ยนจากขายโจ๊ก มาขายมาม่าแทนเถอะ พี่ว่ากิจการรุ่งแน่
เพราะตี๋ผลิตมาม่าได้เองเลยอ่ะ :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:...(ถอนหายใจด้วยคน)
-
มาเป็นให้กำลังใจให้ว่ะเพื่อน 5555
ชั้นสงสารตี๋ เฮ้ออออ
-
บรรยากาศมาคุ..แปลกๆ...แต่รู้อย่างเดียวแอบรักคนแต่งอ่ะ.... :L2: :L2:
-
พี่หมอกรีบมาคืนดีกับตี๋ได้แล้ว
ไม่งั้นจะมีคู่แข่งนะพี่เชนทำท่าจะจีบตี๋อยู่ด้วย
-
สงสารตี๋ :z3: :z3:
สู้ๆน่ะ เดี๋ยวพี่หมอกก็กลับมาเอง
-
นั่นไง
เราเชียร์ตี๋ // ยกป้ายไฟเหมือนเดิม
พี่หมอกโตขึ้นแล้ว ตี๋ก็ต้องโตตาม
บางอย่างอาจจะได้มาไม่ง่าย สู้ๆเว้ยน้อง
-
คนเขียนน่ารักอ่ะ!! รอตอนหน้าน่ะ อยากให้ดีกันเร็วๆ
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
ขอมาม่าน้ำตกหน่อยยย อ๊ากกก :a5:
-
:sad4:
ยิ่งอ่านยิ่งเครียด เพื่อนเราถึงขนาดหยุดอ่านไปพักนึงเลย
มันบอกว่ารอมาม่าลดปริมาณ o22
อ่านแล้วเจ็บแปร๊บๆที่ใจ
สงสัยอินมากไปหน่อย แหะๆๆ
มาม่าอร่อยก็จริง แต่กินมากๆมันไม่ดีนะจ๊ะ
เป็นอันตรายต่อหัวใจคนอ่านมว๊ากกก
อยากเห็นพี่หมอกคนเดิม :z3:
มาม่าอืดไปหมดแว๊วววว เศร้าใจ
สู้ๆนะคนแต่ง รักเธอมากมาย :bye2:
-
มาม่าชามโต~
อ่านตอนล่าสุดแล้วไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไรดี เนื้อเรื่องมันอึมครึมมาก :เฮ้อ:
สรุปพี่เชนชอบตี๋แหงๆเลยอ่ะ ดูท่าทางแล้วไม่น่าจะคิดผิด
แต่ยังไงก็ยังเชียร์หมอกตี๋ นี่มันแค่เริ่มต้น ยังต้องเจ็บกันอีกนาน~ *แอบซาดิสม์* o18
-
เค้าไม่อยากกินมาม่า เปลี่ยนชามด่วนค๊า
-
ยังอยู่ช่วงอึดอัดแต่ก็พอจะผ่อนลงมาบ้างแระ :z10:
-
อ๋าาา น้องตี๋พี่หมอก ถึงจะเศร้าอึมครึมแต่ว่าชอบมากเลยนะ o13
เอาใจช่วยทั้งคู่จ้า
ยอมทนขมไปก่อน เพื่อความสุขอันหอมหวานในอนาคต :impress2:
ว่าแต่เพื่อนโจ๋คะ ไปนอนเตียงคู่แห่งความหลังของตี๋เค้ายังงั้นจะดีหรอ
-
ยังรอพี่หมอกเสมอ TT
ตี๋สู้ๆ :m15:
-
อามาแล้ว วันนี้เปิดเข้ามาดูว่าอัพตอนใหม่หรือยัง
ตั้งหลายครั้ง ชอบมากเลยคะ
ถึงอารมณ์จริงๆ
อยากอ่านตอนใหม่ทุกวันเลย ....เจ๋ง สุด ๆ :call:
-
เดาว่าพี่หมอกคงถูกครอบครัวและพี่เมฆบังคับแน่ๆ
แบบว่าถ้าไม่อยากให้ตี๋ลำบากต้องตัดขาดกัน
-
คนแต่งงงงจ๋า เค้าท้องอืดแล้วอ่ะะะะะะะะ T^T
ตี๋สู้ๆเว้ยย !!!!
-
:oo1:<<<ความรู้สึกเราเป็นแบบนี้เลยค่ะ
อ๊ากกกกกกกกกก ชอบวะ มันจะะดราม่าจะเราโครตชอบอ่ะ
สงสารน้องตี๋จัง>O< (สงสารแต่หน้าลัลลามาก)
เอ่อ....เห็นกล้วยแล้วก็นึกขึ้นได้ขึ้นมา ว่า
ตอนนั้นที่จูบตี๋มันจูบทำไมหว่าาาา บอกไปยังเอ่ย
หรือว่าเราอ่านข้ามหว่าาาา???
-
พูดไม่ออก T^T
:o12: :sad4:
-
:z3: :z3: :z3:
-
เข้มแข็ง อดทน และอย่ายอมแพ้นะตี๋
-
อึดอัดแทนตี๋จริง ๆ
-
ไม่อยากจะโกรธพี่หมอก แต่ดูเหมือนอะไรๆมันจะยังไม่ชัดเจน
สามตอนแล้ว..พี่หมอกยังไม่มีบทเลย TT
อยากให้ทั้งสองคนได้เจอกัน ได้ปรับความเข้าใจ มาม่าจนคนอ่านปวดใจไปหมดแล้ว :z3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
รักกันไวๆๆนะ อยากหวาน เพิ่มน้ำตาลลในเลือดอ่ะ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมารักตี๋เหมือนเดิมน่ะพี่หมอก
:sad4: :sad4: :sad4:
-
รักคนเขียนจังเลยอัพบ่อยมั่กๆ o13
ตอนนี้น้องตี๋กระดืบเข้ารังรักเก่าแถมสภาพห้องก็บอกอะไรๆได้เยอะอยู่เหมือนกัน
แต่มันรู้สึกเหมือนอึดอัดในใจไงไม่รู้สิคะอยากให้ใครสักคนเดินหน้าเข้าหาอีกคนไปเลย
น้องตี๋แม้จะมีคนมาจีบแต่ใจไม่เหลือให้ใครแล้วใช่ไหม อยากรู้ความรู้สึกของหมอกบ้างจังเลย..
-
สงสาร
-
เป็นพระเอกเข้าใจยากที่นิ่งเก๊ินนนน ตั้งแต่ตอนแรกๆที่ยอมควักตังค์ช่วยตี๋เรื่องหนี้บ้านจนถึงตอนนี้ที่กลับมาไทย
อยากรีเควสคนแต่งช่วยเขียนตอนพิเศษย้อนความเปิดใจพี่หมอกบ้างก้อดีน่้าจะได้รู้ความคิดฝั่งพระเอกบ้าง :call:
-
เครียดแทนตี๋
เมื่อไรจะได้เจอพี่หมอกอีก :serius2:
-
อ่านถึงตอนเข้าคอนโดแล้วน้ำตาไหลเลย คิดถึง เค้าเคยรักกัน
ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ :o12:
-
ตอนหน้า ไม่เอาพี่หมอกเปิดประตูเข้ามา
แล้วเจอช็อตเด็ดทั้งคู่นอนด้วยกันนะ!!
เพราะแค่นี้ก็สงสารตี๋จนจะร้องไห้วันสามรอบหลังอาหารแล้ว :monkeysad:
เอ...หรือเราจะคิดมากไปเอง...
ก็เค้าเป็นห่วงตี๋อ๊าาาาาา :z3:
-
น้องตี๋อดทนไว้ :กอด1:
-
อ่านมุมตี๋ก็สงสารตี๋ ไม่รู้ว่าพี่หมอกจะเป็นยังไงบ้าง ง :m15:
-
ตี๋ ไปกิ๊ก กะคนอื่นเลยย งอลพี่หมอกกกกกกก เชอะๆๆ :z10:
ถ้าตี๋ มีกิ๊ก หรือหวั่นไหวกับคนอื่น ความผิดพี่หมอกนะเนี่ย :serius2:
เป็นห่วงตี๋ จัง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2:
-
:z3: :z3: :z3:
โอ้ สุดมาม่า อ่านแล้วเครียดอ้ะ เครียดกว่าสอบเคมีอีกอ่ะ :m15:
คิดเหมือนกัน ว่าพี่หมอกคงไม่เปิดประตูมาเจอแบบว่า ตี๋และโจ๋ เอิ่มมม
สภาพห้องมันดูเป็นแบบนั้น ถ้าเป็นเราคงคิดว่าพี่หมอกก็ยังรักตี๋เหมือนเดิมแหล่ะ แต่เพราะอะไรกันนะ
ทำไมต้องเย็นชาขนาดนั้น คิดเหตุผลไม่ออก แต่ก็ยังเชื่อในตัวพี่หมอก
เราว่าเวลาผ่านไป ตี๋ก็ยังดึงดูดชายหนุ่มอยู่นะ ... ดูเหมือนจะเป็นหนุ่มแว่นทั้งน้านนนน
แต่ก็นะ ... พี่เชนอย่าหยอดมากเลย ตี๋มันมีเจ้าของแล้ว รู้น่ะว่าจริงๆตัวต้องไปคู่กับพี่เอ๋ใช่ป่ะล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วอยากรอตอนต่อไปมากมากกกกก รอต่อนะคะพี่ชุ :กอด1:
-
อ่านแล้วอยากร้องไห้ สงสารตี๋มากๆๆอ่ะ :sad4:
-
สาธุคนเขียนอย่าใจร้าย ให้พี่หมอกเปิดประตูเข้ามาเจอเลย ถ้าตี๋อยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไร แต่มีโจด้วย พี่หมอกยิ่งหึงแรงอยู่
สนุกมากๆ ค่พ :o8:
-
เครียดกันต่อไป
อยากให้ตี๋ได้พักบ้างเหมือนกันนะ :เฮ้อ: กิ๊กกะโจ๋ซะเลยดีมั้ย?
(ไม่เชียร์พี่เชน 555+)
-
อืดมาม่า :serius2:
:z6: อิพี่เชน
-
อยากอ่านพาร์ทพี่หมอกสุด ๆ เลยค่ะ อยากรู้ความรู้สึกพี่หมอกมาก ๆ
-
แอร๊ๆๆๆๆ รู้สึกถึงความเป็นผู้ใหญ่ของตี๋มากๆ เลยอ่ะ
น่าสงสาร สับสนอลหม่านในใจกับความเปลี่ยนแปลงที่ยากจะทำใจได้
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน...
เอาใจช่วยน้องตี๋สุดที่ร้ากกกกกกกกก
-
ยังรักและรอพี่หมอกเหมือนเดิม...แต่อย่าช้าล่ะ
เพราะอิพี่เชนหยอดอยู่ทุกวัน
-
อ้าว งี้แสดงว่าเฮียหมอกมีลูกเล่นอ่ะดิ!
-
เจอพี่หมอกอีกทีกระโดดกัดคอเลยนะตี๋
เป็นกำลังใจให้ครับ
:z1: :z1:
-
สงสารน้องตี๋ T T
-
ช่วงนี้มาม่าถูก โดนเต็มๆเลย
พี่หมอกหายไปไหน เอามันมาเคลียร์ด่วน ==
อึมครึมไปอีกเรื่องแล้วน้า :o12:
-
เรื่องนี้ยังอีกยาววว ขอให้เคลียร์กันเร็วๆ แต่ไม่รู้อีกนานแค่ไหน :o12:
พี่หมอก คราวหน้าอย่าให้แค่ ทักผิด นะ...
สงสารทั้งสองคนอ่ะ พี่หมอกต้องรับภาระเรื่องธุระกิจ ส่วนตี๋ก็มีคนเล็งอยู่ ...แง่ว...
อย่าเพิ่งมีสาวคนไหนมาเสนอตัวนะพี่หมอก ปล่อยรัศมีความน่ากลัวของพี่ออกมาเรื่อยๆ
ปล.เอะ.. ตื่นเช้ามาจะเจอใครในคอนโดเพิ่มมั้ย ลุ้นนนน
-
พี่หมอกคงมีเหตุผลที่ทำแบบนี้ซิ่นะ
ตี๋อดทนนะ รอมานานอีกสักนิดคงไม่เป็นไร
-
ค้างคาอย่างแรง มาต่อไวๆนะคะ
-
พี่ชุอัพไวความเร็วแสงไปรึเปล่า เม้นต์แทบไม่ทัน
ตกลงจะมาม่าปลากระป๋องทั้งภาค B.N. แล้ว ซาบซึ้งตอนท้าย หรือ หักมุมหว่า o18
-
ฮือออ...กัดฟันรอให้มาม่าหมดชาม
ยังไงๆก็อยากให้ตี๋มีความสุขมากๆๆๆๆๆซักที
-
ยังคงปวดใจ =_=
ทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ทำไม
ทำไมพี่หมอกไม่มาสักที มาเถอะ เจ็บปวดว๊อยยยยยยยย :z3: :z3:
-
อร๊ากกกกกกก
:sad4:
-
อืดโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เอาใจช่วยน้องตี๋ พี่หมอกเสมอ :กอด1:
-
เดี๋ยวดีเองนะตี๋ :)
พี่หมอกคงมีเหตุผลแหละจ้า
รอรอรอร <3
-
อ้อ ::: ที่ว่าอย่าตัดสินจากปลายนิ้วคนเขียน
เดี้ยว ปั้ด!! ป้าดนิ้วคนเขียนทิ้งซะดีไหมนี้ ?
เล่นเขียนซะมาม่าอืดขนาดนี้น่ะ ห๊า!!!
><
-
จากตอนนี้แสดงว่าพี่หมอกคงกลับมาได้ระยะหนึ่งแล้วซินะ
รถ BM ที่ผ่านบ้านอยู่บ่อยๆ ก็อาจจะเป็นรถพี่หมอกแต่เปลี่ยนรุ่นใหม่หรือเปล่าเลยเปลี่ยนทะเบียน
แต่ที่แน่ๆ สงสัยต้องส่งยากระตุ้นให้ซักหน่อย เผื่ออะไรๆ จะได้ชัดเจนขึ้น
.
.
.
พี่เชนจัดการเดินกอดคอน้องตี๋ผ่านหน้าให้พี่หมอกเห็นซักรอบสองรอบซิ
เวลาผ่านไปแต่เชื่อว่าดีกรีความหวงของพี่หมอกไม่ลดลงไปด้วยแน่ๆ :laugh:
-
อย่ารอเลยตี๋
รอแล้วได้อารายอ่า
-
ยังคงความเครียดไว้เช่นเดิม
พี่หมอกช่วยมาทำให้เคลียร์หน่อยได้ป่ะ มีเรื่องอะไร จำไม่ได้ ไม่อยากจำ ก็มาบอกให้เคลียร์เถอะ
อยากอ่านมุมมองพี่หมอกจัง ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ เฮ้ออออ สงสารตี๋
รอตอนต่อไปค่ะ (เมื่อไหร่จะเคลียร์สักทีน้า)
-
โอมมมมม จงกลับมาดีกัน เพี้ยง!!
-
ไม่อยากบอกให้หมอกหยุดเดิน
แต่ขอได้ไหมช่วยก้าวช้ากว่านี้อีกนิดได้มั๋ย
ตี๋จะได้ตามหมอกทันและเดินเคียงข้างกันตลอดไป
-
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดแบบมีความหวัง
ไม่รู้สิอย่างหมอก ถ้าไม่ชอบจริงๆ เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งแห้ง
แต่มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง อยากให้หมอกออกมาเร็วๆจัง
นั่งรอค่า
-
ท่าทางพี่หมอกจะเล่นอะไรอยู่ี อย่าวัดใจตี๋แบบนี้นะ :เฮ้อ:
-
อึดอัดใจจัง สงสารตี๋ อยากรู้พี่หมอกมันคิดไรอยู่หนอ?
-
มันอึดอัดยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
มาม่าอืดแน่ๆ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตลอดๆ อ่ะ
มาม่า เส้นใหญ่
10ตอนได้แล้วมั้งเนี่ย
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:serius2: พี่หมอก อย่าใจร้ายอีกเลย สงสารตี๋
-
แหะๆ มาแอบดู :z2: เห็นอย่างนี้แล้ว ไปก่อนนะจ๊ะ ยังทำใจอ่านไม่ได้อะ เป็นโรคหัวใจค่ะคิดมากแล้วเครียดโรคหัวใจกำเริบ บาย
-
โอ๊ยยย ดูจากคอมเม้นต์ พี่หมอกแม่ง!!!!
-
ปวดตับจริง ๆ เลยช่วงนี้ เมื่อไรจะผ่านไปซะทีเนี่ย สงสารตี๋มาก
:เศร้า2: :เศร้า2: :เศร้า2:
-
:sad4: :sad4: สงสารตี๋ เฮียเชนก็มาชอบอีก พี่หมอกมาช้าระวังอดนะ
-
เม้นกันเร็วมากกกกกกกกกกกกก
โหแบบว่าตอนใหม่อยู่ถัดไปหลายหน้าจากหน้าล่าสุดเลย นี้ขนาดเราแวะมาดูบ่อยแล้วนะว่าอัพหรือยัง? แต่คนอื่นก็ยังเร็วกว่าอยู่ดี
เรื่องดำเนินไปแบบเอาความรู้สึกเป็นหลักอยู่ เพราะเวลาที่หายไปนานเลยอยากให้เราปรับความรู้สึกนึกคิดของแต่ละตัวละครที่เปลี่ยนไป แต่บทมีหมอกมีมาแบบ แวบๆ โผล่เหมือนผี เมื่อไหร่จะจัดเต็มอะ ลุ่นมากกกก
-
ช่วงนี้อ่านแล้วอึดอัดมาก :sad4:
อ่านแต่มุมมองของตี๋คนเดียว
อยากให้ดีกันไวๆ :กอด1:
-
สงสารตี๋
:กอด1: :กอด1:
-
รอพี่หมอกคนเดิมกลับมาหาตี๋ไวๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอึดอัดอ่ะ รออ่านตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว ใจร้อนๆ ตั้งหน้าตั้งตาคอยตอนต่อไป......
-
ยิ่งอ่านยิ่งหม่นหมอง คลุมเครือ ยังไงก็ไม่รู้ เศร้ามาก T^T สงสารตี๋ที่สุดเลย
-
บร๊ะเจ้า .... คิดถึงห้องที่คอนโดขนาดดดดดดดด
บรรยากาศมันเหงาปนเศร้า อบอุ่นแบบจุกๆนะว่ามั๊ย T.T
ขอเดาว่า โคมไฟที่หายไป คงโดนพี่หมอก ทุ่มจนแหลกละเอียดก่อนไปเมกา
ส่วนพวกรูปน่ะ เค้าก็ต้องพกติดตัวไปบ้างอะไรบ้าง
ขัดใจกระแสสังคม โดนเพ่งเล็งแบบนี้อึดอัดแย่ ฮุ้ววว
ยิ่งคิดก็ยิ่ง อึน ทำใจลำบาก ไม่อยากเดาแล่วววววววว
รอวันพี่หมอกมาเซฮัลโหลดีกว่า บู่วๆ
ปล. พี่เชนหยอดอีก รุกเข้าไปๆ จัดเลยพี่ จะได้เห็นพี่หมอกองค์ลง :laugh:
-
:กอด1:รอ b.n ต่อไปนะจ๊ะ
-
เฮ่อออออออออออออออออออออออออออออออ เศร้าใจมากๆตอนที่ตี๋กลับไปนอนที่ห้อง :เฮ้อ:
พรากกกกกกกก ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยยย อ่านแล้วเครียดไปกับเนื้อเรื่องและตัวละครมากๆเลยค่ะ
แต่ยังไงก้ยังจะอ่านต่อ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ เปนกำลังใจให้ค่ะ รอตอนหน้า :call:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
ร้องไห้อีกแล้ววววววววว
-
ช่วงนี้รู้สึกพี่หมอกจะค่าตัวแพง มีแต่คนอยากพบเจอ
แต่ไม่ค่อยออกมาให้เห็นหน้าเห็นตาเลย ตอนที่แล้วมาปรากฎตัวประมาณสามสิบวิได้ กร๊ากกก
-
อั๊ยยะ สงสารตี๋แหล่ะ
แต่เราเองก็คิดว่าพี่หมอกไม่ได้แสดงออกมาอย่างที่ตัวเองรู้สึกหรอก
คงจะรอเวลา รอโอกาสมากกว่านี้ . . .
อ่านแล้วก็ลุ้นไป เศร้าไป แต่ยังไงก็คงต้องรอล่ะเนอะ
ทุกอย่างคงจะดีขึ้นเอง :เฮ้อ: :กอด1:
-
เรื่องน่าอ่านนะครับ แต่ตอนหายเยอะจัง ..
-
โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หงุุดหงิดๆ
-
หมอกคนดัง ใครๆก็เจอ ก็รู้จัก
-
ฤดูน้ำหลาก>>>>>น้ำตานั่นเอง
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :sad4: :o12:
อ่านตอนนี้แล้วกลัวหมอกกลับมาเจอตี๋กับโจ๋นอนอยู่ด้วยกันจริงๆ
สู้ต่อไปนะตี๋~~~~~~~~ :ped149:
:L2: :pig4: :L2:
-
รอเวลาที่ทั้งคู่จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก
ถึงแม้จะต้องกินมาม่าอีกก็ตาม
หวังว่าคงไม่นานเน้อ
ตอนน้ำท่วมกินมาม่าเยอะแล้วววว
:L2:
-
อึมครึมน่าดู เฮ้ออออออออออ !!!
-
:กอด1:
-
เส้นอืดแล้วค่าาาา
-
เตะตี๋ ตบพี่หมอก ก้านคอเฮีย กอดพี่ฟิน อั๊ยยะ ><
-
ทักทายคนอ่านเช่นกันจ้า
เราจะพยายามทำใจกับมาม่าที่กินจนอืดนะจ้ะ 55+
ติดตามตอนต่อไป (รอกันสนุกเลย ก็งานนี้ทุบกระปุกเอาตังฝากเเบงค์เเล้วนี่ เหอๆ)
ป.ล. แอบอยากอ่านเรื่องของกล้วยเบาๆ
-
พาร์ทนี้นี่เรียกได้ว่าค่อยๆละเลียดอ่านทีละตัวอักษรเลยนะ ไม่อยากให้จบเลยอ่านช้าๆ(ฮ่าๆ)
เอาล่ะสิ เคมีตัวหลักก็ครบแล้ว ตัวเร่งปฏิกิริยาก็มีแล้ว(อิพี่เชนแน้แท้) ..รอระเบิด
ไม่รู้ทำไมยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง ขณะที่กำลังอ่านก็ยังคิดถึงพี่หมอก ความรู้สึกนั้นอัดแน่นมาก
เลยคิดว่าน่าจะเป็นเพราะอินกับความคิดถึงพี่หมอกของตี๋ที่มันล้นทะลักจนจับต้องได้ไปแล้ว
:กอด1: สู้เว้ย เพื่อรักแท้!! :กอด1:
-
พี่หมอกเล่นตัวสุดๆ :a5:
-
:เฮ้อ: เป็นช่วงที่ตี๋เหนื่อยสุดๆเลยวุ้ย
พี่หมอกแกก็เล่นตัวซะ
-
สงสารทั้งหมอกและตี๋ :เฮ้อ: นี่คงเป็นสิ่งที่ต้องก้าวผ่านไปให้ได้หากจะรักกัน
ขอให้ตี๋สู้ๆ และพี่หมอกใจอ่อนลงอีกนิดนึง :monkeysad: อีกไม่นานคนอ่านจะไดแฮปปี้เหมือนเดิม
+1 ค่ะ :กอด1:
-
อ่านมาจนถึงตอนนี้ ร้องไห้หลายรอบมากก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ
-
มันไม่มีทางเหมือนเดิมหรอกน้องตี๋ แต่มันจะต้องดีกว่าเดิมแน่ๆ พี่เชื่ออย่างนั้น
เชื่อว่าพี่หมอกไม่มีทางทำร้ายตี๋แน่นอน :กอด1:
-
ต้องกินมาม่า
อีกนานไหม
เนี่ย :sad4:
-
พจนานุกรมฉบับหมอก น่ารักมาก
-
สงสารตี๋จังอิพี่หมอกใจร้ายยย
-
ห้องนี้พี่หมอกตั้งใจให้ตี๋มาดูแลหรือเปล่า ถึงไม่เปลี่ยนคีย์การ์ด
-
รอ
-
เมื่อไหร่มันจะเคลียร์นะ ปวดใจ U_U
-
รอ
-
พี่เชนรุกหนักๆหน่อย จัดหนักไปเล้ย รับรองว่าถ้าเข้าหูพี่หมอก ของพี่แกขึ้นแน่ๆ เค้าบอกไว้แล้วว่า "มึงเป็นของกู ของกูคนเดียวเท่านั้น" เอิ๊กๆๆๆๆ
-
B.N.4
ตื่นเช้ามา
เพดานห้องสีขาว แสงที่ลอดผ่านผ้าม่านนั้นไม่แรงมาก จนคิดว่าบางทีนี่อาจจะเป็นฝัน
ได้ยินเสียงกรนของไอ้โจ๋เลยหันไปมอง ขยี้ตา ก็ต้องแปลกใจ หน้าเลอะน้ำตาเป็นทาง ไม่รู้ว่าร้องไห้เมื่อไหร่ เพราะพึ่งจะตื่นมา อาจจะเป็นฝันละมั้ง ร้องไห้ในฝันไม่ใช่เรื่องน่าแปลก เพราะตอนเด็กๆบางครั้งก็เป็น แต่อาจจะแปลกที่ร้องไห้ในช่วงเวลาแบบนี้ ทั้งๆที่อยู่ที่บ้านไม่เคยเป็น
คิดถึง อาจจะเพราะคิดถึงมากเกินไปล่ะมั้ง มาอยู่ในที่ๆอัดแน่นไปด้วยความทรงจำแบบนี้ บางทีก็อาจจะส่งผลเข้าไปถึงความฝันเลยก็ได้
ผมลุกขึ้นมาจากเตียง เปิดตู้เสื้อผ้าออก มีแต่เสื้อผ้าผมที่อยู่ในนั้น พับเก็บอย่างดี ดึงเสื้อตัวหนึ่งขึ้นมา กอดเสื้อตัวนั้นไว้ แม้จะเป็นเสื้อผมแต่ไม่มีกลิ่นของผมอยู่ มีแต่กลิ่นเสื้อของพี่หมอก ที่ไม่รู้ว่าหายไปนานเท่าไหร่แล้ว
มองนาฬิกาข้อมือ น่าจะถึงเวลาเตรียมตัวไปทำงานได้แล้ว ในห้องน้ำ ไม่มีของใช้อะไรเหลืออยู่ เหลือเพียงห้องน้ำโล่งๆ ห้องเก็บของที่อยู่ตรงข้ามห้องนอน กลายเป็นห้องว่าง ทิ้งตัวลงที่โซฟาจนโซฟาเลื่อนออกจากที่เดิม แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร เพราะพี่หมอกก็คงจะไม่กลับมาที่นี่อีก ไม่มีร่องรอยของการใช้ห้องมานานแล้ว คงเป็นแม่บ้านที่คอยดูแล
เอนตัวลงกับโซฟา เคยหลับไปครั้งหนึ่งที่ตรงนี้ พอลืมตาขึ้นก็เห็นพี่หมอกยืนค้ำหัวอยู่ ทำสีหน้าที่บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอะไร เหมือนกำลังข่มความรู้สึกของตัวเอง นึกแล้วก็ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นเร็วขึ้นกว่าเดิมหน่อย
ถ้าคราวนี้หลับไป บางทีตื่นมาพี่หมอกอาจจะมาปลุกก็ได้ แล้วบอกว่า เรื่องสามปีทั้งหมดนั่น เป็นแค่ฝันไป
แต่คนที่ปลุกผมก็เป็นแค่ไอ้โจ๋ที่เดินงัวเงียออกมา ในนิ้วหมุนพวงกุญแจเล่น บอก “กินข้าวเช้าที่ไหน?” เลยบอกให้โทรสั่งขึ้นมา โทรศัพท์ในนี้ยังใช้ได้ แต่ผมจำเบอร์ร้านข้างล่างไม่ได้แล้ว สุดท้ายเลยเป็นไอ้โจ๋ที่ลงไปสั่งให้
ประตูถูกเคาะแล้วเปิดออก เงยหัวขึ้นมาดู ไม่ใช่ไอ้โจ๋ แต่เป็นแม่บ้าน ทำหน้าประหลาดใจที่เห็นมีคนอยู่ในห้อง ผมรีบลุกขึ้นยกมือไหว้ เธอรับไหว้แทบไม่ทัน
“เจ้าของห้องหรอคะ?”
อายุจะสี่ห้าสิบแล้ว แต่กลับยังทำงานหนัก ผมก็เดินตามเธอที่เข้ามาปัดกวาดเช็ดถูไล่เป็นจุดๆไป อย่างตอนนี้ก็เริ่มที่ห้องนั่งเล่น เวลาจะดันของอะไรออกเพื่อกวาด ผมก็ช่วยดันให้ “ไม่ต้องหรอกค่ะ นี้มันหน้าที่ป้าเดี๋ยวป้าทำเอง” เห็นแล้วก็นึกถึงป้าน้อย ไม่รู้จะกลับสุพรรณไปรึยัง เพราะเคยพูดให้ฟังว่าถ้าสักวันหนึ่ง พี่น้องบ้านติวากุลทุกคนโตพอ ก็จะขอลากลับไปใช้ชีวิตสงบๆที่บ้านเกิด
ตอนนี้ฝนคงเรียนอยู่ปีสามแล้ว ไม่รู้ว่าคณะอะไร เพราะหลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
“ผมช่วยหน่ะดีแล้วครับ ไม่เป็นอะไรหรอก”
“…ก่อนหน้านี้สองสามวันป้าเข้ามาทำความสะอาดก็เจอคนอยู่ในห้องเหมือนกัน ตอนแรกนึกว่าเป็นคนนั้นซะอีก แต่กลับไม่ใช่ ห้องนี้มีเจ้าของห้องสองคนหรอลูก แล้วทำไมอีกคนนึงไม่มาด้วยกันหล่ะ?”
“อีกคนนึง?”
“ผู้ชาย ตัวสูงๆ หน้าตาหล่อๆ ป้านึกว่าเป็นดาราซะอีก แต่ใส่สูทเหมือนคนทำงาน ป้าไม่กล้าทักเพราะดูเขากำลังคิดอะไรอยู่ รู้จักกันใช่ไหม? ป้าจะได้โล่งใจว่าไม่ใช่โจร”
“ไม่ใช่โจรหรอกครับ รู้จักกัน”
ในใจ รู้สึกบางอย่าง มันยังไม่ชัดเจน
ไม่ใช่มีแต่ผมคนเดียวที่คิดถึงที่แห่งนี้…จะคิดแบบนี้ได้หรือเปล่า
ไอ้โจ๋เปิดประตูกลับเข้ามา ป้าแม่บ้านรีบยื่นหน้ามองแล้วพูด “ไม่ใช่คนนี้นี่หน่า” โจ๋คืนคีย์การ์ดให้ผม ผมเก็บลงกระเป๋าเงินเหมือนเดิม
ไม่นานอาหารก็ขึ้นมาส่ง พี่แอน พี่ที่เปิดร้านอาหารอยู่ชั้นล่าง มีเด็กตัวเล็กๆเดินตามมาด้วย เจอกันครั้งสุดท้ายยังท้องป่องอยู่ ตอนนี้กลับเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆท่าทางขี้อาย หลบอยู่หลังแม่ตอนที่ผมเปิดประตูออกไป
“อ้าว? ตี๋เองหรอ? พี่นึกว่าไม่อยู่ที่นี่ซะแล้ว ตอนที่เรียกให้มาส่งห้องนี้ยังแปลกใจอยู่เลย หายไปไหนมาหล่ะ?”
“ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ ก็เรียนจนจบแล้วทำงานปกตินั่นแหละครับ”
“แล้วทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเลยหล่ะ? ดูสิ เจอกันครั้งที่แล้วเอิรน์ยังอยู่ในท้องอยู่เลย ตอนนี้จะวิ่งได้แล้วนะ”
มัดแกละเล็กๆสองข้าง พอผมยิ้มให้ ก็ยิ้มอย่างไม่มั่นใจนักตอบกลับมา
“…วันก่อนพี่เห็นหมอกกลับมา เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“หรอครับ?”
“ก็..จะว่ายังไงดีหล่ะ ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ขรึมขึ้นด้วยหล่ะมั้ง เห็นเข้ามาแป็ปเดียว ไอ้เรื่องทักทายคงจะคาดหวังจากหมอกไม่ได้อยู่แล้วใช่ไหมหล่ะ แต่ก็แปลกใจที่เจอ ไม่ได้เห็นตั้งเกือบสามปีแหน่ะ ทั้งคู่เลย”
“แล้วเป็นไงพี่ หล่อขึ้นบ้างไหม?”
“ไม่ต้องเลยไอ้ตี๋ กูอยากจะอ้วก” พอโจ๋พูดคำนี้ แม้แต่ป้าแม่บ้านที่ยืนอยู่ไกลๆยังหัวเราะออกมา เลยได้แต่ยิงฟันใส่ น้องเอิรน์เห็นเลยหัวเราะตามด้วย
พี่แอนไม่ได้ไปไหน นั่งลงที่โต๊ะกินข้าวด้วยกัน น้องเอิรน์ที่ตอนแรกกล้าๆกลัวๆก็เริ่มที่จะเข้ามาเดินแถวๆตัวผม ดึงชายเสื้อจนผมหันไปมอง ก็รีบวิ่งไปหลบหลังแม่เหมือนเดิม “น่ารักจังครับน้องเอิรน์”
“ไม่ได้นะ คนนี้พ่อเขาหวงมากๆ ฮ่าๆ กว่าจะขอมาส่งอาหารด้วยนี่ ขอตั้งนานแหน่ะรู้ไหม”
“พ่อมือใหม่ จะขี้เห่อก็ไม่แปลกหรอกครับ”
“บางครั้งมันก็น่ารำคาญเหมือนกัน..เออ จริงสิ ได้ข่าวมาว่าหมอกกลับมาคราวนี้เป็นถึงรองประธานเลยหรอ? พี่ตกใจเลยหล่ะตอนอ่านเจอข่าวนี้ในหนังสือพิมพ์หน่ะ”
“ลงหนังสือพิมพ์ด้วยหรอครับ”
“ลงหน้าพวกบรรดาไฮโซ ความจริงน่าจะมีไปโผล่แถวหน้าธุรกิจด้วยนะ ก็บริษัทใหญ่ขนาดนี้ กลับมีผู้บริหารอายุน้อย ใครๆก็จับตามองกันทั้งนั่นแหละ คงจะยุ่งน่าดู”
“แล้วตอนที่กลับมาที่คอนโดนี่ ประมาณกี่โมงหล่ะครับ?”
“ก็เกือบสี่ทุ่ม พี่จะปิดร้านแล้ว เลยจำเวลาได้”
คงจะทำงานจนดึก พี่หมอกเวลาทำอะไรแล้วจะไม่ขยับตัวไปไหนจนกว่าจะทำเสร็จ หรือถ้าจำเป็นต้องลุกออกมาจากโต๊ะ ก็จะคิดวนเวียนแต่เรื่องนั้นไม่หยุด
ต่อให้ไม่เห็นกับตาก็รู้ว่าคงจะพยายามอย่างหนักอยู่ในเวลานี้
“น่าสงสารจังนะ พึ่งจะอายุยี่สิบกว่าเอง ต้องไปทำงานหนักขนาดนั้น เป็นพี่พี่ไม่เอาหรอก ทำงานที่ไม่ต้องเครียดมาก แต่เลี้ยงชีวิตเราได้ไม่ลำบากดีกว่า มีเงินมากมายก็ใช่ว่าจะมีความสุขซะที่ไหน เผลอๆ ทุกข์ใจอีก คนนู้นก็จะมาแย่ง คนนี้ก็จะเอา มีเงินแต่ไม่ได้ใช้เพื่อความสุข หรือความสุขที่หามาได้แค่ชั่วคราวจะมีประโยชน์อะไร”
“…นั่นสินะ”
“ฝากบอกหมอกด้วยแล้วกัน ว่าให้รักษาสุขภาพมากๆ อย่าพึ่งแก่เร็วเกินอายุไปซะก่อนหล่ะ”
“ถ้ามีโอกาสผมจะบอกให้ครับ”
“แล้วนี้ย้ายไปอยู่ไหนกันหล่ะ?”
“……”
“…..พี่ขอโทษนะ พี่ไม่รู้”
“เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้น คือผมแค่คิดอยู่ว่าจะตอบพี่ยังไงดี”
“ยังไม่ได้เลิกกันใช่ไหม?”
“ยังครับ ยังไม่ได้เลิกกัน” ไม่ใช่ผมที่ตอบ แต่กลับเป็นไอ้โจ๋ที่รีบพูดขึ้นมา จนผักที่อยู่ในปากกระเด็นลงชามราดหน้า เลยพอจะมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมากลบความเงียบที่น่าอึดอัดได้
ผมยิ้มอ่อนๆไปให้พี่แอน แม้แต่น้องเอิรน์ก็ยังยิ้มตอบกลับมา เป็นรอยยิ้มที่เหมือนจะให้กำลังใจผมกลายๆ โดยไม่จำเป็นต้องพูดอะไรออกมา
ก่อนจะยกถาดอาหารออกไป ก็พูดทิ้งท้ายไว้ว่า “กลับมาคราวหน้า พาหมอกเข้ามาทักพี่ด้วยนะ” ก็ได้แต่พยักหน้า ไม่รู้จะทำได้จริงๆหรือเปล่า
ตอนนี้ รู้สึกเหมือน ถ้าสักวันเหนื่อยจนทนไม่ไหว ก็อยากที่จะเข้ามานอนเล่น ค้างในห้องนี้สักคืน แก้เหนื่อย เพราะคืนที่ผ่านมา ทำให้รู้สึกเหมือนชารจ์พลังขึ้นมาใหม่ พร้อมที่จะทำงานหรือเจอเรื่องหนักๆในวันนี้ได้อย่างไม่กลัวอะไร
แค่ห้องที่เคยอยู่ร่วมกัน ยังมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้….
จนอดกลัวไม่ได้ เวลาที่คิดถึงชีวิตที่ไม่มีพี่หมอก
ไม่รู้เลย ว่าถ้ามันเกิดขึ้นมาจริงๆ ผมจะผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นไปได้อย่างไร
……………………………..
………………………
“ตี๋ แล้วแผ่นร่างของมึงหล่ะ?”
“ผมให้พี่โต้งไปแล้วนิ”
“ไหนวะ? เวรกรรม” พี่โต้งรื้อกองกระดาษบนโต๊ะไป มองนาฬิกามุมห้องไป “จะได้เวลาเต็มที่แล้ว ยังหาไม่เจออีก มีซีรอกซ์เก็บไว้อีกชุดหรือเปล่า”
“มีครับ เดี๋ยวเอามาให้”
มองนาฬิกา ใกล้เวลาบ่ายโมงเต็มที ผมรีบวิ่ง แต่ยังไม่ถึงโต๊ะ ก็มีแฟ้มสีส้มยื่นออกมากันทางไว้เสียก่อน หันไปเห็นพี่เชนเอนเก้าอี้ออกมา มืออีกข้างถือแก้วกาแฟ “ว่าแล้วว่าต้องหาไม่เจอ เลยเตรียมไว้ให้ ก็เล่นเก็บของเป็นระเบียบกันซะขนาดนั้น”
เสียงโทรศัพท์ดังติดกันหลายๆสาย เห็นพี่เก๋รีบเดินไปรับ ก่อนจะหันมาบอก “พี่โต้ง เขาเรียกแล้ว”
“แต้งค์มากพี่ พี่เองก็รีบวางถ้วยกาแฟแล้วไปได้แล้วเหอะ ผมเตรียมของไว้ให้หมดแล้ว”
“ก็รอแต่พี่โต้งกับตี๋พร้อมนี่แหละ กูพร้อมตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“โห ขี้อวดหว่ะพี่ ฮ่าๆๆ”
ถูกขยี้หัวแล้วโยกหัวเอนไปมา พอพี่โต้งเรียก ก็ถูกดันหลังเดินตามออกไป ผมแค่ช่วยหอบของไปเท่านั้น ถึงไอเดียจะผ่าน แต่หน้าที่พรีเซนต์ให้กับลูกค้าก็ไม่ใช่หน้าที่ของผมอยู่ดี
มองไปตามทางเดิน หวังว่าจะได้เห็นคนที่กำลังรออยู่ แต่ก็ไม่ได้เจอ เข้าไปในห้องประชุม วางของไว้บนโต๊ะที่เรียงตัวเป็นรูปตัวยู แล้วเดินออกมา ในห้องมืด พี่สตาฟกำลังเตรียมความพร้อมอยู่ เป็นการพรีเซนต์งานครั้งแรก เพื่อดูว่าตรงกับที่ต้องการหรือต้องปรับตรงไหนเพิ่ม
“ใจมากเว้ยตี๋ กลับไปทำงานได้แล้ว”
“ครับ งั้นผมไปก่อนนะ”
พี่โต้งพยักหน้า ไม่ได้หันมามองผม แต่พี่เชนยิ้มให้ ผมเลยยิ้มตอบกลับไป
เดินออกไปจากห้อง ชั้นสิบสี่มีเพียงห้องไม่กี่ห้องเพราะกินเนื้อที่เยอะ ส่วนมากจะเป็นห้องประชุมเสียมากกว่า คนเลยน้อย นานๆทีจะเดินผ่านมาสักคน และส่วนมากก็จะเดินเข้าไปในห้องที่ผมพึ่งเดินออกมา
ยืนรอลิฟต์ รู้สึกช้า จอดค้างอยู่ที่ชั้น 13 สักพัก ก่อนจะขึ้นมา ก้มมองพื้น รองเท้าเริ่มเยิน เห็นทีวันนี้คงต้องกลับไปซัก ฝนตกเกือบทุกวัน จึงทำได้แค่ผึ่งให้แห้ง
ประตูลิฟต์เปิดออก แสงสว่างเป็นลำค่อยๆกว้างขึ้น จะเดินเข้าไปแต่ก็เห็นกลุ่มรองเท้าหนังสีดำเดินสวนออกมาก่อน เลยต้องถอยหลังให้ เงยหน้าขึ้นมอง
….สายตานั้นมองมา แล้วหันกลับไปทางด้านอื่น
ไม่รู้เพราะว่าเงยหน้าช้าหรือว่ายังไง จึงเห็นเพียงแค่ตอนที่พี่หมอกหันหน้าไปแล้ว
ใกล้ เกือบชนกันด้วยซ้ำ
ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ใช้ชุดสูทสี่ห้าคน ในมือพวกเขาถือเอกสาร แฟ้ม เต็มไปหมด พี่หมอกเอามือซุกลงกระเป๋ากางเกง เหมือนจะทำจนเป็นนิสัย ยืนหลังตรง ผมสีดำสนิท สั้น ไม่ได้ปล่อยให้ไม่เป็นทรงเหมือนเมื่อก่อน ถูกหวีมาจนเป็นระเบียบ ที่แปลกคือ แว่นบนใบหน้านั่น คราวที่แล้วไม่เห็น แว่นไม่ได้ทำให้ภาพลักษณ์ของพี่หมอกดูอ่อนโยนขึ้น แต่กลับทำให้สายตาที่ดูเหมือนจะทิ่มแทงคนมองนั่นยิ่งหนักหน่วงเข้าไปอีก ดูจริงจังกับงาน ใช้ลบภาพพจน์ความอ่อนประสบการณ์ไปได้มาก
ประตูลิฟต์ปิดลง โดยที่ยังไม่ทันได้เข้าไป
พอจะรีบกดปุ่ม กลับลงไปถึงชั้น 9 เสียแล้ว จึงได้แต่ถอนหายใจ มองแผ่นหลังในชุดสูทนั่นหายเข้าไปในห้องประชุม แล้วจึงเปิดประตูบันไดหนีไฟ เดินลงบันไดแทน
ไม่รู้ว่าสายตานั่นคิดอะไร จึงไม่รู้ว่าสมควรจะรู้สึกแบบไหนดี
ได้เจอกันสองครั้งแล้ว แต่ก็เป็นสองครั้งที่ยังไม่ได้พูดคุยอะไรซักอย่าง ยังไม่ได้รู้ในสิ่งที่ทำให้ไม่มั่นใจ หรือแม้แต่คำทักทาย ยังไม่ได้พูดออกมาด้วยซ้ำ
มองนาฬิกา ทำงาน แต่หัวไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่ อยากรู้ อยากรู้ว่าไอเดียที่เสนอไปนั่นจะเป็นยังไง ถูกแก้หรือเปล่า หรือว่าจะถูกเปลี่ยนทั้งฉบับ
คิดว่าอำนาจการตัดสินใจทั้งหมดอยู่ที่พี่หมอก..ว่างานนี้จะผ่านหรือไม่
เกือบสองชั่วโมง ค่อยเห็นพี่โต้งเดินลงมา หน้าตาดูอ่อนเพลีย รีบถาม “เป็นไงบ้างพี่” ดูท่าจะไม่ใช่ผมคนเดียวที่สนใจ ทั้งแผนกรีบลุกมายืนล้อมโต๊ะพี่โต้ง พี่แกพิงหลังกับเก้าอี้จนเก้าอี้เอนไปข้างหลัง ยกมือขึ้นนวดตา
ถอนหายใจยาว เล่นเอาคนมองกลั้นหายใจรอคำตอบแทบไม่ไหว
“…ยังต้องแก้อีก เขาบอกว่ามันเรียบไป ไม่ดึงดูดพอ”
“พี่โต้ง หนูว่านะ อยากให้ดึงดูด เอาแค่คุณอัษฏามาเป็นพรีเซนเตอร์ก็พอแล้ว คนอะไร้ หล่อขนาด”
“ใช่ๆ ฉันก็คิดแบบนั้น”
ได้ยินเสียงกระแอมมาจากพี่ตั้ม พี่เก๋ถึงยอมเงียบลงหน่อย หลายๆคนได้ยินแล้วก็เดินออกไปทำงานของตัวเองต่อ แต่พี่โต้งกวักมือเรียกผมไว้ เลยไม่ได้ไปไหน
“คุณอัษฏาหน่ะ เห็นปุ๊ปก็ถามเลยว่าใครเป็นคนร่างแบบ”
“แล้วพี่ตอบไปยังไง?”
“ก็บอกชื่อเอ็งไปหน่ะสิ พอเขาได้ยิน เลยคอมเพลนเป็นจุดๆ จนชักไม่แน่ใจว่าใครกันแน่เป็นคนจ้าง ดูท่าจะรู้เรื่องพวกนี้พอควรเลย ไหนบอกเรียนวิศวะไง?”
ก็คงเพราะการบ้านที่บางครั้งมีพี่หมอกมาช่วยนั่นแหละ ถึงได้รู้ขนาดนี้ ไม่ใช่แค่งานสองงานหรอก เพราะถ้าผมทำงานติดกันไม่นอนสักสองวัน พี่หมอกก็จะเข้ามาช่วยงานผม ปล่อยให้ผมนอนพัก
ผมส่ายหน้าให้ พี่โต้งไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่กลับบอกจุดผิดพลาดในแบบของผมออกมา ทีละจุด เหมือนเป็นการสอนงานผมไปในตัว บางครั้งก็หยิบแบบที่ซีรอกส์ไว้อีกชุดมาวงตาม แล้วเขียนว่าผิดตรงไหน
พี่โต้งพูดซ้ำอีกครั้งว่าให้ลองไปแก้ใหม่ แล้วทำเป็นภาพซีจีลงในคอมไปเลย เพราะนอกจากจะดูง่ายแล้ว ยังใช้เวลาน้อยกว่า ต้องรอเฮียกลับมาบ้าน เพื่อจะได้ใช้โน๊ตบุ๊คเฮียดู
เลิกงาน ฝนไม่ตก แต่ท้องฟ้าก็ครึ้มๆ ไม่รู้ฝนจะตกเมื่อไหร่ หลังจากวันนั้นผมก็พกร่มไว้กับตัวตลอด ไม่อยากให้ของสำคัญต้องเสียหายอีก มือถือหายไปก็ยังไม่ได้ซื้อใหม่ เวลาติดต่องานก็ลำบาก คิดว่าคงต้องซื้อใหม่เร็วๆนี้
รถเมล์จอดลงที่ป้ายหน้าปากซอย มืดแล้ว ร่มนอนหงอยอยู่ในกระเป๋า ไม่ได้เอาออกมาใช้ ได้กลิ่นไก่ทอดร้านแถวนี้ก็อดใจไม่ไหว เพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่กลางวัน จึงยืนซื้ออยู่นาน แม่ค้าชวนคุย ดูเหมือนออร่าต่อผู้สูงวัยจะยังไม่หมดไป
เดี๋ยวนี้ตอนกลางคืน จะมีตลาดนัดแถวมหาลัย เมื่อก่อนเป็นแค่ร้านค้าเรียงๆกัน แต่พอนานเข้า ก็เริ่มจะยึดพื้นที่ถนน ตำรวจต้องคอยมาไล่ สุดท้ายเลยรวมตัวกันเปิดเป็นตลาดนัดตอนกลางคืน สบายนักศึกษารุ่นน้อง ตอนกลางคืนหิว ไม่ต้องขับรถมาไกลถึงแถวหน้าปากซอยผมหาของกิน
เดินเข้ามาในซอย แวะทำความรู้จักกับหมาบางแก้วที่เคยไล่กัดผมกับไอ้เค็ง พอโยนกระดูกไก่ให้ ก็ทำเมิน อดหัวเราะไม่ได้ เหมือนไอ้หนึ่งไม่มีผิด แต่พอสักพักก็มากิน พอหมดไปอันก็กระดิกหางเข้ามา เลยยกไก่ที่ยังมีเนื้ออยู่ไปให้อีกชิ้น จนกระทั่งเจ้าของบ้านเปิดไฟหน้าบ้าน เลยต้องรีบวิ่งออกมา คงกลัวหมาโดนวางยาเบื่อ เพราะได้ยินมาว่าไอ้ตัวนี้มันซ่าพอตัว
ใกล้ถึงบ้านแล้ว เห็นเสาไฟที่อยู่ตรงข้ามหน้าบ้าน พึ่งเห็นว่าเสาข้างๆ ไฟเสีย มืดไปบริเวณหนึ่ง
ใต้เสาไฟต้นที่เสีย เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ เจ้าของรถหรือใครสักคนพิงรถหลังกับรถ มองไปทางตรงข้าม ผมเห็นเงาคนๆนั้นลางๆ ไม่ได้เดินเข้าไปต่อ แต่เพราะว่าผมยืนอยู่ใต้เสาไฟ พอคนนั้นหันหน้ามาเห็น เลยทำท่าเหมือนจะกลับเข้าไปในรถ ผมรีบวิ่งเข้าไปหา ในมือยังถือถุงไก่อยู่ วิ่งเร็วกว่านี้ อาจจะไก่หก แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญในตอนนี้
“พี่หมอก!!”
เรียก เรียกออกไปแล้ว
มีเพียงพี่หมอก กับผม ได้ยินเสียงหมาเห่ามาจากที่ไกลๆ ผมวิ่งเข้าไปหา ไม่มีใครเข้ามาขวางเหมือนคราวที่แล้ว
ถึงตัวพี่หมอกก่อนที่พี่หมอกจะจับประตูเปิดออก จับแขนไว้
“…พี่จะหนีผมไปไหน”
“กูไม่ได้หนี”
ยังเหมือนเดิม
ใช้คำเรียกเหมือนๆเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไป แบบนั้นใช่หรือเปล่า?
“แล้วทำไมคราวที่แล้ว…พี่ทำเหมือนไม่รู้จักผม”
พี่หมอกไม่ได้ตอบ
พี่หมอกไม่โกหก ถ้าหลีกเลี่ยงที่จะพูดความจริง ก็จะเงียบไว้
“ท..ทำไมไม่ตอบผมหล่ะ”
พี่หมอกเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ได้หันกลับมา ยังสูงกว่าผม ดูเหมือนจะสูงกว่าเดิม สูง จนอยู่ในที่ๆผมไปไม่ถึง
“พี่หายไปสามปี..แต่พี่กลับพูดกับผมว่าผมทักคนผิด มองผมเหมือนกับคนไม่รู้จักกัน”
มือพี่หมอกชื้นเหงื่อ แถวนี้มีแค่ลมเบาๆ อยู่ในชุดสูทแบบนั้น คงจะร้อน ต่อให้ถอดเสื้อนอกออก ก็ยังคงร้อนอยู ไม่มีไทอยู่ที่คอ ปลดกระดุมออกเม็ดบนๆ เหมือนพึ่งจะทำงานเสร็จ
“ถ้าพี่ไม่อยากเจอผมแล้ว…พี่จะขับรถมาที่นี่ทำไม”
“…กูมีเหตุผลของกู”
“แล้วพี่จะบอกผมไม่ได้หรอ?”
มันขมวดคิ้ว ไม่ได้มองมาทางผม ผมเลยก้มหน้าลงต่ำ มองมือผมที่จับข้อมือพี่หมอกไว้
อยู่ตรงหน้าแล้ว
ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนมีบางอย่างมาปิดกั้นเอาไว้
“ผมคิดถึงพี่ สามปีนี้ ผมไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของพี่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่จะกลับมาหรือเปล่า รู้แค่พี่ไปอเมริกา รู้แค่นี้ ผมถามเพื่อนพี่ ก็ไม่มีคนไหนยอมบอกผม เพราะพี่บอกไว้หรอ? ว่าไม่ให้บอกผมว่าพี่หายไปไหน”
“…ถ้ามึงรู้แล้วมึงจะตามไปหรือไง? รู้แล้วทำอะไรได้ จะมีแต่ยิ่งทำให้มึงเสียใจเปล่าๆ”
เสียใจ
เสียใจเรื่องอะไร
เรื่องที่ว่าต่อให้ผมรู้ว่าพี่อยู่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้หน่ะเหรอ?
“มันก็ดีกว่าที่พี่ทำหรือเปล่าหล่ะ! ผมไม่รู้จะติดต่อพี่ยังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่สบายหรือเปล่า ผมรอ พี่บอกให้ผมรอ รอทั้งๆที่ผมไม่รู้อะไรเลย พี่คิดว่าผมจะรู้สึกยังไง!!”
พี่หมอกไม่ได้พูดอะไรต่อ รู้สึกเหมือนจะหันมามอง แต่ผมไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปดู ผมเห็นจากเงาที่ฉายลงบนตัวผม
“…ผมอยู่กับความไม่แน่นอนแบบนี้…ถึงที่พี่พูดมันจะถูก แต่อย่างน้อย..ผมก็อยากจะรู้บ้าง…”
ไม่อยากร้องไห้
ผมร้องไห้ให้กับพี่หมอกมาหลายครั้งแล้ว ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะยิ้ม ยิ้มให้มันมากกว่า เพราะตั้งแต่ผมเห็นหน้ามันคราวนี้ ผมยังไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่ผมคิดถึงเลยสักครั้ง
ความแน่นอนนั่นแสนจะน่ากลัว ไม่รู้จะตกลงไปสู่ความท้อแท้เมื่อไหร่ ความหวัง ถึงจะมีไว้ แต่สักวันหนึ่ง มันก็อาจจะหมดไป ผมอยู่กับสภาพแบบนั้นมาสามปี แต่ทุกอย่าง เรื่องทุกอย่าง มันก็เกิดขึ้นมาจากตัวผม ที่ไม่ได้คิด ตัดสินใจให้รอบคอบก่อนที่จะทำอะไรลงไป
ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก พี่หมอกทำเพียงถอนหายใจเบาๆ
“ปล่อยมือ…”
“ไม่ ผมไม่ปล่อย ถ้าปล่อย พี่ก็จะหนีผมไปอีก”
“ไม่ว่ายังไงกูก็ต้องไป”
“…ผมไม่อยากให้พี่ไปไหนอีกแล้ว อยู่กับผม…นะ อยู่กับผม”
ผมหลับตาแน่น ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้ว่าพี่หมอกทำสีหน้าแบบไหนอยู่ ไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหน ก็ไม่อยากจะคิดถึง
ไม่รู้น้ำเสียงของพี่หมอกนั่น ซ่อนความรู้สึกแบบไหนอยู่ เพราะตอนนี้มันเรียบเฉย นิ่ง เสียจนไม่รู้ผมจะทำยังไงต่อไป
“…ผมไม่อยากโกหกอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตัวผม หรือพี่ …”
ที่โกหกไปว่าไม่ได้รัก
ทั้งๆที่ทุกอย่างมันก็เห็นชัดอยู่ถึงขนาดนี้
คำโกหกนั่น ยิ่งทำร้ายคนฟังมากเท่าไหร่ คนพูดก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นทวีคูณ
“....ผม-“
“อย่า อย่าพูดมันออกมา”
เสียงพี่หมอกขัดออกมาสียก่อน จึงได้แต่กัดริมฝีปากไว้
เงยหน้าขึ้นมอง เห็นดวงตาคู่นั้นจ้องมองผมอยู่ รู้สึกเหมือนเป็นดวงตาคู่เดิมที่เฝ้ามองผมมาตลอด นัยน์ตาคู่นั้น พยายามที่จะซ่อนความรู้สึกไว้ภายใต้ความเย็นชา แต่มันไม่สำเร็จ
พี่ก็เจ็บปวดใช่ไหม?
พี่ก็รู้สึกแบบผมด้วยใช่หรือเปล่า?
ไม่ใช่แค่ผม ที่เจ็บปวดอยู่อย่างนี้…
การรอคอยที่ยาวนาน ผมอยากให้มันจบลงสักที
“ปล่อย…กูจะกลับแล้ว”
“….พี่หมอก”
“…กูได้ในสิ่งที่กูต้องการแล้ว…”
“อะไร? อะไรคือสิ่งที่พี่ต้องการ?”
พี่หมอกไม่ได้ตอบ
แต่รู้ว่าถามซ้ำไปก็ไม่มีประโยชน์ พี่หมอกออกแรงดึงเบาๆ ผมจึงปล่อยมือออก
รถคันนั้น ไม่ใช่คันเดิมกับที่เคยเห็น แม้จะยังเป็น BMW แต่ก็เป็นคันใหม่ เป็นคันที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
และก็เป็นรถคันนี้ ที่พาพี่หมอกไปจากผมอีกครั้ง…หายไปในความมืดจนมองไม่เห็น
ทิ้งผมไว้กับความคิด….ว่าอะไรคือสิ่งที่พี่หมอกต้องการ….
……………………………….
……………………..
[B.N.4 : complete]
[14.01.55]
เเอบสงสัย...(สงสัยจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอย่างอื่นเลยนะ) เรื่องนี้มาม่า คนอ่านถึงกับหยุดอ่าน (คนเขียนเข้าใจ) แต่เรื่องอื่นก็มาม่า ทำไมไม่เคยเจอแบบนี้ หรือว่าเรื่องอื่นก็มี คนเขียนไม่เห็นเอง หรือมันยังไง ปล.แค่สงสัยเท่านั้นจริงๆ ไม่มีอะไรอย่างอื่น
-
จิ้ม!อีกแล้่ว :laugh:
-------------------------------
พี่หมอกเป็นอะไรเนี่ย :z3:
ปัญหาเยอะขนาดนี้รักคนใหม่ไปเลยตี๋!!
-
จิ้มๆ
-
ยิ่งอ่านยิ่งปวดใจ
เหตุผลของพี่หมอกคืออะไรนะ :m15:
-
โอ้ยยยยยยยยจะร้องไห้ พี่หมอกกลับมาหา้น้องตี๋นะ ไหนบอกว่าตี๋คือของพี่หมอกไง
แล้วพี่หมอกต้องการอะไรว่ะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่ามาซึนนะโว้ยไอพี่หมอกกกกกกกกกกกกกก
หรือพี่หมอกคิดว่า ถึงยังไงตอนนี้ก็ยังรักกับตี๋ำำไม่ได้เพราะหน้าที่หรือเปล่า..
ภาคแรกพี่หมอกฮอต
ภาคสองน้องตี๋ ตีตื้นขึ้นมาและ :laugh:
-
หมอกมีปัญหาหลายทางจัง สงสารตี๋อุสาห์แสดงถึงขนาดนี้แล้ว
ตี๋หาใหม่เหอะให้พี่หมอกหึงเล่น
-
:sad11: :sad11: :sad11:
แง่ๆคนแต่งใจร้าย
ชอบทำให้คนอ่านร้องไห้อยู่เรื่อย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ร้องไห้ ดิฉันอ่านนิยายแล้วร้องไห้ เกิดมาพึ่งเคย .......................
อะไรคือสิ่งที่พี่หมอกต้องการ
ไม่อยากคิดเลย กลัวคำตอบมากกกก ถ้าสิ่งนั้นไม่ใช่......ตี๋ แงงงงงงงง :sad4:
-
อืม....สงสัยเหมือนกันว่า หมอกได้อะไร?
ปล.เรื่องนี้ไม่ได้มาม่ามากมายเท่าไร (ในความคิดนะ) เพราะถ้าเรื่องที่มาม่าเวลาอ่านน้ำตาจะไหลทันทีเพราะมันเศร้ามาก แต่เรื่องนี้อ่านแล้วทำให้เห็นมุมมองของความรักหลาย ๆ รูปแบบ และก็เห็นการเจริญเติบโตของตัวละครด้วย
พยายามต่อไปค่ะ :L2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
พี่หมอกกกก เข้าใจยากยังไง ก้ยังเข้าใจยากอย่างงั้น
อยากอ่านความรู้สึกพี่หมอกบ้างอะ
-
:เฮ้อ:
ได้แต่รู้สึกว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น
สงสารทั้งพี่หมอกกะตี๋ จริงๆสงสารพี่หมอกมากกว่า เพราะตี๋ยังมีเฮียมีม๊า แต่พี่หมอกไม่มีใครนอกจากตี๋จริงๆนะ :serius2:
จริงๆคนที่บอกว่าเลิกอ่านเพราะเจอดราม่าเนี่ย อาจจะไม่เลิกจริงๆรึเป่า
แต่ว่าแอบอ่านหรือเว้นช่วงไป สองสามตอนที่แล้วเราก็อ่านข้ามๆ
ไม่อ่านเหมือนปกตินะคะ เพราะไม่อยากรู้ความรู้สึกของตี๋ มันเศร้าเกิน
แต่ก็ยังอ่านอยู่ อย่างพอตอนนี้เห็นว่าพี่หมอกยังมาหาตี๋อยู่ เราก็กลับไปอ่านตอนเดิมได้ล่ะ 5+
แค่อ่านแล้วมันจี๊ดใจเลยข้ามๆ แต่ก็ไม่หยุดอ่าน
//ถ้าคนที่หยุดอ่านเพราะเจอมาม่า ก็คงเป็นกลับทุกเรื่องๆนะคะ ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องนี้หรอกคะ
คนเขียนสู้ๆนะคะ :L2:
-
น่าสงสารทั้งคู่
ความรักของทั้งสองคนไม่เปลี่ยนไปเลย
เพียงแต่คิดว่าหมอกต้องมีเรื่องอะไรอีกแน่เลย
หมอกกำลังปกป้องตี๋อยู่ใช่มั้ย พ่อพระเอกของช้านนนน TT^TT//
ขอให้ทั้งคู่ผ่านอุปสรรคไปได้เร็วๆน้า
-
อยากกกรี๊ดดดอ่ะ อะไรคือเหตุผลของพี่หมอก
อ่านแล้วปวดใจ T T
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ อ่านเท่าไรก็ไม่มีวันพอกับเรื่องนี้ เขียนดีมากค่ะ
-
อยากรู้ว่าพี่หมอกต้องการอะไร โอ้ย,,,,อยากรู้มากกก
สำหรับเรื่องมาม่า ส่วนตัวแล้วจะเว้นระยะในการอ่าน พอทำใจได้ก็อ่านต่อจ้ะ เพราะอินน้อยลงแล้ว อิอิ
-
555 เราว่าแล้วแต่นิสัยคนอ่านนะ เราเป็นกับทุกเรื่องอะ แต่จะไม่ถึงกับหยุดอ่านนะ ถ้าแค่มาม่า แต่จะมาเปิดดูเรื่อยๆ แบบผ่านๆอะค่ะ ว่ามันหายมาม่ายัง เหอะๆ เรื่องนี้อาจจะคนอ่านส่วนใหญ่ชอบแนวหวานๆ รักกันๆ เจอมาม่าไป เลยทำใจไม่ได้
สำหรับเราจะหยุดอ่านเมื่อเจอในบางสิ่งที่เราคิดว่าไม่โอเคสำหรับเรา แบบ เกินกว่าจะรับได้น่ะ
ซึ่งตอนนี้ เรื่องนี้ไม่ได้ถึงขั้นนั้นอ่านะ แต่มาม่าของแท้จริงๆ 5555
-
พี่หมอกกกกกกกก เล่นตัวงี้ระวังตี๋เสร็จคนอื่นนะเว้ยยย แล้วจะเสียใจ
:z3: :z3:
-
ดราม่าไม่ดราม่าไม่เกี่ยงจ้าาาา อ่านอยู่ดี
เหตุผลของพี่หมอกคือพี่เมฆหรือเปล่า? หรือต้องการให้ตี๋โตกว่านี้ก่อน
ได้รับบทเรียนบ้าง... ไรงี้ // มั่ว
:กอด1:
-
โอ๊ยยยยย อึดอัดๆๆๆๆๆ :serius2:
ปูลู โดยส่วนตัว เพราะมันอินมากกับความรักของหมอกและตี๋ อยู่ในทุกอนูของความรู้สึก พอมันมาม่า มันเลยไม่อยากอ่าน เพราะมันส่งผลต่อการใช้ชีวิตประจำวัน มันจะนอยแดร๊ก 555
-
คนอื่นคิดยังงัยไม่รู้...รู้ว่าเป็นแฟนเรื่องนี้อย่างเหนียวแน่น...
บางคนอาจคิดว่าเรื่องนี้มาม่า...สำหรับเรา..ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าอยากอ่านทุกวัน
อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังงัย ก็มีบ้างที่ว่า...คนเขียนหายไปไหนหว่า? แต่ก็เข้าใจว่า
คงไม่ได้มีเวลาเพื่อแต่งนิยายอย่างเดียว..เราว่าคนที่ว่าเรื่องนี้มาม่า อาจเป็นเพราะว่าลุ้นจน
ตัวโก่งเรื่องก็ไม่ไปถึงไหนซักที หรือไม่ก็ลุ้นอยากให้คืนดีกัน..แต่ตอนนี้ยังไม่คืนดี
พอมาอ่านแล้วไม่ได้ดังใจ ก็เลยหยุดอ่านไป เราว่าเดี๋ยวพอมันคลี่คลาย ก็กลับมาอ่านกันเองแหละ
แต่เราก็ยอมรับนะว่า เราไม่ได้อ่านละเอียดมากก เพราะว่าไม่อยากอินอะค่ะ มันเครียด???
ไม่ชอบรักไม่สมหวัง ไม่อยากเห็นใครต้องเสียใจ...ภาคที่แล้วเราก็ไม่อยากให้จบแบบนั้น
แต่ก็เข้าใจว่าคนเขียนมีพลอตเรื่องที่วางไว้อยู่ในใจแล้ว...เฮ้อออ ตอนนี้ชีวิตจิงก็เครียดมากแล้วอะค่ะ
บางทีอยากได้อะไรมาเต็มหัวใจให้มันชุ่มช่ำบ้างง เน๊อะๆๆ แต่ไม่ว่ายังไง เราก็เป็นกำลังใจให้คนเขียน
อยู่แล้วอะค่ะ
ปล.อย่าคิดมากนะคะ ใครจะพูดก็พูดไป แค่เรายึดมั่นในความเป็นตัวเองให้ได้ แค่นั้นก็พอ
(เอ่อ เป็นครั้งแรกที่เม้นท์เยอะขนาดนี้.....เหลือเชื่อ)
-
คนแต่งใจร้าย สงสารตี๋
หาคนรักใหม่ประชดพี่หมอกไปเลย
-
เจ็บปวด แต่ก็ยังอ่านต่อ อิอิ o13 +1 ให้กำลังใจนักเขียนคร๊าบบบบบ
-
:เฮ้อ:เหนื่อยใจ
-
....... คิดว่าคนที่ตี๋อยากเจอ คือ พี่หมอกนะ ไม่ใช่คุณอัษฎา .........
เกิดอะไรขึ้นกับพี่หมอก ? ใครล้างสมองพี่มาอ่ะเนี่ย ? พี่มีเหตุผลอะไร ? แล้วอะไรคือสิ่งที่พี่หมอกต้องการ ?
ปล. เรายังติดตามอยู่น๊า กัดฟันซดมาม่า 5555 สำหรับนักอ่านบางท่านเค้าแค่หยุดอ่าน แต่ไม่ได้เลิกอ่านหรอกจ้า
กด pause เบรกไว้ก่อน ไปสร้างภูมิคุ้มกัน พ้นช่วงน้ำหลากค่อยกลับมา play
เราก็เคยนะประมานว่า ขอเวลาทำใจแป๊บ.... พร้อมแล้ว ค่อยกลับมายิงยาว
ปล. +1 ให้กำลังใจ อย่าได้ซี jst keep walking :L2:
-
:pig4:ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง ติดตามเสมอนะ ขอบคุณมากๆเลย
-
โดยส่วนตัวไม่ชอบมาม่าเลย
แต่เพราะอ่านมาตั้งแต่แรก
แล้วก็คิดว่าวันหนึ่งสองคนนี้ต้องกลับมาเหมือนเดิม
เลยอ่านมาม่าอยู่แบบนี้
แต่ถ้ามีแต่มาม่าแบบนี้ต่อไปก็รอให้ผ่านไปก่อน
แล้วค่อยมาอ่านตอนที่รักกันดีแล้ว
-
ชอบนะ ความรักมันต้องมีอุปสรรคบ้าง เราว่าสุดท้ายมันจะทำให้รักที่มีแข็งแกร่งขึ้น
เรื่องนี้สำหรับเรายังแค่มาม่าแห้ง กรุบกรอบ ไม่สะทกสะท้านค่ะ 555
สำหรับคนที่เลิกอ่าน คิดว่าคงไม่ได้ดั่งใจล่ะมั้ง จะให้นิยายทุกเรื่องที่อ่านสวยงาม โรยด้วยดอกไม้มันก็ไม่เสมอไป เรากลับคิดว่ามันต้องมีฉากสะเทือนอารมณ์บ้าง เป็นเสน่ห์ของนิยาย
-
อ้ากกกกกกกกก พี่หมอกมาแล้ววว พี่หมอกตัวจริงเสียงจริง TT
แอบได้กลิ่น ว่าพี่หมอกไปได้ยินอะไรๆมารึป่าว มีใครมาใส่ความตี๋ให้พี่หมอกฟังอะป่าววว?
ตี๋สู้ๆนะเว่ยย พี่หมอกด้วย เจ็บไม่แพ้กัน :o12:
-
ถึงจะมาม่า แต่เราก็จะตามอ่านค่ะ เพราะรู้ว่ายังไงพี่หมอกก็ยังรักและห่วงใยตี๋เสมอ :กอด1:
-
ยังดีที่พี่หมอกยังพูดจาเหมือนเดิมนะ กระซิกๆๆ
555
ปล.เรื่องที่คนเขียนสงสัย เราว่าเป็นเพราะมันเศร้าอ่ะ
เลยไม่อยากเศร้าเป็นช่วงๆอ่ะ นึกออกป่ะ
แบบไม่อยากให้ฟีลมันขาดไง
หลายคนเลยเก็บให้มาม่ามันอืดเต็มชามก่อนแล้วค่อยอ่านทีเดียวอ่ะจ้าาา
อันนี้ก็ความคิดเราคนเดียวอ่ะนะ ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนเราหรือเปล่า 5555
+1 จ้าา
-
เย้ ...ๆๆ วันนี้ก็มา ดีใจสุด ๆ ถึงคนอื่นจะหยุดอ่าน
แต่ เราไม่หยุด แน่นอน เรื่องราวน่าติดตาม สนุกขนาดนี้.....
ถ้าได้วันละหลายตอนยิ่งดี (ถึงจะแค่หวังไปเอง) ....
เอาใจช่วยคะ รักคนแต่งคะ.. :z2:
-
ความรักทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้ :o12:
-
ตอบไปแล้วแต่ขอตอบอีกครั้ง ปกติเวลาอ่านนิยายถ้าเจอมาม่าก็จะอ่านข้ามๆ บ้าง ( โกงไปอ่านตอนที่ดีขึ้นบ้างและย้อนกลับมาอ่านตอนมาม่าอีก )
แต่ยังไม่เคยเลิกอ่านเลย นอกจากมัน sm เกินไป ฉาก NC แรงเกินไป
เพราะฉะนั้นเราตอนนี้ก็ยังเพ้อถึงตอนที่พี่หมอกและตี๋หวานกัน และยังเชื่อมั่นในความรักของทั้งสอง
ชอบประโยคนี้มาก มึงเป็นของกรู ของกรูคนเดียวเท่านั้น และดอกกุหลาบสีขาว
คนเขียนสู้ๆๆ เราจะนั่งยิ้มหวานรออออตอนต่อไปอย่างลุ้นระทึก
-
ไม่ได้หยุดอ่าน แต่เม้นท์ไม่ออกครับ มันปวดใจ
หยุดอ่านไม่ได้หรอก ถึงบีบหัวใจก็ต้องอ่าน อารมณ์ประมาณดูหนังผี ถึงกลัวก็ยังอยากดู
ไอพวกชุดดำคงไม่ใช่บอดี้การ์ดมั้ง น่าจะมาคุมและรายงานความประพฤติของพี่หมอกไปให้ใครซักคน
-
(ขออีกรอบ เพื่อคนแต่ง ) เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้ออ
เอาจริงๆมันก็ไม่ได้ดราม่าขน๊าดน้านนน รักที่ไหนจะมีแต่ความสุขว้าา ใช่ไหม?
เราว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ไม่มีดราม่ามาก่อน พอมาเจอตู้มมมมมมมมม เดียว เลยจอดกันไป
แต่เค้าไปจอดนะ เค้าติดตามตลอด เฝ้ารอพี่หมอกน้องตี๋ทุกวันๆๆๆๆๆ 5555
สู้ๆเข้าเด้อ อย่าท้อๆๆ :กอด1:
-
อ่านไป กินอะลัมมิ้ลค์กันไป เหอ เหอ เครียดจนจะเป็นโรคกระเพาะแล้ววว :z3:
-
บางคนพอเห็นว่าเริ่มมาม่าก็หยุดอ่านไว้ชั่วคราวก่อน พ้นช่วงก็กลับมาอ่านเหมือนเดิม
เพราะมาม่ามันมากับอาการค้าง บางครั้งพี่ก็เป็นแต่น้อยมาก ๆ
เพราะพี่ชอบเสพมาม่าอยู่แล้ว พี่ว่าคนอ่านเยอะขึ้นด้วยซ้ำนะ ดูจากจำนวนหน้าต่อตอนนี่มากขึ้นทุกครั้งเลย
อย่าคิดมาก คนแต่งอ่อนไหว คนอ่านก็ใจคอไม่ค่อยดี
... ตอนนี้อยากรู้เหตุผลของพี่หมอก หวังว่าคงจะไม่แต่งงานเพราะเหตุผลทางธุรกิจหรอกนะ
-
พี่หมอกต้องมีเหตุผลอะไรซักอย่าง
บางคนเค้าไม่ชอบมาม่า ช่างเค้าเต๊อะ สำหรับเราดราม่าเป็นส่วนประกอบของชีวิต 55555
-
มาม่าก็จะอ่าน อ่านไปปวดใจ ร้องไห้ไปก็จะอ่าน :monkeysad: :sad11: :o12:
ว่าแต่ อิพี่หมอกไปแอบซุกเมียไว้อีกรึเปล่า อะไรๆ ก็พ่อบังคับตลอด ไม่ใช่พ่อแกบังคับให้แต่งเมียไปแล้วนะ
-
ลุ้น ลุ้น
เมื่อไหร่จะสมหวังสักที
สงสารตี๋ อ่ะ อุตสาห์รอพี่หมอกกลับมา
-
WTF ทั้งพี่หมอกและตี๋เลย T^T :o12:
-
“…กูได้ในสิ่งที่กูต้องการแล้ว…”
.
.
.
ขอเดาก่อนที่คนเขียนจะมาเฉลยแบบไม่กลัวหน้าแหก
สิ่งที่พี่หมอกต้องการก็คือการรับรู้ว่า "ตี๋ไม่เคยไม่รักพี่หมอก....และยังรอพี่หมอกมาตลอดเช่นกัน"
ตัวพี่หมอกเองก็คงยอมรับ และรู้ความจำเป็นของตี๋ในตอนนั้นว่าทำไมต้องเลือกแบบนี้
ไม่งั้นคนอย่างพี่หมอกคงตัดตี๋ออกจากความรู้สึกไปตั้งนานแล้ว
ดอกไม้ในวันรับปริญญาคือคำตอบที่ดีที่สุดว่าพี่หมอกเองก็ยังรักตี๋อยู่
.
.
.
ก็เหมือนตี๋เมื่อ 3 ปีที่แล้วนั่นแหละ ตอนนี้พี่หมอกคงมีความจำเป็นบางอย่างที่ทำให้ต้องเป็นแบบนี้
พี่หมอกตี๋สู้ๆ ยังไงก็ต้องกลับมาอยู่ด้วยกันอีกแน่ๆ :กอด1:
-
ก็นะ ต่างคนต่างจิตใจ บางคนก็ชอบเรื่องแนวกุ๊กกิ๊กหวานๆ บางคนก็ชอบแบบชีวิตเข้มข้นๆหน่อย บางคนก็ชอบดราม่า
แต่แนวดราม่า รันทด จบไม่แฮปปี้เนี่ย พี่คนนึงละไม่ชอบ ถ้ารู้ว่าจะจบไม่แฮปปี้แทบจะไม่อ่านเลย สนุกแค่ไหนก็ไม่อยากอ่าน
(เคยอ่านเรื่องเดียว เสียน้ำตาเป็นลิตรเลย แล้วก็นอยด์ทำงานไม่รู้เรื่องไป 2 วัน เลยรู้ตัวว่าไม่สามารถอ่านพวกจบแบบไม่สมหวังได้น่ะ)
แต่ถ้าเรื่องราวมันจะเข้มข้น ดราม่า ตื่นเต้น เสียน้ำตา มีปมให้ขบคิด มีปมให้สงสัย ทำไม อะไร อย่างไง แต่จบแฮปปี้ ยังไงก็อ่านค่ะ ^^"
สำหรับเรื่องนี้ พี่บอกได้เลย......กลับตัวไม่ทันแล้วค่ะ ไม่ว่าจะจบแบบไหน พี่ก็ต้องตามอ่านให้จบแน่นอน
อย่าคิดมากนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
ถ้าเจ็บแล้วทำไมต้องไป...พี่หมอกมีเหตุผลอะไรกันแน่
ทำไมต้องทิ้งน้องตี๋ไปด้วยอ่า TT
น้องตี๋อย่ายอมแพ้นะ อย่าปล่อยมือพี่หมอกอีกเลย สงสารพี่หมอกอ่า :jul1:
-
มาม่ายังไงก็จะอ่าน มันหยุดไม่ได้เมื่อเห็นว่าอัพตอนแล้ว
ถึงแม้อ่านแล้วจะสะเทือนใจตามตี๋ไปก็ตาม
ปล.คนเขียนสู้ๆ
-
ก่อนอื่นก็ต้องร้ากกกกคนแต่ง อิๆๆ มาอัพได้เร็วโพดๆ
ตี๋เอ๊ย ตอนเจอพี่หมอก ไมหนูไม่คว้ามากอดเลย ห๊ะ!!?
ตัวจริงหรือตัวปลอมก็กอดเอาไว้ก่อนเลย เดี๋ยวหาย ฮ่าๆๆๆ
อืม...ปัญหามันมากมายจริงๆ เลยแฮะ ทำให้อยากจะอ่านทุกวัน
เสพติดหมอกกะตี๋ไปซะแล้ว เฮ้อ! มาต่อไวๆ น่า
ไม่รู้ว่าคนอื่นอาจจะไม่ชอบดราม่าแต่เราอยากบอกว่าถึง
เรื่องนี้จะดราม่ามากน้อยแค่ไหนแต่ก็จะติดตามอ่านแน่นอน ชอบอ่ะ!
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเช่นเคย!! :กอด1: :L2:
-
สงสารตี๋ที่สุดเลย
อ่านไปก็จะร้องไห้ไป
ถึงจะมาม่าแค่ไหนเราก็จะอ่านต่อไป
เพราะมาม่าคืออาหารหลักของเรา อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
มาต่อบ่อยๆ แบบนี้ชอบมากเลยครับ
-
อยากอ่านทุกวัน ยิ่งมาม่ายิ่งลุ่นจะตาย ยิ่งมาต่อทุกวันยิ่งชอบ :impress2:
-
พี่หมอกไม่ชัดเจนอ่ะ
คิดไรอยู่
รักก้ิอคือรักดิ
อย่างนี้ เจ็บทั้งสองฝ่ายนะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
นิยายเรื่องไหนไร้มาม่าเรื่องนั้นไม่ใช่นิยาย ...ยิ่งมาม่าเยอะยิ่งดี เพราะถ้าชีวิตไม่เกิดอุปสรรคอะไรเลยมันก็น่าเบื่อและไร้รสชาติ
...กลับมาที่เนื้อเรื่องต่อ...อิอิ
.....แอบกลัวว่าสายหมอกมีคู่หมั่นหรือแฟนใหม่แล้วยังไงไม่รู้ ไอ้พี่เชนรุกตี๋ไวๆ เลย ช่วงนี้แหละระยะทำใจ กร๊ากกๆๆๆ
แถมอีกนิด...ไอ้ตี๋แอบเห็นแก่ตัวว่ะ(แต่ทุกคนย่อมมีความเห็นแก่ตัว) บอกสายหมอกว่ารอมาตั้ง 3 ปี โดยที่หมอไม่ได้ติดต่อหรือบอกอะไรเลย แต่คนที่ทำให้สายหมอกต้องไปและตัดสินใจออกห่างมันก็เพราะแกนะตี๋น้อย..ชิชิ ผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก
ปล.ไม่ได้เป็นแฟนคลับพี่หมอกแต่อย่างใด แต่เป็นคนกลางที่อารมณ์แปรปรวนไปตามเนื้อเรื่องเท่านั้นเอง ToT
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เราติดเรื่องนี้มากเลย
มาอัพทุกๆวันเลยนะคะ
-
ถึงมาม่าเต็มชาม ก็จะอ่านแต่ไม่ต้องมีมาหลายชามนะจ๊ะ :pig4:
-
ได้หลับไปเริ่มอ่านเรื่องนี้ใหม่รอบที่สอง
ก็ชักเริ่มเอ๊ะใจ...ว่าถ้าเราเป็นพี่หมอกเราก็คงจะไม่กล้าเชื่อใจตี๋อีก
...เพราะหลายต่อหลายครั้งเหลือเกินที่หมอกย้ำกับตี๋ว่า "อย่าไปจากกู" << อะไรทำนองนั้น
.....แล้วไอ้ตี๋ก็จะตอบกลับประมาณว่า "ผมจะไม่ทิ้งพี่ไปไหนหรอกถ้าพี่ไม่ปล่อยผมไปก่อน"
แต่ก็อนิจาทุกครั้ง... ตี๋ก็เป็นคนเดินจากมาก่อนทุกที
-
เห็นด้วยกับคุณ iforgive ว่าจำนวนคนอ่านเยอะกว่าเดิมอีกนะคะ
เรานั่งสังเกตจากจำนวนหน้ากับคอมเม้นต์มาตลอด ภาคแรกเยอะพอสมควรแต่ภาคนี้พุ่งแรงกว่ามากกก
เรายังงงเลย สงสัยคนชอบมาม่า กร๊ากกก หรือเพราะพอมีมาม่าแล้วมีประเด็นให้คอมเม้นต์ก็ไม่รู้นะ
จริงๆที่บอกกันว่าหยุดอ่านนี่คงหมายถึงขอหยุดไปซักพักอย่างที่หลายๆคนบอกน่ะค่ะ เรื่องอื่นเราก็เคยเห็นค่ะ
ซึ่งเราเคยเป็นเหมือนกันนะ แบบว่ามาม่ามาแล้วเฮ้ย อ่านไปซักพักเริ่มรับไม่ไหว ขอถอยไปตั้งหลักก่อนเดี๋ยวเห็นสัญญาณดีเมื่อไหร่จะกลับมา
อ่านเนื้อหาที่มาม่าไป บางครั้งมันก็มีผลกระทบต่อจิตใจเรานะ แบบว่าจะเอาไปคิดไปนอยด์ทั้งวันหรือหลายวันเลย
แต่เรื่องนี้ ณจุดนี้ เรายังรับไหวอยู่ ก็เลยยังอ่านต่อไป และคิดว่าถึงจะหนักกว่านี้ก็จะอ่านต่ออ่ะ มันหยุดไม่ได้จริงๆ
อีกอย่างคือคนเขียนอัพไวทันใจไม่ค้าง ชอบสุดยอดเลย ถึงมีมาม่าเราก็รู้ว่ามันจะไม่ค้างคาใจเราไปนานหลายวัน
ลุ้นตอนหน้าอีกแล้ว ดูเหมือนพี่หมอกจะตัดสินใจอะไรบางอย่างที่ค้างคาในใจได้เสียทีนะ หลังจากนี้ก็จัดการทุกอย่างแล้วรุกหน้าเล๊ยยยย
เริ่มเห็นแสงแห่งความหวังรำไร
-
ขอทุเรียนหน่อยจะเอาไปตบหน้าอิพี่หมอก
-
เหตุผลของพี่หมอกจะเป็นยังไงนะ มันมากพอโดยที่ไม่ต้องสนใจน้ำตาของตี๋เลยเหรอ :z3:
มันต้องคุยกันนะ แบบจับเข่าคุยกันบนเตียงอะไรงี้ :laugh:
น้องคนเขียนอย่าคิดมากเลยค่ะ คนส่วนใหญ่ก็ไม่ชอบเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดใจอยู่แล้ว
พอบรรยากาศในเรื่องคลี่คลายลง แฟนคลับคงมาแสดงตนอย่างอุ่นหนาฝาคั่งเหมือนเดิมแหละค่ะ :กอด1:
เป้นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
คิดมากไปเปล่าจ๊ะคุณเพื่อนขา
เรื่องนี้ยังน่าติดตามเสมอ
ชั้นเอาใจช่วยแก!!!
จงเขียนต่อไป Fighting!! 555
-
น้ำตาร่วงเลยยยยยยยย เมื่อไหร่ตี๋กับหมอกจะได้อยู่ด้วยกันซะทีง่ะ แง๊ๆๆ :o12:
-
:sad4: :sad4:
อิโมบอกอารมณ์ รักหนอรัก
ของที่มันเป็นของเรายังไงมันก็คือของเรานะตี๋
ส่วนหมอกมีอะไรก็บอกไปถ้ายังรักกันอยู่ T^T
:L2: แด่ น้องcn
-
พออ่านตอนนี้จบแล้วรู้สึกไม่สงสารตี๋เลยว่ะ
ทำไมต้องพูดเหมือนพี่หมอกผิดอ่ะ
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทิ้งพี่หมอกไปแท้ๆ
พี่หมอกต้องสั่งสอนให้หลาบจำหลายๆยกนะคระ
-
เกลียดบีเอ็มอ่ะ พลากพี่หมอกไปต่อหน้าต่อหน้าตี๋
:o12:
หายไปสามปี กลับมาเพื่อจี้ให้ตี๋มันจิ๊ดเล่นๆรึไงครับพี่!
:m16:
-
รุนแรงมาก เหมือนกิน มาม่า รสต้มยำหมูสับทะเลน้ำข้น (มันมีด้วยเหรอ??)
ที่คนอ่านหายไปคงเพราะว่าอยู่ดีๆ ก็เอามาม่าชุดใหญ่สาดใส่กันซึ่งๆหน้ามั้งค่ะ (ทำใจไม่ได้ก็เลยหยุดอ่านกัน) ยกเว่นเค้าฮ่าๆ
มาม่ามีแค่พอดีพองาม ก็โอแล้วค่ะ
-
ที่หมอกทำเย็นชา ก็เพราะกลัวว่าถ้ากลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วจะทำให้ตี๋เจ็บอีก
และที่หมอกเสียสละและอดทนทำทุกอย่างจนถึงวันนี้ เหตุผลเดียวก็คือ "หมอกรักตี๋" นั่นเอง
ขอให้คุณอัษฎาและคุณอธิฐาน กลับมาเป็นพี่หมอกและน้องตี๋เร็ว ๆ ด้วยเถอะนะ :impress:
ปอลิง:ไม่ว่าเรื่องจะมาม่ามากขึ้นอีกแค่ไหน หนึ่งในวิวและเม้นจะมีเราเป็นกำลังใจให้คนเขียนอยู่เสมอค่ะ :yeb:
-
อย่างน้อยก็ยังมีเยืื่อใยใช่ไหม แต่ขอให้ฟังตี๋พูดคำนั้นไม่ได้เหรอ :monkeysad:
-
:m15: :m15: :sad4: :sad4:พี่หมอกทิ้งตี๋ไปอีกแล้ว :z3:
-
เฮ่อออออออ
-
โหยพี่หมอกทำงี้อ้่ะนะ บอกให้ตี๋รอแต่เนี้ยะเกินไปแล้วนะ เข้าใจว่าต้องรักษาภาพพจน์หลายๆอย่าง แต่ฮึ้ยยยยขัดใจง่ะ
:3123:มาต่อเร็วๆนะ
-
ทั้งที่รักกันขนาดนี้
แต่งได้อินจริงๆเลย :m15:
สงสารทั้งคู่
-
ในมือยังถือถุงไก่อยู่ วิ่งเร็วกว่านี้ อาจจะไก่หก <<< ดับอารมสุดๆ 5555+ แต่มันก็ฮาดีนะ
กำลังจะดีแล้ว พี่่หมอกคิดถึงละสิ กริ๊ดดดดดดดดดด
-
อ๊ากก....คุณหมอก อะไรคือสิ่งที่คุณต้องการกันแน่คะ
สงสารน้องจะแย่แย้วววว
ปล. มาม่า แต่ไม่มากมายนะคะ แล้วก็ไม่หยุดอ่านด้วยจ้าาาา^^
-
พี่หมอกบอกว่า จะทำให้ตี๋เสียใจ
เสียใจเรื่องอะไรอ่ะ
แล้วพี่หมอกได้สิ่งที่ต้องการแล้ว
พี่หมอกได้อะไรหรอ
พี่หมอก กั๊ก อ่ะ ไม่ชัดเจน
ตี๋เสียใจนะเว้ย
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
:o8: :o8: พี่หมอก ยอมปล่อยมือตี๋แล้วเหรอ ....
-
ต่อมความอยากรู้อยากเห็นพุ่งกระฉูด พี่หมอกคิดอะไรอยู่นะ
-
เมื่อไหร่มาม่าจะหมด
เสพจนอืดแล้ว
-
มีกำลังใจในการอ่านต่อแล้วว :man1:
-
หงุดหงิดเว้ยยยยยยยย อยากจะวิ่งไปง้างปากพี่หมอก มีไรก็พูดกันให้เคลียร์เลยป่ะ
น้ำให้ชามมาม่าหายหมดละ มันอืดเกินไปแล้วน้า T^T
มีเราคนหนึ่งไม่หยุดอ่านแน่นอน ตอนนี้ติดเรื่องนี้มากกกกกก ถึงจะมาม่า จะอะไรก็ไม่หยุด
รอตอนต่อไปค่ะ สงสารตี๋เว้ย T^T
-
พี่หมอกคงกำลังพิสูจน์ผลงานให้เข้าตาพ่อกับพี่เมฆอยู่มั้งเลยกลับมาหาน้องตี๋ไม่ได้
แต่มันยังอุตส่าห์หลบตามมุมมืดแอบมองตี๋อยู่ คนไม่รักกันคงไม่ทำยังงี้
-
รู้แล้วว่าได้อะไร
-
ดราม่าหนักอ้ะ :sad4:
แต่พี่หมอกก็คงมีเหตุผล :m15:
ตี๊อดทนอีกนิดนะ คนเขียนเลิกดราม่าได้แล้ววว :sad11:
-
ภาคที่แล้วตี๋ทิ้งพี่หมอกไปสองครั้ง พี่หมอกเจ็บขนาดไหนอยากรู้ เราอยากอ่านภาคพี่หมอกสุด ๆ เลย :sad4:
มาภาคนี้จะสงสารตี๋ก็สงสารไม่เต็มที่ เฮ้อ เราไม่ชอบเรื่องมาม่ามาก ๆ แต่เรื่องนี้เราคิดว่ามันเป็นนิยายรักที่ครบรสชาตินะค่ะ
ถึงตอนนี้จะมาม่าเยอะจนอืด แต่เราคิดว่าอีกไม่นานต้องหวานแหววแน่นอน ชิมิ 55+
-
:sad11:เศร้า น้ำตาซึมเลยอ่ะ
เป็นกำลังให้คนเขียนฮับ :mc4:
-
กลัวเศร้า ค่อยอ่านอีกทีตอนแฮปปี้นะ
-
สงสารพี่หมอก :monkeysad:
-
โอ๊ยยย บีบหัวใจโคตรๆอ่ะ
อ่านแล้วอยากร้องไห้ เจ็บแทนเลยอ่ะ
จะมาม่าก้อได่นะ แต่มาต่อแบบไวๆ นะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โอ้ยยยย ปวดใจคนอ่านดีแต้ ><!!!!!
-
มาม่าคือไรอะ?? เส้นหยักๆปะ อิอิ
เพิ่งเคยเห็นเหมือนกันอัพแปปเดียวคอมเม้นขึ้นไปแล้วหน้าสองหน้า ==> น่าภูมิใจออก ❤
อาตี๋นอกใจไปเลย วู้ๆๆๆๆ // พี่หมอกยัน :z6:
-
เกิดอะไรขึ้นกับพี่หมอก...ทำไมตี๋ถึงจะเสียใจ
-
รอรอยยิ้มที่หายไปของพี่หมอก เป็นกำลังใจให้ตี๋ด้วย
ชอบภาคแบงค์โน้ตอ่ะ ถึงจะดราม่าแต่มันก็เป็นไปตามเหตุผลของมันอ่ะ
แต่งดีออก อ่านแต่ละตอนน้ำตาคลอตลอดๆ
-
ไม่รักก็อย่ารั้งน้องตี๋ของกู๊ :angry2:
-
เเอบสงสัย...(สงสัยจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอย่างอื่นเลยนะ) เรื่องนี้มาม่า คนอ่านถึงกับหยุดอ่าน (คนเขียนเข้าใจ) แต่เรื่องอื่นก็มาม่า ทำไมไม่เคยเจอแบบนี้ หรือว่าเรื่องอื่นก็มี คนเขียนไม่เห็นเอง หรือมันยังไง ปล.แค่สงสัยเท่านั้นจริงๆ ไม่มีอะไรอย่างอื่น
มันเป็นปกติค่ะ(เห็นหลายเรื่องแล้ว โดยเฉพาะเรื่องที่เปลี่ยนขั้วกระทันหัน)
คนอ่านคงกลัวค้าง กลัวเครียด ด้วย(อ่านดราม่าแล้วมันเครีัยดนะ)
เราว่าถ้ามันพ้นช่วงดราม่าครอ่านจะกลับมาเอง(มั้ง)
-
อึดอัด ปวดใจ
เรื่องมาม่าแล้วหยุดอ่านนี่ เราก็เคยเป็นนะ แต่ว่าจะกลับไปอ่านอีกทีตอนที่เรื่องจบแล้วเลยอ่ะ เพราะว่าจะได้อ่านรวดเดียวจบ ถ้าอ่านที่ละตอน มันจะรู้สึกขุ่นๆมัวๆอ่ะแบบว่าไม่กระจ่างสักที เลยรอแบบจบเลยดีกว่า
กับอีกแบบ เรื่องที่ลงจนจบแล้ว เรานิสัยไม่ดี ถ้าเปิดตอนจบแล้วเรื่องนั้น มีใครตายเช่น พระเอก พระรอง หรือนายเอก เราก็จะไม่อ่านเลย แบบว่ากลัวอ่ะ ถึงจะสนุกในช่วงแรกๆแต่ถ้าจบเศร้าขนาดนั้นไม่เอาอ่ะ แต่สมัยก่อน ก็เคยหลงอ่านอยู่ ตามจนติดหนืบเลย สุดท้ายพระเอกตาย เศร้ามากกกกกกกนอยเลย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีนะเรื่องที่มาม่าขนาดนั้น ถ้าย้อนกลับไปสัก สามสี่ปี งานเขียนเก่าๆ ดราม่ากันแบบจัดหนักจริงๆ ตายจริง แบบว่าอ่านแล้วน้ำตาไหลไม่ร้ตัวร้องไห้โหๆเลย
-
โอ้ยยยยยยยยย ได้เจอกันแล้วววววว
พี่หมอกพูดแค่นี้เองหรอออออออ :z3: :z3:
-
ยังเชื่อมั่นในตัวพี่หมอกนะ :monkeysad:
คิดว่าต้องมีเหตุผลอะไรแน่ๆ เพราะถ้ามันง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่ต้องแยกกันจนมาถึงวันนี้หรอก
เพราะงั้นตี๋หมอก สู้ต่อไปลูก :a2:
-
กินมาม่าจนอืดแล้วววววววววววววววววว
-
คนที่หยุดอ่าน เพราะดองรอให้มาต่อหลายๆตอน
จนมาม่าหมดแล้วไง จะได้เคลียร์ รู้สึกไม่ปวดใจค้าง เราคิดว่านะ
คนเขียนแต่งมาม่าได้ปวดใจ มันอึดอัด อึมครึม ตัดทีมันจี๊ดอ่ะ
แล้วอยากให้มีตอนต่อ แต่ก็พึ่งลงไปใช่เปล่า อย่างตอนนี้เราก็อยากให้มีตอนต่อไปอย่างด่วน
เพราะมันปวดใจค้าง อยากรู้พี่หมอกมันคิดไรอยู่ อะไรอย่างนี้ :z3:
-
อ่านแล้วเครียดกับพาทนี้จริงๆ
ถึงจะเจอกันแล้วแต่ มันดูอึดอัด
3ปี..ผ่านไป มันอึดอัดได้ขนาดนี้
ไม่รู้สิ อ่านแล้วเครียด แต่เข้าใจค่ะคนเรามันก็ต้องมีบ้าง
แต่อย่านานนักนะ ทำใจลำบาก.....คึคึ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อ่านทีไรปวดหนึบทุกที
คนเขียนให้ตี๋ตัดใจแล้วมองคนอื่นเหอะไม่ไหวละ
-
งะ ตัดฉึบ คนอ่านจะลงแดงตาย
อยากรู้ความรู้สึกของพี่หมอกบ้าง T^T
สงสารพี่หมอก อยุ่คนเดียวอีกแล้ว ไม่มีน้องตี๋ T^T :o12: :sad4:
-
มันแล้วแต่อารมณ์นะคะ
เราก็เป็นนะ กับเรื่องอื่นก็ด้วย
มาม่ามาก ก็หยุดอ่าน หยุดเม้นท์ (ไม่อยากเม้นท์ เพราะกลัวไปนอยด์ใส่คนเขียนด้วยแหละ)
รอให้ผ่านไปสักสิบกว่าตอนก่อน ค่อยมาอ่านทีเดียว
มาม่าทีเดียว เพราะมันจะได้นอยด์แค่ครั้งเดียวพรวดเดียวไปเลย
มาม่าจัดทีละตอนๆ มันจะนอยด์ทุกครั้งที่อ่านไงคะ อินจัดแล้วเป็นอารมณ์สะสม
อ่านรวดเดียวเลย มันจะได้รู้สึกนอยด์ครั้งเดียวไปเลยไง
คนเลยหยุดอ่านกันไปก่อน เพราะแบบนี้มั๊ง
-
ต่อไปนี้ตี๋หยิ่งเลยนะ
โธ่ พี่หมอกกกกกกกกกก!!!!
:monkeysad: :monkeysad:
-
หมอกกก
ขอเหตุผลดีๆสักหนึ่งข้อได้ม้ายยย
ไม่เอาข้อแก้ตัวนะ :z3: :z3:
เเอบสงสัย...(สงสัยจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอย่างอื่นเลยนะ) เรื่องนี้มาม่า คนอ่านถึงกับหยุดอ่าน (คนเขียนเข้าใจ) แต่เรื่องอื่นก็มาม่า ทำไมไม่เคยเจอแบบนี้ หรือว่าเรื่องอื่นก็มี คนเขียนไม่เห็นเอง หรือมันยังไง ปล.แค่สงสัยเท่านั้นจริงๆ ไม่มีอะไรอย่างอื่น
น่าจะเป็นอารมณ์กดดันมั้งนะ
อยากจะให้ผ่านช่วงนี้ไปจนแฮปปี้ก่อน
แล้วค่อยกลับมาอ่านมันจะได้ไม่ค้าง
(อันนี้ถามจากเพื่อนมาที่ชอบอ่านนิยายทีจบแล้ว)
แต่นี่ก็อ่านนะ
ชอบมากกกกก
ถึงแม้ว่าบางครั้ง
จะเอาไปคิดมากแล้วนอนไม่หลับก็ตามเถอะ
จิตเบาๆ :laugh: :laugh:
-
คือมันมาม่าแบบว่า เหมือนก็รู้นะว่ามาม่า แต่ออกแนวมาม่าอืดอ่ะจ้ะ มันยังไม่ค่อยบีบอารมณ์อย่างชัดเจน มันเลยไม่รู้ว่าจะมาม่าต้ม หรือ ผัดมาม่า อะไรประมาณนี้ง่ะ
เราว่าส่วนใหญ่คนอ่านเรื่องนี้ เพราะมีสีสัน สนุกสนาน รักกันแบบที่รู้ใจโดยไม่ต้องพูดออกมา นั่นคือตัวตนของตี๋และพี่หมอก จาก coin
แต่พอมาภาคนี้มันหักมากไป ปกติเค้าจะใช้ช่วงต่อเวลาของภาคในตอนที่มีความสุขหรือสบายใจแล้ว จะทำให้อารมณ์การอ่านมีมูสขึ้นมาประมาณนั้น
เราเชื่อทุกคนที่อ่านเรื่องนี้คือคิดภาคต่อที่กลับมาน่ารัก และป่วงขึ้น แต่พอเจอมาม่าปุ๊บก็เลยเบรคกันไปบ้าง คือ ต้องเข้าใจก่อนว่าเวลาอ่านตอนมาม่าเนี่ย ขอผ่านไปแบบเร็ว เพราะไม่งั้นน้ำตาจะไหลเป็นสายเป็นเลย แล้วก็เวลาพอถึงมาม่าคนจะคิดว่า แล้วจะแฮปปี้ยังไง ไม่มาม่าต่อใช่ไหม เป็นสาเหตุที่ขอเบรคไว้ อาจเข้ามาดูแต่ดองไว้ยังไม่อ่านจนเจอตอนที่เริ่มแฮปปี้ ก็จะวนเป็นสุสานผีกันเหมือน เฝ้าบอร์ดนั่งรอกันไปเหมือนเดิมจ้ะ นี่คือวัฏจักรสุสานนักอ่าน อารมณ์เนี้ย
อาจจะพูดตรงไปก็ขอโทษนะจ๊ะ เห็นถามมา
จะติดตามต่อไปจ้ะ สู้ ๆ นะ ต้องให้น้องตี๋เป็นสะใภ้ตระกูลให้ได้นะน้องหมอก :oo1:
-----------------------------------------------
สำหรับตอนนี้ น้องต๊่ยังโศกเหมือนเดิม เฮ้อ
อาพี่หมอกนี่ก็น๊า
ทำให้เรารู้สีกว่าอาพี่หมอกมาหาน้องตี๋เหมือนต้องการจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเลย
อีพี่หมอกแอบเจ้าเล่ห์ป่ะเนี่ย o18
เราเก็บเอามาม่า ไปร้องไห้ก่อนนอนเลย สงสารน้องตี๋ เฮ้อ :m15:
-
มาม่าและชอบกันนัก
แต่ชอบแนวนี้อ่ะ บีบหัวใจสุด ๆๆๆ ฮ่า ๆๆๆ
อยากให้ตี๋ทรมานตัวเอง จนพี่หมอกเกือบจะเสียตี๋ไป
หึง ไรงี้ โว่ะ ,,,,ดูมากกก ฮ่า ๆๆๆๆๆ
รออ่านจ้าาา :L2:
-
คิดเองนาทีนี้เลยว่า
หมอกเป็นผช.ที่ขี้ขลาดกว่าที่เข้าใจไว้ แต่ก็นะคนไม่กล้ามีความรักมาตลอด
พอมีแล้วต้องเสียไป ทั้งที่ไม่ได้เสียไปจริงๆ
ความมั่นใจจะมีได้ซักแค่ไหน
จะทนได้เหรอถ้าไม่เข้าข้างตัวเอง แล้วทำเป็นลืม
ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายก็รอเหมือนกัน หมอกคงกล้านะทำอะไรซะที
นี่ก็ได้รู้แล้ว ได้สิ่งยืนยันมาซะที
โฮ ร้องไห้ให้หมอกหนึ่งยก
-
อยากให้เป็นเหมือนเดิม รอตี๋-หมอก กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ
:a6: :a6:
-
เป็นเรื่องที่เข้าเล้าแล้วจะมองหาตลอดว่าวันนี้มีตอนใหม่มาหรือเปล่า
อยากรู้ว่าพี่หมอกได้อะไร แล้วจะกลับมาเพื่อยืนยันว่าตี๋เป็นของพี่หมอกอยู่หรือเปล่า
สงสารตี๋นะ สงสารหมอกด้วย
-
เจ็บปวด :L3:
-
บางคนไม่ชอบม่าม่า :really2:
แต่เจ๊ชอบนะ มัน(ส์) ได้อารมณ์ดี :m31:
มันบีบคั้นหัวจายยย :z2: :o12:
เอ๊ะ นี่ตรูปกติใช่ไหม 55555
-
ยังอ่านอยู๋นะ คนเขียนอย่าหมดกำลังใจไปล่ะ
รอตอนต่อไปเสมอ
-
พี่หมอกเท่อ้ะ *ดีดดิ้นทุรนทุราย*
ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง สู้เว้ยตี๋!!!!!
ส่วนเรื่องที่ถาม อืม ก็คิดว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์อ่ะนะที่จะหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด
เราเองก็เคย(แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้ เพราะทนห่างจากพี่หมอกไม่ไหวววววว)
เวลาอินกับอะไรสักอย่าง โดยเฉพาะกับเรื่องเศร้าๆเนี่ย มันจะติดในใจอยู่นาน
นอยด์จนนอนไม่หลับบ่อยเลย มันเลยทำให้ตัวเราเองเครียดเกินไปน่ะ คิดว่าส่วนมากก็เป็นอย่างนี้กันทุกคนนะ
แต่รักจริงก็ไม่ทิ้งกันหรอก เหมือนที่พี่หมอกกลับมาหาตี๋ไง(เกี่ยวป่าวไม่รู้?)
:กอด1: ดูดิ่ไม่ทันไร คิดถึงพี่หมอกอีกแล้ว เค้าจะทำยังไงดี๊ :กอด1:
-
ที่ถามว่าไม่เคยเจอนิยายแบบนี้กันหรอ โดยส่วนตัวแล้วเท่าที่อ่านมาไม่เคยเจอนะ
คือเรื่องนี้ด้วยความที่ในภาคแรกมันน่ารักหยุมหยิมพอมีดราม่าบ้างประปราย
พอต่อภาคสองกลายมาเป็นแบบอ่านแล้วเข้าขั้นวิกฤติเลย น้ำตาหยดติ๋งๆทุกตอน
เราเชื่อนะว่าหลายคนอาจจะไม่ถึงขึ้นร้องไห้แต่อ่านแล้วมันต้องจี๊ดอยู่ในใจแน่ๆ (ซึ่งจุดนี้ต้องขอชมตัวนักเขียน ที่เขียนมาแล้วมันกระชากอารมณ์คนอ่านให้คล้อยตามตัวละครได้ เก่งจริงๆ ยกนิ้วให้เลย นายแน่มาก 55555555555555 o13
อีกอย่างที่ว่าเมื่อไหร่จะเลิกดราม่าซักทีไรงี้อ่ะเราว่ามันยังไม่ถึงเวลารึเปล่าภาคนี้เพิ่งจะเริ่มได้แค่ 4 ตอนเอง
ยังไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าเมนหลักของภาคนี้อยู่ที่อะไร จะให้กลับไปกุ๊กกิ๊กฉ่ำใจแบบภาคที่แล้วมันก็แลดูจะไวไปมั๊ยในหลักความจริงไรงี้
สำหรับตอนนี้ อ่านแล้วปริ่มเหมือนเดิม :sad4:
เพลงประจำภาคนี้คงต้องเป็นเพลง หน่วงซินะ 55555555
ปล.แสดงความเห็นเสร็จคงโดน :z6:
-
:impress3:
-
เฮือกกก เมื่อไหร่จะพรุ่งนี้นี่ทนไม่ไหวแล้วว ว วว
เรื่องนี้มาม่าก็จริงแต่ว่า เราก็เป็นคนนึงที่หยุดอ่าน...ไม่ได้ 555
มาต่อให้ได้ทุกวันนะคะ ให้มาม่าเท่าไหร่ไม่กลัวกลัวคนเขียนหายไปอย่างเดียว โฮวว ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อ่านแล้วมันจี๊ดดด... :m31:
หงุดหงิด..เครียดดด!!!!
-
จะทำยังไงดีน๊าาาาาาาา เห้อ.....!!!
-
:z3: :z3: :z3:
อยากผูกคอตายใต้ต้นผักชี :m15:
โผล่มาเพื่อแค่เนี๊ยย อ่ะนะพี่หมอก โธ่เอ๋ยยยย ถ้าจะมาชะแว้บๆ แล้วพูดให้ตี๋ใจเสียเล่นๆ อยู่ห่างอย่างห่วงๆไปดีกว่าม๊ายยย
แอบคิดนะ ว่าสิ่งที่พี่หมอกต้องการคือการได้กลับมาเห็นหน้าตี๋ แบบ โดนที่บ้านเล็งไว้ ไรงี้ป่ะอ่ะ
ถ้ายังคบกับไอ้เด็กนั่นอีก มันโดนดีแน่ ไม่ก็ ไม่ได้กลับมาไทยแน่ หรือว่าอะไรนะ ทำไมนะ
รอความกระจ่าง ตอนนี้ข้องใจ สงสารทั้งคู่มากมากกกก แต่เราไม่เชียร์ให้ใครซักคนไปหาคนใหม่เด็ดขาด :sad4:
รักคนเขียน :กอด1:
-
เลิกดราม่าเมื่อไหร่เราจะกลับมาอ่าน เบื่อนายเอกที่ต้องวิ่งตามความรักอยู่ข้างเดียว ดูมันไม่รักตัวเองเลย
-
ชึ้บๆ ตามมาอ่าน
และแล้วก็ได้คุยกัน ...ตะ..แต่ ไหงเป็นงี้ล่ะ :o12:
แต่ยังไงเราก็ยังรู้สึกนะว่าหมอกรักตี๋ รักมาก ที่ว่าได้ในสิ่งที่ต้องการก็คงเป็นรู้แล้ว ว่าตี๋ยังรักและรอตัวเขาอยู่...มั้ง เดาเอา ฮ่าๆ
ส่วนเรื่องที่ถาม อืม ก็คงเป็นแหละ ยิ่งถ้ามันอินมากๆ เราใส่อารมณ์ร่วมเข้าไปมาก ความคาดหวังมันก็มากตาม บางคนก็ไม่ชอบสถานการณ์บีบคั้นหัวใจ หรือ รอให้บางทีความรู้สึกตรงนี้มันจางหายไปสักพัก หรือบางที เขาอาจรู้สึกว่ามันมีอะไรติดค้างในใจ รอให้เรื่องมันเริ่มมีเฉลยในตัวออกมามากกว่านี้ถึงจะอ่านต่อ จะได้ไม่ค้างคามากเกินไป
สำหรับเรื่องอื่นก็คงคล้ายกันแหละ แต่ต้องไม่ลืมนะว่ามาม่าในใจคนอ่านแต่ละคนมันต่างกันไป เวลา เรื่องบางเรื่อง หรือสถานการณ์บางสถานการณ์
สำหรับเรื่องนี้ ยังติดตามต่อไปเรื่อยๆ จ้ะ แบบว่าซาดิสต์เจ้าค่ะ!! เอ้ย ยังลุ้นน้องตี๋อยู่ค่ะ ใครจะว่าตี๋ยังไง เราก็ยังจะรักตี๋น้อยต่อไป :กอด1:
เฮ้ย ลืมๆ ประโยคนี้
ใต้เสาไฟต้นที่เสีย เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ เจ้าของรถหรือใครสักคนพิงรถหลังกับรถ มองไปทางตรงข้าม ผมเห็นเงาคนๆนั้นลางๆ ไม่ได้เดินเข้าไปต่อ แต่เพราะว่าผมยืนอยู่ใต้เสาไฟ พอคนนั้นหันหน้ามาเห็น เลยทำท่าเหมือนจะกลับเข้าไปในรถ ผมรีบวิ่งเข้าไปหา ในมือยังถือถุงไก่อยู่ วิ่งเร็วกว่านี้ อาจจะไก่หก แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญในตอนนี้
ไก่อาจจะหก
แต่ไม่รู้ทำไมอ่านแล้วฮากับประโยคนี้อะ ฮ่าๆ :laugh:
แก้อีกรอบ ต้องเป็นมาโซสิใช่มะ >.<
-
ไอ้พี่หมอก
โมโหแล้วนะ
ตี๋มีใหม่แม่งเลย
หงุดหงิดแล้วนะ
พูดให้มันเคลียร์ดิ๊
-
ช่วยเข้าใจกันเร็วๆทีเถอะ คนอ่านลุ้นจะแย่แล้วค่า :z3:
-
ใครหยุดแต่ข้าพเจ้ามะได้หยุดนะตัวเอง
จะบอกว่าลุ้นกันไปทุกตอน :z3:
ตอนนี้อ่านที่เดียวสามตอน แบบว่าน้ำตาจะไหล :sad4:
สงสารตี๋แหล่ะหมอก แอบเชียร์ให้หาคู่ให้พี่เมฆ 555
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะคนเขียน อย่าเพิ่งท้อ ยังมีคนอ่านอีกเยอะ^^ :กอด1:
-
ไม่อยากกินมาม่าแล้วนะ รสชาตินี้มันกินไปเจ็บปวดไปอ่ะ
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/009-1.gif)ตี๋มันกินลงได้ไงเนี่ย ถ้ามันไม่อร่อยก็เลิกกินเหอะตี๋
แล้วไปหาของอื่นกินแทน (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/icondookdik-136-tlcthai.gif)
-
มาม่า.......เส้นอืดแล้ว
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เมื่อไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร :sad4: :sad4:
อะไรคือสิ่งที่พี่หมอกต้องการ??
สงสารตี๋ว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พอแล้วมั้ง สามปีเลยนะ
-
เขียนดีแล้วค่ะ o13ผู้เขียนเป็นตัวของตัวเองน่ะดีแล้ว เพราะแบบนี้ไงจึงมีคนอ่านเยอะ
เนื้อเรื่องเป็นเอกลักษณ์แล้วค่ะ .... อย่าตามกระแสเลย ถึงจะมาม่าทรมาณตอนอ่านขณะนี้
รอลุ้นว่าเมื่อไหร่จะพ้นสักที...แต่ก็ไม่อยากให้ผู้แต่งปรับบทน่ะค่ะ ชอบบเรื่องนี้มากกค่ะ
แต่ช่วงนี้ ทรม๊าน ทรมานนนเนอะ......ลุ้นๆ ช่วยตี๋
-
พี่หมอกไม่กลับมาอยู่กับตี๋
เหตุผลเป็นเพราะพี่เมฆหรือเปล่า
-
แม้คนจะอ่านน้อยลงแต่เราก็ยังตามนะค่ะ
ชอบ ตอนนี้ยิ่งถูกใจใหญ่เลย
เราวว่ามันสมควรแล้วนะค่ะที่พี่หมอกทำแบบนี้
ถ้าว่าตามจริง คือตี๋ก้มีส่วนผิดอยู่
แม้จะเจ็บเหมือนๆกัน เท่าๆกัน
แต่ตี๋เป้นคนเลือกที่จะไปเอง
ส่วนพี่หมอกเลยเป้นคนที่น่าสงสาารมาก เะะคนที่สัญญากันแล้วนั้น
กลับมาทิ้งกันไป และบอกว่าไม่ได้รักกัน
ทั้งๆที่ตี๋มีคำว่ารักของพี่มหอกแล้ว
แต่แอบอยากรู้จังว่าพี่หมอกมาหาตี๋ทำไมทุกๆวัน อยากให้เขาไปเจอกันในห้องพี่หมอกกัน อ๊ากกกก
อีกเรื่องหนึ่งนะค่ะ เห็นแต่ตี๋เสียใจที่พี่หมอกไป แต่ความเสียใจที่ได้ทำกับพี่หมอก
ที่ทิ้งพี่หมอกไป มันน้อยไปค่ะ น่าจะมากกว่านี้ และสำนึกผิดมากกว่านี้หน่อย
ถึงจะรักน้องตี่แค่ไหน แต่ณ นาทีนี้เราเชียร์พี่หมอกใจดิ้น>O<
ชอบนะค่ะคนเขียน
อยากให้มาอัพทุกๆวันเลย วันละสามตอนเลยยิ่งดี ก๊ากกกกก
เป็นกำลังใจนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
น้ำตาหนูจะท่วมบ้านแล้วนะ :o12:
-
พี่หมอก คิดอะไร สงสาร...
ถึงจะมาม่าก็ไม่ทำให้หยุดอ่านได้
อยากรู้ว่าทั้งคู่จะผ่านไปได้ยังไง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะ...
-
มันอึน มันอึดอัด อัดอั้น มันอยากกรี๊ดดังๆ เพราะอึดอัดมากกกกก :z3:
พาร์ทพี่หมอกอ่ะ พาร์ทพี่หมอก พาร์ทพี่หมอก..... ได้รู้ความคิดพี่หมอกตอนนี้ว่าคิดอะไรอยู่
คนอ่านมันอึดอัดที่อก กินมาม่าจนอืดแล้วววววว ฮืออออออออ
อยากให้มันค่อยเป็นค่อยไปแบบไม่ทรมาน(เป็นไปได้เรอะ)
:o12:
-
อ้ากกกกกกกกกกกก เครียดอย่างแรง อิพี่หมอกกก
งั้นจะเชียร์พี่โต้งแล้ววุ้ย เล้นตัวดีนักนะ
ปล.ที่เค้าหยุดอ่าน เพราะรอมันเลิกดราม่าอ่ะป่ะ ๕๕๕ พออ่านดราม่าแล้วมันเจ็บปวด อ่านแล้วจะร้องไห้ โดยเฉพาะตอนนี้ ๕๕๕๕
-
เศร้าเกินไปไหมคะ? ฮืออออออ น้ำตาพาลจะไหลจริงๆ สงสารทั้งตี๋และพี่หมอกมากๆๆ
-
อืม ผมเองอ่านแล้วจะว่ามันเศร้าไหมมันก็เศร้านะ แต่เป็นเพราะเรื่องมันดำเนินแบบเรื่อยๆ ละมั้ง....
พอถึงดราม่าแบบเรื่อยๆ หลายๆ คนเลยแบบโอ๊ยทำไมไม่อย่างโน้น นี้ นั้น ละมั้ง....
-
หมอกกกก......ไม่อยาก..กอดตี๋บ้างหรอออออ :m21:
-
:L2:
เเอบสงสัย...(สงสัยจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอย่างอื่นเลยนะ) เรื่องนี้มาม่า คนอ่านถึงกับหยุดอ่าน (คนเขียนเข้าใจ) แต่เรื่องอื่นก็มาม่า ทำไมไม่เคยเจอแบบนี้ หรือว่าเรื่องอื่นก็มี คนเขียนไม่เห็นเอง หรือมันยังไง ปล.แค่สงสัยเท่านั้นจริงๆ ไม่มีอะไรอย่างอื่น
ถ้าเรื่องมันมาม่า คนเขียนก็ไวไว(ลงบ่อยๆ)ซิ มาม่าจะหมดเพราะไวไว (ง่ายๆ คือ อยากอ่านเร็วๆ มาลงสม่ำเสมอบ่อยๆ แบบนี้นะ :laugh:)
-
พี่หมอกต้องการอะไร :m28:
-
โอ๊ย...รอพาร์ทพี่หมอกครับ...อยากเห็นมุมมองของพี่หมอก...อัยยะห์ สู้ๆนะคู่นี่...เรื่องนี้เจ๋งตรงที่มันมีต่อเนี่ยแหละ ทั้งๆที่ตัดจบง่ายๆก็ได้ ชอบพล็อทคุณนะ...สู้ๆครับ
-
ตั้งแต่เป็นสมาชิกเล้า ก็ไม่ค่อยได้ตอบ ไม่ค่อยได้เมนท์ ( นิสัยไม่ดีเนอะ 555 )
แต่วันนี้จะออกมาบอกคนเขียนว่า
ชอบอ่ะ ชอบให้มีมาม่า ดูทำให้เรื่องมีหลายมิติดีออก
จริงๆอยากยุให้มีมาม่า น้ำตาท่วมจอกว่านี้ได้อีก ( แต่ต้องแฮปปี้ตอนหลังนะ อิอิ )
ที่จริงหลายคนที่บ่นนอยด์ เชื่อป่าวว่าก็เข้ามาดูทุกวันว่าอัพรึยัง :laugh:
คนเขียนสู้ๆ นะ ชอบเรื่องนี้มาก คนเขียนขยันมาก อัพบ่อยและสม่ำเสมอดีม๊ากกกจ้าาา
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
มีเรื่องอื่นที่มาม่ากว่านี้เยอะแยะไปค่ะ
อาจจะเพราะอินมาจนอ่านต่อไปไม่ไหว
เพราะคนแต่งสื่ออารมณ์ของตัวละครออกมาได้ถึงใจ
มีทั้งตอนที่ทำให้หุบยิ้มไม่ลง และเจ็บหน่วงๆ จนน้ำตาไหล :monkeysad:
แต่เชื่อว่า ตี๋และพี่หมอกจะทำให้คนอ่านยิ้มได้อีกแน่ๆค่ะ
-
เอาแบบตรงๆไม่อ้อมค้อมนะ...
โดยส่วนตัวคิดว่าการที่คนอ่านเลิกอ่านเนี่ยมันแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน ต่างคนต่างความคิด ต่างความชอบ ต่างจิตต่างใจ คนอ่านนิยายบางคนก็ชอบแนวหวานแหวว บางคนก็ชอบแนวมาม่า บางคนก็ชอบทุกแนวบริโภคทุกแนว มันก็ต้องมีบ้างที่เวลาแต่งออกมาแล้วมันอาจจะไม่โดนใจคนอ่าน คนอ่านบางคนอ่านแล้วอินกับตัวนิยายก็มี พอตัวหลักของเรื่องเจอมาม่าก็จะจิตตกตามไปด้วย พอจิตตกตามก็พาลทำให้อยากเลิกอ่าน อีกอย่างคือเมื่อความต้องการของคนอ่านมันไปคนละทางกับที่คนเขียนนำเสนอ อย่างเช่นคนอ่านอยากได้แบบหวานๆเหมือนภาคแรกแต่ภาคสองคนแต่งกลับแต่งออกมาฉีกแนวจากภาคแรกเป็นมาม่าตั้งแต่เริ่มภาคสอง มันก็ต้องมีบ้างที่จะมีคนอ่านเลิกอ่าน แต่นั่นมันก็คือส่วนน้อย และเป็นแค่บางคน ส่วนใหญ่คืออ่านไปแล้วต่อให้มาม่าขนาดไหนก็ต้องอ่านให้จบ แต่อาจจะมีบ้างที่ขอเบรกการอ่านไว้ในช่วงที่มันมีมาม่า พอทำใจให้อ่านต่อได้ก็กลับมาอ่านต่อ นอกจากคนที่อ่านไปแล้วคิดว่าอารมณ์คนอ่านกับเนื้อเรื่องมันไม่คลิ๊กกัน ฝืนอ่านต่อไปก็จะมีแต่ทำให้คนอ่านรู้สึกแย่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ในส่วนนั้นคนแต่งก็ต้องคิดซะว่ามันไม่ใช่แนวของเค้า ให้เค้าเลิกอ่านไปดีกว่าให้เค้ามาทนและรู้สึกแย่ๆกับนิยายของเรา
อีกอย่าง...เราคิดว่าภาคนี้คนแต่งประสบความสำเร็จในการแต่งนิยายภาคสองของเรื่องนี้มากนะ ^^ ดูจากจำนวนคอมเม้นต์ที่ขึ้นเร็วมาก แล้วก็มีนักอ่านหน้าใหม่ๆเข้ามาอ่านเยอะ แฟนคลับเรื่องนี้ก็เยอะนะ หนึ่งในนั้นก็เรานี่แหละ เราว่าสิ่งที่ทำให้คนอ่านติดนิยายเรื่องนี้เป็นเพราะจุดสนใจของนิยายคือตัวหลักของเรื่องค่อนข้างมีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน เนื้อเรื่องไม่หละหลวมมีเหตุมีผลรองรับการกระทำของตัวเดินเรื่องเสมอ บรรยายฉาก อารมณ์ ความรู้สึกของตัวละครออกมาได้ตรงจุดและเข้าถึงอารมณ์ของคนอ่าน จุดนี้ก็ต้องบอกว่ามันเป็นเพราะความสามารถของคนแต่งเองล้วนๆ ที่แต่งนิยายออกมาแล้วทำให้คนติดตามได้มากขนาดนี้
ไม่ค่อยได้คอมเม้นต์แบบยาวๆเท่าไหร่ มาเจอของบอร์ดนี้ นิยายเรื่องนี้ ต้องขอคอมเม้นต์ยาวๆซักครั้งนึง 555+
อย่าคิดมากนะ เราคิดว่าทุกอย่างมันล้วนมีเหตุผลในตัวของมัน เรื่องเลิกอ่านไม่เลิกอ่านตั้งแต่นี้ไปคนแต่งก็อย่าได้ไปใส่ใจ อย่าเก็บมาคิดให้มันวุ่นวาย ปล่อยให้มันผ่านๆไปบ้าง จะทำให้คนแต่งรู้สึกดีขึ้นนะ ^^
ส่วนตอนล่าสุดนี่ อ่านแล้วความรู้สึกอึมครึมคลี่คลายไปได้นิดหน่อยแต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์
ชอบตอนที่พี่หมอกบอกว่า 'กูได้ในสิ่งที่กูต้องการแล้ว' แอบคิดไปเองซะเลยว่าสิ่งที่พี่หมอกต้องการก็คือการที่ตี๋บอกว่ายังรอพี่หมอกเสมอมาและและยังรักพี่หมอกไม่เปลี่ยนแปลง
ถามว่าสงสารใครมากกว่ากัน บอกได้เลยว่าสงสารทั้งคู่ รักกันมากแต่ก็รักกันไม่ได้ อ่า...จะอธิบายยังไงดี? มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ ><
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ ไม่อยากบอกว่าเราแอบกลัวว่าพี่หมอกจะมีคู่หมั้น ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะปลดตัวเองออกจากการเป็นFCพี่หมอก ไปเป็นFCของตี๋แทนเลยคอยดู~
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ เราบอกได้แค่ว่านิยายเรื่องนี้อของคุณเจ๋งมาก!!! o13 *ชูนิ้วโป้งแสดงความสุดยอดให้แบบรัวๆ*
-
:o12: เศร้าอ่ะ อะไรที่หมอกเก็บไว้ ต่างคนต่างเจ็บ เห้อ เจ็บบบบบ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกก :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ทำแบบนี้ทำไม บอกหน่อยได้มั้ย เราสงสารตี๋ สุดใจเลย
รักกันก็ดีๆกันเถอะนะ :m15:
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ
พี่หมอกกับน้องตี๋น่าสงสารกันทั้งสองคนเลย
คือยังรักกันอยู่แต่ก็ไม่สามารถรักไม่ได้
เหตุผลที่รักไม่ได้คืออะไรล่ะ...!?
ต้องถามพี่หมอกเลย(รอพี่หมอกมาบอก)
เศร้าน้ำตาซึมมาหลายตอนแล้ว
น้องตี๋ก็อึมครึมมาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มภาคใหม่
คือ...แบบนี้ก็ชอบนะ ดราม่าดี ฮ่าๆๆ
แต่ถ้าจะให้ดีขอแบบแฮปปี้ๆดีกว่าอ่ะ -____-
-
ในที่สวด!!
ก็ได้พูดคุยกันซะที เหยดดดดดดดด!!
แต่พี่หมอกก็ยังเป็นพี่หมอก
เก๊กยังไงก็อย่างนั้น หึ่ม!! :m16:
จริงๆอยากให้ภาคนี้ตี๋ง้อพี่หมอกบ้างนะ
แบบทำทุกอย่างให้พี่หมอกกลับมาเหมือนเดิม
อยากให้ตี๋ได้สำนึกบ้าง กร๊ากกกกกกกกก
แต่มั่นใจว่าพี่หมอกยังรักตี๋เหมือนเดิมแน่นอน!!
ปล. ถึงมันจะมาม่า แต่ก็จะไม่หยุดอ่าน
ไม่หนีหายไปไหน แต่จะไปปาดคอคนเขียนแทน (ห๊ะ!)
ฮ่าๆ
-
o13
สนุกมากกกกก
-
มาแว้วววววววววววว
อิพี่หมอกได้อะไรในสิ่งที่ต้องการ แถมบอกนุ้งตี๋ไม่ได้ด้วย ไม่ได้เเต่งงานกับเเหม่มไปแล้วใช่มั้ย :m15:
ไหนๆๆ ใครมันไม่อ่านเรื่องน้องเค้า :z6: ใครเป็นน้องแก 555
อ่านอยู่นะ จิ้มเรื่องแรกเลยเหอะ ตามมาจากเเฟนเพจ อิอิ
จะบอกว่าถึงไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว ก็ยังจะตามอ่านอยู่นะเฟร้ย
ปล.ใกล้ไปเเล้วอ่ะ รวมเล่มไม่ทันเเหงมๆฟร่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
ใครหยุดอ่านไม่หยุดค่ะ ลุ้นให้เขาหวานๆๆกันนะค่ะ เพราะมันปวดใจมั้งค่ะ ภาคเมืองไทยพี่หมอกรักตี๋มาก ทั้งรักทั้งหึง หวงสุดๆ ตอนมาม่ามันเฉยฉา
อึมครึมไงค่ะเราเลยปวดใจ ทำใจได้หรือรอคนแต่งทำให้ผ่านช่วงมามาม่าไปก็ย้อนอ่านไงค่ะ สุดท้ายรีบหวานๆๆกันนะค่ะ
ปล.อยากให้พี่หมอกจูบตี๋(น้อย)สมกับห่างกัน 3 ปี สักครั้ง จะรออ่านนะค่ะ
จุ๊ฟ จุ๊ฟๆๆๆๆ
-
:a5:
เย้ยยยยย
คนเขียนอย่าคิดมากนะ
เราไม่ได้ตั้งใจให้คิดมากนะคะ :z3:
เพื่อนเรารอให้หมอกตี๋กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วจะอ่าน
เพราะมันบอกว่าอ่านแล้วเจ็บ เลยเบรคไว้ก่อนน่ะ ยังไม่ได้เลิกอ่านนะ
เราก็ยังอ่านอยู่ ไม่เลิกอ่านแน่นอน
ต่อให้มาม่าขนาดไหนก็ต้องอ่านให้จบ
มาม่าเราก็ชอบ เจ็บแปร๊บๆดี
ขอโทษนะคะถ้าคิดมาก :o12:
:call:
-
ฮือ มันเกิดอะไรขึ้นนนนน
ตามอ่านอยู่ตลอดนะคะ ทุกเรื่องด้วยค่ะ :กอด1:
-
น้ำตาร่วงงงเหมือนเปิดก๊อกอ่ะค่ะ
อะไรที่หมอต้องการ อะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร๊ค่ะ
อ่านแล้วหน้าจะมืด เฮ่อออออ T^T
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ ไฟท์ติ้งๆๆ
รอตอนหน้า เฮ่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
อ่านตอนใหม่(ในมือถือ)ตั้งแต่หัวค่ำแล้ว แต่เพิ่งได้ล็อคอินคอมเข้ามาเม้นท์
แหมะ ตอนแรกว่าจะเข้ามาให้กำลังใจสักหน่อย แต่ดูจากจำนวน(หน้า)คอมเม้นท์แล้ว
คงได้กำลังใจไปอื้อ แล้วแหละใช่ม่ะ ฮ่ะ ๆๆ แอบอ่านของหลายคนก็มีหลายเม้นท์ตรงใจมากเลย
อยากจะก๊อปของชาวบ้านมาแปะจริงๆ :m21:
นิยายเรื่องนี้พี่เพิ่งมาอ่านได้ไม่นาน เรียกได้ว่าเกือบจบภาคแรกแล้วเพิ่งตามอ่านจนจบ
และนี่คือเม้นท์ที่สองของเรื่องนี้ (แอบนิสัยไม่ดีโน๊ะ)
ที่หนูถามเอาไว้ .. ว่าอะไรนะพี่ลืืมไปแล้ว -*- นิยายมาม่าแล้วคนเลิกอ่านใช่ป่ะ
ความรู้สึกของพี่สำหรับเรื่องนี้ ภาคแรกมันก็มีหลากหลายอารมณ์นะ มันมีทุกอารมณ์เลยแหละ
ตี๋โคตรน่าสงสาร ยิ่งเรื่องตอนเด็กๆยิ่งแล้วใหญ่ อ่านแล้วร้องไห้น้ำตาไหลป๊อกๆเลย
ยิ่งตอนก่อนจบภาคแรกตอนตี๋บอกเลิกอ่ะ นั่นคือมาม่าสำหรับพี่ แต่เริ่มไม่สงสารตี๋แระ ฮ่ะ ๆๆ
ยิ่งตอนจบยิ่งตี๋ไปไม่ทัน ยิ่งแบบสมควรอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ ออกแนวโรคจิตนะเนี่ย
และถ้าตัดตอนที่พี่หมอกส่งข้อความสุดท้ายมาให้ตี๋นะ สำหรับพี่เรียกได้ว่าจบเรื่องได้อย่างสมบูรณ์เลยแหละ
นิยายมันไม่จำเป็นต้องจบแบบแฮปปี้สักหน่อยนี่โน๊ะ (แต่คาดว่าคนอ่านอาจ เผาพริก เผาเกลือแช่งคนเขียนได้ อย่าเสี่ยง)
เริ่มภาคสองมา มาม่ามั้ยหรอ ก็ไม่เท่าไหร่นะ พี่เคยอ่านเรื่องอื่นม่ากว่านี้เยอะ ยังไม่เลิกอ่านเล๊ย
อย่างที่หลายๆคนบอกนั้นแหละ เค้าบอกไม่อ่านๆๆ แต่เชื่อเหอะ แวะดูทุกวันว่าอัพยัง เหอๆๆ
เหมือนคนกลัวผีแต่ชอบดูหนังผีในเม้นท์นึงอ่ะ ใช่เลย ไม่ชอบมาม่า อ่านแล้วปวดใจ แต่ก็ยังคงอ่านต่อ
เพราะมันอยากรู้ไงว่าเมื่อไหร่มาม่าจะจบสักที
เริ่มต้นหมอกตี๋ของภาคนี้พี่ว่า มันเป็นอะไรที่สมเหตุสมผลดีนะ พี่หมอกสมควรเมิน ตี๋ก็สมควรเจ็บ
FC ตี๋อาจจะคิดว่า 3ปีที่ผ่ามาตี๋ยังเจ็บไม่พอหรอ แต่สำหรับพี่นะ ไม่ใช่ว่าตี๋เจ็บไม่พอ
แต่จะให้พี่หมอกกับมาพอเจอตี๋ก็วิ่งเข้าใส่ โผกอดด้วยความคิดถึงแล้วบอกตี๋ว่า 'กูกลับมาแล้ว'
มันก็คงไม่ใช่พี่หมอกอ่ะ ในเมื่อวันนั้นตี๋เลือกครอบครัว เลือกที่จะโกหก เลือกที่จะจากไป
วันนี้ตี๋ก็ต้องยอมรับผลของการกระทำของตัวเองนะ ตี๋เลิกกับหมอกแต่ตี๋ยังมีครอบครัวที่รักอยู่ข้างๆ
แต่พี่หมอกเลิกกับตี๋ พี่หมอกไม่เหลือใครนะ นอกจากครอบครัวที่เหมือนคนแปลกหน้า พี่ว่ามันเจ็บไม่เท่ากันหรอก
ยิ่งตอนล่าสุด มันไม่ม่านะน้อง เพราะพี่ฟินนนนนนนนน ฮ่ะ ๆๆ :m18:
พี่หมอกยอมพูดกับตี๋แล้ว นี่ก็ถือว่าดีขึ้นตั้งเยอะแล้ว เป็นพี่จะเมินให้นานกว่านี้อีก เชอะ !!
อะไรที่พี่หมอกต้องการนะหรอ พี่ว่าพี่พอจะเดาได้นะ เหมือนที่หลายๆคนเดานั่นแหละ ฮ่ะ ๆๆ
เขียนต่อไปนะหนู มันดีอยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้จ๊ะ :L2:
ปล.พี่ไม่ทรมานเท่าไหร่เพราะหนูอัพเร็วมาก มาม่ามันเลยไม่ทันอืด แป๊บเดียวก็หมดแระ อิอิ ^^
-
เชื่อว่าต่อไปจะดี ที่พี่หมอกต้องการอาจจะเป็นความแน่นอนหรือแน่ใจก็ได้
ตี๋อาจจะทำให้พี่หมอกตัดสินใจง่ายขึ้น หรือเปล่านะ ?
ไม่อยากจะคิดไปเอง แต่เศร้าจริงๆที่เป็นแบบนี้
รอเวลาให้ทุกๆอย่างโอเค :")
-
แม้มาม่าเราก้อยังชอบ ตามอ่านมาไม่มีเว้นนะ
อยากจะเดา (แง่ดี)ว่า พี่หมอกรู้ใจตี๋ว่ายังรักกันเลยขอลุยอาเฮียอาป๋า 555 coming out ภาคผู้ใหญ่ไปเลย
-
น้องตี๋สู้สู้นะ เชื่อสิพี่หมอกต้องมีเหตุผล ( ใช่ไหม? ) ไม่ว่าจะมาม่าแค่ไหนเราก็จะตามติดขอบจอ ตั้งหน้าตั้งตารอแบงค์ต่อไปคะ ... แอบคาดหวังเล็ก ๆ ว่าแบงค์หน้าจะทำให้ยิ้มได้นะ
-
อะไรคือสิ่งที่ต้องการล่ะหมอก? ไม่ใช่น้องตี๋หรอกเหรอ?
-
ยังอยู่ในอารมณ์สมน้ำหน้าตี๋ อยู่
ยังไม่เห็นใจ 555
-
o13มันมาม่าแต่เราไม่หยุดอ่านนะ ตามมาตลอดแหละ (แต่ไม่ค่อยได้เม้น)
-
นั่นซิ สงสัยด้วยคน
อาหมอก ได้อะไรไปหว่า
-
อืดมาม่าจนท้งจะแตกแล้วจ้าาาาา
อยากได้ขงหวานมาล้างปากอย่างด่วนค่ะ
ปกติเราไม่ชิบอ่านดราม่านะ แต่เรื่องนี้มันติดพันจนหยุดไม่ได้่ะ
ต้องเปิดมาเช็คทุกวันลย
เป็นกำลังจให้คนแต่งนะคะ
-
ลุ้นระทึก แต่ก็เป็นไปดังคาดหวัง คนเราถ้าไม่มีใจแล้วจะกลับมาเพื่ออะไร ต่างฝ่ายต่างอยากรู้ว่าอีกฝ่ายยังเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไปแล้ว พี่หมอกก็คงอยากรู้ว่าตี๋คิดยังงัย เหตุผลที่เดินจากไปครั้งนั้นคืออะไร เผลอๆก่อนตี๋กลับมาพี่หมอกคงได้คุยกับแม่ กับเฮียแล้ว ว่าไอ้พี่เมฆมันยื่นข้อเสนออะไร ต๊ายยยย นี่ฉันจิ้นเป็นวรรคเป็นเวร ถึงจะยังไม่หวาน แต่ก็ยังมีวี่แววความหวั่นไหว แล้วที่สบายใจที่สุดคือ น้องตี๋ได้พูดอะไรหลายอย่างที่เก็บไว้ในใจ นิยายเรื่องนี้ เขียนแบบคำนึงถึงความจริงของมนุษย์ และบวกกับความฝันลมๆแล้งๆของชาวน้ำเน่าอย่างเราๆไว้ได้อย่างกำลังดี ขอบคุณคนเขียนที่ไม่ได้ปล่อยให้เรารอนาน พยายามมาลงให้ทุกวัน ^^ รู้ว่ายังงัยคงไม่จบแบบกระชากอารมณ์คนอ่านแน่นอน ไม่งั้นคงไม่มีภาคต่อแบบนี้เน๊อะ ชอบนิยายเรื่องนี้มาก เขียนเม้นเยอะสุด บ่อยสุด เท่าที่อ่านมา รอวันรวมเล่มแทบจะไม่ไหวแล้ว ต้องซื้อเก็บให้ได้ ....... โอเค ติดตามกันต่อไป
-
โอ้ย...ปวดใจมากๆ
ร้องไห้เลย
สงสารทั้งสองคน
อยากรู้หมอกได้อะไรอะ
หมอกคงไม่มีคนใหม่นะ
+ 1 นะคะ
-
พี่หมอกทำไมทำแบบนี้ (......วีนแทนตี๋)
-
ไม่เข้าใจเหมือนกัน
แต่ยังไงก็ยังอ่านอยู่
เสมอ :m15:
-
มาม่าได้อีก มาม่ากันเข้าไป :monkeysad:
อ่านไปเศร้าไป รู้สึกว่าเรื่องนี้เจ็บกันทั้งคู่
ต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผลของตัวเองอ่ะนะ
ตอบคนเขียนนะจ้ะ ในความคิดส่วนตัวเรื่องที่มาม่ามากๆที่หยุดอ่าน
เพราะจะรออ่านรวดเดียวให้มันเข้าถึงอารมณ์สุดๆ ให้มันรู้สึกเศร้าสุดๆนั้นเองจ้า
ถ้าอ่านที่ละนิดมันจะได้อารมณ์เศร้าหมองมัว คนอ่านจะคิดนู้นเดานี้ไปเรื่อยๆ ได้อารมณ์ในแบบต่างกันจ้า :L2:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ทำเอาไม่เป็นอันทำการทำงานกันเลยทีเดียวววววว
แล้วสรุปพี่เมฆพูดอะไรกับตี๋ตอนกินเค้กอ่ะ เครียด อยากรู้
-
โอ้ย ผ่านไป 3 ปี ทำไมพี่หมอกเปลี๊ยนไป๋
ยังไงก็ขอให้เข้าใจกันโดยเร็วนะจ๊ะ
ส่วนเรื่องมาม่า เราว่าไม่เกี่ยว(มั้ง)
คือโดยส่วนตัวเรานะ ถ้าชอบสไตล์การเขียน ชอบเนื้อเรื่องกับตัวละครโดยรวม ก็อ่านอ่ะ
แต่ถ้าช่วงไหนมาม่ามันถ้วยใหญ่จัด บีบคั้นจัด
เราก็จะหยุดอ่านไปก่อน ให้มันเริ่มคลี่คลายนิดนึงแล้วค่อยอ่านรวดเดียว
ไม่งั้นมันค้างคาอ่ะ แบบกำลังเศร้าเลย จิตตกสุดๆ แล้วก็ตัดฉับ to be cont. เงี้ย
มันก็แบบค้างๆคาๆอ่ะ เลยจะรอให้มีหลายๆตอนก่อนแล้วค่อยอ่านทีเดียว
แต่ก็อาจจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ดำเนินเรื่องโทนหวานๆอุ่นๆ มาตลอด
กลุ่มแฟนๆก็เลยเป็นกลุ่มที่ไม่ค่อยชอบมาม่า อะไรแบบนี้หรือเปล่า
แต่เราว่ามาม่าบ้างนิดหน่อยก็โอเคนะ แต่มาต่อบ่อยๆให้มาม่ามันจบเร็วๆละกัน
เพราะโดยส่วนตัวก็ยังชอบแบบหวานๆ ฮาๆ อยู่ดีอ่ะ
-
อึดอัดในใจ อึดอัด อึดอัด อึดอัด ><
พราหมอกทำไม ได้อะไรในสิ่งที่ต้องการ หรือยังโกรธอยู่ แต่ที่จริงก็น่าโกรธนะ เอาวะ
โกรธตี๋ไปอีกสักสามเดือนละกัน 55555
-
:o12: เรื่องนี้ถึงแม้มาม่าก็ยังอยากอ่านทุกวัน
มันทุกเรื่องละครับ ที่มาม่าหนักๆจะหยุดอ่านแล้วมาอ่านอีกทีตอนจบอ่ะครับ
คือจะได้เจ็บแต่จบ ไม่ต้องรออะไรงี้อะครับ
-
ฮืออออ เศร้ามาก แต่ก็จะรออ่านของวันนี้เด้อ TT W TT จะมาไหมนะ รออยู่
-
แอบคิดเล็กๆว่าตี๋ คือ พี่ซิน
คึคึ
อย่ามาม่าต่อเนื่องได้ไหม อิป้าปวดม้ามแทนน้องตี๋
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:o12: ฮึกกก พี่หมอก
ได้อะไร ? ได้อะไรสิ่งที่พี่ต้องการมันคืออะไร ?
คือการที่เห็นตี๋อยู่กับครอบครัวหรอ ?
แล้วคิดหรอว่าตี๋จะมีความสุขที่สุด
ความสุขของตี๋ก็คือพี่นะพี่หมอก อย่าทำร้ายตี๋แล้วก็ตัวเองอีกเลยนะ
ฮึกกกกกกก
รออ่านตอนต่อไปด้วยใจช้ำๆ
-
พี่หมอกยังรักตี๋อยู่ใช่ไหม ถ้าไม่รักคงไม่กลับไปคอนโดนั้นอีกแน่ หรือสั่งคืนห้องไปนานล่ะ
แล้วยังขับรถมาหาตี๋อีก ถ้าพี่ไม่สนใจจริงพี่คงไม่มาให้เห็นหน้าหรอก คงไม่พูดไม่คุย ไม่มอง
ไม่ไปคอนโดนั้นแน่ แถมพอรู้ว่างานที่ออกแบบเป็นของตี๋ยังเกิดอารมณ์อ่ะ(อารมณ์บ่นน่ะ)
สำหรับไรเตอร์ :กอด1:
-
อ่านทันแล้วเย้ :laugh3:
ไม่รู้ ''นักเขียน''จะจำ ''นักอ่าน'' คนนี้ได้ป่าว :o11:(เค้าคงจำแกไม่ได้หรอก :เฮ้อ:)
อ่านตอนแรกๆแล้วก้อหายไป :a6: :a6: ขอโทดจิงหายไปจากบอร์ดนาน :m5:
ไม่ได้ติดตามผลงานกว่าจะอ่านจบร้องไห้ไปเยอะเลย(นี้เรื่องจิง) :sad2:
ขอเม้นต์กับให้กับทุกตอนว่าสุดยอดจิง o7
:pig4: :pig4: :pig4: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2:
-
ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะอินถึงขนาดเก็บไปฝัน....ในฝันก็น่ากลัวซะ อย่าหักมุมแบบว่า...พี่หมอกหมดรักและตัดใจจากตี๋ ( คิดในทางที่เลวร้ายสุดขีด )
แค่นี้ก้อินจนไม่เป็นอันทำงานแล้ว
ทุกอย่างมันมีเหตุและผลในตัวมันเอง ได้แต่หวังว่าจะไม่ มาม่าแบบทรมานตับกว่านี้ ในส่วนลึกยังอยากเชื่อว่าในโลกนี้ (แม้จะเป็นนิยาย ) รักแท้มีจริง
-
เรื่องนี้เเม่งโคตรจะดราม่า :a5:
พี่หมอกพี่เป็นอาร๊าย ยยยยยยย ทำไมทำกับตี่อย่างนี้อ่ะ :sad4:
พึ่งกลับจากค่ายก็รีบกับมาเบิ่งก่อนเลย
ผ้าเน่าก็ยังไม่ได้เอาออกอ่ะ o22
ดราม่าขนาด ช่วยมาต่อไวๆทีเถอะนะค่ะ อยากอ่านต่อไวๆ :กอด1:
-
อย่างน้อยครั้งนี้พี่หมอกก็ยอมพูดด้วย
พยายามต่อไปนะตี๋
พี่หมอกคงต่อรองอะไรไว้กับพี่เมฆแหง
ไอ้สิ่งที่พี่หมอกบอกว่าได้สิ่งที่ต้องการแล้วคงหมายถึงเรื่องนี้แน่ :a2:
-
ลอยคออออ เอ้ย รอคอยยยยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณนักหนา พี่หมอกค๊า มาให้ไว วันไหนไม่มาแล้วจะคลั่งอาละวาดค่าาาาาา
-
รอ
-
แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้าจริงเว้ยเฮ้ย
อะไรกันนักกันหนา
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน อะไรหรือที่ฉันขาดไป บอกได้มั้ยทำไม จึงทิ้งไปไม่เข้าใจ
-
kimi dake omotte iruyo.
:กอด1: คิดถึงทั้งวัน :กอด1:
-
ถึงจะมาม่าแค่ไหนก็ยังรออ่านจ้า
สงสารตี๋... :monkeysad:
-
หมูสับ ต้มยำ น้ำตก น้ำใส มีเท่าไรขนมาให้หมด รอคอย รอยคอ จนท้องอืดแล้วค่า
-
รอ
-
อ่านแล้วยิ่งเศร้า
ไม่รู้พี่หมอกคิดยังไงอยู่
สงสารตี๋......
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบเนื้อเรื่องแบบนี้มากเลยอ่ะ
เสียน้ำตาเยอะมาก, ตอนที่พี่หมอกกลับมาจากเมืองนอก ตี๋วิ่งเข้าไปทัก
แล้วทำเป็นคนไม่รู้จักกัน! :monkeysad: เรื่องมันเศร้า คนละคนกับพี่หมอกตอนเรียนเลย ตอนนั้นน่ารักมาก~
มันมาม่ามาเยอะแล้วนะ อยากให้เคลียร์ซะที อึดอัดสุดๆ รอตอนใหม่นะ :m15:
-
ไอ้เรื่องมาม่าน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ เพราะเรื่องอื่นมาม่ายิ่งกว่านี้อีก
คงจะเป็นเพราะสำนวนการเขียนมันไม่ชัดเจนหรือบอกนัยให้คนอ่านได้ชื่นใจว่า
เรื่องมันน่าจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งมั้งครับ คนอ่านบางคนเลยทนปวดใจกับตี๋ไม่ไหว
แต่ส่วนหนึ่งผมว่า คนเขียนไม่ได้บอกว่า มันเป็นภาคสองด้วยหรือเปล่า
อันนี้สันนิษฐานเอาจากที่ตัวเองลองเปิดมาเล่น ๆ ถึงรู้ว่า คนเขียนมาเขียนต่อนะครับ
-
ต่างฝ่ายต่างเจ็บ
งั้นก็เลิกกันด้วยดีซะ
บอกเหตุผลของแกมาหมอก
ว่าเป็นเพราะอะไร
จากนั้นก็ฟังเหตุผลของตี๋
หากรับไม่ได้ก็เลิกกกกกกกกกกกก
สงสารตี๋ สุดขาดใจ
-
มารอ :onion_asleep:
-
เค้ายังไม่หยุดอ่านน้า ตามเรื่อยๆ แม้จะมาม่าก็ตาม
รอลุ้น เฝ้าเชียร์ ให้หมอกตี๋ได้กลับมารักกันอีกครั้ง :sad11:
ตอนนี้ งืมๆ...เค้าก็อยากรุ้อ่ะว่า สิ่งที่หมอกต้องการคืออะไร?
สงสารตี๋ง้าาาาาาาา :impress3:
:L2: :pig4: :L2:
-
มารอว่าคืนนี้จะมารึเปล่า อิอิ o18
-
ปู่เสื่อนอนรอ... =w=
-
ส่วนตัวสำหรับเรา ถ้าเรื่องก่อนหน้านั้นหวานมาอยู่ดี ๆ แล้วมามาม่า เราจะพักเบรครอจนมาม่าหาย (แต่ก็แวบเข้ามาเป็นระยะ อ่านคอมเม้นท์ก็จะรู้ว่ามาม่าจบไปยัง) เหมือนอยากหล่อเลี้ยงความสุขไว้ แล้วรอจนทุกอย่างคลี่คลาย ค่อยมาอ่านทีเดียว จะได้ไม่จิตตก แต่ถ้ามาม่ามาแต่ต้น ก็อ่านได้ตลอด เพราะไม่ได้มีภาพจำความหวานอะไร ถ้าจะจิตตกเพิ่มก็ไม่เป็นไร
ปล.แต่เรื่องนี้เราว่าไม่ได้มาม่ามากมายนะ เหมือนอุปสรรคที่มาทดสอบจิตใจมากกว่า ยังติดตามอ่านได้ตามปกติ แทบจะเข้ามาเชค เช้ากลางวัน เย็นว่ามายัง อินมาก (แม้จะหมั่นไส้ตาหมอกสักหน่อย 555) เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ อวยพรให้เขียนจบก่อนเข้ามหาวิทยาลัย เพราะมันจะยุ่งมากกกกกกก จนไม่มีเวลามาเขียนต่อ (เหมือนน้อง ๆ หลายคนที่เรียนหนัก จนเขียนไม่จบ คนอ่านได้แต่รอ ร๊อ รอ T^T)แต่ก็ขึ้นกับสาขาที่เรียนด้วยมั้ง
-
ตี5จะมาดูอีกที. คร่อกกกกกก ิอ่ะ ตี3ตื่นมาฉี่ แว่บมาดูละกันตี5นานเกิน. คร่อกกกกก
-
วันนี้เข้ามารออ่านทั้งวันเลย :sad4: พี่หมอก
-
พี่หมอกบอกว่า "กูได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว"
ใครคนใหม่รึปล่าว
กระโดดหลบ ตีน
(ล้อเล่นจ้า....)
ยังไงก้ิอเชียร์ตี๋ สุ้ๆ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
B.N.5
สิ่งที่พี่ต้องการคืออะไร...
………………………….
………………..
มาทำงานแต่เช้า อาจจะเช้าเกินไปหน่อยเลยต้องนั่งรอยามเปิดประตูเหล็กให้เข้าไปในตัวตึก ไฟยังไม่เปิดดีนัก พอๆกับที่ท้องฟ้าข้างนอกเป็นสีส้มเทา ตอนนี้ได้มือถือเครื่องใหม่ ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็เป็นมรดกตกทอดจากของเฮีย หน้าจอสี มีรอยแตกร้าวพอดูเก๋ไก๋ นั่งเล่นเกมงูรอเป็นเพื่อนพี่ยาม คุยเรื่องสัพเพเหระตามประสาคนว่างงาน
ที่มาทำงานเช้าแบบนี้ ไม่ใช่เพราะขยัน หรือหวังตำแหน่งพนักงานดีเด่น แต่เป็นเพราะว่านอนไม่หลับ เอาแต่มองนาฬิกาว่าเมื่อไหร่จะเช้าสักที สุดท้าย ทนไม่ไหวเลยลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่ตีสี่ เลยถึงที่ทำงานหกโมงเช้าแบบนี้
พี่ยามที่นั่งด้วย มีปรัญชามุมมองชีวิตในแง่มุมแปลกๆ ไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ทำหน้ายาม เพราะเป็นหน้าที่สำคัญ พอถามว่ายามมาจากคำว่าอะไร ก็ตอบอย่างภูมิใจว่า “ยามจำเป็น เรียกหายาม” เหมือนจะเป็นคติประจำใจในการทำงาน แม้จะเป็นงานที่ไม่ก้าวหน้า หลายคนมองว่าเหนื่อย แต่พอเห็นว่าพี่เขาทำงานด้วยความสุข ทำงานด้วยใจรัก ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม
เมื่อก่อนตอนเด็กๆเคยดูซีรียส์ฝรั่งเรื่องหนึ่ง พระเอกถูกเลี้ยงขึ้นมาในสถาบันวิจัยเด็กอัจฉริยะ พอโตขึ้นมา พระเอกก็หนีออกมาจากสถาบันนั้น เพราะไอคิวที่มากกว่าคนอื่นทั่วไปเกือบเท่าตัว เลยลองทำงานทุกอาชีพ ตั้งแต่หมอ ตำรวจ พยาบาล คนขับเครื่องบิน นักวิทยาศาสตร์ และอีกหลายๆงาน ที่บางครั้งก็หาความเชื่อมโยงกันไม่ได้เลย รู้ว่ามันเป็นแค่เรื่องที่เกิดจากจินตนการ แต่บางครั้งก็อยากจะลองทำดูจริงๆซักครั้ง
ลองนั่งวาดแบบใหม่ คงคอนเซปต์เดิม แต่เปลี่ยนจุดที่โดนติ ไม่ได้เร่งรีบ ทำไปเรื่อยๆตามที่ต้องการ พอตื่นเช้าขึ้นหน่อย ก็รู้สึกมีเวลามากขึ้น ทำอะไรหลายอย่างได้มากขึ้น
“ตี๋”
“ห้ะ? อ้าว พี่เชน หวัดดีครับ”
“มาทำอะไรแต่เช้าวะ ปกติเห็นมาก่อนเวลาห้านาทีเองนิ”
“ผมอยากตื่นเช้าบ้าง แต่ดูจะเช้าไปหน่อยแหะ”
ยกนาฬิกาขึ้นมาดู พี่เชนพูด “พึ่งจะเจ็ดโมงกว่าเอง”
“กินข้าวมายังหน่ะเรา”
“รองท้องมาแล้วนิดหน่อย ผมกินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอก”
“เด็กวัยกำลังโตนิ ไปกินข้าวกันไหม? เดี๋ยวฝากกระเป๋าไว้ที่นี่ก็ได้”
“พี่เลี้ยงป่ะ?”
“มาเกาะกูกินเลยดีกว่าแบบนี้”
“ผมล้อเล่น ไปดิพี่”
แถวที่ทำงานก็มีตลาดอยู่ แต่ไม่ใช่ตลาดของสด ส่วนมากจะเป็นร้านข้าวแกงมากกว่า เพราะอยู่ใกล้ตึกสำนักงาน กลุ่มลูกค้าก็จะเป็นมนุษย์เงินเดือนแถวนี้ที่วนเข้าออกตึกกันเป็นชีวิตประจำวัน
“กินโจ๊กไหม?”
“ไม่ดีกว่า ผมรู้จักเจ้าที่อร่อยที่สุดในโลก แต่ตอนนี้ไม่ขายแล้ว ไว้ว่างๆจะพาไปกินสูตรต้นตำรับกับมือสุดยอดแม่ครัว”
“หือ? พูดแบบนี้แล้วยิ่งอยากรู้แหะ ร้านไหน พูดมาดิ เพื่อรู้จัก”
“ไม่บอก ฮ่าๆๆ หลอกให้งง”
พี่เชนทำหน้าหงอยๆ แต่สักพักก็หัวเราะออกมา พอเจอกลิ่นอาหารหอมๆก็อดไม่ได้ที่จะเดินตามเข้าไป สุดท้าย ก็ได้กินก๋วยจั๊บเจ้าอร่อยกันคนชามครึ่ง ชามที่สองสั่งมาหารกัน จะกินสองชามก็ได้ แต่กลัวเข้าไปหลับตอนทำงาน เลยหยุดท้องตัวเองไว้ก่อน
“วันนี้ว่างหรือเปล่า?”
“มีเคลียร์งานลูกค้าตอนเช้า เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ทำไมวะพี่?”
“เดี๋ยวสอนทำซีจีให้”
“เอาจริงดิ? ใช้คอมในห้องหรอ?”
พี่เชนพยักหน้า บอก “โปรแกรมครบ ตี๋ก็ทำได้อยู่แล้ว ขาดแต่เทคนิคดีๆ ไม่น่านานหรอก ช่วงบ่ายว่าง เดี๋ยวสอนให้”
ผมพยักหน้า ยกช้อนขึ้นตักเส้นก๋วยจั๊บเส้นสุดท้ายเข้าปาก แต่กลับพลาด กระเด็นลงชาม จนน้ำก๋วยจั๊บกระเด็นเลอะหน้าไปหมด พี่เชนเห็น ก็หัวเราะ ก่อนจะหยิบทิชชู่ยื่นให้ พอทำท่าจะไปรับ กลับยื่นแขนออกมาจนสุด แล้วเช็ดให้ผม
เห็นภาพบางภาพทับซ้อนมา เหมือนเคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน
คนๆนั้น ใช้ทิชชู่เช็ดให้ผม แรงจนเอนตัวไปข้างหลัง อาจเพราะไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเลยไม่รู้จะทำยังไง แรงกดมากไป แต่ก็ไม่ได้ออกแรงถูจนเจ็บ คงจะกะแรงไม่ถูก เป็นเรื่องเล็กๆที่ยังจำได้ นึกถึงทีไร ก็ยังยิ้มให้กับความทรงจำแบบนี้เสมอ
คงจะหนีไม่พ้นคำว่าคิดถึง ใช่…คิดถึง
แล้วก็อดคิดต่อไม่ได้ว่าคนๆนั้นยังจะจำเรื่องราวเล็กๆนี้ได้อยู่หรือเปล่า ได้แต่หวัง หวังว่าสามปีที่ผ่านมา พี่คงจะไม่ทำแบบนี้กับใครคนอื่นนอกจากผม
“…ตี๋”
“ครับ?”
“เป็นอะไร? เหม่อเชียว”
“ผมนอนไม่พอ ง่วงจนเบลอนิดหน่อย”
“ก็รีบๆนอนสิวะ เด็กดีไม่นอนดึกนะเว้ย”
“มีแต่คนชอบไล่ผมไปนอนจัง ตอนเรียน ไม่หลับไม่นอนติดกันสามสี่วันยังทนได้เลย”
“นั่นมันผ่านมาแล้ว ตอนนี้มึงก็แก่ขึ้นแล้วนิ ฮ่าๆๆ ระวังเป็นตาลุงก่อนวัยอันควรแล้วจะหาว่ากูไม่เตือน”
…พี่หมอกเคยไล่ผมไปนอนบ่อยๆ
บางครั้งจะไม่พูดออกมาจากปากเอง แต่จะมาปิดไฟ ปิดแอร์ แล้วก็เก็บงานที่ผมทำอยู่ พอผมโวยวายก็หันมาขมวดคิ้วให้ ถ้าผมกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง ก็จะถูกดึงคอเสื้อขึ้น ลากไปถึงห้องน้ำ เหมือนแม่แมวคาบลูกแมวไม่มีผิด
โอวัลตินอุ่นๆ จะมีพี่หมอกชงมาให้กินเสมอ เวลาผมไอเดียไม่แล่น งานไม่เดิน ก็จะมานั่งใกล้ๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ถ้าผมพูด ก็พร้อมที่จะรับฟัง
เคยไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้
ทั้งที่พี่หมอก ไม่เคยห่วงใคร แม้แต่ตัวเอง ยังลืมที่จะเอาใจใส่ แต่กลับสังเกตเห็นทุกเรื่องที่เกี่ยวกับผม มากกว่าที่ผมมองตัวเอง
ผมมารู้คำตอบ ในช่วงเวลาที่ไม่มีพี่หมอก นั่งถามตัวเองทีละคำถาม จนทุกสิ่งมันชัดเจน
ในตอนนี้ พี่หมอกก้าวเดินไปข้างหน้า โตเป็นผู้ใหญ่ และบางที ผมก็ด้วยเช่นกัน มุมมองบางอย่างที่เคยเห็นเริ่มจะเปลี่ยนแปลงไปที่ละเล็กละน้อย จนเรื่องที่เคยเป็นปริศนาในความคิด ก็เริ่มที่จะเข้าใจมัน
“…ที่เหม่อแบบนี้ เพราะเรื่องความรักหรือเปล่า? ไปชอบใครมาหล่ะ บอกได้ไหม?”
“ไม่ได้ชอบใครมาหรอกพี่ แต่แค่กำลังรออยู่”
“รอ?”
“…ไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่ แต่ก็รออยู่…”
พี่เชนไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงลดสายตาลงจากผมช้าๆ
มองจากตรงนี้ เห็นเพียงกระจกของแว่นสะท้อนภาพออกมา ไม่เห็นสายตาของพี่เชน….
……………………………………..
…………………………
…………………
ตอนบ่ายก็ได้ลองทำซีจีใหม่ดูอีกครั้งหนึ่ง ผมไม่ชอบทำงานในคอมเท่าไหร่ มันไม่สะดวกเหมือนที่เราทำเองกับมือ แต่พี่เชนบอกเพราะว่าเรายังไม่ชิน ถ้าชินเมื่อไหร่ น่าจะคล่องมือกว่านี้แน่
“…ปรับ Layers นี้เป็น Multiply ก่อน อย่างที่บอกไปเมื่อกี้นั่นแหละ แล้วก็จะเหมือนเอาเลเยอร์นี้ไปไว้ข้างหลังแทน เออ แบบนั้น ไหนดูดิ ว่าแบบร่างไรต่อ”
“อ่อ แล้วก็ปรับแสงอันนี้ใช่ป่ะ”
“เออๆ แบบนั้นแหละ ก็เรียนรู้ไวดีนี่หว่า แล้วทำไมก่อนหน้านี้ไม่ทำ?”
“ผมไม่ค่อยชอบอ่ะ”
“บางทีก็พูดแบบนี้ไม่ได้หรอก ในชีวิตนี้ คงจะเลือกทำแต่สิ่งที่ชอบไม่ได้ ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องหัด เพราะอนาคต มันจะจำเป็นมาก เข้าใจไหม?”
พยักหน้า พี่เชนก็ยิ้มบางๆ ก่อนจะลุกออกไปจากเก้าอี้ตัวข้างๆก็หันหน้ามาบอก “ทำงานไป เดี๋ยวไว้เย็นๆจะเข้ามาเช็คอีกทีว่าตรงไหนที่ต้องปรับ ที่พี่โต้งบอกมาก็ลองดูว่าตรงไหนจะแก้ได้บ้าง”
“ครับ”
“…เอ่อ..ตี๋”
“ฮะ?”
พี่เชนเงียบอยู่นาน ดูคล้ายกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยังลังเล “คุณอัษฏาหน่ะ….”
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร กลับหันหลังให้ ผมเลยรีบดึงมือไว้ “พี่จะพูดอะไร พูดออกมาดิ อย่ามาพูดแค่นี้ ผมอยากรู้”
“…ช่างมันเหอะ”
“พี่อยากถามอะไรผมหรอ? ถามมาดิ”
“..มันอาจจะเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่อยากก้าวก่ายเท่าไหร่”
“…..”
“แค่สงสัย…สงสัยไอ้ปฏิกริยาของเขาตอนที่ได้ยินว่าเป็นงานตี๋”
“ทำไมหรอ? เขาทำยังไง”
ได้ยินมาจากปากพี่โต้ง แต่ก็ยังไม่พอ อยากรับรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่หมอก เพราะผมไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง
“…ปกติคุณอัษฏาจะไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ ถ้าพูดก็จะพูดที่ต้องการจริงๆ อย่างหัวข้อ ก็ไม่ได้ให้มา บอกแค่ว่าต้องการแบบไหน แต่ไม่ได้ละเอียด ทั้งๆที่ตอนคอมเม้นต์งานตี๋ก็ดูเป็นคนมีความรู้ด้านนี้อยู่ จะพูดว่ายังไงดี เหมือนเขารู้ว่างานตี๋บกพร่องตรงไหน อย่างที่พี่โต้งบอก มันก็เป็นจุดที่ตี๋มักจะทำซ้ำๆเหมือนเป็นนิสัยที่ไม่รู้ตัว”
ต้องการจะสื่ออะไร
อยากพูดอะไรออกมา
“…เขารู้จักตี๋ดี…ขนาดไหน?”
“ผมขอไม่บอกได้ไหม?”
“…แค่ใบ้ก็ยังดี”
“พี่จะรู้ไปทำไม? หัวข้อก็อสซิบหรอ? เอาผมไปพูดในชมรมแม่บ้านอาจจะดับก็ได้นะ”
“ไม่หรอก อย่างน้อยก็แผนกบัญชีหล่ะที่อยากรู้เรื่องตี๋จนตัวสั่น”
“ก็สนิทกัน…มากกว่าที่ผมสนิทกับพี่”
พี่เชนเงียบ เหมือนกำลังหาคำมาพูดต่อ สุดท้าย คงจะนึกไม่ออก จึงได้แต่เดินออกไปเงียบๆ ไม่รู้จะคิดได้หรือเปล่าว่าผมต้องการจะหมายถึงอะไร ผมต้องการคนที่จะมาเป็นพี่ให้ผม ต้องการเพื่อนร่วมงานที่ดี แต่ถ้ามากกว่านี้ มีแค่พี่หมอกคนเดียวเท่านั้นที่ผมจะให้ได้
ต่อให้เป็นคนที่ดีกว่าพี่หมอก รวยกว่า หล่อกว่า นิสัยดีกว่า หรือทุกอย่างเท่าที่จะคิดได้บนโลกใบนี้ คนที่หลุดออกมาจากอุดมคติ
ไม่ว่าแบบไหน ผมก็ไม่ต้องการ
ไม่ได้ตามออกไป ไม่รู้ถ้าออกไปปลอบใจจะเป็นการให้ความหวังอะไรหรือเปล่า ยังไงก็กันไว้ดีกว่า ต่อให้เป็นแค่ความคิดชั่ววูบ แต่ถ้าไม่ตัดไฟแต่ต้นลม ปัญหาก็ตามมาได้ทั้งนั้น
กลับมาจ้องจอคอมอยู่ตรงหน้า รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ แต่มือก็ไม่ได้ขยับเมาส์แม้สักนิด
……………………………….
……………………….
วันนี้ต้องเสนองานรอบที่สอง แต่วันนี้เวลาที่อีกฝ่ายเสนอมาคือช่วงเย็น ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยง คนที่รับผิดชอบในโปรเจคต์นี้เริ่มวิ่งวุ่น เห็นพี่โต้งนั่งนวดขมับอยู่ที่เก้าอี้ โทรศัพท์หาลูกสาว บอกให้กลับบ้านเอง สักพัก เมียพี่เขาก็โทรมาด่าถึงที่ เห็นแบบนี้แต่กลัวเมียอย่าบอกใคร เป็นหนัก ระยะสุดท้าย รักษาไม่ได้ รอวันตายลูกเดียว
งานที่นั่งทำเลือดตากระเด็นเซฟไว้ในคอม ยังไม่ได้ปริ้นท์ออกมา คิดว่าเดี๋ยวปริ้นท์ช่วงบ่ายก็น่าจะยังทัน เอาไอเดียเดิมบวกกับคอมเม้นต์ของหลายๆคน พอมาทำเป็นภาพซีจี เลยดูง่าย สวยกว่าตอนที่ร่างด้วยมือเสียอีก
แต่ก็ไม่ได้ว่าง เพราะต้องมาช่วยพี่ตั้มเคลียร์งานที่พี่แกดองไว้จนไหเริ่มแตก มีพี่เก๋ยืนบ่น ถ้าเจ๊จะบ่นขนาดนี้ก็อย่าเปลืองพลังงานเลย มาช่วยกันเถอะครับ พี่ตั้มก็ทำหน้าเซ็งๆ แต่คงจะเข้าพรรคเดียวกับพี่โต้งไปแล้ว จึงได้แต่สงบเสงี่ยมเหมือนฟังเทปธรรมมะยังไงชอบกล
ยืดตัวออกจนสุด จนเก้าอี้เอนหลังลง เห็นพี่โต้งลุกออกไปจากเก้าอี้ มองตามไป เห็นกรรมการบริหารคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะเป็นเพื่อนก๊งกับพี่โต้ง เลยดูสนิทกันมากกว่าเจ้านายลูกน้อง ออกไปคุยเรื่องอะไรสักอย่างที่นอกห้อง ดูจริงจังทั้งคู่ มองอยู่สักพัก พอพี่ตั้มส่งแฟ้มมาให้ เลยต้องกลับมาทำงานต่อ
หันไปมองเป็นระยะ ก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นมองเข้ามาเหมือนกัน เผลอจ้องตา แต่ก็ต้องรีบหลบสายตา เพราะไม่อยากให้คิดว่ากำลังแอบมองอยู่ รีบหันไปคุยเรื่องไร้สาระกับพี่ตั้ม โชคดี ที่พี่แกเป็นคนจุดติดง่าย เลยยาวเกินกว่าที่ต้องการไปหน่อย
เงยหน้าขึ้นมาจากงานตรงหน้า เห็นพี่เชนยืนมองอยู่แถวโต๊ะพี่โต้ง พอเห็นผมมอง ก็รีบหันไปคุยกับพี่เอ๋ ตั้งแต่วันนั้น ก็ยังไม่ได้พูดคุยกันแบบเดิมนัก มีแต่คุยกันเรื่องงาน ผมรู้สึกอึดอัด แต่คิดว่าอีกไม่นาน มันก็น่าจะกลับมาเป็นปกติ
“ไอ้ตี๋ ปริ้นท์แบบมึงยัง?”
“ยังหว่ะพี่ เดี๋ยวผมปริ้นท์ให้แป็ป”
เดินไปที่คอม หาไฟล์งานที่เซฟไว้ ก็ต้องขมวดคิ้ว ไม่อยู่ หายไปไหนวะ? ลองหาไฟล์ที่คิดว่าน่าจะมี แต่ก็ว่างเปล่า
“อะไร?ตี๋?”
“พี่เชน ผมหาไฟล์ผมไม่เจออ่ะ”
“ไหน เช็คดีๆหรือยัง ดูอีกรอบดิ”
ไม่มี พี่โต้งเดินเข้ามาถาม “ไหน? ปริ้นท์หรือยัง”
“..ยัง พี่โต้ง ผมหาไฟล์งานผมไม่เจออ่ะ”
“เอ้า ไม่ใช่เมื่อวานแกนั่งทำอยู่ตรงนี้หรอตี๋ เห็นทำมาตั้งหลายวัน”
“เออดิพี่ ไปไหนวะ”
“กูบอกแล้วไอ้ตี๋ให้เซฟใส่แฟลชไดรฟ์ เวรแล้ว ใครเผลอลบไปหรือเปล่า เดี๋ยวกูกู้ข้อมูลให้ ไม่รู้จะได้หรือเปล่านะ”
ผมลุกให้พี่เชนนั่งแทน แต่ถึงกู้ได้ก็คงต้องใช้เวลาพอสมควร คงไม่น่าจะทัน
“…พี่โต้งคะ”
พี่เมย์ พี่ในแผนกที่เข้ามาก่อนผม ผมไม่ค่อยสนิทด้วยเท่าไหร่ ทำงานดี แต่ไม่ค่อยคุยกับใคร
เธอเดินเข้ามา ในมือถือกระดาษชุดหนึ่งไว้
“ใช้อันนี้ก่อนก็ได้คะ หนูพึ่งทำเสร็จเมื่อวาน”
“…เมย์?”
ผมที่ยืนอยู่ข้างๆพี่โต้ง เห็นภาพในกระดาษนั่นก็พูดไม่ออก
มันคืองานของผม ที่ถูกปรับแต่งสีหลักออกไปหน่อย เพราะพี่เขามีประสบการณ์มากกว่า พอเปลี่ยนสีไป ทุกอย่างเลยดูดีขึ้น รูปแบบหลักยังอยู่ ดูก็รู้ว่าเอาภาพของผมไปแต่งเพิ่ม
“พี่เมย์? พี่ไปเอารูปนี้มาจากไหน”
“….ทำเอง”
“…..”
“เมย์ ไม่คิดว่ามันน่าเกลียดไปหรอไง”
“น่าเกลียด? น่าเกลียดอะไร?”
พี่เชนลุกขึ้นยืน กระชากกระดาษออกมาจากมือพี่โต้ง เปิดดูทีละแผ่น หลายๆคนที่ทำงานอยู่เงยหน้ามามองเพราะได้ยินเสียงพี่เชนพูดเสียงดัง
“ทำแบบนี้ไม่เรียกว่าน่าเกลียดแล้วเรียกว่าอะไร ขโมยงานไอ้ตี๋มา เห็นก็รู้ว่างานไอ้ตี๋มัน ชัดซะขนาดนี้”
“เอาที่ไหนมาพูด พี่มีหลักฐานหรือไง?”
“จะบอกว่าแค่เปลี่ยนสีก็เรียกว่าทำเองแล้วหรอ? แบบนี้มันไม่ทุเรศไปหน่อยหรือไง? ไอ้ตี๋ มึงพูดไปเลยดิว่างานของมึง”
ผมมองหน้าพี่เมย์ เห็นพี่เมย์จ้องกลับมา
กล้าพอที่จะขโมยงานคนอื่นถึงขนาดนี้ ต่อให้พูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์
ผมส่ายหน้าให้พี่เชน แต่ดูเหมือนพี่เชนจะไม่ยอม หันไปหาพี่โต้ง “พี่ พี่พูดไปดิ ว่านี่มันงานของไอ้ตี๋ชัดๆ พี่ก็เห็น”
“…เรื่องนี้ต้องคุยกันแน่ แต่ในเวลานี้คงต้องเก็บไว้ก่อน เพราะใกล้จะถึงเวลาประชุมเต็มที่แล้ว”
“พี่โต้ง!!”
“ไอ้เชน ขนาดตี๋มันยังนิ่งๆ มึงก็อย่าเดือดร้อนแทนได้ไหม”
“ตี๋ มึงก็พูดอะไรไปดิ”
“พี่ คนที่ถึงขนาดกล้าลอกงานผมขนาดนี้ จะให้ผมพูดอะไรไปอีก มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว พี่เมย์ พี่เข้าทำงานก่อนผม แต่พี่ลอกงานผมอย่างนี้ น่าขำนะ”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
“พี่ได้ยินแบบไหนผมก็หมายความแบบนั้นแหละ ผมนั่งคิด นานแค่ไหนกว่าจะได้แบบนี้ โดนคอมเม้นต์ โดนแก้ ต้องมานั่งทำงานที่ผมไม่ถนัดกว่าจะได้ชิ้นนี้มา ถ้าพี่ฟังถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้สึกอะไร ผมยกให้ก็ได้งานชิ้นนี้ เพราะผมยังไงก็ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอยู่แล้ว งานชิ้นนี้ยังไงผมก็ยกให้พี่โต้งอยู่ดี ถือว่าเป็นประสบการณ์ ว่าเพื่อนร่วมงานดีๆยังมีได้ เพื่อนร่วมงานแย่ๆทำไมจะหาไม่มี”
“ตี๋!”
“พี่เมย์ ผมไม่เคยทำอะไรให้พี่ แต่ถ้าพี่จะทำแบบนี้กับผม ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่อย่าให้มีครั้งที่สอง”
พี่เมย์กัดฟันแน่น ไม่ได้โกรธ ดูเหมือนกำลังอดทนกับคำเสียดแทงของผม แต่ก็ยังยืนอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน พี่โต้งดึงงานคืนออกจากมือพี่เชน ส่ายหน้า พี่เชนดูโมโหมากกว่าผมเสียอีก เลยต้องผลักให้ออกจากมุมนี้ก่อน ดันออกไปจนถึงระเบียง ปิดประตูลง ระเบียงแคบๆมีเพียงพวกผมสองคน ลมพัดแรง ได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้นมาถึงชั้นนี้
“ตี๋จะไปยอมมันทำไม! ก็เห็นอยู่ว่าใครกันแน่ที่ผิด”
“เอาเหอะน่าพี่เชน ช่างมันเหอะ”
“ยอมอะไรง่ายๆขนาดนี้เลยหรอตี๋ ทั้งๆที่มันเป็นงานของเราเนี่ยนะ?”
“คนไหนทำแล้วงานมันดีกว่า ก็ดีไป เพราะไม่ว่ายังไง ผมก็อยากเห็นงานของพวกเราในโปรเจคต์นี้ออกมาดีที่สุด เขาทำงานออกมาได้เนี้ยบกว่าผม ผมก็ต้องยอมรับฝีมือ”
“แล้วมันคุยงานร่วมกันไม่ได้หรือไง เมย์จะเดินมาบอกความเห็นของตัวเองไม่ได้หรือไง แบบนี้มันเรียกว่าขโมยความคิด ตี๋? ทำไมยอมได้? กูไม่เข้าใจ”
“…พี่พอเหอะ เดี๋ยวผมโมโหมาก เผลอต่อยผู้หญิง ไม่ดีๆ”
“ตี๋…มึงหนีปัญหา มึงแค่ไม่กล้าชนกับมัน”
“….”
“เพราะหนีปัญหาแบบนี้ ถึงต้องทำให้ใครต่อใครเจ็บปวด เพราะไม่กล้าชนกับมันสักที เลยทำให้คนที่รอต้องลังเล กูพูดถูกหรือเปล่าตี๋ มึงเคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า”
“…พี่”
“มึงเป็นคนดี แต่บางครั้ง ความดีของมึงก็ทำร้ายคนรอบข้างไม่รู้ตัว กูพูดเตือนด้วยความหวังดีนะตี๋ อย่าพึ่งรำคาญอะไรกูเลย”
“ผมเข้าใจครับ…ผมก็เป็นแบบที่พี่พูดจริงๆนั่นแหละ ไม่ได้ผิดเลย”
ผมทำคนเสียใจ กับการตัดสินใจของผมมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว
ทางที่ผมคิดว่าถูก ทางที่ผมคิดว่ามันเหมาะสมที่สุด บางครั้ง ก็เป็นทางที่ผมทำร้ายคนที่ผมรักมากที่สุดเช่นเดียวกัน
“อย่างครั้งนี้ ถ้ามึงปล่อยมันผ่านไป มันจะมีครั้งที่สองอีกไหม? มึงตอบกูได้หรอตี๋….มันกลายเป็นสร้างนิสัยแย่ๆให้เขาไป ถ้าอนาคต เมย์ไม่ได้รับการให้อภัยแบบนี้หล่ะ มันก็เท่ากับมึงทำร้ายเขาทางอ้อมด้วย ไม่รู้หรอ?”
“พี่..ผมขอนะ ครั้งนี้ครั้งเดียว เพราะผมอยากให้งานนี้ออกมาดีที่สุด”
“…ทำไมถึงต้องทุ่มเทให้กับงานนี้มากขนาดนี้ กลับบ้านดึก ไม่ยอมกินข้าวกลางวัน มาบริษัทแต่เช้า ถึงกับ…ยอมให้คนอื่นเอางานของตัวเองไป..”
ทำไมต้องเสียใจแทนผมขนาดนี้ด้วย..
ผมไม่ได้เสียใจสักหน่อย..ไม่ได้เสียใจ
ไม่ว่าใครทำงานนี้ก็ไม่สำคัญ เพียงแต่ขอให้มันเป็นงานที่ออกมา ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา ให้เหมาะกับความตั้งใจของพี่หมอก ที่ความสามารถของผม อาจจะมีมากไม่พอ
“เพราะผม…..”
ลมพัดแรงวูบหนึ่ง จนต้องยกมือขึ้นเสยผม พี่เชนที่อยู่เบื้องหน้า รู้สึกระยะห่างลดลงเรื่อยๆ
ใกล้ จนริมฝีปากแทบจะชนกัน…
ผมรีบเอนตัวหลบ พี่เชนไม่ได้ตามมา
คงไม่ได้จะทำอะไรแบบที่ผมคิด แต่อาจจะแค่อยากกระซิบอะไรบางอย่าง
คิ้วนั่นขมวดเข้าหากัน ใกล้ขนาดนี้ แต่กลับเบนสายตามองไปทางด้านข้าง
“….ใช่คุณอัษฏาหรือเปล่า? ที่ตี๋กำลังรออยู่?”
………………………………….
…………………….
[B.N.5 : complete]
[15.01.55]
ภาคผู้ใหญ่ จะมีเรื่องทำงานบ้างคงไม่ว่ากัน เพราะชีวิตจะมารักกันอย่างเดียวแบบหนัง ก็เกินไป๊! อารมณ์ เป็นประธาน แต่ไล่ตามคนอื่นแบบนั้นทั้งวัน ไม่แนว ไม่แนว :z2:
:กอด1: :กอด1:
ขอบคุณทุกความเห็นนะัคัฟ ตอนนี้สบายดีประเทศไทย
-
:z13:
พี่มงพี่เมอะไรนั่น มานี่
สังคมทำงานมันก็อย่างนี้ล่ะเนอะ :m31:
“ตี๋…มึงหนีปัญหา มึงแค่ไม่กล้าชนกับมัน”
หวังว่าจากประสบการณ์ที่ผ่านมาสามปีและจากคำพูดของพี่เชนจะทำให้ตี๋เปลี่ยนบ้าง..อะไรบ้าง .. :เฮ้อ:
-
การทำงานนั้นจะเจอกันนิสัยมากมาย
เราเป็นคนซาบซึ้งถึงปัญหานี้ดีทีเดียว
ตอนเรียนมหาลัยนั้นก็เจอคนประเภทนี้
ทำงานกับคนหลายๆ แบบก็ดีนะ
อย่างไงพี่เชนก็พูดถูกวะตี๋ เชน กู๊ดจ็อบ!!
เป็นกำลังใจให้กับคนแต่งเหมือนเดิมจ้ะ! :กอด1:
-
จิ้มไม่ทัน
อยากตบ อยากกระทืบ อยากทุกอย่าง อิชะนีเมย์
มาขโมยงานของตี๋ทำไม สงสารตี๋
มาให้กำลังใจตี๋ อ่านไปก็คิดว่าตัวเองเป็นตี๋ไป
ขอบคุณคนแต่งมากเลยนะครับที่มาอัพทุกวันเลย ^^
-
จิ้มไม่ทัน :z13:
อียังเมย์อยู่ไหน มานี่เลย :beat: ชิชะ
-
ติดตามต่อ
:L2: :L2:
-
แอร่กกกกกกกกก เครียดกับชีวิตในวัยทำงาน
-
เชนพูดถูกนะ ตี๋ทำมาหลายครั้งแล้วไม่กล้าเผชิญความจริง
หนก่อนที่แยกกันก็เพราะไม่กล้าเผชิญ
หนนี้ยังทำผิดซ้ำอีก เพิ่งคิดได้ตอนที่เชนพูดเหมือนกัน
คนเราโตแล้วเด้อ ต้องกล้าชนหน่อย ยิ่งโตยิ่งต้องสู้ปัญหานะ จะหนีไม่ได้
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ วันนี้วนมาดู ห้า หกรอบแล้ว ฮี่ๆ
ตี๋ตอบไปเลยว่า ใช่ หนักแน่นๆ
คืออยากตบอิพี่เมย์แทนตี๋อ่ะค่ะ :beat: :beat: หน้าด้านมากนะ ยังกล้าแถด้วย นับถือๆ
ตอนหน้าพี่หมอกจะออกรึเปล่าน้า คิดถึงจังเลย
ปล.สงสารตี๋มากนะ นอกจากจะมาม่ากับพี่หมอกแล้ว ยังมีเรื่องในแผนกอีก ชีวิตช่างรันทดอะไรเช่นนี้ :o12:
-
นังบ้านั่นมันบังอาจมาขโมยงานที่น้องตี๋อุตส่าห์ทำให้พี่หมอกได้ง๊ายยยยย :m31: :m31:
แต่ยังไงถ้าพี่หมอกเห็นก็ต้องรู้แน่ๆว่าน้องตี๋เป็นคนทำ อยากให้เอาตี๋เอาไปพรีเซ็นเองเลยอะ ไม่ต้องสนนังนั่นหรอก
เมื่อไหร่จะได้คุยกันดีๆนะสองคนนี้ พี่หมอกก็นิ่งเกิ๊นนนนนนน :z3:
-
:beat:อีเมย์นิสัยโคตรพ่อโคตรแม่เหี้ยเลย
-
ถามได้ตรงจุดเป๊ะเลยเชน
-
โอ๊ยยยยย แย่งงานตี๋ไปเฉยเลย เครียดแทน อยากตบๆๆๆๆๆ ><
-
:impress2:“….ใช่คุณอัษฏาหรือเปล่า? ที่ตี๋กำลังรออยู่?” ไม่ใช่แค่ตี๋ที่รอ เราก็รออยู่นะ
-
โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ ,,,,,
เริ่มเข้มข้น
พี่หมอกต้องฉุนขาดแน่ ๆๆๆ เล๊ยยย
เอิ๊กส์ ๆๆๆ
ตอนหน้าต้องสะใจแน่นอนนนนน
-
โอ้ยย
มาต่อเร็วๆๆๆ หน่อยจิ แอบมาเปิดนะเนี่ย
-
:m16:
-
ขอตอบพี่เชนแทนตี่
ใช่ !!!
เฮ้ยยยยย ถ้ายังมัวแต่อย่างงี้ๆ ไม่พูดไม่คุยไม่เคลียร์กัน ตี๋มันจะโดนคาบไปแ-กแล้วนะเหวยยยย
เป็นรองประธาน เป็นลูกค้าคนสำคัญก็จริง แต่ก็ไม่ได้มาตามดูกันตลอดเวลาซักหน่อย
เดี๋ยวเกิดไรขึ้นล่ะจะรู้สึก อ่านแล้วปวดเฮดจริงๆช่วงมาม่าเนี่ย (ยิ่งกว่าอ่านเลข ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ รวมกัน // เว่อไป *โดนต่อย*)
ไม่อยากให้พี่เชนทำขนาดนั้นอ่ะ ไม่อยากให้จูบ หวงตี๋อ่ะ หวงงงงง เค้าหวงไว้ให้พี่หมอกคนเดียว !!
นังพี่เมย์ร้ายมาก แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ เวลาทำงานมันก็อย่างเงี้ย ตี๋ก็พูดไรหน่อยสิ
ถ้าเจ้าของงานไม่ได้พูดอะไรเลย ใครจะมาว่าแทนได้ ยอมๆเขาไปซะทุกเรื่อง เอาแต่ใจบ้างเหอะ
ทั้งเรื่องนี้ทั้งเรื่องพี่หมอก รู้ว่ายังไงก็ยอมตามใจอยู่แล้วใช่มั๊ยล่ะคะ คุณอัษฏา !
ชีวิตมันไม่จบไม่สิ้น เราก็ดิ้นรนก็ต่อไป อยากให้มาม่าจบไวไว กลับมาเป็นเหมือนเดิมซักที
(เอ๊ะ ถ้าเป็นเหมือนเดิมมันก็จบแล้วอ่ะสิ ... ไม่อยากให้จบอีกอ่ะ แต่ก็ไม่อยากให้มาม่า เฮ้ย สับสน :z6: )
ขอบคุณมากค่ะพี่ชุ วันนี้อุตส่าห์มา เห็นในเพจบอกงานเยอะ สู้ๆนะคะ :กอด1:
ปอลอ. พี่ฝนคือเพื่อนพี่เมย์ใช่ไหม ???
-
โอ้ย รออ่านตอนพรุ่งนี้ กรีดๆๆๆ สนุกมาก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
พี่เชนออกตัวแรงเวอร์
น่ารักอ่ะ ดูสับสนและตึงเครียดจัง
สู้ๆ นะตี๋ ไม่รู้ว่าจะต้องทนถึงขนาดไหน
รอต่อไปแม้ว่าวันจะนานสักเพียงไหน
-
พี่หมอกดูงานก็รู้เองแหละ :laugh:
-
คือ จะบอกอวยพรเมย์ว่า
ขอให้โดนอิพี่หมอกจัดหนัก จัดเต็มคะ
ปล.อยากให้พี่หมอกเห็นฉากพี่เชนกะตี๋ ฮี่ๆๆๆๆ จะได้เลิกลีลาซีกที ให้รู้ซะบ้างว่าน้องตี๋ก็มีคนจีบนะคะ ขอบอก ๕๕๕
ปล๒.ขอยาวววววววววววว ๕๕๕๕๕ มันแบบค้างอย่างแรง เบิ้ลสองได้ไหมคืนนี้ ๕๕๕ :-[ :impress2: :L2:
-
เคืองยัยเมษ์ :fire:
ตี๋ตั้งใจทำขนาดนี้ ขโมยกันหน้าด้านๆอีก
ไม่ไหวกับนิยายเรื่องนี้ค่ะคุกคามการใช้ชีวิตเหลือเกิน รีเฟรชเพจมันทุก 10 นาที
หายใจเข้าออกเป็นตี๋กับหมอก ไม่เป็นอันทำงานทำการ ดังนั้นมาต่อเร็วๆนะค่ะ :กอด1:
-
:z13:
-
มันอึดอัดนะคนเขียน
-
กรี๊ด อ่านเสร็จจะเม้น ผ่านไปสิบสามกระทู้ ไวไปไหน คอเรื่องนี้สงสัยไม่หลับไม่นอนกันจริงๆ รอจนหยดสุดท้าย :m20:
น้องตี๋สู้ๆน้า เพื่อตัวเอง เพื่อพี่หมอก
ประโยคนี้
“พี่ฝน ผมไม่เคยทำอะไรให้พี่ แต่ถ้าพี่จะทำแบบนี้กับผม ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่อย่าให้มีครั้งที่สอง”
พี่เมย์หรือเปล่า พี่ฝนมาจากไหนอะ หรือพี่เข้าใจผิด
กรี๊ดดด พิมพ์เสร็จอีกเจ็ดกระทู้ กลายเป็นยี่สิบแล้ว!!
-
เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!
-
ยัยพี่เมย์น่าเกลียดสุดๆ มาขโมยงานได้ไงเนี่ย
ตี๋ก็นะ อย่ายอมเค้ามากสิ
-
ดีแล้ว ดีแล้ว
ให้พี่หมอกทำงานทำการซะบ้าง เป็นผู้บริหารต้องทำงานเยอะๆ
ฝากตบเจ๊เมย์ซักทีได้ป่าว
เป็นรุ่นพี่ลอกงานน้องนี่ไม่ไหวนะ
-
ตอนนี้เป็นอารมณ์บอกไม่ถูกจริงๆ :z3:
สับสนไปหมด แต่ที่พี่เชนพูดมันตรง!!
-
ตี๋เสน่ห์แรงอ่ะ
ตาหมอกมัวกั๊กอยู่นั่น
ชอบนิสัยพี่เชนค่ะ ตรงๆ ดี แถมดูจะเข้าใจอะไรๆ ได้ไว
-
ตอนนี้รอ้นแรง มาก ๆ ฮ็อตสุด ๆ คนรออ่านเยอะมาก ๆ
ถ้าได้อีกซักตอนจะไม่ลืมพระคุณ
สุด ๆ อยากอ่านอีกงะ..ทำไงดี :call:
-
ตบอีนังเมย์ด่วน :fire: :fire: :fire:
ตี๋ทำไมต้องยอมถึงขนาดนี้ด้วยละ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ขอตอบอีกนิดนึง คิดว่าจริงๆแล้วตี๋ไม่ได้เลือกทางที่ผิดหรอกนะ เพียงแต่แค่เลือกทางที่อาจจะทำให้ต้องเจ็บกันไปบ้างเท่านั้นเอง
ในสายตาเรานะ เราคิดว่า ถ้าวันนั้นตี๋ไม่ยืนหยัดไม่ยอมทิ้งพี่หมอกไป พี่หมอกก็คงจะไม่เจริญก้าวหน้าขนาดนี้ ไม่ได้ไปเรียนต่อนอกมัวแต่ขลุกอยู่กับตี๋ ตี๋ก็จะไม่รู้จักโต จะเอาแต่พึ่งพาหมอก จะไม่ได้เรียนรู้โลกด้วย ดังนั้นให้หมอกกับตี๋แยกกันไปสามปีก็ดีแล้ว เพราะบางครั้งการห่างกันบ้างจะทำให้เรามีเวลาคิดทบทวนคุณค่าของสิ่งต่างๆในชีวิตเราได้มากขึ้น เพราะงั้นคิดว่าตี๋เลือกทางที่ถูกแล้วนะ ตอนนี้ตี๋ก็โตพอที่ีจะตัดสินใจเรื่องต่างๆด้วยตัวเองแล้ว พี่หมอกก็มีเหตุผล มีการงานมั่นคงแล้ว การจะกลับมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันหลังจากนี้ก็จะดีขึ้น เพราะมีวุฒิภาวะเพียงพอที่จะตัดสินใจอะไรแล้วคนอื่นไม่สามารถคัดค้านได้
-
:m31:ตี๋..นายมันเป็นคนแสนดี หรือซื่อบื้อจนน่ารำคาญว่ะ?
มีปัญหาอะไรก้อหนีลูกเดียว...เซ็ง!!! :seng2ped:
-
นังเมย์... = =''
ทำไมชะนีต้องมาปรากฏกายให้สาววายอย่างเราๆเกลียดด้วยเนี่ยย
-
ไอ้พี่เมย์นี่มันมาจากไหน
เอามันไปถ่วงน้ำซ้า!!!
ส่วนตี๋ สู้ๆๆๆๆ สู้เค้านะลูก อย่ายอมแพ้
-
กระโดด เตะ เมย์
แย่มากๆ
bad bad bad ชะนี
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
คันมือคันตีน :m31:
อยากเตะ น้องเมย์ สักสองสามที :z6: :z6: :z6: :z6:
น้องตี๋ บีบหัวใจป้าเกินไปมั้ยย :z3:
-
หึ้ย! เลวอ่ะ อย่างนี้
มีดสับคอ ย๊ากกก ก!!
-
:sad4:
สงสารตี๋กับพี่หมอก
ยิ่งตี๋พูดถึงเรื่องในอดีตยิ่งเศร้า แถมยังมาเจอเพื่อนร่วมงานแย่ๆ ขโมยงานไปอีก!
พี่หมอกมา้้เห็นตอนใกล้ชิดกับพี่เชนปะเนี่ย หุหุ เมื่อไหร่ตี๋จะเลิกเห็นแก่คนอื่นมาเห็นแก่ตัวเองบ้างอ่ัะ
รอๆ ตอนนั้น อยากให้หายมาม่าใจจะขาด รอตอนใหม่นะ TT'
-
นังเมย์มันร้าย!!
แต่มีประโยคนึง ตี๊เรียกพี่ฝน
คนเขียนพิมพ์ผิดใช่ป่ะคะ??
ขอให้พี่หมอกจำงานตี๋ได้
แล้วต่อยอินังเมย์มันซักที
ข้อหาลอกงานเมียมาเฟีย! (ห๊ะ!)
อัพทุกวันแบบนี้ เอาจูบเค้าไปเยยยยยยยย :จุ๊บๆ:
-
นังเมย์แม่งก็เป็นตัวอย่างคน (แค่ทำงานมาก่อน) ในปัจจุบัน จริงๆ
:fire: :fire: :fire:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากอ่านต่อ
แต่ไม่อยากกดดัน :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดด จะบร้าา เอาใจช่วยน้องตี๋ อย่างน้อยคำพูดของเชนก็ทำให้ตี๋ได้คิดอะไรได้ อยากอ่านตอนหน้าแว้วว
อ่านไปก็ลุ้นระทึก ใจเต้นๆๆๆ
อิดิทๆๆ พี่หมอกมาทันได้เห็นช๊อตเด็ดชิมิๆๆ 5555
-
:laugh: :laugh:เตรียมถูกตอกกลับได้แล้ว...อินังเมย์..พูดได้คำเดียวว่า...โดน!!!!! :laugh: :laugh:
-
เฮ้ อ่านแล้วอึดอัดแทนคนอื่นเหมือนกันนะ
กับคนนิสัยแบบนี้นะมีเพื่อนคนนึงแหละแบบนี้ คือดีเกินไปจนเราอึดอัด(ไม่ใช่ผมไม่ดีนะแต่นี่นิสัยมันนางเอกละครเลย - -*)
อาจเป็นเพราะผมมีนิสัยไม่ค่อยยอมคนมั้งแต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะชนทุกเรื่องนะ แค่เรื่องที่คิดว่าอันนี้มันไม่ได้ถึงจะชน
แต่เพื่อนผมก็นะ แม่พระเกินไป ไม่เป็นไรหรอก!!! แล้วแก้ตัวให้ชาวบ้านชาวเมืองแทนอยู่เรื่อย
จนบางทีนะผมเจ็บใจจนร้องไห้เองอ่ะ แบบมึงโดนจิก โดนขนาดนี้แล้วทำไมต้องยอมด้วยว่ะ คนนะมีสันชาตญาณในการเอาตัวรอดนะ
อ่านตอนนี้แล้วโคตรอินมากกกกกกกกก+อึดอัดเลย เหมือนเพื่อนคนนั้นมันมาอยู่ตรงหน้า คือถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้นะมันก็ยอม(แน่ๆ)
-
แหง่ก!!! พระเอกอัพค่าตัวตามสถานะที่สูงขึ้นใช่มั้ย แล้วเค้าจะไปกู้เงินที่ไหนได้เนี่ย คิดถึงงงงงงพี่หมอกใจจะขาด
ตี๋ เลิกกลัวสักทีเหอะ มีคนที่รอตี๋อยู่เหมือนกันนะ อย่าให้เขาคนนั้นต้องเจ็บไปมากกว่านี้เลย แมนๆไปเล้ยยยยย
ว่าแต่..เมย์ อยากตบผู้หญิงคนนี้ ใครอยากช่วยสมทบทุนค่าปรับ500บ้างคะ? เงินไม่มีก็มาช่วยตบซ้ำก็ได้ค่ะ!!
:กอด1: กอดคนเขียน เธอทำให้ฉันมีความรักอีกครั้ง :กอด1:
-
ชอบคนแต่ง จังเลย
น่ารักมาก
อัพทุกวัน (แต่ดึ๊กดึก)
ไปเรียนสายทุกวันเลย
555
สุ้ๆ
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
ฉึกๆๆๆๆ พี่เชนพูดแทงใจดำได้โดนใจมาก!!!!!
ตอนแรกยังเฉยๆกับพี่เชนนะ แต่ตอนนี้ปลื้มพี่เค้าซะแล้ว~ :-[
-
ปัญหาเพื่อนร่วมงานแทงข้างหลังมันพบเจอได้ทุกทีจริงๆ เนอะ!!!
นั่งรออิพี่หมอกเป็นเพื่อนตี๋
-
ยังคงชอบความคิดตี๋อยุ่เสมอ ;)
ยังรอพี่หมอกไปพร้อมๆกับตี๋อยู่เหมือนกัน ตี๋สู้ๆ
-
ควายยยย
-
อ่านไปอ่านมา กลับคิดว่าคนที่รอ อาจจะเป็นพี่หมอกนะ
เพราะงั้นตี๋น้อย สู้ๆ
ว่าแต่เชน... เซนส์ดีอ่ะ นับถือๆ o13
-
ยังไงก็งานตี๋ มีหรือที่คุณอัษฏาจะไม่รู้อ่ะ
ขอเชิญคุณอัษฎาออกโรงด่วนเลย
ถ้าออกมาเเล้วไม่ได้เรื่อง :z6:
เชียร์พี่เชนดีมั้ย :laugh:
-
เริ่มสงสารพี่เชนแฮะ
ดูเป็นคนดีมีเหตุผล
-
ไอ่คุณอัษฏายืนอยู่ข้างหลังแน่ะ โฮะๆๆ ><~
-
“พี่ได้ยินแบบไหนผมก็หมายความแบบนั้นแหละ ผมนั่งคิด นานแค่ไหนกว่าจะได้แบบนี้ โดนคอมเม้นต์ โดนแก้ ต้องมานั่งทำงานที่ผมไม่ถนัดกว่าจะได้ชิ้นนี้มา ถ้าพี่ฟังถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้สึกอะไร ผมยกให้ก็ได้งานชิ้นนี้ เพราะผมยังไงก็ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอยู่แล้ว งานชิ้นนี้ยังไงผมก็ยกให้พี่โต้งอยู่ดี ถือว่าเป็นประสบการณ์ ว่าเพื่อนร่วมงานดีๆยังมีได้ เพื่อนร่วมงานแย่ๆทำไมจะหาไม่มี”
“ตี๋!”
“พี่ฝน ผมไม่เคยทำอะไรให้พี่ แต่ถ้าพี่จะทำแบบนี้กับผม ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่อย่าให้มีครั้งที่สอง”
ชอบที่ตี๋ตอบมากเลย เราว่ามันไม่ใช่การหนีหรอก
แต่การชนทุกรอบก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทำเสมอไป
ในกรณีแบบนี้รู้ๆกันอยู่ว่าใคร เชือดนิ่มๆดีกว่า
ว่าแต่ฝนนี่ใคร? พิมพ์ผิดใช่มะ - -"
-
ตี๋ จะเป็นคนดีเกินไปแล้วนะ ปล่อยให้ยัยเมย์เอางานไปได้ไง :m16:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ มาต่อไวๆนะ :L2: :L2:
-
ขอวันละสามสี่ตอนเลยได้ไหมอะ
ค้างอย่างแรง
:fire: :fire:
-
:m31: ขัดใจมากๆ ทำไมตี๋มันดีไม่เปลี่ยนแปลงเลย
ทำอะไรให้มันชัดเจนหน่อยนะ ไม่งั้นเชนต้องเสียใจ พี่หมอกอาจเข้าใจผิดได้
-
อีชะนีหน้าด้าน ขอข้าวกันกินยังมีศักดิ์ศรีมากกว่านี้อีก
ขอให้ไอ้พี่หมอกมันรู้ว่างานชิ้นนี้ไม่ใช่ของตี๋โดยสมบูรณ์ ไอ้หมอกมันไม่เอา
-
พี่เชน จะแม่นไปแล้วนะ
ทิ่มแทบตี๋สุดๆ o22
-
พี่หมอกมาอ่ะเปล่า หุหุหุหหุหุ
พี่เชนเลย แนบชิดซะขนาดนี้
-
ตี๋ ดีเกินไปแล้ว เราเจอแบบนี้วีนใส่พี่เมย์แน่ๆ
-
อย่างค้าง!! O_O
คนแต่งทำกันแบบนี้ง๊ายยยย o12
หมั่นไส้อิพี่เมย์มากมาย หน้าด้านมากค่า แต่ไม่เป็นไรยังไงพี่หมอกก็รู้อยู่ดีว่าเป็นงานตี๋ :m19:
ถ้าพี่หมอกมาเห็นตอนที่อิพี่เชนมันจะ...ตี๋ก็งานเข้าอ่ะดิ แค่นี้ก็มาม่าพออยู่แล้วนะ :z3: :z10:
ขอให้คนแต่งมาต่อให้ทุกวันๆแบบนี้ตลอดไปนะค่า :amen: :m5:
-
อ๊ากกกก
ไม่น่ามาอ่าน
ค้างเลยอ่าาาาาา
ฮือๆๆๆๆๆ ตี๋เข้มแข็งอ้ะ
พี่หมอกพี่รู้ใช่มั้ยว่าตี๋ตั้งใจกับพี่มากแค่ไหน
อยากให้กลับมาดีกันเร็วๆ
แต่มันมีอะไรสักอย่างสินะ ชิ้งๆ
เอาเป็นรอต่อไป...555
-
อร๊ายย ย ยย ย ย ย ย ยย ย
เกลียดอินังเมย์ :z6: :z6:
คิดถึงพี่หมอกก ก ก ก ไม่ใช่คุณอัษฏา
รอวันที่พี่หมอกจะกลับมา
-
ถ้างานนี้เสนอคุณอัษฎา พี่หมอกเองก็คงดูรู้ . . . ล่ะมั้ง
เพราะงั้นก็ลองดูกันต่อไป ตี๋ก็ดีเกินไปจริงๆ
ไม่เป็นไรๆสักอย่าง บางทีมันก็ไม่ไหวนะเอร้ย!
+1 นะคะ
-
มันก็ยังอารมณืสีเทาเหมือนเดิม
เห้อออออออออออออออออออ
ขอบคุณคนเขียนนะครับขยันอัพทุกวันเลย
-
อ่านมา สามตอน ไม่ไหวละ ขอบอกกับตี๋ว่า
ไม่-เอา-พี่-เชน ขอได้มั้ย ฉลาดมว๊ากกกกกกกกก
-
ในที่ทำงานมันก็มีแบบนี้แหละครับ ถ้ายอมกันไป จะมีมาอีกไม่ซ้ำ :seng2ped:
ผมก็เคยเจอ โยน ความผิดกันดื้อๆในที่ประชุม :m31:โชคดีผมไม่ยอมคน และเก็บอีเมล์ยืนยันไว้เสมอย้อนหลัง 2 ปี :z6: คนโยนความผิดเลยโดนประจานในที่ประชุมไปเลย ยอมรับผิดไปซะก็จบ
เฮ้อ จะบ่นทำไมเนี่ย แค่อยากบอกว่า คนมันหลากหลาย ชีวิตจริง จะยอมคนเกินไปไม่ได้หรอกครับ เผลอๆจะโดนไล่ออกเอา เพราะแบบตี๋นี่ ถ้าทำงานได้สักหลายปีแต่ยอมคนแบบนี้อาจโดนประเมินล้มเหลวประมาณไม่มีภาวะผู้นำได้ ไม่ใช่ว่าหยวนๆจะได้ดีนะ ยิ่งบริษัทฝาหรั่งนะ เจอแน่ติ๋มๆ อยู่ไม่ได้หรอก
ส่วนตัวคิดว่า หมอก คงออกโรงล่ะครับ ไม่คิดหรอกว่าหมอกจะทิ้งตี๋ไปไม่ดูดำดูดี ต้องมีเหตุผลแหละ แต่แค่เรื่องเล็กๆแบบนี้น่าจะออกโรงได้
งานตี๋ชัดๆ เคยวิจารณ์ให้ไปแก้ไขด้วย อยู่ๆจะกลับมาดีขึ้นแต่ชื่อคนอื่น หมอก ไม่ได้โง่นะครับ เผลอๆ พี่โต้ง อะไรเนี่ยแหละจะโดนถอนหงอก ถ้ากล้านำไปเสนอในชื่อเมย์ ทั้งๆที่งานตี๋เคยผ่านตาหมอกมาแล้ว
หวังว่า หมอก คงช่วยจัดการให้ครับ
-
ตี๋ก้หนีปัญหาตลอดเวลาอะ
ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว
ถ้าไม่หนี ทุกวันนี้คงไม่เจ็บแบบนี้
แล้วไม่ใช่ว่า ไอ้การหนีปัญหาที่ผ่านมาไม่เคยทำให้เจ็บ
เจ็บตั้งแต่ตัว แล้วก้หัวใจไม่ใช่หรอ
แค่บทเรียนที่ผ่านมา อะไรที่เสียไปสามปี ยังไม่พอหรอตี๋ เปนคนดีเกินไปแล้ววะ
-
สู้โว๊ย!!!! ตี๋ ตั้งใจทำให้เต็มที่มันต้องมีสักวันที่มันดีขึ้นล่ะน่า ส่วนยัยเมย์ไปผุดไปเกิดซะ!!! อย่ามาจองเวรจองกรรมน้องตี๋ของฉัน
-
3 ปีผ่านไปนิสัยไม่สู้ใครของตี๋ไม่ได้พัฒนาขึ้นเลยอ่ะ :เฮ้อ:
คนแบบนี้ถ้าไม่ได้อยู่กับคนดีๆ สงสัยจะไม่รอด เพราะเอาตัวรอดไม่เป็น
การเอาตัวรอดที่ดีนอกจากจะหมายถึงการไม่ทำร้ายคนอื่นแล้ว ยังหมายถึงไม่ให้คนอื่นมาทำร้ายหรือเอาเปรียบเราด้วย
การอ่อนข้อ หรืออ่อนแอไม่ใช่คุณสมบัติของการเป็นคนดีนะตี๋ :เฮ้อ:
-
:กอด1: ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ
เราว่าทางเลือกในชีวิตมีหลายทางและบางทีเราคิดย้อนไปก็เสียดายว่าตอนนั้นไม่น่าทำงี้เลย น่าจะเลือกอีกทางมากกว่า
แต่ในกรณีของตี๋ถึงจะเสียใจแค่ไหนแต่เค้าคงต้องเลือกแม่อยู่ดีนั่นละ เหมือนหลายๆคนอาจจะเคยพบว่า "คนสำคัญ" ของตัวเอง
ต้องมาถึงระยะสุดท้ายของชีวิต เรามีเงินมีกำลังแค่ไหนก็.. "ยื้อ" ให้อยู่นานที่สุด(แม้เค้าจะไม่รู้สึกตัวและทรมาณมากแล้วก็ตาม)
อยากจะบอกตี๋ว่าไม่ต้องเสียใจหรอก ต่อไปถ้ายังรักกันอยู่.. ทั้งสองคนคงจะหาจุดพอดีที่จะมีความสุขได้แน่ๆค่ะเราเชื่ออย่างนั้น
-
'...ครั้งนี้ครั้งเดียว...'
จะจำประโยคนี้ของตี๋ไว้
บางครั้งก็หันหน้าชนปัญหามันซะบ้าง
ถึงแม้ผลจะเป็นยังไง จะดี จะร้าย...เราก็คงสบายใจกว่า อย่างน้อยก็ได้ทำให้ถึงที่สุดแล้ว
แต่สิ่งที่ทำไปแล้วก็อย่าไปนึกเสียใจเลย อันไหนพลาดไปเก็บมาเป็นบทเรียนดีกว่าเนอะ
พี่เชนพูดอย่างกับมีญาณทิพย์อ่ะ!
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำไมตี๋ต้องยอมล่ะ
แต่ก็นะนิสัยนายเอก
-
ใครจะเอางานตี๋ไปก็ช่าง
อย่างไงเชื่อว่าพี่หมอกต้องจำงานตี๋ได้อยู่แล้ว
มันก็ดูแย่นะที่ขโมยงานคนอื่นไปแล้วมาบอกว่าเป็นของตัวเอง
แต่ก็คิดแบบตี๋แหละ แค่งานนี้.....
งานที่ตี๋อยากทำให้ออกมาดีที่สุด ไม่ว่าจะอย่างไง
ใครทำ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ออกมาอย่างดีที่ให้
เพื่อ.....พี่หมอก ตอนนี้มันบอกอะไรได้ชัดเจนหลายๆอย่าง
บอกถึงความเศร้า ความเสียของตี๋
และความคิดที่แม้จะโตขึ้นแต่ก็ยังจมอะไรอยู่กับเรื่องเดิมๆ
แต่ให้ตายย เหม็นขี้หน้าพี่เชนจัง
มาเกาะแกะอะไรน้องตี๋ของฉันหนักหนาห๊ะ!!(ของแกหรออออ)
กดไลค์ตอนนี้แรงๆค่ะ บรรยายอะไรออกมาจนรู้สึกได้
และเข้าใจตัวตี๋มากขึ้น
-
คนที่ตี๋รอไม่ใช่คุณอัษฎา แต่เป็นพี่หมอกเว่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31:
-
เริ่มรู้สึกหมั่นใส้อาตี๋แล้วซิ
เคยมีบทเรียนมาแล้วแต่ไม่เคยจำ
คนรอบช้างต้องรู้สึกเจ็บเพราะอาตี๋
แต่ก็อย่างว่าต่างคนต่างความคิด
สู้ต่อไปแล้วกัน :call:
-
แค่ชื่อ ก็ขี้โกงหละ :beat: :beat: :beat: :beat:
-
เกลียดอิพี่เมย์ใครก็ได้ไล่อินี่ออกไปทีหรือทำอะไรก็ได้ให้มันละอายใจจนอยู่ไม่ได้สังคมรังเกียจลาออกไปซะ :m31:
สงสารตี๋(อีกละ)ชีวิตรักกำลังจะเริ่มใหม่ ชีวิตทำงานก็ดั้นเริ่มมีปัญหา :เฮ้อ: (แต่อย่างว่าสิ่งที่ตี๋คิดว่าดีอาจจะทำให้อีกหลายคนแย่(หวังว่าจะไม่ซ้ำรอยเดิมทุกอย่างมีทางแก้ถ้าคิดจะทำ))
เรื่องก๊อปงานเนี้ยะมีทุกวงการจริงๆๆคนเห็นแก่ตัวอยู่ได้แต่คนดีอยู่ยาก
:3123: กดเป็ดเป็นกำลังใจให้ตี๋เชื่อว่าพี่หมอกต้องรู้อยู่แล้วว่าตี๋ทำางงานนี้เพราะสไตล์งานมันหลอกเลียนกันไม่ได้ไง
-
หวนนึกถึงบรรยากาศเก่าๆแล้วคิดถึงพี่หมอกที่อบอุ่นกับตี๋คนนั้นจัง
เมย์เค้าเป็นผู้หญิงตี๋เลยปล่อยๆไป แต่เรา(คนอ่าน)ก็เป็นผู้หญิงเพราะฉะนั้น... ย๊ากกก :z6:
-
เชน คนนี้ไว้ใจได้ใช่ไหม :o11:
-
อืม...ชอบเชนอ่ะ
-
พี่หมอกจะทำไงน้าาาาา
-
อยาก :beat: :beat: :beat: ชะนี
ถ้ามั่วแต่วิ่งหนี ตี๋จะต้องรอพี่หมอกไปอีกนานแค่ไหน
-
เข้มข้นเว่อร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้อยากอยากป้ายไลค์ให้พี่เชน
สุดยอดมากกกกกกกกกกกกเลยพี่ สุดๆๆๆๆ
ชอบปย.ที่พี่เชนพูดมากๆๆอ่ะ ตี๋เอ้ยย
เฮ่ออออออออออ :เฮ้อ:
ขอบคุณนะค๊า ^^ รอตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ ฮ่าๆๆ :pig4:
-
แปลกใจกับคนที่ไม่อายกับการโกหกเอาหน้าเอาผลงาน
เดี๋ยวโดยหมอกจัดการจะจ๋อย
หมอกโผล่มาข้างหลังตี๋หรือเปล่า
-
ขอตบชะนีค่ะ แรงนะยะ เดี๋ยวสามีเค้าก็มาสอยหล่อนหรอก แม่จะเอาให้ซิลิโคนเป็นพิษเลย ชริ
ย่ะ รู้แล้วก็เลิกรุกหนักสักที นอกจากไม่หวั่นไหวยังอึดอัดอีกด้วย
-
ที่พี่เชนพูดมันตรงประเด็นมาก ตี๋! ชนไปเลย..อย่าไปกลัว
เจ็บบ้าง ให้มันเรียนรู้ไป ... แอบหวังว่าจะมีอะไรคลี่คลายทางฝั่งพี่หมอก
แต่ระหว่างนี้ ตี๋เองนั่นแหละ ...ถ้ากลับมาคืนดีกับพี่หมอกแล้วยังไง
ถ้าเกิดอะไรขึ้น ตี๋ก็ยังไม่กล้าสู้ เหมือนตอนก่อนพี่หมอกจะไปเรียนต่ออยู่ดี??
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: เมย์
-
พี่เชนพูดถูกเป๊ะเลย ตี๋มันคนดีเกินไป
ยึดหลักที่เห็นแก่ส่วนรวมมากที่สุด
จนสุดท้ายก็เป็นตี๋นั้นแหละที่เจ็บเอง
เฮ้อออออ คนอย่างพี่เมย์นี่ก็มีด้วยเนอะ
พยานเยอะแยะยังกล้ายืนยันว่าเป็นงานตัวเองอีก
ถ้าพี่หมอกเห็นงานของตี๋แต่เป็นชื่อพี่เมย์นี่จะมีมวยรึเปล่า (ขนาดนั้นเลย?? 555)
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ เริ่มมีลุ้นนะ
จะรอพรุ่งนี้นะคะ >___<
-
แง่ม
เหมือนดูหนังคนละม้วนกับแรกๆเลย :เฮ้อ:
ช่วงนี้ขอหยุดอ่านยาวเลยแล้วกันนะคะ เดี๋ยวใกล้จบค่อยตามเก็บทีเดียว
-
โอ๊ยๆ...เมื่อไรทั้งสองจะได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้งนะ อึดอัดมากๆ
-
ตบชะนีไม่ผิดศีลนะคะ แต่ตามตรงก็หน้าด้านไปหน่อย
สิ่งที่พี่หมอกต้องการ คือ อยากรู้ว่าตี๋ยังรอพี่หมอกเหมือนพี่หมอกรอตี๋ป่ะคะ?
-
ใช่ตี๋รอพี่หมอก
คนอ่านก็รอเมื่อไหร่จะกลับมาแฮปปี้เอนดิ้ง
ตอนนี้เปิดมาช้ำใจวันละหลายรอบแล้วนะ
T__T
-
พี่เชน เอาใหญ่ๆ
แรกๆเราก็แค่เหล่ตามอง ตอนนี้หางตาเริ่มกระตุกละ
น้องมันเว้นระยะห่างชัดเจนแล้วนะพี่
อย่าพยายามมาก น่าเกลียด
เราไม่ได้เข้าเล้าแบบละเลียดๆเข้านานเลย
แต่เหมือนคนแต่งจะโดนพูดถึงเรื่องดราม่าในนิยาย?
เราเป็นคนหนึ่งที่ยอมรับว่า เสพนิยายดราม่าไม่ค่อยได้
(แฟนด้อมที่อยู่ทุกวันนี้ก็ดราม่าจะตายหอง เสพนิยายอีกคงตายไปเลยจริงๆ)
แต่เรายังไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้ดราม่าแบบเยิ่นเย้อ มากไป น่ารำคาญ หรืออะไรเลยนะ
แม้แต่กับนิสัยตัวละครก็เถอะ เราอ่านแล้วเราเข้าใจตี๋
ตอนนี้เรายังไม่เข้าใจพี่หมอก เพราะยังไม่มี pov ของพี่หมอกมา
แต่เราก็รอได้นะ นิยายจะมีประโยชน์อะไรถ้าอ่านไปแล้วไม่ได้ลุ้น *ยักไหล่*
ยังไงก็รอและเป็นกำลังใจเสมอนะคะ ^3^
-
เขียนได้เลิศมากอ่ะค่ะ สมกับที่ตื่นมาตี5เปิดน้องไอขึ้นมาดู (หยิบอีแพดไม่ไหว) นังพี่เมย์นี่วอนตาย ผู้หญิงอะไรหน้าด้าน เด๋วได้โดนดีแน่ๆ ส่วนพี่เชนน่ารักมากๆไม่รุกจนเกินงามท่าจะติดใจน้องตี๋เข้าอย่างจัง อย่างนี้ถึงต้องเสียใจก็จะหายในเร็ววันนะค่ะมีผู้ชายดีๆรอบตัวเลย คริคริ จริงๆแอบอยากอ่าน Part พี่หมอกบ้าง อยากรู้ว่าคิดอะไรยังงัย แต่พอเห็นคนเขียนบอกว่า ถ้าเป็นประธานบริษัทมาวิ่งตามความรักมันไม่แนว ดูไม่โตซินะ ^^ แต่เราก็รอนะ รู้สึกรับรู้ได้ถึงความรักของพี่หมอก ตั้งแต่รอภาค2มานี่ได้อารมณ์คน"รอ" เหมือนน้องตี๋เรย ไม่รู้เป็นเจตนาผู้เขียนหรือเปล่าที่อยากให้คนอ่านอินกับเรื่องราว 55555 แต่เริ่มรู้แล้วว่าการรอคอยครั้งนี้ไม่สูญเปล่าแน่นอน กลิ่นอายของน้ำตาหวานๆรออยู่ หวังว่าวันนั้นน้องตี๋จะอยู่ในจุดที่คู่ควรกับพี่หมอกจนไม่มีใครมาขัดขวางอีก ปล.อยากรู้ปฏิกิริยาพี่หมอกตอนรู้ว่าเป็นงานตี๋จนพี่เชนจับทางำด้ว่าคนนี้คือคนที่ตี๋รอจัง อยากรู้วววว วู้วฮูววว เด๋ววันนี่จะเปิดเช็คเรื่อยๆหวังว่าช่วงเย็นจะได้อ่าน ชอบจังเลยเรื่องนี้ ^^
-
เรื่องราวเข้มข้น อยากอ่านซัก 10 ตอนต่อวัน อิอิ o13
-
พี่หมอกยืนอยู่ด้านข้างแน่เลย
-
ค้างทุกตอนเลยอ่ะ ภาคผู้ใหญ่เนี่ย อ่านทีไรลงแดงทุกทีเลยค่ะ ฮือๆ มาต่อเร็วๆนะคะ T.T
-
อ๊าาาาาาาาาาาาาาา ชะนี่นางนี้ช่างขี้ขโมยจริงๆ
แต่ตี๋กัดเจ็บดีเนาะ....พี่หมอกจะคอมเม้นท์ไงก็ไม่รู้
-
:o12:
-
อยากจะจกิหัวอีนางเมย์มา :beat: :beat: ซะจริงเลย
-
รอ
-
คนดีๆ อย่างตี๋ทำมีต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆ แบบนี้ละ
เชื่อว่าถ้าพี่หมอกรู้เรื่องที่ยายพี่เมย์ขโมยงานตี๋ไปได้เป็นเรื่องแน่
รออ่านบทลงโทษยายพี่เมย์ค่ะ :beat:
-
พี่เชนพูดตรงประเด็นทีเดียว ก็หวังว่าตี๋จะเลิกหนีปัญหาซะที แต่ยัยเมย์นั้นคงแค่อิจฉาตี๋ชิมิ ถึงได้ขโมยกันหน้าด้านๆขนาดนั้น แย่จริงๆ
-
:เฮ้อ:ไม่ไหวจะเคลียร์ การทำงานที่แย่งเอาผลงานของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง เจ้าตัวคงไม่ได้ภูมิใจเท่าไรนัก และคงทำได้ไม่ดีเท่ากับเจ้าของผลงานเดิม
ตี๋ ก็ยังคงเป็นคนดีเหมือนเดิม คนเดิมที่คิดเองเออเองตลอดเลย :เฮ้อ:เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ้อ....เชน ยิงตรงเป้าเลย!
-
โหยยยย นังเมย์ แบบนี้มันบลัฟกันชัดๆเลย :z6: :z6:
ไม่เรียกว่าดราฟงานละมันขโมยงานซึ่งๆหน้า แต่สะใจที่ตี๋ตอกกลับไปว่ะ o18
พี่เชนก็แบบ....ไอ้น้องปิ๊กชัดๆเลยว่ะ วุ้ยยย ตอบไปเลยตี๋ว่านายรอคุณอัฐษฎาอยู่
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นี่แหละชีวิตการทำงาน ชอบบรรยากาศแบบนี้จริงๆเลย มันเข้มข้นคนละแบบกับชีวิตวัยเรียนรังสีการฟาดฟันมันสุดยอดอะ :impress2:
-
ปัญหามีไว้พุ่งชนนะตี๋
เหมือนเป้าหมายอะ เป้าหมายก็มีไว้พุ่งชน !!!!!
แต่ตอนนี้โคตรจะโกรธนังอิพี่เมย์
ฮึ่ยยยย เกินไปละ เกินไปละ
แบบ ยิ่งกว่าหน้าด้านอีกนะ ไม่ไหวเลยอะ
ทำไม พี่เชนเก่งจังงง
มีจิตสัมผัสหรอเนี่ย
หรือจะมีบางสิ่งบางอย่างซ่อนอยู่ในตัวพี่เชนอยู่ก็เป็นได้ :z3:
พี่หมอกกก พี่จะติสไปไหนวะ คือแบบ...
แล้วอะไรละคือสิ่งที่พี่ค้องการ
ไม่เคยเดาทางฟิคทุกเรื่องของคนแต่งออกเลยอะ
เรื่องอื่นยังว่า มีแสงไฟ เล็กๆ จุดประกาย พอให้เห็น
เรื่องนี้และอีกหลายเรื่องนี้ มืดแปดด้านมาก
คนอ่านรอคนแต่งไม่ไหวแล้ววว
อยากให้ต่อวันต่อวันมาก
แต่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ TTTTTT
กอดดดดดดดดดดดด ตี๋ :กอด1:
เปลี่ยนจากเฮ้ออ :เฮ้อ: <<< เป็นเรอใส่พี่หมอกแรงๆ55555555555555
-
พี่เชนพูดถูก !!!
-
อิ่มมาม่าหลายตอนติดๆกันก็ไม่ไหวนะ คนอ่านจะช็อคตาย
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:angry2: :serius2: นางเมย์แกต้อนโดน :z6: :z6:
-
ทำตัวแบบนี้ไม่ไหวแล้วม้างงง อีเมย์ :z6: :beat:
-
:z6: เอานี่ไปกินซะ อีเมย์ ดอกมากกล้าลูบคมที่รักของพี่หมอก
ส่วนน้องตี๋ หัดทำอะไรเพื่อตัวเองและคนที่รักหนูแบบจริงๆจังๆซักที
-
ตี๋น่าจะเอาเรื่องเมย์นะ
ปล่อยไปทำไมคนแบบนี้ :m16:
-
พี่เชนพูดแทงใจดำทุกอย่างเลย
ตี๋เป็นอย่างนั้นจริงๆนะ ไม่กล้าชนกับปัญหา
ปล่อยให้มันคาราคาซัง บางทีพี่หมอกอาจจะรออยู่ก็ได้
อาจจะรอให้ตี๋ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้เขามั่นใจ
ว่าจะไม่เป็นอย่างเมื่อสามปีก่อน
รออ่านตอนต่อไปคะ ลุ้นจนตัวโก่ง
+1 จุ๊บๆๆๆ
-
วันนี้มากนะครับ กำลังสนุกเลย ชอบๆมากๆครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับผม
-
ตี๋ไม่น่าปล่อยให้ผ่านไปเลย
-
คนแบบนี้ใน
สังคมมีเยอะ :z3:
-
กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอาเเล้ว เอาเเล้ว พี่หมอกจะฉุนไหมหนอต้องรอดู อิอิ :impress2:
อิพี่เมย์นี่เเก๊! ดับไปซร้า าาา :beat: :beat: :z6: :z6:
พี่เชนจี้จุดได้เยี่ยมอ่ะ เริ่มเชียรืนิดๆ โฮะๆๆๆ :laugh:
:กอด1:มาต่อไวๆนะค่ะ รออยู่ฮ่าๆๆๆๆ
-
เชนคาบตี๋ไปแดกเด๋วนี้
-
ไม่ใช่มาม่าธรรมดา
แต่เป็น
มาม่าต้มยำน้ำข้นด้วย
รอต่อไป
เมื่อไหร่คุณเจ้านายจะออกมาคุยกับคุณลูกน้องบ้าง :L2:
-
ถ้าจะหน้าด้านขนาดนี้ ชีวิตพี่คงเจริญอยู่หรอกอิพี่เมย์ :m16:
-
อยากบอกว่า คนแต่งเรื่องนี้เก่งมาก
ขนาดทำให้ขณะที่ผมขับรถ ยังต้องคิดถึงเรื่อง พี่หมอก-วิน
ว่าจะเป็นอย่างงัย มันเหมือนเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
อยากบอกอีกว่า นอกจากแต่งเก่งแล้ว
ยังมีจรรยาบรรณของผู้แต่งเรื่อง คือต่อตอนใหม่ให้ตลอด
ไม่ขาดช่วง ไม่ทำร้ายจิตใจผู้อ่าน
เพราะเรื่องไหนที่แต่งดี คนอ่านจะรู้สึกทรมานมากถ้าไม่มาต่อ ให้อ่านต่อเนื่อง
เรียกว่าเรียนไม่รู้เรื่องอะ เรียนๆไป เอ๊ะวินจะตัดใจจากหมอกมั้ย
หมอกจะแกล้งวินไปถึงไหน
ขอยกตัวอย่างเรื่องเรื่องหนึ่ง "รักนาย my boyfriend โดย คุณ -ว่างวน-"
ทำร้ายจิตใจคนอ่าน รุนแรงที่สุด
ผมอ่านตอนท้ายสุดตอนเรียนมัธยม จนเข้ามหาลัย พี่ว่างวน ก็ยังไม่มาต่อ
ใจร้ายมากครับ ผมว่าผู้อ่านทุกคนในบอร์ดคงเห็นด้วย
อยากรู้จังว่า "กิงกะเร" จะได้อยู่ด้วยกันหรือต้องผลัดพรากจากกัน
ขอคารวะ ผู้แต่งเรื่องนี้
และเมื่อแต่งเรื่องใหม่ ขอให้แต่งต่อเนื่องแบบนี้ ตลอดไป ครับผม
:bye2: :3123:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:pig4:
-
ถึงจะอยากให้พี่หมอกโผล่ออกมามากกกกกกกกกกขนาดไหน พออ่านตอนนี้จบก็ชื่นใจ โดนส่วนตัวชอบอ่านนิยายที่มีเหตุและผล
หรือประมาณ ทุกอย่างยังยืนอยู่บนพื้นฐานความจริง อ่านแล้วได้อารมณ์ มีความสุขกับการอ่านและลุ้นสุดตัว
ขอบคุณคนเขียนที่สร้างสรรนิยายดีๆ มาให้อ่านแก้เครียด ( บางครั้งถึงจะเครียดกว่าเดิมบ้าง 55++ )
รอ รอ ตอนต่อไปค่ะ
ขอไปฝึกตบลูกโป่งก่อน จะได้มาลองวิชาตบนางเมย์
:z6:
-
เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองไปอยู่ที่ไหนมา ถึงเพิ่งเจอเรื่องนี้??? :z6:
แต่ส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้สมบูรณ์แบบในหลายๆด้าน เพราะว่าชีวิตจริงมักจะเป็นอย่างนี้(มาม่าและบีบคั้น) เสมอเลย
ปล. จิงๆเราก้เป็นคล้ายๆคู่ตี๋กับพี่หมอก แต่ต่างตรงที่ว่าพี่หมอกในชีวิต(ของเรา)จริงนั้นไม่มีทางกลับมาเป็นอย่างเดิมได้เลย
ไม่ว่าจะนานขนาดไหนที่เรารอ!!!
-
อืม จะพูดว่าไงดี มีสะกดผิดอะ เช่น
“กินข้าวมายังหน่ะเรา” มันต้อง “กินข้าวมายังน่ะเรา” หรือ
“ยังหว่ะพี่ เดี๋ยวผมปริ้นท์ให้แป็ป” มันต้อง “ยังว่ะพี่ เดี๋ยวผมปริ้นท์ให้แป็ป”
อะไรเทือกนี้อะค่ะ
-
:เฮ้อ: ตี๋เป็นคนดี ดีเกินไป ดีจนน่ารำคาญ
ประสบการณ์อันเจ็บปวดที่ผ่านหวังว่าตี๋จะคิดได้บ้าง
-
ตี๋เลิกหนีปัญหา ...แล้ววิ่งเข้าไปจิกหัวนังเมย์ :beat:
ไม่ใช่ล้ะ o3
-
สนุกมากมาย ขอบคุณมากเลยครับ
-
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ยิ่งภาคนี้ยิ่งสนุก เข้มข้น
แต่ขอ :beat: นังเมย์หน่อย หล่อนทำน่าเกลียดมาก
ให้พี่หมอกจัดการหล่อนเลยนะค่ะคนเขียน คนอ่านขอร้อง :call:
-
พี่เชน ตรงมากกกกก
เดี๋ยวถ้าพี่หมอกรู้จะมิลุกขึ้นมาด่าเมย์กลางห้องประชุมรึ
รู้สึกเหมือนครั้งที่ตี๋โดนแกล้ง พี่แกจะตบชะนีเอา (ฮา)
รักตี๋เวอร์อ่ะ เป็นคนดีมากถึงมากเกิ๊น
ปล.คนเขียนน่ารักเวอร์อ่ะ มาบ่อยๆแบบนี้ตลอดเลยนะ รักมากมาย^^
-
วู้ว....เรื่องแบบนี้ยังสามารถเขียนได้สมจริงมาก...หาข้อมูลมาได้ดีนะครับ หะๆๆ...เรื่องจริงที่เจอได้ในสังคมการทำงาน เจอทีเราก็เบื่อไปหลายเลย ...อ่านแล้วนึกถึง สยองขึ้นมาทันที
-
อ่านแล้วต้องกด like ให้สักร้อยรอบ หน้าติดตาม
-
ไม่ต้องเรียกมันว่าพ่งว่าพี่แล้ว
ขโมยผลงานคนอื่น น่าเกลียดมาก
ยิ่งตัวเองอยู่มานานกว่า แล้วยังมาขโมยผล
งานรุ่นน้องอีก สั้นๆคำเดียว น่าสมเพชว่ะ :m16:
-
สิ่งที่พี่หมอกต้องการคืออะไร ยังคาใจอยู่
หรือเป็นโปรเจคที่ปรากฏออกมาเป็นไอเดียจากตี๋ ตัวสินค้าจากบริษัทพี่หมอก
มันเหมือนความรักความผูกพันของคนสองคนรวมกันมาเป็นหนึ่งเดียวด้วยงานชิ้นนี้
รู้สึกคนอ่านจะเวิ่นเว้อไปหน่อย :z3:
-
หมอกน่าจะจำงานตี๋ได้อยู่แล้ว ขอให้พี่หมอกเล่นงานเมย์แทน หุหุ
-
เอาตอนต่อไปมาาาาาาาาาาาาาาา :z13: :z13:
-
รอตอนต่อไป
-
รอตอนต่อไป
....คิดถึงพี่หมอกจัง
-
วันนี้มาป่าวลงชื่อรอค้าป
-
B.N.6
บางครั้งมนุษย์ก็โลภจนน่ากลัว ทำบางสิ่งบางอย่างไปจนลืมคำนึงถึงความถูกต้อง เพียงเพราะอยากมี อยากได้ อยากเป็น ยับยั้งช่างใจไม่อยู่ สุดท้าย ความผิดพลาดนั่น ก็จะวนกลับมาหาตัวเอง
ผมไม่อยากจะมองหน้าพี่เมย์ด้วยซ้ำในเวลานี้
เธอนั่งอยู่ถัดจากพี่โต้ง วันนี้ พี่โต้งตัดสินใจพาผมกับพี่เมย์ขึ้นมาด้วย ความจริง ก่อนหน้านี้ผมก็สมควรจะเข้าร่วมการประชุม แต่บอร์ดบริหารกลับคิดว่าน่าจะให้พรีเซนต์ผ่านพี่โต้งมากกว่า เพราะมากประสบการณ์ และด้วยวุฒิภาวะ อาจทำให้งานนี้ดูน่าเชื่อถือมากกว่าพนักงานเข้าใหม่อายุยี่สิบสี่แบบผม
ข้างผมเป็นพี่เชน นั่งนิ่งๆ หมุนปากกาไปมาในมือ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ในขณะที่รอบๆตัวเรา พี่ๆคนอื่นๆยังเดินไปเดินมาเตรียมงาน พวกเราสี่คนกลับนั่งนิ่งเหมือนโดนแช่แข็ง อาจเป็นเพราะความเย็นที่แผ่ออกมาจากตัวพี่โต้ง พี่เขานั่งเขียนลงอะไรบางอย่างลงสมุดมาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าทำอะไร แต่ในหัวกลับนึกถึงประโยคที่เคยได้ยินมาจากพี่ๆในแผนก ว่าอย่ามองแต่ภายนอก เพราะพี่โต้งบริหารงานเก่งอย่างไม่น่าเชื่อ
นาฬิกาอยู่ฝั่งตรงข้าม เข็มเดินไปตามแรงหมุน ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
ผมจับจ้องมัน ราวกับรอเวลา
ประตูเปิดออก ทำให้ทุกคนหันไปมอง ความสว่างจากทางเดินข้างนอกทำให้เห็นกลุ่มผู้บริหารของ T.K.group ที่เดินเข้ามา หนึ่งในนั้น อยู่ในชุดสูทที่คล้ายคลึงกับคนอื่นทว่าโดดเด่นกว่า อาจเป็นเพราะส่วนสูง หน้าตา หรือกลิ่นอายอะไรก็ตาม ตรึงสายตาคนทั้งห้องประชุมนี้ให้มองตามก้าวจังหวะการเดิน พี่หมอกกวาดสายตามองไปรอบๆ หยุดที่ผมเพียงครู่ แล้วมองผ่านต่อไป
พี่หมอก..ดูโทรมกว่าครั้งที่แล้วที่เห็น
เหมือนจะทำงานหนัก เห็นรอยคล้ำใต้ตานั่น แม้จะไม่ชัด แต่เพราะเป็นรายละเอียดที่ผมสังเกตเห็น เลยบอกความแตกต่างได้
ประตูปิดลง ในห้องมืดมีเพียงแสงจากโปรเจคต์เตอร์ เงียบลงโดยปริยาย
ก่อนที่จะนำเสนออะไร จะมีแบบให้ลูกค้าได้ดูคร่าวๆก่อน แล้วค่อยพรีเซนต์ต่อ เพื่อนำเสนอจุดเด่นของแบบ กระดาษในแฟ้มถูกดึงออกมา พี่หมอกเอนตัวเข้ากับเก้าอี้ ทำให้เก้าอี้รับแขกกลายเป็นเหมือนเก้าอี้ประจำตำแหน่งได้ในพริบตา
ก้มหน้ามองดูงานที่ถูกทำสำเนาเพิ่ม ได้ยินแต่เสียงกระดาษถูกเปิดผ่าน เร็ว จนเหมือนดูผ่านๆ
หลายคนรอบโต๊ะ คิดว่ามองภาพนั้น แทบจะหยุดหายใจ หน้าพี่หมอกนิ่ง ไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกอะไร
“…..งานของใคร”
“…….”
เสียงพี่หมอกดังขึ้นในห้องประชุม ไม่มีใครตอบอะไรออกไป
“ผมถามว่างานของใคร”
“….ของฉันเองค่ะ”
“…ผมไม่ได้ถามคุณ” แทบจะพูดปิดท้ายประโยคของพี่เมย์ บรรยากาศดูเย็นขึ้นทันที แต่ผมกลับรู้สึกอยากขำออกมา ไม่รู้ทำไม “ผมถามคุณประกิตต์”
“เป็นโครงแบบของอธิษฐาน แต่ว่าอภิญชาเอาไปปรับแต่งเพิ่ม-”
“มันคือการขโมยงานหรือเปล่า?”
“….”
แอบเห็นตัวแทนของหน่วยอื่นก้มหน้าซุบซิบกันจนมีเสียงเกิดขึ้นเบาๆไปทั่ว พี่เมย์ดูจะอ้ำๆอึ้งๆพูดไรไม่ออก ส่วนพี่โต้งก็ได้แต่นิ่งเงียบ
“ทำไมไม่ตอบ การให้ลูกค้านั่งรอคำตอบแบบนี้ เป็นนโยบายของบริษัทคุณหรอ?”
สายตาพี่หมอก เบนจากพี่โต้งออกมาช้าๆ ก่อนจะมาหยุดที่ผม รู้สึกเหมือนจากที่หลบอยู่หลังผ้าม่านแดงบนเวที จู่ๆก็ถูกถีบออกไปยืนอยู่กลางสปอรต์ไลท์ ไม่มีบทหรือการซ้อมล่วงหน้ามาก่อน
ได้ยินเสียงพี่เชนพึมพำ…ทำไมถึงรู้นะ?
“นี่มันงานของคุณไม่ใช่หรือไง?”
“ครับ”
“แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงบอกว่าเป็นงานของเธอ”
“มันเป็นงานของผม ที่พี่เขาเอาไปทำต่อจนเสร็จครับ”
“….โกหก”
เสียงแบบนี้ เคยได้ยินมาก่อน
เหมือนสามปีที่แล้ว ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
คำว่าโกหกของพี่หมอก ที่ดังซ้ำไปซ้ำมา ตอนนี้ ผมได้ยินมันก้องอยู่ในหัว
“ถ้าการขโมยงานเป็นเรื่องปกติ พวกคุณคงไม่จำเป็นสำหรับผม เป็นแบบนี้ ผมจะหาแบบที่ผมชอบเองแล้วเลียนแบบมา ปรับแต่งนิดหน่อย มันไม่ง่ายกว่าหรือยังไง?”
การพูดการจาที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ตรงประเด็น กระชับ ถึงแม้จะพูดเยอะขึ้นกว่าเมื่อก่อน แต่ก็คงเป็นเพราะว่าตำแหน่งหน้าที่ ทำให้ต้องพูดออกมาในสิ่งที่ต้องการจะสื่ออย่างขัดไม่ได้
แม้แต่ท่าทางก็ยังดูจะข่มคนอื่นไม่รู้ตัว กดให้คนที่มองรู้สึกต่ำกว่า บางที ลักษณะแบบนี้อาจจะเหมาะกับการเป็นผู้นำ
“ในวงการนี้ ผลงานที่ลอกมา …ผมเรียกว่าขยะ”
กระดาษทั้งแฟ้มถูกปัดตกลงพื้น ใจพวกผมถึงกับหล่นตามไปด้วย มองหน้ากันเลิ่กลั่ก เพราะว่าเป็นลูกค้าสำคัญ เมกะโปรเจคต์ ไม่ว่ายังไงก็ต้องคว้าเอาไว้
กระดาษบางแผ่นปลิวว่อนมาถึงปลายเท้า ผมไม่ได้ก้มลงเก็บ เพราะอยากถูกสายตาคมกริบนั่นตรึงไว้อยู่ รู้สึกคล้ายกับมีลวดหนามขึงไว้ จนเหลือเพียงช่องแคบๆให้นั่ง ขยับตัวไปไหนไม่ได้
ถาม ด้วยคำถามที่ส่งตรงถึงผม
ตี๋ ไม่ใช่อธิษฐาน ที่อยู่ในฐานะลูกน้องบริษัท หรือบทบาทอะไรก็ตาม
“ทำไมถึงยอมให้เขาขโมยผลงานไป…”
“…เพราะเขาทำออกมาได้ดีกว่าผม ยังไง งานนี้มันก็ไม่ได้เป็นของผมอยู่แล้ว ผมแค่เข้ามาช่วย เสนอไอเดีย แล้วจะส่งต่อให้หัวหน้าแผนกอยู่ดี ไม่สำคัญว่าใครทำ เพราะสุดท้ายแล้ว ผลงานทั้งหมดก็อยู่ภายใต้ชื่อบริษัทเดียวกัน”
พี่หมอกไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นแต่ถอนหายใจออกมา หันกลับไปที่บอร์ดบริหารของบริษัทผม ที่นั่งตัวแข็งทื่อเป็นหิน
“อะไรที่สมควรจะจัดการก็จัดการซะ ผมไม่ชอบเห็นอะไรแบบนี้”
“ครับ”
“ส่วนงานก็ให้เขารับผิดชอบต่อ แต่อย่าให้มันเกิดครั้งที่สอง ความไว้วางใจไม่ได้สร้างกันง่ายๆ หวังว่าจะเข้าใจ”
พี่โต้งรีบพยักหน้า พูดย้ำ “ครับ”
“จุดที่ผมคอมเม้นต์ไปคุณก็แก้มาหมดแล้ว แต่ผมไม่ชอบสีสดแบบนี้ มันไม่เหมาะกับสินค้าของผม”
ตลอดการประชุมยังมีการพูดเหน็บแนมให้ได้ยินเป็นระยะๆ พี่หมอกดูจริงจัง ตั้งใจทำงาน พาลให้นึกถึงตอนทำงานอยู่ที่บริษัท คงจะจริงจังไม่ต่างจากตอนนี้ ลูกน้องคงได้กลัวกันหัวหด
ดูดึงดูด ผ่านไปสามปี ยิ่งดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้นเท่านั้น ผมคิดว่าผมเห็นรูปหัวใจในตาของผู้หญิงแถวนี้หลายคน
เหลือบไปเห็นพี่เมย์นั่งคอตก น้ำตาหยดลงกระดาษข้างหน้า ถึงจะรู้สึกสงสาร แต่มันก็เป็นผลที่ตามมาจากการกระทำของเธอเอง ไม่ว่ายังไง ก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้ พอผ่านไปเกือบสี่สิบนาที ก็เดินออกไปจากห้องประชุมทั้งน้ำตา ทุกคนดูจะเงียบไปสักครู่ ก่อนจะหันมาสนใจธุระของตัวเอง
เกือบสองชั่วโมง ผมนั่งจดรายละเอียดต่างๆลงสมุดเล่มที่พกไว้ประจำ ยังมีหลายจุดที่ยังถูกตำหนิอยู่ พี่หมอกพูดสั้น บางครั้งพูดออกมาแล้วก็ไม่เห็นภาพ อาจจะทำงานลำบากหน่อย แต่ก็ต้องพยายาม บางครั้ง ก็จดคำพูดของพี่หมอกลงไปด้วย ไม่รู้จะช่วยอะไรได้บ้าง
บรรยากาศ รู้สึกจะเปลี่ยนไปในความคิดผม
ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองรอบๆ จดจ้องอยู่กับกระดาษที่ตรงหน้า เลยรู้สึกคล้ายกับว่าผมนั่งอยู่ที่พื้น พี่หมอกนั่งอยู่ที่โซฟา จิบกาแฟ ชี้จุดผิดให้ผมทีละจุด เป็นสายตาที่มองจากคนทั่วไป อาจจะมีความรู้ด้านสถาปัตย์บ้างนิดหน่อย แต่กลับมองเห็นในจุดที่แม้แต่ผมหรือเพื่อนๆไม่เห็น
มันเป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นบ่อยๆจนบางครั้งเป็นสิ่งเคยชิน ไม่เคยรู้ว่ามันมีค่ามากขนาดไหน
ผมรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาไม่รู้ตัว พอถูกเรียกชื่อเบาๆ เงยหน้าขึ้น บรรยากาศแบบนั้นก็หายไปในพริบตา
“ตี๋…ตรงนี้ยังไม่ได้เขียนไว้เลยว่าต้องแก้”
“อ่อ ขอบคุณมากครับพี่”
การประชุมจบลงแล้ว ครั้งหน้า พี่หมอกพูดทิ้งไว้ว่าคงไม่ว่างมา อาจจะส่งคนอื่นมาฟังแทน แต่ขอให้ส่งแบบไปให้ทางอีเมลล์ แต่ก็ไม่พูดชื่อเมลล์ พี่โต้งคงจะมีรายละเอียดอยู่แล้ว
ครั้งหน้างานก็คงจะสมบูรณ์ ถ้าพี่หมอกไม่มา ก็คิดว่าอาจจะหมดโอกาสที่จะได้เจอกันอีก
เผลอกดดินสอแรงจนไส้ดินสอหัก เงยหน้ามาก็เห็นสายตาจากฝั่งตรงข้าม พออีกฝ่ายเห็น ก็รีบเบือนหน้าออกไป ลุกขึ้นจากเก้าอี้ คนลุกตามเป็นพรวน พูดสั้นๆ “ขอตัว” แล้วเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้ลูกน้องบางคนเก็บของให้
อยากตามไป แต่จากคราวที่แล้วก็โดนเตือนมาทีนึง เลยเลือกที่จะนั่งอยู่เฉยๆ ต่อให้ไม่ได้เจอกันในเวลาทำงาน บางที อาจจะได้เจอกันในเวลาที่เหลือ
เชื่อว่าพี่หมอกก็กำลังรอ
ไม่รู้ว่ากำลังรออะไรอยู่ รอผม หรือว่ารอเวลา
ยังไม่ได้คำตอบว่าพี่หมอกต้องการอะไร…ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง
“…ตี๋”
“ครับ?”
“เปล่า จะบอกว่าจะลงไปข้างล่างกันแล้วนะ”
“อ่อๆ ได้ๆ”
ไม่อยากอยู่กับพี่เชนแค่สองคน ยังมีคำถามที่ผมไม่ได้ตอบพี่เชนอยู่ เพราะตอนนั้น พี่เอ๋มาเรียกไว้ซะก่อน บอกว่าใกล้เวลาประชุมให้ไปเตรียมตัว
“พี่จะทำยังไงกับพี่เมย์?”
“ก็คงต้องลงโทษกันตามกฏ แล้วตี๋หล่ะ ยังยอมอยู่หรือเปล่า”
“…แล้วบทลงโทษคืออะไร?”
“อาจจะโดนไล่ออก”
“ก็แล้วแต่กรรมการจะพิจารณา ผมคงไม่มีสิทธิห้ามอะไร…”
“กฏมันก็คือกฏ ต่อให้ตี๋ยอมหรือไม่ยอม ก็ไม่มีการผ่อนผันอะไรอยู่ดี ไม่ใช่พี่ไม่รู้นะว่างานตี๋ แต่บางครั้ง สถาการณ์ก็บีบให้คนเราต้องเลือก เลือกที่จะขึ้นไปมือเปล่า ไม่มีงานให้ลูกค้าดู หรือเก็บเรื่องภายในไว้เคลียร์ที่หลัง” เดินไปตามทางเดิน เหลือเพียงสามคน พี่เชนยกมือถือขึ้นมากด เลยไม่ได้ร่วมในวงสนทนา”แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงสุดๆก็คงจะเป็นคุณอัษฏา ฉลาดเป็นกรด มองปราดเดี๋ยวรู้หมด คงจะคุ้นกับงานตี๋ดี ถึงได้รู้เร็วขนาดนั้น”
ผมพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป พี่โต้งกดลิฟต์ เพราะออกจากห้องเป็นกลุ่มสุดท้าย จึงเหลือแค่สามคนที่ยืนอยู่ตรงนี้
“..เมื่อก่อนเคยสงสัย ว่าทำไมติวากุลถึงเลือกให้คนหนุ่มขนาดนี้ขึ้นคุมบริษัทที่ไทย ตอนนี้คิดว่าคงจะเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้าง ถึงจะยังไม่เห็นอะไรชัดเจนก็เถอะ งานนี้คงจะเป็นเหมือนงานเปิดตัวเลยสินะ ว่าจะรุ่งหรือร่วง”
“งานนี้ใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอพี่”
“จากบริษัทที่ส่งออกแต่ชิ้นส่วน หันมาทำสินค้าแบรนด์ตัวเอง ไม่บอกว่าบ้าก็ต้องเรียกว่าโคตรบ้าแล้ว ทำแบบนี้ กึ่งหนึ่งก็อาจจะเป็นการหักคอลูกค้าบริษัทตัวเองด้วยซ้ำ คงมีหลายบริษัทที่ย้ายการลงทุนกับติวากุลไปที่อื่นแทน แถมงานนี้ยังใช้เงินทุนมหาศาล คงเป็นการวัดลูกชายตัวเองเลยสินะ ว่าจะอยู่หรือไป ถึงให้คุมงานใหญ่ขนาดนี้เนี่ย”
“แล้วทำไมเขากล้าเสี่ยงขนาดนี้ ทำไมพ่อ…คุณอัษฏา..ไม่มาทำเองเลยหล่ะ”
“ตลาดใหม่ที่จีนหน่ะ มันมีมูลค่ามากกว่าที่นี่ซะอีก” เดินก้าวเข้าไปในลิฟต์ เหมือนกำลังฟังเรื่องเล่าของคนที่ไม่รู้จัก มันดูยิ่งใหญ่ ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกถึงภาระที่มากขึ้นตามมา
จะเหนื่อยแค่ไหนกันนะ…
ไม่มีทางรู้ด้วยสายตา ยิ่งกับคนที่ไม่แสดงออกถึงความรู้สึกของตัวเองออกมา ยิ่งไม่ต้องหวัง
เมื่อก่อนก็เคยคิด ว่าถ้าพี่หมอกโตขึ้นจะเป็นแบบไหน แต่ภาพแบบนี้ ดูจะต่างไปจากความคิด ไม่คุ้นกับความเย็นชาของพี่หมอก ไม่คุ้นกับภาพลักษณ์แบบนี้ การวางตัวที่กันคนอื่นออกจากพื้นที่ข้างๆของตัวเอง ทำงานหนักจนคิดว่าอาจจะเกินไปสำหรับมือใหม่ในโลกธุรกิจ
และก็ไม่คุ้นเคย กับสายตาไร้ความรู้สึกแบบนั้นด้วย…
………………………………
………………………
“อ้าว ตี๋? วันนี้ก็มาหรอ”
“ครับลุง วันนี้ผมซื้อกล้วยปิ้งมาฝากพี่ๆด้วย”
“ไม่ต้องซื้อมาให้ก็ได้ เก็บตังไว้เถอะ”
ลุงชัยถอดถุงมือออก ยกมือดำๆนั่นถูกับกางเกงที่ดูจะดำกว่า “มาดูบ่อยแบบนี้ จะเห็นความคืบหน้าของงานชัดแค่ไหนหล่ะเนี่ย?”
“ผมก็แค่อยากมาดูทุกวัน ตรงนี้มันใกล้ด้วย ห่างจากบริษัทนิดเดียว”
ลุงชัยเป็นโฟร์แมนของแผนกช่างครับ ตอนนี้ จากที่เคยเป็นเหมือนห้องสีเทาโล่งๆ มีแต่ฝุ่น ค่อยๆเปลี่ยนไป เริ่มมีการวางสายไฟให้วุ่นวายไปหมด พี่ๆหลายคนพอเห็นผมก็ยิ้มให้ ผมเดินไปหา แล้วยื่นกล้วยให้คนละไม้สองไม้
“ตกลงนี่มันบริษัทตี๋ใช่ไหม? ใจดียังกับเจ้านายมาเอง”
“ผมแค่มาเป็นกำลังใจให้เฉยๆ ยังไงนี่มันก็งานผมส่วนนึง แถมยังเป็นงานใหญ่ด้วย ผมจะปลื้มหน้าบาน พี่คงไม่ว่าผมใช่ไหมหล่ะ”
อีกเกือบๆสองเดือน แท็บเล็ตตัวแรกก็จะถูกเปิดตัว งานของพวกผมทั้งหมด จบลงแล้ว มีแผนกอื่นรับหน้าที่ต่อจากพวกผม
ไม่ได้เจอพี่หมอกอีกเลยหลังประชุมวันนั้น ที่บอกไม่ว่าง ก็หมายความว่าแบบนั้นจริงๆ เห็นแต่เลขาพี่หมอกมาเข้าประชุมแทน ได้ยินมาว่าไปที่สิงค์โปร์มาช่วงหนึ่ง อาจจะไปหาพี่เมฆ แต่ก็เป็นแค่การคาดเดา
นั่งลงกับเก้าอี้พลาสติกตัวเตี้ยๆ ลุงชัยบ่น “ออกไปรอข้างนอกไม่ได้หรือไงตี๋ ที่นี้มีแต่ฝุ่น”
“ก็ผมอยากดูนิน่า”
“อยากดูมากย้ายมาอยู่ฝ่ายนี้เลยไหม รับรอง ได้ดูทั้งวันเลย… ออกไปเถอะ”
มาทุกวัน แล้วก็โดนไล่แบบนี้ทุกวัน แรกๆก็เป็นบ้าง แพ้ฝุ่นจนน้ำมูกไหลไม่หยุด ไปทำงาน ก็มีแต่คนถามว่าไม่สบายหรือยังไง
พูดถึงที่ทำงาน แล้วก็นึกถึงเรื่องพี่เมย์ขึ้นมาได้ สุดท้ายก็เป็นพี่เขาที่ชิงลาออกก่อนที่บริษัทจะเชิญออก ไม่มีแต่คำขอโทษ ไม่พูดอะไรด้วยซ้ำ มีแต่คนยืนมองเธอเก็บของ ทุกคนหมดคำพูดที่จะพูดกับพี่เมย์ไปไม่รู้ตัว
สายตาที่หันกลับมามองผมนั้นดูจะเกรี้ยวกราด แต่ก็เต็มไปด้วยหลายอารมณ์เสียจนไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนที่พี่เมย์รู้สึกมากกว่า
…ผมไม่ได้ผิด
ผมไม่ได้ผิดที่เซฟงานของผมไว้ในคอมบริษัท แล้วก็ไม่ได้ผิดด้วย ที่เธอต้องมาเก็บของออกไปจากโต๊ะตัวเองแบบนี้
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังไม่อยากมองหลังเล็กๆที่หิ้วกล่องลังนั่นเดินออกไปอยู่ดี
อาจจะดูเหมือนเป็นคนดี แต่ผมว่ามันคือกลไกลป้องกันจิตใจอย่างหนึ่ง เพื่อให้เราไม่รู้สึกผิด
ผมไม่ใช่คนดี แค่อยากทำตัวให้เป็นคนดีเท่านั้น
“ลุงว่าเสร็จแล้วมันจะเป็นยังไง”
“…สวยสิ ต้องออกมาสวยแน่ๆ ทุกคนตั้งใจกันขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องออกมาดี”
“อย่างงั้นก็ดีแล้วครับลุง”
เพราะทำมาแล้วไม่รู้กี่ร้อยครั้ง หลับตาลงก็รู้ว่ามุมไหนจะออกมาเป็นยังไง
อยากให้ออกมาเรียบร้อยทุกอย่าง ไม่อยากให้มีอุปสรรคอะไร
อยากให้ที่แห่งนี้ กลายเป็นที่ของพี่หมอก ที่ๆพี่หมอกจะได้เห็นผลของความทุ่มเท ความพยายามทั้งหมด
นั่งเท้าคาง พิงเข้ากับผนังฝั่งหนึ่ง ไม่มีเสียงตัดกระจกหรือตัดกระเบื้องเหมือนเมื่อวาน วันนี้จึงมีแต่เสียงพูดคุยปกติ ในที่นี้ เงียบและมืดกว่าข้างนอก จนดูไม่ออกว่าอยู่ในห้างเดียวกัน
หลับ
หลับไปไม่รู้เมื่อไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพลียเรื่องอะไร ทั้งๆที่งานทุกอย่างก็จบหมดแล้ว รับงานฟรีแลนซ์ตามปกติ ใช่ คงเป็นเพราะงานนี้แหง ถึงได้ง่วงขนาดนี้
ตื่นมา เพราะท้องร้อง เห็นลุงชัยกำลังเดินมาทางนี้ ทางเดินสว่างโร่ ถึงได้รู้ว่ามานอนพิงอยู่กับโซฟาของห้าง ที่ตัว มีเสื้อนอกคลุมอยู่ เลยรู้สึกอุ่น คนเิิริ่มบางตา เวลาคงจะผ่านไปสักพักแล้ว
“อ้าว ตื่นสักที กะว่าถ้าไม่ตื่นจะทิ้งแล้วนะเนี่ย”
“ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..” อ้าปากหาวกว้างจนน้ำตาไหลออกมา ยกมือขึ้นปาด มือเลอะฝุ่นจริงๆด้วย
“ทำงานหามรุ่งหามค่ำอีกแล้วหน่ะสิเจ้าตี๋ ดึกแล้ว ไปหาอะไรกินกันไหม?”
“เสื้อนี้….”
กำลังจะถามว่าของใคร แต่ก็เงียบปากไว้
มุดหน้าลงไปในเสื้อตัวนั่น กลิ่นชัด หลับตาลง รู้สึกเหมือนหายเหนื่อยในพริบตา ไม่มีกลิ่นเหงื่อ แต่เป็นกลิ่นที่จะมีอยู่กับของทุกอย่างที่ถูกสวมใส่ไว้
เหมือนถูกกอด ..เป็นเรื่องที่คิดขึ้นมาก็อดที่จะรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ น่าอาย จะไม่มีวันพูดคำนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด คงต้องเก็บไว้เป็นความลับ แม้แต่เจ้าของเสื้อตัวนี้ก็ตามที
“เมื่อกี้เห็นคนหนุ่มๆเข้ามา ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร แต่ก็ไม่กล้าไล่เหมือนกัน ดูเหมือนจะเป็นผู้บริหารอะไรซักอย่าง ไม่รู้สิ มีกลิ่นอายแบบนั้น พอเดินเข้ามาเห็นตี๋หลับอยู่ก็ไม่พูดอะไร แบกขึ้นหลังออกมา ลุงต้องรีบวิ่งเข้าไปช่วย เพราะคิดว่าเจ้าตี๋คงจะหนักน่าดู แต่กลับแบกออกมาได้สบายๆ”
“แล้วเขาไปไหนแล้ว?”
“กลับไปซักชั่วโมงแล้วหล่ะมั้ง ไม่เห็นจะพูดอะไร พอแบกตี๋ออกมานั่งที่นี่ก็เดินกลับเข้าไปดูใหม่ ไม่นานก็ไป”
“เสียดายจังเนอะ ไม่ได้เจอ”
“รู้จักกันหรอ”
“ครับ ถ้าลุงรู้ว่าเขาเป็นใคร ต้องหงายหลังแน่”
“ใครกันๆ? พูดแบบนี้ลุงอยากรู้นะเจ้าตี๋”
“ผมไม่บอกหรอก ปล่อยให้ลุงสงสัย เอาให้คืนนี้นอนไม่หลับเลย”
ถูกยีหัวจนผมยุ่ง ผมหัวเราะ รู้สึกเหมือนได้รับคำชมจากการทำงานหนัก
กอดเสื้อตัวนั่นไว้แน่นในอ้อมแขน สัญญาไว้กับเสื้อที่ไม่รู้จะรับฟังได้หรือเปล่า ว่าถ้าเจอกันครั้งหน้าเมื่อไหร่ จะไม่ใช่แค่เสื้อตัวนี้เท่านั้นที่ผมจะกอดไว้
รอ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึง
แต่ถึงเวลานั้น ผมก็จะไม่คืนเสื้อตัวนี้ให้พี่หรอก..
พี่หมอก
…………………………………….
……………………..
[B.N.6 : complete]
[16.01.55]
สั้นๆแต่ใช้เวลานานมาก
อาจจะไม่ได้มาต่อบ่อยๆช่วงสองอาทิตย์นี้ งาน+สอบมิดเทอม อึ้กกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
EDIT ค่ะ---------------------------------------------------------------------
อ๊ากกกในที่สุดก็ทันเม้นแรกสักที ดีใจค่ะได้ฤกษ์เม้นนิยายเรื่องนี้อ่างเป็นทางการแล้ววว
ก่อนอื่นอ่านมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วค่ะ...ติดตามมาโดยตลอด สนุกมากค่ะโดยเฉพาะ ปลายๆภาคแรก
หวานมากถึงมากที่สุดค่ัะะ ปลื้มพี่หมอกมากกกกกกกก ผุ้ชายอะไรจะอบอุ่นเสียขนาดนี้!++
ตี๋ก็เป็นอีกคาเเร็กเตอร์นึงที่เราก็ชอบมากๆเหมือนกันค่ะให้ความรู้สึกเหมือนคนเดินดินธรรมดาคนนึง
แต่เป็นคนที่มีเสน่ห์ในตัวเองมากๆๆ ชอบค่ะชอบบมาก
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ส่วนคู่รองงง อยากจะบอกรักกันรุนแรงดีค่ะะะ แต่ชอบเฮียตรงที่ว่า
เป็นห่วงฟินม๊ากกกมากกกก ถ้ามีแฟนยังงี้รักตายเลยค่ะ
ความรักของเรื่องนี้สำหรับคู่รองเป็นความรักที่อยู่ค่อนข้างอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง...นะค่ะในความคิดเรา
กล่าวโดยสรุปคือรักคู่รองไม่แพ้คู่หลักเลยล่ะค่ะ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ต่อๆค่ะต่อมาว่ากันที่ภาคสองเลยย คือแบบ มาม่าอืดมากค่ะ!!
สงสัยว่าพี่คนเขียนคงจะมีตังค์ฝากในธนาคารเยอะ เลยมีเงินเอาไว้ซื้อมาม่าไว้ตุนหลายรสดีแท้ 555+
แต่อยากบอกค่ะว่า ชอบมากกกกก(นังนี่มัน มาโซหรือป่าวนี่?)
ชอบเสพอะไรทีมันดราม่าแบบบนี้ค่ะ พี่คนเขียนแต่งได้ดีมากเลยนะค่ะ
ทำเราน้ำตาซึมมาหลายทีแล้ว....แต่อยากตะโกนดังๆให้ถึงพี่หมอกก!!
ว่ารักเขาก็บอกเขาสิ ว่าเรากลับมาเหมือนเดิมได้ไหม???
อ๊ากกกกกกกกกกก มาทำเป็นห่วงเป็นใยตี๋แบบหลบๆซ่อนๆ แม่ยกอกแตกตายกันพอดีค่ะ...
แต่ตอนนี้พี่หมอกเริ่มหวานแล้วววว.....ดีใจมากค่ะ 555+
ปล.สุดท้ายนี้เป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนแต่งนิยายดีๆแบบนี้ต่อไปนะค่ะ ใครไม่อ่านช่างเขาค่ะ แต่เราคนนี้ขอปู่เสื่อรออ่านนิยายเรื่องนี้อยู่แน่นอนค่ะ!!!!! ขอบคุณที่ขยันอัพให้พวกเราได้อ่านกันเกือบทุกวันนะค่ะ
-
ใช้ คุณอัษฏาอ่ะล่ะ บอกไปเลยยยยย
-
เหรอ ไม่คืนเหรอ
-
ช่างกล้า .... :z6:
-
พี่หมอกเท่ห์มว๊ากค่า !!!!!!!!!!!!! :-[
หลงรักรอบที่ร้องสิบสอง :กอด1:
-
ฮิ้ว ... รอกันไปรอกันมา คนอ่านก็รอคนเขียนเสมอนะจ๊ะ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด ว่าแล้วว่าพี่หมอกต้องจัดหนัก ๕๕๕๕
ดีใจอ่า แหมมม อุ้มทำไมชิชะ ยังงอนตี๋อยู่ไม่ใช่เหรออออ o18
-
กรรมติดจรวดจริงๆเมย์
หลอกตอนนู้น โดนไล่ออกตอนนี้ :z2:
ส่วนพี่หมอกตอนนี้ พี่มีเปอร์เซ็นความเป็นพระเอกเพิ่มขึ้นมาหน่อยนึงละ :-[
-
เดี๋ยวนี้คนแต่งขยันอ่ะ รักที่สุด!! ฮิๆๆๆ
แค่นี้ก็เอาค่ะ เล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ในตอน
หวานกันแค่นี้ก็ทำให้คนอ่านดิ้นไปมาได้ ฮิๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ
-
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคค :z3: :z3:
การรอคอยนั้นก็คุ้มเพราะมีเธอเป็นจุดหมาย
มัน เป๊ะ มากกกกกกก
//โบกป้ายไฟรอพี่หมอกเป็นเพื่อนตี๋
-
เริดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เมื่อไหร่ตี๋จะได้กอดพี่หมอกแทนเสื้อซะทีนะ!! :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
รอ ....เหมือนกัน รอให้ทุกอย่างกลับมา เหมือนเดิม...
รอเรื่องอื่นด้วยยยยยยยย โหะๆๆๆๆๆ ♥
-
นั่นไง ว่าแล้วพี่หมอกต้องรู้ว่างานของตี๋แน่นอน
พี่หมอกไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย เพราะฉะนั้นการที่พี่หมอกทำแบบนั้น
เราเชื่อว่ามันอาจจะต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่าง
งาน mega project แบบนี้ก็อาจจะเป็นเครื่องพิสูจน์อะไรสักอย่างระหว่างตี๋กับพี่หมอกด้วย!
เพราะฉะนั้นเราจะต้องติดตามต่อไป
อย่างน้อยตอนนี้ ก็เสื้อพี่หมอกล่ะนะ ที่ทำให้เรายิ้มได้ อิอิ * :"))
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมม
รอพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่หมอกเยี่ยมยอดมาก!! เด็ดขาดที่สุด o13
ตอนนี้แอบสงสารพี่หมอกที่ต้องแบกรับภาระเอาไว้
เลยทำอะไรตามที่หัวใจต้องการไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน
ถึงจะทำตัวห่างเหิน แต่ก็ยังดีกับตี๋เหมือนเดิมเลยอ่ะ
-
เห็นแค่งานก็รู้แล้วว่าฝีมือตี๋ เหมือนกับตี๋ที่
แค่กลิ่นก็รู้ถึงเจ้าของเสื้อแล้ว พี่หมอกรู้คงปลื้มน่าดู :impress3:
อย่าเป็นคุณอัษฎานานนักล่ะ คิดถึงพี่หมอกมากๆเลยตอนนี้
อิพี่เมย์ก็ชิงลาออกไปแล้วหวังว่าคงไม่มีอะไรรอบนนอกนะ(เป็นห่วงตี๋นะ)
:3123: กดเป็ดให้กำลังใจจ๊ะ
-
โอ้ยยยยยย บีบคั้นหัวใจมากค่ะ อยากให้ทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันอ่ะ
-
สะใจเมย์ วะฮะฮะฮะ
พี่หมอกยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม. ยังรอพี่หมอกไปพร้อมๆกับตี๋
-
สิ่งที่พี่หมอกต้องการคือการที่รู้ว่าตี๋ยังรออยู่ใช่หรือเปล่า แล้วที่พี่หมอกตั้งใจทำงานอยู่เนี่ยต้องการพิสูจน์ตัวเอง เพื่อที่จะได้คบกับตี๋แน่เลย ชอบช่วงทำงานอ่ะค่ะ เศร้าๆ เหงาๆ ไม่เลี่ยนมาก กำลังดี คาดว่าถ้าหวานเมื่อไหร่นี่มดขึ้นแน่นอน อิอิ
-
พี่หมอกขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
โอบ๊ะจะมะ !!!
สิ่งที่พี่หมอกต้องการคือการที่รู้ว่าตี๋ยังรออยู่ใช่หรือเปล่า แล้วที่พี่หมอกตั้งใจทำงานอยู่เนี่ยต้องการพิสูจน์ตัวเอง เพื่อที่จะได้คบกับตี๋แน่เลย ชอบช่วงทำงานอ่ะค่ะ เศร้าๆ เหงาๆ ไม่เลี่ยนมาก กำลังดี คาดว่าถ้าหวานเมื่อไหร่นี่มดขึ้นแน่นอน อิอิ
คิดเหมือนคนนี้เลย :-[ :-[ :-[
-
เป็นตอนที่ชอบมาก
เป็นกำลังใจให้ตี๋
-
อันนี้จาก 2 หน้าที่เหลือ รอดจาก 20 หน้าที่ลบไปใช่ไหม
อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรักของหมอกที่อบอวลรอบตัวตี๋
และก็นะ ผลของการลอกงานคนอื่น กรรมมันตามทันจริง ๆ (เพราะหมอกเขาคุ้นกับงานของตี๋หรอก)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล. อยากอ่านความรู้สึกของหมอกบ้างเหมือนกันนะ เล่าเรื่องผ่านมุมมองของตี๋ รับรู้แต่ฝ่ายตี๋ฝ่ายเดียวเอง
-
ฮึ้ย! โกรธพี่หมอกไม่ลงอะ เฮ้ออ
-______________-ll
พี่หมอกกำลังพิสูจน์ตัวเองกับครอบครัวอยู่รึเปล่า?
เริ่มเดาไปเรื่อยๆ เดาไปต่างๆนานา
คนแต่งอย่ารำคาญนะ ไอ้เรามันชอบเดา
555555
แค่ดูก็รู้เลยหรอเนี่ยะ ? คงคุ้นชินงานตี๋มากเลยสินะ
นึกถึงบรรยากาศเก่าๆตอนอยู่มหาลัยจัง
สมน้ำหน้ายัยเมย์ ตอนนี้มาทำเสียใจ
ทีตอนทำ ตอนเอางานของเขามาทำไมไม่คิดเลย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ลุ้นๆๆๆ
-
รอ...เหมือนตี๋นะ
รอ รอ รอ รอ
-
พี่หมอกมาแอบแสดงความเป็นห่วงนะ
ได้แค่นี้ตี๋ก็ดีใจมากที่สุดแล้ว
เสื้อตัวนี้ห้ามซักเด็ดขาด
-
ตอนนี้พี่หมอกแอบเท่นะ ไม่ผิดหวังเลย =^^=
ดูแปบเดียวก็รู้เลยว่าเป็นงานน้องตี๋ แถมยังตอนที่แบกขึ้นหลังพาไปนอนด้วย
รอตอนหน้าว่าจะเจอกันมากขึ้นหรือเปล่าเนอะ
ไม่นานหรอกตี๋คงได้กอดเจ้าตัว ไม่ต้องทนกอดแต่เสื้อแล้ว
-
ช่วงเวลาดราม่าช่างยาวนานจริงๆ
:sad11: :sad11: :sad11:
-
อ๊าคคคคคคค เสียสติ คืนนี้อิป้าคงนอนหลับฝันดี 555
:-[
-
สะใจชะนีเมย์จริงๆ
-
หมอกยังฉลาดเหมือนเดิม
-
หุหุหุ สะใจยัยเมย์ โดนพี่หมอกจัดเต็มเลยงัย
เมื่อไหร่พี่หมอกกะตี๋จะดีกันน๊า~
-
กรี้ดด ตอนนี้พี่หมอกน่ารักมากในห้องประชุมเล่นบทโหดซะ o13
ตอนท้ายเรื่องที่เฉลยว่าเสื้อใครและเค้าทำอะไรยังไงกะตี๋หลับ มันดีใจบอกไม่ถูกเลยค่ะรู้สึกว่าใช่เลยสองคนนี้กำลัง "รอ"
ปล. รักคนเขียน สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
พรี้สสสส มาทุกวันเถอะนะ กำลังกริ๊วกริ้วเลย อยากให้ได้เจอกัน กลับมารักกันเร็วๆ
-
ผ่านอุปสรรคไปไวๆแล้วกลับมารักกันเร็วๆ นะ คนอ่านรอใจจะขาดแล้ว
-
ให้กำลังใจน้องตี๋ :กอด1:
-
:L1: :L1: :L1:ครับ
-
พี่หมอกเริ่มแล้ว อิอิ
สมน้ำหน้านังเมย์ เสล่อดีนัก
มันต้องเจอแบบนี้ กร๊ากกก
-
เอาใจช่วยพี่หมอกและน้องตี๋ :กอด1:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (โหยหวน)
ถ้ามาจะแค่นี้นะพี่หมอก..... :z3:
แต่ก็นะ....ขนาดมาแค่เสื้อนอก ยังอุ่นซะขนาดนี้ o18
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก มีองมีอุ้มกันด้วย :-[
ไม่รู้จะพูดไงกับตี๋ จะบอกว่าตี๋เป็นคนดีเกินไป ก็ไม่ใช่
ตี๋ก็ยังเป็นตี๋ที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไรให้เด็ดขาด เห้ออออออออออ
ป.ล. รักพี่หมอกเหมือนเดิม :o8:
ป.ล.2 คนเขียนตั้งใจสอบเน้อ 55+ :z2:
-
สมน้ำหน้ามากๆพวกขโมยผลงานคนอื่นเนี่ย :z6:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าสงสารตี๋แล้ว พี่หมอกมีเหตุผลอะไร?
หรือหน้าที่ทางสังคม :เฮ้อ:
ตี๋ สู้ๆๆ :กอด1:
สักวันพี่หมอกต้องกลับมาแน่ พี่หมอกต้องมีเหตุผลแน่ๆ
-
พี่หมอกสู้ๆ
-
อ๊ากกกก รักพี่หมอกจัง :impress2:
-
ชอบตอนล่าสุดนี้จัง~
เหมือนกับว่าเนื้อหามันสื่ออะไรออกมาให้เรารู้หลายๆอย่าง
ทั้งตอนที่พี่หมอกดูงานนำเสนอครั้งแรกก็รู้เลยว่าเป็นของตี๋ แล้วก็ตี๋ที่จำกลิ่นของพี่หมอกได้
รอให้อุปสรรคต่างๆผ่านพ้นไป รอวันที่พี่หมอกกับตี๋จะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ^^
-
รอ :กอด1: พี่หมอกเป็นเพื่อนตี๋
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่หมอก WIN :z2:
รักตอนนี้อ่ะ ไม่อึดอัด ชอบบบบบบ ชอบที่พี่หมอกเอาเสื้อมาคลุมให้ตี๋ :กอด1:
ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน แต่ก็ขอให้กลับมารักกันเร็วๆนะ
:call: อย่าให้มีอุปสรรคอะไรเกิดขึ้นเลยยยยย แค่พี่เมฆก็แทบสิ้นแล้ว
-
ตั้งแต่เป็น Bank Note เพิ่งได้เข้ามาอ่าน (ตอนท้ายสุดก่อน ) กลัวค้างด้วย เพราะ่อ่านเร็ว กลัวมาม่าก็ส่วนนึง
แต่เดี๋ยวจะไปตามอ่านตั้งแต่แบ้งก์ 1 เลยค่ะ เพราะว่า..........
หนูแต่งได้ดีเริ่ดมากค่ะ ไม่ว่าหมอกจะรออะไร หรือ ตี๊จะรออะไร แต่เชื่อว่า...
การรอคอยนั้นมันคงเป็นปลายทางที่สมบูรณ์แบบแน่ๆ ไม่งั้นนักธุรกิจใหญ่อย่างคุณอัษฎาคงไม่เสี่ยงลงมือ
ถึงแม้หนทางการรอคอยจะมีมาม่าหลากรสคอยมาเสิร์ฟให้เป็นระยะๆ แต่..
ก็ยังเห็นขนมหวานเป็นอาหารเสริมระหว่างทางให้ได้ลิ้มลองอยู่เสมอ
มันคงเป็นการเดิมพันที่ยิ่งใหญ่สำหรับพี่หมอกและน้องตี๋
..ปล... น้องคะ แต่งได้เจิดขนาดนี้คงต้องรบกวนรวมเล่มด้วยเถอะค่ะ o13 ถูกใจให้เป็ดไปเลยยยยยยยยย
-
อึดอัด ๆ
พี่หมอกเมื่อไหร่ถึงจะสิ้นสุดการรอคอยค่ะ สงสารทั้งตี๋ ทั้งตัวเองแล้วตอนนี้อ่ะ ฮ่าๆๆ
แต่สำหรัีบตอนนี้ก็ถือว่าดีขึ้นมานิดๆๆๆๆๆนึง
ปล.สมน้ำหน้าอิพี่เมย์ โฮะๆๆๆๆ สะใจมากกกก
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
"พี่เป็นอะไรเมื่อกี่ยังหน้าเครียดคิดโปร ไม่ออกอยู่เลย...ตอนนี้มานั่งยิ้มเป็นคนบ้า" :a5:
"เปล่า...ยิ้มที่ไหนเครียดจะเป็นจะตายอยู่แล้ว"
ที่ไหนได้ข้าพเจ้าคิดโปรเดือนหน้าไม่ออก ก็เลยแอบเข้ามาดู หวังเล็กๆ ว่าอาจอัพ และในที่สุด5555++++++++++
คุ้มค่ามาก ตอนนี้ยังนั่งยิ้มเป็นคนบ้า ทั้งที่งานไม่เสร็จ
น้องคนเขียนน่าจะรวมเล่มนะ อยากได้ รู้สึกดีจังที่ได้อ่าน ตอนอ่านจบใจมันก็อุ่นวาบขึ้นมา :impress3:
ขอให้สอบได้นะค่ะ สู้ๆ นอนอย่าดึก อ่านหนังสือช่วงเช้านะดีที่สุด ประสบการณ์ตรงจ้า :3123:
-
รอลุ้นต่อไป
-
กริ๊ดดด พี่หมอก เลิศค่ะ หรือว่างานเปิดตัวนี้ถ้าสำเร็จจะได้กลับมาคบกับตี๋นะ
-
พี่หมอกก็ยังปกป้องและดูแลตี๋อยู่ตลอด เฮ้อ~อ่านแล้วชอบจังค่ะ
รู้ว่าคนเขียนไม่ค่อยมีเวลา แต่เราก็จะรออ่านทู้กวันเลยนะคะ
:L2:
-
พอเริ่มเข้าใจอะไรหลายๆอย่างแล้ว
เมย์..จะกลับมาอีกมั้ย... ทำไมเรามีลางว่าเมย์จะกลับมาอีกล่ะ หรือมี มรสุมใหม่
อยากอ่านในมุมมองของพี่หมอกบ้าง
-
ฮันแน่ o18 พี่หมอกแอบเป็นห่วง ตี๋ ใช่มั้ยล่ะ
:กอด1:อย่างน้อยๆ ก็ยังรู้ว่า พี่หมอกยังห่วงตี๋อยู่
รีบเคลียร์ งาน เคลียร์ ตัวเอง แล้วกลับมาหาตี๋ได้แล้ว
:pig4: :pig4: :L2: :กอด1:
-
ฝนจะหยุดตก...พายุกำลังสลายใช่มั้ย ><
-
นั่นไง!!!
พี่หมอกจำงานตี๋ได้เสมออออ >O<
อบอุ่นปนดราม่า เค้าชอบบบบ
ไม่รู้จะพูดไรอ่าา แต่ว่ามันเคลิ้มมม
มีความสุขที่ได้อ่าน
ถ้าคนเขียนไม่ได้มาต่อเราคงเหงา แง
แต่ไม่เป็นไรค่ะทำหน้าที่ของตัวเองก่อนเนอะ
ไว้อะไรเรียบร้อยค่อยมาค่ะ สู้ๆนะค่ะ
คะแนนคุณต้องออกมาดีแน่ๆ เพรคาะคุณมอบความสุขให้คนเยอะแยะเลย^^
-
บรรยากาศเหงาๆเคว้งๆ
เราก็รอเหมือนกัน รอให้ทั้งสองคนมาปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง
:กอด1:
-
ก็จะรอ วันที่พี่หมอกน้องตี๋กลับมาหวานแหวว :เฮ้อ:
-
กริ๊ดหมอก. อิพระเอกปากหนัก เท่สุดยอดไปเลย
แอบจิ้นว่าพี่แกมีสัญญอะไรกับทางบ้านรึเปล่า
โหยยยยยยยยยสมัยนี้แล้ว ผู้บริหารแอปเปิ้ลก็เปิดตัวแล้ว อย่าได้แคร์จ๊ะ
ตี๋ก็พยายามให้ได้อยู่ด้วยกัน
อ๊ากกกกฟินมาก
และสมน้ำหน้าเมย์ ทำอะไรก็รับกรรมไปล่ะกัน ในวงการนี้ทำแบบนี้ก็ฆ่าตัวตายทางอาชีพนั่นแหละ
ไม่เคารพจรรยาบรรณตัวเอง. เปลี่ยนอาชีพเหอะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไม่อยากจะนึกถึงตอนที่กลับมาเจอกัน มันจะร้อนแรงขนาดไหนนะ ไฟรัก ไฟคิดถึงเนี้ย
-
แค่มีหมอกขยับตัวก็อยากจะกรี๊ดแล้วค่ะ ยิ่งมาทำแบบนี้อีก จะทำให้รักให้หลงไปถึงไหนกัน :o8:
เฮ้อ ยัยเมษ์ กรรมมันตามทันเร็วหยั่งกับติดจรวด :เฮ้อ:
-
ตี๋...
...ฉันจะแย่งพี่หมอกมาจากเธอ!!!....
5555 เพ้อไปไกล
+1 จ้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดพี่หมอกทำตัวหล่อเกินไปแล้ววววววววววว :-[
ผู้ชายคนนี้อบอุ่นได้อีกอะ ใครบอกว่าพี่หมอกเย็นชา ไม่จริงเลย
โอ๊ยยยยยยยยชอบพี่หมอกจริงจัง รีบๆกลับมารักกับน้องตี๋เร็วๆนะ :o12:
-
จิ๊บนิดนึง มาม่าถ้วยนี้หวานแล้ว ดีใจ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พี่ หมอก ^^
-
จะขาดใจตายกับตอนนี้ :z6:
ตี๋ บอกลุงไปเลยว่านั่นน่ะ.."ผัวตี๋" :laugh: :laugh:
-
:กอด1:
-
:sad4:
บีบหัวใจสุดดดดด
-
อ่านหนังสือมาเครียดๆ
เจอตอนนี้เข้าไป หน้าบานสุดๆ 555
ถึงยังไม่คุยกัน แต่พี่หมอกก็ยังห่วงตี๋ละนะ
เว้ยๆๆๆ หวานอ้ะ ในสายตาเราอะนะ
55555
-
พี่หมอก
รู้ไหม มาแบบนี้ มันเจ็บกว่าไม่มาอีกนะ
จะมาก้มาแบบเต็มตัวเลยไม่มะ
อย่ามาแล้วก้แว๊ป เหมือนนินจา
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ....
แอบอึดอัดเล็ก...แต่ก็ทำให้ " ยิ้ ม " ได้ :)
รอ รอ รอ รอวันที่จะได้กอด.....^__________^
-
เย้ ๆ น้องหมอกกับมาแว้ว มาซะหวานเชียว
แสดงว่าตอนที่แล้วโดนรุ่มตืบไปหลานล่ะสิ
มาตอนนี้ก็เลยมีซุ่มโจมดี
--คุณลุงค่ะ คนเค้าอุ้มกันมาตั้งนาน แค่นี้อาหมอกแก่ไม่สะเทือนตัว แต่สะเทือนใจ อิอิอิ
-
ต๊ายนายเอกเราจะขี้เซาไปหนายยยยยย
โดนแบกขาดนั้นยังไม่รู้สึกตัวอีก
แต่ก็ขอให้เป็นพี่หมอกจริงๆ
:z13: :z13:
-
อีกไม่นานหรอกน้องตี๋ เดี๋ยวพี่จะรอพี่หมอกเป็นเพื่อนน้องตี๋นะคะ :กอด1:
-
เจิดดดดดดดดดดดดดดดด
รักคนเขียนที่สุดในเวลานี้ ฮ๋า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
ใกล้เข้ามาอีกนิดแล้วนะตี๋
-
โอยยยยย....ไม่ได้พูดกัน ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนก่อน แต่ก็ยังดูแลน้องตลอดเลยพี่หมอก^^
แต่ยังแอบเศร้าๆอยู่เลย....คอนเซ็ปเดิม สงสารตี๋TT___TT
-
ลุ้นตลอดเลย รอตอนต่อไป
-
เป็นความอึดอัดที่มีความสุขเล็กๆปนมาด้วย :เฮ้อ:
รอท้งหมอกและตี๋ล่ะนะ
ว่าจะทำยังไงต่อไป :กอด1:
-
สมเป็นพี่หมอกแค่ดูก็รู้ว่าเป็นงานของตี๋ o13
-
พี่หมอกนายแน่มาก รักนายเพิ่มอีกเยอะเลย
นายมีเหตุผลไร เราไม่รู้หรอก เพราะคนเขียนยังไม่บอก
แต่เรารอนายกลับมาหาตี๋อยู่นะ
รักคนเขียนมว๊ากกกกกกกกกก มาลงทุกวันเลย
-
อ๊ากกกกนิยายแห่งปี นักเขียนแห่งปี :-[
-
หมอกลึกซึ้ง ทำอะไรมีเหตุมีผล แต่ก่อนจะมีเหตุมีผล ทำให้ตี๋น้ำตาตกเลยนะ
คนอ่านก็มีเครียดกันเป็นแถบๆ กลัวหมอกจะทิ้งตี๋ ตอนนี้รู้แล้วว่าหมอกก็รักตี๋ รอเวลาให้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม :กอด1:
-
อยากบอกว่าโคตรรักหมอกเลย :กอด1:
โรแมนติก แบบเงียบๆ -_-
รอให้บรรยากาศกลับมาอบอุ่นเหมือนเดิมเร็วๆนะ
เดาว่า ถ้าพี่หมอกทำงานได้สำเร็จเราว่าคงได้กลับมาครองรักกับตี๋เหมือนเดิม(ใช้คำโบราณมากกก :laugh:)
ปล. คนแต่งสู้ๆนะ รอคอยตลอด ตั้งใจสอบนะจ๊ะ
-
:monkeysad: ก็ยังบีบหัวใจอยู่ดีง่ะ :monkeysad: เอาใจช่วยทั้งคู่เลย สงสารจัง
-
แหม นึกว่าอุปสรรคจะมากกว่านี้นะเนี่ย :laugh:
เริ่มอ่อนกันแล้ว :-[ :-[
-
ลุ้นน.....เหนื่อยแล้ววววว
-
:กอด1: :กอด1: ฮ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา มาแล้วววววววววววว
หวานน้อยๆ ต่อยหนักๆ ฮิฮรั๊งงงงงงงงงงงงง เขินอ่ะ
ปากหนัก แบบนี้ทุกทีล่ะพี่หมอก แต่เอาวะ ทำแบบนี้ ตี๋มีกำลังใจ หายเหนื่อย เราก็หายเหนื่อย
รอต่อไปอีกหน่อย ไม่นานเท่าไหร่หรอก อย่างน้อยก็มีความรักรออยู่ที่ปลายทางนี่นะ :L2:
-
อ่านจบรวดเดียวเลยย
ไม่ไหวแย้วววววววว มึนนน
พอจะเม้นมันขึ้น
คำเตือน - มีกระทู้ตอบใหม่ 102 กระทู้ ขณะที่คุณกำลังอ่านหัวข้อนี้ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้ :m20:......
รักพี่หมอก พี่คะ หนูอยากเป็นเกย์เกิดเป็นชะนีเป็นได้แค่นางอิจฉากับเพื่อน :monkeysad:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาแล้ว
ตอนนี้อุ่น สงสัยอุ่นเพราะเจ้าเสื้อตัวนั้นแน่เลย :m20:
พอดีเห็น
“กฏมันก็คือกฏ ต่อให้ตี๋ยอมหรือไม่ยอม ก็ไม่มีการผ่อนผันอะไรอยู่ดี ไม่ใช่พี่ไม่รู้นะว่างานตี๋ แต่บางครั้ง สถาการณ์ก็บีบให้คนเราต้องเลือก เลือกที่จะขึ้นไปมือเปล่า ไม่มีงานให้ลูกค้าดู หรือเก็บเรื่องภายในไว้เคลียร์ที่หลัง” เดินไปตามทางเดิน เหลือเพียงสามคน พี่เชนยกมือถือขึ้นมากด เลยไม่ได้ร่วมในวงสนทนา”แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงสุดๆก็คงจะเป็นคุณอัษฏา ฉลาดเป็นกรด มองปราดเดี๋ยวรู้หมด คงจะคุ้นกับงานตี๋ดี ถึงได้รู้เร็วขนาดนั้น”
กฎ ใช้ ฎ นี้นะ ไม่มีหยักจ้า (แต่ปรากฏ ถึงใช้ ฏ)
สถานการณ์ ตก น ไปตัว
สู้ๆ :กอด1:
-
สมน้ำหน้าอีนางเมย์มันนัก
หมอกก็รอตี๋....ตี๋ก็รอหมอกอยู่นะ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกก
กอดดดดดดดด :monkeysad:
พี่หมอกคิดอะไรอยู่อะ อยากจิตสัมผัสได้จัง
ตี๋ ~ อย่างน้อยก็มีหวังแล้วนะ
ตี๋สู้ๆ ตี๋สู้ตายยยยย
-
เอาแล้วไงพี่หมอก :กอด1: :กอด1:
ทำไมไม่กลับมาหาตี๋สักที ตี๋รอนานแล้วน่ะ !! :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิดว่าเริ่มเห็นได้ลาง ๆ แล้วว่าพี่หมอกต้องการอะไร และเดิมพันกับความสำเร็จไว้มากแค่ไหน
เอาใจสู้ค่ะ...เชื่อว่าสิ่งที่พี่หวังคงไม่มากกว่าที่พี่ได้พยายาม
-
:z3: :z3: :z3:
แต่ก็ถือว่าดีขึ้นมานิดนึง
ยังไม่พี่หมอกก็ยังรักตี๋อยู่ใช่ไหม๊
สมน้ำหน้าเมย์
-
ไม่รู้จะพูดไงบอกได้แค่ว่าสู้ต่อไปนะตี๋ o13
-
พี่หมอก น่าร้ากกกกกกกกสุดๆ
ขอให้สิ่งที่ทั้งสองคนพยายาม คุ้มค่าการรอคอยด้วยเถอะ
-
สามคำ >>> เกลียด เมย์ มาก
พี่หมอกต้องมีอะไรซักอย่างที่บอกตี๋ไม่ได้แน่เลย
รู้สึกเหมือนตี๋อยู่ในสายตาพี่หมอกตลอด อยากอ่านต่อๆ
-
พี่หมอกเเอร้ย ยยยยยยยยยยย พี่หมอกๆๆๆๆ [หมดซึ่งคำพูด] :a5:
เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักทีฟร้า :z3:
เมื่อไหร่มาม่ามันจะหมดไป อ๊าก กกกกกกกกกกกก :z3: :z3: :z3:
:กอด1:ขอบคุณนะค่ะที่มาต่อไวๆ ขอบคุณพี่ชุมากที่เห็นใจคนอ่าน
ขอบคุณมากๆที่เขียนพี่หมอกมาให้อ่านด้วย รักเว้ยเฮ้ย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ดดนไปซะอิพี่เมย์ อิอิ :z6:
-
พยายามและอดทนอีกนิดตี๋ สุดท้ายผลที่ออกมาต้องสวยงามแน่นอน
-
ค่อยมองเห็นแสงแห่งความหวังเรืองรองมานิดนึง สู้ๆๆๆๆๆๆตี๋น้อย
-
ถึงจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน แต่สายใยที่เชื่อมถึงกันก็รับรู้ได้อยู่
เหมือนห่างแต่ก็อยู่ด้วยกันตลอด ความรู้สึกที่คิดถึงที่ฝ่ายตลอดมันชัดเจนจริงๆ o13
-
อร๊ายยยย :mc4:
อะ แฮ่มๆ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะ เราคือคนคนนึงที่นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวันทั้งคืน เน้น ค่ะเน้น " ทั้งวันทั้งคืน " 2 วันจบบบบบบบบบบบบ :a1:
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก พาร์ทแรกนี่หวานจนหมอนกระจุย พาร์ทหลังนี่ผมคนอ่านจะร่วงหมดหัวแล้วนะคะ เนื่องจากบริโภคผงชูรสในมาม่ามากเกินไป ขอน้ำตาลหน่อยได้ม๊าาา อยากเป็นเบาหวานอ่ะตัว อย่างงี้มันอึมครึมสุดๆ แต่ก็สนุกอยู่ดีน๊ะ
คนเขียน สู้ๆ รักคนเขียน รักพี่หมอก รักตี๋ที่สุดเลย :กอด1:
มาต่อไวๆน๊าาาาาา
-
อ่านไปยิ้มไปแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แม้จะไม่ได้มากมายอะไร แต่ก็ได้รู้ว่าตี๋ของเรายังไม่ถูกลืม รอคอยพี่หมอกกลับมา เติมเต็มส่วนที่ขาดหายของน้องตี๋
-
แนวโน้มยังเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น อิอิ สนุกดี
จะรอนะคะ...ว่างเมื่อไหร่อย่าลืมกันนะ :impress3:
-
หมอกออกมาน้อยๆแต่ได้ใจมวากกกกกกกกกกกกก
เด่นเกินหน้าเกินตานะ ฮ่า
ชอบๆๆ ไม่ว่ายังไงหมอกก็ยังคงห่วงใยตี๋อยู่เสมอเลย
อย่างนี้น้องตี๋ของเราก็คงมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นสินะ
สู้เค้าน้าาาาน้องตี๋ ><
-
ถูกใจพี่หมอกสุดๆ เลยค่ะ o13
เบื่อพระเอกโง่มานานละ :m31:
-
พี่หมอกกกกก
ขอเดาว่ายังรักตี๋อยู่
แต่พี่หมอกจะรอให้บริษัทเสร็จก่อนรึเปล่า
ถ้าพี่หมอกพลาด อาจจะไม่อยากให้ตี๋ลำบากไปด้วยไรงี้ใช่ปะ
ที่กลับมาดูตี๋ตอนแรกก็มาหากำลังใจ ใช่มะๆๆๆๆ
:-[
รู้สึกลางๆว่าเนื้อเรื่องจะคอยดีขึ้นใช่มั้ยเนี่ยยย หวังว่าคงเป็นอย่างงั้นนะ : )
เป็นกำลังใจให้เน้อ
Edit
อ้อ ลืมบอก จบแล้วก็อย่าลืมรวมเล่มด้วยนะ ชอบมากกกกกกกกกก
-
:man1:เราก็รอ พี่หมอก เหมือนกันนะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว ก็อุ่นขึ้นมาอีกนิด
ตี๋หมอก สู้ๆ (ช่วงนี้ได้แต่เชียร์อย่างเดียว เพราะน้องตี๋ตลกไม่ค่อยออก)
-
ยังคงปวดตับเหมือนเดิม
ขอบคุณคนเขียนที่น่ารัก
ขยันอัพให้ได้อ่านทุกวัน
-
โอ๊ย...พี่หมอก เมื่อไรจะกลับมารักกัน(ดีๆ)ซะที
-
ขอให้สองคนนี้รักกันอีกครั้ง เร็วๆ :L2:
-
เอ็คโค่สะท้อนเสียงหมอกเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
T^T คงจะไม่หายไปทั้ง 2 อาทิตย์นะ.....เดี๋ยวเหงาเลย
แต่ก็สู้ๆนะ งานกะสอบ ใช้พลังน่าดู
-
ทำไมชีวิตมันยากนักนะ รักเรื่องนี้จัง
-
งานนี้เพ่หมอกได้ใจแม่ยกไปเต็มๆ ออกมานิดๆ แต่กรี๊ดสลบ เอิ๊กๆๆๆ :laugh:
-
ถ้าโปรเจคนี้ประสบความสำเร็จมันก็จะเป็นเครื่องพิสูจน์ให้ครอบครัวของหมอกได้เห็นว่า
ตี๋ไม่ใช่ตัวถ่วงสำหรับหมอกแต่ตี๋เป็นตัวหลักสำคัญที่ทำให้งานนี้ประสบความสำเร็จได้ด้วยดี
หากพี่เมฆใจกว้างพอที่มองเห็นว่าหมอกพยายามอดทนมากแค่ไหนให้กาลเวลาและผลงานเป็นเครื่องพิสูจน์ความตั้งใจจริง
อย่างงั้นแล้วได้โปรดลดกำแพงหนาที่มันก่อตัวอยู่ในใจจนทำให้พี่มองไม่เห็นความรักของหมอกและตี๋ที่มีให้กันอย่างแท้จริง
ช่วยลดมันลงมาสักนิดแล้วพี่จะเห็นว่าความสุขของหมอกไม่ใช่การก้าวเดินไปสู่จุดสูงสุดเพียงลำพังแค่คนเดียว
แต่หมอกต้องการก้าวเดินไปพร้อม ๆ กับคนที่หมอกรักอย่างหมดหัวใจ
คนที่ทำให้หมอกรู้จักกับความสุขที่ตัวเองโหยหาและพยายามไขว่ขว้ามาตลอด
ในเมื่อตอนนี้หมอกเจอความสุขนั้นแล้ว มันไม่มีคำว่าผิดหากจะปล่อยให้หมอกได้โบยบินไปตามที่หัวใจเค้าต้องการ
ปอลิง.คนเขียนอัฟเร็วมว๊ากเค้าเกือบตามไม่ทันแน่ะ แต่ก็ชอบนะทันใจดีอารมณ์ไม่มีขาดช่วง เป็นกำลังใจให้กับการสอบนะค๊าบ :จุ๊บๆ:
:catrun:
-
ตอนนี้อ่านสองรอบ ดีใจไปกับตี๋ :กอด1:
-
รออะไรหนอ
อยากรู้จัง
มาไวๆๆเน้อ
-
เอ๊ย เว้ย เฮ้ย แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักมากๆ อ่ะ ชอบๆๆๆๆ น่ารัก รักพี่หมอก 999 รอบ
อยากได้ผู้ชายแบบนี้มาเป็นแฟนจัง แอร๊ๆๆๆๆ
-
เย้ๆๆๆๆ กรรมตามทันได้เร็วดีค๊า
พี่หมอกฉลาดจิงๆ เยี่ยมเลย
แต่ซีนที่พี่หมอกมาอุ้มตี๋ไป กรี๊ดดดดดดดดดอ่ะ โอยย ตี๋น่าจะรู้สึกตัววว
ขอบคุณนะค๊า ^^ รอตอนต่อไป อั๊ยยะ
-
รอเวลาทั้งคู่ มารักกันอีก
สนุกปนเศร้าสุดๆ
-
ขอมีดด้วยครับ
แทงกันให้ตายไปเลยดีกว่า เมื่อไรจะได้พูดกันเสียที ปวดหัวใจอย่างมาก สงสารทั้งคู่เลย T^T
-
แอร้ยๆๆๆ คนแต่งน่ารักที่สุดในโลก ...
เคยเม้นไว้แบบนี้นานแล้ว แต่ขอพูดอีกทีเถอะ
เป็นคนที่รับผิดชอบต่อคนอ่านมากค่ะ อัพสม่ำเสมอ ^^
ตอนนี้เริ่มพอจะเข้าใจอะไรในมุมมองและสิ่งที่พี่หมอกต้องเจอ และถูกพิสูจน์
เป็นกำลังใจให้ทั้งตี๋ และพี่หมอก ^^
-
มาเม้นตอนที่ 5 ของ ภาค 2 กลับบ้านไปไม่มีเน็ตเล่นเลยแอบคิดถึงเรื่องนี้ด้วย อิอิ
ขอกดถูกใจ กับความคิดเห็นของคนแต่งมากๆ เลยที่บอกว่า อารมณ์ เป็นประธาน แต่ไล่ตามคนอื่นแบบนั้นทั้งวัน ไม่แนว ไม่แนว ...ถูกต้องที่สุดเลย เคยดูซีรีย์เรื่องหนึ่ง เป็นประธานบริษัทแต่เรื่องราวส่วนใหญ่เวลาส่วนใหญ่ของประธานกลับไม่ไปทำงานไปหานางเอกอยู่บ่อยๆ แล้วขอบอกว่าบริษัทยังไม่เจ๋งอีกนะเออ...เอากับเขาสิ บ้ารึเปล่า ดูได้ประมาณครึ่งเรื่องก็ไม่ไหวจะดูต่อรำคาญมากๆ ทั้งพระเอกนางเอกไม่ทำงานทำการกันเลยทีเดียวเชียวนั่งส่ง SMS หากันอยู่ได้ หึหึ(แอบระบาย...)
-
ไม่อยากเลื่อนลงเลย เพราะรู้ว่าเดี๋ยวจะเจอกับคำนี้ [B.N.6 : complete] :z3:
ยิ้มบ้าไปคนเดียวอีกแล้วฉัน หึหึ ^_______________^
กรี๊ดอยู่ในใจตอนที่หมอกรู้ว่างานตี๋โดนลอก...ก็คนเขารู้ใจกันอะ เห็บแปบเดียวก็คงรู้ว่าไม่ใช่ตี๋ทำ กรี๊ดดดด อีกที
เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของตี๋มันดีเลยละ นิสัยเหมือนฉันเด๊ะเลย ตรงที่ทำเป็นพูดดี คิดดี ทำดีเพื่อให้คนอื่นรู้สึกแย่น้อยลง ไม่เอาผิดคนอื่น จนทำให้คนรอบข้างรู้สึกดีกับเราหรือคิดว่าเราเป็นคนดี...แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ว่าเราเป็นคนดีอะไรมากมาย แต่ว่าหากทำหรือพูดมันออกไปเพื่อช่วยลดความรู้สึกผิดในใจของเราให้น้อยลงได้ต่างหาก ทำแล้วสบายใจขึ้น :z2:
o13
-
สงสารพี่หมอก คงเครียด งานหนัก ความรับผิดชอบสูง
ตี๋ก็พยายามช่วยเติมในส่วนที่ทำได้ ซึ้งมาก ๆ
คุณเมย์ไม่น่าทำลายตัวเองเลย
-
ลืมอีกเรื่อง เดี๋ยวจะหาว่าเราปั่นเม้นให้เรื่องนี้ ขอบอกว่าไม่จริง...เพราะอยากเม้นให้จริงๆ นะ ปกติไม่ค่อยเม้นหรอกขี้เกียจ
อยากดมกลิ่นเสื้อของสายหมอกจัง :กอด1: อิอิ ตี๋เอามาแบ่งกันดมมั่งดิ อิจฉาว่ะ มีอุ้มด้วยโว้ยงานนี้... :-[ เขินกันไปข้าง :o8:
-
แค่เอื้อมจริงๆ :เฮ้อ:
แค่บทสั้นๆที่พี่หมอกถามตี๋ เราก็อ่านซ้ำไปซ้ำมา แบบว่าคิดถึงบทสนทนาของสองคนนี้เหลือเกิน
ตี๋มันยังขนาดนี้ ไม่รู้พี่หมอกแกจะสาหัสขนาดไหน
:sad4: คนเขียนจะสอบมิดเทอมแล้ว จะอดใจรอนะคะ
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆ (แล้วมาอัพตี๋พี่หมอกเยอะๆน้า..)
o13
-
เห็นไหม??...โดนจริงๆ.....ถ้าไม่รู้ก็ไม่ใช่พี่หมอกนะเนี่ยะ...เหอๆ....
-
หาใครดีสุดเท่าพี่หมอก ไม่มีแล้ว :laugh:
-
หันมาทำสินค้าแบรนด์ตัวเอง.... ??
โปรเจคใหญ่ขนาดนี้ มันไม่ใช่แค่ต่อเติมแต่เเทบจะเหมือนกับการทุบร้านแล้วสร้างใหม่
คลื่นลูกใหม่กำลังมา เมกะโปรเจคครั้งนี้เราว่าพี่หมอกนั่นแหละตัวตั้งตัวตี
แต่อะไรล่ะคือเหตุผลที่ทำให้พี่หมอกลุกขึ้นมาฉีกกรอบได้ขนาดนี้
แอบคิดเล่นๆว่า บางทีคนเราอาจต้องเฉือนเนื้อตัวเองเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ปรารถนา
ในเมื่อครอบครัวและสถานะทางสังคมไม่เอื้ออำนวย
ตอนนี้พี่หมอกอาจจะกำลังสร้างเงื่อนไขบางอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง...
พิสูจน์ ให้คนรอบข้างได้ประจักษ์ในความสามารถ และยอมรับในสิ่งที่พี่หมอกต้องการ
ดังนั้น ตี๋เองก็ต้องพยายามด้วยเพื่อหัวใจของตัวเองและพี่หมอก
การลงทุนครั้งนี้ อาจจะ 'เสี่ยง' และ เหนื่อยหน่อย ..... แต่ถ้าผ่านมันไปได้ด้วยกัน เราว่าก็คุ้มทุน :L2:
ปล. +1 ยังคงเฝ้ารอวันเวลาที่พี่หมอกลงพื้นที่มาเปิดใจน่อ : )
-
..ห่างหายไปนาน... บอกตามตรงเลยว่าไอไม่ค่อยชอบฟิน แต่ชอบเฮียนะ จริงๆอยากจะให้เฮียมีแฟนเป็นผู้หญิงดีๆด้วยซ้ำ ไม่เคยนึกว่าจะจับคู่กันได้อ่ะ (การที่พยายามให้ผู้ชายคู่กันมากเกินไปมันดูไม่เป็นธรรมชาตินะ จริงๆที่ไอชอบเรื่องนี้เพราะความเป็นธรรมชาติด้วยนะ มันก็เลยออกจะผิดหวังน่ะ) แล้วยังกล้วยกับอิ๊กกี้และเดอะแก๊งกระเทยอีก บอกตรงๆเลยว่าไม่ชอบและรับไม่ได้ เพราะงั้นก็เลยหายไปช่วงหนึ่งตอนที่มีตอนของฟินเยอะเกินนนกับเรื่องกล้วย พอกลับมาก็ดราม่าต่ออีก ก็หายอีก เพราะปวดใจ .. อึดอัด ทนไม่ไหวที่จะอ่านต่อ พออ่านตอนล่าสุดนี้ ใจมันค่อยชื้นหน่อย ^^ เมื่อไหร่จะได้คุยกันมากกว่านี้นะ รออยู่นะ ヾ(＠⌒ー⌒＠)ノ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!
สะใจนังชะนีเมย์ สมน้ำหน้า แถวบ้านเรียกหายเบล่อ!
ขโมยงานกันหน้าด้านๆ แบบนี้ต้องให้พี่หมอกสั่งประหาร หึหึ
พี่หมอกก็สุดยอดจริงจัง จำได้ทุกรายละเอียดงานของเมีย ฮ่าๆ
ลุ้นเรื่องราวของสองคนนี้
แม้จะไม่ดราม่าเท่าไหร่แล้ว ก็มันก็ยังอึดอัดอยู่ดี
แต่คู่กันแล้ว ไม่แคล้วกันหรอกเนอะ!!
รอค่ะรอ :mc4:
-
คงใกล้จะได้หายใจทั่วปอดสักทีนะค่ะ
แบบนี้มัน..อึดอัดเกินไป
พี่หมอกต้องมีอะไรซักอย่างที่ัยังบอกกับตี๋ไม่ได้
รอต่อไปก่อนนะตี๋อย่าเพิ่งท้อนะ
คนอ่านก็จะำไม่ท้อเหมือนกัน
-
เหมือนพี่หมอกกำลังพิสูจน์หรือแอบทำอะไรบางอย่างรึเปล่า?
เอาเป็นว่าสู้ๆ นะพี่หมอก :m18:
-
มีหวานนิดๆ...ให้คนอ่านมีกำลังใจต่อไป :กอด1:
-
หมอกต้องมีเหตุผลถึงได้ทำแบบนี้
-
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่หมอกยังรักตี๋อยู่มาก
แต่คงต้องรอเวลาอย่างที่ตี๋คิดนั่นแหละ
สู้ๆ นะพี่หมอก
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอบอุ่น^_____^
พี่หมอกยังคงปกป้องตี๋ ดูแลตี๋อยู่เสมอ
ห่างกันสามปี ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ห่างเหินกันเลย ยังคงรอ รอ และรอ
เราก็จะรอ ว่าเมื่อไรเค้าทั้งคู่จะหยุดรอ ^_____^
-
อ่านแบงค์ที่ 6 แล้วงงนิดๆ อ้อยังไม่ได้อ่านแบงค์ที่ 5 นะเอง 5555 เอ๋อได้อีกเรา
ที่พี่หมอกทำเย็นชาใส่ตี๋เพราะมีข้อตกลงกับพ่อหรือพี่เมฆ หรือเปล่า ว่าจะต้องทำแท็บเล็ตให้ประสบความสำเร็จก่อนถึงจะให้กลับมาคบกับตี๋ได้ ในระหว่างก็ห้ามพบ ห้ามเจอ ตี๋เห็นไหมๆพี่หมอกเอาใจใส่ตี๋ขนาดไหน ดูงานแป๊บเดียวรู้เลยว่าเป็นงานตี๋ เพราะงั้นอย่าเพิ่งหมดหวัง ชัดเจนเข้าไว้
-
พี่หมอกสุดยอดดดด...อยากให้หัวหน้ากุเป็นงี้มั่งจังเว้ยยย
-
เป็นความคิดเห็นแรกกับเรื่องนี้ ที่ซุ่มอ่านอยู่นานมากก
(ต้องขอโทษคนแต่งมากๆ ณ จุดนี้ 55555)
พี่หมอกคงรอให้งานลงตัวก่อนหล่ะมั้ง อาจจะสัญญากับพี่เมฆ หรือพ่อไว้ (เดา)
แต่ยังไงก็มีทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ติดตามต่อไป มาม่าไม่ได้ถึงขุ้นตายจากกันเสียหน่อย
ชีวิตจริงก็ต้องมีอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดา แต่หลังจากมาม่า ก็คงจะหวานสุดๆ(มั้ง555)
-
อิเมย์โดนจัดการแล้ว กร๊ากกกกกก สะใจ
พี่หมอกยังเจ๋งเหมือนเดิม o13
-
ให้กำลังใจ
ตี๋กับหมอก
นะคะ :L1:
-
สงสันพี่หมอกกำลังพิสูจน์ตัวเองเพื่อหนูนะลูก
-
เยส...... :a2:
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด......เค้าก็ตามอ่านทันซะที
ตามมาตั้งแต่หยอดกระปุก....จนเค้าพัฒนาไปฝากแบงค์กินดอกเบี้ยละ
ก่อนอื่นเลยนะคะ.....หลังจากที่รู้ว่าคนแต่งเป็นเด็กนักเรียนเตรียมเอ็นท์
ความรู้สึกพี่..... :a5: :a5: :a5:
เพราะแบบว่า....อึ้งอะ....น้องเก่งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ที่แต่งเรื่องที่ไม่่เคยมีประสบการณ์ได้เก่งมาก....เพราะฉะนั้้นพี่เชื่อเลยว่าน้องต้องทำการบ้านมาเป็นอย่างดี
และสไตล์ในการแต่งก็เป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ....สามารถที่จะแยกบุคลิกของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างชัดเจนดี
ทำให้พี่รู้สึกว่าตัวละครของน้องมีชีวิตเหมือนกับที่คนอ่านคนอื่นๆก็น่าจะรู้สึกได้เช่นกัน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:ให้กำลังใจในการสอบและการเรียนนะคะ
ลป1....ส่วนเรื่องที่ว่ามาม่าแล้วหยุดอ่านน่ะเหรอ....คิดว่าคงเป็นส่วนน้อยมั้ง....ส่วนมากคนเค้าอาจจะรอให้หายจากช่วงนี้กันไปก่่อนก็ได้
แต่โดยส่วนตัวแล้วถึงจะมาม่าก็จะตามอ่านนะคะ....ก็เส้นมาม่ามันเหนี่ยวนุ่มอร่อยซะขนาดนี้......น้ำซุปก็รสจัดจ้านแต่กลมกล่อม....เป็นพี่...พี่ก็คงจะยังกินมันต่อไปด้วยความอร่อยอะค่ะ.....เผ็ดมากก็หาน้ำ(หรืออ่านเรื่องอื่น)มาแก้เผ็ดได้
ลป2...รักพี่หมอกกับน้องตี๋มว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สุดท้ายก็เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย แงๆๆ
พี่หมอกน่าสงสารมากเลย
ตี๋ก็ไม่ต่างกันเลย :(
รอตอนต่อไปอย่ามาม่าเยอะนะคะ
-
อยากเห็นตอนคุยกัน 2 คน ไม่ผ่านคนอื่นอ้าาาา พี่หมอกจะมาอุ้มตี๋ก็ขอให้อุ้มซึ่งๆหน้าอิ่
-
โอ้ยยย เรื่องนี้น่ารักเว้ยยยยยยย
กอดคนเขียนทีเด๊ะ
:man1:
-
พี่หมอกแกเมื่อรัยจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม :z3:
-
รอ ตี๋และพี่หมอก ทุกวินาที ไม่เป็นอันทำงานเลยเรา (รักคนเขียนมากก :man1:)
-
สงสัยจากเหตุการณ์น้ำท่วมที่ผ่านมา ทำให้มาม่าที่บ้านคนแต่งเหลือ เลยเอามาแจกจ่ายกันไม่อั้นซะขนาดนี้
แต่รอบนี้มาม่าชามนี้รสชาติกำลังดี ไม่เผ็ดร้อนจนเกินไป ถือว่า "อร่อย"
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
อ่ามาตั้งแต่เมื่อวาน ชอบอย่างแรง ขอติดตามเลยละ
-
นานแค่ไหนก้อไม่ลืม ค่อยๆใกล้กันเรื่ือยๆแบบนี้ คู่นี้ไม่มีทางเลิกรักกันง่ายๆแน่
-
พี่หมอกก็ดูมีเยื่อใยนี่ แล้วรออะไรหว่า
-
กะแล้วว่ายังไงพี่หมอกก็ต้องรู้อยู่ดีว่านั้นมันงานตี๋
พี่เมย์นี่ก็นะ...ขโมยงานคนอื่นเขาไปแท้ๆ
พอโดนจับได้แล้วยังมีหน้ามาโกรธตี๋อีก
แต่เพราะพี่เมย์ขโมยงานตี๋แหละเลยทำให้รู้ว่า
พี่หมอกยังห่วงตี๋อยู่เสมอ สังเกตที่พี่หมอกพูดว่า
"ทำไมถึงยอมให้เขาขโมยงานไป" ประโยคนี้ติดจะห่วงตี๋อยู่เล็กๆ
แล้วยิ่งมีแบกตี๋ไปนอนดีๆแล้วถอดเสื้อคลุมกันลมให้อีก
วี๊ดว้ายกระตู้หู้วววววววว เป็นปลื้มมมมมมมมม
เหมือนกลับไปเป็นว่าสองคนนี้จีบกันใหม่ๆเลนอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ชอบตรงที่ตี๋กอดเสื้อไว้แล้วคิดว่าครั้งหน้าจะไม่กอดแค่เสื้อ
แต่จะกอดเจ้าของเสื้อไว้ไม่ปล่อยให้ไปไหนอีกแล้ว *วี้หิ้ว* น่ารักจริงเลยตัว >_<
-
โฮฮฮฮฮ ในที่สุดเค้าก็มาหาพี่หมอกได้แล้ว
เน็ตกากมาก เมื่อวานก็เล่นไม่ได้ คิดถึงพี่หมอกใจจะขาด (นี่มันเน็ตไฮสปีดแน่หรอ?!)
ขอล็อคคอปล้นจูบสัก10ทีก่อนได้มั้ย ชิ! ก็รู้ว่าถึงขอดีๆพี่แกก็คงแค่มองด้วยหางตาแล้วโทรเรียกยาม
ตี๋จ๋า ดีใจด้วยจริงๆ คราวนี้พี่หมอกทั้งปกป้อง(ทางอ้อม)เรื่องงาน เป็นห่วงเป็นใย(แบบลับๆล่อๆ)แหม..มีอุ้ม
แถมเรื่องนี้พัฒนานอกจากการจูบทางอ้อมผ่านหลอดแล้ว ยังเสนอแนวทางใหม่ได้กอดทางอ้อมผ่านเสื้อด้วย
:กอด1: ขอให้Internetราบรื่น ใช้งานสะดวก เพี้ยง!!!!! :กอด1:
-
:เฮ้อ: เข้มข้นดี แต่อยากได้แบบเก่ามากกว่า
-
:fire: พี่หมอก ปรากฎตัวได้แล้ว ซุ่มเฝ้าอยู่ได้
-
มาแร้ววว มดเริ่มม่ไต่ให้คันเล็กน้อย ชอบจังเลยการเดินเรื่องแบบให้ลุ้นกันแบบนี้ว่าืใครคิดอะไรยังงัย เฮัอออิอ่านไปยิ้มไป พี่หมอกยังเป็นคนเดิมของน้องตี๋ ลุงอ่า คราวหนัาเอามือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้เรยนะ
-
Midterm เหมือนกันครับ นี่ก็แอบแว่บหนีเพื่อนมาอ่าน ก่อนจะต้องไปติวให้พวกนั้นต่อ
อ่านตอนนี้แล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น มั่นคง ยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่าจะต้อง เดินได้ด้วยตัวเองเสียก่อน
ถึงจะทำอะไรได้อิสระเลย
ถ้าเป็นอย่างที่คิด ทั้งตี๋ และ หมอก เป็นคนที่เข้มแข็งและอดทนมากเลยครับ เก่งมากครับคนดี
-
ใกล้จะออกจากมาม่าแล้ว ดีใจมากๆ
-
:a5: :a5: :sad4:
ยิ่งอ่านยิ่งเจ็บปวดวุ้ย พี่เชนต้องชอบตี๋แน่เลยอ่ะ
พี่หมอกทำไมไม่ทำตัวให้ชัดเจนกว่านี้นะ ?
แต่ก้นะ เจ็บปวดกันทั้งคุ่แหละ ใช่มั้ย ? :sad4: :sad4: :o12: :o12:
-
คืนนี้จะมาม๊ายยยยย :serius2:
-
อบอุ่นแทนตี๋ อยากมีคนคอยห่วงใยแบบนี้บ้างงงง~
ฮ่าๆ ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ยังยิ้มได้ เนอะตี๋เนอะ
-
คืนนี้ไม่มาหรอ ปูเสื่อรอพลางๆ :z2:
-
คืนนี้จะมาไหมน้า
รอๆ ^^
-
รอ ร๊อ รอ
วันนี้จะมาต่อรึเปล่าน้าาาาาาา
-
ตามอ่านทันแล้ว
เศร้าอ่า อ่านแล้วน้ำตาซึม (ถึงขั้นหมอนเปียก)
ลุ้นตามตลอด รู้สึกว่าค่อยๆเข้าใกล้พี่หมอกไปอีกขั้น จนตื่นเต้นแปลกๆ
ต่อด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้
-
คืนนี้จะมาอีกมั้ยมามั้ยมามั้ยมามั่งมั้ยเธอ? (ทำนองเพลงมีอีกไหม-3.2.1)
-
อยากได้ๆๆๆ อยากได้แบบพี่หมอกอ่ะ น่าลักมาเก็บไว้จริงๆๆ
รอเสมอค่ะไรเตอร์ :กอด1:
-
แอบมาส่อง วันนี้พี่หมอกจะโผล่มารึเปล่าหว่าาา
-
มานั่งรอด้วยคน
-
รอน้าาาาา
ตี๋กับพี่หมอกจะมามั๊ยอ่ะื
-
คืนนี้จะมาต่อมั้ย
รอๆๆ
:z2:
-
คืนนี้จะมาไหมอ่า อยากอ่านพี่หมอก TT
-
ตี๋รอ หมอกก็รอ คนอ่านเองก็รอ
รอว่าเมื่อไร เมื่อไร่ที่ทั้งสองคนจะไม่ต้องรออีกต่อไป
รอว่าเมื่อไร เมื่อไรที่ตอนต่อไปจะถมาลงต่อ ฮ้าๆๆๆ
รอตอนต่อไปอยู่น้าาาา :laugh:
:L2: :pig4: :L2:
-
จะเที่ยงคืนล่ะหน่า
แงแงแงแง
จะมาไหมเนี่ย
มีเรียนเช้า
ได้โปรด พรีส
มาต่อทีเถอะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงน้องตี๋จัง ตั้งตารอคอยนักเขียนมาต่อนะค่ะ
-
ตอนนี้เน็ตไม่หลุด ซึ่งต้องลุ้นระทึกกันตลอด (โถ..สงสารตัวเองอ่ะ)
วันนี้จะมามั้ยคะตะเอง?
:กอด1: จุ๊บเหม่ง :กอด1:
-
ปูเสื่อ ๆ ก่อน
อาเจ๊รีบน ไปสั่งต้มแซ่บกะส้มตำมาด้วยเน้อ
ต้องมานั่งจกอาหารพื้นเมืองรอไปพลาง ๆ เผื่อได้เคล้าเสียงฮิ้วกันบ้างสักตอน
อิอิอิ
-
รอ รอ รอ อยู่น๊า :z3:
-
น้องชุหนีพี่ไปนอนแล้วใช่ไหมเนี่ย แล้วคืนนี้พี่จะหลับลงได้อย่างไร เอิ๊กกกก โวยวายๆๆๆ
-
ปูเสื่อ ๆ ก่อน
อาเจ๊รีบน ไปสั่งต้มแซ่บกะส้มตำมาด้วยเน้อ
ต้องมานั่งจกอาหารพื้นเมืองรอไปพลาง ๆ เผื่อได้เคล้าเสียงฮิ้วกันบ้างสักตอน
อิอิอิ
อยากกินพี่หมอก สั่งได้ที่ร้านไหนคะ? ช่วยแนะนำที
คืนนี้คงต้องราตรีสวัสดิ์แล้ว ฝันดึทุกคนค่ะ
:กอด1: จุ๊บเหม่งซ้ำ :กอด1:
-
วันนี้ดูท่าจะไม่มาแล้วนะ ฮ่าๆๆ
คิดถึงพี่หมอกจังเลย
-
อยากกินพี่หมอก สั่งได้ที่ร้านไหนคะ? ช่วยแนะนำที
คืนนี้คงต้องราตรีสวัสดิ์แล้ว ฝันดึทุกคนค่ะ
:กอด1: จุ๊บเหม่งซ้ำ :กอด1:
คงต้องสั่งที่ ร้าน ตี๋ restaurant
แต่ไม่รับประกันว่าอาหารจะทานได้อ่าเปล่า อาจได้แค่ มาม่า 3 นาที ซึ่งอาจกินไม่ได้
เพราะอาจได้แกะถุงเซเว่นอ่ะ จำพาสต้าคราวนั้นได้ไหม แอ๊บได้อีกจริง ๆ
ต้องส่งน้องต๊่ไปเรียนการเป็นภรรเมียก่อน เอ่ย เรียนทำอาหาร
-
หมอกอ่าาาา เค้าอยากเห็นหมอกหวานอีกอ่ะ :serius2:
อิคุณเมย์นะทำตัวเองจริงๆ คนคดอยู่ไม่นานหรอกจ๊ะ
มาอ่านสองตอนรวดเลย >,,< ตี๋น่ารักเหมือนเดิมค่ะ พี่หมอกก็เหมือนเดิม
อยากให้ดีกันเร็วๆจัง
คืนนี้? นอนหลับฝันดีแน่ๆ
+1 จ้า :กอด1:
-
แวะมาส่องรอบสุดท้าย...คืนนี้พี่หมอกจะมามั้ยน้ออ ^^
-
อ่านภาคใหม่ ตอน1-4 แล้วน้ำราไหลตลอดเรยอ่ะ สงสาร ตี๋ แต่สองตอนล่าสุดเริ่มจะดีขึ้ นแล้วยังไง ก็ทาต่อเร็วๆนะ
รออ่านอยู่นะฮ๊าฟ
-
อ่านไป กระทืบเท้าไป พร้อมตะโกนในใจว่า"พี่หมอกกกก"
-
ขนาดมาทำงานยังแวะเข้ามาส่อง อิอิ พี่หมอกง่า น้องตี๋อ่า มาเหอะน๊าาา เย็นนี้นะ สัญญานะ กลับบ้านไปจะได้ิ่าน ชื่นใจหายเหนืีอยจากทำงาน
-
ทำไมไม่มาตอบอ๊าจะขาดใจแล้วนะ (ไม่เคยเม้นเลยมาก่อนในชีวิตเรื่องนี้เรื่องแรก) :monkeysad: o13
-
555555 ฮาเม้นบนอ่ะ อารมณ์เดียวกะเรา ^^
-
ThankS
-
แอบอู้งานมารอน้องตี๋วันนี้จะมาป่าว
-
มาต่อได้แล้ว รอมาสองวันแล้ว
-
:เฮ้อ: อ่านภาคนี้แล้วมันรู้สึก แหนบ ๆ เอ๊ยมะช่าย ๆ ๆ :m15: มันหน่วง ๆ ตื้อ ๆ ไงชอบกล
แต่มาปูเสื่อรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ รักคนเขียนจ้า จุ๊ฟ ๆ
-
อ่านตอนที่6แล้วหลงรักพี่หมอกขึ้นมาอีกรอบ >,< ,,, รอตอนต่อไปนะคะ สนุกมากๆ
-
ถ้าเราเป็นตี๋ ตรูจะแกล้งหลับมันทุกเย็นเรย อิอิ
-
ฮิ ฮิ้วววววววววววววววว
วิวแสนสี่แล้วววววววววววววววววววว(ว้อย)
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่พี่หมอกมีให้ตี๋เลย :กอด1: พี่หมอก
-
วันนี้จะมาไหมน้า
รอค่ะ รอ คิดถึงพี่หมอกกับตี๋
-
วันนี้จะมาไหมน้า
รอค่ะ รอ คิดถึงพี่หมอกกับตี๋
คงจะไม่ได้อ่ะคัฟ :เฮ้อ: ต้องปั่นงาน + สอบสอบสอบสอบสอบ
ขอโทษที่เมื่อวานไ่ม่ได้บอกปล่อยให้รอกันนะคัฟ :sad4:
-
จิ้ม รับทราบคะ
-
โอ้วว งั้นพยายามเข้าน๊า สู้สู้ ฮุยเลฮุย ตี๋รอได้พี่ก็รอได้จ้าาาา
-
รับทราบค่ะ
สู้ๆนะคะ ขอให้ทำข้อสอบได้ ^^
-
อ่านอย่างเต็มที่แต่อย่าลืมพักผ่อนอย่างเพียงพอด้วยนะคะ
สู้ๆนะจ้ะ
:กอด1: คิดถึงพี่หมอก :กอด1:
-
รอกินขนมหวาน ตอนต่อไปอ :กอด1:
-
สอบอ่ะ เอาคะเเนนมาเก็บไว้เยอะๆเลยนะ
ปลายภาคจะได้สบายๆๆ
เป็นกำลังใจให้ :3123:
-
รอๆ
สอบเสร็จแล้วมาอัพอ่อน๊า~
คนอ่านจะลงแดง :o8:
-
รอด้วยคนค่ะ รอเป็นเพื่อนทั้งตี๋และหมอก
o13 สนุกมากค่ะ คนเขียน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่หมอกขาาาาาาาาาาาาาา :-[
เท่ที่สุดดดดดดดดดดด :impress2: รีบ ๆ กลับมาเป็นคนดีของตี๋นะ
ไหนตอนวันเกิด พี่หมอกบอกว่าขออธิษฐานไง
ขอแล้ว เค้าก็รอแล้ว รีบ ๆ กลับมาเลยนะ :call:
-
รอ
-
อนาคต จะได้แฟนหล่อ รวย ... อิอิ พี่หมอกดูดวงน้องไว้เอง รีบๆทำให้จริงนะเจ้าค่ะ
-
เรารู้สึกผวากลัวมาไม่ทันตอนใหม่ ==
กลับจากโรงเรียนต้องเช็คตลอดว่าพี่หมอกน้องตี๋มายัง
ออกแนวโรคจิต 55555
:z13:
-
ไม่รู้ว่าวันนี้จะมาอะป่าว ผมมารอทุกวันเลยครับ
-
สอบเหมือนกันเยย แต่ต้องอ่านพี่หมอกกับตี๋ก่อนไปสอบอ่ะ
ไม่งั้นไม่มีกำลังใจ ฮ่า~ เปนเอามากแล้วค่ะ
-
วันนี้จามาป่าวครับคิดถึงน้องตี๋
-
I miss You.
-
คำเตือน ตอนนี้ไม่มีตี๋ ไม่มีเรื่องที่ต้องยกมือฮริ้ว แต่มีพี่หมอก(นิดนึง)กับเรื่องการทำงาน
B.N.6.1
เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ เกรียตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่ง พอถึงกลางเทอมของปีสาม ก็มีบริษัทมาจองตัวเข้าทำงานทันที
เป็นบริษัทฮาร์ดแวร์ชื่อดัง แต่ในเมืองไทยคนมักจะไม่ค่อยรู้จัก เพราะผลิตชิ้นส่วนส่งออกให้บริษัทต่างประเทศ ไม่ได้ผลิตสินค้าภายใต้แบรนด์ของตัวเอง ข้อเสนอเงินเดือน โบนัส รถประจำตำแหน่ง วันหยุดที่ไม่ต้องการ มากมายไปหมด เหมือนกลัวว่าจะยึดตัวเขาไว้ไม่อยู่ เลยตกปากรับคำไป
คาดหวังว่าจะได้เจ้านายเป็นผู้มีประสบการณ์ทางการตลาด กลยุทธยอดเยี่ยมที่ดูฟาดฟันราวกับดูหนังสงคราม แต่พอรู้ว่าต้องมาทำงานเป็นเลขาให้กับลูกชายของคุณธนินน์ ติวากุล ก็อดที่จะรู้สึกเบื่อขึ้นมาอย่างไม่ได้ คงไม่พ้นพวกอ่อนต่อโลก ทำงานไม่เป็น ได้แต่พึ่งใบบุญพ่อ ได้ยินเสียงซุบซิบในบริษัทว่าอาจจะมาเป็นแค่หุ่นเชิดให้กับคุณธนินน์ที่ตอนนี้ ควบคุมการทำงานของสาขาจีนเป็นหลัก
ใช้เวลาหกเดือนในการรอเจ้านายคนใหม่ เรียนจบบริหารมา ทำงานเป็นเลขา ฟังอาจดูน่าตลก แต่ในเงื่อนไขระบุไว้ว่าเป็นที่ปรึกษาเลยตกลงไป ยังสงสัยว่าทำไมถึงเอาคนจบใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างนี้มาเป็นเลขา แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบ ที่ปรึกษาระดับสูงทำหน้าที่ดูแลกิจการชั่วคราว รอเจ้าของตำแหน่งนี้กลับมา
จำได้ว่าเป็นคืนที่ฝนตกหนัก รถก็ติด นั่งรถไปกับคนขับรถ เป็นเวลาดึกแล้ว กว่าจะถึงสนามบินก็คาบเส้นยาแดงผ่าแปด โชคดีที่เครื่องบินก็ดีเลย์ด้วยเช่นกัน ไม่อยากจะทำพลาดตั้งแต่วันแรก เหมือนเป็นศักดิ์ศรีของคนที่ทำงานเพอร์เฟคมาตลอด
คนเยอะ แต่รู้ว่าจะเจอได้ที่ไหน เคยเห็นรูปมาก่อน ก็หน้าตาหล่อเหลาดี แต่สู้คนพี่ไม่ได้ คนพี่ดูจะเหมาะกับธุรกิจการค้ามากกว่า คุณอัษฏาชอบทำหน้าบึ้งตึง อาจจะไม่เหมาะกับวงการนี้เท่าไหร่นัก คิดว่าสมองก็อาจจะสู้คนพี่ไม่ได้ด้วย คุณธนัตถ์ทำงานเก่ง เรียนจบจากมหาลัยเดียวกันกับที่คุณอัษฏาไปเรียน แต่ที่เจ้านายคนใหม่ใช้เวลาไปอยู่ต่างประเทศเพียงแค่สองปีกว่า คิดว่าอาจจะคว้าน้ำเหลวกลับมา
เริ่มเห็นคนเดินออกมาจากเกทหลังจากที่เงียบไปสักพัก เสียงร้องกันดังไปทั่ว แต่ก็หาตัวไม่อยาก ไม่ได้เดินออกมาต้นๆ ต้องชะเง้อคอมองจนเกือบถึงคนสุดท้าย ถึงได้ยอมเดินออกมา
ขาว คิดว่าขาวเพราะไม่ได้โดนแดดเท่าไหร่ แต่กลับดูเหมาะ เพราะผมสีดำสั้นๆนั่น ทำให้สีผิวดูเด่นขึ้นมา ใส่แว่นตา ไม่เหมือนในรูปที่เห็น ในมือยังถือหนังสือเล่มนึงไว้ คิดว่าอ่านมาตลอดการเดินทาง ดวงตาคมกริบ จ้องมองไปข้างหน้า ไม่รู้เพราะอะไร แต่คิดว่าดูมีพลังในตัวอย่างน่าประหลาดใจ
เดินเข้าไปหา แนะนำตัว แต่อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะมองหรือถอดหูฟังออก ยังดูหนุ่มอยู่ อายุพึ่งจะยี่สิบสี่ สงสัยคงจะยังไม่พร้อมจริงๆ
มีกลิ่นอายบางอย่างที่กีดกันคนออกไปและดึงดูดผู้คนเข้ามาหาในเวลาเดียวกัน มีเสน่ห์ อาจจะต้องพูดแบบนั้น เป็นเสน่ห์ของผู้ชายที่ดูจะแข็งกร้าว ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร
“จะกลับบ้านเลยหรือเปล่าครับ”
“ไปที่บริษัท”
พึ่งได้ยินเสียง เสียงทุ้มต่ำ กดเสียงบางจังหวะเลยทำให้คำนั้นบอกชัดว่าเป็นคำสั่ง อดขมวดคิ้วไม่ได้ ไม่ได้อยากทำงานแบบนี้ เพราะเป็นแค่ลูกจ้าง ลูกน้อง ไม่ใช่คนใช้หรืออะไรทั้งสิ้น จึงไม่อยากจะฟังคำที่บอกสถานะชัดขนาดนี้
เวลาจะสามทุ่ม รถย้อนฝ่าฝนกลับไปที่ตึกสูงที่พึ่งจะขับออกมาเมื่อสามสี่ชั่วโมงก่อน รถติด แต่เพราไฟในรถเปิดสว่าง เจ้านายคนใหม่จึงนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่พูดจาอะไร และก็คิดว่าคงจะไม่ยอมพูดไปจนตลอดทาง
ได้ยินโทรศัพท์โทรเข้ามา มองผ่านกระจกหลังเห็นขมวดคิ้วนิดหน่อย เป็นการแสดงอารมณ์ครั้งแรกตั้งแต่เจอหน้ากันมา เขากดรับเหมือนโดนบีบบังคับ คุยกันด้วยภาษาอังกฤษที่พูดด้วยสำเนียงราวกับเป็นเจ้าของภาษาเสียเอง คิดว่าตัวเองเก่งภาษามากพอ แต่มาเจอของจริงแบบนี้ กลับรู้สึกมีปัญหาติดขัดนิดหน่อย เพราะพูดเร็ว แล้วก็ใช้ศัพท์เฉพาะเยอะพอสมควร
เหมือนจะคุยถึงเรื่องเสป็คสินค้า ตอนแรกนึกว่าเป็นลูกค้าต่างชาติ แต่ฟังไปฟังมา กลับไม่ใช่ พูดคุยกันถึงระบบวงจรในตัวแท็บเล็ท ซึ่งไม่ใช่สินค้าของติวากุล
จะทำอะไร?
ได้แต่เก็บความสงสัย คิดว่าสักวันอาจจะได้รู้เอง
พอมาถึงบริษัท ก็ก้าวเร็วๆไม่รอใคร จนต้องเร่งเท้าตาม เวลาเดิน เสียงรองเท้าจะหนักแน่นเสียจนคนที่เดินผ่านไปมาต้องมอง หน้ามองตรง ดูท่านิสัยมองคนโดยกดสายตาลงมาจะทำจนเป็นนิสัย เห็นทีไรก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าถูกกดให้ต่ำกว่าจริงๆ
ห้องใหม่ แต่กลับสร้างความคุ้นเคยได้อย่างรวดเร็วโดยการเหวี่ยงกระเป๋าหนังที่ใส่สัมภาระส่วนตัวไว้บนโต๊ะ นั่งลงกับเก้าอี้ เรียกหาเอกสารที่พูดออกมาไม่หยุด คล้ายกับตลอดทางที่นั่งเงียบอ่านหนังสือนั้นคิดมาตลอด ขอประวัติย้อนหลังว่าส่งอออกฮารต์แวร์ตัวไหนให้กับบริษัทไหนมากที่สุดย้อนหลังหกปี ข้อมูลทางการตลาดของแท็บเล็ทในปัจจุบัน หรือแม้แต่เสป็คสินค้าของบริษัทอื่น ที่ทำสินค้านี้ ก็ต้องไปหามาให้ คนที่ยังเหลืออยู่มีไม่มากนัก แต่เพราะเจ้านายใหม่ใจร้อน และไม่รอใคร ขู่ชัดไว้ว่าขอภายในวันนี้ มองนาฬิกาดูก็เหลือเวลาอีกแค่สองชั่วโมง จึงทำงานหัวปั่นกันจนถึงเช้าวันใหม่
นั่งอยู่นอกห้องที่เขียนชัดว่าประธานกรรมการบริหาร ได้ยินเสียงโทรศัพท์โทรคุยแบบนี้ตั้งแต่ตีสองจนมาถึงตอนนี้แปดโมงเช้าก็ยังได้ยินอยู่ เผลอหลับไปบางช่วงก็ตื่นมาเพราะได้ยินสำเนียงอเมริกันนั่นลอดออกมา ทำตัวเป็นเลขาที่ไม่ดี ชงกาแฟก็ยังไม่เป็น แม้อยากจะเข้าไปถามว่าต้องการอะไรเพิ่มใหม่ แต่คุณอัษฏากลับบอกไว้ชัดว่าถ้าต้องการจะเรียกใช้เอง พูดด้วยน้ำเสียงที่คล้ายจะบอกว่าอย่าสะเออะเข้ามาเสียมากกว่า
ทำงานหนักไม่หยุดตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา ขอให้เป็นแบบนี้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง คิดแบบนั้นจริงๆ ไม่ได้เป็นการประชดแม้แต่น้อย
อยากติดตามเจ้านายที่เก่ง ไอ้เรื่องไม่เอาไหน ก็อยากจะขีดฆ่าออกไปจากคุณอัษฏา แต่ยังต้องรอเวลายืนยันอีกเสียหน่อย
เห็นพนักงานคนอื่นๆเดินทางเข้าบริษัทมา ผิดกับพวกที่เหลือค้างคืน ฟุบหน้าหลับที่โต๊ะไม่ขยับเขยื้อนไปไหน หมดพลังในการเคลื่อนที่ บางคนหลับลึกจนได้ยินเสียงกรน แต่ตัวเขายังนอนไม่ได้ แม้จะแอบงีบเป็นพักๆ
โทรศัพท์ที่โต๊ะดังครั้งหนึ่ง ยังไม่ทันได้รับสายก็เงียบไป เลยคิดว่าอาจเป็นเพราะคนในห้องข้างๆโทรมา เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปหา กระดาษปลิวว่อนเต็มพื้น ในโต๊ะนั่นก็เป็นกองสูง โน้ตบุ๊คถูกตั้งแทนที่คอมเครื่องหรูบนโต๊ะ
“เรียกฝ่ายพัฒนามา…พวกที่ปรึกษาอาวุโสด้วย”
“เอ่อ..แต่ตอนนี้พึ่งจะแปดโมงกว่า เวลาเข้าทำงานจริงๆเป็นช่วงเก้าโมงเช้า รอให้-“
“โทรตาม” ลดสายตากลับไปหากระดาษในมือตัวเอง ไม่สนใจเลขาที่ยืนไร้ตัวตนอยู่เบื้องหน้า “อย่านาน ไม่ชอบรอ”
กัดฟันเดินออกมาจากห้อง ดูท่าจะเอาแต่ใจเกินขีดจำกัดไปหน่อย ไอ้พวกฝ่ายพัฒนาก็ได้อยู่หรอก แต่ที่ปรึกษาระดับสูงนี่สิ ที่สูงไม่ใช่แค่ตำแหน่ง แต่บางคนก็ยังรวมถึงอายุด้วย จะให้โทรกวนผู้สูงอายุที่หัวสูงพอๆกับเงินเดือนที่สูงตามประสบการณ์ในเวลาเช้าๆแบบนี้ เพื่อมาพบกับประธานบริษัทคนใหม่วัย 24 ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
เป็นดังคาด ไม่มีใครยอมรับสาย ดูเหมือนจะไม่ยอมรับคุณอัษฏาด้วยซ้ำ หลายคนพอรับโทรศัพท์ พูดให้ฟัง ก็วางสายทิ้ง ถ้าไม่ได้รับความไว้วางใจจากคณะกรรมการที่ต้องพึ่งใบบุญคนพวกนี้ แม้แต่ประธานบริษัทก็อาจจะโดนเฉดหัวส่งก็ได้
ยังไม่อยากตกงาน
คว้ากุญแจรถ ส่งบลูทูธจากคอมพิวเตอร์เข้ามือถือ ข้อมูลของคนพวกนี้ถูกเก็บไว้เป็นความลับ แต่เอาน่า สักวันนึง ไม่ตายหรอก ขับรถออกไป มือซ้ายถือถ้วยกาแฟ มือขวาจับพวงมาลัย ขับรถด้วยความเร็วสูงสุดภายใต้กฏหมายกำหนด อดคิดไม่ได้ว่าเรานี่มันช่างบ้าระห่ำจริงๆ เพราะเกิดมาไม่เคยตัดสินใจอะไรแบบนี้มาก่อน
เริ่มต้นจากบ้านที่ใกล้ที่สุด กดกริ่ง แม่บ้านออกมา พอบอกธุระไปก็ถูกบอกว่าให้รอ ระหว่างรอก็กดต่อสายถึงคนอื่นๆอีกครั้ง อาจได้รับความเห็นใจ แต่นอกจากถูกตัดสายแล้วยังปิดเครื่องหนีกันอีก ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ทำตัวอย่างนี้จะเป็นที่ปรึกษาจริงๆ
“..นายท่านบอกไม่สะดวกจะให้เข้าพบนะคะ”
“เขาทำอะไรอยู่ครับ?”
“ดิฉันคงไม่มีสิทธิบอกหรอกคะ”
“ไปบอกเขาใหม่เถอะครับ เป็นเรื่องสำคัญ กรุณาให้ผมเข้าพบด้วยเถอะครับ”
อ้อนวอนอยู่ถึงสามครั้ง จนกระทั่งแม่บ้านคนนั้นเดินหายเข้าไป ตะวันเริ่มขึ้น แสงแดดเมืองไทยที่เพิ่มอัตราการแผดเผามากขึ้นทุกวินาที ร้อนจนเสื้อที่ใส่มาตั้งแต่เมื่อวานส่งกลิ่นเหงื่อขึ้นมา
แล้วก็ได้เข้าพบ ยังอยู่ในชุดนอน รูปร่างอวบอูม นั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพง ทำหน้าไม่ยี่ระต่อคำว่าเร่งด่วนแม้สักนิด
ถูกปฏิเสธ บอกซ้ำด้วยว่าต่อให้ไปถามที่ปรึกษาคนไหนๆก็คงจะตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“…พวกวิปริตหน่ะ”
“ครับ?”
“เมื่อหลายปีก่อนเคยได้ยินข่าวว่าจิตบกพร่อง มีคู่ขาเป็นผู้ชาย ข่าวแบบนี้หน่ะ เสื่อมเสียมากเลยนะในวงการธุรกิจ ทำลายความน่าเชื่อถือหลายๆอย่างไป”
ไม่เคยรู้มาก่อน พูดกันอีกครั้งอาจจะต้องบอกว่า ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเจ้านายใหม่มาตลอด ฟังแล้วรู้สึกตกใจ เพราะท่าทางภายนอกไม่ได้บอกว่าเป็นแบบนั้น แต่เป็นคนที่พอเห็นแล้ว ก็รู้สึกว่าน่าจะมีคนเข้ามาเกี่ยวพันเยอะ เพียงแต่ว่าไม่คิดถึงเพศชายเท่านั้น
พูดอะไรไม่ออกไปสักพัก ได้ยินอีกฝ่ายทำเสียงหึออกมาจากลำคอ รู้สึกโกรธ เพราะเห็นว่าเจ้านายใหม่ก็ตั้งใจทำงาน ถึงจะรู้จักกันแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมง แต่ก็รู้สึกได้ถึงความตั้งใจ ไม่งั้นคงจะกลับบ้านไปนอนพักผ่อนให้สบาย การเดินทางแม้จะดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ก็คงจะเหนื่อยไม่น้อย
“ผมไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกันตรงไหนเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นเพศไหน รสนิยมแบบไหน มันไม่ได้ส่งผลอะไรเลยกับผลงาน ผมอยากจะให้ท่านลองเปิดใจดูสักครั้ง ลองไปพบหน้าก่อนสักครั้งก็ยังดี…ผมขอร้องหล่ะครับ”
อีกเหตุผลที่เลือกเดินทางมาที่นี่ก่อน
เพราะเป็นที่ปรึกษาอาวุโสที่มีอำนาจมากที่สุด ถ้าทำให้คนนี้อ่อนลงได้ อาจจะสามารถพูดคุยกับคนอื่นๆได้ง่ายขึ้น
“…เป็นอะไรกับเขา? คู่ขาใหม่หรอ”
เก็บความโกรธ ความรู้สึกดูแคลนต่างๆไว้ในใจ กัดฟันพูดออกไป
“เป็นเลขาของเขาครับ”
“ได้ข่าวว่าพึ่งถึงเมืองไทยเมื่อคืนนี้ เช้านี้จะทำงาน ไม่ไฟแรงไปหน่อยหรือ?”
“คุณอัษฏาตั้งแต่กลับมาถึงก็ยังไม่ได้พักผ่อน ยังอยู่ที่บริษัท โทรปรึกษางานอยู่ตลอด ไม่ได้พักผ่อนเลยครับ”
“เดาว่าเธอก็เช่นเดียวกัน…”
รู้สึกน้ำเสียงจะอ่อนลงหน่อย อยากยิ้ม แต่เรื่องยังไม่จบ
“จะยอมไปฟังหน่อยก็ได้ ไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไรหรอกนะ แต่รู้ไหม ว่าการที่พวกที่ปรึกษาระดับสูงอยู่พร้อมหน้ากันหน่ะ มันอันตรายขนาดไหน”
“…ทำงานดีก็ได้รับการชื่นชม แต่ถ้าทำงานไม่ดี ก็อาจจะถูกถอดออกได้ครับ”
“ก็รู้อยู่แล้ว ทำไมถึงยังมาที่นี่อีก”
“เพราะผมเชื่อ…”
“เชื่อในเจ้านายที่เจอหน้ากันมาไม่ถึงวันนี่น่ะ?”
“ผมเชื่อว่าเขามีความตั้งใจมากพอที่จะทำงานออกมาดีครับ”
“แค่ความตั้งใจบางครั้งก็ไม่พอ จำเป็นต้องมีความรู้ ประสบการณ์ ในวงการนี้หน่ะ เป็นการรบที่อาศัยเล่ห์เหลี่ยม ถ้าไม่เก่งจริง นอกจากจะเอาตัวไม่รอดแล้ว ยังจะพาผู้คนใต้การดูแลของตนเองล้มลงด้วย คิดว่าเขาจะทำได้หรอ?”
“….ผมไม่รู้ครับ”
“เธอก็เหมือนกัน ไฟแรง พึ่งเรียนจบมาหล่ะสิ เก่งวิชาการ แล้วในชีวิตจริงหล่ะ เก่งขนาดไหน”
“ผมไม่ทราบว่าตัวผมจะเก่งแค่ไหน เช่นเดียวกันกับคุณอัษฏา เพราะเรายังไม่ได้เริ่มทำงานกันเลยแม้แต่น้อย การที่คุณอัษฏาต้องการพบพวกท่าน ก็คงไม่ได้ต่างจากที่ท่านพูดหรอกครับ ว่าคุณอัษฏายังขาดประสบการณ์ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีกำลังหนุนที่สำคัญ ผมคิดว่านั่นคือสาเหตุที่ผมมายืนอยู่ที่ตรงนี้ ต่อให้แม่ทัพเก่งทั้งบุ๋นและบู๋มากเพียงใด แต่ถ้าขาดกำลังหนุนที่ดี กุนซือที่ดี ก็ไม่อาจจะชนะการรบได้ ผมเชื่อว่าแบบนั้น”
“…ดูท่าจะชอบอ่านสามก๊กนะ”
“ก็พอจะศึกษามาบ้างครับ”
“กับคนที่คำว่าศึกษากับวรรณกรรม แสดงว่ายังขาดจินตนการอยู่ บางครั้งการทำงานก็ต้องอาศัยความคิดนอกเหนือวิชาการ ระวังข้อผิดพลาดจุดนี้ให้ดี”
พยักหน้าตอบกลับไป ชายตรงนั้นดันตัวขึ้นจากเก้าอี้ รีบลุกขึ้นไปช่วยแต่กลับถูกบอกปัด “ฉันยังลุกเองไหว” เดินอย่างอุ้ยอ้ายไปที่บันได หันมาบอก
“กลับไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะโทรหาพวกที่เหลือให้”
“ขอบพระคุณมากครับ”
“ฝากบอกเจ้าหนูนั่นด้วย ว่าระวังตัวให้มาก อย่าทำการณ์ใหญ่เกินตัว เพราะถ้าเสียหาย เป็นเรื่องยากที่จะฟื้นฟูบาดแผลในพวกมือใหม่”
“แต่ถ้าไม่ล้ม บางทีก็ไม่รู้จักลุกหรอกครับ”
“ดีที่สุดคือไม่ต้องล้ม” เห็นรอยยิ้ม ดูก็รู้ว่าเสแสร้ง “ถ้ามีเวลาว่างก็มานั่งคุยด้วยกันหน่อยสิ อยากจะชวนคุยเรื่องสามก๊กเสียหน่อย เป็นเรื่องโปรดเหมือนกัน แต่กับคนแก่ที่หลงๆลืมๆไปแล้ว พูดคุยด้วยอาจจะไม่ถึงรสชาติเท่าไหร่”
“ด้วยความยินดีครับ”
หวังว่างานคงเป็นไปได้ด้วยดี
แต่ก็แค่ความคิด ถูกต่อต้าน ยืนอยู่หน้าห้องประชุม เพราะเป็นการประชุมลับ ได้ยินเสียงโวยวายดังออกมาเต็มไปหมด แต่พอคุณอัษฏาพูด ทั้งห้องก็เงียบเสียงลงเป็นพักๆ
ดูมีอำนาจเหมือนคนพ่อ เวลาพูดทีไร จึงไม่ค่อยมีใครกล้าพูดตัดขึ้นมา
ไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่หนทางข้างหน้าคงจะมีแต่ความลำบาก แม้แต่คุยกันแค่นี้ ที่ประชุมสิบกว่าคน ยังโดนต่อต้านเสียจนหลายๆคนเดินออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด
คุณอัษฏาเดินออกมาคนสุดท้าย ทำหน้าเบื่อหน่าย บ่นเบาๆ “น่าหงุดหงิด..”
นี่หล่ะมั้ง ถึงได้เลือกเขาเข้ามาทำงาน ดูท่าจะไม่ชอบพวกคนแก่หัวโบราณเข้าจริงๆ เอกสารกองหนึ่งถูกโยนมาจนต้องรีบอุ้มไว้ในสองแขน
“…ผมอ่านได้ไหมครับ?”
“ตามใจ”
เห็นแล้วก็ต้องตกใจ เหมือนกับที่เคยคิด
“คุณจะทำแท็บเล็ตหรอ?”
“อ่านไม่ออกหรือไง”
“….”
มนุษย์สัมพันธ์ย่ำแย่ คงต้องเขียนลงไปในสมุด ดูท่าจะต้องหาเลขาอีกคนมาช่วยรับมือเพิ่ม
“แต่ว่าบริษัทของเรา-“
“ไม่ต้อง ได้ยินมามากแล้ว”
กลับเข้ามาในห้อง วางเอกสารบนโต๊ะ คงจะมีคนมาช่วยเก็บกระดาษที่อยู่บนพื้นหมดแล้ว “คิดว่าไง”
“ครับ?”
“เรื่องที่ว่า”
“ผมว่ามันมีความเสี่ยงมากเกินไป บริษัทเราปกติก็เป็น-“
“อย่าพูดเรื่องซ้ำๆ”
“ผมว่าน่าสนใจครับ”
คุณอัษฏาพยักหน้าตอบ นั่งลงกับเก้าอี้ แต่ก็ไม่ได้นั่งพัก ดึงโน้ตบุ๊คเข้าหาตัว
อยากไปพัก
ง่วงนอนเสียจนกาแฟก็เอาไม่อยู่ พอทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จ ก็รู้สึกโล่งใจ
“ผม – “
“ไปเรียกหัวหน้าแผนกมาให้หมด”
“…..”
“สิบนาที”
ไม่ต้องทำมันแล้ว
ขอลาออก ขอลาออกเดี๋ยวนี้เลย
คุณอัษฏาเลิกคิ้ว
ก็ได้ครับ!
……………………………
……………………
[B.N.6.1. : complete]
[19.01.55]
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอโทษที่หายไปสักพัก เดี๋ยวหายไปอีก 555
-
อ่า ค้าง อยากอ่านต่อ น่ะ^^
-
พี่หมอกโหดไปไหนนิ o22
-
อย่าบอกนะว่า จะมีนายเอกใหม่ ไม่จริ๊งงงไม่เอานะ
-
ห้วน ห้วนมาก จบแบบดื้อๆ
ตกลงไอ้หมอนี่ชื่ออะไร
-
เรื่องของเลขานี่เองน่าสงสารแฮะทำงานกับพี่หมอก(พี่หมอกแกเป็นราชาครับ 55+)
ปนน่าอิจฉาด้วย ><
-
เลขาผู้น่ารักด้วยหรือเปล่า
-
:a5: คนอะไรไฟแรงขนาดนั้น
หลายปีผ่านไป มนุษย์สัมพันธ์ของพี่หมอกก็ยังติดลบ :เฮ้อ:
-
พี่หมอกฟิตจัด
-
อยากอ่านพาร์ทพี่หมอกอ่ะ!! :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
โหดจริงๆนะ
:z3: :z3: :z3:
-
คุณเลขาเธออย่ามาหลงรักพี่หมอกนะ พี่่หมอกอ่ะเราจองไว้ให้น้องตี๋
-
เอิ่มนี่ใครนิ
เลขาใหม่ ใครหว่า
อย่าบอกว่าพี่หมอกจะปันใจนะ โกรธจริงนะเฟ้ย
เชอะ
-
5555555555 เลขาน่าร๊ากกเชียว สู้ๆอย่าเพิ่งท้อเน้ออ
-
เข้ามากรี๊ดพี่หมอก แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่หมอกเริ่ดมาก เอาไป 10 10 10 เลย ฮ่าๆๆๆๆ
ว่าแต่พี่เลขาชื่อไรอ่ะ
-
:z3:แล้ววันนี้จะมาอีกไหม
-
ขออย่าให้คุณเลขามาตกหลุมพี่หมอกเป็นพออ่ะ
-
พี่หมอกไฟแรงม๊ากกกกกกกกก
:-[
จะหายไปหนายยย :sad4:
-
แว่บแรกตกใจที่เลขามาเล่าเรื่อง
นึกว่าพี่หมอกมีเล็กๆเก็บไว้ซะแล้ว 5555 :m29:
-
เลขาผู้บริหารระดับสูงต้องมีลักษณะแบบนี้แหละ คล่อง เก่ง ฉลาด ลุยงานได้
อ่านแค่พาร์ทเดียวก็รู้แล้วว่า พี่หมอกเลือกคนมาเป็นเลขาได้ถูกต้องเป๊ะ
.
.
.
คนเก่งชอบงานท้าทาย ยิ่งยากยิ่งชอบ เพราะได้ฝึกสมอง
พี่หมอกใช้คนได้ตรงกับงานสุดๆ เยี่ยมมาก o13
-
ถึงตี๋ไม่ออก, มีำ่พี่หมอกนิดนึงก็ยังดี
อย่าหายไปอีกนานน๊า~ ค้างๆ คาๆ T^T'
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋ตอนหวานๆ
:-[
-
มีตัวละครใหม่แถมดูท่าจะมีบทเด่นซะด้วย
คงไม่ใช่ว่าจะเกิดรักสามเศร้าหรอกนะ
ไม่เอานะสงสารตี๋รอพี่หมอกมาตั้ง 3 ปีแนะ :serius2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
พี่หมอกไฟแรงมาก
ทำเพื่อให้คนอื่นยอมรับ
และเพื่อตี๋ใช่มั้ยพี่หมอก อิอิ
-
พี่หมอกจ้า โหดได้ใจมาก ตกหลุมรักอีกแล้ว
อยากอ่านความรู้สึกของพี่หมอกมากกว่านี้จัง คนเขียนสู้ๆ o13
-
เอิ่มมม แบบว่า
จะไม่มีการพลิกโผอีกใช่ม้ายยยย
แอบกลัวขึ้นมาตงิดๆ
-
เลขาบริษัทนี้งานหนักนะเนี่ย
เขียนแบบนี้ทำให้รู้ได้ถึงการกระทำพี่หมอกแต่ไม่รู้ความรู้สึกพี่หมอกเลยย
นักเขียนเขียนให้เราลุ้น ว่าจริงๆแล้วพี่หมอกกำลังคิดอะไรอยู่ o13
-
อีนี่ใครอ่ะ :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่มาม่าจะหมด
-
เข้าขั้นผลาญพลังชีวิตเพื่อทำงานกันเลยทีเดียว
สงสารคนต้องทำงานด้วยจริงๆ ถ้าตามไม่ทันมีสิทธิตายคาที่
คุณเลขาจะรอดมั้ยเนี่ย
-
สงสารพี่ที่เป็นเลขา
งานท่าจะหนักมากกก !! :a5:
-
แอบคิดว่าพี่หมอกกำลังเดิมพันอะไรบางอย่างกับงานครั้งนี้ สู้ ๆ นะพี่หมอก คนเขียนก็สู้ ๆ นะคะ
:L2:
-
เลขาใหม่ ...ไม่ใช่คนใหม่ของพี่หมอกใช่ไหม???
ไม่หรอก คงจะไม่ใช่ ถ้าเกี่ยวข้องกันจริงๆ ก็อาจจะเป็นแค่คนที่มาชอบพี่หมอก
งั้นเหรอ?
ไม่แน่ใจ
ใจมันหวิวๆ เหมือน ...
อ็อก ง่วงนอน
:z2:
-
พี่หมอกสุดยอด...สู้ ๆ นะ!!
-
คุณเลขานอนหน้าห้องเลย :m31:
-
ตี๋หายไปไหน???
-
ทำความรู้่จักพี่หมอกในโหมดผู้บริหารผ่านทางเลขาหรอนี่ อิอิิ
ปล. ขอให้เป็นแค่เลขาเท่านั้นนะ อย่างอื่นไม่ให้เป็น!
-
พี่หมอกโหดอ่ะ!
ได้ยินที่ผู้บริหารคนนั้นพูดถึงพี่หมอกกับตี๋แล้วแอบสะอึกปนโกรธแทน
พี่หมอกต้องพิสูจน์ตัวเองให้พวกไดโนเสาร์พวกนั้นยอมรับได้แน่ๆ
เหนื่อยหน่อยนะคุณเลขา ฮะๆ
-
พี่หมอกคงเส้นคงวาดีจริงๆๆ 555
อิดิทๆ แหม เห็นหลายคนแอบควักมาม่าออกมาหม่ำล่วงหน้า แต่พี่เฉยๆกับคุณเลขานะ พี่มั่นใจว่ามันไม่มีอะไร เพราะที่ผ่านมา ทั้งตี๋และหมอกเองทำให้พี่รู้ว่าทั้งสองคน มั่นคงต่อกันแค่ไหน พี่ไม่เคยโทษตี๋กับการตัดสินใจครั้งล่าสุด เพราะถ้าเป็นพี่ก็อาจจะตัดสินใจแบบตี๋เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะรอพี่หมอกได้เหมือนตี๋รึเปล่านะ แฮ่ ต้องบอกว่า เพราะความมั่นคงของตี๋และหมอกนี่แหละ พี่ถึงได้รักเรื่องนี้มาก ^^
-
:m16: แค่เลขานะ เลขา
แต่ถ้าเอาคุณเลขามาเป้นนายเอก แล้วรักพี่หมอกพร้อมจะสู้กับพี่หมอก ไม่ได้ดีเวอร์แบบตี๋ก็โออยู่ o13
-
จากที่หมอกจะเป็นคนเล่าเรื่องแต่กลับเป็นเลขาซะงั้น
อย่าคิดกับหมอกเกินเจ้านายลูกน้องก็แล้วกัน
ไม่งั้น fc หมอก+ตี๋ ไม่ยอมแน่ๆ
-
ยังโหดเหมือนเดิม
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ถ้าเม้นแบบเกรียนๆ ตูว่าพี่หมอกมัน Jet lag ว่ะ
แบบว่ากลับจากเมกา ตูนอนไม่หลับคนอื่นก็ห้ามนอน สั่งให้คุณเลขาปลุกคนทั้งบริษัทมาทำงาน
(พลั่ก >>> คนเขียนกระโดดถีบขาคู่ )
:laugh: :laugh: :laugh:
ฮะแฮร่ม .. ตัดกลับมาโหมดเป็นการเป็นงานสำหรับB.N.6.1
ถึงจะถ่ายทอดบอกเล่าเรื่องราวของตัวละครจากบุคคลคนที่สาม
ถึงจะไม่ได้บอกออกมาชัดๆตรงๆ แต่อ่านตอนนี้แล้วบอกเลยว่าสงสารพี่หมอกจับใจ
พี่หมอกเหนื่อยมั๊ย เหนื่อยใช่มั๊ย นึกสภาพแล้วต้องเหนื่อยมากแน่ๆ
เหยียบประเทศไทยได้ไม่ถึง 24 ชม. สารพัดที่จะทำ
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ.....
โฮ ดิ้นๆๆๆ :serius2: :serius2: พี่หมอกของน้องตี๋
ปล. +1 นับถือคุณเลขาและคนแต่งสปิริตแรงกล้าสุโค่ยย
ปล. คุณเลขา can be anything but 'ชู้' โอเค๊ 555+
-
ไม่มีตี๋จริงด้วย :laugh:
แต่กลัวคุณเลขาคิดอะไรกับพี่หมอกจัง อย่านะ :z3:
พี่หมอกของตี๋เท่านั้น :angry2:
-
พี่หมอกฟิตสุดๆ รีบทำงานเก็บเงินแต่งเมีย???
ยังงอลพี่เมฆอยู่ชิส์
คุณเลขาแอบปลื้ม ก็เลยมาระบายเฉยๆ
-
พี่หมอกโหดมากกกกกก
ยังมาให้หายคิดถึงสักนิดนึง ได้อ่านก็ดีใจแล้วค่ะ ฮี่ๆ
ยังรอความหวานต่อไป ฮ่าๆๆๆ
ปล.หวังว่าคุณเลขาคงไม่คิดอะไรกับพี่หมอกนะคะ
-
ถ้าคุณเลขาจะมีคู่...ใครก็ได้นะ ที่ไม่ใช่หมอก o18
-
ปาดเหงื่อ เห็นพี่หมอกทำงานแล้วเหนื่อยแทนจริงไรจริง
-
ง่ะ คุณเลขาชื่ออะไรอ่ะ
คงจะเหนื่อยน่าดู
:L2: :L2:
-
เลขาใหม่จะหลงรักเจ้านายตัวเองไหมเนี่ย
ภาคของหมอกจะทำให้ได้รู้ว่ายังคิดกับตี๋เหมือนเดิมหรือเปล่าบ้างไหมเนี่ย
-
พี่หมอกเข้มมาก
-
ประธานใหม่ไฟแรง :fire:
พักบ้างนะพี่หมอกเดี๋ยวไม่สบาย o22
วันไหนจะมาต่ออีกน๊าาาาาาาาาาาาาา :z13:
-
มีเจ้านายอย่างนี้.....ลาตายรักตายเลยยยย :try2:
-
คุณเลขา คะ จะรักใครชอบใครก็รักไป
แต่พี่หมอกฉันไม่ให้หรอกนะ เพราะรักตี๋คนเดียว
จำไว้นะ... :m16:
-
คุณเลขา เราขอมอบหน้าที่"สอดส่อง"พี่หมอกให้ท่าน เพราะฉะนั้น "ห้าม" เป็นเกินเลขา เด็ดขาด
-
ขอให้เป็นแค่เลขาที่รุ้ใจพอน่ะค่า
-
พี่หมอกสู้ๆนะคะ
คนเขียนก้อด้วยจ้า ขอให้สอบผ่านทุกวิชาเลยนะคะ
-
หนักทั้งเจ้านายและเลาขา บ้านงานพอกัน
พี่หมอกสุดยอดมาก กลับมาไม่พักผ่อน เร่งทำงานอย่างเดียวเลย
คิดถึงน้องตี๋ด้วย ตอนหน้ามาพร้อมกันนะ :กอด1:
-
พี่หมอกฟิตจัดมาก
:m16:แต่เอิ่ม....เป็นแค่เลขาใช่ไหม...ไม่มีอะไรมากกว่านั้นนะ
จะได้โล่งใจแทนน้องตี๋ :laugh:
-
พั่หมอกเท่มากมาย
-
พี่หมอกที่รัก ความมุ่งมั่นของพี่สุดยอดจริงๆ
ถึงจะเหนื่อยแต่ก็คงไม่เหงาหรอก พี่มีเพื่อนร่วมอดนอนเยอะนี่นา เน๊อะ!!(จำใจทั้งน้านนน)
คุณเลขาขอบคุณที่เป็นกำลังสำคัญให้พี่หมอก แต่ขออย่าให้เกินหน้าที่เลยนะคะ
เพราะสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็หน่วงจนหนักใจแล้วค่ะ
:กอด1: คนเขียนอย่าหายไปนานเลยนะ *ส่งสายตาออดอ้อน* :กอด1:
-
คุณเลขาอ่ะ ไม่ได้คิดหรอก ช่ายป๊ะ o18
แต่เป็นมุมมองทางพี่หมอกงัย
แต่นิสัยพี่หมอกมั๊น ดั๊น หน้าไม่ให้ในการเล่าเรื่อง
หน้ามึน พูดน้อย ไรเงี้ยยย
:z3: :z2: :z13: ตอนต่อไปช้า โดนจิ้มตรู๊........ เรย 55555
-
เง้ออออออ มาต่อด่วน ไม่มีเรื่องตี๋เลยอ่ะ แล้วยังไงต่อ แล้วคุณหมอกจะทำยังไงกับตี๋
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สวดยอดดดดดดดดดดดดดด o13
คนอะไรจะเก่งขนาดนี้เนี่ย คิดว่าพี่หมอกคงอยากจะเป็นที่ยอมรับเร็วๆแล้วกลับมาอยู่กับตี๋แน่ๆ
แต่ก็นะ..หนทางยังอีกยาวไกล มีอุปสรรคอีกเยอะ
พี่หมอกสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่หมอกสู้!!!!
ถูกใจคุณเลขานะ
หวังว่าจะเป็นกำลังสำคัยของพี่หมอกอีกคน
แต่ก็หวังว่าคงไม่หลงเสน่ห์พี่หมอก
แล้วทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้นหรอกนะ -*-
เฮ้ออออ รอลุ้นตอนต่อไปจ้า
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกก เก่งอ่ะ :man1:
เลขานี่อย่าทำงานเกินหน้าที่เน่อ
ที่ปรึกษาคนนนี้รู้เรื่องพี่หมอกมีคู่ขาเป็นผู้ชายด้วย
คู่ขาที่ไหน แฟนตะหาก ชริ :z6:
-
พี่หมอกโหดง่ะ คุณเลขาอึดมาก แต่อย่าคิดมาแย่งพี่หมอกของน้องตี๋นะ แค่นี้น้องตี๋ก็น่าสงสารแล้ว
-
พี่หมอกพยามจะทำให้ทุกคนยอมรับเพื่อกับมาคบกับตี๋อะป่าวอะ
ช่ายมะ ต้องสัญญาอะไรกับพ่อ ไม่ก้พี่เมฆไว้แน่เลย
ขอให้เปนอย่างนั้น
สู้ๆนะ ทุกคน คุณเลขาด้วย
-
คู่ขา ... :z6: :z6: :z6:
ไม่ได้เป็นแค่คู่ขาเว้ย เป็นมากกว่านั้นเยอะะะะะ !!!
เลขา ฮึ่มมมม เลขา ชอบคนทำงานเก่งๆใช่ไหม ... ไปชอบพี่เมฆแทนได้ป่ะว๊า พี่หมอกเขามีเจ้าของแล้วอ่ะ
ถ้าไปคู่พี่เมฆจะได้วินวิน มากีดกันพี่หมอกไม่ได้ :laugh:
พี่หมอกรีบๆทำหน้าที่ของตัวเองให้ลุล่วงไปไวไวเถอะนะ จะได้กลับมาดีกับตี๋
บอกเวลาว่าไม่ชอบรอ แต่ตัวเองจริงๆแล้วก็รออยู่ไม่ใช่เหรอว๊า :เฮ้อ:
-
น่าสงสารเลขาอ๊ะ :a5:
เปลี่ยนเป็นตี๋ด่วน นนนนนนน
หึหึหึ อยากเห็นฉากสวีตอ่ะ :z3:
-
:sad4:
พี่หมอกโหดอะ
-
ใครกันล่ะนี่...จะไม่ทำให้เรื่องหมอกกะตี๋แย่ลงใช่ม่ะ
คิดถึงพี่หมอกกกกกกกก
-
สงสารคุณเลขา...
น่าจะหาใครสักคนไว้ซบอกปลอบใจนะ o18
-
อยากบอกว่านี่มันคือเรื่องจริงของคนที่มีสถานะเป็น"ลูกน้อง"
เจ้านายสั่งให้ทำอะไร ไม่ว่าจะยากสักแค่ไหน "คำปฏิเสธ" เป็นสิ่งที่คิดได้แต่อย่าหวังว่าจะได้พูดมันออกมา
"ได้ค่ะ" มันถูกตั้งโปรแกรมให้เป็นประโยคบังคับที่เมิงต้องทำและจะต้องทำให้ได้ด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเราะทั้งน้ำตา เศร้าฉิบหาย!!
แอบอยากเห็นหมอกเป็นตัวเดินเรื่องสักตอน อยากรู้ความคิดของหมอกว่าคิดอะไรอยู่ รู้สึกยังไงบ้าง????
จะมีโอกาสได้เห็นมั๊ยน๊า~~~~ ^ ^
o21 อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยระวังรักษาสุขภาพนะ อย่านอนดึก อย่าลืมกินข้าว อย่าอ่านหนังสือหักโหมมากนักพักบ้างก็ดีนะ พี่ยังเป็นห่วงอยู่เสมอน๊า ^ ^
-
เลขาคนนี้เป็นใคร อย่าบอกนะว่าจะมาแทนตี๋
-
พึ่งอ่านเรื่ิงนี้วันแรกก็อ่านเพลินเลย12ตอนรวด555ชอบมากจะรีบอ่านตามให้ทันคร่า~
-
คุณเลขาน่ารักจัง
แอบฮาตอนคิดจะลาออกนี่แหละ อย่าเพิ่ง!!อยู่ช่วยพี่หมอกไปก่อนนะ
สงสารพี่หมอกจังต้องรับภาระต่างๆและยังต้องกู้ชื่อเสียงกลับมาอีก
ทำไมห่ะ รสนิยมทางเพศแบบไหน มันไม่ไม่เกี่ยวกับผลงานนะเฟ้ย
ภาคcoinมันยังเป็นเรื่องรักอย่างเดียวอยู่เลย
ภาคB.N.นี้มันมีหลายๆด้านเพิ่มขึ้น เนื้อเรื่องเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม อ่านไปรู้สึกเครียดตามเลยอ่ะ :z3:
-
พี่หมอกโหดมากอ่ะ หวังว่าคุณเลขาฯจะทนพี่หมอกได้นะ อดทนต่อไปนะคะ!! สู้ๆค่ะ คุณเลขาฯ
-
เร็วเลยพี่หมอก ทำงานให้เสร็จ แล้วรีบไปหาตี๋เลย
-
มีเจ้านายแบบนี้
หนูขอกระโดดกัดหูม๊านนนนนน!!
เลขาคนนี้สินะที่เดินตามพี่หมอก ในตอนก่อนๆที่ตี๋เคยเล่า
ขอให้เป็นขั้วเดียวกันกับพี่หมอก
กลัวเลขาหลงรักเจ้านาย สงสารตี๋ นี่ก็มากพอแล้ว
กลัวเกินไปป่ะวะ :z3:
-
คุณเลขาชื่ออะไรคะนี่?
คนเขียนไม่ได้บอกไว้หรือเราอ่านผ่านไป -___-
ตอนนี้ไม่มียกมือโห่หิ้วก็จริง
แต่ก็ได้เห็นมุมนักธุรกิจของพี่หมอก
ถือเอาว่าอ่านเพลินๆ ♪( ´▽｀)
-
มาแร้วแต่ไม่พอ อิอิ
-
o18 o18 o18
-
:z3: เลขาใหม่ คงไม่ใช่คู่ขาใหม่แทนตี๋นะ ไม่งั้นมีเคืองคนเขียน ฮ่าๆๆ
-
อ่านแล้วแอบกลัวพี่หมอกอ่ะ โหดนะเนี่ย 555+
ส่วนคุณเลขา...เป็นเลขาอ่ะดีอยู่แล้วนะ ขออย่าให้เป็นมากกว่านั้นเลย *บ่นงึมงำ*
กลัวใจคนแต่งยังไงชอบกล เค้าไม่อยากได้นายเอกใหม่นะ o18
-
555+ คุณเลขาน่าสงสาร
อะแฮ่มๆ....อย่ามาหลงรักพี่หมอกล่ะ!!
-
แลดูมีความสำคัญนะ...
หวังว่าคงไม่ใช่....
โอ....จะมาม่ารสแซ่บขนาดไหนเนี่ย
ตามต่อๆ
-
5555555....เป็นคุณเลขา ที่...ดวงตกดีมาก 5555.....
-
สู้ๆนะพี่หมอก อ่านแล้วรู้เลยว่าหมอกต้องสู้กับแรงกดดันขนาดไหน
-
ขนาดเป็นเรื่องราวของหมอก ยังต้องให้เลขามาอธิบายเลยวเว้ยเฮ้ย 555
หรือว่า...เลขาคนนี้ซักวันจะมีความรู้สึกเกิดชอบสายหมอกขึ้นมา อย่างนี้ตี๋น้อยของเราจะทำไงดี เลขาคนนี้สัพคุณใช่ย่อยที่ไหน
คิดมากเกินไปละตู
-
ยังไม่กล้าอ่าน. วันนี้มีเรื่องในใจนิดๆ .... กลัวตัวเองจะร้องไห้จริงๆ
-
ห้ามชอบพี่หมอกนะ พี่หมอกของน้องตี๋คนเดียว แค่นี้เรื่องก็มาม่าจนอืดไม่รุ้เท่าไหร่แล้ว ห้าม ๆ เด็ดขาด
-
แค่คิดว่าพี่หมอกจะชอบคุณเลขาหรือ หรือ จะเปลี่ยนนายเอกน้ำตาY^Yจะไหลแว้วววว :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อย่าน๊าาา*-* อาตี๋ รอพี่หมอกอยู่น่ะ อย่านะพี่หมอก (อินจัดดดดด)
ปล่ำลิง เข้ามาอ่านคั้งแรก ม่วนสุดดๆๆๆเลยเจ้าาาา
-
มารอตี่ตี๋กับพี่หมอกครับ ตี๋น่ารั๊คอ่ะ
-
คุณเลขาเป็นใคร? และจะมีบทบาทแค่ไหนกันนะ?
ขอให้เป็นผ่ายสนับสนุนความรักของพี่หมอกกับตี๋ละกันนะค่ะ :3123:
-
โหดเกิ๊นไปแล้ว
-
พี่หมอก......
อย่าลืมตี๋นะ เข้าใจว่ายุ่งกับงาน
แต่อย่าทิ้งตี๋นะ แล้วตี๋จะอยู่ยังไง
เห้ออออ
อยากอ่านมากกกกกกกกกกกก
รอสินะ...... ว๊ากกก บ้าคลั่ง
:z3: :z3: :z10: :z10:
แล้วก็บ้าจริง :z2:
-
งานหนัก(บรรลัย)สำหรับคุณเลขาคนใหม่ :z13:
น่าสงสารอ่ะ แต่ขอให้เป็นแค่เลขาที่โดนกดขี่ใช้งานนะ ไม่เอาตำแหน่งอื่น 55
สู้ๆครับคุณเลขา(ถึงจะยังไม่รู้จักชื่อ) พี่หมอกด้วยนะ คนเขียนก็ด้วยยย เอาใจช่วยช่วงสอบนะ :3123:
-
อ่าไม่มีคำอธิบาย มิน่ากันตี๋จากพี่หมอกซะ แต่อย่างว่าเค้าเข้าใจพี่หมอก(เรื่องงาน)ที่สุดคนหนึ่ง แต่กรุณาอย่าริอาจเป็นมือที่สามล่ะ :beat:
ตอนนี้จะแอบเห็นใจคุณเลขาก่อนละกัน(หลังจากนี้ค่อยหมั่นไส้ยังทัน :laugh: )
:3123:รออ่านต่อนะ
-
o22 o22 พี่หมอก รีบพิสูจน์ตัวเองด่วนเลย เอาให้พวกคนแก่ มันหงายหลังเลย
-
:z3: :z3: :z3:
ลงทุกวันก็จะดีมาก อิอิ
จะเอาพี่หมอกน้องตี๋ๆๆๆๆ ดีกันน้าาา
-
:กอด1: คนแต่ง
-
คุณเลขา SM อย่ามาหลงรักพี่หมอกของตี๋นะ เป็นผู้สนับสนุนหลักก็พอ เผื่อบุญพาวาสนาส่ง จะได้เป็น "สะใภ้ใหญ่"
-
เลขาคนนี้กลัวจริง !!!
กลัวจะมีปัญหากับตี๋แน่นอนนนนนนนนนนน
ฮึ่ยยยย !!!
ไม่น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อร๊าาาาาาาา !!!!
หลอนน
-
คุณเลขา......ชื่อไรคะ
-
เป็นเลขาพี่หมอกต้องอดทน
-
:m3: คนแต่ง
รอตอนต่อไป
เป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องสอบ o13
-
โห พี่หมอกโหด
อยากอ่านต่ออ่ะ แต่ก็เอาที่คนเขียนสะดวกนะคะ
-
เรื่องของพี่หมอกเริ่มแย้มออกมาแล้วล่ะสินะเนี่ย
ผ่านทางมุมมองของคุณเลขาเสียด้วย :"))
+1 จ้า.
-
โอ้เดาว่าหมอกคงทำเป็นไม่รู้จักตี๋เพราะงานนี่แหละ อย่างน้อยพวกผู้บริหารก็ยังไม่ปลื้มและมีอคติอีก คงต้องพิสูจน์ตัวเองก่อน
ที่ไปหาตี๋คงอยากได้กำลังใจ ส่วนที่บ้านจะสนับสนุนรึเปล่าอันนี้ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ อย่างน้อยตรงที่ทำงานต้องพิสูจน์ตัวเองครับ
นี่คงเป็นเหตุผลนึงที่ทำเป็นไม่รู้จัก เดาเอาล้วนๆ
-
วันๆ นอนกี่ชั่วโมงกันเนี่ยพี่หมอก
ช่วงเวลาที่ห่างกับตี๋ไปสามปีเป็นยังไงบ้างอย่างรู้มากกว่านี้ค่ะ
-
:กอด1:
-
ฮาอ่ะ แอบสงสารเลขาพี่หมอกจัง คริๆๆ ψ(｀∇´)ψ
-
พี่หมอกอย่า
เปลี่ยนใจนะ
:z10:
-
ยังไม่รู้ชื่อคุณเลขาเลย รึเราอ่านข้ามตรงไหนเปล่า
แล้วคุณเลขาจะเป็นตัวแปรสำคัญความสัมพันธ์ของพี่หมอกกับตี๋เปล่าน้อ
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :impress2:
-
เพราะเลขา....จะเป็นสะใภ้ใหญ่
ไม่ใช่สะใภ้เล็ก
ใช่ไหมคะคุณอัษฎาขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ผ่านไปสามปี พี่หมอก เข้มงวดกว่าเดิมอีก
เอาพี่หมอกคนเก่ากลับมา...
-
สนุกสนานมากกก อิอิ ^^
-
ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเขียนจะทำให้คาแรกเตอร์พี่หมอกเป็นที่รักของคนอ่านขนาดนี้ เราเคยอ่านเจอว่าถ้าต้องการให้นิยายอยู่ในใจคนอ่าน ต้องสร้างตัวละครที่เป็นที่รัก
และนี้คือ เมะในอุดมคติของเรา (พี่หมอกเพิ่งเข้า chart มาสดๆร้อนๆ)
#1 ยุนโฮ(คนนี้ ในชีวิตจริง lol)
#2 พี่กิง จาก รักนาย my boyfriend
#3 พี่หมอก นั่นเอง(ขอโทษด้วยนะพี่หมอก ที่2 จะเป็นของพี่กิงตลอดไป)(ที่1ไม่ต้องพูดถึง พี่หมีของแจจรวงจนวันตาย TT)
(แต่พี่หมอกอย่าทำให้น้องผิดหวังนะ ทำคะแนนเป็นที่3 ในใจน้องตลอดไปนะ^^)
(((((เพ้ออออออออออออ))))))))))
-
ฮ้าๆๆๆ :laugh: :m20:สงสารเจ้าเลขาหน้าใหม่จริงๆ
ทำงานที่แรกก็เจอของหนักซะแล้ว โถถถถถถ
พยายามเข้านะ สู้ๆ คุณเลขา ฮ้าๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
หมอกเร่งรีบตลอดเวลา คิดอะไรอยู่กันนะ
-
ขอปรบมือให้กับความสามารถในการแต่งเรื่องราวของนักเขียนเลยจริงๆ เยี่ยมมากค่ะ
ทั้งตัวเรื่องราว สำนวนการเขียน อ่านไป ยิ้มไป ร้องไห้ไป อึดอัดใจ ดึงความรู้สึกของเราให้คล้อยตามได้หมด
มีไม่กี่เรื่องที่ทำได้แบบนี้
จะรออ่านต่อนะคะ
พี่หมอก สู้ ๆ น้องตี๋ สู้ๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วงงเล็กน้อย
-
รอ
-
เอิ่มมม พี่หมอก ก็รู้ว่าพี่ใจร้อน แต่ว่านี่มัน _*_
-
ไม่รู้วันนี้น้องชุจะมาต่อหรือเปล้า แต่มารอก่อนละกัน อิอิ :m23:
-
ปักหลักรอด้วยคนจ้า
:กอด1: ภาวนาขอให้แรงรักที่มีต่อพี่หมอกดลบันดาลไม่ให้เน็ตกาก กระซิกๆ :กอด1:
-
มารอ
-
พี่หมอก ในมุมมองอีกมุมนึง
แต่ไม่ว่ามุมไหน ก็น่ารักตลอดอิๆๆ
:-[
-
วันนี้คงไม่มาแร้ว
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ไม่สิ ถึงขั้นรักเลยทีเดียว 5555
-
สู้ๆครับ อัษฐา ดังคำว่า "ขออธิษฐาน"
-
รอๆ :z2:
อิพี่หมอกมันเร่งทำงานขนาดนี้มีเหตุผลไรแอบแฝงป่าวหว่า
แบบเกี่ยวกับตี๋ไรงี้ เอิ๊กๆ เดามั่วๆมึน กร้ากๆ
(บ้าว่ะ เพ้อแล้ว = = จะสอบแล้วยังไม่ได้อ่านหนังสือ มัวแต่มานั่งอ่านนิยาย อ้ากๆว้ากกกๆ :z6:
-
o13 เลขา คงไม่หลงรักเจ้านายอีกคนนะ ไม่งั้นตี๋ได้ออกโรงแน่
-
มาตามดันต่อครับ :o12: :o12:
-
ไม่ได้ชอบคนนี้ใช่ไหม ?
T^T
-
:call:
-
วันนี้ก็มารออีกเช่นเคยครับ
-
ใจฉันอยู่กับเธอ
:กอด1: มารอค่า :กอด1:
-
:L1: :L1: :L1:
-
คิดถึงแล้วอ่ะ เมื่อไหร่น้องชุจะสอบเสร็จน๊า งืดดด
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงนักเขียน คิดถึงๆๆ คิดถึงนะค่ะ
-
กางมุ้งรอ อย่าให้รอนานสิครับ เข้ามาดูวันละ 10-20 รอบได้
-
มีแต่คนมารอพี่หมอกกับน้องตี๋
งั้นเราก็มารอเป็นเพื่อนกัน
-
รอเธอ วันนั้น วันนี้ วันที่เท่าไหร่ ~
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋ อยากอ่านๆ
:sad4:
-
คิดถึงๆ พี่หมอกกะน้องตี๋
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่งจ้า
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบมิดเทอมนะจ๊ะ
:L2:...สอบเสร็จแล้วค่อยมาต่อก็ได้....จะคอยเข้ามารอเป็นระยะ
-
ตี๋ พี่หมอก เรารอพวกนายอยู่นะ คิดถึงมากๆๆเลยยย
เฮ้อ นับวันๆ เราจะยิ่งหลงรักพวกนายมากขึ้นทุกวันทุกวันละ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
-
ยังคงเป็นพี่หมอก โหดไม่เคยเปลี่ยน
:sad3:
-
:a5: :a5: :a5: อ่าาา สงสารคุณเลียขาอ๊าา
ทนๆหน่อยนะค๊า คุณเพ่หมอกเค้าชอบของทนไม้ทนมือ เอิ๊กกกกก :-[ :-[
-
มารออีกคน
-
อยากจะเห็น 6.2 ไวๆ คริคริ
-
อั่งเปา
มือเล็กๆกำปากกาเมจิกไว้แน่น เห็นรอยยิ้มบนใบหน้านั่น แก้มแดงๆ เหมือนสีเสื้อที่ใส่อยู่ เสื้อที่นอกจากจะสีซีดแล้วยังมีคราบน้ำมูกน้ำลายที่เด็กยกเช็ดตรงคอเสื้ออยู่ พี่ชายเด็กคนนั้นเห็นทีไร ก็กอดอกบ่นทุกที
“บอกตั้งกี่ครั้งแล้ว ว่าให้ไปสั่งน้ำมูกที่ก็อกน้ำหน่ะ แล้วดูสิ เป็นคราบ กลัวคนอื่นไม่รู้หรือไงว่าตี๋น้ำมูกยืด”
“ก็ตี๋..ซู้ดด.. เป็นหวัดนี่น่า”
“อี๋ ตี๋กินน้ำมูกตัวเอง”
“ตี๋ไม่ได้กิน!!”
“กินซิ ซู้ดเข้าไปเบ้อเริ่มอย่างนั่น”
“ตี๋ไม่ได้กินซักหน่อย เฮียมั่ว”
“เฮียเปล่า ม๊าคร้าบ ตี๋กินน้ำมูก”
หญิงวัยกลางคนเดินยกจานกับข้าวออกมาจากห้องครัว เด็กตัวเล็กๆสองคนเห็นก็รีบวิ่งไปหา คนพี่ดึงชายเสื้อ ชี้ไปทางน้องเล็กที่วิ่งตามมาทีหลัง ฟ้องแม่ใหญ่ “ตี๋กินน้ำมูก ตี๋กินน้ำมูก”
“ตี๋เปล่า!!”
ตามมาด้วยเสียงซู้ดยาว คนเป็นแม่หัวเราะ วางจานกับข้าวลงบนโต๊ะ เดินไปหยิบทิชชู่มาเช็ดให้กับลูกชายคนเล็ก ได้ยินเสียงเพลงเบาๆลอยล่องอยู่ในบ้าน ไม่รู้ดังมาจากทางไหน อาจจะเป็นข้างบ้าน เด็กตัวเล็กคิดในขณะที่หัวเอนไปเอนมาจากแรงผ่านกระดาษทิชชู่แผ่นบาง
“ไม่น่าเป็นหวัดช่วงนี้เลยนะ โซ่ยตี๋”
“คนไหนเป็นหวัดอดแต๊ะเอี๊ย”
“ไม่เอานะม๊า ตี๋อยากได้”
“จะเอาไปทำอะไรหืม?”
“ตี๋…ตี๋ไม่บอก” แล้วก็หัวเราะอยู่กับตัวเองจนตาหยี มองตามแม่ที่ลุกขึ้นยืนตามความสูงอีกครั้ง แอบเดินตามไป เอามือทาบลงบนหัวแล้วเทียบกับความสูงของหญิงข้างหน้า ยังแค่สะโพกเองเท่านั้น พี่ชายสูงเลยสะดือแม่ไปนิ้วหนึ่งแล้ว ได้แต่มองด้วยความหงุดหงิด อยากสูงเร็วๆ
“ม๊าฮะ ทำไม่ต้องเป็นคำว่าแต๊ะเอียอ่ะ ฮ้งอยากรู้”
“มาจากคำว่าแต๊ะโต๋เอีย แปลว่าเด็กโตเร็ว สุขภาพแข็งแรง แต่คนไทยเรียกแค่แต๊ะเอีย”
“อ่อ…”
“อาฮ้งออกไปข้างนอกก่อนนะ ม๊าจะผัดกับข้าว”
ได้กลิ่นธูป เด็กตัวเล็กกว่าเดินถอยหลังออกไปหน่อย เงยหน้าขึ้นมอง หน้ารูปบนหิ้งที่ยังดูใหม่มีธูปปักอยู่ หญิงคนนั้นบอกกับเด็กๆของเธอว่าจุดเพื่อเรียกให้ป๊ามาฉลองปีใหม่ด้วยกัน ตี๋ สี่ห้าขวบ พูดจาบางคำยังไม่ชัด แต่ก็ชอบพูด เลียนแบบพี่ เลียนแบบแม่ เอียงคอสงสัยว่าทำไมต้องฉลองปีใหม่ตั้งสองครั้ง บ้านแถวนี้ส่วนมากก็ฉลองแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ยกเว้นอาอี๊ที่ทอดเกี๋ยวกรอบขายอยู่ปากซอย เห็นไปซื้อของไหว้กับแม่มาเมื่อวาน
ฮ้ง คนพี่ หกขวบ กำลังซ่าพอดี เดินออกมา ใช้เท้ายันสีข้างเบาๆจนต้องเขยิบจากเก้าอี้ให้นั่ง ตี๋น้ำมูกไหลย้อยจนเกือบถึงปาก ใช้หลังมือปาดก็เลอะไปถึงแก้ม
“ตี๋อย่าเล่นน้ำมูกตัวเองนะ เฮียหยะแหยง”
ตี๋หันไปทำปากยื่นใส่ฮ้ง ก็ถูกบิดแก้มโยกหัวไปมาเหมือนเล่นตุ๊กตา เพราะตัวเล็กกว่า แขนสั้นกว่า ถึงต้องยอมตลอด โดนจี้เอวนิดหน่อยก็ตัวงอเป็นกุ้ง มือฮ้งเหมือนหนวดหมึกในสายตาน้องเล็ก พอดิ้นมากๆ ก็ตกจากเก้าอี้ หัวกระแทกขอบโต๊ะไม้ที่อยู่ใกล้ๆ โชคดีไม่ได้เป็นมุมแหลมอะไร แต่ก็แรงจนหัวโน นั่งแปะกับพื้น ร้องไห้เสียงดังจนคนเป็นแม่รีบวิ่งออกมาจากห้องครัว ปิดแก๊สแทบไม่ทัน
“อาตี๋!”
พออุ้มลูกคนเล็กขึ้นมาในอ้อมแขน ก็มองลูกอีกคนที่ยังอึ้งอยู่บนเก้าอี้ “อาฮ้ง..ทำอะไรน้อง”
“ฮ้งแค่จี้เอวตี๋เอง”
“..อาตี๋ เจ็บมากไหม”
ไม่มีคำตอบนอกจากเสียงร้องไห้ ซุกหน้าลงเช็ดกับเสื้อตรงไหล่เธอจนเปียกไปหมด เสียงร้องไห้ดัง ดูท่าจะไม่หยุดร้องไห้ง่ายๆ เธอต้องโยกตัวลูกชายไปมา ปลอบ “อาตี๋ ร้องไห้นานเจ็บตาหมดนะ วันนี้วันตรุษจีน วันดี อย่าร้องไห้แต่ต้นปีซิอาตี๋”
พูดไม่เป็นคำว่าเจ็บ “อาฮ้ง…” พอพูดแค่นี้ ฮ้งก็กอดอก มองไปทางอื่น พูดชัด “ฮ้งไม่ผิด”
“แต่ยังไงก็ควรจะพูด เพราะเราเป็นต้นเหตุ”
“ก็ถ้าตี๋มันไม่ดิ้น มันก็ไม่ตกลงไปหรอก”
หัวรั้นไม่มีใครเกิน ได้แต่ถอนหายใจ ลูกชายคนโตหัวดี แต่บางครั้งก็มีทิฐิมากเกินไป
อุ้มลูกชายคนเล็กไปด้วย ทำอาหารด้วยความลำบากที่มากขึ้น เสียงสะอื้นยังดังอยู่ติดหู รู้สึกหัวไหล่เปียก ไม่ได้รังเกียจ ความรู้สึกของคนเป็นแม่ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะสนใจเรื่องแค่นี้ เป็นห่วงแต่ว่าจะหายใจไม่ออกก็เท่านั้น
อาหารอย่างสุดท้ายทำเสร็จแล้ว เธอยกออกมา มองไปไม่เห็นฮ้ง เลยวางเด็กขี้แยลงกับเก้าอี้ บอก “ไปหาอาเฮียเขาหน่อยไป บอกว่ากับข้าวเสร็จแล้ว รีบมากินจะได้ไปไหว้เจ้ากันต่อ นะอาตี๋”
“..ฮะ”
ตอบทั้งๆที่ยังตาชื้น หลังมือเช็ดน้ำตา แก้มที่แดงแล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ลูกชายคนเล็กตาโต ไม่เหมือนพี่ชายที่จะตาเล็กกว่าหน่อย ผิวขาวแล้วบางจนเห็นสีเลือด น่ารักจนหลายๆคนชอบขออุ้ม เวลาพาออกนอกบ้าน
เดินออกไปนอกบ้าน ตี๋ไม่เคยฝึกเดิน พอยืนได้ก็ฝึกวิ่ง ข้ามขั้นตอนไปเสียหน่อย ตอนสามขวบเลยปวดหัวหนัก มุมโต๊ะต้องติดกระดาษ ผ้าเพิ่ม กันลูกชายแสนซนวิ่งชน
เดินต้วมเตี้ยมออกไป สูดน้ำมูกไปตามทาง เห็นหลังพี่ชายอยู่ที่สวน ใช้มือเล็กนั่นขุดดินขึ้นมา ใต้ต้นวาสนาที่ยังไม่โตมากนัก พอเดินเข้าไปใกล้ พี่ชายก็รีบกลบดินกลับที่เดิม เลยถาม
“อะไรอ่ะ”
“ไม่มีอะไร”
“เฮียฮ้ง ม๊าบอกกินข้าว”
พี่ชายพยักหน้าตอบ แต่ยังไม่ลุกไปไหน คนน้องเลยไม่ได้เดินไปไหนด้วย ฮ้งก้มลงมองดูที่เท้าน้องชาย ไม่มีรองเท้าอยู่ เลยถอดของตัวเองออก กัดฟัน คิดว่าจะใส่ให้ แต่เพราะยังโกรธน้องอยู่ ถึงจะไม่รู้ว่าอะไรก็เถอะ เลยไม่ยอมใส่ให้สักที
ถึงไม่ใส่รองเท้าให้ตี๋ แต่ก็ไม่ได้ใส่ให้ตัวเองด้วย เท้าเปล่าเป็นเพื่อนน้อง
“…เฮียไม่ชอบตี๋”
เห็นตี๋ทำตาโต เลยรีบพูดต่อให้จบ
“ตั้งแต่ตี๋มา ม๊าก็โอ๋แต่ตี๋ตลอด”
เด็กน้อยไม่พูดอะไร ตาหลุบต่ำ เห็นแต่ขนตา
“ตี๋ขอโทษ..”
“..ฮึ่ย..ทำไมต้องขอโทษเฮียด้วย ตี๋ไม่ผิดสักหน่อย”
“ก็เฮียไม่ชอบตี๋”
“มันก็ไม่ใช่ความผิดของตี๋”
“หรอ?”
สงสัยอีกแล้ว เวลาสงสัยชอบเลิกคิ้วทำตาโตมองอย่างกับจะหาคำตอบ
เลยหันกลับไปที่กองดินนั่น เอาเท้าเขี่ยๆหน่อย หยิบของที่ถูกฝังไว้ใต้ดินออกมา
“ไพ่ของตี๋!”
“เฮียเอามาเอง”
“เฮียฝังทำไม? เป็นปุ๋ยได้หรอ?”
“เออ เป็นได้”
“ตี๋หาตั้งนาน”
“….”
“ขอบคุณคร้าบเฮีย”
ประกบมืออูมๆยกไหว้ตามที่แม่สอนทุกอย่าง พี่ชายขมวดคิ้ว รู้สึกผิดขึ้นมาในใจอย่างควบคุมไม่ได้ พูดส่งๆ “เออ เคารพเฮียให้มากๆหล่ะ”
“ครับ!!”
“ไปกินข้าวกัน”
ยื่นมือไปทั้งๆที่ยังมองทางอื่น มือนั่นก็ยื่นมาจับ อุ่น อุ่นจนยิ้ม ยิ้มทั้งๆที่กลั้นยิ้มนั่นแหละ “หิวจนท้องร้องหมดแล้ว”
“..ตี๋ก็หิว”
“งั้นก็รีบๆเดินสิ”
น้องชายยังหันไปมองกองดินนั่น แต่ก็เดินไปตามแรงของพี่ชายด้วย ชิ้นิ้วตะโกน “อ๊า นั่นรถแข่งตี๋นี่น่ะ”
“เดี๋ยวค่อยมาเอาก็ได้หน่า!!”
พี่ชายทำหน้ามุ่ย ปีนี้ได้แต๊ะเอียเท่าปีที่แล้ว ห้าสิบบาท แม่บอกว่าเป็นเด็กไม่ต้องใช้เงินเยอะ ก็เข้าใจ แต่ก็อยากได้ของเล่นใหม่ๆ จะได้เอามาแทนของเล่นที่เก่าเลอะดินนั่น
จะได้เอามาเล่นพร้อมๆกัน ไม่มีการเอาไปซ่อนอีก
นอกจากอั่งเปา ข้าวเช้ากลางวันเย็นที่แสนอร่อยแล้ว ตรุษจีนปีนี้รู้สึกเหมือนได้อะไรมากกว่านั้น
“ตี๋ให้”
“ไหนบอกอยากได้แต๊ะเอียไง”
“ตี๋อยากให้เฮียมากกว่า”
เปิดซองมา ในนั่นว่างเปล่า ไม่มีแบงค์ห้าสิบอยู่ เงยหน้ามองน้องชายตัวดีที่ยิ้มแป้น ตาหายไปเป็นแค่ขีดเล็กๆ
“ให้ซองเปล่าเฮียทำไม”
“ความรักเต็มซอง”
ไม่รู้ไปจำจากหนังเรื่องไหนมา แต่คนฟังก็ยิ้ม ยิ้มกว้างไม่ต่างกัน กอดคอน้องชายคนเล็กหัวเราะเสียงดัง คลอไปกับเพลงจีนที่เปิดต้อนรับวันปีใหม่
ในซองอั่งเปาสีแดงเล็กๆนั่น คำอวยพรที่เปี่ยมด้วยความรักแทบจะล้นออกมา..
……………………….
…………………
[อั่งเปา:complete]
[22.01.55]
ไช่เหยียนก้วงจิ่ง เจียวฉายจิ้งเป่า
(เงินทองไหลมาเทมา) พิมพ์จีนไม่ได้ :o12: ภาษาคาราโอเกะแล้วกัน 555
ไม่ได้มานาน ขออภัย ตะลุย Season of test อยู่ เลยมาให้หายคิดถึง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z13:
-
:กอด1:สองพี่น้องน่ารักมาก
-
ยี้ๆๆ ตี๋กินขี้มูก 5555 :jul3:
-
อ๊ากกก น่ารักมากเลยค่ะ ความรักเต็มซอง
คิดถึงภาพตี๋ตอนเด็กๆเเล้วคงน่ารัก น่าฟัด ＞＜
-
โฮ่ยยย สองพี่น้องน่ารักมากอ่ะ :-[
-
น่ารักมากค่า อ่านแล้วยิ้มเลย :กอด1: :กอด1:
"ความรักเต็มซอง"
:mc4: :mc4:
-
:-[
อ่านแล้วอยากมีน้องชาย เอาแบบตี๋อ่ะ โอยย ยิ้มหน้าบาน 5555
-
:L2:รักเฮียฮ้งและตี๋จังเลย...อบอุ่นจัง....ของให้ผู้เขียนเจริญๆนะคร้าบบ... :L2:
-
พี่น้องคู่นี้ น่ารักมากๆ
อ่านแล้วซึ้งตลอดเลย
น้องตี๋น่ารักตั้งแต่เด็กเลยนะ
เฮียมีแอบอิจฉาน้องด้วย
รักพี่น้องคู่นี้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เห็นความรักความอบอุ่นของสองพี่น้องตั้งแต่ในวัยเด็ก
รู้เลยทำไมเฮียถึงดูแลรักตี๋ดีขนาดนี้
-
:กอด1: :กอด1:ดูอบอุ่นจัง
-
เป็นพี่ชายก็ยิ้มรับเหมือนกัน o13
โชคดีรับตรุษจีนนะ :bye2:
-
แต๊ะเอียความรักเต็มซอง น่ารักได้อีก :o8:
-
อั่งเปา !! พี่น้องรักกันดีจริงๆ :กอด1:
:pig4:
-
ตี๋ตอนเด็กน่ารักจัง :กอด1:
-
อ๊ายยยย น่ารักและอบอุ่นมากกกกกกกก :-[
คั้นบรรยากาศดราม่าได้ดีทีเดียว
อยากเห็นน้องตี๋กับเฮียฮ้งตอนนั้นจัง
-
อ่านแล้วรักน้องขึ้นมาเลยอะ ไปกอดน้องดีกว่า :กอด1:
-
สองพี่น้องคู่นี้น่ารัก :กอด1:
เฮียหลงรักความแบ๊วของตี๋ละสิ
ตี๋น่ารักค่อด
ปล. ช่วงนี้อยู่ใน season of test เหมือนกัน พรุ่งนี้สอบ อ้ากกกก ยังไม่รู้เรื่องเลยโว๊ะ :serius2:
(เวิ่นอะไรวะคะเนี่ย = =)
-
อยากจับตี๋มาฟัด น่ารักน่าชังจริงๆ :กอด1:
เฮียฮ้งเป็นพี่ชายที่ดีมากๆ รักเฮียฮ้ง แล้วก็รักม๊ามากๆด้วย
-
เต็มซองมันยังน้อยไป.... แบบนี้เค้าเรียกรักล้นแล้วซองลูก
ให้ตายเถอะ อ่านแล้วยิ้มจนแก้มปริ 5555
-
อยากมีน้องชายน่ารักน่ากอดแบบอาตี๋จังเล้ยยยยย
ไอ้ที่มีอยู่1ตัวที่บ้านนี่มันตัวอะไรฟระ?! ....มนุษย์ต่างดาวบุกโลกแน่ๆ ฮ่าๆๆ
สุขสันต์วันปีใหม่จีนเช่นกันค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ
รอฤดูมรสุมสอบพัดผ่านไปค่ะ //ลมแรงซะจนพัด(พี่)หมอกกระจายหายหมด หาตัวไม่เจอเลย T^T
:กอด1: หมอกปกคลุมพื้นที่หัวใจ ..อรั้ยยยยย :กอด1:
-
ครอบครัวนี้จะน่ารักเกินไปแล้วนะ
อ่านไปน้ำตาคลอตลอด :-[
-
รักกันสุดๆ สองพี่น้อง
คิดถึงพี่หมอก :sad4: :sad4:
-
เฮียฮ้งกับตี๋น่ารักจัง
ไม่โกรธเฮียที่แกล้งตี๋ เพราะมันเป็นธรรมดาอ่ะที่พอมีน้องแล้วจะคิดว่าคนเป็นพ่อแม่รักน้องมากกว่าโอ๋น้องมากกว่า
อ่านตอนล่าสุดแล้วอบอุ่นๆ แอบชอบตอนที่ตี๋เอาซองเปล่ามาให้เฮียแล้วบอกว่าความรักเต็มซอง ตี๋น่ารักมากๆๆๆๆๆ >/////<
-
น่ารักกกกกกกกกกกกก พี่น้องๆ เป็นพี่ก็งี้แหล่ะเฮีย แต่น่าดีใจออกมีน้องน่ารักขนาดนี้
มาตอนพิเศษให้พอหายคิดถึง นิดนึง ... ตอนนี้เค้าอยากฟัดแก้ม(ที่ไม่เลอะน้ำมูก) ของตี๋น้อยมากเลยอ้ะ :-[
-
ตี๋น่ารักกกกกกตั้งแต่เด็กเลย
-
o14 เฮียกะตี๋ น่ารักมากเลย ^^
เป็นคู่พี่น้องที่น่ารัก มากกกกกก :กอด1: :กอด1:
มีความสุขวันตรุษจีนน่ะ จร้าาาาา o15
ว่าแล้วก้อ ไปเปิดซองบ้างดีกว่า 555555
-
น้อง ตี๋น่ารัก อะ
-
ตี๋มันน่ารักตั้งแต่เด็กเลยอ่ะ น่ารักมากๆๆ
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก
-
:impress2: พี่น้องคู่นี้จะน่ารักเกินไปแย้วววววว
-
น่ารักมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วอยากหยิกแก้มน้องตี๋กับเฮียคนละที
คำอวยพรที่ให้มา ขอให้ได้กลับไปเป็นทวีคูณ
:กอด1:
-
คนแต่งเราอยู่โรงเรียนเดียวกันหรือเปล่าเนี่ย 55555
เราก็กำลังอยู่ในซัมเมทีฟเฮลเหมือนกัน T T
ยังไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลยค่าาา
-
อยากได้มั้ง อังเปาอ่ะ
แต่ที่บ้านไม่ใช่คนจีน :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วอยากได้แต๊ะเอีย :m23:
-
ไม่รู้คนอื่นอ่านแล้วเป็นไงนะคะ
แต่เราอ่านแล้วร้องไห้อะ
มันรู้สึกตื้อ ๆ
แบบสองคนพี่น้องรักกันมากเลย
ถึงเฮียแกจะอิจฉาน้องตี๋
แต่ก็รักมากกว่าที่จะโกรธลง
ชอบมากๆ เลย ครอบครัวตี๋ถึงไม่มีป๊า
แต่ก็มีความสุข ...
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+1 ให้จ้า
-
ตี๋น่ารักอ่ะ แววโดนจับกดมีมาแต่เด็ก 5555
-
ซึ้ง :o12: คิดถึงบ้าน ไม่ได้กลับไปตรุษจีนที่บ้าน
-
มาต่อเร็วๆน่ะ o13
-
:L2: :L2: :L2:
-
พี่น้องน่ารักขนาด :-[
-
สองพี่น้องน่ารักจัง :กอด1:
-
ครอบครัวนี้น่ารัก
น้องตี๋น่ารัก
-
เฮียฮ้งอิจฉาอาตี๋ตั้งแต่เด็กๆเลยอ่ะ :jul3:
-
ตี๋น่ารักมากเลย
เฮียชอบแกล้งน้อง ฮ่าๆๆ
-
555 น่ารักเชียวพี่น้องคู่นี้ เฮียนี่ตะก่อนท่าทางจะเกเร :laugh:
-
เฮียเค้าก็มีอิจฉาน้องตามประสาเด็กๆ พอเจอความรักเต็มซองเข้าไป อึ้งเลยดิ :m20:
-
น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลย ^^
-
น่ารักอ่ะ อยากกอด อยากฟัดน้องตี๋จัง ตาโตแก้มป่อง
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
โดนความน่ารักของตี๋แอคแทคอย่างจังงง :impress2: :impress2:
-
ครอบครัวนี้อบอุ่นน่ารักมาก
ไม่แปลกใจเลยที่ตี๋ยอมทุกอย่างเพื่อหม่าม้ากับเฮีย
-
นะ นะ น่ารักกกกกก เฮียฮ้งแกล้งน้องอาา 5555 โซ้ยตี๋มันน่ารักแต่เล็กแต่น้อยเลยวุ้ย
-
น่ารักเกิ๊นนนน
อาตี๋เอ้ยยย ความรักเต็มซอง o13
-
มันจะน่ารักน่าหยิกอะไรได้ขนาดนั้น
อร๊ายยย
-
ตอนเด็กๆ เฮียฮ้งขี้อิจฉาอ่ะ55. มีการเอาของเล่นน้องไปซ่้อน >"<
แต่ก็รักกัน ตี๋น่ารักแต่เด็กๆ เลย :o8:
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอซึ้ง TT^TT สองพี่น้องนี้น่ารักตลอดอ่ะ
ขอให้แข็งแรง ร่ำรวยเงินทองเช่นกันครับ
-
พึ่งเข้ามาอ่านเมื่อวานอ่ะ เรื่องนี้>>
สนุกมากอ่านแล้วอินเลยอ่ะ
แต่รู้สึกว่ามาม่าจะมาบ่อยเหมือนกันนะครับ (ไม่อยากอ่านเลย อ่านแล้วเซ็งเป็ดอ่ะ)
ตอนที่จบ?ภาคแรกก็นะอ่านแล้วปวดใจสุดๆ(จบได้อย่างงัยแบบนั้น)
ตอนนี้ยังอ่านไม่ทันนะครับ เหลืออีกไม่กี่ตอน
แต่อยากบอกคนแต่งว่าถ้าจะจบขอให้จบแบบที่ทุกคนมีความสุขนะครับ (เพราะคนอ่านก็จะได้มีความสุขกับการอ่านไปด้วย)
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอชมคนแต่งเรื่องนี้นะครับแต่งออกมาไม่นาน ยอดวิวพุ่งกระฉูดเลยครับ (สุดยอดมาก)
อย่างไรก็ตามคนอ่าน ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งในทุกๆเรื่องนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ตี๋น่ารักน่าฟัดมากกก
เฮียนี่ก็แกล้งน้องอ่า
-
เป็นพี่น้องที่รักกันมากเลย
-
สองพี่ย้องน่ารักมากกก :กอด1: :กอด1:
-
ความรักเต็มซอง = =
ถ้าเป็นเค้าเค้าขอแบบ รูปธรรม (เงิน) ดีกว่านะ (ไม่งกเล๊ยยยย)
-
เต็มซองเหมือนกัน แต่เราเป็นลูกซองนะ555
ตี๋น่ารักมากเลยครับ เข้าใจฮ้งเลย เราก็เคยเป็น อิอิ
-
แอร๊ยยยย
รักเฮียอ่ะ! :กอด1:
แฮปปี้ไชนิสเดย์ค่าาาาาา
-
:o8: พี่น้องรักกันๆๆ
-
ตี๋คิดได้ไงเนี่ย
ความรักต็มซอง
น่ารักกกกกกกอ่ะ :L2:
-
แกล้งน้องอ่ะเฮีย...ตี๋น่ารักตั้งแต่เด็กเลย :D
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักมากเลยอะ ถึงจะไม่ชอบแต่ยังไงก็รักน้องใช่ม้าาา o13
-
สองพี่น้องฮ้งตี๋น่ารักจัง >_<
-
ตี๋น่ารักตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียฮ้งมีการซ่อนของนะๆๆ
คิดถึงพี่หมอก ><
-
ตี๋น่ารักมาก น่ารักแต่เด็กเลย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เง้อ ทำไมมาแค่นี้อ่ะ อยากได้อั่งเปาเป็นตี๋กับหมอกเคลียร์กันมากกว่า
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลป๊อกๆๆ :sad4:
น้องตี๋ เฮียฮ้ง น่ารักอ่ะ
อ่านเรื่องน้องตี๋ตอนเด็กๆทีไร น้ำตาไหลพลากทู๊กกกที แม่ม !!
-
财源广进
招财进宝
เงินทองไหลมา ^O^
ขอให้เงินใน B.N. เพิ่มขึ้นเร็วๆนะคะ
万事如意 หวานซื่อหรูอี่ (สมความปรารถนา)
-
น่ารักมากค่ะ พี่น้องคู่นี้ น้องตี๋ก็เป็นเด็กดีตั้งแต่เล็กๆเลย :กอด1:
-
พี่หมอก มาให้อั่งเปาตี๋เร็ว ๆ ตี๋จะได้รวย รวย รวย
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
นิสัยอะเฮียฮง ขี้อิจฉา
-
พี่หมอกไม่ให้อะไรตี๋บ้างหรอ?
:impress2:
-
ความรักเต็มซอง :m1:
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักที่สุด
-
เฮียฮ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :man1:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจัง
เป็นพี่น้องที่รักกันดี
แม้มันจะต้องมีทะเลาะกันบ้างก็เถอะ
แต่มันน่ารักมาก อ่านแล้วชอบเฮียฮ่าๆๆๆ
-
ตี๋น่ารักมาก ๆ
-
ชอบงานเขียนของน้องมากเลยค่ะ
มันอบอุ่นและมีพลังสร้างสรรค์ในเิชิงบวกอยู่ตลอด
โดยผ่านจากความคิดและการกระทำของตี๋
o13 + :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ
อ้ากกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว
น่ารักเกินไปพี่น้องคู่นี้
-
สองพี่น้องน่ารักน่าเอ็นดู
ให้ความรักกันเต็มซองเชียว
-
ตี๋น้อยตอนเด็กๆ น่าร้ากกกกอ้ะะะะ
-
อั๊ยยะ พี่น้องคู่นี้น่ารักมากๆ ตี๋ก็น่ารักแต่เด็กเลยนะ :"))
-
น่ารักจัง
สองพี่น้องคู่นี้...ก็รักกันดีเนอะ...แต่เฮียนี่ดูจะเก็กๆไม่ค่อยแสดงออกซักเท่าไหร่ :laugh:
น้องตี๋ก็น่ารักซ้าาาาาาาาาาาาาาาา......ให้อั่่งเปาเฮียเป็นความรักซะเต็มซองเลย :m20:
เอามุขนี้ไปใช้กะหลานได้ป่ะ....ยังไม่ได้ให้อั่งเปามันเลย
แต่เราก็ได้อั่งเปาจากแม่มาแล้วล่ะ...อิ...อิ...ปีนี้ได้เยอะกว่าที่คิดไว้ :z1:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องการเรียนและการแต่งนิยายนะจ๊ะ
:L2:สุขสันต์วันตรุษจีน... :mc4: :mc4: :mc4:
-
ผมว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างตี๋กับหมอก สุดท้ายคนที่จะยืนอยู่ข้างตี๋ ผมก็เห็นว่ามีแต่เฮียนี่แหล่ะ เฮียคงไม่ปล่อยให้ตี๋ต้องยืนอยู่คนเดียวหรอกว่าไหม
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักจริงเล้ย :กอด1:
-
ในที่สุดก็ตามทัน โคตรชอบพี่หมอก เพราะเป็นคนที่แสดงออกชัดเจนเรื่องของตี๋ ตี๋ก็เป็นนายเอกที่น่ารักมาก มั่นคง และแสดงความรู้สึก นายเอกหลายเรื่องชอบงี่เง่า มักทำให้เข้าใจผิดกันตลอด อ่านแล้วจิตหงุดหงิมมมากกกกกกกก แต่ไม่ใช่เรื่อง โคตรชอบอะ และพออ่านมาถึงตอนนี้ คิดว่าสิ่งที่พี่หมอกว่าได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว น่าจะเป็นได้รู้ว่าตี๋ยังรออยู่ และทุกอย่างที่ตัวเค้าทำมาตลอดอยู่ ไม่ว่าจะอดทนที่ต้องแยกกัน หรือตั้งใจเรียนให้จบเร็ว และยิ่งโปรเจ็คใหญ่นี้ น่าเพื่อ คงอยากพิสูจน์ตังเองกับครอบครัว นี้คือความคิดที่ได้จากการอ่านตอบล่าสุด คนเขียนเก่งโนะ แต่งตอนพิเศษคั่น ทำให้คนอ่านรู้จักตัวละครมากขึ้น มากต่อไวๆนะ รอจ้า เป็นคนชอบกินมาม่ามากกกกกกก มันกินใจ จัดเต็มมาเลย
-
:กอด1: น่ารักกกกกกกกกกทั้งคู่เลย
-
น่ารักตอนตลอดเลย
-
สุขสันต์วันตรุษจีนนะตี๋+ม๊า+เฮีย :yeb:
-
ตี๋น่ารักน่าเอ็นดูจัง
รักเฮีย&ตี๋ นะ
-
มายังน๊า พี่หมอกฮับ
-
ความรักของพี่น้อง
-
อ๊ากกกกก น้องตี๋น่ารักมากมาย
เฮียชอบแกล้งตี๋อ่ะ แต่ถ้าเรามีน้องแบบตี๋ก็คงแกล้งเหมือนกัน ฮ่าๆ
เด็กไรไม่รู้น่ารักอ่ะ มีแอบกินขี้มูกด้วยฮาอ่ะ
ตี๋น่าร๊ากกกกกกก เฮียก็น่ารัก
ปล.รอพี่หมอกเหมือนกันนะ อยากให้มาต่อทุกวันเลย รอตลอดดดด อิอิ
-
:mc4:
พี่น้องคู่นี้น่ารักมากนะจ๊ะ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันล่ะคับ
ชอบมาก สนุกดี
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคับ สู้ต่อไป,,,ทั้งแต่งนิยาย แล้วก็เรื่องเรียน สู้ๆ ^^"
-
น่ารักจังตี๋น้อยยยย พออ่านแบบนี้แล้วอยากอ่านตอนหมอกเด็กบ้างจัง
แต่จะให้ดีที่สุด รอตอนที่ 7 อยู่ค่ะ น้องคนเขียนสู้ๆ
-
เฮียฮ้ง น่ารัก และรักตี๋มากเสมอ รักสองพี่น้องนี้ จัง
-------------------------------------------------------
ขอให้คนแต่ง เฮง เฮง เฮง นะจ๊ะ
-
เฮียฮ้งน่ารักมากๆๆๆๆ เป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ
ตี๋น้อยก็น่ารัก :impress2: ตาโตแก้มยุ้ย ตอนเด็กๆ คงเหมือนตุ๊กตา :impress2:
-
พี่น้องคู่นี้ทั้งน่าัรักและน่าฟัด ฮ่าๆๆ
คนแต่งสู้ๆนะคะ
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
ง่า เข้ามาแอบ ๆ ส่องตอนที่จบภาคหนึ่ง แล้วเห็นว่ามาม่าก็เลยเอิ่ม ขอรอก่อนนะให้สถานการณ์ปกติก่อน ไม่งั้นอึดอัดใจตาย แต่จากที่ได้ลองอ่านแว้บ ๆ แล้วสัญญาเลยค่ะว่าหมดการแจกมาม่าเมื่อไหร่จะมาตามอ่านแน่นอน
ขอบคุณสำหรับนิยายน่าอ่านมาก ๆ ค่ะ ^^
-
อ๊า~อยากหอมน้องตี๋จัง ยิ่งมาเจอไอ้"ความรักเต็มซอง"นั่นอีก ม๊วฟฟฟฟ ถึงแม้แก้มน้องตี๋จะเลอะน้ำมูกก็เหอะ เจ๊จะฟัดให้แก้มช้ำตายกันไปข้างเร้ยยยยย ^ ^
เฮียฮ้งรักน้องแต่ไม่แสดงออกหว่ะ!! มีกันแค่สองคนพี่น้อง ไม่รักตี๋แล้วจะไปรักหมาที่ไหนว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า (ตี๋:อิเจ๊!มัยเอาตี๋ไปเปรียบกับหมาอ่ะ เดี๋ยวปั๊ดให้พี่หมอกตื๊บสั่งสอนซะเรยนิ่ -*-)
" ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้" นะฮับ (อวยพรคำอื่นไม่ถูกอ่ะ รู้จักแต่คำเนี๊ยะ ^ ^)
-
5555 ความรักเต็มซอง >.< น่ารัก
-
เข้ากับเทศกาล รักนายจังสองึพี่น้อง
-
น่ารักจังอ่ะ o13
-
:-[ :-[ :-[
ตี๋น่ารัก
-
แอบยิ้มเบาเบา
ตอน... ความรักเต็มซอง
คึคึคึ
น่ารักแต่เด็ก
-
แง่มม พิเศษสองตอนรวดดแว๊วตอนหลักหง่ะ T^T
(แอบทวง) อิอิติดตามอยู่นะครับ(*-*)
-
รักคนเขียนฮะ แม้โครงเรื่องจะดูคล้ายกับที่เคยอ่านมา แต่ถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครได้ดีมาก
-
น้องตี๋น่ารักกกกก
-
:o8: :-[ :3123: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
คู่พี่น้องที่น่ารัก
มาตามเทศกาล
มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือนะจ๊คนเขียน :mc4:
-
ตอนเด็กๆพี่หมอกจะกินขี้มูกมั้ยนะ 55555
-
อ่านตอนพิเศษของครอบครัวตี๋ทีไร น้ำตามันร่ำๆจะไหลไปเสียทุกที
เกิดมาในครอบครัวที่ขาดปะป๊า ฐานะด้อยกว่าเขา
แต่ที่ไม่ด้อยกว่าใครเลยคือความรักของคนในครอบครัว
และความดีที่ม้าปลูกฝังสองพี่น้องมาตั้งแต่เด็ก
ครอบครัวแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าครอบครัว
เรารักนิยายเรื่องนี้ก็ตรงนี้นี่แหละ!
-
B.N.7
ผมได้รับโทรศัพท์จากฟ้าตอนบ่ายๆวันเสาร์
ก็ตามเดิม ประสาขาเม้าท์ ขาจร โทรมาเล่าโปรเจคต์ใหญ่ที่บอกฟังแล้วต้องหูผึ่ง แล้วมันก็เป็นดังที่พูดเป๊ะ มันคืองานเปิดตัวของบริษัทติวากุล งานเปิดตัวสินค้าตัวใหม่ ฟ้าทำงานอยู่ที่บริษัทจัดอีเวนท์ที่มีชื่อเสียง แต่ก็ไม่ต้องแปลกใจ เพราะประธานบริษัทก็นามสกุลเดียวกับฟ้าเป๊ะ
แล้วก็นึกต่อถึงฟ้าน้องรหัสโจ๋ ได้ข่าวว่าตอนนี้คบกับไอ้ปิ๊กอยู่ แต่ข่าวที่ได้ยินมานี่ก็จะสี่ห้าเดือนแล้ว ไม่รู้ตอนนี้เปลี่ยนไปถึงไหน ไม่ได้กลับไปเยี่ยมที่มหาลัย แม้จะใกล้บ้านมากแค่ไหนก็ตาม ถ้ามีความสุข ก็ยินดีด้วย อยากให้ปิ๊กมันมีความสุข โดยที่ไม่จำเป็นต้องได้รับความสุขแบบนั้นจากผม
“ไม่ใช่ว่าเปิดตัวเดือนหน้าหรือไง?”
“ตอนแรกก็เป็นแบบนั้น ตี๋ มึงนี่ตกข่าวสุดๆ” ยังใช้พูดจาหยาบคายไม่เปลี่ยน ตอนนี้เป็นสาวยสวยวิ้ง แต่ก็พูดจาเหมือนผู้ชายเข้าไปมากทุกที “มือดีปล่อยคลิปไอ้แทบเล็ทตัวนี่ลงเน็ทยั้วเยี้ยไปหมด ปัญหาโลกแตกหล่ะที่นี้ ขนาดตัวบริษัทเองยังไม่เคยปล่อยโฆษณาออกมาเลย งานเปิดตัวถึงต้องร่นขึ้นมาให้เร็วขึ้น ได้ยินมาว่าพวกช็อปเสร็จหมดแล้ว ก็โชคดีไป”
“เออ..แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
“จะไปรู้ได้ยังไง กูก็ทำงานส่วนของกูเท่านั้นแหละ ตอนนี้ยังปวดหัวอยู่เลย ไอ้นักแสดงที่จองไว้ตอนแรกดันติดคิวถ่ายละคร ยังหาคนใหม่มาแทนไม่ได้สักที โทรไปหาใครก็มีแต่บอกว่างานเต็มแล้ว ไม่รู้โดนใครแกล้งหรือเปล่าเนี่ย”
“….”
“ฮัลโหล?”
“ฮะ?”
“เออ จะโทรมาโม้แค่นี้แหละ ว่าได้ทำงานกับพี่หมอกสุดหล่อด้วย แค่นี้น– “
“อย่าเพิ่งวางสายดิ..”
เพราะพูดรั้งไว้ สักพักจึงได้ยินเสียงตอบกลับ คงกำลังจะวางสายแล้ว
“..ทำไมอีก อย่าบอกนะว่าคิดถึง”
“เปล่าหรอก…แค่-”
อยากไป…
…………………………………..
………………………
ฟ้าบ่นตั้งแต่ขับออกจากหน้าบ้านไปจนถึงโรงแรม ดูเหมือนจะวกรถไปที่โรงแรมมาแล้วรอบนึงแต่กลับมาเพื่อรับผม อยากจะขอบคุณ แต่ยังไม่มีโอกาส เพราะนอกจากหันมาบ่นผมแล้ว ยังคุยโทรศัพท์ไม่หยุด
“บ้าเอ้ย เฮงซวย ไอ้พวกกร๊วก นึกว่าเป็นดารานักร้องนักแสดงแล้วเป็นเทพเจ้าได้หรอวะ! หาแม่งมาสักคนดิ เกาหลงเกาหลีเอามาให้หมด ใส่จำนวนเงินไปเยอะๆเดี๋ยวก็มาเองแหละ”
ผมไม่กล้าแม้แต่จะเปิดวิทยุ เบาะหลังยิ่งกว่าวินาศกรรม เอกสาร รองเท้า กระเป๋า ปนกันเป็นกอง รถเบรกที่ ของก็จะไหลจากเบาะลงไปที่พื้น
“ฮึ่ย น่าโมโหที่สุดเลยว่ะ ไอ้คนพวกนี้”
“หาพรีเซนเตอร์ไม่ได้หรอ”
“ก็เออสิ”
ยิ่งขยี้หัวแบบนั้น ยิ่งดูเหมือนยักษ์อวตารเข้าไปใหญ่ รถเลี้ยวกระชากตัวไปมาจนกระทั่งมาถึงโรงแรม ยกมือไหว้พระไปหลายที ลงมาจากรถ คิดแทบจะทันทีว่าสิ้นปีนี้ยังไงก็ต้องมีรถเป็นของตัวเองให้ได้ แต่ดูเหมือนจะสิ้นเปลืองไปเสียหน่อย
ผมเดินแยกทางกับฟ้าที่ต้องหิ้วแฟ้มไปทำงานต่อ เห็นสตาฟหลายคนวิ่งกันวุ่น โรงแรมใหญ่ อยู่กลางเมือง ได้รับบัตรสตาฟมาใบหนึ่ง ไว้ใช้เวลาเข้าไปในงาน เห็นสื่อมวลชนจากหลายสำนักข่าวเริ่มเดินทางมา ไม่เคยมาโรงแรมนี้มาก่อน ลองเดินไปดูที่ร้านเค้กดู ก็ต้องเบ้หน้า ชิ้นแค่นี้ไหงคิดตั้งร้อยกว่าบาท ไม่แพงไปหน่อยหรือไง
“อ้าวเฮ้ย ไอ้ตี๋ มาทำอะไรวะ”
“พี่บอล?”
“เออ ไม่น่าถามว่ามาทำอะไร มานี่ๆ”
พี่บอล ไม่ได้เจอหน้ากันสักพัก ดูจะผิวคล้ำลงหน่อย กรอบแว่นใหญ่เหมือนจานรองแก้ว เข้าใจว่าเป็นเทรนด์สมัยใหม่ แต่เพราะหน้าโบราณอยู่แล้ว ยิ่งใส่เลยยิ่งดูน่าอนุรักษ์มากขึ้นไปอีก กะจะทัก แต่กลัวเสียความมั่นใจ จะทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน
“แล้วพี่อ่ะ มาทำอะไรแล้วนี้?”
“ก็เป็นวิศวะอยู่บริษัทไอ้หมอกมันน่ะสิ เรียนมาด้วยกัน สุดท้ายก็กลายเป็นลูกน้องมันไม่รู้ตัว”
“เหมาะดีออก”
“กวนตีนๆ ฮ่ะฮ่ะ แต่ก็นะ จริงๆไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอก ก็ช่วยมันนี่แหละ มาเพื่อโปรดสัตว์แท้ๆ”
“ผมว่าพี่ทำงานหนักไปหว่ะ เออ แล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ว่ะพี่ ทำไมต้องเลื่อนวันเปิดงานซะขนาดนี้”
“ก็อย่างที่ได้ยินมานั่นแหละ โดนคนในชิงเปิดตัวไปก่อน แล้วถ้าเปิดตัวช้ากว่านี้ ความสนใจของลูกค้าก็อาจจะลดลง เลยต้องใช้ช่วงที่ยังเป็นกระแสอยู่ ปล่อยสินค้าออกมา เล่นเอาวุ่นกันไปทั่ว ตอนนี้ก็ยังจับตัวไม่ได้สักทีว่าใครทำ”
พี่บอลสั่งเค้กชิ้นหนึ่งมาให้ผม พอถามว่าเลี้ยงใหม่ก็ทำหน้าเบื่อๆ “งกเหมือนเดิมเลยนะ ไอ้ตี๋”
“ไม่ได้งกซักหน่อย เขาเรียกว่าใช้เงินอย่างประหยัดต่างหาก”
“เออๆ ครับ ไอ้คนประหยัด คนขยัน รวยแล้วหล่ะสิตอนนี้”
“ก็กลางๆอ่ะพี่ ไม่มีหนี้ให้ต้องจ่าย ตอนนี้ ผมกับเฮียก็ทำงาน แล้วให้ม๊าพักผ่อน ต่อจากนี้ก็อาจจะเก็บเงินเพิ่ม ซ่อมแซมบ้านหน่อย ซื้อของใช้ใหม่ๆบ้าง แทนอันเก่าที่เสียไป”
พี่บอลไม่ได้ตอบอะไร มองไปยังทางที่หลายๆคนกำลังเดินไป คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ป้ายต่างๆถูกตั้งขึ้น ทำงานใต้เวลาที่เร่งรีบ และความกดดันมหาศาล
กำลังห่วง
ห่วงคนๆเดียวกัน
“กูคงอยู่ช่วยทางนี้ได้อีกไม่นาน ยังไงก็ฝากมึงดูไอ้หมอกด้วยแล้วกัน”
“พี่บอลจะไปไหนอ่ะ ไหนบอกจะช่วยพี่หมอกทำงาน”
“ก็นะ คนมันเก่ง โดนดึงตัวไปอยู่สิงค์โปร์หว่ะ ซวยเลยซะงั้น”
“ไปหาประสบการณ์ ได้ใช้ความรู้ของพี่เต็มที่ ซวยตรงไหนวะ? ผมว่าดีจะตายไป ผมยังอยากไปต่างประเทศบ้างเลย แต่ภาษาอังกฤษทำท่าจะไม่รอดแหะ”
“เออ แล้วนี้จะต่อโทไหม”
“คิดอยู่ ผมอยากทำงานอีกสักพัก เอาให้มีเงินมากกว่านี้หน่อย”
พี่บอลพยักหน้า คนรอบๆเริ่มซาลง มองดูนาฬิกา เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงกว่า ยังชวนคุยได้อีกแยะ “พี่ต้องไปทำงานต่อหรือเปล่า?”
“ไม่มีแล้ว งานตรงนี้ก็ฝ่ายออกาไนเซอร์ กูแค่มาดูเฉยๆ”
“กะโดดงานอ่ะดิ มาซะเร็ว”
“เกลียดคนรู้ทันจัง ฮ่ะฮ่ะ”
เงียบกันไปซักพัก ผมเห็นโอกาสเหมาะเลยเลียบเคียงถามขึ้นมา
“แล้ว ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะหรือเปล่า?”
“จะถามถึงไอ้หมอกก็พูดมาเหอะ”
“….เออ เกลียดคนรู้ทันว่ะ ฮ่าฮ่า”
“งานเยอะ แล้วก็หนัก เพราะยังเป็นงานที่ใหม่สำหรับมัน ถึงจะเรียนมาก็เถอะ”
“เรียน? พี่หมอกไปต่อวิศวะไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่ แต่ก็ไปเรียนบริหารเพิ่มด้วย ไม่งั้นไม่นานตั้งสามปีหรอก ให้อาจารย์พี่เมฆสอน ไม่ได้เข้าเรียนมหาลัย แต่ไอ้สาขาวิศคอม ไอ้หมอกจัดหนัก เล่นซะเอาเกรียตินิยมเหรียญทองเชียว”
“….คงจะเหนื่อยน่าดูเลยเนอะ”
“แม้แต่หน้ามันยังไม่เคยเห็นโผล่มาเลย สามปี โทรหากันแค่ครั้งเดียว”
เคยคิดว่าหนัก แต่ฟังดูแล้ว น่าจะหนักกว่าที่เคยคิดเสียอีก
“ตอนนี้มันแทบจะนอนที่บริษัทอยู่แล้ว ทำแต่งาน ถ้าไม่ออกไปคุยธุระ ก็อยู่ในห้อง ลงมาคุมงานบ้าง ถึงจะอยากทำเองทุกอย่างก็เป็นไปไม่ได้หรอก องค์กรใหญ่ขนาดนี้”
ถ้าเป็นผม ม๊าคงจะห้าม หาของกินมาบำรุงไม่หยุด เฮียคงจะบ่นจนกว่าผมจะยอมเข้านอน
แต่พี่หมอกไม่มีใคร
อยู่ตัวคนเดียว กับกองงานมหาศาล ที่หนักหนาเกินไป สำหรับคนที่ยังอ่อนประสบการณ์
เราคุยกันจนใกล้ถึงเวลาเริ่มงาน เห็นผู้คนจากหลากหลายวงการ “ตรงนั้นประธานบริษัทตี๋ไม่ใช่หรอ?” ผมพยักหน้า เป็นบอร์ดบริหารที่เคยเห็นลงมาคุยกับพี่โต้ง เห็นไฮโซหลายคน รู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง ตามประสาคนไม่สนใจโลกปัจจุบันเท่าไหร่
เดินเข้าไป เป็นห้องโถงใหญ่ กว้างเสียจนมองจากตรงนี้เห็นแต่คนยุ่บยั่บไปหมด สื่อมวลชนตั้งกล้องจนเหมือนรั้วกั้นระหว่างเวทีกับที่นั่งแถวหน้า
ผมหิว แต่พี่บอลบอกว่าอย่าพึ่งไปไหน นี่เป็นรอบเปิดตัวสื่อมวลชน พรุ่งนี้ถึงจะเปิดตัวให้ผู้สั่งจองรับสินค้า
“ไม่เห็นจะคิดเลยว่าใหญ่ขนาดนี้”
“ก็นะ ระดับติวากุล เล็กๆทำเป็นที่ไหน”
“เพื่อนผมบอกว่าคนที่เป็นพรีเซนเตอร์ไม่ว่าง พี่จะทำยังไง?”
“ก็คงให้ประชาสัมพันธ์ของบริษัททำหน้าที่นั่นไปก่อน ไม่ต้องหวังให้ไอ้หมอกมันพูดหรอก เจ๊งพอดี”
นึกภาพแล้วก็ขำตาม ถ้าพูดเหมือนตอนทำงาน มีหวัง คนคงเดินหนีกันหมด
“…นั่นไง”
มองไปตามนิ้วของพี่บอล
ที่ปลายนิ้ว พี่หมอกอยู่ตรงนั้น เดินด้วยความเร็วที่ทำให้เลขาต้องเร่งสับเท้าให้เร็วขึ้น มองตรงไปข้างหน้า ไม่ได้สนใจคนรอบข้าง น่าแปลก คนรอบๆทางนั้นพากันหลีกให้ เดินไปทางข้างหลังเวที จึงเห็นแค่เพียงชั่วเวลาสั้นๆ
“ไม่ได้นอนมาสักสามคืนแล้วมั้ง”
“ทำไมถึงทำงานหนักขนาดนั้น ไม่มีใครห้ามเลยหรือไง”
“ไอ้ตี๋ ใจเย็น อย่าลืม นั่นประธาน ใครจะเหนือกว่า”
“ก..ก็คนอื่น ใครก็ได้ เลขาหรืออะไรก็ได้ แล้วพี่หล่ะ พี่ไม่ได้บอกเลยหรอ?”
“คิดว่ามันฟังหรือไง”
“…..”
ผม…
จะเห็นแก่ตัวเกินไปไหม ที่ผมจะพูดว่า ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ทั้งเงินหรือความสะดวกสบาย
ผมอยากได้พี่หมอก ที่เป็นพี่หมอกคืนมา
ไม่ใช่คุณอัษฏา ที่ทำงานหนัก ไม่สนใจใคร อยู่บนโลกธุรกิจที่หมุนไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึกแบบนี้
ผมไม่ต้องการ…
ไฟในห้องโถงมืดลง เสียงผู้คนในนี้เลยเบาลงตามด้วย ไฟสปอร์ตไลท์ฉายไปที่เวที หน้าจอใหญ่ตรงนั้นเปิด CF ตัวล่าสุดของสินค้าออกมา ดูทันสมัย ฟังก์ชั่นที่ประยุกต์ใช้ได้มาก ดูใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน รูปลักษณ์ ที่ผมคิดว่าโดดเด่นและบ่งบอกความเป็นตัวตนออกมา
จบตัวโฆษณา ไฟมืดลง จนกระทั่งพิธีกรก้าวขึ้นมาบนเวที คงจะเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์อย่างที่พูดจริงๆ แต่ก็ดูดีทั้งคู่ ผู้หญิงนี้เสียงหวานมากครับ แต่พี่บอลกับกระซิบบอกว่าอย่าตัดสินจากสายตามอง คงหนีไม่พ้นแบบฟ้าแหงๆ
“ขอเสียงปรบมือให้กับนวัตกรรมแห่งเทคโนโลยียุคใหม่ คุณอัษฏา ติวากุลด้วยค่ะ! “
พี่หมอก..ไม่สิ คุณอัษฏาเดินก้าวขึ้นมาบนเวที เห็นรอยยิ้มที่มุมปากนิดๆ แต่ก็รู้ว่าพยายามยกมุมปากขึ้น เพราะตาบอกชัดว่าเหนื่อย แม้แต่เสียงยังติดแหบนิดๆ
ไม่รู้ ว่าจะเห็นผมหรือเปล่า
ผมที่ยืนอยู่ในความมืด ..พี่หมอก ที่อยู่ใต้แสงสปอร์ตไลท์นั่น
เห็นมองกวาดสายตาไปทั่วระหว่างที่พูดไปด้วย คงเป็นสคริปต์ที่ถูกเขียนไว้ แต่ก็พูดได้ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ข้อดีของการเป็นผู้ใหญ่ หน้ากากที่พี่หมอกเคยบอกว่าเกลียด วันนี้ พี่หมอกใส่มัน และก็ทำให้พี่หมอกดูโดดเด่นเหนือคนอื่น
เหงื่อออกเยอะ เห็นมือที่ยื่นออกไปรับทิชชู่จากสตาฟสั่น ตื่นเต้น? ผมไม่รู้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
คงจะไม่เห็น คนเกือบห้าร้อยคนอยู่ในห้องนี้ ผมยืนอยู่เกือบหลังสุดกับพี่บอล ที่จับจ้องภาพบนเวที ไม่รู้คิดอะไร ต่างคนต่างจมไปกับความคิดของตัวเอง
“..กูขอออกไปข้างนอกก่อนนะ”
“พี่จะไปไหน? ห้องน้ำหรอ?”
“ทนดูไม่ไหวว่ะ…”
ผมดึงแขนเสื้อพี่บอลไว้ ขมวดคิ้ว พี่บอลหลบสายตาผม
“มันทรมานตัวเอง กูไม่อยากเห็นแบบนี้”
ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวของตัวเอง
พี่หมอกเป็นคนตรงไปตรงมา คิดอย่างไหนก็ทำแบบนั้น ไม่ค่อยชอบพูด เกลียดการเสแสร้ง สังคมที่จอมปลอม
ตอนนี้ พี่เป็นหนึ่งในนั้นอย่างกลมกลืน ผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงหัวเราะ ผมไม่ได้หันไปมองบนเวทีอีก เช่นเดียวกับพี่บอล ที่หลุบมองลงพื้น เห็นรองเท้าของเราแค่ลางๆ
“ผมก็ไม่อยากดู แต่นี่คือความสำเร็จของทั้งพี่ทั้งพี่หมอก พี่สมควรจะจำเวลานี้ไว้”
“ส่งกูไปสิงค์โปร์เถอะ เดี๋ยวนี้เลย กูไม่อยากเห็นเพื่อนกูทรมานตัวเองแล้ว”
“พี่ไปแล้วได้อะไร…”
เสียงพี่หมอก ดังผ่านลำโพง
ได้ยินชัดไปทุกทาง รู้สึกเหมือนเสียงนั่นเข้ามาผ่านหู และวิ่งลึกลงไปอีก
เสียงที่ผมคิดถึง
แต่ผมไม่ได้ต้องการมันในรูปแบบนี้
“กูเป็นเพื่อนไอ้หมอก ไม่ใช่คุณอัษฏาอะไรนั่น”
“ผมคิดว่าพี่เข้าใจ..เพราะพี่ก็โตพอแล้ว”
เห็นพี่บอลถอนหายใจ ยิ้มอ่อนๆ เป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
“ต้องให้มึงมาสอนกูนี่ไม่ค่อยเหมาะเลยนะ ตี๋”
ผมยิ้มตอบ คิดว่าคงจะไม่ต่างกัน
เวลา ผ่านไป หลายอย่างเปลี่ยนไป
บางอย่างพัฒนาไปทางที่ดีขึ้น แต่ลึกๆ ภายใต้ความสำเร็จนั่น ผมเห็นแผลบางอย่าง ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น
ผมกับพี่บอลยืนอยู่ที่ตรงนั้น มองภาพบนเวที เหมือนกับเป็นละครฉากหนึ่ง จุดที่คิดว่าพรีเซนเตอร์ต้องจัดการ ก็เป็นพี่หมอกสลับกับพิธีกรคู่นั้น ดูเหมือนจะได้ผล พี่หมอกเดิมทีก็ดูไม่ต่างจากพวกดาราเท่าไหร่
ผมมองภาพนั้น ขมวดคิ้ว
ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกเจ็บปวด
เหมือนผม เป็นคนผลักพี่ไปยืนที่จุดนั้นด้วยตัวเอง
“…เพราะผมหรือเปล่าพี่บอล พี่หมอกถึงต้องไปยืนที่จุดนั้น”
“ทุกคน ไม่ว่ายังไงก็ต้องก้าวไปข้างหน้า ไม่ว่าจะอยากหรือไม่ก็ตาม คิดว่ายังไงซักวัน เรื่องแบบนี้ก็ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว…”
ต้องโตขึ้น ทั้งๆที่บางทีก็ยังอยากจะเป็นเด็ก อยากจะเล่น วิ่งไปรอบๆ ไม่ต้องมีภาระ ความรับผิดชอบบนบ่า
แต่ทำไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไง ก็ไม่มีใครที่จะสามารถหยุดเวลาได้ ถึงเราจะหยุดเข็มนาฬิกาได้ก็จริง แต่นั่นก็เป็นการหลอกตัวเองได้เพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราว
งานจบลง สินค้าถูกเปิดตัวอย่างเป็นทางการ คิดว่าวันนี้คงได้เห็นโฆษณาตัวที่ได้ดูไปทุกช่องของโทรทัศน์ ป้ายประกาศ หรืออินเตอร์เนท
เรื่องที่ถูกเปิดตัวก่อนเป็นข้อผิดพลาดใหญ่ที่ทำให้พี่หมอกถูกเพ่งเล่งจากคณะกรรมการ พี่บอลบอกว่า ทางที่ดี ไม่ควรจะมีข้อบกพร่องใดๆอีก หนอนบ่อนไส้ก็ควรจะรีบจับออกมา ก่อนที่สินค้าตัวถัดไปจะเปิดตัว
“ตอนแรก พวกนั่นบอกให้หยุดเปิดตัวสินค้าตัวนี้ แล้วหันไปพัฒนารุ่นอื่นแทน แต่หมอกมันไม่ยอม บอกให้มาเลื่อนงานเปิดตัวแทน เลยวุ่นกันไปหมด ถึงสินค้า ช็อป จะพร้อมแล้วก็เถอะ”
วันนี้อาจจะเป็นตัวอย่างความวุ่นวายได้ นึกดู เห็นความวุ่นวายที่มากกว่านี้สองสามเท่าในตัวบริษัทติวากุล
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกอีกครั้ง หลายๆคนเดินออกไปตามทางนั่น พี่บอลกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หยุด เมื่อได้รับโทรศัพท์
“เออ..อยู่ในงาน มีไร…ห้ะ? ตรงไหน? เดี๋ยวไปๆ แค่นี้นะ”
พี่บอลรีบยัดมือถือลงกางเกง ดึงมือผมให้วิ่งสวนไปกับคนอื่นๆ “อะไรพี่? มีอะไร?”
ตะโกนถาม แต่ดูเหมือนเสียงจะไปไม่ถึง หลายๆคนโวยวายที่ผมกับพี่บอลวิ่งสวนไป ทำไมต้องรีบแย่งกันออกแบบนี้นะ
คนเริ่มซา พี่บอลดึงผมมาที่หลังเวที ตรงนั่น ผมเห็นคนกำลังมุงกันอยู่ ได้ยินเสียงตะโกน “อย่ามุงครับ อย่ามุง” แต่ไม่ได้ผล
เราพยายามแทรกตัวเข้าไป ซักพักจึงถึงในวงนั่น
ผมเห็นคนในชุดสูทคุ้นตา นอนอยู่ที่พื้น เลขา เคยเห็นหน้า แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหน พยายามสั่นไหล่ของผู้ชายตรงนั้น ดึงตัวขึ้นมา พยายามจะดันตัวขึ้น แต่ก็มีแรงมากไม่พอ จึงทำได้แค่ให้ยืมตักเท่านั้น
พี่บอลรีบคุกเข่าลงกับพื้น ช่วยเขย่าร่างผู้ชายคนนั้น ตะโกนกับคนที่อยู่รอบๆ “โทรเรียกรถพยาบาลที! อย่ามุงได้ไหม พวกบ้าเอ๊ย!”
คนรอบข้างถอยออกไป ได้ยินเสียงคนวิ่ง
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
“ผมไม่ทราบครับ เห็นก็แต่ตอนล้มลงไปแล้ว”
พี่หมอก…
ที่อยู่ตรงนั้น ..พี่หมอก
เหงื่อออกท่วมไปหมด ขี้ร้อน เพราะขี้ร้อนนิ แสงเมื่อกี้คงจะแรงไป
“พี่…พี่หมอก”
เรียกแล้ว เขย่าตัวก็แล้ว ไม่เห็นจะขยับตัว
ปลดกระดุมสองเม็ดบนออกด้วยมือที่สั่น ใช้เวลานาน นานกว่าที่ควรจะเป็น เลขาใช้เอกสารที่อยู่ในมือพัด จนผมสั้นๆของพี่หมอกพัดไปมา
เรียกชื่อนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นิ่งเงียบ
รอบตัวเงียบลง จนผมอดที่จะหนาวไม่ได้
มือพี่หมอก ชื้นเหงื่อ เย็น ไม่อบอุ่นเหมือนที่ผมเคยกุมมือนี้ไว้
เหมือนหลับไป
เพราะฉะนั้น ต้องตื่น ตื่นขึ้นมา
“รถพยาบาลมาแล้วครับ!”
ผู้ชายหลายคนเข้ามาช่วยพยุงตัวพี่หมอก ผมรีบลุกตามไป
เหมือนเคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน
“ตี๋ ไม่เป็นไรแล้ว…ทุกอย่างจะเรียบร้อย”
พี่บอลพูด คำเดียวกันกับที่พี่หมอกเคยพูด
เหมือนกับครั้งที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับม๊าผม
พี่หมอกถูกวางตัวลงกับเตียง บุรุษพยาบาลลองเรียกดู เหมือนจะวัดระดับการรู้สึกตัว ก่อนจะเรียกให้พยาบาลใส่หน้ากากออกซิเจนให้ เตียงถูกยกขึ้นไปบนตัวรถพยาบาลอีกที ประตูปิด ก่อนจะขับออกไป
เสียงหวอดัง เรียกให้สื่อมวลชนที่เหลืออยู่เดินเข้ามา ไฟสีแดงน้ำเงินหมุนวนไปรอบๆ ค่ำคืนที่มืดสนิท สวนอินโดที่จัดอยู่หน้าโรงแรม เปลี่ยนสีจากสีเขียวกลายเป็นสองสีนี้
พนักงานหลายคนถูกดักขอสัมภาษณ์ แต่ถูกกำชับไว้แล้ว ว่าห้ามพูดอะไรทั้งสิ้น
ผมไม่ได้ขึ้นตามรถพยาบาลไป แต่นั่งไปกับคันพี่บอล ทั้งรถไม่มีใครพูดอะไร
มือผมกุมเข้าหากัน ชื้นเหงื่อ สั่น สั่นด้วยซ้ำ
แต่พี่หมอกไม่เป็นไร ต้องไม่เป็นอะไร…
ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงที่เบาะหลังพึมพำอะไรบางอย่างไม่หยุด ดูเหมือนเธอจะกลัว ความกลัวที่ผมไม่รู้ว่าคืออะไร เป็นผู้หญิงที่ผมไม่คุ้นตา ดูเหมือนไม่ใช่พนักงานบริษัทนี้ และเป็นคนรู้จักของพี่หมอก
เธอเริ่มร้องไห้
ใบหน้าสวยๆนั่นบิดเบี้ยว ในรถที่เงียบสนิท ได้ยินเสียงร้องไห้คลอไปตลอดทาง
เสียงร้องไห้ที่ทำให้แม้แต่พี่บอลก็ยังคิดหาคำปลอบใจดีๆไม่เจอ…
…………………………………….
……………………………
“คนไข้มีอาการความดันโลหิตสูง ที่หมดสติแบบนี้คงพักผ่อนไม่พอ คืนนี้ ก็ปล่อยให้คนไข้พักสักคืน คิดว่าพรุ่งนี้คงจะหายดีปกติ ต่อจากนี้ก็อย่าปล่อยให้ทำงานหนักขนาดนี้อีก ความดันโลหิตสูง อาจทำให้เป็นโรคที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ ยังหนุ่มอยู่แท้ๆ ต้องบอกให้เขาดูแลตัวเองมากๆนะครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
หัวใจกลับมาเต้นปกติ เมื่อกี้ เหมือนถูกบางอย่างบีบไว้ จนผมหายใจไม่คล่อง
คุณหมอเดินออกไปแล้ว พวกผมถอนหายใจกันเฮือกใหญ่ ที่อยู่ตรงนี้มีกันไม่กี่คน เลขาที่ดูวุ่น ตอนนี้ดูวุ่นเข้าไปใหญ่ โทรศัพท์ดังไม่หยุด จนพวกผมถูกนางพยาบาลไล่ออกจากบริเวณนั้น
“…บอกไปเลยว่าไม่ให้สัมภาษณ์ ไม่ต้องโทรมาอีกนะ ไม่ว่าใครก็ไม่ต้องให้ทั้งนั้น”
พอกดวางสายไปทีนึง ก็มีสายเข้ามาใหม่
“ครับ ครับ ท่านเห็นข่าวแล้วหรอครับ? ถ้าเป็นแบบนั้น อีกไม่นานคงมีนักข่าวมาที่นี่ ครับ คงต้องปิดข่าวไว้ก่อน ไม่ต้องลำบากท่านหรอกครับ ครับ ขอบคุณครับ”
พูดครับติดกันหลายๆครั้ง ผมกุมมือเข้าหากัน นั่งลงกับเก้าอี้แถวที่จ่ายยา โรงพยาบาลที่ดูเหมือนโรงแรม แม้แต่พื้นยังเป็นพื้นไม้สีอ่อนขัดเงา
เห็นเลขาคนนั้นเหลือบมองพี่บอล แล้วมองมาที่ผม พี่บอลยักไหล่ตอบ เลยยังไม่ได้พูดคุยอะไรกัน
ฟ้าโทรมา โวยวายใหญ่ เพราะตอนแรกที่คุยกัน ผมจะไปกับพร้อมเธอ แต่กลับกลายเป็นว่าผมปล่อยเธอรออยู่นาน ลืมติดต่อกลับไป ได้แต่ขอโทษ และบอกให้กลับไปก่อน คงต้องหาซื้อของไปเซ่นหลังจากนี้
ผู้หญิงคนนั้น ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เธอยังไม่ยอมเดินมานั่งตรงนี้ ยืนอยู่แถวหน้าลิฟต์ ผมมอง คิดว่าถ้าพวกเราเผลอ เธอคงจะกดลิฟต์ขึ้นไปหาพี่หมอก แต่ก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา หมดเวลาเยี่ยม แถมหมอยังฉีดยานอนหลับเพิ่ม ให้หลับสบายๆ
“จะกลับหรือยัง เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับเองก็ได้”
“ลุกตามมาเหอะน่า”
เดินผ่านหน้าลิฟต์ตรงนั้น ผมมองเธอจนสุดสายตา รู้ว่าอาจจะเสียมารยาทสักหน่อย แต่เธอก็ดูไม่สนใจผมเช่นเดียวกัน
“พี่..คนนั้นใคร?”
“มิ้นท์? พูดถึงมิ้นท์หรือเปล่า?”
“คนที่อยู่หน้าลิฟต์ตรงนั้น”
พี่บอลหันกลับไปมอง “เออ คนนั้นหล่ะ มิ้นท์ ไปเรียนพร้อมกับหมอกนี่แหละ”
“…แค่นี้?”
“ก็รู้มาแค่นี้ ไม่รู้จะตอบอะไรเพิ่มอีก”
“….”
ทั้งผมทั้งพี่บอลนั่งเงียบตลอดทาง จนกระทั่งรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน
“หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะตี๋”
“คิดถึงผมก็มาหาผมที่บ้านก็ได้”
“คงไม่ว่างขนาดนั้น ยังต้องเตรียมเรื่องไปสิงค์โปร์อีก”
“ไม่ว่ายังไง พี่บอลก็ต้องไปใช่ไหม?”
พี่เขาพยักหน้า ไม่ใช่เรื่องที่ลังเล แต่เป็นเรื่องที่ต้องทำ
“ฝากมันด้วยนะ”
“ไม่รู้ผมจะได้สิทธินั้นหรือเปล่า”
“ได้สิ…ไม่ดิ มันเป็นของตี๋มานานแล้ว และก็ไม่เคยเปลี่ยนไปให้ใคร”
พอผมยิ้มออกมา พี่บอลก็ยิ้มตาม ยื่นมือมาขยี้หัวผมจนยุ่งไปหมด “ผมไปล่ะนะ”
“เออ ดูแลตัวเองดีๆหล่ะ”
“ผมไม่บ้างานหรอก ขี้เกียจด้วยซ้ำ”
รถขับออกไป
พอเงียบลงแบบนี้เลยนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินข้าว ท้องร้องออกมาจนได้ยินเสียงชัด หัวเราะขื่นๆกับตัวเอง
ไม่ชอบเวลามองหลังของใครสักคน หรือรถที่ขับออกไป
…ไม่อยากรออีก
มันนาน นานเกินไปแล้ว นานเกินกว่าที่ใจผมจะรับไว้ แต่ก็ต้องทน บางสิ่ง ถ้าไม่อดทน ก็ไม่มีวันได้มา
ไม่ใช่สิ่งที่จะต้องต่อสู้กับใคร แต่ใจตัวเองต่างหาก ศัตรูตัวฉกาจ
ดูท่า การรอของผม คงจะยังไม่สิ้นสุดลง
หายเร็วๆ แล้วมาไล่ตามความฝันที่พี่ต้องละทิ้งความเป็นตัวเอง
ผมไม่รู้ว่าที่ปลายทางของฝันนั้น จะมีแค่พี่หมอกคนเดียวหรือมีผมอยู่ด้วย แต่ผมก็อยากให้ทางๆนั้นเป็นทางที่พี่หมอกมีความสุขมากที่สุด
ไม่ใช่แบบนี้…
…………………………….
…………………
[B.N.7 : complete]
[24.01.55]
ตอนนี้อาจให้คนอ่านรอนานหน่อย คนเขียนรู้สึกผิดจากใจจริง :monkeysad:
อยู่ในช่วงอารมณ์ปั่นป่วน รอผลสอบ บ้าคลั่ง นู่นนี่นั่น ทำให้อารมณ์ไม่นิ่ง เดี๋ยวเขียน เดี๋ยวหยุด เดี๋ยวเบื่อ แถมยังนอนไม่พอ กว่าจะได้ตอนนี้ นานมาก จนเกิดอาการคอเคล็ดหน้าคอม 55+
ดังนั้น ถ้ามีจุดบกพร่องใดๆในตอนนี้ ขอให้แจ้งมา ยินดีรับฟังทุกๆคน
สำหรับคำผิดที่ยังผิดซ้ำๆ ไม่ใช่ว่าไม่รับฟัง แต่ฟังแล้ว ก็ยังลืมตัว ผิดอยู่เสมอๆ ค่อยๆแก้แบบเต่าคลานไป 55
และสำหรับใครก็ตาม ที่อยากจะเอานิยายเรื่องนี้ หรือเรื่องอะไรก็ตาม
การขออณุญาต เป็นมารยาทที่พึงกระทำ
กล้าขอ กล้าให้ :z1:
เจอกันตอนหน้านะคัฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z13:
-
จิ้มก่อนนนนนนนนนน
-
จิ้มไม่ทันอีกแล้วววววววว
-
:L2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:m15:
อึดอัดอ้ะ :z3:
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
หมอกกับตี๋ตั้งแต่เจอกันมานี่
พูดกันถึงสามสิบคำยังน่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่ก็รอคอยของตี๋กับพี่หมอกจะถึงจุดสิ้นสุดลงเสียที :o12:
-
อ่านตอนสอบเพิ่งเสร็จเครียดหนักกว่าเดิม ผู้หญิงชื่อมิ้นน่าจะเป็นปัญหาหนักของตี๋หมอกในอนาคตป่ะเนี่ยยยย
-
อยู่ในช่วงอึดอัดใจจังเลย คงเป็นเพราะผู้แต่งกำลังสอบ สมองเลยปั่นป่วน(ไม่ใช่แหละ) ยังคงนั่งรอความหวานจากพี่หมอก...
-
สงสารตี๋ สงสารพี่หมอก...สงสารคนเขียน...สงสารตัวเอง :laugh:
ยังไงก็ขอให้น้องCn ได้คะแนนดีๆสมความตั้งใจนะคะ :กอด1:
อยากจะบอกว่าแทบจะลืมฟ้าไปแล้ว ต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่อย่างไว :serius2:
-
บรรยากาศมันกดดันมาก ๆ
-
สงสารพี่หมอก กับตี๋
อืดมาม่าเต็มที่แล้ว
:z3: :z3:
-
คนแต่งค่ะ
รวมเล่มเหอะ ขอร้องจากใจจริงเลย
-
สงสารพี่หมอกจัง สู้ๆ นะ
-
คนแต่งค่ะ
รวมเล่มเหอะ ขอร้องจากใจจริงเลย
จบแล้วค่อยว่ากันอีกทีนะคัฟ o13
-
อ่านแบบกั้นหายใจ ใจมันเต้นซะ พอจบตอน กรี๊ดดดดดดด สงสารหมอกกกก
ไม่ต้องหวานก็ได้เพราะคงยาก แค่ให้ตี๋และหมอกได้คุยกันจริงๆๆ สักที หมอกก็เครียก ตี๊๋ก็เครียดดด คนอ่านยิ่งเครียดดด
อยากรู้จังไอหนอนบ่อนไส้คือใคร เฮ้อออ :เฮ้อ: และทำไมซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้....มีมือที่สามโผล่มา :sad4:
TT น้องคนเขียนขอให้สอบได้ และรีบมาแต่งต่อเด้อก่อนที่คนอ่านจะขาดใจ :monkeysad:
-
พี่หมอกอ่ะ แล้วมิ้นท์นี่ใคร?? :เฮ้อ:
:pig4: cn จ้า
-
ตี๋อย่าเพิ่งยอมแพ้ได๋ สู้ก่อนน่า
มิ้นท์มเมิ้นอะไรนั้นก็อย่าไปสนใจ
โฮกกกกกก!!! เสพดราม่าอย่างมีความสุข อิๆ
นักเขียนสู้ๆ นะจ้ะ
-
มินท์บ้าอะไรมาจากไหนเนี้ย แค่นี้ก็เครียดจะตายแล้ววววววววววววววววววววววว
อึดอัด ๆ อยากเข้าไปกระชากพี่หมอกกับน้องตี๋ว่าจะเอายังไงกัน
#อินจัดอะค่ะ ^^
-
มาแล้วสินะ สิ่งที่กลัวมาตลอด ฮืออออออออออออ
ใจหายแว๊บเลย พี่หมอกอย่าเป็นอะไรนะ ฮือออ โอ้ยย อึดอัดแทนตี๋ว้ะ
อยากจะวิ่งๆๆเข้าไปกอดพี่หมอกกก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ตื่นสักทีสิฟ่ะ!!! พี่หมอกกกก มองมาที่ตี๋ดิ!!!
-
:sad4: สงสารหรือสมหน้าดี
จะโหมงานก็เอาใหพอดีๆหน่อยสิ
น้องตี๋เป็นห่วงเลย :m31:
:กอด1: << อันนี้สำหรับคนเขียนนะคะ (ขอกอดสักที)
-
จะได้ไปเยี่ยมไหม ??
อยากให้ตี๋เป็นคนไปดูแลพี่หมอก เพราะตี๋รู้ว่าพี่หมอกชอบอะไร
รู้ว่าพี่หมอกเกลียดความร้อน แต่...3ปี ที่ไม่ได้เจอกัน
...อาจจะมีใครอีกคนที่รู้เรื่องเหล่านี้เหมือนตี๋ก็ได้
-
หมอกปลอดภัย แต่ใจตี๋ซิแกว่ง คนแกว่งคงเป็นคุณมิ้น
เห้อ ขอให้มิ้นเป็นคนเข้าใจโลกด้วยนะ
-
:กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงตอนนี้ก็ยังสติลอึดอัดอยู่เหมือนเดิมอ่ะ :m15:
แถมมีชะนีโผล่มาทำให้เหตุการณืมันเริ่มร้าวฉานขึ้นอีก
ที่พี่หมอกบอกว่าเลือกแล้วนี่อย่าบอกว่านะว่า เลือกชะนีมิ้นต์ไปแล้วอ่ะ :z3: :z3:
-
กดดันจัง อึดอัดมาก เมื่อไหร่ เรื่องจะคลี่คลาย แล้วมิ้นต์เนี่ย จะมาทำให้เรื่องมันยุ่งไปันใหญ่อีกใช่มั้ย พ่อกับพี่ชายพี่หมอกยัดเยียดมาให้อีกละซิ
-
อ่านไปรู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนจะความดันโลหิตขึ้นตามพี่หมอกไปด้วย เสี่ยงต่อการเส้นเลือดในสมองแตกดีแท้พี่หมอกเอ้ย ลาออกเหอะ ออกไปขายโจ้กกะน้องตี๋ เห็นทำงานขนาดนี้แล้วสงสารชมัด ดีที่พี่บอลทิ้งทวนประโยคสุดท้ายไว้ไม่งั้นจะวิ่งเข้าไอซียูตามพี่หมอกไปเลย.....ว่าแต่ ยัยมินท์ คือคราย มายังงัย เค้าลางว่าจะดราม่าพลัส (+) มาแต่ไกล แต่ก็เพราะติดหนึงขนาดนี้ก็ต้องยอมหายใจไม่ออกตามตัวละครไปละฟร่ะ ...... ฝากกำลังใจถึงคนเขียนอย่าเครียดมาก ทำให้ดีที่สุด แล้วผลจะเป็นยังงัยเชื่อว่ามันถูกกำหนดไว้สำหรับเราแล้ว^^ และต้องเป็นสิ่งที่เหมาะกับเรา ขอให้ผลออกมาเป็นตามที่คิดนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
ตี๋ไปดูแลพี่หมอกด่วนเลย
กดดันเกินไปแล้วววว
-
คนชื่อมิ้นท์ต้องเป็นแฟนใหม่ของพี่หมอกแน่เลย :angry2:
-
พี่หมอกอย่าเป็นอะไรมากนะ เรื่องความรักก็หนัก เรื่องงานก็หนัก ——*——
-
มิ้นเป็นครายยยยยยยยยยยยยย :angry2:
มีหมอกหายไวๆเน้อ คิดถึง
-
:sad11: :sad11: :sad11:
เฮ้อออเมื่อไหร่จะคืนดีกันซักที
คนอ่านร้องไห้น้ำตาจะหมดตัวแล้วว
-
:เฮ้อ: แววดราม่าเต็มที่อ่ะ
ไม่ชอบบรรยากาสแบบนี้เลย อ่านแล้วเหนื่อยใจ
-
หึ้ยๆ ทะไมมันสั้นนนนT^T ขออีกหน่อยจิคริคริ
รอติดตามนะงับ *-*
-
พี่หมอกคงคิดเหมือนกัน อยากให้ตี๋มีความสุข :เฮ้อ:
ว่าแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นนน o18
-
โอ้ยยยยยยย
พี่หมอกกลายพันธุ์ไปซะแล้ว
ไม่อยากให้พี่หมอกกลายเป็นหุ่นยนต์ไปแบบนี้
อยากให้พี่หมอกกลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม
สงสารตี๋อ่าาา
รายนี้ก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
อยากให้ทั้งสองกลับมารักกันเร็วๆ...
-
(http://www.bowandbam.com/upload_img/gallery/148_1_large.jpg)
^
^
^
ให้พี่หมอก
-
เฮ้อออ
เหนื่อยใจแทนจริงๆ ชีวิต 555
-
อยากจะบอกคนเขียนว่า ไม่อยากอ่านแล้ว อ่านแล้วมันติด ไม่ได้ทำการทำงานเลย
คิดถึงแค่นิยาย เข้ามาดูบ่อยมาก
ติดเรื่องนี้มาก วันนี้รู้ว่าต้องมาลง เข้ามาดูตั้งแต่เช้าแล้ว
-
สงสารพี่หมอก ทำงานหนักเกินไปแล้วน้า
ว่าแต่เมื่อไหร่จะกลับมาหาตี๋สักที แล้ว ผญ.คนนั้นอ่ะ แค่เพื่อนสนิทมากๆใช่ป่ะ
เค้ายังเชื่อมั่นในพี่หมอกนะ แต่ก็มีบางทีที่แอบไม่เชื่อใจ (ขอโทษษษษษ)
พี่หมอกรีบมาบอกตี๋เถอะ ว่าทำแบบนี้ทำไม เค้าเครียด + อึดอัดแทนตี๋อ่ะ จะร้องไห้แล้วนะ
ปล. คนแต่งสู้ๆค่ะ
-
จะร้องไห้ให้พี่หมอกสุดที่รักกกก ฮือๆๆๆ
และคนอ่านเริ่มระแวงมิ้นท์คนนั้น... 555
-
สาวมิ้นเป็นใคร? :angry2:
หมอกเอ๊ยตื่นมาอธิบายด่วน
คาใจอย่างแรง :z3:
-
มาม่าอืดเต็มจอคอมเลยทีเดียว
มิ้นท์นั้นใครอีกอ่ะ เธอคือใครคะ? T^T
อิ่มมาม่าจนพุงใกล้แตกแล้ว
ขอสารอาหารอย่างอื่นบ้างได้ไหมอ่ะ
อยากกินของหวานบ้าง ToT
-
พีหมอกกกก
พี่หมอกกกกกกก
*เขย่าๆๆๆ*
:sad4:
คำพูดหมอน่ากลัว คงไม่เหมือนซีรีย์เกาหลีใช่มั้ย ทีว่าตอนจบ... :o12:
มิ้นท์คือใคร วูอีสชี ?? ชีจะไม่มาเป็นดราม่าใช่มั้ย :z6:
-
น่าสงสารทั้งตี๋ทั้งหมอกทั้งคนรอบข้างเลย :m15:
-
มิ้นท์คงไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่เมฆจับคู่ให้พี่หมอกใช่ไหม
ถ้าเป็นอย่างนั้นเรื่องของตี๋กับพี่หมอกคงยิ่งยุ่งกันไปใหญ่ :เฮ้อ:
-
มิ้นท์คือคนที่บ้านหมอกอยากให้แต่งงานด้วยป่าว
-
พี่หมอกหัวทิ่มพื้นไปซะแล้ว :serius2:
ตี๋อย่าหวั่นไหวนะ ฟังที่พี่บอลพูดและจำเอาไว้
พี่หมอกเป็นของตี๋ตั้งนานแล้ว และไม่เคยเปลี่ยนไปด้วย ฟังไว้นะๆ o13
-
ทำงานหนักจนเป็นลมเลยพี่หมอก
ว่าแต่มิ้นท์นี่เป้นอะไรกับพี่หมอกล่ะ อย่าบอกนะว่า... o22
เฮ้อ ช่วงนี้ก็ทำงานเยอะ แต่ก็ยังกินอิ่มนอนหลับ ดีกว่าพี่หมอกเยอะเลย
สงสัยต้องส่งน้องตี๋ไปดูแลอย่างใกล้ชิด :o8:
-
สาวคนนั้นเป็นใครรรรรรรรร
-
:sad4:โกรธผู้เขียน....ทำอย่างนี้อีกแล้ว....ทำให้หมอกไม่สบาย....ทำให้ตี๋รู้สึกสับสน....
ทำให้คนอ่านรู้สึกหวั่นไหวไปตามเหตุการณ์...อกสั่นขวัญแขวน....
กถึงแม้จะรู้ว่าเป็นนิยาย.....แต่ทำไมทำใจยากที่จะรับได้จริงๆๆ... :sad4:
-
Drama is all around ค่อกแค่กๆ สำลักเส้นมาม่าติดคอ T.T
Bank Note ทำให้เรารู้สึกเหมือนตัวละครกำลังเดินอยู่ในอุโมงค์มืด
ทางออกอยู่ไหน..ก็ไม่รู้
ยิ่งเดินก็ยิ่งดำดิ่งลงไปในวังวนของปริศนา
อากาศเริ่มน้อยลงทุกที
จนในที่สุดมันก็เปลี่ยนเป็นความอึดอัดและเริ่มหายใจไม่ออก
พยายามท่องไว้ว่าพล็อตและพัฒนาการของตัวละครกำลังไต่เข้าใกล้จุดเปลี่ยน
สักวันนึงแสงสว่างเจิดจ้าที่ปลายอุโมงค์จะปรากฏ
วันนั้นแหละ ตูจะปิดซอยเลี้ยงโจ๊ก จุดประทัดฉลองห้าพันนัดเลยคอยดู
:laugh: :laugh: :laugh:
แต่ตอนนี้ดันมีชะนีชื่อมิ้นโผล่มาอีกคน โฮ
ดูท่าทางความรู้สึกอึมครึมแบบนี้มันจะอีกนานโข
รู้สึกอยากจะแอดมิดเข้าอีอาร์ตามพี่หมอกไปติดๆ
:z3: :z3: :z3: :z3:
ปล. +1 ขอบคุณที่มาต่อจ้า รอตอนต่อไปน๊า พร่ำเพ้อ รีเควสลำแสงริบหรี่มาช่วยเยียวยาต่อลมหายใจคนอ่านก่อนสักนิด
-
ที่หมอกพยายามทำทุกอย่างเต็มที่ เพราะอยากให้ทุกคนยอมรับตี๋ด้วยใช่ไหม
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/6.gif)ที่ตรงนั้นมันเป็นของตี๋ไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ นั่นแหละ
-
อ่านแล้วสงสารพี่หมอก :sad4: ทำงานหนักไม่มีเวลาพักผ่อน
ีคนชื่อมิ้นท์นี่ต้องส่งผลอะไรต่อไปในอนาคตแน่ๆ ชอบพี่หมอกอะดิ ของตี๋นะอย่ามายุ่ง ;'P
-
ตี๋ต้องอดทนมากๆนะ
แต่ในความรู้สึก คิดว่าหมอกโดดเดี่ยวมากๆเลยล่ะ
-
โผล่มิ้นต์มาอีกหนึ่ง.... o18
-
อ่านตอนนี้แล้วพูดไม่ออกบอกไม่ถูก :sad4:
-
ความรู้สึกที่อ่านตอนนี้จบ....
:z3:มันอึดอัดอ่า
ทั้งความรู้สึกตี๋...และของพี่หมอกด้วย
พี่หมอกทำงานหนักเกินไปแล้ว
แถมยังไม่มีตี๋คอยดูแลอยู่ข้างกายอีกตะหาก
เมื่อไรจะถึงจุดที่ทั้งสองคนสามารถยืนเคียงข้างกันได้อย่างเปิดเผยสักทีน้า :monkeysad:
และ....มินท์....เธอคนนี้เป็นใครกันแน่ห๊าาาาาาาาาาาาาา :angry2:
:กอด1: :กอด1:เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องสอบ เรื่องนิยายด้วยนะจ๊ะ :L2:
-
อ่านแล้วหดหู่จัง สงสารหมอก สงสารตี๋ ที่ต้องทำอะไรในสิ่งที่ไม่ได้ชอบไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง
เมื่อไหร่เรื่องมันจะดีขึ้นสักที ละมีมิ้นท์มาอีก ไม่ว่ามินท์จะเป็นใครนะ มิ้นท์ก็แสดงออกมาว่าเป็นห่วงหมอกมาก
ก็คงเป็นสักคนที่มีบทบาทสำคัญแหละ แต่เราคงรักแค่ พี่หมอกกับตี๋ เมื่อไหร่จะเลิกทำร้ายตัวเองกันสักที คนอ่านก็เจ็บตามนะ :z3:
-
สงสารพี่หมอกกะน้องตี๋จังเลยครับ
-
พี่หมอกคงเหนื่อย คงเหงา คงทรมาน ที่ต้องโดนขังอยู่ในคุก"ติวากุล" อันทรงเกียรติ
อิสระภาพคือทางออกบนปลายอุโมงค์แม้จะมองเห็นแต่ก็ยากลำบากที่จะปีนขึ้นไปถึง
ตัวโดนขังมันไม่เจ็บปวดเท่าใจที่โดนขัง ไม่รู้ว่าพี่หมอกจะทนไปได้อีกนานแค่ไหน
หากความรักและความสุขที่พี่หมอกเลือก มันคือความผิดที่ต้องทำให้"ติวากุล"กักขังพี่หมอกเอาไว้
อยากบอก "ติวากุล" ว่าคุณพิพากษาความผิดของคนคนนึงอย่างไร้หัวใจเหลือเกิน....
-
ผู้หญิง ที่ชื่อ มิน มิ้น อะไรสักอย่างเนี่ยแหละ (ลืมชื่อ ฮ่าๆ)
แอบชอบหมอกชัวร์ :angry2: พี่หมอกฝืนตัวเองมากไปแล้ว :serius2:
ตี๋เข้มแข็งไว้
-
พี่หมอกทุ่เทกับงานมาก
-
เมื่อไรที่พี่หมอกกับตี้จะมาอยู่คู่กันสักทีอ่ะ :impress2: :-[ :กอด1: :o8:
มันน่าเศร้าอ่ะ :sad4: :o12: :monkeysad: :m15:
แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ :z3: :z3:
อ่ะไม่ใช้............กรี๊ดดดดดดดดด :fire: :fire:
-
โฮ่ววว พี่หมอกกับตี๋น่าสงสารไปนะ :sad4:
ตอนล่าสุดนี่อ่านแล้วคอมเม้นต์ไม่ถูก ไม่รู้จะพิมพ์ว่าอะไรดี เพราะอ่านตั้งแต่บรรทัดแรกจนบรรทัดสุดท้ายมันก็เจอแต่คำว่าอึดอัด ง่า~~~~~
พี่หมอกทำงานหนักจนไม่ได้พักผ่อน ทำงานที่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองรักแต่เพราะเป็นหน้าที่ถึงต้องทำ...
ตี๋ก็น่าสงสาร จะเดินเข้าไปพูดคุยก็ทำไม่ได้ จะเข้าไปดูแลเอาใจใส่ห่วงใยแบบแต่ก่อนก็ยังทำไม่ได้อีก...
แล้วนี่ยังเพิ่มมิ้นท์เข้ามาเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่เหมือนจะเป็นตัวหลักของภาคสองนี่อีก ไม่อยากเดาเลยว่านางโผล่มาในฐานะอะไร เพื่อน ญาติ แฟน คู่หมั้น? ช๊ะๆๆๆๆ อันสุดท้ายนี่ถ้าจริงคงสุดจะทน
นี่ขนาดคอมเม้นต์ไม่ออกนะ ค่อนข้างเวิ่นแบบไร้สาระ คนแต่งอ่านข้ามๆไปนะ 555+
สุดท้าย~ เป็นกำลังใจให้คนแต่งในทุกๆเรื่องนะ ^^ สู้ๆค่ะ :L2:
-
ยังคงดราม่า....พร้อมปัญหาใหม่ตัวเป้งๆ :z3:
-
อยากบอกว่าชอบมาม่ามากกกก เอามาเยอะๆๆ ให้น้ำท่วมจอเลยยย :laugh:
ตี๋กับหมอกสู้ๆนะจ่ะ
-
เอาใจช่วยหมอกกับตี๋สู้ๆนะ :กอด1:
-
อ่านเม้นคนอื่นแล้ว ไม่กล้าอ่านเลยอ่ะ กลัวทำใจไม่ได้ให้ผ่านไปก่อนนะแล้วค่อยกลับมาอ่านต่อ
o6 o6 o6
-
หมอกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว
อ่านตอนนี้มันเศร้าๆยังไงไม่รู้
อยากให้หมอกกับตี๋คุยกันเร็วๆจังเลย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
-
ย้อนกลับไปที่พี่หมอกบอกว่า "ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว"
ใช่ "มิ้น" รึปล่าวนะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
บร๊ะๆๆๆๆ พี่หมอกน่าสงสารอ่ะ ดูทุ่มเทมาก
แต่ทุ่มเทเพื่ออะไร นี่คือสิ่งที่น่าสงสัย...
แล้วนังชะนีนั่นมันเป็นใคร
แอร๊ๆๆๆๆๆ มาบังอาจร้องไห้ข้างๆ
แอบดักตบเลยดีกว่า อย่างงี้
-
:m15: :m15: :m15:
พี่หมอก พี่หมอก ทำงานหนักไปแล้ว ที่ทุ่มเทให้กับงานขนาดนี้ มีเหตุผลอะไรเกี่ยวกับตี๋บ้างหรือเปล่า
ยัยมิ้นท์นั่นอ่ะ ไม่ใช่คู่หมั้นใช่เปล่า ไม่เอาาาาาาาา อยากให้เป็นจริงแบบที่พี่บอลพูดว่ะ
ถ้าพี่หมอกไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจไปที่ใคร ก็ขอให้กลับมาหาตี๋ได้เร็วๆซักที
คิดถึงมากกกกก คิดถึงไอ้พี่หมอก กับ ไอ้ตี๋ มากๆ :เฮ้อ:
หายเร็วๆนะพี่หมอก :กอด1:
-
ดีใจที่เห็นว่าตี๋บอกว่าไม่อยากรอแล้ว(จะโดนถีบไหมหนอ)
บางทีที่มันเป็นอยู่อย่างนี้ดูทรมาน(คนอ่านอึดอัดแทน :z3:)
คิดว่าได้สิ่งที่ต้องการแล้วของพี่หมอกคือผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า
รู้สึกว่าสิ่งที่พี่หมอกต้องการมันมีไม่กี่อย่าง เท่าที่จำได้ก็คือดูพี่แกจะไม่อยากโดดเดี่ยว
แต่ถ้าไม่ใช่จะดีมาก แย่อ่ะ
:o12:
-
มีผู้หญิงเข้ามาเพิ่มด้วย จะดีหรือเปล่าเนี่ย
อ่านตอนนี้แล้ว ถอนหายใจ สู้ๆ น้องตี๋ เสนอหน้าไปให้หมอกมันเห็นเยอะๆ
-
ไม่เอาอะ
ไม่เอา
จะเอาพี่หมอกคนเดิมม
มิ้นนิใครรรรรรรรรร
-
ตกกะใจ คนแต่งมาไม่ให้สุ้มเสียง lol
ตอนนี้พี่หมอกน่าสงสารมากไปแล้วนะคะ :sad4:
ฝืนตัวเองขนาดนั้น อยากรู้ว่าพี่หมอกกำลังคิดอะไรอยู่
อยากทำอะไรให้มันจบไปไวๆแล้วกลับมาหาใครหรือเปล่า?
ส่วนสาวมิ้นท์ เธอคนนี้คาใจเราทีเดียว *มองหน้าเธออึนๆ*
มาดีหรือมาร้ายจ๊ะเธอ?
สู้ต่อไปค่ะพี่หมอกน้องตี๋
หวังว่าพอพี่หมอกตื่นมา อะไรๆมันจะเริ่มกระจ่างและเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นนะคะ
คนเจียนสู้ๆ :กอด1:
-
บีบหัวใจจริงๆๆ
-
:dont2: แบบว่า น้ำท่วมจอแล้วอ่าาาาา
สงสารทั้งพี่หมอกทั้งตี๋ มากกกกมากกกกอ่ะ
เมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นปัญหาไปสักที :call:
อยากให้พี่หมอกกลับมาเหมือนเดิมอ่ะ :serius2:
แล้วยัยมิ้นนี่ มาวุ่นวายอีกช่ายม่าย :angry2: :angry2:
-
อ่านแล้วปวดใจจริงจัง สงสารทั้งพี่หมอก ทั้งน้องตี๋ ขอให้หลุดจากอาการนี้โดยไวด้วยเถิดดดดด
-
มาม่าชามยักษ์
น้อวหมอกทำให้กระจ่างสักที
ชะนีมิ้น กับหลายๆเรื่อว ช่วยเอ่ยสักคำ
-
พี่หมอกทำงานหนักไปนะ :monkeysad:
เศร้าว่ะ อึดอัดดดด ปวดใจนะเนี่ย อ่านแล้วมันอึกๆ ยังไงไม่รู้
ว่าแต่เห้อะ....
ผู้หญิงที่ชื่อ มิ้นท์ นี่ไผฟระ อ้ากกกก แสดงอาการอย่างชัดเจน ขนาดตี๋ยังกระวนกระวายแค่ในใจเท่านั้นเองงงง
แล้วไอ้ที่ไปเรียนต่อพร้อมกับพี่หมอกนี่ชุ้นว่าเธอก็ต้องแอบชอบพี่หมอกเหมือนกันน่ะแหละะะะ ฮึ่ยยยยยยยยยยยยย
เอะ....หรือจะเป็นอะไรมากกว่าแอบชอบ........ไม่!!! :beat: พี่หมอกมีตี๋คนเดียวเท่าน้านนนนนนน
//เครียด :z3: นี่กุจริงจังมาก
-
เคยคิดไว้เหมือนกัน ว่ายังไง ๆ ก็ต้องมีเรื่องผู้หญิงมาเกี่ยวข้อง เพราะยังไงพี่เมฆหาทางกำจัดตี๋ซะขนาดนั้น ยังไงก็ต้องหาคนมากลบข่าวลูกชายคนรองบ้านติวากุลเป็นเกย์อยู่แล้ว แต่จริง ๆ พี่เมฆอาจจะไม่ได้เกี่ยว แต่มิ้นท์พอเหมาะพอเจาะเข้ามาเอง (พี่เมฆ : ผมถูกใส่ร้ายยยย) ไม่นานอาจจะมีข่าวการหมั้นเข้าหูตี๋ก็ได้ ให้ดราม่ากันไป เอิ๊กกก (plot เต็มหัว ยังกับจะแต่งเองเลย :laugh:)
แต่เราคิดว่ามิ้นท์นี่แหล่ะ คือตัวแปรให้หมอกตี๋ดีกัน เพราะตอนนี้ยังมึน ๆ ใส่กันอยู่ แต่ถ้าเขาดีกันแล้ว มิ้นท์ก็จะเป็นตัวแปรให้ตีกัน 555
ปล.แอบคิดมาตั้งนานแล้วว่าปกติประธานบริษัท ยิ่งใหญ่ จะยิ่งหยิ่ง ให้ไปนั่งเดินทางไปฟังงานที่บริษัทลูกจ้างคงยาก ยิ่งให้ลากกันไปเป็นหมู่คณะ ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้ใหญ่ (ประสบการณ์จากที่ทำงาน : บริษัทเกาหลี) แต่เราเป็นสายโรงงาน เลยไม่รู้ว่าสายออฟฟิศ present งานเขาเป็นงี้กันหรือเปล่า ^^
-
อ่านแล้วอิน เครียดเลยอ่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยย กินมาม่าจนอืด เสพดราม่าจนเอียนแล้วนะ
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
งืดด จะเป็นลมตามพี่หมอกไปอีกคน
ไม่ไหวแล้วนะ กดดันตัวเองไปหรือเปล่า
คนที่อยู่ทางนี้เป็นห่วงช่วยรู้ตัวที
สงสารทั้งพี่หมอกทั้งตี๋
รออ่านตอนต่อไปคะ :monkeysad:
-
เหนื่อยกับการรอ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สงสารพี่หมอกจัง :เฮ้อ:
-
เครียดดี อึดอัด เหอะๆ
มีชะนีด้วย สงสัยคู่หมั้น อุอุ
-
เมื่อไหร่จะผ่านช่วงนี้ไปสักทีนะ
-
เจ็บปวดมาก แผลรักเรื้อรังแถมมีโรคมือที่3แทรกซ้อนอีกต่างหาก
สงสารทั้งคู่เลย เกิดมาเพื่อใช้กรรมรึไงถึงต้องทุกข์อะไรกันขนาดนี้
ร่างกายพี่หมอกทนไม่ไหวแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่ใจของพี่หมอกกับตี๋เท่านั้นที่เรายังหวังอยู่
ป.ล. มิ้นท์ พาร์ทนี้เธอเกิดมาเพื่อบั่นทอนจริงๆ
:กอด1: ฮืออออ ๆๆๆ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3:รอ
-
ก่อนจะเริ่มอ่านตอนนี้ ต้องไปลองอ่านคอมเม้นท์ชาวบ้านก่อน เผื่อมีอะไรร้ายแรงจะได้ทำใจ แต่ไม่หยุดอ่านนะ
แหม ช่วงนี้นี่มันเทศกาลดราม่าแห่งชาติรึไง ทำไมนิยายเรื่องไหนๆก็มีแต่ดราม่า
กะว่าหลังอ่านแบงค์โน้ตตอนนี้จบจะไปหาเรื่องหวานๆมาดามใจหน่อย หามีไม่ กร๊ากกกก
แต่ดราม่ามันก็มันส์ไปอีกแบบ มันส์แบบซาดิสม์ๆทำร้ายจิตใจตัวเองดี ฮ่าาาา
เฮ้อ ยิ่งฟังที่พี่บอลพูดว่าทนดูไม่ได้แล้วยิ่งสงสารพี่หมอกขึ้นมาจับใจเลย
ถ้าตอนนี้ตี๋สามารถคอยอยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้ได้ก็ดีสินะ แต่มันไม่เป็นแบบนั้นสิ
ทำไมเรามองไม่เห็นทางออกของสถานการณ์นี้เลย อึดอัดแทน
ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นใคร พี่บอลรู้แค่นั้นก็ไม่แปลก แทบไม่ได้ติดต่อกันเลยนินา
กลัวจะเป็นมากกว่าเพื่อนที่ไปเรียนพร้อมกันน่ะสิ ทำไมแลดูว่าจะต้องเข้ามามีส่วนสำคัญในความสัมพันธ์ของตี๋กับหมอกยังไงไม่รู้
กลัวจริงๆ
:z3:
-
พี่หมอกกกกก :sad4:
อ่านตอนนี้พูดไรไม่ออกไม่รู้จะพิมอะกรดี
ขอเรียก พี่หมอกกกกกกกก
-
ยังไม่ได้อ่านภาคหนึ่ง แต่มาอ่านภาคสองก่อน สงสารพี่หมอกอย่างแรง เฮ้อ :sad2:
ปล. หวังว่ามิ้นจะไม่ใช่ผู้หญิงที่พ่อพี่หมอกจัดให้หรอกนะ สงสัยจริง ๆ ว่ามิ้นจะรักพี่หมอก :a5:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ง่าาา พี่หมอกเป็นลม คนอ่านก็จะเป็นลม :sad4:
พี่หมอกเป็น hypertension in the young :a5:
-
T___T มาม่า อร่อย แซ่บจนน้ำตาไหล
พี่หมอกขา สงสาร :sad4:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เครียดมากม้ายยย กลับมาหาตี๋เถอะน้าาา :m15:
มิ้นท์ เป็นครายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาม่ามันอืดเกินไปแล้วเฟร้ยยยยยยยยยยย
ปล.ชุติ คนอ่านก็เครียด ปั่นป่วน รอผลสอบบ้าคลั่งไม่ต่างอะไรกับคนเขียนเลยจริงๆ :serius2:
-
:z3: :z3: :z3:
เหนื่อยแทนพี่หมอก เมื่อไหร่จะผ่านไปสักที เหมือนว่าสองคนจะไม่ได้เจอกันเลย 55555
-
สงสารพี่หมอก...แล้วคนในครอบครัวล่ะ จะเป็นห่วงหรือเห็นเป็นแค่เรื่องน่ารำคาญ
-
ว้า มีโจทย์เพิ่มมาอีกหนึ่งแล้วซินะ ภาวนาให้พี่หมอกดีกับตี๋ไวไวนๆ แล้วโชคชะตาก็ช่วยพาอิเจ๊มิ้นท์นั่นไปให้พ้นๆด้วยความสงบด้วยเถิด
แค่นี้ตี๋ก็เริ่มมีบทบาทน้อยลงละ
:3123: กดเป็ดเป็นกำลังใจนะคะ(ทั้งตี๋หมอกและคนแต่งเลย)
-
มิ้นจะมาเป็นตัวแปรทำให้หมอกกับตี๋คืนดีกันยากขึ้นป่าวเนี่ย??? :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่หมอกกกก เป็นลมเลยอ่ะ
มีเลขามาเพิ่มไม่พอ มีมิ้นท์อีกหรอเนี้ย
สงสารทั้งตี๋ทั้งพี่หมอก
บ้าคลั่งงงง :z3: :z3:
-
หายไวไวนะหมอก
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:กอด1:
-
มิลท์คือใครกันนะนั่น
-
มาม่ามื้อดึกยังอยู่
พี่หมอก มีความสุขอยู่รึป่าว?
:เฮ้อ:
-
โอ้ยเครียดดดดดดดดดดดดดด
-
พี่หมอกอย่าเป็นอะไรนะ :z3:
ปัญหาเข้ามารุมเร้าตลอด
สงสารทั้งตี๋ทั้งหมอกเลย
ว่าแต่คนเขียนคงไม่เอาเจ๊ผู้หญิงคนนั้นมาเป็นมือที่สามหรอกนะ
-
ลุ้นกันต่อไป....เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอกและน้องตี๋นะคะ :L1:
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่อยยยยยยยยยยยย พี่หมอกล้มแล้ว !!!
ทำงานหนักมากไปขนาดนี้ ดูแลตัวเองบ้างพี่ . . .
แล้วคงใช้เวลาอีกนานไหม กว่าที่ตี๋จะสามารถเข้าไปยืนทีเดิมได้น่ะ :"(((
-
มันจะมาม่าเกินไปแล้วอ่ะ สงสารน้องตี๋ สงสารพี่หมอก แต่ที่น่าสงสารที่สุดคงจะเป็นคนอ่านนี่แหละ เฮ้อ...ช่วงนี้ขาดสารอาหารสุดๆ บริโภคแต่มาม่า
-
สงสารพี่หมอก :o12:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
กว่าจะตามอ่านทันก็ ภาคต่อซะแระ ..เศร้า !!!
มาถึงตอนนี้อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมไว ๆ จัง :เฮ้อ:
รักคนเขียน ..*3*
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อื้อหือ...บีบรัดจิตใจมาก....
-
พี่หมอกเครียดนายเอกเครียดตามส่วนคนอ่านขั้นโคม่าเลย. อยากได้หวานๆ
-
ถึงขีดสุดของร่างกายซะแล้วพี่หมอก
พักบ้าง รู้มั๊ยว่าใครเค้าห่วงแค่ไหน
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านใช้เวลาอ่าน 2 วันถึงตามทัน
อยากบอกว่า... o13
ชอบที่สุดเวลาที่ตี๋เล่าเรื่องต่างๆเพราะรู้สึกว่าตี๋เป็นคนที่จิตใจดี มองโลกในแง่ดี
และรักในช่วงเวลาที่ตี๋กับพี่หมอกอยู่ร่วมกัน :-[
หวังว่ามาม่าที่ได้กินช่วงนี้จะหมดไปเร็วๆนะคะ สงสารน้องตี๋กับพี่หมอกจะแย่อยู่แล้ว :z3:
ปูลู. ขอมอบ :L2: ให้น้องคนแต่ง ขอให้คะแนนสอบออกมาดีได้อย่างที่หวังนะจ๊ะ
-
มีหมอกบางๆ (หรือปล่าว)
แถมมีฟ้าผ่าอีกต่างหาก o22
-
รอหมดมาม่าแล้วจะเข้ามาเมนท์แบบเต็ม ๆ นะ ไม่ได้หายไปไหน
-
ชะนีนางนี้คงมีส่วนที่ทำให้หมอกและตี๋ปั่นป่วนในอนาคตแน่ๆ อ๊าคคคคคคคคคคค อยากอ่านต่อจริงๆ :z3:
-
เป็นความเครียดมาหลายตอนแล้วอ่า.... :เฮ้อ:
คนอ่านลุ้นจะแย่ เมื่อไหร่หนอ จะได้คุยกันแบบปกติสักที
กลัวอ่ะ สงสารตี๋มาก พี่หมอกด้วย
ปล.นักเขียนสู้ๆนะคะ
-
พี่หมอกน็อคไปเลย หักโหมซะขนาดนั้น
ยัยมิ้นท์นี่ใครละเนี่ย
-
ไปเที่ยวก่อนนะ มาม่าหมดเมื่อไหร่ เดี๋ยวกลับมาจ้า ขอไปทัวร์ที่อื่นก่อนนะ บ๊ายบายยยยย
-
:monkeysad:
เศร้าอ่ะ สงสารทั้งหมอก ทั้งตี๋ เมื่อไหร่ มรสุม จะจางลงน่ะ
เมื่อไหร่ แดดจะจ้า ฟ้าจะใส สักที
:กอด1: cn9095 ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านนะคะ่ ถึงจะกินมาม่า มาหลายมื้อแล้ว แต่ก็ไม่อิ่มสักที
รอตอนต่อไปอยู่จ้า :impress2: :impress2:
-
อึดอัดใจจริงโว๊ยยยยยยยยยยย!!!!!!!! :m31:
-
อ่านแล้วบางทีก็อยากจะตี ตี๋นะ
-
อาตี๋น้อย น่าสงสาร :กอด1:
หมอกจะใจแข็งไปไหน ไหนบอกว่ารักไง :angry2:
-
:a5:
ผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่หมั้นพี่หมอกอ่ะปล่าว ? (เริ่มเพ้อ)
อาจจะชอบพี่หมอกยุ่ก้ได้ !!!!! :angry2: :angry2::sad4: :sad4: :sad4:
-
B.N.8
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรที่แอบย่องเข้าบ้านคนอื่น
ทุ่มกว่า หมดเวลาเยี่ยมไข้ไปสองสามนาทีแล้ว แต่เพราะเสน่ห์ต่อสาวสูงวัย ทำให้ผมอ้อนวอนจนขอเข้ามาในนี้ได้
ม๊าทำโจ๊กอุ่นๆไว้ ตอนแรกก็ร้อนจนลวกหน้าตักผมที่นั่งรถแท็กซี่มา เอาเถอะครับ ยอมเสียเงินเพิ่มหน่อย อย่างน้อย โจ๊กก็ไม่เย็นชืดก่อนที่คนไข้จะได้กิน
มีเวลาแค่สิบห้านาที ป้าพยาบาลให้ได้แค่นี้ โดยที่จะไม่มีใครเดือดร้อน
ทางเดินเงียบกริบ ผมไม่ได้กลัวผี แต่คิดว่าถ้าคนที่กลัวคงจะต้องมองซ้ายมองขวาไม่หยุด ถึงจะเป็นโรงพยาบาลระดับสูงที่ดูคล้ายกับโรงแรม แต่ยังไง โรงพยาบาลก็ยังเป็นโรงพยาบาล ที่ๆได้กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อแรงกกว่าที่อื่น
ที่ที่ผมเกลียด
อ่านเลขห้องไล่ไป แต่ละห้องกว้าง เดินหลายสิบก้าวกว่าจะเห็นประตูของอีกห้องหนึ่ง
มือผมสั่น ผมรู้สึกได้ ไม่รู้ประหม่าอะไร
ห้องนี้…
ประตูล็อก…ผมควรจะฉลาดกว่านี้
เดินถอยหลังพิงตัวเข้ากับกำแพง ถุงโจ๊กติดกับขา เงาสั้น เพราะไฟอยู่เหนือหัว
พี่หมอกอาจจะพักผ่อนอยู่ มาก็กวนเปล่าๆ
หยิบถุงโจ๊กขึ้นมา ยิ้มจางๆ คงต้องลงท้องผมแล้วแหง ก็ดี กำลังหิวอยู่พอดี
ประตูเปิดออก ผมรีบหันไปมอง
เลขาพี่หมอกยืนอยู่ตรงนั้น
ขมวดคิ้วมองผม ไม่ได้พูดอะไร ยืนจับลูกบิดประตูอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ปิดประตูลง
เห็นยกมืออีกข้างที่มีสมุดบันทึกในมือขึ้นนวดหัวคิ้ว ทำท่าทางเหมือนไม่รู้จะตัดสินใจยังไง มองหน้าผม ดูท่าจะโตกว่าผมสักหน่อย เป็นคนที่ดูกระฉับกระเฉง เปี่ยมไปด้วยพลัง
ถอนหายใจยาว ได้ยินเสียง
ก่อนจะเดินออกไป ทั้งๆที่ประตูยังไม่ปิด
ประตูที่ถูกเปิดค้างไว้อย่างนั้น เห็นเข้าไปถึงห้องข้างใน เพราะไฟจากทางเดินส่องเข้าไป
เสียงรองเท้าหนังคู่นั่นห่างออกไปไกลแล้ว และเจ้าของก็ไม่ได้หันกลับมามอง
ผมมองนาฬิกา เหลือเวลาอยู่อีกไม่นาน
ก้าวเดินเหมือนไม่ค่อยมั่นใจเข้าไป ก้าวหนึ่ง ตามด้วยอีกก้าวหนึ่ง
เข้าไปในห้องโดยที่ไม่ดันประตูเพิ่ม สอดตัวไปในช่องที่เหลือ แล้วค่อยๆปิดลงอย่างเบามือ
ห้องน้ำอยู่ติดประตูทางด้านซ้าย ด้านขวาเป็นตู้เสื้อผ้า
เพราะมีห้องน้ำอยู่ เลยทำให้มองจากตรงนี้ไม่เห็นเตียง ผมค่อยๆเดินเข้าไปมากขึ้นอีก ห้องมืด แต่ก็เห็นแสงสว่างเล็กๆมาจากทางเตียงนั่น
ยื่นหัวออกไปที่ตรงมุม หลับอยู่งั้นหรอ เห็นโน๊ตบุ๊คตั้งอยู่ข้างๆ ไม่แม้แต่จะพับเครื่องลง ผมย่องเข้าไป วางโจ๊กไว้ที่โซฟา
เดินเข้าไป จนชิดกับขอบเตียง
ได้กลิ่น กลิ่นที่บอกว่าเป็นพี่หมอก กลิ่นที่อบอุ่น ผมจำมันได้ เคยหลับไปในความอบอุ่นนี้
มันเป็นวันคืนที่เต็มไปด้วยความสุข และมันก็ผ่านมาแล้ว…
ไม่จำเป็นที่จะต้องยึดติดกับอดีต ปัจจุบัน เราสามารถทำมันได้ หรือแม้แต่อนาคต ที่ยังไม่แน่นอน
ต่อให้เรื่องนี้จบแบบไม่แฮปปี้แอนด์ดิ้ง แต่ผมเชื่อว่าสักวัน ผมก็จะสามารถมีความสุขกับมันได้
..ผอมลงไปเยอะ..
เพราะดูสูงขึ้นด้วยหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจ
ขาว
ยื่นมือออกไป ใกล้ จนรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมา แต่ไม่ได้แตะลงไป
ยิ่งใกล้มากขึ้นเท่าไหร่…
ยิ่งทำให้ผมรู้ว่า ผมคิดถึงพี่หมอกมากแค่ไหน
ไล่มาถึงมือ เงาของผมทาบลงบนมือพี่หมอก
เงียบสงบ รู้สึกเหมือนความกังวลถูกปัดเป่าออกไป
แค่นี้ ก็อาจจะพอแล้ว..
จังหวะที่กำลังจะผละมืออออก กลับถูกคว้าไว้ ก่อนจะถูกปล่อยในวินาทีต่อมา เหมือนทำไปตามสัญชาติญาณ
รู้สึกได้เลยว่าใจเต้นแรง ตกใจ เหมือนได้ยินเสียงดังท่ามกลางความมืด
ผมมองกลับไป เห็นพี่หมอกจ้องมองมาที่ผม
“….มาทำอะไรที่นี่”
“ผมมาไม่ได้งั้นหรอ…”
“ไม่ได้พูดแบบนั้น”
ความเข้มแข็ง เหมือนจะถูกทุบลงด้วยคำเพียงไม่กี่คำ
เสียงยังติดแหบ แต่ดูดีกว่าเมื่อวานก่อน
ยังพูดติดห้วน เสียงเรียบเฉย เหมือนกับที่เคยได้ยินในห้องประชุม
ที่ที่พี่หมอกไม่จำเป็นต้องไป แต่ก็ยังลงมาประชุมด้วยตัวเอง ผมสงสัย แต่ไม่ได้ถามอะไรออกไป
“ผมเก็บนะ”
ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ผมพับและวางโน๊ตบุ๊คนั่นที่โต๊ะข้างเตียง
คำเป็นล้าน ที่อยู่ในใจมาตลอด กำลังโวยวาย อยากจะหลุดออกมาจากที่ๆเล็กเท่ากำปั้น ที่ๆกำลังเต้นแรงจนรู้สึกอึดอัด
“…ผ..ผมเอาโจ๊กมาฝากด้วย”
ผมรอคำตอบรับ แต่มันก็ไม่มีอะไรทำลายความเงียบนี้สักที
“ต..ตอนมาที่นี่ ฝนทำท่าจะตก โชคดีจังที่ฝนไม่ตก เพราะถ้ารถติด โจ๊กคงจะเย็นไปแล้ว ผมเห็นว่าที่นี่ไม่มีไมโครเวฟด้วย คง คงต้องไปหานางพยาบาลตรงนั้นให้อุ่นให้ ไม่งั้น--”
“หยุดพูดได้แล้ว”
ขมวดคิ้ว
เบือนหน้าหนี
พี่กำลังทำร้ายผมอยู่ โดยที่พี่อาจจะไม่รู้ตัว
“ผ..ผมไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้อีกแล้ว”
ถ้าผมบังคับเสียงตัวเอง ไม่ให้แสดงความรู้สึกจริงๆอย่างที่พี่ทำได้ มันคงจะดีกว่านี้
“พี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ? พ..พี่ต้องทำตัวเป็นคนอื่น ทั้งๆที่พี่ไม่ต้องการ ผมไม่รู้ว่าพี่กำลังทำเพื่ออะไร แต่ผมไม่อยากเห็นมันอีกแล้ว…ผม….ผมไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้อีก ผมรู้ว่ามันเป็นหน้าที่ รู้ว่าพี่ก็มีภาระที่ต้องแบกรับอยู่ แต่ แต่มันมากจนพี่…ต้องใส่หน้ากาก ทำตัวเป็นคนอื่น คนที่ไม่ใช่พี่ เป็นคุณอัษฏา ประธานบริษัทอย่างนั้นหน่ะหรอ? กับที่พี่เคยบอกกับผมว่าพี่เกลียดเรื่องแบบนั้น พี่ทนมันได้ยังไง? เพราะผมยังทนเห็นภาพแบบนี้ไม่ได้เลย”
ผมหอบหายใจ พูดวนไปวนมา แม้แต่ตัวเอง ยังไม่รู้ว่าต้องการจะสื่ออะไรออกไป เอาเป็นว่า บางทีผมก็แค่อยากจะระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกไป
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่หมอกฟังรู้เรื่องหรือเปล่า
“…ผมก็แค่…เป็นห่วงพี่”
อยากจะทุบหัวตัวเองสักที ทั้งๆที่เรื่องไร้สาระนั่นกลับพูดออกมาได้เสียงดัง แต่พอเรื่องที่ต้องการจะสื่อจริงๆ กลับเหมือนเรี่ยวแรงหายไปหมด จนเหมือนเสียงกระซิบ
ยกนาฬิกาขึ้นมอง ดูเหมือนจะเลยเวลามาหน่อยแล้ว เวลาที่ตกลงเอาไว้
ไม่มีนาฬิกาคุณปู่ตีเสียงกังวาลตอนเที่ยงคืน แต่ผมก็คงต้องหิ้วรองเท้าโทรมๆของผมกลับกระท่อมเก่าๆเสียที เจ้าชายดูจะมีธุรกิจรัดตัวให้ต้องคิดเยอะ
“ผมคงต้องไปแล้ว หมดเวลาเยี่ยมมาสักพัก แต่ผมขอนางพยาบาลไว้”
ไม่หันกลับมา นั่นแหละ จะให้ทำยังไง หันหน้าพี่หมอกกลับมาก็คงไม่ใช่อยู่ดี บางที อาจเป็นผมที่เดินออกไปเอง ง่ายกว่า
ถูกดึงแขนไว้ ผมขมวดคิ้ว คงเข้าใจว่าผมเจ็บ จึงผ่อนแรงลง
ไม่เข้าใจความคิดของพี่หมอก
เหมือนไม่ต้องการผม แต่บางครั้ง ก็เหมือนยังเรียกหา
ถ้อยคำที่ไม่ได้พูดออกมา ผมได้ยิน แต่ครั้งนี้มันเบาเสียจนผมเงี่ยหูฟังแล้ว ก็ยังยากที่จะได้ยิน ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่ผมได้ยินเสียงเรียกของพี่หมอกชัดเจน เสียงเรียกขอความช่วยเหลือ ต้องการคนที่จะยืนอยู่ข้างๆเวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยว ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนี้ แม้พี่จะไม่บอก
ถูกดึงเข้าไปใกล้ มือของผม ถูกดึงขึ้นสูง
จนกระทั่งมือแนบเข้ากับแก้มพี่หมอก
พี่หมอกหลับตาลง
เอียงหน้าเข้าหา เหมือนกับเด็ก ที่ต้องการแค่มือใครสักคน ยื่นเข้ามา ฉุดรั้งขึ้นจากความเงียบเหงา
ในสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป เราโตขึ้น มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ ไม่อาจจะหนีออกจากพวกนั้นได้ อยู่บนโลกของเหตุและผล ไม่ใช่ตามใจของพวกเราอีกต่อไป
ความอบอุ่นถูกส่งผ่าน รู้ได้ว่าประหม่า มือพี่หมอกสั่น ผมก็คงไม่ต่างกัน
แทนคำพูดที่ยังคลุมเครือ แทนคำถาม ที่ยังไม่ได้คำตอบ
“คำที่พี่พูดไว้…มันยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า ผมอยากรู้แค่นี้ แค่นี้จริงๆ ที่ผมต้องการ”
ผมจะลอง ลองที่จะเสี่ยง
เสี่ยง ที่จะรู้คำตอบนั่น ไม่สนว่าสิ่งที่จะได้ยินต่อจากนี้ เป็นคำตอบเหมือนที่ผมหวังไว้หรือไม่
มือถูกกุมไว้ แน่น บางครั้งก็รู้สึกชาที่ปลายนิ้ว นิ้วสอดเข้าหากัน ดูเป็นธรรมชาติ
อบอุ่น จนรู้สึกร้อน ร้อนที่ขอบตาไปหมด เหมือนน้ำมูกจะไหล
ไม่มีความรู้สึกอึดอัดหรืออะไร แต่พวกเรากลับขมวดคิ้ว
รู้สึกเจ็บปวด แต่หาคำตอบไม่ได้ ว่าเพราอะไร
“เวลาจะตอบทุกอย่าง”
“แต่เวลาก็ทำให้หลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปด้วย”
“..แล้วเปลี่ยนไปหรือเปล่า”
“ไม่ ผมไม่เคยเปลี่ยน”
“…แค่นั้น แค่นั้นก็พอ”
เสียงที่เหมือนจะพูดออกมาพร้อมน้ำตา ไม่.. ไม่มีน้ำตาอะไรทั้งนั้น อาจจะเป็นสิ่งที่อยู่ลึกลงไปกว่านั้น ที่กำลังร้องไห้อยู่
“นี่หรือเปล่าคือสิ่งที่พี่ต้องการรู้ สิ่งที่พี่บอกว่าต้องการ”
มือผมถูกบีบแน่น แทนคำตอบ ผมกระชับมือนั่นตอบ อยากเข้าไปใกล้มากกว่านี้ แต่ก็ทำไม่ได้
พี่หมอกกำลังอดทน และผม ต้องไม่ทำลายความอดทนนั้นลง
ใกล้ กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน
พี่อยู่ตรงนี้ ผมไม่อยากปล่อยพี่ไป พี่ก็คงเหมือนกัน เป็นความจริงที่เราทั้งคู่ต่างก็รู้
“…ผมไปแล้วนะ.. หมดเวลาแล้ว พี่แอบทำงานเมื่อกี้ ไม่ได้หลับหรอก ผมรู้”
มือค่อยๆคลายออก รู้สึกเชื่องช้า อ่อยอิ่ง
“ดูแลตัวเองให้ดีๆ ผมไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้อีก เพราะไม่ใช่พี่เท่านั้น ที่รู้สึกไม่สบายไปพร้อมๆกับพี่ ทั้งผม ทั้งพี่บอล หรือคนอื่นๆก็คงเหมือนกัน”
แม้แต่ผู้หญิงคนนั้น..ก็ร้องไห้เพื่อพี่หมอกเหมือนกัน
“…รีบกลับมาหาผม ไม่งั้นจะเป็นผม ที่วิ่งไปหาพี่เอง”
ต่อให้ตอนนั้น พี่มีเหตุผลอะไร สำคัญแค่ไหน ผมก็อาจจะไม่ฟัง
เหตุผล …
คำนี้ ที่เคยทำร้ายทั้งตัวผมและพี่มาแล้ว
ถ้าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผมต้องเลือกอีก ผมจะไม่มีวันคำตอบที่ทำลายความรู้สึกของผมอย่างแน่นอน
……………………….
…………………
ประตูห้องปิดลง โจ๊กถูกทิ้งไว้ ไม่รู้จะได้กินหรือเปล่า
ความสุขที่มาพร้อมความเจ็บปวด บางทีผมอาจจะเป็นมาโซ โค้งหัวขอโทษคุณป้าพยาบาลที่กำลังโมโหได้ที่ คิดว่าถ้าครั้งหน้ามาอีก ก็คงต้องเอาของมาฝาก แต่มันก็ไม่มีครั้งหน้า และผมก็ไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น
เช้าวันรุ่งขึ้น พี่หมอกออกจากโรงพยาบาล ที่หน้าตึก มีแต่นักข่าวเต็มไปหมด เอาแต่พูดว่าเป็นผลจากความเครียดที่เกิดจากการถูกตัดหน้าชิงตัวนั่น กลายเป็นเรื่องทอค ออฟ เดอะ ทาวน์ ประธานบริษัทคนใหม่ กับเรื่องใหม่ๆมากมายที่เอาไว้ให้ขุดคุ้ย ต่อจากเรื่องวุ่นวายในบริษัท ที่ถูกสร้างขึ้น โจมตี เหตุผลทางธุรกิจที่ผมไม่รู้เรื่อง เต็มไปหมด มันทำให้ผมเบื่อแทนเลยด้วยซ้ำ
แต่เพราะรู้ รู้ว่าการรอคอยครั้งนี้จะไม่เปล่าประโยชน์ ความกังวลของผม มันหมดลงไปอย่างช้าๆ
ก็ไม่เชิง
ผมเห็นข่าวมิ้นท์ในทีวี ไม่รู้จะเรียกพี่มิ้นท์ หรือน้องมิ้นท์ หรือจะอะไรก็ตาม พี่เชนนั่งบ่นอยู่หน้าจอคอม
“ให้ตายเหอะ ถ้าจะมีเพื่อนร่วมงานสักคนแบบนี้ ชีวิตคงจะดีขึ้นเยอะ”
“พี่ก็ได้แต่บ่นอ่ะ ที่นี่สาวๆน่ารักก็เต็มไปหมด ไม่เห็นจะเคยมอง”
พี่เอ๋ยิ้มอยู่ข้างๆ ขยิบตาให้ผม ผมเลยตอบกลับด้วยการยิ้มยิงฟัน หวังว่าจะได้รับแพ็คเกจมื้อเที่ยงฟรีๆสำหรับกลางวันนี้
“หลบอยู่รูไหนกัน อยากเห็นจะแย่อยู่แล้ว”
มองมาทางผมทำไมวะ พี่เอ๋อยู่ด้านซ้ายนู่น “แล้วนี่การงานมีไม่ทำหรอวะพี่ มานั่งเล่นเน็ทผลาญค่าไฟที่นี่จะชั่วโมงแล้ว”
“งานหน่ะมันมี…” ท่าทางเคร่งขรึม ประกอบกับแว่นนั่น เลยดูเหมือนกับอาจารย์สอนพิเศษเถื่อนๆ “..แต่ยังไม่อยากทำ แถมบ่ายนี้ต้องออกไปเจอลูกค้าอีก”
“ครับ ครับ”
“ไม่สนใจเลยหรอ”
“จะให้ผมสนใจอะไรอ่ะ?”
“ไปกับใคร ไปที่ไหน ลูกค้าเป็นยังไง”
“แล้วผมจะรู้ไปทำไมวะเนี่ย งานของผมก็มีเหมือนกัน”
“งานพิเศษหล่ะสิ ชอบแอบเอามาทำในบริษัทแบบนี้ ไม่ค่อยดีเลยนะ”
ถึงปลายเสียงจะเบาลงก็ตามเถอะ แต่พูดอย่างนี้ มันก็ทำให้ผมอดตกใจไม่ได้ “พูดเบาๆหน่อยสิวะพี่”
“มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
“เรื่องแค่นี้อ่ะนะ?”
“มีอีกหลายเรื่องที่รู้ แต่ไม่อยากจะทำให้ดูเป็นคนเลวมากจนเกินไป”
“ไม่เลวแล้วครับพี่ ชั่วเลย ฮ่าฮ่า”
พอผมหัวเราะ พี่เชนก็หัวเราะด้วย เอนตัวกับเก้าอี้จนน่ากลัว ในมือถือถ้วยกาแฟจนติดเป็นนิสัย
สไลด์เก้าอี้ล้อเลื่อนมาจนใกล้
“มันคือการแบล็คเมลล์ ไม่กลัวหรือไงคุณอธิษฐาน”
“แล้วคุณปิยนันต์ต้องการอะไรหล่ะครับ?”
“หึหึ” หัวเราะแบบชายที่เปี่ยมเสน่ห์ แต่พอเป็นพี่เชน เลยดูเหมือนโจรป่าหน่อยๆ
“ทำงานดีกว่า..”
“อะไรกัน ขยันทำงานขึ้นมาทันตา?”
“…เพราะรู้น่ะสิ ว่ามีเวลาพูดเรื่องนี้อีกนาน”
………………..
…………..
“ทำไมครั้งนี้มาไกลจังแหะ”
“อยากได้บ้านกลางป่าหล่ะมั้ง?”
รถซีอาร์วีที่นั่งอยู่ส่ายไปมา ความรู้สึกคล้ายกับเครื่องเล่นในสวนสนุก
ไม่อยากจะเชื่อว่าลูกค้าซื้อบ้านลึกขนาดนี้ หน้าปากซอยดูแทบจะไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนสร้างบ้านหลงใหญ่ๆในนี้ได้
ซอยนี้ไม่ได้เป็นป่าอย่างที่พี่เชนพูด แค่มีทุ่งหญ้าสองข้างทาง ไม่ได้อยู่แถวเขตกลางเมือง ค่อนมาทางปริมณฑลมากกว่า ทางยังเป็นทางดินลูกรัง ฝนคงตกเมื่อคืน ถนนถึงเละเทะขนาดนี้
“อย่างกับอยู่ตะเข็บชายแดน”
“ตี๋ อย่ายื่นหัวไปติดหน้าต่าง”
“ทำไม..โอ๊ย!”
ไม่ทันขาดคำ หัวผมโขกเข้ากับหน้าต่างเต็มๆ พี่เชนไม่ได้จอดรถ แต่ถาม “ไง หัวโนเลยหรือเปล่า?”
“แค่เจ็บๆ”
พอพ้นกลางซอยมา กลับเห็นบ้านหลังใหญ่ๆปลูกทิ้งระยะห่างกัน หลายหลังสวยจนผมอยากจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ แถมตรงนี้ถนนยังดูดีกว่าต้นซอย คิดว่าอาจจะมีทางเข้าซอยนี้สองทาง และทางที่พี่เชนพามา คือท้ายซอยเสียมากกว่า
รถจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่ยังไม่ได้แต่งเติมอะไรทั้งนั้น มันยังไม่พร้อมสำหรับการเข้าอยู่ ผมเห็นรถอีกคันจอดอยู่หน้ารั้ว รถสปอร์ตที่ล้อเปื้อนโคลนไปหมด
“ไหนดูดิ”
พี่เชนเดินเข้ามา ปัดผมที่ปรกหน้าผากขึ้น “โอ๋ๆ หายเร็วๆนะตี๋เล็ก” เป่าหัวผมฟู่ๆจนเส้นผมปลิวขึ้น
“พี่เรียกผมหรือเรียกสาหร่ายวะเนี่ย”
“อย่าขำดิ จริงจังนะเว้ย”
ผมหัวเราะกับหน้าตาจริงจัง ถูกโยกหัวไปมา ทำเหมือนผมเด็กกว่าสักสิบปี ทั้งๆที่จริงแล้ว ก็อาจจะแค่หกเจ็ดปีเท่านั้น
พวกผมกดกริ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาเปิดประตูให้ ดูผิวขาว ตาสีฟ้า อาจจะเป็นลูกครึ่ง พี่เชนทักทายเหมือนเคยเจอกันมาก่อน แหงหล่ะ ต้องเคยเจออยู่แล้ว ก่อนที่จะนัดเจอลูกค้ากันที่สถานที่จริงแบบนี้
ลูกครึ่งคนนั้นพูดไทยได้คล่องปรื๋อ แถมยังมีชื่อไทยๆ “เรียกผมว่าวิลก็ได้”
ถูกพาเข้าไปข้างในบ้าน ข้างนอกคงจะมีสวน แต่ยังไม่ได้เตรียมอะไรจึงเป็นแค่ลานดิน เป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์สำหรับการเห็นบ้านก่อนและหลังการสร้าง เพราะมันแทบจะไม่เหมือนที่เดียวกันเลยด้วยซ้ำ
ในบ้านหลังนั้น มีผู้หญิงอีกคนกำลังยืนหันหลังให้ผม มองผนังไม้ที่ว่างเปล่า รอการตบแต่งอยู่
มองจากข้างหลัง ผมสีน้ำตาลอ่อนที่ถูกดัด รูปร่างสูง จนเหมือนนางแบบ หุ่นดี อย่างน้อยก็ไม่เป็นเอวตรงแด่ว หาวี่แววซิกส์แพ็คไม่เจอ หรือกล้ามข้างเดียวแบบผม
ค่อยๆหันมา รองเท้าส้นสูงที่ไม่ได้ดูเปรี้ยวจนเกินไปบิดเข้ากับพื้นไม้ อยากจะบอกว่าไม่ควรใส่เข้ามา แต่ก็ไม่ได้พูด ไม่สิ พูดไม่ออกเลยต่างหาก
….มิ้นท์
ฮะฮะฮะ
หน้าผมตอนหัวเราะแบบนี้ คงจะตลกน่าดู
………………………..
……………..
[B.N.8 : complete]
[25.01.55]
เมื่อไหร่จะสอบเสร็จ :sad4:
อยากลงทุกวันให้ได้อ่านกัน เพราะคนเขียนอึดอัด อยากเขียนให้หมดจะแย่แล้ว :z3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล.
หน่ะ --- น่ะ
หว่ะ --- ว่ะ ไม่เท่ากับ วะ
คะ(สูง ท้ายประโยคคำถาม)+ ค่ะ(ต่ำ รับคำ)
เข้าใจถูกหรือเปล่าคัฟ?
จะย้อนกลับไปดูที่พี่ Misso บอก แต่หาไม่เจอแหล่ว :serius2: จะพยายามแก้คำผิดนะคัฟ ขอบอกว่าไม่มีการอ่านหาคำผิดรอบสองเลย แต่เพราะพิมพ์ไปจะย้อนกลับไปดูเป็นพักๆ พอเจอคำผิดก็แก้ ยกเว้นเบลอหรือไม่รู้จริงๆ รบกวนผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วย ข้าน้อยขอคารวะ o13
ปล.2. ซีรีย์ที่กำลังติดอยู่ตอนนี้ American horror story สนุกจริง o13 แต่หลังๆไม่รู้รู้สึกไปเองหรือเปล่า แบบว่า ตัวละครไม่จำเป็นเยอะเกิน เหมือนใช้แล้วทิ้งในตอน เหลือครึ่งตอนสุดท้ายยังดูไม่ได้ หลอนไปสามวิฯ o22
-
มินทร์คือใคร
เกี่ยวข้องยังไงกับพี่หมอก
อึดอัดไปหมด
:z3: :z3:
-
ในที่สุดก็ได้คุยกันเต็มๆแล้ว
-
โอยยยย ตอนนี้มันฟิน !!!!
-
เริ่มคืบหน้าแล้ว อิอิ
-
ก็ยังดีที่ทั้งคู่เข้าใจกันในระดับหนึ่ง :เฮ้อ:
แต่ก็นะเวลาจะเป็นตัวตัดสินทุกอย่าง
พี่หมอกหายไวๆนะ ตอนที่แล้วคนอ่านแทบเป็นลมตาม
ส่วนตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อตี๋มาเจอมิ้นท์!!
-
อยากจะบอกว่านั่งเฝ้า รอพี่หมอก กะ ตี๋อย่างเดียวเลยยย
อยากรู้ๆๆ ตอนต่อไปแล้วอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอกกับตี๋แล้วก็คนเขียนด้วยนะ
สู้ๆ :mc4:
-
้เหมือนจะมีความหวังนะ แต่อุปสรรคก็เยอะพอสมควร
เอาน่า พี่หมอกเปิดเผยความลับมาบ้างแล้ว ตี๋สู้ๆ
-
จิ้มไม่เคยทันสักที
แอบมีความสุขเล็กๆๆ
อยากรู้ว่ามินท์คือใคร
เป็นอะไรกับพี่หมอก
และอีกหลายๆ อย่าง
รอต่อไปครับ
-
รอ..........เวลาของคนทั้งสอง :L2:
-
ชีวิตคนจริง ๆ มีอุปสรรคมากมาย
และหลายคนจากกันแล้วจากเลย ไม่มีโอกาสหวนคืน
ตี๋กับหมอกยังรักกันมั่นคง แค่รอเวลาเท่านั้น อดทนนะ
-
วิลนี่แฟนมิ้นท์ใช่ป่ะ :call:
-
ก็ยังดี ดีกว่า
เมื่อก่อนเยอะ
:z13:
-
อย่าลืม หล่ะ > ล่ะ ด้วยนะที่รัก
ตอนนี้พี่หมอกก็ประหยัดคำพูดเหลือเกินเชียว
อยากจะให้พี่หมอกดึงตี๋มากอดสักที แต่ก็กลัวจะห้ามใจตัวเองต่อไม่ไหว
สงสารทั้งคนบอกให้รอ สงสารทั้งคนรอ
กระซิกๆ
แต่แค่นี้ตี๋ก็เหมือนจะได้แรงใจเพิ่มมาอีกนิดเนอะ?
ส่วนพี่หมอก ที่น้องบอกว่าเหมือนเดิม พี่แกก็คงได้น้ำเลี้ยงใจไปอีกเหมือนกัน
ส่วนมิ้นท์ อะไรยังไง เรารอคำอธิบายจากเธออยู่นะสาวสวย
จะบอกว่ากำลังสนใจเรื่องนี้พอดีเลย ไปเจอโคว้ตเรื่องซาตานจากเรื่องนี้มา
ชอบมากจนกะจะหามาดู แสดงว่าสนุก จะได้ไม่ลังเลที่จะดูละ lol
-
อร๊ายย
มันยังไม่เคลียร์
-
ยัยมินท์นี้เป็นใครกันแน่ :serius2:
-
อ๋า ..... แสดงว่าคุณเลขา(ที่ยังไม่รู้ชื่อ) รู้และเข้าใจความสัมพันธ์ของพี่หมอกและตี๋เป็นอย่างดีซินะ
งั้นก็เบาใจไปได้หนึ่งด้านล่ะ เพราะท่าทางจะเข้าใจหัวใจของคนเป็นนายมากกว่าจะกีดกัน o13
.
.
.
ส่วนคนสวยอย่างมิ้นท์ เอ๊ะยังไง มีคนที่อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แต่ทำเป็นมาใกล้ชิดกับพี่หมอกกอีก สงสัยๆ :serius2:
แต่ฉากที่พี่หมอกกะตี๋กุมมือกันในโรงพยาบาล โคตรซึ้งเลย ยิ่งตอนที่พี่หมอกเอามือตี๋ไปแนบที่หน้า
ทำเอาน้ำตาปริ่มกลางที่ทำงานเลยเหอะ :monkeysad:
-
นี้แหละที่รอคอย! :o12:
-
รอตี๋หมอกกลับมาหวานกันเร็วๆค้า
หวังว่าบ้านหลังนี้คงไม่ใช่เรือนหอรอรักของพี่หมอกนะคะ
-
ขอให้มินทิ์เป็นแค่เพื่อนพี่หมอกเถอะ
-
อดทนเท่าน้านนนนนนนนนนน
ทนจนรู้สึกเหมือนกลืนเลือดลงท้องไปหลายรอบแล้วเนี่ย
โฮววววววววววววว สงสารหมอก
แม้จะแค่นิดหน่อย แค่ได้เห็นได้แตะก็เหมือนต่ออายุไปได้อีกนิด
ต่ออายุคนอ่านไม่ให้สติหลุดไปซะก่อนด้วยค่ะ
โฮว เสียน้ำตา
-
ช็อตที่พี่หมอกดึงมือตี๋ไปแนบแก้มนี่ใจกระตุกเลยอ่ะ TT^TT ยิ่งบทสนทนาที่ไม่มาก แต่แบบ โอยยย มีความหมายสุดๆ
พี่หมอกและน้องตี๋ต้องอดทนมากจริงๆ สงสารทั้งคู่ ฮืออออออ ~ ความรู้สึกอึดอัดอยู่กับมันนานๆนี่ทรมานมากเลยนะ
พี่หมอกน้องตี๋อดทน แค่รอเวลา คนอ่านก็จะอดทนรอวันที่พี่หมอกกลับมาอยู่กัับตี๋เร็วๆ และรอคนเขียนด้วย >,<
ปล.เอาใจช่วยให้การสอบของคนเขียนผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ สู้ๆ ^_____^
-
:L2: :L2: :L2:มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ดีขึ้นหน่อยเป็นไปในแนวทางที่ดีขึ้นหน่อยนึ่ง
ยังรู้ว่ารัก กัน แค่รอเวลา.............
แต่นังมินนั่นใครนะ
อย่ามาหลงรักพี่หมอกของตี๋นะ
-
เหมือนจะมีอะไรๆ ดีขึ้น...แต่ก็แอบค้าง :z3:
-
อ่านแล้วแบบ..อืมม...อินสุดๆ..
... o13 o13 o13
-
สบายใจขึ้นนิดๆกับท่าทางของหมอก :เฮ้อ:
คิดถึงพี่หมอกที่แสนขี้อ้อนจังเลย อีกไม่นานจะกลับมาแล้วสินะ
ขอให้มินท์มีแฟนแล้วเพี้ยงงงง สาธุ -/\-
:pig4: ค่า
-
บ้านหลังนี้ ท่าจะเป็นเรือนหอ ของใคร????
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปวดใจจริงๆ
:sad11: :sad11: :sad11:
-
ตอนนี้เป็นตอนที่ต้องใช้เวลาในการอ่านนานกว่าทุกๆตอน :z3:
เพราะคำพูดของตัวละครและละตัวนั้นน้อยแสนน้อย
มีแต่่อารมณ์ล้วนๆ
ยิ่งกับพี่หมอกนี่ยิ่งแล้วใหญ่
แต่ชอบฉากที่พี่หมอกดึงมือตี๋มาแนบแก้มอะ
มันเป็นอะไรที่ :-[...และก็แทนคำตอบทุกอย่างได้เป็นอย่างดีว่าพี่หมอกยังรู้สึกกับตี๋เหมือนเดิม
คราวนี้ตี๋ก็รอได้อย่างมีความหวังแล้วล่ะนะ :impress2:
แล้วตกลง......มินท์นี่เป็นใครกันแน่ :m16:ขอให้มิ้นท์สะดุดส้นสูงหกล้มซักทีซิ
:L2: :L2:คนแต่งขยันแต่งจัง น่ารักจังเลย :pig4:ตั้งใจเรียนหนังสือนะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ใน รพ มันช่างสั้นนักกกกก
-
มิ้นคือคัยย
-
ถ้ายังเป็นแบบนี้คนอ่านจะไปปากคลองตลาด
ซื้อกุหลาบมาโรยให้คุ่นี้แล้วนะครับ
ไม่ไหวแล้วปวดใจที่สุด ทำไมเจอแต่อุปสรรค
-
ยายมิ้นคือใคร
-
ความรู้สึกมันค้างๆคาๆ ไม่เคลียร์สักที
โอ้ยยย ลุ้นจะแย่ :z3:
-
พี่หมอกเริ่มเผยความรู้ออกมาแล้ว~
ึตี๋กับพี่หมอกก็ยังเหมือนเดิมนั่นแหละเนอะ แต่อะไรหลายๆ อย่าง
ไม่ลงตัวซะที TT^TT' อึดอัดแทนทั้งสองคนอ่ะ มาลงทุกวันน๊า อยากได้คลี่คลาย
อยากอ่านตอนหวานๆ ของตี๋กับพี่หมอกบ้าง >///<
-
เค้าจับมือกันด้วย :impress3:
พี่หมอกปากหนักเหมือนเดิม :กอด1:
-
เมื่อไรจะหวานกันซักที่ตี๋กับพี่หมอก :เฮ้อ:
-
พี่หมอกเปลี้ยนไป๋ !!
อยู่ๆมาพูดอะไรสำบัดสำนวน
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนเจอโอเอซิสเล็กๆเลย TAT
แค่พี่หมอกกุมมือตี๋แนบแก้มนี่เราดีใจบ้านแทบแตก ฮ่าาา
สังเกตตัวเองว่ามักจะเข้ามาอ่านตอนใหม่ของเรื่องนี้ตอนกินข้าวเย็นทุกครั้งเลย
ถึงวันนี้กับข้าวที่ซื้อมารสจะห่วยไปหน่อย หุงข้าวก็แข็งไปนิด (T.T)
แต่อร่อยยยกว่าหลายวันที่ผ่านมา กร๊ากกก (วันอื่นอ่านไปกินไปอึดอัดไป ข้าวติดคอ แค่กๆ)
ว่าแต่บ้านนั้นบ้านใครหว่า แล้วตกลงมิ้นท์เป็นแค่เพื่อนร่วมงานเหรอ ทำไมต้องไปเรียนพร้อมกัน แล้วลูกครึ่งคนนั้นใคร
คำถามเต็มไปหมด รอเฉลยในตอนต่อๆไปจ้ะ
-
:sad4: อ่านตอนนี้จบ ไม่รู้จะอารมณ์ไหนดี โฮวววววววววว ทำไมตี๋ไม่กอดพี่หมอกซะเลย งืดดดดดดด อินๆๆๆๆๆ
-
บอกให้น้องตี๋รอก็อย่าทำให้น้องตี๋ต้องทรมานอีกนะ
น้องตี๋รอ...........
คนอ่านก็รอ.........
เป็นกำลังใจให้สอบเสร็จไวๆ นะ จะได้มาต่อทุกวัน แต่ไม่ต้องรีบจบนะ o19
-
มีแต่คำว่ารอ...รอ...และก็รอ...ทั้งพี่หมอกและตี๋
+ 1 นะคะ
-
มิ้นคือใคร
ไม่อยากจะเดา แต่เราคิดว่า(แค่คิดนะ) คงเป็นคู่มั่นพี่หมอกที่พ่อพี่หมอกคลุมถุงชนไม่ก็อะไรสักอย่าง ที่ไม่ใช่เรื่องดี(สำหรับตี๋)
แน่ๆ
พี่เชนแอบชอบตี๋รึไง หึหึ o18
-
เวลาสองคนนี้เจอกันเขาพูดกันน้อยมาก สื่อทางใจแทน
เข้าใจกันและกันโดยอัตโนมัติ
แต่ว่ามิ้นท์คือไผ ช่วยบอกทีเถอะ
-
ใครกัน..นะ...นะ...นะ....นะ...นะ...นะ
-
ไม่ใช่ว่าให้สร้างเรือนหอนะ
แต่ยังไงเราก็ยังเชื่อมั่นกับพี่หมอกนะเว้ย!!! :m17:
-
จะรอจนถึงวันนั้น วันที่หมอกกับตี๋จะได้กลับมามีความสุขด้วยกัน อีกครั้ง
งื้ออออออออออออออ ;________;
-
ใครได้ขมวดปม จนรัดคอใครบางคนละ ว่าแต่ใครล่ะ ถ้าขัดใจแม่ยก อาจรัดคนเขียนได้ อิอิ ล้อเล่นจ้า o18
-
“…รีบกลับมาหาผม ไม่งั้นจะเป็นผม ที่วิ่งไปหาพี่เอง”
วิ่งเข้าไปกอดแน่นๆเลยนะ :กอด1: :กอด1:
*ขอให้มิ้นท์เป็นเมียวิล :z2: :z2: :z2:
-
นังมิ้นท์หล่อนเป็นใครย่ะ
ถ้าแกบังอาจมาเป็นมารความรักฉันจะตบแก 555555
-
กริสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เหมอืนได้หยดน้ำกลางทะเลทราย
TT คิดถึงพี่หมอกหลายๆๆ
ไมช่วงนี้เริ่มรุ้สึกอึดอัดเสียแล้ว คิดถึงพี่หมอกกับตี๋จังฮู้วว อยากให้สองคนอยู่ด้วยกันเร้วๆๆๆ
-
รอค่าา
รอเวลาที่พี่หมอกกับตี๋จะกลับมาเหมือนเดิม :oni1:
-
:pig3:เอ่อ..จะบอกว่า...มันยังไม่จุใจอ่ะคร้าบ..รออยู่นะครับ :pig2:
-
อึดอัดได้อีก หุๆ
-
คุณเลขาช่างใจดีจริงๆ !!!
ตอนอยู่โรงพยาบาลเป็นอะไรที่ลุ้นมาก
ตกลงต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวานสินะ
แล้วนั่นเจ๊มิ้นท์เขามาทำอะไรหว่า
-
:really2: :really2: ซึ้งว่ะ พี่หมอก
-
:เฮ้อ: อะไรที่ไม่เหมือนเดิม
คาดว่าอนาคตมีไรไม่ดีแน่ๆ
ทำไมพี่หมอกคนนี้ดูโลเลจัง แต่คิดว่าคงมีเหตุผล
:serius2: เค้าอิ่มมาม่าแล้วววว
-
เข้าใจถูกแล้วจ้ะ :กอด1:
สำหรับตอนนี้เท่าที่อ่านพี่ไม่เห็นนะ อ้อ อย่าลืมคำว่า แฮะ ล่ะ พิลึกแฮะ พิกลแฮะ ประหลาดแฮะ ตลกแฮะ น่าสงสารแฮะ น่ารักแฮะ
ส่วน แหะ เท่าที่เห็นว่าใช้ ใช้กับเสียงหัวเราะแห้งๆ หัวเราะแหะๆ
ดีใจที่มีประโยชน์จ้า น่ารักจังเลยนะเรา :L1:
ชอบฉากที่พี่หมอกเอามือตี๋แนบแก้ม แบบ โอย เอาใจไปเลย >.<
-
อยากอ่านต่อมากๆอ่ะคับ
เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ ,,,,
-
นั่งกระวนกระวาย จะอ่านหนังสือก็อ่านไม่สบายใจ เพราะยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้ ฮ่าๆๆๆ บ้าไปแล้วเรา
ตอนนี้ยังพอให้ชื่นใจ อ่านไปยิ้มไป
รอเวลา แล้วอย่าลืมกลับมาหานะพี่หมอก จะเชียร์ให้ตี๋วิ่งเข้าใส่อยู่แล้ว เพราะคนอ่านรอไม่ไหว ฮ่าๆๆ
ส่วนมิ้นท์ยังคงวนเวียนมาให้คนอ่านกังวล ขอให้เป็นแค่เพื่อนนะๆ (แต่ใจในลึกๆคิดว่าเธอคนนี้จะมาทำให้มาม่าอืดมากขึ้น T^T)
-
ีตี๋หมอกในห้องผู้ป่วยเรียกรอยยิ้มเลย เค้ายังรักกันอยู่ :กอด1:
ชอบคำพูดตี๋ที่บอกให้รีบกลับมาหา ก่อนที่ตี๋จะทนไม่ไหวจับปล้ำซะนะพี่หมอก :z1:
แต่ตอนท้ายทั้งฝั่งตี๋ฝั่งหมอกเหมือนมีคนมาเป็นติ่งหัวใจนะเนี่ย :m16:
ขอบคุณที่มาอัพบ่อยๆนะคะ สู้ๆค่า
-
มันเครียด o22 เมื่อไหร่จะหมดซะที อืดมาม่าจะตายแล้วววว :sad4:
-
อ่า แค่สัมผัสมือกัน คนอ่านก็ฟินและ
ตามต่อ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ยังรู้สึกถึงความกดดันเหมือนเดิม ไม่สิเหมือนจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป
-
มันผ่อนคลายกว่าที่ผ่านมาเยอะเลย เพราะว่าตี๋กับพี่หมอกคุยกันนี่แหละ :o8:
มิ้นท์นี่คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เอ๊ะ หรือว่ามี o22
แต่ยังไงก็กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ น้องตี๋กับพี่หมอก :กอด1:
-
สารภาพแบบใจจริงเลย
เราพลาดนิยายเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สนุกมากกกกกกกกก อ่านวันเดียว รวดเดียวหมด อ่านในมือถือจนแบตหมดอ่ะ :o8: :o8: :o8:
แต่พออ่านจนผ่านช่วงมาม่าไป เหมือนจะดีขึ้นนะ
แต่ไม่รุ้เราคิดมากไปรึเปล่า เหมือนมาม่ายังไม่หมดถ้วย
เฮ้อออออออออออออออออ อยากให้ผ่านมาม่าไปไวไวจัง
คิดถึงฉากหวานของน้องตี๋กะพี่หมอก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฉากสวีตยังไม่รู้สึกถึงความหวานเลย น่าจะเพราะแต่ละคนก็ค่อนข้างเครียด แต่ทั้งหมอกและตี๋ต่างก็เข้าใจกัน(?)
สุดท้ายมิ้นเป็นใคร(?) :z3:
-
ถึงแม้จะมีหวานเล็กๆแต่ก็ยังคงกินมาม่ากันต่อไป
-
ได้คุยกันเป็นจริงเป็นจังเเล้วว ปลาบปลื้มมมมม :man1:
จุดนี้อยากร้องเพลง ให้ชั้นรอแล้วได้อะไร ให้ช้านรอแล้วได้อะร้ายยยยยยย
คนอ่านก็อยากอ่านให้หมดแล้วอ่ะ มันอึดอัด อ่านผ่านมาม่าไปให้หมด แต่ยังไม่ให้จบนะ :laugh:
-
ยัยมิ้นจะร้ายหรือดีว้าาา
-
แอบซึ้งกับตอนจับมือบกันกับพี่หมอก :o8:
มินท์เป็นใคร ขออย่าใช่คู่หมั้นเลย
-
ตอนพี่หมอกเอามือตี๋ไปแนบแก้ม น้ำตาแทบร่วงT____T
อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆจังเลย
-
เหวยยยยย ตอนนี้เริ่มหายใจออกหน่อย
พี่หมอกน๊าพี่หมอก
กลับไปเก๊กเวอร์ชั่นหนักกว่าเก่าซะอีก บู่!
แล้วชะนีมิ้นท์คือใคร
ไหนจะพี่เชน แล้วยังจะน้องมิ้นท์อะไรนี่อีก
เยอะไปแหล่วววววววว :z3:
เอาหน่า! ก็ทั้งสองบอกไปแล้วว่ายังเหมือนเดิม
มันก็ต้องกลับมารักกันเหมือนเดิมสิวะ!!
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
รอเวลาเป็นตัวตัดสิน
คิดว่าการรอของพี่หมอกอยู่ที่การลงทุนในครั้งนี้
รอก่อนนะตี๋ รอพี่หมอกพิสูจน์ตัวเองให้ใครบ้างคนเห็นก่อนนะ
-
ดีใจที่ได้คุยกันตรงๆซักที :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
พี่หมอกก็พูดน้อยเหมือนเดิม แต่ก็ดีใจที่พี่หมอกยังมีตี๋อยู่ตลอด
น้ำตาถึงกับไหล รอตี๋วิ่งไปหาพี่หมอก แต่ว่าไป...อยากให้พี่หมอกต้องการตี๋มากๆมากกว่า :กอด1:
ปล.หวังว่ามิ้นท์กับวิลจะมีซัมติงกัน อย่าไปเอี่ยวกับพี่หมอกเล้ยยยยย ปล่อยเค้าทำงานไปอย่าเป็นห่วงเป็นใยกว่าฉันเพื่อนเล้ยยย :z3:
-
:monkeysad: อย่าว่าแต่พี่หมอกและตี๋จะรู้สึกสบายใจขึ้นเลย คนอ่านก็สบายใจเหมือนกัน
กำลังเฟลๆกับคะแนน อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะ แม้ว่าอะไรๆมันจะยังคลุมเครือ
แต่พอรู้ว่าทั้งสองคนนี้ไม่ได้เปลี่ยนไปตามกาลเวลาและความห่างเลย มันก็สบายใจอ่ะ
อย่างน้อยก็ขอหลอกตัวเองไปก่อนว่ายัยมิ้นท์ อะไรนี่ อาจจะไม่ใช่นางร้ายก็ได้
ชีอาจจะมีวิลเป็นว่าที่สามี เป็นตัวเป็นตนแล้วก็ได้ (แต่ถ้าไม่ใช่ เดี๋ยวมีเฮแน่ ฮึ่ยๆ :z3:)
ตอนนี้ต้องขอบคุณคุณเลขานะเนี่ย นึกว่าตั้งแต่ที่เจอตี๋ตอนแรกแล้วต่อไปจะห้ามซะอีก
อยากให้หวานๆกว่านี้อ่ะะะะะะะะ ฮือออออออออออ ต้องรอไปอีกนานไหม กว่าอะไรๆมันจะลงตัว :o12:
-
มิ้นคือใคร
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมใช่ไหม พี่หมอก
-
หวานเล็กๆ พาหัวใจมีความสุข. การแนบมือข้างแก้มก็สื่อความรู้สึกรักได้เยอะ ไม่ว่าอนาคตจะมาม่าแค่ไหนก็จะรออ่านตลอดไปค่ะ
o22
-
จะเป็นตัวปัญหาในตอนต่อๆ ไปหรือเปล่าเนี่ย
ทั้งสองคนนี้ เป็นพี่น้อง เพื่อน หรือแฟนกันเนี่ย
ขอให้อย่ามาชอบหมอกก็พอ
-
เอิ่มมมมมมมมมมมม คุยกันแล้วนะ . . . แต่ว่า
ทำไมตอนจบตอนมันเป็นแบบนั้นเล่า !!!
-
งือออออออออ สงสารพี่หมอกอ่า อดทนเกินไปป่าวเนี่ย
อยากให้ผ่านสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้ไปเร็วๆจัง แต่คงจะอีกนานเลยเนอะ
แล้วตกลงมิ้นเป็นใครกันละเนี่ย แค่นี้ก็ปัญหาเยอะแล้ว อย่ามาเจอมือที่สามอีกเลยนะ :z3:
-
หมอกคิดอะไรอยู่กันนะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก ชอบการบรรยายอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร
แล้วก็รักพี่หมอกน้องตี๋มากกกกก :กอด1:
สารภาพว่าอ่านเรื่องนี้้แล้วเราร้องไห้แล้วก้อแอบเจ็บแทนพี่หมอก :m15: :m15:
ถึงแม้ตอนนี้จะเริ่มมีหวานๆนิด แต่ก็หวานแบบหน่วงๆ
ภาวะแทรกซ้อนจากการเสพมาม่าหลายตอนติด เลยเป็นโีรคหวานระแวง5555 :laugh:
-
รอคอยเวลาแห่งความสุขที่มันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง :m18:
ข้อสงสัย...ทำไมคุณเลขาเหมือนรู้ว่าตี๋กับพี่หมอกมีความสัมพันธ์กัน? :confuse:
- คุณเลขาแอบเห็นรูปตี๋ในเป๋าตังค์พี่หมอก?
(อันนี่ละลาบละล้วงเกินไปเหมือนคุณเลขากำลังแอบขโมยตังค์พี่หมอกแต่ดันบังเอิญไปเห็นฟามลับที่อยู่ในเป๋าตังค์) :m32:
- โต๊ะทำงานพี่หมอกมีรูปตี๋ตั้งไว้? (อันนี้เป็นไปได้ที่สุด) :m4:
- คุณเลขาเห็นพี่หมอกคอยแอบมองตี๋บ่อยๆ ก็เลยเข้าใจว่าพี่หมอกกับน้องตี๋ต้องมี something long กัน? (อันนี้ก็น่าจะเป็นไปได้ เป็นเลขาต้องหูไวตาไวให้ทันเจ้านาย) o8
- พี่หมอกเล่าเรื่องตี๋ให้คุณเลขาฟังและเอารูปของตี๋มาให้ดู? (พี่หมอกไม่ใช่คนพูดมาก ยิ่งเรื่องส่วนตัวอย่างงี้ยิ่งไม่น่าพูดไปกันใหญ่ เอ๊ะ!หรือเป็นเพราะพี่หมอกเมาเลยเผลอพูดออกมาเหมือนกับระบายความอัดอั้น?) :sad12:
ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตามแต่ ต้องขอบคุณ คุณเลขา (No name?) ที่ช่วยเปิดทางให้ตี๋ได้มีโอกาสพบกับพี่หมอก :impress2:
มิ้นเป็นใคร?? ถ้าเป็นคู่หมั้น(หลาย ๆ คนเดาว่าเป็นแบบนั้น)ของพี่หมอกจริง ต้องเข้าไปเยี่ยมและดูแลพี่หมอกในห้องแล้วสิ ไม่ใช่มายืนร้องไห้ข้างนอกอย่างงี้?? สรุปแล้วมิ้นเป็นใครว่ะ!! :m28:
เฮียกับฟินหายไปไหนอ่ะ หรือเป็นเพราะคะแนนโหวตในภาคที่แล้วน้อยเลยโดนไสหัวลากกระเป๋าออกจากบ้านไป :z6:
โอ๊ย~ถาม+วิเคราะห์เวิ่นเว่อ เยอะ ไร้สาระเน๊อะ คนเขียนไม่ต้องตอบหรอก พอดีเป็นเด็กขี้สงสัยเลยถามออกไปตามนิสัยเท่านั้นเอง :a3:
ปอลิง : ขอให้คนเขียนสอบเสร็จไว ๆ และขอให้คะแนนสอบออกมาดีสมใจดังที่ตั้งใจไว้นะค๊ะ เป็นกำลังใจให้เสมอเน้อ :a2:
-
ตลกร้ายเน๊อะตี๋เน๊อะ 555+
-
ตี๋น่ารักสม่ำเสมอ
-
ปล.
หน่ะ --- น่ะ
หว่ะ --- ว่ะ ไม่เท่ากับ วะ
คะ(สูง ท้ายประโยคคำถาม)+ ค่ะ(ต่ำ รับคำ)
เข้าใจถูกหรือเปล่าคัฟ?
เข้าใจถูกแล้วจ้า น่ะ เป็นเสียงต่ำ นะ เป็นเสียงสูงด้วย.
อ่านตอนนี้จบแล้วรู้ยังรู้สึกหน่วงอยู่...
ไม่รู้ว่าเราจะคิดมากไปรึเปล่าเรื่องเชน :z3:
ฮ่วยยย พี่หมอกดูแลตัวเองด้วย!!
มาเอาตี๋คืนไปเร็วๆ
แล้วมิ้นนี่ตกลงแค่เพื่อนแค่นั้นเหรอ?
คนเขียนสู้ๆ สอบเสร็จไวๆ get A นะึคร้าบบบ~ :กอด1:
-
เป็นตอนที่เครียดมากอีกตอนหนึ่ง รู้สึกกดดัน อ่านช้ากว่าปกติด้วย รู้สึกเหมือนต้องเก็บทุกคำพูดให้ได้ ไม่งั้นจะไม่ได้อารมณ์
มิ้นท์คือใคร ใครคือมิ้นท์ละเนี่ย เครียดดดดดด
-
น้องตี๋กับพี่หมอกได้คุยกันซะที หวานเบาๆ :o8:
-
อ่านซ้ำหลายรอบตอนพี่หมอกเอามือตี๋แนบแก้ม
หัวใจเหมือนถูกบีบ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เวลาไม่ใช่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
ขอให้ทั้งสองคนยังมั่นใจซึ่งกันและกันก็พอ โฮๆ :m15:
-
มันยังอึนๆอะ ระหว่างพี่หมอกน้องตี๋
-
----------เสียง-----------------------สามัญ-----เอก------โท-------ตรี------จัตวา
อักษรเดี่ยว คำเป็น นา หน่า น่า/หน้า น้า หนา
อักษรเดี่ยว คำตาย สระสั้น - หนะ น่ะ นะ -
อักษรเดี่ยว คำตาย สระยาว - โหนด โนชญ์ โน้ต -
รูปคำว่า หน่ะ ---> ไม่ปรากฏรูปตามจริง ถือว่าผิดรูปครับ
การใช้คำพวกนี้ เช่น
นะ ---> เสียงสูง เป็นการย้ำในสิ่งที่พูดจริง
แต่ยังคลุมเครือคำว่า "น่ะค่ะ" อยู่เหมือนกัน
เพราะเราออกเสียง น่ะ [หนะ] ค่ะ [ขะ]
แต่ตามการผันวรรณยุกต์จะออกเสียงเป็น น่ะ[เสียงโท] ค่ะ[เสียงโท] ไม่ใช่ น่ะ[หนะ]ค่ะ[ขะ] ตามภาษาจริง
คิดว่าเพื่อความสวยงาม ที่ใช้คำนี้
ทั้งๆ ที่จริงความจะเขียนว่า "ทำอย่างนี้หนะขะ" ---> เขียนให้งามเป็น "ทำอย่างนี้น่ะค่ะ"
ส่วน วะ ว่ะ หว่ะ
ตามตารางวรรณยุกต์ หว่ะ ---> ไม่ปรากฏรูป
มีแต่ วะ กับ ว่ะ
วะ ---> เป็นคำลงท้ายคำถาม ไม่สุภาพ
ว่ะ ---> เป็นประโยคลงท้ายตอบรับ ไม่สุภาพ
คะ ค่ะ
{นะคะ,น่ะคะ,นะค่ะ,น่ะค่ะ}
คะ [เสียงตรี] - เป็นคำถามเสียงสูง
ค่ะ [จริงๆ ออกรูปเป็นเสียงโท แต่คำส่วนมากออกเสียงปนเป็นรูป "ขะ" แล้ว] - เป็นประโยคตอบรับ
น่ะค่ะ[หนะขะ] ---> คำย้ำเป็นเชิงบอกเล่า
นะคะ[เสียงตรีทั้งคู่] ---> คำย้ำเป็นเชิงร้องขอ
ตามนั้นครับ ^^
-
คนสวยจะมาเป็นตัวแปรสำคัญรึเปล่าเนี่ยยยย :serius2:
ป.ล.
หน่ะ --- น่ะ
หว่ะ --- ว่ะ ไม่เท่ากับ วะ
คะ(สูง ท้ายประโยคคำถาม)+ ค่ะ(ต่ำ รับคำ)
เข้าใจถูกหรือเปล่าคัฟ?
^
สำหรับ "หวVSว" กับ "หนVSน" ถ้าออกเสียงดูก็จะต่างกันชัดเจน
ส่วนพวกวรรณยุกต์เอก-โท-ตรี-จัตวา ลองไล่เสียงก็จะเห็นชัดเหมือนกัน แบบ กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า (นึกถึงสมัยประถม 55+) ต่อให้ไม่ใช่อักษรกลางก็ยังใช้เทียบที่เสียงได้
-
ตกลงยายมิ้นท์นี้เป็นใคร
เกี่ยวไรกับพี่หมอก
และคิดจะทำอะไรกันแน่ :m16:
-
เพิ่งเริ่มอ่านก้อหยุดไม่ได้แล้วชอบทุกตอนเลย เหมือนชีวิตคนจริงๆๆ มีทุกอารมณ์
ยังไงก้อแต่งต่อให้จบนะคะ อยากได้ฉากแฮปปี้เอนดิ้งอะ
o13
-
อึดอัด คลุมเครือ
ถ้าเป็นไปได้อยากจะวิ่งไปยืนต่อหน้าคนเขียน แล้วกรี๊ดใส่หน้าดังๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ไม่มีทางที่พี่หมอกจะมีคนอื่น จริงป่ะ
-
งื้อออออออ ดีใจที่เค้าได้พูดคุยกัน แม้แค่เล็กน้อยก้ตามทีอ่ะค่ะ เฮ่อออ
สงสารหมอกจังง ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ทำไปเพราะหน้าที เพลียยยแทน
เป็นกำลังใจให้ทั้งหมอกแล้วก้ตี๋เลยนะค่ะ ไฟท์ๆๆ
ว่าแต่มิ้นท์ ชีเป็นใครรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร เธอคือใคร??????
ขอบคุณนะค่ะ ปล...เรื่องสอบขอให้ผ่านฉลุยยยยยยยเลยน๊า
-
ใช้เวลาอ่านมาทั้งวัน ชอบเรื่องนี้มาก และรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยทีเดียว มีทุกอารมณ์จริงๆ :sad4:
-
โฮ่ววววว แค่นี้จริงๆที่รอคอยมานาน อยากให้สองคนพูดคุยกันแบบนี้มานานมากจริงๆ TT^TT
คอมเมนต์ไม่ถูก ไม่รู้จะพิมพ์ว่าอะไร ตอนนี้มันมีแต่คำว่าดีใจๆๆ ดีใจที่เค้าสองคนได้คุยกันซะที ไม่มีใครเปลี่ยนไปจริงๆสินะ...
ส่วนเรื่องมิ้นท์...ไม่รู้ไม่สน ตอนนี้สนแค่พี่หมอกกับตี๋ก็พอ 555+
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
-
ตกลงชีคือครายยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
อา ซาบซึ้งมากค่ะ คนเขียนบรรยายความรู้สึกและตัวตนของพี่กกับตี๋ได้ดีมากเหลือเกิน ดีมากจริงตี๋ดูไม่ซนเท่าตอนเรียนแต่ก็มีความเป็นตี๋อยู่มาก ส่วนพี่หมอกก็พูดน้อยต่อยหนักเหมือนเดิม อิน้องตี๋พูดยาวเหยียด พี่หมอกพูดนิดเดียว "ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น" "แล้วเปลี่ยนไปหรือเปล่า" "แค่นั่น แค่นั้นก็พอ" ใครจะเปลี่ยนไปยังงัย หรือพี่หมอกต้องเปลี่ยนไปแค่ไกนขอให้ตี๋ยังเหมือนเดิมก็พอสินะ โอ้ยยยยยยย อ่านไปใจจะขาดไป น้องตี๋ก็พูดความในใจออกมาแล้ว คนอ่านก็หายอึดอัดตามไปด้วย ส่วนโจ้กคิดว่าพี่หมอกต้องได้ทานแน่ๆคงไม่ยอมใก้ใครเอาไปทิ้งเพราะม๊าทำมาให้ รสชาดความคิดถึงคงเต็มเปี่ยม (แล้วอิป้าพยาบาลจะโหดไปไหน เดี๊ยะๆๆ) ส่วนคุณเลขา ต้องพอเดาได้แน่เลยว่าน้องตี๋เป็นคนสำคัญของพี่หมอกเลยยอมปล่อยให้เข้าไปรบกวนนายได้ ไม่งั้นคงไม่กล้าปล่อยเข้าไปหรอกนายดุยังกะร๊อดไวเลอร์555555 ชอบที่คนเขียนบรรยายว่า "เงาสั้น" มันน่ารักดีนะ^^ ชอบจัง
-
คิดว่าพี่หมอก ยังรักตี๋อยู่ อย่างที่ตี๋รักนั่นหล่ะ
ลุ้นๆให้สมหวังอยุ่น่ะ :m5: :m5: :m5: :m5:
ส่วนยัยมิ้นท่าท่างจะเป็นปัญหาเพิ่ม เฮ้อออออ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1:
-
แค่พี่หมอกยังยืนยันคำเดิม ตี๋ก็ยอมที่จะรอโดยไม่หวั่นไหวแล้ว
ไม่รู้มิ้นเกี่ยวอะไรกับพี่หมอก ครอบครัวจับคู่ให้หรือเสนอตัวเอง?
-
วิลและมิ้นคือใครน้อ มาเฉลยด่วนค่ะ :z3:
-
ดีใจที่ตี๋กะพี่หมอกได้คุยกันจริงจังซักที
อ่านตอนนี้แล้วมองเห็นพี่หมอกเป็นเด็กตัวเล็กที่กำลังเคว้งคว้างอยู่กลางสายน้ำแล้วมีคนยื่นมือมาให้จับ แล้วช่วยดึงพี่หมอกขึ้นมาเลย
-
มิ้นท์คือใครคะ ?????????????
พี่หมอกกกกกก บางทีเวลาที่มันนานเกินไป มันก็ทำให้คนเราหมดหวังนะคะ
ตี๋สู้ๆ ตี๋สู้ๆ :กอด1: :กอด1:
-
โอยยยยย บีบคั้นความรู้สึกสุดๆ :เฮ้อ:
น้องตี๋สู้ๆนะ ยังไงก็อย่ายอมแพ้ล่ะ
-
:sad2: พี่หมอกน่าสงสารโคตรๆ :o12:
-
โอ๊ยยยยย ปวดใจจริงๆสงสารตี๋กับพี่หมอก รอตอนต่อไป
-
บ้านพี่มิ้นท์จริงรึเปล่า
คิดเอาเองว่าน่าจะเป็นบ้านพี่หมอก
อยากให้ผ่านช่วงอึดอัด บีบหัวใจไปเร็วๆ จัง
-
น่าสงสารม๊ากกก ทั้งสองคน เศร้าจับหัวจิต
ปล. เหมือนเลขาพี่หมอกจะมาชอบพี่หมอกใช่มั้ย
พี่เดาถูกมั้ยจ๊ะ คนเขียนจ๋า
-
รอต่อไป
-
รอ .. :call: :call: :call:
-
ตอนนี้เป็นมาม่ารสหวานที่ติดจะขมนิดๆ
อารมณ์แบบก็ดีใจที่หมอกตี๋ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
ได้รู้ว่าพี่หมอกยังคงรักตี๋มาก
แต่ก็มีความคาใจบางอย่างอยู่
มิ้นท์นั้นแหละ...เรื่องคาใจอันดับหนึ่งตอนนี้
เธอคือใคร? มีความสัมพันธ์แบบไหนกับพี่หมอกกัน
-
อ่านไปลุ้นไปกับตี๋วาจะได้เจอพี่หมอกไหม
พอเจอกันเราก็ลุ้นอีกเค้าจะทำไงกันนะ
อ่านไปด้วยความารู้สึกอึดอัดแต่เราชอบอ่าา>O<
ตอนที่พี่หมอกพูดให้หยุดพูดแล้วตี๋บอกว่าพี่หมอกทำร้ายโโยไม่รู้ตัว
รู้สึกเจ็บปวดตามเลย ชอบบบบ :impress2:
ได้เจอได้คยกันแล้ว อีกหน่อยคงเข้าใจกัน
ตอนพี่เชนพามาในป่าเราก็แอบคิด
เห้ยมันพาตี๋มาทำอะไรไม่ดีเปล่าว่ะ ก๊ากกอินี่ก็คิดได้นะ
ว่าแต่สาวมิ้นท์เป็นใครกัน
-
วันนี้ตี๋จะมาไหมนะ รอจ้า
-
:impress2:ห่างหาย NC ไปนาน ถ้าจะหวานเมื่อไหร่ ขอปล้ำกัน3ตอนรวดติดเลยนะค่ะได้โปรด เอาใจคนโสดลุ้นชาวบ้านิย่างเราด้วยเถิดดดดดดดดดดด :call:
-
พี่หมอกพูดออกมากี่ประโยคเนี่ย
พูดน้อยพอๆ กับคุณเลขาเลย แสดงแต่สีหน้า
คุณเลขาออกหลายตอนละ ยังไม่มีคู่เลยนะเนี่ย?
อ่านแล้วรู้สึก อึดอัด ปนเศร้าๆ ไงไม่รู้ :o12:
-
ลุ้นมากๆมาถึงตอนนี้
บีบหัวใจมากๆค่ะ ไม่รู้ว่าพี่หมอกจะทำยังไงต่อไป...
บ้านนี้จริงๆแล้วเป็นของใครกันแน่นะ
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวันก็เลยได้อ่านไปสามตอน
ตอนอั่งเปา ตี๋น่ารักมากเลย แบ๊วสุดๆ
เฮียฮ้งก็เอาของเล่นไปซ่อนเป็นการแก้แค้นซิ่นะ
ที่หมอกทำงานหนักขนาดนี้เพราะต้องการรีบพิสูจน์ตัวเอง
ให้คนอื่นๆเห็นรึเปล่า ว่าตัวเองมีความสามารถเพื่อให้ทุกคนยามรับ
จะได้กลับไปหาตี๋ได้เร็วๆ ถ้าทำงานได้ดีเป็นที่เชื่อถือแล้ว
ก็จะได้ไม่มีใครมากล้าว่าเรื่องตี๋อีก แบบนั้นรึเปล่า
:L2: :pig4: :L2:
-
จะรอนะคร้าบซึ้งมากเลยอะ สงสาร พี่หมอกกับตี๋มากอะ :m15: :m15:
-
:L1: :L1: :L1:
-
มานั่งรอ :impress2:
-
มารอพี่หมอกกับตี๋
-
อยากอ่านต่อมากกก~
:o12:
-
หวังว่าคงไม่ใช่เรือนหอ ของหมอก-มิ้น หรอกนะ
เพราะถ้าเป็นเรื่องจริง มันจะทำให้ใจฉันเจ็บปวด :dont2: :o12:
-
เธอเป็นใคร
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
มิ้นท์จะมาเป็นใคร เป็นตำแหน่งอะไรกับพี่หมอก
-
วันนี้จามาป่าวรอนะคร้าป
-
สนุกมาก ไม่เคยติดเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้เลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะงับ :))
-
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง ..รู้สึกว่าสิ่งที่หวังไว้คงไม่เฟล //ดีใจๆ
ป.ล. เน็ตกากเล่นไม่ได้ไป2วัน คิดถึงพี่หมอกจนนอยด์เลย
:กอด1: มารอค่ะ(ก่อนที่เน็ตจะหลุดอีก ก็จะขอรอต่อไป) :กอด1:
-
วันนี้จะมาไหมน้ออออออ
-
มารออ่านตอ่นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มารอละ
-
รอ.....เหมือนกับที่ตี๋รอพี่หมอก o22
-
จะรอนะ :bye2:
-
รอคนแต่ง พี่หมอกและตี๋ คิดถึงทุกคน ^^
-
:a5:รอจ้าาาา
-
ผมเป็นคนชอบอ่านเรื่องแบบนี้นะครัยอ่านแล้วมีความสุขแต่สำหรับเรื่องนี้ผมขอชื่นชมผู้เขียนมากๆเลยนะครับทำให้ผมได้รับความรู้สึกหลายๆอย่างไปกับการอ่านเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในนั้นเลยเก่งมากๆคร้าบ ^^ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ
-
รอคนเขียนครับๆๆๆ ^^
-
:serius2:
มินท์เป็นใครรรรรรร
-
การรอคอยมันช่างเจ็บปวดจริงๆ
รอ.......
รอ......
รอว่าเมื่อไรตอนต่อไปจะมาซักที
อารมณ์ค้างง่ะ :sad11:
-
:serius2: :serius2:
ไขคดีมิ้น ด่วนนนนน
อึดอัดว๊อยยยยยยยย :serius2:
-
วันนี้ก็เข้ามารอ
คิดถึงเธอ ^^
-
มินท์ คือใครรรรร หรือว่าคนที่จะต้องแต่งงานกับพี่หมอกกกกก :serius2: :serius2:
-
มารอออออ วันนี้จะมาไหมอ่ะ
o22
จะคลั่งแล้วนะ :z3: :z3:
-
คืนนี้จะมาต่อมั้ยอ่ะ
รอๆ นะ~ TT^TT'
-
อยากอ่านแทบขาดใจ (ฮา...)
รอนะจ๊ะ
-
เมื่อไหร่จะมาอัพนะ
-
เป็น comment แรก ที่เขียนในบอร์ดนี้ อย่าบอกพี่คนเขียนว่า สุดยอดมากกกก o13
ไม่เคยอ่านเรื่องไหนแล้วรู้สึกอินไปมากกว่าเรื่องนี้แล้ว บ้างครั้งอ่านไปยิ้มไปเขิน :-[กับความน่ารักของตี๋กับพี่หมอก o18
บ้างครั้งก้จะร้องไห้ :sad4: ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนด้วยนะครับ
ปล.รวมเล่มเมื่อไหร่จะขอจองเป็นคนแรกเลย :z2:
-
B.N.9
ผมนั่งลงข้างๆพี่เชน มีสายตาจับจ้องอยู่ ปกติ ผมไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้เท่าไหร่อยู่แล้ว เป็นสายตาจ้องจับผิด ถ้าเป็นสายตาลูกค้า ก็พอจะทนได้ แต่นี่เป็นสายตาของคนที่ผมกำลังสงสัย ไม่สิ หวาดระแวง ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน เอาเป็นว่าผมกระอักกระอ่วนจนแทบคลั่ง เมื่อรู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวของผม มีสายตาสวยๆคู่หนึ่งมองตาม
หยิบปากกาในกระเป๋ากางเกง เงยหน้าขึ้นมา ก็สบตาเข้ากับเธอ
เรายืนคุยกันอยู่ตรงพื้นที่โล่งกลางบ้าน ตรงนี้เป็นเหมือนส่วนกลาง ไม่มีหลังคา เดาจากโครงสร้าง คงคิดจะสร้างบ่อเลี้ยงปลาตรงนี้ เดินต่อเข้าสู่ห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องที่พึ่งผ่านมา ตรงนี้ อีกไม่นานคงมีประตูกระจกเข้ามา เป็นบ้านที่สวย..เจ้าของคงจะรวยมากอย่างไม่ต้องสงสัย
ดูดีๆแล้ว เหมือนอายุจะมากกว่าผมหน่อย เป็นผู้หญิงเจ้าเสน่ห์ ดูมาดมั่น ปราดเปรื่อง ผู้หญิงทำงาน เลยนึกไม่ออกว่าเหตุผลที่เธอร้องไห้ในวันนั้น มันเป็นเพราะอะไร ดูเหมือนน้ำตาของเธอ จะหยดออกมาได้ยากจริงๆ
ครั้งนี้ ส่วนมากเป็นพี่เชนที่คอยพูด ถามเรื่องความต้องการของลูกค้า ผมจะเป็นคนจดรายละเอียด เก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุด แต่เท่าที่ดูแล้ว น่าจะใช้เฟอร์นิเจอร์ที่มีสีสว่าง เพราะถ้าประกอบกับสีของไม้แล้ว จะยิ่งทำให้บ้านดูกว้างขึ้น
มิ้นท์จะเป็นคนพูดเกือบทั้งหมด มีวิลเสริมบ้าง แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่เห็นด้วย ก็จะถูกปัดตกลงไปได้ง่ายๆ ไทยคำฝรั่งคำจนเล่นเอาผมมึน แต่สำหรับพี่เชน ดูจะไม่ใช่ปัญหา
“..แล้วที่นี่ บ้านใครหล่ะครับเนี่ย?”
“อ่อ..บ้านหลังนี้ก็ของ—“
ได้ยินเสียงดังอั้ก ดังจนผมกับพี่เชนสะดุ้งพร้อมกัน วิลงอตัวลงจนเสียวว่าจะหัวทิ่มลงกับพื้น ต้นเหตุคงเป็นศอกที่กระทุ้งเข้าเต็มสีข้าง ได้ยินแต่เสียงโอดครวญลอดออกมา ผมกับพี่เชนซี้ดปากเบาๆ
“…คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรู้มั้งคะ?”
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ลองถามดูเฉยๆ แต่คงจะเป็นของคุณมิ้นท์สินะครับ?”
“ก็…ส่วนนึง”
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ไอ้ส่วนนึงที่ว่าหมายถึงครึ่งหนึ่งหรือเปล่า แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริง อีกครึ่งหนึ่งของใคร?
“ผมขอเสนอสีสว่างมากกว่า อย่างโซฟา ผมก็แนะนำให้ใช้เป็นสีเนื้อ ไม่ก็สีขาวครับ มันจะทำให้ตัวห้องดูกว้างขึ้น”
“ไม่ เอาสีมืดจะดีกว่า เจ้าของอีกครึ่งหนึ่งชอบสีมืดๆ อย่างสีดำ สีโปรด”
“……”
เหมือนจะจดอะไรไม่ทันไปช่วงหนึ่ง อะไรนะ ต้องการโซฟาสีครีมหรือครับ? หรือผมได้ยินไม่ชัดเอง
“เฮ้ยไอ้ตี๋ สีดำเว้ยสีดำ”
“..เอ้า หรอ?”
“ก็เออน่ะสิ เหม่ออะไรอยู่หึ?”
“เมื่อคืนนอนน้อยไปหน่อย”
ไม่ได้คุยต่อ เพราะพอมิ้นท์..ไม่สิ อาจจะต้องเรียกว่าพี่มิ้นท์ เพราะดูโตกว่าผมจริงๆ พี่มิ้นท์พูดต่อ พี่เชนจึงเบนความสนใจออกจากผม เห็นอยู่ว่ามองผมเป็นระยะๆ ดวงตากลมๆสีดำเข้มนั่น จ้องมองด้วยกลิ่นอายที่ดูกดดัน ค้นหาอะไรบางอย่างในตัวผม
ผมคิดว่าบางที เธออาจจะรู้เรื่องระหว่างผมกับพี่หมอก
นี่ผมต้องระวังว่าเธอเป็นคู่หมั้นอะไรของพี่หมอกหรือเปล่า? แต่ผมไม่คิดว่ายุคนี้แล้ว ยังมีการคลุมถุงชนเพื่อเหตุผลทางธุรกิจอีก และถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็คงไม่ต้องกลัวอะไร นิสัยเกลียดการโดนบังคับของพี่หมอก น่ากลัวกว่าอะไรทั้งหมด ต่อให้มีสิบชีวิต คิดจะบังคับพี่หมอก ก็คงจะไม่พอ
ผมเชื่อใจ เชื่อในคำพูดที่พี่เขาพูดกับผม คำพูด ที่สื่อผ่านออกมาทางการกระทำของพี่หมอก
ตอนนี้ หลายๆสิ่งที่ผมเคยค้างคา มันชัดเจนขึ้น บางเรื่อง ผมใช้ความรู้สึกของผมตอบ โดยไม่จำเป็นต้องรอเหตุผลอะไร
“วิล..พาคุณปิยนันต์ไปดูชั้นสองหน่อยสิ พาไปดูเฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร”
แค่พูดแค่นี้ วิลก็พยักหน้ารับ เดินนำพี่เชนที่ดูไม่เต็มใจขึ้นบันไดไป บันไดไม้ดูแข็งแรงเสียจนอยากทดสอบความทนทานดู
เสียงรองเท้า หายไปแล้ว ผมได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองชัดขึ้น พอๆกับเสียงใจเต้น บรรยากาศกดดันจนไม่กล้าเงยหน้าออกจากสมุดจด
ไม่
ไม่ได้
ถ้าทำแบบนี้ ก็เท่ากับผมหนีปัญหาอีก ผมจะต้องเผชิญหน้ากับมัน ไม่ใช่วิ่งไปเรื่อยๆแบบนี้
มิ้นท์มีเรื่องจะคุยกับผม กลับกัน มันก็หมายความว่าผมได้คุยกับเธอ อาจจะพอคลายเรื่องที่สงสัยอยู่ได้
“…รู้จักกับหมอกมานานหรือยัง”
“นานแล้วครับ”
“เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่พี่หมอกปีสาม”
“…จะสี่ปีแล้วสินะ”
“ครับ”
ถ้าเธอรู้หมดแล้ว ปิดบังไปก็เท่านั้น ผมไม่ชอบโกหกใคร เพราะรู้ผลของการโกหก เคยต้องทรมานเพราะมันมาแล้ว
“ถ้าบอกให้เลิกยุ่งกับหมอก จะทำได้ไหม?”
“ผมก็คงต้องบอกตรงๆว่า ผมไม่อยากทำแบบนั้นครับ”
เธอเลิกคิ้ว จากที่จ้องมองผนังว่างเปล่า เปลี่ยนกลับมามองที่ผมแทน
“ทำไม?”
“คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหมครับ?”
“รู้ แต่ก็อยากได้ยินจากปากอยู่ดี…ห้องนี้อยากได้สว่างๆหน่อย”
“ผมแนะนำว่าน่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์สีสว่างมากกว่า แต่ถ้ายังอยากได้สีดำ ผมก็ปรับให้ได้ครับ”
“สีดำ..สีโปรดของหมอก”
“….ครับ”
“ตรงนี้ ขอผ้าม่านหนาๆหน่อย ไม่ชอบแสงมากเท่าไหร่”
นึกถึงผ้าม่านในคอนโด ถึงจะดูบาง แต่ก็กันแสงไว้ได้มาก ต่อให้นอนถึงเที่ยง ก็ไม่มีทางรู้สึกตัวตื่นเพราะแสงส่อง
ติดอยู่กับอดีต บางครั้ง ก็รู้สึกอย่างนั้น
เห็นอะไร ก็นึกถึงสิ่งที่เคยเกิดขึ้น เหตุการณ์ที่อยู่ร่วมกัน คำพูด รอยยิ้ม หรือความอบอุ่นในเวลานั้น ยังสัมผัสได้อยู่เสมอ
“…ฟังอยู่หรือเปล่า”
“ครับ?”
“ทำงานอย่าเหม่อ”
“ขอโทษด้วยครับ”
หลังจากนั้น ส่วนมากก็เป็นเนื้อหางานเสียส่วนใหญ่ พี่เชนก็ยังไม่กลับมา มองชั้นบนผ่านช่องว่างของราวบันได ก่อนจะต้องรีบเดินตามพิ่มิ้นท์ไปที่ห้องต่อไป
“…เหมือนเด็กเลยนะ”
“ครับ?”
“ชื่ออะไร”
“อธิษฐานครับ”
“ชื่อดี…ดูเป็นคนจริงใจ แต่แค่ไหนกัน?”
“ผมบอกไม่ได้หรอก มันต้องขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่าจะมองผมยังไง”
“ปากเก่ง”
“นั่นก็ผม”
“เถียงกับลูกค้า ไม่รู้หรือไงว่ามันไม่ดี”
“เพราะลูกค้าเอาเรื่องส่วนตัวมาพูด ผมจึงมีสิทธิตอบโต้เหมือนคนทั่วไป แต่ถ้าคุยเรื่องงาน พี่ก็เป็นลูกค้าผม ที่ผมจะให้คำแนะนำในฐานะมัณฑนากร”
เธอเงียบไปสักพัก ไม่ได้ตอบอะไร รองเท้าส้นสูงยังเดินไปตามพื้นไม้
“ผมไม่แนะนำให้ใส่รองเท้าส้นสูงเข้ามาในบ้านที่มีพื้นไม้ครับ เพราะอาจจะทำให้เกิดรอยที่ไม้”
“ขอบคุณ”
หลังจากนั้นไม่นาน พี่เชนก็ถูกเดินตามวิลลงมา เราออกมาจากบ้านหลังนั้น พิ่มิ้นท์มีธุระต่อ ทำให้เวลาของพวกเราตรงนี้หมดลง
ผมคิดว่า พี่มิ้นท์ ไม่ใช่คนไม่ดี แต่ก็เป็นแค่ความรู้สึกเท่านั้น ในความเป็นจริงแล้ว ยังไม่มีอะไรที่ผมจะตอบได้เลย….
………………………..
………………….
“…เอ้า! ป้าน้อย”
“..คะ?”
ผู้หญิงที่อยู่ในชุดสีขาวสะอาด คุ้นตาผม เห็นหลังไวๆในตลาด ก็รีบวิ่งตามไป
“ป้าครับ จำผมได้หรือเปล่า”
“….ตี๋? ใช่ตี๋หรือเปล่าลูก?”
“ครับ ผมเอง”
ป้าแกยิ้มกว้างเลยครับ ดึงผมเข้าไปกอด เอ็นดูผมไม่เปลี่ยนจากที่เคยทำ รู้สึกเย็นๆที่หลัง มารู้เข้าก็ตอนที่เห็นถุงปลาสดแช่น้ำแข็งนั่นในมือป้าแกอีกที
“มาครับป้า เดี๋ยวผมถือให้”
“แล้วน้องตี๋มาทำอะไรลูก?”
“ผมกะมาหาของกินซักหน่อยครับ แต่ดูจะดึกไปหน่อย แล้วป้าทำไมมาซื้อดึกซะขนาดนี้”
“ป้าแกงแกงส้มไว้ แต่ปลาช่อนมันไม่พอหน่ะ จะให้ทำครึ่งๆกลางๆก็รู้สึกไม่สบายใจ ป้าเลยต้องนั่งแท็กซี่ออกมา”
“แล้วป้ายังทำงานอยู่บ้านพี่หมอกหรอครับ”
“อืม คงยังกลับสุพรรณตอนนี้ไม่ได้หรอก”
“ทำไมหล่ะครับป้า”
“ทั้งเรื่องคุณหมอก คุณฝน ป้าเป็นห่วงเสียจนไม่กล้ากลับบ้าน สบายไปคนเดียวเลย”
ทั้งๆที่ไม่ใช่ลูกหลานแท้ๆ แต่กลับรัก เป็นห่วงอยู่อย่างเงียบๆ
พี่หมอก พี่ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวสักหน่อย
เพียงแต่พี่ยังไม่เปิดใจให้กว้างพอ ก็เท่านั้น
ผมได้แต่คิดว่าจะดีแค่ไหน ถ้าพี่หมอก สามารถโตขึ้นมาได้ด้วยความรักจากป้าน้อย ไม่ถูกทอดทิ้งอยู่คนเดียว ท่ามกลางเงินทองหรือของที่ไม่มีเสียงตอบโต้แบบนั้น
อดีต ที่ได้แต่คิดว่า “ทำไม?” มันไม่มีประโยชน์
แต่คำนี้ ถ้าใช้ในปัจจุบัน มันอาจจะใช้เปลี่ยนอนาคตได้
“ทำไมครับป้า”
“น้องตี๋รู้เรื่องคุณหมอกเข้าโรงพยาบาลหรือเปล่า”
“รู้ครับ”
“ป้าเป็นห่วงคุณหมอก ตั้งแต่กลับมาเมืองไทย เข้ามาเหยียบบ้านแค่ครั้งเดียว มาหยิบของใช้ที่จำเป็นออกไป เสื้อผ้าตอนนี้ ก็มีคนเอามาเปลี่ยนให้ กินนอนที่บริษัท แทบไม่ได้พักผ่อน ป้าฝากคุณแพนเขาดูแล แต่คุณแพนกลับบอกว่า เขาดูแลได้ในส่วนของงานเท่านั้น ป้าเลยได้แต่ห่วง”
“คุณแพน?”
“เลขาคุณหมอกน่ะ บอกว่าตัวเขาเองก็ทำงานหนักไม่ต่างกัน ตอนนี้งานก็มีปัญหา อีกสักพักใหญ่ๆจึงจะเสร็จ”
“ทั้งๆที่พึ่งออกมาจากโรงพยาบาล ก็ต้องทำงานหนักแบบนั้นหรอครับ?”
ป้าน้อยพยักหน้า พูด “เหมือนคุณท่านไม่มีผิด ทำงาน จนไม่มีเวลาให้ใคร”
แม้แต่เวลาให้ตัวเอง ยังถูกช่วงชิง ไม่ต้องพูดถึงเวลาที่จะใช้ร่วมกับคนอื่น คนที่พูดน้อยอย่างพี่หมอก วันๆนึง คงแทบจะไม่ได้พูดอะไรกับใครเลยด้วยซ้ำ
ผมแกว่งมือเบาๆ รู้ได้ว่าถุงของสด ปนกับของกินอื่นๆที่ผมช่วยป้าเขาถือนั่น แกว่งไปมาเช่นเดียวกัน
เสียงตลาด ค่อยๆเงียบลง ทั้งที่เป็นตลาดที่แสนจะคึกคักทั้งกลางวัน กลางคืนแล้วแท้ๆ
“ป้าครับ วันนี้ผมขอไปฝากท้องที่บ้านสักวันได้ไหมครับ?”
…………………………
………………….
ไม่คิดว่าจะเจอ
แล้วก็ไม่ได้เจอจริงๆ
จากที่พูดว่าทำงานหนัก ก็คงจะหมายถึงแบบนั้นจริงๆ แอบย่องขึ้นไปดูที่ห้อง ผ้าปูที่นอนเรียบ ในห้อง ไม่มีกลิ่นเจ้าของห้องแม้สักนิด ห้องน้ำแห้ง เหมือนนานเกินกว่าจะนึกได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ก็อกน้ำนี้ถูกหมุนใช้ คือเมื่อไหร่
ไอ้หนึ่ง โตมากที่สุดเท่าที่สุนัขพันธุ์นี้จะโตได้ ผมคิดว่ามันจะเมินใส่ผมซะอีก เป็นเรื่องน่าดีใจ ที่อย่างน้อย มันก็ยังจำผมได้ รวมถึงพี่ๆหลายๆคนที่นั่งจับกลุ่มคุยในห้องครัว มีสองคน ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“ไม่เจอหน้าสามปี หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะน้องตี๋”
“อย่าพูดความจริงมากครับลุง ผมรู้แล้วแต่เขิน”
“มุกจ๊ะมุก ไม่ต้องรับหน้าชื่นขนาดนั้นก็ได้”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”
ยกชามตักกับ คนเข้าหากันจนมั่วไปหมด ตักเข้าปาก ยังอร่อยเหมือนเดิม คิดถึงฝีมือนี้จะแย่แล้ว พอได้กลิ่นแกงส้ม ท้องก็ร้องใหญ่
นั่งอยู่ที่ประตู ยื่นเท้าออกไปข้างนอกเหมือนเดิม ที่ตรงนั้น มีหนึ่งนอนอยู่ คราวนี้ มันนอนทับเท้าผม รู้สึกแปลกๆ แต่สักพักก็ชิน ไม่ได้รู้สึกหนักอะไร นอกจากรู้สึกว่าตัวมันอุ่น อุ่นทดแทนความอุ่นข้างตัวที่หายไป ถ้ามันทดแทนกันได้ ก็คงจะดี
“สามปีที่ผ่านมา…สบายดีหรือเปล่า น้องตี๋”
“สบายดีครับป้า ไม่มีเรื่องอะไรเลย ออกจะเรียบเฉยเกินไปด้วยซ้ำ”
ผมเห็นสายตาที่บอกว่าสงสารของป้าแล้วก็เผลอหลบตา ไม่อยากให้ใครรู้สึกสงสาร ผมไม่อยากให้ใครมองผมแบบนั้น
“มีเรื่องอะไรบอกป้าได้นะ”
“ครับ ถ้ามีเรื่องอะไร ผมจะบอก”
“แล้วได้เจอคุณหมอกบ้างหรือยัง?”
“ได้เจอบ้างแล้วครับ”
ที่แห่งนี้ มีแต่อดีตเต็มไปหมด มองออกไปนอกประตูห้องครัว คิดว่าจะเห็นหลังของพี่หมอกแถวๆโต๊ะกินข้าว แต่ก็ไม่มี รวมถึงบันได สวน หรือแม้แต่ห้องนอน ก็ไม่มี
สามปีที่ผมไล่ตามหาเงาพี่หมอก จบลงด้วยความผิดหวังมาตั้งไม่รู้กี่ครั้ง สมควรจะรู้ได้แล้ว ว่ามันไม่ได้อะไร แต่ถึงจะพูดไปก็เท่านั้น ตาผมก็ยังจะคอยมองหาแต่แผ่นหลังนั้นอยู่เสมอ
มีเรื่องบางเรื่องที่ต่อให้เราเข้าใจ ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ตักข้าวคำใหญ่เข้าปาก “ระวังติดคอ อย่ากินคำใหญ่แบบนั้นสิ”
พอตอบกลับไปว่าไม่เป็นไร ก็ติดคออย่างที่ว่าจริงๆ มีเสียงร้องโวยวาย ผมรับแก้วน้ำที่ยื่นมาให้ น้ำในนั้นกระฉอกเลอะหน้าผมเพราะแรงตบที่หลัง ใครกันตบแรงขนาดนี้ เดี๋ยวก็ได้ตายเพราะช้ำในแทนที่จะติดคอหรอก ไอจนน้ำตาไหล ไหลออกมาสักพักใหญ่
ป้าน้อยถอนหายใจ ไม่ทำอะไรนอกจากลูบหลังผมต่อไป แม้แต่ไอ้หนึ่ง ยังกระดิกหาง ปัดขนฟูไปมาที่เท้าผม จั๊กจี้จนน้ำตาหยุดไหลไปเอง
“อดทนนะตี๋ ไม่ว่ามีเรื่องอะไร ถ้าอดทน มันจะต้องดีขึ้นแน่นอน ป้าเชื่อแบบนั้น”
“ผมขอเชื่อด้วยคนนะป้า”
อาหารหมดลง โต๊ะถูกเก็บ ผมยืนช่วยป้าล้างจาน เสียงพี่ๆคนอื่นๆร้องโอดครวญอยู่ข้างๆ “อย่าเลยคะคุณตี๋ ให้พี่ๆล้างเองเถอะ”
“ผมมากิน ผมก็ล้าง ผมไม่จ่ายเงินหรอกนะ ขอบอกไว้ก่อน”
เถียงไปด้วย ล้างจานไปด้วย เดี๋ยวก็เสร็จ เช็ดมือกับผ้าจนแห้ง เดินออกมาข้างนอก สวนเงียบ มีไฟเปิดเป็นจุดๆ เลยดูสว่างแบบนวลๆ หนึ่งเดินตาม กระดิกหางมาด้วย พอมายืนข้างๆผมก็ยื่นมือออกไปลูบหัว
มาบ้านพี่ แต่ก็ไม่เจอพี่ ที่ๆเดียวที่จะได้เจอกัน คงเป็นบริษัทใหญ่ๆนั้น
จะเข้าไปในสถานะอะไร
ตอนนี้รอบตัวพี่หมอกมีแต่นักข่าวที่คอยจับจ้อง แล้วยังมีผู้บริหารระดับสูงอะไรมากมายนั่นอีก ที่เอาผม มาใช้เป็นจุดอ่อนของพี่หมอก
ที่พูดว่ากำลังอดทน คงหมายถึงสิ่งนี้
ถ้าทำงานออกมาดี ไม่มีข้อบกพร่อง ทุกอย่างก็อาจจะง่ายขึ้น แต่เพราะหนอนบ่อนไส้ คนที่ปล่อยคลิปออกมาก่อน ก็คงจะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พี่หมอกยังต้องทำงานหนักถึงตอนนี้
ไม่สิ
อย่างที่ป้าน้อยบอก งานหนักตลอดชีวิต องค์กรใหญ่ คงไม่มีวันเห็นประธานออกมาเดินเล่นไปมาเหมือนอย่างเมื่อก่อน
ผมอยากเจอ อยากเจอพี่หมอกอีก
สัมผัสที่อยู่ที่มือ ผมยกขึ้นแนบหน้า เหมือนกับว่าจะหลงเหลืออะไรอยู่บนมือนั้น ไม่มี ไม่มีเหลือหรอก มันก็แค่ความคิดของผมเท่านั้น
มีแต่ความเงียบตรงนี้ ผมนั่งลงกับขอบบ่อปลาคาร์พที่รีบว่ายเข้ามาหา หยิบกระปุกอาหารปลาที่ยังถุกเก็บไว้ที่เดิม หย่อนลงไปสองสามเม็ด ปลาที่ไม่รู้มองเห็นอาหารเม็ดนั้นหรือเปล่า แย่งกันอ้าปากขึ้นมา
“โหย แย่งกันกินใหญ่เลย ไม่ต้องๆ เดี๋ยวให้เพิ่มอีก”
ผมเทอาหารเม็ดในกระป๋องลงบนมือ หย่อนลงไปเพิ่ม จำได้ว่าใต้ขอบบ่อนี้มีสวิสต์ไฟอยู่ เปิดแล้วจะให้ปลาในบ่อชัดขึ้น ใช้เท้าเขี่ยๆ จนเจอสวิสต์ รู้สึกสนุก ยิ่งให้มากเท่าไหร่ ปลาก็ยิ่งโผล่ขึ้นมามากขึ้นเท่านั้น
“ให้แบบนั้นเดี๋ยวปลาก็ตายหมดหรอกครับ”
ถูกดึงกระป๋องออกจากมือ ปิดฝา แล้วเก็บเข้าที่เดิมภายในเวลาสั้นๆ เลขาพี่หมอก หรือคุณแพนอะไรที่ป้าน้อยพูดถึง มือข้างหนึ่งยังหนีบแท็บเล็ทไว้กับตัว พูดเร็วๆ
“เดี๋ยวผมกำลังจะกลับบริษัท จะติดรถกลับบ้านด้วยเลยหรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ผมแนะนำว่าคุณไม่ควรปฏิเสธ”
“..ง…งั้นก็ได้ครับ”
ผมเนี้ยบ ไม่ได้ใส่แว่น แต่รู้สึกจะเหมาะกว่าถ้าใส่ ดูจริงจัง มีไฟล้นเหลือตลอดเวลา แม้แต่กระดุมที่แขนเสื้อก็ยังติด
ในรถเงียบแค่เฉพาะตอนก้าวขึ้นเท่านั้น พอประตูปิดลง อีกฝ่ายก็เปิดฉากทันที
“คุณคงทราบแล้วว่าผมเป็นเลขาคุณอัษฏา”
“ค..ครับ”
“ผมมีหน้าที่รับผิดชอบแค่ส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเท่านั้น เรื่องนอกเหนือจากความรับผิดชอบนั้น ผมไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยว รวมถึงเรื่องสุขภาพของเจ้านายด้วย แต่ก็อยากบอกให้รู้ว่าผมก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนเจ้านายบ่อยๆ เพราะผมรู้สึกไม่มั่นคง”
ผมพยักหน้า พอนึกขึ้นได้ว่าถ้าคนขับหันมามอง อาจเกิดความวิบัติได้ จึงรีบตอบครับกลับไป
“ผมได้ยินเรื่องระหว่างคุณกับคุณอัษฏามาจากปากที่ปรึกษาระดับสูงคนหนึ่ง เขาพูดถึงเรื่องนี้ว่าเป็นความบกพร่องทางจิต ผมไปหาข้อมูลเพิ่มนิดหน่อย เลยพอจะรู้เรื่องคุณมาบ้าง ระดับหนึ่ง”
“…ความบกพร่องทางจิต? ขนาดนั้นเลย”
“ผมไม่เห็นเหตุผลอื่นๆนอกจากความคิดเห็นส่วนตัวในนั้น มันเป็นแค่คำพูดที่ใช้กระทบจิตใจคู่เจรจามากกว่า”
มันได้ผล
ผมรู้สึกแย่ ที่กลายเป็นต้นเหตุของคำนั้น
“เรื่องส่วนตัวของเจ้านาย ผมไม่มีความเห็น ในเวลานี้ ผมคิดว่าคุณอัษฏาต้องการเวลาพักบ้าง แต่สถานการณ์อาจจะยังไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น การทำงานหนักหลังพักฟื้น ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดี”
“แล้วอยากให้ผมทำอะไรครับ”
“ตอนนี้ผมก็ยังไม่ทราบครับ ผมไม่รู้ว่าคุณกับคุณอัษฏาสนิทกันขนาดไหน คราวก่อนที่ผมปล่อยคุณเข้าไปในห้องพัก เพราะผมคิดว่ามันจะเปลี่ยนอะไรได้บ้าง แต่ก็เปล่า คุณอัษฏายังทำงานหนัก หนักกว่าเก่าด้วยซ้ำ เหมือนเร่งบางอย่างให้เร็วขึ้น ซึ่งก็รวมถึงสุขภาพด้วย”
“ถ้าผมเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ ไม่เท่ากับว่า สร้างความไม่พอใจหรือความยุ่งยากอะไรให้กับที่ปรึกษาพวกนั้นหรอครับ?”
“ก็ช่างหัวพวกเขาเถอะครับ ไม่ ไม่ ผมไม่ควรพูดแบบนั้น ถึงพวกเขาจะหูตากว้างไกล รู้แม้กระทั่งเรื่องที่คุณมาร่วมงานเปิดตัวนั่น แต่ผมคิดว่า เวลาส่วนตัวของคุณอัษฏา พวกเขาคงไม่ใจร้ายถึงขั้นเข้ามาก้าวก่ายหรอกครับ”
รถชะลอความเร็ว จอดที่หน้าบ้านผม “รู้จักบ้านผมด้วยหรอ?”
“นั่นก็เป็นหนึ่งในข้อมูลที่ผมหามาครับ”
ได้แต่โค้งหัวพูดขอบคุณอย่างงงๆ “แล้วผมจะลองคิดดู ว่ามีเรื่องอะไรที่ผมพอจะทำได้บ้าง”
“ขอบคุณมากครับที่ช่วย ขอบคุณทั้งในฐานะเลขา และเพื่อนร่วมงาน”
“ผมต่างหากล่ะครับ ที่ต้องขอบคุณ”
เห็นรอยยิ้มที่ดูเหน็ดเหนื่อย คงไม่ใช่แค่เจ้านายเท่านั้น ที่ถ่านใกล้หมดเต็มที่
“คุณแพนก็ดูแลสุขภาพด้วยหล่ะ พักผ่อนเยอะๆนะครับ
ได้ยินเสียงหัวเราะประชดประชันออกมา
“ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ผมเกรงว่าผมคงทำไม่ได้หรอกครับ”
…………………..
…………..
[B.N.9 : complete]
[28.01.55]
สองมือประนม โค้งตัวลง แล้ว...พุ่งหลาว เฮ้ย ไม่ใช่ ผิดงานแล้ว
มันต้อง
ขอกราบประทานอภัยเป็นอย่างยิ่ง ข้าน้อยผิดไปแล้ว
หายหน้าหายตา+อู้+เก้ารอเก้า จึงทำให้หายไปสองสามวัน แต่หลังจากนี้ จะพยายามมาบ่อยๆนะตัวเอง เค้าขอโทษ :sad4:
อย่างตอนนี้ก็ง่วงมาก วันนี้ไปเดินเจเจครั้งแรกในชีวิตมา 55 แต่ก็ไม่อยากผิดสัญญา เลยมาเขียนให้เสร็จก่อน อาจจะต้องมีการแก้อีกรอบอย่างแน่นอน ง่วงและเบลอมาก :really2:
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ :t3:
-
อุมิคริเดคารุฮิ
________________
เควชชั่นมาร์คลอยเต็มเพจ ทุกคนคิดเหมือน 'มิ้นท์คือใคร' :a5:
พี่หมอกเร่งงานให้มาอยู่กะตี๋เร็วๆแน่เลย รักษาสุขภาพนะพี่หมอก *บอกผ่านสายลม*
-
หมอกเร่งงาน = ให้ได้อยู่กับตี๋ไวขึ้น
ขอให้เป็นแบบนั้นที่เถอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ประกาศศึกแล้วสินะนังมิ้น :fire:
-
คู่หมั้นพี่หมอก? ไม่จริงอะ จะดราม่าไปแล้ว :z3:
-
จิ้มไม่ทันอีกแล้ววววววววว
คู่หมั้นพี่หมอกหรอก
เราไม่สนหรอก
ยังไงพี่หมอกก็รักตี๋คนเดียว
อะไรจะมั่นใจขนาดนั้นนะเราเนี่ย ฮ่าๆๆ
มารอตอนต่อไปครับ
รีเฟรชหน้านิยายทุกๆ ห้านาทีเลยนะเนี่ย
-
:really2: มาม่าเต็มท้องเลย
-
คนเขียน เขียนหน้าย้อนหลังหรือเปล่าคะ :really2:
น้องตี๋ได้คุณแพนมาเป็นพวกอีกคนแล้ว อิอิ
ปล.น้องตี๋แกร่งกว่าที่คิดไว้ซะอีก คิดว่าจะมานั่งเศร้าเรื่องคู่หมั้นซะอีก สู้ ๆ น้องตี๋ สักวันอะไรคงดีขึ้นนะ :กอด1:
-
พี่หมอกโหมงานหนักจริงๆ
จะทำรีบเร่งมาหาน้องตี๋หรือเปล่าเนี่ย
-
โอ๊ยยยยยยย แค่เห็นว่ามาอัพก็ดีใจสุดจะกล่าวแล้วจ้าาา :กอด1:
กลายเป็นว่าพอตี๋ได้เจอพี่หมอก พี่หมอกก็ยิ่งทำงานให้มันหนักขึ้นเพื่อที่จะบรรลุจุดประสงค์เร็วๆสินะ
... ส่วนคุณมิ้นท์ ... ตกลงเธอเป็นคู่หมั้นจริงๆใช่ไหมเนี่ย ???????????
คนอย่างพี่หมอกถูกบังคับให้แต่งได้ด้วยเหรอ ? ... แล้วตี๋ล่ะจะทำยังไง
เรื่องนี้มันคงต้องมีทางแก้สิ อย่างน้อยคุณแพนก็ไม่ได้ใจจืดใจดำ แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่เป็นเนอะ
แต่พวกที่หาว่าพี่้หมอกจิตไม่ปกตินี่ แย่มาก ! ... ทำไมล่ะ การรักใครชอบใครที่เป็นเพศเดียวกันมันผิดเหรอ :beat:
ฮึ พิสูจน์ให้เห็นๆไปเลยพี่หมอกน้องตี๋ ให้มันรู้ไปว่าการที่เราจะคบกัน มันไม่ได้ไปเดือดร้อนใคร
มีคนเชียร์เยอะแยะมากมาย อย่ากลัวที่จะบอกรัก และกล้าที่จะรอ ... มันต้องคุ้มค่ากับสิ่งที่เสียไปแน่ๆ :กอด1:
-
มินท์เป็นใคร?? ชักเยอะเเล้วย่ะหร่อน :serius2:
แพน?? บทเยอะป่าว มาดีหรือมาร้าย
พี่เชนอี้ก เยอะๆๆ
ต้องอ่านต่อๆๆ
ว่างๆก็มาต่อน้าาา รอได้ซาเหมอ จุ๊บๆๆ
:จุ๊บๆ:
-
TT ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
-
หมอกอย่าหักโหมมากนะ รู้ว่าพยายามทำเพื่อตัวเองและน้องตี๋ แต่รักษาสุขภาพตัวเองก็ดีนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วเดาว่ามิ้นท์คงเป็นญาติหมอกไม่ทางใดก็ทางหนึ่งนี่แหละ ลักษณะ การพูดจา เรื่องที่พูด แถมชื่อยังมีตัว ม อีก
ทั้งนี้ ถ้าเดาผิดก็จะเก็บเศษชิ้นส่วนหน้ากลับไปทีหลังนะ :laugh:
:bye2:
-
เอิ่ม เอ่อ อ่า
เกลียดมิ้นท์แบบรุนแรง แม้ว่าจริงๆ เธอจะไม่ผิด แต่นี่มันก็จงใจหาเรื่องอ่ะนะ
รับไม่ได้แฮะ
-
คาดว่าคู่หมั้นชัวร์
-
แอบไม่เข้าใจเล็กน้อย !!
:z6: :z6:
-
อยากอ่านตอนที่พี่หมอกได้เจอกับตี๋อีกจังเลยค่ะ รู้สึกเหมือนกับว่าแม้พี่หมอกกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ แต่ถ้าได้ตี๋เป็นกำลังใจข้าง ๆ ก็คงจะดี
-
รอฉาก สวีต อ่า :sad4:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :3123:
-
คิดถึงหนึ่ง หิหิ ตัวโตขึ้นด้วยน่ากอดจริงๆ
คิดถึงพี่หมอกด้วย อยากให้ตี๋กลับไปดูแลพี่หมอกไวไว
ไอ่พวกผู้บริหาร ทำนาบนหลังคน shut the f**k up :z6:
-
ทุกคนยังต้อนรับตี๋เหมือนเดิม
แอบดีใจอ่ะ อย่างน้อยๆตำแหน่งตี๋ก็ยังไม่มีใครแย่งไป
ว่าแต่คุณชะนีมิ้นท์นี่จะยังไงกันแน่
จะเป็นก้างชิ้นใหญ่หรือจะคอยช่วยอยู่ห่างๆ
จะยังไงก็ช่าง อย่ายุ่งกับพี่หมอกแล้วกัน
รายนั้นเค้ามีเจ้าของมานานแล้ว คนอื่นหมดสิทธิ์!!
คุณเลขานี่ดูเหมือนจะเป็นคนดี
แต่ก็ยังเชื่อใจไม่ได้ เพราะยังไม่รู้ว่าขั้วไหน
ขออย่ามาแย่งพี่หมอกไปจากตี๋ก็พอ
โอยยยยยย ทำไมยิ่งอ่านยิ่งกลัวพี่หมอกไปจากตี๋ขึ้นเรื่อยๆวะ
เอาเว้ย! ต้องเชื่อใจพี่หมอกเหมือนที่ตี๋เชื่อสิ
เพราะฉะนั้นจัดเอนซีมาซะ!! #ห๊ะ!?
รอตอนต่อไปเจ้า~ :กอด1:
-
ยังสงสัยว่ามิ้นเป็นใคร แต่ไม่คิดว่าจะมีมาม่าอะไรกับตัวเธอ หมอกเป็นคนมีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน
และอย่างที่ตี๋คิด หมอกไม่มีทางยอมถูกบังคับแน่นอน
และถ้าบ้านนี้เป็นบ้านของมิ้นกับหมอกจริงๆ เธอน่าจะพูดอะไรที่ชัดเจนกว่านี้ ไม่มีความจำเป็นต้องมากั๊กหรือหยั่งเชิงอะไร
ขำคุณเลขาเหมือนกันนะ แบบนี้แหละถึงจะทนหมอกได้ 555 เอาเข้าจริงๆ น้องตี๋ของพี่มีตัวช่วยอยู่เยอะเชียวแหละ
อยากให้น้องอดทน เชื่ออย่างที่ป้าน้อยบอก ทุกอย่างจะดีขึ้น เป็นกำลังใจให้พี่หมอกด้วย T T
-
เมนท์ขึ้นไวมาก :mc4:
พี่หมอกเร่งเพื่อน้องตี๋แน่ๆ แต่ขอหน่อยเถอะ เคืองที่ปรึกษาระดับสูงอ่ะ
มาบอกว่าบอกพร่องทางด้านจิตใจ แหง่ะ :m31:
เคืองๆๆๆ
-
พี่หมอกสู้ๆ ขอให้งานผ่านพ้นไปได้ด้วยดีจะได้มาอยู่กับตี๋ไวๆ
ส่วนน้องมิ้นท์เอาไว้ค่อยจัดการที่หลัง
ปล.คนเขียนพักผ่อนมากๆนะครับ ระวังเป็นแบบพี่หมอกล่ะ
-
ตอนแรกเราหวั่นๆว่ามิ้นท์จะร้ายนะ
แต่ทำไมไม่รู้ อ่านตอนนี้แล้วคิดว่าจริงๆเจ๊แกไม่น่าจะมาร้ายน่ะ
อยากให้มันเป็นแบบที่คิดจริงๆ
หวังลึกๆให้ที่นั่นเป็นเรือนหอ ...แต่เป็นเรือนหอของตี๋กับพี่หมอกนะ!
ตอนนี้สองคนไม่ได้เจอกันอีกแล้ว TAT แต่ไม่เป็นไร เจอคุณแพนก็ยังดี
รู้สึกเหมือนได้เคลียร์อะไรบางอย่างเล็กๆน้อยๆให้พอคลายสงสัย
ปล.เลขหน้าที่หัวกระทู้ผิดจ้า
-
บรรยากาศโดยรวมยังคงทะมึนๆอยู่ :เฮ้อ:
พี่หมอกสู้ๆ ตี๋สู้โว้ย :3123:
-
และแล้วตอนนี้พี่หมอกก็ไม่ออกมา เพราะว่าทำงานหนักอยู่ ไม่ว่างจริงๆ
-
พอได้แล้ว
เค้าเบื่อมาม่า แต่ไม่ได้เบื่อนิยายนะ
:กอด1: :กอด1:
-
:o12: ทำได้แค่นี้ ง่วงมากๆ อ่านเคมีตาจะปิดเอาเพาลีไปเก็บ :z3: นอกเรื่อง
สั้นๆ "ตี๋สู้ๆนะจ๊ะ" ไม่ต้องกลัวชะนี อิอิ
:pig4: cnจ้า
ปอลิง โดนหลอกเปิดกลับไปหน้า 172 ก็ว่าไมมันย้อนเยอะจัง สงสัยคนเม้นท์เยอะ :laugh: ยังเปิดไปอีก จำหน้าเก่าไม่ได้ >,,< แซวเล่น อิอิ
-
ตี๋กลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้พี่หมอกรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเร็วที่สุดซะงั้น
มิ้นเหมือนจะกลายเป็นตัวเลือกให้กับครอบครัวพี่หมอก
แพนน่ารักมาก ๆ คู่กับใครดี?
-
หน้า 182 จ้า... พี่หมอก อย่าตกเป็นของนางผู้นั้นเลย พักผ่อนบ้าง ตี๋ห้ามหมอกหน่อย ให้กำลังใจหมอกหน่อย โอ้ยอยากอ่านต่อ
-
หมอก-ตี๋ ยังเหมือนเดิม แต่เรามาส่งไอ้โจ๋ไปป่วน คุณแพนกันดีมั้ย หึหึ เจอความรั่วของโจ๋น้อยเข้าไป คุณแพนจะได้ผ่อนคลายหายเครียดหายเกร็ง
-
อ๊ากกกก ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย กรีดร้องดังๆ :z3:
อ่านแล้วติด นั่งเฝ้าตลอดเวลา ลุ้นทุกตอนจริงๆ
พี่เชนเป็นหนอนป่าวเนี่ย
ปล.เป็นห่วงทั้งเจ้านาย(พี่หมอก)และเลขา น้องตี๋ด้วย คนเขียนด้วยนะ สู้ๆ
อัพบ่อยๆ คนอ่านคิดถึง
:z2:
-
:beat:อย่ามาเยอะยายมิ้น
-
เหมือนจะใส่เลขหน้าผิดนะ
แต่ไม่เป็นไรคงจะเหนื่อยจริง
สู้ๆค๊าบบบบบบบบบบบบ :t3:
-
ดีใจที่คนเขียนบอกว่าจะมาอัพบ่อยๆ
เป็นกำลังใจให้ตี๋กะพี่หมอกผ่านอุปสรรคนี้ไปได้โดยเร็วค่ะ เค้าอยากอ่านฉากหวานๆบ้างแล้วอะ
-
พี่หมอกดูแลสุขภาพด้วยนะ
-
หมอกกำลังทำอะไรอยู่กันนะ จะยังไงก็๋ดูแลสุขภาพบ้างนะหมอก ตี๋ และคนรอบข้างหมอกเป็นห่วงนะนั่น
-
อยากรู้ว่ามิ้นท์คือใคร ??
แต่ก็ไม่ค่อยกังวลเท่าไร เพราะพี่หมอกชัดเจนกับตี๋มาตั้งแต่ต้น
รอเวลาให้หมอกกับตี๋กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งค่ะ
-
เหมือนจะเร่งเพื่อพิสูจน์อะไรๆหรือเปล่านะเนี่ย
ก็พอจะเข้าใจความคิดของหมอกบ้าง แต่ก็นะ ,,, ใครหลายคนก็ห่วงหมอกเรื่องสุขภาพนั่นแหล่ะ
รวมไปถึงตี๋เองด้วย เพราะฉะนั้นก็ ,,, ต้องรอดูกันต่อไปว่าที่เร่งๆทำจนไม่ได้พักเนี่ย
ต้องการที่จะทำอะไรต่อไปกันแน่ :") อย่างน้อย ก็พอรู้ว่าที่ทำๆไป ก็เพื่อใครคนนึงที่ยังรออยู่
-
คราวนี้น้องตี๋บุกบ้านเลยวุ้ย o13
แอบคิดว่าบ้านหลังนั้นเป็นของพี่หมอกกับตี๋ คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนดีว่า แหะๆ
ปล.ไปเจเจหนุกไหมคะ :t2:
-
ขอให้ทั้งคู่อดทนนะจ๊ะ พวกเราเป็นกำลังใจให้
-
น้องตี๋สู้ๆๆ สงสารพี่หมอก :เฮ้อ:
แต่แพนเป็นเลขาที่ดีเนอะ หาคู่ให้แพนด้วยนะจ๊ะ อิอิอิ :-[
-
แพนชื่อจริงชื่อปีเตอร์แพนรึป่าว? 5555555555555
(เห็นเครียดๆ กันเลยเล่นมุก แต่คงไม่ขำสินะคะ TT ')
-
ติดนิยายเรื่องนี้มาก เปิดดูว่าอัพยังทุกสองสามชั่วโมง นี้ก็ดูก่อนนอน ไม่ผิดหวังจริงๆ
เนื้อเรื่องสุดยอดดีแท้ ชอบมาก ถ้าเราเป็นตี๋ รู้ว่าพี่หมอกทำงานอยู่บริษัทถึงดึก :bye2:
แอบย่องเข้าไปหาเลย ถึงเวลาแล้วที่ตี๋ต้องสู้ต้องทำอะไรมากกว่านี้เพื่อให้หมอกกลับมา อย่านั่งรออย่างนี้ บุกไปเลยจ้า
-
ไม่ต้องขอโทษหรอกนะจ๊ะ
แค่มาอัพต่อนี่ก็ :pig4:หลายๆ
กลัวคนแต่งจะไม่สบายเอาน้า
น้องตี๋น่าจะได้เลขามาเป็นตัวช่วยนะเนี่ย
ยังคงสงสารพี่หมอกเหมือนเดิม.... :เฮ้อ:
:L2: :L2:พี่หมอกกะคนแต่งพักผ่อนเยอะๆน้า...อย่าหักโหมเกินไปน้า....เค้าเป็นห่วง :monkeysad:
-
เอิ่มมิ้นครับ.. o18 :z6:
หวังว่าพี่หมอกจะรีบทำงานเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
เชื่อว่าที่ทำงานหนักเพราะเพื่อจะเป็นอิสระเร็วๆอ่ะ
ฮึ่ยยยย อยากหนีไปขึ้นดอยยยยยย :o12:
-
พี่หมอกอย่าโหมงานหนักอีกเลย ทั้งตี๋ทั้งคนอ่านแล้วไหนจะเพื่อนๆมีแต่คนเป็นห่วงพี่หมอกนะคะ
:L2:
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกับมีปมปริศนาที่ต้องการการสืบสวนอยู่เยอะแยะเลย
นี่เรากำลังอ่านโคนันอยู่รึเปล่าเนี๊ย สงสัยมากหลายเรื่ิองเลย
ทั้งคุณมิ้นทั้งสิ่งที่พี่หมอกกำลังวางแผนทำอย่างลับๆ(ไม่บอกคนอ่านให้รู้)
อยากจะไปติดต่อเชอร์ล็อคโฮล์มให้มาไขปริศนาให้จริง
เราจะได้หายคาใจปมทั้งหมดนี่ซะ แล้วปิดคดี!! (อ่านโคนันมากไปละ -___-)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เราชอบเรื่องนี้มากเลย สู้ๆนะคะ
-
มิ้นท์ๆๆๆ ใครว๊า!!! คนเขียนพวกเรารอเฉลยอยู่นะ
ส่วนตัวคิดว่า คนเขียนน่าจะหักมุมสักอย่างแน่ๆ รึป่าวววว ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจครับบบ
-
รู้สีึกเหมือนคนเขียนจะบอกชื่อหน้าตอนใหม่ผิดนะค่ะ^^
ตอนนี้ไม่มีพี่หมอกมีแต่เอ่ยถึงพี่หมอก
ทำไมทุกคนรอบตัวรู้เรื่องพี่หมอกกับตี๋ดีจังเลย
ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ๆ
เจ้มิ้นท์นี่ก็อย่่างไงอยู่นะ จะเอาไงว่ามาเลยดีกว่าไหมมม
ที่ตี๋ตอบว่าไม่ได้ ตอนที่มิ้นท์บอกให้เลิกยุ่ง
เราอ่านแล้วงง ตี๋มันยุ่งกับพี่หมอกตอนไหนกัน
รออ่านต่อค่ะ
-
อดทนไว้น่ะค่า พี่หมอกก :กอด1:
-
+1 กอดคนเขียน ดีใจที่มาต่อ ; )
คุณแพน นิสัยถูกใจเว้ยเห้ย
ประธานกับเลขา คลื่นลูกใหม่ นิสัยดูจะไปด้วยกันได้นะ ค.มุ่งมั่นนี่เกินร้อย
แถมบางฉากเวลาพร้อมใจกันทำตัวกวนส้งติงก็น่าตื้บทั้งสองคนเลย =[]=
พอได้แล้วเห๊อะคุณอัษฎาเอ้ยยยย แม่ยกเห็นแล้วเหนื่อยแทน
คิดว่าตี๋จะช่วยหยุดพี่หมอกได้ แต่ไหงกลายเป็นโหมงานหนักกว่าเดิม
อร๊ายยยย ทำตัวน่าตบมากเลยค๊า แม่ยกตบพระเอกนี่ติดคุกกี่ปีค๊า ~
ชื่อเสียงเกียรติยศ สมบัติกี่ร้อยล้านเอาไปทำอะไรได้
ส่วนครอบครัวที่เรียกได้ไม่ค่อยจะเต็มปากว่า คือ 'ครอบครัว'
อยากจะรู้ว่าเวลาที่เห็นลูกมีชีวิตแบบนี้.......สภาพเหมือนตายทั้งเป็น ....
ยังจะยืดอกภูมิใจในตัวลูกอยู่อีกรึเปล่า
:angry2: :angry2:
เรื่องผู้หญิงที่ชื่อมิ้น ...แฟนวิล (รึเปล่า)
ไม่ค่อยห่วงแฮะ อาจจะเป็นเพราะพี่หมอกมันเป็นคนชัดเจน
คิดว่าพี่มิ้นคงรู้เรื่องตี๋มาจากพี่หมอกแล้วเลยอยากวัดใจนายอธิษฐาน
คำถามกวนส้นกับประโยคกำกวมต่างๆนาๆ คงเพราะต้องการรู้จักตัวตนของตี๋มากกว่า
และที่สุดของที่สุดในตอนนี้ .....
ขอชื่นชมตี๋จากใจจริงที่รู้จักต่อปากต่อคำกับพี่มิ้น แลดูมีพัฒนาการใช้ได้
อ่านแล้วชื่นใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงมีแต่จะยอมเค้าไปเรื่อยๆ แล้วก็เก็บไปคิดมากคนเดียว
ไหนๆก็เลเวลอัพแล้วช่วยไปตบอิพี่หมอกคนบ้างานแทนเจ๊สักที ไม่ไหวจะเคลียร์ :laugh:
-
พี่หมอกขึ้นค่าตัวอีกแล้วเร๊อะ?!
หนึ่งน่ารักอ่ะ น่าดีใจแทนตี๋ที่หนึ่งสนิทใจถึงขนาดมานอนทับเท้า คงรักตี๋มากอยู่
คุณแพนก็ดูท่าจะไม่สร้างปัญหาแถมจะหวังพึงให้ช่วยได้ด้วยซ้ำ โล่งอกข้างนึง
เหลืออีกข้างที่ยังหนักอึ้งเพราะมิ้นท์ถ่วงไว้อยู่ รอเคลียร์ ..เบื่อพวกพูดกั๊กจริงๆ
:กอด1: ราตรีสวัสดิ์ค่ะคนเขียน ฝันดีนะคะ *จูบเหม่ง* :กอด1:
-
ใส่เลขหน้าผิดนะจ๊ะ
เปิดไปหน้า 172 เป็น B.N 7 งงเลย :really2:
พี่หมอกน่าสงสารทำงานตัวเป็นเกลียว
ตี๋สู้ๆหาวิธีช่วยพี่หมอกเร็วเข้า คนอ่านรออยู่ :z2:
ปล.เรื่องนี้ฮอตจริงๆ ลงห้าทุ่ม ตีหนึ่งเม้นไปสองหน้าแล้ว o13
-
พี่หมอกสู้ๆ น้องตี๋รออยู่นะ
-
มิ้นท์ตกลงเธอคือใครกัน แต่รู้สึกว่าการพบกันครั้งแรกจะดูำไม่ค่อยดีนะ ส่วนตี๋หนักแน่นมากๆ ชอบที่ตี๋เป็นแบบนี้ ^^
คุณเลขาน่ารักอ่ะ ฮ่าๆๆๆ จะมาเป็นพวกตี๋ใช่ไหม ถ้าไม่ใช่มีเฮแน่นะจ๊ะ อิอิ
อ่านตอนนี้แล้วแอบเจ็บปวดนิดๆตรงคำว่า ความบกพร่องทางจิตเนี่ยแหละ คิดกันไปได้เนอะ เฮ้อออออ~
ปล.ตอนนี้มาม่าก็ยังคงอืดอยู่ หวังว่าพี่หมอกจะรีบทำงานเพื่อตี๋นะ ขอให้เป็นงั้นแล้วกัน
-
ในที่สุด อาตี๋ก็มีแนวร่วมจนได้ :a2:
-
อ่านตอนล่าสุดแล้วรู้สึกว่ามิ้นท์ไม่ใช่คนไม่ดีอ่ะ รึเราคิดไปเองคนเดียว?
อยากเดาด้วยว่ามิ้นท์ไม่ใช่คู่หมั้นของพี่หมอก~ *เดาไปเรื่อยๆ*
แอบชอบเลขาพี่หมอก นิสัยแกเจ๋งดี o13
-
น้องตี๋หยุดพี่หมอกหน่อยนะ
สงสารพี่เค้า :เฮ้อ:
-
เหนื่อยแทนทุกคน
-
o9 o9 เฮ้อ เพลียเหลือเกิ๊น
รุ้สึกว่าอุปสรรคเยอะเกิน
สงสารพี่หมอกกะตี๋ เหลือเกิน
แต่ก้อขอให้อดทน แล้วก้อสู้ๆนะ
คิดว่าพี่หมอกคงทำเพื่อตี๋ แหละ :bye2: :bye2:
:pig4:มาต่อไวๆน่ะคับ :L2: :L2:
-
สนุกมากคับ รอตอนต่อไปนะคับ ;)
-
พรากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สงสารทั้งหมอกและตี๋อเกนนนนนนนนนนนนนนนน เฮ่อออ
เมื่อไหร่จะผ่านจุดนี้ไปสักที
ขอบคุณนะค่ะ :pig4: :L2:
-
อึมครึมมมมมมมม :really2:
-
เขียนเลขหน้าผิดแล้วนะครับ :really2:
5555555 คนเขียนรีบคงใหญ่เลย
แล้วก็พุ่งหลาวมาหน้าคอมนะจ๊ะ อยากอ่านไวๆ
ชักชอบเลขาพี่หมอก :z13:
-
หาคู่ให้คุณแพนเลขาหน่อยนะ นะๆๆ :impress2:
-
:ped149: :ped149: :ped149:
-
เป็นกำลังใจให้น้องตี๋ฝ่าฟันอุปสรรคต่อไป :L2:
-
เห้อทำงานเพื่อลบคำนินทา อะไรจะทรมาณขนาดนั้น
-
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ยังดีที่ตี๋มีฝ่ายสนับสนุนอย่างคุณเลขา
-
แลดูว่าหมอกจะขยันหนักกว่าเดิม...หมอกสู้สู้ :ped149:
-
:o12: เบื่อมาม่าแล้วนะ
สงสารทั้งน้องตี๋ทั้งพี่หมอก :sad4:
ให้กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆนะคะ :call: :call:
-
เชือดเฉือนกันดีจริง น้องตี๋กับยัยมิ้นท์ o18
ไอ้เราก็นึกว่าไม่มีอะไร ที่ไหนได้ ประกาศศึกซะงั้น สรุปเธอเป็นอะไรกับพี่หมอกกันแน่ฮะมิ้นท์ :angry2:
เอาใจช่วยน้องตี๋ แถมมีคุณแพนเป็นแบ๊กขนาดนี้ เดินหน้าเอาพี่หมอกคนเดิมกลับมาเต็มที่ :a2:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มาม่าไกล้หมดยังครับ อ่านไปลุ้นไปตลอดเลย หนูช้อบชอบ
-
วันนี้จะมาอีกป่าวครับ รออยู่นะครับ
-
อ่านตอนนี้แล้วยังไม่โล่งเลย :z3:
-
คาดหวัง แล้ว ผิดหวัง ผลลัพท์ของมันคือ "ความเจ็บปวด"
-
เหนื่อยใจกับคู่นี้
-
มานิ่งเลยนะมิ้น
แต่ใครก็บังคับ
ใจพี่หมอกไม่ได้
หรอก :seng2ped:
-
มีความรู้สึกว่าไม่ชอบมิ้นท์
รู้แน่ๆ แหละมิ้นท์ต้องรู้ัเรื่องของตี๋กับหมอกชัวร์
พี่หมอกไม่รักตัวเองเลยอ่ะ บ้างานตลอด อยากให้หมอกกะตี๋ดีกันซะที
มันอึดอัดมานานแล้วน๊า~ :sad4:
-
ห่วงแต่หมอกจะหมดแรงซะก่อน :เฮ้อ:
-
ทุกคนต่างพยายามในหน้าที่ของตัวเอง
ศัตรูของตี๋เป็นชะนีแรง ๆ อีกแล้วสิ
-
เรื่อยๆมาเรียง เรียง
จริง จริ๊งงงงงงง
แต่ก็ชอบอ่ะ
เมื่อไหร่จะพูดคุยกันซะทีน้อ
หมอก กะ ตี๋ คุยกัน ถ้าจะให้ดูแลกัน
ก็ยิ่งจะดี กลับมาเป็นหมอกคนเดิมเหอะ
-
ฮูว์
อ่านแล้วอึดอัดๆ :m31: :m31: :m31:
เมื่อไหร่จะกลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
พี่หมอกกำลังทำเพื่อตี๋อยู่ใช่ไหม
-
ไม่มีอะไรกระจ่างจ้าาาาาาาาาาาาาา
ได้แต่เดาว่า พี่หมอกกำลังทำอะไรสักอย่าง
เพื่อให้ตัวเองประสบความสำเร็จ แล้วแลกกับอะไรสักอย่าง รึป่าว?
โอยยยยยยยยยย อึดอัดง่ะ มิ้นท์คือใครวะ นางโผล่มาทำไม
นางจะมาทำให้อะไรวุ่นวาย หรือ ดีขึ้น
:o211:
-
แต่ละตอนช่างสั้นเหลือเกิน
พี่หมอกเร่งเวลาให้เร็วขึ้นเพื่อนที่จะได้อยู่ด้วยกัน ^^
-
น้องตี๋สู้ๆ เชื่อว่าน้องตี๋ต้องมีผู้ช่วยเยอะแน่ๆ เลย ทั้งคุณแพน และคุณมิ้นท์ ต้องมาเป็นผู้ช่วยตี๋แน่ๆ
ฟันธง!!!! :mc2:
-
เหมือนพี่หมอกจะพยายามเร่งอะไรงั้นหรอ....พี่หมอกต้องพยายามทำงานให้สำเร็จเพื่อน้องตี๋แน่ๆเลยอะ
พี่หมอกสู้ๆนะ ยังไงน้องตี๋ก็ไม่หนีไปไหนอีกแน่ๆ แต่ยัยมิ้นนี่ดิ จะมาไม้ไหนเนี่ย น้องตี๋อย่าไปยอมนะ :angry2:
-
ตอนเช้าอ่านเรื่องหนึ่ง ตอนจบนายเอกเครื่องบินตก
มาอ่านเรื่องนี้ต่อ อารมณ์หดหู่สุดขีด
จนอยู่ด้วยกันเร็วๆ จนอยู่ด้วยกัน จงอยู่ด้วยกัน....
กลัวพี่หมอกม่องเท่งคาโตะทำงานจริงๆ
-
เฮ้อ ก็ยังไม่ได้คุยกับพี่หมอกเหมือนเดิม เมื่อไหร่จะได้คุยกันเนี่ยะ
-
ติดหนักหนึบๆ ยิ่งกว่าอ่านการ์ตูนนารุโตะ รีบอร์น ฯลฯ เสียอีก ทำยังไงได้มีแต่ใจที่รอ รอ แล้วก็รอ ว่าเมื่อไหร่คนเขียนจะเอามากระทู้ต่อไป :sad11:
-
มาถึงตอนนี้ได้แต่สงสัยว่า...ระหว่าพี่หมอกกะผู้เขียนใครทำงานหนักมากกว่ากัน...อิอิ
-
ตามอ่านทันแล้ว เรื่องนี้ทำผมไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนเลย เสารือาทิตย์นี้ T^T
เพราะสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
รู้เปล่า ผมเสียน้ำตาไปตั้งหลายหยดให้พี่หมอกกับตี๋ T^T
เพราะมันมีบางอย่างที่ทำให้คิดถึงเรื่องของตัวเอง
บางที แม้ว่าจะต้องเสียใจบางครั้ง แต่เราก็อดทนได้ เพื่อคำว่า " รอ "
แล้วผมก็จะรอตอนต่อไปของพี่หมอกกับตี๋นะครับ ><
ขอบคุณครับ
-
บ้านอีกครึ่งนึงคือของพี่หมอกจริงๆเหรอ?
มันเหมือนหมอกควันบดบังทำให้ทุกอย่างคลุมเคลือ :เฮ้อ:
อยากให้ถึงเวลาแห่งความสุขของทั้งสองคนเสียที :call:
-
o13 ถือเป็นเรื่องเยี่ยมเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว เพราะคนเขียนผูกเรืองได้แนบเนียนดีมาก ทุกตัวละครมีมิติ ดูมีชีวิตจริงๆ แล้วก็ยังรออย่างใจจดใจจ่อ รออย่างมีความหวังนะ เรื่องนี้ถ้าเก็บรายละเอียดหน่อยแล้วเอาไปรวมเล่มขายนะเออ พร้อมมีภาพประกอบด้วย รับรองดังกระฉูดยอดขายดีเลยแหละคนเขียนจ๋า
-
ตามอ่านทันแล้ว เรื่องนี้ทำผมไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนเลย เสารือาทิตย์นี้ T^T
เพราะสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
รู้เปล่า ผมเสียน้ำตาไปตั้งหลายหยดให้พี่หมอกกับตี๋ T^T
เพราะมันมีบางอย่างที่ทำให้คิดถึงเรื่องของตัวเอง
บางที แม้ว่าจะต้องเสียใจบางครั้ง แต่เราก็อดทนได้ เพื่อคำว่า " รอ "
แล้วผมก็จะรอตอนต่อไปของพี่หมอกกับตี๋นะครับ ><
ขอบคุณครับ
เหมือนกัน ปกติไม่ได้มาตั้งหน้าตั้งตาอ่านอะไรขนาดนี้เลย อันนี้ยอมรับจริงๆ ว่าติดหนึบยิ่งกว่ากาวตราช้างเสียอีก
-
แล้วก็ท่าจะบ้าหนักด้วย เพราะลงทุนสมัครเพื่อเข้ามากระทู้ตอบเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยนะนี่ :z13:
-
แล้วก็ท่าจะบ้าหนักด้วย เพราะลงทุนสมัครเพื่อเข้ามากระทู้ตอบเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยนะนี่ :z13:
จริงๆ ตอนแรกตั้งใจว่าจะหาอะไรอ่านก่อนนอน ไปๆมาๆ ได้นอนตอน 6 โมงเช้า ฮาๆๆๆ
-
มิ้นเป็นแค่เพื่อนสายหมอกแน่ๆ แต่อาจจะเคยเป็นคู่นอนและแอบชอบสายหมอกอยู่ฝั่งเดียว ส่วนบ้านหลังนั้นน่าจะของสายหมอกที่สั่งในเพื่อนอย่างมิ้นช่วยจัดการให้อีกต่อ (หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ)
ส่วนแพนมองเผินๆ เหมือนเป็นหนึ่งในคนที่จะทำให้สายหมอกหวั่นไหว (ไม่จริงหรอก) แต่ถ้ามองในมุมมองปกติ ทั้งสายหมอกและแพนต่างก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ทั้งคู่การจะตกหลุมรักกันแบบของตี๋ก็คงมีไม่เห็นบ่อยนัก
...เริ่มคิดว่าเหมือนการ์ตูนที่เราดูเมื่อเร็วๆ นี้เลย เนื้อเรื่องประมาณว่า ทั้งคู่เคยรักกันแต่เพราะช่วงเวลา และระยะทาง ที่มันห่างไกล พอหลายปีเข้า ทำให้อะไรๆ มันก็เปลี่ยนแปลง อีกคนหนึ่งสามารถก้าวต่อไปในชีวิตข้างหน้าแต่งงานกับคนใหม่แต่หากก็ยังคงคิดถึงกันและกันเป็นได้แค่ความทรงจำที่ดีในอดีต ส่วนอีกคนกลับมีแต่ช่วงเวลาที่จมอยู่กับอดีตไม่สามารถมีความรู้สึกที่รักใครได้อีก
^
^
นี้ฉันพล่ามอะไรไปอีกแล้วเนี๊ย
ปล. กว่าจะมาอัพ คนอ่านแทบขาดในตาย ToT เข้ามาเปิดดูทุกวันๆ ก็นึกว่าจะดองเค็มซะแล้ว
-
มิ้นเป็นแค่เพื่อนสายหมอกแน่ๆ แต่อาจจะเคยเป็นคู่นอนและแอบชอบสายหมอกอยู่ฝั่งเดียว ส่วนบ้านหลังนั้นน่าจะของสายหมอกที่สั่งในเพื่อนอย่างมิ้นช่วยจัดการให้อีกต่อ (หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ)
ส่วนแพนมองเผินๆ เหมือนเป็นหนึ่งในคนที่จะทำให้สายหมอกหวั่นไหว (ไม่จริงหรอก) แต่ถ้ามองในมุมมองปกติ ทั้งสายหมอกและแพนต่างก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ทั้งคู่การจะตกหลุมรักกันแบบของตี๋ก็คงมีไม่เห็นบ่อยนัก
...เริ่มคิดว่าเหมือนการ์ตูนที่เราดูเมื่อเร็วๆ นี้เลย เนื้อเรื่องประมาณว่า ทั้งคู่เคยรักกันแต่เพราะช่วงเวลา และระยะทาง ที่มันห่างไกล พอหลายปีเข้า ทำให้อะไรๆ มันก็เปลี่ยนแปลง อีกคนหนึ่งสามารถก้าวต่อไปในชีวิตข้างหน้าแต่งงานกับคนใหม่แต่หากก็ยังคงคิดถึงกันและกันเป็นได้แค่ความทรงจำที่ดีในอดีต ส่วนอีกคนกลับมีแต่ช่วงเวลาที่จมอยู่กับอดีตไม่สามารถมีความรู้สึกที่รักใครได้อีก
^
^
นี้ฉันพล่ามอะไรไปอีกแล้วเนี๊ย
ปล. กว่าจะมาอัพ คนอ่านแทบขาดในตาย ToT เข้ามาเปิดดูทุกวันๆ ก็นึกว่าจะดองเค็มซะแล้ว
อืมจ้า มันคิดได้แบบเยอะแยะเลยอะพล็อตเรื่อง แต่ไม่ว่าจะยังไง ขอให้มันแบบสุขสมหวังสักเรื่องก็คงจะดี ให้คนอ่าน(ผมนี่แหละ) อุปสรรคไม่เป็นปัญหา ขอเพิยงคนเขียนจ๋า อัพๆ อัพๆ อัพๆ อึ๊ยๆ
-
มาต่อเร็วๆๆนะคับ รออ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้คับๆๆๆๆๆ เร็วๆๆๆๆนะคับรออยู่
-
:z10:อึดอัด พี่หมอกเค้าคงทำเพื่อตี๋ สิน่ะ
-
คุณแพนนี่ได้ใจมาก :L1: คุณมิ้นท์นี่เป็นคู่มั่นจริงหรอ
รู้สึกว่ามันน่าจะมีไรมากกว่านั้น ศัตรูหรือผู้ช่วยกันแน่คนนี้
แต่ที่แน่ๆคุณแพนนี่สมเป็นเลขา(ผู้ช่วย)ตัวจริง
:L2: :pig4: :L2:
-
:sad4:พี่หมอกพักบ้างงง
-
พี่หมอกสู้ๆๆ :a2: :a2:
-
o22 o22 คล้ายๆว่าจะมีปัญหาแล้วเซ่!! ยัยมิ้นเนี่ย ถึงดูเรียบๆ แต่นิสัยคงไม่เรียบชิมิ เค๊อะ = - = :call: :call: :call: รอลุ้นต่อไป
-
อดทนไว้ก่อนนะพี่หมอก ,,,ตี๋ก็ด้วย อดทนไว้
-
เป็นห่วงพี่หมอกจังเลย :เฮ้อ:
-
:z3: ทำไมยิ่งอ่านยิ่งดราม่าล่ะเนี่ย
ยัยมิ้นนี่ดูน่ากลัว ยัยนี่ตัวปัญหาแน่นอน
ทำไมต้องมีตัวละครแบบนี้ด้วยนะ ไม่ชอบอ่ะ(แต่ก็มีในนิยายเกือบทุกเรื่อง)
คุณแพน ชักชอบอ่ะ ถ้าเข้มแข็งและดูมั่นขนาดนี้ เหมาะกับพี่หมอกนะ :-[
-
อยากจะเดาว่า มินท์คือเมียพี่เมฆ 5555555 ร่วมด้วยช่วยสร้างเรือนหอให้น้องสะใภ้เพราะพี่หมอกคงจะขอเป็นของตอบแทนที่ทำงานช่วยพี่เมฆ (ต๊าย พลังจินตนาการฉันกว้างไกลเกินไปหน่อยแระ). ไม่รู้ทำไมรู้สึกมีส่วนร่วมอยู่ในเรื่อง. ในบรรยากาศการดำเนินเรื่องทุกครั้งที่อ่าน. กับเรื่องอื่นก็ไม่เป็นขนาดนี้นั. คนเขียนไม่ได้เขียนไปลงคาถาไปใช่ม่ะ. อิอิ
-
:z1: โห้ยยยย สุดๆๆๆๆ drama !!!
-
อั้ยย่ะ .................. น่ารักที่สุดเลยค่า
:-[ :-[ :-[
-
เอาใจช่วยหมอกกับตี๋ :กอด1:
-
หมอกตี๋สู้ๆๆๆ :really2:
-
บ้าไปละ กด F5 อยู่นั่นแหละ :z3:
-
ยังอึมครึม แต่ก็อยากให้ตี๋ทำอะไรให้พี่หมอกบ้างนะ
ส่วนมิ้นท์นี่ เป็นใครล่ะ อยากรู้ มาต่อไวๆนะ
-
รู้สึกชอบแพนอ่ะ ดูจะน่ารักดี อิๆ
ส่วนมิ้นท์ ... ไม่รู้สิว่าจะมาอย่างไง
แต่ก็ขอให้ตี๋สู้ๆ เหมือนเดิมนะจ้ะ
-
มิ้นท์นี่ท่าทางจะเป็นเอามากนะ ยังไงหมอกก็ต้องเป็นของตี๋ 555
-
เลขาไอ้คุณหมอกเนี่ยมันยังไงกันแน่ ดีหรือร้าย ?
-
ยัยมินท์ทำคนอ่านหมั่นไส้มากมาย :z6:
ถ้าจะทำตัวอย่างนี้เดี๋ยวมีน้ำโห
ตี๋น่าจะตอกกลับให้แรงกว่านี้หน่อย
แต่แค่นี้ก็เริ่ดแล้วที่ยอมหันหน้าสู้คนอื่นบ้าง
ส่วนแพนเหมือนโรบอทเลยอ่ะ เป๊ะเวอร์
-
พี่หมอกเร่งงานอยู่สินะ
น้องตี๋อดทนไว้ๆ
-
มิ้นท์อย่าเยอะ เดี๋ยวโดนเเก :z6: พี่หมอกเร่งเพราะอยากเจอตี๋น้อยหรือเปล่าหนอ :impress2:
คุณเเพนนี่ ประชดซะ ใครได้กดคุณเเพนที
ขอบคุณมาต่อนะค่ะ กำลังเข้มเต่อย่ามีมาม่านะพี่ข้นเลยพี่ชุ เ :กอด1:
-
เรากำลัง ภาวนาให้มิ้นท์เป้นแค่ญาติ หรือเพื่อนเท่านั้น
และแต่งงานกะคนอื่นไปซะ
พร่หมอกจะทำงานเสร็จเมื่อไหร่
อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
-
น้องตี๋หาทางช่วยพี่หมอกด้วย เดี๋ยวพี่หมอกจะทรุดไปอีก :เฮ้อ:
-
บรรยากาศรอบตัวพี่หมอกคงอึมครึมไปทั่ว
แสงฟน้อยๆอย่างตี๋จะสามารถเข้าไปส่องกลางใจพี่หมอกอีกครั้งได้ยังไง
เอาใจช่วยอยู่นะครับ
:L2:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:m15: ดราม่าจิงๆ
สงสารพี่หมอก สงสารตี๋น้อย อดทนๆๆ
พล็อทเรื่องสนุกมากค่ะ ความรักที่รอคอย พี่หมอกก็ทำงานแทบรากเลือดแล้ว ยัยมิ้นต์นี่แอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งชิมิเรา
-
ผ่านไปอีกตอนแบบอึนๆ คนพวกนี้นี่ดูน่าอึดอัดจริงๆ หุๆ
-
พี่หมอกกกกกกกกก :sad4:
พักบ้าง อะไรบ้าง เจ๊เป็นห่วง :กอด1:
-
ว๊าวววว อ่านแล้วน่าติดตามไปกันใหญ่เลยต่อไปจะเกินอะไรขึ้นเนื่ยแต่อย่าให้เป็นเรื่องไม่ดีเลยแระ กัน ขอบคุณผู็เขียนมากๆนะคร้าบที่มาอัพต่อให้เราได้อ่านกัน ขอบคุณครับ
-
ผมว่าพี่หมอกเปลี่ยนไปจากภาคที่แล้ว อะ แต่ถึงยังไง ก็รออ่านต่อไปครับ ขอบคุณคนเขียนนะครับ ที่แต่งเรื่องได้ประทับใจ ผมหลงรักพี่หมอกเข้าให้แล้ว 555
-
แอบเสียใจนิดนึงที่ตอนต่อไปยังไม่มา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ
เรื่องนี้สุดยอดจริงๆ
เรานึกถึงตี๋กะหมอกตลอดเวลา
ทั้งตอนที่นั่ง ยืน เดิน นอน เรียน
คลั่งมากกกกกกกกกกกกกก
อินจัด
:sad4:
-
ไม่รู้จะพูดอะไรดี
สู้ต่อไปก็แล้วกันนะพี่หมอกน้องตี๋
-
เมื่อไหร่ ..จะได้อยู่ด้วยกันอีก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แอบชอบคุณแพนเบา ๆ อ่ะ
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
รัก หมอก รักตี๋ฮะ
-
หาคู่ให้คุณแนนที พี่บอลก็ดีนะรึจะพี่เชน อิอิ
-
คุณแพทเท่จริงๆ
-
พักผ่อนบ้างนะครับ คุณหมอก เป็นห่วงเดี๋ยวตายไปจะไม่สนุก
-
สงสารทั้งสองคนเลยเอาจัยช่วยนะคับ :กอด1: :กอด1:
-
ประกาศ
เรียน ผู้อ่านทุกท่าน
เรื่อง สภาวะทางความคิดของคนเขียน
เนื่องจาก การประกาศผลคะแนน GAT PAT ของปีการศึกษา 2555 ที่ผ่านมาเมื่อวันที่ 30 มกราคม 2555 นั้น ได้สร้างความตื่นตระหนก ตกใจ มึนงง หรือที่เรียกด้วยศัพท์ทางวิทยาศาสตร์ว่า "ปสด." ทำให้ผู้เขียน ไม่สามารถเขียนเรื่องต่อได้ในเวลานี้ โดยจะมีการประกาศผลคะแนนที่สำคัญอย่างยิ่งต่ออนาคตของผู้เขียนในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2555
นอกจากการประกาศผลอันน่าพรั่นพรึงข้างต้นแล้วนั้น ยังมีการสอบ ONET ในวันที่ 17-18 กุมภาพันธ์ 2555 (อนึ่ง ถ้าความจำไม่ผิดพลาด) ที่จำเป็นต่อการยื่นคณะที่ต้องการทั้งสองคณะ ซึ่งก่อนหน้านั้น มีกิจกรรมของทางโรงเรียน ที่จะมีการทัศนศึกษานอกสถานที่ ณ จังหวัดเชียงใหม่เป็นเวลา 5 วัน จะเป็นการบั่นทอนเวลาที่เหลืออยู่ในการอ่านหนังสือในช่วงเวลา "ปสด." นี้ จึงอยากเรียนขอความอนุเคราะห์ ความเข้าใจ และความเห็นใจจากผู้อ่านทุกๆท่าน ว่าผู้เขียนไม่ได้ต้องการอู้แต่อย่างใด เพียงแค่สภาพจิตใจยังไม่พร้อม เป็นช่วงเวลาหวั่นไหว่ว้าเหว่์เสียยิ่งกระไร และอยากให้เวลาเช่นนี้ ผ่านไปเร็วๆ
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ด้วยความจริงใจยิ่ง
Cn9095
30.01.55
ปล.ติดตามข่าวคราวของผู้เขียนได้ทางเเฟนเพจ สามารถทักทายเซย์ไฮถามไถ่ความเป็นอยู่ของชีวิตได้ตามปกติ
-
:3123:เป็นกำลังใจและเอาใจช่วยนะครับ
-
โอเค รับทราบจ้า เป็นกำลังใจให้ อนาคตของชาติ สู้ต่อไป
-
ขอให้โชคดีในสิ่งที่หวังนะคะ
คนอ่านก็อยู่ในสภาวะ " ปสด. " เช่นกันค่ะ(ถึงจะคนละสาเหตุ) เอาเป็นว่าเข้าใจอาการ
:กอด1: รักพี่หมอกสุดหัวใจ :กอด1:
-
สู้ๆนะ ยังไงเรื่องเรียนก็สำคัญที่สุด
-
เป็นกำลังใจให้จ้า
สู้ๆนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โชคดีมีชัยได้คณะที่ต้องการนะ
-
รับทราบค่า
สำหรับสนามสอบครั้งนี้ขอให้โชคดีสอบติดคณะที่อยากได้นะคะ :L2:
-
ชุ สู้ๆน้า
คนอ่านรอได้ซาเหมอๆๆ
เป็นกำลังใจให้ ให้ผ่านมันไปให้ได้(รวมทั้งตัวเองด้วยนะนี่)
:กอด1:
:จุ๊บๆ:
-
เข้าใจค่ะ เคยผ่านช่วงเวลาประมาณนี้มาเหมือนกัน
อย่างไรก็ขอให้คนเขียนได้ในคณะที่หวังไว้นะคะ
:กอด1:
-
รับทราบด้วยความเห็นใจเป็นอย่างยิ่งครับ ขอให้ผลออกมาเป็นที่น่าพอใจนะครับ สู้สู้ครับ
-
รอได้ค้า
-
รับทราบจ้า สู้ๆๆ
-
ขอให้สมหวังนะ...เป็นกำลังใจจ๊ะ o13
-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ :L2:
-
สู้ๆ นะจ้ะ
-
สู้ๆนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้น้าาาาา :L2:
-
แอร๊ย! เห็นวันที่แ้ล้วนึกว่ามาอัพอ่ะ
อยู่ ม.6 เหมือนกันๆ ยังไงก็รอน๊า~
:z3:
-
มาเป็นกำลังใจให้ สู้ๆน่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
รับแซ่บ เอ๊ยทราบค่ะ
และเป็นกำลังใจให้ ไว้หมดภาระกิจหน้าที่เด็กไทยเมื่อไร
ค่อยมาลงต่อก็ได้ค่ะ^^ เป็นกำลังใจให้ :กอด1: :กอด1:
-
รับทราบจ้า โชคดีนะจ๊ะคนแต่ง :L1:
-
กำลังใจให้น่ะค่ะ คนอ่านรอได้ค่ะ
-
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่า อย่าเครียดมากนะ เพราะยังไงคุณก็ต้องผ่านมันไปได้
-
เป็นกำลังใจให้นะ ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้
เพียงแต่ว่า มันจะเป็นที่ถูกใจ พอใจ กับเราไหมแค่นั้นเอง
ทำให้เต็มที่ อ่านให้เต็มที่ แ้ล้วทุกอย่างจะออกมาดีเอง :กอด1:
-
สู้ๆนะจ้ะน้อง
ทำเรื่องสำคัญต่ออนาคตก่อนเลยจ้า
-
เป็นกำลังใจให้ สู้ ๆ นะค๊าบ :a2:
-
สู้ๆๆ เข้าใจอารมณ์นี้
-
:z2:
รออีกสักพัก
คิดถึงพี่หมอกวันละนิดจิตเบิกบาน
-
สู้ๆ น่ะครับ
-
สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้นะ
-
เรื่องเรียนต้องมาก่อน เพราะฉะนั้น พยายามเข้านะ (แล้วอย่าลืมมาต่อ o18)
-
ขอให้โชคดีในสิ่งที่หวังนะคะ
คนอ่านก็อยู่ในสภาวะ " ปสด. " เช่นกันค่ะ(ถึงจะคนละสาเหตุ) เอาเป็นว่าเข้าใจอาการ
:กอด1: รักพี่หมอกสุดหัวใจ :กอด1:
รู้สึกเฉกเช่นเดียวกันเลย (*^^*)
และขอเสริมอีกนิดว่า... เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ! o13
-
เป็นกำลังใจให้จ้า เคยผ่านมา(เมื่อปีที่แล้ว)เข้าใจอยู่มันกดดันแค่ไหน
แค่ตัวเองยังไม่พอ พ่อแม่อีก :เฮ้อ:
สู้ๆนะจ๊ะ :L2:
ปอลิง เค้ากะชอบหมอฟันนะ :laugh:
ปอลิง2 "ปสด." นี่ประสาทแดกใช่มะ ??
-
เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนจ้าาาา
สู้ๆ เมื่อผ่านไปได้ เมื่อผลออกมา มันจะตัวเบาหวิว หุหุ
พี่คนอ่านรอได้ แค่อย่าทิ้งไปก็พอ o13
ไม่งั้นจะตามไปหลอนยิ่งกว่าข้อสอบแกะ แพะ โอเด็ต เอเด็ต คึคึ~
-
ขอให้โชคดีนะครับ o13
-
รับทราบแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
คอมเม้นท์ BN.9 (ข้ามไปได้ไง :a5:)
อย่างที่คิด อีมิ้นท์ (เริ่มเปลี่ยนนาม) เป็นคู่มั่นจริงด้วย ชิส์!!
-
สู้ๆค่ะ ขอให้ได้คณะที่ต้องการนะคะ สู้ๆ !!
-
รับทราบ
-
เป็นทาสนิยายตี๋และหมอกไปแล้ว ยังไงก็รอได้ค่ะ
สิ่งที่ทำได้และได้ทำน้องคนเขียนก็ทำไปหมดแล้ว ไม่ว่าผลสอบจะออกมาแบบไหน
พี่คิดว่าทุกชีวิตมีทางเดินเป็นของตัวเอง อยู่ที่เราเลือกทางไหน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ o13
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ ^^
-
เป็นกำลังใจใ้คนเขียน :กอด1:
-
มารับทราบประกาศจ้าาา เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ส่งพลังใจช่วย!!
ขอให้โชคดีสมหวังอย่างที่ตั้งใจ เรื่องเรียนยังไงต้องมาก่อน นิยายนั้นคนอ่านรอได้เสมอ ^^
-
สู้ๆๆ นะ o13
-
รับทราบจร้าาาา สู้ๆๆนะจร๊ะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องเรียนต้องมาก่อน
เป็นกำลังใจให้จ้า
:L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้จ้า
เด็กรุ่นใหม่สอบเยอะจริงๆ
-
:กอด1: :กอด1:
สู้ๆนะจ้ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอให้ได้คณะที่ต้องการจ้า o13
-
จะรอน่ะ :sad11:
-
สู้ๆครับ
-
โอเคจ้า ยังดีที่ไม่หายไปเลย
ได้มาบอกกล่าวกัน สู้ ๆ นะจ๊ะ
ไอ้การสอบนี่มันเป็นช่วงที่ "ปสด" อย่างที่ว่าจริงนะ 5555
ขอให้ติดอย่างที่หวังนะจ๊ะ :L2:
-
สู้ๆครับ เชื่อว่าคุณคิดได้
และมีทางออกให้ตัวเองเสมอ
เป็นกำลังใจให้ครับ
o13
-
สู้ๆ :ped149:
& รักษาสุขภาพด้วยนะ :L2: เครียดมากไม่ดี
-
ใจเย็น ๆ นะ อาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่เราคาดการณ์ไว้ก็ได้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ๆนะคะขอให้ได้คณะที่ตั้งใจไว้นะคะ
-
รับทราบจ้า ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะจ๊ะ :a2:
-
อยากตบ บ้องหูอีพี่หมอก
สงสารน้องตี๋
มิ้น คือใครไม่เคลียร์
ปล. คนเเต่งสู้ๆ ตั้งใจซะิอย่าง เราทำได้ แต่ก้อพักผ่อนด้วยนะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ใจจริงไม่อยากรอเลยนะ แต่ก็เข้าใจ
เพราะเคยผ่านช่วงเวลาอย่างนี้มาก่อน
เอาเป็นว่า สู้ๆนะ รอเสมอออออออออ
-
จะรอต่อไปจ้า..สู้ๆ :)
-
รับทราบจ้า ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ
-
แฮ่ะๆมานั่งคร่ำครวญอยากอ่านแค่ไหนก็คงไม่ได้ไอเราก็ช่วง "ปสด" จากคะแนน GatPat O-net และกิจกรรมโรงเรียนเช่นกัน สู้ๆครับคนเขียน ^-^
-
ช่วงนี้มีแต่คนประสบปัญหานี้กันถ้วนทั่ว ไม่เว้นแม้แต่เรา
เข้าขบวนการ "ปสด" ด้วยคนนะคะ :m15:
-
ผู้เขียนถึงจะยังเด็กอยู่ แต่ฝีมือการเขียนนี่ไม่ได้เด็กตามอายุเลย So Good
-
สู้ค่ะ
-
ไม่เป็นไรจ้าาาาา ถึงจะคิดถึง หมอกตี๋มากแค่ไหน ก็รอได้ o22
สู้ๆน้าาาา ครับผม ^___^
-
สู้ๆๆนะ เปงกำลังจายให้เสมอค่ะ
-
จ้าเข้าใจเป็นกำลังใจให้นะ
รุ่นเดียวกับน้องพี่เลยนะเนี่ย
ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ ตั้งใจและทำสิ่งที่ควรทำและสำคัญกว่าเถอะจ้า
พร้อมแล้วค่อยกลับมาก็ได้
ขอให้ได้อย่างที่หวังและตั้งใจนะจ๊ะ
เอาใจช่วยอย่างแรง :กอด1:
-
เข้าใจจ้า....
ขอให้คนแต่งพ้นช่วง "ปสด." ไวๆเน้อ
:L2:เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
รับทราบ
เป็นกำลังใจให้นะ
และยังรอนิยายต่อไป
ไม่หายไปไหนแน่จ้าาาา
:L2: :pig4: :L2:
-
:o8:สนุกค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
และจะรอตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1:
-
สู้ ๆ ค่ะ ยังเหลือเวลาให้แก้ตัวคะแนนจะออกมาดีรึเปล่าอย่าเิพิ่งเครียดแล้วเดี๋ยวจะพาลไ่ม่มีสมาธิอ่านต่อนะ :กอด1:
-
รับทราบและเอาใจช่วยจ้า...
สาธุๆๆๆๆๆ ขอให้ผ่านโล่งโปร่งสบายได้คณะที่ต้องการ เพี้ยง!!!!!!!!!! _ //\\ _
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับผม
-
เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ :กอด1:
-
สู้ๆนะครับขอไห้สอบติดจะได้มาต่อน้องตี๋ไห้พวกเราอ่านได้อย่างสบายใจ
เปนอีก1กำลังใจไห้คุณนะครับ
-
ตั้งสติให้มั่น ทำใจให้สงบ แล้วจะค่อยๆดีขึ้น
ขอให้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ
:L2: เป็นกำลังใจให้จ๊ะ สู้ๆนะคะ
"สติมาปัญญาเกิด สติเตลิืดจะเกิดปัญหานะคะ ^^"
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
สู้ๆ ขอให้ผ่านไปได้เร็วๆจ้า :L2:
ปูเสื่อนอนรอคะ
-
มาเจียงใหม่ เฮาเป็นไก๋ให้ไหมเจ้า
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากกกกกกค่ะ ประทับใจสำนวนการแต่ง ฮ่าๆๆๆๆ
อาจจะบอกว่าเสียดายอยู่ซักหน่อยที่ช่วงนี้คนแต่งจะมาแต่งเพิ่มไม่ได้
เข้าใจในอารมณ์ขอน้องเตรียมเอ็นเลยเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วเหมือนกัน
ยังไงก็สู้ๆนะคะ เดี๋ยวก็จะผ่านมันมาได้และเมื่อมีอารมณ์แต่งเมื่อไหร่
จะรออ่านตอนต่อไปคะ สู้ๆๆๆๆๆค่า
-
รับทราบ และเข้าใจจ้า ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดี
-
สู้ต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้
แล้วก็จะรออ่านต่อไปค๊าบบบบ
-
จะรอต่อไปคร้าบบบบบบบบ o13
-
สู้โว้ย แค่เสียเวลานิดหน่อยตอนนี้ดีกว่าเสียเวลาทั้งชีวิต สู้ สู้
-
อ่านไปสองตอน.... มาลงชื่อ เป็นกำลังใจ ครับ ^^
เป็นแนวที่ชอบเลย ฮ่า ๆๆ
-
เหมาะสมกันที่สุ๊ดด.... ฮ่าๆๆ
-
อ่านตอนที่ 4 น้ำตาซึมเลย ^^"
-
อ่านถึงตอนที่ 6 แล้ว.... ^^ ไม่ต้องรีบครับ ให้เนื้อเรื่องค่อย ๆ เดินไป อิอิ เป็นกำลังใจก่อนนอน
-
lovely
-
ทีแรกเข้ามาก็เฉยๆ พอได้อ่านไปสักพัก :กอด1: หลงรักจนเลิกอ่านไม่ได้ ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋มากๆ รวมถึงตัวละครทุกตัว ที่สร้างสีสันให้เรื่องนี้ ขอบคุณน้องที่แต่งเรื่องนี้ พี่เป็นกำลังใจให้สอบติดคณะที่ชอบครับ จะได้มาต่อเร่ืองราวที่ค้างคาความรู้สึกของหลายๆคนอยู่ o13
-
สู้นะครับ
:3123: :3123:
-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ สู้ๆ จ้า จะรอคอยตอนต่อไปนะจ๊ะ นานแค่ไหนก็จะรอจ้า
-
มาบอกว่าในที่สุดก็อ่านทันแล้ว..
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ชอบหมอก ชอบตี๋
ภาคหนึ่งเป็นตอนที่ยังเรียนอยู่ว่าสนุกแล้ว..
ภาคสองที่เป็นตอนทำงานก็สนุกค่ะ
โดยเฉพาะที่ทราบมาว่าคนเขียนยังอยู่แค่ม.6
แต่ก็ค้นคว้า และเขียนเรื่องราวออกมาได้อย่างลื่นไหล
ชอบสำนวนการเขียน
ชอบแนวคิดหลาย ๆ อย่าง
เป็นกำลังใจให้สอบได้คณะที่ต้องการนะคะ ^^
-
:z10:
รอๆ นะ~ TT.
-
กลับจากเลิกงานก็มาติดตามต่อ ครับบบบบ
-
น่าใช้จริง ๆ มุขไอติมอร่อยไหม!!!
-
:a5: คะแนนเป็นไงบ้างค๊าาา สลดกันไปตามๆ กัน :z3: แต่เราชิวมากเหอะ = - =
-
เอาใจช่วยคะ..
และเราจะยังรอเรื่องนี้เสมอ ^ ^
-
ค่อยๆคิด อย่าไปกดดันมาก อะไรๆมักจะผ่านไปได้ด้วยดี เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ม่ายยยยยยยยย........พี่หมอกของผ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม................................
-
ผมคิดว่า สิ่งที่พี่หมอกทำ และพยายามทำ อาจจะเพื่อต้องการหลุดพ้นพันธนาการที่รัดรึงพี่หมอกไว้อยู่ ..... อยากได้อ่าน ความคิดพี่หมอก ตั้งแต่ตี๋เดินจากไป จนกลับมา ... ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
จะมีโอกาสนั้นไหมนะคับ
-
ชักอยากเรียน การจูบกับนายหมอกแล้วดิ ฮ่า ๆๆๆ
-
รู้สึกชอบคำพูดของตัวละคร...และการบรรยายเนื้อหาในตอนที่ 17 มากครับ ^^
เขีียนด้วยคำง่าย ๆ แต่กินใจ
-
ถ้ามีแฟนแบบ ฟินเนี่ยยย ..... ไม่มีคำบรรยาย ฮ่า ๆๆๆๆ
-
ยังมารอเสมอครับ ..... หลายปีก่อนเข้าเล้าเป็ดในช่วงแรกๆ ก็เพราะเรื่องเซงเป็ด .... กลับเข้ามาเล้าอีกที ก็เพราะเรื่องพี่หมอก นี่แหละครับ ๕๕๕๕๕
-
แวะเข้ามารอค่ะ อยากอ่านต่อ มาต่อไวๆน้า :impress2: :z13:
-
เป็นกำลังใจให้ฮับ
ขออธิษฐาน!!! เพี้ยง
-
คู่เฮียฮ้ง กับ ฟิน นี่ก็ได้อารมณ์.....อีกแบบเนอะ ฮ่าๆๆๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้น่ะ
ขอให้ผ่านไปด้วยดีจร้าาา
รอเรื่องนี้อยู่นะ ^^
-
เกิดอาการ ปสด. เหมือนคนเขียนเอ๊ะๆ
คะแนน GAT PAT ออกก็ ปสด. พอแล้ว เจอ 7 วิชาสามัญเข้าไป ปสด. ยกกำลังสอง :z3:
รอคนแต่งได้เสมอจ่ะ เพราะต้องอ่านสอบ O-net เหมือนกัน
ปล. สอบ O-net วันที่ 18-19 กุมภาพันธ์จ้า ไม่ใช่ 17-18
-
น้องกล้วยน่าสงสารที่สุ๊ดดดดด
-
เพิ่งนึกได้บางอย่างจากเลขาพี่หมอก ......
เชื่อว่าอีกไม่เกิน ๒ ตอน .... ตี๋ อาจจะต้องไปทำงานในฐานะ ผู้ช่วยเลขาอีกงานหนึ่ง ....
ซึ่งก่อนหน้านี้มีการแย้มพรายมาว่า งานเลขาอ่จจะไม่เพียงพอแค่คนเดียว
และ ... ยังตอกย้ำด้วย คำว่า ผมจะดูแลในเนื้องาน ไม่รวมถึงเรื่องส่วนตัว สุขภาพของเจ้านาย
สุดท้าย ..... ก็คำว่า ...."ในฐานะผู้ร่วมงาน..."
-
รีบน ลึกซึ้ง
เราคิดไม่ถึงอ่ะ
o13
-
รับทราบคะ จะรอนะคะ
-
จะรอนะคะ :o12:
-
Special : Bite
ได้ยินเสียงวิ่งตึกตัก ดังอยู่ในห้อง เลยหยุดเท้าไว้
ทั้งๆที่การ์ดกำลังจะเคลื่อนตัวผ่านช่องอ่านด้านหน้าประตูแล้ว แต่ก็ชะงักไว้ สักพัก จึงเลื่อนการ์ดลง
ผลักประตูเข้าไป เห็นเท้าไอ้ตี๋แว่บๆจากตรงนี้ เลยเอนตัวมอง เห็นมันรีบตะครุบอะไรบางอย่างบนโซฟา หันมายิ้มแหย แล้วพูด “กลับมาแล้วหรอพี่?”
“ทำอะไร”
“เปล๊า” ตอบเสียงสูง ผิวปาก มองซ้ายมองขวา เอนตัวคว่ำลงกับโซฟา ขาสองข้างยังอยู่พื้น ไม่ใช่ท่าที่คนทั่วไปนั่งบนโซฟา
“ลุกขึ้นมา”
“ผมกำลังสบาย พี่อย่ากวนผมดิ”
“…ซ่อนอะไรไว้?”
ไอ้ตี๋เป็นคนอ่านง่าย พอทักแบบนี้ ก็เห็นคิ้วกระตุก เสื้อมันคลุมอะไรไว้บางอย่าง ดึงเสื้อที่ยืดอยู่แล้วให้ยืดขึ้นอีก คลุมอะไรที่มันพยายามยันตัวไว้ไม่ให้ทับ
พอเดินเข้าไปใกล้ ไอ้ตี๋ก็ลุกลี้ลุกลน “พ…พี่ ไปอาบน้ำก่อนไป กลับมาเหนื่อยๆ”
“กูแค่ไปเอาของ”
“ก..ก..ก็ขับรถไง! เหนื่อยสุดๆเลยใช่ไหม พี่ไปอาบน้ำ เดี๋ยวผมหาน้ำเย็นๆมาให้กิน เป็นไง แหล่มเลยใช่ไหม?”
ดึงคอเสื้อ ตี๋หดคอ เหมือนดึงหลังคอลูกหมาขึ้นมา ได้ยินเสียงพูดเบาๆ “พี่หมอกอย่าโกรธผมนะ” ใต้เสื้อยืดๆนั้น ลูกหมาตัวเล็กๆ ขดตัวอยู่ มองตาแป๋ว
“หมาใคร”
“ข้างห้อง พี่เอเขาไม่อยู่ เลยฝากผมไว้”
“ไปรับมาทำไม”
“ผ..ผมสงสารมัน”
“สงสารมันทำไม ทำไมไม่บอกให้ไปฝากที่อื่น”
“ก็..ก็ผมก็ว่างอยู่ แล้วก็เห็นว่ามันน่ารักดีด้วย พี่หมอกก็เลี้ยงหมา เลยคิดว่าไม่น่าจะไม่ชอบ”
“ถ้าคิดอย่างงั้นแล้วจะซ่อนมันทำไม?”
“..เออว่ะ”
แล้วก็ทำหน้าเหมือนพึ่งคิดได้จริงๆ
บางครั้งก็เหนื่อยใจกับมัน ดูไม่ทันคนอื่น ซื่อ ซื่อเกินไป จะโดนหลอกเข้าเอาง่ายๆ
“เอามันไปคืน”
“พี่หมอก!”
“เอาไป ยังเห็นคนข้างห้องอยู่ รีบเอาไปคืนก่อนที่เขาจะไป”
“มันเป็นแค่ลูกหมาเอง แล้วพี่จะให้อยู่ตัวคนเดียวหรอ?”
“เออ”
มันคอตก บ่นงึมงำ ลูบหัวลูกหมา ไอ้หมานั่นก็ดูจะชอบตี๋อีก เลียมือ กระดิกหางไม่หยุด
“ถ้ามึงไม่รีบเอามันออกไป อย่าหาว่ากูใจร้าย”
“พี่…”
“อย่ามาเรียกแบบนั้น”
“อย่างมากก็…” มันหันคอไปมองนาฬิกา นับเลขไม่ออกเสียงแต่เห็นปากขยับ สาม สี่ ห้า หก “หกชั่วโมง”
“ไม่”
“นะพี่นะ” พอมันลุก ไอ้หมานั่นก็กระโจนลงจากโซฟา กระโดดกัดขากางเกงบอล ตี๋ขมวดคิ้ว จับขอบกางเกงย้วยๆไว้ หลุดลงมาจนเห็นเอว มองอยู่สักพัก จนมันจ้องกลับ เลยรู้ตัวว่าเผลอมองอยู่ แล้วดูเหมือนมันก็รู้ตัวด้วย ว่าเผลอมองอะไรอยู่
“…อิจฉาหมาอ่ะดิ”
“ใคร”
“ก็พี่อ่ะ”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“ก็พี่มองผมตาไม่กระพริบเลยอ่ะ”
“อย่าหลงตัวเอง”
“แล้วมันถูกไหมหล่ะ? พี่กลัวผมเล่นกว่าหมามากกว่าพี่หรอ”
มันปล่อยมือออกจากขอบกางเกง ไอ้หมานั่นก็กระชากกางเกงมันไม่หยุด เลยต้องรีบไปจับขอบกางเกงไว้ให้แทน ใกล้ ใกล้เกินไป ใกล้เสียจนรู้สึกได้ ว่ากำลังจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง
ไม่มีกำลังมากพอ ที่จะหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ได้
หน้ามันก็แดง แต่ก็รู้ ว่าเสียงหัวใจที่เต้นอยู่ในตัว ก็ไม่ได้เบาไปกว่าของมันเลย
หลงใหล เกินกว่าจะต้านทาน
อยู่ใกล้จนเห็นหน้าสะท้อนในตาของไอ้ตี๋ รู้ รู้แทบจะทันที ว่าคงจะรู้สึกแบบนี้กับใครไม่ได้อีก มันมากกว่าคำที่เคยบอกมันไป มันมากไปกว่าคำนั้นเยอะ ในตัว คงมีแต่คำนี้บินว่อนไปหมด
ไอ้หมานั่นเดินแทรกเข้ามาระหว่างเท้า เหยียบจนน่าเบื่อ ใช้เท้าเขี่ยตัวน่ารำคาญออก กดปากเข้าหาปากนุ่มๆ รู้สึกเหมือนกินของหวาน ไม่ชอบของหวาน แต่กลับชอบริมฝีปากนี้
เชื่องช้า ไม่ได้รุนแรงเหมือนที่เคยทำกับคนอื่น ความรู้สึกมันต่างกัน
ละริมฝีปากออก คว้ามือมันไว้ ลากไปที่ห้องนอน เหลืออีกไม่กี่ก้าว แต่มันกลับดึงตัวไว้ หันไปมอง มันยิ้มแหยอีกรอบ ชี้นิ้วไปที่ไอ้หมาเวรนั่นที่วิ่งตามมา
“ช่างหัวมัน”
“มันยังเด็ก”
“แล้วไง”
“..เดี๋ยวพี่เอเขาก็มาเอาคืนแล้ว”
“นานเท่าไหร่? หกชั่วโมง คือคำว่าเดี๋ยวของมึงหรอ?”
“พี่ทนไม่ได้หรือไง”
“ทน ไม่ ได้”
พูดช้าๆ เน้นๆที่ละคำ แทนที่มันจะโมโห กลับหัวเราะออกมา
“หัวเราะอะไร”
“เปล่าๆ”
ปล่อยแขนที่ดึงออก หงุดหงิด ถอนหายใจออกมาแรงๆ ขยี้หัวตัวเอง อะไรก็ดูเกะกะไปหมด กลับกัน บรรยากาศรอบตัวไอ้ตี๋กลับดูสบายๆ มีหมาตัวนึงมาวิ่งรอบๆให้รำคาญตาอีก
มันอุ้มลูกหมานั่นขึ้นมา กอดไว้ในแขน ในแขนของมัน ลูบหัวเบาๆ
มองตามทุกการเคลื่อนไหวนั่น
รำคาญตัวเอง อยากเห็นมันในสายตาอยู่ตลอด อยากรู้ว่ามันกำลังทำอะไร กำลังคิดอะไร เป็นไปไม่ได้ แต่ก็คิดอยู่เสมอทุกครั้ง ทุกครั้งที่มอง ในทุกๆมุม
อยากประกาศให้ทุกคนรู้ว่ามันเป็นของใคร ไม่อยากให้มันมีเพื่อน ไม่อยากให้มันต้องกลับไปหาครอบครัว อยากให้โลกของมัน ทั้งใบ ไม่ต้องมีใครเข้ามาเป็นส่วนเกิน
อยากให้ห้องๆนี้ เป็นเหมือนโลกทั้งใบ
“ผมอุ้มพี่ไม่ไหว แล้วผมก็ไม่กล้าลูบหัวพี่ด้วย”
ไม่ตอบ รอฟังว่ามันจะพูดอะไรต่อ
ดูท่าฟันจะพึ่งขึ้น เห็นมันงับนิ้วไอ้ตี๋ แต่ดูจะไม่เจ็บอะไร
หงุดหงิดขึ้นมา มันเคยบอกว่าไม่ชอบให้กัด
“ไหนมึงบอกไม่ชอบให้กัด”
“ก็พี่กัดเจ็บ”
“…..”
“..ก…ก็..ถ้าพี่กัดผมเบาๆ ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่พี่เล่นกัดจนผมห้อเลือด แบบนี้ผมก็ไม่ไหวว่ะพี่”
กำลังโดนยั่ว รู้สึกแบบนั้น
ไม่ได้ทำตาเชิญชวน หรือคำส่อไปทางนั้น ก็รู้สึกเหมือนถูกกระตุ้น
หกชั่วโมง น่าขำ
ต่อให้หกนาที ก็ยังคิดว่าทนไม่ได้ด้วยซ้ำ
ไม่
ถ้าทำหน้าแบบนั้น ต่อให้หกวินาที ก็ไม่คิดจะทน
“…ตี๋ มึงทำตัวเองนะ”
“ห้ะ? ทำ?..ทำอะไร?”
ก้มหน้า แล้วมองขึ้น
ทำให้นึกถึงเวลาตอนมันเขิน ตอนมันอาย รู้สึกทนไม่ได้ที่จะยืนเฉยๆ ไม่กอดมันไว้แน่นๆ
ลูกหมาตัวนั้น สุดท้ายก็เหวี่ยงมันไปที่โซฟา ตี๋ร้องโวยวาย แต่เป็นเรื่องของมัน ไอ้หมาตัวนั้นก็ไม่ได้ดูเจ็บอะไร รีบดึงตัวมันเข้าห้อง ก่อนที่ไอ้หมาเวรนั่นจะตั้งหลักทัน ปิดประตูล็อกห้อง ได้ยินเสียงตะกรุยเท้าที่ประตู อยากจะเหวี่ยงออกไปนอกหน้าต่างด้วยซ้ำ แต่คิดว่าไอ้ตี๋มันคงไม่ยอม
ดันตัวไอ้ตี๋ติดประตู มันก็ยิ้มจางๆ เหมือนคิดไว้แล้ว ว่าเรื่องแบบนี้ คงจะต้องเกิดขึ้น ก็ดี ขี้เกียจพูดยืดยาว
เวลา ช้าลง อยากหยุดเวลาลงด้วยซ้ำ
ไม่อยากมีอนาคต ไม่อยากสนอดีต อยากอยู่แค่ปัจจุบัน ที่มีแต่มันเท่านั่น ไม่อยากทะเยอทะยาน ไม่อยากสนอะไรทั้งนั้น
อยู่บนโลกที่กฏเกณฑ์ทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตัวมัน โดยที่มันไม่รู้
โลกทั้งใบ หมุนไป มีมันเป็นจุดศูนย์กลาง
ถ้ามันไม่อยู่ โลกใบนี้ก็คงจะหมุนต่อไม่ได้ คงจะต้องพังทลายลง
อย่าไปไหนนะ
อย่าไปจากกู
อยากจะพูด
แต่นั่นหมายความว่า จะต้องเป็นช่วงเวลาที่มันจากไป
จะเก็บคำพูดนี้ไว้ ไม่อยากให้วันนั้นมาถึง
ถูกปัดเป่าความวุ่นวายในใจออกไป ด้วยจูบเบาๆที่ทำให้รู้สึกเหมือนลอยในอากาศ
“พี่หมอก…”
ได้ยินเสียงมันเรียกชื่อเบาๆ คิดเอาเอง ว่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับมันเหมือนกัน
ความสุข
มันคือความสุข สิ่งที่อยู่ในตัวตอนนี้
ได้รู้จักกับสิ่งนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะปล่อยมันไป อยากจะรั้งมันไว้ ด้วยแรงทั้งหมดที่มี
แต่ถ้า ต่อให้ยังไงก็ต้องไปสิ่งนี้ไป สิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนนี้
สิ่งที่เรียกว่า โลกทั้งใบไป
จะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทาง ยอมแลกด้วยทุกๆสิ่ง หรือจะต้องอดทนต่อสายตาคนทั้งโลก ก็จะทำ
เพื่อให้ได้สิ่งมีค่านี้ …
กลับคืนมา…..
……………………………………..
…………………………..
[Bite: complete]
[4.02.55]
อยู่ในอารมณ์หน่วง
ไม่ถึงกับสุข
ไม่ถึงกับเศร้า
สุข กับตัวเอง
เศร้ากับคนรอบข้าง
ทุกคน ตั้งใจสู้ๆนะ
ขอเวลาอีกสักพักกว่าจะมาต่อ
ปล.อยากเขียนถึงลูกหมา เพราะวันนี้ไปบ้านญาติ พึ่งได้ลูกหมาใหม่มา อยากเลี้ยงบ้าง :z3:
-
:z13:
-
โอ๊ยมาแล้ว ดีใจ รีบกดเข้ามาดูเลย TTTT
:z3: :z3: :z3:
-
ในที่สุดก็มา :m15:
คิดถึงจัง
o13
-
ขออนุญาติ :กอด1:นะคะ อ่านแล้วไม่รุทำไมถึงรู้สึกอยากกอดคนเขียนแน่นๆน่ะค่ะ
-
ตี๋โดนจัดหนักแน่
แล้วน้องหมาจะเปงไง
-
:impress2: :-[ :กอด1: คิดถึง พี่หมอกกกกกกกกกกกกกก กับตี๋ มากกกกก
เอาใจช่วย พี่หมอกกับตี๋ ความรักชนะทุกอย่าง สุ้ๆๆๆๆ
พี่หมอกหึงได้แม้กระทั่งน้องหมา ตัวน้อยๆ
:L2: :3123: :L1: :กอด1: :pig4:
-
พี่หมอกอิจฉาแม้กระทั่งลูกหมาเหรอจ้า อิอิ
แต่ก็นะแสดงว่าโลกของพี่หมอกมีแต่น้องตี๋จริงๆ :L1:
-
:-[ :-[ :-[ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด *ดีดดิ้น*
นี่คือ อาฟเตอร์ เลิฟ ออล อะราวน์ อัส สินะ โอ๊ยยยย พี่หมอกยิ่งหวงน้องตี๋มากกว่าเดิมอีกอ้ะ
น่ารัก น่ารัก ขัดกับความจริงในตอนหลักจริงๆ อยากให้ถึงเวลาแห่งความสุขเร็วๆ
มันต้องอย่างนี้สิ มีความสุขมากๆที่ได้อ่านตอนนี้ อ๊ายยยยยยยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นึกว่าตัวเองตาฝาดนะเนี่ย
พี่หมอกอ่ะ โคตรจะขี้อิจฉาและขี้หวงมากอ่ะ
ตี๋ท่าจะโดนหนักน้า
ปล. คนแต่งสู้ๆจ้า จะนานเท่าไหร่ก็รอ ^^
-
เรื่องจริง หรือ นิยาย คัยรู้ช่วยไขข้อข้องใจหน่อย... (อยากได้คนช่วยยืนยัน) :sad4:
-
โลกทั้งใบให้นายคนเดียว
สงสารเฮียหมอกจริงๆ
-
อ่านตอนพิเศษนี้แล้วมีความสุขจังแหะ
มารอตอนต่อไปนะครับ
-
พี่หมอก กรี๊ดดด! คุณพี่หื่นวะ อยากเลี้ยงหมาเหมือนกันอ่ะ
-
ย๊ากกกกกกกกกกกก
ตอนล่าสุดนี่ทำเอามดไต่หน้าจอคอม ถึงแม้จะเป็นโมเม้นต์หวานๆย้อนหลังแต่ก็ยังได้ใจเราเสมอ :-[
อ่านโมเม้นต์หวานๆแบบนี้ทีไรเราก็รู้สึกว่าพี่หมอกรักตี๋มากจริงๆ คือรักแบบหวงแหนอยากเก็บไว้กับตัวเองคนเดียว
คนแต่งสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะ :L2:
-
พี่หมอกอาการหนักมาก
สามปีที่ไม่ได้เจอกันเลยเนี่ยอยู่ยังไงอ่ะ
ก็ติดตี๋ขนาดนั้น :sad4:
-
พี่หมอกกกกก อ่านตอนหลังแล้วน้ำตาคลอนิดๆ
ฉ่ำเกินไปแล้วพี่หมอกก :-[
-
หมาโดนเมิน :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
พี่หมอก :o8:
-
มาต่อแล้ววววว :oni2:
ตอนนี้น่ารักจริงๆ น่ารักมากๆ เลย
:กอด1: แน่นๆ
-
อ่านแล้ว สงสารหมอกยังงัยไม่รู้
-
:z3: :o12: หน่วงเกินไปแล้ววววววววววววว :serius2:
-
พี่หมอกกกกกกกกกก กับตี่ คิดถึงอ้ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆ
วันนี้ท้อแท้ใจอย่างแสนสาหัส ได้เจอตอนสเปเชี่ยลไป เมหือนเจอน้ำในทะเลทราย (เว่อร์) 55555
แต่จริงนะ คิดถึงพี่หมอกมากๆ
ครั้งแรกเลยนะ ที่ได้อ่านในมุมของพี่หมอก มันช่างลึ้กล้่ำเหนือคำบรรยายจริงๆ 55555
-
หมอกหื่น
โดนใจแม่ยกจัง
จะว่าไป นี่ก็ครั้งแรกเลยรึเปล่า ช่วงหมอก talk
หรือมีก่อนหน้านี้แต่ลืมเอง
:z3:
-
สมัยเป็นนักศึกษาป่ะเนี๊ยะ หวานกันเชียว
พี่หมอกอิจฉากระทั่งหมาน้อย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น้องชุขา..... :o12:
อารมณ์ตอนนี้มันหน่วงๆจริงนั่นแหล่ะ
มีแอบน้ำตาคลอเล็กน้อย
ตอนนี้รู้เลยว่าพี่หมอกรักตี๋ของเรามากแค่ไหน
ตี๋คือความสุขทุกอย่างของพี่หมอก
อ่านแล้ว :sad4:....จะมีใครรักเราได้อย่างนี้ไหมเนี่ย
:กอด1: :L2:ขอบคุณนะจ๊ะที่แต่งตอนนี้...แอบมีอารมณ์อบอุ่นเบาๆมาให้อ่านคั่นเนื้อเรื่องหลัก
-
สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
พี่หมอกอิจฉาหมา :laugh:
อยากอ่านตอนปัจจุบันแล้ว~
-
ตอนนี้ทำให้รู้คำตอบชัดเจนขึ้นเลยว่าที่พี่หมอกทนทำอยู่ทุกวันนี้เพื่อใคร
เค้าก็อยากมีพี่หมอกเป็นของตัวเองบ้าง...
-
พอเห็นว่าอัพก็รีบกดเข้ามาอ่าน
ดีใจที่ได้อ่านในมุมของหมอก ตี๋คือทุกสิ่งของหมอก
แล้วก็อยากเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่ะ
อดทนนะคะ ขอให้สมหวังในสิ่งที่ตั้งใจไว้ :กอด1:
-
พี่หมอกหื่นอ่ะ ใจร้ายด้วยทำกับน้องหมาได้ลงคอ แค่ 6 ชม. ก็รอไม่ได้
-
:sad4: ดีใจ น้ำตาไหลพราก เรื่องนี้กลับมาแล้ว :mc4:
-
สู้ต่อไปนะน้องนะ
-
เรื่อแต่งหรือจิง คัยก้อได้ตอบด้วย....
-
พี่หมอกขี้หวง :z2:
-
สวัสดีวันอาทิตย์ครับ วันนี้แวะเข้ามาจะอ่าน...เลย comment เป็นกำลังใจก่อน ^ ^
-
เรื่อแต่งหรือจิง คัยก้อได้ตอบด้วย....
ถ้าจริงก็อยากได้พี่หมอกสักคนเหมือนกัน
แต่เผอิญนี่ไม่ใช่เรื่องจริงคัฟ :เฮ้อ:
-
o18 o18 o18
-
:impress3:
รักที่ให้กัน..เหมือนโดนกั้นขวางทางไป
อย่าเลยอย่ารู้ว่าฉัน ขาดเธอจะเป็นอย่างไร
แค่รู้ไว้ ว่าโลกทั้งใบ จะให้เธอคนเดียว♫ ♪ ♫ ♪
อ่านจบแล้วก็นั้งร้องเพลง...(แลดูไม่เกี่ยว :m29:)
-
พี่หมอก...เอาใจไปเลย
ขอให้ได้กลับมาอยู่กับตี๋เร็ว ๆ
-
:กอด1:น่ารัก
-
คิดถึงตี๋และพี่หมอกมากๆจ้า
-
ในที่สุดพี่หมอกก็ทนต้านทานแรงโน้มถ่วงของตี๋ไม่ไหว :o8:
-
พี่หมอกสู้ๆ :o8:
-
ขอบคุณค่ะที่เอาตอนพิเศษมาลงให้หายคิดถึง
เฝ้ารอน้องตี๋ต่อไป..... :o8:
-
รักมาก เพราะรักมากๆใช่ไหมพี่หมอก
ถึงทำให้ต้องฝืนทำอะไรที่ตัวเองก็แทบทนไม่ไหว
รอคอยอีกคน รอวันที่สองคนนี้จะกลับมาอยู่ด้วยกัน
เหมือนเดิม เหมือนเคย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+ 1 ให้จ้าาาา
-
แต่งเก่งมากเลย น่ะ แต่ขอ ให้พี่หมอก กับ ตี๋ มาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เพราะตอนนี้กก้อยังมองไม่เห็นเหตุผลลที่เพียงพอ ที่พี่หมอกต้องทรัมอย่างนั้นเลย มันคืออะไร.. คนแต่งคิดไว้แล้วใช่ไหม บอกด้วยล่ะ ท่าถึงเวลา.....
-
อยากเห็นพี่หมอก....ยิ้มมม
-
ดีใจ ไปเที่ยวกลับมาก็ได้อ่านตอนพิเศษเลย
ขอบคุณคนเขียนนะคะที่เขียนตอนนี้มาให้พอคลายคิดถึง
รอวันที่สองคนนี้จะกลับมามีบรรยากาศแบบนี้เหมือนเดิมนะ
-
พี่หมอกน่าจังเลย แต่ก็แอบหื่นเหมือนกันนะเนี่ย :o8:
-
มาต่อแล้วดีใจจัง :really2:
-
รักพี่หมอก :กอด1:
-
รักของพี่หมอกนี่เกินคำบรรยายจริงๆ
:3123:กดเป็ดรออ่านและให้กำลังใจนะจ๊ะ
-
:o8: น่ารักๆ เบรคอารมณ์มาม่า อิอิ +1 คะแนนที่ 395 จ้า
-
ชอบตอนพิเศษตอนนี้
หมอกรักน้องตี๋เอามากๆ :o8:
ทั้งรักทั้งหวงถึงขนาดไม่อยากให้ตี๋ไปเจอใคร
ถึงขั้นจะเก็บเอาไว้คนเดียว
เป็นเอามากนะหมอก :impress2:
รอตอนหลักนะคะ
+1 นะคะ
-
พี่หมอกขี้หวงอะสุดๆเลย
แถมยังหลงตี๋สุดๆอีกด้วย
ไปคืนดีกับตี๋ได้แล้วนะพี่หมอกกกกกก
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:L2: :L2: :impress2: พี่หมอกกกกกกกก :กอด1:
รอค่ะ :3123:
-
ฮึกกกกกกกกกกกก พี่หมอกชีวิตพี่จะมีความสุขได้เพราะคนเดียวสินะ
สงสารพี่หมอก T^T
-
พี่หมอกกับหมาก็ยังหึงนะ :laugh:
-
สำหรับโพลล์ พูดได้สามคำว่า "หมอก-ครอง-โพลล์"
พี่หมอกพระเอกมากกกกก จริง ๆ
-
babyตี๋ comeback to หมอก
งั่มๆ
-
บรรยากาศแบบนี้แหละที่โหยหา แบบว่า หายไปนานมากมาย gone with the wind :o12:
ได้เสพสุขเล็กๆกับตอนพิเศษที่ไม่คาดคิดว่าจะเจอ
อืม ถ้ากรูเป็นลูกหมานั่น
กรูจะหาทางเข้าห้องนอนนั้นให้ได้ :impress2:
-
ชอบอ่าาาาาาาาาาา
ชอบมาก! ชอบผู้ชายแบบพี่หมอก
ไม่ต้องมีคำพูด การกระทำเถื่อนๆ
เข้าใจยาก แต่ข้างใจรักหมดใจ
ชอบผู้ชายแบบเน้~~~~
ตอนพิเศษนี้บ่งบอกถึงอนาคตของทั้งคู่ใช่มะ
ว่ายังไงก็ต้องกลับมาได้กัน ฮ่าๆ
รอตอนหลักจ้า :กอด1:
-
อ่านมาตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครสมาชิก
เข้ามาบอกว่า พี่หมอกน่ารักจัง :really2:
-
มาต่อแล้วววววว :m3:
พี่หมอกน่ารัก อิจฉาน้องหมาา
อยากให้ตี๋สมหวังเร็วๆน่ะ ( อ่านที่ไร สงสารตี๋กะพี่หมอกอ่ะ)
รอตอนต่อไปอยู่น่ะครับบบบ :กอด1:
-
“มันสำคัญกับกู….”
ชักอิจฉาน้องตี๋ แล้วดิ....
-
Special : Bite
อย่าไปไหนนะ
อย่าไปจากกู
ได้รู้จักกับสิ่งนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะปล่อยมันไป อยากจะรั้งมันไว้ ด้วยแรงทั้งหมดที่มี
แต่ถ้า ต่อให้ยังไงก็ต้องไปสิ่งนี้ไป สิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนนี้
สิ่งที่เรียกว่า โลกทั้งใบไป
จะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทาง ยอมแลกด้วยทุกๆสิ่ง หรือจะต้องอดทนต่อสายตาคนทั้งโลก ก็จะทำ
เพื่อให้ได้สิ่งมีค่านี้ …
กลับคืนมา…..
อ๊าก กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
พี่หมอก ถ้าพี่จะขนาดนี้!!!!
ลงเเดงกันเลยทีเดียว :a5: เเง่มๆ อยากอ่านต่ออ่ะพี่ชุ :กอด1:
เนื้อเรื่องเป็นไงต่อ คิดไม่ถูกเลย [หรือสมองฝ่อเอง?]
มาต่อไวๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะพี่ชุ๊!!! :กอด1:
-
ขอบคุณคนเขียนค่ะ คิดถึงน้องตี๋กับพี่หมอกมาก คิืดถึงคนเขียนด้วย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มแก้มฉีกกก
ไม่เครียด ไม่มาม่า พี่หมอกกกกกกก
-
พี่หมอกก็รีบๆทำงานให้เสร็จ แล้วมาทวงน้องตี๋คืนเร็วๆล่ะ อิอิ
-
มีตอนพิเศษมาให้ชุ่มชื่นหัวใจ :man1:
:pig4:
-
เอากลับคืนมาให้ได้นะคะพี่หมอก
โลกใบน้อยของพี่หมอกก็รออยู่เหนือมกันแหละ!!!
-
พี่หมอกกกกกกกกกกก :กอด1:
ซี้งอ่ะ น่ารักเฟร้ยยยยยยยยย
ปล.ไปเที่ยวภาคเหนือ เอาน้ำพริกหนุ่มมาฝากโด้ยยยยยยย
-
อยากอ่านต่ออ่าาา
ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงตี๋ กับพี่หมอกกกกก
คิดถึงโว้ยยยยย ทั้งคู่เลยยยยย คนแต่งด้วยยยยย :fire:
-
นึกว่าจะซึ้งแบบสุด ๆ ก่อนจบตอน...แต่ดันเจอ บรรทัดนี้เข้าไป ฮ่า เลย
“พี่ว่าทองแท้หรือเปล่า?”
-
แล้วพี่หมอกจะทำได้ไหมเนี่ย
-
อ๊ากกก พี่หมอก
หนูเชื่อว่าพี่กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สิ่งมีค่านี้กลับมา
สู้ๆนะทั้งคู่เลย
-
:L3:ในที่สุดก็อ่านจนทันแล้ว......รีบต่อไวๆๆๆนะ
-
5555 หวงแม้กระทั่งหมา
น่ารักเกินไปแล้วพี่หมอก :กอด1:
-
พี่หมอกมีความอุมิคริงิคาเด๊ะในตัวสูงมาก
-
ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว
ย้อนกลับไปตอนที่ตี๋ ทำร้ายพี่หมอก
รุ้สึก สงสารพี่หมอกจังเลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ กอดคนเขียนและพี่หมอก :กอด1:
-
คิดถึงช่วงเวลานี้จริงๆ
กลับมาเป็นเหมือนเดิมไวๆนะ ^^
-
โอยยยยยยยยย
มันหน่วง แต่ก็ยังได้รับรู้ว่ายังรักกันอยู่มากกว่าเดิมก็โอเค
-
หมอก-ตี๋ ฟอร์เอเวอร์
-
ได้อ่านกับเรื่องลูกหมาละ
รอเรื่องเด็ก(ว่าแต่พี่หมอกมันจะโหดเหวี่ยงแบบนี้เปล่าเนี่ย)
-
พี่หมอกหื่น
-
มาแล้วสินะครับ ความรู้สึกของพี่หมอก .....
อยากให้มีต่ออีกสักภาคพิเศษ ความรู้สึก และความคิดของพี่หมอกในวันที่ตี๋ทิ้งไป
..... เพราะนั่นคือความรู้สึกสุดท้ายที่ต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน ....
แต่ผมยังเชื่อว่า ภาคพิเศษนี้ ... มีการเชื่อมความรู้สึกในภาคเหรียญ มาสู่ภาคแบงค์ ....
ให้เราเห็นในมิติของพี่หมอกบ้างแล้ว .... และ หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
พี่หมอกยังชัดเจน เหมือนเดิมแล้ว .... นั่นน่าจะเป็นคำตอบสุดท้ายได้เป็นอย่างดี....
หากไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา ....
-
อ่อยยยยย น่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆๆ :-[
น้องตี๋ยั่วอ่ะ ไม่ไหวจะทน พี่หมอกจัดหนักๆเลย คิคิ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ :L2:
-
จะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทาง ยอมแลกด้วยทุกๆสิ่ง หรือจะต้องอดทนต่อสายตาคนทั้งโลก ก็จะทำ
เพื่อให้ได้สิ่งมีค่านี้ …
กลับคืนมา…..
ข้างบนนี้ตอบทุกสิ่ง ขอบคุณที่ยืนยันให้มั่นใจว่าที่พี่ทนมาสามปีจนถึงตอนนี้เพื่ออะไร
เอาโลกของพี่กลับมาให้ได้นะ
:กอด1: โคตรรักพี่เลยยย พี่หมอก :กอด1:
-
หมอกรักตี๋มาก ๆ เลยนะเนี่ย
-
:impress3: เมื่อไหร่หมอกกับตี๋จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ฮือๆ
ตอนนี้น้องคนเขียนเริ่มโล่งละชิมิ เราจะรอมาต่อนะจ๊ะ
อย่าว่าแต่คนแต่งไม่ว่าง คนอ่านก็กำลังจะตายเพราะกลางภาค :z3: (เพิ่งสำนึก)
จะมารอตอนต่อไปนะจ๊ะ
:pig4: มากจ้า
-
โว๊ะ คิดถึงสองคนนี้อ่ะ จะกลับมาเป็นแบบนี้อีกเมื่อไหร่ :sad4:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
สนุกมากๆเลย รอต่อไปค้าบ :)
-
เข้าใจอารมณ์เลย มันพึ่งผา่นมาไม่นาน
ยังไงก้สู้ๆนะ
ขอให้สมหวัง
ทั้งตี๋และคนแต่ง
-
:serius2: :serius2: :serius2:
คถ.พี่หมอก กะ น้องตี๋ ..
:sad4: :sad4: :sad4:
คนเขียนสู้ ๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
ชมแบบแปลกๆ
น่าีัรักกันทั้งคนทั้งหมา
-
พี่หมอกไม่ค่อยหื่นเลยนิ
-
พี่หมอกชอบกัด :laugh:
เอากลับคืนมาให้ได้นะพี่หมอก โลกของพี่อ่ะ เอาใจช่วย :L2:
-
พี่หมอกซาดิสต์อ่าาา ชอบกัดตี๋จนห้อเลือด คิคิ
อยากได้แบบพี่หมอกสักคนจัง :P
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ยังหวานอยู่ :เฮ้อ:
-
:-[ ชอลพี่หมอกมากๆเลยครับ แต่อ่านไปอ่านมาสงสารคนทั้งสองคนนี้จัง รีบมาต่อนะครับอยากอ่านมากๆเลยครับ
-
รอวันที่พี่หมอกกับตี๋กลับมาอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข
:L2: :L2:
-
:pig4: ที่มาต่อนะคะ
-
พี่หมอกหึงน้องหมา
ตอนท้ายของตอนแอบหน่วงนะ
สู้ๆต่อไปนะคนเขียน :L2:
-
เห็นพี่หมอกนิ่งๆอย่างนี้ ถ้าไม่ได้อ่านมุมพี่หมอกคงไม่รู้
ว่าพี่หมอกก็หื่นนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่หมอกรักตี๋ขนาดนี้...ตอนที่ต้องจากกันตั้งสามปี
พี่หมอกคงรู้สึกเจียนตายเลยอ่ะดิ
เจ็บปวดไปกับพี่หมอกและตี๋ ;____;
-
อ่านแล้วเริ่มเศร้า.... อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อ แต่ต้องออกไปข้างนอกกก แง่ ๆๆๆ
-
โห..เพิ่งได้อ่านอารมณ์หมอก :-[
ได้ใจไปเต็มๆ..ก็รักนี่นา...รอตอนต่อไปค่ะ :bye2:
-
:impress3: พี่หมอกโอเคทุกอย่าง ความรู้สึก ความคิด
อ่านแล้วแบบว่าขอผู้ชายแบบนี้ได้ไหม แต่คงมีแต่ในนิยาย :เฮ้อ:
ตี๋คงดีกว่าภาคแรกนะ ขอร้องเถอะ หวั่นตี๋สุดๆๆ
-
ตามทันแล้ว ปวดตามากมายกว่าจะตามทัน :เฮ้อ:
ลุ้นเมื่อไหร่จะกลับมาหวานกันอีก :z2:
-
ชอบอ่ะ
พี่หมอกทำตัวเด็กกว่าลูกหมาอีก
อิจฉากระทั้งลูกหมา :laugh:
-
อ่านตอนนี้พี่หมอกดูน่าสงสารยังไงไม่รู้(หรือคิดไปเอง?)
เพราะว่าตอนที่ตี๋ขอเลิกพี่หมอกรั้งตี๋ไว้แบบสุดฤทธิ์ อาจจะเป็นเพราะนังชะนีตัวนั้นก็ได้ พี่หมอกเลยกลับมาพร้อมกับกอดตี๋หนุบหนับไม่ได้ :o12:
มือที่สาม ท่าทางจะร้ายกาจ(หรือเปล่า?)
-
.....ไม่มีคำบรรยาย ได้อ่านบรรทัดสุดท้าย บอกว่า "END"
เกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนนนน
-
และก้อยังไม่มา..
-
รอต่อไป อิอิ
สู้ๆ นะ เข้าใจอารมณ์เด็กAdmission
-
ผมชอบประโยคนี้นะครับ "ไม่มีประโยชน์อะไรกับการยอมแพ้"....ขอแค่ให้เราทำมันให้ถึงที่สุด
เอาใ่จช่วยนะครับ ^^
-
B.N. 4 ----> ชอบอ่านเรื่อง ดราม่าครับ ^^
-
เฮ้ออออ,,,,เมื่อไรจะกลับมารักกันดีๆซะที อ่ะ
-
คิดถึง :กอด1:
-
คิดถึง
-
ยังรอ ๆๆๆๆ รอ .... ๆๆ..
-
รออยู่นะคะ
ป.ล. พี่หมอกน่ารักอ่ะ >///<
-
:a5:ยังรอที่จะอ่านต่อเสมอนะครับ
-
ช่วงเวลานี้เมื่อสามปีก่อนรึเปล่า พี่หมอกรักตี๋จังนิ อิจฉากระทั่งน้องหมา
ปล น้องคนแต่งสู้ๆนะ ทำดีแล้ว
-
ได้อ่านในมุมพี่หมอกแล้ว>O<
น่ารักมากกกกกกกกกกก
ไม่คิดว่าพี่หมอกจะมากมายขนาดนี้
เอ็นดูตี๋เพิ่มขึ้นจากเดิมที่มากอยู่่แล้วเลย
พอได้อ่านในมุมพี่หมอก ยิ่งเห็นว่าน้องตี๋น่ารัก :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ สู้ๆนะค่ะ^^
-
อ่านตอนนี้แล้วเรียกกำลังใจมาหน่อย
หวานน้อยๆแค่พอหายอยาก
ก็ยังดีกว่า ความคลุมเครือและอึดอัด
-
"อยู่บนโลกที่กฏเกณฑ์ทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตัวมัน โดยที่มันไม่รู้
โลกทั้งใบ หมุนไป มีมันเป็นจุดศูนย์กลาง
ถ้ามันไม่อยู่ โลกใบนี้ก็คงจะหมุนต่อไม่ได้ คงจะต้องพังทลายลง"
________________________
ชอบมากครับ โดยเฉพาะ คำว่า "โดยที่มันไม่รู้ตัว"
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งครับ ผมติดงอมแงมเรยครับ ฮ่่าๆๆ
-
นั่งบิดกันเลยอ่ะ น่าร๊ากกกกก
-
พี่หมอกก็เกินไป แต่รักอะ เอ้ออออ
-
มีความสุขที่ได้อ่าน และรอติดตามตอนต่อไปเสมอครับ
-
มีความสุข :o8:
จะติดตามตอนต่อไป o13
-
:z13:
อยากอ่านๆ รอตอนต่อไป~
-
น่ารักอ๊ะ อ่านแล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า
มาให้ชื่นใจจริงๆๆ เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนต่อไป ( พึ่งเคยเห็นนิยาย 1 ตอนมีคนโพส 4 - 5 หน้า o13 )
ว่างก็แวะมาต่อนะจ๊ะ ยังไงก็รอตี๋และหมอกได้เสมอ :กอด1:
-
:a5: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อื้อ คิดถึงพี่หมอกจัง ได้อ่าน Part ของพี่หมอกแล้วยิ่งคิดถึง หนักเข้าไปใหญ่รู้สึกเลยว่าพี่หมอกกำลังอด่นและทำทุกอย่างทุกวันนี้ก็เพื่อให้ตัวเองได้อยู่กับตี๋ตลอดไป ฮืออออ. อยากอ่านแล้วอ่า รอวันรวมเล่มแทบไม่ไหว เป็นกำลังใจให้คนเขียนผ่านพ้นมรสุมนะคร๊า. รอกันต่อไป :call:
-
อ่านจนจบ ตอนแนะนำ เลขา...เลื่อนกลับขึ้นไปดูใหม่ อืม ไม่มีชื่อ แหะ
-
อ่านทันหมดแล้ว สนุกมากๆเลยคะน้อง ตอนนี้พี่อ่านไปก็มวนท้องไป เพราะมัวแต่เครียดเนี่ยแระ ว่าพี่หมอกกะน้องตี๋จะเป็นยังไง อยากอ่านต่อไวๆจัง รีบมาต่อนะคะ :-[ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้เด็กแอดด้วย ขอให้ติดตามที่ต้องการนะจ๊ะ o13
-
ออกแนวน่ารักอ่ะตอนนี้
-
ขอ 3 คำ อิจ-ฉา-ตี๋.. o18 เขิลแทนนนน :impress2: หมอกรักตี๋เว่อร์ๆอ่า >< :L2:
-
:sad4: ได้ข่าวว่าคนแต่งไปแอ่วเจียงใหม่ .... น่าจะหลายวันอยู่ ....
แต่ยังไงก่ะจะเข้ามารอวันละสาม สี่ ห้ารอบ หลังอาหาร ฮ่าๆ
-
ความพยายามที่พี่หมอกทุ่มเทสุดตัวอยู่ตอนนี้เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้เป็นที่ยอมรับ เพื่อสุดท้ายแล้วจะได้อยู่กับตี๋สินะ
เป็นกำลังใจให้พี่หมอกและน้องตี๋ค่ะ
-
อิจฉาตี๋อ่ะ :m17:
จะมีผู้ชายคนไหนรักฉันได้อย่างงี้มั๊ยเนี่ยะ :L3:
-
ว็าวววมาต่อแล้ววขอบคูรมากๆนะคร้าบบบ อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลย
-
ชอบพี่หมอกจัง
-
ล่าสุดคือตอนที่ เลขาพี่หมอกมาส่ง ตี๋ ใช่ไหม...
-
รอหมดมาม่า TT
special หน่วงจริงๆ ><
-
หายไปไหนของเขานะ?
-
คิดถึง Moment แบบนี้
:L2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่หมอก พี่ตี๋ กลับมาได้แล้ว คิดถึงมากกกกก หายไปเป็นอาทิตย์แล้วน้ะ :sad4: :z3: :call:
-
ชอบพี่หมอกอ่ะ
-
พี่หมอกน่ารักมาก ไม่ไหวแล้ว ^________^
ในที่สุด น้องหมาก็โดนเมินจนได้นะเนี่ย
-
2 วันที่แล้วไม่ได้เข้ามาดูติดสอบ ไม่ว่ากันนะ :monkeysad:
อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ขอดูฉากหลังประตูนั้นได้มั้ยคะ ฮิฮิ :haun4:
-
ตามทันแล้วครับบบบบ ..... เป็นกำลังใจให้ในทุก ๆ เรื่อง ครับ
-
หายไปนานแล้วนะครับเนี้ย ตอนไหนพี่หมอก พี่ตี๋ จะมาครับผมรอไม่ไว้แล้วนะครับ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
จริงๆ วันนี้แอบเห็น คนแต่งมาออนเฟส เรยแอบหวังว่า .... จะดั้ยอ่านอะไรดีๆ ค่ำๆ แฮะ .....
สงสัยกำลังวุ่นวาย และร้อนตับแลบแถวทางเหนือ แหง๋มเร่ยยย
รอต่อไป..... แว๊ปปป
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกส์.. พี่หมอก! <3
-
ไม่เห็นมาต่อเลยง่ะจะบ้าตายอยู่แล้ว อยากอ่านแล้วนะครับ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มีภาระกิจ ส่วนตัวอยู่ที่ต่างจังหวัดน่ะครับ ใจเยนคับผมก่ะรออยู่เหมือนกันครับ ....
-
:sad4: :sad4: :sad4: เมื่อไหร่จะมาต่อให้จบค้าบ อ่านมาสามวันสามคืน ครบทุกตอนที่มี หนังสือเรียนไม่ต้องแล้วว มาต่อเร็วนะคับ
-
พี่หมอก พี่ตี๋ จงมา จงมา จงมา เพี้ยง :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้...ติดงอมแงมเลยค่ะ เป็นเรื่องที่แต่งแล้วอยากอ่านต่อเรื่อย ๆ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ ๆ *O*
-
เป็นนิยายที่อ่านแบบรวดเดียวจริงๆ
ติดงอมแงมจนไม่กล้าแม้กระทั่งจะปิดคอมเวลาต้องออกไปทำธุระข้างนอก
สนุกมากกกกก เชียร์หมอกกับตี๋มากๆ
และก็คิดว่าอีกไม่นานคงได้หาเรื่องตบกับตัวละครในนิยายเรื่องนี้ด้วย (ฮะๆๆๆๆๆ)
ในฐานะที่เคยมีประสบการณ์การแอดมิชชั่นและผ่านข้อสอบเกรียนๆเยอะแยะมาก่อน ยังไงก็ขอให้สู้ๆนะจ๊ะ
ไม่ต้องเครียดหรอก ข้อสอบเกรียนแต่เราเกรียนกว่า ยังไงก็ทำได้อยู่แร้น
จะนั่งรอหมอกกับตี๋อยู่ตรงนี้ทุกๆวันนะจ๊ะ
จุ๊บๆ
(อยากให้กล่าวถึงเพื่อนกล้วยของน้องตี๋และน้องอุ๊กกี้บ้างอ่ะ อยากรู้ว่าน้องอุ๊กกี้จะแมนไปถึงไหนแล้ว)
-
คิดถึง ตี๋ คิดถึงเฮียหมอก :man1: :man1:
-
ตี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมอกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อไหร่จะกลับมาให้ฟินเน้อ
-
T T อยากอ่านอีกสักตอน ....เด่ววันเสารต้องบินไปเหาเหลาแล้ว ....... TT
-
จะมาม่าแล้วใช่มะ ตอนหน้า เลยใช้เวลาทำใจ หึหึ
-
มะไหร่จะมานะคิดถึงงงงง
-
คิดถึงหมอก ตี๋ :กอด1:
คนแต่งสู้ๆกับแอดมิดชั่นน๊าา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
-
เริ่มแรกอ่านมาจากเว็บอื่น พอรู้ว่าเว็บนี้มีก้อรีบหาจนเจอ
สนุก ลึกซึ้งมาก อธิบายการกระทำได้อย่างชัดเจนจนเหมือนได้เข้าไปสู่เหตุการณ์นั้นๆ
ถึงรู้ว่าเรื่องมันเว่อแต่ก้อทำให้เพ้อฝันได้เรยแหละ
มาต่อเร็วๆๆๆนะคับ วันไหนไม่ได้อ่านนอนไม่หลับ กลับไปอ่านตอนเก่าๆก้อซึ้งอยู่เสมอ
-
เมื่อไหร่มา รอนานแล้ว จะมาต่อ ใช่ไหม ... รอต่อไป ......... :serius2:
-
คิดถึงตี๋ กับพี่หมอก ใจจะขาด ><
-
แวะมาเยี่ยมค่ะ
รอเธอเสมอ คิดถึงมากกกก
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ตามอ่านทันแล้วววววววว
รักพี่หมอก หลงน้องตี๋ เจ้าค่ะ
รอตอนใหม่อย่างใจจจดใจจ่อ เลยทีเดียว
สู้ สู้ ค่ะ คุณ cn9095
-
คนเรามีรักที่สุขทุกปนกันไป
-
ชอบมากครับ ถึงขนาดรวบรวมทุกตอนปริ้นส์ออกมาเป็นเล่มไว้อ่าน เกือบ 500 หน้าเชียว นี่แค่ภาคแรกนะ ภาคสองยังไม่ได้ทำต่อเลย
-
:serius2: โอ้ววว คลั่งงง. ชอบมากครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รอ รอ รอ คิดถึงพี่หมอกใจจะขาด
น้องคนเขียนสู้ๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงพี่หมอกกกก
-
:monkeysad:
อยากอ่า่นต่อ ~
-
รอ รอ เหมือนตี๋รอพี่หมอก มันเป็นความทรมานที่สุด มาต่อ ไวๆนะครับ ยังไงก้อจะรอ
-
พี่หมอก เมื่อไหร่จะกลับมาเนี่ยะ รอ รอ รอ :z2:
-
:z2: เต้นรอพี่หมอกกะน้องตี๋
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ชอบมากเลยคับ อ่านแล้วซึ้งมากเลย
-
รอต่อไป
-
รอนานเเละครับพี่ ....มาต่อหน่อย สักตอนครับผม....หสยไปไหนเอ่ย ๆๆ เงียบมากครับผม... ^^
-
คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงพี่หมอก คิดถึงนักเขียน เมื่อไหร่จะมาน้อ~ รอคอยด้วยความคิดถึงนะค่า
-
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋
คิดถึงเฮียกับไอ้พี่ฟินด้วยยยยย
:sad4:
-
ถ้าอีเจ้มิ้นเป็นคู่หมั้นพี่หมอกจริงแล้วพี่หมอกมีความสุขเวลาอยู่กับยัยมิ้นคนอย่างตี้ทุกคนก็น่าจะรู้ยอมให้คนที่รักมีความสุขแต่ตัวเองยอมรับความทุก
(รู้แล้วที่พี่หมอกมาดูตี้คืออะไรเพื่อให้แน่ใจว่าตี้ไม่ได้เป็นของใครยังเป็นของพี่หมอกคนเดียว)
-
คนแต่งยังไม่หายปสดเหรอ คิดถึงอะ
-
ยังไงก้อจะรอ
-
มาทวงของหวาน วันวาเลนไทม์ :L2: :กอด1:
-
:z3: พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้ว แต่น้องตี๋กะพี่หมอกก็ยังไม่มาเลย ฮือๆๆๆ คนแต่งใจร้ายยยยยยยยย :o12:
-
18-19สอบ ขอโทษน้าาา :o12:
-
สอบเหมือนกัน :sad4:
อยากอ่านอ่ะ!! :o12:
:กอด1: :L2:
-
วาเลนไทน์ทั้งทีพี่หมอกพาน้องตี๋แอบไปสวีวีวี่ที่ไหนค๊าาาาาาาา
ขอให้สอบผ่านแบบฉลุย
แล้วมาย้อนความหวานวีวี่ให้ทีนะค๊ะ
:o12:
-
รอต่อไป
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
โอ้ว เป็นเรื่องทีน่ารักมากเลยค่ะ
เราอ่านแทบจะรวดเดียวเลยแล้วก็ตามทันจนได้ เย่ๆ
ตอนพิเศษที่พี่หมอกหึงลูกหมา กรี๊ดดดดด สลบ ค่า
น่ารักเว่อร์ ให้อารมณ์อุ่นๆ นุ่มๆ
เรื่องสอบ....สู้ๆนะค้า ^^
-
หนูอยากได้ตอนหลักยาวยาววววววววววววววววววววววว :o12:
กรี๊ดดดด ค้างงงงงงอ๊ะ
-
Bloom
คืนก่อนวันวาเลนไทน์ ฝันประหลาดๆ ฝันเห็นพี่หมอกใส่สูท แต่งตัวดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างรองเท้านั่น ก็สะท้อนหน้าผมออกมาตอนยื่นเข้าไปมองใกล้ๆ ตัวหอม หอมแบบที่ไม่มีกลิ่นเหงื่ออยู่ด้วย เป็นกลิ่นเวลาอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ในมือถือดอกไม้ดอกหนึ่งอยู่ ไม่ได้ดูขัดตา ดูเหมาะ อย่างกับดาราเท่ๆถ่ายรูปลงปกนิตยสาร
มีอะไรแปลกๆ…
พอเอนตัวออกมามอง ก็ถูกรั้งต้นแขนไว้ รอบตัวขาวโพลน มองไม่ออกว่ายืนอยู่ที่ไหน ไม่มีลมพัด ไม่มีทางออก ถ้านี่เป็นห้องสีขาว พี่หมอกสูทดำจึงดูโดดเด่นออกมา
“เป็นอะไรไป”
“เปล่าๆ”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
แปลก รู้สึกแปลกมาก
“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“พี่แหละที่เป็นอะไรหรือเปล่า พูดจาแปลกๆ”
“ก็พูดปกติ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”
“แปลก แปลกสิ ผมว่าแปลกมาก”
“หรอ ตรงไหนล่ะ?”
ยิ้ม มียิ้มด้วย แบบนี้มันโคตระแปลกอย่างไม่ต้องสงสัย ไอ้ท่าทางยิ้มกรุ่มกริ่มแบบนี้นะ ให้พูดจริงๆเอาแบบไม่อายเลย ก็มีให้เห็นเฉพาะอยู่บนเตียงเท่านั้นแหละ แถมยังไม่ยิ้มกว้างแบบนี้ด้วย ผมเริ่มเดินถอยหนี แต่แขนก็ยังถูกจับไว้
“วันนี้วันวาเลนไทน์นะ”
“นี้มันคืนก่อนวันวาเลนไทน์ต่างหาก”
“มันผ่านมาแล้ว นี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว”
“…ห…หรอ”
รู้สึกเหมือนแค่เป็นคนที่หน้าเหมือนพี่หมอกเท่านั้น ยิ้มที่ทำให้ผมขนลุกซู่ เหมือนกลืนพลาสติกลงคอ เป็นความรู้สึกแบบเดียวกัน
“…นี่ดอกไม้”
“ขอบคุณครับ”
รีบๆรับมา อีกฝ่ายก็ปล่อยมือออก แต่กลับรั้งเอวเข้ามาหาแทน ไม่มีทาง ในชีวิตจริงไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่ๆ บรรยากาศมันเลี่ยนแบบแปลกๆ พอทีเถอะครับ ผมอยากตื่นจากความฝันนี้เต็มทีแล้ว ปล่อยผมออกไปจากฝันพิเรนท์ๆแบบนี้เถอะ
“ตี๋”
วูบหนึ่ง คุ้นเคยกับเสียงนี้ เลยเงยหน้าขึ้นมอง
ดอกไม้ในมือ บานออก เพราะเป็นฝัน ดอกไม้ถึงบานออกในมือได้ ชูช่อสะพรั่งจนน่ากลัว
พี่หมอกขยับปาก พูด ไม่รู้พูดอะไร ผมไม่ได้ยินเสียง ขมวดคิ้ว แต่พี่หมอกพูดแค่รอบเดียว เสียงรอบๆตัวหายไป รวมถึงพี่หมอกที่ปล่อยแขนออกจากผมแล้วค่อยๆเดินถอยห่างออกไปด้วย
“เดี๋ยวๆ อย่าทิ้งผมดิ”
โบกมือลาแบบนั้น หมายความว่าอะไรกัน ถึงจะเป็นพี่หมอกเก๊ๆ แต่ก็อย่าทิ้งผมในที่เงียบๆแบบนี้คนเดียวสิ
พยายามวิ่งตามไป แต่ไม่เห็นพี่หมอกแล้ว ได้แต่ตะโกนเรียกชื่อพี่เขาซ้ำๆ ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเอคโค่ของพี่หมอก เว่อร์ซะไม่มี ฝันผมเองทั้งนั้น
แล้วก็ได้ตื่นสมใจอยาก
เหงื่อท่วมตัวทั้งๆที่แอร์ก็ไม่ได้เสีย ผมรีบลุกขึ้นจากที่นอน ผ้าห่มร่นลงไปอีกฝั่ง หันไปมองหน้าพี่หมอก ก็ยังเหมือนเดิม ไอ้ท่าหลับนิ่งๆเหมือนจำศีลแบบนี้ ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้หรอก
มองนาฬิกา น่าจะถึงเวลาที่ตื่นได้แล้ว สะกิดเรียก ไม่ใช้มือหรอกครับ ใช้ขาที่ยังอยู่ใต้ผ้าห่มสะกิดแข้งพี่หมอก “พี่ ตื่นได้แล้ว” พอเรียกแบบนี้ถึงจะยอมลืมตาขึ้นมา
“พี่หมอก”
“….”
นี่แหละตัวจริง ถอนหายใจออกมายาวๆ เห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้วมอง ไม่ได้สนใจ จะลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน แต่ก็ถูกรั้งไว้ แขนพี่หมอกยาว แทบไม่ต้องยันตัวขึ้นจากที่นอนด้วยซ้ำ
เอนตัวลงกลับไปนอนด้วยใหม่ กลิ่นอายรอบตัวพี่หมอกตอนเช้าๆ ถ้าได้หลับเต็มอิ่ม จะเป็นบรรยากาศสบายๆ ตอนนี้จะเล่นจะแหย่อะไรก็ได้เต็มที่ แต่ถ้าเป็นเวลาอื่น ต้องแน่ใจว่าวิ่งเร็วพอ
“วันนี้วันอะไร”
“..ห้ะ?...”
พี่หมอกไม่พูดไรต่อ เลยต้องเป็นฝ่ายตอบคำถาม
“วันอังคาร?”
ขมวดคิ้ว แปลว่าผิด “งั้นวันวาเลนไทน์?”
ไม่พยักหน้า แต่มือข้างที่ยังจับแขนผมอยู่ก็เปลี่ยนเป็นลูบเบาๆ น่าจะแปลว่าถูก
“พี่อยากได้ดอกไม้จากผมหรอ?”
“ไม่”
“แล้วถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไมอ่ะ”
“….”
เงียบ เงียบอีกแล้ว วันนี้มาแปลก ไม่สิ ปกติก็แปลกอยู่แล้ว แต่พอเจอความเงียบเข้าไปเลยทำอะไรไม่ถูก “ไปแปรงฟันกันเหอะพี่ เดี๋ยวไปเรียนสาย” ถึงจะยอมลุกขึ้นจากเตียงดีๆ แต่ก็มีอะไรแปลก เดี๋ยวสิ แปลกอีกแล้วหรอ วันนี้มันวันอะไรกันแน่เนี่ย ทำไมต้องเจอแต่เรื่องแปลกๆด้วย
แปลกที่ไม่ยอมพูดอะไรด้วย จากที่พูดน้อย เลยกลายเป็นเช้าที่เงียบเสียจนหนาวเหน็บ ผมนั่งนึกตลอดทางที่อยู่บนรถว่าเมื่อวานทำอะไรผิดหรือเปล่า แต่ก็นึกไม่ออกสักที
มาถึงคณะ ก็แอบถามไอ้โจ๋ดู มันกลับหัวเราะ ไม่ยอมบอกอะไร
วันนี้มีดอกไม้ขายทั่วไปหมด แฟชั่นเด็กประถมอย่างแปะสติ๊กเกอร์รูปหัวใจให้กันก็ยังพอมีให้เห็นบ้าง ผมเองก็ได้ดอกไม้จากรุ่นน้องบ้าง น่าเสียดาย ที่ส่วนหนึ่งมาจากสาวๆกลุ่มไอ้อุกกี้ ไม่เป็นไร อย่างน้อยปีนี้ผมก็จะได้ยืดอกโม้กับเฮียได้บ้าง ว่าไม่ได้เดินมือเปล่ากลับบ้าน เฮียตอนอยู่มัธยม สุดจะป็อปปูล่า สาวๆชอบแห่กันมาให้ดอกไม้อย่างกับแก้บนศาลเจ้า ผมที่กลับด้วยกันต้องมาช่วยถือของตลอด
“สาวๆจ๊ะ ดอกไม้ทางนี้ล้นแล้ว ขอเป็นช็อคโกแลตจะดีมาก”
“พูดแบบนี้ใครจะให้มึงวะไอ้กล้วย”
“อ๊ะๆ หนุ่มๆครับ อย่าดูถูกไป เดี๋ยวคอยดู”
แล้วก็มีคนวิ่งไปซื้อช็อกโกแลตมาให้ไอ้กล้วยด้วยจริงๆ โต๊ะหินอ่อนเต็มไปด้วยของๆมัน ปีที่แล้วมันฮอต แต่ปีนี้ดูจะฮอตกว่า ได้เยอะก็ดี เพราะช็อกโกแลตยังไงผมก็มีส่วนร่วมอยู่แล้ว ดอกไม้ไม่รู้จะเอาไปทำไม เดี๋ยวก็เหี่ยว ซื้อไปก็เปลืองเงินเปล่าๆ ยิ่งวันนี้ ราคาแพงขึ้นเท่าตัว ผมเสียดายเงิน ไม่ซื้อหรอก
“ว่าแต่มึงเหอะ ไม่ซื้อให้พี่หมอกหรือไง”
“ซื้อทำไมวะ ดอกไม้เดี๋ยวก็เหี่ยว”
“ไอ้ขี้งก มึงคิดว่ามันแพงก็พูดมาเหอะ” ได้แต่พยักหน้า ปฏิเสธไปก็โกหกเปล่าๆ พี่หมอกก็บอกเองแล้วด้วยว่าไม่อยากได้ดอกไม้ ซื้อไป ก็อาจจะถูกโยนทิ้ง ผมไม่อยากเห็นภาพแบบนั้น สงสารทั้งดอกไม้ ทั้งเงินผม
“มันไม่เกี่ยวหรอกว่าดอกไม้จะเหี่ยวไม่เหี่ยว สิ่งที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้ที่มึงว่าไม่จำเป็นน่ะ มันคือคำพูดนับล้านเว้ย”
“แล้วให้อย่างอื่นที่มันคงทนหน่อยไม่ได้หรือไงวะ”
“วันวาเลนไทน์ ถามจริงๆ นอกจากดอกไม้ กับช็อกโกแลต มึงจะซื้ออะไรให้ รองเท้าแตะหรือไง”
“เออว่ะ…ก็ดี”
“กูประชดเว้ย!”
“กูก็แค่รับมุกไปเฉยๆเหมือนกันนั่นแหละ! แป้กขนาดนี้ พูดตรงๆนะกล้วย ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนมึง กูทนมึงไม่ไหวหรอก”
ไอ้โจ๋หัวเราะออกมาเสียงดัง อย่างไอ้เคิ่ล ก็เขียนเพลง ไม่รู้จะให้ใคร แต่อย่างผม แค่เล่นกีตาร์ได้นี่ก็เรียกว่าที่สุดของที่สุดแล้ว อย่าหวังเลยว่าจะเขียนเพลงอะไรให้ได้ เต้นโชว์กาก? เต้นมาจะสามรอบแล้ว ยังไม่เห็นพี่หมอกหัวเราะเลย
“มึงขี้งกนักกูบริจาคดอกไม้ให้ก็ได้ เลือกไปซักดอก กูมีเยอะ โนพลอบเบ้ม”
“ไม่สงสารคนให้หรอไงวะ”
“กูรับน้ำใจเขามาแล้ว ต่อจากนั้น ขึ้นอยู่กับกูตัดสินใจเอง”
ดอกกุหลาบที่อยู่บนโต๊ะ มีทั้งแบบช่อ หรือมาเป็นดอกเพียวๆ อวดกลีบเรียกมือผมไปหยิบ
แต่ผมก็ไม่ได้หยิบดอกไหนไปสักดอก
พี่หมอกบอกว่าไม่อยากได้ดอกไม้ ไม่รู้เพราะว่าแพ้ดอกไม้หรือเปล่า เลยไม่ได้เลือกไว้สักดอก ตอนเลิกเรียน เดินไปหาที่คณะ ถือดอกกุหลาบที่ได้หกเจ็ดดอกไปด้วย ช็อกโกแลตส่วนมากแบ่งกันกินจนเกือบหมดแล้ว ไอ้พี่โก้ไม่อยู่ เห็นว่ารีบไปเดท ทิ้งพี่บอลนั่งทำงานคนเดียว น่าสงสาร เพื่อนๆในกลุ่มคนอื่นก็ไม่อยู่
“เอ้า? แล้วพี่หมอกล่ะพี่?”
“ไม่รู้มัน หายไปไหนไม่รู้ เอ้า มานั่นแล้วไง”
เดินหน้าบูดมาเชียว พอเห็นดอกกุหลาบในมือผมยิ่งรู้สึกมาคุกว่าเดิม “กลับ” พูดสั้นๆ สะพายกระเป๋าแล้วเดินนำ แปลก ไม่เห็นดอกกุหลาบสักดอก อย่างพี่หมอก ผมว่าคงจะต้องได้เยอะ เยอะกว่าใครๆที่ผมรู้จัก แต่นี่กลับไม่มีสักอัน แปลกอีกแล้ว
“พี่หมอก พี่ไม่ได้ดอกไม้เลยหรอ”
“กูไม่เอา”
“….หล่อเลือกได้เนอะ”
“พูดอะไร”
“เปล่าครับ”
สตาร์ทรถ ผมรีบดึงเข็มขัดนิรภัยออกมา เตรียมตัวคาด รู้สึกวันนี้อาจได้เล่นรถไฟเหาะด้วย BMW คันนี้ กำลังจะขับรถออกไป พวกพี่ๆที่เหลือก็รีบวิ่งมา พี่แฟง พี่ต้น แม้แต่พี่ปิงก็ยังมา ยกกล่องกระดาษคนละกล่องใหญ่ๆ พี่หมอกเห็นก็รีบออกรถ “เฮ้ยๆ เดี๋ยวดิพี่” แต่ก็ไม่ฟัง พี่แฟงรีบมาขวางหน้ารถแบบไม่กลัวตาย รถน่ะเบรคทัน แต่ไอ้ที่เบรคไม่ทันนะผมครับ หัวกระแทกคอนโซลรถ เจ็บเป็นบ้า
พี่หมอกทุบพวงมาลัย เสียงแตรดังไปช่วงหนึ่ง ไอ้พวกพี่ๆบ้าระห่ำเปิดประตูรถ ยัดกล่องพวกนั้นเข้ามาเต็มท้ายเบาะ “โทษทีตี๋ ไอ้หมอกมันรีบซะจนคิดว่าจะไม่ทันแล้ว”
“อะไรวะพี่”
“ดอกไม้กับช็อกโกแลตของมัน”
“กูบอกว่ากูไม่เอา”
“เอาไปเหอะ ให้ไอ้ตี๋มันกินก็ได้ ดูดิ จ้องใหญ่แล้ว”
“อย่าเอาผมมาอ้างเลยพี่” แต่พอพี่ปิงยื่นห่อช็อกโกแลตมาให้ก็รีบไปคว้า สัญชาติญาณครับ ยังไม่ทันคิดด้วยซ้ำ
“รีบๆไปได้แล้ว”
ยกมือลาพวกพี่ๆ รถขับออกมาต่อ ลูบหัวตัวเองป้อยๆ เจ็บว่ะ อาจจะหัวโน พี่หมอกมัวแต่หงุดหงิดจนไม่สนอะไร แต่สุดท้าย ก็ชะลอรถข้างทาง พิงตัวเข้ากับประตูรถ แล้วยื่นมือข้างหนึ่งมา
“ไหนดูดิ”
ปัดผมที่ปรกหน้าอยู่ขึ้น บางครั้งก็ดูหยาบกระด้าง แต่นิ้วโป้งที่ลูบตรงหน้าผากผมก็เบาเสียจนไม่รู้สึก ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนได้ยินคำขอโทษที่ไม่ได้พูดออกมา
“ไม่เป็นไร ผมไม่เจ็บหรอก”
มือที่ลูบอยู่ เลื่อนลงมาประครองที่แก้มแทน เขินนิดหน่อย แต่ผมก็เอียงหน้าเข้าหามือนั้น เหมือนกับทุกครั้ง อุ่น
“กุหลาบจากใคร”
“อืม…ดอกนี้ของอุกกี้ สามดอกนี้ของเพื่อนมัน ดอกนี้ของน้องปีหนึ่ง ดอกนี้ อ๊ะ ดอกนี้ด้วย แล้วก็นี่ของพี่ๆปีสาม ส่วนช็อกโกแลตผมกินหมดแล้ว”
พูดจบ พี่หมอกก็เอาดอกไม้ที่อยู่บนตักผมไปหมด เปิดหน้าต่าง กว่าจะคิดได้ว่าพี่หมอกจะทำอะไร มือที่กำรอบก้านดอกไม้ก็ปล่อยออก ทิ้งดอกไม้ของผมหน้าตาเฉย แล้วขับรถออกไป ผมหันไปมองย้อน โดนล้อรถพี่หมอกทับซะเละ
“พี่ทิ้งของผมทำไมอ่ะ!”
“ทำไม ชอบหรือไง”
“มันไม่ใช่แบบนั้น คนอื่นอุตส่าห์เอามาให้”
“นั่นมันเรื่องของมึง”
“แต่พี่ก็ไม่น่าทิ้งของผมเลย”
“ไม่พอใจจะเอาของกูไปทิ้งก็เชิญ”
“พี่หมอก พี่ทิ้งของผมแล้วจะให้ผมเอาของพี่ไปทิ้ง มันไม่เหมือนกันหรอก”
“แล้วจะไปรับมาทำไม”
“ก็เขาเอามาให้อ่ะ”
เสียงผมอ่อยลง ไม่อยากให้ทะเลาะกัน ยังไม่ถึงคอนโด พี่หมอกเวลาหงุดหงิดจะขับรถเร็ว อย่างตอนนี้ผมก็จับสายคาดแน่นแล้ว ไม่อยากให้บินฉิวออกจากผิวถนนซะก่อน
จอดรถเสร็จ ก็เปิดประตูเดินออกไป ไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมมองเบาะหลังแล้วก็หยิบแต่กล่องที่มีช็อกโกแลตออกมาก่อน แล้วกล่องที่เป็นดอกกุหลาบค่อยหยิบออกมาทีหลัง น่าสงสารคนให้ ถ้าผมเป็นผู้หญิงที่ชอบพี่หมอก แล้วเอาดอกไม้หรือช็อกโกแลตพวกนี้มา มันก็คงจะลงไปอยู่ในกล่องนี้เหมือนกับคนอื่นๆ ถึงผมจะบ่นว่ามันแพง หรือไม่มีประโยชน์ แต่การที่ทิ้งๆขว้างๆของที่เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบนี้ ผมทนมองเฉยๆไม่ได้อยู่ดี
เปิดประตูห้องมา ไม่เห็นพี่หมอก ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ เลยวางกล่องช็อกโกแลตไว้ที่พื้นหน้าโซฟา ลงไปเอากล่องดอกไม้ที่เหลือ บางดอก กลีบร่วง บางดอกหักออกจากก้าน ที่เก็บมาคงเป็นพวกเพื่อนๆ คงไม่ได้รับกับมือเอง
ผมนั่งลงกับพื้น หยิบดอกไม้ทีละดอกออกมาดู ที่นี่ไม่มีแจกัน แต่ถ้าเป็นกะละมังก็คงจะใหญ่พอที่แช่ดอกไม้พวกนี้ ให้เหี่ยวช้าลงได้ ช็อกโกแลตก็เอาเข้าตู้เย็น แอบกินโดยไม่ขอก่อนไปหนึ่งชิ้น ดูมีราคาทั้งนั้น
ประตูห้องนอนเปิดออก ไม่ได้หันไปมอง เสียงเท้าเดินเข้ามาใกล้ หน้าต่าง ผ้าม่านไม่ได้ปิด แสงตอนเย็นๆส่องผ่านเข้ามา ผมเห็นเงาพี่หมอกที่พื้นไม้ข้างหน้าผม
“พี่”
มองดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่ ดอกนอก คงจะดอกละไม่ต่ำกว่าห้าสิบบาท เสียดาย
“ถ้าผมเป็นหนึ่งในคนพวกนี้ เอาของอย่างนี้มาให้พี่ ก็คงจะต้องมาลงกล่องนี้ด้วยหรือเปล่า”
พี่หมอกนั่งลงที่พื้น
เป็นครั้งแรกหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจ ปกติพี่หมอกจะนั่งที่โซฟาตัวนั่น ไม่เหมือนผม ที่ชอบนั่งพื้นเป็นประจำ มันเย็นกว่า ยืดตัวได้เต็มที่
หยดน้ำหยดลงที่ไหล่
หันไปมอง หน้าพี่หมอกอยู่ใกล้จนต้องถอยหลังออก ถึงพึ่งรู้ว่านั่งซ้อนกันอยู่ ขาพี่หมอกชันขั้น อยู่ที่ข้างเอวผม
“มันไม่เหมือนกัน”
หันหน้ากลับมา มองกุหลาบดอกนั้นที่ยังอยู่ในมือ ไม่มีสักดอกที่มีหนาม ถูกตัดทิ้งออกหมดแล้ว
ดอกกุหลาบที่เคยชูคออยู่บนต้น มีกิ่งแหลมคม กันตัวเองออกจากมือของมนุษย์ ถูกตัดเครื่องป้องกันเหล่านั้นออก และจบด้วยการถูกทิ้งอย่างไม่ใยดี..แบบนี้
“ยังไง?”
“…..เพราะเป็นมึง?”
แม้แต่คนพูดเองยังขมวดคิ้วมาด้วย เหมือนไม่แน่ใจ
ผมหัวเราะออกมา เสียงที่พูดจาออกมาอู้อี้นั่น ดูน่ารักเกินกว่าที่ผมจะโกรธเรื่องอื่นลง ต้องมองย้อนกลับไปที่พื้นฐานของแต่ละคนว่ามีความแตกต่างกันไป ให้เหตุผลแบบนี้ก็พอจะฟังขึ้นหน่อย
ยื่นดอกกุหลาบดอกนั้นให้ “อ่ะ ผมให้” ไม่รู้จะรับไว้หรือเปล่า แต่ก็ยืนมือออกมารับ ลุกขึ้น เห็นเดินไปที่ห้องครัว หยิบแก้วทรงสูงที่เทน้ำไว้ครึ่งหนึ่งออกมาด้วย วางแก้วนั้นกับโต๊ะกินข้าว แล้วค่อยหย่อนดอกไม้ดอกนั้นลงไป
“โหย…พี่สองมาตรฐาน”
“…ดอกนี้มึงให้”
“ของคนอื่น ผมแค่ส่งให้พี่เฉยๆ”
ขมวดคิ้วหันมามอง เหมือนจะพูดว่ารู้อยู่แล้ว ผมไม่พูดอะไรต่อ ไปหยิบกะละมังออกมาเทน้ำ แล้วค่อยๆเรียงดอกไม้ที่เหลือในกล่องนั้นลงไป ไม่รู้จะอยู่ได้นานเท่าไหร่ แต่ผมคิดว่า ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในแต่ละกลีบ คงไม่หมดลงในเวลาสั้นๆแบบนี้
นั่งยองๆมองดอกไม้หลากสี พี่หมอกใช้ผ้าขยี้หัวเดินตามมาดูที่ริมประตูกระจก ผมตั้งกะละมังนั้นไว้ที่ระเบียงนอกห้องนอน เป็นมุมที่เห็นชัดที่สุดถ้ามองมาจากที่เตียง คงจะอยู่ให้มองได้อีกสักพัก
“ตี๋”
หันไปตามเสียงเรียก บางอย่างถูกโยนมาทางผม ใช้มือรับไว้เกือบไม่ทัน มองของที่อยู่ในมือแล้วก็ขมวดคิ้ว
“ยังเหลืออยู่อีกช่อนึงหรอ?”
“….”
ถ้าจะพูดอะไรออกมาก็ช่วยพูดออกมาเถอะ ผมไม่รู้จะแปลหน้านิ่งๆแบบนั้นยังไง
เป็นช่อดอกสีขาว ห่อด้วยกระดาษสีแดง มัดด้วยโบว์เส้นเล็กสีดำ ดูเรียบ แต่ดูสวยกว่าช่ออื่นๆ เงยหน้ามองคนที่โยนดอกไม้มาให้ก็หันหลังเดินกลับเข้าไป ผมรีบเดินตาม
“พี่ซื้อให้ผมหรอ?”
“ใบเสร็จอยู่ในกระเป๋าเงิน”
“ไหนบอกไม่อยากได้ดอกไม้? ไม่ใช่ว่าไม่ชอบดอกไม้หรอ?”
ทำไมต้องเดินหนีไปเรื่อยๆ พอจะวิ่งไปดักข้างหน้าก็หันหลังกลับ เอาแต่เช็ดหัวอยู่นั้น ผมว่ามันเริ่มแห้งจนไม่ต้องใช้ผ้าเช็ดแล้วด้วยซ้ำ
ผมไม่ชอบดอกไม้ ก็แค่มองว่าเป็นดอกไม้ทั่วไปเท่านั้น
แต่ช่อนี้…พิเศษกว่า
เป็นดอกไม้ช่อแรกที่ผมได้ แต่มันไม่ใช่แค่นั้น
“เลิกตามสักที”
“ก็พี่ไม่ยอมหยุดเดิน ผมก็เดินตามดิ ผมอยากรู้คำตอบ”
หยุดกระทันหัน ชนอีกแล้ว หัวโนๆ ชนไหล่พี่หมอกเต็มๆ เจ็บ แต่ถ้าส่งเสียงร้องออกไปว่าเจ็บ พี่หมอกจะรู้สึกแย่ เลยไม่ทำ
หันมาเร็วจนผมเผลอถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แต่ไม่ได้หนีไปไหน
ริมฝีปากแตะกันเบาๆ
แค่นั้น ไม่มีการรุกล้ำเข้ามา กลับรู้สึกประหลาดๆยิ่งกว่า ไม่ชอบแบบนี้เลย รู้สึกเหมือนผมจะยืนไม่อยู่ โลกหมุนไปเสียหมด
ดึงมือพี่หมอกขึ้นแนบอก “ผมใจเต้นไปหมดเลย”
เห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากนั่น ยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ ยิ้มที่ดูแทบไม่ออก ถ้าไม่ได้สนิทมากพอที่จะรับรู้อารมณ์มากมายไปหมด ที่ซ่อนอยู่ใต้ใบหน้าเรียบเฉย
เสียงกระซิบเบาๆ แต่ก็ทำให้รู้สึกเหมือนช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือ กำลังบานออกเหมือนในความฝัน ต่างกันแค่ในฝันเห็นแค่ดอกเดียว แต่นี่มาเป็นช่อ คิดว่าอาจจะให้เพื่อนเลือก เพราะพี่หมอกไม่ละเอียดอ่อนขนาดนั้น
เงยขึ้นมอง กลับจ้องตรงมา เหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด ไม่เกินความจริง เพราะตอนนี้ กลั้นหายใจไว้ด้วยซ้ำ กลัวภวังค์นี้จะหายไป
ณ เวลาที่แยกระหว่างโลกแห่งความจริงกับความฝันไม่ออก
ห้องๆนี้ คือโลกแห่งฝัน ที่อยู่ในความเป็นจริง
“แค่มึงเท่านั้น…ที่จะได้ทั้งหมดนี้”
…………………………………………
…………………………….
[Bloom : complete]
[14.02.12]
3..2..1...
้เมื่อไหร่จะสอบเสร็จว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m31: :m31: :m31:
ยังตกในห้วงปสด.ปสด.และปสด. โปรดทำใจถ้าท่านพบว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ :sad4: แต่ก็อยากมาต่อให้พ่อแม่ีพี่น้อง จึงมาด้วยประการฉะนี้แล
-
อุอิ
____________
พี่หมอกเขินนนนนน
ระเบิดตู้มๆๆ :-[
วันนี้วาเลนไทน์ ออกไป..ตัวเปล่า กลับมา..ตัวเปล่าเช่นกัน :z6:
ผ่านช่วงปสด.ไปเมื่อไหร่คงโล่งเหมือนรอดชีวิตจากฝูงมนุษย์กินคน o22
-
จิ้มๆก่อนอ่าน :z13:
-----------------------
แอร๊ยพี่หมอกน่ารัก :m3:
-
พี่หมอกน่ารัก!!
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ!! :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เมื่อไหร่พี่หมอกจะกลับมาเปนเหมือนเดิมมมมม
-
หวานปนเย็นชาสไตล์พี่หมอก กรี๊ดดดดดดดดดดด :o8: :-[ :impress2:
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ :L2:
-
:impress3: ขอตอนหลักแบบนี้บ้างได้ป่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบตอนพิเศษนี้จังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1:
.
.
.
โลกของพี่หมอกมีแค่ตี๋จริงๆ ด้วย หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนเป็นที่สุด //ฟิน :L2:
-
หวานแบบพี่หมอกเขาล่ะ
สุขสันต์วันแห่งความรัก :L1:
-
:-[ :-[
เขินหมอกที่ส๊วดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักอ่ะ อยากได้ๆ ผู้ชายคนนี้ :impress2:
:pig4:นะจ๊ะ
-
พี่หมอกกกก
พี่หมอกกกกกก อ๊ายยยยย
อยากจะร้องออกมาดังๆว่าพี่หมอกกก ก ก ก ก
ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้ เหมือนได้ย้อนกลับมาเห็นตอนที่เขาอยู่ด้วยกันเลยค่ะ
มันเป็นอะไรที่น่ารักมาก
อ่านไปก็อมยิ้มไป ชอบตอนที่บอกใบเสร็จอยู่ในกระเป๋าเงิน
มันแบบ อ๊ากกกก ปากแข็งวะ :impress2:
คนเขียนสู้ๆค่ะ :กอด1:
-
นี่ล่ะ...สวีทสไตล์พี่หมอกเค้าล่ะ
ตี๋นี่ซื่อดีเนอะ....ก็พี่หมอกมีตี๋อยู่แล้วก็คงไม่อยากรับดอกไม้หรือของขวัญจากคนอื่นหรอก
และก็ไม่อยากให้ตี๋ไปรับของใครด้วยเหมือนกัน
มีความสุขจริงๆ....อ่านอะไรหวานๆในวันวาเลนไทน์ :o8:
:L2: :L1:อันนี้ให้คนแต่งค่า
สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ
-
โอ๊ยยยยยยยย ใจเต้นตามตี๋ :o8: :o8: :o8: รักพี่หมอกเวอชั่นนี้ที่สุดดด
อยากให้ตอนปัจจุบัน พี่หมอกกลับมาเป็นแบบนี้เร็วๆ คิดถึงช่วงเวลาหวานๆจะแย่แล้ว
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะก๊าบบบคนเขียน :กอด1: :กอด1: :L1: :L1:
-
แล้วปัจจุบันสองคนนี้เปงไงอ่า
-
แฮปปี้สุดๆไปเลยค่ะที่ได้อ่านตอนนี้
เป็นกำลังใจให้คนเขียนในการสอบนะคะ
-
อ๊ากกกกกกกกกก +1 ถ้าสองคนเค้าจะรักกันขนาดนี้
อ่านบรรยากาศหวานๆแล้วคิดถึงวันวานจนทนไม่ไหว
อยากอ่านพาร์ทปัจจุบันแล้ว T.T
สุขสันต์วันอังคารจ้า :L2: :L2:
-
ไม่ได้หวานแต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เรียกว่า "รัก" แม้ไม่มีคำนี้พูดออกมาเลย
ดีใจที่ได้อ่าน ยังไงก็รอพี่หมอกและตี๋ต่อไป :3123:
-
ตี๋หมอกคิดถึงคู่นี้มากกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
ยังไงก็ขอให้สอบได้คะแนนเยอะๆนะคะ แล้วก็สุขสันต์วันวาเลนไทน์ :3123:
-
ฉันขอนอนตายอย่างสงบ :jul1: :-[ :impress2:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ :L2:
-
อ้ากกกกกกกกกกก *กรีดร้อง*
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก ตี๋ด้วย
แบบว่า โอ้ย เท่สุดๆอ่ะ เป็นวาเลนไทน์ที่น่ารักจริงๆ
พี่หมอกขี้หึงรุนแรงไม่เปลี่ยน
-
พี่หมอก น้องตี๋ กรี๊ดๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆๆ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เขิน...ระเบิดบุ้ง! กลายเป็นโกโก้ครั้นซ์!!!
เขินชิบหายยยยยยยยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รักพี่หมอก *กระโดดถีบตี๋ออกจากวงโคจร*
กร๊ากๆ รักตี๋ด้วยแหละ :กอด1:
-
หวานในแบบพี่หมอก :impress2:
-
อิจฉารับวาเลนไทน์ อิจฉาคนมีแฟน :กอด1: :กอด1: :L1:
-
ขอให้โชคดีกับสอบนะคะ
ขอบคุณสำหรับของขวัญวันวาเลนไทน์
พี่หมอก กะน้องตี๋ สร้างความสุขให้จริงๆค่ะ :L1:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เขิล :-[
พี่หมอกเค้ายังมีมุมโรแมนติกในแบบของเค้านะ
ไม่เหมือนหนูตี๋ แหมๆๆ ทื่อได้อีก (โคตรลำเอียงอ่ะ :laugh: )
-
หว้านหวาน
.....อิจฉา :L3:
-
พี่หมอกปากหนักจริงๆ :เฮ้อ:
ขอบคุณค่ะที่นึกถึงกัน
อุตส่าห์เจียดเวลามาลงให้
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ o1
-
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋
อยากอ่านตอนปัจจุบันแล้ว~
:-[
-
อ่านตอนนี้ค่อยมีความสุขหน่อย ขออยู่กับอดีตก่อน ปัจจุบัน ค่อยว่ากัน :-[ อยากให้เค้ากลับมาหวานกันแบบนี้อีก
-
ในที่สุดก็รู้ความหมายดอกกุหลาบในวันรับปริญญาของตี๋แล้ว
-
น่ารักโครตอ่ะ o13 o13
-
ความโรแมนติกของพี่หมอกมีเอกลักษณ์ดีนะ
โรแมนติกแบบเย็นหน่อยๆ ไม่ได้หวานมาก
แต่อ่านแล้วเขินที่สุดในสามโลก >_<
-
Happy valentine :L2:
เห็นคู่นี้ตอนมีความสุขก็ดีใจ >w<
ป.ล. ขอให้คนเขียนผ่านวิกฤต ปสด. ไปได้ด้วยดีนะ~
-
กรี๊ดดดน่ารักมาก อ่านแล้วเขิน>< ขอบคุณนะคะ ชื่นใจ / ทำข้อสอบให้ได้นะคะสู้ๆ
-
โรแมนติกแบบพี่หมอกก็น่ารักไปอีกแบบนะ :impress2:
-
กรี๊ดดดดดด
พี่หมอก น่ารักอ่ะ :L2:
:o8: :-[
-
อ๊าสสสสสสสสสสสส
เขิน
:-[ :-[ :-[
-
พี่หมอกน่ารักให้กุหลาบตี๋ :-[
-
:L1:Happy' Valentine's Day ครับ :L1:
-
ใครบอกว่าพี่หมอกไม่โรแมนติค ขอเถียง
-
ประโยคสุดท้าย :z3: :z3:
-
:L1: :L1: :L1:
รำลึก ความหวานวันวาเลนไทน์ ซ๊ะเขิน :-[ :-[ :-[
แล้วเมื่อไหร่ ปัจจุบันจะเเฮปปี้แบบนี้สักทีเน้อออ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
+ เป็ดด ขอให้สอบเสร็จไวๆ นะจร้าา
รออ่าน ตอนต่อไป
-
พี่หมอกสุดยอดอ่ะ
แค่ตี๋เท่านั้นจริงๆ ที่จะได้่รอยยิ้ม ความรัก และทุกอย่างไปครอง
-
พี่หมอกหล่อสุดๆ
-
มีแต่วาเลนไทน์สองสามปีก่อน :กอด1:
แล้ววานเลนไทน์ปีนี้ของหมอกกับน้องตี๋ล้ะ :monkeysad:
-
:pig3:
-
:jul1: หมอกเขิลแล้ววววววว :m20:
-
:z2: :z3:อร๊ายยยย
ทำให้อยากอ่านต่อไป
ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ ตั้งใจสอบจร้า
-
คิดถึงสุดๆ พี่หมอก น้องตี๋
โอยยยยยยยยยยย ไม่หวานแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ
สุขสันวาเลนไทน์หมอกตี๋ :L2:
-
พี่หมอกก็มีมุมโรแมนติกเหมือนกัน นึกว่าตี๋จะไม่ได้ดอกไม้ซะละ :o8:
ช่วงนี้ได้อ่านแต่ตอนพิเศษอ่าาาาาาาา
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ตั้งใจสอบสู้ๆ
รอตอนที่เป็นความจริงๆของหมอกกะตี๋อยู่นะจ๊ะ :z2:
-
อ๊ายยยยยย เขินอะ :impress2: :impress2:
“แค่มึงเท่านั้น…ที่จะได้ทั้งหมดนี้”
อยากได้มั้งอะ :sad4: :sad4:
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2: :3123: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:ครับ
-
วาเลนไทน์หวาน หวาน หวานแบบพี่หมอกอะเนอะ :impress2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: ... ขอเขินแทนตี๋จะได้มั๊ยอ่ะ
โอ๊ยยยย อิจฉา น้องตี๋คนดีของพี่หมอก ได้ทุกอย่าง ทั้งตัว ทั้งใจ ฮุ๊ยยยยย ทำบุญด้วยอะไรเนี่ยถามจริง !!!
อ่านวาเลนไทน์สมัยยังเอ๊าะแล้ว เค้าอยากอ่านวาเลนไทน์สมัยโตแล้วมั่งจังเลย ฮ่าๆๆๆๆ :กอด1:
:L2: ช่อนี่ให้พี่ชุ แฮปปี้วาเลนไทน์ ขอให้ความรักสถิตย์อยู่ในใจทุกคนนะคะ ♥
-
หวานรับวาเลนไทน์ เลยนะำพี่หมอก
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อย่างน้อยก็มาให้ชื่นใจในวาเลนไทน์
เป็นกำลังใจให้คนเขียนในวันที่ 18-19 นะ
-
อยากได้ปัจจุบันอ่ะ
รักกัน รักกัน
-
พี่หมอกแกก็มีมุมหวานๆอ่ะ :o8:
น่ารักจังเลย เป้นวาเลนไทน์ที่อบอุ่นดีนะคะ :กอด1:
-
อดีตรักวาเลนไทน์ ฮือๆๆ
-
หวานม๊ากกกก
-
:-[ :-[ :-[
-
ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานน้ำตาลเรียกแม่ "แค่มึงเท่านั้น ที่จะได้ทั้งหมดนี้" มายก๊อด หวานซะไม่มีอะพี่หมอกง่า ยังมีเหลืออีกไหมผู้ชายแบบนี้ ฮิ้ววววว
-
:-[
โอยยยยย เล้ามดขึ้น ขนาดพี่หมอกยังหวานเจี๊ยบ ให้ชนะเลิศเลย ชอบแบบพี่หมอกที่สุดดดดดด
-
คิดถึงตี๋กับพี่หมอก
:กอด1: :กอด1:
-
ชอบตอนนี้จังเลย
พี่หมอกกับตี๋น่ารักมาก
-
:L2: :L2: :L2:
โฮ้ย หวานมากอะไรมาก พี่หมอกของเราน่ารักที่สุดเสมอสำหรับน้องตี๋ (คนเดียว)
ฉากให้กุลหลาบแบบว่า เขินอ่า :impress3:
รอมาต่อเวอร์ปัจจุบันที่ีพี่เค้าเหินห่างกันอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า...
ขอบคุณค่า
-
หวานมากค่ะ
คิดถึงพี่หมอกที่เป็นแบบนี้จริงๆ
ปล.อยากเป็นตี๋ ฮ่าๆๆ
-
:กอด1:หวานๆ
-
อร๊ายยยยยยยยย >//////< น่ารักมาก!!!!!
เมื่อไหร่จะกลับมาหวานเหมือนเดิมน้าาาาาา
-
อ่านตอนล่าสุดแล้วอินอ่าาา
เขินวะ :P
-
วาเลนไทน์ย้อนอดีจหวาน
-
โอ๊ยน่ารัก
ชาติหน้าขอเกิดเป็นน้องตี๋ T T'
-
โฮววววววว อ่านตอนนี้แก้ช้ำในช้ำใจจากภาคปกติ
อยากอ่านแต่ถ้าคนเขียนปสด.ก็พักผ่อนบ้างนะคะ
-
:-[ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่พี่หมอกทำนี่มันเกินคาด ไม่ได้หวือหวา แต่ก็ทำน้องตี๋ใจเต้นได้
:o8: น่ารักอ่ะ ><
ขอบคุณอีกทีคะ :กอด1: :กอด1:
-
พี่หมอกน่ารักมว๊ากกก :L2:
-
ขอบคุณที่ส่งความรักมาให้ในวันนี้ค่ะ
หวานในบรรยากาศมึนๆ ฮ่าๆๆ
ป.ล. รอพาร์ทปัจจุบันนะคะ ^^
:กอด1: มอบกุหลาบให้คนเขียนค่า :L1: :กอด1:
-
มองไปทางไหนมีแต่คนมีคู่
มองดูตัวเองว๊าาาาาาาาาา
อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
:m17: :m17: :m17:
-
พี่การกระทำจะไม่โรแมนติก แต่ก็ได้ใจไปเลยหว่ะพี่หมอก
ว๊าย ๆ ๆ เขิลแทนตี๋จนหน้าจะระเบิดอยู่แล้วว :-[
ปอลิง.วันนี้มีชายหนุ่มให้ดอกกุหลาบช่อใหญ่กับเราเหมือนกันนะ >////<
-
น่ารักมากครั :o8:บ ...... แต่ยัังเรียนอยู่เรย คงย้อยใช่ไหมครับ.....
-
ตอนนี้หมอกน่ารักเชียว
แต่ตี๋น่าเอ็นดูอย่างสม่ำเสมอ
-
แอร๊ยยย หวานไป๊ ><~~~~ ชอบตอนบรรยากาศช่วงตอนนี้มากๆ งึดดดด
พี่หมอกคิดอะไรก็ทำเลย ดูไม่ต้องอึดอัดเหมือนตอนปัจจุบัน T_T
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ชอบเข้าเส้นเลือดเลยอ่ะคับ
จะรอติดตามนะคับ
-
เขินพี่หมอกกกกกก
อ๊ากกกกกก
หมอกตี๋ ตี๋หมอก น่ารักจังเลยยยย
^^ :L2: :L1:
-
หวานมากๆ ฉบับพี่หมอก
มันจะหวานแค่ตอนพิเศษใช่มั้ย
ต่อไปของจริงมันเศร้า :sad4:
-
แค่มึงเท่านั้น ที่จะได้ทั้งหมดนี้...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หวานมาก! พี่หมอก~~~~~
พี่หมอกน่ารักมาก ถึงจะไม่โรแมนติก แต่ก็ให้บรรยากาศหวานสุดๆในแบบของพี่หมอก ><
ตี๋ก็น่ารัก ชอบตอนเดินตามแล้วหัวชนไหล่ ไม่บอกว่าเจ็บเพราะกลัวพี่หมอกรู้สึกแย่ อร๊างงงงงงงงงงง คู่นี้มันน่ารักเกินไปแล้ว~
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
:L2: :L1: Happy Valentine's Day นะคะ :L1: :L2:
-
เมื่อไหร่พี่หมอกกับตี๋จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างนี้อีกนะ
อ่านไปก็ยิ้มไป แต่พอจบถึงอักษรตัวสุดท้ายก็แอบเศร้า เพราะตี๋ยังต้องรอ ในขณะที่พี่หมอกก็ต้องต่อสู้กับอุปสรรคที่ขวางหนทางที่จะก้าวไปหาตี๋ได้
-
“แค่มึงเท่านั้น…ที่จะได้ทั้งหมดนี้”
กริ้ดดดดดดด แล้วทั้งหมดนี้เมื่อไหร่จะหายมาม่า !!!! :z3: :z3: :z3:
-
เมื่อไรเราจะมีอย่างนี้บ้างน้าาา :o12:
อ้ะ ให้ :L1:จ้ะ
-
พี่หมอกแม่ง โคตรน่ารักอ่ะ!!!
-
โรแมนติกได้อีก มาดนิ่งเย็นชาของของพี่หมอกได้ใจมากกกก
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ หวานอย่างนี้สงสัยช็อคโกแล็คที่ได้มาจะจืดไปเลย
-
อยากได้อีกๆๆ
เอามาลงอีกๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่หมอกจ๋า เขินไปหมดแล้วเนี่ยยยยย <3<3<3
อิจฉาตี๋ใจจะขาด แต่ก็อยากให้เป็แบบนี้กันตลอดไป
-
อ่านแล้วอยากให้ปัจจุบันเป็นแบบนี้อ่ะ
-
:o8: :o8: :o8:
เขิลลลลลลลลลล
----------------------------------
ปล. มาให้กำลังใจครับ
ขอให้ผ่านช่วง ปสด. ไปเร็วๆ นะครับ
จะได้แต่งเรื่องตี๋หมอกต่อ อิอิ
(แอบมีหวังผลนิดส์นึง :z1:)
-
หมอกน่ารักนะเนี่ย
รอตอนหลักนะคะ
นักเขียนสู้ๆนะคะ
-
หมอกน่ารักมาก ๆ เลย
-
ต๊ายขนาดดอกไม้ยังโยนให้รถทับ แล้วถ้านายเอกมีชู้นะ ชู้โดนไข้โป้งแน่ๆ
โอ๊ย น่ารักอ่า รอนะอยากอ่านตอนปัจจุบันต่อ
-
อ๊ายยย นึกว่ายังไม่มาต่อหลังจากประกาศติดสอบ ที่ไหนได้ ตอนพิเศษ!!
สนุกมาก :m11: หวานมากมาย :give2: ขอบใจจ้ะน้องผู้แต่ง ขอให้สอบได้นะ o13
พึ่งอ่านมุมมองของพี่หมอกแบบเต็มๆ ไม่ไหวแล้ว อ่านไปเขินไป :m1: น้ำตาซึมด้วย555+
ก็คิดนะว่าพี่หมอกไม่ค่อยพูด ทำไรก็อึนๆ บางทีไม่รู้คิดไร หึงตลอดๆ แต่ก็รู้ว่าต้องรักตี๋มากแน่ๆ
พอได้อ่านความคิดพี่หมอกแล้วแบบ พี่หมอกโคตรหลงตี๋มากอ่ะ! รักสุดๆ :-[
“แค่มึงเท่านั้น…ที่จะได้ทั้งหมดนี้” อ๊างงงง อิจฉาตี๋ :impress2:
-
อิพี่หมอกหวานจริงๆ :-[
-
โอ้ยยยยย โรแม๊นซ์มากกกกกกกก
เมื่อไหร่ปัจจุบันจะได้มาอยู่ด้วยกันอีกนะ
-
2 มาตราฐานจริงๆด้วยพี่หมอกนี่
-
พี่หมอกก็ทำตัว
เป็นคนธรรมดา
ได้นะเนี่ย o13
-
สอบเสร็จเร็วๆนะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ขอบคุณนะคะ
สำหรับตอนพิเศษหวานๆ ของพี่หมอกกับตี๋ :L1:
-
อีโรติค เอ้ยยย!!! โรแมนติคได้อีก :-[
-
โอ๊ยยยยยยยยเขินแทนน้องตี๋อะ พี่หมอกน่ารักมากเลย รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
พี่หมอก น้องตี๋ น่ารักมาก อิอิ
-
อร๊ายยย เขิลลล
:-[ :-[ :-[
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่หมอกน่าร้าก กกกกกกกกกกกกก
ณ ปัจจุบัน...ไม่ขอดราม่านะเออ :a5:
พี่ชุสู้ๆตั้งใจกับสอบนะค่ะเเล้วก็มาอัพด้วย
รวมเล่มเมื่อไหร่ของจองเลยพี่ o13
-
เหมือนหวานเย็นเลยค่ะ เย็นชาเเต่ก็หวานสำหรับตี๋ 555
-
ต่อเร็วๆนะครับอยากเห็นกลับมาเป็นเหมือนเดิมซักที อยากอ่านแล้วมีความสุขอาจมีเสียดสีบ้างแต่นี่มันเจ็บตลอดเลย
-
พี่หมอกรักตี๋มากๆเลยเนอะขอให้คสามรักของเค้าทั้งคู่สมหวังๆครับ
-
o18 :impress2: :-[ :o8: :sad4: :impress3: อ่านแล้วมันเขินสุดขั้วหัวใจ เขินมากเลย พี่หมอก!!!!! ขอให้ทำข้อสอบผ่านทุกวิชานะคะ จะรอตอนต่อไปคร่าา :pig4:
-
:o8: :o8:
-
อั้ยยะ แอบมีหวานๆมั่งไรมั่ง
แล้วตอนปัจจุบัน เมื่อไหร่พี่หมอกจะทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดเสร็จ
กลับไปหาตีตี๋น้อยได้ซักทีอ่ะ คิดถึงตอนอยู่ด้วยกันจะเเย่เเเระ อิอิ
น้อง ไงได้ที่ที่ชอบไหม เค้ากำลังรอผลอยู่เหมือนกัน เมื่อไหร่มันจะออกเนอะ :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด :-[
พี่หมอกอะ สำหรับคนพิเศษคนเดียวเลยนะ
-
คิคิ ,,,, พี่หมอกอ่ะ เขิล!!!!
-
อยากรู้เหตุการณ์ปัจจุบันจัง จะรอต่อไปครับ
-
เมื่อไร น้องตี๋ กับ พี่หมอก จมาต่อซักที .... จะรอต่อไปนะ :z10:
-
นอนดึกมาหลายคืนแระ กะนิยายเรื่องนี้
-
วาเลนไทน์นี้หมอกทำตัวน่ารักมากๆเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆค่ะ *O*
-
แอบเขิน....
-
หวานรับวันวาเลนไทน์จิงๆเลยยย ^_^
-
แค่มึงเท่านั้น ที่จะได้ทั้งหมดนี้ โดนมากประโยคนี้
-
หวานซ๊า
-
มาต่อเร็วๆๆนะคับ
-
โม้หน่อย
มีที่เรียนแล้ว!!!!!!!!!!!! 55
-
ยินดีด้วยนะคะ!! :กอด1:
หมอรึป่าวอ่ะคะ!!
-
อ่านมาได้สักพัก
ชอบมากๆคร๊าบบบบบบ
ตี๋หมอก
หมอกพาตี๋กลับไปเป็นของหมอกคนเดียวไวๆนะครับ
คิดถึงตี๋หมอกจะแย่แล้ว อ๊ากกกกกก :o8: :o8: :o8:
-
ปวดจิต ตามอ่านมาสองคืนรวดแทบไม่ได้นอน ยังไม่จบ และก็เลิกอ่านไม่ได้
อ่านถึง coin39 .... เตรียมใจไว้แล้ว ก็ยังไม่วายมาม่าจับจิต :sad11:
คนเราไม่รักกันแล้ว เลิกกัน จากกัน ยังไม่เสียใจเท่าต้องจากไปทั้งที่ยังรัก ต้องโกหก เพื่อตัดความสัมพันธ์
และที่สำคัญ ต้องเชื่อ ทั้งที่ไม่ได้เชื่อเลยสักนิด
ปวดจิตแท้หนอ
-
ยินดีด้วยจ้ะน้อง cn9095 :m4: :mc4:
หายห่วงแล้วก็มาอัฟต่อซะดีๆ ฮาๆๆ
อยากอ่านต่อจ้าาาา :z13: :impress2: :m3:
-
ดีใจกับคนแต่งด้วยนะจ๊ะ ต่อไปคงพยายามและกดดันมากขึ้น แต่ก็สู้ ๆ นะจ๊ะ ว่าที่คุณหมอ ^^
ปล.อย่าลืม พ่อหนุ่มวิดวะกับหนุ่มน้อยถาปัตย์ล่ะ หุหุ
-
ก่อนอื่น ขอโทษคนแต่งก่อนเลย อ่านติดลมมากไม่ได้เม้นท์ให้ทุกตอน แต่อ่านมาสองคืนติด ๆ แล้วที่ไม่ได้นอน
ปล. กลางวันก็แอบอ่านที่ทำงาน 5555++
(((ตอบตอน B.N.5 )))
ตอนที่แล้วกลั้นหายใจไปด้วย อ่านไปด้วย กลัวไก่หก เอ๊ย ฮา..
จริง ๆ แล้วลุ้นค่ะ ลุ้นว่าตี๋จะวิ่งไปทันมั้ย จะได้คุยกับหมอกมั้้ย
บางคนอ่านแล้วเห็นว่ามันไ่ม่มีอะไรคืบหน้า แต่ในความรู้สึกของเรา เราเชื่อว่ามันมี
เหมือนตอนที่ตี๋ตัดสินใจบอกเลิกกับหมอก ที่ต้องโกหกทั้งที่เจ็บแทบตาย
อ่านทีแรกยังเข้าใจว่าตี๋แค่อยากให้หมอกอยู่ในที่ที่เหมาะสม มีชีวิตที่ดี
แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เป็นข้อตอบแทน คือชีวิตของบุพการี ที่ถ้าไม่คว้าไว้ตอนนี้
ไม่รู้ว่าจะมีกำลังเองหรือเปล่า คิดแล้วน่าสงสาร
ชีวิตของบ้านนี้น่ารักมาก ตี๋ เฮีย และม๊า มีชีวิตที่เหมาะสม มีความเป็น "คน" ที่น่ายกย่อง
มีชีวิตที่ำลำบากแต่มีน้ำใจกับคนรอบข้างเสมอ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เราติดครอบครัวนี้ ติดเรื่องนี้ด้วยนะคะ
เกือบจะคลิ๊กไปอ่านตอนหน้าแล้ว แต่รีบคอมเม้นท์ให้ก่อนที่จะเปลี่ยนประเด็น
อยากรู้นักว่าพี่หมอก จะทำยังไงกับไอเดียที่เปลี่ยนไปแบบนี้
คราวที่แล้วที่เสนองาน ก็รู้แล้วว่าเ็ป็นไอเดียของตี๋ และที่สำคัญ แค่มองยังรู้ขนาดนี้
ว่า ความเป็นตี๋ จะทำผิดตรงไหน ให้ปรับ แก้ตรงไหน
แล้วอยู่ดี ๆ กลายเป็นไอเดียเดิม แต่อีกคนจะโผล่หน้าไป แม้จะทำได้ดีกว่าตี๋เพราะประสบการณ์
แต่เราเชื่อว่าหมอกจะไม่คิดแบบนั้น .... ถ้าหมอกไม่สนใจ มองข้ามไป
เราสัญญาเลย จะไปดักรอหน้าลิฟท์ :angry2: .......
อุ่ย .. พี่การ์ด
-
spacial bite ทำเอาคลั่ง
ท่ามกลางความกดดันของบรรยากาศรวม
เหมือนหมอก กำลังเร่งทำอะไรสักอย่างให้รวดเร็วแและประสบผลสำเร็จมากที่สุด
เหมือนตี๋ กำลังทำอะไรก็ตามที่คนอ่านรักที่สุด คือไม่ใช่รออยู่นิ่ง ๆ หรือหนีปัญหาอย่างที่เคยทำ
แต่กำลังเดินตามหลัง เพื่อจะจับมือหมอกให้ทัน
ปัญหาเยอะแยะรออยู่ ไหนจะตำแหน่ง หน้าที่ หน้าตาในสังคม จุดยืนของหมอก
ไม่ได้มีตรงไหนเลยที่ตี๋จะควรเข้าไป แต่ถ้าตี๋ไม่เข้าไป เราว่าหมอกคงไม่ได้ยืนอยู่จุดสูงสุด หรือยืนไม่ได้นาน
อ่านตอนที่พี่บอลคุยกับตี๋แล้วใจจะขาด ถึงจะเก่ง รวย อัจฉริยะมาจากไหน ก็มีหัวใจนะ
ไม่อยากจะคิดเรื่องมิ้นท์เลยจริง ๆ แม้จะเดาไว้ แต่ก็ยังไม่อยากรับรู้
ไม่มีใครบังคับหมอกได้ ... แต่สามารถกดดันให้คนรอบข้างต้องทำได้ อย่างที่เคยกดดันให้ตี๋เดินออกจากหมอกมาแล้ืว
ขอบคุณน้ำเย็นๆ ใน special bite ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ปัญหาข้างหน้าที่หนัก ๆ ของหมอกกับตี๋
มีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ความรู้ืสึกของทั้งคู่ ที่หวงแหน ไม่อยากเสียมันไป และพยายามจะให้มันกลับมา
นึกถึงตอนที่ต่างเขียนชื่อตัวเองลงที่ข้อมือของอีกคน ..... หวังว่าจะได้เห็นทั้งคู่ นั่งเขียนแบบนั้น บนเตียงที่คุ้นเีคยอีกครั้ง
-
ยินดีกับว่าที่คุณหมอด้วยนะครับ
ขอพี่หมอกให้จบทันก่อนเปิดเรียนนะ
เพราะปี1กิจกรรมเยอะมาก
-
ดีใจกับว่าที่คุณหมอด้วยครับ ติดมหิดล ด้วยสุดยอดจิงๆ
-
โม้หน่อย
มีที่เรียนแล้ว!!!!!!!!!!!! 55
เย้ๆ !! ยินดีด้วยน๊า
-
อ่านรวดเดียว
ขอให้ตอนต่อไปจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาบ้างนะคะ
สามปีแล้วกับความทรมาน
ขอบคุณคะ
-
เมื่อคืนก็นั่งอ่านจนตี 3 แต่ไม่ไหว วันนี้ตื่นมาอ่านต่อจนทันล่ะ
หมอกถึงจะดูเย็นชา แต่ก็น่ารักอ่า รักหมอกที่สุดเลย ขอบคุณ
ผู้แต่งด้วยนะครับ ผู้แต่งก็น่ารักเหมือนกัน ^^
-
โม้หน่อย
มีที่เรียนแล้ว!!!!!!!!!!!! 55
สอบโอเน็ตรอบนี่ก็ชิลอ่าดิ คนแต่ง!!!! ^________^
ดีใจด้วยน้าาาาาาาา
-
รอต่อไป
-
โม้หน่อย
มีที่เรียนแล้ว!!!!!!!!!!!! 55
แวะเข้ามาคิดถึง และขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ^^
-
ก่อนอื่นยินดีด้วยนะคะที่มีที่เรียนแล้ว
น้องก็จะกลายเป็นเฟรชชี่น้องใหม่
อ่านเรื่องนี้ มา 2 วัน ครบทุกรสจริงๆ
ทั้งสุข เศร้า หัวเราะ ดราม่า สนุกมากจริงๆ
อ่านจนถึงตอนล่าสุด มองไม่ออกเลยว่าเรื่องนี้มันจะจบยังไง
อ่านแล้วเครียดนิงนึง อยากให้ปมมันคลายออกเร็วๆจัง
อย่าดราม่านานนะคะ คนอ่านอ่านแล้วบีบหัวใจ T_T
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่ะ
-
ยินดีด้วยนะค่า :mc4: :mc4: :m4: ที่สอบติด คุณนักเขียนจะได้หายจากอาการ ปสด.แล้ว
ปล.แอบหวังว่าคุณนักเขียนมาต่อในเร็ววัน
ปล2. 6 วันแห่งการรอคอย.......
-
ตามอ่านเรื่องนี้มา 2 วันติดเลย
น้องตี๋น่ารักมาก ชอบความคิดน้องเขาจัง
ขอบคุณคนแต่งนะครับที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
มารอตอนต่อไปด้วย ^^
-
ไชโย้ววววววว มีที่เรียนแล้ว เย้เย้เย้ :กอด1:ดีใจไปด้วย อินสุดๆ
-
อื้มมม หวานมากกก น่ารักเกินไปแล้วววว
-
กรี๊สสสส.. พี่หมอกน่ารักเวอร์อ่ะ! >//////<*
-
ดีใจกับน้องผู้เขียนด้วยค่ะ เย้ :L2: ในที่สุดก็ได้ตามใจหวังจ้า
เราผู้อ่านก็เป็นกำลังใจให้กับทุกๆ เรื่อง
ส่วนตอนนี้ก็มานั่งรอ ยืนรอ น้องตี๋กับหมอกเหมือนเดิม รีบมานะ จะขาดดดดดดดดดดดดดใจแล้ว
-
รอด้วยยยยยย คนคับ ^^
-
kt. writer :กอด1:
-
โอ๊ะ เพิ่งเห็น
ดีใจด้วยจ้า
คุ้มที่เหนื่อยไปเลยใช่ป่าว ฮ่าๆ
:กอด1:
-
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋แว้วววว
-
แอบหวังลึกๆ ว่าคืนนี้น่าจะมีข่าวดี....
-
รอพี่หมอกกลับมา :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอครับ รออยู่นะครับ :z3: :z3: :z3:
-
นอนระทดระทวยรอพี่หมอก :o8:
-
มาดันๆๆๆ รอพี่หมอกฮะ! ><*
555555555555555555. <3
-
มาต่อเร็ว ๆ นะคับ
-
สมาชิกใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวคร่าาา ชอบนิยายเรื่องนี้มากกก
รีบๆมาอัพนะคะ
-
พี่หมอกคงสัญญาอะไรว้กับครอบครัวรึเปล่าอ่ะ
ว่าถ้าทำบริษัทสำเร็จ จะให้คบกันเหมือนเดิมได้
ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีดิ -3-
คงอดทนอยู่เพื่อตี๋อยู่
-
เกรงว่าเมื่อผ่านงานนี้แล้ว พี่หมอก จะทิ้งทุกอย่าง ...เพื่อตี๋.... อ่ะดิครับ .....
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่หมอก !!!!!!!!!!!!!!!!
ละลายแล้วจร้าาาาาาา
เขินแทนน้องตี๋อ่ะ -////-
คนเขียนจ๋า ขอ :กอด1:หลายๆๆๆที *3*
-
เข้ามารอพี่หมอกกับน้องตี๋
-
รอเสมอ แม้เธอจะไม่มา
อยากรู็้้้ตอนปัจจุบันมากๆๆๆๆ
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2:
-
เข้ามารอเหมือนกานนยังไม่มาอีกๆๆคิดถึงแล้วน้าาาคร้าบบบ
-
รอ+ดัน....
-
รบกวนถามพี่ที่อ่านนะครับ มีแค่[Coin38] เหรอครับ เห็นบางคนบอกว่ามี4สิบกว่า ผมเลย งง
ถ้ายังไม่จบ ผมรอนะครับบบบบ ติดงอมแงมแล้วอ่า
-
รอคัพ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
คนเขียนหักมุมป่าวๆๆๆ ><
ลุ้นๆๆๆๆ ดัน มาเร็วๆน้าาาาคนเขียนนน
-
แอบแว่บมาอ่านย้อนตั้งแต่แรกอีกรอบ ><
-
:serius2: จะอ่านตี๋หมอกกก
-
:o8: :o8:พี่หมอกน่าร๊ากที่สุด
ชอบพระเอกซึนๆแบบพี่หมอก น่าร๊ากกกก
ตี๋อ่ะ ชอบทำร้ายพี่หมอกโดยไม่รู้ตัว ทำไมอะ เห็นแก่ตัวบ้างก็ได้
ทำไมเก่งจัง ทำร้ายคนที่รักเราได้ลง แม้จะเจ็บทั้งคู่ก็เหอะ โฮๆๆๆๆ รักกันถ้าคุยกัน ปรึกษากันแต่แรกก็จบแล้ว
พี่หมอกต้องทนทรมาณตั้งนาน กลับมายังอยู่ในสังคมจอมปลอมอีก
แต่ยังไงตี๋ก็ต้องเอาพี่หมอกคนเดิมกลับมาให้ได้น้า
รอ...
-
รออยู่นะ
-
อยู่ในสภาวะ "ลงแดง"
-
เราอ่ะ ทรมานกับการ รอ คนแต่ง!
จะหลอกเรารึเปล่า แต่ก็จะ รอ พี่หมอก ตี้ ตลอดไป!...................
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงคนแต่ง
-
สุโค่ยยย คิดถึงพี่หมอกแล้วค่าาาา ตี๋ด้วยอะ อยากให้มีตอนหวานๆกันซะที 5555
-
คิดถึงพี่หมอกเหมือนกัน :t3:
รีบๆมาต่อนะ :impress3:
ก่อนที่จะเข้าสู่ฤดูการสอบ :a5: :a5: :a5: :a5:
-
แวะเข้ามาส่องเกือบทุกวันเลยน้า แต่ไม่เม้นบอกเฉยๆ :catrun: :m23:
รออย่างจดจ่อ มาต่อเร็วๆน้า o18
-
แอบมาหาเฮียหมอกกับน้องตี๋ ><
-
เข้าส่องดูิ
-
รอหมอก ตี๋อย่างใจจดจ่อ
-
มาดันๆ คิดถึงพี่หมอกกกกกกะน้องตี๋ ><
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา (เพลงลาวม่านแก้ว)
-
นานมากแล้วนะ
มาได้แล้วคร้าฟฟฟฟฟ
คิดถึงมากมาย
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอครับ :z3: :z3: :z3:
-
จะรอต่อไป :L2:
-
แวะมาคิดถึงค่ะ
-
ตั้งหน้าตั้งตารอ.... :t3:
-
ตายอย่างเขียด!!! ไม่มีเลือดมาล่อเลี้ยงเลย คนอ่านตายๆๆ
-
:really2: รอคอยกันต่อไปฮับ คิดถึงพี่หมอกชมัด
-
:m11: :m11: :m11:
ในที่สุดก็อ่านทันซะที
เฮ้อ :เฮ้อ:
เกือบอ่านไม่ทันอ่ะ
แล้วคุณมิ้นท์นี่มีความสัมพันธ์แบบไหนกับคุณชายหมอกกันแน่นะเนี่ย
:a2: :a2:
เรื่องสอบก็ขอเอาใจช่วยนะเจ้าคะ
เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้น
:laugh: :laugh:
-
รออย่างใจดใจจ่อ
-
คิดถึงพี่หมอกสุดพลัง ดันๆๆๆๆๆ ! ><♥
-
อ่านทันในสองวัน เริดมากกกกก
ชอบพี่ตี๋อ่ะ แต่แอบไม่ชอบนิสัย
ส่วนพี่หมอก♥อ่ะน่ะ จะทำอะำไรก็ให้มันเร็วๆ คนอ่านลุ่น 555
อืมตรงนี้น่าจะผิด มันเป็นของตอนก่อนล่้าสุดอ่ะค่ะ
ได้รู้จักกับสิ่งนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะปล่อยมันไป อยากจะรั้งมันไว้ ด้วยแรงทั้งหมดที่มี
แต่ถ้า ต่อให้ยังไงก็ต้องไปสิ่งนี้ไป สิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนนี้
สิ่งที่เรียกว่า โลกทั้งใบไป
จะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทาง ยอมแลกด้วยทุกๆสิ่ง หรือจะต้องอดทนต่อสายตาคนทั้งโลก ก็จะทำ
เพื่อให้ได้สิ่งมีค่านี้ …
กลับคืนมา…..
-
:impress2: คิดถึงพี่หมอก คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงพี่ล้า
-
ช่วยกด ดันอีกคน อิอิ ^____^
มาต่อเร็วๆน้า คิดถึงพี่หมอก+น้องตี๋
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
ไฟน่อล เสร็จไวไว เห๊อะ เจ้าประคู๊นนนนน เพี๊ยง!!!!!
-
วันนี้ไม่มาหรอครับ รอๆ
-
รอ ต่อไป
-
มัน นาน ไป แล้ว นะ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
:z3: อยากอ่าน รอ ติดตาม ลุ้นๆ
-
ทำไม ไม่มาต่อซักทีครับ ทำให้ผมเหมือนตี๋ รอพี่หมอก รอวันที่เขาจะกลับมา(เหมือนเดิม)
-
ใจเยนค้าบบบบ คนเจัยนติดสอฟไฟน่อลอยูาค้าบบบ ใกล้เสดแล้ว มารอเหมือนกันค้าบบบบ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
คิดถึงจัง :call: :call: :pig2: :pig2:
-
แวะมากอดน้องตี๋ :man1: :man1:
หมอกไม่กอดมันหรอก งอน ชิ :z2:
-
ตามอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เป็น Coin จนถึง Bank note
อยากจะบอกว่า...ทั้งสุขและทุกข์ไปกับน้องตี๋และพี่หมอก
น้องตี๋น่าสงสาร...เอารางวัลลูกกตัญญูไปเลยบ้านนี้
พี่หมอก...จริงๆก็อบอุ่นนะเนี้ย...
แต่ความเกรียนของหมอกนั้น..เต็มอัตรา...
แต่อิพี่หมอกแ_'งก็รักน้องตี๋คนเดียว.... :-[
มีความสุขไปกับน้อง....ประหนึ่งเป็นคนในครอบครัว
แต่พอถึงแบงค์โน้ต....มี9พาร์ท...เสียน้ำตา 8 พาร์ท
ได้ยิ่มพาร์ทที่ 8 พาร์ทเดียวววว....กรี๊ดดดดดดด :m31:
รอพาร์ทหน้าทุกวันนะคะ....อยากอ่านแล้ววว...
อยากให้รีบต่อด้วย...เพราะพี่จะสอบจบปี4แล้วค๊าาาา
น้องคนแต่ง...สู้ๆนะคะ
-
แอบแวะมารอทุกวันเลยช่วงนี้ มาต่อเร็วๆน้า :m7:
อย่าไปติดเกมนะ555+(แอบเห็นในFB) :m24:
ว่าแต่ น้องผู้แต่ง มีผลงานแต่งนิยาย เรื่องอื่นๆอีกมั้ยคะ
ตอบหน่อยน้า จะตามไปอ่านจ้า :m3: :m18:
-
รอไม่ไหวแล้ววววว :z3: :sad11: :m15:
-
หายไปนานเลย,
เป็นตอนที่ค้่างคามากด้วยอ่ะ !
:sad4:
-
มารอและเป็นกำลังใจให้นะคร้าบ อยากให้เรื่องนี้ดำเนินไปเรื่อยๆพร้อมกับชีวิตเราจัง
-
ดัน ดัน ดัน ... กัวว่าาคนแต่ง จะหากระทู้ไม่เจอ ..... ^^ :call:
-
สวัสดีคะน้องคนเขียน
เพิ่งมาอ่านอะ สนุกมากเลยคะ ชอบพี่หมอกมากๆอะ แต่ชวงหลังๆนี้ตี๋น่าสงสารมากเลยนคะ
เฮ้ยแต่พี่หมอกก้ทรมารไม่แพ้กัน :o12:
^^ รอติดตามผลงานอยู่นะคะ แล้วก็ ขออวยพรให้ได้เข้า ม.ที่หวังไว้นะคะ
-
โซ้ยยตี๋ เครียดมั๊ยยยย ~
คืนนี้แอบหนีพี่หมอกไปแด๊นซ์กัน
เดี๋ยวเจ๊ไปรับหน้าบ้าน โอเคนะ ซีย๊า :laugh: :laugh:
-
มารอ
-
เอิ่ม มารายงานตัว
ทุกอย่างเสร็จหมดแล้วแต่คอมเสียอ่ะ :sad4:
อยากเขียนใจจะขาดแล้วเอยยยย :z3:
-
ตามมาจิ้มตรูดดดดดด
อยากได้โน๊ตบุ๊คอยู่เหมือนกัน
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มทะลุไปถึงคนเขียน
ทำไมต้องมาพังตอนนี้ด้วยคิดถึงพี่หมอกน้องตี๋มาก :sad4:
-
:sad4:คิดถึงพี่หมอกกกกกกก
-
คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงพี่หมอก :กอด1:
-
ตามทันสักที่ หลังจากที่อ่านมา สามสี่วัน :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนพิเศษมันก็หวานดี :impress2: แต่ภาคปกตินี้สิ มัน.....
ม่าม่า ไม่ใช่ แบบธรรมดา แต่เป็น
ม่าม่า บิ๊กแพ๊ค ต่างหากกก..
จะทรมานกันไปถึงไหนนน คนเขียนนี้มาโซคิส จริงๆ เลย
แต่ก็ นะ ยังไงซะมันก็ต้องจบแบบมีความสุขอยู่ดี :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชอบบ เอาใจช่วยคนเขียนแต่ ไม่เบื่อมาม่าบ้างหรอ พอเหอะคร๊าฟฟฟ :call: :call:
-
โอเค รอแด๊นซ์เสร็จผับปิดก่อนนะ
เดี๋ยวเจ๊ส่งตี๋หน่วยกล้าตายไปปล้นแท็ปเล็ตพี่หมอกเอง 55 ~
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นั่งรอ
นอนรอ
หลับรอ
ตื่นก้อรอ
ทรมานอ่ะ อยาดอ่านแล้ววววววววววววววววววววววววววววว
:m16: :m16: :m16: :m16: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
มาดันๆๆๆๆๆ และดัน ~
คิดถึงพี่หมอกสุดพลัง <3
-
เริ่มผวากับเรื่องที่ตี๋ไม่ยอมบอกพี่หมอกแล้ว
หวังว่าที่พี่เมฆบอกตี๋
คงไม่ใช่ว่า พี่หมอกมีคู่หมั้นโผล่มานะ!!! =____=
ขอให้มีความสุขนานๆ :call:
มาม่าไม่เยอะนะค :sad4:ะ ฮืออออออ
-
รอ ร้อ รอ~ อุปสรรคเยอะจริงๆ
-
โอม... จงลง จงลอ จงมาลง เพี๊ยง!!!!!!!
-
ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะ
-
มาปูเสื่อรอ...... ลัล ลาร์
-
มาแอบๆซ่อนๆ วันนี้จะได้เจอน้องตี๋ไหมน้าาา~~~~~~~~~~~
-
:duck1:เบื่อการรอคอยอ่ะ...เป็นซะอย่างนี้...รอมานานละ...ไม่รู้ว่าผู้เขียนจะมาต่อหรือไม่...บางเรื่องรอเป็นปีๆแล้วก็็็็็็ผิดหวัง..เง้อ...เซ็งเป็ด... o9 :duck1:
-
ส่งความคิดถึงไปให้พี่หมอกกับตี๋
และคนแต่ง ^^
-
คอมเสีย! o22 :z3: โถ่ พี่ก็ว่าแล้ว ว่าสอบเส็ดแล้ว เรียนจบแล้ว หายไปไหนหว่า!
นึกว่า ติดเกมเทมเปิลรันอยู่อะป่าว555+ :m31:
ขอให้คอมหายเอ๋อไวๆน้า แล้วมาต่อหลายๆตอนเลย :m13:
ไม่ก็มาต่อบ่อยๆก็ได้น้า ฮุๆ คิดถึงน้องตี๋พี่หมอก o9
-
รอๆๆๆๆ
ชาบู ชาบู :call: :call:
:t3:
-
:sad4:มาต่อไวไวนะครับ อดหลับอดนอน อ่านแล้วติดมาก
-
o18
พี่หมอกน่ารักเกินไปแล้วนะคะ
-
คิดถึงแล้วน้าาาาา
"ตกลงเรา (หมอกตี๋) ยังรักกันอยู่รึเปล่า"
-
รอๆๆๆๆ ดันๆๆๆ
-
เฮ่อออ วันนี้ก็สอบ PAT2 ยากโฮกกกกก รู้สึกไม่ผิดหวังเลยที่อ่านเรื่องนี้ไปก่อนสอบ 555 เพราะอ่านไปก็ทำไม่ได้ แอดว๊านซ์จัด
พรุ่งนี้ก็ Pat วิศวะ ไม่อ่านหรอก ใช้ เซนซ์เอนจิเนียที่มีอยู่ในตัวเอา 555
อยากอ่านต่อเเร้วง่ะ แต่ถ้าสอบเหมือนกานกะมะเปนไร รอได้ๆ สู้ๆ
ว่าแต่ ... ที่ว่ามีที่เรียนแล้วอ่า ที่ไหนหรอจร๊ะ ?????
-
คิดถึงหมอกกะตี๋ :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงหมอกตี๋มากมากเลยนะรู้เปล่า? ;___;
-
รอ
-
รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ :sad4: o18 :serius2: :call:
-
ว่าแต่ ... ที่ว่ามีที่เรียนแล้วอ่า ที่ไหนหรอจร๊ะ ?????
หลังไมค์ดีกว่าเน้อ
เป็นกำลังใจให้เพื่อนร่วมรุ่นทุกคนเด้อ :z2:
-
รอต่อไป คนเขียนแวะมาเม้นแค่นี้
-
.ธูป .เทียน 'รมควัน' เอร้ยยย บูชาคนแต่ง
แอบย่องเข้ามาปูเสื่อปักเต็นท์กางมุ้งรอพี่หมอก >> คืนก่อนๆไม่กางมุ้ง ยุงหาม 555
วันนี้ไหวมั๊ยๆ :L2: :L2:
-
.ธูป .เทียน 'รมควัน' เอร้ยยย บูชาคนแต่ง
แอบย่องเข้ามาปูเสื่อปักเต็นท์กางมุ้งรอพี่หมอก >> คืนก่อนๆไม่กางมุ้ง ยุงหาม 555
วันนี้ไหวมั๊ยๆ :L2: :L2:
ใจไหวหัวพร้อมแต่คอมม่อง
:o12: :o12: :o12:
-
มารอๆ ขอให้ได้คอมใหม่ไวๆ
-
มารออีกแล้วค่าาา เริ่มต๊องแล้ว อยากอ่านจัด555+ :laugh:
น้องคนแต่งอ่านทุกเม้นป่าวจ้ะ ตอบที่เค้าถามหน่อยจิ :monkeysad: o19
ขอให้คอมหายม่องไวๆน้า :bye2:
-
มากอดน้องตี๋
จะมายังเอ่ย? :man1: :man1:
-
ยังอ่านไม่จบ
แต่อ่านมานานมากแล้ว(ไม่จบสักที)
น่ารัก...ครบรส โดยเฉพาะตอนที่อ่านถึง BankNote สุดยอดอึดอัด
แต่มันคือชีวิตจริงมากๆ ให้ตายเหอะ
ความโหดร้ายในการทำงานน่ะ ในโลกความเป็นจริงน่ะ มันเยอะนะ...หึหึ
ขอบคุณเขียนที่สร้างสรรเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน จะติดตามต่อไปจ๊ะ และก็รออ่านอยู่น้า...จุ้บๆ
-
เข้ามาส่อง เข้ามารอทู้กกกกกกวัน ฮือ ๆ :sad4: อ่านจบไปสองรอบแล้วน่ะเนี่ยยย :z3:
-
มารอพี่หมอกกกกกกก
-
มาต่อเร็วเถอะนะครับขอร้อง คิดถึงพี่หมอก กับ ตี๋มากเลยอ่ะครับ
พี่ที่แต่งครับ กรุณามาต่อเร็วๆ เถอะนะครับ
ผมรอไม่ไหวแล้ว อยากอ่านมากเลยครับ
อย่าลืมมาต่อนะครับ เห็นใจคนที่รออ่านด้วยนะครับ อยากอ่านมาก :call: :call: :call:
รักคนแต่งที่สุดเลยครับ :L1: :L1:
-
มาสมัครสมาชิก เพราะ ตี๋ หมอก โดยเฉพาะ :-[ :-[ :-[
มาต่อไวๆๆ นะคับ คนแต่ง :monkeysad: :monkeysad:
ชอบมาก รักมาก อยากเห็นเรื่องนี้กลายเป็นซีรีย์ มากอะ :impress3: :impress3:
-
ร้องเพลงรออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
นอนรอ :t3:
-
สมัครสมาชิก เพราะ หมอกตี๋ เหมือนกัน น่าจะทำเป็นหนังเนาะ :L2: :L1:
รอๆๆเรื่อยๆๆ :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
มาๆๆๆดูๆๆๆๆๆ ทุกๆๆๆวัน :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ยังก้อจะรอ
:monkeysad: :monkeysad: :m15: o18 :monkeysad: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: o18 :m15: :monkeysad: o18
-
ตี๋กับหมอกเริ่มลางเลือน.....
-
:undecided:
-
คิดถึงตี๋หมอกค่ะ ^^
-
คิดถึงตี๋หมอก TT
-
เข้ามารอพี่หมอกกับน้องตี๋ด้วยคน
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ^^
-
อ่านทันจนได้ย่ะเล่นเอาซะตาบวมเชียว อิ๊ยยยย!! แค้นคนเขียน เล่นเอาซะเดี๊ยนโทรมไปสองข้าง
ให้ตายเหอะ เดี๊ยนขอสมัครเป็นเฟฟซีด้วยคนนะยะไม่งั้นเดี๊ยนจะเหวี่ยงจริงด้วย
แอร๊ยยยย เมื่อไหร่จะมาซะทีเคอะ เดี๊ยนคิดถึงพี่หมอกจะแย่แล้ว(กลัวเจอรุมตบ)
มาต่อเร็วๆ สิเคอะ เดี๊ยนจะรอ.
-
:sad4:คิดถึงพี่หมอกกกกกกก เมื่อไหรจะมาค้าาา :z3:
-
ใจไหวหัวพร้อมแต่คอมม่อง
นะโม เอเมน กระซิกๆ งั้นระหว่างที่รอ เจ๊ชวนตี๋ไปเเด๊นซ์อีกรอบ
แดนซ์บ่อยๆ ตี๋ใจแตก พี่หมอกจะได้ ระเบิด ตู้ม ไวๆ :laugh:
-
รอคอยยยย เธอมาเเสนนานนน ทรมารวิญญาณนักหนาาาา
กระซิกๆๆ :sad11:
-
อ๊ากกกกกก ไม่ไหวแย้ววววว อยากอ่านค่าาา :z3: :z10: :z13: :o211:
มะไหร่คอมจาซ่อมเสร็จอ้าาา คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋มว๊ากกกก :o211: :o7:
-
kt. Writer
kt.Tee
kt.P'Mhoog
:z3: :z3: :z3:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนเขียนอยู่ที่ใด โปรดเห็นใจคนรอ มาต่อไวไว
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
แงๆ คิดถึงพี่หมอกมากๆ
คิดถึงน้องตี๋มอร์ มอร์
แต่คิดถึงคนเขียนที่สุดดดดด
-
ไม่มีอัพ...งอนอ่ะ...งอนแทนน้องแล้วนะ :z3:
พรุ่งนี้...ไม่มารอล่ะ....จะอ่านหนังสือ
น้องคนแต่งใจร้าย... :o12:
ฮืออออ.... วิ่งไปซบอกพี่หมอกดีกว่า :impress3:
ถ้าไม่อยากให้เค้าซบอกพี่หมอกนาน...มาต่อเถอะ. :กอด1:
-
มารอครับ
-
จง มาต่อ ซะดีๆๆๆ :m15: :m15: :m15:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ใกล้แร้ว ครับ ข่าวอัพเดทมว่า ....เขียนได้ ๑๒ หน้าแล้วครับ .... คงจุจัยกันครับ
-
:jul1: :jul1: :jul1: มาต่อหน่อยยยย รออ่านหลายวันแล้ว
ต่อ 3 ตอนรวดเลยเป็นไง ไหวป่าว ??
-
B.N.10
ยกแก้วโกโก้ขึ้นตั้งฉาก อ้าปากรอหยดสุดท้าย
มองนาฬิกา
เช้าอีกแล้ว
ผมยังไม่ได้นอนพักเลยแม้สักนิด
ปิดพับโน้ตบุ๊ค เซฟไฟล์ใส่ทัมพ์ไดรฟ์ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ รู้สึกเหมือนโลกจะเอนนิดหน่อย เดินออกมานอกห้อง เฮียกำลังกินข้าวเช้าอยู่ ทักด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ไม่ได้นอนอีกแล้วหล่ะสิ” ได้แต่พยักหน้าตอบไป แค่คิดคำพูดที่จะต้องตอบกลับไปก็ปวดหัวจี๊ด
“ไม่กินข้าวเช้าหรอตี๋?”
“ไม่ทันแล้ว”
“ประชุมกี่โมง”
นี่จะแปดโมง ต้องไปเตรียมตัวอีก เลยส่ายหัวให้แทนคำตอบ นึกไม่ออก รู้ว่าเก้าโมงครึ่ง แต่ไม่รู้จะพูดยังไง
เดินออกมาตามซอย รู้ว่าเฮียอยากมาส่งแต่ต้องไปทำงานเช้าเหมือนกัน แวะซื้อเยลลี่ถุงที่ร้านโชว์ห่วย เดินดูดมาเรื่อยๆจนเกือบถึงปากซอย ได้ยินเสียงแตรบีบตามหลังมาเลยหันไปดู
รถซีอาร์วีที่อยู่ตรงนั้น มองไปยังเห็นรอยโคลนเลอะตั้งแต่คราวไปบ้านพี่มิ้นท์ ซกมกอย่างแสดงออกชัดเจนขนาดนี้ ไม่ต้องมองทะเบียนก็รู้ว่าใคร รถชะลอมาจอดอยู่ข้างๆ หน้าต่างฝั่งข้างคนขับก็ลดลง
“ขึ้นมาดิ เดี๋ยวไปส่ง”
ไม่ทันคิดอะไร เหมือนหัวจะช้าลง ขึ้นรถ เหมือนพี่เชนจะถามอะไรอีกสักสองสามข้อ ไม่รู้ว่าตอบไปฟังรู้เรื่องหรือเปล่า แต่ไม่นาน ผมก็เผลอหลับไปบนเบาะแข็งๆที่ยังมีเศษขนมอยู่
หลับลึก แต่ก็ยังฝัน ฝันในแบบเดิมๆ
จำฝันได้แค่ลางๆ แผ่นหลังของใครสักคน กำลังห่างออกไป วิ่งตามเท่าไหร่ ระยะนั้นก็ไม่ได้ลดลง
เขาคนนั้นหันกลับมา เห็นรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ทำให้รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว
ใจรู้สึกเจ็บ ไม่รู้ทำไม
มองไปด้านหลัง เห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งยืนอยู่
รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ของผม
เธอเดินเข้าไปหาชายที่รออยู่ข้างหน้า ก้าวออกไปพร้อมกัน ไม่สนใจผมที่ถูกทิ้งไว้อยู่ข้างหลัง
เป็นฝันที่แสนเหน็บหนาว ผมย่อตัวลง กอดตัวเอง ซุกหน้าลงกับหัวเข่า ไม่มีน้ำตา เหมือนต่อมน้ำตาแค่หยุดทำงานไปเสียเฉยๆ
ชื่อหนึ่งลอยเข้ามาในหัว….
ผมอ้าปาก แต่ไร้ซึ่งเสียงใดๆ
“ตี๋ …ตี๋”
ลืมตาตื่น เห็นหน้าพี่เชนอยู่ใกล้จนรู้สึกลมหายใจที่รดบนแก้ม พอดันตัวขึ้น พี่เชนก็เอนตัวหลบ
อยู่ที่ลานจอดรถของบริษัท ผมยกมือขยี้ตา มองไปรอบๆ ไม่เห็นใครอยู่ที่ลานจอดรถซักเท่าไหร่
“อ้าว ถึงแล้วหรอ”
พี่เชนแค่พยักหน้าให้ ขมวดคิ้ว เหมือนจะถามอะไรแต่ก็ปิดปากเงียบ
“…ไปกันเหอะพี่ จะสายแล้ว”
ถูกดึงมือไว้ เลยไม่ได้ลุกไปไหน พึ่งเห็นว่าถุงเยลลี่ที่กินอยู่นั้น ถูกโยนไปที่ถุงพลาสติกข้างหลัง ดูคล้ายกับขยะ แต่ก็เห็นไทเส้นหนึ่งอยู่ในนั้น ดีกรีความสะอาดทำให้ผมไม่แน่ใจในความคิดตัวเอง
“เมื่อกี้…”
“ฮะ?”
“….เมื่อกี้ตี๋ฝันถึงอะไร?”
“…ผมจำไม่ได้…”
“อืม…”
นาฬิกาที่แผงคอนโซลบอกเร่งเวลา ผมกับพี่เชนรีบลงจากรถ
จังหวะหนึ่งที่ผมชะลอฝีเท้าลง เห็นหลังของพี่เชนเดินไปข้างหน้า
ฝัน
เหมือนกับในฝัน..
ผิดกันตรงที่ พี่เชนไม่ได้เร่งฝีเท้าเดินหนีไปไหน
แต่กลับหยุดนิ่ง หันมารอผมเดินไปด้วยกัน….
…………………………
………………
สิ่งที่หนุ่มออฟฟิศต้องการมากที่สุดในเวลางานคืออะไร?
ก.สาวสวยๆในแผนก
ข.กาแฟ
ค.หมอนสักใบ
ง.แอร์เย็นๆ
เอาล่ะครับ เป็นคุณ คุณจะตอบอะไร?
ของผมขอตอบ จ.ถูกทุกข้อ เหมือนเด็กนักเรียนทุกคน ที่กาข้อถูกทุกข้อ หรือไม่มีข้อถูก เวลาที่นึกอะไรไม่ออกในห้องสอบ
ตอนนี้นอกจากกาแฟกับเสียงสาวๆเจ๊าะแจ๊ะจะช่วยอะไรผมไม่ได้แล้ว ยังมีแอร์เย็นๆมาช่วยกล่อมผมอีก นอนในเวลางานไม่ได้หรอกครับ นู่น หัวหน้าแผนกเขาจ้องตาเป็นมันอยู่ที่ตรงนู้น ถ้าผมหลับ อาจจะตื่นมาอีกทีแล้วพบว่าตัวเองกลายสถานภาพทางการงานแล้วก็ได้
โลกนี้ ความยุติธรรมไม่มีจริง ทำไมคอมไอ้พี่เชนต้องตั้งในมุมอับ แล้วทำไมถึงนั่งดูบอลได้สบายใจอย่างนั้น งานการพี่ท่านไม่ต้องทำเลยหรืออย่างไร? อ่อ ผมตอบได้คำถามนี้ มันมาอยู่ที่ผมหมดแล้วไงครับ
“พี่เชน ผมทำไม่ไหวแล้ว”
“เออ พรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ”
“มันงานพี่ไม่ใช่หรอวะ?”
“นี่ ตี๋ เอ็งนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย” เลื่อนเก้าอี้มา ถีบซะแรงจนเก้าอี้ล้อเลื่อนกระแทกเข้ากับของผม “ที่มอบงานให้ทำเนี่ย ไม่ใช่ว่าเพราะจงเกลียดจงชังอะไรสักหน่อย แต่เพื่อให้ฝึกงานต่างหาก ประสบการณ์เนี่ย มีค่ามากเลยนะ ทำงานหนักแบบเนี้ย ฝรั่งเขาชอบ”
“ผมไม่ทำงานกับฝรั่งหรอก ภาษาอังกฤษตายด้าน”
“ก็ไปฝึกสิวะ นี่มันยุคอะไรแล้ว เอ็งพูดอังกฤษไม่ได้เนี่ย ก็ไม่ต่างกับแรงงานต่างด้าวหรอก” รีบๆเอนตัวกลับไปเลยไอ้พี่เชน ช่วยถีบล้อส่งให้ด้วย
“แล้วนี่ไปติดพูดข้าเอ็งมาจากไหนอ่ะ? ก่อนนี้ยังพูดกูๆมึงๆกับผมเลย”
“…ก็ไม่อยากพูด มันโหลแล้ว”
“หรอออ?”
“เออน่า ทำงานไป”
พยักหน้ารับชะตากรรม ยังไม่ทันได้หยิบปากกาขึ้นมาใหม่ พี่เชนก็สไลด์ตัวมาอีก อยากจะตะโกน “พี่โต้งคร้าบ ผมเจอแล้วคร้าบ พนักงานเงินเดือนดีแต่ทั้งปีไม่ทำงาน” แต่ก็แค่คิด ขืนพูดจริง มีหวังตายแหง
“เย็นนี้มีนัดคุยงานนะ”
“ห้ะ? ทำไมตอนเย็น?”
“คุณมิ้นท์เขาว่างแค่ช่วงนั้นน่ะ”
พยักหน้า แต่หัวยังเหมือนเรียบเรียงไม่ค่อยได้
บ้านหลังนั้น ของใครกันนะ?
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นของใคร หน้าที่ของผม คือการทำให้บ้านหลังนั้น เป็นบ้านที่สมบูรณ์ที่สุด งานก็ส่วนงาน ความรู้สึกส่วนตัว มันก็อีกเรื่องหนึ่ง
ผมว่านี่คือข้อแตกต่างระหว่างวัยรุ่นกับผู้ใหญ่
ถ้าเป็นผมเมื่อก่อน ป่านนี้คงเอาสเปรย์ไปพ่นทั้งบ้าน ยกพวกไปกินเหล้าในนั้น อาศัยแค่ไอ้กล้วยไอ้โจ๋ตอนเมา บ้านคงราบเป็นหน้ากลอง
แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่
อาจเป็นเพราะผมรักงานที่ผมทำอยู่ ผมจึงไม่มีวันคิดทำลายสิ่งที่ผมชอบเด็ดขาด
เช่นเดียวกันกับที่ผมจะปกป้องสิ่งที่ผมรัก ด้วยแรงทั้งหมดของผม…
…………………………..
…………………….
สถานที่นัดทำให้ผมต้องย่นคิ้ว ทั้งๆที่วันนี้อยากจะกระโจนลงที่นอน แต่กลับต้องมาที่โรงแรมกลางเมืองที่รถติดจนผมหลับไปได้อีกรอบขนาดนี้ วันนี้พี่เอ๋ก็มาด้วย ผมเลยได้นอนเหยียดเบาะหลังเต็มๆ เสื้อที่ใส่แล้วไม่ได้ซักเต็มไปหมด เจ้าตัวบอกปัดอายๆว่าไม่มีเวลาเอาไปซักซะที ขอทีเถอะครับ ข้อแก้ตัวเกลื่อนๆแบบนั้น ก็เห็นชัดอยู่ว่าพี่ว่างขนาดไหน
พี่เอ๋ เห็นแบบนี้ยังทันที่จะเปลี่ยนใจ คนดีๆสะอาดเอี่ยมมีอีกเป็นล้านคนทั่วโลก ผมไม่เห็นจะหาข้อดีในตัวตาลุงซกมกนี่เจอเลยซักนิด
นอนทับเสื้อพวกนั้น เอามาใช้เป็นหมอน ได้กลิ่นเหงื่อออกมาจากเสื้อ ผมขดตัว รู้สึกแอร์จะถูกปัดมาทางเบาะหลังมากเกินไป
เดี๋ยวนี้เวลาหนาวทีไร ทำไมชอบคิดถึงเสื้อตัวนั้นทุกที
เสื้อสูทตัวนั้น ผมไม่ได้เอามาใส่อีก
เพราะถ้าผมเหงื่อออก กลิ่นที่มีแต่เดิมมันจะหายไป เลยแขวนไว้ที่หน้าตู้ เฮียชอบบ่นว่าของแพงเอามาแขวนก็ไม่ต่างจากซื้อของสำเพ็ง ก็อาจจะจริง
พี่เอ๋ปลุกผมตื่นตอนที่รถจอด ท้องฟ้าเริ่มมืด แต่กลับเป็นเวลาที่กระเพาะผมเริ่มทำงาน พอพี่เชนได้ยินเสียงท้องผม ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ทำหน้ามุ่ยใส่ ก็ถูกปาเสื้อเหม็นๆเข้าหน้า
“อี๋ ซกมกว่ะ”
“เมื่อกี้ยังนอนซุกได้เลย จะโดนปาใส่อีกหน่อยจะเป็นไร”
“ก็ตอนเมื่อกี้ผมง่วง แต่ตอนนี้ผมหายง่วงแล้ว เลยพึ่งจะได้กลิ่นไง”
“ป่านนี้คงติดไปที่หัวแล้วล่ะมั้ง” พี่เชนเดินลงจากเบาะหน้า เปิดประตูข้างๆผม ขยี้หัวผม แล้วยิ้มโชว์ฟันขาว
“ไปเหอะไอ้ตี๋ ใส่เสื้อกันหนาวไปด้วยดิ ในนั้นหนาว”
“ตัวนี้หรอ?”
“เอาตัวนี้ดีกว่า ตัวนี้ไม่ได้ซักมาจะสองอาทิตย์แล้ว”
“นี่ผมนอนทับสลัมเชื้อโรคหรอวะเนี่ย?”
“กวนว่ะไอ้ตี๋ ไปกันเถอะ เอ๋”
“ค่ะ….”
พี่เอ๋เงียบเกือบตลอดทางจากลานจอดรถ ผมเลยรู้สึกอึดอัดขึ้นมา
ผมกับพี่เชนเล่นกันแบบนี้เป็นปกติ ก็เหมือนกับที่ผมเล่นกับพี่โต้ง พี่บอล หรือพี่ๆคนอื่นๆ ไม่ต่างกันตรงไหน ผมเล่นกับไอ้ปิ๊กก็เล่นแบบนี้ แต่บางที ผู้หญิงอาจจะไม่เข้าใจ
ยิ่งเป็นผู้หญิงที่มองพี่เชนด้วยสายตาแบบนั้นด้วย ยิ่งแล้วใหญ่
พี่เชนโทรหาพี่มิ้นท์อีกที ดูเหมือนจะรออยู่ที่ล็อบบี้ คนเยอะเต็มไปหมด บางคนก็เคยเห็นบนหน้าหนังสือพิมพ์
“เห้ยพี่ นั่นมันดารานี่หว่า”
“เอ้า เก็บอาการบ้านนอกหน่อยดิ โชยหึ่งเลย”
“กลิ่นเสื้อพี่นั่นแหละ โหย โคตรสวยเลย”
“ตี๋ เรามาทำงานนะ ไม่ได้มาเล่น”
“……”
ผมไม่สำนึกหรอกครับ อยากจะขำด้วยซ้ำ เพราะเสียงดุนั่น แม้แต่พี่เชนยังหงอยด้วยซ้ำ ก่อนจะปรับสีหน้า หันมาชี้นิ้วเหมือนตักเตือน ผมเห็นหรอกน่าว่าเมื่อกี้พี่ก็มอง แต่พอเจอพี่เอ๋สกัดดาวรุ่ง ผมกับพี่เชนเลยได้แต่เดินกับเงียบๆ
พี่มิ้นท์นั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ ตรงหน้ามีแฟ้มเอกสารเยอะเต็มไปหมด ดูเหมือนกำลังทำงานอยู่ในขณะที่รอพวกผม วันนี้สวยกว่าคราวที่แล้วที่ได้เจอ แต่งหน้าอ่อนลง ใส่เดรสสีฟ้า บอกได้แค่ว่าสวยเป็นบ้า
สวย จนคิดว่าไม่ว่าใครก็ต้องตกอยู่ใต้มนต์สะกด
เป็นคนที่ดูทำงานเก่ง ฉลาด แล้วก็มองอะไรทะลุปรุโปร่ง เป็นคนที่คล้ายกับไม่มีข้อเสียอะไรสักนิด
“มาสายนะคะ”
เอ่อ นี่ล่ะมั้ง ข้อเสีย
“ขอโทษครับ รถติดนิดหน่อย”
แฟ้มถูกยื่นให้พี่มิ้นท์ เป็นงานที่แก้มาแล้ว แต่ต้องมาให้ลูกค้าเช็คอีกครั้ง ดูว่าต้องปรับเปลี่ยนอะไรอีกหรือเปล่า
กำลังจะหยิบสมุดโน้ตขึ้นมา พี่เอ๋ก็หยิบของเธอขึ้นมาเสียก่อน
พี่เชนถาม พี่เอ๋จด
กลายเป็นว่าผมไม่มีงานอะไรที่จะทำตรงนี้อีก เลยฟังบ้าง มองไปรอบๆบ้าง ที่คนมุงกันเยอะๆตรงนั้นอาจเป็นงานแต่งงาน รู้สึกถึงความวุ่นวายแต่ก็ได้ยินเสียงพูดคุยที่ดูเป็นกันเองออกมา
สังคมที่พี่หมอกเรียกว่าสังคมจอมปลอม อยู่ใกล้แค่เอื้อม
“…ตี๋”
“ครับ?”
“มองอะไรอยู่ ทำไมไม่จด”
“อ้าว พี่เอ๋จดแล้ว-“
“จดไปซะ เพื่อตกหล่น”
พยักหน้า แต่เพราะรีบไปหน่อย เลยทำดินสอกดหล่น ก้มลงเก็บ เงยหน้าขึ้นมา มองไป ก็เห็นคนหน้าคุ้นๆคนหนึ่งกำลังเดินเข้าไปในฮอลล์นั้น
เลขาพี่หมอก…
จำชื่อไม่ได้ ชื่ออะไรกันนะ?
แต่มาโผล่ตัวที่นี่ อาจหมายความว่า….
ถูกสะกิดที่แขน เห็นพี่เชนขมวดคิ้วมองอยู่ เลยต้องก้มลงมองสมุดตรงหน้า
ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นนอกจากงานอีก อยากหาว แต่ก็กลั้นเอาไว้ รู้สึกเหมือนจะหลับให้ได้ เสียงรอบตัวเริ่มไกลออกไป
โดนพี่เชนสะกิดเรียกอีกตั้งหลายรอบ พี่มิ้นท์พูดเร็ว พูดด้วยเสียงโทนเดียว ไม่ต่างจากอาจารย์ในมหาลัยสักนิด แค่คิดแบบนี้ก็รู้สึกเหมือนการลืมตาขึ้นเป็นเรื่องยาก มือหนัก จนตวัดดินสอไม่ออก
นิสัยเก่าเริ่มออกลาย หลับได้ทุกที เป็นสกิลเทพที่ผมเชื่อว่าชาวถาปัตย์ทุกคนมี
ตื่นขึ้นมา ยังงัวเงียเกินกว่าจะตกใจ ล็อบบี้เงียบลง พี่มิ้นท์ไม่อยู่แล้ว มองไปก็ไม่เห็นพี่เอ๋
แต่พี่เชนยังอยู่ข้างๆ นั่งจิ้มมือถือ มองดู ทำประโยชน์ให้ชาติอยู่ครับ….เล่นเกม
“..พี่ ขอโทษ”
“เรื่องอะไร?”
“ผมเผลอหลับ”
“ไม่แปลกหรอก เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนไม่ใช่หรอ”
ผมพยักหน้า ยังไม่ได้ยันตัวขึ้นจากเบาะที่นอนเหยียดไปตามความยาวแบบนี้ ความวุ่นวายหายไป ประตูฮอลล์นั้นปิดลง แล้วพิธีคงกำลังดำเนินอยู่
อากาศเย็นแบบที่พี่เชนพูดไม่ผิด เสื้อที่ใส่มา อุ่น
“หิวไหม?”
“หิว แต่ง่วงมากกว่า”
“กินเค้กไหม ตรงนั้นขาย กินรองท้องไปก่อน แล้วค่อยออกไปกินข้างนอก”
“กลับเลยไม่ได้หรอพี่?”
“รอเอ๋อยู่น่ะ หายไปกับคุณมิ้นท์ อารมณ์สาวๆคุยกันล่ะมั้ง”
คุยเรื่องอะไรกันนะ?
ถ้าเป็นเรื่องงาน ทำไมไม่คุยกับผม กับพี่เชน ที่เป็นคนคุมงานนี้
“งั้นเอาเค้กช็อคโกแลต”
พี่เชนพยักหน้า แถวนี้มีเบเกอรี่อยู่ คงจะไปซื้อจากร้านนั้น
-
ขี้เกียจแม้แต่จะพลิกตัว ง่วงจนไม่อยากลืมตา
ดึงเสื้อพี่เชนขึ้นคลุมหน้า แสงที่แยงตาอยู่จางลง
กำลังจะหลับ ก็ถูกดึงเสื้อออก ยื่นมือไปดึงขึ้น ไม่อยากลืมตา ถ้าพลิกตัวหนีก็อยากทำ แต่อาจจะตกโซฟา
บ้าเอ้ย ไอ้พี่เชน แกล้งอะไรกันเนี่ย
“เฮ้ย พี่เอาคืนมาดิ”
เสื้อถูกโยนคืน แต่ไม่ใช่เสื้อตัวเดิม
ผมรีบลืมตาขึ้น
“พี่หมอก?”
ยืนอยู่ตรงนั้น
ไม่แน่ใจว่าฝันหรือเรื่องจริง
แต่คนที่กำลังตกอยู่ในอารมณ์หงุดหงิด ยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงนี้ คิดว่าต่อให้เป็นในฝัน ก็อาจจะลอกเลียนแบบท่าทางแบบนี้ได้ไม่หมด
มองเห็นเสื้อของพี่เชนถูกทิ้งอยู่ที่พื้น สภาพไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วสักนิด ไม่สิ ก่อนหน้านี้มันก็คล้ายอยู่แล้ว แค่กลับที่ๆเหมาะสมเท่านั้น
ผมลืม ลืมบางอย่างไป ข้อเสียที่ร้ายที่สุดข้อหนึ่งของพี่หมอก
“เสื้อนั่นของใคร?”
ขมวดคิ้ว แสงจ้าจนต้องหรี่ตา ไมเกรนขึ้น อาจเป็นเพราะนอนไม่พอด้วยประกอบกัน
“….ของรุ่นพี่ที่ทำงาน”
“พี่เอาคืนไปเถอะ ผมไม่หนาวหรอก”
ไม่รับคืนไป จนกระทั่งผมยัดเข้ามาเอง ถึงยอมถือไว้ เสื้อสูทพี่หมอกดูเหมือนซื้อไว้เป็นชุด ขาดตัวใดตัวหนึ่งไป จะดูรู้ทันที
“หึ”
หัวเราะในลำคอ ผมสังเกตว่าออร่ากดดันรอบตัวพี่หมอกข้นขึ้นกว่าเมื่อก่อน มันทำให้แม้แต่ผม ก็ยังรู้สึกเกร็ง
มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่เคยเกิด…พี่หมอกที่ไม่สนใจแม้แต่น้องสาวตัวเอง
เป็นคนแบบนั้น และไม่ได้เปลี่ยนเลยแม้สักนิด
“ผมไม่ได้โกหก”
“แล้วทำไมเมื่อเช้ามันไปรับมึงที่บ้าน?”
“..ผมไม่รู้”
พี่เชนเคยแต่มาส่งแถวหน้าปากซอย แต่ไม่เคยขับเข้ามา เมื่อเช้าก็สงสัยอยู่ แต่ความง่วงที่มีก็มากกว่า
“…..”
คิ้วขมวดจะชนกันอย่างนั้น ตาที่มองเหมือนกดลงมา ทำให้ผมก้มลงมองพื้น เห็นรองเท้าหนังที่ถูกขัดจนมันแปล็บ ใช้แทนกระจกได้แหง ทั้งที่เวลานี้ผมควรจะหาคำพูดเหมาะๆมารับกับอารมณ์โมโหแบบนี้ แต่หัวกลับคิดอะไรแปลกๆขึ้นมาได้
“แล้วทำไมพี่รู้?”
เงียบ
พี่หมอกปิดปากเงียบ
มองตรงมานิ่งๆ ทำให้นึกถึงเด็กทำผิดแล้วถูกจับได้ มองแล้วรู้สึกเหมือนพี่หมอกจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็พูดไม่ออก ก่อนจะหันหน้าหนีผมไปซะเฉยๆ
“เดี๋ยว! พี่ จะไปไหน?”
ไม่มีคำตอบ แค่เดินออกไปจากที่ๆยืนอยู่
เหมือนในฝัน ไม่ต่างกัน
บางทีนี่อาจจะเป็นฝันอยู่ เพราะไม่ได้อยู่ในสิ่งที่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้คุยกันแบบนี้ เหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ บังเอิญเกินไป
ผมไม่ยืนนิ่ง ลุกขึ้นจากโซฟา เดินตามไป
“เฮ้ยตี๋? จะไปไหน? เค้กได้แล้ว”
หันกลับไปมอง พี่เชนชูจานเค้กขึ้น เลิกคิ้วมองเลยไหล่ผมไป เห็นพี่หมอกที่กำลังจ้องเขม็งกลับมา
“ไหนบอกหิว กลับมานี่สิ มากินได้แล้ว”
“มิ้นท์ให้มาตาม”
เสียงที่พูดนั้นไม่ได้ดังมาก หันไป ได้เห็นสีหน้าที่พี่หมอกทำไม่บ่อย หน้าเซ็งๆที่นานๆจะได้เห็นสักทีทำให้ผมอยากขำ
“รวมผมด้วยหรือเปล่า?”
ไม่มีคำตอบให้พี่เชน พี่หมอกทำแค่หันหลังให้แล้วเดินต่อเท่านั้น
…………………………..
…………………….
โต๊ะอาหารอึดอัดอย่างที่คิด
ทำไมต้องมีช้อนสอง ซ้อมหนึ่ง มีดหนึ่ง แต่ละอันต่างกันยังไง ขอตะเกียบได้ไหม ใครจะกล้าพูดออกมา
ภัตตาคารในโรงแรมที่พี่มิ้นท์พูดไว้ว่าเลี้ยง แต่ก็ไม่ทำให้ผมกล้าสั่งอะไรที่เป็นการถล่มเจ้าภาพสักนิด เห็นหลังเลขาพี่หมอกเดินไปมาหลายรอบ เดินเข้ามาก็กระซิบกับพี่หมอกสองสามคำ พอพี่หมอกพยักหน้า ก็เดินออกไป ไม่นานก็เดินกลับมาใหม่ จนอดสงสัยไม่ได้ว่าจะมีมือถือไว้ทำไมกัน
“สั่งสิคะ”
เมนูที่ไม่มีรูป กับภาษาพิลึกกึ๊กกือ จึงต้องอาศัยทักษะเฉพาะตัว จิ้มมั่วก็ได้ผักโขมอบชีสมากิน ไม่เหมือนคนอื่นที่เหลือ พี่เชนแอบขำตอนที่ยกผ้าขึ้นมาเช็ดปาก ตอนที่มองผมเขี่ยผักโขมออกอย่างสลดใจ
“มื้อนี้ในโอกาสอะไรครับ?”
“แทนคำขอบคุณค่ะ”
ที่เหลือแก้ก็แค่ปรับโทนสีนิดหน่อย นอกนั้นก็ผ่านเกือบหมดแล้ว พี่เชนนั่งข้างๆยื่นช้อนที่ดูผอมกว่าให้ผม เหลือบขึ้นมอง คิ้วพี่หมอกเป็นเส้นตรงเส้นเดียว จึงใช้มุกเดียวกับพี่เชน แอบขำหลังผ้าเช็ดปาก
สปาเกตตี้จานนั้น พี่หมอกเอื้อมมือมา ก็เผลอหยิบขวดชีสส่งไปให้
มีแต่ความเงียบเกิดขึ้นบนโต๊ะ
ก่อนหน้านี้ก็ใช่ว่าจะมีบทสนทนาอะไรเยอะแยะ แต่พอดันมาหยิบขวดชีสจากเครื่องปรุงในตะกร้าใหญ่ๆนั่น ยิ่งทำให้ทุกคนได้แต่ปิดปากเงียบ
“อ..โอ๊ะ ผมหยิบถูก?”
แม้แต่หน้าพี่หมอกยังบอกชัดว่าสิ่งที่ผมพูด สิ้นคิดสุดๆ
“….แล้วบ้านหลังนี้ของคุณมิ้นท์กับ…คุณอัษฏาหรอครับ?”
ไม่มีใครตอบอะไรกับพี่เชน น่าสงสาร เก็บเศษหน้าแทบไม่ทัน
พิ่มิ้นท์ทำหูทวนลม พี่หมอกก็มัวแต่นั่งกดอะไรในมือถือไม่หยุด ดูเหมือนกำลังส่งเมลล์อยู่
“ทานเสร็จแล้ว หมอกจะไปก่อนก็ได้”
“ไม่ต้องรอให้พูดหรอก”
“…..”
ทำไมถึงพูดกันสนิทขนาดนั้นกัน?
พี่มิ้นท์เอนตัวไปทางเก้าอี้พี่หมอก มองสิ่งที่พี่หมอกกำลังพิมพ์อยู่
ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงทนเห็นภาพนั้นต่อไม่ได้ ก้มลงสนใจศึกษาผักโขมแทนที่จะเงยหน้ามองไปทางอื่น
ไม่ไหวแหะ
ท่าจะไม่ไหวจริงๆ
บางครั้งฝืนทำตัวเข้มแข็งเกินไป มันก็เท่านั้น ในเมื่อจริงๆก็รู้กันอยู่
ในใจผมมีคำตอบไว้แล้ว แค่ยังไม่อยากฟัง ยังไม่อยากจะเชื่อเท่านั้น ละครก็มีออกบ่อย ไอ้อธิษฐานเอ้ย มันก็แค่…แค่คิดไปเอง
“ตี๋ ไม่ชอบก็ไม่ต้องกินก็ได้ เดี๋ยวค่อยออกไปกินข้างนอกก็ได้”
“ผมนึกว่าพี่จะเลี้ยงสปาเกตตี้ผมซักจานซะอีก”
“แพงกระเป๋าฉีกอย่างนี้จ่ายเองเถอะ”
ได้ยินเสียงเหมือนแก้วน้ำหกลงกับโต๊ะ น้ำผลไม้ปั่นที่พี่มิ้นท์เป็นคนสั่งให้หกเลอะมาทางผม เปรอะลงบนเสื้อสีขาวที่ใส่อยู่ คนปัดแก้วอย่างจงใจนั่น กำลังขมวดคิ้วมองมาทางผม ปัดแก้วเก่งชะมัด แทนที่จะหกไปทางพี่เชนที่นั่งตรงข้าม กลับหกมาทางผมที่นั่งเยื้องอยู่แทน
“ไม่ได้ตั้งใจ”
“…..”
“ตามมา เดี๋ยวพาไปซักออก”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เลอะแค่นิดเดียว”
“….ลุก”
ทั้งโต๊ะมองพี่หมอกที่ยืนขึ้น ผมจึงต้องลุกตาม ก้มหน้าเดินตามฝีเท้าที่ก้าวไปข้างหน้า เร็ว เมื่อก่อนก็เดินเร็วอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเดินเร็วมากขึ้นกว่าไปอีก
ประตูห้องน้ำถูกผลักเปิด ภัตตาคารนี้แต่เดิมก็เงียบเชียบ มีคนนั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะ มาห้องน้ำยิ่งเงียบใหญ่ มีเสียงเพลงเบาๆกล่อม ก้องไปมาในห้องหินอ่อนที่พ่นแอร์ซะเย็น
“….ไปอยู่ที่ไหนก็ต้องมีคนมาตามติดทุกที่เลยหรือไง?”
“พี่กำลังโมโห ผมพูดไป พี่จะฟังหรือเปล่า”
“กูไม่ได้โมโห…”
แต่เสียงพี่มันบอกชัดว่าโมโห
เพี้ยน เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ เพราะผมนอนไม่พอแหง เลยอยากจะยิ้มออกไป
“ยิ้มทำไม”
“อยู่ดีๆผมก็อยากยิ้ม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน”
“…..”
“พี่หมอก…”
พี่หมอกพิงเข้ากับอ่างล้างมือ ไม่มีน้ำอยู่ที่ขอบอ่าง เหมือนไม่ได้ถูกใช้นาน ไม่ก็คงแม่บ้านชั้นโปร
“ตอนนี้ ผมจะพูดอย่างที่ผมอยากพูดได้หรือเปล่า”
เงียบไปพักใหญ่ พี่หมอกขมวดคิ้ว คลายออก แล้วก็ขมวดคิ้วใหม่
ไม่ได้ผอมลงอีกแล้ว คอตั้งตรงอยู่ตลอดเวลา แบกอะไรกันอยู่นะ? ไหล่ที่ดูหนักอึ้งนั้น ผมไม่รู้ เพราะพี่หมอกไม่บอกอะไร ผมจะไม่ถามอีก เพราะถึงเวลา ผมก็คงจะได้รู้เอง
เวลายังมีอีกเยอะ
เชื่อว่าแบบนั้น….
“…พูดมา”
“อ…เอ่อ”
อะไรกัน ทั้งๆที่เคยคิดไว้แล้วว่าจะพูด ไหงเวลาจริง ลิ้นมันพันกันขนาดนี้ ไม่เห็นมีใครเคยบอก ว่าเวลาจะพูดอะไรบางอย่างออกไปตรงๆ มันเหมือนจะกระโดดข้ามหน้าผาอย่างไงอย่างงั้น
ผมอยากจะพูดออกไป อะไรจะเกิดตามมา ค่อยว่ากันอีกที
“ผ…ผม…”
หวา หวา
บ้าเอ้ย
หัวใจเต้นมั่วไปหมด รู้สึกหน้ามืด
พี่หมอกกอดอก ท่ายืนดูหยิ่งจนคิดว่าคนอื่นมองคงจะอยากเตะสักที แต่บรรยากาศกลับดูผ่อนคลายลง
“พี่หมอก ผม-“
“คุณอัษฏา?”
ประตูถูกเปิด พี่หมอกหันไปมอง ผมยังได้ยินเสียงหัวใจเต้นอยู่ หันไปมองช้าๆ เลขาพี่หมอกอยู่ตรงนั้น
“อีกครึ่งชั่วโมง…”
“รู้แล้ว”
“….”
“ออกไปก่อน”
ได้ยินเสียงครับ พูดเบาๆ ประตูค่อยๆปิดกลับลงที่เดิม
“…พี่จะไปไหนหรอ?”
“ฮ่องกง”
“ห้ะ?”
“…ต้องไปแล้ว”
“ผมจะได้เจอพี่อีกหรือเปล่า?”
“อีกไม่นาน…”
เสียงรองเท้าหนัง เหยียบลงพื้นหินอ่อน ได้ยินเสียงนี้ ก้องไปทั้งหู
ใกล้ ใกล้เข้ามา
รู้สึกถึงลมหายใจ ที่ใกล้ จนผมเผลอกลั้นลมหายใจไปไม่รู้ตัว
หลับตาลงช้าๆเหมือนสัญชาตญาณ
เวลาผ่านไป ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ จนกระทั่งผมหรี่ตาขึ้นมอง
สายตาคู่นั้น ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
หลายอารมณ์ จนผมไม่รู้จะบรรยายออกมาอย่างไร คิดถึง ผมได้ยินคำนี้ในความเงียบนั่น อาจเพราะรู้สึกเหมือนกัน ถึงรู้ ไม่ได้ต่างกันเลย
…ไม่มีจูบ หรือคำบอกลา
มีแค่คำว่า
“แล้วกูจะกลับมา…”
ประตูที่ถูกผลักออก ปิดลงช้าๆ เสียงรองเท้าดังไกลออกไป
ในแสงสีส้มนวลของไฟในห้องน้ำ กระจกสะท้อนเห็นหน้าผม เห็นแล้วอดคิดไม่ได้
เป็นไข้หรือเปล่านะ?.....
……………………………………
………………………….
[B.N.10 : complete]
[8.3.55]
ถึง ผู้อ่านที่รัก
เชิญ... :z13: :z10: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:...คนแต่งได้ตามสบาย
ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษ :o12:
หนีไปทำภารกิจหลายอย่าง สอบ รอผล สัมภาษณ์ จองหอ อ่านการ์ตูน(?) บลาๆๆ แต่หลังๆมันเริ่มกลายเป็นความขี้เกียจ ป๋มขอโต้ดดดดดดด จะไม่ทำอีกแล้วคร้าบบบบบบ :sad4:
ต่อไป จะตั้งใจมารีบต่อ ไม่ปล่อยให้รอเกือบเดือนแบบนี้อีกแล้ว ตอนนี้คอมก็หายดี อิดออดนิดหน่อยแต่ยังคุยกันอยู่รู้เรื่อง สำนวนการเขียนหรืออะไรอาจะจยังแปลกๆ เพราะไม่ไ้ด้เขียนนิยายนานมากกกกกกกกกกกกก อาจจะเจอช่วงนี้ไปอีกสักพัก โปรดให้อภัยคนเขียนด้วย หลังจากนี้อาจจะต้องมีจัดคิว เรื่องไหนก่อนหลัง (555)
เจอกันวาระต่อไป เร็วๆนี้(มั้ง?)
-
:z13:
มาซะที...คิดถึงมาก!! :sad4:
ตี๋สู้ๆ...รอพี่หมอกต่อไป!! :กอด1:
-
ทยอยลงก็ได้ จะได้หายคิดถึง
-
แง แง แง :sad4:
รออีกแล้ว :z3:
ขืนเป็นตี๋ละก็ เป็นโรคหัวใจอ่อนแอแหง๋ :เฮ้อ:
-
ในที่สุด แล้ววว ถึงพี่หมอกกะตี๋ เป็นที่สุดดดด
เมื่อไหร่ สองคนนี้จะคืนดีกันคร่าาา :laugh:
-
มาแว้วววว
-
มาแล้วววว คิดถึง :กอด1:
:pig4: +เป็ด
-
น้องตี๋กลับมาแล้ว +1 +เป็ด :pig4:
-
:z6: :z6: ขอ 2 ที อ 5555+
-
ฮือ ๆ พี่หมอกกลับมาหาน้องตี๋ไว ๆ สิ
-
โอ๊ยยยยย อ่านไปก็ลุ้นไป หัวใจจะวายยย T T
อยากจะจัดพี่เชนสักทีสองที ดูเหมือนก็ยังพยายามอยู่นะ ตี๋เองก็รู้ ทำไมทำเหมือนไม่รู้ พี่ไม่เข้าใจจจจจ เครียดดดดดด :serius2:
-
มาแล้วๆๆ :z13: :z13: :z13:
อ่านแล้วอึดอัดๆๆ แง่มเมื่อไหรจะดีกัน
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาของหมอก-ตี๋ :mc4:
และรอตอนต่อไป :impress:
รู้สึกเหนื่อยแทนตี๋ :เฮ้อ:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยคิดถึงพี่หมอกมาก! :กอด1:
แล้วกูจะกลับมา โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :monkeysad:
-
กรี๊ดดด พี่หมอก
-
จิ้มไม่ทัน พี่หมอกมาแล้วๆ ไปอ่านก่อนๆๆ
-
พี่หมอก กะ ตี๋ กลับมาแล้ววววว :กอด1: :กอด1:
แต่บรรยากาศอื้มครึมเหมือนเดิม :z2: :z2:
ได้เจอกันไม่ทันไร พี่หมอกก้อไปต่างประเทศอีกล่ะ :z3: :z3:
เฮ้อออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่อย่างน้อยตี๋ก้ออยู่ในสายตาพี่หมอกล่ะนะ( รุ้ซะทุกฝีก้าววว)
ลุ้นต่อไป +เป็ดเป็นกำลังใจน่ะครับ :กอด1: :กอด1:
ปล.หายไปซะนานนึกว่าลืมคนอ่านซะแล้ว
มาอัพบ่อยน่ะครับบบบ
-
มาทำให้เกร็งเล่นแล้วก็จากไป ....
5555
หวังว่าตอนหน้าจะทำให้เราหายเกร็งนะ กรุ่กๆๆๆ
-
คู่รักคู่นี้
เหมือนสภาพหมอกควันในเชียงใหม่เลย
อึมครึม :เฮ้อ:
ลองลอยเหมือนจับต้องได้ แต่เป็นแค่ภาพลวงตา :z3:
-
ก็ยังสงสัยอยู่ มิ้นนี่เป็นอะไร
เกี่ยวอะไรกะหมอก และบ้านเนี่ย
ตกลงเป็นบ้านของใครกันแน่ว้าา
-
โอ๊ยยะะะะะะ !!!
อ่านไปกลั้นหายใจไป พี่หมอกยังไงก็ยังเป็นพี่หมอก
ให้คนตามตี๋อะเด้ :laugh:
จะกลับมาก็จะรอ ทั้งพี่หมอก ทั้งคนเขียน อ่ะครึ o18 :impress2: :L2: :กอด1:
-
พี่หมอกกลับมาแล้วววว :impress2:
-
คิดถึงพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกกก
><
เย๊เย๊มาต่อแล้วว
รอต่อไปคร้าบบบบบบบบ บ
สอบเป็นไงมั่งงงง !?
555 :)
-
งึด พี่หมอกหึง
ยังไงก็ยืนยันเหมือนเดิมว่า
อยากให้สองคนนี้กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ
หมั่นไส้ ยัยพี่มิ้นท์พิลึก หึหึ
รออ่าน คนแต่งหาย แต่จะรอ
อย่าหายไปอีกน้า
+1 จ๊วบๆ <3
-
สอบเป็นไงมั่งงงง !?
555 :)
จบสิ้นหมดแล้ว o13 รอแต่ผลโอเน็ตอย่างเดียว :mc4: :mc4:
-
ขอแอบเดาเล่นๆว่าพี่เอ๋เป็นสายให้คุณมิ้นแล้วคุณมิ้นเป็นสายให้พี่หมอกอีกทีด้วยรึเปล่า
เฮียด้วยอีกคนนนนน พี่หมอกถึงได้รู้ความเคลื่อนไหวของตี๋แทบทุกช็อตขนาดนี้
แต่พี่หมอกยังระษาระดับความหึงได้ดีมากค่ะ ปลื้มมม ชอบเห็นพี่หมอกหึงตี๋แบบนี้ที่สุด
อยากเห็นทั้งคู่กลับมามีโหมดน่ารักสวีทหวานเร็วจังง อึดอัดแทนทั้งพี่หมอกน้องตี๋ TT^TT
-
ขอระบายหน่อยนะ :3123: :3123: :3123: :3123:
โอ๊ยเครียดโว๊ย จะเอาไงกันแน่เนี่ยยยย เมื่อไหร่จะคืนดีกันเนี่ยย
ลุ้นจนจะบร้าแล้ววว
แล้วคนแต่งอ่ะ ห้ามหายไปไหนอีกแล้วนะ มันทรมานรู้ป่าว
รอทุกวันเนี่ยยย เฮ้ิอออออ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ระหว่างสอบฟิสิกส์กับเห็นพี่หมอกน้องตี๋อัพ ... บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอันไหนตื่นเต้นกว่า :z3: :z3:
แต่เห็นปุ๊บเราโยนหนังสือทิ้งแล้วมาอ่านเลยแหล่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
แล้วจะกลับมาอ่ะกลับมาเร็วๆนะเว่ยพี่หมอก เห็นป่ะว่าตี๋มันเนื้อหอม ไม่ต้องมาทำหึง ปั๊ดโถ๊ !!
เราคิดว่าพี่เอ๋เป็นผู้ชาย ... อ่ะ :a5: ... เหยยยยย ทำไมถึงหลงคิดไปได้เนี่ย ??
เพิ่งอ่านเจอชัดๆ ว่าเป็นผู้หญิง ตาฝ้าฟางอย่างแรว๊ง (ในใจนึกถึงพี่เอ๋ เดอะเบรน แล้วพยักหน้ากับคอมเบาๆ :laugh: :laugh:)
ระหว่างไปฮ่องกงนี่จะมีอะไรเกิดขึ้นมั๊ยเนี่ย เฮ้อ ลุ้น !
-
หายไปซะนานนนนนน, เลยเรื่องนี้ >"<
อ่านแล้วจำอดีตที่หมอกกับตี๋เคยอยู่ด้วยกันแล้ว คิดถึง~
อยากได้บรรยากาศแบบนั้นกลับมาซักที!
พี่หมอกก็ตามติดติดตามตี๋ตลอดเลยเน้ออ แล้วทำไมไม่ทำตัวเหมือนเดิม
-
ดีใจจังที่มาต่อ คิดถึงมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รู้สึกว่าตอนนี้มันหวานนิด ๆ นะ
-
กรี้ดดด คิดถึงๆๆๆๆ :man1: :man1:
คิดถึงเรื่องนี้มากเลยในที่สุดก็มาต่อแล้ว ชื่นใจมาก :impress2:
พี่หมอกเริ่มมีอาการหึงบ้างอะไรบ้างให้เห็นบ้างแล้วใจชื้นเลยค่ะ ดีใจที่สวดดดด
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ตอนแรกนึกว่าตาฝาดที่เห็นหมอกตี๋อัพ :a5:
คิดถึงมว๊ากกกกกก :m3: :m3:
ขอต่อจากนี้หวานๆเลยนะ พี่หมอกเริ่มหึงแว้ว อิอิ o18
-
ขอคุณมากมายคัพ รอมานาน
-
เย้ ในที่สุดก็มาแล้วว
-
เริ่มหวานขึ้นทีละนิด ส่วนตี๋ก็ยังโก๊ะเหมือนเดิม น่าร๊ากกกกกก :impress2:
-
:z2: รอนานนิดหน่อย แต่จะยังรอต่อไปน่ะครับ
-
พี่หม๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวล้าว
อ่านแล้วสะอึมครึมแทนตี๋ แต่ที่พี่หมอกแสดงออกขนาดนี้ ไม่ได้ชอบมิ้นท์หรอก
หึงด้วย หึงอีก หึงเยอะๆ (?) น่ารักกกกก
กอดๆพี่คนแต่ง อย่าไปไหนอีกนะเธอ :กอด1:
-
อุกรี๊ดดด นึกว่าตาฝาด อัพแล้ววว เย้!
ตอนนี้พี่หมอกเริ่มมีบทมากขึ้นละ แต่ทำไม๊ทำไมทำท่าจะหายตัวไปตปท.อีกแล้วน่ะ
รู้สึกมีความหวังขึ้นมาจมเลย ท่าทีการแสดงออกโดยเฉพาะอาการขี้หึงของพี่หมอกนี่ยังอยู่เหมือนเดิม
:กอด1:
-
เป็นไรไม่รู้อ่านตอนนี้แล้วยิ้มตลอดเลยอ่ะ :-[
เหมือนพ่ีหมอกจะหึง? แล้วตกลงบ้านหลังนั้นเป็นของใครกันแน่?
ยังคงมีเรื่องมากมายที่ยังไม่เคลียร์
หายไปนานงี้ก็มาลงแบบถี่ๆเลยได้เปล่าอ่ะ
-
+1 แถมม +เป็ด
"แล้วกูจะกลับมา" จะเท่ไปไหนนนนนนนน พี่หมอกกกก
o13
-
พี่หมอกอึ้งที่ถูกตี๋จับได้ หึงที่ตี๋ห่มหนาวด้วยเสื้อคนอื่น
หุหุ
-
สอบเสร็จแล้วหรอจ๊ะคนเขียน ดีใจด้วยนะ
ติดที่ไหนหว่า
จะบอกว่าคิดถึงมากมาย เมื่อไหร่ปัญหาจะคลี่คลายสักทีเนี่ย พี่หมอกกับตี๋
ใครก็ได้เอายัยมิ้นไปเก็บที่ไหนสักที่เถอะ
ปล.เรายังไม่ลืมพี่เมฆ ผู้สร้างความร้าวฉานในครอบครัวนะ รอวันที่พี่เมฆโดนรังแกอยู่ ฮ่าๆ
-
เย้ พี่หมอกกับน้องตี๋กลับมาแล้ว :impress2:
-
คู่นี้เขาสื่อสารกันแบบประหยัดคำพูดจริง ๆ
ตี๋เดาอาการพี่หมอกออกทุกอย่าง รู้ใจกันจริง สมเป็นคู่รักทรหด
จะรอพี่หมอกกลับมานะจ๊ะ จุ๊บุ จุ๊บุ
-
พี่หมอกแม่งงงง
ขี้หึงว่ะะะะ 555 :กอด1:
-
มินท์-หมอก ยังอึมครึม
-
ไม่รู้ทำไม เหมือนได้กลิ่นใครต้มมาม่า :z13:
-
อยากจิกรี๊ด ในที่สุดก็กลับมา พร้อมกับอาการหึงของทั้งคู่ หุหุหุ
ปล. คุณมินท์ไม่เท่เลย ทำตัวเป็นนางร้ายในละครตลาดไปได้ มันต้องร้ายลึกสิ
-
ในที่สุดคนเขียนก็กลับพร้อมกับหิ้วหมอกตี๋กลับมาด้วย
ดีใจอย่างสุดซึ้ง และจะพูดว่าไม่เคยโกรธคนเขียนเลยค่ะ
เพราะเรารักนิยายเรื่องนี้มากจริงๆ นานเท่าไหร่ก็รอได้เสมอ
และการกลับมาครั้งนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราปิดหวังเลยจริงๆ
อารมณ์แบบหมอกลงแต่ยังมีความอบอุ่นของแรงอาทิตย์อยู่
พี่หมอกยังรักตี๋อยู่แน่นอนมั่นใจฟันธง!!
และคุณมิ้นต์นั่นก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่หมอกแหงๆ
ท่าทางจะเพื่อนร่วมงานเฉยๆ (หรือเปล่า??)
ไม่รู้...ไม่เดาดีกว่า รออ่านต่อไป~
-
แทบจะกรี๊ดตอนเห็นว่ามาต่อ คิดถึงน้องตี๋พี่หมอกมากจริง ๆ ค่ะ...
พี่เชนขราคิดไม่ซื่อตลอดเวลา ทำไมพี่หมอกถึงรู้ ไปแอบนอนมองน้องหน้าบ้านแน่เลยอ่ะ พ่อเสือซุ่ม
ถึงไม่แสดงตัวแต่ก็ไม่มีเล็ดลอดสายตา...เหมือนหมอกจะรอเวลาอะไรอีกซักนิดหน่อยที่จะทำอะไรบางอย่าง
แต่้ดีกรีความหึงนี่ไม่มีคลายนะคะ เย้อออเหมือนเดิม ซึ่งคนอ่านชอบจุดนี้มาก :-[
น้องตี๋ของเราน่ารักอ่ะ ตอนที่หมอกอารมณ์เสีย แต่เธอมาอารมณ์ดี ก็คนเค้่ารัก แค่ได้อยู่ด้วยกันก็สุขแล้ว
เอ...ว่าแต่คุณมิ้ันท์กับพี่หมอกนี่ยังไงหว่า ยังแคลงใจ
พี่หมอกรีบกลับมาน้า คนแถวนี้เค้าคิดถึง
เป็นกำลังใจให้กับทุกสิ่งนะคะ มาต่อเร็ว ๆ นะคะ ติดเรื่องนี้มากค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
คิดถึงจังเลยอ่ะพี่ชุ ♥
พี่รหัสเราก็อยู่ม.เดียวกับพี่ชุ
เดี๋ยวจะให้ไปถามเรื่องตอนต่อไปให้ 55555555555555555'
สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องเลย
ปล. คิดถึงน้องตี๋พี่หมอกแบบสุดๆ อ่านกี่ครั้งก็ตกหลุมรักตี๋
-
ไม่เป็นไรค่ะ ดีใจที่มานะค่ะ
อ่านไปกลั้นหายใจไป อิพี่เชนๆๆๆๆๆๆ
หมันไส้เบาๆอยู่ในอก ฮ่าๆๆๆ
เราว่าภาษาคุณไม่เหมือนเดิมหรือมันเหมือนเดิมแต่ก้ไม่โดยทีเดียว
แต่กลับชอบแบบนี้ ราว่ามันดูอ่านแล้วต้องแปลความต้องลึกซึ้งลงไป ก๊ากกกกกกกก
ตอนนี้รู็สึกอยากให้พี่หมอกกับตี๋เข้าใจกันเร็วๆ
พี่หมอกแลดูปากแข็งว๊ากกกกกกกก เคยแข็งเท่าไรก็มากกว่าเดิมอีกหลายเท่า
รอพี่หมอกกลับมาเป็นเพื่อนนตี๋นะค่ะ ในหห้องน้ำคนอ่านก็คิดว่าจะมีจงมีจุ๊บกันซะอีก
แต่แค่น้ก็พอแล้วววววว ^^
-
กดดัน กดดันกันเกินไปแล้ว.......
คนเขียนจ๋า มาคลี่คลายไวไวนะ
( น้ำตาแตกอีกแล้ว เฮ้ออออ )
-
:impress2:ในที่สุดก็กลับมา
ตี๋ตลอดอ่ะ ปากหนักลิ้นพันกันอะไรตอนนี้ :z6:
ให้พี่หมอกดีใจบ้างเห้อตี๋ คู่กรณีเยอะนะ ยังไงก็แล้วแต่ห้ามยอมแพ้ชะนีมิ้น
พี่หมอกต้องการอ้อมกอดน้องตี๋น้า :-[
-
กลับมาซะทีน๊าตัวเธอ!!
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นึกว่าจะลืมเรื่องนี้ ไปซบเรื่องนู่นซะแล้ว
ตอนนี้ปวดหัวกับคุณมิ้นท์ พี่เชน พี่เอ๋มาก
แต่ปวดมากสุดก็คือพี่หมอกอ่ะแหละ อะไรของมัน -*-
ที่ว่าจะกลับมา คือกลับมาเป็นพี่หมอกคนเดิมใช่มะ หุหุ
จะไปทั้งที จูบเจิบก็ไม่มี วู้~ :m31:
มาต่อไวๆนะคะ ห้ามอู้แล้วนะ!
-
สภาวะหมอกลวต่ำปกคลุมเมืองไทย และกำลังขยายตัวไปยังสิงคโปร์
-
ค.ซวยของพี่เชนคือการเกิดมาเป็นตัวเร่งเคมีชั้นดีเลิศ :laugh:
กรี๊ดดดดดด !! พี่หมอกกลับมาแล้ว
มาแล้วค๊า เอาแล้วว้อยย ระเบิดลูกที่หนึ่ง
เอาอีกๆ หึงอีก อยากได้แบบตองตู้ม ตู้มๆๆๆๆๆ
เข้าใจที่ตี๋แอบขำ ก็แหม เวลาพี่หมอกหึงนี่ค่อดดดดดดน่ารักอ่ะ
แอบคิดถึงบรรยากาศเก่าๆในวันวาน ใกล้แล้วอีกนิดนะๆ ดันๆๆ เพี้ยง !!!
ปล. กำลังอินอย่างได้ที่ อย่าหายไปนานๆอีกนะ ได้โปรด :sad4:
-
เย้ ปรบมือให้อย่างงดงาม ตอนรับกลับเล้า :m11:
-
มาแร้วคิดถึงโซ้ยตี๋สุดๆ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o8:
โอย โอย อ่านแล้วอยากจะกรี๊ดให้ลั่นบ้าน
ทำไมก็ไม่รู้ รู้สึกว่าพี่หมอกหล่อขึ้นมาก อบอุ่นขึ้นมาก แล้วก็เหมือนจะรักตี๋มากขึ้นกว่าเดิมอีก
-
โอ๊ยยยยยย...มาแล้ว
ก็อยาก :z6:คนแต่งอะนะที่ให้รอนาน
แต่....เค้าเข้าใจว่าติดภารกิจสำคัญ
เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรจ้า..... :จุ๊บๆ:แทนละกัน....เป็นกำลังใจให้
กรี๊ดกับประโยคของพี่หมอกวันนี้่
"แล้วกูจะกลับมา"
ไม่รู้ทำไม....อ่านแล้วมันก็อมยิ้มออกมาซะงั้น
แล้วก็จะรอพี่หมอกไปพร้อมๆกับน้องตี๋นะคะ
:L2: :กอด1:เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนต่อไปด้วยนะคะ
-
กลับมาเร็วๆนะพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่งั้นตี๋โดนงาบไปมะรู่น้าาา
-
แค่เค้าคุยกันก็ชื่นจายย ถ้าเค้ากลับมาเหมือนเดิมคงปิดร้านโจ็กเลี้ยงทั้งซอย ฮ่า ฮา
เวลคัมแบ็ค :3123:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ชอบแบบนี้นะไม่ดร่าม่ามากเกิน แบบมีช่วงเวลาให้ได้ลุ้นตลอด น่ารักดีค่ะ
-
ตอนนี้เหมือนคุณมิ้นจะสร้างสถานการณ์เพื่อ พี่หมอกเลยน้า คิดไปเองผู้เดียวป่าวน้า
-
"แล้วกูจะกลับมา…" อะไรนะคะ อันนี้พี่หมอกหรือคนเขียนพูดนะคะ 5555555555555
สู้ๆคะ ได้ในคณะที่หวังนะคะ คนอ่านก็รอซิ่วค่ะ
ดูไว้แค่ พระเกี้ยว พระพิรุณ และลูกช้างนะคะ อิอิ คณะอะไรก็ไปถามตี๋นะคะ ตี๋รู้ 55
-
อยากจะกดบวกให้ แต่คะแนนไม่ถึง ทำไม่ได้แฮะ แอบอ่านในนี้มานาน ไม่ค่อยปั่นกระทู้ใคร เลยคะแนนไม่ไปไหน ^ ^
เป็นเรื่องที่อ่านมาถึง coin ที่สารบัญทำไว้ มา 3 รอบ ย้ำว่า 3 รอบ .. อ่านแบบไม่รู้ตัวว่าอ่านซ้ำ ชอบสำนวน การใช้คำ การใช้ภาษานับว่าทำได้ดีเลยทีเดียว
มารู้ตัวว่าน่าจะมีต่อก็ตอน เห็นสมาชิกเล้า reply thread กันเลยเปิดไล่จากตอนสุดท้าย ซดมาม่าจนอิ่ม ช้อบ ชอบ เพราะตอนเด็กๆ มีโฆษณา บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปยี่ห้อนึง ที่ทำให้เกิดสโลแกน "เพราะชีวิตไม่ใช่บะหมี่สำเร็จรูป" ถึงจะดึง จะบีบ แต่ก็อยู่ในกรอบความเป็นไปได้ เพราะเล่าผ่านตัวละครคนเดียว
ตึงเรื่องเดียว ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมเวลานักเขียน เขียนนิยายเกย์นี่ต้อง ดึง พี่ น้อง พอง เพื่อน ร่วมวงกันเป็นเกย์ไปหมดที่ละคู่ 2 คู่มันดูยัดเยียด ๆ ชอบกล
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านครับ
o13
-
กลับมาแล้ววววววววว
พี่หมอกกลับมาเร็วๆน่ะอย่าปล่อยให้ตี๋รอนาน
เป็นกำลังใจให้ครับ :z2: :z2:
-
กลับมาจริงๆ นะพี่หมอก?
:oni2:
-
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้ว ฮิ้ววว :mc4: o7 ว่าแต่เข้ามาเช็คทุกวันนะ สงสัยมะวานชั้นแวะเข้ามาดูเร็วไปรึนี่ o12
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกเหมือนทาน มาม่าต้มน้ำตาล :laugh: หมอกหึงชัดเจนมากกก ชอบหมอกหึงอ้าาา :m3:
ขอบใจสำหรับคำตอบ เรื่องนิยายที่น้องแต่ง ทางpmด้วยจ้าา o14
-
พี่หมอกกกกก กลับมาให้ไวเลยยยยย :m31:
-
ยากเกินเข้าใจอารมณ์ไหนของเขานิ
-
มาแล้วๆๆๆๆ สู้ๆนะครับ :mc4:
-
:mc4: :mc4: มาแล้วววว
อ่านแล้วยัง เป็นม่านหมอกสีเทาอยู่บางๆ แต่เอออ หึงกันออกนอกหน้าน่ะ :laugh:
-
ฟินกันถ้วนหน้า ...น่ะพี่หมอก
เป็นสโตกเกอร์ตี๋ชัวร์ ถึงได้รู้ว่าเชนไปรับ
ฮ่าๆๆๆ แหม๊!ทำเป็นซึน
ว่าแต่ไอ้เรื่องขมวดคิ้วนี่กี่ปีๆก็ยังแก้ไม่หายใช่มั้ยเนี่ย
:m20:
-
กลับมาแล้วว!!!!
คิดถึงตี๋หมอก
คิดถึงคนเขียน ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดด....คิดถึงคนเขียนมากๆ
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋สุดๆ
พี่หมอกยังรักตี๋อยู่
"แล้วกูจะกลับมา" ชอบคำนี้
+ 1 นะคะ
-
:really2:อึดอัดนะ กับคำว่ารอ
-
นึกว่าจะต้องรอนานเหมือนกับที่ตี๋รอหมอกซะแล้ว
ไอ้ที่บอกว่าแล้วจะกลับมาเนี่ย ขอให้เหมือนเดิมด้วยนะ
ถ้าไม่เหมือนเดิม ไม่ต้องกลับมาหรอก
จะรอการกลับมาของหมอกนะ o18
-
หมอกน่ารักมาก ๆ เลยนะเนี่ย
-
โอย~ อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงตอนเก่าๆ (ตอนที่ตี๋ยื่นขวดชีสให้)
เหมือนกำลังแอบคบกันอยู่เลย (หึงกันไปมา แสดงออกนิดๆ แต่ไม่ได้อะไรมากมาย)
อยากอ่านต่อจังน๊าาาาาา (*^^*)
-
พี่หมอกรู้ได้ไงว่าพี่เชนมารับน้องตี๋ ส่งคนมาเฝ้าถึงหน้าบ้านแหงๆ 5555555
.
.
.
พี่หมอกไปฮ่องกงทำไม ไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์เหรอ กร๊ากกกกกกก :z6:
เอานะพี่หมอกบอกว่าจะกลับมาก็ต้องกลับมา น้องตี๋อดทนรอหน่อยนะ
-
ได้คุยกันสักที...นึกว่าจะมีหวาน กร้าก แแอบหวัง 555
แต่พี่หมอกคงต้องอดทนมากๆ กับข้อตกลงที่ให้ไว้กับครอบครัวเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
(เจ้คิดเองนะ)
แต่แบบนี้ ก็สบายใจไปแล้วครึ่งหนึ่งว่า ไม่ได้รออยู่คนเดียว
มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แ่น่ๆ แม้จะยังไม่รู้ว่า...ปลายอุโมงค์อยู่ไกลแค่ไหนก็เหอะ...
ขอบคุณ และรออ่านต่อ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
มาสักที น้องตี๋ช่วยมาทำให้พี่สาวสดชื่นหน่อยได้ไหม????
-
อยากเอาผักโขมอบชีสปาใส่หน้าสวยใสของมิ้นท์ค่ะ
หมั่นไส้ ชริ
เกลียดคนมีมารยาทแบบมารยาที่สุด
อ่านตรงนี้แล้วอารมณ์เสียยยยยยยย
-
ในที่สุด ตี๋ของเฮาก็กลับมาให้ชื่นจายยยยยยย
อ่านๆๆๆๆๆ
ว่าแต่ไอ้พี่เชนนี่มัน เก็บแต้มเรื่อยเลยนะนี่
ก็ดี พี่หมอกได้วูบซะบ้าง
ดักฉุดไปเลยเพ่ อย่าช้า!!!
ปล. เราชอบนายว่ะเชน 555
-
พี่หมอกบอกให้รอ ก็รีบกลับมานะค่ะ น้องตี๋และเรารออยู่ อ่านตอนนี้แรกๆรู้สึกอึดอัดมาก แต่พออ่านตอนท้ายแล้ว ทั้งที่มันก็ไม่ได้หวานไม่ได้เลี่ยนไรเลย แต่รู้สึกว่าเรายิ้มไม่หุบเลยชอบนิสัยแบบนี้ของพี่หมอกจัง
-
ขอกรีดร้อง ดัง ๆ
มันอึดอันไปหมด เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
:z3: :z3: :z3:
-
ในที่สุดน้องตี๋ก็กลับมา
ดีใจจังเลย!
-
มาแว้วววว หุหุ
พี่หมอก บอกให้รอ รออีกแล้ว
แต่ตอนนี้มันทำให้อารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมจริงๆ
-
อ่านไปเกร็งไป ทำไมรู้สึกรักพี่หมอกจังเลยนะ ทั้งรักทั้งสงสาร
-
อยู่ใน อารมณ์ "หน่วง" ตลอดเวลา :m31:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
มาแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คิดถึงมากมายอ่ะ *///////*
น้องตี๋สู้ ๆๆ :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่หมอกกลับมา
สักที :impress2:
-
เอา มิ้นท์ ออกไปซิ รู้สึกว่าจะเริ่มทนไม่ไหวแล้วว o18
พี่เชนรู้สึกจะชอบทำตัวแปลกๆ = = o22
พี่หมอก.... รายนี้คงไม่ต้องพูดแล้วมั้ง รู้อยู่แก่ใจ
พี่ชุ.... หายไปนานนะค่ะ แต่ช่วงนี้สอบเค้าก็เช่นกัน เข้าใจ.... เข้าใจ... :z3: :z3:
-
:z13: :z13: :z13:
สนุกมากค่ะ
-
คนอ่านคิดถึงพี่หมอกสุดๆ :z3:
-
พี่หมอก!!!
รอคอยการกลับมาของเธอ :กอด1:
-
พี่หมอกกับน้องตี๋กลับมาแล้วดีใจจัง :mc4:
-
กรี๊ด แสงรำไร ในอุโมงค์ที่มืดสนิท โอ๊ว เย้ พี่หมอก
ขอบพระคุณมากค่ะ TvT ปูเ้สื่อรอลุ้นตอนต่อปาย โย่ว
-
หวานอมขม เหมือนกินช๊อกโกแลต รักพี่หมอกอยากอ่านต่อ
-
ในที่สุดความหวังที่เรารอคอยก้มาจนได้ รักที่สุดพี่หมอกกะพี่ตี๋ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อ พี่หมอกยังขี้หงุดหงิดขี้หึงเหมือนเดิม ค่อยยังชั่วหน่อย
-
กลับมาเร็วๆ นะพี่หมอก
ปล่อยตี๋รอนานๆ เห็นมั๊ยมีแต่คนมาขายขนมจีบไม่ได้ขาด o18
-
รีบๆกลับมานะพี่หมอก ตี๋รออยู่
:pig4:
-
:เฮ้อ:เมื่อไรพี่หมอกจะอภัยน้องตี๋ชักที่สงสารน้องตี๋จะแย่แล้วนะ :impress3: :call:
-
คิดถึงมว๊ากกกกกกก กก :กอด1: ไปส่งแฟนเพจทุกวันน ว่าจะมาเมื่อไหร่
แต่เข้าใจนะ เด็กเตรียมเข้ามหาลัยวุ่นวายมากกก เราเป็นเหมือนกัน
อย่าหายไปไหนนานอีกน้ะะะ คึดถึงพี่หมอกมากกกก
-
คิดถึงน้องตี๋มากกกกก
ตอนนี้แอบมีการหึงหวงน่ารัก แต่ก็แอบเศร้าอยู่ดี
ไม่อยากให้น้องตี๋ต้องรู้สึกแบบนี้เลย หนีไปหาพี่เชนเลยลูก
-
มาสักที ยังไม่ได้อ่านแต่มาเม้นก่อน 555+
-
ดีใจจ้ะที่กลับมาอัพแล้ว มาให้หายคิดถึงตี๋กับพี่หมอก
ถึงแม้ว่าอ่านจบตอนไปแล้วจะยังหน่วงๆอยู่ในใจเช่นเดิมก็ตาม
-
ในที่สุดก็ได้อ่านซะที :sad4:
-
คิดถึง :กอด1:
-
คิดถึง พี่หมอกที่สุด กลับมาเร็วๆน๊า น้องหมอกคิดถึง อิอิ
-
:เฮ้อ: เบื่อนิสัยตี๋อ่ะ ไม่รู้สิบอกไม่ถูกมันอึดอัด
พี่หมอกก็ประหยัดคำพูดเหลือเกินพ่อคุณ
ภาคสองนี่นางร้ายเยอะและน่ากลัว ตี๋โง่ไปที่จะสู้ด้วย :laugh:
พล่ามมาเยอะแบบว่าอ่านแล้วอึดอัดอ่ะ อินไปหน่อย
-
อูยยยยยยยย แค่ตี๋มาก็ดีใจหลายแล้ว :impress2:
-
กรีดมาต่อแล้ว
ตกลงเรื่องราวเป็ยยัไงก้นเเน่หนอ
รอวันพี่หมอกกลับมา
-
ง่ะ พี่หมอกเป็นป๋าอาร์โนล์เหรอ I'll be back !! หุๆ อยากให้เคลียร์ๆซักที ชอบตอนพี่หมอกกับตี๋รักกัน มันช่างดูเข้ากั๊นเข้ากัน
-
o13 o13 o13 o13 o13 ชอบตี๋ หมอก
-
ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่น้องตี๋+พี่หมอกมา
คิดถึงมากจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ไอ้ฉากในห้องน้ำนี่อ่านไปภาพมันลอยมาเลย มีตัวตนใช่ไหม?พี่หมอกกับน้องตี๋น่ะ
-
และแล้วก็กลับมาสักที
คราวนี้ก็ดีขึ้นอ่ะเนอะตี้!
พี่หมอกเขามีหึงมีหวงด้วย คิกๆ
แล้วจะรอหมอกกลับมาเหมือนกัน T T
-
ดีใจน้องตี๋กลับมาแล้ว
พี่หมอกก็ยังดูเดาใจยากเหมือนเดิม แต่ความเย็นชาน้อยลง (ปลื้มใจแทนตี๋)
รอตอนต่อไปค่ะ :o8:
-
ตี๋มาแล้ววววว
-
โหยๆๆ นึกว่าจะมีจูบอ่ะ อ๊ายๆๆ :-[
เขิลไปกับตี๋ด้วยเลย พี่หมอกนี่
กลับมาแล้วก็อย่าหายไปนานอีกน้าาา
คนอ่านคิดถึงงงง :กอด1:
:L2: :pig4: :L2:
-
ตี๋ หมอก มาแล้ว แต่บรรยากาศมันหน่วงๆ จริงๆ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดด พี่หมอกจะกลับมาแล้ว
คิดถึงพี่หมอกคนเดิมเเล้วอ้ะ
รีบๆกลับจากฮ่องกงเร็วๆนะ
คิดถึงพี่หมอกแย้ววววว
คนเขียนที่รัก อย่าดองนานนะ เค้าคิดถึงน้าาาา :จุ๊บๆ:
-
กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกน่าร้าก กกก ตี๋น่าหยิก อิอ
นังมิ้นท์เเก๊~~~ :beat: :beat: :beat:
:กอด1:มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
พี่หมอกจ๋าาาาาาาา ให้ไวเถอะค่ะ
ตอนนี้หัวใจมันกระโดดกระเด้งกระดอนไม่เป็นจังหวะแล้ว
ลุ้นจะตาย โคดบีบเลยย สงสารตี๋ สงสารพี่หมอกด้วย
:กอด1: :กอด1:
-
ต่อแทบไม่ติด ฮ่า ๆ ๆ
-
ต่อด่วนๆ 5555
-
สงสารตี๋จัง พี่หมอกอะเมื่อไหร่จะดีกันซะทีค้า :m15:
-
มาแล้วเย้ๆ
-
ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ
-
กลับมาหาตี๋เร๊วๆนะพี่หมอก :call: :call:
ใจจะขาดอยู่แล้ว :z3: :z3: :z3:
-
คิดถึงมาก :กอด1:
อยากให้มาต่ออีกจัง...จะเป็นอะไรที่ ขอบคุณมาก :pig4:
-
โอ๊ยยยยยย ไม่กล้าทำอะไรคนแต่งแน่นอน กลัวไม่มาแต่งต่อ 55555
ล้อเล่นคร้าบบบบบบ
แต่กลับมาทีแล้ว...น้องตี๋กับพี่หมอกได้กลับมาคุยกันเหมือนเดิมนี่ โคตรจะดีใจอ่า
อยากให้ทั้งสองคนได้คุยกันเยอะๆ อยู่ด้วยกันเยอะ
สถานการณ์มันน่าอึดอัดมากๆเลย พี่หมอกจ๋าาาากลับมาเร็วๆนะ
-
วันนี้ไม่มาอีกหรอครับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แค่กลับมาก็ให้อภัยแล้ววววว :กอด1:
งื้อออออ พี่หมอกกลับมาหาตี๋นะะะะะ
เอามิ้นท์ไปเก็บบบบบบบบบบบบ (ช่วงนี้ขอเอาชื่อนี้ไปไกลๆ เคืองทั้งในเรื่องจริง ทั้งนิยาย :z6:)
-
พี่หมอกกกกกก กก ต้องอดทนอดกลั้นเยอะใช่ป่ะหละ!!!
เราว่าพี่หมอกทำเพื่อตี๋เหละ! ><
ขอบคุณคนเขียนน้าาา รอค่อยเธอมาเเสนนนนน
-
คิดถึงคนเขียนจังเลย แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กลับมาแล้ว ยินดีด้วยนะคร้าบบบบบบ กับการได้เป็นเด็ก MU เก๋ๆ
ศาลายา 31 เค้ารออยู่ แอร๊ๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ตี๋หมอกยังอึนๆ แต่ใจอยากให้ได้กับพี่เชนจริง
พี่เชนดูน่ารักดีอ่ะ ไม่เย็นชาแบบพี่หมอก
แต่ยังคลุมเครือเรื่องมิ้นท์กับหมอก เค้าเป็นอะไรกัน
หมอกคบชะนีบังหน้าเหรอ? ไม่นะ แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอามิ้นออกไป เอาพี่หมอกคืนมานะ
คนอ่านจะรอคนเขียนนะ มาเร็วๆๆด้วย
-
อ่านแล้วรู้สึกดี พี่หมอกจะกลับมาแล้วววววววว :z2: :z2: :z2: :z2:
-
กรี๊ดดดดดดดดด... พี่หมอกเย็นชาสุดพลัง รักเวอร์! ><♥
รีบมาต่อเร็วๆ นะคร้าบบบบบบบบ ค้างสุด! - -* 55555555555555555.
-
เย้ๆๆๆ :z2: :z2:
มาต่ออีกนะครับ
กำลังอินจัด!!! :impress2: :impress2:
-
คำตอบของพี่หมอกนี้เป็นคำพูดเดียวกะผู้เขียนป่าวคะ ฮ่าๆ
แบบ ชอบพูดให้หวังอะแล้วเมื่อไหร่อะเมื่อไหร่น้องตี๋จะไม่ต้องรอซะทีคะพี่หมอกก
แต่เดียวนี้หึงบ่อยเนอะ อิอิ ชอบพี่หมอกหึงอะ
-
พี่หมอกโคตรซึนเลยให้ตายเถอะ ขอมอบรางวัลซึนดีเด่นแห่งปี
ตี๋เข้มแข็งไว้นะลูก อ่านไปอินไป รอตอนต่อไปค่ะ
กด +1 ที่คนเขียนมากลับต่อนิยาย
-
ไม่มีไรมาก แค่จะบอกว่า
"ชอบมาก" >,,,<
-
พี่หมอก หึงง่าาาา 55555 ชอบมากๆเลย และดีใจที่สุดที่คนเขียนมาต่อ เย้ๆๆๆๆๆอีกนะค๊า
-
พี่หมอก <3
-
คิดถึง คิดถึงตี๋ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
อย่าหายไปนานอีกนะ คิดถึงพี่หมอกกะตี๋ มากๆ
-
คิดถึงมาก คิดถึงพี่หมอก คิิดถึงตี๋
คิดถึงคนแต่ง...
เมื่อไรมันจะหายอึดอัดกันซะทที
แค่นี้ก็หายใจแทบไ่ม่ออกแล้ว
-
มาต่อแล้วววว สุดยอดจริงๆ
อ่านกี่ทีก็ยังอินกับความรู้สึกน้องตี๋
แต่อีกไม่นานใช่มั๊ย?
อดทนรออีกนิด พี่หมอกก็จะกลับมา
ฮิฮิ พี่หมอกมีแอบตามน้องตี๋เหรอ
ตัวเองทำเฉยชา แต่ยังรู้อีกนะว่าเขาไปไหน ทำอะไรกับใคร จิร์จิร์
-
รอ การกลับมาของพี่หมอก
รอ การกลับมาทั้งๆที่ไม่รู้กลับ
มาในฐานะอะไร?
-
ตอนนี้ได้อยู่ด้วยกันนานขึ้นนะ
แต่ยังคงมีเรื่องมากมายที่ไม่ได้พูดกันออกมา
น้องตี๋ก็ต้องรอต่อไป
-
บรรยากาศอึดอัด เย็นชา
-
น้องตี๋อ่อนไหวทุกครั้งถ้าเกี่ยวกับพี่หมอก เริ่มกลับมาใกล้ชิดกันขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ปล ยังคงเดาว่าบ้านนี้ไม่เกี่ยวกับพี่หมอก รึถ้าใช่ก้อให้ตี๋ทำเพราะจะได้อยู่ด้วยกันไง
-
กลับมาคบกัีนเร็วเถอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:กอด1:คนแต่ง
-
ถึงจะไม่รู้ว่ามินต์...อยู่ในฐานะ(นามธรรม)อะไรสำหรับหมอก
แต่สิ่งที่พอจะเดาออกคือ...ทางจิตใจแล้ว มินต์คงไม่ได้สำคัญไปมากกว่าตี๋แน่
สำหรับหมอก ตี๋ยังเป็นที่1เสมอ...ในสายตาหมอกยังมองตรงไปที่ตี๋ตลอด
ไม่วอกแวกแฉลบไปตรงไหน...ที่ใคร เพราะหมอกไม่ใช่คนที่แคร์อะไรคนอื่นมากอยู่แล้ว
แค่ตี๋เท่านั้น...ตี๋คนเดียวที่สามารถดึงดูดสายตาหมอกเอาไว้ได้
ดึงเอาไว้แม้กระทั่ง...หัวใจ
:L1:
เราเริ่มเพ้อแระ o22
-
อ่านทันแหล่ะ
ชอบน้องตี๋จัง :-[ :-[
-
ไอย่ะมาแนวนี้เริ่มจะรู้สึกดีขึ้นแล้ว :L2:
-
พี่หมอกอ่ะ จะจุบุ๊สักทีจะเป็นไรไหมพี่
-
:o12: :o12: :o12: มาม่าาา ไม่ไหวแล้วน้าาาา
น้ำตาจะหมดต่อมแล้วว ม่ายไหวแล้ววว สงสารตี๋ :o12: :o12:
-
:L2: มอบให้คนแต่งนะคะ
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
คุณเอ๋ดุ
พี่หมอกน่าร้ากกก
ส่วนตี๋ สวดยวด
-
มารอ :o10:
-
มารอ :o10:
วันนี้ไม่เสร็จอ่ะ :o12:
-
ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ชอบคุณมากนะคร้าบผมติดมากๆเลยมาดูทุกวันว่ามายังนะๆ ^^
-
10's : Mhok
1.ตอมี.4พี่หมอกเคยเต้นโคฟเวอร์ครั้งหนึ่ง เป็นงานห้อง ปรากฏว่าวันแสดงในห้องกลับมีสาวๆจากห้องอื่นมาดู แถมยังโดนกรี้ดกร้าดเกินเหตุ เลยเลิกเต้นไป
2.ชอบแข่งรถ แต่กลับขี่พาหนะสองล้อไม่ได้เรื่อง
3.เกลียดมาสตาร์ด เคยคิดว่าเป็นมายองเนสเลยบีบไปเต็มที่
4.บางครั้งอยากพูดจาดีๆ แต่สมองส่วนคำพูดอาจมีปัญหาในการประมวลผล
5.หงุดหงิดเวลาเห็นคนยิ้ม แต่กลับชอบรอยยิ้มคนๆนึงมากเสียจนตั้งเป็นหน้าจอมือถือ เป็นข่าวให้เพื่อนได้ซุบซิบแก้เหงาปาก
6.ไม่กินพืชตระกูลหอม และก็สงสัยทุกครั้งที่เห็นว่าทำไมชื่อหอม
7.เคยมีสาววัยทำงานมาจีบตอนม.ปลาย แห้วไปตามระเบียบ
8.ไม่ชอบเข้าโรงหนัง หลับ
9.ถ้าไม่ได้เรียนวิศวะ อาจเรียนเศรษฐศาสตร์
และสุดท้าย...
10.ความรักครั้งแรก..เด็กถาปัตย์ปีสอง ที่แม้แต่ตอนนี้ยังหาเหตุผลดีๆสักข้อให้ตัวเองไม่ได้สักที
.........
....
มีเรื่องของแต่ละคนยิบย่อยเต็มไปหมดจนคิดว่าคนอ่านจะอยากอ่านไหมหนอ?
ของหมอกเจ้าพ่อมากเรื่อง เขียนได้เป็นร้อยข้อ แต่จะเปลี่ยนจากนิยายเป็นชีวประวัติแทน 555
แถม
เพื่อนๆที่ติดรับตรงที่ไหนอย่าลืมยืนยันสิทธิ์นะคับ!!!
-
:z13:
เรื่องของพี่หมอกนี่น่าสนใจดีจัง!! :laugh:
อยากรู้เรื่องของคนอื่นบ้างอ่ะ!! >.<
รออัพตอนต่อไปอยู่นะคะ สู้ๆค่ะ!! :กอด1:
-
:กอด1:
อยากอ่านอีกของพี่หมอก
แต่โดนใจข้อสิบที่สุดดดดดดดดดดดดดด :-[ :-[
-
น่ารัก
-
ทำไมสั้นเยี่ยงนี้ :serius2:
ว่าแต่ พี่หมอกเต้นโคฟเวอร์??? :a5:
-
วันนี้ไม่เสร็จอ่ะ :o12:
:fire:
พรุ่งนี้เอามาเลยสองตอน วะฮะฮะ
-
นี่แหล่ะหมอก
-
ชอบข้อสุดท้าย :-[
ยังรอพี่หมอกอยู่นะ รีบๆกลับมา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่หมอก มนุษย์ประหลาด
-
ทำไมมาน้อยจัง :z3:
ปล. ดีใจด้วยนะจ๊ะ ในที่สุดก็ได้หมอสมใจ
-
ไม่น่าเชื่อว่าพี่หมอกจะเคยเต้นโคฟเวอร์ด้วย
-
กีสสสส กับพี่หมอก พี่หมอกเป็นผู้ชายใจดีนะ แต่เฉพาะกับตี๋คนเดียว ฮ่าๆๆ
ชอบเรื่องยิ้มมาก...ชอบของคนเดียวแหละเนอะ...ตั้งเป็นหน้าจอมือถืออีก...โอ๊ย ไม่ไหวจะกีสค่ะ
เป็นแฟนคลับหมอกตี๋ตัวจริง คิดถึงคู่นี้ได้ทุกวี่วัน...รอวันเค้ากลับมารักกัน
ถ้าถามอยากรู้เรื่องใครมากสุด ก็ต้องเป็นพี่หมอกนี่แหละ...
ขอบคุณค่า
-
เต้นโคฟ O_O แม่เจ้าเว้ยยย ยยย ท่าชายเต้นโคฟ
-
เชื่อว่าสมองพี่หมอกมีปัญหาส่วนคำพูดจริงๆ :z10:
-
อยากอ่านนะคนเขียน...
ไม่ว่าจะของหมอก ของตี๋ หรือของใครๆไม่เว้นแม้แต่..มิลค์
เราก็ยินดีอ่าน..มันทำให้หายคิดถึงได้บ้างล่ะ
ของหมอกเป็น100ข้อเลยหรอ 1000ข้อก็จะหาเวลาอ่านให้ได้จนหมดละกัน ฮ่าๆๆๆ
ยินดีกับน้องคนเขียนที่มีที่เรียนและยืนยันสิทธิ์แล้ว
น้องชายเราบอกว่าเดี๋ยวค่อยยืนยันวันหลังๆก็ได้
-*- ดูกระตือรือร้นมากเลยเนอะ เหอะๆ
ปล.มีคำผิดนิดหน่อยตรงข้อ1นะคับ!
-
o13 o13 o13 o13 o13
สุดยอดประวัติพี่หมอกกก
-
พี่หมอกเต้นโคฟเวอร์ !!!?
ป๊าดดดดดดดด
พี่หมอกน่ารักแบบมึนๆ ><
-
เพราะไม่เสร็จ เลยค้าง
แอบสงสัยเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องต้นหอม หัวหอม
-
เวลามีเด็กตี๋ตาโตมายิ้มให้ ใจจะละลายเนอะ พี่หมอก เนอะ ♥ :o8:
ชอบมากกก เขียนมาซักร้อยข้อก็จะอ่านจ้ะ 5555555555
ข้อสุดท้าย จะเอาอะไรมาเปนเหตุผลล่ะ แค่รักตลอดไปก็โอเคแล้วเนอะ :กอด1:
ปอลอ. ยินดีด้วยยยย ว่าที่คุณหมอ ;DD
-
ประหลาดใจกับบางข้อ และชอบข้อ 5 กับข้อ 10 มากค่า
อยากรู้เกี่ยวกับพี่หมอกให้มากขึ้นอ่ะ เขียนอีกน้า ฮี่ๆ
-
สั้นไปปปปป
แต่ก็ชอบ ชอบข้อ
5.หงุดหงิดเวลาเห็นคนยิ้ม แต่กลับชอบรอยยิ้มคนๆนึงมากเสียจนตั้งเป็นหน้าจอมือถือ เป็นข่าวให้เพื่อนได้ซุบซิบแก้เหงาปาก
10.ความรักครั้งแรก..เด็กถาปัตย์ปีสอง ที่แม้แต่ตอนนี้ยังหาเหตุผลดีๆสักข้อให้ตัวเองไม่ได้สักที
อ่านซ้ำไปมาอยู่นั่นแหละ ชอบบบบบบบ แต่สั้นไปไหน ฮ่าๆๆ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ^^
-
ช็อคกับข้อ1 แต่เขินกับข้อ10 :-[
-
อยากอ่านเรื่องส่วนตัวของพี่หมอกเยอะๆๆ o18
-
พี่หมอกโคฟใครอ่ะ o22
-
ของพี่หมอกเป็นพันข้อก็อ่านได้จ้า (แต่คนเขียนจะนึกออกหมดไหม 555) แอบเขินข้อรอยยิ้มกับรักครั้งแรก อิอิอิ :-[
ปล.พี่หมอกเต้น cover นึกสภาพไม่ออกแฮะ o22
ปล.อีกที คนเขียนสัญญาว่าจะมาเขียนความรู้สึกพี่หมอกสักตอน อย่าลืมน้า (คนเขียน : กรูไปสัญญาไว้ตอนไหนฟร๊ะ 555)
-
10's : Mhok
5.หงุดหงิดเวลาเห็นคนยิ้ม แต่กลับชอบรอยยิ้มคนๆนึงมากเสียจนตั้งเป็นหน้าจอมือถือ เป็นข่าวให้เพื่อนได้ซุบซิบแก้เหงาปาก
และสุดท้าย...
10.ความรักครั้งแรก..เด็กถาปัตย์ปีสอง ที่แม้แต่ตอนนี้ยังหาเหตุผลดีๆสักข้อให้ตัวเองไม่ได้สักที
กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตี๋ชัดๆๆๆๆๆ
เมื่อไหร่คู่นี้จะเป็นเหมือนเดิมสักที :o12:
:กอด1:มาต่อเร็วๆนะค่ะ เป็นกำลังใจในการอัพให้ค่ะ :bye2:
-
พี่หมอกน่ารักจริงๆเลย โดยเฉพาะข้อสุดท้ายเนี่ย :-[
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ (ตรงไหน)
-
10.ความรักครั้งแรก..เด็กถาปัตย์ปีสอง <<<<< อึ้ง แอบคิดพี่หมอกไปแอบรักใครมาก่อนน้องตี๋ฟ่ะ
นึกไปนึกมา ก็นั่นแหละน้องตี๋ ดันลืมซะงั้นว่าตี๋เรียนสถาปัตย์ 55555555 :z2:
-
แอร๊ยยยยย รักพี่หมอกอะ ชอบที่พี่หมอกเป็นแบบนี้
อยากจะบอกว่า ข้อหกของพี่หมอกตรงกับเค้ามากเลย 55555
มารอพี่หมอกน้องตี๋ตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งน๊าาาา o13
-
6.ไม่กินพืชตระกูลหอม และก็สงสัยทุกครั้งที่เห็นว่าทำไมชื่อหอม
^
^
คิดเหมือนกันเลย -___-;
-
เอิ่ม.....
ถ้าเรื่องนี้รวมเล่ม ขอเสนอให้ทำชีวประวัติบุคคลในเรื่อง
เป็นของแถมให้ ฮ่าๆ
ปล.รอเสมอนะจ๊ะ
-
อ๊ายยย หมอกซึนๆ ชอบอ้าาา นิสัยไม่กินหอมทุกชนิด :laugh:
แต่ถ้าเปงแฟน กะคนแบบหมอกๆ ให้ตี๋อ่ะดีแล้ว เค้าคุยกันรุเรื่อง :laugh3:
วันนี้ไม่ต่อ พรุ่งนี้ขอสองตอนน้าค่าาาา :z3: :a6:
-
อยากอ่านความรู้สึกของหมอกมากกว่านี้จัง พระเอกในดวงใจ
:m25:
น้องผู้เขียนีสู้ๆ
-
ข้อ 10 o13
-
ชอบพี่หมอก555555555
10's:mhok!
แหม่เน้อะ!! ปากร้ายใจดี(กับตี๋)
อยากเห็นตอนต่อไปคลอดด รอครับรอ
-
4.บางครั้งอยากพูดจาดีๆ แต่สมองส่วนคำพูดอาจมีปัญหาในการประมวลผล <<<< :m20:
'เจ้าพ่อมากเรื่อง' <<<< :laugh5:
-
อ่านทันแล้ว
เหนื่อยอ่ะ คอมดับไปสามรอบ พี่หมอกเฮี้ยนจริง
กูเกิ้ลโครมก็แฮงค์เจือกเล่นช็อคเวฟไม่ได้ กว่าจะเปิดได้แต่ละหน้า :เฮ้อ:
สนุกมาก ถ้าแบบเป็นเล่มเชื่อว่าอ่านแบบวางไม่ลงล่ะ
สู้ๆนะคนเขียน
o13
-
สิบข้อของหมอกนี่ แปล(เอาเอง)ว่า
ชีวิตของท่านไม่เคยมีอะไรเป็นสีสรรเลยนอกจากตี๋
สิบข้อนี่ไม่รู้ว่าเป็นข้อดีหรือเสีย...
แต่ข้อเสียทุกข้อตี๋เข้าใจหมอกก็โอเคแล้วมั้ง
-
หมอกน่ารัก :man1:
อยากจะบอกว่ามันชื่อหอม เพราะมีกลิ่นหอมรุนแรงจ๊ะ 55555
:pig4:
-
โอ๊ะ...สิบข้อของพี่หมอก :z1:
ข้อที่แอบเป็นเหมือนกัน...ไม่ชอบมัสตาร์ด...เพราะเคยคิดว่าเป็นมายองเนสเหมือนกัน
เนื้อคู่กันแน่เลยเนอะีพี่หมอก...>>>>อินี่วอนโดนแฟนคลับหมอกตี๋ :z6:.....5555เค้าล่อเล่น
แต่ชอบอะข้อ 5 ชอบรอยยิ้มของคนคนหนึ่งจนต้องเอามาเป็นรูปหน้าจอมือถือ :-[.....หวานนนนนนนนนนซ้า
แต่ที่ฟินที่สุด...........ข้อสุดท้ายเลย.....รักแรกของพี่หมอก....ต้องให้เด็กถาปัตย์คนที่ชื่อตี๋เท่านั้น :impress2:
-
รู้สึกอิจฉาและโชคดีแทนสาวๆที่ได้กรี๊ดพี่หมอกตอนเต้นโคฟเวอร์ม๊าก! น่าจะเป็นภาพที่หาดูได้ยากสุดๆ
จิ้นภาพตามไม่ออกเลยจริงๆ ถ้ากลับมาสวีทหวานกันแล้ว ตี๋ลองขอให้พี่หมอกเต้นอีกรอบหน่อยได้มั้ยยยย
ชอบข้อสิบที่สุดของที่สุด เขินลงไปกลิ้งสิบแปดรอบครึ่ง >/////< รักครั้งแรกและรักครั้งเดียวเลยมั้ยพี่หมอก กรี๊ดดด
อ่านเป็นข้อๆแบบนี้ รู้สึกพี่หมอกน่ารักขึ้นอีกกองภูเขา จัดมาอีกเยอะๆเลยค่ะคนแต่งง ชอบมากก ของคนอื่นด้วยยิ่งดี
-
ชอบข้อ 5. กับข้อ 10 สองข้อนี้ใช่เลย
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก ถึงกับสมัครสมาชิกเพื่อเม้นเลย ตลอดเวลา8ปี ที่ผ่านมาที่อ่านนิยายเว็บนี้ คอมเม้นเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ชอบพี่หมอกสุดดดดดดดดดดๆ o13
-
แค่ 10 ข้ออกับพี่หมอก ก็ยิ้มไปทั้งวันแล้ว
น่ารักอ่ะ ความรักครั้งแรก อืม...แล้วรักเดียวด้วยหรือเปล่าค่ะพี่หมอกคึคึ
-
:a5: เราช๊อคสุดๆกับข้อแรก ใครจะไปกล้าคิดว่าพี่หมอกจะโคฟกับเค้าด้วย
แต่ข้อสุดท้ายขอกดไลท์ให้แบบกระหน่ำเลย โดนสุดๆ o13
-
พี่แกมีมุมน่ารักอยู่นะ
-
ฮึ้ย ช๊อคกับข้อ 1 อะ คงโดนลากไปโคฟแน่ๆ หน้าอย่างพี่ท่านคง ... 555 คิดละขำ เต้นธรรมดายังแทบจะไม่เต้นเลย ฮ่าๆ
แต่จะช๊อคกว่านี้ ถ้า โคฟ SNSD 555555555555555555 :m20: :laugh: :pigha2: :jul3:
-
เต้นโคพใครคร๊า 5555555555555 อยากเห็นเป็นบุญตา อิอิ
-
หมอกน่ารัก
-
5555
พี่หมอกเต้นโคฟเวอร์
ไม่อยากเชื่อ
แต่ที่โดนใจสุดๆก้อข้อ 5.กะข้อ 10. นี่ล่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
(≧ω≦)♥
-
ถ้าใครติด มช. กรุณาติดต่อ อยากเจอ 555+
อยากมีกิ๊กกั๊กบ้างง่ะ
-
:กอด1: คิดถึงตาหมอกกะน้องตี๋มากๆๆๆๆๆที่สุดในสามโลก :L2:
-
อั้ยยะ เฮียหมอกน่ารักบะเฮร้ย เอาของตี๋มามั่งมะ o11
ยืนยันสิทธิ์เสร็จเเล้วอย่าลืมมาต่อตอนยาวๆน้า
คิดถึงพี่หมอกเวอร์ชั่นเดิมเเล้วอ่ะ
:จุ๊บๆ:
-
มีเป็นร้อยข้อก็อ่านได้นะ :z1:
น่ารักมากโดยเฉพาะข้อ 5 กะข้อ 10 อ๊า :o8:
รอนะคะ :impress2:
-
เป็นสิบข้อที่ทำให้เราหลงรักหมอกโดยเฉพาะข้อ สุดท้าย ฮิ้ววววววว
-
เม้น B.N.10
แอบหวง แอบห่วง แต่ไม่แสดงออกอย่างเต็มที่
"เข้าใจว่าพี่มีเหตุผลของตัวเอง" แต่พี่หมอก...เหตุผลที่พี่ไม่บอกมันออกมานั้น
มันอาจจะทำให้ใครบางคน....ท้อและหมดความอดทนที่จะรอ.....
-
เรื่องนี้น่ารัก เหมือนมีชีวิตเลยเนอะ ชอบจ้า
มาน้อยมามากก็ชอบหมด เป็นอะไรที่โอเค เพราะว่าน่ารัก กร้าก (หลงเด็ก)
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด <<สาวแตกมาก
พี่หมอกมาแล้วววววววว ดีใจน้ำตาไหลท่วมบ้าน
ยังคงเป็นพี่หมอกที่ขี้หึงขึ้หวงสุดที่รักคนเดิม
ฉลองเม้นท์แรกหลังจากเปลี่ยนค่ายเน็ตใหม่ ให้พี่หมอก
:กอด1: ไม่เคยคิดถึงใครได้เท่าคุณเลยเหอะ!!!!! :กอด1:
-
พี่หมอก ไม่ใช่มนุษย์ = =;;
เอร้ยยยย รักตี๋ คิดถึงพี่หมอกนะ TT^TT
-
พี่หมอกน่ารัก :o8: ว่าแต่พี่หมอกเต้นโคฟวงอะไรอ่า?
-
โอ้วววววววๆๆ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
เพิ่งอ่านบั้งโหนด10 ตอนพิเศษพี่หมอก ขอบคุณที่มาแก้ปมอีกขั้น
อ่านแล้วมันหน่วงได้อีกจ้ะ มันเหมือนว่าอีกไม่นาน(ใช่มั้ยคะ ฮ่าๆ)ความทรมานของ'หมอกตี๋'จะหายไป
อ่านๆไปในความมืดมน น้องตี๋ก็ยังคงน่ารักเสมอ..
อย่างการส่งขวดชีสให้แล้วทำตลกกลบเกลื่อน
มันบ่งบอกถึงความเคยชินในการใช้ชีวิตร่วมกันและยังบอกถึงความเอาใจใส่ โอ้ย!น่ารักจริงๆน้องตี๋!
พี่หมอกนะก็ยังคงดูแลคนๆเดียว
ส่วนตอนพิเศษ ชอบข้อ5&10มากสุดๆ
รอพาร์ทด้วยคนนะคะ^^
-
อะไรที่เป็นพี่หมอกเอาหมด :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยังไม่ถึงวันทำไม คอมเม้นท์ มันล่อไป 3 หน้าแล้วอะ :a5:
คอมเม้นททีหลังตลอดเลยเรา :sad4: :sad4:
พี่หมอกขี่มอเตอร์ไซต์ + จักรยาน ไม่ได้เรื่อง :laugh: :laugh:
-
ว๊ากกกกกกกกกก พี่หมอกน่ารักมากกกก ><
รักครั้งแรกและเป็นรักครั้งสุดท้าย ใช่มั้ยค้าาาาพี่หมอกกกกก กริ๊วววววววววว >//////////<
น้องตี๋สู้ๆ ^^V
:L2:
-
ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะคะ
-
แล้ววันนี้มาไหมครับ
-
ฉ...ฉันไม่ไหวแล้วววว :angellaugh2:
-
พี่หมอกเต้นโคฟเวอร์ !!! :a5:
คิดภาพไม่ออกแฮะ
-
อ๊ากกกก คิดถึงพี่หมอกกะน้องตี๋
พี่หมอกเนี่ยนะเต้นโคฟเวอร์ !!!!!!!!!
-
สมกับเป็นพี่หมอก
-
:mc4: กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจจังได้อ่านพี่หมอกกับตี๋ต่อแล้ว
แถมพี่หมอกยังหึงตี๋อีก
-
อ่าน 10 ข้อพี่หมอกแล้วจะดิ้นตาย
น่ารักบรรลัยอ่ะ T T'
-
หึหึหึ
พี่หมอกนี่นะ ยิ่งมา 10 ข้อแบบนี้ยิ่งอยากรู้เรื่องพี่หมอกเยอะเข้าไปอีก :)
-
คืนนี้จะมาป่าววววอ่ะ
:call: :call: :call: :call:
-
มาเรื่อยๆเลยชีวประว้ติของพี่หมอกอ่ะ
เอาของน้องตี๋มาด้วยก็ดีนะ
อยากอ่านๆ เอามาเล้ยยย
:L2: :pig4: :L2:
-
ข้อสุดท้ายยยยยยยยยยยยยยยย~
-
ชอบข้อสุดท้าย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงอ่ะ
ได้อ่านแค่นี้ก็ฟินแล้ว
เอาของใครก็ได้ค่ะ :กอด1:
-
กลับมาซะที !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
:impress2:เหมือนได้ชาร์ทพลังเพิ่มหลังจากได้อ่านต่อครับ รีบมาต่อไวไวเน้อ :-[
-
เม้นสำหรับตอนสิบ อึดอัดโคตรค่ะ แต่ดีที่มีฉากพี่หมอกกับน้องตี๋สองต่อสองแม้ในห้องน้ำ ฮ่าๆๆ
แต่พี่หมอกคะ พูดอะไรให้เข้าใจและยาวกว่านี้ไม่ได้ใช่ไหม เราคงต้องเข้าใจว่ามันเป็นสไตล์ของพี่หมอก
พูดแล้วว่าจะกลับมาอีกไม่นาน ต้องกลับมาจริงๆนะเฟ้ย ถ้าปล่อยให้น้องตี๋รอนาน แม่จะยุให้หาคนใหม่เลย ฮ่าๆๆ
อ่อ เกือบลืมฉากถอดเสื้อ พี่หมอกยังขี้หวง ขี้หึงเหมือนเดิม รักอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
--------------------------------
เม้น 10's : มาข้อแรก ขมวดคิ้ว พี่หมอกเต้นโคฟ โคฟใครคะเนี่ย แต่ข้อสุดท้ายกรี๊ดมากกกกกก น่ารักอ่ะ
-
B.N.11
ฝนตก
ทำไมฝนถึงตกกลางหน้าร้อน ผมว่าคนที่สงสัยมากที่สุดอาจเป็นกรมอุตุก็ได้ คนธรรมดาอย่างผม อย่างมากก็แค่บ่น เพราะไม่ได้หยิบร่มติดมา
เกือบอาทิตย์ งานพิเศษพึ่งเสร็จเมื่อคืน เช้านี้ ถึงจะรู้สึกง่วง รู้สึกเหนื่อย แต่ก็โล่งใจที่งานทุกอย่างเสร็จทัน
ไม่ครับ
มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ไอ้คำอย่างที่ว่า“พี่เชน วันนี้ผมขอกลับก่อนได้ป่ะ?” กลายเป็นคำต้องห้าม งานใหม่โผล่มาปุ๊ปปั๊บ พวกผมที่ดันโอ้เอ้เก็บของช้า เลยมีอันเป็นไป
ง่วง อยากนอน
ในจังหวะที่หัวผงกไปข้างหน้า แสงสว่างก็วาบเข้ามาผ่านกระจกบานใหญ่ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงดังอึกทึก ผมสะดุ้งตื่น เผลอคิดบ้าๆว่าเป็นเสียงนาฬิกาปลุก
พี่ๆผู้หญิงบางคนเผลอกับอุทาน ฝนตกหนัก ลมแรง เห็นต้นไม้ที่อยู่ชั้นล่างเอนจนคล้ายกับมีนิ้วที่มองไม่เห็นกดไว้อยู่
พี่กิ๊ฟ จะเรียกพี่ก็อาจจะไม่ถูกเท่าไหร่ แต่ถ้าเรียกป้า ปาท่องโก๋ตอนเช้าๆอาจหายไป เดินเข้ามาในแผนก อุตส่าห์เดินไกลมาจากแผนกบุคคลากร ถลาเข้าหาโต๊ะทำงานที่อยู่ตรงข้ามผม ดูท่าทางรีบร้อน มีเรื่องซุบซิบแหง ถึงได้กระตือรือร้นขนาดนั้น
“นี่ๆ ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“อะไรหรอพี่กิ๊ฟ? บุ๋มเคลียร์งานอยู่”
“ได้ยินว่าเราซื้อหุ้นของ T.K.Group อยู่หรอ?”
“..ก็มีบ้าง”
“รีบขายซะนะ วันก่อนพี่ไปงานประชุมผู้ถือหุ้นมา คนที่เชื่อถือได้กระซิบมาว่าหุ้นตัวนี้จะร่วงล่ะ”
“เชื่อได้หรอพี่?”
“เชื่อได้สิ คนที่ไปประชุมวันนั้นเขาก็รู้กันหมดแหละ ตัวพี่น่ะ ขายไปเมื่อเช้า อย่างน้อยก็ยังกำไรอยู่ ไอ้ตัวสินค้าใหม่นะ ทำให้หุ้นตัวนี้ขึ้นเยอะ แต่ถ้าข่าวออกมาชัดขนาดนี้ ยังไงก็ต้องขอบายก่อนล่ะ”
ชมรมแม่บ้านสร้างสรรค์แตกฮือเมื่อเห็นพี่โต้งขมวดคิ้วเดินหนีบแฟ้มเข้ามา ตบท้ายด้วยการพยักหน้าเสริมความมั่นใจให้กับพี่บุ๋มที่ยังลังเล
ผมได้แต่ขมวดคิ้ว นึกถึงคนที่ไม่รู้จะอยู่เมืองไทยหรือเปล่า พี่หมอกพึ่งบริหารงานก็จริง แต่แท็บเล็ทตัวนั้นก็ออกจะไปได้สวย แถมได้ยินข่าวมาว่าจะออกรุ่นใหม่เร็วๆนี้…..
บริษัทคู่แข่งหรือไง?
ได้แต่มองตามพี่กิ๊ฟที่เดินออกไป ไม่รู้จะพูดอะไรได้ ผมไม่ใช่หนึ่งในสมาชิกชมรมแม่บ้าน แถมยังตกเป็นข่าวซุบซิบอยู่บ่อยๆ ไม่รู้ไปขุดเรื่องไหนของผมขึ้นมาจิกทึ้งเหนือจานส้มตำกันได้ หนึ่งในเรื่องที่โดนบ่อยๆ ก็คงจะเป็นเรื่องตาหนวดที่นั่งอยู่ตรงนั้น
“เฮ้ย เหม่อไรอยู่ รีบๆทำงาน จะได้กลับบ้านกันซักที”
“พี่คิดหรอว่ามันจะเสร็จวันนี้?”
“ไม่มีทาง”
หาวหวอดใหญ่อีกรอบหนึ่ง ช่วงนี้รู้สึกเหมือนทำงานหนักเกินไปหน่อย แต่ก็ต้องทำ ไม่ว่ายังไงก็จะต้องเก็บเงินไปคืนพี่เมฆให้ได้ เป็นเรื่องที่ผมว่าทุกคนในบ้านรู้อยู่ แต่แค่ยังไม่พูดออกมา
ผมว่าม๊าเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกผมดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา บางครั้ง เป็นห่วงแค่ไหนก็พูดออกมาไม่ได้
“เดี๋ยวเสร็จแล้วไปกินข้าวเย็นกัน”
“บ้านผมมีทำกับข้าว จะกลับไปกินบ้าน”
“ขอไปฝากท้องด้วยดิ”
“บ้านผมมีเด็กวัยเจริญเติบโตสองคน แค่นี้ก็แย่งกันกินจะแย่แล้ว พี่ไปเพิ่มอีกคน เฮียมันคงเอาส่วนของผมให้พี่แทน”
“ก็ถึงบอกไงให้ไปกินด้วยกัน”
“ไม่อ่ะ…ผมขี้เกียจ อยากกลับไปนอนด้วย”
เชิญคนที่อยากไปดีกว่า…
มองเห็นพี่เอ๋ที่มองมาอยู่ พอเห็นสายตาผม ก็ก้มลงทำงานต่อ รีบใช้เท้าดันล้อเก้าอี้พี่เชนกลับที่เดิม “ตาลุงเอ้ย ทำงานก็ช้า ทำงานไปเถอะ อย่าชวนผมคุยมาก เดี๋ยวโดนหักเงินเดือน” ช่วงนี้ยิ่งรู้สึกเหมือนโดนจับตามองอยู่บ่อยๆ ไม่อยากให้ถึงขั้นโดนดักตบ เคยมีประสบการณ์มาก่อน เลยไม่อยากจะเจออีก
นั่งทำเกือบอีกชั่วโมง ไม่ไหว ผมทนเสียงท้องร้องของตัวเองไม่ไหว กวาดเอกสารยัดลงแฟ้ม ใส่กระเป๋าสะพาย
“เฮ้ยพี่ ผมกลับก่อนนะ”
“รอก่อนดิ”
“ไม่รอแล้ว ผมกลับแล้วนะ”
“ไอ้ตี๋”
“…..”
ทำหน้าเหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
พยายามทำหน้าแสดงออกว่าหิวจัด สุดท้ายพี่เชนเลยแค่พยักหน้าให้ผมเดินออกมา
เดินผ่านโต๊ะพี่เอ๋ หลบสายตากัน ไม่รู้ทำไม ก่อนหน้านี้ยังพูดคุยกันได้อย่างสบายใจแท้ๆ
ถึงจะเดินออกมาจากแผนกคนแรกของคนที่ยังเหลืออยู่ แต่ก็ปาไปเกือบหกโมง ยามชอบทำหน้าเบื่อใส่พวกผม เดี๋ยวสิ ลุง คนที่น่าเบื่อกว่าผมมันพวกบอร์ดบริหารอะไรพวกนั่นต่างหาก ที่ชอบอยู่เลยเวลา แล้วลำบากลุงปิดตึก ไม่ใช่พวกผมกลุ่มเดียวซักหน่อย แต่เพราะขืนทำหน้าฮึดฮัดใส่พวกผู้บริหาร มีหวังโดนเด้ง กรรมจึงตกสู่พวกผมโดยดุสดี
ฝนยังไม่หยุดตก ลุงยามที่รู้จักถาม “มีพกร่มมาหรือเปล่า?” ได้แต่ยักไหล่
“ไม่เป็นไรครับ ผมขึ้นรถเมล์ ป้ายอยู่แค่นี้เอง”
ประตูกระจกเลื่อนออกอัตโนมัติ หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นบังหัว ฝนตกเบาลงแล้ว เริ่มเห็นคนกางร่มออกมาเดิน ไม่เหมือนเมื่อครู่ ที่มีแค่รถขับผ่านไปมา ถนนแฉะ แอ่งน้ำยังเห็นวงคลื่นซ้อนทับกัน
มองไป เห็นป้ายรถเมล์ที่มีผู้คนยืนเบียดกันใต้ที่หลบฝนแคบๆ ยิ่งอากาศชื้น พอจะจินตนาการกลิ่นอับตรงนั้นได้ดีจากประสบการณ์ที่ผ่านๆมา
ยื่นเท้าออกไปก้าวหนึ่งข้างหน้า ยังไม่ทันจะได้ก้าวอีกข้างตามไป ฝนก็หยุด
ไม่ ฝนไม่ได้หยุด
แต่เป็นร่มสีดำต่างหาก ที่บังฝนไว้
“….อากาศดี”
คำพูดที่มาพร้อมกับเสียงฟ้าร้อง
เห็นคำนิยามว่าอากาศดีชัดเสียจนไม่ต้องอธิบายเพิ่ม
เกือบหลุดขำกับสีหน้านิ่งเฉยที่ดูออกว่าลึกๆกำลังประหม่า พี่หมอกมองไปทางอื่น แต่พอได้ยินเสียงผมขำ ก็มองกลับมา หน้านิ่วคิ้วขมวดกลายเป็นสีหน้าที่เห็นบ่อยที่สุด แต่ครั้งนี้รู้ ว่าไม่ได้จริงจังขนาดนั้น
อย่างที่พูดไว้ว่าจะกลับมา …
“ฝนตกนี่อากาศดีหรอ?”
ไม่มีคำตอบ ร่มคันเดียวที่ไม่ได้กว้างมาก ทำให้ช่องว่างค่อยๆลดลง
ถ้าไม่รู้ว่าจะทักยังไง ก็น่าจะเริ่มด้วยคำว่า “วันนี้เป็นไงบ้าง?” หรือที่เคยทำ “เฮ้ย” ไม่ คำนี้อาจทำให้ยามที่ยังอยู่แถวนี้ตกใจก็ได้ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่
เสื้อแขนยาวถูกพับแขนเสื้อขึ้น ใส่แว่น รู้สึกไม่คุ้นตาเท่าไหร่ เคยเห็นก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่ง แต่ไม่ว่ายังไง ก็ยังไม่รู้สึกชิน
“พึ่งกลับมาหรอ?”
“สองชั่วโมงที่แล้ว”
“พี่ไปฮ่องกงทำไมอ่ะ?”
“ไปหาคนๆนึง”
“…..”
รู้สึกเหมือนมีคำพูดเป็นล้านคำ แต่กลับไม่รู้จะสื่อสารออกมายังไง
เดินไปด้วยกันช้าๆ บรรยากาศที่แทบจะลืมไปแล้ว
เดินผ่านป้ายรถเมล์ คิดว่าพี่หมอกอาจไม่คุ้น แต่ละคน ตัวเปียกปอนฝน วิ่งสวนทางกับพวกผมที่เดินไปด้วยกัน ภายใต้ร่มคันเล็กๆ ที่ทำให้ไม่ต้องเปียกชุ่มเหมือนคนที่กำลังแย่งกันขึ้นรถเมล์
ไม่ใช่เวลาที่จะพูดเรื่องราวมากมายขนาดนั้น แต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ต่างรู้กัน
เป็นเวลาพักเหนื่อย ท่ามกลางทางมาราธอนที่วิ่งมานาน เก้าอี้เล็กๆที่ให้พวกผมนั่งพัก พูดคุยกัน ก่อนจะวิ่งต่อไป ไปตามเส้นทางของตัวเอง
ที่สักวันนึง จะมาบรรจบกันในที่สุด..
เวลาสอนให้ผมรู้ว่าเราไม่จำเป็นต้องอยู่ในเส้นทางเดียวกัน ทุกคนย่อมมีทางเลือกของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องให้คำว่ารัก มัดพวกเราไว้ด้วยกัน เราต่างมีอิสระที่จะทำในสิ่งที่เราเลือก เพราะรู้ เพราะเชื่อใจ
ผมจะเชื่อใจพี่
ไม่รู้ว่าการเดินทางนี้เดิมพันคืออะไร แต่ผมก็พร้อมเทหมดหน้าตัก ถ้าพี่ยืนยัน
มองไปที่ถนน เห็นบีเอ็มคันหนึ่งกำลังหาที่จอดอย่างทุลักทุเล ในรถ เลขาพี่หมอกที่โดนผมลืมชื่อไปสักพัก พี่แพนกำลังทำหน้าซังกะตาย ที่จอดรถริมทางที่เลือกไว้ ยาวไม่พอสำหรับจอด Series 7 คันนี้
“พี่แพนนี่น่าสงสารชะมัด”
“นั่นเป็นหน้าที่”
“แต่ผมว่าก็ยังน่าสงสารอยู่ดี”
พี่หมอกหันไปมองแค่ปรายตา แล้วหันกลับไปมองตรง รถต้องถอยออก ท่ามกลางเสียงบีบแตรของรถคันอื่นๆ ฝนตก รถติด ทำให้บีเอ็มคันนั้นขับตามมาเรื่อยๆตามที่พวกเราเดินอยู่
“ไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหม วันนี้ม๊าผัดผักบุ้งด้วย”
“เดี๋ยวต้องกลับไปทำงาน”
“แต่นี่มันเวลาเลิกงานแล้ว”
“ไม่มีเวลาเลิกงานสำหรับประธานบริษัท”
“….พี่ก็น่าจะพักหน่อย”
“นี่ก็พักอยู่”
“ผมดูแลคนป่วยไม่เป็นหรอกนะ จะบอกให้”
ดวงตาคู่นั้นดูอ่อนลง ทำเอาผมเผลอยิ้มออกมา
“ขี้เก็กว่ะ”
“อะไร”
“ถ้าอยากยิ้มก็ยิ้มดิ พี่จะทำหน้าบูดทำไม ไม่เห็นจะเท่เลย”
“ยิ้มทำไม มีอะไรน่าขำ”
“ก็เมื่อกี้ก็ยังเห็นอยู่เลย”
“ตาฝาด”
“ไม่ได้ตาฝาดซักหน่อย ก็เห็นอยู่ชัดๆ-“
“จะเดินไหม? ไม่เดินจะได้ทิ้งตากฝน”
“รู้ไหมเวลาพี่ยิ้ม มีลักยิ้มด้วย”
“เออ”
ทั้งโวยวาย คุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง หัวเราะบ้าง เงียบบ้าง
เดินไปตามทางจนท้องฟ้ากลายเป็นสีเทา
ไม่รู้ว่าเดินไกลมาจากหน้าตึกนั่นเท่าไหร่แล้ว
ตลาดของกินอยู่ห่างจากตรงนี้ไม่ไกลนัก แต่ป้ายรถเมล์กลับเงียบเหงา มีเพียงแสงไฟจากป้ายโฆษณาข้างหลัง รถเริ่มน้อยลง ทุกครั้งที่รถขับผ่าน น้ำก็จะกระเซ็นขึ้นมาถึงขอบฟุตบาท
ร่มคันนั้นอยู่ในมือผม หมุนเล่นไปมา ฝนหยุดตก กลายเป็นอากาศที่เหนียวหนืดตัวแทน ร้อน รู้สึกความร้อนอยู่ที่ผิว แต่ไม่ไปไหน
นั่งลงอยู่ข้างกัน เพราะไม่มีที่นั่งที่อื่น ไม่อยากแวะตามร้าน และก็ดูเหมือนจะไม่มีเวลามากขนาดนั้น
“…พี่”
“…..”
“ทำไมตอนนั้นถึงบอกว่าผมทักคนผิด?”
ถูกเว้นจังหวะนานเสียจนลืมเรื่องที่จะถามไป เพราะมัวแต่มองหมาสีขาวตัวนึง พยายามจะข้ามถนนจากฝั่งตรงข้าม ไม่เห็นจะมีรถคันไหนยอมชะลอให้ซักที
“….กูไม่อยากลากมึงเข้ามาในเกมนี้”
“เกม?”
พี่หมอกไม่ตอบอะไร
“อีกอย่าง….เห็นหน้ามึงแล้วกูทำงานต่อไม่ได้”
“?”
“ทุกอย่างมันปั่นป่วน…เหมือนกูทำอะไรก็ผิดไปซะหมด”
ขมวดคิ้ว หงุดหงิดตัวเอง มองต่ำไปที่รองเท้า รองเท้าพละเก่าๆของผม อยู่ข้างรองเท้าราคาแพง
ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกนั่นดิ เพราะผมก็เป็นแบบนั้น ไม่ได้ต่างกัน
“แต่บางครั้ง ก็แค่อยากจะพัก…."
ผมไม่รู้หรอก ว่าพี่ทำอะไรบ้าง แต่แค่มองจากสายตาคนภายนอกอย่างผม ผมก็รู้ว่าพี่กำลังพยายามอย่างหนัก หนักมากกว่าใคร...
"...มีเหนื่อย มีท้อเหมือนคนทั่วไป”
กางร่ม พี่หมอกหันมามองหน้า ผมเลิกคิ้วทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไร
ลดระดับร่มลง
รู้ว่าบังได้ไม่หมดหรอก…
“ผมให้ยืมไหล่…”
“ให้เอาไปทำอะไร?”
ปัดโธ่
ก็หัดดูสถานการณ์หน่อยสิ
อย่าให้ผมต้องพูดทุกอย่างได้รึเปล่า?
ถึงกับลนลานนึกหาคำพูดต่อไม่ออก จะให้พูดออกไปตรงๆบางครั้งก็ยังรู้สึกแปลกๆ พออ้าปากจะพูด ก็ได้ยินเสียง “หึ…” เบาๆ ถึงได้รู้ว่าพลาดเสียแล้ว
“พี่หลอกผมหรอ?”
“ใครจะโง่ไม่รู้”
น้ำหนักบนไหล่มากขึ้น ผมเผลอเอนตัวไปอีกทาง ก่อนที่จะกลับมานั่งหลังตรงได้ปกติ
ที่อยู่บนไหล่ของพี่ คงมากกว่าผมหลายเท่า
ไม่ได้ใกล้กันแบบนี้…นานเสียจนผมจำสัมผัสของพี่ไม่ได้แล้ว
ถ้าบอกว่าผ่านมาสามปีแล้วยังจะจำทุกอย่างได้ มันคงเป็นเรื่องโกหก หลายอย่าง ผมลืมไป ความทรงจำใหม่แทนที่สิ่งมีค่าเหล่านั้นไป
แต่ผมคิดว่าไม่เป็นไร เราสร้างความทรงจำแบบนั้นใหม่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องโหยหาเรื่องเก่าๆ ในเมื่อเราหายใจอยู่ในปัจจุบัน ไม่ใช่อดีต
เส้นผมเกลี่ยอยู่ที่ต้นคอ รู้สึกจั้กจี้จนอยากจะหดคอหนี พอถูกจับได้ ก็ส่ายหัวใส่จนผมต้องเอนตัวหลบ
มืออีกข้างโอบจากเอวขึ้นมา รั้งตั้วเข้าไปจนหนีไม่ได้ “เฮ้ย ฮะ..ฮ่า พี่อย่าดิ จั้กจี้อ่ะ”
…เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนกุมอยู่ที่อกซ้าย
รู้สึกเหมือนถูกกอดด้วยมือข้างเดียวแน่น จนรู้สึกว่าขยับตัวไม่ได้
“…เต้นแรง”
“อืม”
“ตื่นเต้น?”
“แหงดิ โดนจับนมอยู่อย่างงี้อ่ะ”
ไม่เห็น แต่ได้ยินเสียงเบาๆ เห็นไหล่ของพี่หมอกที่สั่น ไอ้ความอายที่ตัดสินใจพูดออกไปก็รู้สึกว่าคุ้มค่ากับเสียงหัวเราะนี้
“ตี๋”
“หืม?”
“กูรู้เรื่องสัญญานั่นแล้ว”
“….”
“เมฆรู้ว่ากูคงไม่ยอมไป ถ้าไม่ใช่มึงเป็นคนไล่กูไปซะเอง”
“ผมขอโทษ---“
“กูไม่ยกโทษให้”
“……”
“มึงต้องชดใช้”
“ด้วยอะไร?”
“เวลาของมึง…ทั้งหมด หลังจากนี้ ต้องเป็นของกู ทุกอย่าง…”
เสียงแตรรถบีบดัง แต่ไม่มีใครขยับตัว
เหมือนถูกตัดออกมาสู่โลกอีกโลกหนึ่ง โลกที่สิ่งรอบข้างเข้ามาไม่ถึง
รู้สึกได้ว่ากำลังตกใจ ไม่รู้ทำไม แต่ถ้อยคำนั่นดูมีพลังเสียจนคิดว่าอนาคตทั้งหมด คงอยู่ในมือของพี่จริงๆ
หันกลับไปมอง จังหวะเดียวกับที่พี่หมอกโน้มตัวมาข้างหน้า
…ต่างคนต่างจ้องมองริมฝีปากของอีกฝ่าย
ไม่ใช่ด้วยอารมณ์รุนแรง แต่เป็นอารมณ์ที่คล้ายกับเสียงไวโอลิน เชื่องช้า มีกลิ่นอายดึงดูด แฝงไว้ด้วยความเศร้าที่ถูกกลบเกลื่อนไว้
มือของผม เลื่อนขึ้นไปจับทับกับมือของพี่หมอกไว้
กุมเข้ากันช้าๆ
ในใจ เหมือนบางอย่าง พังทลายลง
สิ่งที่แสร้งว่าเข้มแข็ง ที่สิ่งที่แสร้งว่าจะอดทนได้ ถ้อยคำเหล่านั้น ถูกทำลายลงด้วยริมฝีปากที่ประกบเข้าหากัน รอบแรกไม่ดีเท่าไหร กรอบแว่นนั่น ทำให้ทุกอย่างดูงุ่มง่าม “ถอดแว่นได้รึเปล่า” พยักหน้าแทนคำตอบ ถูกยัดเข้ากระเป๋าเสื้อลวกๆ ไม่มีอารมณ์ที่จะมาสนใจเรื่องนี้
มือข้างที่จับร่มไว้สั่น แต่ก็มีอีกมือ เข้ามาช่วยประครองไว้
“คิดถึงพี่เป็นบ้าเลย….”
พี่หมอกพึมพำอะไรสักอย่างตอบมา แต่ผมฟังไม่รู้เรื่อง เหมือนเสียงหายไปเสียเฉยๆ
หัวว่างโพลน
ที่รู้ มีเพียงแต่ความอุ่นจากหยดน้ำ ที่วิ่งลงมาตามแก้มเท่านั้น….
………………………………………….
………………………………..
[B.N.11 : complete]
[12.3.55]
-
:z13:
ดีกันแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ!! น่ารัก!! :o8:
สู้ๆนะคะ!! :L2:
-
อ๊าก กลับมาคืนดีกันแล้ว เย้ เย้
-
^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
คืนดีกันแล้วววววววววววววว :z3: :z3:
-
อ่านแล้วเคลิ้มมมม
แต่มันจะเกิดอะไรขึันอ่ะป่าวเนี่ย
-
กร๊๊ํดดดดดดด
อารมณ์นี้พูดไม่ออก กรี๊ดอย่างเดียว พี่ชุอยู่ไหน มาให้เขาจุ๊บที >< :กอด1:
-
เอาเวลาให้พี่หมอกไปเ้ลย แต่มีข้อแม้ว่า ต้องรีบมาเอาไวๆ อย่าช้า
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/016-1.gif)
-
เอ๊ยมันค้างว่ะ
-
ทั้งดีใจ ทั้งเศร้าใจ :o12: :o12:
-
กรี๊ดดดดดด น้ำตาไหล เหมือนใจจะขาด :sad4:
-
รู้ไหมว่า เค้ารอวันนี้มานานแค่ไหน
อยากให้สองคนนี้ทำความเข้าใจกันได้สักที
แอร๊ยยยย สุขเวอร์ค่ะ
-
เป็นอีกตอนที่เต็มไปด้วยความประทับใจ
ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
:-[ :impress2: :-[ ตี๋ หมอกกกกกกกกกกกกกกก กลับมา love love กันแล้ววววววววว
ขออย่าให้มีอุปสรรคใดๆ เลย น้า :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ได้อ่านแล้วดีใจอ่ะ คถ.มาก ๆๆๆ*//////////*
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกัน :serius2:
อยากอาละวาด :z3:
-
:กอด1:รู้สึกดีมากมายกับสิ่งที่ได้รับรู้
-
:m25: หมอกหวานเว่อร์อะ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ :haun4:
-
เรา... ร้องไห้อ่ะ
ตี๋กับหมอก
สุดท้ายก็ได้มาอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน :m15:
-
เยียวยาจิตใจคนอ่านอย่างเค้าแล้ว
เพี้ยงงงงงงงงงง อย่าได้มีอะไรมาเป็นอุปสรรคอีกเลย :call:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยทั้งเขินและดีใจมากกกก จุดพลุ! :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
รู้สึกเหมือนจะมีปัญหาเข้ามาอีก :เฮ้อ:
แต่ทั้งสองคนเข้าใจกันก็ดีแล้ว :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววว กรี๊ดดดดดด ในที่สุด ก็คุยกันดี ๆ ซะที > < :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด วันนี้ F5 ทั้งวัน พอเห็นว่าอัพแล้วทิ้งทุกอย่างมานั่งอ่าน ลุ้นซะ พออ่านจบเท่านั้นแหละ
เฮ้อ!!! ในที่สุด ในที่สุด ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม :impress3:
ชอบคนเขียน ต่อไปก็รออย่างมีความสุขได้แล้ว :L1:
-
ย๊ากกกกกก ในที่สุด ตอนนี้ก็มาถึง โฮกก ><~~~~~~
ขอความหวานจงอยู่กับท่าน!!! มันต้องแบบนี้เซ่พี่หมอก ......
ว่าแต่สงสารพี่แพทชะมัด 555
พอจะหวานก็มีกลิ่นมาม่ามาอีกระลอกอีกแล้ว
เรื่องหุ้นตกนี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรอีกอย่างใช่มั้ยนี่T^T พี่หมอกสู้ๆ
-
ในที่สุดดดดดดด
:กอด1:
มีกำลังใจในการสอบ Speech พรุ่งนี้
เย้............
-
โอ้ ดีกันแล้ว
-
เป็นครั้งแรกในตอนหลังๆมา
ที่อ่านแล้วมีความรู้สึกอุ่นๆในหัวใจ
ปกติอ่านแล้วใจมันจะโหวงๆ เหมือนไม่เต็ม
แต่อ่านตอนนี้มีมื้อชึ้นส่วยบางอย่างทิ้งลงมาในอก
ไม่ให้มันโหว่งเหมือนที่ผ่านมา
สุขใจแทนสองคนเลย
รอพี่หมอกมาเอาเวลาตี๋ไปเร็วๆ 5555
หวังว่าเรื่องทุกอย่างจะดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จ๊วบบบ <3
-
:impress2: :impress2: :impress2:
กรี้ดดดด พี่หมอกกก กลับมาแร้วววววว
รักพี่หมอกที่สุดดเลยยยย :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เย้ จุดพลุฉลองสิบล้านอัน คิ_____คิ
ในที่สุดก็มาปรับความเข้าใจกันซักที เฮ้ออออออออออ ลุ้นจนเหนื่อย
พี่เชนน่าจะรู้ซักทีน๊า เลิกตื๊อไอ้ตี๋เหอะ เสียเวลาเปล่าแล้วแหล่ะ เห็นใจผู้หญิงผู้หญิงที่นั่งเฝ้าอยู่
(ในใจเธอคงคิดว่า แค่นี้โลกเราก็แทบไม่เหลือผู้ชายแล้วเว่ย คนนี้ ... ฉันขอเห๊อะะะะ ! :z3: )
ไม่อยากให้เรื่องคู่แข่งมาแยกพี่หมอกน้องตี๋แล้วอ้ะ อย่ามาม่ามากเลยนะจ้ะ T_T
-
กรี๊ดดดดดด เข้าใจกันแล้ว
-
อุ่น...เค้าก็คิดถึงพี่หมอก ปล่อยให้รอตั้งนาน รับผิดชอบด้วย
-
รู้สึกได้ถึงความสุขที่มันลอยอยู่ตรงจัง >/////<
-
อ๊ากหมอกมาละ
:mc4: :mc4:
-
:-[ :-[สุดจะบรรยาย :กอด1:
:mc4: น่ารักที่สุด พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:-[กรี๊ดดๆๆ ทำงานมาเหนื่อยๆ เจอตอนนี้หายเหนื่อยเลย
-
โอ้ยยยยไม่ไหวล้าววววววว
ไม่ไหวเจงๆๆๆ
-
เป็นช่วงเวลาที่เจอกันสั้นๆของทั้งสองคน แต่อ่านแล้วมีความสุขมากที่สุดในโลกกกกกกก !!!
ความสุขเริ่มกลับมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว อินกับตอนนี้ขั้นแม๊กกก ในที่สุดก็ได้คุยได้เปิดใจกัน TvT
ปล.พี่หมอกและตี๋ทำให้นึกถึงเพลง คนข้างๆ ของ 25 hours เวลาที่พี่หมอกน้องตี๋อยู่ด้วยกัน
ท่อนนี้ในเพลงแว๊บมาเลย แอร๊ ~ :: ที่นี่คือโลกอีกใบ ที่นี่จะไม่มีใคร แค่เธอกับฉัน ที่รู้ว่าโลกนี้เป็นยังไง >.<
-
มาอีกนะครับ กำลังดี :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอ้ยยยยยย ดีใจ จนน้ำตาไหล
หวานกว่านี้ไม่ได้แล้ว มีความสุขมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
พี่หมอกกกกกกกกก พี่โครตพระเอกเลย พ่อเทพบุตร
โอยยยย ดีใจโว้ยยยยย :กอด1:
-
รอเวลานี้มานาน~~~~~ *จุดพลุ*
ในที่สุดก็ดีกันแล้ว เข้าใจกันได้ซักที กลับมารักกันเหมือนเดิมนะหมอกตี๋
แต่เหมือนความหวานรอบนี้จะมาพร้อมกับกลิ่นมาม่าน้ำข้นที่ลอยมาเบาเบา เรื่องหุ้นตกนี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่กำลังตามมา
แต่ยังไงก็ขอให้สู้ๆ ผ่านปัญหาอุปสรรคต่างๆไปด้วยกันนะหมอกตี๋~
-
:-[ดีกันแล้ว..... o13 ดีกันนานๆน้ออออออออออออ
-
เป็นตอนที่น่ารักมากครับ
เกือบร้องไห้ตามแน่ะ
ขออย่าให้มีอะไรร้ายๆ เลย
-
โอ๊ยยยย ใจเต้นตามตี๋ :o8: :-[
อยากให้เป็ดทั้งเล้าเลย มันละมุนมากกกกเลย ขอบคุณมากที่ใส่ใจในรายละเอียด :pig4:
ถ้าสองคนนี้นี้เข้าใจกันง่ายๆ กลับมาหากันง่ายๆ
อาจจะไม่อยากติดตามเท่านี้ก็ได้ ชอบมากจริงๆ :3123: :L2:
รวมเล่มเถอะ อยากได้
-
:m3: :m3: :m3: :m3:
พี่หมอกกลับมาสักที
ตี๋จะยิ้มได้อีกครั้ง :กอด1:
เค้าอยากให้ฝนตก อ๊ากกกกกก55+
จะได้จิ้นพี่หมอกกะตี๋อร๊ายยยยย o18 o18
รักพี่หมอกมากเลยตอนนี้ ^^
+เป็ดเป็นกำลังใจน่ะครับ
รอติดตามตอนต่อไปจร้า
-
ดีกันแล้ว คนแต่งเนี่ยมองความรักในมุมมองผู้ใหญ่ดีจังนะ ^^
ชอบจังแบบดูเป็นคนธรรมดาที่มีรักอุ่นๆ ดี ไม่โอเวอร์จนรู้สึกว่ามันกลวงๆ อ่ะ
สรุปคือปลื้มมาก (ชูป้ายไฟ หมอก+ตี๋) 55+
-
ดีกันซะที ลุ้นนนนนนนน
พี่หมอกเท่ที่สู้ดดดดดดดดดดด
:pig4: นะคะ :กอด1: แน่นๆ
-
กริ้ดดดดดดด แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว วันนี้นอนหลับฝันดีแน่
พี่หมอกน้องตี๋ที่ร้ากกกกก
-
คืนกันแล้วววววววว ฮุเล่!!!!! :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
อ่านแล้วเขินอ่ะกลิ้งอยู่บนเตียงจนน้องบ่น :o8: :o8:
แต่ไม่แคร์ ความเขินมันมีมากกว่า ฮิ้วววววว :-[
-
กรี้ด สัญญานั่น ในที่สุดก็รอดพ้นสักทีสินะ
พี่เมฆไม่มีคู่ไม่รู้หรอก!!!
ขอบคุณและรออ่านต่อจ้า
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานว่ะ
อิจฉาาาาาาาาาา :impress2:
-
อรึ๊ยๆ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกก
เวลาพี่หมอกอยู่กับตี๋ โคตรจะเป็นตัวของตัวเองอ่ะ
ไม่ต้องปั้นหน้าใส่ใคร แต่เรื่องเก็กนี่ยังไม่ยอมปล่อยแฮะ ฮ่าๆๆ
พี่หมอกถ้าเหนื่อยมากก็มาพักกับตี๋ได้นะ
เห้อออ อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลย ทำงานเยอะขนาดนี้
-
โอ้ยยยยย กลับมาแล้ววววว
:a5: o22
-
อีกไม่นานแล้วใช่ไหม
-
พี่หมอกน่าสงสาร
น้องตี๋น่ารัก
แอบปลื้มคุณแพน (เกี่ยวไร?)
-
กว่าจะถึงตอนนี้ :เฮ้อ: ขอหวานๆหน่อย ล้างลิ้นที่ขมมานาน :impress2:
-
หวานเกินไปแล้วนะ >////<
เต้นแรง ตื่นเต้น แต่ไม่ใช่เพราะโดนจับเหมือนตี๋นะ :laugh:
แต่เพราะสิ่งที่พี่หมอกทำกับตี๋อ่ะ ชอบม๊วก!!!
:-[
-
น่ารักมา่ก ๆ หวานมาก ๆ เลย
-
น่าจะเป็นพักเบรคสั้นๆที่พี่หมอกหมดแรงและท้อเลยต้องมาเติมกำลังใจจากตี๋แน่ๆ :เฮ้อ: หนทางยังอีกยาวไกลถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ไม่เป็นไรพี่หมอกมีตี๋อยู่ข้างๆเสมอนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เย่ ดีกันแล้ว ดีจายยยยย
ขำคุณเลขา 555
-
คือตอนนี้....หวานมาก หวานเว่อร์มาก
เขิน ...เค้าเขินอ่ะตัวเอง :-[
ตายแระ จูบกันที่สาธารณะ ระวังโดนข้อหา...อนาจารนะ :m20:
(ไม่รู้ว่าแค่จูบจะโดนมั้ย เพ้อไปงั้นแหละ = = )
พี่หมอกโผล่มาแย้มมา ทำเอายิ้มกรามแตกเลย
ชอบประโยคนี้
“เวลาของมึง…ทั้งหมด หลังจากนี้ ต้องเป็นของกู ทุกอย่าง…”
แหม่ะ..อยากจะซึ้ง แต่มันดูเหมือนข่มขู่ตี๋เลยเนอะ กร๊ากกกกกกกก
แต่หมอกอ่ะ จะมาหวานๆ
...ที่รักครับเวลาทั้งหมดของคุณ....หลังจากนี้ ผมจะรับไว้เอง ผมจะดูแลคุณตราบลมหายใจสุดท้าย... o22
คงไม่ใช้แล้วแหละ หมอกผีเข้าแระกรูว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ทุกนาทีที่ฉันมีเธอ ใจของฉันพบความสุข
และทุกเวลาที่เราใกล้กัน สิ่งไหนก็ไม่สำคัญเท่าฉันกับเธอ
:กอด1: Mhok mania :กอด1:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากตามน้องตี๋ :m15:
แต่ไม่รู้ทำไม...มันอบอุ่นหัวใจจริงๆ :-[
ซีนอารมณ์ล้วนๆ
น้องตี๋...ในที่สุดช่องว่างสามปีมันก็ค่อยๆลดลง...ทดแทนด้วยความทรงจำใหม่ๆที่ร่วมกันสร้างกับพี่หมอก
แต่ยังมีเรื่องหุ้นอยู่สินะ...พี่หมอกมาเติมพลังกับน้องตี๋แล้วก็ต้องไปฟันฝ่ากับอุปสรรคต่อไป
:L2:เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
:L2:อันนี้เป็นกำลังใจให้น้องชุ
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ก้กลับมาแล้วววววววววว
ร๊ากกกกกกกกกกกกกก พี่หมอกวะ
แม่งเถื่อนดีจิงๆ
-
เย้ๆ ในที่สุดก็เข้าใจกันซักทีนะค้าาา
โอยยย เพ้อ พี่หมอก น้องตี๋
เอ้อ แล้วก็ยินดีกับคนเขียนด้วยนะคะ ว่าที่คุณหมอ ^^ :L2:
-
ดีขึ้นแล้วๆๆๆ TT น้ำตาแทบร่วง หุหุ :L2: :L2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: ตี๋ และ หมอก
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
โรแมนติกจังเลย :o8:
-
ละลายแล้ เริ่มหวานกันแล้ว ^_____________^
-
:impress2: ในที่สุดก็ดีกันสะที :o8:
รีบๆมาต่อนะคะ :กอด1:
-
เราชอบคำพูดพี่หมอกจัง ^^
-
ชื่นใจที่สุดในรอบหลายวัน หลายตอนที่ผ่านมา
ยังคงหวานในสไตล์หมอก ยังคงรู้ใจและเรียกรอยยิ้มตามสไตล์ตี๋
บนไหล่ที่แสนหนักหนา วันนี้ว่าหนักแล้ว วันหน้าจะหนักอีกสักแค่ไหน
หมอกไปพบใครมา ต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่นอน
เราคิดเองว่าต้องเกี่ยวกับเรื่องของตี๋
ให้ชดใช้ทั้งหมดที่มี ทุกอย่างจากนี้ ตี๋พร้อมจะชดใช้แน่นอน
แต่เราจะเรียกว่า ... เดินเคียงข้าง ต่อสู้ไปด้วยกัน .. มากกว่านะ
วันหน้าจะเจออะไรอีกหนอ
ข่าวที่ออกมา จะเกี่ยวกับตี๋หรือเปล่า
หุ้นถึงได้ดิ่งลง กิจการที่กำลังจะดี จะมีปัญหามาทดสอบอะไรหมอกอีก
...............
...................
......................
............................
ถ้าไม่อยากเห็นคนอ่านขาดใจ ... ก็อย่าใจร้ายกับทั้งคุ่มากนะคะคุณ Cn9095 :sad4:
-
ดีใจจัง
อย่างน้อยพี่หมอกกับตี๋ก็ใกล้จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z3:อร๊ากกกกกก น้ำตาซึมเลยยยย T^T รีบบบๆๆๆมาต่อเลยยน้้าาาาาาาาาาาา รักพี่หมอก รักตี๋มากกกกก <3 :monkeysad:
-
แอ๊ะๆ ทำไรกันหน่ะ เขิน นะ :o8:
-
อ๊ายยยยย น่ารักที่สุดตอนนี้ หลังจากที่ทนปวดใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ มานาน :-[
-
ดีกันแล้ว ^..^ :mc4: :mc4:
หลังจากนี้ก้ขอหวานๆฉบับพี่หมอกหน่อยนะ :oni2: :oni2: :give2:
แต่พี่แพนนี่น่าฉงฉานจิงๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ดีกันแล้ววว กลับมาแล้ววว
ดีใจ :m15:
-
กรี้ดดดด
รอเวลา พี่หมอกกับตี๋ ดีมานานแล้ว :z2: :z2:
-
:เฮ้อ:เย้ ในที่สุดดดดดดดดด
ดีใจโฮก
-
อ้าย
ดีใจ เขาดีกันแล้ว
พี่หมอกน้องตี๋สู้ๆนะจ๊ะ
รออ่านตอนหวานๆต่อเนอะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงโคตรอ่ะ กับบรรยากาศแบบนี้
หลังจากทนอึดอัดมานานนนน บรรยากาศเดิมๆกำลังจะกลับมาแล้วใช่ไหมเนี่ย วันนี้คงฝันดี ^^
ไม่ไหวแล้ว ยิ้มแก้มจะแตกแล้วจ้า
-
โอย บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก
รู้แต่มีความสุขจัง ^^
อย่าหายไปนานอีกนะ พี่มันคนความจำสั้น ตอนนี้ชักลืมๆแล้วว่าพี่เอ๋นี่ใคร ฮ่าๆ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบอ่า เค้าดีกันแล้ว หวานดีๆ ชอบบบบบบ
:-[ :-[ :-[
-
มีความสุขมาก ๆ ที่ได้อ่านตอนนี้
-
โอ๊ย ดีใจ น้ำตาจะไหล
หลังจากซุ่มอ่านมานาน
และเลิกอ่านไปตอนเค้าต้องห่างกัน
ร้องไห้ท่วมคอมฯ ทนอ่านต่อไม่ได้
แอบอ่านเป็นพักๆๆ แล้วก้อเสียใจตอนที่พี่ทำเป็นจำน้องไม่ได้
ฮือๆๆ พอวันนี้ เห็นเค้าดีกันดีใจจจจจจจจ มากกกก
เฮ้อออออ ขอให้สิ่งดีดีมีในชีวิตตี๋บ้างเหอะ สงสารรรรร :monkeysad:
-
อยากจะร้องดังๆ.. อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
ดีกันแล้ววว -..- อย่างงี้คุณแพนก็เห็นสินะสินะ? ร่มบังไม่หมดหรอก ฮริ! -..-
ผมว่ามันดูโอเค... แต่มันก็ค้าง (?)
ผมรอตอนต่อไปครับ *อารมณ์ไม่จบ*
หืมมมมม!!! :really2: :-[
-
เข้าใจกันแล้ว เย้ๆ :mc4: :mc4: :mc4:
คนเขียน o13
-
น้ำตาไหลพร้อมๆ พี่หมอกเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเห็นใจทั้งคู่มากๆเลย
และรับรู้ได้ถึงความหนักแน่นมั่นคงที่มีต่อกันอ่ะ
-
อ๊ายยยยยยยย.....กรี๊ดดดดดดดดด
คืนดีกันแล้ว
"เวลาของมึง...ทั้งหมด หลังจากนี้
ต้องเป็นของกู ทุกอย่าง" ชอบประโยคนี้จริงๆ
+ 1 นะคะ
-
ชื่นใจครับ
-
ตี๋น้อยไปถวายตัวชดใช้ให้พี่หมอกเลยอิหนู :z1:
-
อ่านแล้ว...มีความสุขที่สุดในโลก :กอด1:
-
โอ๊ยยยย~ :impress2:
ในที่สุดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว :mc4:
♥ หมอกตี๋ :กอด1:
♥ คนเขียน o13
-
โว้วววววววววว....ซะที
หวานกันซะที^_________^
ทีนี้ก็เหลือเรื่องคุณผู้หญิงคนนั้น
เอาให้เคลียนะพี่หมอก
-
หวานได้นิดนึง
แต่ต่อไปจะมีเรื่องอีกหรือเปล่าเนี่ย
ขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกเร็วๆ
ปล. มาต่อได้รวดเร็วมากค่ะ ชอบๆๆๆ มาเร็วๆ อย่างนี้อีกเรื่อยๆ นะค้า o13
-
ไอ้หยา ซี้แหง เลือดอั๊วไม่พอเลี้ยงร่างกายแล่ว :-[
-
วรี๊ดดดดดดด ผู้ชายจูบกันที่ป้ายรถเมล์ #ผิด //โดนคนอ่านคนอื่นรุมกระทืบ :z6:
คืนดีกันแล้วววววว พี่หมอกคนเดิมกลับมาแล้วววววววว ตอนนี้น้ำตาคลอเลยยยย (ถึงแม้จะมีเพลง The Edge of Glory เปิดเป็นธีม #วิทยุผิด)
หวังว่าจะจัดการเรื่องอื่นๆที่คาราคาซังอยู่ได้ (เช่นเรื่องมิ้นท์เป็นตัวอย่างอันดับหนึ่ง)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2:
-
อ๊าคคคคคคคคคคคค อ่านตอนนี้แล้วจาบร้าาา จิกหัวแน่นนน กัดฟันกรอดด กรี๊ดดดดดดด :-[
-
การกระทำ แสดงออกมาได้มากกว่าคำพูด
คนแต่งเก่งจังเลย ++
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
งือออออออออออออออ รอคอยฉากนี้มาเป็นเวลาหลายเดือน ในที่สุดก็...ดีกันแล้วววววววววว :monkeysad:
โคตรคิดถึงพี่หมอกมาดกวนๆแบบนี้เลย ตั้งแต่ไปเมืองนอกกลับมารู้สึกเหมือนไม่ใช่พี่หมอกคนเดิม
ดีใจแทนน้องตี๋สุดๆ :m15: :m15:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกซ์!!!
โคดชอบเลยอ่ะ
พี่หมอกแมร่งเท่ห์โคด :impress2:
-
อยากจะตะโกนดังๆสักร้อยรอบ
ควาามรู้สึกดีๆที่เคยมีค่อยๆกลับมาแล้ว
ที่เหลือก็ค่อยๆแก้ปัยหาไปด้วยกันนะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
โอย...อ่านจบแล้วมีความสุขมากค่ะ วันนี้ที่รอคอยมาถึงแล้ว...ถึงที่ผ่านมาจะเจอกันอยู่เรื่อย
แต่พี่หมอกก็ไม่ได้เปิดใจหมดเปลือกเหมือนวันนี้อ่ะนะ ยิ่งเรื่องที่หมอกรู้เืรื่องที่ผ่านมาแล้วยิ่งแบบดีใจอ่ะ
เวลาทั้งหมดของน้องตี๋ต้องเป็นของพี่หมอก ว๊ากกกกก หวานเท่าโลก (แม้จะพูดแบบห้วน ๆ ตามประสาพี่หมอกอ่ะนะ)
ฮาตอนน้องตี๋ใจเต้นที่พี่หมอกจับหน้าอก กรั่กๆๆ ใครจะสร้างความสุขให้หมอกได้เท่าตี๋ล่ะ...
มาต่ออีกนะคะ...สุขใจจริง ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ดดด ในที่สุด สิ่งที่รอคอยก็มาถึง
-
กรี๊ดให้ดังก้องไปทั่วทั้งสามโลก เวลาที่รอคอยมาถึงแล้ว :a2:
-
อ๊ะ อ๊ะ อ๊าย.... กลับมาจังๆ ถูกใจเหลือหลาย
-
จุดพลุฉลอง งานนี้
เฮๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
ในที่สุดก็เข้าใจกัน ต่อจากนี้ก็ไม่น่าจะต้องห่วงอะไรมั้ง :z2:
พี่หมอกพูดซะขนาดนี้ :impress2:
สู้ต่อไปพี่หมอก น้องตี๋
ปล.คนแต่งด้วย หายไปนานคิดถึง จุ๊บๆ :L2:
-
ก๊าสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส !!!!!!!
ขอกรีดร้องงงงงงง!!!
กลับมารักกันแล้ว ฮูเล่!! :z2:
เป็นอะไรที่เรารอคอยกันมาแสนนาน :impress2: :impress2:
ฉันรักผัวเขา XD :-[
-
มาไกล้หมดแร้วไช่ป่ะนี่
-
:-[ :-[ :-[อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
-
เย้ๆๆดีกันแล้ววววววว ปาดเหงื่อ ลุ้นกะพ่ีหมอกมากมาย
แล้วเรื่องหุ้นจะตกละ อะไร ยังไง สู้ๆน้าพี่หมอก
-
:o12: สุดๆๆ เรื่องนี้ สุดๆจริงๆๆ ออกหนังสือ นี่จะซื้อเก็บไว้เลย :sad4:
-
เย้ๆๆๆๆ ดีกันแล้วววว :laugh:
-
โอ้ยยยยยย!
อยากจะสครีมซักสิบล้านเดซิเบล
มันแหล่มมว๊ากกกกกกกก!!
ชอบที่สุดในตอนนี้ในภาคนี้!!
คุณพระ! คุณพระ! คุณพระเอ้ย!
*กอดรวบพี่หมอก ไอ้ตี๋*
ให้มันได้แบบนี้เด้! ถึงจะเรียกว่ารักกันจริง!
ต่อไปนี้ก็เข้าใจกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ อย่าง้องแง้งกันอีก
รักหมอกตี๋ที่สุดเลย :กอด1:
-
รักนะครับพี่หมอกของตี๋
น่ารักเป็นบ้าเลย
สวีดกันกลางสายฝน^^ :bye2: :bye2: o13 o13
-
รักพี่หมอกอ่ะ สุดยอดดดด
-
อ่านตอนนี้จบ สรุปได้ 2 อย่าง
1.รักน้องตี๋ อิจฉาพี่หมอก
2.รักหมอก อิจฉาน้องตี๋
-
กรี๊ด พี่หมอกเท่ห์อะ กลับมาทวงตี๋คืนได้แบบเทพมาก
-
ดีใจจัง ดีใจมากๆๆ............... :sad4: :o12:
หวานและอุ่น(แม้อยู่ท่ามกลางสายฝน)..........สมกับที่รอคอย..........
ในที่สุด พี่หมอกกับตี๋ก็คืนดีกันแล้ว :กอด1: :กอด1:
-
:z13: :z13:
อบอุ่นที่สุด
-
ว๊ากกกกกกกก ตี๋หมอก
น่ารักมากๆ
กลับมาดีกันแล้ว
อุปสรรคข้างหน้า หมอกจะมีตี๋อยู่เคียงข้างแล้วน้าาาาาา จุ้บ!
-
เขินนนนนนนนนนนน
-
เมื่อไหร่พี่หมอกกะตี๋จะเลิกกินมาม่ากันซักที เฮ้ออออออ
ยังไงก็สู้ต่อไปเน้อ สู้เพื่อรัก
-
พี่หมอกเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว น้องตี่ไม่ต้องรออีกแล้ว :o8:
-
ดีจัง...ทำเอาเสียน้ำตาจนได้
-
:sad4: พี่หมอกก เลิกเก๊กแล้วจะมาหาน้องตี๋แล้วใช่ไหมคะเนี่ย
ปล สองคนนี้โรแมนติกดีอะ ^^
-
อ่านตอนนี้บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกเลยอ่ะ เหมือนเป็นบางสิ่งที่เฝ้ารอ เฮ้อ~ไม่ไหวๆ ยิ้มจนเมื่อยแก้มหมดแล้ว
-
คิืดถึงพี่หมอก~
อยากได้บรรยากาศเก่าๆ กลับมา TT
ตอนนี้พี่หมอกก็น่ารักขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว
กรี๊ดดด ตี๋ต้องชดใช้ให้พี่หมอกนะ ชดใช้ด้วยเวลา กิกิ อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆ :o8:
-
เย้ๆๆๆ :mc4:
ในที่สุด :กอด1:
ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
-
ในที่สุด...ในที่ซู้ดดด!!!
ตอนนี้ที่รอคอยก็มาถึงแล้ว แอร๊ยยย คุ้มค่าแก่การรอมากค่ะ
ด้วยความที่อัดอั้นอึดอัดมานาน มาเจอหวานๆแบบนี้ก็ระเบิกปุ๊งงงสิคะ ฮี่ มีความสุขจัง
รู้สึกเหมือนได้เคลียร์บรรยากาศหมอกทึบออกไปเกือบหมดแล้ว
คิดว่าเรื่องของสองคนนี้ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น แต่ถ้าจับมือเดินกันไปพร้อมๆกันแล้วเราก็ไม่กลัวอะไรแล้วล่ะเนอะ
:กอด1:
-
เฮ้ออออค่อยหายใจโล่งหน่อย
พี่หมอกกลับมาทวงหัวใจคืนแล้วสินะ
-
อร๊ายยยย ไม่ไหวแย้วววว ตอนนี้โดนใจมว๊ากกก อบอุ่น และหวานมากกก :m11: :m3:
หลังจาก3ปี! ในที่สุด ก็ได้คุยกันนานๆหน่อย! และ จูบกานแย้วโว๊ยยย! ฮิ้วววว :give2: :haun5:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เค้าจูบกัน
-
ต้องเป็นของกูทุกอย่าง แอร๊ยยยยย!!! พี่หมอกยังเป็นคนเดิม
-
โอ้ :z3:โคตร โคตร โคตร..... ไม่รู้จะโคตรอะไร ยากจะบรรยาย เอาเป็นว่าโคตรลุ้น ว่าเมื่อจะมาต่อ :เฮ้อ:
-
o13
จะได้มีความสุขซะทีนะตี๋..... :a1:
-
เหมือนความรู้สึกของเค้าจัเคลียร์กันแล้วนะ
เข้าใจกันแล้วในหลายๆเรื่อง หลายๆอย่าง
รู้เหตุผลของการกระทำหลายๆการกระทำ
ที่เหลือคงต้องเคลียร์ทางกันต่อไป
เพื่อที่จะให้ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เพื่อให้เส้นทางทั้งสองได้มาบรรจบกันเสียที
เราก็จะเอาใจช่วยกันต่อไป สู้ๆนะทั้งสองคน
:L2: :pig4: :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดดดดดดดดดดดดด ก็ดีกันแล้ว
รอมานานนนน ฮือออออ ดีใจจริงๆนะตัว
-
ใกล้ได้หมอกคนเก่ากลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีกันแล้ววววววว
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุดยุคแห่งความมืดมนจะหมดไปแล้วซินะ ขอแบบไม่บีบคั้นหัวใจอีกนะ :z3:
:call: เอาแบบเรียบๆๆ ง่ายๆๆ ตื่นเต้นเล็กๆๆ ที่สำคัญที่สุด ขอหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยุคต่อไปเป็นบัตรเครดิตแล้วกัน รูดง่าย จ่ายคล่อง แต่ต้องผ่่อนส่ง :z2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบตอนนี้ :กอด1:
พี่หมอกโคตรรักตี๋เลย
-
พี่หมอกกับมาหาน้องตี๋แล้ว :m3:
-
คึคึ ต่อไปความหวานแบบแปลกๆ คงเยือนคนอ่านแล้วสิ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
:-[ :-[ :-[
อ่านไปยิ้มไป จนหน้าจะบานเท่ากระด้งละ
มีความสุขมากกกกกก ในที่สุด พี่หมอกคนเดิมก็กลับมาหาตี๋น้อยแล้ว
แอร๊ยยยยยยยย มีความสุขมากกกกก
มาต่ออีกไวๆนะตัว :call: แอร๊ย อยากอ่านต่อแล้วววววว
-
อั๊ยยะ กรี๊ดค่ะกรี๊ด อีตาพี่หมอกขี้เก๊ก
ชัดเจนกันได้แล้ว 555
-
รออออออออออออ ชั้นรอตอนนี้มาเนิ่นนานนน
ฟ้าหลังฝน มันจะสวยงามเสมอ ^^
ให้พี่หมอกเต็มร้อยไปเลยย :กอด1:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกก
กลับมาเป็นหมอกตี๋ที่น่ารักเหมือเดิมแล้ว
ดีใจจัง หมอกตี๋คืนดีกันแล้ว~
-
:กอด1: กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วววววว
พี่หมอกเข้าใจตี๋แล้วใช่มั้ย ให้ตี๋กลับไปดูแลหมอกเหมือนเดิมเหอะนะ
คิดถึงกันทั้งคู่ กลับไปอยู่ด้วยกันเหอะ :impress2:
-
โอ๊วววววว!!!
ท่าทางตี๋จะโดนจัดกนักหน่วงและยาวนานตลอดชีวิตแน่ๆ
แต่คนอ่านชอบมั่ก
จัดมะๆ รออยู่(แบบลงแดงโพดๆ)
-
“เวลาของมึง…ทั้งหมด หลังจากนี้ ต้องเป็นของกู ทุกอย่าง…”
เหมือนเวลาที่ต้องรอคอยจะหมดลงไปแล้ว :mc4: :mc4:
:pig4: :กอด1:
-
เป็นความรู้สึกอึดอัดเหมือนฝนที่กำลังตก
พอฝนตก มีร่มมากางให้ มันสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
หมอกมาได้ถูกที่ถูกเวลา
ถูกใจป้าเป็นพิเศษ อิอิ
-
ในที่สุดก็ไล่อ่านจนตามทัน
เป็นอ่านที่ได้อารมณ์หลากหลายจริงๆ ค่ะ ตั้งแต่ต้นเรื่องชีวิตในรั้วมหาลัย
จนกระทั่งชีวิตวัยทำงาน ชีวิตของคนธรรมดาไม่รวยมันเลือกไม่ได้จริงๆ
บางครั้งความจำเป็นก็อยู่เหนือความรักและเหตุผล
เข้าใจความรู้สึกของตี๋ที่ตัดสินใจบอกเลิกหมอกในตอนนั้น
แต่ตอนนี้เริ่มจะกลับมามีความสุขอีกครั้ง
ปัญหาอยู่ที่ว่า มิ้นท์จะก่อเรื่องวุ่นวายอะไรบ้าง ดูท่าทางคงจะร้ายพอๆ เรยากับหวานๆ เป็นแน่แท้ - -
เป็นกำลังใจให้นนักเขียนค่ะ รออ่านอย่างสม่ำเสมอ ฮ่าๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ในที่สุด!!!! ดีใจจัง
-
:monkeysad: ฉากนี้ที่รอคอย แม้ว่าจะยังมัวซัวอยู่ แต่ทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันแล้ว กรี๊ดๆๆๆ
:pig4: ขอบคุณค่ะ ปูเสื่อรอตอนต่อปาย
แอบระแวงเมฆดำทั้งทิ้งไว้ เรื่องหุ้นตกนี่มันยังไงก๊าน~ แล้วยังคุณน้องxx (กรรม จำชื่อตัวละครหญิงมะได้อีก 555) ที่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าจะแอบจกพี่หมอกไป จะจัดการยังไงกันล่ะนี่..
-
อ๊าย น่าร้ากกกกก
หวานกันบ่อยๆนะ
ป้ากระชุ่มกระชวย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้าดีกันเเล้ว แอร๊ยยยยยยยยย
ชุจัง มาๆๆ :จุ๊บๆ:
-
เม้น B.N.10
แอบหวง แอบห่วง แต่ไม่แสดงออกอย่างเต็มที่
"เข้าใจว่าพี่มีเหตุผลของตัวเอง" แต่พี่หมอก...เหตุผลที่พี่ไม่บอกมันออกมานั้น
มันอาจจะทำให้ใครบางคน....ท้อและหมดความอดทนที่จะรอ.....
เห็นด้วยคับ การรอหรือการที่จะทำอะไรซักอย่างมันมีเหตุผล และลิมิตของมัน แต่ถ้ามันหมดลงเมื่อไหร่ล่ะก็นะ ต่อให้เอาอะไรมารั้งมันก็ไม่อยู่หรอกคับ,,
-
พี่หมอกกับน้องตี๋
จากนี้ไปเดินไปเคียงช้างกันนะคะ
อ่านแล้วเหมือนกระแสอุ่นๆไหลเวียนไปทั่วร่างกายเลยค่ะ :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คืนดีกันสะที่ :เฮ้อ:
สนุกมากค่ะ :impress2:
-
ขอเข้ามากรีดร้องงงงงงงงง
คุยกันแล้ว เข้าใจกันแล้ว กรี๊ดดดด >____<
ถึงจากนี้ไปจะเจออุปสรรค ก็ทำตามใจตัวเองกันบ้างนะ !~
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก :z3: :-[
-
ซึ้งเว่อร์ ๆๆ ^^
-
ขอให้เชื่อมั่น
กันอย่างนี้ตลอด
ไปนะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดพี่หมอก
กรี๊ดดดดดดดดตี๋
ดีกันแล้ว จูบกันแล้ว
และพี่เลขา หาที่จอดรถ555
-
วะ ว๊ากกกก จูบบบบบ กันด้วยยย :-[ :-[ ขอเล็กๆ น้อย ก็พอ หลังจากนี้จัดหนักค่ะ!!!!
คืนดีกันแล้ว โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
น้ำตาจะไหล
คืนดีกันแล้ว!!! o7
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ตัดใจจะไม่อ่านต่อซะแล้ว แต่มันก็ทำใจไม่ได้ :impress3: :impress3:
เรื่องนี้เรียกได้ว่า น้ำตาเกือบไหลปกติเป็นคนร้องไห้ยากมากกกกกกกกกกก แต่เรื่องนี้แค่คลอ แต่ไม่ร้อง :sad11:
-
กรี๊ดดดดดดดด (ดังๆยาวๆ) เข้ามากะจะมาเม้นท์ตอนที่แล้ว ปรากฏเปิดมาเจอบางนอท11 เล่นเอาลืมตอน10ไปเลย เค้าจะกลับมาจิ๊จ๊ะ อิ๊อะกันแล้วอะ ไม่ยอมๆ เค้าชอบมาม่า ยิ่งอืกยิ่งหร่อย 555 เดี๋ยวจะย้อนอ่านใหม่อีกซักรอบ
-
พี่หมอกจะไม่ทิ้งตี๋ไปอีกใช่มั้ย ? :sad4: :sad4: :sad4:
-
ชอบๆๆๆๆๆ ขอบคุนมากๆๆๆๆนะคัฟ :call:
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เขินมากกกกกกกกกกก
โว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีกันแร้วววว พี่หมอกหลับมาหาตี๋แล้วววววววววววววว
><!!!!!!
-
ตามอ่านมาจนทัน ตาแฉะ เลย :L2:
เขินนนนนนนนนน :-[
พี่หมอก พระเอกในอุดมคติ :o8:
-
อ๊ากกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดด
-
อ๊ากกกกกกกกก เขินเป็นบ้าเลย
ชอบประโยคนี้
“มึงต้องชดใช้”
“ด้วยอะไร?”
“เวลาของมึง…ทั้งหมด หลังจากนี้ ต้องเป็นของกู ทุกอย่าง…”
ปล.จะมีรวมเล่มไหมคะ อยากได้เก็บเอาไว้อ่ะค่ะ
-
:sad4: :sad4: มาต่ออีกนะ อยากรู้แล้วอ่ะว่ายังไงต่อ
-
กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เขิลอ่ะอ่านตอนนี้ รอตอนต่อไปครับคนเขียน
-
:sad11: :กอด1:
-
แอร๊เขินเวอร์ :m3:
-
สู้ๆ นะครับ
-
กรีดดดดดดดดดดด วันนี้ที่รอคอย
-
ดีใจสุดๆๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ววว
-
หลังจากอ่านไป สองรอบ
ก็ขอกรีดร้องดังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันรักพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :-[ :-[ :-[
:L1:คนเขียน
-
ฟินกว่านี้มีอีกมั้ย?! พี่หมอกคนเดิมกลับมาแล้ววววววววว ฮิ้ววววววววววววววววว :mc4: :mc4: :mc4:
หมอก :n1: ตี๋
-
อ้ายยยย อ่านทันแล้วค่ะ
สนุกมากๆเลย ชอบมาก
ลุ้นกับพี่หมอกมากอ่ะ
รีบมาต่อนะคะ : )
-
อ่านมาเกือบอาทิตย์กว่าจะตามมาทัน เรื่องนี้แบบว่า
สุดๆเลย ชอบมากกกกก
-
เย้ๆๆๆ กลับมาดีกันแล้ววววว
-
คิดถึงพี่หมอกจัง
มอรอค่า :กอด1: :impress2:
-
อุอุ จะเป็นไงต่อนะ
-
หนทางดูช่างยาวไกล :o12:
-
ซึ้งมากๆ พี่หมอกดูเป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น ที่สำคัญ ........... รักหนักแน่นมากกกกกกก แวะไปกินผักบุ้งไฟแดงเถิด อยากจะให้ได้มากกว่าจูบง่าคิดถึงกันมากมาย ฮิ้วววววววววววววววววววว แต่ไม่น่าจะรอนาน ขนาดป้ายรถิมล์พี่แกยังไม่ละเว้น 5555555 มือไม้สั่นถอดแว่น >/////< น่ารักเว้ยยยย
-
ไล่ตามอ่านมาจนทัน
สนุกมากๆๆเลยคะ
พี่หมอกและน้องตี๋ น่ารักมากๆ
ผ่านเรื่องเศร้าๆมาแล้ว
หวังว่าต่อไปพี่หมอกกะน้องตี๋จะพบความสุขเร็วๆนี้นะคะ
:pig4:
-
โอ้ยยยยยยยย ชื่นใจจังงงงงงงงงง >______<
ดูเหมือนว่าจะกลับมาคุยกันได้ปกติ?แล้ว
ลุ้นอยู่ว่าพี่หมอกจะเอาไงกับชีวิตอยู่หลังจากกลับมาจากฮ่องกง
เหนือความคาดหมายนะ มาเดินถือร่มพร้อมทักทายว่าอากาศดี…ท่ามกลางสายฝน 5555+ *ช่วยโกยเศษหน้าพี่หมอก*
รู้สึกดีจริงๆ ที่ทั้งคู่กลับมามีรอยยิ้มได้อีกครั้ง ดีจริงๆ…
ว่าแต่ร่มคัรใหญ่ป่ะ บังมิดไหม? ความรักของทั้งคู่มันใหญ่มากนะ บังไงก็ไม่มิดหรอก >.<~~~
ปล.ยังคงสงสัยว่าบ้านหลังนั้นเป็นของใครและมินท์คือใคร ฝากตี๋เค้นจากปากพี่หมอกด้วยนะ =.,=
ปล.2 อ่านรวดเดียวเพิ่งมาเม้นท์เอาตอนนี้ T^T ไม่โกรธกันเน้อออ แบบว่าอ่านแล้วหยุดไม่อยู่ มีคืนนึงอ่านตอยดึกๆจนถึง 7 โมงเช้า ไม่หลับไม่นอน *ไม่ควรทำเยี่ยงอย่าง* สนุกจริงๆ ค่าาาา อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรหลายๆ อย่างดี ข้อคิดต่างๆ การตัดสินใจ การใช้ชีวิต ได้เยอะแยะเลย ชอบบรรยากาศครอบครัวของตี๋ อบอุ่นมาก ม๊าน่ารัก เฮียฮ้งก็น่ารักแบบกวนนิ้วเท้าดี กร๊ากกก เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ รอบตัวตี๋ต่างก็เป็นคนดี ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แถมยังสร้างเสียงหัวเราะให้ได้เฮฮากันอีก 555+ รักเรื่องนี้มาก!! เป็นกำลังใจให้ค่า ^____^~~~
-
มารอ..... :really2:
-
ส่วนตัวคิดว่าช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมาของพี่หมอกต้องเหนื่อยและทรมานมากกว่าตี๋แน่ ๆ พี่หมอกโคตรน่ารักโคตรสุภาพบุรุษซึน ละเอียดอ่อนเอาใจใส่ โอ๊ยยยยยยยยยยย เขินนนนนนนน
ชอบเรื่องนี้โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ปล.ตี๋เราก็ชอบนะแต่รักหมอกมากกว่าฮ่าๆๆๆๆ
-
ในที่สุดก็มาแล้วประทับใจมากๆเลยครับ รู้สึกชื่นใจที่สุดขอให้เส้นทางของคนทั้งคู่ไร้ซึ่งอุปสรรค์นะครับ
-
กลับมายิ้มแล้ว ^_____^
-
กลับมาสักที
สู้ๆนะครับ
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ
-
กำลังพีทในอารมณ์แบบสุดๆ
เจอประโยคจับนมเข้าไป กูฮาแตก!
ตี๋!!! เอ็งนี่มัน...ฮาเกินไปแล้วนะ
ในที่สุดก็คืนดีกันสักที เฮ้อ ลุ้นแล้วลุ้นอีก
ลุ้นจนตัวโก่งจนจะทำสะพานลอยได้แล้วเนี่ย
ชอบตอนนี้จังเลย จากที่หมางเมินกันมานาน
น่ารักเล็กๆ หวานกันหน่อยๆ อ่า! รักหมอกจัง (เกี่ยว?)
คนแต่งสู้ๆ นะจ้ะ เป็นกำลังใจให้~
-
ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย แต่ก็มาเม้นเป็นกำลังใจเจ้าของเรื่องนะครับ
-
^^ อย่างน้อยก็พอให้ทั้งสองฝ่าย เข้าใจเหตุผลของแต่ละคน คนอ่านก็พลอยโล่งอกขึ้น
เหมือนจะเป็นความสุขเล็ก ๆ ก่อนพายุจะมา (รึเปล่า?) ^__^
-
:-[ :o8: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เรื่องนี้สไตล์ที่เรารักกลับมาแล้ว
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
คืนดีกันแล้ว ในที่สุดก็ดีกันซะที :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
:z3: :z3: :z3:
เขิลล เวอร์
-
B.N.11
ชีวิตกลับมาราบเรียบ
พี่เชนขยันขายขนมจีบ พี่เอ๋ขยันส่งสายตาอาฆาต งานในงานนอก วุ่นวายเต็มไปหมด งานที่บริษัทก็ดี แต่คิดว่า อยากจะออกมาทำงานของตัวเองเสียมากกว่า
เกือบเดือน ที่ชีวิตหมุนไปวัฏจักร ไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิด
จนกระทั่ง…ถูกลักพาตัวไปในบ่ายวันเสาร์
บ่ายที่แสนร้อนระอุ จนแม้แต่เสื้อกล้ามก็ยังไม่อยากใส่ เสียงกริ่งก็ดังขึ้นอย่างไม่ได้คาดหมาย
มองไปรอบๆ สงสัยเฮียจะหลับอยู่ข้างบน ม๊ากับพี่ผ่องออกไปข้างนอก ไม่รู้ไปไหน เพราะตื่นมาก็ไม่เห็น ยันตัวขึ้นจากโซฟา รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องยากที่สุดในชีวิต เดินลากแตะออกไปหน้าบ้านทั้งๆอย่างนั้น
เงยหน้ามองก็เห็นสายตาตำหนิ
รีบจับขอบกางเกงที่ย้วยป่วยเกินแกงขึ้น ยิ้มแหยๆ แล้วรีบหันหลังกลับ แต่โดนเรียกรั้งไว้ “อย่าพึ่งไปสิ”
“แหะ แหะ สวัสดีครับ”
“อืม”
พี่มิ้นท์ ยืนอยู่ หลังรั้วเก่าๆขึ้นสนิม มีรถยุโรปจอดอยู่ มองไปก็เห็นคนขับรถอยู่ในนั้น
“มาทำอะไรหรอครับ? ขับรถหลงทางหรอ? เดี๋ยวผมบอกทางให้”
“เปล่า ไม่ใช่”
“แล้ว..เอ่อ”
ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรก่อน ต้องเชิญเข้ามาในบ้านหรือเปล่า เสริฟน้ำเปล่าต้องใส่น้ำแข็งด้วยไหม พอเห็นแล้วก็รู้สึกตาลาย เหมือนทำอะไรไม่ถูก
ใจเย็นๆสิวะ ไอ้ตี๋
ถ้าเขามาร้ายจริง ป่านนี้คงดับอนาถหน้าลานบ้านไปแล้ว แต่ที่เขายังยืนทำหน้ามุ่ยท่ามกลางอากาศร้อนของเมืองไทยอยู่แบบนี้ แสดงว่ามีเรื่องต้องคุยแหง
“จ..จะเข้ามาในบ้านก่อนไหม?”
“ไม่เป็นไร จะรออยู่ในรถ”
“งั้น ผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อน?”
เธอพยักหน้า รีบสะบัดตัวหันกลับเข้าไปนั่งในรถที่คงจะเปิดแอร์จนเย็นช่ำ ผิดกับผมที่โกยตีนหมา เปิดตู้ตึงตังจนเฮียตื่น “ไรของมึงวะ ไอ้ตี๋”
“ศัตรูบุก”
“ศัตรู?”
“อยู่หน้าบ้านเนี่ย”
เฮียที่นอนหมกอยู่กับเตียงจนรากงอกค่อยๆชะเง้อคอมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมถอดเสื้อกล้าม เหวี่ยงลงพื้น ไอ้เฮียก็หันมาบ่นอีก รีบใส่เสื้อเชิ้ตลงไปลวกๆ กางเกงก็เหวี่ยงไปอีกทาง ไม่ต้องมาบ่นเลยเฮีย เหวี่ยงไปก็ทับกางเกงในใบ้หวยของเฮียเหมือนกัน
“ศัตรูบ้าอะไรวะ รถเนี่ยนะ? ดูหนังมากเกินไปแล้วมั้ง?”
“ตี๋หมายถึงคนที่อยู่ข้างในนั้นต่างหาก?”
“เออๆ…” ดูเหมือนจะหมดความสนใจ ทิ้งตัวลงนอน หันหลังให้ “จะกลับเองหรือให้ไปรับก็โทรบอกแล้วกัน”
“ไปแล้วนะเฮีย เก็บข้าวเย็นเผื่อให้ด้วย”
“จะโยนให้หมาข้างบ้านกินแล้ว”
“เฮ้ย!”
ปิดประตูปัง รีบวิ่งลงมาแทบไม่ทัน กล้องวางอยู่บนโต๊ะ ทั้งๆที่เดินผ่านไปแล้ว แต่เดินกลับมาคว้าติดตัวไปด้วย
ทำไมกันนะ?
“อ่า ขอโทษครับ”
แอร์เย็นปะทะหน้า เผลอเคลิ้มอยากหลับอีกรอบ พอปิดประตู รถก็ออกตัว ไม่รู้จะขับไปที่ไหน
“นี่จะไปไหนหรอครับ?”
“…นั่นสินะ”
จะปรัญชากับผมหรอ? ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าผมไม่เข้าใจหรอกครับ
“ไปกินข้าวด้วยกันซักมื้อไหม?”
“ถ้าจะให้ผมเลี้ยง แนะนำร้านหน้าปากซอยครับ”
“ไม่เป็นไร”
ในมือถือแท็บเล็ทคุ้นตา เห็นอยู่เกือบทุกวันในโฆษณา ภาษาอังกฤษขึ้นเป็นแผง เหมือนจะเฝ้าดูอะไรบางอย่างอยู่ ผมเบี่ยงหน้ามองไปทางกระจก
เงาสะท้อนที่เห็น พี่มิ้นท์ไม่ได้เงยหน้ามามองผมเลยสักนิด
รถขับไปเรื่อยๆเหมือนมีการคุยเรื่องจุดหมายกันมาก่อนหน้านี้แล้ว
สุดท้าย ก็ไปจอดที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง อยากจะบอกว่า “ผมพึ่งกินมาม่าไปเมื่อกี้เอง” แต่ก็พูดไม่ออก ได้แต่เดินตามหลังไป
สีหน้าเรียบนิ่งนั้นเงยหน้าขึ้นนิดหน่อย เป็นสัญลักษณ์ว่าห้ามพูดคุยอะไรทั้งสิ้น ก้มเป็นระยะ มองแท็บเล็ทบ้าง สลับกับบรรยากาศข้างนอกร้าน
แม้แต่รายการอาหาร ก็ถูกสั่งเตรียมไว้
เดินมาที่โต๊ะ อาหารก็มาเสริฟ พนักงานใส่ชุดกิโมโนหน้าไทยเดินไปมา ถูกสั่งไว้สองที่ อีกไม่นาน ก็คงจะเข้าประเด็น
“…..”
ไม่ได้เป็นแบบนั้น
ไม่มีการพูดคุยอะไรบนโต๊ะอาหาร โชคดีที่เกิดมาเป็นชายไทยสุขภาพเยี่ยม การจะกินซูชิลงไปอีกจานสองจานเลยไม่ใช่ปัญหา
จนเหลือแต่จานที่ว่างเปล่า ก่อนหน้านี้ พอรู้สึกไม่มีอะไรทำ ก็จะยกแก้วชาขึ้นดื่ม แต่เพราะว่าเป็นระบบรีฟิว เลยเริ่มรู้สึกว่าท้องเต็มไปด้วยน้ำ
เห็นป้ายห้องน้ำอยู่ไกลๆ ไม่กล้าลุกขึ้น
เงยหน้าขึ้นมาจากแท็บเล็ทซักที…
แล้วก็เงยขึ้นมาจริงๆ แต่กลับกวักมือเรียกพนักงานที่ยืนอยู่แถวนั้นให้เดินมาหา ยื่นบัตรเครดิตให้ พนักงานหญิงคนนั้นเดินหายออกไป
“เอ่อ…”
“จริงสิ”
พูดแค่นั้น แล้วก็วางแท็บเล็ทลงกับโต๊ะ
หยิบกระเป๋าสะพายทรงสุดฮิตขึ้นมา รื้ออยู่ซักพัก ก็ดึงซองจดหมายฉบับหนึ่งจากกระเป๋า ยื่นให้ผม
“…อาทิตย์หน้า จะมีเปิดตัวแท็บเล็ทตัวใหม่ มาด้วยกันสิ”
“เอ๋ ผมหรอครับ?”
“คิดว่ามีคนอยากจะเห็นเธอที่งานนั้นนะ..”
ทำไมเหมือนเห็นสายตาคู่นั้น ยิ้มอยู่
ทั้งๆที่ทำหน้านิ่งเฉย แต่กลับรู้สึกว่ากำลังฉีกยิ้มกว้าง
คนที่อยากเจอ…
ใครกันนะ…จะใช่คนเดียวกับที่ผมคิดหรือเปล่า?
เปิดซองจดหมายออก เป็นบัตรเชิญ
“…จะทำอะไรกันแน่ครับ?”
“ลองดูไปก่อนสิ”
“ถ้าผมไม่ไป…”
“นั่นก็สิทธิของเธอ ฉันก็ไม่ได้บังคับอยู่แล้ว”
กระดาษมัน ดีไซน์มาอย่างน่าดึงดูด มีข้อความไม่กี่ประโยคนั้น แต่ก็ทำให้คนได้รับรู้สึกว่าพลาดไม่ได้
“ห้องน้ำอยู่ทางนั้น จะไปก็ได้นะ”
“อ่า ขอบคุณครับ”
“วางของไว้ก็ได้ จะเอาไปทำไมหมด”
มองกระเป๋า มองกล้อง ไม่น่ามีอะไร เลยรีบลุกเดินไปตามพนักงานที่นำทางให้ ห้องน้ำที่นี่ ทางลึกเลี้ยวไปเลี้ยวมา แถมยังอยู่นอกตึกอีก ถึงจะสร้างได้บรรยากาศ แต่สำหรับคนที่ตกอยู่สภาวะวิกฤต อาจจะคิดโทษบรรยากาศแบบนี้ก็ได้
เดินกลับมาที่โต๊ะ ก็ยังเห็นพี่มิ้นท์ยุ่งอยู่การดูอะไรบางอย่างในแท็บเล็ท
นั่งลง เธอกลับลุกขึ้น ผมเลยต้องลุกขึ้นตาม
รถมาจอดส่งที่สวนกลางเมือง บอก “กลับเองได้ใช่ไหม? เดี๋ยวต้องไปทำธุระที่อื่นต่อ”
“อ่อ ได้ครับ ขอบคุณที่เลี้ยงอาหารวันนี้นะครับ”
“คิดดูดีๆแล้วกัน”
รถขับออกไป อากาศเริ่มเย็นขึ้น สวนดูร่มรื่น เห็นหลายๆคนยืนถ่ายรูปอยู่ อย่างที่คิดไว้เป๊ะ ว่าจะต้องได้ใช้กล้องแหง โทรหาเฮีย พอบอกว่าอยู่ที่ไหน ก็บ่นไม่หยุด “ไกลเป็นบ้า กลับเองแล้วกัน” ใครมันพูดวะเนี่ย ว่าจะมารับ “กลับถูกหรือเปล่า?”
“กลับถูกดิ เดี๋ยวตี๋แวะหาเพื่อนแป็ปนะ”
“อือ อย่ากลับดึกแล้วกัน”
ไอ้โจ๋ไม่อยู่บ้าน ก็เลยต้องแบกของกลับ ซื้อหมูปิ้งจะเอามาฝาก ก็เดินกินเองแทน
ยกไม้หมูปิ้งขึ้นมอง เคยมีคนบ่นว่าสกปรก ไม่ชอบกินของข้างทาง ไม่ถูกปาก แต่สุดท้ายก็ขอเบิ้ลแล้วเบิ้ลอีก จนกลายเป็นแบ่งกันครึ่งๆ
ตอนนี้กลับต้องมาเดินกินคนเดียว…
ไม่เป็นไร
สักวันนึง ถ้าได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกเมื่อไหร่ จะลงทุนสับหมูเสียบไม้เอง ไม่ต้องให้บ่นยืดยาวก่อนจะเข้าปากอีก
เอาเข้าปาก เคี้ยว รสชาติไม่เลว
อยากให้ได้กินด้วยกัน…
แล้วก็อดคิดไม่ได้ ว่าถ้าบัตรเชิญนี้พี่หมอกฝากมา แต่ไม่ได้ไป จะทำหน้าแบบไหนกันนะ?
…………………………………..
………………………………
นี่ก็รอบสองแล้วที่มางานเปิดตัว แต่ก็ยังไม่รู้สึกชิน
อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าจะทำงานหนัก จนเกิดเรื่องอย่างคราวที่แล้วขึ้นอีกหรือเปล่า เพราะเป็นคนที่จะทำอะไรสักอย่างนึงแล้ว ต่อให้คนรอบข้างจะพูดยังไง ก็ไม่ฟัง เลยยากที่จะยั้งไว้ได้
“เฮีย..โอเคแล้วหรอ?”
“เอ้า ก็บอกเองว่าจะมา”
“…ไม่รู้ว่ะ ตี๋รู้สึกแปลกๆ”
“แปลกๆยังไง?”
คุยกันที่ลานจอดรถ ในรถกระบะคันเก่า
เฮียที่ยอมพักงานไว้ชั่วคราวเพื่อมาส่งทำหน้าไม่เข้าใจ ก็รู้อยู่หรอกว่าไม่เข้าใจ เพราะแม้แต่ตัวเอง ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
“ตี๋รู้สึกเหมือนทุกอย่างมันง่ายเกินไป”
“งั้นกลับบ้านไหม?”
“….เฮียไปด้วยหน่อยดิ”
“ไปแล้วทำอะไรได้ เฮียไม่มีบัตรเชิญซักหน่อย”
“เออว่ะ”
“ถ้ามี ก็จะไปเป็นเพื่อน อย่างน้อยก็คงจะมีสาวสวยๆ อาหารอร่อยๆอยู่หรอก มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน เฮียอยู่แถวนี้รอรับกลับ”
พยักหน้า เฮียขยี้หัวจนผมที่เซ็ตไว้ยุ่งไปหมด หันไปชกกับพุงเฮียเบาๆ เดี๋ยวนี้เฮียผอม ไม่มีหมอนให้หนุนอีก หุ่นดีมีไปทำไมวะเฮีย ท้วมๆนี่แหละ สุดฮิต
แบกกระเป๋าสะพายข้างมาด้วย หยิบของบ้าๆบอๆมาเต็มไปหมด แม้แต่ขนมค้างปีก็ยังอยู่ในนั้น ประหม่า อาจเป็นเพราะคราวนี้ มาแค่ตัวคนเดียว ไม่มีพี่บอลพามาด้วยเหมือนครั้งก่อน
ดูเหมือนจะเป็นรอบสื่อ
เห็นแต่คนที่มีกล้องแบกอยู่บนบ่าเต็มไปหมด ยืนอยู่เป็นกลุ่มๆ คู่กับคนที่ดูเหมือนจะทำหน้าที่พิธีกร เดินแหวกเข้าไปคนเดียว บัตรเชิญถูกเก็บคืนไป ตรงดิ่งไปมุมอาหารเพื่อความสบายใจ
ค…คิดไปเองรึเปล่าหว่า?
รู้สึกว่า จะโดนมองตั้งแต่เข้ามาที่นี่แล้ว…
พอมองตอบกลับไป คนที่จ้องอยู่จะรีบก้มหน้าก้มตาหรือหันกลับไปคุยต่อทันที บางคนทำหน้าตกใจก่อน เลยเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาจริงๆ
มองนาฬิกา อีกห้านาที ก็เปิดงานแล้ว ทนอีกนิดหน่อย ไม่น่าจะมีอะไร…
ใครจะมาสนใจ ไม่ใช่คนดัง จะว่าหล่อก็อาจจะหล่อมาก แต่ก็ไม่ได้เตะตาคนขนาดนั้น
ไฟหรี่ลง เปิดตัวด้วย VTR ตามมาด้วยพรีเซนเตอร์คนใหม่ อาจเป็นนักร้องหรืออะไรสักอย่าง ตั้งแต่ทีวีชั้นล่างเสีย ก็ไม่ได้ดูทีวีอีก ต่อมาเป็นส่วนของพิธีกรที่ทำหน้าที่พรีเซนต์สินค้าตัวใหม่ ดึงดูดนักข่าวแย่งพื้นที่ที่ดีที่สุดหน้าเวทีกันจนวุ่นวาย
ไม่เห็นพี่หมอก
พยายามชะเง้อมอง แต่ก็ยังไม่เห็น
ยืนอยู่หลบมุม ถนัดอยู่แล้วเรื่องทำตัวกลมกลืน
บนเวที กำหนดการทั้งหมดจบลงแล้ว เปิดโอกาสให้สื่อได้ยิงคำถามกับพรีเซนเตอร์คนใหม่
มองเห็นพี่หมอกอยู่ในกลุ่มคนใส่สูท ที่น่าจะเป็นผู้บริหารเหมือนกัน เห็นพี่มิ้นท์อยู่ไม่ไกล กำลังพูดคุยกับชาวต่างชาติคนหนึ่งอยู่
พี่หมอกกวาดตาไปรอบๆ แต่ดูท่าจะไม่เห็นผม
ส่งข้อความหาเฮีย … เฮียตอบกลับว่าอยู่ไม่ไกล เก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง เตรียมเดินออกจากที่แห่งนี้อย่างเงียบๆ
“…น้อง! เดี๋ยวก่อน!”
“ครับ?”
“พี่ขอสัมภาษณ์อะไรหน่อยได้ไหม?”
พี่ผู้หญิง เห็นป้ายสตาฟช่องข่าวอยู่ที่กระเป๋าเสื้อ ข้างหลังเป็นผู้ชายตัวใหญ่ แบกกล้องไว้ที่ไหล่ เดินตรงดิ่งมาทางนี้
“น้อง..น้องใช่คนในภาพนี้หรือเปล่าคะ?”
มือถือนั่นเปิดรูปหนึ่งขึ้นมา
เป็นรูปคู่ที่ถูกถ่ายเก็บไว้ในกล้อง...ของผม
“ได้ภาพนี้มาจากไหนครับ?”
“มันว่อนอยู่ในอินเตอร์เน็ต วันนี้หลายๆคนก็มาเพราะว่าเรื่องนี้ น้องไม่รู้หรอคะ?”
“เอ่อ..ผม..ผมขอตัวก่อนนะครับ”
พอจะเดินหนี กลับเจออีกคู่มาดักข้างหน้า ยิ่งถูกปิดทางไว้เท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มเวลาให้คู่อื่นเดินเข้ารุมมากเท่านั้น แฟลชกล้องกระหน่ำอย่างไม่มีคำว่าเกรงใจ รู้สึกสงสารพวกดาราขึ้นมา แค่เจอกล้องที่อยู่ตรงหน้ากดชัตเตอร์ใส่แค่ครั้งเดียว ผ่านมาเกือบนาที ยังตาพร่าไม่หาย เดินไม่ถูกทาง
“น้อง-!”
“น้องคะ-!”
“น้องมีความสัมพันธ์แบบไหนกับคุณอัษฏาหรอคะ?!”
“ใช่ที่เคยเป็นข่าวสองสามปีที่แล้วหรือเปล่า?!”
รู้สึกเป็นยิ่งกว่าเซเลป วงที่แคบอยู่แล้วถูกเบียดเข้ามา กระเป๋าสะพายถูกหนีบติดอยู่กับคนพวกนั้น พยายามดึงแต่ก็ดึงไม่ออก เลนส์กล้องกระแทกหัว หงุดหงิดจนอยากจะโวยวายใส่ แต่คิดว่าเดินหนีออกไป น่าจะดีที่สุด
แต่ทางไหนคือทางออก
เหมือนปลาตัวเล็กๆในวงปิรันย่า คำถามตะโกนเข้าใส่หู ชัตเตอร์ทำร้ายสายตา โดนเบียด รู้สึกหายใจยากขึ้น
ยื่นมือออกไป พยายามจะแหวกทางออก
ไม่ได้ ไม่ไหว อะไรจะแรงเยอะขนาดนี้ พวกพี่แข็งแรงขนาดซูโม่ชิดซ้าย เปลี่ยนอาชีพเถอะครับ
ถูกดันไปมา จนคล้ายกับจะล้มลง
…บ้าเอ้ย
ข้อมือถูกคว้าไว้
เงยหน้าขึ้นมอง แต่เพราะเห็นแต่แขนที่ดึงไว้ เลยไม่รู้ว่าใคร
ได้ยินเสียงโวยวาย ดูเหมือนเจ้าของมือที่คว้าข้อแขนผมไว้กำลังพยายามดันคนออก เสียงฮือฮาดังขึ้น
ทางเปิดออก
แม้แต่แสงชัตเตอร์ยังหยุดลง
นักข่าวพวกนั้นเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเริ่มรัวคำถามซ้ำอีกครั้ง
ตัวละครหลักครบ ฉากก็ถูกเปิดขึ้น วิ่งไปตามบทละครที่ถูกวางไว้
ได้ยินเสียงตะโกนเรียกพนักงานของพี่แพนแทรกเข้ามา
ถูกกระตุกข้อมืออีกครั้งนึง ..แรงดึงทำให้ต้องวิ่งไปข้างหน้า
กระเป๋าที่ถูกหนีบไว้ แรงผ่อนลงในเวลาสั้นๆ กระตุกด้วยแรงเบาๆก็หลุดออกมา
มือที่จับอยู่ตรงข้อมือ บีบแน่นจนเจ็บขึ้นมาจังหวะหนึ่ง มองไม่เห็นหน้าพี่หมอก เห็นแต่แผ่นหลัง ที่รู้สึกเหมือนกว้างขึ้นตามภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับ
วิ่ง
วิ่งหนีออกจากเรื่องยุ่งยาก
วิ่งหนีออกจากทุกอย่าง ที่กั้นเราไว้
ผมรู้สึกแบบนั้น
แต่ในใจลึกๆ รู้ว่าการวิ่งหนีแบบนี้ ไม่ได้ช่วยอะไร
กลับจะสร้างปัญหาให้ยุ่งยากมากขึ้นเท่านั้น…
วิ่งออกไปด้วยกัน โดยที่ยังมีเสียงโวยวายตามมาจากข้างหลัง ถูกวิ่งตาม รู้สึกเหมือนเป็นในหนัง ที่พระเอกมีกองทัพลูกกระจ็อกวิ่งตามเป็นพรวน แต่ที่ไม่ขำ คงเป็นเพราะนี่ไม่ใช่หนัง
“พี่จะวิ่งทำไม!!”
“แล้วจะอยู่ทำไม!”
“แต่ถ้าวิ่ง…มันก็เท่ากับว่าเราหนี”
“…ตี๋ มันไม่ใช่การหนี”
ถ้าพี่ยืนยันแบบนั้น….
พูดคุยเหมือนตะโกน วิ่งออกมาตามทางเดิน ยังรู้สึกว่าถูกวิ่งตามไม่ห่าง เหมือนยิ่งวิ่ง ยิ่งถูกตาม โดนดักที่ทางแยก ถูกบีบให้วิ่งไปทางลานจอดรถ เสียงรองเท้าก้องทางเดินไปหมด คนที่เดินแกร่วตามล็อบบี้รีบหลบไปข้างๆ
“พี่หมอก! กุญแจรถ”
ไม่มีคำตอบ
กลัวว่าจะทิ้งกุญแจรถไว้กับคนอื่น
พยายามจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเฮีย แต่กลับทำหลุดมือ จะย้อนกลับไปเก็บคงไม่ได้ ถูกดึงไปข้างหน้าไม่หยุด ได้แต่มองมือถือเครื่องเก่าที่นอนอยู่ตรงพื้น ห่างออกไปเรื่อยๆ หายไปกับกลุ่มรองเท้า เสียดายของสุดๆ
หวังว่าจะได้เห็นเฮียที่ลานจอดรถ แต่ก็ไม่เห็น วิ่งผ่านอิแก่ประจำบ้านไป
เห…
วิ่งเลยลานจอดรถไป
“พี่?!”
“กุญแจรถอยู่กับแพน”
ตูว่าแล้ว!!
เสียงตะโกนเรียกยังตามหลังมา ถึงจะน้อยลง เห็นบางทีมถือโอกาสกระโดดขึ้นรถ วิ่งออกมาจนถึงหน้าโรงแรม แค่นี้ก็รู้สึกเหนื่อยสุดๆแล้ว รีบดึงพี่หมอกที่ได้แต่ยืนคิด กระโดดขึ้นรถเมล์คันที่กำลังชะลอความเร็วเพื่อรับผู้โดยสาร แทรกรวมไปกับคนที่แย่งกันขึ้นในเวลาเลิกงานแบบนี้
ไม่มีที่นั่ง
ยืนโหนไปมา เหงื่อออกท่วม วิ่งแค่นี้ แต่กลับเหนื่อย อายุไม่ใช่เรื่องตลกจริงๆ หยุดหายใจได้นิดหน่อยก็ต้องขยับตัวเรื่อยๆ คนขึ้นมาไม่หยุด จนตัวชิดกับคนข้างๆ
“พ..พี่…”
เค้าประธานถูกทำลาย กลายเป็นมนุษย์เงินเดือนหนีงาน เห็นแล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
“…ถูกไล่ออกแหง..ฮะฮะ…”
พี่หมอกเสยผมขึ้น เหงื่อไหลไปตามแนวแก้ม ใส่แขนยาวมา เลยยกแขนเสื้อขึ้นไปเช็ดให้
ผละออกไปช่วงหนึ่ง… แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม
จ้องมองกันเงียบๆ จมไปกับความคิดของตัวเอง โดยที่มีคนตรงหน้าเป็นเหตุผลหลักในการตัดสินใจ
คนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมามอง แต่คิดว่าชีวิตนี้คงจะได้เจอกันแค่ครั้งเดียว เลยไม่สนใจ
นั่งไปเรื่อยๆ ไม่รู้ปลายทางของรถเมล์นี้จะไปที่ไหน จากที่ยืนโหน จนคนค่อยๆน้อยลง ได้ที่นั่งหลังสุด พี่หมอกไม่เคยนั่งรถเมล์ เลยดูเก้ๆกังๆ เรื่องหงุดหงิด กลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่ไม่เคยเจอสภาพแบบนี้มาก่อน กระเป๋าเงินเปิดมาก็มีแต่แบงค์กับบัตร ชุดสูทราคาแพง เหมือนหลุดมาจากอีกโลก นั่งอยู่ข้างๆกับคุณป้าจ่ายตลาด เป็นภาพที่อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้
“…พี่รู้ไอ้เรื่องรูปนั่นหรือเปล่า”
“รู้กระทั่งฝีมือใคร”
“…..”
“…ร้ายเป็นบ้า…ยัยนั่น”
“พี่มิ้นต์?”
มีเพียงความเงียบ
นี่เป็นครั้งแรก ที่พี่หมอกวิ่งออกจากวงของปัญหา แทนที่จะหันหน้าเข้าชน
เพราะผม…หรือเปล่านะ?
อาจจะเป็นตอนที่ลุกไปเข้าห้องน้ำ จะเอา SD card ถ่ายข้อมูลลงแท็บเล็ต คงไม่ใช่เรื่องยาก
เหลือบมองหน้าคนข้างกาย
ใบหน้าเคร่งขรึมที่คิดว่าจะได้เห็น…แต่มันกลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ยิ้มปากพี่หมอกยกขึ้น ไม่ใช่การยิ้มแบบค่อนแคะที่ชอบทำ
แต่เป็นรอยยิ้ม ยิ้มที่เหมือนจะพอใจกับเรื่องบางอย่าง…
………………………….
…………………..
[B.N.12 : complete]
[15.3.55]
อืม จะพูดไงดีแหะ...
เนื่องจากภาค B.N. เป็นภาคผู้ใหญ่ เพราะฉะนั้น ถ้ามีเรื่องเเบบผู้ใหญ่เข้ามาปน หวังว่าคงจะไม่ขิดขวงทะลวงใจกันนะััคับ :z2:
ที่ภาค Coin เขียนอารมณ์นักศึกษาไม่เต็มที่ เพราะยังไม่เคยเป็นนั่นเอง (กำลังจะเป็น..ซูน)
อ่อ อีกเรื่อง
นิสัยของตัวละครเรื่องนี้ ตั้งอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง ดังนั้น อาจจะมีนิสัยปะแหล่มๆมาให้เห็น ว้าก จะสื่ออะไรฟร่ะ? เอาเป็นว่า รออ่านแล้วกัน หวังว่าผู้อ่านจะเข้าใจ (คนอ่านคิดในใจ ไรของเอ็งฟร่ะ)
:z10: :z10: :z10:
-
:z2:ดีใจ ได้จิ้มคนเขียน :jul3:
:m25:
รู้สึกเหมือนจะมีแผนซ้อนแผน รอดูแผนพี่หมอก :m12:
คิดดูอีกที หรือมันจะไม่มีแผน :a5: พี่หมอกน๊อตหลุด
-
มันเป็นแผนหรือเปล่า แต่ก็ดีนะ เชนจะได้ตัดใจซะที
-
เม้นก่อนละกัน เดี๋ยวไม่ทัน :laugh:
--------------------------------------------
เปิดตัวกันไปเลยมะ ดูอนาคตพี่หมอกน่าจะแย่เนอะ :เฮ้อ:
-
ยัยมิ้นท์
แสบมาก
-
ซับซ้อนนะตอนนี้
-
o13 แจ่มมากพี่หมอก
:กอด1:คนแต่ง มาบ่อยๆนะ :3123:
-
พี่หมอกยิ้มอย่างพอใจ...
พอใจที่สื่อรู้เรื่องของพี่หมอกกับน้องตี๋หรอเนี้ยยยยย
ว๊าก!!!!!!!!!
ตี๋หมอก >< น่ารักอะ
-
พี่หมอกแกไม่โกรธ
แฮะ สงสัยมีอะไร
ซ่อนอยู่แน่นอน :a5:
-
เอาใจช่วย ตี๋ หมอกสุดใจ :impress2: :-[
ตบชะนี ซะทีดีมั้ย :beat: :beat: :z6:
:L1: :3123: :L2: :กอด1:
-
พายุกำลังจะเข้า หรือฝนกำลังหยุดตกละเนี่ย....
สงสัยพี่หมอกว่ายิ้มไร...มีลับลมคมนัย ต้องรอตี๋สืบซะแล้ว ก๊ากก :-[
-
อ่านตอนนี้รู้สึกดีเป็ยบ้าเลย :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
-
ขึ้นข่าวหน้าหนึ่งแหงเลย
แต่บรรยากาศก็สบายขึ้นเยอะ :z2:
-
เริ่มจะชอบมินต์ซะแล้วสิ o18
ทำอะไรโดนใจจัง เอิ๊กๆ ....
จะว่าไปมินต์-หมอก ชื่อก็คล้ายๆกันนา(คล้ายกันตรงไหนฟระ)
เป็นญาติแน่เลย ...ญาติผู้พี่ของหมอก แบบเนี้ยะ
แล้วช่วยนางเอกผู้ยากจน เหมือนใน F4 ไง
เรานี่ก็คิดได้เนอะ :jul3: ฮาตัวเองว่ะ
บางทีอ่านๆไปก็อยากเห็นฉากฟินๆของเฮียเล้งกับฟินบ้าง
คิดถึงพ่อบทน้อยทั้งสองคน :m20:
ตี๋-หมอกก็เริ่มเข้ารูปแล้ว (รึเปล่า)
ไม่นานก็แจกการ์ดงานแต่งเลย :z2:
อีกคนนึงที่ยังคะนึงหา พี่ ...พี่อะไรแล้วน้า
ลูกจ้างหม่าหม๊าตี๋อ่ะ ที่เป็นเขมร พม่า ลาว ซักอย่างนี่แหละ
ชอบเวลาที่พี่แกพูด มันทำให้นึกถึงคนงานที่บ้าน
อย่างงี้เลย พูดแบบนี้เลย ชอบ ชอบ o13
มีไรอีก....อ้อ เรื่องนี้สงสัยมานานแล้ว
เหล่าผองเพื่อนพี่หมอกมีใครแต่งงานมีลูกมีผัวมีเมียแล้วบ้างยัง
อ๊ากก....อยากเห็น อยากรู้ว่าพี่หมอกจะกล้าอุ้มลูกเพื่อนมั้ย
ไม่ใช่เห็นแล้วหมั่นไส้จับเด็กโขกกำแพง -*-
:laugh:
-
พี่หมอกฉลาด o13เป็นกรดอยู่แล้ว
งานนี้ต้องมีอะไรแน่นอน แบบนี้ยิ่งช่วยโปรโมตไปในตัว
หรือ เรื่องระหว่างมินต์อาจจะได้เคลียร์ก็คราวนี้
รักพี่หมอกกับน้องตี๋ค้าาา :กอด1:
-
:impress2:รออ่านตอนต่อไป
รีบๆมานะจร้า
คิดถึงหมอก มากๆ :monkeysad:
-
อ้าว ไม่โกรธด้วยอ่ะพี่หมอก หมายความว่าไงเนี่ย ดีใจที่สื่อรู้เรื่องเรอะ 5555
มีแผนอะไรอีกเนี่ยคราวนี้ เดาไม่ถูกละนะพี่ชุ =___________=
แต่สองคนนี้อยู่ด้วยกันก็ดีใจละ จุดหมายปลายทาง ... คอนโดพี่หมอก o13
สวีทกันต่อเถอะ อ่านแ้ล้วมีความสุขจริงๆ เฮ้ออออออ :กอด1:
ปอลอ. ถ้าเฮียจะผอมไป เดี๋ยวพี่ฟินแมนกว่านะ อย่าหักโหมมากสิเฮีย T_T
-
ยัยมิ้นท์
ยัยตัวแสบ!!!!
แต่พี่หมอกกลับยิ้ม..
แสดงว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงน่ะสิ
ตอนหน้าจะมี จักรยาน กับ ทะเล แล้วใช่ไหม ^^
-
สงสัยต้องมีการดัดหลังกันเกิดขึ้นแน่นอน
เฝ้ารอดูผลลัพธ์ :m13:
-
หมอกคิดอะไรอยู่นะ
-
เอาเห๊อะะะะะะะะ มันเป็นการส่งสัญญานที่ดีแล้วใช่มั้ย
เหมือนพี่หมอกจะจงใจนะคะ ใช่มั้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ที่จริงตัวเองน่ะแหละทำ = =
-
มิ้นท์ทำแบบนี้เพราะจะช่วยคู่นี้เขาใช่ปะ :m28:
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะพากันหนีตามกันด้วยอ่ะ แต่ว่าพีหมอกพอใจในเรื่องอาไรอ่ะ ส่วนนังมิ้น :beat: แล้วก็ขุดหลุมฝังซะ
-
มีอะไรให้คิดทุกตอนเชียว :เฮ้อ:
-
แอบคิดว่ามิ้นต์ร้าย แต่อาจจะไม่ใช่ แผนที่เอารูปไปอาจจะเพราะมีอีกแผนนึง
เออ...งงว่ะ งงตัวเองด้วย :z3: :laugh:
-
ยิ้มแบบนี้แปลว่าอะไรค่ะพี่หมอก สนุกอ๊ะ ลุ้นสุดตัว
ปลายทางรถเมล์ไปไหนไม่รู้ แต่ปลายทางหัวใจพี่หมอก มีแต่น้องตี๋ 5555++++
พี่หมอกไหนๆ ก็โดดงาน ลากน้องตี๋เข้าห้องเลย
ไม่ได้อ่านฉากแบบว่า เออ .....อยู่ด้วยกันนานแล้ว :z1: เครียดกันมานาน
น้องผู้เขียนเขียนฉากหวานมากๆ ให้อ่านที :-[
-
ป๊าดดดดดดดดดด
หนีตามกันไปเลย 555555
ยังคงเควชชั่นมาร์คกับมิ้นท์ ฮูอีสชี ฟอร์ว้อททท
พี่หมอกยิ้มนี่ อะไร พอใจ มีแผน แท้ที่จริงคนร้ายก็คือเขานั่นเอง
ถึงตัวจะเป็นเด็กแต่สมองเป็นผู้ใหญ่ ตัวแทนแห่งดวงจันทร์จะลงทันฑ์แกเอง !!!
...อะไร 5555555
-
แค่นี้ก็ค่อยชื่อนใจแระ รอของหวานต่อไป :impress2:
-
o18 o18
เห้อๆ พี่หมอกมันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ หรือไม่ นังคุณมิ้นท์อาจจะทำเข้าทางพี่หมอกพอดี
-
มิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนท์ :fire: :fire:
ดี จะได้รู้กันไปเลย #เห้ย
รู้สึกว่าพี่หมอกจะพอใจอยู่ล่ะมั้ง ไม่งั้นอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิด(ตามการประมวลผลของสมองอันซับซ้อนของข้า...//ภาพที่ออกมามันละครน้ำเน่ามาก)
สู้ต่อไปนะคะ รอ B.N.13 อยู่ :sad4:
-
ยัยพี่มิ้นท์หล่อนเป็นคนดีหรือคนร้าย บอกมานะ!!!
ถ้าหุ้นตกเพราะพี่หมอกรักตี๋ อิพวกนักลงทุนก็แย่แล้ว รสนิยมไม่เกี่ยวข้องกับการทำงานยะ ชิ อินเกิ๊นนนน
-
มันค้างเนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน้ !!
ห่วย แบบ ขอยาวอีกหน่อย TT
ยังไม่หายคิดถึงพี่หมอกเลยยย Y.Y
พี่หมอกเตรียมรับมือแล้วเราก็เบาใจ ฮิๆๆๆ
-
พี่มิ้นต้องเป็นสาววายแน่เลย ฟันธง :laugh:
-
พี่มิ้น
ร้าย !
5555555555 5
รอต่อไปค้าบบบบ พี่หมอกน่ารั๊กกก ><
-
อ่านแล้วรู้สึกไม่เข้าใจอะไรเลย.....แต่บางทีก็คิดว่าถ้ามินต์เป็นคนทำ แล้วจะแน่ใจได้ยังไง
ว่าตี๋จะหยิบกล้องติดมือมาด้วยแต่แรก หรือเพราะเป็นแผนของพี่หมอกอยู่แล้ว
และพี่หมอกก็รู้ว่าตี๋จะต้องติดมือมาด้วย???
ย๊ากกกกกกกกกกกส์ คาดเดาอะไรไม่ออก ....แต่ที่รู้ๆ พี่หมอกก็เป็นคนพาตี๋ออกมาละนะ หุหุ :)
-
ตัวเธอ อยากบอกว่าลืมแก้ B.N.11 เป็น 12 อะ
กำลังเซ็งได้ที่ คอมยังไม่ได้ซ่อม นั่งเล่นคอมเก่า อืดซะยิ่งกว่าหอยทากเป็นอัมพาต
ทำไรไม่ได้เลย ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก งืออ ยังดีที่ยังเปิดเวิร์ดมาทำไรได้บ้าง
หวังว่าศุกรืนี้เราจะได้เจอกันซีกที เบื่อว้อยยย 555
-
ยิ้มได้ทั้งที่เพิ่งหนีนักข่าวมาแบบนี้
มันหมายความว่าไงเนี่ย
มีแผนอะไรอยู่ใช่มั๊ย? :m12:
-
o13 สุดยอดครับ!! ผมชอบตอนนี้จังเลย
หมอกกำลังทำตามใจตัวเอง ?? ผู้หญิงคนนั้น ร้ายกาจเป็นบ้า!!
แต่ก็ดีนะ ผอมโคตรชอบเลย 5555555 :impress2:
-
พี่หมอกพาหนีเลยเรอะ :laugh3:
o13
-
มิ้นท์เลวเนอะ
-
พี่หมอกกับพี่มิ้น วางแผนทำอะไรกันอยู่นะ
:L2: :L2:
-
ดูท่าพี่หมอกจะไม่อนาทรร้อนใจอะไรเลยนะคะ มันเป็นแผนของพี่ด้วยใช่ไหมล่ะ :m12:
แต่ถ้าช่วยให้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างสง่าผ่าเผย เราก็เชียร์เต็มที่ :a2:
-
รับบัตรไปวิ่งหนี่ช่างภาพรึเนี่ย โหลงทุนจัง
-
อะไร?ยังไง?
ตกลงมิ้นต์มาดีหรือร้าย เฮ้อ
แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
หวังว่าคงเป็นเรื่องดีๆนะ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จุ๊บๆ
-
ขอบคุณมิ้นต์นะที่หาเรื่องเปิดตัวให้ตี๋กะหมอก อิอิ
จัดแถลงข่าวเลยพี่หมอกจ๋า
-
อะไรคะหมอก หมอกกำลังทำอะไร บอกพี่สิคะ
แหม มีเลศนัยเหลือเกิน
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ
-
พี่มิ้นนี่น่าจะเป็นผู้ช่วยพี่หมอก .. รึเปล่า? ยังรู้สึกว่าน่าจะเป็นคนดี ไม่ใช่คนร้าย
จริงๆแล้วคนที่ร้ายสุดอาจจะเป็นพี่หมอกรึเปล่าน้อออ เจ้าพ่อแผนการทั้งหมดดด (' ')?
-
แค่เห็นพี่หมอกไม่ร้อนใจ และเหมือนจะพอใจลึกๆ แบบนี้ค่อยเบาใจหน่อย
นึกว่าตี๋จะทำให้พี่หมอกตกในที่นั่งลำบากซะอีก
.
.
.
แต่ไม่คิดว่าแผนปล่อยรูปจะเป็นพี่หมอกปล่อยเองนะ เพราะแค่รูปที่ออกมาไม่ทำให้พี่เมฆ และพ่อของพี่หมอกยอมรับเรื่องตี๋ได้แน่ๆ
แต่ที่ยิ้มๆ เนี่ย อาจจะมีแผนเด็ดในใจที่จะเขี่ยยัยมิ้นท์ให้ออกจากวงโคจรของตัวเองได้มากกว่า(หรือเปล่า????)
เพราะจากเนื้อเรื่องที่ผ่านมาพี่หมอกตามติดชีวิตตี๋ตลอดเวลาอยู่แล้ว ไม่แปลกที่จะรู้ว่ามิ้นท์มารับตี๋ออกไป
ไม่งั้นพี่หมอกจะรู้ได้ยังไงว่าใครเป็นคนปล่อยรูป เพราะไฟล์ทั้งหมดอยู่ที่ตี๋ทั้งหมด ดังนั้นจึงเดาได้ว่าใครเป็นคนทำ
คิดๆ เดาๆ เนื้อเรื่องกันต่อไป :เฮ้อ:
-
พี่หมอกจัดไปอย่าได้เสีย :z6: ฮ่าๆ :laugh:
พี่มิ้นเป็นสาววายหรอคะ แหมๆๆ กล้าอัพรูปลงสื่อ
ถ้าตี๋กะพี่หมอกเป็นข่าว เจ๊จะกล้าแต่งงานต่อหรอคะ :m20:
ใครๆเขาก็รู้นา... ว่าพี่หมอกเขารักตี๋ มะได้รักเจ๊เลยนะ จะบอกให้ :m16:
-
น้องตี๋ดังใหญ่แล้ว เหมือนจะมีอะไรแอบแฝงอยู่ o18
-
เกลียดนังมิ้นท์! :m31: ว่าแต่พี่หมอกมีแผนอะไรหว่า :z1:
-
โว้วววว อ่านแล้วรู้สึกดีจังแฮะ มันต้องเป็นแผนแน่ๆ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ตกลงมิ้นท์เนี่ยจะร้ายหรือจะดีกันแน่??
แต่ถ้าพี่หมอกยิ้มๆแบบนั้น
ก็คงจะแปลว่าไม่ร้ายเท่าไหร่หรอกมั้ง
เอาใจช่วยทั้งคู่ล่ะกัน
แคร์อะไรกับสังคม มันเป็นใครเรายังไม่รู้เล้ย! :กอด1:
-
อดสงสัียไม่ได้ ที่คุณมิ้นเค้ามองแท็ปเลตของเค้าตลอดเวลาตั้งแต่มารับตี๋ขึ้นรถ
เหมือนจมอยู่ในความคิดอะไรของตัวเองสักอย่าง
เรียกได้ว่ามีแผนการณ์ตั้งแต่มารับ สั่งอาหารไว้แล้ว
แต่ที่น่าสงสัย คือ มิ้นรู้ได้ยังไงว่าตี๋จะเอากล้องออกมา
และมิ้นเป็นคนอัพเองหรือเปล่า ....
หวังว่าคงไม่ีแผนซ้อนแผนหรอกนะ
ตี๋ต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
หวังว่าคราวนี้ทั้งคู่จะจับมือไปด้วยกัน
เปิดตัวหนนี้ มีผลต่อข่าว มีผลต่อหุ้นแน่นอน
รอติดตามต่อค่ะ พี่หมอกจะแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไร
หรือแอบวางแผนอะไรไว้แล้ว.. เหมือนกัน
-
มิ้นนี่ร้ายจริงๆร้ายอย่างนี้เขาชอบอะ
นี่อาจเป็นแผนของพี่หมอก
แล้วมิ้นขอแจม
มิ้นคงรู้ว่าตี้เป็นอะไรกับหมอก
เลยอยากจะช่วยหมอก
-
พี่หมอกกับมิ้นต์รู้เห็นเป็นใจกันใช่ไหมเนี่ย
-
ใครลักพาตัวใครน้อ
เอาตัวเข้าแลกเลยนะจ๊ะ
คิดหนักๆเลยนะค่าประกันตัวอ่ะ
อย่าปล่อยง่ายๆละ อิๆๆๆๆๆ
-
:impress2: :impress2:
-
:กอด1:จะเกิดอะไรขึ้นอีกละเนี้ย
-
พี่หมอกยิ้ม พาตี๋หนีด้วย :กอด1: :กอด1:
ท่าทีไม่เดือนร้อนอะไร
หมายความว่าไง
ไม่มีร้ยร้ายแรงใช่มั้ย
รึพี่หมอกอยากให้เป็นอย่างงี้
ลุ้นๆน่ะ ^^
+เป็ด ให้ครับรอลุ้นตอนต่อไป
-
นี่มันอะไรกันนนนนน ตื่นเต้นไปหมดแล้ววว
ซับซ้อนมาก!!!! ...เราต้องขอบคุณ ยัยพี่มิ้นใช่ไหมเนี้้ย???
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:a5: มิ้นท์อยู่ข้างพี่หมอกใช่มั๊ย?
รู้สึกชอบจัง เหมือนว่าไม่ต้องปกปิดอะไรอีกแล้ว
แล้วดูท่าพี่หมอกจะพอใจซะด้วย มิงั้นเราว่ามิ้นท์คงไม่ลอยนวลแบบนี้
>< ถึงคนแต่งจะบอกว่านี่เป็นพาร์ทผู้ใหญ่แล้วก็เถอะ แต่เราก็ยังมองว่าตี๋ยังเอ๊าะๆ
รู้สึกเอ็นดูทั้งความคิดและการกระทำของตี๋อยู่เลย
แต่กับพี่หมอก ถ้าม่ได้อยู่กับน้องตี๋ ยอมรับเลยว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่น่าเข้าใกล้สักนิด
o13
-
รวดเร็วมากตอนนี้ เรื่องเดินเร็วเลยอ่านเร็ว
ลุ้นว่าจะเป็นไงต่อ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง :กอด1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง
-
เดาทางไม่ได้ แต่รู้ว่าพี่หมอกต้องจัดการอะไรซักอย่าง
รอพี่หมอกอย่างใจจดจ่อ o13
-
พี่หมอกอาจมีแผนการอะไรบางอย่างง
-
แหมๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ มิ้นท์ ชัวร์ o18
-
o13 รออ่านต่อไป
-
ดีใจจังมาต่อแล้ววว รอตอนต่อไปครับ
-
เฮียก่าพี่ฟินเลิกกันแล้วหรอออออออ
ยัยตัวร้าย อีมิ้น เลววะคิดว่าทำแบบนี้ แล้วพี่หมอกจะสนใจหรอก
เหอะ
-
ยิ้มปากพี่หมอกยกขึ้น ไม่ใช่การยิ้มแบบค่อนแคะที่ชอบทำ
แต่เป็นรอยยิ้ม ยิ้มที่เหมือนจะพอใจกับเรื่องบางอย่าง…
^
ู^
พี่หมอก..............................พี่หมอกยิ้มทำไมคร๊าาาา ?
ดีใจล่ะสิ สามปีที่ผ่านมารูปคู่ที่ถ่ายด้วยกันในกล้องนั้น กล้องที่พี่หมอกซื้อให้ ยังอยู่ดีและไม่เคยถูกลบเลย
จนทำให้มือดีคนนั้น นำมันไปปล่อยว่อนเน็ตได้ <<<< ยิ้มเพราะเรื่องนี้ใช่ป่าวววว...คะ?? (เดาล้วนๆ 55+)
ตอนนี้...หากพี่หมอกยังยิ้มได้ คงเป็นความสุขที่ใหญ่มากของพี่หมอก...ท่ามกลางปัญหาที่รุมเร้า
อย่างน้อย ก็มีตี๋อยู่ข้างๆล่ะน่า....เน๊อะๆ ขอให้พี่หมอกและตี๋ ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ด้วยกันน๊าา
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่หมอกสู้ๆ ตี๋สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คนแต่ง
-
คิดว่าพี่หมอกก็คงต้องการที่จะเปิดตัวตี้เหมือนกันแต่หาวิธีไม่ได้ พี่มิ้นต์เลยทำให้แบบประสงค์ร้ายแต่กลายเป็นเรื่องดีสำหรับพี่หมอก :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ว้าวววว พี่หมอกขึ้นรถเมล์
-
งืมม อ่านแล้วงง อ่าน ปล แล้วยิ่งงง ป๊ะล่ะ 555
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักไปน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อิคนอ่านงง พี่มิ้นต้องการไรหว่า แล้วพี่หมอกจะทำไงต่อ
งงไปหมด รอตอนต่อไป^^
-
ท่านประธานหนีนักข่าวขึ้นรถเมล์ เวรกรรมดูซิจะขึ้นแท็กซี่ก็ไม่มีเวลารอ หึหึ
-
แอบคิดเบาๆๆว่า
พี่หมอกเป็นคนสั่งให้ทำ
หรือไม่ก็อยากให้มันเป็นอย่างนั้นอยู่เเล้ว
-
พี่หมอกวางแผนไว้หรือเปล่าเนี่ย :m12:
-
ลุ้นอ่ะ รอตอนต่อไป
:z3: :z3:
-
ดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนน่าดู
สงสัย พี่หมอกวางแผนให้เป็นข่าว
เพื่อให้เป็นที่ยอมรับเรื่องตี๋หรอ?
-
เฮียฮ้งงงงงงงง แอร๊ยยยยยย เฮียผอมเเล้วเหรอ ตอนนี้เฮียมีบทบาท :z6:
สรุปแล้วพี่มิ้นท์นี่ดีหรือไม่ดียังไงน้อ :serius2:
รอต่อๆๆ :กอด1:
-
ค้างมากมายเลยจ้า แงๆๆๆ ค้างอ่ะ
ตอนหน้าขอยาวกว่านี้นะคะ ยัยพี่มิ้นว่าแล้วต้องไม่มาดี
ตอนหน้าพี่หมอกจะทำไงต่อไปรอลุ้นจ้า
-
ยัยมิ้นต์นี้แสบจิง
-
:m20: จะขอบคุณหรือด่านังมิ้นดี
งานนี้ตี๋แกรนโอเพนนิ้งแน่ o13
-
น่าาาาาาาารักอ้ะ!!! จะทำอะไรก็น่ารักน่าชังไปซะหมดทุกอย่าง
ไหนๆขึ้นรถเมล์มาด้วยกันแล้ว ก็ไปค้างบ้านตี๋ซะนะพี่หมอก อย่าให้เสียเที่ยว
:กอด1: ฉันดีใจที่มีเธอ :กอด1:
-
อ่านมาสองวัน เพิ่งจะอ่านทันค่ะ
เรื่องนี้สนุกมากๆๆ
ชอบพี่หมอกมากๆ รักเดียวใจเดียวจริงๆเลย
-
พี่มิ้นท์นี่แปลกๆ เน้อ~
ตี๋ลืมกล้องวางไว้บนโต๊ะตอนไปกินข้าวอ่า
พี่มิ้นท์ต้องการไรเนี่ย แผนพี่หมออ่าจิเนี่ย กิกิ
:-[
-
พี่หมอกกะน้องตี๋สู้ๆ :z2:
-
พี่หมอกเหมือนจะมีแผนอะไรเลยอะ
ยัยมิ้นต์น่า :z6: :z6: :z6:
พี่หมอกกับน้องตี๋สู้ๆ...เอาใจช่วย
:L2:เป็นกำลังใจให้จ้าาาาาาาาาาาาาาา
-
เฮ้อ...แอบงงเหมือนกันนะเนี่ย
แล้วแผนของใครจะชนะกันล่ะ :เฮ้อ:
-
รู้นะว่าพี่หมอกสุดหล่อมีแผน!! :z2: :z2:
ไม่ว่าจะเป็นแผนอะไร...ขอให้ทั้งพี่หมอกและน้องตี๋สู้ๆกับอุปสรรคต่างๆต่อไปนะ
น้องตี๋ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด เหมือนพี่หมอกพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อน้องตี๋จริงๆ :กอด1: :กอด1:
-
เดาทางลำบากเกิ๊นนนนน o22 รึเราโง่เองหว่า :serius2:
-
เหมือนมิ้นท์จะทำไปด้วยประสงค์ดีมิใช่ประสงค์ร้ายใช่ไหม
พี่หมอกเอกก็ดูเหมอนจะดีใจที่เรื่องเป็นแบบนี้
สองคนนี้ต้องมีลับลมคมในกันแน่ๆเลย
อร๊ายยยย อยากรุ้อ่ะอยากรุ้
มาต่อเร็วๆที่เต๊อะ
:L2: :pig4: :L2:
-
อยากรู้พี่หมอกคิดอะไรอยู่ หรือวางแผนอะไรไว้นะ
-
ทำไมเราแอบคิดว่า พี่หมอกพอใจที่เป็นแบบนี้
รึว่าพี่หมอกแอบเตี๊ยมอะไรกับมิ้นรึป่าว -.-
-
= = มิ้น สร้างข่าว เพื่อพี่หมอก ใช่ป่ะ ปั่นกระแส ช่วยพี่หมอก
-
:กอด1:กอดพี่หมอก ไม่เคยทิ้งน้องตี๋ :-[
ถึงจะเป็นแผนอะไรของยัยมิ้นท์ก็ตาม แต่แอบรู้สึกว่าพี่หมอกก็อยากเปิดตัวเมียตัวเองเหมือนกันแหละน่า o13
-
สองคนสองใจกำลังจะรวมกัน 555 ภายใต้สถานการณ์แย่ๆพี่หมอกถือโอกาสเปิดตัวตี๋ไปเลย
-
นางมิ้นต์ทำแบบนี้ทำไมน้า
พี่หมอกมีแผนอะไรไว้หรือเปล่า
มารอตอนต่อไปๆๆ
มาเร็วๆ ก็ดีนะครับ
-
:เฮ้อ: แบบว่าค้างเลยนะ
พี่หมอกยิ้มอะไร มีแผนอะไรต่อละนี้ o18 o18 o18 o18
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
โอ้ย สนุก ตื่นเต้น สรุปมิ้นท์เป็นคนดีหรือไม่เนี่ย สับสน
-
กรี๊ดดดด ตัวละครดูเป็นผู้ใหญ่อ่ะ ชอบดี
มีการตัดสินใจที่แปลกแหวกแนวตามสไตล์อีตาหมอก ดี กรี๊ดๆๆๆๆๆ
ต่อไปจะเป็นยังไงหนอ ยัยมิ้นท์มันร้ายนัก
อยากตบมันสักฉาด แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอ๋ มันแปลก ๆ พี่มิ้นต์เหมือนจะหนับหนุน หรือเปล่า
อะไรยังไงไม่รู้รู้แต่พี่หมอกเอาอยู่อยู่แล้วล่ะ รูปที่เห็นนั่นพี่หมอกก็ดูดีใจเล็ก ๆ อีกด้วย
น้องตี๋โดนนักข่าวรุมน่าสงสารเชียวค่ะ แร้งชัด ๆ พรุ่งนี้ดังลั่นทุ่งแน่ตี๋เอ๊ย...
ขอบคุณค่ะ
-
อื้อหือ อยากจะวิ่งขึ้นรถเมล์ตามไปส่อง รถเมล์จะจอดป้่ายไหนง่า >< บ้านตี๋เหอะ เพี้ยง เอ๊ะ รึนี่เป็นแผนกดดันให้อีพี่เมฆรับน้องตี๋เป็นศรีสะใภ้ คริคริคริ
-
มีแผนอะไรกันใช่มั้ยเนี่ย :m12:
-
มิ้นจะสื่ออะไรคะเนี่ย ต้องการช่วยหมอกทางอ้อมป่าว ฮ่าๆ ลุ้นอะ
-
ยิ้มทำไมอ่ะพี่หมอก โว้ยยย คาใจหว่ะ จะนอนหลับไหมเนี่ยยยย
-
ตอนแรกที่เจ๊มิ้นท์โผล่มาในเรื่องก็รู้สึกกลัวๆผู้หญิงคนนี้อยู่เหมือนกันว่าจะมาสร้างปัญหาอะไรเพิ่มหรือเปล่า
แต่เท่าที่อ่านมา กลับรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้มาร้ายนะ ออกแนวช่วยมากกว่า แต่ก็เก็บความลับไว้หลายอย่าง
(เอ๊ะ หรือเราโดนสับขาหลอกให้เข้าใจว่าอย่างนี้กันนะ -_-?)
ว่าแต่พี่หมอกวางแผนอะไรอยู่เนี่ย อยากรู้จริง
-
เดี๋ยว มิ้นต์นี่จงใจทำลายหรือช่วยกันแน่ละเนี่ย
พี่หมอกยิ้มแบบนั้นชักไม่แน่ใจล่ะ
แต่ก็เหมือนว่ามันทลายกำแพงบางอย่างลงไปแล้วล่ะนะ
จากนี้คงจะวุ่นอีกเยอะ แต่น่าจะวางใจได้ว่า
มันคงจะไม่เศร้าจนเกินไปอีกแล้ว
-
เอ่อแบบว่า พี่หมอกเท่มากค่ะ :z3:
ไม่รู้จะพูดอะไรดี ฮือออ น่ารักมาก แต่มิ้นต์จะร้ายไปไหนยะหล่อน
-
พี่หมอกดูมีความสุขนะที่เรื่องมันเป็นข่าวอ่ะ มีแผนอะไรอยู่รึป่าวเนี้ย??
ปล.ประกาศให้โลกรู้ก็ดีนะ จะได้ไม่มีใครมายุ่งกะตี๋อีก
-
ไหนๆใครว่าพี่หมอกเป็นผู้ใหญ่
ตูว่ามันยังเกรียนเหมือนเดิม แถมแบกตำแหน่งประธานแบบนี้ยิ่งเกรียนเลเวลอัพอีก
ไม่ได้เตี๊ยมกันกะพี่มิ้นต์ ?
แต่ก็แอบ.....พอใจสินะ 555+
ปล. สงสัยจะรีบมาก ลืมเปลี่ยน B.N. 11นะจ้ะ รีบเซอวิสแฟนๆแบบนี้ ปลื้มอ่ะ
-
พลอตละคร แอร๊ย แหล่มๆ
เรื่องเก่า แต่เอามาเล่าใหม่ได้
เยี่ยมๆ o13
อี พี่มิ้น :z6:
-
:-[ อยากอ่านต่ออีกคร้าบบบบ สู้ๆนะครับ อ่านแล้วมีความสุขขขข
-
เราว่า ...
คน เขียน เก่ง มาก จริงๆ
ไม่เคย ฮา และ ซึ้งจนร้องไห้ ขนาดนี้มาก่อน
ทุกสิ่งทุกอย่างมีเหตุผลและที่มาที่ไป ลงตัว ไม่มั่วดีอ่ะ แบบว่า อยู่บนฐานของความเป็นจริงอ่ะ
เอาไปทำภาพยนตร์ได้เลย จริงๆนะ ยิ่งเวลาตี๋คิดในใจอ่ะ เราว่าน่าจะฮากว่าพวก GTH อีกนะ 555+
-
แหม เหมือนเข้าทางหมอกยังไงชอบกลนะ
-
รอดู เชื่อว่าพี่หมอกต้องมีอะไรดีๆแน่ 555
ว่าแล้ววิ่งตามกันซะขนาดนั้น
ไม่มีใครพกโทศัพท์ไรมาเลยเหร๊อะ
หลงทางไม่รู้น่า อิอิ
-
ไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงต่อ
แค่ขอให้เขาได้กลับมาจูงมือกันอีกครั้ง
เท่านี้ก็พอใจแล้ว
:L2: :L2:
-
หมายความว่าอย่างไรครับ อยากรู้ตอนต่อไป
-
กรี๊ด
รีบๆๆๆมาต่อนะ
ไหนๆเรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว
ประกาศออกไปเลยจะได้ไม่มีคนมาจีบตี๋อีก อิอิ
-
งึ๊ยๆ เป็นแผนพี่หมอกอ่ะเปล่าหว่า
-
หรือว่าต้องกลับไปอ่านเนื้อเรื่องใหม่
รู้สึกพอมาตามอ่านแต่ละตอนมันขาด ๆ ต่อไม่ติดยังไงไม่รู้ ฮ่า ๆๆ
-
เหมือนพี่หมอกจะมีแผนซ้อนแผน
-
นักข่าวนี่น่ากลัวมากๆค้อนกวางน้อยอย่างตี๋ซะจนมุม ดีนะที่พี่หมอกมาช่วยได้ทันไม่งั้นนะกวางน้อยเป็นกวางอัดกระป๋องแหงๆ
-
แผนช้อนหุ้นป่าว หุ้นตกพี่หมอกจะได้โกยหุ้นบริษัทตัวเองไรเงี้ย 55 :laugh:
-
กรี๊ดดดค่า พี่หมอกขา
แค่พี่หมอกกลับมาหาน้องตี๋ ก็แทบจะปิดซอยฉลองแล้วค่า :mc4: :mc4:
คู่นี้น่ารักอ่ะ จับมากันขึ้นรถเมลล์
อ๊ากกก ชอบมากค่า
ว่าแต่พี่มิ้นเนี่ยต้องมีเป็นคนทำให้พี่หมอกกลับมาหาตี๋ได้แบบเปิดเผยแน่เลย
เชียร์ๆ นะคะ
-
เอ๊ะๆๆๆๆ รู้สึกเหมือนจะมีแผนซ้อนแผนรึปล่าวเนี่ย บอกไม่ถูกแฮะ o18
-
ลุ้นๆ พี่หมอกยิ้มแบบนี้คงมีเรื่องอะไรดีๆแน่ :impress2:
-
อยากอ่านต่อจัง ลุ้น
-
รอ
-
เปิดตัวแท๊บเลตแล้ว
งานนี้เปิดตัวแฟนท่านประธานหมอกด้วยย
ยัยมิ้นเป็นอะไรกับพี่หมอกกอ่ะ
-
ได้เวลาเปิดตัวแบบแกรนด์โอเพนนิ่งแว๊ววว~~~
พี่หมอกจัดแถลงข่าวประกาศออกไปเลย เน้น ๆ ชัด ๆ ว่า
"คน ๆ นี้คือคนที่ทำให้ผมทุ่มเททุกอย่าง
คน ๆ นี้คือแรงผลักดันที่ทำให้ผมก้าวเดินต่อไป
คน ๆ นี้คือคนที่เป็นเจ้าของหัวใจ
และคน ๆ นี้คือ.....คนที่ผมรัก"
อ๊ากกกกกก ฝันอยากให้มันเป็นจริงอ่ะ :-[
-
มาต่อเร็วๆนะคัรบ
รออยุ่นะคัรบ
มาต่อเร็วๆหน่อยจิลุ่นๆ
-
โอยยยย ไม่ไหวแล้ว อินขึ้นทุกขณะจิต! :z3:
ตี๋ กะ หมอก สมอง จิตใจ ความคิด และโลกเกือบทั้งใบ
ยังโคจรมาเจอกันตลอดๆอ่ะ คิดถึงอีกฝ่ายตลอด :กอด1:
"ภาค Coin เขียนอารมณ์นักศึกษาไม่เต็มที่ เพราะยังไม่เคยเป็นนั่นเอง"
ตอนอ่านแรกๆ พี่ยังคิดว่าผู้แต่งเรียนมหาลัยเลยจ้ะ
ว่าแต่บอก เขียนอารมณ์นักศึกษาไม่เต็มที่
แต่ข้ามมา วัยทำงานเลยเนาะ5555+ เขียนดีทั้ง2ภาคล่ะค่ะ
มาต่อไวๆ & บ่อยๆน้า :m13: :mc2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว เอิ่ม มันขาดๆยังไงไม่รู้ ทั้งที่พี่หมอกกะตี๋ก็แฮปปี้ดี(หรอ) สงสัยสั้นไปมั้ง 555 คิดถึงตอนพี่หมอกเตะบอลจัง :-[
-
ตกลงว่ามันเป็นเรื่องดี?
แล้วพี่มิ้นต์เป็นพวกใครกันแน่เนี่ย...ที่แน่ ๆ น่าจะสนิทกับพี่หมอกนะ คงกำลังช่วยส่งเสริมให้เรื่องระหว่างตี๋กับพี่หมอกคืบหน้าล่ะมั้ง
-
แผนพี่หมอกคืออะไรหนิ??
ตกลงว่าพี่มิ้นต์เป็นผู้ช่วยให้แผนสมบูรณ์ใช่ไหม??
โอ้ย. อยากรู้มากจนใกล้เลยขีดแดงแล้ว =0=
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่รู้จะเดาไปทางไหนดี เหนื่อยๆ แต่ก็สนุกดี
-
พี่หมอก :o8: :o8:
เอาใจไป!!!!
-
จะรอจ้า
อยากรู้ว่าพี่หมอกมีแผนไรซ่อนอยู่
-
:impress3:
อ่านเเล้ว หลงรัก พี่หมอก กับ ไอ้ตี๋ อย่างหมดใน
อินมากกกก ถึง มากที่ สุด มาต่อไว้ ๆๆ นะ ติดตาม มานานแล้ว ครับ !!!
:bye2:
-
วันนี้ก็มารอครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาปูเสื่ออนอนรอออออ
-
สงสัยพี่หมอกจะพาตี๋ไปเชงเม้ง แล้วรีบมานะะะะ
-
รอ ร๊อ รอ
-
เมื่อไหร่จะมา คับ รอ...อยู่ !!!!
คิดถึง หมอก ตี๋ จะ แย่ แล้ว คับ :sad11:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
รอค่า ..
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอจ้าาา รออออออออ
-
ตามอ่านครับ
ก่อนหน้านี่้เมื่อหัวค่ำเพิ่งไปโวยวายในแฟนเพจมา
แหะๆ
ตามอ่านมาประมาณสองสามวันแล้วครับ มีน้องแนะนำให้อ่าน
อ่านแล้วก็ชอบมาก ปลื้มมากครับ
เป็นเรื่องที่ทำให้ยิ้มได้ วันก่อนก็หุบยิ้มก่อนนอนไม่ได้เลยครับ ชอบมาก น่ารักสุดๆ
แต่พอมาวันนี้หััวค่ำ ตอนกำลังจะจบภาคแรก สองตอนท้ายนี่เล่นเอาน้ำตาไหลพราก
พอขึ้นภาค 2 ก็อึนไม่หายเลยครับ จนมาตอนที่ร้านอาหารที่พี่หมอกหึง
หรือว่าที่ป้ายรถเมล์ ที่สองคนนี้คืนดีกัน ถึงรู้สึกดีขึ้น
ชอบพี่หมอกมากครับ รู้สึกว่าผู้ชาย ที่ทำให้เห็นว่า การกระทำสำคัญกว่าคำพูดมาก
เพราะพี่หมอกพูดน้อย แม้คำพูดฟังดูไม่เพราะ แต่มองเห็นความจริงใจและความรักต่อตี๋อยู่ในนั้นจริงๆ
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อครับ
ปล. ยังปลื้มพี่หมอกไม่หายยยยย >,< พี่หมอกน่ารักกกก แอร๊กกกก
-
ψ(｀∇´)ψ. พี่หมอกไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนาใช่มะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเลยนะงานนี้
-
สองคนนี่ หนีไปไหนกันนะ หลงรึเปล่านั่น หายกันไปนานเชียว รอลุ้นนานนนนนน แล้วเน้อ... :กอด1:
-
เหมือนจะเดาทางถูกแต่ก็ไม่รู้จะเดาไปทางไหน แต่ที่แน่ ๆ คือหมอกพอใจกับเรื่องที่เกิดแถมมียิ้มอีกต่าหาก น่ารักอ่ะ *0*
-
ยัยมิ้นนี่จะดีหรือจะช่วยเนี่ย
ยังไงกันแน่ แต่ก็ทำให้หมอกกับตี๋ได้มาเจอกันนะ
-
:jul1: :jul1: :jul1: รอๆลุ้นๆ จนเลือดจะหมดตัวแล้วววววว
-
รอ ต่อไป ครับ
-
ตามทัน :a2:
ดูเหมือนจะเป็นแผนการนะ
แต่มิ้นท์ทำเลยแผนไปหน่อยหรือเปล่า
หรืออาจจะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้นะ :z3:
:กอด1:
-
เราว่ามิ้นคงไม่ได้ช่วยหรอก จาช่วยทำไม เราว่าความรู้สึกของเจ๊มิ้นคงเหมือนญาติพี่น้องพี่หมอกทุกคนแหละ ที่เจอตี๋ครั้งแล้วประมานว่า 'อินี่ใคร' ไรงี้อ่ะ แต่เจ๊นี้อาจแอนตี้หนักหน่อยเพราะคงเป็นคู่หมั่นรึคนที่ผู้ใหญ่จัดหามาให้ไรงี้ละมั้ง
ที่พี่หมอกยิ้มตอนสุดท้ายคงเป็นเพราะตี๋พูดเรื่องรูปในกล้องขึ้นมาพอดีปะ เลยอาจจะดีใจที่รู้ว่ารูปในกล้องยังอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้ลบทิ้งไปไรงี้อ่า
just my opinion :)
-
เอาN79ยิงคุณมิ้นดีมั่ง :fire: :fire: :angry2: :angry2:
-
มารออีกแล้ววว จริงๆมาทุกวันเลย :m31:
อยากอ่านต่อ ขอแบบตอนยาวๆหน่อยน้า มาต่อเตอะน้าาาา :z3:
ปล: แอบคิดว่า ยัยมินต์ อาจทำงี้เพื่อคนอื่น! รึอาจมีใครสั่งมา! :a5:
-
จะงงอยู่อย่างนึง
คือว่าเมมการ์ดเปลี่ยนเพราะกลัวว่ารูปพี่หมอกกับตัวเองจะหายแล้วทำไมถึงเอาเมมใหม่กับรูปไปว่อนเน็ตได้ง่ะ
นอนคิดมาทั้งคึนละ :z3:
-
แวะมาดูทุกวันเลย คิดถึงตี๋-หมอก :o8:
แต่อยากบอกคนแต่งว่าคิดถึง ไผ่-จอนห์เหมือนกันอ่ะ
ค้างงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
-
โอ้ววว...มายด์ก็อดซัน...
ฉันมักจะมาตอนคนอื่นอ่านจบพาร์ทล่าสุดไปแปดล้อม
ฮือออ...เพิ่งสอบเสร็จได้อ่านบั้งโหนดทั้ง11&12พร้อมๆกัน..
พี่หมอกมาพร้อมกับสายฝน...พี่แกทัก"อากาศดี..."
อืมม..อันนี้พี่หมอกแผ่นจริงไม่ใช่แผ่นผี...
แบบว่าชอบตอนที่คิสสึกันที่ป้ายรถเมล์
ย๊าาาา...น่ารักได้สามโลก...น่ารักไม่ทน!!! แล้วว
พออ่านตอนที่12 ยิ่งน่ารัก...พี่หมอกยิ้มทำม๊ายยย
แล้วยัยมิ้นเนี้ย...เธอคือหนอนบ่อนไส่ใช่มั้ยคะ??
หน่อยๆ...ทำเป็นคนดีเอาการ์ดเชิญไปให้
โถ่!ที่แท้จ้องจะทำลายรักของทั้งคู่...(ชิ้ง!..ฟาดฟันมิ้นท์ด้วยสายตา)
รอตอนหน้า...ปูเสื่อรอ...ฮิยะฮาฮ่าๆ
-
มารอครับ
-
มารอครับ
-
ธอปล่อยให้ฉันรอ เธอปล่อยให้ฉันคอย
แต่เวลามันช่างเหลือน้อย แล้วเธอก็จากไป
ให้ฉันรอ เธอปล่อยให้ฉันคอย
ต่อให้นานก็ยังคงรัก รักเธอจนหมดใจไม่เหลือ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มารอค้าบบบ :กอด1:
-
มาคิดถึงพี่หมอก ตี๋ และคนแต่งจ้า ^^
-
รอ
-
มารอคร้าบบบ
-
วันนี้จะมาหรือเปล่า ไหนสัญญาว่าจะมาไง โฮวววว อิปร้านั่งรอตั้งแต่เย็น :m15:
-
ไหนว่าจะมาเมื่อวานไง (ขณะนี้เลยเที่ยงคืนแล้ว ถือว่าเป็นวันต่อไปแล้ว) เขาอุตส่าห์รอ ร๊อ รอ T^T
-
:z3: อยากอ่านแล้วครับ ไรท์เตอร์ :z13:
-
ชอบมากเรยคร่า ขอเป็นแฟนคลับหมอกเด้อ คนอะไรเท่ห์สุโค้ย เพิ่งจะอ่านได้แค่ไม่กี่ตอนเอง แต่หนุกมากเรย ขอไปอ่านน่อก่อนเน้อ ชอบดิสของคนเขียนอ่ะน่าร้ากกกก อยากได้อ้ะ อิอิ
-
มาต่อไวๆ นะคับ คาใจอยู่ 555+ :กอด1:
-
มารอคับ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
โอยๆๆๆ :z3: ทน :m31: ไม่ :o211: ไหว :sad2: แย้ววว o9 อ๊ากกก :serius2:
มาต่อตอนใหม่เตอะน้าาาา อยากอ่านต่อมากค่าาา :fire: o18
-
แอร๊ยยยย!!! ลงแดง
-
หายตัวไปอีกแล้วนะ....รับน้องอยู่หรือครับ..อิอิ :really2:
-
คึดถึงนะครับวันนี้จะมาไหมนะ
-
มาต่อหน่อย...
ปล.อ่านแล้วนอนไม่หลับ : )
-
:m25: :m25: :m25: ตายๆๆๆๆๆ อ่านกี่รอบๆ ก็ตายยยยยยยยย
รอจ้าๆๆๆ
-
ตั้งหน้าตั้งตารอออออ
-
Kitten
เงยหน้าขึ้นมามองก็เห็นดวงตากลมแป๋ว
ลูกแมวตัวเล็กสีขาว ร้องเมี้ยวๆน่ารำคาญหู หมอกขยับหนังสือเล่มหนาบนโต๊ะออกห่าง มันก็ยิ่งเดินเตาะแตะเข้ามาใกล้
“เอาออกไป รำคาญ”
“ใจมึงนี่คงแห้งแล้งเป็นทะเลทรายเลยสินะ ไอ้หมอก กูไม่เคยเห็นมึงชอบสัตว์อะไรเลย”
“เลี้ยงหมาอยู่”
“อ่อ เลยจะเป็นข้ออ้างว่าไม่ชอบแมวสินะ”
ถ้ารู้แล้วก็รีบเอาออกไปไกลๆสักที
ไม่ชอบเวลามีสายตาจ้องมองอยู่อย่างนี้ มันรู้สึกไม่สงบ เหมือนบางอย่างคอยสะกิดอยู่ตลอดเวลา
“ไอ้โก้ เดี๋ยวลูกแมวมึงก็โดนหมอกจัดแช่ให้แข็งตายหรอก รีบๆเอาออกมาดีกว่า”
ได้ยินแฟงพูดแบบนั้น โก้ถึงจะยอมช้อนตัวลูกแมวตัวนั้นด้วยมือข้างเดียวออกมา ตามันยังไม่ขยับไปไหน จ้องมองมาทางชายหนุ่มที่แสนเย็นชาอย่างสนใจ แม้แต่เจ้าของก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไม
พอปล่อยลงวางกับเก้าอี้ มันก็รีบสาวเท้าเข้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกฟากของม้านั่ง กระโดดขึ้นไปนั่งบนตัก พอถูกดึงต้นคอจับวางลงบนเก้าอี้ไม้เหมือนเดิม มันก็พยายามใหม่อีกครั้ง ไม่สิ้นสุด จนสุดท้าย ก็เป็นฝ่ายหมอกเสียเอง ที่ยอมแพ้ ปล่อยให้มันนอนดิ้นไปดิ้นมาบนตัก
เพื่อนๆมองภาพนั้นอย่างตกตะลึง
เห็นชัดอยู่ว่าเป็นคนหยาบกระด้าง ถึงจะมีด้านอ่อนโยนอันน้อยนิดแต่ก็ไม่ได้เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาบ่อยนัก เท่าที่เห็น ก็อาจจะเป็นเด็กคณะข้างๆ แค่นั้น เท่านั้นจริงๆที่เห็น
ทำไมกัน
คำถามผุดขึ้นมาเป็นป็อปอัพ ไม่ได้รับคำตอบ และไม่มีใครคิดจะถาม แหม ก็ใครบ้างจะบ้าพอ ริกระตุกหนวดเสือ ยิ่งไม่ใช่เสือในกรงธรรมดา แต่เป็นเสือเบงกอลสีขาวดุอลังการเสียขนาดนั้น คำตอบ คงไม่มีใครตอบได้ นอกจากเด็กคณะข้างๆที่ว่า
วันก่อนหน้านั้น
เด็กคณะข้างๆ ชื่อบ้านๆ ก้าวขาพ้นขอบประตูก็ฟุบลงกับพื้น นอนอยู่ที่ตรงนั้นนานเกือบสิบนาทีโดยไม่มีใครสนใจ ก่อนจะค่อยๆยันตัวขึ้นจากพื้น ลากกระเป๋าคู่ใจเดินห่อเหี่ยวยิ่งกว่าเด็กหิ้วสมุดพกกลับบ้าน
มองไปที่โซฟา หมอกนั่งอยู่ตรงนั้น บนหน้าตักมีแล็ปท็อปวางอยู่ สายตาไม่ได้ละมามองเด็กหัวฟูที่ยืนเก้ๆกัง ๆ ด้วยอารมณ์ที่ยังขุ่นมัว จึงเดินเข้าไปในห้องเสียก่อน วางกระเป๋าให้เรียบร้อย แล้วเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
นั่งลงบนโซฟาข้างๆ ยังไร้สัญญาณตอบรับ เลยเอนตัวนอนลงกับโซฟา ผมแผ่ออก แต่ก็ยังไม่ถึงหน้าตักของอีกคน
“พี่”
ไม่มีการตอบกลับ
หมอกไม่ใช่คนที่ขานรับทันทีเมื่อโดนเรียก ไม่ค่อยจะสนใจด้วยซ้ำถ้าให้พูดตรงๆ ทำเพียงปรายตามอง แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังเงียบอยู่ เลยไม่ได้พูดอะไรออกไป
“งานผมโดนตีกลับอีกแล้ว รอบที่สามแล้ว”
ถึงจะไม่มีเสียงตอบ แต่ตี๋ก็รู้ ว่าหมอกฟังอยู่
“เขาหาว่างานผมไม่เป๊ะ แล้วก็เอางานของพี่ฟินมาให้ดู บอกว่านี่เรียกว่างานเนี้ยบ ตัวจริงมันเนี้ยบซะที่ไหนล่ะ เจ็บใจ”
“ครั้งหน้าก็ทำให้มันดีๆ”
“แต่ผมก็ตั้งใจแล้วนะ…สงสัยจะยังไม่พอ”
เงียบ
เงียบไปสักพักใหญ่ หมอกมองไปก็เห็นว่าตี๋หลับตาลงไปแล้ว แต่สักพักก็รู้สึกได้ว่าโซฟาขยับ ค่อยๆขยับตัวขึ้นมา พิงหัวเข้ากับเข่า คงจะนอนไม่สบาย จึงหนุนหัวขึ้นมานอนบนตัก
บ่นหงุงหงิงฟังไม่ได้ศัพท์ เขยิบแล็ปทอปออกไปอีกหน่อย รู้ว่าตี๋กำลังมองงานที่ตนทำอยู่
“พี่เคยโดนอาจารย์ตีงานกลับไหม?”
“ไม่บ่อย”
“นั่นดิ ทำงานดีก็คงไม่โดนตีกลับหรอกเนอะ”
หมุนตัวเข้ามานอนซุก ยกแขนสองข้างขึ้นกอดรอบเอวหมอกแน่น ไม่ค่อยทำบ่อยนักหรอกแบบนี้ นานๆจะเข้ามาอ้อนสักที เหมือนจะเข้ามาขอคำปลอบใจ แต่เพราะพูดไม่เก่ง เลยไม่รู้จะพูดอะไรออกไป ยิ่งพูดยิ่งแย่ เลยได้แต่ปิดปากเงียบ
อดคิดไม่ได้ว่าซุกหน้าแน่นขนาดนั้นจะหายใจออกหรือเปล่า แต่เพราะได้ยินเสียงบ่นลอดออกมาเบาๆ เลยยังวางใจอยู่
“ผมก็ตั้งใจทำงานนะ เข้าเรียนก็เกือบครบ ก็รู้อยู่หรอก ว่างานมันไม่ดีจริงๆ แต่ก็ไม่เห็นต้องพูดขนาดนั้นเลย”
อาจารย์คนไหน
รู้สึกโมโหลึกๆ รู้ว่าต้องคิดเรื่องผลงานเป็นอย่างแรกก่อน งานไม่ดีก็สมควรได้รับการตำหนิ แต่พอเห็นตี๋บ่นหงุงหงิงขนาดนี้ ก็เริ่มรู้สึกเหมือนมันโดนรังแกมา ไม่ดีเลย ต้องคิดเหตุผลก่อนอารมณ์ ไม่ใช่แบบนี้
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ไม่เห็นจะต้องรู้สึกร้อนใจมาก่อน
“ผมยาวแล้ว”
พูดออกไปได้แค่นั้น
อยากจะพูดว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าพยายามใหม่ แต่กลับพูดออกไปไม่ได้ โมโหตัวเอง
ยกมือขึ้นจากแป้นพิมพ์ วางบนผมที่นุ่มเหมือนขนแมว ตี๋ไม่ได้ตอบอะไรกลับ
ลูบผมเบาๆ ในใจรู้สึกอุ่นๆ
ผมยาวแล้วระต้นคอแบบนี้ ไม่ค่อยดี ไม่ชอบเท่าไหร่ ไม่อยากให้มันดูน่ารักไปมากกว่านี้ ไม่ชอบ
ต้นคอขาวๆนี่ ถ้ามีปลอกคอใส่ไว้ได้ก็คงจะดี
ไปไหนก็จะได้ยินเสียงกระดิ่ง รู้ตลอดว่าไปไหนมาไหน อยู่ในสายตา
“ไปตัดผมไหม?”
“หือ? วันนี้หรอ”
“อยากกินอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่อยากกิน”
“อาหารญี่ปุ่น?”
กำลังลังเล พอได้ยินชื่อร้าน ก็ยิ่งลังเลชัด เป็นคนแบบนี้ ตี๋เป็นคนที่ไม่ใส่ใจกับความผิดหวัง ไม่จมกับความเศร้า รู้สึกบ้าง แต่จะไม่อยู่กับมันนาน เป็นข้อดีที่น่าอิจฉาสำหรับหลายๆคน
ชีวิตที่หายใจอยู่กับความทุกข์ มันเจ็บปวดเกินกว่าใครจะคิดได้
ตี๋ทำมันให้เป็นเรื่องง่าย หัวเราะ เกาหัว แล้วพูด “แย่จังน้า”
เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วอยากจะยิ้ม อยากจะหัวเราะ
“เอาไอติมด้วยนะ คราวที่แล้ว อร้อยอร่อย”
ลืมไปแล้วสินะ
ลืมมันไปสักพัก มีความสุขกับชีวิตที่แสนจะสั้น
ลุกขึ้นนั่ง กำลังคิดว่าจะกินเมนูอะไร เป็นภาพที่เห็นมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง เป็นเรื่องธรรมดาๆในชีวิตที่ดูไม่มีอะไรพิเศษ
มันพิเศษ พิเศษกว่าอะไรทั้งนั้น
กดจูบลงกับแก้มขวา เห็นว่าหน้าแดงขึ้นในเวลาสั้นๆ ในใจหมอกตะโกน น่ารัก น่ารัก แต่กลับปิดปากเงียบ
ตี๋ตาโตขึ้นในเวลาสั้นๆ แล้วยิ้ม ยิ้มกว้างจนเห็นฟัน ตาหยีลงไป หันแก้มซ้ายให้ แล้วพูด
“ข้างนี้ด้วยสิ เดี๋ยวแก้มซ้ายน้อยใจ”
ใจสั่น
พูดได้แค่นั้น
คำตอบ ที่จะไม่มีใครรู้ นอกจากสองคนนี้ในโลก
รวมถึงเรื่องที่หมอกคิดอยู่ ขณะมองลูกแมวตัวเล็กๆบนตักในเวลานี้ด้วย….
………………………………….
………………………..
[Kitten : complete]
[23.3.55]
แก้คิดถึง
รู้สึกผิด มาไม่ได้อย่างที่บอกอีกแล้ว คอมเสีย ตอนนี้เลยหนีไปซื้อโน้ตบุ๊คแทน o13
เจอกันค้าบบบ o13
-
จิ้มๆๆ
พี่หมอกก็น่ารักเหมือนกันน้า อิอิ
-
ตี๋ ก็คือ น้องแมว!
-
เขิน~
ชอบอารมณ์แบบนี้จริงๆ
*หนีไปฟัดแมวบ้าง* :กอด1:
-
น่ารัก น่ารัก :-[
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
คิดถึงตี๋มากเลยสินะ ฮือออออออออออ
อ่านตอนนี้แล้วอยากจะกรีดร้อง
คิดถึงวันวานหวานๆของพี่หมอกกับน้องตี๋ค่าาา เดี้ยนอยากตายยยยยยยยยย :z3:
-
น่ารักกกกก อ้อนเยอะ ๆเลยน้องตี๋ อยากเห็นพี่หมอกแพ้ทาง ^^
ว่าแต่น้องตี๋อ้อนซะขนาดนั้น จะได้ออกไปกินข้าวไหมเนี่ย > < :z1:
-
o18 o18 o18
-
สรุปว่า หมอกเป็นพวกแสดงความรู้สึกไม่เก่งนี่เอง
-
ชีวิตที่หายใจอยู่กับความทุกข์ มันเจ็บปวดเกินกว่าใครจะคิดได้
ู^
^
โดนอย่างแรง :a6:
อยากทำได้อย่างตี๋บ้าง
-
ได้อ่านแค่นี้ก็ฟินแล้ว
หมอกจะน่ารักไปไหนนิ
-
จะบ้าตายน่ารักมาก ๆ อ่ะ :z2:
-
เพิ่งหนีไปอ่านเรื่องแมวๆมา
มาป๊ะเจอแมวอีกแล้ว 555
-
อูยยยยยยยย เราล่ะอยากฟังความในของพี่หมอก
เวลาที่พี่หมอกคิดอะไรแบบคิขุ 55555555555
มีป่าวอ่ะๆๆๆๆ :z2:
-
:-[ :-[
-
น่าร้ากกกกกกกกกกก :-[ :-[
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึงตี๋กะพี่หมอกสุดๆ
ความจริงพี่หมอกก้อไม่ใช่คนเย็นชา
แต่แสดงความรู้สึกไม่เก่งอ่ะดิ 5555
แต่แบบนี้ล่ะถ่วงดุลกะตี๋ได้ดี :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
มีมุมน่ารักเหมือนกันนะคุณพี่หมอก
แต่ปากจะหนักไปถึงไหนนน
-
อ่านแล้วก็ยิ้มแก้มแตก
ขอบคุณที่มาส่งความสุขในวันที่อากาศร้อนแทบบ้า
-
อ่านพี่หมอก แล้วนึกถึงนายเอกเรื่องนี้เลย หน้าตาย แต่ความรู้สึกในใจแบบว่า ไม่ไหวแล้ว 555
Bukiyou na Silent
By Takanaga Hinako
-
พี่หมอกมีมุมนี้ด้วย ไม่รู้ตัวเองเลยนะ ว่าน่ารักกันทั้งคู่ :impress3:
-
เพราะไม่เคยรักใคร
เลยแสดงออกไม่เก่ง :เฮ้อ:
แต่พี่หมอกทำให้เขินได้ทุกทีแหล่ะน่า :-[
เพราะทุกอย่างที่ทำให้ตี๋ให้มันออกมาจากใจ
โคตรน่ารักเลยอ่าาาาคู่นี้ รักพี่หมอกกับน้องตี๋มากๆเลยค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกก น่ารักอะ!
ตอนนี้เหมือนแทนความรู้สึกของผู้ชายปากแข็ง
แต่ความน่ารักทั้งหมดทั้งมวลตกอยู่ที่ "น้องตี๋"
น่ารักตรงที่น้องขี้อ้อนเหมือนลูกแมว
น่ารักตรงที่น้องกลัวแก้มอีกข้างน้อยใจ
แนะนำว่า...พี่หมอกควรจะขยี้ลูกแมวตัวนี้ทุกขุมขนไปเลยย
โอ้ยยย...ฟินล่ะ...พี่หมอกปากแข็ง..แต่การกระทำช่างอ่อนโยนยิ่งนัก
:L1: :L1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกก
-
ตี๋มันน่ารักกับพี่หมอกตลอด
มาต่ออีกเร็วๆ เน้อ :bye2:
-
ชอบตอนตี๋อ้อนพี่หมอกจัง!! น่ารัก!! :L2: :L2:
-
น่ารัก น่ารัก น่ารัก
หลงรักพี่หมอก :กอด1:
-
ชอบหมอกจัง ชอบคนพูดไม่เก่ง คิคิ
-
น่ารักที่สุดเลยยคร้าบ
-
อารมย์คิดถึงแบบ น่ารัก น่ารัก :-[
:กอด1: :กอด1: :กอด1:กด +1
-
พี่หมอกพูดไม่เก่ง..แต่รักหมดใจสินะ :-[ :-[ น่ารักอ่าาา อิจฉาน้องตี๋ :impress2:
-
ตามเรื่องนี้ทันแล้ววว :o8: :o8:
ตอนที่หมอกอยากใส่ปลอกคอให้ตี๋
แอบคิดว่าพี่หมอกมองตี๋เป็นหมาด้วยแหละ -.-
ปล.ชอบเรื่องนี้มาก นักเขียนเขียนเก่ง เราชอบบบ o13
-
อาตี๋เหมือนแมวเหรอเนี่ย
ที่แท้พี่หมอกก็ขี้อายนี่นา
ปากก็หนัก
-
:-[ :-[ :-[ หลงพี่หมอกจัง :impress2:
-
:กอด1:
-
อิจฉาเเมวน้อยตัรนั้นนนน :z1:
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารักๆ จังเลยน้า :o8:
-
ฮึ้ยยย ตี๋น่ารัก พี่หมอกก็มีมุมน่ารักเหมือนกัน :man1:
ชอบตอนมหาลัยมากๆ รู้สึกไม่มีแรงกดดันจากสังคมมากเท่าไหร่แอ่ะ
รักแมวตี๋ก็เกาคางเกาพุงด้วยนะ :z13:
-
อ่านที่พี่หมอกคิดแล้วฮาอะ
หน้านิ่งๆ งี้ แต่คิดแต่ละที
อ๊ายยย :o8:
นี่พี่หมอกจริงๆใช่มั้ย o22
ฮ่าๆ
-
รอตอน13อยู่นะ สู้ๆ o13
-
เบื่อคนปากหนัก
เบื่อคนปากแข็ง
เบื่อคนที่ไม่รักเรา55+ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
เง้ออ, พาร์ทอดีต TT'
ตี๋อ้อนพี่หมอกด้วย :-[ พี่หมอกอยู่กับตี๋สองคนแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลยอะ
น่ารักที่สุดด! >///< มาต่อตอนปัจจุบันเร็วๆ น๊า~
-
>< น่ารักพี่หมอกน่ารักมากๆๆเลยคะ
-
น่ารักโฮกกกก หายคิดถึงพี่หมอกไปนิดนึง
-
ความคิดพี่หมอกน่ารักอ่ะ เสียแต่ไม่พูดออกมา
แต่ว่านั้นแหละที่ทำให้พี่หมอกน่ารัก :o8: :o8:
-
พาร์ทมหาลัยนี้น่ารักจริงๆ :กอด1:
-
น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดในโลก
-
ช่างเป็นคนที่เข้าใจยากมากๆ
น้องตี๋นี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว
-
หมอกเป็นคนแบบ..
รักแต่แสดงออกไม่เป็น ^^
อยากเห็นน้องตี๋อ้อนอ่ะ :กอด1:
-
มาต่อเร็วๆๆนะคับ ชอบๆๆๆๆๆ ขอบคุณล่วงหน้าคับๆๆ อิอิอิ
-
ชอบอารมณ์นี้ อบอุ่น อ่อนโยน หวานปนขรึม :impress2: :impress2: :impress2:
คิดถึงมากเลยยย รออยู่น้าาาาา :D
-
พี่หมอกกกก>0<
ตอนหอมแก้มน่ารักจัง อยากเป็นคนที่โโนพี่หมอกหอมบ้าง
อ๊ากกกกกกกกกกกก พี่หมอกๆๆๆๆ
ตี๋น่ารัก อ่านตอนนี้แลวมันไม่หวานมาก แต่แบบมันอบอุ่น
ทำเอาเขินได้ง่ายๆ อยากโดนพี่หมอกหอมแก้ม*0*
-
ขอลาไปตายอย่างสงบ
:m11: พี่หมอก อิหย๊ะ หวานเว่อร์ อยากเป็นน้องตี๋ อยากเป็นคนที่ถูกรักด้วยความรักมากมายขนาดนี้บ้าง
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....น่ารักไปแล้วนะ
ไม่พูดไม่จาอะไร แค่คิด......แล้วทำเลย
บางทีมันก็ดีกว่าคำพูดเป็นไหนๆ น่ารักอ่ะ :m3:
ตี๋ก็ช่างเข้าอกเข้าใจพี่หมอก น่า....รัก น่า.....ฟัด ได้อีก อ้อนเป็นแมวเชียว
พี่หมอกไม่หลงก็ให้รู้ไป เดี๋ยวซุกตัก เดี๋ยวอ้อนให้หอมอีกข้าง
ประเดี๋ยวก็ไม่ต้องไปกินอาหารญี่ปุ่นกันพอดี พี่หมอกจะอดใจไหวม๊ายยยยยยยยยย...??? เด็กอ้อนขนาดนี้เนี่ย :z1:
ตอนแมวมานอนบนตัก คงคิดถึงตี๋สินะ ถึงได้ยอมให้แมวนอนดิ้นบนตักแบบนั้น ว่าแต่..พี่หมอกคิดไปถึงตอนไหนค๊าาา :pighaun:
อิจฉาตี๋เลย หาแบบพี่หมอกได้ที่ไหนมั่งเนี่ยยย ชอบแบบนี้ :กอด1: :กอด1:
ตอนนี้น่ารักมากเลย ขอบคุณค่ะ :L2: :L2:
-
น่ารักอ่ะ คิดถึงตี๋
-
พี่หมอนน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
*โปรยหัวใจใส่*
แอร๊ยยยยยยย !
-
แอร๊ยยยยย คนแอบซึนแบบพี่หมอก ก็ต้องเจออ้อนๆ แบบตี๋นี่แหละน้า
อยากจะใส่ปลอกคอเอาไว้ซะด้วย โฮ่ๆๆ
-
:m1: ไม่ต้งเลี้ยงแมวหรอก คนที่ห้องอ้อนน่ารักกว่าแมวเยอะ
ข้างนี้ด้วยสิ >//<
-
สงสัยเห็นแมวแล้วนึกถึงตี๋ จะไล่ให้ไปแค่ไหนก็ไม่ไป อยู่ข้างๆ คลอเคลียตลอด
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง...(จำเนื้อไม่ได้แต่ก็ยังพายายาม ฮ้าๆๆ)
แค่รุ้ว่ารักเธอเท่านั้นพอ~~~
ตอนนี้ไม่มีเนื้อหาสาระอะไร แต่ได้ใจคนอ่านไปเต็มๆ
น่าร๊ากกก อ่ะ ฮ้าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
เอาน้องแมวมาก่อนก็ได้
น่ารักดี
ตี๋น้อยเป็นแมวเหมียว
พี่หมอกพูดไม่เก่ง....แต่รักตี๋หมดใจใช่มะ :-[
-
พี่หมอกเห็นแมวเหมือนตี๋นี้เอง :laugh:
-
อร๊ายยยย ตอนนี้น่ารักมากอะ ชอบๆ :-[ :กอด1:
-
รู้สึกหมอกจะเขินง่ายกว่าตี๋นะเนี่ย
-
เรียบๆแต่น่ารัก
-
อ่อนโยน โรแมนติก กรี๊ดดดดดด
-
น่ารักกก ถึงตอนหลักไม่มา แต่ก็มีตอนพิเศษมาให้พอหายคิดถึง
น้องตี๋เหมือนแมวในสายตาพี่หมอกเหรอเนี่ย
ไม่รู้ว่าจะอิจฉาใครดี เพราะตอนนี้อ่านไปก็อิจฉาทั้งพี่หมอกทั้งตี๋ไปพร้อมๆกันเลย งี๊ดๆ
ตอนน้องตี๋เอียงแก้มอีกข้างมาให้หอมนี่...เพ้อออ///
แต่สิ่งที่อยู่ในหัวพี่หมอกนี่ผิดคาดนิดๆ นึกแล้วแอบขำอ่ะ ฮ่าๆ
-
แหมชอบหล่ะซิ มีแมวน้อยชื่อตี๋มาคลอเคลียใกล้ๆหน่ะ
-
ต้องเสมอกันทั้งซ้ายขวาสินะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักจังพี่หมอกกกกก
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ พูดไม่เก่ง เลยได้แต่พูดอยู่ในใจ
แบบนี้แหละเป็นสไตล์ของพี่หมอก ^^ น่ารัก
-
ถ้าพี่หมอกไม่รักตี๋ก็บ้าแล้ว
น่ารักซะอย่างนั้น
โอ๊ยยย รู้สึกถึงความอบอุ่นของพี่หมอก
ใส่ใจในแบบของพี่หมอก
ฮ๊ายยย อยากอ่านตอนหลักเลย ฮ่าๆ
อยากให้สองคนกลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 ให้น้าาา
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ..แอร๊ยยยย
-
หมอกกกกกกกกกก ทำไปได้
-
โอ๊ย ตี๋โคตรน่ารักน่าหลงอ่ะ ทำให้คนเย็นชาอย่างพี่หมอกไม่ดุแมวก็ได้นะเออ
เพราะมองไปก็คิดถึงตี๋ไป บทตี๋จะอ้อนนี่แบบโครตน่ารักอ่ะ แล้วพี่หมอกที่รักจะแย่หลงจะตายจะไหว้เร้อ
พึมพัมน่ารักๆ ในใจกันไป อร๊ายยยยยย แ่ต่คนอ่่านอยากสครีมดัง ๆ ไมมันน่ารักน่าเอ็นดูกันขนาดนี้ฟระ
คนพูดไม่เก่ง กับคนอ้อนไม่เก่งเนี่ย...
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋แล้ว รอตอนใหม่นะคะ เป็นกำลัีงใจให้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ลูกแมววววววววววววววววววววววววว :3 :man1:
-
พี่หมอกน่ารัก...เขินจังเลย :o8:
-
:o8: :-[ :impress2:
-
ย้อนอดีตหวาน อ้อนเหมือนลูกแมว เห็นแล้วน่ารักดี
-
มุมน่ารัก-น่ารักของเพ่หมอกเหรอเนี๊ย
-
:-[ :-[ :-[
ถ้าไม่ใช่หมอก คงดูหวานเลี่ยนๆ แต่นี่เป็นหมอก
มันพอดี และลงตัวแบบเป๊ะมากอ่ะ! ชอบตอนนี้จังงงง
-
มุมน่ารักของพี่หมอก :o8:
-
เมื่อไหร่อารมณ์แบบนี้จากลับมาอีก
กริ๊ดดดดดด
พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกกก
-
หมอกน่ารักมากมาย
-
โก๊ะตี๋บอก
น่ารักอ๊ะ :กอด1:
-
น่ารักทั้งคู่
+ 1 นะคะ
-
ถึงจะสั้นไปแต่ก็ได้ใจอะนะ :กอด1:
-
ซื้อเลยจ้าโน้ตบุ๊ค งามคอมมาร์ท เลยยยย จัดอยู่ 22-25 ม๊าง
-
ซื้อเลยจ้าโน้ตบุ๊ค งามคอมมาร์ท เลยยยย จัดอยู่ 22-25 ม๊าง
ซื้อมาแล้วค้าบ งานนี้เลย o13
-
ไม่หายค่ะ ไม่หายคิดถึง แต่ยิ่งอ่าน ก็ยิ่ง "คิดถึง"
เพราะน้องแมว และน้องตี๋ในตอนนี้ ช่างน่ารักนัก
ในสายตาพี่หมอก น้องตี๋เป็นเหมือนแมวตัวนี้เหรอ
แมวน้อยขี้อ้อน แต่เป็นตัวของตัวเองสูง
หมอกจัดเย็นยะเยือกครอบคลุมทุกพื้นที่........ แต่เวลาที่มีแสงแดดอุ่นลอดผ่านสายหมอก .... สวยงามนัก
-
คิดถึงตี้
-
:กอด1: :กอด1:
+1 ค่าาาาาา
-
น่ารักที่สุดหมอกเอ๋ย
-
คิดถึงเขาทุกครั้งสินะแล้วทำไมต้องเก็บความรู้สึกตนเองขนาดนั้น
หากเป็นการลงโทษใครสักคน จงรับรู้เถิดว่าเขาคนนั้นรับผลของการลงโทษที่สาหัสมาก
หันมาให้อภัยตัวเองและคนรักเถอะ ขอร้อง อยากเห็นวันดีๆ ของหมอก กะ ตี๋ อีก อ่ะ
-
คิดถึงตี๋หมอกเวอร์ๆ
อยากอ่านทุกวันเลยอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
พี่หมอกเปรียบซะเห็นภาพตี๋น้อยกลายร่างเป็นแมวเหมียวเลย...น่าร้ากกกกกก~
-
o22 อ๊ากกกกก น่าร๊ากทั้งคู่เลย ยิ่งอ่านยิ่งติด สู้ๆนะครับ ^^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เฮ้อออออออออออ ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ !
ไม่ไหวอ้ะ น่ารักอ้ะ ทั้งพี่หมอกทั้งตี๋ โถ่ๆ ปลอบใจไม่เก่ง พาไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมก็เหมือนปลอบใจแล้วแหล่ะ
ชอบจังเลย ตอนพิเศษเวอร์ชั่นพี่หมอก :impress2: :-[
-
พี่หมอกน่ารักโฮกๆ หายคิดถึงไปได้นิดนึง
-
โฮวววววววววววว เพิ่งจะตามทัน คิดถึงตี๋ หมอกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณครับ
-
คนแต่งใจร้าย ให้เราอิจฉาแค่น้องตี๋คนเดียวไม่พอ ยังให้เรามาเป็นอีป้าอิจฉาน้องแมวอีก :m16:
-
พี่หมอกน่ารัก
แสดงออกไม่เก่ง
แต่ยังไงก็รักน้องตี๋อยู่แล้ว
-
พี่หมอกน่ารัก :-[
-
มาพอเป็นกระสัย ให้กระชุ่มกระชวย
:กอด1:
-
มาแบบน้อยๆแต่โดนใจมากๆๆๆๆๆๆ
น่ารักสุดๆ ตั้งตี๋ทั้งพี่หมอกเลย
เขินกับสองคนนี้ ไม่ไหวอ่ะ เขินมาก >_<
-
อ๊ายยย มาแล้ววว น้องแมวตี๋ขี้อ้อนอ้าาา :-[
พี่หมอกน่ารักน่าหลง เข้าทุกทีๆอ่ะ :m3:
ร๊ากกกก หมอก รัก ตี๋ หมดใจ รู้อ่ะป่าววว :m1:
ขอให้ได้ โน๊ตบุ้คไวๆๆจ้าาา อยากอ่านต่อ :a6:
-
เฮียหมอกน่ารักอ่ะ
-
ยิ่งอ่านตอนนี้แล้วยิ่งรักยิ่งหลงพี่หมอกมาขึ้นไปอีก
-
ขอบคุณค่ะ
-
อื้อหือ โอ้โห อ้าหา อี้... เอ่อคำอุธานเริ่มจะติดเรทแล้ว :z1:
ตี๋ยังน่ากิน เอ้ยยยย น่ารักเหมือนเดิม
ตอนหลักมาต่อเร็วๆนะค่ะรออยู่ o18
-
มีโน๊ตบุ๊คแล้วก็อัพบ่อยๆน้าาาาา คิดถึงตี๋หมอก ใจจะขาด
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
ค้างอ้ะ ค้างงงงงงงงงงง
ตี๋น่ารักเหมือนแมวก็จริง แต่...
มิ้นท์? เอ็งต้องการอะไรจากสังคมวะเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สู้ๆนะตัว เค้าจะรอต่อไป
-
คิดถึงพี่หมอกค่าาา
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงน้องตี๋
:L1:
-
น่ารักอ่ะ อยากมีคนมาอ้อนบ้างจัง
-
ได้อารมณ์ร่วมสุดๆ เพราะเพิ่งฟัดกับน้องแมวมา พี่หมอกน่ารักที่ซู้ดดด :-[
-
พี่หมอกน่ารักจัง
-
อร๊ายยยยยยยย น่ารักที่สุดเลยฮ่า :-[
ชอบพี่หมอกแบบนี้อ่ะ
อยากรู้เวลาที่หมอกคิด ว่าภายใต้หน้านิ่งๆมันเป็นยังไง
-
ลูกแมวขี้อ้อน ระวังโดนเจ้าของจัดฟัดนะ หึหึ :z2:
-
อ่านไม่จบเลยเรื่องนี้ อ่านถึงตอนที่ 32 แล้วก็ทนอ่านไม่ได้ ไม่ชอบคาแรคเตอร์ตี๊ ที่ทนอ่านมานี่ก็เพราะพี่หมอกคนเดียว แต่มันเบื่อตี๊จนทนอ่านไม่ได้อ่ะ แต่ก็ช่างเหอะ
เรื่องสนุกนะ แต่ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ชอบคาแรคเตอร์ตี๊มากๆอ่ะ โอ๊ย อยากปวดหัวกับตัวเอง ไม่รู้ว่าไม่ชอบอะไรเลยอ่านไม่จบเลย
-
โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว :m3:
-
สุดท้ายก็ต้องอ่านให้จบ เพราะมันค้างคาใจ ในที่สุดก็จบซะที จะตามต่อไป ให้กำลังใจคนแต่งละกัน
-
คิดถึงน้องตี๋กับพี่หมอก
:L2: :L2:
-
"ไม่ต้องบอกให้ใครรู้ ว่าเรารู้สึกต่อกันเช่นไร
แค่เรามองตากัน ก็สั่นสะท้านไปทั้งหัวใจ
อย่าให้ใครเห็น ว่าฉันแอบส่งสายตาหวานๆให้ไป
เพราะอยากเก็บไว้ให้รู้กันอยู่สองคน"
อ่านตอนนี้จบ เพลงนี้ก็แว๊บบเข้ามาในสมองปั๊บ!! ^___________^
-
คถ.พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คถ.น้องตี๋~~~~~~~~~~~~~~~~
คถ.อ่ะ o9 o9 o9 o9 o9
-
น่ารักอ๊ะ ชอบมากอ๊ะ จินตการว่าตัวเองเป็นลุกแมวแล้วนอนอยู่บนตักพี่หมอก 555+++
-
รีบมาต่อนะคับ อยากรู้แล้วอ่ะว่าพี่หมอกจะทำไงต่อ
-
เกริ่นๆๆๆ
แบบว่าๆ นิยายเรื่องนี้อ่ะเป็นเรื่องที่อ่านเรื่องแรกของเล้าเลยอ่ะ แบบว่าประทับใจสุดๆ
แบบว่าตอนนั้นที่อ่านยังไม่ได้สมัตรสมาชิกเลยมาเม้นรวบยอดเลย5555+
อ่านเรื่องนี้ตอนเดือนพฤศจิกายนอ่ะ แบบว่าอดหลับอดนอนอ่านเลย5555 :t3: การบ้านก็เยอะมากช่วงนั้น
กว่าจะตามทันทันใช้เวลาตั้งหลายสัปดาห์ (เรานี่อ่านช้าจริงๆ) พออ่านตามทัน ปจบ. แล้ว พี่คนเขียนก็เก็บตัวเตรียมสอบ
เราก็เลยรอร๊อรอ จนในที่สุดพี่ก็สอบติดหมอแล้ว ดีใจด้วยนะครับ :L2:
สรุปๆ อ่านเรื่องนี้แล้วขอชมเลย สนุกมากๆๆๆ ตอนที่มาม่าอ่ะเศร้าได้อีกนะ น้ำตาไหลๆ สงสารทั้งตี๋ ทั้งหมอก :o12:
บางตอนก็หว๊านหวาน :-[ +++ ของเขาดีจริงๆ o13
จะติดตามตลอดไป ปล.มาต่อบ่อยๆนะครับบ ^^
-
รีบๆอ่าน ตั้งแต่เช้าถึงเย็นเลย วันเดียวจบ ฮ่าๆๆ
สงสารตี๋อ่ะ ถึงรู้้ว่าตี๋ก็ทำผิดบ้างก็เถอะ แต่ก็น่าสงสารอยู่ดี ต้องหาเงินมาช่วยแม่นี่นา:a14:
หมอกก็เย็นชาเกินไป ไม่รู้เลยรึไงว่าตี๋เสียใแค่ไหน :m16:
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ต้องรอหมอกแล้วตี๋ หาคนใหม่ไปเลย :angry2:
รีบๆมาอัพนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ :a9: :a9: :a2: :a2: :a2:
-
ยังไม่หายคิดถึงเลย เอาอีก เอาอีก เอาอีก,,,
-
คิดถึงพี่หมอกกกกก
-
มารอจ้า...ไม่ได้เม้นนานมากกกกก ติดงานราชงานหลวงเเต่ตามอ่านตลอด เป็นกำลังใจให้น้องคนเเต่งนะ ในนี้กริ๊ดพี่หมอกกันเราก็กริ๊ดด้วย ชอบน้องตี๋ด้วยนะ ตอนพิเศษเเต่ละตอนน่ารักมากมาย รักษาสุขภาพนะคะ :L2:
-
เพิ่งมาเม้น TT ขอโทษค่ะ คือแบบในที่สุดก็อ่านถึงตอนล่าสุด (ตามชาวบ้านเค้าทันซะที)
อ่านมาเราเห็นบางคนไม่ชอบคาแรคเตอร์ตี๋หรือไม่ชอบนิสัยพี่หมอกด้วยอ่ะ :sad4:
แต่สำหรับเรา เราชอบบบ >//////< ไม่รู้สิมันเป้นอะไรที่ลงตัวอ่ะ คนเราต้องมีข้อดีข้อเสียบ้างใช่ป่าวล่ะ
อย่างพี่หมอกถึงจะเย็นชาแต่หนักแน่นมากอ่ะ (ณ จุดนี้ชอบเว่อ พี่หล่อมาก)
ส่วนตี๋แบบอาจจะอ่อนไหวง่ายหรือบางทีคิดถึงคนอื่นมากเกินไป แต่ไมู่้สิ คนเราก็ต้องมีบ้างอ่ะเนอะ ชอบๆๆ
มารอตอนต่อไปค่ะ ไม่รู้จะเกิดไรขึ้น คิคิ>//////< ลุ้นจะแย่
-
ตามอ่านตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ :L2:
พี่มิ้นท์นี่ดีหรือยังไง ?
พี่หมอกกับตี๋ น่ารักจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่ไหม :กอด1: :กอด1:
-
เสพติดนิยายเรื่องนี้ขั้นรุนแรง
-
ได้รู้ความคิดหมอกมุมนี้ อยากร้องตะโกนว่าหมอกน่ารัก น่ารัก น่ารัก
555 แต่มีแอบหึงโหด ต้องมีสติก่อนวิ่งออกไปต่อยคนอื่นเพราะทำตี๋เครียดนะจ๊ะ
ขอบคุณที่มาให้หายคิดถึง เป็นกำลังใจให้และรออ่านต่อจ้า...
-
มารอพี่หมอกพี่ตี๋
-
แจ้งความๆๆๆ คนเขียนหายยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงหมอกตี๋เกินไป :-[ :-[
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารักอยู่เหมือนกันแต่ไม่แสดงออก
เก็บกดไปเปล่าคร้าบบบบบบ
น้องตี๋อ้อนจัง น่ารักมากกกกกกกกกกอ่ะ
เหมือนแมวเลย :L2: :L2:
-
อยากให้มาต่ออยากอ่านมากกกก ( เข้าใจว่าคงยุ่งมากในหลายๆเรื่อง ) อยากให้จบก่อนน้องผู้เขียนจะเปิดเทอมจัง
อย่าให้รักแล้วจากไป เหมือนบางเรื่อง พอผู้เขียนเข้ามหาลัย นิยายดีๆๆ หลายเรื่องก็ปิดฉากลง
และกลายเป็นตำนาน
แต่ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชมรมคนรักพี่หมอก :bye2:
-
ตามทันล้ะ ไม่ได้อ่านเป็นเดือน =o= ไม่รู้เป็นไร หยุดอ่านตั้งแต่ประมาณ ตอนที่ 24 เหมือนรู้ตัวว่ามาม่ากำลังจะซัดกระหน่ำ
เราคงรอไม่ไหวถ้ามาทีละตอน แบบค้างๆคาๆ เจ็บๆ เลยรอมาพรวดๆเดียว โคตรคุ้มอ้ะ! (ตรงไหนว้ะ มาอ่านภาคผู้ใหญ่ก็เครียดไม่ต่างกัน)
ตั้งแต่ตีสอง ว่างมากกกก ตอนนี้ตีห้าแล้ว อ๊ากกกก~ ชอบช่วงมหาลัยมาก คือมันดูสดใสดี พอมาภาคผู้ใหญ่แล้วแบบ
เหมือนบอกให้รู้เลย ดราม่าน้ะ เครียดน้ะ พี่หมอกใจร้ายมาก มันมาจริงแล้วไม่ใช่เล่นๆ ไม่ใช่จะผ่านไปง่ายๆ
เอาเป็นว่า รอมาพรวดเดียวอีกทีเลยดีกว่า 555555555 (ขออภัยค่ะ) ไม่ไหวจริงๆจุดนี้ คิดว่ามาอ่านไ้พอเหมาะดีค่ะ
สองคนนี้คืนดีรักกันเหมือน เพียงแต่มีอุปสรรค ก้ดีที่รักกันเหมือนเดิม เราก็สบายใจ รออ่าน >w< (รอรวมเล่มเลยด้วยยยยยย!!)
รวมน้าาา รวมมม ต้องรวมมมม กำไรทางทรัพย์ทางจิตใจกระจายยยยย~ *O*
กำ.. ตั้งหลายตอนแต่มาเม้น เม้นเดียวเนี่ยนะ T^T ไม่เป็นไรหรอก คนแต่งแฟนคลับเยอะแยะกำลังใจล้นหลาม อิอิ สู้ๆนะคะ!!!
-
ชอบพี่หมอกมาก รอตอนต่อไป
+ 1 ให้คนเขียน
-
คิดถึงพี่หมอก
-
มาปูเสื่อรอ
-
:call: :call: :call: :call:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ตอนนี้คิดถึงพี่หมอกมากกกกกกก
-
พี่หมอกกกกกกก ><
อยากอ่านเฮียฮ้งพี่ฟินต่อมากเลยค่ะ ชอบมากกกกกกๆๆๆๆ
ไม่รู้เป็นอะไรแต่ชอบพี่ฟินมากกกกก 55
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :))
-
อ่านทันแล้วเว้ยยยยย!!!.... :a2: :a2:
ประทับใจเรื่องนี้มากๆเลย ทั้งเนื้อเรื่องและตัวละคร
สารภาพเลยนะ :m17: ที่ผ่านไปมาไม่อ่านสักทีเพราะชื่อเรื่องค่ะ :m13:
พอลองอ่านดู..เออเฮ้ย...ดีนี่หว่า o13คนเขียนเก่งมากๆค่ะ o13
ชอบตี๋ที่เหมือนตัวแทนคนธรรมดาอย่างเราๆทั่วๆไป :o8:
และหมอกก็เหมือนคนในฝันของใครหลายคนที่อยากได้แบบนี้ :impress2:
ดีใจนะที่ตัดสินใจอ่าน :m5: และไม่ตัองกลัวนะคะ :m26:
ว่าดราม่าแล้วจะไม่มีใครอ่าน มีแน่นอน แต่ขอทำใจก่อนก้อ แค่นั้นฮะฮ่า
:L2: :กอด1: :L2: :กอด1: o13 o13
-
โฮกกกกกกกกกก ตอนพิเศษมันจี๊ดดดใจ....แบบว่าเรียนพวกออกแบบงานยังไม่ผ่าน....อารมณ์ตอนอ่านนี่นอยๆแบบตี๋เลย โฮกกกกกกก
อยากจะพุ่งไปกอดพี่หมอกโฮกๆ/โดนตี๋เตะ
เอ่อ.....ไม่กอดพี่หมอกก็ได้ขอร่างโคลนนิ่งแทนก็ยังดี กร๊ากกกกก พี่หมอกดุขรึมแต่น่ารักเว่อร์อ่าาา >3<
-
ในที่สุด ผมก็อ่านถึงตอนปัจจุบันแล้ว .... อยากรู้จังเลยคับว่า ภาค2 จะมีซักกี่ตอน ไม่อยากรอลุ้นเลย อึดอัดๆ :serius2:ชอบอ่านทีเดียวแบบจบเลย มันดี :jul3:
อ่อ ขอให้กำลังใจคนเขียนนะคับ :L2: :กอด1: ผมว่าเขียนดีจิงๆคับ ตอนเศร้าๆ มันดูอึดอัดก็จิง แต่มันก็ทำให้รู้ว่า ความคิดถึงเป็นยังไง .. สุดยอดคับ :sad11:
-
มาต่อเร็วๆๆๆๆนะคับ รออ่านอยู่คับ อิอิอิ
-
หายไปนานอ่ะคราวนี้ รออยู่นะครับ
-
ตี๋น่ารักจัง
อยากอ่านต่อแล้วน้า
-
มานั่งจิ้มหมอก ตี๋ ไปพลางๆ :z13:
-
:mc4:ยังรอต่อไปสู้ๆครับ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆนานๆ
-
:serius2:
-
คิดถึงตี๋หมอกกกก :z3: :sad2: :a6: :o211: :z6: o12 :oni3:
-
สรุปว่าโซยตี๋น่ารักกว่า kitten ใจขาด
ชูป้ายไฟ หมอกๆๆๆๆๆๆๆๆ~~
-
น่ารัก
-
ref# 7000 ต้องฉลองงงงง :L2: :3123: :L1: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รอพี่หมอก รอน้องตี่ :n1:
-
มารอออ คิดถึงแ้ล้ววววว
-
เรื่องพี่หมอกกับไอ้ตี๋นี่เพื่อนแท็กลิ้งค์มาให้จากในเฟซ แล้วก็...
อ่านโต้รุ่งมาสองคืน ฉลองเพิ่งสอบเสร็จปิดเทอม-กับกระทู้สองร้อยสามสิบกว่าหน้า //ทำไปด๊ายยยย ย
ชอบช่วงภาคสอง ที่มักจะมีตอนพิเศษย้อนเวลาไปมา สับสนดี(อ้าว??)
มาปูเสื่อนั่งเกาคางลูกแมว รอแมวตี๋กับคุณประธาน ฉบับเมล์นรก หมวยยกล้อ จ้า ฮ่าๆๆ
-
นั่งเฝ้าๆๆๆๆ :z3: :z3:
-
มันเจ็บ มันจุก มันบรรยายไม่ได้ไม่รู้ทำไม
แต่สงสารทั้งตี๋ทั้งพี่หมอก ปัญหาของผู้ใหญ่บางที
ก็ยากเกินกว่าที่เราจะเข้าใจและยิ่งเป็นปัญหา
ที่เกี่ยวกับสังคมยิ่งยากมากว่า เฮ้อออออ :m15:
พี่นักเขียนสู้ๆนะคร้าบพี่เจ๋งมาก o13 o13 o13
-
B.N.13
ล้อหมุนไปตามทางที่เราไม่รู้จัก
ในรถที่มีแต่คนแปลกหน้า ทีวีในรถเปิดรายการตลก ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆเป็นช่วงๆ เด็กประถมกับแม่กำลังเดินทางกลับบ้าน
ไปทำงาน ไปเที่ยวในช่วงวันหยุด ไปหาญาติผู้ใหญ่
แต่ละคนมีจุดหมายที่เดียวกันด้วยจุดมุ่งหมายที่ต่างกัน
“ไม่ชอบก็ข่มตานอนเลยหรอพี่?”
“น่ารำคาญ”
“นั่งแป็ปเดียวเอง”
พยักหน้าตอบ
ปลายทางคือที่ๆเป็นเหมือนป้อมหลบภัยชั่วคราว
เป็นที่ๆม๊าแนะนำ ตอนโทรกลับไป ม๊าบอกว่าผมเคยไปที่นี่ตอนเด็กๆ จำไม่เห็นจะได้
เบาะนั่งไม่สบาย พี่หมอกตื่นขึ้นมามองบ้าง สลับกับหลับ ไม่ได้เป็นคนหลับง่าย แต่คงเพราะเหนื่อย ทำให้หลับได้เป็นงีบๆ
มองไปตามทางข้างนอก ดวงอาทิตย์อยู่บนหลังคาบ้านหลังหนึ่ง ดูคล้ายกับหลังคานั่นแบกดาวเคราะห์ที่ใหญ่กว่าโลกหลายล้านเท่าไว้
บางทีคนๆนึงก็แบกรับเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากกว่าตัวเยอะ
เห็นพี่หมอกแล้วก็นึกถึงม๊าขึ้นมา
กำลังพยายามอย่างหนักเพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการหวัง
สำหรับม๊า เป้าหมายนั้น ผมคิดว่ามันสำเร็จแล้ว
แต่สำหรับพี่หมอก ผมยังไม่รู้ว่าเป้าหมายนั่นคืออะไร และจะทำให้มันเป็นจริงด้วยวิธีไหน
แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมก็อยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่พี่หวัง
เกือบสองชั่วโมง
ตัวเมืองที่คึกคักยามกลางคืน ฝรั่งหัวทองหัวแดงเดินกันขวักไขว่ ท้องฟ้ามืดลง แต่แสงไฟตามท้องถนนก็ทำให้เมืองนี้ดูเหมือนไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย
แวะซื้อโรตี บังถึงกับส่ายหัวเมื่อเจอแบงค์พัน กำลังจะปริปากบ่น ผมก็ยื่นแบงค์ยี่สิบให้ก่อน
“พี่เก็บไว้เถอะ ผมเลี้ยงอันนึง”
“กูไม่ชอบของหวาน”
“เดี๋ยวหิว อันนี้ก็ได้ ไม่ค่อยหวาน”
แม้แต่อาบังก็ยังมองหน้าพี่หมอกเหมือนลุ้นคำตอบ ยื่นมือมารับ จึงได้เดินกันต่อ
นั่งรถต่อออกไป ถึงริมหาด ตึกแถวสีเขียวซีดที่ตกจนคล้ายกับสาหร่ายเกาะเต็มทั้งตึก ป้ายเล็กๆที่เขียนว่า “อาบน้ำจืด” ถูกซ่อนอยู่ใต้ผ้าใบโฆษณา
ประตูเหล็กถูกเปิดแง้มไว้หน่อย ตามซี่เหล็กเห็นอาม่าหลังโค้งเดินถือชามข้าวต้มไปที่โต๊ะ
“อาม่าคร้าบ”
ต้องเรียกอยู่สองสามครั้ง กว่าจะได้ยิน กวักมือเรียกพวกผมเข้าไปข้างใน
“สวัสดีครับ”
ไม่มีเสียงตอบ
อาม่ายิ้มกว้าง พยักหน้าหลายๆครั้ง ชี้ไปที่โต๊ะกับข้าว ข้าวต้มสองถ้วย กับข้าวง่ายๆสองอย่างจัดวางไว้
“ของผมหรอครับ?”
พยักหน้าอีก
อาม่าเดินไปทางโต๊ะที่เหมือนเป็นเคาน์เตอร์ หยิบกระดาษที่ฉีกมาจากปฏิทินรายวันออกมาเขียนอะไรบางอย่างแล้วยื่นมาให้อ่าน
ภาษาจีนถูกเขียนหวัดๆบนนั้น
“ม่าครับ ผมอ่านภาษาจีนไม่ออก”
พี่หมอกนั่งลง หยิบตะเกียบขึ้นมาเอง ดูเหมือนจะหิว ถึงยอมกินเงียบๆไม่บ่นอะไรอีก
อาม่านั่งข้างๆผม ยื่นมือมาตบที่หน้าตัก ยิ้มกว้างจนเห็นฟันที่หายไปหลายซี่ ชี้มาที่ผม แล้วทำท่าเหมือนวัดระดับจากความสูงไม่มากนัก เท่ากับเด็กสามสี่ขวบ
“จำผมได้ด้วยหรอครับ?”
พยักหน้าตอบ
อาหารมื้อนั้น พูดไม่ได้ว่าอร่อย แต่ความรู้สึกกลับเต็มอิ่ม
ข้างบน ห้องหนึ่งว่าง เป็นห้องที่จะให้พวกผมนอน เตียงไม้แคบ เห็นของเล่นเก่าๆสองสามชิ้นวางอยู่ที่หัวเตียง เสียหมดแล้ว แม้จะไขลานแต่ตุ๊กตาพวกนั้นก็ไม่ขยับ ของทุกอย่าง อยู่ในที่ของมัน รอเจ้าของห้อง
มีรูปวางอยู่
อากงอาม่า กับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึง รูปเหล่านั้นมีแต่รอยยิ้ม ภาพเก่าจนสีซีดลง แต่กลับไม่มีฝุ่น
“ทำไมอาม่าถึงอยู่คนเดียวก็ไม่รู้เนาะ”
บ้านนี้เงียบเหงา
ถึงจะเป็นใบ้ แต่หูก็ยังได้ยินอยู่
การอยู่ในที่เงียบๆแบบนี้ อาจทำให้บางครั้งเผลอคิดว่าตัวเองหูหนวกแล้วก็ได้
“…แต่ตอนนี้พวกเราก็อยู่ที่นี่”
“ก็แค่ชั่วคราว”
“แต่บางครั้ง ชั่วคราวก็ยังดีกว่าไม่มีเลยนะพี่”
พัดลมเก่าๆตัวนั้น เปิดไม่ได้แล้ว
ดันหน้าต่างออก ลมก็พัดเข้าหน้า ได้ยินเสียงคลื่น
“มาทะเลคราวนี้เงียบกว่ามาคราวที่แล้วเยอะเลย”
“ไอ้โก้แต่งงานเดือนธันวา”
“ห๊ะ? จริงดิ? หาแฟนได้ด้วยหรอวะนั่น?”
“สมกับมันดี”
“แล้วคนอื่นล่ะ?”
“เหมือนเดิม”
“…ถ้าทุกอย่างเหมือนเดิมก็คงจะดี เวลามาเที่ยวด้วยกันเยอะๆสนุกจะตาย ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องเจอลูกค้าประหลาดๆ ไม่ต้องเจอเสียงบ่นเจ้านาย…”
“ทุกอย่างมันก็ต้องเปลี่ยนไป…ทีละนิด”
บางที อาจจะน้อยนิดจนไม่อาจสังเกต เผินๆคล้ายกับทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ทั้งๆที่มันเปลี่ยนไปทีละน้อย
“ผมว่าพี่ก็ดูเปลี่ยนไปหน่อยๆนะ?”
“ตรงไหน?”
“หน้าดุขึ้น” ทำหน้าเข้มโชว์ พี่หมอกเอนตัวนั่งกับเตียง มุมปากยกขึ้นนิดๆ “เป็นผู้ใหญ่ที่ดูเป็นศัตรูต่อทั้งโลก เหมือนพวกตัวร้ายในการ์ตูนฮีโร่เลย ถ้าผมเป็นเด็กนะ ผมจะรีบวิ่งหนีไปจากพี่เลย”
พี่หมอกยิ้ม ยิ้มหน่อยๆที่เห็นจากแสงไฟข้างนอกลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา
รอยยิ้มแบบนั้น
ทำให้บางครั้ง ก็เหมือนพวกเรากำลังติดอยู่ในอดีต
“แล้วถ้ากูเป็นศัตรูต่อคนทั้งโลกจริงๆ…”
ไม่ต้องลังเลที่จะตอบ
“….โลกก็จะมีศัตรูสองคนไง”
…………………………………………..
………………………………..
-
แดดเลียปลายเท้าจนร้อน หดขาหนี หมุนตัว ก็รู้สึกเหมือนปวดไปทั้งตัว
เตียงไม้นี่ถ้าไม่ชิน ก็ปวดหลังเป็นบ้า
ลุกขึ้นช้าๆ บิดตัวซ้ายขวาได้ยินเสียงกร็อบแกร็บดังมาจากกระดูก ใช้เท้าเขี่ยเสื้อขึ้นมาใส่ ถึงลมจะเย็น แต่พอนอนเบียดๆกันสองคน ก็ร้อนเสียจนทนไม่ไหว
เมื่อคืนหลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ ต่างคนก็ต่างหลับเป็นตาย พึ่งมารู้สึกตัวอีกทีก็เช้า เหมือนเดินทางข้ามเวลามา
ลงไปชั้นล่าง นาฬิกาที่แถมมาจากน้ำอัดลมบอกเวลาหกโมงกว่า เห็นอาม่ากำลังหุงข้าว ทำอาหาร ดูกระฉับกระเฉง บางจังหวะเดินโยกเยกบ้าง แต่ก็เดินคล่องแข็งแรง
ผมเข้าไปช่วยทำงานในครัว อย่างเก่งก็หั่นผัก ล้างผัก ล้างจาน เป็นสุดยอดพ่อครัวก็เฉพาะเมนูมาม่า ไข่เจียว นอกเหนือจากนั้นได้แค่ให้กำลังใจ
ข้าวเช้าเป็นข้าวต้มกับผัดผักบุ้ง
รสชาติคล้ายๆกับของม๊าจนแปลกใจ
เกือบครึ่งจานเลยหมดไปกับพี่หมอก ที่ติดใจฝีมือม๊าเป็นพิเศษ
…………………………………
………………………..
พี่หมอกอาบน้ำ
เหมือนสาวๆแถวนี้จะเห็นพี่หมอกเมื่อเช้า ตอนนี้เลยตามเข้ามาอาบน้ำกันเป็นแถว โทษทีเถอะน้อง เขาอาบแยกหญิงชายครับ
“คนเยอะเลยเนอะ”
อาม่ายิ้มๆ ยื่นมือออกไปรับแบงค์ยี่สิบ แล้วหยิบเหรียญทอนให้ไป อีกมือโบกพัด พัดลมอยู่ห่างไม่ไกล แต่พอเริ่มสาย อากาศก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
แดดแรงจนมองออกไปก็ต้องหรี่ตา
หลายๆครั้ง พอได้ยินเสียงแตร แกก็จะเอนตัวบนเก้าอี้ที่ไม่มีพนัก มองออกไปด้านนอก
“..ม่าครับ”
หันกลับมามอง
“อาม่าไม่เหงาหรอ อยู่คนเดียว”
ส่ายหัว ชี้ปลายพัดไปที่รูปบนหิ้ง
รูปอากง ยิ้มอยู่ในนั้น ในตำแหน่งที่รอยยิ้มส่งมาให้คนนั่งทางนี้อย่างน่าประหลาด
…………………………
………………………………..
“พี่ ไปขี่จักรยานกัน ผมเห็นเขาให้เช่าอยู่”
“ร้อน”
“มันก็ร้อนทั้งวัน ไปเถอะ”
“ไม่”
“ไปเหอะน่า เดี๋ยวหาซื้อหมวกแถวนี้ก็ได้”
“….”
“กู…”
“ห้ะ?”
ไม่ได้พูดอะไรออกมา หรือจะหูแว่ว?
ดึงคนที่ทำหน้าบึ้งไปร้านจักรยานใกล้ๆ เช่าคนละคัน “จะลองขี่ก่อนไหม? จะลองขี่ก็ไปด้านนั้นนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ขับเป็นแล้ว พี่หมอกขี่จักรยานเป็นป่ะ?”
“…เป็น”
ขึ้นนั่งบนจักรยาน ไม่ได้ปั่นมาสักพัก แต่ก็ยังปั่นคล่องอยู่ ขี่หมุนไปรอบๆ
“ขึ้นจักรยานดิพี่”
ทำไมหน้าบึ้งกว่าเมื่อกี้อีก
พี่หมอกเริ่มปั่น แต่เหมือนจะคุมแฮนด์ไม่อยู่ รถส่ายไปมา ก่อนจะต้องเอาขายันกับพื้น ไม่ให้จักรยานล้ม
“ไม่ชอบขี่จักรยาน”
“ฮ…ฮ..ฮ่าๆๆๆ นี่ นี่มันไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ ฮ..ฮ่าๆๆๆ”
หน้าบึ้งจนยิ่งทำให้ขำหนักเข้าไปอีก
“..ป ฮ่าๆๆๆ เปล่า ขำคนข้างหลังพี่คนนู้น ดูดิ พี่คนนู้นหัวเราะไม่หยุดเลย”
แม้แต่คนให้เช่ายังหัวเราะไม่หยุด อีกคนเอามือถือขึ้นมาถ่ายคลิป ดูเหมือนจะเป็นคนที่เมื่อกี้ขอถ่ายรูปแล้วโดนปฏิเสธอย่างหยาบคาย
ลองขับใหม่ ตัวรถก็ยังส่ายยิ่งกว่างูเลื้อย เครียดจนรู้สึกจะเห็นจุดเดือดเริ่มปะทุ
“เฮ้ยพี่ นี่ขับจักรยาน อย่าเครียดเหมือนขับฟอร์มูล่าวันดิ สบายๆ”
“คันนี้ห่วย”
“ไม่ได้ห่วย แลกคันกันเลยอ่ะ”
พอลุก เดินมาคันที่พี่หมอกนั่งอยู่ ดันให้หลบไปแล้วขึ้นขี่แทน เริ่มปั่น รถหนักกว่าปกติ หันไปมองก็เห็นนั่งอยู่เบาะหลัง ทำหน้าตาไม่รู้เรื่องนิ่งๆอยู่
“เฮ้ยพี่ไปขับเองดิ ผมหนัก”
ทำเป็นไม่ได้ยินอีก
“เฮ้ยพี่”
“สอนกูขับสิ”
“พี่ก็ไปอีกคันดิ”
“ไม่ จะเอาคันนี้”
แถมยังเอามือจับแฮนด์ทั้งสองข้าง “ล็อกผมไว้ในนี้ซะแล้ว”
สนใจคนอื่นให้น้อยลง เพื่อมีความสุขกับตัวเองให้มากขึ้น
แน่นอนว่าเราทำแบบนั้นไม่ได้ไปตลอดเวลา แต่ถ้าสักครั้ง ในที่ๆไม่มีใครรู้จักก็อยากจะทำ
“หนีไปไหนไม่ได้แล้วนะ…”
“ไม่หนีหรอก….” ยิ้มให้จนเห็นพี่หมอกยิ้ม ใกล้จนคิดว่าคนอื่นคงไม่มีทางได้เห็นรอยยิ้มนี้ “แต่ไอ้เรื่องปั่นจักรยาน ลงไปปั่นเองเหอะพี่ หนัก”
รอยยิ้มนั้นหายวับไปไหนพริบตา
……………………………….
………………………
แวะซื้อของกลับไปฝากอาม่า แล้วนั่งรถต่อไปในตัวเมือง
การเดินทางต่างจังหวัดค่อนข้างลำบากถ้าไม่ได้เอารถมาเอง บางครั้งก็ต้องเดิน เรียกมอไซค์บ้าง แต่ฝันเถอะครับ ว่ามากับคุณอัษฏาแล้วจะได้นั่งมอเตอร์ไซค์ พี่แกยอมเดินดีกว่านั่งพาหนะสองล้อเสียอีก
“ปวดขา”
“ไม่ค่อยออกกำลังกาย”
“พี่หนักต่างหาก นั่งเกาะเป็นปลิง ปั่นตั้งเกือบสองชั่วโมง”
“….”
“ผมล้อเล่นน่า”
แต่เรื่องปวดขาน่ะจริงๆ ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอย่างที่ว่าน่ะถูกทุกอย่าง
เดินเข้าไปในถนนที่คนเริ่มเยอะขึ้น ร้านอาหารที่ขายทุกอย่างเหมือนกันตั้งเรียงเป็นแถบ ผัดกระทะ ปิ้งหมูสเต๊ะกันให้สะใจ ส่วนควันก็ลอยออกมารมนักท่องเที่ยวที่เดินกันอยู่ตามทาง
“กินร้านไหน?”
“ร้านไหนก็ผัดไทย”
เดินเข้าร้านที่ใกล้ที่สุด สั่งแบบสิ้นคิดไปสองจาน
พอมาส่ง ก็เริ่มกิน ผมพึ่งสังเกตว่าเอาจริงๆแล้ว พี่หมอกดูจะกินง่ายขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ พอลองถามดู ก็บอกว่า
“ที่นั่น ไม่ใช่ว่าจะเลือกกินอะไรก็ บางที พายุหิมะเป็นอาทิตย์ ออกไปไหนไม่ได้ มีอะไรก็ต้องกิน”
ถึงจะลดลงบ้าง แต่ก็ไม่ได้หายไปซะทีเดียว
เบิ้ลคนละสอง จนอิ่ม นั่งดูดน้ำปั่นที่พี่หมอกไม่ชอบกิน มองถนนรอบๆ เก้าอี้ตรงข้ามมีคนมานั่ง ร้านไม่ได้ใหญ่มากถึงขั้นจะให้ลูกค้านั่งแยกโต๊ะกันได้ทั้งหมด
“ยกขามา”
“ห๊ะ?”
ไม่รอพูดรอบสอง ดึงขาผมขึ้นไปไว้บนหน้าตัก เผลอดึงหนี หัวเข่าก็ชนโต๊ะจนจานผัดไทยกระดอนขึ้นหน่อย ผู้หญิงวัยคุณป้าสองคนตรงข้ามมองด้วยสายตาตำหนิ “ขอโทษครับ”
“พี่จะทำอะไร”
แล้วก็บีบมือเข้ากับขาผม แรงเสียจนร้อง “โอ้ย” พี่หมอกรีบปล่อยมือ เงยหน้าขึ้นมามอง “แรงไป?”
“น่องแตกคามือ ไม่ต้องก็ได้ ผมล้อเล่น”
“มึงเดินไม่เต็มเท้า…”
สังเกตขนาดนั้นเชียว?
ลองใหม่อีกครั้ง แต่เบาขึ้น
เสียงเคาะกระทะจากแม่ครัวดังลั่น เห็นว่ามองมาทางนี้ แล้วมองสลับไปที่ลูกค้าคนอื่นที่รออยู่
รู้น่าว่าร้านคุณแคบ รู้น่าว่าที่ไม่พอ
…แต่พวกผมขอเวลาสักแป็ปนึง
ดูดน้ำปั่น มองหน้าคนที่เห็นขาชาวบ้านเป็นงานสำคัญ จริงจังกับทุกเรื่องเกินไปหรือเปล่า จนบางครั้ง ก็รู้สึกว่าผ่อนคลายกับตัวเองน้อยเกินไป
“ไง”
“ก็ดี…”
“….”
“สบายมากเลยครับ สุดยอดหมอนวดเลยครับ”
“หมายความว่าไง”
เอ้า ก็นึกว่าอยากได้คำชม ไหงถึงขมวดคิ้วลงไปอีกแล้ว
รองเท้าถูกถอดออก เท้าสองข้างอยู่บนหน้าตัก ต้องเอนตัวมาข้างหน้าหน่อย เพื่อไม่ให้หงายหลังลงไป คนมองเยอะ แต่จะทำเป็นว่าไม่อาย คนที่ตั้งใจนวดอยู่ตรงหน้าจะได้ไม่เขินไปด้วย ไม่สิ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ค่อยสนใจชาวบ้านอยู่แล้วนี่นา
“ไปเดินเล่นกัน ผมหายเมื่อยไปเยอะเลย ขอบคุณนะพี่”
“เออ”
ขายเสื้อผ้าหน้าตาแปลกๆ ของฝากประหลาดๆ มีเสื้อที่สกรีนเป็นรูปบิกินี่ เห็นคนหยิบจับหลายคนแต่ไม่มีใครกล้าซื้อ ถึงจะซื้อไปฝากก็ไม่รู้จะเอาไปฝากใคร นึกภาพพี่ผ่องใส่ชุดนื้ทำงานบ้าน ก็อดสงสารสายตาม๊าไม่ได้
“พี่ ร้อนทำไมไม่ซื้อเสื้อกล้ามใส่”
“ตัวไหน”
“อย่างพี่ต้องตัวมวยไทย เหมาะ หน้าตาแบบ หาเรื่องเดี๋ยวเจอก้านคอ ฮ่าๆๆ”
“อยากลอง?”
“ไม่ครับ”
แล้วก็ซื้อตัวนั้นจริงๆ
จ่ายเงิน ถอดเสื้อยืดที่ยืมมาออก ไฟจากร้านส่องลงบนหลังที่พอชื้นเหงื่อแล้วก็สะท้อนแสงออกเป็นประกาย พอๆกับสายตาสาวๆที่เดินผ่านไปมา ก่อนจะใส่เสื้อกล้ามตัวนั้นไปแทน
เผลอยกมือขึ้น อยากถ่ายรูป อยากถ่ายมุมมองแปลกๆของพี่หมอกที่ไม่ค่อยมีใครเห็นนัก นานๆทีจะทำตัวติดดินขนาดนี้ บางทีที่อเมริกาก็อาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้
“สาวๆมองน้ำลายหกแล้ว”
“เช็ดปากหน่อย”
จู่ๆก็ปาดมุมปากผม เลยทำท่ายกมือทำท่าเช็ดอีกข้าง “ไหลเป็นน้ำตกเลย”
“เป็นไง สบายตัวกว่าไหม?”
“งั้นๆ”
แต่อารมณ์ดีขึ้นเห็นๆ
เขียนโปสการ์ดใบหนึ่งส่งกลับบ้าน อีกใบ พี่หมอกให้เขียนอะไรก็ได้ลงไป แต่ที่อยู่ขอกรอกเอง ไม่รู้ว่าส่งไปไหน เพราะหย่อนลงตู้ไปรษณีย์ไปเสียก่อน
นั่งรถกลับริมหาดก่อนที่รถจะหมด
เดินเอื่อยๆไปตามหาด มาทะเลทั้งๆที่แต่กลับยังไม่ได้ลงไปเล่นทะเล เล็งๆไว้ตั้งแต่เช้า แต่แดดก็ร้อนเกินกว่าจะกล้ากระโจนลงน้ำ เล่นตอนกลางคืนก็อันตราย เลยไว้ดูจังหวะพรุ่งนี้ใหม่
หิ้วรองเท้าไว้ในมือ เดินแตะเท้าไปตามทรายที่ยิ่งขุดลึกจะยิ่งเย็น
พี่หมอกเห็นเปลที่ผูกไว้ เป็นคนที่ไม่สนใจธรรมชาติอยู่เท่าไหร่ เลยไปนอนอยู่ที่ตรงนั้น ส่วนผมเห็นปูลมกำลังวิ่งสนุก อดไม่ได้ที่จะเข้าไปแจม
ลมแรงจนผมตั้งเป็นแถบ เสื้อพริ้วๆจนคิดว่าถ้าใส่เสื้อยาวๆจะมาเต๊ะท่าแปลกๆริมทะเล
ยกมือขึ้น กล้องอากาศมองไม่เห็นกำลังเก็บภาพที่ตามอง กล้องดีแค่ไหน ก็ไม่สวยเท่าตามาเห็นเอง อยากจะสร้างอะไรสักอย่างที่สามารถเก็บความรู้สึก ณ ตอนนี้ได้ แต่คงเป็นแค่จินตนาการแปลกๆ
วิ่งกลับไปหาคนที่หลับตาเหมือนนอนอยู่ แต่พอได้ยินเสียงลุยทรายเข้ามาใกล้ก็คิ้วกระตุก
“พี่ เหยิบหน่อย นอนด้วย”
“ระวังคว่ำ”
“งั้นนอนตรงกลางก็ได้”
นั่งลงระหว่างขา เอนตัวทับเต็มๆ ตีเท้าเข้ากับเท้าพี่หมอก
อุ่น
รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผ่านหลัง ตึก ตึก ตึก เร็วขึ้นหรือเปล่า? อาจจะเป็นของผมเองก็ได้ ที่เต้นเร็วขึ้น
“หนัก”
“หนักขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกหรอ?”
“ดีแล้ว”
ถูกลูบไปตามแขน ก่อนจะกำรอบข้อมือ เหมือนจะวัดว่าอ้วนขึ้นจริงหรือเปล่า
“ลมเย็นเนอะ”
แอบสงสัยว่าเปลรับน้ำหนักได้มากขนาดไหน พวกผมนอนสองคนแบบนี้จะขาดไหม ไม่อยากลองล่ะครับ ที่แน่ๆ
คนที่ใกล้ที่สุด อยู่ห่างออกไปจนเป็นจุดดำ อาจมีพวกข้างหลังอีก แต่ผมไม่ได้มีตาหลังซักหน่อย เลยไม่ได้สนใจ
“สามปีที่ผ่านมาเป็นไง?”
นอนฟังเสียงหัวใจ รอคำตอบไปพลางๆ
“เป็นสามปีที่อยากให้ผ่านไปเร็วๆ”
“…อย่างงั้นหรอกหรอ?”
“นึกว่าเป็นแบบไหน”
“ผมอยากให้พี่มีความสุข สนุกกับหลายอย่างใหม่ๆ”
“แล้วของมึง”
“เหมือนได้เจออะไรแปลกๆเยอะ ชีวิตในรั้วมหาลัย กับชีวิตทำงาน ผมรู้สึกว่าบางทีมันก็เหมือนกัน บางทีก็ต่างกันจนแยกไม่ออก”
“….”
เงียบเหมือนรอให้พูดต่อ
“งานยังเยอะเหมือนเดิม เจอเสียงบ่นเหมือนเดิม แต่ผมว่าสังคมมันเปลี่ยนไป มันไม่ค่อยสนุกเหมือนก่อน มีคนทำเรื่องไม่ดีกับเรา ไม่รู้ดิ ผมว่าสังคมมันไม่เหมือนเดิม”
“มันเรียกว่าผู้ใหญ่”
“ผมต้องเป็นแบบนั้นด้วยหรอ?”
“บางที”
พลิกตัว อยากนอนคว่ำ แต่กลับทำให้เปลโยก ถูกรั้งเอวไว้แน่น แต่พอยิ่งขยับ เปลยิ่งไกว สุดท้ายเปลก็หมุนพวกเราลงมาที่ทราย ยังดีที่เป็นทรายนุ่มๆ ไม่งั้นก็คงเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดที่อยู่ในตัวเมือง
นอนแผ่หลากับทรายอยู่ซักพัก เซลล์สมองสลายตัวไปอีกล้านกว่าเซลล์ จะดันตัวขึ้น แต่ก็ไม่ทัน
เร็วไม่ทันพี่หมอก
ริมฝีปากที่กดลงเข้าหากัน เหมือนกับแม่เหล็กขั้วเหนือขั้วใต้
ได้ยินเสียงชื้นแฉะ เหมือนคนกระหายน้ำ ยิ่งดื่มเท่าไหร่ ยิ่งอยากได้เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
มือข้างหนึ่งลูบที่หัวผม แล้วเลื่อนลงมาประครองแก้ม พยายามลืมตาขึ้น แต่กลับหมดแรงต้านทาน
“กูทดสอบตัวเองว่าไม่แตะต้องมึงได้นานขนาดไหน…”
“แล้ว…คำตอบล่ะ? หนึ่งวัน? อือ….หรือนานกว่านั้น”
พูดคุย แต่ก็ยังไม่ผละออกจากกัน
เหมือนจะกลืนกินคำพูดพวกนั้นไปด้วย
“…หึ” ตาวิบวับ แม้จะมีแสงแค่จากดาวดวงเล็กๆนั่น ไฟข้างทางตรงนี้เสีย จึงมืดสนิท
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
…………………………………….
……………………………..
[B.N.13 : complete]
[31.3.55]
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
หลบตรีนประชาชน
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มก่อนอ่าน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกจะน่ารักไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
อ่าว ทำกันแบบนี้เลยคนเขียน :o8: :-[
-
:L2: :L1:โอ๊ว เอาใจ ไปเลย พี่หมอก กอดที หวานจัง
ขอบคุณมากๆๆนะ
-
แอร๊ยยย
แค่นี้คนอ่านก็จะบ้าแล้วเหมือนกัน ออกมาชิวๆแบบนี้บ้างก็ดี
ติดแหง็กอยู่กับชีวิตในเมืองมันช่างวุ่นวายนัก
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอให้หวานกันยังนี้ไปตลอดนะ
โอย
ไม่อยากให้กลับไปใช้ชีวิตจริวง อยากให้อยู่ทะเลกันตลอดไปเลย
-
กรี๊ด ด ด มาต่อแล้ว ว แอบตามตั้งแต่ภาคแรก แต่ไม่ได้เม้น ขอโทดด้วยนะ
เป็นนักเขียนที่เก่งจริงๆ ทั้งที่อายุยังน้อย
เนื้อหาของเรื่องก็เป็นแนวผู้ใหญ่ น้องคนเขียนทำการบ้านมาดีมาก นับถือจริงๆ อ่านแล้วไม่รู้สะดุดสักนิดเดียว
เก่งจริงๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆทุกเรื่องที่ลงในเล้า ไปเก็บอ่านแล้ว
-
น้องหมอกสุดแนวมาแล้วจ้า
หนีตามผู้ชายนะตี๋ เอ๊ะ หรือพาผู้ชายหนีเนี่ย
น้องหมอกอดใจไม่ไหวแว้ว จะมีอะจึ๋ย ๆ หรือเปล่าน๊า
-
อ๊ากกกกกกกก :L1:
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
คนอ่านก็จะบ้าแล้ว :laugh: :laugh:
-
อะไรก็ไม่กรี๊ดเท่าคำพูดสุดท้ายของพี่หมอก! ><
-
ขอบคุณที่มาอัพนะค่ะ จะรอตอนต่อไปนะ เมื่อไรสองคนนี้เข้าจะหวานกันอย่างก่อนแบบเต็มรูปแบบในฉบับของเขากัน รอค่ะๆๆๆ
:L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หมอกน่ารักมาก ๆ
-
นึกว่าตาฝาดดดดดดดดดดดดด ดีใจที่ได้อ่าน แต่จบแบบนี้ฆ่ากันเลยดีกว่า อยากอ่านฉากรักหวานๆๆ ที่ไม่ได้เห็นมานาน
เขียนให้อ่านนะะะะ ถือว่าช่วยคลายร้อน หรือจะร้อนกว่าเดิมก็ไม่รู้
-
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
โอยยยยยยยยยยย
ฟินตัวแตกค่าา 555555555
พี่หมอก *กระโดดกอด*
อ๊ายยยยย น่ารักที่สุดๆ ><
-
:-[ :-[
จุดนี้ ฟินนาเล่
อิหย๊ะ หวานเว่อร์ ตายๆๆ พี่หมอก พูดอะไรของคุณ :o8:
-
แค่นี้กูก็จะบ้าแล้วตี๋ ... เอ๊อออออ แค่นี้เราก็จะบ้าแล้วเหมือนกัน โอ๊ยยยย เขินนนน :-[ :-[ :-[
น่ารักมากๆเลยอ่ะตอนนี้ อยากให้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปตลอดเลยจริงๆ แหม๊ ไม่อยากให้กลับเลย
แต่น้องตี๋จ๊ะ ทำพี่หมอกตบะแตกแล้ว ... คือ หลังจากนี้ไป พี่หมอกจะไม่ยอมให้ห่างเลยใช่มั๊ยจ๊ะ :กอด1:
สู้ๆนะทั้งสองคน ถ้ามันทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทนแล้วพี่หมอก คนอ่านทั้งเรื่องเค้ารอลุ้นอยู่เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดด
น่ารักสุดๆเลยค่ะตอนนี้ มีความสุขมากกกกกกกกก ขอบคุณนะคะ แรงใจตอนสอบเลย555
-
หวานกันบ้างแล้ว :-[
-
บ้าตามพี่หมอก
-
พี่หมอกสุดยอด แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว...ตี๋
-
พี่หมอกเปลี่ยนไป น่ารักมากๆ
-
ประครอง >>>> ประคอง
หวานกันจังเลยตอนนี้
คนอ่านก็จะบ้าแล้วเหมือนกัน อิอิ
-
:กอด1:อิ่มในใจ
-
:L2: :L2:
:กอด1:กอดคนเขียน
ขอบคุณที่มาต่อ
:pig4:
หมอกตี๋ :-[ :-[
หวานอ่ะ เอาอีกๆ
-
พี่หมอกพ่อยอดชาย อ๊ายยยยยเขิล :o8:
หลงพี่หมอกหัวปักหัวปำ เป็นคนที่มีเสน่ห์มากกกกๆ :-[
-
เอาอีกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ด น่ารักอ่ะ น่ารักมากมาย จะหวานกันละ
:-[
-
ไม่ต้องทนแล้วพี่หมอก จัดไปเต็ม ๆ
-
ฟินมาก..พี่หมอกตอบได้โดนใจมาก o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:สุดยอดมากๆครับพี่หมอก
-
นั่งกริ๊ด นั่งเขินกับประโยคสุดท้ายของ พี่หมอก
แอร๊ย :-[
-
:impress2: โรแมนติกที่สุด อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ประทับใจภาษาและการเล่าเรื่องของเรื่องนี้มากคะ
-
รักกกก พี่หมอกกกกกมากเลย
โรแมนซ์ มากกกกกตอนนี้ (คนแต่งขอบรรยากาศแบบนี้เยอะๆ)
อึมครึ้มมาหลายตอนแล้วววอ่ะ
อยากให้หวานอย่างงี้อีกนานๆ บวก บวก ให้คนแต่ง
:pig4: :pig4: มากมาย ตอนนี้ได้ใจเวอร์ๆ ^_^
-
:กอด1:
-
กดตอบกระทู้หัวใจแทบวาย
คำเตือน - มีกระทู้ตอบใหม่ 16 กระทู้ ขณะที่คุณพิมพ์ข้อความ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้
อบอุ่นหัวใจ :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13:
:mc4: มาต่อไวๆนะครับ :z2:
-
คำทิ้งท้ายแต่ละตอนของพี่หมอก
ทำให้รู้สึกได้เลยว่ารักตี๋มากกกกกกกก
-
น๊านนนนานนนนกว่าจะมาหวีดกันที
ตักตวงเยอะเลยนะพี่หมอก :z1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว เหมือนกันค่ะ 55555555555
โอยๆๆ ใจมันสิ่น หวิวๆๆๆๆ จูบกันบนทราย บางทีมันก็ได้อารมณ์ดีนะคะ
ตี๋ไม่หนีหรอกก ถึงหนี ก็จะไปจับตัวมามัดไว้ให้พี่หมอกถึงที่เชียว :กอด1:
-
อยากหยุดเวลาไว้เท่านี้...เพราะไม่รู้ตอนต่อไปจะมีอะไรรออยู่.....
-
เย็นใจ แต่ตานี่ร้อนผ่าวเลยค่ะ :z3:
พี่หมอกเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แกจะทำตัวน่ารักไปไหน ฮือออออ
คิดถึงช่วงเวลาเก่าๆนะคะ บางทีเราก็ยังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่จะเิกิดต่อไปกับสองคนนี้
เหมือนมันเร็วเกินไปสำหรับเรา ตอนหลังๆนี่มันเป็นเรื่องที่อบอวนไปด้วยกลิ่นอายของอารมณ์โศกจริงๆ
ภาวนาให้เรื่องทุกอย่างดีขึ้นเร็วๆ สงสารหมอกตี๋
แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็คงต้องผ่านอุปสรรคอีกเยอะแยะเลยสินะคะ ^^
-
พี่หมอกน่ารักจรัง สวีทหวานกันสุดๆ ทะเลไม่เหลือความเค็มเลย :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด พี่หมอกน่ารักขึ้นเยอะเลยอ่า
ประโยคสุดท้ายเขินแทนตี๋เลยคร่า
ปล.มีำกำลังใจสอบวันพรุ่งนี้แล้ว ^^
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบมากๆอ่ะ น่ารักกันมากๆ หวานสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หวังว่าจะหวานแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ
-
ในที่สุดพี่หมอกก็มาแล้วววว :impress2:
คิดถึงพี่หมอกที่สุดในโลกประเทศไทยเลย 5555555555
-
พี่หมอกก็มีมุมน่ารักๆเหมือนกันนะเนีย :z2:
-
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
โหยยยย เราก็จะบ้าตามแล้วค่ะพี่หมอกก
แอบค้างมาก ! รอฉากสวีท(?)อยู่นะคะ 55555555
สู้สู้นะคะ ! :D
ปล.สมัครมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ ! 5555555555
-
แถม
ริมทะเล หาดทรายเนียนเท้า
พระอาทิตย์หายไป เหลือแต่เมฆที่สว่างด้านท้อง เลยขึ้นมาหน่อยกลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม
ไม่มีใคร
เหมือนหาดส่วนตัว
“พี่ ลองจับมือเดินกันไหม?”
“จับทำไม?”
“ผมเห็นคนอื่นเขาทำกัน”
“ไม่เอา จับมือมึงทีไร มีแต่เหงื่อ”
เอามือถูกับกางเกง แบให้ดู พี่หมอกยังส่ายหัว
“ก็…”
“ก็อะไร”
“เวลาตื่นเต้น เหงื่อมันก็ออกอ่ะ”
พี่หมอกลืมตากว้าง คิ้วเลิกขึ้น แล้วรีบหันไปมองทางอื่น
เงียบไปสักพักใหญ่
“เอามือมา”
“ไม่ให้จับแล้ว บอกเปียกเหงื่อไม่ใช่หรอ”
“เอามา!”
ยื่นมือให้
ผมหัวเราะออกมา
“มือพี่ก็-“
“ไม่ต้องพูด!”
ถูกกำมือแน่น บางครั้งก็อยากบอกว่าแน่นไปหน่อย แต่ไม่ได้พูดออกไป
พี่หมอกกระแอมคอเบาๆหนึ่งครั้ง ยังไม่หันกลับมา หูแดง ผมก็หันหน้าหนีไปอีกทางนึง หน้าเหมือนโดนไฟสุม
ความร้อน ถูกส่งผ่านเข้าหากัน
เหมือนตรงกลางระหว่างมือนั้น เป็นเครื่องทำความร้อน
หลอมให้บางอย่าง รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกันช้าๆ…..
……………………………….
………………….
[Sometime I can be shy, too. : complete]
[31.3.55]
ของสังเวยที่มาช้า 555
-
:กอด1: พี่หมอกกับน้องตี๋
ตอนนี้อ่านอย่างมีความสุข
ขออย่าให้สองคนนี้ต้องฝ่าฟันอะไรยาก ๆ อีกเลย
-
จิ้มมก่อนนน
อ๊ากกกกกกก เรบบนไวมาก555555
ไม่มีคำบรรยายใดๆ พี่หมอกเขิน โหววววววววว :-[
-
อบอุ่นจัง .. ^_____^ :L2:
-
ยาวมากอ่ะ คิดถึงคนเขียนหายไปนานจัง แล้วจะมาอีกเมื่อไรอ่า คิดถึงพี่หมอกกับตี๋มากมาย :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
โอยยยยย พี่หมอก อ่านไปวิบวับหวามไหว จะกินตี๋เข้าไปอยู่แล้วนั่น...
จะอดทนว่าไม่แตะตี๋ได้นานเท่าไร...ใจจริงคงอยากแต่แรกแล้วใช่มั้ย
ตี๋ก็โคตรน่ารักอ่ะ แล้วเป็นคนตลกมากด้วย อยู่กันพี่หมอกอารมณ์ดีตาย...
พี่หมอกใส่เสื้อกล้ามท่าทางจะเซ็กซี่เว่อร์นะ ปาดปากด้วยคน :impress2:
อยากอ่านตอนหน้าแบ้ว...ขอบคุณนะคะ...
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ซึ้ง ๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สวีทกันแล้ว โอยยยย ฟินนน ฆ่าฉันเถอะ อิจฉามากกกกกกกกก
:z10: :z13:
-
รู้สึกว่าได้นำหน้าพี่หมอกอยู่เรื่องนึง ภูมิใจมั้ยไม่รู้แต่ว่ามั่นใจมาก
พี่หมอกแค่กำลังจะบ้า แต่คนอ่านนี่บ้าล่วงหน้ารอพี่หมอกไปนานแล้ววว!!!
...ชนะเลิศ
:กอด1:คนเขียนจะกระดึ้บหนีไปไหน กลับมาให้กอดซะดีๆ :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
หมอกตี๋น่ารัก
-
อยากอ่านอีกค่ะ
:m5:
-
:z1: :z1: :-[ :impress2:
-
เอ็งโคตรจะน่ารักเลยตี๋..
ทำไมมันถึงได้รู้สึกอบอุ่นขนาดนี้นะ
เวลาที่พี่หมอกกับตี๋อยู่ด้วยกัน
มันให้ความรู้สึกที่ดีสุดๆไปเลย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+1 ให้จ้าาา
-
น่ารักมากๆ เลย:กอด1:
-
:o8: :-[
:L2:
-
อ้ากกกกกกกกกกก น้ำตาจะไหลลลล
ดีใจมากที่มาต่อ แอบคิดว่าจะทิ้งตี๋หมอกไปซะแล้ว :sad4: :z3:
หลบหนีมาพักกันแบบนี้ รู้สึกดีจริงๆ ให้พี่หมอกได้ผ่อนคลายเสียบ้าง อิอิ
เป็นตอนที่หวานนนนนนนที่สุด ของภาค2 เท่าที่มีมา :-[ :o8:
ยังรออยู่เสมอนะจ๊ะ และเป็นกำลังใจให้มากๆๆๆด้วย :pig4:
-
กดไลต์ เลยยยยยยยยยยยยย
-
รอแล้วคุ้มจริงๆ รักพี่หมอกรักตี๋มาก รักคนเขียนด้วย 555
-
:pig4: :pig4:
-
หมอกก็มีมุมน่ารักกับเขาเหมือนกัน
-
ชอบมากมายพี่หมอกน่ารัก
-
โอยยยยยยยยย
จะบ้าตามพี่หมอก จะบ้าตามแล้วโว้ยยยยยยย!!
บรรยากาศชิลๆ เย็นๆแบบนี้...
มันน่าจะมีซัมติงร...รองงงงงงงงงงนะ!
:กอด1:
-
ได้หลบความวุ่นวายมาซักพัก
เติมพลังกลับไปต่อสู้ใหม่
สู้ๆ ทั้ง 2 คน :กอด1:
-
พี่หมอก-น้องตี๋น่ารักสุดๆ เมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกอะ ชอบอ่านตอนสองคนนี้คุยกัน มันรู้สึกดี :-[ :o8:
-
อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศสมัยพี่หมอกกับตี๋เรียนมหาลัย
5555. พี่หมอกฟอร์มจัดตลอดอ่ะ ปั่นจักรยานไม่เป็น
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋” กรี๊ดดดดด :o8:
แล้วจะทนไปทำไมพี่หมอก !!
-
:o8:พี่หมอกกับน้องตี๋ น่ารักกกกเขินวุ้ย
พี่หมอกขี้เต๊ะ จักรยานก็ขับไม่เป็นนน5555 :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกก ดีใจมากกกเปิดมาเจอก่อนอ่านสอบไฟนอล มีกำลังใจอ่านแล้วววว
ทั้งคู่เริ่มกลับมาสร้างความสุขต่อแล้วๆๆ ^^
จะตามอ่าต่อไปเรื่อยๆนะครับ :impress2:
-
:m25: :m25: :m25:
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m15: แล้วก็น่ารักมากด้วยค่ะ :-[
-
อ๊ากกก เขินอ้ะ
ก็มันตื่นเต้น.. :-[ :-[
-
คิดถึงตี๋กับหมอกมากมายเลยค่ะ :impress3:
ต้องย้อนอ่านรอบสองรอเลยนะคะ :m7:
คนเขียนอย่าหายไปนานเน้อ :undecided:คิดถึงมาก มากกกกกก~~
-
กรี๊ดมากค่ะ หลบมาสวีทกันที่ทะเลแบบนี้
ไม่อยากให้กลับไปเผชิญความจริงที่ กทม.เลยอ่ะ
หยุดเวลาไว้แบบนี้จะได้ไหม??????????
-
หนีนักข่าว+ฮันนีมูน :-[
-
หวานมาก
-
โอเอซิสชัดๆ
จุดพักใจจากการเดินทางอันยาวไกล
ดีใจแทนหมอกตี๋สุด ไม่งั้นก็ไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน
-
กอดคนแต่ง....อบอุ่น...รอตอนร้อนๆ แบบร้อนแรงอ่ะคร้าบ
-
ช๊อบบบบ ชอบบบบบบ :-[ :-[
-
:impress3: :-[ :o8:
-
o13 เป็นเรื่องที่ชอบมากๆๆๆ รอติดตามตอนต่อไป
ถ้าจบเมื่อไร มีหนังสือออกมา ซื้อแน่นอน ^^ :o8:
-
ในที่สุดก็ทะเลนะ :laugh: :laugh:
ขอใ้ห้อุปสรรคทั้งหลายทั้งแหล่หมดเร็วๆนะหมอกตี๋ เราอยากเห็นพวกนายมีความสุขจริงๆไวไว
-
เขิน เบา เบา :give2:
-
พี่หมอกแม่ง น่ารักชิบ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
แหม หวานปะแล่มๆ
ธนบัตรที่ฝากไว้ ใกล้ได้ถอนออกมาสู่ขอน้องตี๋ หรือยังอ่ะ???
-
แกว้กกก หุบเหงือกไม่ลง :-[ :-[
-
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
กรี๊ดดดดดดด...พี่หมอกกกกก น่ารักอ่ะ
โอ๊ยยยตอนนี้อบอุ่นยังไงไม่รู้ น่ารักที่สุดดดดด :-[
-
หวานมากๆ ชอบ ตอนนี้จัง :-[
-
รักพี่หมอก
+1
-
วะ ฮะ ฮะ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา,,,,, in lUv!
-
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง
ไม่อยากให้กลับไปเจอสังคมเลย
ต้องวุ่นแน่นอน
เฮ้อ
-
มีลางสังหรตะหงิดๆว่า เหตึการณ์ที่เกิดขึ้น...แผนพี่หมอกแหงมๆ
ปล.สนุกมากจ้า รอตอนต่อเด้อ
-
พี่หมอกหวาน+น่ารักมาก
-
กลับมาอยู่ด้วยกันเร็ว ๆ นะ
-
อ๊ากกก ไม่ใช่แค่พี่หมอกจะบ้า
คนอ่านก้อจะบ้าไปด้วยแล้ว >0<
-
อ้ากกกก มาต่อแล้ววววว :sad4:
ตอนนี้เหมือนหนีไปพักเหนื่อยกันเลย รู้ว่าเหนื่อยกันมาก
อ่านแล้วยังเหนื่อยตามเลย แต่ตอนนี้มีความสุขดี ขำพี่หมอกไม่ถูกโรคกับยานพาหนะสองล้อ 5555
อยากให้สองคนนี้สบายๆไปเรื่อยๆ ยังไม่อยากให้กลับไปเข้าสู่โลกเดิม :m15:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อบอุ่นอ่ะ อยากให้เป็นอย่างงี้ตลอดไป
พี่หมอกน้องตี๋ โอ๊ยยยยยยจะละลายยย
โคตรจะรักกกกกกกเลยยยยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: คนแต่ง บวกบวกไปเลยยยย
-
เป็ดให้เพราะดีใจที่ได้อ่าน
+ ให้ เพราะใจสั่นกับประโยคสุดท้าย :o8: :-[ :impress2:
กลับมาไวไวนะ ใจจะขาด :3123: :L2:
-
พี่หมอกอยู่กับน้องตี๋กลายเป็นคนพูดเยอะขึ้นมาทันที...พี่ช่างดูเเลน้องตี๋ได้ดีจริง เมื่อยขาปวดเท้าก็นวดให้อย่าได้เเคร์ใคร ภาค B.N นี่หวานกันน้อยมาก ไหนๆ ก็มาทะเลกัน 2 ต่อ 2 เเล้ว พี่หมอกก็พาน้องตี๋เล่นรถไฟเหาะซักรอบ 2 รอบก่อนกลับกรุงเทพฯ เเละกันเนอะ
ปล.เป็นกำลังใจให้น้องคนเเต่งค่ะ อ่านจบก็อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ เลย +1 ค่ะ :L2:
-
แค้นี้คนอ่านก็จะบ้่าแล้วเหมือนกัน
หวานซะ :impress2:
-
ขอบคุณคร้ามาตอบแล้ววน่ารักที่สุดดเลย
-
น่ารักอ่า
-
พี่หมอก+ตี๋ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
-
>< หยังมาเด็ด !
ชอบมากมาย ของแถมนี้น่ะ ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ช๊อบมากๆ o13 o13 o13 o13
-
พีหมอกน่ารักกกกก!!!
คิดถึงมากเลย
เขินโคตตตตตตต จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่ม๊ายยยย!?
รอตอนต่อไปค่า ;)
-
มาแล้วๆ เฝ้ารอทุกวันเลยค่ะ ในที่สุด
-
:m3: :m3: :m3: :m3:
น่ารักมากกกกกกกกกกกก.................................................
รู้สึกบรรยากาศมันอุ่นๆ อุ่นมากโดยเฉพาะที่หน้าอกด้านซ้าย :o8: :-[ :impress2:
พี่หมอก น่ารักไปนะ ส่วนตี๋ รู้สึกเหมือนแอบยั่วพี่เค้าตลอดอ่ะ แสบจริงๆนะเรา
ขอบคุณค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: มาบ่อยๆ ถี่ๆ อีกนะคะ คนอ่านคิดถึง จุ๊บๆ
-
อ๋ายยยย เมื่อไหร่คู่นี้เค้าจะกลับมาหวานกันเนี่ย
ลุ้นอ่ะ รออ่านๆค่ะ
คนเขียนสู้ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
แค่นี้ก็จะบ้าแล้วตี๋ :impress2:
จะบอกว่าคนอ่านก็จะบ้าเหมือนกัน :z1:
น่ารักที่สุด............เหมือนวันเวลาเก่าๆได้หวนคืนมา
ชอบที่ตี๋บอกว่า....โลกก็จะมีศัตรูเพิ่มเป็นสองคน
มันแสดงให้เห็นว่า....ไม่ว่ายังไง....ตี๋ก็จะอยู่เึคียงข้างพี่หมอกเสมอ :o8:
:L2:ให้คนแต่งค่า
-
เย ยยย จะเอาเธอนั้นไปลอยทะเลลลลลลล
เมนูวันนี้ ขอเสนอ ทะเลเชื่อม ๕๕๕ ๕
หวานจริงไรจริง -แต่โคตรชอบพี่หมอกแบบนี้จังเลยค่ะคนเขียน -///-
นานๆทีจะไม่มีภาระอะไรวุ่นวาย ขอหวานๆเก็บไว้คิดถึงตอนกระแสมาม่าหลากหลังหมดทริปทะเลอีกซักตอนเถอะค่ะ อิอิ
-
มาน้อยๆ สมกับที่เป็นของแถมจริงๆ
-
มาช้า!!!
แต่กลับมาจัดให้หวานขนาดนี้
เราให้อภัยคนแต่งง่ายๆเลยค่ะ~
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
น่ารักไปปร้า~! สองคนนี้
เป็นความน่ารักแบบผู้ใหญ่ๆหน่อย
คือไม่ได้กุ้งกิ้งอะไรมากมาย
แต่มันให้ความรู้สึกว่า น่ารักมาก!!
อ่านแล้วอบอุ่นใจ+เขินนนนนน >_<
-
พี่หมอกเขิน...
ทำเราเขินตามเลยอ่ะ
อบอุ่นหัวใจจัง~
-
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
โอ้ยอยากสครีมดังๆ กรี๊ดดดดด :m3: :m11: :m25:
ของสังเวยน้อยปายๆ มาต่อบ่อยๆน้า o18
ปล: เคยเหนลงรูปอิมเมจของพี่หมอก แต่ของตี๋เคยลงยังคะ จำไม่ได้ อยากเห็นๆ :a3:
-
คิดถึงจังเลยยยยย!!~
พี่หมอกน่ารักไปรึเปล่าาา >w<
หวานเบาๆ (หรือไม่เบา?)
โรแมนติกเบาๆ (?) ฮาาา!! :impress2:
-
ช่วงเวลาสั้นๆแต่แสนจะมีความสุข เก็บความรู้สึกนี้ไว้ใช้ต่อสู้กับอุปสรรคที่เข้ามานะจีะสองหนุ่ม :กอด1:
ป.ล. พี่หมอกน่ารักเว่อร์ๆๆๆๆ :o8:
-
:impress2: :impress2:
กรี๊ดดดดดดด จะขาดใจตายความสุขมันจุกอก
แอร๊ยยย
-
อา เหอ อาเหอๆๆ พี่หมอกหายงอนแล้ว
น้ำตาลหกกันที่เดียว ขอสวีทอีกสักตอน :impress2:
แล้วค่อยไปสู้ปัญหาที่กลับจะมา :serius2:
คนเขียนกั๊บ :กอด1:
-
แค่นี้คนอ่านก็จะบ้าแร้วววววว คนเขียนคร๊าาา
-
กรี้ดดดดดดดดดด!!!!
ทำไมมันน่ารักเยี่ยงนี้เนี่ย
-
อนาคตเป็นไงไม่รู้ แต่ตอนนี้หวานกันสุดๆ :-[
-
น่ารักไปป๊ะ น่ารักไปป๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3: :z3: :z3: :z3: งื้ออออเรารักพี่หมอกน้องตี๋ไรท์เตอร์และทุกคนมากมาย เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะน่ารักมากๆอ่ะ :o12: :o12: ชอบมากๆเราให้ทั้งใจเลยเอ้า!!! (อะอะไรของแก๊)
-
น่ารักมากๆค่ะ ทำไมน่ารักขนาดเน้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: งื้อเราหลงจนจะโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่ะไรท์เตอร์ ให้ดาวแปดล้านดวงเลยค่า o13 o13 o13 o13
-
อ่านจบแล้ว ขอเข้ามาเป็นแฟนคลับด้วยคน ใช้เวลา ประมาณ 2 วันสำหรับการอ่าน ทำไมพอเป็นภาคทำงานมันม่ามาเหลือเกิน ดูแล้วน่าจะมีแต่ปัญหา ถึงจะมีความหวานบ้างก็เถอะ เค้าชอบภาคนักเรียนมากกว่า มันดูไม่เครียด สนุกมาก
อยากบอกคนแต่งว่า คนแต่งเขียนได้ดีมาก ชอบ ขออย่างเดียว ขอให้ความรักระหว่างหมอกกับตี๋ :กอด1: อย่ามาม่าเยอะนะ
รักหมอก ตี๋ และคนแต่ง :กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
น่ารักจัง ชอบของแถมมาก
อยากอ่านตอนต่อไปเเล้วจ้า
-
ไม่ต้องมีอะไรที่หวือหวาก็เป็นความประทับใจได้
พี่หมอกแกดูเปลี่ยนไปเยอะ น่ารักขึ้นโข
ยิ่งเวลาอยู่กับตี๋ โลกนี้ของสองเรา เราสองคน ฮ่า ๆ ๆ
ปล.ประทับใจอาม่ามากๆ รู้สึกตื้นตันตอนที่อาม่าบอกไม่เหงาแล้วมองไปที่รู้อากง
สักวันขอให้ตี๋กับหมอกรักกันเหมือนอย่างอาม่ากับอากงนะคะ :กอด1:
-
ตอนแถม น่ารักอ่ะ อ่านแล้วยังเขินเองเลย อร๊ายยยยยยส์
-
ขอหวานๆแบบนี้บ่อยๆ :o8:
-
หวานที่สุด
-
วันนี้มาอีกไหมครับพี่หมอก&ตี๋ :z3: :z3: :z3:
-
ตอนนี้พี่หมอกกับน้องตี๋เริ่มหวานกันแล้ว หวานแบบชูก้าฟรีไม่มากแต่อิ่มอุ่น > < :L2:
เห็นอิมเมจพี่หมอกแล้ว ก็อยากเห็นอิมเมจน้องตี๋บ้างจัง :z2:
แต่เวลาอ่าน เราชอบจิ้นอิมเมจน้องตี๋เป็น Song Chan Ho ทุกทีเลย
หน้าน้องเค้าจะกวน(ตีน)หน่อยๆ(555)ตาชั้นเดียวแต่โต ไม่หล่อมากแต่น่ารักน่าเอ็นดูเหมาะเป็นน้องตี๋ดีนะ ^^
(http://upmany.com/AbJi.jpg) (http://upmany.com/AbJi)
(http://upmany.com/YFc8.jpg) (http://upmany.com/YFc8)
(http://upmany.com/hGIN.jpg) (http://upmany.com/hGIN)
(http://upmany.com/LQyR.jpg) (http://upmany.com/LQyR)
(http://upmany.com/3yPF.jpg) (http://upmany.com/3yPF)
(http://upmany.com/KVxP.jpg) (http://upmany.com/KVxP)
(http://upmany.com/XPDS.jpg) (http://upmany.com/XPDS)
(http://upmany.com/tnjF.jpg) (http://upmany.com/tnjF)
(http://upmany.com/ELqm.jpg) (http://upmany.com/ELqm)
(http://upmany.com/Nk8J.jpg) (http://upmany.com/Nk8J)
อันนี้พี่หมอกพาน้องตี๋ไปกินอาหารญี่ปุ่น > <
(http://upmany.com/lbMC.jpg) (http://upmany.com/lbMC)
น้องตี๋หน้ากวนๆ > <
(http://upmany.com/UKfc.jpg) (http://upmany.com/UKfc)
อันนี้แมวตี๋ของพี่หมอก >.,<
(http://upmany.com/7yUk.jpg) (http://upmany.com/7yUk)
-
:-[ :impress2:
-
อรั๊ยยยยยยยยยยย พี่หมอกน้องตี๋* w *
จะบอกว่าปลื้มพี่คนแต่งมากกกกกกก :m3: เราตามอ่านเรื่องนี้มาซักพักแล้วแต่ไม่มียูสไม่ได้เม้นต์เลยTTwTT
เวลาอ่านเรื่องนี้ชอบเอาไปกรี๊ดไม่มีสาเหตุจนเพื่อนว่าอ่ะ มันหงุงหงิงมากอะ แต่บางทีอ่านแล้วโคตรจะอึดอัดเลย
แต่งเรื่องนี้อีกยาวๆเลยน้า มีภาคต่อไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบเลย o9
เพราะชอบมากเราเข้ามาดูทุกวันเลยว่าอัพป่าว55555555555อ่านจบไปร้อยรอบแล้ว*อินี่มันบ้า*
ชอบคาแรคเตอร์พี่หมอกมากๆ ซึนๆแบบนี่แหละ งิ้งที่สุดดดด ตี๋ก็$%^&*(()*&^%$^*&()%^$ :o8: :o8:
ขอบคุณพี่คนแต่งมากๆนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน ถึงจะอยู่ในช่วงสอบอยู่ก็ยังเข้ามาอัพต่อ
ปล.เราบ่นเยอะไปหน่อย ฮ่าฮ่าาๆ
-
ของแถมน่ารักมาก ๆ
-
น่ารักอ่ะ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่หมอกปรับความเข้าใจแล้วชาร์ทพลังจากตี๋ซะนะ คาดว่าศึกข้างหน้าใหญ่หลวงนัก :กอด1:
-
พี่หมอก >////< :-[ (กรี๊ดเบาๆ)
แบบว่าไม่รู้ดิ ถึงพี่หมอกไม่ได้พูดคำหวานๆอะไรมากมาย ไนซ์กายแบบพระเอกเรื่องอื่นแต่แบบ
ทำไมคนอ่านรุ้สึกว่าพูดตรงๆแบบพี่หมอกแม่ง......โคตรโรแมนติกเลยอ่า >[]<////////
แบบ ทดสอบตัวเอง 555 5.
แต่แอบงี๊ดๆอ่ะ เห้อ เมือ่ไหร่จะกลับมาอยู่ด้วยกันน้ออ ออ~ :o12:
หลายเรื่องก็ไม่เคลียร์อ่ะ เรื่องหุ้นที่จะตกอีกอ่ะ ถ้าเกิดมันตกขึ้นมาจริง
แล้วมันจะหมายความว่าพี่หมอกทำงานไม่สำเร็จมั้ยอ่า?? แล้วจะดดนส่งกลับอีกมั้ย TT
ลุ้นนนน นน มาต่อไวๆนะคะ
-
สู้ๆนะน้องตี๋ พี่หมอกด้วย อยากต้องพบเจอเรื่องร้ายๆอีกนะ
-
อร๊ายยย เพ่หมอกกกก โคตรน่ารักเลยอ่าาาา
"แค่นี้ก็จะตายแล้ว...ตี๋" อ้ากกกกกกก
เห้ออ ให้ตัวเอง
-
:-[ :-[
เป็นอีกตอนที่น่ารักของพี่หมอกกับตี๋
-
เพียงพี่หมอกกับน้องตี๋มีความสุข
คนอ่านก็น้ำตาไหลแล้วค่ะ :monkeysad:
อ่านทีไรหัวใจมันพองโตทุกที :กอด1:
-
:impress2: :impress2:
-
พีหมอก ก็ยังคงคอนเซปเดิมไม่เปลี่ยนเลย หวานแบบเนียน ขรึมๆ (ความหื่นก็ยังคงที่ :m25: )นี่แหละเสน่ห์ของพี่หมอก :impress2: ส่วนอาตี๋ ก็ ใส่ใจพี่หมอกตลอด จำได้ทุกอย่างแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อย อย่างว่าหละนะ ภรรยาก็ต้องใส่ใจสามีอยู่แล้ว o22 เวลาน้องตี๋อ้อนก็แบบน่ารักอ่ะ :o8: มาต่อไวๆเน้อ
-
หลบความจริงมาหวานให้ชื่นปอด แล้วค่อยกลับไปลุยกับปัญหา
-
น่ารัก อบอุ่น อ่านแล้วมีความสุขมากมาย ยิ้ม เขินอยู่คนเดียว 555
อยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่อยากได้มาม่าแล้ว ..ฮือ~~~~
รัก คถ. พี่หมอก น้องตี๋ มากๆๆ :กอด1:
-
จะบอกว่าคนอ่านก็จะบ้าเหมือนกัน บ้าไปกับความหวานของสองคนนี้อะ ><
-
น้องตี้อิมเมจน่ารักมากกกกกกกก ขอดูหน้าพี่หมอกหน่อย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ตี๋ก็น่ารัก แต่หมอกแบบว่าแบบว่าาา คือขรึมอ่ะ ดุอ่ะ เข้มอ่ะ แต่ปั่นจักรยานไม่เป็นงี้ แอบดูปากไม่ตรงกะใจด้วยงี้ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ชอบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
หมอกน่าคลั่งมากๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักอ่า
อ่านไปบิดไป เขินนนนนนน :-[ :-[ :-[
พี่หมอกเค้าก็น่ารักเหมือนกันนะ 5555
-
คำเดียวเลย
"น่ารัก!!!!!!!!"
ปล. แหม พี่หมอก ตัวเองก็เหงื่อเยอะเหมือนกัน ตื่นเต้นใช่ม้า
พี่หมอกเขินนนน ไอ้ย๊ะ
-
“แค่นี้กูก็จะบ้าแล้ว…ตี๋”
ทะเลอ่าาาาาาาาาาาาาา หวานไปไหม๊!!!!!! >////////<
แม่เจ้าาาาาาา
-
:z13: :z13: จิ้มนักเขียน 55
เยี่ยมมาก หมอกตี๋ น่ารัก :impress2:
ปล. นักเขียนสุดยอด o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักสุดยอดดดดดดดดด
-
ไม่ใช่แค่หมอกหรอกจะบ้าคนอ่านก็จะบ้าแล้วเหมือนกัน
หมอกกลับมาคราวนี้น่ารักโคตรๆไปเลย
อยากอ่าน NC หมอกตี๋แล้วอะ
+ 1 นะคะ
-
เมื่อไหร่อุปสรรคจะหมดไปซักทีเนี่ยยยยยย
อยากอ่านฉากหวานๆ ของคู่นี้จังเลยยย
:monkeysad:
-
น่ารักจิงๆเลยพี่หมอก
-
อื้อหือ
ถึงขั้นกว่ากันไปแล้ว
ยังมาตื่นเต้นกับการจับมืออีก
น่ารักซะไม่มี น้องตี๋น่ะเข้าใจ
แต่พี่หมอกด้วยเนี่ยซิ
-
ข้างนอกเค้าคงตามล่าพลิกแผ่นดิน
สองคนนี้หนีมาฮันนีมูนกันเฉยเลยเฮ้ย o13
-
เย้!!! งานนี้แม่ยกหมอกตี๋คงได้พาดหัวข่าวว่า
"พี่หมอกสุดหล่อหนีตามน้องตี๋คนน่ารักไปแล้ว"
นี่แหละที่ต้องการ...ฮ่าๆ...
พี่หมอกจะได้ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายและพร้อมกับความรักที่กลับมา
อ๊อยยยย....น่ารักอ่ะ.. :o8: ได้ใช้ชีวิตเหมือนตอนอยู่มหาลัยแล้วสิ่นะพี่หมอก
ได้มีน้องเคียงข้างตลอดเวลา....แอร๊ยยยย...
ยิ่งอ่านตอนแถามนะ..กรี๊ดดดดด..ทุบหมอน กัดปากตัวเอง...น่ารักได้อีก
พี่คะ...ทนไม่ไหวขนาดนั้นไม่ต้องทนแล้วคะ..
น้องคนแต่งคะ...อยากอ่านพาร์ทหน้าแล้วคะ
อยากอ่าน NC แบบ Full HD ฮิ้วววววว...
มาต่อเถอะ..คนอ่านพร้อมแล้ว....
เป็นกำลังใจให้เด้อค๊าาาา :กอด1:
-
หุหุ น้องคนเขียนคับ :z3:.... มาต่อได้แหละคับ :call: พี่เก็บกด 555+
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
:L1: ตามทันแล้วชอบมากเลยอ่ะ o13
มาต่อไวๆนะครับบบ :call:
-
หวานกว่านี้มีอีกไหม คนอ่านอยากได้ :z1:
-
ขอกริ๊ดดังๆ ให้กับตอนนี้
หวานกันเกินไปแล้ว
-
เยี่ยมยอดดดดดดดดดดดดดดดด :m4:
พี่หมอกกะตี๋น่ารักอ่า :-[
โดยเฉพาะพี่หมอก น่ารักมากๆๆๆ o13
-
เอากับเขาด้วย อยากอ่าน nc อยากอ่าน NC เขียนให้อ่านช่วยให้ผู้อ่านสมหวัง ได้บุญนะค่ะ 555+
-
ขอบคุณครับผม
ตอนนี้ก็ได้อยู่อย่างมีความสุขซักทีนะครับ
ดีใจจังเลย
-
ตัดจบตอนนี้ เลยเถอะ
หึหึ คนอ่านล้อเล่น
-
อบอุ่นหัวใจจนบรรยายไม่ถูก ชักจะหวานเกินไปแหละ ><
-
น่ารักอ้ะ
เอาอีกได้ป้ะ ฮี่ๆๆ
:man1:
-
ชอบ ชอบ อารมย์แบบนี้ :z2:
-
:o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2: :man1: :man1: สุดจะบรรยาย
-
อ่านทันแล้ววววว โวะ!!!
ดีใจอย่างมากค่ะ
เรียกได้ว่าติดงอมแงมเลยทีเดียว
ภาคแรกหลงรักเจ้าตี๋จอมกวน
แต่น่ารักเว่อร์ๆ อ่ะ กวนประสาทแต่ก็สดใส
ปากเสียแต่ดันมองโลกในแง่ดี
แต่ไหงเข้าภาคสองแล้วหลงรักพี่หมอกซะงั้น
หลงถึงขั้นพร่ำเพ้อเลยทีเดียว
รู้สึกว่าอยู่ดีๆ ก็หล่อขึ้นมาแบบซะงั้น
หล่อทันที!!! หล่่อกระทันหัน!!!
ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไหร่เหมือนกันค่ะ
-
อารมณ์จะชิวก็ชิวเกิ๊นนนนน
น่ารักเกิ๊นด้วยอะ ฮิๆ
จะรอนะคะ
-
พี่หมอกกกก
งืออออ น่ารักมากอ่ะ
ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนเลยเนอะพี่หมอกจ๋า
555555555555
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะคับ พี่หมอกกก
-
อยากอ่านต่อจ้า ขอหมอกตี๋หวานๆ :m1:
อ่านๆตอนแถมล่าสุดดูอีกที แล้วนึกขึ้นได้ ว่าอยากแนะหลายทีแล้วค่ะว่า
บางประโยค ที่หมอก ตี๋ หรือคนอื่นๆพูดบางทีไม่ชัดว่าใครพูด ก็เลยงง บางทีเดาได้แต่ก็ไม่แน่ใจ
เช่น เอามือถูกับกางเกง แบให้ดู พี่หมอกยังส่ายหัว
“ก็…”
“ก็อะไร”
“เวลาตื่นเต้น เหงื่อมันก็ออกอ่ะ”
พี่หมอกลืมตากว้าง คิ้วเลิกขึ้น แล้วรีบหันไปมองทางอื่น
ตย.ยังไม่ชัดแต่ก็ประมาณนี้ค่ะ><
คืออันนี้ก็เดาได้ แต่อยากให้มันระบุชัดกว่านี้ แบบพอตี๋ "ก็..." (ตี๋พูดเสียงอ่อย)
เติมบรรยายท่าทางประมาณนี้ค่ะ แหะๆ งงมั้ยคะน้อง มาต่อไวๆน้า
: 222222: :o211:
-
พี่หมอกของตี๋น่ารักมากกก
เป็นเรื่องธรรมดาที่เวลาตื่นเต้นแล้วมันจะมีเหงื่อออกมานะ
ใช่มั้ยล่ะ เพราะพี่หมอกก็เป็น :o8: :o8:
-
พี่หมอกน่ารักเกินไปแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
พี่หมอกยังน่ารักเหมือนเดิม มีเขินด้วย อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเลยแฮะเรา แต่ถึงจะบ้ายังไงรักพี่หมอกกับน้องตี๋อยู่ดี
-
อ่านทันแล้ววววววว *ดีใจน้ำตาไหลพรากกก*
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
นั่งอ่านจนถึงตีสองแทบทุกคืน ไม่หลับไม่นอน
ชอบอ่ะชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เวลาอ่านจะรู้สึกว่าพี่หมอกเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา จริงๆนะ
ถึงตอนหลังนี่จะต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย
ดีกันเร็วๆนะพี่หมอกพี่ตี๋ คนอ่านไม่อยากกินมาม่าบ่อยนักกกกก
-
รักกัน รักกัน
-
โอ้ยยยยย น่ารักไปและ :-[
อยากให้มีมุมหวานๆบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อนอ่ะ
เอาแบบกัดหมอนตะกุยกำแพง :laugh:
-
รอๆๆๆ
-
พี่หมอกน่ารักกก :-[
-
หวาน กิ๊วๆ :-[
:กอด1:
-
:serius2:อยากอ่านต่อแล้วอ่ะคับบบบบ :call:
-
อ่านมาสามวัน เกือบทันแล้ว
ถึงตอนตี๋รับปริญญา ผ่านไปไวมากเลยอะ 3 ปีแล้ว :monkeysad:
คิดถึงความทรงจำดีดีของหมอกกับตี๋ที่ผ่านไป เหมือนเราอยู่ในความทรงจำนั้นด้วยเลยแฮะ :n1:
ปล.ชอบเพลงที่ประกอบ เพราะดี
ปล.รักคนเขียนที่สุด :กอด1: >> :L2: >> :pig4: แต่ทำเราร้องไห้จนปวดหัวเลยอะ
ไปอ่านต่อและ ^^
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้เมื่อ2-3 วันที่แล้ว
ชอบมากๆเลยค่ะ สนุก ซึ้ง เศร้า อินมากๆ คนเขียน เขียนได้สุดยอดมากๆ
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ^^
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2:
-
รู้สึกว่าตัวเองอ่านช้า อ่านไปสามวันแหน่ะ
แต่มาคิดอีกที ก็คิดว่าอ่านเร็ว เพราะอ่านทันแล้วว
พี่หมอกน่ารักดี ดูเป็นคนที่มีพัฒนาการขึ้นเนอะ
แบบ ยังไงดีละ เก็บอารมณ์เก่งขึ้นละมั้ง ^^
เป็นผู้ใหญ่ขึ้น หวังว่าต่อจากนี้จะไม่มีใครมาขวางนะ
เราคิดว่าพี่หมอกไม่กลัวข่าวเสียๆหายๆพวกนั้นหรอก จริงมะ
เห็นสนใจก็แต่ตี๋อย่างเดียว 5555
ปล.เรารักคนแต่งจัง กำลังจะขึ้นปีหนึ่งเหมือนกันปะ ^^ :L2:
-
ถือแท่งไฟรอหมอกตี๋
-
ม่ะได้มาอ่านตั้งนาน :z3: :z3:
หมอกตี๋ไปไกลเลย............ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
จะตามเก็บหนังสือทีเดี๋เลยไดมั้ยอ่าาาา :z2:
-
รีบมาต่อเร็ว ๆ นะครับ รออ่านอยุ่นะ
-
น่ารักมาก ขอหวานๆอย่างนี้เบิ้ลซักสี่ห้าตอนได้มั๊ย 555
-
ทันสะที
มันเป็นอาไรที่ "ใช่เลย"
o13 o13 o13
-
อ๊ากๆๆๆๆๆ พึ่งห็นตอนแถม !!!! ><
น่ารักเกินไปแล้วน้าาาาาาาาาาา ไม่ไหวๆๆๆ เหงือออกมือ หน้าร้อนๆ หัวใจเต็นตุ๊บๆๆๆ
-
ตี๋นี่ขี้อ้อนจัง น่ารักดี
ชอบตอนพี่หมอกทอล์คอ่ะ
หวานๆๆๆกันเกินไปแล้วนะ
-
:really2:หลงเรื่องนี้มาก :really2: :really2: :really2: :really2:
-
:mc4:ไล่อ่านจนทันแล้ว ตี๋หมอกน่ารักเหมือนเดิม
ปล.ขอโทษจ๊ะเม้นท์ช้าไปหน่อย แต่ก็เม้นท์นะ555555
-
คิดถึงงงงงง จังเลยยยยย :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจัง :o8:
ยิ่งอ่านตอนแถมยิ่งมีความสุข :-[
ยิ้มแก้มปริ ลงไปนอนดิ้นๆๆ :z13:
:L2: :pig4: :L2:
-
การอ่านนิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่ทรหดมาก หลายรสเหลือเกิน ทั้งลุ้น เขิน บ้า ด่าพี่หมอก อินไปตามเนื้อเรื่อง
เพิ่งมาตามอ่านเมื่อวานเองค่ะ อ่านแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ติดหนุบหนับ
กว่าจะตามทัน ตาบวมหมดแล้ว อยู่หน้าคอมนานเกินไป ฮาาา
บางทีก็อยากตบพี่หมอก แต่บางครั้งก็อยากกอดมากพอๆกัน พี่แกทั้งน่ารักและน่ากระทืบ ทำอะไรไม่เคยชัดเจนเล๊ย
ส่วนน้องตี๋ ดีเอาโล่? ดีเวอร์ๆ ดีมากมาย เห็นแก่ตัวบ้างไรบ้างเถอะ อ่านภาคแรก อยากเข้าไปโดดกัดคอตี๋ซักทีให้กับความดีที่น่าหมั่นไส้แบบนี้
ภาคใหม่มาก็ใจหายใจคว่ำ นึกว่าพี่หมอกแกนำเข้าชะนีจากแดนไกลมาด้วย ถ้ากลับมาพร้อมลูกเมียพี่หมอกก็มาตบตีกันเถอะ (ยังดีที่ไม่ใช่แบบนั้น)
แล้วสรุปมินท์นี้ใคร? จะขวางก็เหมือนจะไม่ใช่ซะทีเดียว แล้วกับพี่หมอกนี้เธอเป็นตัวอะไร?? :z3:
ตอนนี้คืนดีกันแล้ว ดีใจ ><
อยากให้หวานไปนานๆ ไม่อยากเจอดร่าม่าอีกแล้ว เจ็บปวด :sad4:
พี่หมอกน่ารักดีจังเลย แอร๊ยยย
อุปสรรคทั้งหลายนี้หมดไปซะทีเหอะ เหนื่อยที่จะลุ้นแล้ว
-
กรี๊สสสสสสสสสส... ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน พี่หมอกน่ารักขึ้นเป็นกองเลยอ่ะ <3
อยากให้มีตอนให้จิ้นบ้าง >/////<*
โอยยย.. รักพี่หมอกสุดพลัง ><♥
-
เพิ่งจะมาตอบ เพราะกำลังอ่านทัน นิยายเรื่องนี้ทำเราร้องให้จนตาบวมไปหลายวัน
ดีนะที่อ่านตอนดึกๆ คนในบ้านเค้าหลับกันหมดแล้ว เลยรอดไปจากการโดนแซวว่าอ่านนิยายแล้วร้องให้
ชอบ...นิยายเรื่องนี้ที่แบบว่ากว่าจะรักกันต้องเจออะไรมากมาย แบบนี้ ถึงจะมีมาม่าเยอะ แต่ก็เป็นมาม่าใส่ไข่ อร่อยดีนะคะ
เราชอบตี๋มากเลย รู้สึกว่าเป็นคนที่ไม่ยึดติดมากเกินไป แต่สงสารเหมือนกันนะ ก่อนที่หมอกจะไปเรียนต่างประเทศ
ที่ว่าตี๋ยอมเจ็บเพื่อรักษาคุณแม่ ซึ้งมากๆเลย รีบมาต่อนะคะ เราเป็นกำลังใจให้คนเขียน(เป็นมานานแล้วล่ะ) :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอ
-
ฮึก นำ้ำตาจะไหลกับความฟิน :m25:
ชอบมากเลยค่ะ T^T
ปล. เค้าชอบคู่เฮียมากๆๆเลยอะค่ะ อยากอ่านคู่ของเฮียอีกอ่าาา หวานแบบไม่มีน้ำตาล :o8:
-
B.N.14
เดินมาถึงบ้านหลังนี้ได้ยังไงนะ?
ในความรู้สึกที่เหมือนรู้สึกตัวเพียงครึ่ง พยายามจะนึกให้ออก
คงต้องเริ่มจากวิ่งข้ามถนนมา
ถนนที่ไม่มีรถสักคัน แต่กลับสับเท้าเร็วจนคล้ายกับวิ่ง สลับกันไป คล้ายมีเวลาจำกัด
ไฟชั้นสองปิดลงไปแล้ว ประตูเหล็กข้างล่าง ถูกไขด้วยกุญแจที่อยู่กับผม
เหมือนคนเมาที่ไขกุญแจบ้านตัวเองไม่ได้ ทำกุญแจหล่น เก็บขึ้นมา ก็ยังทำหล่นอีก
“อ๊ะ”
เหมือนเสียบกุญแจเข้าไปยังไม่ดีนัก ประตูก็ถูกกระชากให้เลื่อนออก
ชั้นล่างมีแสงสลัว เหมือนเปิดไว้ รอพวกผม
“ด..เดี๋ยว ปิดประตูก่อน”
ถูกดันเข้าไป พี่หมอกหันหลังให้ประตูแต่ก็ดึงประตูให้เลื่อนมาจนปิดสนิทได้
เดินไม่ถูก
ไม่ชินทางด้วยหนึ่ง และที่ไม่ได้ถูกสัมผัสแบบนี้มานาน ก็อาจจะเป็นอีกปัญหา
พอถูกลูบเข้าไปใต้เสื้อ จึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ยกมือปิดปากไว้แทบไม่ทัน
พี่หมอกยิ้ม เลื่อนมือขึ้นไปอีก คราวนี้ถึงกับดิ้น แต่แขนอีกข้างที่ยังล็อคตัวไว้อยู่ ทำให้ไปไหนไม่ได้
เอวชนกับบางอย่าง หันไปมอง โต๊ะที่มีไว้วางของลูกค้าเวลาเข้ามาอาบน้ำ
ตอนนี้จึงเป็นโต๊ะว่าง เป็นโต๊ะไม้ยาว เด็กห้าหกขวบอาจนอนได้สบายๆ
“พ..พี่?”
“อะไร?”
“นี่มันโต๊ะ?”
“ดูก็รู้”
ยังไม่ทันได้พูดต่อ ก็ถูกปิดปากไว้ด้วยริมฝีปากที่ล่วงล้ำเข้ามา
บางทีก็เป็นกดจูบเบาๆ บางทีก็ทำท่าเหมือนจะขย้ำผมลงไปทั้งตัว
หลังรู้สึกถึงความเย็นของโต๊ะ
ถูกลูบหัวเบาๆ ถ้าผมมีหาง คงกระดิกไม่หยุด พอถูกลูบแก้ม ก็เผลอเอียงหัวเข้าหา
“ชอบให้ลูบแก้มหรอ?”
“หือ?ผมหรอ?”
“เอียงคอเข้าหาแบบนี้ตลอด”
เพราะเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ ไม่ใช่แค่พี่หมอก ต่อให้เป็นม๊าหรือเฮีย ก็จะทำแบบนี้ตอบ
งับริมฝีปากผมเบาๆ
ถูกหอมแก้ม
ยื่นแขนออกไปดึงพี่หมอกมากอดไว้ ซุกหน้าเข้ากับไหล่ ไม่อยากให้เห็นหน้า
เขินกว่าจูบกันเสียอีก
เพราะดูไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องอ่อนโยนอะไรแบบนี้ได้ ไม่ว่าจะเจอกี่ครั้ง ก็ยังทำใจให้ชินไม่ได้เสียที
ถูกหอมตรงกระหม่อม รู้สึกเหมือนโดนไล่จูบไปทั่ว ตรงไหนอยู่ใกล้ ก็จะกดริมฝีปากลงตรงนั้น
“…พี่อ่อนโยนขึ้นเยอะเลย”
“หรอ?”
“พี่ไม่สังเกตเลยหรอ?”
“ไม่ เพราะปกติไม่เป็นแบบนี้”
นี่คงเรียกว่าเคสผิดปกติ
คนที่ทำหน้าเหมือนไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรด้วย กำลังจ้องมองมา ถึงไม่ใช่คนแสดงออกอะไรมากนัก ปากก็หนักไม่ค่อยยอมพูด แต่พอคิดอะไร ก็จะแสดงความรู้สึกนั้นออกผ่านทางสายตาชัดเจน
“ตี๋”
“หือ?”
เอาแต่จ้อง เสียจนรู้สึกอยากจะโปร่งแสงเสียเดี๋ยวนั้น
“….แค่อยากเรียก”
เผยอปากขึ้นหน่อย ดูเหมือนจะเข้าใจว่านั่นเป็นคำขอ
จูบที่เท่าไหร่ก็รู้สึกไม่พอ
ต้องจูบเท่าไหร่กันถึงจะชดเชยสิ่งที่ขาดไปสามปีได้ ต้องจูบเท่าไหร่ ถึงจะลบล้างความรู้สึกเจ็บที่ยังอยู่ตรงนี้ได้
แผลนั้นยังอยู่
เราทั้งคู่รู้ ว่าไม่มีทางลบหาย คำโกหก น้ำตา หลายๆเรื่องนั้น ไม่มีวันลบหายไปได้
เพราะเราไม่ได้ต้องการที่จะลืม
ชีวิตไม่ได้มีแต่เรื่องน่าจดจำเสมอไป บางครั้ง สิ่งที่น่าจดจำที่สุด กลับเป็นเรื่องที่เราลืมมันไปแล้ว แต่ความทรงจำแย่ๆเหล่านี้ บางครั้ง พยายามลืมแค่ไหนกลับยิ่งฝังลึกลงไป
ในเมื่อลืมไม่ได้ ทำไมไม่เก็บมันไว้เป็นบทเรียน
บทเรียนที่สอนให้เราซื่อสัตย์ ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง แบบนั้น มันมีประโยชน์กว่าการลืม ที่ทำให้ยิ่งเจ็บมากกว่า
“พี่หมอก”
“อะไร?”
“แค่อยากเรียกด้วย ฮะฮ่า”
พอหัวเราะก็ถูกงับที่คอ รู้สึกถึงฟันที่กดลงมาบนผิวหนัง ตรงนั้นเป็นเส้นเลือดใหญ่ กลั้นหายใจจนกระทั่งไล่เลียต่ำลงมา รู้สึกเปียกที่ต้นคอ แล้วก็เปลี่ยนเป็นเม้มเบาๆ
เสียงซิปดังขึ้น
สายตานั่นไม่เคยละออกจากผม ไม่สนใจแม้แต่ซิปที่ตัวเองกำลังรูดลงซักนิด กางเกงของผมถูกดึงออกช้าๆ
“เฮ้ยพี่ เดี๋ยว”
“อะไรอีก?”
“…..”
“พูดมา”
ทำท่าเหมือนจะกระชากลงถ้าไม่รีบพูด
“คือ…อึ๊ก!”
พี่หมอกขมวดคิ้ว พร้อมๆกับที่ผมทำ
“อะไร?”
“ผม…อึ๊ก!”
พยายามจะพูด แต่ก็มีเสียงสะอึกคั่นจังหวะไม่หยุด สะอึกจนไอ ได้ยินแต่เสียง “อึ๊ก!” ดังในหูก้องไปหมด
พี่หมอกค่อยๆคลายหัวคิ้วออก
“ผม-อึ๊ก!-“
“จะพูดอะไร?”
“ผมจะบอกว่า-อึ๊ก!”
พี่หมอกหัวเราะออกมาเบาๆ ก้มหน้าจนผมไม่เห็นว่ากำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่ เห็นแค่ไหล่สองข้างที่สั่น เหมือนจะกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
เงยหน้าขึ้นมา รอยยิ้มก็ยังอยู่ ไม่ได้หายไปไหน ถูกดึงตัวให้ลุกขึ้น เดินไปหยิบน้ำเปล่าจากตู้เย็นให้ แกะกินทั้งขวด พี่หมอกนั่งลงข้างๆ
“แม่กูเคยบอก ถ้าสะอึกทำให้ตกใจแล้วจะหาย”
“อึ๊ก!”
ผมหันไปมอง ไม่เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน
“….มิ้นท์เป็นคู่หมั้นกู”
บรรยากาศเงียบลงทันที ไม่สิ จากที่เงียบอยู่แล้ว ก็ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่
“ร้องไห้แทน?”
แก้มเปียก ภาพตรงหน้าไม่ชัด รู้ว่าน้ำตาไหล ก็ตอนที่พี่หมอกพูดขึ้นมา
รู้สึกเหมือนเป็นคนอ่อนแอ ได้ยินแค่นั้นก็น้ำตาเอ่อขึ้นมาเต็มไปหมด ทั้งๆที่ปกติไม่ใช่แบบนี้แท้ๆ
พี่หมอกดึงขวดน้ำที่ผมกำอยู่ออก
รวบตัวผมเข้าไปกอดช้าๆ
กอดแน่น จนได้ยินเสียงหัวใจ กลิ่นพี่หมอกอยู่รอบๆไปหมด จนรู้สึกเหมือนทั้งโลกมีแค่นี้
ที่ๆจะอยู่ได้ คงมีแต่ที่นี้เท่านั้น
“..ตี๋..ไอ้ตี๋”
เสียงพี่หมอกต่ำ ไม่ว่าจะพูดตอนไหน ก็จะใช้เสียงโทนต่ำๆแบบนี้ แต่ก็ยังมีสิ่งที่ต่างออกไปจากเวลาพูดปกติ เมื่อกระซิบแบบนี้
บอกไม่ได้ว่าคืออะไร
แต่ฟังแล้ว ก็รู้สึกเหมือนถูกปลอบ ถูกกล่อมเหมือนตอนเด็กๆเวลาตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย
อยากจะผลักออก แต่มือกลับยิ่งโอบแผ่นหลังนั้นไว้
“…ตี๋ กูล้อเล่น”
“เรื่องนี้..ฮึก…พี่ล้อเล่นได้หรอ?”
“มึงสะอึก”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย..ฮึก.. ทำไมต้องล้อเล่นแบบนี้ด้วย”
“….”
ถึงยังไงก็ยังเป็นคนที่พูดคำว่าขอโทษไม่เป็น
“มิ้นท์เป็นลูกพี่ลูกน้องกู ลูกป้ากู”
ได้ยิน แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนน้ำตายังไหลออกมาไม่หยุด
เคยคิด ว่าสักวันหนึ่ง ถ้าเกิดต้องแยกกันไปจริงๆ แบบที่หวนกลับมาแบบนี้ไม่ได้
ผมจะมีชีวิตอยู่แบบไหนกัน?
รัก ไม่เคยพรากชีวิตไปจากใคร มีแต่คนรักไม่เป็นเท่านั้น ที่จะต้องตายเพราะมัน
ผมคงไม่ตาย ถ้าไม่มีพี่หมอกอยู่ข้างๆ แต่ชีวิตแบบนั้น มันจะต่างกันยังไง?
ชีวิตที่ไม่มีเป้าหมายของการรอคอย ผมจะอยู่ในสภาพแบบนั้นได้ยังไง?
กำเสื้อที่จับอยู่ไว้แน่น
“..กลัว”
“กลัวอะไร?”
พูดไม่ออก
เงียบไปพักใหญ่
ได้ยินเสียงหายใจ เสียงหัวใจ เสียงความคิดดังในความเงียบนั้น
พอละออกมา มือยังจับเสื้ออยู่ พี่หมอกยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เลอะอยู่บนแก้มให้ พูดขึ้นมาดื้อๆว่า
“หายสะอึกแล้ว”
“….”
อยากต่อยหน้าคนขึ้นมากะทันหัน
“สักวันพี่จะเจอเตะก้านคอแบบในเสื้อนี้”
“หึ”
ยกยิ้มมุมปาก
“คงมีคนอยากทำเป็นร้อย แต่ไม่ได้ทำ”
ดึงทิชชู่แถวนั้นส่งให้ ผมรับไว้ สั่งน้ำมูกแรงจนเจ็บหู แล้วก็โยนทิ้งลงถังขยะที่อยู่ข้างๆ
“ขี้กลัวกว่าเดิมนะ”
“ถ้าผมบอกอาทิตย์หน้าผมแต่งงาน พี่จะทำไงล่ะ?”
อยากจะให้รู้สึกทุกข์ร้อนบ้าง แต่กลับตอบหน้าตายว่า “ถล่มงานแต่ง” เลยต้องขอยอมแพ้
ต่อไปไม่นานก็คงจะถึงวัยที่เพื่อนๆทยอยแต่งงานกัน
อย่างตอนนี้ เฮียก็โดนป้าๆถามกันประจำ ว่ามีแฟนหรือยัง จะมีหลานให้อุ้มเมื่อไหร่ โชคดีมีพี่ชาย เป็นตัวเบี่ยงเบนความสนใจหลัก เฮียก็ตอบกลับแค่ว่ายังยุ่งอยู่กับงาน ไม่มีเวลาหาแฟน
“ไม่มีทางหรอกตี๋ ที่กูจะยอมให้มึงหนีไปแต่งงานแบบนั้น”
“….”
“เจ้าสาวมึงจะไม่มีวันมีความสุข เพราะมึงจะรักเขาไม่ได้”
“…..”
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก”
เหมือนพูดกับตัวเอง
พูดเบา แต่เพราะความเงียบ จึงได้ยินชัด
ความมั่นใจ ที่ยังเห็นความไม่หนักแน่นในสายตา
จูบช้าๆ แทนคำขอโทษที่ไม่เคยพูดออกมา
ผมหลับตาลง
รู้สึกถึงความนุ่มของเส้นผมที่ลูบอยู่ ผมด้านหลังที่ถูกตัดสั้น ดูเหมาะกับภาพลักษณ์
สามปี
จากนักเรียนมหาลัย สู่ผู้ใหญ่ ที่ต้องมีความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้น บทบาทชีวิตที่เปลี่ยนจนเหมือนพลิกด้านเหรียญ
ไม่ใช่เวลานั้น แต่ก็ไม่ได้สั้นจนถึงขั้นมองไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง
เรายังคงนั่งอยู่ตรงนี้
ตรงที่ยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัว แยกจังหวะไม่ออกว่าเป็นของใคร
“คิดอะไรอยู่?”
“…คิดเรื่องของพี่”
“เรื่องไหน?”
“อยากรู้ทุกอย่างเลยหรอ?”
“ทั้งหมด”
“งี้คงต้องเล่าทั้งคืน”
“ขอแบบสรุป”
คนที่แทบจะอดใจรอไม่ไหว ดึงเสื้อกล้ามออกจากตัว โยนทิ้งเหมือนเป็นขยะราคาถูกๆ
“ก็ยังยาวอยู่ดี”
ขมวดคิ้วช่างใจ
ผมยิ้มรอ
ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆที่ทำให้ผมอยากหัวเราะออกมา
ตามมาด้วยคำที่เหมือนกระซิบแก้เก้อ
“กูไม่อยากรู้แล้ว….”
…………………………….
…………………….
เช้ามืด
ที่ต้องเรียกแบบนี้ เพราะยังมืดอยู่จริงๆ ท้องฟ้ายังเป็นสีน้ำเงินเข้ม คล้ายกับตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นเวลาเย็น
ยืนชูแขนสองข้างรับลม มองดูซ้ายขวาแล้วไม่เห็นใคร เลยตะโกนเสียงดัง “ยะฮู้!!” ได้ยินเสียงดังกร็อบดังมาจากหลังตัวเอง ได้แต่งอตัวลงกับพื้นทราย
พี่หมอกยังหลับสนิท ไม่เห็นทีท่าว่าจะตื่นเร็วๆนี้
ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปตามหาด ทรายเปียกติดเท้า เลยเดินลึกลงไปหน่อย น้ำยังสูง คลื่นมา น้ำก็สูงถึงตาตุ่ม
ปลายท้องฟ้าเริ่มสว่าง นั่งลงกับทราย ยื่นเท้าออกไปให้โดนน้ำ อยากให้ม๊ากับเฮียมาด้วย อากาศแบบนี้ คงจะทำให้พอเหม็นเบื่อมลพิษเมืองกรุงได้บ้าง
เห็นสีส้มที่ปลายสุด อีกไม่นานก็คงจะได้เห็นไข่แดงต้มดวงโต
กดนิ้วลงแรงหน่อย ทรายก็เป็นรูปมือ
มองดูอีกรอบ ยังไม่มีใคร
กดนิ้วเขียนลงไป
ตี๋
ลายมือโย้เย้เหมือนเด็กหัดเขียน พอน้ำพัดขึ้นมา ก็กลบตัวหนังสือที่เขียนไว้ เขียนชื่อตัวเองลงไปใหม่ ลายมือสวยกว่าเดิม ตัวบรรจงเต็มบรรทัด ในที่ที่น้ำตามมาไม่ถึง
หาดยังมีแต่ตัวผม แอบเขียนลงไปอีกชื่อ
หมอก
เขียนไว้ที่ข้างๆชื่อผม ไม่ได้ตั้งใจจะเขียนข้างกันนะ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นซักหน่อย แต่แค่คิดว่าอยากจะเขียนชื่อนั้นขึ้นมา แล้วมืออยู่ข้างๆชื่อที่เขียนไว้ก่อนก็เท่านั้น หาดทรายมันกว้าง จะคลานไปเขียนตรงนั้นก็ได้ แต่แหม มันก็มีขี้เกียจกันบ้าง
“…ตี๋หมอก?”
“เฮ้ย!”
ใช้มือกวาดปื้ดเดียวเกลี้ยง แต่ก็ยังทิ้งรอยไว้เป็นขีดยึกยือ พี่หมอกยืนค้ำหัวอยู่ข้างหลัง ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็เห็นอยู่ว่าตากำลังยิ้ม
“แฟชั่นเด็กประถม”
“เปล่าซักหน่อย”
“ลบทำไม?”
อ้าปากจะเถียงกลับ แต่จะเถียงอะไร? เลยได้แต่พะงาบๆ
“นั่นเรียกว่าลายมือ?”
“ก็เขียนบนทราย”
“เถียงไม่หยุด”
“แค่พูดความจริง”
“ข้อเสียเยอะ”
“ผมขอโทษคร้าบ”
“…ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
นั่งลงข้างๆ ไม่คิดว่าพี่หมอกจะนั่งกับทราย ถ้าไม่ได้ล้มแบบเมื่อคืน คิดว่าทั้งชาติก้นพี่หมอกก็คงไม่เคยสัมผัสกับเม็ดทรายแท้ๆ
ยกมือขึ้นเสยผม ในความที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ก็เห็นความเท่ในรูปแบบของวัยรุ่นที่ยังเหลืออยู่ ดูโตขึ้นเยอะ เสน่ห์คนละแบบกับตอนเรียนมหาลัย
ไข่ต้มลอยขึ้นฟ้า กระทบลงบนผิว ถึงจะไม่อยากพูดแบบนี้ แต่ก็รู้สึกเหมือนกำลังนั่งในมิวสิควิดีโอเพลงรักสักเพลง แต่อาจจะเป็นเพลงร็อคในแบบของพี่หมอก มองไปข้างหลัง อาจเห็นคนทาตาสีดำ กำลังสยายผมเหวี่ยงไปมาก็ได้ เลยไม่กล้าหันไปมอง
“ข้อเสียเยอะแบบนี้….แล้วเสียใจไหมที่เป็นผม?”
หลุดปากถามไป
พี่หมอกไม่ได้หันมามอง มองไปที่ทะเล คลื่นซัดเข้ามา เหมือนพยายามจะมาให้ถึงปลายเท้า ไม่ถึง ดูเหมือนพี่หมอกจะต้องการแบบนั้น
“ถ้าไม่เป็นมึง..อาจเสียใจมากกว่านี้”
ตรงไปตรงมากับความรู้สึกมากขึ้น…
ผมรู้สึกได้จากคำพูดหลายๆคำของพี่หมอก
เล่นเอาบางครั้ง รู้สึกเหมือนตามคำพูดเหล่านั้นไม่ทัน โดนเล่นงานเสียจนได้แต่ยืนอยู่เฉยๆ
บีบที่ของผมให้แคบเข้ามาเรื่อยๆ
“ห…หูย ผมขนลุกเลยอ่ะ ดูดิ …. เอ้า? นั่งกับผมก่อนดิ พี่จะไปไหนอ่ะ?”
พี่หมอก
คนที่ลุกหนีไป แต่พอตะโกนเรียก กลับชะลอฝีเท้า ทำเป็นเหมือนไม่สนใจ
รีบวิ่งตามให้ทัน มุดหัวเข้าไปที่ใต้แขนนั่น พี่หมอกก็โอบคอเดินสบายๆ ชอบเอนหัวพิงไหล่แบบนี้ ไม่ได้ว่าอะไรด้วย
“พี่ ผมก็อยากพูดคำเท่ๆบ้างเหมือนกัน”
หันมามอง อยู่ใกล้ขนาดนี้แล้ว แต่ก็รู้สึกว่ายังต้องเงยหน้ามองอยู่ดี
“ผมก็คงเสียใจเหมือนกัน ถ้าไม่เป็นพี่”
แล้วก็ต้องขำกับใบหน้าที่ไม่รู้จะทำหน้ายิ้มหรือทำหน้าเรียบเฉยต่อไปดี
……………………………………………..
…………………………………….
หยุดแวะกินข้าวเช้าที่ร้านอาหารตามสั่งแถวหาด
กว่าจะเดินกลับ แดดก็ส่องลงมาจนร้อน เสื้อตราห่านคู่สู้เหงื่อไม่ไหว แนบไปกับหลังพี่หมอก ดึงเสื้อที่ชุ่มนั่นสะบัดเล่น ได้ยินเสียงแฉะไปตลอดทาง
รู้งี้น่าจะเช่าจักรยานมาซักคัน คิดแล้วก็ขำ คนอย่างพี่หมอกก็มีอีกหลายมุมที่ไม่เคยเห็น แล้วก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นแบบนั้นอยู่เยอะไปหมด รู้สึกเหมือนเป็นหน้าหนังสือที่ไม่รู้ว่าหน้าต่อไปจะมีอะไร ทำให้เปิดอ่านได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ…
แต่การเดินขากลับที่กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกลายเป็นเงียบกว่าปกติ พี่หมอกเอามือล้วงกระเป๋า ไม่พูดอะไร
หน้าบ้านหลังนั้น มีรถบีเอ็มคุ้นตาจอดอยู่ ข้างรถ พี่แพนยืนอยู่ตรงนั้น กำลังกดหน้าจอมือถือไม่หยุด สักพัก ก็เงยหน้าขึ้นมา
“คุณอัษฎา…”
“ช้า”
“ขอโทษครับ” คำขอโทษที่เหมือนกัดฟันพูด พี่แพนขอบตาดำปี๋ มองมาทางผมด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “ผมรีบที่สุดแล้ว”
“ตี๋ กลับไปกับรถคันนี้”
“อ้าว แล้วพี่อ่ะ?”
“เดี๋ยวจะมีอีกคันมารับ”
“…”
“ไปสิ”
ไม่ยอมมองหน้า พูดแค่นั้น แล้วรับเสื้อสูทที่พี่แพนยื่นมาให้ ใส่ทับเสื้อที่เปียกจนชุ่ม อาม่าเดินออกมา ได้แต่ตอบว่า “เดี๋ยวพวกผมจะกลับกันแล้ว ขอโทษนะครับที่มารบกวน” แกส่ายหัวยิ้มๆ ตบบ่าผมสองสามทีแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน
“..ผมไม่อยากเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น”
“ไม่จำเป็นต้องรู้”
“แต่-”
“เข้าไปซะ แพน เตรียมออกรถ”
“ไปเถอะครับ”
พี่แพนขมวดคิ้ว ดูเหนื่อยและอยากพัก
ผมไม่ได้เดินไปทางประตูรถ
“ผมจะไปกับพี่”
“….”
“ไม่ว่าจะไปไหน ผมก็อยากไปด้วย”
“…..”
“เอาไงครับ?”
พี่แพนเร่ง งานที่นี้คงไม่ใช่งานสุดท้ายก่อนวันหยุดยาว
ยังไม่มีคำตอบ รถคันหนึ่งที่เหมือนจะขับผ่านไปอย่างหลายๆคันก่อน กลับชะลอลง แล้วจอดต่อท้ายบีเอ็มคันที่พี่แพนขบมา
คนที่ผม หรือแม้กระทั่งพี่หมอกไม่คุ้นหน้าก้าวลงมาจากรถ “คุณอัษฎาครับ ผม-”
“รู้แล้ว”
เหมือนพูดดักไว้ คนขับรถหยุดเท้าอยู่แค่นั้น ไม่ได้เดินก้าวเข้ามาอีก
“ถึงไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นที่ไหน ก็ยังจะไปด้วยกันอย่างงั้นน่ะหรอ?”
“อืม”
“….”
“ที่ไหนไม่สำคัญ สำคัญว่าไปกับใครต่างหาก”
เห็นรอยยิ้ม ที่คนอื่นบอกว่ายากที่จะเห็น ยิ้มมุมปากนิดๆที่ทำจนเป็นเอกลักษณ์
ผมเห็นมันบ่อย แต่มันไม่ใช่เรื่องปกติ ยังเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกว่ามันพิเศษอยู่เสมอ
และเป็นรอยยิ้ม ที่ผมไม่อยากให้หายไปจากหน้าพี่หมอก
ประตูรถเปิดออก ก่อนจะถูกปิดในเวลาต่อมา
รถเคลื่อนออกไป โดยที่เราไม่รู้เส้นทาง มองย้อนกลับไปเห็นแต่พี่แพนที่ปิดประตูรถแรงเสียจนเด็กแถวนั้นร้องไห้ เป็นภาพที่ไกลออกไปเรื่อยๆจนสุดท้ายเห็นเป็นเพียงจุดเล็กๆ
ในรถที่กลิ่นไม่คุ้นเคย
ปลายนิ้วที่ชนกัน กระตุ้นให้สองมือกระชับเข้าหา
จะไม่ปล่อยมือนี้อีก…
ผมบอกตัวเองว่าอย่างนั้น
………………………………………….
……………………………….
…………………………
[B.N.14 : complete]
[6.4.55]
เป็นตอนที่เขียนแล้ว ทำแบบนี้ไปตลอด---> :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ว้าก ทำไมหัวกระป๋มมันไม่แล่นเลยฟร่ะ เเล่นสิโว้ย เอาแบบปรื้ดๆสิโว้ย :serius2: :serius2:
ตอนหน้า ป๋มจะทำให้ดีกว่านี้คับ :sad4:
-
ตอนนี้มีประโยคโดนๆ อยู่เยอะ
ประโยคที่จะเริ่มต้นของหมอกกับตี๋
ประโยคที่จะทำให้มีการเปลี่ยนแปลง
ประโยคที่ไม่ค่อยซึ้งแต่กินใจของหมอก(คนเดียว) ตี๋มัน copy เก่ง :m20:
-
พี่หมอก....แอร๊ยยยย...อ่อนโยนมากขึ้น..โอ้ยยย.ฟินอ่ะ
น้องตี๋ก็น่ารักนะคะ....ไม่สำคัญว่าจะไปที่ไหน...แต่ทางนั้นขอให้มีพี่หมอกใช่มั้ยคะ
น่ารัก..น่ารักเกินไปแล้ววววว....ฟินว้อยยยยย
น่าสงสารพี่แพนอีกครั้ง...เ็ป็นเลขาคุณอัษฎาก็เงี้ย..
ทำงานตามใจนาย.....หน้าพี่แพนคงแบบ :m31:
ฟิน...อิ่ม...รอพาร์ทหน้าด้วยคนนนนน
-
กรี๊ดดดดด +1 ไปก่อน
แง ทำไมกลับสู่ความจริงเร็วจริงๆ /พวกนายหนีความจริงไปสวีตกันที่ทะเลสินะ :sad4:
ฮือออ สู้ๆนะทั้งพี่หมอกทั้งตี๋เลย
-
โฮกกกก ได้อ่านแล้ว
ยิ้มจนปวดแก้มเลยค่ะ
พี่หมอกอ่าา พูดอะไรออกมาแต่ละที
ทำเอาคนอ่านตายได้เลย :m25:
ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็จะไม่ทิ้งกันไปไหนแล้วนะ
กรี๊ดดดดด
-
โอ้ววหวานๆๆ ในที่สุดก็รู้ว่ามิ้นเป็นใคร
ตอนหน้าจะมาม่าไหมหนอ
-
ไม่รู้จะพูดภาษาอะไรให้กับคู่นี้จริงๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อึดอัดแต่แบบอยู่ด้วยกันก็ปลื้มแล้ว
อยากนั่งภาวนาให้เรื่องเคลียร์ไปได้ด้วยดีและเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ประเด็นหลักเลยล่ะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยเถอะ
-
สงสารแพนจริงๆ อุตส่าห์ขับรถมา ต้องขับกลับไปมือเปล่าอีก :sad4:
-
สงสารแพนอะ
ขอบตาดำเลยแล้วยังต้องมาดูแลคนเอาแต่ใจแบบหมอกอีก
แต่ก็ชอบพี่หมอกนะเท่แบบเถื่อนๆ(คุณหนู)ดีเอ๊ะยังไง
-
โรแมนติก มากกกกกกกกก
แอร๊ยยยย เขิลล :-[
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่หมอกกะตี๋ต้องผ่านไปได้อยู่แล้วววว
หวานกันซะเหลือเกิน ได้เห็นพี่หมอกในอีกมุมน่ารักกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ได้อ่านสักที บวกบวก :กอด1: :กอด1:
สู้ๆน่ะพี่หมอกกะตี๋ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่หมอกกกกก คิดถึงพี่มากอะ เหมือนตอนหนิลต้องกลับไปเผชิญโลกแห่งความจริงแล้วสินะ
ไม่ว่ายังไงก็ข้ามผ่านมันไปให้ได้นะทั้งคู่ ตี๋อย่าปล่อยมือพี่หมอกอีกนะลูก :กอด1:
-
ในที่สุดก็มาต่อ ปลาบปลื้ม :impress3: แต่มีบางฉากหายไปหรือเปล่า :sad4:
ปล.สวีทจบแล้วเหรอ เข้าสู่โหมดดราม่ากันต่อไป คนเขียนมาต่อก็ดีใจหายแล้ว (แม้จะแอบหวังฉากนั้นก็เหอะ :serius2:)
-
:a5: เกิดอะไรขึ้นนน สวีทกันอยู่ดีๆ :เฮ้อ: มีอะไรไม่ชอบมาพากลซะแล้ววิเนี่ย หือ... o8 มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
หวานกันมากกกกอ่ะ น่าร้ากกกกกกก
-
คนเขียนตอนเขียนตอนนี้ >> :z3:
คนอ่านคนนี้ตอนอ่านตอนนี้ >> :o8:
เป็นแบบนี้เพราะตี๋แท้ๆเลย
คำพูดแบบนั้มีเอาไวให้พี่หมอกคนเดียว
คนอ่านอ่านแล้วยังรู้สึกตื้นขึ้นมาในอก
แล้วพี่หมอกล่ะ ^^
คงต้องเผชิญปัญหากันต่อไปสินะ สู้ๆตี๋หมอก
-
สู้ๆๆ ตี๋หมอก o13
รักคนเขียนนะ :3123: :L1:
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสส.. มีฉากให้แอบจิ้นแล้วอ่ะ >///////<*
ยังยืนยันว่ารักพี่หมอกสุดพลัง! <3
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะฮับ > ,<*
-
“….มิ้นท์เป็นคู่หมั้นกู” โอ๊ยยยยยยยย ประโยคนี้ ทำเราใจหายหมดเลย!!
-
ยิ่งอ่าน..ยิ่งสนุก
อยากอ่านเรื่องนี้ทุกวัน
:L2:
-
:-[ :-[
-
ซึ้งได้อีกอ่ะ TT
พี่หมอกตี๋
-
ซึ้งๆ แล้วก็ส่งไม้เด็ดมาให้เราคาใจ :z3: จะเป็นยังไงต่อไปเีนี่ยย
-
อุปสรรคล้านแปดเราไม่หวั่น เพราะเรามีกันและกันเคียงข้างนะ :-[ :z3:
เฮ้อออออ ดีใจนะที่ตี๋บอกว่าจะไปด้วยอ่ะ แหมๆ พี่หมอกก็ดีใจอ่ะดิ๊
อย่างน้อยก็มีความสุข เชื่อว่าพี่หมอกจัดการได้อยู่แล้วล่ะ ทุกเรื่องที่จะตามมา
เรื่องมิ้นท์ก็เคลียร์แล้ว สบายใจไปเปลาะนึง
ตอนนี้ สงสารแพนมากที่สุดแล้วล่ะ เป็นลขาทีมี่ความอดทนเป็นเลิศจริงๆ !
-
น่ารักออกค่าา จุ๊บบบบบบบบบบบบบ~ จะรอตอนต่อไปน้าา~
-
ความเป็นจริงมักโหดร้ายเสมอ
-
สู้ๆต่อไปนะพี่หมอก น้องตี๋ ด้วย
-
ตอนต้นอ่านแล้วยิ้มจนปวดแก้ม แบบน่ารักมาก พี่หมอกก็ตรงซะ ถ้าเราเป็นตี๋คงละลายไปแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆ
คือพี่หมอก ล้อเล่นจริงป่ะ ตอนอ่านนี้แบบ แอบสะอึกเบาๆเลยนะ ช็อคแทนตี๋ไปแล้วหนึ่งรอบเลย ทางที่ดีเอามิ้นมาเคลียร์เลย ฮ่าๆๆ
ตอนท้ายนี่มันดูจะมาม่าเบาๆนะ แอบเครียดๆ T^T
-
น่ารักมากๆเลยยยยยยยยยยยย
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
จะมีเหตุอะไรไม่รู้แต่รู้สึกดีที่ตี๋หมอกได้อยู่ร่วมกันอีก :serius2:
-
น้องตี๋เหมือนลูกแมวเลยอ่ะ ไปตามมือเวลาลูบๆ :o8:
พี่หมอกอ่อนโยน น่ารักอ่ะ หวานจังเลย :-[
แต่วิธีแก้สะอึกพี่หมอก ทำเค้าช็อคนะ ตีเลยๆ :angry2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
กีสสสส น่ารักจัง :-[ ตอนสุดท้ายไปด้วยกันด้้วยยยยย
เวลาสามปีเจ็บปวดมาพอแล้ว มามีความสุขกันเหอะน้องตี๋พี่หมอก
พี่หมอกเร้าร้อนเกินทน แล้วน้องตี๋จะสะอึกทำไม ตื่นเต้นเกินไปชิมิ น่ารักอ่ะ
แล้วเค้าจะไปไหนกันล่ะนั่น ตื่นเต้นนน
ขอบคุณค่ะ
-
เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: โล่งอกเรื่องมิ้น
:pig4: :pig4: :pig4: :L1: :3123:
-
โอ๊ย แค่นี้ก็หวานละ พี่หมอกอบอุ่น ไม่อึดอัด หายากๆ
-
โฮวววววว นึกว่าพี่หมอกจะทิ้งให้ตี๋ไปกับแพนซะแล้ว
คนรักกัน ก็ต้องเดินทางผจญภัยไปพร้อมๆกันเนาะ =]
-
พี่หมอกแรงงงง!!!
ล้อเล่นแบบนี้หัวใจจะวายตาย
ตอนนี้ก็รู้แล้วว่ามิ้นท์มาดี
จะเป็นอย่างไรกันต่อน๊อ..
สู้ ๆ นะคะตี๋หมอก :กอด1:
-
อ่า า บอกไม่ถูก อ่านแล้วรู้สึกอิ่ม หมอกตี๋ น่ารักที่สุด ด
เรื่องมิ้น เคลียแล้ว ว
-
โรงงานน้ำตาลชัดๆ
-
น้องตี๋สู้ๆ อยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้พี่หมอก :L2:
-
ชอบ การบรรยายไม่น่าเบื่อ ถึงเยอะแต่ก็อ่าน ^^
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
อัยย๊ะ ท่าทางจะเจอมรสุอีกรอบป่ะเนี่ย
ไม่อยากเลย
-
o13 :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่หมอก จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยยย
ชอบตรงฉากลูบแก้มมาก
มัน.....น่ารัก นึกภาพตามตี๋คงน่าเอ็นดูมากแน่ๆ>O<
-
หายไปนาน ไม่มีของแถมหน่อยหรอคับ o18
ตอนนี้น่ารักมากคับ :3123:
-
กระโดดเกาะหลังคารถ
ไม่ว่าตี๋หมอกจะไปไหน เราก็จะไปด้วย!! :กอด1:
-
สู้ๆค่ะ รอติดตามตอนต่อไป o13
-
ไปไหนไปกันเค้าไปด้วยคน
-
ฟินมาก....พี่หมอกไม่ไหวเเล้วอบอุ่น อ่อนโยน ออกแนวกรอบนอกนุ่มใน ว๊าย ๆๆ ><
ชอบบรรยากาศเวลาหมอกกับตี๋อยู่ด้วยกัน มันดูอบอุ่นสุดๆ จริงๆนะ ฉากลูบแก้มนี่ นึกภาพเเล้วละลายเลย
รีบมาต่อไวไวนะคะ อย่าติดเกมมาก อิอิ
-
พี่หมอกเท่ขึ้นจริงๆ ด้วย
ไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ อ่ะค่ะ
แต่ละประโยค ทำเอาหลุดกรี๊สได้ง่ายๆ เลยอ่ะ
ขยันเรียกคะแนนซะจริงๆ
น้องตี๋ก็เท่นะคะ แต่ออกแนวน่ารัก ขี้อ้อน เอาแต่ใจเล็กๆ ไง
-
หมอกตี๋ยังน่ารักเหมือนเดิม ^___^
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
มันต้องงี้สิ ไปไหนไปด้วย ดีหรือร้ายก็ไม่ปล่อยมือ
-
หมอกล้อเล่นแบบนั้นไม่ดีนะ ตี๋คงตกใจมาก ๆ เลยนะนั่นหายสะอึกเลยทีเดียว ตี๋ก็ช่างกล้าโต้ตอบด้วยคำถามนั้นนะนั่น แต่คำตอบของหมอกก็บ่งบอกตัวหมอกนะเนี่ย หมอกตี๋น่ารักมาก ๆ เลย
-
:o8: หวานน่ารัก นี้สิที่เค้าชอบ
แต่คุนแพนนี้อย่าเยอะนะคุณ
-
อย่าว่าแต่ตี๋ตกใจเลย เรายังอึ้ง
อิพี่หมอกเนี่ยยยยยย :fire: :fire: :fire:
ปล. แอบกลัวหนทางข้างหน้าว่ามันจะเต็มไปด้วยขวากหนาม
แต่พี่หมอกกะต๋ต้องผ่านมันไปได้อยู่แล้วล่ะเนอะ
-
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก”
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก”
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก”
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก”
...
*ฟิน*
พี่หมอก เค้าชอบพี่หมอกที่แบบอย่างงี้ จะพูดแต่ละทีต้องง้างปากก
นี่มันพระเอกนิยายชัดๆ !!!
แต่ .. ใครจะพาพี่หมอกกะน้องตี๋ไปไหนนนน
อุปสรรคอย่าเยอะนักเดี๋ยวหมอกจะลงจัด
ฮิฮิ
รอคอยคร้าบบบบ หัววแล่นไวๆน๊า
เค้ารออ่านอยู่ สู้ๆค้าคนเขียนนน :)
-
:z6:พี่หมอกล้อเล่นแรงไปนะ
ไปด้วยกันแล้ว
จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอีกมั้ยน้า อุปสรรคเย้อเยอะ
-
แล้วปลายทางจะเป็นยังไงเนี้ย
จะเสียใจกว่ามาต่อช้า ถ้าไม่มาต่อ :sad4:
อ๊ากกกกกกก เพ้อไปแล้วววว ขอบคุณนะครับ รอตอนต่อไป ^^
-
กรี๊ดดด~ >///<
เขินพี่หมอกอ่า ห่างหายกันไปตั้งนาน อิอิ
้เย้ๆ มิ้นท์ไม่ใช่คู่มั่น ฮี่ๆ อย่าห่างกันอีกน๊าตี๋หมอก
-
ตอนนี้คู่นี้เค้าก้ยังคงหวานกันในแบบของเค้าต่อไป อร๊ายยย
แต่พออ่านถึงตอนที่แพนมารับนี่ฮามากอ่ะ ฮ้าๆๆๆ
ทั้งฮา ทั้งสงสาร คุณเลขาคนนี้จริงๆ ทำงานทุกอย่างเลย
เงินเดือนสูง แต่เค้าก็ใช้ซะคุ้มเงินเลยนะนั่น ฮ้าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
สงสารแพน
ตอนต่อไปคงลุ้นน่าดู
-
พี่หมอกน่ารักง่าาาา แต่กล่งคืนก่อนจะเช่ามืดแอบทำอะไรกัน อิอิ อยากรู้เรื่องด้วยนะ ตอนนี้คนเขียนก็เขียนออกมาได้ดีนะ สำหรับพี่คิดว่ามันน่ารักมากๆแล้วก็ยังสื่อความรู้สึกของคนสองคนได้อย่างดี พออ่านเสร็จจะขึ้นไปกดบวก กลายเป็นอ่านต่ออีกรอบ555555555 แล้วค่อยขึ้นไปกดบวกจริงๆซะที กดเสร็จอ่านอีกรอบ สรุปว่าอ่านไป3รอบ อยากจะสงสารแพนแต่ว่าอยากเห็นตี๋มันกล้าหาญและไม่ขี้กลัวแบบนี้มานานแระ เดินหปด้วยกันนี่แหละอย่าเอาแต่รอคอย มันทรมาน
-
:o8: โอยยยหวานซะ
มันต้องอย่างนี้น้องตี๋ จับมือแล้วเดินไปด้วยกัน อุปสรรคมากมายแค่ไหนก็ต้องผ่านไปได้แน่
สู้ๆ พี่หมอก น้องตี๋ :กอด1:
-
ตอนนี้มันหลายๆอย่างเลย โฮว
ใจกระตุกตอนบอกมิ้นท์เป็นคู่หมั้น พี่หมอกนี่มัน.. *จับตบตี*
มั่นใจว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหนแล้ว โอย มีความสุข -/-
กรี๊ดกับประโยคท้ายของพี่หมอก
-
ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ตี๋หมอก :กอด1:
-
เพิ่งหนีมาสวีทได้แป๊บเดียวเอง ต้องกลับไปเผชิญกับความจริงแล้ว พี่หมอกน้องตี๋สู้ๆ ค่ะ
-
ไม่คิดว่าพี่หมอกจะเอาเรื่องมิ้นต์มาทำให้ตี๋ตกใจ
แต่พอรู้ความจริงแล้วก็โล่ง
ส่งสัยพี่หมอกคงอยากบอกให้ตี๋รู้ว่ามินต์คือญาติ
-
วิธีแก้สะอึกของพี่เนี่ยทำเอาตี๋เสียน้ำตาเลย
แต่ก็ได้รู้ความจริงว่าพี่มิ้นท์ไม่ได้เป็นคู่หมั้นของพี่หมอก
คราวนี้ก็ช่วยกันฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันนะ :n1:
-
ที่ไปสวีตหวานกันริมทะเลก็เป็นความจริงเหมือนกัน และต้องไปเผชิญกับภาระหน้าที่อะไรต่อมิอะไรทั้งหลายแหล่ก็เป็นความจริงเหมือนกัน
แต่ถ้าอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าความจริงมันจะเลวร้ายยังไง มันคงมีความสุขกว่าเผชิญหน้าอยู่คนเดียวใช่มะหนุ่มๆ :กอด1:
เอาใจช่วยทั้งตี๋ หมอกและน้องคนเขียนจ้า :L2:
-
:กอด1:
ปลายทางคือที่ไหน?กดดันมากกกก แต่ตี๋อยู่กะพี่หมอกแล้ว แต่ไงก็น่ากลัวอยู่ดี เค้าเชื่อพี่หมอกนะ
-
ตอนนี้น่ารักมาก
-
น่ารักอ่ะทั้งตี๋-หมอก ว่าแต่ตอนต่อไปจะมาม่าอีกป่ะแอบลุ้น
-
อ๊ากกก เธอมาแล้ว 55555
แต่ตอนนี้แอบน่ารักนะเนี่ย
ตอนนั้นก็มึนๆกันไปอย่างที่บอก เอิ๊กก
-
พูดกันมากขึ้น ใส่ใจกันมากขึ้น. อ่านแล้วนั่งยิ้ม ชาร์ตความหวานกันเต็มแล้ว ต่อไปมาม่าแค่ไหนก็ทนได้
-
รอติดตามต่อไปจ้า
-
“ชีวิตมึง ไม่มีกูไม่ได้หรอก” ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก พี่หมอกกกกก
อ่านแล้วยิ้มตลอดเลย น่ารักมากๆ
พอรู้ว่ามิ้นท์เป็นญาติพี่หมอกก็โล่งเลย นึกว่าจะมีซัมติงกันซะอีก
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย ทำไมคุณแพนต้องมารับพี่หมอกกับตี๋ด้วยอะ
ติดตามค่าา^ ^
-
รู้สึกว่าพี่หมอกอ่อนโยนขึ้นตามที่ตี๋บอกเลยแหละ
จากเมื่อก่อนที่ถามหลายคำตอบคำ
ตอนนี้เป็นถามหลายคำตอบสามคำ
อืม มีพัฒนาการที่ดีขึ้นนะ =_=
น่ารักจริงๆเลยนะสองคนนี้น่ะ
อ่านแล้วอยากกรีดร้อง(ด้วนความปิติ)
มากมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
หวานที่สุดในสามโลก
มดขึ้นจอแล้วเอ่อ :-[
-
บวกคะแนนที่ 500
ชอบบรรยากาศที่ 2 คนนี้อยู่ด้วยกัน
-
ยัยคุณมิ้นก็แค่ญาติ เชอะ :a14: :a14:
นี่แหละคือสิ่งที่สำคัญที่สุด จุดหมายคืออะไรไม่สำคัญ แค่มีมือที่จับกันไว้ก็พอ
-
พี่หมอกน่ารักที่สุด ขอบคุณคนเขียน
-
อ่านช่วงแรกรู้สึกหวาน แต่อิตอนท้ายมันเครียด
เหมือนกับรักของทั้งคู่ไม่เป็นที่ยอมรับ
ไว้จะมาอ่านใหม่แต่ตอนแรกเลยค่ะ
-
ตอนนี้หวานกันมากเลย!! :o8:
คนเขียนหัวไม่แล่นหรือ ติดเกมคะ!! :o12:
สู้ๆนะคะ!! :L2:
-
เหมือนจะงงๆ
หรือว่าเราโง่กันนะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดคนแต่งง
-
งืมม ต้องกลับไปกินมาม่าอีกแล้ว
-
“ถ้าไม่เป็นมึง..อาจเสียใจมากกว่านี้”
:monkeysad:
ไม่รู้จะเม้นท์อะไร....มันยังสะเทือนอารมณ์อยู่
เมื่อไหร่ทุกเรื่องมันจะคลี่คลายนะ
:L2:เป็นกำลังใจให้หมอกตี๋กับคนแต่งนะจ๊ะ
-
มาม่า...มาแล้วสินะ :m29:
-
โอ๊ยยย หวานนนนน
หวานแบบอึดอัดๆ :really2:
-
เฮ่อ ในที่สุดเราก็ได้รู้แล้วว่ามิ้นท์เป็นใคร
ยอมรับเลยว่าอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วมันปวดหนึบๆที่ใจ
แต่เลิกอ่านไม่ได้ฮร้า :o8: :o8:
-
หลบมาหวานกัน
แต่ดีนะเรื่องมิ้นเป็นแค่เรื่องล้อเล่น 5555
-
มารอตอนต่อไปครับผม :L2: :L2: :L2:
-
ตอนนี้จะหวาน ไปไหนอะคะ แบบบอกรรักกันแบบเนี่ยคนอ่านจะละลายนะ
...แอบสงสารคุณเลขาจังคะ ถ้าจะเจองานหนักมาก
-
สงสารแพน :laugh:
พี่หมอกน่ารักขึ้นนะ...แสดงความรู้สึกเก่งขึ้น
-
ฟินอ่ะ :haun4:
-
ไม่ใช่ตอนหน้ามาม่าชามโตนะคะ
พี่หมอกซึนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
รอตอนต่อไปจ้า
-
รอเรื่องนี้ใจจะขาด เฮ้อ!!...มาแล้วทำให้ค้างซะงั้น :z3:
จะไปที่ไหนกันน้อ สงสารตี๋อ่ะ :impress3:เป็นกำลังใจให้ตี๋กับหมอกค่ะ :m18:
อยากบอกคนเขียนว่า คุณเก่งมากค่ะ o13เขียนได้ดีแล้วมากด้วย o13
ซึ้งกับหลายประโยคในตอนนี้ สู้ต่อไปนะน้อง :a2: :a2:
-
อ้าาาาาาาา :serius2: :serius2:
อ่านเรื่องนี้แล้วลุ้นตลอดเลย
เดี๋ยวยิ้ม เขิน เดี๋ยวเศร้า สงสาร
บีบหัวใจมากกกกกกกก .. :sad4:
แต่ก็ยังรออ่านตอนต่อไป .. :เฮ้อ:
:กอด1: :กอด1:
-
โฮกมากนึกว่าจะได้อ่านNC แบบเต็มๆแล้วซะอีก :m25: พี่หมอกน่ารักจัง :กอด1:
-
พี่หมอกดูมีลับลมคมในชอบกล
มีใครคิดเหมือนกันบ้าง
เดาว่าพี่หมอกก็ต้องรู้ว่าตี๋จะนั่งกลับไปด้วยกันไม่งั้นไม่ให้ขึ้นรถหรอก
แล้วให้คุณเลขาแพนมารับตี๋ทำไมอะ
เฮ้อออ
-
รักพี่หมอกกับตี๋อะ
ชอบมากครับ
ขนาดหัวไม่แล่นนะ ยังขนาดนี้เลย
สุดยอดครับ
รอตอนต่อไป
-
ตามทันแล้วววววว ^^
ฮาพี่แพนเว้ย ! ให้เฮียแกพักบ้างเถอะพี่หมอก เดี๋ยวเฮียแกก่อกบฏ 55555
ชอบเรื่องนี้มาก! อ่านข้ามคืนไม่นอน 555
ชอบเรื่องนี้ที่พระเอกมันมั่นคงต่อตี๋มาก ไม่หวั่นไหวแม้อะไรก็ตาม
ได้ข้อคิด คิดตามเยอะเลย ^^
ปอลอ คนเขียนติดไหนจ๊า ~ ^^
-
อืม อ่านแล้วลุ้น
ให้รักนำทางเราไป
-
ตี๋หมอก
เห้อออออ
จะพากันไปไหนหนอ
อย่าเจ็บอีกเลยนะ
-
เป็นลางว่าจะ มาม่าต้มยำทะเลหมูสับน้ำข้นโคล้ง (เอ๊ะ!)
-
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้
-
โอ้ย! ขนาดจะเข้าได้เข้าเข็มยังมีเรื่องให้ สะอึก อึก อึก (คนอ่าน ก็สะอึก อึก ) ทำแบบนี้ได้ไงน้องตี๋ :m16: พี่หมอกอ่อนโยนขึ้นแต่ความหื่นเหมือนเดิม :pigha2: :pigha2: หลังจากนี้น้องตี๋ คงจัดเต็ม ไม่ยอมถอยแล้วหละ สู้ต่อไป น้อตี๋ กับน้องหมอก :กอด1: :L2:
-
อ่านแร้วหยุดไม่ได้ ฮ่า ๆ ว่างเป็นหยิบอ่านมีหลากอารมณ์จริงเชียว
ทุกวันนี้อ่านเรื่องนี้บนบีทีเอสเเร้วเผลอยิ้ม เดี๋ยวน้ำตาคลอ จนคนบนรถไฟฟ้าถอยห่างแระเนี่ย
รักกันเยอะ ๆ นะหมอก น้องตี๋ คนเขียนอย่าใจร้ายบ่อยนักน้า
ปล.อ่านทันแร้วอ้ะ ดีใจ มาต่อเร็วเน้อรออยู่ ๆ
-
ขออย่าให้มีอุปสรรคใดใดอีกเลย :call:
-
ต้มน้ำร้อนรอ.... :t3:
-
o13 สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
หลายอารมณ์ จนสับสนว่าจะ สุข เศร้า เคล้าน้ำตา ดราม่าโคตรๆ ดี -______-
เป็นกำลังใจคนเขียน รอตอนต่อไปจ้าาาาาาาาาาาาาา
-
พี่หมอกอ่อนโยนขึ้นนะ
ตอนนี้เหมือนได้พักหายใจ(หลังจากดร่าม่า บรรยากาศมันกดดันอึมครึมมานาน)
สงสารพี่แพนเล็กๆ เป็นเลขาพี่หมอกต้องอดทนนะคะ 55
แล้ว...พี่หมอกกับตี๋จะไปไหน??
-
ตอนนี้หวานในแบบของหมอกตี๋
ชอบมากๆ
+ 1 นะคะ
-
พึ่งตามอ่านจ้ะ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่หมอก น้องตี๋ :-[ รอเฮีย กับ พี่ฟิ่ว อีกคู่ :L2: :กอด1:
-
เข้ามาร่วมติดตามค่ะ :z2:
-
อา รอต่อไปค่ะ
สนุกมากค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
+1
หมอกตี๋ น่ารักมาก :กอด1:
ปล. รอตอนต่อไปอยู่นะ o13
-
อ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ความรู้สึกมันก็เหมือนเดิมตลอดตอนอ่าน คือ ลุ้น!! ลุ้นทุกตอนเลยแหะ
ตี๋หมอก :กอด1:
-
ตี๋แค่สะอึกแต่พี่หมอกหาทางแก้ซะแรงเลย
-
ฮ้ากกกกก :-[
-
ตอนนี้ก็ดีน้า ชอบว่ะ
หมอกตี๋!!! o13
-
โฮ !!! ปรับอารมณ์ตามไม่ถูก
นึกว่าจะมี NC แบบเต็มๆ รอเก้อ :sad4: :sad4:
คิดถึงพี่หมอก+ตี๋จริงๆ :L2: :กอด1:
-
ตอนนนี้น่ารักมากเลย
อ่านไปยิ้มไป อิอิ
-
พี่หมอกกกก
ล้อเล่นแบบนี้คนอ่านตกใจหมด :z3: :z3:
-
ขอบคุณที่ต่อให้นะคัรบ
ชอบมากเลยครับ^^ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
วิ่งตามชื่อเรื่อง หลงเข้ามาอ่าน :z2:
ตามสเต็ป อ่านยาวเลยเจ้าค่ะ แบบว่า อ่านไปนั่งอมยิ้มไป บางครั้งก็เผลอหัวเราะก๊ากออกมา :laugh:
พอเจอมาม่าเข้าไปก็ น้ำตาไหลพรากเลยเจ้าค่ะ :m15:
จนเจ้าคุณย่า หันมามอง แล้วทำสายตาประมาณว่า ไปโรงพยาบาลดีไหมลูก ????
ยิ่งอ่านก็ยิ่งติด แล้วก็เผลอตกหลุมรักพี่หมอกเข้าเต็มเปา :-[
ณ ตอนนี้ก็ได้แต่จุดธูป (?) เรียกผู้เขียนมาลงตอนต่อไป :call: (ล้อเล่นน๊า o18)
แต่ก็มาลงต่อเร็วนะเจ้าคะ :กอด1:
-
ตอนหน้า กลับสู่ความจริงแล้ว จับมือกันไปสู้ๆ :กอด1:
-
จะไปไหนกันหว่า :z3:
:z10: :z10:
:กอด1:
-
พี่หมอกอย่าปล่อยมือตี๋นะ
ไม่ว่าจะไปที่ไหนคนอ่านจะยกพวกกันตามไป :pigha2:
-
ไม่ว่าจะยังไงก็สู้ๆนะครับทั้งสองคนเลย
-
โฮ่ เย็นชากันทั้งตระกูล ??
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข อ๊ายยย
ว่าแต่ตอนหน้าเหมือนพายุจะเข้า?
-
แบบว่าเพิ่งเคยเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ (แกไปอยู่ไหนมา 5555) แบบอ่านแล้วหลงรักพี่หมอกไปแล้วตอนนี้ ก๊าก ก หล่อร้ายได้ใจจริงๆค่ะ คนนี้ครบสูตรกันเลย เอาใจไปเลย อยากบอกว่าแค่ชื่อพี่แกก็หลงรักแล้วอ่ะ ชอบคนชื่อนี้จริงๆ ฟังดูแอบลึกลับดีจังเลย
อ่านเรื่องนี้ตอนต้นเรื่องแบบว่า แอบสงสารน้องตี๋จังเลยอ่ะ แบบสู้ชีวิตได้อีก เป็นเด็กดีจริงเพื่อครอบครัว โฮก ก (น้ำตาไหล)) ตอนแรกนึกว่าน้องตี๋จะเสร็จพี่หมอกไปซะแล้วค่ะ ดีนะค่ะเนี้ยที่รอดมาด้ (คิดแบบนั้นจริงรึเปล่าเนี้ยฉัน ฮ่ าา ) แต่น้องตี๋ก็น่ารักได้อีกตัวอะไรกัดยังไม่รู้เลยแบบนี้ พี่หมอกไม่จับปล้ำตรงนั้นก็ดีแล้วนะค่ะเนี้ย ข้อหาน่ารักโดยไม่รู้ตัว มีด้วยหรอเนี้ย ข้อหานี้อ่ะ คริๆ ๆ
ตี๋ก็ฮาได้อีกไง แต่ละอย่าง ฮ่ าา แบบว่าแอบสงสารทั้งน้องตี๋แล้วก็พี่หมอกเลยค่ะ โอ้ยรักกันก็บอกกันไปเลย อึดอัดแทนจริงๆเลยแบบนี้อ่ะ ทั้งคู่เลย พี่หมอกก็ม่รู้ว่าทำแบบนั้นกับน้องได้อย่างไง แอบบเคืองนะค่ะเนี้ย สงสารอ่ะ แต่ว่าน้องตี๋น่าเห็นใจแบบทำเพื่อครอบครัวอ่ะ เพราะสัญญากับเฮียไว้แล้วววว โฮก ก เรื่องมันเศร้าจริงๆเลย
พี่หมอกอย่าปล่อยให้น้องตี๋ไปแบบนั้นนะๆไม่ยอมจริงๆด้วยอ่ะ แบบนั้น ไม่นะ ๆ ๆ ๆ
สนุกมากเลยค่ะ ตอนนี้ติดเรื่องนี้ไปแล้ว ยังไปก็ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ
-
คึคึ ตอนนี้เค้าก็หวานกันเบาๆ เนาะ :-[
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มา (?)
หมอกกกกกกกกก หมอกกกกกกกกกก!!
โอ้ยอ่อนโยนนน แล้วแพนเป็นอะไร? อยากลองมองหมอกตี๋ในมุมของแพนดูอีกทีจังครับ
รออ :)
-
ปลายทางที่มองไม่เห็น
แต่ถึงยังไง จับมือกันไปอุ่นใจกว่าอยู่แล้วเนอะ
-
รีบมาต่อนะคับ :L2: อยากรู้แล้วว่าเค้าจะไปไหนกันต่อ ..... :m15:
-
ต้องสู้ไปด้วยกันแบบนี้สิถึงจะชนะ!!
:กอด1: คิดถึงๆ :กอด1:
-
นึกว่าจะหวานให้นานหน่อย
-
ติดตามตอนต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นหนอ
ตอนนี้หวานมาก ชอบจัง
-
ชอบอารมย์นี้ของหมอกจัง รอมานานนน :z2: :z2: :z2:
-
อ่านทันแล้วววววววววววววว :impress3:
ชอบพี่หมอกกกกกกกกก
รักพี่หมอกกกกกกกกกก
กรี๊ดพี่หมอกกกกกกกกกก
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
พึ่งตามอ่านทัน อันที่จริงเห็นเรื่องนี้มานานแล้วแต่มีความรู้สึกว่าตามนิยายเรื่องอื่นอยู่เยอะมากพอแล้วเลยยังไม่เข้ามาอ่านกลัวจะติดใจ แต่พอได้อ่านแล้วก็ติดใจจริงๆสนุกค่ะ เราชอบที่แต่งให้แต่ละคนดูมีบทบาทหน้าที่ของตัวเองมันดูเรียลดีไม่ใช่ตามจีบกันไปจีบกันมาลูกเดียว พี่หมอกน่ารักดีแต่ว่าไม่ชอบนิสัยขี้หวงอย่างแรงชีวิตจริงเจองี้เลิกสถานเดียว55 น้องตี๋ดูน่ารักดีแต่แรกๆนี่หนีปัญหาเก่งเหลือเกินแอบสับสนในความรู้สึกแทนตี๋บ้างในบางทีที่มันดูสวนทางกันแบบงงๆ55
ส่วนตัวชอบคู่ไอ้เฮียกับฟิน เราว่ามันดิบๆดีไม่ต้องพูดอะไรมากมายใจล้วนๆ อาเฮียน่ารักมากรักน้องสุดๆทำให้นึกถึงพี่ชายตัวเองเลย ส่วนฟินเราชอบคาแร็กเตอร์นี้ที่สุดมันดูซับซ้อนดีอ่ะบางทีจับต้องได้หรือบางทีก็จับต้องไม่ได้เลย เหมือนเราจะดูโรคจิตแต่เราชอบตรงที่ฟินกรีดข้อมือเราเรียนคณะทางศิลป์เหมือนกันมีเพื่อนที่เป็นแบบนี้อยู่หลายคนมากๆจนเรารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไป มันเป็นทางระบายออกทางเดียวที่เค้าทำได้ในขณะนั้นเราว่ามันไม่ได้ผิดอะไร เรารู้สึกดีที่ไอ้เฮียไม่ได้รังเกียจฟินในจุดนี้แถมยังช่วยประคับประคองมือข้างนั้นเอาไว้ไม่ให้ต้องเจ็บอีก
พล่ามมาเยอะสรุปคือสนุกค่ะ เจ้มจ้นมาก คู้หมอกตี๋ก็ดูเข้าที่เข้าทางดีแล้วแต่อย่าลืมเอาคู่เฮียฟินมาให้อ่านบ้างนะคะ พรีสสสส :monkeysad: กอดคนเขียน :กอด1:
-
ตอนนี้หวานอีกแล้วว :-[ แต่อ่านแล้ว มีงงๆสถานที่บ้างไม่ลื่นไหลเท่าไหร่ o22
ชอบที่แต่งให้ตี๋สะอึกมาก ดูจริงดี เลิศค่ะ! แต่!
ต๊กใจมาก กะวิธีที่หมอกใช้ ให้ตี๋หายอึกๆๆ ฮ่วย! :a5:
ว่าแต่ พึ่งนึกได้ค่ะ ว่าพอกลับมา เค้าเจอกันหลายทีอยู่
บางทีหมอกมีแอบตามไปเฝ้าด้วย ทำไม!!!
หมอกไม่รีบบอกเรื่องมิ้นต์อ่ะ??? และเรื่องอื่นๆอีก
รุสึกแบบ ห่างกัน3ปี พอกลับมา ก็รักกันอยู่ละ แต่!!
อำพะนำกัน แล้วจุจู่ก็กระจ่าง! ค่อยๆกระจ่างด้วยนะเออ! :z10:
รอตอนหน้าค่าาา มาไวๆน้าา :m18:
-
หมอกตี๋น่ารักมากเลย ตามอ่านจนถึงตอนล่าสุดจนได้ แฮ่
ชอบตอนนี้มากค่ะ หวานแบบอบอุ่นๆชุ่มชื่นหัวใจไปหมดเลย><
ประสบการณ์ที่เจ็บปวดสอนให้กล้าเผชิญหน้าอะไรๆมากขึ้นเนอะ
เป็นกำลังใจให้หมอกตี๋และคนแต่งค่ะ :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ,,,,,
-
อ้ากกกก พี่หมอกน่าร้ากมากกกก
ได้พักผ่อนแล้ว พร้อมกลับมารบแล้วสินะ
สู้ๆนะ ทั้งสองคน
-
พี่หมอกที่แท้ดีใจมากๆ อยู่ล่ะซิ
ถึงได้ยิ้มออกมาได้
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่หมอกน่ารักอ่ะ ><
หมอกตี๋ เชื่อใจกันและกันนะ
-
Missing.
หิมะตก
ทุกคนรีบเร่งเท้า เพราะไม่ใช่คืนแรกที่ตกหนักแบบนี้
อีกไม่นาน อากาศจะเย็นลง ท้องถนนจะเงียบสนิท
ใกล้คริสต์มาส ต้นไม้ประดับไฟสีที่ไร้ประโยชน์ ส่องแสงอยู่ในความมืดของร้านค้า ไม่มีร้านไหนเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเมืองไทย ทุกคนแย่งกันซื้อของตุนไว้ เพราะถ้าเกิดหิมะนี้กลายเป็นพายุเมื่อไหร่ การฝ่าออกมาจากบ้านหาร้านค้าสักร้าน จะกลายเป็นเรื่องที่ขำไม่ออก
กระชับเสื้อโค้ท
ทาวน์เฮ้าส์ที่อยู่เพียงลำพัง ไฟห้องโถงถูกเปิดขึ้น โยนถุงกระดาษที่หิ้วติดกลับมาด้วยลงบนโซฟา ทิ้งตัวลงนั่งตัวถัดไป
ใกล้บรรยากาศของปีใหม่เข้าไปทุกที เวลาแห่งการเฉลิมฉลอง
ในทีวี มีแต่รอยยิ้มเต็มไปหมด รอบข้างวุ่นวาย แม้แต่ในมหาลัย วันนี้ได้ถุงคุกกี้มาหลายถุง รับไว้ ไม่อยากต้องกินอาหารสำเร็จรูปติดๆกันอีกอย่างปีที่แล้ว
หลับตาลงสักพัก ฮีตเตอร์ทำงานของมันไปเรื่อยๆ ได้ยินเสียงเครื่องเบาๆ
มือถือสั่น
อีเมลล์ใหม่
เปิดผ่านหน้าจอโฮมเดิมๆ ที่เห็นมาไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีความรู้สึกเบื่อ
รอยยิ้ม
ที่สว่างจ้า
ในมือมีตุ๊กตาตัวที่ได้มาจากสวนสนุกอยู่ อุ้มด้วยแขนเดียว
ไม่รู้ว่าตอนนี้ตุ๊กตาตัวนี้อยู่ที่ไหน ไม่ได้สนใจ สนใจแค่คนที่อุ้มตุ๊กตาตัวนี้อยู่เท่านั้น
ถอดใจไม่ได้
บางทีก็อยากกลายเป็นคนที่ไม่เอาไหน ไม่อยากต้องพยายามในสิ่งที่รู้ว่ากำลังฝืนอยู่
แต่ก็ต้องทำ
ยังไงก็ต้องกลับไป
ไม่ใช่อย่างหมาขี้แพ้ แต่จะกลับไป เพื่อทวงสิ่งที่สำคัญที่สุดกลับมา
บอลเป็นคนส่งเมลล์มา
ในขณะที่กำลังโหลดไฟล์ที่แนบติดมาด้วย มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเพียงเงาตัวเองที่สะท้อนกลับมา โปรยหิมะสีขาวลอยตัวลงมาช้าๆ
รูป ยังโหลดไม่เสร็จสักที
ทิ้งมือถือไว้บนโซฟา ถอดเสื้อโค้ท ผ้าพันคอออก เดินกลับขึ้นไปบนห้องตัวเอง
หนังสือวางอยู่เป็นกอง เต็มทั่วห้องเต็มไปหมด
ยังไม่รวมถึงชีทกองโต ที่ต้องอ่านให้จบ และจำทั้งหมดนั้น เวลาเหลือไม่มาก เพราะต้องเรียนเท่ากับคนอื่น ในเวลาที่น้อยกว่า ดังนั้นจึงต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้
ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย อยากสำเร็จ ก็ต้องพยายาม เป็นกฎง่ายๆของโลก ไม่เกี่ยวข้องว่าเป็นใคร ทุกคนหนีพ้นกฎข้อนี้ไม่ได้
อาจารย์ที่นี่บางคนยังจำเมฆได้อยู่ ชื่นชมด้วยซ้ำ
เพราฉะนั้น ไม่ใช่แค่ต้องทำได้ แต่ต้องทำให้ดีกว่า จะต้องเหนือกว่าทุกอย่าง
ไม่มีการหยุดเที่ยว ตั้งแต่มาที่นี่ นอกจากซับเวย์ มหาลัย Walmart ก็แทบไม่ได้ไปที่อื่น
หยุดคิดเรื่องไร้สาระ เริ่มไล่สายตาไปตามบรรทัดล่าสุดที่อ่านค้างไว้
………………………………..
…………………………..
ตีสาม
พักสายตา ดันขอบแว่น ไม่รู้ว่านั่งตรงนี้มานานแค่ไหน
หาสักที่ให้สายตาได้หนีออกจากตัวหนังสือ แม้แต่บนผนังก็ยังมีโพสอิตแปะอยู่
ลงไปชั้นล่าง กาต้มน้ำว่างเปล่า เติมน้ำลงกา ยืนพิงรอน้ำเดือด
ต้มกาแฟกินกลางดึก ไม่สิ นี่ก็คงใกล้เช้าแล้ว
มหาลัยหยุดยาว ไปจนถึงปีใหม่
ต้องใช้เวลาช่วงนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุด
ได้กาแฟไปซักแก้ว รู้สึกอุ่นขึ้น
มองไปที่โซฟา นึกขึ้นได้ถึงมือถือที่เปิดค้างไว้
เปิดหมอนขึ้น มือถืออยู่ที่ตรงนั้น เปิดหน้าจอขึ้นมา
รูปภาพรูปหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอ
ขยายภาพขึ้น
ตี๋
อยู่กับเพื่อนๆ ไม่แน่ใจว่างานอะไร นัดกันทำท่าชี้มาที่กล้องทั้งกลุ่ม มีแค่ตี๋คนเดียวที่ยืนเอ๋ออยู่ ไม่รู้ว่าไม่สังเกตเพื่อนหรือต้องการเด่น แต่ก็พอนึกออกว่าเป็นตัวเลือกไหน
รูปต่อมา ถูกโปะแป้งขาวกระจาย บอลทิ้งข้อความใต้ภาพไว้ว่างานรับน้อง เป็นพี่ปีสาม แต่กลับถูกน้องเล่นเสียจนดูไม่ได้ มีรอยลิปสติกเขียนชื่ออยู่บนหน้า ผมถูกมัดหลายจุก ยิ้มแหยๆ ข้างๆเป็นหลานรหัสผู้หญิง เห็นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดหลังจากขำกับสภาพแบบนั้น
หลายต่อหลายรูป
ถูกส่งมาเป็นประจำ
ทุกเดือน
เคยต่อรองว่าทุกวัน แต่เพราะวิศวะปีสุดท้าย ไม่ได้มีเวลามากพอขนาดนั้น จากวัน เลื่อนเป็นสัปดาห์ และลงท้ายที่เดือน
ยังดี… ที่ยังมีรอยยิ้มอยู่
อาจเป็นโรคติดต่อ ที่ทำให้คนเห็นยิ้มได้ เป็นคนที่ยิ้มออกมาได้อย่างธรรมชาติ
ไม่เหมาะกับน้ำตาสักนิด คนที่สดใสขนาดนี้
อยากได้ยินเสียง
อยากสัมผัส
คิดถึง เวลาที่อยู่ใกล้กัน
เป็นคนอ่อนแอ ที่ต้องการจะเข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องใครสักคน
เพื่อที่สักวันหนึ่ง จะเข้มแข็งพอ ที่จะก้าวผ่านคำโกหกเหล่านั้น เพื่อเข้าถึงตัวคนที่สั่นเทาด้วยน้ำตาได้
กำมือถือไว้แน่น เบอร์ที่อยู่บนหน้าจอ เร้าเร่งให้กดโทรออก
ไม่…
จะทำแบบนั้นไม่ได้
ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วล่ะก็
ความอดทนทั้งหมดคงพังทลายลง
เพราะฉะนั้น ต้องอดทน
โยนมือถือกลับไปที่โซฟา สภาพเหมือนคนที่หมดแรง พิงหัวลงกับเบาะ ขมวดคิ้ว หลับตาลง ครองสติไม่ให้หลับ
หวังว่าจะได้ยิน “พี่ ไปนอนที่เตียงดิ” หรือไม่ก็ “วันนี้ผมนึกมุกตลกได้ อยากฟังรึเปล่า?”
ท่าเต้นที่ไม่คิดว่ามีอยู่บนโลกอยู่ หรือรูปประหลาดๆที่วาดตอนเรียน
ไม่มี
เอนหัวขึ้นจากเบาะ มีเพียงห้องกว้างๆที่เชื่อมเข้าหากัน มุมหนึ่ง หายไปในความมืด และเสียงฮีตเตอร์เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่
เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
กระซิบบอกตัวเอง
“อีกเพียงนิดเดียว”
อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น…
ได้แต่หวัง ว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง
จะไม่มีความรู้สึกของใคร…ที่เปลี่ยนแปลงไป
ส่วนคืนนี้ ก็คงมีเพียงหนังสือกับถ้วยกาแฟเท่านั้น ที่จะทำให้ผ่านเวลาเหล่านี้ไปได้….
…………………………………
……………………….
[Missing : complete]
[6.4.55]
300k views! :mc4:
-
นี่มันตอนหมอกไปเมืองนอกสินะ อิอิ
ดีใจด้วยสำหรับ 300k
-
พี่หมอก คนเก่งของ ตี๋
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
...พี่หมอกก็กำลังอดทนอยู่เหมือนกัน...ในตอนนั้น :)
-
คิดถึงพี่หมอกจัง :man1: :man1:
-
มีสปายส่งข้อมูลให้ตลอดเวลานี่เอง ถึงยังใจสู้อยู่ได้
-
แอบเศร้าเบาๆ :monkeysad:
พี่หมอกอยู่นู่นคงต้องอดทนมากแน่ๆ แต่ตอนนี้กลับมาแล้วก็ไม่เป็นไรแล้ว :กอด1:
:pig4:สำหรับตอนพิเศษจ้า
-
แอบย่องมาอัพเงียบๆเลยวุ้ย สั้นๆแต่สะเทือนใจ
สงสารพี่หมอกจัง แต่ตอนนี้กลับมาอยู่กับตี๋ละจับมือกันไว้อย่าปล่อยมือกันอีกน๊ะ :กอด1:
-
พี่หมอกกกกกก พี่สุดยอดมากก
-
กดไลค์ให้พี่บอลพันครั้ง ทำได้ดีมาก
รอยยิ้มน้องตี๋ต่อเติมกำลังใจให้พี่หมอก
-
สงสารพี่หมอกจัง เวลาที่ยากลำบากมีเยอะเกินไป แต่ยังดีที่ไม่ถอดใจ สู้ๆ
-
ถึงจะอยู่เมืองนอกแต่พี่หมอกก็คิดถึงตี๋ตลอด รอตอนต่อไปขอบคุณคนเขียน
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่หมอก >.<
-
กลัวอยู่ต่อไม่ได้สินะ
-
ต่างคนก็ต่างทรมาน ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขแล้วเนอะ :impress2:
-
อ่านในมุมพี่หมอกก็น่าสงสาร
ทั้งเหงา ทั้งแปลกที่ ตอนนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ :)
-
แปะป้าบบบบบบบ!!!
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกก tt'
ตอนนี้แบบ เจ็บช้ำ!! ก็ทนได้ ฮื้วววว!!!
ทางนี้ก็ไม่ต่างงง
-
ตอนนี้พี่หมอกเท่มากกกก
แต่อยู่คนเดียวมันเหงามากๆเลย
แต่ต่อไปคงไม่เหงาแล้วเพราะตี้มาอยู่ด้วยแล้ว
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าเหนื่อยแทน
แต่ตราบใดที่คนเรายังมีหวังก็ยังมีกำลังใจจะพยายามกันต่อไปเนอะคะ
^^b
-
:z2:
-
งานนี้พี่หมอกติดหนี้พี่บอลอย่างสูงเลยนะเนี่ย
ถึงจะเดือนละครั้ง แต่ก็ทำให้มีกำลังใจทุกทีที่เห็นแหล่ะเนอะ
อย่างน้อย ก็รู้แหล่ะว่าคนรอ คนเศร้า มันไม่ได้มีแต่ตี๋คนเดียว รักกันๆ สวีทกันเยอะๆนะ :impress2:
-
พี่หมอกคงเหงาน่าดูเลยสิ อยู่ที่นั่นไม่มีตี๋ :sad4:
แต่ก็ยังดีที่พี่บอลส่งรูปให้ทุกเดือนๆแก้คิดถึง
ตี๋ต้องทนแต่พี่หมอกก็ต้องทนเหมือนกัน น่าสงสารทั้งคู่เลย
-
น้ำตาจะไหล
-
นับถือสุด พี่หมอกพี่สุดยอดมากที่อดทนมาได้ ต่อแต่นี้ขอให้มีความสุขมากกกแล้วกันค่ะ
-
อ่านแล้วน้ำตาแตก
การคิดถึงใครสักคนมันทรมาน
แต่ดีกว่าไม่มีใครให้คิดถึง
อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งยืนยันว่าหมอกก็มีหัวใจ :monkeysad: :sad11: :m15:
-
พี่หมอกก็ลำบากอย่างที่คิดจริงๆด้วย
ตอนนี้ได้มาเจอกันแล้ว ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี :call:
-
น่ากลัวอะความเหงา
-
พี่หมอกก้มีมุมแบบนี้เตมือนกันนะเนี่ย ><
-
ตอนนี้ได้เห็นหน้ากันทุกวันแล้ว ไม่ต้องทนคิดถึงน้องตี๋แล้วนะพี่หมอก :กอด1:
-
รู้สึกเหมือนหมอกหัวใจจะชาไปตามอากาศภายนอกแล้วอ่ะ
ปวดใจแทนจัง
ไม่ดิ บางทีต้องบอกว่าหมอกไม่มีหัวใจเพราะเอาไปให้ตี๋แล้วซะอีก
-
ทั้งตี๋และพี่หมอก ต่างคนต่างอดทน
ทั้งๆที่แต่ละฝ่ายต่างก็คิดถึงกันและกัน
แต่ก็ต้องอดทนกับปัจจุบัน ที่แสนทรมาน
เพื่อหวังว่าอนาคตจะทำให้มันดีที่สุด และ....ไม่มีข้อผิดพลาด
รักคนเขียน&ตี๋หมอก :กอด1:
-
พี่หมอก เรารักนาย
รักคนเขียนด้วย
:กอด1:
-
พี่หมอกเข้มแข็งมาก ๆ เลย
:กอด1: :กอด1:
-
พี่หมอกคนเก่ง พี่เก่งมาก อดทนได้ดีมาก
อ่านแล้วน้ำตาแอบซึม :m15:
-
:m15:
อ่านแล้วน้ำตาซึม หมอกทำอะไรเยอะแยะเลยเพื่อความรักครั้งนี้
รู้ว่าตี๋เป็นยังไงด้วย และเชื่อใจ แล้วแบบอารมณ์เหงามากอ่ะ อยู่เมืองนอกคนเดียว
ต้องเร่งอ่านหนังสือ ต้องทำให้ได้ กดดันทุกอย่างเลย แต่เป้าหมายก็เพื่อกลับมาหาตี๋นี่แหละเนอะ
โอย ซึ้งมากค่ะ...
ภาพตี๋ที่เพื่อนส่งมาให้ก็แบบน่ารักมว๊ากกกก ชวนให้คิดถึงสุด ๆ ตี๋เอ๋อน้อยเอ๊ย
ขอบคุณค่ะ
-
แอบซึ้งนิดๆ ที่แท้พี่หมอกก็มีคนค่อยส่งข่าวตลอดนี่เอง
-
พี่หมอกน่าสงสาร คนแบบนี้จะทุึกข์มากกว่าคนที่เปิดเผยความรู้สึกนะ :กอด1:
-
ซึ้งมาก
ที่แท้ก็ตี๋โดนสตอล์คเงียบๆ
อ่านตอนนี้และอยากไปนั่งข้างๆพี่หมอก ท่าทางฮีจะเหงามาก คิดถึงมาก ไปเต้นจ้ำบ๊ะให้พี่แกดู (โดนเค้าถีบ)
เวลานั้นมาถึงแล้ว รักกันรักกัน
-
:-[ :-[ พี่หมอกเป็นผู้ชาย ที่อบอุ่น ที่สุดในโลก (จริงๆน่ะ)
-
อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้เลย สงสารพี่หมอกมาก ไม่รู้ว่าทรมานขนาดไหน
-
สงสารพี่หมอกจัง :o12:
-
อ่านจบ
ขอบตาร้อนผ่าว
ไม่มีน้ำตา...แต่จุกอยู่ในอก
รับรู้แค่ว่า...พี่หมอก...คิดถึงตี๋มากแค่ไหน
ต้องใช้ความอดทนเท่าไหร่...ในการรอ
บทบรรยายล้วนๆ...ไม่ต้องมีคำพูด....แต่ทุกความรู้สึกของพี่หมอกที่มีต่อตี๋มันอยู่ในนั้นทั้งหมด
ดีนะ...ที่พี่หมอกผ่านจุดนั้นมาได้
ได้แต่ภาวนา...ให้ทั้งสองคนข้ามผ่านอุปสรรคที่กำลังเผชิญอยู่ได้
:L2: :L2:รักพี่หมอกรักน้องตี๋...รักน้องชุ^^
-
ขอแบบพี่หมอกให้เราซักคนได้ไหม
:man1: :man1: :man1: :man1:
-
อารมณ์แบบ...น้ำตาจะไหลแต่ต้องอดทน(?)
นี่คงเป็นตอนที่พี่หมอกไปเมืองนอกสินะ
กลับมาก็คิดทบต้นทบดอกเลยพี่!!
-
อาร๊างงงงงง หลงรักผู้ชายชื่อหมอก :impress2:
-
หมอกอยู่ที่นั้นคงทรมานเหมือนกับตี๋เลยใช่ไหม
-
ณ.ตอนนั้นพี่หมอกอาจจะเหงาและก็หนาวแต่ตอนนี้พี่หมอกคงจะอุ่นขึ้นแล้วนะคะ
-
พี่หมอกกก โลนลี่มากอะ เศร้าเลยคะอ่านตอนนี้อะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ช่างเป็เรื่องที่หลากหลายอารมณ์นะ
เข้าใจเลยที่ทุกคนชอบหมอกเพราะถึงจะเงียบจะขรึมเก๊กอะไรก็ตาม
แต่สิ่งที่แสดงออกมาให้กับตี๋ดูแล้วน่าประทับใจมาก
การแสดงออกที่ต่างจากคนอื่นอาจจะเพราะครอบครัวที่ไม่เหมือนใคร
แต่กลับทำให้หมอกยิ่งมีเสน่ห์
ชอบมากคะจะติดตามเรื่องนี้ไปด้วยคนนะคะ
เป็นกำลังใจให้นักเขียน สู้ๆ
-
สงสารพี่หมอกจัง
-
พี่หมอก....
เพ้อหากันเลยทีเดียว
พี่หมอกเท่มากค่ะ
ยกน้องตี๋ให้เป็นรางวัล เอาไปเลย!!!
-
ต่างคนต่างก็รอ
อยากมีแบบนี้บ้างจัง
-
ที่แท้ก็มีสายสืบนี้เอง o13
:pig4:
-
พี่หมอกต้องใช้ความพยายามมากกว่าที่จะได้กลับมาเจอตี๋อีกครั้ง o13
-
จริงๆแล้วพี่หมอกก็คิดถึงตี๋อยู่ตลอดเวลาเลยนี่
รู้ทุกการเคลื่อนไหว ต้องขอบคุณพี่บอลด้วย ฮ่าๆๆ
คิดถึงหมอกตี๋มากเลย ^^
-
หมอกต้องใช้ความอดทนมากเลยสินะ
:กอด1:
-
:m15: :m15: :m15:
-
พี่หมอก น่าสงสาร TT_TT
-
เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นนะ...
-
เคยคิดว่าตี๋มัี่่นคงมาก แต่เจอพี่หมอกมั่นคงกว่า :กอด1:
-
เป็นผู้ชายที่เยี่ยมจริง
-
กว่าจะมาถึงวันนี้..
พี่หมอกต้องใช้ความอดทนขนาดไหนกันนะ
กอดดดดดดด พีหมอกคนดี :กอด1:
-
อ่านแล้วซึ้งมาก
พี่หมอก พี่สุดยอดมาก ^^
-
พี่หมอกกะน้องตี๋ น่ารักตลอดดดด
-
ผมเชื่อในพลังแห่งความรัก สู้ต่อไปคับ ตี๋ หมอก :3123:
-
อดีตที่เหนื่อยล้าของพี่หมอก บากบั่นอดทนมาตั้ง3ปี
แต่ตอนนี้เลิกทนเหอะพี่ หนูขอร้องงงง
:กอด1: เธอทำให้ฉันชอบที่จะตื่นมาดูหมอกตอนเช้า :กอด1:
-
ี่หมอกน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
อ่านจบแล้วสงสารหมอกเบาเบา แต่หมอกยังดีที่มีคนส่งข่าวเรื่องตี๋ให้ได้รู้อ่ะ
ในทางกลับกันตี๋แทบไม่รู้อะไรเลย น่าสงสารกว่าหมอกอีกนะนั่น T^T
-
อ่านตอนนี้น้ำตาแทบไหล อีกไม่นานพี่หมอกน้องตี๋ สู้ ๆ
-
หมอกสุดยอดเลย อ่ะ .... พยายามมาก เพื่อ วันของเรา
o13
-
พี่หมอกผู้น่าสงสาร :monkeysad: :monkeysad:
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงตอนเก่าๆ ที่เศร้าๆ เลยอ่า T^T'
พี่หมอกก็ติดตามข่าวของตี๋ตลอดเลยเนอะ
แต่ตอนนี้ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วเนอะ
-
อดทนกับความทรมานโคตรๆเลยอะ หมอกสุดยอดจริงๆ o7
-
แอบคิดไว้เหมือนกันว่ายังไงพี่หมอกก็ไม่ยอมปล่อยมือตี๋แน่ๆ
อย่างน้อยๆก็ยังให้คนคอยส่งข่าวติดตามอยู่ตลอด
เห็นใจพี่หมอกนะตอนนี้ ไปอยู่โน่นก็ต้องสู้อยู่ตัวคนเดียว ท่าทางจะหนักน่าดู
คนที่รักก็อยู่ไกลกัน จะติดต่อก็ไม่ได้ แต่จะให้ทำเป็นไม่รับรู้เรื่องตี๋เลยก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน ต้องอดทนมากๆ
พี่หมอกผ่านพ้นมาได้ส่วนหนึ่งก็เพราะความหวังกับรูปตี๋เลยนะเนี่ย ฮะๆ
ต่อจากนี้ก็ขอให้ผ่านพ้นมรสุมไปได้และเจอแต่ความสุขนะ
-
แล้วแบบนี้จะไม่ให้เรารักพี่หมอกได้ยังไง
-
พี่หมอกชีวิตเศร้า :monkeysad:
-
พี่หมอกกกกกก :dont2:
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ พี่หมอกเป็นแบบนี้ แล้วน้องตี๋ล่ะจะขนาดไหน เพราะตี๋แทบไม่รู้อะไรเลย แต่พี่หมอกยังมีคนส่งข่าวมาบ้าง
คู่นี้ทำจะร้องไห้มาหลายรอบแล้ว :o12:
-
ตอนนี้พี่หมอกคงต้องอดทนน่าดู
-
สงสารพี่หมอกจัง ต้องทนอยู่กับความรู้สึกแบบนั้นนานมากเลยนะ
ไหนๆกลับมาแล้วก็อยู่กับตี๋ให้เต็มอิ่มไปเลย o13
-
หมอกอดทนและพยายามมาก ๆ เลยนะเนี่ย บอลเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก ๆ
-
เหมือนแอบดู :mc4:ความในใจของพี่หมอก (นึกว่าจะลืมน้องตี๋ไปซะแล้วว)
:z2: :z2:
บอกได้คำเดียวว่าคิดถึงมากกก :impress2:
-
ตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกยันบุ๊คแบงค์เลยค่ะ เขียนได้น่ารักมากๆ เอามาลงต่อไวๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้อยู่ค่ะ ดราม่าแต่พอดีนะคะ คนอ่านร้องไห้ไปด้วยแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
:กอด1: มีสักคนเป็นแบบพี่หมอกก็ดีเนอะ ^^
-
พี่หมอกในตอนนั้นทนได้ยังไงกัน
ต้องหักห้ามใจขนาดนั้น ทนได้ยังไง๊!!!!!!
สงสารพี่หมอกอ่ะ
ขอให้ผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีสักทีน๊าาาาา
บวกบวก รอตอนต่อไปน่ะคับบบบ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ผิดหวังนิดหน่อยที่ไม่ใช่ตอนต่อ จากตอนที่แล้ว เพราะกำลังลุ้นว่าพี่หมอกจะไปไหน แต่เมื่อได้อ่านก็ไม่เคยเสียใจ แต่รู้สึกสงสารพี่หมอกจัง เหมือนชีวิตทั้งชีวิตมีช่วงเวลาที่สุขจริงๆ คือตอนที่ได้อยู่กับตี๋เท่านั้น เฮ้อ.........ความทุกข์ของคนรวยมั้ง เข้าไม่ถึงจริงๆ ก็ไม่เคยรวยอะ
-
รักพี่หมอก ^^
-
ความอดทนของพี่หมอก จะชนะทุกอย่าง สู้สู้
-
อร๊ากกกก รอ ๆ
-
ฟู่วว ตามทันแล้ว หลังจากใช่เวลาอยู่หลายวัน
สนุกมากกกก ตามอ่านถึงขั้นติดหนึบ ไม่ไปไหน ไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากรับโทรศัพท์
คือไม่อยากให้ใครขัดจังหวะในการอ่าน ทางไหนติดต่อกับคนภายนอกได้นี่ไม่อยากจะทำ ฮ่าๆ
หลายครั้งเพื่อนโทรมาเกิดอาการหงุดหงิด ซัดไปตรงๆติดนิยายอยู่อย่ากวน ฮ่าๆ
เพื่อนถามเรื่องไร บอกไปว่า"เงินน่ะมีไหมวะ" (ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด)หลายคนถึงกับงง มันบอกนึกว่าโดนขู่กรรโชกเงิน ฮ่าๆ
เอ๊ะ!นี่ชั้นพล่ามอะไรอยู่คนเดียวเนี่ย เอาเถอะถือว่าเม้นแทนส่วน200กว่าหน้าที่ไม่ได้เกาะติดเม้นแบบสดๆ
เพราะฉะนั้นคงยาวได้ (!?) อยากจะบอกว่าเป็นอะไรที่สนุกมากก (เหมือนจะพูดวน ได้ข่าวว่าก็บอกไปแล้ว= =ll)
ก็เรื่องนี้มันสนุกมากจริงๆจนไม่รู้ว่าจะหาคำไหนแทนคำว่าสนุกมากแล้ว ฮ่าๆ
เขียนได้ดี ไม่ติดขัดกับบรรยากาศในนิยาย จนนึกว่าคนแต่งอยู่มหาลัยแล้วนะเนี่ย แต่งวัยทำงานก็แต่งได้ดีอีก
แต่งเกินอายุแต่แต่งได้เห็นภาพมากๆ ลื่นไหลไม่สะดุด แสดงว่าทำการบ้านมาเยอะและหาข้อมูลว่าดี ขอชมๆ
ให้กำลังใจนะ เพราะแต่งถึงสิ่งที่เราไม่มีประสบการณ์แล้วต้องถ่ายทอดให้คนอ่านเห็นภาพเนี่ย มันยากก แต่ก็ท้าทายดีใช่มั้ยล่ะ? ฮ่าๆ
จะรอติดตามตอนต่อไป เพราะเผลอหลงรักหมอกตี๋ไปหมดใจซะแล้ว ฮิ้วววว~ :z2:
-
รอลุ้นตอนต่อนะคะ :"))
-
กอดพี่หมอก :)
-
ตอนนี้บีบหัวใจจัง
อ่านแล้วเจ็บจี๊ดดดดดดดดดดดดด!
เคยลองนั่งคิดดูว่าพี่หมอกต้องไปเมืองนอกทั้งที่ยังรักตี๋อยู่
คนรักกันต้องอยู่ห่างกัน ติดต่อกันไม่ได้
ช่วงเวลาสามปีที่พี่หมอกต้องอยู่คนเดียวมันทรมานขนาดไหน
อ่านตอนนี้แล้วบีบหัวใจมากกว่าตอนนึกเองอีก
-
โอ้วพี่หมอก ทรมานไม่แพ้ตี๋เลย เศร้า :sad4:
-
นับถือพี่หมอกจริงๆ
อยู่ที่โน่นคงเหงาน่าดู
เก่งจริงที่ผ่านมาได้ นับถือ นับถือ
:L2: :L2:
-
พี่หมอกสุดยอดไปเลย
-
โถ่ พี่หมอก...รักน้องตี๋มากใช่มั้ยคะ
ถึงได้เห็นแค่รูปก็สุขใจใช่มั้ยคะ
แต่ตอนนี้พี่หมอกก็กลับบมาคนเก่ง...
กลับมาทวงของสำคัญคืนได้แล้ว
พี่หมอกคงสุขสุดๆเลยน๊าาา...
รอบั้งโหนด15 หุหุ
-
อ่านไป อึดอันแทนหมอก ชื่นชมความอดทน เก่งนะ
ชีวิตเราจริงๆ จะอดทนทำเพื่อใครได้ขนาดนี้หรือเปล่า (ตอบได้เลยว่าไม่ 555)
เอาล่ะ ฟ้าหลังฝนงามสว่าง สดใส และชื่นใจกว่าแน่ๆ ไม่ต้องกลัว แม่ยกเชียร์กันอยู่ให้รึ่ม!!
ขอบคุณ เป็นกำลังใจให้ และรออ่านต่อจ๊ะ
-
สงสารพี่หมอก
อยู่เมืองหนาว ความเหงาจะเพิ่มตามความเย็น
-
พี่หมอกสู้ๆน้าาาา
เปนกำลังใจให้
พี่เปนแบบนี้ ไอ้ตี๋ก้้ไม่ต่างกันหรอก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: พี่หมอก
-
ชอบบทบรรยายตอนนี้มากเลยค่ะ
ให้ครบทุกอารมณ์...สุข เศร้า เหงา รัก o13
-
กว่าจะได้กลับมาเจอกัน
มันยากขนาดเลยนะพี่หมอก :sad4:
-
เฮ้อ,,,อ่านแล้วเศร้าอ่ะ
บรรยายได้รู้สึกว่าคิดถึงจริงๆอ่ะคับ
'ยิ่งเหงายิ่งคิดถึง'
-
อ่านแล้วเหงาตามพี่หมอกเลยอะ
T^T
คงคิดถึงตี๋มากจริงๆ แต่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าดูรูป
-
บอลน่ารักนะแอบส่งรูปไปให้ด้วย
-
สิ้นสุดการรอคอยแล้วนะคะพี่หมอก :เฮ้อ:
รักพี่หมอก :กอด1:
-
o13อด...ทน...ไว้.. :z10:
-
พี่หมอกสู้ๆ
-
อ่านแล้วบีบหัวใจทุกตอนเลยครับ :)
-
อ่านแล้วทรมานไปกับพี่หมอกจริง ๆ
ต้องอดทน พยายามอะไรขนาดนั้นนนนน :o12:
-
:o12: สงสารพี่หมอกจังเลย
ต้องพยายามมากแค่ไหนกว่าจะได้กลับมาหาตี๋
-
พี่หมอกต้องลำบากมากๆ เลยเพื่อจะได้กลับมาอยู่ตี๋ สู้ๆ ค่ะ
-
พี่หมอกสุดที่รัก(ของตี๋) น่าสงสาร :o12:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ รอพี่ได้เสมอ~ o13
-
คงทรมานทั้งคู่เลยนะ :z10:
-
Diary
บันทึกประจำวัน
วันที่ 14 เมษายน
แม่ครับ วันนี้ผมไม่อยากตื่นนอนเลย
กว่าจะนอนเมื่อคืน แม่ต้องไม่เชื่อผมแน่ๆ ตีสาม ใช่ ตีสามโดยที่งานยังไม่เสร็จ เป็นสงกรานต์ที่ผมรู้สึกว่าหนักที่สุดในชีวิต ยิ่งได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มจากข้างนอกแล้ว ก็ยิ่งอยากออกไปเต้นกับสาวๆที่ตัวเปียกน้ำอยู่ข้างล่างนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ครับ
ไอ้แฟง ไอ้ต้น ไอ้โก้ ก็จะตายเหมือนกัน
ผมทิ้งมันไปไม่ได้ ในฐานะคนดีมากๆ
ไอ้พวกผมว่าเหนื่อยแล้ว แต่คนที่เหนื่อยสุด ผมว่าอาจจะเป็นไอ้หมอก
นอกจากพรูฟงานแล้ว มันยังต้องนั่งแปลจากสิ่งที่ไม่เป็นภาษาจากพวกผม เป็นภาษาอังกฤษ ผมเห็นมันทำงานไม่ขยับมาสักเกือบสี่ชั่วโมงแล้ว กลัวมันจะฟุบตายไปเสียเฉยๆแบบไอ้แฟง แต่มันก็ไม่เป็น
มันดู…หงุดหงิดแปลกๆ
ตั้งแต่เช้าแล้ว ตื่นมาก็ไม่เห็นไอ้ตี๋ พวกผมมาตอนเมื่อวานบ่ายๆ หมอกบอกไอ้ตี๋กลับบ้าน ดึกๆก็กลับเข้ามา มันเห็นพวกผมนั่งทำงานอยู่ก็ไม่มากวน แต่วันนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา
ตื่นไม่ทันมื้อเช้า จึงยืดชีวิตควบเช้าเที่ยงไว้ด้วยพิซซ่าถาดใหญ่ กินไปทำงานไป เลอะก็ป้ายเสื้อไอ้ต้น แต่ไอ้โก้ที่นั่งอยู่ข้างหลังกลับกลายเป็นแพะแทน นั่งดูเงียบๆตามวิสัยคนดี
โทรศัพท์ เป็นสิ่งเดียวที่มันจับนอกจากโน้ตบุ๊ค
กดโทรกระหน่ำ โทรตั้งแต่เช้า เดาว่าตอนนี้ อาจจะเกินห้าสิบมิสคอลแล้ว
ไอ้หมอกลุกจากเก้าอี้เป็นครั้งแรก หายไปเข้าห้องน้ำ เป็นเวลาดีให้ได้จับกลุ่มนินทา
“เฮ้ย กูว่านะ ไอ้ตี๋กลับดึกวันนี้ กูคงได้เห็นหนังบู๊เลือดสาดว่ะ”
“เออ กูเห็นด้วย ต้องเตรียมอะไรเผื่อไว้หรือเปล่าวะ ยาธาตุน้ำขาว? ว่านชักมดลูก?”
“ไอ้แฟง กูว่ามึงทำงานหนักเกินไปแล้วว่ะ” ไอ้โก้รีบยื่นหน้าเข้ามาในวง “ไอ้ตี๋อาจจะโดนอ่วมเลยก็ได้ ทั้งเตะทั้งต่อย ไอ้หมอกแม่งโมโหร้ายจะตาย” ทำท่าประกอบกันซะสมจริง ไอ้สองคนที่เหลือพยักหน้าหงึกๆ
ไม่รู้อะไรซะแล้ว เด็กน้อยเอ๋ย
ขอบอลแถลงไข
“ไอ้หมอก แม่งก็ป๋าไอ้ตี๋ดีๆอีกคนต่างหาก”
“มึงพูดไรวะไอ้บอล กูนึกภาพไม่ออก”
“เดี๋ยวมึงคอยดูเองแล้วกัน ไอ้หมอกออกมาแล้ว สลายม็อบๆ เปลี่ยน”
เห็นสายตาหมอกแล้วถึงกลับขนลุกไปตามๆกัน กลัวมันได้ยิน เรื่องนี้แซวไม่ได้แตะไม่ได้ ไม่งั้นจะโดนเตะเป็นของกำนัล
นั่งหลังตรงแด่วตอนที่หมอกเดินผ่าน พวกผมมันสัตว์เลื้อยคลาน ไปนั่งตรงๆบนโต๊ะบนเก้าอี้อย่างคุณชายแบบนั้นไม่เป็น ต้องปล่อยให้กลิ้งไปกลิ้งมากับพื้นห้อง อย่างดีก็แค่นั่งกับพื้นแล้วเอาแลปทอปวางบนโต๊ะเตี้ยๆนี่
“ไอ้บอล วันนี้หมอกลงจัดที่กรุงเทพและกูหนาวมาก”
“ไอ้แฟง นี่มึงกระซิบแล้วหรอวะ?”
“ไม่เบาหรอ?”
“กูได้ยิน”
“โห…. กูกระซิบทีดังไปถึงไอ้หมอกเลยหรอวะ …….เฮ้ย!”
สะดุ้งกันเป็นแถบ
ไอ้หมอกเงยหน้ามามอง ขมวดคิ้วเหมือนจะถามว่าคุยอะไรกัน รีบส่ายหัวกันยิกๆ
ทำงานกันเงียบๆ มีแอบอู้ตอนช่วงบ่ายกันอีกหน่อย แต่พอหมอกทวงงาน ก็ต้องรีบมาเปิดโรงงานนรกกันต่อ
สองทุ่ม
ทุกคน ณ ที่แห่งนี้เป็นพยาน ร่างอวตารบังเกิดแล้ว
ไอ้หมอกปิดฝาแลปทอปลง เสียงดังจนต้องเขยิบไปติดกับไอ้แฟง ไอ้โก้ ไอ้ต้นหลับไปแล้ว แต่เพราะเมื่อคืนมันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้นอน เลยไม่มีใครพูดอะไร
สองทุ่มครึ่ง
หมอกหยุดทำงาน ออกไปยืนกดโทรศัพท์ที่ริมประตู กดโทร แนบหู รอ กดวาง กดโทรใหม่ วนเป็นวัฎจักร
“ถ้ามีเรื่องจริงๆ มึงจะเข้าไปห้ามรึเปล่าวะ?”
“ไอ้ตี๋ก็น้องกูเหมือนกันนะเว้ย กูก็ต้องช่วยมันอยู่แล้ว แต่ต้องดูก่อนว่ะ ว่าไอ้หมอกมันระดับไหน”
“แล้วตกลงนี่แปลว่าช่วยหรือไม่ช่วยวะไอ้โก้ กูงง”
“เฮ้ยๆ ไอ้ตี๋กลับมาแล้ว”
ลูกบิดเขย่าไปมาหลายครั้ง ก่อนประตูจะถูกไอ้หมอกกระชากออก ไอ้ตี๋ที่มือยังจับลูกบิดอยู่เลยถูกกระชากเข้ามาด้วย เซตามแรง เกือบล้มลงกับพื้น แต่หมอกดึงคอเสื้อไว้อยู่
“ไปไหนมา?!”
“ห..หื้อ?”
“กูถามว่าไปไหนมา?”
เสียงเบาลงกว่ารอบแรก แต่ดุกว่า
ไอ้ตี๋เมา เมาแอ๋ เมาแบบยืนไม่ตรง ยืนไม่อยู่ ตาเยิ้ม ยังยิ้มได้เพราะคงไม่สังเกตเห็นออร่าดุๆนั่น
“ไปเล่นน้ำมา”
“ทำไมไม่บอกกู”
ตัวเปียกโชก น้ำหยดติ๋งๆ หน้าขาววอก เห็นรอยลิปสติกชัดที่แก้มหลายรอย เดาว่าตุ๊ด ตุ๊ดจูบมาชัวร์ เพราะสาวๆสมัยนี้ถึงใจกล้า แต่ก็ไม่ขนาดนี้ ไอ้ตี๋มันยิ่งน่าหยิกอยู่ คงจะโดยลวนลามมาเยอะ
“บอกแล้ว โพสอิทไง?”
“…”
“เอ๋? แปะไว้ หื้อ? ที่ไหน?”
มีลิ้นพันกัน พูดไปนึกไป
“ใครมาส่งมึง?”
“ไอ้…เอ่อ? ชื่ออะไร? ตี๋จำไม่ได้อ่ะ?”
อีกหนึ่งเรื่องที่พึ่งรู้ เวลามันเมา ไอ้ตี๋แทนตัวเองด้วยชื่อ
“เฮ้ย แม่ง น่ารักว่ะ เหมือนเด็กเลย”
“ไอ้หมอกยิ่งโมโหอยู่ เดี๋ยวนิวเคลียร์ก็ลงหรอกสัตว์ เบาๆหน่อย”
แล้วก็ถูกดึงคอเสื้อไปทั้งแบบนั้น ไอ้ตี๋ยังอารมณ์ดี หันมาเห็นพวกผมก็โบกมือให้ เออ โชคดีเว้ยไอ้น้อง
โดนเหวี่ยงเข้าไปในห้องน้ำ แล้วปิดประตู
“เวรแล้ว ไอ้ตี๋โดนขังในห้องน้ำ ทำโทษแหง แบบนี้ไม่ปอดบวมตายหรอวะ”
“เดี๋ยวมึงคอยดูดิ”
ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้หมอกไม่ได้เดินมาทางนี้สักหน่อย
มันเดินไปที่ห้องนอน
หายไปสักพัก ก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ๆ ชุดนอนของไอ้ตี๋มัน ไอ้กางเกงบอลแบบนี้ หมอกมันไม่ใส่หรอก
มันเปิดประตูห้องน้ำ แล้วปิด เสียงดังตึง สะดุ้งกันใหญ่
“เอาไงวะ”
“ตามไปเสือกดิ มึงจะนั่งเฉยๆหรือไง”
“เบาๆแล้วกัน”
ย่องกันไป ไอ้ต้นขอแอบนอน ไอ้โก้เลยเป็นคนเดินนำไป หูแนบห้องน้ำ แหม ขอโทษนะครับ บางทีผู้ชายก็ชอบเรื่องของชาวบ้านเหมือนกันนะครับ
ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวดังอยู่ตลอด
“ไปเล่นกับใคร”
“ถามยังกับพ่อถามลูกสาว”
“ นี่แค่เริ่มเถอะ”
“เพื่อ--น”
เสียงไอ้ตี๋ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะพูดเบา แถมยังพูดแบบยานคางอีก
“กูบอกแล้ว ว่าอย่ากินเหล้า มึงเมาง่าย”
“เอ้า ก็ตี๋กินเหล้า ตี๋ก็เมาสิ ไม่ได้ดื่มนมสักหน่อย”
“หูยๆ ดูมันเถียง หลักวิชาการฉิบหาย ฮ่าๆๆ”
“ไอ้โก้ เบาๆ”
“เออๆ”
“อย่ากวนกู”
“ตี๋ไม่ได้กวนนะ ตี๋พูดความจริง พี่หมอกกินนม พี่เมาหรอ ฮ่าๆๆ”
อันนี้ขำกันเกือบทุกคน ปิดปากแทบไม่ทัน ไม่เคยเจอคนสวนไอ้หมอกขนาดนี้ เลยขำกันใหญ่
“อย่าดิ้น กูเปียก”
“อื้อ”
“เฮ้ยๆ ทำอะไรวะ”
“Sexy time”
ทุกคนหันไปมองหน้าไอ้แฟง แต่ก็ได้ยินเสียงพูดต่อ เลยรีบเอาหูกลับไปแนบ
“ยกแขนขึ้นดิ”
“ไชโย---”
“นี่รอยอะไร?”
“หื้อ? อันนี้หรอ….พี่ๆเขาบอกตี๋ว่า จะแถมอีกขวด แต่ให้เอาแก้มไปแลก”
ฟ้าผ่าดังครืน
“โอ้ย!”
“นั่นไง กูบอกแล้ว ไอ้ตี๋อ่วมแน่ โดนต่อยแหง”
“กูทนไม่ได้แล้วว่ะ”
“เดี๋ยว ไอ้โก้ ใจเย็น”
“พี่หมอกอย่าถูแรงสิ ตี๋เจ็บแก้ม”
แป่ว
“อย่าทำแบบนี้อีก”
“ทำ? ทำอะไรหรอ?”
“มึงไม่ได้สำนึกเลยหรือไง?”
“สำนักอะไรหว่า”
ก…ก…
กร๊ากกกกกกกกก
ไอ้ตี๋นี่ท่าจะรุ่งกับคาเฟ่ตลก
เล่นเอาทางนี้อยากตีฉาบตีกลองรับกับเศษหน้าไอ้หมอกซะทันที
“ล้างไม่ออก”
“ลิปสติกกันน้ำ ฮ่าๆๆ”
“กูไม่ขำ”
“แต่ตี๋ขำนิน่า”
“…..”
“พี่หมอกอย่าทำหน้าเครียดสิ”
“ดูมึงทำตัว”
“….”
“ตี๋ขอโทษ”
“แล้วไง? เดี๋ยวมึงก็ทำอีก”
“ตี๋ขอโทษนะ”
เสียงเงียบไปพักใหญ่
“ทำอะไรกันวะ?”
“กูก็ไม่เห็นเหมือนมึงนี่แหละ”
“หรือมันจะออกมาแล้ว?”
“แต่กูยังไม่ได้ยินเสียงไอ้ตี๋มันอาบน้ำเลย”
เอาหูแนบประตูกันใหม่
“กูบอกแล้วว่าอย่าดิ้น”
“น้ำเย็น”
เงียบไปพักหนึ่ง คิดว่าไอ้หมอกคงปรับอุณหภูมิน้ำอยู่
“โอเคยัง”
“กูว่าไอ้หมอกมันพูดมากว่ะ”
“ทีกับพวกเรา แม่งยังกับมนุษย์หิน ง่อยการสื่อสาร”
“ถูตัวดิ”
“ตี๋ไม่อยากอาบน้ำอ่ะ”
“อะไรของมึงอีก”
“ตี๋ขี้เกียจอ่ะ โปะแป้งนอนเลยได้ไหม?”
“ซกมกได้ใจเลยวะ ไอ้ตี๋เนี่ย”
“ไอ้โก้ กูได้กลิ่นบ็อกเซอร์มึงเน่าว่ะ อาทิตย์ละครั้งใช่ไหม ของมึง”
“สาดด อย่าเปิดเผยความจริง ฮ่าๆๆ”
“เฮ้ยๆ เงียบๆ ช็อตเด็ดๆ”
“พี่หมอกถูเบาๆดิ ตี๋เจ็บ”
“ก็มึงเล่นเยอะเอง ล้างออกไม่ง่ายหรอกนะ”
เสียงน้ำดังซ่าๆ ปนไปกับจินตนาการ
พวกที่สอดรู้สอดเห็นอยู่ตรงนี้ ได้แต่เงียบ
สันดานผู้ชาย รู้ๆกันอยู่ แค่จะเดาเรื่องที่จะเกิดต่อจากนี้
มองหน้ากันเอง กำลังลังเลว่าจะเอาหูออกดีไหม
“ตู้มมม”
“ไอ้ตี๋!”
“สงกรานต์ก็ต้องเล่นน้ำดิพี่ ฮ่าๆๆ ตัวแห้งแบบนี้ได้ยังไง”
“กูยังต้องทำงานอีก”
เสียงมันเบาลง
บอกแล้ว คุณพ่อ คุณพ่อชัดๆ
เหมือนลูกชวนเล่น โดนจูงมือออกมาลานหน้าบานขนาดนี้ จะทำหน้าเศร้าบอก “เดี๋ยวพ่อต้องทำงาน” เด็กที่ไหนจะฟัง
“เดี๋ยวค่อยเปลี่ยนเสื้อก็ได้นี่น่า ตู้ม วะฮ่าๆๆๆ”
“แม่ง หัวเราะน่าเกลียดจริงๆ ไอ้ตี๋เนี่ย”
“หัวเราะแบบมึงไง”
“ไอ้เวร”
“ปีหน้าพี่ก็ออกไปเล่นกับตี๋ดิ”
“คนเยอะ กูไม่ชอบ”
“สนุกดีออก”
เสียงหงุงหงิงเหมือนพูดในคอ จนต้องเถียงกับไอ้แฟงว่าตกลงตี๋มันพูดอะไร
“ไม่”
“ปีหน้าไปเล่นด้วยกันนะ”
“ฟังไม่รู้เรื่องหรอไง กูบอกว่าไม่”
“โอเค พี่สัญญานะ”
ไอ้ตี๋อยู่กับหมอกนาน เริ่มมีปัญหาในการสื่อสารพอๆกัน
โรคติดต่อ โรคติดต่อชัวร์ๆ
เงียบไปสักพักใหญ่ จนไอ้โก้หัวเราะออกมา
“กูไม่อยากเชื่อเลย ว่าไอ้หมอกจะมายอมเด็กเพี้ยนๆแบบไอ้ตี๋มัน”
“นี่มันแค่เสี้ยวหนึ่งเองที่มึงเห็น”
“มึงไปรู้มาจากไหนเยอะแยะวะไอ้บอล”
“กูมีตาก็มองสิวะ”
“อูย”
ได้ยินเสียงกระแอมในคอ ก่อนจะตามมาด้วย
“เออๆ”
คนที่ปากหนักที่สุดในโลก พูดออกมาเหมือนรำคาญ
ได้ยินเสียงผ้าเปียกๆกระทบลงกับพื้น กางเกงไอ้ตี๋หรือเสื้อไอ้หมอก? แนบหูติดประตูจนแทบจะหลอมเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ก็ยังได้ยินไม่ชัดพอ
เสียงน้ำค่อยๆเงียบลง แล้วหายไป
“พี่หมอก…”
“เอาแล้ว เรียกแบบนี้”
“เอาไงดีวะ ฟังต่อดีไหม?”
“เดี๋ยวๆ อีกนิด”
“แสบตา แชมพูเข้าตาอ่ะ”
“เชี่ย กูคิดไปถึงโลกนู้นแล้วเนี่ย”
“หัวไหนของมึงคิดวะเนี่ย?”
ไอ้โก้ไม่ตอบ ยักคิ้ว ยิ้มเจ้าเล่ห์ หยึย หยะแหยง
เอาจริงๆ ก็เผลอคิดไปเหมือนกัน แต่เรื่องนี้จะไม่บอกใครเด็ดขาด
สักพัก เสียงน้ำก็ดังขึ้น ไม่มีเสียงพูดอะไรดังตามออกมาอีก
“ฟังดีดิๆไอ้โก้ มึงอยู่หน้าสุด”
“กูได้ยินแต่เสียงน้ำ”
เสียงน้ำเงียบลงอีกครั้ง
เหมือนมีคนนั่งลงกับอะไรสักอย่าง
“แปรงฟันดิ”
“อ้า”
ตี๋ทำอะไรวะ?
“….”
“อ้า”
มันพูดซ้ำ
พวกผมขมวดคิ้ว
“แม่งทำไรวะ?”
“อย่าบอกนะเว้ย ว่า…?”
“อ้าปากกว้างๆดิ”
“พรืดดดดดดด”
“นี่มันเนิรส์เซอรรี่นิหว่า ฮ่าๆๆๆๆ”
“ดังเกินไปแล้วเว้ย!!”
“มึงดังสุดเลยไอ้โก้”
“อ้าว พูดงี้อยากมีเรื่องหรอวะ”
“ชู่ว เดี๋ยวก็ตายใต้ตีนไอ้หมอกเหมือนกันหมดหรอก”
“บ้วนปาก”
“อือ”
เสียงน้ำตรงอ่างล้างหน้า
“ทาแป้งด้วย”
“ทาเอง”
“ไหนๆทำให้แล้ว ก็ทำให้ตี๋หมดเลยดิ”
ได้ยินเสียงเหมือนคนตบหน้ากันในห้องน้ำ เงียบกันไปหมด
“หมอกโมโหตบหน้าไอ้ตี๋หรอวะ?”
“มันจะโหดร้ายเกินไปแล้วนะเว้ย”
“ชู่ววว”
อีกครั้ง
เสียง ”ฮัดชิ้----ว!” ดังคั่นไอ้โก้ที่ดึงแขนเสื้อขึ้นหลายต่อหลายครั้ง
“เมื่อกี้เสียงโปะแป้งหรอวะ น่ากลัวศาสตร์”
“กูเคยสงสัยว่าหัวอย่างมันทำไมไม่เรียนหมอ ตอนนี้กูเข้าใจแล้ววะ แทนที่จะไปช่วย กลายเป็นตั๋วด่วนถึงนรก”
ฟังมาตั้งนานพึ่งถูกใจมึงพูดครั้งนี้แหละไอ้โก้
ได้ยินเสียงผ้า เลยรีบอพยพ กลับไปนั่งหน้าแลปทอป ทำหน้าเครียดใส่จออย่างไร้เหตุผล เงยขึ้นมาสบตากันเป็นระยะ จนประตูห้องน้ำเปิดออก
ไอ้หมอกพันผ้าขนหนูรอบเอวไว้ เปียกทั้งตัวอย่างที่คิดไว้เป๊ะ ไอ้ตี๋อยู่บนหลังไอ้หมอก ไม่ต้องให้ใช้มือดันตัวไว้ ไอ้ตี๋ก็เกาะแน่นยิ่งกว่าลูกลิงขี่หลังแม่ หลับตาพิงอยู่แถวคอหมอก
“อาบน้ำหรอวะ?”
“เออ”
มันตอบแค่นั้น แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ตี๋แก้มแดงจัด คงจะโดนถูแบบผสมความแค้นลึกๆ
ไม่ได้ก่อม็อบแม่บ้านหน้าประตูห้องนอนไอ้หมอกอีก ดูก็รู้ว่ามันได้ยินเสียงคุยหน้าประตูตลอด แต่แค่ไม่สนใจ เรื่องที่เสือกได้ก็เสือก แต่ถ้าส่วนตัวมากเกินไป ก็ปล่อยให้มันอยู่ของมันแบบนี้น่าจะดีที่สุด
“ถ้ากูมีลูก ฝากไอ้หมอกเลี้ยงได้ไหมวะ”
“มึงอยากให้ลูกมึงนิสัยแบบไอ้หมอกหรือไงวะ?”
“โอยยย ไม่เอาไม่เอาเด็ดๆ”
“แต่กูว่าบางที บ้าๆแบบมัน เจอเพี้ยนๆแบบไอ้ตี๋ ก็คงจะเป็นหยินหยางกันแบบแปลกๆล่ะวะ”
เงียบกันไปพักใหญ่
ก่อนจะหลุดพูด “อืม” พร้อมกันอย่างไม่ตั้งใจ
หัวเราะเสียงดัง ไม่สนสิ่งที่เกิดในห้องนอน
เพื่อน
เป็นคนที่จะมีความสุข เมื่อเพื่อนมีความสุข โดยไม่สนว่าความสุขนั้นจะมาในรูปแบบไหน
ยินดีด้วยวะ ที่หาความสุขของตัวเองเจอ
"หิวข้า----ว"
เห็นที วันนี้หน้าที่พี่เลี้ยงมึงไม่จบง่ายๆหรอกวะ ไอ้หมอก
…………………………………………
……………………………….
[Diary : complete]
[13.4.55]
สุขสันต์วันสงกรานต์ ดั่งใจปรารถนาทุกประการนะคับ!!
สำหรับเพื่อนๆ เลือกคณะไหนก็ขอให้ได้คณะนั้นเถิดดด :call: :call:
เอามาส่งตาม Request !
-
:z13: :z13: :z13:
...............
น่ารัก น่ารัก น่ารัก
พี่หมอกดูแลตี๋ดีมากอ่ะ
ชอบเวลาที่เค้าอยู่ด้วยกันแบบนี้
มัน.อบอุ่น มากๆเลย เนอะ..>.<
:-[ :-[ :-[
-
จิ้มไม่ทัน
ตอนนี้น่ารักเกินไปแล้ว
เพื่อนๆ พี่หมอกก็นะ ฮ่าๆๆ
-
พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอให้ติดคณะที่อยากได้นะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนที่พี่หมอกยอมคงมีแค่ตี๋คนเดียวจริงๆ น่ารักอ่ะ เหมือนเด็กเลย
ชอบเวลาตี๋เรียกแทนตัวเองด้วยชื่อ น่ารักมากกกกก
ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า
-
อั๊ยยะ 555 เข้ามาจิ้มทะลุคนแรกไม่ทัน 555
-
ชอบตอนนี้มากอ่ะ :impress2: :impress2:
แต่ก็ฮาฉากทาแป้ง โหดศาสตร์ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่บอลฮาว่ะ คิดไปถึงโลกหน้าแล้วเนี่ย สุดท้ายก็ไม่มีอะไร เหรอ?
-
กรี๊ดดดดดดดดด
พี่หมอกขา เลี้ยงหนูด้วยคน *ทุ้ย*
แอบคิดเหมือนพวกหน้าห้อง กร๊ากกกกกกก คิดไปนู่นนนนน
-
อ๊ากกกกกก อยากไปแอบฟังมั่ง T^T
-
ตี๋คงเป็นคนเดียวที่หมอกดูแลแบบนี้
เพราะ..รัก..คำเดียวสินะ
น่าร๊ากกกก
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ ^^
-
:-[ :-[
-
เหมือนตี๋จะคุยคนละภาษากับหมอก :z2:
แต่สุดท้ายเพราะความรักที่หมอกมีให้ มันก็กลายเป็นภาษาเดียวกัน :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยย พี่หมอกน่ารัก
ขอยกให้เป็นซุปเปอร์ "พ่อคุณแห่งปี" กร๊ากกกกกก
ปล.อยากเป็นจิ้งจกในคอนโดพี่หมอก
-
เป็นอะไรที่น่ารักอ่ะ
ฮาเพื่อนๆที่เจือกตลอด
-
รักพี่หมอกกกกกกกกกกกก
น้องตี๋ก็น่าร้ากกกกกกกกกกก
คนแต่งยิ่งน่ารัก อิอิ
-
น่ารัก พี่หมอกเป็นพี่เลี้ยงเด็ก(เมีย)ชั่วคราว :o8:
-
หน้ารักดีนะ
-
น้องตี๋น่าร๊ากกกกกก แต่พี่หมอกน่ารักกว่า > <
-
พี่หมอก น้องตี๋ น่ารักสุดใจอะ :-[
-
น่ารัก
อยากขี่หลังพี่หมอก
อยากซบน้องตี๋
><
:impress2:
-
"หิวข้า----ว" ด้วยยยยโคนนนน
แต่คงไม่มี พี่หมอก มาคอยหาให้หม่ำ อิจฉาตี๋โว๊ยยยย :z3:
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้าาา :t2:
-
เห็นแล้วคิดถึงวันวาน.....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด T_____________T
พี่หมอกอบอุ่นอ่ะเราชอบแบบนี้ อยากให้หมอกตี๋เป็นแบบนี้ตลอดไป
:o12:
-
อาบน้ำปะแป้งกันด้วย อ่านแล้วโหยหาความหวาน(?)ของหมอกเป็นอันมาก
โอ๊ยยยอยากให้ถึงตอนปจบ.แล้วคลี่คลายเร็วๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :-[ พี่หมอกขา น่ารักอะ
อาบน้ำให้ด้วยยยยยยยย อร๊ายยยยยยยยยยยยย
-
ตี๋เมาได้น่ารักดี :laugh:
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
-
พี่หมอกน่าร๊ากกกกกกที่สุดเลย
-
พี่หมอกเป็นคุณพ่อไปแล้ว 5555555555555
แต่ก็นะ..น้องตี๋เมาๆแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ แค่นี้พี่หมอกก็ทั้งรักทั้งหลงแล้ววววว :-[
-
มารอตอนต่อไปครับ :L2: :L2: :L2:
-
พี่หมอกนี่ก็น่ารักนะเนี่ย
-
ตี๋น่ารักเกินไปแล้วนะ
แต่ยิ่งไปกว่านั้น พี่หมอก~ แอร๊ยยยยยย น่ารักกว่านี้ไม่มีใครเกินพี่แล้ว
-
น่ารักอ่ะ หมอกเวอร์ชั่นพี่เลี้ยงเด็ก ฮ่ะๆ :-[
-
ถึงกับอาบน้ำพาเข้านอนเลยเรอะ 5555+
พี่หมอกเป็นคุณป๋าเต็มตัวมั่กๆ :m20:
-
น้องตี๋เวอร์ชั่นนี้ทำให้พี่หมอกน่ารักสุดๆ ไปเลย
-
น่ารักอ่ะพี่หมอก ก ก ก :impress2:
-
อยากไปช่วยลุ้นด้วยจัง...
ไม่ว่าเมื่อไหร่พี่หมอกก็ทำหน้าที่ซุปเปอร์แฟนได้อย่างเยี่ยมยอด
-
พี่หมอกน่ารักอ่า...ยัีงกะพี่เลี้ยงเด็ก น้องตี๋นะน้องตี๋หนีไปเล่นสงกรานต์ซะได้
นี่ถ้าพี่หมอกไม่ยุ่งเชื่อว่าถึงไม่ชอบยังไงก็ต้องไป (ไปคุมไง 555)
อารมณ์ยังกะคนอ่านไปร่วมฟังกะเค้าหน้าห้องน้ำด้วย ต้องแอบฟังแบบเงียบ ๆ ฮาดีอ่ะ
สรุปว่าน้องตี๋ เอา (พี่หมอก) อยู่ ทุกกรณี...คนเดียวที่พี่หมอกยอมอ่ะเนอะ น่ารว๊ากกกกอ่ะ
เค้าเป็นแฟนคลับตี๋หมอก...อยากอ่านอีก รู้สึกคิดถึงพี่หมอกตลอดเวลา...(เยอะไปมั้ยคะ 555)
ขอบคุณค่า Happy Songkarn's Day นะค้า...
-
หูยยยยยยยยยยยย
พี่หมอก...........คุณพ่อ.....ของน้องตี๋จริงๆ :z1:
ได้ดูแลกันทั้งคืนแน่ๆเลย :laugh:
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
-
สมกันจริง ๆ คู่นี้
เพื่อนๆ ก็น่ารัก
-
:laugh: ขำพี่หมอก มีแฟนเด็กก็งี้ ต้องมาคอยเลี้ยง ยิ่งเด็กเพี้ยนแบบไอ้ตี๋ ... 55555555555
อ่านแล้วมันอิจฉาาาา ตี๋จริงๆ โถ่ พี่หมอกแกด่าเพราะห่วงน่ะ
คราวหน้าถ้าไม่อยากให้ตี๋มันไปโดนลวนลามและเมาแอ๋ ตามไปคุมเลยสิเพ่ !
เราว่าพี่หมอกคงน่าสงสารมาก น่าจะมีแต่คนรุมปะแป้งนะ แม้จะแผ่รังสีอำมหิตแค่ไหนก็ตาม :laugh:
-
พี่หมอกพูดมาก!!!! :z2: :กอด1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่หมอก
:กอด1: :กอด1:
-
น่ารักเกินไปแล้วววว
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกรักพี่หมอก ตอนนี้อ่านแล้วทั้งหวาน ตลก อบอุ่น แต่อ่านไปกลับน้ำตาไหล
ประทับใจในการกระทำของพี่หมอก
ชอบทุกอย่างที่เป็นหมอก เป็นตี๋
ขอบคุณน้องชุมากสำหรับตอนพิเศษดีๆอย่างงี้
-
:o8: พี่หมอก โหมดพี่เลี้ยงเด็ก น่าร๊ากกกกกกที่ซู้ดดดดดด :จุ๊บๆ:
-
ตี๋ แลกตัวกันสักวันได้มั้ย
ไม่ดิ แค่ชม.เดียวก็ได้
วินาทีเดียวก็ยังดี :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ณ วินาทีนี้ เ ร า อิ จ ฉ า ตี๋ ม า ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก
-
แอร้ยยยยยยย ตอนที่ถูกใจมว๊ากกกกกกกก
โอ้ยยย พี่หมอกน่ารักได้อีกกก ตี๋อ้อนได้อีกกก :-[ :o8:
ว้ากกก บ้าคลั่งๆ :z3:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักหมอกตี๋ คู่นี้น่ารักมาก ไม่ไหวละ -//-
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
ทุกคนนี่พยายามอย่างรู้55555
โอ้ยตี๋น่าฮัก -...-
-
ยิ้มแก้มแตกเลยอ่ะตอนนี้ :m3: ตี๋หมอกโคดน่าร๊ากกกกกก~~
เดอะแก๊งค์พ่อบ้านก็แสบน่าดู :m20: ฮาได้อีก :m4: เอาอีกค่ะเอาอีก
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะคนเขียน :m18: :m18:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่หมอก
ตี๋ก็น่ารักไม่ไหวเเล้ว >3<
-
สุขสันต์วันสงการณ์คะ
ูู^^ อยากเห็นพี่หมอกโดนสาดน้ำอีก อิอิ
-
วิ่งไปกรี๊ดดดดดดดด
กลับมาและอร๊ายย น่ารัก ๆๆๆ
ไม่ไหวแล้ว อร๊าย ตี๋น่ารักที่สุดอ้ะ !!!
สาดน้ำที่ไหนระวังตัวด้วยน้าา
สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า
-
เพื่อนๆถึงกะเกาะขอบจอกันเป็นหมู่มอบเชียว
-
เห็นหรือยังความน่ารักของพี่หมอก แล้วจะไม่ให้พวกเรารักได้ยังไง
-
:o8:เอิ่ม...น่าร้ากอ่ะ
-
โอ่ยยยยยยยยยยยๆๆๆๆ พี่หมอกตอนนี้น่ารักมาก
ถึงจะดุตี๋แต่ก็เป็นห่วงคอยดูแล มีเข้าไปอาบน้ำให้ตี๋ด้วย ง๊าาาาาาา
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ...มาเเต่ละตอนนั่งยิ้มหน้าคอมกันเลยทีเดียว พี่หมอกนี่ยอมเเค่น้องตี๋คนเดียวจริงๆ
ปล. มีความสุขในวันสงกรานต์เเละก็ทุกๆ วันนะคะ รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
ตี๋เวลาเมาแล้วเหมือนเด็กน้อยเลยอ่า น่ารัก
พี่หมอกก้นะเหมือนคุณพ่อมากๆ ดูแลเด็กน้อย
แอบฮาตอนที่เพื่อนๆแอบฟัง คนอ่านก็ลุ้นว่าจะเกิดไรขึ้น 55++
รอตอนต่อไปจ้า
-
พี่หมอกน่ารักที่สุดอ่ะตอนนี้ชอบๆๆๆๆ o13
-
ชอบบบบบเวลาพี่หมอกดูแลตี๋ตั้งแต่เรื่องต่อโมเดล เผาโปรเจคแทนตี๋อยู่แล้ว
มาเจอเรื่องนี้ ตู้มมมมม มว๊ากกกกกกกกกก
โดนใจ อย่างจัง !!!!!!!!!!!
รักสุดใจ กรี๊ดด !!
-
ตี๋อย่างกับเด็กเลยนะเนี่ย หมอกน่ารัก คอยดูแลตี๋
-
เราก็อยากมีโมเมนต์แบบนี้บ้างนะคะ
อยากแอบฟัง แล้วเก็บมาฟินเนี่ย
อิจฉามาก
-
พี่หมอกกับตี๋ น่ารักกกกก :-[
-
โอ้วจิ้นนนน :-[
สุขสันต์สงกรานต์ครับ^^
-
เสียน้ำตาให้พี่หมอกตอนที่แล้ว...แต่ตอนนี้ทำเอาฮากลิ้ง :m20:
-
ตี๋เมาแล้วน่าร๊าก~
นึกถึงตอนภาคเด็กที่เรียนมหาลัย อิอิ
บรรยากาศน่ารักมาก >///< พี่หมอกปฏิบัติตัวกับตี๋
ไม่เหมือนที่ทำกับใคร อยากอ่านตอนปัจจุบันแล้วน๊าาา
-
ตอนนี้เอาไปคำเดียวเลยว่า
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
อ้ากกกกกกกก อ่านไปบิดไป
เขินง่ะ เขินพี่หมอกอ่ะ!!!
ซึนเดเระได้ใจ น่ารักโคตรเลยเธอ >__<
-
หมอกน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก กริ๊บกริ้ววววววววววววววววววววววววว~
-
พี่เลี้ยงเด็กชัดๆ :laugh:
-
น่ารักจัง!
หาได้ที่ไหนเนี่ย.....อยากเอาไปไว้บ้าน แอร้วววววว
ขอบใจจ้า...และขอให้สมหวังทุกคนเช่นกัน เวลาแบบนี้ของเจ้ผ่านไปนานละ 55
-
5555555555555 ตี๋น่ารักอ่ะ > <
-
55555 :m20: ฮาน้องตี๋กะพ่อหมอก แต่ที่ฮากว่าก็ไอ้มนุษย์จอมสอดจอมจิ้นหน้าห้องทั้งสามคนมากกว่า555
พี่หมอกน่ารักอะ หยิกแก้มสองข้างแรงๆหนึ่งที
-
สงกรานต์น้ำหวาน :-[
ขอให้มีความสุข สดชื่น แจ่มใสจ้ะ :L2:
-
:กอด1: :impress2:น่ารักมากตี๋
-
พี่เลี้ยงหมอก
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ตี๋น่ารัก ไม่ไหววววว
จะเอาๆ หมอกตบคว่ำ 555
-
พี่หมอกผู้ไม่สนโลกของเพื่อนๆ
แต่กับตี๋เนี่ยดูแลดีสุดๆ :กอด1:
-
o13 รอติดตามต่อไป อิ อิ
-
กร๊ากกกก ฮามากๆๆ แหมๆ แต่จริงๆหวังจะได้เห็นหมอกหึงมากกว่านี้นา
-
พี่หมอกน่ารักเวอร์อ่ะ แต่ขอแบบเวอร์ๆ อีกหลายๆตอนได้ไหมอ่ะ
-
พี่หมอกน่ารักสุดๆ ดูแลตี๋อย่างดี :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
น่ารักมากกกกกกกกกกก
พี่หมอกน้า ทำเป็นดุ หึหึ
คุณพ่อตัวอย่าง 55555
ลูกคนนี้มันดื้อซะด้วยสิ น่าจับตีก้น !!!!
-
น่ารัก น่าเอ็ดดู หมอกจะทำให้คนอ่านหลงไปไหน ชอบจริงๆ เลย ผู้ชายแบบนี้ ปากหนักแต่ใจดี
:laugh:
-
สรุปคือ พี่หมอกคือพี่เลี้ยงใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ไม่ได้อ่านนาน เพราะแอบทำใจไม่ได้ วันนี้หยุดงานเลยได้กลับมาอ่านต่ออีกครั้ง
ขอให้ตี๋และพี่หมอกจับมือกันฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ด้วยดี แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ตาม
-
หมอกตี๋น่ารักโคตรๆๆๆๆ
-
หมอกตี๋หมอกตี๋ ~! *ถือภู่เชียร์*
พี่หมอกน่าร้ากกก ~
รอตอนต่อไปค่า XD
-
น่ารักๆๆ พี่หมอกเทคแคร์ตี๋ ><
:-[ :-[
-
น่ารักไปแล้วพี่หมอกเอ้ย!!
ไอ้เจ้าตี๋นี่ก็ไม่เคยกลัวอะไรเล้ย
แบบนี้น่ะสิถึงเอาพี่หมอกอยู่!!
-
น่ารัก พี่หมอกกลายเป็นพี่เลี้ยงไปซะงั้น แต่ก้ออบอุ่นมากกกกกก ^^
ข้างนอกงี้แอบบฟังกันใหญ่เลยย 5555 คิดอะไรกันอยู่ล่ะซิ ฮ่าๆๆๆๆ
สุขสันต์ปีใหม่ไทยครับบบบ บวกบวก
รอติดตามอยู่น่ะครับบบบ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่หมอกน่ารักตลอด :-[ :-[
:กอด1:
-
สวัสดีค่ะพ่อหมอก กร๊ากกกก
พี่หมอกน่ารัก(อีกแล้ว)เว้ยเฮ้ย
น้องตี๋ตอนเมาก็น่ารักน่าฟัดเป็นที่ซู้ดดด
-
มึความสุขวันสงกรานต์นะครับคนเขียน
-
พี่หมอกน่าสงสาร กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
น่ารักมาก ทั้งหมอและตี๋ :L1: :กอด1:
-
ฮาเพื่อนหมอกอ่ะ :m20:
-
อ่านแบบ 3 วันรวด กับเรื่องนี้ บอกได้คำเดียวว่า o13
ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่แบบมึน ๆ ก็หลายเดือนมานี้ ไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิยายเท่าไหร่
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
-
ทำไมไม่แอบฟังห้องนอนด้วยละคะ เหอะๆ >.,<
-
ยิ้มจนแก้มจะแตก
อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วน่ารัก อบอุ่นมาก
อ่านแล้วมีความสุข พี่หมอกน่ารักว่ะเฮ้ยยยยยยย ><
ตี๋เองก็ดูงอแงง้องดี น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อร๊ายยยยย :-[
-
พี่หมอกกกกกกกก น่าร๊ากกกกกกก
-
ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า น่ารักอ่ะ
-
เพื่อนๆนี่ตัวยุ่งเลยนิ
-
:o8: ตี๋น่ารักไปแล้ววววววววววววว
พี่หมอกอย่างอบอุ่นอ่ะ
-
ถ้าตี๋น้อยจะน่ารักขนาดนี้ละก้อออ
พี่หมอกก็ยอมหมดทั้งตัวทั้งใจแน่ๆ 555
:L2: >>> ให้คนเขียนน
-
หมอกน่ารักอ้ะ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
พี่หมอกน่ารักที่สุดเลยอ่ะ ยอมตี๋มากเลย
น้องตี๋นี่ก็เมาแล้วขี้อ้อนนะ น่ารักจริงๆ
ก็ลุ้นไปกับพวกแอบฟังหน้าห้องน้ำไปด้วย555 นึกว่าจะมีเรื่องซะแล้วววว
-
อ่านทันแล้ว เฮ้!!
สนุกมากๆ อินสุดตัว อ่านจนแบตหมดไป4-5รอบ
แต่ก็คุ้มค่าเสมอ อ่านตอนจุดเริ่มที่ทําให้มีเรื่องนี้ก็คิดไปว่า
เรื่องบางเรื่อง อะไรบางอย่าง มันไม่ได้อยู่ที่ว่ามีประสบการณ์แค่ไหน
แต่มันขึ้นอยู่กับจินตนาการแค่ไหน มีความพยายามเท่าไหร่ และกล้าที่จะทําหรือไม่มากกว่า
-
เพิ่งรู้ว่าพี่หมอกช่างดูแลแบบนี้ อ่อนให้ตี๋ขนาดนี้ไม่รักก้อบ้าแล้ว
-
สาดน้ำใส่คนเขียนย้อนหลัง นี่แน่ะๆๆๆ
มนุษย์หินง่อยการสื่อสาร งั้นเรอะ? เออ เข้าใจเรียกกันดี นึกภาพออกเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ส่วนเรื่องแอดนั้น ขอให้ได้ขอให้โดนกันโดยถ้วนทั่วนะจ๊ะ -กอด-
-
ตี๋เมาแล้วน่ารัก :o8: วันหลังพี่หมอกมอมเหล้าตี๋เลย! :laugh:
-
น่ารักอ้ะ
อยากได้แบบนี้มาเลี้ยงที่บ้าน? 55555
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักมากกกกก
โอ๊ยยยย แสนจะเขิน น่ารักไปแล้ว วว ว ว ว
น่ารักแบบนี้ขอกอดหน่อยเหอะ :กอด1:
กอดคนแต่งด้วย :กอด1: :กอด1:
กอดน้องตี๋ด้วย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักมากน้องตี๋ ชอบตอนคบกันในช่วงนี้มากน่ารักสุดๆ >O<
-
ตี๋น่ารักกกกกกกกกก
-
โอ้ยยยยยยยย สวัสดีค่ะ ตามอ่านจนจบ ในช่วงสงกรานต์เนี่ยหล่ะ
สนุกมาก ๆ ^^
ชอบน้องหมอกสุดและะะ น่ารักอย่าบอกใคร
มาต่อไวไวนะคะ
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
ตี๋ .... คนนี้ เราขอได้มั้ย ? :z6: :z6: :z6:
-
พี่หมอกพูดน้อย
แต่การแสดงออกนี่ โคตรรักตี๋เลย :กอด1:
โอย....แต่โดนตี๋อ้อนแบบนี้ก็ไม่ไหวจริงๆ น่ารักโฮก :z1:
-
งื้อออออ... พี่หมอกน่ารักอีกแล้ว
ตี๋ตอนเมาน่าจับมาหอมซะหลายๆ ที ขี้อ้อน ขี้กวนน่ารักจริงๆ
ซุ่มอ่านแบบเงียบๆ มานานค่ะ เพิ่งอ่านทันเมื่อเดือนที่แล้ว OMG
ติดสอบเอนท์ จนในที่สุดวันนี้ก็ได้มาสมัครเล้าเป็ด อิอิ
วิ่งมาแจกเม้นท์แรกให้หมอกตี๋เลย สนุกมากๆ ค่ะ ยิ่งภาคสองเพิ่มความ
เข้มข้นขึ้นอีก ในเห็นมุมมองหมอกตี๋ในแบบที่โตแล้ว ชอบมากเลยค่ะ
คุณอัษฎาเท่จริงๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ หลังจากนี้จะแวะเข้ามา
:z3: :z3: :z3: :z3: ใส่คุณคนเขียนบ่อยๆ อิอิ
ขอบคุณค่ะ ^^ :really2:
-
ตี๋ทำตัวได้สมกับเป็น อาตี๋น้อยจริงๆ
-
B.N.15
บ้านหลังใหญ่
รถขับเข้ามาจอดถึงหน้าตัวบ้าน เพราะระยะห่างจากประตูรั้ว อาจทำให้เสียเวลาเดินเข้ามา
สวนที่ถูกจัดแต่ง ความเงียบแบบชนบท อากาศที่ไม่รู้สึกถึงควันพิษ
“…นี่บ้านใครอ่ะ?”
“เดี๋ยวก็รู้”
“อย่าให้ผมเดานะ…”
“ทำไม”
“เดี๋ยวผมเดาผิด แล้วหน้าแตก แหะๆ”
ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากคนขับรถ พี่หมอกกลับขมวดคิ้ว
“เอ้า ไม่ตลกหรอ? เห็นพี่เครียดๆอยู่”
“ไม่ได้เครียด”
“ก็ขมวดคิ้ว”
ไม่รู้ตัว พอถูกทักก็คลายหัวคิ้วออก
ประตูถูกเปิดออกด้านที่พี่หมอกนั่ง “ไม่ต้องเปิดให้ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมลงด้านนี้ก็ได้” เหมือนพี่คนขับรถจะยังงง แต่ก็พยักหน้า
กลับมาใส่เสื้อตัวเดิม โชคดีที่ซักตากไว้ ไม่งั้นอาจมีแผนที่เกลือบนหลัง ก้าวเดินเร็วๆตามพี่หมอกเข้าไปในบ้าน ที่เหมือนจะรู้จักที่แห่งนี้ดี
“คุณหมอก?”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“วันอาทิตย์ที่ผ่านมาคะ”
ผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวในชุดทางการเรียบร้อย รอยยิ้มบางๆถูกมอบมาทางผม ได้แต่ยิ้มกลับ
“แล้วเขาอยู่ไหน?”
“ทางนี้คะ”
เดินนำไป
เดินหลังตรงแน่ว ทั้งพี่หมอกทั้งผู้หญิงคนนั้น มองตรง ไม่ก้มหน้าหรือเดินด้วยท่าทีที่ไร้ความมั่นใจ
ค่อยๆเห็นสภาพแวดล้อมที่กลั่นกรองออกมาเป็นพี่หมอกอย่างช้าๆ ที่นี่ มีเพียงความเงียบ ข้าวของเครื่องใช้หรูหรา แต่ไม่ใช่ของที่ใช้ได้อย่างสบายใจ ดูคล้ายของตั้งโชว์เสียมากกว่า
ห้องถูกเรียงอยู่ทางขวา ทางซ้ายจะเป็นกระจกบานใหญ่ให้ได้เห็นบรรยากาศข้างนอก ภูเขาที่เขียวชะอุ่ม มองเห็นเขื่อนอยู่ไกลๆ แต่อยู่ดูได้ไม่นาน เพราะแค่เป็นทางเดินผ่านเท่านั้น
บ้านสวยแบบนี้ เห็นแล้วก็อยากจะจัดปาร์ตี้บาร์บีคิว เห็นหน้าเฮียกำลังคร่ำเคร่งปิ้งหมู ก็อยากจะขำออกมา แต่ก็คงไม่เหมาะ
ประตูสุดทาง มีเพียงบานเดียว
เธอเลื่อนประตูเปิดออก พอเดินเข้าไป ประตูก็ปิดลง เธอไม่ได้ตามเข้ามาด้วย
ห้องที่โค้งเป็นครึ่งวงกลม เป็นกระจกทั้งหมด มองเห็นบรรยากาศรอบนอก มีระเบียงยื่นออกไป
นอกจากโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่ ยังมีชุดโซฟาหน้าทีวีจอใหญ่ ดูผ่านตาก็รู้ว่าพื้นที่ในห้องส่วนใหญ่ ถูกใช้แค่เพียงโต๊ะไม้นั่นเท่านั้น
“เรียกมาทำไม?”
หันไปมองหน้าพี่หมอก
ไม่ได้แสดงออกอารมณ์ใดๆนอกจากความนิ่งเฉย กดเสียงต่ำ
“นั่นคำพูดสำหรับพ่อของแกหรือไง”
ชายที่นั่งอยู่ตรงนั้นเงยหน้าขึ้นมา จ้องมองพี่หมอกด้วยสายตาที่ไม่รู้จะจำกัดความด้วยคำไหน
“….”
ช่วยทำเป็นไม่เห็นผมต่อไปแบบนี้ก็ดี
แต่พอคิดแบบนั้น สายตาที่ถอดแบบมาเป๊ะ ไม่สิ ต้องบอกว่าพี่หมอกถอดแบบมาน่าจะถูกกว่า ก็ตวัดมองมาทางผม มองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นสายตาแบบที่ผมคุ้นเคยดี
ดูถูก
สองคำ ที่บรรยายทุกอย่างได้
กลับมาสู่แบบเดิม ทุกอย่างที่ใช้นิยามผม คือคำว่า “จน” หรือจะอะไรก็ตามแบบที่เขาจะคิดในแง่ลบ
คุณค่าที่ตัดสินด้วยเงิน
มองเพียงรอบเดียวแล้วก็หันสายตาไปทางอื่น นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังที่ดูมีราคา บนโต๊ะมีกระดาษเอกสารเต็มไปหมด แม้จะอยู่ในชุดที่เหมาะกับการอยู่บ้าน แต่ก็ไม่ลดภาพพจน์ผู้บริหารบริษัทใหญ่ ไม่ได้มีรูปร่างอ้วนเทอะทะเหมือนอาเสี่ย เป็นคนที่ดูก็รู้ว่าดูแลตัวเองดีพอสมควร ยังมีเสน่ห์ พูดแบบนั้นได้ ถึงแม้อายุอาจจะก้าวไปถึงห้าสิบกว่าก็ตาม
บางทีไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนตรงหน้าเกี่ยวข้องยังไงกับพี่หมอก
เทียบกันแล้ว พี่เมฆหรือฝนยังไม่เหมือนขนาดนี้
สายตาที่ดื้อดึง ไม่เชื่อฟังใคร ไม่ยอมทำตามใคร ความทะเยอทะยานที่ซ่อนอยู่ ผมไม่เห็นความต่างระหว่างคนตรงหน้ากับคนที่ยืนอยู่ข้างๆผม
ก้มหน้าลงมองกระดาษในมือ แต่ก็พูดต่อออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ให้ความสนใจกับเรื่องที่พูดอยู่นัก
“แกทิ้งงาน”
“……”
“อยู่ระหว่างงาน งานสำคัญ แต่แกกลับหนีออกไป”
“แล้วทำไม?”
“แกแยกงานออกจากเรื่องส่วนตัวไม่ได้หรือไง?”
“ผมทำงานเพราะเรื่องส่วนตัว”
แม้จะฟังแล้วดูแปลก แต่ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ทุกคนก็ล้วนทำงานเพื่อเรื่องส่วนตัวทั้งนั้น
เพื่อครอบครัว เพื่อคนที่รัก เพื่อเพื่อนพ้อง และเพื่อสิ่งที่เราต้องการ
ยังไงเราก็ยังทิ้งความต้องการพื้นฐานในฐานะมนุษย์ไม่ได้
“ถ้าคิดแบบนี้ หมอก แกไม่เหมาะกับงานบริหาร บางที ตำแหน่งนี้อาจจะเร็วเกินไป”
“จะทำแบบนั้นก็ได้ แต่ถ้าคนๆเดียวผมยังดูแลไม่ได้ แล้วกับคนอีกพันกว่าคน ผมจะดูแลพวกเขาได้ยังไง?”
“หมอก….แกกำลังทำบ้าอะไร?”
เสียงนั้นกดต่ำลง บรรยากาศเริ่มอึดอัด พี่หมอกดูเหมือนไม่สนเรื่องนั้นด้วยซ้ำ
ไม่แม้แต่กดหน้าลง ทั้งๆที่ปกติ เวลาเผชิญกับพ่อแม่ เราจะกดหน้าลงบางครั้ง ถ้ารู้สึกเหมือนเถียงสู้ไม่ได้หรือรู้สึกผิด
ไม่ใช่บทสนทนาของครอบครัว
แต่เหมือนเป็นบทสนทนาธุรกิจเสียมากกว่า
“ทำในสิ่งที่ผมต้องการ”
“แกไม่สนใจภาพพจน์ของบริษัทบ้างหรือไง หรือแกคิดจะฉีกหน้าฉัน?!”
“แล้วผมทำสำเร็จหรือเปล่า?”
แฟ้มที่ถืออยู่ถูกปามาทางนี้ พี่หมอกไม่ได้หลบ ชนเข้าเต็มๆ แต่ก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน ทำเหมือนไม่รู้สึก ไม่สนใจ
“….กำลังยั่วโมโหฉันอยู่ใช่ไหม?”
“ผมไม่สนว่าคุณโมโหหรือเปล่า เพราะนั่นไม่ใช่เรื่องของผม ถ้าคุณเรียกผมมาเพื่อคุยเรื่องแค่นี้ ธุระคงจบแล้ว”
“แกลองกล้าเดินออกไปสิ”
ฝีเท้านั้นหยุด
แต่ไม่ใช่หยุดเพราะคำพูดนั่นแน่ๆ
“คุณคงคิดผิด ผมไม่เหมือนเมฆ” หันมาทางผม ที่เหมือนจะกลายเป็นของตบแต่งห้องนี้ไปช่วงหนึ่ง “ไป กลับ”
“ตอนที่แกมั่วผู้หญิงจนต้องให้ฉันตามปิดข่าว ฉันไม่เคยบ่นแกสักคำ แต่ถ้าถึงขั้นนี้ ฉันไม่คิดจะอยู่เฉยหรอกนะ”
“แล้วสิ่งที่ผมทำมันผิดตรงไหน?”
“แกมันก็แค่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้หรือไง ว่าสังคมกำลังจับตามองแกขนาดไหน”
“……”
“แกจะปิดตาไม่สนใจสายตาคนภายนอกได้ขนาดไหน? ตอนนี้แกคิดว่าไม่เป็นไร แกไม่สนว่าโลกภายนอกจะคิดกับแกยังไง แกยังอวดดี แต่สักวันนึง แกจะคิดว่าสิ่งที่ฉันพูด มันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น”
“ผมไม่สนว่าคนอื่นจะคิดยังไง ไม่สนว่าโลกนี้จะคิดยังไง เพราะนั่นมันไม่ใช่ตัวผม หรือไอ้ตี๋ ที่ทำให้ผมต้องใส่ใจ”
ก้าวเท้าต่อ
จนกระทั่งเสียงนั้น ดึงความสนใจพี่หมอกเอาไว้
“ฉันทำทุกอย่าง ทุกวันนี้ก็เพื่อครอบครัว เงินที่แกใช้มา มันก็ของฉันหมด แต่แกกลับคิดจะตอบแทนฉันด้วยการคิดจะพังบริษัทฉันหมด! อย่างนั้นน่ะหรอ?”
ขาชะงัก
แม้แต่ผม ยังรู้สึกว่าหยุดกลั้นหายใจไปพักหนึ่ง
หันกลับไปมอง คราวนี้ผมเห็นความเสียใจอยู่ในสีหน้านั้น
ความเสียใจของคนเป็นพ่อแม่ มีหลายเรื่องที่คนเป็นลูกไม่มีวันได้รู้ ไม่มีวันสนใจ
“…..”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่าแกไปฮ่องกงทำไม”
มือที่กำข้อมือผมไว้ บีบเข้าหากัน
ผมเจ็บ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“แกยังใหม่ในวงการ ฉันที่ก้าวขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ ทำไมจะไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่”
“ผมขอตัว”
“ฉันผิดเอง ที่ไม่เคยสอนแก แกถึงโตมาอย่างนี้ไง!”
ประตูถูกเปิดออก แรงจนได้ยินเสียงประตูกระแทกเข้ากับกรอบ ไม่มีเสียงใดไล่ตามหลังมา ผมไม่ได้หันกลับไปมอง
“พี่…เดี๋ยวๆ”
“อะไรอีก?!”
เพราะไม่ค่อยเจอพี่หมอกโมโหใส่ เลยไม่รู้จะทำยังไง
“ร…รองเท้าผมหลุด”
เดินตามไม่ทัน พอเดินสะดุดขาตัวเองเข้าหน่อย รองเท้าเผื่อไซส์ก็บอกลาเท้าทันที
“ปล่อยมือหน่อยพี่”
มือนั้นถึงปล่อยออก รอบข้อมือเป็นสีแดง เดินกลับไปเขี่ยรองเท้ามาใส่
หันกลับไป ก็เห็นว่ามองมาทางนี้เหมือนกัน แต่ไม่ได้พูดอะไร
เดินตามกลับไปที่รถเงียบๆ
รู้สึกทางยาวขึ้นอย่างไร้สาเหตุ
เดินพ้นตัวบ้าน มองไป ไม่มีใคร
รถรออยู่ข้างหน้า คนขับรถเปิดประตูไว้ แล้วกลับไปนั่งที่เบาะคนขับของตัวเอง
“…พี่”
ดึงปลายเสื้อไว้ โชคดี ที่ดึงทัน ก่อนที่จะหายเข้าไปในรถเสียก่อน
เพราะทำแบบนั้น พี่ถึงหยุดเท้าไว้
โอบสองแขนไว้รอบเอวพี่หมอก บางทีตอนกระโจนเข้าหาอาจจะแรงไปหน่อย ตัวพี่หมอกถึงเซไปข้างหน้า
ซุกหน้าเข้ากับแผ่นหลัง
ได้กลิ่นที่คุ้นเคยจางๆ
เป็นหลังที่ผมมักจะมองตามอยู่ห่างๆ จนหลายครั้ง ก็กลัวว่าหลังนี้จะหายไป ถ้าผมไม่เริ่มออกวิ่งบ้าง
ถึงแล้ว ถึงสักที
มือที่โอบรอบพี่หมอกอยู่ ถูกจับไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง มือนั้นอุ่น แต่บางครั้งก็สั่น
“รู้สิ่งที่กูทำหรือยัง”
“มันคือสิ่งที่พ่อพี่หมอกพูดน่ะหรอ”
“ถ้ากูบอกว่าใช่ล่ะ….มึงจะทำยังไง จะยังอยู่กับกูหรือเปล่า”
ไม่ต้องลังเล
เพราะคำตอบมีเพียงคำเดียวเท่านั้น
“อยู่สิ..”
……………………………………..
……………………………
กลับบ้านด้วยรถคนละคันกัน
พี่หมอกเรียกรถอีกคันที่ไม่ใช่พี่แพนมารับ ส่วนรถคันนั้น เป็นผมที่นั่งกลับมาก่อน บอกว่ามีงานที่ต้องไปจัดการต่อ ดูรีบร้อน ทำให้ได้แต่พยักหน้าตอบ
หูชา
โดนเฮียบ่นเสียจนหูชา ถ้าเป็นตอนเด็กกว่านี้ อาจจะโดนตีด้วย แต่เพราะไม้ที่ใช้ตี ถูกเอาไปโยนทิ้งตั้งแต่ม.4 เฮียเลยได้แต่บ่นถึงไม่นั้น นานๆครั้ง
“มือถือก็ทำหล่นหาย แล้วจะติดต่อยังไง หายไป เคยคิดถึงคนที่บ้านบ้างไหมฮะ? ไอ้ตี๋”
“มันเป็นเหตุฉุกเฉินน่า”
“ไม่ต้องมาอ้างเลย ไอ้น้องนรก เฮียหามึงแทบบ้า กว่าจะรู้ว่ามึงหนีไปกับไอ้หมอก ต้องให้เฮียรู้จากคนอื่นหรือไงวะ”
“ม๊าก็รู้”
“แต่นั่นมันทีหลังเว้ย”
บ้านแทบแตก
เหมือนเดิม นั่งลงกับพื้น ขัดสมาธิ ฟังเฮียเทศน์ ไม่ต้องถึงม๊าหรอกครับ เรื่องทุกอย่าง เฮียจัดการหมด
“อ่ะนี่ มือถือมึง เก็บดีๆล่ะไอ้ตี๋ หายซื้อใหม่เอง”
“เฮ้ย? เฮียซื้อใหม่ให้ตี๋หรอ”
“เออ ใช้ดีๆล่ะ”
ใหม่แกะกล่อง
“ไหนตี๋ขอดูมือถือเฮียหน่อยดิ”
“ทำไม”
“เออน่า”
เฮียดึงออกมาจากกางเกง โยนให้ผม ของเฮียมองหน้าจอแทบไม่เห็นแล้ว คงเพราะไว้กระเป๋าเดียวกันกับกุญแจ เลยเป็นรอยไปหมด
“มือถือเฮียมันเอ๋อบ่อยๆไม่ใช่หรอ เฮียก็เอาเครื่องนี้ไปใช้ดิ”
“ก็เฮียซื้อให้มึง ก็เอาไปใช้สิวะ”
“เฮียต้องใช้มากกว่าตี๋ ตี๋เอามาก็เล่นเกมอ่ะ ไม่ต้องหรอก”
แต่เฮียพูดคำไหนก็คำนั้น เฮียยืนยันที่จะใช้เครื่องเดิม “เฮียจะใช้จนมันตายจากเฮียไปข้าง” เว่อร์ว่ะ
ม๊าเตรียมกับข้าวไว้ให้ ถาม “อาม่าเป็นยังไงบ้าง”
“สบายดีครับ แล้วลูกหลานแกไปไหนหมด ตี๋ไม่เห็นสักคน”
“เห็นว่าเข้ามากรุงเทพ ส่งลูกชายเข้ามาเรียน พอแต่งงานแล้ว ก็ให้เลี้ยงหลานต่อ พอหลานโต ก็เข้ามาเรียนที่กรุงเทพ ไม่เคยมีใครกลับไปสักคน”
“เฮียรู้ได้ไง?”
“ม๊าเล่าให้ฟัง”
ม๊านั่งลงข้างๆ จ้องหน้าผมเงียบๆ
“ม๊า”
“หืม?”
“แล้วอาม่าแกไม่โกรธหรอ ที่ทำงานหนัก ส่งลูกหลานให้อยู่สบายๆ แต่ไม่เคยมีใครกลับไปหาแกสักคน”
“เห็นลูกหลานสบาย คนเป็นพ่อแม่ก็ดีใจที่สุดแล้ว”
“แต่ผมว่าไม่เห็นมันจะยุติธรรมตรงไหน”
“โซ่ยตี๋”
“ครับ”
“ถ้าลูกๆทุกคน คิดได้แบบอาโต้ยตี๋ โซ้ยตี๋ ก็คงจะดี แต่ถึงอย่างนั้น คนเป็นพ่อแม่ก็โกรธลูกตัวเองไม่ลงหรอก”
“ถึงแม้ลูกบางคนจะคิดไม่ดีต่อพ่อแม่…แบบนั้นหรือฮะ?”
“พ่อแม่หวังในสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกตัวเอง ไม่ว่าจะได้อะไรตอบกลับมา ยังไงลูกก็ยังเป็นลูก ที่พ่อแม่รักที่สุด”
ม๊าลูบหัวผมเบาๆ เฮียเห็นแล้วก็รีบเอียงหัวพิงเสียจนม๊าเอนตัว “เฮียแม่ง หนักแล้วยังไม่รู้ตัว”
“อะไรไอ้ตี๋ มีแต่มึงเท่านั้นแหละ ที่กินเอาๆ”
บ้านที่ไม่ได้กว้างนัก ของใช้ บางอย่างเก่า บางอย่างซ่อมได้ก็ซ่อม ซ่อมไม่ได้ก็ยังวางอยู่กับที่จนไร้ระเบียบ
ผมรู้สึกว่าที่แห่งนี้มันเป็นบ้าน มากกว่าที่อื่นๆ
เพราะมีสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวรออยู่
นึกไม่ออก
ว่าถ้าผมเป็นพี่หมอก ผมจะคิดแค้นพ่อตัวเองแบบนั้นหรือเปล่า
ถึงขั้น…ล้มบริษัทพ่อตัวเองอย่างนั้นเลยน่ะหรอ?
ถึงผมจะตกใจมากแค่ไหน แต่ก็รู้ ว่าจะถอยออกห่างไม่ได้
เห็นรอยยิ้มของป๋าที่อยู่ในรูป ไม่รู้ว่าป๋าจะให้คำตอบไหนถ้าผมถาม ออกไป
……………………………………………
……………………………….
“ผมขอโทษจริงครับพี่”
“เออๆ กลับมาทำงานก็ดีแล้ว อย่ามัวแต่พูดมากเลย นู่น ไอ้ตี๋ งานเต็มโต๊ะแล้ว คูณสอง”
“โหย พี่โต้ง”
“อย่าบ่นๆ ทำงานไป”
“ผมขอโทษนะพี่”
พี่โต้งพยักหน้าส่งๆแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
ที่โต๊ะทำงาน มีงานกองอยู่ ผมหยุดไปหนึ่งวันโดยที่ไม่ได้มาแจ้งด้วยตัวเอง ลากเก้าอี้ออก นั่งลง ข้างๆ พี่เชนเอนตัวมามอง
“อะไรพี่”
“เปล่า”
“แล้วมองอะไร?”
“มองไอ้หนุ่มหน้าตี๋ที่จู่ๆก็หายไป แต่ดันมาโผล่บนหน้าปกนิตยสารซุบซิบไงล่ะ”
“หื้อ?”
“ไม่รู้หรือไง”
“ก็มีคิดไว้บ้าง แต่ขนาดนั้นเลยหรอ?”
“ก็แหงล่ะ อีกฝ่ายใช่ดังน้อยที่ไหน”
“….”
“เอางานนี้ไปส่งให้ไอ้กันหน่อย”
“พี่กัน?”
“อือ แผนกบุคลากรนั่นแหละ”
รับเอกสารมาจากพี่ในแผนก ตรงไปที่ลิฟต์ ประตูกำลังจะปิดลง แต่ก็แทรกตัวเข้าไปทัน
ในตัวลิฟท์ที่เป็นกระจก มองเห็นสายตาของผู้หญิงอีกสองคนในตัวลิฟต์
หนึ่งในสองคนนั้นสะกิดเพื่อน เรียกให้หันมามองผม กระซิบกระซาบกัน
ตัวเลขบอกชั้นลดลงเรื่อยๆ จนถึงชั้นหนึ่ง พวกเธอก็ออกไป
ประตูลิฟต์ปิดลง ตัวเลขเริ่มนับถอยหลังใหม่อีกครั้ง
ประตูลิฟต์เปิดในชั้นที่ผมกด เดินออกไป ผ่านหลายๆแผนก เห็นบางคน ส่วนมากผู้หญิง หันมามองหน้าผม ต่อให้ทึ่มขนาดไหน ก็เริ่มรู้สึกตัว ว่าที่มองมา ไม่ใช่เพราะว่าผมหล่อถึงขั้นต้องมองแล้วตามด้วยซุบซิบกับเพื่อนข้างๆ
ห..เห?
แล้วแบบนี้ มองเรื่องอะไรกันหว่า
ผมคงจะทึ่มจริงๆ แล้วทึ่มเสียจนคาดไม่ถึง
พี่กันรับเอกสารเงียบๆ มองหน้าผม แล้วไม่ชวนคุยเรื่องลีกฟุตบอลแบบที่ทำประจำ เลยได้แต่เดินคอตกกลับแผนก
เสียงลอยมาแว่วๆ “ก็คุณอัษฏานั่นไงล่ะ” ถึงได้เข้าใจ
แม้แต่คนในแผนก ก็รู้สึกได้ว่าสายตาบางคนเปลี่ยนไป ถึงจะเป็นแค่ส่วนน้อย
หลายคน ยังเข้ามาพูดคุยปกติ ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน
“เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำ มีใครเอาอะไรหรือเปล่า?”
เสียงแย่งกันพูดไม่หยุด จนจำแทบไม่ไหว
“แล้วพี่ปั้น พี่เอาไร เดี๋ยวผมไปซื้อให้”
“ไม่เอา”
“อ่อ ครับ”
ไม่แม้แต่จะยอมมองหน้า
ซื้อชามะนาวแบบที่พี่เขากินประจำกลับไปให้ พอวางแก้วพลาสติกนั่นตรงหน้า ก็ถูกดันออก
“กูไม่กิน”
“อะไรของมึง ไอ้ปั้น โกรธอะไรไอ้ตี๋มัน”
“กูไม่ได้โกรธ กูแค่รังเกียจ”
“…”
“พวกมึงก็ทนกินเข้าไปได้ยังไง มันใส่อะไรให้พวกมึงกินหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“พูดอะไรของมึงวะไอ้ปั้น”
“ก็รู้อยู่! ข่าวก็เห็นชัดขนาดนั้น”
“…พี่ไม่กินก็ไม่เป็นไร ผมกินเองก็ได้”
ดึงชามะนาวแก้วนั้นมากินเองแทน
มองไมโลแก้วของตัวเอง ที่น้ำแข็งละลายเสียจนนมแยกชั้นกับน้ำ
พูดกับคนที่ไม่เข้าใจไปก็เท่านั้น เดี๋ยวจะยิ่งกลายเป็นเรื่องใหญ่
เรื่องไหนไม่จำเป็น อดทนได้ก็ต้องทน
เพราะผมเชื่อว่าพี่หมอกก็กำลังอดทนอยู่ ไม่ต่างจากผม
รู้สึกเหมือนเข้าใกล้คำว่าเป็น”ผู้ใหญ่”ขึ้นอีกก้าวหนึ่ง
…………………………………………….
……………………………………
[B.N.15:complete]
[17.4.55]
o22 o22 o22 o22 o22
:sad4: :sad4: :sad4:
:z3: :z3:
:z10:
(จะสื่ออะไร?)
-
มาม่าไง 5555555
จิ้มทะลุ
-
แวะเข้ามาดูเจอตอนใหม่พอดี
แต่มีงานค้างอยู่เดี๋ยวเข้ามาอ่านไหม่
-
โฉบบบบบบบบบบบบ
บางทีมาม่าชามใหญ่ไป - -;;
โอ้ยๆ มันเจ็บแทบขาดใจจจจจ~
เป็นกำลังใจให้ตี๋หมอก คนเขียนด้วยคครับ :)
-
เย้ ครั้งนี้มาไวม๊ากกกกกกกกกกกกก ชอบชอบ รักตี๋ รักพี่หมอก
-
ตอนนี้แลดูอึดอัด :serius2: ไม่รู้จะพิมไร
:pig4: นะจ๊ะ +เป็ดไปละกัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่มีคำบรรยาย แต่เป็นกำลังใจให้ตี๋และพี่หมอก เกลียดไปคนชื่อปั้น มันยุคสมัยไหนแล้วถึงมาตั้งแง่ใส่ขนาดนี้
ตัวเองที่ใจแคบ น่ารังเกียจ น่าดูถูกกว่าไม่รู้กี่เท่า อ่านแล้วอินจังงง
-
ไอบ้ามารังเกียจตี๋ทำไมไอเลวไปตายซะ!
พี่หมอก ตี๋ สู้ๆนะTT"
-
กลิ่นมาม่ายังคงไม่จางหาย
สงสารพี่หมอก สงสารโซ้ยตี๋
ฮืออออออออออออออออออออออออออออ
-
:z6: หึ! รังเกียจเหรอ รังเกียจหรืออิจฉากันแน่น :เฮ้อ:
มาม่าอีกแล้ว :m8:
-
พี่หมอกกะน้องตี๋สู้ๆ
ส่วนไอ้ปั้น... :call: โอม.. จงเปลี่ยนขั้วซะ !!!
-
ล้มบริษัทพ่อเลยเรอะ...
อดทนต่อไป สู้ๆ
-
หนอย...พอตี๋ชอบผู้ชายอื่นทำรังเกียจ
ทั้งๆที่ตัวเองก็ชอบตี๋อยู่แท้ๆ
-
:monkeysad: สงสารตี๋ หมอก
ปั้นทำไมต้องเกลียดตี๋ขนาดนั้นด้วย
มาม่าฉามโตอีกแล้ว
พิมอะไรไม่ออกเลย
-
อุปสรรคเยอะจริงๆ :เฮ้อ:
หมอก-ตี๋สู้ๆ :ped149:
-
ยาววววว มาม่าเล็กน้อย :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
ปล.อยากอ่านหมาป่าอ่า น่ะๆ :monkeysad: :monkeysad:
-
รังเกียจตี๋หรอ!! :m16:
หมอกกับตี๋ สู้ๆนะ คนเขียนด้วย!!
:L2: :L2:
-
อดทนไว้ :sad4:
-
เหมือนจะมีดราม่า อร๊าก ก ก ๆๆ :z3: :z3: ไม่อยากอ่าน :serius2:
แอบมาแปะไว้ก่อน
ขอไปทำใจสักแปป ค่อยเข้ามาอ่าน
...
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่หมอกสู้ๆ
ตี๋น้อยสู้ๆ
คนแต่งสู้ๆคร่า :L2:
-
สงสัยจะต้องเตรียมตัวโดดลงหม้อมาม่าอีกรอบหละมั้ง :z3:
สงสัยจัง หมอกกำลังจะทำอะไร แล้วไปฮ่องกงทำไม สงสัยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด :serius2:
-
ปัญหาเยอะแยะ
-
อดทนไว้นะตี๋
พี่หมอกสู้สู้
-
สรุปว่าพี่หมอก และ ตี๋มีตัวตนไหมอ่ะครับ อ่านแล้วโคตรอินเลยอ่ะ ??? :)
-
อยากรู้รายละเอียดข่าวว่าทำไมต้องรังเกียจขนาดนั้น :angry2: :angry2: :angry2:
-
พี่หมอก ทำการใหญ่จริงด้วย ใหญ่มากกกกกกกกก เลยด้วย!!
เป็นกำลังใจใหเ้พี่หมอกและตี๋อย่างสุดซึ้ง ปัญหาเหล่านี้ต้องผ่านพ้นไปได้!! :sad4: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยย :กอด1:
-
มาแรง เล่นของใหญ่เลยแฮะ
จะล้มยักษ์เลย
อดทนๆ สู้ๆ :z10: :z10:
:กอด1:
-
เจอพวกโลกแคบอีกแล้วววววววววววววว
จิดใจทำด้วยอะไรเนี่ยยย !
แย่แย่แย่่ ๆ
-
คนในโลกมีหลากแบบ
ปั้น = องุ่นเปรี้ยว
ที่มีมากก็พวกอิจฉาแหละ เป็นสีสรรให้กับชีวิต
ถ้าไม่มีอะไรดีจะมีพวกขี้อิจฉาเรอะ (-___,-)
-
อยากรู้เรื่องข่าวนั่นเหมือนกัน เขาลงไว้ว่าอะไร
ตี๋กับพี่หมอกสู้ๆ
-
หวังว่ามาม่าชามนี้คงไม่ใหญ่มากนะ
เป็นกำลังใจให้ตี๋กับพี่หมอก
ตอนต่อไปขอเร็วๆ ได้มั้ยอ่ะ อิอิ
-
มาม่าอีกแล้ว
ความจริงไม่คิดว่าจะมีมาม่าแล้วนะเนี่ย
-
แหม พวกนั้นทำเป็นรังเกียจน้องตี๋
-
โซ่ยตี้สู้ๆนะ
อย่าไปสนใจคนอื่นสนแค่พี่หมอกพอ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่หมอก
-
อยากจะตะโกนออกไปว่า
. "เหี้ย ปั้นนนนน" :angry2:
-
หมอก+ตี๋ เจอมรสุมแบบชุดใหม่อีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้หมอก+ตี๋นะ
+ 1 นะคะ
-
ตอนน้ำท่วมกินไปเยอะแล้ว
พอได้แล้ว มาม่า อ่ะ
-
แ_'งใช้คำว่า "รังเกียจ"
โอ้ว...นี้ล่ะใจคน...ทำมั้ยพี่เค้าไม่คิดถึง"ความดี"ที่ตี๋ทำไว้บางว่ะ
หรือเรื่องรักของพี่หมอกน้องตี๋ก็ไม่ได้เกี่ยวกับใคร
ใช่สิ่..ทุกคนต้องการการยอมรับ...
แต่คิดที่จุดนึงนะ...เวลาที่เค้ารักกัน เค้านอนกอดกัน หรือแม้แต่เค้าทะเลาะกัน
ก็ไม่เห็นว่า"ใคร" จะมาเกี่ยวอะไร...
ใจแคบดีแท้...เอาเถอะน้องตี๋ อย่างน้อยๆก็ได้เห็น ไอ่พี่คนนั้น...มันไม่น่านับถืออีกแล้ว :z6:
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ บีบหัวใจกันสุดสุ๊ดดด...
แทบจะอยากลุกไปถีบคน....แง๊งงงงงงงง :fire:
-
น้องตี๋กับพี่หมอกเจอมรสุมอีกลูกแล้ว
ลูกใหญ่กว่าเดิมเยอะเลยนะ :เฮ้อ:
-
หนอย รังเกียจเรอะ ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยย อยากเข้าไปกระโดดถีบหน้า :z6: :z6: :z6:
น้องตี๋พี่หมอกสู้ ๆ นะค่า T^T
-
ทำไมไอ้ปั้นไรนี่ต้องรังเกียจตี๋ด้วยอ่ะ-*- ไม่ชอบเลยคนแบบนี้ เดี๋ยวเรียกพี่หมอกมาจัดการเลย
งืออออออออออออออ พี่หมอกกับตี๋ต้องอดทนน้าาา
-
เบลอออออออออออ = ='
ตี๋สู้ๆ กะอีแค่ลมปากพล่อย ช่างแม่งงงงงงงงงงงงงงงงง
เรารู้ตัวเรามากที่สุด ทำตัวเราให้ดี แค่นั้นก็พอ
คนเรามันจะดีเลิศไม่ได้ทุกอย่างหรอกนะ
อย่าปล่อยมือพี่หมอกอีกนะตี๋ :กอด1:
-
เฮ้อ มาม่าต่อเนื่องมาก
-
:z3: :z3: :z3: โอยยย มาม่าาา อืดดดดดดดดด
เส้นบวมน้ำ ขึ้นฟู!!! แบ่งกันกินทั้งเล้าาา
กรี๊ดดดด จืดง่า
ขอแบบอร่อยๆ ได้มิ คนเขียน :monkeysad: :monkeysad:
-
สั้นนิดเดียวเองอะ พี่หมอกกะน้องตี๋เจอสถาณการกดดันอะ น่าสงสาร
-
เฮ้ออออออออออ
:fire: :fire:
-
คนมันมีหลายประเภทจริงๆ
คนที่รักลูกด้วยเงิน คนที่ยอมเชื่อแต่สื่อทั้งๆที่ก็เคยทำงานด้วยกัน พี่ปั้นคิดว่าตี๋จะเป็นคนแบบที่่ข่าวเขียนจริงๆเหรอ ทำงานด้วยกันมานี้เชื่อแค่นิตยสาร กระดาษ หนังสือพิมพ์แค่นั้นเหรอ เราเข้าใจคำว่าสังคมนะ แต่ในอีกมุมนึ่ง มันก็เป็นแค่การแบ่งแยก ที่ยึดเอาความคิดของกลุ่มมาเป็นหลักแค่นั้น ลืมมองอะไรไปรึเปล่า คุณค่าของคนมันอยู่ที่เพศเหรอ เห้อออออ ตี๋น้อยกับพี่หมอกเป็นคนดีเราเชื่อว่าอนาคตของสองคนนี้ต้องมีความสุข ความสุขอาจจะไม่ใช่ความรวย การงานเงินเดือนสูง แต่เป็นสุขที่เข้าใจกัน รักกัน พ่อที่เลี้ยงลูกด้วยเงินจะหวังให้ลูกแสดงความรักออกมายังไง กับแม่ของตี๋ที่รักลูกด้วยใจด้วยความอบอุ่น ทำให้เกิดตี๋ ที่ทำให้พี่หมอกอบอุ่นตาม
ปล. มาบ่นอะไรก็ไม่รู้ =///=
-
พออ่านจบตอนนี้รู้สึกอย่างเดียวค่ะ "เครียด" :เฮ้อ:
ยิ่งฉากที่พี่หมอกพูดกับคุณพ่อยิ่งเครียดบวกอึดอัด เป็นบรรยากาศระหว่างพ่อลูกที่ชวนให้หนาวจริงๆ
อยากจะบอกคนเขียนว่าสิ่งที่เราดีใจและปลื้มใจเสมอเมื่อได้อ่านเรื่องนี้คือการที่พี่หมอกไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่เริ่มต้นเรื่องจนกระทั่งเรื่องดำเนินมาลึกถึงตอนนี้
เย็นชาอย่างไรก็อย่างนั้น นิ่งเงียบอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น เป็นคาแร็กเตอร์ของตัวละครที่เราชอบมาก
แล้วไอ้พี่ปั้นคะ ..................
โกรธมากนะคะทำไมถึงทำกับน้องตี๋อย่างนี้ ฮะ!!!!!!!!!! :m31:
ตี๋ผิดอะไรฮะ ตี๋ทำผิดตรงไหนที่รักกับพี่หมอก เขาคู่กันนะเฟ้ย แกนิ! ฮึ่มมมมมมม :m16:
-
อึดอัดแปลกๆ :เฮ้อ:
ไอ้พี่ปั้น!!! :z6: :beat: :serius2: :angry2: :fire:
เอาใจช่วยพี่หมอก ตี๋ :กอด1:
-
เครียดอ่ะ
มาม่าไปน้าาา
ขอหวานหน่อยยยยยยย
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:z6: :z6:
ขอกระโดดเตะ อย่ายอมแพ้นะ
ตี๋ห้ามหนีพี่หมอกไปอีกนะ ตอนนี้กำลังอ่อนแอทั้งคู่เลย สู้เค้าาาา!!! o13
-
คิดว่าหมอกต้องมีเหตุผล
คนอย่างหมอกไม่ทำอะไรเพราะอารมณ์พาไปหรอก
เป็นกำลังใจให้ตี๋หมอกนะคะ
ส่วนไอ้คุณปั้น...
ช่างหัวมัน!!!
-
หมอกตี๊ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้
อิพี่ปั้น เดี๊ยวโบกกะโหลกร้าว บัดซบมาก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากให้มาม่าชามนี้หมดไวๆจัง
:กอด1:
-
มาม่าอีกแล้วเหรอ
-
โอ๊ยยยยยย ปวดใจแทนตี๋เบาเบา T^T
-
คนความคิดคับแคบไม่ต้องคบให้เสียเวลา :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
สู้ๆนะ
-
อดทนไว้ทั้งตี๋แลหมอก
-
ดีแล้วที่ตี๋ไม่ตอบโต้ ปล่อยๆๆไปเถอะ เค้าจะพูดอะไรก็ให้เค้าพูดไป :m15: :m15:
สู้ๆนะ พี่หมอก น้องตี๋ :ped149: :ped149: :yeb:
-
เชื่อนะว่าไม่ว่ายังไงพี่หมอกกับน้องตี๋ก็ต้องผ่านมันไปได้
ขอแค่อย่าหนีหัวใจตัวเองอีกก็พอ ตั้งหลายปีที่ผ่านมาก็เหนื่อยกันจะแย่แล้วเนอะ
สู้ๆหน่อยนะคะน้องตี๋
-
มาม่ายังไม่หมดอีกรึ เหอะๆ อืดเต็มชามแล้วจ้า
เมื่อไหร่ ฟ้าหลังฝนจะมาซะทีนะ
รอตอนต่อไปจ้า
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อารายเนี่ยยยยยยยย
ไม่เอาแล้ว ไม่ชอบกินมาม่า เลิกมาม่าเหอะ
-
ต้องอยู่กับมาม่านี้ไปอีกนานไหม
เป็นกำลังใจให้ตี๋กับหมอกน๊า
-
อย่าไปสนสังคมหัวครกพวกนั้นเลยตี๋
ท่องมันให้ขึ้นใจ
สนใจครอบครัวและพี่หมอกก็พอ!!
ไอ้คนที่มันรับไม่ได้ มันไม่ได้คบกับเรามาเป็นปีซะหน่อย
มันไม่ได้เกิดเราออกมาซะหน่อย
มันไม่ได้ให้เงินเรากินข้าวด้วย
ตายไปก็เผาคนละโลง เพราะงั้น...อย่าได้แคร์!!!
#อินจัด
-
ต้องอดทนเท่านั้นสินะคะ
เข้าใจนะว่าบางคนก็รับไม่ได้อ่ะ
แต่แสดงออกโจ่งแจ้งเกินไปป่ะ
มันมีคนอีกหลายประเภทนะที่เราไม่ชอบอ่ะ
แต่มันก็ยังต้องสวมหน้ากากเข้าหากันในสังคม
แต่นี่แสดงออกชัดเจนเหลือเกิน
-
ถึงมาม่าจะมาอีกหม้อ แต่พอเขา2คนสู้ไปด้วยกัน
เราไม่รู้สึกกลัวหรือหวั่นใจอะไรเลยอ่ะ ^^
:กอด1: ไฟท์เท่งงงงงงงงงง!!! :กอด1:
-
น้องตี๋สู้ๆ :z3:
-
เชอะ!! รังเกียจเหรอไอ้บร้าาาาาา~ :fire:
ตี๋น่าจะเอาน้ำที่ซื้อมาเทราดหัวมันไปเล้ยยยยยย~ :angry2:......แค้นแทนว่ะ :serius2:
ตี๋-หมอก สู้สู้!! :a2: :a2:
-
คู่นี้อุปสรรคเยอะจัง แต่ก็ทำให้รักกันยิ่งขึ้นไป
อยากให้มีตอนซึ้งๆ อ่ะคัพ
-
พ่อพี่หมอกอย่าขัดขวางเลยน๊า~
ดีใจที่ตี๋ไม่ถอย, ยังอยู่กับพี่หมอก
ตี๋อย่าได้ไปแคร์คำพูดคนที่ไม่แคร์เรา
:m16:
-
อดทนนะตี๋ อดทนเพื่อพี่หมอก
..เพราะพี่หมอกก็อดทนเพื่อน้องตี๋เหมือนกัน
อ้าาา :serius2: :serius2:
ไม่อยากเศร้าแล้วอ่ะ .. :o12:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ไม่รู้จะบอกไงดีอ่ะ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
เอ๊อออ รังเกียจได้รังเกียจไป แค่พวกเพื่อนร่วมงานห่วยๆ อย่าไปใส่ใจมันเลยตี๋
ยังไงพวกนี้ก็ไม่ได้สำคัญมากกว่าพี่หมอกหรอก เฮ๊อะ
ไอ้พวกที่ชอบๆตี๋นี่ แหมมมม พอเค้ามีแฟนแล้วทำเป็น ... มันน่า :angry2:
อย่ายอมแพ้นะพี่หมอกน้องตี๋ ข้อดีนึงของการเป็นผู้ใหญ่ก็ยังมีน่า
อย่างน้อยๆ ชีวิตก็เป็นของเราเองแล้ว อย่าไปเสียใจในสิ่งที่ทำแล้วตัวเองมีความสุข
แต่ก็อยากให้พ่อพี่หมอกเข้าใจอ่ะนะ เฮ้อ :เฮ้อ:
-
สู้ๆนะครับทั้งคู่เลย
-
สู้ๆนะตี๋หมอก :110011: :z7:
-
พี่หมอก น้องตี๋สู้ๆนะคะ
เชื่อว่าจะต้องผ่านไปได้ :กอด1:
อ่านแล้วเจ็บปวดจนน้ำตาไหลเลย :m15:
-
o13
ตี๋เยี่ยม ที่สุดในโลก ดีมาก หมอกกำลังพยายามตี๋ก็ต้องพยายามด้วยน่ะ อดทนไว้เก็บแต่ดอกไ้ม้ แคร์เฉพาะคนที่เรารักเนอะ
ส่วน
ไอ้ปั้น ปากว่าตาขยิบ ถรุยยยยยยส์ :angry2:
-
เข้าใจความรู้สึกของพี่หมอกกับตี๋เลยอะ
แบบว่า ถึงเราจะไม่แคร์สังคมยังไง
มันก็เป็นที่ที่เราต้องอยู่อยู่ดี เราหลีกเลี่ยงไม่ได้
เฮ้อออ เห็นใจพี่หมอก มีพ่อที่บงการแบบนั้น
เขาเติบโตมา ท่ามกลางความรับผิดชอบมากมาย
ก็ไม่แปลกที่จะเป็นแบบนั้น
แต่ยังไงก็รู้สึกว่าครอบครัวตี๋อบอุ่นกว่าอ่ะ
นี่ละนะ ถึงไม่มีเงินก็มีความสุขได้
เงินไม่ได้ให้ความสุขเสมอไปจริง ๆ
-
ศึกหนักทั้งคู่เลย พี่เมฆว่าแอบน่ากลัว คุณพ่อน่ากลัวกว่าหลายเท่า นั่นคิดจะทำอะไรอีกรึป่าวไม่รู้
ที่อาจทำให้สองคนต้องห่างกัน เฮ้อๆๆๆ ปัญหาพี่หมอกใหญ่ยังกะภูเขา...
ชอบที่หมอกบอกว่าทำงานที่บริษัทเพราะเรื่องส่วนตัว อืม...จริงแท้ของมนุษย์เลย
น้องตี๋ก็กลายเป็นคนดังซะแล้ว แต่ตี๋ของเราเข้มแข็งออก ต้องสู้ไหวสิ สู้่ไปพร้อม ๆ กัน
ขอบคุณค่ะ :3123:
-
นิสัยๆๆ คนเราเนี๊ยน๊า = = เหอะ!!
-
อดทนไว้ รัก บางทีก็ต้องใช้เวลาพิสูจน์
ตี๋และหมอก ผ่านฉลุยแน่ o13
-
กดดันดีแท้
-
อด...ทน...ไว้
-
เชียร์ให้ตบมันเลยว่ะตี๋
พี่หมอกแม่งเอาจริงหรอวะ T T'
แต่คงไม่หรอก (มั้ง)
แต่ก็เข้าใจนิดๆ อ่ะแหละ (มั้ง)
เฮ้อออออออออออ
ปล. วันนี้มาอัพ 2 เรื่องพร้อมกันเลย ฮี่ฮี่ๆ
อยากจะกอดคนแต่งจัง ณ จุดนี้
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:มารอตอนต่อไปครับ
-
หมอกตี๋สู้ๆ
เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
มันเจ็บจริง ๆ แฮะ
แึ้ีึ้ค่รักกันมันไม่พอจริง ๆ สินะ
ุรู้ึสึกว่าพี่หมอก มีสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่กำลังทำ เยอะแยะ
และคราวนี้มีตี๋เป็นส่วนสำคัญ เพราะงั้น ตี๋ก็ต้องเข้มแข็ง
เฮ้ออออ แค่ไม่พูดด้วย ไม่มองหน้า สำหรับเรา เราก็ว่าแรง
แต่ถ้าถึงขนาดไม่รับไมตรี ปิดท้ายด้วยรังเกียจ คงรู้สึกดำดิ่งมาก
รอติดตามค่ะ จะผ่านไปด้วยวิธีไหน ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้จับมือเดินไปด้วยกันนะ
-
อ่านแร้วสงสารอ้ะ กอดปลอบ ๆ คนละที
คนเขียนจ๋าอย่าโหดร้ายกะพี่หมอก น้องตี๋นักจิ
ไอ่พี่ปั้นเตะกระเด็นนนน :z6:
-
อะไรที่หนักๆหน่วงๆ ตี๋กะหมอกก้อผ่านมาแล้ว
เผชิญอุปสรรคอีกหน่อย จะได้มีรสชาติ (รสมาม่าต้มยำน้ำข้น 5555)
อย่างน้อยครั้งนี้ก้อยังเจอหน้ากัน เข้าใจกันแล้ว
เชื่อว่าต้องผ่านไปได้ สู้ๆ น่ะพี่หมอกน้องตี๋ :L2: :L2: :L2: :L2:
รอลุ้นครับ รอตอนต่อไป
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาม่า มาม่า
โอ้ววเย้
ดราม่าจนบ้า+__+
-
ใครกล้ารังเกียจน้องตี๋ ป้าจะกระโดดฟรีคิกมันซะ ย๊ากกกก :z6:
ทั้งพี่หมอกทั้งน้องตี๋ต้องอดทนผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะ
ขอแค่มีกันและกัน ไม่ว่าอะไรก็จะต้องดี เชื่อป้า
ฮึ้ย โกรธไอ้คนที่รังเกียจน้องตี๋จริงๆ :fire: เอาชามานาวมา ป้าดูดเองลูก
-
สงสารตี๋มากอ่ะ TT
เข็มแข็งกันนะทั้งคู่
เรื่องนี้เป็นนิยายปวดหัวแต่มีเสน่ห์มาก
เดาเรื่ิองไม่ออกตลอดเรย
-
ทำเป็นรังเกรียจคนอื่น ได้ดูตัวเองบ้างหรือเปล่าไอ้ปั้น ว่าการกระทำน่ารังเกรียจขนาดไหน
-
คำเดียวเลย
"เจ็บ"
สงสารตี๋มากกกกก
เข้มแข็มนะตี๋ นายเก่งอยู่แล้ว
พี่หมอกนี่ไม่ห่วงเลย เก่งมาตั้งนานแล้ว สู้ได้ตลอด
โอย...รักเลยอะ
เฮ้อออ สู้ไปด้วยกันเว้ย
-
ปั้นอะไรนั่นจะอะไรนักหนา ทำไมถึงพูดจาแบบนั้น
-
สงสารพี่หมอกจับจิตจับใจ
มามะ กอดแนบอก :กอด1: :กอด1:
-
เป็นเกย์ แล้วไง ไปแย่งข้าวแม่ มันแดกรึเปล่า
-
สู้ๆกันต่อไปนะคับ รักเรื่องนี้มากๆ มาอัปต่อไวๆนะคับ เข้ามารอดู รออ่านทุกวัน
-
ไม่เอาแล้วมาม่า :z3:
-
อยู่ใคร อยู่มัน
อย่าได้แคร
และอย่ามาหาเรื่องกันก็พอ
ตี๋สู้ำๆ
o13
-
ลุ้นกันต่อ =''=
-
หลังจากซดน้ำผึ้งถังใหญ่ไปเมื่อสองสามตอนก่อน
เราก็วกกลับมากินมาม่าดังเดิม...
ฮือออออ ดราม่าแท้ ;0;
-
ความอดทน อดกลั้น เท่านั้นในเวลานี้ เดี๋ยวอะไร ๆ มันก็ผ่านไป
แม้มีเค้าของพายุใหญ่รออยู่ ทั้งหมอกและตี๋ ก็ต้องทนกับพายุนั้นให้ได้ ไม่งั้นที่อดทนมาตลอดก็เป็น ศูนย์ :เฮ้อ:
+1 ให้เป็นกำลังใจในการปรุงรสมาม่าชามโตต่อไป :กอด1:
-
ตี๋น้อยน่าสงสาร :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สงสารน้อง :sad4: :o12:
-
ชีวิตจริงมันก็ต้องมีแบบนี้แหละ มีคนรักก็มีคนเกลียด หรือพี่ปั้นจะเกลียดตี๋เพราะดันไปแอบรัก?
พี่หมอก :กอด1:
-
ดีใจกับอาตี๋ด้วย
ได้เป็นผู้ใหญ่แล้ว
-
เอาใจช่วยพี่หมอกกับน้องตี๋ ขอให้ผ่านพายุร้ายลูกนี้ไปให้ได้นะค่ะ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ต้องรังเกียจกันขนาดนั้นเลยเหรอ?? ตี๋หมอก อดทนนะ
-
เฮ้อ คนเรา :เฮ้อ:
:3123: กดเป็ดเหลืองให้กำลังใจตี๋หมอกนะ
-
เกิดมาจน
แล้วดันไปชอบกับผู้ชายด้วยกันเนี่ย
มันน่ารังเกียจมากขนาดนี้เลยเหรอตี๋
เห้อ :เฮ้อ:
-
มาม่าอีกแล้ววววววว :o12:
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วกำลังหวานๆอยู่ไม่ใช่เรอะ ทำไมตอนนี้กลายเป็นเยี่ยงนี้ ฮืออออ
ตอนนี้รู้สึกรักพี่หมอกมากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง TvT
ตี๋สู้ๆ แค่ขี้ปากคนจังไรเท่านั้นเอง อย่าไปสนใจมัน!!!
-
ดราม่ากันเข้าไป :sad4:
-
หมอกตี๋ สู้ๆ
-
เบื่อมาม่าแล้ว :z3:
-
เอาใจช่วยหมอกกับตี๋ให้ผ่านพ้นปัญหาพวกนี้ไปให้ได้
อย่าสนลมปากชาวบ้านเลย :angry2: :angry2:
หัวเราะทีหลังมันดังกว่าอยู่แล้วล่ะ -.-
-
แงๆๆๆ โซ้ยตี๋ TT
ช่างเค้าเหอะลูก อย่าไปสนใจเลย !!!
บ้านพี่หมอกเครียดมากๆ = =
น้องตี๋ อ้อนพี่หมอกบ่อยๆน้า น่ารักอ๊ะ >^<
-
ปกตินี่เราทานของหวานหลังของคาว...เเต่พี่หมอกน้องตี๋จัดของหวานมาให้ 2-3 ตอน มาตอนนี้คงได้เวลาซดมาม่ากันเเล้ว ชาม 2 ชามพอนะคะ สารอาหารไม่ค่อยมี อ่านตอนนี้เเล้วคิดว่าพี่หมอกไม่น่าล้มบริษัทพ่ออ่ะ อย่างพี่หมอกพี่คงทำอะไรเเบบคนอื่นคงคาดไม่ถึงเนอะ(คิดเอาเอง) อ่านตอนใหม่ทีไร ก็อยากให้อีกวันเป็นตอนใหม่เหมือนกัน อ่านเท่าไหร่ไม่เคยพอ
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
รักตี๋ รักหมอก
ใกล้จะได้อยู่ด้วยกันแล้วสินะ
-
อีหยังนิ
เพื่อนกันป่าวว่ะ
ไม่เข้าใจกันเลย
-
แถม...เนื่องใน…เอ่อ เรียกว่า เขียนตามเพื่อนแล้วกัน
เกรียน 9095 Pictures Present : Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?!
เขียนและกำกับบทโดย : cn9095
ไม่ใกล้ไม่ไกลกับสิ่งที่เรียกว่าความเจริญ หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในเชิงเขาตั้งอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
เป็นหมู่บ้านที่ขึ้นชื่อเรื่องความสงบเสียจนชีวิตเรียบเฉย ผู้คนทักทายกันด้วยเสียงเพลงเป็นบางครั้ง แม้แต่ฝูงนกยังช่วยสอดประสานเสียงเพลงเหล่านั้นให้ไพเราะจับใจ
ช่างเป็นเสียงที่น่ารำคาญ
ลูกชายเจ้าของร้านขายหนังสือ เป็นเพียงผู้เดียวที่คิดเช่นนั้น ทุกๆเช้า เขาต้องตื่นนอนเพราะเสียงร้องเพลงนั่น ไม่มีอะไรจะทำกันหรือไง หรือไม่ ถ้าอยากร้องเพลงนัก ป่าหลังหมู่บ้านก็มีที่ตั้งกว้าง ทำไมไม่รู้จักหาที่แสดงออกเสียงห่วยๆนั้นอย่างเป็นระบบ
ทั้งหมดนั่น คือข้อความในใจของเขา ที่เขาไม่ได้พูดออกมา
ปากของเขาปิดสนิทเสียจนเด็กๆในหมู่บ้านพนันกันว่า ถ้าหากใครทำให้เขาเปิดปากพูดออกมาได้แล้วล่ะก็ จะได้รับเงินพนันก้อนโต และยังมีอีกหลายๆเรื่อง แต่ทว่าเรื่องเหล่านั้นก็ไม่ได้จำเป็นต้องนิทานเรื่องนี้ จึงถูกตัดออกอย่างน่าเสียดาย
สิ่งที่เขามีดี คือความหล่อเหลา และความฉลาดเฉลียวที่หาตัวจับยาก ที่พูดว่าหาตัวจับยากนั่น คงเป็นเพราะเขามักจะอยู่ไม่เป็นที่ มีบ้านไว้เป็นที่ซุกหัวนอน และเวลาที่เหลือ จะหมดไปกับการเดินทางสำรวจป่า
ป่าขนาดใหญ่ ที่มองจากชั้นสองของบ้านแล้ว มันจะทอดยาวไปจนถึงสุดขอบฟ้า
วัยเด็ก เขาอ่านหนังสือเกือบทุกเล่มที่มีอยู่ในร้าน ดังนั้น เขาจึงเป็นผู้ที่แสวงหาความรู้ และอยากจะเขียนหนังสือเล่าเรื่องราวที่เขาได้พบ เขาเชื่อว่า การที่เขาออกเดินทางนี้ จะสามารถเติมเต็มหน้ากระดาษที่ว่างเปล่าอยู่ได้
แต่ทว่าในป่าก็ไม่มีอะไรให้น่าสนใจนอกไปจากการล่าสัตว์ ต้นไม้นานาพันธุ์ที่เขาไม่แม้แต่จะชายตามอง
เขาต้องการอะไรที่มันพิเศษ ลึกลับและน่าค้นหามากกว่านั้น
ในที่สุด…สิ่งที่เขารอ ก็มาถึง
มันคือข่าวลือเรื่องปราสาทลึกลับกลางป่า ชายขี้เมาประจำร้านเหล้าพูดด้วยท่าทีโอ้อวด เขาประกาศก้องว่าสัตว์ประหลาดร้ายใช้ที่แห่งนั้นเป็นรังซ่อนตัวอยู่ และจะเป็นอันตรายสำหรับเด็กๆในหมู่บ้าน ถ้าไม่กำจัดสิ่งมีชีวิตที่ผิดเพี้ยนแบบนั้นออกไป
เป็นแค่ข่าวลือหรือเรื่องเล่าขนหัวลุกสำหรับเด็กๆในตอนแรก แต่หลังจากนั้น ข่าวลือก็ลุกลามยิ่งกว่าไฟ นายพรานป่าเล่าด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา ว่าเขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังมาจากในปราสาทนั่น
ชายหนุ่มเคยเดินทางไปจนถึงหน้าปราสาท จำเป็นที่จะต้องข้ามแม่น้ำไป แต่เขาในตอนนั้น ไม่มีความสนใจใดๆในสิ่งก่อสร้างเก่าๆนั่น
เขาจึงกลับไปอีกครั้ง
พร้อมกับกริชเล็กๆ ที่มีไว้เพื่อปกป้องตัวเอง
เดินทางเข้าไปในป่า ใช้เวลาเกือบทั้งวันกว่าจะถึงตัวปราสาท แสงอาทิตย์เปลี่ยนท้องฟ้าให้กลายเป็นสีส้ม อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ
เขาไม่สนใจ
อันที่จริงนั่นน่าจะเป็นข้อดี เพราะมันทำให้เขาปราศจากซึ่งความกลัวใดๆ
ประตูไม้สูงสองเท่าของความสูงเขาถูกล็อกไว้ มันหนักและหนาเกินกว่าจะกระแทกตัวเข้าไป เขาจึงใช้หินที่อยู่ใกล้ๆนั่น ทุบเข้ากับหน้าต่างหรูๆแทน
เสียง”เพล้ง”ดังขึ้น ไม่มีเสียงใดๆตามมา
ชายหนุ่มไม่ได้มีความพยายามมากพอที่จะสอดมือไปในช่องแคบๆจากรอยแตกเพื่อเอื้อมไปเปิดหน้าต่างออก เขาเลือกที่จะทุบหน้าต่างเกือบทั้งบานเพื่อความสะดวกสบาย เศษกระจกร่วงเต็มพื้นที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าขาดการดูแล ตามมุมห้อง ใยแมงมุมกินพื้นที่เสียเกือบหมด เครื่องเรือนฝุ่นเกาะ ไม่มีรอยเท้าบนพื้นมานานแล้ว
เดินผ่านห้องที่ดูคล้ายห้องนั่งเล่นไป เคยเข้าใจว่าเป็นแค่ปราสาทเก่าๆที่ถูกสร้างทิ้งไว้นานแล้ว แต่เครื่องเรือนบางอย่าง ถึงแม้สภาพจะทรุดโทรมแต่เป็นของใช้ที่เกิดในยุคนี้ เขาเดินผ่านมันไป
เป้าหมายคือสิ่งที่สั่นประสาทคนในหมู่บ้านอยู่
เดินมาถึงห้องโถงใหญ่ จุดศูนย์รวมของตัวปราสาทชั้นหนึ่ง ประตูไม้อยู่ด้านหลัง โคมไฟห้อยระย้าอยู่เหนือศีรษะของเขา บันไดโอ่อ่าเกินความจำเป็น อยู่ที่เบื้องหน้า
เขาเดินขึ้นชั้นบนอย่างไม่ลังเล ทุกก้าวย่างที่เหยียบลงไป ฝุ่นจะลอยตัวขึ้นเหนือพื้นผิวน้อยๆ
ฟุ่บ
ชายหนุ่มหันหลังกลับไปมอง
ไม่มีอะไรอยู่ที่บันไดนั่น
ขาเดินก้าวข้ามขั้นสุดท้ายออกมา ยืนอยู่นิ่งๆ รอให้ศัตรูเป็นฝ่ายออกมา
ดึงกริชออกจากกระเป๋าหลัง
ฟุ่บ ฟุ่บ
คราวนี้ไม่ใช่เสียง เห็นเงาตะคุ่มๆหายเข้าไปในห้องหนึ่ง รีบเดินตามไปทันที
เป็นห้องนอนที่สะอาดต่างจากชั้นล่าง เตียงหลังใหญ่ ผ้าม่านถูกแง้มออกเพียงเล็กน้อย จนในห้อง แทบจะมืดสนิท
สิ่งแรกที่เขาทำคือการเปิดผ้าม่านออก
สังเกตเห็นตู้ที่อยู่มุมห้อง ประตูแง้มออกมาอย่างน่าสงสัย
ก้าวเข้าไปช้าๆ กริชยื่นไปข้างหน้า นำทางไป
มือหนึ่งจับเข้ากับกรอบประตู ค่อยๆดึงออก
สิ่งแรกที่เห็นคือดวงตากลมๆที่มองมา
กระพริบปริบๆสองสามที….
“เหวอออออ!!!!!”
แน่นอน ว่าไม่ใช่เสียงของลูกชายร้านขายหนังสือแน่นอน
………………………………..
…………………………..
“อย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้ว ว้าก เฮีย เฮียช่วยด้วย”
“จะไปไหน”
“ม๊าคร้าบ ม๊าอยู่ไหน มีคนบุก คน! คนเชียวนะ!”
เสียงร้องดังจนเจ็บหู พลิกตัวเด็กหนุ่มที่พยายามวิ่งลอดช่องแคบๆระหว่างตัวเขากับตู้เสื้อผ้าลงกับพื้น ร้องโวยวายไม่พอ ยังตวัดมือไปมาในอากาศ ฟาดเข้ากับหัวไหล่เขาในบางที
“หยุด หยุดสิ ก็บอกให้หยุดไง!!”
สาบานได้ ว่านี่คือต้นเสียงที่ทำให้ชาวบ้านกลัว
นี่มัน…
อะไรกันเนี่ย
แค่เจอตะคอกใส่แบบนี้ก็ตัวสั่นง่กๆ ตอนนี้ยกมือปิดปากไว้เพราะถูกตะคอกให้เงียบ สิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าต่างจากคนทั่วไป คงเป็นหาง ที่ตอนนี้งอขดอยู่ข้างใต้สะโพก
“นี่แกเป็นตัวอะไร”
“อ๋มอูดไอ้แอ้วอ่อ”
ดึงมือออกจากปาก เห็นเขี้ยวเล็กๆในนั้น
“ตอบมาสิ”
“ผม…อือ จะเรียกว่ายังไงดีน้า”
“ใช่อสูรหรือเปล่า”
“เออ นั่นแหละ! อสูรนั่นแหละ”
ไม่เห็นความน่ากลัวในนั้นเลยสักนิด
ที่ชาวบ้านกลัว คิดไปเองทั้งนั้น บ้างก็บอกสูงหกฟุต หนักสองตันครึ่ง เขี้ยวแหลมยาวเท่าดาบ ขนฟู หางใช้รัดคนจนกระดูกหักได้
ไหนล่ะ? ความน่ากลัวนั่น
“มีแค่หาง…กับเขี้ยว แค่นี้?”
“อ…อือ ถึงผมจะมีแค่นี้ แต่เฮียน่ะ แปลงร่างเป็นอสูรได้ทั้งตัวเลยนะ”
“แล้วทำไมแกได้แค่นี้”
“ก็ คำสาปมันไม่สมบูรณ์น่ะสิ”
“….”
“พวกผมไม่ได้เป็นอสูรมาตั้งแต่แรกซักหน่อย แต่เพราะว่าโดนคำสาป แต่ตอนที่เขาโดนสาปกัน ผมดันอยู่ข้างบนนี่นอนอยู่น่ะสิ คำสาปเลยมาไม่ถึง บ้าจริงๆ!”
“…แล้วเสียงที่ชาวบ้านได้ยินกัน”
“เอ๋?เสียง? อ่อ ดึกๆผมชอบร้องเพลงน่ะ”
เสียงร้องน่ากลัวถึงขั้นชาวบ้านกลัวกันหัวหด
บางทีอาจจะไร้พรสวรรค์ด้านการร้องเพลงพอๆกับคนในหมู่บ้าน
ความตื่นเต้นทั้งหมด หายไปในพริบตา
“กลับล่ะ”
“อ้าว เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนน่ะ”
“ไม่มีอะไรในน่าสนใจ”
“อะไรกัน!หาว่าผมไม่น่าสนใจอย่างนั้นน่ะหรอ? ผมมีหางเชียวนะ คุณมีหรือเปล่า หางน่ะ”
“…จะมีไปทำไม”
“ก็…ก็…มันกระดิกได้นะ!”
แล้วก็กระดิกหางโชว์
“…..”
“มัน..มันใช้ปัดกวาดได้ด้วย แต่ผมไม่ทำหรอก เดี๋ยวขนเลอะ”
ความน่าสนใจติดลบ
เดินออกจากห้องไปสู่บันไดโดยไร้ความลังเล กลับเป็นเจ้าอสูรน้อยเสียอีกที่วิ่งตามมา
“เฮ้!เดี๋ยว!คุณจะไปไหนน่ะ”
“บอกแล้วไง..ว่าจะกลับ”
“….จะกลับแล้วหรอ?”
“…..”
“จะไปกันอีกแล้ว สุดท้าย ก็ไม่เห็นมีใครจะกลับมาสักคน”
หางงอลงอีกครั้ง ทั้งๆที่เมื่อครู่ยังกระดิกจนน่ารำคาญ
“อยู่ที่นี้มาจะร้อยปีแล้ว ไม่เห็นมีใครจะมาเลย อยู่ตัวคนเดียว มันน่าเบื่อจะแย่แล้ว”
“ก็ออกไปข้างนอก”
“ไม่ได้หรอก ถ้าเฮียกับม๊ากลับมาแล้วไม่เจอใคร จะทำยังไง”
“….หรอ”
ชายหนุ่มเดินต่อ ไม่สนใจอสูรตัวน้อยที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“เดี๋ยวสิ….”
เสียงนั้นเบาลงเรื่อยๆ
“อย่าพึ่งไปนะ..อย่าพึ่งสิ อยู่เป็นเพื่อนกันหน่อย อย่างน้อย แค่คุยก็ได้ คุยกันหน่อยสิ”
“ไม่ รำคาญ”
“ผ…ผมชื่อตี๋นะ แล้วคุณล่ะ เฮ้ เดินช้าๆหน่อยสิ”
“…..”
“ผม…ผมไม่ให้คุณออกหรอก”
กระโดดมาขวางหน้าประตู เชิดหน้าขึ้น
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมอง “หูโผล่น่ะ”
“ห้ะ?”
พอยกมือขึ้นจับเหนือหัว ก็ถูกผลักออกจากทาง ประตูถูกเปิดออก
“เฮ้ อย่าไปนะ”
เสียงที่เบาจนเหมือนครางหงิงๆในคอ
เขาไม่แม้แต่จะสนใจ
เดินเหยียบผ่านกองใบไม้ไป จนกระทั่งลับตา
…………………………………………….
……………………………..
“ไม่เห็นจะมีหูเลย”
เสียงบ่นเบาๆ
นอนแทะแอปเปิ้ลเล่นอยู่บนเตียง
“เฮ้ คุณตู้ กินรึเปล่า ผมเก็บแอปเปิ้ลมาเพียบ เพื่อคุณด้วยนะ”
“……”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เอาไปสิ”
โยนแอปเปิ้ลใส่ตู้ กระแทกไม้เสียงดังสั้นๆ อสูรใช้เสียงนั้นแทนคำว่าขอบคุณ “ไม่เป็นไร คุณเป็นเพื่อนผมนิ” แอปเปิ้ลกลิ้งอยู่บนพื้น ไม่นาน ก็หยุดนิ่ง
มีเขี้ยวแหลมก็ใช่ว่าดี
ปัญหากัดลิ้นตัวเอง กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเลยทันที
มีหางก็ใช่ว่าจะสนุก
นอนหงายก็ทับหาง นอนคว่ำก็หายใจไม่ออก
ถ้าเลือกได้ ก็อยากจะเป็นฝั่งใดฝั่งหนึ่งไปเลย ไม่ใช่ครึ่งๆกลางๆแบบนี้ ไม่เห็นจะดีสักนิด
มองออกไปนอกหน้าต่าง
มีแต่ต้นไม้ที่ยื่นกิ่งก้าน เหมือนมือผอมๆ เวลาลมพัด ใบไม้ก็จะปลิวว่อนเป็นพายุ เสียงดังหวืดๆ เลยต้องร้องเพลงกลบ ไม่อยากให้บรรยากาศวังเวงไปกว่านี้
เสียงดังตุบ
เพราะหูดีกว่าคนปกติหน่อย เลยได้ยิน
ผู้บุกรุก..อีกแล้วหรอ?
ถึงยังไงก็ต้องหลบไว้ก่อน
กลิ่นของผู้บุกรุกชัดขึ้น
นั่นมัน…
รีบวิ่งออกไป พอเห็นหน้าผู้บุกรุก หางก็กระดิกไม่หยุด
“กลับมาแล้ว!กลับมาจริงๆด้วย!!”
“เสียงดังทำไม”
“ข..ขอโทษ”
รู้สึกเหมือนผมแถวท้ายทอยจะปลิวขึ้นหน่อยๆ ก็หางเล่นกระดิกไม่หยุดแบบนี้ คงไม่แปลก
“ด..ดีใจ ดีใจจังเลย”
อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะพยักหน้า หรือทำท่าทีรับฟังคำพูดนั้นสักนิด
โยนไก่ป่าตัวหนึ่งมาทางนี้ รอยมีดรอยใหญ่ที่คอไก่ตัวนั้น
“อสูรกินแต่ผลไม้ น่าขำชะมัด”
“สัตว์เดี๋ยวนี้วิ่งเร็วจะตาย ผมตามไม่ทันหรอก”
ไม่ได้กินเนื้อนานๆเข้า พอเห็นก็อดดีใจไม่ได้ แถมวันนี้ยังมีเพื่อนร่วมโต๊ะอีก “มีไวน์ดีๆอยู่ กินด้วยกันนะ”
“ก็..ว่างอยู่”
“อื้อ!”
นานเท่าไหร่แล้วนะ เกือบร้อยปีที่ไม่มีใคร
“น้ำตาไหล”
“ผมแพ้ขนไก่ต่างหาก”
“หึ”
รอยยิ้มในมนุษย์นั้นน่าฉงน
อสูรน้อยรู้สึกเหมือนโดนเวทย์มนต์ในรอยยิ้มน้อยๆนั้น สะกดไว้
…………………………………..
…………………………
ชายร้านหนังสือมาที่ปราสาทนี้บ่อยๆ ไม่ถึงกับทุกวัน แต่ก็แทบจะทุกวันเว้นวัน
เป็นที่รู้กันถ้าวันไหนเขามา อสูรตัวนั้น จะแอบออกไปเก็บผลไม้แปลกๆในช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อเป็นเหมือนกับของขวัญต้อนรับ พยายามทำเวลาให้เร็วที่สุด แต่ก็ไม่เร็วพอที่จะหลุดออกจากสายตานายพรานแถวนั้น
เบอร์รี่นั่นอยู่สูง จนต้องปีนต้นไม้ขึ้นไป
เอื้อมมือ แต่ก็ยังไม่ถึง มองพื้นที่อยู่ด้านล่าง ก็กอดต้นไม้ไว้แน่น
เขย่ากิ่งไม้แรงๆ เบอร์รี่ก็ร่วงลงกับพื้น
ไม่ทันที่จะระวังตัว นายพรานที่ซุ่มมองอยู่ห่างๆ ก็ขึ้นธนู
เล็งไปยังอสูร ที่ดูคล้ายกับมนุษย์จนไม่น่าเชื่อ มันต่างจากที่ได้ยินมา เขาคิดจะเอาสัตว์ประหลาดตัวนี้กลับไปที่หมู่บ้าน คิดถึงสิ่งที่จะตามมา ทั้งชื่อเสียง เกีรยติยศ ตัวนี้คงขายได้หลายตัง อาจมีคนอยากได้เป็นสัตว์เลี้ยง ถ้าขายเป็นๆไม่ได้ ก็อาจแล่ขาย
ปล่อยปลายนิ้วที่ขึงธนูไว้ ลูกธนูวิ่งแหวกอากาศ ปักเข้าที่กลางตัวอสูรเต็มๆ
“โอ๊ย!”
ร้องเสียงดัง แล้วร่วงลงจากกิ่งไม้ เสียงดังตุ๊บ
นายพรานไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายลุกขึ้น วิ่งเข้าไป กระชับมีดสั้นในมือ แต่เมื่อไปถึง ก็ว่างเปล่า
ฟุ่บ
เขาวิ่งตามรอยเท้า เห็นได้ชัดจากพุ่มไม้ที่ถูกเหยียบ ตะโกนเรียกนายพรานคนอื่นๆให้ตามเขาไป
เสียงใบไม้โดนเหยียบกรอบแกรบ อสูรวิ่งไม่หยุดเท้า มีแค่สองเท้า ไม่ได้แตกต่างจากมนุษย์ตรงไหน เสียงตะโกนดังไล่ตามหลังมา ได้ยินเสียงจากข้างหน้าไกลออกไปไม่มากนัก ต้องหลบ เมื่อกี้ประมาทเกินไป ที่อยู่ต้นลม
สู้ไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงก็ต้องถูกจับแน่
ในหัว คิดแต่ใบหน้าเรียบๆของหนุ่มร้านหนังสือ
เขาคนนั้นฉลาด ถ้าอยู่ด้วยคงจะคิดหาวิธีได้
สะดุด
ล้มหน้ากระแทกกับพื้นเสียจนหมดรูป พยายามลุกขึ้น แต่ขาทั้งสองข้างกับถูกจับไว้ ถูกดึงลากไปตามทาง
“อ..อื้อ ปล่อย ปล่อยสิ!”
“ชู่ว”
หนุ่มร้านหนังสือส่งสัญญาณให้เงียบ
“ขนกันมาทั้งหมู่บ้าน”
“..ทำไม ไม่เห็นเคยรู้มาก่อน”
เขาส่ายหัว คงจะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน
“ผ..ผมทำอะไรผิดงั้นหรอ?”
“….”
“แค่ต่างกันนิดเดียว อยู่ร่วมกันไม่ได้งั้นหรอ?”
“ถ้าออกไปตอนนี้ คงจะโดนยิง…”
ที่ปราสาท คงจะมีคนพวกนั้นมารอเต็มไปหมด
“ไม่ต้องกลับไป….”
“แต่ว่า..ม๊า เฮีย”
“เขาไม่กลับมาแล้ว”
“…ไม่ เขาต้องกลับมาสิ”
“ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาจะกลับมาหรือไม่ แต่มันอยู่ตรงที่ว่ากลับไปไม่ได้แล้ว”
“…..”
“ตามมา”
“ห้ะ?”
“ในเมื่อกลับไม่ได้ ก็ไม่ต้องกลับ”
“แล้วผมจะไปอยู่ที่ไหน?”
“…อยู่ด้วยกัน”
พูดแค่นั้น
มือเลื่อนขึ้นมือจับที่ข้อแขน ดึงเบาๆ ก็ออกเดินตาม
เสื้อคลุมที่ชายหนุ่มใส่มานั้น ถูกใส่ให้กับอสูรตัวนั้นแทน
………………………………..
………………………..
“เอ้า ลุง ลูกชายลุง คนกลางหายไปไหนแล้วล่ะ?”
“คงโดนอสูรที่ปราสาทนั่นกินไปแล้วมั้ง”
ถึงจะพูดเรื่องที่ควรหดหู่ แต่เขากลับดูมีท่าทีเฉยชา
“เออ แต่เรื่องอสูรนั่นก็หายไปเหมือนกัน พวกนายพรานบางคนเล่าว่าอสูรนั้น อาจจะโดนลูกชายลุงฆ่าก็ได้นะ”
เจ้าของร้านหนังสือยักไหล่ ละสายตาออกจากลูกค้าช่างพูด หรือหนังสือตรงหน้า มองออกไปนอกหน้าต่าง ถนนยังคึกคักเหมือนทุกวัน ถึงแม้เด็กๆทุกวันนี้จะอ่านหนังสือน้อยลง แต่ในบรรดาผู้ใหญ่ก็ยังขายได้อยู่
วางหนังสือลงกับโต๊ะ
หนังสือปกสีเขียว ตัวหนังสือสีทอง ลายมือในนั้น คนเป็นพ่อรู้ทันทีที่รับหนังสือเล่มนี้ มาจากพ่อค้าร่อนเร่ที่ผ่านเมืองมา
คงอยู่ที่ไหนสักที่สินะ….
เหมือนจะอ่านเรื่องราวในนี้มากไปหน่อย ถึงได้พาลมองเห็นหางที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อคลุมของเด็กหนุ่มนั้น
“ลุงๆ”
“หือ?”
“นี่หนังสืออะไรน่ะ เห็นลุงอ่าน น่าสนดีนะ”
“เรื่องนี้นะหรอ? ไม่ขายหรอก แต่ถ้าสนใจ จะเล่าให้ฟังดีไหม?”
“เอาสิๆ”
เด็กที่ตัวเล็กจนต้องยืนขึ้นจากเคาน์เตอร์เพื่อมอง กวักมือเรียกเพื่อนๆเข้ามาในร้าน เกาะขอบโต๊ะ มองตาแป๋ว
“อะแฮ่ม…”
ทำเสียงแบบนั้น เด็กๆก็หัวเราะคิกคัก
“กาลครั้งหนึ่ง…….”
…………………………………………………….
…………………………………………..
[Special Project : Beauty&the Beast]
[18.4.55]
-
ตี๋น่ารักจริงอะไรจริงเวอร์ชั่นอสูรน้อย
-
ขอโพสต์ก่อนอ่านนะครับ เดี๋ยวไม่ทัน กว่าจะได้โพสต์ลำดับต้นๆ ยากมาก 555 เรื่องนี้อ่านแล้วติดเลยครับ
o18 :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตี๋มันน่ารักจริงอะไรจริง
เหอๆ แต่อยากได้ตอน16มากกว่า
ปล่อยตอนพิเศษออกมา
กว่า16จะโผล่คงจะนาน น
รอ16อยู่น้า า า
-
ตี๋น่ารักจังเลย
อสูรน้อย!! มีหางกับเขี้ยวด้วย!! :o8:
:L2: :L2:
-
ตี๋น่ารักมากกกกกกกกกกอ่ะ -///-
-
พี่หมอกก็เป็นพี่หมอกแม้จะอยู่ในนิยาย แต่เท่ห์ชะมัดเลยอ่ะ
ตี๋ในคราบอสูรน้อยน่ารักมาก แต่ก็เหงามากด้วย ตอนเอาแอบเปิ้ลให้คุณตู้กินนี่ทั้งน่ารักน่าสงสารเลย
เกือบโดนจับแล้ว ดีนะหนีทัน เรื่องแปลกแหวกแนวดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
มีตอนพิเศษ มาเบรคอารมณ์
ตี๋เวอร์ชั่นมีหู มีหางน่ารักจัง
-
เป็นอสูรที่น่าฟัดมาก :laugh:
-
>///////////<
ยังไงน้องตี๋ก็น่ารักเสมอ ~~
-
น่ารักจังเลย อสูรน้อยขี้เหงา
-
ตี๋น่ารักอ้าาาาาาาา :m3: มีหางด้วย
ขอจับอสูรน้อยกลับไปเลี้ยง :o8:
-
ชอบหางอ่ะ เรายิ่งเป็นพวกแพ้สัตว์เลี้ยงด้วย
หูกับหางเป็นไอเท็มต้องห้ามเลยนะ
เพราะจะเพ้อเวิ่นเว้อมากเกิน >____<
แค่ตอนดีใจแล้วหางโบก ก็ฟินไปโลกหน้าแล้ว
-
ยังน่ารักได้อีก
-
บิิวตี้หมอกผู้เย็นยะเยือก กับ อสูรน้อยน่าฟัด :กอด1:
-
หยายยยยยยยยยยยยยย!!
น่ารักง้าก555555555
มีหูมีหาง อิย้าาาาา -..-
-
o13 o13 o13
-
น้องตี๋น่ารักเสมอ
:กอด1: :กอด1:
-
โอ๊ยยยยยย น้องตี๋น่ารักน่าหยิกมาก
พี่หมอกยังไงก็เป็นพี่หมอก 'อยู่ด้วยกัน'
-
น่าร๊ากกก มีหางด้วย ><
-
จิ้นพี่หมอกออกเลย นิ่งๆไม่พูด
เวอร์ชั่นไหนก้พี่หมอกก้อปปี้มาเป๊ะ !
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o8:ตี๋ยังน่ารักเสมอ ไม่ว่าจะมาเวอร์ชั่นไหน
-
:impress2: :impress2: :impress2:
กรี๊ดดด อสูรตัวนี้น่าจับมาปล้ำที่บ้านมากเลย :man1: ( :z6: พี่หมอกถีบ)
-
น่ารักอ๊ะ อยากได้ไว้สักตน
-
พี่หมอกเป็น Beauty เหรอ :pigha2:
-
ตี๋มีเขี้ยวคงจะน่ารักน่าดู :o8:
-
ตี๋น่ารัก
หมอกก็ยังพูดน้อยเหมือนเดิม
-
ว้าวววว
ตี๋เวอชั่นอสูรน้อย
น่ารักจิงๆ :กอด1:
-
น่ารักเวอร์ๆ อ่ะ
อสูรตี๋น้อย น่ารักมากๆๆ
-
น้องตี้มีหาง :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
555 ตี๋น่ารักอะ :-[
-
น่ารักดี ^^
-
เวอร์ชั่นล่าสุดนี่น่ารักไปนิ พี่หมอกเป็นบิวตี้ 5555
ไม่ได้อ่านหลายวันเเระ มานี่หลายตอนเรย มันฟิน ฮี่ๆๆๆ
เนื้อเรื่องเริ่มมีกลิ่นมาม่าทะเเม่งแฮะ แต่จับมือกันผ่านไปได้อยู่เเล้วเนอะสองคนเนี้ย
สู้เว้ย!!! :man1: :man1:
-
:m15:“แค่ต่างกันนิดเดียว อยู่ร่วมกันไม่ได้งั้นหรอ?” :monkeysad:
บางครั้งความคิดหรือความรู้สึก....ทั้งร่างกายและจิตใจ....หรือแม้กระทั่งรสนิยมทางเพศ...ที่แตกต่าง
ทำให้เราอยู่ร่วมกันไม่ได้งั้นหรอ??....ผู้เขียนช่างฉลาดในการใช้ภาษา...แอบแฝงปรัชญาซ่อนไว้ผ่านตัวละคร
ได้อย่างลงตัว...แสดงให้เห็นถึงทักษะในการใช้ภาษาในชั้นครู...ช่างน่านับถือจริงๆ
ข้าน้อยขอคาราวะท่าน 1จอก... :call:
-
น้องตี๋น่ารัก :-[
-
ตี๋ต้องเป็นอสูรที่น่ารักน่าฟัดที่สุดแน่ ๆ อ๊า :o8:
-
:a5: ... บิวตี้หมอกเวอร์ชั่นนี้ ... โหดแท้เหลา :z3:
โถ่ๆ ตี๋เวอร์ชั่นไหนก็จับพี่หมอกอยู่จริงๆนะเนี่ย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่ะ !
อยากเห็นจังเลยเวอร์ชั่นอสูรน้อย >< :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตี๊น่าร๊ากกกกกกก
.ชอบตอนกระดิกหางอ่ะ ดีใจล่ะสิที่หมอกมา ฮ่าๆ :-[
-
เป็นข้อพิสูจน์ว่าไม่ว่าจะตี๋เวอร์ชั่นไหนก็น่ารักน่าฟัดทุกเวอร์ชั่นจริงๆ
-
ชอบครับ...
เขียนได้แยบคายครับ
...แตกต่าง แต่ไม่เห็นจะต้องทำร้ายกันเลย
ปล. "กะพริบ" "เวทมนตร์" ครับผม ^^
-
อาโซยตี๋อ่า ลื้อต้องอดทนหน่า เลี๊ยวมันก็ดีขึ้นเอง
55555 เป็นกำลังใตให้โซยตี๋ กะเฮียหมอก สู้ๆ :L2:
มาม่าาา :o12: :o12:
-
น้องตี๋เวอร์ไหนก็น่ารักอะ o13 o13
แต่พี่หมอก...เวอร์ไหนก็โคตรเย็นชา กร๊ากกกกกกกกกกก แต่หนูรักพี่นะ จุ๊บๆ :z2:
-
:pig4: :pig4:
-
หมอกพาตี๋ไปไหนนะ แล้วเฮียกับม๊าตี๋ไปไหนกันนะนั่น
-
ยังไงน้องตี๋ก็น่ารักมากจ้า....
-
:กอด1:
-
น่ารักอ่ะ
-
อสูรตี๋ น่ารักเกินไปแล้ว
:L2: :L2:
-
o13 o13
ฤดูเทพนิยาย
โปรเจคเดียวกับซินเดอเรลล่าน้องรัันชิมิค่ะเนี้ยยย
-
สู้ๆนะน้องตี๋ อย่างน้อยก็ยังมีพี่หมอก กรี๊ดดดดดดดด
ไม่เอามาม่าได้ไหมมมมม
-
ผู้ชายสายซึนนี่เขาแน่นอนจริงๆ เจอเข้าไปปีศาจมีสลดอ่ะคิดดู
:กอด1: น่ารักมากกกกกกกก :กอด1:
-
"แตกต่างกันนิดเดียวทำไมอยู่ร่วมกันไม่ได้"
ตี๋เป็นอสูรน้อยได้น่ารักน่าสงสารมาก
-
เวอร์ชั่นนี้
น้องตี๋น่ารักจังเลย
เป็นโปรเจคเทพนิยายเหมือนเรื่องรักนี้ไม่ต้องมีเสียง^^
พี่หมอกก็ยังคงเป็นพี่หมอก...แต่ว่าพากันไปอยู่ที่ไหนกันนะ...อยากรู้จัง :-[
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก น้องอสูรตี๋น่ารักมากมายยยย ><
ชอบจังเลยค่ะ หุหุหุ
-
หาง!! เขี้ยว!! อ๊างงงงงงงค์ :m1:
จิ้นแล้วหอบหื่นดจะขึ้น
ตี๋เวอร์ชั่นอสูรน้อยในอิมเมจิ้นมันโมเอะไม่ไหวแล้ววววว :m3:
-
ชายงามกับอสูรน้อย
:กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เวอร์ชั่นนี่น่ารักมากกกเลย ^_^
มีหางนี่มันดีอย่างงี้นี้เอง มันกระดิกได้ กวาดพื้นได้ 5555 ตี๋เอ๊ยยยย !!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มีตอนพิเศษอย่างงี้บ่อยๆก้อดีน่ะ
-
ดีใจก็หูตั้ง หางกระดิก ส่ายหางดุ๊กดิ๊ก
หดหู่ ก็หูตก หางลู่
บ๊ะมันใช่ !!! นี่มัน นี่มันๆๆๆๆ ไอ้หนึ่งงง ชัดๆๆๆๆ
(พลั่กกกกก ! รีบวิ่งหลบตีนพี่หมอ กกกก 555555555)
-
ตอนพิเศษตี๋น่ารัก ใสซื่อดีจริงๆ
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
น่าร๊ากมากกกกกกกกกกกกกก
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอยากอ่านอีกเว่อร์ๆอ้ะ
น่ารักมว๊ากกกกกกกกกก อิอิ
-
ถ้ามีรูปให้ดูด้วยจะแจ๋วมาก
ไม่รู้ว่าใครเป็นบิวตี้ ใครเป็นอสูร นึกแล้วก็อย่างฮาอ่ะ :m20:
-
เป็นอสูรที่น่าหม่ำมาก :z1:
ฮ่าๆๆๆ
พี่หมอกอ่าเย็นชา แต่ไม่เคยปล่อยตี๋เลย น่ารักอ่าาา :o8:
-
น้องตี๋ยังน่ารักเหมือนเดิม
แม้จะอยู่ในเวอร์ชั่นอสูร :กอด1:
ถ้าเจอนะจะจับมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน 555
-
น่ารักนะเนี่ยตี๋
-
o13 o13 o13 :L2: :กอด1:
-
"อยู่ด้วยกัน" ชอบประโยคนี้ที่สุดเลยยย โอ๊ยยย โดนใจมากคับ :กอด1: :3123:
-
ฮือออออออ
ชอบตี๋แบบนี้อ่ะ ชอบบบบบ
มีหาง...มีเขี้ยว ถ้ามีหูด้วยนะ...ฮึ่ม!!
พี่หมอกยังไง...ก็ยังเป็นพี่หมอกอย่างนั้น
สุดท้ายแล้วคือทั้งสองได้อยู่ด้วยกันและ...
มีลูกด้วยกันใช่มะ!!!
*จินตนาการล้ำเลิศ* o18
-
ชอบอ่ะ ตี๋เวอร์ชั่นเขี้ยว พี่หมอกก็เป็นพี่หมอกคนเดิม ที่ต้องหลงมารักตี๋ อร๊างงง :m3:
ขอตอนพิเศษ มนุษย์ กับ อสูรน้อย เริ่มใช้ชีวิตร่วมกันได้มั้ยคะ พลีสสส :-[ :m18:
ว่าแต่เคยถามไปว่า น้องคนแต่งเคยลงรูปอิมเมจน้องตี๋รึยังอะคะ??? เค้าอยากเห็นนน :m24:
-
หยุดยาวช่วงสงกรานต์ เลยไม่ได้อ่านเลย กลับมาตามอ่าน เลยได้อ่านทีเดียวหลายตอน
ไม่คิดว่าหมอกจะคิดล้มบริษัทพ่อ คิดว่าคงแค่จะพิสูจน์ตัวเองเฉยๆ ว่าไม่ว่าตัวเองจะเป็นไง
ก็ยังสามารถทำกำไร และเป็นที่ยอมรับได้ แต่พอมาคิดถึงนิสัยของหมอก ก็รุ้สึกว่าก็เป็นไปได้แฮะ
ส่วนตี๋ ก็ต้องมาเจอสังคมของคนในที่ทำงานของตัวเองอีก เรื่องช่วงนี้กดดันสุดยอดไปเลย
แต่พอมาอ่านตอยพิเศษล่าสุดนี้ ก็ทำให้ยิ้มออกได้ อสูรน้อยน้องตี๋น่ารัก แบ๊วได้อีก
ม๊ากับเฮียไปไหนกันนะ ทิ้งน้องตี๋ให้อยู่คนเดียวจนเหงา รอคนที่ไม่รุ้ว่าจะมาเมื่อไร
ชายงามอย่างพี่หมอกก็ยังคงคอนเซ็บ ไม่หลุดเฟรมสักกิ๊ก คุณพ่อเจ้าของร้านหนังสือ...เข้าใจลูก
อยากให้คุณพ่อประธานบริษัทในเรื่องหลักเข้าใจลูกแบบนี้บ้างจัง
คำนี้อ่านแล้วเจ็บ
“ผ..ผมทำอะไรผิดงั้นหรอ?”
“….”
“แค่ต่างกันนิดเดียว อยู่ร่วมกันไม่ได้งั้นหรอ?”
คำนี้อ่านแล้วอบอุ่น
“แล้วผมจะไปอยู่ที่ไหน?”
“…อยู่ด้วยกัน”
เรื่องนี้คนอ่านเยอะมาก ลงได้แป๊บเดียวรีไปสองหน้าแล้ว
รออ่านตอนต่อไปนะ
:L2: :pig4: :L2:
-
:กอด1:
น่ารักจิง
-
น่ารัก ตี๋น่ารัก :o8:
-
ถูกใจอีกแล้วอ้า :m1: ตี๋เป็นอสูรน้อยที่น่ารักน่าสงสาร :m17:
มีขายที่ไหนวุ้ยย!! อยากได้ไปเลี้ยงสักตัว :m3: :m3:
-
อสูรน่ารัก น่าฟัด โฮกก ขอกลับบ้านที่ค่าาาาา :-[
น่ารักไม่ไหวแล้ว>< :กอด1:
-
:กอด1: รักเรื่องนี้
-
อสูรน้อยน่ารัก :o8:
-
อสูรอะไรน่ารักน่าชัง
ขอแบบนี้ขอสักตัวบ้างสิ
คงดีไม่น้อย
-
นี่ขนาดนิทานนะนิ น้องตี๋ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย :impress2:
-
เฮ้ยไม่ชอบไม่ว่า แต่ถ้าถึงขั้นรังเกียจนี่รับไม่ได้
คนก็คนเหมือนให้ตายสิ
ตี๋สู้ๆ พี่หมอกด้วย ก้าวเดินไปด้วยกันฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้นะคะ
-
ตี๋น่ารักตลอดอ่ะ~
มีหางด้วย55. อยากอ่่านตอนปัจจุบันแล้วว!
-
อสูรน้อยขี้เหงา น่าสงสารเนอะ
"ผม...ทำอะไรผิด"
ฮื้อ อยากกอดปลอบจังเลย :o8: :o8:
-
ตี๋ดูน่ารักกว่าปกตินะ ^^
-
ตี๋น่าฟัด! :haun4:
-
:กอด1: อสูรตี๋น้อย มาแบบใสๆ น่ารัก น่าสงสารตลอด *หยิกแก้มที*
พี่หมอก ไม่ว่าจะเวอร์ไหน พี่แกซึนได้ใจทุกทีซิน่า
ชอบนะ o13
-
น่าจะกลับกันที่อสูรคงโดนมนุษย์สุดหล่อฟัดจนหนำใจ :haun4:
-
น่ารัก น่าฟัดอ่ะ :-[ :-[
-
ตี๋น่ารักอ่าาาา
งือออๆๆๆๆ
แต่ม๊ากับเฮียไปไหนล่ะ
ตี๋ดูเหงามากอ่ะ
-
ช้านพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร :z3:
มันสนุกมากกกกก น่ารักมากกกกกกกกกกก
พี่หมอกกะตี๋ ทำช้านเพ้ออออออออ :-[
-
อย่างตี่๋ เป็นอสูรน้อยในตะเกียงแก้วมากกว่าละมั่ง :m20: น่ารักซะ พี่หมอกเก๊กหล่อมากเมื่อยมััยคะ
-
เป็นอสูรที่น่าฟัดมาก :laugh:
เห็นด้วยสุดๆ อยากได้มาเลี้ยงบ้าง
จะได้ฟัดเช้า ฟัดเย็น 555
-
เป็นอสูรที่คาดไม่ถึง นึกว่าเป็นพี่หมอกซะอีก แบบนีี้็ก็น่ารัีกดีไปอีกแบบ
-
นั่งกด ตอนต่อๆไปอ่านเรื่อยๆๆ
ยังไม่ได้นอน แต่กดมาเจอเรื่องนี้ตอนเช้า หยุดอ่านไม่ได้ :z3: :z3: :z3:
ฮือๆๆๆๆๆ :z10: :z10: เหมือนตกหลุมพรางเนอะ นิยายในเล้าเนี้ยะ
สติลอ่านต่อไป :sad4: :o12:
-
การรอของมึงสิ้นสุดลงแล้วสินะ...ไอ้หมอก
:monkeysad: :monkeysad:
พี่บอลนานๆมาที แต่ o13
T T
-
หมอกยอมทำเพื่อตี๋ขนาดนี้เลย
ตอนสงกรานต์น่ารักมากเลย
-
มารอพี่หมอกพี่ตี๋ :L2: :L2: :L2:
-
เวอร์ชั่นพิเศษน่าริกดีอ่ะ ชอบๆ : )
-
แอร้ยยยยยยยยยย ตี๋น่ารักเน้อออ มีหางด้วยอะ
-
ทำไมต้องพูดจาใจร้ายใส่โซ้ยตี๋ด้วย TT
น้องตี๋ สู้ๆ นะ ไม่ต้องไปสนลมปากคนอื่น
เราอุตส่าห์ทนกันมาจนถึงตอนนี้แล้ว
มาม่าเลย :z3: :z3: :z3: :z3:
ปล. น้องตี๋เวอร์ชั่นอสูร น่าร้าก
-
อยากฟัดอสูรน้อย.... :z3:
-
ชอบ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านเวอร์ชั่นต่อไปอ่า
-
ตี๋น้อยยยมีหางงงงงงง
น่ารักกกก
-
:o12:
วิ่งหนีได้ป่ะ แม้แต่ตอนสเป ยังทำ แบบนี้
http://youtu.be/rc7KnQAh_1I
http://youtu.be/rc7KnQAh_1I (http://youtu.be/rc7KnQAh_1I)
พี่หมอก มันนานไปป่ะพี่ กลับมาเถอะ T T
ขอบคุณคนเขียนนะ สนุกมาก
-
:z3: :z3: :z3:
ลุ้นอ่ะ T T
:กอด1: :กอด1: :เฮ้อ: ในที่สุดดดดดดดดดดดด
-
จะเป็นเวอร์ชั่นไหน ตี๋ก็ยังน่ารัก และถูกรังแกอยู่ร่ำไป
ดีแต่ว่าอยู่ที่ไหน ก็มีหมอกมาปกคลุมป้องกันอยู่เสมอ ๆ :z2:
+1 ให้กับตอนพิเศษน่ารัก ๆ แบบนี้ ครับ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3:
ทุกอย่างจะดีขึ้น
เมื่อไหร่กันนะ ???
:z6: :z6: :z6:
-
แอบบตกใจ ตอนห้า ทำไมไม่อัพสารบัญ
:beat: :beat:
เกือบไปนอนแล้ว นึกว่าไม่มาแต่งต่อ
เลยมองดูเลขหน้า อีกร้อยหน้า ถึงจะถึงหน้าสุดท้ายยยยย
โอ๊ยยยยยยย สติลอ่านต่อ
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกก :o12:
-
ถึงจะเป็นอสูร..แต่ ตี๋ ก็ยัง น่ารักกกกกกกกกก
:m1: :m3: :m4: :m11:
-
สนุกมากกกกกกกกก รออยู่นะ
-
อ๊ากกกก
:z2:
ตามทันแล้ว ...
อ่านเรื่องนี้มาเป็นอาทิตแล้วเนี่ยะ กว่าจะตามทัน โห้ววว
:o8:
สนุก มาก เลย
ชอบ น้อง ตี๋ อ้ะ
น่ารักแบบกวนๆดี
-
อ๊ากกกก กกก ตี๋เวอร์ชั่นมีหาง น่าร๊ากกกก
จาเอาๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ลงชื่อรอ BN 16 จ้าาา
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ อ่านถึงตอนปัจจุบัน
คิดว่าเดี๋ยว พ่อพี่หมอก ต้อง จับ น้องตี๋ ไป แงมๆๆ (รึเปล่า???)
เวอร์ชั่นโตนี้ ก็สนุกไปอีกแบบ อ่ะ ชอบชอบชอบ
ถึงตอนเด็กจะน่ารักมากก็เถอะ
:pig4: ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนมากนะ สนุกอ่ะ :monkeysad:
:call: :call: :call:
-
:z13: :z13: :z13:
ชอบๆ รีบๆ มาต่อน่ะคับ อ่าน จบ ไปรอบนึง แล้ว
กำลังจะอ่านอีก สนุกมากๆเลย ขอบคุน คนแต่งๆ
-
อืม 555+ สุดๆ
-
มารอตอนใหม่ด้วยคนครับผมมมมม
-
จินตนาการล้ำมากๆ ^^"
-
ตี๋น่ารักอ่า :man1:
-
คิดถึง พี่หมอก ต้มมาม่ารอ รีบๆมานะ
:call: :call: :call:
-
ขอบคุณจริงๆคร้าฟผม^^
-
เพิ่งจะอ่านเรื่องนี้ ไปอยู่ไหนมาไม่รู้...
ตี๋หมอกกกก เป็นคู่ที่ดูรักกันมากๆๆ อ่านแล้วมันอบอุ่น :กอด1:
โดยเฉพาะน้องตี๋ เป็นคนที่น่าอยู่ใกล้ๆ นิสัยน่าร้ากกก
พี่หมอกแฟนคลับเยอะอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึง
ยังไงก็แล้วแต่ หลงรักเรื่องนี้ไปแล้ว จะรออ่านต่อๆๆไปนะคะ
-
B.N.16
เก็บกระเป๋า ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วดันเก็บเข้าที่
อีกหนึ่งวันทำงาน ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อยากกลับบ้านเร็วๆชะมัด
แต่พอเห็นถนนที่รถติดแบบนี้ก็ต้องถอนหายใจ ไม่น่าแปลกเลยสำหรับวันศุกร์แบบนี้ ยืนรอที่ป้ายรถเมล์ คนชะเง้อคอกันใหญ่ เหมือนว่ายิ่งมองบ่อย จะยิ่งทำให้รถสายที่ตัวเองรออยู่มาเร็วขึ้น
ใส่หูฟัง เปิดเพลง หยิบการ์ตูนออกมาอ่าน เขย่งมองบ้างถ้าเห็นคนข้างๆขยับตัว
“ฮ่ะฮ่า ไอ้นี่มันตลกเป็นบ้าเลยวะ”
พอพูดแบบนี้ ป้าข้างๆก็หันมามอง ทำเป็นมองไม่เห็น ก้มมองการ์ตูนต่อ วันนี้ต้องรีบแวะไปคืน ไม่งั้นจะโดนปรับเพิ่มอีก
ช่วงนี้มีความคิดอยากจะทำบ้านที่วอลเปเปอร์เป็นนารูโตะบ้าง บลีชบ้าง หลายเรื่องเต็มไปหมด แต่ขืนไปทำจริง มีหวังเฮียคงพ่นไฟ กระชากวอลเปเปอร์หลุดทั้งแผงแหง เลยได้แต่คิด
ได้ยินเสียงกระเป๋ารถเมล์ตะโกนด่า เสียงบีบแตรดังลั่น ทำเป็นไม่สนใจ แต่พอนานเข้า ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมอง
ไอ้คนหน้าตาคุ้นๆ ยื่นหน้าจากเบาะคนขับ ข้ามมาสู่หน้าต่างอีกเบาะ ตะโกนเสียงดังจนทุกคนหันไปมอง
“ไอ้ตี๋โว้ยย หูหนวกหรอวะ!!”
“หือ? ไอ้กล้วย?”
“เออดิ รีบขึ้นมาเร็วๆ ก่อนที่รถเมล์จะขับทับกู!!”
รีบกระโดดขึ้นเบาะหลังรถ รถไอ้กล้วยคันใหม่ ไอ้คันนี้ มันเล่นอวดไปทั่ว โธ่เอ้ย ผ่อนหมดแล้วค่อยมาพูดเหอะว่ะ
“มาทำไรแถวนี้วะ?”
“มารับมึงไงไอ้ตี๋ โง่ป่ะเนี่ย?”
“อ้าว ด่ากูเฉย”
คุยสักพักก็พึ่งเห็นผู้หญิงที่เบาะข้างคนขับ เลยขยับตัวไปนั่งหลังเบาะไอ้กล้วย กระซิบถาม
“ใครวะ?”
“แม่กู”
“ห้ะ?”
“แม่ยอดขมองอิ่ม จิ้มลิ้มไฉไล อะฮึ้ย!”
ขอกูอ้วกด่วน
พูดตรงๆ โคตระเลี่ยนเลยครับ ผมได้แต่เอนหน้าหากระจกทำท่าอ้วกแก้ขัดไปก่อน
ที่น่าแปลก คือมุกแก่ๆแบบนี้ยังทำแต้มในสาวคนนี้ได้ ผมไม่เคยเห็น น่าจะทำงานที่เดียวกับไอ้กล้วยมัน
ท่าทางผู้หญิงคนนี้คงเกิดได้ดาวมหาซวย น่าจะพาไปทำพิธีแก้ชงโดยด่วน
“แล้วนี่จะพากูไปไหนวะ อย่าบอกนะเว้ยว่าลักพาตัว”
“ถุย ลักพาตัวมึง? เฮียมึงคงปิดซอยเลี้ยง ส่งเงินให้กูใช้ไปตลอดชีวิต”
“พอๆกับที่พ่อมึงบอกกูเลยว่ะกล้วย”
“อ้าว แบบนี้กูเรียกเวรกรรม 3G”
“ขำพอแล้ว ตอบกูซักที จะไปไหนวะ”
“เดี๋ยวก็รู้”
เกลียดประโยคแบบนี้ชะมัด
ขมวดคิ้วมองมันผ่านกระจกหลังก็ดูไม่สนใจ ก่อกวนมัน? อย่าเลยครับ ผมเห็นยมทูตโบกมืออยู่ไกลๆแล้ว ถ้าผมทำแบบนั้น
สุดท้ายรถก็มาจอดที่ร้านอาหารร้านนึง ผมที่มัวแต่นั่งอ่านการ์ตูน ไม่รู้ทิศทาง ก็ได้แต่มองซ้ายขวาอย่างจนปัญญา
“ไอ้กล้วย ขากลับมึงไปส่งกูด้วยนะเว้ย”
“ไม่ต้องห่วง มีคนไปส่งมึงอยู่แล้ว”
“ห้ะ? อย่าบอกว่าพี่แท็กนะเว้ย กูไม่มีตัง”
“เออๆ”
เดินตามมันเข้าไป เรียกว่าเดินตาม ถูกที่สุดแล้ว เล่นตัวติดกับสาวเสียจนจะหลอมเป็นแฝดสยาม มีแฟนลืมเพื่อนทันที
เหมาทั้งร้าน ไม่ก็ ร้านนี้คงใกล้เจ๊ง
เห็นพี่โก้ พี่เต๋า ไอ้โจ๋ ไอ้เคิ่ล พี่แฟง พี่ปิง พี่ต้น ไอ้ปิ๊ก น้องฝน หลานรหัสผม แล้วก็เหลนรหัสผู้ชายที่หน้าบอกบุญไม่รับ รวมๆน่าจะประมาณยี่สิบคน เรียกว่าเกือบครบทีม เว้นก็แต่พี่บอลที่ไม่อยู่ ที่บอกว่าคงจะไปนาน ท่าจะจริง
เห็นผมก็ร้องวี้ดวิ้ว ยกแก้วขึ้น ก๊งกันตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตก
“ไอ้ตี๋มาแล้วโว้ย!”
“วู้วว”
ไหนๆก็ส่งเสียงแบบนี้แล้ว ทุบอก เกาหัว กินเห็บ นี่ก็ใช่เลย ครบเซ็ต
“เลี้ยงอะไรกันวะ วันนี้วันอะไร?”
พอถามแบบนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลง ได้ยินเพลงลูกทุ่งประหลาดๆดังเบาๆเป็นเพลงแบล็คกราวด์
“..ไอ้ตี๋ มึงจำไม่ได้หรอวะ?”
“แล้วมันวันอะไรล่ะพี่?”
“เอ้า มาดูหน้าคนที่มันลืมวันเกิดตัวเองหน่อยดิ”
“วันเกิดผม?”
“เออ!”
ดูเหมือนจะลืมไปจริงๆ
ทำหน้างง ไอ้เคิ่ลรีบควักมือถือออกมาถ่ายรูป เป็นเรื่องสนุกกันใหญ่
“คืนนี้กูจะแท็กไอ้พวกที่ไม่มาให้หมด เอาลงสเตตัส บอกว่ามึงลืมวันเกิดตัวเอง”
เก็กเสียงเข้ม “กูทำงานหนัก ไม่มีเวลายุ่งเรื่องพวกนี้หรอก”
“ถุยถุย ที่กูชวนเล่นวินนิ่ง บอกว่างตลอด”
“เวลาสำหรับเพื่อนกูมีเสมอ เป็นไง โคตรหล่อเลย ฮ่าๆๆ”
ที่ขำคือ พอเหมาทั้งร้าน เวทีก็ว่าง เสร็จพวกขี้เมาสิครับ ไปยืนเกาหูกันเป็นแทบ ไอ้พวกแอ็บเมา ก็ไปยืนเป็นหางเครื่อง เต้นท่าวิวัฒนาการหนอนผีเสื้อกันเป็นแถว
เอาวันเกิดผมขึ้นมาอ้างชัดๆ ที่แท้ก็แค่อยากก๊งกันนิหว่า
พอยื่นแก้วไปขอ ก็บอก “ไม่ได้ๆ อย่างมึงไปกินนมไป๊” ดูดิ คนเรา คำว่าเพื่อน สะกดกันเป็นหรือเปล่า
นั่งกินไปเรื่อยๆตั้งแต่หกโมงกว่า จนเกือบสามทุ่ม ฝนก็ขอตัวกลับ ผู้หญิงที่มางานนี้มีไม่กี่คน กลับเร็วก็ดีครับ ไม่อันตรายด้วย กลับดึกแล้วหวังจะหนีบพวกผมไปเพื่อความปลอดภัย อาจกลายเป็นฝันร้าย เพราะพวกผมคงทำอะไรไม่ได้นอกจากอ้วกกับเมาแอ๋นั่นแหละ
ยิ่งดึก ยิ่งเห็นมนุษย์กลายพันธุ์
เหล้าไม่มาถึงผมจริงๆ
ไอ้กล้วยทะเลาะกับแฟนอยู่ตรงโต๊ะห่างๆ เล่นเมาจนขับกลับไม่ได้ เห็นที ต้องมีสักคนขับพากลับ
เริ่มเห็นแววว่าเป็นผม แต่พี่โก้ปลอบใจว่า “เหมาไว้ น่าจะค้างสักคืนเพื่อความคุ้มนะ”
พี่โก้ ผมพูดตรงๆ คนอย่างพี่ไม่เหมาะจะทำประกันชีวิตที่สุดเลยว่ะ
“แล้วแฟนพี่ไม่มาหรอ?”
“ไม่อยากพามาว่ะ มาเห็นสภาพหมาๆแบบนี้ คงไม่ดีมั้ง”
“เอ้า จะได้รู้ไง ว่าตัวตนพี่จริงๆเป็นยังไง ชีวิตไม่ใช่ช่องสารคดีน่ะพี่ ที่จะได้ไปดิสคัฟวอรี่กันทีหลังน่ะ”
“มึงบางครั้งก็เหมือนจะเข้าใจเลยนะไอ้ตี๋ แต่บางที ก็โง่เกินเยียวยา” เหมือนจะเข้าใจว่าโดนด่า แต่ก็เหมือนไม่เข้าใจ “พอคนเรามีความรัก มันก็มีบางอย่างที่ไม่อยากให้คนรักเราเห็นนั่นแหละ เมาเป็นหมาแบบนี้น่ะ มันก็ไม่ดีใช่ไหมล่ะ?”
“แต่ถ้าแต่งกันไปแล้วพี่จะทำไงวะ?”
“กูก็จะเลิกเมาไง”
“ยากส์เหอะพี่”
“บางครั้งก็ต้องทำว่ะ เพื่อคนสำคัญ”
“….เออ โคตรเท่เลยว่ะพี่ ผมนับถือๆ”
“อย่าตกหลุมรักกูนะ ไม่อยากเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด”
เบ้หน้าใส่
พูดถึงแล้วก็พึ่งคิดได้ ไม่ได้เจอเกือบสัปดาห์ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
“แล้วใครเป็นคนต้นคิดงานนี้วะพี่?”
“เพื่อนมึงที่กลิ้งอยู่นู่น” ไอ้โจ่หมุนตัวไปกลับพื้น อีกนิดนึง ก็จะทับกับน้ำที่หก แต่เบรกทัน
“ไอ้โจ๋! ไอ้โจ๋เว้ย”
“หา?หือ?”
“ขอบใจนะเว้ย”
“ไม่เป็นไร เพื่อนกัน”
มีแต่คำว่าขอบใจ ต่อให้พูดกี่ครั้งก็มีแค่นั้น
เลยเพิ่มออปชั่นให้ ดึงให้มันกลับมานั่งบนเก้าอี้ ส่งน้ำเปล่าให้มันกิน หน้ามันแดงหน่อยๆ
“แล้วเค้กวันเกิดไม่มีเลยหรือไงวะ?”
“หือ…เออว่ะ ไอ้กล้วย ไอ้กล้วย! เมื่อไหร่คนส่งเค้กจะมาวะ?”
“มึงก็โทรไปตามสิ กูละกลัวหัวหด”
“คนส่งเค้กอิมพอร์ตจากอิรักหรือไงวะ? กลัวอะไรขนาดนั้น?”
“เดี๋ยวมึงคอยดู แล้วจะขนลุก”
ขมวดคิ้วมองหน้าไอ้กล้วยกับไอ้โจ๋ที่ส่งซิกซ์กันเบาๆ
คุยกันอีกสักพัก ข้าวผัดจานใหม่ลงโต๊ะ บางคนถลากลับมาแทบไม่ทัน
ไฟในร้านดับลง
หลายๆคนที่ดิ้นอยู่หน้าทีวี ร้องคาราโอเกะโวยวายกันใหญ่
ประตูร้านเปิด ก่อนจะปิดลง
ใครสักคนเดินเข้ามาในร้าน วางกล่องลงกับโต๊ะ เปิดกล่องออก เพราะมืด เลยมองไม่เห็นว่ากล่องอะไร
ไฟแช็ค เขาหยิบไฟแช็คออกมาจากกระเป๋ากางเกง เสียงแกร็กๆดังขึ้นหลายทีก่อนเปลวไฟจะติด
ค่อยๆจุดไฟลงบนเทียนทีละเล่ม วนจนครบเป็นวงกลม
พี่แฟงเห็นแล้วทนไม่ได้ ตะโกนด่า “ทำไมมึงไม่จุดเทียนมาจากข้างนอกเลยวะ มาจุดข้างไหนให้ไอ้เจ้าของวันเกิดมันเห็นได้ไงเนี่ย?”
“ข้างนอกลมแรง มึงจุดได้รึไง?”
ถึงฟังดูดุ แต่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากคนฟังหลายๆคน
คนส่งเค้กดุจริงๆ สมคำร่ำลือ
มาในเสื้อยืดสีดำ กับกางเกงยีนส์ ดูเหมือนคนปกติทั่วไป วัยรุ่นที่สนุกกับชีวิต ไม่มีหน้าที่ภาระอะไร
“กูไม่ร้องเพลง พวกมึงร้องดิ”
“เออๆ ก็ได้วะ เอ้า ฟังไอ้คุณชายพูดแล้วก็ทำตามคำขอร้องสุดสุภาพของมันหน่อยดิ”
เพลงที่โหลที่สุดในโลกดังขึ้น
ผมได้แต่หัวเราะเสียงคอรัส เสียงยิ่งกว่าจ่อไมค์ทะลุลำโพง
คนถือกล่องเค้กเดินมา ไม่เดินช้าๆตามเพลง แต่เดินก้าวเท้าเร็วๆตามนิสัย “เอียงหัวหน่อย” ให้ผมหลบ แล้วก็วางเค้กลงตรงหน้า
อยากจะพูดเรื่องการทำตัวไม่กลมกลืนกับบรรยากาศ แต่เก็บไว้ก่อน
“รีบๆเป่าเทียนดิ๊ อยากกินเค้กแล้วโว้ย”
“อย่าพึ่งดิ อธิษฐานอยู่”
“แค่ชื่อมึงก็พอแล้ว ขอเยอะ มึงไม่สงสารพระเจ้าบ้างหรอวะ ให้พรกันไม่ทัน”
“เออๆ งั้นกูย่อๆก็ได้วะ”
เป่าเสร็จ ตามพิธี ต้องเผ่นสิวะครับ ขืนนั่งต่อ ปากอาจไม่ใช่ทางเข้าเดียวสำหรับเค้กอีกต่อไป
“เฮ้ย เค้กซื้อมากินดิวะ”
“วันเกิดกู กูก็พูดแบบนี้ พวกมึงฟังที่ไหน ไม่ต้องหนีเลยไอ้ตี๋”
“หวา…” หลบมือทางซ้ายได้ ก็ต้องมาเจอกับไอ้โจ๋ที่พกความแค้นมาเต็มกระเป๋า
“ศาสนาพุทธสอนไว้ อย่าจองเวร”
“กูไม่จอง กูขอเดี๋ยวนี้เลยแล้วกัน”
“นั่นไม่นับว่าเป็นมุกนะเว้ย!”
โดนรุมจับ เห็นคนส่งเค้กยืนทำหน้าตาดีอยู่ไกลๆ ไม่สนใจเข้ามาช่วย
“พี่-!! อื้อ!!!”
เต็มๆ
สมกับเป็นเพื่อนอธิษฐานจริงๆ แต่ละคน จัดเต็ม
พี่ต้นให้เอามาเล่นได้แค่ส่วนนึง ที่เหลือ เก็บไว้กินตามนิสัยขี้เหนียว
“เฮ้ย ยิ้มดิ ยิ้ม”
“กูยิ้มมันต่างกับไม่ยิ้มยังไงวะ”
ขำกันใหญ่
ยิ้มยังไง กล้องก็ผ่าทะลุเค้กบนหน้าเข้ามาไม่ได้หรอกครับ
ตอนถ่ายรูป ใครเผลอก็ปาดเค้กบนหน้า ป้ายคืน เหม็นกลิ่นครีมทั้งหัว เล่นเสร็จก็เดินตามพี่หมอกที่ยืนรออยู่แล้วไป
“ผมนึกว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก”
“ก็ไม่ได้อยากมา”
“….”
“แค่กูกับมึงก็พอ จะมีตัวแถมทำไม”
บ่นกระปอดกระแปดเบาๆ
ฟังแล้วก็ยิ้มแฉ่ง แต่ก็คงเห็นแค่ฟัน
เดินมาที่ห้องน้ำ พี่หมอกเปิดก๊อกให้แล้วยืนพิงอยู่ข้างๆ ล้างหน้าแต่เปียกไปทั้งหัวทั้งเสื้อ
ปัดผมที่ปรกหน้าขึ้น ชี้จนเหมือนมีเม่นมานอนบนหัว
“พี่ดูดิ เซนต์เซย่า”
ถูกขยี้หัวจนกลับมาลีบเหมือนเดิม
-
พอมองใกล้ๆแบบนี้ ถึงพึ่งเห็นว่าพี่หมอกมีไรหนวดเล็กๆขึ้น หน้าเลยดุกว่าเดิมหน่อย
“พี่น่าจะไปเป็นนายแบบนะ”
“….”
“ลงหน้าปกสีสันสัตว์เลี้ยง ฮ่าๆๆๆ”
“มุกมึงก็ยังไม่ขำเสมอต้นเสมอปลาย”
แบะปาก ก็เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ชอบมองรอยยิ้มแบบนี้
“พี่”
“เดี๋ยว”
ประครองแก้มข้างนึงไว้ แล้วใช้นิ้วโป้งปาดที่แก้มผม ดูเหมือนจะมีเค้กติดอยู่
พี่เขามองเค้กที่เลอะอยู่กับนิ้ว แล้วจ้องตากับผม
ดูเหมือนจะเดาลางๆได้แล้ว ว่าพี่หมอกจะทำอะไร
มือละออกจากแก้มผม ผ่านหน้าไปช้าๆ
รีบอ้าปาก ตะครุบนิ้วโป้งนั้นไว้ พี่หมอกทำอย่างเดียวกัน แต่ไม่เร็วเท่าผม
รสของเค้ก รสอ่อน
ผมยักคิ้วตอบ
ระหว่างริมฝีปากของผมกับพี่หมอก มีนิ้วโป้งของพี่ขวางอยู่
เลียสิ่งที่อยู่ในปากช้าๆ
แม้แต่ตัวเองยังรู้สึก ว่าลามกชะมัด
นิ้วนั้นกดแรงเบาๆ ให้ผมอ้าปากออกกว้างขึ้น
สองลิ้นพันเข้าหากัน
จูบที่ทำให้รู้ ว่าทนนานกว่านี้คงไม่ไหว
เป็นจูบที่ทำให้รู้สึกเมายิ่งกว่าเครื่องดื่มไหนๆ
“…ผมอยากกลับแล้ว”
“กูเหมือนกัน”
“ฮะฮ่า วันเกิดผมปีนี้ พี่คือของขวัญสินะ”
“เซอร์ไพรส์ไหม?”
ได้แต่หัวเราะ
“ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”
“…”
“..ถ้าเป็นพี่คงตอบแบบนี้อ่ะดิ”
“ถ้ามึงเป็นของขวัญ?”
“อืม”
“ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่…”
“….”
“คงเพราะ….” ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วซุกอยู่ที่ซอกคอผมแทน ริมฝีปากชิดกับหู จูบเบาๆ แล้วกระซิบ “ชอบมาก”
เสียงกระซิบที่เหมือนพูดไปงั้นๆ ไม่มีอะไรสำคัญ
ไอ้โรคขี้เก็กนี้ คงแก้หายขาดลำบาก เรื้อรังระยะสุดท้ายจริงๆ
เอาหน้าผากโขกกับไหล่ตรงหน้า
อยู่ดีๆก็รู้สึกเหมือนมือเกะกะ แกว่งไปแกว่งมาหาที่วางไม่ได้
ตัวเอนไปด้านหลังนิดหน่อย ตามน้ำหนักที่พักอยู่ตรงไหล่ผม
“แล้วมึงล่ะ จะตอบยังไง”
พูดด้วยเสียงหงุดหงิด ผมหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
เห็นหูที่ขึ้นสีกลายเป็นสีแดงอยู่ที่ปลายสายตา
“โคตรชอบเลยว่ะพี่”
……………………………………..
…………………………..
“คราวนี้ กูไม่ยอมให้หยุดกลางทางอีกหรอกนะ”
ตอนไปเที่ยวทะเล ถามตรงๆ ใครจะไปกล้าทำเรื่องแบบนั้นในบ้านอาม่าล่ะครับ แถมยังมีรูปอากงมองอยู่ เตียงก็เป็นเตียงไม้ แค่นอนอย่างเดียว ก็ปวดหลังเดาะแล้ว
“มาเลยพี่ ผมไม่กลัวแล้ว”
ทำไมดูเป็นคำเชื้อเชิญที่ฟังดูพิลึกๆชอบกล
“หัดพูดให้มันเซ็กซี่หน่อย”
“เอ่อ เอาแบบไหนดี…อาฮ่า มาทางนี้เลยเบบี้?”
หน้าพี่หมอกบึ้งสนิท
ไม่ชอบหรอกหรอ?
“เอ…แล้วปกติเขาพูดยังไงกันอ่ะ”
“ไม่พูด แต่ถอดเสื้อออก”
“ไม่เอาอ่ะ ถอดตรงนี้เดี๋ยวยุงกัด ขี้เกียจเกา”
กลับมาที่บ้านพี่หมอก
ไม่มีใครอยู่บ้าน ไฟปิดมืดสนิท
โดนเพื่อนๆพี่ๆบ่น แต่พอเห็นว่าจะกลับกับใคร ก็เปลี่ยนเป็นโบกมือลาอย่างเข้าใจแทน ทำหน้า”สู้เข้านะ!” มันหมายความว่ายังไงล่ะนั่น?
“ด..เดี๋ยว ถอดรองเท้า”
พูดแค่นั้น รองเท้าพี่หมอกสองข้างก็ถูกเหวี่ยงออกจากเท้า ท..ทำไมมันหลุดออกไปง่ายดังใจสั่งขนาดนั้น?
ผมพยายามจะใช้เท้าถอดเหมือนกัน แต่เพราะเป็นรองเท้าผ้าใบ มัดเชือกไว้แน่น จึงดึงไม่ออก
“ผมถอดไม่ออกอ่ะ พี่ออกไปก่อนแป็ป”
พี่หมอกถอยออก
แล้วย่อตัวลง เข่าข้างหนึ่ง แตะพื้น
“พี่?”
ถอยขาหนี ก็ถูกดึงไว้ พี่หมอกดึงเชือกรองเท้าที่มัดเป็นโบว์ออก ถอดมันออกช้าๆ ทั้งสองข้าง แล้วเก็บเข้าตู้รองเท้า
ถุงเท้า ไม่ใช่ดึงจากตรงปลาย แต่เป็นดึงจากตรงยางยืดออกมา จับที่ข้อเท้าของผมไว้ เก็บไว้กับรองเท้า
ยืนขึ้นช้าๆ หน้าไม่บอกอารมณ์
“……”
“อะไร”
“ผม…ผมไม่คิดว่าพี่จะทำ”
“ทำไม”
แล้วพี่ดูเหมือนคนที่ทำเรื่องพวกนี้ได้หรือไง?
“เลิกอ้าปากค้างแบบนั้นได้แล้ว”
“ผม..ผมงง”
“งง?”
“เฮ้ย งงตัวเอง ผมจะพูดอะไร งงไปหมดแล้ว”
“หึ”
ยิ้มอ่อนๆ ดึงมือให้ผมเดินเข้าไปในบ้าน
ประตูปิดลง
เดินตรงดิ่งไปที่ห้อง
ดูเหมือนจะต่างไปจากเดิมหน่อย
แฟ้มเป็นตั้งๆ เรียงเต็มห้อง จุดศูนย์กลางคือโต๊ะเขียนหนังสือ บนโต๊ะยังมีโน๊ตบุ๊คที่ไฟยังติดอยู่ แต่หน้าจอมืดสนิท
เพราะห้องกว้าง เลยทำให้ของรกแค่ไหนก็ยังแบ่งมุมในห้องได้
“อาบน้ำก่อนไหม?”
“ไม่ ไม่ไหว”
“ผมเหนียวเค้กอ่ะ”
“…..”
“ห้านาที”
“สาม”
“สามนี่แค่เข้าห้องน้ำ ถอดกางเกงใน เปิดฝักบัวก็ครบแล้วพี่”
“180”
“ห้ะ?”
“179”
ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ปิดประตูปัง
อาบน้ำมาราธอนเหมือนไปโรงเรียนตอนเช้า ช่วงประถม
ต้องแปรงฟันด้วยหรือเปล่า?
อาบน้ำ ต้องสะอาดขนาดไหน?
เปิดฝักบัว ก็เปิดแรงไป น้ำไหลกระแทกหน้าเสียจนแสบไปหมด มีสบู่ก้อน สบู่น้ำ ก็เลือกใช้สบู่ก้อน บีบไว้ในมือ บีบแรงไปก็พุ่งออกจากมือ ลอยขึ้นฟ้า แล้วหล่นแรงจนสบู่เปลี่ยนรูป ไล่จับสบู่ที่ดิ้นเป็นปลาไหล ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก
“109”
“ขอ..ขอต่อเวลา!”
“ไม่อนุญาต!”
“สบู่มันดิ้น ฝักบัวน้ำแรง พี่ต่อเวลาให้ผมเหอะ”
ขนาดคุยกันแบบนี้ยังต้องถูตัวไม่หยุด
ทำไมไม่แค่ล้างหน้าวะ?
มานึกขึ้นได้ก็ตอนล้างฟองสบู่
“42”
“แป็ปๆ จะเสร็จแล้ว”
ค่ายทหาร นี้คือค่ายทหารชัดๆ
ถึงว่า บอกอย่าเก็บสบู่ เพราะมันจะทำให้อาบน้ำไม่ทันล่ะสิ เห็นกับตาชัดๆก็วันนี้เลย
“5”
วิ่งออกมาจากฝักบัว ลื่นนิดหน่อย เปิดประตู เห็นพี่หมอกเดินวนอยู่หน้าประตู
“เสร็จแล้ว! ทันด้วย สามนาที”
“เช็ดตัวก่อน”
“เออ ผมลืม”
ผ้าเช็ดตัวที่ห่มผมได้ทั้งตัว
ยืนเช็ดหน้ากระจก พื้นที่ยืนอยู่ เปียกเป็นวง
เช็ดหน้า ตาโผล่พ้นขอบผ้า เห็นเงาสะท้อน อีกคนที่ยืนจ้องมาทางนี้
“…ลามกว่ะ ฮ่าๆ”
“มานี่ดิ”
“พรากผู้เยาว์”
“24 ไม่ถือว่าเป็นผู้เยาว์”
“ผมไม่กล้าเดินไปหาอ่ะ หน้าพี่น่ากลัว มีหนวดด้วย”
ถูกดึงชายผ้าเช็ดตัว ดึงยื้อกันอยู่สักพัก ก็ต้องเดินเข้าไปหา
“พี่สูงขึ้นหรือเปล่า?”
“มึงเตี้ยลง”
“พื้นเอียงแหง?”
บรรยากาศที่ดูซอฟต์ลง
เอาหัวซบ พี่หมอกก็เช็ดผมที่เปียกให้เงียบๆ
“ได้ยินเสียงหัวใจพี่ด้วย”
มีกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ
“ความจริงมีของขวัญให้ แต่ส่งมาวันนี้ไม่ทัน”
“หือ? อะไรอ่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้”
“งั้นเดี๋ยวค่อยบอกดิ บอกตอนนี้ก็อยากรู้อ่ะ”
“ไม่ใช่แก้วแตก”
“เลิกแซวซักทีเหอะน่า”
ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงจำได้แม่นเชียว
มือที่แกว่งไปแกว่งมา เริ่มหาทางที่จะเกาะได้สักที
โอบรอบเอวนั่นแน่นๆ ซุกลงไป อยากจะหายเข้าไปในนั้นด้วยซ้ำ จะได้รู้ ว่าในตัวคนที่คิดว่าแปลกที่สุดในโลก ข้างในนั้นเป็นยังไงบ้าง
“ตี๋”
“หือ”
“…..”
“มีอะไรหรอ”
“…สุ-“
“หือ?”
“สุขสันต์วันเกิด”
พูดออกมาพรวดเดียวจบ เร็วๆ แล้วมองไปทางอื่น
“พูดไม่เห็นเท่เลย”
ตวัดตากลับมามอง ขมวดคิ้ว
“แล้วต้องพูดยังไง”
“อะแฮ่ม…สุขสันต์วันเกิด ขอให้มีความสุขมากๆนะ รักนะครับ….อะจึ้ย เลี่ยนชะมัด”
แค่คิดก็เห็นหน้ากล้วยลอยออกมาวับๆ ยิ้มเสี่ยวๆให้ จนขนลุก
คงมีแต่สาวๆสมาคมมุกเสี่ยวเท่านั้น ที่ชอบเหมือนกัน
“……”
อ้าว เวรแล้วครับ
มีสมาคมมุกเสี่ยวอยู่ตรงนี้คนนึง
ถึงกับเงียบไป ทำหน้าไม่ถูกอยู่พักใหญ่ ลังเล สลับกับขมวดคิ้ว
แล้วพูดเบาๆ
“อยากได้ยิน...แบบนั้นหรอ?”
“หือ แบบไหน?”
“ก็แบบที่มึงพูด”
“….พี่จะพูด?”
“กูไม่พูดหรอก”
ลองแหย่เล่นๆ
“แต่ผมอยากได้ยิน วันเกิดผม พูดให้ฟังหน่อยดิ”
“…..”
แล้วก็ขมวดคิ้วจนหัวคิ้วแทบติดกัน
กลั้นขำแทบแย่ รู้สึกเหมือนเส้นเลือดจะแตกถ้าไม่ได้หัวเราะออกไปเร็วๆนี้
“สุขสันต์วันเกิด”
“…..”
เอาจริงหรอ?
“มีความสุขมากๆนะ…”
คำว่า’ครับ’หายไป หายไปแบบตั้งใจตัดชัดเจน แต่ผมก็ไม่ได้ท้วงออกไป
เพราะรอลุ้นกับคำสุดท้ายอยู่
สายตาที่เบี่ยงไปทางอื่น วกกลับมา พอเห็นผมมองอยู่ ก็หนีไปทางอื่น
“หมดแล้วหรอ”
“อืม”
“…..สั้นจัง เหมือนหายไปอันนึงอ่ะ”
“หมดแล้ว”
มือพี่หมอกอ้อมไปข้างหลัง ดึงมือผมออก
เดาว่าจะใช้มุกเดิม เลยรีบดึงมือหนี ผ้าขนหนูหลุดออกไปสักพัก ไม่ได้สังเกต เลยใช้ดึงผ้าขนหนูที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมา กอดไว้แทน
อย่าหวังจะใช้มุกเดิมเลยพี่
“เอามือมา”
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวผ้าหลุด”
“กูจับให้”
“คันพุง”
เกาแกร่กๆ ยักคิ้วให้ กลายเป็นสงครามย่อมๆ
บางทีอาจจะต้องถึงเวลาเลิกเล่นแล้ว
“ผมล้อเล่น ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดก็ได้ คำแบบนี้ บังคับให้พูดก็ไม่ดีอ่ะ”
“….”
“ออกไปข้างนอกเหอะ ผมหนาวไส้ติ่งแข็งหมดแล้ว”
ข้างนอกอาจจะหนาวกว่าหน่อย ห้องนอนพี่หมอกไม่เคยปราณีใคร
แต่ก็รู้วิธีที่จะทำให้ร้อนขึ้นมาอยู่ เลยไม่กลัวเท่าไหร่
“…เดี๋ยว”
“หือ?”
“……รัก”
เบาจนแทบไม่ได้ยินถ้าเทียบกับเสียงหัวใจที่เต้นดังตู้ม ตู้ม ตู้ม
“พอแล้วใช่ไหม?”
“อือ”
“เลิกมองหน้าได้แล้ว”
“ครับ”
บางที ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์แบบนี้เหมือนกัน
ปลายผ้าขนหนูที่กอดอยู่ มีมืออีกคนที่กำแน่น คงจะผ่านมาทางนั้น โรคติดต่อที่ทำให้หน้าแดงลามไปถึงคอ
กระตุกเบาๆ ผ้าขนหนูก็ร่วงลงกับพื้น คราวนี้ไม่เห็นแววที่จะได้เก็บ เพราะถูกเท้าเขี่ยหายไปพ้นทาง
เวลากำลังนับถอยหลัง
...
..
.
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
……………………………………
………………………….
[B.N.16 : complete]
[25.4.55]
เดี๋ยวมาต่อ 16.5 ให้
คืนนี้ Mission Complete ขอไปนอนอย่างสงบก่อนนะค้าบบบบ
-
:z3: :z3:
ไม่ทันแล้ววววววววล่ะ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
เพิ่งนึกขึ้นได้นะตี๋น้อย :laugh:
-
ตี๋!!!!!!!! มาลืมคงลืมคืนอะไรตอนนี้วะครับ
.....พี่หมอกยังน่ารักเหมือนเดิม ใครว่าพี่หมอกซึน พี่หมอกออกจะเสี่ยวง
ดูแต่ละมุขจิ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
ขัดใจพี่หมอกและคนอ่าน :laugh: :laugh:
-
กริ๊ด ฟินกะตอนนี้
มีความสุข อ่านแล้วยิ้ม
-
:impress2: :o8: :-[ ตี๋เอ๊ย เล่นรถไฟเหอะไฟท์พิเศษตั๋วฟรี24ชม พิเศษสำหรับเบิร์ดเดย์บอยคนเดียวเท่านั้น เล่นไปก่อนเหอะ
กาตงการ์ตูนไม่ต้องไปห่วงร็อกกก เดี๋ยวชื้อให้ทั้งชุดเลยเอ้า
อ่านแล้วเขินเว้ยเฮ่ยยยย คนขี้เก็กมันก็เขินเชื่อดิแอ้บเข้มไปงั้นแหละ. ฮิ้วววว น่ารักนะพี่หมอกกก :กอด1:
:pig4:
-
เอิ่ม อยากบอกว่ามันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
-
อ๊ากกกกกกก ชอบ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
แต่พออ่านบรรทัดสุดท้ายแล้ว .. :serius2: :serius2:
โอ็ยยยยยยยยยยตาย !!!!!!!!!!!!
ตี๋แกนี่ .. :z3: :z3:
หักอารมณ์ฉันที่สุด .. o22 o22
มาเร็วนะ 16.5 .. :z1: :z1:
-
"ชอบมาก" กรี๊ดดดดดดด พี่หมอกน่ารัก
บางอารมณ์ดูเหมือนเด็ก
น้องตี๋ ไม่ต้องห่วงเรื่องการ์ตูน
ไว้เดี๋ยวพี่หมอกจ่ายค่าปรับให้นะ :haun4:
:pig4:คนเขียน แล้วมาบ่อยๆนะ :กอด1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วสบายใจ....กอดคนเขียนหน่อย :กอด1:
-
น่ารักที่สุดคู่นี้ :impress2:
-
ตี๋ทำพี่หมอกเสียอารมณ์ตอนท้ายเลย :laugh:
-
อ๊ากกกกกกพี่หมอก! หวาน หวานมาห หวานขึ้น อ้ายยยย :o8:
-
ขอไปคืนตูน แป๊บ 5555
-
:laugh: เกือบเคลิ้มแล้ว เกือบเคลิ้ม ช่างมันเหอะไอ้ตี๋ การ์ตูนเช่าเล่มละสามบาท
คราวหน้าพี่หมอกซื้อให้ครบทั้งชุดแน่ๆ :z3:
ตอนนี้น่ารักจริงๆ พี่หมอกนี่ ซึนจริง ! แต่แค่พูดว่ารักก็ชื่นนนนน ใจ มีไว้ให้ตี๋คนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
ปอลอ. เค้านึกว่าจะได้ดูสองคนเล่นรถไฟเหาะกัน :m17:
-
โห ตัดตอนอ่ะ
-
ตี๋ืำืทำงานหนักจนลืมวันเกิดตัวเองเลยอ่อ
ของขวัญวันเกิดเซอร์ไพรส์มาก555. พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวันๆ
แต่ค้างแอบค้างนะ T^T
-
จะมาคืนการ์ตูนอะไรตอนเน้้้
-
โอ๊ยยย คำพูดสุดท้ายยย ขัดใจคนอ่าน o18
-
ค้างอย่างแรงเลย
ตี๋นะมาทำให้ขำตอนท้าย ลืมคืนการ์ตูน
-
นึกได้ถูกที่ถูกเวลามากตี๋ :z3:
กำลังเคลิ้มๆได้ที่ ทะลึ่งโผล่พรวดมากลางปล้อง o6
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มมมม
อบอุ่น น่ารัก รู้สึกดีจัง ><
เหมือนกับบรรยากาศแบบนี้หายไปนานเลย
พี่หมอกกับตี๋ตอนนี้ไม่มีอะไรมาบรรยายนอกจากน่ารักโฮรกกกก
-
มานึกได้อะไรตอนนี้ล่ะตี๋!!!! :laugh:
พี่หมอกเขิน เอร๊ย น่ารัก :impress2:
-
ตี๋ใช่เวลาไหมนะนั่น หมอกมีการจับเวลาอาบน้ำตี๋ด้วย เค้กอร่อยไำหมหมอกตี๋ เพื่อน ๆ ก็ช่างแกล้งตี๋นะนั่น น่ารักดี
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก เขินแบบสุดหูรูด
รัก เบาๆ คิดถึงเพลงพี่เอ็ม "คำว่ารักต้องพูดเบาๆ~"
16.5 มาอย่างไวเหอะ จะทุบคีย์บอร์ดรอ
-
ไม่เป็นไร
พี่หมอกจ่ายให้ได้ (!!?)
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนคนบ้า โอยยยย ยิ้มแก้มแตก !!!!! น่ารักโว้ยยยย เอาพี่หมอกเข้าโรงงานดิ๊จะผลิตซ้ำ จะเอาแบบนี้ๆๆๆ
แต่พี่หมอกเวอร์ชั่นไหนเค้าก็เอาแค่น้องตี๋อ่ะแหละ เนอะ -/-
-
o13หวานดีจัง
ปลาบปลื้ม
ตี๋ลืมๆการ์ตูนไปมั่งนะ อิอิ
-
พี่หมอกคงอยากจะเผาการ์ตูนทิ้งเลยมั้งนั่น :laugh:
สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องตี๋ มีความสุขกับพี่หมอกมากๆน้า :กอด1:
-
ตี๋ก็ยังเป็นตี๋วันยังค่ำ 55555
-
:o8: :-[ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกน่ารักมากไปแล้ว
NCNCNCNC
-
ตอนนี้เหมือนจะหวาน จะหวานใช่มั้ย เหอะๆ เริ่มระแวง
-
ลืมคืนการ์ตูน...นี่สิถึงจะเรียกเรื่องสำคัญ ฮ่าๆๆๆ
-
น่ารักอ่ะ :L1:
-
พี่หมอกหื่นนนนนนนน ชอบอ่ะ เซ็กซี่ดี
ตี๋มาลืมคืนการ์ตูนไร พาลทำพี่หมอกเสียอารมณ์
รอ 16.5 อย่างใจจดจ่อค่ะ
-
คาดว่าพี่หมอกคงไม่ปล่อยให้น้องตี๋ไปคืนการ์ตูนหรอก o18 o18
กลับมาหวานแล้วววววววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4:
ชอบหมอกตี๋อารมณ์นี้มากอะ ไม่เอาดราม่าแล้วน๊าาาา :z10:
-
ตี๋ค้าฟ ปล่อยการ์ตูนไปก่อนเถอะ เตรียมรอรับของขวัญจากพี่หมอกก่อนดีมั้ย หึหึ :-[
-
:z13: :z13:
จิ้มๆๆ คนเขียน ♥♥
......................................
น่ารัก หวานมากกก
:m1: :m3:
---------------------------------
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
:a5: o22 o7 :o7: :sad3:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด ฟินตี๋หมอก >< :-[
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ฮาตรงลืมคืนการ์ตูน
พี่หมอกคนเซ็ง
แต่คงไม่ให้ไปคืนหรอก แค่ค่าปรับพี่หมอกยอมจ่ายอยู่แล้ว ถ้าแลกกับตี๋
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขินพี่หมอกมากกกกกกก !
อะไรจะ วุ้ยๆๆๆๆๆๆๆ เขินอ่ะ เขินนนนนนนนน
อ๊ากกกกกกกกกกก ><
รัก คำเดียวแม่งพาคนอ่านจะเป็นจะตาย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
555555555555555555 5
รอตอนต่อไปคร้าบ =D
-
รอตอนต่อไป น้องตี๋จะอยากคืนการ์ตูนอะไรตอนนี้ :o8:
-
กำลังจะซึ้งแท้ๆ แต่มันดันมาสะดุดตรงไอ้คำว่า
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
:a5: o22 :z3:
:pig4: :pig4: :L2: :L2:
-
อ๊าาาคคค ช็อตกินเค้ก เซ็กซี่มากกกก
รออีกเสี้ยวที่เหลือนะคะ
-
:o12: สนุกมากกกกกกกกกกก ^^
-
พี่หมอกพูดคำว่า "รัก" ยิ้มไปด้วยประหนึ่งเป็นน้องตี๋ซะเอง 3 ปีพูดครั้งนี่เนอะ ใครว่าพี่หมอกเย็นชาไรก็ช่าง อยู่กับนัองตี๋ทีไรน่ารักมากๆ รอตอนต่อไป เหมือนเป็นนิยายราย 2-3 สัปดาห์ หวังว่าจะได้อ่านจนจบนะคะ รอหนังสือด้วย
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
โอ้ยยยยย
จะบ้าาาาาาาา
ชอบมาก!! ชอบจนไส้ติ่งจะแข็ง(?)
เอาล่ะ! 16.5 มันต้องมีงานปาร์ตี้วันเกิดด้วยชุดวันเกิดสินะ!!
-
มันจะมาอยากคืนการ์ตูนอะไรตอนนี้???
-
เอิ่มตี๋เจ้ว่ามันไม่ใช่นะ
-
โอ้ยยยย. ยิ้มจนแก้มจะแตก
เขิลมากกก
พี่หมอกจะทำตัวน่ารักไปไหนนนน
รอคอย16.5. >\\<
-
55+ มาคิดได้ตอนนี้อีกนะ :m20:
-
เกือบแล้วตี๋ เกือบเคลิ้มแล้ว
ถ้าไม่มีประโยคสุดท้ายนั่นซะก่อน :laugh:
-
น่ารักชะมัดเลยอ๊า :impress2: :impress2: :impress2:
น้องตี๋ขาลืมวันเกิดตัวเองได้ไง เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ก็น่ารักเนอะมารวมตัวกันด้วย น้องฝนยังมาใครเลย
แต่ใคร๊จะสำคัญเท่าคนถือเค้ก...คู่นี้เค้าหวานได้ทุกที่แม้กระทั่งในห้องน้ำที่ร้าน
พี่หมอกแทบทนไม่ไหวเหอะ หื่นชะมัด แต่คนอ่านชอบค่ะ พี่หมอกอ่อนโยนกับตี๋มาก ถอดรองเท้าใ้ห้ด้วย
จะบ้าตายกับผู้ชายคนนี้ค่า...ฮาตอนนับเวลาถอยหลัง กลัวตี๋จะล้มหัวฟาดพื้นชะมัด รีบเกิ้น...
เห็นมั้ยละ่ รักไม่รักตี๋ให้ทำอะไรก็ทำหมด เสียงแผ่ว ๆ นั่นน่ารักมากค่า คนอ่านกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง o13
รอ 16.5 นะคะ ขอบคุณค่า
-
กรี๊ด ด ด ด ด ด เค้าหลงรักพี่หมอกจริงๆแล้วนะเนี๊ยะ
น่ารักที่สุด เป็นตอนที่น่ารักจริงๆ
ตี๋ก็น่าร๊าก ก ก อ่านจบนะ
มีแต่คำว่า น่ารักลอยเต็มไปหมด มันฟินง่ะ
เหมือนเราได้พี่หมอกคนเดิมกลับมา ตี๋คนเดิมกลับมา บรรยากาศตอนเรียนกลับมา มีความสุขจริงๆ
16.5 มาเร็วๆนะ nc ด้วยใช่ไหม อยากอ่าน nc หมอกตี๋
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ตี๋น่าร๊ากกกขี้เล่นน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
พี่หมอกอยากจะฆ่าหนังสือการ์ตูนขึ้นมาแหงๆ ฮี๊ววววววววววว
รอ .5 น๊าคร๊าาาาาาาาาาาาาาา :fire:
-
น้องตี๋....
เอ่อ....การ์ตูนน่ะ...เอาไว้คืนวันหลังก็ได้นะ
ตอนนี้ยังไงๆพี่หมอกก็คงไม่ปล่อยน้องตี๋ไปคืนง่ายๆหรอกนะ :z1:
-
อยากมีวันเกิดแบบนี้บ้าง...
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง :o8: :-[
-
จะบอกว่าอ่านจบแล้วติดใจคนละเรื่องกับชาวบ้านเล็กๆ
ไม่รู้เราอ่านตอนไหนข้ามไปหรือเปล่านะ
แต่สงสัยว่าตกลงกล้วยกับอุกกี้นี่เค้าไม่มีซัมติงกันจริงเหรอ นึกว่าตอนนี้จะลงเอยกันไปแล้วเสียอีก
อุตส่าห์ลุ้นตั้งนานให้สาวที่นั่งข้างเป็นอุกกี้เวอร์ชั่นแปลงร่างแล้ว กร๊ากกก (แต่จริงๆในใจอยากให้อุกกี้แมนอ่ะ -w-)
ส่วนพี่หมอกน้องตี๋ อร๊ายยยย ตอนที่จุ๊บผ่านนิ้วทำเอาตายไปเลย
แถมด้วยตอนพี่หมอกบอกรัก มันน่ารักน่าเอ็นดูมาก แบบคำว่ารักตัวนิดเดียว คงจะพูดเบาเอามากๆ คิกๆ
รอตอนจุดห้านะคะ น้องตี๋ขึ้นรถไฟเหาะ ฟิ้วววว
-
การ์ตูนอะไรตอนนี้ ไม่ทันแล้วไอ้หนูเอ้ย 5555555555555
-
ตี๋เอ๊ยยยยย....
มานึกขึ้นด้าย รัยตอนนี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ลืมคืนหนังสือทำไมตอนนี้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สนุกมากกกกกกกเลยค่าาาาาาาาาาา !! ตี๋กับพี่หมอกน่ารักสุดยดดดดด
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินนนนเขินนนนเขินมากทั้งตอน ไม่ไหวแล้ววววววววว* w *
พี่หมอกน่ารักยิ่งตอนที่ถอดรองเท้าให้ตี๋นี่! !ไม่ไหวจะทน
ขอบคุณนะคะ^^
-
:laugh: การ์ตูนเช่าแค่ไม่กี่บาทเองค่ะพี่ตี๋ แต่พี่หมอกเนี่ยทั้งชีวิตยังหาค่าไม่ได้เลยน่ะค่ะ :m20:
-
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!” มาขำตายตรงนี้ :jul3:
กำลังได้อารมณ์? :z1: แท้ๆ
ตอนนี้พี่หมอกโคตรรรรรรรรรร น่ารักอ่ะ เค้าขอมากอดวันนึง มี16.5ด้วย จะรอนะแจ๊ะ :impress2:
ปอลิง เม้นพุ่งเร็วมากอ่ะ :laugh:
:pig4:นะจ๊ะ
-
ฉากจูบอีโรติคน่าดู สองคนนี้แอบแรงนะ หึหึ
คิดถึงตี๋น้อยกับพี่หมอกมากกกกกกกกกกกกกก
อยากจะขอกอดซัก 180 วินาที (ไม่กล้าต่อรองมากกว่านี้)
:กอด1: ฝันดีจ้า :กอด1:
-
มาถึงขั้นนี้แล้วเสียค่าปรับหมอกก็ยอม :haun4:
-
แหม ตี๋ทำลายซีนสวีทกันด้วยมุกนี้
ลุ้นคนแต่งจัดNC ให้หายคิดถึงกันบ้างไรบ้าง
-
น่ารักมากเลยตี๋กับพี่หมอกตอนนี้...ชอบเวลาที่สองคนนี้ต่อปากต่อคำกัน 555+
-
ลืมบรรยากาศมาคุเหมือนตอนที่แล้วไปจนหมด
-
จะบอกว่าอ่านจบแล้วติดใจคนละเรื่องกับชาวบ้านเล็กๆ
ไม่รู้เราอ่านตอนไหนข้ามไปหรือเปล่านะ
แต่สงสัยว่าตกลงกล้วยกับอุกกี้นี่เค้าไม่มีซัมติงกันจริงเหรอ นึกว่าตอนนี้จะลงเอยกันไปแล้วเสียอีก
อุตส่าห์ลุ้นตั้งนานให้สาวที่นั่งข้างเป็นอุกกี้เวอร์ชั่นแปลงร่างแล้ว กร๊ากกก (แต่จริงๆในใจอยากให้อุกกี้แมนอ่ะ -w-)
ส่วนพี่หมอกน้องตี๋ อร๊ายยยย ตอนที่จุ๊บผ่านนิ้วทำเอาตายไปเลย
แถมด้วยตอนพี่หมอกบอกรัก มันน่ารักน่าเอ็นดูมาก แบบคำว่ารักตัวนิดเดียว คงจะพูดเบาเอามากๆ คิกๆ
รอตอนจุดห้านะคะ น้องตี๋ขึ้นรถไฟเหาะ ฟิ้วววว
เหมือนกันเลยครับ อยากให้กล้วยคู่อุ๊กกี้
ว่าแต่ที่เค้าว่ากันว่าไม่ให้เก็บสบู่มันสาเหตุเพราะกลัวอาบไม่ทันจริงเร้อออ :haun4: :haun4: :haun4:
รอ16.5 ด้วยคนค๊าบ (ติดตามมานาน เพิ่งเคยเ ม้น ขอโทษด้วยค๊าบ)
จิ้มๆ :z13: :z13: :z13:
-
กำลังจะตัดเข้าnc โดนการ์ตูนตีสกัดมู๊ดหมด ฮ่าๆ
-
คืนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วตี๋!
นอน(?)เถอะ
พี่หมอกน่ารัก
-
ตี๋ มันไม่ใช่เวลาการ์ตูนครับ :m25:
พี่หมอก จะใจร้อนไปหนายยย
ใจเย็นๆ น้องตี๋ไม่หนีพี่ไปไหนหรอกก
จัดการ เอาให้ตี๋หมอบเลยนะพี่ !! o13
-
แล้วตี๋จะมาคืนการ์ตูนอะไรตอนนี้จ๊ะ!! คืนพรุ่งนี้ละกัน คืนนี้เสร็จแน่ :haun4:
-
ตี๋เอ๊ยยยย ช่างหัวการ์ตูนก่อนเห๊อะ
555+
-
แทบละลาย :m25:
ของขวัญที่ดีที่สุดของตี๋คือพี่หมอกอ่ะ ฮิๆๆๆ :z1:
-
ปล่อยให้โดนปรับไปเหอะการ์ตูนนะ
อยู่กับพี่หมอกดีกว่า :กอด1:
-
:z3:ตี๋เอ้ยยยยยยยยยยยย
คนกำลังเคลิ้มเลย ประโยคสุดท้ายทำอารมณ์ชะงักทันใด
โดนพี่หมอกลงโทษแน่เอ็ง ตี๋ไม่น่ารอดคืนนี้ :oo1: :-[
-
ค่าปรับการ์ตูนเดี๋ยวให้พี่หมอกจ่ายให้
แต่ตอนนี้เอาตัวตี๋มาให้พี่หมอกปรับก่อน
:z1: :z1:
-
ตี๋จะมานึกได้ตอนนี้ทำไม!!!!5555
ถึงพี่หมอกจะห้วนๆ แต่ก้อหวานเป็นเหมือนกันนี่น่า ถึงจะดูขัดๆแต่ก้อน่ารักมากกกกกก
บวก บวก ครับ รอตอนต่อไปอยู่นะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮาตอนท้าย “เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!” ฮ่าๆๆ
-
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
พี่หมอกคงเซ็ง
-
พลาดละตี๋
-
:กอด1:สุขใจตี๋เขาละ
-
รออ่านตอนที่ 16.5 นะคะ
มาฮาตอนลืมคืนการ์ตูนเนี่ยแหละ
+ 1 นะคะ
-
เกลือเรียกพี่หรือเปล่า น้องตี๋ :z2:
+1 ให้พร้อมกำลังใจอีกหนึ่งดวงโต ๆ
ปล. สัญญาอะไรไว้ อย่าชักช้าละครับ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดมาแล้ว
ตี๋ยังคงน่ารักเสมอ หึหึ
มาต่อไวไวน้า ห้ามอู้ !!! รออ่านอยู่จ้าาา
-
ตี๋ก็นะ ขัดได้แบบสุดๆ :z3:
พี่หมอกคง :m31: ฮ่าๆ
-
ตัดจบได้ :z3:
อ่านไปเขินแทนพี่หมอกไป :o8:
-
รอ 16.5 ค่ะ :z2:
-
รอ 16.5 ด้วยคนนะคะ แอร๊ยยยยยย สุขสันต์วันเกิดนะตี๋
ขอให้รักกับพี่หมอกไปนานนนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!”
ตี๋อ่ะ Feel กำลังมา :z3:
16.5 16.5 16.5 :call:
:pig4: :กอด1:
-
กลั้นยิ้มจนปวดแก้ม
น่ารักมาก
ถ้าอ่านตอนกลางคืนจะบอกว่าจะเก็บไปนอนฝัน
แต่อ่านตอนเช้า อะไรดี เก็บไปเพ้อกลางวันละกัน
:m25: ล่วงหน้า ฮ่าๆ
-
อาตี๋ วินาทีนี้ ช่างการ์ตูนไปเหอะ :m16:
โดนปรับค่าหนังสือนิดเดียว
แต่พี่หมอกท่าจะปรับอาน ฐานทำอารมณ์สะดุด :oo1:
-
นั่นสิ...การ์ตูนยังไม่ได้คืนเลยนี่นา ^^
-
มาคืนอะไรกันตอนนี้ 5555
-
เฮ้ยๆ ตี๋นึกได้ตอนนี้ก็สายไปแล้วจ้า
รอ 16.5 ค่ะ
-
โดนปรับไปเหอะตี๋
ไปคืนตอนนี้ไม่ทันล่ะ :laugh:
-
ปล่อยการ์ตูนมันไปเถอะนะตี๋
เริ่มปฏิบัติการต่อไปกับพี่หมอกดีกว่า 5555
-
ค่าปรับท้วมคอหอยแน่
ประชดนะ
เหอะๆ
เวลานั้นยังไปสนใจคืนหนังสืออีกหรอ
ไม่ใช่ร้านเค้าปิดไปนานแล้วหรอ
-
มาเร็ว ๆ :call:
-
อิตี๋ . . . :laugh: :laugh:
เดี่ยวให้พี่หมอกเหมายกชุดให้เลยนี่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ร้านปิดแล้วตี๋จะไปคืนกับใครล่ะ
-
โอ้ยการ์ตูนเอ้ย 55555555555
-
B.N.16.5ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆ :call: :call: :call:
-
เดี๊ยๆๆ ยันโครมไปนู้น =*=
-
พี่หมอกน่ารักอ่าาาาาาาาาาาา
การ์ตูนค่อยเอาไปคืนวันหลังละกันนะตี๋ อิอิ :haun4:
-
กว่าจะดีกันได้อ่ะ เล่นเอาเราตัวเกรงไปหลายตอนเลย
ลุ้นจะแย่ว่าจะเป็นยังไง ดีใจอ่ะ >///<
พี่หมอกก็พักผ่อนมั้งนะค่ะ ทำงานมากๆ ไม่ดีนะ (นิสัยตัวเองรึเปล่า 5555)
-
ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า
“เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!” // ก๊ากๆๆๆๆๆ
-
จะกลัวโดนปรับทำไม มีเสี่ยใหญ่มากอยู่ข้าง ไม่ต้องกลัว
-
วันเกิดน้องตี๋...พี่หมอกแ_'งให้ของขวัญเป็นตัวท่าน..
แอร๊ยยยย...เสียเปรียบชัดๆเลยว่ะ...
แฮปปี้ เบิร์ดเดย์สุดหล่อ(?)นะคะ..ยังไงก็ขออวยพระน้องตี๋
..'มีชีวิตที่สุขสม...ครองคู่ยืนนาน..ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร'
เค้าอวยพรถูกแล้วใช่มั้ย....ฮ่าๆๆๆ
รอพาร์ทหน้าอย่ามาม่า...เคยกินแล้ว...
-
พี่หมอกน่ารักได้อีกอ่ะ :impress2:
แต่ตี๋น้อยเอ๊ย จะไม่รอดอยู่แล้ว
ข้ออ้างยังแถได้อีกนะเนี่ย :m20:
เฝ้ารอพาร์ท สิบหกจุดห้า :z1:
:กอด1:
-
ไม่ได้คืนการ์ตูนหรอกตี๋ หมอกเหมาหมด ทดเวลาให้ อิอิ
-
ถ้าไปคืนการ์ตูนตอนนี้
อยากรู้ว่าหมอกจะ "ปรับ" ตี๋เท่าไหร่ ^^
-
จะอ่านทุก บรรทัด
ให้สมกับที่ ตี่กับพี่หมอก พยายามอดทน กันอยู่
อ่าคิๆๆ :)
ขอให้มีความสุข ซักทีเถอะนะ
เจ็บกันมาพอแล้ว
-
ตอนนี้น่ารักมากเลย ทำให้คนอ่านหัวเราะกันออกซะที
หลังจากเศร้าหมองกันมาเสียนาน แม้แต่ตอนจบของตอนนี้
ก็ยังตบมุก เรัยกความฮาปิดท้ายได้อีก ฮ้าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
การ์ตูนน่ะเดี๋ยวพี่หมอกเค้าจ่ายค่าปรับให้ไม่ต้องห่วงนะตี๋ :interest: :interest:
-
การ์ตูนช่างมันก่อนดีกว่าไหมตี๋
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:-[ :-[
-
กำลังจิ้นพี่หมอกเลยอ่ะ! >/////<*
55555555555555. กว่าจะพูดว่า "รัก" ได้นะพี่ <3<3
-
ช่างการ์ตูนมันเถอะตี๋ ฮ่าๆๆๆๆ!
-
พี่หมอกแม่ง...โคดน่ารักอ้ะ :impress2:
-
อ๊ากกกก มาต่อตอน 16.5 ด่วนค่าาาา :z3: :o211:
-
ทำไมเป็นคนแบบนี้ ทำไมยังทำแบบนี้ :o12:
พวกเราก็คอแห้งมาหลายตอนแล้ว เลือดจะมันจะคลั่งใต้ผิวหนัง ถ้าไม่ได้ปลดปล่อย ก๊ากก 5555555
แต่งให้เค้าอ่านสักตอนสิ 555555555 NC อ่ะนะ :o8:
เขินพี่หมอกที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
-
แกมีมุกฮาตบท้ายตลอดเลยอ่ะ :m20:
-
ตี๋จ๊ะให้พี่หมอกจ่ายค่าปรับให้แล้วกันนะ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
โอ้ว ตี๋จะมาลืมอย่างนี้ ซื้อเลยดีกว่า 555
-
กำลังฟินเลยอ่ะ
:z3:
-
กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
พี่หมอก อยากจะกรีีดดดดดดด โอ๊ยยยยหวานปายยยยย
ชอบตอนถอดรองเท้าที่สุด
ไม่คิดว่าคนแบบพี่หมอกจะทำ
พี่หมอกสุดยอดว๊ากกกกกกกก
-
น่ารักมากๆอยากมีวันเกิดแบบนี้มั้งจังเลย^^
-
แล้วแบบนี้พี่หมอกจะปล่อยให้ตี๋ไปคืนการตูนหรอค่ะเนี้ย
หลงรักพี่หมอกอ่ะ แอบสงสารพี่แกด้วย ที่บ้านก็เครียดกันจะแย่แล้ว
คุณพ่อพี่หมอกน่าจะเข้าใจ ทำงานไปด้วย ดูแลคนรักไปด้วยก็ได้อ่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลย
พี่หมอกสู้ๆนะค่ะ พี่หมอกชอบมีมุมน่ารักๆ ตลอดเลยอ่ะ แบบเป็นคนนิ่งๆ แต่เวลาอยู่กับตี๋แล้วแบบ น่ารักเว่อร์ ชอบอ่ะ >///< เขินแทนน้องตี๋
คริๆ ๆ จะรอนะค่ะว่าน้องตี๋จะไปไปคืนการตูนรึเปล่า 55555
-
การ์ตูนทำพิษซะละ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตี๋จะไปสนใจการ์ตูนทำไมเนี่ย=__= | 16.5ไม่ได้อ่านNCมีเคือง :laugh:
-
สงสัยตี๋ตองเสียค่าปรับการ์ตูนแล้วล่ะ 55
-
ตี๋เอ้ย...มานึกอะไรตอนนี้วะ
สงสารพี่หมอก จะอดอีกหรือเปล่า :laugh:
-
:m20: :m20:น้องตี๋
พี่หมอกน่ารักอ่ะ :-[ :-[
-
ไม่เป็นไรตี๋ พี่หมอกยอมจ่ายค่าปรับ
-
เห้ย อ่านมานาน สนุก แบบขนลุก ขนพอง ไม่มอง ไม่เดาว่าไปทางไหน
เสียวตลอดทุกฝ้ากฝั่ง ข้างทางเดิน
สนุกวะ 555
-
มารอครับ :L2: :L2: :L2:
-
น่ารักมากกกกกกก
-
ตามอ่านจนทันแรวค่ะ อยากบอก ตี๋หมอกน่ารักมาก :z1: :z1: :z1: เปนกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ :L2: :L2:
-
อ่านจบตอน ได้แต่อุทานในใจว่า
"ไอ้ีตี๋!!!~"
เสียเรื่องตลอด ฮ่าๆ แ่ค่าค่าปรับไม่กี่บาท พี่หมอกจ่ายให้อยู่แล้วน่ะ
ต่อเถอะ!
พี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินน่ารักโคตรๆ ว่ะ
รักพี่หมอกน้องตี๋สุดๆ
ปล. "ประคอง" กับ "ปรานี" นะครับ
-
"... รัก" :-[ :-[ :-[
ทำไมพี่หมอกน่ารักอย่างนี้ละ
อ๊ายยย เขินนน
ตี๋ก็เขินใช่มั้ยยย พี่หมอกด้วยย รู้นะ 5555
-
ตี๋..ไม่ทันแล้ว
-
"ลืมคืนการ์ตูน" ฮาก็ตรงนี้แหละ
พี่หมอกน่ารักอ่ะ ตี๋ก็ด้วย
-
ต่อเร็วๆเรารออยู่
-
นักเขียนได้โปรดต่อด่วนด้วย
ไม่งั้นข้าพเจ้่าจะรวบรวมกำลังพล
ไปถล่มบ้านท่านแล้ว
:z3:
ปล.มุกคืนการ์ตูนทำข้าพเจ้าเครียดมาก
อ๊ากกกกกก ค้างงงง
-
:-[ ลืมคืนการ์ตูน !!!
ตี๋!! คุณมึงตัดอารมย์คนอ่านมากอ่ะ 5555 55. :pigha2:
อ่านมาถึงตอนนี้แบบ ฮามาก เช่ามาอ่านเล่มละ 4-5 บาท
ให้พี่หมอกจ่ายก็ได้มั้ง คิคิ ><
แบบนึกหน้าพี่หมอกออกอ่ะ คงแบบใช่เวลามั้ยมึง 55
แบบนั่งสงสัยว่า อิพระเอกเรื่องนี้มันไม่ได้นิสัยเจ้าชู้ที่ทำให้เคะทั่วไปเขินอ่ะ
อารมย์ทั่วไปมันต้องพูดจาหวานๆที่เลี่ยนมากกกกก ก ให้นายเอกบิดไปบิดมา
แต่นี่มันแปลกมากอ่ะคืออิพี่หมอกแค่พูดว่า.... รัก..... แบบเบาๆ
สตั้น 3 วิ ....
>_____________<// (หน้าคนอ่านบานได้อีก)
อิพี่หมอกบ้าาา าาทำงี้คนอ่านหลงเว้ยย ย นอกจากตี๋แล้วยังมีคนอ่าน
ที่แทบจะถวายตัวให้พี่หมอกแทนตี๋ (ติดที่ว่าจะโดนอิพี่หมอกเตะโด่งออกมา 555)
รอตอนต่อไปค่ะ >< มีความลับด้วยอ่ะ หลายคนอ่านอยากให้พ่อพี่หมอกรับได้เร็วๆ แต่เค้าไม่อยากอ่ะ
เหตุผล???....
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบ 555 อยากอ่านต่อเรื่อยๆอ่าาาาาาาา า :impress3: ฮาาาาาาาาา
-
เอิ่ม ... ตี๋
:serius2:
คุณทำเกินไป คุณรู้ตัวรึเปล่า ?
คุณขัดจังหวะทำไม (ว้ะ)?
กำลังจะได้เสียแล้วเนี่ยะ
โห้ยยย
:o12:
ทำร้าย คนอ่านจริงจังเลยอ้ะ
คนรออ่าน(เอ็นซี)เป็นแสนอ้ะรู้ตัวเปล่า ?
:z3: :z3:
-
มันใช่เวลามั้ยอ่ะตี๋ :a5: มาคืนการ์ตูนตอนนี้
พี่หมอกกดไปเลยเหอะ ตี๋ทำค้างอ่ะ :เฮ้อ:
-
ตี๋♥หมอก น่ารักเสมอ :m1: :m3:
น้องคนเขียนคะต่อด่วนนะคะขอร้อง :m5: :m5:
-
จบแบบเขินๆแต่แอบฮา
-
รอ 16.5 อยู่นะจ๊ะ
-
"เฮ้ยพี่ ผมลืมคืนการ์ตูน!!"
ประโยคนี้ขัดอารมณ์แหววหมดน้องตี๋~!
55555555555
แต่ก็น่ารักกวนอารมณ์สไตล์น้องแกแหละ
ตอนนี้พี่หมอกน้องตี๋น่ารักมาก -..-
อ่านแล้วอยากหยิบอะไรมาฟัดๆๆๆๆๆ
ให้หายเขินกับผช.สองคนนี้จริงเลย อั๊ย~~!
-
ตี๋........................... >< มันใช่เวลามานึกเรื่องคืนการ์ตูนมั้ยลูกกกกกกก
-
เอา16.5อ่ะ :z3: :z3: :z3:
จะอ่านต่อๆ น้องตี๋คะ มันใช่เวลาคืนการ์ตูนมั้ยเน่ียยยยยย
หึหึ พ่่ีหมอกคงยอมให้คืนหรอกนะ พ่ีหมอกน่ารักอ่ะ
เท่ห์เสมอต้นเสมอปลาย กรี๊ดดดดดดด
-
โอ้ย ตี๋ อ่ะ รมณ์เสีย
-
กรี๊ดดดดด พี่หมอก ><
ทำเป็นเก๊กอ่ะ แต่โคดน่ารักเลย 55555555
โอยยยยย เขินจะตายอยู่แล้ว
น้องตี๋ มันใช่เวลามั้ยลูก = = ?
16.5 โอมมมม จงลงๆๆๆ :call:
-
5555+ น่ารักอ่ะ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ต่อด่วน กงตงการ์ตูนช่างแม่ง
:m31: :m31: :m31: พี่จะฆ่าคนเขียน หึหึ
-
ชอบพี่หมอกอ่ะ >_<
-
T.T
ทำไมชอบ ตี๋หมอกจังเลยยยยยยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักมาก อบอุ่นมาก เลย T.T
-
อ่านแล้วตกหลุมรักพี่หมอก ครั้งที่108 :o8:
-
:กอด1: หวานๆซึ้ง
สุขสันต์วันเกิดนะตี๋
การ์ตูนไม่ต้องคืนหรอกเดี๋ยวพี่cn9095จ่ายค่าปรับให้ คริๆ
-
เข้ามาอ่านตอนนี้อย่างเดียวอ่ะคะ่
แ่่ต่ว่ามันน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
จากไม่ได้อ่านมานาน มีความรู้สึกบางอย่างที่บอกว่าพี่หมอกแกรักของแกจริง
จะเข้ามาทยอยอ่านนะค่ะ o13 :bye2:
-
ตามอ่านทันเเล้ววววววว
คู่นี้จะทำให้หลงไปไหนเนี่ย? เเค่นี้ก็ติดยิ่งกว่ายาเเล้ว>w<
รออ่านน่้ะฮะ
-
จบที่คำว่าลืมคืนการ์ตูน
ตี๋ทำเสียบรรยากาศหมดจริงๆ
-
มารอตอนต่อไปนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
โฮ้ย ตลอดอ่ะตี๋ ><
วันเกิดปีนี้คงเหนื่อยกายแต่สุขใจ ใช่มั้ย่ะ >///<
มีเรื่องแค่ไหนยังไงพี่หมอกก็ยังอยู่ข้างๆนะ
-
รอ 16.5 อยู่นะ
-
คิดถึงตี๋กะหมอกมาเร็วๆนะครับ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร ได้บรรยากาศอุ่น ๆ ทุกทีเลย :)
-
ถึงจะเบา แต่ก็รักน๊าา อิอิ
รอ ๆ ๆ 16.5 นะคะ
-
weird
มีอะไรแหม่งๆ
รู้สึกแปลกๆ เป็นความรู้สึกที่ยากนักเกินกว่าตัวผมจะอธิบายเป็นภาษาคนออกมาให้พวกคุณเข้าใจได้
เหมือนมีสายตา..จ้องอยู่
แต่มันจะสายตาคู่ไหนกันละ หมา แมว แมลงสาป หรือผู้คนเป็นร้อยที่อยู่รอบตัวผม ในเมื่อที่นี่มันไม่ใช่ที่บ้าน หรือที่คอนโดอะไรทั้งนั้น อยู่ในที่โล่งแจ้งเหมาะแก่การเป็นเป้าสายตา
มองไปทางซ้าย ก็รีบหนีไปมองทางอื่น เดี๋ยวนี้กางเกงขาสั้นสตรีก็ตอบรับอากาศหน้าร้อนได้ดีเกินเหตุ พาลเอาใจสั่นได้ง่ายๆ
ค่อยๆมองไปทางขวา
บ๊ะ
เจอเข้าให้
พอรู้ตัวว่าถูกจับได้ ก็รีบเบือนสายตาหนี
“พี่มองไรอ่ะ”
“เปล่า”
“อือ”
มาที่นี่ทำไมยังไม่รู้เหตุผล
ทั้งๆที่เป็นวันหยุดสบายแท้ๆ กลับลากตัวออกมาเดินห้างที่ผู้คนวุ่นวาย แปลก นั่นก็เป็นอีกเรื่องที่รู้สึกแปลก แต่ความแปลกที่มาเป็นแพคเกจดูเหมือนจะไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น
“เฮ้ย”
“หือ?”
“มึงจะไปไหน?”
“อ่อ ทางนู่นเครปท่าทางน่ากิน ผมอยากจะไปดูอ่ะ”
คนยืนมุงกันเยอะ บังป้ายราคา เลยยังไม่แน่ใจ
“ไปทางนี้”
“ทางนู้นก็มีขายหรอ?”
“เปล่า”
“อ้าว แล้วผมจะไปทางนู้นทำไม”
“ไม่ต้องถาม มึงต้องไป”
“พี่ไม่สบายหรอ?”
“ทำไมกูต้องไม่สบายด้วย”
“เอ้า ก็แยกกันแค่นี้เอง”
“ไม่”
“งั้นไปกับผม”
“ไม่ กูจะไปทางนั้น”
“…..”
“มองหน้าทำไม”
“พี่ยังมองหน้าผมได้แล้วทำไมผมจะมองหน้าพี่ไม่ได้”
“กูจะมองมึงทำไม?”
“เมื่อกี้ก็มอง ก็เห็นๆอยู่”
“ไม่ใช่กู มึงคงมองผิด”
“จะไปผิดได้ยังไงล่ะ? ก็อยู่ข้างๆแท้ๆ”
“…กูไม่ได้มองมึง”
“ครับครับ ไม่ได้มองก็ไม่ได้มอง แล้วจะไปกินเครปได้รึยัง”
พอยอมให้ ก็จะดีใจอยู่ลึกๆ แต่ไม่ยอมแสดงความดีใจออกมา มีแต่จะยืดตัวให้สูงขึ้นเรื่อยๆ น่าโมโหลึกๆ แต่เพราะทำอะไรไม่ได้ เลยปล่อยวาง
สั่งมั่วๆไปสองอัน พี่หมอกอัน ผมอัน เดินเคี้ยวเครปที่ครีมเยอะจนล้นไประหว่างทาง พอยื่นเครปให้พี่หมอกตอนกลับมา อีกฝ่ายก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่
“กูจะกินช็อคโกแลต”
“ที่พี่ถืออยู่ก็มี”
“มันไม่เท่ากัน”
“ตรงไหน”
ยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ๆ อีกฝ่ายก็ถอยเท้ากลับไปก้าวหนึ่ง เพราะไม่เคยเห็นทำแบบนี้ เลยตกใจพร้อมๆกัน
“พี่ถอยทำไม”
“….”
พอก้าวเข้าไปหา คราวนี้ก็ถอยเท้าชัดเจน หมุนตัวแล้วเดินหนีไป โยนเครปที่ยังไม่ถูกแตะลงถังขยะ ผมเผลอร้องเสียงดังตอนเห็นของกินดีๆลงไปนอนในถัง เด็กผู้ชายคนนั้นก็คงคิดเหมือนผม ถึงได้รีบวิ่งมาดูที่ขอบถัง
“พี่ พี่หมอก พี่เป็นไรอ่ะ?”
รีบดึงแขนไว้ ก็ถูกสะบัดออก
ไม่ยอมหันหน้ามามอง แต่ก็ไม่ได้เดินหนีไปไหน
ยื่นมือออกไปอีกครั้ง พอจะแตะถูกแขนพี่หมอก ก็หยุดมือตัวเองไว้ ไม่อยากถูกปฏิเสธแบบนั้นอีก รู้สึกแปลกๆ กับการถูกปฏิเสธจากคนๆนี้
ถอยมือออกห่างเอง คิดว่าพี่หมอกคงจะหงุดหงิด ไม่อยากให้หงุดหงิดเท่าไหร่ เพราะยังไง ก็เป็นคนที่ทำให้สถานการณ์ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
“?”
ถูกคว้าข้อมือไว้ แล้วดึงเข้าหาตัว แขนถูกกระตุกเข้าไปแบบนั้น เลยต้องเดินเท้าเข้าไปใกล้อีกก้าวหนึ่ง พอระยะทางลดลง จึงก้มหน้ามองเท้าแทน รองเท้าหนังสีน้ำตาล แฟชั่น ถึงจะพูดแบบนั้น แต่รองเท้าแบบนี้กับเลขห้าหลักก็ยังรู้สึกว่าแพงเกินไป
“…แปลก”
“….”
“กูรู้สึกแปลกๆ”
“แปลกยังไง”
“..ตอบไม่ได้”
ข้อมือถูกจับแน่นขึ้นอีกหน่อย
ในสถานการณ์ที่มีความอึดอัดอยู่เบาบาง ทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกไป เสียงพี่หมอกดูสับสน คงจะตอบไม่ได้จริงๆ
แปลก
ทั้งๆที่พี่หมอกเองก็ไม่ใช่คนแบบนี้ ไม่ใช่คนที่จะลังเลกับความคิดของตัวเอง
“ที่จับข้อมือมึงตอนนี้อยู่”
“….”
“หรือเรื่องที่มึงอยู่กับกูก็เหมือนกัน…มันแปลก”
“ที่ว่าแปลก..นี่เป็นแบบไหนหรอ?”
“กูไม่รู้”
“ลองพูดมาดูสิ เพื่อผมจะรู้”
“มึงจะไปรู้ได้ยังไง”
“…ถ้าผมเป็นแบบพี่ ผมก็อาจจะรู้ก็ได้”
ขมวดคิ้วอีกแล้ว
“กูหงุดหงิด แต่หาเหตุผลไม่ได้”
ดึงแขนออกจากมือนั้นช้าๆ พี่หมอกก็ยอมปล่อย ใช้นิ้วโป้งสองข้าง กดลงบนคิ้วที่มุ่นเข้าหากัน
“บางที กูรู้สึกเหมือนกูอารมณ์ดี แต่มันก็ไม่ใช่ เหมือนกูอยู่เฉย แต่ก็วิ่งตามอะไรอยู่”
แยกออกช้าๆ ดูแปลก เอาอีกแล้ว แปลกอีกแล้ว แต่พอเห็นหน้าที่ยังดูหงุดหงิด แต่คิ้วกลับห่างกันแบบนี้ ก็อยากจะหัวเราะ อดกลั้นยิ้มไม่ได้
บรรยากาศรอบตัวพี่หมอกดีขึ้นฉับพลัน อารมณ์พี่หมอก คงเป็นเรื่องที่แม้แต่กรมอุตุก็คงต้องขอบาย ผมเองอยู่ด้วยบ่อยๆ ยังเดาใจไม่ได้สักที
“คำตอบคืออะไร?”
“ผมไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นเรื่องที่แปลกดีเนอะ เพราะผมก็เป็นแบบนั้น พี่ว่าแปลกไหม?”
“แปลก”
“เออ ผมก็ว่างั้น ช่างมันเหอะพี่ คิดมากไป ก็คงหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน เดี๋ยวนานๆเข้า ก็คงจะชิน แล้วหายแปลกไปเองล่ะมั้ง”
พี่หมอกไม่ได้ตอบอะไร หรือแสดงออกให้รู้ว่าเห็นด้วย แต่ก็คิดว่าคงจะฟังอยู่
“…อีกนานไหม?”
“หือ?”
“อีกนานไหมกว่าจะชิน”
“ผมไม่รู้ คงมีแต่เวลาที่ตอบได้ แต่น่าเสียดาย เวลาดันไม่มีปากซะงั้น”
และสุดท้ายก็คงจะกลายเป็นคำตอบที่ไม่มีใครล่วงรู้
มีแต่ต้องรอให้ถึงจุดที่ทั้งเวลา และตัวเราพร้อม คำตอบที่ถูกซ่อนไว้ บางทีอาจจะถูกซ่อนไว้แค่ด้วยกระดาษแผ่นบางๆ ประสบการณ์ที่ยังน้อยเกินไป ทำให้มันกลายเป็นกำแพง จนเรามองว่ามันเป็นเรื่องยาก
เห? ฟังดูแปลกๆ
แต่ก็เอาเหอะ ผมก็แปลก พี่หมอกก็แปลก จะอยู่กันแบบแปลกๆก็คงไม่เป็นไรล่ะเนอะ
……………………………
………………….
[Weird : complete]
[5.5.55]
:t3: :t3: :t3:
รับน้องสะบักสะบอม
เหลืออีกสองวัน :z3: :z3: :z3:
เขียนคั่นเวลาก่อน กลัวพี่ๆน้องๆจะรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง o22
ทั้งๆที่วันนี้สมควรจะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าฮ่า แท้ๆ TT
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าอีกแล้ว TT แคะขี้หูไปเตรียมฟังรุ่นพี่ว้ากแบบเสียงSurroundอีกวัน ว้ากกกกกก
-
มันแปลกกันทั้งคู่ 5555
-
เอาใจช่วยละกันเน้อ 5555 :กอด1:
-
แปลก..
คนอ่านก็แปลก.. ว่าพวกเอ็งรุ้สึกแปลกๆอะไรกันนนนน
-
มาแบบแปลก
และก็จากไปแบบแปลกๆ
-
คนแปลก ความรู้สึกแปลกๆ และก็รักกัน. ไม่เห็นจะแปลกเลย 555
-
เออนะ..แปลก..แปลกจริงๆ
พวกแกสองคนน่ะแปลก! 555
-
ประหลาดดี
แต่ขอบคุณมากมาต่อนะคะ ถึงจะประหลาดๆ ก็เถอะ
-
เดินย่องเข้ามาอ่าน แล้วกระดืบออกไปอย่างแปลกๆ ดืบบบบ ดืบบบบบบบบบ ดืบบบบบบบบบบบบบบบ~
-
โฮ้ววววววววววววววววว
อยากไปคืนการ์ตูนแล้วนะ
-
แปลก ใช่แปลก
ณ ตอนนี้ก็ยังรู้สึกแปลก :undecided:
-
เอาใจช่วยค่ะ
ทั้งหมอกตี๋และคุณคนแต่ง :กอด1:
ปล. แต่ก็อย่าลืมมาต่อเรื่องหลักเร็วๆนะคะ
-
พี่หมอกที่รัก น้องตี๋คนดี
................
.........
.....
..
พวกเอ็งชักจะแปลกคนเข้าไปทุกทีแล้วนะ!!
:กอด1: รักมากกกกกกกกก :กอด1:
-
อ่านแล้วงงง
-
แปลก ..? ไม่แปลก
รอ 16.5 ..? รอ^^
-
พอจะเข้าใจอารมณ์นี้พี่หมอกกับน้องตี๋อยู่
มันแปลก แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ว่ามันเป็นอะไร :เฮ้อ:
-
แปลก แปลก แปลก เออ มานแปลกจิงๆๆ :เฮ้อ:
สู้ๆๆ นะค่ะ o13 o13 o13
-
ตอนนี้ ... มาแบบแปลกๆ
พี่หมอกน้องตี๋รู้สึก ... แปลกๆ ...
คนอ่านก็รู้สึกแปลก ... ชอบแบบแปลกๆ :m23:
-
พิมพ์เม้นท์ด้วยอารมณ์แปลกๆ
และจากไปนั่งรอตอนต่อไปแบบแปลกๆเช่นกัน
:a5:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
แปลกทั้งหมดอ่ะ :jul3: :jul3:
-
โอ๊ยพี่หมอกน่ารักอ่าาาาาาาาาาาาา มึนได้หงุงหงิงมากมาย โฮรกกกกก :-[
อยู่กันแบบแปลกๆ เอ้อ มันก็น่ารักแบบแปลกๆนะ อร๊ายยยยยยย
ปล. วันนี้ไปดรีมเวิล์ดเหินไวกิ้งมา ด้วยความกลัวสติแตกเลยแหกปากว่าพี่หมอกช่วยด้วย คุณอัษฎาาาาาา
สรุป พี่หมอกช่วยไรไม่ได้เลย น็อก o18 /..มันจะไปช่วยได้ยังไง :laugh: /
-
:pig4: :pig4:
-
แปลก :z3:
-
แปลก.. แต่ก็น่ารักนะ พี่หมอกนี่ซึนจริงๆ 555555
-
พี่หมอก~น้องตี๋เป็นไรไป งงเว่ยยยย!!.... :m28:
เอาตัวรอดจากการรับน้องให้ได้นะน้อง สู้สู้!!
:ped149: :ped149: :ped149:
-
เอิ่ม......
ก็แปลกๆเนอะ
-
คนแต่งน่ะแปลก
ไม่อยากแปลก ต้องมาลงอีก
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:pig4:
-
แปลกด้วย พวกเอ็งแปลกอะรายยย
-
บ้านนี้ชอบทำตัวแปลกๆ :laugh:
-
อืมแปลก แปลกมาก แปลกจริงๆ
5555555555555555555555
-
แปลกกันจังเลย :z3:
-
แปลกๆมึนๆ แต่ก็ขอบคุณที่มาต่อนะครับ หลับฝันดีและคืนนี้ ^^
-
ตลกดีอ่ะคู่นี้ น่ารักเนอะะ
-
แปลกดี แต่เอาใจช่วยทั้งสองคน
-
555555555555555แปลกจริงๆด้วย
เป็นอะไรกันสองคนนี้ :o11:
-
เค้าเีรียกว่ากำลังอินเลิฟป่ะคะพี่หมอก สับสนอลหม่านในใจ เดี๋ยวหงุดหงิด เดี๋ยวอารมณ์ดีแบบเนี้ย
น้องตี๋ผ่อนคลายกับปัญหาที่เกิดได้ดีกว่าพี่หมอกมาก พี่หมอกออกแนวหมกมุ่นครุ่นคิดอ่ะนะ
ฮาตอนตี๋หันมาเจอ คิดว่าใครมอง คนใกล้ตัวนี่เอง แล้วก็ขำตอนตี๋คิดว่าแบบยอม ๆ หมอกไปเหอะ
พอยอมแล้วหมอกจะยืดตัวขึ้นนิดนึงอ่ะ พี่หมอกเด็กน้อยได้อีก
ขอบคุณค่ะ
-
แปลก มาแปลกๆแฮะ !!!!
สรุปแล้วว่าเเปลกทั้งคู่ คนเขียนด้วยป่ะ อ้าวว ^^
แฮะๆ ล้อเล่นเน้อ
บวก บวก ให้ครับ รอตอนต่อไป^_^ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่า า แปลก มันแปลกจริงๆด้วย แปลกตั้งแต่ คนเขียน หมอก ตี๋ ยันคนอ่าน -.,-;;
_______________________
กรี๊ด ด ด อยู่ในช่วงรับน้อง กอบโกยมันเยอะๆนะ ปี1มีแค่ครั้งเดียว คงไม่มีใครอยากเรียนใหม่
การรับน้อง เป็นความรู้สึกที่พิเศษมาก ก เชื่อเหอะ 10ปีผ่านไป
เราก็ยังอยากเล่าเรื่องนี้ให้ใครสักคน
-
เออแปลก แปลกจริงๆ
รักกันอยู่ดีๆ จะมาสงสัยอะไรละพี่ :m29:
มันใช่เรื่องไหม พี่หมอกกกกกกก :m31:
555555 แค่ตี๋น่ารักดีอ่ะ ไม่เครียดอะไรเลย
เวลาไม่ได้มีปาก เออ มันก็จริงอย่างเอ็งว่า
ขอให้ได้รักกันแบบดีๆสักตอนเหอะ :-[
-
ตอนนี้พี่หมอกว่าเเปลก น้องตี๋ก็ว่าเเปลก เราคนอ่านก็เเปลกด้วย เเต่ในความเเปลกมันเเบบว่านักรักมากๆๆ
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ รับน้องเสร็จก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ :L2:
-
:a5:
วันนี้มาแปลก :z3: :z3:
-
............... 5 5 55 :pandalaugh:...............ฮ่วย!! :o211: :o12 :z6:
-
หมอก ตี๋ คู่แปลก!!!
ชอบ............ ^-^
-
ซีนนี้ดูมึน อึน งง
-
เอองง แปลกดี
-
แปลกจิงๆด้วย
-
ความรักแปลกๆของคนแปลกๆ
คนอ่านก็แปลกแค่เห็นว่าอับก็ดีใจสุดๆ
-
อะไรกันหมอกตี๋
-
มารออออออออออ
-
แปลก...
งงๆ
:jul3:
เลื่อนลงมา ทุกคนมีแต่คำว่าแปลก ฮ่าๆ
ไงก็ดีใจที่มาต่อจ้ะ
ยาอม ยาดม ยาหม่อง เตรียมไว้ก็ดีนะ :กอด1:
-
เอ่อ อ่านตอนพิเศษนี้แล้วโนคอมเม้น ไม่รุ้จะเม้นอ่ะไรจริงๆ
แปลกก็แปลก เราก็เลยแปลกไปกับพวกเขาด้วย ฮ้าๆๆ
แต่ก็ดีใจที่มาต่อให้
:L2: :pig4: :L2:
-
แปลก :m28:
-
หายคิดถึงตี๋หมอกไปเปลาะนึง อิอิ
-
ยังจะแปลกกันอีกหรอเนี้ยคู่เนี้ย
-
อีพี่หมอกนี่ จะติสท์ปายไหน พ่อคนเข้าใจยาก เหอะๆ
ปล. แอบเสียดายเครป 555
-
แปลกๆ หมอกตี๋แปลกๆ คนอ่านก็แปลกๆ โอ๊ะ มานั่งอ่านเรื่องแปลกๆ ของคนแปลกๆ -________-
-
แปลก ใช่แปลกๆ คือแปลกที่พวกคุณๆ 2 คนทำอะไรแปลกๆกันอยู่ งงอ่ะ -*-
-
มันแปลก แปลกไปหมด :m28:
ปล. จะนั่งรอ ยืนรอ ตอนต่อไป ฮ่าาาา :m11:
-
แปลกทั้งคู่ o18
-
แปลก ..
:z6:
เออ เนอะ แปลก ...
มาแบบ แปลก ๆ นะเนี่ยะ
คิดถึง
:กอด1:
-
แปลกจริงๆนั้นแหละ5555
ปล.สู้ๆกับรับน้องนะครับ ว่าที่คุณหมอ :L2:
-
รออยู่นะคับ
-
แปลกจริง อะไรจริง
อารมณ์คนเรา บางทีมันก็แปลกๆนั่นแหล่ะ :z2:
:กอด1:
-
ถ้าถามจะโดนตบไหม ว่าเรื่องนี้อีกเยอะไหมกว่าจะจบ ตามที่คนเขียนตั้งใจไว้ ไม่ใช่อะไรนะ สนุกมากกกกกกกกกกกกก
แต่อึดอัด เราอึดอัดกับอะไรแบบนี้อ่ะ พี่หมอกพูดน้อย ไม่ค่อบอธิบาย แถมสถานการณ์ทุกอย่าางมันชวนให้เครียดไปหมด อ่านแล้วเครียดเจงๆ :z3:
ยอมรับว่าซีนน้องตี๋มาช่วยให้อารมณ์มันเบาลงไปบ้าง ต้องยอมรับว่าคนแต่ง แต่งดราม่าได้สะท้านดีแท้ เราอ่านจบ เก็บเอาไปฝัน และตั้งใจไว้ว่า ตอนจบมาเมื่อไหร่ เราจะมาเจอกันอีกทีนะ 555555+ มันบีบใจมากเวลาซีนเศร้า หรือยิ่งตอนตี๋+หมอก ที่หมอกจะไปนอกตอนโดนตี๋ไล่ ตั้งแต่ซีนนั้น จนจบซีนที่ตี๋ไปส่งหมอกไม่ทัน คือ อยากจะบ้า :z3:
แล้วตอนที่ตี๋เจอพี่หมอกแล้วพี่หมอกบอกไม่รู้จัก เป็นเราคง ไม่เอาแระ ถ้าพูดกันแบบนี้ ถอยดีกว่า แต่ก็นะ นั่นน้องตี๋นี่เนอะ.........
จะรออ่านนะจ๊ะ
-
o9 o9 o9 o9 ไม่ยอมๆ มาต่ออีกๆๆๆๆ
-
แปลกอ่ะ :serius2:
-
อ่านแล้วงงๆ ตอนนี้เป็นตอนย้อนอดีตรึเปล่าคะ
อาจจะเป็นตอนที่พี่หมอกยังไม่รู้ตัวว่าชอบตี๋รึเปล่า
เลยรู้สึกแปลกๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
มาแบบแปลกๆแล้วก็จากไป :z3:
-
ครึ่งหลังยังไม่มาต่อให้จบเลยนะจ๊ะ
มาต่ออีกทีตัดครึ่งหลังเราทิ้งไปเลย
ลืมไปรึเปล่าเอ่ย :impress2:
-
จบตอนแบบแปลกๆ ว้อย
-
แปลก (พี่ชุ อะนะ 55555 )
ล้อเล่นๆ ว่าแต่พี่หมอกยังซึนอยู่อีกเหรอ -________-
-
งง :z3: :z3: :z3:
-
มาแบบแปลกๆ แล้วก็ไปแบบแปลกๆ
-
ตอนอ่านก็รู้สึกแปลกๆ
อ่านจบก็แปลกๆๆ
แปลกๆใช่ :really2: :really2:
-
แปลกแต่ชอบ ใช่ไหม
-
มาแปลกๆ คนอ่านก็ฟินแบบแปลกๆค่า 5555
-
แปลกอะไรกันนักหนา ทั้งคู่
คนเขียนก็เขียนแปลก ไอ้เราอ่านก็รู้สึกแปลกๆ
เอ่อ แปลก :serius2:
-
มันแปลกกันหมดนั่นแหละ
55555
-
แปลก ก็แปลก ว่าแต่ แปลกอะไร???
:laugh: :laugh: รู้ไว ๆ ละกันนะ 2 คน
:กอด1: :กอด1:
-
ตามเก็บอ่านไปหลายตอนอีกแล้วววว
ชัดเจนขึ้นเยอะ ทั้งคู่
ถึงแปลก แต่มันก็คลิ๊กกันลงตัว
ตี๋ หมอก คึคึ อย่างนี้แหละดีแล้ว
-
แปลกกกก.
มาต่อไวไวนะคะ
-
ตกหลุมรักกกกกกกกกก
-
งงกับหมอกกับตี๋นะ
-
พี่หมอกรู้สึกแปลกๆ
น้องตี๋ก็รู้สึกแปลกๆ
เช่นกันกับคนอ่าน...ก็รู้สึกแปลกๆ
อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆงงๆยังไงไม่รู้อ่ะ
5555555555555
-
แปลกคน ... = =??
-
อ่านแล้วเราก็งงแบบแปลกนะ
-
งงแบบแปลก ๆ อะไรของสองคนนั้น :z3:
อะไรของเรา อะไรของคนแต่ง แปลก ๆ เนาะ
-
จะว่าแปลก ก็แปลก จะว่าไม่แปลกก็ไม่น่าแปลก
เพราะเวลาที่คนเรายังสับสนกับเรื่องที่ยังไม่แน่ใจหรือตัดสินใจอะไรยังไม่ 100 % มักมีอาการแบบนี้
มาเป็นกำลังใจและรอเวลาอย่างที่คนตัวเล็กว่าดีกว่า เมื่อถึงเวลานั้นอะไร ๆ ที่สับสนก็จะหายไปเอง
+1 ให้เป็นกำลังใจ ไม่ต้องรู้สึกกับอาการแปลก ๆ นะครับ :z2:
-
จะว่าไป คนอ่านก็รู้สึกแปลกๆ ละมั่ง ฮ่าาาาาาาาา :laugh: :laugh: :laugh:
-
ทำไมทุกคนบอกว่าแปลกๆ
ยังตามอ่านไม่ทันเลยอ่ะ อยากรู้บ้างว่าอะไรแปลก
:mc4:
-
แปลก ... คนเขียนก็แปลก ... ตี๋ กับ หมอก ก็แปลก ... คนอ่านก็ งง (แปลกป่ะ) :serius2:
-
เป็นผม จะขอเคีย ตรงที่ปัดมือก่อนเลยนะ 555
.
ถ้าไม่ชอบก็จะต้องบอกกันไปเลยนะว่าทำแบบนี้ ไม่ชอบ o18 o18
-
มาลงชื่อรอพี่หมอกน้องตี๋
-
ตามอ่านจนทันแล้ว น่ารักอะ ตี๋หมอก ชอบมากเลย
-
สวัสดีครับ ผมคนลาวนะครับ อ่านมาสามสี่วันแล้ว แต่พึ่งจะมาคอมเม้น หวังว่าคนเขียนคงไม่ว่าไรนะ อ่านมานานในที่สุดก็ตามทันชะที ชอบเรื่องนี้มากกกก น่ารักที่สุด ชอบๆๆๆ นอนรอตอนต่อไป มาไวไวเด้อ :pig4:
-
สวัสดีค่าาาาา แอบสิงในเล้ามานาน เพิ่งได้ฤกษ์สมัครซะที อิอิ
ชอบเรื่องนี้มากกกก น้องตี๋น่าร้ากกกกกกกกกกก จะพยายามตามอ่านให้ทัน หุหุ
-
มารอพี่หมอก&พี่ตี๋ น่ารักดี
-
แปลกค่ะ แปลกมาก+___=
ยังไม่ทันเข้าใจ หมดตอนซะแล้ววว
รอๆๆ
-
แปลก ==' มันแปลกทั้งสองคนแหละ
พูดเรื่องแปลกๆ ทำหน้าแปลกๆ
นี่กูแปลกรึเปล่าวะเนี๊ยยย ยยยย O[]o!!!! :a5: (ความรู้สึกหลังอ่านตอนนี้จบ)
อิพี่หมอกทำตี๋และคนอ่านปั่นป่วนมาก
...ถ้า....ใครสามารถตอบอาการของพี่หมอกได้.....
แสดงว่า.....
คุณแม่งโคตรแปลก!!!
ฮ่า ฮ่า ฮ่า :z3: (คนอ่้านบ้าไปแล้วว ววว)
-
แปลก และจะแปลกมากๆ ถ้าไม่มาต่อ ตอนต่อไป
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
สนุกสุดยอด เล่นเอาไม่ได้นอนไป 2 คืน
o17 o17 o17
บทมาม่า ก็น้ำหูน้ำตาไหล...สงสารอาตี๋
ขอบคุณคนแต่งเน้อ ที่ทำให้รู้จักพี่หมอก&น้องตี๋
แต่งสนุก ครบทุกรส จนเพื่อนด่าว่าบร้าไปแล้ว เด๋วยิ้ม เด๋วร้องไห้
มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
สองคืน....ไม่ได้นอน ยังตามทันแค่ B.N. 6 T^T ใจจริงอยากจะเม้นทุกครั้งที่อ่านจบแต่ละตอน แต่ก็ทำไม่ได้ มันติดพันกลัวอ่านจบช้า
ตอนนี้สมองวิ้งมากกกกก นึกอะไรไม่ออก เอาเป็นว่า มันฮา มันซึ้ง มันน่ารัก ป้าถูกใจมาก ๆ รอตอนต่อไปนะจ๊ะนู๋
-
คิดถึงพี่หมอกแล้ว
-
:z13:
:m25: :m25: มาเรียกน้ำย่อย
พี่หมอกนี่หวงมากเลยนะ
ถ้ามีลูกถึงกับเรียกลูกว่า ไอ้เด็กนั่น
เพราะมันแย่งความรักจากตี๋ไปเนี่ยนะ ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: อยากได้อีกตอนอะ. สอบติดเหมือนกันค่ารุ้สึกคุ้มในความพยายาม. ดีใจกะคนเขียนด้วยค่า :L2:
-
เอาไปแก้ใหม่หรอ o22
-
:z3: :z3: :z10: :z10: น่ารักวุ้ย
-
เฮ้ยยยสั้นไปปะเพื่อนน
ยังอยากอ่านต่อนะ ฮาาา
-
อ่านจบระเบิดตัวเอง
รอจนอารมณ์สงบประกอบร่างใหม่ แล้วลากสังขารมาเม้นท์
หมอกค่ะ แกลามกมากค่ะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊าก ก ก อยากอ่านตอนต่อไปมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:jul1: ตี๋ยังน่ารักเหมือนเดิม หมอกเปลี่ยนไป...น่ารักกว่าเดิมอีก :กอด1:
รักตี๋หมอกที่สุดแล้ว :oni2:
-
สั้นไปปปปปปปปปปปปปปปปปป :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
โฮก......เป็นการร่วมรักที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง :pighaun:
รักพี่หมอกกับน้องตี๋ที่สุดเลย :กอด1:
สู้ๆต่อไปนะคะ :L2:
-
พะ ... พี่หมอกกก เฮือกกกก :m25:
น่ารักว่ะ น่ารักอ๊ะะะะะะ ทีตอนแบบนี้ล่ะพูดมากเชียว
ขอบอกว่า อิจฉาตี๋มากกกก แต่ก่อนจะไปว่าพี่หมอกเหมือนเด็ก ฉันว่าเธอนั่นแหล่ะ เหมือนเด็กซะยิ่งกว่า
แต่เป็นเด็กที่น่าฟัดซะจริงงง ไม่งั้นพี่หมอกไม่หวงเว่อๆ ยอมให้ขนาดนี้หรอก ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
เหมือนจะยังค้างๆนะตอนนี้ มาต่อให้จบด่วนเลยคร้าบบบบ :jul1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ๊าคคคคคค เบาหวานกำเริบ :m25: :m25: :m25:
-
พี่หมอกเด็กขี้หวง
-
อืมมมมมมมม ผิดไหมที่รู้สึกว่าฉากตอนนี้มันไม่ลื่นอ่ะ เป็นเลิฟซีนที่ไม่ได้อารมณ์หวาน หวาม หรือซึ้งเลยอ่ะ
การบรรยายฉากก็ไม่ค่อยเคลียร์อ่ะ ขออภัยที่เม้มตรงๆ แต่คิดแบบนี้จริงๆ
ช่วง coin ดีกว่ามากเลยทั้งการใช้ภาษา การบรรยายความรู้สึกของตัวละคร
-
:o8: :o8:
โอยยย น่ารักจริงคู่นี้ พี่หมอกก็นะ ขี้หวงเว่อร์
ส่วนน้องตี๋ มีเด็กโข่งต้องเลี้ยงดูอยู่แล้วยังอยากจะหาเพิ่มอีกเหรอ
นึกภาพ ลูกพี่หมอก o21 o21 ถ้ามีจริง ตี๋ตายแน่ :laugh: :laugh:
-
งานนี้ตี๋-หมอกคงหายคิดถึงกันมั่งเนาะ :-[
คนอ่านก็เหมือนกัน แต่ยังไม่พอ เอาอีกๆ :impress2:
-
โอ้ยยยยยยยย
เปนNC ที่ เหมือนจะไม่หื่น แต่หื่นมากอ่าพี่หมอกกกกกกก
สามปี ครั้งเดียวคงไม่พอ จัดเต็มเลยพี่
อิอิ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
คิดถึงพี่หมอก กับตี๋เสมอจ้า
-
โอยยยยย มันน่ารักมากกกก หลงพี่หมอกสุดๆละ -//- :L2: :L2:
-
พี่หมอก ทำไมพูดมากตอนทำอย่างว่าเนี่ยยย
ขอตายอย่างสงบ เราฟินมากกกกก
-
พี่หมอกกกกกกกกก :impress2:
ชอบพี่หมอกแบบนี้อะ เหมือนได้พี่หมอกคนเดิมกลับคืนมา หื่นๆ กวนๆ ไม่ต้องเก็กหน้าโหดเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น
อยากให้รักกันแบบนี้ไปนานๆจัง :กอด1:
-
พี่หมอกนี่ขี้หวงสุดๆ เหอะๆ
-
ซับเลือดด่วนค่ะ พี่หมอกมานิ่งๆแอบหื่นนนนน
อ๊ากกกกกก มาต่อให้จบตอนเลยคะ ค้างงงงง
รอตอนต่อไปจ๊ะ +1
-
จินฯตามไม่ทันเลย
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักกกกกกกกกกกกกก
ขี้หวงเหมือนเดิมเรยยยย อยากให้พี่หมอกเหมือนเวิร์ดจัง ก๊อบแล้ววางได้ จะได้มีหลายๆคน ขอเราคนนึง :laugh: :laugh:
ตี๋ออนท็อป :-[ บร๊ะ ละมุนๆสมเป็นสองคนนี้ดี
:กอด1:
เขียนตั้งกะอ่านหนังสือ ยันสอบ ประกาศผล รายงานตัว :laugh: ดีใจด้วยค่ะ :L2:
-
:o8: :-[ พี่หมอกน่ารัก หึงได้แม้กะทั่งลูก(ถ้ามี) :laugh:
อยากให้ตี๋ท้องได้แล้วมีหมอกจูเนียร์ คงแสบไม่น้อย :laugh:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้
ตี๋ เป็นบุคคลที่น่ารักมาก สัมผัสได้ตั้งแต่ตอนแรกแล้ว
ตี๋รักม๊า รักเฮีย รักเพื่อน รักพี่หมอก (^.-) หลายๆอย่างตี๋มักจะนึกถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ
ยอมแม้กระทั่งโกหกหัวใจของตัวเอง..ทำเหมือนตัวเองไม่เป็นทั้งๆที่ใจแทบจะขาดอยู่แล้ว
ขนาดโดนขโมยผลงานก็ยังสามารถอธิบายถึงออกมาในแง่ดีได้..ตี๋ "หัวใจ ตี๋โคดเท่ห์เลยหว่ะ"
หมอก..ไม่ชอบพูดแต่ชอบแสดงออกมากกว่า..ดูลึกลับน่าค้นหาโคดๆ ขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัว เหงาแต่ไม่ยอมพูดว่าเหงา เหมือนกับรักแต่กว่าจะง้างปากให้พูดออกมาได้ ตี๋ ก็แทบจะขาดใจอยู่ละ..ฮ่าๆๆๆๆ
ชอบตอนที่หมอก บอกกับตี๋ตอนที่ไปทะเลว่าจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงทั้งหมด..มันแสดงออกโคดชัดเลยว่า"กูต้องการมึงจิงๆ" ประโยคติดปากหมองคือ "เมิงเป็นของกู ของกูคนเดียว"
สามปีที่จากกันก็ไม่ได้สูญเปล่ามันก็เป็นเหมือนระยะทางที่วัดใจกันสุดๆ ตี๋รอหมอก ด้วยข้อความที่ส่งมาเป็นข้อความสุดท้ายก่อนที่จะจากกัน..วันที่ตี๋รับปริญญาหมอกยังฝากดอกกุหลาบขาวมาให้เพียงแค่ดอกเดียว..แต่ความหมายโคดลึกซึ้ง..
พอแค่นี้ก่อนดีกว่า..ไม่งั้นเม้นต์นี้คงจะยาวม๊ากกกกกกกเกิ๊น เดี๋ยวจะนึกว่าเขียนเรียงความ
ปล.ท้ายที่สุดแล้วตี๋ก็ไม่ได้ไปคืนหนังสือหรอก..ก็โดนปรับไปแล้วกัน
-
ว้าย...พี่หมอกกะน้องตี๋ทำลามก :m25:
-
เป็นNCเบาๆแต่น่ารักมาก :o8:
-
เป็นบทรักที่หวานมากกก
หมอกห่วงตี๋ทุกการเคลื่อนไหวเลย
น่าร๊ากกกก ^^
-
หาตอนที่ 17 ไม่เจออ่า :sad4: :sad4: เอ๊ะ หรือยังไม่มา :z3: :z3:
-
โอ๊ยรักพี่หมอกรักตี๋ชอบคู่นี้สุดขั้วหัวใจ คิดถึงมากกกก
พี่หมอก เอ๊ยถ้าพี่จะขี้หวงขนาดนี้ แต่ก็ชอบอ่ะ มีมุมเด็กๆน่ารักก><
-
:กอด1:คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋ :กอด1: ช็อตนี้ตี๋ออนท็อปด้วย เพิ่งเคยเจอ :m25:
ตอนนี้พี่หมอกดูอ้อนๆ น่ารักดีนะ ตี๋ก็เขิลน่ารัก หมอกหึงได้แม้กระทั่งลูก ฮ้าๆๆ
แอบซะดุ้งตอนที่หมอกเรียกลูกว่า "ไอ้เด็กนั่น" เหอๆๆ แต่ถ้ามีลูกจริงๆคิดว่าถึงตอนนั้น หมอกคงคิดได้เอง
คงไม่หึงลูกหรอก แต่อาจมีอิจฉาบ้างฮ้าๆๆ แล้วคงรักลูกมากด้วย ก็เป็นลูกที่เกิดกับตี๋นี่ แล้วก็คงไม่อยากให้ลูกเหมือนตัวเอง
ที่พ่อเอาแต่ทำงาน ไม่สนใจลูก เพราะงั้นหมอกต้องใส่ใจลูกมากแน่ อาจจะสปอยลูกจนหม่าม้าตี๋ต้องปราม ฮ้าๆๆ
แต่ก็คงมีมุมที่หมอกอิจฉาลูก เวลาตี๋เล่นกับลูกจนไม่นใจตัวเอง ช็อตนี้ต้องน่ารักแหงแซะ ฮ้าๆๆ
อารมณ์ประมาณอิจฉาแต่ก็วางมาดทำเป็นไม่ใส่ใจ อยากเข้าไปร่วมวงแต่ถูกเมิน ฮ้าๆๆ น่ารักๆๆๆ
ฮาาาาา ชั้นจิ้นเองไปคนเดียว ไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี๊ยยยย ฮ้าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
ตอน 17 TT
-
เราเพิ่งสมัค อ่ะ :z2:
อ่านมาหลายเรื่อง รักเรื่องนี้ที่สุดเลยแหล่ะ :o8: จริงๆ :กอด1:
เค้ารออยู่น้า รอทุกวันทุกเวลาทุกวินาที :impress3:
-
ไหนอะ B.N.17 หนะ ไม่เห็นเลย ไปอ่านที่ไหนกัน หรือว่าเอาไปแก้แล้วยังไม่เสร็จครับ
-
เราพลาดไปอะไรไปรึเปล่า B.N.17 หายไป :a5:
อยากอ่านบ้าง :sad4:
ขออ่านหน่อยเหอะน๊า อย่าหายไปแบบนี้เลย :impress:
-
คนเขียนลงตอน 17 แล้วค่ะ แต่ว่าน่าจะไม่ค่อยสมูธเท่าไร เลยขอกลับเอาไปแก้อีกรอบ รอกันหน่อยนะจ๊ะ ทุกคน ^^
ปล.โชคดีที่เราอ่านแล้ว 555 แต่แอบเห็นด้วยว่าสมูธไม่เท่าตอน coin เหมือนกัน อดทนรอเพื่องานที่ดีกว่าได้เสมอจ้า ^^
-
แก้ไขเสร็จหรือยังอะ
-
รักและคิดถึงตี๋หมอก ^^
ปล.ขอบคุณที่อัพเดทสารบัญแล้ว เย้ๆ
-
ฮืออออออออ
อยากอ่านอ่ะะะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ระหว่างที่แก้ไข ก็เอาอันเดิมแปะไว้ก่อนได้มั๊ยอิหนู
ป้าๆที่เข้ามาไม่ทัน จะได้อ่านไปพลางๆ
อยากอ่านนนนนอ๊ะ
กรี๊ดดด ดิ้นๆๆๆๆๆ
-
ระหว่างที่แก้ไข ก็เอาอันเดิมแปะไว้ก่อนได้มั๊ยอิหนู
ป้าๆที่เข้ามาไม่ทัน จะได้อ่านไปพลางๆ
อยากอ่านนนนนอ๊ะ
กรี๊ดดด ดิ้นๆๆๆๆๆ
เห็นด้วยๆที่สุด เอาอันเดิมมาแปะก่อนได้ไหม เก๊ามาไม่ทัน
อยากอ่าน :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ่านมาซักพักแล้ว ไปฟังเพลงนี้มาค่ะ I Have Nothing ของ Whitney Houston
รู้สึกว่า เฮ้ยยย เพลงนี้มันพี่หมอกชัดๆๆ ฟังแล้ว เข้าใจพี่หมอกอ่ะ ฮ่าา :impress3:
ลองไปฟังดูนะค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=Ff_oW1T-kLo วางลิ้งให้แทนเพราะลงวิดีโอไม่เป็น ฮ่าๆๆๆ
http://www.youtube.com/watch?v=-I4w3qeMaJ8
เป็นเวอร์ชั่น Glee ค่ะ เพราะอีกแบบ o13
แถมเนื้อเพลง ><
Share my life, take me for what I am
แชร์ชีวิตฉัน เอาสิ่งที่ฉันเป็นไปเลย
Cause I'll never change all my colours for you
เพราะฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร
Take my love, I'll never ask for too much
เอาความรักฉันไปที ฉันไม่ขออะไรมากกว่านี้
Just all that you are and everything that you do
แค่ทุกอย่างที่เธอเป็นและทำมา
I don't really need to look very much further
ฉันไม่จำเป็นต้องพิจารณาให้มากมาย
I don't want to have to go where you don't follow
ฉันไม่อยากจะไปในที่ที่เธอไม่อยู่
I won't hold it back again, this passion inside
ฉันไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้ภายในอีกต่อไป
Can't run from myself
ฉันหนีตัวเองไปไม่ได้
There's nowhere to hide
เพราะมันไม่มีที่ให้หลบอีกแล้ว
(Your love I'll remember forever)
(ฉันจะจดจำรักของเธอไว้ตลอดกาล)
Don't make me close one more door
อย่าบังคับให้ฉันต้องทำอีกเลย
I don't wanna hurt anymore
ฉันไม่อยากจะเจ็บอีกแล้ว
Stay in my arms if you dare
อยู่ในอ้อมกอดองเธอเถอะ ถ้าเธอกลัว
Or must I imagine you there
หรือฉันจะต้องจินตาการเอาว่ามีเธออยุ่
Don't walk away from me...
อย่าเดินหนีไปเลย
I have nothing, nothing, nothing
ฉันไม่มีอะไรเหลือ ไม่มีอะไรแล้ว
If I don't have you, you, you, you.
ถ้าฉันเสียเธอไป
You see through, right to the heart of me
เธอมองเห็นทะลุไปในหัวใจของฉัน
You break down my walls with the strength of you love
เธอทลายกำแพงที่ปิดตัวฉันด้วยความรักของเธอ
I never knew love like I've known it with you
ฉันไม่เคยรู้จักรักจนกระทั่งมาเรียนรู้มันจากเธอ
Will a memory survive, one I can hold on to
ถ้ายังมีความทรงจำเกี่ยวกับเธออยู่ ฉันคงอยู่ต่อไปได้
By : Mookie dek-d
ฟังแล้วเป็นยังไงบอกกันด้วยนะค่ะ ฮิๆๆ :bye2:
-
ยังไม่ได้อ่านเลย คนแต่งบอกจะเอาไปแก้ทำไมหายไปนานจังเลยค๊าาาาา :o12:
-
มาเกาะขอบริงไซด์ รอ B.N. 17 ^^
-
รออยู่นะคับ
-
รีบแก้นะน้อง
-
รอร้อรอ
-
:call: :call:
-
>O<!! รอออัพตอนที่ 17 นะค้าาาาบบ อยากอ่านเอนซีตี๋หมอกแล้วว T T :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ฮือออออออออออออออออ รออยู่นะค้าTTwTT
-
เอามาอ่านก่อนแล้วค่อยแก้ก็ได้ ม่ายถือ 555
-
ยังไม่ได้อ่านเลย คนแต่งบอกจะเอาไปแก้ทำไมหายไปนานจังเลยค๊าาาาา :o12:
น่านน่ะสิ
-
รออยู่เหมือนกันครับบบบบบ
-
รอรอรอรอรอ...อยากอ่าน :z3: :z3: :z3:
-
เห็นคอมเม้นบอกว่าตี๋ออนท๊อป อร๊ากๆ อยากอ่าน น
เป็นกำลังใจให้น้องชุ <3
-
แก้เร็วๆนะคะอยากอ่านแล้ว :z3:
-
รอๆๆๆๆๆๆ NC ตัวโตๆ ><
-
:z13:
รอตอน 17 คร๊าบบบ
-
ไปแก้ถึงไหนเอ่ย
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ยังไม่ได้อ่านเลย TT แก้ยังไม่เสร็จหลอ
รอ รอ รอ
:z10: :z10:
-
ทำไมยังไม่มีอีกน้อ..
-
แก้จนลืมไปแล้วรึป่าวคร๊ะ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ลืม
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
แก้เสร็จรึยังค่าา รออยู่น้า ยังไม่อ่านเลย :z6: :o211:
-
รอจร้ารอ
-
:m13: มารอด้วยคน
ปล. แก้ให้เสร็จเร็วๆนะ รออ่านอยู่ o13 :bye2:
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มมมมมมม รออยู่นะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
เราก็รอด้วยคนนะ
-
รอๆๆ
-
เอาไปแก้ถึงไหนอะ
-
:sad4: :sad4:
อิชชี่คนที่ได้อ่านแล้วอ่าา ฮืออออ!!
อย่าเอาไปแก้นานเลยนะค๊าา าาอยากอ่านตอนที่ 17 แล้วอ่าาา :z3: :z3:
-
:a5:
อยากบอก
คนอ่าน แทบแก้ผ้า รออ่านอยู่
:z3:
:3123:
-
สวัสดีค่าคนเขียน
อ่านมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่มียูสในนี้เลยไม่ได้เมนต์
วันนี้ขอเมนต์เลยละกัน
เรื่องนี้มีคนแนะนำมาให้อ่านอีกที
พี่เขาบอกว่าแต่งดีมากๆๆๆๆ เป็นอะไรที่แบบ &%^%#$#$% ไม่รู้จะบรรยายยังไง
คนอ่านก็เลยลองมาอ่านดู
อารมณ์แบบว่า พี่หมอกกกกกกกกกก
ชอบพระเอกบุคลิกนี้มากๆๆๆๆ แล้วนายเอกแบบน้องตี๋นี่โดนเลย
เราชอบนายเอกที่ไม่อ่อนหวาน พูดง่ายๆเลยคือแมนๆ
แบบว่า พี่ครับ เฮ้ย เอาแบบที่ว่ายังไงก็แมนอ่าค่ะ ชอบมากๆๆๆ
แต่ภายใต้ความแมนนี่คือต้องน่ารักนะ ไม่งั้นจะเป็นนายเอกไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
อีกอย่างที่เราชอบคือ
ความรู้สึกที่พี่หมอกแสดงออกมาต่อน้องตี๋ ถึงจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ
แต่พี่หมอกก็รักน้องตี๋มากๆเลย ^^
ส่วนน้องตี๋
ชอบที่เข้าใจความรู้สึกของพี่หมอก
เข้าใจความหมายของการกระทำ ไม่ต้องบอกก็รู้
แบบนี้สิถึงเรียกว่าคนรักกัน
ชอบแบบนี้มาก อยากเจออะไรแบบนี้ มันเป็นอะไรที่ลุ้นระทึกดีเนอะ อิอิ
เอาเป็นว่า ยังไงก็จะติดตามนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอ
สู้ๆน้า ^^v
-
รักคนเขียนมากกกกกก ครับ
-
เย่ๆ ในที่สุดก็อ่านตามทันแล้ว
รักพี่หมอกกะตี๋จังเลย><
คนเขียนสู้ๆนะคะ แล้วจะรอตอนต่อไปคะ
-
ทำไมตอนแก้มันนานจังอ่า :o12:
อันนั้นเค้าก็อ่านเเล้ว แต่มันก็ไม่ได้ตะขิดตะขวงใจอะไรนักหนาน้า
เค้าที่อ่านของตะเองมาตลอด เค้าก็เข้าใจการบรรยายแบบนี้ดีอยู่เเล้วอ่ะ
ตอนอ่านยังเเบบ :jul1: ตี๋เซะกุซี่ฉุดๆ
แล้วรีเฟรชทีเดียว :sad4: ตี๋หายยยยยย ฮือออออออออออออออ
เอาพี่หมอกน้องตี๋เค้าคืนมาเล้ยยยยย คิดถึงนะเอ้ย
แต่ก็เข้าใจว่าอาจจะเตรียมตัวเรียนหนัก ไหนรับน้องไรงี้อีกนะ สู้ๆน้า
ถ้าจะว่างอีกที เอาพี่หมอกน้องตี๋ เฮียฮ้งของเค้า :man1:พี่ฟิน ใครอีกอ่ะ เอามาให้หมดเล้ยยยยย
เค้าคิดถึงนะตั๊ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
จะมาต่อเมื่อไรหน่า....รอยู :z3: :z3: :z3:
-
รอเธอมานานแสนนาน....(ร้องเพลงแล้วนะคะ)
เมื่อไหร่หน้อ....จะมาต่อให้อ่าน...
รอจริงจังเลยจ๊ะ...อยากจะบอกว่า....
ได้อ่านตอนพี่หมอกกับน้องตี๋ขึ้นรถไฟเหาะด้วยเถอะ...
ว่าแต่แก้ทำม๊ายยยยยยยย เค้ารออออ
-
น้องใหม่คร้าบ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคน หลงรักเรื่องนี้สุดๆท่านผู้แต่งสู้ต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้รออยู่น๊า :L2:
-
แก้นานมากเลยครับ :z10:
-
รอคอยเธดมาแสนนาน....
ทรมาน อยากอ่าน ตี๋หมอก ของเธอ....
กรี๊ดค่ะ คนอ่านแทบคลั่ง
แก้ไขหลายวันแล้วน๊าคุณคนเขียน
รออยู่น๊า
-
เราก็รอเหมือนกับครับ
-
มารอตอนสาย ๆ
-
คุณคนเขียนคร๊าบบบบ นานแล้วนาาา มาต่อทีเหอะ จะจำเนื้อเรื่องไม่ได้อยู่แล้ว :z3:
-
มารอตอนดึก ๆ
-
รอออออ :z3: :z3:
-
อ๊ากกก พ่นไฟ ฮ่าๆๆๆ รอชั้นรอเธออยู่ :z3: :z3:
-
ไม?แก้นานจัง
:m28:
-
เข้าไปเยี่ยมแฟนเพจน้องชุมา
เห็นน้องล้าตั้งสเตตัสสุขสันต์วันเกิดน้องชุ :3123: :3123:
ยังไงก็ขอให้น้องชุมีความสุขมั่กมากนะ
สุขสันต์วันเกิดจร้า :L2: :L2:
-
จะตีหนึ่งแระ ฉันยังรอ ร๊อ รอ ยังรอน๊าจ๊ะ >..<
-
ดันพี่หมอก ~
-
มารอตอนเช้า ๆ
-
ไปแก้นานจังเลย ตัวเอง
เค้าอยากอ่าน พี่หมอกกับตี๋ แล้วน๊าาาาา :monkeysad:
-
มารอตอนบ่าย ๆ อ่ะ (แก้นานม๊วกกก)
-
ผม อ่านเรื่องนี้ได้5-6วันแล้วรู้สึกชอบมาก จินตนาการพี่หมอกตาม เหมือน ดาราไต้หวั่นครนึงที่ชื่อ Mike He ตามจินตนาการของผมนะ
-
คนเขียนเอาน้องตี๋พี่หมอกไปแก้ถึงไหนอ่า
ฮือออออออออ รอนานแล้วน้าา
คิดถึงมากๆเลย
ต้องกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกนู่นนน
นี่อ่านมาถึงตอนล่าสุดแล้วน้า
ยังไม่มาอีกรอ
คิดถึงคนเขียนน้าาาา
ได้โปรดกลับมาเถิดดดดดดดดด
-
คิดถึงมากนะครับ แค่ถ้าว่างก็อย่าลืมมา UP นะครับ
-
แก้นานจังเลย อันนั้นก็ยังไม่ได้อ่าน
รออยู่นะคะ เรื่องเรียนก็สู้ๆน้า
-
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง ไม่อยากเข้ามาอ่านหรอก
แต่เห็นผ่านตาบ่อยๆ+กับไม่มีอะไรอ่าน เลยคิดว่า "เอาวะลองดู"
พอได้อ่าน แรกๆไม่เท่าไร แต่พอตอนที่สองเป็นต้นไป พูดกับตัวเองว่า "ทำไมไม่เข้ามาอ่านตั้งนานวะ"
คือเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก สนุก และไม่คิดว่าท้ายๆจะดราม่า เศร้าได้ปวดใจขนาดนี้
อ่านภาคสองก็ลุ้นไป ว่าจะดีกันตอนไหน และก็เบาใจที่ในที่สุดก็ดีกัน
ถึงแม้ยังมีอุปสรรคอีกมากมายให้ก้าวผ่าน แต่แค่รู้ว่าทั้งสองคนเข้าใจกันแล้วก็ดีใจ
ตัวละครในเรื่องชอบหมดเลย
คนแต่ง แต่งโอเคมากเลยค่ะ แต่อย่าดองนานนะคะ เพราะมัรดราม่าหัวใจคนอ่านมากกกกก
สู้ๆนะคะ ^____^
-
มารอตอนบ่าย ๆ อิอิ แต่แก้นานม๊วก
-
มารอตี๋-หมอก
-
รอแล้วรออีก รีบมาต่อนะคับ
-
แวะมากอดพี่หมอก <3 :กอด1: :กอด1:
-
งั้นเราก็ กอดมั่ง :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งจะตามอ่านทันครับ ^^
ชอบมากเลยเรื่องนี้ รักตี๋ รักหมอก รักคนแต่ง :กอด1:
รออ่านตอนเอากลับไปแก้..ไข ตอนพี่หมอกกะตี๋แก้..ผ้า :haun4:
-
o7 โย่วว !!! ในที่สุด จากหน้า 1 มาถึงหน้านี้
อ่านทันแล้วโว๊ยยยย :mc4: :mc4: 1 คืน กับ 1 วัน เต็มๆ :a1:
อยากบอกว่า ขอเป็น FC ด้วยคนนนน ตั้งใจสมัครเพื่อมาเม้นท์โดยเฉพาะเลยนะนี่
คนเขียน o13 o13 o13 ไม่น่าเชื่อว่ายังเด็กอยู่ เรียนจบไปเนี่ย ไปเขียนนิยายขายเหอะ (เอาเวลาว่างหลังจากออกเวรมา
ใช้ให้เป็นประโยชน์ :laugh: :m20:) นอกเรื่องละ :beat: :beat:
เค้ารอพี่หมอก & ตี๋น้อย เสมอนะจ๊ะ
เอาใจไปเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอ ตอนดึก ๆ ครับ วันนี้งานยุ่งมาก
-
มารอ ตอนดึก ๆ ครับ วันนี้งานยุ่งมาก
พักผ่อนเถอะค้าบ :t3:
ต้องขอโทษด้วยนะค้าบที่ทำให้ต้องเสียเวลาไปอีกวัน
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
พี่ชุ กลับมาเถอะ คิดถึงงงงตี๋หมอก TT
-
เป็นเรื่องที่ประทับใจมากค่ะเนื่องจากพออายุเริ่มมากและเรียนมหาลัยทำให้ความวายลดลงถ้านิยายไม่ดึงดูดจริงจะกดปิดทันที แต่ดันแปลก ในตอนนี้มีติดใจอยู่สองเรื่องหนึ่งในเรื่องนั้นคือเรื่องนี้ทั้งๆที่ชื่อเรื่องไม่น่าดึงดูดเลยในความคิดแต่พอยิ่งอ่านยิ่งหลงอยากอ่านเรื่อยอารมณ์ประมาณว่าอยากเป็นอะไรก็ได้ที่จะสามารถมองเรื่องราวของหมอกกับตี๋ได้ทั้งวัน ความสนุกที่มีอยู่ในเรื่องนี้ที่มีอยู่แน่นอนมันดึงดูดแต่เรื่องนี้มันกลับมีอะไรมากกว่านั้นตอนนี้เป็นคนคนนึงที่กำลังประสบปัญหาบางอย่าง พอได้มาอ่านเรื่องนี้เหมือนคนเขียนแทรกเนื้อหาของสัจธรรมของโลกใบนี้ว่ามันเกิดกับทุกคนหลีกหนีไม่ได้มันก็เหมือนฉุดอารมณ์ตัวเองมาวูบนึงว่าเออแล้วปัญหาที่กูเจอจะแบกไว้ทำไมเดี๋ยวก็ผ่านแล้ว ขอบคุณมากจริงๆสำหรับการเขียนที่มีคุณภาพ(ในสายตาของตัวเรานะ) ถึงแม้ว่ามุมมองของเราอ่านจะสวนทางกับความต้องการที่คนเขียนจะสื่อ(เช่นกูต้องการให้มึงสนุกแต่มึงดันปลงกับชีวิตเพราะนิยายซะงั้น) แต่เท่าที่ดูเราไม่รู้คนเขียนอายุเท่าไหร่ที่อ่านจากคอมเม้นเหมือนจะเลข1นำหน้าแต่คนแก่แบบเรานี่ยอมซูฮกให้เลย
บ่นยาวเพราะรักคนเขียนนะ
-
คิดถึง คิดถึง
รอให้กลับมาเขียนต่อ อย่างจริงใจ
-
อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดแล้วววว ว ววว :z3: :z3:
:call: :call: :call: :call:
-
พี่หมอก ก ก ก :sad4:
รออยู่นะคะ อ๊าก ก ก ก :serius2:
-
:z1:แก้เสร็จแล้วถ้าไม่มาต่อจะตามไปแก้ให้ที่บ้านนาคร้าบบ...ผู้แต่ง...อิอิ :haun4:
-
รอนานนะเนี่ยะงานนี้ เมื่อไหร่จะมาต่อคับ รออ่านอยู่น้า
-
แก้นานเนอะ สงสัียรอรับน้องเสร็จ :เฮ้อ: ถึงจะเอามาลง
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วการดาฉันรอเธอผู้เดียว (เพลงแต่ปางก่อน)
-
เราเฟฟเรื่องนี้ไว้พักใหญ่ ๆ แล้วค่ะ กะว่าว่าง ๆ จะเริ่มอ่าน แล้วคือ...พอว่างปุ๊บ เวลาว่างเราหายไปหมดเลย! เราหยุดอ่านไม่ได้! วันหยุดทั้งสองวันของเรา เรากลิ้งอยู่หน้าจอ เป็นบ้า หัวเราะ ยิ้ม ตบเข่าฉาดๆๆด้วยความถูกใจ และกล้ำกลืนน้ำตาตกในไปกับนิยายเรื่องนี้ พระเจ้าาาา ที่ผ่านมาฉันรออะไร ทำไมไม่อ่านตั้งนานแล้ว?? แต่ถ้าอ่านนานแล้ว อาจจะมาบรรจบที่ตอนดราม่าพอดี ดังนั้นเราว่าเราเริ่มอ่านได้จังหวะดีแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ จะบอกว่าจุใจมากค่ะ สนุกมากกกก อ่านตอนแรก ๆ ยังไม่คิดว่าเนื้อเรื่องจะออกมาในแนวโทนนี้ แต่อ่าน ๆ ไป เหมือนโดนล่อลวงไม่รู้ตัว อินนนแบบใครจะห้ามให้หยุดก็ฉุดไม่อยู่ละ เนื้อเรื่องอบอุ่นมากค่ะ ทั้งสองคนค่อย ๆ มีพัฒนาการแบบคนอื่นก็รู้สึกเติบโตตามไปด้วย ทำให้เชื่อมันในตัวน้องตี๋พี่หมอกแบบหลงรักเข้าเต็มเปา อ่านไม่สะดุดเลย ถึงเนื้อเรื่องจะยาวก็ยังไม่แผ่ว ยิ่งอ่านยิ่งแซ่บ ยิ่งมีความสุขที่ได้อ่าน เรื่องของตัวละครรองทุกตัวก็สนุกค่ะ ยิ่งเฮียกะพี่ฟิน ก็ทำเอาฟินมากกกก ฮึ้ยยย ไม่รู้จะพูดยังไง ฟินนน ฟินนกับทุกอย่าง XD
บทช่วงดราม่า มันหน่วงมากค่ะ เศร้าแบบบางทีไม่รู้ตัวด้วยนะเพราะน้องตี๋เป็นคนมองโลกในแง่ดีมาก เอาเข้าจริงก็กลั้นหายใจเกือบขาดใจตายหลายรอบ แต่มันมักจะมีความหวานคั่นให้ชุ่มหัวใจเป็นระยะ ๆ รู้สึกเหมือนค่อย ๆ หยุดหายใจ แต่ไม่ตายสักทีเพราะถูกหยอดน้ำตาลไม่ให้ตายเร็วอะค่ะ ฮ่าๆๆๆ ยกนิ้วให้เลยค่ะว่าเขียนได้เข้าถึงความหน่วงมาก จนถึงตอนล่าสุดนี่ ดีใจมากกกที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน แม้จะมีปัญหาอะไรต่อมิอะไรรออยู่ก็ตาม แต่ท่ามกลางดงมาม่า ก็มีเรื่องให้ยิ้มเต็มแก้มทุกทีเลย ชอบค่ะ สมจริงดี เพราะโลกนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคน แต่ยังมีกันและกันให้มีแรงใจก้าวต่อไปได้ หลาย ๆ ข้อคิดและสถานการณ์ในเรื่องนี้ ทำให้เรามองโลกในทางสงบลงได้เลยนะ เป็นแรงบันดาลใจให้อยากจะผ่านอุปสรรคที่เจออยู่เหมือนกัน ขอบคุณนะคะ
ตอนนี้เปิดเทอมมหาลัยเทอมแรกใช่ไหมคะ ขอให้สนุกกับชีวิตในรั้วมหาลัยนะคะ
จากนี้เราจะเป็นอีกคนที่ปูเสื่อรออยู่ในกระทู้ไม่ยอมไปไหน ฮ่าๆ
ปล.แอบหลงรักคุณเลขาแพน เลขาผู้น่าสงสารที่แสนจะน่ารัก ที่สักวันอาจได้ตายในหน้าที่ กร๊ากก
-
ชอบ
-
:sad11: ชอบเรื่องนี้มาก อ่านมา2 รอบแล้ว ชอบ ๆๆ ที่สุด เราไม่เคยอานนิยายเรื่องไหนที่ ทำให้เรา ยิ้ม หัวเราะ แล้ว ก้อร้องให้ ได้ขนาดนี้ มีครบรส อีกทั้งยังจิตนาการถึงพี่หมอก ถึงตี๋ ได้ ด้วย แล้วต้องยกความดีให้คนแต่ง เพราะเราไปอ่านเรื่องอื่น ไม่มีพระเอก คนไหน สู้ พี่หมอกได้สักคน เราชอบพี่หมอก 5555+ รีบเอามาลง นะรอ อยู่ -*- o13
-
ตัวเอง
หายไปนานจังเลย
เราคิดถึง เราเป็นห่วงนะ
อัพเดทสถานการณ์บ้างไรบ้างก็ดีนะ
คิดถึงคนแต่ง
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋มากๆ
ยังไงก็จะรอนะ
-
หายไปนานแล้วนะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ตัวเอง
หายไปนานจังเลย
เราคิดถึง เราเป็นห่วงนะ
อัพเดทสถานการณ์บ้างไรบ้างก็ดีนะ
คิดถึงคนแต่ง
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋มากๆ
ยังไงก็จะรอนะ
ยังมีชีวิตอยู่ค้าบ
:z6: :z6: :z6:
-
กลับมาบอกคนเขียนว่า
เค้ายังรอตัวเองอยู่น๊า
-
มารอครับ
-
มานอนรอคับ -o-
-
รากงอกแล้ว~ :undecided:
-
ดันๆๆๆๆๆๆ
รออ่านอยู่นะ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา~~~ มาเป็นเพลงละค่า
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
ขออนุญาตเผยตัวนะคะนักเขียน ^ ^
รอบแรกอ่านไปยังไม่ได้เมนท์ให้เลย ขอโทษนะคะ ><"
กลับมาอ่านรอบสองเลยขอเมนท์ที่ภาค 2 นี้เลยละกันนะคะ
อยากบอกว่าชอบภาค 2 มากๆ ค่ะ คือไม่ได้หมายความว่าภาคแรกจะไม่ชอบนะคะ
ชอบมากๆ เหมือนกัน แต่บรรยากาศการทำงานในภาค 2 เป็นอะไรที่โตขึ้นดี
เข้ากับวัยคนอ่าน เอิ๊กกก แอบเผยความแก่ 555+
ยิ่งตอนแรกพี่หมอกกลับมาแกดูคลุมเครือมากๆ อ่านไปก็ลุ้นไปว่าพี่แกจะมาแนวไหนยังไง ลุ้นแทนตี๋ ><"
แต่ถึงแม้พี่หมอกกับตี๋จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนภาคแรก แต่ก็มีโมเมนท์ให้ใจเต้นและคอยลุ้นตลอด
ชอบมากตอนที่แกล้งปัดแก้ว รู้สึกพี่หมอกคนเดิมกลับมาแล้ว ยังขี้หึงขี้หวงเหมือนเดิมเป๊ะ 555+
ตอนนี้ก็อ่านทันแล้วนะคะ จะตามอ่านไปพร้อมๆ กับนักอ่านท่านอื่นๆ ค่ะ สู้ๆ นะคะคุณนักเขียนที่รัก ^ ^
-
เข้ามารอ
ในเมื่อกลับมาแล้วก็
ต่อเลยนะนะนะนะนะนะ :impress: :impress: :impress:
-
แก้นานจังเลยค่ะ คิดถึงแล้วน้า :m15:
-
แง้ๆๆคุณคนเขียนค๊าาา
หนูคิดถึง~~~~
รีบๆมาต่อนะคะ รอเสมอค้า
-
รอ รอ รอ
-
ลงชื่อรอด้วยคน อิอิ :z2:
-
นอนรอด้วยคนค่ะ :))
-
รออยู่นะ
-
เปิดทุกวัน :z3:
รีเฟรสตลอด :z3:
แต่ก็ยังไม่มา :o12: :o12: :o12:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
คิดถึงหมอกตี๋ รอค่ะ
-
ขออนุญาตเผยตัวนะคะนักเขียน ^ ^
รอบแรกอ่านไปยังไม่ได้เมนท์ให้เลย ขอโทษนะคะ ><"
กลับมาอ่านรอบสองเลยขอเมนท์ที่ภาค 2 นี้เลยละกันนะคะ
อยากบอกว่าชอบภาค 2 มากๆ ค่ะ คือไม่ได้หมายความว่าภาคแรกจะไม่ชอบนะคะ
ชอบมากๆ เหมือนกัน แต่บรรยากาศการทำงานในภาค 2 เป็นอะไรที่โตขึ้นดี
เข้ากับวัยคนอ่าน เอิ๊กกก แอบเผยความแก่ 555+
ยิ่งตอนแรกพี่หมอกกลับมาแกดูคลุมเครือมากๆ อ่านไปก็ลุ้นไปว่าพี่แกจะมาแนวไหนยังไง ลุ้นแทนตี๋ ><"
แต่ถึงแม้พี่หมอกกับตี๋จะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนภาคแรก แต่ก็มีโมเมนท์ให้ใจเต้นและคอยลุ้นตลอด
ชอบมากตอนที่แกล้งปัดแก้ว รู้สึกพี่หมอกคนเดิมกลับมาแล้ว ยังขี้หึงขี้หวงเหมือนเดิมเป๊ะ 555+
ตอนนี้ก็อ่านทันแล้วนะคะ จะตามอ่านไปพร้อมๆ กับนักอ่านท่านอื่นๆ ค่ะ สู้ๆ นะคะคุณนักเขียนที่รัก ^ ^
:z13:
-
รอทุกวันเลยครับ
-
แอบอ่านมาเดือนนึงแล้วครับ ในที่สุดก็ตามทัน
เจอเรื่องนี้นานแล้ว แต่ไม่เคยกดเข้ามาอ่านซักที
ชื่อเรื่องมันไม่ค่อยชักชวนผมเท่าไร กลัวติดด้วย เพราะตามนิยายเยอะ
แต่ตอนนี้เรื่องนี้เป้นเรื่องที่ผมอยากกกกกอ่านต่อมากๆคับ
เปิดเข้ามาทุกวัน พระเอกแบบพี่หมอกนี่เจอมาหลายเรื่อง
แต่ไม่เคยชอบซักคน พี่หมอกคนแรกเลยที่ผมชอบ อิอิ
รีบมาต่อนะคับ จุ๊บๆ
-
รอพี่หมอก กะ น้องตี๋อยู่จ้า :call:
-
ทำไมม่มาซักทีอ่ะ :z3: :o12:
-
คนเขียนเอาไปแก้ถึงไหนน่า :m28:
-
รอจนงอม เอา version มาให้อ่านก่อนได้มั้ยคะ
-
เรื่องนี้เลิกอัพแล้วใช่มั๊ยนี่
เพราะเห็นไปแต่งเรื่องใหม่อีกแล้วอ่ะ :เฮ้อ:
-
ทำไมฉํนเพิ่งถึงได้ค้นพบเรื่องนี้เนี่ยะ
อร๊ายยยยย พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบอ่ะ น่ารัก ว๊ายยยยยยยยยยยยย
รู้สึกเหมือนตาบวมๆ ตั้งแต่ท้ายภาคที่แล้ว ยันหลายๆตอนในภาคนี้ น่าสงสารอ่ะ พี่หมอกเอาแต่พูดในใจ
ตอนแรกไม่ชอบมิ้นท์เลย อ่านไปอ่านมาแอบคล้อยตามตี๋ที่ว่ามิ้นท์อาจเป็นคนดี แต่ตอนนี้ไม่คิดงั้นล่ะ ชิส์
พ่อพี่หมอกนี่สุดๆไปเลยแฮะ น่ากลัวเกิ๊นนนนน แล้วเมื่อไหร่ครอบครัวพี่หมอกจะอบอุ่นได้ล่ะเนี่ยะ
สุดท้าย ท้ายสุด ทำไมต้องรักเกียจเกย์ (ถีบขาคู่ คนร่วมงานของตี๋ โว๊ยยยยยยยยย อินเกินไปมะ เหอๆ)
-
รอ
-
รอนานแล้วน้าาาาาาาาาาา ;A;
-
จะขาดใจ :z3: :z3: :z3:
-
อยากอ่านแล้ววววววววว :z3: :z3:
มาซักที ๆๆๆๆๆๆ .. :serius2: :serius2:
-
เอาน้องตี๋ไปแก้ จนคนเขียนลืมหรือเปล่าคะ
ไฉนป่านนี้ยังไม่มา
ปูเสื่อนอนรออ่านน้องตี๋ ออนท็อป อยู่นะคะ
-
เมื่อไรจะแก้เสร็จอะ
-
หยุดส่งเมลล์แล้วนะคับ
ที่เหลือ รอฉบับจริงดีกว่าคับ
ตอนนี้วุ่นๆ อาจไม่ได้ตอบเมลล์หรือเขียนตอนใหม่สักนิด แต่ถ้ามีเวลาจะนั่งเขียนทันทีเลยคับ เหนื่อยมาก TT
-
จัดส่งไปอย่างว่อง
-
รออดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าครับ
ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป เพราะเราเชื่อมั่นว่าจะได้
ลิ้มรสนิยายที่อร่อย ที่ได้รับการกลั่นกรองอย่างดี
-
รอฉบับแก้สมบูรณ์แล้วดีกว่าค่ะ...รอผลงานคุณภาพ :o8:
เป็นกำลังใจให้น้องนักเขียนค่ะ o13น้องเรียนหนักแถมต้องปั่นนิยาย สุดยอดอ๊ะ! o13
รักนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ที่สุดในใจเลย :L2:
-
นักเขียนเอาฟิคไปแก้จนเพลินรึเปล่าเนี่ยยยย
เค้ารออยู่นะ อยากอ่านๆๆ :z3:
เอามาลงได้แล้นนนนนน :really2:
-
ไม่เป็นไรจ้าาาา รอก่อนก็ได้ๆๆๆๆ
...แต่ถ้าให้รอนานๆ
ขอ NC แบบ เลือดพุ่ง สลบคาคอมเลยนะ!!!
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
หนูโครตชอบเวอร์ชั่นนี้อะ มาม่าได้ใจ :sad4: :sad4:
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลยง่ะ :o12: สู้ๆนะค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ
-
จะรอต่อไปน้าค้า ..
-
มานั่งรอด้วยคนนะคะนะ :m13:
-
อ่านทันเเล้ววววว...ในที่สุดด ชอบและประทับใจเรื่องนรี้มากๆคับ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆๆแบบนี้ให้อ่านนะ แต่อีกใจนึก็แอบเศร้าที่อ่านทัน
เพราะนั่นหมายความว่า ต่อจากนี้จะต้องทำใจอย่างมากในการที่ต้องรอตอนต่อไป
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนคับ สู้ๆๆนะคับ ^^ :L2:
-
คิดถึงหมอกตี๋ค่าาาาา มาต่อเตอะน้าาา
อ่านใหม่เกือบครบทุกตอน ยังไม่นอนเยย แย่แล้วช้านนนน :a5: :z10: :z3:
-
ยังรออ่านอยู่นะ พี่หมอกกกกกกก! คิดถึงพี่หมอกแล้ว! :กอด1:
-
รอ
-
นอนไม่หลับ ึิดเถึงพี่หมอก :jul1: เเวะมาอ่านซ้ำอีกรอบ
-
ยังรอฉบับสมบูรณ์อยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องเครียด แต่ถ้าได้ไวหน่อยก็ดีนะคะ อิๆ ยังไงก็รออยู่แล้วค่า
-
:pighaun: :pighaun:อยู่ใหนจ๊ะ......พี่รอมานานแร้ววววว
-
มารอตอนเช้า ๆ
-
รอพี่หมอกมาอ่านไม่ทันนน
-
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ สองวัน เฮือก
ข้ามเรื่องนี้ไปเพราะชื่อเรื่องจริงๆ เสียดายมากกกก น่าจะอ่านเข้ามาอ่านตั้งนานแล้ว
ประทับใจมาก อุ่น ลึก และสวยงาม
คนเขียนเขียนเก่งมากกกกกมากกกก ปรบมือให้มากๆๆๆ
รักทั้งหมอกและตี๋ที่ชัดเจนและอดทนกับความรู้สึกของตัวเองมากๆ
เราไม่เห็นคาแร็คเตอร์ที่น้อยใจกันผิดๆ งอนหึงกันแบบน้ำเน่า แต่เห็นแต่ความรักที่มั่นคงตลอดเรื่อง ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไรเข้ามา
เพราะเป็นหมอก เป็นตี๋ จึงอบอุ่นได้ขนาดนี้
รวมเล่มเมื่อไหร่ประกาศดังๆนะฮะ ซื้อแน่นอน ยอดเยี่ยม!!
-
ผมว่าไม่ต้องแก้แล้วมั้งครับ เอาแบบเดิมก็ได้ครับ ยังไงก็อ่านได้ครับ รับปากว่าจะไม่ติแม้แต่น้อยครับ
-
ผ่านไปอีกวันกับการรอคอย :jul1:
-
มารอด้วยคน คิดถึงพี่หมอกมากกกกกกกกกก :z13:
-
เย้ๆๆๆ ในที่สุดก็ตามมาจนทัน :a2: :a2:
น่ารักมากกก พี่หมอก-น้องตี๋ :กอด1:
ผ่านมาม่าถ้วยนี้ไปแล้ว ก็ขอให้มีแต่สายไหมหวานๆๆๆด้วยเถ๊อะ!!!
:impress: :impress: :impress:
-
เพิ่งตามอ่านเรื่องนี้ได้ถึง coin 37
ชอบมาก พี่หมอกกะน้องตี๋น่ารัก
แต่เริ่มเห็นแววมาม่ามาแระ T^T เลยแว๊ปไปอ่านตอนปัจจุบัน
พี่หมอกกะน้องตี๋แยกกันอ่า...จะเดินหน้าหรือถอยหลังดีเนี้ย
แต่เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากจริงๆคะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ขอให้พี่หมอกกับน้องตี๋คืนดีกันไวๆ :a2: จะได้เดินหน้าอ่านต่อ..เพราะไม่งั้นคงจิตตกไปอีกนาน
-
เข้ามารองับ :เฮ้อ:
:call: :call: :call:
-
คิดถึงพี่หมอกแล้ว ยังไงก็รอ
-
ปูเสื่อรอ
แล้วก็นอน ห่มผ้าห่ม Zzz
-
BN.17
แสงไฟสลัว
ลมเย็นที่ตกลงกับผิว ทำให้หนาวจนเกร็งไปทั้งหลัง
เสียงลมหายใจ ปนไปกับเสียงที่คล้ายกับเสียงกลอง เร็ว แต่ไม่เป็นจังหวะ ดัง ตึก ตึก ตึก จนไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงหัวใจของคนแค่คนเดียว
ถูกสัมผัสอย่างแผ่วเบา เหมือนวางมือลงบนโครงกระดาษ
บรรยากาศแบบนี้..
ผมไม่ชอบสักนิด
บรรยากาศที่ไม่อาจจะพูดอะไรออกไปได้
หัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน เส้นด้ายของความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง ถูกพันไว้ด้วยอดีต ความคิดมากมายที่ยังคงเงียบอยู่
ดวงตาคู่ที่ฟ้องความรู้สึกออกมาหมด
พี่หมอกหลุบตาลง ซ่อนไว้ไม่ให้ผมได้เห็น ในความมืดที่เห็นเพียงแสงสะท้อนจากน้ำหล่อเลี้ยงในตา
ผมพยายามที่จะยิ้ม
มุมปากยกขึ้น แต่ไร้แรงที่จะทำมากกว่านั้น ได้แค่ยกมุมปากขึ้นนิดๆ
รอยยิ้มที่ผมจะสร้างขึ้นได้ ณ ตอนนี้
ไม่แน่ใจว่าหัวใจจะยิ้มตามหรือเปล่า
ความรู้สึกที่อัดแน่นจนล้นออกมานอกร่างกายของพี่หมอก กดรอยยิ้มผมไว้
นั่งลงกับเตียง
ที่ๆร่างกายบอกว่าต้องการกันและกัน
เข็มนาฬิกา เดาวินาทีได้จากเสียงหัวใจ บางที อาจเต้นถี่กว่าการเคลื่อนที่ของเข็มด้วยซ้ำ
เวลา เลื่อนไป
เวลาที่จะทดแทนหลายๆอย่าง เวลาที่จะปล่อยให้ได้พูดคุยกันด้วยความเงียบเหล่านี้
อุ่น
มือที่ยกขึ้นประครองแก้มผมไว้เบาๆ รับน้ำหนักที่ผมเอนหน้าเข้าหาไว้ ผมกุมมือนั้นไว้อีกที นิ้วสอดเข้าหากัน
จูบโดยที่ไม่ได้เปิดริมฝีปากออก
หน้าผากแนบกัน หลับตาลง ผมยกมือโอบกอดหลังพี่หมอกไว้ ทำแบบนั้นก็ถูกกอดกลับ แน่น ซุกตัวเข้ากับตัวพี่หมอก พี่หมอกดึงตัวผมเข้าไป นั่งลงกับตัก ทิ้งน้ำหนักลงไป
กอดแน่นกว่าเดิม รู้สึกได้ถึงหัวใจอีกดวงที่เต้นแนบอยู่แถวหน้าท้องผม
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
ได้ยินเสียงนี้ดังลั่น โดยที่ไม่มีใครปริปากออกมาสักคำ
พิงแก้มเข้ากับต้นคอ ลมหายใจอุ่นของพี่หมอกรดลงบนหัวไหล่ผม รู้สึกจั้กจี้เมื่อถูกกดจูบที่นั่นเบาๆ
ถูกกล่อม
ไม่ใช่การหลับเข้าสู่ห่วงนิทรา แต่เป็นการตื่นขึ้นอย่างแผ่วเบา
ยังมีอีกหลายๆเรื่อง ที่ชีวิตยังต้องเจอ เป็นเรื่องที่เราคงหนีไม่ได้ มีแต่ต้องเดินหน้าชนเท่านั้น
ไม่มีประโยชน์กับการหลับอยู่ในฝันแสนหวาน การลืมตาอยู่ในโลกที่เจ็บปวดนั้น คือเรื่องจริง
ถูกสำรวจทุกๆที่บนร่างกาย มือลูบนำทางไปก่อน ตามด้วยริมฝีปากที่กดจูบเบาๆ
จูบกันหลายต่อหลายครั้ง ในเวลาที่คำว่า”พอ”ถูกลืมไปชั่วขณะ
ร่างกายพี่หมอกที่กำลังจะก้าวข้ามวัยรุ่น กล้ามเนื้อที่จับก็รู้สึกได้ถึงความแข็งแรง โครงร่างกาย ที่ดูสูงขึ้นกว่าเดิม รวมถึงแก้มที่เหมือนเด็กๆนั่นด้วย ผอมลง แม้จะชอบแบบก่อนมากกว่า แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ กลับยิ่งทำให้พี่หมอกดูมีสเน่ห์มากขึ้น
ผ่านไปตั้งสามปี…
เวลาสามปี จะพูดว่าสั้น ก็คงจะเป็นเช่นนั้น แต่ถ้าหากต้องรอคอยสิ่งสำคัญอะไรบางอย่างแล้ว ผมว่า มันช่างยาวนานจนดูเหมือนกินเวลาส่วนใหญ่ของชีวิตไป
เวลาที่ทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่
เวลาที่ผมรู้สึกเหมือนต้องพยายามอย่างหนัก เพื่อที่จะก้าวไปข้างหน้าให้ได้
พี่หมอกก็คงไม่ต่างกัน
ละมือจากผม ดึงเสื้อตัวเองออกทางศีรษะ
พี่หมอกยื่นแขนออกไป แค่ปล่อยมือออก เสื้อก็ร่วงลงกับพื้น เป็นภาพที่เหมือนจะเกิดขึ้นอย่างช้าๆ
เข็มขัด ดึงรวดเดียวก็ออกมา วางทิ้งลงกับเตียง กางเกงที่ถูกปลดแค่ซิปลง
เวลาที่ถูกยืดยาวเมื่อครู่ กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ก่อนจะถูกเร่ง บีบอัดเวลาให้ผ่านไปไวจนเราต้องเร่งตาม
ผมก้มหน้าลง พี่หมอกเงยหน้าขึ้น
จูบอีกครั้ง
จูบที่ผลักดันอารมณ์ บอกให้รู้ ส่งตรงความรู้สึกนั้นไปถึงจุดที่แสนจะอ่อนไหว
คล้ายกระดูกทั้งตัวถูกหลอมเหลว ร่างกายอ่อนยวบเมื่อถูกจูบนั้นมอมเมา
แค่จูบ…
ก็รู้สึกเหมือนจะทนไม่ไหว
ไม่ถูกสัมผัสแบบนี้มานาน
มือผมเลื่อนขึ้นจากต้นคอพี่หมอกที่ดึงทั้งตัวผมเอาไว้ให้ทรงตัวอยู่ได้ ขึ้นไปตามแนวคอ เลื่อนไปจนอยู่ในกลุ่มเส้นผมนุ่มมือ เผลอขยำเบาๆโดยที่ไม่รู้ตัว
ริมฝีปากที่แสนจะหิวโหย
เคลื่อนตัวเข้าหากัน ละออก เลื่อนไปยังแก้ม ดวงตา หน้าผาก เหมือนกับพายุที่พัดผ่านไปรอบๆ ไม่หยุดอยู่ใดที่หนึ่ง แต่หมุนไปรอบๆ ต้องการสัมผัสในทุกๆส่วน เน้นย้ำความทรงจำที่เริ่มเลือนลาง
จูบเต็มไปด้วยความน่าหลงใหล เป่าทุกความคิดในหัวหายไปเสียหมด เหลือเพียงแต่แสงสีขาวในความคิด ที่แม้แต่หลับตาก็ยังเห็น
ละออกมา เห็นริมฝีปากที่ชุ่มอยู่ตรงหน้า เล่นเอาผมเขินจนพูดไม่ออก
ความร้อนวิ่งพล่านไปทั่ว จากที่แก้ม ไล่ลงไปถึงส่วนนั้น และคงจะส่งผ่านไปให้พี่หมอกด้วย รู้สึกถึงไอความร้อนในลมหายใจ เหงื่อเริ่มออก ทั้งๆที่ในห้อง ไม่ได้เย็นน้อยลงเลยสักนิด
มีบางครั้ง ที่รู้สึกคิดถึงจนทนไม่ไหว อารมณ์ที่ทำให้ร่างกายต้องรู้สึกร้อนผ่าว
เรื่องที่ทั้งชาตินี้ก็จะไม่ยอมรับออกมาตรงๆ ว่าผ่านปัญหาแบบนั้นมาได้ด้วยมือตัวเอง
ผมไม่ได้จอมสำนวนหรอกครับ แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ
โดนขัดจังหวะความคิดด้วยริมฝีปากที่กดเบาๆปลายคาง เลื่อนลงมาช้าๆ ถึงต้นคอ ก็กลายเป็นลิ้นแทน
พอถูกเลีย ก็เผลอจินตนาการไปถึงไอศกรีม
ตัวผมที่เริ่มละลาย ถูกเลียอย่างช้าๆ
ดูน่ากลัว แต่ก็อดคิดไม่ได้ ว่าถ้าหากถูกกินไปทั้งแบบนี้ ก็คงจะดีเหมือนกัน
ถ้าเป็นพี่หมอก..ก็คงไม่เป็นไร
จะยอมให้ถูกกินอย่างละโมบ หิวกระหาย
อยากที่จะละลายจนหมด ในความร้อนที่อารมณ์สร้างขึ้นมา
ลมหายใจถี่หอบ
“…ตี๋”
เสียงกระซิบติดหู
เหมือนถูกเล่นงานถึงส่วนสั่งการ สมองตื้อไปชั่วขณะ
กดจูบเบาๆที่ใบหู เพราะเป็นส่วนที่บอบบาง จึงไวสัมผัสเสียจนน่าอาย ส่งสัญญาณไปถึงกลางลำตัว สั่นระริก ดีที่พี่หมอกไม่ได้สังเกต ยังคงหมกหมุ่นอยู่แถวริมฝีปาก จูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนได้กลิ่นเลือดจางๆในโพรงปาก
โน้มคอผมลงมา ทั้งๆที่ให้ผมนั่งคุกเข่า
รู้สึกเมื่อยได้ไม่นาน ความรู้สึกอื่นก็แทรกเข้ามา มองข้ามไหล่ไป เห็นขวดเจลที่ไม่รู้ว่าถูกหยิบออกมาเมื่อไหร่ เปิดฝาวางไว้อยู่ในรอยย่นของผ้าปูเตียง
ร่างกายต่อต้านนิ้วเปื้อนเจลนั่น แม้จะถูกกระซิบบอกให้ผ่อนคลาย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ
“..ขอโทษ..”
ไม่รู้ว่าจะฟังรู้เรื่องหรือเปล่า เสียงผมปนไปกับเสียงหายใจ เหงื่อหยดลงกับหลังพี่หมอก กอดแน่นกว่าเดิม เมื่อนิ้วแรกเข้าไปในตัว
“..ขอโทษเรื่องอะไร”
ไม่ได้ตอบ แต่กอดแน่นขึ้นอีก ขมวดคิ้วแน่นจนต้องหลับตาลง
ร่างกายกำลังพยายามทำความคุ้นชินใหม่ รู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรก
“อย่างน้อยมันก็ทำให้กูรู้ ว่ามึงไม่ได้มีใคร”
“จะไปมีได้ยังไงล่ะ”
ยิ้มบางๆตอบเท่าที่จะทำได้
รู้ว่าไม่ได้พูดด้วยความสงสัยข้องใจ ตั้งใจจะหยอกเล่น เลยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอะไร
“กูก็มีแต่มึง..”
“รู้อยู่แล้วน่า”
“มึงไม่ดีใจหรือไง? ทำไมพูดเหมือนไม่สนใจ”
“ผมดีใจนะ แต่ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่จะไม่ทำแบบนั้นกับผมไง”
พี่หมอกเงยหน้าขึ้นมองแบบนี้ ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกออดอ้อนอยู่เล็กๆ เลยเป็นฝ่ายเริ่มจูบเอง
จูบที่สองมือของผม รวมกับของพี่หมอก ก็คงนับไม่จำนวนไม่พอ
อยากจูบอีก ละออกมาก็คิดแบบนี้
เจลไหลลงมาตามแนวขา เย็น มือสองข้างที่เคล้นสะโพกผมไปมา ไม่คุ้นชิน อยู่ในมุมมองที่สูงกว่า เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นเท่าไหร่
“…ได้รึยัง?”
“อืม”
“ไม่เจ็บ?”
“ไม่รู้ ต้องลองก่อน”
ตอบแบบนั้นออกไป พี่หมอกก็ยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากผมออกให้ ยิ้มบางๆ แค่นั้น ก็พอแล้วที่จะทำให้ผมยิ้มตาม
พี่หมอกที่ตอนนี้ เติบโตขึ้น และก้าวไปสู่ขั้นที่สูงขึ้น
ผมต้องพยายามอีกเท่าไหร่กันนะ ถึงจะดีพอ สำหรับคนๆนี้ได้
อยากเป็นคนที่เก่ง ยืนหยัดและพร้อมที่จะช่วยเหลือพี่หมอกกลับได้ อย่างน้อย ก็ให้คำปรึกษาหรือมีประโยชน์มากกว่านี้
ถ้าถามออกไป คงจะถูกต่อว่ากลับมา เลยได้แต่อุบปากเงียบ
อย่างน้อย สิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่คอยผลักดันผมมาตลอด
“…อึก!”
เจ็บ
ไล่ขึ้นมาจากแนวหลัง เหมือนข้อต่อแตกออก เจ็บ ร่างกายต่อต้าน ไม่คุ้นชิน
น้ำหนักที่ผมทิ้งลงไป ช่วยให้พี่หมอกเข้ามาได้ แต่ต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ กว่าร่างกายจะปรับตัว
น่าแปลก
ร่างกายจดจำพี่หมอกได้
ที่ต่อต้าน เพราะห่างจากเรื่องนี้ไปนาน แต่พอเชื่อมต่อกันแล้ว ทุกอย่างก็ดูเหมือนสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน จดจำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งสิ่งที่ถ้าให้นึก ก็คงต้องบอกว่าลืมไปแล้ว
ยอดอกถูกดูดเม้มจนเปลี่ยนสี เบี่ยงเบนความสนใจออกจากส่วนที่ยังเจ็บอยู่ ทิ้งตัวจนต้นขาแนบอยู่กับตักพี่หมอก ถูกรั้งตัวไว้ เห็นเพียงกลุ่มผมจากมุมมองนี้
เสียงค่อยๆหลุดออกมาจากลำคอ
เหมือนฟองสบู่ที่ลอยขึ้นจากผิวน้ำ บังคับไม่ได้
เริ่มจากเสียงสั้นๆ ลมหายใจที่ดังเป็นบางจังหวะ
พี่หมอกเริ่มขยับตัว
เสียงเหล่านั้นลอยออกมาไม่หยุด เหมือนฟองสบู่ที่แตกออก หยดสบู่เล็กๆกระจายตัวออกคล้ายพลุ ที่สว่างพร่าจนต้องหลับตาลง
แรงที่ดันขึ้นมา น้ำหนักตัวผมที่กดลงไป
เสียงเนื้อที่แสนหยาบโลน วิ่งแตะที่ใบหู ความอายถูกลืมทิ้งไป ขยับตัวเข้าหากันเหมือนเป็นสิ่งเดียวที่ร่างกายสามารถทำได้ในเวลานี้
มือเลื่อนสัมผัสไปตามร่างกาย สำรวจทุกพื้นที่ของกันและกัน
จากต้นคอ เลื่อนมาที่แผ่นอกพี่หมอก สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อหน้าท้อง เรียงตัวสวยจนน่าอิจฉา ไล่กลับไปที่ต้นแขน ตรงนี้ก็มีกล้ามเนื้ออีก ทำได้ยังไงกันนะ
คำถามถูกดันออกไป ตัวลอยสูงขึ้นในเวลาสั้นๆ รู้สึกว่าถูกไล่ต้อนเข้ามา ลึกเข้ามาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่สวนตัวกลับไป จุดไหวสัมผัส ถูกกระตุ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
มือที่วางอยู่บนแผ่นอกพี่หมอกถูกคว้าออกมา กุมแน่น ทั้งๆที่เป็นคนไม่ชอบกุมมือใครแท้ๆ ในเวลานี้ จับไว้แน่นเหมือนผมจะหายไป
“..ไม่ใช่..”
เสียง ได้ยินไม่ชัด
ผมเงี่ยหูฟัง สติเหลือเพียงน้อยนิด จับคำได้เป็นห้วงๆ
พี่หมอกพิงศีรษะเข้ากับผม มือข้างที่เหลือโอบเอวไว้แน่น แรงกระแทกไม่ได้ลดลง แต่เพราะสมาธิอยู่กับคำพูดนั่น จึงรู้สึกเหมือนทุกอย่างช้าลง
“..ไม่ใช่ฝัน..”
สั่นเครือ
แผ่วเบา
“ไม่ใช่ฝัน…ใช่ไหม?”
หยุดนิ่ง
การเคลื่อนไหวทั้งหมด ถูกหยุดไว้
รู้สึกถึงความชื้นที่อยู่ติดกับผิวหนัง มือถูกบีบ ปลายนิ้วนั่นสั่น
“พี่หมอก…”
“ตอบกูมาสิ มึงไม่ใช่ฝันอีกใช่ไหม? กูจะต้องตื่นขึ้นมา พบว่ากูแค่ฝันไปเองอีกหรือเปล่า?”
ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามอง
กอดผมแน่น เหมือนเด็กตัวน้อย น่าสงสาร น่าเอ็นดูเสียจนทนไม่ไหว
“ไม่ใช่ฝันสิ..” รู้สึกหายใจไม่ออก ที่ตา ร้อนไปหมด “ต่อให้ฝันเก่งขนาดไหน ก็ฝันให้หล่อเท่าผมตัวจริงไม่ได้หรอก..”
“..หึ”
วางมือลงกับผมพี่หมอกช้าๆ ลูบช้าๆ
ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน พี่หมอกไม่เคยแสดงด้านอ่อนแอออกมาให้เห็น ต่อให้รู้สึกเจ็บแค่ไหน ก็จะแค่ขมวดคิ้ว สื่อผ่านสายตาเท่านั้น
เสียงลมหายใจไม่สม่ำเสมอนั่นลดลง หยดน้ำไหลลงจากหน้าท้องผม ลงต่ำ
ในใจลึกๆ ดีใจ ที่ได้เห็นพี่หมอกมุมนี้ มุมที่ไม่เคยมีใครได้เห็น
จะอ่อนแอก็ได้
เหนื่อยจะหยุดพักหรือร้องไห้บ้างก็ดี
เพราะผมก็อยากที่จะปกป้องพี่เหมือนกัน
“อย่าบอกนะ..ว่าพี่ฝันถึงผมทุกคืน”
“…มึงมันเหมือนหนังผี”
“ห๊ะ?”
“เห็นครั้งนึง ก็ติดตาไปตลอด แม้แต่ฝัน ก็ยังตามไป”
ไม่รู้จะตอบคำพูดแบบไหนดี
งง แล้วก็รู้สึกแปลกๆ จะเขินก็ไม่เชิง
“พี่ไม่ได้กลัวผีนิ”
“กูเปรียบเทียบ”
ยอมเงยหน้าขึ้นมา ผมยกมือปาดรอยน้ำจางๆรอบตาให้ กดจูบลงไปเบาๆที่เปลือกตา ละออกไป พี่หมอกก็พูด
“ตรงนี้ด้วย”
ชี้ที่ริมฝีปาก ผมก็กดจูบลงไป ตอบสนองอย่างเร่าร้อน บอกให้รู้ว่ากำลังจะต่อในสิ่งที่ค้างคาอยู่ พี่หมอกดันตัวขึ้นมา ลิ้นไล่ต้อนลิ้น จนผมเสียการทรงตัว
“เหวอ!”
เอนตัวล้มลงไปกับเตียง ตกใจจนเผลอกอดพี่หมอกไว้แน่น
มือข้างนั่นยังไม่ถูกปล่อยออก วางอยู่เหนือหัวผม เหงื่อชุ่มจนลื่นไปหมด
เท้ายื่นเลยออกไปจากขอบเตียง หดกลับเข้ามา พี่หมอกอยู่กลางระหว่างหัวเข่าสองข้าง เริ่มขยับตัว เหมือนนอนอยู่บนเตียงที่เกิดแผ่นดินไหว ภาพขึ้นลง คล้ายดูหนังจากกล้องในมือที่ถ่ายเอง ในโฟกัสเบลอนั่นๆ มีเพียงพี่หมอก ที่ชัดเจน
หยดน้ำหล่นมาจากข้างบน
ไม่ใช่น้ำตา เป็นแค่เหงื่อ
เงยขึ้นมองตา ถูกเข้าใจว่าเป็นการอ้อนว้อน ริมฝีปากประกบเข้าหากันอีก
เสียงชุ่มชื้น ไม่รู้ดังจากการจูบ หรือเป็นสิ่งที่อยู่ข้างล่างนั่น
“อือ..อึก…อื้อ!”
มีแต่เสียงแบบนี้หลุดออกมาจากลำคอ ทุกครั้งที่กักเสียงไว้ พี่หมอกก็จะเพิ่มแรง จนต้องเผลอเปล่งเสียงออกมา
ได้ยินเสียงครางต่ำๆจากพี่หมอก
ดีใจ ที่ไม่ได้มีแต่ผม ที่รู้สึกดีแทบบ้าไปแบบนี้แค่คนเดียว
ดี ดีเป็นบ้า
เป็นการเมคเลิฟที่คิดว่าอีกสิบปีต่อจากนี้ไป ก็ยังจะจำได้
ทั้งแรง หรือสติ ถูกกร่อนออกไปช้าๆ
มีแต่อารมณ์ที่ควบคุมทั้งร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามจังหวะ สอดคล้องกัน
สิ่งที่เห็นได้ด้วยตา กับสิ่งที่สัมผัสได้ด้วยใจ หลอมรวมกันช้าๆ
สุดท้ายก็เป็นผม ที่ทนไม่ไหว ไปถึงปลายทางก่อน
ตัวสั่น แรงเฮือกสุดท้ายถูกสูบออกไป มองหน้าท้องที่เปียกชื้นของตัวเอง ของเหลวที่ไม่ไหลไปไหน สีขุ่นราวกับน้ำนม
ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว
ร่างกายบอกไม่ไหว แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้
พี่หมอกขมวดคิ้ว ดึงมือผมขึ้นไป กดริมฝีปากลงข้อนิ้วชี้ ก่อนจะฝังรอยฟันลงไปช้าๆ เร่งจังหวะกระแทกเข้ามาอีกสองสามที ก็หยุดลง
ลมหายใจที่แรงเหมือนไปวิ่งรอบใหญ่ๆมาสักรอบ ดังสอดประสานกันไปอีกสักพัก แล้วค่อยๆเบาลง
ถอนตัวออกช้าๆ
เหนื่อยและอิ่มเกินกว่าจะทำติดกันสองรอบ โดยที่ไม่หยุดพัก
หน้าผาก แก้ม จมูก ริมฝีปาก พี่หมอกกดริมฝีปากเน้นๆ
อยากจะจูบกลับ
แต่ตอนนี้คงต้องขอนอนสักรอบก่อน ตื่นเมื่อไหร่ จะจูบหรือจะทำอะไร ก็จะปล่อยให้ทำเต็มที่
ผมหลับตาลง
แสงสีขาวหลังเปลือกตา สีดำค่อยๆกลืนลง ไม่ได้เหน็บหนาว ร่างกาย ถูกโอบกอดไว้แน่น ความนุ่มของเนื้อผ้า ที่ห่มคลุมเราทั้งคู่ ผมรู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้
“ตี๋ อย่าพึ่งหลับ..กูยังมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกมึง”
อะไรกันนะ เรื่องที่จะบอก
ประครองสติไว้ สาบานได้ ว่าผมพยายามแล้ว
“..คิ..ถึง…”
ฟังไม่ได้เป็นคำ
เสียงที่เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน ดูห่างไกลจากผม ทั้งๆที่ผมอยู่ในอ้อมแขนนี้
รู้น่าว่าพูดอะไร ไม่ต้องพ่นลมหายใจหงุดหงิดแบบนั้นก็ได้
ผมยังไม่ได้หลับสักหน่อยตอนที่พี่พูด แค่เหนื่อยจนไม่อยากขยับตัวหรือลืมตาขึ้นมาเท่านั้นเอง
ผมก็คิดถึงพี่มากเหมือนกัน
คิดถึงจนถึงขั้นที่ว่า ถ้าพี่รู้ พี่คงจะต้องตกใจ
ผมยิ้มออกไป ยิ้มทั้งๆที่หลับตา และกำลังจะหลับแบบนี้
ใช้เวลาสั้นๆ สติที่เหลือก็หลุดออกไป
…………………………………
…………………………….
[B.N.17 : complete]
[16.6.55]
ฮัลโหล
ยังมีใครจำป๋มได้อยู่หรือไม่ :sad4:
หายไปเหมือนหลบภัยอยู่นอกประเทศ
ยังไงก็ขอฝากไว้ ถ้าไม่ดี ก็คงจะไม่ได้แก้แล้ว ตอนนี้ เท่าที่สังเกตดู จะไม่ว่างไปอีกสักพักใหญ่ๆ อย่างเร็วก็อาทิตย์สองอาทิตย์ต่อตอน TT ว้ากกก แข่งกีฬาทำไมเยอะแยะขนาดนี้ TT เวลาพักไม่มี เรียน ทำงาน ว้ากกกกกกกก
ตอนนี้ขอลาไปนอนแล้วล่ะท่าน กราบขอประทานอภัยทุกท่านที่ปล่อยให้รอนาน TT งานก็ไม่แน่ใจว่าดีที่สุดด้วยหรือเปล่า ตรงไหนข้องใจอะไร ขอโทษ ณ ที่นี่เลยนะคับ TT
-
:z13:
อู้วส์ เป็นเลิฟซีนที่รักทะลักทลายเลยจริงๆ o13 ชอบมากครับ สมกับที่รอคอย :haun4: :m25:
อิอิ +1 ให้กำลังใจว่าที่คุณหมอ ต่อไปยิ่งเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ สู้ๆนะคร๊าบบบบบบ :กอด1: :L2:
-
:mc4: :mc4:
มาแล้ว
ชอบประโยคนี้จัง
“…มึงมันเหมือนหนังผี”
o3 o3
-
ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhh มาแล้วววววว
-
:กอด1:
-
เป็นฉากอัศจรรย์ที่บรรรยายสวยดีจ๊ะ
-
สิ้นสุดการรอคอยซะที อิอิ ยังไม่ได้อ่านเลย (แต่อ่านทันก่อนแก้อ่ะ) ขอตัวไปอ่านก่อนเน้อ ^^
ปล.ปีแรกยังเรียนไม่หนัก แต่ปีต่อ ๆ ไป คงหนักมากเลยสินะ รีบ ๆ แต่งให้จบล่ะจ๊ะ ^^
-
อ่านผ่านๆ รู้สึกเขินๆ ยังไงไม่รู้
เดี๋ยวกลับไปตั้งใจอ่านใหม่ :-[
-
o13
มาแร้วววววว
-
ว้าวววว มาแล้ววววววว ^^
พี่หมอกน่ารัก บรรยากาศดูอบอุ่นดีอ่า ไม่รู้สิ ชอบจัง
นานเท่าไหร่ก็จะรอนะคะ เรียนหนัก กิจกรรมเยอะ สู้ๆนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กลับมาแล้ววววววววววววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:o8: :o8: :o8:
-
สู้ๆนะครับคุงหมอในอนาคต สมแก่การรอคอย :L1:
-
โอ้ววววว มาแล้ววว หายไปนานมาก
สมแก่การรอคอย :-[ :-[
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
มันละมุนละไมมากกกกก
:L2: :3123: :L1:
:pig4:
-
จบแล้วเหรอออ อยากอ่านอีกกกกก ค่อยๆ อ่านกลัวจะจบไว 555+ ยังไม่อยากให้จบตอนเลย คิดถึงงงงง ><"
-
อ่านจบละ ^^ ก่อนแก้กับหลังแก้คนละฟีลกันเลย อิอิ แต่ชอบอันหลังมากกว่า ได้อารมณ์ภาค coin มากกว่า ก่อนแก้นั่น ตี๋พูดมากไปนิดดดดดด (อิอิ) แต่ยังไงก็ชอบทั้งคู่แหล่ะจ๊ะ สู้ ๆ น้า ตอนนี้กำลังแข่งกีฬาเฟรชชี่อยู่ล่ะสิ คิดถึงมหิดลศาลายาจัง > <
-
คิดว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว
:mc4:
-
ยังอ่านคาอยู่แค่ใกล้ๆจบภาคแรก เพราะกลัวอินจัดเสียน้ำตา
พอตอนนี้มาลง.... :-[ แอบมาอ่าน...พี่หมอกกะน้องตี๋เค้ากลับมาคู่กันแล้ว
คราวนี้จะได้กลับไปเร่งอ่านตามอย่างสบายใจสักที :จุ๊บๆ:
-
เขิน
:o8:
-
เห็นคนเขียนอัพแล้วอยากจะลุกไปวิ่งกรี๊ดรอบบ้าน..
ตอนนี้อ่านแล้วแบบ เขินอ่ะ ไม่ไหวแล้ว พี่หมอกตี๋น่ารักมากกกกกกกกกกก อ่านกี่ทีก็รู้สึกเหมือนพี่หมอกเป็นเด็กตัวน้อยๆ
:กอด1: :3123: :L2:
-
ืคิืดถึงมากค่าาาาาา...มาต่อแล้วดีใจลั้นลาสุด ๆ ค่ะ
จะบ้าตายกับคู่นี้อยู่แล้ว รักกันแบบแทบจะกลืนกันและกันลงท้องอยู่แล้วอ่ะ
โดยเฉพาะพี่หมอกคงอยากกลืนตี๋ลงท้องไปจริง ๆ ไม่ต้องให้ใครเห็น
แล้วก็ไม่อยากจะฝันไปด้วย...หลายปีที่ผ่านมาทรมานกันทั้งคู่เลยจริง ๆ
ขอให้สองคนได้อยู่ด้วยกัน แต่อุปสรรคก็เหมือนจะยังอีกหลายอย่าง โดยเฉพาะพ่อและพี่ของหมอก สู้ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
กลับมาแล้ว ดีใจที่ได้อ่านอีก หายไปนานเลย
แต่การกลับมาคราวนี้ก้อสมกับการรอคอยน่ะ มาพร้อมกับ nc หมอกกะตี๋ :o8: :o8: :o8: :o8:
บวก บวก ครับ ตั้งตารอเรื่องนี้ตลอดเลย มาอัพกันบ่อยๆน่ะครับ รอติดตามเสมอ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาพร้อมความหวาน 555+ :pighaun: :pighaun:
-
อ่านแล้วอยากแกล้งตายมาก
มันอยากร้องไห้เพราะดีใจมากๆ แต่ก็รู้สึกหวั่นไหวด้วย
เหมือนอารมณ์มันล้นออกมาจากตี๋กับหมอกเลย ;w;
-
รอมานานในที่สุดก็ได้อ่านซักที...หวานมากๆ ค่ะพี่หมอกน่ารักได้อีก เด็กน้อยของน้องตี๋ นานเเค่ไหนก็รอได้นะคะ ขอให้มาอัพจนจบ เรื่องเรียนก็พยายามนะคะ...ว่าที่คุณหมอ
ปล.รักษาสุขภาพนะคะ +1 :L2:
-
:onion_asleep: ในที่สุดก็ได้อ่านเสียที เฮ้อ
ตอนนี้พี่หมอกน่ารักเหมือนเด็กน้อยยย จริ๊งงงง เหมือนมองว่าตี๋เป็นคนในฝัน ใช่ที่สุดแล้ว ไปหาคนอื่นไม่ได้แล้ว
ชอบมาก ณ จุดนี้ อยากอ่านเค้าสวีทกันซักที ตี๋ไม่น่าหลับตาเลยเนอะ
เผื่อจะเห็นว่าพี่หมอกทำหน้ายังไงตอนพูดว่าคิดถึงงง :o8:
-
นึกว่าตาฝาด อิอิอิ
ดีกว่าสองตอนที่ให้อ่านอีกนะ o13
รอตอนหน้า สู้ต่อไป
-
welcome back
คิดถึงมากมาย :กอด1:
-
เป็นเลิฟซีนที่สวยงามมาก :o8:
-
ละลาย แล้วอ่ะ
-
ในที่สุดก็อัพแล้วววววววว คิดถึงงงงงงง :sad4:
พี่หมอกตอนนี้น่ารักจัง อ่อนแอให้ตี๋เห็น
อ่านตอนนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ มันนิ่มๆเบาๆยังไงไม่รู้?!
แต่ว่าตอนแก้ไม่แย่นะคะ อาจจะแปลกๆไปบ้างนิดหน่อย
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
จะบอกว่าเป็นเลิฟซีนที่โรแมนติก อบอุ่นและน่ารัก พี่หมอกตอนนี้น่ารักมากอ่ะ :jul1:
-
คุ้มค่าแก่การรอคอยจริงๆ ขอบคุณครับรออ่านอยู่เสมอ
-
เป็นบทรักที่ละเมียดละไม
อ่อนหวานมากมาย
รู้สึกถึงอารมณ์คิดถึงของคนสองคน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
นานแค่ไหนก็จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-
เป็นคู่ที่อิฉันโปรดปรานเวลาเขาเลิฟซีนกัน เคลิ้ม...
-
คุ้มกับที่รอคอย และหายรู้สึกผิดที่คอมเม้นท์ไปจนผู้เขียนต้องเอาไปแก้ไข
ฟิลเวอร์ชั่นนี้ออกมาดีมาก กลับไปสู่ความรู้สึกของคู่นี้ตอนอ่าน Coin แล้ว
อารมณ์ในซีนนี้มันนุ่ม ละมุน เต็มไปด้วยความคิดถึง โหยหา และเติ่มเต็มช่วงระยะเวลาที่ขาดหายไป 3 ปีได้ดีเลย
และไม่ต้องกังวลถึงระยะเวลาในการต่อแต่ละตอน ถ้าแต่งออกมาได้ในระดับเดียวกันนี้ คนอ่านทุกคนยินดีที่จะรอรับรองได้เลย
-
อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์มาก รู้สึกคิดถึงพี่หมอกกับพี่ตี๋เลย
คุ้มค่ากับการรอคอย :กอด1:
-
จริงๆ แล้ว ได้อ่านตอน 17 มาแล้ว 2 เวอร์ชั่นที่คนเขียนส่งให้
ชอบทั้ง 2 เวอร์ชั่นเลย ให้ความรู้สึกแตกต่างกันดี
(แต่ยังหาเวลามาเม้นให้ไม่ได้ ขอโทษนะคะ)
พอมาอ่านเวอร์ชั่นล่าสุดนี้ โอ๊ยชอบมากๆ อ่ะ
มันเป็นอะไรที่ละเมียดละมัยในการเขียนอธิบาย
อ่านแล้วรู้สึกดี รู้สึกถึงอารมณ์ของทั้ง 2 คน โดยเฉพาะพี่หมอกสุดๆ เลย
ทั้งตอนก่อนแสดงความรัก
หลังแสดงความรัก
ตอนพูดถึงที่บอกว่าคิดถึงกัน อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆ เลย
ขอบคุณนะคะที่มาต่อ
ตั้งใจเรียน และ ทำกิจกรรมนะคะ ว่างๆ มาต่อตอนต่อไปอีกนะจะรออ่านค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด คุ้มค่ากับการรอคอย "รักตี๋-หมอก"สุดสุดดดดดดดดดดดดด
-
สุดยอดแล้วสำหรับตอนนี้ รู้สึกอบอุ่นมากกกกก :กอด1:
คิดถึงทั้งคู่เหมือนกันนะ ทั้งพี่หมอกทั้งตี๋ ฮ่าๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เย้ๆๆๆๆ มาแล้ว คิดถึงตี๋หมอก มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก...
ขอบคุณค่ะ สู้ๆกับทุกสิ่งนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด... จิ้นตาม >/////<
สนุกสุดพลัง คิดถึงพี่หมอกเวอร์! <3<3
:-[ :-[
-
หมอกเปรียบเทียบตี๋กับอะไรเนี่ย น่ารักดี ตอนที่หมอกพูดว่าไม่ใช่ฝันไปใช่ไหมนั่น ซึ้งนะนั่น เพราะแสดงว่าหมอกคิดถึงตี๋มาก ตอนแรกนึกว่าหมอกจะไม่พูดคำว่าคิดถึงแล้ว แต่ก็พูดน่ารักมาก ๆ ตอนที่ตี๋พูดว่าหมอกไม่ทำแบบนั้นกับตี๋ แสดงให้เห็นว่าตี๋เชื่อมั่นในตัวหมอกมาก ๆ น่ารักมาก ๆ เลยทั้งหมอก และตี๋
-
แล้วจะผ่านอุปสรรคไปด้วยกันนะ พี่หมอกกับน้องตี๋ :กอด1:
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ เปิดเทอมก็งี้แหล่ะ อิอิ เยอะทุกเรื่อง^^
-
เยี่ยมจ้ะ
-
:z2: :z2: :z2:
-
สุดยอดมาก ไม่ทำให้เสียใจเลยที่รอคอย
พูดได้อย่างเดียว
ว่า
รัก รัก รัก
โดย รักแรกคือรักผู้แต่ง
รักที่สองคือรักน้องตี๋
รักที่สามคือรักหมอก
ขอบคุณครับ
-
เป็นคนซึ้งงาย
น้ำตาคลอตอนพี่หมอกถามว่าไม่ใช่ฝันใช่มั้ย
ดูทั้งสองคนทรมานตัวเองมามากจริงๆ
ต่อไปคงจะไม่มีอีกแล้วนะ มีแต่ความสุขเนอะๆ
-
มาต่อแล้ว :impress2:
ในที่สุด ว่ะฮ่ะฮ่าๆ
-
:pig4: :pig4:
-
วันนี้มีเรื่องเฟลมาก!!!! มากโคตรๆ
แต่... เจอหมอกตี๋เข้าไป แม่เจ้าาาาาาาา ฉันจะกระอักเลือดตายยยยยย
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
สมที่รอคอยยยยยยยย ย :m25: :m25: :m25: :m25:
-
พี่หมอกกลับมาแร้นนนน :m3:
-
มันได้ใจมาก
-
รัก...ลึกซึ้ง :o8:
เซ็กส์ที่เกิดจากรักย่อมสวยงาม บอกรักกันมากๆ เพื่อชดเชยเวลาที่หายไปนะ :กอด1:
-
:pig2:
-
ทำไมมันเป็น NC ที่ทำให้ร้องไห้ล่ะเนี่ย :m15:
ร้องไห้ เพราะ.... มันไม่ใช่ฝัน
ร้องไห้ เพราะ... รู้สึกถึงความโหยหา อาดูร
ร้องไห้เพราะ... รัก มันล้นออกมาจาก ทุกๆ การกระทำ
.
.
.
.
ร้องไห้เพราะ... ในที่สุด ก็กลับมาแล้ว o7 o7 :pig2:
เป็นของขวัญที่ :a13: :o8: :o8: ใช่มะตี๋น้อย
-
มันลึกซึ้งมาก ไม่ใช่แค่เซกส์แต่พาร์ทนี้สื่อให้เห็นถึงสายใยหมอกตี๋ที่โหยห่กันและกัน
รออ่านมานานมากแต่พอมาแล้วรู้สึกว่าคุ้มที่รอ o13
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
เป็นฉากที่ถ่ายทอดได้เร้าร้อน ดุดัน อ่อนโยน ในเวลาเดียวกัน :haun4:
พร้อมกับกำลังใจที่ผ่านให้กันและกัน
+1ให้เป็นกำลังใจครับ
-
สมใจที่รอคอย มันสุดยอดดดดดดดดดดดด :pighaun:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เมคเลิฟ ของพี่หมอกกับน้องตี๋
อย่างที่ตี๋บอก ผ่านไป10ปีก็ยังจำได้
เราให้อภัยที่หายไปนาน สู้ๆนะคนเขียน .. :กอด1:
-
มันเป็น NC ที่สวยงาม และลึกซึ้งมากค่ะหนู :impress3:
น้ำตาซึมเลยอ่ะ :monkeysad:(บ้าไปแล้วชั้น) บอกไม่ถูกเลยคนเขียนเก่งมาก
สมกับการรอคอยจริงๆ o7 o7 ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็มาต่อนะหนู
รอได้ค่ะสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ ตั้งใจเรียนให้เต็มที่เลยค่ะ :a2: :a2:
o13 o13 o13 :bye2:
-
อั๊ยยะ
มาแล้วววว 55555
ได้เลือดสุดๆ กร๊ากกกกกก
เป็นกำลังใจให้เสมอนะเพื่อน 55
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกกกก แอร่กกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักมั่ก ฟหกด่าสวผปแอทมใฝ :z3:
สู้ๆนะคะเฟรชชี่ ~
o13
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m18: o13 o13
-
ขอบคุณค่ะที่มาต่อแล้ว เราดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก :z2:
ฮืออออ เป็นอะไรที่อบอุ่น อยากบอกว่าเรารักเรื่องนี้จริง ๆ ค่ะ :o12:
-
หมอก + ตี๋ สมกับที่รอคอย
รอจ้ารอ :)
-
เป็น nc ที่รอมานาน
สู้ ๆ น้า :oni2: :oni1:
-
เย้ๆได้อ่านต่อแล้ว
ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความรู้สึกล้วน
เป็นNCที่ไม่หวือหวาแต่รู้สึกซึ้งมากๆเลยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:jul1: เป็นNC ที่ฆ่ากันตายได้เลยทีเดียว
มันครบรสจิงๆ ผู้ชายแบบพี่หมอกมีแค่ในนิยายจิงๆ
-
ไ่ได้อ่านอันก่อนแกอะค่ะ แต่อันนี้ก็โอน้า ซึ้งด้วย แง่มๆ
-
ยอดเยี่ยมค่ะ o13
เป็นการแสดงความรักต่อกันได้ซาบซึ้งที่สุดเลย
-
คิดถึงทั้งตี๋และพี่หมอกเลย :กอด1:
-
มาต่อแล้ว ดีใจมากมาย
ชอบตี๋หมอกมากๆ
เป็นกำลังใจให้นะครับคนแต่ง ^^
-
สมกับที่รอคอยค่ะ!
-
มาซักที :sad4:
คิดถึงตี๋หมอกมากๆ
รู้สึกชอบตอนนี้เป็นพิเศษ
เหมือนคนเขียนตั้งใจใส่รายละเอียดในฉากนี้มากกว่าปกติ
เราก็ค่อยๆละเมียดละไมอ่านทีละนิดๆ กลัวหมดเร็ว 5555555555.
-
ชอบอันนี้มากกว่า ละมุนละไม มากกว่า
เพราะนี่คือ เมคเลิฟแรก หลังจากห่างกันสามปี
มันต้องความรู้สึกนี้แหละมันมากกว่าคำว่าเซ็กส์ ละเมียดละมุน
ชอบๆๆ +1
ให้่คนเขียน เป็นธรรมดา ปีหนึ่ง สู้ๆๆลูก
-
รอ 17 มานานแสนนาน ได้อ่านแล้ว
พี่หมอกมีมุมแบบนี้เหมือนกันนะ o13
-
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะครับ
-
เป็นเลิฟซีนที่ทั้งหวาน ทั้งร้อนเลยค่ะ
-
ชอบตอนนี้ มาก มาก เลยค่ะ
ตอนต้น เหมือนมันมีความรู้สึกอัดแน่นเต็มไปหมดในความคิดของคนสองคน
ทั้งความรู้สึกอะไรต่าง ๆ นา ๆ สับสน ประเดประดัง ทั้งความคิดถึง โหยหา เรารู้สึกอย่างนั้นนะ
ตี๋เองก็ยังขัดเขิน แต่ก็คิดถึง อดนึกถึงพี่หมอกในสมัยก่อน กับตอนนี้มาเปรียบกันไม่ได้
มัันแบบว่าเนิบนาบ แต่ไม่ได้เชื่องช้า เหมือนเค้าค่อย ๆ ซึมซับสัมกันและกัน มันละมุนละไม
ตอนที่พี่หมอกบอกว่า "ไม่ใช่ฝัน..ใช่ไหม"
ทำเอาน้ำตาจะไหลเน้อออออออ ....
อยากอ่านตอนเค้าตื่นมาเจอกันอีก
อยากเห็นเค้าใช้เวลาแสดงความคิดถึงกันและกันให้เต็มที่
ให้สมกับความห่างที่ไม่มีทางเลือก ความไกลที่ไม่ได้ทำให้ลืมกัน :กอด1: :กอด1:
ปล. ขอบคุณสำหรับเมลล์ค่ะ ขอเม้นท์ในนี้ทีเดียวเลย
-
น่ารักไปอะ -..-!!!
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกก >0..0<
นึกว่าจะหายไปแล้ว *กอดตี๋* #?
คิดถึงที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
คิดถึงเรื่องนี้มาก !
;)
-
:sad4: :sad4: :sad4:
คถ. ที่สุด
-
กรี๊ดดดดดด~ ตอนนี้ถูกใจมากค่ะชอบอ่านNCแนวนี้ +1ให้เลย o13 พี่หมอกน่ารักอีกแล้วมาให้ :กอด1: ซะดีๆ
-
พี่หมอกก็ยังหงุดหงิดง่ายเหมือนเดิมนิ :laugh:
รออ่านน้องตี๋ออนท็อปตั้งนาน วุ้ย สะใจ o13
-
ประทับใจมาก ^^
-
พี่หมอกน่ารักอ่ะ :-[
หวานมากตอนนี้ แต่ขำตรงเหมือนหนังผีอ่ะ
-
คิดถึงพี่หมอกโพดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆเลย
ในที่สุดพี่ก็กลับมาให้เราได้เจออีกครั้ง TvT
:กอด1: มิสยู้วว์ :กอด1:
-
เป็นอะไรที่อิ่มจริงๆค่ะ รู้สีึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก
ว๊ากกกกกกกกกกก>< คิดถึงพี่หมอกมากกกกกกกกก
อ่านตอนนี้อิ่มใจมากค่ะ ได้เห็นพี่หมอกในอีกมุมหนึ่ง
เหนื่อยก็พัก ก็อ่นแอก็ร้องไห้ได้
แบบว๊ากกกกกกกก พี่หมอก เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกดีใจเล็กๆ
ที่เห็นเค้าแสดงอีกด้านออกมาเฉพาะเวลาอยู่กับตี๋จริงๆ
:กอด1: :impress2: :กอด1: :impress2:
-
มาแล้วววดีใจจังค่า :กอด1:
-
อ่านแล้วมีความสุญจัง คุ้มค่าการรอคอย
-
:mc4: กลับมาแล้ววว คิดถึงๆ
กลับมาก็หวานนนน :กอด1:
-
กลับมาเเล้วววคิดมาจะไม่มาต่อซักเเล้วววววว
เป็นกำลังใจให้เน้ออ
ตอนนี้สุดๆๆ มัน :o8: :o8: :o8:
เกินคำบรรยาย
-
มาแบบน่ารักๆ
โอเค
อย่าทิ้งเค้าไปละกัน55
-
ประทับใจมาก ๆ
-
คิดถึงตี๋หมอก
วันนี้ได้อ่านแล้ว
มีความสุขมากๆๆๆ
แต่พอเห็น คอมพรีสแล้ว กรี๊ดเบาๆ
เค้าอยากอ่านต่ออ๊า
-
เป็นเลิฟซีนที่สื่อถึงความรัก ละเมียดละไมจริงๆ
หว้านหวานหละ
-
แค่ยิ้มหมอกก็ละลายไปด้วยแล้ว
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ไม่ต้องฝันแล้วนะพี่หมอก ตัวจิงมาแล้ววว
-
จำตอนก่อนแก้ไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ นานเกิน
แต่คุ้มค่าการรอคอยมากๆเลยค่ะ ฉากเมคเลิฟที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงหาล้นใจ :L1:
มันเต็มตื้นในอกไปหมดเลยค่ะ โอย....น้ำตาคลอเลย :impress3:
สุดยอดมากๆๆๆๆๆ o13
-
พี่หมอกหวานมากอ่ะ >3<
ตี๋น่ารัก :3
-
พี่หมอกกกกก เพ้อ...พี่หมอกกก :o8:
นานจนจำไม่ได้เลยว่าก่อนแก้มันเป็นยังไง
แต่อันนี้ขอบอกว่าหวานมากกกกก พี่หมอกทำเอาเพ้ออออ
ชอบมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนเสมอนะคะ :กอด1:
-
ความรู้สึกตอนที่อ่านตอนนี้มันแบบว่า...
อิ่มเอม อิ่มอกอิ่มใจ ลึกๆแล้วอยากให้สองคนนี้เป็นแบบนี้ตลอดไป
โลกที่มีแค่หมอกกับตี๋แบบนี้มัน..มัน..มันทำให้คลั่ง
สำนวนภาษาสวยงามมาก เป็นฉากเลิฟซีนที่ให้ความรู้สึกดีจัง :กอด1:
-
คิดถึงฝุดๆฝุดคร๊าาาาาาาาาาาาาาาา ฝุดๆ :impress2:
-
มันคือ "เลิฟซีน" จริงๆ
ให้ตาย ละุมุนละไม อ่อนโยน อ่อนหวาน
โอย ไม่รู้จะใช้คำไหนดี หวานมากๆ
เจอคำผิดเล็กน้อยครับ
มือที่ยกขึ้น -ประคอง- แก้มผมไว้เบาๆ รับน้ำหนักที่ผมเอนหน้าเข้าหาไว้ ผมกุมมือนั้นไว้อีกที นิ้วสอดเข้าหากัน
เคลื่อนตัวเข้าหากัน ละออก เลื่อนไปยังแก้ม ดวงตา หน้าผาก เหมือนกับพายุที่พัดผ่านไปรอบๆ ไม่หยุดอยู่ใดที่หนึ่ง แต่หมุนไปรอบๆ ต้องการสัมผัสในทุกๆส่วน เน้นย้ำความทรงจำที่เริ่ม -เลือนราง-
เจลไหลลงมาตามแนวขา เย็น มือสองข้างที่ -เค้น- สะโพกผมไปมา ไม่คุ้นชิน อยู่ในมุมมองที่สูงกว่า เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นเท่าไหร่
-
ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมาย แค่สัมผัสก็รู้แล้ว :haun4:
-
กรี๊ดๆๆๆ อ่านแล้วประทับใจมากๆค่ะ สมกับที่รอคอยมาแสนนาน
สู้ๆค่า เป็นกำัลังใจให้ นานแค่ไหนก็จะรอค่า ผลงานดีๆอย่างนี้ ^^d
อ่านทีไรก็ซาบซึ้งกับความรักของคู่นี้จริงๆ อ๊าย -///-
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หวานจนมดเต้มคอมแล้ววว เลือดแทบหมดตัว น่าจะต่อรอบสองนะ หุหุ
-
อิ่มเอมกับเต็มอิ่มกับบทรักซะจริงๆ
-
โห้วววว เป็นการพบกันในรอบสามปี
ที่ คงมีความสุขสุด ๆ เลยเนอะ
o13
ขอให้พี่หมอกและตี๋
ตื่นมาและยังเจอกันและกัน
อยู่ด้วยกัน
อย่าห่างกันอีกเลย
สงสารคนอ่านเหอะ
ใจจะสลาย(เว่อ- -")
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อให้หายคิดถึงเด้อ
-
ดีใจกับทั้งคู่
-
เป็นฉากเลิฟซีนที่หวานแหววมากกก
มากที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยมั้งเนี่ย(แม้จะอ่านมาไม่มากก็ตาม)
รู้สึกว่าคำและภาษาสวยดี แม้จะเป็นแค่ภาษาธรรมดา
ไม่ได้ใช้คำหรูๆ อะไรเลย แต่อ่านแล้วมันรู้สึกว่าสวยอ่ะ
:L2: :pig4: :L2:
-
so....sweet..... with mi....s....s....!
-
o13
เต็มอิ่มมาก
:กอด1:
-
:pighaun: :pighaun:
-
สนุกมากเลยค่ะ หว๊านหวาน อ่านแล้วมีความสุข ยิ้มแก้มหุบไม่ลงเลย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้น้องนักเขียนค่า!
-
:n1: สมกับที่รอคอย :กอด1:
:กอด2: รักตี๋หมอกมาก
เป็นอะไรที่อ่านแล้วสนุกที่สุด
รออ่านต่อจร้า
-
ทั้งๆที่เขาก็...กันอ่ะนะ
แต่ทำไมไม่หื่น
แอบเศร้าแบบหดหู่เล็กน้อยตอนที่พี่หมอกถามว่าไม่ใช่ฝันใช่ไหม
แต่ตอนนี้ก็ดูซึ้งๆอีกนั่นแหละ><
พี่หมอกแอบมีหงุดหงิดตอนท้ายนะ ฮึฮึ
ใช่สิ ไม่ใช่ฝันนี่ เลยหงุดหงิดได้ เพราะเดี๋ยวตี๋มันก็ต้องตื่นมาใช่ไหมล่ะ
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงพี่หมอกะน้องตี๋จ๊า :bye2:
-
รออยู่น๊าาาา
เรื่องนี้สนุกมากกก
พี่หมอกน่ารัก
ตี๋เกรียนเป็นธรรมชาติดี5555
-
รอคอยตอนนี้มากนานมาก
อ่านแล้วคุ้ม รู้สึกอยากเป็นตี๋ขึ้นมาทันที ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่เคยลืมหมอกตี๋ แวะเวียนเข้ามาดูบ่อยๆ ในที่สุดในวันนี้ก็ได้อ่านซักที :a1:
เป็นเอนซีที่อบอุ่นมากที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยยยยยย :monkeysad:
จะว่าไงดี เหมือนจะเอนซี แต่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกหื่นๆ กำเดาพุ่งพรวด
แต่มันกลับอบอุ่น หวานๆ น่ารักๆ สื่อความรู้สึกออกมาได้ดีจังเลย ><
ชอบพี่หมอกตอนนี้มาก ดูเหมือนเฮียแกจะหายซึนไปแล้วนิดนึง (แต่ยังเก๊กขรึมอยู่นะเฮีย ฮาา)
หนูรักหมอกตี๋ ฮือออ o7
-
:o8: :o8: อ่า ตามอ่านมานานแล้ว วันนี้เลยเปิดฤกษ์ เม้นท์ สักที (นิสัยไม่ดีจริงๆ)
สนุกมากมายย!!
ตี๋น้อยกับพี่หมอก จะเป็นยังไงต่อไปนะ สู้ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ได้อ่านแล้วววววว
คิดถึงมากมาย พี่หมอกน่ารักขึ้นอ่ะ ＞＜
-
:sad4: สุดยอด!!!! :sad4:
เป็น NC ที่หวานมากมาย!! ทำให้รู้สึกดีจริงๆ นะ
เหมือนความรักอบอวนไปทั่วห้องเลยอ่า ทำให้รู้ว่าความรู้สึกของพี่หมอก กับ น้องตี๋ ยังคงเหมือนเดิม
และเติมเต็มซึ่งกันและกัน คึึคึ
-
มารอตอนต่อไปครับ :L2: :L2: :L2:
-
รักตี๋หมอกมากมายยย
ชอบความรักของสองคนที่มีให้กัน
-
มารอ
-
ว้าว ว้าว หวานอะ ดีจัยจัง
-
อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่ะคับ มาต่อเร็ว ๆนะ :กอด1: :กอด1:
-
:o8:
:mc4:
-
:really2: :really2: :really2:น่ารักมากครับ มาต่ออีกนะ
-
ไม่ไหวแล้ววววววววววว :oo1:
:-[ :กอด1:
คุ้มค่ากับการรอคอย .. ขอบคุณนะคร้าบ ^^
-
:กอด1: :3123:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ วันเดียวล่อไป 30 ตอน เต็มอิ่มจริงๆ
ชอบทั้งตี๋ ทั้งพี่หมอก :o8:
-
คิดถึงอธิษฐาน อยากอ่านคุณอัษฎา เห้ออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อาตี๋ จะทำจริงๆหรอ
สัญญากับม้าไว้แล้วนะ
-
:pighaun:
เลือดพุ่ง
-
คุ้มค่ากันการรอคอย
-
มารอ
-
แว๊กกกกกกกกกกกก
ตัดอารมณ์ ชับๆเลย
ตอบมาได้นะตี๋
ลืมคืนการ์ตูน
:z3: :z3: :z3:
-
ม่ะไหร่จะมาอ่ะ คิดถึงง่ะ
-
:L2:
-
o13 o13
-
:o8: :o8:
-
สวัสดีค่ะ เราได้มีโอกาสเข้ามาเม้นเรื่องนี้เป็นครั้งแรก เราอ่านแบบข้ามวันข้ามคืนจนมาถึงตอนที่ 17
อยากจะบอกว่ารักน้องตี๋และพี่หมอกมากเลยค่ะ พอเพื่อนแนะนำแล้วเข้ามาอ่านปั๊บ สารภาพเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เราเข้ามาในเล้าเป็ดแห่งนี้ หลงใหลในตัวพี่หมอกอย่างสุดซึ้งเลย ตอนแรกเราตามอ่านจากเด็กดีก็ว่าทำไมมันสั้นจัง ก็เลยหาในอากู๋ใหม่ เจอที่นี่ อ่านจนตาโหลกันไปข้างเลย (แข่งกะน้องตี๋ตอนทำโมเดล 55)
เราชอบภาษาการแต่งของนักเขียนมากเลยนะ เห็นการพัฒนาของทั้งตัวพี่หมอกและน้องตี๋(ที่กวนแบบเสมอต้นและปลาย)
เราอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายรอบมาก จนต้องมาสมัครแอคเค้าเม้นให้นักเขียน
เวลาอ่านช่วง coin เห็นตอนบรรยายฉากพี่หมอกยิ้มแล้วเหมือนเราละสายตาออกจากบรรทัดนั้นไม่ได้เลย เรารู้สึกถึงความสุขพี่หมอก ณ ตอนนั้นเลยนะ แบบมันทำให้ยิ้มตาม เพราะฉะนั้นตอนไหนที่มีฉากยิ้ม ถึงแม้จะน้อยนิดของพี่หมอก เราจะติดตอนนั้นเป็นพิเศษเลย
อ่านช่วงห่างกันตอนที่ตี่เหลือเวลาอีก 7 วัน ภาค coin น่ะค่ะ ตอนเค้ากลับมาเจอกันที่หน้าผับนี่คือ ปริ่มมาก บรรยายจนเรารู้สึกปริ่มเลย พี่หมอกถึงเค้าจะแสดงความรู้สึกของเค้าไม่เก่ง แต่ก็ไม่โกหกตัวเองเลย ถึงแม้จะปากแข็งก็เถอะ
เราชอบบุคลิกของตัวละครทั้งเรื่องนี้ มันมีสีสันมาก เราเอาออกมานึกได้เป็นฉากๆเลยนะคะ เราเหมือนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยเลย
เหมือนจะเว่อ แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะคะ กลับมากี่รอบต่อกี่รอบก็ให้ความรู้สึกปริ่มเหมือนเดิม
ที่เราชอบมาเป็นพิเศษเลยคือ ช่วงตอนพิเศษทุกตอน อ่านจบปั๊บเรารู้เลยว่าทำไมถึงเป็นตอนพิเศษ ความรู้สึกในนั้นมันพิเศษมากจริงๆค่ะ เราชอบตอน Kitten มากเป็นพิเศษเลย มันปริ่มมาก (ใช้คำว่าปริ่มเยอะเกินไปมั้ย แต่เรารู้สึกแบบนั้นเลยนะคะ)
พี่หมอกแปลกมาก แต่น้องตี๋คงแปลกกว่า เพราะอยู่กะคนแปลกอย่างพี่หมอกได้ มันน่ารัก น่ารัก น่ารัก
จนมาอ่านตอนที่ 17 เรามาช้าไปอ่ะ อดอ่านตอนก่อนแก้เลย จะมีโอกาสได้อ่านตอนก่อนแก้หรือเปล่าคะเนี่ย อ่านที่คอมเม้นก่อนแก้แล้วอยากรู้เลย ตอนที่ 17 ไม่รู้จะปริ่มขนาดไหนอีก เป็นเลิฟซีนที่เป็นศิลปะมาก (เราให้ผ่าน 555) พี่หมอกน่ารักมาก เหมือนสองคนนี้เก็บกลั้นมานาน แล้วพอมาระเบิดลงอย่างนี้ แต่กลับทำให้ละมุนได้ขนาดนี้ เราชาบูนิยายเรื่องนี้อย่างมากเลยค่ะ
เราเลยอยากตอบแทนนักเขียนบ้าง เราเห็นสารบัญหน้าแรกแล้วเราเองเป็นคนหนึ่งที่ไม่สะดวก เพราะเราอ่านในไอโฟนเป็นส่วนใหญ่ ให้หาหน้าก็ลำบาก เราเลยทำสารบัญมาให้ค่ะ แบบที่คลิ๊กปั๊บ โผล่มาลงกระทู้เลย จะมีประโยชน์มากหรือน้อยไม่รู้ แต่เราอยากทำให้ :)
เราขอบคุณมากที่เขียนนิยายที่ดีมากๆมาให้เหล่านักอ่านอย่างเราได้อ่านนะคะ เราปริ่มมาก นิยายละมุนละไมมาก เราเป็น Big Fan ค่ะ
[B.N.5] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1811775#msg1811775)
[B.N.6] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1813471#msg1813471)
[B.N.6.1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1818240#msg1818240)
[อั่งเปา] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1822744#msg1822744)
[B.N.7] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1825570#msg1825570)
[B.N.8] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1827163#msg1827163)
[B.N.9] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1831722#msg1831722)
[Bite] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1841609#msg1841609)
[Bloom] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1855087#msg1855087)
[B.N.10] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1885460#msg1885460)
[10's : Mhok] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1888529#msg1888529)
[B.N.11] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1891167#msg1891167)
[B.N.12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1895332#msg1895332)
[Kitten] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1905981#msg1905981)
[B.N.13] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917703#msg1917703)
[แถม B.N.13] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917888#msg1917888)
[B.N.14] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1926729#msg1926729)
[Missing] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1932171#msg1932171)
[Diary] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1935681#msg1935681)
[B.N.15] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1941226#msg1941226)
[Special Project : Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?!] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1943228#msg1943228)
[B.N.16] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1954215#msg1954215)
[B.N.17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932)
[Exam] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506)
[B.N.18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206)
[B.N.19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?PHPSESSID=lrvan9id35ifm2k6loun2tlcf6&topic=29879.msg2170956#msg2170956)
[B.N.20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311)
[B.N.21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801)
[B.N.22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699)
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
3 วันในการอ่านตั้งแต่ต้นจนถีงล่าสุด....สนุกดีครับ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน..... ถามใจดูว่าต้องการอะไร....แล้วทำตามนั้น
สิ่งแวดล้อมภายนอก....ไม่มีผลต่อเรา.
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง :serius2:
-
สวัสดีครับ เพิ่งได้อ่าน บอกได้คำเดียวโครตติด :impress2: :impress2: รีบกลับมาอีกน่ะคร๊าบบบบบบ :z3: :z3:
-
สงสารตี๋ :sad4:
-
กลับมาอ่านให้หายคิดถึง
เป็นกำลังใจคนเขียนค๊า
นานยังไงก็รอได้นะ ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆแต่งไปจ๊า
ถ้าเหนื่อยก็พัก มีเวลาค่อยกลับมาเขียนก็ได้จ๊า
รักพี่หมอกจังเลย จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคับ รออ่านอยู่ในครับ :t3: :t3:
-
พี่ตี๋กะน้องหมอก เค้าคิดถึงแล้วน้า :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตี๋หมอก
ที่สุดๆๆๆๆๆๆ ของการคิดถึง
เลิฟซีนที่ไม่ซีนแต่ซึนมากแบบนี้
ทำเอาใจจะขาดรอนด้วยความปลื้มปนคิดถึงปนสุข...มาก (ย้ำว่า อ-ย่-า-ง-ม-า-ก!!!) :o8:
คนแต่งสู้ๆ คนอ่านรออยู่
เป็นกำลังใจให้ เรื่องเรียนก็พยายามเข้า
-
เพิ่งเริ่มอ่านค่ะ ถึงตอนสิบกว่า ๆ ขอแปะไว้ก่อน เดี๋ยวเผื่อไม่ได้เข้านานแล้วหาไม่เจอ
ชอบมาก ๆ เลยค่ะ น้องตี๋น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก //เติมก.ไก่ยาว ๆ ไปสามบ้านแปดบ้าน =////=
พี่หมอกก็น่ารัก โอ๊ยยย พ่อคนเอาแต่ใจนี่!!! 5555
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ (<<ตามอ่านให้ทันก่อนเถอะ! ฮาาา)
-
หายไปนานอ่ะคับคราวนี้ รออ่านต่ออยูนะ :t3: :t3:
-
หายไปนานมากอ่า า าา คิดถึงพี่หมอก ก กก ก กก ((( พี่หมอก เอฟซี))))))
-
ตอน B.N.17
เขียนได้ดีมากครับอ่านแล้วเคลิ้ม
สมกับที่รอมานาน
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
o13
-
ขอหนีไปสอบก่อนนะคับ เสร็จวันที่10เดือนหน้า
หนักกว่าสอบเอนท์อีก o22
-
อะไรไม่รู้รีบมาต่อเเล้วกันนะครับ
สู้ๆๆๆๆ :mc4:
-
สัก 5 บรรทัด สักหน่อยไหม 555 คิดถึงตี๋หมอกกง่าา
-
เพิ่งอ่านจบภายใน4วัน สองรอบ555
สนุกและซึ้งจริงๆครับ
การเขียนที่ดีมากครับ ขอชื่นชมครับ
รอๆๆตอนที่18 ครับ :m15:
-
เป็นกำลังใจเรื่องสอบ :L1:
และ หุหุ
เรารอตี๋หมอกอยู่เน้อ
-
สู้ๆค่า~ o13
-
ในที่สุดก็อ่านทันซะที อ่านยาวนานมาก ชอบนะ ชอบที่คนเขียนพรรณาความสัมพันธ์ระหว่างพี่ น้อง(อาโซ้ยตี๋ กะเฮีย)ครอบครัวและเปรียบให้เห็นถึงความต่างของความสัมพันธ์แบบนี้ระหว่างคนสองสถานะในสังคม ได้ดีมาก ขอคาราวะ พรรณาตัวละครหลักได้ดีเลย แสดงให้เห็นถึงความต่างระหว่างหมอก กับ อาตี๋ ได้เป็นอย่างดี เป็นอีกเรื่องนึงถ้ารวมเล่มก็จะซื้อเก็บไว้แน่นอน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยจ้า
-
มารอตอนต่อไปนะครับ
-
:monkeysad: :m17:น้องดี๋หายไปนานเลยอ่ะ...........เค้าคิดถึงนะ :monkeysad:
-
เมื่อไร จะ มา น้อออออออออออออออออออออออออ
-
อ่านทันแล้ว สนุกและซึ้งมากๆๆๆ
:กอด1: :L2:ขอบคุณนักเขียนมากๆๆๆกับเรื่องราวดีๆๆๆ
-
จะบอกว่าคิดถึงอย่างมาก
และแอบใช้ตี๋หมอกเป็นแรงบันดาลใจด้วย
อุอุ
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกก จะไม่ไหวแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
รีบกลับมาน่ะ น่ะ น่ะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่บรรยายซะ...แอบเขิน
อายบิดตัว ม้วนไปมาอยู่คนเดียว ... >//////<'
เป็นฉากที่น่ารักมากจริงๆค่ะ
-
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ อ่านจิบรแบที่ 3แล้ววว
จะรอน้าาาา สู้ๆนะจ๊ะคนเเต่ง
-
:o12: ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววันเดียวรวด5555 :laugh: :laugh: :laugh:
-
โอ้ยยยยยยยยยย เป็นเลิฟซีนที่หวานมาก :o8:
ชอบมาก พี่หมอกน่ารักมากตอนนี้ มันมีกลิ่นของ
ความคิดถึง ความสิเน่หา ลอยฟุ้งเต็มไปหมด ชอบ!!
-
พี่หมอก น้องตี๊่จ้า
คิดถึงแล้ววว
มาต่อเถอะนะคนเขียน
-
เมื่อไหร่จะมาต่อน๊า คิดถึง ใจจะขาดรอนๆแล้วว
-
ตามอ่านจนทันแล้ว เล่นเอาไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว
หวานมากมาย หลังจากแจกมาม่ากันมาสักพักใหญ่ๆ
หลงรักหมอกกับตี๋แบบหัวปักหัวปำ รอตอนต่อไปจ้า
-
รอ
-
คิดถึงตี๋ หมอก :z3:
-
หลงรักความรักของคู่นี้จังค่ะ TwT
น้ำตาไหลพรากๆ ตอนที่ทั้งคู่จากกัน กว่าจะได้กลับมาดีกันแบบนี้ . . .
ต้องผ่านอะไรๆหลายอย่าง และที่แน่ๆ อนาคตเองก็มีอุปสรรคมากมายที่รออยู่
แต่เชื่อว่าทั้งคู่ต้องผ่านไปได้ เพราะขนาด "เวลา" อุปสรรคที่ลำบากที่สุด ยังไม่พรากทั้งคู่ไปจากกันเลย
คิดถึงคุณคนเขียนนะคะ TwT
-
Gift : ทำให้ผมร้องไห้!
-
มานั่งรอค่ะ :L2:
-
ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย อ่านแล้วติดงอมแง่ม จะทำอย่างไรดีเนี้ย
ชอบมากเลย หมอกอาจจะดูเข้าใจยากไปนิด ตี๋ดูเข้าใจง่ายกว่า
อาจเป็นเพราะเราอ่านจากความรู้สึกของตี๋เป็นส่วนใหญ่เลยเข้าใจว่าตี๋รู้สึกอย่างไร
ถึงเข้าใจ แต่ก็แอบงอนตี๋ ที่บอกเลิกพี่หมอกหนะเนี้ย
หมอกผู้ชายที่มั่นคง ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
โอ้ย อยากรู้ไปเสียทุกอย่าง อยากอ่านด้านของหมอกด้วยว่าคิดอะไรอยู่
-
อ่านครบแล้ววววว
อยากอ่านต่อๆ สนุกมากกกกกกกก!
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋แล้ววววว ~
-
ไปนั่งฟังเพลงขำๆ พอฟังเพลงนี้แล้วอยากให้ตี๋กับหมอก มันอาจจะไม่คล้ายทั้งหมด แต่รวมแล้วเนื้อหาในเรื่องกับเพลงๆ นี้มันไปกันได้ดีเลยล่ะ แต่ embed ไม่เป็น เอา link ไปแล้วกันน๊าาาาา
http://youtu.be/ocDlOD1Hw9k?hd=1
-
รอ...........จนไม่รู้ว่านานแค่ใหนเเล้ว
-
ช่วยดัน แฮ่
-
ตามอ่านจนทัน รักพี่หมอก น้องตี๋ จนไม่หลับไม่นอนไปหลายวัน
บทจะหวาน ก็หวานเสียจนอิ่มเอมหัวใจ เสียน้ำตาไปก็เยอะ อึดอัด เศร้า สงสารตี๋กะหมอกที่สุด
อยากบอกว่า ตอนนี้หลงรักหมอกกับตี๋เข้าแล้วสิ
ว่าแต่ว่า คนเขียนหายไปไหนอ่ะ นานแล้วนะ
มาต่อเถอะคับ คิดถึงตี๋กะหมอกเหลือเกิน
ห้ามหายไปดื้อๆ เหมือนคนเขียนบางคนนะคับ
ยังงัยก็รับผิดชอบต่อคนอ่านด้วยหล่ะ
รอนะคับ
-
คนเขียนมาทำให้เขินขั้นรุนแรงแล้วก็หายตัวไป
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
-
รอค่ะ
-
รัก รักเรื่องนี้จนไม่รู้จะหาคำไหนมาบรรยาย
-
เป็นฉากเลิฟซีนที่สวยงามมากกกกกกกกกกก เป็นหนึ่งในฉากที่ดีที่สุดเท่าที่เราเคยอ่านมา
ไม่รุนแรง นุ่มนวล แต่มีความรู้สึกเต็มเปี่ยม อัดแน่นในนั้น
ไม่ใช่ฝันใช่ไหม T_T ประโยคนี้ ทำเอาน้ำตากระเซ็น
o13
-
:กอด1: คิดถึงน้องตี๋ + พี่หมอกมากมาย
-
เมื่อไหร่จะมาหนอคนอ่านจะคลั่งตาย
ตอนที่แล้วก็ไม่รุ้จะค้างไปไหนเรื่องจะเป็นยังไงต่อ
อยากรู้ใจจะขาด :z3:
รีบมานะตัวเธอ :angry2: :angry2: :angry2: :z13:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
ได้โปรดมาต่อเถอะนะ รอ รอ รอ รอเรือล้านตัว
-
คงไม่มาแล้วมั้ง
-
ทำไมยังไม่มา TOT คิดถึงแล้วนะะะะะะะะะ
-
คงไม่มาแล้วมั้ง
ตอนนี้ยังคิดๆแก้ๆอยู่คับ
ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ TT
-
ปูเสื่อรอ....รอออออออรอรอรอรอ :really2: :really2: :really2:
-
:call:รอด้วยคนค่าาา
-
ชีวิตเยี่ยง ยามาดะ ทาโร่ :sad4: :sad4:
-
รอค่าาาาาาาาาาาาาา *0*
-
รอๆๆๆ จ้า รีบๆๆมาลง นะ
-
เพราะ cn9095 เป็นที่ชื่นชอบอย่างมั่ก
ตี๋หมอกต้องเป็นคนนี้เขียนเท่านั้น
...ถึงขออนุญาตเรื่องนี้ (หักคอ) ขอบคุณอีกครั้ง :L1:
...ที่สร้างแรงบันดาลใจดีๆ
รออ่านอยู่^^
-
:m15: :m15: :m15: อยากอ่านเนื้อเรื่องตอนจบ เร็วๆๆ จัง ยังมีข้อสงสัยอีกเยอะเลย
-
เพราะ cn9095 เป็นที่ชื่นชอบอย่างมั่ก
ตี๋หมอกต้องเป็นคนนี้เขียนเท่านั้น
...ถึงขออนุญาตเรื่องนี้(หักคอ) ขอบคุณอีกครั้ง :L1:
:o8: :o8: :o8: :o8:
เขินนนนนนนน
ขอบคุณที่เอาไปเขียนถึงนะคับ :pig4:
-
หายไป63วันแร้วคิดถึงอย่างแรง
-
หายไปไหนนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
:call: :call: :call: :call: :call:
-
กระท้อดองที่บ้านจะกินได้แล้วววว พี่หมอกน้องตี๋หละ T^T
จะมาให้ยลรึยังจ้าาาาา
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋
-
ฮัลโหล มีใครอยู่ไหม? :z2:
รออยู่นะคะ :ped149:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
หมอกในเรื่องนี้สร้างความประทับใจจนไม่มีสามารถลืมเลือนได้เลย
คิดพล็อตไว้แต่ก็ทิ้งไป ด้วยไม่สามารถเขียนภาคต่อคู่หมอกกับใครๆ เลยซักตัวอักษรเดียว
เพราะ 'ตี๋+หมอกใน เงินน่ะ..มีไหมวะ?!' ประทับใจจน
:z3: (มิอาจบรรยายได้) 555
รออ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้ :L1:(แรงๆ พร้อมกดบวก)
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
พี่คนเขียนคะ ตอนใหม่มาเมื่อไหร่คะ
รอนานมากเลย ดองจนเค็มไปหมดแล้ว
.
.
.
และถามจริง พี่ไม่รู้สึกไรเหรอคะ ที่พี่หมอกโดนเอาไปเขียนยำเละในเรื่องโน้นอ่ะ
พี่หมอกแสนเท่ห์ของหนูกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ตามไปอ่านเพราะที่คนเขียนเอาเรื่องมาแปะเลยแวะไปดูหน่อยนึง
โกรธ+เสียใจอ่ะ เรื่องราวปมชีวิตพี่หมอกที่พี่วางไว้ดิบดี กลายเป็นเรื่องเศษขยะไปซะงั้น ทำตัวเลวเพราะประชดอกหัก .... พี่ยอมได้ไงอ่ะ
คนดีๆ เขาไม่เอาตัวละครของพี่ไปเขียนให้ด้อยค่า ไร้ราคาแบบนั้นหรอก :angry2:
-
พี่คนเขียนคะ ตอนใหม่มาเมื่อไหร่คะ
รอนานมากเลย ดองจนเค็มไปหมดแล้ว
.
.
.
และถามจริง พี่ไม่รู้สึกไรเหรอคะ ที่พี่หมอกโดนเอาไปเขียนยำเละในเรื่องโน้นอ่ะ
พี่หมอกแสนเท่ห์ของหนูกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ตามไปอ่านเพราะที่คนเขียนเอาเรื่องมาแปะเลยแวะไปดูหน่อยนึง
โกรธ+เสียใจอ่ะ เรื่องราวปมชีวิตพี่หมอกที่พี่วางไว้ดิบดี กลายเป็นเรื่องเศษขยะไปซะงั้น ทำตัวเลวเพราะประชดอกหัก .... พี่ยอมได้ไงอ่ะ
คนดีๆ เขาไม่เอาตัวละครของพี่ไปเขียนให้ด้อยค่า ไร้ราคาแบบนั้นหรอก :angry2:
คือ น้องSweetasSinคับ
ถึงหมอกจะดูไม่ตรงกัน อะไรต่างกัน แต่ก็ถือว่าเป็นอิสระทางความคิด คิดซะว่าเป็นอีกตัวละครก็ได้ถ้าน้องไม่สบายใจ พี่เห็นพี่ดีใจนะที่มีคนรักเรื่องนี้ถึงขั้นที่อยากจะเอาไปเขียนเป็นนิยายตัวเอง แล้วก็ดีใจที่หมอกมีคนรักแบบน้องด้วยนะ ยังไงก็รักหมอกทั้งคู่ ไม่เป็นไรหรอกเนอะ o13
-
Exam
สอบมิดเทอมใกล้เข้ามา
แอบเห็นหมอก คนขยัน นั่งตัวแข็ง มองจากมุมนี้ เห็นไม่ชัด เหมือนตั้งใจจดเลค แต่ความจริงไม่ใช่ เขานั่งท่านี้เกินห้านาทีแล้ว เป็นคนไม่ค่อยจะขยับตัวก็จริง แต่นี่ถึงขั้นไม่จด ดูจะเกินไป
นั่งอยู่เก้าอี้ชั้นสูงกว่า แล้วก็นั่งมองแบบนี้มาสักพักแล้วด้วย หมอกเป็นคนที่อยู่ด้วยกันมาสามปีแต่ก็ยังไม่เคยคุย ฟังดูประหลาดแต่ก็เป็นอย่างงั้นจริง
เป็นคนที่ดูเข้าไม่ถึง
ตอนเข้ามาในคณะ เป็นคนที่รุ่นพี่ทาบทามไปเป็นหลีดคณะ แต่ก็ปฏิเสธจนเสียรุ่นพี่รุ่นน้องไป เหลือแค่รุ่นพี่ไม่กี่คนที่คุยกันถูกคอ ดูเหมือนเจ้าตัวก็จะแฮปปี้ดีกับการอยู่กับคนคอเดียวกันเท่านั้น ไม่ค่อยคุย หน้าดูเหมือนใส่หน้ากากไว้ตลอดเวลา มีแค่สีหน้าเรียบเฉย
หาวหวอด มองเนื้อหาบนโปรเจคเตอร์ ในห้องเลคใหญ่ขนาดนี้ พนันเลยเถอะ ว่ามีคนเข้าใจไม่เกินหกคนหรอก
เผลอเตะเท้าไปโดนเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ ยังไม่ขยับ นั่งกลั้นหายใจมองไปทางอื่นอยู่สักพัก เขาก็ยังไม่รู้สึกตัว เลยลองเตะดูอีกรอบ
น้ำหนักที่เขาพิงอยู่กับแขนสิ้นสมดุล เป็นครั้งแรกที่เห็นมุมหลุดๆของเขา เหมือนตกจากที่สูงในเวลาสั้นๆ เขาตื่นขึ้นมา เงยหน้าขึ้นมองโปรเจคเตอร์ ก่อนจะหันหน้ามองไปทางซ้ายเพียงครึ่งเดียว ก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังมองมาทางนี้
“ขอโทษค่ะ”
หลุดพูดออกไป
เขาไม่ได้ตอบกลับ วางปากกาที่อยู่ในมือ มันอยู่อย่างนั้นมานานจนคิดว่าคงจะเปียกเหงื่อในมือเขา
หมอกหยิบมือถือออกมา หน้าจอเป็นรูปใครสักคนที่มองเห็นไม่ชัด เขาใช้ตัวทั้งตัวบังมือถือนั่นไว้ เพื่อนข้างๆเขาหลับกันหมด คนที่ชื่อโก้ หงายหน้ามาข้างหลัง อ้าปากหวอ เห็นเพื่อนที่นั่งข้างๆถ่ายรูปเก็บไว้แบลค์เมลล์ตั้งแต่ต้นคาบ
เสียงเมสเสจ
หมอกรีบคว้ามือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆ เหมือนเขารอมันอยู่ตั้งแต่ว่าง แม้เห็นแค่หลัง แต่ก็รู้สึกได้ถึงความมีชีวิตชีวาในตัวเขาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน หมอกถือมือถือไว้แบบนั้น ข้อความสั้นๆ มีแค่ประโยคเดียว ถ้ามองไม่ผิด รู้สึกแย่ที่ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน แต่เพราะยังมีความสนใจอยู่มาก เลยเพิกเฉยจริยธรรมไป
เห็นมุมปากนั่นยกขึ้น
เวลาสั้นๆ เพียงแค่ชั่ววินาทีจนคล้ายกับว่าแค่ตาฝาดไป
ยิ้ม
เขาคนนี้น่ะหรอ จะยิ้ม ฟังดูเป็นเรื่องขำ
ดูท่าจะต้องขำออกมาเสียงดัง
เขายิ้มอีกครั้งให้กับหน้าจอมือถือของเขา ยิ้มที่แสนจะมีค่าและหายากเช่นนั้น เขากลับถ่ายทอดออกมาได้อย่างอ่อนโยนจนแทบไม่น่าเชื่อ
อยากจะเห็นจริงๆ ว่ารูปที่หน้าจอนั่นคือใคร
ไม่มีใครรู้ข่าวคราวเรื่องรักๆของเขา เพื่อนๆที่ปิดปากเงียบ หรือเรื่องซุบซิบที่ไม่เคยเกิดขึ้น
ดูท่าวันนี้ คงมีเรื่องให้คุยกับเพื่อนตอนเลิกเรียนแล้วล่ะ
……………………………………….
…………………………..
สอบมิดเทอมผ่านไปแล้ว
ที่เหลือ คงมีแต่ความพินาศที่รออยู่ข้างหน้า
สถาปัตย์ คณะที่ไม่ต้องกังวลเรื่องสอบข้อเขียนข้อกาเท่าชาวบ้าน แต่หมดเวลาชีวิตทั้งหมดไปกับการนั่งตัดโม แทบไม่น่าเชื่อตัวเองว่าผ่านจุดนั้นมาได้อย่างไร ช่วงเวลาสั้นตายที่สุดแสนจะน่าหวาดเสียวแบบนั้น
เห็นไอ้ตี๋วิ่งออกไปอ้วก ท่าไม่ดีแต่เช้า ไม่ได้นอนพอๆกัน แต่มีไอ้ตี๋ที่ดูจะหนักสุด
“ไงบ้างวะ”
“เกือบตายสิวะถามได้”
หน้าซีด เพื่อนรีบโยนน้ำให้มันกิน มันล่อที่เกือบทั้งขวด
“ทำไมต้องเรียนด้วยวะ? ประวัติศาสตร์ถาปัตย์ กูไม่เห็นจะเห็นประโยชน์”
พยักหน้ากันหงึกหงัก
ขอบตาแต่ละคนแทบจะเรียกได้ว่าถุงกาแฟ คณะนี้โหดขริงๆ ไม่แน่จริงอยู่ไม่ได้ คุณสมบัติ คือการอดนอนขั้นเทพ ปั่นโมที่ไม่ใช่แค่ของกลุ่มเราเท่านั้น แต่ยังทั้งของรุ่นพี่รุ่นน้องอีก
“จะไปไหนต่อวะ”
“กะกลับไปนอนว่ะ อยากอาบน้ำด้วย ไม่ได้อาบมาสักพักละ”
ตี๋พยักหน้า ไม่ได้พูดต่อ เดินเข้าไปใกล้ ได้กลิ่นเหงื่อจางๆ คงเพราะไม่ได้อาบน้ำพอๆกัน
“แล้วมึงอ่ะ จะไปไหน”
“กลับบ้านเหมือนกันวะ”
“กลับไง”
“ต้องรอว่ะ พี่กูยังสอบไม่เสร็จ”
“บ้านมึงอยู่แถวไหน เดี๋ยวกูไปส่ง”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร”
“กูก็ไม่เป็นไร”
“ไป ไอ้ตี๋ หน้ามึงไม่ไหวแล้วเนี่ย เดี๋ยวกูโบกแท็กซี่พามึงไปส่งบ้านเอง”
“กูบอกไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิวะ..มึงไม่เข้าใจคำว่าไม่เป็นไรของกูแหง”
ยืนๆอยู่ก็เซ เพื่อนๆรีบเข้ามาพยุง ยังแปลกใจที่มันทนสอบจนจบได้ยังไง
“มึงก็โทรบอกพี่มึงไป ว่าเดี๋ยวมีคนไปส่ง”
“ก็กูบอกว่าพี่กูสอบอยู่ไง”
“พี่มึงไม่ว่าอะไรหรอก ไปเหอะ”
เพื่อนรอบๆพยักหน้าเห็นด้วย เห็นมันทำหน้าแบบนั้น เข้าใจว่ามันจะอ้วก แต่ไม่ใช่ มันแค่ลำบากใจ
ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ ได้ทำงานกลุ่มด้วยกันครั้งแรก งานเมื่อคืนก็ปั่นข้ามคืนมาด้วยกัน อยากตอบแทนการทำงานหนักของมันสักนิดก็ดี
ไอ้ตี๋ดูเหมือนจะกากเกรียนไปวันๆ แต่ก็เอาจริงกับงาน ถึงเวลากลับดูเป็นผู้ใหญ่กว่าที่คิด ตัดสินใจเมื่อทุกคนเงียบ คิดทางเลือกให้เมื่อทุกคนลังเล
มันเป็นคนปั่นจักรยานออกไปซื้อข้าวให้ทุกคนมาเมื่อคืน ตอนที่คิดว่าจะตายซะแล้ว ก็มีกลิ่นข้าวผัดลอยมา
ถามมันบ้านอยู่ไหน ได้ยินที่อยู่ก็ตกใจ เคยได้ยินมา เรื่องเกี่ยวกับมัน แต่ไม่ใช่แบบนี้
ยิ่งพอรถแท็กซี่ไปจอดถึงตัวคอนโด ก็ยิ่งตกใจ คนแถวนั้นก็ดูรู้จักมันดี ถึงขั้นหยิบคียการ์ดออกมา รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ตลอดๆ
มันคงเห็นหน้างงๆ เลยพูด “บ้านพี่กูอ่ะ”
“…พี่มึงนี่สุดยอดเลยว่ะ เรียนคณะอะไรอ่ะ”
“วิศวะ ปีสามแล้ว”
มีเพื่อนเรียนวิศวะ เลยลองถามดู “ชื่ออะไร เพื่อกูรู้จัก”
“หมอก อัษฏา มึงไม่รู้จักหรอก”
“เดี๋ยว เดี๋ยว กูรู้จัก ใช่ที่เป็นนักบอลตอนงานเกียร์สัมพันธ์หรือเปล่า”
มันทำหน้างงๆ ตอบ “เออ คนนั้นแหละ”
บ้าน่า
คนแบบนั้น อยู่บ้านหลังเดียวกับตี๋อ่ะนะ?
นี่อาจเป็นเรื่องตลกก็ได้
ตอนที่คิดแบบนั้น ตี๋ก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำชั้นล่าง ได้ยินเสียงก็พอรู้ว่าอาการหนักอยู่ ตะโกนถาม “เดี๋ยวกูไปซื้อยาให้นะ” มันไม่ตอบอะไร มีแต่ตบผนังห้องน้ำกลับมา เลยวิ่งไปซื้อให้
วิ่งผ่านรถบีเอ็มคันหนึ่งที่สวยจนต้องมองตาม
ไม่สิ มันก็สวยเหมือนกันทุกคันนั่นแหละ แต่คันนี้ดูมีราคาตั้งแต่ล้อแม็ก ตัวรถสีดำ ไม่มีรอยขีดข่วน ไม่เห็นหน้าคนขับเพราะใส่แว่นกันแดดไว้ รถคันนั้นมุดหายเข้าไปในลานจอดรถชั้นใต้ดิน มองจนหายลับไป ก็นึกธุระที่ออกมาทำได้ต่อ จึงเดินไปถามแม่ค้าที่อยู่แถวนั้น
กลับมาพร้อมยา เดินไปหาในห้องน้ำ ไม่อยู่ เดินออกมา ก็ไม่เห็น เลยโทรหา
“เฮ้ย ตี๋ อยู่ไหนวะ กูซื้อยามาให้”
“…นั่นใคร”
“ห้ะ?” มองหน้าจอมือถือ ก็เขียนว่า’ตี๋’ชัด “กูไง”
“กูไหน ไม่รู้จัก”
ไม่ใช่เสียงตี๋
“มึงเป็นใคร”
“แล้วนั่นใครล่ะ? ตี๋อยู่ไหน”
“ตี๋อยู่กับกู”
ได้ยินเสียงตี๋พูด ’เฮ้ย อย่าดิ’ ดูร้อนรน แล้วตามด้วยเสียงไอของมันยกใหญ่
“ผมเพื่อนตี๋ ซื้อยาแก้อ้วกมาให้มัน แต่หามันไม่เจอ มันอยู่ไหน”
พูดจบ แต่ยังไม่ได้ยินเสียงอะไรตอบกลับมา
สายถูกตัดไปแล้ว
โทรเข้าไปใหม่ ติดต่อไม่ได้ มือถือถูกปิดทิ้ง
รีบกดโทรหาเพื่อนมันคนอื่น ยังอยู่ในสภาวะงงงวย
“เฮ้ย ไอ้โจ๋” เล่าเรื่องคร่าวๆให้มันฟัง “ใครไม่รู้แม่งรับสายว่ะ ตอนนี้กูหาไอ้ตี๋ไม่เจอ ไม่รู้มันขึ้นห้องไปหรือยัง โทรตอนนี้ก็ไม่ติด ปิดเครื่องไปแล้ว”
ไอ้โจ๋กลับตอบมาด้วยเสียงเนือย “เสียงที่ตอบมึงห้วนๆดุๆป่ะ”
“…เออว่ะ” นึกขึ้นได้ “ทำไมวะ มึงรู้ได้ไงเนี่ย”
“เฮ้อ”มันถอนหายใจยาว “หมดหน้าที่มึงแล้ว กลับบ้านไปเถอะ”
“เฮ้ย เรื่องอะไรเนี่ย กูตามไม่ทัน”
“พ่อมันเองอ่ะ มึงไม่ต้องห่วงหรอก มึงกลับบ้านไปนอน แล้วอย่าพึ่งโทรหาช่วงนี้น่ะ ไม่งั้นจะเป็นมึงเองที่ดวงกุด “ พูดยาวยืดด้วยเสียงเนือยๆ แล้วก็พูดต่อเป็นการจบประโยคว่า “โชคดีล่ะมึง กูนอนต่อละ”
ยังอยู่กับความงงงวย
พ่อหรอ?
คงเป็นพ่อที่หนุ่มและไร้มนุษย์สัมพันธ์ที่สุดคนนึง ไหนบอกว่าอยู่กับพี่ หรือว่าชีวิตที่ยากลำบากคือตอนอยู่กับแม่ แล้วชีวิตสุขสบายคือตอนอยู่กับพ่อที่เป็นคนระดับไฮคลาส อย่างนั้นน่ะหรอ?
รู้สึกชีวิตซับซ้อนขึ้นทุกวัน
กำลังจะเดินออกไปด้วยความงง ก็ถูกเรียกไว้ “เดี๋ยว”
หันหน้ากลับไปมอง นักศึกษาสถาบันเดียวกัน ดูจากหัวเข็มขัด หน้าตาดูคุ้นๆ แต่นึกไม่ออก เดินมาหา ตัวสูง หุ่นดูมีกล้ามเนื้อ สิ่งที่โดดเด่นสุดคงเป็นดวงตา ดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะบอกว่าเป็นพี่ แต่คิดว่าอาจเป็นแค่ญาติห่างๆ ห่างมากๆ ไม่มีกลิ่นอายที่เหมือนกันสักนิด
หมอก
คนนี้คือหมอก?
“เพื่อนตี๋หรอ?”
“ครับ”
“ซื้อยาแก้อ้วกมาหรือเปล่า”
“อ่อ..ฮะ”
เขาหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา คว้าแบงค์สีม่วงออกมา คว้าถุงยาออกไปจากมือ ไม่สนใจอะไร แล้วยัดแบงค์ห้าร้อยนั่นมาแทน
“เดี๋ยว ทั้งถุงนี้แค่-“
หันหลังกลับไปแล้ว เดินตามไป ทั้งถุงนี้ยังไม่ถึงร้อยนึงด้วยซ้ำ
เดินเร็วมากจนต้องรีบสาวเท้าตามไป เข้าไปในส่วนที่ต้องใช้คีย์การ์ด ประตูปิดลงก่อนที่จะคว้าไว้ได้ทัน
เขาดูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถือถุงยาไว้ กดลิฟท์ แล้วเดินหายไปในนั้น
ได้แต่ยืนอึ้ง มองแบงค์ที่อยู่ในมืออย่างไม่เข้าใจ
……………………
…………….
สองวันถัดมา หลังจากนอนเต็มอิ่ม เปิดมือถือขึ้นก็เจอเมสเสจสั้นๆจากเบอร์ที่ไม่รู้จักว่า
อย่ายุ่งกับตี๋ ถ้าไม่อยากมีเรื่อง
………….
………………………..
[Exam:complete]
[19.8.55]
ชี้แจ้ง
cn9095 ดองจริง ยอมรับผิด ไม่ดิ้น ไม่อะไรทั้งสิ้น
แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปไหนนะ ไม่รู้จะทำยังไง เลยเขียนพิเศษสั้นๆมาให้อ่านคั่นเวลาไปก่อน เป็นตอนที่ดูไม่ค่อยมีอะไร
แถมอยู่ภาค Coinด้วย
เนื่องจากพึ่งสอบเสร็จหมาด ความปวดร้าวยังเหลืออยู่ o22
แต่ไม่ได้ทิ้งตี๋หมอกไปไหนนะ ตอนนี้งานที่ทำก็เกี่ยวตี๋หมอกล้วนๆด้วย o13
โทษทีค้าบ :o12:
-
ฮ่าๆ อีตาพี่หมอก วู้วว
โหดจริ๊งง
ป.ล. กลับมาแก้เลขหน้าด่วนนนน เบลอละนะ :really2:
-
พี่หมอกยังโหดเหมือนเดิม :กอด1: :กอด1: :กอด1: คิดถึงมากค่ะ เข้าใจอารมณ์ค่ะ ใกล้สอบแล้วเหมือนกัน อารมณ์ดิ่งสุดๆเลยค่ะ แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ รอเสมอค่าาาาาาาาาา :L2: :L2: :L2:
-
จิ้มด้วย :z13:
ตัวเอง นี่มันช่วงไหนในเรื่องหรอ เค้าลืมแล้วอะ 555
อย่าลืมเปลี่ยนเลขหน้านะ
ตั้งใจเรียน และอย่าลืมมาต่อไวๆให้หายคิดถึงนะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
หมอกโหดตลอดดดด o22
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ตี๋-หมอก เนี่ย
ยังจะรอต่อไปเน้อ สู้ๆ
-
พี่หมอกแม่งงงงหึงโหดเว่อร์อะ แต่ก็ชอบนะ หึหึ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ไม่ลืมตี๋หมอกแน่ๆ o13
-
เข้ามาเจอพอดี วู๊ววว!! ดีใจจัง :m18: :m18:
หายคิดถึงไปนิดนึง ถ้าว่างแล้วมาต่อเร็วๆน้าาาา.... :m3: :m3: :m3:
-
โอ้วว !!! พี่หมอก โหดอ่ะ
หึงได้ตลอดๆ 555 :กอด1: :กอด1:
คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ หายไปนานแต่ก้อรออยุ่ครับบ
รอติดตามเสมอครับบ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ความขี้หวงของพี่หมอกสำแดงอีกแล้ววว
คิดถึงจังเลย
:-[
-
โหดได้อีก พี่หมอก
-
คงความแรงไว้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆพี่หมอก :try2: :jul3:
-
พี่หมอกโหดแท้ แต่เราชอบบบบบ
-
ยังรอต่อไปนะครับว่าที่คุณหมอเปนกำลังใจไห้อีก1แรงใจครับ
-
กระโดดกอดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงงงงงงงงง
พี่หมอกน่ารักอ้ะ น่ารักตลอดดดดดดดด ตี๋ได้พี่หมอกคนเดียวเหมือนได้ทั้งพี่ แฟน พ่อ :laugh:
:กอด1:
-
รีบขุดมาเขียนไว้ๆนะครับบดองนานไปแล้ววว
-
เห็นพี่มาอัพแล้วอยากร้องไห้
คึดถึงตี๋หมอกมากกกกก
พี่หมอกโหดนะคะ ฮ่าๆ
เพื่อนตี๋งงเลย
-
หึงโหด กะไม่ให้น้องตี๋มีเพื่อนบ้างรึไง
คนเขียนสู้ ๆ
-
หวงเว้ยหวง หวงจริงหวงจัง
น้องตี๋ไม่สบาย ผู้ชายมาข้องแวะ แทบจะกินหัวเขา
โอ้ย มาต่อเถอะจ๊ะ อยากอ่านเวอร์ชั่นเต้มๆมากๆ
-
พี่หมอกกกกกกก. ได้อ่านแค่นี้ก็ดีใจจจ
-
พี่หมอก โคตรโหดดด ฮ่าๆ
มีตอนพิเศษมาอย่างนี้ก็พอประทังความคิดถึงตี๋ หมอกไปได้อีกระยะฮ่าๆ
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
สำหรับเรามาแค่นี้ก็ทำให้กระชุ่มชวยหายคิดถึง พี่หมอกน้องตี๋ได้
ไม่มากน้อยไป อ่านแล้ว แฮปปี้ :m11: :m11:
-
นึกว่าตาฝาดไปปปปปปปป โฮกกกกกกกกกกกกก ใช่จริงๆๆด้วย :z3: :z3:
คิดถึงมากกกกก
พี่หมอก น้องตี๋ คิดถึงแบบรุนแรง
พี่หมอกยังคงสติลโหด หึง หวงน้องตี๋เหมือนเดิม :-[
-
เห็นคนแต่งมาอัพ แทบกรี๊ด ดีใจมากกกกกกกกอ่ะ :z2:
โอยพี่หมอกโหดตลอดอ่ะ 5555555555555
-
กรี๊ดดดดด.. พี่หมอก เพื่อนเค้าแค่เป็นห่วงนะ! ><//
-
หมอกตี๋มาแล้ว :mc4: ถึงจะมาแบบย้อนก็พอให้หายคิดถึงได้บ้าง :กอด1:
-
พี่หมอกสมัยโหด (ตอนปัจจุบันก็ยังโหดอ่ะนะ) :L1:
-
คิดถึงสองคนนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกก
อิพี่หมอกมนุษย์สัมพันธ์ดีเริ่ดจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ
-
สู้ๆจ้า
-
คิดถึงคู่นี้ที่สุดเลยยยยยย >< พี่หมอกเสมอต้นเสมอปลายดีมาก หวงได้สุดๆ น่าร้ากกกก
-
พ่อหมอกโหดเหี้ยม ขี้หวงเหลือเกิน =___=
แต่ไม่สงสารตี๋นะ อิจฉามากกว่า :o8:
-
รอคอยอย่างล้นหัวใจ
รักพี่หมอกน้องตี๋ จ๊วบๆๆ :กอด1:
-
ขอบคุรครับที่เอาตอนพิเศษมาให้อ่านคั่นเวลาก่อนอ่ะครับ
-
ตอนนี้ยังคิดๆแก้ๆอยู่คับ
ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ TT
ออออออ ถ้างั้นก็จะรอนะครับ
-
:man1: :man1: :man1:
-
ดีใจ ที่มาค่ะ จะตอนพิเศษ จะตอนหลัก ก็ขอให้มาเหอะ
หายไปนานเข้าใจว่าเรียนหนัก สู้ๆค่ะ
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อย่ายุ่งกับตี๋ ถ้าไม่อยากมีเรื่อง
ชอบจริ๊งชอบจริง มันเป็นหมอกที่ซูดดดดด :man1:
:pig4:
-
พี่หมอกหึงโหดอีกแล้ววววววว
-
หมอกหึงโหดมาก มาตอนพิเศษให้หายคิดถึง :o8:
-
ชอบประโยคสุดท้ายจังอ่ะ o18
-
คิดถึงทั้งคุณ หมอก และ คุณตี๋ นะครับ
-
สมกับเป็นหมอกจริง ๆ ค่ะ :o8:
ชอบตี๋หมอก ตอนที่ยังเป็นนักศึกษา เหมือนพูดจากันน้อยคำ แต่มีความห่วงใย หวง อยู่ในตัวผู้ชายดุ ๆ ชื่อหมอกตลอดเวลาเลย
อย่ายุ่งกับตี๋ ถ้าไม่อยากมีเรื่อง
แบบว่ามันฟิน
ส่วนพี่หมอก คงไม่กล้ายุ่ง ....... กลัวอ่ะ พี่หมอกดุ :m15:
-
o13 o13 o13 o13
-
ได้อ่านตอนพิเศษก็ยิ่งคิดถึงพี่หมอกกับตี๋
ยังน่ารักเหมือนเดิม o18
-
พี่หมอกก็หวงตี๋ตลอดอ่ะ ชอบที่โจ๋บอกว่าพี่หมอกเป็นพ่อตี๋555555555
คิดถึงพี่คนเขียนกับตี๋พี่หมอกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว :sad4: :sad4:
เรียนเยอะสู้ๆนะคะ ติดตามค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
หมอกกลับมาแล้ววววว
หวงไม่เคยสร่างเลยนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ สู้ๆ นะ รอติดตามตอนต่อไปเหมือนเดิม 555
-
เฮียแกหึงไปทั่วเลยนิ :เฮ้อ:
เจอใครเล่นขู่ไว้ก่อนเลย :laugh:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดถึง
ห่างหายไปนานมาก
ขอตอนเต็มๆ ยาวๆ ด้วยค่ะ o1
-
พี่หมอกน่ากลัวมาก o22
-
คิดถึงหมอก ~ :กอด1:
หมอกน่ารักจัง หึงโหดด้วยวุ้ย!!! :o8:
รีบๆมาต่อนะ จะรอ....หมอก
อ๊ายยย :-[
-
:L1:มาแล้วๆๆๆ
-
กลับมาแล้ว :sad4: คิดถึงตี๋หมอก
-
พี่หมอกหึงโหดตามสไตล์ น่ากลัวสึด *ขนลุก*
-
ตี๋+หมอก มาแล้ว น้ำตาจะไหล รักตี๋+หมอก มากกกกๆๆ
เป็นเรื่องแรกที่เริ่มอ่าน ขอบคุณ คนเขียน มากนะคับ ที่มาต่อ
ให้จะรอ และเป็นกำลังใจให้ สู้ๆคับ
-
่อ่านะ สู้ๆค่ะ มีตอนพิเศษมาก็ยังดี พี่หมอกขี้หึงได้โล่ 555
-
พี่หมอกโหดเว่อออออ o13
ตัั้งใจอ่านหนังสือสอบนะคะ
-
ถึงกับอุทาน ห๊า!!อีกครั้ง เพราะเจอนิยายที่เฝ้ารอไม่มาอัพนานมากสองเรื่องและดันมาอัพพร้อมกันอีก
ดีใจจัง>< พี่หมอกน่ารักกกกกกกกกกกกกกกก
แต่แค่นี่ยังไม่หายความคิดถึงพี่หมอกได้หรอกนะ ฮ่าๆๆ
อยากให้มาต่อสักสิบหน้าให้จุใจไปเลย
อ๊ากกกกกกกกกกกกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เข้ามาบวกงามๆ คิดถึงหมอกตี๋มากกก ><
พี่หมอกโหดดดด :-[
-
น้องตี๋น่าสงสาร เครียดจนอ๊อกออกมาเลย :monkeysad:
แต่เพื่อนซวยไปที่ดันเจอพี่หมอก :laugh:
หวง หึง โหด ตามสไตล์เค้าล่ะ :z1:
-
วู้ๆๆ มาต่อแล้ววว :mc4: :mc4:
พี่หมอกหึงโหดดด ชอบๆๆ
มาอีกนะจ๊ะ ตอนพิเศษก็ได้ คิดถึงค่า
-
คิดถึงโคดดดดด
ยังไงก็รอ เรื่องอื่นด้วยย
คนเขียนสู้ ๆ
-
รอเสมอครับ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
อ๊ายยยยยยย คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋ มากๆ
ยังคงดีกรีความหึง หวง โหด เหมือนเดิมมมมม
ชอบบบบบบบบบบบ :impress2: :impress2:
รอนะค่ะ ชอบเรื่องนี้ที่สุดในไทยบอยเลิฟ(จากใจ) :กอด1: :กอด1:
-
มาให้หายคิดถึงเสียที
ขอบคุณคนเขียนที่ไม่ทิ้ง ตี๋กะหมอก และไม่ทิ้งคนอ่าน
จะรอติดตามเรื่องราวของตี๋กะหมอกต่อไปคับ
-
โอ้ยย เฮียหมอก หวงน้องขนาด
รู้เลยว่าเฮียรักตี๋มากๆ
ทำไงดีอะ เค้าคิดถึงตี๋หมอกมากๆๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น้า
-
:pig4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
หายคิดถึงไปตั้งเยอะ
ชอบภาคมหาลัยมากๆๆๆๆๆ
รีบๆๆๆมาต่อตอนต่อไปนะคะ ขอร้องเอาแบบแฮปปี้ๆๆๆนะ
อยากอ่านพี่หมอก น้องตี้ o13 o13 o13
-
รอจ้า
หายไปนานมาก :)
-
หมอกหวง และห่วงตี๋เหมือนเดิม
-
คุณพี่หมอก...ไหวปร๊าาาาา 555
สงสารเพื่อนคนนั้นว่ะ
ทำดีไม่ได้ดี เกือบได้ตีนหมอกซะงั้น
ปล.ชอบมุมหมอกตี๋จากมุมคนอื่น
เอามาอีกเยอะๆนะคะ :)
รออยู่เสมอ~
-
คิดถึงสุดหัวใจเลยยยยยยยยยย
-
พี่หมอกนี่หึงได้ตลอดเว
และกับทุกคนที่เข้ามาหาตี๋นะเนี้ยะ
แม้กระทั่งกับเพื่อน :o8:
-
คิดถึงจังเลยค่ะ... :L2:
ชอบอ่านพี่หมอกในมุมมองของคนอื่นเหมือนกันนะ แบบว่าได้รู้ความคิดอารมณ์แกไปอีกแบบ
พี่หมอกผู้เย็นชาที่แสนดีใจเมื่อเห็นข้อความน้อง...ส่วนอีกคนโคตรเสี่ยงกับความปลอดภัย
ก็เล่นแย่งไปส่งตี๋ เค้าบอกแล้วว่าพี่ชายจะไปส่ง แสดงความห่วงใยอีก รู้มั้ยว่าเจ้าของหวงมากกกก
เข้าใจว่าหวง แต่พอเจอข้อความนี่เงิบมาก คือแกเอาจริงอ่ะ รักจริง หวงจริง น่าร้อกอ่าาา
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณมาก ๆ ค่า ที่มาต่อให้หายคิดถึงพี่หมอก + หนูตี๋ ^0^
-
:L2: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณมากๆนะคะที่เขียนต่อ
รอคอยมานานแสนนาน ทรมานมากกกกกกกกอ่ะ
มาอัพบ่อยๆนะคะ :impress2:
-
มาเฟียมากพี่หมอก
หวงน้องตี๋เกินขนาดแล้ว 5555
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
ตี๋หมอก....ตี๋หมอก....ตี๋หมอก....คิดถึงที่สุดดดดดดดด
-
มาแค่นี้ก็ความสุขแล้วค่ะ
นี่เห็นว่านานมาต่อเรื่องหลัก
เลยจะกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นรอแทน ฮ่าฮ่าฮ่า
ยังไงก็อย่าลืมมาต่อเรื่องหลักนะคะ
-
หมอกนี่หวงเว่อ หึงเว่อมากกกกกก :o8:
เพื่อนตี๋ตอนได้ข้อความ คงเงิบดูอ่ะ 555 :laugh:
-
พอให้หายคิดถึงงงงงง :mc4:
-
ยังรออยู่นะครับ หมอกนี่หวงตี๋ซะ แถมไม่ใช่หวงธรรมดา หวงโหดเลยทีเดียว น่ากลัวอะ -- --
-
รู้สึกดีที่ได้อ่านทุกๆตอนของเรื่องนี้ไม่ว่าจะยาวหรือจะสั้นดีใจที่คนเขียนยังรักตี๋หมอกรักคนอ่านไม่ทิ้งคนอ่านไปไหน
-
มาให้หายคิดถึงก็ยังดีค่ะ
ฮือออออออออออ
พี่หมอก น้องตี๋ที่รักกกกกก คิดถึงงง
พี่หมอกหึงโหดเหมือนเดิมเลยนะคะ 5555 แต่เพราะยังงี้แหละถึงรักพี่หมอกกกก
-
:m20:พี่หมอกหึงโหดว่ะ
เพื่อนน้องตี๋ถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว
มาเป็นตอนพิเศษสั้นๆ...ก็ยังดีีค่ะ...พอทำให้หายคิดถึงไปได้บ้าง :impress2:
ยังไงก็รอตอนหลักอยู่นะคะ :z1:
-
คิดถึงมากนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว
พี่หมอกโหดดดดดดอ่ะแต่ก็ชอบ o18
-
เข้ามา แล้วดีใจมากที่อย่างน้อยๆ
ก็ได้อ่านตี๋หมอก ชื่นใจ
นิยายที่รอคอยกลับมาแล้วนะ
แม้มันจะเป็นแค่ตอนพิเศษก็เถอะ
แต่แค่นี้ก็อิ่มไปหลายวันแล้วค่ะ
แม้จะเป็นแค่เสี้ยวเล็กๆ ก็กรี๊ดได้....รักตี๋รักหมอก รักคนเขียนด้วย
-
ดีใจจัง ในที่สุดก็มาต่อแล้ว ตอนพิเศษก็ยังดีค่ะ^^
อ่านแล้วมีความสุข เหมือนไม่ได้กินอะไรมาสองวันกว่าๆแล้วได้กินข้าวอ่ะ(เวอร์)
ขอบคุณนะคะ :กอด1: ขอบคุณที่มามอบความสุขให้นักอ่านได้อ่านกัน :monkeysad:
รักตี๋ รักหมอก รักคนแต่ง รักนิยายเรื่องนี้ มาก :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ดีใจ เป็นปลื้มมมมมม ในที่สุดก็มาซะที สงสัยคงต้องกลับไปอ่านใหม่เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แก้คิดถึงไปพลางๆ
พี่หมอกก็ยังคงคอนเซปต์ พูดน้อย ต่อยน็อค :laugh:
คุณเพื่อนเอ๋ย ระวังเจ้าจะชะตาขาดมิรู้ตัวนะ ตี๋น่ะเค้ามีพ่อทูนหัว(โหด) อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น
"อย่ายุ่งกับตี๋ ถ้าไม่อยากมีเรื่อง" กรี๊ดดดดดดด
โคตรจะฟิน :m13: :m13:
คนเขียนก็สู้ๆนะจ๊ะ แฟนคลับยังรอได้เสมอ :กอด1:
-
อ่านแล้วน่ารักทุกตอน
ตี๋เป็นผุ้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
-
ตี๋หมอก นี้ แม่ง ช่างเป็นเรื่องที่อ่านตอนไหนก็รู้สึกดีเสมอเลยนะ
ขอบคุณที่กลับมานะ คนเขียน
เรารอ...
-
ทำเอาเพื่อนตี๋งงกันเลยทีเดียว
-
มาแล้ว คิดถึงหมอกตี๋จังเลย พี่หมอกขี้หึง เพื่อนเค้าแค่เป็นห่วงกันเอง พี่หมอกขี้หวงด้วย ขี้ห่วงด้วย น้องตี๋ไม่สบายยังมีแก่ใจลงมาเอายากะเพื่อน แต่ชอบข้อความที่ส่งให้เพื่อนตี๋สุดแล้ว ตอนส่งอารมณ์คง เด็กตี๋ของข้า ผู้ชายห้ามแตะ
โอยย พ่อคนปากแข็ง แค่ตี๋ส่งข้อความมาให้ก็ยิ้มได้แล้วอ่ะ ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะพี่หมอก~~
กลับไปอ่านใหม่อีกรอบดีกว่า.
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
นั่งจ้องวันที่ของหัวเรื่อง ว่าไม่ได้ตาฝาด อ๊า......ดีใจมาก ๆๆๆๆๆ
มานิดๆหน่อยๆ ก็ยังดี พี่หมอกยังคงอึนๆซึนๆ และหึงโหดเหมือนเดิมมม.....น่ารักอ่าา
ก็...ตี๋คนนี้มีคนเดียวนี่นะ ไม่หวงได้ยังไง
คิดถึงตี๋หมอกเหลือเกิน.......
รอเรื่องนี้เสมอค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
ไม่เห็นกันนานคิดถึงจังเล้ย~~~~~ :กอด1:
-
อู้ว ถ้าพี่หมอกจะหึงโหดขนาดนี้นะ เอาใจเค้าไปเลยดีกว่า
-
ในที่สุดก็มาให้ได้หายคิดถึง
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
-
ดูแลตี๋ดี ๆ หน่อย
ดิพี่หมอก :กอด1:
-
อ่านแล้วหายคิดถึงแฮะ
กดบวกให้ไว
ใช่! สำหรับตี๋+หมอกต้อง cn9095 คนเดียวจริงๆ
เฮียโหดและหวงตั้งแต่เจอกันเลยรึนี่ ^^
-
พี่หมอกหึง อร๊างงงง :-[ :impress2: o18
น่ารัก ว่าแต่ใครมาแอบมองพี่หมอก ผู้หญิงๆๆๆ -3-
ทำใจเหอะหนูๆ โฮะๆๆๆ :impress2:
-
หมอกคงช่างน่าเกรงขามสำหรับเพื่อน ๆ ตี๋มาก ๆ เลยนะนั่น คนที่ส่งข้อความให้หมอกใช่ตี๋หรือเปล่า
-
พี่หมอกหวงตี๋มาตั้งแต่สมัยเรียน
จนตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน
อ่านแล้วหายคิดถึงไปได้นิดนึง
คนเขียนไม่ต้องเครียดนะคะ
เรื่องเรียนสำคัญที่สุด
ถ้าว่างก็ค่อยมาทำให้แฟนคลับตี๋หมอกได้ยิ้มกันบ้าง
นานแค่ไหนก็จะรอค่ะ ^^
-
อยากมีแฟนแบบพี่หมอกกกกก
-
พี่หมอกนี่หึงน่ารักจังชอบบบบบบ :o8:
-
รอมานาน กลับมาซะทีนะ
-
พี่หมอกหึงได้น่ารักมากๆๆๆ :-[
:กอด1: :L2:
-
อั๊ยยะ พี่หมอกกกกกกก
ช่วงเรียนนี่พี่หมอกหึงได้ออกนอกหน้ามาก
อย่ามายุ่ง ฮ่าๆ
แบบนี้สิ พี่หมอกของจริงๆ
-
เฮียหมอกดุมว๊ากกกกกกกก
-
ฮา พี่หมอกหึงโหด สู้สู้นะงับ
-
ทั้งหึง ทั้งหวง แบบโหด ๆ ที่ใครโดนก็คงงง :m28:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ สู้ ๆ คิดเอาไว้ว่า อนาคต :z2:
-
พี่หมอกดุจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
55555555
-
คิดถึงพี่หมอกจริงๆ มาแบบโหดๆ แบบนี้นี่แหละของแท้
-
ตอนพิเศษมาแล้ว แล้วตอนหลักเมื่อไรจะมาอ่ะ
เค้าอยากอ่านแล้วน้า :sad4:
:L2: :pig4: :L2:
-
ขอให้มาเถอะฮะ จะตอนพิเศษ ตอนสั้น ตอนยาว
คิดถึงตี๋มาก คิดถึงพี่หมอกมาก
พี่หมอกขี้หวงและนิ่งได้ใจจริงๆ ชอบๆๆๆ :-[
-
โหดจริง ไรจริง อิพี่หมอก
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
กลับไปอ่านตอนแรกๆ จนถึงตอนที่ 20
ให้รู้สึกที่ดีๆ มากเลยครับ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :call: :call:
-
นี่แหละคือหมอกตัวจริง
โหดเพราะหวงตี๋
แล้วมาอัพต่อนะคะ
เข้ามาอ่านหลายรอบแล้วชอบเรื่องนี้เอามากๆ
-
กรี๊ดดดด พี่หมอกหึง :laugh:
-
มีโอกาสเข้ามาอ่าน นึกดีใจที่มีได้มาอ่าน
ชอบวิธีการเขียน การคิด อ่านแล้วอิน แต่ไม่รุนแรง ไม่ได้ร้องไห้จ๋าเวลาอ่านตอนเศร้าๆ แต่กลับรู้สึกหน่วงๆแทน
ชอบจัง o13
:กอด1:
-
โอ๊ยยยย โคตรคิดถึงเลยอ่ะ อยากอ่านอีก งืดดด
-
ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลย มาต่อไวๆน้า
เม้นท์เรื่องนี้เรื่องแรกเลย ชอบมาก
-
พี่หมอกหึงโหดอ่ะ ใครเจอโหมดนี้เข้าไป ไม่กลัวก็แปลกแล้ว - -*
-
:impress3: :impress3:ดีใจจังที่ไม่ได้ลืมอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ยังรออ่านอยู่จ้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :call: :call:
-
อร๊าย อิพี่หมอกโหดแบบนี้สิ
ช๊อบชอบ 555555
-
o13 o13
-
อ่านคู่นี่้ทีไรก็ยังงงทุกที
-
โฮกกกกกกกก พี่หมอกโหดเกิน 55
มาต่อแค่นี้ก็หายคิดถึงบ้างแล้วว :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ว่าที่คุณหมอหายเหนื่อยนะ <3
-
มาต่อไวๆนะค้าบ คิดถึงพี่หมอก กับ ตี๋ +1
-
รออยู่นะคับ คิดถึงมากๆเลย :call:
-
มารอค่าาาาาาาาา :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
หายคิดถึงไปได้ในระดับหนึ่งครับ
คิดถึงเฮีย ฟิน ตี๋ หมอก คิดถึงทุกคนเลย
-
ในที่สุดก็ตามทัน ชอบตอน gift อ่ะ คืออ่านนิยายแล้วร้องไห้มากก็หลายเรื่องแต่ไม่มีเรื่องไหนที่อ่านแล้วถึงกับสะอื้นเหมือนตอนนี้ อีกอย่างพระเอกเรื่องนี้พูดน้อยที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา รอมาต่ออยู่นะ ^ ^"
-
เนื่องจากว่าผมติดเรื่องนี้มากพอสมควร...เพราะฉะนั้นกระผมจึงขอออกคำสั่งให้คนเขียนกลับมาณ.บัดนาว :L2: :L2: :L2:เข้าใจ๊
มิฉะนั้นจะรักพี่หมอกกะน้องตี้ไปซ่อนไว้ให้รู้แล้วรู้รอด...เอาเอาให้คนเขียนไม่รู้ว่าจะเอาพระเอกนายเอกที่ไหนมาเขียนเลย :z3: :z3: :z3:
-
555!
-
ไอ้นิสัยหึงโหดของพี่หมอกนี่แก้ไม่ได้จริงๆสินะ
5555 ตลกอะพี่
กะจะไม่ให้ตี๋มีเพื่อนสักคนเลยใช่ปะ ??
โหดไปพี่หมอก =.,=
-
เราชอบตี๋ หมอก มว๊ากกกกก
ยังไงเราก็รอได้เด้อ :man1:
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆน้าาา :กอด1:
-
อยากอ่านใจจะขาด :z3:
รอ รอ รอ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
มาไวๆน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คิดถึง พี่หมอกกกกกกกกก กะน้องตี่ตี๋ หุหุหุหุ
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
คิดถึง ^^
-
พี่หมอกโหดดดดดด
-
สำนักพิมพ์ออสการ์ภูมิใจเสนอ
เงินน่ะมีไหม!? ภาค Coin
ผู้แต่ง :: cn9095
เปิดจองหนังสือตั้งแต่วันนี้ - 15 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2555
(http://img821.imageshack.us/img821/8151/moneysketch2copy.jpg)
เรื่องย่อ :
“อยากได้เงินก็เดินมาหาแล้วกัน” คำพูดของใครสักคนลอยเข้ามาในหัว
มันเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ ตอนนี้ไม่ว่างานอะไรมันก็เป็นเหมือนเชือกดึงผมขึ้นไปจากปัญหานี้ทั้งนั้น
ขึ้นอยู่กับว่างานแต่ละอย่างจะเป็นเชือกที่เส้นหนาขนาดไหน
งานที่ง่ายและได้เงินเร็วขนาดนี้..มันจะดีแล้วหรอ?
เพราะถ้าสักวันหนึ่ง เมื่อมันผ่านวันแย่ๆไป แล้วความลับนี้ถูกเปิดเผยขึ้นมาล่ะ ผมจะทำยังไงกับมัน?
แต่...ตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่าแต่ไปหมดครับ สุดท้ายก็รีบวิ่งไปห้องน้ำชั้นล่าง อาเจียนไม่หยุด แถมยังปวดไมเกรนหนักอีก
เหลือไม่ถึง 16 วัน....ผมจะทำยังไงดี....
รายละเอียดหนังสือ
๐ นิยายมี 2 เล่มจบ (เฉพาะภาค Coin)
๐ ตอนพิเศษ (นอกเหนือจากที่ลงในเว็บ)
- 551 กิโลเมตร
- 37 องศาเซลเซียส
๐ พินอัพ 4 สี 2 ภาพ
๐ ที่คั่นกระดาษ 2 ใบ
***สำหรับผู้ที่สั่งจองรอบพรีออเดอร์จะได้รับโปสการ์ด+การ์ดขนาดพกพาเฮีย-ฟิน***
เฉพาะรอบพรีออเดอร์ราคาชุดละ 520 บาท (2 เล่ม) ค่าส่ง 35 บาท รวมเป็น 555 บาทต่อชุด
ราคาชุดละ 520 บาท ค่าส่ง 35 บาท รวมเป็น 555 บาทต่อชุด
(จัดส่งหนังสือภายในวันที่ 3 ธันวาคม 2555)
สั่งจองได้ทางอีเมลล์ bookshelf.oskarpublish[at]gmail.com
SUBJECT : Pre-Oder Coin
ชื่อผู้สั่งจอง : ...............
จำนวนที่สั่งจอง : ..............
*สำหรับผู้ที่ต้องการจ่ายเงินผ่าน paypal โปรดระบุมาด้วย*
หลังจากได้รับโค๊ดโอนเงินจากทางสำนักพิมพ์และได้โอนเงินมาเรียบร้อยแล้ว
ให้อีเมลล์กลับมาที่ bookshelf.oskarpublish[at]gmail.com อีกครั้ง
SUBJECT : แจ้งโอนเงิน Coin
รหัสลูกค้า : ...............
ชื่อและนามสกุล : ...............
ที่อยู่สำหรับจัดส่ง : ...............
วันที่โอน : ...............
เวลาโอน : ...............
ยอดเงิน : ...............
FanPageสำนักพิมพ์ออสการ์ (https://www.facebook.com/Oskarpublishing)
****************************************************************************************
สาเหตุที่หายไปนาน มัวแต่นั่งรีไรท์กับปั่นตอนพิเศษอยู่นั่นเอง 555
ไม่ได้บอกคนอ่านไว้ก่อนล่วงหน้า กะเก็บไว้เป็นเรื่องสะใภ้ :a5:
เป็นงานที่แสนจะยาวนาน และมีพี่ๆสตาฟหลายคนต้องเหนื่อย
ยังไงก็ฝากติดตามทั้งนิยายรวมเล่มแล้วก็ทั้งที่ลงในเล้านี้ด้วยนะคับ :)
cn9095
o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จิ้มเว้ย 555
รวมเล่มเเล้วอ้ะ ส่งมาให้ที่นิวยอร์คด้วยนะ กร้ากกกกกกกก
เดี๋ยวไปส่งเมลล์ก่อน คิดถึงๆๆ
:จุ๊บๆ:
-
จองด่วนไปแมวก่อน. แว๊บบบบบบบ :man1:
***ได้รหัสมาแว้ววววววววว. หยอดกะปุกวันละ. 20. บาท เราก็จะได้ตี๋-หมอกมาครองงงง. :-[
-
จองงงงงงงงงงงงงง เตรียมโอนเงิน
-
ส่งอีเมล์ไปจองอย่างรวดเร็ว รอโอนเงิน อิอิ
อยากเห็นหน้าปกจัง :m18:
-
ดีใจสุดๆ
ส่งเมลล์ไปจองแล้วนะคะ :กอด1:
-
จองไปแล้ว :กอด1:
-
รีบแล่นไปจองมาแล้วจ้า :L2: :3123: :L1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mc4:
-
แล่นไปร่อนอีเมล์จองเรียบร้อย รอรอรอเลย ชอบมากจนต้องเก็บมาเป็นเจ้าของเลยทีเดียว :)
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
ดีใจจจจจ
จะได้พี่หมอกน้องตี๋แบบเป็นรูปเล่มมากอดรัดฟัดเหวี่ยง(?)ให้หนำใจแล้ว
ต้องดำเนินการเก็บเงินหยอดกระปุกเป็นการด่วน
-
จองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ><
-
อ่านทีไรก็ยิ้มได้
ชอบภาคมหาลัยที่สุดเลย
พี่หมอกก็ยังหึงโหดเหมือนเดิม ฮ่าๆ
ชอบตอนที่มีผู้หญิง(คนเล่า) แอบมองพี่หมอก แ้ล้วก็เห็นยิ้มกับโทรศัพท์
พี่หมอกจะอ่อนโยนเสมอเมื่อเป็นเรื่องของไอ้ตี๋
โอย...น่ารักมากครับ ชอบมาก
-
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
ระวัง Admin เข้ามาดุเอานะคะ
-
!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
ระวัง Admin เข้ามาดุเอานะคะ
แต่ว่าภาค Coin มันจบไปแล้วนา แต่ก็ไม่รู้ว่าผิดกฏมั้ย? ลองถามเหล่าโมฯ ดูนะคะ^^
เราอยากได้รวมเล่มเรื่องนี้มากก แต่ก็ไม่อยากให้คนแต่งมีปัญหากับเล้าอะ :try2:
-
ระวัง Admin เข้ามาดุเอานะคะ
ขอบคุณค้าบบบบ ป๋มไม่รู้ :o12:
ลองส่ง PM ไปถามแอดมิน ถ้าไม่ได้ก็จะลบออกค้าบ
-
อ่า เอา ๆ ๆ ๆ o13
ว่าแต่ฝาก BN ละ เค้าอยากอ่านต่อแล้วน้า ภาค coin มันจบเศร้า
ฮืออออออออออออออออออออออออออออ :o12:
-
ขอบคุณค้าบบบบ ป๋มไม่รู้ :o12:
ลองส่ง PM ไปถามแอดมิน ถ้าไม่ได้ก็จะลบออกค้าบ
เค้าเป็นห่วงเลยเข้ามาบอกเฉยๆ กลัวคนแต่งโดนดุ
แต่ในใจอยากให้รอเรื่องจบจนแฮปปี้ก่อนค่อยรวมเล่ม ไม่งั้นมันค้างงงงงงอ่ะ
รักนะ เลยแสดงออก :กอด1:
-
อยากได้จัง :o12:
-
แล้วภาค BN จะรอนานมั้ยค่ะ
แบบว่าcoin มันจบเศร้าอ่ะค่ะ^^
-
เข้ามาตอบนะคะ
กรณีที่มีเนื้อหาหลายภาค การรวมเล่มเฉพาะภาคที่จบไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับภาคที่ยังไม่จบ สามารถประชาสัมพันธ์ได้ค่ะ
โดยให้ทำการประชาสัมพันธ์เรื่องรวมเล่ม ราคา การจอง โอนเงิน ได้เฉพาะภาคที่จบแล้ว ห้ามประกาศจอง หรือประชาสัมพันธ์ภาคหรือเล่มที่ยังลงเนื้อหาไม่จบอย่างเด็ดขาด เพื่อเป็นข้อมูลสำหรับประกอบการตัดสินใจของลูกเป็ดที่จะซื้อ
กฎนี้ออกมาเพื่อให้คนซื้อมั่นใจว่า เล่มที่คุณประกาศว่าจะรวมอ่ะ มีเนื้อหาครบถ้วนแล้ว ส่วนจะตัดจบภาคแรก ภาคสอง ก็แล้วแต่คนเขียน และวิจารณญาณการตัดสินใจของคนซื้อเลยค่ะ
พี่ทิพย์ โมดุฯ
-
อยากเรียกร้องเอาตอนพิเศษเพิ่มจังเลย :z2: :z13: :z3:
-
รอพี่หมอก :)
-
ถ้าภาคนี้ยังไม่จบ ก็ยังไม่จองดีกว่าเรา
ไม่ชอบนิยายที่จบไม่ดีอ่ะ
-
จองแล้ว โอนแล้ว อยากอ่าน BN ต่อแล้ว กร๊ากกก~
-
ในฐานะคนอ่าน ที่ตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น ถึงแม้หลังๆจะหายไปบ้าง :laugh:
ใจจริงอยากให้จบภาคหลังด้วยนะ แล้วรวมเล่มอะ
ยังงัยก็จะรอภาคต่อไปนะ ถึงตอนนั้นค่อยรวบยอดทีเดียว
-
ทำไมคนเขียนรีบรวมเล่มจังเลยเราอยากได้ภาคหลังด้วยอ่ะ :z3: อยากได้แบบเรื่องจบสมบูรณ์ไม่ค้างคาอ่ะ
เรารอภาคสองจบทีเดียวละกัน :z2:
-
ยังไม่เอาเหมือนกัน รอดูภาคนี้ก่อนว่าจบยังไง
ถ้าจบแฮปปี้ ค่อยสั่งรวบยอดพร้อมภาคนี้
หุหุ รออยู่นะคะ คนเขียน ^^
-
ไปจองด่วนนนน 55 รอมานานแว้ววว ><
ถึงแม้จะอยากได้ทั้งสองภาค แต่ไม่เป็นไรภาคเดียวเราก็เอา หุๆ
-
เรารอจบทั้ง2ภาคก่อนดีกว่า (ถึงแม้จะอยากได้ภาคแรกมากๆก็เหอะ)
แต่อยากแน่ใจว่าพี่หมอกกะน้องตี๋จะแฮปปี้มีความสุขกันดี ^^
ปล.รอBNเสมอนะคะ
-
จองงงงงงงงง
-
ในที่สุดก็เป็นตัวหนังสือบนกระดาษแล้ว ไชโย!!!!!
แค่ภาคแรกก็ไม่เป็นไร
รอภาคสองไปพลางๆ
ขอบคุณพร้อมกดบวกปล่อยเป็ด
-
จองไปแล้วววว~>_< ปล.อยากได้ภาค BN ด้วยจัง :monkeysad:
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆ อยากได้หนังสือเก็บไว้เป็นที่ระลึก อ่านซ้ำมาซ้ำไปหลายรอบแล้ว ลงชื่อจองไปแล้วกำลังจะไปโอนเงินค่ะ ถึงอย่างไรก็รบกวนมาเขียนต่อให้จบหน่อยนะค่ะ รอคอยตอนต่อไปของหมอก กับตี๋ อยู่นะค่ะ
แล้วถ้าจะรวมเล่มBanknote ออกมาก็จะซื้ออีกค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียน ค่ะ
-
จองไปแล้วค่ะ ถ้าเปิด
จองภาคBN จะจองอีก
เปิดอีกนะคะ :call:
-
โอนแล้วว รอกอดพี่หมอก กะน้องตี๋ที่บ้าน ใจจริงก็อยากได้ทั้ง 2 ภาคพร้อมๆกันเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะได้มาเชยชม อิอิ แต่ไม่เป็นไร เราจะรอต่อไปอย่างมีความหวัง :m13:
เพราะเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกเลย ที่ทำให้เราหลงเข้ามา จนตอนนี้ยังหาทางออกจากเล้าไม่เจอเลย :laugh:
หลงหัวปักหัวปำ ตั้งใจไว้ไม่ว่ายังไงก็ต้องซื้อหนังสือเรื่องนี้ให้ได้ (ถ้าเขารวมเล่มอ่ะนะ) เก็บไว้เป็นที่ระทึก!! o22
สู้ๆ นะจ๊ะคนเขียน เรียนหนัก เราเป็นกำลังใจให้ รอจะโอน BN ต่อนะ โฮ่โฮ่
-
นึกว่าจะจบแล้ว เลยเข้ามาดู
-
:monkeysad: :monkeysad:
นั่งรอ อย่างมีความหวัง :call: :call: :call:
:3123: :3123: :3123:
-
อยากได้มากเรื่องนี้...ที่จริงก็อยากรอจนจบแหละ
แต่ตอนนี้มีอะไรให้กำก็กำไว้ก่อนอ่ะ กลัวหาย......แง่มๆๆๆๆ
-
เราซื้อแน่อ่ะ แต่กำลังคิดว่าจะซื้อเลยมั๊ย
ภาคแรกจบได้บีบหัวใจมาก :m15: อยากได้ภาคสองด้วยอ่ะ
ขอคิดแป๊บ :z2:
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ
-
โหดเกิ๊น อิพี่หมอก ฮ่าฮ่า แต่ก็น่ารัก
สั่งจองหนังสือไปแล้วเน้อ
รีบปั่นๆตอนใหม่เสียทีเถอะ รอๆๆๆๆๆ
-
จองไปแล้ว...เก็บเงินรอโอน
-
ถ้าต่อไปคนเขียนพิมพ์ BN แล้วจะพิมพ์ภาค Coin อีกหรือเปล่าคะ ???
อยากรอภาค BN ด้วย จะได้สั่งทีเดียวเลย >///<
-
อยากได้พร้อมทั้ง2ภาคเลย...สนุกมากแต่เล่ม1มันจบเศร้านะ
-
มาต่อได้แล้วค่ะ ไม่ไหวแล้ว จะลงแดงตายอยู่แล้ว คิดถึงพี่หมอก :z3: :z3: :sad4 :sad4:
-
มาต่อได้แล้วค่ะ ไม่ไหวแล้ว จะลงแดงตายอยู่แล้ว คิดถึงพี่หมอก :z3: :z3: :sad4 :sad4:
+1
-
สนุกกกกกก มาต่อเร็วๆนะ ^^
-
ในที่สุด!! ก็อ่านทัน สนุกค่ะ +ให้ตลอด แต่ไม่ได้เม้นท์เลย จะติดตามต่อนะคะ
** คนเขียนอัธยาศัยน่ารักดีนะคะ ^_^
-
20 วันแล้ว
:laugh5: :laugh5: :haun1:
-
:a5: เห็นหัวกระทู้แล้วคลิกเร็วอย่างกะเค้าแจกตังค์555555
พลาดไม่ได้อย่างแรง :laugh:
แต่นี่แบบแอบอยากถามถึง B.N. นะคะนี่
มีแบบสั่ง coin ไปแล้วพอถึงรอบ B.N. จะแถมกล่องที่ใส่ทั้งสองภาคได้พอดีแบบนี้มีมั้ย 55555 (แซวเล่นน้า อิอิ)
ปล.ตัวโตๆ โอ้ววววววว วันนี้ที่รอคอย :z2:
-
ภาคแรกจบแบบบีบคั้นหัวใจมากกกกกกกกกกกกกก :o12:
ตอนนี้รอ BN ตอนต่อไปด้วยคน มาเร็วๆๆนะค้า :z3: :z3:
-
ทำไมมันจบเศร้าแบบนี้ :o12: :o12: :o12:
-
เมื่อไหร่หนที่ช้านจะได้หนังสือ
เมื่อไหร่น้อที่ช้านจะได้อ่านตอนต่อปายยยย
บ่นไปงั้นเเหละ รู้ว่ายังไม่มาเร็วๆนี้หรอก กดดันๆๆ 555
:z2:
-
หายนานไปแล้วนะ....ไม่ไหวแล้วววว คิดถึงพี่หมอกจะขาดใจอยู่แล้ว สงสารเค้าเถอะ :z3: :serius2:
-
ได้ยินแต่คนพูด หมอกตี๋ๆๆๆๆ มานานแล้ว เพิ่งได้มาอ่านด้วยตัวเอง T__T
ตอนนี้เพิ่งอ่าน coin จบ เดี๋ยวจะรีบตามอ่าน B.N. ต่อโดยด่วนนนนน
อยากบอกว่า ชอบพี่หมอกมากกกกกกกกกกกก!!!!!
โคตรจะชายในฝันเลย ฮือ อยากมีแฟนแบบเนร้ :z3: :z3: :z3:
อยู่กับคนอื่นเหมือนจะเ-ี้ยๆ แต่พออยู่กับแฟนมันน่ารักมาก TTTTTTT
อิจฉาตี๋โว้ยค่ะ!!!!
-----------------------------------------
* เพิ่งเปิดไปดูหน้าจองหนังสือ ทีแรกคิดว่าจะไม่ทันแล้ว มึนกับวันที่นิดหน่อย 55 แต่ปรากฎว่ายังทัน วู้ววว :a11:
สั่งไปเรียบร้อยแล้ว~~~~~
-
คอยอยู่นะครับ เนื้อเรื่องสนุกมากเลย มาต่อไวๆล่ะ
-
จองค่ะ แต่จะมีภาคต่อ ตามมาใช่ไหม
-
อ่านทันแล้ว.. สนุกมากเลย^^
ตอนจบภาคcoin ร้องให้ตาบวม ตื่นเช้ามาปวดตาเลยอ่ะ!!
แบบว่า.........อินมากกกกก สงสารพี่หมอกกับน้องตี๋สุดๆ
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
สั่งหมอกตี๋ + โอนไปเรียบร้อยย ฮิ้ว ๆ
นอนรอหนังสือมาส่งที่บ้าน555555555
อยากให้คนแต่งเปิดจองภาค B.N. ด้วยเน้ ><
ตอนนี้ได้แต่รอตอนต่อไปป คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋จะแย่แล้ววว XD
-
คิดถึงตี๋หมอก :monkeysad:
-
:z3:
-
พี่หมอกขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา /ทำเสียงจูออน/
-
สนุกมากเลยครับ
จองไปแล้วด้วย หึหึ
รอ ร๊อ รออออออออออออ
-
รออ่านตอนต่อไปนะคับ
-
เลือกไม่ได้ :sad4:
ที่จริงอยากได้เลยก็อยากได้(มากกกกกกกกกกกกกกกก)
แต่ไม่ชอบให้มันค้างคาอ่ะ เพราะมันจะหน่วงๆเกาะอยู่ให้คิดตลอด เลยอาจจะรอสั่งCNพร้อมBNเลยนะจ้ะที่รัก
:กอด1:
-
เข้ามารอพี่หมอก :call: :call:
-
B.N. 18
ผมได้รับข้อความแรกตั้งแต่หกโมงเช้า
ละสายตาออกจากโน้ตบุ๊ค คว้ามือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมา
‘ตี๋ วันนี้เข้าออฟฟิสด้วยนะ 9.50’
วันเสาร์ ปกติไม่ต้องเข้าบริษัทถ้าไม่ใช่งานเร่งด่วน เบอร์ที่ส่งมาคือพี่โต้ง คิดว่าน่าจะงานสำคัญ อาจจะเกี่ยวกับหนึ่งในสามงานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ได้
วางมือถือลงข้างตัว ยังไม่ปล่อยมือออกจากมันดีด้วยซ้ำ ก็ถูกหยิบ ลอยหวือเข้าไปอยู่ในมือคนที่ผมคิดว่ายังหลับอยู่
“..โต้ง…ใคร?”
“หัวหน้าผมเอง”
พี่หมอกหรี่ตามอง แสงจากมือถือขาวดำก็ดูจะแรงไปหน่อยสำหรับคนพึ่งตื่น
“…วันนี้ก็ต้องไปทำงาน?”
“อืม นิดหน่อย”
“ตื่นตั้งแต่กี่โมง”
“ตีสามกว่าๆ”
ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ แล้วก็นึกขึ้นได้ ว่ายังมีงานค้างอยู่
อดหลับอดนอนเป็นเรื่องธรรมดา ตอนนี้ได้นอนมากกว่าตอนเรียนด้วยซ้ำ ไอ้พวกผมเหมือนจบคอร์สแพนด้าค้างคืน แค่นี้ เด็กๆ
“ไม่ง่วงหรอ”
พอได้ยินเสียงถามเบาๆแบบนั้น ฟังแล้วก็รู้สึกง่วงขึ้นมาจริงๆ
ล้มตัวลงนอน พี่หมอกไม่ได้หลบ เลยนอนทับแขนพี่หมอกเต็มๆ เมื่อก่อนชอบบ่นว่าทำแบบนี้แล้วแขนจะเป็นตะคริว ไม่เป็นไร เป็นตะคริวแล้วบอก เดี๋ยวผมช่วยนวด
โน้ตบุ๊คอยู่บนตักเลื่อนตามตัว พี่หมอกเอื้อมตัวไปพับฝาโน้ตบุ๊คลง แล้วเลื่อนมันลงจากตัก หล่นตุ้บลงบนเตียง
“ขี้เกียจจัง”
“....ลาออกสิ”
“หา?”
ทำหน้านิ่งๆ ไม่ ก็ทำหน้าแบบนี้มาตลอดอยู่แล้วนี่น่า เล่นเอาผมคิดว่าหูฝาดไปเอง พี่หมอกพูดซ้ำ
“เลี้ยงเด็กอย่างมึง แค่นี้ไม่ใช่เรื่องลำบาก”
“แต่ผมไม่ได้ทำเพื่อเลี้ยงตัวผมคนเดียวหรอกนะ”
“จะม๊ามึง เฮียมึง หรือเพื่อนมึงกี่สิบคน ก็บอกมา กูไม่เดือดร้อนสักนิด”
“พูดแบบนี้อีกแล้ว”
“เรื่องจริง”
“ครับๆ ป๊า ขอบคุณครับ แต่ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้ สำหรับผมก็ยังได้ สบายๆเหมือนกัน”
“ไม่ไหวก็บอก”
“อือ”
“มีอะไรต้องบอกกูก่อนคนแรก”
“แม้แต่ม๊าก็ไม่ได้หรอ?”
“ไม่ได้”
“ใจแคบจัง”
“ใจกว้างไม่เป็น และไม่คิดจะทำ”
“หัวใจพี่แค่นี้หรือเปล่า?” เว้นช่องว่างระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ขนาดเท่ายางลบชิ้นเล็กๆ พี่หมอกก็พูดต่อ “แคบกว่านั้นอีก” เลยหลุดหัวเราะออกมา
“ผมไม่ลาออกหรอก ไม่คิดจะทำด้วย”
พี่หมอกเงียบ ไม่พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ไม่ฟังอยู่
“งานนี้สนุกจะตาย ได้เจอคนหลายๆแบบ งานหลายๆสไตล์ ผมรู้สึกว่าถ้ายิ่งทำงานมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเก่งขึ้นเท่านั้น เลยอยากทำอีก ทำเยอะๆ”
“ลาออกซะ”
“ห้ะ?”
อยู่ๆก็ขมวดคิ้ว ทำท่าทางฮึดฮัด ดึงแขนออกไปจนผมต้องกลิ้งลงนอนกับหมอน ลุกขึ้นนั่งแล้วหันหลังให้แบบนั้น มองจากมุมผมที่เป็นภาพตะแคง ดูพี่หมอกตัวใหญ่ปกติ แต่ที่ว่าใจแคบนิดเดียวนั่นคงเป็นเรื่องจริง พูดแต่ละคำ เล่นเอาต้องรีบแกล้งฮั้ดชิ้ว แก้บรรยากาศจักกะดึ้ย
“เดี๋ยวมึงจะสนใจงานจนลืมกู”
ยิ้มโชว์ฟันเลยครับ เหมือนเสือตัวใหญ่ใส่ที่คาดผมเป็นรูปหูกระต่าย เป็นความน่ารักที่ซ่อนไว้ลึก นานๆออกมาโชว์ทีแบบนี้ พี่หมอกส่งทิชชู่มาให้ เอามาซ่อนรอยยิ้ม กลัวจะเป็นพี่หมอกที่เขินเอง
“ขำไร”
“ปล่าวว— อึ๊” ทำเสียงสูงตอนเช้าๆ เสียงก็แปร่งแถมยังเพี้ยนหลบในอีก แม้แต่พี่หมอกยังหลุดขำ
ทิชชู่ถูกดึงออกไป ขาดอยู่ที่มือผมส่วนหนึ่ง ผมปล่อยออก เอาแขนสองข้างยกขึ้นปิดรอยยิ้มไว้แทน
“เอาแขนออก”
“ไอ่อ่ะ เอี๋ยวอี๋โอด”
ถูกดึงแขนออก ผมรั้งไว้ พี่หมอกเลยกลิ้งตัวลงมานอนด้วย
“พูดอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง”
ผมส่ายหน้า
เห็นพี่หมอกใกล้ๆ อยู่บนเตียงที่นุ่มแล้วอุ่นขนาดนี้
เช้านี้ไม่น่าลุกไปทำงานเลยจริงๆ
…………………………………………………..
…………………………………….
พี่หมอกอาบน้ำก่อน พอผมอาบน้ำเสร็จ ออกมาก็ไม่เห็นอยู่ในห้องซะแล้ว
เดินตามลงไป พี่หมอกยืนอยู่ตรงนั้น กับ..มองจากบันไดไม่เห็น เดินลงมาอีกหน่อย พอเห็นหน้าก็นึกขึ้นมาได้
ผู้หญิงที่อยู่กับพ่อพี่หมอก เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวก็จำได้
เห็นผม เธอก็มองตอบกลับมาแทบจะทันที เล่นเอาผมหลบไปมุมอื่นแทบไม่ทัน
เผ่นเข้าห้องครัว ไม่เร็วพอเสียงเรียก
“คุณอธิฐาน…”
“ครับ!”
เพราะไม่ใช่วัยสาวเอ๊าะ เสียงเธอเลยดูต่ำ คล้ายๆกับครูใกล้เกษียณตอนมัธยม เล่นเอาผมเผลอสะดุ้งยืนตรงด้วยสัญชาติญาณ
เธออ้าปาก กำลังจะพูด แต่ก็ถูกพี่หมอกยกแฟ้มที่อยู่ในมือบังหน้าเธอไว้ไม่ให้มองมาทางผมได้อีก อยู่มุมนี้ไกลพอสมควร พี่หมอกพูดอะไรสักอย่าง ผมเลยไม่ได้ยิน พอเห็นทางสะดวก ก็รีบเผ่นแน่บออกมา
จะมาเรื่องผมหรือเปล่านะ?
ไม่ มาคุยงานแหง เห็นแฟ้มงานเป็นตั้งที่เธออุ้มอยู่ ทำงานสิ พี่หมอกก็บอกว่าวันนี้มีประชุมเช้า คงจะมาเพื่อคุยอะไรบางอย่างกันก่อนสินะ อย่างนั้นแน่นอน ไม่มีทางพลาดหรอก พยักหน้าเพิ่มความมั่นใจ
ในครัว เห็นพี่แพนนั่งอยู่ เหมือนจะมารออยู่สักพักแล้ว อ่านหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจอยู่ มีถ้วยกาแฟเล็กๆอยู่
“ข้าวเช้าหรอครับนั่น?”
“อ้าว…คุณอธิฐาน”
“พี่กินแค่นั้นอิ่มหรอ?”
ไม่ได้พยักหน้าหรือส่ายหน้า แต่พับหนังสือพิมพ์เก็บลง
ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ควันฉุย “มาค้างที่นี่หรอครับ?”
“มาเข้าค่ายลูกเสือครับ”
แถมได้ประสบการณ์อยู่กับพ่อเสือทั้งคืนแบบนี้ หาที่อื่นไม่ได้แล้วนะเนี่ย
“……”
“แหะๆ”
ไม่ขำเลยหรอ ปั๊ดโถ่
ไอ้สายตาที่จ้องเหมือนมองหน้าผมแล้วเห็นอดีตย้อนหลังของผมยี่สิบชั่วโมงนั้น พอเถอะครับ
“รู้หรือเปล่าครับ ว่าหุ้นของT.K. Groupร่วงไม่หยุดมาสักพักแล้ว”
“……”
“แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็รับประกันได้ ว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของผู้บริหารโดยตรงสักเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่ใช่เรื่องป่วยถึงขั้นชีวิต หรือการโกงในบริษัท”
เงยหน้าขึ้นมามองพี่แพน อีกฝ่ายเหมือนโดนจับได้ว่ามองอยู่ก็รีบกางหนังสือพิมพ์ พูดต่อ
“ไม่ต้องลำบากใจไปหรอกครับ ไม่มีใครโทษคุณเรื่องนี้หรอก”
ตกลงพี่จะเป็นฝ่ายพระเอกหรือยังไงกันแน่ครับ ผมสับสน แต่ก็รีบตอบกลับไป
“…ขอบคุณครับ”
“ไม่ต้องขอบคุณผมด้วย ผมไม่ได้ทำอะไรเลย แค่พูดไปตามเรื่องเท่านั้น”
“อ้าว..ครับ”
“แต่ถ้าอยากตอบแทนจริงๆ ช่วยไปบอกคุณอัษฎา ลดงานผม หรือเพิ่มเลขาอีกสักคนก็คงจะดี”
ผมหลุดหัวเราะออกมา เอามือปิดปาก แต่ไหล่ก็ยังสั่นจนคิดว่าพี่แพนคงจะรู้
ยังไม่ทันรู้ว่าหน้าหลังหนังสือพิมพ์นั่นเป็นแบบไหนตอนพูดประโยคนี้ออกมา หนังสือพิมพ์ก็ถูกปิดลง กลับมาเป็นหน้าของคนที่มั่นใจของตัวเอง กระดกกาแฟจนหมดแก้ว แล้วลุกขึ้น มองนาฬิกา ทำท่าเหมือนจะเดินออกไป แต่ก็ยั้งขาไว้
ในห้องครัวไม่เหลือใคร เหลือแค่พวกผมสองคน จู่ๆก็พูดออกมา
“ผมยังสงสัยด้วยซ้ำ ว่าคนอย่างคุณ ทำไมถึงอยู่กับคุณอัษฏาได้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเหมือนกัน แม้แต่นิสัย ก็ยังดูเข้ากันไม่ได้สักนิด”
“…..”
“ตอนนี้ผมอาจจะเข้าใจขึ้นมาหน่อยๆบ้างแล้ว แต่ก็คิดว่าเรื่องทุกอย่างคงไม่ง่ายแบบนั้น คุณก็รู้ใช่ไหม?”
ผมไม่รู้หรอก
แต่ด้วยลุคอาจารย์แบบนั้น ทำให้ผมเลือกตอบด้วยคำตอบเดียวกันกับที่ทำประจำตอนเรียน
“ครับ”
แล้วก็เงียบ
ผมไม่รู้จะพูดอะไร เพราะจะให้เริ่มบทสนทนาใหม่จากเรื่องนี้ ก็คงพูดกันได้ไม่สนุกเท่าไหร่ แล้วพี่แพนก็ดูเหมือนจะหมดเรื่องพูดแล้วซะด้วย แถมทำหน้าเหม็นเบื่อเหมือนมีกลิ่นหนูตายอยู่ใต้จมูก
“ผมต้องไปแล้ว ขอให้โชคดี…” คำอวยพรที่ทำให้ผมขมวดคิ้ว “สวัสดี”
มองตามแผ่นหลังที่เดินตรงเหมือนพี่หมอกเป๊ะ จนสุดสายตาแล้ว ก็ยังรู้สึกติดใจกับคำพูดนั่น
คงไม่ง่าย…
ใช่
แต่ก็หวังว่าคงไม่ยากเกินไปหรอกนะ
……………………………………….
………………………………..
เกมส์ที่ผมชอบเล่นน่ะหรอ?
ถ้าถามตอนเด็ก ก็คงจะตอบว่ามาริโอ เกมสมัยรุ่นฟามิคอม ที่ตัวละครยังเป็นช่องสี่เหลี่ยมรวมร่างกันอยู่ โตขึ้นมาหน่อย ก็เป็นโปเกมอนรุ่นแรกๆ พอเป็นวัยรุ่น ก็คงต้องเรียกว่ายุคทองของเกม ทั้งเกมส์ออนไลน์ ออฟไลน์ สร้างรังหน้าจอได้สบายๆ
มีแค่เกมส์เดียวเท่านั้น ที่ผมเล่นได้ไม่ได้เรื่องสักนิด ห่วยบรม หนีทุกครั้งที่ต้องเจอ
เกมส์จิตวิทยา
สงครามเย็น
หรือจะชื่ออะไรก็ตามที่ทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วน ระส่ำระส่าย คล้ายหน้ามืดจะเป็นลม ก็แล้วแต่จะเรียกเถอะครับ
ถ้ามีคนเอาข้อสอบมาให้ทำเวลานี้ คงจะเลือกตอบ ง.ถูกทุกข้อ อย่างไม่ลังเล คิดอะไรไม่ออกหรอก
“…เอ่อ มีอะไรหรอครับ?”
“ตี๋…”
“พี่เรียกชื่อผมมาจะสิบรอบแล้วเนี่ย มีอะไรหรอ?”
“..คือ”
“เอ้า พูดไม่ได้ เขียนก็ได้พี่ ส่งซิกมาก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรผมจะได้กลับไปทำงานต่อ”
“…งานมึงโดนแคนเซิลว่ะ”
“….”
“…อืม”
“ไหงงั้น?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ลูกค้าไม่ได้บอกอะไรไว้”
“…หรอ..”
“เอาน่า อย่างน้อยก็มีเงินมัดจำนิ”
“…ไม่เป็นไรพี่ เรื่องแค่นี้ ผมไม่ฟูมฟายหรอก”
“แล้ว..เรื่องไอ้ปั้น มีเรื่องอะไรกับมันหรือเปล่า?”
“ไม่อ่ะพี่ ผมว่าพี่แกคงแค่เครียดๆมั้ง ได้ยินมาว่าเคลียร์บัญชีผิด ผมคงเป็นแค่เหยื่ออารมณ์พี่แกเฉยๆว่ะ”
“เออ คิดงี้ได้กูก็สบายใจ”
พี่โต้งหน้าดูแก่ขึ้นเยอะ พอถามดู ก็บอกว่า “เมียท้องแล้วว่ะ”
“เอ้า แล้วไหงทำหน้าแบบนั้นวะพี่? ต้องดีใจดิ”
“ไอ้ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกว่ะ แต่พอคิดเรื่องที่จะตามมา .. เฮ้อ”
“เครียดมากหน้าแก่เร็ว แค่นี้ก็เดาอายุพี่ไม่ถูกแล้ว อย่าเครียดเลยพี่”
พี่โต้งยิ้มมุมปากให้
บนโต๊ะพี่แกมีงานท่วมไปหมด คงยุ่งไม่ต่างจากผม ไม่สิ ต้องยุ่งมากกว่าอยู่แล้ว
“..ไอ้ตี๋ มึงนี่น่าอิจฉาจริงๆ”
“หือ? ยังไง? อย่าชมผมหล่อนะ ฟังจนเบื่อแล้ว”
“…..มุกนี้กูก็ฟังจนเบื่อแล้วเหมือนกัน เออ แต่ก็ดีว่ะ ฟังกี่ครั้งแม่งก็ยังฮา เพราะหน้ามึงไม่เหมาะกับมุกนี้จริงๆ”
ที่พี่พูดก็มุกใช่ไหมครับ? มุกสินะ?
“มึงไม่เครียดกับอะไรทั้งนั้น…จัดการกับปัญหา ปัญหาที่มีเยอะด้วยซ้ำ อย่างกับมันเป็นเรื่องง่ายๆ มึงดูมีความสุขกับทุกเรื่อง ตลอดชีวิตกูก็มีมึงคนแรกนี่แหละ ที่เป็นแบบนี้”
“เครียดไปก็เท่านั้นว่ะพี่ เดี๋ยวจะผอมเสียเปล่าๆ” ถอนหายใจพูด ใครมันจะไม่เครียดบ้างล่ะวะพี่? มันก็มีบ้าง แต่แค่เป็นช่วงสั้นๆ “เครียดมากเดี๋ยวเมนส์มาไม่ปกติ แล้วม๊าจะหาว่าผมท้อง ท้องก่อนวัยอันควร เดี๋ยวจะเป็นปัญหาสังคม” พูดแบบนื้ พี่โต้งก็ฮาเงิบ ดีที่มุกสำเร็จ ไม่งั้นถ้าเงียบ มันคงเป็นมุกไม่ฮาพาเครียด
“แทนที่จะเอาเวลาไปเครียด เอาไปนั่งจัดการปัญหาน่าจะเวิรค์กว่า ถ้าผมเป็นพี่ ผมจะคิดว่าทำยังไงถึงจะให้ลูกเป็นลูกแฝด ช่วงนี้ของซื้อหนึ่งแถมหนึ่งมันเยอะ จะได้คุ้ม เลี้ยงไปเลยทีเดียว ไม่ต้องรอทีละคน”
“ความคิดดีนะมึง แต่ถ้าให้ต้องเลี้ยงทีสองคน กูคงตายก่อนลูกโต” สงสัยจะจินตนาการชีวิตแบบนั้นเอาไว้แล้ว ถึงได้ทำหน้าแหยงแบบนี้ “เอางานนี้ไปทำต่อไป ไอ้เชนมันไม่ทำแล้ว”
“อู้อีกแล้ว รายนั้น”
“อืม เรียกมาก็เพราะงานนี้นี่แหละ”
งานร้านอาหาร รักเลย ทำทีไรได้กินฟรีทุกที
“…โชคดีนะไอ้ตี๋”
ตอนจะเดินออกมาจากออฟฟิส พี่โต้งก็พูดคำนี้ออกมา
ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้ถึงมีคนพูดคำนี้ตั้งสองครั้ง แต่ก็พยักหน้ารับไป
……………………………………….
……………………………..
แวะไปเจอไอ้โจ๋มา มันบ่นเรื่องพี่โก้ไม่หยุด จะหมั้นอยู่แล้ว กลับทำตัวตื่นเต้นเหมือนเด็กประถมออกเดท โทรมาถามทุกคนเท่าที่จะจิกได้ ซื้ออะไรให้ดี งานจัดยังไงดี เชิญใครดี แขกกี่คน ต้องทำบัตรไหม บัตรลายไหน ชุดยังไง ขนาดที่ว่าเห็นเบอร์นี้โชว์บนหน้าจอเมื่อไหร่ ก็ต้องนั่งนึกถึงบุญบารมีที่พี่โก้ได้เคยก่อ ถึงจะกดรับด้วยความกล้ำกลืนลง
ผมที่โดนไปแค่สองสามครั้ง ไม่รู้ความทุกข์ของไอ้โจ๋หรอก แต่หลังจากฟังมันบ่นสักชั่วโมง ก็เริ่มจะเข้าใจ
“ชีวิตหลังเรียนจบ ไม่เห็นเป็นอย่างที่กูคิดซักนิด ตอนนั้นก็มัวแต่อยากเรียนให้จบ ตอนนี้ก็พูดแค่ว่านี่แม่งมันเชี่ยอะไรวะ? มหาลัยงานหนักแค่ไหน กูก็โอเคนะ แต่นี่มันไม่ใช่ว่ะ”
“เออ กูเข้าใจ”
เล่นจะเมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด ห้ามไปสองสามครั้ง ถึงยอมเลิกแผนเมาโลกคว่ำ
“กูกลับละ”
“อ้าว? รีบไปไหนวะ”
“นัดฟ้าไว้ เดี๋ยวสาย”
“เออ เดี๋ยวนี้มึงเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนแล้วใช่ไหมวะ? กูงอนเลย”
“คนนี้กูขอคนเหอะ”
“จริงจัง?”
“ก็..นิดหน่อย”
“อย่าบอกนะว่าหลังงานพี่โก้ จะเป็นของมึง”
“คงไม่เร็วขนาดนั้น ทำงานเก็บเงินก่อนสิวะ ใครแม่งจะอยากมาจนแกลบกับกูวะ?”
ก็คงจะจริง
“ก็ดี กูไม่มีตังซื้อของขวัญวันแต่งให้มึงเหมือนกันว่ะ แค่ของพี่โก้กูก็แดกดินแล้ว”
ผมลุกออกมาก่อน มันยังเถียงกับฟ้าไม่จบ ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ป้องปากคุยกับโทรศัพท์ไม่หยุด
ชีวิตผู้ใหญ่มันหน้าตาแบบนี้เองหรอ? ถ้าสนุกกับมันได้มากกว่านี้คงจะดี
ไอ้พี่ฟินไม่อยู่แล้ว การ์ตูนต้องเช่า บางทีก็ซื้อเก็บเอง การ์ตูนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเฮียบ่นเปลือง แหม เฮียตอนบ่นแล้วเท้าเอวบ้าง กอดอกบ้าง แบบนี้นี่น่ารักไม่หยอกเลยนะ เห็นภาพนี้บ่อยๆก็ชินตา วันไหนผมอ่านการ์ตูนแล้วเฮียไม่บ่นสิแปลก
โกยกระดาษบนโต๊ะลงกระเป๋า รู้สึกเหมือนช่วงนี้หาของยากกว่าปกติ ตั๋วรถเมล์เต็มกระเป๋าเงิน ในกระเป๋าสะพายมีแต่ขยะ เห็นแบบนี้ผมก็รักสะอาดนะครับ แต่ไอ้แซนวิชตะไคร่ขึ้นอันนี้นี่ของใครเนี่ย ไม่ใช่ของโพ้ม—ม
เอาใบเสร็จที่เก็บๆไว้ออกมาทิ้ง มีตั้งแต่ใบเสร็จร้านราเม็งที่ไปกินต้นปีที่แล้ว ยันตั๋วหนังที่ไปดูกับไอ้โจ๋เดือนก่อน ไม่คิดว่าจะเจอก็เจอ อย่างรูปโพราลอยด์ที่ถ่ายไว้ตอนเลี้ยงวันจบ ก็ดันมาอยู่ในนี้ซะได้
ตอนนั้นหัวเราะกันเหมือนพวกบ้า ดีใจน้ำตาจะไหล เรียนกว่าจะจบ ตอนนี้ไม่มีคำว่าทำงานจนจบมาให้รอแล้ว ก็อดรู้สึกเซ็งๆไม่ได้
วางภาพใบนั้นลงบนโต๊ะ ข้างๆ มีรูปที่ผมถ่ายตอนรับปริญญา น่าเสียดาย ไม่มีพี่หมอกในรูปนี้ด้วย ถ้าเอามาตัดต่อเสียบเข้าไป คงจะฮาน่าดู
พลาดแล้วล่ะพี่หมอกเอ้ย วันนั้นผมน่ะ เท่ระเบิดเลยนะจะบอกให้
หล่อจนใครๆก็ชม อาจเป็นอานิสงค์จากการเซ็ทผมขั้นเทพของกล้วย เล่นเอาผมหน้าตาโกอินเตอร์ ข้ามชาติไปเป็นนักร้องเกาหลีได้สบายๆ
โทรศัพท์สั่น
เบอร์แปลก ผมขมวดคิ้วแต่ก็กดรับ
“ครับ?”
“…นั่นอธิษฐาน ใช่หรือเปล่า?”
“…ครับ”
“คิดว่าไม่ใช่คนที่จะสนเรื่องเงินเท่าไหร่ แต่ถ้าจำนวนเยอะอยู่ ก็คงจะสนสินะ”
ถ้านี่เป็นหนัง ให้ผมเดานะ
“นั่นใครครับ?”
“อยากได้เท่าไหร่ล่ะ?”
“ค่าอะไรล่ะเนี่ย ถ้าเป็นค่างานผม ติดต่อที่หัวหน้าผมนะครับ”
“เรื่องคุณอัษฏา…อยากได้เท่าไหร่ล่ะ ถึงจะยอมออกไปจากชีวิตเขาสักที”
ตกใจ
ตกใจเป็นบ้า
อย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด ถ้าเอาชีวิตไปเขียนนิยาย คงต้องตบเข่าฉาดด้วยความเก่งที่เดาถูกแหง
เสียงเป็นผู้หญิง ผมเดาไม่ได้หรอกว่าโทรศัพท์นี้ปลายสายเป็นใคร โทรมาจากไหน
“แทนที่จะให้ผมออกไป ขายคุณอัษฏาให้ผมแทนเถอะครับ จะเอาเท่าไหร่คุณบอกมาได้เต็มที่เลย แต่ผมไม่มั่นใจหรอกว่าผมจะมีเงินจ่าย”
“นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรอกนะ”
“ผมก็ไม่ได้พูดเล่น ถ้าคิดจะขายพี่หมอกให้ผมจริงๆผมก็พร้อมจะซื้อ บ้านผมกว้างพอจะเลี้ยงได้อีกคน แล้วผมเชื่อว่าอย่างพี่หมอกเอาไปขายคนอื่น ต่อให้เซลล์ครึ่งราคา ก็ไม่มีใครบ้าทนพี่เขาได้เท่าผมหรอกครับ”
ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากปลายสาย รู้สึกแปลกชะมัด ผมกลับพูดออกไปด้วยอารมณ์สนุกด้วยซ้ำ
ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
มาสิ ปัญหาพวกนั่นนะ จะวิ่งเข้ามาหา ผมก็พร้อมที่จะชน
ไม่ได้ชนแบบธรรมดาด้วยนะ ดับเครื่องแทรกเตอร์ชนนี่แหละ
ผมคิดว่าชีวิตเด็กถาปัตย์แบบผม ไม่มีอะไรน่ากลัวเหมือนฝันร้ายเท่าไฟนอลโปรเจคต์แล้วล่ะครับ ความเจ็บปวดตอนโดนล้มงาน อย่างอื่นอีกเยอะแยะ ถ้าเกิดผมแต่งกลอนเปรียบเทียบความเจ็บปวดนั่นล่ะก็ พวกคุณคงซับน้ำตากันแทบไม่ทัน
“พูดถึงขึ้นนี้….เลขเจ็ดหลักพอหรือเปล่าล่ะ?”
“ต่อให้มาเป็นหลักกิโลก็ไม่เอาครับ” อ้าว ไม่ฮาไม่เป็นไร เดี๋ยวไว้จัดหนักไม่มุกหน้า “ถ้ารวยขนาดนั้น เอาไปบริจาคเถอะครับ ได้ประโยชน์กว่าเยอะ เชื่อผม”
“….ก็คิดอยู่แล้วล่ะนะ ว่ามันคงจะไม่ได้ผล”
“ครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณที่โทรมา”
“คงต้องใช้วิธีอื่นสินะ”
“ถ้าไม่ ผมจะขอบคุณมากเลยครับ”
ยัง ยังจะมีอย่างอื่นอีกหรอ?
นี่สินะ ไอ้ที่บอกว่าขอให้โชคดี จะมายังไงก็ได้ แต่อย่าจับผมไปนั่งรมควันเล่นจะเป็นพระคุณอย่างสูง
“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คู่แข่งบริษัทหรืออะไรหรอก”
“…ครับ?”
“ปัญหามันอยู่ที่ตัวคุณอัษฏาเองต่างหาก”
“เดี๋ยว หมายความว่าอะไร ผมไม่เข้าใจ?”
สายถูกตัดออกไปแล้ว
ผมจ้องมองเบอร์นั้นอีกครั้ง เอาเถอะ ไม่ว่าจะมาจากพ่อพี่หมอกหรือพี่เมฆ ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นัก
นอนลงกับเตียง ได้กลิ่นเหงื่อเฮียออกมา คิดว่าคงต้องเอาผ้าปูเตียงไปซัก แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะทำอะไร
เหลืออีกสองงานให้ทำ
อยากเจอพี่หมอก กดดูเบอร์โทรศัพท์ พี่หมอกยังใช้เบอร์เดิมไม่เปลี่ยน โทรล่าสุด เมื่อเช้า โทรมาไม่ได้คุยอะไรมาก ก็แค่ถามว่าทำอะไรอยู่ ที่ไหน กับใคร แล้วก็วางสายไป
เลื่อนนิ้วไปปุ่มสีเขียว อีกแค่อึดใจก็กดลงไป แต่ก็ปล่อยออก เหวี่ยงมือถือกลิ้งออกไปตามเตียง
คิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับพี่หมอก เห็นกำชับมาแบบนั้น ขืนฝืนคำสั่ง อาจจบไม่สวย
แต่ไว้ตอนไหนดีนะ?
หันไปมองมือถือ
มือถือไม่ได้ตอบอะไร แถมยังดับแสงหน้าจอใส่อีก
……………………………………………
……………………………………
[B.N.18 : complete]
[12.10.55]
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
คลานหนีหลบแรงอาฆาต
แหะ แหะ
ไม่ได้เจอกันเนอะ :impress3:
-
:z13:
ดีใจพี่หมอก กะตี๋ กลับมาาาาา คิดถึงงงง :กอด1:
วันนี้เห็นหน้าปกหนังสือแล้วยังนึกๆคิดถึงอยู่เลยไม่คิดว่าคิดถึงพี่หมอก พี่หมอกก็มา
ขอบคุณนะคะ :L2: :L2:
-
ดีจัย
-
รอตอนต่อไปนะ :)
-
เดี๋ยวจะไปโหวตดองเค็มอีก
ถ้ารู้ว่าโหวตแล้วจะอัพให้อ่านแบบนี้นะ... ฮ่าๆ
ตี๋ขออย่างนึงนะ
อย่ายอมแพ้ อย่าทำตัวเป็นพระเอก
อยู่กับพี่หมอก อดทน...อย่างอื่นช่างหัวมัน
รอค่ะรอ
-
เอ้าๆ ใครไปโหวตดองเค็มรีบไปลบออกเร็ว
ฮ่าๆ เจ้าของเรื่องเค้ามาต่อแล้ว กร๊ากกก
-
จะรักกันทั้งที อุปสรรคเยอะจัง :z3:
-
คิดถึง คิดถึง คิดถึง ต้องบอกกี่คำดีถึงจะพอ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่หมอก กะน้องตี๋ ผ่านอุปสรรค ไปให้ได้ อุปสรรคมีไว้ให้ข้าม สู้ต่อไปเถอะโคบาล 555+ รักน้องตี๋เสมอมาช้าไว ไม่ว่าขอแค่มาก็พอ รักนะ จุบุ จุบุ
ขอบคุณมากๆค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ขนาดพี่หมอกบอกว่ามีอะไรให้บอกคนแรก แต่เหมือนตี๋จะไม่เชื่ออีกแล้ว
พี่หมอกจัดหนักไปเลยค่ะ ต้องทำให้รู้ว่าใครอยู่บน เอ๊ยใครเหนือกว่า อิอิ :z1:
ส่วนตี๋อย่าคิดเยอะนะ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอจ้า :serius2:
-
ดีใจมากกกกก
อ๊ากกก อยากปาดน้ำตาเลยค่ะ แทบไม่เชื่อสายตาว่าเรื่องนี้จะอัำำพ
พี่หมอกกกกกกกกกกก คิดถึงมากกกกกกก
o13 o13 o13
-
คิดถึง :) พี่หมอกกับตี๋
-
มาแล้วๆๆๆๆ พี่หมอกน่ารักขึ้นทุกวัน ไม่ไหวนะ แค่นี้ก้อหลงหัวปักหัวปำแล้วเนี่ย :3123: :-[
-
ทิ้งให้ค้าง
โปรดจงรีบมาต่อโดยด่วนน o13
อย่าทำให้ค้างคานานนน
คนรอมันเหี่ยวใจ :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
-
ตี๋จะบอกหมอกตอนไหนกันนะนั่น แต่ตี๋พูดได้ใจนะนั่น ถ้าหมอกได้ยินคงจะดีใจเพราะแสดงให้เห็นว่าตี๋พร้อมจะสู้ไปกับหมอก หมอกยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย มีไม่พอใจที่ตี๋จะสนใจงานมากกว่าด้วย แล้วงานตี๋เป็นแบบนั้นจะใช่เพราะบ้านหมอกหรือเปล่า
-
:angry2: :angry2:
ไหนๆๆใครมาโหวตนิยายเรื่องนี้ ว่าดองเค็ม เค้ามาต่อแล้วเห็นไหม 3 เดือนครั้งเค้าแต่งนิยายเป็นไตรมาสย่ะ :laugh: :laugh: (กร๊ากกก แซวเล่นนะรู้ว่ามีเรื่องราวมากมายให้ทำและจัดการ มาต่อก็ดีใจแล้วคร้าบบบ :กอด1: :กอด1:)
มาว่าเรื่องด้วยนิยาย :m31: :m31: :m31: โอยยยยอะไรกันนัก ไม่จบไม่สิ้น แต่ตี๋ เอาอดีตมาเรียนรู้ คนรักกันอย่าทำอะไรทำหรือตัดสินใจคนเดียว บางทีไอ้ที่ว่าดี มันกลับไม่ใช่ อดีตเคยได้เรียนรู้กับมันมาแล้ว บอกพี่หมอกไปเถอะลูก
-
พี่หมอกมาแล้ว ตี๋สู้ๆ อย่ายอมอีกนะ :กอด1:
-
อย่าท้อนะตี๋ ชีวิตมันมีปัญหาเยอะ
แต่ก็ยังภาวณาให้ทั้งหมอกตี๋ผ่านไปให้ได้
คิดถึงมากๆ สู้ๆนะคะ น้องชุ
-
อ๊ากกกกก มาแล้ว! คิดถึงเน่อออ~>3<
รักน้องตี๋ที่สวดดด นายน่ารักมากอ่ะ! 55555
พี่หมอกยังนิสัยเหมือนเดิมเลยแฮะ แต่น่ารักนะ 55555
อุปสรรคข้างหน้ามีอีกมากอ่ะ แต่เชื่อว่าน้องตี๋สู้มันได้โดยที่ยังมีพี่หมอกอยู่ข้างๆ
เพราะเรียนรู้มาแล้ว ว่าทำตัวเป็นพระเอกแล้วมันเป็นยังไงนะคะ #เข็ดซะนะหนู 55555
รอตอนต่อไปค่าาาาาาาาาาา
#มาต่อไวๆนะคะ ถ้าช้าจะไปโหวตดองเค็ม 555555555
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z2: :z2:
คิดถึงน้ำตาจะไหล โอ๊ยยยยค้างมากจะมีเรื่องอะไรอีกเนี่ยยย มาต่อเร็วๆนะคะ
ตี๋บอกพี่หมอกเร็วๆน้า อย่าให้เหมือนตอนนั้นนะ :sad4: :sad4:
-
อุปสรรคแยะจริงพี่หมอกกับตี๋ :เฮ้อ:
-
เชียร์น้องตี๋ รับมือได้ดีแล้ว
อย่าท้อ อย่าหวั่นไหวก็พอ
-
พี่หมอกน่ารัก ขี้หึงขี้หวงไม่เปลี่ยนเลย ชอบทำน่ารักใส่ตี๋น้อย ตี๋อย่าไปยอมยกพี่หมอกให้ใครนะ เอาไปบอกพี่หมอกเลย สามปีที่ผ่านไปก็พอแล้ว อย่าห่างกันอีกเลยนะ น้องตี๋นี่แบบผ่านโลกมาเยอะมากมายก่ายกองแล้ว ไม่มีการเครียดอะไรเลย เห็นทุกอย่างมีทางออกไปหมด มิน่าถึงได้มีแต่คนชอบ
แต่ไอเรื่องพี่ปั้นนี่อยากรู้จริงๆนะ ทำไมถึงต้องมึนตึงใส่ตี๋อ่ะ
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
ดีใจมากกกกกกกกกก
มาได้ไง ดีใจ><
“ต่อให้มาเป็นหลักกิโลก็ไม่เอาครับ” ใครไม่ฮาแต่เราฮาอ่ะ555555555555555
อ่านเขาสวีตกันเบาๆแล้วเขินอ่ะ น่ารักมากค่ะ
ตอนหน้าอย่าหายไปนานเลยค่ะ
คนอ่านมันทรมานหัวใจ
-
หลังจาหลับไหลมานานนน
-
อุปสรรคมันมาเป็นระยะๆ จริงๆ นะคู่นี้ เอาใจช่วยทั้งพี่หมอกและน้องตี๋นะ ยังไงความรักก็เอาชนะทุกอย่าง ขออย่าท้อก็พอเนอะ
-
ถ้าตี๋จะต้องอดทนอีกนาน
-
อร๊ายยยยย ได้อ่านต่อแล้ว ไม่เอามาม่าแล้วนะค่ะ
สู้กับอุปสรรคต่อไปนะ ยากยังไงพร้อมอ่าน แต่ไม่เอามาม่า อ๊ากกก
-
:z3: o22
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกก /กระโดดกอด/ #ออกนอกหน้ามาก
โอ่ยยยยยยยยยย ปัญหาคาราคาซังจริงๆ คุยกันดีๆนะ ตี๋ต้องบอกพี่หมอกนะ
-
โอ๊ยยย พี่หมอกยังคงน่ารักเหมือนเดิม -////////-
'เดี๋ยวมึงจะสนใจงานจนลืมกู' โหยย ประโยคนี้เขินมากไรมากจ่ะ แอมดายจ่ะ T////T
น้องตี๋โตขึ้นเข้มแข็งขึ้นมากเลย><
หวังว่าคนเขียนคงจะไม่เสิร์ฟมาม่าอืดๆ อีกถ้วยนะจ๊ะ : D
สู้สู้ค่า ♥ >3<
-
โห คนแต่งหายไปนานมากกกกกกกก
ตี๋สู้ๆ พี่หมอกออกนิดเดียวแต่ยังหล่อเหมือนเดิม อิอิ
-
เห็นว่าอัพตอนใหม่ แทบกรี๊ด รีบกลับไปอ่าน b.n. 17 ใหม่อีกรอบเลย 55555555
สุดท้ายตี๋ก็ยังไม่เชื่อพี่หมอกอีกละ ไม่ยอมบอกพี่หมอกคนแรก
เห้อ ปัญหาเข้ามาไม่หยุดจริงๆ แต่ดีใจนะที่ตี๋เข้มแข็ง สู้ๆนะตี๋
-
เพิ่งจะมีความสุขกันเอง
ก็มีอุปสักมาขัดขวางอีกแล้ว
ตี๋คราวนี้อย่าไปยอมใครทั้งนั้น...ยกเว้นพี่หมอก
ยอมพี่หมอกคนเดียวนะ
+1 นะคะ
-
น้องตี๋ นายทำดีแล้ว สู้ต่อไป พี่หมอกจัดการปัญหาได้อยู่แล้ว .. :กอด1:
-
ตี๋สู้ๆนะลูก พี่หมอกช่วยน้องด้วยนะ ฮืออออออ
กลัวจะมีใครไปทำอะไรตี๋หรือแม่ตี๋เนี่ยสิ T_T
-
คนเขียนกลับมาแล้วดีใจมากกกกก...
เพราะเพิ่งอ่านของเก่าไปอีกรอบเมื่อวานนี้เอง อิอิ
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋สุดๆ เลย
ขอให้ตี๋เข้มแข็งและต่อสู้กับอุปสรรคครั้งนี้ไปให้ได้
อยากให้มีอะไรก็คุยกับพี่หมอกตรงๆ ไม่เอาแบบคราวที่แล้วอีกเน้อ
คนอ่านจะหัวใจวายตาย รอตอนต่อไปน่ะคร้า :กอด1:
-
อะไรเนี่ย มีเรื่องไม่เว้นแต่ละตอน
รู้สึกสงสารตี๋ เฮ้ออออ... พี่หมอกทำไงดีอ่ะ ช่วยน้องหน่อยเร็ว
-
นานมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :a14:
แถมมาด้วยปัญหามากมายของตี๋น้อยอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :sad3:
-
ทำไมตอนนี้พี่หมอกน่ารักแบบนี้ :z3: :z3: :z3: น่ารักขึ้นทุกตอนเลย :-[
เชื่อในตัวตี๋เชื่อว่าตี๋โตพอที่จะไม่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แค่การตัดสินใจของตี๋คนเดียว o13
ป๋อหล่อ เฮียไปตามพี่ฟินมาอยู่บ้านเดียวกันเหมือนเดิมเหอะ555555555
-
:-[ :m16: :man1: :L2: :pig4: :pig2:
-
ด้วยความที่กลัวได้รางวัลนิยายดองเค็มอะเป่า อัพติดๆกันเลย
ไปโหวตมั่งดีฝ่า เผื่อได้อีกซักตอนสองตอน :laugh:
หวานอยู่เเล้วเชียว แล้วไงมาม่ามันมาอีกอ่ะเนี่ย หื้อออออ ตี๋เอ้ยยยย :serius2:
แบบนี้มันต้องโหวตนิยายดราม่าเห่งปี
รอหนังสือนะ อิอิ
:man1:
ปูลู.คิดถึงเฮียฮ้งกะพี่ฟินอ้ะ อิพี่ฟินมันไปไหนจากชีวิตเฮียฮึ :m16:
-
น้องตี๋........จะต้องเจอกับอะไรอีกเนี๊ย!!!!
อุตส่าห์อดทนตั้งหลายปี กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน
:serius2:
-
นึกว่าตี๋หายไปคลอดลูกซะแล้ว555+
-
ยังได้อีกครับบบบ
:z3: :z3: :z3:
-
มาต่อแล้วววว
ตี๋สุดยอดมากกกกก
ใครโทมาหว่าาา
-
คิดถึุงมากค่ะ ถ้ามาต่ออีกเป็นระยะ ๆ จะดีใจมากเลยค่ะ
อุปสรรคเริ่มมาเนือง ๆ นะ แต่เวลาเค้าอยู่ด้วยกันก็น่ารักมาก ชอบตอนพี่หมอกบอกให้น้องลาออก เลี้ยงเองได้
แล้วก็กลัวน้องรักงานมากว่าตัวเอง ตี๋ชอบทำงานจริงๆ และมีความสุขกับมันมาก มองโลกในแง่ดีมาก
คนแบบนี้อยู่ด้วยแล้วมีความสุขสุด ๆ เฮ้อ มาม่าก็มาเนือง ๆ เรื่องหุ้นบริษัทหมอกตก แล้วเรื่องโทรศัพท์นี่อีก
ใครกันหว่า ดูคงไม่รามือง่าย ๆ สู้ ๆ นะตี๋ แต่อยากให้บอกพี่หมอกจังเลยอ่า
ขอบคุณค่ะ
-
ตี๋ สู้ๆเค้า เพื่อพี่หมอกกกกกกกก เป็นกำลังให้คนแต่งครับผม รีบเข็นตอนใหม่ๆออกมาไวๆ อิอิ
-
แง่มมมมมมมมมมม ใครมาขู่น้องตี๋ของช้านเนี่ยยยยยยยยย !!!!
สู้ๆนะลูก เพื่อิพี่หมอก คิคิ
ชอบตอนอยู่ด้วยกันจัง
เบื่ออิพี่หมอกที่ชอบเก็กอยู่นั่นหละ 55555555555555
น้องตี๋ก็น่ารักตลอด ยิ้มหน้าบานนนนนนน แอร๊ยยยยย เด็กบ้า
-
แววว่าปัญหามาอีกเยอะ
แต่ดีใจมากมาต่อแล้ววว
-
ตี๋คุยโทรศัพท์น่ารักอ่ะ ยิ้มตามเลย
พี่หมอกก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก (มาเพื่ออวย อิอิ)
ดีใจที่มาต่อค่ะ :กอด1:
-
ถึงจะกลับมาแบบค้างๆ...แต่ก็ดีใจที่กลับมานะค่ะ :sad4:
-
ดราม่าเพิ่มขึ้นไปอีก
น้องตี๋อาภัพจังน้อ
-
ชอบตี๋ ที่บอกว่าจะขอซื้อพี่หมอกจัง o13
-
ยังจะมีมาม่าอีกเหรอ
กินจนเบื่อแล้วนะ ถ้ามีขอแบบเบาๆ เหอะ
-
=___= จะมาม่าอีกแล้วกลิ้งกลับที่เก่า :a5:
-
:z3:
พี่หมอกกกกกก กก ก ก ก
-
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกกกกก :sad4:
มาต่อแล้วซินะ อ๊ากกกก ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
รอจนลืม ลืมแล้วมาอ่านใหม่ สนุกเหมือนเดิม
และรออย่างใจจดใจจ่อ เหมือนเดิมมมมมมม ~
มันทรมาน ~~~
+๑ ค่ะ
-
ฮรึก....พี่หมอกขาาาาาาาา หนูคิดถึงพี่มากกกกกก
โฮ ... น้องตี๋จ๋าาาาาา อิเจ๊คิดถึงหนูมากๆๆๆๆๆ
ยังสนุกเหมือนเดิม ตอนต้นหวานแบบหมอกตี๋ ตอนปลาย เฮฮา และอึนแบบตี๋(ของพี่)หมอก
มุดกลับหลุมรอตอนต่อไปปปป
-
คนเขียนมาต่อแล้วว คิดถึงมากกกก
สงสารตี๋ โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง
แต่คราวนี้ มีอะไรต้องบอกหมอกนะ
อย่าตัดสินใจคนเดียวอีก
คนเขียนปิดเทอมแล้วใช่ไหมเอ่ย
มาต่อบ่อย ๆ นะคะ ^^
-
มันต้องอย่างงี้ตี๋ พอตี๋ไม่อึน คนอ่านก็ไม่รู้สึกอึน อึดอัดตาม><
ดับเครื่องชนเลบบบบ รู้สึกว่าคนอ่านมีแต่พวกตี๋นะเนี่ย อิอิ
-
มีความสุขยังไม่ทันข้ามคืนก็เจอเรื่องหนักๆอีกแล้ว :เฮ้อ:
บางทีปัญหามันอาจไม่ได้รุนแรงอะไรนัก แต่ถ้ามันมาพร้อมกันหลายๆเรื่อง มันก็ทำให้เราเหนื่อยได้ง่ายๆ :monkeysad:
น้องตี๋สู้ๆ ไม่ว่ายังๆไงก็ดับเครื่องชนอยู่แล้วใช่ไหม เป็นกำลังใจให้คู่รักคู่นี้นะจ๊ะ :กอด1:
-
เขาไม่ได้โหวตดองเค็มนะ 555
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันเเล้วว ดีใจ ^^
หนูไม่อยากได้มาม่าน่ะ เเค่นี้ก็สงสารตี๋มากเเล้วว
-
โอ้ คิดถึงตี๋หมอกใจจะขาด
นี่ถ้ามีสิทธ์โหวตเซ็งเป็ด อวอร์ตนะจะช่วยโหวดดองเค็มให้อีกแรง 555 ( :z6: แอ๊กกก โดน Cn9095 กระโดดเตะ )
ยังหน่วงๆอยู่เลยอ่ะ รอวันแฮปปี้อยู่นะ 555+
:L1: :L2: :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: อย่างทำร้าย หมอกตี้ ไปมากกว่านี้เลย T T นะพี่คนแต่ง
ดราม่ามากเก๊าอ่านหนังสือสอบไม่รู้เรื่องอ่าา เดี๋ยวเอ็นไม่ติดโทษคนแต่ง 555
-
ตี๋แอบเกรียน
พี่หมอกน่ารักเหมือนเดิมเลย
-
o13 ตี๋สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด
อย่าดองเลยยยยยยยยยยยย :z6:
-
มาต่อบ่อยๆจะดีมากกก
รักคนแต่ง
-
:o12: :o12:
:กอด1:
-
รักพี่หมอก รักน้องตี๋ รักคุณนักเขียนที่ซู๊ด~ แต่ยังไม่หายคิดถึงเลย
-
ดีใจที่พี่หมอกกะน้องตี๋กลับมาแล้ว :z2: :z2:
อย่าหายไปนานอีกน้า เค้าคิดถึงงงงงงงงงง :กอด1:
-
แลเห็นลางร้ายอีกแล้ว รึเปล่า -_-
-
หลังจากหวานกัน
ปัญหาก้มาอีกแล้ว
ตี๋สู้ๆๆน๊าาาาาาาาาาา
ไม่ว่ายังไงก็อย่าทิ้งพี่หมอกไปนะ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน
ทรมานวิญญาณหนักหนา
ดราม่าอึมครึมสุดๆ...
คำเดียวเลยว่า เครียดจ้า
เป็นกำลังให้ความรักของทั้งคู่ผ่านไปได้นะฮะ ;3;
-
ขอบคุณคนแต่งที่ให้อ่านนิยายดีๆแบบนี้
ชอบ
ตี๋และหมอก
มากกกกกกก
มีทุกอารมณ์ขอติดตาเรื่องนี้ด้วยคนจ้ะ :m9:
-
หวังว่าจะไม่มีใครมายุ่งกับอาม๊าอาเฮียนะ-0-
-
สนุกมาก อ่านจนวางไม่ลงเลย จะรอตอนต่อไปนะจ้ะ o13
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด... o22 :impress2:
นิยายเรื่องนี้เราใช้เวลาวันเดียวจริงๆใจการอ่าน
ยิ่งกว่าสอบระดับชาติ :a5:
สนุกมากจริงๆค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่อุตส่าห์สละเวลา
มามอบความสุขให้ :กอด1: :L2: :3123: :pig4:
ยังไงก็อย่าลืมกันเน้ออออ :call: :call:
-
มารอตอนต่อไปครับผม มารอพี่หมอก & ตี๋ :L2: :L2: :L2:
-
B.N.19
ขอเพียงแค่เชื่อ ทุกสิ่งก็จะเป็นจริง
ผมชอบคำนี้นะ มันดูหรู ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจนักว่ามันต้องการจะสื่ออะไร แต่ไม่เห็นหรอ ว่ามันเป็นคำพูดที่เท่และชวนให้ฮึกเหิมชะมัด
แต่บางที ดูเหมือนแค่ความเชื่ออย่างเดียวคงไม่พอ
งานสองชิ้นที่ทำอยู่ ถูกแคนเซิล…อีกแล้ว
ได้กลิ่นตะหงิดๆ
ถึงอย่างงั้นก็ไม่ได้ว่างงานถึงขั้นนอนกระดิกเท้ารอรับเงินเดือนหรอกครับ ยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะ มีหลายงานที่ไม่ได้ทำแค่คนเดียว งานส่วนนั้นก็ยังยุ่งอยู่ มีเวลามากขึ้น ก็ใส่ลงไปในงานพวกนี้มากขึ้น
“ตี๋ สงสัยดวงเกิดมึงจะตกต่ำขั้นวิกฤต”
“ดวงซวยสุดขีด”
“ซวยโคตร”
“ซวยมาก”
มองหน้าไอ้โจ๋กับไอ้กล้วยที่พูดซ้ำกันไปซ้ำกันมา ถ้าทางชีวิตพวกมึงคงหนักสินะ พวกมันพูดจบ ก็กระดกแก้วขึ้น ดื่มรวดเดียวหมดเหมือนนัดกันมา ส่งเสียง”อา—“เหมือนโฆษณาน้ำอัดลม
“มึงไปทำอะไรกับใครไว้หรือเปล่าวะ?”
รวมหัวกันคิด ก็ยังไม่ได้คำตอบ
นัดเจอกันในบาร์ข้างมอ ได้เจอเด็กรุ่นใหม่ ทำท่าทางเหมือนตอนที่เราเรียนอยู่เป๊ะๆ เพี้ยนชะมัด ไม่อยากยอมรับว่าเมื่อก่อนก็คงจะเคยทำท่าแบบนี้เหมือนกัน
“แล้วพี่หมอกตอนนี้หายไปไหนวะ?”
“ล่าสุดที่ได้ยินมา อยู่ญี่ปุ่นล่ะมั้ง?”
“ทำไมถึงเป็นคำว่าล่าสุดวะ? กูนึกว่ามึงจะติดต่อเขาตลอด”
“พี่เขาโคตรยุ่งเลยนิหว่า บางครั้งโทรไปก็ไม่รับ กว่าจะโทรกลับ ตีหนึ่งตีสอง เห็นพี่แพนบอกว่าตอนนี้ใช้สองเครื่อง คงจะคุยงานเยอะล่ะมั้ง”
“อย่าให้หนีไปมีกิ๊กล่ะมึง”
“…จะมีที่ไหนล่ะวะ?”
“แต่อย่างพี่หมอกก็คงไม่คลาดสายตาจากมึงหรอกมั้ง เหมือนพวกในหนัง ที่ส่งคนมาตามดูตลอดเวลา”
อย่างกับสตอกเกอร์ เคยคิดเล่นๆ แต่หวังว่าคงไม่ทำจริงหรอก ใช่ไหม?
หันไปดูรอบๆ เห็นผู้ชายโต๊ะนั้นที่มองมา เห็นผมมองตอบก็รีบหันหน้าหนีพร้อมกัน
ไม่ใช่ม๊าง
“ก็นะ ระดับนั้นแล้ว จะมาว่างแบบพวกเราได้ไงวะ”
“คงมีมึงว่างคนเดียวว่ะกล้วย”
ไอ้เรื่องที่พี่หมอกยุ่งขนาดนั้น คงไม่เกินจริง
อย่าว่าแต่จะมีเวลาให้ผม เวลาให้ตัวเอง คงยังไม่มีด้วยซ้ำ
เสียงที่ได้ยินเมื่อสามวันก่อน ดูเหนื่อย พูดด้วยเสียงต่ำจนจับคำยาก ได้ยินเสียงพูดคุยภาษาญี่ปุ่นอยู่ข้างหลัง คุยได้ไม่นานก็ต้องวางสาย
เรื่องในบริษัท คงมีเรื่องยุ่งยากเยอะ
ตอนนี้ ไม่ว่าใครก็ต้องดิ้นรนทั้งนั้น ทั้งผม ทั้งพี่หมอก
ถ้าบอกว่าไม่คิดถึงเลยคงเป็นคำโกหก แต่ก็นะ จะทำอะไรได้ซะที่ไหนล่ะ
“บินไปหาเลยดิ”
“ถ้าติดปีกแล้วบินไปได้ กูคงไปนานแล้ว แดกชาเขียวจนตัวม่วงแล้ว ส่งยังไงแม่งก็ยังไม่จับชื่อกูสักที”
“ฮะฮ่าฮ่า พูดซะกูเห็นภาพเลยว่ะ”
ได้มาเจอครบแก็งค์แบบนี้ ก็แอบรู้สึกเหมือนอายุน้อยลงไปหน่อย
ไอ้เคิ่ลจะบินกลับแคนาดาสิ้นปีนี้ ไม่รู้จะกลับมาอีกเมื่อไหร่ เห็นบอกพ่อร่างกายไม่แข็งแรง ต้องกลับไปดูแล
มันก็ยังนั่งเงียบๆอย่างนั้น เรื่องข่าวนี้ก็ต้องให้ได้ยินจากปากคนอื่น ไม่คิดจะพูดเองสักนิด อย่างวันนี้ก็รออยู่ว่ามันจะพูดอะไรออกมา ก็ไม่พูดสักที เล่นนั่งเงียบเป็นรูปปั้น สงสัยจะติดเชื้อพี่หมอกดีซีส
“มึงเคยคิดป่าววะ? ว่าไอ้เรื่องที่เกิดขึ้น มันจะเกี่ยวกับไอ้โทรศัพท์พิลึกที่โทรมาหา”
“ถ้าเกี่ยวกูจะฮาให้” ยกแก้วขึ้นดื่ม ไอ้กล้วยรีบกินไปหน่อย ถึงกับติดคอ ตาเหลือก พอมันไอออกมา ก็ฮากันยกใหญ่ “ชีวิตอะไรแม่งจะบังเอิญขนาดนั้นวะ”
“ชีวิตที่ไม่มีเรื่องบังเอิญแม่งคงน่าเบื่อน่าดู สมมติว่า เป็นแผนพ่อพี่หมอกอะไรแบบนี้ มึงไม่คิดบ้างหรอวะ?”
“ถ้าทำถึงขั้นชีวิตการทำงานกูเดือดร้อน กูคงไม่อยู่เฉยๆว่ะ”
งานไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหามาได้ ถึงจะให้ลองจินตนาการว่าออกมาจากงานที่ทำอยู่ ไปลองทำสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ ผลลัพธ์ก็ยังไม่แน่ว่าจะออกมาทางไหนกันแน่
เฮียก็ยังทำงานหนัก แถมเร็วๆนี้ก็จะสอบอัยการ ผมจะอยู่เฉยไม่ได้ ต้องก้าวไปข้างหน้า ให้ทันเฮีย ให้ทันพี่หมอก ที่พยายามกันสุดแรง ไปให้ถึงเป้าหมายที่วางไว้
โทรศัพท์สั่น แค่เห็นชื่อคนโทรมา ผมก็รีบเดินออกจากโต๊ะ ได้ยินเสียงตะโกนแซวจากข้างหลัง “กิ๊ว กิ๊ว”
“กิ๊วพ่อง”
ออกมาข้างนอก เงียบลง มีแค่คนสองคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ มองมาทางผมแวบเดียวก็หันไปทางอื่น ส่งเสียงกระแอมในคอสองสามครั้ง จนมั่นใจว่าคงไม่เผลอไอระหว่างคุย ก็กดรับ
“ครับ”
“…ทำไมไม่โทรมา”
“อ้าว ผมนึกว่าพี่ยุ่ง”
“ยุ่ง แต่ก็คุยได้”
“..งั้นไว้เดี๋ยวครั้งหน้าผมโทรไปหา”
“เก็บค่าโทรปลายสายซะ แล้วนี่อยู่ไหน”
“เมืองไทย”
“….”
“อยู่กับเพื่อนอ่ะ”
“เพื่อนกลุ่มไหน?”
“ไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย ไอ้เคิ่ล”
“…ตี๋”
อยู่ดีๆก็เรียกชื่อผมออกมา ทำให้สิ่งที่จะพูดต่อจากนั้น ผมต้องเงียบไว้ก่อน
“พรุ่งนี้กูกลับกรุงเทพ มาหาหน่อย”
พี่หมอกไม่ค่อยพูดแบบนี้เท่าไหร่ มาหาหน่อย อยู่ที่นี่นะ มารับหน่อย ปกติจะโผล่มาให้เห็นเอง ยิ่งกว่าหนังผีตุ๊งแช่
“แล้วให้ผมไปหาที่ไหน สนามบินหรอ?”
ถ้าขับมอไซค์ไปแล้วพี่หมอกจะกลับด้วย คงต้องให้พี่หมอกซ้อน นึกภาพยังไงก็นึกไม่ออก ยิ่งนึกหน้าบึ้งๆในหมวกกันน็อคแล้วก็ยิ่งอยากจะหัวเราะออกมา รีบเอามือปิดปากไว้ หัวเราะหึๆ ไม่อยากให้พี่หมอกได้ยิน
“มาหาที่บริษัท เดี๋ยวกูโทรไปอีกที”
“ครับ” รู้สึกแปลกๆ น้ำเสียงพี่หมอกเย็นเชียบ เล่นเอาผมที่ยืนเหงื่อซ่กเริ่มหลงฤดู “เอ่อ งั้นแค่นี้นะ”
ปลายเสียงเงียบ ไม่ตอบกลับมาอะไรหลายวินาที
ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ สายยังไม่ถูกตัดออกไป แต่พี่หมอกก็ไม่ได้กดวาง
จ้องหน้าจอที่ตัวเลขวินาทีเดินไปเรื่อยๆ เกือบอีกนาทีต่อมา ถึงถูกตัดสายออกไป
………………………………………….
………………………………..
“ทำไมตรงนี้พี่ไม่ทำสีนี้แทนวะ? ผมว่าสีนี้น่าจะดีกว่า”
“เออว่ะ”
ผมนั่งขมวดคิ้วมองภาพที่อยู่ในจอ หมุนโน้ตบุ๊คมาแล้ว ก็ยังโดนดันกลับไปอีก อยู่ในมุมที่มองเห็นภาพชัดน้อยสุด ขยับเข้าไปใกล้หน้าจอมากขึ้น ก็โดนปากกาเขกหัวกลับมา
“เด็กๆป๊าม๊าไม่บอกหรอวะ ว่าอย่าเข้าใกล้จอเกินหนึ่งเมตร”
“พี่พูดอย่างกับพี่นั่งห่างหนึ่งเมตรนั่นแหละ” บ่นอีก ก็โดนปากกาเขกหัวอีก พี่เชนดูเหมือนจะมีความสุขดีกับการแกล้งผม ไม่สิ อาจจะเป็นเรื่องสนุกที่สุดของที่นี่เลยมั้ง ที่น่าแปลกคือ ใครๆก็ชอบเห็นผมโดนแกล้ง เอ้า มีความสุข ขำกันใหญ่ เห็นผมชะเง้อคอมองภาพกลับหัวแบบนี้ ขำหรอครับ?
วันนี้ไม่เห็นพี่โต้ง คิดว่าคงจะแอบอู้งานไปสูบบุหรี่ตามเคย แต่ผิดคาดครับ เจอพี่แกวิ่งเร็วเสียจนเห็นหัวล้านที่ซ่อนมานาน วิ่งมาทางมุมที่พวกผมนั่งอยู่ ยังไม่ทันได้แซวเรื่องเหม่งที่เห็นกันทุกคน พี่โต้งก็ตะโกนออกมาเสียก่อน
“ไอ้ตี๋!”
“คะ..ครับ?”
เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างต่อ แต่ก็เหนื่อยเกินไป โค้งตัวลงไป หอบหายใจแรง
ผมรู้สึกเหมือนเห็นเทพเจ้าแห่งความซวยปรากฏร่าง กอดอก ยิ้มที่คิดว่าเท่เต็มที่อยู่ข้างๆ
“มึงไปทำอะไรไว้?!”
“ผม..ผมเปล่า เปล่าทำอะไรนิ”
“มานี่ดิ”
ดูท่าจะยังหายใจไม่ค่อยออก ยกมือกวักเรียกผมให้เดินเข้าไปใกล้
ในมือพี่โต้ง ถือกระดาษอยู่แผ่นหนึ่ง ผมมองกลับไป พี่เชน พี่เอ๋ คนอื่นๆ มองไม่วางตา
“มึงไปทำไรกวนๆใส่บอร์ดเขารึเปล่า?”
ผมนึก แต่นึกไม่ออก ส่ายหัวไปมา
“แน่ใจ”
ส่ายหัวเร็วขึ้น พี่โต้งยังหายใจหอบไม่หยุด ตบมือลงบนไหล่ผม เพราะไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อน เลยเผลอสะดุ้ง
“มึง…”
……………………………………….
……………………………..
“ผมโดนไล่ออกโว้ยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!”
เจ็บใจเป็นบ้า
ไอ้บริษัทแบบนี้ ไม่เจริญก็เพราะผู้บริหารแบบนี้นี่ล่ะ
แบกข้าวของตัวเองที่อยู่ในลังกระดาษ มันเยอะจนผมต้องกลับมาเอาอีกรอบ แต่แค่ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เท่านั้นเอง พี่เชนบอกให้นั่งอยู่ต่ออีกสักพัก คิดว่าจะทำอะไรต่อ แต่ผมไม่อยู่หรอก อยู่ไปก็ไม่ได้เงินเดือนเพิ่ม
เฮงซวย!!
เตะเท้าออกไป ก็ชนเสาที่ไม่ได้มองอีก อะไรจะซวยได้ป่านนั้น ไอ้เทพเจ้าแห่งความซวยครับ ได้โปรดไปสิงสถิตคนอื่นบ้างเถอะ อยู่กับผม กินไม่อิ่ม แถมตอนนี้ตกงาน ไม่มีอะไรจะเลี้ยงท่านหรอกนะครับ ไม่ต้องรักกันมากก็ได้
เดินมาที่ป้ายรถเมล์ ยังมีคนมองผมด้วยสายตาไม่ไว้ใจอยู่อีก เมื่อกี้เล่นตะโกนเสียงดังไปหน่อย เล่นเอาพี่ยามที่จะเดินเข้ามาคุยด้วยถอยหลังไปหลายก้าว แล้วรีบหายไปที่ซอกตึกแทบไม่ทัน
คิดจะไล่ใครก็ไล่หรอไงวะ? แบบนี้นี่แหละ ถึงได้เกลียดพวกนี้ชะมัด
มีเงิน คิดจะทำอะไรก็ได้สินะ
ตอนเรียนอยู่ ผมไม่ค่อยได้เห็นความแตกต่างนี้เท่าไหร่ แต่พอมาทำงานเท่านั้น ทุกอย่างชัดเสียจนน่าเกลียด โลกนี้ไม่สวยครับทุกคน เพื่อพวกคุณยังติดอยู่ในฝัน ตื่นเถิดชาวไทย
ไม่มีคำอธิบายอะไรสักคำ ถามยังไง ก็มีแต่คำตอบเดิมว่า “ข้างบนเขาตัดสินใจมาแล้ว”
ตัดสินจากอะไร? บริษัทตกต่ำจนถึงต้องจับไม้สั้นไม้ยาวออกแล้วหรอ? ผมไม่ได้ฝีมือห่วย ถึงผมไม่ได้เก่ง แต่ผมก็ขยันทำงาน แถมยังชงโอวัลตินอร่อยอีก หรือเพราะกินโอวัลตินของบริษัทเยอะไปหรอ…. บ้าชะมัด ผมคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกมาได้ไง
พี่เชนอาสาจะขับรถไปส่งผม ก็ถูกเรียกประชุมงานด่วนพร้อมกันยกก๊ก ซวยกันไป ไอ้ผมจะกลับรถเมล์ แท็กซี่ หรือเรือบินก็ได้ ไม่เกี่ยงหรอกครับ
รถเมล์มา ทุกคนวิ่งกรูกันขึ้นไป สังเกตดูดีๆจะมีพวกป้าๆเยอะหน่อย ยังไม่เป็นเวลาเลิกงาน ถือของกันพะรุงพะรัง ไม่มีที่นั่ง ผมยืนโหน ว่างกล่องไว้ที่เท้า แล้วยืนหนีบไว้แทน
ที่บ้านไม่มีใครอยู่ มีกับข้าวที่ม๊าทำเผื่อไว้ ผมเอาออกมาอุ่น อุ่นไม่ได้เรื่องเลย ข้างในยังเย็นชืด เป็นกะหล่ำแช่แข็งที่รสชาติอร่อยแบบแปลกๆ
เปิดข่าวดู บอลที่เชียร์อยู่ก็โดนถล่มหางตกคาบ้าน มีทำลูกเด็ดแค่ลูกเดียว ภาพข่าวกำลังจะรีรันให้ดู ทีวีร่างทรงก็ดันสัญญาณอ่อน วิญญาณหลุดกลางอากาศ เล่นเอาผมได้แต่นั่งจ้องตัวเองนั่งอืดอยู่หน้าจอดำสนิทนั่นแทน
“ข่าวจบ ละครหลังข่าวก็มาเชียว พระเอกหล่อชะมัด”
ชี้ไปที่ตัวเองในจอ ขยิบตา หล่อบาดใจ
กล่องลังนั่น มีงานที่ผมทำไว้เต็มไปหมด มันยังไม่เสร็จ แต่คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำต่อ หลายงานผมข่มตาไม่หลับไม่นอน ไอเดียใช่ว่าจะมาง่ายๆ มาช้ายิ่งกว่า 3G เสียอีก รื้อออกมาดู ในเวลานี้ กลับเห็นข้อบกพร่องที่ไม่เคยเห็นเต็มไปหมด ตอนแรก แค่กะจะทำฆ่าเวลาเฉยๆ ไปๆมาๆ ผมนั่งใช้ดินสอ นั่นวงข้อผิดพลาด เขียนความคิดใหม่ๆเต็มไปเสียหมด
เพราะมัวแต่มุ่งไปข้างหน้าเร็วเกินไป เลยไม่เคยเห็นข้อผิดพลาดตัวเอง ผมอาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้
ได้ยินเสียงรถไอติมวิ่งผ่านหน้าบ้าน รีบวิ่งออกไปซื้อ ตอนที่แกะห่อไอติมออกแล้วรับเงินทอนจากคนขาย ก็นึกถึงคำพูดของไอ้กล้วยเรื่องความบังเอิญของโลกขึ้นมา
บังเอิญว่า อยู่ดีๆผมก็ถูกแคนเซิลงานติดๆ
และก็บังเอิ้ญ บังเอิญ ที่ผมถูกไล่ออกอีก
ไอติมหยดติ๋งๆ หยุดคิด แล้วรีบกินไอติม ก่อนที่จะละลายหมดก่อน
……………………………………………
………………………………
ไปตามนัดที่นัดไว้ ทั้งๆที่ไม่อยากลุกจากเตียง
ใส่แค่กางเกงเดินป่าเก่าๆ กับเสื้อยืดคอกลม ตัวนี้เคยมีลายมิกกี้มาก่อน แต่วันนี้ผมหยิบมาใส่ ไม่รู้มิกกี้หนีไปอยู่ที่เสื้อตัวไหนแทน ทิ้งไว้แต่รอยจางๆ ที่ดูแล้ว เหมือนหนูในท่อมากกว่า
สะพายกระเป๋า พึ่งตื่น ผมเผลอหลับไปหลังจากนั่งแก้งานเก่าๆของตัวเอง รีบออกมา ผมยังไม่ได้หวีด้วยซ้ำ
หนีบแตะ เพราะบอกให้ไปเจอที่บริษัทพี่หมอก หยิบหมวกไปด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจทำตัวให้มีพิรุธหรอกนะครับ แค่รู้สึกว่ากันไว้ก่อนก็ดี
ยังเป็นมุมที่วุ่นวายสุดๆ
บริษัทพี่หมอก ผมไม่เคยมาหรอก เคยแต่ผ่านไปมาหลายครั้ง เป็นตึกสูง ที่ถ้าจะมองชั้นบนสุด ก็ต้องเงยสุดคอ
เวลาเกือบหกโมง
“ครับ?”
หน้าจอ เป็นเบอร์พี่แพน
“ตี๋ถึงหรือยัง? ตอนนี้พี่ไม่ว่าง แต่จะมีรถขับไปส่ง จอดอยู่ข้างล่าง เห็นหรือเปล่า”
ผมมองรอบๆ มีรถเป็นร้อยคัน ทั้งที่จอดข้างทางกับจอดชั่วคราวเพราะพิษจราจรหลังเลิกงาน พี่แพนบอกทะเบียนมาด้วย ผมก็หาเจอ
เข้าไปในรถ พี่คนขับรถที่ไม่เคยเห็นหน้าก็มองผมผ่านกระจกหลัง สักพัก ก่อนจะขับออกไป
ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอคนอื่นด้วยนิหว่า ถึงได้แต่งตัวแบบนี้มา ผมคิดว่าแค่จะมาเจอพี่หมอก ก็อยากใส่ชุดที่ผมใส่แล้วสบายที่สุด ไม่ต้องแต่งตัวอะไรจริงจัง
ผมคิดผิดโคตรๆเลยครับ
รถมาจอดที่หน้าโรงแรม ไฟส่องชื่อโรงแรมที่ทำด้วยตัวอักษรสีทอง ผมถูกเดินนำเข้าไป ถอดหมวกเก็บลงกระเป๋า พยายามเดินด้วยรองเท้าแตะให้เกิดเสียงเบาสุดบนพื้นหินอ่อน
ห้องอาหารที่กว้าง แต่มีเพียงโต๊ะเดียว ที่มีคนนั่งอยู่
พี่หมอก ใส่สูทสีดำ นั่งอยู่ตรงนั้น คอเสื้อไม่มีเนกไท ใต้ไฟสีส้ม พี่หมอกดูขาวกว่าปกติ สวมแว่นกรอบดำ ที่ทำให้ทุกคนที่เห็นต้องเชื่อว่าพี่หมอกชอบสีดำจริงๆ
กำลังนั่งอ่านเอกสารอะไรบางอย่างอยู่ มือหนึ่งถือแท็บเล็ต ในหูมีบลูทูธ คุยกับปลายสาย หน้าเครียด
ผมตามพนักงานที่เดินนำเข้าไป คงมีคนบอกก่อนอยู่แล้วว่าผมจะมา ไม่งั้น คงไม่ได้เข้าตั้งแต่หน้าโรงแรมด้วยการแต่งตัวแบบนี้ แอร์หนาว ใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดมาแบบนี้ ก็รู้สึกหนาวแปลกๆ
พี่หมอกไม่ได้รู้สึกตัวเลย จนกระทั่งผมเข้าไปยืนใกล้ๆ
เงยหน้าขึ้นมามองผมแว่บหนึ่ง “นั่งไปก่อน” พูดแค่นั้น แล้วก็พูดกึ่งเถียงกับปลายสายต่อ เดี๋ยวก็เงียบ แล้วคุ้ยกองแฟ้มที่วางอยู่บนเก้าอี้อีกตัว บางที ก็เลื่อนนิ้วไปบนแท็บเล็ตเร็วๆ แค่เห็นแค่นี้ผมก็หัวหมุนแล้ว
เกือบสิบนาที ผมมองวิวนอกหน้าต่าง เพราะนี้เป็นห้องอาหารที่อยู่ชั้นล่าง ผมคิดว่า ก่อนหน้านี้คงมีคนนั่งตรงที่ผมนั่งมาก่อน คุยบางอย่างกับพี่หมอก เสร็จแล้วกลับไป เพราะเหมือนพี่หมอกนั่งอยู่ก่อนสักพักแล้ว
บลูทูธถูกถอดออกจากหู วางลงกับโต๊ะ
ผมเงยหน้าขึ้นมอง พี่หมอกไม่ได้มองกลับมาทางผม หันไปมองพนักงานเสริฟที่เดินผ่าน เขาพยักหน้า แล้วเดินหายไปในครัว
“พี่หมอกงานยุ่งเนอะ”
“เพราะยังมือใหม่” พูดห้วนๆ “มีหลายเรื่องที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจอยู่ เลยต้องทำงานหนักกว่าคนอื่น”
ก็คงจะเป็นแบบนั้น
พี่หมอกไม่ได้เรียนสายบริหาร แต่ต้องมาทำงานส่วนนี้ คงยากอยู่
“พี่…”
“พรุ่งนี้ย้ายมาซะ”
“ห้ะ?”
“ย้ายมาอยู่กับกู”
“เดี๋ยวดิ..พรุ่งนี้เลยหรอ?”
“มึงว่างแล้วไม่ใช่หรือไง?”
“..พี่หมายความว่าอะไร?”
“ก่อนหน้านี้มึงบอกบ้านมึงใกล้ที่ทำงานมากกว่า” อาหารถูกทยอยวางลงบนโต๊ะ ดูเหมือนจะเป็นอาหารจีน ซี่โครงหมูตรงนั้นน่ากินชะมัด แต่ผมมองมันแค่แวบเดียว “ตอนนี้ ไม่ต้องแล้วนิ”
“พี่หมอก…”
“ทำไม?”
“พี่รู้แล้วหรอ?”
“แล้วทำไมกูจะไม่รู้”
“…..”
พี่หมอกไม่ได้มองผม
ตอนนี้ก็กลับไปสนใจงานในมืออีก ทั้งๆที่อาหารวางอยู่ตรงหน้า กลิ่นหอมฉุย
“พรุ่งนี้ กูจะไปรับ”
พี่หมอกพูดอะไรต่อจากนั้นสองสามคำ แต่ผมไม่ได้ฟัง
ลองถามออกไป คำถามที่ไม่อยากให้คำตอบ เป็นอย่างที่ผมคิดไว้
“พี่เป็นคนทำหรอ?”
“กูไม่อยากให้พ่อกูบีบมึงไปเรื่อยๆ กูเลยตัดปัญหา”
“ตัดปัญหา…“
“ไล่มึงออก ใช่ กูให้เขาไล่มึงออก”
“……..”
“ไม่งั้นจะยิ่งมีแต่ปัญหาตามมา”
“พี่..พี่จะปล่อยให้ผมเจอกับปัญหานั้นก่อนไม่ได้งั้นหรอ?”
“ไม่” ตอบเร็วพอๆกับที่ผมพูดจบประโยค “มึงเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่เคยบอกกูสักคำ”
ถอดแว่นออก พูดมาจนถึงตอนนี้ พี่หมอกยังไม่เงยหน้ามองผมสักครั้ง
“….มึงเห็นกูไม่สำคัญหรือไง”
“ไม่ใช่แบบนั้น…”
“เรื่องโทรศัพท์นั่น จนถึงตอนนี้ ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ มึงก็ยังไม่เคยบอกกู”
“ทำไมพี่ถึงรู้?”
“เพราะกูเป็นคนบอกให้มิ้นท์ทำเอง”
“…..”
“กูรอ คิดว่ามึงจะบอกกู แต่ก็ไม่มี ไม่มีสักสาย”
“พี่ทำแบบนี้ทำไม?”
“…….”
“พี่ไม่เชื่อใจผมหรอ?”
“ถ้ามึงเชื่อใจกู มึงก็คงจะบอกกูคนแรก”
ตอนนี้ผมงงไปหมด
ผมไม่ได้มาที่นี้ มาเจอพี่หมอกที่นี้ เพื่อเจอเรื่องแบบนี้
เร็ว ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนผมไม่ทันจะตั้งตัว
พี่หมอก กลายเป็นอีกคนหนึ่งที่ผมเหมือนไม่เคยรู้จัก
“ปัญหามันอยู่ที่ตัวคุณอัษฏาเองต่างหาก”
ผมจำคำพูดนี้ได้ คำพูดที่ผมได้ยินในโทรศัพท์วันนั้น
“พี่ล้อผมเล่นหรือเปล่า?”
อีกฝ่าย เงยหน้า สบตาผมเป็นครั้งแรก
“กูไม่ได้ล้อเล่น มันไม่ใช่สิ่งที่กูคิดจะทำก็ทำ กูคิดมาหมดแล้ว”
“โดยที่ไม่ได้ถามผมสักคำ”
“มึงก็ไม่ได้บอกอะไรกูเหมือนกัน”
“ผมว่า…วันนี้ผมคงฟังพี่ไม่รู้เรื่องแหง” คว้าสายกระเป๋าสะพายผมขึ้นมา ลุกขึ้นยืน “ถึงอาหารจะน่ากินมากๆ แต่ม๊าทำอาหารไว้แล้ว ผมว่าผมกลับไปกินบ้านดีกว่า”
“ใครบอกให้มึงไป”
“เรื่องนี้ผมก็ต้องขออนุญาตจากพี่ด้วยหรือไง?”
“ถ้ากูจะตอบว่าใช่ล่ะ…”
ผมไม่ได้หลบสายตา
รู้สึกเหมือนตอนนี้ กำลังกำมือแน่น จนปลายนิ้วชา
บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกแบบไหนกันแน่
ผิดทั้งคู่ ทั้งผม ที่ไม่ได้บอกอะไร กับ พี่หมอกคนที่จัดการทุกอย่าง ไม่สนใครทั้งนั้น
ผมไม่สน เดินหมุนตัวออกมา รู้สึกปวดหัวเป็นบ้า คิดว่า อยากกลับไปนอนต่อให้เร็วที่สุด คงจะเบลอ แหงเลย เป็นเพราะนอนกลางวันแหง แบบนี้ต้องแก้ด้วยนอนกลางคืนต่อ
เสียงรองเท้า ที่ราคาแพงสูงลิ่ว เหยียบลงบนพื้นหินอ่อน เสียงดังแต่ก็ทำให้ดูน่าเกรงขาม ดังสลับกับเสียงรองเท้าแตะผม ที่แตะลงพื้นที่ ก็มีเสียงตลกๆ เหมือนพร้อมจะลื่นล้มหน้าหงายให้ผมได้อายตลอดเวลา
พี่หมอกเดินตามมา ผมรู้ ผมเดินก้าวให้เร็วขึ้น เร็วอีก พี่หมอกก้าวยาวขึ้นอีก หันไปมองข้างๆ ผนังที่เป็นหินอ่อน ดูท่าจะเย็นนิ้วถ้าจับลงไป สะท้อนให้เห็นเงาคนที่เดินตามผมมา ท่าทางรีบร้อนไม่แพ้กัน
มือพี่หมอกคว้าข้อศอกผมได้ ผมสะบัดเร็วๆก็หลุด คงไม่คิดว่าผมจะดิ้นหนี ถึงได้ก้าวหนักๆเข้ามาอีกก้าว เสียงเท้านั่นทำให้ผมรู้ว่าพี่หมอกก็โมโห ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วเหมือนกัน
ผมยังไม่อยากคุยตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่ดีเลย เวลาที่ผมใกล้จะควบคุมตัวเองไม่อยู่ และผมก็ไม่คิดว่าพี่หมอกจะเป็นฝ่ายเย็นลงเพื่อรับฟังผมด้วย
ประตูอัตโนมัติ เซนเซอร์เปิดช้า ทำให้ผมต้องหยุดเท้าสักพัก พี่หมอกเข้ามาใกล้
ข้างนอก ท้องฟ้าสีดำ ภายในโรงแรมไม่ค่อยมีคน แต่ถ้ามองออกไปข้างนอก คนเยอะ เพราะแถวนี้มีสถานีรถไฟใต้ดินอยู่ แถมยังเป็นย่านการค้า
ผมรีบเร่งเท้า ถนนสั้นๆแค่นี้ ทำไมมันดูไกลจังวะ
“มึงจะไปไหน?!”
เสียงรองเท้าพี่ที่เหยียบลงบนพื้นไม่น่าฟังเลย เสียงอย่างกับพี่จะซ้อมเหยียบกระดูกใครสักคน
“ไปไกลๆจากพี่ก่อน ตอนนี้ผมกำลังโมโห พี่ไม่อยากเจอใช่ไหมล่ะ ตอนผมโมโหน่ะ น่ากลัวนะ”
นี่ผมพูดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย? โมโหใช่ไหม? ใช่ ผมกำลังโมโหอยู่
ผมโมโหจนรู้สึกเหมือนมีควันออกมาจากหู อาจจะฟังดูเว่อร์ไปหน่อย แต่ก็รู้สึกเหมือนผมตั้งขึ้นด้วย
“หยุด ไอ้ตี๋ กูบอกให้หยุดไง”
“พี่ก็หยุดก่อนดิ แล้วผมจะหยุด”
เสียงรองเท้าพี่หมอกเงียบลง
ผมเดินต่ออีกสองสามก้าว ช้าลง แล้วก็หยุด
หันไปมอง เดินไม่ไกลหนัก แต่ก็เหนื่อยทั้งคู่
“ผมไม่ชอบวิธีการของพี่ ไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ แต่ผมไม่เห็นด้วย”
“กูไม่สนว่ามึงจะคิดยังไง ในเมื่อมันเป็นทางที่ดีที่สุด”
“ดีหรอ? ฮ่ะ ดีกับพี่คนเดียวงั้นล่ะสิ? พี่ไม่เคยถามผมสักคำว่าคิดยังไง ผมรักงานของผม ผมอยากทำงานของผมต่อ มันเป็นงานที่ทำให้ผมรู้สึกขอบคุณตัวเองที่เรียนด้านนี้มา มันไม่ใช่งานง่าย แต่เพราะผมรักมัน แล้วผมก็อยากทำต่อด้วย”
“ทำไมมึงไม่ลองอยู่เงียบๆแล้วฟังสิ่งที่กูพูดบ้าง แล้วมึงจะให้กูทำยังไง?”
เสียงบีบแตรจากรถข้างนอกดังเข้ามาถึงตรงนี้ อย่างน้อย ก็ไม่ทำให้มีเพียงแค่เสียงลม ผมที่เริ่มยาวปัดไปมาจนรำคาญ ไม่ได้ดูดีแบบในเอ็มวีหรอกครับ ผมรับประกัน
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ กูก็จะปกป้องมึงไม่ได้” เสียงเบาลง แต่เพราะว่าเสียงนั้นหนักแน่น ผมเลยไม่ได้รู้สึกว่ามันลดเสียงลงเลย
“กูจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบคราวที่แล้วอีก แบบที่มึงหายไป โดยที่ไม่ยอมให้กูช่วยอะไรเลย”
ความโกรธผมลดฮวบ
ถอนหายใจ รู้ว่าไอ้ที่พี่หมอกทำมันก็แรงไปหน่อย แต่พอฟังเหตุผล ก็เล่นเอาโกรธจริงๆจังๆไม่ลง
“แต่พี่ก็น่าจะคุยกับผมสักคำ”
“คุยไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น มึงก็พูดว่าจัดการได้ แล้วเป็นยังไง?”
“เฮ่ย นี่พี่จะพูดดีเกินสามนาทีเป็นไหมเนี่ย?”
“ทำไม กูพูดผิดตรงไหน?”
ผมหันขวับกลับไปมอง ชนเข้ากับลุงฝรั่งพุงพลุ้ยคนหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ รีบหันกลับมา ก้มหน้าก้มตาเดินต่อ ผมพึ่งสังเกตว่าเดินออกมาจากรั้วโรงแรมนั้นแล้ว ฟุตบาทริมถนนคนเยอะ เสียงพี่หมอกก็ยังอุตส่าห์ฝ่าเสียงพูดคุยรอบๆตัวมาถึงผมได้อีก
“ไอ้ตี๋ นั่นมึงจะเดินไปไหน ไหนมึงบอกจะหยุด”
“ผมไม่หยุดแล้ว ผมโคตรโมโหพี่เลย!”
“โมโหเรื่องอะไร ทำไม? มึงโมโหเรื่องอะไร บอกมาสิ”
ยังต้องบอกอีกหรอ ว่าโมโหเรื่องอะไร?
ตอนนี้ ผมหันไป เห็นพี่หมอกอยู่ท่ามกลางคน ดูหงุดหงิดจนน่ากลัวแทนคนรอบๆ แถมยังเร่งฝีเท้าขึ้นมาเรื่อยๆ จนผมต้องวิ่งอีกครั้ง
“ขอโทษครับ ขอทางหน่อยครับ ขอโทษครับ”
เด็กเงยหน้าขึ้นมามองผม สักพักก็มองพี่หมอกที่วิ่งตามมา เหมือนดูการ์ตูนหนูวิ่งไล่แมวเรื่องดัง
ต้องยื่นมือออกไปก่อน เพื่อให้คนที่ขวางอยู่รู้ตัว และขยับให้ ต่อจากนี้ คนจะเยอะขึ้น ถ้าวิ่งต่อ อาจโดนจับทัน ผมวิ่งแทรกไปเรื่อยๆ หันไป พี่หมอก อีกแค่ก้าวเดียว จะถึงตัวผม
ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้ เลยเร่งเท้าขึ้นกว่าเดิม หลบออกไปทางถนนแทน มอเตอร์ไซค์เบรกรถ ตะโกนด่าผมยาว ผมได้แต่ผงกหัวขอโทษ
รถกำลังเคลื่อนตัว สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว
แท็กซี่คันหนึ่ง ป้ายไฟสีแดงสว่างว่า”ว่าง” ผมรีบโบก กระโดดขึ้นไป ไม่บอกจุดหมายปลายทาง แต่รีบพูดว่า “ออกรถเลยครับ”
แค่ปิดประตู มือสองข้างก็ตบเข้ากับหน้าต่าง เสียงดัง จนคนขับรถเหยียบเบรก รถกระตุกไปทั้งคัน
โชคดีที่คนขับรถล็อครถทันทีที่ผมขึ้นมา พี่หมอกพยายามเปิดประตู เปิดไม่ออก ทุบกระจกหน้าต่างดังจนน่ากลัว
“น้อง นี่น้องไปทำอะไรเขามาหรือเปล่าเนี่ย?”
“ปะ..เปล่าครับ”
พี่หมอกตะโกนอยู่ข้างนอก “เปิดประตู เปิดประตูสิวะ!” ทุบจนเสียวว่ากระจกจะแตกขึ้นมาจริงๆ
“พี่ ขับออกไปเลย ถ้าพี่ไม่ขับออกไปตอนนี้ ผมตายแน่ ตายเป็นผีไม่มีหลุมเลย”
“ขะ..ขนาดนั้นเลยหรอ?” พูดไปปากสั่นไป พี่คนขับรถเลื่อนมือไปที่เกียร์ “งั้นออกรถเลยนะ”
ผมพยักหน้า มองตอบพี่คนขับผ่านกระจกมองหลัง หันไปมองกระจกหลังฝั่งตรงข้ามกับที่ผมนั่ง พี่หมอกยังทุบกระจก ตะโกนไม่หยุด จนคนรอบๆเริ่มมุงดู
รถเคลื่อนออกมา พี่หมอกเดินตามสองสามก้าว ดึงประตู เขย่าไปมาจนได้ยินเสียงกึงๆ พอความเร็วเพิ่มขึ้น ถึงได้ปล่อยมือ ไม่ได้วิ่งตามมา
ผมมองผ่านกระจกหลัง ระยะทางห่างมาเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นพี่หมอกอีก
“สมัยนี้เด็กหล่อๆก็ไว้ใจไม่ได้เลยนะเนี่ย น้องไปแย่งแฟนเขามาละสิ โมโหขนาดนี้”
พี่แท็กซี่ช่างคุยอย่างคิดไม่ถึง
ผมได้แต่หัวเราะแหะๆตอบไป โทรศัพท์ ผมกำไว้ คิดว่าพี่หมอกจะโทรมา
แต่มันก็ไม่ได้สั่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว
……………………………………
…………………………….
………………………
[B.N.19 : complete]
[19.10.55]
Edit แก้ชื่อตัวละคร จำผิด = =
กับคำผิด ขอบคุณ malula คับ
-
ก็ต้องเหงยสุดคอ >>>เงย/แหงน
กลิ่นหอมชุย>>>ฉุย
ผมได้แต่พงกหัวขอโทษ>>>ผงก
ใจร้อนด้วยกันทั้งคู่
ที่พี่หมอกทำก็พอเข้าใจได้อยู่ ว่าอยากปกป้อง แต่ออกเผด็จการไปหน่อย
ตี๋ดื้อแต่ไหนแต่ไร ใช่ว่าจะยอมง่าย ๆ ยิ่งถูกบังคับนะ ฝันไปเลย
ต้องคุยด้วยเหตุด้วยผลอย่างเดียว
พี่หมอกงานงอกอีกแล้ว
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เรื่องมันมีอุปสรรค เพราะใครกันแน่เนี้ยะ lol
ดีใจที่เห็น ทะเลาะกัน บ้าง
:beat: :beat:
เรื่องนี้เพราะ คุณอัษฎา เหรอ.........????
-
หลังจากอ่านสองตอนนนน
ดราม่าาาาาาาาา
ดราม่านี้คืออะไรรรรรรร
:sad4:
-
อัพไม่บอกกล่าวกันเลย....แต่ก็ดีใจนะ ฮุฮิ~ #เผ่นไปอ่าน
น่านนน~ ค้างอีกตามเคย = =" #เอวัง
ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดี งั้น...สงสารคู่นี้ละกัน 55555
พี่หมอกแค่ยังอธิบายไม่ชัดเจน ตอนนี้เฮียรอนะคะ -3-
รอเวลาก่อน ให้น้องตี๋ใจเย็นก่อนเน่อออออ -3-
รอตอนต่อไปจ้าาาาาาาา
#ตอนวิ่งตามพี่หมอกน่ากลัว = = #น้องตี๋น่ากลัวกว่าที่วิ่งหนีทัน
#ต่อจากนี้จะน่ากลัวกว่าเดิม เพราะตี๋จะโดนสำเร็จโทษ หึหึ
-
เล่นไล่จับกันรึไงนะสองคนนี้
งืม เดี๋ยวตี๋ก็เจอไอ้พีหมอกทำอะไรแปลกๆใส่อีกหรอก
-
:pig4:
-
ยะฮู้ววววววววว มาแล้วเจ้าข้าเอ้ยยยย :mc4: o13
:impress2: :man1: o18
ขอบคุณนะคะ :pig4: :L1: :L2:
พี่หมอก อย่าทำร้ายจิตใจกันมากนักนะ เดี๋ยวไม่รักแล้วด้วย :serius2:
-
o22
-
o22 มาเร็วๆแบบนี้อีกนะครับ555
-
อ้าวๆๆ คนละเรื่องกับตอนที่แล้วว :a5:
ตี๋วิ่งเร็วว่ะ พี่หมอกตามไม่ทัน ตี๋นายช่างกล้าหาญมากกกกกก :z2: :z2:
-
เล่นอะไรกัน o22
:กอด1: :L2:
-
คิดถึงมากกกก
ขอบคุณที่มา นิดหน่อยก็ยังดี :pig4:
-
ครั้งนี้ตี๋ทำเกินไปนะ
เหตุการณ์มันแย่อยู่แล้ว ยังทำให้เลวร้ายลงไปอีกด้วยการไม่พูดจากันให้เคลียร์อีก
หมอกจะลองใจก็เข้าใจได้อยู่ในเมื่อครั้งนั้นเป็นตี๋เองที่เลือกเชื่อคนอื่นก่อนหมอก
มาครั้งนี้ก็มีอะไรไม่บอกอีก ความรักมันต้องมาพร้อมความเชื่อใจและศรัทธาจึงจะมั่นคง
-
หน่วงตลอดอ่ะ :เฮ้อ:
-
อ้าวเฮ้ย คราวนี้ตี๋ไม่เย็นแล้ว เรื่องจะยังไงน่อ
เพราะที่ผ่านมามีแต่ตี๋ยอมคล้อยตามด้วย
ร้อนพอกันเลยตอนนี้ เง่อ-_-;
-
ยังอยู่ในช่วง :เฮ้อ:
-
ขอบคุณ ^_^
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ทั้งคู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตี๋มีไรไม่บอกไง ไม่พูด แล้วพี่หมอกก็นะ แรงไป แต่เขาเป็นห่วงอ่ะ ซอฟท์ๆหน่อยมั้ย แต่ถ้าซอฟท์ก็ไม่ใช่พี่หมอก อืม.. :laugh:
เดี๋ยวก็เหมือนครั้งที่แล้วไง มีไรก็เก็บไม่บอก
มันไม่เกี่ยวหรอกว่าจะจัดการเองได้หรือไม่ได้ รักกันนี่ มีอะไรไม่บอกกันหรือไง โอ่ยยยยยย
คุยกันดีๆเทอดดดด o1
-
ทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งค้างง่ะ โอ๊ยจะบ้าตาย :serius2:
-
ไม่รู้สินะ ทำไมตี๋ไม่ฟังพี่หมอกให้จบก่อน หนีมาแบบนี้มีแต่จะยิ่งแย่ คือก็ต้องเข้าใจนิดนึงอะ ถึงพี่หมอกจะเผด็จการไปหน่อยแต่ก็ทำเพราะรักและหวังดี เพราะเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว(จากภาคแรก)มันเหมือนเป็นบทเรียน ก็เลยออกแนวระแวงกลัวว่าตี๋จะหายไปอีกไรงี้ ก็เลยต้องทำอะไรแบบนี้ -_- ฮึ๋ยยยย ขอเข้าข้างพี่หมอกละกันรอบนี้ แม้จะเข้าใจตี๋ก็เหอะว่าอยู่ๆมาโดนไล่ออกจากงานที่รักแบบนี้มันก็น่าโมโหอยู่ แต่ก็น่าจะฟังเหตุผลของอีกฝ่ายและใจเย็นกว่านี้นะ ตี๋ชอบคิดเองเออเองอ้ะ แล้วเหมือนที่หมอกบอกอะ คิดว่าจะจัดการได้ แล้วยังไง จัดการได้ไหมเล่า! คือตี๋ก็น่าจะเอาเหตุการณ์ครั้งที่แล้วมาเป็นบทเรียนเหมือนกันนะ ว่ามีอะไรให้บอกหมอกอะ จะได้ช่วยกันแก้ปัญหา ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ โอ้ยยยยย เมื่อไหร่มาม่าชามนี้จะหมดสักที เมื่อไหร่จะหวานกันสักที T___________________T
*อินจัด* 555555555555555555555555555
มาต่อเร็วๆอีกนะคะ อิอิ :mc4:
-
แบบว่าอ่านจบความคิดตีกันยุ่งเลย เพราะก็ผิดทั้งคู่ และก็ถูกทั้งคู่ด้วยเช่นกัน
พี่หมอกลองใจตี๋เองหรอกเหรอเนี่ย ตี๋ก็เป็นอย่างที่พี่บอกจริงๆนั่นแหละ เก็บเงียบไม่บอกใคร
ที่ผ่านมาสองสัปดาห์ก็ไม่เห็นตี๋จะคิดก่อการทำอะไร แต่พี่หมอกก็ทำเกินไป เป็นเราเราก็โกรธนะ มาไล่ออกเฉ๊ย
ตี๋บอกอยากให้พี่มาคุยกันก่อน แต่ตัวเองก็กลับไม่บอกเหมือนกันนะ
แถมคาดได้เลยว่าถ้าพูดกันก็คงไปกันคนละทาง เพราะตี๋ก็คงบอกว่าไม่เป็นไรเหมือนเดิมๆ
เหมือนจะว่าน้องตี๋เสียเยอะ แต่เปล่าเลยเราไม่เห็นด้วยกับวิธีของพี่หมอกเท่าไหร่หรอก
อย่าให้เรื่องนี้ทำให้ทั้งคู่ผิดใจกันเลยนะ
ถ้าคนในเราเข้มแข็ง ไม่ว่าปัจจัยภายนอกจะเข้ามาเท่าไหร่ เรามั่นใจว่าสองคนนี้จะผ่านไปได้
แต่นี่ถ้าเกิดคนในไม่เข้มแข็งเสียเองแล้ว คงน่าหวั่นวิตกมาก
ต่างคนก็ต่างต้องรับแรงกดดันและต้องสู้กับหลายๆอย่าง ควรจะคุยกันเยอะๆให้เข้าใจ เป็นกำลังใจให้กันมากกว่า
-
ชะอุ้ย ศึกภายในบ้าน เริ่มเกิด
นี่ยังเหลือศึกนอกบ้านอีกป่ะ
รักมากไปทั้งคู่ เคลียร์กันดีดีนะ ปัญหาเดิมๆอ่ะจ้ะ
-
กลายเป็นมาผิดใจกันเองซะอย่างนั้น
-
เห้ออออ ตี๋ เอ้ยยย ไม่รู้จะพูดอะไร กับเด็กคนนี้
ไม่ได้บอกว่าพี่หมอกไม่ผิด แต่ เพราะอะไรหล่ะ ที่พี่เค้าทำแบบนี้เพราะอะไร เพราะตัวเองตี๋เองไม่ใช่เหรอ ที่ดื้อ ที่รั้น ที่ไม่ยอมพูด แล้วสุดท้ายเป็นยังไง
บางที ตี๋ต้องคิดดูบ้างว่า ที่ผ่านมา ฝ่ายไหนกันที่ปรับตัวเข้าหาอีกฝ่าย อยากจะเดินไปข้างหน้าไปด้วยกัน
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:a5:แว๊กกกก ค้างงง พี่หมอก น้องตี๋ง่า :serius2: คุยกันเข้าใจไวไวเน้อออ :call:
-
เหมือนทุกคนพร้อมจะไม่เข้าใจความรู้สึกของกันและกัน
เหมือนไม่พร้อมที่จะคุยกัน
เหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่พยายามจะสื่อ
อีกคนก็รู้สึกไม่ชอบที่โดนบังคับ ไม่อยากให้ใครมองว่าเป็นเด็กอมมือ ต้องถูกบังคับ
ตัดขาดจากสิ่่งที่ตนเองอยากจะทำ แต่ในทางกลับกัน
ความรู้สึกของอีกคนก็อยากจะผูกมัดอีกคนไว้กับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง
เพราะกลัวว่าอดีตจะซ้ำรอย
มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ทุกคนล้วนต่างมีเหตุผลของตนเอง
ไม่ชอบการกระทำของอีกฝ่าย และไม่ชอบการกระทำในสิ่งตนเองทำ
ชอบตอนนี้มากๆเลยค่ะ เหมือนทุกตัวละครดูมีเหตุมีผลของตัวเองถึงมันจะดราม่าก็เห๊อะะะะะะะะะ
ยังไงก็จะติดตามตอนต่อไปนะค่ะ !แต่งได้บีบหัวใจสุดๆเลยยค่ะ
:o12: :o12: :o12:
-
อารมณ์จะเครียดก็เครียดไม่สุดอ่ะ 55555555555555
คล้ายกับว่าพอจะเครียดตี๋ก็บรรยายออกมา เหมือนฉากเสียงรองเท้าอ่ะ 55555555
แต่อย่าทะเลาะกันแรงนะ เค้าชอบเห็นคนไทยรักกัน :กอด1:
-
อันนี้โกรธตี๋นะ ทิ้งพี่หมอกไว้งั้นได้
เอฟซีพี่หมอก 555555555555555555555555
-
บ๊ะเจ้า เคลียร์กันดีดีนะ :)
-
เหอะๆ เข้าใจทั้งสองคน ต่างคนต่างมุมมอง แต่ก็คงต้องปรับตัวเข้าหากันล่ะนะ ไม่มีใครได้อะไรมาโดยไม่เสียอะไร มันเปนสัจธรรมของโลก หุๆ
-
อ่านแล้วไม่รู้สึกโกรธพี่หมอกนะที่ให้มิ้นท์โทรไปหาตี๋ เพราะเวลามีปัญหาตี๋ชอบเก็บไว้คนเดียว
แต่ที่ให้เค้าไปไล่ตี๋ออกจากงานมันก็ไม่ถูกนะพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ที่ทำไปก็เพราะเป็นห่วงตี๋หรอก แต่ตี๋ก็น่าจะฟังก่อนไม่น่าหนีกลับบ้านไปแบบนั้นเลย
เดี๋ยวจะเป็นเรื่องให้ทะเลาะกันอีก :serius2: :serius2:
-
แล้วไง...สุดท้ายก็ปวดใจกันทั้งสองคน....ผิดๆถูกๆกันไปมาแบบนี้....ถ้าไม่ฝ่าฟันความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมาจากทั้งภายในและภายนอก..แบบนี้....เอาความคิดเห็นของตนเป็นใหญ่....ก็ทนปวดใจกันไปเถอะ....แต่ที่แน่ๆ...ผู้อ่านโครตปวดใจเว้ยยย!!!!"""ทำกันได้นะผู้เขียน!!!!""""ฮึ่ย!!!!!!!!!!! :fire: :m31: :m16: :3125: :fire: :angry2:
-
ตี๋อ่ะ :z3: :z3: :z3:
-
ลุ้นอีกแร้ว ดีใจจังเลยครับมาใว
-
ตี๋ อย่าให้พี่หมอกจับได้นะ จะจับตีก้นซะให้เข็ด :serius2:
พี่หมอกๆ :m26: เค้ามีไรบอกอ้ะ พี่หมอกจับตี๋โป๊ะ ยาสลบ แบกมาล่ามโซ่ที่ห้องเลยเซ่
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: จับกดไม่ให้มีแรงหนีไปไหนเลย
:z6: :z6: :z6: เราเข้าใจพี่หมอกนะ รักมาก หวงมาก และคงจะห่วงมาก :m15: :m15: :m15:
-
o22 o22 o22 o22 o22
-
เริ่มได้กลิ่นดราม่าแรงขึ้นเรื่อยๆ ละ เศร้า T-T
-
ไหงเป็นยังงี้นี้ ตี๋น้อย พี่หมอก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่า แย่แล้ว!!!!!!! :z3:
ตี๋กับพี่หมอกผิดทั้งคู่แหละ เดี้ยวกว่าจะง้อกันก็นะ หึหึ :z6:
-
:เฮ้อ:
-
ตี๋อ่า.....อย่าโกธพี่หมอกเลย!
กลับไปหาพี่หมอกเหอะ..
แง๊งงงง ค้างกว่าตอนที่แล้วอี๊กToT
-
ตี๋ไม่น่ารักเลย ไม่ฟังเหตุผล แล้วที่รอเขามาตั้งนานเพื่ออะไร
-
หมอกเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
กี่ปีก็ไม่เปลี่ยน
แต่ตี๋ดื้อหนักกว่าเดิมนะ
โอ๊ยเราชอบตอนนี้มากเลย รอลุ้นตอนหน้านะคะ
-
ไม่อยากให้ทะเลาะกันเลย
กว่าจะกลับมาเจอกันก็นานมากแล้ว
ดีกันไวๆนะ
-
โหย...ทวงแล้วมาทันทีแบบนี้
รักตายเลยค่ะ ฮ่าๆ
แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ...
ถึงแม้พี่หมอกจะทำผิด
แต่ครั้งนี้เข้าข้างพี่หมอกอ่ะ
ตี๋แม่ง...พระเอก คนดีเกินไปแล้ว
ตี๋เป็นคนที่เคยทิ้งพี่หมอกไป
คงไม่เข้าใจคนถูกทิ้งหรอกว่ารู้สึกยังไง...
*ดีดเหม่งเจ้าตี๋*
ตอนหน้าโดนพี่หมอกฆ่าแน่ ฮ่าๆ
-
เข้าใจเหตุผลของพี่หมอก เข้าใจเหตุผลของน้องตี๋ แต่ถ้าไม่หันหน้ามาคุยกันดีๆ
เดี๋ยวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก :z3:
-
พี่หมอกก็เล่นแรงไปอ่ะ ... จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปหนอ ชักสงสัย
-
เอ่อ.... อ่านตอนนี้แล้วตื่นเต้นจัง
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันนะ 555555555
อาจจะเพราะพี่หมอกโกรธมั้ง
แล้วยังวิ่งตามตี๋จนเราตื่นเต้นแทน
ลุ้นว่าพี่หมอกจะจับได้ไหมแล้วจะเป็นไง
ทำเอาความดันสูงเลยทีเดียว 55555555
-
สงสารทั้งคู่เลย :m15:
คบกันถ้าไม่คุยกันก็อยู่ด้วยกันยากนะ :เฮ้อ:
-
ตอนแรกฮานะ ตลก พอช่วงปลายๆชักตลกไม่ลง :z10:
ใจร้อนสุดๆอ่ะ ทั้งสองคน ผิดด้วยกันทั้งคู่ มองอีกแง่คือ อาจจะดีก็ได้ที่ตี๋ถอยออกมาก่อน
เรื่องการตัดสินใจบางจุดตี๋ก็ยังไม่โตนะ ส่วนพี่หมอกบางทีเรื่องสำคัญสุดๆก็เหมือนจะคิดข้ามจิตใจตี๋ไปน่อย
ค่อยๆพูดกันนะ
ป.ล.ไม่อยากอยู่บ้านพี่หมอกไม่เป็นไร มาอยู่บ้านเราก็ได้ตี๋ :z2: #ยังจะเล่น
-
อ๋อย....ค้างอ่ะ ค้างอย่างแรง ค้างๆๆๆ รีบมาต่อเร็วๆนะ อารมณ์มันค้างอ่ะ o22
-
อย่าเพิ่งดราม่าเลยนะ ยังไม่ทันเตรียมใจ
-
ถอยกันคนละก้าวดีมั๊ย.....พี่หมอก...น้องตี๋
:angry2: :serius2: :เฮ้อ:
-
ดราม่าอีกแล้ว
-
ตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์จริง ๆ ค่ะ สนุกมากเลย
“ข่าวจบ ละครหลังข่าวก็มาเชียว พระเอกหล่อชะมัด” แม้ยามทุกข์ยาก น้องตี๋ของเราก็ยังมีมุมน่ารักเสมอ
ชอบเค้าตรงนี้แหละ แต่น่าสงสารอยู่นะ เพราะตี๋รักงานมาก ตะหงิดตั้งแต่พาร์ทที่แล้วที่พี่หมอกพูดแล้วแหละ
เรื่องให้ลาออกจากงาน คิดว่าเรื่องนี้ต้องทำให้ทะเลาะกันแน่ เพราะตี๋รักงาน อยากให้ตัวเองมีคุณค่า
ส่วนพี่หมอกก็อยากให้ตี๋อยู่ข้่างตัว อารมณ์หลอนกลัวหายไปอีก เลยต้องทดสอบไปแบบนั้น
ความคิดสองคนจะลงตัวกันได้ที่ตรงไหนเนี่ย...พี่หมอกโมโหบ้านบึ้มไปแล้วป่านนี้ ตี๋วิ่งหนีต่อหน้าขนาดนี้
คนยิ่งคิดถึงอยู่ไปต่างประเทศมาตั้งหลายวัน คงอยากกอด เจอวิ่งหนีอย่างนี้พี่เค้าก็ช็อคนะ เค้ารักของเค้ามาก
แต่ก็เข้าใจที่ตี๋ทำทุกอย่างนะ ลุ้นสุดค่ะ
อยากอ่านตอนหน้าแบบสุดติ่งสุดไต มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
:pig4:
-
:เฮ้อ: จะเอายังไงล่ะทีนี้ จะว่าผิดทั้งคู่มันก็ใช่... แต่ก็มีเหตุผลทั้งคู่เหมือนกัน
แต่ตี๋ไม่น่าหนีมาอย่างนี้... เคลียร์ให้จบดีกว่า เพราะยังไงพี่หมอกก็ลงมือทำไปแล้วด้วย
หนีมาอย่างนี้ พี่หมอกจะว่าไงบ้างก็ไม่รู้... เข้าใจหน่อยว่าพี่หมอกมีปมเยอะ เเล้วก็หวงห่วงตี๋มากๆด้วย
:z3: แล้วตี๋จะทำไงต่อไปอ่ะ งานก็ออกมาแล้ว พี่หมอกก็โกรธกันอีก :o12:
-
โอ๊ยยยยยยย...สงสารพี่หมอก แต่ก็เห็นใจน้องตี๋
เมื่อไร2คนนี้จะได้กลับมาอยู่อย่างสงบแบบแต่ก่อนซะที
:z3:
-
ผิดทั้งคู่
อ่านตอนนี้แล้วชอบมาก ๆ เลย
ถึงแม้ว่าจะมีมาม่า
แต่คนเขียน เขียนในมุมมองของแต่ละคนได้ดีมาก
มีเหตุผลกันทั้งคู่
ตอนนี้ก็รอแต่ว่าจะแก้ปัญหากันยังไงต่อ
หมอกโกรธจนควันออกหู
ตี๋ก็ไม่ยอมคุยด้วย :เฮ้อ:
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
-
ตั้งแต่ภาคแรกจนมาถึงตอนปัจจุบัน
นับครั้งไม่ถ้วนที่ตี๋หันลังให้พี่หมอก
เข้าใจความรู้สึกพี่หมอกเลย
ตอนที่แรกที่โดนไล่ออกจากงาน กัดปากตัวเอและภาวนา
ไม่ใช่พี่หมอกที่เป็นคนทำ เพราะไม่งั้นเรื่องคงแย่กว่านี้
และก็ใช่จริงๆ
รับรู้ถึงความรักที่ทั้งคู่มีให้กันนะค่ะ
แต่วิธีการแสดงออกแตกต่างกัน
ถึงอย่างไงก็ยันยืนยันว่าชอบภาคนี้มากกว่า ฮา เพราะชอบดราม่า
รู้สึกตัวคนเขียนโตขึ้นไปพร้อมกับตัวละครด้วย การถ่ายทอดออกมาให้อินใจมาก
มันหน่วง ไม่เจ็บ น้ำตาไม่ไหล รอตอนหน้าค่ะ
ติดตามเสมอมา รอหนังสือมาส่งงงงงงตื่นเต้นอยากอ่านสเป
-
อืมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z10: :z10: :z10: :z10:
พูดไม่ออก
ไม่ใช่เพราะพูดกันน้อย
แต่ไม่เคยคุยกันเลยในเรื่องนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
*มันเป็นเอกลักษณ์มากจริงๆสองคนนี้เนี้ยยย :angry2: :angry2:
-
หมอกคงกังวลมากเพราะมีปมในสิ่งที่ตี๋เคยทำไว้ถึงทำแบบนั้น แต่หมอกถึงตี๋จะเคยทำแบบนั้น แต่ตี๋ทำไปเพราะมีเหตุผล และหมอกเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงหัวใจของตี๋ก็เป็นของหมอก เพราะฉะนั้นหมอกจึงไม่ควรทำแบบนั้นนะ ทำไมมีอะไรไม่ปรึกษาตี๋บ้าง หมอกบอกว่าตี๋เก็บทุกอย่างไว้คนเดียว แล้วตัวหมอกเองไม่ได้ทำแบบเดียวกันงั้นหรือ หมอกห่วงตี๋ ตี๋เองก็ห่วงหมอกไม่แพ้กันหรอกนะ ที่ตี๋ไม่บอกหมอก หมอกเองก็คงรู้ว่าตี๋มีเหตุผล ตี๋เองก็มีอะไรทำไมไม่บอกหมอก ตี๋เองก็น่าจะรู้ว่าตี๋สำคัญกับหมอกมากขนาดไหน และก็น่าจะรู้ด้วยว่าหมอกมีปมเรื่องของตี๋แค่ไหน แล้วทำไมไม่คุยกันตี๋ทำแบบนั้น แล้วคงไ่ม่ใช่กลับไปคิดมากเองอีกนะ แต่คิดว่าหมอกคงไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอกมั้ง ยังไงหมอกก็คงดูแลปกป้องตี๋สุดชีวิตอยู่แล้ว หมอกกำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ แล้วพ่อหมอกจะทำอะไรตี๋หรือเปล่า ยังพี่ชายหมอกอีก
-
มารอพี่หมอก&ตี๋ครับ น่ารักๆ :L2: :L2: :L2:
-
เป็นอีกครั้งที่ตี๋เลือกที่จะเดินหันหลังให้พี่หมอก
ตี๋บอกว่านี่เป็นงานที่ตี๋รัก แล้วทุกวันนี้พี่หมอกได้ทำงานที่ตัวเองรักหรือเปล่า
แต่ที่พี่หมอกยอมสู้ขนาดนี้เพื่ออะไร และเพื่อใคร ..... ทำไมไม่คิด
ตั้งแต่ภาคที่แล้ว ตี๋ก็เลือกที่จะเดินหนีออกมาแบบนี้ เมื่อมองกลับไปกลับคิดว่าที่ตี๋ทำแบบนั้นก็เพื่อเป็นการหนีปัญหา
แล้วบอกกับตัวเองว่าดีแล้ว เพื่อพี่หมอก ทั้งๆ ที่ตี๋ยังไม่ได้สู้เลยด้วยซ้ำ คิดเองเออเอง แล้วก็ยอมแพ้เองทั้งนั้น
มาภาคนี้ตี๋สมควรโตขึ้น แต่เหตุการณ์ในอดีตไม่ได้ช่วยอะไรเลย ตี๋ก็ยังเป็นตี๋ที่เลือกที่จะเก็บปัญหาเอาไว้ และไม่สู้เหมือนเดิม
สิ่งที่ตี๋ควรทำคืออยู่ข้างๆ ให้กำลังใจพี่หมอก ไม่ใช่จะขึ้นไปทัดเทียมในแง่ของการงานพี่หมอก
นั่นเป็นสิ่งที่พี่หมอกต้องการเหรอ ตี๋คิดเอง เออเองอีกแล้ว คิดว่านั่นคือสิ่งที่ดี .... ถามพี่หมอกยังว่าพี่เขาต้องการหรือเปล่า เฮ้อออออออ
-
เอาอีกแล้ว ปัญหาเก่า ๆ เริ่มเป็นเงาตามมาหลอกหลอน....
ครั้งนี้ โตขึ้น แต่การไม่คุยกันของทั้งสอง ทำให้ต่างคนต่างคิดแทนกัน แล้วปัญหาจะจบอย่างไร :เฮ้อ:
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมรอความอ้างว้างของคนทั้งสองที่กำลังจะเจอ ..... :z2:
-
แค่คำว่ารักมันไม่พอสินะ ความเชื่อใจมันสำคัญกว่า เฮ้อ!!! แล้วทั้งสองคนจะไปต่อได้เหรอ
-
:sad4:
-
ปากหนักด้วยกันทั้งคู่
พี่หมอกปกติก็พูดน้อย ต่อยหนักอยู่แล้ว แต่ครั้งก็ทำเกินไป
ตี๋ดูเหมือนจะว่าง่าย แต่ก็ดื้อเงียบอยู่ใช่จะยอมง่ายๆไปทุกเรื่อง แต่ครั้งนี้น่าจะคุยให้รู้เรื่องก่อนเนาะ หนีแบบนี้จะดีเหรอ
-
ทำไมมีอะไรไม่คุยกันดีดี ผิดทั้งคู่เลย แต่ก็มีเหตุผลทั้งสองคน ทำไปเพราะต้องการปกป้องอีกฝ่ายด้วยความรักแท้ๆเลย ตี๋ก็น่าสงสาร ต้องถูกไล่ออกจากงานที่ตัวเองรัก พี่หมอกก็น่าสงสาร เพราะเรื่องราวในอดีตทำให้พี่หมอกต้องทำแบบนี้
พี่หมอกคงจะเสียคนที่ตัวเองรักที่สุดไปไม่ได้อีกแล้ว ตี๋เข้าใจพี่หมอกด้วยเถอะนะ
ไม่ได้เจอกันตั้งนานดันมาดราม่าใส่กันอีก จากนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย ชีวิตตี๋เหมือนซันไช่เลยอ้ะ
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
อะไรของสองคนนี้เน่ียยยยย :เฮ้อ:
-
ตี่ทิ้งพี่หมอกไป 2 ครั้งแล้ว. ..พี่หมอกก็เลยกลัว ลองมาเป็นตี่โดยทิ้งบ้างละ
แต่พี่หมอกก็ผิด ทำให้ตี๋โดยไล่ออกจากงาน เป็นใครก็โกรธ. เศร้าจริง
-
สงสารกันทั้งคู่เลยเนี่ย
กลัวพี่หมอกจะทำอะไรที่มันเหนือควาามคาดหมายอีก
ตอนแรกตกใจ ทำไมพี่หมอกทแบบนี้
แต่พอมาคิดดีๆ เออว่ะ ก็พี่หมอกเป็นแบบนี้ จะทำแบบนี้ก็ไม่แปลก
-
เรื่องมันก็เกิดจากความหวังดีด้วยกันทั้งคู่
คิดเองว่าทำแบบนี้แล้วมันจะดีกับอีกคน
แต่ก็ไม่ได้คุยกัน เฮ้อ :เฮ้อ:
กลับมาคุยกันเหอะนะ
-
อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารใครดี ทีแรกสงสารตี๋ ไปๆมาๆทั้งคู่นั่นละ
เห้อ.. นานๆจะเห็นคู่นี้ทะเลาะกันบ้าง ทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลยแฮะ
-
งื้ออออออ อึดอัด :o12:
เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่เราเข้าข้างพี่หมอก :laugh:
-
:serius2:
มาม่าอืด ทะเลาะกันจริงจังไปนะเนี่ย หลังจากนี้จะดีกันเเล้วไม่ทะเลาะกันเเล้วใช่ป้ะ
พอแล้วนะ ไม่เอามาม่า
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ปัญหาเยอะแล้วนะเนีย ยังจะมาทะเลอะกันอีก :serius2: :serius2: :serius2:
-
เรื่องเกิดจากที่ทั้งคู่ต่างหวังดีซึ่งกันและกัน
แต่ดันลืมที่จะนึกถึงจิตใจอีกฝ่ายแล้วหันหน้ามาคุยกัน
เฮ้อ ... โตแล้วนะ เป็นผู้ใหญ่แล้วทั้งคู่
ตี๋มีสติหน่อยดิ่ รู้ว่าโกรธ แต่ตอนนี้พี่หมอกน่ะเครียดกว่าสิ่งที่ตี๋เผชิญอยู่อีกนะ
กลับไปนั่งให้กำลังใจพี่หมอกเถอะ สงสารพี่หมอกจริงๆ
-
อ่านแล้วคิดเลย..ความเชื่อใจเป็นสิ่งสำคัญ..ไม่ว่าจะเป็นนิยาย
หรือเรื่องจริง...สนุกมากๆยิ่งอ่านยิ่งสนุก..แต่ลุ้นให้เข้าใจกันเร็วๆ o13
-
เวลาโมโหตี๋ก็ยังโมโหได้น่าเอ็นดูอยู่ดีอ่ะ ขอกอดซักทีได้มั้ยฮึ
พี่หมอกสุดที่รักยอดดวงใจของน้องคะ ถึงหนูจะรักพี่แต่หนูก็ไม่ชอบให้พี่ทำโดยพลการแบบนี้นะ
คนเรากว่าจะค้นพบตัวเองกว่าจะได้ทำในสิ่งที่ชอบมันไม่เรื่องง่ายเลย ..พี่น่าจะรู้นิ่
(อุ๊!! ดุที่รักแล้วสะเทือนใจเองซะงั้น)
:กอด1:
-
ใจเย็นๆกันก่อนนะจ๊ะ ทั้งคู่เลย
เหมือนจะผิดด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละ เพราะไม่ยอมคุยกัน เข้าใจตี๋นะ แล้วก็คิดว่าพี่หมอกก็ทำเกินไปเหมือนกัน
หาเวลามานั่งคุยกันจริงๆจังๆหน่อยไหม แต่คงต้องรอให้เย็นลงหน่อย ตอนนี้ได้แต่ถอนหายใจ
อย่ามาม่านะคะ ใจเรารับไม่ค่อยไว้ ฮ่าๆๆ โดนมาหลายเรื่องติดกันแล้ว เจ็บมากกก
-
ตี๋หมอก
ดีกันเร็วๆเถอะ
คนอ่านจะหัวใจวาย :seng2ped:
-
แอบอิจฉา คนชื่อตี๋จริงๆอ่ะ
รอตอนหน้าจ้า
-
โอย เครียด อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว ทนไม่ไหวไม่อยากค้างแบบเครียด ๆๆๆ แบบนี้เลย เรื่องนี้สนุก มาก ๆๆๆๆ จริงค่ะ จบดี ๆๆ นะค่ะ ไม่เอาเศร้านะค่ะ ถือว่าสงสารคนอ่าน :m15:
-
:z3:ทุบผนังอยากทึ้งสระบัวขึ้นล้างให้หมด
โอย...พ่อไม่เข้าใจตุ้ม
ไม่ใช่ล่ะ! พี่หมอกไม่เข้าใจไม่บอกตี๋ก่อนตี๋
ซ้ำตี๋ดันวิ่งหนีพี่หมอก
ที่กว่านั้นค้างที่สองคนไม่พูดกันซะอีก
แง่มๆ อินจัด :sad4:
กดบวกปล่อยเป็ดขอบคุณ
ปล.เพราะจ้องอยู่นานว่าตาฝาดรึเปล่า วันที่ 19.10.22 มันอัพเดทนี่หว่า
เลยเสี่ยงกดเข้ามาดู เจอเลย~เย้!
-
B.N.20
ตายแหง ตายแหงแก๋ ตายแน่ไม่ต้องให้ใครฟันธง
นี่ นายอธิษฐาน รู้ไหมว่ายั่วโมโหใครไป?
แน่นอน คำตอบทำให้ผมขนลุกไปทั้งตัวเลยทีเดียว
พี่หมอกไม่ค่อยได้โมโหบ่อยนัก ถึงจะมีเดือดปุปุอยู่ แต่ถึงขั้นปะทุหนักๆ คราวนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นด้วยตัวเอง ก่อนหน้านี้ เคยได้ยินพี่บอลเล่าให้ฟังว่า คนที่ทำให้พี่หมอกฟิวส์ขาด ถึงขั้นไปนอนโรงบาลเลยทีเดียว คนๆนั้น ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ที่แน่ใจ คือผมไม่อยากเจริญรอยตามพี่คนนั้นชัวร์ๆ
ผมมองซ้าย มองขวา ไม่เห็นรถบีเอ็มอยู่ในระยะห้าร้อยเมตร รีบเปิดปิดประตูบ้านด้วยความเร็วที่ไม่เคยทำมาก่อน ถอดรองเท้าวางเงียบๆ เดินย่องเข้าบ้านไป หวังว่าไม่มีใครเจอ
เฮียที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เห็นผม เลยเดินออกมาใหม่ แปรงฟันไปถามไป เล่นเอาผมต้องเอาผ้าเช็ดเท้ามาเช็ดคราบยาสีฟันที่เฮียพ่นออกมา
“หนีไรมาวะ ไอ้ตี๋”
“ฮะ? ฮะ? ตี๋หรอ?”
“เออ ไม่ถามมึง ถามหมาที่ไหนวะ?”
“งั้นไปถามไอ้ด่างแล้วกัน ตี๋ไปละ”
“อ้าว นี่แม่งน้องใครวะเนี่ย จับถ่วงน้ำตั้งแต่เล็กก็คงจะดี” บ่นยาวไปจนปิดประตูห้องน้ำ ผมเดินขึ้นบันไดมาแล้วยังได้ยินเสียงพึมพำอยู่
ผมทำอะไรไปวะเนี่ย?
คิดแล้วโมโห
มองกองงานที่ยังทำไม่เสร็จ อยากจะเข้าไปเตะให้กระจุย ฉีกแล้วพ่นไฟใส่ แต่ขืนทำแบบนั้นลงไป ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง เลยได้แต่นั่งคิด ทำให้สบายใจได้หน่อย
ขยี้ผมจนฟู กระจกหน้าต่างสะท้อนเงา เห็นผมตั้งขึ้นมา หน้าตาคล้ายเขาพอดี เออ วันนี้ผมจะยอมเป็นสัตว์สี่เท้ากินหญ้าซักวันนึงแล้วกัน
แต่ใจนึงก็บอกว่าดีแล้วที่กลับมาก่อน
ถ้าอยู่ตรงนั้นต่อ ผมอาจจะทนไม่ไหว เผลอต่อยพี่หมอกไปจริงๆก็ได้ เพราะฉะนั้น กลับมาตั้งสติที่บ้านน่าจะดีที่สุด
มองนาฬิกา สี่ทุ่ม ต้องรีบนอน พรุ่งนี้—
ไม่สิ ผมไม่มีงานต้องทำแล้วนิ
นอนสบายอยู่บ้าน ที่ไม่ได้ทำมาตั้งนาน จะกลิ้งจะนอนถึงเมื่อไหร่ก็ได้
ถ้าผมจะยิ้มตอนนี้ มันก็เป็นแค่การยิ้มเก๊ๆ ไม่มีประโยชน์เลย
ทิ้งตัวลงนอนกับเตียง หลับตาลง หน้าพี่หมอกที่ผมเห็นก่อนรถจะขับออกมา หรือไอ้การที่ยืนขวางถนนแบบนั้นจนได้ยินเสียงแตรดังมาถึงผม ยังเห็นภาพนี้ซ้ำๆ
เหตุผลของพี่ผมพอจะเข้าใจ แต่วิธีการแบบนี้ แค่คิดผมก็โมโหจนจะพ่นไฟออกมาแล้ว
ตั้งแต่เด็กยันโต สิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุด ก็คือการได้ทำงานในสิ่งตัวเองรัก หารายได้ เก็บเงินซักก้อน ช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในบ้าน ไม่ต้องงอมืองอเท้าเกาะเฮียเกาะม๊าไปเรื่อยๆ
“โว้ยยยยยยยยยย”
“อย่าโวยวายได้ไหมวะ? เดี๋ยวม๊าก็ตื่นหรอก”
“…..”
เฮียเข้ามาตอนไหน ผมไม่ทันได้ยิน ใส่แต่กางเกงเดินในบ้าน สระผม เลยดูหัวลีบลงไปหน่อย เข้าห้องมา เฮียก็พุ่งไปที่โต๊ะหนังสือ คงจะนั่งอ่านหนังสือกองนั้นให้จบ
“เฮีย”
“มึงยังไม่ได้อาบน้ำ อย่ามานอนกลิ้งบนเตียงดิ”
“อืม…” เฮียเปิดหนังสือ ก่อนจะเข้าโลกส่วนตัว ถ้าผมไม่ทัก คงไม่มีโอกาสได้คุยกันพอดี “เฮีย ตี๋มีเรื่องจะบอกว่ะ”
“อะไรล่ะ”
“หันมามองหน้าตี๋ก่อนดิ”
เฮียขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมหันหน้ามา “ว่ามา”
“ตี๋โดนไล่ออก”
“…..ห้ะ?”
“เซ็งว่ะ”
เฮียเงียบไปสักพัก ปล่อยให้ผมหลับตา จนช่วงที่คิดว่าอาจจะหลับจริงๆ เฮียก็พูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอก”
“หืม?”
“ตกงานน่ะ ไม่เป็นไรหรอก”
“เฮียคิดอย่างนั้นหรอ?”
“อืม” เฮียปิดโคมไฟลง เหลือแต่ไฟดวงที่อยู่บนเพดาน “ตกงาน ก็หางานใหม่ อย่าไปกลัวที่จะต้องเปลี่ยนสถานที่หรือเปลี่ยนเพื่อนร่วมงาน ตอนเรียน มึงก็เปลี่ยนมาหลายที่แล้วใช่ไหมล่ะ? มันไม่ต่างกันหรอก”
พอจะนึกภาพตามได้
เพื่อนม.ต้น ยังคุยอยู่แค่ไม่กี่คน จำได้แค่ว่ามีเรื่องดีๆเกิดขึ้น แต่กลับนึกรายละเอียดได้ไม่ชัดนัก เพื่อนม.ปลาย เพื่อนที่คิดว่าอยากให้อยู่ด้วยกันไปจนแก่ อยากไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ อยากตื่นเช้าไปลอกการบ้าน โดดเรียนด้วยกัน เป็นวัยของคำว่า”ด้วยกัน” กับเพื่อนมหาลัย ที่ให้ความรู้สึกต่างกันไป
ต้องปรับตัว
แค่คำเดียวเท่านั้น ที่เฮียจะบอก
“แต่งานมันหายาก”
“หายากก็ต้องหา กูไม่เลี้ยงเด็กโข่งแบบมึงหรอก กินก็เยอะ แถมไม่ได้โตขึ้นเลย ยังนอนเปิดพุงเหมือนตอนเด็กๆไม่เปลี่ยน”
“ผมไม่ชอบคำนี้เลยว่ะ คำว่าเด็ก”
เฮียหัวเราะเบาๆ
“หวังว่าน้องเฮียมันจะโตด้วยตัวเองซักที เฮียทั้งเลี้ยงทั้งลุ้นจนเหนื่อยแล้ว”
……………………………………………….
…………………………………
ใส่สูทที่ไม่ได้เข้ากับผมสักนิด เซ็ตผม หยิบพอร์ทที่นั่งทำเมื่อคืน เฮียเห็นหน้าผมตอนเช้า หัวเราะหึหึ ไม่พูดอะไร ม๊าบอก”โชคดีนะ อาตี๋” มายืนส่งถึงหน้าประตูบ้าน
หลังจากที่เช็คสภาพไอ้แก่แล้วเมื่อวาน มันผ่านการซ่อมมาแล้วแปดครั้ง ตอนนี้แตรเสีย แถมเวลาขับยังมีเสียงหึ่งๆ ควันดำเหมือนไฟไหม้ ถ้าใส่เสื้อขาวอาจมีการเปลี่ยนสีได้ สำหรับวันสัมภาษณ์งาน ผมเลยคิดว่า รถเมล์อาจจะปลอดภัยกว่า
ที่ที่ยื่นใบสมัคร มีรถไฟฟ้าไปถึง
ชีวิตนี้ขอบคุณมาตลอดที่ไม่ต้องสัญจรด้วยรถไฟฟ้าบ่อยนัก รถเมล์ต่อให้แย่แค่ไหน ผมว่าก็ยังสู้รถไฟฟ้าไม่ได้ ยิ่งตอนเลิกเรียนร.ด.วันไหน เราขาดกันเถอะครับ เคยผ่านช่วงนั้นมาก่อน เข้าใจทั้งหัวเกรียน ร.ด. และจมูกตัวเอง
คนเยอะ ผมยืนอยู่ตรงที่ๆจับไม่ถึงทั้งเสาและราวข้างบน คนเบียด ไอ้หนูตรงนั้น เก่งเป็นบ้า ขึ้นมาถึงก็ยืนหลับ พิงเสาโดยไม่ใช่มือจับ พอรถออกจากสถานี ตัวผมก็โน้มไปข้างหน้า ชนเข้ากับผู้หญิงข้างๆ “ขอโทษครับ” เธอกับเพื่อนกลับมองผมอย่างกับผมเป็นนักข่มขืน แล้วรีบเดินหนีไป ทิ้งผมไว้กับนักกล้ามผิวสีแทน เกิดเป็นผู้ชาย อยู่ยากชะมัด
ถึงสถานีที่ผมต้องลง คนแทบจะไม่ยอมขยับตัวให้ ถึงตัวผมจะออกมานอกรถได้ แต่กระเป๋าก็ยังโดนหนีบอยู่ จน รปภ.ที่ยืนอยู่ข้างเส้นเหลืองต้องเป่านกหวีดให้รถรอ ทั้งขบวนมองผมอย่างตำหนิ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่มีใครคิดจะช่วยดันกระเป๋าผมที่ติดอยู่ออกมาสักคน
เด็กคนที่คิดว่าหลับอยู่ ลืมตาขึ้น ไม่ได้ถอดหูฟังออกจากหู ยื่นมือมา ผ่านหลังนักธุรกิจที่คุยโทรศัพท์เสียงดังตั้งแต่เข้ามา ช่วยดันกระเป๋าจนขยับ ผมดึง กระเป๋าถึงหลุดออกมาได้
เสียงสัญญาณที่บอกว่าประตูจะปิดดังขึ้น ผมยิ้มขอบคุณ แต่เด็กคนนั้นก็ทำหน้าเฉย ประตูปิดเสียงดัง กึ้ง! แล้วตัวรถก็เคลื่อนออกไป
ตึกที่อยู่ห่างออกไปจากสถานีนี้ คือเป้าหมายของผม เห็นทันที่ที่เงยหน้าขึ้น
กำสายกระเป๋าแน่นขึ้น เดินก้าวไปข้างหน้า
…………………………………..
…………………………
“นี่ไปมากี่ที่แล้ววะ?”
“4”
“แล้วเป็นไง?”
ผมยักไหล่
บอกว่าจะติดต่อไป ผ่านมาเดือนกว่า ไม่เห็นมีอะไรสักนิด
วางสายจากไอ้โจ๋ ตั้งแต่วันนี้ คิดว่าจะอยู่บ้านซักพัก
ไม่ใช่งานที่จะหาได้ง่ายขนาดนั้น ระหว่างที่รอ ได้แต่ฝึกงาน ผมซื้อโน้ตบุ๊คเครื่องใหม่ ใช้แยกกับเฮีย สมควรจะมีนานแล้ว แต่เพราะกลัวว่ามีเรื่องฉุกเฉินที่จะต้องใช้เงิน จึงเก็บไว้
ลองฝึกในสิ่งที่ไม่เคยทำ ผมรื้องานเก่าออกมาดูทั้งหมด เห็นข้อผิดพลาดบางอย่างที่ยังทำซ้ำๆ
ไอ้กล้วยชวนไปฝึกงานด้วยกัน ผมปฏิเสธไป ตอนนี้หมกหมุ่นกับการแก้งานเสียจนไม่สนใจอะไร
คิดว่าบางที เราอาจจะต้องเริ่มจากเข้าใจปัญหาเราก่อน ถ้าผมดีจริง ต่อให้เป็นพี่หมอก พ่อพี่หมอก หรือเทพเจ้าหน้าไหน ก็คงจะเอาผมออกจากตำแหน่งนี้ไม่ได้
เอาจริงๆ การแก้แบบเข้ามากๆ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนติดกับ ขยับไปไหนไม่ได้ เมื่อเช้าม๊าเจอผมยังไง ตอนบ่ายที่ม๊ากลับมาบ้าน ก็ยังเห็นผมนั่งอยู่ที่เดิม ที่โต๊ะหน้าทีวี กระดาษเยอะขึ้นเรื่อยๆ โน้ตบุ๊คเปิดจนร้อนทุกวัน
ถ้าจะหางาน วงการนี้ต้องมีเส้นสาย
เคยได้ยินรุ่นพี่พูดคำนี้สมัยเรียน งานก่อนหน้านี้ ก็ได้การแนะนำจากพี่เพรช แต่ตอนนี้ นอกจากผมจะไม่มีเส้นสายอะไร ยังมีเจ้าพ่ออำนาจมืดกันผมออกจากงานอีก
คิดว่าพี่หมอกจะหยุด และเปลี่ยนความคิด แต่ก็ไม่ใช่
รื้องานเก่าๆตอนที่เรียนอยู่ออกมาดู เปรียบเทียบกัน งานเหมือนจะพัฒนาขึ้น เหมือนจะ ผมบอกไม่ได้ว่าตรงไหน แต่ยังรู้สึกขัดๆอยู่
ตอนเย็น ลากแตะออกไป เดินเล่นแถวๆบ้าน ออกไปเจอเพื่อนบ้านที่ไม่ได้เจอหน้านาน ผมมัวแต่ทำงาน แค่ปีเดียว แทบจะลืมบรรยากาศตอนเย็นๆแบบนี้ไปแล้ว ปกติตอนนี้คงจะต้องเบียดอยู่บนรถเมล์ เจอกลิ่นจั๊กกะแร้ที่ผมไม่รู้จะทำหน้าแบบไหนให้ทำร้ายจิตใจเจ้าของน้อยที่สุด
ม๊าบอกทำงานมากไป สมองจะไม่แล่น ให้ออกมาพัก
แถวบ้านมีคลองที่ตอนเด็กๆเคยมาเล่นอยู่ น้ำสีทึบ สมัยผมก็ไม่ใส แต่น้ำไม่ได้เน่าแบบนี้ ไม่รู้ระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้น คนใส่ใจแม่น้ำน้อยลงหรือเปล่า อันนี้คงเป็นคำถามที่มีคำตอบอยู่ตำตา
กลุ่มสิบแปดอรหันต์ตอนนี้วงแตก เหลืออยู่แค่หกตัว เจอหน้าผมก็กระดิกหางใหญ่ ได้แต่แบมือบอก เสียใจด้วยว่ะ
ไม่ค่อยได้เห็นเด็กออกมาวิ่งเล่นเหมือนแต่ก่อน พลาดแล้ว เด็กน้อยเอ๋ย ชีวิตวิ่งเล่นน่ะ เป็นชีวิตที่เด็กทุกคนสมควรจะได้รับตอนเป็นเด็ก ไอ้เรื่องเอานิ้วจิ้มพวกหน้าจอทัชสกรีนยังมีเวลาอีกทั้งชีวิต แต่ถ้าจะวิ่งเล่น จะให้ไปวิ่งตอนวัยทำงานมันก็พูดยากอยู่
แวะนั่งเล่นที่ร้านขายของชำ พูดคุยสารทุกข์สุขดิบ คิดว่าจะจบอยู่แค่นั้น แต่กลับได้รับการอัพเดตข่าวสารหมู่บ้านฉบับย่อตลอดปีให้ฟัง บวกเวลาไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง
เป็นการออกนอกบ้าน ที่พูดจริงๆแล้วก็ทำอยู่ทุกวัน แต่ต่างกัน วันนี้กลับบ้าน ผมรู้สึกเหมือนได้ชารจ์แบต ไม่ใช่กลับมาแบบผีไร้วิญญาณ
ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินตรงท้ายซอย แต่เหนือหัวผมกลายเป็นสีดำไปแล้ว เข้าบ้านก็กลับไปหมกหมุ่นอยู่กับงานของตัวเอง
ถึงตอนนี้ ผมก็ยังไม่รู้ว่าการทำตัวเป็นผู้ใหญ่คืออะไร
แต่คิดว่า อาจจะกำลังเริ่มเข้าใกล้สิ่งที่ว่านั้นทีละเล็กละน้อย
…………………………………..
………………………..
-
..............................
......................
เดินกลับเวลาเดิม ทำแบบนี้มาเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว
เป็นครึ่งเดือน ที่ผมแทบจะไม่ได้ติดต่อกับใคร
อย่างพวกไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย ล่าสุดก็รู้แค่ว่ายังไม่มีบริษัทไหนติดต่อผมกลับมา แต่ก็แค่นั้น มีติดต่อมาถามสารทุกข์ดิบๆสุกๆอย่างที่ทำปกติ แต่คงเห็นว่าผมกำลังหมกหมุ่นกับงานตัวเอง เลยลดจำนวนการโทรลง
และอีกคน ที่จนถึงป่านนี้ ยังไม่ได้คุยกันอีกสักคำ
จนถึงตอนนี้ ความโกรธที่โดนไล่ออกนั้นหายไปแล้ว ที่ผมยังโมโหอยู่นิดหน่อย คงเป็นเรื่องที่พี่หมอกทำอะไรไม่บอกผมก่อนสักคำ แต่ต่อให้พี่หมอกบอกผม ผมก็คงจะยังไม่เปลี่ยนความคิด สุดท้ายก็อาจจะจบลงแบบเดียวนี้เหมือนกัน
หลายๆคำของพี่หมอก ที่ผมฟังแล้วก็รู้สึกน้อยใจ โมโห เสียใจ หลายๆอารมณ์ปนๆกันไป
พอมานั่งคิดดีๆแล้ว มันทำให้ผมพบข้อบกพร่องตัวเอง
นิสัยเด็กๆที่ซ่อนไว้ ผมไม่ค่อยจะเห็นมันเท่าไหร่ กลายเป็นความชินชา ที่ทำให้ลืมมันไป ช่วงชีวิตวัยยี่สิบ ผมว่าเป็นช่วงที่สับสนสุด แค่ข้ามวัน วันที่เรียนจบ กับวันต่อมา เราก็ถูกผลักเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่โดยที่ยังไม่ทันได้เตรียมใจ
วันนี้ผมอาจจะมาถึงช้ากว่าเดิมหน่อย แต่ก็ได้เห็นสุภาพสตรีลูกสี่ข้างบ้าน ปัจจุบันคุณสามีสาบสูญไปสามเดือนแล้ว และคุณภรรยา ก็ไม่ปรารถนาที่จะได้เห็นหน้าคุณสารมีอีก เห็นออกมาตากผ้าหน้าบ้าน ดูเหมือนจะดึกไปหน่อยสำหรับการซักผ้า
“เออ ตี๋ๆ”
“ครับ?”
เกือบจะเข้าบ้านไปแล้วก็ต้องโผล่หน้าออกมาใหม่ เห็นพี่แกกวักมือ ผมเลยเดินเข้าไปใกล้จนติดรั้ว กิ่งไม้สะกิดขา จั้กจี้แปลกๆ
“ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเลย”
“ห้ะ? ทำไมครับ”
“ก็ตอนช่วงดึกๆน่ะสิ มีรถมาจอดแถวนี้บ่อยๆ” ผมขมวดคิ้ว ซอยนี้เป็นซอยลึก แต่เพราะข้างหน้าเป็นถนนใหญ่ จะมีเข้ามาจอดบ้างก็ไม่แปลก “บางทีก็จอดหน้าบ้านพี่ บางทีก็จอดฝั่งนั่น มาจอดแบบนี้เกือบสิบนาทีแล้วขับออกไปเกือบทุกวันเลย ตอนแรกพี่กลัวสิ ว่าจะเป็นเจ้าหนี้ของไอ้บ้าผัวพี่ แต่เห็นยี่ห้อรถแล้วไม่ค่อยแน่ใจ”
“ยี่ห้อ? ยี่ห้ออะไรครับ”
พี่แกวาดนิ้วกลางอากาศ วงกลม ขีดแบ่งครึ่งซ้ายขวา แล้วขีดครึ่งบนล่างอีกที
“แบบนี้ รถมันท่าจะแพงใช่ไหมล่ะ?”
“ใช่ที่คันใหญ่ๆ แล้วเลขทะเบียนสวยๆหรือเปล่าครับ?”
“อืม คันใหญ่น่ะใช่ แต่เลขทะเบียนไม่เคยเห็น พี่แค่เห็นคันนี้เลี้ยวเข้ามาก็รีบเก็บของเข้าบ้าน ปิดไฟหมดแล้ว”
“เดี๋ยวนะ พี่ ใช่สีดำหรือเปล่า”
“ใช่ๆ ตี๋รู้จักหรอ?”
“รถคันนี้เริ่มมาจอดแถวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่เคยได้ยินเสียงเลย”
“ตี๋คงหลับไปแล้วมั้ง ช่วงหลังๆนี้จะมาดึกหน่อย พี่น่ะยังไม่ได้นอนหรอก ดูละครอยู่ ได้ยินเสียงรถก็เลยเปิดหน้าต่างออกมาดู เจอประจำ แอบคิดว่าสายตาคนในรถมองมาทางนี้ด้วย น่ากลัว โรคจิตชะมัด”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก ผมไม่ยอมปล่อยเจ้าหนูเราหายไปไหนหรอก”
หนึ่งในสามลูกสาว น่าจะเป็นคนที่สอง เพราะก็สี่ห้าขวบแล้ว วิ่งออกมา บอก “แม่ๆ น้องทำข้าวหก”
“อะไรกัน ทำข้าวหกอีกแล้ว พึ่งซักผ้าขี้ริ้วเองนะ”
เธอพยักหน้า มองหน้าผม ผมยิ้มให้ เธอยิ้มเขินกลับ น่ารักชะมัด
ผมรีบเข้าบ้าน อาบน้ำ แบกคอมขึ้นไปทำงานชั้นสอง ปิดไฟทั้งบ้าน ม๊าไม่อยู่บ้าน เฮียท่าจะกลับดึก
ทำงานไปเรื่อยๆ พัดลมจ่ออยู่ตรงหน้าแต่ก็ร้อนเป็นบ้า เปิดหน้าต่าง มองนาฬิกา ใกล้ห้าทุ่ม แต่ยังไม่ง่วงนอนสักนิด
เสียงเครื่องยนต์ ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ผมยื่นหน้าขึ้นไปมอง พับฝาโน้ตบุ๊คลง
รถที่ขับเข้ามาช้าๆ จนความเร็วแทบจะเหมือนเข็นรถเอง สีดำ พอเจอแสงจากไฟข้างทาง ก็ดูสวยเหมือนในโฆษณา ขับเลียบฝั่งตรงข้าม จอดลงที่เดิมกับที่ที่พี่ข้างบ้านบ่นมา ผมมองนาฬิกาอีกครั้งหนึ่ง
รถดับเครื่องลง
ไม่มีใครก้าวลงมาจากรถ
เป็นใครใครก็กลัวล่ะว่ะ แบบนี้ มาจอดเฉยๆ แล้วก็ขับไป ก่อนหน้านี้ก็เคยทำแบบนี้ครั้งหนึ่ง คิดว่าตอนนั้น พี่สาวข้างบ้านคงมัวแต่ทะเลาะอยู่กับสามีในตำนานแหง ถึงไม่ได้สังเกต
ในรถก็ปิดไฟ มืดไปหมด มองไม่เห็นข้างใน
ผมอยู่ชั้นสอง หามุมที่มองเห็นข้างล่างชัดๆไม่มี แต่ก็ไม่อยากลงไปข้างล่าง ไหนๆอยากทำให้ดูเป็นความลับ ผมก็จะช่วยทำเป็นไม่รู้อีกแรง
ประตูรถเปิดออก
พี่หมอกเดินออกมาจากรถ วันนี้ใส่แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวที่พับแขนขึ้น กางเกงรองเท้าสีเดียวกัน รองเท้ามันขลับพอๆกับตัวกระโปรงรถ ออกมาพิงรถ สูบบุหรี่ เหมือนแค่มาชมวิวในซอยแคบที่ไม่มีอะไรเลยเฉยๆ
พอเงยหน้าขึ้นมามอง ผมก็รู้สึกเหมือนถูกจับได้ว่าแอบอยู่ รีบมุดลงใต้โต๊ะจนเก้าอี้หงายหลังลงกับพื้น ผมรีบยื่นมือไปรองไว้ ไม่มีเสียงก็จริง แต่เจ็บมือแทน ได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังตึกๆ ยื่นเท้าออกไปปิดพัดลม อารมณ์เดียวกันกับโจรบุกบ้าน
ไม่รู้ว่านั่งอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน เงยหน้าขึ้นมามองที่ขอบหน้าต่าง ไม่เห็นพี่หมอกแล้ว แต่ในรถก็ไม่มี เลยยื่นหัวออกไปมองอีก
อยู่ไหนวะ?
ได้ยินแต่เสียงหมาเห่าอยู่ไกลๆ พี่หมอกคงไม่ไปเล่นกับมันหรอก หายไปเฉยๆเล่นเอาผมงง ยืนขึ้นมา มองไป ซ้าย ขวา ไม่มีพี่หมอกทั้งสองฝั่งถนน
“ไอ้ตี๋!”
“เหยย!!”
พี่หมอกอยู่หน้ารั้ว ข้างล่าง ตะโกนเรียก พอเห็นผมตกใจ ก็หลุดหัวเราะออกมา ถึงผมจะพูดแบบนั้น แต่ก็อย่าไปจินตนาการไว้มากครับ แค่ไหล่กระตุก มุมปากยกขึ้นหน่อยๆ
พี่หมอกเอาบุหรี่ที่ถือไว้เข้าปาก พอนิ้วที่คีบบุหรี่นั้นห่างออกมา ก็มีกลุ่มควันลอยอยู่รอบๆตัวพี่หมอกแทน
มันพูดต่อ เสียงไม่ได้ดังมาก แต่เพราะแถวนี้เงียบ ผมถึงได้ยิน
“ลงมา”
“เฮ้ย วันนี้มันเสียงอะไรวะเนี่ย? น่ากลัวชะมัด หูฝาดๆ”
มองซ้าย มองขวา ไม่เห็นมีใครเลยนิหว่า ยื่นมือออกไป รีบๆปิดหน้าต่างดีกว่า คืนนี้สยองประหลาด
“กูบอกให้ลงมาไง”
“พูดแบบนี้ใครจะลงไปวะ?”
“แล้วจะให้พูดยังไง?”
ตกหลุมเต็มๆ
บางที พี่หมอกอาจจะไม่เคยขุดหลุมพรางที่ว่านั่นจริงๆ แต่เป็นผมเองเสียมากกว่า ที่เห็นเต็มๆตา ก็ยังกระโดดลงไปโง่ๆ
“พี่กลับไปเหอะว่ะ”
“….”
ไอ้หน้านิ่งๆแบบนี้
ถ้าไม่ได้เห็นชัดๆคงบอกไม่ได้ว่ามันคิดอะไรอยู่
พี่หมอกถอยหลัง ไปยืนกลางถนน แถวนี้ตอนดึกๆไม่ค่อยมีรถผ่าน มาทุกวัน คงรู้ดี
“จะลงมาดีๆหรือให้กูเข้าไป”
“ผมล็อคประตูแล้ว พี่เขามาไม่ได้หรอก”
ไม่มั่นใจหรอก ที่ผมพูดไป
พี่หมอกเลยนะ คนที่เรากำลังพูดถึงอยู่
มันคาบบุหรี่ไว้ เอามือล้วงกระเป๋า
ผมกลืนน้ำลาย เริ่มรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ เสื้อชื้นเหงื่อ
เดินเข้ามาใกล้รั้วบ้านผม กำลังจะไขกุญแจบ้าน เล่นเอาผมตัวแข็งทื่อ
“พ..พี่หมอก!”
เงยหน้าขึ้นมอง ผมรีบพูด “ด..เดี๋ยวผมลงไปเอง”
“แค่นี้ก็จบ”
ผมรีบวิ่งลงไป แบบชนิดที่ว่าถ้าม๊าเห็นคงตะโกนบอก “อย่าวิ่งลงบันไดสิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก” แต่ตอนนี้น่ะ ช่างมันก่อนเถอะ
ผมวิ่งเท้าเปล่าออกไปถึงหน้าบ้าน
ประตูยังไม่เปิด รั้วบ้านยังอยู่ดี ไม่มีร่องรอยถูกทุบ งัด หรือทำลาย
พี่หมอกอยู่อีกฟากของรั้ว
“พี่เอากุญแจบ้านผมมาจากไหน?”
“ไม่มีหรอก”
“อ้าว—“
พี่หมอกหยิบขึ้นมาให้ดูชัดๆอีกรอบ กุญแจทั้งพวงนั้น ไม่ใช่กุญแจบ้านผมสักดอก
“หลอกผมนิหว่า”
“ไม่คิดว่าจะได้ผลด้วยซ้ำ”
“….”
“ทำไมไม่ใส่รองเท้า?”
ผมก้มมองเท้าตัวเอง พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าพี่หมอกมองตามขึ้นมาเหมือนกัน
“ลืม”
“ไปใส่ซะ”
“ใส่ทำไม? เดี๋ยวผมจะเข้านอนแล้ว”
“มึงต้องไปกับกูก่อน”
“ผมไม่ไป”
“อย่าดื้อ”
“ผมไม่ได้ดื้อ ก็ผมไม่อยากไป”
“ทำไม?”
“พี่อาจจะพาผมไปทิ้งทะเลก็ได้ ใครจะอยากไป”
“หึ”
พอได้ยินพี่หมอกทำเสียงแบบนี้ ก็โมโหขึ้นมาจริงๆ
ชอบมาบังคับให้ทำนู่นทำนี่ ไม่เคยบอก หรือไม่เคยให้เหตุผลผมซักคำ
คาบบุหรี่ไว้ ไม่อยากเข้าไปใกล้ ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ซักเท่าไหร่ เคยสูบ ผลที่ได้ น้ำตาไหลเป็นนางเอกหนังดราม่า
“บุหรี่ผมก็เกลียด รถพี่หมอกนั่งไม่สบายตูด แถมเปิดแต่เพลงร็อคอีก”
สองนิ้วที่คีบบุหรี่อยู่ กางออกจากกัน บุหรี่ที่หมดไปส่วนหนึ่ง ร่วงลงกับพื้น พี่หมอกเหยียบ ควันก็หมดไป
“กูปิดเพลงได้” ตอบนิ่งๆ เหมือนแม่ถามวันนี้ใช้เงินไปเท่าไหร่ “ชอบนั่งคันไหน?”
“ไม่ชอบซักคัน”
“เดิน”
“ผมขี้เกียจ”
“มึงจะเอาไงกันแน่? จะให้กูแบกไปหรือไง”
“ไม่เอาหรอก”
“บอกมา…” ล้วงกระเป๋า หยิบกล่องบุหรี่ขึ้นมาอย่างลืมตัว แต่เห็นว่าผมมองอยู่ ก็เปลี่ยนใจ เหวี่ยงลงถังขยะหน้าบ้านผมแทน “ต้องการอะไร?”
“ผมอยากทำงาน”
“ตอนนี้ยังไม่ได้”
“แล้วเมื่อไหร่ได้”
“ไม่รู้”
“….ผมไปนอนละ”
“อย่าคิดว่ารั้วจะช่วยอะไรมึงได้นะ”
พี่หมอกพูดแบบนั้นผมก็หยุดเท้า ห่วงรั้วเหล็กด้วยส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วน คงเป็นเพราะไม่ชอบน้ำเสียงแบบนี้ของพี่หมอก ไม่ชอบเลยสักนิด
“พี่ก็แบบนี้ตลอด บังคับผมทุกอย่าง หยุดสักทีเถอะ”
“หยุด? มึงบอกให้กูหยุดหรอ?”
“ไม่ใช่มั้ง?”
“กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง ตี๋”
“แล้วพี่เป็นอะไร?”
“แล้วมึงจะให้กูเป็นอะไร?”
“…..”
พี่หมอกขมวดคิ้ว สถานการณ์ไม่ดี
ผมกำลังทำให้มันเข้าใจผิดอย่างร้ายแรง
ไม่ได้ต้องการพูดอะไรแบบนั้นไป อยากจะชกตัวเองแรงๆสักที
มันหงุดหงิดและเริ่มโมโห
ผมรู้
พี่หมอกกำลังเสียใจอยู่
“มึงกำลังเล่นตลกอะไรอยู่ ตี๋ กูไม่ขำสักนิด-”
“ผมรักพี่”
คำพูดหลุดออกไปก่อนที่ผมจะคิดทันด้วยซ้ำ
เหมือนอยู่ดีๆก็กลายเป็นฟองอากาศที่ลอยออกไป จะห้ามไว้ ไม่ทัน และผมก็ไม่อยากทำแบบนั้น
พี่หมอกนิ่งไป จนผมไม่แน่ใจว่ามีใครไปเผลอกดสต็อปไว้หรือเปล่า
ก่อนที่จะหลุดแค่คำสั้นๆ ตอบผมมา
“…ห้ะ?”
“ผมบอกว่าผมรักพี่”
“…..”
รู้ตัวอีกที
ผมก็เห็นหน้าพี่หมอกค่อยๆแดงไล่ขึ้นมาจากคอ ทั้งๆที่สีหน้ายังนิ่งอยู่แบบนั้น แม้แต่หูยังกลายเป็นสีแดงก่ำ
จ้องหน้าผม ไม่กระพริบตา ไม่ขยับตัว เหมือนโดนแช่แข็งอยู่ตรงนั้น
น้ำแข็งคลายตัว พี่หมอกรีบยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดหน้า ก้มหน้าลง แต่ก็ซ่อนใบหูสองข้างไว้ไม่ได้
พูดด้วยเสียงสั่นๆ
“ก..กูไม่ได้ยิน”
เสียงแบบนั้น เล่นเอาผมอยากจะบินหนีไปไกลๆ
“ผะ ผม ว่าพี่ได้ยินแล้ว”
“ไม่ชัด”
“ก็..” ไม่น่าเชื่อ ว่าเมื่อกี้ยังทะเลาะกัน เหมือนหนังคนละม้วน “นะ นั่นแหละ”
“…บ้าเอ้ย”
สบถเบาๆ แต่ขอโทษที ที่ผมได้ยิน
ผมไม่เข้าใจคำสบถนั่น เลยถามออกไป
“ทะ..ทำไม?”
พี่หมอกไม่ตอบ เลื่อนมือที่ปิดหน้าอยู่ ไปที่ตำแหน่งเดียวกันกับกระเป๋าเสื้อข้างซ้าย กำเสื้อจนยู่ยี่
กระซิบกับตัวเอง ผมไม่ได้ยิน แต่อ่านจากปากเอา
“หยุดสักที”
พี่อาจจะบังคับได้ทุกอย่าง ทั้งสถานการณ์รอบตัว คนรอบๆข้าง แต่สิ่งหนึ่งที่พี่เอาชนะมันไม่ได้ ควบคุมมันไม่ได้
หัวใจ
อย่างตอนนี้ ที่ผมบอกให้มันเต้นช้าๆหน่อย เดี๋ยวแกจะตายเอานะ มันก็ไม่ยอมทำตาม
ได้ยินเสียงตึกตึกตึก เหมือนมีคนมาวิ่งอยู่ในหู
รู้สึกร้อนเป็นบ้า แต่มือผมกลับเย็นเชียบ
“ผะ..ผมบอก มะ ไม่ได้ ผะ เพื่อให้พี่ ยะ หยุดโกรธ หรอกนะ”
“แล้ว..ทำไม?”
ขมวดคิ้ว มองไปทางอื่น ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา มือยังไม่ปล่อยจากเสื้อ เงาทำให้เห็นไม่ชัด
แต่ตอนนี้ แม้แต่มือพี่หมอกยังกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ
“ผม มะ..ไม่อยากให้พี่เข้าใจผิด ว่ะ ว่าที่ผมโมโห หรือไม่ติดต่อไป เพราะผม..เอ่อ ไม่ ไม่ได้ นั่นแหละ”
“กูฟังไม่รู้เรื่อง”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ ผม ผม…ผมพูดเรื่องอะไรอยู่วะเนี่ย?”
“..แต่กูเข้าใจ”
“อืม นั่นแหละ” ไม่รู้จะเอามือไปไว้ไหน เลยแกว่ง แต่ดันแกว่งไปทางเดียวกัน ข้างหน้า ข้างหลัง ดูพิลึก “ผมแค่ไม่ชอบแนวคิดพี่เฉยๆ”
พี่หมอกไม่ได้ตอบอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังฟังอยู่หรือเปล่า
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมไม่รู้ แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา กระอักกระอ่วนเหมือนเด็กมอ.ต้นที่ขนหน้าแข้งพึ่งขึ้น ได้ยินเสียงยุงบินไปมา ส่งเสียง กิ้ว กิ้ว เหมือนจะแซว
“ผ..ผมไปนอนแล้วนะ”
พี่หมอกเงยหน้าขึ้นมอง อย่าไป แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
ผมค่อยๆเดินถอยหลังทีละก้าว สองก้าว จังหวะที่กำลังจะกลับหลังหัน
“….ขอบคุณ”
เสียงที่เบา เหมือนตั้งใจไม่ให้ผมได้ยิน
ผมไม่ได้หันกลับไป เดินช้าๆเข้าไปในบ้าน ปิดประตู วิ่งไปที่ตู้เย็น หยิบขวดน้ำออกมาดื่ม
มองออกไปข้างนอก เห็นแสงสว่างจากไฟหน้าของรถติดขึ้น ใช้เวลาสักพัก ก่อนจะเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ แล้วหายไปจากมุมที่ผมจะมองเห็น
เผลอปิดประตูหนีบมือตัวเองเต็มๆ
……………………………………….
…………………………….
[B.N.20 : complete]
[22.10.55]
:z1:
กินผงชูรสจนผมร่วงกันหมดรึยัง? 555
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
:z13:
:o8: :o8: พี่หมอกเขินอ่าาาาาาา. อ๊ายยยยน่ารัก :impress2:
-
:z1: ตี๋บอกรักพี่หมอกแล้ว แล้ววพี่หมอกละบอกตี๋มั่งดิ o11
-
เครียด :z3:
-
คู่นี้เค้าซึนกันตลอดๆๆๆ
กร๊ากกก
-
โอย 555 มันจะฮาอีตรงประตูหนีบมือนี่ล่ะ จะตึ่งโป๊ะไปนะ
ผงชูรสเค้าไม่กิน เค้าละลายน้ำเอา (มันต่างกันตรงไหนวะ?)
แต่เค้าไม่เอามาม่านะ ถึงนักอ่านคนนี้จะไม่ค่อยแสดงความคิดเห็น แต่มันตามอ่านทุกตอนนะเออ TAT
-
น้องตี๋ทำพี่หมอกเราเสียฟอร์มหมด 55555
โดนน้องตี๋บอกรักพี่หมอกถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
-
แอร๊ยยย พี่หมอกก็มีวิธีติดตามผลงานแบบเงียบๆ ของพี่หมอกซินะ
ถึงจะทำให้เจ๊ข้างบ้านหลอนๆ ไปนิดก็เถอะ .... 55
แล้วตี๋แบบว่า..จู่ๆ ก็บอกว่ารักไปซะเลยแบบนั้น
ตัดอารมณ์ฉึ่บ จนพี่หมอกเขิลเลย><~
-
หน่วง หายใจไม่ออก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ขอบคุณ ^ ^*
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้วอิิอิ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
รถเมล์ต่อให้แย่แค่ไหน ผมว่าก็ยังสู้รถไฟฟ้าไม่ได้>>>ดี (คือถ้ามันแย่มันก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว)
หวาย ๆๆ จีบกันผ่านรั้ว
แต่ละคนก็นะ คุยกันให้มากหน่อย
จะได้เข้าใจกันเสียที
ขอบคุณเจ๊ลูกสี่ ทำให้ตี๋รู้ตัวเสียทีว่ามีคนมาแอบดูหลังคาบ้านตั้งนานแล้ว
-
โวะ อีพี่หมอกนี่เรื่องเยอะตลอดดดด
แต่แอบเขินเบาๆ o18
น่ารักจริงๆ
-
เหมือนจะดีขึ้น :เฮ้อ:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:-[ อันนี้คือเข้าใจกันแระปะเนี่ย โห จะหวงน้ำตาลทำไมคะคุณคนแต่ง ใส่้เยอะๆเลย ไม่ต้องเกรงใจ :o8: :laugh:
-
รักแล้วก็ดีกันเสียทีเถิดเจ้าค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :beat: :beat: :beat: :beat:
-
โอยย อ่านไปลุ้นไป กลั้นหายเป็นพักๆ :impress:
เฮ้อ ยังไม่โล่งอ่ะ ขอต่ออีกหน่อยได้ป่ะนู๋ :o10:
ตี๋น้อยนี่มันเด็กจริงๆ o9 แต่น่ารักว่ะ พี่หมอกไม่รักก็บ้าแระ :-[
:m3: :m3: :m3:
-
จู่ๆก็บอกงี้พี่หมอกตกใจเขินหน้าแดงเลย~
อยากเห็น...หน้าพี่หมอกตอนนั้นจัง จะน่ารักขนาดไหนนะ? :-[
แล้วต่อไปจะเป็นยังไงหนอ ตี๋น้อยเล่นบอกรักขนาดนี้ พี่หมอกจะทำยังไงล่ะ~ :กอด1: :กอด1:
-
ทำประตูหนีบมือ 55555555 :jul3: :jul3:
-
"ก็นั้นแหละ" ตี๋เอ๊ยยยย :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
ตี๋ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
เย้! ช่วงนี้อัพบ่อยจัง ดีใจ55
ตี๋บอกรักแล้วพี่หมอกก็แอบเขินด้วยอ่ะ >//<
-
แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฟหาำขกชซไชฬญฆศ(๙สกทำำ :z3:
อันนี้คือเข้าใจกันของสองคนนี้รึเปล่า :-[
พี่หมอกเขินนนนนน โอ่ย ตายๆ น้องตี๋น่ารักตอนนี้ o13
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อร๊างงงงงงงงงงงงง :impress2:
-
น้องตี๋เติมพลังให้พี่หมอกอย่างเต็มเปี่ยมแล้วรู้ตัวมั้ย น่ารักจังเลยคู่นี้
ประโยคเด็ดพาร์ทนี้ "ผมรักพี่" แนะนำให้เอามาใช้ทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน
เพราะผลมันชะงัดนัก พี่หมอกเขินตัวแดงเลยอ่ะ น่ารักมากกกก
มีบอกให้หัวใจตัวเองหยุดเต้นด้วย อยากจะกรี๊ดกับคุณพระเอก
น้องตี๋น่ารักมาก ละล่ำละลักเชียวค่ะ แต่เป็นอันรู้กันเนอะสองคนว่ารักมาก
ช่วงแรกแอบงงพระเอกชั้นหายไปไหนไม่มาหาตี๋ได้ไงตั้งนานที่ไหนได้
เค้ามามองหลังคาบ้านทุกวันค่า...ซุ่มตอดจนชาวบ้านเค้ากลัวกันหมดแระ
นี่ถ้าเจ๊ข้างบ้านไม่เมาท์แซ่บ จะได้เจอกันไม่ฮึ มาเงียบเหลือเกินพี่หมอก
แค่มาเห็นบ้านให้พอมีแรงใช่มั้ย น่ารักอีกแล้ว :-[
มาต่อบ่อย ๆแบบนี้ คนอ่านมีความสุขมากเคยค่ะ จุ๊บบ
ขอบคุณค่ะ
-
ช่วงนี้อัพบ่อย ชอบบบ อัพทุกวันเลยยิ่งดี ชดเชยช่วงที่หายไป 5555555555555555555555555
ตอนนี้หวานแบบแปลกๆนะ ?
อยากเห็นพี่หมอกเขินบ้างอ้ะ อร๊ายยยยยยยยยยย พี่หมอกเขิน เราก็เขินนนนน :-[ :-[ :-[
มาม่าหมดถ้วยรึยังคะคนแต่ง? จงหมดดดดด เพี้ยง! อิอิ
-
หวานแบบปะแล่มๆ ฮ่าๆ
แต่พี่หมอกน่ารักอ่ะ
ฮือ...ชอบผช.แบบนี้ >.<
-
คู่รักคู่ซึนจิงวุ้ย
พี่หมอกเขินได้น่ารักมากกก
-
นึกว่าจะมาตีกันอีกรอบ
พี่หมอกเขิน แอร๊ยยยยยยยยยย!! นานๆจะเห็น ซึนตัวพ่อเขิน
-
งง ตี๋กับหมอก ไมบอกรักกันยากจัง
-
:-[ :-[ :-[ :-[
กรี๊ดดกร๊าดดดดดด กิ๊ว กิ๊ว จุ๊ก จุ๊ก แอร๊ยยยยยยย :m3: :m3:
-
รู้สึกเหมือนพลังชีวิตพี่หมอกกำลังขีดแดง
และพอตี๋มาบอกรักก็เหมือนกับพลังเต็มขีดเขียว ...
รักพระเอกคนนี้จัง TT//////TT
ยังดีที่ตี๋คิดทัน ว่าพี่หมอกกำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่างอยู่
กลับมาหวานกันเร็วๆนะ
รักคนแต่งค่ะ ช่วงนี้อัพเร็ว ดีใจจัง
-
แหมหลายอารมณ์จิงๆเลย เครียด เขิน เยอะ 5555 :really2:
-
ใจเต้นตามพี่หมอกเลยอ่ะ กรี๊ดดด ด
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขะ..เขินน พี่หมอกเขินน่ารักว่ะ
ไอ้เจ้าพ่อเผด็จการเอ๊ย! ถึงจะมาทำตัวน่ารัก แต่ก็ยังฉุนอยู่นะเฟ้ย
อยากให้ตี๋ไปอยู่กับพี่หมอกเร็วๆจัง
ไม่ก็อยากให้มีเวลาให้กันมากกว่านี้
อยากอ่านฉากหวาน(หลบใน)ตอนอยู่ด้วยกันจังเลย หุหุ
รออ่านตอนต่อไปอยู่ค้าบบ
-
เรามึนๆงงๆ มึนๆงงๆไปกับตี๋กับพี่หมอกว่าสรุปเคลียร์กันรึยัง
กับมึนๆงงๆกับตัวเองว่าตูจะเครียดหรือตูจะเขินดี (ขนาดเม้นยังคาดว่าตัวเองเม้นแบบมึนๆงงๆ ฮ่าๆ)
พี่หมอกหลุดฟอร์มอะน่ารักกก ฮ่าๆๆ
โอยยหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
-
โฮกกก พี่หมอกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็เหมือนจะเข้าใจกันแล้วววว
คู่นี้ไม่ต้องสื่ออะไรมาก นอกจากการกระทำจริงๆ
อั๊ยยะ พี่หมอก ตอนสูบบุหรี่เท่ห์จับใจ โอ้ยย เขินแทนพี่หมอกก
สุดยอดเลยค่ะ!!
รอตอนต่อไปนะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่แต่งนิยายให้พวกเราได้อ่านกันค่ะ ... o13 o13
-
หมอกน่ารักกกกกก
-
มันจะดราม่าหรือฮาดี 555
แต่ไม่ชอบเวลาตี๋หมอกทะเลาะกันเลยอะ มันเหมือนไม่มีใครยอมใคร
แต่ดีใจนะที่ตี๋บอกรักพี่หมอก ไม่งั้นทุกอย่างอาจจะแย่กว่านี้
-
โอ้ยยยยยยย
ค่อยยังชั่ว อย่างน้อยๆตอนนี้ กลิ่นดราม่าก็ไม่รุนแรงสักเท่าไหร่
แอร๊ยย
พี่หมอกกก น้องตี๋ ทำเราเขินไปด้วยยย :กอด1:
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกก
-
เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกัน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฟิน ฟิน ฟินว้อยยย(ไม่ได้ถามหาพี่ฟินนะ)ตี๋น่ารักโคตร
น้องชุบรรยายตรงการเปลี่ยนจากนักศึกษาไปเป็นคนทำงานได้ดีมาก
ตรงเลยจ๊ะ มันเหมือนเราโดนบังคับให้เป็นผู้ใหญ่ทั้งๆที่อยากเรียน เล่น
แต่พอเรียนจบ ได้งาน ตอนนี้มันต้องอดทนเพิ่มมากขึ้น
ตี๋กลัวพี่หมอกหลงประเด้นชิงบอกรัก
น่ารักเกินไปแล้วนะ มาต่อพรุ่งนี้เถอะคะ
ปูเสื่อรอ พร้อมข้าเกียบเลยเอ้า!
-
ดีใจจังมาต่อบ่อยๆน้า พี่หมอกน่ารัก น้องตี๋ก็น่ารัก เวลาทำงานมาเหนื่อยๆ มีเรื่องให้อ่านไปยิ้มไปก็หายเหนื่อยไปเยอะเลย ไม่ค่อยได้ตอบเม้นเเต่ตามอ่านทุกตอนนะคะ
ปล. รักษาสุขภาพนะคะ
-
น้องตี๋น่ารักๆๆๆๆ ชิงบอกรักก่อนด้วย o18
:กอด1: :L2:
-
อ่านสองตอนรวด อ๊ากกก เรื่องนี้ทำใหเรามีความสุขจริงๆ นั่งยิ้มเหมือนคนบ้าตลอด :-[ ไม่ได้อ่านนานจนเริ่มลืม
ว่าใครเป็นใคร 555
ป.ล.จะเปิดเทอมแล้ว งั้นก็อัพวันละตอนสิ หุหุ o13
-
พี่ได้ใจหนูไปตั้งแต่เปิดประตูรถแล้วค่ะ โอยยย โอย
:กอด1:
-
:-[ คู่นี้จะน่ารักไปไหนเนี่ย>< อ่านทีแล้วเขินจนอยากจะตายๆไปเลย อ่าาาาา :z3:
-
ชอบพี่หมอกตรงที่ ไม่ว่าจะโกรธ จะโมโหยังไง ก็ไม่เคยให้ตี๋ห่างจากสายตาไปจริง ๆ
ต่อให้คิดถึง เป็นห่วงแค่ไหน ถ้าไม่จังๆ ก็ไม่พูด แต่อาการขับรถมามองบ้านทุกวัน มันบอกได้จริงๆ นะ ว่าคิดถึงขนาดไหน
ที่ยังต้องปรับตัวกันต่อไปคือพี่หมอกที่ัยังหวง และห่วงสิ่งตัวเองรัก ไม่ยอมให้ห่างหาย ให้ใครมาทำอะไร จนกลายเป็นตีกรอบ
ในขณะที่ตี๋ก็ยังคงอยากจะยืนด้วยตนเองให้ได้มากที่สุด เป็นความคิดที่ดีมาก เราชอบ แต่ก็ทำให้ตี๋อึดอัดกับกรอบของหมอก
มันเหมือนคนนึงอยากจะปกป้องจนต้องสร้างกำแพงอย่างหนาครอบไว้ ในขณะที่อีกคนอยากจะมายืนข้าง ๆ ร่วมเผชิญ
ซึนกันน่ารักเสมอ คำสั้น ๆ ไม่กี่คำของตี๋ ก็ทำให้หมอกหลุดการควบคุมตัวได้เรื่อย ๆ
:กอด1: คลี่คลายเร็ว ๆ นะคะ ไม่ง่าย แต่เจ็บเพราะทั้งคู่มาแล้ว เลยไม่อยากเจ็บต่ออีกนาน
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ถ้าพี่หมอกมาเขินให้ดูแบบนี้ รั้วบ้านก็ไม่มีผลเหมือนกันค่ะ ก๊าก :o8:
โอยยยย พีี่หมอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โมเอะพ้อยตืเต็ม10เลยตอนดดนประตูหนีบ :laugh:
ตี๋นะตี๋ :z2: :z2:
-
พี่หมอกเขินอ่ะ!!! น่ารักนะเนี้ยพี่
ไม่คิดว่าจะได้เห็นมุมนี้ของพี่หมอก
ย้ำอีกทีว่าพี่น่ารักมากกกกกกกกกกกก
อยู่ดีๆตี๋ก็บอกรักพี่หมอกซะดื้อ
ก่อนหน้านั้นทะเลาะกันอยู่ไม่ใช่หรอเห้ย 55555
ที่จริงตี๋น่าจะเปิดประตูให้พี่หมอกเข้าบ้านนะ คึคึ -...-
-
ตอนท้าย มีเอ๋อปิดประตูตู้เย็นหนีบมือด้วยแหนะ - -
-
แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรเนี่ย
ตกลงดีกันแล้ก็ดีไป เฮ้อ โล่ง
-
พี่หมอกรักตี๋มากๆๆๆๆๆๆๆ แต่พูดไม่เก่ง เพราะเป็นคนนิ่งๆวางตัวเป็นผู้ใหญ่ เพื่อจะปกป้องตี๋
ส่วนตอนนี้เราชอบทีตี๋บอกว่า"ผมรักพี่" พี่หมอกเอามือจับเสื้อตรงอกข้างซ้าย ขยำจนเสื้อยับแล้วบอกว่า
"หยุดสักที" อ่านแล้วแบบว่าต้องอ่านซ้ำ ชอบมาก เขียน ให้รู้ว่ารักตี๋มากแค่ตี๋บอกรักก็ใจเต้นแรงแล้วก็เขินด้วย
ฟินนนนนที่สุด :impress2:
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยพี่หมอกเขินหน้าแดง :o8: :o8:
พี่หมอกอ่ะรักตี๋ถึงการแสดงออกจะแปลกๆไปบ้าง โอ๊ยน่ารัก :-[ :กอด1: :กอด1:
-
:o8:
-
อร๊ายยยย พี่หมอกเขิล เราเขิลเพราะพี่หมอกเขิลนี่แหละ แรร์ไอเท็มอ่ะ :o8: :o8: o13
-
หมอกรักตี๋มาก เพราะฉะนั้นจะห่วงจะกังวลเรื่องตี๋มากก็ไม่แปลก หมอกน่ารักนะเนี่ยมีการมาแอบมองบ้านตี๋ทุกวัน ถึงไม่ได้เห็นหน้าตี๋เห็นบ้านที่มีตี๋อยู่ข้างในก็ยังดีใช่ไหมหมอก คำพูดของตี๋คงจะเป็นกำลังใจให้หมอกได้อย่างดีในสิ่งที่หมอกกำลังทำเพื่อหมอกตี๋อยู่ หมอกเขินคงน่ารักมาก
-
อั้ยยะ ไม่ม่าเเล้วดิ้ ดีใจๆๆ
:man1:
-
วี้ดวิ้ววว
พี่หมอกเขิลน่ารวั้กม้ากกก
จาเอาอีกกกๆๆๆ ต่ออีกๆๆ นะๆๆๆ
-
เจอคำบอกรัก แค่สั้น ๆ น้ำแข็งขั้วโลก ก็ละลายเป็นเหมือนกัน :z2:
เอาล่ะ อย่างน้อย ก็ได้บอกความในใจและสิ่งที่ไม่ชอบใจไปแล้ว
อะไรจะเกิด คงต้องแก้ไขกันต่อไป
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
ซักครั้งที่จะเห็นพี่หมอกเขิน
น้องตี๋พูดแบบไม่ให้ตั้งตัวเลย 5555
-
มารอพี่หมอก&พี่ตี๋นะครับ :L2: :L2: :L2:
-
ตี๋น่ารักอ่ะ บอกรักกันแบบไม่กั๊กเลย
ทำพี่หมอกเขิน .......อ๊ายยยยย!!!
-
ชอบความรู้สึกตอนนี้นะ..
ถึงจะห่างกัน ถึงจะมีปัญหา แต่สุดท้ายก็ทำให้รู้ว่ายังรักกันอยู่เสมอ..
พี่หมอกยังไปแอบดูตี๋สม่ำเสมอเลย น่ารักเนอะ :m1:
-
น้องตี๋พี่หมอกน่าร้ากตลอด
-
ทั้งพี่หมอกทั้งน้องตี๋ แม๊ง เยอะทั้งคู่
เข้าใจกันอีกนิด หวานกันอีกหน่อย คนอ่านก็โล่งใจ
-
มันอึนนะ อีกสักนิดได้มะ มาบ่อยๆ นะคะ :impress3:
-
อ่านตอนนี้รู้สึกสงสารพี่หมอกจับใจ
น้องตี๋ชอบทำร้ายพี่หมอก
อาจจะไม่ได้ตัึ้งใจแต่ก็ทำวะ
พี่หมอกตามใจตี๋มาก
ถามจะเอาไงเอาไงตลอด
เกือบเสียน้ำตาตอนนี้แล้วถ้าไม่ได้ยินเขาบอกรักกัน
มานั่งคิด ตี๋มันเคยบอกพี่หมอกป่ะวะ แต่นึกไม่ออกว่าเคยไหม
คงต้องไปอ่านย้อน ก็จริงอย่างที่ตี๋ว่าเหมือนหนังคนละม้วน
เลยปรับอารมณืตามไม่ทันเลย
คล้ายอารมณ์พี่หมอกที่อึ้งๆเช่นกัน
-
ยังไม่โล่งใจเลยอ่ะ รีบหายงอนสักทีเถอะ ตี๋
-
แค่สามคำ ก็สามารถทำให้พี่หมอกที่กำลังโกรธเกรี้ยว
กลายเป็นเขินหน้าแดงแทนซะงั๊น น่ารักจังน้า~ :o8:
-
:impress2: พี่หมอกน่ารักอ่ะ
-
ตอนนี้กลับมาหวาน(นิดๆ) กันอีกแล้ว o18
-
ทำเอาเราเคลิ้มเลย..ดูดิ... :m1: :m3: :oni1: :oni2: :angellaugh2: :วู้วว1: :z8:
-
:o8:น่ารักอ่ะ
โอ้อยากอ่านต่อ คนเขียนรีบมาๆ เดี๋ยวเปิดเทอมแล้วอดอ่านอีกอ่าาาา
-
พี่หมอก
ทำอะไรอยู่เนี่ย
ทำตี๋โดนไล่ออกเนี่ยนะ
ความคิดนี้ไม่ผ่าน !!!!!
ทีแรกทำเหมือนจะตีกันให้ตาย
พอตี๋บอกรัก
กลายเป้นหนังคนละม้วนเลย
พี่หมอกก็น่ารักแบบนี้แหละ
-
เหมือนตี๋ง้อพี่หมอกอ่ะ
โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมานิดนึง
ถ้าไม่นับเรื่องซุ่มซ่ามนะ
ชอบพี่หมอกเวอร์ชั่นนี้ 555
เขินทีนี่ไปไม่เป็นเลยทีเดียว
-
พี่หมอกคืนชีพพพพพพพพ
กำลังจะโวยทั้งสองคน กลายเป็นตี๋น่ารักกกก พี่หมอกน่ารักกกก อ๊าาาา >.<
-
ตามอ่านมา2-3วัน .. ผมร่วงหมดหัวแล้วอ่ะ :m15:
มันกำลังจะผ่านไปแล้วใช่มั้ยยยย :serius2:
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :กอด1:
-
พี่หมอกเขิน >__< น่ารักอ่ะ
-
พี่หมอกโคตรน่ารักเลย :-[
-
หน่วงๆ จุกๆ ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
-
ฟินตามมมม น่ารักอ่าคู่นี้ แต่แล้วเมื่อไหรตี๋จะได้ทำงานแลคว้างๆ แล้วจะกลับไปอยู่ด้วยกันอีกไหมเนี้ยยยย :really2:
-
ถึงตี๋จะพูดไม่รู้เรื่อง แต่พี่หมอกก็ยังเข้าใจ :กอด1:
เวลาพี่หมอกเขินน่ารักดีนะ ตี๋ทำให้พี่หมอกเขินบ่อยๆดิ ชอบ ... :impress2:
-
ประโยค้ดียว
พี่หมอกน่ารักอ่ะ >////<
-
พี่หมอกเขินจัด รีบๆเข้าใจกันนะ จะได้กลับมารักกัน :D
-
แม่งหมดกันตอนประตูหนีบมือเนี้ยละอีตี๋!!
55555555555555555555555555
เชื่อไมว่าเวลาที่อ่านๆไปทุกครั้งภาพตอนตี๋ทิ้งพี่หมอกแม่งเยือนมาตลอด
หรือว่าเราอินตอนมหาลัยมากเกินไปนะ
คือจริงๆนะคะตอนนั้นแบบน้ำหูน้ำตาไหล แบบว่าเข้าข้างพี่หมอกมาก ฮ่าๆ
แต่่รู้สึกชอบตี๋ตอนนี้อะรู้สึกไงก็บอก
ไม่ใช่เก็บไว้เหมือนเดิมแล้ว เมื่อไรคู่นี้จะแบบหวานแบบเต็มๆสักที
อุปสรรคเยอะหยั่งกะอ่านชีวิตจริงเลยแหะ5555555555
-
พี่หมอกเขินน่ารักจริงๆ ให้ตายเหอะ :o8:
-
อยากกรีดร้องงงงงง แต่เกรงใจห้องข้างๆ ><
หมอกตี๋เวอร์ชั่นหวานเเหวว !!!!!
ถ้าจะน่ารักขนาดนี้น้า ไม่ไหวแล้ววววว
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
พี่หมอกเขิลมันตลกดีนะ 5555555555555555
-
มารอตอนต่อไปครับผม :L2: :L2: :L2:
-
ว้ายยพี่หมอกเขินน้องตี๋เหรอจ้ะ อยากจะกรี๊ดให้ดังๆเลย ทำไมน่ารักกันแบบไม่บันยะบันยังแบบนี้ น้องตี๋พูดแล้วนะคะพี่หมอกถึงตาพี่หมอกแล้ว เมื่อไหร่จะลดละเลิกซึนเดเระซะที แต่จริวๆอย่าเลิกเลย มันน่ารักมากถึงมากที่สุดเพราะพี่หมอกเป้นแบบนี้เนี่ยแหละ
หมดดราม่าแล้วชิมิ พี่หมอกง้อง่ายไง แค่น้องตี๋บอกรักก็ต้องหายแล้วดิ
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
ได้โปรดเถิดนะ:call: :call: :call: :call: :call: :call:
โปรดเถิดนะ กลับมาต่อ มาม่าและกลิ่นผงชูรสยังไม่จางหาย
:monkeysad: :monkeysad:
-
แอร๊ยยยยยย ในที่สุดก็อ่านทัน
ชอบพี่หมอกมว๊ากกกกกกก
ยิ่งเห็นพัฒนาการด้านอารมณ์พี่หมอก ยิ่งชอบ... (โดยเฉพาะตอนพี่หมอกเขิน...ฮาาาาา)
-
ต่อด่วนเลย เย็นชาเกิ๊น พี่หมอก
-
:-[
:กอด1:
-
รอตอนต่อไปนะครับ
-
:z2: :z2: :z2:
:z3: :z3: :z3:
-
ตี๋น้อยสู้ชีวิต
-
พี่หมอกน่ารักที่สุดดดดดดด
มาต่อเร็วๆนะ ^^
:-[
-
มาต่อไวๆนะก๊าบ
-
อึน ซึน มึน ป่วง กับสองคนนี้จริง ๆ
โฮฮฮ พี่หมอกโกรธแบบนี้บ่อยๆ เหอะ ให้เถอะจอร์จแม่งโครตน่ารักเลย -///-
ทั้งพี่หมอกทั้งตี๋ ฮึก T/////T
-
คอยอยู่น้าาาา
-
อยากจะบอกคนแต่งว่า ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ :-[
เพื่อนแนะนำให้อ่าน บอกเลยว่าสมัครเพราะเรื่องนี้ อ่านอยู่ สามวันสามคืน จริงๆนะ เราแทบจะไม่ได้หลับ มันติดใจทุกครั้ง
เรื่องนี้ ทำให้เรา ต้องบอกแม่ซื้อทิสชู่มาให้กล่องนึงเลย ขอบอกเลยค่ะ ว่า รัก พี่หมอกกับน้องตี๋ และคนแต่ง อย่างสุดขั้วหัวใจ
ตอนที่ตี๋ไป ครั้งแรก มันทำให้รู้ว่าพี่หมอกรักตี๋แค่ไหน ตอนที่เจอกันที่ผับ มันทำให้เรารู้สึกว่า หัวใจที่เคยเป็นน้ำแข็ง มันได้ละลายไปแล้ว ต่อมา เราชอบตอนที่พี่บอล บอกว่า การรอคอยของพี่หมอกจบลงแล้ว รู้มั้ยค่ะ ว่าเราตื้นตันใจมากแค่ไหน รับรู้ได้ถึง การที่พี่หมอกต้องรอใครสักคนมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต
จุดพีคที่สุด คือตอนจบภาคแรก เราร้องได้อยู่นานมาก ทิสชู่กล่องแรกหมดไป เราร้องไห้ตั้งแต่พี่เมฆมา จนถึงตี๋วิ่งไปสนามบิน แต่ไม่ทัน จนนึกว่า ถ้าตัวเองได้อยู่ข้างๆตี๋ ก็คงจะไม่มีคำใดๆจะปลอมประโลมเด็กคนนี้ไปได้ ทิสชู่กล่องที่สอง ถูกเปิดออกใช้ ตอนนี้ตี่ได้รับดอกกุหลาบจากพี่หมอก ทั้งๆที่ไม่ได้มา แต่ยังส่งดอกกุหลาบมา เพียงแค่ดอกกุหลาบแค่ดอกเดียว มันกลับสื่อได้ถึงหลายๆความหมาย และหลายๆเรื่องราว เหมือนกับที่เค้าบอกกันว่า ภาษาดอกไม้ คนแต่งคะ รู้มั้ยคะว่า เราทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ ความรู้สึกทั้งหลายแหล่ มันประดังเข้ามาหมด อึดอัด แต่ก็พร้อมจะเข้าใจ (รีบอ่านภาคสองต่อทันที)
ต่อมาภาคที่สอง เราว่าตัวละครมีความคิดความอ่าน ที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ ทั้งการกระทำแล้วก็คำพูด ที่ดูจะคิดมาก่อน แต่ยังไง พี่หมอกก็ยังดูเอาแต่ใจแบบเด็กๆ อยู่ดี เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ และ ไม่ชอบสิ่งที่ผิดหวัง เราชอบที่เนื้อเรื่องบางครั้งดูเป็นชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร แต่บางครั้งกลับสะท้อนความเป็นจริงในสังคมได้อย่างน่าทึ้ง รวมไปถึง การวิ่งตามสิ่งที่เราต้องการ แม้จะไกลสักเพียงใด แม้ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่ทั้งพี่หมอกและน้องตี๋ ต่างพร้อมที่จะเดินไปด้วยกัน
อยากจะบอกกับคนแต่งว่า ขอบคุณจริงๆ ที่ยังมีเวลาแต่งเรื่องดีๆ เรื่องสนุกๆ ให้ได้อ่านกัน ทั้งที่ต้องเรียน ทั้งเรียนสูงขึ้น และหนักขึ้น ต้องมีกิจกรรม หรือ ภาระหน้าที่ที่ต้องทำ แต่ยังไม่ละทิ้งกันไป ขอบคุณจริงๆ สู้ๆต่อไปนะคะ
-
มายืนจีบกันไรหน้ารั่วล่ะ
>///////<
สรุปไม่ได้ลักพาตัว ไปด้วยซินะ
เพราะโดนไอ้ตี๋ดักทาง
อดไปลอยทะเล
ไอ้พี่หมอก แค่เขาบอกรักนิดหน่อยนิ แช่แข็ง ตัวเองเลยนะ
-
ThankS
-
แวะมากอดพี่หมอก :กอด1:
แล้วก็ :L2: มอบให้สำหรับคนเขียน
-
เขียนได้สนุกดี
รออ่านอยู่จ้า... :L2:
-
พี่หมอกน่ารักนะ 555+
-
ขอแสดงความยินดีกะพี่หมอกด้วยได้เป็นพระเอกยอดเยี่ยม (เขิน อิอิ) :mc4:
-
ยินดีกับพี่หมอกด้วยค่าที่ได้รางวัลนี้ไปครอง พระเอกยอดเยี่ยม :mc4: :mc4: :mc4:
.. รักตี๋ให้มากๆน้า :man1:
-
ยินดีกับนักเขียนและพี่หมอก ด้วยจร้าที่ได้รับรางวัล
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ฝากบอกพี่หมอกน้องตี๋ด้วยนะจ๊ะว่าพวกเราคิดถึงจะแย่แล้ว กลับมาต่อไวไวน้า
จะลงแดงความคิดถึงแล้ว :-[ :-[
รักคนเขียน
ชานมเย็น
-
:-[
-
กรี๊ดดดพี่หมอก คลั่งผช.คนนี้มากอ่ะ
ตี๋เองก็น่ารัก มองโลกด้วยมุมที่สนุกๆตลอด
ใครบอกว่าสองคนนี้ไม่เหมาะสมกัน??
คู่นี้แหละ เป๊ะสุดๆแล้ว เข้าใจกันสุดๆ
ว่าแต่พี่ฟินหายไปไหนง่า คิดถึงคู่เฮียกับพี่ฟินจังคะ
คู่ชิลๆแต่ก็น่ารักๆ
รอตอนต่อไปจ้า
-
เรื่องนี้มีคนแนะนำมา
ตอนแรกก็ผลัดไปก่อน ออกแนวเฉยๆไม่ค่อยอยากอ่าน (เวรกรรม)
แต่พอลองอ่านไปตอนแรก มันเหมือนโดนแม่เหล้กดึงดูด(?)
ผละหนีจากไม่ได้ ติดหนึบ หนึบหนับ หลงรักพี่หมอกเต็มเปา :o8:
ติดตามต่อ และรออัพตอนใหม่อยู่นะคะ นะคะ :impress2:
-
^^
-
กรี๊ดดดดด ในที่สุดก็ตามอ่านทันอล้วว :o12:
พี่หมอกน่ารักมากมายอ่ะ ชอบผู้ชายเขินหน้าแดง :กอด1:
ตี๋สู้ๆนะ เจออะไรก็ผ่านไปให้ได้น้าาาา
รอตอนต่อไปอยู่นะ :-[
-
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋แล้วน่ะค่ะมาต่อได้แล้วค่ะ :mc4:
-
พี่หมอกกับตี๋น่ารักจังเลยยยยยยย :-[ :-[ :-[
มาต่อไวๆนะคะ อย่าช้าล่ะไม่งั้นล่ะก็จะโดน... o18 o18 (ล้อเล่นขำๆ)
-
คนแต่งเปิดเทอมแล้ว ตั้งใจเรียนนะ แล้วก็ หาเวลาว่างมาอัพต่อด้วยนะคร้าบบบ
-
ก็ยังรออยู่จ่ะ :jul1: :jul1:
-
:o8: อยากมีแฟนน่ารักเหมือนพี่หมอกอ่ะ รักตายเลย
-
ยังรออ่านนะค่า คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋มากๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[
-
เข้ามานั่งรอพี่หมอกค่ะ :o8: คุณคนแต่งเปิดเทอมแล้วใช่มั้ยคะ ยังไงก็สู้ๆ นะคะ ไว้ว่างๆ มาอัพ ก็ได้ รอได้เสมอค่ะ :กอด1:
-
รอหมอกลงอยู่นะครับ ตอนนี้เริ่มหนาวแล้ววววววววว!!! :z3:
-
รอๆๆๆๆๆๆ
-
ตามอ่านทันจนถึงตอนล่าสุดแล้วนะครับ ขอฝากตัวเป็นแฟนนิยายด้วยคน
เนื่องจากเวลามีจำกัดจึงขอเม้นสั้นๆเอาส่วนที่คิดว่าติดๆนิดหน่อย
สำหรับภาคที่แล้วผมว่าทุกอย่างมันสมเหตสมผลไปหมด ถึงแม้จะตัดจบไดน่ากลัวมาก
แต่ภาคนี้จนถึงตอนล่าสุดผมไม่เข้าใจตี๋เลยจริงๆ ทั้งที่เรื่องราวต่างๆก็เล่าผ่านตี๋
แต่ทำไมกับพี่หมอกที่พูดน้อยแต่ก็สื่อทุกอย่างออกมาได้ชัด น่าแปลกที่ถึงคนอ่านแต่ไม่ถึงตี๋
อยากมุดเข้าไปทำให้พี่หมอกหลงรักแล้วแย่งมาจริงๆตี๋จะได้ตาสว่างสักที
ไม่ได้อยากทำร้ายครอบครัวใครนะ แต่แบบพี่หมอกน่ารักเกินจะทานทน
ยิ่งเห็นตี๋ทำแบบนี้แล้วยิ่งสงสารพี่หมอก เหมือนรับศึกหลายทางมากๆ อยากไปช่วยแบ่งเบาจัง :-[
ไหนใครว่าจะเม้นสั้นๆ :o10:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อครับ :L2:
-
ผมอ่านเรื่องนี้สองรอบแล้ว
ชอบมากเลยอ่ะ
มาต่อเร็วๆนะ
ปล.ผมคนลาวครับ
-
มารอพี่หมอก&ตีครับ
-
ขอรอด้วยคน
-
พี่หมอกเขิน เห็นแล้วจะเขินตาม :o8:
ทำไมน้องตี๋คิดอยากจะบอกรักก็บอกแบบนี้ล่ะคร้าาาา อิอิ
เขินอะ
-
ขอบอกว่าถึงกับไม่เป้นอันทำอะไร 4 วันของฉัน นั่งจมอยู่กับ 302 หน้าในนี้
55555555555555555555555555
อยากเม้นแทรกแต่ละตอนก็ต้องอดเอาไว้ เดี้ยวคน งง หมดอะไรยัยนี้
ขอบคุณไรทเตอร์รู้ตัวใช่ไหมว่าเก่งไปแล้วนะเบบี้
หมอกเอ๋ยยยยยยย ความมึนความซึนแกนี้มัน /meเอากระสอบแล้วแบกผู้ชายหนี
ส่วนตี๋ หนูทำไมน่าฟัดงี้อะลูก เมื่อกี้อ่านกำลังอ๊าาซึ้งแล้วมาอะไร๊ { เสียงสูง } ประตูหนีบมือออออออ
ฮืออออออออออออออออออออออ ชอบอิตี๋โก๊ะชอบไรเตอร์แต่งมากกกกก !!!!
ขอบคุณนะคะ ไรทเตอร์สู้นะ !
-
หายไปไหนอะ
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋แล้วนะ ไปแจ้งความนักเขียนหายดีกว่า :z13: :z13: :z10: :z10: :z3: :z3:
-
เพิ่งอ่านไปได้ไม่กี่ตอนชอบมากค่ะน้องตี๋กับพี่หมอกน่ารัก
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ฉันไม่รู้จะอยู่ในอารมณ์ไหนดีกะ น้องตี๋และอิตาพี่หมอก :z3:
-
อ๊ากกกกก !!! น่ารักกกกกก !!!
ตี๋บอกรักพี่หมอกแล้วววววว !!!
พี่หมอกเขินหน้าแดงด้วยอ่ะ !!!! น่ารักเกินไปแล้ววว
ขอตีหัวสลบแล้วลากเข้าห้องได้มั้ยค้าาาาาาาาา >////<
รอตอนต่อไปอยู่น้าา อย่ามาม่าให้เราต้องเศร้าใจเลยนะ
อยากอ่านอะไรที่มันเป็นสีชมพูๆอ่าาาา ><
-
อ่านภาค B.N แล้วอึดอัดจิงได้อารมณ์มาก o13 o13 o13 :z3: :z3:
-
B.N.21
เป็นอีกเดือนที่วุ่นวาย วุ่นวายมาก ทั้งๆที่ผมก็ไม่มีงานทำ และเรื่องที่ว่าก็ไม่ใช่พี่หมอก สงสัยไหมละครับ? ว่ามันเรื่องของใคร? เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง
นั่นไง พูดยังไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็ดังอีกแล้ว
“ไอ้ตี๋ ไอ้ตี๋ กูทำไงดีวะ”
ปลายสายเสียงสั่น แต่ไม่ได้ชวนให้คิดว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย สั่นด้วยความประหม่า ที่ผมยังหาวิธีแก้ให้เขาไม่ได้
“ใจเย็นๆพี่ ผมกำลังจะไปแล้วเนี่ย”
ได้ยินเสียงถอนหายใจ ผมแอบทำตามเบาๆ
“จะมากับใครวะ?”
“ที่ไปกับผมก็มีไอ้เคิ่ล ไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย ส่วนไอ้ปิ๊ก ไอ้กล้วย ไอ้กึ่มจะตามไปทีหลัง”
“รีบๆมาเลย กูจะตายห่าอยู่แล้ว”
พี่โก้ พี่ช่วยรวบรวมสติที่แตกกระจุยของพี่ด้วยเถอะครับ พี่เล่นเคาะหัวผมจนจะประสาทไปด้วยคนแล้ว
“พี่เลิกโทรหาผมสักทีเถ้อ”
“ทำไม มึงไม่รักกูหรอวะ?”
“ถ้าตอบว่ารัก เจ้าสาวจะงอนเอาน่ะ พี่โทรหาผมวันนี้แปดสายแล้ว ผมบอกแล้วว่าใจเย็น ผมนึกภาพพี่วันเมียพี่คลอดลูกไม่ออกเลย”
“เออว่ะ…เฮ้ย แล้วถ้ากวางท้องขึ้นมาจะทำยังไงดีวะ? กูไม่เคยคิดมาก่อนเลย”
“ท้องก็ไปคลอดสิครับ พี่จะยัดลูกพี่กลับไปหรือไง ผมวางสายก่อนนะ ไอ้เคิ่ลมารับแล้ว”
นั่นแหละ ชีวิตที่ผ่านมาเดือนนึงของผมทั้งหมด อย่างกับไม่รู้จะโทรหาใคร ไม่ใช่ว่าไม่มีใครไม่รับสายพี่โก้หรือพี่โก้มีเพื่อนน้อยหรอกนะครับ แต่พี่แกเล่นโทรหาทุกคน ทุกวัน “ทำไงดีวะ วันนี้จะพากวางไปเดทครั้งสุดท้าย ที่ไหนดีวะ เตรียมอะไรดี มึงคิดว่าทำแบบไหนกวางจะประทับใจวะ?” ขนาดวันเดทที่ว่านั่น ยังแอบหนีไปโทรศัพท์ขอคำปรึกษาในห้องน้ำ เข้าใจเลยเหตุผลที่ได้ยินข่าวมาว่าพี่หมอกไปดูงานที่เยอรมัน ไม่รู้จะมางานด้วยหรือเปล่า พี่ฉลาดเป็นบ้า ไอ้ผมที่ตกงานเตะฝุ่นอยู่บ้าน เลยตกไปเหยื่อรายแรกๆในลิสต์อย่างหนีไม่ได้
งานหมั้นจัดไปก่อนแล้วที่กรุงเทพ เพื่อให้ญาติผู้ใหญ่สูงวัยทั้งหลายไปต้องลำบากเดินทางมา ส่วนที่ต้องมาจัดงานแต่งที่ริมทะเลแบบนี้ เห็นว่าเป็นไอเดียของเจ้าสาว ที่เจ้าบ่าวต้องปิดปากเงียบ ไม่ยอมฟังเสียงกระเป๋าเงินกับบัญชีธนาคาร เชื่อเถอะครับว่าไอ้พี่โก้มันไม่ได้จนหรอก แต่ก็ไม่ได้รวยถึงขั้นว่าจะไม่บ่นเรื่องค่าใช้จ่ายเลย
เก็บมือถือ แบกกระเป๋าเดินทางออกไปหน้าบ้าน รถไอ้เคิ่ลเป็นรถแจ๊สคันเล็กๆ ตอนแรกผมคิดว่าผู้ชายโตเต็มวัยสี่คนพร้อมสัมภาระจะยัดกันไปไม่พอ แต่เอาจริงๆก็ไม่ได้นั่งแคบอะไรเลย
“ของมีแค่นี้หรอ?”
“เออ กูไม่ได้ย้ายบ้าน ไม่ขนเยอะ”
ไอ้เคิ่ลอุตส่าห์ลงจากรถมาช่วยยัดของเข้าท้าย ตอนนี้เลยทำหน้าเซ็งไปตามระเบียบ
“ไอ้ตี๋”
“ห้ะ?”
“เรื่องงาน…”
“ตอนนี้กูก็กำลังพยายามในแบบของกูอยู่ ไม่เป็นไรหรอกว่ะ”
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจสิวะ ขอบใจมากไอ้เคิ่ล กูรู้มึงเป็นห่วง แต่ปากหนักเกินกว่าจะบอกกูตรงๆ”
ถ้าเป็นไอ้กล้วยคงมีสวนกลับ หรือเป็นไอ้โจ๋อาจทำหน้าเลี่ยนๆ แต่พอเป็นไอ้เคิ่ล กลับนิ่งจนผมไม่แน่ใจว่ามันคิดยังไงกับคำพูดผม ขึ้นประจำตำแหน่งคนขับเสียดื้อๆ
ไอ้พี่โก้ แค่ชื่อนี้ก็การันตีความไม่ธรรมดา เล่นไปจัดงานแต่งถึงเกาะสมุย ต้องนั่งเครื่องบินกันไปลงที่สุราษก่อน แล้วต่อรถต่อเรือไปอีกที เหนื่อยหน่อย แต่ก็อยากไป พี่แกทุ่มเต็มที่ ออกค่าห้องให้กับแขกทุกคน ระหว่างการเดินทาง อย่าหวังว่าจะเงียบ เหมือนแม่บ้านสิ้นหวังจับกลุ่มชิทแชท
ไอ้กล้วยมีข่าวมาเล่าให้ฟังเต็มไปหมด เม้าท์ทุกอย่างยกเว้นเรื่องมัน เห็นคบๆเลิกๆมาหลายคนแล้ว ไม่รู้จะเอาไงกับชีวิตซักที พอถาม ก็บอกแบบรำคาญว่า “เดี๋ยวกูก็หาใหม่ได้น่า” เออๆ เอาเถอะ เดี๋ยวจะรอดู
ออกจากบ้านตั้งแต่เช้า กว่าจะถึงก็เย็น เดินทางเกือบเจ็ดชั่วโมง เล่นเอาพวกผมบิดเอวเสียงดังกร็อบคล้ายกลุ่มอากงหลังรำไทเก็ก
นั่งเรียงกันบนม้านั่งที่สนามบิน รอรถตู้ของโรงแรมมารับ เพราะคุยกันมาตลอดทาง เลยคอแห้ง ซื้อน้ำขวดมาแบ่งกันกิน ไอ้กล้วยยึกยัก ไม่ยอมส่งขวดน้ำมาให้ซักที พอจะยื่นมือไปคว้า มันก็ถอยมือหนี
มองหน้า มันมองตอบ เห็นไอ้โจ๋สะกิดไอ้กล้วยยิกๆ ทำให้มันพูดออกมา
“ไอ้ตี๋…กูขอถามอะไรตรงๆหน่อยดิ ถือว่าไงก็เป็นเพื่อนกันหมด กูถามตรงนี้เลยแล้วกัน กูขี้เกียจไปเล่าต่อ”
ถึงจะยังงง แต่ก็พยักหน้าตอบไป
“มีเรื่องอะไรกับพี่หมอกหรือเปล่าวะ?”
“…..”
“ว่าไง”
“ไม่มีไรว่ะ เดี๋ยวก็เคลียร์”
“ไอ้คำว่าเคลียร์ของมึงนี่แบบไหน ถ้าเคลียร์แบบตอนที่มึงทะเลาะกับเฮียมึง กูว่านั่นไม่เรียกว่าเคลียร์หรอก เล่นจนปากแตก บ้านเกือบระเบิด” ก็นั่นไอ้เฮียมันเริ่มก่อนนิหว่า “ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น มึงตอนดีก็ดีนะ แต่ตอนโมโห กูล่ะไม่อยากเจอ อย่างกับมีคนเผาบ้านมึง”
“…เชื่อกูเหอะ ว่าไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ไอ้ข่าวนี้เนี่ย มึงไปได้ยินมาจากใคร?”
“พรายกระซิบ”
ถ้าไอ้กล้วยแย่งตอบคำนี้ แปลว่าถามต่อคงไม่ได้ประโยชน์อะไร แหล่งข่าวลับระดับที่ผมไม่รู้ แม่นเสียจนน่ากลัว
นั่งเงียบๆสักพัก ไอ้เคิ่ลก็สะกิด รถตู้มารับพวกเรา พาไปส่งรีสอรท์ปลายทาง แค่ทางเข้าก็ทำให้พวกผมเข้าใจถึงราคาที่พี่โก้ชอบบ่นบ่อยๆ หรูจริงไม่อิงค่าโฆษณา ไม่ต้องออกไปดูหาดข้างนอกเลย แค่เห็นตัวรีสอร์ทก็อยากจะอยู่ในนี้ทั้งวัน
ตามประสาถาปัตย์ เห็นแบบนี้พวกผมก็ตาวาว อดถ่ายรูปไม่ได้ ลืมไปเลยว่ามาทำอะไร ไปยืนเก็กหล่อเป็นบอยแบนด์ ไอ้เคิ่ลเต็มใจเป็นตากล้องให้ ที่ขำสุดคงเป็นตอนที่ไอ้โจ๋เท้าแขนไว้กับกระจก แต่ดันหงายหลังเพราะเป็นประตูผลักได้ ถ่ายติดไว้พอดี รูปนี้ต้องเอาไปขยายต่อ ฮะฮ่า
ไอ้เคิ่ลเป็นคนรับกุญแจห้องมาให้ ผมนอนกับไอ้กล้วย ห้องนอนกว้างขวาง เชื่อมต่อกันได้ระหว่างห้องผมกับห้องเคิ่ล เห็นแววว่าคืนนี้มีบ่อนชัวร์ ตั้งแต่เด็กยันโต ไม่มีค่ายไหนที่เราลืมพกไพ่ไปหรอกครับ ของสำคัญ อย่างอื่นมันยืมกันได้ แต่สำหรับไพ่ หายาก
เข้าห้อง แยกย้ายกันแต่งตัว ไอ้กล้วยตัดผมใหม่ สั้นจนไม่ต้องเซ็ท แค่หวีให้ดูดีหน่อยก็พร้อม ส่วนไอ้เคิ่ลคงเป็นสไตล์ของมันที่ไม่ต้องทั้งหวีทั้งเซ็ท ไอดอลมันคงทำทรงแอฟโฟร่ แต่ผมมันยังไม่ยาวพอ
ไอ้โจ๋แย่งห้องน้ำไปแล้ว เลยต้องออกมาเซ็ทข้างนอก ไอ้กล้วยนอนดูบอลอยู่ข้างหลัง นัดนี้มันดูไปแล้ว แต่ก็ยังบ่นไม่หยุด ไอ้เคิ่ลนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกห้อง
“ไอ้ตี๋ มึงเซ็ทผมอะไรของมึงวะ?”
“ห้ะ?”
“หัวมึงเนี่ย ทรงไรของมึง อย่างกับโงกุน”
“โงกุนที่ไหน มึงดูผิดแล้ว ดูยังไงกูก็ดงบังชินกิชัดๆ มึงมาดูใกล้ๆได้ กูไม่หวง”
“มึงเซ็ททรงนี้ออกไป กูไม่เดินกับมึงนะว้อย”
“ไอ้กล้วย มึงก็ไม่เคยเดินกับกูอยู่แล้ว มีงานแบบนี้ทีไร มึงก็ชิ่งไปหม้อสาวทุกที”
ประตูห้องน้ำเปิด ไอ้โจ๋เดินออกมา “กูเห็นด้วยกับไอ้กล้วยว่ะ ตี๋ มึงทำไรวะ ทรงหัวเกาลัดไรของมึงเนี่ย?”
“กูมั่น กูหล่อ”
“กูว่ามันไม่ไหวว่ะ”
“อย่าเอามือมาจับนะโว้ย!!” ยิ่งเอามือปัด มันก็ยิ่งขยันยื่นมือกันเข้ามาจะขยี้หัวผม หนีไปหาไอ้เคิ่ลอีกห้องหนึ่ง พอมันเห็นพวกผมเข้ามา ก็บอก “เสร็จแล้วก็ไปเถอะ เดี๋ยวสาย”
งานเริ่มตั้งทุ่มกว่า แต่ก็เริ่มหิว ถ้ามีของกินก่อนก็ไปกินก่อนท่าจะดี
เพราะบอกว่าเป็นงานที่มีแต่คนสนิทมา เลยแต่งสบายๆ แต่ไหงทุกคนแต่งดูดีกันแบบนี้? หักหลังผมหรอ? หลอกผมอยู่คนเดียวใช่ไหม? ทำไมถึงมีแค่ผมที่ใส่เชิ้ตกับกางเกงยีนส์ขาสามส่วน(ของไอ้เคิ่ล)มา? ทำไมสาวๆถึงใส่ชุดผ่าหน้าผ่าหลัง กระโปรงยาวพริ้วถึงตาตุ่มกันแบบนี้?
“อ้าว ไอ้เด็กเสริฟ ไปหลังงานเลยไป!”
“พี่โก้ พี่หลอกผมหรอวะ?”
มีแค่ไอ้กล้วยที่การแต่งตัวพอไปรอด นอกนั้นถือถาด ใส่เสื้อทับอีกตัว คงเข้าท่า แต่ที่ฮากว่า คือมีใส่สูทมาด้วย ยืนเอ๋ออยู่คนเดียวหลังบู้ทนู่น
“หลอกเชี่ยไร ไอ้ตี๋ ธีมงานสบายๆ แต่งแบบมึงก็ดีแล้ว กูแซวเล่นเฉยๆ ว่าแต่หัวมึงทรงอะไรวะเนี่ย ทุเรศโคตร” พี่โก้วันนี้แต่งตัวหล่อ เห็นแอบทาหน้าบางๆ หล่อวิ๊งกว่าปกติ รอบล่าสุดที่เห็น ตาโหล ตัวดำปี๋ เห็นบอกว่านอนไม่หลับ ตื่นเต้นอะไรของพี่แกไม่รู้ แต่หล่อขนาดไหน ปากจัญไรแบบนี้ก็ติดลบว่ะ “มาก็ดี มานี่เลยๆ”
คนในงานยังบางตา แต่ถ้าเทียบกว่าแขก ก็ถือว่าใกล้ครึ่งหนึ่งของงานแล้ว ที่เดินมาถึงตรงนี้เป็นทางเดินจากตัวรีสอร์ท ทางเดินไม้ที่มีช่องสลับกัน ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม ลมพัดแรง หัวไอ้โจ๋ผมไม่พัดเลย หัวแข็งปั๋ง ผิดกับไอ้เคิ่ลที่แทบมองไม่เห็นตา หมวกที่มันใส่ปลิวออกไปหลายรอบจนมันรำคาญ เลิกใส่
พวกเราถูกลากไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง ผมไม่เห็นหน้าหรอก เพราะเธอยืนหันหลัง แต่เห็นชุดก็เดาได้เลยว่าใคร เจ้าสาวชัวร์ แต่งสวยกว่าคนอื่นขนาดนี้ หันมาที เล่นเอาพวกผมใจเต้น ไม่แน่ใจว่าเป็นฤทธิ์เครื่องสำอางหรือเปล่า เพราะคราวที่แล้วที่เห็น ไม่ได้สวยขนาดนี้ เล่นเอาพวกผมพูดไม่ออก ลิ้นอุดตันไปพักใหญ่
“นี่กวาง ว่าที่เจ้าสาว ส่วนนี่ ไอ้ตี๋ ไอ้เคิ่ล ไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย รุ่นน้องมอเดียวกัน”
เธอพูดทักทาย ไอ้กล้วยจ้องไม่วางตา จนพวกผมต้องสะกิดให้ทักทายพร้อมกัน “วันนี้ก็ตามสบายเลยนะคะ อาหารเป็นบุฟเฟต์ หวังว่าคงจะถูกใจ”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารพวกเราหรอกครับ ยังไงก็ยินดีด้วยนะครับ”
“ได้ไอ้พี่โก้ไปเป็นสามี พี่กวางโชคดีมา---ก”
“ทำไมพี่ฟังแล้วรู้สึกมันแปลกๆ หรือพี่คิดไปเองคะเนี่ย?”
แปลกไม่แปลก ไอ้พี่โก้ก็ตบหลังขอบคุณไอ้กล้วยจนแทบปอดฉีกกันไปแล้ว เล่นเอาหลบไปไอหลังไอ้เคิ่ล “มันพูดเล่นน่ะ ใครๆก็อิจฉาไง ผมได้ภรรยาสวยขนาดนี้”
“ฮู้วววว”
พวกผมพูดออกมาพร้อมกัน อดขนลุกไม่ได้ ว่าไอ้พี่โก้ก็พูดอะไรแบบนี้เลี่ยนๆเป็น ไม่สิ เหนือไอ้เรื่องขนลุกนั่นคงต้องเป็นเรื่องตกใจก่อน แม้แต่คนอย่างไอ้พี่โก้ที่คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้แต่งงานยังขายออกไปแล้ว โลกนี้ชักอยู่ยาก
ยืนพูดคุยได้ไม่นาน ก็มีแขกกลุ่มอื่นมาอีก พวกผมเลยเดินลงไปตรงชายหาด ที่จัดงานแทน ตรงนี้ขอถอดรองเท้า ทรายไม่มีเปลือกหอยให้ตำเท้าเจ็บใจ เหยียบลงไปก็เป็นทรายเย็นๆ ขุดเท้าลงไปในทราย แช่ไว้ ดูคล้ายกับรูปปั้นโง่ๆสามตัวยืนเรียงกัน ไอ้เคิ่ลไม่สนใจ เดินไปถ่ายรูปดอกไม้ในงานแทน
“ถ้าไม่มีคน กูอยากยืนเย้ เขียนเป็นชื่อตัวเองว่ะ”
ไอ้กล้วยพูดขึ้นมาลอย ผมไอ้โจ๋หันไปมองพร้อมกัน ก่อนจะพบว่า ทำเป็นไม่ได้ยินดีที่สุด
ความจริงก็สมควรเข้าไปช่วยงานอยู่หรอก แต่ก็เห็นครอบครัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนตามติดไม่ห่างขนาดนั้น ต่อให้ไม่มีผม ก็สบาย
ตรงที่จัดงาน เว้นที่ระหว่างซุ้มที่คิดว่าคงใช้ควบเป็นเวทีด้วยกับโต๊ะอาหารไว้พอสมควร เป็นคอกเทลแต่ก็ยังใจดีมีโต๊ะให้นั่ง คงเป็นเพราะไอ้ขวดแบล็คที่ซ่อนไว้ในลังน้ำแข็งนั่น ถ้าไม่มีเก้าอี้ให้นั่ง อาจเห็นคนคลานลงทะเล ไอ้พี่โก้รอบคอบเป็นพิเศษกับเรื่องแบบนี้ เพราะตัวพี่โก้ตอนเมา ก็เรื้อนไม่แพ้ใคร
“เฮ้ยๆ อาหารมาแล้วว่ะ”
รีบหิ้วรองเท้าขึ้นจากทราย วิ่งตามไอ้กล้วยที่แทบพุ่งไป ตั้งแต่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เห็นคนรู้จักหลายคน ได้ไม่ทักจริงๆก็ตอนเดินเข้าไปในงาน หลายคนหิวแบบผม ถึงได้ยืนคุยกันเหนือโต๊ะค็อกเทลแบบนี้ เจอหลายคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจออีก ไอ้พี่ปิง หลังจากเรียนจบ ก็โดนพ่อแม่เข็นไปลดหุ่น ตอนนี้ ยังเหลือเค้าจ้ำม่ำ แต่ก็ไม่ได้อ้วนจนโดนแซวว่าเป็นหมีแบบเมื่อก่อนอีก พี่เพรช พี่บอล ส่งมาแต่ของขวัญ พี่บอลบอกกลับมาได้อีกที คงเป็นช่วงกลางปีหน้า สิงคโปร์อยู่ไม่ไกล แต่ก็ไม่ได้มีเวลามากพอที่จะกลับมาได้ ดูท่า งานคงไปได้สวย
.
-
ไอ้พี่ฟินไม่ได้มา
ติดต่อไม่ได้อีกแล้ว กลายเป็นเรื่องไม่น่าแปลกใจ ถ้าวันไหนพี่ฟินโทรหาใคร ทุกคนจะติดต่อหากันทันที คุยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แม้แต่ผมหรือเฮียก็ยังติดต่อยาก รู้แค่ว่ายังอยู่เมืองไทย มีชีวิตอยู่ แค่นี้ก็เป็นข่าวสารที่มากพอสำหรับพวกเรา
พี่ต้นก็หนีบสาวมาด้วย ดูท่า สมมติได้แต่งกันจริง ชีวิตคงลำบาก “ต้น ทำไมเมื่อกี้ไม่รับสาย” “ก็ฉี่อยู่” “แล้วฉี่เสร็จทำไมไม่โทรกลับ” “ล้างมือไง” “แล้วล้างมือเสร็จ-“ “อาหารมาแล้ว รีบๆไปกินเถอะ” “นี่หมายความว่ายังไงห้ะ?..” บลา บลา บลา แต่ดูท่าแล้ว คงไม่น่าจะรอด ถึงจะน่ารักขนาดไหนก็เถอะ
งานเริ่ม พิธีกรเป็นวิศวะคอมรุ่นเดียวกับพี่โก้ แต่ไม่รู้ชื่ออะไร พูดในสไตล์โคตรเป็นกันเอง คำหยาบหลุดออกมาบ้าง แต่เพราะเหลือแค่เพื่อนๆ กับครอบครัวพี่โก้พี่กวางเท่านั้น เลยไม่ต้องพิธีการมาก พี่โก้ก็ออกมาเล่าเรื่องว่าเจอพี่กวางได้ยังไง เจ้าสาวเขินจนแทบตกเก้าอี้อยู่แล้ว ก็ยังขยันหยอดนิดหยอดหน่อย เห็นแล้วรู้สึกเลี่ยนอย่างบอกไม่ถูก
เชิงเทียนทำให้บรรยากาศดูอ่อนโยน ช่วยล้างตาหลังจากเห็นหน้าพี่โก้เขินได้บ้าง ไอ้กล้วยหายไปแล้ว ไอ้เคิ่ลนั่งกินเงียบๆ ฟังพิธีกรเป็นอย่างดี ไอ้โจ๋ก็ออกมาช่วยกันตักค็อกเทล ไหนๆก็เป็นบุฟเฟต์แล้ว ต้องช่วยให้คุ้ม สาวๆเขาไม่ค่อยตักกันหรอก พวกเบคอน พวกแฮมตรงนี้ บ่นว่ากลัวอ้วน แต่ก็ไม่ยืนจ่อกันตรงมุมเค้ก ตรรกะล้ำลึกเกินบรรยาย
ในงานน่าจะมีสักร้อยคนเห็นจะได้ มากพอที่จะทำให้กระเป๋าฉีกด้วยค่าห้อง
“ไอ้เรื่องพี่โก้พี่กวางเจอกันที่ไหน กูจำจนกูแทบจะหลอน เข้าใจว่าเป็นเรื่องของกูกับสาวในฝันแล้วด้วยซ้ำ”
“เอาน่าๆ กำลังอินเลิฟ ฟังๆไปเถอะ”
“มึงคิดดูสิ นี่แค่แต่งงาน ถ้าลูกคนแรกคลอดเมื่อไหร่ พวกเราไม่หูเปื่อยเท้าเปื่อยตายกันพอดีหรอวะ?”
เออ ก็จริง
แต่ถึงตอนนั้น อาจจะไม่พูดมากแบบนี้แล้วก็ได้ ไอ้พี่โก้หน้าแดงตอนเจ้าสาวยิ้มให้ ทำตัวยังกับเด็กประถม จูงมือยังอิดออด ทั้งๆที่เข้าหอคืนนี้แล้วแท้ๆ
“กูเห็นแก็งค์พี่แกเกือบครบและ หายไปคนนึง คนนั้นไปไหนวะ?”
“เห็นว่าไปเยอรมัน ไม่รู้กลับเมื่อไหร่ว่ะ”
“มึงติดต่อกับพี่เขาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เนี่ย?”
“…อืม..เดือนที่แล้วมั้ง ไม่รู้ว่ะ กูยังโมโหหลายๆเรื่องอยู่ คุยเดี๋ยวก็ชวนทะเลาะ เลยเว้นช่วงสักพักดีกว่า”
“แล้วไอ้ข่าวนี่ได้ยินมาจากใครวะ?”
“พี่แพน เลขาพี่หมอกโทรมาบอก ทำไมถึงโทรมา กูก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“ไม่ใช่ว่าพี่หมอกใช้โทรมา เพื่อให้มึงตามเขาไปเยอรมันหรอวะ?”
“…..มึงติดหนังเกาหลีมากไปแล้ว ไอ้โจ๋”
ในชีวิตจริง จะมีเรื่องอะไรแบบนั้นด้วยหรอ?
ถึงจะอยากไปด้วย แต่ผมก็มีงานของผม พี่หมอกก็มีงานของพี่หมอก ถึงผมกับพี่หมอกจะไม่ทะเลาะกันก็ตาม แต่ไปด้วยก็คงเป็นภาระเสียเปล่าๆ เห็นว่าต้องไปดูงาน สมควรจะได้อยู่เงียบๆ ทบทวนเรื่องงานมากกว่าต้องมายุ่งเรื่องผม
“เดี๋ยวกูไปตักเพิ่ม มึงเอาอะไรหรือเปล่า?”
“เอาแซลมอนว่ะ อร่อยโคตร”
แล้วไอ้โจ๋ก็นั่งลูบพุงอยู่ที่เดิม มีผมที่ลุกออกมา ลากเท้าไปตามทราย โต๊ะที่ตั้งอาหารปูด้วยผ้าสีขาว ลมพัดตลอด เลยดูพริ้วเหมือนโต๊ะลอยอยู่ ที่น่ารำคาญใจคงมีแค่เรื่องยุงนิดหน่อย กรุ๊ปโอยุงชอบตอม เดินไปก็เกาแขนไป ไหนแซลมอนไอ้โจ๋วะ?
“เฮ้ย? ไอ้ฝัน?”
“อ้าว ไอ้ตี๋ มึงก็มาหรอวะ?”
“เออดิ นี่มึงหายไปไหนมาวะเนี่ย?”
ไม่คิดว่าจะได้เจอก็เจอ เดินเข้าไปคุย ได้ยินเสียงพิธีกรจากข้างหลัง เหมือนว่าพี่โก้จะร้องเพลงให้พี่กวางอะไรทำนองนี้ แต่ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เดินเข้าไปคุยกับไอ้ฝันแทน มันเป็นผู้ชายตัวเล็ก แต่ไม่มีใครล้อเพราะมันเกลียดคำนี้เข้าไส้ ยกเว้นอยากกินหมัดหนักๆของมัน ไอ้นี่เล่นกล้ามอยู่ด้วย ถึงตอนนี้มันจะสูงขึ้นนิดหน่อย ก็ได้แค่ตัวใกล้ๆกับผมเท่านั้น
“ก็ทำงานอยู่แถวนี้แหละ กูไม่ได้อยู่กรุงเทพ กลับมาทำงานแถวบ้าน”
“โหย ไม่ได้เจอกันนานโคตรเลยวะ”
“แล้วมึงล่ะไอ้ตี๋ สบายดีหรือเปล่า”
“ดีดิ ดีโคตรๆเลย กินอิ่มนอนหลับย่อยง่ายถ่ายคล่อง มึงก็คงจะเหมือนกันใช่ไหม ไอ้ฝัน”
“ก็ไม่ดีเท่าไหร่ว่ะ”
“อ้าว ทำไมวะ?”
ได้ยินเสียงดนตรีจากข้างหลังดังขึ้น เพราะลำโพงอยู่ใกล้ๆ เลยย้ายที่คุย มีแค่เสียงกีตาร์ ดูท่าจะเป็นอินโทร ทั้งเพลงมีแต่กีตาร์กับเสียงคนร้อง ท่าจะไม่ค่อยเวิรค์ พี่โก้ถือไมค์ในคาราโอเกะทีไร ต้องมีคนกลับทุกที ถ้าเป็นผม จะเลือกเอาฆ้องวงใหญ่ ระนาด ขิม ฉาบมาเล่น เพื่อจะกลบเสียงไอ้พี่โก้ได้บ้าง
“ย้ายงานมาสองสามทีแล้ว กูปรับตัวไม่ค่อยเก่งว่ะ”
“อะไรนะ? กูไม่ได้ยิน”
“กูบอกว่ากูย้ายงานมาสองสามที่แล้ว” ไอ้ตรงนี้ ลำโพงเสียงก็ยังดังตามมา เลยต้องเข้าไปใกล้มันมากหน่อย ไอ้ฝันเลยยื่นหน้ามาใกล้ๆหู คุยบ้าง “ปรับตัวไม่ค่อยได้วะ”
“เออ กูก็เหมือนกัน” ไอ้ฝันหันหน้าตรง ผมยื่นเข้าไปใกล้แทน เสียงดังจนต้องอุดหูข้างหนึ่ง เสียงไอ้พี่โก้เพี้ยนหลงคีย์จนนึกหน้าเจ้าสาวไม่ออก แถมกีตาร์ยังเล่นๆหยุดๆสลับกัน จนเห็นหลายๆคนเริ่มซุบซิบ เกิดอะไรกับมือกีตาร์ ไม่ใช่แอมป์เสียแน่นอนเพราะกีตาร์คลาสสิค อยากจะหันไปดู แต่เพราะคุยกับไอ้ฝันอยู่ “กูก็ตกงานเหมือนกัน”
“เฮ้ย จริงดิ แล้วมึงทำไงเนี่ย? ตี๋ ไอ้ตี๋”
หันหน้าไปมองเจ้าสาว มองเลยมาหน่อย เลยได้เห็นไอ้มือกีตาร์ที่ว่าด้วย
มือกีตาร์มองตอบผม วางกีตาร์ลงกับพื้น พูดอะไรสักอย่าง ที่อ่านปากจับได้แค่ว่า “กูไม่เล่นแล้ว” ไอ้พี่โก้ตะโกนลืมตัวใส่ไมค์ “เฮ้ย ไอ้หมอก? ทำไมวะ? มึงจะไปไหน”
“มึงร้องห่วย กูไม่อยากเล่น”
“เฮ้ย เดี๋ยว เดี๋ยวดิวะ!”
ตะโกนเรียกไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะพี่แกเล่นเดินออกมาจากเวทีซะแล้ว
ทุกสายตาจับจ้องไอ้พี่หมอกคนดัง ที่เดินหน้าบึ้ง ไม่สิ ก็หน้าปกตินั่นแหละ เดินไปหาที่นั่ง ซึ่งก็เป็นที่นั่งข้างไอ้พี่ปิงที่ไม่คิดสงสัยถามอะไร ทำตัวเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้เห็นหน้าเหวอๆของพี่โก้ที่ยังอยู่กลางไฟสปอร์ตไลท์สักนิด ไอ้เคิ่ลเลยลุกไป ช่วยเล่นกีตาร์ให้ใหม่ มีผิดบ้าง แต่ก็ดีกว่าทิ้งไว้แบบนี้
รู้เลย แม้ไฟจะไม่ชัดเพราะมีแค่เชิงเทียน แต่ก็เห็นว่ากำลังมองมาทางนี้อยู่
“นั่นเขาทำอะไรวะเนี่ย? เห็นหน้าพี่โก้ไหมเนี่ย เหวอสัสๆ”
ไม่ได้หันไปตอบไอ้ฝัน ตอนนี้หลบสายตาที่ว่านั่น เดินหนีไปที่โต๊ะค็อกเทลอื่น
“ไปไหนวะตี๋?”
“กู กูหาแซลมอนไม่เจอว่ะ”
“แซลมอน? อยู่โต๊ะนู้นไง”
โต๊ะหลังโต๊ะพี่หมอก
ฝันไปเถอะว่าตูจะเดินไป ไม่ต้องกินมันแล้วไอ้โจ๋
เลยต้องหลบมาอยู่มุมที่ไกลสุดอย่างมุมเค้กแบบที่ต้องพูดว่าช่วยไม่ได้ ยืนอยู่กลางดงสาวๆที่ปากก็หาเรื่องวิธีลดความอ้วนมาพูด แต่ก็ยังจ้วงเค้กเข้าปากไม่หยุด คงจะผอมหรอกนะแม่คุณ ลองจิ้มเค้กชิ้นใกล้มือที่สุดขึ้นมากิน ก็ตกอยู่ในวังวนเค้กพอๆกับสาวๆที่ว่านั่นเลย
ไอ้ชีสเค้กนี่ก็อร่อย พายแอปเปิ้ลก็เจ๋ง มีศึกแย่งกับไอ้ฝ้าย(ที่พึ่งรู้เหมือนกันว่ารู้จักพี่โก้ด้วย) แย่งเค้กอยู่บนถาดค็อกเทล
เฮ้ย นี่มันเค้กช็อคโกแลต ไม่ อาจจะเป็นเค้กกาแฟ มองได้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่รู้ว่าน่ากินชะมัด ยื่นส้อมไป ก็ถูกส้อมอีกคันดักจิ้มไปก่อน
ผมเงยหน้ามองทันที เห็นไอ้หน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนี้ก็รู้สึกหงุดหงิด ไอ้คนเกลียดของหวานอย่างพี่มาทำอะไรตรงนี้ แล้วรู้ไหม? ไอ้เค้กที่พึ่งกินเข้าไปน่ะ มันควรจะลงท้องใครมากกว่ากัน ระหว่างท้องผมที่ยืนมานาน กับท้องพี่ ที่เพิ่งโฉบผ่านมา
พอจะกลับไปหาชีสเค้ก ก็ถูกแย่งตัดหน้าไปอีก ถึงจะรู้ว่ามันมีหลายชิ้น แต่ความรู้สึกเหมือนโดนหยาม บอกว่าต้องเป็นชิ้นนี้ แบบนี้เท่านั้น
พี่หมอกยืนอยู่อีกฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ ใส่สูทมา แต่ไม่ดูขัดตา น่าจะเป็นสูทที่ใส่ตอนไปทำงาน คงไม่มีเวลาเปลี่ยน อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
พอพี่หมอกย้ายส้อมจากพายแอปเปิ้ลที่ถูกแย่งไปแล้ว ไปหาขนมไทย ผมก็รีบย้ายส้อมตาม มองว่าส้อมของพี่หมอกจะชี้ไปทางไหน จะได้รีบพุ่งไปก่อน ตัดหน้าซะบ้าง จะได้รู้ว่าโดนแย่งแล้วรู้สึกยังไง
ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง
แค่สามอย่าง ก็หวานไปทั้งปาก
ถึงจะรู้สึกดีที่พี่หมอกแย่งไม่ทันสักอัน แต่พอเงยหน้ามอง ถึงได้รู้
“พี่หลอกผมหรอ?”
แค่ยักไหล่ให้ ไม่ได้มีรอยยิ้มบนหน้า แต่เห็นตาเป็นประกายอยู่แว้บๆ
“นั่นพี่จะไปไหน?”
“กลับไปนั่ง”
“แหวะ หวานทั้งปากเลย”
แก้วน้ำถูกยื่นมาให้
พี่หมอกส่งน้ำเปล่าที่หยิบจากถาดบริกรที่เดินผ่านมา ในจังหวะที่ผมบ่น คว้าแก้วน้ำมา กลืนอึกๆ ลืมเรื่องแซลมอนไอ้โจ๋ไปสิ้นเชิง
“ตัดสินใจได้หรือยัง?”
พูดโดยที่ไม่ได้หันมามองผม มองไปที่คู่บ่าวสาว เดินเข้าทักทายแขก พี่กวางกอดคอเพื่อน หัวเราะเสียงดัง พี่โก้ยืนมอง ยิ้มเยิ้ม
“เรื่องอะไร?”
“เรื่องที่จะไปอยู่กับกู”
“…ผมว่ายังไม่ใช่ตอนนี้”
“แล้วเมื่อไหร่?”
“ผมตอบไม่ได้”
“กูไม่ต้องการคำตอบนั้น”
“ผมก็รู้ ผมต้องการเวลา ผมอยากจะโตขึ้น อยากจะยืนด้วยตัวเองให้แกร่งพอก่อน ถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ ผมจะไปหาพี่เองเลย เป็นไง?”
“ขอปฏิเสธ” คำพูดนี้ทำให้ผมขมวดคิ้ว “เวลาที่มึงว่า อีกเมื่อไหร่ อีกกี่นาที อีกกี่วัน อีกกี่เดือน หรืออีกกี่ปี มึงตอบได้หรือเปล่า?”
ผมยืนนิ่ง ก่อนจะส่ายหัวช้าๆ
“กูไม่อยากรอกับความไม่แน่นอน”
“…..”
“กูบอกมึงไปแล้ว ว่ากูเลี้ยงมึงได้ มึงจะกินเยอะ ใช้เงินเยอะแค่ไหน ไม่ใช่ปัญหา”
“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น”
“แล้วที่ตรงไหน?”
บรรยากาศแย่ลงเรื่อยๆ
ด้านหลัง สาวๆอีกกลุ่มจับกลุ่มเม้าท์กันมา ได้ยินชัดว่าในประโยคสนทนา มีคำว่า “คุณอัษฏา”ชัดเจน พี่หมอกเป็นคนดัง บวกกับหน้าตา ฐานะ ไปไหนก็มีแต่คนรู้จัก แต่ที่ไม่กล้าเข้ามาขอถ่ายรูป ปกติก็ทำหน้าไม่รับแขก ยิ่งตอนนี้ แม้แต่ผม ถ้าก้าวพลาดก็คงเป็นกับระเบิด
“ผมตอบไม่ได้”
“เลิกคิดซะ กูไม่อยากรออีก”
“พี่ต้องการผมแบบไหนกันแน่? ผมอยากอยู่กับพี่ ใช่ แต่ว่าถ้าผมไปอยู่กับพี่ พี่ก็คงไม่ยอมให้ผมทำงาน แล้วจะให้ผมทำอะไร”
“อยู่เฉยๆ มึงไม่ชอบหรือไง”
“ไม่ชอบไง! พี่คิดว่าผมชอบอยู่เฉยๆหรอ?”
เพราะพูดเสียงดังไปหน่อย ทำให้รู้สึกว่าสายตาหลายคู่กำลังมองอยู่
เดินหนีออกมา รู้ว่าพี่หมอกไม่ว่ายังไงก็จะเดินตาม พี่หมอกถ้าเรื่องไม่จบ จะไม่ปล่อยให้ค้างคา แต่จะเคลียร์ให้ได้ในเวลาเร็วที่สุด เรื่องนี้ยืดเยื้อมาถึงเดือนกว่า ผมยังแปลกใจที่พี่หมอกอดทนได้นานขนาดนี้
“กูให้เวลามึงไปเดือนนึงแล้ว”
“นั่นยังไม่พอ”
“เท่าไหร่ถึงจะพอ?”
ออกมาไกลจนมีแค่ชายหาดส่วนตัว เสียงพี่หมอกดังขึ้น ผมพึ่งรู้ตัวว่าถือแก้วน้ำออกมาด้วย
“พี่อยากให้ผมเป็นตุ๊กตาอยู่เฉยๆหรือไง ไม่ต้องทำอะไร นั่งรอพี่ทั้งวันน่ะหรอ?”
“มึงก็ไปหาอะไรทำซะสิ แต่กูไม่ให้มึงทำงาน”
“พี่คิดอะไรอยู่วะเนี่ย?”
“แล้วมึงล่ะ คิดอะไรอยู่? จะบอกงั้นหรอ ว่าแค่กูยังไม่พอ”
“โลกผมไม่ได้มีแค่พี่สักหน่อย!”
“….”
“ผมยังต้องมีเพื่อน มีเรื่องที่ผมอยากเจออีกตั้งเยอะแยะ ผมชอบทำงาน มันเหนื่อยก็จริง ผมไม่ปฏิเสธ แต่ถ้าผมข้ามความเหนื่อยนั่นไปได้ มันก็เท่ากับว่าผมเก่งขึ้น ผมโตขึ้นไม่ใช่หรอ?”
“ก็สิ่งที่กูจะทำคือปกป้องมึงจากเรื่องพวกนี้ ทำไมมึงยังไม่เข้าใจอีก?! จะปล่อยให้กูรอไปอีกนานแค่ไหน?”
“แล้วมีแค่พี่คนเดียวหรือไงที่ต้องรอ? ผมก็รอพี่อยู่เหมือนกันนั่นแหละ!”
“มึงยังมีครอบครัว ยังมีเพื่อน กูไปอยู่ที่นั่น ไม่มีแม้สักคนที่กูรู้จัก กูต้องทนกับหลายๆอย่าง เพื่อใคร มึงไม่เข้าใจหรือไง?!”
“พี่ก็ไม่เข้าใจผมเหมือนกันนั่นแหละ!!”
“บอกมาสิ ว่ากูไม่เข้าใจมึงตรงไหน? บอกมา! กูไม่ชอบแบบนี้ มันงี่เง่า ทำไมกูต้องมาทะเลาะกับเด็กอย่างมึงด้วย!”
“พี่หาว่าผมเป็นเด็กหรอ!”
“ถ้าไม่ใช่เด็ก แล้วจะเป็นอะไรอีก! โตขนาดนี้ยังคิดไม่อีกหรือไง?!”
“ผมไม่อยากคุยด้วยแล้ว”
“ถ้ามึงกล้าแม้แต่จะก้าวเดียว เดินหนีกูไป..”
“ทำไม? พี่จะทำอะไร?”
“มึงก็ลองดูสิ ตี๋ เดี๋ยวมึงก็รู้”
ผมก้าวถอยหลังทันที
พี่หมอกเดินก้าวเร็วๆมาหา คว้าแขนผมไว้ ผมดิ้น แต่ไม่หลุด ยื้อไว้ด้วยแรงที่ทำให้พี่หมอกลากผมไปไม่ได้ จนต้องนั่งลงกับพื้น ไม่ให้ถูกลากออกไป กางเกงเลอะทราย ปลายเท้ามุดหายลงไปแล้ว แรงเยอะจนน่ากลัว เจ็บตรงที่ถูกจับอยู่
“มึงกล้าหนีอย่างงั้นหรอ?”
“ทำไมผมจะทำไม่ได้?”
“มานี่ มากับกู!”
“ไม่! ผมไม่ไป!”
แก้วน้ำที่อยู่ในมือ ถูกยึดออกไป ผมคว้ากลับมา แต่พอเห็นว่ามือพี่หมอกยืนกลับมาอีกครั้ง ก็สาดน้ำในนั้นออกไป ไม่คิดว่าจะโดน แต่พี่หมอกกลับเปียกเต็มๆ เพราะไม่หลบสักนิด พี่หมอกใช้มืออีกข้างปาดน้ำที่เลอะหน้าออก เค้าหน้าที่ดูโมโหเมื่อครู่ กลับกลายเป็นเพียงความนิ่งเฉย
หยดน้ำหยดลงมา เปียกตั้งแต่ผมถึงปลายคาง คงเป็นเพราะน้ำเหลือเกือบทั้งแก้ว ถูกแย่งแก้วน้ำนั่นไป เขวี้ยงหายไปในคลื่นที่เหมือนวิ่งขึ้นมาหาเพื่อรับเศษขยะนี้ออกไป
“อย่าคิดว่าแรงแค่นี้จะช่วยมึงได้”
“พี่ก็ลากผมไม่ไปเหมือนกัน”
พี่หมอกที่มองจากมุมที่สูงกว่า รู้สึกน่ากลัวจนเหมือนผมเป็นเพียงแค่เด็กเล็กๆ น้ำเย็นหยดลงบนมือพี่หมอกที่จับแขนผมไว้ น้ำไหลลงตามข้อนิ้ว เลอะเสื้อผม
อีกฝ่ายเงียบไป แรงหยุดลง ทำให้ผมแอบหายใจออก หลังจากที่สูดหายใจเข้าแล้วกลั้นไว้นาน
จังหวะที่ผมผ่อนแรง เพราะมัวแต่คิดว่าคงไม่มีอะไรอีก ก็ถูกดึงตัวให้ลุกขึ้น ถูกแบกขึ้นไหล่ ร้อง”เหวอ!!” ดังจนได้ยินแต่เสียงนี้ในหัว เดินเหมือนผมเป็นแค่หมอนข้างเบาๆที่แบกบนบ่าได้สบาย โลกหมุนกลับ ไม่รู้สึกถึงลมทะเลพัดหน้าอีก เพราะหลังพี่หมอกบังไว้หมด เดินไปทางรีสอรท์ เลือดลงหัวจนต้องดันตัวขึ้นมา
“ปล่อย ปล่อยผมดิ! จะพาผมไปไหน! ไอ้กล้วย! ไอ้กล้วย!”
เห็นหน้าไอ้กล้วยยื่นออกมามองจากงานแว่บๆ แล้วก็ต้องผิดหวังกับมันอีก มันแค่มองหาห้องน้ำ วิ่งไปอีกทาง
ปลายเท้าถีบไปมา เตะได้แต่อากาศ ไม่กล้าทุบหลังพี่หมอก ก็ได้ เอาจริงๆ ผมก็กลัวพี่หมอกเจ็บนั่นแหละ แต่ก็โมโหจนไม่อยากอยู่ใกล้
“มึงบอกให้กูปล่อย มึงแน่ใจหรอ?”
พอถูกพูดแบบนั้นใส่ มองพื้นที่เป็นพื้นหินอ่อนแบบนี้ ก็ต้องหยุดดิ้น เปลี่ยนใจ
มองรองเท้าพี่หมอกที่เห็นสลับข้างกันไป มองพื้น ด้วยมุมมองที่ไม่เคยมองมาก่อน
โดนแบกด้วยท่าแปลกๆ ที่ทำให้พนักงานรีสอรท์ต้องมอง ไม่รู้จะไปไหน เสียงร้องคาราโอเกะที่เพี้ยนไม่เหลือเค้าเดิมห่างออกไปเรื่อยๆ
“มึงบอกรักกู มึงโวยวายใส่กู มึงหนีกู แล้วต่อไปจะเป็นอะไรอีก? มึงต้องการอะไรกันแน่? อยากให้กูเสียใจ? หรือโกรธที่กูทิ้งมึงไป ทั้งๆที่มึงไล่กูไปอย่างนั้นน่ะหรอ?”
ได้ยินเสียงที่พูดเหนื่อยๆแบบนี้ออกมา ก็รู้สึกตาร้อนผ่าว ความโกรธเหมือนโดนน้ำสาดใส่
ดึงชายเสื้อสูทพี่หมอกขึ้นมา ปิดหน้า ใช้ผ้านั่นเช็ดน้ำตาที่ไหลลงไปที่คิ้ว คงเป็นครั้งแรกที่คิ้วได้สัมผัสน้ำตา
“ผม..ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นซักหน่อย”
เสียงสั่น ไม่รู้คนฟังจะรู้เรื่องกับผมไหม
พอได้ยินเสียงสะอื้นจากผม มือพี่หมอกที่จับขาผมไว้ก็บีบแน่นขึ้น
“มึงบอกโลกของมึงไม่ได้มีแค่กู…”
กลั้นหายใจ กลัวเสียงสูดน้ำมูกผมจะทำให้พลาดอะไรไป
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
…………………………………….
…………………………
[B.N.21 : complete]
[11.11.55]
-
:z13: :z13:
จิ้มตูดคนเขียนแล้ววิ่งไปอ่านนนนน
:กอด1: :กอด1:
-
นั่นไง
อีตาพี่หมอกจริงๆก็มีนิสัยเด็กๆ อยู่นะ
ติดตี๋ก็บอกมาเหอะ
-
:mc4:
o13
:pig2:
:laugh:
:-[
:impress2:
:serius2:
:m15:
:monkeysad:
:sad11:
คนเขียนรึไหมว่าคนอ่านหลายอารมมากแค่ไหน 5555555555
-
ขอบคุณ ^ ^
-
ตึ่งโป๊ะ!
ตัดจบตอนได้.....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
ตอนอ่านๆอยู่ก็รู้สึกว่า พี่หมอกนี่ช่างดูเอาแต่ใจ
แต่พอเจอประโยคสุดท้ายทำดาเมจ...
น้องตี๋เอ๋ย ยอมพี่หมอกเค้าเถอะลูก....
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
พี่หมอกกกกกก เหมาะสมกับรางวัลพระเอกยอดเยี่ยมมาก :m3:
พี่โคตรน่ารักเลยว่ะ บอกตรงๆ
ตี๋ อย่าขัดใจพี่หมอกนะ โอเคนะ 55555
-
ฟินมากพี่หมอกขาาาา กรี้ดดด
โลกของพี่หมอกมีแต่ตี๋อ่ะ ฮิ้วววววว ววว
เขินแทนตี๋อ่ะ ฟินๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับรางวัล "พระเอกยอดเยี่ยม" /ปรบมือ/
น่าจะมีสัมภาษณ์พี่หมอกบ้างว่าคิดยังไงกับรางวัลนี้ 555555555555555555555
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมมมมมมมมมมมมมมม ?? ทำไมเป็นแบบนี้
ตอนที่แล้วเหมือนจะดีกันแล้ว :z6:
เข้าใจทั้งสองคน ตี๋อยู่เฉยๆก็เบื่อ พีหมอกก็จะช่วย
ให้ตี๋ทำงานแล้วตัวติดกับพี่หมอก เป็นเลขาพี่หมอกเลย วินวินทั้งคู่ ตี๋ได้ทำงานวันๆไม่ต้องอยู่เฉยๆ ชีวิตวุ่นวายแน่ ส่วนพี่หมอก ได้อยู่กะตี๋ 24 ชั่วโมง :laugh:
พี่หมอกเล่นกีตารรรรรรรรรร์ อยากเป็นกีตาร์ อยากโดนจับคอร์ด โดนดีดสาย เอื้ออออ
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
โตแล้วบรรยากาศมันก็ต้องดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น คิดถึงบรรยากาศแบบตี๋หมอก หายอึมครึมไวๆเท้อด :call:
-
พี่หมอกกกกกก :a5: พูดได้น่าจับปล้ำมาก
เหมือนพี่หมอกจะริดรอนสิทธิของตี๋ แต่เรากลับเห็นใจพี่หมอกแหะ :m17:
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
โอ้ยยยยยพี่หมอก พี่พูดออกมาด้วยความรู้สึกโคตรอ้างว้างเลยอะ
เข้าใจทั้งตี๋แล้วก็พี่หมอกนะ
แต่เจอกันคนละครึ่งทางได้ไหมอะ เค้าบอกตรงๆสงสารพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก TT___________TT
-
ปวดใจมากกับประโยคพี่หมอก แบบอุ้ย ยอมเลย :o8:
เเต่จะขังตี๋ไว้มันก็ไม่ใช่ ตอนพี่หมอกไปทำงาน ตี๋จะทำอะไร นั่งอยู่บ้านเฉยๆหรอ
ทุกคนก็ต้องการก้าวหน้าต่อไปมากกว่าที่จะหยุดอยู่เฉยๆนะ
-
ทำไมเค้าอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสงสารพี่หมอกจัง
จะเป็นยังไงต่อไปหละเนี่ย ต่างไม่ยอมกันทั้งคู่เลย
-
พี่หมอกอ่่ะแหละดื้ออออ
-
กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ อีพี่หมอกกกกกกกกกก ไม่รู้จะสมน้ำหน้าที่เอาแต่ใจ หรือสงสารที่ชีวิตมีแค่ตี๋ดี T^T3 :serius2:
-
ชอบคำนี้ของพี่หมอกมากๆๆๆๆ “มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
-
โลกของหมอกมีแต่น้องตี๋ :)
เขินจุงเบยยยยยยย
-
โอย สงสารพี่หมอก
เข้าใจพี่หมอก โลกของพี่หมอกไม่มีใคร ตี๋เป็นสีสันเดียวในชีวิตของหมอก
แต่โลกของตี๋มีทุกอย่างทุกคน ยิ่งพี่หมอกไปอยู่เมืองนอกคนเดียว ยิ่งไม่มีใคร
คนที่รอวันจะได้อยู่กับตี๋คนเดียว กับคนที่รออยู่พร้อมกับหลายๆคนมันต่างกันจริงๆ
สงสารหมอก แต่เข้าใจตี๋
ตี๋ไม่สามารถจะทิ้งทุกอย่างทุกคนเพื่อพี่หมอกคนเดียวได้หรอก เราเข้าใจตี๋
แต่ก็สงสารพี่หมอกจังเลย
-
เข้าใจทั้งคู่
แต่ตอนนี้อยากจะตีตี๋มากๆๆๆๆ ตี๋ถ้าหนูอยากโตตามปากว่า ก็เลิกโลเล ลังเล หนีปัญหา มั่นใจ ซะที มั่นใจ ทั้งตัวเองและพี่หมอก
ตี๋เอ้ยย บางที่วิ่งตาม มันไม่ใช่ตี๋คนอย่างเดียว แต่พี่คิดว่าที่ผ่านมา พี่หมอกต่างหาก ที่เป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาหนู และหนูก็น่าจะรู้ใจพี่หมอกที่สุด คำพูดที่ตี๋พูด บางที พี่ก็คิดว่า มันแทบจะฉีกใจพี่หมอกจริงๆ
ส่วนพี่หมอกก็ต้องเย็นอีกนิดและยืดหยุ่น มากกว่านี้ เพราะน้องไม่ใช่ตุ๊กตา
รักกันมากนะคู่นี้ ค่อยๆเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตด้วยกันนะ
-
พี่หมอกจะพาตี๋ไปไหนเนี่ย :haun4:
-
เข้าใจตี๋ เห็นใจพี่หมอกด้วย คิดว่าถ้าตัวเองเป็นตี๋ก้อไม่รู้จะตัดสินใจยังไงเหมือนกัน มันอึดอัด :o12: :sad4:
-
อืม อ่านแล้วสงสารหมอก กลัวใจตี๋จริงๆ
เพราะตลอดมา เป็นตี๋ที่ไม่สามารถทิ้งอะไรหลายๆอย่างไปได้
ก็เข้าใจนะ...ที่ตี๋เป็นคนแบบนั้น เป็นที่รัก เป็นห่วงครอบครัว
แต่ถ้าตี๋ไม่พยายามเข้าใจคนรักของตัวเอง
เมื่อประวัติศาสตร์ซำ้รอย...จะโทษใครไม่ได้เลย
เพราะทุกวันมีแต่หมอกที่เข้าหาตี๋ ช่วยเหลือตี๋
ให้หมอกยืนเพื่อตี๋แค่ขาข้างเดียวโดยที่ตี๋มัวแต่ลังเลไม่แน่ใจอย่างนี้
สักวันตี๋อาจเสียหมอกไปจริงๆ เพราะไอ้คำว่าโตของตี๋ก็เหมือนทิฐิที่ไม่อยากให้ใครดูถูกตัวเองนั่นแหละ
ความจริงแล้ว เรื่องของคนรักมันต้องคุยกันสองคน แต่นี่...อีกคนเลือกที่จะดื้อเงียบ ทั้งที่รู้ว่าอีกคนนิสัยเปงยังไง กับอีกคนที่ก็ดื้อดึงไม่ยอมฟัง แม้จะรู้ว่าอีกคนไม่ชอบ มันเลยเป็นเรื่องที่สวนทางกันไปเลย แล้วเมื่อไหร่จะมีความสุขกันซะที _-_ ยาววเลย
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
เอาใจไปเลย o13
-
ขอกรี๊ดดพี่หมอกที กรี๊ดดดดดดดดด
คนอะไรน่ารักอ่ะ พูดแบบนี้ตี๋จะได้เข้าใจซักที
พี่หมอกเขาเป็นห่วง และรักมาก ถึงทำแบบนี้ ถ้าพี่หมอกไม่อยากให้ตี๋ทำงานก็หาแม่อุ้มบุญซักคน
มีลูกให้ตี๋มันเลี้ยงไปเลย ไม่ได้อยู่ว่างๆแน่ 55555555555555
-
ยอมสยบกับคารมสุดท้ายของพี่หมอก
-
ตี๋เก็บผ้าไปอยู่กับพี่หมอกเดี๋ยวเน้ :angry2: :angry2: :angry2:อย่าให้ต้องพูดซ้ำไม่งั้น ไม่งั้น ไม่งั้นเค้าไปแทนเอง o18
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
โถถถถถถถถถถถ ตอนแรกก็ว่า พี่หมอกช่างเอาแต่ใจ แต่เห็นประโยคสุดท้าย ...
ยอมเหอะตี๋ ฉันเขินแทนอ่ะ โอ๊ยยยยย :z2: :z2:
อยากให้ cn9095 ไฟติดแบบนี้ทุกวัน เดี๋ยวจะตามไปทวงถึงคณะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
ทรมานแทนพี่หมอก ...
พี่หมอกคิดมาเสมอว่าต่อให้คนทั้งโลกหันหลังให้ก็ไม่เป็นไร แต่ยังไงก็มีตี๋อยูุ่
โลกของพี่หมอกมีแค่ตี๋
ตอนที่ตี๋พูดว่าโลกของผมไม่ได้มีแค่พี่ซักหน่อย เราว่าพี่หมอกคงเจ็บมาก
จุกอ่ะค่ะ พูดอะไรไม่ออกเลย
สงสารพระเอกแสนดีคนนี้มากๆ
-
กรี๊ดดด มาต่อแล้ว
แล้วก็อยากอ่านต่อแล้วง่ะ ทำไงดี > <
-
ดีกันไวไวนะจ๊ะ อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ นะนะนะนะ :)
กอดคนเขียน :กอด1: :L2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยพี่หมอกน่ารักจุงเบรยยย :m1:
ถ้าเราเป็นตี๋เราจะไม่โกรธพี่หมอกเลยนะ ประโยคสุดท้ายนี่ยอมอ่ะจริงๆ :sad4:
ตี๋เลิกโลเลที่พี่หมอกทำงี้เพราะไม่อยากเสียตี๋ไปอีกแล้ว เพราะฉนั้นไปกะพี่หมอกซะดีๆ
เข้าใจกันเร็วๆ :กอด1: :กอด1:
แหน่ะะ พี่หมอกเล่นกีต้าร์ อรั้ยๆๆๆๆๆๆ
-
หมอกยังคงคอนเซ็ปต์ :serius2:
เข้าใจตี๋นะ
แต่หมอกก็รักมากเหมือนกัน :เฮ้อ:
-
พี่หมอก....... :-[ :o8:
-
นานๆถึงจะมา แต่พอมาที จัดเต็มเลยน้าาา
เศร้าอะ สงสารพี่หมอก ตี๋ก็พูดแรงเกินไป
เข้าใจนะว่ามันอึดอัด แต่ ตี๋ ก็น่าจะรู้จักพี่หมอกดีที่สุด
มาต่อไวๆนะคะ มันอึดอัดยังไงไม่รู้อะ #เศร้า
รวบกอด+๑ ให้คนเขียนนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย
ด้วยรักและห่วงใย
:กอด1:.
-
โอย งง
ไม่เข้าใจน้องตี๋อย่างแรง อาจเพราะเรายังเด็กอยู่ก็เป็นได้(เด็กตรงไหน?)
แต่รู้สึกหมอกดีขึ้นเยอะเลยนะ ตี๋ก็มีไรไม่ยอมบอกให้เคลียร์ อีกคนเค้าพร้อมจะรับฟังเราทุกๆเรื่องอยู่แล้วหรอก :เฮ้อ:
-
ไม่รู้จะเข้าใจเหตุผลของใครดี
:monkeysad:
-
ตี๋ทำพี่หมอกเสียใจอ่ะ สงสารพระเอกยอดเยี่ยมเลยยยย
เด็กทั้งคู่เลย พี่หมอกก็จะปกป้องตี๋ ตี๋ก็อยากทำในสิ่งที่ตัวเองรักพี่หมอกจะได้ไม่เดือดร้อน
มีความต้องการเดียวที่ตรงกันคือ อยากอยู่ด้วยกัน
หมอกตี๋อ่ะ ตั้งแต่มาแบ้งโน๊ตแล้วรู้สึกกดดันตลอดเลย โลกของผู้ใหญ่วัยทำงานช่างน่ากลัวแท้ อะไรนิดหน่อยมากระทบก็โมโหกันเลย อยากเห็นสองคนนี้เค้าสมัครสมานสามัคคีกัน กวนกันบ้าง เหมือนแอบมีมาม่าเล็กๆ แต่ประโยคเด็ดของพี่หมอกวันนี้ต้องทำให้ผ่านพ้นวิกฤตไปได้แน่นอน
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
ฟินตัวแตกเลยยยย
อยากได้หมอกตี๋แบ้งโน๊ต 17 อยากได้ความรู้สึกละมุนแบบนั้นอีก ออร่าสีชมพูมันกระจายฟุ้งๆ 555 เป็นแบบนี้ถึงจะรู้ว่าทั้งสองฝ่ายยังรักกัน แต่มันอึมครึมเหลือเกิน
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
เฮ้อ เข้าใจทั้งพี่หมอกทั้งตี๋นะ ก็ยังหาวิธีที่ลงตัวไม่ได้อยู่ดีน้อ
-
ต้องจูนเข้าหากัน
พบกันครี่งทาง
-
ขอให้เคลียร์กันเสร็จไวๆ >^<
จะได้กลับมาหวาน(?)ต่อ
รู้สึกเข้าใจทั้งคู่อ่ะนะ...พยายามเข้าแล้วกัน
#ตอนนี้...ตี๋หน้าขึ้นเลือด 5555555555555
-
เริ่มเบื่อตี๋ ที่ผ่านมามีแต่หมอกที่ต้องเสียสละ ทั้งจากบ้านไปเรียนไกลๆ
ไม่ได้มองเลยว่าถ้าตัวเองทำงานก็ต้องถูกบีบเพื่อใช้บีบพี่หมอกต่ออีกที
มองแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดที่จะเสียสละเพื่อหมอกบ้างซักครั้ง
เปลี่ยนใจเถอะ ตี๋มันไม่เหมาะจะยืนข้างพี่หมอกหรอก
-
ประโยคสุดท้ายพี่หมอกมันสะกดใจมาก ๆ ค่ะ...อยากอ่านตอนหน้าต่อจากนี้ใจจะขาดว่าเค้าจะยังไงกั๊น
น้องตี๋ก็ดื้อ พี่หมอกก็ชอบบังคับ ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองเนอะ เข้าใจทั้งสองคน
แต่จุดจะลงตัวนี่มันอยู่ตรงไหน หากันต่อไป
ที่พี่หมอกพูดน่ะจริง ๆ นะ การกระทำแกทั้งหมดที่ผ่านมามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ตี๋เป็นทุกอย่างจนแบบ
ทั้งรักทั้งหวงอยากปกป้องไม่ให้ไปเจออะไรที่มากระทบเลย ตอนเจอกันน่ารักนะ พี่หมอกก็ขี้หวงเหมือนเดิม
โคตรเป็นตัวของตัวเองเลิกเล่นกีตาร์เฉยเลย งานแต่งเพื่อนนะเฮ้ย 555 ความผิดตี๋ทั้งหมดอยากใกล้ชิดคนอื่น
ต่อด้วยศึกชิงขนมหวาน น่ารักดี...หลังจากนั้นดราม่ามากจ้า แต่คนอ่านก็ชอบจ้า ขอให้ทั้งคู่หาจุดลงตัวได้เร็ว ๆ เนอะ
ขอบคุณค่า
-
อ่านแล้วเศร้าจริงๆก็สงสารหมอก
ตี๋บอกเลิกปล่อยให้เค้ารอพอกลับมาก็ไม่ได้รักกัน รอนานๆก็น่าสงสาร
แต่เอาจริงๆ พี่หมอกก็เร่งรัดไปรึปล่าวถึงจะรอมานานก็เถอะ
แต่จะให้เค้าทิ้งแม่ ครอบครัว เพื่อนเพื่อไปอยู่กับตัวเองเนี่ยนะ ?
เพลย์บอยอย่างพี่หมอกทำตัวได้ขนาดนี้ ตี๋ก็ควรจะยอมๆได้แล้วนะ
แอบสงสารพระเอก รอมาตั้งนานแล้วยังรอต่อไปอีก อ่านแล้วเศร้า
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
ตายกับประโยคนี้จริงๆ :sad4:
พี่หมอกกกกกกก พ่อคนดีศรีสังคม
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้รู้สึกอิจฉาตี๋จริงๆ ที่มีผู้ชายแบบหมอกอยู่เคียงข้าง
เป็นคนที่เย็นชาแต่อบอุ่น แข็งกระด้างแต่อ่อนโยน
ทำอะไรทื่อๆแต่น่ารักและซื่อตรงในความรู้สึก
อ๊ายยยยยยยยยย เลอค่าค่ะ!!!
หวังว่าตอนต่อไปทั้งสองหนุ่มเขาจะเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วนะ
อย่าผิดใจกันนาน สงสารเด็กชายอัษฎา
-
เมื่อไหร่จะตกลงกันได้น้อคู่นี้นะ :เฮ้อ:
-
โอ้ยยยยยยย พี่หมอกกกกกกกกก
เอาใจไปเลย พูดแบบนี้
-
โอ้โห้พี่หมอกค่ะ
-
ตี๋แบบ อยู่สบายๆไม่ชอบ ชอบลำบาก
พี่หมอก ก็ตาม จนไม่รู้จะตามยังไงแล้ว
สงสารพี่หมอกอ่ะ
อุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อตี๋ แต่ตี๋ไม่รับอะไรสักอย่าง
แต่ก็รั้งไว้ด้วยคำว่ารัก
-
บรรทัดสุดท้าย มันหวานนะ
-
ตี๋ ยอมเหอะ สงสารพี่หมก สงสารมากๆ อ่านประโยคสุดท้ายแล้วก๊อกแตกเลย :sad4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
นั้น...... ตี๋ขอโทษพี่หมอกด่วน ถึงพี่หมอกผิดแต่ตอนนี้ตี๋งี่เง่ากว่านะ!!!
-
โลกของตี๋ไม่ได้มีแค่หมอก แต่โลกของหมอกมีแค่ตี๋.... อยากจะบอกว่าอ่านประโยคนี้จบน้ำตาคลอขึ้นมาเลย;_; มันจุกๆหน่วงๆในอารมณ์จริงๆ เฮ้อ
-
โอ้โห... อึ้งนะ โดนพูดแบบนี้ อีกคนเหนื่อยอดทนฟันฝ่า
อีกคนบอกว่า อยากมีชีวิตของตัวเอง เข้าใจทั้ง 2 คน แต่แอบสงสารหมอก
สู้ๆ จูนกันซะนะ
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า
-
ตี้อย่าใจร้ายใจแข็งกับพี่หมอกซิ
พี่หมอกทีแต่ตี้เท่านั้นนะ
:z3: :z3: :z3:
-
สงสารพี่หมอกจัง แต่ก็อยากให้พี่เข้าใจตี๋มันนิดนึงนะ
อ่านแล้วหน่วงหัวใจมากอะ
-
กว่าจะอ้าปากตำหนิพี่หมอกให้ช้ำใจ(ตัวเอง)ได้แต่ละทีเวลาพี่แกงี่เง่า ว่าทำใจยากแล้ว
มาเจอที่ว่า “มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น” เข้าไปเท่านั้นล่ะ .....You're the only one จริงๆ
ฮืออออออออออออออออออออออออออ
:กอด1:
-
ยังคงมีความอึดอัดอยู่เต็มไปหมด
แต่มันก็เป็นสไตล์ของพี่หมอกกับตี๋
ทุกคนก็ต้องอยากมีโลกของตัวเองบ้าง อย่างที่ตี๋เองก็อยากจะทำโน่นทำนี่
เข้าข้ืางใครก็ไม่ได้แฮะ
ตี๋เองก็ไ่ม่ใช่คนงอมืองอเท้า ที่บ้านก็เลี้ยงดูมาให้ทำงานตลอด เป็นคนขยัน ตั้งใจ
พี่หมอกเองเราก็พอจะเข้าใจ พี่หมอกพยายามปกป้อง และอยากให้ตี๋อยู่เคียงข้างเสมอ
การปกป้องโดยการเก็บไว้กับตัว มันอาจเป็นสิ่งที่พี่หมอกคิดว่าดีที่สุดแล้ว
ดีที่สุดของหนึ่งคน อาจไม่ใช่สิ่งที่อีกคนคิดว่าดีที่สุด
รออ่านต่อค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
ชอบที่พี่หมอกพูดมาก ๆ ตั้งแต่บอก "มึงบอกรักกู .. มึงไล่กู" และประโยคสุดท้าย ตี๋เป็นโลกทั้งใบของพี่หมอกสินะ
อ่านแล้วน้ำตาซึม ผู้ชายที่ดูเหมือนเก่ง แข็งแกร่ง เข้มแข็ง จริง ๆ แล้วก็มีส่วนที่อ่อนแอที่สุดอยู่นะ
-
“มึงบอกโลกของมึงไม่ได้มีแค่กู…”
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
เจอคำนี้เข้าไปแล้วทำไงล่ะทีนี้ตี๋เอ๊ย :m5: สงสารพี่หมอกมั่งเหอะ
:angry2: :serius2:
-
Only you in my world
-
มาหาเราดีกว่านะพี่หมอก มามะ :z1:
พี่หมอกชอบดื้อๆใช่ไหม เรายังดื้อได้มากกว่าตี๋เยอะ :o8: หุหุ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ o13
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
โอ๊ยย จบค่ะจบเลย เจอประโยคนี้ตายสนิทเงิบเลยค่ะเงิบ
พี่หมอกกก จะให้ครวญครางซักกี่ทีก็คงไม่พอสำหรับพี่หมอกก
พ่อพระเอกยอดเยี่ยม โอ๊ยย จะทำให้คนอ่านเขินกันให้ตายเลยใช่ไหม ?
ps.ตอนหน้าให้พี่หมอกจับตี๋ฟัดเลยแล้วกันนะ ฮ่าา ><
-
น้องตี๋ ยอมๆ พี่หมอกเค้าเหอะ คนอ่านรอจิกหมอนอยู่ อย่านานนะน้อง :impress2:
-
#แม่ขาๆหนูขอแบบพี่หมอกอีกซักคนมีเหลือมั้ยคะ
...........................
..................
...........
...
โหยยยย บทนี้ตายกับประโยคสุดท้ายของพี่หมอกอ่ะพี่ มันแบบ หวานดิบ
ส่วนเรื่องสองคนนี้ทะเลาะกัน คนอื่นอาจจะไม่คิดแบบล้า แต่ล้าว่าไอ่สองคนนี้เด็กมาก
คือต่างคนต่างไม่ยอมหักยอมงออ่ะ ก็เข้าใจว่าเรื่องแบบนี้ใช้น้ำเย็นเข้าลูบก็ไม่ได้
เข้าใจว่าพีี่หมอกอยากปกป้องตี๋จากพ่อ เพราะอนาคตมันต้องมีอะไรที่หนักกว่าเรื่องนี้แน่ๆ
แต่ก็ลืมคิดถึงใจตี๋ด้วยอีกส่วน ในโลกของพี่หมอกมีแต่ตี๋ แต่ในโลกตี๋ไม่ได้มีแค่พี่หมอกมีคนที่ตี๋ให้ความสำคัญอีกคือม๊ากับเฮีย
แล้วลุกผู้ชายอ่ะ เรื่องทำงานไม่ทำงานสำหรับบางคนล้าว่ามันเป็นเรื่องศักดิ์ศรีด้วย ตี๋แม่งต้องคิดว่าตัวเองเป็นปลิงอ่ะถ้าไม่ได้ทำงานแล้วอยู่กับพี่หมอกให้พี่หมอกเลี้ยงสบายๆ
คิดแล้วก็ยิ่งเป็นปมว่าใครจะยอมงอก่อนกัน :z10:
ป.ล. วันนี้ฟิตดีจุงเร ลงให้คนอ่านนอนไม่หลับ*2 ถ้าซาแซงมาอีกนะ55555555 โอ่ :z2:
-
สงสารทั้งคู่ พี่หมอกเค้ามีแต่ตี๋จริงๆ ยอมเค้าเถอะลูกไปหางานทำที่นั่นเถอะ
รออ่านนะคะ
o13
-
ต่างคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง เฮ้อ.....
แต่ก็ยังแอบฮาตอนเล่นกีตาร์ ยังคงเป็นพี่หมอกผู้ไม่แคร์มนุษย์ตนใดเช่นเคย
ยกเว้นคนนั้นไว้คนนึงละกัน :m7:
ขนาดงอนกันยังมีอารมณ์ไปแกล้งเขาเฉยอีก :laugh3:
-
เข้าใจทั้งคู่
ทั้งหมอกและตี๋ต่างมีเหตุผลและมุมมองของตัวเอง
เมื่อไหร่จะหวานกันได้หนอ :เฮ้อ:
-
สะเทือนใจกับประโยคสุดท้ายที่สุด
-
ประโยคสุดท้ายทำร้ายมาก สงสารพี่หมอก ฮืออออออ
ต่างคนต่างมุมมอง เฮ้อ
สำคัญที่สุดคืออยากอ่านตอนต่อไปมากค่า :z3:
-
ตอนใหม่มาแล้ววววววววววววว อร๋ายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:o8: :o8: :o8:
พี่หมอกโครตะน่ารักกกก
ตี๋รีบๆตัดสินใจน้า
-
พี่หมอกทำทุกอย่างเพื่อตี๋...
-
ฮือออ
ชอบพี่หมอกที่สุด พ่อพระเอกยอดเยี่ยมแห่งปี
น้องตี๋ยอมๆไปเหอะน้าๆๆๆๆ
-
:serius2:
:กอด1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
ThankS
-
:pig4: ขอบคุณคนแต่งที่มาต่อให้ได้อ่านอีก มาต่ออีกเร็วๆนะ
:m15: มันอึนๆ บอกไม่ถูก มันคุกครุ่นมานานแล้ว พี่หมอกก็อยากที่จะปกป้องมากเกินไป ตี๋ก็อยากให้ตัวเองเก่งขึ้นยืนได้ด้วยลำแ้ข้งตัวเอง แต่พี่หมอกก็ควรเข้าใจตี๋ แต่ก็สงสารพี่หมอกอีกนั่นแหละ
แต่ยังไงๆ ก็ชอบเรื่องนี้มากๆ อ่านแล้วประทับใจสุดๆ :กอด1:
-
ประโยคสุดท้ายน้ำตาเพื่อพี่หมอกไหลพรากกกกกกก
พี่น่าสงสารเกินไปแล้ว
-
ตี๋มัวแต่รอรอรออยู่ได้รอนั้นนู่นนี่อยู่ได้
ทั้งตอนเรียนก็รอตั้งสามปีกว่า
แล้วยังมาตอนนี้อีกจะรอไปถึงเมื่อไหร่
ไม่มีใครหรอกที่จะคว้าทุกอย่างไว้ได้
รอให้โตก่อนนี่จะให้โตขนาดไหน
ถ้าวันนึงพี่หมอกเกิดสดุดล้มแล้วตายไปจะทำไง
คงต้องรอให้ไปเกิดใหม่สินะ
รีบตัดสินใจซะทีสงสารพี่หมอก
บางทีก็คิดอยากให้พี่หมอกกลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อน
ถ้าต้องทั้งอึดอัดและทรมานอย่างนี้
ก็ไม่ต้องสนใจใครไม่ต้องสนใจตี๋ด้วยอยากทำอะไร
อยากจะหิ้วใครเข้าห้องก็ได้สนแต่ตัวเองก็พอ
-
พ่อแง่แม่งอนกันมาก
ตี๋น่าจะรู้นะว่าพี่หมอกเป็นคนยังไง งอแงกันได้อีก
ลุ้นอ่าาาา >.< :z2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
มึงคงไม่รู้ว่าโลกของกู...มีแต่มึงเท่านั้น :กอด1: :กอด1:
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
สงสารทั้งพี่หมอกและน้องตี๋
โลกของน้องตี๋มีองค์ประกอบสำคัญในชีวิตหลายๆคนและหลายๆสิ่ง
แต่สำหรับพี่หมอก โลกของพี่แกมีแค่ตี๋คนเดียว
เฮ้อ..ขอให้เคลียร์กันให้ได้เร็วๆนะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:serius2: :serius2:
:man1:
-
พี่หมอกกับตี๋จะเคลียร์กันได้เมื่อไรเนี๊ย หึ๊ย
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
พี่หมอก...
พี่โคตรรักตี๋เลยอ่ะ
ถึงจะเอาแต่ใจแบบเด็กๆไปหน่อย
แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพราะรักล้วนๆ
เขินเลยเถอะ -//-
-
"เห็นน้ำตาฉันไหม มันคือคำตอบ"
คำตอบจากตัวเราเองเลยทีเดียว เรียกน้ำตาสุดๆเลยพี่หมอกกกก :sad4:
ทั้งเศร้า ทั้งซึ้ง ไม่รู้อารมณ์ไหนดี :monkeysad:
-
เราเข้าข้างพี่หมอก บางทีก็รู้สึกตี๋งี่เง่า ลึกๆในใจตี๋รู้อยู่แล้วว่าทุกวันนี้พี่หมอกทำเพื่อใคร ทำเพราะใคร
แต่ตี๋ก็เอาแต่ปฏิเสธ ปฏิเสธทั้งๆที่เหตุผลก็ไม่แน่นอน ไม่มั่นคง อย่างที่พี่หมอกบอก ชีวิตตี๋มีแม่มีพี่มีเพื่อนที่รักและเข้าใจตี๋
แต่พี่หมอก ไม่ พ่อแม่พี่น้องอาจจะรักหมอก แต่นั้นไม่ได้หมายถึงเข้าใจ ความสุขของหมอกคือตี๋ เพียงสิ่งเดียว
แต่สุขของตี๋มีมากมาย พี่หมอกเป็นแค่ส่วนนึง ช่วยเค้าใจพี่หมอกบ้าง เพราะตอนที่ตี๋เหงาตี๋เหนื่อยพี่หมอกก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ
-
มึงคงไม่รู้ว่าโลกของกูมีเเต่มึงเท่านั้น.... :o8:
ถ้ามีใครมาพูดแบบนี้กับเรา... จะ เดิน ไป จับ มือ...
เก็บเสื้อผ้า แล้วพูดว่า "ป่ะ กู พร้อม แล้ว"... ไปอยู่ด้วยกันเหอะตัววววววว :impress2:
พี่หมอกแม้คำพูดไม่หวาน แต่ซาบซ่าน ซึ้งโฮกโฮก o13
รีบเข้าใจกันไวไวนะ... พี่หมอกก็เ อางี้ดิ หางานเเบบที่รับมาทำที่บ้านได้ไง จะได้ไม่ต้องไปไหน
จ้างเองซะเลยไรเงี้ย
-
อาตี๋เอ้ย. รีบๆ ยอมพี่หมอกเหอะ
เดี๋ยวเจอแม่ยกพี่หมอกแล้วจะหนาว
-
มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น !!
สาววายอย่างฉันหัวใจอิ่มเอมเลยฮะท่านผู้ชมมมมมมมมม > <" :z3:
ยังไงก็สู้ๆนะตี๋หมอก ฉันอยากให้พวกแกหวานๆกันมั้งแล้ว บีบหัวใจสุดๆ
ไรเตอร์ก็สู้ๆนะคะ <3<3
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกมาแล้วววววว กระโดดกอด :impress2: :impress2:
รู้สึกสองสามตอนหลังมานีตี๋ไม่ค่อยนึกถึงใจพี่หมอกเลย
ได้ยินที่พูดว่าโลกผลไม่ได้มีแค่พี่ เจ็บแทนพี่หมอกนะค่ะ
เพราะคิดต่อไปว่าถ้าเป็นพี่หมอก โลกของเขาคงมีแต่ตี๋
และพอมาตอนจบคำพูดสุดท้ายของพี่หมอก มัน อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่พอเห็นตี๋ร้องไห้เราก็ใจอ่อนนะค่าะ โกรธไม่ลง
ทั้งๆที่เราโกรธมาก เขาทำร้ายพี่หมอกโดยไม่รู้ตัวมาหลายครั้งมาก
แต่พอน้ำตาไหลเท่านั้น ใจอ่อนเลยT^T
-
ฮ่วย กว่าจะตามอ่านทัน
หลงไม่ยอมเข้ามาอ่านได้ไงเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว
หนุกจริงๆ แต่มาม่าเริ่มอืดแล้วอ่ะ ขอน้ำตาลเลี่ยนๆสักก้อนสองก้อนบ้างได้มั๊ย นะๆ^^
-
ตี๋คิดมาก..เพราะความจน ความแตกต่างของฐานะ
ก็เลยไม่อยากถูกมองว่าอยู่กับพี่หมอกเพราะเงิน
ถึงจะเป็นจุดเริ่มต้นก็เถอะ ก็เลยอยากทำงาน
อยากพิสูจน์ตัวเอง อยากทำงานหาเลี้ยงแม่
ด้วยน้ำพัก น้ำแรงของตัวเองมากกว่าได้จากพี่หมอก
แต่ทำแบบนั้น ก็เจ็บทั้งคู่ พี่หมอกน่าให้ตี๋มาเป็น
ผู้ช่วยเลขาก็ได้นี่ จะได้ทำงานด้วยกัน ดูแลกันด้วย
เฮ้อ...งอนกันแบบนี้ จะปรับความเข้าใจกันได้ไหม.. :z10:
-
อ๊ากกกกก อะไรกันเนี่ยจะทะเลาะกันไปถึงไหน พ่อคู้ณณณณณณณ
ที่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้เพราะอะไร เพราะต่างฝ่ายต่างเอาแต่ใจเกินไปรึเปล่า
ต่างฝ่ายก็อยากจะทำอย่างที่ตัวเองต้องการ โดยไม่ได้คิดหรือถามอีกฝ่ายก่อนเลย
แล้วพออีกฝ่ายทำไม่ถูกใจ ก็โกรธก็โมโหแล้วก็ทะเลาะกันไม่คุยกันดีอย่างจริงจัง
ถ้านั่งคุยกันดีๆอย่างจริงจัง ใจเย็น ใช้เหตุผล นึกถึงใจของอีกฝ่าย ไม่ทิฐิ
รุ้จักผ่อนปลน ไม่ดึงดันเอาแต่ใจ แล้วพบกันคนละครึ่งทาง ที่เหมาะสมและทั้งคู่พอใจ
แค่นี้ก็จะได้เอาเวลาที่เสียไปกับการทะเลาะกัน มาใช้อยู่ด้วยกันแทน
:L2: :pig4: :L2:
-
เฮ่อ เศร้า หมอกก็สุดโต่งเกิน ตี๋ก็ควรใช้วิธีน้ำเย็นลูบไม่ใช่หนีปัญหาแบบนี้เลย
-
ในสภาวะกดดันของทั้งสอง ที่มีเหตุผลแตกต่างกัน มีเพียงคำว่า " รัก " เท่านั้นที่ยังคงเกาะเกี่ยวทั้งสองเอาไว้ได้
ส่วนเรื่องในชีวิต แทบเรียกได้ว่า สวนกันจนหาจุดจบไม่มี เพราะเหตุผลของแต่ละคน
มีลุ้นกันต่อว่า เมื่อไหร่ คำว่า " รัก " ของคนทั้งสอง จะเริ่มต้นด้วยสีชมภู ไม่ใช่สีแห่งความเก็บกด
เหมือน " สีทนได้ " สักที
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
รักแต่ไม่คิดจะดูแล คือนิยามของตี๋
ใช้คำว่ารักผูกพี่หมอกเอาไว้ แต่ไม่คิดที่จะใส่ใจ ไม่ดูแล ไม่รักษา ปล่อยทุกอย่างไปเรื่อยๆ
มีแค่พี่หมอกที่คอยตามดูว่าตี๋เป็นยังไงบ้าง แต่ตี๋ไม่เคยสนเลยว่าพี่หมอกจะอยู่ยังไงเป็นแบบนี้มากี่รอบแล้ว
ภาค BN เบื่อความงี่เง่าของตี๋มากกกกกกกกกกกกกกก ใน Coin ตี๋ยังแสดงว่าแคร์พี่หมอกมากกว่านี้เยอะ แต่ครึ่งหลังมานี้ไม่มีเลย
อยากจะเทียบเท่าพี่หมอก ในแง่ไหนล่ะ เพราะในแง่ของฐานะมันไม่มีวันนั้นอยู่แล้ว
แล้วแปลว่าพี่หมอกต้องคอยตี๋ไปจนตายอย่างนั้นใช่ไหม
ให้ตี๋เลยนะ :z6: :beat:
-
เป็นเราคงหนีตามพี่หมอกไปนานแล้ว
แม่กับเฮียค่อยว่ากันใหม่ อิอิ :z1:
รอบนี้คนเขียนอย่าหายไปนานอีกนะ :3123:
-
เจอพี่หมอกพูดไปแบบนี้ แล้วตี๋จะตอบว่ายังไงดีจ๊ะ
-
หมั่นไส้อยากตบอีพี่หมอกมาทั้งตอน..
แต่พอเจอประโยคสุดท้าย.... อีชั้นตายค่าาาาาาาาาาา
:z3:
-
อย่างสงสารพี่หมอกมาก ๆๆ และเริ่มเซ็งตี๋ แล้วนะ อ้อนคนเขียน ช่วยเขียนให้พี่หมอกได้มีความสุขแบบจริง ๆๆ จังกับเขาบ้างเถอะ ชีวิตพี่แกจะรันทดเกินไปละ อิน + ลำเอียง 555555
-
หน่วงจริงๆ :z10: :z10: :z10:
เริ่มเซ็งตี๋แล้ว สงสารพี่หมอกอะ ไหนบอกว่าจะยอมปล่อยมือจากพี่หมอกไง แล้วนี่อะไร ทำเหมือนคนไม่รักกันเลย
คนรักกันควรฟังกันไม่ใช่หรอ พี่หมอกทำเพื่อตี๋มามากแล้ว ทำไมตี๋ไม่ฟังพี่เขาบ้างอีกไม่กี่ปีก็จะแก่แล้ว ไม่มีความสุขตอนนี้จะให้ไปมีความสุขตอนไหนหะตี๋ อยากเหวี่ยงตี๋ติดกำแพงจริงๆ :z3: :z3: :z3:เฮ้อๆๆๆๆ ต้องให้พี่หมอกหายจากชีวิตไปอีกใช่ไหมถึงจะพอใจ ภาคbn นี่หน่วงจริงๆ กินมาม่าท้องอืดแล้ว เมื่อไหร่จะมีตอนที่ผ่อนคลายน้องตี๋กับพี่หมอกบ้างอ่า กระซิกๆๆ เหวี่ยงตี๋แล้วเราก็เดินจากไป :monkeysad: :monkeysad:
-
ตี๋แม๋ง
ตอนเล่าแรกๆมันรู้สึกว่า อิตี๋มันเหงามากนะ
ตกลงไม่อยากอยู่กับพี่หมอกใช่ไหม
ทำตัว น่าตบ
ยกให้เราไหม เหนื่อยแทนพี่หมอกจริงๆ
มันเป็นปัญหามานานล่ะนะ
เรื่องที่อีตี๋ทำให้พี่หมอกต้องรอเนี้ยะ
จะเอายังไงว่ามา อย่าให้พี่หมอกเสียใจ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ต่างได้ป่ะ
หรือจะเอาฮ่ะ ไอ้ตี๋ /โบก**
สุดท้าย “มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น” ... FIN
-
พี่หมอกพูดซะแบบนี้แล้ว
ตี๋จะทำยังไงต่อไปละ :serius2:
-
อ๊ากกกกกกส์ :m31: เมื่อไหร่จะเข้ใจกันเนี่ย... พี่หมอกกะน้องตี๋ :เฮ้อ:
-
ต่างคนก็รัก แค่คิดต่าง
พี่หมอกก็อย่าทำเหมือนน้องตี๋เป็นหญิงสิ
ส่วนตี๋ก็คุยดี ๆ อย่ามัวแต่วิ่งหนี
พบกันครึ่งทางได้แล้ว หาจุดที่ลงตัว
นึกว่ากำลังดูหนังอินเดีย วิ่งไล่กันบนภูเขาสามลูก
-
อ๊ายยยยย นาทีนี้พี่หมอกเอาใจไปเลย!
ยอมไปอยู่กับพี่หมอกเถอะนะตี๋จ๋า
-
หมอกที่เล่น ๆ หยุด ๆ เพราะไม่พอใจที่ตี๋ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฝันอะไรนั่นใช่ไหม แล้วหมอกคือคนที่ใส่สูทที่ตี๋เห็นตอนแรกหรือเปล่า
-
ตี๋ดื้อเหมือนเด็กเรย พี่หมอกตามใจเหนื่อยแล้วนะ ไปอยู่กะเขาเถอะ ><
-
เห็นใจตี๋ สงสารพี่หมอก :o12:
-
เข้าใจทั้งตี๋ทั้งพี่หมอก เจอกันคนล่ะครึ่งทางมั้ย เหอ เหอ
เห็นทะเลาะกันทีไรเหนี่อยแทนนนน
-
โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว
ตี๋รีบเคลีย์กับกับพี่หมอกไวๆเลย
ไม่อยากให้ดราม่าอีกแล้ว
อยากให้ทั้งพี่หมอกและตี๋สมหวังสักที
+1 นะคะ
-
เพิ่งมาอ่าน น่ารักจังเลย รออ่านต่อไป อิอิ
อ่านไป สิบตอน รู้สึกรักเรื่องนี้นะเนี่ย
-
เบื่อตี๋มาตลอด
ทิฐิ น่าเบื่อตั้งแต่จนถึงตอนนี้
บางทีพี่หมอกก็รักตี๋มากเกินไป เท่าที่อ่านมาตี๋รักตัวเองมากกว่า :seng2ped:
-
สงสารทั้งคู่ :o12: :o12: :o12:
:กอด1: :L2:
-
ใจหายแว๊บ ตอนพี่หมอกโดนน้ำสาด กลัวพี่หมอกโกรธน้อยใจหนีไปจนต้องกินมาม่า
ไอ้ตี๋เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย มาทำพี่หมอกได้ไง แม้พี่หมอกจะงี่เง่าไปไม่บ้าง แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ทำงี้นะเว้ย เดี๋ยวปั๊ดไล่ลงจากนายเอกไปเป็ นคนใช้ รักพี่หมอกว่ะ แต่ก็นะนิสัยพี่หมอกเป็นแบบนี้ เราคงไม่สามารถเหมือนตี๋
ป.ล. ตัดฉับกันแบบนี้ เดี๋ยวคนเขียนจะโดนไม่ใช่น้อย โทษฐานทำให้คันยิบๆในหัวใจ :z3:
-
พี่หมอกน่าสงสาร รักมาก หึงมาก หวงมาก ทำทุกอย่างเพราะว่ารักคำเดียว....น้องตี๋ก็รักพี่หมอกเเต่บางทีเวลาพูดเหมือนทำร้ายความรู้สึกกัน นาทีนี้อยากอ่านตอนต่อไปมากๆค่ะ อยากให้ปรับความเข้าใจกันเร็วๆ ถึงน้องตี๋จะบอกว่ามีอีกหลายคน เเต่อีกหลายคนนั้นสู้พี่หมอกไม่ได้ซักคนนะ พี่หมอกมาเบอร์ 1 เสมอ (คิดเอง ตอบเอง) +1 ค่ะ
ปล. รักษาสุขภาพ มาต่อบ่อยๆนะจ๊ะ :L2:
-
เศร้าไปไหนนน :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โลกของพี่หมอก :sad4:
-
กำลังเข้มข้นทีเดียว
พี่หมอกพูดได้แทงใจตี๋มากกกก
เป็นตี๋นี่คงสะอึกเลย
ให้มันรู้ไปสิว่าพี่หมอกรักตี๋มากแค่ไหน
เข้าใจทั้งพี่หมอก เข้าใจทั้งน้องตี๋
ขอให้ทั้งสองคนเข้าใจกันเร็วๆน้า
-
ตัดจบได้แบบ....
พี่หมอกกกกกกกก
-
พี่หมอกพูดขนาดนี้ ตี๋เลิกดื้อได้แล้ว
-
:z10: :z10:
:กอด1:
-
ประโยคสุดท้าย โอ๊ย กินใจ
ตี๋ก็เข้าใจพี่หมอกหน่อยเหอะ เฮ้อ
-
ประโยคสุดท้าย ตายค่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอามีดมาปักอก กันเลยดีกว่าค่า :z3: :z3: :z3:ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซึ้งงงง
ว่าแต่ที่พี่หมอกไม่เล่นแล้ว เพราะหึงอ่ะดิ กรี๊ดอ่ะ พี่หมอก จะน่ารักไปไหนนนนนน อยากจะได้แฟนแบบพี่หมอกจริงๆเลยยยยย
-
ย้ากกกกกกกกก
หลังจากที่แอบอ่านจนตามทัน
ตอนนี้มาอัพให้เราได้ชื่นใจแล้ว
อ่า ชอบประโยคสุดท้ายของพี่หมอกจัง ><
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น” พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกก TvT
-
ประโยคสุดท้ายพี่หมอกทำตาเราร้อน จะหยดแล้ว!!!!!
-
หน่วงจริงๆ ให้ตายเหอะ ไม่อยากเม้นมากอ่ะ
กลัวตบะแตกซัดตี๋ไม่เลี้ยง
-
พึ่งจะอ่านภาค Coin จบ มาเม้นไว้ก่อนว่าเรื่องนี้สนุกมาก ชอบตี๋สุดๆ เป็นคนที่สดใสร่าเริงดี เหมาะกับพี่หมอกที่อึนมากๆ ^^
-
เย้ๆๆๆตอนใหม่มาแล้ววววว เม้นไว้ก่อนๆ o13
-
:เฮ้อ: สงสารพี่หมอก
เมื่อไรจะเข้าใจกันซักที :m31:
-
“มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
ฟินกับประโยคนี้ รีบๆ คืนดีกันนะ
-
มาใหม่.....เพิ่งตามมาทันค่ะ......หลงรักหมอกเข้าเต็มๆ
รอตอนต่อไปค่ะ o13
-
สงสารพี่หมอกอ่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
รอตอนต่อไปอย่างแรง
-
ตอนนี้รักพี่หมอกจังครับ
-
:sad4:
-
ทั้งอ่านทั้งร้องไห้ ไอ้คนนั่งดูทีวีอยู่ข้างๆมึงจะตลกอะไรนักหนา พวกไม่มีความรู้สึก ฮือๆๆๆๆ
-
หน่วงสุดๆไปเลย
สงสารพี่หมอกอ่ะ :เฮ้อ:
-
โอ้ยยยพี่หมอกกกกกกกกกกกกกก ฮืออออ สงสารทั้งคู่ไม่รู้ดิ
แต่เราสงสารพี่หมอกมากกว่า
ถ้าเทียบกันแล้วนะ พี่หมอกเจ็บกว่าเยอะที่ต้องทำอะไรที่ไม่อยากทำ ต้องไปอยู่ในที่ไกลๆ ไม่มีเพื่อนไม่มีคนรู้จัก
-
ง่ะ สงสารหมอก แต่ก็เข้าใจตี๋นะ ใครจะอยากไปอยู่นิ่งๆงอมืองอเท้ากันล่ะ เป็นเราเราก็ไม่เอา
แต่ก็ไม่เข้าใจว่าหมอกจะไปไกลทำไม? งานหรอ? ทั้งเครียดทั้งเหงาโอ้โห สงสารอ่ะ :sad4:
เราก็คิดหาทางออกให้สองคนนี้ไม่ได้จริงๆอ่ะ :serius2:
รีบมาต่อนะคะรออยู่น้า :กอด1:
-
ทั้งๆที่สมควรดราม่าแต่ทำไมกูเขิน
-
บางทีก็คิดว่าพี่หมอกก็มีความเป็นเด็กอยู่เยอะเหมือนกันนั่นแหละ
ตี๋ก็ดื้อ แต่เข้าใจได้ ให้อยู่เฉยๆ มันคือการไร้ค่าเลยละ
เค้าบอกว่า คนที่ไม่ทำงานคือคนที่ไม่มีค่า ไม่รู้จะเคยได้ยินคำนี้รึเปล่า><
แต่พอพี่หมอกบอกว่า “มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น”
บางทีก็อดใจอ่อนไม่ได้ งืดดด ...เรื่องนี้แล้วแต่ตี๋จัดการแล้วกันนะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
เกลียดตี๋ว่ะ แม่งโคตรปัญญาอ่อน
ทั้งๆที่ตัวเองก็บอกว่าโตแล้ว หึ แต่กลับไม่เคยฟังเหตุผล คิดแบบเด็กๆ อิตี๋ มึงมันอ่อนต่อโลก
ตี๋แม่ง ไม่สมควรได้ความรัก เพราะไม่เคยเข้าใจใครเลย แล้วใครมันจะเข้าใจแกวะ
โลกนี้ถึงไม่ได้มีแค่แก แต่ควรสำเนียกว่า ยังมีคนที่แกต้องแคร์กว่าใครๆ
สิ่งแวดล้อมมันคือส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ทั้งชีวิตแกจะอยู่กะใคร ถ้าไม่ใช่ตัวเอง ก็จงไขว่คว้าเสพสุขให้เต็มอิ่มเถิด
คนทุกคนเกิดมาล้วนอยากมีความสุขกันทั้งนั้น แต่ความสุขจะมาในรูปแบบไหนก็ไม่มีใครรู้
เพราะโชคชะตาให้คนเรามาคนละชีวิต ให้มีความคิดต่างกัน คนเราจึงต้องการความสุขหลายรูปแบบ ที่มันแตกต่างกัน
คงจะเป็นผลกระทบจากคำว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคมสินะ
สปอยมานาน
อย่าปล่อยให้เค้ารอ เพราะโลกของเค้า มันสุดแสนว่างเปล่า เวิ้งว้าง เหมือนสายหมอก ที่บดบัง เก็บซ่อน บางสิ่งให้รับรู้เพียงเลียนลาง
เฮ่ออ อยากพูดกะไอ้ตี๋แบบนี้จัง :เฮ้อ:
รอตอนหน้าจ่ะ
:L2: :L2: :L2:
แอบกระซิบ
(คนแต่ง.คนอ่านอยากบอกว่า โดนใจคำพูดของหมอกว่ะ ไม่อยากรอแล้ว เพราะการรอคอยมันช่างยาวนาน)
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ชอบประโยคสุดท้ายของหมอกที่ว่า
มึงคงไม่รู้ ว่าโลกของกู..มีแต่มึงเท่านั้น
อยากให้ทั้งหมอกและตี๋แก้ปัญหาโดย
พบกันคนละครึ่งทางนะ
:n1:
-
คนนึงที่มีผู้คนอยู่รอบกายตลอดเวลา
กับอีกคนที่ไม่มีใครอยู่ข้างกายเลย
จะเติมเต็มกันแต่ต่างคนก็ยังรู้สึกขาดอะไรไปบ้างรึเปล่านั้น
หมอกทำเพื่อตี๋ ในขณะที่ตี๋ทำเพื่อทุกคนโอ้วววว :n1:
-
ก็เข้าใจว่าโลกของพี่หมอก..มีแต่ตี๋เท่านั้น
แต่มันจะดีถ้าพี่จะอธิบายสิ่งต่าง ๆ ที่พี่ทำอยู่ตอนนี้ให้ตี๋เข้าใจบ้าง
มันอาจจะยากที่จะพูด แต่ความเงียบมันก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร
พูดออกมาให้ตี๋ได้รับรู้ ปัญหาอาจจะแก้ไม่ได้ แต่ความเข้าใจมันจะเกิดขึ้น
ปล.ขอโทษนะที่ไม่ได้เข้ามาเม้นให้ซะนานเลย :m5: ไม่รู้ว่ายังอยากจะอ่านเม้นของเค้าอยู่มั๋ย?? :m17:
-
ตามอ่านทันแล้วในที่สุด
งืม มันยังไม่จบจริงๆด้วย
ตอนนี้มึนแทนทั้งพี่หมอกและน้องตี๋ ชีวิตจะเป็นยังไงต่อไปหละคร๊านั้น
+1 ให้คนแต่งไปก่อนเลยคร๊า
-
ตี๋!!!
ถ้าแกยังไม่ยอมอีก ชั้นจะไปแย่งพี่หมอกมาจากแกแล้วนะ :m31:
-
มาเม้นก่อนอ่านจ้าาาาาาาา
ไม่ได้มาส่องนาน เพราะงานเยอะเว่อๆ
ช่วงนี้อากาศหนาวๆร้อนๆ คนเขียนดูแลสุขภาพด้วยนะฮ้าาาา :กอด1:
-
ตี๋เอ๊ยยอมๆพี่หมอกเขาเถอะ
พี่หมอกรักขนาดนี้ตี๋ยังต้องการอะไรอีก
-
B.N.22
“ปล่อย”
ได้ยินแค่เสียง ก่อนหน้านี้เป็นเสียงรองเท้าที่เดินไปมาหลายคู่ แสดงว่าคงจะเดินผ่านมุมที่คนเยอะ คิดว่าน่าจะเป็นล็อบบี้ของรีสอรท์ เสียงสายไฟดังคล้ายจักจั่น เสียงล่าสุดที่ได้ยินก่อนเสียงพี่หมอก เป็นเสียงเปิดประตูรถ
พี่หมอกย่อตัวลง ดันตัวเข้ามาในรถ ผมพิงเข้ากับเบาะ เบาะหลัง แต่เพราะยังไม่ปล่อยชายเสื้อสูทที่ใช้ปิดหน้าอยู่ ทำให้พี่หมอกปล่อยแขนออกจากผมไม่ได้
“หรือจะอยู่แบบนี้ทั้งคืน?”
ส่ายหน้า แต่มือก็ยังจับแน่น
บางครั้งก็รู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กลงเสียจนไม่มีค่าอะไร ถ้าปล่อยให้เสื้อสูทตัวนี้หลุดออกไป พี่หมอกก็คงจะเห็นใบหน้าผม ที่ซ่อนความรู้สึกมากมายเหล่านั้นไว้ไม่อยู่แน่
ผมไม่อยากให้เห็น ไม่อยากเพิ่มเรื่องลำบากใจให้มากกว่านี้ เท่านี้ ผมก็รับรู้ถึงความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยบนบ่านั่นแล้ว เราสองคนเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งออกมาไกลเสียจนจำจุดสตาร์ทไม่ได้ ในขณะเดียวกัน ก็ยังมองไม่เห็นเส้นชัย
พี่หมอกถอดเสื้อออก ทิ้งเสื้อสูทที่กลับหัวไว้กับผม ถอยห่างออกไป ทั้งหมดผมเดาเอาจากเสียง ปิดประตู เดินอ้อมฝั่งมา ประตูรถเปิด และปิดอีกครั้ง
ไม่ได้สตาร์ทลดออกไป ทั้งหมดมีแต่เพียงความเงียบ
ผมเงี่ยหูฟัง
นานเกือบห้านาทีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่ตัวจะได้ยินเสียงเครื่องยนต์ ดังพอที่จะกลบเสียงๆหนึ่งได้ ถ้าผมไม่ได้อยู่ใกล้เพียงเบาะคั่น
นึกถึงใบหน้าเย็นชาแบบนั้น ถอนหายใจ คล้ายคนหมดแรง แตกต่างจากตัวตนของพี่หมอก
ทำอะไรไม่ได้นอกจากหลับตาลง
………………………
………………..
เสียงโลหะกระทบกันไปมา ฟังคล้ายเสียงกุญแจ ดังสักพักก็เงียบลง
รู้สึกถึงลมเบาๆ
ความรู้สึกอึดอัดหายไป แปลกใจ จึงลืมตาขึ้น
พี่หมอกดึงเสื้อสูทนั่นออกไป
ไม่ได้แปลกใจที่เห็นผมตื่นขึ้นในตอนนี้ พี่หมอกไม่ได้พูดอะไรนอกจากทำสีหน้านิ่งเฉย ดูเหมือนหน้ากากที่สวมขึ้น ผมไม่รู้ว่าพี่หมอกจะถอดมันออกเมื่อไหร่
เดินลงจากรถ ผมขยับตัวเดินออกไปตาม
ท้องฟ้ายังมืด ไม่รู้เวลาผ่านไปแค่ไหน รู้เพียงว่าอีกนาน กว่าที่ฟ้าจะสว่าง
ได้กลิ่นเกลือของทะเลจางๆ เสียงคลื่นชัด
รถจอดอยู่หน้าสวน ต้นไม้เยอะเสียจนที่พื้นมืดสนิท ทางเดินที่เป็นอิฐปู มองดูก็รู้ว่าสวนนี้มีคนดูแลอย่างดี
บ้านไม้อยู่ที่ปลายสุดของสวน ต้องขึ้นบันไดไปสี่ห้าก้าว จึงถึงระเบียงบ้าน สวนโอบรอบตัวบ้าน ทะเลอยู่ห่างไปไม่ไกลอย่างที่คิดไว้ เป็นบ้าน ที่มีกลิ่นอายบางอย่างอยู่ ไม่รู้ทำไม นึกถึงม๊าขึ้นมา
เดินตามเงียบๆ พี่หมอกเดินนำอยู่แค่สี่ห้าก้าว บรรยากาศรอบตัวบอกว่าอย่าเข้าใกล้
เปิดกุญแจเข้าไป ห้องโถงกว้าง เพดานสูงขึ้นไป เป็นบริเวณเดียวที่กินเนื้อที่สองชั้น เหมือนไม่มีคนพักอยู่ที่นี่นานแล้ว มีเพียงเฟอร์นิเจอร์ ไม่เห็นโทรทัศน์ พี่หมอกเดินขึ้นไปบนชั้นสอง พอเห็นผมไม่เดินตาม ก็หยุดยืนอยู่ตรงบันได
“….ที่นี่ที่ไหน?”
“….”
เห็นผมถามแบบนั้น ก็เดินต่อ จนมองไม่เห็น
ล้วงมือลงกระเป๋ากางเกง ไม่มีโทรศัพท์ กระเป๋าเงินก็ไม่อยู่ กระเป๋าอีกใบทิ้งไว้ที่รีสอร์ท สิ่งเดียวที่บอกตำแหน่งได้ตอนนี้คือทะเลเท่านั้น
ถ้าเป็นแบบนี้ ผมก็ไปไหนไม่ได้ พี่หมอกถึงไม่กลัวว่าผมจะหนีไปเมื่อพ้นสายตา
เดินตามขึ้นไป ชั้นสอง ตลอดทางเดินมีประตูอยู่หลายบาน มีเพียงบานเดียวที่แง้มเปิดอยู่ แสงจากพระจันทร์ คล้ายสปอร์ตไลท์ดวงโต ลอดผ่านประตูบานนั้นออกมา ไม่เห็นพี่หมอก
เดินเข้าไป เห็นเงาคนผ่านผ้าม่านที่พัดตามลมอยู่ด้านนอกระเบียง กลิ่นบุหรี่ พัดเข้ามา
เตียงคู่อยู่ตรงนั้น ผมนั่งลงกับเตียง ในมุมที่เห็นพี่หมอกยืนอยู่ สูบบุหรี่ มองออกไปที่ทะเล เป็นทะเลที่กว้างจนหาจุดสิ้นสุดไม่ได้ ถ้าไปตรงสุดขอบเส้นตรง จุดบรรจบของท้องฟ้ากับผืนน้ำ ไม่รู้ว่าจะเจอสิ่งแปลกมหัศจรรย์ หรือทำให้สิ่งที่อธิษฐานอยู่เป็นจริงได้หรือเปล่า
เวลาที่เงียบ เงียบจนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกา อีกไม่นาน จะตีสอง แต่เราดูเหมือนยังไม่พร้อมที่จะข่มตาลงนอนได้
จมอยู่กับความคิดตัวเอง
เพราะได้นึก ถึงได้รู้สึกถึงความผิดพลาดอะไรหลายอย่าง และในขณะเดียวกัน ก็มีหลายเรื่องที่คิดว่าดีแล้ว ที่ทำมันลงไป สิ่งที่ผมทำไม่ใช่สิ่งที่พึ่งคิด แต่เป็นเรื่องที่คิดมาโดยตลอด ตั้งแต่พี่หมอกกลับมา หลายครั้งละเลยมันไป แต่เมื่อเวลาผ่าน สิ่งนั้น ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ปัญหาที่พวกเราไม่ได้สนใจ กว่าจะรู้ตัว ก็ใหญ่เกินกว่าที่เราจะตั้งรับได้ทัน
พื้นที่ที่เคยเป็นของเรา ตอนนี้ มันต่างออกไป พื้นที่พี่หมอกยืนอยู่ สูงเสียจนผมแหงนคอมองไม่เห็นอีกแล้ว
“ตี๋”
ผมสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมอง พี่หมอกอยู่ตรงหน้า กลิ่นยังอยู่รอบตัว แม้จะไม่เห็นบุหรี่แล้วก็ตาม
เห็นหน้าพี่หมอกเพียงครึ่งเดียว แต่ก็มากพอที่จะรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของคนที่ปิดปากเงียบกริบมาโดยตลอด
“มึงคิดอะไรอยู่กันแน่?”
“…..”
“ถ้ามึงไม่บอก กูก็ไม่มีวันรู้ กูไม่ใช่คนละเอียดอ่อนพอ ที่จะแค่มองก็รู้ว่ามึงคิดอะไร”
“ผมรู้ว่าพี่ไม่ใช่คนแบบนั้น…”
“แล้วจะเงียบไว้ทำไม?”
“ผมไม่รู้จะบอกออกมายังไง”
“…..”
“ปัญหาทั้งหมด..มันเกิดจากผม”
ผ้าม่านสีครีมปลิวเบาๆ ยื่นปลายผ้าเข้ามาสู่ความมืดของห้อง ดูคล้ายกับแมงกะพรุนในทะเลลึก
“ตอนที่เราเรียนอยู่ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ไม่สิ ผมคิด แต่ตอนนั้นเราเป็นนักศึกษา ต่อให้เรื่องจะเยอะขนาดไหน ก็ยังอยู่ในรั้วมหาลัย ยังมีคนปกป้องเรา ยังมีเพื่อนๆ ใช้ชีวิตให้สนุกที่สุดในแต่ละวัน ไม่ต้องกังวลอะไร”
“…..”
“แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เราอยู่ในโลกของผู้ใหญ่ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลย ตัวผม ต่อให้จะอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร ก็เป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีอะไรสะดุดตา คนภายนอกมอง แล้วก็ผ่านไป ต่อให้ผมทำอะไรพลาด เป็นตัวประหลาดแค่ไหน แค่ข้ามวันนั้น ทุกคนก็จะลืมมันไป ไม่มีใครคิดจะสนใจผม”
ได้ยินเสียงเพี้ยนแปร่งออกจากคอตัวเอง กลืนน้ำลาย กดเสียงลง ไม่ให้สั่น
“สุดท้าย เรื่องที่ผมกลัวยังไงก็เกิด พี่ต่างจากผม ไม่ว่าไปไหนก็ถูกสายตาจับจ้อง ฐานะพี่ บทบาทของพี่ทำให้ถูกคนรอบข้างตัดสินอยู่ตลอด ผมทำให้พี่ต้องลำบาก เป็นเรื่องนินทาในสังคม ผมไม่รู้หรอก ว่าคนรอบข้างพี่มองแบบไหน เพราะคนแบบนั้น เขาอยู่สูงกว่าผมมาก มากเสียจนพวกเขาไม่ชายตามองผมด้วยซ้ำ”
หนึ่งหยด ร่วงลงไปที่ฝ่ามือ
บ้าชะมัด
เสียงอย่าสั่นสิ
ทำไมต้องมาทำตัวแบบนี้ ให้พี่หมอกที่กำลังหนักใจอยู่เห็นด้วย
ผมไม่อยากทำให้พี่หมอกเห็นว่าผมอ่อนแอ
เรื่องที่ผมพูดอยู่ตอนนี้ เหมือนไหลออกมาจากหัวใจผม สมองคิดไม่ทัน ไม่รู้ว่าคำไหนจะบอกให้เห็นหรือเปล่าว่าผมกำลังอ่อนแอเสียขนาดนี้ แต่ร่างกายที่ผมยังบังคับได้ ก็อยากจะพยายามมากที่สุดที่จะแสดงออกว่าเข้มแข็งให้เห็น
“…ซักวัน ต่อให้ตอนนี้มันยังไม่เกิด แต่อนาคต ไม่ว่ายังไงผมก็คงจะเป็นตัวปัญหาในงานของพี่มากขึ้น ต่อให้ผมจะพยายามแค่ไหน ผมก็รู้ดี ว่าผมไม่มีวันจะยกฐานะขึ้นไปเท่าพี่ได้ จะทำงานหนักแค่ไหน หรือว่าจะรอนานเท่าไหร่ สิบปี ยี่สิบปี หรือทั้งชีวิต ผมคงไม่มีปัญญาซื้อบ้านหลังใหญ่ แม้จะแค่ครึ่งเดียวของบ้านพี่ ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเดียวกัน หรืออยู่ในตำแหน่งที่คนภายนอกมองแล้ว ไม่คิดว่าผมไม่เป็นปลิง หรือจะเป็นคำอะไรที่แย่กว่านั่นที่เขาจะใช้เรียกผม เกาะติดพี่เพื่อเงิน เพื่อความสบายของผม”
“ผมคิด คิดอยู่ตลอด จนผมสลัดมันออกจากหัวไม่ได้ ว่าจะต้องทำยังไงให้คนพวกนั้น คนที่พี่จำเป็นต้องติดต่อ ทำงานด้วยในสังคม มองพี่ในแง่บวก มองว่าผมเป็นคนเลว หลอกใช้พี่ โทษสิ่งแย่ๆทั้งหมดที่เขาจะพูดกับพี่มาที่ผม แต่เพราะว่าผมไม่ใช่คนดัง ไม่มีใครรู้จัก เขาเลยย้ายคำเหล่านั้นไปที่พี่แทน ทั้งๆที่มันไม่ใช่ความผิดพี่”
“แล้วผมก็คิดได้ว่า ผมทำผิดอะไรกัน?”
“เพราะผมรักพี่อย่างงั้นน่ะหรอ?”
“การที่ผู้ชายคนนึง จะรักผู้ชายอีกคน ต่อให้ฐานะต่างกันเสียจนเทียบไม่ติดแบบนี้ มันเป็นความผิด ถึงขั้นต้องรับโทษจากสังคมเลยหรือ?”
“คงเป็นเพราะผมไม่ได้เป็นผู้หญิง…นั่นสิ ทำไมผมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง? ไม่งั้นคงจะไม่มีปัญหาเกิด อย่างมากที่สุด เขาก็คงพูดกันว่าหนูตกถังข้าวสาร ถ้าเป็นแบบนั้น ผมอาจจะได้อยู่กับพี่ แต่งงาน มีลูกสักคน สร้างครอบครัวทดแทนสิ่งที่พี่ขาดไป เราอยู่ด้วยกันที่ไหน ก็จะไม่เป็นข่าว ไม่ถูกตามถ่ายรูปลงนิตยสารไร้สาระนั่น”
หนึ่งหยด
สองหยด
ก่อนจะทยอยทิ้งตัวกันออกจากต่อมน้ำตาเสียจนปาดยังไงแก้มก็ไม่แห้ง
ปากยังไม่ยอมหยุด ถ้อยคำในหัวใจพองตัวขยายออก แย่งกันออกมาเสียจนผมไม่แน่ใจว่าพี่หมอกจะฟังรู้เรื่อง
“ผม…ผมขอโทษที่เกิดมาเป็นผู้ชาย เกิดมาในฐานะที่แม้แต่ค่าเทอมยังต้องลำบาก”
มีอีกหลายเรื่องที่คนอย่างพี่หมอกไม่มีวันจินตนาการได้
คนที่เห็นบ้านผมครั้งแรก ไม่คิดว่าเป็นบ้านคนด้วยซ้ำ
จำได้ เด็กสองคนที่ได้แต่จ้องมองขนม อยากกิน อยากมีของเล่นอย่างที่เพื่อนมี ก็ต้องอดทน เดินไปกลับโรงเรียน ใช้เสื้อผ้าสลับกัน รองเท้าขาด ต้องเย็บ ลำบากแค่ไหน ก็ต้องคอยยิ้มอยู่เสมอ ไม่ให้ม๊าเสียใจ เรื่องที่ทำให้พวกเรามีอย่างที่เด็กคนอื่นมีไม่ได้ เพราะว่าม๊าไม่ได้ทำอะไรบกพร่องไป เป็นแม่ที่สมบูรณ์แบบและดีที่สุดเท่าที่ตัวผู้หญิงคนเดียวจะทำได้
พวกผมลำบาก ลำบากกันมามาก แต่ก็ไม่ได้เป็นเด็กสองคนที่ลำบากที่สุดบนโลกใบนี้ เรื่องนอกเหนือจากนั้น พี่หมอกคงไม่สนใจ และไม่มีวันเข้าใจ
“ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องมาเจอกับผม ขอโทษผู้หญิงดีๆที่รอพี่อยู่ แต่ก็ไม่ได้เจอพี่สักที ขอโทษที่ผมอ่อนแอ ขอโทษที่ผมพูดทำร้ายจิตใจพี่ โลกของผม มีแค่พี่ไม่ได้ ผมขอโทษ เพราะผมยังต้องดูแลหม่าม๊าผม ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมขอโทษที่ผมยังอยากอยู่กับเฮีย ผมทิ้งครอบครัวผมไม่ได้ และไม่มีวันทำได้ ขอโทษที่ผมเสียสละทุกอย่างเพื่อพี่ไม่ได้ ไม่เหมือนกับที่พี่เสียสละเพื่อผม ผมรู้ ผมรู้ว่าพี่ต้องเจออะไร เหงาแค่ไหน ผมขอโทษที่ผมคิดแต่เรื่องของตัวเอง ผมขอโทษที่ผมคอยแต่ก่อเรื่องเดือดร้อนให้พี่ตลอด ไม่ว่าผมจะทำอะไร มันก็แย่ไปเสียหมด ต่อให้ผมจะพยายามเท่าไหร่ อดทนแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่าผมจะทำอะไรไม่ได้เลย ผมคงเป็นแค่เด็กที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่สักที ….”
“…ผมขอโทษที่พี่ต้องมารักผม คนที่แม้แต่จะรักษาความรักของตัวเองก็ยังทำไม่ได้…ขอโทษครับ ผมหยุดร้องไห้ไม่ได้ แต่ผมจะหยุดเดี๋ยวนี้ พี่จะได้ไม่ต้องลำบากใจกับผม”
แต่ยิ่งทำเท่าไหร่ ก็ยิ่งล้มเหลว
สิ่งที่รออยู่ต่อจากคำพูด คือน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
พี่หมอกยื่นทิชชู่มาให้
บางทีก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่ผมที่โง่เป็นอยู่แค่คนเดียว
“ผม…ไม่ได้อยากได้ทิชชู่”
พูดแค่นั้น ก็ดูเหมือนจะเข้าใจ
อ้อมแขนที่ห่างหายไปนาน อบอุ่นกว่าผ้าห่มผืนไหนบนโลก
“ผมอยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่สนใจใคร หนีไปกับพี่แค่สองคน แต่ก็ทำไม่ได้ ผมเป็นคนขี้ขลาด ผมอยากจะเผชิญหน้ากับปัญหา แต่ผมกลับหาทางแก้ไม่ได้ …ผมควรทำยังไงดี?”
ไม่มีคำตอบใดๆกลับมา
มีแค่แรงกอดแน่นเท่านั้น ที่ทำให้รู้ว่าพี่หมอกยังรับฟังอยู่
ไม่ใช่คนที่จะใช้มือลูบเพื่อให้ผ่อนคลาย หรือพูดคำปลอบใจอะไรเป็น
เพราะฉะนั้น อ้อมกอดนี่ถึงเป็นสิ่งมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
ผมไม่อยากเสียมันไป
ถึงจะรู้ดีกว่าใคร ไม่ว่ากอดแน่นสักเท่าไหร่ แต่เมื่อถึงเวลา ก็ต้องคลายออกจากกัน
อยากซึบซับช่วงเวลานี้ให้ได้มากที่สุด จดจำทุกอย่าง ทุกวินาทีที่ได้อยู่ด้วยกัน มันไม่ได้ราบรื่น แต่ทั้งหมดนั้น ก็เป็นความทรงจำของเรา
“ตี๋”
ผมไม่ได้เงยหน้า
ประครองสติขึ้นจากความคิดที่พันกันจนยุ่งเหยิง ได้ยินเสียงพี่หมอกกระซิบติดหู ในคืนที่แสงจันทร์ยังดูห่อเหี่ยว เสียงทะเล คลื่นซัดให้เราออกจากปลายทางไกลขึ้นไปอีก
“…กูไม่อยากเลิกกับมึง”
ก้องไปทั้งหู
หลับตาลง ทวนคำนี้ซ้ำไปมาในหัว
“ผมก็ไม่..ไม่อยากเลิกกับพี่เหมือนกัน”
“อย่าแม้แต่จะคิด”
“ผมไม่ได้คิดแบบนั้น ผมแค่กำลังหาทาง…”
“แล้วถ้าหาไม่ได้ มึงจะทำยังไง?”
“…ผมไม่รู้”
ผมไม่รู้จริงๆ
ต่อให้ถามผมอีกกี่สิบรอบ ผมก็ตอบได้เพียงคำนี้เท่านั้น
ในอ้อมกอดนี่ ผมเป็นทั้งคนโลภ คนเห็นแก่ตัว คนขี้ขลาด คนอ่อนแอ
พี่หมอกเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง พูดแค่นี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เข้าใจเหตุผลของผม ตอนนี้พี่หมอกไม่ใช่ตัวคนเดียวเช่นกัน ยังมีบริษัทที่ต้องรับผิดชอบ เป็นตัวแทนองค์กรที่มีพนักงานให้ต้องดูแล ผมยังจำคำที่พี่หมอกพูดกับฝนได้ เป็นคำพูดที่แสดงให้เห็นว่า พี่หมอกในตอนนั้น รู้ตัวอยู่แล้ว ว่าในอนาคตต้องเจอเรื่องอะไร เป็นเรื่องที่รู้มาก่อนและได้รับการวางแผนไว้แล้ว
สิ่งเดียวที่ทำให้ทั้งหมดผิดพลาดคงเป็นผม
.......................................
…………………………
แสงสว่างแยงตา
ยื่นมือไปที่เหนือหัว คิดจะปิดม่าน แต่ไม่มีหน้าต่างอยู่ที่หัวเตียง ลืมตาขึ้นมอง
หัวเตียง มีเพียงกรอบรูปตั้งอยู่
มองไปรอบๆ ไม่ใช่ห้องผม ไม่ใช่ห้องที่รู้จัก
ผ้าม่านทิ้งตัวลงกับพื้น คงเป็นเพราะประตูถูกปิดลง จึงไม่มีลมพัดเข้ามา แสงแรงเกินกว่าผ้าม่านจะกันแดดอยู่ ผมหรี่ตา ก็ไม่เชิงว่าหรี่ตา ถ้าพูดว่าตาบวมคงเหมาะกว่า
ลุกขึ้นมา ยังอยู่ในชุดเมื่อวาน เดินเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ในห้องเดียวกัน ล้างหน้า ใช้มือที่เปียกลูบผม ที่ตอนนี้ชี้ไม่เป็นทรง ห่างไกลจากคำว่าดูได้อยู่มาก ตาแดง สูดน้ำมูกไม่หยุด
ออกจากห้องน้ำ กลับมาที่เตียง ติดใจกรอบรูปที่เห็น
หยิบขึ้นมาดู ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังเดียวกันนี้ ยิ้มให้กล้อง เป็นยิ้มที่ดูเขินอาย เธอใส่กระโปรงสีชมพู เสื้อสีขาว สีของภาพซีดลง แต่ยังเห็นเค้าลางอ่อนๆ ต้นไม้ในสวนยังมีไม่เยอะนัก อะไรบางอย่างในตัวเธอทำให้ผมนึกถึงพี่หมอก ผมคิดว่าเธอคงเป็นแม่ของพี่หมอก
สวัสดีครับ
เธอยิ้มตอบ คงเป็นแบบนั้น ถ้ารูปทำหน้าบึ้งใส่ คงจะเป็นผมที่ต้องตกใจ
เดินออกมาจากห้อง ไม่ได้เดินค้นห้องอื่น ไม่ใช่มารยาทที่ดี เดินลงบันได พื้นไม้เย็นจนเท้ารู้สึก ไม่ได้ยินเสียงรถสักคันขับผ่าน มีเพียงเสียงลมพัดต้นไม้ คลื่นที่กลายเป็นสิ่งโดดเด่นของที่นี่ เสียงนก เท่านั้นที่ได้ยิน
นาฬิกาที่แขวนอยู่ บอกให้รู้ว่านี่เลยเวลาข้าวเช้ามามาก ใกล้เคียงกับข้าวกลางวันเต็มที
พี่หมอกไม่อยู่ที่นี่
บนโต๊ะอาหาร มีกับข้าววางอยู่ ปิดฝาไว้ คิดว่าไม่น่าใช่พี่หมอกที่เตรียมกับข้าวนี้ไว้ให้ บนฝา กระดาษแผ่นเล็กเขียน ‘กินซะ’ แปะอยู่
ดึงกระดาษแผ่นนั้นออก กินข้าว ไม่รู้สึกถึงรสชาติใดๆในปาก เคี้ยวละเอียดพอ แต่ก็ไม่อยากกลืนลงไป ท้องหิว แต่ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ตักข้าวเข้าปากไปครึ่งจาน มองไป เห็นกระดาษโพสอิตอีกแผ่นแปะอยู่โต๊ะ
‘เดี๋ยวกูกลับมา’
อาบน้ำ มีเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้ แปรงสีฟันใหม่ ยาสีฟันเต็มหลอด เป็นสิ่งที่พึ่งถูกเตรียมขึ้น
คิดจะเดินออกไปข้างนอก บิดลูกบิดประตู เปิดไม่ได้ ลองกับประตูชั้นล่างทุกบาน รวมถึงหน้าต่าง ถูกล็อคไว้หมด
ไม่มีอะไรให้ทำ ไม่มีวิทยุ หรืออะไรก็ตามที่จะทำให้ติดต่อกับโลกภายนอกได้ มีโทรศัพท์บ้าน แต่เมื่อเสียบสายโทรศัพท์เข้าแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรดังตอบกลับมา
กลับไปที่ห้องนอน แม้จะเสียมารยาท แต่ก็ค้นของในห้องนั้น ไม่เจอโทรศัพท์มือถือของผม เป็นห้องที่เดาไม่ถูกว่าก่อนหน้านี้ใครเคยอยู่ในห้องนี้
เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง
ที่ผมภาวนา ขอให้มันไม่ได้เป็นแบบนั้น
เสียงประตูปิดลง ทำให้ผมรีบวิ่งไปที่ชั้นล่าง พี่หมอกมองตามผมที่วิ่งลงไป
“พี่หมอก ผมขอมือถือคืนได้ไหม?”
“กูทิ้งไปแล้ว”
“ห้ะ?”
“กูบอกว่ากูทิ้งมือถือไปแล้ว”
“ทำไม?”
“มึงไม่จำเป็นต้องโทรหาใคร”
“ผมอยากโทรหาม๊า”
“จะคุยอะไร กูมีเบอร์”
“ผมอยากคุยเอง”
เงียบไปเหมือนลังเล แล้วตอบ “ไม่”
เดินตามพี่หมอก ที่ก้าวเดินออกจากหน้าประตู
“พี่กำลังทำอะไรอยู่?”
“แล้วมึงคิดว่ากูกำลังทำอะไรอยู่”
“ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่ ตอบผมมาดีๆเถอะ”
เงียบกริบ ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงผม
“พี่จะขังผมไว้ที่นี่?”
“แล้วแต่มึงจะเลือกคำ”
“ผมต้องอยู่แบบนี้ไปนานแค่ไหน?”
“กูตอบไม่ได้” พี่หมอกนั่งลงกับโซฟา หยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง “เหมือนที่มึงบอกกูไม่ได้ ว่ากูต้องรอไปนานแค่ไหน”
ผมขมวดคิ้ว พี่หมอกไม่สนใจ
แท็บเล็ตที่หยิบติดมือมา พี่หมอกอ่านอะไรสักอย่างที่กำลังแสดงอยู่บนหน้าจอ ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องดีนัก บรรยากาศแย่ลง
เข้าไปพูดตอนนี้ คงไม่มีประโยชน์
นั่งขั้นที่บันได ห่างออกไป ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ พี่หมอกตอนนี้สูบมากที่จะทำให้ตัวมีกลิ่นนี้ติดอยู่ กลิ่นของพี่หมอกเปลี่ยนไปทีละนิด บางอย่างข้นขึ้น ในขณะที่กลิ่นบางอย่างที่ผมคิดถึง จางลง
พี่หมอกเดี๋ยวก็เลื่อนนิ้วไปตามหน้าจอ เดี๋ยวก็คุยโทรศัพท์ เดินไปรอบๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบ่อย ไม่เคยห่างเกินสิบนาที
หลายครั้งที่พี่หมอกคุยอยู่ เงยหน้ามา สบตากับผม จ้องอยู่นาน ก่อนจะหันไปมองทางอื่น
ไม่ได้อยู่ไกลจนไม่ได้ยิน แต่เรื่องที่พูดนั่นเป็นเรื่องงานของพี่หมอกเสียทั้งหมด ผมไม่เข้าใจ
จะมีใครกำลังหาผมอยู่หรือเปล่า?
อย่างน้อยก็ต้องไอ้โจ๋ ไอ้กล้วย ไอ้เคิ่ล ที่สังเกตว่าผมหายไปจากงาน แต่ถ้ารู้ว่าหายไปพร้อมพี่หมอก ก็อาจจะทำให้มันหยุดหาผม
มื้อเย็น
มีแม่บ้านเข้ามาตั้งแต่ช่วงสี่โมง ทำอาหารปริมาณที่พอสำหรับเราสองคน ก่อนที่จะกลับไป บนโต๊ะอาหารเงียบกริบ พี่หมอกนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ได้ยินแต่เสียงช้อนส้อมกระทบจาน
“ผมเบื่อ…”
“อยากทำอะไร”
“ออกไปข้างนอก”
ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ
“ผมอยากออกไปข้างนอกบ้าง วันนี้ผมอยู่แต่ในนี้ทั้งวัน”
“ทำตัวให้ชินซะ”
“ผมไม่เข้าใจ”
“ไม่เข้าใจอะไร?”
“ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้…”
พี่หมอกไม่ตอบ จนกระทั่งมื้อเย็นจบลง
ผมยืนรอคำตอบ แต่พี่หมอกก็เดินขึ้นไปชั้นบนก่อนผม
เดินตามไป พี่หมอกเข้าไปอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องนอน เป็นห้องอ่านหนังสือ เอกสารคงถูกขนมาตอนที่ผมหลับอยู่ พี่หมอกย้ายห้องทำงานมาเป็นที่แห่งนี้
ในห้องเหม็นกลิ่นบุหรี่
มีแต่บุหรี่ทุกที่ บนโต๊ะ จานเขี่ยบุหรี่ ทำให้เห็นว่าพี่หมอกไม่ได้สูบน้อยๆเลย
เมื่อคืนหลังจากที่ผมหลับไป คงมาอยู่ที่นี่
“มึงถามว่าทำไมกูทำแบบนี้”
ผมไม่ได้ปิดประตู
ในห้องไม่ได้เปิดไฟ มีแค่หน้าต่างบานใหญ่หลังโต๊ะไม้เท่านั้น เป็นท้องฟ้าสีน้ำเงิน แสงสุดท้ายของพระอาทิตย์หมดแรง
“กูไม่อยากรออะไรอีก ในเมื่อมึงไม่หากูเอง กูคงต้องทำแบบนี้”
พี่หมอกไม่ได้นั่งลงกับเก้าอี้ ยืนพิงอยู่ที่โต๊ะ ไม่ได้มองมาที่ผม
“กูรักมึงก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่ากูจะให้โอกาสมึงบ่อย”
“….”
“ที่กูยอมให้มึง ไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมทุกอย่าง”
ปลายนิ้วเคาะเบาๆ
เถ้าจากปลายบุหรี่ ร่วงลงจานแก้ว
ผมก้าวเท้าถอย เดินออกจากห้อง มือยังจับค้างที่ลูกบิด แสงยังส่องลอดผ่านช่องว่างนั้น แม้แต่กลิ่นบุหรี่ ยังตามติด ได้ยินอีกคำที่ถูกพูดออกมา
“เพราะถ้ากูปล่อยมึงไปอีกครั้ง มึงคงจะหนีกูไปจริงๆ”
ผมปิดประตูบานนั้นลง
………………………………….
………………………..
[B.N.22 : complete]
[17.11.55]
-
แปะ o13
______________________________
มาแรกๆเหมือนจะดีขึ้น คิดว่าตี๋พูดแล้วคงเข้าใจกันมากขึ้น
พออ่านจบ ... โอ้แม่เจ้าาาาาาา :z3: :z3: :z3:
นี่มันจำเลยรักชัดๆ /ไม่ใช่!!!!
ส่วนตัวเข้าใจตี๋แต่ก็ไม่ชอบอยู่ดี .. ยังเหมือนเดิมเลย
“ผม…ผมขอโทษที่เกิดมาเป็นผู้ชาย เกิดมาในฐานะที่แม้แต่ค่าเทอมยังต้องลำบาก"
อ่านตรงนี้แล้วจะร้องไห้
รักกัน แต่คนนึงจะหนี อีกคนก็จับขังแม่งเลย ....
ขอให้หายอีมครึมไวๆ :call:
-
อ่านไปน้ำตาซึมไป สงสารทั้งตี๋ทั้งพี่หมอก TT TT
-
บรรยากาศมันช่างอึมครึม :z3:
แต่คนอ่านดีใจที่ได้อ่านต่อแล้ว คิดถึง :กอด1:
-
หน่วงหัวใจ สุดๆ โอ้ย น้ำตาซึม ช่วยหาทางออกให้ทีเถอะมืดมนมองไม่เห็นทางแล้ว
ขอบคุณค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
โอ๊ะ
มีพามาขังด้วยแฮะ
พี่หมอกกกกกก แอร๊ยย
-
อ่านแล้วตะโกนเหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทึ้งหัวตัวเอง หมอกเอ๊ยยยย
-
:m15:พี่หมอก :monkeysad:ตี๋ ดราม่าง่ะ :o12: :o12: :o12:
-
ในเมื่อจับมาแล้วพี่หมอกอย่าปล่อยให้ตี๋หนีออกไปได้นะคะ หุหุหุ
ดูเหมือนปัญหาของทั้งคุ่มาถึงทางตันที่ตี๋ลังเล จนสุดท้ายพี่หมอกต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
-
หน่วง หน่วง หน่วง หน่วง หน่วง หน่วง หน่วง หน่วง :z10: :z10: :z10: :z10: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อึดอัด อึดอัด อึดอัด อึดอัด อึดอัด อึดอัด อึดอัด อึดอัด
ทรมารอะ จะเป้นแบบนี้อีกนานไหม มองไม่เห็นทางออกเลย กินมาม่าจนท้องจะแตกอยู่แล้ว
เมื่อไหร่จะหายใจออกกันเสียที่ ทั้งคนเขียน คนอ่าน พี่หมอก น้องตี๋
อยากจะกรี๊ดดดดดระบายความอึดอัด
ได้โปรดคนเขียนช่วยหาทางออก ให้พี่หมอกกับตี๋ มีความสุขสักที่กับภาคนี้
มันหน่วงเกินไปแล้วจร้า
ปลดแอ๊กความรู้สึกนี้ ไปจาก คนอ่านหายใจไม่ออก
ปล.จากใจเบื่อตี๋มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไหนบอกว่ารักแล้วจะไม่ยอมให้พี่หมอกไปไหนอีกห่างกัน
สามปีมันก็เกินทนแล้ว ตี๋อย่าเป้นแบบนี้เลยเข้าใจพี่หมอกมากกกก อารมณ์นี้สงสารพี่หมอกมากกก รักของหมอกไม่มีค่าหรอตี๋
มันไม่มีค่าพอ กว่าตี๋รักตัวเองหรอ เบื่อตี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป้นกำลังใจให้คนเขียนน้า ช่วยพี่หมอกน้องตี๋ที่เถอะคนอ่านกำลังจะตายแล้ว :m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
บอกตรงๆ มองไม่เห็นหนทางอันใดที่ ทั้งสองคนจะกลับมาอยู่ด้วยกัน
อ่านตอนนี้ เหมือนความรักของคนทั้งคู่ มันถูกกดลงไป แล้วความเห็นแก่ตัวของทั้งสองคน กลับถูกดึงขึ้นมา
ไม่มีใครคนใดคนนึง ยอมเพื่ออีกคนแล้ว ความรักที่ยอมที่จะปรับตัวเข้าหากัน เข้าใจ อดทน ที่เคยมี ตอนนี้มันจางหายไป ไม่ได้บอกว่าไม่รักกันนะ
แต่ ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ก็ไม่เห็นหนทางเดินต่อของทั้งคู่จริง
ภาวนา เลยจริงๆ สำหรับคู่นี้ :m15: :m15: :m15: รับไม่ได้แน่ๆ ถ้าทั้งสองคนจะไม่ได้ คู่กัน
-
รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนเรื่อลำเล็กๆที่พร้อมจะอัปปางได้ทุกเมื่อ เมื่อถูกคลื่นซัดเข้าหา อีกไม่นานมันจะพังลงหรือเปล่า
รู้สึกเหมือนไร้หนทางเข้าไปทุกที เดินมาไกลจนไม่เห็นจุดเริ่มต้น แต่ถ้าจะให้ฝืนเดินต่อไปก็ยังคงมองไม่เห็นแม้แต่ปลายทาง
ข้างทางไม่มีแม้แต่แสงสว่าง
มันผิดมากนักหรอ มันก็เป็นเหมือนความรักของคนอื่นๆ แต่แค่พี่หมอกกับตี๋เป็นผู้ชาย มันผิดมากใช่ไหม :z3:
-
ดราม่า เศร้าหนัก กดดัน
คนอ่าน(แล้วอิน)แบบเค้าจะทำยังไงดี :sad4:
-
หม่นมัวเหลือเกิน ภาคนี้ดราม่ากระฉูดจริงๆ
คนแต่งอยู่ในช่วง dark หรือเปล่าเนี่ย :z3:
-
“ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องมาเจอกับผม ขอโทษผู้หญิงดีๆที่รอพี่อยู่ แต่ก็ไม่ได้เจอพี่สักที ขอโทษที่ผมอ่อนแอ ขอโทษที่ผมพูดทำร้ายจิตใจพี่ โลกของผม มีแค่พี่ไม่ได้ ผมขอโทษ เพราะผมยังต้องดูแลหม่าม๊าผม ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมขอโทษที่ผมยังอยากอยู่กับเฮีย ผมทิ้งครอบครัวผมไม่ได้ และไม่มีวันทำได้ ขอโทษที่ผมเสียสละทุกอย่างเพื่อพี่ไม่ได้ ไม่เหมือนกับที่พี่เสียสละเพื่อผม ผมรู้ ผมรู้ว่าพี่ต้องเจออะไร เหงาแค่ไหน ผมขอโทษที่ผมคิดแต่เรื่องของตัวเอง ผมขอโทษที่ผมคอยแต่ก่อเรื่องเดือดร้อนให้พี่ตลอด ไม่ว่าผมจะทำอะไร มันก็แย่ไปเสียหมด ต่อให้ผมจะพยายามเท่าไหร่ อดทนแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่าผมจะทำอะไรไม่ได้เลย ผมคงเป็นแค่เด็กที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่สักที ….”
ในอ้อมกอดนี่ ผมเป็นทั้งคนโลภ คนเห็นแก่ตัว คนขี้ขลาด คนอ่อนแอ
อ่านแล้วดีใจที่ตี๋ยังพอรู้ตัวเองว่าที่ทำอยู่เป็นทั้งคนโลภ คนเห็นแก่ตัว คนขี้ขลาด คนอ่อนแอ คิดแต่เรื่องของตัวเอง
สงสารพี่หมอกจับใจ ทำไม ทำไมและทำไมทุกอย่างถึงบีบรัดไปหมด สิ่งเดียวที่รักก็ยังคงไม่เข้าใจพี่หมอกจริงๆสักที
น่าแปลก ทั้งๆที่พี่บทของพี่หมอกในนิยายเรื่องนี้น้อย เพราะตี๋เป็นตัวดำเนินเรื่อง แต่ก็เข้าใจพี่หมอกมากกว่าตี๋อยู่ดี
ขอโทษคนเขียนนะครับถ้าเกิดว่าผมว่าตัวละครรุนแรงเกินไป ผมอินมากหน่ะครับ แล้วก็รักพระเอกเรื่องนี้มากจริงๆ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เศร้าอ่ะ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
คงเป็นเพราะผมไม่ได้เป็นผู้หญิง…นั่นสิ ทำไมผมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง?
สงสารตี๋ มากๆๆ :sad4: :z3:
หน่วง :freeze:
ปล. จิ้มนักเขียน :z13:
-
สงสารตี๋อ่ะ :monkeysad: เข้าใจในความรู้สึกและคำขอโทษของตี๋นะ
โอ๊ย :serius2: แน่นไปหมดน้ำตาร่วงไปกับตี๋เลย
แล้วจะแก้ไขกันงัยเนี่ย :impress: หมอก-ตี๋ สู้สู้ :a2:
-
ขอโทษแฟนคลับตี๋นะคะ ยิ่งอ่านแล้วก็ยิ่งไม่ชอบนิสัยดี๋เลยอ่ะ :o12:
สงสารที่เจอขังก็จริง แต่พี่หมอกรักตี๋ขนาดนี้ตี๋ยังคิดจะหนี เราว่าตี๋ควรจะคว้าไว้นะก่อนจะไม่เหลืออะไรเลย เหลือแต่ความเสียใจ อยากให้พี่หมอกเลิกรั้งตี๋ไว้ ตี๋จะเป็นยังไง จะอยู่ได้ไหม แล้วจะเข้าใจอะไรมากขึ้นหรือเปล่า (อินจัด :impress3:)
-
เง้อ!! T_T
-
เหนื่อยแทนพี่หมอกแฮะงานนี้
งานก็ต้องมุ่งมั่น ทุ่มเท อีกมือก็ต้องยื้อตี๋ไว้
รักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ ฝืนอยู่ไปก็ไม่มีความสุข
โอ๊ยปวดหัว หาทางออกไม่เจอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกก ฮืออออ
แต่มานึกดูจริงๆแล่วนะ นี่แหละวิธีของพี่หมอกเลย ดีที่ไม่หายไปเหมือนคราวนั้นอีกแล้ว
แต่ แกต้องนึกถึงตี๋มั่งนะเว้ยพี่หมอก ดีกันไวไวนะ งืออออ
-
ตี๋ผ่าอกเปิดหัวใจคุยกับหมอกแล้ว
ทุกอย่างดูมืดมนมองไม่เห็นทางออก
ขังตี๋เอาไว้แบบนี้..
คิดดีแล้วหรือหมอก :เฮ้อ:
-
รักกันแต่อยู่กันแล้วอึดอัดขนาดนี้มันน่าเศร้าใจนะ
เข้าใจตี๋ แต่ก็สงสารพี่หมอก
:กอด1:
-
สุดท้ายตี๋ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลย สงสารหมอกว่ะ
-
บรรยากาศเหมือนจะดี
อ่านไปอ่านมาดราม่าหนักเลย ..
อีกคนนึงก็คิดจะหนีแต่อีกคนก็ไม่คิดจะปล่อยไป
เลยขังแม่งเลย -3-
หวังว่าสถานการณ์ต่อไปจะดีขึ้น
อยากเห็นพี่หมอกเวลาเขินแล้วทำอะไรไม่ถูกเวลาตี๋บอกรัก
อยากเห็นตี๋เวลาที่หน้าแดงอยากบินหนีไปไกล ๆ เวลาเขินพี่หมอก
รอตอนต่อไปนะเฮิ้บบบบบบบ >3<
-
ยังรอตอนต่อไปนะคะ อยากรู้มากๆ ว่าจะเป็นไงกันต่อไป
หมอกนี่ก็น่าสงสารเพราะมีปม ตี๋ก็ลำบากใจ
อ๊ากกก อ่านไปเครียดไป จะติดตามนะคะ มาอัพไวไวน้า รออยู่่ค่า -/\-
-
อยากตบเกรียนพี่หมอกกับตี๋เบาๆ
พวกเมิงงงจงคุยกันดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หันหน้าเข้าหากันสิเฟ้ยยแล้วช่วยกันแก้ไขปัญหาาา :o211:
-
:sad4:
ต่างคนต่างก็มีปมของตัวเองอ่ะนะ... แต่
:angry2: ตาตี๋เอ๊ย!! แกกล้าทำแบบนี้เพราะรู้ว่าเค้าขาดแกไม่ได้ใช่ไม๊ล่ะ แง่ง....
อ่านไปสงสารหมอกไป (อินเกินไปแระ!!!)
-
อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด ฮื่อ! อยากจิร้องไห้ :sad4:
-
เศร้ามาก หน่วงมากค่ะ...แต่จริงอย่างที่พี่หมอกคิดเลย ว่าถ้าปล่อยไปอีกครั้งตี๋หนีไปแน่ ๆ
ตี๋เป็นคนคิดเยอะ คิดถึงโน่นนี่ มีห่วงมากมาย พอทำอย่างที่พี่หมอกต้องการไม่ได้
ปีนไปสูงอย่างพี่หมอกไม่ได้ คนที่อยู่ต่ำกว่ามันทุกข์ใจมากนะ ตี๋เลยอยากให้พี่หมอกหลุดจากตรงนี้ไป
แต่เฮ้ออออ...คนรักกันทำไมต้องมาห่างกันเนอะ แต่สองคนก็ต่างกันมากจริง ๆ
ชีวิตการทำงานมันไม่เหมือนวัยเรียนอีกแล้วที่จะมีแต่ความสุข แต่พี่หมอกทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ
แม่ตี๋ต้องห่วงมากแน่ ๆ เฮียอีก ยิ่งพี่หมอกมัดตี๋ไว้ตี๋ยิ่งจะอึดอัด ตี๋เิริ่มแปลกแยกจากพี่หมอกแล้ว
ระวังตี๋จะปิดใจไม่รับรู้อะไรอีก คนนี้ใจแข็งกว่าที่คิดนะ...พี่หมอกเลิกสูบบุหรี่ซักทีพี่...เยอะเกิ้น :เฮ้อ:
ดีใจที่มาต่อและอยากอ่านต่อตลอดเว...นิยายในดวงใจจริง ๆ ค่ะเรื่องนี้ :pig4:
-
สงสารตี๋ที่บอกว่าทำไมตัวเองไม่เกิดเป็นผู้หญิง :o7:
เมื่อไหร่บรรยกาศเหมือนตอนภาคแรกจะกลับมา ภาคนี้ดราม่าเหลือเกิน
แต่.. เฮ้ยพี่หมอกเอางี้เลย? o22 :z3: :z3: :z3:
-
เหมือนตี๋จะเปนคนดีเปนห่วงและกังวลว่าตัวเองเปนทำให้หมอกเดือดร้อน แต่ที่จริงแล้วคือตี๋เอามาอ้างเปนข้อแก้ตัวสำหรับความขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวของตี๋เองหรือเปล่า
-
บรรยากาศตึงเครียด =_=
-
บอกตรงๆว่าโกรธ...
โกรธตี๋ด้วยนะ แบบ...พระเอกเกินไปแล้วนะ
จริงๆถ้าตี๋คิดเยอะขนาดนั้นก็เลิกกับพี่หมอกไปเถอะ
ให้เสียใจให้ตายกันไปทั้งสองข้างเลยนั่นแหละ ชิชะ!
ตัวเธอเก่งนะเนี่ย แต่งแล้วทำให้เราหมั่นไส้ตี๋ได้ขนาดนี้ ๕๕๕
-
:m15: :m15:สถานการณ์มันอึมครึม......ต่างคนต่างมีเหตุผล
เป็นกำลังใจให้คนทั้งคู่
-
หน่วงกันเลยทีเดียว
บรรยายกาศมันอึมครึมเกินไป
สงสารทั้งพี่หมอกและน้องตี๋ :sad4:
-
คาดว่าตอนนี้สถานการ์ณข้างนอกคงแย่มาก
พี่หมอกเลยไม่ปล่อยตี๋ออกไป อึมครึ้มมาก
แอบอยากคิดให้หอบกระเป๋าหนีกันไปทั้งคู่เลย :o12:
-
น่าสงสารทั้งคู่ หาทางออกไม่ได้ซักที
ตี๋คงอัดอั้นมากๆ อ่ะ
-
ถึงกับขังกันเลยเหรอ??
สงสารตี๋นะ แต่ก็สงสารพี่หมอก
ฮื่อ......ตอนนี้มันหน่วงๆอ่ะ
-
โคตรเครียดดด
คือ..ปรับเข้าหากันไม่ได้หรือ ลดกันมาคนละครึ่งทาง
พวกแกจะกดดันกันเองทำม๊ายย!
เข้าใจและเห็นใจทั้งคู่ หน่วงอะ T^T
-
อ่านถึงตอนนี้พอจบ ทำไมนึกออกแค่ "เริ่ด" แอบชอบวิธีพี่หมอก แต่ก็สงสารทั้งคู่จัง :sad4:
-
:m15: :m15: :m15:จะดาร์กไปหนายยยยยยยย :serius2:
-
หนักๆๆหน่วงๆๆๆ :m15: :m15: :m15:
:กอด1: :L2:
-
น้ำตาหยด เลยตอนที่ตี๋ระบายความในใจออกมาทั้งหมด
จนตอนนี้ตัดสินใจอะไรได้บางอย่าง
-
อ่านถึงตอนนี้แล้วอยาก "อธิษฐาน" ให้หมอกหนาที่มันปกคลุมจนหนาวเหน็บ
ค่อย ๆ จางลง เหลือแต่ "ไอหมอก" เย็นพัดโอบให้ชุ่มชื่นหัวใจทีเถอะ
-
โอ๊ยยย หน่วงสุดๆ :monkeysad:
-
สงสารตี๋ เพราะ ความแตกต่างจนเกินไป
ทุกอย่างจะง่ายกว่านี้ถ้าตี๋เป็นเด็กกำพร้า
ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ว่าเฮีย หรือแม่
แต่ในความจริงมันไม่ใช่ เพราะรักไม่ใช่ทุกอย่าง
ประสบการณ์ที่ทำให้เลิกกันครั้งแรก สอนให้รู้โลกแห่งความจริง
การถูกบีบจากคนที่มีเงิน มีอำนาจ ทำให้ต้องเลือก มันเจ็บแค่ไหน ตี๋คงรู้ดี
เพราะตี๋ ทั้งรักทั้งห่วงพี่หมอก แต่จะให้ตี๋ทิ้งแม่ หรือไปอยู่กับพี่หมอกแล้วมาดูแลแม่
คนก็คงว่า ว่ามาเกาะกินกันทั้งบ้าน .... ใครกันอยากจะให้ที่บ้านถูกว่า
แล้วตี๋ก็คงไม่อยากเห็นพี่หมอก.... ถูกที่บ้านกดดัน บีบจนจนมุม
ตี๋เป็นมนุษย์ปกติ ที่อยากให้คนที่รักเป็นที่ยอมรับ และ มีความสุขเท่านั้นเอง
-
:serius2: o22 o13
-
:pig4: ดีใจที่คนแต่งมาต่อแล้ว o13 อยากจะบอกว่า มันอึนๆ มึนๆ เศร้ามืดครึ้มมากจริงๆ :m15:
ณ ตอนนี้ีต่างคนต่างมีความต้องการให้ความรักเป็นไปในแบบที่ตนเลือก บอกว่ารัก แต่เหมือนว่าความรักระหว่างสองคนมันยิ่งอึมครึ้มหรืออาจจะลดน้อยลงไปเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำไป มันเศร้าอ่ะนะ
โดยส่วนตัวแล้ว เข้าใจในตัวตี๋มากกว่าพี่หมอกที่บอกว่า โลกของตี๋ยังมีคนอีกมาก ทั้งหม่าม้า เฮียและเพื่อนๆ ทางที่ดีควรคุยกันตรงๆ แต่ก็อย่างว่าคนอย่างพี่หมอก คือแบบมองไม่เห็นทางเลยที่พี่หมอกจะเข้าใจตี๋
ไม่ใช่ว่าตี๋ไม่รักพี่หมอก ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีก ไม่ใช่ว่าอยู่ด้วยกันแต่ไม่ค่อยได้คุยกันจะมีความสุขกว่าที่เป็นๆอยู่ ถ้าไว้ใจและเชื่อใจกันมันคงจะดีกว่า ที่สำคัญที่สุดคือความรักไม่ใช่การครอบครอง
:กอด1: กอดพี่หมอกและตี๋ไว้ให้อยู่ด้วยกันนานๆ รักทั้งคู่
-
:o12: คนจน จนเเล้วผิดเหรอ... รักเพศเดียวกันก็ว่าผิดอีก... ใครเป็นคนกำหนดกัน ปัญหาโลกแตก...
พี่หมอก รัก หวง ห่วง และไม่ยอมปล่อยมือไม่ว่ายังไงก็ตาม แต่ตี๋ก็ไม่ได้คิดจะปล่อยมือนี่ ทำไมทั้งสองคนถึงพูดกัน
แต่ไม่เคยรู้เรื่องเลย... :เฮ้อ: เพราะสถานะที่ต่างกันรึเปล่า เพราะสภาพเเวดล้อมต่างกัน เพราะยืนอยู่ในคนละจุด
เลยมองต่างมุม สุดท้ายยังไงๆก็ยังหาจุดร่วมกันไม่เจอ...
พี่หมอกเก็บตี๋ไว้เเบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้พี่เองก็ไม่ได้มีความสุขเลย ตัวตี๋เองก็ทุกข์ใจ ความรับผิดชอบ
ของเเต่ละคนผิดกัน เเล้วก็ยิ่งใหญ่สำหรับเจ้าตัวด้วยกันทั้งสองคน :z3: จะเป็นยังไงต่อไปล่ะ ความลับกับการซุกซ่อน
มันไม่มีวันมิดรอดสายตาพวกนักขุดคุ้ยหรอกนะ พี่หมอกทำอะไรสักอย่างสิ ที่เป็นผลดีต่อทั้งพี่หมอก ทั้งตี๋อ่ะ
-
ตอนอ่านตี๋พูดร้องไห้ แบบโอ้ยยชีวิตน่าสงสาร ใครจะเลือกเกิดได้อะ ?
แต่พออ่านพี่หมอกซาดิสปุบพอเหอะพี่ คนเราถึงจะรักกันขนาดไหนมากักเกรณ์กันแบบนี้ไม่ใช่อะพี่
ใจเย็นๆ หาวิธีอื่นนะ #อินหนักมากขอบอก
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โอ้ยยย เมื่อไหร่เรื่องจาคลี่คลาย
-
โอ๊ย...ทำมัยภาคนี้ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด อยากจะกรีดร้อง ระบายมันก็ไม่ออก :serius2:
เห็นใจหมอกมากๆ ยอมทำเพื่อตี๋ทุกอย่าง แต่ตี๋ก็ตอบแทนด้วยการเอาแต่หนี
ทั้งๆที่ก็ยังรักหมอกอยู่... :sad11:
เดาไม่ออกเลยว่าความรักของตี๋๋และหมอกจะเดินไปในทางไหน...แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คน จบลงด้วยดี :กอด1:
(แม้ใครหลายๆคนอ่านจะมองว่ามันก็เป็นแค่นิยายเรื่องหนึ่ง ทำไมต้องเอามาคิดเป็นจริงเป็นจัง แต่สำหรับคนที่ติดตามพวกเขาทั้ง 2 คนมาตั้งแต่ภาค COIN จะรู้สึกลุ้นและอยากเป็นกำลังใจให้กับตี๋และหมอก ให้ผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านี้ไปให้ได้ อยากให้เขาได้กลับมาอยู่ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป) :n1:
-
ทำไมมีความรู้สึกว่าคู่นี้จะไม่แฮปปี้ตอนจบหละ พี่หมอกน้องตี๋ อ่านตอนนี้แล้วมันเครียดขึ้นเรื่อยๆ เหมือนไม่ใช่ตัวตนของกันและกันอีกแล้ว เหมือนสองคนตอนนี้อยู่ด้วยคำว่ารักที่แต่ละฝ่ายพูดขึ้น
พออ่านสิ่งที่ตี๋คิดยิ่งอยากร้องไห้ ทำไมมันถึงยากขนาดนี้ระหว่างสองคน เค้าเคยห่างกันไปแล้ว เปอเซนที่ตอนจบจะไม่แฮปปี้เพิ่มขึ้นมาอีก อุปสรรคมันเยอะเกินไป กลัวน้องตี๋จะทนไม่ไหว
จะดราม่าก็ไม่ดราม่านะ เห็นนั่งกอดกันกลม แต่พอพี่หมอกจับน้องมาขังแบบนี้ หวังว่าอะไรๆจะดีขึ้นเนอะ มันอึมครึมมาก บีบคั้นหัวใจมาก
สารบัญเงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
-
เข้าใจเหตุผลของทั้งคู่
แต่เป็นคนนอกมองเข้าไป ยังไงก็หาทางออกแทนสองคนนี้ไม่ได้เหมือนกันแหะ
-
จะร้องไห้...
สงสารทั้งสองคน อย่างที่ตี๋บอก
ความรักต่างชนชั้นก็ว่าลำบากแล้ว
ทั้งสองคนยังเป็นผู้ชายเหมือนกัน
ความรักของทั้งคู่เลยไม่เป็นที่ยอมรับของใครๆ
อ่านแล้วก็เศร้า อึมครึมสุดๆ
ไม่คิดว่าพี่หมอกจะขังตี๋ไว้
เข้าใจที่พี่หมอกทำแบบนี้เพราะตี๋คือโลกของพี่หมอก
แต่ทำแบบนี้ตี๋คงทนโดนขังไม่ไหว
ถ้าตี๋หนีไปเป็นเรื่องแน่ๆ ระเบิดนิวเคลียร์ลงแน่นอน
เตรียมสร้างหลุมหลบภัยก่อนเลย ฮือออออ
-
"บางทีก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่ผมที่โง่เป็นอยู่แค่คนเดียว" อ่านหน่วงๆไปเจอประโยคนี้ฮาแตก
รู้สึกว่าไม่ค่อยเข้าใจตี๋นะค่ะ เหมือนเราจะเข้าใจ แต่เราไม่เข้าใจเลย
กลับเข้าใจพี่หมอกมากกว่า ทั้งๆที่พูดนับประโยคได้
เหมือนความรักทั้งคู่ค่อยๆถอยออกมา
มีแต่ความเห็นแก่ตัว ซึ่งไม่อยากให้เป็นแบบนี้
เพราะไงก็ต้องถึงทางตัน รับไม่ได้แน่ๆถ้าคู่นี้ต้องเลิกกัน
แม้จะชอบดราม่าหน่วงๆ แต่ช่วยแต่งตอนหวานๆมาให้พอสดชื่นกันบ้าง 555555
กลัวเหลือเกินกับการเลิกกัน หรือจากลาของคู่นี้
3ปีมากพอแล้วนะ
-
ThankS
-
เหมือนอยู่ในวังวน ไม่ไปไหนเสียที
คนหนึ่งอยากปกป้อง
คนหนึ่งอยากยืนด้วยลำแข้ง
ทำไมไม่พบกันครึ่งทาง
เสียดายเวลาที่มีสุขร่วมกัน
-
ปัญหาก็ยังคงวนเวียนอยู่ หาทางจบยังไม่ได้
เพราะตราบใด ที่พีหมอกยังคงไม่ยอมพูดหรืออธิบายอะไรให้ตี๋เข้าใจ
กลับจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งขึ้น เวลาที่เหลืออยู่อีกไม่นานก็จะหมดลง
พร้อมกับความเจ็บปวดของทั้งสองฝ่าย :เฮ้อ:
+1 ให้กับความอึมครึมและบีบคั้น :z2:
-
ปัญหาของตี๋กับพี่หมอกดูเหมือนจะยิ่งมากขึ้น
ต่างคนต่างไม่ยอมกันแล้วปัญหามันจะจบแบบไหนเนี้ย :เฮ้อ:
-
สงสารทั้งหมอกทั้งตี๋
บรรยากาศมันหน่วงๆ
==
-
:m15: คน 2 คนที่ไม่รู้จะทำอะไรดี
:เฮ้อ:
"ปวดตับ"
-
ตี๋อย่าทิ้งพี่หมอกให้อยู่คนเดียวอีกเลย
ถึงจะลำบากยังไง แค่อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว
เห็นแก่ความสุขของตัวเองบ้างเหอะนะ
-
เบื่อที่ตี๋คิดเองเออเอง เคยปรึกษาเคยถามแม่หรือพี่บ้างไหมว่าเค้าคิดยังไง ตี๋จะอยู่กับแม่จนแม่ตาย จนเฮียตายก่อนเหรอถึงมาอยู่กับพี่หมอกได้ ความสุขของตี๋กับพี่หมอก ความรักของตี๋กับพี่หมอกไม่ใช่สิ่งสำคัญเลยสินะ
-
หมอกอย่าสูบเยอะนักสิ ดูแลสุขภาพตัวเองบ้างสิ ตี๋คงอัดอั้นตันใจมานานนะนั่น แต่ตี๋รู้ไหมยิ่งตี๋พูดแบบนั้นยิ่งทำให้หมอกกังวลเข้าไปใหญ่ ไม่อย่างนั้นหมอกคงไม่พูดแบบนั้นหรอก
-
ขัดใจกับตี๋มาก รู้นะว่าตี๋ลำบากใจกับอะไรหลายๆ อย่าง
แต่สงสารพี่หมอกบ้างเถอะ ทำหลายอย่างเพื่อตี๋คนเดียว ทำอะไรเพื่อหมอกบ้างเถอะ :serius2:
-
ยิ่งกว่าจำเลยรัก.....เพราะจำเลยรัก จับมาแล้วค่อยรัก
แต่นี่เพราะรัก...จึงจับขังไว้กับตัว....
เครียดอ่ะ แง่มๆๆๆๆ
-
อ่านตอนที่ตี๋ไปพบพ่อหมอก หรือตอนที่ตี๋ได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงเสนอเงินเพื่อให้เลิกกับหมอกแล้วตี๋ปฏิเสธ ช่วงนั้นอ่านแล้วรู้สึกดีมาก คิดว่าตี๋จะโตขึ้นแล้วก้าวเผชิญหน้า แต่ยิ่งอ่านยิ่งรูสึกว่าตี๋ เหมือนคนขี้แพ้ ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มสู้อะไรเลยก็คิดเอาไว้แล้วว่าต้องแพ้ ตี๋รักพี่หมอกเท่าที่พี่หทอกรักตี๋จริงหรือเปล่า ทำไมคำว่ารักของตี๋ถึงได้กระทำตรงกันข้าม ปากก็รัก แต่หัวสมองก็คิดถึงในเรื่องแย่ๆ มีข้ออ้างร้อยแปด ซึ่งข้ออ้างบางข้อมันก็เจ็บปวดเกิดทนจริง แต่ยังไม่ลองหาทางออกสักอย่าง แต่ตัดสินตัวเองแล้วว่าต้องแพ้ อ่านแล้วเสียอารมณ์มาก สรุปสุดท้ายก็ไม่มีอะไรคิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว ถ้าตัดใจแล้วทิ้งกันง่าย ก็ไม่ควรกลับมาเจอกันอีกครั้ง
ส่วนหมอกก็นะ รักตี๋มากจึงอยากผูกตี๋ไว้กับตน แต่สิ่งที่หมอกทำก็ผิด ตี๋ก็มีศักดิ์ศรีไปบังคับให้เขาตกงาน มากักขัง อะไรอะไรก็แย่ลง แต่ก็เข้าใจหัวอกของคนที่ถูกไล่ ถูกทิ้ง มันคงเป็นแผลในใจ และความเจ็บปวดก็คงอยู่
หวังจะเห็นพัฒนาการของตัวละครที่ดีขึ้น แต่อ่านไปอ่านมาเหมือนน้ำวนหาทางออกไม่เจอ อ่านแล้วรู้สึกอยากจะร้องกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชีวิตมันสั้น ทำไมไม่ใช้สติคิดหาทางออกร่วมกัน ต้องตายจากการก่อน หรือต้องรอให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดกระอักเลือดถึงจะได้อยู่ด้วยกัน
-
เฮ้ย พี่หมอก พี่ทำอะไรของพี่ฟระ :o12:
ไม่ใช่ว่าทำแบบนี้ ตี๋มันหาทางหนีของมันได้เองนะ ฮ่วย
ภาคนี้จบแฮปปี้ใช่ไหม จบแบบดราม่าไม่เอานะ
อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันหน่วงป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คืนดีกันไวๆนะ คนอ่านเครียด!!!
:กอด1:
-
ตี๋ก็ยังเป็นตี๋อยู่เหมือนเดิม
-
"คนบางคนเกิดมาให้รัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน"
.....
แต่คงไม่ใช่คู่นี้นะ ไม่เอานะ #สถานการณ์ชวนเตลิดมาก
:กอด1:
-
เออดี!! :z1: พี่หมอกพูดได้ดี ตัดสินใจได้เด็ดขาดทีเดียว
ตี๋ควรจะโดนอย่างนี้ซะบ้าง คิดอะไรวนไปวนมาหาข้อสรุปไม่ได้ เดี๋ยวจะทำเสียเรื่องซะอีก อยู่นิ่งๆปล่อยวางซะบ้าง ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้เสมอล่ะน่า :กอด1:
-
เมื่อไหร่หมอกตี๋จะมีความสุขสักที
สงสารตี๋มากๆ
-
นี่มันจำเลยรักชัดๆ 'OTZ
-
:monkeysad: :impress3: บรรยากาศมาคุมาก แง้ๆๆๆ~
-
โอ้ย มันอะไรกันล่ะเนี่ย หมอกจะทำอะไรอ่า
-
กลับมาเป็นเหมือนเดิมเห้อออออออ
อึดอัดแทนอ่าา :sad4:
-
คำเดียวสั้นๆ "หน่วง"!!! :เฮ้อ:
-
ทำไมต้องมีช่องว่างของ สถานะ เพศ อายุ เงิน อยู่ในโลกใบนี้
ที่บอกว่าเท่าเทียมกันมันไม่อยู่จริงไม่ว่าสมัยนี้หรือในสมัยไหน คนรวยต้องคู่กับคนรวยอยู่วันยังค่ำ
เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ ทุกคนรู้จักคำนี้ แต่ไม่มีใครที่ยอมรับมันจริงๆสักที
ทำไมไม่ดูในสิ่งที่เขาเป็น :z3:
โอ้ยยยยย....อิน :o12:
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :3123:
-
สองคนนี้เลิกกันเราก็เลิกอ่าน อ่ะ อึ๋ยยยย :z3:
จับขังมั่งก็ดี(ขืนใจด้วยยิ่งมันส์) สะใจเบาๆเราชอบตี๋นะ แต่สะใจมากๆ แปลก เพราะตี๋ชอบทิ้งหมอก ไม่ชอบเลย
แต่ก็เกินไปนิด ทีวียังไม่มีเลยง่ะเฉาตายพอดี :เฮ้อ:
แต่ตอนนี้สงสารหมอกที่สุดๆแห่งที่สุดแล้ว :m15:
รีบมาต่อนะคะขอบคุณน้องคนเขียนที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
ขอบคุณค่ะ
-
เห็นใจใครดีนะเนี่ย ตอนนี่อึมมาก มากเหมือนเป็นอีกเรื่องนึงเลย กรี๊ด
รออ่านต่อ สองคนนี้ จะแก้ปัญหาที่แทบไม่ทีทางออกแบบสวยๆ นี่ได้ยังไงนะ
ขอบใจจ้า
-
ช่างบีบคั้นจิตใจคนอ่านจริงๆ พรีส. กลับมาสดใสเหมือนเดิมเถิด ตี๋หมอก
-
.....................
มันก็เป็นสไตล์พี่หมอกอ่ะนะ การกระทำแบบนี้
แต่ไม่รู้ว่าตี๋จะทำยังไงต่อไป
ถึงตี๋จะหนีไป ก็ไม่พ้นได้หรอกนะ
แต่ถ้าพี่หมอกยอมปล่อยตี๋ เราคงจะเสียใจมาก
แน่ล่ะว่า พี่หมอกมันคงไม่ทำแบบนั้น
แต่ก็นะ คนเรามันก็ต้องมีจุดจุดหนึ่ีงที่ ไม่ทน
พี่หมอกมีสิทธิ์จะไม่ทนไม่ใช่เหรอ
-
โอยยยยยยยย อึดอัดมากกะบรรยากาศ :a5:
ยอมพี่หมอกบ้างเถอะ ตี๋.... พี่หมอกเหนื่อยมากแล้วน้า :z10:
-
แึค่เห็นก็รู้เลย ว่าพี่หมอกโคตรรักตี๋ขนาดไหน
แต่ปัญหา มันก็ทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้อ่ะ
น้ำตาซึม ตอนตี๋ระบายจริงๆ
มันถูกที่ตี๋บอก ว่าแบบสังคมมันไม่ได้
พี่หมอกก็รักตี๋ แบบเกินไป รักมากๆ
ตี๋เองก็มีภาระให้รับผิดชอบเยอะ
จะให้ทนอยู่แบบไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้อีก เฮ้อ
-
โอยดราม่าขนาดหนักอีกแล้วครับท่าน เรื่องนี้
พระเอกจับนายเอกมาขัง เอิ่ม...จำเลยรัก? ฮ่าๆๆ
รุ้สึกว่าพี่หมอกโหดขึ้นเยอะเลยอ่า
ตอนนี้คิดว่าจะได้คุยกันดีๆ ได้ปรับความเข้าใจกันแล้วซะอีก
แล้วนี่อะไร เจอพี่หมอกจับตี๋มาขัง เอ่อ..ถึงกับงงเลยทีเดียว
แล้วพี่หมอกยิ่งทำแบบนี้ ตี๋มันจะไม่ยิ่งอยากหนีมากกว่าเดิมรึไง
ต่างคนต่างก็รุ้ดีถึงปัญหา ต่างคนก็หาทางแก้ไขอะไรไม่ได้
เพราะปัจจัยของปัญหามันไม่ได้มีแค่คนสองคนเท่านั้น
แต่ต่างคนก็ต่างเลือกที่จะปฏิบัติต่างกัน จนขัดแย้งกันเอง
เฮ้อออ...เจองี้คนอ่านก็กลุ้มนะ
:L2: :pig4: :L2:
-
:L2: :L2:
-
ดราม่าโคตรพ่อโคตรแม่ซินะ :z3:
อะไรอะไรมันก็ไม่ลงตัว...
-
กรี๊ดดดดดดด ตี๋จะเลือกเสียตัวให้หมอกกกกก
-
อ๊ากกกกก อึดอัดเหมือนดมควันบุหรี่ :z3:
-
ทำราานอะไรอ่ะะะะะ
-
เราว่าตี๋กำลังพยายามจะสื่อให้เห็นนะ ว่าสุดท้ายแล้วปัญหาความรักระหว่างตี๋กับหมอก
ไม่ใช่ฐานะ เงินทอง หรือ ครอบตรัว แต่เป็นเพราะทั้งคู่เป็นผู้ชาย ปัญหาสำคัญที่ทั้งคู่รู้ดีแต่พยายามมองข้ามมาตลอด
ตี๋รักและแคร์พี่หมอกมาก ไม่อยากเป็นตัวปัญหาให้พี่หมอก เพราะไม่ว่ายังไงคนที่จะเสียหายก็คือพี่หมอกคนเดียว พี่หมอกมีหน้ามีตา มีชื่อเสียง ถูกจับตามองจากสังคม หากมีอะไรเกิดขึ้น สื่อหรือคู่แข่งทางธุรกิจคงสนใจเล่นงานพี่หมอกคนเดียว ใครจะมาสนใจเด็กธรรมดาๆอย่างตี๋ ตี๋เลยรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระพี่หมอก ทำให้พี่หมอกถูกตราหน้าจากสังคมว่าเป็นพวกวิปริตผิดเพศ
พี่หมอกรู้ว่าตี๋เป็นคนประเภทยอมเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่น พี่หมอกจึงกลัวมาตลอด กลัวว่าตี๋จะเดินออกจากชีวิตพี่หมอกเพื่อตัวพี่หมอกเอง พี่หมอกจึงได้เร่งรัดเอาคำตอบจากตี๋ เพราะนับวันสถานการณ์ยิ่งมาคุ พอตี๋ให้คำตอบไม่ได้ แถมตี๋ยังระบายความรู้สึกให้ฟัง พี่หมอกเลยมั่นใจว่าต้องเสียตี๋ไปแน่ๆ พี่หมอกจึงจัดการด้วยวิธีของพี่หมอก...
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าได้เห็นพัฒนาการความคิดของตัวละคร
เนื้อเรื่องอยู่บนหลักความจริง มีเหตุและผล ไม่เวอร์หรือเพ้อฝันเกินไป
เพราะเอาเข้าจริง ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่แค่คนสองคน ต้องยอมรับว่าขึ้นอยู่ปัจจัยแวดล้อมด้วย
-
คนอื่นจะมองไม่ดี..ใช่ แต่ทำไมกลับรู้สึกว่าตี๋เหมือนจะแคร์สายตาคนอื่นที่มีต่อพี่หมอก แคร์อนาคตพี่หมอก มากกว่าจะแคร์หัวใจและความรู้สึกของพี่หมอก ตี๋น่าจะรู้ว่าพี่หมอกขาดตี๋ไม่ได้ พี่หมอกไม่เหลือใครแล้ว โธ่ ขอให้ดีกันไวๆเถอะ
ป.ล. พี่หมอกสูบเยอะไปแล้วนะ :sad4:
-
ชอบตอนนี้ค่ะ มันสะท้อนความเป็นทั้งสองคนได้ดี
ตอนต้น ๆ ความในใจของตี๋ เป็นอะไรที่ทำเอาน้ำตาจะไหล
แค่เพียงเพราะความเป็นตี๋ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย เื่รื่องฐานะ ฯลฯ ล้วนแล้วแต่ทำให้เกิดปัญหาในความรัก
ซึ่งตี๋ก็เลือกไม่ได้ เหมือนกับหมอกที่พยายามจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เป็นปัญหา
และคิดจะจัดการ โดยการควบคุมทุกอย่าง นั่นก็เป็นเพราะว่ารักตี๋ ไม่อยากให้ตี๋แก้ปัญหาเหมือนทีผ่านมา
คือยอมหนี ยอมห่างกันไป
อ่านแล้วยิ่งอึดอัด เราลุ้นมาตลอดว่าอยากให้ทั้งคู่ได้คุย ได้เปิดใจ วันนี้ก็เปิดแล้ว
ตี๋บอกเหตุผล หมอกก็บอกว่าทำไมต้องทำ ... คุยกันแค่ทำให้เข้าใจ ไม่ได้แก้ปัญหา
แต่บางทีที่คุยก็ทำให้แค่ "รู้" ว่าคิดอะไร แต่ไม่ได้ทำให้ "เข้าใจ" นี่นะ
ไม่รู้จะสงสารใครดีค่ะ ถ้าเราเป็นตี๋ เราก็คงรู้สึกแย่ ในขณะเดียวกัน ถ้าเป็นหมอก เราก็จะทำทุำกอย่างที่จะไม่ยอมปล่อยตี๋ไปเหมือนกัน
-
หวังว่าจะหาจุดลงตัวกันได้ซะทีน้าคู่นี้ -_- อ่านแล้วเครียดแท้เหลา 5555
-
ทำไมรู้สึกพี่หมอกเปลี่ยนไปอะ เหมือนกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลและไม่ฟังคนอื่นไปซะแล้ว
ขังตี๋ไว้แบบนี้มันมีแต่จะทำให้ความรู้สึกน้องแย่ลงนะ :เฮ้อ:
-
รู้สึก คู่นี้จะยากแฮะ หลายตอนเลยอะ เศร้า :o12:
-
สงสารพี่หมอกจัง :sad4:
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักที :serius2:
-
พี่หมอกแม่งน่ารักง่ะ ขี้อิจฉาไม่เข้าเรื่อง 55555555
-
ขังลืมไปเลยแบบเน้ เอาให้เข็ดเลยพี่หมอกกกก
-
บรรยากาศมันอึมครึมมาก..อึดอัดสงสารทั้งตี๋และหมอก
-
แต่พี่หมอกคงคิดว่า
สิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เพราะ
พี่หมอกเคยถูกทิ้งมา
ก่อนก็เลยรู้สึกแย่น่ะ
-
นายเอกชักงี่เง่าขั้นทุกวัน :z6:
-
เอิ่ม มวลท้องคับ
-
ชอบอ่ะ พจนานุกรมภาษาพี่หมอก 555555
-
เศร้าอ่ะ ไม่รู้จะสงสารใครดีแล้วระหว่างพี่หมอกกับหนองตี๋
-
ไม่รู้จะสงสารหมอกหรือตี๋ดีแล้ว เฮ้อ :m15:
-
ตามทันแล้ว เย้ๆๆๆ
-
:pig4:
-
แต่งได้สนุกมาก ๆ เลย เป็นเรื่องที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ
อ่านมาจนตอนล่าสุด มันหน่วงได้ใจจัง ขอแบบสมหวังนะจ๊ะ
ชีวิตมันไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากขนาดนั้น.........เอ๊ะยังไง
-
มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยยยยยย. พี่หมอกกก เข้าใจตี๋หน่อยซี่
-
:angry2: เมื่อไหร่จะเคลียคู่นี้เหมือนพูดคนละภาษาเดียวกัน
ปล.ฟินไปไหนน่ะสงสารเฮีย
-
ดีใจมาก! อ่านทันตอนล่าสุดซักที! :mc4:
ขอฝากตัวเป็นนักอ่านหน้าใหม่ของเรื่องด้วยอีกคนจ้า
ทำไรไม่ได้ นอกจากกด+ ให้เป็ดทุกตอนๆ
สนุกมากๆเลย นิยายเรื่องนี้
อ่านแล้วต้องเพ้อเป็นคำว่าว่า พี่หมอกกกกก~~~~~~ 555
รักพี่หมอก รักน้องตี๋ด้วย,,
ชอบจังนายเอกแบบนี้ อยากจิหยิกแก้มแรงๆซักกะที หมั่นเขี้ยว
มาต่อไวไวนะจ๊ะ อ่านถึงตอนล่าสุดแล้วปวดใจ
นี่ัมันจำเลยรักแล้ว พี่หมอกเวอร์ชั่นเผด็จการกลับมา
คราวนี้โหดกว่าเดิม :fire:
-
หลังๆ มานี่ ตาหมอกชักจิตขึ้นทุกวัน .. ต้องจับไปทลายกำแพงน้ำแข็งบ้างอะไรบ้าง
หล่อ รวย แล้วไม่เข้าใจคนอื่นแบบนี้ เลิกๆไปเฮอะตี๋เอ้ย .. เอาแต่ใจจนเคยตัว
-
โว้ยยยย ตี๋ ถ้ายังแคร์คนอื่นมากกว่าคนทีที่รักเนี่ยต่อให้ไม่ใช่พี่หมอก
เอ๊งก็ไปกะใครไม่รอด บางทีแค่คนที่รักเราเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เราเป็น
เราทำอยู่มันก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ ความคิดของคนอื่น ห้ามไม่ได้ก็ปล่อยแม่งมันไป
เค้าจะพูดจะนินทาอะไรก็ปล่อยเค้าดิ เราจะแคร์ทำไม แต่นี่ตี๋แคร์ความคิดของคนคนรอบข้าง
มากกว่าพี่หมอกอีก คิดแทนพี่หมอกทั้ง ๆ พี่เค้าทำทุกอย่างเพื่อตี๋ อาจจะเป็นการกระทำที่เด็กไปบ้างก็เหอะ
บอกตรง ๆ แอบเบื่อแทนที่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เหมือนจะคุยกันแล้วเข้าใจความคิดอีกฝ่าย แต่ก็ไม่
555 อินจัด รอตอนสดใสจ้า หวีดกันสักทีเห๊อ เบื่อแล้วอึมครึมอ่ะ
-
ชอบบรรยากาศของตอนนี้มาก
เหมือนเรื่องจะคลี่คลายแต่ก็ไม่...อ่่านแล้วให้ความรู้สึกหน่วงๆทั้งตอนเลย
อ่านจบแล้วเกิดอาการอย่างนี้เลย :เฮ้อ:
เมื่อไหรจะหวานชื่นกันเหมือนเดิมซักที :m31:
-
ถ้าตี๋ไม่กล้าที่จะเผชิญกับความจริงหรือสู้เพื่อความรัก
ก็ไม่สมควรที่จะบอกว่ารักใคร เพราะการกระทำมันไม่ใช่
-
โอย บรรยากาศมันช่างอึมครึมนัก
ไม่กลัวอะไรเท่าใจตี๋ กลัวตี๋จะไม่เข้าใจหมอก
กลัวว่าจะเอาใจออกห่างทั้งที่อยู่ใกล้กัน
กลัวว่าแบบสุดท้ายแล้ว หมอกได้แต่ตัว เฮ้ออออ
-
ชักรู้สึกห่วงสุขภาพปอดพี่หมอกแล้วสิ
อย่าสูบมากนะก๊ะ >.<
-
รักพี่หมอกกกกกกกกกกก
-
รู้สึกหน่วง อึมครึม หายใจไม่ออก พี่หมอกช่วยด้วย :z3:
-
อ๋อยยยยยยยย เศร้า T^T
-
พี่หมอกจะยื้อไว้ได้นานสักแค่ไหนกันนะ ความรู้สึกแบบนี้ ตี๋อาจจะไม่หมดรักก็จริง แต่ก็คง... เฮ้อ :m15:
-
อ่านรวดเดียวจากตอนแรกภาค coin จนถึงตอนนี้ โฮฮฮฮฮฮฮ จากรักหวานแหวว มาเป็นแนวดราม่าบาดลึกทั้งใจ
รู้สึกอ่าน้วเหนื่อย ท้อ เครียด กันเลยทีเดียว บางครั้งอ่านไปเคยคิดว่า
ถึงฉากหวานๆ แล้วจะหยุดอ่าน เพื่อความสบายใจ เมื่อต่อจนจบแล้วค่อยมาอ่านต่อ
แต่สุดท้ายทนไม่ไหวอ่านต่อจนได้ แล้วก็มาค้างแบบหน่วงๆ ปวดหัวใจ แบบสุดๆ
-
อยากให้พี่หมอกกับตี๋ดีกันเร็วๆแต่ไม่อยากให้เรื่องนี้จบ..
//อะไรของเธอ
-
ช่วยหาทางออกให้กับสองคนนี้ทีเถอะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
คงไปต่อกันได้ไม่นานแระคู่นี้
-
ปัญหาโลกแตก.....บางปัญหามันก็ไม่ได้จบ แค่หันหน้ามาคุยกัน :เฮ้อ:
คุยกัน เข้าใจกัน
.....แต่ไม่มีทางออก... :เฮ้อ:
-
B.N.23
ผมนอนไม่หลับ
อย่าว่าแต่ปิดตาลง จ้องมองเพดาน สลับกับนาฬิกา รอช่วงเวลาที่ร่างกายจะเหนื่อยจนหลับไปเอง
เสียงคลื่นในเวลานี้ รุนแรง น่ากลัว จินตนาการไปถึงคลื่นที่ซัดตัวอย่างบ้าคลั่ง กลืนกินทุกอย่างที่ขวางทางลงไปในความหนาวเย็นของท้องทะเล
ความคิด วนเวียน เหมือนเป็นแผนผังความคิดที่จัดการไม่เป็นระเบียบ
ไม่ว่าจะทางเลือกไหนที่เหลืออยู่ มันไม่ได้นำไปสู่การแก้ปัญหาที่ดีเลยซักทาง
หลับตาลงในช่วงเวลาสั้นๆ ย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาที่มีความสุขมากกว่าตอนนี้ ช่วงเวลาที่เฝ้ารอ วันที่เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ คนเรานี่ก็แปลก ตอนเด็กอยากโตเป็นผู้ใหญ่ แต่พอถึงช่วงนั้นจริง กลับอยากหนีกลับไปเป็นเหมือนเดิม
วัยที่ไม่ต้องรับผิดชอบกับอะไรทั้งนั้น ใช้สิ่งที่เรียกว่า”ชีวิต”ได้คุ้มที่สุด
ผมสูญเสียมันไปแล้ว
นึกถึงคนที่ใช้ชีวิตได้แตกต่างจากคนอื่นมากที่สุดอย่างพี่ฟิน แล้วก็เดาทางไม่ได้ ว่าตอนนี้ จะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไรอยู่ กับใคร ในเวลาแบบนี้ คนๆนั้นจะให้คำปรึกษากลับมาแบบไหนนะ?
ไม่ว่ายังไง ให้เลือกในทางที่ตัวเองเป็น
ประโยคนี้ซ่อนอยู่ในทุกการกระทำของพี่ฟิน มันชัดเจน ไม่อาจทำนายล่วงหน้าได้ ผมไม่รู้ว่าพี่เขามีความสุขกับชีวิตแค่ไหน แต่เท่าที่เห็นจากเปลือกนอก รอยยิ้มยียวนจะมีอยู่บนใบหน้าเสมอ
ต้องยิ้ม ควรจะยิ้มสินะ
ยกมุมปากขึ้น รู้สึกหนักอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่อยากอยู่ที่นี่
ในเวลานี้ เวลาที่ทุกอย่างคลุมเครือ และอึดอัดเสียจนหายใจไม่ออก เหมือนอยู่ใต้น้ำ ทุกวินาทีที่ผ่านไป ผมรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่อ่อนแรงลง
ผมไม่อาจทำตามสิ่งที่พี่หมอกต้องการได้
ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็ทำไม่ได้
เสียงประตูเปิด มองนาฬิกา กำลังจะข้ามผ่านเที่ยงคืน
หลับตา นอนนิ่งไม่ขยับตัว
ได้ยินเสียงเท้าเดินเข้ามาใกล้ กลั้นหายใจ ของบางอย่างถูกลากไปกับพื้น เสียงเท้าเงียบลง
กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ บอกให้รู้ ไม่สิ ไม่จำเป็นต้องบอกก็รู้ว่าใคร แต่แค่ยืนยันว่าใช่แน่นอน ผมไม่รู้ว่าพี่หมอกสูบยี่ห้อไหน เพราะมันเป็นกลิ่นที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน บรรยายไม่ถูก
เสียงฝีเท้าเงียบลง เงี่ยหูฟังเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยินเสียงเพิ่มอีก
เตียงยุบลงไปฝากหนึ่ง ข้อมือถูกดึงขึ้นไป ผมรั้งไว้ พี่หมอกจ้องหน้า ถึงจะใกล้ขนาดนี้ แต่แสงก็น้อยเกินกว่าจะเห็นหน้าพี่หมอกได้ชัดเจน
“ทำไม?”
“….”
“กูกอดมึงไม่ได้หรือไง?”
“เปล่า..ไม่ใช่แบบนั้น”
“แล้วเป็นแบบไหน?”
ส่ายหน้า ไม่รู้คำตอบ มืออีกข้างคว้าเสื้อผมไว้ พยายามจะถอดออก จับคอเสื้อตัวเองไว้ ยิ่งทำให้เนื้อผ้าถูกกระชากแรงขึ้น
“ตอบกูมาสิ”
“ถ้าจะทำ ก็อย่าทำด้วยอารมณ์โกรธแบบนี้”
“กูไม่ได้โกรธ”
“พี่หงุดหงิด”
“มึงรู้ด้วยหรอว่ากูหงุดหงิด?”
ทุกการเคลื่อนไหวหยุดนิ่ง มีแต่คำพูด
“กูถาม ทำไมไม่ตอบ”
“คำถามพี่ไม่ต้องการคำตอบ”
“อย่ากวนกู ไอ้ตี๋”
“ผมว่าผมพูดส่วนที่ผมควรพูดไปแล้ว เมื่อไหร่พี่จะพูดส่วนของพี่บ้าง”
“…..”
“เพราะเห็นว่าผมทำอะไรไม่ได้หรอ พี่อาจจะคิดถูก ผมก็ได้แค่ฟังเท่านั่นแหละ ผมไม่มีอำนาจอะไรพอที่จะช่วยพี่ได้สักนิด”
“มึงกำลังประชดกูอยู่หรือไง?”
“ผมเปล่า”
“มึงรู้แล้วเรื่องจะเปลี่ยนไปหรือไง?”
“พี่กำลังซ่อนอะไรอยู่?”
ไม่มีคำตอบกลับมา
ไม่ว่าจะรอนานเท่าไหร่ ก็ไม่ยอมพูดต่อ เป็นเรื่องที่ต้องลังเล คิ้วมุ่นเข้าหากัน สายตาลอยออกไปไกล ไปสู่เรื่องที่กังวลใจ ไม่ได้อยู่ที่ตัวผม
“เรื่องนั้น บอกผมไม่ได้หรือไง?”
“บอกไปมึงก็ไม่เข้าใจ”
“อย่างน้อยก็ลอง ผมไม่อยากอยู่กับบรรยากาศอึดอัดแบบนี้อีก มันเหมือนไม่ใช่..ไม่ใช่เราเลยว่ะพี่”
“….”
“หรือนี่คือสิ่งที่เรียกว่าผู้ใหญ่งั้นหรอ?”
โลกที่เคยหลอมรวม แยกออกจากกัน
ถ้าไม่มีใครทำอะไรสักอย่าง สิ่งสุดท้ายที่เชื่อมเราไว้ คงจะขาดลงจริงๆ
“พี่ไม่ยอมให้ผม งั้นผมจะเป็นฝ่ายยอมเอง ยอมเท่าที่ทำได้…แบบนั้นหรือเปล่าที่พี่ต้องการจากผม ให้ผมทำตามโดยที่ไม่รู้อะไรเลย”
“มันอาจจะดีที่สุด”
“ถ้าพี่จะคิดแบบนั้น…” ปล่อยมือที่ยึดมือพี่หมอกไว้ออก “ผมก็คงทำอะไรไม่ได้”
เสื้อถูกดึงออก กางเกงนอน ถูกจับพลิกตัวลง นอนคว่ำ นี่จะเป็นครั้งแรก ที่ผมจะไม่ได้เห็นหน้าพี่หมอก ในทางกลับกัน นี่เป็นครั้งแรกที่พี่หมอกเลือกจะหลบหน้าผม ในช่วงเวลาแบบนี้
ไม่มีความสุขอะไรซ่อนอยู่
เป็นเพียงการเคลื่อนไหวของร่างกายไปตามสัญชาติญาณ เจ็บ กอดหมอนแน่น ไม่อยากให้ถูกเห็นว่าข้อมือที่กำแน่น ข้อต่อกลายเป็นสีขาวจาง ผมไม่รู้พี่หมอกคิดอะไรอยู่ แต่บรรยากาศรอบๆ ถ้ากลั่นสิ่งที่ล่องลอยอยู่ อาจได้น้ำตา
สองมือนั่นจับแค่ที่เอวผม แค่นั้น เหมือนรีบทำให้จบๆไป คล้ายสัตว์ติดฤดู ไม่มีความต้องการจากข้างในออกมา
ตลอดเวลาที่เจ็บ ได้แต่คิดว่า บางทีพี่หมอกกำลังเจ็บมากกว่า
เรื่องที่ผมไม่รู้ เรื่องที่ถูกปิดไว้ ผมไม่รู้หรอก และก็คิดว่าถ้าไม่ได้รู้จากพี่หมอกเอง ทั้งชีวิตก็คงไม่มีทางรู้ได้ด้วยตัวเอง
เรื่องระหว่างผมกับพี่หมอก ต่อให้เก็บเป็นความลับ ก็ได้แค่เพียงเวลาหนึ่ง ในเวลาที่เรื่องทั้งหมดถูกแพร่กระจายออกไปแล้ว การขุดคุ้ยความลับที่เหลือ เป็นเรื่องที่ทำได้ไม่ยาก
มือถือพี่หมอกส่งเสียง ปนไปกับเสียงหายใจ เสียงที่ล่อแหลม
ไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหว ผมหมดแรงที่จะต่อต้าน ร่างกายหยุดนิ่ง ขาดการติดต่อกับความคิด
“….รู้แล้ว”
พูดตอบกับโทรศัพท์ เสียงพี่หมอกต่ำกว่าปกติ แต่ไม่ใช่เสียงที่จะฟังแล้วรู้สึกอะไร ไม่มีอารมณ์ใดๆทั้งสิ้นอยู่ในเสียงนั้น เย็นชา ก็คงพูดแบบนั้นได้อยู่ “ถ้าปิดข่าวไม่ได้ ก็ประโคมข่าวไปซะ ไม่…ไม่ได้ฟังผิดหรอก”
ขมวดคิ้วฟัง ได้ยินแต่เสียงหายใจของตัวเอง และเสียงจากลำคอคล้ายเสียงแมว
ไม่ได้รุนแรง แต่ร่างกายต่อต้าน ห่างหายกับเรื่องแบบนี้ไปพักใหญ่ ไม่ได้เตรียมพร้อม เป็นครั้งแรกที่เจ็บเสียจนพูดอะไรไม่ออก ถ้าเอวไม่ถูกจับไว้ เข่าก็คงไม่มีแรงพอจะหยัดตัวไว้
ดูเหมือนพี่หมอกไม่สนใจ
ความรู้สึกของอีกฝ่าย เป็นเรื่องที่เราสนใจมันน้อยลง
นั่นเป็นสัญญาณเตือนของอะไรสักอย่างหรือเปล่า? คำถามนี้ดังก้องขึ้นมา ผมยืนจ้องอย่างงุนงง สรรหาคำตอบดีๆไม่ได้
“ไม่ต้องเบลอรูปตี๋ เอาให้ทุกคนรู้ว่ามันเป็นใคร ไม่จำเป็นต้องปิด”
พลิกตัวหันมอง ก็ถูกกดไหล่ไว้ จนต้องหันหน้ากลับไป กดแน่นจนไหล่ข้างนั้นยุบลงไปในฟูก ผมดิ้นแรงขึ้น ร่างกายขยับ ส่วนที่เชื่อมต่อกันคล้ายจะหลุดออก พี่หมอกจึงดันตัวเข้ามาสุด เจ็บจนกัดกรามแน่น
“ไม่ ไม่พอ ลงรูปเฮียมัน ม๊ามันลงไปด้วย เขียนชื่อลงไปชัดๆ”
“พี่หมอก!”
มืออีกข้างยันตัวขึ้น ก็ถูกกระชากข้อมือ กดแนบที่เหนือบั้นท้าย บีบจนรู้สึกปลายนิ้วชา ขยับตัวพยายามจะดิ้นให้หลุด ก็ถูกตรึงไว้ด้วยแรงที่มากกว่า อยู่ในท่าที่ขัดขืดไม่ได้ คล้ายปลาติดอวน
“แค่นั้นแหละ”
เสียงพูดทิ้งท้าย ผมจ้องมองริมฝีปากที่พูดคำนั้นออกมา สีหน้าพี่หมอกนิ่ง ไม่รู้สึกเหมือนทำเรื่องอะไรผิดลงไป
โทรศัพท์ถูกตัดสาย พี่หมอกถือโทรศัพท์ออกห่างจากหู ไม่วางมันลง สายตาอยู่ที่ผม
เสียงหายใจแรงขึ้น ผมโมโหเสียจนคิดอะไรไม่ออก
“พี่คิดจะทำอะไร? แค่ผมคนเดียวผมไม่ว่า ทำไมต้องเอาม๊ากับเฮียมายุ่งด้วย”
“ที่ผ่านมาทั้งหมด ไม่ใช่ว่าข่าวไม่รู้หรอกนะว่ามึงเป็นใคร เพราะมีกูอยู่ ข่าวถึงไม่หลุดออกไป แต่ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว ให้รู้กันให้หมดนั่นแหละดี ว่ามึงเป็นใคร และเป็นของใคร”
ปลายเสียงเบาลง พี่หมอกเงียบไป นานจนผมคิดว่าคงไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาอีก มองเห็นหัวคิ้วนั่นมุ่นเข้าหากันจนแทบเป็นเส้นตรง
“…สิ่งนี้ไม่ใช่หรอ? ที่มึงพยายามปกป้องอยู่ มึงจะได้รู้ว่าที่ผ่านมา มึงทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าไม่มีกู”
“อย่าทำแบบนี้”
“ขอร้องสิ”
“…..”
“ขอร้องกับกู กูหยุดข่าวนั่นได้ กูทำได้ทุกอย่าง จะสร้าง หรือทำลายมึงก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องยากเลย ที่ต้องใช้ ก็แค่เงินเท่านั้น”
คนตรงหน้า เหมือนเป็นแค่คนที่หน้าตาคล้ายกัน ชื่อเหมือนกันเท่านั้น สิ่งที่อยู่ข้างใน เวลาค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปช้าๆ
“มึงเคยบอกกู ว่าเงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ ตี๋ กูจะทำให้มึงเห็น”
“ถ้ารักกู อย่าหนีไปไหน ไม่ต้องคิดเผื่อกู กูไม่สนว่าโลกนี้จะคิดยังไง กูไม่แคร์ด้วยซ้ำ ว่าใครจะอยู่ ใครจะตาย”
“กูคงใจดีกับมึงมากเกินไป อาจทำให้มึงเข้าใจผิด กูไม่ได้โง่ ตี๋ ไม่ได้โง่มากพอที่จะให้ใครต่อต้านกูซ้ำซากอย่างที่มึงทำ”
“กูก็มีกฎของกู และมันจะไม่เปลี่ยนแปลงไปเพื่อใคร ต่อให้จะเป็นมึงก็ตาม”
“พูดมาสิ คำที่มึงต้องพูด”
“คำไหนล่ะ…ที่พี่อยากจะฟัง”
เงียบ
ทุกอย่างเหมือนถูกกดปุ่มหยุดนิ่งไว้ ไม่ได้ยินเสียงลมหายใจด้วยซ้ำ
“คำว่ารักหรือเปล่า ที่พี่อยากฟังตอนนี้?”
……………………….
………………..
ผมเบื่อเรื่องที่จะต้องบอกให้ฟังว่าผมมีเวลาค่ำคืนที่หลับตาลงยากแค่ไหน หรือน้อยกว่าปกติเท่าไหร่ สำหรับชั่วโมงนอนของผม เบื่อที่จะต้องมาบรรยายให้ฟัง ว่าเช้านี้ เป็นเช้าที่ติดสี่อันดับเช้าที่ห่วยแตกที่สุด นับตั้งแต่เช้าที่ป๊าเสีย เช้าที่ม๊าป่วย จนพวกผมไปเรียนไม่ได้ และเช้าที่ผมวิ่งไล่ตามคนๆนึงไปถึงสนามบิน แต่กลับไม่ได้เจอ
ถ้าให้เรียงลำดับยอดแย่ เช้าวันนี้คงจะได้ที่สองไปครองอย่างแน่นอน
ไม่ใช่แค่คำว่าปวดเมื่อย แต่เป็นคำว่าเจ็บ แค่คิดจะเดินก็เหนื่อยเกินกว่าจะก้าวเท้าลงจากเตียง เตียงที่กว้าง แต่มีเพียงผมแค่คนเดียว ปลอบตัวเองในใจ น่า คนเราก็ต้องมีการมีงานทำบ้าง แถมยังตื่นสายจนนาฬิกาเกือบทำทิศ 90 องศาตั้งฉากกับระนาบ จะไปคาดหวังอะไรกับสิ่งที่เกินจริงได้ยังไง
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแอบคิดเล็กๆ ในวินาทีก่อนที่จะลืมตา
เขาจะยังอยู่หรือเปล่า?
ผมไม่รู้ว่าตัวผมต้องการคำตอบแบบไหนกันแน่ แต่ถ้าถามตัวเองตอนนี้ อาจได้คำว่าโล่งอกที่เห็นอีกฝากของเตียงว่างเปล่า เอามือจับดูก็พบว่ามันเย็นเฉียบ ในใจยังตั้งคำถามอีกไม่หยุดหย่อน แต่ผมก็เหนื่อยเกินกว่าจะไล่ตอบพวกมันไหว
มันไม่ได้เป็นอาชญากรรมหรอกเรื่องเมื่อคืน ถึงยังไงผมก็เต็มใจไปเสียเกือบครึ่ง เรื่องหลังจากนั้น เป็นเรื่องชวนให้ปวดหัว คิดไปก็เหนื่อยเปล่า จนไม่อยากจะรื้อความทรงจำที่ไม่ค่อยประติดประต่อมาเพิ่มความดันในเส้นเลือดขณะที่ยืนแปรงฟันอยู่อย่างนี้ ไม่เลย
คนในกระจก วันนี้ ดูแทบไม่ได้
นั่นใครกันน่ะ คงไม่ใช่ผมหรอกใช่ไหม? ก็แหงสิ ตัวผมจะไปทำหน้าแห้งเหี่ยวซังกะตายแบบนั้นได้ยังไง แต่น่าแปลก พอผมยกมือ ไอ้หมอนี่ก็ยกตาม จับรอยแตกที่ปาก เลือดแห้งกรัง บอกให้เพิ่มเติม ผมกัดมันเองนั่นแหละ แต่ในเวลานั้นไม่คิดว่าฟันจะงับเพื่อนร่วมงานแรงถึงขนาดนี้ แล้วไอ้หน้าซอมบี้นี่เป็นใคร ถึงมีแผลที่เดียวกับผมเลย
ดวงตากระทบกับแสง เห็นว่ามีน้ำคลออยู่ ก็รีบกวักน้ำขึ้นล้างหน้า
ไม่ได้เลยนะไอ้ตี๋ ยิ่งตอนแบบนี้สิ ถึงจะเป็นบทพิสูจน์ว่าแกน่ะ แกร่งจริง ไม่ใช่เสแสร้งไปงั้นๆ
ต้องยิ้ม ยิ้มแบบที่แกทำมาตลอด ทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องหนักใจ หนึ่งเดือนที่ผ่านมา แกก็ทำมาตลอดไม่ใช่หรอ? วางลงสักพักเรื่องที่ครุ่นคิดมาตลอดจนทำให้ไม่มีที่ว่างในหัวมากพอจะปันไปให้เรื่องงาน เรื่องสำคัญของตัวเอง เรื่องที่ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งชนเข้ากับทางตัน จนผมอดสงสัยไม่ได้ คำพูดที่ว่า”ทุกปัญหามีทางแก้” บางทีอาจเป็นเรื่องโกหก
ลองสมมติ ว่าผมไม่ใช่ตัวผม
เป็นบุคคลภายนอก บุคคลที่สาม ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย ไม่เคยรู้จักทั้งผม และคุณอัษฎามาก่อน ไม่เคยเห็นหน้า เป็นบุคคลอายุปานกลาง ฐานะปานกลาง การศึกษายังไงก็ได้ คงไม่สำคัญ เล่าสถานการณ์ที่ผมเจอ เล่าสถานการณ์ที่คุณอัษฎาต้องรับมือ ผมสงสัยนักเชียว ว่าเขาจะให้คำตอบผมยังไง
ทิ้งไปเลยสิ ครอบครัวไม่สำคัญขนาดนั้นหรอก ความรักแบบนี้น่ะ คว้าไว้ก่อน มันมีแค่หนเดียวนะ
ผมคงจะเมินเฉยต่อคำแนะนำนั้นทันที ไม่ว่ายังไง สิ่งที่สมควรจะคิดนำมาก่อนเสมอก็คือครอบครัว ถ้าไม่มีพวกเขา ผมก็คงจะไม่ได้มายืนพูดกับตัวเองอย่างเป็นตุเป็นตะขนาดนี้แน่ ต่อให้ไม่ถูกสอนมาเรื่องกตัญญูมา เราก็จะไม่มีวันทำเรื่องอย่างนั้นแน่ ม๊าลำบากเพื่อพวกผมมาก ไม่มีทาง ที่ผมจะทิ้งคนที่ทุ่มเทเพื่อให้ผมเติบโตมาได้อย่างเด็ดขาด
ถ้าลำบากขนาดนั้นก็ปล่อยมือเถอะ ยิ่งรั้งไว้เท่าไหร่ ก็มีแต่จะเหนื่อยมากขึ้นเท่านั้น
ผมยังไม่เหนื่อย แต่ถ้าผมจะปล่อยมือ ก็มาจากเหตุผลของผมเอง ไม่ใช่เกิดจากเหนื่อยอะไรทั้งนั้น
อย่าโกหกตัวเองเลย เหนื่อยจนแทบจะไม่ไหวแล้วไม่ใช่หรอ?
ไม่ ผมไม่ได้โกหก ผมยังทนได้อีก ผมยังเจอได้อีก ผมทำได้ทั้งนั้น ถ้ามันจะทำให้พี่หมอกก้าวไปข้างหน้า คนอย่างพี่หมอกเป็นคนที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อเป้าหมายที่วางไว้ ผมไม่อยากเป็นตัวเกะกะ
คิดแบบนั้นน่ะ แน่ใจหรอ?
ผมไม่แน่ใจหรอก
พี่หมอกเปลี่ยนชีวิตผมไปเสียจนผมนึกชีวิตที่ไม่มีพี่หมอกไม่ออกแล้ว ใครจะอยากไปเสียใจ คิดในฐานะมนุษย์ธรรมดา ไม่ว่าใครก็อยากอยู่กับคนที่ตัวเองรักอยู่แล้ว แต่ความรักก็ไม่ใช่ทุกอย่าง ผมต้องยอมรับเรื่องนั้นด้วย ไอ้เรื่องความรู้สึกของผมมันเยอะเสียจนพูดออกมายังไงก็ไม่หมดหรอก มันเหมือนผมทำผิดซ้ำซาก แต่เมื่อถึงคราวที่ผมเลือก ผมก็ต้องเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับพี่หมอก สำหรับผม ยังไงก็ได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็ได้ ถ้าไม่เดือดร้อนครอบครัวผม ตัวผมจะต้องเจออะไร หนักแค่ไหน หรือมีชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดกับความเสียใจ ผมก็โอเคกับมัน
คนอย่างพี่หมอกไม่มีวันหยุดอยู่แค่นี้หรอก ถึงมันจะเป็นตำแหน่งที่สูงสุดในบริษัท แต่ผมรู้ ว่าพี่หมอกไม่มีวันพอใจกับมัน ยิ่งพี่หมอกไปได้ไกลมากกว่าตรงที่ยืนอยู่ตรงนี้ ผมก็จะยิ่งเป็นตัวเกะกะมากขึ้น
ผมไม่รู้พี่หมอกจะเข้าใจเรื่องนี้หรือเปล่า เพราะพี่หมอกไม่สนใจใคร มีความคิดเป็นเส้นตรงโดยไม่สนว่ามันจะไปทับเข้ากับเส้นของคนอื่น นั่นทำให้ผมยิ่งทำตามใจตัวเองไม่ได้ สักวันพี่หมอกจะถูกสังคมรอบข้างบีบมากกว่านี้ จนอยู่ในจุดที่ทำอะไรไม่ได้อีก
บางทีอาจจะต้องมีสักคนยอมถอยออกมา
ผมไม่ได้อยากเลิกกับพี่หมอก ไม่เคยเลยสักวินาที จากหัวใจของผมที่คิดแบบนั้น แต่สมอง ปฏิเสธไม่ได้ ว่ามันมีตัวเลือกนั่นอยู่เสมอ ผมสับสน มีชีวิตอยู่บนความสับสนนี้นานเกินกว่าที่มันควรจะเป็น
พี่หมอกต้องเสียใจ แน่อยู่แล้ว แต่สักวันพี่หมอกก็จะหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ เราอาจจะกลายเป็นเพื่อน เพื่อนที่ดีต่อกัน บางที ผมอาจจะยิ้มให้พี่เขาได้ ในวันที่พี่เขาแต่งงานกับใครสักคน
ไม่มีทางหรอก ผมคงไม่มีวันทำแบบนั้นได้
ให้ยิ้มหรองั้นหรอ? แค่จินตนาการ ก็ยากที่จะหายใจแล้ว
ถ้าอย่างนั้น มันจะมีทางอื่นไหมนะ?
ทางที่เป็นกลาง ทางที่เราสองคน จะยังเดินไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้
กลับลงไปนอน จมลงกับเตียง เสียงคลื่น หลับตาคิด ท้องฟ้าแดดไม่แรงแบบนี้ ถ้าได้มีโอกาสออกไปข้างนอก อาจจะดีกว่านี้หน่อย สูดหายใจให้เต็มปอด เท้าเหยียบลงกับทราย น้ำที่ถูกซัดขึ้นมา ชนกับปลายนิ้วเท้าผม
ได้แต่หลับตาคิดภาพเหล่านั้น
ถ้าอยากจะทำจริงๆ คงต้องกระโดดลงจากชั้นสอง ไม่ต้องห่วงครับ ผมยังไม่บ้าพอที่จะทำ
ข้าวเช้าอยู่บนถาดอาหาร โต๊ะข้างเตียง เห็นตั้งแต่ตอนลืมตา ผมไม่หิว ท้องส่งเสียงร้องนิดหน่อย แต่ก็ไม่มากพอที่จะเอาชนะอาการเบื่ออาหารนี้ได้ ลุกพรวดขึ้นมาเพราะนึกอะไรได้บางอย่าง ก็ต้องหงายหลังลงไปใหม่ ปวดขมับ เหมือนถูกบีบ ผมหลับตาลง พยายามนึกถึงเรื่องอื่น พาตัวเองในความคิดไปยืนอยู่ริมหาด แม้แต่ในหัว ที่ๆสมควรจะเป็นของผม ก็ยังเห็นพี่หมอกยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก แต่งตัวสบายๆทำให้นึกถึงพวกนายแบบในวันหยุดพักผ่อน นั่นทำให้ยิ่งปวดหัวหนักกว่าเดิม
ขอผมพักบ้างเถอะ
ปล่อยผมให้เป็นอิสระจากปัญหาสักวินาทีนึงก็ยังดี
เดินไปที่ห้องน้ำ เซชนโต๊ะไม้เล็กๆอีกตัวจนล้ม เสียงดังกึง ผมเดินผ่านไป ประตูห้องน้ำถูกผลักออก เกาะที่ฝาชักโครก มีแต่น้ำย่อยเท่านั้นที่ออกมา ไม่มีอาหารเหลืออยู่
ปวดหัว ปวดจนน้ำตาไหลพราก ทั้งๆที่เมื่อคืนไม่มีน้ำตาซักหยด ตอนนี้กลับมาร้องไห้ต่อหน้าชักโครก เหมือนเด็กสาวเมาหัวทิ่มในผับ คิดว่าดีขึ้น เอื้อมมือจะกดชักโครก ท้องก็ปั่นป่วนจนร้อน อาเจียนอีกรอบใหญ่จนหมดแรง
กอดชักโครกเหมือนเป็นที่พึ่งสุดท้ายในชีวิต เวลารู้สึกแย่ทีไร ก็มีแต่แกเท่านั้นแหละที่อยู่เป็นเพื่อน มันตอบรับคำพูดผมด้วยการปิดฝากระแทกหัวผมเต็มๆ
เสียงน้ำไหล มองน้ำวนเล็กๆที่ถูกดูดลงไป ลุกขึ้นยืน คว้าขอบอ่างล้างหน้าไว้ได้เมื่อเซ ยกน้ำกวักล้างหน้า รอบนี้แทบจะคลานกลับเตียง
โต๊ะที่ชนล้ม เดินเข้าไปใกล้เพื่อตั้งมันให้กลับมาอยู่ที่เดิม
หลังโต๊ะตัวนั้นไป เป็นชั้นหนังสือ ดูท่าจะอยู่มานานแล้ว บ้านนี้แม้จะดูใหม่ แต่ถ้ามองจากเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นจะบอกได้ว่าอายุมากกว่ายี่สิบปี ได้รับการดูแลอย่างดี ชั้นหนังสือ ครึ่งบนเรียงอัดแน่น สันปกหนังสือเป็นปกแข็งเขียนชื่อภาษาอังกฤษไว้เกือบทั้งหมด ครึ่งล่าง เป็นตู้ไม้ ประตูปิดอยู่ พอลองเปิดออก ก็พบว่าไม่ได้ล็อค
อัลบั้มภาพสองสามเล่มอยู่ในนั้น แทรกอยู่ในกองหนังสือที่เหมือนไม่ถูกเปิดบ่อยเท่าเล่มที่อยู่บนชั้นนั่น ผมดึงมันออกมาดู นั่งลงกับพื้น ก้มนานก็ปวดขมับตุ้บ ตุ้บ ไม่รู้จะแก้ยังไง ไม่มียา ไม่มีเฮียที่จะบ่นไปแต่ก็ยังหายามาให้ในเวลาเดียวกัน
ภาพแม่พี่หมอก ในรูปอายุไม่น่าเกินสามสิบ ดูท่าจะเป็นคนยิ้มเก่ง ส่วนมากเป็นรูปเดี่ยว ถ่ายเต็มความสูงของเธอ สถานที่ข้างหลัง เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในสวนบ้าง ห้างบ้าง บางรูปดูรู้ว่าไม่ใช่เมืองไทยแต่บอกไม่ได้ว่าประเทศไหน รูปผ่านไป อายุมากขึ้น ภาพใบหนึ่ง หน้าท้องขยายโต เว้นช่วงระยะห่างจากภาพใบก่อนหน้าอยู่มาก มีวันที่อยู่ แต่ภาพก็สีซีดเสียจนมองยาก
ภาพต่อไป เด็กทารกในแขน ภาพนี้เป็นภาพแรกที่ได้เห็นเธอใกล้ขนาดนี้ ยิ้มจนเห็นฟัน มองกล้อง เด็กในนั้นหลับตาหยี ผมเดาว่าเป็นพี่เมฆ นอนอยู่ในผ้าห่มที่พันรอบตัวดูคล้ายดักแด้ ใบหน้าตอนหลับดูสงบ
รูปต่อมา วันแรกที่พี่เมฆเข้าโรงเรียนอนุบาล หน้ายิ้ม ต่างจากเด็กคนที่อยู่ข้างหลัง ร้องไห้จนตาหยี ดึงมือพ่อจนตัวเอน เห็นภาพนี้แล้วผมก็พึ่งนึกได้ว่ายังไม่เห็นรูปพ่อพี่หมอกเลยสักรูป คงมัวแต่เป็นตากล้อง ไม่เคยปรากฏตัวหน้าเลนส์
รูปถัดมาเว้นช่วง เด็กผู้ชายคนแรก อายุซักเจ็ดแปดขวบ แต่งตัวเรียบร้อย ยืนขาประกบ ข้างๆ เป็นภาพที่ดูคล้ายกับเคยเห็นมาแล้ว แม่พี่หมอกอุ้มเด็กอีกคนในแขน แต่รอยยิ้มที่เคยเห็นเหมือนในครั้งแรก ลดลงเป็นแค่ยิ้มธรรมดา ตอนนี้ ผมของเธอสั้นลง อาจจะเหมาะกับแฟชั่นสมัยนั้น เด็กในอ้อมแขนร้องไห้งอแง ชูมือขึ้นฟ้า เหมือนจะต่อยความหงุดหงิดออกไป
หน้าถัดมาของอัลบั้มรูป เด็กที่พยายามจะลุกยืน เป็นท่ากึ่งนั่งกึ่งยืน เห็นหน้าแค่เสี้ยวเดียวแต่ก็รู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นเกินเด็ก ดูท่านิสัยนี้คงมีมาแต่เกิด รูปใบที่ถ่ายในบ้านหลังนี้ ก็ยืนขมวดคิ้วแยกอยู่คนเดียว ในขณะที่พี่ชายกับแม่ ยืนกอดคอกันอยู่อีกฝั่ง คงจะกวักมือหลายรอบแต่ยังไม่สน ถึงได้กดชัตเตอร์โดยไม่รอให้ยืนพร้อมกันก่อน รูปเดี่ยว รูปคู่ของพี่น้อง สลับกันไป แปดในสิบรูปของพี่เมฆ มีรอยยิ้ม ดูเป็นคนยิ้มเก่ง เข้าสังคมง่าย ต่างกับคนน้อง ที่ไม่ค่อยจะเห็นยิ้มเท่าไหร่
รูปหมู่ครอบครัวเพียงรูปเดียว ในที่ที่ผมไม่รู้จัก แม่พี่หมอกนั่งตรงกลาง จับหมวกไม่ให้ปลิว สวมแว่นกันแดด การแต่งตัวดูดีขึ้นตามลำดับ นาฬิกาเรือนนั้นก็ดูแพง พ่อพี่หมอกยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้ยิ้ม หรี่ตามองกล้อง คงเป็นเพราะแดดในเวลานั้น พี่หมอกทำท่าเดียวกันเหมือนถอดออกมา หน้าบึ้งสนิท จ้องมองกล้องเหมือนไม่พอใจ ผิดกับพี่เมฆที่โชคดีอยู่ในมุมร่ม ยิ้มคล้ายถอดแม่มา
รูปสุดท้าย เด็กคนนั้นกลายเป็นเด็กห้าหกขวบ ในขณะที่พี่ชายเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ตัวสูงจนดูเก้งก้าง เด็กทารกอีกคนก็โผล่มา หน้าแม่พี่หมอก ไม่มีรอยยิ้มอีก
เป็นรูปที่ดูแล้วชวนให้อึดอัด อัลบั้มจบลงแค่นี้
ช่วงเวลาสั้นๆ ยี่สิบนาที ได้ทำความรู้จักกับพี่หมอกวัยเด็ก รูปเล่าเรื่องราวอย่างเงียบเชียบ
ผมหยิบรูปใบหนึ่งออกมา แล้วเก็บอัลบั้มทั้งหมดนั่นเข้าที่เดิม
………………………………….
…………………………
-
เวลาที่นี้ เดินช้ากว่าปกติ อาจเป็นเพราะผมว่างเกินไป
เดินรอบบ้านดู ทุกสิ่งเหมือนเดิม ไม่มีประตูหรือแม้แต่หน้าต่างบานไหนที่ไม่ถูกล็อค บางทีแม่บ้านอาจจะมีกุญแจ แต่เมื่อเห็นหน้าผม ก็เดินหลบไปอีกทาง เหมือนถูกห้ามไว้ ไม่ให้คุยกับผม
นั่งมองบรรยากาศข้างนอกผ่านกระจก ทะเลส่งเสียงเรียกอยู่ทุกวัน ชายหาดกว้าง ก็ยังไม่เคยเห็นใครยืนอยู่บนทรายนั้น สวนอยู่ห่างออกไปแค่หกก้าว แต่ถูกกั้นไว้
ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีโทรศัพท์ ที่แห่งนี้เลยดูคล้ายเกาะร้าง ผมเผลอหลับไปหลายครั้ง หูเงี่ยฟังเสียงเครื่องยนต์ BMW คันนั้นหายไป
แม่บ้านกลับออกไปในช่วงที่ผมหลับ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี
เดินลงมาชั้นล่าง เห็นพี่หมอกเงยหน้าขึ้นมามอง ผมหยุดเดิน ยืนอยู่ที่บันได
“ทำไมไม่ยอมกินข้าว”
พูดแล้วก็หันไปทางอื่น บนโต๊ะ กับข้าวพร้อมแล้ว พี่หมอกไม่ได้แตะต้องมันสักนิด
“ผมไม่หิว”
“มานี่”
คิดจะส่ายหัวตอบ แต่กลับเปลี่ยนใจ เดินเข้าไปหาแทน
นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามอย่างที่บอก พี่หมอกเลื่อนจานเข้ามาให้
บนโต๊ะ มีกับข้าวสองสามอย่าง ผมเห็นพวกมันแล้วก็ได้แต่ก้มหน้า ความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกวิ่งวนอยู่ในตัว
ของโปรดผมทั้งหมด
หยิบช้อนส้อมขึ้นมา รู้สึกว่าถูกมองอยู่ แต่ยังไม่พร้อมที่จะมองตอบ
กับข้าวถูกตักลงในจานผม คงเพราะเห็นว่าไม่ยื่นช้อนออกมาสักที
“..เยอะไปแล้ว”
“มึงไม่ยอมตักเอง”
“ก็ผมบอกแล้วว่าผม-“
“มึงบอก แต่กูไม่สน”
“…..”
เงยหน้าขึ้นมอง พี่หมอกตักกับข้าวเข้าจานตัวเองบ้าง กินเงียบๆ
ผมจ้องมองกับข้าวที่อยู่ในจาน ผมไม่ได้ดื้อหรือรู้สึกต่อต้านอะไรทั้งนั้น แค่ไม่อยากกินจริงๆ
“อย่าให้กูต้องบังคับมึงนะ ตี๋”
“ผมบอกพี่ไปแล้ว ว่าผมไม่หิว”
พี่หมอกลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินมาทางผม ผมเหนื่อยเกินกว่าจะลุกหนีไปไหน ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ ต่อให้น้ำท่วมหรือไฟไหม้ ผมก็คิดว่าผมคงจะนั่งตรงนี้ต่อไป ไม่คิดทำอะไร
ช้อนตักข้าวจนพูน มีหมูแปะอยู่ประหลาดๆด้านบน คงเพราะตักทีหลัง ดูไม่มั่นคงเสียจนคิดว่าน่าจะหล่นลงมาอีกไม่นาน เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ว่า ตอนที่ช้อนนั้นมาอยู่ที่ปากผม หมูยังเกาะแน่นบนนั้น
“อ้าปาก”
แค่ได้กินอาหาร ก็อยากอาเจียน ทั้งๆที่มันเป็นของโปรดผมทั้งนั้น
“มึงฟังไม่รู้เรื่องหรือไง”
อ้าปากออกช้าๆ ริมฝีปากแห้งผาก ในคอแห้งเป็นผง
อาหารเข้าไปในปาก ช้อนถูกดึงออก พี่หมอกกำลังจะตักคำต่อไป แต่ผมกลับรู้สึกแย่เสียจนทนไม่ไหว โดนจ้องเหมือนบังคับให้เคี้ยว
“อุก”
วิ่งออกไป พี่หมอกไม่ทันได้ตั้งตัวจึงจับผมไม่ทัน ดีแล้วที่เป็นแบบนั้น วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาเจียนอาหารออกมาหมด ไม่นาน ก็รู้สึกถึงมือที่ลูบหลังอยู่ ผมไม่ได้เงยหน้าไปมอง ไม่มีแรงพอที่จะทำอะไรแบบนั้น
เสียงน้ำดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมา แก้วน้ำถูกยื่นมาให้ดื่ม ผมดื่มได้แค่ไม่กี่คำก็คืนไป
“ลุกไหวหรือเปล่า?”
ไม่รอคำตอบ ดึงแขนผมขึ้น เพราะผมเบาหรือพี่หมอกแรงเยอะกันแน่นะ? ถึงถูกดึงขึ้นมาง่ายๆแบบนี้
ล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า รู้สึกว่าอย่างน้อยพี่หมอกก็ดูโมโหน้อยลง
มือจับเข้าที่หน้าผากผม ไม่มีไอร้อนอะไร พี่หมอกก็ละมือไป
“มึงเดินไม่ไหวหรอก ขึ้นมาสิ”
พูดแบบนั้นแล้วก็ย่อตัวลง แผ่นหลังอยู่ข้างหน้าผม เอนตัวเข้าไปหา โอบมือไว้รอบคอนั่นหลวมๆ ขาสองข้างก็ถูกยกขึ้น ได้กลิ่นพี่หมอกที่ปนอยู่กับกลิ่นบุหรี่ชัดเจน แต่กลิ่นนั้นไม่ได้ฉุนจนต้องเบือนหน้าหนี ผมที่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ ตอนนี้เริ่มชิน รู้สึกกลิ่นบุหรี่นี้เข้ากับพี่หมอกอย่างน่าแปลกใจ
ปวดหัว
นึกถึงหน้าพี่หมอกที่เห็นก่อนที่จะหันหลังแบกผมอย่างนี้ ทำให้รู้สึกเหมือนต้องพูดออกมา
“พี่…”
“…..”
“ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น…”
“กูทำหน้าแบบไหน?”
“….”
“บอกมาสิ”
“….ผมอยากให้พี่ยิ้มมากกว่า”
“มึงอยากให้กูยิ้ม ทั้งๆที่กูอยากร้องไห้อย่างนั้นน่ะหรอ?”
ถึงห้อง พี่หมอกจะปล่อยขาผมลง โดยที่ไม่รู้ตัว ผมกอดพี่หมอกแน่นขึ้น
ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างที่ไม่รู้จะทำยังไง สุดท้าย พี่หมอกก็นั่งลงกับเตียง
ผมกอดหลังพี่หมอกที่ดูกว้างกว่าปกติในตอนนี้ไว้ แล้วหลับไปทั้งอย่างนั้น
………………………………………
……………………………..
……………………….
[B.N.23 : complete]
[24.11.55]
เขียนตอนนี้ไว้สองเวอร์ชั่น
อีกอันช่างมันเถอะ :o12:
-
อึดอัดเหลือเกิน ตี๋ต้องการอะไรกันแน่
มันจะจบลงแบบไหน เลิกกันไป ตายกันไปข้่างเลยใช่ไหมเนี่ย
หรือว่าเรากำลังอ่าน Awkward อยู่ :really2:
เริ่มไม่เข้าใจตี๋ซะแล้วสิ
ต้องการให้คนอ่านโอนเงินไหมตี๋ (อันนี้ตามความรู้สึกของพี่นะ ถ้าไม่ถูกใจก็ขอโทษนะคะ)
-
ใครทำอะไรให้หมอกโมโห
-
ทรมาน,,,
3ตอนแล้ว ยังไม่ไปถึงไหนเลย
-
อึมครึมมากๆ แต่เหมือนว่าเริ่มดีขึ้นหรือเปล่า
-
โอย เครียดกับบรรยากาศแบบนี้จัง
-
ปรึกษาแม่ตี๋ไหมทั้งสองคน เราว่าท่านต้องมีำคำแนะนำดีๆให้แน่นอน
-
ต้องเป็นแบบไหน ต้องทำยังไง
ถึงจะถูกใจคนรอบข้าง ถึงจะถูกใจสังคม
ต้องให้ทำยังไง :z3: :z3:
จะร้องไห้แล้วว แมร่งงง ได้โปรดมีทางออกที่ดีให้แก่ความรักของทั้งคู่ด้วยเถอะ
-
อึดอัดจัง ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังได้เลิกกันแน่ๆอะ
ทั้งๆที่ก็รักกันนะ แต่อะไรๆก็ดูแย่ไปหมด
-
พี่หมอก เฮ้อ
ตี๋ เฮ้อออ
-
:sad2: :sad2: :sad2: ดาร์คโคตรๆอะ อ่านแล้วสงสารจัง เฮ้อออ
-
ตั้งแต่อ่านมาตอนนี้เป็นตอนที่พีคที่สุดดราม่าที่สุด
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนแค่เป็นคนที่ไม่รู้จักกันสองคนเท่านั้น
อึดอัด อ้างว้าง โหวงเหว่ง
สงสารทั้งสองคนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ปล.คนเขียนเป็นคนที่เขียนดราม่าได้ดราม่ามากจริงๆ
อ่านตอนที่ดราม่าๆ แล้วร้องตลอด T_____T
-
ยังอึดอัดได้อีก หน่วงต่อไป
หายใจไม่ออกจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว ทรมานเหลือเกิน
หยุดหน่วงสักที่ได้ไหม ขอเถอะ ภาคนี้เครียดเกินไปแล้วนะข
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ระบายความอึดอัดหน่อยเถอะ
พี่หมอกน้องตี๋ ขอตัวช่วยดีกว่าไหมคนกลางนะ
เฮ้อ เฮ้อ ก่อนที่พี่หมอกตี๋จะรู้เรื่องพัฒนาไปกว่านี้คนอ่านคงตายก่อนคนเขียนเป้นแน่แท้
สู้ต่อไปพี่หมอกน้องตี๋ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ยังคงอึมครึมต่อไป เฮ้อ ไม่มีทางลงกันเลยหรือไงนิ
-
ยิ่งอ่านตอนนี้ ยิ่งเหมือนทุกอย่างอยู่กับที่ จะทางไหนก็สักทางเถอะนะ :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วบีบใจมากเว่ออออ TT :sad4:
-
-
อ่านแล้วหายใจไม่ออก... :m15:
อึดอัดมาก ไม่รู้จะพูดยังไง
รอตอนต่อไปจ้า
-
เหมือนวิ่งอยู่ในเขาวงกลดที่ไร้ทางออก....
ยิ่งวิ่งยิ่งหลง.....เหนื่อย ทรมาน.....แต่หยุดไม่ได้
หรือมันจะไม่มีทางออกจิงๆ????
หรือแค่หามันไม่เจอ????
:เฮ้อ:
ไม่รู้เพราะอะไร.........แต่ที่รับรู้ได้จาก 3ตอนที่อ่านมาคือ
รัก....แต่เหนื่อย
หนัก....แต่จะไม่ทิ้ง และไม่เคยคิดที่จะทิ้ง
มืดมน......แต่ยังหวังว่าจะมีทางออก
-
สารภาพว่าทนอ่านไม่ไหว
-
เมื่อไรจะสุขสมหวังกันซักทีหนอ...
-
ทำไมถึงทำเหมือนคนแปลกหน้ากันแบบนี้
โอ๊ยอึดอัดมากค่ะตอนนี้ ไม่อยากให้ดราม่าแบบนี้อีกแล้วจริงๆ หวังว่าตอนต่อๆไปจะดีขึ้น
ตอนต่อไปจะมีอะไรเกิดขึ้นแต่ขอให้ตอนจบแฮปปี้นะคะไม่งั้นคงเฟลมากๆT________T
-
นึกไม่ออกว่าทางออกจะเป็นยังไง อ่านไปเหนื่อยไป เหนื่อยแทนตี๋ เหนื่อยแทนหมอก
-
อ่านแล้วอึดอัดมาก :z3: :beat:
-
กว่าจะอ่านตอนนี้จบเป็นอะไรที่อึดอัดมาก สุดๆ :เฮ้อ:
เหมือนไม่ได้อ่านหมอกตี๋ เหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญชื่อเหมือนกันเท่านั้น
จะกลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม ยิ่งนับวันเหมือนทางออกของคู่นี้มันยิ่งเลือนลางลงทุกที :o12:
-
อึดอัด หน่วง เครียด หวังว่าสองคนจะประคับประคองกันจนผ่านไปได้
ึ
มันมีอะไรอ่ะ ข้างนอกรู้เรื่องตี๋กับหมอกแล้วเหรอ หรือพี่หมอกแค่พูดขึ้นมา ไม่น่าใช่นะ ดูมีอะไรมากกว่านั้น
โลกข้างนอกเป็นไงบ้้างเนี่ยตอนนี้ ยังหาความพอดีของสองคนไม่เจอ บางทีพี่หมอกก็น่าจะพูดหรือเล่าอะไร
ให้ตี๋ฟังบ้าง ถ้าร่วมกันคิดร่วมกันแก้อาจมีแนวทางที่ดีก็ได้ แต่ตี๋ก็มีสิ่งที่คิดและตัดสินใจไว้ส่วนหนึ่งในใจแล้ว
ที่คิดว่ามันอาจจะดีกับตัวหมอก ก็ไม่รู้อีกว่าพูดไปจะลงตัวกันอีกมั้ย...ตอนสองคนมีซัมติงกัน อารมณ์พี่หมอกแบบเจ็บปวดนะ
ตี๋ก็รู้ว่ายิ่งตี๋เจ็บพี่หมอกยิ่งเจ็บกว่า :monkeysad: ยิ่งตี๋แย่ลง ไม่สบาย กินข้าวไม่ได้ พี่หมอกนี่หมดแล้ว
ของกินก็หาที่ชอบมาให้แต่คนมันเครียดมันก็กินยากอ่ะ เข้าใจตี๋ด้วย เข้าใจสองคนเลย ร้าวมากค่ะ :m15:
พี่หมอกปล่อยตี๋กลับบ้านเหอะนะ
ขอบคุณนะคะ มาต่อเร็ว ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :3123:
-
เริ่มรู้สึกว่า ตี๋ คิดแต่เรื่องของตัวเอง..........
กว่าหมอกจะผ่านอะไรมาได้มันยากมาก...........
เข้าใจพี่เขาซะทีซิ..
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มันอึ้มครึ้มมั๊กๆอะบรรยากาศ
อ่านแล้วอัดอึด แล้วก็หน่วงๆ
ขอให้จบลงแบบ แฮปปี้เอนดิ้งนะ
-
ชีวิตยังมีความสุขกันอยู่มั้ย ถามจริง
จะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่
-
อ่านตอนนี้แล้วเหนื่อยหัวใจ :o12: :o12: :o12:
ขอให้น้องช่วยกันฝ่าอุปสรรคไปให้ได้เถอะ
:กอด1: :L2:
-
มึน อึน เครียด อยากร้องไห้ :m15:
-
โหยยย สงสารอ่า อึดอัดด้วย :sad4:
หวังว่าจะมีทางแก้ที่ดีสำหรับทั้งคู่
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารหมอก เหมือนว่าตี๋ไม่รักไม่เข้าใจพี่หมอกเลย
อึดอัดมากเลยตอนนี้ คนแต่งเขียนดราม่าเก่งจัง เราอินมาก
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แร้วรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก อึดอัด ต่อไปจะมีมาม่าชามโตรึป่าวหนอ
-
ตี๋ท้อง !!!!
อ้าวไม่ใช่ๆๆๆ
ตอนต่อไปมาโลด :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เลิกๆกันไปเลยดีกว่าไหม ต่างคน ต่างไม่ใส่ใจกันแบบนี้ เอาตัวเองเป็นที่ตั้งกันทั้งคู่เลย
เอาแต่รับฟังกันเฉยๆ แต่ไม่มีความยอมรับและเข้าใจให้กับอีกฝ่ายเลยอ่ะ
ความสัมพันธ์ถอยหลังลงคลองขึ้นทุกวันๆ
เลิกกัน ก่อนที่จะพากันจมดีกว่านะ
-
เฮ้อ... เข้าใจว่ามันต้องมีจุดที่แย่ที่สุด ก็ขอให้เป็นตอนนี้ละกัน
อยากให้มันมีทางไปซักที ไม่ว่าจะสวย หรือไม่สวยก็เถอะ
เอาแค่ทั้งคู่มีความสุขมากกว่านี้ ก็ยังดี
-
เข้าใจทั้งคู่นะ ชีวิตจริงข้างนอกก็อย่างนี้แหล่ะ บางทีเจ็บปวดกว่านี้ด้วยซ้ำ เราเองก็เลือกเดินจากมาเหมือนกัน คิดว่าดีต่อทุกฝ่าย
หลายคนอาจจะไม่ชอบเพราะพื้นฐานมนุษย์เลือกที่จะเสพความสุขมากกว่าทุกข์ แต่เราเชื่อว่าหลังฝนตกยังมีรุ้งงามรออยู่ คนเขียนสู้ ๆ จ้า
ปล.บางช่วง abstract ไปนิด จนเราไม่แน่ใจว่าตีความถูกป่าว ^^"
-
ก็ยังคงสตีล กับคำว่า "อึดอัด" เฮ้อออ...
-
ถึงคนแต่ง
อยากจะตะโกนบอกว่า
"เครียดว้อยยยย" :serius2:
-
เลิก กัน ไป เหอะ
แล้วแต่งใหม่ หาคู่ใหม่ แม่งเลย
อ่านไม่ไหวและอ่ะ อึดอัดเกิ๊น
-
อึดอัดแท้ หมอก...ตี๋ :เฮ้อ:
-
เฮ้ออออ อืดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
-
:m15:
ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า
พี่หมอกสมกับที่ได้รางวัลพระเอกจริงๆ (เกี่ยวไม๊ 555)
อ่านแล้วปวดตับค่ะ แต่มันสมจริงมากอ่ะค่ะ อ่านแล้วอิน ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเอง
อ่านแล้วก็แอบเซ็งตี๋นะ คิดเยอะไปรึเปล่า จนถึงป่านนี้หม่าม๊าเพื่อนพ้องก็คงรู้หมดแล้ว...
เดินหน้าต่อไปสู้เป็นกำลังใจให้พี่หมอกหน่อยก็ไม่ได้
ไม่อยากให้ทางออกของทั้งคู่จบลงด้วยความเศร้าสร้อยเลยค่ะ ยังไงก็เชียร์ให้หาทางออกดีๆ ได้ไวๆ นะคะ T^T
-
เหอะๆ อ่านนานไม่นานก็มีข้อความแดงขึ้นว่า 27 กระทู้ใหม่ตอบก่อนหน้านี้อ่านะ
ก่อนอื่นขอโทษแฟนคลับตี๋และคนเขียนก่อนที่จะเริ่มความเห็นในตอนนี้นะ
ตี๋คิดว่าปัญหาไม่มีทางออก? คิดว่าถ้าเลือกพี่หมอกต้องทิ้งครอบครัว?
ถ้าเลือกครอบครัวต้องิ้งพี่หมอกที่โลกทั้งใบมีแต่ตี๋?
ตี๋คิดเองเออเอง ถามม๊ารึยัง? เฮียหล่ะ ถามหรือยัง ตี๋นี่เป็นแบบนี้ตลอดเลยเนอะ
แล้วก็เป็นพี่หมอกที่ต้องเป็นคนเข้าหา ทำไมถึงยังคิดไม่ได้สักที
ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจไอ้ศักดิ์ศรที่ว่านั่นหรอกนะ แต่ว่าจะเลือกคว้ามันมากกว่าคนที่รักตัวเองหรือไง?
แล้วความสุขของตัวเองหล่ะ? เฮียกับม๊าที่แน่นอนว่าคาดหวังกับความสุขของตี๋?
แต่ตี๋มันแต่คิดไปเองแบบนี้ เมื่อไหร่หล่ะ? อ่านแล้วเหมือนตี๋รักแต่ตัวเอง
ขอโทษอีกครั้งที่ว่านายเอกของเรื่องขนาดนี้นะครับ :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
อึดอัด อึมครึมสุดๆ
พี่หมอกกำลังทำอะไรอยู่
มันจะมีอะไรที่แย่กว่านี้อีกใหม?
-
กินยาลดความเครียดกันซะหน่อยดีกว่า
ตี๋ออกอาการแล้ว พี่หมอกก็เตรียมระวังนะ
:o12:
-
อ่านแล้วเศร้า
จิตตก
:o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:pig4: ขอบคุณคนแต่งที่มาต่อ คืออยากจะบอกว่า มันอึน อึมครึ้มมานานหลายตอนแล้ว คนอ่านก็ไม่เข้าใจอ่ะ ทั้งพี่หมอกและตี๋ ถ้ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไปนะ เลิกกันซะยังดีกว่า :m15: แม้มันจะเจ็บมาก แต่ถ้าเป็นอย่างงี้ต่อไปมันก็จะทุกข์มากมาย
ณ ตอนนี้ อ่านแบบทนอ่าน ไม่ได้เข้าใจทุกคำทุกบรรทัด อ่านแบบผ่านๆ รอ รอ รอ ว่าสุดท้ายหรือเมื่อไรจะกลับมามีความสุขและน่ารักเหมือน ภาค Coin ซะที :กอด1: แต่อย่างไรก็จะยังตามอ่านต่อไปนะ เพราะว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆ
-
อึมครึมมากอ่ะ
แบบ มันก็ทั้งสองฝ่ายนั่นแหละนะ
ตี๋เป็นห่วงพี่หมอกมาก กลัวพี่หมอกโดนสังคมทำร้าย
พี่หมอกก็รักตี๋มาก จนไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน
มาดูๆกันแล้ว ถ้ายอมลงกันคนละครึ่งทาง
ตี๋เองก็อย่ากดดันตัวเองมาก พี่หมอกเองก็ปล่อยตี๋บ้าง
บางทีอาจจะดีขึ้น
-
:เฮ้อ: อึดอัดเเทนตี๋กับพี่หมอง... โลกของผู้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยเหตุผล
และทำในสิ่งที่ต้องการแบบไม่ต้องการให้ใครรู้ เพราะถึงรู้ก็อาจไม่เข้าใจ
รู้สึกเเย่กับความหม่นมอง โลกสีหม่นของพี่หมอก กำลังหลอมตี๋ที่เคยสดใสซะเเล้วล่ะ
เกิดอะไรขึ้นกันเเน่ งานที่พี่หมอกรับผิดชอบ เป็นสิ่งที่ให้ตี๋เข้าไปสัมผัสหรือก้าวเข้าไปรับรู้ไม่ได้เลยเหรอ
ถ้ารู้อะไรจะเกิดขึ้น ไม่มีทางออกที่ดีกว่าต้องมานั่งทุกข์กายทุกข์ใจกันโดยไม่รู้อนาคตข้างหน้าอย่างนั้นเหรอ
ปล. รู้สึกว่าเรื่องเข้าใกล้ Awkward มากขึ้นเรื่อยๆ ฮาาาา... อัดอั้นจริงๆ o22
-
:เฮ้อ: อึดอัน เครียดเซ้ง ช่วงๆหลังๆอ่านแบบไร้ความสุขมาก อ่านไม่เข้าใจ หาต้นสายปลายเหตุไม่เจอ มีเรื่องอะไรจะพูดก็ไม่พูด จะตัดสินใจอะไรก็ไม่ทำ เบื่อ มีความรู้สึกว่าภาคนี้ ทุกอย่าง มาม่าเกินจะทน
-
เสียน้ำตาและพลังงานให้ตอนนี้
โอ๊ยยยยยพี่หมอกกก
โอ๊ยยยยยยตี๋
โอ๊ยยยยยตรูววววว
จะบ้าตาย อ่านจบแล้วตอนเดินไปทำใจที่อื่นเป็นชั่วโมงค่อยกลับมาตั้งสติเม้น
หน่วงเหลือเกิน T T เครียดดดดดดดด :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตายๆๆๆ
-
ในฐานะแฟนนักอ่านข้อถามผู้เขียนสองข้อ
เราทนมาม่ากี่ตอนก็ได้ถ้า
1.มันมีทางออกของปัญหาที่ดี ไม่ใช้อะไรก็เลิก อะไรก็ประชด? ?????
2.มันจบ happy? ?? ไม่ใช้ฆ่าคนอ่านจบแบบ coin
หรือเปล่า
-
ร้องไห้จนปวดหัวเลย อึดอัดกับเหตุุการณ์ที่เป็นอยู่เป็นนิยาย
ที่พออ่านแล้วลืมไปเลยว่าเป็นนิยายเพราะตอนที่อ่านรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจริงๆ
ที่สังคมจริงๆมันเป็นแบบนี้ ปวดใจ
-
ถ้ายังจะดราม่าต่อไป
- ตี๋คงเป็นโรคเครียดลงกระเพาะจนตาย
- หมอกสูบบุหรี่จัดจนเป็นมะเร็งตาย
- คนอ่านทึ้งหัวตัวเองจนเป็นอิโล้นซ่า (แต่ไม่ยอมตาย)
คิดกันสองคนไม่ออก ก็หาทีมที่ปรึกษาดีกว่าไหม เพื่อน พ่อ แม่ พี่ น้อง ครู จิตแพทย์ พระ หมอผี ฯลฯ
-
เหมือนไรจะหมดสิ้นสถานการณ์อึนๆๆ มึึนๆๆ หมนหมองแบบนี้อะ
อยากได้แบบภาคที่แล้วอะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:z3: ไม่ไหวแล้วจิง ขอหยุดอ่าน
-
มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ T^T อ่านแล้วอยากจะบ้าตาย เครียดดด
คนเขียนรีบมาต่อนะคะ รออยู่ค่ะ T^T
-
เป็นกำลังใจให้พี่หมอกและน้องตี๋สู้ต่อไปน่ะค่ะ :L2:
-
ห้าม!!! ห้ามเลิกกันนะ !!!!
:fire:
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
อยากร้องให้
-
ไม่เข้าใจพี่หมอก ไม่เข้าใจตี๋ด้วย
สับสนตามตี๋แล้วว่าตกลงควรจะต้องทำยังไง
พี่หมอกดูเหมือนกำลังเดินนำตี๋ออกไปเรื่อยๆ
ส่วนตี๋ก็ดูเหมือนกำลังเดินถอยหลังออกมา
เราเริ่มคิดแล้วอ่ะว่าสรุปภาคนี้ก็จบดราม่าหรอ
อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย สาธุ ;3;
-
อ่านแล้วเศร้า ยิ่งฟังเพลง ไกลแค่ไหนคือใก้ล ยิ่งเศร้าหนักเลย :sad4: :sad4:
-
อึดอัด.....เฮ้ออออ
อึดอัด......เฮ้อออออออ
อึดอัด.......เฮ้ออออออออออออเอเ
เหมือนกับไม่ใช่พี่หมอกคนเดิมที่เคยรู้จัก พอต้องเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องรับผิดชอบอะไรที่ตามมามากมาย ความกดดัน ความรับผิดชอบ ไม่อยากให้มันเลวร้ายไปกว่านี้เลย ฮือออออออออ
คนเขียนจ๋าาา อย่าอยุ่ในมาม่าโหมดนานเลยนะ เค้าไม่อยากกินอีกแล้ว T^T
-
รักมาก....และข้อจำกัดเยอะมาก เหอะๆๆๆๆ
-
อึดอัด อึนๆ สงสารทั้งคู่จับใจเลยง่าาาาาาาา
ตกลงใจกันให้เข้าใจกันด้วยดีเร็วๆๆๆเถิดดดดดดดดดดดดด
น้ำตาจะไหล :o12: :sad4:
-
มันหน่วงๆ หายใจไม่ออก.......
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะ.......ทั้งๆที่รักกันจนสุดหัวใจ
-
เราว่าประเด็นไม่ใช่ตี๋แล้วนะ หมอกต่างหาก
อ่านแล้วสงสารทั้งสองฝ่าย
อีกคนชัดเจนเกิน...... แบบไม่แคร์ใครในโลกแม้แต่คนที่ตัวเองรัก
ส่วนอีกคนกำลังหาคำตอบ แต่ตั้งคำถามไม่ได้ เลยยิ่งวนเวียนกับวิธีหาคำถามต่อไป
จะลงเอยยังไงเนี่ย
-
อึดอัดอ่า .. :serius2:
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
ความสุขจ๋า กลับมาเถอะ .. :o12:
-
เฮ้อ ... ตี๋เอ้ย ลุกขึ้นมาต่อยปาก ไอ่หมอกซักที .. ลงเท้าหนักๆ อีกซักหน
งี่เง่าเกินทนแระพ่อพระเอก.. จะ dark ไปไหน เล่นเป็นนายหัวจำเลยรักเหรอ
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย....ไม่ไหวแล้วนะ :serius2:
มันหน่วง มันเครียด โอ๊ยยยยยยย...ทำไมชีวิตมันโหดร้ายทารุณเยี่ยงนี้ :m15:
กัดลิ้นตายดีกว่าตรู :z3:
-
อะไรกันเนี่ย
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ไม่เข้าใจความคิดของทั้งสองคนอ่ะ งงๆรึว่าเราอ่านไ่ละเอียด ยังไงก็สู้ๆนะคะ ในชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยายเรื่องนี้อีกนะ
-
:z13:
อึดอัด ทรมาณ เหนื่อย เครียด ..
ขอให้ความรักของทั้งสองเจอทางที่สว่างและดีกว่านี้
ไรตเตอร์สู้ๆน๊าา :D :กอด1:
-
เห็นว่าอัพเราเลยตั้งใจว่าจะเข้ามาอ่าน แต่พงเห็นเม้นท์แล้วเปลี่ยนใจดีกว่า
เราอ่านนิยายเรื่องนี้เพราะชอบและมีความสุข
แต่ตอนไหนท่ีมันยิ่งอ่านยิ่งเครียดก็ขอหยุดดีกว่า เหอๆ แล้วเจอกันนะคะเหมือนหายจากความกดดันนี้
ปล. กด+1ให้เลยค่ะ เราเห็นด้วยมาก
ในฐานะแฟนนักอ่านข้อถามผู้เขียนสองข้อ
เราทนมาม่ากี่ตอนก็ได้ถ้า
1.มันมีทางออกของปัญหาที่ดี ไม่ใช้อะไรก็เลิก อะไรก็ประชด? ?????
2.มันจบ happy? ?? ไม่ใช้ฆ่าคนอ่านจบแบบ coin
หรือเปล่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เครียดเวอร์!!!
ไม่รู้เมื่อไหร่เค้าจะดีกัน
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ความรู้สึกพี่หมอกตอนไปเรียนก็คงเป็นแบบนี้ เหมือนถูกจับขังไว้ ทำอะไรตามใจไม่ได้ ไม่รู้จักใครเลย ตี๋โดนจับมาอยู่แบบนี้บ้างคงเข้าใจพี่หมอกมากขึ้น แล้วตี๋จะได้รู้ว่า โลกของพี่หมอก "มีแต่ตี๋คนเดียว" เป็นเรื่องจริง
-
โอย...อ่านแล้วเหนื่อย อึดอัด อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก
เป็นตอนที่ใช้เวลาอ่านนานมาก อ่านไปเหนื่อยไปไม่จบซะที
หมอกคิดจะทำอะไร กลัวว่าถ้าหมอกใช้ไม้แข็งแบบนี้
ตี๋มันจะลุกขึ้นมาทำอะไรเข้าซักวัน อะไรที่อาจจะทำให้ไม้มันหักเลยก็ได้
ไม่รุ้จริงๆว่าทางออกของปัญหาที่ทั้งคู่เผชิญอยู่มันอยู่ตรงไหน
ปัจจัยและตัวแปรของปัญหามันมีมากเกินไป เลยกลายเป็นปัญหาที่ไขได้ยาก
แต่คนที่จะแกปัญหานี้ได้ ก็คงจะมีแค่หมอกกับตี๋ สองคนเท่านั้น
(อินจัดเลยวุ้ยเรา ฮ่าๆๆๆ แต่เศร้าจริงไรจริง)
:L2: :pig4: :L2:
-
ตี๋เป็นคนคิดมากจริง ๆ นะนั่น แต่สิ่งที่ตี๋คิดส่วนใหญ่ก็คือเรื่องหมอกทั้งนั้น รักหมอกเลยคิดแบบนั้นพูดแบบนั้นทำแบบนั้นเพราะคิืดว่าจะดีกับหมอก แต่ตี๋คิดว่าสิ่งนั้นดีกับหมอกจริงหรือ ตี๋ท่าทางจะเครียดมากเลยนะนั่นรักหมอก อยากอยู่กับหมอกไม่ต่างกัน แต่ก็เป็นห่วงแม่กับเฮียด้วยสินะ แต่ตี๋คิดหรือว่าแม่กับเฮียตี๋จะดีใจที่ตี๋ต้องเจ็บปวดและกังวลเพราะเรื่องของตัวเอง คนที่รักตี๋ก็อยากให้ตี๋มีความสุขทั้งนั้นแหละ หมอกกังวลอะไรอยู่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ พ่อหมอกทำอะไร เมฆทำอะไรงั้นหรือ หมอกคิดมากเรื่องอะไรกันแน่ คงเป็นอะไรที่หนักน่าดูถึงทำให้หมอกทำแบบนั้น หมอกเองก็คงกังวลและเครียดไม่ต่างจากตี๋เหมือนกัน แต่หมอกมีอะไรทำไมไม่คุยไม่บอกไม่เล่าให้ตี๋ฟังบ้าง หมอกเป็นห่วงตี๋ ตี๋ก็เป็นห่วงหมอกไม่ต่างกันหรอกนะ
-
พายเรือวนในอ่าง
-
อาาา..มืดหม่นเสียจริง น้ำตาเล็ดกับตอนนี้
ไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนเผชิญกับอะไรอยู่??
เราว่า การที่ตี๋คิดมากได้ขนาดนี้ ก็มาจากที่พี่หมอกไม่ยอมพูด
ตี๋เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ยิ่งไม่รู้อีกว่าตัวเองควรจะทำยังไงก็ยิ่งคิดมาก
อาการตี๋ตอนนี้น่าเป็นห่วง ร่างกายอ่อนแอจะยิ่งส่งผลให้จิตใจอ่อนแอไปด้วย...นะ
เฮ้อ หน่วงจริงอะไรจริง
รอตอนต่อไปจ้าาาาาา
-
:monkeysad: เป็นกำลัง จัยสู็ๆๆ นะ พี่หมอก น้องตี้
-
อึดอัดมาก
มาตอนนี้ตี๋ยอมบ้างแล้ว คิดหาทางออกตรงกลาง
ส่วนพี่หมอก... พี่หมอกก็ยังเป็นพี่หมอก เห้ออออออ
:z3: บอกอะไรตี๋บ้างเถอะพี่
หายอึมครึมในเร็ววัน อย่างที่ตี๋บอก มันไม่เหมือน 'เรา' เลย
-
ปวดใจกันต่อไป ทางออกอยู่ไหนนนนนน
-
ไม่อยากเลิก
ความรู้สึกนี้ เชื่อว่าทั้งสองคนคิดเหมือนกัน
แต่ทั้งๆที่คิดอย่างนั้น แล้วทำไมทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด
ถ้าคิดที่จะไม่เลิก ทำไมไม่คุยกัน
ไม่สิ จะว่าไปก็คุยบ้างแล้วหนิ แต่คงไม่เข้าใจกันสินะ
คือตอนนี้ไม่ค่อยเข้าใจความคิดของตี๋เท่าไหร่บอกตรงๆ
ดูพี่หมอกจะง่ายกว่าเสียอีก สิ่งที่พี่หมอกทำ ทำเพื่ออะไร
อย่างน้อยมันยังบอกได้ชัดเจน กว่าการกระทำของตี๋
ทั้งๆที่เป็นตี๋ที่บรรยายแท้ๆ
จะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม
เริ่มจะทนไม่ไหวยังไงก็ไม่รู้
แต่ยังติดตามนะคะ รออ่านต่อค่ะ
-
อ่านแล้วหายใจไม่ออก
มันอึดอัด มันหน่วง
ทำไมมันดูเหมือนไม่มีทางออกอะไรเลย
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ทางออกมันอยู่ตรงไหน
-
แปลกดีนะ
ตอนที่เค้าไปเรียนต่อแล้วตามไปส่งไม่ทัน
แล้วก็ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นหลอกว่าเป็นคู่หมั้น---ถ้าจำไม่ผิดน่ะนะ
ตอนนั้นเสียใจมากเลยไม่ใช่เหรอ
แล้วตอนนี้เค้าต้องการให้มาอยู่ข้างๆ
คอยเป็นกำลังใจให้ในยามที่เค้าสู้กับปัญหา---แล้วทำไม...
ถ้ามาอยู่ด้วยแล้วทำไมต้องทิ้งแม่กับพี่ชาย
เค้ารวยจะตาย---ต่อไปแม่จะได้สบาย---เลิกขายโจ๊กซะที---พี่ก็จะได้ทำงานอย่างเดียวไม่ต้องช่วยแม่อีก
(จำไม่ได้ว่าเเม่เลิกขายโจ๊กยัง---ถ้าผิดก็ขออภัยด้วยนะ)
แล้วมาอยู่กับเค้าก็ใช่ว่าเราจะทำตัวเป็นคุณนาย---นั่งกินนอนกินซะเมื่อไหร่---ก็หาอะไรทำไปสิ
เค้าไม่ให้ไปทำงานนอกบ้านเหรอ---แค่งานบ้านอย่างเดียวก็ทำแทบไม่หวาดไม่ไหวแล้ว
เค้ามีคนรับใช้แล้ว---ใช่---แต่คุณก็ปรนนิบัติผัวตัวเองสิ
ทำกับข้าวให้ผัวกินเอง---เตรียมเสื้อผ้าให้ว่าวันนี้ใส่ชุดไหน
พอผัวไปทำงานถ้าขยันก็ไปปลูกต้นไม้---ตัดแต่งกิ่ง---รดน้ำต้นไม้---อะไรก็ว่าไป
เค้ามีคนสวนอยู่แล้ว---ก็ไปช่วยเค้าทำ---จะเป็นอะไรไป---ดีซะอีกจะได้สนิทกัน
เบื่อนักก็ซื้อหมา---แมวมาเลื้ยงให้อยู่บ้านเป็นเพื่อนตอนผัวไปทำงาน
บอกแม่ให้เลิกทำงานได้แล้ว---แก่แล้ว---เหนื่อยมามากแล้ว---มาอยู่ด้วยกันดีกว่า
ไม่ได้ให้มาอยู่เฉยๆซะเมื่อไหร่---มีอะไรทำก็ทำไปสิ---แก่ขนาดนั้นไปเข้าวัดเข้าวาก็ได้
กลัวคนอื่นๆมองว่าถ้ามาอยู่กับเค้าแล้วจะกลายเป็นมาเกาะเค้าเหรอ
ถ้าอย่างนั้นถามว่าแคร์อะไร---แคร์ใคร---แคร์ทำไม
ขอข้าวใครกินรึเปล่า---ขอเงินใครใช้รึเปล่า
คำตอบคือ---เปล่าเลย
แล้วจะแคร์เพื่อ ???
คนที่สมควรจะแคร์ที่สุดมีแค่สามคนกับอีกหนึ่งกลุ่ม
คนแรก---ผัว
คนที่สอง---แม่
คนสุดท้าย---พี่ชาย
อีกกลุ่มคือ---เพื่อนสนิททั้งรุ่นเดียวกัน---รุ่นพี่---รุ่นน้อง---แค่นี้---จบ
แคร์สังคมเหรอว่าเค้าจะมองยังไง
แคร์ผัวดีกว่าไหม
ตอนนี้เค้าเครียดกับปัญหามากมายจนหัวจะแตกตายอยู่แล้ว
แทนที่จะช่วยให้เค้าสบายใจเมื่ออยู่กับเรา
เค้าจะได้มีกำลังใจออกไปต่อสู้กับปัญหาได้ต่อ
นี่ทำตัวเรื่องมากมีปัญหา---คิดนู่น---คิดนี่
เพื่ออะไร---ศักดิ์ศรีเหรอ
ถ้าคนที่รักกันจริงน่ะนะ
เค้าไม่คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้หรอก
บางอย่าง---ใช่---เราต้องมีศักดิ์ศรีของเรา
แต่บางครั้งมันก็มีข้อยกเว้น---เช่นในกรณีนี้
ตอนเค้าไม่อยู่จะเป็นจะตาย
แต่พอเค้าขอให้มาอยู่ด้วยกลับทำตัวเรื่องมาก
ในตอนที่เค้าต้องการกำลังใจไปสู้กับปัญหารอบด้าน
แทนที่กลับมาบ้านจะได้ผ่อนคลายบ้าง---กับกลายเป็นว่าต้องมาเจอปัญหาที่บ้านอีก
คนอื่นอาจจะคิดว่า---เราจะต้องไม่เสียตัวตนของเราไป
แต่เราคิดว่า---สำหรับความรักแล้วไม่มีได้---ไม่มีเสียหรอก
มีแค่คุณทำดีที่สุดแล้วหรือยัง---ทำเต็มที่แล้วหรือยัง
คนอื่นจะคิดยังไง---ช่างเขา---เราย่อมรู้ตัวของเราดีที่สุด
คนอื่นอาจจะมองว่าเราโง่---บ้า---ตาบอด
แต่พวกเค้าไม่มีทางรู้ดีไปกว่าเราแน่ว่า---อะไรคืออะไร
เพราะฉะนั้นจะทำอะไรก็รีบๆทำซะ
ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้คุณจะยังมีเค้าอยู่หรือเปล่า
อย่าปล่อยให้สายเกินไป---เพราะเวลามันย้อนกลับมาไม่ได้
เหมือนสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ---กว่าจะรู้ค่าของมันก็ต่อเมื่อเสียมันไปแล้ว
อย่าทิฐิ---อย่าคิดแทนคนอื่น---อย่าคิดมาก---และสุดท้าย---อย่าเยอะ---จบมั๊ย
ปล. ไม่ได้ว่าคนแต่งนะคะ---แค่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครในเรื่องน่ะค่ะ
-
ความรู้สึกตอนนี้คืออึดอัดทรมาน
อยากจะบีบคอเขย่าคนเขียนแล้วถามว่า...
"เรื่องนี้จบแฮปปี้เอ็นดิ้งใช่ไหม?"
ถ้าไม่ใช่เราจะหยิกคนเขียนให้เนื้อเขียวเลย!
-
ทำไมตอนนี้มันอึดอัดจังเลย
-
อ่นตอนนี้แล้วแบบคลุมเครือมาก
สงสารทั้งสอง :fire:
-
ความสนุกที่เคยได้รับหายไป
มาม่า วนเวียน ไปมา ไม่จบสิ้น
แทนที่ ตี๋จะโต จากที่เป็นคนไม่แคร์อะไรมาก กลายเป็นคน ที่ย่ำอยู่กับที่ ทุกอย่างหมุนรอบตัวเอง
ไม่รู้ๆ เลิกไปเหอะ หาคนใหม่ คนที่มันทำให้ตี๋มีศักดิ์ศรี เลี้ยงแม่กับพี่ได้
เพราะถ้าเลือกพี่หมอก ตี๋ต้องทิ้งทุกอย่าง พี่หมอกไม่ต้องเสียอะไรเลย ตี๋ทิ้งพี่เค้าไปเถอะ
เป็นคนชอบอ่าน ดราม่านะ แต่ถ้าพยายามยัดมากไป ก็ชักไม่สนุกแล้วซิ (จากใจ)
-
มันทั้งเศร้าและอึดอัดมากๆ
พี่หมอกเอาแต่ใจเกินไปนะ
-
เกิดอาการหน่วงขึ้นในหัวใจ
มองท้องฟ้าก็ไม่สดใส
บรรยากาศรอบกายเป็นสีเทา
อร๊ายยยยยยยยย พี่หมอก น้องตี๋ เค้าอึดอัดอ่ะ :sad4:
-
:m15: :m15: :m15:
น้ำตาไหลกะตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ บีบคั้นหัวใจได้อีก....
-
B.N.24
ข้างเตียง สิ่งที่วางไว้ คือกล่องสีที่ผมคุ้นตา กับสมุดวาดเขียนเล่มใหญ่
อาหารเช้าในถาดวางอยู่ถัดไป ถึงจะไม่อยากกิน แต่ท้องร้องไม่หยุด กินไปได้แค่ครึ่งหนึ่ง ก็ต้องวางชามลง ยอมแพ้
ห้องเงียบเชียบ ไม่ใช่แค่ห้องนี้เท่านั้น แต่เป็นทั้งบ้านที่เงียบกริบ ผมไม่เห็นแม้แต่แม่บ้านที่ยังไม่เคยทักทาย
เอามือผลักหน้าต่างที่บันไดเบาๆ จังหวะที่คิดว่าคงถูกล็อคไว้ บานหน้าต่างก็เปิดออก ลมจากข้างนอกพัดเข้ามา ผมตื่นสาย แดดจึงแรงแสบตา มีไอร้อนเข้ามาด้วย
เดินลงบันได ประตูทางออกอยู่ห่างอีกแค่ไม่กี่ก้าว
ยืนมอง คิดว่าอาจจะเปิดออกไปได้ แต่ก็ตัดใจแค่นั้น หมุนตัวเดินกลับขึ้นไป
ดินสอยังไม่ถูกเหลา หยิบขึ้นมา เหลาด้วยกบเหลาดินสอ น่าแปลกที่ไม่ใช่คัทเตอร์ เปิดหน้าสมุดออก วางลงกับเตียง ไม่ได้จับดินสอแบบนี้มาสักพักใหญ่ นึกถึงสิ่งที่อยากวาดออก แต่ยังไม่ชัดเจนพอที่จะร่างเส้นลงไปได้
ร่างเร็วๆแค่สิบนาที ก็วาดเต็มแผ่นแรก วางดินสอ นั่งมองซักพักก็ฉีกกระดาษออกมา หน้ากระดาษใหม่ว่างเปล่า ร่างภาพเดิมทับลงไป แต่เปลี่ยนมุมมอง รู้สึกเหมือนยังไม่เข้าใกล้ภาพที่คิดไว้สักนิด
ฉีกแผ่นแล้วแผ่นเล่า บางทีก็นึกเสียดายว่าน่าจะลองวาดด้านหลังดู สมุดมีแค่เล่มเดียว เผลอๆก็เที่ยง มีแต่กระดาษเต็มพื้น
วาดไม่ออก
ไอ้เรื่องแบบนี้เคยเป็นมาก่อน จะรู้สึกเหมือนตกนรกถ้าใกล้วันเดตไลน์ แต่นี่ ทั้งๆที่มีภาพที่อยากวาดคิดอยู่ในหัวแล้ว แต่พอวาดไปได้ส่วนหนึ่ง ก็ไม่รู้สึกอยากวาดต่อ
ยื่นดินสอออกไป นอนแผ่กับเตียง ปิดตาลงหนึ่งข้าง วัดระยะด้วยดินสอแท่งนั้น
ทั้งๆที่วาดรูปมาโดยตลอด แต่กลับไม่เคยคิดว่าได้วาดสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆลงไปเสียที ได้แต่วาดตามสิ่งที่ต้องทำ วาดตามสิ่งที่ควรเป็น
แล้วจริงๆที่ผมอยากจะวาดลงไป คืออะไรกันแน่?
เส้นดินสอที่ถูกลากยาว หยุดลง วาดเส้นขมุกขมุยเหมือนยังตัดสินใจไม่ได้ลงไปแทน
ฟุบหน้าลงกับกระดาษ ได้กลิ่นเฉพาะตัวของกระดาษวาดรูปออกมา คิดถึง เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอมานาน
ถ้าให้สารภาพตามตรง ผมคงต้องยอมรับว่าผมวาดรูปไม่เก่งเลยสักนิด ที่เอาตัวรอดมาได้ อาจคงเป็นเพราะไอเดีย กับเส้นบูดๆเบี้ยวๆ ผสมด้วยโชคนิดหน่อย
หลับตาลงสักพัก ก็ลืมตาขึ้น คว้าสมุด ดินสอลงไปที่ชั้นล่าง ทะเลอยู่แค่ข้างหน้านี้ แต่ผมไม่ได้เปิดประตูออกไป มองดูตอนนี้ มั่นใจแล้วว่ามันไม่ถูกล็อคเหมือนวันอื่น ลากเก้าอี้ เลื่อนจนแทบติดกับกระจก นั่งลง ยกเท้าสองข้างขึ้นมาบนเก้าอี้ วางสมุดพิงกับหัวเข่า
เส้นทับกันจนกลายเป็นสีดำ เส้นเล็กๆหลายเส้น สร้างรูปร่างขึ้นมา
ภาพทะเลเหมือนจะซ้อนทับเข้าไปในหัว ผมมองรูปที่ตัวเองวาด มันไม่ใช่ภาพวิวที่มองอยู่ แต่กลับเป็นภาพที่ดูไม่ออกว่าคืออะไร เป็นแบบนี้ซ้ำไปมาอยู่หลายแผ่น ผมฉีกหน้ากระดาษออก ปล่อยมันทิ้งลงกับพื้น แล้ววาดรูปใหม่ลงไป
ท้องฟ้าสีเข้มขึ้น
แม่บ้านเข้ามาตอนกลางวัน ช่วงเวลาสั้นๆที่ผมไม่ได้สนใจ เข้ามาเตรียมอาหารกลางวันแล้วออกไป เธอไม่แม้แต่จะสบตาผม แต่นั่นไม่สำคัญ เมื่อทั้งหมดที่ผมสนใจคือภาพที่วาดอยู่ ภาพที่ไม่รู้จะสื่ออะไรออกมา มันยุ่งเหยิง ไม่เป็นรูปทรง นั่งมองแล้วก็ต้องฉีกทิ้ง กระดาษแผ่นสุดท้าย ปลิวออกจากมือของผม ลงไปทับกระดาษแผ่นอื่น
เวลาผ่านไป จนถึงตอนนี้ต่อให้เพ่งสายตามองดู ก็ไม่เห็นทะเลแล้ว
ด้านนอกมืดสนิท ไม่มีแสงไฟใดๆที่ชายหาด มีเพียงโคมไฟรอบสวนที่ติดขึ้นอัตโนมัติ เป็นเวลาเดียวกันกับที่ได้ยินเสียงประตูเปิด
พี่หมอกย่นหัวคิ้วทันทีที่เห็นหน้าผม ปิดประตูลง ทำหน้าเหมือนกำลังสับสนกับความคิดตัวเอง มองกระดาษที่อยู่รอบตัวผม น่าจะเดาได้ว่านั่งอยู่ตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ว
ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมอง เหวี่ยงกระเป๋าถือลงกับโซฟา แล้วทิ้งตัวลงนั่งตาม ผมนั่งมองเงียบๆ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปในเวลานี้หรือเปล่า
พี่หมอกยกมือขึ้นปิดหน้า ไม่เห็นว่าทำสีหน้าแบบไหนอยู่ ก้มลงมองกระดาษที่ปลายเท้าตัวเอง พิงหน้าเข้ากับเข่าอีกข้าง เขี่ยกระดาษเบาๆ ส่งเสียงไม่ให้ที่แห่งนี้เงียบเกินไป
“…กูคิดว่ากลับมา คงไม่ได้เห็นมึงแล้ว แต่มึงก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้…”
“ทำไม…”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ตอบได้แค่นั้นจริงๆ
อาหารเย็น เย็นชืดสมชื่อ ไม่รู้ผ่านไปเท่าไหร่ ผมกับพี่หมอกนั่งอยู่ที่ตำแหน่งของตัวเอง จ้องมองไปคนละทาง
หลับตาลง เปลี่ยนตำแหน่งที่แก้มพิงอยู่ รู้สึกถึงเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ ผมลืมตามอง เพราะก้มหน้าอยู่ เลยเห็นกระจกสะท้อนแค่ส่วนเดียว พี่หมอกยืนอยู่ข้างหลัง ยื่นมือออกมา คิดว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า ปลายนิ้วนั่นอาจสัมผัสที่ต้นคอผม
เสียงออดดังขึ้น โดยที่ไม่มีใครคิด
มือนั่นลดลง พี่หมอกถอยเท้าไป ผมเงยหน้าขึ้น หันไปมองตอบเงียบ
อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดมันออกมา หมุนตัว เดินไปตามเสียงออดที่กดรัวๆ
ได้ยินเสียงโวยวายที่หน้าบ้าน ลุกขึ้นช้าๆ ปวดขาไปเสียหมด คงเพราะนั่งหดขาอยู่ท่าเดิมทั้งวัน ประตูเปิดอยู่ ผมเดินผ่านออกไป
อากาศข้างนอก ลมแรงกว่าที่คิด เดินผ่านสวน เท้าเปล่า รู้สึกถึงความเย็นของก้อนหินที่เหยียบผ่าน
ได้ยินเสียงที่คุ้นหู เร่งเท้าออกไป
ท่าทางที่ยืนหลังโก่งๆ ทรงผมไม่คุ้นตา สีน้ำตาลอ่อน ซอยสั้น หูที่ยังเต็มไปด้วยต่างหูเล็กใหญ่นั่น แต่งตัวโดดเด่นกว่าชาวบ้าน ดูแค่นี้ก็รู้ว่าใคร
“พี่ฟิน?”
“นั่นใคร กูไม่รู้จัก”
พี่ฟินหันไปถามพี่หมอกที่ยืนอยู่ข้างประตูรั้ว ดูเหมือนคนฟังไม่คิดจะตอบคำถาม
“พี่มาทำอะไรที่นี่วะ?”
“…กูมารับมึงกลับบ้าน”
“…..เฮียบอกให้พี่มารับผมหรอ?”
“ไม่ใช่เฮียมึงหรอก” มีรอยสักรอบข้อมือเพิ่ม ตอนนี้พี่ฟินดูโตขึ้น ผมไม่ได้เห็นหน้าพี่เขามาเกือบสองปี ได้เจอในเวลานี้ เหนือความคาดหมายของผมไปเยอะ “คนนั้นต่างหาก ที่เรียกกูมารับมึง”
“…..”
พี่หมอกหลบสายตาไปทางอื่น
“ถ้ามึงไม่รีบ อาจพลาดรถเที่ยวสุดท้ายของคืนนี้นะ”
“…..”
หันไปมองพี่หมอก รอคำพูดอะไรสักอย่างให้หลุดออกมา แต่ก็ไม่มี ตอบผมด้วยไฟแช็คที่จุดขึ้นในความมืด บุหรี่ปล่อยควันลอยขึ้นไปในอากาศ แผ่วบาง แต่กลิ่นชัดเจนจนผมแทบสำลักออกมา บางที อาจมีแค่ผมคนเดียว ที่รู้สึกแบบนั้น
“กูออกไปสูบบุหรี่ก่อนแล้วกัน”
ไม่ใช่พี่หมอก เป็นพี่ฟินที่พูดออกมา
ปล่อยทิ้งเหลือแต่ความเงียบ
พี่หมอกเดินออกไป ผมหันมองตาม ยืนมองจนแผ่นหลังนั้นหายไปกับความมืดของสวน ประตูรั้วอยู่ห่างจากผมไม่ไกลนัก แต่กลับรู้สึกเหมือนผมมีแรงไม่มากพอที่จะเดินไปถึงที่ตรงนั้น
ขมวดคิ้ว มองเท้าตัวเอง ลมพัดแรงจนผมปลิววุ่นวาย ได้กลิ่นเกลือของทะเลที่ยังไม่เคยได้ลงไปเล่นน้ำ
พี่หมอกเดินกลับมาอีกครั้ง
ในมือถือรองเท้าคู่หนึ่งออกมา เดินเข้ามาใกล้ ควันบุหรี่ถูกพัดไปในทางเดียวกับที่เส้นผมนั่นปลิวตาม
ย่อตัวลงตรงหน้า วางรองเท้าคู่นั้นไว้กับพื้น ดึงข้อเท้าของผมที่ยังยื้ออยู่ สอดลงไปในรองเท้า เป็นรองเท้าของผมที่ใส่มา ดูใหม่ขึ้น อาจเป็นเพราะถูกขัดมาแล้ว ผมไม่สนว่าใครจะทำ เพราะมันไม่ได้สำคัญเลย
มือที่จับอยู่ที่ข้อเท้าผม ใช้เวลานาน ก่อนจะปล่อยออกไป เลื่อนไปที่ข้อเท้าอีกข้าง สวมรองเท้าให้เหมือนเป็นเด็กเล็กๆ ดีที่พี่หมอกก้มอยู่ หยดน้ำร่วงจากตาผม ลงบนรองเท้า ห่างจากมือพี่หมอกไม่มาก ได้ยินเสียงพูดเบาๆ
“ฝนตกหรือไง…”
อีกหยด ที่ไม่ได้มาจากตัวผม ร่วงลงไม่ห่างกัน ไหลรวมเป็นหยดน้ำเล็กๆ กลิ้งตัวไปตามผิวรองเท้า
“ตกสิ ตกแรงด้วย”
ฝนคงพัดกระหน่ำ เสียจนพวกผมโงหน้ากันไม่ขึ้น
“บ้านหลังนี้ เป็นของขวัญชิ้นเดียวที่แม่ได้จากพ่อ กูรู้ มึงชอบทะเล กูถึงพามาที่นี่ คิดว่ามันอาจจะทำให้เรื่องดีขึ้น”
มันไม่ได้เป็นแบบนั้น
เราทั้งคู่รู้ดี
“คิดว่าคงจะเปลี่ยนความคิดมึงได้ แต่มึงก็ยังเป็นมึง ต่อให้กูจะเข้มแข็งแค่ไหน ก็ไม่มีวันชนะมึงได้”
พูดแบบนั้นโดยที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
“ถ้ายังฝืน บางทีทั้งกู ทั้งมึง อาจจะก้าวไปข้างหน้าไม่ได้จริงๆ”
“….มันแปลว่าเลิกกันหรอ?”
“มึงต้องการแบบนั้นหรือเปล่า”
“ผมแค่อยากให้พี่มีความสุข…ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็คงจะดี”
เสียงถอนหายใจยาว ควันสีเทาลอยออกมา คล้ายความหนักใจถูกปล่อยตามลม
“…มึงนี่มันไม่เคยเข้าใจอะไรเลยสินะ”
เพราะผมไม่เข้าใจอะไรเลย เลยหวัง อยากให้พี่อธิบายให้ผมฟัง
แม้แต่ในเวลาแบบนี้ ก็ยังไม่ยอมบอกเรื่องทั้งหมดออกมา เก็บไว้แค่คนเดียว ถ้าผมอยู่ต่อไป สักวัน ปัญหาที่อยู่บนบ่าพี่หมอกคงจะหนักจนแบกรับไว้ไม่ไหว
เสียงผมออกไปแค่คำเดียว ก็ถูกเสียงอื่นแทรก
“ขอโทษที่ต้องขัดจังหวะ..”
หันไปมองพี่ฟิน เห็นรอยยิ้มที่อยู่บนหน้านั้น เหมือนยิ้มปลอบใจ
“ไปกันเถอะ”
พูดแค่นั้นแล้วเดินไป หลังของพี่ฟิน มองจากช่องว่างประตูรั้วตรงนี้ ไม่เห็นแล้ว ขาแข็งเสียจนคิดว่าจะเดินก้าวต่อไปไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่คิดแบบนี้ ก็จะเข้าใกล้ประตูบานนั้นมากขึ้นหนึ่งก้าว
ไม่เห็นหน้า
พี่หมอกก้มหน้าต่ำ หยดน้ำอีกหยด ไม่รู้ว่าเป็นของใคร ร่วงหล่น ดูคล้ายกับฝนจริงๆ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ไม่มีดาว แม้แต่พระจันทร์ยังมาแค่เสี้ยวเดียว ฝนอาจจะตกจริงๆก็ได้ แก้มถึงได้เปียกขนาดนี้ตอนเงยหน้าขึ้น
มือพี่หมอกผลักขาผม มือนั้นสั่น ผมรู้สึกได้
“ไปสิ”
เสียงนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน
…………………………………..
…………………………..
.............................
.......................................
“ตี๋ เอาถาดนี้ไปอบให้หน่อย”
“ครับๆ”
“อ่ะ เดี๋ยว เอาจานนี้ไปด้วย”
“ครับ ครับ”
ยกจานที่เหลือแต่ฟรอยด์เข้าไปหลังร้าน ที่ตรงนั้น มีพี่กิ๊ฟ พี่สาวพี่กวางอยู่อีกคน ผมยกถาดให้ พี่เขาก็ยิ้ม แล้วยื่นมือมารับถาดไป
“เดี๋ยวผมเอาจานไปล้างก่อนนะ”
“ขยันเกินไปหรือเปล่า?”
“ไม่หรอก ผมว่าง”
ได้ยินเสียงหัวเราะตามมา
ร้านเบเกอรี่ร้านเล็กๆ แต่อยู่ติดถนนใหญ่ มีลูกค้าไม่ขาด แต่ที่คิดว่าขาดจริงๆอาจเป็นพนักงาน ผมเลยกลายเป็นหนุ่มฮ็อตของร้านไปทันที
“อ้าว พี่โก้ มาอีกแล้ว งานการไม่ทำหรอครับ?”
“แหม คุณตี๋ครับ พูดจาสุภาพกับลูกค้าจังนะครับ”
ไอ้พี่โก้เซ็ตผมซะเป็นหัวเกาลัด ดูเหมือนทุกคนยังถนอมน้ำใจพี่โก้อยู่มากโขจนไม่กล้าพูดออกไปว่ามันไม่ได้เหมาะเลย พักเที่ยงก็ลงมาหา ถัดไปไม่ไกลมีออฟฟิศของพี่โก้อยู่ มองผมได้ซักสามนาที ก็หันไปมองพี่กวางต่อ
“กวาง วันนี้เราหิวจังเลย ไปกินข้าวกลางวันกับเรานะ คืนนี้เราต้องทำงานเลิกดึก เราคิดถึง”
ก่อนหน้านี้เห็นแทนตัวเองว่าผม ไม่รู้ทำไมตอนนี้กลายเป็นคำว่าเรา ดูสยองพิลึก
“ไม่ได้หรอก ต้องอยู่ทำงานสิ ถ้าอยากกินอะไร ก็ออกไปซื้อกินเองแล้วกัน”
“ใจร้ายจังเบย”
ทำปากยื่น ผมเห็นแบบนั้นก็อดแซวไม่ได้ “เบยพ่อง! ฮะฮ่าฮ่า”
พี่กวางเดินวกกลับไปที่หลังร้าน พี่โก้ยืนขวางแคชเชียร์เลยโดนลูกค้าสะกิด ผมทำหน้าที่ตั้งแต่เก็บเงิน เสริฟ เก็บจาน ล้างจาน ถ้าว่าง ก็จะมีโอกาสได้อบเค้ก แต่นอกจากนั้น ทำไม่เป็นซักกะอย่าง พี่กวางบอกเสาร์นี้จะสอนทำมาการูน ผมจ้องไอ้ขนมชิ้นเล็กๆที่อยู่ในตู้ ตอนกินมันง่าย แต่ไอ้ทำน่ะ ไม่ได้เหมือนอย่างที่เห็นสักนิด
“ขอบคุณครับ”
ยิ้มให้ลูกค้า เธอเป็นสาวออฟฟิศแถวนี้ อายุสี่สิบกว่าแล้ว ยังไม่ได้แต่งงาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแต่งตัวสวยทุกวัน จะมาที่ร้านทุกวันพุธ เจอประจำ
“ยิ้มหวานเชียวนะ”
“ผมอัธยาศัยดีต่างหาก”
“….ยิ้มก็ดีแล้วล่ะ”
ไอ้พี่โก้ยิ้มมุมปาก พิงตู้โชว์เค้ก คิดว่าเท่ แต่พอตู้เลื่อน ก็รีบเด้งตัวออกมา ดึงตู้ มองซ้ายขวา กลัวเมียจนตัวสั่น ผมเอามือช่วยดัน
“ผมไม่เป็นไรหรอก”
“เป็นแบบนั้นก็ดี”
ครึ่งปีที่แล้ว พี่กวางคิดจะเปิดร้านเบเกอรี่ แน่นอน ว่าพี่โก้สนับสนุนเต็มที่ มีพี่สาวมาช่วย แต่คนก็ยังน้อยเกินไป
พี่โก้ขับรถมาชวนผมถึงบ้าน ไอ้เรื่องตอนนั้นน่ะช่างมันเถอะ แต่อย่างน้อย ก็เปิดโอกาสให้ผมได้ทำสิ่งใหม่ๆ ที่ผมคิดว่ามันสนุกเป็นบ้า ถึงตอนนี้ผมก็ยังวาดรูปอยู่ แต่แนวอาจเปลี่ยนไปบ้าง จากห้อง ตึก บ้าน เปลี่ยนเป็นโปสการ์ดใบเล็กๆ มันไม่ใช่ความคิดผมตอนแรก เป็นพี่กิ๊ฟท์ที่เห็นผมนั่งวาดรูปเค้กอยู่ เลยออกปากชวน
“มีข่าวมาบอกน่ะ”
“ข่าว? ข่าวบันเทิง? ข่าวกีฬา? หรือข่าวพระราชสำนัก”
“ข่าวไอ้หมอก”
“…….”
“ตอนนี้น่ะ มันปลดพวกคณะกรรมการเก่าๆที่อยู่มานานออกไปหลายคน ได้ยินมาว่าจะปรับโครงสร้างบริษัท แต่ทำแบบนี้ เผลอๆจะโดนพวกตาแก่ที่เหลือล็อบบี้ ถอดออกจากตำแหน่งเอา ถึงจะกว้านซื้อหุ้นมาก่อนหน้านี้แล้วก็เถอะ”
“…อืม”
“เห็นว่าที่ผ่านมาก็พยายามจะขุดเรื่องพวกที่โดนเด้งมาตลอด ไอ้แท็บเล็ตตัวก่อนหน้านี้ที่ภาพหลุดออกไปก่อน ก็มาจากพวกนี้ทั้งนั้น พวกนั้นเป็นตัวร้ายก็จริง แต่ในโลกเรา ก็ใช่ว่าพระเอกจะอยู่ได้จนจบ”
“พี่ แป็ปนะ เดี๋ยวค่อยคุยต่อ สวัสดีครับ”
เดินออกมาข้างหน้าเคาน์เตอร์ ยิ้มให้กับเด็กที่จูงมือแม่มา “ไปเลือกเค้กก่อนไหม?” “ครับ!” แม่นั่งลงกับเก้าอี้ ปล่อยให้เด็กไปกับผม สั่งสี่ก้อนติด จนคนเป็นแม่ทนไม่ไหว ต้องออกมาเลือกเองจนได้
ใกล้หมดเวลาพักของพนักงานบริษัท แต่ลูกค้าก็ยังไม่ลดลง ทำงานเต็มเวลา ผมไม่ได้เป็นแค่พนักงานในร้านนี้ เป็นเจ้าของร้านนี้ส่วนหนึ่ง เลยอยากทำให้เต็มที่
พี่กิ๊ฟถูกผู้ชายจีบอีกแล้ว ที่ไม่ค่อยมีใครมาขายผลิตภัณฑ์หุงต้มกับพี่กวางเท่าไหร่คงเป็นเพราะพี่โก้กร่างไว้เยอะ ลูกค้าบางตาลงก็ตอนบ่ายสอง พี่โก้ยังไม่ไปไหน คุยกับพี่กวางไม่หยุด ทำอย่างกับพึ่งจีบกัน
ผมเดินออกมาส่งพี่โก้ที่หน้าร้าน จะออกมาลบป้ายกระดานดำที่หน้าร้านด้วย มัฟฟิน เมนูพิเศษวันนี้ หมดตั้งแต่ครึ่งวัน ลูกค้าเข้ามาถามคงเสียเวลาเปล่า
“ตี๋”
“ครับ”
“บางที สิ่งที่ตี๋คิดตอนนั้น อาจจะถูกแล้วก็ได้”
“…เรื่องไหน?”
“ถ้ายังคบกันอยู่ หมอกอาจจะ แค่อาจจะนะ อาจจะไม่ได้อยู่ในตำแหน่งนานจนถึงตอนนี้ แค่นี้ก็นานเกินกว่าใครทำนายไว้แล้ว”
“…..”
ที่ถนน คนเดินผ่านไปมา ไม่มีใครสนใจเราสองคนสักนิด เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ในเมืองใหญ่ๆ บทบาทเล็กๆที่เราดำเนินไป แทบไม่มีใครรู้สึก
ต่างกัน
ผมต่างกันกับคนๆนั้น บางทีอาจจะมากเกินไปหน่อย
ผมเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ถึงจะพูดแบบนั้น แต่อีกฝ่ายก็เปลี่ยน เราไม่เคยติดต่อกันอีก จนถึงทุกวันนี้ ผมก็คงอาจจะเห็นบ้าง ถ้ามีโอกาสได้ดูข่าว ยังคงเป็นคนดัง ข่าวฉาว ข่าวดี หรือไอ้เรื่องที่เป็นไอดอลของวัยรุ่นนั้นน่ะ ถ้าไม่ได้เปิดทีวีหรืออ่านหนังสือซุบซิบ ผมก็ไม่มีทางรู้เลย
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน ที่มีใครบางคนพูดชื่อของเขาออกมาชัดๆขนาดนี้กับผม
“เดี๋ยว พี่โก้ อย่าพึ่งไป”
“หืม?”
ทั้งๆที่เดินออกไปแล้ว แต่พอได้ยินเสียงผมเรียก ก็หยุดเท้า วิ่งเข้าไปในร้าน หยิบกล่องกระดาษ ตักเค้กชิ้นเล็กๆวางลงไป ใส่ถุงแล้ววิ่งกลับออกมา ยื่นถุงนั้นให้ พี่โก้เลิกคิ้ว แต่ก็รับไป
“เค้กนี้ ผมอบเองเลย”
“ไว้แต่งหน้าเค้กเองค่อยมาอวดเหอะ ไอ้เด็กน้อย”
“ล้างปากรอไว้เลย อีกไม่นานหรอก”
พี่โก้ยกถุงขึ้นชู เดินหันหลังออกไป เท่ซะไม่มีเหลือ ผมได้แต่หัวเราะ
ไอ้เคิ่ลไปแคนาดาแล้ว สัปดาห์ก่อนพึ่งส่งรูปมา เป็นรูปที่สามตั้งแต่ไปอยู่ที่นั้นที่พวกเราได้รับ ยิ้มอยู่กับสาวผมบลอนด์ ตอนแรกเข้าใจไปไกล ที่แท้ก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง พวกผมเกือบตัวเต้นด้วยความอิจฉา
ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นล่ะนะ
ไอ้โจ๋ ขยันทำงาน ได้เลื่อนขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่างจากไอ้กล้วย ที่เข้าทำงานสายหวิดใบแดงมาหลายรอบ ยังทำตัวน่าหวาดเสียวแบบนี้ตั้งแต่เรียนยังทำงาน ติดลึกยิ่งกว่าสันดาน แก้ยังไงก็ไม่หาย ได้แต่พกเอาความกลุ้มใจมานั่งคุยในวงเหล้า ผลที่ได้ คือการตื่นเที่ยงในวันถัดไป
กลับไปสู่ชีวิตราบเรียบปกติ บางครั้งได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้อาจมีเรื่องน่าตื่นเต้นอะไรเกิดขึ้นบ้าง ซึ่งมันก็มี’บ้าง’จริงๆ อย่างตอนที่ต้องวิ่งตามลูกค้าที่ลืมจ่ายเงิน ทำจานเค้กคว่ำตอนเสริฟ หรือตอนที่แก้วน้ำตกแตก
ม๊าดูจะชอบงานใหม่ผมมากกว่า กลับบ้านเป็นเวลา ไม่มีทำงานข้ามคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เฮียก็ปลื้มที่จะได้กินเค้กฟรี อ้วนเอาอ้วนเอา จนพุงกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เห็นเฮียแล้วก็อดนึกสงสัยไม่ได้
พี่ฟินหลบหน้าเฮีย
วันนั้น พี่ฟินไม่เดินเฉียดเข้าตัวบ้าน บอกแค่ว่า “กูเข้าไปไม่ได้หรอก พระบ้านมึงแรง” แล้วก็เดินหายไปเงียบๆ จนถึงตอนนี้ ต่อให้จะพยายามติดต่อแค่ไหน ก็ไร้ประโยชน์
ร้านที่กำลังจะปิด ไฟดวงสุดท้าย อยู่เหนือโต๊ะที่กลางร้าน
โทรศัพท์ในร้านดังขึ้น พี่กวางรีบออกมารับ ผมมองพี่กวางที่มองหันซ้ายหันขวา เลยยื่นกระดาษให้ เธอคว้าปากกาจากอีกฝั่ง จดลงไป
“ค่ะ เท่าเดิม ที่เดิมนะคะ เดี๋ยวไปส่งให้ค่ะ”
วางสาย เห็นผมมองอยู่ ก็รีบอธิบายให้ฟัง
“ลูกค้าโทรมาสั่งเค้กน่ะ”
“โทรสั่งดึกจัง”
“สั่งเวลานี้เกือบทุกวันนั้นแหละ ปกติตี๋กลับเร็ว อยู่ไม่ทันลูกค้าคนนี้ พี่ก็ไม่ได้บอกให้ฟังด้วย โทษทีนะ”
ยี่สิบชิ้น สั่งทุกวัน สั่งไปเลี้ยงช้างที่ไหนวะเนี่ย?
“ตี๋ พี่วานอะไรหน่อยสิ”
แบกกระเป๋าขึ้นหลัง กำลังจะเดินออกจากร้านก็ถูกเรียกไว้
“วันนี้โก้เขาไม่วางไปส่งพร้อมพี่ ทางนั้นเป็นทางกลับบ้านตี๋ พี่ฝากไปด้วยเลยได้ไหม?”
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา จดที่อยู่มาให้ผม เดี๋ยวผมไปเอง”
เธอยิ้ม แค่เห็นรอยยิ้มนี้ก็เข้าใจว่าทำไมพี่โก้ถึงเรื่องแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้
ยกถุงเค้กอย่างระมัดระวัง ปากคาบกระดาษที่อยู่ไว้ กวักมือเรียกแท็กซี่ตั้งแต่หน้าร้าน ตอนกลางวันถนนแถวนี้พลุกพล่าน ตอนกลางคืนกลับเงียบกริบ ให้พี่กวางพี่กิ๊ฟท์รีบกลับบ้านน่ะดีแล้ว ดึกๆอันตราย
วางถุงเค้กเข้าไปก่อนแล้วยื่นกระดาษที่อยู่ในพี่แท็กซี่ รถขับออกไป กระดาษแผ่นนั้นไม่ได้ถูกส่งคืนให้ผม พี่แท็กพับแล้วเสียบมันไว้ตรงเกียร์
สโลนแกนร้านส่งฟรี จึงได้แต่ขอให้รถไม่ติด
โชคเข้าข้างผม แค่สิบนาทีก็ถึง เห็นตึกแล้วก็ได้แต่ยืนหน้าไปถาม “ตรงนี้จริงๆหรอครับ” ตึกสูง แต่ไฟยังเปิดสว่างจ้า ผมจำได้ที่พี่กวางบอก “ชั้นยี่สิบสี่” ปลายทางของผม
“จริงสิ อ่ะ ดูนี่”
กางกระดาษแผ่นนั้นให้ผมดู
ดีครับดี ถ้าจะบังเอิญขนาดนี้
ผมเดินลงจากแท็กซี่ เค้กอยู่ในมือสองข้าง ไม่มีทางอื่น นอกจากเดินเข้าไป
ผ่านป้ายหินอ่อนแผ่นใหญ่ที่ติดไฟสีอ่อน ดูคล้ายกับป้ายหน้าโรงแรมหรูๆสักแห่ง
‘T.K.Group’
……………………………………..
………………………..
[B.N.24 : complete]
[25.11.55]
หลุดออกมาหายใจ เฮ้ออ
-
แปะะะ
____________
เห้ยยยยยยยยยยยยนี่มันอะไรก๊านนนนนนนนนนนนนน
เลิกกันแล้วเหรอ ???? หรือห่าง? ว็อทททท วายยยยย :z3: :z3: :z3:
พี่ฟิน!!!!! โผล่มาได้เหนือความคาดหมายมาก อาร์ตตัวพ่อ
ฉากที่พี่หมอกใส่รองเท้าให้ตี๋นี่ น้ำตาจะไหลตาม ทำไมมมมมมม วายยยยยTTTTT?
ดิท
ถ้าแค่ห่างเจอกันครั้งหน้าก็คงดีๆกันได้แล้วเนอะ ???
ิอยากให้หมดช่วงอึมครึมไวๆ เห้อออออ
-
สู้ๆนะเฮ่ยยย
-
อยู่ห่างกันซักพักก็ดีนะ เผื่อแต่ละคนจะได้ใช้เวลาทบทวนสิ่งต่างๆได้ดีขึ้น หวังว่าเรื่องนี้จะแฮปปี้เอนดิ้งเน้อออออออ อิอิ
-
เห้ออออออออออออออออออออออออออออ
แค่ห่างกัน ??? เลิกกัน ??? :z3:
ใกล้หรือยัง ใกล้จะเจอทางออกที่มีอันน้อยนิดบ้างหรือยัง
จะไม่ไหวแล้วนะะ ฮรืออออออออออ :sad2: :sad2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค้างง่ะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ไหวจะลุ้นแล้ว :เฮ้อ:
-
จะเจอกันอีกแล้ววว
ดีกันนะๆๆๆๆ
-
ความสุขกำลังกลับมาใช่ม๊ายยยยยย :z2:
-
สับสน งง และ สงสารรรรรรร :z3: :z3: :z3:
-
ไม่ไหวแล้ว ยิ่งตอนพี่หมอกใส่รองเท้าให้ตี๋น้ำตาจะไหลตาม :o12:
เมื่อไรทั้งคู่จะสมหวังงงงง :m15:
-
ห่างออกมาให้ได้ทบทวนอะไรๆก่อน
อาจจะดีกว่าฝืนดันทุรังความคิดตัวเองต่อไป
พี่หมอกมีการแอบสั่งเค้กด้วย
ยังรักกันยังไงก็แฮปปี้เอนดิ้งใช่มั้ยยยย :z2:
-
ค้างงงงงงงงงงง
แอบอยากอ่านพี่ฟินกับเฮียจัง อยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน
แต่ก็จริงนะ ถ้าวันนั้นตี๋ไม่เดินออกมาพี่หมอกอาจจะมาได้ไม่ไกลเท่านี้
แต่ในความคิดเรา ถ้ามาไกลแล้วไม่มีความสุข
จะทำไปเพื่ออะไรอ่า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะทั้งคู่
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววววววววววววววว
-
เคว้งเลย :undecided:
-
โอยยยย เครียดแทน เมื่อไรคนเขียนจะมาต่ออ่ะ > <
-
จุดจบมาแล้ว และจุดเริ่มต้นก็กำลังจะมา....ใช่มั้ย :z3:
-
หมดคำจะคอนเมนท์....
จริงๆนะ ToT
-
o18 มาม่ากำลังจะหมดแล้วใช่ปะ........เย้เย้ :กอด1: :กอด1: :L2:
ขอดีใจล่วงหน้า :impress3:
-
ค่อยหายใจโล่งหน่อย
ดึงดันไปก็ไร้ประโยชน์
ต่างคนต่างอยู่ ต่างทำหน้าที่ของตัวเองไป
ใจเย็นลงแล้ว สติมา ปัญญาเกิด
เจอกันคราวหน้าหวังว่าจะได้ชิมอะไรหอม ๆ หวาน ๆ บ้าง
ไหน ๆ ตี๋ก็ทำงานร้านเค็กแล้ว คงไม่เสิร์ฟมาม่าแล้วเนอะ
-
อึดอัดสุดๆทำไมตี๋กับหมอกถึงเป็นแบบนี้ไปได้
-
อ๊าก ยิ่งอ่านยิ่ง ดราม่า
ไม่ไหวค่ะ หัวใจจะวาย
ลุ้นสุดตัว
>.<
-
ฝนไม่ได้ตก..แต่โดนรองเท้าหรอกนะ
มันตกโดนคีย์บอร์ดเรา โดนโต๊ะคอมฯ เราด้วย
ตอนนี้มันไม่อึดอัดแล้วค่ะ แต่เหมือนบางอย่างหลุดลอยไป
นึกถึงตอนนั้น ที่ตี๋ตัดสินใจเดินออกมาจากหมอก ตอนนั้นเราก็รู้สึกแบบนี้
ถ้าไม่รักกันแล้ว ถ้าทะเลาะกัน ถ้านอกใจ การเดินจากกันไปก็ยังมีเหตุผล
แต่แบบนี้ ถึงจะมีเหตุผล แต่มันก็เจ็บ ....
ส่วนที่ใจหายที่สุดในตอนนี้ก็คือตี๋เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์
ที่ผ่านมาตี๋ไม่เคยเปลี่ยน มันเหมือนกันบอกว่าเมื่อไหร่ที่จะติดต่อมา ก็ยังติดต่อได้
แต่ก็เชื่อว่าพี่หมอก ไม่เคยอยู่ห่าง ไม่เคยทิ้งตี๋ไปจากสายตา จะมองอยู่จากตรงไหนแค่นั้นเอง
คนสั่งเค้กตอนดึกๆ คนนั้น ... หวังให้เป็นพี่หมอก จะได้ไหมหนอ :monkeysad:
-
ร้าวอ่ะ พี่หมอกกับตี๋เลิกกันอีกแล้ว :sad4:
หวังว่าจะได้กลับมาคืนดีกันเร็วๆ นะ
-
มันมืดมนนนนนนนนนนนน อ๊ากกกกกกก
เกิดอะไรขึ้นนน???....
แต่...มันก็...ดีกว่า
ดีกว่าอยู่ด้วยกันแต่เหมือนห่างกันขึ้นเรื่อยๆ...เนอะ?
แต่ใจหายตรงที่เหมือนต่างคนต่างก็เหมือนตัดขาดจากอีกคน #เจ็บจี๊ดด
ขอให้ผ่านช่วงหน่วงๆนี้ไปไวๆๆๆๆๆ >"<
รอตอนต่อไปจ้าาาา
-
เหมือนจะหายเครียดตอนที่รู้ว่าเลิกกัน เพราะมันอึดอัดมาหลายตอนติดๆกัน
ห่างกันไปน่าจะดีกับทุกฝ่าย แต่พอรู้ว่าใกล้จะได้เจอกันทำไมความรู้สึกอึดอัด
มันกลับมาอีกแล้วนะ เราไม่อยากคาดหวังอะไรกับตี๋อีกแล้ว กลัวผิดหวังอ่ะ
รอตอนหน้าอยู่นะค่ะ :กอด1:
-
อึดอัดเฟร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
-
แค่ห่างใช่มั้ย ไม่ให้เลิกนะ ไม่เอานะ
เดี๋ยวก็จะกลับมาดีกันใช่มั้ย
ฮือออออ
-
ม่ายยยยย
เลิกกันแล้วหรอ ทำไมเป็นงี้หละ ToT
พี่ฟินโผล่มาในรอบหลายตอน คิดถึง 555
ตี๋เปิดร้านเค้กกับพี่กวาง เปลี่ยนอาชีพกันเลยทีเดียว ...
แล้วใครกันสั่งเค้ก20กล่อง?
-
เสียน้ำตาอีกแล้วช๊านนน........ :monkeysad:
สงสารพี่หมอกว่ะ :serius2:
:z3: :z3: :z3:
-
ทำร้ายความรู้สึกสุดขีด ถอยหลังเข้าคลองงงง. แย่ แย่ แย่ แย่
ความสุขของการอ่านเรื่องนี้ไปไหนหมด
ตี๋ทำร้ายพี่หมอกตลอด ไม่เคยถามพี่หมอกเลยว่าต้องการอะไร. ตอนต้นเรื่องคืออะไร ไหนว่าเอากี่ล้านมากองก็ไม่ทิ้งหมอกอีกไง อ่านแล้วสิ้นศรัทธาในตัวละคร หมอกก็ปากหนัก
โอ๊ยเบื่อ เบื่อ เมื่อไรจะจบ
-
อ่านช้าอีกตามเคย วัดจาก มีกระทู้ตอบใหม่ 25 กระทู้ ขณะที่คุณกำลังอ่านหัวข้อนี้
เลิกกันหรอ? ตี๋ ใจร้าย ถ้าพี่หมอกมีจริงเราจะไปแย่ง แล้วเราจะรักพี่หมอกที่สุกอ่ะ :m31:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
บีบหัวใจจนไม่รู้จะทำยังไงเเล้วตอนนี้ :m15:
สงสารคู่นี้มาก แอบเดาเล่นๆยังเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อไป
-
ใจหายอะ เหมือนพี่หมอกทำทุกอย่างเพื่อตี๋จริงๆ เฮ้อออออ
-
ฉากที่พี่หมอกใส่รองเท้าให้ตี๋มัน.. :sad4: :sad4: :sad4:
กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆนะ ไม่ไหวแล้วอึดอัดมานาน :z3:
-
ตี๋+หมอก กลับมามีความสุขกันเหมือนเดินเร็วๆ นะ
:m5:
สถานการณ์แบบนี้ คนอ่าน อ่านแล้วเหนื่อยมากๆ
-
โอยยยย เศร้า อึึมครึมไม่ชอบเลย เมื่อไหร่แดดจะออก รอนะคะ หวังว่าจะเร็วๆนี้
อยากอยู่เรื่องเฮีย กะพี่ฟินด้วยอะ โอย คู่นี้ก็ดูห่างงงงงมากกกก
รออ่านนะคะ
-
:เฮ้อ: อ๊าก...มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ ห่างกันไปแบบเลิกกันเลยไหม หรือพี่หมอกแค่ปล่อยตี๋ไปอยู่แบบเดิมก่อนที่จะเอามากักขังไว้ แต่แบบนี้ก็ดีนะ...สภาพจิตใจคงดีกว่าที่ต้องอยู่แบบนั้น แต่แล้วแต่เหล่าก็ยังวนเวียนกลับมาที่แห่งเดิม
สุดท้ายแล้วจะเป็นยังไง มองไม่เห็นหนทางที่จะกลับมาเป็นแบบเดิมเลย มันเศร้า มันหน่วง มันมีความสุขแบบไม่สุด :m15:
-
เหๆๆๆๆๆๆ เลิกแล้ว ?!?!?!?! :m15: o22
-
ห่างกันซักพัก.....รอบที่2 :เฮ้อ: เหอะๆๆๆๆ รีบๆเคลียเรื่องงานเข้าพี่หมอก จะได้ไม่ต้องห่างกันอีก!!!!
-
:เฮ้อ: สงสารตี๋กับพี่หมอกจริงๆ... จะได้เจอกันเเล้วใช่มั้ย แล้วจะทำยังไงกันต่อไป
เข้าใจนะ ในโลกของความจริง ไม่มีใครได้อะไรสมใจปรารถนาไปเสียทุกอย่าง
ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง... ความฝันกับหน้าที่ บางทีมันก็ขัดเเย้งกัน ไปด้วยกันไม่ได้ หรือกลายเป็นคนละเส้นทาง
อย่างตี๋ถ้าเลือกพี่หมอก เเม่กับพี่ชายอาจกลายเป็นเป้าโจมตี ชีวิตที่สงบสุขอาจไม่ใช่อีกต่อไป
แต่จะได้อยู่ใกล้ๆพี่หมอก อย่างที่พี่หมอกต้องการเก็บเข้าพกเข้าห่อ เพื่อความปลอดภัย เพื่อปกป้องตี๋
แต่ถ้าตี๋เลือกเเม่ พี่ชาย ก็จะขัดเเย้งกับความต้องการของพี่หมอก เลือกเเม่กับพี่ชายก็เท่ากับว่าต้องเว้นช่วงกับพี่หมอก
หรือให้พี่หมอกเป็นฝ่ายเข้ามาหา... พี่หมอกก็จะกลายเป็นฝ่ายถูกโจมตีขุดคุ้ยจากบรรดาไก่เเก่ เรื่องความไม่เหมาะสม
เเต่ไม่น่าต้องเลิกกันเลย... มันไม่มีทางอื่นเเล้วจริงๆเหรอ? เรื่องพี่หมอกก็คงใหญ่กว่าที่ตี๋คิด และความรู้สึกตี๋ก็ใหญ่กว่าที่
พี่หมอกคาดคิด :sad11: บนโลกเราพูดง่ายว่า ขอเเค่มีเรา หรือไม่ต้องสนใจใครเเค่เราก็พอหรืออะไรทำนองนั้น
เเต่ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่ยังต้องดำรงชีวิตในคนหมู่มาก แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่สนใจเเวดล้อม
เเรกๆอาจทำได้ แต่นานๆไปก็จะเป็นอีกเรื่องนึง ยิ่งสถานะทางสังคมถูกแบ่งก็ยิ่งทำให้เกิดความสนใจในตัวบุคคลมากขึ้น
เมื่อนั้น ต่อให้เราไม่สนใจเขา พวกเขาก็ต้องมาสนใจเราอยู่ดี... เราอาจเมินเฉยให้ข่าวซาลงไปเอง แต่ใครรับประกันได้
ว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก เราคนเดินดินยังมีคนนินทา สนใจเสื้อใหม่ กระเป๋าใหม่ล่ะเธอ... แล้วกับคนระดับพี่หมอกคงมากกว่านั้น
:เฮ้อ: หนักใจจัง เป็นคนธรรมดาอย่างเรานี่ก็ดีเน๊อะ55 ถ้าเทียบกับรวยได้ไร้อิสระมีข้อผูกมัดอย่างพี่หมอก
หวังว่าจะได้ดีกัน เจอกันรักกันไวไวนะพี่หมอกตี๋ อย่าทุกข์กันอีกเลย (ร่ายหมากาพย์หนักใจ555 :a5: )
-
เลิกกันจริงๆเหรอ :sad11:
คนที่สั่งเค้กต้องเป็นหมอกแน่ๆ
กลับมาเหมือนเดิมเร็วๆนะหมอกตี๋
-
:z3: โป้งตี๋.............................................
-
ดราม่าเกินไปแล้ว - - น้ำตาหยดเอาๆๆๆ -*- เศร้าพอแล้วนะ ตัดกลับเข้าโหมดหวานได้แล้วครับท่านผู้แต่ง
-
พิมอะไรไม่ออก มันหน่วงๆจนคิดอะไรไม่ถูก
ตอนใส่รองเท้า โอ๊ยยยยยยยยยยยยย พี่หมอก
ขอเหอะผู้เชายคนนี้
-
เลิกกันตอนนี้ก็ดีกว่าอึมครึม
ที่ผ่านมาคือ รั้งไว้แล้วตี๋โคตรแย่อ่ะ
พี่หมอกคงรักตี๋มาก จนยอมปล่อยไป
แต่มาเรื่องเค้กนี่ชักไม่แน่ใจ
อาจจะเป็นแผนอีกก็ได้ สงสารทั้งคู่
-
ร้องเลย เฮ่ย :o12:
คนสั่งเค้กคนนั้นพี่หมอกใช่มั้ย :m15:
ดีกว่าช่วงท้ายๆเรื่องเริ่มหายใจได้จริงๆนะเนี่ย
รอๆๆ รอฟ้าหลังฝนๆๆ
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้จบตาพร่าเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
เครียดมากกก เครียดได้อีกกกกกกกกกกกก ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
มันจุกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนพี่หมอกใส่รองเท้าให้ตี๋แบบ บีบอารมณ์คนอ่านมากกกกก
TT ไม่ชอบตี๋นะ แต่สุดท้ายมันเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน
ในใจก็คิดว่า ถ้าจะเป็นกันอย่างนี้ก็เลิกๆไปเหอะ สงสารพี่หมอกว่ะ
#ชมรมคนรักพี่หมอกแห่งเล้าเป็ด T^T
แค่อินกับเนื้อเรื่องมากเกินไป
-
ครั้งที่แล้ว ตี๋ จากหมอกมาเพื่อแม่ ใช้เวลาสามปีกว่าจะได้เจอกันอีก
แล้วคราวนี้จะหันหลังให้หมอกเพื่ออะไร :fire:
:z3: :z3: :z3: :z3:
ขอสไตล์เดิมของเรื่องได้ไหม กุ๊กกิ๊ก สดใสน่ารัก
อ่านแล้วอยากเอาหัวโขกกำแพง
-
อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมา.....เมื่อกล่าวมาว่าเลิกกัน....
แต่ก็จะเจอกันใหม่แล้ว.....
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อ่านแล้วเสียวท้องมากอ่่ะครับ น้ำตาลื้นๆเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะมีใครมีความสุขจริงๆบ้างเลย เรื่องนี้ทำให้เกิดความสงสารกับความรักที่สุขจนเศร้าได้
-
เสียดายความรู้ที่เรียนมา 5 ปี
เสียดายเวลาที่เคยอยู่ร่วมกัน
เสียดายความรู้สึกที่ดีต่อกัน
เสียดาย และ เสียดาย
ผมชอบกระทู้ คุณ AGALIGO หน้า # 315
เหมือนใจผมเลย ชอบ.............
-
.........................
สุดท้าย ก็ทำให้เขาเลิกกันจริงๆซินะ ไม่ว่าใครจะเรียกอะไร สำหรับเรามันคือเลิกกัน
เขาถึงว่า ถ้าอะไรที่เกิดมาแล้วครั้งนึง มันก็เกิดอีกซ้ำๆ
เวลาจะช่วยอะไร เห็นถ้าจะจริง
-
เวลาที่เราเคว่งคว้างมืดมนที่สุด....คือเวลาที่เรารู้ว่า....
......สิ่งที่เรา "ต้องเลือก" กับสิ่งที่เรา "อยากเลือก" มันสวนทางกัน
ขอให้การเลือกครั้งนี้ของตี๋ และพี่หมอกเป็นทางที่ถูกต้อง
ขอให้มันเป็นการแยกจาก เพื่อเป็นการรอให้กลับมาพบกันอีกครั้ง
:เฮ้อ:
ในชีวิตของแต่ละคนล้วนมีเส้นทางของแต่ละคน
ต่างคนต่างความคิด......ต่างเส้นทาง......ต่างเหตุผล
......แต่หากมีใจดวงเดียวกัน คงไม่ผิดใช่ไหมที่หวังว่าสักวัน ทางที่ต่างกันจะมาบรรจบกัน
จากเส้นขนานที่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้ร่วมทางเส้นเดียวกัน แต่ก็ตีคู่ มีกันและกันเสมอ
แม้ไม่เห็น ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็สัมผัสได้ว่าไม่ได้หายไปไหน
แต่ถึงอย่างนั้น หากทางที่ขนานกันมันรวมเป็นเส้นเดียวกัน.....ก็คงดีกว่า :n1:
ขอให้พี่หมอก กับตี๋มีความสุข ไม่อยากให้อยู่ในบรรยากาศนี้นานๆเลย
ฉากใส่รองเท้า.... :o7:
ขอบอกว่ามันกระแทกอารมณ์มากๆ อ่านแล้วเจ็บม้ามร้าวมาถึงใจ
ทั้งที่รักกัน ทั้งที่ไม่อยากไป ทั้งที่ไม่อยากปล่อยให้ไป
แต่ก็รู้ว่ามันฝืนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว..........
น้ำตามันพานจะไหลตาม ยกให้เป็นฉากซึ้ง+มาม่าแห่งปีไปเลย o7
:sad2:
-
ตี๋ไม่ได้เข้าใจอะไรจริง ๆ เลยนั่นแหละ ตี๋อยากให้หมอกมีความสุขเลยคิดแบบนั้นพูดแบบนั้นทำแบบนั้น แต่ตี๋ไม่รู้เลยจริง ๆ หรือว่าความสุขของหมอกอยู่ที่ไหน หมอกรักตี๋มากจริง ๆ นะเนี่ยถึงทำแบบนั้นทั้ง ๆ ที่หมอกต้องเจ็บปวดมาก แต่เห็นตี๋อยู่ในสภาพนั้นหมอกคงจะเจ็บมากไม่ต่างกัน โก้คอยบอกข่าวคราวของตี๋ให้หมอกรู้ใช่หรือเปล่า โก้ไปชวนตี๋มาทำร้านกับกวางคงไม่ใช่เพราะหมอกบอให้ชวนหรอกนะ แล้วคนที่สั่งเค้กทุกวันก็คือหมอกใ่ช่ไหมนะ ทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบของหวานแต่เพราะเป็นของที่ร้านตี๋ใช่หรือเปล่า ตี๋เองที่ให้เค้กกับโก้เพราะต้องการจะฝากไปให้ใครบางคนหรือเปล่า เฮียฟินเกิดอะไรขึ้นกันนะ ฟินทำไมต้องหลีกเลี่ยงเฮียด้วย แต่ยิ่งหลบก็แสดงว่าเฮียสำคัญต่อฟินใช่หรือเปล่า หรือว่าเกรงว่าเฮียจะรั้งตัวไว้นะ
-
หน่วงเหมือนเดิม
-
ความไม่เข้าใจกันยังมีกันต่อไป แต่นั้นก็ยังมีใยเส้นบาง ๆ ที่โยงให้ทั้งสองยังมีให้กันอยู่
กับการกลับมาพบกันอีกครั้งของทั้งสอง :เฮ้อ:
ที่จริง พี่หมอกยังคงติดตามและรับรู้ข่าวสารของตี๋ จากพี่โก้เสมอ ๆ
+ 1 ให้เป็นกำลังใจ แม้จะถูกกดดันจากเหล่า FC ของทั้งสองก็ตาม :z2:
-
จะเป็นยังไงต่อไปหนอ
-
ร้องไห้เลยอะ ทำไมมันเศร้าเยี่ยงนี้ เมื่อไร 2 คนนี้ถึงจะมีความสุขกับเขาบ้าง ขอร้องคนแต่ง ช่วยแต่งให้ 2 คนนี้มีความสุขหน่อยเถอะนะ ไม่ไหวแล้วเศร้าเกินไปจริง ๆๆ :m15: :monkeysad:
-
ตั้งแต่ น้องผู้แต่ง กลับมาอัพบ่อย เราก็ซุ่มอ่านว่าจะเป็นไงต่อ
เม้นไม่ออกมาหลายตอน มันอึน หน่วงๆ ตอนนี้ หมอกตี๋ก็เลิกกันอีก :o12:
เคยคิดนะว่าคู่นี้ อ่านสนุกเพราะมีความเหมือนชีวิตจริง ที่ไม่สุขเสมอไป
ดังนั้นถ้าจะเป็นคู่แท้ คงต้องเจอปัญหาเพียบ อาจมีเลิกกันห่างกัน
ซึ่งก็มีไปบ้างแล้วตอนคบแรกๆ ตอนหมอกไปเรียนต่างประเทศ
จนตอนนี้วัยทำงาน หวังว่า นี้จะเป็นสึนามิสุดท้ายของคู่นี้นะ :impress3:
-
สงสารหมอกที่สุด ชีวิตมีแต่เรื่องแย่ๆ ตั้งแต่เด็ก
พอมีความรัก ก็เหมือนจะเป็นคนเดียวที่พยายามจะรักษาไว้
เลิกกันไปนั่นแหละดีแล้ว เพราะตี๋มันเป็นคนที่หันหลังให้ปัญหาและวิ่งหนี
ถ้ากลับมารักกัน ตี๋มันจะยังเป็นแบบเดิมหรือเปล่า
พอมีเรื่องอะไรขึ้นมาอีกที มันก็พร้อมที่จะทิ้งหมอกไปอีกรึเปล่า
ในสายตาเราตอนนี้ ตี๋ไม่เห็นหมอกมีค่าในสายตาเลยแหละ
อยากให้หมอกได้เจอคนดีๆ คนที่กล้าเผชิญ คนที่เข้มแข็งไม่อ่อนไหวง่ายๆ
แต่พออ่านมาถึงตรงนี้ก็รู้ว่าหมอกรักตี๋มากจริงๆ ถ้าจะกลับมาคบกันก็คงเป็นหมอกอีกที่พยายามจะไคว่คว้า
คงไม่ใช่ตี๋ที่อยากจะให้มีคำว่า 'เรา'
ปล. ตอนนี้ถ้าจะจบไม่แฮปปี้เราจะไม่เสียใจเลย
-
เมื่อไหร่ที่จะได้อยู่ด้วยกันโดยไม่มีอะไรมาขวางอีก เฮ้ออ..
-
ทำไมพี่หมอกปล่อยตี๋ไปง่ายขนาดนี้
อ๊ากกกกก ยังอึมครึมไม่หาย
-
ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสเสมอ รอคอยและเป็นกำลังใจให้เสมอ
รักหมอกและตี๋ :z3:
-
เลิกกัน :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: ไม่น้า :serius2: :serius2: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ่ะ..... เอางี้เลยหรอ o22
นั้นสินะ มันโตกันแล้ว พี่หมอกคงพยายามจะทำให้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่อยพาตี๋ไปอยู่ด้วย
ส่วนตี๋ก็คงจะพยายามในส่วนตัวเองอยู่
-
ยังเอาใจช่วยคู่นี้ต่อไป
-
เป็นสองตอนที่หน่วงมากถึงมากที่สุด ในที่สุดก็ห่างกันอีกรอบแล้ว
พี่หมอกก็ยังเหมือนเดิมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ข่าวของตี๋ ขนาดสั่งเค้กทุกวัน คิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ว่าพี่หมอกหวังอยากให้เป็นตี๋ที่เป็นคนมาส่ง
ตอนที่พี่หมอกใส่รองเท้าแล้วร้องไห้นะ อ่านตอนนั้นซ้ำไปซ้ำมาเหมือนจะขาดใจเลย สองคนนี้รักกันแต่ทำไมอยู่ด้วยกันไม่ได้
จริงๆแล้วเราเริ่มปลงแล้ว ความรักบางทีมันขึ้นอยู่กับคนสองคนไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะรักกัน หนือจะเสียสละเพื่อกันได้มากแค่ไหนก็ตาม คนสองคนอยู่ด้วยความรักอย่างเดียวคงไม่พอ แล้วยิ่งกับตี๋ที่รักครอบครัวขนาดนั้นด้วย
ตอนจบจะเป็นอย่างไรเป็นกำลังใจให้พี่หมอกและตี๋ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปด้วยกันเนอะ ถึงปลายทางจะไม่สมหวัง แต่อย่างน้อยก็พยายามแล้ว
ปล. เราไม่ได้อยากให้ไม่จบแบบแฮปปี้นะ แต่มันดูไม่มีทางแก้ให้สองคนนี้เลยอ่ะ เศร้าจนน้ำตาเช็ดหัวเข่า :o12:
-
ชีวิตคนเรา มันต้องเดินต่อไป ไม่ได้อยู่นิ่ง
จะทำอะไรก็ต้องคิด และใช้สมอง
แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องเสมอไป
บางสิ่ง ก็ต้องใช้ใจเป็นตัวตัดสิน มากกว่าใช้สมอง
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
เรื่องบางเรื่อง .... มันต้องใช้เวลา
-
รึเรื่องนี้จะเปลี่ยนสาขาเป็นนิยายสุดโศก :o12: :o12:
-
หน่วงไม่สิ้นสุด. TT
-
อึมครึมเสมอต้น เสมอปลาย
-
อ่านภาค coin เพิ่งจบ
สงสารน้องตี๋ มีซีนเศร้าตลอดเลย
เป็นเด็กดีแล้วไมต้องลำบากขนาดนี้ คนอ่านน้ำตาซึมเลย
เขียนเก่งจังคะ ภาคต่อขอแบบแฮปปี้ เอ็นดิ้ง ให้น้องตี๋กับพี่หมอกบ้างนะค้า :L2:
-
ค้างมาก!!!!!! สงสารพี่หมอกจับใจ :m15: :m15: :m15: แต่เรื่องเค้กที่สั่งนี้ต้องดูต่อไป แต่ในความคิดพี่หมอกต้องเป็นคนสั่งแน่ๆเลย รอฟ้าหลังฝน เพื่ออะไรจะดีขึ้นนะ ดีกันเร็วๆล่ะหมอกตี๋ คิดถึงวันหวานๆ :o8:
-
ThankS
-
กลับไปอ่านแต่ต้นมาอีกรอบ
รอบที่เท่าไหร่น้อ สาม หรือ สี่ ไม่แน่ใจ
จะไปนับดูว่า ไอ้ตี๋นี้ ทิ้งพี่หมอกไปกี่ครั้งแล้ว :beat:
ปรากฎว่ามันก็เยอะนะ ไม่อยากนับอ่ะ เฮอะๆๆๆ
สงสัยว่า พี่หมอกทำอะไร ก็คงไม่พอ ที่จะได้อยู่ด้วย
พูดไป เรื่องมันเศร้าเนอะ
อ่านมาแล้ว ยังไม่เห็นว่า ตี๋ จะพยายาม อยู่เพื่อพี่หมอก เลย
ทั้งๆที่ เราก็เชียร์ ตี๋อยู่แท้ๆ
สงสัยเราต้องพยายามเชียร์ต่อไป
ไม่แน่ อายุหกสิบ ตี๋หมอก อาจจะได้จูงมือไปอยู่บ้านพักคนชราด้วยกันก็ได้
ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ต้องรอถึงเมื่อไหร่กัน :กอด1:
-
เมื่อไหร่ฟ้าจะกลับมาสดใสซักที
บรรยากาศขมุกขมัวเหลือเกิน :เฮ้อ:
-
เรื่องนี้สนุกเป็นบ้าเลยยย !! ทำไม นะ ทำไม ทั้งๆที่ทั้งสองรักกันแท้ๆ :z3:
เพราะสังคม คงเป็นเพราะมัน ทั้งสองจึงแย่แบบนี้ อ่านมาพร้อมน้ำตาหลายตอนเเล้ว ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ แต่หลังๆ เจอกันทีไรไม่มีอะไรดีเลย มันดูมีเยื่อใยอยู่ห่างๆ แต่ทำอะไรมากไม่ได้ แต่ละคนก็มีความต้องการที่ต่างกัน บอกกันก็ไม่ได้ แต่ว่าเค้าเคยไม่เจอกันมาเเล้วตั้ง 3 ปี เค้ายังผ่านมาได้ คราวนี้มีปัญหามาก เเต่ว่ายังได้เห็นหน้ากัน ได้รู้ข่าวคราวกันและกัน น่าจะผ่านไปได้อีกแหละ สู้ๆนะ ไอ้ตี๋ กับ พี่หมอก
ปล.อยากอ่านหวานๆเเล้ววว :sad11:
ปล.2 ขอบคุณคนแต่งมากๆ คร้าบบ
-
คอยมาต่ออยู่นะ ค้างง่ะ ลุ้นว่าจะเป็นไงต่อ
-
:a5: :a5: :a5:
ตามอ่านมาจจนทันแล้ว ;A;
ดราม่าได้ถึงแก่นมากโอยยยยยยยยย
อ่านแล้วโคตรหน่วง
ต่างจาภาคเหรียญโดยสิ้นเชิง
ไมภาคแบงค์เศร้างี้อ่ะ
:m15: :m15:
เนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่เเคล้วกันหรอก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สนุกโครตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
ชอบมากอะ คือเรารู้สึกว่ามันก็ดราม่า แต่ยังเป็นดราม่าที่มีเหตุและผลที่รับได้
เพราะเราเชื่อว่าคนแต่งจะไม่ทำร้ายเรา ยัไงพี่หมอกกบตี๋ก็จะได้คู่กัน (ขู่) ฮ่าๆๆ
ชอบคาแรคเตอร์ตี๋มาก อ่านเรื่องนี้เรารู้สึกว่าถ้าไม่ใช่ตี๋ก็คงอยู่กับพี่หมอกไม่รอด
เราว่าตี๋ใจเย็น เวลาพี่หมอกร้อน ตี๋ก็จะพูดให้ขำ ให้หายโกรธ ซึ่งแบบมันน่ารัก
เป็นเด็กผู้ชายที่มองโลกในแง่ดี ชอบมากๆ คืออ่านเรื่องนี้ทีไร พอเวลาเราโมโหใครเราจะนึกถึงตี๋อะ
แล้วจะแบบใจเย็นลงเลย ส่วนพี่หมอกน่าร้ากกกกมากกก
เสียอย่างเดียวขี้หวงไปหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ก็เข้าใจ เพราะโลกทั้งใบของพี่หมอกคือตี๋นี่เนอะ T^T
เราชอบอ่านพวกตอนพิเศษที่แบบเป็นตัวละครอื่นบรรยายว่ามองตี๋กับพี่หมอกยังไง คือมมันน่ารักมาก
ชอบเวลาเป็นตอนพี่หมอกบรรยายด้วย มันดูเท่ห์ อบอุ่น บอกไม่ถูกอ่ะ อั่กๆๆ
เดี๋ยวจะรีบไปสั่งหนังสือเลยอ่านจบแล้ว ฮ่าๆๆ
อยากอ่านBank note ต่อไวๆ ค้างมากๆๆๆๆๆๆๆ สนุกมากกก
สู้ๆนะคนแต่ง : )
-
B.N.25
ลมพัดวูบใหญ่ ทรงผมที่ตัดมาใหม่สั้น เป็นทรงผมที่เจ๊เจ้าของร้านคะยั้นคะยอให้ตัด บอกว่าอยากลองทรงผมเกาหลีใหม่ๆ ได้ราคาพิเศษมา หน้ามาไม่ปรกลงมา ต่อให้ลมแรงแค่ไหน ผมก็ไม่ปรกเข้าตา รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ยกถุงเค้กสองถุง เดินขึ้นบันไดไป ยังไม่ได้เข้าไปในตัวตึก เห็นรปภ.ยืนอยู่ไม่ห่างนัก พอเห็นผมจ้อง ก็หันกลับมามอง เดินมองซ้ายมองขวาเข้าไปหา พี่แกหลบสายตา เลยแกล้งไอเบาๆ ให้ปลายสายตานั้นกลับมา
“พี่ครับ รบกวนหน่อยนะครับ คือ ผมมาส่งเค้กครับพี่—“
“งั้นเข้าไปเลย แต่ต้องแลกบัตรประชาชนนะ”
“เอ่อ ไม่ใช่แบบนั้นครับ คือตอนนี้ผมรีบม้าก---มาก ฝากพี่เอาขึ้นไปส่งหน่อยได้ไหมครับ?”
“อ้าว ทำไมน้องไปขึ้นเองล่ะ พี่ก็ต้องทำงานตรงนี้เหมือนกัน”
“เดี๋ยวผมยืนเฝ้าตรงนี้ให้ แลกงานกันแป็ปนึง”
“….แต่….”
“ร้อยนึง”
“มา ส่งถุงมา”
ถึงจะเสียดายค่าส่งที่ถูกขูดรีด พยักหน้าอย่างลังเล ถุงเค้กก็ถูกดึงออกไป
“ชั้น 24 นะพี่”
พี่ยามขมวดคิ้ว จ้องมองถุงเค้กสลับกับหน้าผมรอบหนึ่ง แม้จะยังดูสงสัย แต่ก็พูดตอบกลับเบาๆ
“เออๆ ได้”
มองแผ่นหลังพี่ยามที่หายเข้าไปในประตูบานเลื่อนอัตโนมัติ รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องสักนิด
………………………………….
……………………….
“ขอโทษจริงๆนะตี๋”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ”
พี่กิ๊ฟท์แขนหัก ตกบันไดเมื่อคืน สาเหตุคลุมเครือ แต่ไม่กล้าพอที่จะถามต่อ วันนี้งานส่วนที่พี่กิ๊ฟท์ทำ จึงต้องแบ่งกันระหว่างผมกับพี่กวาง
ทำงานจนดึก พร้อมปิดร้าน นั่งกันอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม พี่กิ๊ฟท์ใช้มือซ้ายทำงาน ไม่ถนัด พี่กวางจึงเข้าไปช่วย ยกกระเป๋าผมที่วางบนเก้าอี้ตัวนั้นออก เห็นของในกระเป๋าก็หันมาถาม
“พี่เปิดดูได้ไหม?”
ยื่นหน้าจากหลังครัวออกมามอง เห็นพี่กวางชูสมุดวาดเขียน ผมพยักหน้า “แต่อาจไม่ค่อยสวยนะ ผมกำลังลองแบบใหม่อยู่”
ได้ยินเสียง “ว้าว” เบาๆ ทำเป็นไม่ได้ยิน แอบยิ้มอยู่คนเดียว ตอนดันถาดเข้าไปในตู้
“พี่ขอถามอะไรหน่อยสิ”
“ครับ?”
“….ตี๋ไม่กลับไปเป็นสถาปัตย์ต่อแล้วหรอ?”
เงียบไปพักใหญ่ เสียงแอร์เบาๆ ไฟสีส้มอ่อน ทำให้ร้านเค้กนี้ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก พี่กวางไม่ใช่คนแปลกหน้า ถือว่าเป็นคนที่ผมต้องขอบคุณด้วยซ้ำ ยกเก้าอี้ขึ้นพลิกแล้ววางบนโต๊ะ เห็นเงาของสองคนนั้นผ่านกระจกร้าน ด้านนอกมืด เลยดูคล้ายกระจกสะท้อน
“ผมว่าผมก็ยังเป็นอยู่นะ แต่อาจจะแค่พักงาน ตอนนี้ผมกำลังชอบเค้กพวกนี้เลย ใครจะไปคิดว่าไอ้ที่กินอยู่ทุกวันจะทำยากแบบนี้”
พี่กวางไม่ได้ตอบอะไรกลับ ผมเดินออกไปหยิบสมุดบัญชี ยื่นให้ถึงโต๊ะ ก็เจอรอยยิ้มที่แปลความหมายไม่ออกอยู่
“อย่ายิ้มหวานให้ผมนะ เดี๋ยวผมจะกลายเป็นมือที่สามเอา”
“ถ้าเป็นตี๋ พี่อาจจะลองคิดดูนะ”
“อย่าเลยพี่ ผมกลัวพี่โก้ตะปบเอา” ได้ยินเสียงหัวเราะจากพี่กิ๊ฟท์ หัวเราะคิกคัก พี่กวางรีบพูดต่อ
“พี่กิ๊ฟท์ก็ยังว่างนะ”
“ครับ?”
“กวาง ไม่เอาน่า”
ไม่เข้าใจว่าสาวๆเล่นอะไรกัน ได้แต่ทำหน้างง เอาขยะออกไปทิ้ง กลับเข้ามาก็เห็นพี่กวางรับโทรศัพท์อยู่ ในเวลาแบบนี้ มองนาฬิกาไม้ที่พอเที่ยงวันจะมีนกบินออกมาจากเหนือแป้นนาฬิกานั่น สี่ทุ่มครึ่ง เดาปลายสายได้
“ตี๋ ไปส่งให้พี่หน่อยสิ”
“เจ้าเดิม?”
“ใช่ จำได้ใช่ไหม?”
เงียบไปสักพักจนพี่กวางเอียงคอมอง เลยได้แต่พยักหน้าช้าๆ
“คืนนี้พี่คงต้องไปนอนดูแลพี่กิ๊ฟท์….เฮ้อ ซุ่มซ่ามแบบนี้รีบๆหาคนมาดูแลสักทีเถอะ”
“เงียบไปเลยกวาง!”
“กวางแค่พูดเล่นเฉยๆเอง พี่กิ๊ฟท์จะร้อนตัวทำไม?”
เห็นพี่กิ๊ฟท์อมลมจนแก้มป่อง คิดจะแซวอะไรออกไป ก็ถูกพี่กวางดึงแขนเสื้อ มาช่วยหยิบเค้กใส่ถุง
“ลูกค้าได้บอกชื่อไว้หรือเปล่าพี่ ผมอยากรู้จริง ใครมันจะสั่งดึกขนาดนี้ ไม่อ้วนตายหรือไง?”
“พี่ว่าไม่น่าใช่ เป็นเสียงผู้หญิง ออกสำเนียงภาษาอังกฤษชัดสุดๆ ตอนแรกนึกว่าฝรั่ง” ผมนึก ใครกันวะ ไม่เห็นจะมีในตัวเลือกสักคน บางทีอาจจะไม่ใช่คนที่รู้จัก ไม่น่าใช่อยู่แล้ว “สั่งเยอะขนาดนี้คงกินกันทั้งแผนก” แต่ละวัน จะสั่งแตกต่างเมนูกันไป แต่ที่ยังไม่เปลี่ยนคือเค้ก Double chocolate cake ที่ต้องมีอย่างน้อยหนึ่งชิ้น
นึกถึง….ไม่ ผมไม่ได้นึกถึงใคร พี่กวางสะกิดแขน ผมยื่นมือไปรับถุงเค้กใหญ่ๆนั่น
“ฝากไปส่งด้วยนะจ๊ะ”
เห็นรอยยิ้มนั้นแล้ว ผมก็กลืนน้ำลายที่ฝืดคอลงไป
…………………………….
………………………..
ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้เป็นวันที่สิบแล้วที่ผมมาส่งเค้ก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ยามส่ายหัวตอบ
“ไม่ได้หรอกน้อง หัวหน้าพี่บ่นแล้ว”
“อีกครั้งเดียวเอง จริงๆ”
“เมื่อวานน้องก็พูดแบบนี้ ขึ้นไปเลย เดี๋ยวพี่ไปส่งพี่ลิฟท์”
เดินตามเข้าไป รู้สึกเหมือนขึ้นเขียง
ผมไม่เคยเข้ามาในตึกนี้ เห็นบางครั้งตอนนั่งรถเมล์ผ่าน ได้แต่แหงนคอมองดูยอดตึก ถึงภาพลักษณ์จะหรูหรา แต่ถ้าเป็นตอนกลางวันก็จะมีมนุษย์เงินเดือนเดินหิวโหย พุ่งมาร้านยำรถเข็นสุดฮิต ถัดออกไปอีกสองบล็อกถนน มีตลาดนัดไซส์มินิอยู่ แน่นหนาตลอด จึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าในตึกนี้จะมีอุณหภูมิที่แสนจะหนาวเหน็บ พ่นแอร์ชนิดที่ว่าไม่รู้จักวิกฤตการณ์โลกร้อน พื้นหินอ่อน แต่แข็งโป้กจนได้ยินเสียงพื้นรองเท้าส้นสูงของสาวๆที่เดินหน้าเซ็ง ดึกแบบนี้ยังต้องทำงาน ไม่ว่าใครก็คงจะเบื่อ
ในลิฟท์ กระจกสามด้าน ประตูลิฟท์ถ้าขัดมันกว่านี้ คงจะกลายเป็นกระจกสี่มุม กล้องวงจรปิดที่ผนังบนซ้าย เงยหน้าขึ้นมอง นึกถึงหน้าคนที่กำลังมองตอบอีกฝาก คงจะเป็นหัวหน้ายามที่ถูกพูดถึง
ชั้น 24 ไม่ใช่ชั้นสูงสุด เสียงดังกิ๊ง ประตูลิฟท์เปิด ทางเดินยาว ตรงไปที่ห้องสุดปลายทางเดิน สองข้างทางเป็นห้องประชุม ถ้าให้ผมเดา พี่ยามไม่ยอมออกมา ส่ายหน้า ถึงจะลากแขนก็ยังเกาะแน่น บอก “ชั้นนี้พี่ไม่เคยมา” แล้วหน้าอย่างผมพี่คิดว่าเคย? อย่าครับ อย่าปฏิเสธผม พี่ยามสลัดมือผมออกแล้วผลักผมออกมาเบาๆ ประตูลิฟท์ปิดทันที
เหมือนโดนทิ้งไว้คนเดียว
ไม่ได้ยินเสียงใคร เรียกเบาๆ “ขอโทษนะครับ” เสียงก้องไปมา ตอนนี้ใครก็ได้ ตอบผมสักคนก็ยังดี
สงสัยว่าปกติเค้กเดินทางมาถึงชั้นนี้ได้ยังไง เดินไปอีกก้าว ก้าวแล้วก้าวเล่า ก็ยังไม่ไปถึงห้องตรงปลายทางซักที ผมไม่รู้หรอกว่าห้องสุดทางเดินใช้จุดหมายของผมหรือเปล่า แต่ตอนนี้ ถ้าผมเจอใครสักคนเข้าล่ะก็ ผมจะยัดเค้กสองถุงนี้ให้อย่างไม่ลังเล
เปิดประตูกระจกสุดทางเดินเข้าไป ห้องกว้างที่มีสองโต๊ะตั้งตรงข้ามกัน กระดาษไหลลงมาจนถึงพื้น เห็นวิวพื้นข้างล่างผ่านกระจกที่สูงเกือบเท่าคนยืน ชั้นหนังสือ กรอบรูป มองดู ไม่เห็นอะไรนอกจากรูปตึกๆนี้กับโรงงานอีกสองสามแห่ง ผู้ก่อตั้งบริษัท โน๊ตบุ๊ค จอคอมพิวเตอร์อย่างต่ำสี่จอ ทำให้รู้สึกเหมือนเหยียบเข้ามาในห้องทำงานขององค์กรลับ ตบแต่งห้องที่กว้างอยู่แล้ว ให้ดูกว้างอีกจนดูวังเวง
มีประตูไม้ทึบอีกบาน ลึกไปอีก ที่ยังไม่ถูกเปิด
เริ่มระแคะระคายในระบบรักษาความปลอดภัยของบริษัทนี้ คนแปลกหน้าเดินโต๋เต๋มาจนถึงห้องชั้นสูงขนาดนี้แล้ว ยังไม่มีใครสนใจสักคน
หน้าห้องเขียนตำแหน่งไว้ ผมไม่ได้ยืนใกล้พอที่จะอ่านตัวอักษรสีเงินนั่นเห็น คงต้องเลือกแล้วว่าจะวางที่โต๊ะไหนสักโต๊ะ เดินเข้าไปทางโต๊ะที่ใกล้เท้ามากกว่า กองแฟ้มวางกะเทเร่ ถ้าลองวางอะไรผิดแรงทางฟิสิกส์ลงไปอีกชิ้น คงได้ล้มโครม
“ขอโทษครับ”
“ครับ?”
“อ้าว”
แค่นั้นที่หลุดออกมา
“ผ..ผมเอาเค้กมาส่งนะครับ”
พี่แพน ใช่ ผมจำได้ ทำหน้าไม่ถูกตอนที่เห็นผมอยู่ที่นี่ มองถุงเค้กที่ถืออยู่ “อ่อ”
ไม่มีคำพูดอะไรออกมาอีก ไม่มีคำทักทาย กลายเป็นแค่คนไม่รู้จักกัน
“งั้นผมไปแล้วนะครับ ขอบคุณมากครับ”
“…..”
แทบจะวิ่งออกจากตรงนั้น
กดลิฟท์ รอไม่นาน เหมือนมีลิฟท์ส่วนตัวของชั้นนี้ วิ่งลงไปถึงชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว
หัวใจแทบจะระเบิดออกมา
นี้ไม่ใช่แม้แต่เขาคนนั้นด้วยซ้ำ แค่เห็นสถานที่ที่เขาต้องมาทำงานทุกวัน คนที่อยู่รอบๆตัว แค่นี้ ก็เล่นเอาตัวสั่น นึกไม่ออกว่าถ้าเจอกันตรงๆ ผมจะทำตัวยังไง หัวตอนนั้นคงจะว่างเปล่า หยุดการทำงานลงดื้อๆ
ประตูลิฟท์เปิดที่ชั้นล่างสุด มองซ้ายขวา เห็นพี่ยามที่ยังยืนรออย่างเป็นห่วง “ไง โอเคไหม?”
“โอเค?”
“ไม่เจอใช่ไหม? พายุบนนั้นนะ”
“พายุ?”
“ท่านประธานไง ใครๆก็รู้ เวลาทำงาน ถ้ารักตัวกลัวตายอย่าเฉียดเข้าไปใกล้”
“…ผมไม่เจอ”
ถอนหายใจ ยิ้มแล้วตบไหล่ให้ผม “ดีแล้วๆ โชคดีชะมัด ปกติจะฝากพี่คนสวยคนนั้นไป แต่วันก่อน..เฮ้อ ช่างมันเถอะ เป็นแค่ยามก็โดนสาวออฟฟิศอกหักอย่างนี้แหละ”
ตบไหล่คืน “ไม่เป็นไรพี่ ผมเข้าใจ” หรอ เข้าใจหรอ? พยักหน้าตอบกลับอีก “ผมกลับแล้วนะ” ออกมายืนโบกมือลาจนถึงตอนที่ผมเดินไปป้ายรถเมล์ มองจากข้างนอกแบบนี้ จะเห็นว่าไฟบางชั้นปิดไปแล้ว แต่ชั้นที่นับลงมาจากบนสุดสองชั้น ยังเปิดไฟสว่าง และคิดว่าคงจะเปิดแบบนี้ทั้งคืน
รถเมล์ เปิดเพลงลูกทุ่งอกหักเสียงดังลั่นจนกระเป๋ารถเมล์ต้องตะโกนคุยกับคนขับ รถเอียงไปมา เอาเท้ายันพื้นไม้ไว้ ดูไม่น่าไว้ใจจนเหมือนจะหักลงไป แทบไม่มีคนบนนี้ นานๆทีจะมีคนโบกขึ้นมา
มองเห็นแค่ปลายผมตัวเองในบานกระจกที่ดึงลงมาไม่ได้
……………………………….
………………………
“ตี๋”
“ไม่ ไม่ครับ อย่ามาอ้อน”
“นะ”
“พี่ให้พี่โก้ขับไปส่งดิ”
“โก้คืนนี้มีติดเลี้ยงลูกค้า”
เป็นวิศวะมีงานเลี้ยงลูกค้าอะไรกันวะ? ขมวดคิ้วนึก นึกไม่ออก พี่กวางเขย่าแขนผม มองนาฬิกา เวลาเดิมเป๊ะ
“นะ นะ ตี๋นะ”
“ผมไม่อยากไป”
“ทำไม? บอกมาสิ ถ้าฟังขึ้นค่อยว่ากัน”
“ตี๋ยังทำงานไม่เสร็จ”
“งานอะไร?”
ดึงสมุดวาดรูปออกมาจากกระเป๋า พี่กวางยังดูงงๆ เลยอธิบายต่อ
“ผมเรียนวาดรูปกับรุ่นพี่อยู่”
“แล้ว…”
“ต้องทำงานไปส่งทุกวันเสาร์ แต่ช่วงนี้งานเยอะขึ้นเพราะพี่กิ๊ฟท์แขนยังไม่หายดี ผมเลยไม่มีเวลาวาด ฟังขึ้นไหมครับ?”
“แต่ก็แค่ไปส่งแป็ปเดียวเอง”
“….”
อย่ามาทำสายตาแบบนั้นกับผม
พี่ก็แค่ตาโต น่ารัก ริมฝีปากสีชมพูบลิ้งค์ๆ เพราะฉะนั้น ใช้กับผมไม่ได้หรอก
“ครั้งสุดท้ายแล้วนะ”
“ได้เลย คราวหน้าเดี๋ยวพี่กับโก้ไปเอง”
เป็นเหมือนหนังฉายซ้ำ ลิฟท์เปิดที่ชั้นเดิม เวลาเดิม เงียบวังเวงเหมือนเดิม
ผมรีบเดินเข้าไป รู้แล้วว่าต้องวางของตรงไหนยังไง บรรยากาศเงียบกริบสิงสู่ชั้นนี้ ดูเหมือนจะเป็นเวลาประชุมรอบดึก ถ้าจะขยันทำงานรับอาเซียนกันขนาดนี้ มารับถ้วยรางวัลกับผมเลยครับ
วันนี้ โต๊ะตัวที่ใช้วางของจิปาถะเป็นประจำ ดันมีของวางกองอยู่กันที่เต็มไปหมด ใช้ถุงเขี่ยกระดาษพวกนั้นไปทางซ้าย ทางขวา ให้ที่มากพอจะวางได้ ห้องนี้ผมล่ะสงสัยจริงๆ เคยมีคนมาเคลียร์ของจัดให้เป็นระเบียบบ้างหรือเปล่า มันสมควรจะเป็นระเบียบกว่านี้หน่อย ถ้าจะให้หาเอกสารอะไรได้ง่าย—
โครม
เพราะมองแต่รอบห้อง เลยไม่เห็นว่าแฟ้มที่วางสุมอยู่ทางด้านขวามือของโต๊ะล้มระนาวลงไปแล้ว ไม่ต้องสงสัย ปลายถุงเค้กยังดันแฟ้มที่เขี่ยไอ้เจ้ากองนั่นล่มสลายอยู่ชัดๆ
ปล่อยมือออกจากถุงเค้กเมื่อคิดว่ามันไม่ล้มแน่ ย่อตัวลง กวาดแฟ้มเข้าหาตัว พยายามจัดเป็นตั้งๆ ขึ้นไปวางเรียง ก่อนหน้านี้มันวางสุมลงไปได้ไงวะ พอผมจัดแฟ้มแบบนี้แล้ว ดูเป็นระเบียบขึ้นเยอะ แต่ไหงกลับทรงตัวคานน้ำหนักกันไม่อยู่ ตกลงมากันอีก ฟิสิกส์ทำDให้ม๊าดูอย่างผม จนปัญญาจะหาคำตอบ
ก้มลงเก็บรอบสอง ดึงแฟ้มที่อยู่ไกลตัวสุดเข้ามา ก็ได้ยินเสียงเท้าอยู่ข้างหลัง ผมหยุดมือ เงาของอีกฝ่ายทาบลงมา เห็นเป็นเงาอยู่ตรงพื้นข้างหน้าผม
ผมไม่ได้หันไปมอง
“ขอ ขอโทษครับ ผมมะ ไม่ได้ตั้งใจทำของตก”
“คุณเป็นใครน่ะ?”
ได้ยินเสียงผู้หญิงเลยหันไปมอง
พี่มิ้นท์…
โว้ย ผมไม่ได้อยากจำเลย เพราะเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับผมอีกแล้วซักนิด แต่สมองก็ยังจะจำอยู่นั่น
“…Lemme think…จำไม่ได้แล้ว ชื่ออะไรน่ะ? เหมือนเคยเจอกันมาก่อน”
ลุกขึ้นจากพื้น เธอดูเปลี่ยนไปนิดหน่อย การแต่งตัวสบายๆชิคๆไม่เหมือนมาทำงาน แต่งหน้าคล้ายมาเดินแบบ แต่เพราะว่าสวย ทำอะไรก็คงไม่ผิด
“ผ ผมไปแล้วนะครับ”
“เดี๋ยวก่อนสิ”
ถูกดึงแขนไว้ หันไปมอง พี่มิ้นท์ก็ปล่อยมือออก
“คุ้นหน้ามาก…โทษทีนะ ฉันจำหน้าคนไม่เก่งเท่าไหร่”
“จำคนผิดแล้วมั้งครับ”
“ไม่ ฉันจะเสียงนี้ได้”
เธอกำลังจะพูดชื่อผมออกมา แต่ก็เปลี่ยนไปมองทางอื่น ผ่านตัวผมไป
“หมอก คนนี้ใคร ฉันนึกไม่ออก”
ตัวผมแข็งทื่อ ประสาทส่งเสียงไซเรน
“…..”
“ปากมีไว้ทำไม? พูดเป็นหรือเปล่า?”
ได้ยินเสียงเท้าเดินผ่านไป พี่มิ้นท์เดินตามเสียงนั้นไป
ผมหันไปอีกด้าน ด้านที่เป็นประตู รีบเดินออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เดี๋ยวก่อน”
เสียงเรียกนั่น แช่แข็งเท้าผมไว้ เสียงทุ้มต่ำ เย็นชา เรียบเฉย
อีกแค่ก้าวเดียว
“พรุ่งนี้ไม่ต้องมาส่งแล้ว”
“ทำไม? ไหนบอกจะตามใจ ทำอะไรก็ได้ แค่เค้กแค่นี้ กินไม่ได้หรือไง?”
ได้ยินเสียงผู้หญิงยังบ่นปอดแปด แต่อีกเสียงเงียบไปแล้ว
รีบวิ่งออกมา ทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าของเจ้าของชื่อ”หมอก”นั่นเลยสักนิด
ประตูลิฟต์ปิดลง มองผ่านกระจกที่สะท้อนให้เห็นช่องว่างระหว่างประตูที่แคบลงเรื่อยๆ ไม่เห็นเงาใครทั้งสิ้น
………………………………………
………………………………
-
............................
....................
“รสชาติเป็นยังไง?”
“ก็เหมือนเดิม”
“เหมือนเดิมคืออะไรล่ะ?”
“หอม หวาน ได้กลิ่นโกโก้ชัดดี”
“หรอ? ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยหรอ”
ผมพยักหน้าตอบ พี่กวางยังดูสงสัย
“จริงหรอ?”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ลูกค้าที่ชอบโทรมาสั่งตอนดึกๆน่ะสิ ไม่ได้โทรมาอีกแล้ว”
ไม่ใช่แค่อาทิตย์กว่า แต่เป็นครึ่งเดือน ที่เสียงโทรศัพท์ตอนกลางคืนเงียบหายไป
“……”
“เขาได้พูดอะไรหรือเปล่า? ตอนไปส่งรอบสุดท้ายน่ะ”
“เปล่า เขาไม่ได้พูดอะไร”
“งั้นหรอกหรอ”
“…..”
บรรยากาศร้านเงียบเหงา
นี่พึ่งเดือนมิถุนาเองแท้ๆ ฝนกลับตก ได้ยินเสียงเพลงฝรั่งเบาๆ โต๊ะที่มีลูกค้าติดฝนอยู่ นั่งดื่มช็อคโกแลตร้อนเงียบๆคนเดียว
อยู่แบบเย่อหยิ่งแบบนั้นต่อไปเถอะ แบบนั้นล่ะ ดีแล้ว
คนนั้นเหมาะกับเสียงห้วนๆ การเชิดคางเก้าสิบองศา มากกว่าเสียงเบาๆที่ฟังแล้วรู้สึกหนักไปทั้งตัว
น้ำหยดลงบนกระดาษ รีบเอามือปาด ไม่อยากให้กระดาษวาดรูปเลอะไปมากกว่านี้ แค่นี้ ลายเส้นก็ยุ่งเกินกว่าจะทำอะไร
ถึงคนภายนอกจะยังมองว่าเป็นภาพปกติ แต่ผมรู้ตัวดี ว่าบางอย่างในรูปมันหายไป สิ่งที่ผลักดันให้อยากวิ่งไปข้างหน้าอยู่เสมอ หล่นหายระหว่างทางที่ผมพยายาม
จนถึงค่ำ ท้องฟ้าสีเทา มืดสนิท ฝนหยุดลงแล้ว แต่ทางเท้าชุ่มน้ำเลอะเทอะ ต้องออกมาถูพื้นไม่ให้เลอะไปมากกว่านี้ คนในร้านหนาตาขึ้นนิดหน่อย แถวนี้คงมีโรงเรียนอนุบาล มีเด็กส่งเสียงในร้านทุกเย็นวันธรรมดา จนในร้านมีโหลลูกอมตั้งไว้
เสียงกระดิ่งที่แขวนไว้เหนือประตูดังขึ้น จัดชั้นวางเค้ก เพิ่มบลูเบอรรี่ชีสเค้กลงไป มองผ่านกระจกที่ขึ้นฝ้าเพราะความเย็นไม่ชัด เห็นแค่ลูกค้าที่ยืนอยู่หน้าตู้ เห็นนิ้วที่ชี้อยู่ในชิ้นที่พึ่งวางลงไปผ่านกระจกตู้ “ชิ้นนี้หรือครับ?” นิ้วนั้นจิ้มซ้ำ
“ทานนี่หรือจะใส่ห่อค-”
เงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มรับลูกค้าค่อยๆลดลง
“ทานนี่”
“…..”
“…ได้ยินที่ผมพูดหรือเปล่า?”
พอถูกกระทุ้งแบบนั้น เลยต้องรีบหยิบจาน หนีบเค้กชิ้นนั้นออกจากตู้
“ส่งจานนั้นมา”
ยื่นให้ตามที่สั่ง
เหมือนจะหูฝาด บางที ตาอาจจะกำลังสร้างภาพขึ้นมาเองด้วย
เห็นเขาอยู่ตรงนี้ ได้ยินเขาพูดคำว่า’ผม’ อย่างนั้นหรอ? ฝันสินะ ยังเห็นเด็กอนุบาลกลิ้งตัวอยู่ที่พื้นเหมือนห้านาทีก่อนหน้านี้ ไม่ได้รู้สึกมีอะไรผิดเพี้ยนไป นี่คงเป็นการอินเซปชั่นความฝัน ชัวร์
เขารับจานเค้กไป ถือด้วยความสูงระดับเอว มือข้างเดียว อยู่ในร้านเค้กแบบนี้ บรรยากาศรอบตัวเขาไม่ได้ดูแปลกแยก แม้จะใส่สูท รองเท้า ราคาแพง คงเป็นเพราะพวกแม่ๆนั่น วุ่นกับการเลี้ยงลูกมากกว่าจะสนใจเรื่องอื่น แน่นอน มีคนสังเกตเห็น พวกเธอก้มหัวต่ำลง ยกมือขึ้นบังที่ปาก สุมหัวกันเหมือนชมรมแม่บ้าน
ไม่เห็นพี่กวางกับพี่กิ๊ฟท์ ใช่ ทั้งคู่ออกไปซื้ออะไรสักอย่างที่หมดพอดี อะไรกันล่ะ? ผมนึกไม่ออก ก่อนหน้านี้ยังรู้อยู่เลย พี่กวางยังบอกผมด้วยซ้ำ ออกไปแล้วนะ จะไปซื้อ…. นั่นแหละ ผมลืมไปเสียสนิท
“ขอโทษนะคะ”
“คะ..ครับ”
รีบเดินออกไปหาคุณแม่ยังสาวที่ตรงนั้น แขนข้างนึงดึงตัวลูกชายไว้ “เมื่อกี้บอกว่าจะกินอะไรนะครับ?” หันไปคุยกับลูกชาย เด็กยกนิ้วขึ้นอม ส่ายหัวไปมา อ้าว “แต่เมื่อกี้หนูบอกนิ ว่าอยากกินเค้กอีก” ดูท่าจะดีดดิ้นกันอีกนาน หันไปมองโต๊ะที่อยู่ถัดออกไปหน่อย เขาไม่ได้มองมาทางผม แต่มองเบี่ยงออกไปนอกหน้าต่างแทน
เค้กที่อยู่ตรงนั้น ยังไม่ถูกแตะ
ถึงจะยังไง ก็คงเป็นเรื่องเสียมารยาทถ้าจะไม่เข้าไปถามในฐานะผู้ให้บริการ เครื่องดื่มไหมครับ? ง่ายๆ แค่นี้ ไม่ได้พูดยากสักนิด แต่พอเดินไปใกล้อีกแค่ก้าวเดียว เท้าซ้ายก็หมุนกลับ จะพาตัวไปหลบที่อื่นอยู่เรื่อย
อีกหกก้าว ประมาณด้วยสายตา
พื้นร้านเป็นพื้นไม้ เอาจริงๆทั้งร้านนี้ก็เป็นไม้เกือบหมด เป็นไอเดียของผม เค้กที่อารมณ์เหมือนคุณแม่ทำเองจากเตา สมควรจะมีบรรยากาศร้านที่คล้ายบ้านอยู่ พอเดิน เลยเกิดเสียงดังขึ้น เท้าที่เดินหมุนไปหมุนมาทำตัวไม่ถูก เลยทำให้เขาเบนหน้ากลับมา
ยกมือขึ้นช้าๆ ไม่สูง มองทางซ้ายทางขวาแล้ว ไม่มีตัวช่วย บังคับผมให้เดินเข้าไป
“…มี มีอะไรครับ?”
“ร้านนี้ไม่มีเครื่องดื่มหรือไง?”
“อ่ะ..อ่อ มีครับ เมนูแนะนำ เป็นช็อคโกแล็ตร้อน”
เขาพยักหน้า ผมมุ่นหัวคิ้วมอง
“ครับ?”
“ช็อคโกแลตร้อน”
แล้วก็ได้แก้วทรงสูงวางอยู่ข้างจานเค้ก
มองอยู่ห่างๆจากมุมที่คล้ายปราการรบ ไม่เห็นจะแตะเค้กสักนิด มีแต่ดื่มช็อคโกแลตร้อนเป็นระยะๆ ถ้าว่างจากงานที่เริ่มหยิบมากองบนโต๊ะ เดี๋ยวก่อน ผมไม่เห็นจะมีใครมากับเขาเลยสักคน ดูเวลา ชั่วโมงกว่าผ่านไป เด็กๆหายไปหมดแล้ว สองทุ่ม เขายังไม่ไปไหน
ฝนตกลงมาอีกรอบ หลังจากส่งเสียงฮึ่มๆอยู่สักพัก
พายุเข้า จำได้จากข่าวเมื่อเช้าที่เห็นในทีวีก่อนออกจากบ้าน
เห็นผ่านกระจกนาฬิกา ลูกตุ้มหลังกระจกบานนั้นแกว่งไปมา เขากำลังเก็บงานที่กางอยู่บนโต๊ะ เค้กนั่นหายไปแค่ส่วนเดียว ลุกขึ้นยืน ทั้งร้านเหลือแค่สองคน เป็นบรรยากาศแปลกๆ เพลงแจ๊ส เสียงแซ็กโซโฟนกำลังโซโล่ ปนกับเสียงนาฬิกา ติ๊ก ติ๊ก
เดินไปถึงหน้าประตู กำลังจะผลักออกไป ยังไม่เห็นร่มสักคันที่ถูกกาง
“เดี๋ยว…”
ประตูถูกผลักออกจากบานแล้วหน่อย เขาดันตัวกลับมา ประตูปิดลงตาม
หันกลับมามองผม
ผมยาวกว่าครั้งล่าสุดที่เห็น นับครั้งที่ได้ยินแต่เสียงนั่นไม่ได้ เวลาสั้นๆ ค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ
มองมือสองข้างของเขา ข้างหนึ่งมีแต่งาน หนีบไว้กับตัวแล้วซุกมือลงกระเป๋ากางเกง มืออีกข้าง ว่างเปล่า
“มีร่มหรือเปล่าครับ?”
“…ยังต้องการคำตอบอีกหรอ?”
“ผมมีร่ม รอก่อนนะ”
วิ่งเข้าไปในหลังร้าน ร่มพกสีดำสนิทในกระเป๋า พึ่งได้มาจากเฮีย ไม่ได้คิดเลยตอนนั้น ว่าคืนนี้จะกลับบ้านยังไง คิดแต่ว่า ตอนนี้ฝนแรงเกินกว่าจะฝ่าออกไป
เขายังยืนรออยู่ที่หน้าประตู หลังพิงกับบานประตู ที่คิดว่าคงไม่มีใครเปิดเข้ามาในเวลานี้ เวลาที่ฝนตกหนัก ความจริงจะรอนานกว่านี้หน่อย ฝนก็คงซาลง แต่คงมีงานต้องไปทำต่อ หยุดได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดต่อเรื่องอื่นสักหน่อย
ยื่นร่มให้
“ผมให้ยืม”
“….”
“ครั้งหน้าไว้มากินเค้กใหม่ ค่อยมาคืนแล้วกัน”
ยื่นไปอีก เขาถึงยื่นมืออกมารับ ปลดสายที่รัดรอบๆร่มออก สะบัดเบาๆให้มันกาง มาถึงจุดนี้คงเห็นคุณภาพของร่มจีนแดงชัดเจนขึ้นแล้ว เชือกห้อยที่ปลายร่มขาดออกจากกัน พึ่งซื้อมาแท้ๆ
ใช้ไหล่ขวาดันประตู จังหวะที่คิดว่าคงกางร่มแล้วเดินออกไป กลับยั้งเท้า หันหน้ามาพูด
“หวาน”
“ครับ?”
“เค้ก หวานไป”
“ก็ไม่ชอบกินหวานนิ”
“รู้ด้วยหรอ? ว่าผมชอบกินอะไร”
นั่นสินะ
ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนิน่า
“ผมเดาเอา ถูกด้วยหรอครับ”
พอเขาพยักหน้า ผมก็เผลอยิ้มออกมา รู้สึกหายใจยาก
“ช็อคโกแลตร้อน พอกินได้”
มองตรงออกไปนอกประตู ยังไม่ทันได้ตอบอะไร เสียงกระดิ่งเหนือประตูก็ดังขึ้น ลมพัดเข้ามาแรงๆจนรู้สึกถึงน้ำฝน
ร่มสีดำเคลื่อนออกไปจากใต้กันสาด ฝนสาดแรง หนาจนมองไม่เห็นอีก
…………………………..
………………….
[B.N.25 : complete]
[30.11.55]
-
จิ้มม
-------
เหมือนย้อนกลับมาจุดเดิมของภาคนี้เลยค่ะ
นั่นคือเหมือนเป็นคนไม่รู้จักกัน
ไม่รู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะวนไปวนมาอีกสักเท่าไร
เหมือนสองคนพายเรือใหอ่าง เหมือนย้อนกลับมาอ่านตอนที่พี่หมอกกลับมาจากเรียนต่อ
มมันคงต้องหาวิธีแก้ ไม่เช่นนั้นคงต้องมาย้อนไปแบบนี้ไม่มีจบสิ้นแน่
ปล่อยให้เป็นแบบนี้ก้ไม่ได้ เรื่อยๆ เหมือนไม่รู้จักกัน เพราะหัวใจยังรักเหมือนเดิม
-
จะทำเป็นไม่รู้จักกันอีกกี่ตอน ;_____;
-
อ่านเเล้วหน่วงกว่าเดิมอีก ให้ตายสิ T T
-
อยากจะบ้าาาาาาาา!!!
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมต้องทำแบบนี้
กี่ปีมาแล้วที่รักกัน...ที่ฝ่าฟันอะไรมาด้วยกัน
งี่เง่าทั้งคู่!!
เป็นนักเขียนที่สุดยอดจริงๆ ทำให้เราอินจนปวดประสาทได้ขนาดนี้ ๕๕๕
-
คิดเยอะคิดแยะอะไรก๊านนนนนนนน
ไปบวชกันให้หมดเลยไป๊!!!!!!!!!! :z3:
-
หลายครั้งที่ต้องอ่านหมอกเป็นฝ่ายเดินเข้าหาตี๋
ต้องให้หมอกพยายามอีกกี่ครั้ง กี่ครั้งถึงจะพอ
ตี๋เป็นคนที่มีความรักแปลกมาก เป็นความรักที่เห็นแก่ตัวเอง
-
มึนชา กันอีกนานไหม
-
จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เหมือนพี่หมอกไม่มีใครอีกแล้วบนโลกอะ มีแต่งานกับงาน
-
รู้สึกใจจะขาด
อึดอัด หายใจลำบากจริงๆ
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: เป็นการเจอกันที่เหมือนจะสดใส เเต่ทำไมกลับรู้สึกหม่นๆ... หรือฝนที่ตกจริงๆเเล้วตกเเทนน้ำตาของคนสองคนนี้กัน...
พี่หมอกที่เเทนตัวเองแบบนี้ดูเเตกต่างจากก่อน เหมือนจะอบอุ่น จริงใจ ชวนให้ทำความรู้จักกันใหม่ แต่อีกด้านรู้สึกห่างเหิน...
รอยยิ้มสุดท้ายของตี๋ ที่จำได้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบกินหวาน เเต่ทานช็อคโกเเลตร้อนได้ ก็ดูไม่เหมือนรอยยิ้มเลย
รู้สึกไปเองว่าเป็นเเบบนั้นอ่ะ มันยังอึมครึม... :z10:
คู่นี้คงทรหดกันไปอีกนาน... o22 เมื่อไหร่จะสมหวังหนอ สงสารตี๋จะเเย่ เเรงบันดาลใจในการทำงานร่างภาพ หายไปพร้อมกับ
คนที่เป็นเหมือนเเรงผลักดันให้พยายามก้าวเดินไปข้างหน้า :กอด1: สู้ๆนะตี๋ พี่หมอก
-
ทำเหมือนจะเริ่มจีบกันอีกรอบ
ก็ดีนะ
-
อูยย....หายใจไม่ออก o17 โอ๊ะ!..ไม่ใช่ซิ กลั้นใจอ่านช่วงสุดท้ายอ่ะ :เฮ้อ:
กว่าบรรยากาศดีๆจะกลับมาจะถึงตายมั๊ยวะกรูววว...... :sad3:
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ เศร้าอ่ะ
-
รู้สึกครั้งนี้อ่านแล้วต้องเม้น 555555
เราว่าหมอกมีคนรักใหม่เหอะ. เพราะตี๋คงรักมากไม่พอ เพราะตี๋ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหมอกได้ เหมือนที่หมอกทำให้ตี๋
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าสิ่งที่ตี๋ทำ เป็นการทำเพื่อตัวเองมากกว่าทำเพื่อหมอกหรือเปล่า อาเมนนนน ยิ่งอ่านยิ่งเครียด 55555 :เฮ้อ:
-
เห้ออออ
-
ตี๋หมอกมาพร้อมกับบรรยากาศอึมครึมกันต่อไป...หวังว่าฉากหวานๆคงจะไม่นานเกินรอนะคะ เหนื่อยกับเรื่องที่ทำงานอยากจะหาอะไรหวานๆให้หายเครียดบ้าง บ่นบ้าง ไรบ้าง เเต่ตามอ่านทุกตอนค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ ให้ความรู้สึกหลายอารมณ์
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
เห็นแต่หมอกที่พยายามอยู่แค่ฝ่ายเดียว ในขณะที่ตี๋มีแต่วิ่งหนี มันรักกันยังไงว่ะ
ต่อให้กลับมาคบกันใหม่ มันก็ไปกันไม่รอดอยู่ดี เชียร์ให้เลิกกันไปเลย ไม่ได้ประชด นี่พูดจริงๆ สงสารหมอก
-
เบื่อมาก และมันก็ย้อนกลับมาจุดเดิม พอกันที ทำไมไม่เอามีดปักอกหมอกไปเลย มันจะได้จบเสียที เราเหนื่อยกับการอ่านเรื่องนี้จัง
-
เริ่มกระบวนการใหม่อีกครั้ง อย่าให้ผิดพลาด
-
ทำเอาเราน้ำตาซึมจริง ๆ
ตอนที่แ้ล้วลุ้นไว้ ว่าให้เจอพี่หมอกบนนั้น แต่ก็หงายหลัง เพราะตี๋ให้พี่ยามไปส่ง และทำอย่างนั้นบ่อย
จนพี่ยามไม่ยอมแล้ว จนตี๋ไปเอง ตอนที่เจอพี่แพน เราก็ยังใจหายใจคว่ำ คลาดกันอีกแล้ว
คิดอยู่ทุกบรรทัดที่อ่าน ว่าให้เป็นพี่หมอกที่สั่งเค้ก เพราะอย่างน้อย ถึงไม่ได้เจอหน้ากัน
แต่ก็ยังได้เห็นเค้ก ได้กินเค้กที่เป็นฝีมือตี๋ ...
แต่คนแต่งก็ทำเอาเราจุก ตอนที่เจอมิ้นท์ อยู่กับหมอก อยู่ด้วยกันแบบไหน ฐานะอะไร ยากจะเดา
เพราะพี่หมอกยังนิ่ง และเฉยชา โดยเฉพาะตอนที่บอกว่า พรุ่งนี้ไม่ต้องมาส่งอีกแล้ว ..... เราน้ำตาจะไหล
มันมีอะไรมากกว่าไม่อยากให้ตี๋ขึ้นไปบนนั้นใช่หรือเปล่า เพราะมิ้นท์อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า
สงสารน้องตี๋ แต่ก็สงสารพี่หมอกเหมือนกัน
ท้ายแล้วก็แทบจะโดดกอดผู้แต่ง
ผู้ชายเฉยชา หอบงานมานั่งทำที่ร้าน สั่งเค้กและช็อคโกแลตร้อน ดูไ่ม่เข้ากัน แต่ไม่ขัดกัน เพราะหล่อ .. อุ่ย ..
แถมนั่งแช่อยู่นานสองนาน ... เพื่ออะไรคะ เพื่ออะไร อย่าหลอกให้เราดีใจอีกนะ
แม้จะเป็น "ผม" ก็ตามที แต่เค้าได้เจอ ได้คุยกันแค่นี้(ก่อน .. ตอนต่อไปค่อยรออ่านต่อ) เราก็ดีใจมากแล้ว
** กอดดดด :กอด1:
-
อยากจะบ้าตายยยยยยยยย
-
เย็นชาใส่กันอีกแล้วว คราวที่แล้วหมอกทำเป็นจำไม่ได้แต่ตี๋จำได้
แล้วนี่อะไร เล่นทำเป็นลืมทั้งคู่เลยอ่าาาา
:serius2:
-
^
^
อ่านคอมเม้นคนอื่นไปด้วยแล้วก็รู้สึกว่าบางส่วนก็คิดเหมือนกัน เราว่าสองคนนี้ไม่ผิดนะที่จะคิดเยอะ ส่วนนึงคงด้วยนิสัยกับอีกส่วนคือปัจจัยภายนอกมันบังคับซะขนาดนั้น แต่สองคนนี้ก็คิดหนักไปตรงที่...เหมือนจะลุยฮึดสู้ แล้วก็กลับมาฝ่อ แล้วก็เหมือนจะตัดใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่สุดท้ายก็ไม่ตัดให้ขาดอีก ชีวิตมันไม่น่าจะเป็นอะไรที่ต้องวิ่งเข้าหาความทุกข์ขนาดนั้น จะถอยหรือจะสู้มันก็ไม่ผิดสักทางหรอก เอาแค่เดินหน้าไปหาความสุขก็โอเช แต่เพราะรั้งๆรอๆเนี่ยแหละ เลยได้เครียดกันหัวแตก สองคนนี้ต้องเป็นโรคเครียดแล้วแน่ๆแต่ไ่ม่ทันได้สังเกตตัวเอง V_V และไม่ใช่แค่ตี๋หรอกที่ตัดสินใจจากมุมของตัวเองมากกว่าอีกฝ่าย พี่หมอกก็จะดึงตี๋ไปทางตัวเองอย่างเดียวเลย แบบเนี้ยถึงคุยกันไม่รู้เรื่อง V_V
-
ห่างเหินกันเหลือเกิน เจ็บปวดจัง เกิดอะไรขึ้นที่บ้านหลังนั้นหลังจากนั้น
พี่หมอกทนเห็นตี๋ไม่สบายไม่ได้เลยต้องยอมสินะ แต่ถึงยังไงพี่หมอกก็ไม่ยอมห่างตี๋หรอก
คอยวนเวียนอยู่รอบตัวเสมอ ไม่งั้นจะสั่งเค้กบ่อย ๆ เหรอ สงสารตี๋ที่เจียมตัวเหลือเกิน
บรรยากาศที่ร้านเป็นใจให้ได้อยู่ด้วยกัน แต่มันเงี้ยบเงียบในความรู้สึกนะ
ยิ่งพี่หมอกแทนตัวด้วยผม ๆ นี่...คนอ่านเจ็บมาก รอวันที่สองคนหาจุดที่พอดีได้
ขอบคุณค่ะ
-
ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้อะ ไม่เอานะไม่อาววววววว :z3:
-
เม้นท์ไม่ออก อยู่ในโหมดหดหู่
-
=3= Boooooooooooooooooooo ... แง่มๆ ฮึก ฮึก :o12:
-
พออ่านจบนะ นึกออกอยุ่คำเดียว
อึดอัด
เฮ้ออออออออออ...
-
T__________________T
-
สรุปแล้ว เขาเป็นใครเหรอ???
-
จุดร่วมของตัวละครที่เรารู้สึกคือ
อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับอีกฝ่าย
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ ยิ่งพยายามก็ยิ่งทำให้ตัวเองเจ็บปวดและยิ่งทำให้คนที่รักเจ็บปวดมากไปอีก
คำตอบของทั้งสองฝ่ายไม่น่าใช่ต้องทำอะไรให้อีกฝ่าย
แต่จะยอมรับอีกฝ่ายที่ตรงไหนมากกว่า ....
ว่าแต่เมื่อไหร่จะเข้าใจ หรือที่จริงก็พอเข้าใจแต่อยากได้อะไรที่เป็นไปไม่ได้? เลยยิ่งเจ็บปวด
ที่สำคัญ ไม่อธิบายความคิดของตัวเอง และไม่ยอมรับความคิดของอีกฝ่าย
ทิ้งระยะระหว่างกันแบบนี้ไปซักพักให้ทุกอย่างเย็นลง
ตกตะกอน ถ้าความรู้สึกระหว่างกันยังเท่าเดิม
มันก็ไม่ยากจะอยู่ด้วยกันหรอก
ความรักแบบที่หมอกต้องการที่เราเข้าใจ คือตี๋เป็นแค่คนรักของหมอกก็พอ
แต่ลืมคิดไปว่าหมอกเองก็เป็นคน นอกจากรักตี๋แล้วก็มีความฝันของตัวเอง
และความฝันของตี๋เองส่วนหนึ่งก็คือหมอกมีความสุข
คนรักกันมันต้องมีส่วนที่ทับซ้อนกัน และมีส่วนที่เป็นของตัวเอง
ถ้าฝ่ายใดต้องทิ้งตัวเองไปทั้งหมดมันก็ไม่เหลือตัวตน
แล้วคนเราไม่มีทางที่จะทิ้งตัวตนไปได้หมด ชั่วขณะอาจจะเลือนไปได้
แต่ตอนที่ต้องกดให้ทิ้งตัวตน ซักวันนึงเราจะเกลียดที่เราต้องทิ้งไป จนเกลียดกระทั่งตัวเองก็ได้
เป็นตอนที่เราชอบมากกกกกกกกก อาจจะเหมือนตี๋ไม่รัก แต่ตรงข้ามเราว่ารักมากต่างหาก
รักจนไม่ยอมให้หมอกทำอะไรตามใจ แล้วต้องเสียใจภายหลัง
ต้องจากกันก็เสียใจทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
555 ตาหมอก เริ่มแพ้ใจตัวเอง .. จะดูว่าจะไปได้กี่น้ำกว่าภูเขาไฟน้ำแข็ง จะพ่นลาวาออกมา
-
อึดอัด :z3: :z3: :z3:
นี่คืออะไรยังไง ตี๋หนีความรัก หมอกความจำเสื่อมอีกคนไง ทำไมยิ่งหน่วงขนาดนี้
มียายมิ้มมาอีกหนึ่งคน กำกำกำกำกำกำกำ
ฆ่าคนอ่านเถอะ จะตายอยู่แล้ว กระซิกๆๆๆๆ
ท่าจะเป็นแบบนี้ ฆ่าฉันที่ อึดอัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก = =
มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกกี่ครั้งที่ทำเป็นไม่รู้จักกัน วกไปวกมาแบบนี้ให้ทรมานเปล่าๆ
เฮ่ออออออออออออออออออออออ เครียดจังเลยค่ะคนแต่ง
เราเห็นเม้นแต่ละคนเลยรู้ว่าไม่ได้มีเราคนเดียวที่อ่านแล้วเหนื่อย อ่านแล้วเครียด และรู้สึกว่ามันวนอยู่ที่เดิม
จุดสิ้นสุดมันอยู่ที่ตรงไหน อะไรคือความคืบหน้า??? สองคนนี้คือเค้ารักกันยังไงเนี่ยยย ปวดใจมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เอาอีกแล้วคนเขียนทำคนอ่านอึดอัดอีกละ :angry2: :angry2: :m16: :z3: :z3: :z3:
-
อ่านแล้วปวดใจมากๆค่ะ ดราม่ากันยาวนานมาก (T^T)
-
เค้กหวานๆ นั่นไม่ได้ช่วยให้เหตุการมันหวานขึ้นเลย ขมยังกับมะระสดๆ
โอ้ย อ่านแล้วปวดหัวใจ อยากจะร้องให้
หาทางออกไม่เจอจริงๆ :m15:
-
โห...น้ำตารื้น กับคำว่า ผม ... ไม่ได้เป็นอะไรกัน...
เหอะๆ เวลาที่คบกันมาเมื่อหลายปีก่อนนี่ มันอะไร
คือ ไปเริ่มกันที่ศูนย์ใหม่ หรือมันแค่รอสานต่อในเวลาที่เหมาะกันแน่
-
หน่วงๆจังเลย กำลังจะเริ่มกันใหม่แล้วสู้ๆกันทั้งคู่นะคร้าบบบบ
-
ไอ้ยยยยย
สองตอนรวดดดด
อึดอันจังเลย
เง้อออออ
เริ่มใหม่ได้ไหมมม
เอาอีกรอบบบ
กลับมารักกันใหม่นะ
-
อึมครึมกันต่อไป
-
ตกลงไอ้ตาตี๋มันจะเอาไงแน่วะ วิ่งหนีกันไปมาเหมือนหนังอินเดียเลย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อึดอัด แต่อ่านแล้วรู้สึกอะไรหลายๆอย่าง ในความเป็นจริง
คนเขียนสู้ๆต่อไป เก่งมากครับ :m15: :เฮ้อ: :mc4:
-
โอ้ยยย จะบ้าตาย ทำไมเดี๋ยวนี้แต่ละคนถึงได้แต่งนิยาย ให้มันอึมครึม หน่วงๆแบบงี้วะ
อ่านหลายๆเรื่อง หน่วง แทบขาดใจไปกะนิยาย
-
หมอกทำไมพูดแบบนั้นนะ หมอกอาจจะรู้ว่าตี๋อึดอัดหรือเปล่าที่จะขึ้นไปบนตึกไม่งั้นคงไม่ฝากยามไปส่งหรอก หมอกก็เลยมาหาตี๋ที่ร้านเองแบบนั้น แล้วนั่งอยู่นานเท่าไรกันนะเนี่ย หอบงานมาทำด้วยแบบนั้น แต่หมอกทำงานหนักน่าดูเลยนะ พักผ่อนบ้างหรือเปล่า ใช้งานในการห้ามตัวเองไม่ให้คิดเรื่องตี๋งั้นหรือ หมอกรักตี๋มาก ๆ เลยนะเนี่ย ตี๋ก็คงจะรักหมอกมากไม่ต่างกัน หมอกเป็นแรงผลักดันให้ตี๋ก้าวไปข้างหน้า ส่วนตี๋เองก็เป็นแรงใจสำหรับหมอกสินะ แล้วหมอกตี๋จะทำแบบนี้ทำไมทำไปก็เจ็บทั้งคู่
-
รอคอยเวลา.........
สู้ตายตี๋หมอก....!!!!
-
เหมือนจะเริ่มคุยกันใหม่ แต่มันหน่ววงงงงง ทำเป็นไม่รู้จักกัน เมื่อไหร่จะกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เห้อออออ
-
สู้ต่อไปนะ :m15:
:pig4: :กอด1: :L1:
-
โอ๊ยยยยยยย กูเครียดนะโว๊ยคนแต่ง!!!
แต่งให้หวานๆหน่อยเด่ สงสารตี๋อ่า :(
-
คนเต่งโรคจิต หง่า โหดร้ายที่สวด
-
เหมือนเริ่มต้นใหม่ เเต่อย่างน้อยครั้งนี้ตี๋ก็ไม่คิดจะหนีพี่หมอกไป
ตี๋คงต้องพยายาม ทั้งคู่ควรต้องเปิดใจให้กันเเละกันมากยิ่งขึ้น
ถ้ายังอยู่กันเเบบนี้ มันจะช่วยอะไรได้ T T
-
รู้สึกว่าจะวนไปวนมาอยู่เรื่องเดิมเรื่องเดียวตั้งแต่ภาคแรกยันตอนนี้รักกันได้แต่อยู่ด้วนกันไม่ได้ถ้าพล๊อตเป็นแบบนั้นก็น่าจะตัดจบได้เลยนะคะแบบเราจะรักกันตลอดไปแต่ไม่มีทางได้อยู่ด้วยกัน
-
ดีกันเถอะนะ .. :o12:
-
พอเลิกกัน ก็ทำเป็นคนแปลกหน้า
พอกลับมา ก็รักกันหวานชื่น
พอเลิกกัน ก็ทำเป็นคนแปลกหน้าอีก
โอ้ย ยอึมครึมเวอร์นะ
นี่จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน :serius2:
-
จะบอกว่า เอาชะนี2ตัวนั้นไปเก็บ อย่าให้ตี๋ได้มีความสุขคนเดียวโดยไม่มีพี่หมอก
แล้วก็สมน้ำหน้าตี๋ นี่หล่ะเป็นสิ่งที่คนคิดถึงแต่ตัวเองสมควรจะโดนบ้าง
ถึงจะว่าอย่างนี้ แต่ไม่มีความสุขเลย อารมณ์ผกผันตามความสุขของพี่หมอกจริงๆ :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
คนมันรัก ให้เจ็บยังไงก็รัก
:กอด1:
-
อึมครึม อึดอัด เครียดดดดดดดดดดดดดด :z3:
-
โอวววว
กลับสู่สภาพเดิม
แต่ก็นะ ทุกคนมีทางออกสำหรับตัวเอง
เพราะชีวิตคนเรามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเสมอไป
ไม่ใช่ว่าคิดอะไรก็จะทำได้
-
นี่มัน "หน่วง" มากอ่ะ :z10:
แก้ปัญหากันเยี่ยงนี้อีกแล้ววว รู้ว่าสังคมมันโหดร้าย แต่ๆๆ คิดกันบ้างมั้ยว่ามันไม่จบ มีแต่เจ็บเนี่ยยย
แคร์ตัวเอง แคร์คนที่รักให้มากๆ คนอื่น ย้ำ คนอื่น ก็ปล่อยให้ เป็นคนอื่นต่อไป อย่าไปสนใจมานนน
อ๊ากกก อินมว๊ากกก แฮปปี้ทีเตอะ พลีสสส :z3: :o12: :fire:
-
อยากร้องกรี๊ด!!!!!!!! แล้วกระทืบเท้าให้พื้นยุบ
เครียดโว๊ย!!!!!!!!!! :z3:
-
ทิฐิแรงกล้า
สงสารพี่หมอกอ่ะ ยังคอยตามรักตามห่วงอยู่ไม่ห่างเลย
-
มึน ตึง ทำเป็นไม่รู้จัก แล้ว ......จีบกันใหม่? 5555555555
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วอึดอัดสุดดดด
วนกลับมาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว TT
แล้วจะยังไงอ่ะ แล้วพอกลับมารักกันอีกมันจะกลับมาจุดๆนี้อีกมั้ย
รอสักวันที่ทั้งคู่จะพร้อมสำหรับความรักจริงๆ
ผ่านอะไรมาเยอะแล้วนะ คิดกันบ้างเหอะ คนอ่านเหนื่อยใจแทน :เฮ้อ:
-
เอ่อออออ นี่วนกลับไปที่ภาคแรกรึเปล่า
วนไปตอนที่ยังไม่รู้จักกันเลยน่ะ
หน่วงมาก อะไรกัน ;3;
อยากให้คืนดีกันไวๆอ่ะ
ดราม่ากว่านี้ไม่ไหวแล้ว จะตายเอานะ ฮือๆ
-
แมร่งงงงงงงงง พี่หมอกกับตี๋ทำเราร้องไห้จนได้ !!!! อุส่าห์กลั้นน้ำตามาได้ตั้งหลายพาร์ท :z3: :z3:
มันไม่เชิงว่าต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ แต่มันก็ไม่ราบรื่นพอที่จะให้นับต่อ
ไม่ไหวแล้ว อึดอัด ทรมาน สักวันอาจจะแย่ได้ :sad2: :sad4:
-
ไม่อยากให้ทำเป็นไม่รู้จักกันแบบนี้ พี่หมอกเรียกตัวเองว่าผมมันดูห่างเหิน อยากให้ตี๋หมอกเป็นเหมือนเดิมแบบนี้มันอึดอัดTT_TT
-
อ่านตอนนี้แล้วมันหน่วงในใจ
จะทำเป็นไม่รู้จักกันไปอีกนานไหม
-
จะเป็นอย่างนี้อีกนานมั้ย อยู่แบบนี้มีความสุขเหรอตี๋
ที่แน่ๆ คนอ่านไม่มีความสุขเลย :sad11:
-
:z3: :z3:
จะเม้นไงดีเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันหน่วงอยู่ในอก อะะะะะะะะะะะะ
อะไรก็ดูค้างๆคาๆไปสะหมด
-
สงสารพี่หมอกอ่ะ :sad4: ที่ตี๋วิ่งหนีตลอด :m15:
สงสัยรอบนี้พี่หมอกรอตี๋เป็นฝ่ายเริ่มความสัมพันธุ์(จีบ)ก่อน :L1:
ที่ผ่านมาเห็นแต่พี่หมอก เป็นฝ่ายเริ่ม(จีบ)ก่อน :L2:
เอาใจช่วยพี่หมอก o13
-
เรามาเริ่มกันใหม่เถอะ! กลับไปที่เก่า.....
-
ถ้าจะโหดร้ายขนาดนี้ :o12:
แต่เหมือนดราม่าจะไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่ ปูเรื่องไว้ขนาดนี้
ไหนจะมีพี่กวางอีก แต่บางทีถ้าตี๋แต่งงานก็อาจจะดี
คงไม่มีความสุขเท่าตอนอยู่กับพี่หมอกก็จริง
แต่ก็ไม่น่าจะเศร้าเท่าตอนนี้หรอก :sad4:
จริงๆคือถ้าตี๋กับพี่หมอกกลับไปคบกัน
ก็เหมือนหนังสือที่ถูกปิดไปแล้วเอามาเปิดใหม่อีกครั้ง ทั้งๆที่รู้ตอนจบอยู่แล้ว
ตี๋เลิกกับพี่หมอกสองครั้งเพราะเรื่องเดิมๆ
สงสารทั้งคู่นะคือแบบมีเหตุผลมาซัพพอร์ตทั้งคู่
แต่แบบจากมุมมองของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว บางคนก็สงสารตี๋บางคนก็สงสารพี่หมอก
แต่ส่วนตัวเราสงสารพี่หมอกแอะ มีเงินแต่ไม่มีคนรักจริงๆ ทุกคนเข้ามาหวังแต่เงิน
โอ้ยพิมพ์เอง งงเอง เอาเป็นว่าเราว่ามันคงไม่คลี่คลายง่ายๆหรอก (มั้ง)
แต่ก็ไม่แน่ ถ้าสองคนยังทำเหมือนเดิมมันก็เหมือนเปิดหนังม้วนเก่าอ่ะ
ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปอยู่ะนะคะ สนุกๆมากๆ ชอบภาคนี้กว่าภาคที่แล้วอีก :o8:
-
อึดอัดจัง :o12: :z3:
-
อ๊ากกกกกกกกเมื่อไหร่จะได้มีความสุขกันซักที
เครียดๆๆๆ
พี่มิ้นจำตี๋ไม่ได้จริงๆเหรอ???
-
คิดไม่ออกเหมือนกันว่าเรื่องจะออกมาแบบไหน
ต่อไปจะเป็นยังไง ลุ้นให้อ่านต่อ
เจ็บที่อยากเจ็บ กร้าก รออ่านจ้า
-
ให้ตี๋มีแฟนใหม่เหอะ
-
วนกลับสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง บรรยากาศดุเหมือนจะสบาย แต่ก็อึดอัด :z3:
-
แง้ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เดจาวูดีแท้ คู่รักทรหด และหดหู่ 5555
-
อ่านแล้วใจจะขาด
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิดเยอะคิดแยะอะไรก๊านนนนนนนน
ไปบวชกันให้หมดเลยไป๊!!!!!!!!!! :z3:
เห็นด้วยอย่างยิ่ง
เมื่อไหร่เรื่องแบบนี้จะจบสิ้นแล้วอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขซะที
ทำเหมือนคนไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรักกันอยู่นั่น
คนอ่านเครียดแทนน :เฮ้อ:
-
ขอแปะไว้ก่อนนะคะ อ่านคอมเม้นแล้วกลัวรับไม่ได้อ่ะ ยังไม่อยากเศร้าตอนนี้ :sad4:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ คนเขียน เขียนได้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เราอ่านเเล้วแบบว่ามันอึดอัดมากๆๆที่สุด
ตอนแรกๆอึดอัดเพราะพี่หมอก แต่หลังๆมารู้สึกว่าอึดอัดเพราะตี๋
เป็นกำลังใจให้คนเขียน คุณเขียนเรื่องนี้เก่งมากกกก
:3123: :3123: :3123:
-
อึมครึมเกินไปแล้ว :sad2:
-
อ่านแล้ว "หน่วง "
-
ก็ยังดีกว่า โกรธกันไปเลยนะ อย่างนี้ก็ยังมีเยื่อใยต่อกัน หวังว่ามาม่าจะขาดตลาดในเร็ววันนะคนเขียน ^^''
-
เอ่อ....ลา ตาย เถอะ
หน่วงเกินไปแล้ว...ถ้าอยากจะไม่รู้จักกัน
ก็อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกเถอะ มันเจ็บนะ...
ถ้าจะคืนดีกัน แฮปปี้เอนดี้ง ก็ขอฉากทะเลาะกันทุเดือด
ปะทะอารมณ์ ที่ไม่ใช่ สงครามเย็นอย่างนี้
สุดท้ายก็เป็นได้แค่...คนไม่รู้จักกันสินะ....
#ลาตาย
-
ทำแบบนี้ดีกับทั้งคู่แล้ว จริงเหรอ
-
เหมือนจะหายใจลำบาก :เฮ้อ:
แต่ก็
ขอบคุณคนเขียนนะคะ o13
-
สงสารความรักของตี๋กับหมอก จนไม่เหลือไว้สงสารคู่ไหนในโลกล่า
-
ไม่กล้าอ่านนนนนนนน :serius2: :serius2:
-
ThankS
-
หลังจากนี้ไป มันจะดีขึ้นบ้างไหม๊อ่ะ
ทำตัวเหมือนไม่รู้จักกัน :serius2:
-
โอ้ยยยยยเพลีย บรรยากาศอึมครึม
เมื่อไหร่มันจะรักกันหวานชื่น น้ำตาลยังเรียกพี่ซักที!!!!!!
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สายใยเส้นบาง
-
เหมือนจะใกล้.. แต่ก็ไกลเกินเอื้อม..
-
ดีกันแล้ววววววว น้ำตราไหลพราก TT
-
อึมครึมเข้าบรรยากาศฝนตกดีจริงๆ
-
ทรมานคนอ่านดีแท้
เออะ เอาเหอะ มาต่อตอนหน้า จะทำคนอ่านกระอักขนาดไหนนะ
-
หน่วง
-
ถึงจะทำเหมือนไม่รู้จักกัน
แต่ก็ยังได้เจอกันละนะ
กลับมาอยู่ด้วยกันอีกเร็วๆ นะ
-
เบื่อตี๋ เวลาหมอกใส่ใจก็กังวลคิดถึงแต่ตัวเองกับคนอื่น ไม่คำนึงถึงหมอก แต่พอหมอกไม่สนใจทำมาเสียใจ
-
:really2:......รู้สึกเหมือนหมอกกำลังจะจีบตี๋อีกครั้ง
แล้วตี๋ล่ะ.....จะหนีไปทั้งชีวิตเหรอ..................
-
อึดอัดมาหลายตอนแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาา
คนเขียนทำอะไรให้มันดีขึ้นกว่านี้สักทีเถอะนะจ้ะ
please!!! :z3:
-
อ่านคอมเม้น
จนไม่กล้าอ่านเรื่องเลยอ๊ะ
ยิ่งเซนซิทีฟอยู่ :sad4: :sad4: :sad4:
-
It is better to lose your pride to the one you love, than to lose the one you love because of pride...
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แบบคนรักกันกันอ้ะ แต่ต้องทำเหมือนไม่รู้จักกันไม่รักกัน
มันแบบเจ็บปวด T^T
ทั้งพี่หมอก ทั้งตี๋เลย บอกตรงๆเราโกรธตี๋มากกว่าพี่หมอก
เราเข้าใจตี๋มีทางของตี๋ แต่แบบโอ้ยยยยยยยยยยยยยย
คือพี่หมอกดีมากอ่ะ ไม่รู้จะพูดไง
คือตี๋ลืมความตั้งใจเดิมแล้วหรอ ที่จะไม่ปล่อยให้พี่หมอกไป จะไม่ให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยอะ
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ฉันจะบ้า T^T :z3:
-
:z3: เกินบรรยายกับความรู้สึกที่เกิด ไม่เคยอ่านเรื่องที่ทำให้อึดอัดได้ขนาดนี้ มันอินฟินมากๆ
ขอ o13 ยกมือให้กับคนเขียนค่ะ สุดยอดจริงๆๆ...
แต่ยังไงขอจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเถอะนะคะ แค่นี้ก้อทำร้ายจิตใจคนอ่านเหลือเกินแล้ว :sad11:
-
BN.26
สองวันต่อสัปดาห์
เป็นวันที่กระดิ่งเหนือประตูจะส่งเสียงดัง และเป็นเวลาที่เขาเข้ามาในร้านนี้
บางครั้งก็มาจิบกาแฟเงียบๆ บางครั้งก็หอบงานมาด้วย หลายครั้งที่มีนักเรียนอยู่ในร้าน พวกเธอส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดไม่พอ ยังแอบยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป และมีไม่น้อย ที่กลับมาที่ร้านอีกครั้ง ถามเรื่องเขาจากผม เพราะจำข่าวพวกนั้นได้ หรือไปหาข้อมูลเจอที่หลัง
“พี่ใช่คนในภาพนี้หรือเปล่า? ดูเหมือนมากเลย”
ได้แค่ยิ้มเล็กๆตอบ เบี่ยงคำถามไปที่เรื่องอื่น “ลองทานแอปเปิ้ลเค้กดูไหม?” เด็กๆพวกนั้นก็จะโวยวาย “โถ่ พี่ตี๋ พี่เบี่ยงประเด็นตลอด”
“แน่นอน ถ้าพี่อยู่ร้านนี้ ไม่เชียร์เค้ก ก็ตกงานดิ”
“แต่นี่ก็เป็นร้านของพี่เหมือนกัน ไม่ตกงานหรอก”
“เออ ถ้าพี่ตี๋ไม่ใช่คนในภาพ แกคิดว่าสองคนนี้ยังคบกันอยู่ไหมวะ?”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง แต่ถ้าเป็นฉันนะ ไม่มีวันปล่อยหรอก หล่อก็หล่อ รวยก็รวย นิสัยก็คงจะเพอร์เฟค อ่อนโยนราวกับเทพบุตร กรี๊ดดด อย่างกับหลุดมากจากนิยาย”
ผมแอบหัวเราะออกมาตรงคำว่านิสัยอ่อนโยนราวกับเทพบุตร น้องๆที่ดูจะเลิกสนใจผมไปแล้วเลยหันกลับมามองกันใหญ่ ผมเปียสองข้างกับคอซอง ก่อนหน้านี้ผมมองว่าเป็นข้อดีของการตั้งร้านแถวนี้ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆ
“ฉันว่ามีลับลมคมใน”
“ทั้งหมด 216 บาทครับ”
“คราวหน้านะพี่ตี๋ ระวังตัวไว้เลย”
“ฮะฮ่า มาสิ กลับมาถาม แล้วกินเค้กด้วย”
“หนูอ้วนตายพอดี”
บ่นหงุมหงิมแล้วเดินออกไปจากร้าน อยากจะบอกว่ากระโปรงนั่นดูสั้นไปหน่อยนะ แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป คงเป็นเทรนด์ใหม่ในรั้วโรงเรียน ผมห่างจากเวลานั้นมามากแล้ว น่าแปลกใจที่กฎหัวเกรียนยังไม่ถูกยกเลิกเสียที
“ครับ?” “เมนูแนะนำวันนี้…” “ทั้งหมด…บาทครับ” “ขอบคุณครับ” นั่นคือทั้งหมดที่ผมพูดคุยกับเขา ไม่มีอะไรมากมายไปกว่าครั้งแรกที่ได้เจอกันในร้านนี้ ช่องว่างที่เรารักษาไว้ ยังกว้างเท่าเดิม
วันนี้พี่กวางพาพี่กิ๊ฟท์ไปถอดเฝือก ผมเฝ้าร้านคนเดียว
วันพฤหัสตอนเย็น คิดว่าช่วงนี้คงมีละครยอดฮิตอะไรสักอย่าง ทำให้ช่วงดึกเงียบเหงา มีแต่แวะซื้อเค้กกลับบ้านแล้วก็ออกไป ในร้านเหลือผมนั่งดูทีวีเงียบๆ งานที่ต้องเอาไปส่งวันเสาร์นี้ยังไม่เสร็จ ถึงจะได้หัวข้อ รายละเอียดมา แต่ก็ขาดความคิดสร้างสรรค์ ห่อเหี่ยวอย่างกับผักบุ้งหน้าร้อน
“ตี๋ เทียบกับงานก่อนหน้านี้ที่ตี๋ทำ พี่ว่ามันขาดอะไรไปว่ะ”
“ผมวาดเหมือนเดิมเป๊ะเลยนะ”
“นั่นสิ แล้วมันขาดไรไปวะ?”
การบ้านที่ให้เอางานเก่ามาวาดใหม่ มองโดยรวม สวยขึ้น แต่กลับต้องขมวดคิ้วมองกัน
“พี่ต้า เดี๋ยวผมเอาไปแก้ใหม่ให้”
“ไม่ต้องๆ วาดรูปใหม่ไปเรื่อยๆนั่นแหละ ลองเอาเล่มนี้ไปอ่านดู”
โยนหนังสือเล่มหนาให้ ผมจำเล่มนี้ได้ เคยเห็นที่ร้านหนังสือ ในห้างหรูๆที่เคยมีคนพาผมไป และไม่ใจร้าย รับผมกลับ ผ่านมานานเสียจนรู้สึกเหมือนตอนนี้ผมอายุสักสามสิบ คงเพราะระหว่างนั้นเกิดเรื่องเยอะแยะเต็มไปหมด
กางหนังสือเล่มนั้นกับโต๊ะ หน้าร้อยกว่า ไม่มีตัวอักษรในเล่มนี้ มีแต่ภาพ ผมว่าดีกว่าเรียนทฤษฎีให้วุ่นวาย เสียงกระดิ่งดังขึ้น เงยหน้ามอง
เงาที่เห็นไม่ชัดเจนอยู่หลังกระจก เปิดประตูเดินเข้ามาช้าๆ นั่งเก้าอี้ตัวโปรด หรืออาจจะเพราะชอบมุมตรงนั้น เป็นเรื่องแปลกที่ที่ตรงนั้นจะว่างเสมอเมื่อเขามา บางทีอาจเป็นคนโปรดของเก้าอี้ตัวนั้นด้วย
“สวัสดีครับ…”
เขาพยักหน้า ทิ้งตัวนั่งกับเก้าอี้ ถอนหายใจ แบกแฟ้มมาสองแฟ้ม แท็บเล็ตเครื่องหนึ่งที่เคสถูกเปิด หน้าจอยังสว่างอยู่ตรงนั้น แท่งกราฟที่ผมเห็นแล้วเวียนหัว อยู่บนจอ ผมใช้มือข้างเดียวจับกระดาษกับสมุดออเดอร์ไว้ อีกมือเช็ดเข้ากับผ้ากันเปื้อน ชื้นเหงื่อไปหมด
“อะไรก็ได้”
“ครับๆ”
บางครั้งก็จะสั่งแบบนี้ ที่ชอบคงเป็นกาแฟ แต่ไม่อยากจะชงกาแฟให้บ่อย เพราะถ้าแบบนั้นจะหมายความว่าทำงานได้ถึงดึกโต้รุ่งยันเช้า ถ้าง่วงก็ควรจะนอน เหนื่อยก็ควรจะพัก ถึงบางครั้ง จะยากที่จะทำแบบนั้นได้ แต่ก็ควรจะมีเส้นลิมิตของตัวเองที่ขีดไว้ชัดเจน
ช็อคโกแลตร้อน เค้กที่หวานน้อยที่สุดในร้าน วางลงกับโต๊ะ เขาไม่ได้เงยหน้ามอง
“ผมขออีกแก้ว”
“ครับ?”
“ช็อคโกแลตอีกแก้ว”
แม้จะงง แต่ก็ทำอีกแก้ว คงจะนัดคนไว้ที่ร้านนี้
ยกไปวาง ก็ถูกบอกว่า “นั่งสิ” นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม เพราะยังไงก็ไม่มีลูกค้าคนอื่น รู้สึกเหมือนเก้าอี้ตัวนี้ดึงผมไว้ เข้าใจความสบายที่นั่งบนเก้าอี้นุ่มๆแบบนี้ทันที
นั่งอยู่ตรงข้ามกัน
สายตาเขาคงวุ่นอยู่กับการมองข้อมูลพวกนั้น ช็อคโกแลตร้อน มีควันอยู่เหนือหน้าผิว หอม ถึงจะเป็นคนทำอยู่ทุกวัน แต่ก็ใช่ว่าจะได้กินอยู่ตลอด นั่นอาจเป็นเรื่องที่หลายคนเข้าใจผิด
“แก้วนั้น ดื่มสิ”
“ของผมงั้นหรอ?”
พยักหน้า ผมเลยยกแก้วช็อคโกแลตขึ้นดื่ม วันนี้รสเข้มไปหน่อย แต่กลิ่นก็ชัดขึ้น
นั่งเงียบๆ ไม่มีคำพูดระหว่างกัน ผมจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ความคิดถึงจะวุ่นวาย แต่ก็ผลักมันออกไป ความรู้สึกก่อนหน้านี้ที่นั่งอยู่คนเดียวในร้าน กับความรู้สึกตอนนี้ ที่มีคนนั่งอยู่ตรงข้าม ถึงจะไม่มีคำพูด บรรยากาศก็เปลี่ยนไป
เพลงในร้านทำให้ง่วงนอน ความขี้เกียจทำให้อยากนั่งอยู่ในท่าที่สบายกว่าการนั่งเข่าชิดหลังตรง พิงตัวเข้ากับหมอนใบใหญ่ แขนสองข้างวางอยู่กับที่วางแขน เปลี่ยนวิวจากมองนอกหน้าต่างเป็นมองคนฝั่งตรงข้าม แก้วนั้นพร่องไปแค่นิดเดียว
เขาเป็นคนที่ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ก็รู้สึกห่างไกล เหมือนเป็นโลกที่ข้ามไปไม่ถึง
แค่คิดว่าเคยใช้เวลาร่วมกันเยอะขนาดนั้น ในตอนนี้ รู้สึกเหมือนกับเป็นแค่ฝันที่แสนยาวนาน
ตั้งแต่ตอนไหนกันที่เขาลดกระดาษตรงหน้าลง เอื้อมตัวออกมา ยื่นทิชชู่ที่ดึงออกมาจากกล่องบนโต๊ะให้ผมที่ร้อง“เห?” ยื่นรับมาแบบงงๆ เขาชี้มาที่หน้าผม เอามือจับแก้มตัวเอง พึ่งรู้ว่ามันเปียก
"ร้องไห้ทำไม?"
“…ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่แพ้อากาศนิดหน่อย”
ได้ยินเสียงถอนหายใจ
ยกช็อคโกแลตขึ้นดื่มจนหมด รู้สึกดีขึ้น เขาเก็บของ ผมเลยดันตัวขึ้นนั่งหลังตรง
ลุกขึ้น เดินตามไปส่ง เพราะเป็นลูกค้าคนเดียวในร้าน และคิดว่าน่าจะเป็นคนสุดท้ายแล้วสำหรับวันนี้ คงต้องเตรียมเก็บร้าน
เสียงกระดิ่งดัง
ประตูที่กำลังจะปิดลงเพราะเขาเดินออกไปแล้ว ผมหมุนตัว คิดจะเก็บจานก่อนเป็นอย่างแรก ก็ถูกเรียกไว้
“เดี๋ยว”
“ครับ?”
“….ผมชื่ออัษฏา อัษฏา ติวากุล”
“ห้ะ?”
“คุณล่ะ ชื่ออะไร?”
เสียงต่ำ สีหน้านั้นดูจริงจัง ไม่เหมือนเรื่องล้อเล่น คิดว่าถ้าไปพูดแบบนี้กับคนอื่น อาจโดนค้อนใส่ได้ ผมตอบกลับไป มือจับผ้ากันเปื้อนไว้
“อธิษฐาน พิชญพานิชย์”
“…หรอ”
“เรียกผมว่าตี๋ก็ได้”
เขาพยักหน้า ใบหน้าบึ้งตึง ยากที่จะเห็นรอยยิ้ม มีเพียงหัวคิ้วนั่นที่คลายลงหน่อย
“จะมาใหม่”
“ครับ”
โน้มตัวไปดึงประตูเปิดให้ เขายังไม่ยอมเดินออกไป ก้มลงมองผม ไม่ได้อยู่ใกล้ขนาดนั้น แต่ก็รู้สึกว่าใกล้ในระดับที่เริ่มอันตราย กลั้นหายใจ แยกยิ้มไปให้ ถ้าตอนนี้หัวเราะ คงได้ยินเสียง แหะ แหะ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
ทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้ง ในฐานะที่ต่างออกไป
ดวงตาคู่นั้นอ่อนลง
เสียงกระดิ่งเหนือประตูใสเหมือนระฆัง รองเท้าหนังสีดำก้าวพ้นจากกรอบประตูออกไป
มองมือตัวเองที่ยังวางอยู่ทาบอยู่กับประตูไม้ ผลักเบาๆ แค่นั้นก็เหมือนมีแรงลมช่วยเปิดประตูให้ วิ่งออกไป เห็นหลังเขาอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก แต่กลัวว่าจะขึ้นรถคันไหนออกไปเสียก่อน ตะโกนเรียก “เดี๋ยว! เดี๋ยว!” เขาหันกลับมาแค่ครึ่งตัวบน เงาของเขาทอดยาวออกมา ถ้าเงาของผมไม่อยู่ทางด้านหลัง คงกลายเป็นเส้นตรงเส้นเดียวกัน
“จะให้ผมเรียกคุณว่าอะไรดี”
ไม่ต้องรอนาน เหมือนมีคำตอบเตรียมมาไว้อยู่แล้ว
เห็นมุมปากนั่นยกขึ้น เขายกยิ้มบางๆ แค่มุมปาก แทบจะไม่เห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ บางทีผมอาจมีประสาทสักส่วนที่ตรวจจับรอยยิ้มเขาได้ ช็อคโกแลตในท้องวิ่งวนไปทั้งตัว อุ่น
“หมอก…”
…………………………….
………………………
“ตี๋”
“ครับ? อ้าว พี่กวาง? ทำไมหรอครับ?”
“ออกไปรับออเดอร์หน่อย ลูกค้าเรียก”
“หือ? ลูกค้าคนไหนล่ะ?”
นึกถึงหน้าเด็กผู้หญิงกลุ่มนั้นที่ตามตื๊อประจำจนเริ่มกลัว ถ้าเป็นกลุ่มนั้น ขอเลือกหลบอยู่หลังร้าน ขอขัดหม้อต่อดีกว่า
“…คนนั้นนั่นแหละ”
“…อ้อ”
“เดี๋ยวนี้มาบ่อยขึ้นนะ”
พี่กวางรู้จักพี่หมอก แต่ถึงอย่างนั้น กลับไม่ค่อยพูดอะไรกันเท่าไหร่ รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนพี่โก้ เป็นคนที่ทำคอนเสริต์ในงานแต่งงานตัวเองล่ม แค่นั้น ไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้
เช็ดมือเข้ากับผ้ากันเปื้อน เดินออกมา ว่าแล้ว เด็กผู้หญิงกลุ่มนั้นอยู่ด้วยจริงๆ หัวหน้าแก็งค์ชื่อบิว เรียนอยู่ม.4 โรงเรียนหญิงล้วนแถวนี้ กลายเป็นลูกค้าประจำ เหมือนมาดักรออะไรสักอย่าง วันนี้ทำหน้าบาน เพื่อนอีกหกคนสุมหัวกันกรี๊ดกร๊าด “ฉันว่าแล้ว ฉันว่าแล้วแก!!” พูดถึงอะไรกัน อยากรู้ด้วยคน
“สวัสดีครับ”
“อืม”
ตอบแบบนั้น เงยหน้าขึ้นมามองนิดหน่อย
“วันนี้ไม่เอาเค้ก”
“อ่า ครับ ได้ แล้วอย่างอื่น?”
“มอคค่า”
ผมพยักหน้า จดลงไปในเล่ม คิดว่าคงหมดแค่นี้ แต่เขาก็พูดต่อ
“อยากกินอะไร?”
“ครับ?”
“….ตี๋..อยากกินอะไร”
เหมือนจะไม่ถนัดที่ต้องเรียกชื่อผมออกมา เห็นความอึดอัดตลกๆนี้ เล่นเอาผมเกือบหลุดหัวเราะออกมา
“ผมไม่อยากกินอะไรหรอก ในร้านนี้ผมกินมาหมดแล้ว”
“แล้ว…”
เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา ผมไม่แน่ใจว่าได้ยินไม่ชัดเองหรือเป็นเขาที่หยุดพูด
“ครับ?”
“เลิกงานกี่โมง?”
“…อืม น่าจะสักสี่ทุ่ม วันนี้ถ้าเก็บร้านเร็วก็น่าจะเสร็จทัน”
มองนาฬิกา ตอนนี้กำลังจะทุ่มครึ่ง
“จะมารับตอนสี่ทุ่ม”
“ห้ะ?”
“ร้านที่อยากกิน ร้านไหน?”
พอเจอคำถามแบบนี้ก็ไปไม่ถูก เขาจ้องหน้า รอคำตอบจากผม ส่วนสายตาข้างหลังเป็นสิบคู่นั่น ไม่นับแล้วกัน
“ตายแล้วแก เขาขอพี่ตี๋ออกเดต”
“ฉันบอกแล้ว จริงๆด้วย คนในรูปคือพี่ตี๋จริงๆด้วย”
“แก ถ่ายรูปเลย ทวิต ทวิตมันเดี๋ยวนี้ กรี๊ดดดด”
แหม เสียงเบาจนไม่ได้ยิน แม้แต่เขายังมองเด็กผู้หญิงกลุ่มนั้น สายตาไม่เป็นมิตร แต่ในวินาทีนี้ ดูเหมือนพวกเธอจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว
“คืนนี้ผมคงไปไม่ได้หรอก”
“…..งั้นหรอ”
แปลกใจกับคำตอบที่ได้ยิน
มองยังไง คนตรงหน้าก็คือพี่หมอก แต่กลับไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดโมโหกับคำตอบของผม ไม่มีบังคับ แค่รับรู้
“แต่พรุ่งนี้ผมว่างนะ”
“กี่โมง?”
“น่าจะเวลาเดิม”
“ครับ”
ครับ?
แก้วมอคค่าวางลง อยู่ตรงนั้นไม่นาน ก็ถูกดื่มจนหมด เขาเดินออกไปจากร้าน
“พี่ตี๋ เล่าออกมาเลยๆๆ เคยคบกันใช่ไหม?”
“ห้ะ?”
“พี่เหม่อไปถึงไหนแล้วเนี่ย เขาเดินออกไปเป็นชาติแล้ว”
“อ้าว หรอ?”
ได้ยินเสียงของเด็กผู้หญิงพวกนั้นอีกสักพักใหญ่ ไม่ได้ตอบอะไรไป แม้แต่ตอนเก็บจาน ก็ยังไม่รู้ตัว
………………………………….
………………………….
พี่บอลจะกลับจะสิงค์โปร์วันเสาร์นี้ ฝากบอกผ่านไอ้กล้วยมา
เป็นเรื่องที่ผมรอคอยพอๆกับตอนเย็นวันนี้
เด็กกลุ่มนั้นยังไม่ยอมกลับไป วันนี้มีลูกค้าฝรั่งโต๊ะหนึ่ง ถึงจะรู้จักกับภาษาอังกฤษมานานจนคล้ายกับญาติเก่า แต่ก็เป็นเพียงญาติห่างๆ เวลาคับขัน ต้องพูดจริงๆ ก็ต้องเอาตัวรอดแบบงูๆปลาๆ
“จะปิดร้านแล้ว กลับไปเถอะ”
“ไม่ หนูไม่กลับ”
กอดเอวมอง ขมวดคิ้วก็แล้ว แต่กลับโดนล้อกลับ ทั้งโต๊ะทำท่าเดียวกันกับผม
“พวกหนูไม่กลัวพี่หรอก”
“ขอล่ะ จะปิดร้าน”
พี่กวางกลับเห็นเป็นเรื่องตลก ดูผมทะเลาะกับเด็กม.ปลาย ทั้งร้านเหลือเพียงแค่โต๊ะเดียว ห้าคน ไม่ยอมกลับ นั่งสถิตเป็นรูปปั้น
“จะรอเจอพี่หมอกก่อน”
“นี่ยังไม่รู้เลยว่าจะมาจริงหรือเปล่า? กลับบ้านดึก พ่อแม่ไม่เป็นห่วงหรือไง?”
“ยังไงก็กลับบ้านเองอยู่แล้ว ไม่ต่างกันหรอก”
“แล้วไม่ต้องกลับไปทำการบงการบ้านบ้างหรือไง? ไปเล่นเกมเล่นเฟซที่บ้านก็ได้”
“ที่นี่ก็เล่นได้ โทษที มือถือหนูมี 3G”
ดีครับดี
ทำอะไรไม่ได้ อย่างน้อยก็เก็บจานไปให้หมด ถึงเวลาที่ต้องปิดร้านจริงๆ ถ้ายังอยู่ต่อ คงต้องให้ค้างนี่สักคืน
ปิดไฟที่ตู้เค้ก พี่กิ๊ฟท์จัดการบัญชี ยกเก้าอี้ไม้ขึ้นบนโต๊ะ วันนี้ร้านไม่เงียบ ดังกว่าปกติ
“นั่นๆ มาแล้วๆ”
ตามมาด้วยเสียงกระดิ่ง
ยังใส่สูทอยู่ เดินเข้ามาในร้าน เห็นผมยืนมอง ก็พูด “เสร็จรึยัง?”
“ใกล้แล้ว รอแป็ปนึงครับ”
เขาพยักหน้าตอบ ยืนพิงโต๊ะใกล้ๆ หยิบมือถือออกมา กดนิ้วพิมพ์ข้อความ
พี่กวางเดินออกมาจากหลังร้าน ยังไม่ทันทักอะไร พี่หมอกก็พูดก่อน “โก้ฝากบอกว่ากลับดึก”
“กลับดึกอีกแล้ว? งี้ต้องโทรคุยล่ะ”
ถอดผ้ากันเปื้อนออก แขวนไว้กับตู้ หยิบกระเป๋ากับหนังสือที่ยืมมา เดินไปหา เด็กๆพวกนั้นก็เก็บของตามใหญ่ หวังไว้ในใจว่าคงไม่ตามมา
พี่หมอกเดินนำออกไปก่อน คลายปมเนกไท เลื่อนลง
“กินร้านไหน?”
“อะไรก็ได้”
“คิดสิ”
“ให้ผมเลือกหรอ”
พยักหน้าตอบ
มองไปข้างหลัง จากร้านเดินออกมาสักพักแล้ว ยังเห็นเด็กกลุ่มนั้นตามมา แต่ห่างออกไป มากพอที่จะไม่ได้ยินเสียงผม
“ร้านหมี่เป็ดตรงนั้นไหม? ปิดดึก น่าจะอร่อยดี”
“….”
“ผมนึกออกแต่ร้านข้างถนนแบบนี้ กินได้หรือเปล่า?”
พยักหน้าตอบ
เข้าไปในร้าน แม้แต่อาแป๊ะที่ลวกเส้นอยู่ยังมองตามพี่หมอกมา เก้าอี้เป็นแค่เก้าอี้ไม้กลม ขาสี่ข้างไม่เท่ากัน ทิ้งน้ำหนักไปอีกข้าง เก้าอี้ก็เอียง ขาไม้เคาะพื้น โต๊ะไม่ต่างกัน คนแน่นร้าน มีแค่พัดลมเก่าๆตัวเดียวส่ายหน้าไปมา ไอน้ำเหนือหม้อซุบทำให้ทั้งร้านยิ่งร้อนกว่าเดิม ลูกสาวเถ้าแก่เดินมารับเมนูเอง
“ผมเอาหมี่เป็ดเพิ่มเส้นพิเศษชามนึงครับ”
“สองชาม”
ถึงจะพูดว่าเป็นลูกสาวแต่ก็เลยเลขสี่ไปพักใหญ่ เธอยิ้มเขินๆให้คนตรงข้ามผม ที่ไม่ได้รู้สักนิดว่าถูกมองอยู่
เสียงโต๊ะข้างๆดัง หันไปมอง เป็นผู้ชายสองคน สวมเสื้อสีฟ้าทั้งคู่ คนขับแท็กซี่ คนนึงกินเสร็จแล้ว แคะฟัน พิงกับผนังสีน้ำตาล ฟังอีกคนพูดอย่างสนุกปาก เล่าเรื่องลูกค้าที่เจอในวันนี้ เพราะบนโต๊ะผมยังไม่มีคำพูดอะไร เลยแอบฟังเขาพูดไปด้วย
ชามสีชมพูสองชาม ช้อนกับส้อมอยู่ในกล่องสีเงิน ไม่มีตะเกียบ คิดว่าหมดไปแล้ว หยิบคู่หนึ่งส่งให้เขา ยื่นมือออกมารับในจังหวะเดียวกันกับที่ผมยื่นไปให้
“ขอตะเกียบด้วย”
ไม่ใช่ผมที่เป็นคนขอตะเกียบ แต่พอได้จากเด็กเสริฟ์แล้ว ก็ยื่นให้ผม
“กินไม่ถนัดไม่ใช่หรอ?”
“ขอบคุณครับ”
ผมหิว คีบเส้นที่ชอบดิ้นไหลกลับลงไปในชามจนน้ำซุปกระเด็นเข้าปาก เส้นในชามที่กินไปคงเท่ากับสองชามปกติ แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นอิ่มจนเดินไม่ไหว
“เอาอีกหรือเปล่า?”
“คงไม่ แล้ว…คุณล่ะ จะเอาอีกหรือเปล่า?”
“ผมไม่ได้ชื่อคุณ”
“…..”
“เรียกชื่อสิ”
“อ..อายุมากกว่าผม คงต้องเรียกว่าพี่สินะ”
เหมือนเขากำลังรอ
รอที่จะได้ยินคำนั้นอีกครั้ง
“พี่หมอก….”
ผมกำมือแน่น
เห็นมือของเขาข้างหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นกำแน่นไม่ต่างกัน
“กลับเถอะ”
“อืม”
ลุกขึ้นตามเขาออกไปนอกร้าน ถนนที่ไม่มีใครหยุดเดิน เขากดมือถือ ไม่ใช่เครื่องเดิม ส่งข้อความ เรายืนอยู่เงียบๆ มองนาฬิกา คิดว่ารถเมล์เที่ยวสุดท้ายคงจะหมดไปแล้ว อาจจะต้องมองหาวินมอเตอร์ไซค์
รถบีเอ็มสีดำ นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน จอดเทียบฟุตบาท ที่ทาสีขาวแดงไว้ พี่หมอกไม่ได้เดินไป หันมามองผม ดูเหมือนจะรู้ว่าผมมีเรื่องที่อยากจะพูดอยู่ และนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของวัน
“….คราวนี้บอกผมได้ไหม ว่ากำลังทำอะไรอยู่”
“ได้สิ…. กูจะบอกทุกอย่างที่มึงอยากรู้”
เสียงรถเมล์บีบแตรยาว เกือบที่จะกลบเสียงนี้ไป
“กูอยากเริ่มต้นใหม่ ทั้งหมด ทั้งกู ทั้งมึง”
สรรพนามที่เปลี่ยนไป ทำให้ผมรู้ว่าผมคุยกับใครอยู่
“พี่ไม่กลัวว่ามันจะวนกลับที่เดิมหรอ?”
“เรื่องนั่นมันขึ้นอยู่กับมึง ว่าจะทำอะไรต่อไป”
“…..”
“มึงต้องเลือกแล้ว ตี๋….”
ถามทิ้งไว้แบบนั้น แล้วก็ขึ้นรถไปก่อนที่จะได้คำตอบจากผม
……………………….
…………………
[B.N.26 : complete]
[2.12.55]
-
again สินะ
รอนะ กลับมาคบกันเหมือนเดิมเหอะ
-
อ๊ากก ขอสักทีเถอะ ช่วงเวลาหวานล้ำเหล่านั้นจงกลับมา ><
-
ตอนที่ 23 สนุกมากๆๆ :pig4:
-
ถ้ามันจะไม่รอด ก็เพราะตี๋ทั้งนั้นอ่ะ
หลายครั้งแล้วด้วย คิดถึงแต่สายตาคนอื่น แต่กลับไม่คิดถึงความรู้สึกหมอกมั่งเลย :เฮ้อ:
-
ใกล้แล้วโว้ยยยยยยยย ใกล้แล้ว :m11: :m11: :m11:
พี่หมอก ตี๋ รวมทั้งเรา กำลังจะได้หลุดจากสถานการณ์ชวนอึดอัด น่าเวียนหัว ชวนร้องไห้แล้วใช่ไหม
ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมมมม :z3:
ยอม ยอมหมด ถึงแม้ว่าต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่ก็ไม่เป็นไร ถ้ามันจะทำให้พี่หมอกกับตี๋ยังอยู่ตรงนี้ !!!
ขอร้องงงง ตี๋คิดให้ดีนะ พี่หมอกยอมขนาดนี้แล้วอะ ได้โปรดดด ทำเพื่อตัวเอง เห็นแก่ตัวเพื่อความรักบ้างเถอะนะตี๋
-
:L1: :L1:
-
นึกว่าจะรอให้ตี๋เป็นฝ่ายเริ่มจีบนะเนี้ย :z10:
:o8: ตี๋จะเลือกอะไรดี หุหุ
พี่หมอกสู้ๆๆ :mc4:
-
เตรียมพร้อม..
ระวัง...
ไป!!!!!!!!!!!
“….ผมชื่ออัษฏา อัษฏา ติวากุล”
“คุณล่ะ ชื่ออะไร?”
ถึงตรงนี้น้ำตาแทบร่วง โอย!!!!
มาพอกูมึงตอนท้ายกรี๊ดออกมา โอยยยยย คิดถึงแบบนี้ โคตรคิดถึง
ตี๋เอ๊ยยยยย พี่หมอกเขาแล้วแต่เอ็งแล้ว อย่าทำให้แม่ยกเสียใจอีกนะ ฮู่เร่!!!!
-
กลับมาเหมือนเดิมเถอะนะ น้องตี๋ :m15:
:กอด1: :L1:
-
โอ๊ยยยยยย จาบร้าาาาาา
ตี๋เอ้ยยย มันจะไม่มีแล้วนะโอกาสครั้งที่ 4 นะ
-
ถ้ามันจะไม่รอด ก็เพราะตี๋ทั้งนั้นอ่ะ
หลายครั้งแล้วด้วย คิดถึงแต่สายตาคนอื่น แต่กลับไม่คิดถึงความรู้สึกหมอกมั่งเลย :เฮ้อ:
เห็นด้วยเลยค่ะ :o12:
แต่แบบถ้าไม่อยากให้เรื่องมันวนกลับไปที่เก่า
ก็ต้องกล้าเปลี่ยน ไม่ใช่แค่ตี๋ แต่ก็รวมทั้งพี่หมอกดวย
อยากเห็นความสุขของทั้งสองคนแล้วนะ :sad4:
-
:เฮ้อ:ทำไมอ่านเรื่องนี้ทีไร จิตตกทุกทีแต่ก็เลิกอ่านไม่ได้
-
สองครั้งแล้วสินะที่ตี๋เลือกเดินจากพี่หมอกไป ทั้งๆที่ตอนพี่หมอกกลับจากเมืองนอกก็บอกแล้วว่าจะไม่ทิ้งพี่หมอกอีก เฮ้อออ
คราวนี้ก็เลือกดีๆนะตี๋ หัวใจตัวเองนะ
-
เอาเป็นว่าให้กำลังใจทั้ง3คนน่ะ พี่หมอก น้องตี๋ และน้องชุ
-
ครั้งนี้ รู้สึกสงสารหมอก
ตี๋น้อย อย่าเอาแต่ใจนักเลยนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
บรรยากาศอึมครึม อึดอัด แต่มีกลิ่นความห่วงหาจางๆ
ตี๋ กลับไปหาพี่หมอกเถอะ เริ่มใหม่อีกครั้ง
ตอนนี้พี่หมอกก็ดูมั่นคงขึ้นแล้ว อะไรๆก็ชัดเจนขึ้น
ไม่ใช่ตอนแรกที่ยังเป็นนักธุรกิจมือใหม่ที่อนาคตไม่แน่นอน
พี่หมอกอุตส่าปูทางทุกอย่างเพื่อวันที่ได้อยู่ด้วยกัน
อยากให้ตี๋กลับไปคิดดีดี เริ่มใหม่อีกครั้งก็ยังไม่สาย
ผ่านอุปสรรคต่างๆ บทพิสูจน์มากมายจากหลายคนหลายสถานการณ์มาก็มาก
ถึงเวลาที่ทั้งคู่จะได้ใช้ความสุขร่วมกันจริงๆแล้วนะ
-
ได้อารมณ์แอบอมยิ้ม แบบหวานปะแล่ม ๆ หวังว่าครั้งนี้จะเลือกทางที่ดีให้ทั้งสองฝ่ายนะจ๊ะ :กอด1:
-
ทุกๆอย่างกลับไปที่จุดเริ่มต้น
ตี๋เลือกดีๆนะเว่ย
พี่หมอกก็คงกำลังปรับตัว
รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
....
ปล. เด็กม.4คนนั้น..... คุณพระ นั่นมันเรารึเปล่า ก๊ากกก
-
ทำตามหัวใจได้แล้วตี๋
-
ถึงเวลาต้องเลือกแล้วตี๋ เลือกให้ตัวเองมีความสุขสักทีเถอะ
-
ขอไม่ให้ความเห็นใดๆนะครับ :amen:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เหมือนกำลังจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้นนะ
กลับมาเริ่มต้นใหม่ o13
พี่หมอกดูรักตี๋มากอ่ะ พยายามมาก
มันขึ้นอยู่กับตี๋ทั้งหมดแหละเอาจริงๆ
น่าสงสารเฮียเขา เขารอนาน
อย่าให้เขาเสียใจอีกนะตี๋
-
ตี๋มีบทเรียนแล้ว เริ่มต้นกันใหม่คราวนี้คงต้องดีกว่าเดิมแน่
-
:sad11: ติดงอมแงม รีบๆมาต่อนะ
-
บทเรียนก็มีแล้วนะตี๋ อย่าให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำๆเลย
โอ้ย!เริ่มต้นขนาดนี้ อยากเห็นอารมณ์พี่หมอกวิดวะกับตี๋ถาปัตย์ อีกจัง!
เริ่มใหม่ได้แล้ว จ๊ะ
-
:-[ อิอิ เขินไปกับการพบกัน ทำความรู้จักกันใหม่ครั้งนี้...
สรุปที่พี่หมอกยอมปล่อยตี๋กลับมา จนถึงทุกวันนี้... เป็นการให้เวลาตี๋ใช้เวลากับตัวเอง เพื่อน ครอบครัว
แบบนั้นใช่มั้ย... ขำน้องผู้หญิงพวกนั้น ช่างติดตามจริงๆ
การเรียกของพี่หมอกกับตี๋ตอนเริ่มเเรกทำความรู้จักก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ อิอิ ห่างๆแต่ก็ยังรู้สึกถึงความอบอุ่น
ห่วงหา... ตี๋จะตัดสินใจยังไง เเล้วมีเรื่องอะไรที่พี่หมอกจะยอมบอกกับตี๋ อยากรู้ๆๆๆๆๆ o22
เลือกพี่หมอกนะตี๋ คราวนี้น่ะ เลือกตามใจตัวเองบ้าง ที่ทำงานเเต่คิดอะไรไม่ออกเนี่ย บางทีอาจเพราะใจตี๋ไม่พร้อม
จะคิดอย่างอื่น ไม่มีเเรงบันดาลใจ... ได้พี่หมอกกลับคืนมาอะไรๆอาจจะดีขึ้นก็ได้ ต่างฝ่ายต่างต้องการกำลังใจจากกัน :กอด1:
-
ทำความรู้จักกันใหม่ เริ่มใหม่อีกครั้งกับคนเดิม ขอให้รักกันจริงๆซักทีนะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกความอึมครึมเบาบางลงไป แต่ก็ต้องมาลุ้นกับการตัดสินใจของตี๋
พี่หมอกตอนนี้ดูยอมปรับตัวต่างจากเดิมๆไปมาก ดูอบอุ่นจัง
รอการตัดสินใจของตี๋นะ
-
พี่หมอกกลับมาแล้วนะตี๋ ครั้งนี้ต้องทำให้ดีกว่าเดิมนะ ดูพี่หมอกพร้อมเปลี่ยนเพื่อตี๋เลย ถ้านับจริงๆนี่เป็นครั้งที่สามเนอะที่กลับมาเจอกันหลังจากบรรยากาศอึมครึม คงไม่มีครั้งที่สี่แล้วเนอะ
พออ่านตอนนี้รู้สึกได้เลยว่ากำลังจะมีเรื่องดีดีเกิดขึ้น เพราะรู้สึกว่าตัวเองยิ้มเลยนะ ตอนที่เค้าสองคนเรียกชื่อกันและกัน แบบอ่านซ้ำไปซ้ำมา
เริ่มต้นใหม่ครั้งนี้ เอาให้ดีกว่าเดิมเลยนะ ดีที่สุดเลยนะ
-
ตี๋มีบทเรียนแล้ว เริ่มต้นกันใหม่คราวนี้คงต้องดีกว่าเดิมแน่
เริ่มใหม่แล้วมีแต่สิ่งดีๆ ซะทีเถ๊อะ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขซักที โคตรเกลียดเลยเวลาทำเป็นไม่รู้จักกันเนี่ย
คนอ่่านเจ็บจี๊ดค่ะ :o12:
รอตอนต่อไปนะคะ ลุ้นมากๆ :pig4:
-
กลับมาเริ่มต้นใหม่ก็ขอให้อะไรมันดีกว่าเดิมมากๆๆ นะคะ พี่หมอก ตี๋ ^^
อ่านเรื่องนี้แล้วลุ้น รอตอนต่อไปค่ะ
-
กริ๊ดดดดด
ขอกริ๊ด คิดอะไรไม่ออกที่จะเม้นมันตื้อ
ในใจจภาวนาให้ตี๋ตอบรับ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับนายตี๋ :3123: :3123:
-
ในที่สุดดในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดทั้ง2คนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย หลังจากอึดอัดกันมานาน
ไม่รู้ทำไมชอบตอนที่พี่หมอกบอกว่าตี๋ร้องไห้ มันหวิวๆT_T
-
บอกไว้เลยนะตี๋...
ถ้าเลือกผิดนะตี๋นะ...ได้ของฝากจากปัตตานีแน่!!
*แยกเขี้ยวใส่*
-
เขินพี่หมอก :-[
เลืกดีดีนะคี๋ :beat: :beat: :beat:
-
เลือกให้ดีนะ ตี๋ ไม่เห็นต้องสนใจใคร สนใจเเค่พี่หมอกก็พอ พี่หมอกเค้าเลือกเเล้ว เค้าไม่เห็นจะแคร์อะไร ตี๋จะแคร์คนอื่นทำไมมากมาย เป็นคนเลวบ้างนิดๆ ไม่มีใครว่าหรอก :z2:
-
สงสารพี่หมอกเถอะน้องตี๋ลงทุนทำซะขนาดนี้ :give2:
พี่หมอกยังไม่แคร์สายตาใครเลย เตรียมพร้อมสู้ทุกทาง
แล้วตี๋จะไปสนใจทำไม o12 เดินเคียงข้างสู้ไปพร้อมกันเถอะ
พี่หมอกน้องตี๋ สู้ สู้ :ped149: :ped149:
-
หมอกเวอร์ชั่นนี้ไม่คุ้นเท่าไหร่ ได้อารมณ์ไปอีกแบบ
ถ้าตี๋ในโลกของความเป็นจริง จะมีโอกาสได้เลือกอย่างงี้ไหม?
อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิมบรรยากาศเดิมๆอีกครั้งงงงง
-
อ่านถึงตรงนี้ แบบว่า เข้าใจตี๋นะ ที่ผ่านมาที่ทำให้พี่หมอกต้องเสียใจ หลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่แรกแล้วที่รู้สึกว่าตี๋เป็นคนที่รักครอบครัวมาก เรียกได้ว่ายอมแลกทุกอย่าง สิ่งที่ทำให้ตี๋ได้รู้จักกับพี่หมอก ก็เป็นเพราะความรักครอบครัวของตี๋ รักมากจนยอมทิ้งศักดิ์ศรี ขายตัวเองให้กับพี่หมอกเพื่อแลกกับเงินที่จะมาไถ่บ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเพราะความรักครอบครัวของตี๋มาตั้งแต่ต้น เพราะฉะนั้น มันไม่แปลกที่ตี๋จะตัดสินใจแบบนี้ สำหรับคนทีรักครอบครัวมากกว่าตัวเองแบบตี๋ เขาไม่ยอมแลกอะไรกับมันหรอกอิอิ คห.ส่วนตัวนะ หลังจบกนี้ก็.....โอมมมมความหวานฉบับน้ำตาลเรียกพ่อจงมมมาาา....เพี่ยงงงง!!
-
:o12: :o12: ตี๋ เลือกเลยน้าาาาาาา พี่หมอกรออยู่
-
คนเขียนจะรู็ตัวไหมหนอออออออ...
ว่าเรา ลุ้น!! แค่ไหนเนี่ย
ขอบอกว่าเป็นเรื่องแรกที่ทำเอาเราลุ้นจนต้อง กลั้นใจอ่านอ่ะ คิดดูดิ
กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหอะตี๋...คิดถึงใจพี่หมอกบ้าง
ต่างคนต่างผ่านอะไรมาเยอะเหมือนๆกับ
ถ้าเรามองจากมุมของเราเอง อาจจะคิดว่าที่เราเจอมาหน่ะมันหนักหนามากๆนะ
เขาคนนั้นก็คิดไม่ต่างจากเรา
แต่ ถ้าแค่เราลองเปลี่ยนมุมดูบ้างล่ะ คิด ทบทวน มองดีๆสักพักนะ เราก็จะรู้ว่า
อะไรที่มันหนักหนาของเราหน่ะ อาจจะเทียบกับของเค้าไม่ได้ด้วยซ้ำ
ปล.อันนี้อยากบอกตี๋นะ (เอิ่ม...เราอินมากไปหน่อยป่ะเนี่ย พิมพ์เยอะมากๆแล้วนะสำหรับการเม้นที่ผ่านมา)
คนเขียน สู้ๆ
-
พาร์ทนี้น่ารักนะ อ่านแล้วอมยิ้ม เริ่มใหม่อีกครั้ง
พี่หมอกรุกก่อนด้วย (ถ้ารอตี๋คงจะแก่ตายก่อน 555) ตอนแนะนำตัวกันน่ารักมาก
คนอ่านลุ้นจะแย่ มีถามชื่อเล่นกันด้วย เอาจริงแฮะคู่นี้ บรรยากาศร้านยามไม่มีคนช่างเป็นใจ
พี่หมอกดูนิ่ง ดูรอได้ แต่ถ้าตี๋มีใครเข้ามาระหว่างนี้ไฟจะลุกพรึ่บขึ้นมาทันที :fire:
เด็กกลุ่มนั้นเหมือนคนอ่านยังไงไม่รุ แฟนคลับตี๋หมอกค่าาาาา 555 :-[
เดทครั้งแรกเป็นก๋วยเตี๋ยวข้างทาง ตอนพี่หมอกให้ตี๋เรียกชื่อน่ารักอ่ะ ลุ้นสุดตามเค้าไปด้วยนะ
กลับมาเถอะนะตี๋ อยู่แบบนี้ไม่มีความสุขหรอก เอาใจช่วยสุดๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ตี๋ (เน้นเสียง) เลือกให้ดีดีนะ
อย่าให้ต้องเสียน้ำตาอีกล่ะ 55
-
คุ่นี้มันถูกสาบเหรอไงว้า ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปหรอ คือ condition มันต่างกันยังไงหว่า พี่หมอกถึงคิดว่าเหมาะสมกับการเริ่มต้นใหม่
-
ไม่ไหวแล้วค่ะ
จะขาดใจตาย
ลุ้นขาดใจ
กลับมาคืนดีกันไวๆนะค่ะ
รอคอยฉากหวานๆ ^^
-
เริ่มต้นใหม่หรอ :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
ซึ้งเบาๆ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
จะกลับมาคืนดีกันแล้ว เย้ๆๆ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เราติดนิยายวายจนมาถึงปัจจุบันและเป็นเรื่องเดียวที่ติดจามนานมากก้อยังไม่จบและที่สำคัญไใ่รู้สึกว่าเบื่อสักตอน o18
-
อ่านไปลุ้นไป เฮ้อ ถ้าในชีวิตจริงจะมีใครได้รับโอกาสแบบนี้บ้าง
คงมีไม่บ่อยหรอกนะ ตัดสินใจดีๆนะตี๋
:กอด1:
-
“เรียกชื่อสิ”...
.
.
.
.
“พี่หมอก….”
(http://www.yenta4.com/cutie/upload/666/1666/4c08828720338.gif)(http://www.yenta4.com/cutie/upload/666/1666/4c08828720338.gif)
จะรู้ถึงความในใจ ของกันและกัน
ก็ต่อเมื่อเราได้พูด…มันออกไป
จะรู้ว่าทุกคำพูด หมดความหมาย
ก็ต่อเมื่อคนๆนั้น…ไม่อยู่ให้บอก
ตี๋ ชีวิตคนเรามันก็มีอยู่แค่นี้ กว่าเราจะเจอคนที่ 'รัก' เราจริงๆ มันยากนะ
ทำไมต้องทำร้ายหัวใจอีกครึ่งดวงของตัวเอง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ...
โอกาสดีๆ ในชีวิตไม่ได้มีมาบ่อยๆหรอกนะ บางครั้งบางเรื่องก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของหัวใจจะดีกว่าไหม
เรื่องของอนาคตไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น อยู่กับปัจจุบันและทำให้ดีที่สุด
เมื่อเรามองย้อนกลับมาภายหลัง จะได้ไม่เสียใจว่าอย่างน้อยเราก็เต็มที่กับมันแล้ว
เฮ้อออ อีกหน่อยเราก็ตายจากกันของน้าเน๊กอ่ะ ไปอ่านซะ!!!!
-
หวังว่าการเริ่มต้นใหม่จะมีแต่สิ่งที่ดีๆ เกิดขึ้น
เอาความไม่ดีทิ้งไว้ข้างหลัง แล้วก้าวไปข้างหน้าอย่างสวยงาม
เชื่อว่าทั้งพี่หมอกและตี๋ต้องทำได้ อั๊ยยะ :z2:
-
รอนะรอ ตี๋คิดดีดีกลับมาเถอะนะ พี่หมอก อดทนขนาดไหนแล้วเนี่ยย
ช่วงก่อนหน้านี้อึมครึมมากเลย แต่ช่วงนี้ที่ดูเหมือนจะกลับไปเริ่มต้นใหม่ก็รู้สึกดีขึ้น สดใสขึ้น ไม่โทษว่าเป็นความผิดใครแต่คนแต่ง เขียนได้ดีมากจนทุกคนรู้สึกอินไปกับตัวละครเหมือนว่าอยู่ด้วยกันมานานจนเข้าใจ จนอยากจะคอยลุ้นคอยเชียร์ พอเห็นว่าไม่ได้ดั่งใจก็อาจจะโวยวายไปบ้าง แต่อยากให้รู้ว่ายังไงก็ยังติดตามอ่านเสมอ เป็นนิยายที่ถ่ายทอดตัวละครออกมาได้สมจริงกับในชีวิตจริงมากที่ไม่ใช่แค่ว่ารักแล้วจะได้ทุกอย่างเสมอไป ไม่ใช่แค่พระเอกขี่ม้าขาวแล้วนางเอกจะต้องคอยตามไปด้วยเสมอ มันมีอะไรมากกว่าแค่คนสองคน รักตี๋และพี่หมอกมาก
ตอนที่ผูกเชือกรองเท้าให้หลายตอนที่แล้วเศร้ามากแต่ไม่ได้เม้นท์ มันเป็นโมเมนท์ที่กินใจ และสภาวะตัดใจของพี่หมอก แต่ในตอนนี้ แค่ที่ตี๋เรียก พี่หมอก ก็ฟินมากแล้ว อยากให้กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดิมนะ
พิมพ์ยาวมากเพราะส่วนตัวก็ชอบเรื่องนี้มานานมาก เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ รอหนังสือนะคะ
-
เป็นหมอกที่พยายามทุกรอบ พยายามคนเดียว :เฮ้อ:
ตี๋เป็นคนที่ไม่มีความมั่นคง รักแต่ตังเอง และเห็นแก่ตัว ตรงกันข้ามกับตอนแรกๆ อย่างมาก
-
น้องตี๋ใจร้านนะ ว่าตี๋ทำไม ฮ่าๆ
แต่ตี๋ใจร้ายจริงๆนะ รู้ว่ารัก รู้ว่าเหตุผลตี๋เยอะ
รู้ว่าเป็นคนอย่างไง แต่อดบอกไม่ได้ว่าตี๋ใจร้ายมากโขอยู่
ดีกับทุกคน ใจดีกับหลายคน
แต่ใจร้ายกับพี่หมอกมาก นับกี่นิ้วก้ไม่พอเรื่องที่ว่าตี๋เดินออกจากพี่หมอก
ตอนนี้รู้สึกว่าพี่หมอกไม่ใช่คนเดิม
ไม่อยากให้ทำงานมากๆเลย
แต่เขาว่ามันคือหน้าที่ คือความรับผิดชอบ
แต่ไม่อยากให้พี่หมอกทำแต่งาน
-
:pig4: banknoteที่ 26 ทำให้คนอ่านรู้สึกหลากหลายอารมณ์มากอ่ะ ชวนยิ้ม ชวนเขิน ชวนเศร้า ชวนลุ้น ชวนค้าง
ตอนแรกแรกก็คิดว่าสถานการณ์ค่อยเริ่มดีขึ้นบ้างแล้วนะ แต่ แต่ พออ่านถึงตอนท้ายมันกลับมาแบบเดิมเลย (แบบ 4-5 ตอนก่อนหน้านี้) ถ้าพี่หมอกอยากเริ่มใหม่ทั้งหมด พี่หมอกเองนั้นแหล่ะต้องเข้าใจในตี๋ แล้วตี๋ก็ต้องปรับตัวเองเหมือนกัน มันหน่วง มันค้าง คิดถึงบรรยกาศที่ดีดี ตอนภาค coin อ่ะ อยากให้กลับมารักกันแบบเดิมเร็วเร็ว :m5:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ใจจะขาด
-
ThankS
-
เริ่มใหม่ได้ไหม ฮ้า~~
รู้หมดว่ารุ่นไหน 555
ยินดีล่วงหน้าไปก่อนได้ป่ะ รู้สึกเหมือนดูหนังเกาหลีที่เศร้่ามากตอนก่อนจบ
แต่จบสวยนะ คึคึ
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า
-
อยากบอกว่า.....
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกก
มันสบายๆ ไม่อึดอัดทั้งตี๋ ทั้งหมอก
:pig4:
-
หมอกรักตี๋มาก ๆ เลยนะเนี่ย ตี๋เองก็ไม่ต่างกัน หยุดทำร้ายตัวเองและคนที่ตัวเองรักได้แล้วตี๋ คิดให้ดี ๆ นะตี๋
-
อ๊ีาาาาาาาาาาาาาาาา .. ในที่สุด ก็เริ่มต้นเดินหน้าด้วยกัน :o12: :o12:
-
ตายๆๆๆๆๆ ทิ้งแบบนี้ตายๆๆๆๆๆ
ตี๋ตอบดีๆนะลูก รักตัวเองเยอะๆ คิดถึงความสุขตัวเองให้เยอะๆ
อย่าปล่อยให้หัวใจด้านชาอีก อยู่กับคนที่หนุอยู่ด้วยแล้วมีความสุข
เรื่องของสังคมปล่อยพี่หมอกเค้าจัดไป เราไม่ได้ทำไรผิดอย่าไปกลัว
พี่หมอกเค้ายังไม่กลัว ถ้าพ่อบีบออกจากบริาัทก็ช่างเค้า มาเปิดร้านเค้กกันเองก็ได้ มีเงินพอใช้ แต่มีความสุขล้นเหลือ
รักตัวเอง รักพี่หมอก รักความรักของสองคนนะตี๋
"ทุกอย่างอยู่ที่เอ็ง" (กดดันตี๋และคนแต่ง) ฮ่าๆๆ
-
:กอด1:ไม่รู้ทำไมอ่านแล้วใจเต้นตึกตัก รอลุ้นด้วยความหวัง :impress2:
o18 ได้โปรด............
-
อยู่ที่ตี๋แล้วล่ะว่าจะทำให้เป็นแบบไหน
-
จะรักแค่ไหน ยังไงเรามันก็แค่คนนอก
ฉะนั้น!! ไอ้คนในทั้งสองคนนั่นน่ะ ทำตัวดีๆนะเฟ้ยยย #นี่พูดเลย อย่าเยอะๆ
:กอด1:
-
ตี๋เืลือกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กลับมาคบกันใหม่เหอะ้น้าาาาา ในเมื่อต่างคนต่างรัก
แต่เอาประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนนะ เริ่มต้นกันใหม่นะๆๆๆ
รู้แล้วว่าอะไรมันไม่ดีปรับเปลี่ยนกันทั้งตี๋ทั้งพี่หมอกนะ
ลุ้นสุดดดดดดดดด
-
มาไวแบบนี้ ขอบคุณครับ สู้ๆครับ เขียนได้อินมาก555 :mc4: :เฮ้อ: :m20: :m31: :m15:
-
ตี๋เอ้ย ขบวนสุดท้ายแล้วนะตี๋ ตีตั๋วแล้ว ขึ้นอยู่กะว่าจะขึ้นรึป่าวนะตี๋
รถไฟสายด่วน "ขบวนสายหมอก"
-
พี่หมอกพูดสุภาพได้ไม่นานเลยนะ :laugh:
คู่นี้กลับมาเหมือนเดิมเร็วๆ เหอะ. อึดอัดใจจะตายแล้ว :z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเพลง what do you want from me - adam Lambert
Just don't give up,
I am workin' it out Please don't give in,
I won't let you down It messed me up,
need a second to breathe
Just keep coming around
-
อ่านเม้นท์หน้าสุดท้าย แล้วก็ยังไม่กล้ากลับไปอ่าน :o12:
-
ยอมรับว่ายังไม่กล้าอ่านเหมือนรีบนค่ะ
รอให้คลี่คลายกว่านี้ดีกว่า :monkeysad:
คนเขียนสู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
เริ่มใหม่
กับคนเดิม
ทุกอย่างจะดีขึ้นตี๋
-
:เฮ้อ: :m15:พี่หมอกยอมลงให้ เริ่มจีบใหม่ ตี๋จะได้ไม่ต้องคิดมาก ว่าขายตัว สุดยอดผู้ชายคนนี้รักตี๋มาก ยอมทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตี๋แล้วนะ ว่าจะยอมให้พี่หมอกได้บ้างหรือเปล่า :เฮ้อ:
-
ถึงเวลาเลือกแล้วตี๋..
เลือก.. เลือกซะ เลือกพี่หมอกอ่ะ!
พี่หมอกมาง้อเอ็งแล้วนะเว้ยยย
เอ็งยอมๆพี่เขาบ้างดิ จะได้ฟิน~
อย่ากลัวปัญหา แต่จงวิ่งชนปัญหา
เข้าใจใช่ไหม..?
งั้นก็ เลือกพี่หมอกซะ (บังคับละนะ) 5555
-
ต่อให้เป็นเส้นขนาน แต่ก็ต้องอยู่คู่กันเสมอ ไม่งั้นไม่เป็นเส้นขนาน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจ ดีใจ ดีใจ
เหมือนได้กลิ่นอายความสุข (เหรออ)
-
:เฮ้อ: :m15:พี่หมอกยอมลงให้ เริ่มจีบใหม่ ตี๋จะได้ไม่ต้องคิดมาก ว่าขายตัว สุดยอดผู้ชายคนนี้รักตี๋มาก ยอมทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตี๋แล้วนะ ว่าจะยอมให้พี่หมอกได้บ้างหรือเปล่า :เฮ้อ:
แอบอ่านสปอยนี้ เลยใจชื้นขึ้น กลับไปอ่านตอนล่าสุดแล้ว เหมือนจะฟ้าหลังฝน คอยลุ้นต่อปายยยย
-
โอ้วมายกอททททท
ประโยคสุดท้ายของพี่หมอกสะท้านนนมากกค่ะ อ่านแล้วสะท้านนเลย
“มึงต้องเลือกแล้ว ตี๋….” ว๊ากกกกกกกกกก ตอนเราอ่าน เราอุทานคำหยาบออกมาเลยอะค่ะ 5555555
สำหรับตอนนี้บรรยากาศก็ยังอึมครึมอยู่เนอะ เรารอลุ้นมากว่าต่อไปจะเป็นยังไง มันจะวกมาที่เดิมไหม?
แต่ยังไงก็ตาม รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ตี๋หมอกและคนแต่งนะคะ
จะรอดูว่าสุดท้ายแล้ว สองคนนี้จะไปในทิศทางไหน
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ รอตอนหน้า ^_____^ :pig4: :L2:
-
เผยมาเลย จะได้ตัดสินใจ
-
กำลังจะเริ่มใหม่อีกครั้งแล้ว
หวังว่าครั้งนี้จะแฮปปี้เอนดิ้งนะ คิคิ
-
อย่างน้อยหมอกก็ถามว่าตี๋อยากทำอะไรอ่ะเน๊อะ เห้ออ่านไปหัวใจจะหยุดเต้นไปด้วย ตี๋เลือกดีๆนะลูก
-
น้ำตาจะไหลตอนเรียกพี่หมอก :(
รีบๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ รออยู่ :)
-
ไอ้ตี๋ เลือกดีๆนะเอ็ง
อย่าทำร้ายพระเอกยอดเยี่ยมปีนี้นะฟร้อยยย
o22
-
สายใยเส้นบาง ๆ ที่เหลืออยู่ กำลังถูกถักทอ ให้เป็นผืนอีกครั้ง
ถ้า ตี๋ คิดจะสู้ คิดให้ดีนะ :เฮ้อ:
+1 ให้กับแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ :z2:
-
เนื้อคู่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
ก้อมาบันจบลงตัวกันอีกเช่ยเคยไม่มีอาไรแยกเปลี่ยนได้
เว้นเเต่ว่าเราจะยอมเริ่มกับเขาหรือป่าว
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
อ่านตอนนี้ เหมือนอ่านนิยายเรื่องใหม่เลยอ่ะ
พี่หมอกพูดถูกอ่ะ ที่มันพังไปครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะตี๋อ่ะ
อุตส่าห์กลับมาง้อขนาดนี้แล้ว คิดดีๆก่อนตอบนะ
ขอบคุณผู้เขียนครับ สำหรับตอนหวานๆ ปน ขมแบบนี้
-
พี่หมอกสู้ๆ
-
อึดอัดจนอกจะแตกตายอยู่แล้วววววว..
-
เริ่มต้นใหม่ ทำความรู้จักกันใหม่!
เลือกดีๆนะตี๋
-
พี่หมอกรักและเข้าใจตี๋มาตลอด
ถึงเวลาแล้วที่ตี๋จะต้องเลือก
เลือกซะตี๋ :fire:
-
"มึงต้องเลือกแล้ว ตี๋"
กลับมาคบกันอีกเถอะขอร้องแฟนคลับปวดใจ
-
รอซีนนี้อยู่เลย อย่าคิดนานนะตี๋
ต่างคนต่างรอมาจนเหนื่อยแล้ว
คนอ่านก็จะได้เลิกหน่วงสักกะที ^^
-
อยากให้ตี๋ทำอะไรเพื่อความสุขของตัวเองบ้าง :เฮ้อ:
-
ตี๋เลือกดีๆนะ อย่าทำให้พี่หมอกเสียใจ ถ้าคราวนี้เลือกผิด ไม่แน่อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้นะ
-
อ่านเเล้วรู้สึกมีความหวังยังไงชอบกล
คนรอบกายดูกำลังมีความสุข นิยายก็มีความสุข
เเต่เราเองเนี่ยสิ :sad4:
-
อยากบอกคำเดียว
โตซะทีนะตี๋นะ
พี่หมอกทรมานมามากพอแล้ว ยอมปรับตัวเพื่อตี๋แล้วด้วย นะๆ
-
แวะมาเม้น :mc4: :mc4: :mc4:
กลับไปอ่านตอนแรกๆใหม่ ดูหวานและสดใส
แต่พอมาถึงตอนปัจจุบัน ไมมันอึมครึมงี้อ่าาาา :sad4: :sad4: :sad4:
ปล.หายอึมครึมซะทีเถ๊อ สาธุ๊ :call: :call: :call: :call:
-
ตัดใจไม่ได้ทั้งคู่เลยนี่
สู้ๆหน่อย
-
ขอเถอะนะตี๋~~~~~~~ ขอเถอะ คิดถึงพี่หมอกบ้างงงงง เมื่อก่อนก็เพราะตี๋ มาคราวนี้ อย่าต้องเพราะนายอีกเลยยยย
คนอ่าน จะแย่แล้ววววววว ทรมานนนนนนนน
เพราะเราอินสุดๆ อาการเหมือน อกหักเองอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z13: :z13:
-
นั่นเขาจีบกันเหรอ
แอบคิดว่าพี่หมอกเสียใจจนความจำเสื่อมไปซะแล้ว
ตอนที่เขาจีบกันนี้ เขียนบรรยายได้ดีมากเลยนะ
แต่เราก็รู้สึก เฉยชา
อาจเพราะเราคิดว่า ยังไม่อยากกลับไปเจ็บอีกอ่ะ
หวังว่ารักครั้งนี้ จะไปได้สวยนะ ไอ้ตี๋ สงสารพี่หมอกจะแย่แล้วเถอะ
-
ตี๋ ลองเต็มที่กับมันสักครั้งดูนะ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
รอคอยการกลับมาของทั้งคู่อย่างสมบูรณ์.....รักตี๋กับพี่หมอก จ๊วบๆๆ
-
ค้างเลยครับ
บรรยากาศอึมครึมมาก
ก็อยากให้เริ่มต้นใหม่จัง
-
อ่านทันแล้วววววว
Start it Again
-
ในที่สุดก็อ่านทันจนได้ :laugh:
เป็นนิยายที่สนุกและน่าติดตามมากๆเลยค่ะ มีครบทุกรสชาติเลย
ทั้งสนุก สุข เศร้า เคล้าน้ำตา ดราม่าจัดหนัก โดยเฉพาะบทที่มันหน่วงในอกนี่ อินสุดๆๆ อึดอัดในอก น้ำตาจะไหล TT_TT
เห็นได้จากคอมเมนต์แต่ละคนนี่ วิพากษ์วิจารณ์ อินกันสุดพลัง
เขียนเรื่องได้ดีมากเลยคะ มันดูสมจริงดี ไม่ได้น้ำเน่ามาก อุปสรรค ขวากหนามก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
ต่อให้เป็นชาย-หญิง ยังไงเรื่องความแตกต่างทางฐานะทั้งทางการเงิน การงาน สังคมก็ยังเป็นอุปสรรคที่ต้องฝ่าฟันกันไป
ไม่ต้องพูดถึงชาย-ชาย เลย ..ความยากลำบากคงต้องคูณ3 (นี่ยังไม่นับการเลี้ยงดู สภาพแวดล้อม นิสัยนะ)
เชื่อว่า... ยังไงทุกปัญหาก็มีทางออก
แอบลุ้นว่าตนแต่งจะเลือกทางออกแบบไหนให้กับทั้งคู่ ..ไม่ว่าคนแต่งจะแต่งออกมาแบบไหนก็รับได้ทั้งหมดคะ
แต่ยังไงก็ขอจบแบบแฮปปี้นะคะ ถึงจะชอบดราม่า แต่ก็ไม่มากไปกว่าการได้จิกหมอน นอนแดดิ้นจนเลือดกรุ๊ปวายหมดตัวหรอกคะ :jul1:
ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักนะคะ
:L2:
-
อารมณ์ค้าง มาต่อไวๆนะคัฟฟฟฟ
-
คือ...เข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าไม่ให้ติดต่อนักเขียนโดยตรง
เพราะณ จุดนี้ คนอ่าน เกิดอาการอยากจับหมาบ้านคนเขียนเป็นตัวประกัน (โปรดนึไกภาพชะนีเมายาบ้า)ซาก
อยากจะลงไปดิน อยากจะโหยไห้
จะเอาไงกะกรู๊วววววววว
อ่านมาสามวันติดแล้ว
ไม่อยากใ็วนมาตอนเศร้าซ้ำแล้วซ้ำอีก
มองแทบไม่เห็นทางออก ถกะอยากแช่งให้กิจการบ้านหมอกมร่างเจ๊งๆไปให้หมด มีเงินแล้วเป็นงี้
อยากจะขอเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น เงินน่เมีไปทำไมวะ มากกกกกกกกก
ปวกใจ เป็นแองกัสที่อ่านแล้วน้ำตาไหล แต่ก้อห้ามไม่ได้ อ่านซ้ำอยูได้
ยังไง ก้อขอให้จบดีนะคะ ได้โปรด โลกข้างนอกมันแย่มากอยู่แล้ว ขอโลกแห่งจินตนาการนี้ เป็นที่ๆเราจะหลอมร หัวเราะ ร้แงไห้ และสุดท้ายก็มีความสุขไปกับมันด้วยนะคะ พลีส
-
+1 :L2: :L2:
-
ชอบเรื่องนี้ชะมัด อ่านจบแต่ละตอนเหมือนโดนโดดถีบยอดอก รู้สึกหัวใจมันช้ำๆแน่นๆดี / ชอบสิ่งที่การดำเนินเรื่องกำลังกระทำอยู่ ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ . . . กินเค้กหรือของหวาน ถ้าเสิร์ฟพร้อมกับชาหรือกาแฟขมๆ มันก็ยิ่งทำให้รสหวานหอมเด่นชัดขึ้น ในทุกคำ ในทุกครั้ง ที่กัดกิน . . .
ป.ล. พึ่งได้ log in เลยพึ่งมีโอกาสบอก . . . ชอบที่ตี๋เป็นแบบนี้ เห็นคุณค่าและศักดิ์ศรีของตัวเอง (จะให้ัตัดโลกแล้วไปครองรักบนวิมานเมฆเนี่ยนะ, ไม่เอาหน่า!!) --- ความรักมันยิ่งใหญ่แต่เป็นสิ่งที่อยู่โดดๆไม่ได้ พอโตขึ้นมันก็ต้องมีสิ่งอื่นมาประคอง ขอให้สองคนนี้ค้นพบ ...อินมากขอบอก
//รัก cn9095 ชิกหายเลย
-
:monkeysad:เศร้าเคล้าน้ำตา ฮาในบางเวลา
ความรัก หน้าตาทางสังคม อีกทั้งบุคลรอบข้าง
ทำให้ตี๋นั้นคลุมเครืออ่านเรื่องนี้ไมเกรนขึ้นทันที่
เนื่องจากว่าเครียดอย่างมากและมากที่สุด เหนื่อยที่สุด
ลุ้นเท่าไหร่ลุ้นไม่ขึ้น ตี๋เป็นคนที่ใจแข็ง มุมมองที่ต่างกัน
หมอกกับตี๋มีความต่าง คนที่ไม่เคยรักจต้องหวงของเป็นธรรมดา
แต่คนที่มีความรอบข้างและรอบตัวของตี๋นั้นมันเลยดูเป็นเรื่อธรรมดา
การอรคอยที่ยาวนาน ไม่ว่าจะเนิ่นนานขนาดไหน หมอกยังคงรักและคิดถึงตี๋ไม่เคยขาด
แล้วตี๋ละ คิดถึงหมอกบ้างไหม ว่าทุกวันนี้เขาทำเพื่อเราขนาดไหน ร้องไห้ เสียใจ
ทุกข์กับความรัก ทั้งเรื่องงาน ครอบครัว ทุกอย่างที่หมอกทำลงล้วนแล้วมาจากรักทั้งสิ้น
ไม่หวังอะไรมากขอให้ตี๋นั้นเดินเคียงข้างในยามที่หมอกเหนื่อย หรือว่าท้อ ขอแค่นี้จริงๆ
ที่หมอกต้องการ แล้วตี๋ละ ทุกวันนี้ตี๋ยังห่วงใยหมอกหรือเปล่า รักเขามาตลอด ปฎิเสธเขามาตลอด
แล้วเมื่อไหร่เราจะมีความสุขเหมือนกับเขาละตี๋ :เฮ้อ:
-
ตี๋.......หล่อเลือกได้ :z1:
รอรอรอ
-
ตี๋เลือกดีๆน๊าาาาาาาา
-
เฮ้ออออ แอบกลัวแทนหมอก กลัวตี๋มันจะเป็นแบบเดิม
ถ้าแบบนั้นหมอกก็เจ็บแบบซ้ำๆ ซากๆ :เฮ้อ:
-
:m16: กลับมาเป็นเหมือนเดิมเท้ออออออออ ลุ้นอกแทบแตกกกก :z3:
-
ยังอยากรู้ว่า หมอกจัการเรื่องที่่บ้านเรียบร้อยแล้วหรอ? ถึงรีบมาหาตี๋เราว่าหมอกยังคงทำทุกวิธีทางเพื่ออยู่กับตี๋แม้จะต้องห่างกันเลิกกันน่ะเพราะชีวิตหมอกเหลือตี๋แค่คนเดียว(ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ)ตี๋ถ้าไม่เลือกหมอกนะเราจะกระโดดถีบขาคู่ตี๋จริงๆน่ะ
รีบมาต่อนะคะ รออยู่ นิยายเรื่องนี้ต่อทีไร หนังสงหนังสือเรียนก็ต้องโยนออกไปก่อน
ทำอะไรอยู่ก็ต้องอ่านก่อน แม้แต่กินข้าว ก็กินไปอ่านไป
เพราะงั้นรออยู่น้า คนเขียนสู้ๆ
-
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบ ขอหวานๆหน่อยเถอะ
-
มาเอาใจช่วย คนแต่งค่ะ
รีบมาต่อนะค่า คนอ่านจะลงแดงตายแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตี๋~~~~~~ อย่าทำแบบเดิมอีกนะ สงสารพี่หมอกอ่ะ
พี่หมอกทำทุกอย่างเพื่อตี๋แล้วนะ ขอร้องหล่ะ
พี่หมอก ไม่มีใครนะตี๋ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อึดอัดๆๆๆๆ อยากแล้วจะร้องก็ไม่ร้อง เพราะเหมือนมีหวัง
ขอแฮปปี้ หน่อยได้มั้ยค่า ฮ่าๆๆๆ แฮปแล้ว ดราม่าต่ออีกนิด แล้วก็หวานต่อ ฮ่าๆๆๆ
สู้ๆนะค่า
-
อ๊ากกกกกกก! อร้ายยยยยยยย!! กรี๊ดดดดดดดดกดด!!!
โอ้ย...ไม่ได้อ่านไปพักนึง กลับมาอ่าน 3 ตอนรวด
ความรุ้สึกหลากหลายอารมณ์มากเลย แต่ตอน26 นี่เบาสุดละ
คือบรรยากาศมันไม่หนักอึ้ง ชวนอึกอัด แต่จะรุ้สึกว่าเบาขึ้นเยอะเลย
เริ่มต้นกันใหม่ตั้งแต่แรก ตั้งแต่เริ่มทำความรุ้จักกันใหม่เลย
มันดูน่ารักๆดีนะ แถมมีแฟนคลับเป็นสาวม.ปลายมาคอยเชียร์ซะด้วย ฮะๆๆ
แล้วคราวนี้ตี๋จะทำยังไงต่อไปหล่ะเนี่ย จะเลือกทางไหน
ในเมื่อคราวที่แแล้วยังเลือกไม่ได้ จนหมอกต้องเลือกให้ แล้วคราวนี้ตี๋จะเลือกได้ไหม
แต่ตอนนี้อะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว หลายๆอย่างเปลี่ยนไป
การที่ทั้งคู่จะได้อยู่ด้วยกันจริงๆมันอาจจะง่ายขึ้นกว่าเดิมก็ได้อ่ะน้า
ทั้งลุ้น ทั้งเชียร์ ให้กลับมารักมาดี มาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมเร็วๆนะ
:L2: :pig4: :L2:
-
:เฮ้อ:.........เส้นทางของความรัก
มีเพียง คน 2 คน เท่านั้นที่จะกำหนด
ตี๋..จะเข้าใจมั่งไหม...................
-
กลับมาเหมือนเดิมเถอะ :sad4: อย่าให้กินมมาม่าไปมากกว่านี้เลย ไม่ไหวจะเคลียร์แล้ววววววววว :serius2: :serius2:
ป.ล.ตี๋เลือกให้ดีเลยนะถ้าต่อไปกินมาม่าอีกจะโทษความผิดว่าเป็นของคนเขียน(เกี่ยวไหม)
-
ตามหลายตอนมากกกกกก
แต่ความรู้สึกอึมครึมก็ยังไม่หายไป
อึนมากกก ให้ตายเหอะ!
ตอนที่พี่หมอกเอาตี๋ไปขังไว้
ใครจะเข้าข้างพี่หมอกยังไง แต่ตอนนั้นเข้าข้างตี๋นะ
แบบ...เห้ย เอามาขังไว้เนี่ยนะ ไม่ไหวป่ะ
แล้วก็เศร้ามาก ฉากที่พี่หมอกเอารองเท้ามาใ่ส่ให้ตี๋ น้ำตาจะไหล
ไม่คิดว่าหลังจากวันนั้น...มันคือการเลิกกัน
พอมาเจอกัน (ต้อง)ทำเหมือนไม่รู้จักกัน
โหย...โคตรเจ็บ...จี๊ดมาก
แต่สุดท้าย ก็คุยกันเหมือนกันเดิม
หลังจากนี้ก็ต้องดูว่าจะตัดสินใจต่อกันไปยังไงกันดี...
คิดเหมือนหลายคนว่า มันเหมือนพายเรือวนในอ่าง
สุดท้าย มันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมรึเปล่า
จริงๆ หลายคนอาจจะเข้าข้างพี่หมอก ว่าตี๋แม่ง เรื่องมาก เห็นแก่คนอื่นมากกว่า
ไม่เห็นแก่ความรัก ความพยายามของพี่หมอกเลย พี่หมอกทำขนาดนี้แล้วนะ
แต่ผมเข้าใจตี๋นะ ยังไงอะ ความแตกต่างระหว่างเขากับเรามันทำให้รู้ึสึก
ว่าเหมือนเราทำให้เค้าเดือดร้อน เ้ค้าตกต่ำลงมาหาเรารึเปล่า
แล้วถ้าคิดว่า ไม่เป็นไรหรอก เค้ารวย จะเดือดร้อนอะไร ดูสบายๆ ไม่ดีกว่าเหรอ
มันไม่เหมือนกันนะ คนอย่า่งตี๋ ครอบครัวไม่ได้รวยอะไร แต่ความผูกพันกับม๊ากับพี่ชายมีเยอะ
ไอ้การทำเหมือนจะทิ้งครอบครัวแบบนั้น คงทำไม่ลงหรอก
อีกอย่างคนเราเรียนจบมา แล้วให้มางอมืองอเท้าอยู่เฉยๆ น่ะเหรอ
คนที่เคยทำงาน คนที่มุ่งมั่นในการใช้ชีิวิตเพื่อให้ดีขึ้นแบบตี๋ ทำไม่ได้หรอก
เป็นผม ผมก็ทำไม่ได้ มันคนละส่วนกัน ความรักก็ส่วนหนึ่ง ชีวิตครอบครัวก็อีกส่วน
เอาเป็นว่า ผมเข้าใจตี๋นะ เข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง อย่าคิดว่าเป็นนิยาย
ให้คิดว่าเป็นเรื่องจริง ก็คงตัดสินใจยากแบบตี๋นี่แหละ
รอติดตามตอนต่อไปครับ
ปล. เมนท์ยาวมาก ฮ่าาาาาาาาาา แต่อินจริงอะไรจริง
ปล.2 ตอนที่ตี๋กำลังจะวาดรูป แล้ว ต้องเหลาดินสอ...
ที่ตี๋พูดว่า ทำไมไม่เป็นคัตเตอร์ ทำไมเป็นที่เหลาดินสอ
พี่หมอกจะกล้าทิ้งคัตเตอร์ไว้ได้ไง เด๋วตี๋ก็ฆ่าตัวตายหนีไปดิ :laugh:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานโข ตามห้าตอนรวดเลย..
ช่วงที่มีเรื่องกันที่บ้านที่ทะเล ขอบอกเลยว่าสงสารตี๋มาก
เข้าใจพี่หมอกนะว่ารักตี๋มากและพี่หมอกก็ไม่มีใครแล้ว
แต่ก็เข้าใจตี๋เหมือนกัน คนเราจะอยู่กับคนรักแค่คนเดียว ทิ้งครอบครัว พี่น้องผองเพื่อน ทิ้งทุกอย่างไปได้จริงๆหรือ
สำหรับเรา เราทำไม่ได้นะ...
พี่หมอกอยากให้ตี๋เข้าใจตัวเอง แต่ตัวมันเองก็ไม่ทำความเข้าใจความรู้สึกของตี๋เลย
แอบอยากตบอิพี่หมอกเบาๆ ตอนที่เอาตี๋ไปขังไว้ ตอนที่ให้คนลงข่าว ลงชื่อเฮียกับม๊าตี๋ ตอนที่บอกว่าเงินทำได้ทุกอย่าง
สงสารตี๋มาก พี่หมอกมันงี่เง่าอ่ะ แต่ก็แบบ เออนิสัยมันอ่ะ งี่เง่าในแบบของมัน 555555
และสุดท้ายพี่หมอกก็ยังเป็นพี่หมอกอีกนั่นแหละ 555
ถึงจะห่างกันยังไงแต่พี่หมอกก็ยังแอบติดตามข่าวสารของตี๋อยู่เรื่อยๆ แอบสั่งเค้กทุกวัน
ไอ้นิสัยแบบนี้ น่ารักเบาๆ~~
พออ่านตอนล่าสุดก็เริ่มยิ้มได้แล้ว ถึงจะยังไม่ลงตัวเท่าไหร่แต่บรรยากาศมันก็ไม่อึดอัดแล้วเนอะ
ดีใจนะที่พี่หมอกทำแบบนี้ กล้าที่จะมาเริ่มใหม่ ไม่ปล่อยให้มันเลยตามเลย
แถมยังมีน่ารักเบาๆ มาพาไปกินข้งกินข้าว มีพูดครับด้วย ดีใจอ่ะเห็นพี่หมอกแบบนี้~
รู้ว่ายังรักกันไม่เปลี่ยนหรอก แต่แค่กลับมาหวานกันเหมือนเดิมเร็วๆละกันนนนนน <3
-
สั่งซื้อหนังสือตั้งแต่วันเเรกที่ลงประกาศโดยที่ไม่เคยอ่าน แต่ก็สั่ง......
มาวันนี้ อ่านจบแล้ว.....พูดได้ว่า ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ ที่ทำให้เรารู้จักผู้ชายที่ชื่อหมอกและตี๋
แม้ว่าพวกเค้าไม่มีตัวตนในชีวิตจริง แต่เค้ามีตัวตนในใจของเราอย่างชัดเจนจริงๆ
ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก เพราะมันกินใจมากมายเหลือเกิน เราไม่เคยสงสัยในความรักของหมอก
และไม่เคยคิดโทษการตัดสินใจของตี๋.....ว่ามันผิด ไม่ว่าผลของการกระทำของทั้งสองฝ่ายจะออกมาในรูปแบบใด
แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้น..มันเป็นเพราะคำว่า "รัก" เหมือนกัน
เพราะรักมากเกินไป
เพราะไม่อยากให้คนที่รักต้องเผชิญกับความเจ็บปวด
เพราะเเค่อยากปกป้อง...แม้ว่าตัวเองต้องเจ็บ ต้องยอมปล่อยมือ ต้องเดือดร้อน........ก็ยอม
เพียงแค่...รัก...รักมากเหลือเกิน
เพราะต่างปกป้องซึ่งกันและกัน.......มันเลยทำให้พวกเค้า...เจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
เราไม่เห็นว่าจะมีใครมีความสุขซักคน แค่นี้มันก็มากพอที่เราไม่คิดอยากซ้ำเติมใครทั้งสิ้น
พวกเค้าไม่เคยหันหลังให้กับความรักเลยนะ แม้ตี๋ไม่ได้ก้าวไปพร้อมหมอก แต่ตี๋คอยมองหมอกแต่ข้างหลังตลอด
มองหมอกที่ก้าวเดินไปด้วยน้ำตา ไม่ใช่ไม่อยากเดินไปด้วยกันแต่บางครั้งคนเราก็ฝืนไม่ไหว...เหนื่อย
ตี๋รู้ว่าหมอกเองก็เหนื่อย อยากให้นั่งพักด้วยกันตรงนี้ แต่ก็รู้ว่าไม่ได้....เพราะอะไรก็รู้
ที่ทำได้ก็แค่มองหมอกที่เดินกลับมาจูงมือให้เดินไปด้วยกันอีกด้วยน้ำตา...
ส่วนหมอกก็จำเป็นต้องปล่อยมือตี๋ เพราะรู้ว่าตี๋เองก็เหนื่อย หมอกก็แค่ให้ตี๋พัก และค่อยเดินกลับมาพาตี๋เดินไปด้วยกันอีก
เพราะบางทีถ้ารอตี๋เดินมาเอง.....คงอีกนาน(ว่ามั๊ย?)
ก็ได้แต่ภาวนาว่า...สักวัน...วันที่พวกเค้าจะเดินและหยุดพักพร้อมกันจะมาถึงนะคะ(ใช่มั๊ยคะ...คนเเต่ง)
จากตอนที่ 26 นี้ก็เห็นเเล้ว ว่าตี๋เริ่มเป็นฝ่ายเดินไปหาหมอก
ร้องไห้ค่ะ.....ร้องไห้กับความเจ็บปวดของพวกเค้าทุกตอน
เสียใจค่ะ....เพราะถ้าเป็นเรา.....เราก็จะทำอย่างตี๋ และอย่างหมอก
ปกป้องคนที่เรารัก...ด้วยความสามารถที่เรามี
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้ >>>>ตี๋ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉันไม่ยอมหยุดเสียที >>>>หมอกเองก็ไม่เคยหยุดที่เดินกลับมาหาตี๋
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้ >>>>ทั้งสองคนก็ยังคงทำอยู่เรื่อยมาจนถึงตอนที่ 26 แล้ว
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม >>>>หมอกกับตี๋ก็เริ่มต้นกันครั้งนี้ก็3แล้วนะ เห็นมั๊ย
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ...............คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
มันคงเป็นความรัก ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต เลยฟังดูมีความหมาย >>>>หมอกเปลี่ยนเพราะตี๋ รู้ใช่มั๊ย
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้การรอคอย เป็นเรื่องง่ายดาย >>>>แม้ว่าจะไม่ได้ง่าย แต่พวกเค้าก็ยังรอ
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดอะไรมากมาย
แต่ว่าการรอคอยนี้ก็คุ้ม เพราะมีเธอเป็นจุดหมาย >>>>พวกเค้าเป็นจุดหมายของกันเเละกัน แค่ความเร็วต่างกัน อิอิ
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ...............คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
ในวันที่เธอนั้นไม่มีใคร ในวันที่โลกนี้ทิ้งเธอไป
ในวันนั้นหันมามองเถอะ....ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้>>>ไม่ว่าจะหันมามองข้างหลังหรือมองไปข้างหน้า พวกเค้าก็จะเห็นกัน
และจะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ.........เธอรอให้ฉันหันหลังเดินลับหายไป.....ได้ยินไหม
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
จริงๆแล้ว....เพราะหมอก เราเลยคิดถึงเพลงนี้นะ
เพราะหมอกไม่เคยยอมแพ้.....ถ้าหมอกจะต้องยอมจริงๆก็คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อนนั่นแหล่ะ
ส่วนตี๋ ตี๋ไม่ได้ยอมแพ้.....ตี๋ไม่ได้อ่อนเเอ เราเคยได้ยินว่า บางครั้งคนที่ยอม ไม่ได้หมายความว่าเค้าแพ้หรืออ่อนแอ
ใจตี๋ ยังคงรักหมอกเหมือนเดิม....ถ้าตี๋ต้องเลิกรักหมอกจริงๆ ก็คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อนเหมือนกันอีกนั่นแหล่ะ
รอวันที่เค้าจะหันมามองข้างๆแล้วเห็นกันนะคะ เพราะคิดว่ามันน่าจะดีกว่าหันหลังมามองหรือมองไปข้างหน้านะ :n1:
มันคงเป็นความรัก.....แล้วล่ะ อิอิ
รักคนแต่ง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :กอด1: :L2:
-
เหมือนจะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น
แต่มันก็ยังอึมครึมอยู่ดี :เฮ้อ:
-
หน่วง
หน่วงมากกก ทุกตอนนเลยยย
ไม่รุเหมือนกันว่าจะหาทางออกของทั้งคู่ได้ยังไง
มืดแปดด้านว่ะค่ะ :sad4: :sad4:
เปนกำลังใจให้นะ มาต่อเรวๆด้วย อยากให้แฮปปี้แอนดิ้งอ่ะ ใจป๊าวววว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คนแต่งค่ะ คนอ่านจะลงแดงตายแล้วค่ะ คิดถึงหมอก ตี๋มากกกกกกกกกกกกกกกก
เปิดเข้ามาดูทุ้กกกกกกกวัน ได้โปรดมาต่อได้แล้วค่ะ :call:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆมาให้อ่านน่ะค่ะ ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป :monkeysad:
-
คนแต่งค่ะ คนอ่านจะลงแดงตายแล้วค่ะ คิดถึงหมอก ตี๋มากกกกกกกกกกกกกกกก
เปิดเข้ามาดูทุ้กกกกกกกวัน ได้โปรดมาต่อได้แล้วค่ะ :call:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆมาให้อ่านน่ะค่ะ ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป :monkeysad:
ขอบคุณคับที่ติดตาม
วันนี้ยังไม่ได้มาลงตอนใหม่ แต่เอาตอนพิเศษมาฝาก
ไปดูคอนเสิรต์เมทัล ออเคสตร้ามา เลยอยากเขียนอะไรที่นึกขึ้นได้แว้บๆหน่อย อาจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลย แต่ก็ถือว่า ช่างเถอะ คนอ่านได้กำไร 555
...............................
.................
12.12.12
มันคือโค้ดอะไรหว่า?
จ้องมองหน้าจอมืดๆมัวๆ มองหน้าจอสีขาวดำขึ้นฝ้าใต้แสงอาทิตย์แบบนี้ ยากยิ่งกว่าแกะลายแทง ยิ่งเจอข้อความแบบนี้เข้าไป ยิ่งทำให้ผมขมวดคิ้วหนักขึ้นเรื่อยๆ
“12.12.12?”
“อะไรวะ?”
“เออ กูก็งงเหมือนกัน”
แม้แต่ไอ้โจ๋ยังงงงวย
จ้องมองชื่อคนส่ง From:P’Mhok อืม คนนี้ปกติก็ส่งสั้นๆห้วนๆอยู่แล้ว แต่มาวันนี้ ดูเหมือนจะห้วนเกินไปจนผมไม่เข้าใจ ใบ้หวยหรือ? หรือจะส่งซิกสื่อสารอะไรกับผม?
“เขาหมายถึงวันนี้หรือเปล่า?”
“ห้ะ?”
“ก็วันนี้ไง”
มองเหนือข้อความไปอีก บอกวันที่ เวลา เย็นๆแล้ว พี่หมอกไม่โทรมาหา กลับส่งข้อความประหลาดๆมาแทน จะบอกว่าอะไร ให้ผมกลับไปก่อนได้เลยหรอ?
“โทรไปดิวะ”
“กำลังโทรอยู่”
ไอ้โจ๋เกาะติดสถานการณ์แถวหน้า ยื่นตัวเข้ามาใกล้ สนใจเรื่องชาวบ้านประหนึ่งงานของตัวเอง
“เฮ้ย เอ็งเป็นใครวะ? มารับโทรศัพท์พี่หมอกได้ไง?”
“อะไร? ใครวะ? ใครรับสาย? พูดว่าอะไร”
“เสียงผู้หญิงว่ะ…”
ผมตัดสายทิ้ง ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ไอ้โจ๋ขมวดคิ้วด้วย
“พูดว่าอะไร?”
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก”
“…กูไปละ”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิวะ!!”
……………………………………………………
……………………………………….
พยายามโทรอยู่หลายครั้งก็ไม่ติด เดินไปที่คณะ ตึกวิศวะวันนี้ก็เงียบเหงาเสียจนวังเวง
เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?
เดินไปมาหลายรอบ เจอแค่ยามที่นั่งหาวอยู่บนเก้าอี้พับ ข้างๆ มีหมาตัวหนึ่ง ที่เห็นผมก็เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วก็หันไปนอนเหมือนเดิม
โทรหาพี่บอล ก็ไม่รับโทรศัพท์
เมสเสจส่งมาอีก อย่างกับจะเล่นอะไรกับผม
ชื่อโรงแรม
จะสื่ออะไรวะเนี่ย? ให้ผมไปหรอ? ให้ผมไปทำไม?
โทรกลับไปหา โดนตัดสาย อะไรจะวุ่นวายป่านนี้? เฮ้ย เดี๋ยวดิ หรือว่า? นี่คือการลักพาตัว…ไม่ ไม่ ถ้าผมเป็นโจรเรียกค่าไถ่ ผมไม่จับพี่หมอกไปแน่ ถึงจะได้เงินเยอะ แต่ถ้าพลาด มีหวังโดนลูกเตะตัดก้านคอ ไม่คุ้ม
แล้วก็นั่งรถเมล์ไป ถึงจะช้าหน่อยสายหน่อย แต่ในเมื่อไม่บอกเวลามา ก็เลยไม่เข้าใจว่าจะรีบไปเพื่ออะไร
รถดันติด
ได้ยินคนขับรถตะโกนคุยกับกระเป๋าว่าข้างหน้ารถชนกันยาวหลายคัน แถมนี้เป็นกลางเมือง เวลา โดยไม่ต้องเสียเวลามองนาฬิกา ก็บอกได้ทันทีว่าเป็นช่วงเวลาที่รถติดที่สุดของวัน หลังเลิกงาน
แทบจะไม่ขยับ ไม่มีอะไรทำก็ต้องหยิบมือถือออกมาเล่นเกมงูฆ่าเวลา ทำลายคะแนนสูงสุดเดิมของตัวเอง ที่คะแนนเท่ากันเป๊ะๆ กว่าจะถึงป้ายรถเมล์ที่ใกล้ไอ้โรงแรมนี้มากที่สุดแล้ว ท้องฟ้าก็มืดตึ๊ดตื๊อ
เดินไปหยุดอยู่หน้าประตูโรงแรม ยามเดินเข้ามาหา นึกว่าจะโดนห้ามไม่ให้เข้าไปใกล้มากกว่านี้ แต่กลับเข้ามาถาม “ใช่ที่มางานของพวกนักศึกษาหรือเปล่าน้อง?”
“ครับ?”
“งานฉลองพี่บัณฑิตวิศวะคอม” ชื่อมหาลัย ยืนยันได้ดี ผมพยักหน้างงๆ พี่เขาเลยนำทางไปแบบงงๆเหมือนผม “ขึ้นลิฟต์ตัวนั้นไปเลยน้อง ชั้น 12”
ระหว่างอยู่ในลิฟต์ คิดว่าจะโทรหาพี่หมอก แต่เพราะมองออกไปเห็นวิวผ่านลิฟต์แก้ว เลยให้สนใจกับภาพนั้นก่อน
ตัวลิฟต์เปิด ทำให้ผมคิดว่า ไม่น่าขึ้นมาเลยว่ะ
มีผมคนเดียว ตอนที่เดินออกมาจากลิฟต์แล้วปนไปกับคนอื่น ที่ใส่ชุดนักศึกษา เคยมางานแบบนี้ แต่ก็รู้ สถาปัตย์นะคุณ จะแต่งตัวติสต์หรือเอาติสต์บังหน้า ก็ไม่มีใครสนใจหรอก
สมกับเป็นวิศคอม ภาควิศวะที่คะแนนสูงสุดจริงๆ โอ้ก็อด! ทำไมผู้หญิงคณะผมไม่มีแบบนี้บ้าง บอกไปว่าเป็นวิศวะจะมีคนเชื่อหรือเปล่า? ทำไมเดี๋ยวนี้สาวๆวิศวะถึงได้สวยขนาดนี้
“อ้าว ไอ้ตี๋”
“พี่ต้น?”
“มาทำไรเนี่ย”
“พี่หมอกบอกให้มา”
“อ่อ คงจะเรียกมาดูสินะ ฮะฮ่า”
“ดูไรวะพี่”
“รอดูนู่นๆ”
เห็นในมือพี่ต้นถือจานคอกเท็ลอยู่ หยิบกินโดยที่ไม่ต้องเชิญให้เมื่อยปาก “ขอนะพี่ ผมโคตรหิว”
“อ่ะ กูแถมนี้ให้เลย”
พี่ต้นหยิบลูกอมออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท ที่สวมทับเสื้อคอปกไว้อีกชั้น กางเกงยาวครึ่งแข้ง ขนหน้าแข้งยาวเฟื้อย
“คิดหรอว่าผมจะไม่เอา”
ยัดลงกระเป๋ากางเกง พี่ต้นพยักเพยิดหน้าให้มองเข้าไปในฮอลล์ บนเวที วงดนตรีกำลังเช็คซาวดน์อยู่
“วงไอ้หมอก วงต่อไป”
“ห้ะ?”
“มันเล่นกีตาร์มั้ง? หรือเบสวะ? จำไม่ได้”
“เขาล่อไงพี่หมอกถึงยอมขึ้นไปเล่นให้วะ?”
พี่ต้นยักไหล่สองข้าง ผมเห็นพี่หมอกอยู่ข้างแอมป์ เสียบสายกีตาร์ลงไป ปรับปุ่มเสียง ลองดีดเบาๆ ไฟบนเวทีเป็นสีม่วงเข้ม ด้านล่าง โต๊ะ ซุ้มอาหาร คนอดยากกำลังยึดครองพื้นที่
นักร้องนำกับมือกลองผมไม่รู้จัก มือเบสพี่แฟง มือคีย์บอรด์ พี่โก้
“ก่อนหน้านี้ น้องปีหนึ่งขึ้นมาเต้น เสียดายมึงมาไม่ทัน มีน้องตกเวทีด้วย”
แถมยังมีหน้ามาสะกิดให้ดู “คนนั้นไง” เออแหะ หน้าเขียวไปแถบหนึ่ง ไม่เป็นไรนะไอ้น้อง
เสียงกลองดัง
นักร้องนำพูดทักทาย “เอ้า สวัสดีครับมิตรรักแฟนเพลงแอนตี้แฟน อย่ากรีดร้องกันขนาดนั้นครับ ผมเขิน อ้าว สาวๆตรงนู้น อย่ามัวแต่กินอยู่นะจ๊ะ พี่ๆจะร้องเพลงแล้ว” โดนแซวตรงๆแบบนี้ มุมนั้นถึงกลับสลายม็อบ “พี่ๆครับ ผมอยากจะร้องเพลงรักให้พี่ แต่มันจะเลี่ยนไป ขอแสดงออกแบบแนวของพวกเราดีกว่า”
“เพลงอะไรวะพี่?”
ถามพี่ต้น ในฮอลล์ปิดไฟ ผมกับพี่ต้นยืนอยู่ตรงประตูพอดี เงาเราชัดกว่าปกติ
“The miracle and the sleeper ของ Dream Theater”
“ผมไม่เห็นรู้จัก”
“เพลงโคตรเก่า แต่ที่เอามาเล่น คงเป็นเพราะพวกพี่ๆเคยเล่นเพลงนี้ตอนรับน้องมั้ง”
เสียงกีตาร์หนักๆดังขึ้น เสียงกรี๊ดตอบรับพี่หมอกทันที ไอ้หน้านิ่งๆแบบนั้นนี่ ผมเดาว่ามันคงเป็นสเน่ห์ล่ะมั้ง สาวๆถึงได้ละลายกันแบบนั้น เล่นเอาพี่นักร้องนำโดนเมินนิ่มๆไป จะเรียกคะแนนกลับได้ก็ตอนเริ่มร้อง
พี่หมอกถูกกรี๊ดไม่หยุด ดูท่าจะฮิตในหมู่รุ่นน้องจริงๆ วันนี้ใส่สูททับเสื้อคอวี กางเกงขาเด็ปสีดำติดขา ดูสูงกว่าปกติ รองเท้าหนัง แค่นี้ผมว่าก็ดูดีกว่าคนนู้นที่เหมือนหัวตกถังเจลแล้ว
ท่อนโซโล่ ผมกับพี่ต้นหลุดหัวเราะออกมา พี่หมอกหันหลังเล่นให้คนดู พี่ๆผู้ชายถึงกับหลุดฮา ตะโกนเรียกพี่หมอก “หล่อโว้ย แค่ตูดมึง กูยังใจละลายเลย!!” กล้าพูดแบบนี้ แสดงว่าซี้กันสินะ
เล่นแค่เพลงเดียว ก็เรียกเสียงโฮ่หิ้วได้ดี เดินลงเวที หิ้วกีตาร์ลงมาด้วย ถูกดันหลัง “ไปหาไอ้หมอกดิ”
“เอ้า พี่เขาไม่อยู่คุยกับเพื่อนต่อหรอ?”
“ดูหน้ามันดิ”
“ไหน…ผมไม่เห็น”
“เออน่า ไปเหอะ”
เดินฝ่าคนไปหา โดนมองหน้าหลายรอบ คงเพราะไม่คุ้น แหงละ ใครจะไปคุ้นหน้าผมกันวะ อยู่คณะนี้ซะเมื่อไหร่ อ่ะ อันนั้นน่ากินชะมัด ขออยู่ด้วยคนสักห้านาทีแล้วกัน
ฉกติดมือมาชิ้นสองชิ้น เดินเข้าไปถึง พี่หมอกเก็บกีตาร์เข้าซอง สะพายกระเป๋าพาดบ่า ไม่รู้ว่าผมอยู่ข้างหลัง
ผู้หญิงเดรสสีชมพู ผมประบ่า ม้วนกลมๆ ผมไม่รู้เรียกอะไรแต่เรียกทรงหอยหลอด
“พ..พี่หมอกคะ ค..คือ เพื่อนหนูฝากมาขอเฟสค่ะ”
“…..”
“เอ่อ…” เธอพูดไม่ออก โดนแค่พี่หมอกจ้อง ก็ปิดปากเงียบไป เดาไม่ออกว่าอยู่อารมณ์ไหนถึงได้เบิกตาค้างแบบนั้น มองพี่หมอกนิ่งๆ
“…พี่”
ผมลองเรียกไป พี่หมอกก็หันกลับมา ยังรู้สึกถึงไอเย็นๆที่อยู่รอบตัว แต่พอหันมาเห็นผม ก็ดูจะจางลงหน่อย
“ท่อนโซโล่โคตรเท่เลย”
“กูรู้”
จะปฏิเสธหน่อยก็ได้ “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า” “ก็ยังต้องฝึกอีก” หรืออะไรก็ได้ แต่ไอ้การตอบรับเฉยๆแบบนี้ ก็เหมาะกับเป็นพี่หมอกดี
“พ..พี่หมอกคะ”
พี่หมอกหันไปมอง ในปากผมว่าง เลยฉีกลูกอมเข้ามากิน เหมือนพี่หมอกจะเห็น ผมหลบคนที่เดินสวนไปจากข้างหลัง เรียก “กูไปละไอ้หมอก ไปถ่ายรูปกับพี่รหัสกูก่อน” พี่หมอกแค่พยักหน้า ดึงแขนผมที่จะถอยกลับไปไว้
“อ้าปาก”
“ห้ะ?”
“กูบอกให้อ้าปาก”
ผมอ้าปากตาม
“คายออกมา”
แล้วก็แบมืออยู่ที่หน้าผม
ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ ทำหน้างงๆ เพื่อนเธอวิ่งมาสมทบข้างหลัง ไม่รู้มาเป็นกองหนุนหรือเรียกให้เดินออกไปด้วยกัน
“ลูกอม..คายออกมา”
“เหอะ”
ปิดปากแน่น ก็ถูกบีบแก้ม
“ใครให้มึงกินลูกอม”
“อื้อ”
โดนบีบจนปวดแก้ม พยายามจะดึงมือออก แต่พอยิ่งขืนยิ่งเจ็บ เลยหยุด
“ฟันผุ มึงยอมไปอุดไหม?”
“อื้ออือออ”
“คายออกมา”
ส่ายหัว ตอนที่ผมขยับตัวหนี หลายๆคนก็เริ่มหันมามอง
มืออีกข้าง พี่หมอกปล่อยจากที่ประครองซองกีตาร์ที่สะพายไหล่ บีบจมูกผม เล่นทำซะแบบนี้ จะให้ทำยังไงได้ ถูกล้วงเอาลูกอมออกไปจากปาก ห่อใส่ทิชชู่ โยนลงบนโต๊ะใกล้ๆ ผมได้แต่ยืนนิ่ง ไม่แพ้สองสาวนั่นสักนิด
พี่หมอกเดินนำออกมา ผมไม่มีความจำเป็นต้องยืนต่อตรงนี้ เดินตามพี่เขาออกไป
“…พี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ?”
“อะไร?”
“ก็…น้ำลายผม”
“มากกว่านี้ก็ยังเคย”
“…อืม มันก็จริง”
พยักหน้าเห็นด้วย ถูกกอดไหล่ เดินเข้าไปใกล้อย่างช่วยไม่ได้ โดนสายตามอง แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่รู้จักผม ก็จงไม่รู้จักต่อไป
“พี่หมอก”
หันมามอง ประตูลิฟต์เปิด ผมเดินเข้าไปก่อน พอประตูลิฟต์ปิดลง ก็ไปพิงตัวที่กระจก มองออกไปข้างนอก
“ดูนู่นดิ”
“อะไร”
“คอนโดเราไง”
“หึ”
“ขำไร ผมพูดจริง ผมดูทางมาแล้ว จริงๆมันก็ห่างจากคอนโดเราไม่เท่าไหร่เอง”
“เรา…”
“ครับ?”
“มึงพูดว่าคอนโด’เรา’”
“เอ่อ ความจริงผมก็ไม่ได้เป็นเจ้าของห้องหรอกนะ แต่ว่า-“
“เปล่าหรอก”
พูดแบบนั้น แล้วก็เห็น ด้วยไฟอ่อนๆ พี่หมอกยืนพิงกระจก ไม่ได้สนใจวิวข้างนอก มองไปที่ตัวเลขบอกชั้นลิฟต์ ที่นับถอยหลังลงเรื่อยๆ
แอบยิ้มนิน่า
ผมที่กำลังจะถามต่อว่าตกลงแล้ววันนี้เรียกผมมาทำไม? หรือไอ้ข้อความที่ว่า มันคืออะไร? ก็ลืมไปเสียหมด ยิ้มในส่วนที่พี่หมอกขี้อายเกินกว่าจะยิ้มออกมา หันมามองผม ผมเป็นฝ่ายยื่นหน้าเข้าไปหาเอง ติ๊ง! ลิฟต์เปิดประตูออก ผมกับพี่หมอกยืนอยู่คนละฝากของลิฟต์ ผมยิ้มให้กับฝรั่งที่เดินเข้ามาในนี้อย่างน่าประทับใจในฐานะเจ้าบ้าน
“Thank you”
“No problem”
กดประตูลิฟต์ค้าง
เขาค่อยๆลากกระเป๋าเดินทางกันออกไปจนหมด ไม่มีใครเข้ามาในลิฟต์ ชั้น G พวกผมต้องออกแล้ว คิดจะให้พี่หมอกเดินออกไปก่อน แล้วผมค่อยเดินตามออกไป
เงาทาบลงมาบนตัว
ก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ก็เห็นนิ้วที่เอื้อมมากดปิดลิฟต์ ผมหัวเราะ “ยังไงก็จะจูบให้ได้ใช่ไหม?”
“รู้แล้วก็หยุดพูดซักที”
“ครับ ครับ”
ประตูลิฟต์ปิดลง แสงไฟด้านนอกถูกบีบเป็นเส้นเล็กๆ
เห็นคนวิ่งมาแต่ไกล อาจจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องของพี่หมอกที่ลงมาถ่ายรูปชั้นล่าง แต่ตอนนี้อยากกลับเข้าไปในงานแล้ว ดูรีบอยู่หน่อย แต่ยังไงก็ช่างเถอะ
รอเที่ยวหน้าแล้วกันนะ
……………………………………..
…………………………….
[ Code : complete ]
[12.12.12]
-
อรั๊ยยยยๆๆๆ คิดถึง >< :o8:
พี่หมอกน่ารักอ่ะ
-
เบาๆ อิอิ
-
น่ารักอ๊ะ
-
กินลูกอมก็ไม่ได้ ใจร้าย :laugh: :laugh:
-
พี่หมอก พี่แมร่งโคตรน่ารักหวะ !!! :กอด1:
น้องชะนีคนนั้นเงิบจริงอะไรจริง 55555555555
-
ชอบตอนให้คายลูกอมอ่าา แอร๊ยยยยย :-[
-
ในลิฟท์เค้ามีกล้องนะ :impress3:
-
อื้อหือออออ กรี๊ดตามเลยยยยย
พี่หมอกเท่ม้วกกกกกก
:impress2:
-
แหม,,,ลูกอมก็ห้ามกินนะเนี่ย จะูดูแลดีเกินไปมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
เป็นตอนพิเศษที่คั่นอารมณ์ได้ดีจริงๆ
เหมือนมาช่วยเติมพลังใจให้คนอ่านในตอนหลัก ฮ่าๆ
พี่หมอกน่ารักกกอะ ให้อมลูกอมยังไม่ได้เลย ดูแลเกิ๊นนนน ฮ่าๆๆ
-
:o8: :o8: พี่หมอกกกกกกกกกก
-
อ๊ายยยย น่ารัก รู้สึกเหมือนได้กินของหวานคั่นเวลาหลังจากกินอะไรเผ็ดๆมาเยอะ ปริ่มมาก ฮ่าๆๆๆๆ :o8: :impress2:
-
พี่หมอกน่ารักจังเลย :-[
-
เล่าเรื่องอดีตรักอันหวานชื่นสินะ
บรรยากาศแบบนี้ได้โปรดนำกลับมาอีกครั้ง พลีส
-
กิ้วๆ พี่หมอก :กอด1:
-
โอ๊ย พี่หมอกเค้าจะหล่อลากกระชากใจไปไหน แค่ตูดยังเท่ห์เลยอ่ะ 555
ตี๋ก็มึน ๆ งง ๆ แต่น่ารักเหมือนเดิม พี่หมอกแบบไม่สนใจใครอ่ะ สนใจแค่ตี๋ ชะนีนางนั้นเงิบมั้ย
ยังกะพ่อเลยวุ้ยบังคับให้คายลูกอมด้วย ในลิฟท์ "คอนโดเรา" น่ารักมากกกกกกกกก
พี่หมอกปลื้ม ยิ้มเขิน นาน ๆ จะเห็นที ตี๋น่ารักดีนักจัดการมันในลิฟท์นี่แหละ อ๊างงงง :-[
:pig4:
-
พี่หมอกน่ารักมากกก
-
กลับมารักกันได้มั๊ย? แบบตอนนี้หน่ะ :sad4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก จือเป็นลม
กลัวน้องตี๋ฟันผุด้วย ><
สงสารน้องผู้หญิง พี่หมอกแกไม่มองใครในสายตานอกจากน้องตี๋จริงๆ
จือเป็นลม น้องตี๋ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว
-
พี่หมอกให้คายลูกอม งื้อออออออออออออออออน่ารักจุงงงงงง
ชอบตอนพี่หมอกกอดไหล่ตี๋ โอ๊ยๆๆๆๆน่ารักที่สุด
-
งื้ออออออออๆๆๆๆๆ
หงุงหงิงๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: :z3: :z3: :z3:
เงิบตั้งกะเมสเสจ 12.12.12 :laugh:
พี่หมอกเล่นกีตาร์ โอยยยย ตายแบบไม่ต้องรอวันสิ้นโลก ฮืออ
แล้วคือ ท่อนโซโล่หันหลังตะไม ??? มันเป็นสไตล์ 55555555555555+
พี่หมอกคุยกะตี๋ 'กูรู้' นี่ พี่หมอกสไตล์ สองพยางค์ เขินมาก แล้วตอนที่ให้คายลูกอม ดุว่าเดี๋ยวฟันผุอีก อรั๊งงงงง ไม่รู้ว่าเม้นประโยคนี้ไปกี่รอบแล้วแต่ก็จะเอาอีก มีแบบนี้อีกคนไหมคะ จับเข้าโรงงานแล้วโขลกออกมาเป็นพี่หมอกอัดกระป๋อง :-[
คิดถึงบรรยากาศแบบนี้ของตี๋หมอก เมื่อไหร่เรื่องหลักจะหายอึมครึมน้ออ คงใกล้แล้ว (?) สู้
o13
:กอด1:
-
อยากเป็นยามมมมมมมมมมม จะเฝ้ามอนิเตอร์แล้วอัดวีดีโอแจกเลย :m2:
ฮือออออออออออออ ตอนหลักขอให้หลุดจากวังวนมืดมนซักทีเถิดดดดด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อยากได้หมอกตี๋คนเดิมตอนเรียนอยู่กลับคืนมา เค้าชอบบรรยากาศแบบนี้อ่า :กอด1:
-
ตอนพิเศษน่ารักดี หมอกมีเขินด้วย ฮุฮุ
คอนโดเรา เอิ้ววว เขินๆๆ
แต่ว่า แล้วตกลง12.12.12 มันคือไรหว่า
เฮอะๆๆ คนเขียนจะไม่เฉลยหน่อยเหรอ?
อันที่จริงก็รุ้ว่ามันคือวันนี้ แต่มันเกี่ยวกับในเรื่องไงอ่ะ
:L2: :pig4: :L2:
-
งื้ออออออออๆๆๆๆๆ
หงุงหงิงๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: :z3: :z3: :z3:
เงิบตั้งกะเมสเสจ 12.12.12 :laugh:
พี่หมอกเล่นกีตาร์ โอยยยย ตายแบบไม่ต้องรอวันสิ้นโลก ฮืออ
แล้วคือ ท่อนโซโล่หันหลังตะไม ??? มันเป็นสไตล์ 55555555555555+
พี่หมอกคุยกะตี๋ 'กูรู้' นี่ พี่หมอกสไตล์ สองพยางค์ เขินมาก แล้วตอนที่ให้คายลูกอม ดุว่าเดี๋ยวฟันผุอีก อรั๊งงงงง ไม่รู้ว่าเม้นประโยคนี้ไปกี่รอบแล้วแต่ก็จะเอาอีก มีแบบนี้อีกคนไหมคะ จับเข้าโรงงานแล้วโขลกออกมาเป็นพี่หมอกอัดกระป๋อง :-[
คิดถึงบรรยากาศแบบนี้ของตี๋หมอก เมื่อไหร่เรื่องหลักจะหายอึมครึมน้ออ คงใกล้แล้ว (?) สู้
o13
:กอด1:
เห็นด้วยกับเม้นนี้มากค่า อยากได้แบบพี่หมอกซักคน
เอาเหมือนเด๊ะๆเลยนะ อิจฉาน้องตี๋ 5555
พี่หมอกจ๋าาาาา น่ารักที่สุดอ่าาา
สมกับรางวัลพระเอกยอดเยี่ยมจริงๆ
น้องตี๋อย่าเผลอนะ จะแย่ง 555
คิดถึงพี่หมอกกับคนแต่งที่สุดๆ มาบ่อยๆนะคะ
ปล เค้ารอหนังสืออยู่น้า อยากนอนกอดพี่หมอก คิคิ ><
-
ถ้าพอหยิบลูกอมทิ้ง แล้วเลียนิ้วที่เปรอะน้ำลายตี๋ต่อด้วยสีหน้าประจำตัวนี่จะฟินกู่ไม่กลับเลยนะ ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
นู๋รักตี๋กับหมอก คู่รักโศกอมตะ
-
คิดถึงความหลัง(พูดเหมือนคนแก่เลย 5555) อยากให้หยุดเวลาช่วงนั้นไว้ตลอดไป
ความเป็นจริงมันเจ็บปวดเกิ๊นนนนนน
ทั้งบีบทั้งคั้น
-
ตอนพิเศษก็ยังดี ขอบคุณมากๆๆๆเลย เพราะคิดถึงตี๋หมอกจัดๆ ที่จริง cn9095 เขียนอะไรให้อ่านก็อ่านหมดอ่ะจุดนี้ (หลงใหลถึงขีดสุด) . . . code 12-12-12 มาลงตรงวันซะด้วย ได้อัพของหวานฉลองโลกไม่แตก มีความสุขจังวู้ววว
ป.ล. เล่น Dream Theater?!! เก่า+เก๋าสะใจจริงๆ 555
-
พ่อหมอกกก <<< พลั้ววว โดนเตะ
กร๊ากกกกก
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมากค่ะ :L2:
-
ได้อารมณ์ของภาคแรก พี่หมอกน่าร๊ากกกกกกกก :-[ :-[
อยากให้พี่หมอกกับตี๋กลับมาเป็นแบบนี้เร็ว ๆ
-
ThankS
-
หมอกตี๋น่ารักมากเลย เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ อยากเห็นแบบนี้อีก พี่หมอกดูไม่เกร็งอะไรเลย ตี๋ตอนไม่ต้องกังวลกับสายตารอบข้าง อยากเห็นบรรยากาศเดิมๆอีก
-
หมอกน่ารักมาก ๆ เลยนะเนี่ย ดูแลตี๋ดีมาก ๆ เลยนะนั่น แต่หมอกคิดได้ไงท่าโซโลท่านั้นเนี่ย
-
ชอบ ชอบมาก ชอบที่สุด อึดอัดเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
โหวววววแฮะ คิดถึงตอนหวานๆแบบนี้มานานละ
:z2: :z2:
-
มะไหร่เนื้อเรื่องตอนหลังจะกลับมาหวานวิ๊งๆแบบนี้อ่ะ
คิดถึงพี่หมอกเวอร์ชั่นนี้เเล้ววววววว
:man1:
-
ตอนนี้น่ารักทั้งหมอกและตี๋
แต่ตอนหน้านี่ซิไม่รู้จะเป็นยังไง
-
มาแบบน่ารักๆ ให้หายคิดถึงหน่อย
-
แอบหวานซ่อนเปรี้ยวนะ อีตาหมอกเนี่ย :-[
+1 ให้เป็นกำลังใจกับตอนพิเศษ 12 . 12 . 12
-
หวานกันเบาๆของพี่หมอกกะน้องตี๋ ปลอบใจคนอ่านที่อึนกับสถานภาพของทั้งคู่ใช่ไหม ^^
-
เมื่อไหร่ บรรยากาศแบบนี้จะกลับมาอีก หวานๆ วิ๊งๆ
อยากให้ตี๋เลิกแคร์สายตาคนอื่น อยากทำอะไรก็ทำ จะได้เลิกทำร้ายจิตใจของพี่หมอกซะที
-
อยากให้ตอนหลักกลับมาสู่โหมดนี้เร็วๆ จัง :m13:
-
พี่หมอกรู้นิสัยดี ถ้าตี๋ฟันผุให้ตายก็ไม่ยอมไปหาหมอหรอก....555++
น่ารักเกิ๊น!!!!!!!!!!
-
อยากได้ ตี๋หมอก version นี้กลับมา อยากอ่านมากๆๆ เขียนให้หน่อยนะ รออ่านอยู่นะ :call:
-
เอาหมอกแบบนี้คืนมาน๊าาาาาน่ารักทีสุด
-
ตอนนี้มาช่วยบรรเทาอาการหน่วงได้ดีจริงๆ :-[
ขอแบบนี้อีกเยอะๆนะคะ :กอด1:
-
ตี๋ แม่งจะฮาไปไหน
"“เฮ้ย เอ็งเป็นใครวะ? มารับโทรศัพท์พี่หมอกได้ไง?”
“อะไร? ใครวะ? ใครรับสาย? พูดว่าอะไร”
“เสียงผู้หญิงว่ะ…”
ผมตัดสายทิ้ง ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ไอ้โจ๋ขมวดคิ้วด้วย
“พูดว่าอะไร?”
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก”
"
อ่านแล้วหลุดหัวเราะเลยอ่ะ 5555
สายตาอิพี่หมอกมีแต่ตี๋จริงๆ แอบสงสารสาวนางนั้นเบาๆ
-
อา...มาเบรกอารมณ์อึมครึม เมื่อไหร่จะได้อ่านไปยิ้มไปแบบตอนนี้สักที... o11 o11
-
น่ารักอะ
ห่วงตี๋กลัวว่าฟันผุ :-[
รอตอนต่อไปแบบไม่เอาอึมครึม หน่วงๆแล้วนะ :m16:
พี่หมอก ตี๋ สู้ ๆ :mc4:
-
กีสสสสสสสส น่ารัก ดีดดิ้น
อยากได้อ่าาาาาา นอกจากจะเป็นพระเอกยอดเยี่ยมแล้ว ยังเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลกอีกด้วยยยย
เค้าชอบผู้ชายแนวๆนี้ สเปคคคคคอ่ะ เพราะเค้าเป็นคนล้นๆ เริงร่าท้าแสงแดด เลยอยากมีคนแบบนี้มา....นิดนุงงงงงง
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
เอาทังดีดดิ้น สะดีดสะดิ้ง มามากแล้ว
รอคอยคนเเต่งงงงงงงงงง ลุ้นเรื่องหลักเว่อรรรรรรรรรรรร
:กอด1:
-
สงสารชะนีน้อยนางนั้น...
พี่หมอกให้ความสนใจกับลูกอมในปากตี๋มากกว่านางอีกอ่ะ
ToT
-
โรงแรมอะไร
เราจะไปขอดู กล้องวงจรปิด
งุงิๆๆๆ
-
โอ้ยยย น่ารักไม่ทนนะคะพี่หมอกกก
ชอบตอนนี้มากอ่ะ โคตรชอบบบ
ไม่มีดราม่าทีไรนี่ เรื่องนี้จะโคตรน่ารักเลยจริงๆ
พี่หมอก น้องตี๋
-
โฮก............ คิดถึงบรรยากาศแบบนี้สุดๆ T___T
รีบๆพาบรรยากาศแบบนี้กลับมาทีเถอะค่า
-
ง่า คิดถึงคืนวันอันหวานชื่นของพี่หมอก & น้องตี๋จริงๆน้า
-
ตอนนี้ความอึมครึมหายไป :-[
ตอนแรกเลยมั้งเนี่ย :z1:
-
หลังจากเป็นนักงานเงามาได้หลายตอนจนทนไม่ไหวต้องมาออกแสดงตัวด่วน !!
o13 o13 ชาบูมากกับเรื่องนี้ ยอมลงทุนไม่ไปเรียนเพื่อตามอ่านให้ทัน 55
-
:-[
-
:pig4: อ่านตอนพิเศษแล้วสบายใจดี มีความสุขเหมือนพักความอึมครึมไว้ ชวนคิดถึงวันวานของเรื่องนี้ ภาค coin
พี่หมอกน่ารักสุดสุด ห่วงตี๋มาก แค่ลูกอมก็ห่วงกลัวฟันผุ แต่เอ๊ะ!!! ไม่น่าใช่มั้งที่ให้คายลูกอมเพราะอยกจูบตี๋ ชัวร์ :-[
-
ตอนนี้ถือว่าเป็นลูกอมเติมความหวานให้คนอ่านเลยนะเนี้ย
หลังจากที่ต้องอึมครึมเมฆฝนตั้งเค้าพายุเข้ามาหลายตอน 55555
อ่านแล้วก็ยิ้ม รักความรักของสองคนนี้จริงๆ
-
ว้าววววววว
น่าร้ากกกกกกกก ชอบๆ
ฟันตี๋ผุแน่ 555
-
นาน ๆ ทีจะเจออย่าง
นี้สักที
-
:o8: อยากจูบได้เว่อร์มากพี่หมอก... ถึงขั้นกีดขวางคนกำลังรีบเลยนะนั่น...
จะโทษพี่หมอก หรือฝรั่งดี หรือต้องโทษคนที่จะขึ้นลิฟต์ว่าไม่รู้เวล่ำเวลา555
พี่หมอก ห่วงตี๋มากกกกกก... น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย กลัวฟันผุด้วย ดูแลใส่ใจขนาดนี้
หาที่ไหนไม่ได้อีกเเล้ว... ตี๋ก็ตามใจพี่หมอกอยู่นะ เเต่ไม่รู้จะลืมนึกไปรึเปล่า ในลิฟต์ก็มีกล้องอ่ะ
555 :laugh: รปภ.คงตาค้าง รับเคราะห์แทนรุ่นพี่ที่ลงมาถ่ายรูป... :-[
อ่านตอนนี้พาลให้อยากเห็นตี๋กับพี่หมอกอยู่ด้วยกันในเร็ววัน ในตอนปัจจุบัน...
เป็นตี๋ร้านเค้กกับเจ้าพ่อธุรกิจ(หน้ามาเฟีย)... แอร๊ก!!! คิดแล้วเขิน ว้ายฟุ้งซ่านนนน555
-
สั่งซื้อหนังสือตั้งแต่วันเเรกที่ลงประกาศโดยที่ไม่เคยอ่าน แต่ก็สั่ง......
มาวันนี้ อ่านจบแล้ว.....พูดได้ว่า ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ ที่ทำให้เรารู้จักผู้ชายที่ชื่อหมอกและตี๋
แม้ว่าพวกเค้าไม่มีตัวตนในชีวิตจริง แต่เค้ามีตัวตนในใจของเราอย่างชัดเจนจริงๆ
ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก เพราะมันกินใจมากมายเหลือเกิน เราไม่เคยสงสัยในความรักของหมอก
และไม่เคยคิดโทษการตัดสินใจของตี๋.....ว่ามันผิด ไม่ว่าผลของการกระทำของทั้งสองฝ่ายจะออกมาในรูปแบบใด
แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้น..มันเป็นเพราะคำว่า "รัก" เหมือนกัน
เพราะรักมากเกินไป
เพราะไม่อยากให้คนที่รักต้องเผชิญกับความเจ็บปวด
เพราะเเค่อยากปกป้อง...แม้ว่าตัวเองต้องเจ็บ ต้องยอมปล่อยมือ ต้องเดือดร้อน........ก็ยอม
เพียงแค่...รัก...รักมากเหลือเกิน
เพราะต่างปกป้องซึ่งกันและกัน.......มันเลยทำให้พวกเค้า...เจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
เราไม่เห็นว่าจะมีใครมีความสุขซักคน แค่นี้มันก็มากพอที่เราไม่คิดอยากซ้ำเติมใครทั้งสิ้น
พวกเค้าไม่เคยหันหลังให้กับความรักเลยนะ แม้ตี๋ไม่ได้ก้าวไปพร้อมหมอก แต่ตี๋คอยมองหมอกแต่ข้างหลังตลอด
มองหมอกที่ก้าวเดินไปด้วยน้ำตา ไม่ใช่ไม่อยากเดินไปด้วยกันแต่บางครั้งคนเราก็ฝืนไม่ไหว...เหนื่อย
ตี๋รู้ว่าหมอกเองก็เหนื่อย อยากให้นั่งพักด้วยกันตรงนี้ แต่ก็รู้ว่าไม่ได้....เพราะอะไรก็รู้
ที่ทำได้ก็แค่มองหมอกที่เดินกลับมาจูงมือให้เดินไปด้วยกันอีกด้วยน้ำตา...
ส่วนหมอกก็จำเป็นต้องปล่อยมือตี๋ เพราะรู้ว่าตี๋เองก็เหนื่อย หมอกก็แค่ให้ตี๋พัก และค่อยเดินกลับมาพาตี๋เดินไปด้วยกันอีก
เพราะบางทีถ้ารอตี๋เดินมาเอง.....คงอีกนาน(ว่ามั๊ย?)
ก็ได้แต่ภาวนาว่า...สักวัน...วันที่พวกเค้าจะเดินและหยุดพักพร้อมกันจะมาถึงนะคะ(ใช่มั๊ยคะ...คนเเต่ง)
จากตอนที่ 26 นี้ก็เห็นเเล้ว ว่าตี๋เริ่มเป็นฝ่ายเดินไปหาหมอก
ร้องไห้ค่ะ.....ร้องไห้กับความเจ็บปวดของพวกเค้าทุกตอน
เสียใจค่ะ....เพราะถ้าเป็นเรา.....เราก็จะทำอย่างตี๋ และอย่างหมอก
ปกป้องคนที่เรารัก...ด้วยความสามารถที่เรามี
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้ >>>>ตี๋ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉันไม่ยอมหยุดเสียที >>>>หมอกเองก็ไม่เคยหยุดที่เดินกลับมาหาตี๋
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้ >>>>ทั้งสองคนก็ยังคงทำอยู่เรื่อยมาจนถึงตอนที่ 26 แล้ว
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม >>>>หมอกกับตี๋ก็เริ่มต้นกันครั้งนี้ก็3แล้วนะ เห็นมั๊ย
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ...............คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
มันคงเป็นความรัก ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต เลยฟังดูมีความหมาย >>>>หมอกเปลี่ยนเพราะตี๋ รู้ใช่มั๊ย
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้การรอคอย เป็นเรื่องง่ายดาย >>>>แม้ว่าจะไม่ได้ง่าย แต่พวกเค้าก็ยังรอ
แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดอะไรมากมาย
แต่ว่าการรอคอยนี้ก็คุ้ม เพราะมีเธอเป็นจุดหมาย >>>>พวกเค้าเป็นจุดหมายของกันเเละกัน แค่ความเร็วต่างกัน อิอิ
ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ...............คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
ในวันที่เธอนั้นไม่มีใคร ในวันที่โลกนี้ทิ้งเธอไป
ในวันนั้นหันมามองเถอะ....ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้>>>ไม่ว่าจะหันมามองข้างหลังหรือมองไปข้างหน้า พวกเค้าก็จะเห็นกัน
และจะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมัน ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ.........เธอรอให้ฉันหันหลังเดินลับหายไป.....ได้ยินไหม
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
จริงๆแล้ว....เพราะหมอก เราเลยคิดถึงเพลงนี้นะ
เพราะหมอกไม่เคยยอมแพ้.....ถ้าหมอกจะต้องยอมจริงๆก็คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อนนั่นแหล่ะ
ส่วนตี๋ ตี๋ไม่ได้ยอมแพ้.....ตี๋ไม่ได้อ่อนเเอ เราเคยได้ยินว่า บางครั้งคนที่ยอม ไม่ได้หมายความว่าเค้าแพ้หรืออ่อนแอ
ใจตี๋ ยังคงรักหมอกเหมือนเดิม....ถ้าตี๋ต้องเลิกรักหมอกจริงๆ ก็คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อนเหมือนกันอีกนั่นแหล่ะ
รอวันที่เค้าจะหันมามองข้างๆแล้วเห็นกันนะคะ เพราะคิดว่ามันน่าจะดีกว่าหันหลังมามองหรือมองไปข้างหน้านะ :n1:
มันคงเป็นความรัก.....แล้วล่ะ อิอิ
รักคนแต่ง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :กอด1: :L2:
o13 o13 o13 o13
-
หลังจากเป็นนักงานเงามาได้หลายตอนจนทนไม่ไหวต้องมาออกแสดงตัวด่วน !!
o13 o13 ชาบูมากกับเรื่องนี้ ยอมลงทุนไม่ไปเรียนเพื่อตามอ่านให้ทัน 55
ถ้าชอบเรื่องนี้ได้ ไม่ว่า
แต่ไปเรียนเถอะคับ o13
-
ชอบช่วงเวลาแบบนี้ :กอด1:
-
ถ้าชอบเรื่องนี้ได้ ไม่ว่า
แต่ไปเรียนเถอะคับ o13
55 ,มันอดใจไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่หมอก พี่ตี๋ น่ารักจุงเบย
-
รักตี๋หมอกจัง ><อ่านกี่ครั้งๆก็ชอบ ฟิน อ๊ายยย โครตหวานกันเลยย
-
คิดถึงอารมณ์เก่าๆแบบนี้จัง
ตอนปัจจุบันมันคืออารมณ์ผู้ใหญ่เกิ๊นไป เข้าไม่ถึง ก๊ากกกกกกกก
จริงๆตอนปัจจุบันรู้สึกว่าเขารักกันไม่เท่าตอนมหาลัยเลย
ชอบอารมณ์มหาลัยมากกกกกกกกก
พี่หมอกแม่งๆๆๆๆๆ ตอนคายลูกอม โอ๊ยๆๆ
ตอนโดเราอีก เพ้อๆ :impress2: :impress2:
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่หมอกน่ารัก
-
อยากจะย้อนเวลา ~ กลับไปช้าๆ~
ชอบฟิว เก่าๆอ่ะ ปัจจุบัน ตี๋เวิ่นเว้อเกิ๊น
ยังรอคนเขียนนะครับ ขอ แฮปปี้ๆ ชื่นใจนะ
-
ตี๋หมอกน่ารักจัง o13
-
อ่านทันแล้ว จะรอตอนต่อไป><
คนแต่งจ๋า ขอบคุณนะ แล้วก็ สู้ๆ :z2:
-
วี้ดวี้ว หวานๆ 55
:) ตอนนี้แก้อาการหน่วงๆได้ดีเลย
รอตอนหลักอยู่นะ
-
อ่านแล้วยิ้มมมมม
หลังจากอึมครึมมานานเนิ่น
เอาหมอกตี๋เวอร์ชั่นนี้คืนมาน้าาาาาาาาาาาา >,<
-
อยากให้มีตอนน่ารักๆอีกหลายๆตอน
:call: :call:
-
อ่านตอนพิเศษแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจ :o8:
แล้วเมื่อไหร่ตอนหลักจะเป็นแบบนี้อ่ะ :monkeysad:
-
กำลังหน่วงๆได้ที่ รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
แต่ยังดีที่คนแต่งใจดี มีตอนพิเศษมาช่วยทำให้อารมณ์ซอฟลงหน่อย :กอด1: :กอด1:
ดราม่ารุนแรงมาหลายตอน เหนื่อยแท้~ :เฮ้อ:
-
คิดถึงพี่หมอก+น้องตี๋แล้วน่ะค่ะมาต่อได้แล้วค่ะ พรีสสสสสสสสสสสสสสส :serius2:
-
ดร่าม่ามีพอดีก็โอเค แต่เกือบตลอดทั้งเรื่องมันไม่ไหว เท่าที่อ่าน
เราว่าตี๋เห็นแก่ตัวคอยยังเยียดความคิดของตัวเองกับคนอื่น
เข้าใจนะสังคมที่อีกฝ่ายถูกจับจ้อง มันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า
"เราเป็นสาเหตุที่ทำให้ชีวิตเค้าตกต่ำ"คนในสังคมเขาจะมองไม่ดี แต่บางทีก็อยากให้
ตี๋ยอมแลกสังคมที่ไม่ได้มารักหรือทุกข์สุขด้วยกันกับพี่หมอกแค่คนเดี๋ยวนะ
แต่ไม่รู้ทำไมตี๋เองแต่ทำร้ายคนที่รักเพื่อสังคมที่ไม่รู่ว่ามันสำคัญถึงขนาดต้องยอมแลกด้วย
แล้วอีกอย่าง ผู้ใหญ่ไม่ได้แปลว่าต้องคิดเองแก้ปัญหาเองคนเดียว ยัดเยียดความคิดที่ว่าดีที่ถูกที่ควร
แต่ฝ่ายเดียว ทั้งที่ควรจะเข้าไปพูดคุยปรึกษาไม่ว่ากับเฮียหรือม๊าของตัวเอง ดูแค่นี้ก็รู้ว่า
ความคิดของตี๋บางอย่างยังไม่ได้โตขึ้นสักนิด ส่วนไปหมอกก็เหมือนกันแต่คนนี้ขอ no comment
-
คิดถึง :man1:
-
หายไปนานแล้วนะครับ รีบกลับมาด่วน คิดถึงตี๋กับหมอกมากๆๆๆ อยากอ่านตอนเริ่มต้นรู้จักกันใหม่อะ
-
"ทรงหอยหลอด" คือเอาฮาใช่มั้ยคะน้องตี๋ :m20:
ชอบอ่ะ คู่นี้เค้าหวานกันแปลก ๆ พอพี่หมอกจะหวานหน่อยตี๋ก็จะเหมือนกวน ทั้งที่ตัวเองก็เขิน
นักดนตรีเท่ห์ไป เท่ห์ไป แค่ตูดยังเท่ห์ ^__^
:o8: พี่หมอกบังคับน้องตี๋คายลูกอม ไอ้เราก็ึนึกว่ามันเป็นอะไร มันไม่ดี มันแบบว่าเป็นยาอย่างอื่น
แ่ต่ปรากฎว่า ฟันจะผุ ..............................*เงิบ
:กอด1: กอดน้องตี๋ ^ ^
-
:z2:
-
มาจิ้มมๆ >////<
-
คอยอยู่นะครับ มาต่อให้หายคิดถึงหน่อยนะ
-
อ๊า!!! ชูป้ายไฟโซโล่พี่หมอก
เห็นหลังก็เอาวะ
กดบวกปล่อยเป็ดกับจูบลูกอม :L1:
เมอร์รี่ คริสต์มาส อีฟ
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงพี่หมอก + น้องตี๋แล้วน่ะครับ
ได้โปรดมาต่อได้แล้วคราบบบบบบ :call:
-
:z13:
-
แฮ่ๆ พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
แบบเรื่องเดียวถึงตอนล่าสุด
มีทั้ง :m20:...
มีทั้ง :impress2:...
มีทั้ง :m31:...
และจนมาถึงตอนนี้ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่ในอีกเวอร์ชั่น...
:pig4: ม๊ากมาก อิอิ ตอนนี้ตามทันแล้วจะเม้นทุกครั้งแล้วค่ะ :bye2:
-
ดราม่าก็เข้าใจ ถึงจุดๆหนึ่งถ้าเจอปัญหา(ขนาดนี้)
มันก็ต้องมีความโลเลทางจิตใจของคน เหมือนคนจริงๆที่เจอสถานการแบบนี้ ก็อาจจะมีการตัดสินใจผิดๆถูกๆแบบนี้
(คือเราคิดแบบตี๋แล้วก็คิดว่าถ้าเป็นตี๋ก็คงทำแบบตี๋)
ทำให้คนอ่านอินกันได้สุดๆจริงๆ (อินกันจนเครียดไปเลยน่ะ555)
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
-
อ่านทันแล้วววววว ขอบคุณวันหยุดปีใหม่ที่ทำให้มีเวลาเหลือเฟือ อิอิ
ลุ้นตามแทบแย่ แต่ก้อแบบนะ เรื่องนี้มันครบรสจริงๆ
สุข เศร้า เหงา ฮา ......
และก้อยังต้องตามลุ้นกันต่อไป
.... เอาเป็นว่ามาทักทายนักเขียนและสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยนะคับ ^^
ขอให้พี่หมอกและน้องตี๋มีความสุข(ร่วมกัน)มากๆนะจ้ะ
-
B.N.27
หายไปจากร้านนี้ นานกว่าสิบวัน
คนที่หายไป ไม่ใช่ผมที่เป็นพนักงานประจำแน่ ยังทำงานอย่างขยันขันแข็งเหมาะกับตำแหน่งพนักงานดีเด่นอยู่เหมือนเคย
ผมมองที่นั่งตรงนั้น ไม่ค่อยมีใครนั่งซักเท่าไหร่ ไม่ใช่เพียงแค่ผม แต่ดูเหมือนว่าเก้าอี้ตัวนั้นจะแอบรอเขาอย่างเงียบๆอยู่เช่นเดียวกัน
กุมหัวตัวเอง ขยี้จนยุ่ง มองนาฬิกา อย่างเร็วที่สุด สมมติว่าเขาจะมา ก็ยังต้องรออีกห้าชั่วโมง
ที่ร้านงานยุ่ง ดูเหมือนไม่มีเวลาให้คิดอย่างอื่นแท้ๆ แต่ในหัวกลับวุ่นอยู่กับเรื่องอื่น ยืนเอ๋อที่เคาน์เตอร์ จนลูกค้าต้องสะกิดก็ยังมี
พี่บอลที่เจอเมื่อวันเสาร์ ดูเปลี่ยนไปจากครั้งล่าสุดที่เจอเยอะจนไม่อยากเชื่อว่าไม่เจอกันแค่ปีเดียว ตอนนี้ไม่ใส่แว่นแล้ว หันไปเล่นคอนแท็กส์ เลยเหมือนได้เห็นมุมที่ไม่เคยเห็น ผมตัดสั้น หล่อจนสาวเหลียว มาหาถึงที่ร้าน เพราะนัดกับพี่โก้ไว้ด้วย
ได้แว้บเข้าไปในวงบ้างบางที แต่ส่วนมากก็ได้แค่โฉบผ่าน ได้ฟังเรื่องเล่าความยากลำบากในต่างแดนฉบับย่อ ต่างจากพี่โก้ ที่เป็นฉบับไตรภาค เสียงหัวเราะดังเป็นระยะ
พี่บอลหนีออกไปสูบบุหรี่ ทิ้งพี่โก้หลีแฟนเก่า (ปัจจุบัน ภรรยา) “ไม่ไปทำงานหรือไง?” “อีกหน่อยน่า” ระวังจะอีกหน่อย เหลือระยะเวลาทำงานได้อีกหน่อยเข้าจริงๆหรอกพี่
โดนกวักมือเรียกผ่านกระจกนอกร้าน มองดูแล้ว พี่กวางยังอยู่ เลยลุกตามออกไป
“ได้ข่าวว่าเลิกกับไอ้หมอกไปแล้วหรอ?”
“เอ่อ….”
“คงไม่เชิงสินะ”
“ก็งั้นอ่ะพี่”
“ก่อนกลับมา เพื่อนคนฮ่องกงคนนึง เขาย้ายมาฝึกงานที่สิงค์โปร์ เขาเล่าข่าวๆนึงให้ฟัง”
หยิบบุหรี่ออกมา แต่ไม่ยักจะสูบ บอก “โทษที อยู่ที่นู่นสูบหนักหน่อย” พอจะนึกบรรยากาศออก “ไม่เป็นไร อยากสูบสูบเลยพี่ ลมพัดไปด้านนู้นพอดี” เลยหยิบไฟแช็คออกมา
“ก่อนหน้านี้อาจจะเคยได้ยินเรื่องที่แท็บเล็ตตัวแรกของ TK-Group ที่สเป็คหลุดออกมาบ้างใช่ไหมล่ะ? ความจริงปัญหามันไม่ได้มีแค่สเป็คหลุดหรอก เห็นว่าหนอนบ่อนไส้ ไอ้หมอกมันเลยเข้าไปเคลียร์เอง แต่ปรากฏว่าดันไม่ใช่แค่พนักงานเล็กๆไม่กี่คน กลับเป็นคนในบอร์ดบริหารเอง” ตอนนี้เหมือนฟังเรื่องย่อของหนังจีนที่เคยดูตอนเด็กๆ เรื่องหุ้น การบริหาร วงการการค้าที่ต้องรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมตลอดเวลา “พวกนั้นเขาไม่รู้หรอก ว่าไอ้หมอกมันเป็นเพื่อนกับลูกชายไอ้บริษัทนั่น แข่งกันช้อนหุ้น ไอ้หมอกน่ะมือใหม่ ไม่มีเส้นสาย ถ้าไม่ได้ที่ปรึกษาเก่งๆคงไม่รอดมาหรอก ที่พลาดคงเป็นเรื่องไม่ได้ประกาศเรื่องนี้ออกไป เลยกลายเป็นว่าพนักงานส่วนใหญ่ เกลียดขี้หน้ามันซะงั้น แล้วพวกที่ปลดไป ก็เส้นสายใหญ่ๆทั้งนั้น”
“พึ่งเข้ามา กลับทำตัวเด่น ถอดผู้บริหารเก่าๆออกจนหมด จะโดนหมั่นไส้ก็คงไม่แปลกหรอก” พี่บอลบ่นพึมพำต่อ “แต่อีกฝ่ายเป็นถึงลูกชายนักธุรกิจตัวเอ้แบบนั้น คงไม่ช่วยฟรีๆหรอก เรื่องเอาอะไรไปแลกนั่นน่ะ ในวงซุบซิบเขายังเถียงกันไม่เลิกซักที”
“…..อืม”
เหมือนฟังเรื่องเล่าของคนที่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว
รู้ว่าพี่หมอกทำงานหนัก แต่นึกภาพรวมๆไม่ออก ที่พี่บอลเล่าให้ฟัง พนันได้ว่าเป็นแค่ส่วนเล็กๆส่วนหนึ่งเท่านั้น
“ได้ยินเรื่องจากไอ้โก้หมดแล้ว ทั้งเรื่องที่เลิกกัน หรือเรื่องที่ช่วงนี้มันมาป้วนเปี้ยนแถวนี้บ่อยๆน่ะ” พี่บอลไม่เปิดโอกาสให้ผมพูดคำสั้นๆอย่าง เอ่อ อืม นั่นอีก พูดต่อ “ตี๋คิดว่าไงล่ะ”
“……”
“ไม่ได้เค้นคำตอบหรอกนะ อันนี้เป็นเรื่องของคนสองคน พี่ไม่ยุ่งหรอก แต่แค่อยากมาเตือน ว่าอยากให้ตัดสินใจอะไรเด็ดขาดมากกว่า อย่างที่ไอ้หมอกมันทำ มันกลับมารอบนี้ คงคิดอะไรอยู่แน่ๆ”
“พี่คิดว่าพี่หมอกจะทำอะไร?”
“ใครจะไปเดาไอ้หมอกออก” นั่นสิ ผมก็คิดแบบพี่เปี๊ยบ “แต่คิดว่าไม่ว่าแบบไหน ก็คงจะทำให้ทุกคนอึ้งเหมือนเคย”
“ฮะฮ่าฮ่าฮ่า”
เสียงหัวเราะที่ค่อยๆเบาลง พี่โก้เคาะกระจกเรียกให้กลับไปข้างใน
“แล้วที่นู่น พี่ทำงานเป็นไงบ้าง”
“หนัก บอกได้คำเดียวเลย อย่างวันหยุดทั้งปีนี่ก็ขอได้แค่อาทิตย์เดียว แต่สนุกดี ได้เจออะไรหลายๆอย่าง ระบบเขาต่างกับไทยเยอะ ต้องปรับตัว”
พี่โก้กำลังจะหันมาชวนพี่บอลคุย แต่ช้ากว่าผมที่ถามออกไปก่อน“พี่จะกลับมาอีกเมื่อไหร่?” ทั้งวงสนทนาที่มีพี่กวางมาจอยด้วยก็เงียบลง รอคำตอบ
“….ไม่รู้สิ”
พี่บอลยิ้มจางๆ ยิ้มที่ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ นั่งลงกับโซฟาแล้วก็ยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม
…………………………………….
…………………………….
กำลังจะเที่ยงคืน
ผมยังอยู่ที่ร้าน เปิดไฟอยู่แค่โคมไฟด้านบนหัว ภาพที่ยังวาดไม่เสร็จ รู้สึกเหมือนถ้ากลับบ้านไปก่อน อาจเหนื่อยเกินกว่าจะจับดินสอขึ้นมาได้ ยังไม่ได้คิดวิธีกลับบ้าน เอาจริงแล้ว มันไม่ใช่เหตุผลเดียวหรอกที่ผมยังไม่กลับ
เมื่อยกับเก้าอี้จนต้องลุกขึ้นมาเดิน เปิดประตูออกมานอกร้าน อากาศเย็นกว่าข้างในหน่อย มองซ้ายมองขวา เหลือแค่ไม่กี่ร้านที่ยังเปิดไฟอยู่ ไฟถนนสว่างเป็นจุดๆ ยังมีรถขับผ่านตลอด บิดเอวไปมา ได้ยินเสียงกร็อบแกร็บประท้วงจากกระดูก
กลับเข้าไปในร้าน ได้ยินเสียงปิดประตูรถ หันกลับไป เห็นพี่หมอกกำลังเดินมาที่ร้าน แสงด้านนอกสลัว เมื่อมองจากด้านใน
ตั้งใจจะเดินไปเปิดประตูให้ แต่ดันมาถึงตัวประตูพร้อมกัน ทั้งมือผม ทั้งมือพี่หมอก จับอยู่ที่ลูกบิดประตู ประตูบานนี้เปิดเข้าออกได้ทั้งสองด้าน
มองเห็นพี่หมอกที่มองตอบมาผ่านกระจก วันนี้ผมสั้นๆนั่น ดูยุ่งนิดหน่อย เหมือนรีบร้อนที่จะมาที่นี่
เราปล่อยมือออกจากลูกบิดพร้อมกัน
นั้นเป็นเรื่องที่ผมแปลกใจอยู่นิดหน่อย พี่หมอกก็คงไม่ต่างกัน
ผมชี้นิ้วไปทางพี่หมอก เขาจึงเป็นฝ่ายบิดลูกบิดประตู แล้วเดินเข้ามา
“คิดว่ากลับไปแล้ว”
“ผมไม่ได้รออยู่พี่อยู่นะ แค่นั่งวาดรูปอยู่”
พี่หมอกไม่ตอบ มองหาหลักฐาน แล้วก็เห็นสมุดวาดเขียนอยู่บนโต๊ะ หันกลับมา
“เดี๋ยวไปส่ง”
“อื้ม..เฮ้ย เดี๋ยว ผมลืม”
วิ่งกลับไปที่หลังเคาน์เตอร์ ในตู้เย็น คว้าถุงในนั้นมา วิ่งกลับมาหา เห็นพี่หมอกกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ขยี้หัวอย่างหงุดหงิด เลยเดินเลี่ยงไปทางอื่นแทน เก็บหนังสือลงกระเป๋า สมุดนี่ยัดไม่ลง ต้องหนีบไป
“รอก่อน”
บอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป ผมปิดไฟ ปิดร้าน เดินทิ้งช่วงอยู่ห่างๆ พี่หมอกเปิดประตูรถ เข้าไปแล้วปิดประตูรถเสียงดังปัง เล่นเอาผมไม่กล้าขึ้นรถ อยู่ด้านนอก ไม่ได้ยินเสียง แต่พอพี่หมอกเอามือทุบพวงมาลัยรถ เสียงแตรก็ดังไปทั่ว จบด้วยการเขวี้ยงมือถือไปเบาะหลัง ไม่ทราบชะตากรรม
เดินตัวหนีบขึ้นรถ บนนั้นเงียบกริบจนอดหนาวไม่ได้ เสียงโทรศัพท์ดัง ตอนแรกผมนึกว่าเป็นไอ้เครื่องที่กระเด็นหายไปแล้ว จนพี่หมอกหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องออกมาจากกระเป๋ากางเกง “อะไร?” “เดี๋ยวกลับไป” “รอไม่ได้หรือไง?” “ช่างหัวมัน” ไม่รู้ว่าอะไร แต่รู้ว่าการที่พี่หมอกมาอยู่ที่ตรงนี้กับผม คงจะสร้างปัญหาให้ใครอยู่แน่นอน ช่างหัวมันน่ะ จะดีเรอะ? แหม่ ได้ยินคำนี้ทีไร อยากเล่นมุกสมัยพระเจ้าเหาทุกที ช่างหัวมัน? พวกพี่เป็นเกษตรกรหรอครับ?
“เอ่อ…ถ้าติดงาน ส่งผมลงตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมนั่งรถต่อไปเอง”
“ไม่ต้อง”
“….”
“ตี๋”
“ครับ?”
ยื่นโทรศัพท์มาให้ แป้นตัวเลขอยู่บนหน้าจอ “เบอร์”
รีบกดเบอร์ลงไปให้ กดโทรออก มือถือผมก็สั่น ยื่นคืนให้ด้วยสองมือ นึกว่าจะโดนกระชากมือถือกลับไป ยังดีที่รับนิ่มๆไปจากมือผม
รถจอดที่หน้าบ้าน ไฟเปิดแค่หน้าประตูด้านใน ทุกคนคงหลับไปแล้ว เปิดประตูจะลงจากรถ พี่หมอกก็พูดขัด
“นี่ไม่ใช่รถสาธารณะ”
“ห้ะ?”
กระชับสายกระเป๋า หันมามอง ไม่เข้าใจว่าต้องการจะสื่ออะไร
“…ผมจะบอกว่าไม่ได้นั่งฟรี”
ไม่คุ้นกับคำว่าผมของพี่หมอกซักที ฟังแล้วเหมือนโดนหนอนไต่อยู่บนคอ พี่หมอกอาจจะชินกับการพูดคำนี้มากกว่าที่ผมเวลาได้ยิน
“พี่จะคิดค่าน้ำมันหรอ?”
“ใช่”
“……”
รถพี่ก็ผลาญน้ำมันได้กระชากใจด้วย แท็กซี่ทั่วไปรถญี่ปุ่น เริ่มต้นที่ 35 บาท แต่รถยุโรปคันนี้ ผมมั่นใจว่าเกินสองหลักไปนานโข
พี่หมอกขยับตัว นั่งหันมาทางผม แขนข้างหนึ่งเท้าเบาะไว้ อีกมือเลื่อนออกจากพวงมาลัย ชี้นิ้วมาที่ผม ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง พี่หมอกชี้นิ้วเข้ามาใกล้มากขึ้น ผมชี้ปากตัวเอง พี่หมอกพยักหน้า ผมส่ายหัว
“เฮ้ย พึ่งรู้จักกัน ยังไม่ทันได้จีบ จะขอจูบเลยหรอ?”
“นี่ก็ทำอยู่”
“พี่จีบผมอยู่?”
“ดูไม่ออกหรือไง”
นึกย้อนกลับไป พยักหน้า “ถ้าไม่ใช่ผมคงดูไม่ออกอ่ะ”
เงียบกันไปสักพัก พี่หมอกก็ตอบขึ้นมาเร็วๆรัวๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจพูดให้ฟัง
“ไม่ได้จะทำเพื่อคนอื่นอยู่แล้ว”
“…..เฮ้ย พี่! อย่าเปิดไฟ”
“ทำไม?”
“ป..เปล่า เดี๋ยวรถก็ขับไปแล้วใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องเปิดหรอก”
หมาเห่าจากที่ไกลๆ ขัดจังหวะ ผมส่งเสียงไอเบาๆ คอแห้งฝืดไปหมด
“เร็วๆ”
“อย่าเร่งดิ”
“ยื่นหน้ามา”
“ผมให้ได้แค่นี้”
เอานิ้วชี้แก้ม จิ้มสองสามที พี่หมอกก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออก ขยับตัวเข้ามาใกล้อีกหน่อย ผมเอียงตัวเข้าไปหา
คิดว่าหลับตาหรือลืมตาดี ก็เข้ามาใกล้จนลมหายใจเกลี่ยหูแล้ว รีบเป็นฝ่ายยื่นแก้มไปชนก่อน พี่หมอกนำไปอีกก้าว ใช้มือข้างหนึ่งจับคางผมไว้ มืออีกข้างเอื้อมไปเปิดไฟ อะไรจะเคลื่อนไหวได้พร้อมกันขนาดนี้
“เฮ้ย! ไม่ให้จูบ”
“ทำไม จะต่างกันยังไง?”
“ต่างครับ”
หมดคำพูด เงียบไปซักพัก แล้วก็พึมพำออกมา เหมือนไม่แน่ใจว่าควรพูดดีหรือเปล่า “….ที่นั่นจูบเป็นการทักทาย”
“พี่จูบกับคนอื่นหรอ?”
“…..”
“ตอบมาดิ”
“เปล่า…” ตอบแบบนั้น เอนตัวกลับไปที่เบาะตัวเอง หยิบมือถือออกมาเช็คแต่ก็ไม่เห็นจะทำอะไร เก็บลงไป “ไม่ได้ทำ แค่ยกตัวอย่าง”
“เออ”
“….”
“ผมไม่เคยจีบใคร”
พูดออกมาเก้อๆ ผมไม่ได้หันไปมอง แต่เห็นผ่านเงากระจก เห็นพี่หมอกขยี้ผมตัวเองเบาๆ เหลือบไป เห็นว่าขมวดคิ้วจนยุ่งอยู่
“…จะไปรู้ได้ยังไง ว่าต้องทำอะไร?”
“ทำไมไม่รู้ แต่ผมรู้สึกเหมือนผมรู้ว่าพี่ไม่เคยจีบใครมาแน่ๆ” ระหว่างที่พูด ก็ค่อยๆหลุดหัวเราะออกมา พอจบประโยค ก็เผลอหัวเราะดังๆออกมา
“เคยคบกับใครมาก่อนหรือเปล่า?”
หันไปมอง พี่หมอกมองตอบกลับมา “เคยสิ ครั้งนึง”
“แล้ว…”
“ผมงี่เง่า เราเลยเลิกกัน”
“…คงไม่ใช่คุณฝ่ายเดียว”
“พี่คิดว่าแบบนั้นหรอ?”
“รักไม่ใช่เรื่องของคนๆเดียว”
“ผมว่านี่ไม่ใช่พี่คิดเอง ใครบอกคำนี้มา?”
พี่หมอกเคาะนิ้วกับพวงมาลัย เหลือบมามองสั้นๆ แล้วหันกลับไปมองด้านหน้าเหมือนเดิม “ผู้หญิงคนนึง ที่เอาชนะไม่ได้”
ใครกันนะ?
บนรถเงียบไป เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังจากเบาะหลัง เครื่องที่บินร่อนไปนั่นแหละ พี่หมอกไม่สนใจ สักพักก็เงียบไป เครื่องที่พี่หมอกเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงสั่นแทน
หยิบออกมาดู เหมือนจะเป็นเมสเสจ
“งั้นผมลงแล้วนะ”
คว้าข้อมือไว้ เร็ว เร็วกว่าที่มือผมจะถึงประตูรถซะอีก “ยังจ่ายค่าโดยสารไม่ครบ”
“แล้วต้องจ่ายอีกเท่าไหร่ล่ะครับ?”
ชี้ที่เดิม เพิ่มเติมเพื่อใครไม่รู้ คนๆนี้ ถ้าอยากได้อะไร ต้องได้ ไม่มีคำว่า “ไม่เป็นไร” “ครั้งหน้าลองใหม่” เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ปลายนิ้วแตะลงบนริมฝีปาก เป็นปลายนิ้วโป้ง โดนผมจ้อง เลื่อนไปเกลี่ยข้างแก้มแทน
“จ่ายไม่ครบ คงให้ลงไม่ได้”
“…พี่นี่ร้ายจริงๆว่ะ”
“คุณคงไม่รู้ ว่าผมเคยร้ายกว่านี้เยอะ”
“อาจจะรู้ก็ได้ล่ะมั้ง?”
“หึ” ยิ้มมุมปาก ยิ้มแบบนั้น ปีศาจชะมัด “แล้วไง คุณกลัวหรือเปล่า? ผมไม่อยากฟังคำว่าใช่หรือไม่รู้”
หลุดหัวเราะออกมา “ผมว่าไม่ใช่เคยร้ายแล้วมั้ง ก็มันก็เหลืออยู่แค่คำตอบเดียว”
“ตอบมาสิ”
“…..”
“ผมไม่ใช่คนใจเย็น”
“อันนี้ผมรู้”
ปลายนิ้วผมแตะลงที่ชายแขนเสื้อพี่หมอก เลื่อนขึ้นมา ถึงมือ จับมือนั้นไว้ กดจูบลงบนนิ้วโป้ง เสียงหายใจพี่หมอกหายไป ถึงตอนที่นิ้วโป้งนั้นกดเข้ากับริมฝีปากพี่หมอก ก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่น นอกจากกระพริบตาสองสามทีเท่านั้น
“ครบแล้วใช่ไหมครับ?”
“…ครบแล้ว”
“งั้นผมลงแล้วนะ”
แค่พยักหน้าตอบ
“เดี๋ยว”
“ครับ?”
“ไม่มีอะไรจะให้หรือไง?”
“หื้อ?ให้?อ่อ…” ยกถุงที่อยู่ในมือขึ้น ถุงบัตเตอร์เค้ก “อันนี้ไม่ใช่ของพี่สักหน่อย”
“….”
“ผมพึ่งลองทำครั้งแรก เลยกะจะเอามาฝากม๊ากับเฮีย”
“…รีบๆลงไป”
“อย่าพึ่งดิ ผมยังพูดไม่จบเลย”
“….”
“มีมาฝากชิ้นนึงแต่มีข้อแม้นะ”
“อะไร?”
“ตกลงผู้หญิงคนนั้นคือใคร?”
มองตามปลายนิ้วพี่หมอกที่ชี้ออกไปนอกรถ ขมวดคิ้วมองตามงงๆ
เห็นม๊ายืนอยู่ที่ประตูรั้ว ผมยิ้มแหยตอบ
……………………………………..
………………………….
“อาตี๋ โซ่ยตี๋”
“ม๊าคร้าบ ตี๋ง่วงม๊ากกมากเลย ขอตี๋ไปนอนก่อนนะครับ ม๊านอนดึกก็ไม่ดีต่อสุขภาพเหมือนกัน เพราะฉะนั้น-“
“มาคุยกันก่อนเถอะ เรื่องโซ่ยตี๋ทำม๊านอนไม่หลับ”
“ครับ”
เดินตามม๊าไป กำลังจะนั่งกับพื้น ม๊าตบที่นั่งข้างๆ ขึ้นไปนั่งที่ตรงนั้น
“เดี๋ยว ก่อนที่ม๊าจะถามอะไรตี๋ ขอตี๋ถามม๊าก่อน”
ม๊าพยักหน้า “ม๊าไปคุยกับพี่หมอกตอนไหน?”
“โซ่ยตี๋หมายถึงล่าสุดที่คุยใช่ไหม?”
ผมพยักหน้า “ม๊าบอกไม่ได้หรอก หมอกไม่ให้บอก”
“หมอกของม๊าสำคัญกว่าผมอีกหรอ?”
“ใครรักตี๋ ม๊าก็รักทั้งนั้น” ม๊ายิ้ม “ม๊าอยู่กับตี๋ได้อีกไม่นาน เฮียฮ้งก็ดูแลโซ่ยตี๋ไม่ได้ทั้งชีวิต คนที่จะต้องอยู่กับโซ่ยตี๋ไปตลอด ไม่ใช่อาหมอกเหมือนกัน แต่เป็นตัวโซ่ยตี๋เอง”
“ม๊าอย่าพูดแบบนั้นดิ ม๊ายังอยู่กับตี๋ไปอีกนาน”
“ม๊าแค่พูดความจริง คิดถึงคนรอบข้างน่ะ ดีแล้ว ถูกต้องแล้ว แต่บางครั้งก็ต้องคิดถึงตัวเองด้วยเช่นกัน ม๊าไม่อยากให้โซ่ยตี๋ต้องเสียใจเพียงเพราะคิดมากเกินไป”
“อืม…”
“แต่โซ่ยตี๋โตพอที่จะตัดสินใจ แก้ปัญหา แล้วก็ยอมรับเรื่องที่จะตามมา ม๊าคงไม่เข้าไปยุ่งด้วยเหมือนตอนโซ่ยตี๋เด็กๆหรอก อาจจะทำได้แค่แนะนำแบบนี้…”
“ตี๋ชอบ ตี๋ขี้เกียจคิดเอง” พูดแบบนั้นก็โดนตีเผียะเบาๆ “เออ ม๊า ตี๋ถามหน่อย” ม๊าเงียบ รอผมพูดต่อ
“ม๊า..ม๊าชอบพี่หมอกป่ะ”
“หื้อ?”
“ไม่ คือ แบบ โอ้ย คือ คือคิดยังไง ไม่ใช่ คือ ตี๋จั๊กจี๊ชะมัด คือ ม๊าเข้าใจที่ตี๋พูดใช่ไหม?”
ยังดีที่ม๊าพยักหน้า ม๊ายิ้มแบบนี้ ถึงม๊าจะแก่ขึ้น แต่ก็ยังสวยสุดในสายตาผม เข้าใจแล้ว ว่าทำไมพี่หมอกถึงเรียกม๊าว่าผู้หญิงที่เอาชนะไม่ได้
“ตอนแรกม๊าห่วงเรื่องนิสัย คิดว่าจะเข้ากันได้หรือเปล่า เพราะอาหมอกถูกเลี้ยงมาต่างจากโซ่ยตี๋เยอะ ยังมีเรื่องที่ทั้งโซ่ยตี๋กับอาหมอกไม่เข้าใจอยู่อีกเยอะ ต่างคนต่างถือทิฐิตัวเอง บางครั้งเหมือนจะรับฟังกันและกัน แต่บางครั้ง ก็เหมือนจะไม่สนใจอีกฝ่ายเลย”
“….รักไม่ใช่เรื่องของคนๆเดียว?”
“และรักไม่ได้มีแค่ความรักอย่างเดียว”
“ผมเข้าใจแล้ว แป็บนึงนะม๊า”
ดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แงะยาก กางเกงดันลีบติดขา วิ่งออกมาหน้าบ้าน ไม่เห็นเงารถบีเอ็มคันนั้นแล้ว กดเบอร์โทรหา เบอร์ล่าสุดที่ผมยังไม่ได้เม็มไว้
“ฮัลโหล?ฮัลโหล?”
“อะไร…”
“พี่หมอกอยู่ไหน? ขับออกไปไกลหรือยัง?”
“ทำไม? ยังอยู่ในซอย”
“จอดรถก่อน! รอผมแป็ปนึง!”
ไม่อยากเสียอีกวินาทีที่ผมตัดสินใจพลาดอีก
วิ่งหนีบแตะไป พึ่งนึกได้ ลืมถามว่าไปด้านไหน หยุดวิ่ง กำลังจะโทร บ้าเอ้ย เขาก็ต้องออกไปหน้าปากซอยสิวะ จะไปท้ายซอยทำไม รองเท้าแตะตบพื้นดังแปะๆ เหมือนเสียงตบมือให้กำลังใจ ผมได้เห็นหน้าไอ้หมาตัวที่เห่าหอนทำลายบรรยากาศชัดๆ เข้าไปเตะรั้วบ้านที่มันอยู่ มันดันฉลาด งับรองเท้าแตะไว้ ยื้อกับมันสักพัก สุดท้ายมันก็ได้ไป ของเล่นใหม่ที่เอาไปเคี้ยวไม่นานก็คายทิ้งไว้ ให้ผมเสียดายเล่น
“ทำอะไรอยู่?”
“เหยย”
มองเห็นรถพี่หมอกอยู่ไม่ไกล พี่หมอกไม่ได้เดินมาหา ยังยืนอยู่ที่ข้างประตูรถ ไฟท้ายสีแดงส่องทักทายผม เล่นจอดซะกลางถนน แต่กลางคืนก็ไม่ค่อยมีรถผ่านอยู่แล้ว
“มีอะไร?”
“เฮ้ย! คุณน่ะ!!”
“…..”
“อย่าเดินเข้ามา! ไม่งั้นมันจะไม่เท่” ทำไมตอนพูดคำนี้ผมต้องเอามือขยุ้มเสื้อตัวเองด้วย
“…จะเล่นอะไร-“
“โสดอยู่ใช่ไหม?!”
พี่หมอกเงียบไป ผมเผลอเอามือเกาะรั้ว โดนหมากระโจนใส่กระแทกรั้วปั้ง ปล่อยมือสะดุ้งโหยงออกมา
ได้ยินพี่หมอกตอบ ทำหน้าเหมือนไม่แน่ใจว่าผมจะเล่นอะไร “….ใช่”
“ผมก็โสดอยู่!!”
“รู้แล้ว! จะพูดอะไรกันแน่?”
“งั้นเราลองมาคบกันไหมละ?!!”
“….”
“….”
“อย่าเงียบดิ!รีบๆตอบมา!”
“แล้วจะตะโกนทำไม….”
“ก็พี่อยู่ไกล…ผมกลัวไม่ได้ยิน”
“พูดว่าอะไรนะ”
“พี่อยู่ไกล! ผมกลัวไม่ได้ยิน!”
“แล้วทำไมไม่เดินมา?”
เออว่ะ
หันไปมองหน้าหมาหลังรั้ว มันมองตอบ แลบลิ้นใส่ อย่างกับจะล้อเลียน
วิ่งเข้าไปหา “ขอผมกอดแป็ปนึง” มันไม่แป็ปเดียวอย่างที่ผมพูดหรอก ถูกจับไว้ได้ ปลาว่ายเข้าแหอย่างนี้ มีหรือ พี่หมอกจะปล่อยไป “พอแล้ว พอแล้ว ผมจะกลับไปหาม๊าละ”
“…ขออีกห้านาที”
“สอง”
“…สองนาที”
เสียงพี่หมอกต่ำ กว่าครึ่ง หายอยู่ในคอ ผมชอบเสียงแบบนี้ มันเป็นเสียงคล้ายเสียงกระซิบ ซึ่งหมายความว่ามีแค่ผมที่ได้ยิน
ที่ตัวพี่หมอกไม่มีกลิ่นผม และที่ตัวผม ก็ไม่มีกลิ่นพี่หมอกอีก
ผมไม่คุ้นชินกับกลิ่นแบบนี้เท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้เรานึกขึ้นได้ ว่าที่จริงแล้ว เราก็ยังมีข้อแตกต่างที่ยังไม่เคยหาวิธีจะอยู่กับมันจริงๆจังๆอยู่หลายเรื่อง เรื่องที่บางครั้งเหมือนจะสนใจแต่ความจริงแล้วกลับมองข้ามมันไป…สำหรับพี่หมอกแล้ว มันมีเรื่องอะไรอยู่บ้า ผมคงต้องลองนึกดู
“…มีปัญหาอะไรต้องบอกผมนะ”
“อืม”
“ถ้ามีอะไร ผมก็จะบอกพี่เหมือนกัน”
“ตี๋”
“ครับ”
“กู-“
“ไหงเป็นกูอีกแล้ว”
“ขี้เกียจ”
“ขี้เกียจอะไร..พูดว่าผมก็ดีออก”
“ไม่ชอบ”
“….หมดช่วงโปรโมชั่นแล้ว ผมขอต่อโปรได้ไหม?”
“มึงชอบแบบนั้น?”
“เปล่าหรอก…สำหรับผม แบบไหนก็ได้ทั้งนั้น”
สักพักใหญ่ กว่าจะพูดออกมาต่อ
“…กูอยากให้มึงจำไว้ ทั้งเงิน ชื่อเสียง ตำแหน่ง หรืออะไรพวกนั้น สำหรับกู มันไม่สำคัญ”
“…….”
“อย่าสนใจมันก่อนกูเด็ดขาด”
“อืม”
“กูเกลียดเวลามึงสนใจคนอื่นมากกว่ากู กูรู้ว่าบางทีกูก็เกินไปหน่อย แต่กูไม่อยากให้ความคิดแบบนั้น ผลักกูไปในที่ที่กูไม่ต้องการ”
“อื้อ…ผมเข้าใจแล้ว”
พี่หมอกหลังชุ่ม เงียบไปอยู่นาน โทรศัพท์สั่น ผละออก มือพี่หมอกไล่ตั้งแต่กลางหลังจนถึงข้อศอก ถึงจะยอมปล่อย หยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความ เงยหน้ามองผม
“ขับรถปลอดภัยนะครับ”
“อืม”
“ตอนนี้พี่ชอบงานที่พี่ทำอยู่หรือเปล่า?”
“….ยังตอบไม่ได้” พูดแบบนั้น แล้วก็ทำงานเต็มที่ มีร้อยทุ่มให้ร้อยกับงาน บริษัทนี้คงโชคดีที่ได้พนักงานแบบนี้ พี่หมอกมีหลายอย่างที่ผมไม่มี และผม สมควรจะมี
ความทะเยอทะยานที่ไม่สิ้นสุด ของพี่หมอก มีมากเกินไป ผมมีน้อยเกินไป
“ผมกลับบ้านก่อนนะ”
“เดี๋ยวกูไปส่ง”
“ไม่เป็นไร ใกล้นิดเดียว”
มองอยู่แบบนั้น ไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้าตอบ สุดท้าย พี่หมอกขับรถออกไปก่อน ผมยืนมองทะเบียนบ้านหลังที่เจ้าหมานั่นอยู่ ได้แต่คิดว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นมาเอารองเท้าคืนให้ได้
ทางเดินข้างหน้าอีกไกล มองด้วยสายตาว่าไกลแล้ว แต่ในความรู้สึกคิดว่าไกลกว่า บางที อาจจะต้องเดินให้ช้าลง มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร เลยเดินร้องเพลงตลอดทาง
…………………………………………
……………………………….
[BN27 : complete]
[1.1.56]
ขอยังไม่อีดิท แก้ตัวเอียงตัวหนาอะไรทั้งนั้น
ไปนอนก่อนละเด้อ พรุ่งนี้ต้องจรลีกับหอแต่เช้า
สวัสดีปีใหม่
-
กรี้ดดดด อัพแว้ววว
-
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อ
น้องตี๋ พี่หมอก เค้ากลับมาคบกันใหม่แล้ว ^^
-
วู้วววว อัพแล้ววว
ตี๋แมนมาก มายืนตะโกนว่าโสดโดยไม่กลัวรองเท้า ฮ่าๆๆ o13
:L2:
-
เออะ รู้สึกว่าตอนนี้มันจะหวานนะ อิอิ
-
เกือบร้องไห้ เหมือนถูกปลดจากพันธนาการ
โอ้ยยยยยยยยยย อยากออกไปวิ่งตะโกนรอบหมู่บ้าน
พี่หมอกกับตี๋กับมาคบกันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดีใจมากกก
ต้องขอบคุณหม่าม๊ามากกกก อยากจะลงไปกราบ ที่พูดทำให้ตี๋คิดได้
ประโยคที่ตี๋ขอคบพี่หมอก เอาตรงๆป่ะ แมร่งโคตรเท่เลยหวะ !!!!!
ทางเดินยังอีกไกล แต่ถ้าเดินไปด้วยกัน ก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ สู้นะ สู้กับอุปสรรคทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต !!
ปล.เรื่องเอาอะไรไปแลกนั่นน่ะ ในวงซุบซิบเขายังเถียงกันไม่เลิกซักที ประโยคนี้ของพี่บอลทำเอาฉุกคิด
พี่หมอกเอาอะไรไปแลกเนี่ย ?
-
ขอกอดแป๊ปนึง .. :กอด1:
เข้าใจกันแล้ว ดีใจอ่ะ .. :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แอทแทคหลายประโยคมาก ฮืออออออออ
ปัญหาภายในจบลงแล้วใช่ไหมมมมมม ต่อไปนี้มีอะไรก็จะคุยกัน เฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
กรี๊ดเถอะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:o8: ดีใจจริงๆที่พี่หมอกกับตี๋กลับมาคบกัน... ไม่มีอะไรเหมาะสมเท่านี้อีกเเล้ว :impress2:
ทั้งสองคนเหมือนส่วนเติมเต็มกันเเละกัน... งานนี้คงต้องขอบคุณผู้หญิงที่พี่หมอก
เอาชนะไม่ได้... และต้องขอบคุณผู้หญิงร้านโจ๊กที่ให้กำเนิดตี๋ (คนเดียวกันเน๊อะ55)
อย่างน้อยๆตอนนี้ทั้งคู่ก็รู้จักที่จะปรับตัวเข้าหากันเเบบจริงๆจังๆแล้ว... หลังจากให้เวลากับตัวเอง
แบบเกินพอกันเลย... ดีใจที่พี่หมอกรู้จักตัวเองมากขึ้น และดีใจที่ตี๋รักตัวเองมากขึ้นอีกขั้น...
ทั้งสองคนคงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกัน เเละเเบ่งปันความรู้สึกประสบการณ์ร่วมกันอีกเยอะ
:กอด1: ดีใจที่ได้อ่านตอนนี้จริงๆ
-
วันนี้ที่รอคอยยยย งืดดดดดด ปลาบปลื้ม ซาบซึ้ง :monkeysad:
-
เป็นแฟนกันเหมือนเดิมแล้ว
ต่อไปขอให้มีแต่ความสุข
สวัสดีปีใหม่นะ :110011: :z7:
-
วันนี้ตี๋น่ารักอ่ะ :impress3:
-
โฮกกกกกกก.... น้ำตาจะไหล ปลื้มปริ่มมาก ความหวานกำลังจะกลับมา (รึเปล่า ฮ่าๆ)
-
กรี๊ดดดดดด~ กลับมาคบกันเหมือนเดิมต้อนรับปีใหม่แล้ว >__<
หวังว่าตี๋คนใหม่จะเห็นพี่หมอกสำคัญอันดับ1นะ อย่าทำร้ายพี่หมอกอีก ,__,
พี่หมอกก็หวังว่าจะเข้าใจตี๋มากขึ้นนะฮะ จุ๊บๆ
ดีใจมากกับตอนนี้ค่ะ
รอตอนต่อไปโลดดดด
-
คืนดีกันแล้ว ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
TT อยากจะร้องไห้ด้วยความดีใจ
เหมือนรู้สึกได้กลับมาอ่านพี่หมอกตี๋ อีกครัง
ที่ผ่านมามันช่างแสนอึมครึม ก่อนหน้าที่เลิกกัน ก็ดูยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่าไหร่
ยอมรับเลยว่าคนแต่ง เก่งจริงๆ เพราะนำพาความรู้สึกของเราไปด้วย
ขอสารภาพว่ามีช่วงนึงที่รู้สึกนอยๆ ไม่อยากอ่านเท่าไหร่ (ช่วงที่เริ่มมีปัญหากัน)
แต่ก็ยังคงติดตามอยู่ จนมาตอนนี้มันรุ้สึกฟินจังเบยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >.,<
มาต่ออีกบ่อยๆนะคะ สัญญาว่าจะจบ อิอิ
-
:กอด1:หวานๆสไตล์พี่หมอก
-
ชอบตอนนี้ที่สุด อย่างน้อยตี๋และหมอกก็คิดอะไรได้มากขึ้น
-
นับว่าเป็นข่าวดีรับปีใหม่กันเลยทีเดียว
คิดอะไร รู้สึกยังไง บอกให้กันรับรู้ดีที่สุด
ม้าตี๋สุดยอด
-
กลับมากันแล้ว ดีใจด้วยนะ ทั้งคู่เลย รักษาไว้นานๆ นะ
ลุ้นจนตัวโก่ง 555
ขอบคุณและรออ่านต่อจ้า
-
โอ้ยยยย ของขวัญปีใหม่ชั้นเยี่ยมมมมมม
การกลับมาคบกันครั้งนี้ หวังว่าจะเข้าใจกันมากขึ้นนะคะ
-
ยิ้้มแก้มบาน ม๊าคือฮีโร่ค่ะ o13 ผู้หญิงที่พี่หมอกเอาชนะไม่ได้ ตอนแรกคิดว่าใคร
ม๊าทำให้สองคนเข้าใจในความรักมากขึ้น สิ่งที่เคยมองข้ามไป ไม่พูดกันตรง ๆ
แถมยังยอมรับเรื่องสองคนอีกด้วย กอดม๊า~~ น่ารักที่สุดเลย
ชอบตอนพี่หมอกเค้าขอค่ารถนะ น่ารักมาก คิดว่าจะบังคับแต่ก็ไม่ ตี๋ก็แบบน่ารักอ่ะ
จะให้ก็ไม่เชิง จุ๊บที่นิ้วแทน โอย ขอบอกว่าเร้าใจมาก ๆ ค่ะ
ชอบตอนที่ตี๋วิ่งมาหาหมอกด้วย มาขอคบ ดีใจกับพี่หมอกมา คงรอมาตลอด
กอดซะแน่นแทบจะไม่อยากปล่อยเลย พี่หมอกเค้าชัดเจนเหมือนเดิมนะ
อย่าสนใจอย่างอื่นมากกว่าชั้น จบป่ะ จบจ้า...555 ชอบอ่ะ ชอบตอนนี้มาก :impress2:
ฮาตี๋ตอนรบกับหมาด้วยนะ ตลกไปไหน
ขอบคุณค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ด้วยจ้า เลยมานิดหน่อยนิ :L2:
-
ตอนนี้เป็นตอนที่ต้องอ่านวนซ้ำๆหลายรอบมาก ค่อยๆละเลียดอ่านที่ละตัวอักษร คำ ประโยค
โฮฮฮ ปริ่ม ทั้งที่ว่าจะตั้งใจอ่านหนังสือแล้ว จู่ๆก็ดันเปิดเล้า จู่ๆก็เห็นพี่อัพนิยาย5555
สครีมกับเพื่อน ไม่ได้สิงดีเอ็ม เทเลพาทีกันเอา #ใช่เหรอ
มีความสุขมาก มาก โคตรๆตอนที่อ่านตอนนี้ ค.สัมพันธ์ของทั้งสองตอนนี้ก็level upขึ้นมาหลายเวลละ
หวังว่าจะมั่นคงและหนักแน่นกว่าเดิม เย่ o13
-
น่ารัก...
มากกกกกกกกก
ในที่สุดก็คืนดีกันอย่างเต็มรูปแบบแล้ว
ยกความดีความชอบให้ม๊าเลย
ถ้าม๊าไม่ชวนตี๋คุย ตี๋คงไม่ออกไปหาพี่หมอก
ม๊าคือฮีโร่ของพวกเราทุกคนเลย เย้~!
เวลาอ่านพี่หมอกแทนตัวเองว่าผมแล้วจั๊กจี้จัง
แต่ก็ชอบนะ ทำเอาพี่หมอกน่ารักเลย -/-
ตอนนี้ตี๋ก็น่ารักมากกกกกกกกก
วิ่งตามพี่หมอกไปแต่ดันไปมีเรื่องกับหมาแถวบ้านซะนี่ 5555
แล้ววิธีขอผู้ชายคบด้วยแบบนั้นน่ะ ไปจำมาจากไหน
มันน่ารักเกินไปแล่วนะรู้ไหมมม
เขินจนตัวระเบิดตาย >//<
-
:impress2:
-
โฮกกก ในที่สุดก็ทันตอนล่าสุดซักทีค่ะ TT^TT
ตอนนี้ตี๋ก็มีความกล้าซักทีสินะ พี่หมอกเค้าก้ติดต่อกับม๊าอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เทคแคร์นะจุ๊บๆ อะไรอย่างนี้อยู่แล้วว
คำพูดทุกอย่างที่อาม๊าสอน ก้ให้กลับไปคิดแล้วทำให้ได้จริงๆซักทีเถอะ อย่ามัวแต่สนใจคนอื่นมาก จนตัวเองและคนที่เรารักเจ็บเลย
ชอบพี่หมอกจัง :-[
-
โล่งงงงง
เหมือนยกทั้งโลกออกจากอกได้สักที
-
อ่านตอนนี้น้ำตาจะร่วงงงง โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงฟิวนี้ที่สู้ดดดด ฟิวแบบเขินๆกันเนี่ย
ฟิวแบบพี่หมอกร้ายกาจ โอ๊ยๆๆๆๆ กุมหัวใจเบาๆ
แม้จะชอบดราม่า หน่วงหนัก
แต่บางท่ีภาคนี้มันก็หน่วงมากจนเรารู้สึกอารมณ์สีเทาทั้งเรื่อง
ดีใจค่ะที่ทั้งสองหันมามองกันเองแล้ว ไม่ได้มองตัวเองเหมือนที่แล้วๆมา
บทนี้เลยรู้สึกถึงความใส่ใจของตัวละครที่มีให้กัน
ชอบคำพูดนี้
“กูเกลียดเวลามึงสนใจคนอื่นมากกว่ากู กูรู้ว่าบางทีกูก็เกินไปหน่อย แต่กูไม่อยากให้ความคิดแบบนั้น ผลักกูไปในที่ที่กูไม่ต้องการ”
รู้สึกว่าพี่หมอกเขาก็รู้เน๊าะว่าเขาเกินไปหน่อย แต่เขาก็อยากเป็นที่หนึ่ง อ่านแล้วรู้สึกว่า เขาไม่เอาแต่ใจมากแบบที่แล้วๆมาแล้ว
ส่วนน้องตี๋ที่บอกว่าเลิกเพราะตัวงี่เง่า ก็เน๊าะ รู้ตัวเหมือนกัน รู้ตัวทั้งคู่แบบนี้มีแววไปรุ่ง(รึเปล่า)
ปัญหาทัึ้งคู่เหมือนจะคลายๆ แต่ปัญหาเรื่องบริษัท บลาๆยังไม่คลายเลย
เอาใจช่วยทั้งสองค่ะ
บทนี้หลายฟิวมากกกกกกกกกกกก มีตี๋แอบหึงด้วย
โอ๊ยยยยย บอกแล้วน้ำตาแทบร่วงด้วยความปิติ ><
-
ชอบพี่หมอกที่สุดเลย น้องตี๋โตขึ้นอีกนิดแล้ววววววว
-
โอ๊ยยยย :m15: คนอ่านจะน้ำตาไหล มันอิ่มใจ ปลื้ม ดีใจมากที่เรื่องราวกลับมาสู่วันดีดีอีกครั้งสำหรับพี่หมอกและตี๋
ชีวิตตี๋นี้โชคดีเนอะ แบบคนรอบข้างเป็นทั้งกำลังใจ ที่ปรึกษาและอีกหลายอย่างที่ช่วยให้ข้ามผ่านปัญหามาได้
โอกาสครั้งนี้หวังว่าคงจะสร้างไออุ่นและความเข้าใจกันให้หนาแน่นขึ้นนะ ทั้งพี่หมอกและตัวตี๋เอง
มองข้ามสิ่งอื่นไปซะนะ เพราะสิ่งที่สำคัญของแต่ละคนก็คืออีกคนนั้นเอง มีอะไรก็พูดก็บอกให้อีกคนรับรู้ ซึ้งกินใจสุดสุด
แม้ตอนนี้คนอ่านอาจยังสงสัยในบางเรื่องอยู่ แต่ขอมองผ่านไปก่อนเพราะอ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากกกก :oni2:
-
กลับมาแล้วววว กลับมาคบกันแล้วววว มันคือเรื่องจริง!!! :m15: พี่หมอกคะะะะ มีความสุขให้มากกว่านี้นะคะพี่ :กอด1:
-
ตี๋พูดแล้วทำให้ได้อย่างที่พูดนะ แล้วฟังหมอกแล้วฟังแม่แล้วตี๋ก็คงรู้แล้วนะว่าจะทำยังไง แล้วหมอกคุยกับแม่ตี๋นานหรือยังนะ แล้วหมอกกำลังทำอะไรอยู่กันนะ
-
กลัวสิ่งแลกเปลี่ยน :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ถ้าเลิกกันอีกคราวนี้ ชั้นจะกริ็ดโลกแตกเลยแหละ
-
กลับมาคบกันแล้ว
ดีใจจนน้ำตาไหลในที่สุด ตี๋ก็เริ่มออกเดินหน้าเองบ้างแล้ว สู้ๆนะ
พี่หมอก ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่เลยชิมิ เก็ก ผมไม้ไหวจนต้อง ออกกูมึงเบย
อิอิ รักกันดีๆ รักกันนานๆ ทั้งปี่ใหม่นี้จนไปถึงปีใหม่อีก20-3ปัเลยนะ หมอกตี๋ที่รัก
-
ทำไมเรารู้สึกว่า ถึงเรื่องนี้บรรยากาศจะอึมครึมแค่ไหน แต่เราก้อรักตี๋+หมอกจัง :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดด ดีใจๆ
-
กลับมารักกันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดีใจที่สุด ได้ฤกษ์เลิกกินมาม่าแล้ว เย่ๆๆๆๆๆ
ข่าวดีปีใหม่เลยนะเนี่ย
วู้วๆๆๆๆ
-
ตอนนี้ไม่ดราม่า..........*ซึ้ง*
อ่านแล้วสบายใจหน่อย หลังจากดราม่ามาอย่างยาวนาน
ตี๋ขอคบได้น่ารักมากๆ แอบอยากให้พี่หมอกเขินหน่อย
อยากเห็นพี่หมอกตอนเขินเยอะๆ :o8: :o8:
/ตอนที่พี่หมอกพูดถึงแม่ของตี๋ตอนแรกแอบตกใจว่าผู้หญิงคนตนั้นเป็นใคร ที่แท้เป็นคนใกล้ตัวนี่เอง :laugh:
-
อ๊ายดีใจมากๆหมอกตี๋กลับมาคบกันใหม่แล้ว
สวัสดีปีใหม่นะคะ
-
วันเดอร์มัม ชักนำตี๋น้อยคล้อยใส่ ซุปเปอร์หมอก
ของขวัญปีใหม่ที่เป็นปลื้ม :pig4: :L1: :pig4:
-
ดีกันแล้วๆ
-
คบกันแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ด!!!!!!!!!!!
-
ดีใจที่ตี๋กล้ามากขึ้น
พี่หมอกดูเครียดกะงานตลอดเลย
สงสารมาก แล้วยังจะมาเรื่องตี๋อีก
ถ้าแม่ตี๋ยอมรับแล้วงานนี้ค่อยสบายใจหน่อย
-
กลับมาดีกันซะที :m4:
-
ดีจัง กลับมาคบกันแล้ว
-
ชอบคู่นี้จัง เหมือนกินอะไรขม ๆ แต่ก็หวานติดอยู่ที่ลำคอตลอด
เหมือนเค้าไม่เข้าใจกัน พูดกันไม่ค่อยเคลียร์
แต่สุดท้ายคนที่เหมือนจะเข้าใจพี่หมอกมากทีุ่สุดก็คือตี๋อยู่ดี
ตอนที่บอกว่า ผู้หญิงที่เอาชนะไม่ได้ เราใจหายวาบเลย
จะมีหญิงที่ไหนอีกหนอ แต่ปรากฎว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดของตี๋นี่เอง
บ้านนี้จิตใจดี มุมมองดี อบอุ่นมากๆ ค่ะ ชอบมากๆ
แล้วก็เป็นตี๋ ที่เป็นคนขอคบ แม้อีกคนจะตามจีบแบบแปลก ๆ อยู่ (ฮ่า)
เป็นความพยายามจีบสไตล์พี่หมอก
แล้วก็เป็นความอยากจะเท่ห์แต่โคตรน่ารักของตี๋
ช่วงเวลาที่ผ่านมาของหมอก เรารู้สึกอินกับคำพูดของตี๋มาก ๆ
เหมือนดูหนังเรื่องหนึ่งที่เรารู้แค่เพียงเศษเสี้ยว
มันเป็นเรื่องใหญ่ที่มีเ่ล่ห์เพทุบายทางธุรกิจ แต่เรารับรู้ได้แค่เพียงน้อยนิดจากที่จะเปิดเผย
อ้ออ ชอบมากตรงที่ตี๋ถามว่าเคยคบใครหรือเปล่า แล้วพี่หมอกก็ตอบว่าเคยครั้งหนึ่ง แต่เลิกกันแล้ว >/////<
ไม่รู้จะคอมเม้นท์ตรงไหน รู้แต่ว่าเป็นตอนที่เรารอคอย ตอนที่เค้าจะคุยกันให้เข้าใจ
พี่หมอกบอกว่าไม่ต้องสนใจอะไร และตี๋ก็บอกว่ามีอะไรให้บอก เหมือนต่างคนต่างเปิดใจและพร้อมจะเดินไปด้วยกัน
-
ดีใจ :mc4:
เค้ากลับมาคบกันแล้ว
-
เรื่องยินดีรับปีใหม่ ในที่สุด
พวกเขาก็กลับมาคบกันแล้ว
-
สุดๆอ่ะ แบบมันสุดๆ T.T
ในที่สุด
ช่างเป็นบทที่ทำให้รู้สึกว่า เป็น CN9095 เขียนเนอะ
ให้ความรู้สึกดีจริงๆ
ตอนต่อไป ก็อยากอ่านอีกนะ ขอบคุณมาก
-
ตามอ่านตั้งแต่แรกมาจนถึงตอนนี้ อยากบอกว่า ดีใจมากๆ
รักแม่ของตี๋มากๆ ในที่สุดก็ช่วยให้ ทั้งสองคนกลับมารักกันอีก T[]T ดีใจมากๆ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราอึนมาก 555+
-
แม่ยกตี๋หมอกชื่นใจกับตอนนี้มากเคอะ :-[ :กอด1:
-
ตอนนี้ต้องขอโค้ดประโยคนี้เลยค่ะ
“อย่าสนใจมันก่อนกูเด็ดขาด” o7
ฟังดูเป็นพี่หมอกมากๆๆๆๆ
-
เหยยยยยยยยยยยยย น่ารักจังเลยยยย
หายอึดอัดไปได้หน่อยนึงงงง
:o8: :-[ :impress2:
-
กลับมาคบกันแบบงงๆ อยู่ๆน้องตี๋ก็บรรลุโสดาบันได้ด้วยตัวเองซะงั้น 555
-
ตี๋ คราวนี้อย่าปล่อยมืออีกล่ะ
-
สุขสันต์ปีใหม่ แฮปปี้ๆ
-
มาม่าหมดแร้วช่ายป่ะเริ่มหวานแร้วดีใจจังมาต่อรับไป2556เลย
-
โหย...
ขอสารภาพว่าอ่านตอนนี้แล้วรู้สึก 'รัก' หมอกตี๋มากที่สุด
รักที่ตี๋เลิกงี่เง่าซะที
และรักที่พี่หมอกพูดเยอะขึ้น... #ผิด
รักที่พี่หมอกเริ่มแสดงความคิดและความรู้สึกของตัวเองออกมามากขึ้น
ฮือออออ อิชั้นอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาเล็ด!
-
ดูเหมือนจะเข้าใจกันแล้วนะ
-
กลับมาคบกันแล้ว :z2:
-
จะกลับมาดีกันเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ยยยย ดีใจๆๆๆๆที่สู้ดดดด
ในที่สุดก็ดูเหมือนตี๋จะคิดได้ อย่าปล่อยพี่หมอกไปอีกนะ :o12:
-
:man1: :กอด1: :กอด1:กอดๆๆๆๆๆๆพี่หมอกกกกก
-
ในที่สุด :mc3: :mc2:
-
ดีใจที่กลับมาคบกันเหมือนเดิม
วันข้างหน้ายังอีกยาวไกล
ค่อย ๆ เดินไปด้วยกันนะตี๋หมอก
ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่นะคะ ^^
-
เป็นปลื้มมมม คู่นี้กลับมาคบกัน
พี่หมอกโคตรจะยอมตี๋ ตี๋ก็ยอมๆพี่หมอกบ้างนะ คนละครึ่งทาง
-
ฟินนนน ค่าาาา :mc4:
-
โอ๊ย.....อยากจะกรี๊ดๆๆๆๆ กรีดร้องด้วยความดีใจ
ที่พี่หมอกกับตี๋กลับมาคบกันแล้ว...... อร๊ายยยยยย
ดีใจจริงๆมากๆ หลังจากที่ชีช้ำ อึมครึม ดราม่า จนลุ้นกันตัวเกรงกันมาซะตั้งหลายตอน
หมอกตี๋กลับมาคืนดีแฮปปี้ฉลองปีใหม่ให้คนอ่านกันใช้ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ตอนนี้นี่น่ารักสดใส แอบหวานแบบกุ๊กกิ๊กๆ แถมยังได้เห็นพี่หมอกในมุมหลุดๆแบบเมื่อก่อนอีกด้วย
:L2: :pig4: :L2:
-
o13 หวังว่าคงผ่านไปได้ด้วยดี น่า เรายังรอติดตาม ต่อไป
-
เห็นแบบนี้แล้วมีความสุข :oni1:
-
ในที่สุดๆ หลังจากที่พักไปทำใจอยู่นานก่อนที่จะมาอ่านตอนที่มาม่า ซึ่งก็มาม่าจิงดังคาด :m8:
:sad2: และหลังจากที่อ่านมาม่าจนปวดตับอยู่นาน จนพลานจะเป็นนิ้วไปด้วย เพราะนั่งลุ้นจนเยี่ยวเหลือง
แถมไม่ยอมไปเข้าน้องน้ำเะราะอยากอ่านให้มาม่าผ่านไปก่อน ไม่อยากเครียดสะสม
ในที่สุด.....
การเริ่มต้นครั้งใหม่ก็เริ่มขึ้น....
เหมือนกับลุ้นลูกตัวเองออกเรื่อนเลย
ตอนตี๋ขอพี่หมอกครบ ยิ้มทั้งน้ำตาเลย
ในที่สุด หมอกคนเดิม ตี๋คนเดิมก็กลับมา o7
ถึงแม้จะไม่เหมือนเดิม100% ก็เหอะ
ก็นะ คนเรามันผ่านอะไรมาเยอะ ก็ย่อมมีการเติบโตเป็นธรรมดา จะให้เหมือนเดิม100%คงไม่ได้
แต่ก็ดีใจที่เห็นพี่หมอกยื้มอย่างเป็นธรรมชาติได้อีกครั้ง
ดีใจที่ได้เห็นร้อยยิ้มที่ยิ้มมาจากใจตี๋อีกครั้ง
และดีใจที่สุดท้ายไม่ต้องมีคนลาบวชเพราะคิดมากเกินไป o7
อยากจับมือ กอดขอบคุณคนแต่งจิงๆ แต่งมาได้ไงอินโครต
และสุดท้ายนี้ดีใจจริง.......ที่ได้เข้าน้องน้ำอย่างสบายใจซะที
:m2: รักคนแต่งโพดๆ
-
อ๊ายย มาต่อรับปีใหม่หรออ ล็อกอินเข้ามาเม้นเลยเนี่ย55+
หมอกตี๋คบกับใหม่แล้ว ฮิ้ววว :impress2:
คู่นี้เค้าแปลกจริงๆ จะเลิกจะคบ ให้ได้ลุ้นตลอด :เฮ้อ:
-
ชีวิตบางทีต้องแลก
-
โอ๊ย!ดีใจหัวใจพองโต ดีใจมากๆเลย กลับมาคบกันแล้วเย่! :mc4:
ม๊า ม๊า ม๊ามีความลับนะคะเนี่ย?
หมอกแลกอะไรไปนะอยากรู้จัง? :call:
สุขสันวันปีใหม่ค่ะ :L2:
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสส!!!!!
กลับมาคบกันแล้ว -////-
-
ตอนนี้น่ารักมากอ่ะ หมอก@ตี๋ สู้เว้ย !!!!
-
ตามอ่านจนทัน เพิ่งมาเม้นครั้งแรก แต่อ่านมานานแล้ว
ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ ตอนนี้หวานเว่อร์อะ :impress:
-
พี่หมอกกับน้องตี๋กลับมาคบกันแล้ว!
กรี๊ดดดดดดดดด
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วใช่ใหม?????
-
กลับมาคบกันแล้ววววว
น่ารักมากอะ เขิน
-
:กอด1: เพิ่งมาอ่านค่ะ
พระเอกแห่งปีที่ซึนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อารมณ์ดราม่ามันเอ่อๆ ก็มีน้าตาลมาให้เลียพอหวานปะแล่มๆ
เรื่องนี้ ยื้อและซื้อเวลาโคตรๆ เปลี่ยนชื่อเป็น>>" นับหนึ่งไม่ถึงรัก" ดีไหม
เพราะเริ่มใหม่หลายรอบแล้ว สามรอบรึเปล่า? :m28:
อ่านอยู่สองวัน โดยส่วนตัวชอบภาคทำงาน มันอึมครึมดี
ขอบคุณคนแต่ง ที่รังสรรค์นิยายมาให้อ่าน :pig4:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยสุดยอดดดดดดด
กลับมารักกันแล้ว รักม๊าอ่ะ ม๊าสอนอะไรหลายๆอย่างให้กับ2คนนี้เลยนะ
กลับมารักกันแล้ว ก็เข้าใจกันให้มากขึ้นนะ ><
แอบขำพี่หมอก จีบใครไม่เป็น 5555+
-
:monkeysad: ในที่สุด
-
ดีใจที่ 2 คนนี้กลับมาคบกันอีก
-
ให้โอกาสตัวเองกันใหม่อีกครั้ง
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณนักเขียน นี่เป็นคอมเม้นส์แรกที่เขียนส่งให้ค่ะ ชอบจริงจัง ค่ะ ตามอ่านมาชั่วปีใหม่เพราะว่างด้วยกะติดอกติดใจสำนวน และความรักของหมอกกะตี๋อย่างมาก เป็นกำลังใจให้ค่ะให้งานดีๆ ที่คุณทำ อยู่ต่อไปเรื่อยๆ และ สร้างงานใหม่ ขี้นมาอีก เห็นด้วยว่าป้ายไฟ หมอกตี๋ มีอยู่มากมายในเวปนี้ รักคนแต่งค่ะ
-
พี่หมอก พี่เอาใจหนูไปเลย 5555
ตอนนี้ตี๋ดีแล้ววว เย่ !! หมอกก็ดีขึ้น เย่ !! กลับมาคบกันเหมือนเดิมแล้ว คนอ่านสุขใจจริงๆ
แต่จะสุขใจมากกว่านี้ถ้าคนเขียนช่วยอัพหน่อยนะจ๊ะ รอน๊านนาน เกือบขาดใจซะแล้ว
ติดตามต่อไปค่า
-
กลับมาหา กึ่งกลางของความพอดี แล้วค่อยหาจุดตัดของเส้นสองเส้น :o8:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
บรรยายกาศที่อึมครึมมืดมนมาทาง เริ่มมีแสงร่ำไรแล้ว เอาใจช่วยหมอกและตี้ให้ก้าวผ่านปัญหาต่างๆ ได้ ชอบคำพูดของม๊า ที่ทำให้ตี๋ได้คิด
-
สวัสดีปีใหม่
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะฮะ
-
:กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2:
เย่ๆๆ กลับมาคบกันแล้ว >3<
ยังไงก็ขอให้รักกัน เข้าใจกันมากขึ้น
ตอนนี้ม๊าออกโรงด้วย พี่หมอกร้ายนะ แอบมาคุยกับม๊าด้วย
อ่านจบแล้วอมยิ้ม
-
ดีใจมากๆๆๆกับตอนนี้ :L1:
:pig4: :กอด1: :L2:
-
ชอบตอนนี้มากค่ะรู้สึกว่าตี๋จะน่ารักเกินไปแล้วนะ รักพี่หมอกและรักม๊าด้วย
แต่รักคนแต่งมากกกกกกกกกรอตอนต่อไปอยู่น่ะค่ะ
-
ThankS
-
:เฮ้อ:...หวังว่าเวลาที่เสียไป
ตี๋จะเรียนรู้ที่จะรักษาความรักเอาไว้
ไม่ใช่ใครพูดอะไร ก็หวั่นไหวอีก
เหมือนตี๋ปล่อยเวลาของความสุขไป
แล้วทำให้ตัวเองเศร้าแทน ทั้งที่ไม่จำเป็น
คิด และ กลัว ไปก่อน ก็ดี แต่นั่นก็หมายความถึง
ความเชื่อมั่นในตัวคนรักไม่มากพอที่จะเดินไปด้วยกัน
เวลาของความเศร้า เหงา ที่ผ่านไป คงทำให้มีความคิดมากขึ้น
แต่จะมากพอที่จะเดินไปด้วยกันตลอดไปไหม....... :really2:
-
พี่หมอกน้องตี๋เวอชันโตขึ้นกลับมาคบกันแล้วใช่มั้ย หวังว่าครั้งนี้จะดีขึ้นเนอะ
ไม่อยากเห็นสองคนนี้เจ็บอีกแล้ว ช่วยกันประคองตอนอยู่ท่ามกลางเสียงของสังคมนะ
-
กลับมาดีกันสักที
ขอให้ตี๋และหมอกเข้าใจกันมากขึ้น
ฟังเสียงหัวใจตัวเองให้มากกว่าเสียงของคนอื่นนะ
:)
-
ตี๋สู้ๆ พี่หมอกสู้ตาย...
ปล. ตี้จ้ะ ขอให้ได้รองเท้าคืน :z2:
-
โอย ดีกันแล้ว
เค้าสองคนดีกันแล้ว อยากจะกรี๊ดจริงๆ
ลุ้นอยู่นานมาก นึกว่าจะไม่มีวันนี้สะแล้ว ><
-
เย้ๆ กลับมาคบกันแล้ววววว :mc4:
อ่านตอนนี้แล้วเขินนนนน :-[
-
ชอบมากเลยค่ะ ตามอ่านจนจบและคงจะหลับลงแล้วคืนนี้? :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ช่วงหลังๆดราม่าเยอะเหมือนกันนะ จนเผลอคิดไม่ได้ว่า สองคนนี้จะตายตามกันป่าววะ ถึงจะได้อยู่ด้วยกัน :m15:
แต่ก็กลับมาคืนดีกันโดยที่ยังไม่มีใครเสียชีวิต เย่ !! :impress3:
ขอบคุณมากเลยคร้ะ :impress2: :impress2:
-
“งั้นเราลองมาคบกันไหมละ?!!” --- ประโยคเดียว ทำกรูกรี๊ดดดลั่นบ้าน
ขอร่วมเฉลิมฉลองด้วยการ :กอด1: เป็นเวลาสองนาที
-
ในที่สุดก็อ่านทัน ไม่มีอะไรจะพูดกับเรื่องนี้
แต่อยากจะบอกคนแต่งนะ ว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำเราร้องไห้
โอเค ยอมรับก็ได้ เราตกหลุมพี่หมอกเข้าไปเต็มๆเลยแหละ
เคยอ่านนิยายมาเป็นร้อยเรื่อง นิยายที่คนอื่นบอกว่าเศร้าที่สุด หรือได้รับรางวัลสุดโศก
ก็ไม่เคยจะร้องไห้แหะ
เรื่องนี้ไม่รู้อะไรดนใจ อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาก ..มันอาจจะตรงกับชีวิตจริงมากไป
แต่ในความเป็นจริงของเรา เค้าคนนั้นแค่ไม่ได้กลับมาเท่านั้นเอง
เศร้า หน่วง นอนไม่หลับ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกปวดที่ใจ เจ็บ..
เมื่อคืนไม่ได้นอนเพราะนิยายเรื่องนี้แหละ จนถึงปัจจุบันยังไม่ได้นอนเลย เพิ่งอ่านจบ
คนแต่งสุดยอดมากเรานับถือ คุณสามารถทำให้ทุกคนเชื่อในตัวละครนั้น
คุณทำให้เราหลงรักพี่หมอก รู้สึกเจ็บปวดแทนตี๋ รู้สึกว่าเค้ามีตัวตน..
เราอาจจะอินมากไปหน่อย ไม่สิ อินมากๆเลย ทำไมนะยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตี๋..กูบ้าไปแล้วชัวร์
ทั้งนี้ ที่เราอินมากขนาดนี้มันไม่ใช่เพราะตรงกับชีวิตจริงอย่างเดียวหรอก แต่เป็นเพราะคนแต่งแต่งมันได้ดีมากต่างหาก
ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายคำว่าดีมากอย่างไง
ว่าจะไม่พูดอะไรแล้วเชียว แต่อดไม่ได้หน่ะ
ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ
-
อ่านตามทันแล้วนะ T^T
ชอบเรื่องนี้มาก มันหน่วงทุกท่วงท่าจริงๆ
หลายตอนก็สุขใจเกิน~~
รอ รอ รอ ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเร็วๆ
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋
อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยค่ะ~ :m15:
-
รอๆๆๆ มาเร็วๆๆหน่อยค่าา คิดถึงแล้ววว :z3: :z3: :z3: :z3:
คิดถึงพี่หมอก พี่ตี๋ :L3:
คิดถึงคนแต่งด้วยยย :monkeysad: :monkeysad:
-
:o8:
ใช้เวลา 2 วันในการอ่านเรื่องนี้
ชอบความงุงิ ของ Coin
ชอบเนื้อเรื่องมาม่าและเรื่องมิติต่างๆในโลกการทำงานของ BN
จะติดตามผลงานต่อนะคะ ^^
-
ขอรอรวมเล่มดี
กว่าเพราะถ้าอ่าน
คงแย่แน่ :เฮ้อ:
-
คิดถึงพี่หมอกกะน้องตี๋แล้วค้าบบบบบบบบ
-
โอ๊ยหวาน กลับมาคบกันอีกครั้งแล้วดีใจจัง
ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ ขออย่างเดียวอย่าดราม่าอีกแล้วกัน
-
อยากร้องไห้ แมร๊งงง พี่หมอกกับน้องตี๋กลับมาคบกันแล้ว ขอบคุณม๊าที่สุดเลย จุ๊บ จุ๊บ
-
o13 ตั้งแต่ผมอ่านมา เรื่องนี้ดีสุดครับ ให้แง่คิดและความสนุก ผมลงเรื่องของผมเอง เพราะเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจครับ มาต่อเร็วๆนะครับ ใจจะขาด 555
-
คิดถึงตี๋ คิดถึงพี่หมอก คิดถึงคนแต่ง
กลับมาเถอะเค้าคิดถึงงงงงง :dont2:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกอยากบอกว่าสมั ครมาปีกว่าตั้งกระทู้ตอบกลับไม่เป็ฯ
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ o13
-
หยุดอ่านไปพักนึง พึ่งกลับมาอ่านต่อจนจบ
ทั้งน่ารักทั้งเศร้า :o12:
ในที่สุดก็กลับมาคบกันแล้ว
ตี๋แมนมาก 555555
สนุกมากค่ะ :-[
-
พี่หมอกจ๋าฝากบอกคนเขียนหน่อยว่าเค้าคิดถึงน้องตี๋แล้วมาต่อได้แล้วครับ รอ ร๊อ รอ
-
แวะมากอดพี่หมอก :กอด1:
ตอนต่อไปพี่หมอกคงจะมีความสุขซะทีนะคะ :o8:
-
คิดถึงพี่หมอกกะน้องตี๋จังเลย
เอาเพลงมาฝากด้วย
http://www.youtube.com/watch?v=cIeN3IWOX4M
-
รอๆ เข้ามากอดเข่ารอ
เข้ามาส่องเรื่องนี้ทุกวันเลย แฮ่ๆ
-
^
^
^
^
ช่ายเข้ามาส่องทุ้กกกวัน เช้า สาย บ่าย เย็น ยันดึกก็ยังไม่มา :z3:
คิดถึงพี่หมอกจะลงแดงตายแล้ว
-
คิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึง
-
มาต่อเถอะค่าาาาาาาาา คิดถึงตี๋กับพี่หมอกจะแย่แบ้วววววววววววววว
:sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่หมอกพี่ตี๋ มาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเดียวนี้นะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
มาต่อเร็วๆนะคะ ชอบมากเลยยยย
อ่านแล้วสนุกมากๆ หยุดอ่านไม่ได้เลย :o12:
-
อยากจะบอกว่าได้รับหนังสือ Coin แล้ว ได้อ่านตอนพิเศษของ เฮียฮ้ง+ฟิน และ หมอก+ตี๋ ร้องไห้เลย ด้วยความซึ้งใจ o13
รักเรื่องนี้มาก ๆๆ เลย อยากจะขอบคุณผู้แต่งมาก ๆๆ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่าน ยังเฝ้าติดตามตอนต่อไปของตี๋และหมอกเสมอ (อย่าลืมฮ้ง กับ ฟิน ด้วยนะ) เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :3123:
-
ไม่อ่านตอนก่อนหน้า
เลย พอมาอ่านตอนนี้
รู้สึกตัดสินใจถูกแล้ว
อยากให้ภาคนี้เป็นหนัง
สือสักที :n1:
-
อ่านจบเมื่อตอนเย็น ๆ เพิ่งมีโอกาสได้ฤกษ์เม้นต์
ภาคแรกตอนอ่านจบยังคงยิ้มได้ ชอบการพัฒนาการของตัวละคร
รู้สึกว่าพี่หมอกผู้เย็นชา กับตี๋ที่อะไรก็ได้สบาย ๆ เวลาอยู่ด้วยกัน
แล้วบรรยากาศมันใช่ ! จากผู้ชายเย็นชาเรื่องมากงี่เง่ากลายเป็น
พ่อลูกอ่อนขึ้นมาเลยทีเดียว วิธีการที่พี่หมอกดูแลตี๋ดูเป็นเรื่องง่าย ๆ
เหมือนไม่ใส่ใจแต่ใส่ใจทุกรายละเอียด น่ารักทีเดียว ชอบมากค่ะ
นำโด่งเป็นพระเอกในใจเลยทีเดียว อยากได้แบบนี้หนึ่งคน :z3:
ภาคแรกดูเป็นความรักระดับมหาลัยดี เรื่องเริ่มต้นด้วยความฮา
แต่จบด้วยการต้มมาม่าไปหลายห่อ :sad4: อ่านแล้วรู้สึกหน่วง ๆ
แต่ก็ตามอารมณ์ไปได้เรื่อย ๆ จริง ๆ ไม่ชอบมาม่าเส้นอืดที่เยอะเกินไป
แต่เรื่องนี้มีเหตุมีผลมีความเป็นไปของมันเอง
POV ที่บางทีจะเห็นของคนอื่นที่ต่างไปจากที่ตี๋เป็นคนเล่าทำให้
เนื้อเรื่องน่ารักขึ้น บางทีอ่านแล้วแบบโอ้ ! พี่หมอกน่ารักว่ะ!
ผู้ชายคนนี้คิดแบบนี้น่ารักดีจัง (ทำไมตูไม่มีพี่หมอกเป็นของตัวเอง 555+ อิจฉาตี๋)
ปล. อยากรู้ชะตากรรมของกล้วยกับอุกกี้ด้วย - -'' ดูเหมือนจะฉับได้แบบงง ๆ
สรุปว่าอะไรยังไงแบบว่าเป็นสมาคมคนอยากเจือก 555
พอมาเป็น Bank Note เนื้อเรื่องโตขึ้นสมวัย บรรยากาศในเรื่องกดดัน
จนบางทีก็รู้สึกว่าจริง ๆ ก็ไม่ได้อะไรเลยนะ ตอนอ่านลุ้นให้ตี๋กับพี่หมอก
ได้เจอกันสักที ได้พูดกันสักคำ แต่พอป๊ะกันไปหลายฉากก็ยังไม่เข้าใจ
กันสักที แล้วคำพูดที่พี่หมอกพูดว่า สงสัยตี๋จำคนผิด ตอนอ่านแล้วรู้สึกหน่วง ๆ ในอกมาก
ยิ่งอ่านยิ่งเมากับความกดดันของพี่หมอก ไม่รู้ว่าพี่หมอกยังรัก ยังห่วงใย
ตี๋อยู่หรือเปล่า หรือแก้แค้นแต่ก็ยังเชื่อในคำสัญญาของพี่หมอกกับ
SMS ที่พี่หมอกส่งให้ตี๋ก่อนจะขึ้นเครื่องไปอเมริกา สัญญาเมื่อสามปีก่อน
บางทีก็คิดตามตี๋ว่าถ้าวันนั้นไม่ปล่อยมือพี่หมอกไปจะเป็นยังไงนะ
ตอนเข้าใจกันก็ดีจนใจหายยิ้มแก้มปริอ่านด้วยหัวใจที่ชุ่มชื่น จนกระทั่ง
รักกันแต่ไม่เข้าใจกันที่พี่หมอกกดดันให้ตี๋ไม่ต้องทำงานนั่นแหล่ะ
รักของพี่หมอกคือการครอบครอง โลกของพี่หมอกมีตี๋คนเดียว
ขณะที่โลกของตี๋ยังมีม๊า มีเฮีย และเพื่อน ๆ รักกันแต่ไม่สามารถเดินไป
ในเส้นทางสายเดียวกันได้ อ่านแล้วจุก ๆ จริง ๆ ไม่เคยมีความรักหรอก
แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารทั้งพี่หมอกและตี๋ จบกันด้วยดีแล้วมาเริ่มต้นใหม่
กลายเป็นคนแปลกหน้าที่มารู้จักกันอีกครั้ง แอบสะดุดนิด ๆ แต่ฟีลล์
เรื่องเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน
รู้สึกว่าเรื่องนี้ตัวละครมีการพัฒนาแบบพรวด ๆ อยู่ แต่ตัวละครที่เข้าใจ
ยากที่สุดก็คือพี่หมอก คือมีเรื่องปกปิดเยอะเกิ๊นนนนนน บางทีก็อยากจะ
แบบว่าพี่คะบอกชาวบ้านบ้างอยากรู้ๆๆๆๆๆ :z3:
พี่หมอกดูขี้โกงอยากให้ตี๋มีตัวเองคนเดียว แต่ตัวเองก็อยู่ในโลกธุรกิจ
จมอยู่ในนั้น ! อยากให้ตี๋บอกตัวเองทุกอย่าง อยากให้โลกของตี๋มีแต่
พี่หมอก แต่พี่หมอกก็ไม่บอกอะไรตี๋เลยเหมือนกัน เป็นด้านที่เหมือนกัน
ที่ดูดื้อดึง... ไม่แปลกใจที่จะต้องถอยห่างกันคนละก้าว แต่แอบตกใจ
ตรงที่เลิกแล้วต่อกันไม่ติดต่อกันเลย เศร้าอ่ะ :sad4:
รออ่านตอนใหม่ต่อไปนะคะ อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดยิ่งนักตั้งแต่เริ่ม Bank Note
แต่ก็ยินดีที่จะอ่านต่อไปเรื่อย ๆ เกลียดพี่หมอก รักพี่หมอก เอ็นดูตี๋
พี่หมอกมีความหลากหลายเกินไปรักกกกกก !! แต่ก็เกลียดพี่แกด้วย
จะเก็กไปไหนเนี่ย... :z13:
ภาษาในเรื่องน่ารักดีค่ะ
ปล. ที่รวมเล่มแล้วนี่คือเฉพาะภาคแรกไม่เกี่ยวกับภาคสองใช่ไหมคะ ??
-
อ่านทันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย
2วันอ่านจบเลยยยยยย มาราธอนมาก
ภาคแรกหว๊านหวาน
ทำไมภาค2 มันช่าง :z3: :z3: :z3:
-
:z13:
-
ได้หนังสือแล้ว เพิ่งส่งมาเมื่อวานซืนนี้...นอนอ่านไปหนึ่งวัน หลับคา Coin ไปเลยเต็มๆอีกหนึ่งคืน อารมณ์ค้างเลยมาตามอ่านภาค Bank note ต่อ คิดถึงหมอกกับน้องตี๋มากๆ
มาต่อเร็วๆนะ ^o^
-
พี่หมอกจ๋า เค้าคิดถึงพี่หมอก
น้องตี๋จ๋าฝากบอกพี่หมอกและคนแต่งด้วยว่าเค้าคิดถึง :z3:
-
รอ อยู่ น้า :z2:
-
อ่านทันแล้วครับ !
นี่อ่านมา 1 ปีเลยนะเนี่ย :really2:
ชอบมากๆครับ
อารมณ์หลากหลาย บรรยายไม่หมด
ตอนอ่าน coin จบแล้วพบว่ามี bank note ต่อนี่เป็นอะไรที่ดีใจมาก :mc4:
ได้คิดหลายๆอย่าง
อ่านแล้วรู้สึกมีแรงบรรดาลใจครับ
เห็นความทุ่มเทของพี่หมอกกับโลกของผู้ใหญ่แล้ว
รู้สึกว่าตัวเองต้องพยายามมากกว่านี้มาก มาก
ช่วงตอน 20 ต้นๆ อ่านแล้วหน่วงมาก
เป็นความรู้สึกแบบ . . . ปวดใจอ่ะ
ทำไมแ่ค่ความรักมันถึงยังไม่พอ ทำไมคนที่รักกันมากถึงต้องแยกกันโดยไม่ได้มีโอกาสเข้าใจอีกฝ่ายเลย
คนแต่งเป็นเฟรชชี่แล้ว ยินดีด้วย (แต่ใกล้จะปี 2 แล้วเนาะ)
จะรอนะครับ :n1:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อน้าาา
คิดถึงๆ
:m15: :m15: :m15:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา55555555555
-
อันนี้เหมือนขึ้นภาคสามแล้วอ่ะ เหมือนภาคสองจบตอน หมอกปล่อยตี๋ไป แล้วตี๋ก็ไปเริ่มอาชีพใหม่ แล้วกลับมารักกันไรเงี้ย
-
ยังไม่ได้รับหนังสือเลยอะ ใครได้แล้วมั่งอะ :m15:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
อ่านตอนพิเศษในมุมมองของหมอกแล้วร้องไห้เลย
-
เย้สดๆร้อนๆได้รับหนังสือแล้ว ดีใจโครตเลย เดียวไปอ่านพี่หมอกก่อน อิอิ
-
รอบนี้หายไปนานจุงเบยยยยยยย
คิดถึงพี่หมอกไม่ไหวแล้วน้าาาาาาา
:o12: :o12: :-[ :-[
-
ของขวัญปีใหม่ ให้ตี๋หมอกคืนดีกันในที่สุด
ให้พบกับความสุขจริง ๆ สักทีเถอะค่ะ สงสารง่ะ :m15: ติดตามอ่านกันมาก็เหมือนร่วมทางกันมา เศร้าก็เศร้าด้วย สุขก็สุขด้วย
กลัวว่าถ้าไปไม่รอดอีกครั้งนี้ จะไม่มีแรงเหลือกันแล้ว :sad11:
-
คิดถึงพี่หมอกแล้วน่ะ
มาต่อได้แล้วครับ :call:
-
ได้หนังสือแล้วค้า ตอนพิเศษพี่หมอก ชอบมากเลย แอบคิดเหมือนพี่หมอกในตอนแรกด้วย อิอิ
-
เดือนนึงแล้วอ่าาาาาา. มาอัพไวๆน้าค้าบบบ
-
มารอ
กดบวกปล่อยเป็ดไปพลางๆ
คิดถึงตี๋น้อยกลอยใจ
-
เมื่อไหร่จะมาน้ออออออออออออ
-
ไม่กล้าอ่านตั้งแต่ตอนที่ไปหาอาม่า กลับมาอ่านใหม่ B.N. คู่นี้วนกลับมาที่จุดเริ่มต้น
แต่ทำให้รู้ว่ารักของตี๋หมอกไม่เคยหายไป เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
พี่หมอกโสดรอน้องคนเดียว มาม่าอิ่มแล้วขอคัพเค้กไอศกรีมบ้าง
-
เห็นคนได้หนังสือแล้วรู้สึก อยากทึ้งหัวตัวเอง
ตอนนั้นทำไมเราเจอนิยายเรื่องนี้ช้าไป กรีีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
-
สนุกโคตรๆเลยค่ะ T^T
รอมาต่ตอนต่อไปอยุ่น้าาาาา รักพี่หมอกกะตี๋มากมายย 5555
-
ได้รับหนังสือแล้วสภาพเยินเล็กน้อยแต่โดยรวมโอเคค่าแต่ไม่มีNC :เฮ้อ:
-
คิดถึงพี่หมอกกะตี๋แล้วนาาาาาาาาาาาาา
-
คิดถึงนะคะ :-[ :-[
-
:impress3:
-
คิดถึงตี่ คิดถึงพี่หมอก กลับมาเตอะ คิดถึง :sad11:
-
ตามทันแล้ว ไม่รู้เราไปอยู่ที่ไหนมาไม่เคยอ่านเรื่องนี้ อ่านแล้วติดหนึบเสียน้ำตาไปหลายตอน
อยากอ่านต่อแล้ว มาต่อเร็วๆนะคะ
ปล,หนังสือยังมีอยู่มั๊ยคะ อยากได้อ่า
-
พี่หมอกน้องตี๋ยังไม่มาอีกเหรอค้าฟ เข้ามาส่องทุกวันเลย :call:
-
:z3:
-
วันนี้ก็ไม่มี :z3:
-
เพิ่งไล่อ่านจนถึงตอนล่าสุดค่ะ
สนุกมากๆๆๆๆ อ่านแล้วหลากหลายอารมณ์สุดๆไปเลย
เดี๋ยวหวาน เดี๋ยวฮา เดี๋ยวซึ้ง เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวหงุดหงิด
แต่ก็ทำให้เรื่องนี้ไม่น่าเบื่อแหละค่ะ (แต่หวานเยอะๆหน่อยก็ได้นะคะ 55555)
ส่วนตัวละครชอบทั้งพี่หมอกกะตี๋เลยค่า ตี๋เป็นคนดีมาก แต่ส่วนตัวแล้วอยากให้ตี๋เอาแต่ใจให้มากกว่านี้และแคร์รอบข้างให้น้อยลงบ้าง แต่อย่าเยอะจนเกินไป ส่วนพี่หมอกก็น่ารักค่ะ เวลาเห็นพี่หมอกทำอะไรให้ตี๋แล้วใจละลาย :-[ แต่กลับกันกะตี๋ ถ้าพี่หมอกแคร์ความรู้สึกคนอื่นบ้างเรื่องน่าจะดีกว่านี้ แต่ก็อย่างว่า พี่หมอกต้องโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น ยังไงคงต้องให้ตี๋ช่วยๆปรับทีละนิด
สุดท้ายก็ขอบคุณคนแต่งนะคะ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องสนุกๆแบบนี้ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ :pig4:
ป.ล. มาม่าอร่อยก็จริง แต่กินเยอะๆไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ 555
-
กลับมาได้รึเปล่าาาาาาาาาาา
:z3: :z3: :z3:
-
คิดถึงแล้ว เมื่อไหร่จะมาเนี่ย :m16:
-
:t3:
-
จะลงแดงตายแล้ววววววววว!
-
หวังว่าจะเจอกันวาเลนไทน์นี้นะคับ :n1:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา5555555555555555
-
อยากกินของดอง :m15:
-
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋นะคะ
ยังรอเสมอ
//จุดธูปเรียก
:call: :call: :call:
-
ตอนหน้าทะเลาะกันอีก o18
จะรอดูว่าดีกันได้กี่วัน 5555
ตี๋สู้ๆ
-
น่ารักทั้งคู่เลย
มาต่อด่วนจร้า
-
o22 คบกันแล้วอ่ะ
เย้ๆ ๆ หมอกตี๋ ชอบๆๆๆๆ
มาต่อไวๆนะ :call: :call:
-
อย่าดองต่อเลยนะคะ ฮืออออออ
แค่นี้ก็เค็มจิตายแล้วค่ะะะะะะ TvT
ฮืออออออออ ไม่ชอบกินของเค็มมมมมมมม กรี๊ดดดดดดด :o12:
คิดถึงพี่หมอกจิตายล้าววววววววววววววววว
:sad4: :sad4:
-
มา ส่อง ...
มา รอ ...
มา มอง ...
อยาก อ่าน แล้ว ...
:z3:
-
คนเขียนหายไปไหน คิดเุถิงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
-
เค้านับวันรอเลยนะะะ ฮือออออ
กลับมาหาหนูวววววววววววว
:sad4: :sad4: :sad4:
-
รอคอยการกลับมา หายไปนานแล้วน๊า!!!!!!!!!!
-
:t3:
-
เรายังรออยู่นะ รีบๆกลับมานะคะ :กอด1: :กอด1:
จุ๊บ~
-
พี่หมอกน้องให้อภัยแล้วกลับมาเตอะ :z3: :z3:
-
รอๆหนุกๆๆ
-
รออยู่นะครับ
-
รอหมอกตี๋ค่ะ
-
“ผมไม่เคยจีบใคร”
“…จะไปรู้ได้ยังไง ว่าต้องทำอะไร?”
พี่หมอกแอบน่ารักเหมือนกันนะเนี่ยะ...
^^
-
ผมเชื่อว่าความรักทึ่ทั้งสองคนมีให้กันนั้นจะเป็นตัวพิสูจน์ทุกอย่างเองนะครับ ถึงแม้ว่าอาจจะเลิกกัน(?)ไป
แต่ความรู้สึกที่ทั้งสองมีให้กันนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป
ปล.มาต่อได้แล้วค้าบบบบบ
-
เรื่องนี้อ่านกี่ตอนก็ตกหลุมรักพี่หมอกตลอด :-[ อยากอ่านต่อแล้วมาต่อไวๆนะคะคิดถึงหมอกตี๋ อยากบอกคนเขียนเริ่องนี้เก่งมากอ่านกี่ตอนมีความประทับใจในตอนนั้นๆทุกครั้ง เยี่ยมมากค่ะ o13
-
ได้อีก ได้อีก ได้อีกกกก o13
-
หลานตี๋ หลานหมอก คนแก่คิดถึงจ๊ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
กลับมาไวไวนะ :L2: :L2: :L2:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
รอการกลับมาของหมอกตี๋อย่างใจเย็น
ป้าไม่รีบแต่มาเร็วๆก็ดี ฮือออออออ ;_____;
-
คิดถึงหมอกตี๋ รอค่ะ
-
คิดถึงพี่หมอก ชักแด่วๆๆๆๆๆๆ :z10: :z10: :z10: :z2: :z2:
-
น้องตี๋พี่หมอกสวีทกันแล้ว อิอิ
คนอ่านรออยู่จ้า :L1:
-
คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋เหลือเกินนนนนนน
-
น่าอ่านมาก จะเอาจะเอา :z3:
-
คิดถึงตี๋แล้ว
เฮียด้วย
กดบวก...คิดถึง
-
:mc4: ชอบมากครับ อยากไดรวมเล่มอ่ะครับ ทำไงดี o13
-
คุณคนเขียนครับ ช่วยมาต่อซักครึ่งตอนก็ได้ครับ คนอ่านจะลงแดงตายแล้วครับ ได้โปรดดดดดดดดดดดดด :z3:
-
จะ 3 เดือนแล้ววว o22
-
รออยู่นะ หมอกตี๋ :กอด1:
-
สมัคร เป็น FC พี่หมอก เลยคะ ผู้ชายคนนี้ สุดยอดจริงๆ ชาตินี้อยากเจออย่างนี้สักคนจัง o18
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี่ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋ตี๋
:z3:
รออยู่จร้าาาาาาา :really2:
-
ตูละเกลียดอิพวกนางเอกละครไทย ชอบทำตัวเสียสละนี่จัง :m16:
คนดีเหลือเกิ๊นนนน หมั่นไส้ไอ้ตี๋ว่ะ :z6:
ขอให้หมอกมีเมียใหม่ไปเลย :angry2:
คิดเหมือนกันเลย น่าหมั่นไส้
ปล.เพิ่งได้อ่าน
-
ในที่สุดก็ตามอ่านมาจนทัน
และในที่สุดก็เลิกซดมาม่าซะที
หวังว่าต่อไปคงจะมีอะไรที่สดใสซาบซ่ารออยู่นะคะ แบบว่าอิ่มมาม่ามากมาย อยากได้อีโนมาคลายกรดลดกระเพาะบ้างอ้ะ
-
:call: :call: :call:
-
รอจ้า
รอ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาต่อซักทีเถอะ คุณทำผมเครียเจนเกือบเข้าโรงพยาบาลเลยนะคุณนักแต่ง :)
:call:
-
รอ ช้าน รอ เทอ อยู่ ... คุณนักเขียนคะ หนูลงแดงแล้วคะ :sad4:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
รอหมอกตี๋ tt
กลับมาน้าาาา
-
สนุกมากค่ะ รักหมอกจริงๆเลย :mew1:
รออยู่นะคะ
-
นาน.....3....เดือน
ชั้นรอแทบขาดใจT^T
-
มารอด้วยคน มาต่อไวไวนะคะ คุณนักเขียนนนนน :mew2: :mew2:
-
รอหมอกตี๋ค่ะ
-
คนเขียนกลับมาเถอะ
คนอ่านใหอภัยแล้ว...
พลีสสสสสส
-
ใช้เวลา 4-5 วันจนตามอ่านมาทัน Coin 28.1 เอาใจผมไปเลยทั้งดวง เสียอย่่างเดียว ไล่กดๆมาจนถึงเพจที่ 330 แล้วใจหาย มันจะถึง 336 แล้ว กลัวไม่มีให้ตามอ่าน ไม่อยากรออีกแล้วอ่ะ
-
จะรออ่านฉลองสงกรานต์นะคะๆๆๆๆๆ :mew2: :mew2: :mew2:
-
รอเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานนักหนา :ling1:
แต่ขอให้รู้ไว้ว่าถึงจะนานขนาดไหนก็ยังรอพี่หมอก น้องตี๋อยู่น่ะคร้าบบ ได้โปรดมาต่อซักครึ่งตอนก็ได้คร้าบบบบบบบ :katai5:
-
:z10: :z10: :z3: :z3: :z3: :z2: :z2: :z2: :z6: :z6: :z6: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :sad11: :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 รอรอรอรอรอรอรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร :ling3: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
มารอพี่หมอก+ตี๋ ครับ
-
ยังรอพี่หมอก และตี๋นะ :)
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หมอก ตี๋
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
4 เดือนแล้วน้าาาาาาาาาาาาาา มารอต่อไป
คิดถึง หมอกตี๋ โคตรๆๆๆๆๆๆ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
พี่หมอก กับตี๋ เมื่อไรจะมาค่ะ :katai4: :ling1: :ling1:
-
โอ้ย หนุกๆจะตามอ่านให้ทันน :katai4:
-
ยังไงก็ได้...แค่อย่างเป็นนิยายครึ่งปีครั้งก็พอ......
-
รอ :call: :call: :call:
-
ยังรอพี่หมอกอยู่เสมอ <3 :hao5: :hao5:
-
:mew2:
-
คิดถึงต๋ีหมอกกกกกก
-
อ๊าย เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ
มาต่อไวน่ะค่ะ
-
มาคั่นพิเศษให้ก่อน
อาจไม่มีอะไรเท่าไหร่ แต่มาด้วยใจนะตัว :hao7:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
It's not about annoying
It's all about how you treat me.
“พี่หมอกๆ ตื่นเร็วๆ”
ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากที่ไกลๆ
ลืมตาตื่น เห็นผ้าม่านสีขาวปลิวไหว ประตูระเบียงเปิดจนสุดทั้งสองฝั่ง
ไม่เห็นเจ้าของเสียง
ลุกขึ้นช้าๆ ยกมือกุมที่ขมับ หันหน้าไปเจอแสงก็ต้องหรี่ตาลง
พื้นที่ว่างข้างเตียง ผ้าห่มที่ร่นลงไปจากแนวเดียวกันของอีกฝั่ง หมอน จับดู เย็นชืด
“เร็วๆดิ!”
เสียงเร่ง ทำให้ต้องลุกช้าๆ ดึงชายเสื้อขึ้น มือเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อ หน้าท้อง ที่ที่รู้สึกคัน มีเส้นผมสั้นๆอยู่เส้นหนึ่ง
เดินก้าวออกมาที่ระเบียง เห็นปลายเท้าบนเก้าอี้ เลื่อนสายตาตามขึ้นไป
ซู่ม!!!!!
หลับตาลงครู่ใหญ่ ยกมือขึ้นลูบหน้า เงยมอง เห็นถังสีขาวถูกยกอยู่ มองเห็นถึงก้นถัง
มือที่ยกอยู่ลดลง เห็นใบหน้าที่อยู่ด้านหลังนั้น ยิ้มทะเล้น พูดช้าๆชัดๆทีละคำ “รด-น้ำ-ดำ-หัว-คน-แก่” แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะเอิ้กๆแบบที่ชอบทำ
“หูตกหางตกเลย โอ๋นะ พี่ชาย”
ไอ้ตี๋ยกมือลูบหัวเหมือนลูบหัวเด็กๆปลอบใจ สะบัดมือที่ยังเปียกน้ำ หยดน้ำก็กระเด็นออกไป
“มึงคิดว่าตลกหรอ…”
เสียงหัวเราะเงียบลง
ก้มหน้าลงนิดหน่อย ทำแบบนี้ มันก็จะไม่เห็นหน้า
“…สนุกใช่ไหม?”
“…..”
“กูถามว่าสนุกหรือไง?”
“…ส..ไม่สนุกครับ”
“แล้วที่มึงหัวเราะ คืออะไร?”
“……”
“ลงมา”
มันจิกปลายเท้าเข้ากับเก้าอี้ เป็นเก้าอี้สีขาวตัวไม่สูงมาก มันใช้ไว้นั่งมองกระถางต้นไม้ที่มีอยู่ไม่กี่ต้นตรงระเบียงนี่
“มึงไม่ได้ยินหรอ?”
ถอยหลังให้มันได้ก้าวลงมา มันเดินขาหนีบๆ วางถังไว้ข้างตัว
“ขอโทษเด้อ”
“…..”
“พี่..ผมแค่จะแกล้งเล่นเฉยๆ” ตอนที่มันพูดคำนี้ หยดน้ำไหลถึงปลายคาง มันใช้หลังมือเช็ดให้ “อย่าทำหน้าตูดแบบนี้เลยน่อ เดี๋ยวติดแล้วจะแก้ไม่หาย”
“แต่ก็ตื่นเต็มตาเลยใช่ไหมละ?” เพราะว่าอยู่ใกล้กัน มันเลยเอนตัวไปข้างหลังนิดหน่อยแล้วยิ้มให้ ตลกพิลึก “ดูดิ ตาโตเลย” ปัดมือมันที่ยื่นมาถ่างตาออก เกะกะรอบตัวไปหมดจนสลัดไม่หลุด เดินหนีก็ยังเข้ามาใกล้ๆ
“เฮ้ย!อย่าถอดเสื้อตรงนี้ดิ”
“ทำไม กูจะถอด”
“นี่มันกลางแจ้ง! เข้าไปข้างในเด้!”
“วันนี้มึงน่ารำคาญชิบ”
“…พี่ใจร้ายว่ะ”
เห็นหน้ามันซึม หันหลังไห้ เดินเข้าห้อง มันก็เดินตามมา
เดินเข้าห้องน้ำ เห็นมันเอียงคอมองอยู่ที่ประตู ไม่ได้ปิดประตูไล่ ปล่อยให้มันยืนมองตอนที่ถอดเสื้อออก แล้วแปรงฟัน
“ผมก็ยังไม่ได้แปรงฟัน”
ทำเป็นไม่สน มันก็เข้ามาเบียด ขอใช้พื้นที่ร่วมด้วย “อ้าว แปรงสีฟันผมหายไปไหนวะ? เฮ้ย พี่ใช้ของผมอีกแล้วอ่ะ”
“แล้วทำไมมึงต้องซื้อเหมือนกู?”
“พี่นั่นแหละซื้อตามผม”
“กูไม่ได้เป็นคนซื้อ”
“เออวะ ป้าเขาซื้อมา” ไอ้ตี๋ทำหน้าครุ่นคิด ทำอะไรก็แสดงออกผ่านทางสีหน้าหมด ตอนที่ก้มหัว เห็นผมข้างหลังมันกระดก ประหลาด “งั้นผมใช้ของพี่แล้วกัน”
บีบยาสีฟันเม็ดเท่าถั่วเขียว รีดหลอดจนบี้แบน ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงลงขยะไปนานแล้ว มันเคยยืนอยู่หน้าขยะ บ่น
มองเห็นเงาคนสองคนในกระจก ไม่ได้มองไปทางมัน แต่ก็เห็นว่ามันมองอยู่ ฟองฟ่อดรอบปากจนคล้ายกับหนวดสีขาว สักพักก็ก้มลงไปบ้วนปาก เสียงดังคล้ายคนเป่าหลอดลงน้ำตอนที่มันเงยหน้าบ้วนปาก
ตอนที่บ้วนปากเสร็จ เห็นมันมองมา แลบลิ้นเลียเหมือนเห็นของกิน ตาจ้องเขม็งที่ริมฝีปาก
เหมือนกิจวัตรที่ต้องทำ ขาดไม่ได้ โดยที่ไม่ต้องรอให้คิด ร่างกายส่งเสียงกระซิบเสียเอง
แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
“ออกไป กูจะอาบน้ำ”
“….ผม-“
“ออกไป”
พูดซ้ำแค่นี้ มันก็เดินออกไป
เห็นแผ่นหลังนั้นตอนเดินออกไป อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะแกล้งแรงเกินไปหน่อย
คิดแบบนั้นตลอดตอนที่อาบน้ำ
เปิดประตูออกมา เห็นมันนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง วันนี้เป็นวันหยุด ไม่ได้ใส่ใจว่าวันสำคัญอะไร
กระแทกเสียงตู้ดังๆเพื่อให้มันได้ยิน คิดว่ามันหลับ แต่เห็นหัวไหล่ขยับตอนที่ปิดประตูตู้ลง
เดินออกไปนอกห้องนอน ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามออกมา ไม่รู้จะทำอะไรต่อ เลยเลือกที่จะเดินไปที่ตู้เย็นแทน หาน้ำเย็นดื่ม เปิดประตูตู้เย็นค้างไว้ จนกระทั่งปิดลง มันก็ยังไม่เดินออกมา
ขมวดคิ้ว
เดินกลับไปดู มันก็ยังนอนท่าเดิม เห็นตีเท้าไปมาบางที
“ตี๋”
“….”
“ไอ้ตี๋”
“….”
“ในตู้เย็นมีเค้ก…” ไม่ได้ตั้งใจ แต่เสียงเบาลงเอง ส่งเสียงกระแอมในคอ เค้ก แวะซื้อมาเมื่อวาน เห็นมันเคยกินของไอ้กล้วย บอกชอบ ต้องโทรถามชื่อร้านจากเพื่อนมัน แต่จะตอบมันว่าบังเอิญได้มาถ้ามันถามว่าเอามาจากไหน
“….”
ในโลกใบนี้มีสองอย่างที่ไอ้ตี๋จะไม่ปฏิเสธ คือเวลานอนกับของกิน
เดินเข้าไปใกล้มากขึ้น
ไม่อยากเป็นฝ่ายคุยกับมันก่อน
นั่งลงข้างๆ บนเตียง
มันหมุนตัวนอนหงาย ยื่นมือออกมา งอแขนที่ยันตัวลง มันแตะเข้าที่ผม
“หัวยังเปียกอยู่เลย”
“….”
“แฮ่”
แล้วก็ยิ้มออกมา เหมือนเวลาที่ถูกจับได้ว่าทำผิด
“ผมกำลังคิดว่าจะง้อพี่ยังไง แต่นึกไม่ออกแหะ”
“…หรอ”
“เดี๋ยวผมเช็ดหัวให้”
“ไม่ต้อง”
“….”
“เดี๋ยวแห้งเอง”
“อ้อ..”
ไม่อยากให้มันทำ
ไม่ว่าตอนไหน ก็ไม่อยากทั้งนั้น
มันมองมาที่ริมฝีปาก แล้วก็เลียลิ้นรอบๆอีก
ทำเหมือนเด็กมองไอติม ทำเหมือนลืมตัว ตอบสนองธรรมชาติ
ใกล้ขนาดนี้ คงไม่แปลกที่มันจะดันตัวขึ้นมาหา
ยันตัวหนี
“เดี๋ยวดิ”
มันคว้าคอไว้ ไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้ เลยไม่รู้จะตอบสนองยังไง นึกไม่ออกว่าตอนนี้ สีหน้าแสดงความรู้สึกแบบไหนอยู่
อาจจะไม่มี
เรียบเฉยเหมือนเดิม ผิดกับสิ่งที่อยู่ภายใน บ้าคลั่งเหมือนคลื่นใต้ท้องฟ้าสีดำครึ้ม
“หนีผมมาแต่เช้าแล้ว”
“….”
“ผมนึกว่าพี่จะเอาคืนผมตั้งแต่ตอนสาดน้ำใส่แล้ว”
ไม่ได้ทำ
อยู่ริมระเบียง ไม่อยากเล่นอะไรมาก ใช่ คิดมากเกินไป แต่เพราะเป็นเรื่องมัน ถึงคิดไม่หยุดแบบนี้ ชั้นที่อยู่ เกินเลขสิบ ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้น
“วันนี้พี่อารมณ์ไม่ดีหรอ?”
ไอ้ตี๋ ตาโต
“เปล่า..”
แก้มจะเป็นสีอ่อนๆ ถ้าร้อน บางครั้งก็เป็นขึ้นมาเอง ไม่มีสาเหตุอะไร อย่างตอนนี้
“เมื่อคืนผมนอนทับพุงพี่ทั้งคืนเลย”
“แล้ว…”
“เมื่อยคอ พุงพี่ไม่นุ่มเลย มีแต่กล้าม”
ใช้มือข้างที่ไม่ได้ยันตัว ลูบต้นคอมัน
มันกำลังอ้อน
ถ้าบอกมันว่าไม่ได้โกรธ จะเชื่อหรือเปล่า เลียปากอีก.. แบบนี้ คงจะแย่
“พี่ไม่โกรธผมนะ?”
“…..”
“ตอบดิ”
พยักหน้า นิดเดียว มั่นใจว่ามันเห็น
มันดูไม่ค่อยชอบคำตอบนี้ จ้องหน้ากันนาน มันรอคำตอบต่อไป ไม่มีวันพูด
“ถ้าหายโกรธแล้วขอจุ๊บทีดิ”
ไม่รู้มันจะพูดทำไม
ทำไมถึงพูดอะไรแบบนั้นออกมาตรงๆได้ บางครั้งก็ไม่เข้าใจ
ยังไม่ทันได้ตอบอะไร มันก็ดันตัวขึ้นมา มือที่คว้าต้นคอเอาไว้ ก็กดลงมา
เจอกันสั้นๆ แค่ริมฝีปากประกบ ร้อนฉ่าเหมือนของเผ็ด
“แฮ่..เดี๋ยวนี้แก่แล้วขี้งอนนะเนี่ย”
“…ไรของมึง”
“แหน่ะ แหน่ะ มีเขินด้วย”
“เขินพ่อง”
ดันตัวขึ้น มันไม่รั้งเอาไว้ เอนตัวหงายทิ้งลงกับเตียง ยกขาสองข้างขึ้นชี้ผนัง ร้องเสียงเหมือนเด็กสาบขวบ
“พี่จะไปไหนอ่ะ?”
“….เอาเค้กมึงไปทิ้ง”
ไอ้ตี๋เด้งตัวขึ้น หัวกระเซอะกระเซิง ตะโกน
“อย่าน้า!!! ของโพ้มมมมมม!”
........................................
............................
[จบเหอะ:complete]
[15.4.56]
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
เออ...อยากทิ้ง ขอคนแก่กินด้วยน่ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ตี๋ ฮามาก "รดน้ำดำหัวคนแก่ " อ่านแล้วขำก๊ากเลย :laugh:
น่าจะต่อมากกว่าจูบนะ แอบหื่นอีกแล้ว :z1:
-
:mew3:
น่ารักเกินคำบรรยาย
รอตอนใหม่ค่ะ
-
อั๊ยย๊ะ เรียกน้ำย่อยสุดๆๆเลยค่ะ :katai2-1:
อิ๊ๆ ตี๋โดนพี่หมอกแกล้งงอนเลยย
อยากอ่านอีกจังเลยยค่ะ :hao5:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ตอนนี้มาให้อ่านแล้วยิ่งอยากอ่านตอนใหม่อะะะะะ
-
5555555555555555555555
-
ขอบคุณตอนพิเศษ ขอบคุณมาก
ตอนนี้มันมากกว่าคำว่าคิดถึงแล้ว
ยืนยันว่าจะรอ นานจนแต่งงานมีลูกก็จะเปิดเข้ามาดูทุกวัน
-
ตัวเปียกพี่หมอกอาจจะไม่โกรธ ไฮไลท์จะอยู่ที่คำว่า แก่รึเปล่าน้า 555
-
เห็นมาอัพแล้วขยี้ตาเห้ย!!
คิดถึงตี๋หมอก><
ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
อัลไลกันนนนนนน
กลับมาน้าาาาาา ขอตอนยาวยาววววววว
ฮรือออออออ คิดถึงงงงงงง ฮรืออออออออออ TOT
อ้ายตี๋ ลากแม่เอ็งกลับมาาาาาา ฮรือออออ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กาดวืสยนยส้วพใวสกนเารยวสนารดยหว
มีไอ้ตี๋คนเดียวนี่แหละที่รับมือกับพี่หมอกเวอร์ชั่นนี้ได้!!
โอ้ยไอ้ตี๋มันน่ารัก!!
พี่หมอกหนอพี่หมอก
เด็กขอจูบทำเล่นตัว ฮาาาาาาา
-
อยากอ่านอีกอ่า 555
-
เหมือนได้ดื่มน้ำท่ามกลางทะเลทราย.....
แต่ยังไม่อิ่ม...... :mew1: :mew1:
รอหมอกตี๋......
-
ถึงจะเป็นตอนพิเศษ แต่ก็ดีใจที่มีการอัพเดตตตต :katai4:
-
คิดถึงตี๋ คิดถึงพี่หมอก :mew6: :mew6: พี่หมอกนี่ยังขี้เต้ะไม่เปลี่ยนเลยเชียว ให้ตี๋งอนบ้างแล้วจะรู้สึก ชิชิ :m16: :m16:
ว่าแต่ตอนนี้คือหลังจากทั้งคู่กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ยอ่ะคะ :confuse:
มาต่อตอนใหม่ไว ๆ นะจ้ะ :mew1: :mew1:
-
บ๊ะเจ้าาาาาาาาาาา :a2:
ตกใจมากเลยอ่ะ นึกว่าฝันไป :o
ยังไม่หายคิดถึงเลยบอกตรงๆ :m5:
พี่หมอกน้องตี๋ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่า :m3:
-
อีตี๋5555555555555555555555555555555
แกมันแฮ่น5555555555555555555555555
พี่หมอกไม่แก่อะแค่อายุมากเท่านั้น....
-
เอาอีกสิ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ตอนใหม่มาได้แล้ว คิดถึง :mew2:
-
:-[ อ่านไปยิ้มไป มาต่อเร็วๆน้าา :call:
-
นึกว่าตัวเองตาฝาดดที่เห็นว่าอัพแล้วววววว
มาต่อไวไวน้าาาา
-
ตี๋หมอกมาแล้ววว ว คิดถึงที่สวดดดดดดดดดด ~ :ling1: :katai2-1:
-
พี่หมอกยังคงเป็นพี่หมอกเหมือนเดิม
ตี๋ก็ยังเป็นตี๋เหมือนเดิม
มาพอให้หายคิดถึง ♥
ปล.เกือบจะลืมไปแล้วว่าเนื้อเรื่องเป็นไง :hao7:
-
แง้วไม่อยากให้จบเหอะเลยอยากอ่านต่ออ๊า คนเขียนหายไปนานมาก คิดถึงตลอดๆนะคะ
ไม่ค่อยจะตกจากหน้า 1 เท่าไร ทุกคนก็คงคิดถึง มาต่อบ่อย ๆ นะจ๊ะ please ~~
น้องตี๋เป็นคนที่พี่หมอกแกเกินจะต้านไหวจริง ๆ เค้่ารักเค้าหลงของเค้า เป็นคนที่ทำให้ใจเต้นแรง
เขิน อายยยย (โอ๊ย เวลาพี่หมอกเขิน โคตรน่ารัก คนเดียวที่ได้เห็นก็คือตี๋นี่แหละ)
ขนาดแกล้งเอาน้ำราดยังไม่โกรธอ่ะ ถ้าเป็นคนอื่นโดนชกแล้วเนี่ย แล้วพอดุเค้าก็กลัวเค้าจะเสียใจอีก
มีตามมาง้อเบา ๆ ด้วยเค้ก อร๊าย คนอ่านจะบ้าตายกับคู่นี้แล้วน้า เวลาตี๋อ้อนก็แบบพี่หมอกแกคงอยากจับฟัดมาก
มาจงมาจุ๊บอะไร ตี๋พูดตรงเหมือนเดิม ส่วนพี่หมอกไม่พูดแสดงออกทางสายตาหมด คนที่ดูเก่งที่สุดก็คือตี๋เหมือนกัน
อยากให้อยู่ด้วยกันทุกวันเลย ไม่มามงมาม่่า โต ๆ กันแล้วครอบครัวจะห้ามอะไรนักเนอะ
ขอตอนปกติด้วยนะคะ :mew1: ขอบคุณค่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
ใครก็ได้ถีบฉันให้ตกเตียงที
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังอ่านตอนพิเศษอยู่ :m15: :m15: :m15:
ไม่จริ๊งงงงงงงงงง
ดีใจที่สุด
แอร๊ยยยยยยยยยยยย :hao5: :hao5: :hao5:
-
คิดถึงน้องตี๋พี่หมอกจริงๆนะ มาต่อเถอะ
-
เล่นจนได้เรื่องเลยมั้ยน้องตี๋ แต่ก็นะ..พี่หมอกมันโกรธหนูไม่ลงหรอก
แกล้งทำเป็นซึนไปงั้นแหละ o18
-
ตี๋มันน่ารักว่ะ มีมุขแป๊กเหมือนเดิม :-[
แต่ไม่มีคำว่าพี่หมอกให้ชื่นใจเลยอ่าา :serius2:
รอตอนเต็มๆเน้ออ :m13:
-
อิพี่หมอกจะนิ่งไปไหน หือมั่งอือมั่งดิ :ruready
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
รัวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เกร้ดดดดดดดด ดีใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
ร้องไม่เป็นภาษา เกร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮ พี่หมอกตอนนี้น่ารักอลังการรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร /หรือเราโดนความติ่งบดบัง
จากตอนแรกเฉยสุดกับพี่หมอกตอนนี้ติ่งเต็มหลอดโฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ปล.ฝากบอกตี๋หน่อยอย่าแร่ดมากเราอิจฉานายอ่ะ555555555555555555555555555ก๊าก
รอตอนหลักเย๊ :katai2-1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก ตอนพิเศษ
พี่หมอกโกรธตี๋ไม่ลงหรอก เก๊กไปงั้น :laugh:
-
พี่หมอก พี่จะรู้ไหมว่าฉันโคตรคิดถึงพี่เลย..
:กอด1:
-
พี่หมอกยังไม่ชินกับพฤติกรรมของตี๋อีกหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่เจอกันนานมาก น้องตี๋กับพี่หมอก ....
น่ารักดีอ่ะ หายคิดถึงไปได้หน่อย ^^
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ :katai2-1:
-
พี่หมอกขี้แกล้งอ่า
นี่ถ้าเป็นคนอื่นร้องไห้ไปละนะเนี่ย
ดีว่าเป็นตี๋ไง
มองโลกให้แง่ดีเสมอ
-
คิดถึง อยากให้มาต่อทู้กกกกกกกกกวัน
-
:pig4: ขอบคุณผู้แต่งมากๆ ที่มาต่อให้ คนอ่านยังรอตอนหลักอยู่นะ รอพี่หมอกกับตี๋ จนจำเนื้อหาล่าสุดไม่ได้แล้ว :laugh: แต่ไม่เป็นไรย้อนอ่านก็ได้
ป.ล. ว่างมากๆ ก็ชอบย้อนอ่านตั้งแต่ตอนแรกเลย ชอบนิยายเรื่องนี้สุดๆ :กอด1:
-
:heaven โอยยยยคิดถึงจังเล๊ยยยยยย
-
เรื่องกินเรื่องใหญ่นะ
ทำแบบนี้ตี๋ทนไม่ได้ :serius2:
-
ที่หมอกงอนเพราะตี๋ปีนเก้าอี้? กลัวจะตกระเบียง ใช่หรือไม่?
5555 หมอกงอนหนีจูบตี๋ โหมดนี้หายาก ปกติหื่นตลอด
ตี๋น่ารักสุดๆ ทำตัวน่าฟัดน่าจุ๊บ ที่เลียปากเพราะจุ๊บกันทุกเช้าสินะ
-
พี่หมอกโดนแกล้แค่ไหนก็ไม่โกรธหรอก
ถ้าตี๋เป็นแกล้งนะ
แอร๊ย! ฟิน มาต่อแล้ว ตอนพิเศษก็ยังดี
-
เรียกน้ำย่อยได้โคตรคิดถึงเลยอ่ะ....รักพีหมอก น้องตี๋ จ๊วบๆๆๆๆ :mew1:
-
นีมันม่ช่วยให้หายคิดถึงนะ มันเพิ่มความคิดถึงงงงงง
อร๊ายยย ตอนนี้น่ารักอ่าาา ฮารดน้ำดำหัวคนแก่
คนแก่ก็นะแกล้งงอนเค้าสุดท้ายมาง้อเองอย่างเนียนๆอะไรของคนแก่เนี่ย555
-
วินาทีที่เห็นว่าตี๋หมอกอัพ !!!
กรีดร้องประหนึ่งโดนน้ำมนต์สาดดดดดดดดด :katai1:
นี่เราไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหม !!!
ตี๋น่ารักตลอดดดดดด
พี่หมอกขี้แกล้งมาก >_<
พี่หมอกผู้ไม่เคยสนใจในเทศกาลวันหยุดใด ๆ
ตี๋ง้อได้น่ารักเว่อร์ พี่หมอกแอบนิ่งเกินไปหน่อย
แต่ในใจนี่เป็นคลื่นพายุใต้น้ำ อ่านแล้วก็ขำ
ถึงอย่างนั้นนั่นก็หวานสุดสำหรับพี่หมอกแล้ว
อยากอ่านตอนธรรมดา
งี๊ดดดดดดดดดด ถ้าว่างแล้วโปรดกลับมาอัพที !
อ่านแล้วฟินจริงจัง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
มาอัพตอนพิเศษอย่างนี้
แสดงว่า มีแววจะได้เห็นตอนปกติแล้วใช่มั้ยคะ
หายไปนาน คิดถึงหมอกตี๋สุดๆเลยยยยยยยยยยย
-
ถ้าเป็นเราตื่นมาปุ้บโดนแกล้งสาดน้ำนี่โกรธนะเห้ย
แต่ถ้าคนที่สาดเป็นตี๋ล่ะก็...ไม่โกรธล่ะกัน เห็นแก่ความน่ารัก -//-
ตอนนี้แอบหวานกันเบาๆนะ
แบบว่าเคลือบความละมุนอยู่บางๆ
ชอบเวลาที่พี่หมอกเป็นคนบรรยายจัง
ทำให้เรารู้ว่าพี่หมอกเป็นคนคิดมากอยู่นะ 555555
ปล.คนแต่งกลับมาแล้ว มาจูบที ;3;
-
มองในมุมของหมอกนี้ต้องใช้สมาธิในการอ่านจริงๆ :katai1:
-
อ่านชื่อตอนคิดว่าเกี่ยวกับถั่วงอก ฮ่าๆๆ
ไม่เกี่ยวนี่หว่าาาา
อ๊ายยยย อยากอ่านของจริงแล้วววว
คนแต่งหายไปนานแล้วน้าาาาาาาาา
ตี๋แม่ง อย่างน่ารักเลยยยยยยยยยยยย
-
อีพี่หมอกซึนเวอร์
-
หมอกตี๋น่ารักมาก ๆ
-
เล่นจนคนแก่แกล้งงอนใส่
เป็นไงล่ะ จะอดกินเค้กแล้วไหมล่ะ 555+
-
ชอบพี่หมอก เมะในดวงใจเรย คิดถึงๆ
-
คิดถึงตี๋หมอกมากๆเลย อ๊ายยยยยยยยยยยย!!!
เป็นตอนพิเศที่ฟิน+ฮามาก พี่หมอกงอนเพราะโดนว่าว่าเป็นคนแก่ชัวร์
:laugh: :laugh:
-
ตี๋-หมอก ตี๋-หมอก ตี๋-หมอก ตี๋-หมอก ตี๋-หมอก ตี๋-หมอก แฮ่..................... :hao3:
-
อัยยะ........ บทแบบนี้นาน ๆ เห็นที :mew1:
ส่วนไอ้เจ้าชายน้ำแข็ง ยังคงรูปแบบยังไง ก็ยังเป็นอย่างงั้น แม้บางครั้งอยากจะเปลี่ยน แต่ด้วยมาด .... :a14:
+1 ให้กับตอนแบ๊วของตี๋ พร้อมเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
รู้สึกอ่านแล้วเหมือนไม่ใช่ หมอก-ตี๋คนเดิมเลย อ่านแล้วรู้สึกให้ฟิลคนละแบบเลย
เอ๊ะ หรือมีแต่เราที่คิดไปเอง
-
แอบน่ารักนะ คนแก่!! 555++ :katai2-1:
-
น้องตี๋ พี่หมอก คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1:
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ขี้แกล้งว่ะพี่หมอก
ระวังตี๋มันจะแกล้งโกรธบ้างหรอก :a14:
-
อั๊ยย่ะ :hao5:
ดีใจ๋ขน๊าดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงตี๋กับหมอกมากอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
ตอนเล็กๆที่ได้มา แม้ว่าจะทำให้หายคิดถึงพอเป็นกระสัย แต่มันไม่หมดอ่ะ ถึงตี๋และหมอกจะน่ารักก็เถอะ :man1: :-[
คิดถึงตอนหลักมาก เป็นห่วงเพราะมันยังคลุมเครืออยู่ อยากให้กลับมาเร็วๆ อยากให้เคลียร์อ่ะ
กลับมาเร็วนะคะ :กอด1: :L2:
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ :mc4:
-
น่ารักดี
-
อยู่กับคนแก่ก็เงี้ย เดาอารมณ์ยาก ต้องตื้อไว้ก่อนเนอะตี๋ :laugh: :heaven
-
คิดถึงหมอกตี๋จนจะร้องไห้
:hao5: :hao5: :hao5:
-
คิดถึงพี่หมอกมากกก แค่ตอนพิเศษก็ยังดี รักผู้ชายคนนี้เหลือเกินนนน
-
ชอบอ่ะ ชอบจัง ชอบมากกกก
ชอบความทะเล้นบางทีไม่ดูสีหน้าอีกคนเอาเสียเลยของตี๋
ชอบความโหด นิ่ง ดุ ดูไม่ผ่อนปรนของพี่หมอก
แต่แท้จริงแล้วที่ทำทั้งหมด ก็เพราะอยากให้อีกคนอารมณ์ดี ชอบหยอกให้ยิ้ม แม้บางทีจะดูเสี่ยงชีวิตไปบ้าง 5555++
อีกคนที่นิ่ง ๆ จริง ๆ ก็ใส่ใจ เอาใจ ตามใจในแบบของตัวเอง แ้ม้บางทีจะดูแข็งๆ ไปบ้าง
แต่มันเป็นสไตล์เนอะ หมอกกับตี๋ ^ ^
-
ตี๋หมอกคู่นี้น่ารักเสมอ ตี๋ชอบทำตัวให้โดน :oo1: ตลอด ส่วนหมอกก็คิดแต่จะ :oo1: ตี๋ตลอด
:L1:
-
รักพี่หมอกกับตี๋ที่สุดดดด :กอด1: :mew1:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักมากกกกกกก
ชอบเวลาคำบรรยายเป็นของพี่หมอก มันห้วน สั้นก็จริง
แต่ก็ได้อารมณ์ (?) มากๆ ><
คิดถึงอะ รีบมาต่ออีกไวๆน้าา ใจจะขาดดดดดด
-
พี่หมอกเก๊กให้มันน้อยๆลงหน่อยนะสงสารน้องตี๋
-
ฮือออออ น่ารัก
ชอบมากเลยนะเรื่องเนี้ย
คิดถึงตี๋หมอกตลอดเลย :mew2:
-
คิดถึงหมอกกับตี๋มากๆๆ
ฮาตี๋อะมีการรดน้ำดำหัวด้วยอะแต่เหมือนตี๋จะเล่นเยอะไปหน่อย
แต่หมอกก็ไม่โกรธหรอกน่ารักมากๆๆ
-
น่าร้ากกก
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านตั้งแต่ coin1 ยันตอนนี้ ไม่เบื่อเลย :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ในที่สุด!!!! พี่หมอกน้องตี๋มาแล้วววว คิดถึงๆๆๆๆ
ตอนนี้พี่หมอกน่ารักเว่อ นิสัยไม่พูดแต่ห่วงน้องแบบมากมายมหาศาลในใจยังไม่หายน้า น้องตี๋ออกจะน่ารักน่าหยิกขนาดนี้ ตี๋ขี้อ้อนอ่า อยากบิดแก้ม แต่เดี๋ยวโดนพี่หมอกตะปบ
-
สวัสดีค่ะ อยากบอกว่าเป็นคนหนึ่งที่สั่งซื้อหนังสือเรื่องนี้และเป็นหนังสือที่ประทับใจมากๆ.
แต่ว่าเมื่อสั่งซื้อหนังสือแล้วมันเหมือนกับว่ายังอ่านไม่จบนั้นคือมันขาดตอนB.Nในหนังสือไปนั่นเอง.
แบบว่าเสียความรู้สึกนิดหน่อยที่หนังสือเรื่องนี้ไม่จบจนถึงตอน B.N :ling1:
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ
และยังรออ่านตอนต่อไปคะ
-
:hao7: ตี๋กับพี่หมอกโผล่มาเเว้ววววววว... อิอิ ควรค่าเเก่การรอคอย อืออออ... พี่หมอกไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่ค่อยพูด ดีหน่อยที่ตี๋เป็นคน
บ้าๆ บอๆ เเต่จริงๆตี๋ก็คงแอบคิดมากเเหละ เพราะหน้าพี่หมอกมันไม่ได้บอกนี่ว่าอารมณ์ไหน เเสดงออกเป็นการกระทำล้วนๆ... เเต่ไอ้
นิสัยเวลาอารมณ์เสีย แล้วมองตาขวาง กับไอ้อาการตอนนี้มันก็ให้ความรู้สึกคล้ายๆกันอยู่ ...ถ้าตี๋จะเข้าใจว่าพี่หมอกโกรธ หรืองอน มัน
จะผิดอะไร... ดีหน่อยที่พี่หมอกพยักหน้าว่าไม่ได้โกรธ :katai2-1: พี่หมอกคิดอะไรอยู่เเต่ในหัว ไม่มีหลุดสีหน้า ไม่มีหลุดท่าทาง...
จริงๆน่าจะเเสดงให้ตี๋รู้นะว่า ที่เป็นเเบบนี้ ก็เพราะตี๋ เพื่อตี๋เนี่ย... ไม่อยากคิดว่าถ้าเป็นคนอื่นมาเทน้ำใส่ พี่หมอกคงกระโดดงับหัวจน
ร้องจ๊ากกกกก... :ling3:
-
น่ารักกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
มาต่อตอนใหม่ไว้ๆนะคะ คถ. ตี๋+พี่หมอกม๊ากมากกกกกกก^^
-
อิพี่หมอกจะซึนไป
ถึงไหนเนี่ย เข้าใจ
เด็กอย่างตี๋หน่อยดิ
-
ดีใจจังมาต่อแล้ว นึกว่าคนเขียนจะทิ้งให้คนอ่านรอเก้อเสียแล้ว หมอกรักตี๋ แต่ปากแข็งตลอด ๆๆ ส่วนตี่๋ก็รักหมอกชอบแหย่หมอกให้ยิ้ม
ตลอด 2 คนนี้เหมาะสมที่จะเป็นแฟนกันแล้วหล่ะ คงไม่มีใครทนหมอกได้เท่าตี๋ และคงไม่มีใครรักและตามใจตี๋เท่าหมอก
รอตอนหลักนะค่ะ
-
ตี๋น่ารักอ่า......พี่หมอกก็ห้วนเกิ๊น......
รอตอนต่อไปนะคะ
คนเขียนสู้ๆ
-
เขินกันเบาๆ
-
ชอบๆๆๆ.
มาอีกไวๆนะครับ
คิดถึงตี๋หมอก
-
คิดถึงพี่หมอกมากกก อ๊าก
ตอนนี้ตี๋น่ารักสุดๆไปเลย :-[
เฝ้ารอตอนต่อไปอยู่นะค๊า แอร้ย~
-
ตี๋รุกหนักพี่หมอกมากอ่ะ 55555 น่ารักดีค่ะ :o8:
-
มาทำงานแล้วถึงได้เข้าใจภาค Bank Note
ถ้าผมเป็นตี๋คงไม่กล้าคบกับหมอกแน่นอน
บอกตรงๆ เคว้งคว้างสุดๆ แต่พอได้เริ่มรู้ว่าหมอกทำอะไรเพื่อตี๋ไปบ้าง
ก็แทบไม่เชื่อสายตา ว่าจะมีคนดีๆ แบบนี้อยู่
แต่ผมก็อยากจะขอเชื่อ ขอศรัทธาในความรักและความดีที่พวกเขามีต่อกัน
ขอบคุณที่สร้างมันขึ้นมาครับ ผมอ่านรอบสองแล้วครับ
ปล. เนื้อเรื่องเดินไปไกลกว่าความกุ้กกิ้กน่ารักมากแล้ว
ได้ระดับนี้กำลังดีเลย
ปล. ในใจอยากจะให้เอาคืนพวกชั่วทางธุรกิจสักหน่อย
แต่ก็คงจำเป็นต้องมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับธุรกิจอีกพอสมควร
ถ้าทำได้ ผมอยากเห็นว่าสังคมทั่วไปเห็นในศักดิ์ศรีทั้งหมอกและตี๋ในแบบที่น่าจะเกิดได้จริง
-
อยากอ่านตอนใหม่แล้วอะ
:call: :call: :call:
นั่งสุมทำสารบัญมาให้นะค่ะ
B.N.5
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1811775#msg1811775
B.N.6
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1813471#msg1813471
B.N.6.1
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1818240#msg1818240
อั่งเปา
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1822744#msg1822744
B.N.7
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1825570#msg1825570
B.N.8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1827163#msg1827163
B.N.9
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1831722#msg1831722
Special : Bite
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1841609#msg1841609
bloom
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1855087#msg1855087
B.N.10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1885460#msg1885460
10's : Mhok
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1888529#msg1888529
B.N.11
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1891167#msg1891167
B.N.12
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1895332#msg1895332
Kitten
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1905981#msg1905981
B.N.13
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917703#msg1917703
13.แถม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917888#msg1917888
B.N.14
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1926729#msg1926729
Missing.
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1932171#msg1932171
Diary
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1935681#msg1935681
B.N.15
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1941226#msg1941226
Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1943228#msg1943228
B.N.16
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1954215#msg1954215
weird
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702
B.N.17
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932
Exam
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506
B.N. 18
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206
B.N.19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956
B.N.20
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311
B.N.21
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801
B.N.22
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699
B.N.23
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020
B.N.24
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419
B.N.25
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501
BN.26
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321
Code
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244
B.N.27
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248
พิเศษ ไม่งอก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องงงงงงงงงงตี๋
นึกว่าตาฝาดดด แต่ไม่ฝาด มาแล้ววมาจริงๆๆ
ถึงมาคั่นนิดหน่อยก็ดีใจ
ฮรือออออออออออออ :katai2-1:
-
ตอนนี้น่ารักอ่ะ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
ได้มาอ่านแล้วติดใจมาก แต่งดีเกินไปแล้ว
ดำเนินเรื่องก็ดี ใช้คำก็สวย มันโดนมากจริงๆ
และที่ไม่อยากเชื่อคือน้องเก่งมากอะ แต่งได้อย่างนี้ตั้งกะ ม.6
:call: ขอคาราวะ
..
.
แต่น่าเศร้า งื้อออออ อ
ได้มาอ่านเอาตอนที่น้องหายไปไหน
เรียนหนักเหรอ มาต่อบ่อยๆอีกนิดนะ
มันขาดตอนนะแบบนี้
-
พี่หมอกโครตน่ารัก คู่นี้มันน่ารักอ่ะ แต่ต้องบอกว่าเฉพาะตอนนี้สินะ แบบว่าฟิลลิ่งนี้ว่าจะหายากก็ยาก ง่ายก็ง่าย(อะไรของกุ???)
ประมาณว่าอ่านมานี่คนอ่านชีช้ำกะหล่ำแฉะมาหลายตอน จนกระทั่งช่วงล่าสุดที่เริ่มกลับมาหวานแบ้วววว
อยากให้หวานขึ้นเรื่อยๆ แต่ปัญหาดูเหมือนจะยังไม่หมดสิ้น เราก็ได้แต่ภาวนากับผู้แต่ง
โห่ยยยย มาต่อเร็วๆนะค่ะ คนอ่านรอคุณอยู่ ฮิ้วววววว!!
-
เย่ หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้นานมากกกกกกกกกกกกกก อยู่ดีๆก็อยากอ่านคิดถึงหมอกตี๋ไง แต่ดันจำไม่ได้อ่านถึง BN ไหน เลยอ่านไหมตั้งแต่แรกหมดเลย.ตอนดราม่านี่แบบว่า ต่างคนต่างคิดคนละอย่างและมีเหตุผลของตัวเอง เราก้ลุ้นแทบแย่จะเข้าใจและยอมรับกันยังไง
แต่ก้ผิดคาด หมอกตี๋มาเริ่มต้นกันใหม่หมด บรรยากาศดูดีขึ้นเป็นกองเลย><
ปล.ตี๋หน้ารักคงเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วผ่อนคลาย ชอบคะ
-
ตามอ่่านนิยายของ มืออาชีพ เพื่อฝึกภาษาเขียนและทักษะบรรยายค่ะ
-
เนื้อเรื่องเริ่มทำให้ชื้นใจขึ้นบ้างละ แต่คาดว่ามาม่าคงยังไม่จบ
รอนักเขียนต่อไป ติดมากกกกกก รอมีรวมเล่มครบทุกภาคจะซื้อรวดเดียวเลย :katai3: :katai3:
-
คิดถึงพี่หมอก :กอด1:
-
อ่านแล้วคิดถึงตี๋กับพี่หมอกมากกว่าเดิมอีก คนอ่านผิดไหมอ่ะ
-
น่ารักกก :-[
-
พี่ชุรู้มั้ย ... ฉันมารอพี่หมอกที่เล้าทุกวันเลยนะ :-[ เอร้ย :-[
:katai1: อ่านมาปีกว่าแล้วเพิ่งสมัครมาบวกเป็ดให้ 55+
ยังรอตอนใหม่อยู่นะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
แจ้งเรื่อง
ได้ทำการแก้ไขหัวกระทู้นะคะ ตอนนี้เล้าออกกฏมาใหม่ นักเขียนกรุณาอ่านด้วยค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37630.0
หนึ่ง โมดุฯ
-
น่ารักอะ พี่หมอกนี่เขินแบบหน้าตายเลยเนอะ อิอิ
-
โอ้ยยยยยยยยยย น่ารักไปไหนเนี่ยยย
-
น่ารักจร้า
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตามอ่านรวดเดียวจนทัน (ใช้เวลาสองวัน ปวดตามากตอนนี้ )
แต่มันหยุดไม่ได้ เลิกอ่านไม่ได ถ้าเป้นหนังสือก็คงต้องเรียกว่า วางไม่ลง
เห้นในบอร์ดมานาน เพิ่งได้อ่าน กรุพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงวะ!!!! :serius2:
อ่านๆๆๆๆ ภาคหยอดเหรียญเหมือนนั่งกินของหวานเพลินๆ มันอ่านแล้วมีความสุข เหมือนถูกหลอกให้เดินเล่นชมสวนแต่ความจริงๆมันคือทางเดินขึ้นหน้าผา....
หลังจากนั้นคงไม่ต้องบอกใช่มะว่าเป้นไง.....
ระเบิดตับแหลกลาญ :hao5:
หลังอ่านภาคแบงค์มาพักหนึ่ง เผลอกลับไปอ่านภาคหยอดเหรียญ คห.นี้เลยรู้ว่าตัวเองกลับไปอ่านภาคคหยอดเหรียญไม่ได้แล้ว!!! :sad4: ทรมาน ทำใจไม่ได้ เห็นอดีตที่มีความสุขกันมาแล้วดูตอนนี้!!! :z3:
ยิ่งสเปที่ย้อนไปตอนมหาลัยแล้วยิ่ง..... :z3: :z3: :z3:
นอกเหนือจากเรื่องความรักของหมอกกับตี๋ มันได้อะไรหลายอย่างเยอะนะ
คห.นี้ ก็เรียนมหาลัย และใกล้จบออกไปผจญกับชีวิตผุ้ใหญ่เต็มทีละ (แถมชีวิตมหาลัย ไม่มีก๊วนเพื่อนดีๆ หรือมิตรภาพสวยๆแบบในเรื่องนี้ด้วยนะครับ สังคมพอๆกับที่ทำงานตี๋เลย แต่อาจจะไม่หนักเท่าเท่านั้น) มันเข้าใจเลยอ่ะครับ สังคมที่มันต้องเหนื่อยและอยู่กับคำว่าอดทน
ชอบภาษาของคนเขียน ชอบการเปรียบเปรย มันเป็นอะไรที่ ไม่ต้องสรรหาคำเยอะ และเปรียบเอากับสิ่งรอบตัวของตัวละคร หรือ symbolic ในเรื่อง คือเหมือนมันจะดูเรียบง่าย แแต่พออ่านแล้วรู้ความคิด อารมณ์ตัวละคร หรือที่คนแต่งสื่อออกมาแล้วมัน ตึง!! ชัดเลย!!! เป๊ะ!!
เม้นท์มายาวชิบ o22 สุดท้ายอยากจะบอกคนแต่งว่า ขอบคุณ ที่เขียนเรื่องนี้มาให้ได้เจอได้อ่าน สุดยอดมากจริงๆครับ
คนแต่งได้แฟนนิยายเพื่มมาอีกหนึ่งแล้วนะ รอตอนต่อไปอย่างสงบ
ป.ล. จะตามไปอุดหนุนภาคหยอดเหรียญที่ออสการ์นะ ถึงยังอ่านไม่ได้ แต่จะซื้อเก็บไว้
ป.ล.2 + เป็ดให้อย่างไม่มีเงื่อนไข!!!
-
น่ารักมากกกกกก
อิอิ
พี่หมอกก็เก๊กตลอด
-
อ่านจบสักที กว่าจะตามจนครบ
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมติดงอมแงมขนาดนี้
เขียนดีมากๆครับ ขอบคุณมากครับที่เขียนนิยายให้หลายๆคนอ่าน
ผมรอตอนต่อไปอยู่นะครับ ^^
-
คิดถึงพี่หมอก
-
คิดถึงหมอกตี๋ :กอด1:
-
อยากได้แบบพี่หมอกสักคนจัง ^^
-
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋ :mew2: :mew2: :mew2:
-
เพิ่งตามมาอ่านจ้า พี่หมอกแอบเสียท่าตี๋แอ๊บแบ๊วอ่าสิเนี่ยะ 555+ ซื้อเค๊กให้เค้าก็ยังวางมาดอีกนะ อย่างว่าแหละ นี่แหละคือพี่หมอก อิอิ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วจ้าาา
-
:katai3:
-
อยากอ่านต่อละะ คิดถึงพี่หมอก
-
ยังรอพี่หมอก กะ ตี่ เหมือนเดิม
-
พึ่งอ่านรอบที่สองจบไปเมื่อสองวันก่อนพึ่งจะได้มีเวลาแวะมาเม้น
คิดถึงหมอกตี๋เหลือเกิน
รีบกลับมาต่อนะๆๆๆๆ
:hao7: :hao7:
-
B.N.28
มือถือสั่น ผมไม่ได้หยิบออกมาทันที พอมือว่าง ค่อยหยิบออกมา พี่กวางตบไหล่เบาๆ ไม่เชิงติเตียน เห็นรอยยิ้มบนหน้านั่น โดนแซวอีกแล้ว
ผมยิ้มแหะๆ เบี่ยงตัวหลบ ป้องมืออ่านข้อความ
Mhok:
18.45
วันนี้ไปหาไม่ได้
กดข้อความกลับ “ง..งั้นห..” ก็โดนอีกเมสเสจส่งเข้ามาหา ลบข้อความที่ยังพิมพ์ไม่หมดออกไป
Mhok:
18.47
ติดประชุมดึก
“ผมรอได้นะ..”
กดส่งไป คราวนี้รออยู่นาน ก็ไม่เห็นจะตอบอะไรกลับมา มองมือถือได้อีกสักพักก็ต้องเก็บลง เมื่อได้ยินเสียงเรียก
ก้มหน้าลงคิดเงิน รู้สึกหงุดหงิด ผมยาวจนต้องใช้ที่คาดผม ยืนเกาหัวแกรกๆ ยิ้มโบกมือให้กับแก็งค์หัวเปีย ชอบเอาของมาฝาก นั่งแช่ในร้านนานๆ รอจนร้านเกือบปิด นั่งทำการบ้าน ถ้าเป็นโต๊ะแบบนี้ต้องรีบเก็บจานเค้ก ไม่งั้น อาจได้ยินเสียงแตกของจานได้ง่ายๆ
นาฬิกาวิ่งทวนกับคนที่เดินเท้าอยู่ด้านนอก ตัวเลขเพิ่มขึ้น คนบางตา
“อ้าว ไม่กลับหรอตี๋?”
“หืม?”
“เก็บร้านเสร็จแล้วนิ”
“เดี๋ยวผมกลับ พี่กลับไปก่อนได้เลยครับ”
“รอใครล่ะสิ?..”
“ลูกค้าสั่งเค้กไว้ไม่ยอมมาเอา สงสารเค้กว่ะพี่”
พี่กวางแค่หัวเราะ พูด “งั้นพี่กลับก่อนนะ” เห็นเงาพี่โก้อยู่ด้านนอก โบกมือเข้ามาในร้าน ผมตอบกลับ รถคันนั้นขับหายไป เดี๋ยวนี้ไอ้พี่โก้ขับเบนซ์แล้ว ได้ยินเสียงรถกร่างๆ ให้ความรู้สึกต่างกับรถเยอรมันคันนั้น
ไม่ได้ล็อคประตูร้านไว้
มองนาฬิกา ค่อนข้างดึก ผมนอนดึกเป็นนิสัย งานกองอยู่บนโต๊ะ กลับสู่วงจรค้างคาว เห็นแล้วรู้สึกขี้เกียจจนต้องหนีไปหาของกิน
แปลกใจที่ยังนั่งอยู่ที่ตรงนี้
ในร้านเพียงลำพัง แสงสลัว ผมไม่ได้รอใครอยู่ ที่พูดแบบนี้เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายก็ติดงาน คงไม่ว่างมา แต่ก็ยังนั่งเล่น เปิดเพลงในร้านอยู่เบาๆ เป็นเพลงเกาหลี ไม่รู้คำแปลหรอกครับ แต่เห็นพี่กวางชอบเปิดบ่อยๆ ฟังบ่อยเข้า ก็เริ่มคุ้นหู
ยกแก้วโกโก้ขึ้นดื่ม นั่งคู้เข่าอยู่บนเก้าอี้ ยื่นมือออกไป ค้างอยู่ในท่านั้นนาน ถ้าเอนตัวไปข้างหน้าอีกนิด ก็คงจะล้มแน่
ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ คิดจะเงยหน้าขึ้นมองเงาสะท้อนในกระจกตรงข้าม แต่กลับเผลอยิ้มออกมาก่อนซะอีก
เย็นเชียบ!
สัมผัสที่หลังคอ เล่นเอาผมยกไหล่ พอตัวหงายล้มไปข้างหน้าช้าๆ ก็ถูกดึงไหล่กลับมา จนนั่งพิงกับพนักเหมือนเดิม เล่นเอาหยุดหายใจไปช่วงหนึ่ง
เงยหน้าขึ้นมอง
“ถ้าไม่ใช่กู มึงคงตายไปแล้ว”
“เพราะรู้หรอกน่าว่าเป็นใคร”
“หึ” ถ้าไม่ใช่คนนี้ คงโดนต่อยไปสามสิบสองครั้งต่อนาทีแล้ว ท่าทีหยิ่งยะโสแบบนี้ ระบุตัวชัดกว่าลายเซ็นซะอีก
“มือพี่เย็นว่ะ”
“ตัวมึงอุ่นเกินไป”
วันนี้มาแปลก ตัวเย็นเฉียบ เหมือนอุณหภูมิในตัวจะต่ำลงหน่อย ไม่ใช่สิ่งที่จะเจอได้บ่อยๆในตัวคนขี้ร้อนแบบนั้นหรอก
ผมยื่นแก้วช็อคโกแลตให้ พี่หมอกไม่สนใจ มือเลื่อนช้าๆ มาที่ข้างแก้ม ผมเอียงคอหนีบไว้ มองเห็นพี่หมอกที่ก้มมองตอบกลับมา ไม่ได้ยิ้ม แต่เงียบเหมือนใช้ความคิดอยู่
มือเลื่อนออก ผมเอนคอกลับ พี่หมอกนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม เก้าอี้ตัวประจำ “แป๊ปนะ เดี๋ยวผมมา” เค้กที่เก็บไว้ ไม่รู้กินบ่อยแบบนี้จะอ้วนบ้างหรือเปล่า จะว่าไป ไม่เคยเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องนั่นหายไปไหนเลยแหะ มองผ่านเสื้อแบบนี้ เหมือนทักทายกับมันอยู่กลายๆ
จ้องนานๆเข้า พี่หมอกก็ขยับตัว ไม่มาก แต่ก็เยอะพอที่จะทำให้ผมหลุดจากความคิดได้ เห็นความมีชีวิตชีวาในตาคู่นั้น เล่นเอาผมขนลุกซู่
“วันนี้เป็นเค้กส้ม ผมทำเอง”
“มึงทำอะไร?”
“ปาดหน้าครีม”
“…”
“…ล้อเล่นน่า ผมทำเยอะกว่านั้น แต่ลองกินก่อน แล้วค่อยบอก ว่าเป็นไง”
ยื่นจานให้ พี่หมอกยื่นมือออกมารับ จ้องมองเค้ก แล้วก็มองหน้าผม คิดว่าถ้าไม่ทำแบบนี้คงไม่ยอมกินแหง ใช้ช้อนตักเค้ก ส่งไปถึงปาก
“ไง เป็นไง?”
“…เค็ม”
“ห้ะ?”
“เค้กเค็ม เชี่ยไรเนี่ย”
“จริงดิ? เฮ้ย ผมไม่เชื่ออ่ะ ก่อนหน้านี้ชิมยัง…” พี่หมอกตักเค้ก โดยใช้ช้อนที่ยังอยู่ในมือผม ย้อนกลับมาป้อนให้ “ชิ้น-ชิ้นใหญ่ไปป่าววะพี่”
“มึงลองชิมดู”
อ้าปากเถียง ก็ถูกยัดเค้กชิ้นนั้นเข้ามาเต็มๆ ผมใช้มือรองไว้ “ไง?” ไม่เห็นจะเค็มเลย มองเค้กที่อยู่ในจาน เหลือนิดหน่อย เริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น คงหวานไป ที่เลอะอยู่รอบปาก ผมใช้หลังมือเช็ด พี่หมอกคว้าทิชชู่ใกล้ๆ ดึงมือผมไปเช็ดให้
ใช้มืออีกข้างส่งช็อคโกแลตร้อนให้ดื่มแทน ทิชชู่กลิ้งลงขยะ พี่หมอกรับแก้วนั้นไป เอนตัวดื่ม นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ผมหย่อนขาลงจากเก้าอี้ แกว่งขาเล่น เงยขึ้นจากกระดาษเมื่อขาผมเตะเข้ากับเท้าพี่หมอก
เปล่านะ ผมขอแก้ตัวก่อน ความจริงไม่ใช่ผมที่เป็นฝ่ายเตะไปถึงอีกฝั่ง พี่หมอกต่างหากที่ยื่นมา
รองเท้าหนัง ผมวางเท้าลงไป เพราะพี่หมอกนั่งไขว้ห้าง ผมพักเท้าลงบนนั้น
มองเท้าเปล่าของตัวเองบนรองเท้าหนังราคาแพง นึกถึงเรื่องเก่าๆที่เคยผ่านมา ผมยังจำได้ดี
เงาทาบทับลงบนเท้าของพวกเราสองคน พี่หมอกเข้ามาใกล้ ใกล้ชนิดที่ว่า อีกสามเซนต์ ถ้าใกล้กันมากกว่านี้ เราคงจะได้ทำในสิ่งที่พวกเราอยากทำที่สุดในเวลานี้
จังหวะที่ได้ยินเสียงแก้วกระทบไม้ ริมฝีปากพบกันเร็วๆแล้วแยกออกจากกัน “กูแค่จะวางแก้ว” พูดแค่นั้น ตีหน้าขรึม เอนตัวกับไปนั่งไขว่ห้างเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หยิบมือถือออกมากด
“ผมก็ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย”
“ดูเงามึงที่กระจกข้างหลังกู” มองตาม “ยิ้มทำไม?”
“ผม..” กำลังจะเถียง กลับมาเห็นหน้าพี่หมอก ตอบ “พี่หมอกนั่นแหละ ยิ้มทำไม?”
“กูเปล่า”
“หรออออ”
“กูเปล่ายิ้ม”
พูดแบบนั้นแล้วรอยยิ้มก็ยิ่งเห็นชัดขึ้น เสียงเพลงเบาๆ ท่อนฮุกที่ร้องเป็นภาษาอังกฤษ ‘have you ever fallen in love?’ เสียงเบาๆต่อท้ายมาในเพลงนั้น ‘I do.’ ยิ่งเล่นเอารู้สึกเขินจนยิ้มกว้างออกมาจนหมด
กระโดดลงไปนั่งบนพนักวางแขนข้างๆ พี่หมอกแค่ยกมือหลบ นั่งจากมุมสูงกว่า เห็นว่าหันมามองด้านนี้แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เอื้อมตัวหยิบกระดาษจากบนโต๊ะ งานร่างแบบของผม พี่หมอกมองมันเงียบๆ
“มึงชอบงานที่ทำอยู่ตอนนี้หรือเปล่า?”
“แล้วพี่คิดว่าไงล่ะ?”
“กูอยากได้ยินคำตอบจากมึงก่อน”
“…ก็ชอบมั้ง แต่ผมคงเหมาะกับงานเลอะสีแบบนี้มากกว่า”
“……”
“แล้วพี่ล่ะ ว่าไง?”
“…กูทำผิดมาตลอด”
พลิกเปิดกระดาษหน้าใหม่ ผมยกเข่าขึ้นข้างหนึ่ง พิงหัวเข้ากับเข่านั้น มองลายเส้นบนกระดาษไปพร้อมพี่หมอก
“สิ่งที่กูควรทำ ไม่ใช่ห้าม แต่ควรจะสนับสนุนมึง”
“พี่ก็ทำมาตลอด…” ผมพูดแทรก “บางทีก็…ในแบบแปลกๆบ้าง อาจมีบางครั้งที่พี่ทำผิด แต่ไม่เป็นไรหรอก”
พี่หมอกหันหน้าควับขึ้นมามอง ผมยิ้มตอบกลับ
“ผมไม่เรื่องมาก ไม่รู้จะโกรธไปให้ได้อะไร ตอนนั้นผมอาจจะขี้โมโหไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเจ๊ากันไปแล้วกัน”
“……”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ?”
“มึงนี่มัน…”
“มันอะไร? อย่าจั้กจี้ผมนะ”
“…หึ”
“ยิ้มแบบนี้อีกแล้ว ไอ้ยิ้มนี่ผมแปลไม่ออกเลยว่ะ ในภาษาพี่หมอก มันแปลว่าอะไรเนี่ย?”
“คิดเองดิ”
อย่างกับตัวพี่เป็นคนที่ดูออกง่ายๆ พูดเหมือนเรื่องที่พี่พูด จะทำให้คนอื่นเข้าใจพี่ได้หมด สิ่งที่พี่คิด สิ่งที่พี่ทำ แม้แต่ผม พี่ยังไม่ค่อยจะยอมบอกเท่าไหร่
บางครั้งผมกลัวว่าสิ่งที่พี่หมอกแบกอยู่ จะหนักเกินไปหน่อยสำหรับตัวคนเดียว
ผมพูดไปหลายรอบ บอกไปหลายอย่าง แต่เพราะจุดยืนที่แตกต่างกัน ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน ช่องว่างนั่น โดยที่เราไม่รู้ตัว มันอาจจะไม่เคยลดลงเลยก็ได้
ผมคิดแบบนี้มาตลอด
ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดอยู่ แต่ก่อนหน้านี้บางที ผมอาจจะคิดผิดไปอย่าง
ถึงช่องว่างไม่เคยลด แต่ถ้าอย่างน้อย เราพยายาม รักษาระยะห่างไม่ให้กว้างไปมากกว่านี้ มันอาจจะมีความหมายอะไรบ้างก็ได้
นึกถึงคำพูดของม๊า
ตอนนั้น ผมจำไม่ได้หรอกว่าปีไหน งานครบรอบ กลิ่นธูปในบ้าน อาหารเรียงอยู่บนจาน ม๊าพูดเบาๆเหมือนจะตั้งใจให้เฮียได้ยิน มากกว่าผมที่นั่งไกลออกไป
‘เราไม่เคยรู้เลยว่าเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกันมันสั้นยาวแค่ไหน’
ไม่มีใครรู้ คนที่นั่งข้างผม ตอนนี้ เวลานี้ ที่นี่ จะอยู่กับผมไปอีกนานเท่าไหร่ นั่นคือสิ่งที่ผมควรจะกลัวที่สุด มากกว่าอะไรทั้งสิ้น ผมมัวแต่คิดถึงอนาคต อนาคตที่ไม่มีใครรู้ว่ามันจะกินเวลาเท่าไหร่ของชีวิต
ถึงตอนนี้ผมก็ยังกลัว แต่ความกลัวนั้นมันก็มีระดับของมัน ผมก็ยังกลัวเรื่องเดิมๆซ้ำๆ แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดในตอนนี้ มันเปลี่ยนไป
ความกลัวไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร ถึงกระนั้น มันก็ยังมีประโยชน์
ความกลัวเหล่านี้ จะผลักดันเราไปในสิ่งที่เราต้องการจริงๆ มันทำให้เราค้นหาเส้นทางที่จะแก้ไขปัญหาได้ หาทาง ที่ไม่ใช่ทางหนี ทางหนีไม่เคยนำพาเราไปยังทางออกที่ถูกต้อง มันยิ่งพาเราหลงไกลไปจากจุดหมายเดิมที่เราเคยตั้งไว้
พี่หมอกพูดพึมพำเบาๆ
“กูจะไม่หนีอีกแล้ว…”
…………………………………..
……………………………..
-
.
.
.
โทรศัพท์ดังขึ้นในวันอาทิตย์ ตอนเย็นที่พร้อมแล้วสำหรับมื้อเย็น
วันที่ผมรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากลุกขึ้นจากที่นอน กระดาษงานหายไปสองสามแผ่น ยิ่งทำให้งานร่างที่คิดไว้ล่าช้าออกไปอีก ความรู้สึกคล้ายไม่สบายอยู่หน่อยๆ แต่ผมไม่แน่ใจว่าระหว่างป่วยกับขี้เกียจ ร่างกายผมค่อนไปทางไหนมากกว่ากัน
ควานหาโทรศัพท์อยู่ไม่นาน กดรับโดยที่ยังไม่ลืมตาตื่น ท้องก็ร้องขึ้นก่อนที่ผมจะพูดคำแรก
“….ตี๋”
“ครับ?”
“มาหากูหน่อย”
“พี่อยู่ไหน?” ลุกขึ้น ตื่นเต็มตา “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
พี่หมอกอยู่ที่บ้าน เสียงพี่หมอกแปลกกว่าทุกครั้ง ไม่ตัวเสียง น้ำเสียง แต่สิ่งที่มาพร้อมเสียงนั้นเปลี่ยนไป
ขมวดคิ้วฟังคำที่กำลังจะดังออกต่อจากเสียงถอนหายใจนี้
“รีบมา”
แค่ได้ยินคำนี้ ก็ทำเอาผมลุกขึ้นจากเตียง คว้าเงินที่ถูกขยุ้มเป็นก้อนจากบนโต๊ะ เป็นแบงค์ที่ถูกยัดรีบๆลงกระเป๋า คิดว่าม๊าคงจะดึงออกมาให้ก่อนเอาไปซัก คีบแตะหน้าบ้าน วิ่งออกไปกระโจนขึ้นแท็กซี่คันที่วิ่งผ่านมาพอดี บอกที่อยู่ปลายทางพี่แท็กซี่ก็รีบบอกกลับ “จะไปทำอะไรที่นั่นน่ะ?” มองผมผ่านกระจกหลัง ผมได้แต่ตอบกลับ “รีบๆเถอะน่าพี่”
ความรู้สึกตอนนี้ มันคล้ายกับเคยเกิดขึ้นมาก่อน
กำเสื้อตัวเองแน่น จับดูที่หน้าอก หัวใจเต้นแรงเหมือนวิ่งไกล ผมก้มลงมองรองเท้า สภาพดี ไม่น่าจะเจ๊งง่ายๆเร็วๆนี้ นั่งตรงกลางเบาะหลัง เท้าแขนไว้กับสองเบาะหน้า สั่นขาไม่หยุด
เลขมิเตอร์วิ่งไหลไปเหมือนหยดน้ำ ทางที่คุ้นเคย ผมมองมันสลับกับนาฬิกาบนหน้าปัด
ครึ่งชั่วโมง ผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมง เทียบกับคำว่ารีบมา ผมไม่แน่ใจว่าผมจะมาทันหรือเปล่า
“พี่ครับ..” พี่รปภ.หน้าใหม่ ผมไม่เคยเห็นหน้า “ผม..ผมมาหาคุณอัษฏา”
“..น้อง ผิดบ้านหรือเปล่า”
“บ้านนี้แหละ อัษฏา ติวากุล แล้วก็ขอเถอะ อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น….”
พี่รปภ.คนนั้นไม่ตอบอะไร กำลังจะหันตัวกลับหนี ผมกระโดดคว้าเสื้อไว้ รองเท้าแตะเกือบหลุดถ้าหนีบไว้ไม่ทัน
“ผมขอล่ะ นี่เรื่องด่วน”
“พี่ปล่อยคนเข้าไปง่ายๆไม่ได้หรอก น้องก็รู้ พี่ทำตามหน้าที่”
“….”
เห็นพี่คนหนึ่งที่เคยคุ้นหน้าในห้องครัว ผมตะโกนหา “พี่ต่าย!” เธอตกใจ วิ่งมาที่หน้ารั้ว “คุณตี๋ มาได้ยังไงคะเนี่ย? แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้”
“เรื่องมันไม่ยาวมากแต่ยังเล่าไม่ได้ ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นครับ?”
“…คือ-”
“ขอผมเข้าไปเถอะ”
พี่ต่ายมองหน้าพี่รปภ.เงียบๆ เธอพยักหน้า เขาถึงยอมขยับตัว
“รีบเข้ารีบออกล่ะ”
“ครับ!”
ประตูรั้วเล็กเปิด ช่องพอดีให้คนเดินผ่านเข้าไป กึ่งเดินสลับวิ่งบนทาง กว่าจะถึงตัวบ้านเล่นเอาเหงื่อท่วมตัว
เสียงดังมาจากชั้นบน ผมวิ่งขึ้นบันได ขั้น ทีละขั้น เสียงนั้นยิ่งดังชัดเจน ผมจำได้ทันทีว่าเสียงใคร มือที่จับราวบันได สั่นไม่รู้ตัว
กรอบรูปลอยเวิ้งมาอย่างไร้ทิศทาง ชนผนัง ตกลงแตก เศษกระจกโปรยพื้น รูปเก่าปลิวออกจากกรอบ ผมหยิบขึ้นมา ครอบครัวในกระดาษยิ้มตอบกลับมา
ในห้องพี่หมอก
ผู้ชายคนนั้น ยืนอยู่นิ่ง
กีตาร์เบสตัวโปรดสองตัว คอหักอยู่ที่พื้น ข้าวของเละเทะราวกับโดนพายุกระหน่ำในห้อง สิ้นเค้าโครงเดิมที่เป็นระเบียบด้วยฝีมือแม่บ้าน พี่หมอกยืนห่างออกไปไม่ไกลนัก ผมยุ่ง ดูเหมือนจะเห็นเท้าเปล่าของผมก่อน เงยหน้ามอง
“แกเรียกมันมาหรอ?”
“….”
“ฉันถาม แกตอบ จำกฎของเราไม่ได้หรือไง?”
“….ผมเรียกมันมา”
“เรียกมันมาทำไม?” พี่หมอกเงียบ ผมเดินเข้าไปหา เห็นรอยช้ำที่หลังมือ กลายเป็นรอยช้ำม่วง “ตอบสิ!”
“มันมาเพื่อรับผมไป”
“…..”
“ไปอยู่ ในที่ที่เป็นของผม”
“นี่คือที่ของแก”
“นี่คือที่ที่คุณยัดเยียดให้ผมยืนอยู่”
“…แกนี่พูดจาไม่รู้เรื่อง ใครยัดเยียดให้แก ฉันบอกหรอ ให้แกทำงานตรงนี้”
“……”
“ฉันบังคับแกหรอ? แกตอบฉันสิ ส่วนหนึ่งมันก็มาจากความทะเยอทะยานของแกทั้งนั้น แล้วตอนนี้เป็นยังไงล่ะ? แกกำลังจะพังบริษัทที่พ่อแกสร้างมากับมืองั้นหรอ?”
“พังบริษัท?” ผมเงยหน้ามองพี่หมอก พี่หมอกไม่ได้มองกลับ จ้องเขม็งไปที่บุคคลที่สาม
“แกเอาหุ้นบริษัทแกไปแลก เพียงแค่อยากลากคอหนอนบ่อนไส้ออกมางั้นหรอ?”
“มันไม่ใช่แค่นั้น”
“แล้วยังไง แกอธิบายมาสิ!!”
“คุณอยากรู้เรื่องทั้งหมด คุณก็อ่านจากรายงานเอา ผมบันทึกไว้ละเอียดแล้ว” หันหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่สนใจ “ตอนนี้มูลค่าหุ้นเรามากกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ”
มือพี่หมอกควานหา ผมยื่นมือเข้าไปจับ ถูกเดินนำไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้บน หยิบกระเป๋าเดินทางหนังใบใหญ่ออกมา โยนมันลงกับพื้น ปล่อยมือออกจากผม ย่อตัวลง เปิดซิบกระเป๋าออก
ผมแตะเข้ากับหลังพี่หมอก
เขาหันกลับมา คุยกันเงียบเชียบผ่านสายตา สายตาคู่นั้นหันกลับมามอง ท่ามกลางสิ่งของต่างๆที่ถูกทำลายลงแบบนี้ กลับดูแน่วแน่กว่าครั้งไหนๆ
พยักหน้าให้ผม
ผมเปิดตู้ออก โกยเสื้อผ้าพี่หมอกลงกระเป๋าใบนั้น
“แกทำอะไร?”
“ผมจะไปจากที่นี่”
“แกคิดว่าชีวิตมันง่ายอย่างนั้นน่ะหรอ? อยากเริ่มต้นใหม่เมื่อไหร่ก็ได้สินะ?”
“ใช่” หันกลับไปตอบ ผมไม่เห็นหน้า มุมนี้ เห็นแต่แผ่นหลังกว้าง “ผมคิดแบบนั้น ผมจะไม่เปลี่ยนความคิดตัวเอง”
“ถ้าแกจะออกไป ก็ทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ซะ ฉันไม่อนุญาตให้แกเอาไป”
“……”
“นี่เป็นเงินของฉัน ถึงแกจะบอกแกหามา แต่มันงอกเงยจากกองเงินที่ฉันหามาด้วยตัวฉันเอง แกไม่มีสิทธิ ถ้าแกพูดว่าแกจะเริ่มใหม่ หมอก แกต้องทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่”
ตอนที่พ่อพี่หมอกพูดคำนี้ ผมเชื่อว่าส่วนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นต้องเชื่อว่าพี่หมอกจะลังเล หรือหยุดคิดเป็นครั้งที่สอง
ถ้าเขาทำแบบนั้นจริง ผมภาวนาว่าเขาจะไม่ เพราะนั่นแปลว่าเขาไม่รู้จักพี่หมอกเลย ไม่เลยสักนิด
“ถ้าคุณต้องการแบบนั้น” มือปล่อยออกจากกระเป๋า ยืนขึ้น ปลดไทรอบคอออก โยนทิ้ง อยู่บนเตียงเป็นเส้นยาวคล้ายเชือก นาฬิกาเรือนนั้น ไม่ใช่เรือนที่จะหาได้ง่ายๆ พี่หมอกได้มาตอนวันเกิด ผมไม่รู้ใครให้มา แต่เป็นสิ่งที่ถ้าเสียไปแล้ว ยากที่จะได้คืน
พี่หมอกปานาฬิกาเรือนนั้นใส่โต๊ะกระจก โต๊ะกระจกร้าวแตกคล้ายแมงมุมขึงใย เสียงนาฬิกาเรือนหนักกระทบกับพื้นจบพิธี ผมฟังแล้วขนลุกซู่ พ่อพี่หมอกยืนนิ่ง ไม่คิดจะห้ามอะไร กลับกัน เหมือนจะยิ้มเยาะ เหมือนในสิ่งที่ผู้ใหญ่ชอบทำข่มเด็ก
กระเป๋าเงิน พี่หมอกหยิบออกมาจากกางเกง เปิดมา เห็นรูปผมอยู่ในนั้น แต่เห็นแค่ชั่วเวลาสั้นๆ ดึงปึกแบงค์ใหม่ออกมา โปรยมันไปรอบๆห้อง กระเป๋าเงินแบนลง ถูกเขวี้ยงออกไป อาจจะหลุดออกไปนอกระเบียง ผมไม่รู้ เพราะไม่ได้ยินเสียงตอนมันตก
แบงค์สีเทาร่วงลงช้าๆ หนึ่งใบนั้น ตกลงที่ปลายเท้าผม ไม่มีความคิดจะเก็บมันไว้ในความคิดผม แค่จ้องมอง สงสัยในกระดาษแผ่นเดียว ที่มีอำนาจราวกับพ่อมดใหญ่ หมุนเวียนชะตากรรมใครหลายๆคนอย่างไม่น่าเชื่อ
“ตี๋…ไป”
“อย่าคลานกลับมา”
“….”
“ถ้าแกเดินข้ามกรอบประตูนั่นไปแล้ว ต่อให้แกตาย หรือฉันตาย ก็อย่ากลับมาให้เห็นหน้า”
พี่หมอกหยุดเท้าที่กรอบประตู มีผมยืนอยู่ข้างๆ หันหน้ากลับไปบอก
เห็นกำหมัดแน่น ผมเดินไปยืนในทางที่พ่อพี่หมอกยืนอยู่
“….ผมไม่ตายง่ายๆหรอก”
แล้วก็ชูนิ้วกลางหราจนผมตกใจ
………………………….
………………….
สายตาหลายคนมอง เงียบกริบ เหมือนว่าได้ยินบทสนทนาทั้งหมด ทุกคนหลบสายตาเมื่อเราหันไปมอง
พี่ยามเหลือกตามอง รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ ถาม “ไม่เอารถออกหรอครับ เดี๋ยวผมไปเอาให้” พี่หมอกเขวี้ยงกุญแจรถบีเอ็มคันโปรดใส่ บอก “ให้” เดินลอดผ่านประตูออกมา ผมหันกลับไปมอง หน้าพี่ยามกึ่งดีใจกึ่งงง สับสนยืนอยู่ตรงนั้นมองกุญแจรถที่อยู่ในมือ
แม้แต่ระหว่างพวกเราสองคนยังเงียบกริบ ผมไม่รู้จะพูดอะไรก่อน ส่วนหนึ่ง ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่พี่หมอกพึ่งคิด อาจมีสิ่งที่นอกเหนือแผน หรือเป็นไปตามแผนอยู่ แต่ทั้งหมด เป็นสิ่งที่พี่หมอกยังไม่เคยบอกใครมาก่อน ผมเชื่อแบบนั้น
เราเดินออกมาจากซอย ระหว่างทาง มีร้านมินิมาร์ตเล็กๆ ผมเห็นเหงื่อพี่หมอกแล้วก็อดไม่ได้ที่จะลากเข้าไปด้วยกัน ซื้อน้ำเย็นยื่นให้ขวดหนึ่ง พี่หมอกยกมือกั้นตอนที่ผมจะหยิบเงินออกจากกระเป๋า แต่ล้วงเข้าไปในกางเกงแล้วขมวดคิ้ว ผมวางเหรียญสิบลงกับเคาน์เตอร์ พนักงานมองพี่หมอกตาไม่กระพริบ
“พี่พึ่งโปรยเงินเล่นไปเอง”
“…”
“เอาน่า ผมเลี้ยง”
พี่หมอกซัดคนเดียวไปครึ่งขวด รับขวดน้ำต่อมา กินจากปากขวดเหมือนกัน “ถึงผมจะยังไม่เห็นด้วยหลายๆอย่าง แต่ตอนนี้ผมยังไม่พูดหรอก…”
“กูอยากให้มึงพูด”
“…ถ้าพี่อยากฟัง ไว้รอกลับถึงบ้านกันก่อนนะ”
เสียงออดเมื่อเดินผ่านประตูออกมา ผู้หญิงสองคนเดินสวนเข้าไป เดินนำออกมาก่อน มองถนนที่รถเริ่มติด จะก้าวต่อ แต่พี่หมอกเดินตามหลังมา ดึงแขนผมไว้
“มึงเสียใจหรือเปล่า?”
“เสียใจ เสียใจเรื่องอะไร?”
“…ที่กูทำลงไป”
“ผมไม่รู้ว่าผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี..”
ยอมรับว่าผมไม่ชอบที่พี่หมอกทำแบบนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะทำตัวแบบไหน ก็ยังมีศักดิ์เป็นพ่ออยู่ ผมเห็นแล้วหงุดหงิด จนอยากจะชกพี่หมอกแรงๆสักที แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมว่า เวลานี้ยังเปราะบางเกินไป
“ตอนนี้มึงต้องรับผิดชอบกู”
“หื้อ?”
“กูทิ้งทุกอย่างเพื่อมึง” แย่งขวดน้ำไปดื่มอีก หมดเกลี้ยง เหวี่ยงลงขยะใกล้ๆ ไม่ใส่ใจ “ตอนนี้กูไม่เหลืออะไรแล้วนอกจากมึง ถ้ามึงทิ้งกูอีก ตี๋ มึงแย่แน่”
“ผมรู้แล้ว…”
“กูไม่ได้ล้อเล่น ตี๋ ถ้ามันมีอีกครั้งนึง ที่มึงคิดจะหันหลังให้กูอีก--”
เข้ากอดพี่หมอกแน่น ไม่รอให้พูดจบ พี่หมอกยกมือค้าง ตัวนิ่ง สักพัก ก็กอดตอบ
ยืนขวางอยู่หน้าประตูร้าน เสียงออดดังติดกันหลายครั้ง ประตูจะปิดลง เซนเซอร์ก็เจอเราซะก่อน เปิดค้างสักพัก พยายามปิดลง วนลูปเดิม
“พี่หมอก”
“หืม”
“เอาตรงๆ ผมไม่กล้าสัญญาว่ะพี่”
“…..”
“แต่ผมรู้ว่าครั้งนี้มันมีอะไรเปลี่ยนไป”
“ยังไง?”
“ผมดีใจมากๆ”
“…..”
“ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ผมดีใจ เหมือนไม่ใช่เรื่องที่ผมควรยินดีเลย แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนจะหัวเราะแล้วก็ร้องไห้ออกมาเลย”
“ทำสิ”
“ไม่เอา เหมือนคนบ้าเลย”
“มึงก็ไม่ต่างอะไรอยู่แล้วนิ”
“พี่หมอก..” ขมวดคิ้วใส่ ผมที่ยาวจนถึงหัวไหล่ พี่หมอกลูบเบาๆ ก็รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็ก ซุกกอดแน่น “ผมมันคนเห็นแก่ตัวชัดๆ”
“ทุกคนก็เห็นแก่ตัวทั้งนั้น” กลิ่นชื้นในอากาศรู้สึกคล้ายอีกไม่นานฝนจะตก จะตกหรือเปล่านะ ร้อนมาหลายวันขนาดนี้ “กูอยากให้มึงเห็นแก่ตัว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กูพูดเรื่องนี้ กูอยากให้มึงรักตัวเองให้มากกว่านี้”
“…ถ้าผมรักตัวเองมากกว่าพี่ละ”
“ถ้ามึงทำแบบนั้นจริง มึงจะรักกูมากกว่านี้อีก ตี๋”
อยากจะจูบ
พี่หมอกก็ดูเหมือนจะดูออก เบียดตัวเข้าซอกแคบๆของตู้เอทีเอ็ม จูบเร็วๆ นั่นคือความคิดแรกที่จะทำ แต่เมื่อได้ลองแล้ว ก็รู้เลยว่าความคิดนั่น ไม่มีวันจะทำให้เป็นจริงได้
“สัญญาของมึง ไม่ใช่สิ่งที่กูอยากได้ มันไม่มีประโยชน์เท่าสิ่งที่มึงทำ”
บนรถแท็กซี่ เรานั่งตัวพิงกัน ไม่สนใจสายตาแท็กซี่ที่มองผ่านกระจกหลัง เราไม่แน่ใจอะไร ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าผมจะมีเงินพอค่าแท็กซี่ตอนนี้หรือเปล่า ไม่แน่ใจว่าทางนี้ใช่ทางกลับบ้านของเราไหม ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ ไฟสัญญาณสีแดงจะกลายเป็นสีเขียว หรือเรื่องที่ว่า ฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่ เมื่อมันเริ่มตกแรงราวกับพายุแบบนี้
ไม่มีเรื่องอะไรที่เราแน่ใจ
ไม่สิ
มีสิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจ
“กูเคยพูดหรือเปล่า”
“พูด? พูดอะไร?”
“ขอโทษ”
“…ยังไม่เคย”
“มีอีกคำนึง”
“คำว่าอะไร?”
“ขอบคุณ”
“คำนี้…พี่ก็ยังไม่เคยพูดเหมือนกัน”
พี่หมอกถอนหายใจ “ร้องไห้ทำไม?” ตอนนี้ แสงมีแค่แสงจากด้านนอก เห็นชัดบ้างไม่ชัดบ้างเป็นบางครั้ง หน้าพี่หมอกกลับดูอ่อนโยนจนผมว่าเป็นพี่มากกว่า ที่กำลังร้องไห้อยู่
“ผมเปล่า”
“ก็เห็นอยู่ว่าร้อง”
“ผมร้องไห้เพราะอยากให้พี่ปลอบไง”
“งี้ก็เข้ามาใกล้ๆหน่อย”
ผมทำตาม
พิงเข้าที่หัวไหล่ มือพี่หมอกอ้อมหลังผมไป ไม่รู้ทับลงไปแบบนี้จะหนักหรือเปล่า แต่ไม่น่าจะเป็นอะไร
“..ไอ้ขี้แย”
“ผมตั้งใจทำ”
“งั้นหรอ” ถอนหายใจอีกแล้ว เวลาชีวิตลดลงไปอีก 7 วินาที เพลงที่เปิดในรถแท็กซี่เป็นเพลงเก่ายุคม๊าสาวๆ เสียงนักร้องชาย เพลงไทยโบราณดังผ่านลำโพงที่แตก “ทำบ่อยๆ ใส่กูคนเดียวก็พอ”
นิ้วโป้งอ้อมมาปาดน้ำตาให้ ผมคว้ามือนั้น จับไว้ หันไปมองหน้าพี่หมอก
พี่แท็กซี่อาจจะต้องตะลึงหน่อย แต่ได้โปรด อย่าสนใจพวกเราเลยครับ
ตอนที่ลิ้นพี่หมอกสอดเข้ามา ผมได้แต่หวังว่าอีกไม่นาน ก็จะถึงบ้าน แหล่งกำบังของเรา ที่จะกันพวกเราจากพายุที่รุนแรง ราวจะปิดท้ายเรื่องที่แสนวุ่นวาย
………………………………………..
……………………………….
[B.N.28 : complete]
[13.5.56]
:katai5: :hao7: :katai4: :hao5:
มาช้าอีกแล้ว ; -; คิดถึงนะตัว
พรุ่งนี้เปิดเทอมล่ะ :mew5: ปิดเทอมมีแต่เรื่องยุ่ง หวังว่าต่อไปนี้คงจะมีเวลา..บ้าง :hao5:
อยากพูดอะไรเม้นต์อะไรเชิญเต็มที่ อยากอ่าน :pig2:
.
.
.
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!! :hao7:
กลับมาแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
#ได้กลิ่นเค็มเกลือ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจมากที่มาอัพแล้ว กรี๊ดที่สุด แงงงงงงงงงงงง
ขอให้รักกันไปนานๆเลยนะ พี่หมอกกับตี๋
ขอให้รักจงเจริญญ ฮิ้วววววววววว
โอ๊ย แค่อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ปริ่มแล้วง้า
ขอให้ทั้งสองคนสู้ต่อไป เลิฟมาก
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ เป็นกำลังใจให้น้า :-[
-
หมอกตี๋ๆๆ อยากจะกรี๊ด ในที่สุด แอ๊ก ก ก ก !!!!!!!!
-
โอ้ยยยยย น้ำตาไหลพรากกก ฮือออออ
:sad4: :sad4:
คิดถึงมากก กลับมาแล้วววว
-
หวังจะเป็นมาม่าสุดท้ายของพ่อลูก
แอบดีใจแทนตี๋ อยู่ด้วยกันตลอดแล้ว
-
เย้ ๆ ๆ ในที่สุดความหวานก็มาเยือนเสียที
สู้ต่อไปหนุ่ม ๆ
-
ในที่สุด... :hao5:
ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ววววววววววว ตี๋หมอก ;;___;;
รอมาประมาณครึ่งศตวรรษในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน ฮรือออออออออออออออออออออออออออออ
หวานจนน้ำตาลขึ้น :o8:
-
:z13: :z13: :z13:
------------------------
:hao7:
แอบเสียดายรูปตี๋ แต่คิดไปคิดมาคงไม่จำเป็นต้องมีรูปแล้ว
เพราะได้มาอยู่กับตัวจริงแล้ว :hao6: อยากรู้ว่าต่อไปในอนาคตตี๋หมอกจะเจออะไรบ้าง
คู่นี้คงกลายเป็นคู่อมตะสุดๆแล้วละ
รักและรอคนเขียนเสมอ :pig4: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่หมอกของน้องตี่๋ ~~~~~~~ คิอเริ่ดเว่ออออออออ เด็ดขาดเว่ออออออออ
ฮรือออออออ พี่หมอก พี่แมร่งโคตรเท่เลยหวะ !!!!
คุณพ่อแมร่งไม่เคยเข้าใจอะไรจริงๆ :katai1:
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกอย่างบนโลก แต่กับลูกชายของคุณนั่นไม่ใช่ข้อยกเว้น
ปล.อยากสิงร่างแท็กซี่ อยากเห็นพี่หมอกกับน้องตี๋แลกลิ้นกัน อ๊ากกกกกกกกกกกก :katai5:
-
โอยคิดถึงพี่หมอกน้องตี๋ มาบ่อยๆ นะคะ :mew2:
-
:hao5: เย่ๆ มาต่อแล้วๆ ตอนนี้เศร้าจัง แต่ยังดีที่หมอกยังมีตี๋อยู่ :ling1:
-
ชื่นนนนนใจ แต่ไม่หายคิดถึง กรี้ดดดดๆๆๆๆๆ
-
เงินทองมันเป็นของนอกกาย ไม่ตายก็หาใหม่ได้นะพี่หมอกกก
แค่ได้อยู่กับคนที่รักก้พอแล้วเนอะะ
พี่หมอกโคตรเท่อ่ะ (ปรบมือ)
>///<
-
อ่านตอนนี้แล้วปรื่มมากกกกกก ทั้งคิดถึง ทั้งดีใจ :o12: :man1:
-
โอ๊ยยยดีใจ เค้าได้อยุ่ด้วยกันแล้ว หวังว่าไม่มาม่าแล้วนะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงครับ
-
ตอนแรกที่เห็นว่ามาอัพ ตาโต ค้าง สติพร่าเลือน เว่อร์แหละ 5555555555
ไมไ่ด้ตาฝาดจริงๆใช่มั้ย คิดถึง คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกก :hao5: :hao5:
อาจจะดูเว่อไป แต่เรารอเรื่องนี้ทุกวันเลยนะ ชอบเรื่องนี้มาก อยากจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วสองคนนี้จะจัดการมันยังไง
ตอนนี้แอบสงสารพี่หมอก พี่หมอกรักตี๋มากเลย ยอมทิ้งทุกอย่าง นั่นแสดงว่าพี่หมอกต้องมั่นใจในตัวตี๋มาก
ฮือออออออ ไม่รู้จะเม้นอะไรดี รู้อย่างเดียว คือดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :monkeysad: :monkeysad:
ตอนหน้าติดตามอยู่นะ ไม่เอาแล้วนะหายนานๆ 555 คิดถึง หมอก-ตี๋ :mew1:
-
กรี๊ดหมอกอัพ ดีใจมาก แต่เสียใจหมอกโดนตัดขาด แล้วจเอาเงินไหนใช้ ต้องร้องเพลงเป็นแฟนคนจนต้องทนนะตี๋555
-
พี่หมอกแน่มากเลยเพ่!!!!
จากนี้ไปก็เริ่มต้นมีความสุขด้วยกันซะทีนะ"ตี๋-หมอก"
เป็นกำลังใจให้ทั้งสอง และเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่ะ
สู้ๆ เรารอรวมเล่มB.N.อยู่น๊า รอสนับสนุนค๊า
(ความรู้สึกตอนนี้เหมือนแม่ที่ลุ้นให้ลูกหัดเดินเลยอ่ะ555 อิ่มเอมมากๆกับตอนนี้^^)
-
นึกว่าตาฝาด :hao5:
กดบวกและเป็ดกระหน่ำด้วยความคิดถึง :katai4:
-
คิดถึงพี่หมอกมากกกกกกกกกกก
ฮาตรงจะจ่ายค่าน้ำ แหม นิสัยป๋ากำเริบ
ตี๋จ๋า ดีใจจริงๆเนอะ พาไปเป็นนางซินที่บ้านเลย
รัก :กอด1:
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao7:
หมอกตี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากเป็นคนขับแท็กซี่จัง :-[
แล้วมาต่อเร็วๆนะคะ ก่อนจะเป็นโรคไตกันหมด :กอด1:
-
:sad4: อร๊ากกกกกกกกก!!! น้ำตาแทบไหล ดีใจที่อัพซะที ตอนนี้มีสองความรู้สึกที่ก้ำกึ่ง ดีใจที่พี่หมอกกลับมาหาตี๋ กลับมาอยู่ด้วยกัน แต่ก็สงสารที่พี่หมอกต้องแตกหักกับพ่อ ตี๋เองก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากนี้เนอะ :hao5: เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและน้องตี๋กะพี่หมอก สู้ต่อปาย
ปอลอลิง.. ตอนใหม่มาเร็วๆเน้อ...อิอิ :katai2-1:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
สวดยอดมากกกกกก หลานหมอก
ต่อไปมันจะมีอุปสรรคอะไรเข้ามาอีกไหมเนี่ย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
o18 ตี๋ส่งพี่หมอกมาซะดีๆ
-
:really2: :really2: พี่หมอกน่าจะแก้ผ้าออกมาเลย!! :haun4: :hao7:
:z6: :z6: me//โดนเตะปลิว
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: เป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีมากๆสำหรับคู่นี้
อยากให้ทั้งสองคนช่วยกันประคับประคองความรักครั้งนี้ไม่ให้มีดราม่าอีกเลย :heaven :heaven :heaven
คิดถึงฝุดๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ๊าก! กับ เกือบครึ่งค่อนปีที่รอคอย ได้เจอกันแล้ว หมอกตี๋ แม้จะมาม่าแต่ก็อร่อยค่ะ
หมอกกล้ามาก แต่ก็ไม่คิดว่าเค้าจะต้องทิ้งทุกอย่างแบบนี้เนาะ นึกว่าเค้าจะโค่นล้มพ่อเค้าสำเร็จซะอีก ก็เห็นห่างจากตี๋ตั้งนาน
ตัวพ่อเค้าก็ช่างแปลกคน ไม่รักลูกมั่งหรือไงนะ
รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:
-
พี่หมอกพ่อยอดพระเอกในดวงใจ
ขอกรี๊ดแปปอ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มิได้ตาฝาดและฝันปายยยยยยยยย
-
หมอกตี๋สู้ๆ :กอด1:
ตอนนี้เป็นตอนที่ยิ้มได้เลย :-[
-
กรี๊ดดดดดดดด มาแล้วมาแล้ว ><
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่หมอกสุดยอดมากกกก
ไม่อยากดราม่าแล้ววววว
มีความสุขกันซะทีเถอะ!
ปล แต่คิดว่าคงอีกนาน 555
จะเปิดเทอมปี2แล้ว สู้ๆ นะคะ บอกก่นเลยว่าปีสองเรียนหนักมาก 55555
-
ฟิน
คือพูดได้คำเดียวว่าฟิน
ฟินมาก
ดีใจจัง
-
กลับมาแล้ววววววว ดีใจ
พี่หมอก นายแน่มาก เชียร์ๆๆ
รออ่านตอนต่อไป
-
เยี่ยมมากพี่หมอก แต่พ่อพี่น่ากลัวนะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก เปิดเทอมพรุ่งนี้เหมือนกันเลยๆ :o8: :o8: :o8:
-
หนีตามกันไปเลยค่า กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดอิชั้นก็หายใจได้ลึกๆ ตอนอ่านซักทีนึง
ดีใจเหลือแสน
-
คิดถึงหมอกตี๋
จากนี้อย่าเจออะไรร้ายแรงอีกเลยนะ
-
เย่เย่เย่ในที่สุดก็มาาาาา หมอกตี๋ ฮื้อๆๆคืดถึงงง ตี๋ต้องกลายเป็นคนดูแลหมอกน้าหมอกไม่เหลือใครเลี้ยวววว><
-
อยากบอกว่า ในที่สุด !! ออกจากความคลุมเครือซะที เหอะๆ พี่หมอกสู้ๆ ตี๋สู้ๆ คนแต่งก็สู้ๆ อิอิ
-
ชอบบบบบ
พาร์ทนี้ทำให้เห็นถึงความรักของสองคนเลย
พ่อพี่หมอกโคตรโหดดดดเลย
สงสารพี่หมอกมากๆที่ไม่เป็นตัวเองเลย
สงสารตี๋ด้วย ที่ชอบโดนมองแบบนั้น
หนีไปอยู่ด้วยกันดีกว่าเนอะ อิอิ
-
พี่หมอกสุดยอด
ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ขอให้สองคนมีกันและกัน และต่อสู้ด้วยกันอย่างเข้มแข็ง
-
โดดกอด
ไม่รู้จะบอกยังไง ถึงจะเข้าใจว่าเรารักคู่นี้มาก
ในความหวาน มันมีความห่ามๆ เถื่อน ๆ
ในความเข้าใจกัน มันมีความขัดแย้ง แต่ยังไปกันได้
เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของตี๋ อยากหัวเราะแต่ก็อยากร้องไห้
ตี๋เป็นคนกตัญญู เราเดาว่าตี๋คงไม่ชอบสิ่งที่หมอกทำกับครอบครัว มันดูไม่ค่อยดี
แต่ในขณะที่ตี๋เองก็เข้าใจดีกว่าหมอกยืนอยู่ตรงนั้นอย่างอึดอัดมากแค่ไหน
หวานกันแบบสไตล์หมอกกับตี๋
ตายล่ะ ต้องรับผิดชอบหมอกเสียด้วยสิ ไหวไหมหนอ
ปล. ไม่ได้กลัวว่าสองคนจะไม่ไหว แต่เรามองว่า มันจะง่าย ถึงขนาดแค่โปรยเงิน โยนของ แล้วจะเดินออกมาได้ง่าย ๆ
ผู้แต่งยังซ่อนอะไรไว้อีกกกกกกกกก ต้องเจออะไรอีกบ้าง :sad4:
-
ลุ้นสุดตัวแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:katai2-1:
-
มีความสุขมั่กๆ ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้เอาออกจากโหลได้สักที :pig4:
แล้วก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยน้าาาา นานๆ มาทีไม่เป็นไร แต่ขอให้แต่งจบจน :mew1:
:กอด1: คนเขียน :กอด1: หมอกตี๋
-
คิดถึงพี่หมอกมากกกกๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ #แต่มาต่อก่อนเปิดเทอม1วันเนี่ยนะ #พราก
พี่หมอกได้ใจมาก #อุ๊บส์
ขอให้ผ่านพ้นเวลาร้ายๆไปเร็วๆนะคะ
รอตอนต่อไป
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:-[
:L2:
-
สู้สู้น้าทุกคนนนนนน
-
สงสารแท็กซี่จริงๆ อึ้งไปเลย
พี่หมอกกะตี๋สู้ๆนะ เดี๋ยวก็มีเรื่องดีดีเกิดขึ้น
-
ดราม่า นี่มันดราม่าาาาาาา
สงสารพี่หมอก แต่ก็ดีใจ
อยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกันเหมือนกับตี๋
-
เขินแทนพี่แท็กซี่ อร๊ายยยย :-[ :-[ :-[
-
มะ...มาแล้วววววว เม้มไม่ออกกันเลยทีเดียว 5555
เอาล่ะ...ต่อไปตี๋คงต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงพี่หมอกสินะ หึหึ
ไม่รู้นะ...แต่แบบนี้ก็โอเคดี ดูเหมือนเห็นแก่ตัวแต่พี่หมอกก็ทำอะไรฝืนใจตัวเองเพื่อที่บ้านมาเยอะแล้ว
ถ้าพ่อปล่อยพี่หมอกออกมาแล้วก็ขออย่าให้มายุ่งอีกเลยแล้วกันนะ
ให้ทั้งสองได้อยู่ด้วยกันซักทีเถอะ
-
พี่หมอกน่ารักมว๊ากกกกกกกก
พูดมากขึ้น :-[ :impress2: พูดตรงๆ แต่โคตรหวานและน่ารักเลยคร๊าาาา
งื้ออออออออ :haun4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋มากกกกกกกกก
-
ในที่สุด คู่นี้ก็ลงเอยได้อยู่ด้วยกันสักที
คิดถึงตี๋หมอกมากๆอ่ะ
-
แอร๊ยยยย...ตอนใหม่มา :mew1:
พออ่านจบแล้ว ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี สุข ซึ้ง เศร้า :katai1:
ออกแนว Bitter Sweet จริงๆ :mew6:
-
หวานไม่เกรงใจแท็กซี่เลย
ตอนนี้ ตี๋ รวยกว่า พี่หมอกแล้วสิ แต่ยัไงก็ใช้เงินกระเป๋าเดียวกันป่ะ
นึกภาพพี่หมอกไปช่วยตี๋เสริฟ์ขนมที่ร้าน คงน่าดูพิลึก
เก็บตังค์รอรวมเล่มBNหล่ะนะ
-
แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
ขอรัวกระต่าย!!!!
ยังไม่อยากคิดเรื่องที่จะเกิดหลังจากนี้
แต่ตอนนี้
ฟิน!!!!มากพี่ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
โฮ มุ้งมิ้งหมอก น่ารักเง่อ ระบายในทวิตไม่พอเลยจริงๆ
ตอนแรกนึกว่าตอนพิเศษ/เห็นในเพจมันยังขึ้นว่าพิเศษไม่งอกTT
นานแค่ไหนก็รอได้
รอซัมเหมอ
ป.ล.ฟินไม่ทนจริงๆพี่
//รีพลายนี้พร่ำเพ้ออย่างเดียว ไม่มีอะไรเลย55555555555555
-
สู้ด้วยกันต่อไปนะพี่หมอก น้องตี๋ :n1: o13
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พี่หมอกสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่รุ้จะพูดคำใด
ทั้งที่ดีใจที่เห็นว่าอัพ ทั้งดีใจที่กลับมาแฮบปี้ พี่หมอกยังคงทำอะไรให้คนอื่นทึ่งได้เหมือนเคย
-
อิจฉาพี่แท็กซี่ :ling1:
-
กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด และ กรี๊ดดดดดดดดดดด
คิดถึงมากกกก ทั้งคนเขียน และหมอกตี๋
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอย่างนี้ :hao7: 555
ให้ตายซิพี่หมอก ทำไงดีหลงรักคนๆนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก แย่งจากตี๋ซะจะดีไหม (พูดเหมือนเขาจะเอาแก :beat:)
ถึงเรื่องนี้จะนานๆมาที 555 แต่อ่านตอนนี้แล้วมันกร๊าววววใจ ให้อภัย และมีแรงรอตอนต่อไปอีก10ปี เว่อ555
-
ถ้าเราเป็นตี๋ สาบานด้วยชึวิต ยังไงก็ไม่ทิ้งพี่หมอกแน่
น่ารักมากอะ
ชาตินี้ขอผู้ชายอย่างพี่หมอกสักคนได้มั้ย :hao7:
-
หมอกไม่โง่หรอก :o9: มีแผนสำรองไว้แล้วม้างงง :m5:
อยากรู้ววว์ :serius2: ตอนต่อไปน้าา......
-
น้ำตาซึม เหมือนสองคนก้าวผ่านอะไรบางอย่างมาแล้ว เพราะรักกันที่สุดก็หันมาอภัยให้กัน
พอผ่านจุดพีค ๆ ที่เคยเป็นมาแล้วก็ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่าง อย่างตี๋ก็คิดได้ว่าอะไรที่สำคัญที่สุด
คนที่อยู่กับเรานี่แหละสำคัญกว่าอะไร พี่หมอกก็รู้จักคิดถึงคนอื่น คิดว่าตัวเองทำให้ตี๋ผิดหวังเรื่องงาน
พูดคำว่าขอโทษ ขอบคุณ คือมันซึ้งมากเลยอ่ะสำหรับคู่นี้ ชอบตอนตี๋ร้องไห้แล้วพี่หมอกบอกให้ทำบ่อย ๆ
กับพี่แกคนเดียวพอ โอย กลืนลงท้องไปเลยมั้ยอ่ะ พี่หมอกรักตี๋มาก ตี๋ก็รักพี่หมอกมากๆๆๆ
ที่มินิมาร์ท ต่อด้วยในแท็กซี่อีก
บ้านพี่หมอกทำไมเย็นชากันจังเลย ความสุขมันมีบ้างมั้ย บ้านไม่เป็นบ้านเลยอ่ะ แต่พี่หมอกทำอะไร
ทำไมพ่อต้องโมโหขนาดนั้น เรื่องจับหนอนบ่อนไส้ในบริษัทแค่นั้นเหรอ ตอนนี้กลัวว่าจะไม่จบ
กลัวครอบครัวของตี๋จะอันตรายน่ะสิ แต่พี่หมอกก็คงเตรียมการรับมือไว้บ้างแล้ว
ผ่านวัยรุ่นที่ต้องโดนควบคุมโดยครอบครัวแล้ว ถ้าจะไร้ใจกันขนาดนี้ก็นะ ส่วนตี๋เห็นมั้ยน่ารักจะตาย
มีเคืองที่พี่หมอกพูดกับพ่อไม่ดี ลูกสะใภ้ดีเด่น พ่อหมอกรู้จักตี๋ คงสืบมาหมดทุกอย่างแล้วล่ะ
น้องตี๋ห้ามทิ้งพี่หมอกนะ...ใครจะทิ้งลงเนอะ
ขอบคุณค่ะ มาต่อเวย ๆ นะค้า พลีสสสส
-
จะหวานกว่าตอนมหาลัยรึเปล่าเนี้ย
เฮ้ยยยยยย แค่ตอนนี้ก็เขิลจะแย่แล้ว
บรรยากาศมันช่างละมุนจริงๆ
อย่าหายไปอีกนะ ขอร้อง ถ้าหายไปอีกนี่คงได้รอบสามสี่ห้า ....ตามมา
-
:katai5: :katai5: พี่หมอกเท๊เท่ แต่ว่าจะไปกัดก้อนเกลือกับตี๋หรอเนี้ย ?
-
:ling3:ยังแอบกลัวมาม่า
-
อา...คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋ อ่านแล้วก็โมโหพ่ออะไรอย่างนั้น ฮือ ๆ สงสารพี่หมอกจัง :hao5: :hao5: หวังว่าตึ๋จะอยู่เคียงข้างห้ามทิ้งพี่หมอกอีกนะ ขอให้ทั้งคู่ได้มีหวาน ๆ กันบ้างเถอะค่า ไม่เอาดราม่าแล้วได้มั้ย :impress: :impress:
-
มาแล้ว ตี๋หมอกหมอกตี๋ :katai2-1:
งือออ คนแต่งเก่งอะไรอย่างงี้ พรุ่งนี้เปิดเทอมหรอจ้ะ ตั้งใจเรียนนะ
จะได้มีเวลามาลงตอนต่อไปให้พี่อ่าน 555555555
รักมาก ยังรักตี๋หมอกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ฮาและตกใจมาตอน
“….ผมไม่ตายง่ายๆหรอก”
แล้วก็ชูนิ้วกลางหราจนผมตกใจ
55555555555 ทำไมเป็นคนงี้หะหมอก 55555
โอเค รอตอนต่อไปเสมอจ้ะ
-
ถึงจะมีฉากพี่หมอกทะเลาะกับพ่อ แต่ก็ไม่มีบรรยากาศอึดอัดอีกแล้ว ดีใจ :hao5:
-
พ..พี..พี่ห..พี่หมอกของเค้า(เหรอ) มาแล้วววว ในที่สุดๆๆๆ *ดีใจน้ำตาไหลพราก
น้องตี๋ดูแลพี่หมอกด้วย ไม่งั้นคราวนี้จะไม่ยกพี่หมอกให้อีกแล้วนะ ชริๆ 555
แต่แบบว่า เค้าอยากได้แบบเล่มภาคนี้แล้วอ่ะ ขอมากไปไหมหว่า ฮาาา
คนเขียนสู้ๆ พาพี่หมอกมาบ่อยๆหน่อยนะจ๊ะ คิดถึงมากมายเลย
-
หมอกทำอะไรลงไปกันแน่นะ น่าสงสัยจริง ๆ ตี๋อยู่ข้าง ๆ หมอก เป็นกำลังใจให้หมอกนะ
-
คิดถึง
-
พี่หมอกคงคิดมาดีแล้วกับการตัดสินใจครั้งนี้ ทำเพื่อครอบครัวมาเยอะแล้ว ทำเพื่อตัวเองไม่ผิดหรอก t t
น้องตี๋เป็นกำลังใจให้พี่หมอกด้วยนะ
-
ระ ร้อยสายสิบเอ็ดวันที่รอตอนนี้มา :katai1:
รอได้ไม่ได้ก็ต้องรอเนอะ :z10: งือๆ
:o12: อย่าทิ้งพวกเค้าไปนานๆอีกนะ คนเขียนสู้ๆน๊า :o12:
-
มาแล้วๆๆๆ
รอมานาน
คิดถึงตี๋กะหมอกที่สุด
-
คิดถึงเรื่องนี้มากมายค่ะ น้องตี๋ พี่หมอก คราวนี้น้องตี๋ต้องเข็มแข็งนะจ๊ะ พี่หมอกใจเด็ดขนาดนี้แล้ว
-
อ่านจบตอนปุ้บน้ำตาปริ่มจนแทบไหลออกจากเบ้าตา
บอกกันตรงๆว่ารอคนเขียนมานานมากกกกก
ระยะเวลาห้าเดือนกับอีกสิบสามวันเป็นอะไรที่ทรมานจิตใจอย่างแรง(ไม่นับตอนพิเศษ)
เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบที่สุด เรียกว่ารักได้เลยเหอะ
อ่านทีไรก็อิน ฉากหวานเราก็ยิ้มจนแก้มปริ ดราม่าหน่อยก็ร้องไห้เหมือนคนบ้า
นี่ไม่อินธรรมดานะ เรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเราเลย
ตอนแรกก็กะว่าจะนอนแล้วแหละ แต่กิจวัตรประจำวันเราคือเปิดหมอกตี๋ก่อนนอนไง
เลยเปิดมาเช็คซะหน่อย แล้วก็เจอว่า...อัพแล้วจ้า
ขอผ้าเช็ดหน้าให้ฉันหน่อย ฉันจะร้องไห้แล้ว
ดีใจน้ำตาไหลอ่ะ เข้าใจฟีลลิ่งนี้ไหมอ่ะ เกินคำว่าฟินไปเยอะมากกก
ถึงจะรอนานแต่เราก็ไม่โกรธคนเขียนนะ เพราะคนเขียนไม่ได้ทิ้งกันไป รักสุดๆเลยยยย
พี่หมอกรีเทิร์นแล้วดูเลิฟๆน่ารักกว่าเดิมอีก
แค่นี้เราก็รักจะตายแล้วยังมาทำตัวน่ารักเพิ่มขึ้นอีกทำไม
ให้ตายเถอะ เราอยากดักฟาดหัวพี่หมอกเอาไปปู้ยี้ปู้ยำเล่นสักวัน(เถื่อน)
ดีใจกับความรักทั้งสองที่ดูจะมั่นคงกว่าเดิม น้องตี๋คงไม่สับสนอะไรอีกแล้วใช่ม่ะหลาน
แต่แอบสะเทือนอารมณ์กับฉากพ่อลูกทะเลาะกัน รุนแรงมาก... อธิบายไม่ถูกว่าควรรู้สึกยังไง
ที่พี่หมอกทำก็คือผิดแหละ แต่ถ้าในมุมของพี่หมอกถ้าไม่ทำแบบนี้แล้วควรทำแบบไหน
คือเรารู้สึกแบบตี๋เลยว่าดีใจที่พี่หมอกตัดสินใจทำแบบนี้ แต่ก็เสียใจที่ต้องทะเลาะกับพ่ออ่ะ
ฮืออออออออ สับสน ดราม่า พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
เอาเป็นว่าลุ้นต่อตอนหน้าค่า
ปล.มาต่อเร็วๆนะคะ กำลังอินสุดตัว ;-;
-
ดีใจที่สวดดดดดดดดดดดดที่มาอัพแล้ววว
พาร์ทนี้อ่านแล้วเขินนะ ฟมอกทำอะไรเพื่อตี๋เยอะมากๆ
คำพูดพาร์ทนี้นี่ทำเอาใจละลาย ทิ้งไปไหนไม่ได้แน่ๆ
ต่อไปพี่หมอกไม่มีไรแล้วคนหาเลี้ยงก็ต้องเป็นตี๋แล้วสิ ฮ่าๆๆๆ
พาร์ทนี้แบบว่าได้เห็นความอบอุ่น ชอบรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ใส่ไว้มากเลยค่ะ
เช่นในกระเป๋าตังค์พี่หมอกมีรูปตี๋ มันแบบโอ้ยยยยยยยย เค้ารักของเค้าจริงๆ
ให้เค้าไป ฮ่าๆๆ
รอตอนหน้าน้าาาาาา
-
ไหดองเค็มแตกแล้วววววววววววววววว :hao7: :hao7: :hao7:
:hao5: ดีใจ หมอกตัดสินใจได้ซักที อิอิ แบบนี้สิ ได้ใจไปเต็มๆ o13
-
ชอบหมอก ซื่อสัตย์กับตัวเองดี
-
สิ่งที่หมอกเก็บกดไว้ ในที่สุดมันก็ระเบิดขึ้น พร้อม ๆ กับอิสระที่จะทำตามใจตัวเองเสียที
ความต้องการ การบงการ ให้ได้ดังใจของพ่ออาจจะผิดในสายตาของใครหลาย ๆ คน
แต่สิ่งนั้น พ่อทำก็ด้วยความหวังดี ( ในความคิดของคนเป็นพ่อ )
การเริ่มต้นชีวิตในแบบที่ตัวเองคิด ก็เป็นสิ่งที่ถูกใจตัวเอง แต่การก้าวออกมาจากบ้านพร้อมชูนิ้วกลางให้
มันไม่สมควรกระทำ :เฮ้อ: ยังไงเสีย ทั้งสองคนต้องเริ่มเรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกันอย่างจริงจัง :hao6:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
ดีใจจังค่ะรอพี่หมอกกับตี๋นานมาก..แล้วพ่อหมอกทำไมใจร้ายจังตัดพ่อตัดลูกกันได้ขาดจริงๆหรอ
ขนาดเสื้อผ้ายังไม่ให้ติดตัวไปเนี่ยเกินไปหน่อยนะแต่ไม่เป็นไรต่อจากนี้ตี๋กับหมอกคง
ต่างช่วยกันผ่านพ้นเรื่องร้ายๆไปด้วยกันแค่ขอให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันแบบบนี้แล้วก้าวไปข้างหน้าเริ่มต้นวันดี
ด้วยกันอีกครั้งนะ
-
อยากอ่านตอนใหม่แล้วอะ
:call: :call: :call:
นั่งสุมทำสารบัญมาให้นะค่ะ
B.N.5
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1811775#msg1811775
B.N.6
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1813471#msg1813471
B.N.6.1
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1818240#msg1818240
อั่งเปา
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1822744#msg1822744
B.N.7
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1825570#msg1825570
B.N.8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1827163#msg1827163
B.N.9
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1831722#msg1831722
Special : Bite
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1841609#msg1841609
bloom
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1855087#msg1855087
B.N.10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1885460#msg1885460
10's : Mhok
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1888529#msg1888529
B.N.11
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1891167#msg1891167
B.N.12
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1895332#msg1895332
Kitten
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1905981#msg1905981
B.N.13
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917703#msg1917703
13.แถม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917888#msg1917888
B.N.14
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1926729#msg1926729
Missing.
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1932171#msg1932171
Diary
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1935681#msg1935681
B.N.15
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1941226#msg1941226
Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1943228#msg1943228
B.N.16
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1954215#msg1954215
weird
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702
B.N.17
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932
Exam
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506
B.N. 18
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206
B.N.19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956
B.N.20
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311
B.N.21
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801
B.N.22
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699
B.N.23
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020
B.N.24
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419
B.N.25
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501
BN.26
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321
Code
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244
B.N.27
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248
พิเศษ ไม่งอก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803
-v-
-
ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ดูแลพี่หมอกดีๆ นะตี๋ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้ไปแล้วเพลงๆ นึงก็แว้บเข้ามาในหัว
"ยิ่งไม่รู้ ยิ่งต้องทำ" : ป๊อป ปองกูล
จะเกิดอะไรพรุ่งนี้ ฉันเองไม่รู้ซักอย่าง
ชีวิตมันมีตัวแปรหลากหลายเหลือเกิน
จะออกไปเจอสิ่งไหน เมื่อไร ส่งผลยังไง
ไม่รู้อะไรซักอย่างเลย เช้าวันใหม่พรุ่งนี้
ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กับเธอ ข้างเธอได้นานเท่าไร
และไม่รู้ว่าฟ้ากำหนดทางเดินเช่นไร
ยิ่งฉันไม่รู้ วันนี้ฉันยิ่งต้องทำให้ดีที่สุดด้วยหัวใจ
ฉันจะรักให้มากที่สุด สุดแรงกำลังกายใจ
ยิ่งไม่รู้ว่าชีวิตมันจะสั้น จะยาวเท่าไร
ก็ยิ่งทำให้ฉันเข้าใจ ว่าจะทำวันนี้เช่นไร
จะขอทำทุกอย่างเพื่อเธอ
จะผ่านประตู ไปเจอเรื่องราวดีร้ายยังไง
ไม่รู้อะไรรออยู่เลย แค่เราปล่อยมือกัน
ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กับเธอ ข้างเธอได้นานเท่าไร
และไม่รู้ว่าฟ้ากำหนดทางเดินเช่นไร
ยิ่งฉันไม่รู้ วันนี้ฉันยิ่งต้องทำให้ดีที่สุดด้วยหัวใจ
ฉันจะรักให้มากที่สุด สุดแรงกำลังกายใจ
ยิ่งไม่รู้ว่าชีวิตมันจะสั้น จะยาวเท่าไร
ก็ยิ่งทำให้ฉันเข้าใจ ว่าจะทำวันนี้เช่นไร
จะขอทำทุกอย่างเพื่อเธอ
ขอใช้ทุกวินาทีตรงนี้
ฉันขอใช้ลมหายใจเพื่อเธอ
แต่ละวันที่เราอยู่ด้วยกัน
จะทำมันให้เหมือน เหมือนวันสุดท้าย
ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กับเธอ ข้างเธอได้นานเท่าไร
และไม่รู้ว่าฟ้ากำหนดทางเดินเช่นไร
ยิ่งฉันไม่รู้ วันนี้ฉันยิ่งต้องทำให้ดีที่สุดด้วยหัวใจ
ฉันจะรักให้มากที่สุด สุดแรงกำลังกายใจ
ยิ่งไม่รู้ว่าชีวิตมันจะสั้น จะยาวเท่าไร
ก็ยิ่งทำให้ฉันเข้าใจ ว่าจะทำวันนี้เช่นไร
จะขอทำทุกอย่างเพื่อเธอ
มันใช่อ่ะ!!!!! :กอด1: :กอด1:
-
กินมามาซะอ่ิมแปล่เลย :mew4: :mew4: :mew4:
มาอัพบ่อยๆน่ะรออยู่
-
คิดถึงหมอกตี๋มากกกก อ่านแล้วน้ำตาคลอในความรักของทั้งสองเลยอ่ะ
พ่อพี่หมอกก็อะไรๆเกินไปป่ะ มันตัดขาดกันได้หรอความเป็นพ่อลูกอ่ะ
แต่เงิบพี่หมอกนิดนึง ช็อคตรงโชว์นิ้วกลางให้
เชื่อว่าทั้งสองจะต้องผ่านพ้นไปให้ได้ ตี๋อย่าหนีพี่หมอกไปอีกนะ
/เดินไปสมัครเป็นคนขับแท็กซี่รัวๆ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
คิดถึง หมอกตี๋มากๆๆ :hao5: :katai2-1:
-
เฮียหมอกจะอยู่ได้เหรอ
** เงินส่วนนั้นที่ว่าจะใช้คืนหมอกยังอยู่ไหม ถ้ามีก็ทำให้พี่แกสบายหน่อยเถอะ สงสาร :laugh:คนขี้ร้อน
-
กรี๊ดดดดดดดดด :hao7: :hao7: :hao7:
เขินอ๊ะ! พี่หมอกน่ารักจริงๆ น้องตี๋ก็น่าฟัดใช่ย่อย :กอด1: ฮ่าาาๆๆ
คู่นี้มองตากันแล้วสื่อกันได้ทุกอย่างเลยอ่ะ คู่แท้จริง เราชอบๆๆ :z2:
และขอให้ทั้งพี่หมอกและน้องตี๋ผ่านมรสุมครั้งนี้ไปด้วยกันเนอะ o13
-
รอคอยบทต่อไป.....ลุ้นอ่ะ มันส์~~~~~ :hao7:
-
:กอด1: อ๊ากกกกกกก...บอกเลยว่าฟินมากมาย พี่หมอกกับตี๋น่ารักที่สุดดดดด แค่เรื่องน้ำเปล่าสิบบาทขวดเดียวก็ทำให้ยิ้มได้
แต่แอบอึ้งกับสิ่งที่พี่หมอก ตอนหันกลับไปทำก่อนก้าวออกจากประตูห้องนอน O_O
ลุ้นเรื่องราวตอนต่อไปว่าพี่หมอกจะเป็นอยู่ยังไงในวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป
-
มันควรเป็นแบบนี้
นานแล้ว ปล่อยพ่อ
แกเถอะ :hao5:
-
การที่ได้เห็นพี่หมอกตี๋อัพเป็นอะไรที่ฟินตั้งแต่ยังไม่ได้อ่าน :katai1:
นี่ชั้นฝันอยู่หรือเปล่านะ :hao5:
อ่านแล้วคิดว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี >_<
พี่หมอกได้หลุดออกจากกรอบที่ถูกขีดไว้
แล้วก็พังออกมาด้วยตัวของตัวเอง...
จะว่าไปก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้า ด้วยความดื้อรั้นใน character แบบ S สุด ๆ
อย่างพี่หมอก การดื้อดึงกับที่บ้านไม่แปลกใจที่พ่อจะตัดขาด
แต่อะไรที่ตัดสินใจไปแล้วก็ต้องก้าวเดินต่อไป
เป็นอีกก้าวที่สำคัญของพี่หมอกกับตี๋ ดีใจน้ำตาเล็ด
รู้สึกเนื้อเรื่องมันดูหวาน ๆ ปนขม ๆ ยังไงก็บอกไม่ถูก
แต่พี่หมอกมีตี๋นะ ใช้อำนาจเงินครั้งสุดท้ายโปรยไปรอบห้องแบบนั้น
กระทั่งเงินซื้อน้ำขวดเดียวยังไม่มี ต่อแต่นี้ไปตี๋ต้องเลี้ยงพี่หมอกดี ๆ
อย่าลืมน้า :กอด1:
อยากอ่านต่อเป็นเรื่องที่ต่อให้เสิร์ฟมาม่ามากี่ลัง
เราก็ยินยอม ชอบธีมของเรื่องนี้มาก เทา ดำ มืด หวาน ขม อึดอัด
บีบหัวใจจนอยากร้องไห้ แต่อ่านแล้วมีความสุข T^T เป็นเป็น M
สินะ.....
หมอกตี๋ ต่อไปนี้ก็ก้าวไปอีกก้าวนึงแล้ว
แค่หวังว่าฝั่งของคุณพ่อพี่หมอกจะไม่ใจร้ายและระรานจนเกินไป
-
ขอมากรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดก่อน
ยังไม่ได้อ่านเลย แต่กรี้ดพี่หใอกสุดๆๆๆๆๆๆ
-
ดีใจที่มาอัพนะ คิดถึงหมอก-ตี๋
คิดว่าหมอก-ตี๋เปลี่ยนไปนิดนึง เอ..หรือเราคิดไปเอง
อาจเพราะคนเขียนไม่ได้มาอัพซะนาน
รอตอนต่อไปเน้อ ติดตามต่อค่ะ (´︶`)
-
มารอพี่หมอกพี่ตี๋ครับ
-
:hao5: :hao5:
โอ๊ยยยยย ดีใจมากๆๆๆค่ะ ในที่สุด หมอกตี๋ก้มาต่อ ;A;
ความรักของทั้งคู่ผ่านอะไรมามากจริงๆ จะให้พี่หมอกมาลังเลอีกรอบก็คงไม่มีทางอ่านะ หุหุ
คุณพ่อคะ ใช้มุกเดิมไม่ได้ละ เหอะๆๆๆ o18 หวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของพี่หมอกจะเป็นไปในทางที่ดี
เค้ารักคู่นี้จริงๆเลยค่ะ ฮรืออ :heaven
สั่งซื้อหนังสือภาค 1 ไปแล้ว รอภาค 2 เลยค่ะ >w<
-
พี่หมอกตัวโต ตี๋จะเลี้ยงไหวไหมนิ
แต่ซึ้งน่ะ ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อคนที่รัก
จะรอให้คนแต่งมาต่อไว ก๊ากๆๆ
-
พี่หมอกหนีตามตี๋คู่นี้น่ารักตลอด
-
หมอกตี๋ ในที่สุดก็ได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว รู้เลยว่าหลังจากนี้จะต้องมีเรื่องยุ่งๆตามมาอีกแน่เลย แต่ครั้งนี้เหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้นป้ะ
อย่าทิ้งกันและกันเพื่อคนอื่นนะ อย่าให้เกิดขึ้นอีก เพราะถ้าเกิดอีก คนที่เจ็บที่สุดในครั้งนี้ต้องเป็นพี่หมอกแน่
พี่หมอกรักตี๋มากขนาดนี้เลย เข้าใจความรู้สึกที่พี่หมอกอยากให้ตี๋เห็นแก่ตัวแล้ว ถ้าตี๋ยังรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง ความรักกับพี่หมอกก็กลับไปแย่เหมือนเดิม เห็นแก่คตัวซักครั้งกับคนๆนี้ เพื่อประคับประคองกันต่อไปนานๆเถอะนะ
-
นาทีนี้ไม่ต้องอายใครเนาะ รักกันก็บอกไปว่ารักกัน
-
มาต่อแล้ว!
ได้กลับไปอ่านตอนก่อนๆ ย้อนความระลึกเรื่องนิดหน่อยแล้วกลับมาอ่านตอนปัจจุบัน
เห็นชัดเลยว่าภาษาของคนแต่ง ยิ่งเทียบกับภาคหยอดเหรียญยิ่งเห็นชัด คือค่อยๆใช้คำในประโยคน้อยลง แต่สื่อความได้มากขึ้น ^^
สุดยอดแฮะ
เฮียหมอก ตัดสินใจแล้วสินะ แต่คิดว่า อุปสรรคมันน่าจะยังไม่จบแค่นี้! เดี๋ยวมีมาอีกแน่ๆ
ที่สำคัญกว่านั้น หวังว่า ทั้งคู่จะไม่ยอมแพ้ เพราะดูเหมือนเรื่องตอนนี้ จะผ่านอะไรมาเยอะละ (เยอะจริงๆนะ)
ต้องติดตามกันต่อไป เหอๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไปอย่างสงบ
-
:mew1: ถ้าพี่หมอกจะเท่ขนาดนี้
ตี๋ขอร้องนะ อย่างี่เง่าอีกเลยยยยยยย
แบบว่ายังหลอนกะนาง
-
พี่หมอกแมนมากกกก
ขอให้มาม่าและความเศร้าโศกหายไป และขอให้ความหวานมาเยือนอีกครั้ง~
ในที่สุดตี๋กับพี่หมอกก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว แล้วหลังจากนี้พี่หมอกจะทำอย่างไงน้อ
รออ่านๆๆๆ
-
ดีใจกลับมาแล้ว
รอว่าเมื่อไหร่หมอกกับตี๋จะมานะ
ในที่สุดหมอกก็มาอยู่กับตี๋แล้ว
อยากรู้ว่าต่อไปหมอกจะทำยังไงต่อไป
-
ในที่สุด พี่หมอกก็ออกมาจากโลกที่ไม่ใช่พี่หมอกซะที ดีจังเลยที่ได้อยู่กะตี๋
อย่าเลิกกันอีกนะ สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
คิดถึงพี่หมอกมาก ตี๋เริ่มตาสว่างขึ้นแล้วสินะ
อยากให้มาต่อบ่อย :ling1:
รักพี่หมอก :กอด1:
-
ฮืออออออ น้ำตาจะไหลค่ะ :hao5: เราตามเรื่องนี้มานานมากเหมือนกันหลาย ๆ คน ตามจนขาดไม่ได้แล้วนะ เราอินกับคู่นี้มาก ช่วงมาม่าที่ผ่านมาอึดอัดโพด ๆ เลยอะ เหมือนโดนทำร้าย :o12: ตอนนี้เขาจะเริ่มต้นใหม่ ตื่นเต้น ลุ้น แล้วก็ซึ้ง :hao5:
มั่นใจในตัวหมอกตี๋เหมือนกัน จะอุปสรรคหรืออะไรก็ผ่านมาตั้งขนาดนี้แล้ว ต่อจากไปจะหวั่นอะไร o18
หนทางขั้นถัดไป... เอาใจช่วยจริง ๆ
ไม่เคยเอาใจช่วยคู่ไหนเท่าเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ บร๊ะเจ้าา :sad11:
พ่อหมอกเนี่ย คือไม่พอใจที่หมอกชอบผู้ชาย ไม่พอใจที่หมอกไม่เป็นอย่างที่ตัวเองหวัง หรือว่าอะไรเนี่ย หวังอะไรจากลูกชาย หรือว่าแกไร้หัวใจจริง ๆ ไม่เข้าใจจริง ๆ :เฮ้อ:
-
ถึงจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อหา
แต่อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักและรู้สึกมีความหวังในชีวิตมากขึ้นครับ :n1:
อยากทำตัวให้ดีขึ้นมา
จริงๆนะะ ไม่ได้เวอร์ o13
-
อุ๊ :katai2-1: หนีตามกันไปซะแล้ว
-
เป็นการรอคอยที่คุ้มค่า หมอกตี๋ หนีตามกัน(อีกแล้ว) :katai5:
-
:-[ :-[ :o8:ชอบมากๆคับอ่านจนจบแล้ว
-
:z3:กลับมาได้แบบ บร๊ะเจ้า!!!!!!
หมอกนายแน่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ^^
ก็รอดูต่อไปว่าทั้งสองคนจะทำงัย? T0T
-
ในที่สุด :hao5: ฟินกระจาย อ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดอยู่คนเดียว :hao7: สำลักความสุข แสดงว่าใกล้จบแล้วอ่ะ ดิ หรือต้องเผชิญกับแรงกดดันจากทางบ้านพี่หมอกหรือเปล่า โอ้ย ขอบคุณคนเขียน ค้างคากับเรื่องนี้มาครึ่งปี ตายตาหลับแล้ว อิอิ
-
เรื่องรักมันไม่ง่ายยยยยยย หายไปนานมาก รอติดตามตลอดคับ o13
-
ดีใจจังพี่หมอกกลับมาแล้ว :hao5:
พี่หมอกอุตส่าห์เลือกน้องตี๋
น้องตี๋อย่าทิ้งพี่หมอกไปไหนนะ :mew1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่หมอกกกกกกกกก น้องตี๋ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:z2: หมอก+ตี๋ กลับมาแล้ว ดีใจมากกกกกกกกกกกก :katai2-1:
แถมกลับมาพร้อมความหวานด้วย มันฟินนนนนนนนนนนจิงๆๆๆๆ :hao6: :mew1:
-
หวัดดี ครับ เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน
ผมชอบบมากๆ ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคน:)))
ลุ้นตอนต่อไป ให้นิยายเรื่องนี้ จบแบบแฮปปี้ด้วยเถิด
คนเป็นเกย์ ชายรักชาย มีน้อยที่จะเกิดมาคู่กันแบบคู่นี้
ไม่อยากผิดหวังง อ่านละอินมาก น้ำตาไหลเลบ
หวัง ว่าพี่เฆษ น้องฝน คงเข้าใจพี่หมอกนะครับบบ
คุณพ่อด้วย ที่สร้างทั้งหมด ก็เผื่อใคร ถ้าไม่ใช้ให้ลูกตัวเอง
ตายไป ก็เอาไปไม่ได้ๆๆๆ โปรดให้อภัยและโอกาส......กับหมอกและตี้
-
ตั้งแต่อ่านภาคB.N.มา ก็ได้แต่ดราม่ามาตลอด แบบเรื่อยๆมาเรียงๆ :katai1:
(แอบบอกนิดนึงว่า แอบลืมเรื่องตอนก่อนหน้านี้ไปแล้ว แต่พอเริ่มอ่านตอนนี้ก็
มานั่งนึกอยู่แป๊บว่าตอนที่แล้ว เรื่องมันเดินถึงไหนแล้ว ฮ่าาๆๆๆ) :mew5:
พอได้อ่านตอนนี้แล้ว ขอบอกว่าตกใจมากที่หมอกตัดสินใจทำแบบนี้ :a5:
แต่ก็เหมือนกันว่าตอนนี้เป็นตอนที่รอคอยมานาน อยากให้หมอกตัดสินใจทำได้ตั้งนานแล้วเหมือนกัน o13
จะว่าไปรุ้สึกขัดแย้งกันเองเหมือนตี๋อ่ะ ที่ไม่รุ้จะดีใจหรือเสียใจดีกับสิ่งที่หมอกทำ
แต่ว่าเรามันคนละเรื่องกัน ฮ่าๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วมันส์มากมาย รุ้สึกว่าเรื่องเริ่มเดิน และเข้มข้นมากแล้ว
ดั้งนั้นรีบมาต่อตอนต่อไปนะ รอนะจ๊าาาา
:L2: :pig4: :L2:
-
:z10: :z10:
-
กรี๊ดดดดดดดด ดีใจที่ตอนหลักกลับมาเเล้วววววววววววว :hao5:
มาหน่วงกันตอนท้ายๆ เสียใจนะที่สิ่งที่หมอกทำพ่อกลับมองไม่เห็น ถ้าคิดว่าเงินที่ลูกหามาไม่น่าภูมิใจ ไม่ใช่เงินลูก
ก็ไม่ต้องมาบอกให้ลูกสานต่อธุรกิจ ไม่ต้องจ้างพนักงานที่ไหนทั้งนั้น ทำเองไปเลยกับพวกหุ้นส่วนคดโกงนั่นน่ะ
เพราะทั้งพนักงานเเละหมอกต่างก็ทำงานบนรากฐานตัวเองทั้งนั้น ใหญ่เหลือเกินพวกเจ้าใหญ่นายโตเนี่ย
เงินพวกคุณใหญ่มากเลยเนอะ ใหญ่นักก็ทำเอง
พนักงานที่ทำงานหาเงิน เงินที่เค้าได้มาก็เป็นเงินของเค้าไปโดยปริยาย ทั้งๆที่ก็ทำบนรากฐานที่คุณพ่อสร้างมาเหมือนกัน
แต่พอหมอกทำงาน เงินที่ได้มากลับบอกว่าไม่ใช่เงินหมอก........ทุเรศเนอะ
คุณเป็นนักธุรกิจที่ดีนะ เเต่เป็นพ่อเป็นสามีที่เเย่ที่สุด
ไม่ได้หวังให้ยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็นแบบง่ายๆ แต่ไม่คิดว่าจะทิ้งขว้างลูกจนวินาทีสุดท้ายแบบนี้
ทั้งๆที่บทเรียนก็เคยมีมาเเล้ว ไม่รู้จักจำ ก็จงอยู่บนที่สูงนั้นไปคนเดียวเถอะ
แม้ว่าสิ่งที่หมอกทำจะไม่ใช่สิ่งที่ลูกควรทำ แต่ว่าบางอย่าง ความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัด
คิดว่าน่าจะรอให้อะไรๆมันเย็นลง เราพิสูจน์ตัวเองให้เค้าเห็น มองพ่ออยู่ห่างๆ สักวันมันต้องดีขึ้น
มันต้องมีทางให้มาบรรจบกัน
เป็นกำลังใจให้คนเเต่งมาต่อเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้หมอกและตี๋ก้าวผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้นะ :man1: :กอด1: :L2:
-
อ่านรอบแรก อ่าานจบภายใน3วัน
อ่านรอบที่2 อ่าานจบภายใน1วัน
วันนี้ ผม จะอ่านรอยที่3ครับ
ผู้แต่งเป็นใคร ?? :impress2:
ผู้แต่งครับ )))
ผมอยากรู้จัก อยากขอถ่ายรูปด้วย อยากเป็นเพื่อนกับคุณ
-
ดีใจกับพี่หมอก หวังว่าการตัดสินใจคราวนี้ของพี่หมอกจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง อยากน้อยก็หลุดจากการกดดันของครอบครัวพี่หมอกได้ และจะได้ไปอยู่กับตี๋ได้
ลุ้นว่าต่อไปจะเป็นยังไง ขอให้หวานขึ้นเลื่อยๆแล้วกัน
ปล. อย่าหายไปนานเลยนะคุณCN9095
-
อ้าวววววววววววววววววววววว
สวัสดีค่าาาาาาา
แหม๋ หายไปสะนานเลยนะคะ
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ปล.ในแท็กซี่คืออัลไล แอร๊ยยยยย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เริ่มต้นกันใหม่นะ :กอด1:
-
คิดพี่หมอกกับตี๋สุดๆ เรื่องร้ายก็ผ่านไปแล้วเนอะ รออ่านตอนต่อไปนะ :monkeysad:
-
มาอ่านรวดเดียวตั้งแต่ภาค Coin ยันภาคนี้เลยค่ะ กินเวลาไปเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ แน่ะ ฮ่าๆ
เป็นเรื่องที่ไม่คิดจะเข้ามาอ่านตั้งแต่แรก แต่เมื่อเริ่มอ่านแล้วกลับหยุดอ่านไม่ได้ซะอย่างนั้น
ถ้าจะให้บอกความประทับใจก็คงแต่งได้เป็นนิยายสั้นซักเรื่องเลยทีเดียว ดังนั้นจะเมนท์สั้นๆ ย่อๆ แล้วกันนะคะ : )
สิ่งที่ชอบที่สุดของเรื่องนี้ก็คงจะเป็นพัฒนาการตัวละคร -> บุคลิกตัวละคร -> ความสมจริง -> หัวใจของคนแต่งค่ะ
รู้สึกสนุกที่ได้เห็นตัวละครเติบโตขึ้นทีละนิดทีละน้อยค่ะ อาจจะไม่ได้โตมาอย่างเพอร์เฟ็คท์สมบูรณ์แต่ก็เหมือนกับเป็นคนธรรมดาคนๆ หนึ่ง พี่หมอกน้องตี๋และตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองและมีเสน่ห์จนบางครั้งเราก็ทึ่งว่าคนเขียนเขียนคนที่ดูจะแตกต่างกันขนาดนั้นออกมาได้ดีและน่ารักขนาดนี้ได้ยังไง เราไม่เคยคิดว่าพี่หมอกน้องตี๋เป็นแค่ตัวละครในนิยายเลยนะคะ เพราะคนเขียนถ่ายทอดทั้งความคิดความรู้สึกได้ออกมาสมจริงและมีมิติมากจนเหมือนกลับเป็นคนๆ หนึ่งเลยทีเดียว
เพราะอ่านรวดเดียวจบเราเลยคิดว่าเห็นความแตกต่างของภาษาเขียนนิดหน่อยค่ะ ภาค coin สำนวนจะให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนิยายวายวัยรุ่น สนุกสนาน เฮฮาปาจิงโกะ อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดๆ โดยเฉพาะมุกของน้องตี๋นี่โดนมาก เล่นมาแต่ละมุกนี่ฮายิ้มไม่หุบเลยค่ะ กร๊ากกกกก แล้วก็ไม่ได้เน้นความรู้สึกลึกซึ้งและชัดเจนเหมือนกับภาคนี้ ที่ตอนดราม่านี่เล่นเอาจุกไปเลยค่ะ (แต่เจ็บฝังลึกไปถึงขั้วหัวใจแบบนี้มันใช่เลยค่ะ หนูชอบ TAT) คนเขียนถ่ายทอดอารมณ์ผ่านตัวหนังสือได้เก่งมากๆ ค่ะ อ่านไปก็เหมือนได้รับรู้และแบ่งปันทั้งความรู้สึกกลัว เจ็บปวด สับสนและวุ่นวายใจของพี่หมอกและน้องตี๋ไปในเวลาเดียวกันเลยหรือเรียกง่ายๆ คืออินนั่นเองค่ะ 5555
อึดอัดกันมานาน ตอนพี่หมอกคบกับน้องตี๋อีกรอบนี่แทบวิ่งทั่วบ้านเลยค่ะ ต้องขอบคุณดราม่าก่อนหน้าค่ะ ไม่งั้นคงไม่ดีใจขนาดนี้ 555 รู้สึกว่าทั้งคู่เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ มองโลกในความเป็นจริงแต่ก็ไม่ได้แคร์สังคมมากจนละเลยความต้องการของตัวเอง ดีใจแทนน้องตี๋ที่ได้ยินพี่หมอกพูดคำว่าขอโทษกับขอบคุณ แหม ปกติซึนๆ แบบนั้นก็น่ารักอยู่แล้ว มาแบบนี้คนอ่านถึงกับไปไม่เป็นเลยค่ะ ชักนับถือน้องตี๋แล้วที่รับพี่หมอกได้ทุกกระบวนท่าขนาดนั้น ฮิ แต่ชีวิตก็คือชีวิตค่ะ จบจากเรื่องนี้ก็มาต่อเรื่องคุณพ่ออีก เรารู้สึกว่าคนเขียนได้แฝงใจความสำคัญไว้กับคำพูดธรรมดาของตัวละครธรรมดาตลอดเลย อย่างเช่นเรื่องคุณพ่อคุณแม่ที่เฮียๆ เขาบอกว่า "ไม่ว่ายังไง พ่อแม่ก็รักลูกที่สุด" เราหวังจริงๆ ว่าจะได้เห็นครอบครัวของพี่หมอกกลับมาน่ารักอบอุ่นเหมือนเช่นตอนที่คุณแม่อยู่นะคะ เพราะเราก็รู้สึกว่าคุณพ่อพี่หมอกก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กันเลย
เรื่องนี้ฝากน้องตี๋กับคุณแม่อบรมด้วยนะคะ เอาให้ออกคอร์สมาแล้วรักคุณพ่อสุดๆ ไปเลย ทั้งพี่เมฆและน้องฝนจะได้มีความสุขเช่นกันซักทีเนอะ~
สุดท้ายนี้ (สุดท้ายจริงๆ แล้วจ้ะ 55555) ขอขอบคุณคนเขียนที่ได้ใส่ใจลงไปในงานเขียนชิ้นนี้จนทำให้เกิดเป็นนิยายคุณภาพที่เราคิดว่าถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่แล้วจะซื้อทันทีเพราะได้ตกหลุมรักไปเป็นรอบที่ร้อยแล้ว แล้วก็สู้ๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ จุ๊บ :L2:
-
สู้ๆนะพี่หมอก :hao5:
-
:katai2-1:....หายไปนาน กลับมาเขียนต่อจนได้
ตอนนี้ก็ต้องลำบากกันแล้วซินะ
พี่หมอกวางแผนไว้ล่วงหรือปล่าว...
อยากรู้จริงๆ............... :katai5:
-
พี่หมอก คุณลักษณะ เหมือนเพื่อนของลมเหนือเลย บ้านทำธุรกิจ ฮาร์ดแวร์ ซอฟแวร์ ขับ BMW สีดำไม่เคยเปลี่ยน มีเพื่อนชื่อบอล ใช่ไหมค่ะ เฉลยที
-
แงงงงงง อย่าดองนานมากนะคะ ด้วยสัตย์จริงลืมไปแล้วว่าเคยอ่านเรื่องนี้ ถ้าเพื่อนไม่เตือน :hao5: :hao5:
ต้องมานั่งอ่านใหม่หมด ภาคแรกจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แอร้ยยยยยยยยยย :z3: :z3:
แต่ภาคสองนี่จำมาม่าเรื่องปัญหาสังคมได้ติดกระโหลกมากมาย
โฮกกกกก ถึงพี่หมอกจะทิ้งทุกอย่างมาแล้วแต่ก็ยังอดสะพรึงมิได้
บทพ่อพี่หมอกไม่หยุดลงแค่นี้แน่ๆ หวังว่าพ่อพี่หมอกคงไม่มาไล่บี้ลูกชายที่เหลือแต่ตัวนะ :sad4:
-
:m15: :pigha2:รอ รอ
รอ รอ
คิดถึงตี๋ คิดถึงพี่หมอก
-
ซึ้ง :m15:
-
คิดถึงน้องตี๋ กับพี่หมอกจังเลยคร้าบบบบบ :ling1:
-
รอจองหนังสือดีฝ่า
ตามอ่านไม่ไหวอ่า :katai5: :katai5:
-
:mew2: เครียดหนักกว่าเดิม มาต่อเร็วๆนะครับ รออยู่ครับ :mew2:
-
พี่หมอกเด็ดขาดมาก
เพิ่งได้อ่านตอนล่าสุด
เป็นอะไรที่แบบ พี่หมอกแน่มากอะ
คนแบบนี้สิ ถึงจะเป็นผู้นำคนได้
กล้าตัดสินใจ
แต่ว่าตอนนี้
น้องตี๋ต้องเลี้ยงพี่หมอกไปก่อนนะจ๊ะ อิอิ
-
ในที่สุดก็ทำได้แล้ว เอาใจช่วย สู้ๆๆๆหมอกตี๋
-
กลับมาต่อเร๊ววววววววววว
อ่านตอนนี้ไปหลายรอบแล้วววว คิดถึงมากกกกกกกกกก
จะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น 55555555
รีบกลับมาต่อน้าาาาา
-
ดีใจโว้ย ดีใจไปกับน้องตี๋จริงๆ ทั้งสองคนกำลังมาเต็ม "...กูจะไม่หนีอีกแ้ล้ว"ของพี่หมอก ชุดใหญ่มาก โอ้ย ดีใจ
ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้ขอน้ำตาซึมไปกับ หมอก-ตี๋ ก่อนนะ ฮั้ยย่ะ ไฟท์ๆ ชีวิตต้องสู้
สุดยอดการเข้าคู่ที่เหมือนมีเส้นบางๆเชื่อมกันตลอดเวลา เรียนรู้กันจนแค่ แตะหลัง มองตา ก็อ่านกันออก คิดได้ไง เทพมากคุณ Cn
บทหวาน ระยะห่างจากการวางแก้วที่ร่นเข้ามาใกล้กัน เท้าเปล่าเหยียบรองเท้าหนัง แฝงนัยยะสุดยอด, บทพูดธรรมชาติๆชั้นดี อิ่มใจ
//พึ่งคว้า Coin มาอ่านจบไปอีกรอบ ...ตอนนี้ใจจดใจจ่อ รอซื้อ Bank Note อยู่เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากให้รีบจบ...อ้าว
เรื่องนี้เป็นตัวท็อปในใจ ถ้าไม่ได้ถือไว้ในมือ มันไม่มั่นใจ อยากมีกอดไว้กับตัวเร็วๆ อยากเป็นเจ้าของเร็วๆ
-
ดีใจได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่กลัวมาม่า ต่อจากนี้อะ พี่หมอกสู้ๆนะ พี่คนเขียนอัพไวๆนะคะ จะรอต่อไป 555 :mew1:
-
ลองอ่านได้แค่สองสามตอน
แต่ว่าชอบมากกกกกกกกก อ่านแล้วฟินที่สุด
ชอบการวางคาแรกเตอร์ของตัวพระเอกกับนายเอก
การดำเนินเรื่อง การบรรยาย ชวนให้น่าติดตาม
แต่งจบเมื่อไร เปิดจองหนังสือนะคะ อยากได้มากๆๆๆๆๆๆ
งั้นขอตัวไปอ่านต่อนะค้า
-
เฮ้ออออออออออออออออออออออ ยังสติลหน่วงต่อไป แต่ก็ยังดีที่วันนี้ยังมีกันและกันอยู่
-
สู้ๆนะครับ ทั้งตี๋ทั้ง พี่หมอก. และคนเขียน
-
มารอพี่หมอกพี่ตี๋ครับ :L2: :L2: :L2:
-
:mew2:
-
B.N.29
ย่ำเท้าเปียกเข้าบ้านที่มืดสนิท
แสงจากที่ไกลๆ ไฟจากด้านนอก ย้อนกลับไปมอง เห็นรอยน้ำชื้นบนพื้น เป็นรอยเท้าของคนสองคน สักพักก็เลือนหายไป
ถอดเสื้อออก ปล่อยทิ้ง ไม่ได้สนใจว่าจะหายไปที่ไหน จูบรีบร้อน ตื่นเต้น ความรู้สึกคล้ายกับครั้งแรกที่ก้าวสู่ประตูวัยรุ่น โลกใหม่ เรื่องเพศเป็นเรื่องปกปิดที่เปิดเผย มือข้างหนึ่งของทุกคนปิดปาก ส่วนอีกข้าง กำอยู่ที่เป้ากางเกง
ขนลุก เราทั้งคู่รู้ดี ว่านั่นไม่ใช่แค่สิ่งเดียวที่กำลัง ’ลุก’ อยู่ ผมรู้ได้ จากการที่เห็นพี่หมอกเลียริมฝีปากแบบนี้ แสงสะท้อนอยู่บนกลีบปากล่าง ผมจ้องมองราวกับเห็นขนมหวาน
ลุกขึ้นจากตัวพี่หมอก รั้งกางเกงยางยืดขอบยานออก เลื่อนลงมาได้แค่ระยะหนึ่ง ก็ถูกหยุดมือไว้
เลิกคิ้วมอง พี่หมอกแตะนิ้วชี้ที่ริมฝีปาก ผมเงี่ยหูฟัง
เสียงเท้าเหยียบลงกับบันไดไม้
เอี๊ยด..
ฟังจากเสียงทุ้ม เดาน้ำหนัก
กระซิบบอก “..เฮียมา”
“ตี๋” มือพี่หมอกจับอยู่ที่หลังผม ด้านซ้าย “มึงตื่นเต้น”
“แน่นอนดิ พี่ไม่ตื่นเต้นหรือไง?”
กระซิบเบา คิดว่าเสียงฝนกระทบหลังคาจะช่วยกลบ พี่หมอกมองหน้าผม ไม่พูดอะไร
เอี๊ยด เอี๊ยด
ผมแปลกใจที่ผมไม่เด้งตัวหนีออกจากตักพี่หมอก สำหรับเรื่องที่พี่หมอกรัดตัวผมไว้แน่น ไม่ปล่อยไปไหน นั่นไม่ไกลจากความคาดหมายเท่าไหร่
จับจ้องไปที่บันได เห็นเงาเฮียทอดลงมาบนผนังด้านหนึ่ง
มือที่วางอยู่บนไหล่พี่หมอก กำแน่น หางตา เห็นพี่หมอกยิ้ม ยิ้มคล้ายท้าทาย เป็นยิ้มที่ทำให้ผมกระตุก
ใจผมหยุดเต้นไปช่วงหนึ่ง เป็นช่วงเดียวกันกับที่เฮียหยุดเท้า เงาสีเทาแช่เข็ง สักพักใหญ่ที่ยกบทเด่นทั้งหมดให้เสียงเม็ดฝน โสตประสาททำงานหนัก รู้สึกกระทั่งเหงื่อที่ผุดออกมาจากไรผม
เฮียกลับหมุนตัวเดินขึ้นไป ในเงานั้น เห็นว่าเฮียส่ายหัว แต่จะยิ้มเหมือนที่พี่หมอกทำอยู่หรือเปล่า ผมไม่รู้คำตอบ
เงี่ยหูฟังจนเสียงเท้าไกลออกไป
หันหน้ากลับมามองเพราะสัมผัสที่หลังคอ เหงื่อที่ผมยังไม่เห็นถูกปาดออก ชื้นไปตามวงที่นิ้วโป้งขยับ พี่หมอกไม่พูดอะไรต่อ เช่นเดียวกันกับผม
แค่แรงรั้งเบาๆบวกกับแรงโน้มถ่วงมหาศาล แสงสว่างวาบผ่านมาตอนที่ริมฝีปากจรด เสียงดังครืนกลบเสียงลมหายใจของพวกเราไว้จนเงียบเชียบ
……………………………
……………………..
หลังเปลือยแตะกับพื้น นอนหลับไปทั้งแบบนั้น
พอรู้สึกตัวขึ้นหน่อย ก็พลิกกลิ้งไปเรื่อยๆ หาความอุ่นที่อยู่ใกล้ที่สุด เจอแต่ขาเก้าอี้ เกี่ยวไว้ เงี่ยหูฟังเสียงรอบตัว
ได้ยินเสียงฝีเท้า
เดินผ่านไปครั้งหนึ่ง หยุดนิ่ง เสียงนั่นเดินขึ้นไปบนบันได ผมรอเสียงต่อไปอยู่นานมาก จนเผลอหลับไปอีกครั้ง ตื่นขึ้นมา ก็พบตัวเองกลิ้งเป็นดักแด้อยู่ในผ้าห่ม
แหงนหน้ามองจนสุด คราวนี้ได้ยินเสียงพูดคุย เดาจากแสงอาทิตย์ตอนนี้ น่าจะยังไม่แปดโมง
ขานั่น ของม๊า เห็นไม่ชัดเพราะโต๊ะบัง อีกขาหนึ่ง เห็นขอบกางเกงไหวๆอยู่ ก็รู้ว่าของผม พี่หมอกใส่แล้วสั้นขึ้นมาเหนือเข่า ขาขาวก็จริง แต่เห็นกล้ามเป็นมัดที่ต้นขาแบบนี้ตั้งแต่ยังไม่ต้องเกร็ง ก็อดกลืนน้ำลายเอื้อกไม่ได้ ถ้าขืนโดนเตะด้วยขาแบบนั้น มีหวังได้นอนเห็นดาวที่โรงพยาบาล หยอดน้ำข้าวต้มในสภาพน่าเวทนาเป็นเดือนแหง
ได้ยินเสียงพูดคุยค่อนไปทางกระซิบ เปิดลิ้นชักเบามือ เดินย่องไปมา ผมขยี้ตา พลิกตัวหมุนอีกรอบ ยังรู้สึกนอนไม่เต็มอิ่ม ปวดเมื่อยตัว ตอนนอนคว่ำถึงพึ่งรู้สึกว่าพื้นแข็งแค่ไหน เย็นเชียบ ชวนให้นึกถึงสิ่งที่นอนหนุนมาทั้งคืนมากกว่า
ผู้ชายคนนั้น ยืนอยู่ในครัว คล้ายจะยืนอยู่เฉยๆ แต่ก็มองสิ่งที่ม๊าทำอยู่ไม่ห่าง ม๊าขยับปากพูดยาวเฟื้อย เขากลับตอบสั้นๆแค่คำสองคำ แต่ไม่ได้มีสายตาต่อต้านอยู่ในนั้น
พี่หมอกเหลือบมองมาเร็วๆแล้วมองผ่านไป ก่อนจะมองกลับมาอีกครั้ง เห็นผมมองอยู่ ก็คลายหัวคิ้วที่มุ่นเข้าหากัน หมุนตัวเดินไปหยิบของตามที่ม๊าชี้ เป็นภาพที่มองแล้วแปลกตา ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่หมอกเข้าครัวพร้อมม๊า แต่ยังไงก็ไม่คุ้น ไม่ชิน เดินเชื่องๆ ส่งจานให้ แล้วไปยืนพิงอีกมุม กอดอก เก็กเท่ ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะทำ ก็มายืนทำโชว์ใส่ซะงั้น
เสื้อสีเทาที่พี่หมอกใส่ ก่อนหน้านี้ยังเคยเป็นสีดำเข้ม ตัวเล็กกว่าไซส์ที่สวมประจำหน่อย จนรู้สึกแค่มองเฉยๆก็รู้ว่ารัดตัว ผมยุ่ง ผมด้านหลังชี้ประหลาดๆ คงเป็นเพราะนอนหงายกับพื้นอยู่ข้างๆผมเมื่อคืน
ม๊าเอนตัวมอง ผมแกล้งหลับต่อไม่ทัน โดนเรียกให้ลุกขึ้นมา “ไปอาบน้ำแปรงฟันก่อน แล้วค่อยมากินข้าว” พยายามลุกขึ้นจากพื้น ขี้เกียจเกินกว่าจะทำแบบนั้น กลิ้งไปมา ทำตัวแทนไม้กวาด อาจโดดเวรกวาดพื้นไปได้อีกคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งหมุนตัวไปมา
“ตี๋ลุกไม่ขึ้นอ่ะม๊า”
“โตแล้วยังเล่นเป็นเด็กๆอีก โซ่ยตี๋ ลุกเร็ว กับข้าวจะเสร็จแล้วนา”
“ลุก—ฮึด” กล้ามเนื้อหน้าท้องเกร็งเป็นก้อนสามชั้น “-ไม่ขึ้นนน”
ได้ยินม๊าพูด “หมอกไปช่วยอาตี๋หน่อย” แหงนมอง เห็นเท้าเดินเข้ามาใกล้ ไม่รีบร้อน นั่งยองๆอยู่เหนือหัวผมไม่ไกลนัก ก้มหน้าลงมา ผมเงยหน้าขึ้นไป นั่นแหละ ที่ทำให้ผมลุกขึ้นได้เร็วปรื๋อ
วิ่งขึ้นบนบันได ม๊ายังตะโกนตามมา “อย่าวิ่งบนบันไดสิ โซ่ยตี๋!” หันกลับไป ยังเห็นพี่หมอกนั่งอยู่ที่เดิม มองตามมา ยิ้ม มือผมที่จับราวบันไดหน่วงตัวผมไว้ในเวลาสั้นๆ
รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มที่เห็น มีบางอย่างเปลี่ยนไป
กว่าจะนึกได้ว่าคืออะไร ก็วิ่งหนีพ้นรอยยิ้มนั่นมาเสียแล้ว
………………………
……………….
พี่หมอกมักจะตื่นเช้าก่อน เข้านอนที่หลัง ที่นอนว่าง เฮียกลับไปอยู่ที่หอ บางครั้งจะกลับมาบ้างเพื่อมาเอาแฟ้มงาน มองหน้าผมเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ได้พูดอะไร บ่อยครั้งจนผมเริ่มหงุดหงิด เฮียก็จะรีบหันไปคุยกับม๊า แล้วเร่งรีบออกจากบ้านไป
ที่โปรดของพี่หมอกคือหน้าพัดลม บางครั้ง จะเอาโน้ตบุ๊คผมไปนั่งเสียบปลั๊กไฟใกล้ๆ ติดต่อเมลล์กับใครสักคน ผมเห็นแล้วว่าไม่ได้ log out ออก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจจะดู
ทุกคนย่อมมีเรื่องส่วนตัว และไม่ใช่ทุกเรื่อง ที่เราจะเข้าไปก้าวก่าย หรือไปเป็นส่วนหนึ่งในนั้น
“โคตรร้อน”
“พี่ขี้ร้อนมากกว่า ผมไม่เห็นว่ามันจะร้อนสักเท่าไหร่ ไปที่ร้านกับผมดิ แอร์เย็น”
พี่หมอกหันหน้าหนีกลับไปทางอื่น ทำเป็นไม่ได้ยิน ผมด้านหน้าปลิวตั้ง เพราะแรงพัดลม เสื้อชุ่มเหงื่อแนบหลัง
แน่นอน พี่หมอกเคยไปกับผม ไปในสภาพเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาเต่อ ที่มองยังไงก็ไม่เสร่อเท่าผมใส่ หลังจากสลัดคราบเสื้อสูททางการนั่นออกไป ลูกค้าหลายคนก็จ้องตาเป็นมัน นี่ยังไม่ได้พูดถึงพวกแก๊งค์เปียนั่นเลยนะ ยิ้มเยิ้ม ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดยังกับโดนน้ำร้อนสาด เล่นเอาคนขี้รำคาญเดินหนีออกจากร้านแทบไม่ทัน
ดูเด็กลงเยอะ
ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
บางทีคนที่ไม่ต้องทำงานอะไร อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานกว่าใคร ภาระ งาน ความรับผิดชอบ สังคม ค่อยๆดึงชีวิต วิญญาณ ความเป็นเรา ออกไปช้าๆโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ก็ยังไม่ใช่ข้ออ้างที่จะอยู่เฉยๆ โดยไม่พัฒนาอะไร
พอหลายวันเข้าก็เหลือแต่เสื้อกล้าม แค่ออกไปยืนนอกบ้านแว้บๆตอนเช้า ผมชะโงกหน้าไปอีกที ก็เห็นแก๊งค์แม่บ้านหยุดจอดจักรยาน ตั้งแหล่งชุมนุมฉุกเฉินทันที แต่ก็แตกกลุ่มไปเมื่อเห็นผมวิ่งออกมา
“พี่หมอกออกมาทำอะไรอ่ะ?”
“เบื่อ” หน้านิ่งๆ ไม่รู้พูดจริงพูดเล่น
“อยากออกไปข้างนอกไหม? เดี๋ยวผมเอากุญแจมาให้"
“มึงต้องไปกับกู” มองไปด้านอื่น “กู…”
“อ่อ..” พยักหน้าหงึกๆ รู้ว่าพูดถึงเรื่องอะไร “ความจริง ผมติดเงินพี่อยู่ เงินนั้นก็ยังอยู่ที่ผม พี่จะเอาไปเลยไหมล่ะ?”
“นั่นกูให้มึง ไม่ได้ให้ยืม”
“ผมก็อาจจะให้พี่ยืมก่อนก็ได้”
“ตี๋” หันกลับมา พอถูกเรียกชื่อ เลยรู้สึกจริงจังขึ้นอย่างอดไม่ได้ “มึงคิดว่ากูไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลยหรอไง?”
“ก็พี่ไม่บอกผม”
“…..”
เห็นยังปิดปากเงียบ ผมก็ไม่ได้สนใจต่อ
“จะไปตลาดกับผมไหม?”
……………………………..
……………………
ตลาดเช้าคนเยอะ และน่าอึดอัด เสียงเรียกของแม่ค้า เสียงพูดคุยของคนรอบข้าง เรื่องราวข่าวใหม่จากเจ๊ใหญ่ประจำซอยที่กำลังกระจายออกไปเป็นรากแขนง ที่แผงขายปลา เช้ามากๆของวันเสาร์แบบนี้ ปลากลับเหลืออยู่ไม่กี่ตัว ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจจากประสบการณ์หลายสิบปี
“พี่ครับ…” เรียกไม่หัน เห็นว่ายังติดภารกิจเม้าท์ ผมยื่นแบงค์ยี่สิบให้พี่หมอก ชี้ไปที่แผงใกล้ๆกัน ผัก คิดว่าอย่างน้อยก็คงไม่หลงกัน “ไปซื้อคะน้าตรงนั้นให้หน่อยดิ เอายี่สิบเลยนะ”
“เดี๋ยวนี้มึงใช้กูแล้วหรือไง”
“วันๆเอาแต่นั่งจนจะกลายเป็นหมูแล้ว ไปเดินผลาญไขมันหน่อยพี่”
“….” เหงื่อไหลตามโครงหน้า เสื้อผ้าไม่เป็นทางการ ลดความน่ากลัวลงไปกว่าครึ่ง สุดท้ายก็ยอมหมุนตัวกลับ เดินไปได้ไม่ไกล มีอาซิ้มเข้ามาทัก เล่นเอาผมงงไปด้วย พี่หมอกเงยหน้าตรง ทำเป็นไม่ได้ยิน เดินสวนไป
“อ้าว ไอ้ตี๋ เอาอะไร?”
“วันนี้เอาปลาช่อนพี่” ตามสั่ง สับทีหัวปลาพุ่งคล้ายกระสุน
“โทษที เมื่อกี้คุยเพลินเลย รู้รึยัง ข่าวเด็ดวันนี้น่ะ”
“ข่าวไรฮะ?”
“บ้านซอยตรงนั้นนะ เห็นเขาเม้าท์กันว่าลูกชายบ้านไหนไม่รู้ พึ่งเรียนจบกลับมาจากนอก หล่อสุดๆ ถึงขั้นดับณเดชเฉดหัวมาริโอ้”
“โหวขนาดนั้น? ตาฝาดกันรึเปล่า” พี่คนขายรีบส่ายหัว ลืมส่งถุงปลาที่สับเสร็จแล้วให้ผม ผมยื่นเงินค้างเก้อ พี่แกเล่นเท้าเอว “จริงๆ” สะบัดมือ “ป้านิดก็ไปเห็นมา แกทำตาโตเชียวล่ะ”
ป้านิดที่ยังพิงตัวกับแผงขายปลาไม่ยอมไปไหนพยักหน้าหงึกๆ เสริมมาอีกยาว ผมฟังแล้วชักตะหงิดๆ “ผิวขาว คิ้วเข้ม สูง แขนนี่กล้ามเห็นชัดเลย ใส่เสื้อกล้ามมายืนอยู่หน้าบ้าน ฉันล่ะเกือบขับชนเจ้าหน่อยเลยล่ะ”
เจ้าหน่อยคือเด็กที่ยืนทำหน้าเซ็ง เขย่าแขน “ยาย รีบไปเถอะ หนูหิว” แต่ยายกลับหันไปสนใจอย่างอื่นแทน “นั่นไงๆ คนนั้น!”
คุณแทบไม่ต้องเดาเรื่องต่อจากนี้เลยใช่ไหมละ?
ที่ผมต้องพูดเพิ่มขึ้นหน่อยคือนอกจากพี่หมอกจะทำหน้าหงุดหงิด พยายามผลักคุณป้าสูงวัยออกอย่างหยาบคาย ทำหน้าโมโห ขมวดคิ้ว บ่นพึมพำคำหยาบเบาๆ แต่เพราะเห็นว่าที่ทำไปไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ ยิ่งจะทำให้พวกป้าๆรู้สึกสนุกขึ้นที่ได้เห็นหนุ่มหล่อตัวเป็นๆ ผมเลยเลือกที่จะยืนมอง
“เขากำลังจะเดินมาแล้ว เขากำลังจะเดินมาแล้ว!”
พี่ที่แผงขายปลาดีใจจนมือสั่นปัดเขียงแทบหล่น พี่หมอกเข้ามาใกล้ ยื่นมือออกมา จะคว้ามือผมดันคว้าพลาดได้ถุงพลาสติกที่ใส่ปลาสับอยู่ข้างในแทน เลิกคิ้ว แล้วก็ขมวดคิ้ว เดินนำออกไป
“แถวบ้านมึงมันบ้า” กัดฟันกรอด เดินนำ พวกป้าๆไม่เดินตามมาแล้วตอนที่ก้าวลงจากเขตตลาด “กูเรียนที่ไหนมา อยู่บ้านไหน พ่อแม่เป็นใคร ทำไมจะต้องอยากรู้ เรื่องของกู”
“ก็เขาอยากรู้จักพี่ เขาก็ต้องถามดิ”
“แล้วมึงจะหัวเราะทำไม?”
“โอ้ย ผมฮาว่ะ” เดินออกมาย่านที่คนไม่พลุกพล่าน หยุดซื้อน้ำเต้าหู ปาท่องโก๋ “พี่บ่นไม่หยุดเลย ผมไม่เคยเห็น ผมก็เลยฮาดิ”
“…..”
“บ่นดิ ผมว่าดีออก ฟังดูแล้วเหมือนลุงแก่ๆดี เอาปาท่องโก๋ไปกิน ครบเลย”
“…..”
หันกลับไปมอง คิดว่าจะเห็นขมวดคิ้วอยู่ ทำหน้ายุ่ง กลับทำหน้าเฉยๆลอยหน้าลอยตาเสียจนผมแปลกใจ
“อะไร?”
“เปล่า”
“พี่จะยิ้ม ผมเลยถาม ว่าตกลงพี่ขำไรอ่ะ”
“เรื่องของกู”
“เรื่องของพี่ก็เรื่องของผม”
คราวนี้ก็เห็นหลุดยิ้มออกมาหน่อยๆ เล่นเอาผมรู้สึกเหมือนเท้าลอยขึ้นจากพื้นขึ้นนิดนึง
“ทำไมอ่ะ? ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลย” พี่หมอกเดินกลับหลัง ผมรีบจ่ายเงินแล้วเดินตามไป เห็นรอยยิ้มบนหน้าพี่คนขาย ผมได้แต่ยิ้มตอบเขินๆ วิ่งเข้าเบียดพี่หมอก “อธิบายหน่อยดิ ผมอยากรู้”
“อยากรู้มาก?”
“อยากดิ” ยื่นหน้าออกมาหน่อย “แต่ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมรู้ ก็ไม่เป็นไรนะ ผมไม่ได้งอน”
จะเขยิบตัวออกมาด้วย แต่มืออีกข้างที่ไม่รู้มาตอนไหน ก็โอบไหล่ผมไว้ “ไรของพี่เนี่ย” ทำหน้านิ่ง ล้วงมืออีกข้างลงกระเป๋า ยื่นปาท่องโก๋ให้ ก็แค่อ้าปากเฉยๆ เลยยัดเข้าไปทั้งชิ้น “อะไรวะเนี่ย ฮอร์โมนขึ้นลงตามอากาศเรอะ ผมงงพี่”
ปาท่องโก๋ชิ้นนั้นหมดลง ผมแวะซื้อน้ำอ้อยคั้นสดที่ม๊าชอบกิน พี่หมอกเดินไปมาอยู่ด้านหลัง ไม่หันไปมองก็รู้สึก
ยื่นเหรียญสิบไป กำลังรับถุงกลับมา พี่หมอกเดินเข้ามาใกล้ๆ กระซิบ เล่นเอาถุงน้ำอ้อยแทบหลุดจากมือ
“กูคิดว่า” พ่นลมหายใจแรงจนสะดุ้ง “ตอนที่กูแก่ กูก็คงเห็นมึงแก่เหมือนกัน” ผมหันกลับไปมอง พี่หมอกหูแดง ส่งเสียงกระแอมในคอ ขมวดคิ้ว เตะพื้น “ก็แค่นั้น ไม่มีเชี่ยไร”
ผมเผลอยิ้มแฉ่ง ยื่นถุงน้ำอ้อยให้พี่หมอก “เอาไปถือเลยไป” พี่หมอกเผลอตอบนิ่มๆ “อืม” อย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
……………………………
……………………
วันนี้ ก็ครบสองอาทิตย์หลังเกิดเรื่องแล้ว
มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตื่นนอนมาด้วยความรู้สึกคล้ายวันนี้จะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ แต่ก็จบวันลงอย่างธรรมดา
ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว สิบสี่วันที่ผม พี่หมอก และบ้านหลังนี้ยังอยู่ในความสงบ ทุกคนใช้ชีวิตราวกับเรื่องราวที่แสนยากลำบาก ความวุ่นวายทั้งหลายเป็นเพียงควันจาง ไม่มีอะไรแปลกใหม่นอกจากไปรษณีย์มาหาที่บ้านหลังนี้ จดหมายสำคัญที่แสตมป์เยอะแยะไปหมดสองสามฉบับเป็นของพี่หมอก ผมเห็นของในซองนั้นครั้งหนึ่ง พาสปอร์ต
มองหน้าพี่หมอกที่จ้องสมุดเล่มนั้นนิ่ง ผมไม่รู้ ว่าพี่หมอกคิดอะไรอยู่ และไม่มีวันเข้าใจ ถ้าคำพูดนั้นไม่ถูกพูดออกมา
“พี่หมอก”
เงยหน้าขึ้นมอง เก็บพาสปอร์ตเล่มนั้นลงไป ผมรู้ดี ว่าพี่หมอกรู้ว่าผมเห็น แต่ก็เก็บลงเข้าซอง ในนั้นยังเห็นมีเอกสารหลายฉบับ
“ออกไปเดินเล่นกันไหม?”
“มึงอยากคุยอะไรกับกูหรือเปล่า?”
“ผมชวนไปเดินเล่น ก็เดินเล่นดิ”
จ้องหน้ากันนิ่งๆ สุดท้ายพี่หมอกก็ลุกจากเก้าอี้ เดินมาหาผม ยกมือขยี้หัวผมเบาๆ แค่นั้น ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้น เดินตามออกไป สวมรองเท้า ท้องฟ้ามืด มีเสียงสายไฟที่คล้ายกับเสียงจิ้งหรีดสีขาตลอดเวลา แวะซื้อไอติม พี่หมอกไม่ยอมกิน ส่ายหัว ยืนรออยู่นอกร้าน ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ เวลาที่อยู่ในร้าน มองเห็นเสี้ยวหนึ่งของแผ่นหลังที่ยืนพิงอยู่ มองอะไรสักอย่างที่ผมไม่เห็นจากมุมนี้ เป็นความรู้สึกที่ผมรู้สึกว่ามันห่างหายจากเราไปนาน
ไม่จำเป็นต้องไปอยู่ที่ที่ดีที่สุด เป็นมูลค่าไม่ใช่สิ่งที่วัดกันด้วยเงินอีกต่อไป
ความธรรมดาที่มันพิเศษ ผมไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงให้เข้าใจได้ ลมพัดเย็นสบาย เสียงโทรทัศน์ที่ได้ยินแว่วมาจากบ้านหลังที่เราเดินผ่าน เงาสลัวของเราสองคน ตัดผ่านกันไปมาเมื่อผมเดินตวัดซ้ายขวา ในซอยแทบไม่มีรถขับผ่านมา ต้นไม้บางต้น เพ่งมองเหมือนเห็นอะไร แต่สุดท้ายก็เป็นแค่กิ่งไม้ไหว
“จะเดินไปถึงไหน”
“เรื่อยๆ พี่ไม่รีบใช่ไหม?”
ส่ายหัว “ไม่มีเรื่องให้รีบ” ผมพยักหน้าเชื่องช้า ไอติมหยดลงนิ้ว เช็ดลงกับกางเกง รีบกินให้หมด ไอเย็นออกจากปาก ทำท่าเหมือนเป่าลมให้มืออุ่น พี่หมอกก็หัวเราะหึออกมา
“อยู่ที่นั่น ชอบอากาศแบบนั้นหรือเปล่า”
“ก็ดี” พูดสั้นตรงคอนเซปต์ไม่เปลี่ยน “แต่ตอนนี้ก็ไม่แย่”
“ตอนกลางวันผมเห็นพี่บ่นตลอดอ่ะ”
“นั่นมันกลางวัน” พี่หมอกมองออกไป ไม่รู้ไกลแค่ไหน “นี่มันไม่ใช่”
พ้นเขตที่เป็นบ้านเรือน ทางเดินสองข้างเป็นทุ่งหญ้า น่าประหลาด ในย่านกลางเมืองแบบนี้ก็ยังมีอยู่ คลองสายเล็กๆที่ผมวิ่งเล่นแต่เด็กยังอยู่ตรงนั้น ข้างๆมีโกลฟุตบอลสนิมจับ พื้นหญ้าหน้าโกลเตียน คงจะมีคนเล่นอยู่ตลอด
ผมนั่งลงกับพื้นหญ้าข้างคลอง ยังโชคดีที่มันห่างจากผู้คนมากพอ พี่หมอกยืนอยู่ข้างๆ สักพักกว่าจะยอมนั่งลงด้วย
“ผมเคยมาวิ่งเล่นแถวนี้บ่อยๆกับเฮีย”
“มีอะไรให้เล่น?”
“เยอะแยะ” เตะขาไปมากับพื้น มือลูบเร็วๆ หญ้าก็ดิ้นหลุดออกมาจากพื้น “อย่างตรงนั้นก็ปีนต้นไม้ วิ่งเล่นไปเรื่อยๆ แถวนี้มีเด็กเยอะเต็มไปหมด แต่พวกรุ่นเดียวกับผมก็หายไปหมดแล้ว ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนกันหมดแล้ว”
รู้สึกได้ว่าพี่หมอกพอใจ ผมใช้ศอกสะกิด “พี่นี่ไม่อยากให้ผมมีสังคมเลยใช่ไหม?”
“มึงไม่อยากฟังหรอก” พี่นั่นแหละที่ดูเหมือนไม่อยากพูดซะมากกว่า ผมเห็นพี่หมอกมองที่นี่ไปรอบๆ “มึงโตมาในที่แบบนี้ตลอดเลยหรอ?”
“แล้วจะให้ผมไปโตที่ไหน? ที่นี่แหละ และผมก็มีความสุขมากๆด้วย”
“…ดีแล้ว” พูดแบบนั้น “มึงมีความสุข…”
“อืม ตอนนี้ด้วย”
“หรอ”
“พี่ทำเหมือนพี่ไม่อยากรู้”
“กูจะต้องถามมึงอีกทำไม” พี่หมอกชันเข่า วางข้อศอกลงบนหัวเข่า พิงหน้าลงกับแขน ผมมองเห็นตาพี่หมอกแค่ข้างเดียว “ก็กูรู้อยู่แล้ว”
“พี่พูดงี้ผมทำหญ้าตายเป็นแถบเลย”
“มึงก็หยุดดิ”
“ผมหยุดแล้ว เจ้าล่ะ หยุดหรือยัง”
“ใครจะไปเล่นแบบมึง” รอยยิ้มบนหน้าพี่หมอก เห็นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ไม่ได้ลดสิ่งที่กำลังพองอยู่ในใจผมลง “ปัญญาอ่อน”
“ผมทำให้พี่ขำต่างหาก” แลบลิ้น ส่ายหัว พี่หมอกหลุดเสียงหัวเราะออกมา ผมแทบตาถลน หัวเราะตามเสียงดัง
เสียงหัวเราะเงียบลง เรามองหน้ากัน รอยยิ้มผุดขึ้นมา ผมไม่แปลกใจกับรอยยิ้มในครั้งนี้แล้ว บางอย่าง บอกผมว่า ต่อจากนี้ ผมจะเห็นรอยยิ้มนี้ต่อไปเรื่อยๆ แค่เพียงผมอยู่ที่ตรงนี้ ที่ของผม ที่จะอยู่ข้างๆพี่หมอก
“ผมถามได้ไหม?”
พี่หมอกไม่ลังเล พยักหน้า “พาสปอร์ตนั่นคงเป็นของพี่ แต่ที่ผมอยากรู้คือมันมาจากไหน แล้วพี่เอามันมาทำอะไร?”
“มึงคงไม่คิดว่ากูทำอะไรลงไปโดยไม่คิดก่อนหรอกใช่ไหม?”
“อืม”
“กูคิดจะไปอยู่ฮ่องกง แค่ชั่วคราว คิดจะพามึงไปด้วย”
“…..”
“แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว”
“ทำไมล่ะ?”
“มึงไม่อยากไป” พูดเหมือนไม่แคร์ ตั๋วเครื่องบินเฟริสคลาสสองใบนั้น
“ใช่ ผมไม่อยากไป”
“กูเตรียมทุกอย่างไว้ที่นั่น บ้าน รถ เงินมากพอที่จะไม่ต้องทำงานไปอีกตลอดชีวิต”
ผมเงียบ รอที่จะฟังต่อ พี่หมอกมองไปทางอื่น “กูจะมีชีวิตที่สุขสบายอยู่ที่นั่น ไม่ต้องอยู่ใต้กฎเกณฑ์ของใคร ถ้ากูอยากทำงาน ก็มีงานให้กูทำตามที่กูอยากได้”
“แล้วทำไม-”
“ไม่ใช่แค่เพราะมึงหรอก ที่ทำให้กูไม่ไป” หัวคิ้วย่นเข้าหากัน “กูไม่อยากยอมแพ้อะไรง่ายๆ”
ตอนที่ได้ยินคำนั้น ผมรู้สึกขนลุก นึกถึงหลายเรื่องที่ผ่านมา นึกถึงเรื่องราวของตัวเอง ผมได้กลิ่นสี รู้สึกถึงสัมผัสของกระดาษที่ปลายนิ้ว นั่นยิ่งทำให้ผมกำมือแน่นขึ้น
“กูไม่จำเป็นต้องมีเงิน ไม่จำเป็นต้องมีนามสกุลนี้ แค่ตัวกูเอง แค่นั้นก็พอ ที่จะทำให้เขาต้องเปลี่ยนความคิด” พูดต่อ เสียงเบาลง “…มองกูที่เป็นกู”
ผมยื่นมือไป พี่หมอกจับตอบ คว้าไว้ก่อนที่ผมจะคิดว่าพี่หมอกจะทำ หันกลับมา ตอนนี้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่แค่ตัวพี่หมอกเอง แต่ผมก็รู้สึกเหมือนที่จะต้องทำอะไรสักอย่างเหมือนกัน
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้ผมคิดว่าพี่หมอกจะทำไม่ได้ ไม่สำคัญว่าเรื่องที่พี่หมอกจะทำนั่นยากแค่ไหน
คนที่พยายามมากกว่าใคร ไม่ว่ายังไง หรืออะไร ผมเชื่อว่าถ้าไม่ได้เล่นกันสกปรก ยังไงก็ไม่ผิดหวัง
“ก็เอาดิ ทำเลย ผมหนุนเต็มที่ จะเอาให้เหมือนเชียร์ลูกชายข้างสนามเลย”
“มึงก็เคยทำแล้วไม่ใช่หรอไง?”
“ใช่แล้ว ไอ้ลูกชาย” หัวเราะออกมา พี่หมอกถอนหายใจ อมยิ้มหน่อยๆ บีบมือผมแน่น
“ผมเชื่อว่าพี่ทำได้” ยิ่งกว่าคำว่าเชื่อ มันคือความมั่นใจที่มากจนน่าประหลาด “พี่ยังหนุ่ม จะเปิดบริษัทใหม่เองยังได้เลย” ผมยิ้มออกไป ไม่รู้รอยยิ้มนั้นจะจริงใจแค่ไหน
ความทะเยอทะยานของพี่หมอก ไม่รู้ว่าตัวพี่เองจะรู้สึกถึงมันหรือเปล่า สิ่งที่ทำให้พี่หมอกมองข้ามตัวเองไปเสมอ ความรู้สึกสองอย่าง ทั้งสนับสนุน ต่อต้านเมื่อถึงจุดๆหนึ่ง ขัดแย้งกันเองในหัวของผม
ในตอนที่ไม่เหลืออะไร ไหล่ชนไหล่ ความอบอุ่น กลิ่นหญ้า โอบล้อมผมและพี่หมอกไว้
ความสำเร็จอย่างหนึ่งของพวกเรา อยู่ในมือกันและกัน
……………………….
……………….
[B.N.29 : complete]
[2.6.56]
ยังไม่จบ รีพลายล่างยังมีอีกตึ๊งนึงงงง
ตอนนี้เรียนหนักแต่คิดว่าอนาคตน่าจะหนักกว่าเลยรีบปั่นมาให้อ่านดีกว่า แหะแหะ
รักและคิดถึง
-
คิดถึง หมอก ตี๋ นะคะ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
Delete scene
“ผมมีแปรงสีฟันสำรองอันนึง ใช้อันนี้ไปก่อนแล้วกัน”
“…..”
“ยาสีฟัน ใช้ได้เลย ตามสบาย สบู่ก็นู่น พี่อาจจะไม่เคยใช้สบู่ก่อน ก็ถึงเวลาอันประจวบเหมาะแล้ว ลองใช้ดู อาจจะอาบเร็วกว่าสบู่เหลวด้วยซ้ำ พี่วางไว้ตรงไหล่ เดี๋ยวมันก็ลื่นลงมาถึงหลังเอง ไง สารพัดลูกเล่น”
“….”
“อันนี้เสื้อผม อาจจะตัวเล็กไปหน่อย แต่ก็ทนหน่อยแล้วกัน”
พี่หมอกกางเสื้อออก มองมันสลับหน้าผม “แล้วเสื้อเฮียมึง?”
“…ไม่ใช่ว่าเฮียหวงหรืออะไรหรอก” ยักไหล่ ย้ายที่ยืนอยู่ ตอนนี้ยืนเบียดอยู่ในห้องน้ำ “แต่..แหะๆ” ผมยิ้มแหย
“อะไรของมึง”
ทำเหมือนไม่สนใจ กวักน้ำขึ้นล้างหน้า เปียกจนถึงคอเสื้อ ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้พี่หมอกเช็ดหน้าไปก่อน ผ้าผืนนั้นเริ่มเปียก มองผมผ่านกระจก
“ไม่มีไร เรื่องเล็กน้อย อย่าสนใจเลย”
“ไอ้ตี๋”
“ไม่กล้าบอกว่ะ ผมว่ามันอะจึ๋ยๆแปลกๆ”
“มึงจะอายเชี่ยไร มีอะไรที่กูยังไม่รู้เกี่ยวกับมึงอีก?” พี่หมอกขมวดคิ้ว โยนผ้าเช็ดตัวคลุมหัวผม ดูเหมือนจะรู้สึกถึงเค้าลางความโมโหอยู่ในน้ำเสียง บรรยากาศรอบๆ “กูรู้จักเพื่อนมึงทุกคน รู้เรื่องครอบครัวมึง ประถม มัธยม มหาลัย กูรู้มึงเรียนที่ไหน ห้องไหน กับ—“
“เฮ้ย พอๆ ยาวเป็นมหากาพย์เลย ทีอย่างงี้ พูดเอาๆ ไม่หยุดเลย”
“มึงรีบๆบอกมา”
เผ่นออกจากห้องน้ำ รีบดึงประตูปิด พี่หมอกคว้าลูกบิดทัน ดึงยื้อกัน เหลือช่องนิดหน่อย พอจะมองเห็นหน้ากันได้ “ใจเย็นๆ เดี๋ยวประตูพัง”
“มึงปล่อยสิ”
ผมขมวดคิ้ว พี่หมอกก็ปล่อยมือออก ไม่ได้เตือนก่อน ผมหงายไปข้างหลัง พี่หมอกรีบคว้าลูกบิดไว้อีกรอบ แล้วค่อยปล่อยออกตอนเห็นว่าผมตั้งหลักได้แล้ว
“ผมอยากให้พี่ใส่เสื้อผมมากกว่า” เสียงเบาลง ผมพยายามหายใจเข้าลึกๆ ทำให้เสียงดังกว่าเดิม แต่กลับพูดออกมาเหมือนเด็กขาดความมั่นใจ ใช่ ขั้นวิกฤต หัวเราะกลบเกลื่อน “…ไง เลี่ยนไหม?”
“เลี่ยน”
“ประมาณนั้นล่ะ”
“กูจะอาบน้ำแล้ว”
“ได้เลย”
ประตูที่แง้มไว้เพียงนิดๆ ปิดลง ตรงนี้ ผมแทบจะมองไม่เห็นในห้องน้ำอีก บานประตูกำลังจะงับปิดลง ได้ยินเสียงเรียก
“เลี่ยน…” รู้สึกเหมือนประตูฝากนั้นคงมีคนพิงอยู่ ผมไม่ได้พิงอีกด้านหนึ่ง สงสารประตูบานเก่าๆนี้ ลืมผ้าเปียกในมือ ลืมไปว่าถ้าคว้าติดตัวมาแบบนี้ พี่หมอกจะใช้อะไรเช็ดตัวหลังจากอาบเสร็จ ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย จนกระทั่งพี่หมอกเดินตัวชุ่มออกมาจากห้องน้ำ
“…แต่กูอยากได้ยินอีก”
......................................
.................................
[Delete scene : complete]
[2.6.56]
-
คิดถึงมากก แงงงงงงงง TOT
-
สู้ๆๆนะคะ พี่หมอก สู้ๆนะคะตี๋ เอาใจช่วยๆ :กอด1:
-
หายคิดถึงได้นิดนึง อิอิ
Edit: กรี๊ดดดดดดด ลืมดูข้างบน อ่านไปยิ้มไป น่ารักเฟ่อร์ อิอิ
-
สู้ๆๆๆ เอาใจช่วยน้องตี๋พี่หมอกกก :กอด1:
-
กว่าจะอ่านตอนนี้จบเล่นเขินบิดไปหลายทีเลย งึ้ยยยยย :hao5:
คือน่ารัก คือมีความสุข คือหมอกตี๋ตอนนี้มีความสุข ดีใจจจจจจจ
สู้ต่อไปนะทั้งสองคนนนนนนนนนนนนนนนน o13
สุดท้าย พี่หมอกหล่อมาก!
ผู้ชายคนนี้นี่...โอ๊ย พูดไม่ถูก รักรักรัก 55555555
รอค่าาาาาา คิดถึงๆ :-[
-
ในที่สุดพี่หมอก-พี่ตี๋ก็กลับมา :ling1: :ling1:
สู้นะคะทั้งสองคน
-
น้องตี๋โชคดีที่มีคนรักแบบพี่หมอก
พี่หมอกก็โชคดีที่มีคนรักเป็นน้องตี๋
ทั้งคู่ต่างโชคดีที่ได้เป็นคนรักของกันและกัน
งื้อออออออออออ ~~~~~ พี่หมอก พี่แมร่งเท่จริงๆหวะ
เชื่อว่าถ้าพี่หมอกพยายามที่จพทำอะไรแล้วหละก็ ไม่เกินความสามารถหรอก
แถมตอนนี้มีน้องตี๋อยู่ข้างๆคอยให้กำลังใจ รับรองว่าทำได้แน่
-
หมอกสู้ๆ
-
:katai1: คิดถึงหมอกตี๋
คิดถึง cn :3123:
-
หึหึหึ ชอบลูกเล่นของสบู่ก้อนจัง ไม่เคยคิดมาก่อน
พี่หมอกสู้ๆ :ped149:
-
หวานตายกันไปเลย :-[
-
เราอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมเลย โคตรักพี่หมอกกับตี๋แล้วก็ครอบครัวตี๋
เราชอบอะไรที่แบบดูมั่นคงและจริงจัง
นั่นก็คือพี่หมอก ตอนที่บอกว่าเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว
คือดูก็รู้เลยว่าเป็นคนประเภทไหน T_T
โฮมันเป็นดราม่าโรแมนซ์รึเปล่าเนี่ย
ไม่ไหวแล้ววววววเค้าหลงพี่หมอกตั้งแต่เรียนวิศวะ(ใช่ปะ5555)ยันเป็นนักธุรกิจ
แอร้ รักกันไปจนแก่ตายเล้ยยยย! ตี๋ก็เหมือนเป็นสิ่งสำคัญของพี่หมอกอย่างนึงเลยอะ โอ้ยยยยซึ้ง
-
เอาใจช่วยหมอกกับตี๋
-
:-[
-
พี่หมอกกกกกกกกกก คิดถึงงงงงง หวานเลี่ยนนนนนน แต่ชอบบบบบบบ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
สู้ๆๆเด้อน้องตี๋ พี่หมอก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:katai2-1:
-
/ไม่กินเม๊กละ...
บรรยากาศอบอุ่นผุดๆ ตี๋เลเวลอัพแล้ว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
/เบื้องหลังอีโมคืออิจ /อย่าให้เรามีพี่หมอกบ้างนะ555555555
-
ขอบคุณที่มาต่ออออออดีใจมากๆ
ลุ้น!!!! หมอกคิดอะไรอยู่? เตรียมอะไรไว้แล้วว?
ทำไมตี้ ไม่ยอมไปอยู่ฮ่องกง น้าๆๆ
น่าจะไปดู ไปใช้ชีวิตคู่ ตามใจตัวเองสักครั้งๆๆ:)))
ใช้ชีวิตให้คุ้มไปเลย ครั้งหนึ่งในชีวิต
รอนะครับบบบบ?? รอตอนต่อไป ขอให้มีแต่เรื่ิิองราวดีๆเกิดขึ้นเถิด:^^
-
คิดถึงพี่หมอกมากกกกกกก ในที่สุดก็กลับมาแล้วววว
ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันซักทีหลังจากผ่านอะไรแย่ๆมาเยอะ
เหมือนทั้งสองคนจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ ขอให้พี่หมอกสู้ต่อไปนะ พี่หมอกทำได้อยู่แล้ว
-
ฮืออออออออ ทำไงดี เราผูกพันกับเรื่องนี้มากๆเลยอะ แค่เห็นว่ามาอัพตอนใหม่แล้ว ก็ดีใจร้องกรี๊ดเลย 555 :hao5: :hao5: :hao5:
พี่หมอก สุดยอดเลยจริงๆ เตรียมทุกอย่างไว้ วางแผนไว้แล้วทุกอย่าง
ผู้ชายคนนี้ ในอนาคตถ้าตี๋อยู่ข้างๆ ไม่ว่ายังไง เราเชื่อว่า หมอกก็จะทำให้ตี๋มีความสุข
อ่านแล้วมันปริ่มๆอะ ดีใจกับทั้งคู่ด้วย รู้สึกแบบนั้น
เหมือนต่อสู้อะไรมาด้วยกันเยอะ กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้....อยากให้รักษากันไว้ให้ดีนะ
เราเองก็อยากเห็นหมอกกับตี๋อยู่ด้วยกันไปไปจนแก่เหมือนกัน :mew3:
อ่านประโยคนี้แล้วขนลุก "ความธรรมดาที่มันพิเศษ"....ชอบบบบบบบบบ
พี่หมอกก็ยังคงเป็นพี่หมอกที่อ่านทุกครั้ง ก็ทำให้เราใจสั่นได้เสมอเลย แอร๊ยยย
ต่อนต่อไป แอบกลัวจังว่าจะต้องเจออะไรกันอีก แต่ถึงจะเจออะไรก็ขอให้สองคนนี้ยังอยู่ข้างๆกันต่อไปนะ :mew2:
Delete Scene อ่านแล้วเขินแทนตี๋ก็เค้าหวงของเค้านี่เนอะ 5555
รัก-เรื่อง-นี้-จัง :กอด1:
-
อบอุ่นมากกกก
ถ้าพี่หมอกจะน่ารักขาดนี้นะ แอร๊ยยยย :o8: :-[ :impress2: :katai2-1:
-
โอ๊ยยยยย ย้มแก้มแทบแตก :hao7:
-
ชอบประโยคนี้จัง "ตอนที่กูแก่ กูก็คงเห็นมึงแก่เหมือนกัน”
มันรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ มีความมั่นใจว่าพี่หมอกและน้องตี๋จะอยู่ด้วยกันไปตลอด
และมีตี๋คอยเป็นกำลังใจในการเริ่มต้นชีวิตใหม่
เป็นกำลังใจให้พี่หมอก น้องตี๋ และคุณcn9095 นะค่ะ o13
-
:hao7: :hao7: :hao7:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักกกกกก
ชอบมากกก ก ไก่ สามล้านแปดเเสนตัวไปเลยยย
-
มีความสุขมากเมื่อเห็นว่ามาต่อแล้ว รักนิยายเรื่องนี้จริงจังค่ะ
น้ำตาซึมตอนที่สองคนพูดกันถึงเรื่องอนาคต สิ่งที่พี่หมอกจะทำ ตี๋เองก็มีสิ่งที่ต้องทำ ความคิดของสองคนเปลี่ยนไปมาก
ไม่ยื้อจะทำแต่ในสิ่งที่ต้องการ แต่หันมามองด้วยว่าอีกคนต้องการอะไร อย่างที่พี่หมอกจะไม่พาตี๋ไปฮ่องกง
เพราะรู้ว่าตี๋เองต้องไม่อยากไปแน่ ๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงทะเลาะกันไปแล้ว เข้มแข็งกันขึ้นมากทั้งความคิด
และความรัก ฮิ้วววว เลี่ยนเนอะแต่ก็คิดยังงี้จริง ๆ ค่ะ ในฐานะแฟนคลับตี๋หมอก
ชอบทุกตรงๆ จริง ๆ อย่างตอนพี่หมอกยิ้มท้าทายเฮีย แหม แกร้ายๆ ไม่หวั่นกับทุกสิ่งจริง ๆ เฮียส่ายหัวเบย
ตอนพี่หมอกบ่นยาว ๆ ตอนพี่หมอกชอบที่ตี๋บอกว่าเรื่องของพี่หมอกเป็นเรื่องของตัวเอง ตอนตี๋งอนเล็ก ๆ
แต่พอพี่หมอกเฉลย เฮ้ยยยยย คนอ่านยังเขินเลยจ้า... ซึ้งด้วยอ่ะ ดีลีทซีนก็น่ารักมว๊ากกกกกกกกกก
แหม่ ถ้าไม่รู้เรื่องตี๋ซักเรื่องพี่แกจะหงุดหงิดมาก ทุกวันนี้ก็แทบสิงน้องตี๋แล้วนะพี่ พอรู้นี่แบบ
อร๊ากกกกก กัดหมอนกันเลยจ้าคนอ่าน พาร์ทนี้หวานมาก ดูเป็นคู่ชีวิตกันสุด ๆ ฮาป้าๆยายๆที่ซอยนั้นมาก
ปลื้มคนหล่อ
ขอบคุณค่า มาต่ออีกน้า พลีสสสสส เป็นกำลังใจให้กับทุกสิ่งค่ะ
-
ชอบพี่หมอก น้องตี๋
ขอให้ต่อสู้ไปด้วยกันตลอดน้า
-
เขินนนนนนนน แดดิ้นๆๆๆๆ>.< :-[
-
อ๊าาาาาาาาาา
เขินๆๆๆๆๆ อ่า น่ารักจริงๆ ให้ตายสิ
-
ดีใจมากค่ะคนเขียนมาต่อน้องตี๋พี่หมอกให้ :m4:
o9....ตอนนี้เหมือนพี่หมอกกลับมาเป็นเด็กเอาแต่ใจอีกครั้ง
ง้องแง้งกับตี๋น้อยตอนไปตลาดน่ารักมากกก :m1:
.
.
เอาใจช่วยน้องCn9095นะคะ ขอให้เรียนผ่านตลอดได้เกรดสูงๆเน้อ :mew1:
-
โฮ่ เฮีย
มึนซึนมาก
-
จะบ้าตายยยยย
หวานจนมดกัดลูกตาจะแตก!
โอ้ยพี่หมอกกกกกก
มีแค่ตี๋ก็พอแล้วเนอะ
เรื่องฮ่องกงอยากให้ไปนะ
พาแม่ เฮียไปด้วย
เหมือนไปชุบชีวิต แล้วกลับมาให้ยิ่งใหญ่กว่าเดิม!
รอตอนต่อไปสุดๆ
มีกระทู้ตอบใหม่ 15 กระทู้ ขณะที่คุณพิมพ์ข้อความ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้ << คนพวกนี้มาจากไหนกัน...
-
เอาใจช่วยพี่หมอกและน้องตี๋เสมอ
-
ชีวิตมันต้องสู้ต่อไป :katai4:
-
สู้ๆเพื่ออนาคต พี่หมอกโคตรน่ารักเลยอ่ะ
-
ฟินนนนนนนนนนนนน :impress2:
มีความสุขมากกกกกกกกกก
น่ารักมากกกกกกกกกกกกก
รักมากกกกกกกกกกกกกก
เอาอีกกกกกกกกก
-
พี่หมอก น้องตี๋ ยอดมาก o13 หวานแบบไม่เลี่ยนดีจริง ๆ ขอให้ช่วยกันฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้น้า ชอบตอนท้ายมากที่น้องตี๋อยากให้พี่หมอกใส่เสื้อตัวเองอ่ะ น่ารักกันสุด ๆ :-[
-
โอ๊ย บ้าแล้ว คือถ้าพี่หมอกจะน่ารักขนาดนี้!!!
โอ๊ย เมนต์ไม่ออก แต่อ่านแล้วมันสุขใจคะ ขอบคุณนะคะ
-
น่ารักดี หมอกต้องทำได้อยู่แล้ว เพราะหมอกมีความสามารถ และมีกำลัีงใจจากคนสำคัญอย่างตี๋
-
แค่เธออยู่ข้างๆ ก็พอเนอะ
คิดถึงสุดๆ :กอด1:
-
ตอนนี้ความรักเป็นรูปเป็นร่างขึ้นอีกเยอะ
ได้เห็นพี่หมอกในมุมที่แตกต่างไป น่ารักมากขึ้น เป็นเด็กมากขึ้น มีความสุขมากขึ้น
ดูเหมือนคนใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจริงๆแล้ว
กิ้วววววว น้องตี๋น่ารักเสมอ ทำให้พี่หมอกยิ้มได้ตลอด
-
คิดถึงมากมายยยยยย
คิดถึงตี๋หมอก......
-
เค้าชอบแบบเลี่ยนๆ ละ :กอด1:
-
ปลื้มปริ่ม ตี๋มาแล้ววววววว :hao7:
ชอบตอนอยู่กับหมอกม๊าวววววก
อ่านตอนนี้แล้วทั้งคู่ดูผ่อนคลาย หมอกยิ้มง่าย
ตี๋ยังกวนเกรียนเล็ก น่ารัก น่าปล้ำเป็นที่สุด
กระหน่ำกดบวกและเป็ดไม่ยั้งแทนคำขอบคุณ
:mew1:
-
แอร๊ยยย
พี่หมอก น้องตี๋ มาต่อแล้ว
ทว่าเรายังอ่านไม่ถึงไหนเลยหว่า
-
สู้ๆนะพี่หมอก
ฮาๆกะความอยากรู้อยากเห็นของเหล่าป้าๆน้าๆก็อยู่ๆก็มีคนหล่อโผล่มาเนาะ
-
มีความสุขมาก ๆๆ กับการอ่านตอนนี้ เหมือนจะมีความสุขที่สุด ตั้งแต่อ่าน Bank note เลย มันเหมือน สองคนรู้ใจตัวเองที่สุด พยายามทำให้อีกฝ่ายมีความสุข ตอนแรกแอบคิดว่าหมอกอาจไม่มีเงินเลยก็ได้ ขำมากตอนหมอกถามตี๋ว่ามึงคิดว่ากูไม่ได้เตรียมการอะไรไว้เลย เหรอ ตอบเลยว่าใช่ 5555 พี่หมอกเก่งและเท่ห์ที่สุดเลย กรี๊ดร้องมาก ๆๆ แอบขำที่พี่หมอกเป่าพัดลม คงร้อนมากๆๆ แม่ค้าต่าง ๆ แตกตื่น อึ้งในความหล่อขั้นเทพของพี่หมอก ไม่เคยเห็นพี่หมอกขี้บ่น งวดนี้บ่นจนตี๋ยังฮา เห็นอนาคตว่าสองคนนี้จะอยู่สร้างครอบครัวด้วยกันอยู่กันไปคนแก่เฒ่า
อ่านไปอ่านมาสงสารเฮียฮ้งเหมือนกันนะ ต้องเสียสละห้องให้กับน้องชายและน้องเขย อันแสนที่จะไม่เคารพตัวเองเลย ไหนยังต้องมาเห็นฉากน่าอิจฉาอีก (น้องฟินของเฮียฮ้งไปไหน)
แต่จริง ๆๆ แล้วในฐานะลูก ถึงแม้เราคิดเสมอว่าพ่อแม่ตัวเองไม่ดี ไม่รักลูก ไม่เอาใจใส่ แต่จะบอกว่าลูกคนหนึ่งจะไม่สามารถเกิดและโตมาได้ถ้าไม่มีพ่อแม่เลี้ยงดู คนที่ต้องการความเจริญในชีวิตต้องมีคุณธรรมที่ชื่อว่ากตัญญูนะค่ะ ในตอนก่อนหน้านี้หมอกทะเลาะกับพ่อรุนแรงที่สุดแสดงกิริยาไม่ดีต่อพ่อ ถึงพ่อจะผิดจริง แต่ในฐานะลูกไม่ควรทำอย่างนั้นกับบุพการี การทำไม่ดีต่อพ่อแม่จะส่งผลไม่ดีกับตัวลูกเองอย่างรุนแรงมาก ๆๆ หมอกน่าจะใจเย็นและไปขอโทษพ่อนะ ถึงพ่อจะไม่ให้อภัย แต่อยากให้หมอกทำ การทำให้พ่อยอมรับในความรักครั้งนี้เป็นสิ่งที่หมอกควรทำนะ
เป็นกำลังใจคนแต่งเสมอ ๆๆๆ ขอบคุณมาก ที่ยังมาแต่งให้อ่านต่อถึงแม้จะยุ่งกับการเรียน รอซื้อหนังสือ Bank note นะคะ
-
โอยยยยยยย
ตายยยยยยย
เขินมากกกกกกกกกกกกกกก
นั่งอ่านไปยิ้มไป บ้าไปแล้วแน่ๆ >\\\\\<
-
ตี๋หมอกน่ารักจัง..คนอ่านก็อยากได้ยินคำเลี่ยนๆบ่อยๆนะ55
-
ชอบเวลาตอนนี้จัง
ไม่ต้องกดดันจาก
ใคร ใช้ชีวิตแบบ
คนธรรมดา :katai2-1:
-
คนแก่อยากบอกว่า "ตอนนี้ทั้งหลานหมอก กับ หลานคนแต่ง ได้ใจคนแก่ไปเต็ม ๆ เลย" :m12: :m12: :m12:
o13 o13 o13
-
ในที่สุดดดดดดดดดดด
พี่หมอก ก้คิดได้ ที่จะยืนด้วยขาตัวเอง ไปกับตี๋
ต้องอย่างงี้ปะ ถึงจะเรียกว่าพี่หมอกโตแล้ว
-
พูดไม่ออกเลยอ่ะ เหมือนมาครั้งนี้สองคนนี้เข้าใจกันและกันมากขึ้น แล้วเรารู้สึกสบายใจเวลาอ่านไปด้วย ตี๋ก็เข้าใจพี่หมอก พี่หมอกก็เลิกเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองแล้ว เป็นจุดเริ่มต้นของความสุขซะที 555
ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรอีก แต่ถ้าพี่หมอกจะทะเยอทะยาน ก็มีตี๋คอยหนุนอยู่ข้างหลัง หรือถ้าตี๋เริ่มไม่แน่ใจ ก็มีพี่หมอกบีบมืออยู่ข้างๆ ก็น่าจะพอแล้วเนอะ
อ่านแล้วกลับมายิ้มเหมือนตอนอ่าน coin อีกครั้งนึง น่ารักแบบหมอกตี๋เนอะ
-
สู้สู้นะ ทั้งสองคนเลย
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอแค่ทั้งสองคนยังอยู่ด้วยกัน
ไม่มีใครทิ้งอีกคนไปก่อนเหมือนที่ผ่านๆมาก้อพอแล้ว
ช่วยกันฝ่าฟันไปให้ได้นะ
รักพี่หมอกกับตี๋มากๆ
แต่จะรักคนแต่งมากกว่าถ้ามาต่อบ่อยๆ อย่าทิ้งคนอ่านไปนานๆอีกเลยนาาาาาาาา
-
กรี๊ดดดดดดด ฟินไปสามตลบ ชอบดีลีทซีนจัง หุหุหุ พี่หมอกน่ารักอ่า
เอาสู้ต่อไป มีหมอกตี๋ เรื่องอะไรเราก็ไม่กลัวแล้ว เย้!
เฮียแอบรู้เห็นเป็นใจสินะ แต่ดูเครียด เราเป็นห่วงนะ รับไปหาหวานใจเร็ว
รออ่านเสมอคร่า
-
ได้กำลังใจ โฮกกกกกก :hao5:
ชีวิตผมเองก็ต้องทำอะไรสักอย่างเหมือนกัน
คิดถึงตี๋หมอกและคนเขียนมากมากคับ :n1: :n1:
เรียนหนักขึ้นมากจริงๆและจะหนักขึ้นเรื่อยๆ สู้ๆครับ :really2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หมอกตี๋ กรี๊ดดดด :hao5:
ไม่มีอะไรจะบอก แต่ตอนนี้หวานๆซึ้งๆกันเบาๆ
หมอกเป็นคนที่ทำอะไรรอบคอบจริงๆ ต่อให้ตัวเองลำบากแค่ไหนไม่เคยคิดจะให้ตี๋ลำบากไปด้วยเลย
เป็นผู้ชายที่น่านับถือที่สุด ตี๋เองก็พร้อมลำบากไปพร้อมกับหมอกเเล้วด้วย
ทั้งสองคนจะไม่ปล่อยมือจากกันเเล้วใช่มั๊ย รักกันนานๆนะ สู้ๆ :กอด1:
คุณคนเขียนก็สู้ๆน้าาาา เรียนก็หนักไหนจะต้องปั่นนิยายอีก
เป็นกำลังใหให้อีกคนจ้าาาาาาาาาาาาาา มาไม่บ่อยไม่เป็นไรแต่อย่าทิ้งกันเน่อออออออออ :L2:
-
พี่หมอกอย่ายอมแพ้นะ สู้ๆ
มีตี๋อยู่เคียงข้างแล้ว
-
อ๊ากกกกฟินที่สุดในสามโลกกกกกกกทท :katai2-1:
-
:n1: มีความสุขตามเลยครับ มาต่อเร้วๆนะครับ :กอด1:
-
คู่นี้น่ารักไปไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :-[
-
อมยิ้มถูกใจ
ชอบบรรยากาศนี้จัง
-
ตอนใหม่อ่านแล้วฟินมากๆ พี่หมอกสุกซึนน่ารักจริงๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะคะ
ถึงจะเรียนหนักก็สู้ๆน๊า คนอ่านรอได้เสมอค่ะ แวะมาส่งข่าวกันบ้างก็พอ รักตี๋หมอกที่สุด!!
-
เลี่ยน......แต่ก็อยากอ่านอีก......เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คิอดถึงจับจิตจับใจ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกก
คิดถึงฝุดๆ ดีใจที่มาต่อ><
-
รู้สึกว่าตี๋น่ารักขึ้นยังไงก็ไม่รู้
ดูจะแสดงออกว่ารักพี่หมอกกว่าปกติ(มั้ง)
น่ารักสุดๆอ่ะ อ่านแล้วก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว -..-
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ยังคงรักในความชัดเจนเสมอต้นเสมอปลายของหมอกเสมอ
พูดไม่เยอะ แต่ชัดเจนในทุกการกระทำ
ชอบ อยากมีคนๆนึงที่เข้าใจและพร้อมจะแก่ไปด้วยกันแบบนี้บ้าง
แบบพี่หมอกเลยได้มั๊ย? :-[
-
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋มากมาย
ชอบความชัดเจน จุบบบบ
-
เค้าก็หนับหนุนเต็มที่ :katai2-1:
-
แค่มีกันและกันก็เพียงพอแล้ว เนอะ...หมอกตี๋
โอย...น่ารักมาก
ปล. พี่หมอกเดินตัวชุ่มออกมาคืออัลไลลลล
-
เขิลลลลลลลล
-
แปะโป้งไปก่อน เดี๋ยวค่อยๆตามทยอยอ่านนะคะ :katai3: :katai5: o18
-
เริ่มต้นอีกทีนะพี่หมอก ตี๋
-
มีแอบหวานอ่ะ -//////-
-
:กอด1: :ling3:
สมกับการรอคอยมากเลยอ่ะ :heaven
:hao3: :hao3: :hao3:
แบบว่าๆๆๆ
พี่หมอกน้องตี๋น่ารักได้ใจ หลังจากนี้จะมีแต่เรื่องดีๆ เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมอ่ะ
แทบรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว
:katai1:
-
ไม่ได้เข้ามานาน กะจะเข้ามาอ่านตอนเก่า ๆ เจอตอนใหม่เข้าไปดีใจสุด ๆ :laugh:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลยยยย
ลุ้นสุดชีวิต กลับมาคืนดีกันได้ก็ดีใจแล้วววว~
-
:ling1: ตี๋+หมอกๆๆๆๆๆๆๆ :mew1: น่ารักอ่าๆๆๆๆ
-
เสียอย่างก็ได้อย่าง เสียความสะดวกสบาย แต่ได้ความเป็นอิสระ
เวลาเท่านั้น ที่จะละลาย และสลายหมอกอันชวนอึดอัด ให้กลายเป็นสายหมอกอันสดชื่น :z2:
+1 ให้กับความโล่งสบายของเรื่อง เป็นกำลังใจให้ครับ เรียนหนัก ดีกว่าหนักใจนะครับ
-
ตามทันตอนปัจุบันแล้วดีใจจจจจ แล้วก็ดีใจมากที่มาทันตอนที่ดราม่าหนักๆจบไปแล้ว คือตอนนี้อาจจะมีดราม่าพ่อพี่หมอกอยู่แต่ด้วยส่วนตัวแล้วดราม่าอะไรก็ไม่หนักเท่าดรม่าคนสองคนที่รักกันไม่เข้าใจกันหรอก อย่างตอนนี้ถึงจะมีดราม่าพ่อพี่หมอกอยู่แต่ทั้งคู่ก็เข้าใจกันมีกันและกันอยู่ดังนั้นทุกอย่างจะต้องจบลงด้วยดี
เรื่องนี้นี่เป็นเรืื่องที่เห็นชื่อเรื่องมานานนนนนนนนนมากแล้วตอนเห็นชื่อเรื่องนี่สะดุดตามาก แต่ไม่สะดุดใจให้กดเข้ามาอ่านเลยคิดว่าคงไม่ใช่แนวตัวเองแน่ๆ จนวันนึงเปิดเข้าใจแฟนเพจออสการ์ได้ไงไม่รู้เจอคำโปรยเรื่องนี้แล้วมันสะดุดใจมาก ณ ตอนนั้นนี่อยากอ่านมากๆแต่ต้องห้ามใจตัวเองไว้เพราะต้องอ่านหนังสือเรียน แต่สุดท้ายอดทนไม่ได้ก็ต้องอ่านนิยายคู่หนังสือเรียนกันอย่างเมามันส์.5555
เป็นนิยายที่อ่านจบตอนนึงแล้วจะอยากรู้ตอนต่อไปอยู่ตลอดบางทีตั้งใจจะอ่านแค่ตอนเดียวแล้วไปอ่านหนังสือเรียนต่อแต่มันหยุดไม่ได้ต้องอ่านต่อเรื่อยๆนี่บ่อยมาก คนเขียนใส่กัญชาในนิยายแน่เลย 555
นิยายเรื่องนี้ตอนภาคcoinนี่ชอบนิสัยตี๋มากๆร่าเริงน่ารักต๊องรักครอบครัวมองโลกในแง่ดีใจเย็น คือช่วงเวลาที่ตี๋กับพี่หมอกอยู่ด้วยกันในภาคนี้เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆจริงๆ จนกระทั่งเริ่มมีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวแล้วตี๋ก็ทำร้ายตัวเองและคนที่รักลงไป ตอนนั้นเราก็รู้สึกแบบตี๋ทำไมนั้นนน คือเข้าใจตี๋แหละแต่ก็ไม่อยากให้ทำแบบนั้น พอมาภาคแบงค์นี่วัยทำงานแล้วบรรยากาศดูโตขึ้นสองคนได้เจอกันอีกช่วงนี้ตี๋จะแบบโหยหาพี่หมอกมาก พี่หมอกก็จะยังไม่เข้าใกล้ตี๋เท่าไหร่เราก็เชียร์ๆอยากให้มาสร้างบรรยากาศเหมือนตอนcoinอีก ไปๆมาๆพอเรื่องทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆพี่หมอกทำตี๋ตกงานซะงั้นเป็นเรื่องเลย คนนึงอยากทำงานอีกคนอยากให้มาอยู่ข้างๆเฉยๆ ความคิดสวนทางกันสุดๆตอนนั้นแล้วตี๋ก็ไม่ยอมด้วย บรรยากาศตอนทุกจับไปขังเป็นอะไรที่แบบแย่อ่ะ พี่หมอกเองก็คงไม่ได้อยากให้เป็นแบบนีีไม่ได้คิดว่าตี๋จะต่อต้านขนาดนี้้ ทั้งๆที่รักกันแต่ต้องมาอยู่ในบรรยากศแบบนี้สุดท้ายแล้วพี่หมอกก็ยอมปล่อยตี๋ ณ จุดนั้นนี่น้ำมูกน้ำตาไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะ คือคนแบบพี่หมอกยอมขนาดใส่รองเท้าให้พาคนมารับนี่แบบเราจะไม่ทนปล่อยน้ำตาตามพี่หมอกเลยที่เดียว
หลังจากนั้นก็กลายเป็นเหมือนเริ่มจากศูนย์ใหม่ ตอนพี่หมอกแนะนำตัวนี่เราก็ปล่อยน้ำตาอีกรอบ หลังจากไปใช้บริการร้านเค้กอยู่นานพี่หมอกก็เป็นคนที่จะเริ่มความสัมพันธ์อีกรอบ คือแบบชีวิตพี่มีแต่ตี๋จริงๆนั่นแหละ คือถึงจะมีเรื่องที่ยังไม่รู้ของพี่หมอกหลายเรื่องแต่เราว่าพี่หมอกเข้าใจง่ายกว่าตี๋เยอะ ว่าที่ทำอยู่และทำไปเนี่ยเพื่ออะไร ต่างจากตี๋ที่ภาคแบงค์นี่คิดเยอะจนบางทีเราก็ตามไม่ค่อยทัน กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้นี่เหนื่อยกันมาเยอะเลยนะสองคนเนี่ย หวังว่าจะเข้าใจกันไปเรื่อยๆเนาะ รอติดตามตอนต่อๆไปเรื่อยๆนะคะ
จริงๆแล้วแต่ละตอนมีอะไรที่อยากเม้นท์เยอะกว่านี้แต่พออ่านทั้งหมดแล้วมาอยู่ในเม้นท์เดียวเลยได้แค่นี้ เม้นท์ไปเม้นท์มาแอบงงเองด้วยว่าถึงไหนแล้ว5555
เป็นกำลังใจให้คนเขียน เขียนตอนต่อไปมาเรื่อยๆนะคะ :กอด1:
-
ฮิ้ววววว ในที่สุดก็กลับมาหวานกันได้สักทีหลังจากซดมาม่ามานาน แง้ววววว:hao5: ติดตามอยู่นะครับ :o8:
-
จะหวานกันมากไปแล้วว
ตั้งแต่พี่หมอกออกมาใช้ชีวิตกับตี๋
เหมือนพี่หมอกจะมีความสุขมากกก
มากกว่าตอนที่มีทุกอย่างอ่ะ
เห็นแบบนี้แล้วมันปลื้มปริ่ม :katai2-1:
-
หมอกตี๋ สู้สู้ :pig4:
-
เข้ามารอพี่หมอก ^^
-
เป็นกำลังใจให้หมกตี๋ครับผม
สู้ๆๆๆ
-
พี่หมอกเมื่อไหร่จะมาซักที
-
คิดถึงมากแล้วนะ^^ :fire: :fire: :fire:
-
ร่วมด้วยช่วยรอ
-
โอมจงมา
-
ดับณเดชเฉดหัวมาริโอ้ ... โอ้ โอ้ โอ้ เราจิ้นหมอกเป็นณเดชอยู่นะ ขำเลยอ่ะ :hao7:
ดีใจที่พวกเค้ากลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง..
-
มารอพี่หมอก
-
คิดถึงพี่หมอกจะแย่อยู่แล้ว
-
เข้ามารอตอนใหม่
-
เมื่อไหร่จะมาซะทีละค๊า
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญษณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันเราเธอผู้เดียว555555555555555555
-
คิดถึงพี่หมอกของตี๋แล้ววววววววววว
สวีทกันอีกน้า ชอบบบ ไม่เอาหน่วง.. :laugh:
-
o13 o13 o13
-
อ่านแล้วยิ้มพร้อมกับน้ำตาไหล
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด :ling1:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:mc4: รอด้วยคนครับ ครบ 1 เดือนแล้วครับ :mew6:
-
ขุดๆๆๆๆ มารอพี่หมอก
-
กลับมาอ่านหลังจากที่ห่างหายไปนาน :hao5:
อ่านกี่ทีเรื่องนี้ก็หลากหลายอารมณ์สิ้นดี
ภาคแรกๆน่าร๊ากกกอ่ะ อ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักของทั้ง 2 คนและผู้คนรอบข้าง
ภาคต่อมาบอกได้คำเดียวว่าต่างมากกกกกกกกกกกกกกกก
เห็นการพัฒนาของแต่ละคน ทั้งตัว ทั้งนิสัย ทั้งสิ่งต่างๆรอบข้าง
เรื่องราวมันมีอะไรให้คิดเยอะแยะ มากกว่าสมัยวัยนักศึกษาที่ยังใช้ชีวิตชิวๆ
เรื่องมันหนักขึ้น!!!! แรงขึ้น!!! หน่วงขึ้น!!! เข้าขั้น มาม่า โคม่า :mew5:
........และถึงจุดแตกหัก จนถึงขั้นห่าง เลิกลา และหมางเมิน :mew4:
ทุกตัวละครมีเหตุผล ทุกการณ์กระทำมีที่มา!!!!!
และเพราะอ่านมาแต่ต้นนี่หล่ะ เลยยิ่ง อิน มันกดดันแบบลุ้น เลยปวดตับไปตามระเบียบ เครียดจนพานจะพาคนอ่านเป็นโรคกระเพาะไปได้ง่ายเพราะเครียดจัด :mew6:
พอมาถึงตอนนี้......มันพลิกค๊า เป็นการพลิกที่ดีใจที่สุดในสามโลก :heaven
เหมือนพอผ่านอะไรกันมาเยอะเลยได้ขอสรุปในชิวิค ว่าจิงๆชิวิตต้องการอะไรกันแน่ :เฮ้อ:
ตอนหลังนี้อ่านที พานจะพาคนอ่านน้ำตาลให้เส้นเลือดสูงเอาๆ จะเป็นเบาหวานกันได้ง่ายๆ
ก็ดูสิหมอกก่ะนู๋ตี๋เล่นหวานกันซะ อุอิ :-[ คนอ่านแอบอิจฉาเบาๆ ก็คนกำลัง in love นี่เนาะ55
ปล. คนเราไม่ต้องมีชิวิตอยู่จนถึง 100 ปีหรอกเนาะ แค่ใช้ทุกวินาทีที่หายใจให้คุ้มค่ามีความสุขกับมันก็พอแล้ว..... :bye2:
รักคนอ่านนะค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
:z3: รออยู่ครับ มาต่อหน่อยครับคิดถึงมากมาย :z13:
-
ยังคิดถึงคนแต่ง อาตี๋และพี่หมอกอย่เสมอนะ :mew1:
ใกล้จบรึยังอ่ะ ใกล้แล้วใช่มะ?
ยังไงก็รอตอนต่อไปอย่างสงบ
-
คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี๋จังเลยอ่าาาาาา
มาต่อได้แล้วคร๊าบบบบบบบบบบ.
-
คิดถึง หมอก ตี๋ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาต่อไวๆนะครับรออ่านอยู่
-
:z3: รออยู่ครับ ไม่เห็นใจกันบ้างเลยครับ :mew5:
-
พี่หมอกครับ คนอ่านคิดถึงครับ :katai1:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :ling3: :ling3: :ling3: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
นานไปแล้วน้าาาา :serius2:
เค้าอยากอ่านแล้วอ่าาา
รีบมาอัพ :call:
-
อ่านตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนปัจจุบัน
เหนื่อยโฮก ตาแฉะไปหมด 555555
เรื่องสนุกมากเลย ชาบูนักเขียนนนนนน :pig4: :pig4:
เป็นกำลังใจนะค้าบบบบบ จะติดตามไปจนจบ เรารออยู่คนนึงนะ ^^
สู้ๆคับ! :L1: :L2: :กอด1: o13 o13 o13 o13 o13
-
คิดถึงพี่หมอกจังเลยค่า
คนเขียนไปไหนคะ คนอ่านให้อภัยแล้ว
กลับมาเถอะ คิดถึงนะค่า :mew2: :mew2:
-
รอๆ พี่หมอกกับตี๋ :mew6:
-
เข้ามาจุดธูปเรียก พี่หมอก กะน้องตี๋ ...
:call: :call: :call:
รอออออออออออออออออออออ ต่ออออออออออออออออ ไปปปปปปปปปปปปปปป
-
:hao5: :hao5:
คิดถึงหมอกตี๋
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญานหนักหนา ระทมอยู่ในอุระ55555555555
-
พี่หมอกบินไปฮ่องกงกับตี๋แล้วหรอ มาต่อให้จบก่อนน๊า
-
คิดถึงที่สุด
-
คิดถึงหมอกตี๋มาก มาอ้อนวอนคนเขียนให้มาต่อหน่อยคะ
-
รออยู่นะคะ มาอัพต่อนะคะ :monkeysad:
-
ใจของคนคอย นานเท่าไหร่ก็คอย :hao5:
-
คิดว่าเรื่องนี้จบแล้วเลยเข้ามาอ่าน ลืมดูว่ามันยังไม่จบ :katai1: อ้ากกกกก ไม่ชอบการรออออ :ling1:
-
B.N. 30
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมีสาระหรือไม่ แต่ผมเป็นประเภทที่ ถ้าเกิดติดใจอะไรสักอย่างแล้ว จะคิดไม่หยุดจนกว่าจะนึกออก
ไม่ว่าจะกิน จะนอน หรือตอนที่อาบน้ำ (ซึ่งเป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่มักคิดเรื่องแปลกๆขึ้นมาได้) มันก็จะผุดขึ้นมาราวกับขนขาของเหล่าสาวๆหลังโกนไม่หยุดหย่อน
ผ้าที่หน้าตาคล้ายเชือก หรือเชือกที่หน้าตาคล้ายผ้า?
เนกไทแกว่งในมือผมสั่นๆ ราวกับจะส่ายหัวปฏิเสธที่จะคลายความลับประจำตระกูล พาดมันที่ต้นคอ พยายามฝึกผูกเนกไทอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ทำมานาน
“อีกนานหรือเปล่า”
“อย่าพึ่งดิ ใกล้ละๆ”
“สิบนาทีก่อน มึงก็พูดแบบนี้”
“นั่นมันสิบนาทีก่อน แต่ตอนนี้ อีกนิดเดียว”
“ไปทางซ้าย”
“ไม่ๆ ผมว่าอ้อมไปข้างหลังมากกว่า”
“กูบอกว่าไปทางซ้าย”
“เดี๋ยวดิ”
มันชวนให้ผมนึกถึงตอนที่ผมยังเป็นลูกเสือ เงื่อนเชือกชวนหัว สุดท้ายกลายเป็นปมหน้าตาประหลาด
“มานี่”
“อย่าพึ่งดิ อีกน—ก็ได้”
ส่งเนกไทให้พี่หมอกที่นั่งรออยู่ พี่หมอกยืนขึ้น มือข้างหนึ่ง รับไทนั่นไป อีกข้าง ดึงแขนเสื้อผม พาดเนกไทรอบคอเสื้อ ดึงมือผมให้จับเข้ากับปลายเนกไททั้งสองข้าง “มึงผูกไทห่วยฉิบ” ผมยักไหล่ “ไม่ใช่ศาสตร์ที่ผมถนัด”
พวกเราจดจ้องไปที่ปลายไททั้งสองด้าน ผมจับมันพันไปทางซ้าย พันไปทางขวา มือพี่หมอกคอยบงการอยู่อย่างเงียบเชียบ บางครั้งดูไม่ค่อยเกี่ยว แต่ก็ลูบปลายนิ้วผมเบาๆ ผมยิ้มทุกครั้งที่รู้สึกถึงมัน
“แล้วมึงถนัดอะไร?”
มองขึ้น เห็นพี่หมอกมองลงมา ใกล้จนรู้สึกถึงปลายผมบางเส้นของพี่หมอกที่เริ่มยาวลงปิดหน้าผาก มาอยู่ที่นี่แค่สามอาทิตย์ ผมก็ได้เห็นแก้มนั้นอีกครั้ง
“นักกิน นักนอน ระดับเหรีญทองโอลิมปิก”
“มึงน่ะ ไม่ได้มีแค่นั้นหรอก”
“หือ?..” ผมเงยหน้ามอง ที่มุมปากนั้น มันยกขึ้น “แล้วมีอะไรอีกล่ะ? แล้วงี้ไงต่อ”
“ดันไปข้างหลัง” นิ้วพี่หมอกกดนิ้วผม ดันเนกไทให้เลื่อนกลับมาด้านหน้า ตอนที่นิ้วพี่หมอกไล้ลงจากปลายนิ้วผมกลับไปที่ฝ่ามือช้าๆ เล่นเอาผมขนลุก ได้ยินเสียงลมหายใจของพวกเราชัดขึ้น “กวนตีน” ดันที่ข้อนิ้วให้ผมกดปลายไทไปด้านหลัง “ซุ่มซ่ามที่หนึ่ง” ผ้าเลื่อนผ่าน ผมคิดว่าพี่หมอกจะพูดอะไรต่อ เลยเว้นช่วงว่างไว้ แต่ก็ไม่เห็นพี่หมอกจะพูดอะไรต่อ เลยเป็นฝ่ายที่พูดออกมาเอง
“..นั่นเรียกข้อดีได้หรือเปล่าเนี่ย?”
“ยิ้มเยอะอย่างกับบ้า” ยิ้มตอบ "มันทำให้กูไม่อยากไปไหน”
ไม่อยากไปไหน ในตอนนี้ หรือรวมถึงอนาคตข้างหน้าด้วย
พี่หมอกเล่นคำนิ่งๆ ผมจ้องตอบ ไม่มีคำพูดอะไรต่อมา นอกจากที่ผมจะรีบหุบยิ้ม แล้วปล่อยมือออกจากเนกไท
“สภาพพิการมากเลยว่ะ พี่แก้แล้วทำใหม่เหอะ”
“เสียเวลา”
“เขานัดพี่ไว้กี่โมง”
“เก้าโมงครึ่ง” มองนาฬิกา เหลือเวลาชั่วโมงกว่า แต่ถ้าไม่รีบออก คงไปไม่ทัน เห็นม๊านั่งอยู่ตรงเก้าอี้ พอผมหันไปเห็น ก็โบกพัดแล้วเลื่อนไปมองที่อื่นเนียนๆ มีรอยยิ้มอยู่บนหน้า คิดในใจว่าอีกไม่นานอาจโดนแซว
“ถ้ามีเวลาก็แก้ใหม่นะ ผมคงไปส่งไม่ได้ แต่โชคดีนะพี่”
พี่หมอกพยักหน้า เดินไปจนถึงหน้าประตู แต่กลับหยุดเท้า หันหน้ากลับมา ผมที่เดินตามไปเลิกคิ้วมอง
นิ้วพี่หมอกแตะลงบนแก้มของตัวเอง สายตาหนีไปมองทางอื่น ผมเอียงคอมอง
“ไม่มีอะไรติดนี่”
พี่หมอกขมวดคิ้ว “มึงโง่หรือแกล้งโง่” ผมขมวดคิ้วกลับ มองใกล้ๆก็ยังไม่เห็นอะไร “ไหนวะพี่?”
พี่หมอกยิ่งขมวดคิ้วหนักจนแทบติดเป็นเส้นเดียวกัน ไม่ยอมมองหน้าผม ดูเหมือนจะเริ่มอายที่เผลอทำอะไรแบบนี้ลงไป เลยพูดออกมาสั้นๆว่า “แค่นี้มึงเดาไม่ได้หรือไง?”
“….อ่ออ”
ผมลากเสียงยาว ล้อเลียน พี่หมอกปล่อยนิ้วออกจากแก้ม ขยี้ผมตัวเองจนยุ่ง แล้วพูดตัดห้วนๆ “ช่างมัน”
ดึงปลายเนกไทไว้ ผมกดริมฝีปากลงไปที่เนื้อผ้านั่น เพราะว่าถูกมองใกล้ขนาดนี้ ไม่ละสายตา แม้แต่ตัวผมเองก็ยังที่จะอดเขินไม่ได้
ปล่อยนิ้วออก ไทกลับไปอยู่ที่ใจกลางเสื้อสีขาวสะอาด ตัดกับหูที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนๆ พี่หมอกเดินออกไปโดยไม่พูดลา ผมตะโกนตาม “โชคดีนะพี่ มีไรโทรมาบอกด้วย” เห็นว่าอีกฝ่ายพนักหน้าหน่อยๆ เลยปิดประตู เอนตัวมองผ่านหน้าต่าง ผ่านช่องมุ้งลวด
ก่อนที่จะได้ยินเสียงประตูรั้วด้านนอก
เห็นพี่หมอกยกปลายเนกไทขึ้น ก้มหน้าลงไปหน่อย มองจากด้านหลัง เห็นไม่ชัดว่าทำอะไร
หายไปแล้ว
มองจากมุมนี้ผมมองไม่เห็นหลังพี่หมอกอีก
ม๊าสะกิดไหล่ หัวเราะ ยื่นทิชชู่ให้ แล้วพูดว่า
“ดูสิ…อากาศวันนี้ร้อนจนโซ่ยตี๋หน้าแดงหมดแล้ว”
………………………………….
……………………….
ก่อนหน้านี้สองสามวัน อาจจะเกิดขึ้นก่อนหน้านั้น โดยที่ผมไม่รู้
อีเมลล์หลายฉบับที่พี่หมอกปริ้นท์ออกมา ถูกวางทิ้งบนโต๊ะเหมือนไม่น่าสนใจเท่าไหร่ พี่หมอกก็ดูจะไม่สนใจด้วย พอเห็นผมเดินมา ก็เดินหนีไปอีกทาง “ผมอ่านได้หรือเปล่า?” พี่หมอกยืนจิบกาแฟในครัว พยักหน้า
ชื่อบริษัท ตราที่จั่วอยู่มุมหัวบน เห็นแล้วก็ต้องร้องอ๋อ “เฮ้ย?พี่?” ที่ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่ได้มาจากแค่บริษัทเดียว
“เขาจะชวนพี่ไปทำงานด้วย!”
“เออ” ตอบห้วนๆ วางแก้วลงกับอ่าง เปิดก๊อก ได้ยินเสียงน้ำ
“ที่พี่รอเมลล์อยู่ คือรอเมลล์พวกนี้หรอ?”
พี่หมอกส่ายหัว “เปล่า กำลังรอข้อมูลอยู่” ผมงงหนัก “เพื่อนที่ยูกำลังเช็คระบบปฏิบัติการที่กำลังพัฒนาให้อยู่”
“อ่อ…”
พยักหน้าตามแบบมือใหม่หัดใช้จอสี ความเข้าใจมีเพียงน้อยนิด
คำว่าระบบปฎิบัติการมันกว้างขนาดไหน ขอบเขตเท่าไหร่ ผมยังนึกไม่ออก เพื่อนที่ไม่รู้จัก สังคมที่ผมไปไม่ถึง คำสั้นๆพวกนี้ลอยขึ้นมาเหมือนฟองสบู่ แตกโพล๊ะตอนพี่หมอกคว่ำแก้ว เก็บเข้าที่เดิม
“แล้วพี่ตัดสินใจหรือยัง?”
ไม่มีใบไหนที่เสนอเงินเดือนมา แต่สวัสดิการเพียบ บางที่มีรถประจำตำแหน่ง ผมเห็นชื่อยี่ห้อรถเหล่านั้นต่อท้ายแล้วก็ยิ้ม ทำการบ้านมาดี
พี่หมอกไม่ได้ตอบคำถามผม
“กูไม่ชอบงานบริหาร”
พี่หมอกไม่ได้พูดต่อ ว่าตกลงแล้วที่พี่หมอกชอบหรือสนใจคืออะไร แต่มีกระดาษเพียงแค่แผ่นเดียว มีแค่แผ่นนั้นเท่านั้น ที่ช่องระบุตำแหน่งต่างจากแผ่นอื่น พี่หมอกมองเลยออกนอกหน้าต่างไป ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมรู้สึกได้ถึงไฟที่ลุกโชน
…………………………………….
…………………………
ตอนเย็น ขอเลิกงานก่อนเวลา คิดจะไปหาพี่หมอกที่ไปสัมภาษณ์งาน นึกคำพูดดีๆตลอดทาง อย่าง “ยินดีด้วยครับ” หรือ “ต่อไปนี้ ก็เป็นเวลาของพี่แล้ว!” แต่พอไปถึงที่ที่นัดกันไว้ กลับรู้สึกว่าพูดแบบนั้นออกไปไม่ได้
พี่หมอกหน้าบูด ยืนอยู่อย่างหงุดหงิดอยู่ที่หน้าตึกนั้น ถอดเสื้อนอกออก ไม่คลายปมไทลง พอเห็นผม ก็เดินมาหา ขมวดคิ้วจนน่าเป็นห่วง นั่นเลยทำให้ผมยื่นมือออกไปจับคิ้วนั่นก่อนเป็นอย่างแรก ดึงให้ยืดออก พี่หมอกก้มตัวลง ให้ผมทำแบบนั้นได้ถนัด
“ไงพี่”
“กูไม่ชอบ”
“หรอ? ไม่เป็นไรๆ” ตบบ่าสองสามที “ผมเข้าใจพี่ว่ะ”
ผมจ้องหน้าพี่หมอกอยู่นานจนพี่หมอกคลายหัวคิ้วออก ถาม “อะไร?”
“เปล่า แค่คิดว่าไม่ต่างจากที่ผมคิดเท่าไหร่เลย”
“มึงคิดว่าอะไร?”
“คิดว่าพี่คงทนทำงานใต้คนอื่นไม่ได้หรอก คนอย่างพี่ ไม่ได้เกิดมาตามคนอื่น แถมใครสั่งงานพี่ไม่เข้าท่า มีหวังโดนต่อยหน้าหงาย”
พี่หมอกดันหัวคิ้วขึ้นนิดหน่อย ทำหน้าเหมือนไม่อยากจะอวดเท่าไหร่ แต่ตอนพูดก็ยืดอกขึ้น “…เคยมีคนโดนไปแล้ว”
“เฮ้ย จริงดิ? ตอนไหน ผมไม่เคยได้ยิน”
“ตอนเรียนมัธยม”
“ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องตอนพี่เด็กเท่าไหร่ลย เล่าให้ผมฟังหน่อยดิ ผมอยากฟังตั้งหลายเรื่อง”
“…รู้สึกแบบนั้น น่ะหรอ”
ผมเดินนำพี่หมอกมา ไม่รู้ว่าเพราะผมเดินเร็ว หรือพี่หมอกกันแน่ที่เดินช้า
“ใช่สิ ก็มันอยากฟังจริงๆนี่น่า”
ไม่มีเสียงพูดต่อ มันไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจเท่าเรื่องที่พี่หมอกหยุดเดิน ผมชะลอเท้า หยุด แล้วหันไปมอง
ทั้งๆที่เป็นคำพูดที่ผ่านปากออกมาโดยที่ไม่ได้คิดแท้ๆ
แต่พอเห็นรอยยิ้มในตาคู่นั้น
ก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ ว่าผมถูกรัก มากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ
มากกว่ามากทีเดียว
…………………………….
………………….
กลางดึกที่ผมนอนไม่หลับ
ตื่นขึ้นทั้งอย่างนั้น รู้สึกร้อน พัดลมไม่ส่ายหน้าไปไหน ทำงานของมันอย่างตั้งใจ ที่ข้างตัวว่างเปล่า เอามือจับดู เย็นชืด ผมมองผ่านหน้าต่างออกไปด้านนอก เห็นพี่หมอกยืนนอกรั้ว ส่วนที่ต้นไม้บังอยู่ เห็นท้ายรถยื่นออกมา
ผมจำรถคันนั้นได้ ผมเคยเห็นมันมาก่อน
อยากจะลงไปยืนที่ตรงนั้นซะตอนนี้ แต่พอคิดว่า มันไม่ใช่เรื่องที่ผมควรจะเข้าไปยุ่ง จึงได้แต่ข่มตาลงกลับไปนอนที่เดิม ยกมือขึ้นปิดหู ขอให้ค่ำคืนที่ผมคิดว่าอาจเป็นคืนที่ยาวนานกว่าคืนก่อนๆ ผ่านไปเร็ว
………………………………
…………………………
“พี่หมอก”
เห็นสายตาคู่นั้นมองตอบกลับมา ผมจ้องกลับ ไม่พูดอะไร พี่หมอกไม่ได้หลบสายตาไปก่อน แต่พูดออกมาเสียงต่ำ
“อะไร”
“เมื่อคืน-“
“….”
“เปล่า ผมแค่รู้สึกร้อนๆ เลยจะถามเฉยๆว่าพี่รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า”
“…ตี๋”
“ครับ”
ผมรอ
รอคำที่จะออกจากปากนั้น
พี่หมอกยังปิดปากเงียบ ริมฝีปากนั่นแทบจะเป็นเส้นตรง เพราะว่านัยน์ตาคู่นั้นหลุบลง ผมเลยมองไม่เห็นว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้นคืออะไร
เรื่องมันง่ายแค่ว่า ถ้าผมเปิดปากถามออกไป พี่หมอกก็คงจะตอบกลับมา แต่เพราะยังไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องที่ควรจะทำหรือเปล่า ทำให้เลือกที่จะปิดปากเงียบ ปัดถามไปเรื่องอื่น
“แล้วพี่คิดจะทำยังไงต่อ?”
“…มันอาจจะใช้เวลา แต่-“ เว้นไป ยกกาแฟขึ้นดื่ม กลิ่นอากาศยามเช้าลอดมุ้งลวดของหน้าต่างเข้ามา “กูจะเริ่มใหม่ เริ่มสร้างสิ่งที่กูคิด สิ่งที่อยากจะทำ”
“พี่อยากให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่า?”
ปลายเท้าที่ผมยื่นออกไป ชนเข้ากับปลายเท้าของพี่หมอก เรายกยิ้มที่มุมปาก หันหน้าไปคนละทาง ทำไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่กำลังสัมผัสกันอยู่ พี่หมอกวางแก้วกาแฟลง มองตรงมา แล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น พูดเสียงเบา
“ช่วยนั่งอยู่แบบนี้..แค่นั้นพอ”
……………………………………….
…………………………….
ในร้านตอนบ่ายๆ โต๊ะถูกจับจองไม่กี่ที่นั่ง วันนี้ด้านนอกรถติดเป็นพิเศษจนน่าหงุดหงิด ผมเห็นคนในรถหลายคนจากหลายคัน มองเข้ามาในร้านบ่อยๆ คำนวณเวลารถที่ติดหนืดแบบนี้ ชั่งใจกับขนมเค้กที่ยั่วยวนอยู่
สำหรับวันที่น่าเบื่อแบบนี้ ลูกค้าที่ทำเห็นหน้าผมแล้วทำหน้าเหมือนเห็นผี เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นที่สุดของวันเลยทีเดียว
“เฮ้ย ไอ้ตี๋!”
“ห้ะ? เรียกผม?”
“จำพี่ไม่ได้หรอวะ? ไอ้น้องเลว พวกพี่ยังไปเคยช่วยงานแกอยู่เลย”
“…พี่หนึ่ง?”
เป็นรองประธานรุ่นของปีสี่ ตอนนั้นยังหัวฟู สวมแว่นใหญ่จนมองไม่เห็นแก้ม แต่ตอนนี้กลับไว้สกินเฮด หนีบกระเป๋าใบใหญ่รุงรัง เป็นเอกลักษณ์ที่ยังไม่เปลี่ยน
“ไหงมาอยู่ที่นี่วะ? เปลี่ยนใจอยากเป็นปาติชิเย่แล้วหรอ?”
“เปล่าๆ เรื่องมันยาวว่ะพี่ แล้วพี่ มาทำอะไรแถวนี้?”
“ว่าจะมาหาไอเดียว่ะ เดินมาสักพักแล้ว หิวเลยมาหาไรกิน ไม่คิดเลยเนี่ยว่าจะมาเจอที่นี่”
“เออ ผมก็ไม่คิดเหมือนกัน นั่งก่อนดิ เดี๋ยวผมเอาของเด็ดไปเสริฟให้”
พี่หนึ่งทำตาม กางงานลงบนโต๊ะ ผมเตรียมเค้ก โกโก้ปั่นที่ตามไปที่หลังให้ ไม่มีลูกค้าเข้ามาอีก เพลงจากลำโพงเบาคล้ายเสียงกระซิบ ผมนั่งลงตรงข้ามพี่หนึ่ง
“ไหนขอผมดูหน่อยดิ ว่าลูกค้าเขาต้องการแบบไหน?”
“เท่าที่ร่างก็อารมณ์นี้แหละ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ว่ะ”
ดินสอ ถูกหยิบออกมา ผมยื่นมือออกไป พี่หนึ่งก็ส่งให้
กระดาษถูกยื่นตามมา
ดินสอจรดลากเส้น ข้างในตัวผมลึกลงไป ได้รับคำตอบ
………………………..
…………………..
กลับบ้าน ผมเห็นรถที่ไม่คุ้นตาอยู่ที่หน้าบ้าน
เดินเข้าไป เห็นหลังนั่น ผมรู้ทันทีว่าใคร ตะโกนเรียก “พี่บอล!”
“เอ้า ไอ้ตี๋! ไง”
โดนขยี้หัวจนผมฟู ยิ้มจนตาหยี “ไม่เห็นหน้าตั้งนาน เป็นไงบ้างเนี่ย?”
“สบายดี แล้วตี๋ล่ะ?”
“โคตรสบายเลยพี่” มองไปรอบๆ กำลังจะถามหาอีกคน เห็นพี่หมอกเดินลงมาจากบันได แต่งตัวสูทเต็มยศ พร้อมกระเป๋าโน้ตบุ๊คที่ติดมาด้วย “พวกพี่จะไปไหนกันอ่ะ?”
“มีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวกลับมา” เป็นพี่บอลที่ตอบ มองไปที่พี่หมอก ทางนั้นแค่พยักหน้ามาให้ผม
“จะรีบกลับ..”
“ได้…ผมจะรอ”
พี่บอลยืนยิ้มจนผมหมั่นไส้ ชกเบาๆไปที่ท้อง
เรื่องที่ตัดสินใจได้ คิดจะบอกพี่หมอก แต่เห็นว่าเร่งเท้ากันออกไปแบบนั้น จึงได้แค่เดินตามไปส่งที่ประตูรั้ว พี่หมอกก็คงรู้สึกได้ว่าผมอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ถึงได้บอก
“ถ้าว่าง..กูจะโทรมา”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเย็นนี้ก็ได้เจอกันอยู่แล้ว”
“ไม่ต้องรอกู ถ้าหิว กินไปก่อน”
“โอเค ได้เลย โชคดีพี่”
“งั้น-“
“เดี๋ยว พี่หมอก ผมมีเรื่องจะบอกอีกเรื่อง”
“อะไร?”
พี่บอลเปิดประตูเข้าไปในรถแล้ว พี่หมอกหันไปมอง ขมวดคิ้ว ดูเหมือนไม่ชอบการนั่งที่นั่งข้างคนขับซักนิด
“ขอบคุณพี่มากนะ”
“…..”
“ไม่มีอะไร ผมแค่อยากจะบอกพี่เฉยๆ พี่ทำให้ผมตัดสินใจได้แล้ว”
“ตัดสินใจอะไร?”
ผมยิ้ม พี่หมอกขมวดคิ้ว พี่บอลบีบแตร ลดหน้าต่าง บอก “จีบกันไม่หยุดเลยนะเว้ย! รีบขึ้นรถมาได้แล้ว”
พี่หมอกด่ากลับ “เสือก” เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง แล้วหลุดหัวเราะออกมา ยืนมองจนรถนั้นขับออกไปไกล
……………………………..
………………………
พี่หมอก ไม่เคยไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ
ทุกอย่างเหมือนจะอยู่ภายใต้ความคิด ที่วางแผนมาก่อนล่วงหน้าแล้ว และไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พี่หมอกก็มักจะทำเหมือนมันเป็นเรื่องง่าย
นั่นทำให้ผมเป็นห่วง
ว่าความจริงแล้ว พี่หมอกอาจจะยังไม่เคยเรียนรู้ถึงคำว่าผิดหวังเลยก็ได้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของผมหรือพี่หมอก นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ผมไม่รู้จะอธิบายออกมาได้ยังไง อาจเพราะว่าเป็นผม และอาจเพราะว่าเป็นพี่หมอก ผมนึกภาพไม่ออก ว่าถ้าไม่ใช่ผมแล้ว ใครคนนั้นจะสามารถทนกับเรื่องราวขนาดนี้ ไม่สิ ต้องเริ่มจากที่ทนนิสัยพี่หมอก ได้หรือเปล่า
ผมไม่ได้จะพูดว่าพี่หมอกนิสัยแย่หรืออะไร แต่เพราะนิสัยยึดติดกับอะไรบางอย่างมากเกินไป จนไม่มีเส้นขีดของความพอดีนั่นทำให้ดูน่ากลัว ยึดติดกับชัยชนะ ยึดติดกับการเป็นผู้รับ ไม่ยอมเสียสละสิ่งใดไป ไม่เข้าใจถึงความรู้สึกละเอียดอ่อน แม้นิสัยบางอย่างจะไม่เคยเปลี่ยนไป แต่สำหรับผมในตอนนี้ นิสัยไม่ดีก่อนหน้านี้ของพี่หมอก เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานจนคล้ายกับนิทาน บางเรื่องของมัน ผมแทบจะลืมไปโดยสิ้นเชิง
เราคงจะใช้ชีวิตโดยเชื่อว่าทุกอย่างยังมีทางแก้ไขพร่ำเพรื่อรออยู่เสมอมากเกินไป
ผมคิดแบบนั้น
ตอนที่ได้ยินคำนี้ครั้งแรกจากปากพี่เมฆ
“…พ่อกำลังป่วยอยู่”
เสียงที่ผ่านมาทางโทรศัพท์
ให้สารภาพตามตรง ผมรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่ต้องยุ่งเกี่ยวกับพี่เมฆ
“…..”
“ช่วยพูดเกลี้ยกล่อมให้หมอกมาที่โรงพยาบาลหน่อยสิ”
“พี่หมอกรู้หรือยัง?”
“รู้แล้ว ให้แพนไปบอกแล้ว”
คืนก่อนหน้านี้
แสงจากไฟท้ายของรถคันนั้นได้ เหมือนมันสว่างเข้าตาผม เล่นเอาตาแสบพร่า นอนไม่หลับไปทางคืน
“….แล้วพี่หมอกตอบกลับไปว่ายังไง?”
“ตี๋คิดว่าคนอย่างหมอกจะตอบว่าอะไรกลับไปล่ะ”
…ถ้าแกเดินข้ามกรอบประตูนั่นไปแล้ว ต่อให้แกตาย หรือฉันตาย ก็อย่ากลับมาให้เห็นหน้า…
ผมยังจำคำนี้ของพ่อพี่หมอกได้ จำได้แม้แต่ตอนที่เราเดินผ่านประตูนั้นมาด้วยกัน
“ผมไม่รู้ว่าผมจะพูดให้พี่หมอกฟังได้หรือเปล่า”
“เข้าใจ แต่อย่างน้อย ก็ขอให้พยายามหน่อยแล้วกัน”
“ผมจะลองดู”
ผมไม่อยากพูดตอบรับกลับไป เป็นไปได้ ก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวอะไร จึงเลือกที่จะเงียบ แต่นี่เป็นเรื่องที่ลึกๆแล้ว ผมรู้สึกว่า ผมเป็นหนึ่งในคนที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้โดยตรง
เคยได้ยินมาเหมือนกัน ว่าที่พ่อพี่หมอกกลับมาที่นี่ คงเป็นครั้งสุดท้ายที่กลับมาที่ไทย หลังจากนั้น ก็คงจะกลับไป ผ่าตัดรักษาโรคประจำตัว แล้วพักอาศัย ออกจากวงการไปเงียบๆ ในประเทศที่เหมาะกับคนแบบนั้น
“พี่เมฆ”
“ครับ?”
“ถ้าเป็นไปได้ ช่วยอย่าโทรหาผมอีกเลยครับ”
“…..”
“เหตุผล พี่คงรู้ดี”
“….เข้าใจแล้ว”
เสียงสัญญาณเงียบหายไป ผมมองออกไปนอกรั้วบ้านที่มืดสนิท เงี่ยหูฟัง อยากได้ยินเสียงที่พูดเบาๆว่า “กลับมาแล้ว” แต่ประตูก็ยังปิดแน่น ไม่มีใครยืนอยู่ข้างนอกนั้น
……………………………………….
…………………………….
[B.N.30]
[9.8.56]
ครึ่งแรก - ยังเรียน Upper limb lower limb ชิว เขียนสนุกสนาน
ครึ่งหลัง - เขียนตอนเรียน Head Neck ... หดหู่
:katai1:
หดหู่
-
ทำไมมันสั้นรึเราคิดไปเอง แต่มาต่อแล้วมาแล้วๆๆๆๆๆ o7
พี่หมอกกับตี๋คิดที่จะเริ่มใหม่แล้วสินะ ^^
-
กำลังนึกถึงอยู่เลยว่าหายไปนาน
มาแล้วๆ แต่ขออีกๆ ยังไม่หายคิดถึงเลย
-
ท่าทางดราม่าจะยังไม่จบง่ายๆ :hao5:
รีบมาต่อไวๆนะคะ :mew1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ไม่ไหวกับเรื่องนี้จริงๆ แค่เห็นว่ามาต่อ คือแบบขยี้ตาไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย
รักเรื่องนี้ คิดถึงเรื่องนี้มาก :hao5:
ตอนนี้คือเหมือนต่างคนต่างเริ่มทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันตัวเองต้องการกันแล้วอะ
ยังไม่อยากให้รีบจบ มีดราม่ามาอีกก็ได้ ขอแค่หมอกตี๋ยังอยู่ข้างกันก็ทนได้อะ
ติดตามอยู่เรื่อยๆนะคะ ทั้งเรื่องนี้ และเรื่องการเรียน :bye2:
-
นึกว่าผีหลอก
มาจริงๆ ด้วยยยยย :hao7:
-
อยากให้พี่หมอกยิ้มได้บ่อยๆจัง
ถ้าพี่มีความสุข เราก็สบายใจ
:กอด1:
-
โห นึกว่าจะสดใสปิ๊งป๊าง
ไหงมีอารมณ์หม่นๆ ตบท้ายล่ะ :mew5:
-
แค่หวังว่าหมอกจะไปหาพ่อนะ
ยังไงก็พ่อลูกกัน
ถึงแม้ว่าครอบครัวนี้จะไม่เหมือนครอบครัวอื่นก็เถอะ o22
-
:hao5: :hao5: :hao5:คิดถึง มาแล้วววววววววววววววว
-
คิดว่าตาฝาด
ดีใจมากกกกมาต่อละ แต่บอกเลยลืมตอนที่แล้วไปละ555555555555555
ตรงที่บอกว่าถูกรักมากกว่า นี่แบบจริงนะ
พี่หมอกมันรักน้องมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
กอดให้กำลังใจพี่หมอกกับคนแต่ง
ครี่งหลัง อย่าดองนาน นะ นะ นะ T T
-
ตอนต้นตายท้าย คนละฟิลเลยยจริงๆ หน่วบเลยย :เฮ้อ:
-
:hao5: มีความขมปนอยู่ในความหวานยังไงไม่รู้ ดูอึมครึม ฮรืออ
พี่หมอกจ๋า อย่าไปจากตี๋นะ กลัวพี่หมอกตัดสินใจอะไรผิดจริงๆ :เฮ้อ:
เอาใจช่วยสุดกำลังค่ะ :sad4:
-
ทำไมมันยังหน่วงๆอยู่หล่ะ
มาต่อแล้วดีใจมากๆๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ครี่งแรกเฮมากเย่ๆ
:katai5:
ครึ่งหลังเท่านั้นแหละ...
.........
....
..
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เราว่าตอนนี้แอบหวานน้าาา :o8:
ชอบฉากที่ตี๋จูบไทด์นะ เขินนน
แถมโมเมนต์นั่งเอาเท้าชนกัน มันดูอบอุ่นอ่ะ :-[
มาต่อเร็วๆน้าา สู้ๆเรียนหมอก็หนักหน่อยเนอะ :กอด1:
-
อ่านไปก็กลัวไป จะมีอุปสรรค์อะไรมาอีกม๊ายย~
ยังไม่หายคิดถึงเลย เอาอีก เอาอี๊กกก o9
:katai1:
-
:z3: อยากอ่านอีกกกกกกก
-
เค้าสองคนก็ยังมีมุมหว๊านนนนนนหวานนนนนน....ให้อบอุ่นหัวใจอยู่
แต่ก็ยังดูหน่วงๆไม่หาย....
รอการกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ห่างหายไปแรมหลายเดือน....หมอก+ตี๋
-
ดีใจมากๆๆที่ได้อ่านตอนใหม่ แต่อ่านไปก็กลัวไปว่าจะมีเรื่องอะไรอีกไหม :katai1:
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ดีใจไปสามโลกตอนเห็นมาต่อ
หมอกตี๋หวานกันนะ พี่หมอกคิขุเชียวตอนจิ้มแก้ม 555+
แต่ปัญหาใหม่มาอีกแบ้วว
คุณพ่อป่วยแล้วจะทำไงนะ พี่หมอกจะยอมไปเยี่ยมไหมเนี่ย
แล้วคิดจะทำไรกะหมอก
แล้วตี๋ตัดสินใจไรได้ จะออกมาทำงานด้านถาปัตใช่ป่ะ ?
สงสัยๆๆๆ
-
:katai4: :katai4:
-
งึมๆๆๆๆๆ
-
ชอบตอน "ก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ ว่าผมถูกรัก มากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ มากกว่ามากทีเดียว"
คือแบบพี่หมอกน่ารักมากกกก น่ารักขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อน เหมือนสองคนนี้เริ่มไว้ใจกันมากขึ้น อยู่กันแบบไม่ระแวงมากขึ้นด้วย
หายไปนานแต่กลับมาก็ทำให้ยิ้มได้เหมือนเดิมเลยนะคะ
-
:mew5: :ling3: :ling1:
-
อยากให้มาลงบ่อยๆ ค่ะ :mew2: :katai4:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
โอ้ยยย
เมื่อไหร่จาเรียบร้อยยย
เครียดละนะ
-
มันจะกลับไปสู่ช่วงดราม่าอีกแล้วสินะ น้องตี๋ตัดสินใจอะไร
ยังไม่ทันจะได้หวานเลย :z3:
-
คิดถึงค่ะ ช่วยมาต่อบ่อย ๆ ได้มั้ยอ่า :mew2: please
ช่วงแรกน่ารักจริง ๆ ค่ะ ตอนเค้าผูกไทด์ให้กัน ตัวเองก็ผูกเป็นแต่อยากให้น้องตี๋ผูกให้อ่ะเนอะ
ตี๋ก็ยั่วว่ะ จูบไทด์ แล้วพี่หมอกก็จูบทับไทด์อีกที กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แกรักของแกที่สุดอ่ะ
กะแล้วว่าต้องเป็นรถพี่แพนแน่ที่ทำให้น้องตี๋ทรมาน แล้วยังเรื่องพ่อป่วยอีก ดูมีอะไรรออยู่อีกเยอะเลย
ตี๋ก็เหมือนจะเริ่มกลับไปหาเส้นทางของตัวเองแล้วใช่มั้ย... ที่ตี๋นึกก็จริงนะ พี่หมอกไม่เคยผิดหวัง
น่าห่วงเหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
เมื่อไรจะเลิกอึมครึม ฮือออออ อยากเห็นหมอก ตี๋ แฮปปี้แล้วววว :katai1: :katai1: :katai1:
-
จิ้มไว้ก่อนนะคะ เด๋วพรุ่งนี้จะมาเม้นน้าาาาา.....ตอนนี้ง่วงเเล้วววว งืมๆ :hao5:
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ก่อนอื่นขอดีใจก่อนที่ในที่สุดก็มา ดีใจมากจริงๆ เพราะคิดถึงล้วนๆเลยนะ
เอาล่ะมาเข้าเรื่อง......คือ บรรยากาศระหว่างทั้งคู่มันก็หวาน อบอุ่นๆดีนะ
เเต่รู้สึกมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ อาจเพราะพวกเค้ารู้กันอยู่เเค่สองคน.....(คนอ่านไม่รุเรื่องด้วยเลยยยย :o12:)
ไม่รู้สิคะ เรายังรู้สึกมันไม่สุขสุดอ่ะ เมื่อไหร่จะหายไปจากอาการนี้ก็ไม่รู้ มันกลัวยังไงไมรู้
ขอให้ทุกอย่างเคลียร์และผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเร็วๆด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเเต่งรวมทั้งเรื่องเรียนด้วยนะคะ สู้ๆ
ติดตามตอนต่อไปด้วยความหวังอย่างสูงจ้าาาาาาา อิอิ :กอด1: :L2:
-
หึกๆๆๆ :z3: ไม่รู้สิ อ่านไปร้องไป ดีใจจนร้องไห้ออกมา ดีใจที่มาต่อนะฮะ :z3:
-
ตี๋! ตี๋เพิ่งรู้หรอว่าพี่หมอกรักตี่มากกว่าที่ตี๋คิด! 555
ในที่สุดก็มาต่อ น้ำตารื่นเลยดีใจจัด เว่อ= = 55
แต่เหมือนตอนจบจะค้างนิดๆ :katai1: อ้ากกก
อย่าหายไปนานนะตัว เค้ายังไม่หายคิดถึงหมอกตี๋เลย
-
เป็นชีวิตคู่ที่รันทด
ยิ่งอ่านทีไรไอ้ตอนที่เลิกกันไปก็ย้อนเข้ามาแบบเห้ยคู่นี้ผ่านไรกันมาเยอะ
คิดเล่นๆว่าถ้าพี่หมอกเป็นแค่คนธรรมดา
คู่นี้คงไม่ต้องเจออุปสรรคอะ
ว่าแล้วก็กลับไปอ่านตอนมหาลัยใหม่ ไม่ดาร์คดี อ่านละระทวยกับพี่หมอก งื้ออออออ
-
ตอนไหนมันจะมีอะไรสวีท ๆ แบบไม่ต้องมีเรื่องนั้นนี้มาแทรกให้มันเสียบรรยากาศ อยากรู้ :katai4:
-
ชอบตอนจูบเนกไท
-
ดีใจที่มาต่อนะ สั้นไป? น้อยไป? ก็ยังดีกว่าหายไปเลย
Upper limb-Lower limb----neck......Anatomy ล่ะซิ อ่านแล้วทำความเข้าใจ เหมือนอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง แต่งนิยายยังยากกว่าอีก ความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัว ก็เหมือนความสัมพันธ์ของเส้นเลือดเส้นประสาท.....วิชานี้สำคัญมาก จงอ่านเพื่อเข้าใจ อย่าจำเพราะมีอีกเยอะที่ต้องจำ
สู้ๆจ้า :mew3:
-
เริ่มจะมาม่าอีกแล้ว น้องตี๋ของพี่มักจะมีความสุขไม่นาน
-
รู้สึกอึนๆจังเลย
ขอบคุณที่มาอัพนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ
:3123:
-
ดีใจที่มาต่อนนะคะหายไปนานเลยแต่มันไม่มีอะไรคลี่คลายซักที
อึดอัดมากอยากให้หมอกกับตี๋มีเวลาที่ดีมีความสุขผ่านบรรยากาศ
อึมครึมไปซักที
-
ไชโย!!!
ตอนแรกนึกว่าตาฝาด
กระหน่ำบวกและเป็ดด้วยความคิดถึงตี๋
+777 เป็น +778 ชอบแฮะ
-
ตี๋ตัดสินใจอะไรได้
และจะบอกอะไรหมอก
-
มาแล้วววววววววว
เหมือนจะครึ้มๆอีกละ ตี๋ตัดสินใจอะไร เกี่ยวกะงานสถาปัตย์ไรงี้หรือเปล่า (เดามั่ว)
-
หมอกคิดจะทำอะไร แล้วสิ่งที่ตี๋คิดจะทำหมอกจะว่ายังไงนะนั่น
-
หวัดดีจ้า หายไปนาน สงสัยจะเรียนหนัก
กลับมาตอนนี้ เดาไม่ออกอ่ะ ว่าหลานหมอก
กับหลานตี๋จะตัดสินใจทำอะไรต่อไป
รออ่านงวดหน้า :bye2: :bye2:
-
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคร้าบบ
คิดถึงพี่หมอก กะน้องตี๋มากมาย
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอก น้องตี๋ และคนแต่งนะคร้าบบบบบ :L2:
-
เครียดแท้
-
มาต่อทีซัดไปหลสยอารมณ์เลย :hao5:
-
รู้สึกเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอ่ะ
พี่เมฆจะให้ตี๋เป็นคนประสานรอยร้าวพี่หมอกกับพ่อ?
ตี๋จะตัดสินใจทำไรอ่ะ ไปทำงานที่ชอบ
คิดถึงเรื่องนี้มากๆอ่ะ เรียน...สู้ๆค่ะ tough day
-
ครึ่งแรกกับครึ่งหลังคนละอารมณ์กันเลย โห่ย :เฮ้อ:
-
ความอ่อนโยนที่ถูกซ่อนไว้ภายใน ค่อย ๆ แย้มออกมาทีละน้อย ๆ ตามสัญชาติญาณ ของคนเก็บกด
ส่วนการก้าวข้ามกรอบนั้นออกมาแล้ว คนอย่างหมอก จะยอมกลับไปจุดเดิมหรือไม่ คงต้องรอดูกันต่อไป
+ 1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ไอ้วิชาที่เรียนมีส่วนทำให้นิยายออกมาตามแรงกดดัน งั้นคงต้องมาลุ้นกันต่อว่า ตอนต่อไปจะออกมาในแบบไหน :z2:
-
ง้าาาา พี่หมอกกับตี๋กลับมาแล้ว เย่ๆ
ตอนนี้ท่าทางจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้พี่หมอกตั้งใจจะทำอะไรอยู่
ชอบที่พี่หมอกเป็นคนเด็ดขาด ชอบบรรยากาศแบบนี้เพราะตี๋ได้เป็นกำลังใจให้พี่หมอกใกล้ๆตลอด
อบอุ่นหัวจายยยยยยย :m1:
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนทั้งพี่หมอกกับตี๋เลยน้า :pig4: :bye2:
-
อยากเม้นยาวๆ แต่คำนี้คงแทนได้ทั้งใจนะ "รักหมอก" :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เย้ๆๆๆ ในที่สุดพี่หมอก พี่ตี๋ก็มา
แต่รู้สึกดราม่าจัง
-
อยากให้มาต่อมาก พอได้อ่าน
ใจหายยังไงไม่รู้อะ?? เหมือนว่าต้องมีอะไรแน่ๆๆ
พี่หมอกทำตัวแปลกๆๆ ตี้ก็มีความคิด ดูแปลกๆจากเดิม มีไรในใจ
ภาวนา ขอให้สมหวัง อย่ามีอุปสรรคอีกเลย สำหรับพ่ี่หมอกและตี้
ขออบคุณที่มาต่อ ตอนหน้ามาไวไวนะครับ ผมจะรอพร้อมกับความสมหวัง
-
อะไรก็มาลงที่ตี๋
แล้วคิดว่าพี่หมอก
จะฟังไหม :3125:
-
ครึ่งแรก :-[
ครึ่งหลัง :katai1:
-
Mom.
เปิดประตูเข้ามา มีแต่แสงไฟจากห้องครัว
เดินเข้าไปดู เห็นแม่ตี๋ยืนอยู่ตรงนั้น ดูคล้ายกับว่าจะทำกับข้าวอยู่ แต่มองเวลาแล้ว ไม่ใช่ น่าจะทำอย่างอื่นอยู่ เดินเข้าไปดูใกล้กว่าเดิม เห็นว่าล้างจาน
“..อ้าว อาหมอก กลับมาแล้วหรอ?”
พยักหน้าตอบกลับไป
แค่นั้น แม่ตี๋ก็ยิ้มตอบกลับมา ปิดก๊อกน้ำ เช็ดมือที่เปียกเข้ากับผ้าคลุม เดินไปที่ตู้เย็น หยิบน้ำออกมาเทใส่แก้วให้
“ดื่มก่อนสิ”
เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก ตัวเล็กจนไม่คิดว่าจะดูแลชีวิตของเด็กผู้ชายตัวใหญ่สองคนแบบนี้ได้ยังไง
รับแก้วน้ำนั่นมา ยกขึ้นดื่ม บ้านหลังนี้เงียบ เงียบจนได้ยินเสียงกลืนของตัวเอง
เธอยิ้ม ยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซ่อนความรู้สึกอื่นไว้ตามรอยย่นท้ายหางตา
“วันนี้เป็นยังไงบ้าง?” ถามเหมือนที่ถามกับตี๋ ทำเหมือนกันทุกอย่าง ตอบกลับไป “ก็ดี..” เธอตอบกลับ “ดีแล้วล่ะ” ยกแก้วที่ว่างเปล่านั่นไปล้าง
“แล้วอาหมอกกินข้าวมารึยัง?”
ส่ายหน้าตอบ เธอมองไม่เห็น หันหน้ามามอง ยังไม่ทันได้ตอบซ้ำ เธอพูดก่อน “วันนี้มีหมี่ผัด เดี๋ยวม๊าอุ่นให้นะ”
“ไม่เป็นไร” รีบตอบกลับไป รอยยิ้มของเธอลดลง เดินเข้าไปใกล้เธออีกก้าวหนึ่ง “…ผมทำเอง”
วางกระเป๋าลงที่เก้าอี้ ดึงเนคไทออก แขวนไว้ พับแขนเสื้อตอนที่เดินเข้าไปหา
เธอยืนข้างๆ คอยบอกทุกขั้นตอน ให้กับคนที่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้อย่างใจเย็น
บรรยากาศตอนนี้ เงียบต่างจากตอนที่มีตี๋อยู่โดยสิ้นเชิง
โดยที่ไม่ระวัง จับเข้ากับที่ขอบจาน ร้อน เธอเห็น ก็รีบคว้ามือไปดู ถาม “เจ็บมากไหม?” ส่ายหัวตอบกลับไป เธอก็บอก “พูดออกมาสิ แบบนี้ม๊าจะรู้ได้ยังไง?”
“…ไม่เจ็บ ครับ”
“เจ็บก็บอกม๊านะ ยังดีที่แค่แดงนิดหน่อย”
“อืม…”
“เดี๋ยวม๊าทำเองดีกว่า อาหมอกไม่ค่อยถนัดใช่ไหมล่ะ?” เธอจัดแจงทำทั้งหมดนั่นเอง หมี่ผัดอร่อย เป็นความรู้สึกอร่อยที่บรรยายออกมาลำบาก มันไม่ใช่แค่รสชาติที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น เธอนั่งลงข้างๆ ถูกจ้องตอนกินแบบนี้ ยังไงก็รู้สึกอึดอัด
“…มา เดี๋ยวม๊าล้างให้ อาหมอกขึ้นไปอาบน้ำ พักผ่อนเถอะ”
“ผมไม่เหนื่อย…”
“อย่าฝืนเลยลูก”
“ผมไม่ได้ฝืน” จริงหรอ? เธอมอง สายตาเหมือนจะบอกแบบนั้น “ผมอยากช่วยคุณ”
ยืนอยู่ข้างเธอ ล้างจาน ตี๋ยังไม่กลับ คืนนี้คงจะดึก เหนื่อย ไม่ได้หลับมาสองวัน อย่างตอนนี้ แค่ประครองสติยังยาก
“เหนื่อยก็บอกม๊าได้นะ”
“….”
ยืนล้างจานแบบนั้นเงียบๆ
“…ม๊าของอาหมอกเป็นยังไงบ้าง?”
“ไม่อยู่…”
“…งั้นหรอ?”
ดูเหมือนเธอจะตีความออก ด้วยคำพูดแค่นั้น
ได้ยินเสียงจักรยานขับผ่านหน้าบ้าน เสียงรถที่นานๆผ่านมาซักคัน ลมพัด ต้นไม้เอียงตัว ถูใบเข้าหากัน
“…คุณเกลียดผมหรือเปล่า?”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ?”
“ผมทำให้พวกคุณวุ่นวาย”
เธอแค่ถอนหายใจ ดูเหมือนเรื่องที่วุ่นวายจะเกิดขึ้นจริง และเธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
“…แต่ถ้าไม่มีอาหมอกในตอนนั้น ม๊าก็คงจะแย่เหมือนกัน”
“…..”
“อาโซ่ยตี๋ ก็ไม่รู้จะได้เรียนต่อหรือเปล่า ตอนนั้น แม้แต่อาฮ้งยังดูจะไม่ไหว”
ยังจำเรื่องตอนนั้นได้
รองเท้าสีขาวเลอะค่อนไปทางเทา เดินตามมาอย่างไม่มั่นใจ
ตอนนี้ ปล่อยให้รองเท้าคู่นั้นเดินนำไปข้างหน้า เดินอยู่บนทางที่เป้าหมายทุกอย่างคือมัน
“…แล้วม๊าจะไปเกลียดคนที่ดูแลอาโซ่ยตี๋ดีแบบนี้ได้ยังไง”
ดูเหมือนระหว่างนั้นเธอพูดอะไรออกมาอีกหลายคำ แต่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะรับฟังอะไรได้มากขนาดนั้น เหม่อลอย ในบางที ตอนนี้อาจจะเป็นเพียงความฝันหนึ่งเท่านั้น
“ม๊าต้องขอบคุณอาหมอกด้วยซ้ำ…”
ไม่ใช่แค่ริมฝีปากที่ยิ้มอยู่ ดวงตาของเธอ ก็ดูเหมือนจะยิ้มได้
คล้ายกัน
เหมือนกันไม่มีผิด
“ถ้าไม่มีคุณ” หลุดพูดออกมา สิ่งที่คิด “..ก็คงไม่มีไอ้ตี๋เหมือนกัน”
“นั่นสินะ”
จานใบสุดท้าย ล้างเก็บ
คว้าเสื้อ เนคไท กระเป๋า
ก่อนจะเดินออกมา หันกลับไป
“…คุณจะเป็นคนเดียว ที่ผมยอมให้ตี๋รักมากกว่า”
เธอยิ้มอยู่ตรงนั้น
ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เข้มแข็งยิ่งกว่าใคร
…………………………
……………..
[Mom]
[12.8.56]
-
ประทับใจจังเลย
-
อาม๊า เป็นผญ.ที่สวยที่สุดตลอดกาลของตี๋เลย
เป็นตอนเพื่อแม่ที่เศร้าซึ้งมาก
-
บรรยายไม่ถูกเลยครับ :mew2: :mew6: :mew4:
-
ผู้หญิงที่ไม่ว่าใครก็เอาชนะไม่ได้ แม่ของพี่ฮ้งกับตี๋ รักพี่หมอกเหมือนลูกแบบนี้ หวังว่าพี่หมอกจะไม่รู้สึกเหงาอีกแล้วนะ มีแต่คนให้ความหวังดีพี่หมอกขนาดนี้
-
:mew4: ซึ้งอ่ะ ม๊าของตี๋เป็นผู้หญิงที่งดงามมากจริงๆ
-
ไม่มีแม่คนไหนเกลียดคนที่ลูกรักหรอก
ชอบม๊าของตี๋มากเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักที่สุด
หมอกคงยอมให้แค่คนๆนี้จริงๆ o13
-
พี่หมอกอึนได้โล่ห์ :mew2:
-
ซึ้งอ่าาา ประทับใจ สั้นๆแต่เอาน้ำตาซึม เป็นคนเดียวที่ยอมให้รักมากกว่าา :monkeysad:
-
ผู้หญิงที่พี่หมอกเอาชนะไม่ได้....
ม๊าตี๋น่ารักที่สุดเลย :hao5:
-
:mew1: :mew1:พี่หมอก ม๊าาาาาาาาา
-
o13 o13 o13
-
ชอบบบบบบบบบบบบ
-
:sad4: :o12:
อ่านและคิดถึงแม่ แม่คะรักแม่ที่สุดเลย
แม่ตี๋น่ารักอะเข้าใจทุกอย่างเลย
-
สมเป็นพี่หมอกจริง ๆ พูดน้อยต่อยหนัก
ส่วนม้าก็ใจดีต่อให้เป็นพี่หมอกก็ยังรับมือไหว
-
ผู้หญิงคนนี้เป็นที่1ในใจลูกๆเสมอล่ะนะ
-
ประโยคสุดท้ายซึ้งตราตรึงมากเลยพี่หมอกกกกกกกกกกกกก
สมกับที่เป็นพี่หมอกจริงๆ :กอด1:
-
เป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับคำว่า"แม่"ที่สุด
-
:o12:
-
อาหมอกเริ่มเข้าหาแม่ยายแล้วเว้ย
-
พี่หมอกพี่แมร่งโคตรเท่
แต่ม๊าแมร่งเท่กว่าาาาาา
น้องตี๋โชคดีที่มีคนรักมากขนาดนี้ :กอด1:
-
:กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เหมือนพี่หมอกจะคิดอะไรได้หลายอย่างนะ
ม๊าน่ารักจังเลยยยยยยยย
-
น้ำตาคลอเลย
ฮือ
-
:-[ พี่หมอกจ๋าาาาาาาา รักอาม๊าเยอะๆน้า
อาม๊าดูเป็นคนที่ดูจะเข้าใจอะไรๆพี่หมอกได้หลายๆอย่าง เห้อ ชีวิตต้องดิ้นรน สู้ต่อไปค่ะพี่หมอกกก :katai2-1:
-
รู้สึกประทับใจแม่ตี๋มากๆๆ
รักของที่จะมาเป็นลูกเขย เหมือนลูกตัวเอง
-
ปลื้มแม่ยายพี่หมอก :กอด1:
:กอด1: :L2:
-
เห็นด้วยอับอาหมอก o13
-
:hao5: อบอุ่นดีจังเลยย ม๊าน่ารักมากๆ :กอด1:
-
อ่านจบน้ำตาซึมเลย :mew6:
ม๊าน่ารักมาก :m1: หมอกคงรักม๊าอย่างที่ตี๋รักเหมือนกัน
-
แม่ตี๋น่ารัก หมอกก็น่ารัก
-
ความแข็งกระด้างที่น่ารัก มันต้องมองผ่านสายตาที่เข้าใจ
ม๊าของตี๊เข้าใจทุกอย่าง :กอด1: :กอด1:
-
5555 อดฮาพี่หมอกไม่ได้อะ เค้าแม่ลูกกันน้าเฮีย มีการไปอนุญาตเค้าอีก เหอะๆ
-
รักหมออกกก
-
รักแม่ตี๋จังเลย~ ชอบตรงที่ม๊าดุหมอก บอกให้พูดอ่ะ
แต่ว่าๆๆ (>~<)/ มีคำถามค่า...คือว่างง ตรงตอนที่พูดรองเท้า อ่ะค่า
รองเท้าสีขาวเลอะค่อนไปทางเทา เดินตามมาอย่างไม่มั่นใจ
ตอนนี้ ปล่อยให้รองเท้าคู่นั้นเดินนำไปข้างหน้า เดินอยู่บนทางที่เป้าหมายทุกอย่างคือมัน
ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมค้า เจ้าของเรื่อง หรือใครเข้าใจก็ช่วยบอกทีนะค้า
หรือว่าพิมพ์ผิดรึเปล่า ช่วงต้นความ แล้วตกลงรองเท้าใคร ตอนแรกเหมือนของตี๋ ตอนหลังอ่านเหมือนของหมอก
ผู้ใดใจดี ช่วยอธิบายทีนะคะ มันคาใจจริงๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
รักแม่ตี๋จังเลย~ ชอบตรงที่ม๊าดุหมอก บอกให้พูดอ่ะ
แต่ว่าๆๆ (>~<)/ มีคำถามค่า...คือว่างง ตรงตอนที่พูดรองเท้า อ่ะค่า
รองเท้าสีขาวเลอะค่อนไปทางเทา เดินตามมาอย่างไม่มั่นใจ
ตอนนี้ ปล่อยให้รองเท้าคู่นั้นเดินนำไปข้างหน้า เดินอยู่บนทางที่เป้าหมายทุกอย่างคือมัน
ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมค้า เจ้าของเรื่อง หรือใครเข้าใจก็ช่วยบอกทีนะค้า
หรือว่าพิมพ์ผิดรึเปล่า ช่วงต้นความ แล้วตกลงรองเท้าใคร ตอนแรกเหมือนของตี๋ ตอนหลังอ่านเหมือนของหมอก
ผู้ใดใจดี ช่วยอธิบายทีนะคะ มันคาใจจริงๆ
:L2: :pig4: :L2:
รองเท้าตี๋คับ
-
:กอด1:
-
ม๊าน่ารักจัง :กอด1:
-
พี่หมอกเป็นคนพูดไม่เก่งจริงๆนะ แต่รักหมดใจ :hao7:
-
พี่หมอกยังมีสไตล์ความเย็นชาอย่างมีเอกลักษณ์ :katai2-1:
แต่คุณแม่ของตี๋น่ารักอ่ะ
เป็นแม่ที่เข้าใจดีจัง ชอบบบบบบ :mew1:
ชอบคำพูดพี่หมอกประโยคสุดทายมากกกกกกก :impress2:
ถ้าตี๋ได้ยินคงทำไรไม่ถูกแน่ๆอะ
-
รักแม่ที่สุดเลยยยย
-
คนอ่านรักแม่น้องตี๋มากนะ เธอเป็นแม่ที่เป็นแม่จริง ๆ ยอมรับทุกอย่างที่ลูกรักและอยากจะทำ
มีเหตุผลกับลูกเสมอ ส่วนหนึ่งที่ตี๋น่ารักและเข้มแข็งมากก็เพราะมีแม่ที่น่ารักแบบนี้แหละ
พี่หมอกเองก็ได้รับความอบอุ่นนั้นไปด้วย ชอบตอนที่แม่บอก บอกแม่สิว่าเป็นอะไร ไม่ใช่เอาแต่พยักหน้า
มันแสดงถึงความห่วงใยมากเลย แล้วก็ชอบตอนพี่หมอกบอกว่าแม่เป็นคนเดียวที่ยอมให้ตี๋รักมากกว่า
แหม่... นี่ก็นะ ลองมีคนอื่นนอกจากแม่สิ พี่หมอกเล่นงานตายแน่
สรุปว่ามันละมุนมากเลยค่ะ ประทับใจ ชอบๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบบบ อ่านแล้วมันรู้สึกตื้นตันอ่ะ ประทับใจมาก แม่ตี๋สุดยอดมากก o13
-
สงสารหมอกอ่ะ ปัญหาอะไรไม่รู้เยอะไปหมดเลย
เรื่องงาน เรื่องพ่อ เรื่องคนรัก
ถ้าหมอกเหนือยน่ะ เราแนะนำ มาเป็นแฟนเราเถอะ เราชอบนาย
55555 :laugh: :laugh:
-
ม๊าของตี๋น่ารักจัง..ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ
-
ตี๋คงได้ม๊ามาเยอะเนอะ
ทั้ง 2 คนก็ได้ใจพี่หมอกไปทั้งคู่เลย
ดีใจแทนพี่หมอก อย่างน้อยก็มีบ้านตี๋ที่ให้พักใจ
-
ตอนเปิดเจอว่า หมอก+ตี๋ มีตอนใหม่แทบอยากกรี๊ดด้วยความดีใจบนรถตู้ 555 ตอนนี้น่ารักมากเลย ไม่เคยคิดว่าครั้งหนึ่งตี๋จะได้ทำตัวเป็นศรีภรรยาผูกเนคไท ให้สามีสุดที่รักไปทำงาน 555 น่ารักมากขนาดม้า ยังแซว ดีนะนี่ที่เฮียไม่อยู่ไม่งั้นตี๋โดนแซวแถมประณามแน่ ตอนนี้ทำให้เห็นว่าหมอกรักตี๋มาก ๆๆๆๆ เลย ความสุขของหมอกอยู่ทีตี๋จริง ๆ ไม่อยากให้มี Drama อะไรแล้ว คืออ่านวนหลายรอบ ๆๆ แล้ว อยากให้หมอกมีความสุขบ้าง แต่ยังไง หมอกน่าจะไปขอโทษพ่อนะค่ะ
ส่วนตอน Mom อ่านแล้วซึ้งใจ หมอกเริ่มจะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว ม้า น่ารัก รักและเป็นห่วงหมอกเหมือนลูกเลย หมอกมาอยู่บ้านตี๋ คงอบอุ่นใจได้เยอะ รออ่านตอนต่อไป
เป็นกำลังใจในการเรียนด้วยนะค่ะ ทีหลังถ้าเรียนวิชาสบาย ชิว ๆๆ ค่อยแต่งหมอกกับตี๋นะค่ะ ตอนต่อไปจะได้มีฉากหวานเยอะ ๆๆ
-
อาม้า เธอช่างมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ
คนแก่ขอกราบงาม ๆ ทีนึง
:bye2: :bye2:
-
รักม๊าจังเงย :m1:
-
ตี๋โชคดีที่มีแม่ที่เข้าใจและเปิดใจได้มากขนาดนี้จริงๆ :กอด1:
พี่หมอกเกร็งแน่ๆเลย ประโยคสุดท้ายเก๊กมาก
-
:mew6: :mew6: ใช่แล้วยอมให้แม่คนนี้เท่านั้นเลยนะเนี่ย
-
พี่หมอกของน้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง><555555555
ม๊าเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งมากเลย
ทั้งม๊าและแม่ของเราด้วย
น่าทึึ่งมากจริงๆ
ชอบคำพพูดสุกท้ายของพี่หมอก555555555
-
หมอกพูดจาห้วนๆกับม๊า! :z6:
แต่ม๊าสุดยอดเลย เข้าใจทุกอย่าง เข้าใจทุกคน ใจดีมากด้วย สุดยอดจริงๆ o13 :กอด1:
-
ซึ้งจัง
-
ThankS
-
“…คุณจะเป็นคนเดียว ที่ผมยอมให้ตี๋รักมากกว่า”
เฮียฮ้งยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม ถึงจะรักในคนล่ะแบบแต่ "พี่หมอกสไตล์" คงไม่ยอมหรอก ต่อให้เป็นพี่ชายก็เถอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :m20: :hao7:
-
รักม๊าตี๋ รักรัก :กอด1: :กอด1:
พี่หมอกตอนนี้ก็น่ารัก :กอด1:
ครอบครัวตี๋เป็นครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารักจริงๆ พี่หมอกได้มาอยู่กับครอบครัวนี้เป็นเรื่องดีๆของพี่หมอกละเนอะ
-
เห่ย มาต่อแบบฟลุค ตอนรับวันแม่!!!
ขอบคุณคราฟ ถึงจะตอนพิเสดสั้นๆ
ผมก็ดีใจและมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
มีความสุขตอนที่สมหวัง แฮปปปี้ ช่วงที่มีปัญหา อุปสรรค ผมก็เฟลลนะครับ55
รอตอนหน้าครับผม ......
-
เรื่องนี้เป็นที่สุดในใจ รออ่านอยู่ตลอด...และรอซื้อเช่นกัน
-
สั้นๆ ง่ายๆ แต่อ่านแล้วน้ำตาคลอดีแฮะ
-
ไม่ว่าอย่างไร ผู้หญิงคนหนึ่งที่เลี้ยงลูกด้วยความรัก ปกป้อง ทำทุกอย่างเพื่อลูก
ผู้หญิงคนนั้น ย่อมเรียกออกมาได้เต็มปากเต็มคำว่า " แม่ " :กอด1:
+1 ให้เป็นกำลังใจ และขอบคุณที่แต่งตอนนี้ออกมาให้ได้ระลึกถึง " แม่ "
ปล. แม้ว่า ว่าที่ลูกเขย ยังออกอาการเย็น ๆ ก็ตาม :mew1:
-
รักอาม๊าตี๋เล็กเลย
-
รักแม่ตี๋มากเลยอ่ะ tt
-
มาแต่ตอนสั้นงะ เหมือนอ่านไดอารี่ให้ฟังงะ
-
ตอนสั้นๆที่อ่านไปยิ้มไปในความน่ารักของพี่หมอกและของม๊า
ครอบครัวสุขสันต์ลูกเขยกับแม่ยายน่ารักกันมาก :-[
ส่วนตอนที่ค้างไว้ยังจิกหมอนรอต่อไป :katai1: ลุ้นพี่หมอกลุ้นตี๋
หวังใจใจลึกๆว่าจะไม่มาม่าน้ำข้นอีก
พึ่งมีความสุขกันได้นิดเดียวเอง ความสุขพึ่งจะมาพึ่งจะเริ่มอย่าให้มีมาม่าอะไรเข้ามาเลย :เฮ้อ:
และหวังมาพ่อพี่หมอกและพี่หมอกจะลดทิฐิลงได้ อย่างน้อยเจอกันขึ้นทางก็ยังดี :เฮ้อ:
-
ไม่ได้มีอะไรมาก แต่่อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ
บรรยากาศธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
เชื่อว่าพี่หมอกคงจะรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจขึ้นมาบ้างล่ะน้าาา
:o8:
-
ตอนนี้กำลังตามอ่านเลยค่ะอยากจะบอกว่ามันสืมากกกกกก :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
โครตชอบพี่หมอก ชอบประโยคสุดท้ายที่พูดกับม๊ามาก
มันเป็นประโยคที่เหมือนจะบอกว่า เขาหวงตี๋มากรักตี๋มากนะเพราะยอมให้ตี๋รักม๊ามากกว่าแค่คนเดียว ฟังแล้วแบบหวาน (หวานแบบหมอกสไตล์) ><
พูดน้อย แต่ทำจริงตลอดคนนี้ ไม่หลงยังไงไหว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็อ่านทันสักที รักเรื่องนี้มาก เป็นนิยายที่อ่านแล้ว ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆ ที่เคยอ่านมาเลย
ชอบพระเอกจัง พี่หมอก ผู้ชายลักษณะนิสัยแบบพี่หมอก คงจะมีแต่ในเล้าจริงๆ 5555
สำหรับตี๋ ชอบในความเป็นเด็กของตี๋ ตี๋เป็นเด็กธรรมดาๆคนนึง ที่ดูแล้วไม่ธรรมดา
พี่หมอกช่างตาแหลมคมมากๆ คว้าตี๋มาครองได้สำเร็จ
สำหรับภาคแรกอ่านแล้วฟินมว๊ากกกกกกก พอมาเจอกับภาคสอง เข้าสู่วัยทำงาน
อารมณ์มันก็หนักขึ้น หน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ดราม่าได้ตลอดเวลา ทั้งสองคนต้องพบเจอ
กับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากตัวเอง คนรอบข้าง และสังคมของแต่ละคน
ช่วงที่ดราม่าหนักๆ อ่านแล้วถึงกับเครียดกันเลยทีเดียว สงสารทั้งสองคน
แต่เอนไปที่พี่หมอกมากกว่า พี่หมอกน่าสงสารมาก น่าสงสารเหลือเกิน
ชอบตรงที่พี่หมอกเป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว รักมั่นคงมากกกกกกกก
รักแต่ตี๋คนเดียวเท่านั้น (จุดนี้แอบอิจฉาน้องตี๋นะคะ)
สำหรับเรื่องนี้ รอซื้อหนังสือแน่นอนค่ะ ไม่พลาดแน่ๆ และเป็นกำลังใจ
ให้น้องคนแต่งนะคะ เข้าใจว่าเรียนหนักมาก คงไม่สามารถมาอัพได้บ่อยๆ
แต่ก็จะรออ่านเสมอค่ะ จุ๊บๆๆ
-
ร้อยกว่าหน้าแล้ว สงสารพี่ตี๋มากกกกกกก
-
เย้ เย้ เย้ อ่านทันแล้ว พี่หมอกหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
อึมครึมอีกแล้ว
ชึวิตตี๋กับพี่หมอกจะสดใสนานๆบ้างไม่ได้รึไง[ :ling1:/color]
-
พี่หมอก :mew1:
ม๊าน่ารัก~~~~~~
-
คิดถึงพี่ฟินจัง :hao5:
-
จากที่เคยอ่านมาทุกเรื่อง รักเรื่องนี้สุดๆ น่าจะเอาไปทำเป็นซีรี่ย์หนังจัง o13 :bye2:
-
ชอบความรักของพี่สองคนมากๆเลย :กอด1: :L1:
-
:z3: รอพี่หมอก กะ ตี๋ อยู่ครับคิดถึงครับ :z10:
-
:mew1: :mew1: :mew1: สนุกมากค่ะ :mew1:
หลังจากที่ไม่ได้อ่านมาเกือบปี :mew2: มาอ่านทวนใหม่ จนตามทัน
สนุกจรริงๆๆ รอลุ้นต่อไปค่ะ มาอัฟบ่อยๆๆนะค่ะ o13
-
หว้า..เพิ่งอ่านจบตอนที่ 10 (แฉรอบดึก)ของหน้า 12 เอง ..เรื่องนี้สนุกมาก
อ่านแล้วไหลลื่นอ่ะค่ะ..ภาษาเข้าใจง่ายสุดๆ
รักพี่หมอกจัง..><
-
รอนะ รอนานแล้วนะ จะร้องแล้วนะ
-
:z13:คนเขียนหายไปเป็นเดือนแล้วน๊า กลับมาได้แล้ว คนอ่านคิดถึงงงงงงงงง :hao5: :hao5:
-
:z3: พี่หมอกอยู่ไหนครับหายไปเป็นเดือนแล้วนะครับ คิดถึงมากมาย :z3:
-
แอบซึ้งไปกะพี่หมอกจริงๆๆ
-
o13 o13 o13 อยากกดไลค์รัวๆให้กับเรื่องนี้ค่ะ ชอบคาแรกเตอร์พี่หมอกมาก สเปกเราเลย555
ส่วนตี๋ก็ฮาดี อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุด ทุกตัวละครในเรื่องต่างก็มีพัฒนาการ และดูชัดเจนมากขึ้น
เราไม่ถนัดแนวหวานแหววเท่าไหร่ เรื่องนี้ที่คุณผู้เขียนสื่อออกไม่ใช่แค่ความรักแบบคนรักเท่านั้น
เราชอบอารมณ์ครอบครัวตี๋มากค่ะ อบอุ่นสุดๆไปเลย
รักอาม๊าตี๋ รักเฮียฮ้ง แต่แอบอยากจกพี่ฟินจากอกเฮียฮ้งมาฟัดจริงๆ อิอิ
อ่านตั้งแต่พาร์ท Coin จนถึงตอนนี้เราชอบทุกอย่างของนิยายเรื่องนี้ แต่ติดอยู่นิดนึงค่ะ
ช่วงหลังๆพอเริ่มเข้า Banknote พาร์ทปลายๆเรารู้สึกว่าความต่อเนื่องของแต่ละพาร์ทมันดูแปลกๆ
อ่านแล้วงงๆนิดหน่อย
ช่วงนี้คุณผู้เขียนคงยุ่งๆ ยังไงก็สู้ๆนะคะ เราเป็นแฟนนิยายของคุณค่ะ เข้ามาให้กำลังใจ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงหมอกกะตี๋
แต่ที่ลืมไม่ได้ก้อคือคนแต่ง
หายไปเลย กลับมาเถอะ
พลีส ~~
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: สงสารคนรอหน่อยครับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
จากที่เคยอ่านมาทุกเรื่อง รักเรื่องนี้สุดๆ น่าจะเอาไปทำเป็นซีรี่ย์หนังจัง o13 :bye2:
-
คิดถึงนะคะ.....คนแต่ง
เฝ้ารอตอนใหม่ทุกลมหายใจเข้าออก
:katai5: :katai5: :ling1: :katai5: :katai5:
-
:hao5: :ling1:
-
คนแต่งไปไหน แงๆ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย
มาต่อไวๆนะคับ รอๆๆๆ
-
คิดถึงเรื่งนี้ คิดถึงทุกตัวละคร....
:hao5:
-
รอตอนต่อไปใจจะขาดดดด :hao5:
คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋
อยากได้พี่หมอกมานอนก่อนให้หายร้อนสักคืน :hao6:
รอต่อปายสินะ :katai5:
-
อ่านกี่ครั้งก็ยังซึ้งใจ
-
รอๆจ้า
-
แฉช่วงบ่าย
อะแฮ่ม หลายๆคนอาจจะยังไม่รู้จักผม ผมบอล ธนวัตถ์ ศิวนาพงศ์ นักศึกษาคณะวิศกรรมศาตร์ ปีสาม มหาลัยรัฐแห่งหนึ่งครับ เพื่อนใหม่ที่นี่ก็หลายคนครับ ตอนนี้ก็สนิทกันดี แต่มีเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้
มันชื่อ อัษฎาครับ อัษฎา ติวากุล เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนกางเกงน้ำเงิน ตอนนี้สองมือนับปีที่อยู่ด้วยกันมาก็คงจะไม่พอ รู้จักกันมานาน มันก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ หลายๆคนก็เลิกคบกับมันไป หลายคนก็คบมันเพื่อผลประโยชน์ อย่างผมคบกับมันเพราะไร้ทางเลือกครับ
ตอนนั้นป.3 มันย้ายเข้ามากลางเทอม ไม่พูดไม่จา ไม่คิดจะเดินเข้าไปทำความรู้จักกับใครทั้งสิ้น เพื่อนๆก็เลยพากันบอยคอตมัน หลายๆคนก็สนใจมันอยู่แต่เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ไม่ยุ่งด้วย ก็เลยไม่มีใครยอมไปทักไอ้หมอก
งานกลุ่ม กลุ่มผมขาดสมาชิกไปหนึ่งคน เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้หมอกยังนั่งอยู่หลังห้อง วันๆนึงผมไม่เห็นมันจะทำอะไรนอกจากนั่งขีดๆเขียนๆลงในสมุด มันไม่สนใจเรียนด้วยซ้ำ กระทั่งครูเดินมาบ่นมันก็หันหน้าออกหน้าต่าง ยิ่งทำให้คนในห้องเกลียดมันใหญ่
ทั้งห้องรู้จักนามสกุลมันดี เลยมีคนมาคุยกับมัน หวังว่าจะได้ของดีๆแบบที่มันใช้บ้าง แต่มันดูคนออก มันไม่เคยสนใจคนพวกนั้น ผมเข้าไปชวนมันเข้ากลุ่ม มันก็เดินตามเข้ามาเงียบๆ
ผิวมันขาว ได้ยินข่าวลือว่าพ่อแม่ส่งมันไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่ป.1แล้วพึ่งกลับมา ผมไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะมันไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง นอกจากบอกสั้นๆว่ามันชื่อ”หมอก” ตอนที่เดินเข้ามานั่งในกลุ่มเพื่อทำงาน
ผมจำไม่ได้ว่างานอะไร แต่เขาให้พวกเราลงไปที่แปลงเกษตร โรงเรียนชายล้วนก็เหมือนจับลิงมาอยู่รวมตัวกันนี่แหละ หลายคนปาดินใส่กัน ผมเห็นมันเดินหนีไปอีกทาง ดูเหมือนจะไม่อยากเปื้อน
“เห้ย หมอก มาทำงานสิ”
มันปรายตามอง ผมไม่เข้าใจทำไมมันถึงตีตัวออกจากคนอื่นขนาดนั้น ผมเลยเดินไปลากมันกลับมา มันก็ปัดมือผมออก “อย่ามาจับ สกปรก” ผมก้มลงมองมือตัวเอง มันเลอะดินอยู่นิดหน่อย
“นายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ยังไงก็ต้องเลอะเหมือนกันนั่นแหละ”
“.....”
สุดท้ายมันก็ต้องยอมทำครับ มันทำให้ผมรู้ว่า ถ้ามีใครสักคนเดินเข้าไปคุยกับมัน อธิบายให้มันฟังสักหน่อย มันก็เหมือนคนปกติทั่วไปนี่แหละครับ มันดูเหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจอยู่เงียบๆ ไม่เหมือนหลายๆคนที่เลือกจะแสดงออกด้านนั้นออกมาเลย มันพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ทั้งๆที่ในใจมันก็เหมือนกับพวกผมทั่วไปนี่แหละ
มันก็คงจะอยากซน อยากเล่นฟุตบอลกับคนอื่น แต่ผมก็เห็นมันนั่งเขียนอะไรอยู่ในสมุดอยู่นั้นแหละ
ตอนเย็นมันจะหิ้วกระเป๋าเปล่าๆไปนั่งรอรถมาหลับที่หน้าโรงเรียน มันจะคอยชะเง้อมอง ผมเห็นมันทำหน้าผิดหวังทุกครั้งที่เห็นลุงคนขับรถเดินลงมาหามัน
บางครั้งมันก็รอจนถึงเย็น มันรออย่างใจเย็นครับ โรงเรียนเงียบ ผมให้แม่วกรถกลับมาเอาเกมที่ทิ้งไว้ที่โรงเรียน ผมก็ยังเห็นมานั่งรออยู่ตรงนั้น มีภารโรงยืนอยู่ใกล้ๆแค่เพียงคนเดียว เหมือนจะมายืนรอให้มันกลับไปเหมือนกัน
“เห้ย ไอ้หมอก ทำไมยังไม่กลับ”
“ยังไม่มีใครมารับ”
“ให้แม่เราไปส่งหรือเปล่า”
“ไม่ จะรอ”
ผมไม่รู้ว่าวันนั้นมันกลับบ้านกี่โมง แต่มันก็เป็นภาพติดตาผม ไอ้หมอกที่นั่งอยู่คนเดียว มองไปที่ประตู รอให้ใครสักคนมารับมันกลับบ้านไป
พอขึ้นมัธยมมันก็พูดมากขึ้นกว่าเดิมอีกสักหน่อย มันยิ่งโตยิ่งมีเสน่ห์ จึงมีสาวๆมาติดตรึม บางครั้งมันก็ถูกดึงเข้าไปพัวพันเรื่องยุ่งยากโดยไม่รู้ตัว แต่เพราะความนิ่งกับนามสกุลของมัน ทำให้หลายๆคนเข้าไปไม่ถึงมัน
กลุ่มที่สนิทๆกันมีหกคน แต่หกคนนี้ ผมไม่รู้ว่าจะมีสักคนหรือเปล่าที่จะรู้จักไอ้หมอก ที่เป็นตัวมันจริงๆ
แม้แต่ผม ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมันเป็นคนอย่างไหน
วันนี้ผมก็เห็นมันนั่งรอ มันยังเหมือนเดิม นั่งรอเงียบๆ มันดูเป็นคนที่เคยชินกับการรอครับ แม้มันจะไม่ชอบก็ตาม
แต่คราวนี้ต่างออกไป
ผมเห็นมันยิ้มมุมปากแบบที่ไม่ได้เห็นบ่อยๆนัก คราวนี้มันไม่ได้นั่งรอถึงเย็นจนเหลือมันตัวคนเดียว มันลุกขึ้น
ที่ปลายสายตาของมัน ผมเห็นไอ้เด็กสถาปัตย์ปีสอง น้องรหัสไอ้ฟินเพื่อนผม หัวยุ่งๆ หน้าตาซื่อๆ ใส่เสื้อผ้าที่ดูจะหมองเกินกว่าเป็นเสื้อที่ใส่มาสองปี วิ่งมาแต่ใกล้ ตะโกน “พี่หมอกกกกกกก” ดังเสียจนหลายๆคนหันมามอง
พวกเขาเดินออกไปพร้อมกัน ทั้งสองคนนี้ผมว่าไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทั้งเรื่องฐานะ นิสัย แต่ผมกลับรู้สึกว่าพอมันมาอยู่รวมกัน กลับดูลงตัวอย่างน่าประหลาด
ผมเก็บหนังสือ ชีททั้งหมดบนโต๊ะลงกระเป๋า ลุกขึ้นหลังจากที่นั่งอ่านหนังสือมานาน
มองหันกลับไปไม่เห็นคนทั้งคู่เสียแล้ว ผมยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ
การรอของมึงสิ้นสุดลงแล้วสินะ...ไอ้หมอก
............................
.............
[แฉช่วงบ่าย]
[16.11.54]
แฉช่วงดึก...หึหึ
อะไรกันนะ?
รออยู่ครับการรอคอยของ พวกเรา...... :ling1:
-
^
^
อ่านตอนพิเศษ หมอกตี๋สมัยเรียนแล้วคิดถึงเลย
วัยแห่งความสุขวัยแห่งความสนุก ไม่ต้องมาเจออุปสรรคมากมายเหมือนช่วงวัยทำงาน
แต่ก็งี้แหละชีวิต 555
คิดถึงหมอกตี๋ รอหมอกตี๋อยู่เช่นกัน :hao3:
-
ฮือ หมอกตี๋หาย มาช่วยดัน คนแต่งสู้ ๆ เค้ารออยู่ :hao5:
-
Pillow talk
ตื่นขึ้นมากลางดึก
รู้สึกหนาว พอเงยหัวขึ้นมาจากหมอนก็เห็นว่าเพราะตัวเองถีบผ้าห่มออกไปจนเกือบหมดแล้ว ใช้เท้าหนีบผ้าห่มกลับมาคลุมใหม่ หรี่ตามอง ยังไม่เห็นแสงสว่างลอดผ่านหน้าต่างมา มองไปไม่เห็นนาฬิกา แล้วก็ไม่สำคัญด้วยว่าเวลาเท่าไหร่
ตอนนี้ขอนอนอย่างเดียวครับ
แต่พอจะหลับตาลงอีกครั้ง ก็ถูกดึงตัวเข้าไปกอด กอดแน่นจนความหนาวที่ผิวเมื่อกี้หายไปเกือบหมด ที่หลัง รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแนบอยู่ ได้ยินเสียงหายใจเบาๆติดอยู่ข้างหู
“นอนไม่หลับหรอ..”
พี่หมอกกระซิบเบาๆ ฟังดูก็รู้ว่าง่วง ผมส่ายหัว พอถูกจูบที่หัวไหล่ ก็จั๊กจี๊จนอยากหลุดออกจากอ้อมกอด “นอนต่อเหอะ ผมง่วง”
เท้าถูกเกี่ยวเข้าด้วยกัน แปลกดีที่แม้จะถูกกอดแน่นจนขยับตัวไม่ได้แต่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไร เสียงแอร์เบาจนแทบไม่ได้ยิน ที่เตียงอุ่นๆนี้ มีคนนอนอยู่เป็นเพื่อน
“หนาวไหม?”
ชวนคุยต่อแบบนี้แสดงว่าพี่แกนอนไม่หลับแหงๆ แต่โทษทีพี่ ตอนนี้พระอินทร์สะกิดขาผมยิกๆจะเรียกให้ไปเข้าเฝ้าต่อเต็มที่แล้ว เกรงใจท่านหว่ะ
ผมทำเพียงส่ายหัว หมุนตัวซุกหน้าลงกับหมอน พี่หมอกเลยปล่อยแขนที่ช้อนอยู่ใต้ตัวผมออก พอพลิกตัวแบบนี้ผ้าห่มเลยเลื่อนลงไปจากไหล่อีกแล้ว แต่ก็ขี้เกียจจะดึงผ้าห่มกลับ ลมเย็นๆปะทะทั้งแผ่นหลัง ผมทำเพียงเขยิบตัวเข้าหาอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ
อุ่น น่าขำตรงที่คนสุดแสนจะเย็นชาอย่างพี่ ตัวอุ่นขนาดนี้
มีกลิ่นของพี่หมอกอยู่รอบๆตัว ทำให้รู้สึกสบาย พอเริ่มที่จะหลับไปอีกครั้ง พี่หมอกก็ขยับตัว จนผมตื่นขึ้นมาอีก หมุนหน้าขึ้นมาจาหมอน ความจริงนอนคว่ำนานๆไม่ดี เพราะหายใจไม่ค่อยออก แต่ตอนนี้ผมอยากนอนคว่ำจนถึงเช้าเลยครับ เจ็บ..
ดูเหมือนจะลุกออกไปกินน้ำ ในห้องที่เห็นเพียงลางๆ รู้ว่าพี่เขาคว้าบอกเซอร์ที่พื้นขึ้นมาใส่ เดินออกไปนอกห้อง ผมก้มตัวลงนอนต่อ สักพักก็ถูกสะกิดเรียกอีก “หืม?” พี่หมอกเอาน้ำมาให้กิน ยื่นมาทั้งขวด ผมส่ายหน้า พี่หมอกเลยวางขวดน้ำไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียงแทน
“ไม่หิวน้ำหรอ?”
ส่ายหัว คราวนี้เป็นผมที่เข้าไปกอดพี่หมอกแทน ปกติถ้าผมไม่นอนหงายก็จะชอบกอดหมอนข้าง แต่หมอนข้างที่นี่จะพิเศษหน่อย อุ่น แถมมีบริการกอดกลับด้วยครับ
“ปวดเอว…”
“ตรงไหน?”
มือพี่หมอกเลื่อนไปตามแผ่นหลังผม บอกตามตรงว่ารู้สึกจั๊กจี้มากครับ แต่พอไปหยุดที่เอวผมก็คลำๆเหมือนหาจุดที่ผมบอกว่าปวด
“ตรงนี้?”
“อือ..ตรงนั้นอ่ะ”
นวดเบาๆ สบายหว่ะ หลับไปทั้งอย่างนี้คงจะดีสุดๆ แต่ก็เหมือนทิ้งให้พี่หมอกตื่นอยู่คนเดียว ผมเลยลืมตาขึ้นมาครึ่งนึง เอาหัวพิงพี่หมอกไว้ แอบหลับสักแวบได้ไหมวะเนี่ย..
เวลามันนอนไม่หลับก็จะเดินไปเดินมา ไม่ก็หาอะไรทำจนกว่าจะง่วง เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกว่ามันนอนไม่หลับ ก็ผมเล่นหัวถึงหมอนก็ขาดการติดต่อกับโลกภายนอก แต่มารู้หลังๆตอนช่วงที่ผมทำงานโต้รุ่ง บางทีมันก็ไม่นอน ต้มกาแฟแล้วมานั่งกินอยู่ข้างๆ ดูทีวี ซีรีย์หนังฝรั่งที่บังเอิญเปิดเจอของมันไป
“ดีขึ้นยัง?”
“ถามแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะขออีกรอบใช่ไหม?”
มันหัวเราะเบาๆ ผมชอบเวลามันหัวเราะ หยุดนวดไปแล้ว สงสัยจะขี้เกียจทำต่อ ไม่ก็เมื่อยมือแทนผมเมื่อยเอว
“เมื่อกี้ผมฝันเห็นพี่ด้วย”
มันเลิกคิ้ว แสงสว่างข้างนอกน้อยก็จริง แต่ผมเห็นแสงสะท้อนเล็กๆออกมาจากตาพี่หมอกดูวิบวับ
ผมดันตัวขึ้นหน่อยตอนมันเอามือลอดใต้ตัวผมแล้วดังเข้าไปกอดเต็มสองมือ พอซุกลงกับตัวพี่หมอกแล้ว เลยหลับตาพูดต่อ
“ฝันว่าพี่ทำหน้าบึ้งใส่คนอื่นไปทั่ว คนอื่นเขาวิ่งหนีพี่กันหมดเลย ในฝันผมพี่มีเขี้ยวด้วย ฮะฮะ “ เผลอหลุดหัวเราะ ตลกจริงๆครับ พี่หมอกดูจะตัวเตี้ยกว่านี้หน่อย เหมือนยังเป็นเด็กป.4 ป.5 วิ่งแยกเขี้ยวใส่คนอื่นไปทั่ว ผมขำอยู่ในฝัน มองดูเพื่อนๆวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น
แต่ตอนนี้พี่หมอกตัวจริง ทำหน้าคนละโลกกับพี่หมอกในฝัน ยิ้มจางๆ อบอุ่น ผมยืดหัวไปดูแวบหนึ่งก็ถูกกดจูบที่แก้มจนเอนตัวหนีมานอนที่หมอนเหมือนเดิม แต่ก็ดิ้นไม่หลุดแขนมันหรอกครับ
“กูก็ฝันเห็นมึง”
“ห้ะ จริงดิ ฝันว่าอะไรอ้ะ ฝันว่าผมเป็นซูปเปอร์สตาร์ดังอะไรแบบนี้เปล่า ฝันน่าเกลียดๆไม่ต้องเล่าให้ผมฟังนะ”
“กูฝันว่ามึงมาเต้นท่ากากๆในฝันกู แบบนั้นน่าเกลียดไหม?”
“ออกจะเท่”
พอผมทำหน้าบึ้งใส่ มันก็ยิ้มตอบกลับมา
กูไม่เห็นขำเลย ท่าเต้นกูมันกากตรงไหนวะ ไอ้กล้วยชอบบังคับให้เต้นแอโรบิกเป็นเพื่อนมันตอนเช้า ขอร้องเถอะ อยากเต้นน่าเกลียดก็เต้นไปคนเดียว ไม่ต้องลากกูลงเหวไปด้วยเลย
“ตอนนี้กี่โมงอ้ะ”
“กำลังจะเที่ยงคืน”
“หืม?พึ่งหลับไปแค่ชั่วโมงกว่าเอง”
“ไม่ง่วงหรอ?”
“ตอนนี้ไม่ค่อยง่วงแล้ว คุยมากๆแล้วหายง่วงเลยอะ”
“พรุ่งนี้ใครจะปลุกใครกันนะ?”
ได้ยินมันพูดเบาๆเหมือนคุยกับตัวเอง เป็นเรื่องที่คงจะรู้ผลพรุ่งนี้ ไม่มีใครรู้คำตอบ ตอนนี้สกอร์ผมตามพี่หมอกหลายวันอยู่ บางครั้งนอนยาวเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน ที่ผนังหัวเตียงมีกระดาษแผ่นหนึ่งแปะไว้ ผมแข่งกับมันมาจะเดือนแล้ว จำไม่ได้ว่าทำอะไรอยู่ถึงคิดไอ้สิ่งเพี้ยนๆนี้ขึ้นมา
เลยกลายเป็นว่าทุกเช้า ถ้าใครตื่นก่อนก็จะหยิบปากกาเมจิกที่อยู่ใกล้ๆขีดแต้มลงกระดาษก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน
“ผม ผมแหง ผมตื่นเช้าเก่ง”
“ตามอยู่เยอะ..ยังกล้าพูดอีก”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมจะตื่นก่อน คอยดู”
เห็นมันหัวเราะ แล้วก็มองผม ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยอยู่เงียบบ้าง พอเวลาผ่านไปสักพัก ก็รู้สึกง่วงอีกครั้ง
พี่หมอกกดจูบลงมาบนหน้าผากผมเบาๆ เมื่อก่อนตอนเด็กม๊าจะหอมแก้ม หอมหน้าผากให้ผมกับเฮียเป็นประจำก่อนนอน แต่ตอนนี้ม๊าโดนแย่งหน้าที่ไปแล้ว
“ฝันดี…”
ผมหลับตา
ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ
เสียงพี่หมอกส่งผมเข้าไปในฝันอีกครั้ง
“ฝันถึงกูด้วย…”
ถึงไม่อยากฝันถึง แต่พี่ก็มาโผล่หน้าในฝันผมตลอดหล่ะ
ฝันดีเหมือนกันนะพี่หมอก
ฝันถึงผมเอาแบบดูดีมากๆเลยนะ
:hao5: มาต่อเถอะครับ รอ รอ รอ :hao5:
-
คิดถึงน้องตี๋ กะพี่หมอก :mew2:
-
กลับมาต่อเถอะนะคะ ได้โปรด
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
Last Coin + Special Coin จบไม่ค่อยโสภา TT :z3:
//หาไม้เตรียมไปดักตีหัวคนเขียน ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ่านทันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย :hao5:
รอเสมอนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รอ ฉัน รอ เทอ อยุ่
แต่ไม่รู้ เทออยุ่หนใด
เทอจะมาๆๆๆๆ เมื่อไหร่
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงพี่หมอกกับตี๋ใจจะขาด
:sad4:
-
คิดถึง
-
นั่งรอ
-
เมื่อไหร่จะมาต่ออะคะ รู้สึกค้างมากเลย TT ชอบมากกกกกกกก
อ่านหลายรอบมากเลย อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่มีเบื่อเลยค่าาาา :-[
-
รออยู่น้าา คิดถึงตี๋หมอกที่สุดดดดดดดดด :ling1: :ling1: :ling1:
-
เข้ามาตามอ่านจนทันแล้วนะะะ
บอกเลยว่าเรื่องนี้พีคสุดอะไรสุด
ครบทุกอารมณ์ ทั้งเรียกน้ำตาก็ได้ เรียกเลือดก็ดี =.,=
และที่สำคัญญญ เค้ารอพี่หมอกกะน้องตี๋อยู่นะตัวเองงงงง :z3:
ไม่ได้อวยหวังผลนะ จริงจริ๊งงง :impress2:
-
B.N.31
“ตี๋”
ได้ยินเสียงนั้นจากที่ไกลๆ มือของใครสักคน ลูบหัวผมเบาๆ
ลืมตาตื่น เป็นม๊า ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“..อ้าว ม๊า”
เลื่อนมองเลยไปทางด้านหลัง นาฬิกา ใกล้เวลาเที่ยงคืน
“ม๊ายังไม่นอนหรอครับ?”
“หลับไปแล้ว แต่ยังไม่เห็นอาโซ่ยตี๋ขึ้นนอน ม๊าเลยลงมาดู”
“ขอโทษทีนะครับม๊า ที่ตี๋ทำให้เป็นห่วง”
“ต่อให้ตี๋ไม่ทำอะไร ม๊าก็เป็นห่วง” ลูบหัวผมอีกครั้ง รู้สึกหายง่วง “คนเป็นพ่อแม่ ก็เป็นแบบนี้ทุกคนแหละ”
ผมไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป ในหัวยังก้องประโยคที่ผ่านหู
ถ้าทุกคนสามารถสื่อสารสิ่งที่คิดออกไปได้อย่างอิสระ ไม่รู้ว่าโลกนี้จะสงบหรือวุ่นวายมากขึ้นกว่ากัน?
ยื่นมือออกไปทั้งสองข้าง กอดผู้หญิงตัวเล็กข้างหน้าผมไว้แน่น
……………………………….
…………………….
รู้สึกเหงื่อชุ่มไปทั้งหลัง ถึงได้ลองพลิกตัวนอนคว่ำ นอนได้อยู่ไม่นาน อึดอัดหายใจไม่ออกจนต้องพลิกตัวกลับมานอนท่าเดิม ยืดขาออกไป เตะเข้ากับบางอย่าง
โดยที่ยังไม่ลืมตา ผมเลื่อนขานั่นไปเรื่อยๆตามสิ่งที่สัมผัสได้ ถูกจับข้อเท้าไว้ โดนดึงจนคอเลื่อนลงจากหมอน ลืมตาตื่น ร้อง “เหยย!” เสียงดัง
พี่หมอกนั่งอยู่ข้างๆเตียง เห็นผมทำหน้าเหวอ ลืมตา เหงื่อตก ไม่รู้ว่าเพราะมืดหรือเปล่า แต่ก็เห็นรอยยิ้มจางๆในซีกหน้าที่ซ่อนอยู่ในเงา
“ฝันอะไรอยู่ กูเห็นมึงหมุนไปมาไม่หยุด”
“ผมก็แค่ร้อนเฉยๆ ไม่มีอะไร พี่กลับมาตอนไหนอ่ะ” มองชุดที่พี่หมอกใส่อยู่ คงพึ่งอาบน้ำเสร็จไม่นาน “ผมไม่เห็นได้ยินเสียงเลย”
คงเพราะเห็นว่าผมกำลังมองหานาฬิกาอยู่ ถึงพูดตอบ “ตีหนึ่ง” ปล่อยมือออกจากข้อเท้าผม ยังไงไม่ไปไหน วางอยู่บนนั้น ถึงข้อนิ้วจะนิ่ง แต่ปลายนิ้วทั้งสี่กลับหมุนเกลี่ยเบาๆเป็นวงกลมเล็กๆ“มึงนอนต่อเถอะ”
“พี่ก็มานอนด้วยกันดิ”
“…ตี๋” พูดเสียงต่ำจนผมต้องเข้าไปใกล้ ฟังชัดๆ นอนกลิ้งอยู่ที่ข้างๆตัก พี่หมอกก้มตัวลงมา ผมย้ายขึ้นไปนอนพิงอยู่บนต้นขานั่น จูบที่ทำให้ผมเลียปาก “กูยังมีงานต้องทำ”
“คืนนี้นอนเร็วก็ได้มั้ง-- ” มืออ้อมไป ดึงเสื้อพี่หมอกให้ยืดออก มือนั้นก็ถูกจับไว้เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหน ก็ถูกจับจองไว้เสียหมด “มานอนเหงื่อซ่กเป็นเพื่อนผมหน่อย”
พี่หมอกดันตัวขึ้น ผมถอยออก กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ผู้ชายคนนั้นพูดในขณะที่ถอดเสื้อว่า “มึงคงร้อนกว่าเดิมแน่…”
……………………….
………………….
จูบที่ทำให้หัวหมุน ร้อน ร้อนจนต่อมเหงื่อทำงานไม่ทัน โลกกลับหัว หรือผมเองกันแน่ ที่กำลังลอยต้านแรงโน้มถ่วง
เหงื่อพวกเรารวมกัน คงจะได้น้ำสักครึ่งแก้ว และถ้ารวบรวมความรู้สึกที่ระเหยออกจากผิวหนังของเราได้ ห้องนี้คงเต็มไปด้วยหมอกควัน
เสียงเรียกชื่อเหล่านั้น ดูคล้ายจะซึมออกมาจากแผ่นไม้ที่ประกอบเป็นห้อง ผมได้ยินมันจากทุกทาง ไม่ได้ตั้งใจ แต่พอยื่นมือออกไป ก็ปัดเสื้อที่ชื้นเหงื่อนั้นหล่นออกจากขอบเตียง พยายามคว้าไว้ ระบบประสาททำงานอย่างเชื่องช้า ไม่ทันใจ พลาดแค่เพียงปลายนิ้ว
ผมยื่นตัวลงไปอีก กำลังจะคว้าขึ้นมา แต่โอกาสก็ไกลออกไป โดนลากทั้งตัวเข้าไปใกล้ ถูกกัดกินอย่างตะกละตะกราม พี่หมอกไม่เคยเปิดโอกาสให้ผมคิดถึงเรื่องอื่น แม้แต่มือข้างนี้ ก็ถูกดึงไปกุมเอาไว้
เรียกร้อง เอาแต่ใจ ขี้หวงยิ่งกว่าใคร
แต่ก็เพราะแบบนั้น
“อธิษฐาน…”
เรียกผมด้วยชื่อจริง
ถ้าไม่ใช่ในเวลาแบบนี้ คงจะไม่รู้สึกอะไร แต่ในเวลานี้ แค่คำๆเดียว ก็ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนเลียไปทั้งตัว
บอกมาสิ ว่าพี่อธิษฐานอะไร
อะไรคือสิ่งที่พี่อยากได้?
การเคลื่อนไหวที่ถูกฝังอยู่ในสัญชาตญาณ ความรู้สึกที่ถูกปลูกด้วยกาลเวลา
รักอาจจะเป็นสีขาว หมุนวนปนไปกับสิ่งที่ผู้คนทั่วไปเลือกจะปิดปากเงียบ ทั้งๆที่มันเป็นอีกทางหนึ่ง ที่เราจะได้แสดงความรู้สึกออกมาได้ชัดเจนที่สุดโดยไม่ต้องอาศัยคำพูด
ช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนตกเป็นของใครสักคน
และครอบครองคนๆนั้นในเวลาเดียวกัน
รู้สึกเหมือนมองหน้าพี่หมอกไม่ชัด น้ำตาถูกปาดด้วยนิ้วโป้ง ประครองอยู่ข้างแก้มผม ละออกไป ยังรู้สึกถึงความอุ่นได้
“…ทำหน้าเหมือนอยากให้จูบ”
“ก็ผมอยากให้จูบจริงๆ…”
พูดเสียงเบา
ถ้าพี่หมอกไม่อาย ผมคงไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดน่าเขินแบบนั้น
แต่กลับหน้าแดงแบบไม่ปิดบังขนาดนี้ แล้วจะให้ผมทำยังไงดี?
“ด..เดี๋ยว อย่าพึ่งนิ่งดิ พ พี่หมอก”
“อย่าพึ่ง อย่าขยับ”
ฟังแบบนั้นก็เผลอกลั้นหายใจ
อยากถูกกอดอีก ถึงจะโดนกอดแน่นจนเจ็บก็ยอม อยากถูกจูบอีก จะกัดผมแรงๆก็เชิญ ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะให้เชื่อมถึงกันลึกกว่านี้อีกหน่อย ถ้าทำแบบนั้น บางทีความคิดพี่หมอกก็คงจะส่งผ่านออกมาได้ทั้งหมด
ช่วยนุ่มนวลกว่านี้อีกสักนิด ช่วยทำลายผมลงมากกว่านี้อีกสักหน่อย
คำพูดนั้นติดอยู่ที่ริมฝีปาก พี่หมอกงับมันออกไป
แล้วตอบแทนด้วยการไล้เลียริมฝีปากเบาๆราวปลอบประโยน
………………………………
……………………
ได้ยินเสียงปิดประตู มันเบา แต่เพราะเริ่มรู้สึกตัว ทำให้ผมได้ยินเสียงนั่น
ลืมตาขึ้น พี่หมอกมองตอบ ไม่รู้จ้องมองแบบนี้อยู่นานขนาดไหน อาจจะไม่นาน อาจจะเป็นวินาทีเดียวกันกับที่ผมลืมตาขึ้น แต่บางอย่าง ทำให้ผมรู้สึกเหมือนพี่หมอกจ้องมองผมแบบนี้เงียบๆมาสักพักใหญ่ และไม่ได้ตั้งใจทำให้ผมตื่น
“พี่”
เดินเข้ามานั่งใกล้ๆ ลงที่ขอบเตียง เสื้อที่เหมือนจะใส่ออกไปข้างนอก
กำลังจะพูดออกไป พี่หมอกยกมือห้าม
“เรื่องที่มึงบอกจะพูดเมื่อวาน คืออะไร?”
“เมื่อวาน?...อ่อ เรื่องที่ผมบอกว่าตัดสินใจได้น่ะหรอ?” พยักหน้า ผมลุกขึ้นนั่ง แค่เห็นแบบนั้นพี่หมอกก็เขยิบเข้ามาใกล้ เอามือประครองไว้ที่หลัง “ไม่เป็นไรหรอกน่า ผมสบายมาก”
“เห็นมึงบ่นเจ็บ”
“..พี่เอามาพูดตอนนี้ ผมรู้สึกแปลกๆเลย”
“แปลกคืออะไร? มึงหมายความว่าอะไร”
“ไม่ใช่แบบนั้น ผม-“
“เขิน?”
“อืม”
พี่หมอกตอบกลับทันที “อืม”
บรรยากาศในห้องเงียบ ความรู้สึก”ประหลาด” ที่ไม่ว่ายังไงก็ยังคุ้นเคยกันไม่ได้สักทีเติบโตจนอึดอัดแน่นในห้อง ผมไล่มันออกไป “พี่ ผมตัดสินใจแล้ว”
“…ว่า?”
“ผมจะกลับไปทำงานอินทีเรียเหมือนเดิม”
“….”
“ไง?”
“…แน่ใจแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ ผมอยากวาดรูปอีก ที่ผ่านมาผมแค่เหนื่อย ผมแค่พักข้างทาง แต่ตอนนี้ผมอยากวิ่งต่อแล้ว”
ผมลอบมองสีหน้านั่น พี่หมอกไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกอะไร อาจจะมี แต่อยู่ลึกลงไป คำพูดนับพันที่ตกตะกอน วกตัวพันยุ่งเหยิง พี่หมอกขมวดคิ้ว เล่นเอาผมหยุดหายใจ แล้วอยู่ๆก็พูดโพล่งออกมา
“…มึงใช้สียี่ห้ออะไร?”
ผมหัวเราะออกมาจนลืมเรื่องใหญ่ที่ต้องพูดไปเสียสนิท
แล้วในบ่ายวันนั้น อยู่ๆพนักงานชุดฟ้าหลายคนก็จู่โจมเข้ามา ติดตั้งแอร์โดยที่ผมกับม๊าได้แต่ยืนมองตาปริบ
……………….
…………………………..
เมลล์ไปหาพี่หนึ่ง แล้วก็โทรหาพี่กวาง บอกเรื่องที่คิด พี่เขารับฟังเงียบๆ ก่อนจะพูดต่อปิดท้ายว่า
“ทำสิ่งที่ชอบเถอะตี๋ แบบนั้นถึงจะมีความสุขที่สุด”
ผมไม่เคยสงสัยในเรื่องของประโยคนี้เลย มันเป็นจริงเสมอไม่ว่าจะอยู่ในสถาการณ์แบบไหน ยิ่งเด่นชัดมากขึ้นในครั้งที่จะต้องเลือกสิ่งที่ไม่ชอบ ความรู้สึกคล้ายโดนบังคับให้กลืนของแข็งลงคอ
บอกลาแก็งค์เปีย ทำเสียงโวยวายกันใหญ่ ถาม “พี่ตี๋จะไปทำงานที่ไหน? หนูจะแอบตามไปส่อง” “แล้วพี่หมอกล่ะ ตอนนี้อยู่ไหน?” บางครั้งก็สงสัยจนรู้สึกขำ ที่เด็กพวกนี้บางครั้งรู้เรื่องของพี่หมอกที่ผมไม่รู้ แถมชอบคิดไปเองเป็นตุเป็นตะ เล่าได้เป็นฉากๆ
ตอนเย็นที่ขอกลับก่อน เค้กที่ได้กลับมาหลายก้อน มองเข้าไปในร้านที่ยังมีลูกค้าเต็มไปหมด ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก หอมเหมือนกลิ่นนมหวาน ติดจมูกเหมือนมาการีน
เดินออกมาตามทางเดิม เลยไปหน่อยจากตรงนี้จะเป็นป้ายรถเมล์ แค่คิดสภาพว่าต้องไปเบียดกับผู้คนในเวลาไพรม์ ไทม์แบบนี้ก็เหนื่อยใจ ไม่คิดว่าแปลกบ้างหรือครับ ทั้งๆที่รถเมล์คนใช้เยอะขนาดที่ว่าถ้ารถชนกัน คงไม่มีใครกระเด็นออกนอกตัวรถ แต่รถก็ยังติดแน่นชนิดที่เรียกว่าไม่ขยับ ขับออกมาที เหมือนผลาญน้ำมันเล่นไปวันๆ
กำลังจะเดินข้ามถนน มีรถจอดขวาง เล่นเอาตกใจ พอผมจะเดินหลบ ก็บีบแตรใส่รัวๆ แสดงชัดว่าไม่เคยสนใจเรื่องมารยาท
รถสีดำ เห็นโลโก้ข้างหน้าที่ทำให้ผมต้องมองเข้าไปในรถ ป้ายแดงอวดตัวแทรกอยู่ระหว่างกันชน คล้ายจะเปล่งแสงออกมาด้วยซ้ำ
คงเพราะมัวแต่เหวอ เสียงบีบแตรดังขึ้นอีกครั้ง จากเจ้ารถสีดำตรงหน้า แล้วก็ลูกคู่จากคันที่กำลังหงุดหงิดด้านหลัง
ผมวิ่งไปที่ประตูข้างคนขับ เปิดประตูรถเข้าไป กลิ่นเบาะใหม่แรงจนต้องยู่จมูก คนขับหันมามองผ่านแว่นกันแดด ไม่ได้พูดอะไร แต่ดูก็รู้เหมือนรอคำพูดจากผมอยู่
รถเคลื่อนออก ตรา BMW หมุนวนจนคล้ายวงกลมของจานสี
“พี่ไปเอารถนี้มาจากไหนเนี่ย?!”
“ขโมยมา”
“ห้ะ?”
พี่หมอกเหลือบมอง หลุดยิ้มที่มุมปาก ผมถาม “ขำอะไรวะพี่?”
“มึงดูหน้าตัวเองในกระจกตอนนี้ซะ แล้วมึงจะเข้าใจ”
ผมเห็นหน้าตัวเองในกระจก เงารางๆที่สะท้อนให้เห็นว่าพี่หมอกก็หันมามองเหมือนกัน ไม่ใช่เรื่องดีที่จะทำตอนรถวิ่งเลย ปากที่เป็นรูปวงกลมทำให้ผมหัวเราะออกมา
“ผมตกใจพี่เล่นมุกต่างหาก” พี่หมอกทำหน้าเฉยเมยใส่ “แล้วตกลงรถคันนี้พี่เอามาจากไหนเนี่ย ไม่ดิ ผมหมายถึงใช้เงินจากไหนซื้อเนี่ย?”
เสียงพี่หมอกกดต่ำลง “กูทนรถขยะของมึงไม่ได้”
“แล้ว เดี๋ยว ผมงง”
“…งานของกูเสร็จแล้ว แต่นี่มันก็แค่เริ่ม” พี่หมอกเปลี่ยนเกียร์ เหยียบบี้คันเร่งจนหลังผมติดเบาะ หนีไปทางที่ถนนโล่งกว่า อีโก้เดิมๆที่จางหายไปสักพัก กลับเขาสู่บ่าที่เหยียดตรงนั่น “นี่เป็นเงินค่าลิขสิทธิ์ จากระบบที่กูพัฒนา”
“โห…”
“ต่อให้ซื้อรถนี่สิบคัน ก็ยังไม่รู้สึก”
ผมต่อยเข้าที่แขนพี่หมอกเบาๆ “ฮึ่ย ดีใจอ่ะดิ ไม่ต้องมาทำหน้าเข้มเลย ผมรู้น่า” พี่หมอกจับหมัดนั่นไว้ ดันมุมปากที่ยกขึ้นไปอีกข้างไม่ให้ผมเห็น “เล่นอะไรของมึง อันตราย”
“ต่อยแค่นี้มันจะเป็นอะไรได้ไง ตัวพี่ยังกับตึก”
“อะไรของมึง ไร้สาระ..”
ในที่สุดก็ยอมยิ้มรับออกมา ผมวางเค้กไว้ที่เบาะหลัง มองไปรอบๆตัวรถ รู้สึกเหมือนพี่หมอกวิ่งนำผมไปก้าวโต
“พี่นี่เก่งเนอะ”
พี่หมอกเลิกคิ้ว ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเงาในกระจกว่าพี่หมอกหันกลับมามองเป็นบางครั้ง
หันกลับไปมอง “อะไร?”
“มึงจะพูดแค่นั้น?”
“อ้าว แล้วให้พูดไรอีก?”
พี่หมอกไม่ได้ตอบ รถขับผ่านทางที่ไม่รู้จัก เราเลือกทางที่ไกลกว่าปกติเพื่อกลับบ้าน
ตัวรถชะลอ รถที่อยู่ด้านหน้า ลดความเร็วลง
“พี่หมอก…”
“…..”
“พี่รู้เรื่องพ่อพี่แล้วใช่ไหม?”
“…มึงรู้จากใคร?”
“พี่เมฆโทรหาผม แต่ผมบอกแล้วนะ ว่าไม่ต้องโทรหาผมอีก”
“ก็ดี”
“….พี่จะไม่ไปเยี่ยมหน่อยหรอ?”
ไฟแดงอยู่ข้างหน้าห้างไปร้อยเมตร โรงพยาบาลอยู่ห่างออกไปไม่ไกล มองเห็นได้จากที่ตรงนี้ พี่หมอกมองไปอีกทาง ทางที่ตรงข้ามกับมันโดยสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าภายใต้เลนส์แว่นกันแดดนั่น จะมองภาพสะท้อนของตึกสีขาวอีกฟากอยู่หรือเปล่า?
“คนแบบนั้น…” เสียงตัวรถดังขึ้น หรือเพราะเสียงที่พี่หมอกพูดเบา “…ไม่มีทางตายง่ายๆอยู่แล้ว”
……………………………………..
……………………………
พี่บอลมีกำหนดการณ์กลับสิงค์โปร์อาทิตย์หน้า ไม่ได้กลับเมืองไทยมานาน ก็เที่ยวไม่หยุด พูดอยู่ตลอดว่าอาหารไทยที่นู่นแพง ไม่เจอกันแป็ปเดียว เผลออีกที ก็กลายเป็นตาลุงขี้บ่นไปอีกคน
ก่อนหน้านี้ในครึ่งวันเช้าก็เอาแต่พูดเรื่อยเปื่อย ไม่สำคัญ แต่พอท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ก็เข้าประเด็นที่ทำให้มาในวันนี้ขึ้น
“กูไม่ได้ถามความเห็นมึง”
“กูแค่พูดเฉยๆ ทำไมมึงปฎิบัติต่อเพื่อนที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาช่วยมึงแบบนี้วะ?”
“เพราะนี่มันเรื่องของกู”
ทุกคนที่มาตลอดสัปดาห์นี้มีจุดประสงค์เดียวกัน ดูเหมือนเรื่องที่พ่อพี่หมอกป่วยจะรู้กันทั่ว ข่าวลือกันหนักจนถึงขั้นบอกว่าบริษัทปิดข่าวเรื่องประธานใหญ่ที่เสียชีวิตลงเพื่อรักษาผลประกอบการประจำไตรมาส แม้แต่ไอ้โจ๋ ไอ้กล้วยยังลอบถามมาบางครั้ง ปนกับเรื่องบ่นสัพเพเหระที่หาสาระไม่ได้
เป็นเรื่องน้ำท่วมปากที่ไม่ว่าใครก็พูดไม่ออกเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่หมอก ว่าต้องการให้คนปากแข็งนี่ไปเยี่ยมพ่อตัวเองซักครั้ง นานๆทีจะมีผู้กล้าดาหน้าเข้ามา มือที่กำดาบสั่นระทม ประชันหน้ากับจอมปีศาจขี้หงุดหงิดที่นับวันมีแต่จะหัวเสียหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องบอกว่าเก็บศพเหนื่อยกันแค่ไหน
“กูกับเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว”
“จะไม่เกี่ยวได้ยังไง นามสกุลมึง ก็รับต่อมาจากเขา เลือดครึ่งหนึ่งในตัวของมึง ก็เลือดเขาทั้งนั้น” พี่บอลถอนหายใจ ยืนทะเลาะกันอยู่หน้าบ้าน
บุหรี่ถูกจุด ผมนั่งฟังจากที่ที่ไกลออกมา ผมถามพี่หมอกไปครั้งหนึ่งแล้ว คำตอบที่ได้ มันชัดเจนจนยากจะเปลี่ยน
ม๊าเกลียดกลิ่นบุหรี่ พี่หมอกถึงต้องออกมายืนสูบแทบชิดรั้วประตู ต่อจากก้นรถกระบะสกปรก รถใหม่ที่ตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน ส่องประกายอยู่นอกรั้ว น่าแปลก ไม่มีเด็กมือดีที่ไหนกล้ามาขูดตัวรถอย่างที่ผมกลัวเลย
“มึงกลับไปเถอะ”
“ไอ้หมอก”
“กลับไป…”
“แต่”
“อย่าให้กูต้องพูดซ้ำ”
ผมเดินไปที่ประตู เปิดประตูบ้านให้พี่บอล เขามองหน้าผม ก่อนจะตบไหล่เบาๆสองสามที เสียงรถดังขึ้น จางหายตามลำดับ ผมปิดท้ายเสียงนั้นด้วยเสียงประตูรั้ว
พี่หมอกพึมพำท่ามกลางควันบุหรี่
“….คนๆนั้นไม่อยากเห็นหน้ากูหรอก”
………………………………
……………………
คนแบบนั้น…ไม่มีทางตายง่ายๆอยู่แล้ว
คนที่ถูกพูดถึง อายุปัจจุบัน 62 ปี ทำงานหนักตั้งแต่จำความได้ ไต่เต้าขึ้นเพื่อที่จะหลุดพ้นจากความยากจน เปลี่ยนฐานะของครอบครัวจากที่อดมื้อกินมื้อ ขึ้นเป็นตระกูลเศรษฐีอันดับต้นๆของประเทศ
เปี่ยมไปด้วยความสามารถ เล่ห์เลี่ยมทางธุรกิจ สร้างศัตรู มิตร หมุนเปลี่ยน ไม่แน่นอนตามช่วงวิ่งขึ้นลงของหุ้น แต่มองอีกแง่ ก็เป็นเพียงชายวัยเกษียณอายุ 62 นั่งจมจ่อมท่ามกลางงานกองโต เฝ้าประคบประหงมบริษัทที่เพาะเลี้ยงด้วยชีวิตที่เหลืออยู่ ถึงจะแบ่งส่วนหนึ่งให้ลูกชายคนโตดูแล ก็ยังรู้สึกลึกๆว่ายังไม่ถึงเวลาวางมือ
และเป็นพ่อ ของครอบครัวที่แทบจะเรียกได้ว่าแตกสลายโดยสิ้นเชิง
ผมแทบจะไม่รู้สึกถึงสายสัมพันธ์ใดๆในครอบครัวนี้เลย เหมือนสิ่งเดียวที่นิยามคำว่าครอบครัวขึ้นมา หล่อหลอมขึ้นจากนามสกุล เลือด ดีเอ็นเอที่ส่งต่อกันมา เท่านั้น ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่านั้น ใช้ชีวิตไปตามบทบาทที่ถูกสร้างขึ้น
เงินมีความหมายอะไรกันแน่?
ถ้าเพื่อที่จะมีเงินมากมายขนาดนั้น แลกกับเวลาที่ลดน้อยลง ผมยอมที่จะยืนอยู่ที่จุดนี้ รอรถเมล์ หน้ายู่เมื่อเห็นคนล้นออกมา กินข้าวแกงที่บางครั้งก็เจอขาแมลงสาบเป็นของแถม ทนเสียงทะเลาะจากข้างบ้านที่ลอดผ่านมา เสียจะดีกว่า
ผมไม่ได้ปฏิเสธความก้าวหน้า แต่แค่จะบอกว่าชีวิตแบบนี้ก็ไม่ได้แย่ไปซักเท่าไหร่ เฮียก็ดูมีความสุขตามอัตภาพ ม๊าอยู่ในสังคมที่ดี เพื่อนวัยเดียวกันในหมู่บ้านชอบสรรหาทัวร์ไหว้เก้าวัดซึ่งจัดอยู่ตลอด
พี่หมอกที่อยู่กับผมตอนนี้ บ่นอยู่เสมอว่าไม่ชอบที่จะอยู่ในบ้านที่มองด้วยสายตาคนรวยแล้วไม่ต่างอะไรกับสลัม เกลียดซอยเข้าบ้านที่ลึกแล้วไม่มีวินมอไซต์ แรกๆ ถึงกับอาหารเป็นพิษตามนิสัยลูกคุณหนู ส่งสายตาที่เด็กตัวแสบข้างบ้านเห็นแล้วต้องหนาว แต่ไม่นาน ผมก็เห็นเจ้าหนูคนเล็กเดินกลับเข้าซอยอยู่ข้างๆพี่หมอก ในทางที่วังเวง เด็กคนนั้นวิ่งวนรอบๆ ส่งเสียงหัวเราะโดยที่พี่หมอกไม่ได้พูดอะไร
ชีวิตที่นี่ พี่หมอกยิ้ม ยิ้มโดยที่ไม่ต้องรู้สึกถึงน้ำหนักของบนบ่า ยิ้มได้จากความรู้สึกภายใน เรื่องที่พูดในสิ่งที่อยากพูดนั้น ผมคิดว่าไม่ว่าพี่หมอกอยู่ไหน ก็อาจจะไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกได้ ว่าในคำพูดเจ็บแสบที่ฟังแล้วต้องหยีตานั่น พี่หมอกคิดถึงคนอื่นมากขึ้น
สิ่งเหล่านั้นนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าการตัดสินใจของพวกเรา อาจเป็นเรื่องถูก
แน่นอน
อาจจะ
ในคืนหนึ่งที่พวกเราหลับสนิท โทรศัพท์ดังอยู่ตลอด แต่พี่หมอกก็เลือกที่จะปิดเครื่องทิ้ง ผมหลับไม่รู้เรื่อง เหนื่อยกับงานแรกที่ได้รับ มือที่ยังเปื้อนรอยดำ พี่หมอกเช็ดให้เบาๆตอนที่ผมรู้สึกเคลิ้ม หลับไปโดยที่มือยังถูกกุมอยู่
ในตอนเช้าตรู่ที่พวกเราตั้งใจจะออกไปหาของกินที่ตลาดด้วยกัน หน้าบ้านถูกจอดขวางไว้ด้วยรถคันหนึ่ง
พี่แพนอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ต ปลายเสื้อยับ ยืนรออย่างเงียบเชียบ ขอบตาดำสนิท สภาพดูคล้ายคนอมโรค พอเห็นพวกผมออกมาจากบ้าน ก็ดันตัวขึ้นจากที่ยืนพิงรถอยู่
ไม่รอให้พวกผมเดินพ้นออกจากรั้วบ้าน พูดดักไว้ เหมือนคำพูดนั้นกั้นไม่ให้พวกเราได้เดินต่อ
มาเพื่อแจ้งข่าว
พี่หมอกยืนอยู่ข้างผม
ยื่นมือออกจากเดิมนิดหน่อย ผมยื่นมือไปหา คว้าไว้
“ท่านประธาน…”
สิ่งที่หลุดออกมาหลังจากนั้น เชื่องช้า อืดอาดคล้ายเวลาถูกยืดออก
ผมรู้สึกเหมือนกับได้ยินเสียงนั้นไม่ชัดเจน เป็นเสียงที่ฟังแล้วผ่านหูออกไป จับใจความสำคัญไม่ได้ คล้ายถูกตีหัวอย่างแรง
ในช่วงเวลาที่ผมสับสน มือพี่หมอกสอดเข้าหามือผม กำแน่นจนปลายนิ้วกลายเป็นสีซีดขาว
…………………………………………
……………………………..
[B.N.31]
[27.10.56]
ฉลองเปิดเทอม
หลังจากปิดเทอมอันแสนยาวนาน
9วัน
อาเมน
-
มาต่อแบ้นนนนนนนนนนนนนน
แล้วแล้วแล้วแล้วแล้วแล้วท่านประธานพ่อพี่หมอกเป็นอัลไลลล
:pig4: :hao5:
-
:pig4: :pig4: มาต่อแล้ววว
-
อ๊ายยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆๆๆ เห็นในเฟซบุ๊คแล้วอยากกรี๊ดรอบบ้านค่ะ แต่ทำได้แค่กัดปากอยู่หน้าจอ :z3:
พี่หมอกก็ยังคงเป็นพี่หมอก แต่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนหน่อยเนอะ ตรงที่ตี๋อยากทำอะไรก็พอตามใจกันบ้าง ฮิฮิ ดีใจจัง
อย่างนี้สิถึงเรียกว่าปรับตัวเข้าหากัน จะได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ตายกันไปข้างนึงเลยย :hao5:
ตี๋ร้อนอยู่แล้ว พี่หมอกเลยจัดให้จ้ะ!! เพราะรู้ว่าวันต่อๆไปจะต้องร้อนแบบนี้อีก ติดแอร์ซะเลย ฮุฮุ :hao3:
เหมือนพ่อพี่หมอกต้องเป็นอะไรแน่เลย เห้อ ไปดูหน่อยก็ยังดีน้า แบบนี้ก้เครียดกันทั้งสองฝ่าย ยังไงเค้าก้เป็นพ่อ :sad4:
ปล. คิดถึงคนเขียนสุดๆ คิดถึงตี๋หมอกมากๆ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนจะนอนหลับสบาย พร้อมไปทำงานวันจันทร์ค่ะ :heaven แฮปปี้มากกกกก o13
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: คิดถึง :hao5: :hao5: :hao5:
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: ท่านประธานอย่าเป็นไรนะ ถึงจะไม่ค่อยชอบแต่อย่าเป็นไรนะ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋มากกกกก :mew1:
-
ขอให้พ่อพี่หมอกไม่ถึงกับ...เถอะนะ ไม่อยากให้หมอกแบกรับอะไรมากมายกว่านี้อีกแล้ว
ความสุขของครอบครัวนั้นเหมือนฝันที่ไม่มีวันจะเกิดขึ้นเลยอ่ะ มันไม่มีทางแก้ไขเลยเหรอ
แต่คนที่อยู่กับมันมาตลอดอย่างหมอกคงรู้ซึ้งยิ่งกว่าอะไร ถึงไม่กล้าไปหาพ่อ
เพราะคิดว่าพ่อคงไม่อยากเจอตัว เศร้าจังค่ะ รอติดตามนะคะว่าจะเป็นไงต่อ
ชีวิตเรียบ ๆ ของตี๋กับหมอกน่ารักมากค่ะ ชอบเวลาตี๋อ้อนแล้วพี่หมอกเขินจริงจัง
เค้ารักของเค้าเนอะ หวงมันทุกจุดไม่ยอมให้ห่าง ห่วงมากด้วย รีบมาประคองตอนคิดว่าน้องเจ็บ
ฮาตอนเรียกคนมาติดแอร์ตอนเช้า ไม่ไหวจะร้อนแล้วสินะพี่หมอก จะได้ชิลมากขึ้นนิในห้องของสองคน
ชอบตอนพี่หมอกเอ็นดูตี๋ทุกตรง แค่ยิ้มมุมปากของพี่แกคนอ่านก็ปลื้มแล้วค่ะ คนเดียวที่ทำให้เกิดขึ้นได้คือตี๋
ตอนเช็ดมือให้ก่อนนอนอีก เฮ้อ น่ารักอะไรอย่างนี้ ขออย่าให้มีอะไรมาพรากเลยนะ
เป็นนิยายที่รักมากค่ะ มันมีเอกลักษณ์มากด้วย ไม่ได้อ่านนาน กลับมาอ่านความรู้สึกเดิม ๆ ก็กลับมาหมดเลย
มาต่ออีกเร็ว ๆ นะคะ พลีสสสสสสสสสสสสสสส
ขอบคุณค่ะ
-
เวลาเป็นไม่ไปหา
เวลาตายจะไปขอขมา ก็ได้แค่ความสบายใจของตัวเองเท่านั้น เพราะคนที่ตายไปก็ไม่ได้รับรู้อะไรแล้ว เค้าตายไปแล้ว พร้อมความรู้สึกไม่เข้าใจกัน :mew2:
-
เห้ยยยยยยยยยยยย กรื้ดดดดดดดดดดดดดดด มาต่อแล้ววววววววว
ตี๋ก็เลือกทางที่ตัวเองต้องการไปแล้วเนอะ ดีแล้ว ^^
พี่หมอก เฮียโครตเจ๋ง
ว่าแต่พ่อพี่หมอกเป็นอะไรอ่ะ อย่าบอกนะว่า....
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกกก
พ่อพี่หมอกเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ยังไงก็ไม่อยากให้พี่หมอกรู้สึกแย่นะ
สงสารทั้งพี่หมอกทั้งตี๋เลย :z3:
-
มาแบบหน่วงๆๆ อีกแล้ว
-
ขยี้ตาสามรอบแบบว่ามาต่อแล้วววววววววววว
ชอบผู้ชายแบบพี่หมอกอ่ะทำอะไรเหมือนไม่เคยให้คนข้างหลังเดือดร้อนเลย
แต่เรื่องพ่อ ไปหาเค้าสักหน่อยที่บอลพูดก็ถูก ถึงเค้าจะใจร้ายแต่อย่างไงก็คือผู้ให้กำเนิด
ขอให้พ่อพี่หมอกปลอดภัยนะ ;_;
-
อะไร เกิดอะไรขึ้นนนนนน
ค้างงงง
-
ขยี้ตาตัวเอง ห๊ะ!!! ไม่ได้หูตามืดมัวใช่ไหม
มาอัพแล้วววว นี่จบฟิลก่อนหนาไม่ได้เลย
แต่ก็ดใจที่มาอัพค่ะ
คนเขียนชีวิตน่าจะวุ่นวาย สู้ๆนะคะ><
พี่หมอกนายเท่มาก เด็ดสวดยอด
เขาใจแข็งเนอะๆ ตี๋ถ้าทิงพี่หมอกอีกครั้งสาบานเลิกคบแน่ๆ
จริงๆเราเอ็นดูน้องตี๋นะ?
พี่หมอกแม่งงงงงงงงงงง ในดวงใจเลย
พ่อต้องไม่เป็นไรนะT^T
-
ทิ้งช่วงนาน ยอมรับว่าลืมเนื้อเรื่องไปบางส่วน มาต่อเร็วๆ อีกนะคะ :mew2:
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้ว ผมดีใจมากกกกก
กำลังอ่าน ตอนเก่าๆอยู่ เหนเวลา อัพเดท เปลี่ยน
ตกใจมาก ดีใจครับบ ที่มาต่อ ขอบคุณนะครับ!!
ผมจะรอต่อไป มาไวไวนะคับ ลุ้นมากกกกกก ตอนต่อไป
-
หมอกตี๋มาแล้ว คิดถึงๆ
ท่านประธาน อ๊ะ อย่าบอกนะว่า....
-
ท่านประธาน... :katai1:
-
อัพแล้ว กรี้ด
อัพแล้ว กรี้ด
อัพแล้ว กรี้ด
อัพแล้ว กรี้ด
อัพแล้ว กรี้ด
อัพแล้ว กรี้ด
อัพฉลองเปิดเทอม
เปิดเทอม...
เปิดเทอ.......
เปิดเท...........
เปิดเ...............
เปิด....................
........
....
..
.
:katai1:
-
ตอนใหม่มาแล้ว
:hao5: :hao5: :hao5:
การรอคอยช่างแสนยาวนาน แต่ก็คุ้มค่าที่รอ
สำนวนการเขียนดีเหมือนเดิม o13
-
คนเขียนกลับมาแล้วดีใจ
อย่าบอกว่าพ่อพี่หมอก ... แล้ว
เง้อ :ling3:
-
อัพแล้ว... เราาฝันไปหรือป่าว
คิดถึงหมอกตี๋มาก
ดีนะยังพอจำเรื่องราวคร่าวๆได้อยู่
ไม่งั้นคงต้องไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น
:hao5:
มาต่อไวๆอีกนะคะ
อย่าทิ้งไปนาน
-
ลดทิฐิบ้างเถอะ ไปเยี่ยมพ่อบ้าง หรือจะสายไป
ชอบสุดอ่ะ...อธิษฐาน
-
คิดถึงพี่หมอก อาตี๋มากกกกกก
แล้วพ่อพี่หมอกนี่เป็นไงงงงงงงงงงง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เด๋วกลับมาเม้นนนน :z13:
---------------------------------------------------------------------------
ไม่หายคิดถึงเบยยยยยยยยยยยย ชิชิ :m15: :serius2:
แต่ช้าเเต่ อ่านเเล้วรู้สึกไม่สบายใจเลย ถึงจะเคืองๆพ่อพี่หมอก แต่ก็ไม่เคยคิดอยากให้เป็นอะไรเลย
ถึงหมอกจะดูเฉยชากับพ่อ แต่เรารู้ว่าลึกๆเเล้วหมอกก็รักพ่อเหมือนลูกคนอื่นๆ
ไม่อยากเห็นใครเสียใจเเล้วนะคะ มรสุมมันเยอะพอเเล้วนะ
หันหน้ามาคุยกันบ้างดีกว่าเนอะ
จะเฝ้าระวังติดตามอย่างใกล้ชิดเลย...คอยดู หึหึหึ
รับแรงใจจากเราไปด้วยน๊าาาาาาาคนเขียน สู้ๆจ้าาา :กอด1: :L2:
-
:call: :call:
รักเรื่องนี้ที่สุด
รักหมอก รักตี๋ :mew1:
-
ท่านประธาน คงจะเป็นอย่างที่คิดสินะ หึหึ
มันทั้งน่าเศร้า แต่ก้แอบรุ้สึกดี แย่จริงๆ หึ
อยากตะโกนเลยว่าคิดถึงหมอกตี๋มาก
มากที่สุดืสุดของสุด. ขอระบายลงที่เม้นนี้
การเขียนการบรรยายยังคงกลมกล่อมละมุนละไมเหมือนเดิม
พี่หมอกยังคงเท่และยึดมั่นในตัวเองเหมือนเดิม
ดีใจกับตี๋ที่ได้วิ่งต่อสักที
รุ้สึกเหมือนเปนคนแก่ที่เฝ้ามองความรักของหลาน ปลาบปลื้มใจจริงๆ
อยากบอกคนเขียนว่า การที่คุณมาต่อช้า มันทรมานคนอ่านมาก. แทบลืมความรุ้สึกของตอนที่แล้วเลยจริงๆ
แต่คุณเก่งมาก ที่เมื่อเรามาอ่านอีกครั้งเราก้จำความรุ้สึกเก่าๆได้ดี
-
มาต่อแล้ววววววววววววววววววววววววววว
ร้องไห้เลยอ่ะ นึกว่าตาฝาด
เรารักเรื่องนี้มาจริงๆนะ ฮืออออออออออออออ :hao5: :hao5:
ท่าประธานจะเป็นอะไรรึป่าว ก็เข้าใจหมอกนะ แต่คนๆนั้นก็คือพ่ออ่ะ ....
ไม่ว่าตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ขอแค่หมอกตี๋ ไม่ปล่อยมือจากกันเป็นพอ
ให้คนแต่ง :กอด1:
-
ท่านประธานเป็นอะไร o22 ดราม่าอีกแล้วหรอ :ruready
นักเขียนคงเรียนหนักจริงๆ สู้สู้เน้อว่าที่คุณหมอ :ped149: :ped149:
ยังไงก็จะรออ่านน้องตี๋พี่หมอกต่อไป :กอด1:
-
มาแล้ว กริ๊ดดด ดีใจเว่อร์ๆๆๆๆ
ท่านประธานอารายยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ้ววววตี๋-หมอกกลับมาแล้วพร้อมกับ บรรยากาศหน่วงๆเช่นเคย55 o13
พ่อพี่หมอกไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่าน้าา
สู้ๆนะคนเขียน มาต่อไวๆ กอดๆ+1 :กอด1:
-
คิดถึงหมอกตี้ :hao5: :hao5:
-
เลื่อนหน้าจอผ่านลงมาๆ แล้วก็.. เอ๊ะ เหมือนแว้บๆ เห็นหัวข้อ "เงินน่ะ..." ไม่ใช่มั้ง... หรือตอนเก่า ช่วงนี้เห็นเด้งขึ้นมาอยู่
กลับมาดูใหม่อีกรอบ...
เย้ยยยยยยยยย~ ใช่จริงด้วยยยยยยย ตอนใหม่ด้วยยยยยยยยยยย :o
แทบไม่เชื่อ มือไม้สั่นกันเลยทีเดียว 555+ o7
แล้วจบตอนได้... เอิ่ม... ค้างมาก...
อืม..ก็นะ เฮียหมอกก็แข็งซะ ชุนพ่อก็แรงเกิ๊นนนน
ก็หวังว่าจะยังมีโอกาสทำความเข้าใจกัน อย่างน้อยได้ดูใจกันก็ยังดี
เฝ้าหวังและรอคอยตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai5:
-
จบค้างง แงงงงงงง
คิดถึงพี่หมอกมาก T_T
-
ค้างและหน่วง แต่ดีใจมากๆๆๆๆๆๆที่ได้อ่านตอนใหม่
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :ling1:
นี่มันอะรายก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
น่าสงสารเกินไปแล้วคู่นี้ ทำร้ายกันมากไปป่ะคะ? 5555555
ตับจะระเบิด หน่วงได้ใจมากค่ะ :katai2-1:
-
เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย
รีบๆมาต่อนะครับอยากรู้ต่อแล้ว
-
:o12: :o12:
แทบจะจุดพลุ คิดถึงเหลือเกินนนนนนนนนนน
เริ่มลืมตอนก่อนหน้า เดี๋ยวจะกลับไปอ่านใหม่รอบที่ 3(หรือ 4 วะ)
:กอด1: อยากให้แวะมาอัพบ่อยๆ นะ พวกเรารออยู่
สู้ ๆ ค้าบบบบบบ
-
อาร๊าย ประธานอารายยยยย
อ๊าย คิดถึงเรื่องนี้มากอ่ะ รอทุกวันว่าจะอัพตอนไหนอ่ะ
สารภาพว่าแอบลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว แต่ไปนั่งอ่านย้อนตอนที่แล้วมาเลยระลึกได้ 555555555
บอกตรงๆว่าดีใจมากที่ตี๋พี่หมอกอัพอ่ะ ><
-
เห็นมาต่อแล้วไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง........
กรี๊ด!!!!!!!!! คร๊า ฮ่าๆๆๆ ได้อ่านแล้ว มีความสุขสุดๆอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงพี่หมอกจริงๆๆ
หรือว่าพ่อพี่หมอกจะตายเหรอ?
-
คงไม่มืดมนอีกนะ ...
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาต่อจริงๆนึกว่าตาฝาด หายไปนานเลยนะคะ ดีใจที่กลับมาต่อค่ะ
-
ท่านประธาน...เสียแล้ว (เดานะเดา)
ผู้ชายคนนี้อาจจะตายไปพร้อมกับเงินทองที่สร้างขึ้นมามากมายแต่เอาไปไม่ได้
มันอาจจะดูไม่คุ้ม มันอาจจะผิด แต่มันก็ปฎิเสธยากนะว่าตัวผมเองก็อยากได้อยากมี
เพราะบางทีครอบครัวที่ไม่มี...บางครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นเหมือนคอบครัวเล็กๆของตี๋ที่มีเพียง 3 คน
ทุกเรื่องราวที่เกิดบนโลกใบนี้ล้วนต่างกันไป มันยากที่จะทำความเข้าใจ
และตอนนี้ผมสับสนจัง .....
อ่านนิยายอยู่ จะดราม่าเรื่องตัวเองเพื่อ? :laugh:
คิดถึงทุกตัวละครมากๆครับ ดีใจที่กลับมา
ขอบคุณที่พาพวกเขากลับมานะครับ :pig4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
คิดถึงพี่หมอกกับพี่ตี๋มาก
-
รักพี่หมอก โอ๊ยยยยย กลับมาซะที
คิดถึงจะขาดใจ
น้องตี๋ก็อย่าน้อยใจ รักเท่าๆ กัน
อ่านตอนล่าสุดนี่เครียดพอตัว จริงๆ มันเครียดต่อจากตอนที่แล้วอ่ะนะ
สรุป ท่านประธานจะเดี้ยงหรือไร ทำไมตัดจบตอนซะอย่างนั้น :hao5:
-
พ่อหมอกไม่สบายจริง หรือแกล้ง
-
คิดถึงมากหายไปนานจริงๆ
-
รอเธอมานานแสนนาน~ ..... ในที่สุดเธอก็มาแล้ว เย้!!!
แบบนี้ตี๋จะรู้สึกผิดแค่ไหนเนี่ย เฮ้อ....
แล้วพี่หมอกอีก เฮ้อออ.....
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่หมอกกับตี๋ดูเข้าใจกันและกันมากขึ้น แบบไม่ว่าพี่หมอกต้องการจะสื่ออะไรเหมือนตี๋จะเข้าใจแล้วเข้าไปจัดการให้ รักกันมากขึ้นทุกวัน พี่หมอกเองก็ไม่เคยเปลี่ยน ตี๋เองก็ยังอยู่ที่เดิมแบบนี้ ในอนาคตไม่ว่าอุปสรรคอะไรเข้ามาคงผ่านไปได้ง่ายๆเนอะ
แต่ติดตรงคุณพ่อพี่หมอกเนี่ยแหละ เป็นอะไรมาหรือเปล่า สงสารพี่หมอก
-
มาแล้ววววววววววว
-
ชุดเสื้อฟ้ามาติดแอร์ พี่หมอกเลือกแอร์แคเรียนี่เอง 55555 :laugh:
.
.
แต่แหมระดับพี่หมอกต้องเป็นแอร์ไดกิ้นเปล่า กร๊ากกกกกกกกก
แต่ไม่เป็นไรรถยังเป็น BMW เหมือนเดิมก็โอเคแล้ว แสดงว่าพี่หมอกชอบรถแบรนด์นี้จริงๆ นะเนี่ย จะกี่คันก็โลโก้นี้ตลอด :hao3:
-
ดีใจที่มาต่อนะคะ..รอพี่หมอกกับตี๋นานมาก
-
คิดถึงนิยายเรื่องนี้มากกกกกกกก :mew1: :mew1:
พี่หมอกนิ่งมากจริงๆ พูดน้อง ต่อย?หนักตลอดดดด
ความสัมพันธ์พ่อลูกยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก เราว่านะ :hao4:
แต่ ท่านประธานทำไมคะ อย่าเพิ่งเป็นอะไรเลยนะ :o12:
พี่หมอกจะเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด
-
หวังว่าคงไม่ใช่ข่าวร้ายจนถึงที่สุด
เพราะก็แอบสงสารพ่อของพี่หมอก อยากให้เข้าใจกัน
และถ้าหากพี่หมอกยังรู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆ ก็อยากให้มีโอกาสได้คุยกัน
แต่ก็นะ สำหรับบางคน ก็คงได้รับบทเรียน ว่าโอกาสไม่ได้มีเสมอ
แต่ต้องยอมรับความเจ็บปวดที่อาจจะมาหลังการตัดสินใจ
พ่อพี่หมอกก็อาจจะเสียใจจนตาย
และพี่หมอกเองก็อาจจะเสียใจตอนพ่อตาย ก็ไม่รู้ซินะ :hao4:
-
ดีใจมากเลยที่เห็นเรื่องนี้ อัพ รอคอยมา 2 เดือนกว่า ๆๆๆ สุดท้ายก็ได้อ่าน ตี๋หมอกตอนนี้ให้ความรู้สึกของคู่สามี ภรรยาออกเรือนมาอยู่ด้วยกันน่ารักมากห่วงใยกัน รอการกลับมาของอีกคน หมอกรู้ว่าตี๋อยากอยู่กับม๊า อยากอยู่บ้านก็เอาตัวเองมาอยู่ด้วย ลำบาก ร้อน นึกว่าจะทนได้นานแค่ไหน สุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องซื้อรถ ติดแอร์ มันก็ถูกแล้วสะดวกขึ้นได้อยู่กับคนที่รัก เป็นการพบกันครึ่งทางถ้าไม่เป็นตี๋หมอกคงไม่ยอม
ให้ใครขนาดนี้ ส่วนเรื่องพ่อ อยากที่บอกไปความกตัญญู จะทำให้ตัวเองเจริญก้าวหน้าได้มาก ๆๆ การทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจไม่ใช่สิ่งที่ลูกควรกระทำ ถ้ามีทิฐิกับคนที่ตัวเองรักมาก ๆๆ ต่อไปถ้าพ่อเสียไป จากกันโดยไม่ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกัน หมอกนั่นแหละจะเป็นคนที่มีแผลในใจตลอดไปอยากให้หมอกลองคิดเรืองนี้และยอมไปเยี่ยมพ่อสักครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะสาย ถ้าไปฟังเหตุผลพ่อจริง ๆๆ หมอกอาจคาดไม่ถึง ถึงเหตุผลที่ท่านพยายามจะทำก็ได้ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ย่อมทำผิดได้การให้อภัยคือสิ่งที่ครอบครัวควรมีให้กัน จะบอกว่ารักเรื่องนี้มาก ๆ อ่านซ้ำหลายรอบมาก ๆๆ รอตอนต่อไปค่ะ
-
คิดถึงตี๋-หมอกสุดใจ.....
แต่พอมาเมื่อใด....ก็ยังบีบรัดหัวใจคนอ่านเหมือนเคย
รอ....รอ...ตั้งหน้าตั้งตารอ......พี่หมอก
-
เอิ๊ก ดราม่าอีกหรือเปล่าเนี่ย :ling3:
-
กลับมาแล้ว คิดถึงพี่หมอกกับตี๋ที่สุด
เนื้อเรื่องก่อนหน้านั้น ลืมไปมั่งแล้วบางส่วน กร๊ากๆ
พ่อพี่หมอก น่าจะเสียแล้วนะ คิดว่าเป็นแบบนั้น
หลังจากนี้ พอไม่มีพ่อพี่หมอก อะไรๆก็คงจะดีขึ้น
-
ท่านประธานทำไมค๊าาาา!!!
อ่าาา ไม่ท่านประธานต้องไม่เป็นอะไรซี้~
ไม่อยากให้พ่อพี่หมอกเป็นอะไรไป
ไม่อยากให้พี่หมอกมีแผลในใจอีก
-
พ่อพี่หมอกเสียแล้วหรือเปล่า
ไม่รู้ว่าพี่หมอกจะรู้สึกยังไงที่ได้ไปเยี่ยมไปดูใจพ่อเป็นครั้งสุดท้าย
ลึกๆเข้าใจว่า พี่หมอกก็รักพ่อมากๆ รักมากจนเกลียด
-
ค้างได้ใจร้ายมากค่า :katai1:
มาอีกต่อบ่อยๆ นะคะ
หายไปนานเลย
-
:กอด1: คนแก่ขอกอดหลานทั้งสองคนด้วยความคิดถึงจ้า
:bye2: :bye2:
-
:sad4: ตาเราไม่ได้ฝาดใช่ไหม หมอกตี๋มาแล้ว :z3: :z3: :z3:
-
ไม่อยากให้พี่หมอกต้องมีแผลในใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว
เพราะฉะนั้น พ่อพี่หมอกอยู่กับลูกทั้ง3คนก่อนนะคะ
:กอด1:
-
ในที่สุดก็มาาาาาา โฮ่ววววว นึกว่าจะรอข้ามปีซะอีก
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋มากๆ ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแบบกลัวหมดมากจริงๆ ค่อนอ่านทีละบรรทัด อ่านช้าๆทุกคำ ทุกตัวอักษรเลยค่ะ
อ่านแบบว่ากลัวหมดอ่ะ แงงงงง อย่าหายไปอีกนะคะ คิดถึงมากจริงๆเลย :sad4:
-
พ่อตาย! ...
:katai1: :katai1:
ตอนแรกเหมือนจะพบความสุขแล้ว ... แต่
-
ท่านประธาน..
เจ็บหนัก อยู่ไอซียู หายโกรธ ตายแล้ววว
กิกิ อันหลังนี่เค้าล้อเล่นหรอกนะ
ยังไงๆก็อยากให้พ่อลูกเข้าใจกันและกันอยู่ดี
อยากให้พ่อพี่หมอกยอมรับในตัวลูกชาย ยอมรับตี๋
เราอยากให้เป็นแบบนั้น
เฮ้ออออออออออออออออออออออออ
คิดถึงเรื่องนี้ตลอดเลย ไม่คิดว่าจะยาวนานขนาดนี้ ผูกพันเนอะ
กิกิ สู้ๆนะคนแต่ง เค้าจะรออออออ รอต่อไป
:hao7: :hao7: :katai5: :katai5:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
บอกได้ว่า คิดถึงเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ คนแต่งงงงง สู้ๆนะคะ ยังไง เราก็รักและ จะรอเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ
ไม่ลืมหรอก ลืมไม่ได้ คิดถึงพี่หมอก กับ ตี๋ มากๆๆๆๆๆ
ตั้งแต่ภาคแรก เหมือนอยู่กันมา เราโต ตี๋โต คนแต่งก็โตมาด้วยกัน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาจริงๆ อยากให้พี่หมอก มีความสุข อยากให้พ่อยอมรับ และ เข้าใจ ด้วยตัวเอง ด้วยใจของคนเป็นพ่อที่เห็นความสุขของลูก ด้วยความเป็น พ่อ
อยากให้ ความรักที่สวยงามและความรักที่อดทนของพี่หมอก ได้รับความสุขสักที บอกเลย นึกถึงเรื่องทีไร ทำให้ใจเรารักและสงสารพี่หมอก ทุกที สู้ๆต่อไปนะคะ
-
ตอนแรกเห็นวันที่อัพ
พี่ถึงขั้นต้องเลื่อนดูว่าปี '56' หรือเปล่า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เวลคัมแบ็คชุ!
มาพร้อมกับ...อะไรฟ๊ะเนี่ย!!
จะเอนซีกันตอนแรกทำไมให้มานั่งแทะนิ้วเล่นด้วยความเครียดตอนจบ
ร้ายกาจ!!
-
ท่านประธานจะเป็นอะไรก็ชั่งท่านประธานเถอะ
ตอนนี้ดีใจมากๆที่น้องตี๋กับพี่หมอกมา...
เห็นตั้งแต่เมื่อวาน พึ่งว่างได้อ่านวันนี้ ดีใจๆ
รักน้องตี๋ พี่หมอก :กอด1:
-
ทั้งเข้าใจและก็ไม่เข้าใจพี่หมอกไปพร้อมๆกัน :serius2:ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
-
พ่อหมอกจะเป็นอะไรไหมอะ
-
ง้ะ กลับมาก็ดราม่าเลยเชียว
-
เฮ้อออออ ชีวิตพี่หมอก ตี๋อยู่เคียงข้างพี่หมอกไปอย่างนี้นะ
-
มาต่อแล้ววววววววววววววววววว :heaven
แต่ว่า.....ค้างมากๆเลยอ่า :hao5:
-
อ่า.....ตอนนี้มีทั้งหวาน เซ็กซี่ และเศร้าๆสับสนๆลอยเต็มเลย
เลือกอารมณ์ไม่ถูก 555+
น้องตี๋ก็ได้ตัดสินใจเดินไปก้าวต่อไปแล้วเนอะ
หมอกก็ดูเข้าได้ดีกับที่นี่ แต่คุณพ่อของหมอก...
ตกลงว่าท่านเสียหรือว่าทรุดหนัก หรือท่านหาย หรือท่าน... ???
ยังคงเดาอยู่ 555+
-
ชีวิต สังคม คนรอบข้าง สับสน ปนเป
แต่อย่างน้อย ก็มีมือที่คอยบีบส่งผ่านถึงอารมณ์ที่จับต้องไม่ได้ :mew2:
เมื่อตัดสินใจออกจากชีวิตของผู้เป็นพ่อ เหตุผลคงไม่ต้องพูดถึง
มารอดูเจ้าชายน้ำแข็งว่าจะทำอย่างไรต่อไป กับข่าวที่ได้รับ
+ 1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
ปล. ร เรือ อ อ่าง อ่านว่า รอ :z2:
-
พี่หมอกกกก ขอให้คุณพ่อปลอดภัย
-
ขอบคุณที่มาให้หน่วงนะ :a5:
-
ตามอ่านมาสองวันสองคืน !!
คนเขียนเรื่องนี้เก่งอะ ยอมรับเลย
อ่านแล้วหน่วงมาก อยากจะเข้าไปกระฉากหัวทั้งสองคน
ทำไมมันไม่เข้าใจกันสะที โว้ยยยย :serius2:
อีกคนก็เป็นใบ้ อีกคนก็คนดีของสังคม
คนอ่านอึดอัดวุ้ย - -+ :z3:
มาต่อเร็วๆ นะ :katai1:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงง ตี๋หมอก :m1:
-
พี่หมอก น้องหมอก ดีใจจังได้ที่ได้อ่าน คิดถึง ๆๆๆๆ :man1:
-
ตอนหน้าจะดราม่าใช่ไหม
หมอกจะต้องเสียใจในท้ายทีืสุดรึเปล่า
ที่ไม่ได้ไปเห็นหน้าพ่อ หรือจะยังมีโอกาศเล็กๆ ให้คว้า
-
น้อมรับความค้างแต่โดยดี...
ต่อจาก Mom ก็กลายเป็น Dad
ตอนที่แล้ว มาลงในวันแม่พอดี
อีกเดือนก็วันพ่อ...หวังว่าจะได้อ่านเรื่องพ่อๆต่อเช่นกัน
ปล.1 ห่างกันแค่ไม่กี่เดือน รู้สึกยังกะครึ่งปีเลย คิดถึง!
ปล.2 พึ่งมีโอกาสบวกได้เมื่อไม่นานนี้ รอให้ลงตอนใหม่อยู่ เพราะตั้งใจจะ +1
-
อีกกี่ตอนถึงจะจบค่ะ :z13:
-
ติดตามตลอดดดดดดดดดดด พี่หมอกเป็นพระเอกคนนึงในนิยายที่เราว่าโดดเด่น
ไม่เหมือนใคร ดูมีปมมากมาย //แต่ยังไงก็รักพี่หมอก รออ่านพี่หมอกอยู่เสมอน๊าาาาาาาาาาา
-
กำลังย้อนกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ B.N.1
เหตุผล?? เราวางเรื่องนี้ไว้นานมาก ไม่ได้ลืม เพียงแต่ไม่มีเวลาที่จะวิ่งไล่ตามให้ทัน
ตอนนี้มันคิดถึง ความรู้สึกผูกพันมันยังอยู่ #ไม่ใช่เฉพาะนิยาย แต่มันรวมถึงคนเขียนเรื่องนี้ด้วย#
สัญญาว่าจะพยายามก้าวตามให้ทัน ถึงแม้มันจะใช้เวลานานหน่อย
ถึงจะค่อยๆ ก้าวตามทีละก้าว แต่สักวันเราจะตามทันอย่างแน่นอน ^^
-
อ่านจบแล้วรู้สึกวูบๆไหวๆ ขออย่าให้พ่อพี่หมอกเป็นไปถึงแบบที่เราคิดเลย :hao5:
หน่วงรอตอนต่อไป ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าเวลาพี่หมอกกับตี๋หวานกันเราฟินไม่สุดมันเหมือนพร้อมจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตลอดเวลา
อยากให้ทั้งสองคนผ่านเรื่องหน่วงๆไปได้เร็วๆนะ
-
อ่านไปยิ้มไปไม่เสียแรงกับการรอคอย แม้ตอนท้ายจะรู้สึกโหวงๆ.......
พี่หมอกโชคดีที่มีตี๋ และตี๋เองก็โชคดีที่มีพี่หมอก :n1:
ในโลกที่อ้างว้าง สับสนวุ่ยวาย ทุกคนเห็นความสำคัญของ"เงิน" มากกว่า "เวลา" และ "หัวใจ"
โลกที่อีกหลายคนละทิ้งคนที่เดินข้างๆ.....เพื่อจะได้เดินเร็วขึ้นไวขึ้นกว่าใคร เพื่อที่จะขว้าโอกาสก่อนใคร อยู่สูงกว่าใคร
และเดียวดาย....กว่าใคร :เฮ้อ:
พ่อของพี่หมอกเป็นตัวอย่างที่ดีของคำที่พูดกันว่า"ยิ่งสูงยิ่งหนาว"
พ่อของพี่หมอกเหนื่อยมาทั้งชีวิต เพื่อจะได้อยู่สูงกว่าใคร
จนลืมไปว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว และยิ่งเดียวดาย.....
ถ้าพ่อพี่หมอกเป็นอะไรอย่าที่เราคิดจริงๆ
ก็ขอให้พี่หมอกจงเข้มแข็งไว้ พี่หมอกยังมีตี๋ มีครอบครัวตี๋วที่รักพี่หมอกเหมือนสมาชิกในครอบครัว มีพี่บอล
และขอให้พี่เมฆ น้องฝน และพี่หมอกเองได้เรียนรู้อะไรบางอย่างกับการจากไปนี้ของพ่อ.....
:hao5:
-
ถ้ามีการโหวตนิยายที่ประทับใจที่สุดในชีวิตที่เคยอ่านมา
เรื่องนี้จะเป็นหนึ่งในห้าเรื่องที่ผมคิดถึงอันดันต้นๆ และไม่สามารถเลือกได้
เพราะฉนั้น .... ไม่ว่านานแค่ไหน ขอแค่รู้ว่าคนเขียนจะไม่ทิ้งกันไป
ผมก้อจะรออ่าน
..........คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋
-
ตามทันละ ๆๆๆๆ :katai2-1:
อุปสรรคได้ตลอดจริงๆ กับคู่นี้
แต่อย่างว่าอ่ะนะ ยิ่งมีอุปสรรคมากเท่าไหร่มันจะเหมือนการพิสูจน์ใจกันและกัน...
หากเรารักกัน..เราฝ่ามันไปด้วยกัน...จนสำเร็จมันก็จะรักกันยิ่งขึ้น...
เอาใจช่วยตี๋หมอกนะ :hao5:
ปล.ไม่อยากให้คุณพ่อตาย แต่อยากให้ใจอ่อนและยอมรับตัวตนที่แท้จริงของหมอกอ่ะ.....อธิฐาน..... :call:
-
อ๊ากก คือค้างมาก มันเหมือนจะดีแล้วแต่ก็มีอะไรมาบีบคั้นหัวใจอีก :katai1:
ฮือฮือฮือ มาต่อเร็ว ๆ เด้อคะ :monkeysad:
-
:m32: ย่องๆๆๆ เข้ามาส่งอีกเรื่อง
-
คิดถึงเรื่องนี้
ไม่มาต่อซักที รออยู่น๊า
:sad4:
-
คนแต่งไม่มาต่อสักที รออยู่น้าาาาาาาาา :ling1: :ling1:
-
ดราม่าจนจุก
-
สองคืนที่สว่างคาตา
ไม่มีไรจะพูดละ ...
บอกได้คำเดียวว่า "มาต่อเร็วๆ"
o13 o13
-
ได้รับหนังสือวันนี้เรียบร้อยแล้วนะคะ ตั้งแต่ตอนเช้า
และทำการอ่านอีกรอบรวดเดียวจนจบ กำลังจะมาอ่านภาคสองอีกรอบในนี้ เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ค่ะ
มันอึนมาก แต่ชอบมาก เหมือนเราค่อยๆ โตไปพร้อมเรื่องนี้ อาจจะเพราะตามอ่านแบบเงียบๆ อาจจะไม่ได้เม้นบ่อยนะ แหะๆ
เลยรู้สึกเหมือนเราค่อยๆ รู้จักด้านพี่หมอก ผ่านทางตี๋ไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนนี้
ไม่รู้ว่าทางคนเขียนอาจจะยุ่งๆ อยู่รึเปล่าเนอะ แต่ก็ยังคงรอติดตามอยู่นะ :)
-
:hao5:
-
เห๋ยยยยยยย ค้างไปปปปปอ่ะะะ T^T
-
กลับมาต่อเถอะค่ะ ได้โปรด ค้างไม่รู้จะพูดยังไง :z3: :z3: :z3:
-
ThankS
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: มาต่อเถอะค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!
-
จิ้มคนเขียนนน :z13: :z13: :z13:
มาต่อเร็วๆน้าาาา :katai4:
-
ยังรออยู่นะค่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:มาต่อเถอะครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
รอ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: มาต่อเถอะค่ะ น่ะๆๆๆๆ
-
วันนี้ตามเก็บอ่านอีกรอบแล้ว. . .
อ่านถึงตอนล่าสุดแล้ว ถ้าไม่มาต่อคงได้อ่านย้อนอีกรอบ
อีกกี่ตอนจะจบอ่ะ cn
-
คิดถึงตี๋กับพี่หมอกจัง :impress:
พี่ชุ ไม่มีตอนใหม่เป็นของขวัญคริสต์มาสกับปีใหม่หน่อยเหรอ
เค้าจะขาดใจตายแหล่ว :sad4: :z3:
-
เมื่อไหร่จะทำหนังสือสักทีอ่าครับ
-
แวะมาทัก
ปีใหม่ได้หยุดสี่วัน
ขอเวลาหายใจลึกๆ ฟื้ด
แล้วจะกลับมาหา
:)
-
แวะมาทัก
ปีใหม่ได้หยุดสี่วัน
ขอเวลาหายใจลึกๆ ฟื้ด
แล้วจะกลับมาหา
:)
รอนะครับ หมอก ตี๋
-
อะไร ยังไง กลับมาต่อนะ ลุ้นๆๆๆๆๆ
-
รอให้มาต่อ คนเขียนหายเหนื่อยหรือยัง รบกวนมาต่อให้หน่อยคิดถึงตี๋กับหมอกมาก ช่วงให้ผ่านช่วงดราม่าเรื่องพ่อหน่อยเถอะคะ
-
รออยู่ เมื่อไหร่จะมา TT
-
:m15:
:hao5:
:oo1: วันแรกที่ลงเรื่องนี้ 12-11-2011
ณ วันนี้....ผ่านมาจนถึง 2014
พี่หมอก กับ ตี๋ ยังไม่จบ...!
ก็มีคนติดตาม มารออ่านมากมาย
ยังรอ รออย่างมีหวังน่ะครับ
ปล.คุณหมอ(คนแต่ง)ต้องมารักษาอาการ ค้าง ของคนอ่านด่วนๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุนครับ
-
รอหมอกตี๋ อย่างใจจดใจจ่อ ต่อไป :hao5:
-
อยากให้รู้ว่ายังรออยู่เสมอนะ :L1:
-
ขอสารภาพบาปค่ะ... :sad4: ไม่รู้ทำไมไม่เคยคลิ๊กเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลย...แต่ด้วยอะไรก็ไม่ทราบ สงสัยออร่า นายเอก พระเอกจะทะลุชื่อมาสะกิดเป่าหูว่าเปิดเข้ามาเถอะ o18 o18 o18 เลยได้เข้ามาอ่าน อ่านสองวันจนมาถึงตอนนี้...ตอนแรกเห็นหลายหน้ามากก็นึกว่าจบซะแล้ว..ตั้งแต่ปี 54 ช่วงธันวา... ซึ่งมาถึงปัจจุบันนี้ก็ 3 ปีแล้วนะค่ะเนี่ย... o22 o22 o22 o22
ตอนแรกอ่านมาก็นึกว่าจะออกแนวกวนๆ เกรียนกว่านี้ พออ่านไปซักพัก...ชอบพี่หมอกค่ะ ชอบทั้งนิสัยและการกระทำแม้บางครั้งจะทำแบบไม่สนใจตี๋เลย.. :o8: :o8: :o8:
ส่วนตี๋เป็นลูกที่กตัญญูมากกกกค่ะ ชอบมาก ทั้งนิสัยออกกวนๆแต่ก็เป็นคนคิดมากเหมือนกันนะ :impress2: :impress2: :impress2:
และที่ชอบที่สุดก็เป็นนักเขียนค่ะ เพราะเขียนเข้าใจง่ายและอ่านง่ายมาก คิดภาพตามไปด้วยได้ตลอดไม่มีสะดุดเท่าไร... :heaven :heaven :heaven
ชอบที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ใมาให้ได้ติดตามยังไงก็พยายามเข้านะค่ะ ทั้งเรื่องเรียน และอัพนิยาย... -w-V :hao7: :hao7:
(ปีนี้ก็ต้องสอบเข้ามหาลัยเช่นเดียวกัน..ไม่แน่ค่ะเราอาจจะได้เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันในมหาลัยก็ได้ 555 :hao3: :hao3: [แต่คิดว่าคงเป็นคนละคณะระดับมันสมองสอบเข้าพวกวิทย์สุขภาพไม่ได้หรอกค่ะ.. :laugh: :laugh:.] )
ยังติดตามผลงานอยู่นะค่ะ...มาต่อไวๆค่ะ :) :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: มาต่อเถอะครับ รอนานแล้ว มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
มาต่อนะรอมานานแล้ว
-
แวะมาทัก
ปีใหม่ได้หยุดสี่วัน
ขอเวลาหายใจลึกๆ ฟื้ด
แล้วจะกลับมาหา
:)
เรากำลังจะได้อ่านต่อช่ายมะ.. :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ่านมาถึงนี่ :a5: ยังไม่จบ โน่วววววววว :o12:
รอคนแต่งมาต่อนะค่ะ
-
ยังรออยู่น้าาาา
-
เห็นมีคนขุดขึ้นมา ต๊กกะใจ เลยต้องเข้ามาส่องดู แล้วก็กระดึ๊บออกไป :katai5:
-
ขุดขึ้นมา คนเขียนค่ะ หายหน้าไปนานเบย :sad4:
-
หายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อีกแล้ว เฮ้อ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
เพิ่งอ่านทัน มาต่อเร็วๆนะค่ะ
รออยู่ T^T
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
กลับมาเถอะ เราให้อภัยแล้ว พลีสสสสสสส
-
คิดถึง อยากอ่านเรื่องนี้จนจบมากๆเลย คนแต่งลงต่อหน่อยน้า เป็นกำลังใจให้ค่า
-
:katai1: :katai1:
-
สุขสันต์วันวาเลนไท สุขใจวันมาฆบูชาค่ะ :L2:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: จะ จะ..จะ..จะ... 4 เดือนแล้วนะคร้าบบบบบบ มาต่อเถอะครับ ได้โปรด :serius2:
-
ครบ 4 เดือนแล้วนะคับ มาต่อสักทีเถอะครับบบบบบบบบย :ling1: :ling2: :ling3:
-
พี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao5:
-
อ่านทันแล้ววววว :sad4:
แทบขาดใจอ่ะ สนุกมากอ่านแล้วติดเลยทำให้อ่านได้ตลอด
แต่!!!! มาค้างเอาตอนล่าสุดนี่สิ โฮฮฮฮฮ
4 เดือนแล้วนะที่หายไป ยังรออยู่เสมอเด้อ
-
เฮ้ยตกใจกลับมาดู ล้านกว่าวิวแล้ว!
ขอบคุณมากคับ
ตอนนี้ติดทั้งเรียน ทั้งเขียนบทละคร
แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกเก้าลอเก้า
รู้สึกพลังชีวิตต่ำ :เฮ้อ:
แต่ยังไม่ได้ไปไหนนะ อยู่แถวนี้แหละ คิดถึงก็แวะมาหา แล้วจะกลับมา
-
สู้ๆนะค่ะ :a9:
เค้าไม่ได้กดดันว่าต้องมาลงนะ แค่รู้ว่ายังไม่ทิ้งกันก็ดีใจแล้ว
เค้ารักในเรื่องนี้ ชอบพี่หมอก ชอบตี๋ ชอบคนเขียน
......เพราะงั้นเค้าจะรอนะค่ะ
:กอด1:
-
เพิ่งได้มาไล่อ่านจนถึงตอนนี้... คนเขียนแต่งเก่งมากๆ :call: :call:
-
รอ
คิดถึง
กำลังรอ
รอ
รักนิยายเรืีองนีัมาก
-
o13 ตั้งใจเรียนนะครับ :katai1: แต่อย่าลืมมาลงตอนต่อไปด้วยนะครับ
:sad4: อยากอ่านต่อมากเลย คิดถึกนายหมอก น้องตี๋อ่ะ :mew2:
:katai3: จะรอนะครับ
-
รีบๆกลับมานะพี่ผมรออยู่ ผมอ่านแล้วชอบมากๆที่สุดไม่เคยติดนิยายเรื่องไหเท่าเรื่องนี้เลยมาอ่านได้ 4 5 วันที่แล้วจนครบอยากให้พี่มาต่ออีก
...............กลับมาเร็วๆนะค้าบบ.............. :mew6:
-
อยากจะบอกว่าคิดถึงนะคะ เอาหนังสือภาค Coin มาอ่านหลายรอบแล้ว ยังรออยู่เสมอน้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
คิดถึงหมอกตี๋จัง
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:z13: จิมนักเขียนมาลงต่อเถอะนะครับ สงสารคนอ่านตาดำๆ
"พี่นักเขียนนนนนนนนนนน ผมมารอพี่ที่เล้าเป็ดทุกวันเลยยยยยยยยยย" o22 (ยืมพี่มากมานิสสสสสนุง) :beat:
-
ยังรอคอยอยู่เสมอนะค่ะ.....
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงง♥
ยังรออยู่นะคะ♥
-
:z13:
T^T' คนแต่งหายไปไหน
กลับมาต่อเถอะนะ
-
โอมมม คนเขียนจงกลับมาาาาาาาาาา
จุดธูปอัญเชิญ ~
คิดถึงน้องตี๋ :ling1:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :call: :heaven :pig4: :pig4: :3123:
-
เม้นท์แรกเลย อ่านมานานจนซื้อเป็นหนังสือ มีครบสองเล่ม รอแบงค์โน๊ตอย่างใจจดใจจ่ออยู่นะคะ :katai1:
มาต่อเถอะนะคะ.. พลังใจมันหายไปต้องการพลังใจมากๆ พี่ตี๋พี่หมอกช่วยหนูได้ โฮกกกกกก :z3: :serius2: :ling1:
พี่ชายย ฉันรอพี่ที่เล้าทุกวันเลยนะ รักนะคะ จุ๊บๆ //me ปูเสื่อพร้อมอ่าน coin รอต่อไป :ruready
-
คิดถึงครับ :n1:
-
:call: :call: :call: ขอตอนพิเศษช่วงสงกรานต์ ให้กับนักอ่านตาดำๆที่รอ น้องตี๋ พี่หมอก เล่นสงกรานต์หน้าคอม เข้ามารออ่านที่เล้าเป็ดทุกวันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress3: :impress3: :katai5: :katai5:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านมาจนทันตอนล่าสุด เย้!!!!!!
ชอบมากเลยอ่ะ ช่วงแรกนี่สนึกมาก อ่านแล้วมีทั้งฮา เขิน มีเศร้าช่วงที่สองคนนั้นเลิกกัน
แต่พอมาภาคB.N แล้วหน่วงมากกกกก อ่านแล้วเล่นเอาซึมไปสักพักกว่าจะทำใจมาอ่านต่อได้
ตี๋ตอนบีเอ็นนี่เราไม่ค่อยเข้าใจเลย แคร์ทุกอย่างรอบตัว ยกเว้นพี่หมอก
ทำไมนะ ทั้งๆที่พี่หมอกรักตี๋มากขนาดนั้น แต่ก็นะตินจับน้องไปขังก็ไม่ใช่ว่ะ บอกเลยว่าตอนนั้นอ่านแล้วอึดอัด
ไม่รู้จะสงสารใครดี แต่พอผ่านจุดนั้นมากได้ก็ถือเป็นบทเรียนเนอะ จบแบบแฮปปี้นะคะคนแต่ง
เป็นกำลังใจให้มาต่อไวๆ :)
-
รออย่างมีความหวัง :mew2:
มาต่อเร็วๆนะ :katai2-1: :m15: :monkeysad:
-
เป็นเรื่องราวที่สนุกมาก ชอบมาก พี่หมอกน่ารักดี ตี๋ก็น่ารัก ชอบทุกตัวละคร ชอบความคิด มันบ่งบอกถึงคนแต่งนะ ไม่ค่อยเม้นต์อะไรให้ชาวบ้านเขาเท่าไหร่ ชอบตามอ่านเงียบๆ เป็นเงาให้คนแต่งด่าไปวันๆ แต่เรื่องนี้จะว่ารักก็ได้ เหมือนมันค่อยๆเติบโตมาพร้อมกัน ขอบคุณที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นมา :bye2: อันนี้ให้คนแต่ง o13
-
มานั่งรอที่เล้าเป็ดทุกวันเลยครับ
[attachment deleted by admin]
-
คิดถึงพี่หมอก :z3:
คิดถึงคนเขียน ฮืออออ :hao7:
-
:mew2: เอิ่มมม คิดถึงหมอกตี๋
-
ว่างจัดกลับมาอ่านอีกรอบ....เลยได้ทำสารบัญมาให้อีกค่ะ
BN 5 - 22 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2052066#msg2052066)
BN 23 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020)
BN 24 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419)
BN 25 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501)
BN 26 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321)
Code http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244)
BN 27 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248)
พิเศษไม่งอก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803)
BN 28 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648)
BN 29 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805)
Delete scene http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397814#msg2397814 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397814#msg2397814)
BN 30 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184)
MOM http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345)
BN 31 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
หวังว่าผู้ที่ติดตามมาอ่านทีหลังจะไอ้อ่านกัน และหวังให้ผู้แต่งกลับมาต่อไวๆ T__T เค้าคิดถึง :hao5: :hao5: :hao5:
-
:call: :call:
-
คิดถึงพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกกกก :sad4: :sad4: :sad4:
-
ยังรออยู่น๊าาาาา :call: :call: :call:
-
รออยู่นะค้า:)
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
มาต่อเถอะนะ รอนานมากก เข้ามารอทุกวันเลย :mew6:
-
รอตี๋&พี่หมอก
รอออออออออต่อไปจ้า
-
คิดถึงตี๋คิดถึงพี่หมอก :hao5:
-
หายไปเลย เกือบจะปีแล้วมั้งเนี่ย
-
คิดถึงหมอกตี๋ :m15: :m15:
-
คิดถึงเรื่องนี้ อยากอ่านต่อไป
ลุ้นให้คนเขียนกลับมานะ
:katai1:
-
คิดถึงพี่หมอกกกกกกกกก ตี๋!!!!!!
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
พี่หมอกสบายดีไหม ที่นั่นตอนนี้เป็นอย่างไร :hao4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ้า เพิ่งได้มาอ่านครับ หวังว่า จะได้อ่านตอนต่อในเร็ววันนี้
สนุกมากครับ
-
:mew1:
ตอนจบ อาจไม่ใช่ทางที่ โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เพราะนี่คือชีวิต
-
คิดถึงพี่หมอกนะ......ยังรออ่านเสมอ...
-
ตามาอ่านจนทันแล้ววว :katai2-1:
เป็นเรื่องที่แต่ละตอนเดาไม่ออกเลยจริงๆว่าจะไปทางไหน
หักดิบคนอ่านมากสำหรับPARTวัยทำงาน ปวด และหน่วงใจสุดๆ ยิ่งเฉพาะตอนที่พี่หมอกพาตี๋ไปไว้ที่บ้านชายทะเล
สุดๆอ่ะ
นี่ก็หายไปนานแล้วนี่คะ มาต่ออีกน้าาา รออยู่ คิดถึงอาโซ้ยตี๋ กับอาหมอกแล้วว
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รอ รอ รอ รอ รอ รอ และจะรอ ต่อไป....อย่างมีความหวัง
กลับมาต่อเร็วๆนะ :m15:
-
เข้ามานั่งรอ นอนรอ เมื่อไรจะมาต่อสักที่คร้าบบบบบบบบบบบบ กลับไปอ่านใหม่ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ เพื่อรอคุณนักเขียน ก็ไม่มีวีแววจะมาต่อ อย่าใจร้ายกับคนอ่านนักเลยครับ รอ รอ รอ รอ รอ รอ เข้ามารอในเล้าเป็ดทุกวันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดัน
ดัน
ดัน
ช่วยกัน?
ดัน
ดัน
รออยู่นะครับ รอน้องตี๋ กับหมอก เสมอ
[attachment deleted by admin]
-
จะโหวตดองเค็มแล้วนะ
ถ้าเป็นปลาร้านี้กำลังแซบเลยนะเนี้ย T^T
:katai5: :katai5: :katai5:
-
รอหมอกตี๋อยู่นะคะ
คนแต่งหายไปนานมากเลย
ตอนนี้อ่านภาค Coin จบ 3 รอบแล้วจ้าาา
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
แง๊ๆๆๆ รอๆๆ ดันช่วย
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
-
เข้ามาดู ใคร ใคร้ ใคร ขุดขึ้นมา
เข้ามาแซวแล้วก็จากไป 5555
:katai3:
แล้วเดี๋ยวจะกลับมาอ่านอีกรอบ
:katai1:
-
คิดถึงพี่หมอกกกกก
-
คิดถึงเรื่องนี้มากๆ เป็นเรื่องแรกที่เข้ามาอ่านในเล้า คิดถงพี่หมอกคนดีกับน้องตี๋คนน่ารัก
คนเขียนคะ ได้โปรดเถิด ถ้ามีเวลาว่างเข้ามาต่อเถอะน้า
เรายังรออยู่เสมอเลย :hao5:
-
:z10: :z10: แอบมาส่องง คิดถึง ..
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แวะมาแปะสารบัญให้ค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ อิอิ
5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1811775#msg1811775) ll 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1813471#msg1813471) ll 6.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1818240#msg1818240) ll อั่งเปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1822744#msg1822744) ll 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1825570#msg1825570) ll 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1827163#msg1827163) ll 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1831722#msg1831722) ll Special : Bite (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1841609#msg1841609) ll Bloom (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1855087#msg1855087) ll 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1885460#msg1885460) ll 10's : Mhok (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1888529#msg1888529) ll 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1891167#msg1891167) ll 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1895332#msg1895332) ll Kitten (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1905981#msg1905981) ll 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917703#msg1917703) ll Sometime I can be shy, too. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917888#msg1917888) ll 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1926729#msg1926729) ll Missing (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1932171#msg1932171) ll Diary (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1935681#msg1935681) ll 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1941226#msg1941226) ll Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1943228#msg1943228) ll 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1954215#msg1954215) ll weird (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702) ll 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932) ll Exam (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506) ll 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206) ll 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956) ll 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311) ll 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801) ll 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699) ll 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020) ll 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419) ll 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501) ll 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321) ll ตอนพิเศษ: 12.12.12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244) ll 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248) ll ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803) ll 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648) ll 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805) ll Delete scene (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397814#msg2397814) ll 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184) ll Mom (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345) ll 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
ส่วนอันนี้เป็นลิ้งค์โหลดโค้ดไว้แปะนะคะ >< จิ้มๆ (https://www.mediafire.com/?rv6dz6er6yl39xe)
-
คิดถึง หมอกตี๋ T____T คิดถึงโมเม้นต์ที่ลืมกันไปแล้วรู้จักกันใหม่ เคยทำกับแฟน...ตอนทะเลาะกัน อ่านแล้วยิ่งคิดถึง..กลับมาเถอะครับ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
คิดถึงหมอกตี๋
ไรเตอร์รีบกลับมาน่ะค่ะ
พวกเรารออยู่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร
จะตั้งตารอหมอกตี๋เเละไรเตอร์กลับมา :impress2:
-
:m15: :m15:
-
วันที่ 1 ก.ค. 57 แล้วครับพี่น้อง
รอเธอมาแสนนาน ทรมารวิญญาณนักหนา :katai1: :katai1: :katai1:
คุณนักเขียนครับบบบบบบบบบ ผมเข้ามารอคุณที่เล้าเป็ดทุกวันเลยยยยยยยยยยยยยย o22 o22 o22 o22
คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงหมอก
ได้โปรดมาลงต่อเถอะนะครับ
เป็นการรอคอยที่ยาวนานจริงๆ
วิ่งกลับไปเริ่มต้นอ่านใหม่อีกรอบ ฟิววววววววววววววววววววววว
รออยู่นะครับ
รอครับ
ยังรออยู่
และยังรอตลอดไปปปปปปปปปปปปปป............ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เรื่องนี้เห็นผ่านตาไปหลายรอบแต่ก็ไม่เคยอ่าน เห็นชื่อเรื่องแล้วเฉยๆ
แต่พอเห็นมีคนแนะนำหลายคนในกระทู้นิยายแนะนำ...เรื่องนี้ต้องอ่าน
ก็เลยเอาวะ ลองอ่านก็ได้ พอได้อ่านก็รู้เลยว่าตัวเองพลาดอย่างแรง
อ่านแบบไม่หยุดทั้งวันทั้งคืนรวดเดียวจนโทรมเพราะอดนอน
อ่านเรื่องนี้โดยเฉพาะภาคแรกรู้สึกอิ่มในหัวใจ อ่านไปยิ้มไปมีความสุข
รู้สึกหัวใจมันฟูๆ พออ่านภาคสองก็รู้เลยผู้แต่งใจดีแจกมาม่าแบบไม่ยั้ง
มีมาเรื่อยๆ แต่บอกเลยว่าเป็นมาม่าที่เสพแล้วไม่เบื่ออร่อยทุกตอน
ส่วนตัวไม่มีปัญหากับฉากเศร้า หรือบีบคั้นหัวใจ เพราะนิยายในเล้าทีขึ้นชื่อว่า
บีบหัวใจสุดๆก็อ่านซำ้สองสามรอบ แต่กับเรื่องนี้หลงรักพี่หมอกน้องตี๋และหวังให้ผู้แต่งจบแบบมีความสุข
แต่เคาพรการตัดสินใจของผู้แต่งหากจะแต่งจบเป็นอย่างอื่น
ขอชื่นชมผู้แต่งที่ลงนิยายแบบบ้าพลังในภาคแรก แม้ภาคนี้อาจติดภาระหน้าที่ทำให้หายหน้าไปนาน
ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ และสร้างพี่หมอกน้องตี๋และตัวละครอื่นๆในเรื่อง
ให้แฟนคลับได้หลงรัก น้องคนแต่งคุณ o13 มากๆคับ
รอพี่หมอกและน้องตี๋อย่างใจจดใจจ่อเหมือนลูกเป็ดคนอื่นๆในเล้าคับ :bye2:
-
เราไม่เจอกันนานไปเปล่าเอ่ยกลับมาต่อเถอะนะ คิดถึงพี่หมอก น้องตี๋จะแย่แล้วอ่ะ
ไหนจะเฮีย พี่ฟินอีกอ่ะ อย่าค้างไว้แบบนี้ดิ..
รอจ้ะรอ...รอกันต่อไป
-
คิดถึงที่สุด ยังรออ่านอยู่นะคะ :hao5:
-
เพิ่งอ่านจบ
มาต่อนะคะ
อยากรู้เรื่องราวต่อ
รอค่ะ
-
ยังรอการกลับมาของ ตี๋ และ หมอก นะค่ะ
คิดถึงสองคนนี้
ดีใจที่รู้ว่า กำลังจะกลับมาเขียนต่อ
ติดตามอ่านอยู่นะค่ะ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
รอเสมอ :sad4: :sad4: :z3:
-
:mc4: :mc4:
คิดถึง หมอก ตี๋ นะครับ
-
เมื่อไรจะกลับมาต่อน้อออ :hao5:
-
พอเริ่มอ่าน...ก็หยุดไม่ได้ QAQ
นั่งอ่านทั้งวันทั้งภาคหนึ่งและสอง เล่นเอาตาเเฉะ ภาพพร่า ตาล้า แต่ก็ยังต้องอ่านต่อยันดึกดื่น
หยุดไม่ได้เพราะหมอกตี๋ช่างน่ารักเลยเกิน สนุกมากๆ ค่ะ เป็นเรื่องยาวที่อ่านไม่เบื่อเลย แถมยังอ่านซ้ำได้เรื่อยๆ เพราะความน่ารักของหมอกและตี๋เวลาอยู่ด้วยกัน มันทำให้คนอ่านรู้สึกอินและอุ่นๆ เหมือนกับว่าพวกเขามีตัวตนจริงๆ
ชอบมากๆ เลย :o8:
-
คิดถึงพี่หมอก... คิดถึงตี๋... :o12:
-
ไม่น่าหลวมตัวมาอ่านเรื่องนี้เลย มันสนุกมากๆ
แล้วก็ค้างคาสุดๆ ทรมานกับการรอคอย
-
รอพี่หมอก น้องตี๋ คุณcn9095 ด้วยความคิดถึง
-
กำลังตามอ่านอยู่ เรื่องสนุกดีค่ะ ชอบ
-
คิดถึงหมอกตี๋ คิดถึงคนเขียน T^T
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจมากๆ เป็นที่1ในใจเลย
-
นาน....................
นาน................................
นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
.
.
.
.
แต่เค้ายังรอตัวเองอยู่น้าาาาาาาาาาาาา :monkeysad:
-
คิดถึงความรักของม๊า คิดถึงไอ้ตี๋ คิดถึงพี่หมอก T____________________T
และสุดท้ายคิดถึงคุณ cn9095
ขอบคุณครับ
-
คิดถึงหมอกตี๋จะแย่แล้วววววววววววววววว :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:hao3:
-
เราเชื่อเสมอว่าทุกปัญหามีทางออก
ถึงชีวิตจะมีสุขมีทุกข์มีโชคร้ายผ่านเข้ามา
เราเชื่อว่าพี่หมอกตอนนี้จะพาตี๋ก้าวผ่านมันไปได้
เราอยากให้ตี๋ใจเด็ดเดี่ยวอยู่เคียงข้างพี่หมอกมากกว่านี้
ทุกครั้งที่มีปัญหาเห็นได้ชัดเลยว่าตี๋เลือกที่จะทิ้งพี่หมอกไป
ผู้ชายตัวโตที่แสร้งทำเป็นเย็นชาเข้มแข็งปกปิดความอ่อนแอเอาไว้
ผู้ชายที่มีตี๋เป็นโลกทั้งใบของเค้า
เราอยากให้ตี๋คิดถึงพี่หมอกให้มากๆกว่านี้ สำหรับตี๋พี่หมอกเหมือนแค่เป็นคนในโลกของตี๋เอง
เราเชื่อว่ามันจะผ่านไปด้วยดี ถ้าตี๋กับหมอกไม่ทิ้งกัน
จับมือกันแล้ว ต้องพากันไปให้สุดทางนะ
จะล้มลุกคลุกคลาน..ถ้ายังจับมือกันอยู่ ยังไงก็ไปได้สุดทาง
สุดท้ายแล้วปลายทาง..จะต้องมีที่ๆเป็นของตี๋และหมอกอยู่แน่นอน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล.ถ้าคนเขียนเรียนหนักเดี๋ยวจะไปตามหานะคะ 5555 musa31
-
ท่านประธานเป็นอะไรรึป่าวนิ
มาตามอ่าน ตอนแรกกลับไปอ่านย้อน BN เพราะนึกว่ายังไม่ได้อ่าน
อ่านไปเรื่อยๆ อ้าวอ่านแล้ว แต่ก็ดีค่ะ สนุกสนาน ดราม่าเหมือนเดิม ฮ่าๆ
ยังรอเหมือนเดิมน้า ถ้านานไปคงได้กลับไปอ่าน พาคแรกรอ 555
-
อ่านตามจนทัน ขอบอกว่าเรื่องนี้หลากหลายอารมณ์มาก :serius2: :hao5: :hao6:
อยากอ่านต่อ ยังรอนะคะ
-
Q^Q
แอบมาส่องแล้ว...ยังไม่มา
หายไปนานแล้วนะ
ไม่อัพไม่เป็นไรส่งข่าวคราวบ้างก็ดีนะ
รอค่ะ ยังรออยู่
คิดถึงพี่หมอกสุดเท่ น้องตี๋สุดเกรียนอยู่นะ
-
ยังรออยู่นะคะ
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋
-
ด้วยรักและคิดถึง
เลยทำสารบัญมาให้ค่ะ T[]T
ต่อจากอันที่แปะไว้เลยนะคะ
รักและคิดถึงตลอดค่ะ เป็นกำลังใจให้ ว่างเขียนเมื่อไหร่กลับมาด้วยน้า คิดถึง :L2:
[Weird] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702)
[B.N.17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932)
[Exam] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506)
[B.N.18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206)
[B.N.19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956)
[B.N.20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311)
[B.N.21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801)
[B.N.22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699)
[B.N.23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020)
[B.N.24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419)
[B.N.25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501)
[B.N.26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321)
[12.12.12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244)
[B.N.27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248)
[พิเศษไม่งอก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803)
[B.N.28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648)
[B.N.29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805)
[B.N.30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184)
[Mom] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345)
[B.N.31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
-
คิดถึงครับ
-
รอคอยการกลับมาของ หมอกและตี๋ คิดถึง
-
คิดถึงเรื่องนี้ค่ะ นิรออ่านจนจะรับปริญญาแล้วค่ะ
-
กลับมาเถอะค่ะ
คนทางนี้ให้อถัยแล้วววววว
Q^Q
-
อีก 2 เดือน ก็..จะครบปีแล้วนะ มาส่งข่าวคราวบ้างสิคะ ไอยังอยากเห็นตอนจบนะ
หรือ... ออกหนังสือมาเลยก็ได้! ไม่ต้องลงต่อในเน็ตก็ได้ แต่ออกหนังสือมาเลยเหอะ
บอกตรงๆ อยากอ่านตอนจบนะ!!!
:katai1: :ling1:
-
รอซื้อเป็นหนังสือเช่นกันค่ะ
รีบกลับมานะ
:ling1:
-
รออยู่นะ ตี๋-หมอก
-
:z3: พี่ชุสร้างสถิติอัพปีหรือตอนใช่หรือไม่.....
0<------------------------------->>>>>>>>>>>
-
คิดถึงใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
รอคอยต่อไป~
:hao5: :hao5: :hao5:
-
รอมานานมากกกกกกกกกก แล้วน้าาาาาาาา
มาต่อสักที พลีสสสสสสสสสสส
-
:ruready มาต่อเต๊อะะะะะะะะะะะ :ling1:
-
:impress3: :impress3: :impress3:
มาดันค่ะ ดันๆๆๆๆ
ยังรออยู่นะคะ :o8: :o8: :o8:
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
คิดถึงจุงค่ะ
-
เพิ่งอ่านจบ แต่ยังไม่จบ :o12: :hao5: รอๆๆ
-
รอๆๆๆๆๆๆๆ รอเป็น แต่ก็ยังรอ :mew2:
-
^^
-
อีกเดือนกว่าๆจะครบปีแล้วน้า :katai5:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: รอครับ
-
นาริตะ
อีกครึ่งชั่วโมง..
มองนาฬิกาข้อมือ แล้วก็มองนาฬิกาประจำสนามบินที่ไกลออกไป เวลาแตกต่างกันแค่ไม่กี่นาที ปรับนาฬิกาข้อมือให้ตรงกัน
มีเพียงกระเป๋าถือใบเดียว ไม่มีอะไรให้ต้องโหลดขึ้นเครื่องก่อน นั่งรอเครื่อง เปิดใช้อินเตอร์เน็ตที่มีให้ใช้ฟรี มือถือยังไม่ทันได้ขึ้นแจ้งว่าการติดต่อสำเร็จ การแจ้งเตือนอื่นแซงหน้าวิ่งเข้าหาก่อน
เปิดเข้าไปดู ข้อความถูกส่งเมื่อห้าชั่วโมงก่อน
“ไงบ้าง”
ผ่านไปสามนาทีหลังจากข้อความแรก “งานเสร็จรึยัง”
ไม่ถึงนาทีต่อมา “อากาศหนาวไหม ใส่เสื้อหนาๆหน่อยนะพี่ ตัวนั้นที่ผมให้ไป อุ่นมาก”
อุ่นจริงอย่างที่ถูกโฆษณา ก่อนหน้าจะเดินทางมาที่นี่ เสื้อตัวนี้ ก็ถูกโม้ไว้เยอะเสียจนไม่เชื่อ แต่ ณ เวลานี้ เหมือนถูกโอบกอดไว้ด้วยเจ้าคนที่ถือเสื้อตัวนี้แกว่งไปมา เหมือนทำเองกับมือไม่มีผิด
อยากกลับไปกอดเจ้านั่นเหลือเกิน
ดึงคอเสื้อขึ้นมาดม มีกลิ่นเจ้านั่นเหลืออยู่จางๆ หลับตาลง
มือถือสั่น ยังไม่ได้เลื่อนลงไปดูข้อความใหม่ที่พึ่งถูกส่งเข้ามา ฝั่งนั้นคงรู้แล้วว่ากำลังอ่านข้อความอยู่ แต่จะไม่เลื่อนลงไป อยากอ่านทีละข้อความตามลำดับเวลา ให้เหมือนว่าพึ่งเห็นข้อความที่ถูกตุนรอไว้ในเวลาที่มันถูกส่งมา
“กินข้าวเช้าด้วย ข้าวเช้าสำคัญมาก ผมหวังว่าอาหารญี่ปุ่นต้นตำรับจะถูกปากพี่”
ไม่เชิง
ดีเกินไป เจอมาตรฐานอาหารทำมือห่วยๆที่กลายเป็นชินปาก อาหารนอกเหนือจากนั้น เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้ดำรงชีวิตรอดไปอีกวันหนึ่ง เพื่อที่จะมีแรงจัดการเรื่องที่ต้องจัดการในวันนั้นให้เสร็จ และกลับไป ไปหาสิ่งสำคัญ
อีกชั่วโมงนึงหลังจากข้อความนั้น “ขึ้นเครื่องบ่ายใช่ไหม”
“บ่ายครึ่ง พี่อย่าลืมบอกให้เขาขับมาส่งนะ”
“ขากลับห้าชั่วโมงใช่ไหมล่ะ”
“เก่งใช่ไหม ผมรู้ด้วย”
“ผมไปหามา เขาบอกว่าที่ช้ากว่าขามาเพราะต้องโต้ลมกลับแหละ”
น่าจะส่งมาเป็นข้อความเสียง
ไม่เอา วิดีโอน่าจะดีกว่า
“หกโมงครึ่ง ผมไปรอนะ”
ตอนใกล้ๆเที่ยง ส่งมาเป็นรูปในครัว มีหม้อ จานเตรียมพร้อม อาหารในนั้นมองไม่เห็น มุมบนของภาพมืด โดนนิ้วบังอย่างไม่ต้องสงสัย
“ผมทำกับข้าวไว้ เมนูใหม่”
แกงจืดหมูสับใส่ผัก หรือแกงจืดผักใส่หมูสับล่ะรอบนี้
คิดแล้วก็เกือบจะยิ้มออกมา
น่าเอ็นดู น่ารัก ไม่รู้จะพูดยังไง หรือใช้คำไหนดี
“กลับมากินด้วยกันนะ”
นี่คือข้อความสุดท้าย ก่อนข้อความล่าสุด
“ขอให้เดินทางปลอดภัย”
กดหน้าจอ แป้นพิมพ์ขนาดกะทัดรัดก็รีบเด้งตัวขึ้นมา
อยากเจอ
อยากเจอจนแม้แต่ครึ่งชั่วโมงนี้ที่ต้องรอขึ้นเครื่องก็นานเกินไป ไม่ต้องพูดถึงเรื่องห้าชั่วโมงนั่นเลย เหลือทน
นี่เป็นเรื่องเดียว เรื่องเดียวที่ทำให้ความอดทนที่ตนเคยภูมิใจ อ่อนแอ เหมือนเด็กที่คิดถึงพ่อแม่จนทนไม่ไหว อยากกอด อยากโดนปลอบทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไร ในความเงียบที่อยู่ด้วยกันนั้น เหมือนถูกเยียวยาโดยไม่ต้องใช้คำพูดใด
“อยู่ที่สนามบิน”
ขึ้นว่าอ่าน
มันยังไม่ได้ตอบกลับ บางทีก็เป็นแบบนี้ อาจจะเปิดหน้าจอค้างไว้ เล่นเกม ทำอย่างอื่น วันนี้วันอาทิตย์ ถ้ากลับทัน อาจจะมีเวลาว่างด้วยกัน เป็นขุมทรัพย์พลังขนาดเล็กที่ยิ่งใหญ่ก่อนจะต้องต่อสู้กับคำว่าภาระหน้าที่ของชีวิตผู้ใหญ่ไปอีกห้าวันติดกัน
กำลังจะกลับ
ลบ
ค
ลบ
อยากเ
ลบ
พิมพ์ แล้วก็ลบ พิมพ์ แก้ข้อความ ลบ
มันตอบกลับมาในจังหวะนั้น
“รีบกลับมาเร็ว ผมคิดถึงจะแย่แล้ว”
คิดว่าเป็นอยู่คนเดียวหรือยังไง?
พิมพ์ลบ พิมพ์ลบ จนน่าเบื่อแทนคนที่รอ ตอนนั้นเอง เสียงเรียกผ่านลำโพงก็ดังขึ้น ใช้เวลาอ่าน คิดข้อความตอบกลับนานถึงเกือบครึ่งชั่วโมง
ถ้ามีทางไหนบนโลก ที่จะทำให้ถึงบ้าน ที่มีมันอยู่ ทันทีที่นึกขึ้นมา ไม่ว่าเท่าไหร่ หรือยังไง ก็อยากจะทำ
ทั้งตัวเต็มไปด้วยคำๆเดียวกันกับที่อ่านซ้ำไปมาอยู่ตอนนี้ กดปิดหน้าจอ ในความดำมืดที่กระจกฉาย เห็นเงาสะท้อนของผู้ชายคนหนึ่งที่ยิ้มอยู่บนนั้น เป็นรอยยิ้มเล็กๆที่เต็มไปด้วยข้อความ คำพูด ที่อยากจะพูดแต่ไม่มีความกล้ามากพอเสียที
ลุกขึ้น กำลังจะเดินไปจากที่นี่ นึกขึ้นได้ ว่าควรจะตอบข้อความเสียหน่อย
พิมพ์ลงไป อ่านซ้ำก่อนจะกดส่ง แล้วปิดมือถือ เดินไปตามทาง กลับสู่บ้านที่จากมา
เสียงเตือนแจ้งข้อความใหม่
กดเปิดอ่าน แล้วก็ได้แต่ขมวดคิ้ว
“ตอบแค่อื้อคำเดียวเนี่ยนะ?”
อ่านคำสั้นๆคำนั้นซ้ำไปมา ข้อความที่ถูกซ่อนใต้ตัวอักษร ดันมุมปากขึ้นให้ยิ้มโชว์ถึงเหงือก
แทบจะรอให้กลับมาไม่ไหวเชียวล่ะ.
[คิดถึง]
[28.9.57]
-
น้ำตาจะไหล อิชั้นไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย :sad4:
คิดถึงตี๋หมอก คิดถึงคนแต่งมากเลยค่ะ
-
ฮืออออออออ คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง
หมอกตี๋ คิดถึงมากจริงๆนะคะ หากยังไม่รู้ เราอยู่ที่นี้ทุกวันนะ
สู้ๆนะคะ รออยู่เสมอเลย
คิดถึงมาก
-
:sad4: :sad4:
คิดถึงเหมือนกัน
-
:ling1: สั้นไปไหมมมมมมมมมมมมมมมมม คิดถึงทั้งสองคนจะแย่อยู่แล้วนะ :ling3: :hao5:
-
คิดถึงสุดๆ......พี่หมอก น้องตี๋ :hao5:
-
:mew1:คิดถึง เหมือนกันค่ะ ทั้งน้องตี๋พี่หมอก และผู้แต่ง
บอกเลยช่วงไหนเครียดเศร้ามาอ่านเรื่องนี้เหมือนเติมกำลังใจดีๆได้เยอะ
ครบทุกรสอ่ะ /รอติดตามชีวิตสองคนนี้อยู่ค่ะ :mew1:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออ :hao5: คิดถึงดั่งชื่อเรื่อง
คิดถึงคนเขียน คิดถึงพี่หมอก คิดถึงน้องตี๋ คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงๆๆๆๆ นี่คาดว่าคงเป็นบทสนทนาของพี่หมอกกับน้องตี๋สินะคะ
พี่หมอกก้ยังคงเป็นพี่หมอก ที่กว่าจะพูดอะไรแต่ละอย่างก้คิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก้ไม่ได้บอกอย่างที่คิดทุกที จนน้องตี๋ชิงบอกก่อนทุกทีสินะ :เฮ้อ: ยังคงคิดถึงและรอคอยเสมอนะคะ
ปล. คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดด มาแล้ว แค่สักนิดก็ดีใจแล้ววว คิดถึงทั้งคู่เหมือนกันนน คิดถึงคนแต่งด้วยยย
-
คิดถึงพี่หมอกกกกกกกกกกกกกกน้องงงงงงงงงงงงงตี๋สุดหัวใจจจจจจ
มานิดนึงก็ยังดี :o12: :o12:
-
นึกว่าตาฝาด :z2:
-
ในที่สุดก็มา :o12:
นึกว่าลืมกันไปซะแล้ววววววว :pig4:
-
คิดถึงมาก คิดถึงมากๆ ขอบคุณที่มานะคะ และจะรอ รอ และรอพี่หมอกน้องตี๋ต่อไปค่ะ
สู้ๆนะคะ :กอด1: :hao5:
-
ฮืออออ คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4: เห็นเรื่องนี้อัพแล้วดีใจเฟ่อออออร์
หัวกระทู้บอกปีผิดจ้า ปี57 เน้อ คนอื่นเห็นแล้วจะได้เข้ามาช่วยกันดีใจ คิดถึงหมอกตี๋มากกก :mew1:
-
โอ๋ย ปลื้มค่ะ ดีใจมากที่มาต่อ ขอบคุณนะคะ
พี่หมอกขารักน้องเหลือเกิน คิดถึงสุดๆ ตอบไปแค่อื้อคำเดียว 555 ดีนะน้องตี๋เขารู้ใจว่าแปลว่าคิดถึง
อ่านทีละตัวเลยค่ะ กลัวจบ พี่หมอกชมน้องว่าน่ารัก (ในใจ) น่ารักอ่ะ
เสื้อตัวนั้นอุ่นมาก รีบกลับไปกอดกันเร็วๆ โนะ
มาต่ออีกนะคะ จะรอค่า
-
คิดถึงจริงๆ พี่หมอกกับน้องตี๋ มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4:
-
น้ำตาคลออออออ ไม่ได้เว่อร์นะ :hao5: แงงงงงงงงงงงง
คิดถึงงงงงงง ตี๋หมอกกกกกกกกกกกก :z3:
-
อ่านกลับไปกลับมาหลายรอบ
คิดถึง :hao5:
-
อ่านแล้วรู้เลยว่าคิดถึงหมอกตี๋มากเหมือนกัน ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย
พี่หมอกน่ารักเหมือนเดิม ความคิดในใจนี่นะ ถ้าตี๋ได้ยินซักคำคงยิ้มไม่หุบแน่ ขนาดเราได้อ่านยังยิ้มกว้างเลย ทั้งน่ารัก น่าเอ็นดู พี่หมอก พี่นั่นแหละน่ารักกว่าใครเค้าเลย สิบตี๋ยังสู้หนึ่งพี่หมอกไม่ได้ 55555 นี่อวยสุด
-
กรี๊ดลั่นห้อง ฮืออออออออ ในที่สุด ;;___;;
-
น้ำตาจิไหล
ดีใจมากกกกกกกก. รอมา11เดือน ฮอลลลลลลล
คิดถึง
อย่าทิ้งเรื่องนี้ไปไหนนะคะ
-
คิดถึงตี๋กับหมอกเหมือนกัน
อ่านตั้งแต่ยังไม่มียูสจนมียูส :hao5:
กลับมาเร็วๆนะ ขอรอด้วยคน
-
คนแต่งไปอยู่ที่ไหนกลับมาเหอะ คิดถึงคนแต่ง คิดถึงหมอกตี๋และม๊าของตี๋ :mew1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
มาแล้ว เกือบ 1 ปี คิดถึงมากๆ
-
มาแล้วววว กรี๊สสสสสสสสส :sad4:
คือ แบบว่า จะสารภาพว่าลืมเนื้อเรื่องอ่ะคนแต่ง... แบบก็ไม่ได้ลืมทั้งหมดนะ
แค่นึกไม่ออก ประมาณว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น
อยากจะให้มีแบบว่า ความเดิมตอนที่แล้วให้นิดนึง ไรแบบนี้
มาต่อให้แล้ว จะไม่หายไปอีกใช่มั้ย.... อย่าหายไปอีกน้าาาาา
-
คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงตี๋ พี่หมอกที่สุดด
-
โอ้วววน้ำตาจิไหล :monkeysad:
มาแล้วสินะ
:z13:
-
ในที่สุดก็มาจนได้ คิดถึงงงงงงงงง :o12:
ดองนานมากเลยเรื่องนี้เกือบปี
นานจนคนเขียนลืมวันเดือนปีเลย ปีนี้ 57 เเล้วจ้าไม่ใช่ 56 อิอิ
อย่าลืมมาต่อเรื่องเต็มน้า เราค้างอยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อ
คิดถึง พี่หมอกเเละตี๋ มากๆๆเลยยย ไปหยิบหนังสือมาอ่านดีกว่า :pig4:
-
โอ้ววว ดีใจมากมายเลยคะ คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ มาต่อบ่อยๆนะคะ :pig4:
-
แทบจะส่งอีโมติค่อนทุกตัวที่มีอยูู่ในเล้าตอบเม้นให้รัวๆตัวละสามสิบที
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก
นี่ปี57แล้วพี่ ย้ากกกกก จะครบปีแล้ว ย้ากกกกก
ดีใจที่กลับมาต่อจริงๆนะ
-
แม่~สั้นอ่ะแต่ฟินนน >< ขอบคุณที่มีตอนสั้นๆมาให้หายคิดถึงนะคะ
-
อ้ากกกกกก มาแล้วววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงจริงๆๆ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ชื่อตอนนี้ เป็นคำบอกจากคนอ่านด้วยจ้ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดด :hao7: :hao7:
คิดถึงน้องตี๋ พี่หมอก
พี่หมอกยังเหมือนเดิม
คนเขียนมาต่อเถอะน้ะคะ :mew2:
-
ปลื้มปริ่มจนน้ำตาไหลพรากๆๆๆ
ตี๋หมอกกลับมาแล้ว
-
ขุ่นพระ อิชั้นน้ำตาคลอ :hao5:
กว่าจะนึกออกว่าตอนก่อนหน้านี้เป็นยังไง มึนเลย
แค่กลับมาก็มีความสุขแล้วค่ะ
คิดถึงเหมือนกัน :mew1:
-
นี่ขนาดค่อยๆ กดเลื่อนอ่านทีละบรรทัดๆ แล้วนะ
ความคิดถึงมันก็ยังไม่สร่างหาย
ฮรืออออออ
อีกห้าชั่วโมงใช่มั้ยคะ ที่พี่หมอกจะได้เจอตี๋
หรือจะเป็นอีกหนึ่งปี!!!
คนเขียนขาาาาาา TT{}TT
-
น้ำตาจิไหล ตอนเห็นข้อความว่าอัพนิยายในFB
มาส่งข้อความว่า [คิดถึง] คนอ่านใช่ม๊า
งั้นก้รีบมาต่อเร็วๆสิ แต่ก็ไม่อยากให้จบ แต่อย่าหายไปนานนักสิ
เป็นปีแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน คิดถึงเสมอ
-
โอย นึกว่าฝัน คิดถึงๆๆๆๆ :ling1:
-
มิน่าฝนตกฟ้าร้องปานจิถล่ม พี่หมอกน้องตี๋มานี่เอง
-
โอ๊ยยย ตอนใหม่มาแล้ววววว :katai4: แต่ใส่ปีหัวกระทู้ผิดนะครับ 57 นะครับไม่ใช่ 56
-
คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แทบจะรอไม่ไหว รีบกลับมาาาา ดีใจอ่ะ ได้อ่าน แวะมาบ่อยๆนนะ นะๆ
-
คิดถึงหมอกตี๋ เหมือนกัน ฮือออออ ดีใจที่กลับมาต่อตอนพิเศษสั้นๆให้หายคิดถึง
-
อ๊ากกกกก นึกว่าผีหลอก นี่คนแต่งมาต่อจริงๆใช่มั้ย
ฮือออ ดีใจมากอ่ะ คิดถึงเรื่องที่สุดเลย
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ ในที่สุดก็กลับมาสักที
-
เราก้อ .. คิดถึง ... :sad11:
-
คิดถึงเช่นกัน...
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ดีใจ 1 ปีที่รอคอยยยย !!!
-
:sad4: :sad4: :sad4:
คิดถึงด้วยเหมือนกันค่ะ
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงม๊า คิดถึงเฮียฮ้ง คิดถึงพี่ฟิน คิดถึงัวละคนทุกตัวในนิยายเรื่องนี้เลยค่ะ คิดถึงมากๆ :mew2:
เป็นเวลาที่เนิ่นนาน แต่ยังรออยู่เสมอนะคะ
รีบๆกลับมาต่อเนื้อเรื่องหลักด้วยนะคะ ✌️
-
นึกว่าตาฝาดดดดดดดด
คิดถึงมากๆๆๆหมอกตี๋T_T
ถึงจะลืมตอนต้นๆแต่ย้อนไปอ่านก็ยังคิดถึง
ฮืออออออตี๋รอเก่งนะ
-
คิดถึงมากๆๆๆๆๆ :hao5:
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตาไม่ฝาดใช่มั้ยยยยย???
หมอกตี๋มาอ่ะแก ดีใจ ดีใจ
คิดถึงเหมือนกัน
-
โคตรรรรรรคิดถึงพี่หมอกน้องตี๋ :กอด1: :hao5:
-
คิดถึง
เหมือนกัน............. :katai5:
-
คิดถึง :กอด1:
-
คิดถึงเหมือนกัน
-
คิดถึง แล้วมาต่อให้อ่านอีกไวๆน่ะ
-
คิดถึงนะ รู้ตัวหรือเปล่า
-
:heaven มาอัพจนได้ คนเขียนจ๋าาาาา
คิดถึงหมอกตี๋กับคนเขียนมากกกกกเลย
เปิดอ่าน coin ทั้งสองเล่มจนหนังสือเยินกว่าหนังสือเรียนอีก ฮ่าาาาา
ขอบคุณที่พาหมอกตี๋มาให้เราฟินกันอีกนะคะ
แอบหวั่นกลัวคนเขียนจะไม่มาต่อเหมือนกันค่ะ
แต่พอเห็นในเพจว่าหมอกตี๋อัพแล้ว แทบจะพุ่งมาอ่านเลย
คิดถึงคนเขียนนะคะ
คนเขียนก็อย่าทิ้งคนอ่านไปนานเลยนะคะ ใจจะขาดค่าา 5555+
:L2: :L2: :L2:
-
คิดถึงเรื่อยๆ :)
-
โอ้ยยยยยยยยยย เลื่อนผ่านๆนึกว่าตาฝาด
ขยี้ตาหลายรอบมาก
คิดถึงน้องตี๋พี่หมอกนะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
มาต่อเร็วๆนะคะคนเขียน คิดถึงมากกกกก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ตายละ T^T :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ยุ่งกับมหาลัยซะนานเปิดมาดูอีกทีเพิ่มขึ้นมา 3-4 หน้าไอ้เราก็นึกว่าคนมาเม้นต์
เลื่อนไปเลื่อนมา คนแต่งมาต่อ :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
กรี๊ดมากอะรู้ไหมมมม ฉันมานั่งเปิดกระทู้รอพี่ทุกๆวันเลยนะ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
คิดถึงที่สุด ตี๋หมอก!!!!! :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อื้อหือ.....มาให้คิดถึงหนักกว่าเดิมอีก อิอิ
-
เราเพิ่งอ่านเรื่องนี้เมื่อ 2 วันก่อนนี่เองค่ะ ไล่ตามอ่านชนิดไม่เป็นอันกินอันนอนเลย
อินไปกับความรักของตี๋ กับ หมอกมาก ตอนเศร้านี่บีบหัวใจสุด ๆ ตอนหวาน ๆ ก็เขินจนกัดหมอนแทบกระจุย
ขอร้องเถอะค่ะ ได้โปรดกลับมาต่อด้วยนะคะ ไม่งั้นเค้าตายตาไม่หลับแน่เลย :mew2: :mew2: :mew2:
-
ขอโทษนะคะ ตามอ่านทีเดียวรวดเลย เห็นเรื่องนี้ผ่านๆหลายครั้งแล้ว จนกระทั่งตัดสินใจกดอ่าน อยากจะบอกว่ารู้สึกคุ้มมากค่ะ ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องนี้ต้องเสียดายมากแน่ๆ รู้สึกอินไปกับหมอกและตี๋ บทจะน่ารักก็เขิลจนแก้มจะแตก บทจะหน่วงก็เล่นซะน้ำตาคลอ สนุกมากและกินใจมากค่ะ อยากจะบอกว่า รออยู่นะคะ. :hao5: :hao5: :monkeysad:
-
หลงเข้ามาอ่านค่ะ เลยหลงเสน่ห์พี่หมอกน้องตี๋เข้าไปเต็มๆ >////< นั่งอ่านไม่หลับไม่นอน
รอลุ้นตอนจบของเรื่องมากค่ะ พ่อพี่หมอกอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะคะ
คนแต่งก็สู้ ๆ นะคะ!
-
:mc4: มาแล้ววววววววววว รอเธอมานานแสนนาน ทรมานวิญญาณนักหนา......... :heaven
:hao7: รออีกสักเดือน ก็มิเป็นไร เป็นแฟนเรื่องนี้แล้ว ต้องอดทน.........................
:katai1: อยากอ่านจนแทบคลั่ง (แต่ก็ไม่ถึงกับหลั่งเลือด) แค่ทึ้งหัวตัวเองเบาๆ........
:katai3: นอนรอ นั่งรอ กลิ้งไปมา และแล้วเธอก็กลับมาาาาาา............
:-[ รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้นะครับ
:L2: ขอบคุณคุณนักเขียน ที่ยังไม่ละทิ้งภาระอันยิ่งใหญ่นี้ :pig4:
-
อ๊าก รอตอนต่อไปที่รู้สึกเหมือนรอมานานแล้ว :ling1:
-
ยังรอตี๋ กับ พี่หมอกอยู่นะค่ะ :mew2:
-
f5
-
อิชั้นของบอกเลยว่า วินาทีที่อิชั้นเปิดไปดูแล้วแบบเรื่องนี้อัพ อิชั้นร้องไห้ออกมาเลยค่ะ แบบว่ารอมาตลอด ชั้นไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม ผีบังตาชั้นหรือเปล่า หรือว่าเว็บมันติดบัคเหรอ หรือว่าชั้นมองผิด คือดีใจมากค่ะ ดีใจมาก แบบดีใจมากๆที่เรื่องนี่อัพ
-
คิดถึงหมอกตี๋ และคนแต่งอีกแล้วววว
:katai5:
-
หายไปเป็นปีแล้วน้า :ling3: :ling3: :ling3:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
กระดึบมารออย่างมีความหวังงงงง ฮ่าๆ
-
:เฮ้อ: นานเนอะ หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
:really2: รออยู่จร้า มาซักที :hao5:
-
:ling1: :katai1: รีบมาต่อเหอะ มันนานเกินไปแล้วนะ มีคนอีกหลายคนที่รอ :z6:
-
รอเหมือนกัน คิดถึงตี๋ คิดถึงพี่หมอก :hao5:
-
:katai4: :katai4: :katai4: ครบ 2 เดือนแล้วครับ
สงสารคนอ่าน ตาดำๆ :mew6: :sad4: :m15: :monkeysad: :sad11: :serius2:
จะให้เป็นของขวัญ วันพ่อ หรือจะของขวัญคริสมาส หรือของขวัญปีใหม่
:man1: ก็จะรอต่อไปครับ
คิดถึงหมอกตี๋ :o12:
-
สนุกมากเล้ย 3 วันอ่านจบรวดเดียว
<3 โซ่ยตี่ & อาหมอก
-
คิดถึงงงงงงงงงง จุงค่ะ
พี่หมอกน้องตี๋เป็นไงบ้าง คิดถึงจริงๆ
คิดถึง คิดถึง คิดถึง และคิดถึง
((เอาให้สมกับชื่อตอน))
-
คิดถึงๆ อยากอ่านต่อนะครับ รอๆๆๆ :z13: :z3: :hao5:
-
จะลงแดงตายแล้วค่ะ :ling1:
ช่วยมาต่อหน่อย นะนะ :mew2:
-
แอบมาตอนไหน ไอ้ตอน "คิดถึง" เนี่ย ทำไมเราเพิ่งเห็น ทั้งที่เค้าลงมาตั้งแต่ [28-09-2014] แล้ววววว o22 :o12: แต่ยังไงก็ดีใจมากๆๆๆ ถึงมากที่สุดค่ะที่ได้อ่าน ยังรอพี่หมอกกับน้องตี๋อยู่นะค้าาาาาาาคนเขียน -------คิดถึง------ :จุ๊บๆ:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :monkeysad:
-
หมอก ตี๋ >O< เมื่อไรจะมาาาาาาาาาาาาาาาา
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เข้ามารอทุกวัน :katai4: คิดถึงน้องตี๋กับพี่หมอก :hao5: :hao3:
-
รอครับ :z2:
-
มาเถอะครับ...ได้โปรดดดดดด :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
อดใจไม่ไหว คิดถึงหมอกตี๋จนต้องแวะเข้ามา
รออยู่เสมอนะคะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
คิดถึงหมอกตี๋
รออออออออออ อยู่น๊าาาาาา
-
คิดถึง
-
ตี๋หมอก คือส่วนเติมเต็มซึ่งกันและกันอย่างลงตัว อ่านตอนนี้แล้ว แค่คำว่า อื้อ!! สั้นๆ ของหมอก ก็ทำให้เขินได้สิน่า (ยังกะเป็นตี๋ที่ได้อ่านข้อความซะเอง ฮาๆๆ)
-
:hao5: :hao5: เข้ามารออย่างมีความหวัง
-
:call:
รอ ๆ ๆ
คิดถึง พี่หมอก น้องตี๋
-
คิดถึงน้องตี๋ พี่หมอก
คิดถึงคนเขียนนนนนนนนนนน :z3:
-
ตามอ่านมานาน ชอบคู่พี่หมอกกับตี๋ บรรยายให้ความรู้สึกเหมือนมีตัวตนอ่ะ พี่หมอกมันนิ่งได้ใจ ส่วนตี๋มันก็พูดเยอะในแบบที่พี่หมอกทั้งรักทั้งหลง ส่วนที่ชอบที่สุดคือความมั่นคงไม่เปลี่ยนใจของทั้งคู่ ยังรอมาต่ออยู่นะคะ คิดถึงค่ะ
-
คิดถึง
-
บรรยากาศหนาวแล้วหมอกมาได้แล้ว อิอิ
-
โอ๊ยยยย อ่านมาจนจะสิ้นปีแล้ว ลืมเม้นโอ้โห 3เดือน เพิ่งระลึกได้ 5555555555
คิดถึงอ่ะ คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ที่สุกดดดดดดดด
-
เมื่อไหร่จะมาต่อค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :ling1:
-
ห้ะ เรื่องยังไม่จบอ่า :a5: :sad4:
กลายเป็นคนมารอคอยอีกคน
ตอนนี้คนเขียนคงเรียนอยู่ ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็มานะจ้ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
มาต่อไวๆนะครับ คิดถึงตี๋หมอกและผูเขียนมากๆครับ
-
คิดถึงเรื่องนี้
อยากอ่านๆ
-
คิดถึงด้วยคน อยากอ่านต่อง่ะ :mew2:
-
:o8: :o8:
-
ก็ยังคงหวังว่าคนเขียนจะมาต่อ
กลับมาเถอะน้าาาาา
-
...สนุกมากๆใช้ภาษาดี เคยอ่านแล้วเลยกลับมาอ่านอีกรอบ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ :L2:
-
ตามอ่านแบบเงียบๆมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว หูววววววว รักหมอกตี๋นะแคะ ด๊วฟๆ จุ๊ปๆ
-
:mew1:
แวะมา
-
รอๆ
-
:o12: ค้างเติ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
รอตี๋กับพี่หมอกอยู่นะคะ :katai4: :katai4:
-
อ่านหนังสือจบไปอีกรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
คิดถึงตี๋ กับพี่หมอก ...มาเปิดเล้าเป็ดอีกที...
อ้าว มีตอนพิเศษล่าสุดออกมาแล้วรึ (ดีเลย์ไปมั้ยเรา55)
..ชื่อตอนว่าคิดถึง ..... คนอ่านก็คิดถึงเหมือนกัน ><
-
:katai5: :katai5: รอๆ
-
โฮยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงงงงงง
:z3: :serius2:
-
คิดถึงตี๋น้อย
-
หายไปนานมากกกกก รออยู่นะคร้าบบบ
-
รอ ร้อ รอ รออยู่นะ คิดถึงอาตี๋ พี่หมอกแล้ววววว
อย่าทำร้ายจิตใจกันเลย มาต่อเร็วๆๆนะ Please...... :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
เราเพิ่งมาอ่านนิยายเล้าเป็ดเป็นครั้งแรกกกกก
โหววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เปิดโลกทัศน์ใหม่ของสาววายฝึกหัดอย่างเรามากค่ะ ทำเอาฟิควงเราเป็นนิยายเด็กๆไปเลย
พี่หมอกน้องตี๋เป็นอะไรที่น่ารักอบอุ่นมาก
ถ้านักเขียนมาเห็นข้อความนี้
อยากบอกนะคะ ว่าขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้จริงๆ
แต่จะเป็นพระคุณมาก รีบๆมาอัพต่อนะคะ
คิดถึง.....
:hao5:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงง
มา จงมา สาธุ
-
คิดถึงคุณเสมอนะคะ อยากให้คุณได้มารับรู้ความรู้สึกของคนที่ติดตามนิยายคุณจังเลยว่า ทุกคนเฝ้ารอกการกลับมาของคุณอย่างตั้งความหวัง รอคอย จะมีปลายทางไหมน้าาาาา :L2:
-
อ่านทันแล้วววววววววววววว o18
สนุกมากเลยค่ะ ตอนที่มันมาม่านั้นร้องไห้แล้วร้องอีก สงสารทั้งคู่ :mew6:
ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ก็ขอให้รักกันดีๆแบบนี้ไปนานๆนะ
รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ :mc4:
-
:z10: :z10:
รอตอนต่อไปอยู่น๊าาา
-
โคตรคิดถึงอ่ะ
:monkeysad: :hao5: :ling1:
-
เอ่อ มันยังไม่จบใช่มั้ยคะ
-
คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว T-T
-
โอยยย มาเถอะหนาแม่มา มาต่อเรื่อยๆเถอะนะคะ :hao5:
-
คิดถึงแล้วววววววววว :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
รอๆๆๆๆๆๆ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
มาต่อนะๆๆๆ
:katai1: :katai1:
ตี๋หมอกไม่ยอมแพ้ เราก็ไม่ยอมเหมือนกัน!
o13 o13 o13 o13
-
คิดถึง คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงคนแต่ง
กลับมาต่อทีเถอะค่ะ :sad4:
-
คิดถึงๆ มาต่อด้วยเถอะครับ
-
ยังรอ ยังคิดถึง ยังหยิบCoinมาอ่าน
และยังเข้ากระทู้นี้มาส่งความคิดถึงให้ด้วย หุหุ
-
เข้ามารอออออ #หมอกตี๋คัมแบล๊คคคค
แบบว่า "คิดถึงงงงงมว๊ากกกก" :ling1:
-
:mew4: :mew4:
-
คิดถึง
:mew6: :mew6:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านคะ นายเอกน่ารักอ่ะ
-
เพิ่งไล่ตามอ่านจนถึงตอนล่าสุดคับ กำลังลุ้นเลย อินมากมาย อยากอ่านต่อมากๆ อะคับ
แล้วก็อยากให้ทำหนังสือภาค Banknote ด้วย (หมายถึงถ้าแต่งจบแล้ว ลงในเว็บหมดแล้วน่ะคับ) อยากได้เก็บไว้ ชอบเรื่องนี้มากๆ อะคับ
หวังว่าคงได้อ่านต่อจนจบและได้มีโอกาสทำหนังสือ ภาค Banknote ด้วยนะคับ ^_^
Fight-to!! ;)
-
คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง
-
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao5:
-
รออ่านอยู่นร้าาาาาาาา :mew1:
-
รออยู่นะครับ คิดถึงมากๆ
-
อ่านแบบนอนสต็อปเลยค่าา
ชอบเรื่องนี้มาก ติดในลิสต์นิยายสุดโปรดเรียบร้อย
พี่หมอกถึงแม้จะดูเอาแต่ใจตัวเองแต่ก็รักตี๋มากๆเลยอะ
หลงรักพระเอกเรื่องนี้เต็มเปา ถ้าจะรีปริ๊นเมื่อไหร่ก็บอกด้วยนะคะ
ซื้อแน่นอนค่าาาา ยังรออยู่นะคะคนเขียน รีบๆกับมาเน้อออ
คิดถึงพี่หมอกกับตี๋แล้วว
-
อ่านอย่างต่อเนื่องแบบไม่สามารถหยุดได้จริงๆ สนุกมากค่ะ ทั้งยิ้ม ทั้งเศร้า ร้องไห้ไปหลายตอนมากกกก กลัวจะเลิกกัน จนตอนนี้ก็ดีกันแล้ว รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
-
ผมอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ไม่รู้จักตี๋
จนผมรู้จักตี๋
และตอนนี้ ผมก็เลิกรู้จักตี๋ ละ
เห้ออออ ชีวิตจริงถ้ามันเหมือนนิยาย ก็คงดีสิเนาะ
-
อ่านเรื่องนี้มาหนึ่งสัปดาห์เต็ม ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
แอบหลงรักตี๋และหมอกเข้าให้แล้วไงก็็จะรอติดตามตอนต่อไปนะครับ
รอครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
กลับมาอ่านวนไปมาอีกรอบ ความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยนไปจากครั้งแรกที่อ่านเลย มันรู้สึกดี บางครั้งก็ทำให้หัวเราะหน้าคอมอยู่คนเดียว บางครั้งรู้สึกฟินจนยิ้มออกมา บางครั้งก็เหงา เศร้า หน่วงจนต้องพักจิดตก บางครั้งก็อบอุ่นจนเผอลยิ้มที่มุมปาก
:กอด1: รักพี่หมอกรักตี๋ รักทุกตัวละคร คิดถึงคนแต่ง จะรอนะค่ะนานเท่าไหร่ก็จะรอ.....
:n1:
-
:call:
-
:pig4: คือมีภาค 3 อีกหรอ อื้อหือ ไตรภาคป่ะเนี่ย :hao7:
อธิบายไม่ถูกกับเรื่องนี้อ่ะ เยอะแยะไปหมด ชอบ ประทับใจ หน่วง เบื่อ เศร้า เหงา เซ็ง รำคาญ หมั่นใส้ เกลียด โอ๊ยเยอะจริง :really2:
รอติดตามน้า แต่ไม่รู้คนแต่งหายไปไหนแล้ว :katai5:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
รออยู่ๆๆๆ อยากให้ทีรวมเล่มภาค Bank note ด้วยย :katai2-1:
-
คิดถึงตี๋ คิดถึงพี่หมอก :m3:
คนเขียนอยู่ไหนนนน คิดถึงเหมือนกัน :mew1:
มาต่อเร็วๆนะคร้าาาาา รออออออ :mew2:
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ ขอบอกว่าสนุกมากและโดนใจสุดๆ o13
สิ่งที่ทำได้เพียงตอนนี้คือ..........
คนเขียนจ๋ากลับมาต่อเถอะนะ เค้าหลงรักตัวละครเรื่องนี้ไปแล้วววววววววว
:ling1: :ling1: :ling1:
-
เราขอมอบรางวัลนิยายดองเค็มแห่งประเทศไทยที่มีคนรออ่านมากที่สุดให้เรื่องนี้ไปเลย เอิ๊กๆ
ตามเรื่องนี้มาหลายปี ขนาดเพิ่งมาอ่านตอนที่ภาค Coin ใกล้จะจบแล้ว แต่ก็ต้องมารออ่านภาคต่อเหมือนกับหลายๆท่าน
ถ้าเป็นชีวิตจริง คิดว่าคงเรียนจบหางานทำ พร้อมกับน้องตี๋นั่นล่ะ คือนานจริง อะไรจริงจ๊ะ
นานจนเกือบจะลืมไปแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยลืมได้สักที
-
:serius2: คุณคนแต่งรีบกลับมาแต่งต่อไว ๆ นะครับ ผมคิดถึงเรื่องนี้มาก ๆ สนุกและครบรส
อ่านหลายวันติดต่อกันเลยนะ ผมยังอยากรู้ว่าต่อจากนี้ไปหมอกกับตี๋จะเป็นอย่างไรบ้าง
จะลงแดงตายอยู่แล้วววว ~~~
รีบกลับมาอัพได้แล้วนะ ๆๆๆๆๆๆ
:hao7:
-
:กอด1: :กอด1:
คิดถึงจังเลยค่ะ
:monkeysad:
-
รออย่างมีความหวัง :katai4:
-
อยากบอกว่าคิดถึงแล้ว ถึงแม้จะจำไม่ได้ก็ตามว่าตอนเก่ามันเรื่องราวถึงไหน แม้จะต้องย้อนกลับไปอ่านแต่ก็ยอม
ขอเพียง คนแต่ง กลับมา!!1 กลับมาเถอะ คิดถึงแล้ว
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ได้แต่รอๆๆๆๆๆๆ รออย่างมีความหวังคนจร้าาเมื่อไหร่จะกลับมา คิดถึงพี่หมอกกับน้องตี้แล้วนะคะ
-
คิดถึงจังเลยค่ะ
มาต่อเถอะนะ น้า~~
ปล. หรือคนแต่งลืมรหัสเข้าเล้าแล้วหว่า :m29:
-
อ๊ากกกกกกก :katai4: กว่าจะอ่านถึง ตั้งแต่เมื่อวานจนสว่างคาตา และต้องพบว่าอัพครั้งสุดท้ายปีที่แล้วว :katai1: ม่ายยยยยยยยยยยยย ฉันนอนเช้าเพื่อมาค้างงั้นเหรอ :ling3: มาต่อเร็วๆนะค่ะ :mew6:
-
มีความสุขที่ได้อ่าน ขอบคุณมากครับ
-
เข้ามาอ่าน ตั้งแต่ต้นจนจบ รวดเดียววันเดียว ข้าวไม่กิน นอนไม่หลับ บ้ามาก
อ่านไปก็จิ้น พี่หมอกน่าจะประมาณ dennis o'neil
พอขึ้นภาคโตรู้สึกมวลท้องไม่อยากอ่านต่อเลย แต่ก็วางไม่ได้นอนตาไม่หลับอีก
สรุปอ่านไปสิริรวม3รอบ อยากได้เป็นหนังสือไว้ในครอบครองทั้งสองภาค
และอยากให้หาเรื่อมาเขียนอีกภาคจัง ธุรกิจแข่งกับพี่เมฆไรงี้
ป.ล. อยากได้หนังสือมากเลย :hao5:
-
เพิ่งตามอ่านทัน พี่หมอกโคตรน่ารักเลย ให้ตายสิ :m3: :m3: :m1: :m1:
คนเขียนก็รีบกลับมาต่อเร็วๆนะคะ :monkeysad:
เห็นไม่อัพมาหลายเดือนแล้ว :m15:
-
คิดถึง เข้ามาอ่านอีกรอบ :กอด1:
-
คนเขียนไม่อัพนานแล้วววว กลับมาเร็วๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
ยังรออยู่นะ..
-
คิดถึงตี๋
-
คนแต่งขาาาา ไม่มีอะไรมากกกกก
แค่จะมาบอกว่าเรากำลังจะอ่านเรื่องนี้รอบที่สามแล้วนะ
ก็แค่คิดถึงพี่หมอกกับตี๋ ก็แค่กลัวลืมเนื้อเรื่อง ก็แค่อยากได้ฟีลนิยายอีกครั้ง
ก็แค่อยากให้คนแต่งรีบมาต่อแค่นี้เองค่ะ รักน้าาาาา :mew1: :mew1: :mew1:
-
ก๊อกๆ บอกเลยลืมเนื้อหาไปหมดแล้ว :ling1:
ถ้าภาคไหม่คงต้องกลับไปอ่านมาใหม่แหงมๆ เลย
รอนะมาสักที่ เดียวมันจะครบปีละนะ :katai4:
-
คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ คนเขียนมาต่อให้จบได้ไหมจ้าาาา :hao7:
-
ตอนไหนจะมาต่อนะ ฉันเฝ้ารอคนเขียนที่เล่าทุกวันเลยนะ เจ้าคะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ไล่ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สนุกมากเลยค่ะ รีบๆมาต่อนะคะ ฉันรออยู่
-
:sad4:
เข้ามาทั้งลุ้น ทั้งดีใจ
ว่าจะได้เห็นตอนใหม่ในสามเดือนนี้ลึกๆก็หวันไหว
หากผลลัพท์ตรงกันข้ามกับที่หวังไว้
ข่าวถึงผู้ประพันธแล้วเรื่องย้ายกระทู้
คงกำลังนั่งอ่านไล่ตั้งแต่ตอนแรก เพื่อเก็บรายละเอียดความรู้สึก
ในการเขียนตอนต่อๆไป อยากบอกว่านี่เป็นงานชิ้นนึงที่น่ารักแล้วก็รักที่สุดชิ้นนึงที่อ่านบ่อยที่สุด
กำลังใจมากมายจริงๆนะ จากผู้ที่รอคอยก้าวต่อๆไปของพี่หมอก
ถึงอย่ากจะเร่งเร้าแต่ก็อยากให้ละเมียดเขียน ยังเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ขอบคุณความอบอุ่นในหัวใจที่สร้างให้กับใครๆอีกหลายคน ขอบคุณจริงๆ
-
หมอกตี๋... For ever งืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เค้าคิดถึง เค้าปิดเทอมแล้ว เค้าจะทำสารบัญอยู่แล้ว เวลามาตอมอ่านมันหายากเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนนนน
-
คิดถึงหมอกตี๋
-
มาต่อนะคะ รอๆๆๆๆ เรื่องนี้ทำให้ต้องสมัครมาตอบเลยน๊าาา
สนุกมากกกกกกกก ชอบพี่หมอก น้องตี๋ หลงรักเลย
จะรอนะคะ แต่ต้องมาต่อน๊าาาา :impress2:
-
คิดถึงเธอแทบใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดด T_T
อยากให้เธอกลับมาซักที~~~~~~~~~~~~~~~~~~
งึดดด ยังคงรอคอยอยู่เสมอนะคะ
-
คิดถึงแล้ว มาต่อไวๆ นะ :mew4:
-
คิดถึงจัง มาต่อไวๆนะครับ
-
คิดถึง
-
คิดถึง
-
:z13: รอนะค่ะ
-
คิดถึงงงง :hao5: :hao5:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :mew2: :mew2: :serius2: :serius2:
-
คิดถึงเรื่องนี้ค่ะ ตามอ่านได้ไม่นานเท่าไหร่ แต่พอนึกถึงพาร์ท Coin แล้วมันทำให้ชื่นใจทุกที
ชอบนิสัยของพี่หมอกมาก คนแต่งแต่งได้ดีจริงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังรอให้มาต่ออยู่นะคะ :D
-
ปีแล้วนะ... :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
เค้าคิดถึงมากเลยอะ กลับมาเถิดดด
-
เราได้แต่อ่านซ้ำไปซ้ำมา เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ แต่ก็ผิดหวังมานานมาก :mew6:
อยากให้กลับมาจัง เรารักเรื่องนี้มากเลย ฮืออออออออออออออออออออออออออ :hao5:
-
คิดถึงมากๆนะครับ มาต่อไวๆนะ
-
:mew2: อยากให้มาต่อมากค่ะ คิดถึงหมอกตี๋มาก :mew2:
-
เข้ามาอ่านเวียนไปมาหลายรอบแล้วนะ เข้ามาต่อด้วยนะครับคิดถึงตี๋หมอกมากๆ
-
คิดถึง...เหมือนชื่อตอน!!!!!
จะขาดใจตาย!!!!!
-
ยังคงรอคอยเสมอค่ะ คิดถึง ตี๋+ หมอก
-
ยังรออยู่น๊าาาาา
-
แวะมาดูตลอดดด คิดถึงนะ :ling1: :mew1: :mew2:
-
จบเเล้วเหรอ ทำไมรู้สึกไม่จบ
-
อ่านหลายรอบมาก คิดถึงพี่หมอกกับตี๋ :hao5:
-
เอ้ะ มันจบหรอฟร้ะะะ
-
อ่านมาถึงตอนที่ B.N.31 (ลงเมื่อ 27.10.56) เพิ่งรู้ว่ายังไม่จบ กรี๊ด // ภาคแรก(เรียน)กับภาคสอง(ทำงาน)โทนต่างกันมาก รู้สึกเลยว่าเนื้อเรื่องโตไปพร้อมกับคนเขียน ;-) แอบหวังเล็กๆว่าจะได้อ่านต่อนะคะ
-
หายไปเป็นปีแล้ว ยุ่งมากสินะคะ แต่คนอ่านจะยังรอนะ หวังว่าวันนึงจะกลับมาต่อนะ
-
อ่านถึงตอนล่าสุด ตอนสุดท้ายที่ลง ถึงได้รู้ว่าเราพลาดมากที่เข้ามาอ่าน :z3:
ไม่ใช่เพราะงานเขียนไม่ดี แต่เพราะดีมาก แต่เรื่องราวขาดตอนไป
และไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสได้อ่านบทสรุปของความรักของ หมอกตี๋มั้ย
เราหลงรักภาษาการเขียน พัฒนาการของตัวละคร อะไรหลายๆ อย่างที่ประกอบกันขึ้นมาเป็นนิยายเรื่องนี้
เราและคนอ่านหลายๆ คนยังหวังว่าจะได้อ่านปลายทางของความพยายามของหมอกและตี๋อยู่นะคะ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตี๋ที่ต้องรอหมอกไปเรียนต่อเลย
รอทั้งที่ไม่รู้ว่าสุดท้ายจะสูญเปล่ามั้ย :mew2:
กลับมาต่อเถอะนะ :sad4:
-
:call: รออยู่นะคะ อยากรู้ตอนจบอ่ะ เหมือนไม่จบ เหมือนคิดว่าน่าจะมีต่ออีก รอคนเขียนนะคะ :really2:
-
รอ
รอ
รอ
คิดถึงที่สุดเลยน๊าาา :katai3:
-
จะมีทางไหนที่ทำให้เราได้พบกันอีกค่ะ เลิฟยู หมอกตี๋ :hao5:
-
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ทำเราเสียน้ำตา :sad4: 5555
สนุกมากคะ เรื่องนี้ ตัวละครมีการพัฒนาขึ้น ให้ความรู้สึกว่าแต่ละตัวละครค่อยๆโตขึ้นๆ เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ให้อารมณ์ครบทุกรสเลย :m25: :กอด1: :m20: รออยู่นะคะ คิดถึงคนแต่ง และหมอกตี๋ :L1: :pig4:
-
ไม่น่าหลงมาอ่าน นึกว่าจบแล้วและก็อยู่ในหมวดจบแล้ว หรือเราอ่านอะไรข้าม
ลองกลับไปไล่เนื้อหาไหมสิ
-
ฮรืออออออ ทำไมพี่หมอกรักตี๋ขนาดนี้
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกก
รู้สึกโตขึ้นไปพร้อมๆกับตัวละคร
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆ
//ว่าแต่ จบแล้วหรอ มันดูค้างๆๆ TT'
-
คิดถึงและยังรอเสมอ
-
o13
-
คิดถึงจังครับ....
-
อ่านทันแล้วววว เรารู้สึกได้ว่ามันยังไม่จบนะ รอรอรอรอ 55555 ชอบเรื่องมากกกกก ชอบตี๋มากกกกกกกกกก
-
อ่านถึงตอนล่าสุด ตอนสุดท้ายที่ลง ถึงได้รู้ว่าเราพลาดมากที่เข้ามาอ่าน :z3:
ไม่ใช่เพราะงานเขียนไม่ดี แต่เพราะดีมาก แต่เรื่องราวขาดตอนไป
และไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสได้อ่านบทสรุปของความรักของ หมอกตี๋มั้ย
เราหลงรักภาษาการเขียน พัฒนาการของตัวละคร อะไรหลายๆ อย่างที่ประกอบกันขึ้นมาเป็นนิยายเรื่องนี้
เราและคนอ่านหลายๆ คนยังหวังว่าจะได้อ่านปลายทางของความพยายามของหมอกและตี๋อยู่นะคะ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตี๋ที่ต้องรอหมอกไปเรียนต่อเลย
รอทั้งที่ไม่รู้ว่าสุดท้ายจะสูญเปล่ามั้ย :mew2:
กลับมาต่อเถอะนะ :sad4:
อ่านคอมเมนต์นี้แล้วตรงใจเรามากที่สุดเลยค่ะ
ทุกวันนี้เราก็ยังเฝ้ารอ เป็นเรื่องที่เราเห็นพัฒนาการของตัวละครได้ครบตั้งแต่วัยเรียนยันวัยทำงาน
เราอ่านเรื่องนี้จบเมื่อหลายเดือนที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังจำเรื่องราวได้อยู่เลย
เราชอบความน่ารักของหมอก ถึงแม้จะไม่แสดงออกให้ตี๋รู้ก็ตาม :D
-
มาต่อให้หายคิดถึงหน่อยนะครับ นะๆ
-
อ่านเรื่องนี้เป็นรอบที่3แล้วค่าาาาา :laugh: :laugh: :laugh: คือสนุกมากจริงๆ งื้ออออออออออออ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เพราะซื้อหนังสือของภาคแรกไป เลยกะจะยังไม่อ่านภาคต่อ รอเป็นหนังสือแล้วซื้อทีเดียว
แต่ก็ไม่เห็นมาต่อซักที เลย เอาวะ อ่านก่อน เค้าอาจจะแจ้งอะไรไว้ในตอนก็ได้
จนตอนนี้ เป็นปีแล้ว พอเข้ามาอ่านภาคต่อ รู้สึกพลาดมาก คิดถึง ยิ่งเข้ามาเห็นตัวละครต่างๆพัฒนาและเติบโตขึ้น ยิ่งรู้สึกคิดถึงจนแทบทนไม่ได้ ต้องไปรื้อหนังสือที่ซื้อมา อ่านภาคแรกใหม่ แล้วสะกดจิตตัวเองว่ามันจบแค่นี้ แต่ก็ยังอยากอ่านภาคต่อมากๆ อยากเห็นบทสรุปของความรักที่แตกต่างและเข้าใจกัน หมอกและตี๋แตกต่างกันมาก จนเหมือนส่วนเว้ากับส่วนโค้งที่ประกบกะนได้พอดี อ่านแล้วรู้สึกหน่วงในหัวใจตลอดเวลา แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ไม่ชอบ อยากจะอ่านต่อจริงๆ
ปล. พิมมาซะยาว ไม่มีสาระอะไรนอกจากคิดถึงคนเขียนค่ะ
ปลล. อยากรู้คู่ของเฮียกับพี่ฟินจะเป็นอย่างไรบ้าง
-
กลับมาต่อเถอะครับ อีกนิดเดียวเอง พลีสสสสสสสส สนุกมากๆจริงเรื่องนี้
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเกือบสองวันแล้วค่อยมาเม๊นต์ทีเดียว สุดยอดมาก o13
-
มาต่อให้หายคิดถึงนะครับ คิดถึงตี๋กับหมอกมากๆเลย
-
คิดถึง
-
กลับมาเถอะค่ะ พี่หมอก น้องตี๋
พวกป้ารออยู่ :sad4: :sad4: :sad4:
-
ง่ะ ค้างเบยยยยย :mew6: :mew6: :mew6:
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอินขนาดหนัก :mew1:
-
รอๆหมอกตี๋ครับ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ :กอด1: :pig4:
-
รอๆนะครับ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เมื่อไหร่จะมาต่อออ คือมันคาใจ
หรือว่าจบแล้ว???หะๆไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
คาใจจัง เสียดายยยยย
-
โอ้ยยยยย อ่านทันแล้วววววววว ตอนดราม่านะ น้ำตาไหลเผาะๆ :hao5:
-
รอๆนะครับป๋ม
-
' คิ ด ถึ ง พี่ ห ม อ ก กั บ น้ อ ง ตี๋ '
-
คิดถึง เหมือนชื่อตอนล่าสุด และคิดถึงมาก..
หมอกตี๋ ... รอนะ
-
คิดถึง........................
คิดถึงมาก..................................
คิดถึงที่สุด...............................................................
:monkeysad:
-
คิดถึงหมอกตี๋ :mew2:
-
อ่านมาถึง B.N.25 ขอบอกเลยว่า เลิกอ่าน ยิ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจคนเเต่งจะสื่ออะไร ยอมรับนะแรกๆสนุกมาก แต่มาถึงช่วงที่ หมอก ไปต่างประเทศก็ยังokอยู่แต่พอกลับมาครบกันอีกรอบแล้วของบอกเลยว่า น่าจะจบไปตั้งแต่ตอนที่ หมอก ไปต่างประเทศน่าจะดีกว่า จบแบบ เลิกกันไปเลย หมอก ทำเพื่อตี๋ แต่ไม่รู้ว่าตี๋ต้องการอะไร บอกตรงๆจะไม่ซื้อนิยายเรื่องมาอ่าน เด็ดขาด อึดอัด หน้ารำคาน
-
ยังรออยู่นะคะ :hao5:
-
ยังรอเสมอ มาช่วยสานต่อความค้างในอารมณ์ของหนูทีค่ะ 5555 :heaven
-
:ling3: รอๆ ยุ จ้า ชอบมาก นอนดึกทุกวัน เปงกำลังใจให้ น๊า มาไวๆ :z13: :heaven :mew6: :mew6: :mew6:
-
นี่คือคอมเม้นท์แรกที่เล้าเป็ดของเราเลยนะคะ โดนเปิดซิงกันไป (อุ๊ย..พูดอะไร อายจัง :-[)
เรื่องนี้อ่านแบบติดลมมาก คือตอนช่วงต้นๆนี่อ่านทุกอย่างจริงๆนะ ตั้งแต่นิยาย , talk และคอมเม้นท์ สิ่งแรกที่รู้สึกคือคุณคนเขียนน่ารักจัง :o8: คนอ่านทุกคนก็น่ารักมากๆ จริงๆค่ะ อ่านไปยิ้มไปทุกตอนทุกคอมเม้นท์จริงๆนะ แต่กลางๆเรื่องเริ่มไล่อ่านแต่นิยายแล้วล่ะ ..ฮา
ตัวละครที่ประทับใจเราที่สุดในเรื่อง คือ ม้าของน้องตี๋และเฮียฮ้งค่ะ ม้าออกตอนไหนนี่คือรู้สึกอบอุ่น มีความสุขจังเลย ชอบแนวคิดหลายๆอย่างที่ม้าให้นะคะ (จริงๆต้องขอบคุณคุณคนเขียนถึงจะถูกสินะคะ :D)
เรื่องนี้ถ้าอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนล่าสุด เหมือนเราโตไปกับตัวละครด้วยเลยนะคะ ค่อยๆเห็นถึงพัฒนาการของแต่ละคนจากวัยเรียนสู่วัยทำงานกันเลยทีเดียว แต่ละคนก็มีเอกลักษณ์และเราได้รู้จักเขามากขึ้นทีละนิด ถึงแม้เราจะเพิ่งเข้ามาอ่าน แต่เราก็รักเรื่องนี้และจะรอติดตามหมอกตี๋ไปพร้อมกับหลายๆคนที่ยังคงรออยู่เช่นกันค่ะ (แอบไปกดติดตามเพจfbของคุณคนเขียนเรียบร้อย 55)
ปอลิง: มาไม่ทันรวมเล่ม Coin แต่เราก็แอบหวังนะว่าพอจบBanknote จะมีรวมเล่มและรีปริ้นท์อีกรอบนึง โอม..เพี้ยง! :hao5:
-
หลงรักน้องตี๋
-
รบกวนมาต่อได้ไหมครับ ผมติดถึงตี๋กับหมอกมากๆ
-
รอพี่หมอกกับน้องตี๋....:)
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้ากกกกกก :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
อยากอ่านตอนใหม่ T^T
-
ตามอ่านจนถึงตอนปัจจุบันแล้ว
อยากจะบอกว่าสนุก สนุก และก็สนุกจริงๆค่ะ เป็นเรื่องที่ใช่มากสำหรับเรา คือเราชอบพระเอกสไตล์พี่หมอกมากกก ปากหนักแต่รักจริง ทำได้ทุกอย่างเพื่อนายเอก โอ๊ยย เราละลาย 55
ขอบคุณคนแต่งมากๆที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆแบบนี้ให้เราได้อ่าน เราอ่านแล้วเรามีความสุขมากค่ะ ขอบคุณนะคะ ส่วนเรื่องเนื้อหาที่ยังค้างอยู่ตอนนี้ สำหรับเราถ้าคุณคนแต่งจะมาลงต่อเราถือว่าเป็นกำไรแล้วค่ะ ไม่มาต่อก็ไม่เป็นไร เรารับได้ และเข้าใจด้วยว่าคุณคงเรียนหนัก เพื่อนเราที่เรียนแพทย์ก็กระอักอยู่ค่ะ 55 แต่เราก็ยังรอนะคะ ถ้าวันไหนคุณเหนื่อยๆ อยากผ่อนคลาย อยากกลับมาเขียนเรื่องนี้ต่อ เราก็พร้อมอ่านเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ สู้ๆ :L2: :L2:
สุดท้ายนี้ ไม่รู้คุณจะแวะมาอ่านคอมเม้นบ้างหรือเปล่า ดูแลตัวเองด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณมากๆ มากๆ มากๆ สำหรับเวลาดีๆที่เราได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ ขอบคุณจากใจ :mew1:
-
เห็นเรื่องนี้ผ่านตาหลายครั้งที่เข้ามาใน "นิยายที่โพสจนจบ"แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะลองอ่าน
จนวันเมื่อวานนี้ที่ลองเข้ามาอ่าน เป็นนิยายที่สนุกมากทั้งเนื้อหา การบรรยาย การเชื่อมต่อของเรื่อง
ตัวละครก็มีการพัฒนาไปตามเวลา แต่ที่ชอบที่สุดก็คือ ตี๋ ที่เข็มแข็งและอ่อนโยนต่อคนรอบข้าง
ขอบคุณนะค่ะที่แต่งนิยายดีให้ได้อ่าน o1
-
beer9999 ไม่ชอบก็ไม่ต้องเม้น รำคาญ
-
:กอด1:...รออ่านนะ
-
ยังไม่จบสินะ :hao4:
นอนรอคนเขียน :katai3:
-
:mew2: หลงมาอ่าน อยู่กับพี่หมอก น้องตี๋มา2วัน2คืน อ่านจนตาแฉะชอบมว๊ากกกกก รักพี่หมอก อยากรู้จัลทำไมพี่หมอกมาสะดุดรักน้องตี๋ได้ อยากอ่านมุมมองพี่หมอก แต่ ณ ตอนนี้ อยากอ่านต่ออีกค่ะ อยากอ่านมากกกกก :katai4:
-
อ่าว นึกว่าจบแล้ว :katai1:
-
แหง่วววว นึกว่าจบแล้ววววว แต่ก็สนุกมากนะคะะะ อบอุ่นดีอ้ะะะ
-
:hao5: :hao5: คิดถึง ตี๋ หมอก อยากรู้เรื่องราวตอนต่อไป :monkeysad: :monkeysad:
-
คิดถึง ยังงัยก้อจะรอนะครัช^^
-
สนุกมากครับ อยากได้หนังสือครับ
-
คิดถึงงงงงงง
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คิดถึงจริงจริงน้าาาา
-
ไม่แต่งต่อแล้วหรอคะ...... งื้อออ เสียดายมากๆเลย แต่งดูมาก เข้าถึงตัวละครสุดๆ นี่เข้ามาอ่านแบบรวดเดียวเลย ชอบตัวละครแบบหมอกมากๆ มันดูน่ารักกกกกก อยากให้มาต่อน้าค้าา จะรอๆ
-
อ่านแบบหยุดไม่ได้ ประทับใจในหลายๆเรื่อง
ทั้งลำดับเรื่อง โครงเรื่อง ตัวละคร
ทุกอย่างเขียนไปแบบมีลำดับเหตุและผล
ให้ลุ้นและติดตามทุกตอน พี่หมอก น้องตี๋ มีมนต์สะกด
ให้เราหลงรักทุกอย่างของเรื่อง
ปกติไม่ชอบอ่านนิยายปวดตับขนาดนี้
แต่คนเขียนกับหลอกล่อด้วยความสดใส จนหลงอ่าน
แบบโง่หัวไม่ขึ้น แล้วค่อยๆใส่ แทรก ชักจูงสู่วังวล
แห่งความเศร้า จะเลิกอ่านก็อยากแล้ว อยากรู้ อยากอ่าน
อยากติดตามเรื่องราวว่าจะดำเนินไปแบบไหน
ความรักของทั่งคู่ไม่ได้ปูพรมแดงให้เดิน ต่างคนต่างต้อง
เจอ เผชิญกับความคิดของตน และของคนอื่น หลายๆอย่าง
ที่คิดและตัดสินใจจนเกิดความผิดพลาด นำมาซึ้งความทุกข์
พี่หมอกด้วยสภาะที่เติบโตปราศจากความรัก แต่มีชีวิตมีความสุขสบาย
กับน้องตี๋ที่มีความรักรอบกาย แต่ชีิวิตต้องต่อสู้มาตลอด
ทั้งสองมีความคิดที่แตกต่าง ทั้งทัศนคติ และลำดุบความคิด
คนหนึ่งเอาแต่ใจ ต้องได้ ต้องเป็นที่ 1 กับอีกคน ที่มองสังคมรอบข้าง ความเหมาะสม และคิดแต่ถ่อมตนว่าไม่สมควร
กว่าจะคิด ปรับ ยอมรับ ก็ใชีเวลานาน อ่านไปแบบว่า ทำไมไม่พูดตรงๆกันอะ ทรมานแทน อยากให้ผ่านๆจบๆ
แต่อ่านแล้วก็ประทับใจมาก แต่รู้สึกเหมือนคนเขียนจะหายไปนาน จนนิยายมาอยู่ห้องจบแล้ว
ปกติเราอ่านแต่นิยายห้องจบแล้ว เพราะจะได้อ่านแบบรวดเดี่ยวจบ ๆม่ต้องลุ้นค้าง
เรื่องนี้ทำให้เราค้างมากกกกกกกกกกกกกกก ก็ได้แต่หวังว่าจะได้อ่านบทสรุปเรื่องราวทุกอย่าง ปมปัญหา ทางแก้ไข
หวังว่าจะเป็นบทจบที่สวยงาม เพราะตอนนี้เรื่องนี้ก็คงเป็นอีกเรื่อง มีาเราจะจดจำ ขอให้มีสิ่งคลใจให้คนเขียนกลับมาเขียนต่อนะคะ
ขอเป็นอีกคนที่เป็นกำลังใจ และขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แบ่งปันมาให้อ่านนะ
-
จบแล้วหรอ? ไม่นะ มันยังค้างๆอยู่เลย โฮกกกก
-
คิดถึงตี๋กับพี่หมอกกกก
:hao5:
-
คิดถึงคู่นี้มากๆ :mew2: กลับมาต่อไวๆนะ
-
เฮ้อออ ก็ยังคงแวะเวียนมาดูเรื่อยๆด้วยความหวังที่จะได้เห็นวันเวลาของตี๋หมอกเดินไปต่อจนถึงบทสรุป คนเขียนจะปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้จริงๆหรือคะ จะรู้ไหมนะว่ามีคนเค้ารอด้วยความผูกพันที่มีต่อตัวละคร รักในตัวละคร เป็นเรื่องที่เราชอบมากที่สุด รักจริงๆ มาต่อเถอะค่ะ คิดถึง..ทั้งหมอกตี๋ และคนเขียน
-
มาต่อเห้ออ อีกนิดจะจบละ มาต่อเห้อออออ
ทั้งพี่ฟิน ทำไมมันหลบหน้าเฮียก็ยังไม่รู้ เฮียหายไปเลยอีก อืออออออออ
มาต่อเห้อออออ
-
ขอโทษนะครับ จบแล้วหรอ ? เหมือนยังไม่จบแต่ไม่ได้แต่งต่อ หรือถ้าจะตัดจบ ก็ไม่ใช่
การดำเนินเรื่องมีแปลก ๆ บ้างในบางจุด คือคิดตามตัวละครแต่ไม่เข้าใจ เหมือนขัดแย้งแบบแปลก ๆ กับนิสัยของตัวละครตัวนั้น ๆ แต่ตัวเรื่องส่วนใหญ่สามารถจูงใจคนอ่านเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดีครับ เป็นนิยายที่ดีอีกเรื่องหนึ่ง แต่จะดีกว่านี้ ถ้าทำให้มีตอนจบที่สมบูรณ์
-
จบแล้วหรอ ย่งไม่เคลียเลยอะ >.<
คิดถึงพี่หมอกก คิดถึงตี๋~
-
คนแต่งหายไปไหนแล้ว :m16:
ไม่แต่งต่อแล้วเหรอ เสียดายจัง :katai1:
แต่ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน :pig4:
-
ประทับใจเรื่องนี้มากๆ ชอบมาก
ขอบคุณมากๆนะคะะ
แต่ขออย่างนึง ช่วยกลับมาแต่งให้จบหน่อยยยค่ะ :o12:
คิดถึงพี่หมอก กับน้องตี๋
-
ไม่รู้ว่าเม้นไปรึยัง ลืม 5555
แต่รักเรื่องนี้มากกกกก เป็นเรื่องที่แบบ ชั้นอ่าน ชั้นเศร้า ชั้นร้องไห้ แต่ชั้นก็อ่านต่อ รักพี่หมอก รักตี๋ ตามมาเป็นปีละเรื่องนี้
ชอบจนไม่รู้จะชอบยังไง นิยายดี บอกต่อ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงคนเขียนหวังว่าจะสบายดีนะคะ
กลับมาเร็วๆนะ รออยู่เสมอ วันนั้นจะต้องเป็นวันที่พิเศษแน่ๆ
กลับมาเล่าเรื่องราวที่หายไป นึกแล้วคงสนุกน่าดู รักนิยายเรื่องนี้มาก รู้ยัง??? :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ติดตามค่าา :o8:
-
ตอนที่เลือกว่าจะอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องและก็เพราะว่าอยู่ในหมวดที่เขียนจบแล้ว พอเริ่มอ่านก็ติดจนอ่านรวดเดียวมาเป็นอาทิตย์พอถึงตอนคิดถึงแล้วใจหายไม่อยากจะเชื่อว่ายังไม่จบ คนแต่งไม่มาต่อเป็นปีแล้วแปลว่าไม่ต้องรอแล้วสินะคะ :hao5: เข้าใจว่าตอนนี้คงเรียนหนักมากแต่อยากอ่านตอนต่อไปหรือตอนสุดท้ายอ่ะไม่งั้นคาใจมากเลย
คนแต่งเขียนได้ดีทั้งสองภาคไม่น่าเชื่อว่าตอนเริ่มเขียนจะอยู่แค่มอปลายเท่านั้นเอง เรื่องราวของหมอกตี๋ถ่ายทอดออกมาได้ดีมากจนคิดไม่ถึง ไม่อยากให้ทิ้งไปแบบนี้ หวังว่าจะได้อ่านตอนต่อไป และผลงานเรื่องอื่นๆอีกนะคะ รอๆ :กอด1:
-
มาต่อเถอะะะะะ หายไปไหนนน
-
ท่องคาถาก่อน กลับมา กลับมาต่อเร๊วๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงงงงงงงงงง :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
คิดถึงตี๋หมอกกกกกก :sad4: :sad4:
สู้ๆนะคะ รอเสมออออออออออออ :hao5: :hao5:
-
ตกลงจบหรือยังเหรอคะ .. เพิ่งอ่าน สองวันไม่ได้นอนเลย ลุ้่นมาก น้ำตาก็จะไหล หายใจไม่ออก
ตกลง ท่านประทานตายมั้ยคะ นี่พี่ลุ้นมาก 5555 มาต่อไวๆนะคะ
สู้ๆจร้า :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
รักเรื่องนี้มากเลยค่ะ คือ เราหาสารบัญตอนหลังๆไม่เจอ ไม่รู้ว่าจบหรือยัง ใครชวนแปะลิ้งค์ให้ทีนะคะ :hao5:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แวะมาแปะสารบัญให้ค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ อิอิ
5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1811775#msg1811775) ll 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1813471#msg1813471) ll 6.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1818240#msg1818240) ll อั่งเปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1822744#msg1822744) ll 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1825570#msg1825570) ll 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1827163#msg1827163) ll 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1831722#msg1831722) ll Special : Bite (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1841609#msg1841609) ll Bloom (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1855087#msg1855087) ll 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1885460#msg1885460) ll 10's : Mhok (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1888529#msg1888529) ll 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1891167#msg1891167) ll 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1895332#msg1895332) ll Kitten (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1905981#msg1905981) ll 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917703#msg1917703) ll Sometime I can be shy, too. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1917888#msg1917888) ll 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1926729#msg1926729) ll Missing (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1932171#msg1932171) ll Diary (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1935681#msg1935681) ll 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1941226#msg1941226) ll Beauty&the Beast ฉบับ เงินน่ะ..มีไหมวะ?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1943228#msg1943228) ll 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1954215#msg1954215) ll weird (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702) ll 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932) ll Exam (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506) ll 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206) ll 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956) ll 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311) ll 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801) ll 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699) ll 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020) ll 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419) ll 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501) ll 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321) ll ตอนพิเศษ: 12.12.12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244) ll 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248) ll ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803) ll 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648) ll 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805) ll Delete scene (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397814#msg2397814) ll 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184) ll Mom (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345) ll 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
ส่วนอันนี้เป็นลิ้งค์โหลดโค้ดไว้แปะนะคะ >< จิ้มๆ (https://www.mediafire.com/?rv6dz6er6yl39xe)
ขอบคุณค่ะ
-
ด้วยรักและคิดถึง
เลยทำสารบัญมาให้ค่ะ T[]T
ต่อจากอันที่แปะไว้เลยนะคะ
รักและคิดถึงตลอดค่ะ เป็นกำลังใจให้ ว่างเขียนเมื่อไหร่กลับมาด้วยน้า คิดถึง :L2:
[Weird] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702)
[B.N.17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932)
[Exam] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506)
[B.N.18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206)
[B.N.19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956)
[B.N.20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311)
[B.N.21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801)
[B.N.22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699)
[B.N.23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020)
[B.N.24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419)
[B.N.25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501)
[B.N.26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321)
[12.12.12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244)
[B.N.27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248)
[พิเศษไม่งอก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803)
[B.N.28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648)
[B.N.29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805)
[B.N.30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184)
[Mom] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345)
[B.N.31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
:pig4: :pig4: :pig4:
-
//คลานเข้ามา :katai5:
ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากค่ะที่แต่นิยายเรื่องนี้ขึ้นมา พี่หมอกน่ารักมากกกก ตอนที่ยังอยู่ไทยอ่ะนะ //โดนถีบ :z6:
ตอนนี้เพิ่งอ่านถึงbn4เองค่ะ กำลังหน่วงได้ที่
:sad4: อยากจะจับพี่หมอกทุ่มลงกับพื้น จะปากแข็งไปไหน แต่ก็เข้าใจความรู้สึกพี่แก อยากบอกรักแต่ก็บอกไม่ได้ :katai1:
ฮอลลลล เดี๋ยวมาอ่นต่อนะคะ ตอนนี้ขอตัวไปงีบก่อน :katai5:
-
เย้ ในที่สุดก็อ่านจบ :z10:
อยากบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากค่ะ ชอบตัวละครมากๆเลย ตี๋เข้มแข็งมาก ไม่หนีปัญหา ชอบเนื้อเรื่องด้วย แบบว่าตัวละครโตไปตามวัย ทะเลาะกันเรื่องงาน รู้สึกว่ามันเป็นการทะเลาะที่เป็นเหตุเป็นผล ชอบที่ไม่ค่อยมีเรื่องมือที่สามให้ปวดหัวมาก <<ถึงพี่หมอกจะหึงแรงก็เถอะ
ขอบคุณผู้แต่งมากๆนะคะ อยากให้สร้างสรรผลงานแบยนี้เยอะๆ รอค่ะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
ยังรอตอนจบอยู่นะคะ :hao5:
-
กลับมาอ่านเรื่องนี้ซ้ำอีกรอบด้วยความคิดถึงนะคะ
อยาขอร้องว่า ... คนเขียนคะ ได้โปรดมาต่อสักทีเถอะ หายไปนานเกินไปแล้ววววว
เราอยากจะรู้ตอนจบความรัก ของทั้งคู่จริงๆนะ :mew6:
เรื่องนี้ (สำหรับภาคแรกนะ) ไม่ว่าจะอ่านยังไงก็ยังสนุกเสมอเลย แต่เค้าก็อยากอ่านตอนจบมั่งแล้ว :hao5:
-
งื้ออออ อยากอ่านต่อ
อ่านcoinจบไป3-4รอบแล้ว
-
เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร :mew2:
รออยู่นะ คิดถึง
อยากอ่านต่อสนุก มากๆ :mew1: ><
-
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดด
มาไกลขนาดนี้
กลับไปอ่านตอนพิเศษก่อน ฟิวววว
-
ปีกว่าแล้วก็ยังจะรออยู่
-
ใจเย็นๆนะครับ
มาแน่ๆ
รีปริ้นทั้งสองภาค
ตามข่าวในเฟสบุ๊คเลยครับ
-
คิดถึงมาก นานเท่าไหร่ก็จะรอค่ะ :mew6:
-
อยากอ่านต่ออออออ :z3: :call: :call:
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ แต่ งง? จบแล้วหรอคะ ค้างงงอย่างแรง :ling1: พี่หมอกจงกลับมา~~ :sad4:
-
พึ่งอ่านนเรื่องนี้ น่ารักมากๆๆ ถ้ายังไม่จบรีบมาต่อนะคะ รอๆๆ :mew2:
-
ค้างมากครับ
-
คิดถึงตี๋หมอก :L2:
-
รอนะคะ จะรอต่อไปเรื่อยๆนะคะ สนุกมากๆเลยคะ o13
-
รอนะคะ จะรอต่อไปเรื่อยๆนะคะ สนุกมากๆเลยคะ o13
-
ยังเผ้ารอคอยอยู่เสมอออออออออออ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ก็ยังคงคิดถึง ตี๋หมอกอยู่เสมอ อิอิ รอวันกลับมา :o8: :mew1:
-
คิดถึง :3123:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เชื่อไหม คนอ่านยอมใจคนเขียนเลยค่ะ
บอกเลยเราไม่ชอบอ่านนิยายที่ชีวิตตัวเอกโคตรรันทด ฮือๆ :hao5: :hao5: :hao5:
คือมันเเซดไงตัวเองก็ลำบากลำบนมาอ่านงานเขียนที่ดราม่าๆ ดูทำร้ายเกิ๊นไป
แต่เรื่องนี้ชื่อเรื่องมันกระเเทกใจไง //นิสัยรักเงินก็งี้
อ่านแรกๆมันสนุกมากนะ จนกระทั้งตอนที่ตี๋เดินเข้าไปหาหมอกด้วยเรื่องเงิน
ยอมรับเลยมันไม่โอเค คือแบบจะเลิกอ่านไปเลยค่ะ แต่แบบคือบทพี่หมอกมันจี๊ดอ่ะ 555
คืออยากได้ผู้ชายคนนี้ เลยยอมอ่านๆ เฮ้ยอ่านไปแล้วดันหยุดอ่านไม่ได้ซะงั้น
เชื่อไหมนี้โคตรเข้าใจตี๊เล็กอ่ะ ตอนอีพี่หมอกมันเอาออกจากงานแล้วมาบอกว่าจะเลี้ยงเนี่ย
คือมันไม่ใช่เรื่องศักด์ศรี เออๆส่วนหนึ่งมันก็ใช่ แต่โดยรวมมันคือเรื่องความรัก ความเชื่อ ความไว้ใจ
ประเด็นคือไม่ใช่ไม่รักนะ รักแต่โลกนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคนไงสำหรับกรณีตี๋เล็กอ่ะ
พี่หมอกอาจจะมีแค่ตี๋เล็ก พี่หมอกอาจจะผ่านทุกอย่างมาด้วยตัวคนเดียวแต่ตี๋เล็กไม่ใช่ ตี๋มีแม่กับเฮียไง
สรุปเรื่องนี้ไม่มีใครผิด
อีกเรื่องคือเรื่องงานแบบมันก็นะพูดยาก บางคนอาจจะบอกว่ายังไงพี่หมอกมันก็รวยเลี้ยงไหว แต่คิดกลับกันคือตี๋เล็กดูยังๆมันจนใช่ไหม ถ้าต้องเลิกทำงานแล้วไปให้พี่หมอกเลี้ยงอีกนี่คือมันก็ไม่ต่างกับที่อีพวกนั้นว่าเลยนะ ดังนั้นเรื่องนี้มันโคตรละเอียดอ่อน
อยู่ที่มุมมองของคน ไม่ใช่ไม่รักแต่รักมากจนเกิดกว่าที่จะให้คนอื่นมาว่าคนที่เรารักได้จากความรู้สึกของตี๋เล็กตอนก่อนเลิกกัน
อันนี้อีกเรื่องที่เราเคืองพี่หมอกนะ คือพี่หมอกเห็นตี๋เป็กเด้กไม่อยากให้ทุกข์ใจ ไม่อยากบอกอะไรเลย
เฮ้ยอันนี้ดีนะ แต่มันเจ็บนะถ้าเราเป็นตี๋เล็กอ่ะคือเราเป็นคนรักกัน เรามาจับมือสู้ไปด้วยกันได้ไหม
ถึงแม้เราจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่อย่าให้เรารู้สึกว่าการที่มารักกับเราแล้ว เธอต้องแบกทุกสิ่งทุกอย่างไว้คนเดียวดิวะ
คือสังเกตจากตอนต่างๆจะเห็นว่าตี๋มันน้อยใจนะเว้ย ที่อีพี่หมอกมันไม่บอกอะไรเลย
เห้อออมม ก็นะรักมากเลยไม่อยากให้คิดมากแต่มันก็มีบ้างที่อยากช่วยรับฟังอ่ะ
สรุปคือเราอยากได้ผู้ชายแบบอีพี่หมอก เชื่อไหมชีวิตจริงเลิกไปสามสี่รอบแบบนี้ป่านนี้มีผชใหม่ไปละ
5555 แอบคิดว่าคนเขียนนี่ชอบเสพความเจ็บปวดว่ะ แม่งแต่งเดีียวรักเดี๊ยวเลิก
เรานี่แทบทำใจเวลาเป็นตอนไม่ทันทีเดียว
ยังไงก็สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไปอยู่เด้
:impress2: :impress2: :impress2:
-
จะ 2 ปียังรออยู่นะ อยากเห็นตี๋มีความสุขแบบบริบูรณ์
คืออ่านกะตาอ่ะค่ะ :impress2:
-
เหมือนเข้ามาติดบ่วง และปล่อยให้ค้างรอ :m16:
ยังไงก็ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋อยู่น่ะ :เฮ้อ:
ยังรอคอย เผื่อมีโอกาสมาแต่งให้อ่านอีก ำ :impress3:
-
:z3: :z3: นึกว่านิยายจบแล้งจึงหลงมาอ่าน พออ่านจบนี่แทบกรี้ด :ling3: รอนะคะ
-
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋มาก ฮื่อออ
-
สนุกมาก แต่ยังไม่จบเรื่องเลยนิน่า :ling1:
พี่แพนมาบอกเรื่องพ่อ แล้วต่อมาก็ตัดมาฉากที่อยู่ญี่ปุ่น คืออะไร? T^T
-
คิดถึง รอตี๋หมอกเสมอนะ
-
คิดถึงน้องตี๋กับพี่หมอกเสมอเลยนะคะ ToT
-
พิเศษพิเศษ
“พี่หมอกกกก”
ปรายหางตามามองอีกแล้ว นิสัยหยิ่งแบบนี้ต้องเคาะยังไงถึงล่อนออกมา
“พี่หมอกกกก”
“อะไร”
ตอบเร็วทับขึ้นมาเหมือนรำคาญ อะไร? รำคาญงั้นหรอ? ได้ จัดให้
“พี่หมอกกก”
คราวนี้หันมาเต็มตัว ขมวดคิ้วแล้ว เอาแล้ว เอาแล้วว้อย คุณชายแกขึ้นแล้ว ผมนี่ก็คงมองโลกในแง่ดีไปหน่อยถึงยังเรียกต่อ
“พี่หม-“
ผลั่ก!
หมอนใบเขื่องลอยละลิ่วจากที่ที่พี่หมอกนั่งอยู่ ผมใช้หน้ารับอย่างสวยงาม สิบเต็มสิบ! กรรมการชูป้ายรัวๆในขณะที่ผมหงายหลังนอนลงกับเตียงอย่างงดงาม ตายอย่างสงบ
ลาก่อยโลก
ผลักหมอนไปข้างๆ นอนทับหมอน ท่านอนนี่อย่างเซ็กซี่เลย กัดปากด้วย ปากบนใช่ไหมที่เขากัดกัน จำรายละเอียดไม่ค่อยได้แล้วแหะ แต่ปากบนแน่ๆที่เม้มแล้วดูเซ็กซี่ เป็นไงล่ะไอพี่หมอก หันมามองแล้วใจสั่นระรัวเลยไหม โอ้ยไม่อาจต้านทาน ยักคิ้วทีนี่คิ้วพี่หมอกกระตุกเลย ทำไมล่ะ พี่หมอกจิ๋วตื่นแล้วใช่ไหม ชะเง้อมองกางเกง ราบเรียบแถมหวัมลงไปทำใจผมนี่แหละสั่นแทน
พี่หมอกลุกขึ้นมา เก้าอี้คล้ายถอยตัวเองหนี สิ่งของในห้องเริ่มหลบทางพี่หมอก มีผมที่นอนตุ้มๆต่อมๆอยู่บนเตียง สอดสายตาหาที่กำบัง พบว่าตนเองนอนอ่อยคล้ายกว้างเวิ้งว้างกลางสะวันน่าไกลโพ้น เสือดาวสีดำสนิทย่างเท้าอย่างชะล่าใจ หารู้ไม่ว่ากวางน้อยถนัดท่าเท้าหลังมาก ถีบหมอนขึ้นด้วยเท้าซ้าย ซัลโวด้วยเท้าขวาลงพุงพี่หมอกจะๆ Attack ประมาณ 0.21หน่วยเห็นจะได้ ไม่สะทกสะท้านเอื้อมมือดึงข้อเท้าผมลงจากเตียง
“โอ้ย!พี่หมอก ยอมแล้ว ยอมๆ”
“ยอมอะไร” จับข้อเท้าแน่น ผมดิ้นเหมือนปลาโดนหนีบครีบ “กูยังไม่ได้ทำอะไร”
แล้วนี่พี่ยืนไม่ทำอะไรใช้แรงที่มองไม่เห็นหรอนี่! สองข้อเท้าผมโดนจับแน่นแล้วเหลือแต่สองแขนที่ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่ซิทอัพอย่างน่าสังเวชใจ พี่หมอกพูดต่อ เสียงเบายังกับกลัวพิกุลจะร่วงโรย
“เรียกทำไม”
แหน่ะที่ยังงี้มาทำเสียงอ่อน
ขึ้นคร่อมทับบนตัวผม ปากอยู่ใกล้หูเสียจนสยิว ลมหายใจพี่หมอกนี่อุ่นเสียจนอยากให้ลอง ผมดิ้นพล่าน ดูคล้ายผีเสื้อโดนปักด้วยเข็ม แต่อันนี้เป็นเสาเข็ม
“ผมเรียกเฉยๆ”
“แล้วเรียกทำไม”
“เอ้า ก็บอกว่าเรียกเฉยๆ”
“ต้องการอะไร”
“ผมแค่เรียกพี่เฉยๆ”
พี่หมอกยกมุมปากขึ้นประมาณสามมิลลิเมตร แปลเป็นภาษาคนทั่วไปว่ายิ้มมุมปาก ถ้าฟังดีๆจะได้ยินเสียงกร็อบๆ เหมือนเวลาเรานั่งเล่นคอมพิวเตอร์นานๆแล้วบิดคอไปมา
“มึงอยากได้?”
“ได้อะไร”
ไม่ตอบ ยกอีกหนึ่งมิล แต่ตาสองข้างนี่ผมรู้สึกได้ว่ามันเป็นประกาย
พี่หมอกเบียดสะโพกลงมา ผมกลั้นยิ้มไม่ได้เลย “ผมเปล่าพูดนะ”
“ไม่ต้องพูด กูก็รู้”
“แล้วจะโยนหมอนใส่ผมทำไม”
พี่หมอกไม่ได้ตอบ แต่รู้ลึกๆว่าอาจจะรำคาญ ผมนี่ร้องยังกับแมว พี่หมอกทำงานคงหงุดหงิด
“…ให้มึงกอดไปก่อน”
“แทนกอดพี่น่ะหรอ”
“แทนไม่ได้”
อืม..ก็จริงแหะ ผมไม่เถียง ผมพลิกตัวกลับ กอดรอบคอพี่หมอกไว้ คอพี่หมอกนี่ก็หนาจัง กล้ามเนื้อเห็นชัด ทำให้แผงคอดูใหญ่ มองไปมองมาก็ถูกดันคางขึ้น ให้สบตากับพี่หมอกตรงๆ
“ตอนบ่ายผมมีงาน”
“ยกเลิกซะ”
“เหยย ได้ซะที่ไหนล่ะพี่ นัดลูกค้าไว้”
“คนไหน”
คำถามนี้มาต้องยาวแน่นอน ผมพูดปัด “นะพี่ งานนี้สำคัญ”
“มีเวลาให้กี่นาที”
ผมมองนาฬิกาหัวเตียง “ครึ่งชั่วโมง”
“ไม่พอ”
“สี่สิบนาที?”
“ยกเลิกซะ”
“ม่ายยย บอกว่าไม่ได้ไง”
“ตี๋”
“..อะไรครับ”
“ใคร”
อยากจะโขกกระแทกหน้าผากพี่หมอกจริงๆ ดูสิ หัวคิ้วเริ่มมุ่นลงอีกแล้ว
“พี่หมอกไปส่งผมนะ”
พี่หมอกเลิกคิ้วขึ้น
“จะได้ไปเจอไง จะได้สบายใจ”
“คุยกี่นาที”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“ผู้หญิงผู้ชาย”
“ผู้ชาย สองคน”
“ทำอะไร”
“ร้านกาแฟ”
“….”
“นะ?”
“อย่าพูดคำนี้”
“นะ นะ น้า”
เงียบไปพักใหญ่ พี่หมอกมองผมด้วยหางตาอีกแล้ว ชั่งใจอะไรอยู่
พี่หมอกแค่พยักหน้านิดๆ ทำเอาผมยิ้มกว้าง พี่หมอกอุดรอยยิ้มผมไว้ด้วยริมฝีปากพี่หมอก เดี๋ยวก็ขบเดี๋ยวก็งับ มือขวาเลื่อนไปตามขอบเสื้อ ผมจับไว้ ปัดไปไว้ข้างตัว พี่หมอกใช้มือนั้นยันตัวไว้ “แหน่ะๆๆ อย่านึกว่าผมไม่รู้ทันนะพี่”
ผ่าง!
กางเกงถูกมือซ้ายดึงลง หย่อนยานจนแค่สะกิดก็หมดใจ ไถลลงอย่างไร้เรี่ยวแรง
แน้ๆๆ มีมายิ้มมุมปากอีกแล้ว ผมเห็นแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้
สงสัยคงต้องยอมแพ้แล้ว สู้ด้วยยากเหลือเกิน
อยู่กันมานานจนเชี่ยวชาญทุกกระบวนท่า ผมมองนาฬิกามองหน้าพี่หมอก “ครึ่งชั่วโมงนะพี่”
“เออๆ”
“ครึ่งชั่วโมงนะ”
“เออๆ กูรู้แล้ว”
………………………………………………..
“พี่คร้าบ นี่ตี๋เองนะ รถติดมากเลย ขอโทษนะครับ ผมอาจไปสายสักยี่สิบนาทีนะพี่”
………………………………………………..
[พิเศษพิเศษ]
[2/10/59]
คิดถึงงงงงงงงงงงงงง
มาแล้วววววววววววววว
ซ่อมคอมมาแล้ว ปิดเทอมเจ็ดวันนนน
คิดถึงทุกคนนนน ฮื้ออออออออ
หายไปสองปีเลย 5555
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกก คิดถึงคนแต่ง คิดถึงตี๋หมอก
ยินดีต้อนรับกลับนะคะ 5555 :กอด1:
-
่่โห้ยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ ก.ไก่ล้านตัว คิดถึงง อ่านแล้วคิดถึงยิ่งกว่าเดิมอีกก
แทบจะรอให้ออกกับทางเฮอร์มิตไม่ไหวแล้วค่ะ เขินนนนนนนนนนนน :ruready พี่หมอกจ๋า เจ้าเล่ห์เหมือนเดิมเลยน้า
น้องตี๋ก้ตามพี่หมอกทันขึ้นบ้างมั้ยอ่ะ :z2: ตัดตอนทำไมม เก๊าอยากรู้กางเกงหลุดแล้วไงต่อ :-[
-
:haun4: ปลื้มปริม อิอิ :m25:
-
:hao5: น้ำตาจิไหลน้องหมอกของเจ้มาแระ
-
คิดถึงพี่หมอกของน้องเหลือเกินค่ะ คิดถึงตัวโตๆเท่าบ้าน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากกกกกกก :m3: :m3:
-
:a5: น้ำตาไหลลลล คนเขียนกลับมาหาเราแล้ววว :hao5:
ขอบคุณนะคะ ยังน่ารักเหมือนเดิม น่ารักเสมอออ ฮืออออ ดีใจ
ขอบคุณจริงๆค่ะ เราหยอดปุกรอหนังสือแล้วนะ 55555
คนเขียนสู้ๆน้าาาา ปิดเทอมแค่เจ็ดวันเอง น่าสงสาร 555 :L2: :กอด1:
-
น้องตี๋ขี้ยั่ว ต้องจัดให้หนัก ฮึ่มมมมม มันเขี้ยว
พี่หมอน่านัก หลงเมียเหมือนเดิม
ขอบคุณนะคะ คิดถึงงงๆๆๆ
-
ฮือออออ คิดถึง คิดถึงตี๋ คิดถึงหมอก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด (ดังมากกกกกก) นึกว่าตาฟาด คิดถึง ตี๋ - หมอก และคนเขียนมากค่ะ ขอบคุณนะคะพี่มาต่อ งื่ออออ ดีใจอ่ะ!!!!
:hao5: :mc4:
-
ีพี้หมอกกกกก พีืหมอกก โหยคิดถึงงงง
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หมอก+ตี๋ มาแล้ววววววววววววววววว
-
หมอกตี๋ ที่รอคอยมาแล้ว ตอนพิเศษ สั้นๆ อารมณ์มาเต็ม รอต่อไปค่ะ
-
ยั่วเค้าเองแล้วยังจะจำกัดเวลาเค้าอีก!
-
ฮื้ออออออ :hao5: มาต่อแล้วววว
น้องตี๋ก็ยั่วจั๊งงงง มีเวลาให้พี่แบบจำกัดด้วย รู้ว่าจะนาน แต่ก็ยังยั่วอีก
แอบขำความกัดปากบนของตี๋ สงสารพี่หมอกจัง มีเมียติงต๊อง
พี่หมอกของน้อง :ling1: ยังเป็นพระเอกอันดับหนึ่งในใจน้องอยู่นะคะ ถึงแม้จะห่างกันไป น้องเกือบปันใจให้พระเอกเรื่องอื่นแล้วค่ะ
ขอบคุณพี่โอค่ะ ไฟเริ่มมา เริ่มติดแล้วใช่ไหม
คิดถึงมากๆ อยากอ่านต่อแล้ววววว
-
ตลกตี๋ ตัวเองมีงานต่อก็ยังจะไปกวนพี่เขาให้ตัวเองเปลืองเนื่อเปลืองเล่นไปอี๊กกกก
หึงพี่หมอกกับงานล่ะสิๆ 555555
-
:mew1:คิดถึงงงงงมว๊ากกกดดดดด
-
ฮือออ เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้งง คิดถึงมากเลยค่ะ แง
คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋ คิดถึงเรื่องราวพวกเค้า ฮืออ อย่าหายไปอีกน้าา :hao5:
-
น่ารักกกกกก
-
o13 o13 o13
-
ตี๋หมอกกลับมาแล้ว
-
โอ๊ยยยยยยยยย อยากจิร้องไห้ น้องตี๋พี่หมอกกลับมาแล้ววววววววว
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :pig4: :pig4:
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
คิดถึง ตี๋หมอกแทนขาดใจ สองปีเกือบสามปีละที่หายไป โอ้มาต่อแล้ว น้ำตาไหลพราก
-
มาเม้นต์ก่อนเลย คิดถึงตี๋หมอกในที่สุดก็กลับมา รักเรื่องนี้มากๆๆๆ รักๆๆๆๆมาก
-
ดีต่อใจ งานนี้ขอยาวยาวนะคะ
-
โอ้ยยยย น้ำตาจะไหลลล
ตีแรดจัง 555
คิดถึงำหมอกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เม้นครั้งแรกในชีวิตในเล้าเป็ด ในเงินน่ะมีไหมวะ ไม่รู้จะพูดอะไรดีค่ะ แต่อยากขอบคุณไรท์ อยากขอบคุณจากใจ อยากขอบคุณจริงๆ ความจริงคือเค้าดีใจมากตั้งแต่เห็นพี่มาขอชื่อตัวละครแต่ละคน พูดง่ายๆคือแอบหวังไว้แล้วค่ะ แล้ววันนี้แบบเลื่อนลงมาเห็นพอดีอะ แบบมือสั่น ตัวสั่นไปหมด คือนี่กรี้ดเลยอะ คิดถึง คิดถึงมากจริงๆค่ะ นี่ไปคร่ำครวญเต็มทวิตแล้ว :hao5: :hao5: :hao5: แต่แบบมันยังไม่พอโอ้ยพี่ คือคิดถึงขนาดที่ว่าพี่หมอกคิดถึงตี๋ตอนอยู่นาริตะแค่ไหนนี่คิดถึงมากกว่าล้านเท่า จะกลับไปอ่านใหม่อีกรอบค่ะคือในชีวิตนี้ถามว่าอ่านนิยายเรื่องไหนซ้ำมากที่สุดตอบแบบไม่คิดเลยว่าเป็นเรื่องนี้ ฮือ หนูไม่รู้จะบอกอะไรอีก แต่ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆที่กลับมา หนูไม่อยากให้พี่กดดันแต่อยากบอกว่าครั้งนี้อยากเห็นเรื่องนี้จบด้วยคำว่า จบบริบูรณ์ แล้วก็ตอนพิเศษอีกหลายๆตอนเลยค่ะ #มีความโลภ คือแบบนี่ก็แปลก แบบอยากให้เรื่องนี้จบอย่างมีความสุข แต่ก็อยากให้ไรท์แต่งไปเรื่อยๆ ฮือ มีความโลภ ยังไงก็ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ กลับมาครั้งนี้ก็แอบหื่นกันทั้งคู่เลย แต่มันก็ปกติพี่หมอกนี่เนอะ ขำมากตรงตี๋กัดปากบน ตรงไหนคือคำว่าเซ็กซี่ มีแต่ความเอ๋ออีกแล้วนะลูก หนูไม่ต้องไปยั่วอะไรพี่เค้าหรอก แค่อยู่เฉยๆเดี๋ยวพี่แกก็จับกดเอง 5555 ชอบเรื่องนี้มากๆอีกตรงคือ เปรียบตี๋เป็นเหมือนลูกแมวอะ ละนี่ทาสแมวไง ตายค่ะตาย ฮือออออ รักน้าทั้งไรท์ทั้งหมอกตี๋ทั้งฮ้งฟินทั้งมะม๊ารักทุกคนเลยย❤️❤️❤️❤️
-
:hao5: :hao5:
กรี๊ดดดดดด....นีกว่าตาฝาดไปแล้วว คิดถึงตี๋-หมอก คิดถึงคนเขียนด้วยค่าาา
-
คิดถึงๆๆ
-
อ๊ายยยยยยย หัวใจกระตุก!! คิดถึงน้องตี๋.....
-
คิดถึงงงงงงงงง หมอกตี๋ มากกกกกก
-
ฮือออออออออ คิดถึงงงงงง
-
น้องตี๋กับพี่หมอก คิดถึงที่สุดเลยน้าาา
-
ดีใจมากที่กลับมา มาเรื่อยๆนะค่ะ
-
ในความดราม่ายังคงมีความฮาปะปนเล็กๆ o22 o22
คีนดีกันแบ๊วว :o8: :-[
-
จ๊ากกกกก เพิ่งเห็น รีบอ่านโลด
-
อีตี๋แรดดดดด รักนางงงงง 55555
คิดถึงสุดใจ มาอีกน้าาาาาา กรี๊ดดดดแรงงงงงงง
-
เพิ่งมีเวลามาคอมเมนท์ค่ะ บอกเลยว่าพอเห็นหมอกตี๋อัพ นี่น้ำตาไหล ฮื่อออ คิดถึงเค้า2คนน :hao5:
-
B.N.32
พี่หมอกมองออกไปที่ด้านนอกกระจกอยู่ตลอด ทำให้ผมเห็นแค่เพียงเสี้ยวหน้าเดียว
ในคันรถที่กำลังทะยานออกไปข้างหน้า พี่หมอกเร่งความเร็วเสียจนน่าตกใจ แต่ขณะเดียวกัน ก็เหมือนไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นใบหน้านั้นแสดงออกถึงอารมณ์มากมายขนาดนี้ เดี๋ยวก็มุ่นหัวคิ้วเข้าด้วยกัน สักพักก็กัดกรามแน่น เพิ่มความเร็วรถที่น่าหวาดเสียวอยู่แล้วขึ้นอีกนิด จนได้ยินเสียงบีบแตรไล่ตามหลังมา แล้วใบหน้านั้นก็กลายเป็นนิ่งเฉย ไร้อารมณ์ เหมือนครั้งแรกที่ผมได้พบกับพี่หมอก
“พี่หมอก”
ได้ยินเพียงเสียงเครื่องยนต์
“พี่…”
“…..”
ถึงตัวพี่หมอกจะอยู่ตรงนี้กับผม แต่ความคิดของพี่หมอกก็เดินทางไปไกลกว่าที่ผมจะตามไปถึงแล้ว
………………………………………..
………………………………
รถจอดลงที่หน้าโรงพยาบาล พี่หมอกไม่วนหาที่จอดรถแต่จอดขวางประตูทางเข้าออก ส่งกุญแจให้กับผู้ชายใส่สูทที่เดินมาหาเหมือนคอยอยู่ ผมรีบเปิดประตู วิ่งตามลงไป เห็นพี่เมฆออกมาจากลิฟต์ สวมแว่นกันแดดทั้งๆที่อยู่ในตึก เดินเข้ามาหา
“มาแล้วหรอ”
“อยู่ไหน”
“ยังอยู่ที่ห้อง”
พี่หมอกตอบกลับเร็วทับประโยคของพี่เมฆ หน้าพี่เมฆดูซีด ผมได้แต่จ้องมองพวกเขาแลกเปลี่ยนคำกันอย่างเงียบๆ
“ฝนล่ะ”
“กำลังมา”
“รู้รึยัง?”
“…ยังไม่ได้บอก”
พี่หมอกหลุบตาลงมองพื้น พี่เมฆเดินนำไปที่ลิฟต์ ลิฟต์แก้ว เป็นโรงพยาบาลที่ดูคล้ายโรงแรมหรู พนักงานสวมยูนิฟอร์มดูดีคล้ายกัน คนไข้ส่วนมากเป็นชาวต่างชาติ เงี่ยหูฟังไม่ได้ยินภาษาไทยลอยอยู่ในกลุ่มคน
ประตูลิฟต์ปิดลง ขอบคุณที่ไม่มีเงาสะท้อนของพวกเราบนประตู เป็นโฆษณาหรูของโรงพยาบาล
“บอกฝนไปว่าอะไร”
“แค่ให้รีบมา” พี่เมฆเสียงเบาลง แม้เรามีกันแค่สามคนในลิฟต์ แต่ผมที่ยืนอยู่ข้างพี่หมอกก็ได้ยินคล้ายเป็นเสียงกระซิบ “ไม่อยากให้ฝนตกใจ”
กิ๊ง!
ประตูลิฟต์เปิดออกช้าๆ ติวากุลสองคนยังยืนนิ่ง เป็นพี่เมฆสองคนที่ก้าวขาออกไปก่อน พี่หมอกยื่นมือมา ผมยื่นมือตอบกลับไป พบกันที่ตรงกลาง แรงที่จับรอบมือผม เบาเสียจนผมต้องเป็นฝ่ายกระชับมันไว้ โอบอุ้มไม่ให้ร่วงหล่น
แผ่นหลังกว้าง ผมมองเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งอยู่ในนั้น
จับมือผมไว้อย่างสั่นเทา ร้องขอให้ช่วยเหลือโดยไม่มีเสียง
“พี่หมอก”
น้ำตาสองแก้มบนหน้าเด็กคนนั้น นัยน์ตาพี่หมอกสั่น ขมวดคิ้ว ภาพในหัวพี่หมอกคงเดินออกไปไกลแล้วแม้จะยืนหยุดกับที่อยู่ตรงนี้ สองแก้มที่ยังแห้งอยู่ ผมได้แค่มอง
“ผมอยู่กับพี่นะ”
พยักหน้าช้าๆ
“ตี๋”
“ครับ”
“…กู-“
ค้างไว้แบบนั้น เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
พี่เมฆเปิดประตูบานแรกที่เรากำลังจะเดินถึง ส่งเสียงเรียกเบาๆ พี่หมอกกลืนคำที่กำลังจะออกมากลับลงไป
ปล่อยมือออกช้าๆ แล้วเดินออกไปเพียงลำพัง
ผมพิงหลังเข้ากับกำแพง มองสองคนนั้นหายเข้าไปในห้อง
…………………………………….
………………………….
ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ผมนั่งมองทางเดินที่เงียบสงบอยู่บนม้านั่งสีชา มีพยาบาลเดินเข้าออกบ้างบางห้อง นานๆที ทุกเสียงเปิดปิดประตูทำให้ผมสะดุ้งออกจากความคิดของตัวเอง หันไปมอง ถอนหายใจ ไม่ใช่
เสียงลิฟต์ที่มองจากทางเดินไม่เห็น รองเท้าส้นสูงกระแทกลงกับพื้นกระเบื้อง ฝนวิ่งมา เห็นผมที่นั่งอยู่ตรงนี้ก่อน ปลายผมสีน้ำตาลยาวเกือบถึงเอวยังขยับอยู่แม้แต่ตอนที่หยุดเดิน แม้เธอจะมีเครื่องสำอางมากแค่ไหนบนหน้า แต่ผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม เหมือนครั้งที่ยังเจอเธอตอนใส่ชุดเครื่องแบบโรงเรียนคอนแวนต์
“ฝน…”
“พี่ตี๋”
ผมยืนขึ้น แล้วเธอก็กอดผมแน่น
“…ไม่จริงใช่ไหม พี่ตี๋”
“…..”
บ่าผมเปียกขึ้นเรื่อยๆ ตัวผมรู้สึกหนัก ไม่ใช่เพราะเธอทิ้งน้ำหนักลงมา ผมโอบกอดแผ่นหลังเล็กๆนั้นไว้
“ฝน..ฝนรับไม่ได้”
“…ฝน”
“พ่อ อย่างพ่อน่ะหรอ?” สะอื้น หายใจไม่ทัน วงน้ำตาที่ชื้นอยู่บนบ่ากระจายตัว “คนเข้มแข็งอย่างนั้น จะเป็นไปได้ยังไง”
ผมไม่มีคำพูดอะไร และรู้ว่าไม่มีคำพูดไหนที่จะปลอบใจได้
ขณะที่ผมมีฝนอยู่ในอ้อมกอด ผมนึกถึงพี่ชายของเธอที่อยู่ในห้อง ไม่รู้จะเป็นยังไง สำหรับคนที่ไม่หลั่งน้ำตาให้ใคร
“ไปกันเถอะ”
“พี่ตี๋ พี่ไปกับฝนได้ไหม”
“ได้สิ”
แม้แต่มือของเธอยังชื้นเหงื่อ นี่เป็นความสูญเสียครั้งแรกของฝน ตอนที่แม่พี่หมอกเสีย ฝนยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ
ความรู้สึกที่ว่า เรากำลังจะต้องเผชิญหน้ากับความจริงแล้ว ทุกครั้งที่ก้าวเดินพาผมเข้าใกล้ประตูบานนั้น ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งกดทับให้ดูเหมือนว่าทางเดินแคบลงบีบอัดเสียจนหายใจไม่ออก
ป้ายชื่อหน้าห้อง ธนินท์ ติวากุล (62ปี) เคาะประตูเบาๆ แล้วเดินตามฝนเข้าไป
ผมเห็นแค่ปลายเท้าที่อยู่ในผ้าห่ม เป็นความสงบนิ่งที่สุดที่มนุษย์คนหนึ่งจะได้รับ หลับตาคล้ายกับแค่เข้าสู่นิทราอันยาวนาน ใบหน้าซีดขาว เครื่องช่วยหายใจทั้งหมดถูกถอดออก เครื่องวัดชีพจรหัวเตียงที่ยังไม่ได้ปิด มีเส้นขีดตรงราบเรียบวิ่งไม่สิ้นสุด แต่ไม่มีเสียงอะไรอีกต่อไปแล้ว
ใบหน้าแห่งอำนาจ ใบหน้าที่เกรี้ยวโกรธหรือหยิ่งยะโส แม่แบบนิสัยที่ตระกูลติวากุลส่งทอดกันมา กลายเป็นเพียงชายชราเกินวัย กลับเข้าสู่ความสามัญที่ได้รับกันอย่างเท่าเทียม
นี่คงจะเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดหวังไว้แต่ไม่เคยเฝ้ามองอย่างสังเกต ไม่มีใครคิดว่าเกิดมาจะไม่ต้องตาย เพียงแต่จะมีสักกี่คนที่ขบคิดเกี่ยวกับวาระสุดท้ายของตนเองอย่างจริงจัง
ผมได้แต่ปล่อยให้คำว่าขอโทษ ลอยผ่านจากผมไปสู่พ่อพี่หมอกอย่างเงียบเชียบ ในความคิดของเราสองคน
พี่เมฆยืนอยู่ที่ปลายเตียง มีผู้ชายในสูทอีกสองสามคนที่ไม่รู้จักนั่งอยู่ที่โซฟามุมห้อง ไม่เห็นพี่หมอกจนกระทั่ง “ฝน” เสียงเรียก ตามด้วยพี่หมอกที่ก้าวออกมา
ฝนกระโดดเข้ากอดพี่หมอกแน่นจนเหมือนเธอจมลงไปในอ้อมกอดนั้น ร้องไห้เสียงดังเหมือนเด็กๆ “ต..ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อเช้า หมอพยายามปั๊มแล้ว” แล้วก็อธิบายเรื่องทางการแพทย์ที่วุ่นวาย หัวใจที่เคยหยุดเต้นครั้งหนึ่ง ถูกช่วยกลับมาอีกครั้ง และอยู่ในภาวะไม่รู้สึกตัวหลายวัน ก่อนจะหยุดอีกครั้ง ไม่มีใครใส่ใจจะฟังจริงๆ มีแค่พี่เมฆที่ดูแลใกล้ชิดอยากจะให้ทุกคนได้รับรู้รายละเอียดพอๆกัน
“พ่อ..ทรมานไหม” ฝนสะอื้นจนน่ากลัว พี่หมอกดึงตัวฝนเข้ามาใกล้ๆ ไม่ให้เห็นร่างบนเตียงชัดๆ พี่เมฆส่ายหัว แต่ตอนนั้นฝนก็ไม่เห็นอะไรนอกจากเสื้อพี่หมอกแล้ว
มีเพียงเสียงร้องไห้ ไม่มีอะไรในห้องนี้ที่ทำลายความเงียบได้อีก
พวกเราฟังเสียงนั้น ชดเชยในสิ่งที่พวกเราไม่ได้ทำ พี่หมอกมองออกไปไกล ผ่านตัวผมราวโปร่งแสง พี่เมฆเหมือนจะจ้องมองร่างบนเตียง แต่ก็ทำไม่ต่างกับพี่หมอก คือมองผ่านไป
“ต้องรีบจัดการ ก่อนข่าวจะออกไป” พี่เมฆพูดขึ้น นั่นทำให้พี่หมอกขมวดคิ้วทันที
“สำคัญที่สุดตอนนี้หรือไง?”
“ยังไงงานศพก็ต้องจัดอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ต้องระวังเรื่องหุ้น ต้องทำเรื่องบอกผู้บริหารระดับสูง” พี่เมฆมองไปที่ชายชุดสูท “ทำจดหมาย ไม่สิ โทรบอกพวกเขาทีละคน แล้วบอกว่าฉันจะเข้าไปคุยด้วยอีกที อ้อ แล้วก็เรื่องสื่อด้วย อย่าพึ่งให้ข่าวหลุดออกไป” ผู้ชายสองคนนั้นหยิบปากกาจดคำสั่งลงกระดาษทั้งหมด พยักหน้าแล้วลุกออกไปจากห้อง
“เมฆ”
“ทำไม?”
“…มึงสนใจแค่นี้สินะ”
พี่เมฆไม่ได้พูดอะไรต่อ เม้มปาก มือที่จับขอบเตียงซีดลง บรรยากาศรอบตัวพี่หมอกข้นขึ้น จนแม้แต่ฝนก็ผละตัวออกมา ถอยห่างก้าวหนึ่ง
“…กูนึกว่ามึงจะมีความเป็นคนมากกว่านี้ซะอีก”
“หึ…ความเป็นคน อย่างมึงมีหน้ามาสั่งสอนคนอื่นด้วยหรอ” ความเป็นคนบกพร่อง ใครกัน หรือทั้งสองคน “หรือมึงจะบอกว่ามึงไม่เคยคิดว่าอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น”
“มึงจะเอาจริงๆใช่ไหม เมฆ”
“พี่หมอก!” ฝนตะโกน ผลักพี่หมอกออกไป ดันไว้ไม่ให้เดินเข้าไปหาพี่เมฆ หมอกปัดมือนั้นทิ้ง มือขวาฝนเป็นรอยแดง ลดมือลงช้าๆในขณะเดียวกันก็กำมือแน่นขึ้น
“ทำไม มึงจะทำอะไร” พี่เมฆเดินเข้ามาอีกก้าว เชิดหน้าขึ้น สายตามองกด ไม่เหมือนสายตาที่ไว้มองคนที่มีสายเลือดเดียวกัน “มึงก็ใช้เป็นแต่กำลัง ทำอะไรก็เอาแต่ใจตัวเอง บริษัทจะเป็นยังไง มึงเคยสนใจที่ไหน”
“แล้วการที่กลายเป็นหุ่นเชิดแบบมึงมันดีตรงไหน มึงชอบหรือไง!”
“กูรู้จักหน้าที่ กูมีความรับผิดชอบที่ต้องทำ เงินทุกบาททุกสตางค์ ไม่ใช่แค่ครอบครัวเรา..แต่พนักงานของเราอีกตั้งเท่าไหร่ มึงจะทิ้งพวกเขาไปหรือไง”
“ใช่! กูต้องสนใจพวกเขาด้วยหรือไง!”
“มึงเลยไม่สนใจแม้กระทั่งพ่อตัวเองใช่ไหม! ต้องรอตายก่อนถึงโผล่กลับมา แบบนี้ใช่ไหม!”
รู้สึกเหมือนเส้นด้ายอะไรบางอย่างขาดลง
“พี่เมฆ! ทำไมต้องมาพูดอะไรแบบนี้ตอนนี้ด้วย! พอ พอได้แล้ว ฝนไม่อยากฟังแล้ว!”
ฝนทรุดตัวนั่งลงกับพื้น คู้ตัวเหมือนเป็นเด็กๆ พี่ชายสองคนยืนอยู่ไม่ไกล แต่ไม่มีใครสนใจ
ทั้งหมดดูหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น
ผมเดินเข้าไป พี่เมฆหลุบตามองผมเร็วๆแล้วผ่านไป “ฝน ไปกันเถอะ” ปาดน้ำตาที่ไหล ทำเอาเครื่องสำอางเลอะเป็นทางยาว หยิบทิชชู่ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงให้เมื่อเธอยืนขึ้น มองหน้าพี่หมอก พี่หมอกจ้องพี่เมฆนิ่ง น่าจะรู้ว่าผมมองอยู่
พาฝนออกมา ไม่คิดว่าพี่หมอกจะมาด้วย พวกเราสามคนเดินไปตามทางเดินเงียบๆ จนกระทั่งบนรถขากลับ ก็ยังไม่ใครพูดอะไร
…………………………………………
……………………………..
“มีอะไรโทรเรียกได้เลยนะ วันนี้พี่คงจะค้างที่นี่”
“อื้อ”
“ฝน..”
“ไม่เป็นไรพี่ตี๋ เดี๋ยวฝนก็ดีขึ้น”
“…อื้อ”
ประตูกำลังจะปิดลงกรอบ เสี้ยวหน้าของเธอกำลังจะหายไปในความมืดของห้องที่ไม่ได้เปิดไฟ เธอยั้งประตูไว้ บอกกับผมเบาๆว่า “ขอบคุณนะคะ” ผมได้แต่ยิ้มตอบเธอไป เท่านั้น ที่ผมพอจะทำได้
เดินกลับไปที่ห้องพี่หมอก บ้านหลังใหญ่ เงียบสงัด ผมว่ามันคงเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละบ้าน ที่จะมีกลิ่นอายประจำตัวอยู่ ถ้าเป็นที่บ้านผมก็ชวนให้นึกถึงหน้าร้อนที่ไม่ได้ร้อนจนเกินไป มีลมอุ่นๆพัด ประกายแสงที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำของคลองแถวบ้าน หรือจะเป็นพัดลมที่ผมกับเฮียแย่งกันนั่งบัง มีม๊าถือพัดอยู่เก้าอี้ด้านหลัง
คิดถึงเฮียจัง
เฮียเป็นอีกหนึ่งที่พึ่งของผม ที่ผมรู้ว่า ไม่ว่าเรื่องจะยากแค่ไหน แต่ถ้าร้องขอความช่วยเหลือจากเฮียแล้ว เฮียก็จะให้ผมหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ และจะพาผมพ้นออกจากจุดที่ผมอึดอัดใจได้ ตอนนี้ผมเลยได้แต่นึก ว่าถ้าเป็นเฮีย จะแก้สถานการณ์แบบนี้อย่างไร
จะแก้ไขครอบครัวที่เปราะบางแบบนี้ยังไง…
ติวากุล ที่ให้ความรู้สึกคล้ายฤดูหนาว ยาวนานไม่มีจุดสิ้นสุด เมฆ หมอก ฝน ล้วนแต่ให้อารมณ์อึมครึม
พี่หมอก…
ผมเดินเข้าไปในห้อง ภาพของกีตาร์ และเบส ถูกขว้างลงกับพื้น นาฬิการาคาแพงทิ้งรอยไว้บนโต๊ะกระจก คล้ายใยแมงมุม เศษแก้วตามพื้นคล้ายหิมะตก กลายเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น ของทุกอย่างล้วนอยู่ที่เดิมของมัน โต๊ะตัวใหม่เป็นโต๊ะเหล็ก ตั้งอยู่ตรงมุม เงียบเชียบเหมือนเป็นยามเฝ้าประตูเหล็ก กีตาร์กับเบสหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงที่แขวนเดิมของมัน ที่เฝ้ารอวันที่หน้าที่ของมันถูกเติมเต็มอีกครั้ง พื้นไม้เรียบ เหยียบลงไปแล้วไม่ส่งเสียงอะไรตอบออกมา
พี่หมอกนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ผมเปิดไฟในห้องให้สว่างขึ้น ถึงจะยอมเงยหน้ามองผม
ผมนั่งลงที่พื้นปลายเท้าพี่หมอก เกยคางไว้กับเข่า เอียงแก้มแนบลงไป มือนั้นก็ตามมา ลูบหัวผมเบาๆ
“..กูนึกว่ากูจะดีใจ”
พูดออกมาในตอนที่ผมจมลงไปกับความเศร้าพร้อมๆกับพี่หมอก เอียงหน้าขึ้นมอง แล้วก็คิดว่าคงจะดีกว่า ถ้าเพียงแค่รับฟัง และสัมผัสสิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดโดยไม่ต้องเห็นสีหน้านั้น
เจ็บปวดเกินไป
“..ไปได้สักที” ต่อให้ตายก็อย่ากลับมาให้เห็น “ทำไมกูไม่หัวเราะ ตี๋”
เพราะพี่เสียใจ
“ไม่มีคนมาบังคับให้ทำเรื่องไม่ชอบอีกแล้ว ไม่มีคนที่จะแยกพวกเราออกจากกัน”
พวกเรา…
ผมกับพี่
พี่เมฆกับฝน
“ทำไม…”
ไม่มีใครเสียใจน้อยไปกว่ากัน
ผมไม่เชื่อว่าพี่เมฆจะไม่เสียใจเลย แต่เพราะมีหน้าที่ หน้าที่ที่ทำให้ต้องเข้มแข็งยิ่งกว่าใคร รับบทบาทเดียวกันกับที่พ่อพี่หมอกต้องแบกมาตลอด
ทำไมถึงไม่แสดงออกให้เห็นกันบ้างว่าอ่อนแอ
ความอ่อนแอเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ? ถ้าแสดงออกมาแล้วจะทำให้ความเข้มแข็งทั้งหมดนั่นแตกหัก ความเข้มแข็งที่มีอยู่ก็คงเป็นสิ่งจอมปลอม
อ่อนแอเพื่อเรียนรู้ที่จะเติบโต อ่อนแอเพื่อให้ผู้อื่นเข้าใจ และเข้าใจผู้อื่น
มันคงเป็นบทเรียนที่ยากที่สุดของติวากุล
ผมรู้สึกแบบนั้นในขณะที่รับรู้ว่าพี่หมอกพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้และไม่ต้องการให้ใครเห็นแม้แต่ผม
…………………………………………..
…………………………………….
ค่ำคืนที่ผมกับพี่หมอกมองเพดานอย่างเงียบเชียบ ราวกับเห็นชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดของตัวเองสะท้อนผ่านพื้นหลังสีขาว แสงไฟจากสนามหญ้าด้านล่างพาแสงเงาของน้ำที่เป็นคลื่นเคลื่อนไหวมาด้วย
“พี่หมอก หลับหรือยัง”
ไม่ได้ตอบ แค่ควานหามือผมใต้ผ้าห่ม จับไว้ ผมถามต่อ
พลิกตัว นอนทับแขนตัวเอง มองพี่หมอกที่ก้มมองตอบ เงาจากผมบังแสงไฟจางๆนั้นไว้ ดวงตาสีดำดูดแสงให้หายไป
พิงแก้มไว้ในมือพี่หมอก มือที่อุ่นเพราะอุณหภูมิร่างกายส่วนตัวตัดกับอากาศเย็นในห้อง
“พี่นอนไม่หลับหรอ”
“มึงก็เหมือนกัน”
“อื้อ” เป็นห่วงฝนที่นอนถัดออกไปสองห้อง นอนอยู่คนเดียว เธอคงนอนคิดอะไรบางอย่างในเวลาเดียวกันนี้ มองนาฬิกา ตีสองครึ่ง
“พี่หมอก”
“อะไร…”
“เล่าให้ผมฟังหน่อยสิ”
“..อยากฟังเรื่องไหน”
“เรื่องตอนพี่เด็กๆ ผมอยากฟังอีก”
เงียบไป เหมือนคิดอยู่
“บ้านติดทะเล ที่เป็นของแม่กู พวกเราเคยไปพักด้วยกันตอนเด็กๆ”
บ้านไม้ที่เงียบสงบ ลมพัดกลิ่นเกลือ เรื่องแย่ๆเคยเกิดกับพวกเราที่นั่น
“พ่อเป็นคนพาพวกเราไป ตอนนั้นกูแปดขวบ” ผมนึกภาพเจ้าเด็กหน้าบึ้งออก นึกภาพสามพี่น้อง พี่เมฆสิบขวบ ฝนเด็กกว่าพี่หมอกสี่ปี คงจะกำลังน่ารัก
“พ่อเอาแต่ทำงาน เลยออกมาเดินเที่ยวชายหาดกันเอง กูเอาแต่นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้น เมฆกับฝนไปด้วยกัน คิดว่าไม่มีอะไร แต่เมฆก็วิ่งมาบอกว่าฝนหายไป”
“กูกับเมฆช่วยกันหาที่ริมชายหาด กูกลัวว่าฝนจะจมน้ำ” ถอนหายใจ “กลัวจนทำอะไรไม่ถูก เมฆเอาแต่คอยบอกว่าเป็นความผิดตัวเอง ลนลานกันไปใหญ่” ทิ้งท้ายด้วย …โง่ชะมัด พูดเบาๆเหมือนให้ได้ยินคนเดียว
“แล้วหาเจอไหมพี่”
ส่ายหน้า “เมฆเลยต้องกลับไปบอกพ่อที่บ้าน” ผมนึกพ่อพี่หมอกวัยนุ่มกว่านี้ไม่ออก ธุรกิจที่เริ่มใหญ่ขึ้น กับลูกเล็กๆสามคนที่ต้องคอยดูแล แถมแต่ละคนก็ไม่ได้เลี้ยงง่ายเหมือนผมกับเฮียที่วางไหนก็นอนนั่น
“ตอนนั้น..พ่อดูตกใจมาก เมฆโดนตบที่หน้า มันจะร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ออก”
พี่หมอกนิ่งไป มองเงาสะท้อนผิวน้ำบนเพดาน ผมฟัง เสียงหัวใจเต้นช้าลง
“โกรธเพราะเสียใจ…กูไม่คิดว่าเขาจะมีด้านนั้น”
“…พี่คงลืมมันไป”
“ใช่”
เหรียญมีสองด้าน
ถ้าจะมองแต่ด้านใดด้านหนึ่ง คงไม่ยุติธรรมต่ออีกด้าน
“แล้วเจอฝนได้ยังไง”
“วิ่งกลับมาเอง มันวิ่งตามรถขายไอศกรีมไป”
“โถ่ ฮ่าๆๆๆ”
พี่หมอกไม่ได้หัวเราะ แต่บรรยากาศดูผ่อนคลายลง ยังจำความรู้สึกนั้นได้ชัดเจนดี ผมรู้สึกแบบนั้น ความรู้สึกโล่งใจเมื่อได้สิ่งสำคัญคืนมา ผมซบลงไปกับตัวพี่หมอก นิ้วเกลี่ยปลายผมเบาๆ รู้สึกสบายจนทำให้หลับตาลง
“มันนานจนทุกคนเปลี่ยนไปแล้ว”
จะห้ามสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง
ผมถามตัวเอง อยากจะถามพี่หมอกด้วย แต่มันคงไม่มีประโยชน์อะไร
“ตอนนี้พี่ยังโกรธพ่ออยู่ไหม”
“…กูไม่รู้ว่ากูรู้สึกยังไง ควรรู้สึกยังไง”
“กูเกลียดเขา”
“กูไม่อยากเป็นอย่างเขา”
“แต่กูก็ยังเสียใจ”
“เพราะอะไร ตี๋ คนที่เข้าใจง่ายอย่างมึง เข้าใจมันว่าอะไร”
“เพราะพี่รัก..พี่ถึงรู้สึกแบบนี้”
“ในความรักมีความเกลียดได้ด้วย?”
“ได้สิ”
“กูไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับมึง”
ได้แต่หัวเราะเบาๆ ผ่อนลมหายใจออกมา “ผมคงเป็นเหมือนเป็นข้อยกเว้นสำหรับพี่ล่ะมั้ง”
พี่หมอกคลายหัวคิ้ว ไม่รู้ตอนนี้มองที่เงาอันไหน ผมมองตาม เหมือนคลื่นของวันก่อนถูกวาดลงตรงหน้า “..คงเป็นแบบนั้น”
เงียบกันไปพักใหญ่ เสียงลมหายใจพี่หมอกสม่ำเสมอ ผมไม่กล้าขยับ คิดว่าพี่หมอกคงหลับไปแล้ว
“ตี๋”
รีบหันไปมอง
“มีอะไรหรอ?”
“..กอดกู”
ได้เลย
ขยับตัวขึ้นไปนอนอยู่ระดับเดียวกัน พี่หมอกเขยิบตัวลง ดึงตัวผมเข้าไป ก้มหน้าลงมอง ซุกหน้าลงบนผมนุ่มๆของพี่หมอก มีกลิ่นเสื้อผมติดอยู่ในนี้
“สักนาที..”
“..กี่นาทีก็ได้”
ตัวพี่หมอกอุ่น เรากอดกันแน่นเหมือนเป็นเครื่องผลิตความอุ่นหนึ่งเดียวในโลก
“ตี๋”
“ครับ?”
“กู…”
พี่หมอกเรียกผมแบบนี้อีกครั้ง เหมือนตอนที่กำลังเดินออกจากลิฟต์วันนี้ เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แล้วกลืนกลับลงไป แต่มันก็ท้นไปหมด จนผมสัมผัสได้
“พี่จะทำอะไรก็ได้ ผมไม่เห็นหรอก ผมจะกอดพี่อยู่อย่างนี้แหละ”
พี่หมอกกระชับกอดแน่นขึ้นอีก จนกลัวว่าจะหายใจลำบาก
หลังพี่หมอกสั่น
ผมได้แต่ลูบแผ่นหลังนั้นขึ้นลงเบาๆ มองเหม่อไปนอกเตียง ฟังเสียงลมหายใจที่ดังขึ้นกว่าปกติ จนกว่าพวกเราจะหลับไปเหมือนวันนี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
……………………………………..
…………………………………
พี่หมอกยืนอยู่ในชุดสูท สวมแว่นกันแดดสีดำรูปทรงเดียวกันกับของพี่เมฆ ฝนในชุดเดรสสีเทาเข้ม ดวงตายังเป็นสีแดงจางๆ ขอบตาบวม ผมเห็นผู้ชายที่ผมไม่รู้จักโอบไหล่เธอออกไปคุยกันสองคน ห่างจากศาลา
ในงานคนเยอะแต่ก็ไม่ได้มากเหมือนที่คิดไว้ ดูเหมือนจะเชิญแต่ญาติคนสนิท และครอบครัวผู้บริหารระดับสูงที่ทำงานด้วยกันมานาน ผู้สื่อข่าวรออยู่ที่นอกกำแพงวัดหลวง ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาโดยกลุ่มพี่รปภ.ชุดเข้ม
เฮียกับม๊าไม่ได้มาที่งานนี้ด้วย ตอนเช้า พี่หมอกขับรถพาผมกลับไปส่งที่บ้านเพื่อเปลี่ยนชุด ผมที่เข้าไปก่อนเล่าให้ม๊าที่ออกมายืนรับที่ประตูฟัง ผมขึ้นไปเปลี่ยนชุด ห้องนอนว่างเปล่า เฮียไม่อยู่ ผ้าห่มที่พับไว้ บอกให้รู้ว่าเมื่อคืนก็เช่นเดียวกัน มองลงมาจากหน้าต่างชั้นสอง เห็นม๊ายืนคุยกับพี่หมอกที่รั้ว คุยได้ไม่นานพี่หมอกก็หยิบแว่นกันแดดนั่นออกมาใส่
และไม่ถอดเลยจนกระทั่งตอนนี้
ในงานที่ไม่มีใครหลั่งน้ำตา ภาพหัวหน้าครอบครัวตระกูลติวากุลอยู่ในกรอบรูปเหลี่ยมทอง ล้อมรอบด้วยดอกไม้กลิ่นประหลาด ดอกเบญจมาศที่ไม่มีผึ้งตัวไหนสนใจ หัวหน้าครอบครัวคนถัดไป รับกรอบรูปจากแท่นวางมาถือไว้ นำขบวนเดินรอบศาลาสามครั้ง ฝนถือกระถางธูป พี่หมอกแค่เดินตาม ไม่รู้ว่าคิดอะไร ผมกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆเวลาเจอแดด โลงถูกนำขึ้นศาลา ฝนเริ่มร้องไห้ พี่หมอกวางกระถางธูปให้ที่หน้ารูป
งานเป็นไปอย่างเรียบง่ายและรวดเร็ว คำที่ใช้กล่าวระลึกถึงก็เป็นเพียงคำพูดที่พี่แพนเป็นคนร่าง คนที่รู้จักพ่อพี่หมอกน้อยที่สุดพอๆกับคนนอกคนอื่นๆ ในขณะที่คนในได้แต่กลืนกินคำพูดนับล้านที่อยากพูดลงไป และอยู่กับถ้อยคำเหล่านั้นเพียงลำพัง ราวกับเป็นความทรงจำอันหวงแหนที่ไม่อยากให้ใครได้ยิน
ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวหลังสุด ในมือกำดอกไม้กระดาษไว้ หลายคนทยอยเดินขึ้นบันไดนั่น วางดอกไม้แทนคำอำลา ผมกำเอาไว้แน่น มองไปในงาน เห็นพี่บอลอยู่ไกลๆ เดินเข้าไปหาพี่หมอกที่อยู่บนศาลา พูดคุยกันไม่กี่คำ ตบไหล่พี่หมอกแล้วเดินลงมา พี่แฟง พี่ต้น พี่โก้ พี่กวาง หรือพี่ปิง ก็ยังมากันครบ นั่งรวมกัน คงเพราะไม่มีใครเห็น และผมพอใจกับความเงียบตรงนี้ เลยไม่ได้เข้าไปนั่งด้วย
เปลวไฟร้อน จนคิดว่าถ้าตายไม่จริงก็คงต้องบอกลาโลกเข้าจริงๆ เผลอรู้สึกผิดที่คิดแบบนั้น เดินขึ้นไปเป็นคนหลังๆจึงได้วางดอกไม้จันเข้าไปในเตา ปลายเพลิงเอื้อมมือมาแตะกลีบไม้กระดาษของผมเบาๆ ยืนมองไม่นาน ก็ลุกโชน กลายเป็นกองเถ้าเล็กๆ
ประตูเหล็กบานเล็กๆถูกปิดลง พี่เมฆเป็นคนเดินนำ ดึงให้ฝนเดินตามมา พี่หมอกยืนมองอยู่สักพัก ถือแว่นกันแดดที่ไม่รู้ถอดออกตอนไหนไว้ในมือ หมุนตัวกลับมา ใส่แว่นไว้ที่เดิม
ที่ปลายบันได นอกจากแจกของชำร่วยแล้ว มีชายในชุดสูทสองคน คนเดิมกับที่เจอในโรงพยาบาล ยืนรออยู่ กระซิบบอกกับพี่เมฆ
“เดี๋ยว หมอก อย่าพึ่งไป”
“ทำอะไรอีก”
นัดให้ไปเจอกันที่โรงแรมใกล้ๆ ที่คาเฟ่ของโรงแรม มีคนนั่งรออยู่แล้ว ผมจะขอตัวกลับก่อน แต่พี่เมฆยืนยันให้ผมอยู่ต่อ ผู้ชายที่นั่งอยู่ ผมกลายเป็นสีเทาหมดแล้ว มองพวกเราผ่านแว่นสี่เหลี่ยมกรอบใส หยิบกระเป๋าเอกสารขึ้นมา
“พินัยกรรมฉบับนี้ เป็นพินัยกรรมของคุณธนินท์ ติวากุล โดยมีผมและคุณธนัตถ์เป็นพยานร่วมกัน ถูกเขียนไว้วันที่ 13 ตุลา หรือก็คือหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ในพินัยกรรมฉบับนี้ ทำการแบ่งทรัพย์สินที่มีอยู่ในปัจจุบันและที่จะมีต่อไปในอนาคตให้กับทั้งหมดสามรายชื่อ คือคุณธนัตถ์ ติวากุล คุณธนัชชา ติวากุล และคุณอัษฏา ติวากุล”
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมสงสัยว่าทำไมถึงมีแต่พี่หมอกที่ชื่อขึ้นต้นด้วยอ.อ่าง
ส่วนของพี่เมฆ เป็นหุ้นของ T.K. group 35เปอร์เซ็นต์ บ้านหลังใหญ่ที่อาศัยกันอยู่ตอนนี้ รถสะสมทั้งหลาย และธุรกิจที่ฮ่องกง
ฝนได้ หุ้น T.K. group อีก 15เปอร์เซ็นต์ ผมเห็นพี่หมอกขมวดคิ้ว บ้านริมทะเลของพ่อพี่หมอก ธุรกิจนอกเครือบริษัทที่ลงทุนร่วม
“ต่อไปเป็นของคุณอัษฏา”
ลุงทนายเลิกคิ้ว ดันกระดาษออกห่างจากตัวซักหน่อยแล้วกลับมาอ่าน ทำตาหยี
มีแค่บ้านริมทะเลที่เป็นของแม่พี่หมอก
ของขวัญแต่งงานชิ้นเดียวที่ได้รับ ถูกส่งต่อให้ลูกชายคนกลางที่ไม่ได้รับสิ่งอื่นเพิ่มเติม
พี่หมอกหันไปมองพี่เมฆ ซึ่งเขาตอบกลับแค่การพยักหน้า “เดี๋ยวสิ ฝนไม่เข้าใจ มันต้องมีอีกสิ”
“มีแค่นี้แหละ”
“แต่ว่าพี่หมอก-“
“ตอนแรกไม่มีชื่อหมอกในนี้ด้วยซ้ำ”
“…..”
“พี่เป็นคนขอบ้านหลังนั้นไว้เอง”
ฝนจ้องมองกระดาษแผ่นนั้น อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายต่อหลายครั้ง
คงเป็นช่วงนั้น.. ที่พี่หมอกได้กลับไปบ้านหลังเดิม
ความทรงจำของครอบครัวที่ถูกบรรจุไว้ ถูกปัดกวาดทิ้งขว้างราวเศษฝุ่น ตอนนี้มันไม่ได้มีความหลังอะไรซ่อนอยู่ เป็นแค่วัตถุธรรมดาที่จะส่งต่อให้ใครก็ได้
“เท่านี้แกก็ตัดขาดจาก T.K.group โดยสมบูรณ์แล้ว ไม่มีหุ้น ไม่มีตำแหน่งให้แกอีก”
พี่เมฆใช้คำพูดราวกับถอดมาจากพ่อ เหมือนเป็นพ่อพี่หมอกที่ย้อนเข็มนาฬิกาไปสามสิบปี นั่งอยู่ตรงนี้ จ้องมองมาดูจริงจัง แต่ก็เหมือนกับฝน เป็นดวงตาของคนที่ผ่านการร้องไห้ แต่ไม่บอกใคร
“รถสามคันที่บ้านแกจะเอาไปก็ได้ แต่ว่าบ้านหลังนั้นเป็นของฉันแล้ว หมอก แกไม่มีสิทธิเข้าไปนอนในนั้น ของทั้งหมดจะเก็บให้ แล้วอยากให้ไปส่งที่ไหนก็บอกที่อยู่มาแล้วกัน”
“ไล่กันแบบนี้เลยหรือไง”
พี่เมฆหันมามอง บนโต๊ะที่ยังมีคนนอกอยู่สองคน ผมและลุงทนาย พี่หมอกพูดออกมา
“พี่น้องมึงก็ไล่ออกได้เหมือนกันสินะ”
“ใช่”
“….ตี๋ ไป”
“พี่หมอก-“
“ก็ดี พอกันที จบแบบนี้ก็ดี กูเอียนจนจะอ้วกแล้ว”
พี่หมอกลุกจากเก้าอี้ ผมเลยต้องลุกตาม ฝนก็จะตามมาด้วยแต่ถูกพี่เมฆรั้งไว้ “ไม่ต้องตามไปหรอก” ลุงทนายเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พี่เมฆส่ายหัว
BMWเป็นสิ่งที่พี่หมอกชอบชัดเจนกว่าสิ่งอื่นๆ และคันที่พี่หมอกขับอยู่ ก็เป็นหนึ่งในสี่คันที่ยังเหลือ เป็นคันที่พี่หมอกซื้อด้วยเงินของตัวเองหลังจากออกมาจากบริษัท ซึ่งเอากันตามจริง ทุกคนก็รู้อยู่ว่าแม้พี่หมอกจะไม่มีเส้นสายหรือทำงานใน T.K.group ก็สามารถเอาตัวรอดจากฝีมือของตัวเองได้ไม่ต่างกัน
ตอนนี้ ตอนที่พี่หมอกเหลือเพียงของสี่ชิ้นจากติวากุล ผมกลับรู้สึกว่าพี่หมอกมีอิสระมากกว่าตอนไหนๆ
ไม่ต้องอยู่เพื่อพิสูจน์ให้ใครเห็น หรือสร้างความเจ็บแค้นอย่างที่เคยจะทำ
ทุกอย่างมันจบลงแล้ว
และพี่หมอกก็ดูจะเข้าใจจุดประสงค์ของพินัยกรรมนั้นดีกว่าใคร
รถชะลอความเร็วลงขณะที่ไฟแยกสัญลักษณ์ขึ้นเป็นสีแดง พี่หมอกพิงหลังลงกับเบาะ มองออกไปนอกกระจก พูดอะไรบางอย่างที่เบาบางเกินกว่าจะได้ยิน
“ขอบคุณสำหรับทั้งหมดนี้…”
ทั้งเลือดเนื้อ ของทุกชิ้น เวลาทั้งหมดที่ได้ใช้ร่วมกัน แม้จะน้อยนิด และไม่น่าจดจำในบางเรื่อง แต่พี่หมอกก็ยังจำบ่ายวันที่อากาศร้อนอบอ้าว ตอนที่พ่อพี่หมอกกอดเด็กๆของเขาทั้งสามคนเข้าด้วยกัน น้ำตาจากความดีใจที่ยังไม่เสียใครไปไหนได้ดี ราวกับมันพึ่งหยดลงบนบ่าของเขาเป็นครั้งแรก
…………………………………………………
………………………………………..
[B.N.32]
[5.10.59]
เริ่มเขียนตอนแปดโมงเช้า ตอนนี้อีกสี่นาที ห้าโมงเย็น...
สวัสดีทุกคน
ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้ง
/กลับมาแล้วนะ/
-
อ่านทีไรเศร้าทุกทีเลยนะ แม้ตอนแรกจะชอบและมีความสุขไปกับเรื่องที่หมอกกับตี๋รักกัน แต่กลางเรื่องหลังๆมา เศร้า
-
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อแล้ว ฮืออออออ
ขอบคุณที่กลับมานะคะ :heaven
-
"ยินดีต้อนรับกลับ"
รอตั้งนาน แต่มาก็ดีแล้ว. ขอบคุณนะ ที่ยังไม่หายไปไหน ขอบคุณที่ทำให้หมอกตี๋ กลับมาเจอพวกเราอีกครั้ง
คิดถึง.
-
:hao5: :hao5:
ดีใจมาก
-
:sad4: ย่อหน้าสุดท้าย อ่านแล้วโคตรสะเทือนใจ เหมือนรักมากแต่ไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาอย่าอบอุ่นหรือถูกต้องกว่านี้ ถ้าพี่เมฆมีครอบครัวก็ไม่อยากให้เดินตามทางแบบพ่อ
-
:hao5:ไม่จริงใช่มั้ยยยยย พ่อพี่หมอกคะ ถึงพ่อจะดูเหมือนไม่รักพี่หมอก แต่พ่อก้เข้าใจและรักลูกทุกคนจริงๆ ทำเพื่อลูกจนวินาทีสุดท้ายเนอะ น้ำตาจะไหลอ่ะ ฮืออออออออ สงสารทุกคน เกิดเป็นติวากุลไม่ง่ายเลย คิดถึงมากๆ เหมือนจะใช้แค่คำว่าคิดถึงก้คงไม่พอ เรารักเรื่องนี้มากๆค่ะ เมื่อมีตัวละครจากไปเลยรู้สึกเศร้าค่ะ เห้อ อยากอ่านต่อเลยยยยย :sad4:
-
งื้อออออ ดีใจที่พี่หมอกกับตี๋กลับมาาาา :mew4:
-
:impress2: ในที่สุดก็กลับมา ...รอเสมอค่ะ ดีใจมากที่ได้กลับมาอ่านอิกครั้ง...
-
ยินดีต้อนรับกลับเล้าเป็ด และโลกของหมอกตี๋นะคะ :L2:
จะตามอ่านอย่างตั้งใจทุกบรรทัดเลยค่ะ 555
เป็นกำลังใจให้ค่าา :กอด1:
-
ขอบคุณที่กลับมาค่ะ
รักตี๋ หมอก ตลอดไป
:กอด1: :กอด1:
-
มองอย่างไม่เชื่อสายตา ว่าเรื่องนี้กลับมาแล้ว ดีใจค่ะ :hao5:
หมอกลูกบ้านนี้ป่าวเนี่ย แต่ดีละที่ออกมาได้
-
เรื่องราวของตี๋และพี่หมอกกำลังจะดำเนินต่อไปอีกครั้งแล้ว
สไตล์การเขียนยังคงเดิม คิดถึงมากเลยค่ะ :L2:
-
ขอบคุณที่กลับมาค่ะ :กอด1:
-
:sad4: กลับมาต่อก็เศร้าทันทีเลย ตอนนี้อ่านแล้วสะเทือนใจ
-
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ พี่หมอกน้องตี๋
แม้จะเจือด้วยความเศร้า
-
นั้นซิ ทำไมพี่หมอกชื่อขึ้นต้นไม่เหมือนพี่น้อง
แล้วพี่เมฆนี่จะใจดำไปไหม ไล่กันปุปปั๊ป
-
:mew3: :mew3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ....ตอนแรกนึกว่าตาฝาดไปซะอีก
ต่อไปนี้คงเข้าสู่โค้งสุดท้ายของเรื่องแล้วใช่ไม๊คะ...
หลุดพ้นจากปมใหญ่ ในชีวิตแล้ว
จริงๆคุณพ่อคงคิดว่าให้อิสรภาพกับพี่หมอกนี่แหละ คือสิ่งที่ดีที่สุด
-
ปกติไม่ชอบอ่านดราม่า แต่ต๊หมอก เป็นข้อยกเว้น เป็นดราม่าที่ วางไม่ลง แต่ละคน ในติวากุล น่าสงสาร มีงินแล้ว้องแบกภาระเหมือนหุ่นยนต์ ขอจนแบบน้องตี๋ ดีกว่า ยังได้มีรอยยิ้มบ้าง
ขอบคุณที่กลับมานะคะ
-
เห้ออออออ ศึกพี่น้อง
-
ดีใจที่ได้อ่านตี๋กับหมอกแล้ว ขอบคุณที่กลับมาเขียนต่อนะคะ :กอด1:
-
นึกว่าฝันไป กลับม่แล้วจริงๆน้องตี๋
-
สงสัยเหมือนตี๋ล่ะ
ถึงชื่อเล่นจะแบบเดียวกัน แต่ชื่อจริงไม่เข้ากลุ่มนะ
-
ขอคุณที่กลับมาเขียนต่อ คิดถึงคนเขียนเป็นที่สุดค่าาาาาาาา :กอด1:
-
รอมาตลอด ดีใจมากกกกก
เพ่งมอง ให้แน่ใจ อีกครั้ง จ๊ากกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขอบคุณไร้ท มากๆ
พ่อ ให้อิสระ ไม่ผูกมัดหมอก แล้ว
หมอก ได้ใช้สมอง ความสามารถทำงานอย่างที่ชอบ
อยากเห็น หมอก จะประกาศศักดาเกรียงไกร
ให้ใครๆ เหวอกันไปเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยินดีต้อนรับกลับนะคะ ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงเลยค่ะ
... หนู หนูไม่รู้จพูดยังไง แต่เสียใจ เสียใจมากๆ ตั้งแต่โตมาพี่หมอกกับพ่อยังไม่ได้คุยกันดีๆด้วยซ้ำ แล้วนี่อะไร ตัดขาดนั่นพูดจริงๆหรอ.. คุณพ่อใจร้ายมากเลยนะคะ หนูนึกว่าจะมีอะไรให้พี่หมอกเซอร์ไพรส์ซะอีก เสียใจมากจริงๆ ร้องไห้ไม่หยุดเลย แต่แบบคิดอีกที ครั้งนี้พี่หมอกก็ถือว่าเป็นอิสระจริงๆแล้วสินะ ไม่ต้องคอยอยู่ใต้ความกดดันของใคร เป็นตัวของตัวเอง บางทีหนูก็อยากให้ชีวิตพี่หมอกเจอแต่สิ่งดีๆบ้าง ทำไมเป็นลูกคนกลางที่ดูอาภัพจังเลย แต่ก็นะ ความสุขของพี่หมอกก็คือตี๋นี่นา เอาจริงๆคือชอบตรงนี้มากๆ ไม่ง่าจะครั้งไหนที่พี่หมอกอ่อนแอ ข้างๆพี่หมอกก็คือตี๋ ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ก็จะผ่านไปด้วยกัน..
ลึกๆแล้วหนูหวังไว้ว่าในช่วงนาทีสุดท้ายก่อนที่พ่อพี่หมอกจะไป จะมีการพูดคุยหรือร่ำรากันในตอนสุดท้าย แค่สักครั้งที่พ่อพี่หมอกยิ้มให้ตี๋ ฝากพี่หมอกไว้กับตี๋เหมือนที่ม๊าของตี๋ทำกับพี่หมอกบ้าง หนูรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก แต่ลึกๆแล้วจะโกรธลูกคนนึงได้ขนาดนี้เลยหรอคะ ทำไมเป็นชีวิตจริงที่โหดร้ายจัง ตอนนี้พี่หมอกก็เหมือนนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง พี่เมฆได้พ่อมาเต็มๆจนเราคิดไม่ออกเลยว่าเมื่อก่อนเค้ากับพี่หมอกรักกันแค่ไหนอะไรเป็นตัวทำให้พี่เมฆตัดน้องในใส้ได้ลงคอเหมือนกับที่คุณพ่อทำกับพี่หมอกได้ขนาดนี้ ตอนนี้แบบเศร้าไปหมด ทำอะไรไม่ถูกเลย .. แต่ชีวิตเราคงไม่ได้เจอแต่เรื่องร้ายๆใช่ไหมคะ ไรท์เตอร์คงไม่ใจร้ายกับเราขนาดนั้นหรอกใช่ไหม ขอตี๋นะคะ (ขออธิษฐาน) ให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตของพวกเค้าบ้าง คิดถึงมากๆนะคะ :o12: :o12:
-
โห คิดถึงมาก
อิสระภาพที่ต้องแลกมาด้วยน้ำตา เอาจริงๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ มันจะมีทางออกที่ดีกว่านี้ไหม
อย่างน้อยที่สุดก็ยังมีคน2คนที่จะเดินเคียงข้างกันไปใช่ไหม
-
ขอบคุณที่กลับมานะคะ คิดถึงพี่หมอกน้องตี๋มากเลย
-
อ่านย่อหน้าสุดท้ายแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ฮือ
ชอบมากๆ เขียนดีเหมือนเดิม ฝีมือไม่ตกเลยย55555
ชอบตอนนี้ตรงที่ทำให้เห็นว่าตี๋กับพี่หมอกนี่ ผ่านเวลาด้วยกันมามากทั้งทุกข์และสุขจริงๆ
นี่สิคู่ชีวิต :katai2-1: มาต่ออีกนะคะะะ ดีใจมากเลยที่กลับมา
-
อ่านวันที่ นึกว่าตาฝาดมาต่อแล้ว ดีใจมากครับ :hao5:
-
ไม่ได้อ่านตอนหลักนานเลย 555 โอบกอดคนเขียนด้วยความคิดถึงง งืม อ่านแล้วหม่นๆ แต่ก็เข้าใจ
ไม่มีอะไรเพอเฟกต์ไปเสียทุกอย่าง แต่อย่างน้อยพี่หมอกก็ยังมีตี๋อยู่ข้างๆ
เราคิดว่าการมีคนให้รักและคนที่รักเขาเข้าใจเรานี่มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งเหมือนกันนะ
-
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :monkeysad:
-
:mew6: ขอบคุณที่กลับมาต่อดีใจมากๆๆคะ :pig4::กอด1: :L1:
-
อ่านจบแล้วถึวกับถอนหายใจ เฮ้ออออออ~
มันอึดอัดยังไงไม่รู้ แต่อ่านจบแล้วโล่งมาก
พี่หมอกเป็นอิสระแล้ว พี่ดีใจไหมนะ
ตอนหน้ามาแบบเบาๆนะคะ เลิฟๆๆๆๆ
-
พี่หมอกน้องตี๋กลับมาแล้ว ดีใจจัง
คิดถึงคนเขียนด้วยค่ะคงเรียนหนักน่าดู สู้น้าาา
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณที่กลับมาค่ะ
ไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย
-
ถึงกับต้องกลับไปอ่านตอนก่อนหน้า
-
เมื่อวานกลับมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบ อ่านนานจนลืมว่าเคยอ่าน จนไปตอนเกือบ20ถึงคุ้นๆ
ดีใจที่มาต่อ หมอกเป็นพระเอกที่ให้เกียรติแฟนตัวเองมากนะ
คนเราให้เกียรติคนอื่นก็แสดงว่าเค้าให้เกียรติตัวเอง เชื่อว่าความสามารถหมอกคงกลับมายืนอย่างสง่าและภาคภูมิใจได้อีกครั้ง ครั้งนี้จะยิ่งมั่นคงกว่าเดิม
ส่วนเมฆ ชีวิตครอบครัวคงวนลูปเดียวกะพ่อ
พนักงานนับพันน่ะ ต่อให้เค้าตกงานเดี๋ยวเค้าก็ดิ้นรนไปได้(จะมีสักกี่คนที่ตกงานแหม ผลิตภัณฑ์ดีเค้าก็ใช้กันไม่เกี่ยวกับพฤติกรรมความชอบทางเพศของเจ้าของบริษัทซะหน่อย) แต่ครอบครัวที่แตกร้าวของคุณน่ะ ใครมันจะช่วยได้
-
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงงงงงงง คิดถึงหมอกตี๋มากเลยยย :o12:
สองบรรทัดนี่แบบฟหกดเ้่าสวงมากเลยค่ะ ฮืออออออ
-
ขอบคุณครับ คิดถึงหมอกตี๋ที่สุดเลย
-
ดีใจที่สุดที่กลับมานะคะ
ตั้งใจอ่านทุกบรรทัดเหมือนเดิมเลยค่ะ รักนิยายเรื่องนี้นะคะ
มาต่ออีกบ่อยๆนะคะ เลิฟฟฟฟ
-
ดีใจที่สุดเลย
ขอชมคนเขียนนะคะ
ต่อให้ห่างหายไปนานมาก
แต่ฝีมือไม่เปลี่ยนเลย
พี่หมอกยังคงเป็นพี่หมอกคนเดิม ตี๋ก็เหมือนกัน
คิดถึงจัง อ่านตั้งแต่มัธยม ตอนนี้เรียนจบแล้วจ้า
-
ดีใจมากที่กลับมาค่ะ เห็นตอนแรกไม่แน่ใจด้วยซ้ำ
-
ดีใจที่กลับมานะครับ
ลายเส้นยังเฉียบขาดชัดเจนเป็นเอกลักษณ์ทุกอย่างเลยยย
รอติดตามนะครับ
-
ดีใจเหลือเกินที่กลับมา
ดีใจมากจริงๆ
ยังคงงดงาม ตราตรึงเสมอ
รักพี่หมอกมากเท่าที่ตี๋รัก
โค้งสุดท้ายแล้วซินั
-
กลับมาทั้งที ก็ทำให้เป็นบรรยากาศขุ่นมัวเลยนะคะ แบบนี้มันน่าตีนัก ต้องขอบอกเลยว่าตอนนี้เป็นตอนที่ไม่ได้เศร้าที่สุดสำหรับ แต่เป็นตอนที่พี่หมอกน่าสงสารที่สุด :hao5: การจำได้ในสิ่งที่ครั้งหนึ่งมีความสุขในตอนที่ทุกอย่างสายไปแล้วเป็นอะไรที่เลวร้ายมาก(สำหรับเรานะคะ) ใจนึงเราสงสารพ่อพี่หมอกมาก คนที่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวแต่กลับไม่ได้อยู่กับครอบครัวไม่รู้ว่าจะมีความรู้สึกแบบไหน คงทั้งเหงา โดดเดี่ยว และคิดว่าพี่เมฆก็คงจะเป็นแบบพ่อพี่หมอกเช่นกัน
แต่ถึงยังไงพี่หมอกก็โชคดีที่เจอตี๋นะ ทำให้รู้จักตัวเอง มีความสุข และมีอิสระสักที สู้ๆนะ พี่หมอกน้องตี๋ :mew2:
-
กรี๊ดดดดดดด !!! มาต่อตอนใหมอีก
หลังจากอ่านตอนพิเศษไปก็เลยมาอ่านจบไปอีก 1 รอบใน 3 วัน เพิ่งเสร็จ
ได้อ่านตอนใหม่แล้วเย้ๆๆๆๆ อารมณ์มายาววววว
ขอบคุณที่มาต่อนะค้า :-[
-
ดีใจที่กลับมาค่ะ!!!!
-
กราบคนเขียนงามๆ คือแต่งดีมาก o13
เรื่องต่อกันสนิทและถึงอารมณ์มากถึงมากที่สุด ตอนนี้เป็นตอนที่บีบคั้นอารมณ์สุดๆ สงสารพี่หมอกในหลายๆเรื่อง
พี่เมฆนี้ไม่รู้เลยจะพูดถึงแกยังไง มันอึ้งมากอ่ะ
แกคงจะเป็นแบบนี้ หล่อหลอมมานานแล้ว
สงสารฝนไปด้วยเลย
เสียใจกับพี่หมอกตรงที่ยังไม่ทันได้ลาพ่อ แต่อีกทางก็อยากตะโกนบอกพี่ว่า
"ดีใจด้วย! พี่หลุดออกจากกรอบบ้าๆนั่นแล้ว!"
ขอความกรุณาคนเขียนแต่งจนพิมพ์หนังสือเลยน้า
คืออยากได้หนังสือมาก ตอนแรกอดไปเพราะมาอ่านทีหลัง plsssssss :impress2:
-
ชอคำว่า "กลับมาแล้วนะ"
-
ยังเขียนได้ดีเหมือนเดิมนะคะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน สำนวน ทุกถ้อยคำที่คุณใช้ไม่ได้บรรยายอะไรมากมาย
แต่พออ่านแล้วเรารู้สึกเจ็บปวดไปกับพี่หมอกด้วยเลยค่ะ ดีใจมากๆที่กลับมานะคะ เราจะรอ BN ออกเป็นรูปเล่มเพื่อเก็บเข้า
คอลเล็คชั่นนะคะ
ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ
-
ได้กลับมาอ่านในวันที่ เมฆครึ้ม หมอกลง ฝนตก พาอารมณ์อึมครึมได้ทั้งวันแน่ๆ
รักงานเขียนแบบนี้ ได้แต่อ่านซ้ำไปมา กลับมาแล้วก็ยินดีต้อนรับอีกครั้ง :กอด1:
-
คิดถึงจังเลยค่ะ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
รอดูชีวิตใหม่ของหมอกและตี๋ค่ะ
-
B.N.32.5
“หมอบอกว่าต้องเลือก ระหว่างความเสี่ยงของการเลือดออก หรือเส้นเลือดหัวใจตีบอีกรอบ”
“แล้วเมฆว่ายังไง”
“…สำหรับผมไม่ว่าแบบไหน ผมก็ไม่สบายใจทั้งนั้น”
“อืม นั่นสินะ”
นั่งอยู่บนเตียง ฟังถ้อยคำที่ถูกย่อยมาจากศัพท์แพทย์ยุ่งเหยิงอีกทีจากลูกชายคนโต ก็ต้องเข้าใจว่าต่อให้เป็นแพทย์ที่เก่งที่สุดหรือโรงพยาบาลที่ดีแค่ไหน เมื่อถึงคราวของตนแล้ว ก็คงหนีให้พ้นยาก
“ฉันอยากที่จะตายสบายๆ…”
“ไม่เอาน่า พ่อยังอยู่ได้อีกนาน”
“แกก็รู้ว่าไม่จริง เมฆ”
“ผมคิดแบบนั้นจริงๆ”
ไปได้สายตาเด็ดเดี่ยวแบบนี้มาจากไหน..
ใช่แม่ของแกหรือเปล่านะ เมฆ เธอเป็นคนเดียวที่กล้าจ้องฉันด้วยสายตาแบบนี้ตั้งแต่แรก จะว่าคิดถึงสายตานี้ก็ไม่แปลก เพราะก็ไม่ได้เจอกันเกือบๆสามสิบปีแล้ว แต่เพราะถูกลูกๆจ้องมองอยู่ตลอด จึงรู้สึกคุ้นเคยเหมือนมันไม่หายไปไหน
ถ้ามองในแง่ดี ก็ใกล้จะได้เจอกันอีกแล้วนะ
แต่ถ้าโลกหลังความตายนี่ ไม่มีเธอ อลิสา มันคงจะน่าเบื่อมากเลยทีเดียว
ดูลูกชายคนโตของเรา ได้ทั้งนิสัยของฉัน ความรับผิดชอบ ทำงานขยันขันแข็ง และก็ได้ความอัธยาศัยดีของเธอไปด้วย เชื่อไหมว่าฝนน่ะได้ไปเยอะมากกว่าใคร เรียกได้ว่าสดใสจนไม่เหมือนฉันเลี้ยงมากับมือเลย
พูดถึงตรงนี้ก็คงจะต้องขอโทษเธอสักหน่อย ที่ฉันไม่สามารถดูแลบริษัทไปพร้อมๆกับลูกเราได้ ฉันได้แต่หวังในทุกๆวัน ว่าเธอจะให้อภัยฉันในเรื่องนี้ บริษัทถ้ามองจากมุมมองของผู้บริหารก็เหมือนเด็กทารก คิดว่าจะโตแล้วก็ล้มลุกคลุกคลานให้ใจหายได้เรื่อยๆ แต่ฉันเชื่อใจว่าลูกของเราน่ะแข็งแรง แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น ฟังดูก็คล้ายกับเป็นข้ออ้าง แต่ฉันเชื่อมั่นอย่างนั้นจริงๆ
ในช่วงสุดท้ายของชีวิตแบบนี้ ฉันกลายเป็นคนแก่ไปเลยนะ
เธอเห็นสภาพของฉันตอนนี้ก็คงจะหัวเราะออกมา แล้วคงจะพูดแบบที่เธอชอบพูดเสมอๆ ว่า “ฉันบอกคุณแล้ว”
ใช่ เธอน่ะบอกฉันแล้ว ว่าฉันจะต้องตายอย่างเดียวดาย
แต่ตอนนี้เจ้าเมฆมันก็นั่งอยู่ข้างเตียง ถึงจะคร่ำเคร่งอยู่กับแท็บเล็ตและงานอยู่ก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่ได้ตายอย่างโดดเดี่ยวอย่างที่ทำนายในตอนนี้ โชคอาจจะเข้าข้างเธอถ้าเมฆกลับไปก่อน
ฝน ลูกสาวคนเดียวของเรา เธอคงไม่รู้ว่าฉันคงเป็นพ่อตาที่ใครๆก็ปวดหัวแน่นอน ฉันมันเป็นคนปากแข็ง จะให้ไปพูดตรงๆว่าหวงลูกสาวมากแค่ไหนใครๆก็คงจะไม่เชื่อ และฉันก็คงไม่มีหน้าไปพูดแบบนั้นกับใครเขาด้วย ฉันเลยได้แต่ตามสืบข่าวของลูกสาวเราอย่างห่างๆ ว่าไปคบกับใคร บ้านช่องเขาเป็นยังไง ช่วยไม่ได้ ฉันห่วงของฉันแบบนี้
ถ้าฉันจะมีโอกาสได้กอดลูกของเราบ่อยๆ พวกเขาคงจะอ่อนโยนกว่าที่เป็นอยู่
มาคิดได้ในตอนที่แม้แต่นอนราบยังไม่ไหว มาคิดได้ในตอนที่ปากฉันหนักยิ่งกว่าอะไร แค่จะบอกว่าอยากจะเจอฝน ฉันยังไม่พูดออกไปเลย อลิสา เธอต้องหัวเราะฉันแน่ๆ พอคิดถึงเสียงหัวเราะของเธอ ฉันก็นึกถึงลูกชายคนกลางของเรา
หมอก
ฉันเป็นพ่อมันแท้ๆ…ยังไม่เคยได้ยินเสียงหัวเราะของมันเลย
จะเป็นแบบไหน สดใสหรือเปล่า สู้เธอได้ไหม?
ในบรรดาลูกสามคน หมอกเป็นคนเดียวที่ฉันได้ตั้งชื่อจริงให้ อัษฏา ฉันตั้งชื่อนี้เพื่อให้เหมือนกับชื่ออลิสาของเธอ เธอน่ะเกรงใจฉันเกินไป ตั้งชื่อลูกเราสองคนให้เหมือนฉัน ธนินท์ ธนันตถ์ ธนัชชา พวกเขาเป็นลูกของพวกเรา ไม่ใช่ลูกของฉันคนเดียว
ทั้งๆที่ตั้งใจให้ชื่อคล้ายเธอ แต่หมอกกลับพกนิสัยของฉันไปจนหมด จนแทบไม่มีเค้าโครงของเธอเลย
เธอน่ะ น่าจะให้ความเข้มแข็งกับเขาอีกหน่อย ที่เห็นว่ามันแข็งกระด้างแบบนี้ก็เพราะอ่อนแอเกินไป ไม่สิ ไม่มีหรอก ลูกเราไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่มันอ่อนโยนเกินไปต่างหาก หมอกอ่อนโยนเสียจนฉันรู้สึกผิดทุกครั้งที่เห็นหน้า ฉันควรจะหล่อเลี้ยงความเปราะบางนั่นด้วยความเมตตา ไม่ใช่ความเย็นชาแบบที่ฉันเลือกใช้ แต่หมอกน่ะเลี้ยงยากจริงๆนะอลิสา ต่อให้รวมฝนหรือเมฆเข้าด้วยกันก็ยังไม่ได้ครึ่งนึงของมันด้วยซ้ำ จนหลายครั้งฉันได้แต่โมโหว่าความอ่อนโยนนั่นไม่เพียงพอหรอกที่จะทดแทนส่วนอื่นๆของมันได้ อย่างที่ฉันบอกเธอนั่นแหละ ว่ามันได้ส่วนของฉันไปเยอะเกินไป ถึงได้หัวแข็งทำอะไรไม่สนใจคนอื่นเอาเสียเลย
ในบรรดาสามคนนี้ ฉันเสียใจที่จะบอกว่าหมอกเป็นลูกชายที่ฉันรักมากที่สุด
ไม่ใช่ว่าเมฆไม่ดี หรือฝนไม่น่ารักพอ สองคนนั้นมีสเน่ห์ในแบบของตัวเอง มีความโดดเด่นเฉพาะอย่าง และฉันเอ็นดูเด็กสามคนนี้เท่าๆกัน แต่มันก็ยังทำให้ฉันรู้สึกผิดที่มีความคิดแบบนี้ขึ้นมาอยู่ตลอด
หมอกเป็นเด็กเก่ง เป็นเด็กที่มองอะไรบางอย่างแค่เพียงครั้งเดียวก็สามารถทำตามได้ เป็นคนที่เข้าใจเรื่องระบบ เรียนอะไรก็เป็นที่หนึ่ง เป็นคนที่ฉันหวังให้มาสืบสานกิจการของเรามากที่สุด ฉันคิดไว้แบบนี้ตั้งแต่แรก ว่าอยากให้หมอกเป็นคนดำเนินกิจการโดยมีเมฆที่เก่งเรื่องการสื่อสารมากกว่าคอยช่วยเหลือ และเพราะหมอกเป็นคนเข้มเข็ง ฉันเลยอยากให้หมอกทำหน้าที่นี้มากกว่าเมฆที่มีพลังงานในตัวต่ำกว่า ฉันรักและห่วงลูกชายของฉันเท่ากัน ฉันเลยอยากให้พวกเขาทำในส่วนที่เขาถนัดมากที่สุด เธอพอเข้าใจใช่ไหม
ความเก่งนั่นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ฉันรักหมอกมากที่สุด แต่เพราะว่าเธอต่างหาก อลิสา เธอทำให้ฉันรักหมอกมากกว่าใคร
เขาเกิดมาในช่วงเวลาที่เราลำบากที่สุด หลังยุคที่กิจการของเราเติบโตในช่วงเมฆลืมตาดูโลกไม่นาน ทุกอย่างก็กลับสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้งในช่วงที่หมอกเกิด ฉันกับเธอ เราไม่เคยญาติดีกันเท่าตอนนั้นเลย เธอดูแลฉัน ให้กำลังใจฉันอยู่ตลอด ช่วยงานของฉัน ไม่มีใครเก่งเรื่องบัญชีเท่าเธอ ในขณะเดียวกันเธอก็เลี้ยงลูกของเราทั้งสองคนอย่างสุดความสามารถ ให้ความรักอย่างที่คนอย่างฉันไม่มีวันจะให้ได้เท่าที่เธอทำ เธอได้ทำให้ฉันรู้ว่าในโลกใบนี้ มีความรักแบบของเธออยู่ และฉันโชคดีแค่ไหนที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความรักนั้น
แม้พวกเราจะล้มเหลว แต่เราก็โชคดีที่ไม่ถึงขั้นล้มละลาย เงินที่เหลืออยู่บ้าง ฉันซื้อบ้านริมทะเลให้เธอเป็นของขวัญวันแต่งงานที่ไม่เคยมีโอกาสได้ให้กับเธอเลย ส่วนหนึ่งฉันกับเธอช่วยกันต่อไม้ ทาสีบ้าน แต่ปัจจุบันมันถูกรื้อและสร้างตัวบ้านใหม่ทับที่เดิม จนฉันจำภาพเค้าโครงเดิมไม่ได้อีกแล้ว
เธอชอบทะเล
ฉันจำครั้งแรกๆที่พวกเราไปเที่ยวกันได้ ตอนนั้นเธอยังเป็นนักศึกษา ฉันเรียนจบทำงานปีแรก พอเงินเดือนออก ฉันก็ชวนเธอนั่งรถสองแถวมาเที่ยวริมหาดนี้ เธอยิ้ม หัวเราะสดใสจนแดดวันนั้นก็ไม่สว่างสไวเท่ารอยยิ้มของเธอ ขอโทษนะที่ฉันไม่เคยบอกเลยว่าเธอมีค่าแค่ไหนแม้แต่ตอนที่เธอจากไป…แม้แต่ตอนนั้นเธอก็ยังให้ของขวัญที่ดีที่สุดกับฉันอีกชิ้น คือลูกสาวของพวกเรา
หมอก ทำให้ฉันยังนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น ยังจำชัดเหมือนเป็นที่เก็บความทรงจำ ทุกครั้งที่ฉันเห็นหมอก ฉันจะรู้สึกเหมือนกำลังเรียกชื่อของเธออยู่ และยิ่งรักมากเท่าไหร่ ฉันก็ผิดหวังและเจ็บปวดมากเท่านั้นเมื่อคิดว่าลูกเราเดินไปไกลจากเส้นทางที่ฉันคิดเอาไว้
ถ้าเป็นเธอ เธอคงต้องตามใจลูกเราแน่ๆ
พฤติกรรมของหมอก สร้างความปวดหัวให้ฉันตลอด ชกต่อย แข่งรถ เที่ยวผู้หญิง แค่ไม่มีเรื่องเหล้าหรือยาเสพติดฉันก็ต้องขอบคุณพระเจ้าซักเท่าไหร่แล้ว แต่เรื่องที่คิดไม่ตกมากที่สุดคือ เธอรู้ไหมว่าลูกเราไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอทำใจได้แค่ไหนที่เห็นเด็กหนุ่มท่าทางซอมซ่อเป็นคนรักของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ
ฉันไม่เคยมีโอกาสได้ปกป้องลูกเลยในเวลาที่ผ่านมา ฉันเลยคิดว่าครั้งนี้ คงถึงเวลาที่ฉันจะได้ทำหน้าที่พ่อ ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นความคิดที่ผิดพลาดที่สุด
ฉันแค่ต้องการให้หมอกได้เจอคนที่ดีที่สุด บางทีอาจจะเป็นฉันเองก็ได้ที่ทำอะไรตามใจตัวเอง
ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็คิดมาตลอดว่าคนแบบไหนถึงจะมารับมือลูกชายของเราคนนี้ได้ เพียงแต่ไม่เคยเลย สักครั้งที่ฉันจะคิดภาพหลุดออกไปจากหญิงสาวที่อ่อนโยน มาเป็นเด็กหนุ่มคนที่ฉันได้เจอ
ถึงเขาจะดูซื่อ แต่ภายใต้ใบหน้าแบบนั้น เขาหวังผลประโยชน์อะไรจากลูกชายเราไหม
เงินหรือเปล่า ที่เขาต้องการ
ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ไม่อยากเลยที่จะให้ในสิ่งที่เขาต้องการและออกไปจากชีวิตเรา แต่เรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิอลิสา เพราะทันทีที่ฉันทำแบบนั้น คนที่โกรธเกลียดฉันมากที่สุดกับกลายเป็นหมอก ถึงขั้นที่จะล้มบริษัทฉันเลยทีเดียว เธอจะรู้สึกอย่างไร เวลาที่ลูกชายของเธอเกลียดเธอขนาดนั้น ทั้งๆที่สิ่งที่เธอมี มีเพียงความหวังดีที่สื่อสารไม่เป็น
ฉันไม่เคยโทษหมอกเลยที่จะรู้สึกกับฉันแบบนั้น
บางทีฉันก็คงเลี้ยงลูกไม่เป็นเองจริงๆ
ถึงได้คิดว่าทางที่ดีที่สุด มาจากความคิดของฉัน ฉันไม่เคยถามลูกเลยว่าเป็นยังไงบ้าง กลับกันฉันกลับถามว่า”ทำถึงไหนแล้ว” พวกเขาเป็นลูกของฉัน ไม่ใช่ลูกจ้าง ถึงฉันจะรู้ดีแค่ไหน แต่การกระทำของฉันมันไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย
ฉันอยากให้อะไรสักอย่างกับพวกเขา
ถ้าฉันจะสละตัวเองได้ ฉันอยากให้ความเข้มแข็งของฉันกับฝน มอบพลังที่ฉันยังมีอยู่เต็มเปี่ยมเหมือนเปลวไฟกองใหญ่ให้กับเมฆ และให้อิสระกับหมอก
นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันคิด แม้แต่ตอนที่ฉันบอกเมฆว่าฉันอยากจะทำพินัยกรรมสักฉบับให้พวกเขา
เมฆปฏิเสธ แต่ฉันรู้ดี รู้ว่ามันถึงเวลาของฉันแล้ว ตอนนั้น ทนายถึงมา และพวกเราก็ตัดสินใจกันในความเงียบ
ฉันถามเมฆ ในประโยคที่เจ้าเมฆต้องมองตาค้าง ใช้เวลาก่อนจะตอบ
“เมฆชอบงานที่ทำอยู่ไหม”
“…งาน?”
“ใช่ งานที่ทำอยู่ตอนนี้ ชอบมันหรือเปล่า หนักไปไหม หรืออยากทำอะไรอย่างอื่น?”
นั่งนิ่งไปนาน แล้วก็ตอบว่า “ไม่รู้สิ…ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย” เมฆถอนหายใจ ปลดกระดุมคอเม็ดบนที่กลัดกั้นความจริงไว้ “ผมทำได้เรื่อยๆ คงจะชอบด้วยล่ะมั้ง พ่อไม่ต้องห่วงผมหรอก”
หุ้นส่วนใหญ่จึงให้เมฆเป็นคนถือไว้ รวมถึงบ้านหลังใหญ่ แน่อยู่แล้วที่เมฆจะได้บ้านหลังนี้ไป เพราะสะดวกสุดถ้าจะทำงานที่สำนักใหญ่ รวมถึงหุ้นของกิจการฮ่องกง ซึ่งเมฆไม่ใช่ผู้จัดการหลัก คิดว่าคงจะไม่หนักเกินไป ยังต้องอาศัยประสบการณ์อีกมา ต้องใช้เวลากว่าจะมาถึงจุดเดียวกับฉันได้ ฉันจึงไม่เร่งร้อนอะไร
สำหรับฝน ฉันแค่ต้องการให้ถือหุ้นร่วมเฉยๆ ไม่ต้องยุ่งงานบริหาร ฉันอยากให้ฝนทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ฝนดูจะชอบไปทางภาษา ถ้ามีโอกาส หรือฝนสนใจ ค่อยให้เข้ามาช่วยประสานงานก็ได้ แต่นั่นเป็นเรื่องที่ฝนจะต้องตัดสินใจเองบ้างแล้ว ฉันได้ฝากเมฆให้ดูแลเรื่องนี้ และฝากดูแลคนที่จะเข้าไปเขยฉันในอนาคตด้วย เมฆรับปาก และเปิดเผยเรื่องที่ฉันไม่เคยรู้ว่าจริงๆแล้วเมฆก็หวงน้องสาวคนนี้ไม่ต่างกับฉัน ถึงขั้นเคยไปคุยกับแฟนเก่าของฝนคนหนึ่งเลยทีเดียว
“แล้วของหมอกล่ะ?”
อื้ม คิดหนัก
คนนี้ต้องคิดให้มาก
หมอกเป็นคนไม่ชอบให้ใครบังคับ นั่นเป็นจุดลำบากที่สุดเวลาต้องการจะทำอะไรสักอย่างที่ต้องอาศัยความร่วมมือ แค่มาถึงจุดนี้มองย้อนกลับไปก็ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์แค่ไหน ที่ยอมจากเด็กคนนั้นไป เรียนต่อในสาขาที่คิดว่าต้องใช้เวลาสี่ปี แต่กลับมาในเวลาสองปี ก็คงจะมีเวลาที่ยากลำบากมากเลยสินะ..
“ไม่ต้องให้อะไร”
“ครับ?”
“ไม่ต้องให้อะไรหมอกเลย แบบนี้แหละ”
“ทำไมล่ะ?”
“ฉันพอแล้ว กับเจ้าลูกคนนี้”
“พ่อโกรธหมอกหรอ”
“จะบอกว่าไม่เลยก็คงไม่ได้ ก็คงจะมีบ้าง แต่พอแล้ว ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรแล้ว”
เคยพูดแรงถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกไป ตอนนั้นมีแต่ความโกรธ โมโห ไม่ได้โกรธที่มันไปลงเอยกับเจ้าเด็กนั่นอย่างเดียวหรอก แต่โกรธที่มันทำอะไรไม่ปรึกษาใคร หุนหันพลันแล่น และคิดจะหักหลังบริษัทที่เลี้ยงตัวเองมา ถึงมันจะยังไม่ทำแบบนั้นจริงๆ แต่คิดว่าอยากหมอกถ้าจะทำคงไม่ใช่เรื่องยาก และก็คงจะทำได้จริงๆโดยไม่รู้สึกอะไรนอกจากชัยชนะ
แค่โกรธกันด้วยเหตุผลส่วนตัวต้องทำให้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรอ
แล้วก็นึกถึงคำที่มันเคยพูดไว้ว่า ทุกคนล้วนทำงานเพราะเหตุผลส่วนตัว ก็คงจะจริง ฉันก็สร้างอาณาจักรทางการเงินยิ่งใหญ่ขนาดนี้เพื่อให้ลูกๆทุกคนได้อยู่อย่างสบาย ไม่ต้องลำบากอย่างที่ฉันเคยเจอ ก็ไม่คิดว่ามันจะให้ผลลัพธ์ที่ตรงข้ามกับที่คิดขนาดนี้
อยากย้อนเวลากลับไป คิดโดยทั้งๆที่รู้ว่าทำได้ซะที่ไหน อยากจะกลับไปสอนมันใหม่ จะใช้เวลาด้วยกันให้มากกว่านี้ ตอนแรกคิดไว้ว่าถ้าอยู่ถึงอายุสักแปดสิบ อาจมีเวลาแก้ตัวใหม่กับหลานตัวน้อยๆ แต่ดูสิ เมฆก็มัวแต่ทำงาน หมอกก็ดันอยู่กับผู้ชายคนนั้น แล้วฝนก็ยังเด็กเกินไป เด็กจนยังสับสนว่าชีวิตนี้ต้องการอะไรกันแน่
…แล้วฉันล่ะอลิสา ฉันต้องการอะไรกันแน่นะ
“อยากให้อิสระกับหมอกซักที”
“คนอย่างนั้น ต่อให้เป็นด้ายเล็กๆ ถ้าไม่ได้เลือกเองก็คงอึดอัดอยู่ดี”
เมฆพยักหน้าเงียบๆ ดูจะรู้จักน้องชายดีเหมือนกันนะ
เห็นแบบนี้ก็สบายใจ
“เมฆ แล้วแกคิดจะบอกหมอกยังไง”
“ไม่ว่ายังไงผมก็คิดว่าให้บ้านซักหลังกับรถของมันไว้ก็ได้นะพ่อ”
อย่างหมอก อีกไม่นาน ก็คงหาใหม่ได้
บ้านหรอ
นึกถึงกลิ่นทะเล
บ้านหลังที่รักที่สุด และรู้สึกจริงๆว่านี่แหละ คือ”บ้าน”ของฉัน
บ้านที่เธอกับฉันตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าด้วยกัน เธอยังไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ เพราะหมอกน่ะกินนมเก่งกว่าลูกคนไหน ร้องไห้โยเย ให้อุ้มตลอดทั้งคืน ฉันอุ้มเจ้าเด็กตัวเล็กๆขึ้นพาดบ่า ร้องเพลงเบาๆเดินวนไปรอบบ้าน ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเราก็มีเวลาแบบนั้น
เวลาที่อุ้งมือเล็กๆนั้นเอื้อมมาหา แล้วเรายื่นนิ้วออกไปให้จับ ความรู้สึกอุ่นก็ท่วมท้นจนน้ำตาปริ่ม
ไม่อยากจะลืมเลย ฉันน่าจะจำไว้ให้แม่นๆ
ความรู้สึกของการเป็นพ่อ ว่ามันวิเศษแค่ไหน
มันล้ำค่า ต่อให้เอาทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกมาแลก ฉันก็จะไม่คิดลังเล
ความรู้สึกของการเป็นสามี ที่ได้มีเวลาดีๆอยู่กับเธอ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆในชีวิตนี้ และต้องใช้เวลาที่เหลือด้วยความทรงจำเหล่านั้นเพียงลำพัง โดยไม่มีเธออยู่
….มันก็คุ้มค่าเหลือเกิน
“ให้บ้านริมทะเลหลังของแม่แก รถทุกคันของมัน”
ทนายจดลงบนกระดาษ ฉันเฝ้ามองพวกเขาเซ็นลายเซ็นรับรองการเป็นพยาน ยื่นมาให้ฉันเซ็น ดูสิ แค่ไม่ได้จับปากกาไม่นาน ลายมือฉันก็สั่นจนทุเรศตัวเองแล้ว
“เมฆ แกต้องไล่หมอกไป”
“ผมไม่อยากทำแบบนั้น”
“แกก็รู้ ว่ามันจะไม่มีทางอิสระ จนกว่าเราจะตัดทุกทางจากมันแบบนี้”
“…ผมก็รักน้องของผมนะพ่อ”
“เพราะว่าแกรัก..แกถึงต้องทำแบบนี้ เพราะไม่ว่าทางไหน หมอกก็คงจะไปจากพวกเราอยู่ดี ให้มันได้ไปอย่างสบายใจเถอะ”
อย่าได้เป็นชนักติดหลังให้ต้องรู้สึกหนัก อย่าเป็นหินถ่วงไม่ให้เหยี่ยวตัวนั้นบินสูง
จงเป็นลมใต้ปีกที่ไร้ตัวตน พัดพาให้อิสระโอบอุ้มหมอกของพวกเราไว้
“…พ่อครับ”
“อย่าร้องไห้เลย พ่อปลอบแกไม่เป็น”
“ผมไม่อยากคิดว่าถ้าไม่มีพ่อจะทำยังไงเลย”
“ไม่ต้องคิดเลย เมฆ เพราะถ้าเวลามันมาถึง แกจะรู้เองว่าแกต้องทำยังไง คิดไปก่อนแกก็มีแต่เสียใจ ฉันยังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่ช่วยแกเท่าที่ฉันจะทำไหว”
“พอแล้ว…พ่อไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว พ่อพักผ่อนเถอะ”
อย่าไปเลย เมฆ นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยกันอีกซักหน่อย
แต่ฉันกลับตอบพยักหน้าไป
ไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหม เธอคงหัวเราะฉันอยู่สินะ
ฉันหลับตาลง ฟังเสียงรองเท้าเมฆเดินออกไป ประตูปิด ทิ้งฉันอยู่กับเสียงของเครื่องวัดชีพจรและสายระโยงรยางค์
อลิสา
ฉันรู้สึกเหมือนเธอยังจับมือฉันไว้อยู่เลย
…………………………………………..
………………………………..
[B.N.32.5]
[6.10.59]
/อยากฟังความเห็นคนอ่าน 55 เป็นไงบ้าง พูดคุยกันได้นะ ไม่ได้เขียนมานานมาก ชอบอ่านความเห็น เอาตามสบายใจเลย/
/ตอนหน้าคงจะเป็นตอนจบแล้ว เจอกันต่อในเล่ม :)) /
-
อ่านจบพร้อมน้ำตา
คุณพ่อ :sad4:
-
:hao5: :hao5:
รอหนังสือ
-
อ่านตอนนี้แล้วมันเศร้าจริงๆ :m15:
-
จริงๆอยากให้คุณพ่อรู้จักตี๋ให้มากกว่านี้จัง แต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว... :เฮ้อ:
ตอนหน้าจะจบแล้วสินะคะ รู้สึกใจหายยังไงไม่รู้
-
ไม่คิดว่าคุณพ่อจะรักพี่หมอกมากที่สุด เราคิดว่าตอนนี้พี่หมอกได้รับรู้ทุกการกระทำของพ่อนะคะ ขอให้พ่อหลับให้สบายนะ :hao5: กว่าจะเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ มันยากนัก ยิ่งทำให้ได้ดังใจทุกอย่างยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ได้แต่หวังว่า พี่หมอกจะเข้าใจพี่เมฆด้วย พ่อไม่ต้องห่วงนะ น้องตี๋เป็นเด็กดี ถึงจะขี้กังวลไปหน่อย แต่ตอนนี้ตี๋ก้พัฒนาขึ้นแล้ว ต้องช่วยพี่หมอกได้แน่ๆ สุดท้าย ขอบคุณคุณพ่อมากๆ ที่ให้อิสระพี่หมอกค่ะ :o12: ถึงภายนอกครอบครัวนี้จะดูเย็นชาใส่กัน แต่จริงๆแล้ว รักกันมากขนาดนี้ ได้แต่เสียดายเวลาที่โกรธกัน :เฮ้อ: ถึงจะเหมือนไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วก็รู้นิสัยลูกทุกคนแท้ๆ
ตามเรื่องนี้ตั้งแต่ยังเรียน จนตอนนี้ทำงานมาได้สี่ปีแล้ว ก้ยังรักมากเหมือนเดิม ใจหายเหมือนกันที่ตอนหน้าจะจบแล้ว ขอบคุณคนเขียนที่ไม่ทิ้งเรื่องนี้เนอะ รักคนแต่งมากค่ะ
-
เสียดายที่คุณพ่อไม้ได้รู้จักตี๋มากกว่านี้เนอะ
-
โอ้ย ทำไมมันบีบหัวใจขนาดนี้ คุณพ่อคะ ฮือๆๆๆ
เศร้าเลยทีนี้ ขอโทษพี่เมฆด้วย แงๆๆ
เศร้าเกินอ่ะ
แล้วถ้าพี่หมอกรู้ความจริงล่ะ ไม่อยากจะคิด
จะจบแล้ว แต่เค้ารอหนังสือนะ อยากให้ทันงานสัปดาห์หนังสือจัง แหะๆ
-
ฮืออออ มาพร้อมความเศร้า ฮืออออ
-
อยากให้พ่อกับหมอกมีเวลาเปิดใจให้กันสักหน่อย อ่านตอนนี้แล้วเศร้าหนัก :hao5:
:pig4: :กอด1: :L1:
-
รอเล่มมมมม รักมากเรื่องนี้ :heaven
-
หือๆ ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ รอรวมเล่มเลยนะครับ ขอตอนพิเศษฟินๆเยอะๆนะ ^^
-
จนถึงตอนนี้ก็ยังคงเป็นนิยายเรื่องเดียวและเรื่องแรกที่ทำเราร้องไห้
ชอบภาษา ชอบตัวหนังสือทุกตัวที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกของทุกตัวละคร
รอคอยตอนสุดท้ายนะคะ แม้ว่าจะอยากให้มีต่อไปเรื่อยๆก็ตามที แฮ่ -,-
-
ความรัก บางครั้งก็ซับซ้อน แต่บทสรุปก็เพราะรัก
-
น้ำตาไหลเลยอ่า
คุณพ่อ พี่เมฆ ...
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ จริงๆนะ
-
น้ำตาไหลพราก พ่อพี่หมอกง่าาา ทำไมต้องเศร้าขนาดนี้ T T
-
โอยยยยยยยยยย...กระดาษทิชชู่จะหมดม้วนแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4:
-
มันเป็นอะไรที่ใจหายมาก ที่บอกว่าตอนหน้าจะจบแล้ว คือรู้สึกผูกพันกับนิยายเรื่องนี้มาก เป็นนนิยายที่เราชอบมากที่สุด แต่สำหรับตอนนี้ มันเป็นอะไรที่เศร้ามาก ความรักระหว่างพ่อกับลูก ที่เหมือนจะเย็นชาและเมินเฉยต่อกัน จริงๆแล้วไม่เลย หมอกคือคนที่พ่อรักมากที่สุด /ฮื่อออ เราเสียน้ำตาให้กับตอนนี้หนักมาก
-
เฮ้ยย ไม่คิดว่ามันจะเศร้าขนาดนี้ เผลอด่าคุณพ่อไปมากมาย ขอโทษจริงๆค่ะ :hao5:
ไปสู่สุคตินะคะ ขอบคุณคุณคนเขียนไม่ได้เจอนาน ยังเฉียบคมเหมือนเดิมค่ะ น้ำตาไหลTT
รอนะคะ จบแล้วก็รับได้ค่ะ เพราะจริงๆก็เคลียร์มาทุกปมแล้วเนอะ
แต่ขอตอนพิเศษสามสิบตอนได้ไหมคะ 5555 ล้อเล่นนะ รอรวมเล่มอย่างใจจดใจจ่อค่ะ สองปีผ่านไป เรามีทุนทรัพย์แล้วค่ะ ซื้อได้แล้วนะ :hao7: รักกกกกกเสมอ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆค่ะ :กอด1:
-
คุณพ่อของหมอก รักลูกทุกคน
รัก แต่แสดงความรักไม่เป็น
เลยทำให้ความสัมพันธ์ฉันพ่อลูกขาดหายไป
ซึ่งคุณพ่อมารู้สึกตัวก็สายไปเสียแล้ว
แต่พินัยกรรม คุณพ่อตั้งใจ
ทำให้ลูกทุกคนอย่างที่ควรจะเป็น
หมอก เลยได้ความเป็นอิสระ อย่างที่อยากได้
สุดท้ายหมอก เข้าใจพ่อ ถึงพูดขอบคุณ ออกมา
“ขอบคุณสำหรับทั้งหมดนี้…”
ไร้ท ที่รัก อย่าเพิ่งจบเลยนะ
ขอตอนพิเศษหวานๆ มุ้งมิ้ง ของหมอก ตี๋ nc ยิ่งดี งื้อ....เขินอ่ะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ถึงคนเขียน
คิดถึงคนเขียนนะครับ นานมากแล้วที่ได้อ่านเรื่องนี้และก็พบว่ายังอ่านไม่จบ
ตอนแรกก็ว่าจะไม่อ่านแล้ว แต่เหมือนมีอะไรที่มันยังค้างยังคา
ดีใจที่กลับมาเขียนอีก เหมือนได้เจอเพื่อนเก่า ที่เล่าบางเรื่องค้างคาอยู่
ผมจะรอตอนจบนะครับ
-
ร้องไม่หยุดเลย หนักกว่าตอนที่แล้วอีก นี่แบบเคยคิดว่าอยากจะรู้จริงๆว่าพ่อพี่หมอกมีหัวใจบ้างไหม ทำไมเย็นชากับลูกขนาดนี้ จนลืมไป ว่าไม่ว่าพ่อคนไหนก็รักลูกตัวเองทั้งนั้น ลืมไปว่าพ่อคนนี้ทำแต่งานไม่ได้มีเวลาดูแลเอาใจใส่ลูกเท่าคนเป็นแม่ แต่วันนึงกลับต้องเป็นคนดูแลลูกทั้งสามตัวคนเดียว คุณพ่อคงจะเหนื่อยมาก แต่บวกกับความเย็นชาและปากแข็งของตัวเอง เลยทำให้อยากดุลูกหนือกอดลูกแค่ไหนก็ทำได้สื่อผ่านสายตาและใบหน้าที่เรียบนิ่งนั้น
เป็นตอนที่เศร้าและซึ่งมากค่ะ อยากกราบขอโทษคุณพ่อ และขอโป้งไรท์เตอร์ที่ทำให้หนูมองพ่อพี่หมอกแย่มาตลอด ทำไมไม่รู้จักคิดฮ้าาาา อ่านจบก็ยังรู้สึกเสียดาย.. เสียดายเวลา คุณพ่อน่าจะได้คุยกับตี๋เป็นส่วนตัวแท้ๆ แต่เพราะบางทีเวลาก็ไม่เคยรอใคร อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ทุกอย่างมันกระชั้นชิดไปหมด นี่ร้องไห้หนักมากเลยค่ะ คุณพ่อรักและหวังกับพี่หมอกมากที่สุด และรู้สิ่งที่พี่หมอกต้องการมากที่สุดด้วย แต่สำหรับหนู อิสระที่ได้มามันเทียบไม่ได้เลยกับช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา เสียใจมากที่สิ่งสุดท้ายที่คุณพ่อให้กับพี่หมอกคืออิสระ ไม่ใช่อ้อมกอดที่แสดงให้รู้ว่าพ่อคนนี้รักลูกมากกว่าใครที่ไหน
ถึงขั้นที่ไม่ว่าเรื่องไหนก็ไม่เคยเอ่ยปากว่าแต่แค่ลูกมีคนรักที่เป็นเด็กผู้ชายหน้าซื่อๆเข้ามา พ่อถึงต้องออกตัวไปเตือน แต่เพราะความที่พูดไม่เป็นเลยทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปกว่าเดิม โอ้ย มันตื้นตันไปหมดไม่รู้จะพูดอะไร อยาก อยากให้พ่อพี่หมอกได้ลองรู้จักตี๋จริงๆ แต่ปาฏิหาริย์ไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกเรื่อง ที่ใจหายยิ่งกว่า คือนิยายที่อ่านซ้ำไปซ้ำมา จบแล้วจบอีกไม่ต่ำกว่าสิบรอบภายในสองปี กำลังจะจบลงแล้ว.. ใจหายมากค่ะ แต่เห็นคำว่ารวมเล่มนะ ฮืออออ จะเอาาาาาาาา โอกาสครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้พลาดอีกแล้วค่ะ ขอระยะเวลาโอนนานๆหน่อยนะคะ เห็นใจเด็กม.ปลายคนนึงที่หมดตัวกับค่าห้องและค่ากีฬาสีด้วย พฮือออ :z3: :z3: :z3:
รักนะคะ ขอบคุณที่กลับมา ขอบคุณจริงๆค่ะ.
-
พ่อพี่หมอกน่สงสารจริงๆ :hao5:
ปล.อ่านตอนนี้แล้วพูดอะไรไม่ออกเลย
-
ตรึงใจจจจจ
รักเรื่องนี้มากกกก
รักพี่หมอก.
ขอบคุณที่มาปลดล็อคความรู้สึกค้างคาให้คลายออกนะคะ
รักคุณพ่อเหมือนกันนะคะ
รับหนูเป็นสะใภ้ได้นะ
-
หงุดหงิดคุณพ่อ แน่ใจหรือว่าที่ทำไปถูกต้อง
อย่างไรความผูกพันธ์ของครอบครัวพี่น้องควรมีอยู่
ไม่แสดงออกใช่ว่าไม่แคร์ ก็เหมือนที่คุณพ่อเป็น
โมโหทำสิ่งร้ายๆ ต่อกัน มันก็ผลกระทบที่ใครบางคนเริ่มก่อน
ทำแบบนี้กลายเป็นหมอกมีแค่ตี่คนเดียวที่รัก พ่อ พี่ น้องกลายเป็นคนอื่น
ถ้าหมอกดีใจที่โดนตัดขาดอย่างที่พ่อคิด หมอกก็คงไม่เสียใจ แล้วหมอกก็คงไม่เร่งมาตอนรู้ข่าว
คนเรามักเสียใจเมื่อสายไป เพราะไม่เชื่อว่าเรื่องร้ายๆจะเกิดขึ้นได้เหมือนที่หมอกไม่ยอมมาหาพ่อ
จนกระทั่งสายไปอย่างที่เมฆว่าใส่
แต่การแสดงออกของเมฆที่ห่วงธุรกิจ ก็คงทำให้หมอกรู้สึกว่าเมฆไม่แคร์พ่อ
การที่หมอกโดนเมฆขับไล่ตัดขาดคงเป็นเรื่องธรรมดาที่หมอกไม่เคยรู้สึกถึงความรักจากครอบครัวตัวเอง
ถ้าเราเป็นหมอกคงคิดว่าเราไม่ใช่ลูก หรือไม่ก็พ่อ พี่ เกลียดเรา กระทั้งตายก็ไม่ให้อภัย
-
การได้อ่านความคิดของคุณพ่อ ทำให้สงสารทุกคน คนในครอบครัวต่างก็รักและเป็นห่วงกัน พี่น้องก็รักกัน แต่เป็นแบบ การแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก น่าสงสารจริง ชอบมากที่มี 32.5 ถึงจะเศร้า แต่การได้รู้ความรู้สึกของคุณพ่อ ที่มีความรักในตัวลูกและภรรยา แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย ก็ทำให้อบอุ่นในใจ มีกำลังใจทีจะอ่านตอนสุดท้ายที่หวังว่า สามพี่น้องจะสามารถ รับรู้ถึงความรักที่มีให้กันได้
รอตอนต่อไปนะคะ
-
:sad4: เป็นอิสระที่มาพร้อมความเจ็บปวดจริง ๆ
-
หน่วงจนหยดสุดท้ายจริงๆข่าาาา
-
เขียนดีมาก สวยงามมากกับความรักของพ่อที่แสดงออกไม่ถูก เสียดายแทนลูกๆค่ะ
รักพ่อจัง
น้ำตาคลอ
พี่หมอกตี๋กลับมาแล้ว
อ่านตั้งแต่ยังเรียกพี่หมอก ตอนนี้อาจจะต้องเรียกหมอกเฉยๆละ 555555
ขอบคุณที่กลับมา เล่มต่อก็อยากซื้อเก็บไว้เหมือนเดิม เอาไปอยู่คู่กับสองเล่มแรก ชอบมากๆค่ะ
-
โอ๊ยต้องกลับไป ตอนที่ 1 ใหม่ ลืมไปหมดแล้ว จำได้แบบลางๆมาก
คือเค้ามาต่อแล้วจะอ่านเลยก็คงจะประติดประต่อเรืองไม่ได้ละ
สรุป เริมหน้า 1 ใหม่จ้า
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
B.N.33
พี่หมอกหลับไปแล้ว
ไม่ค่อยบ่อยนักที่จะเห็นพี่หมอกหลับก่อนฟ้ามืด วันนี้พี่หมอกดูเหนื่อย จนแค่มองก็รู้สึกไปด้วย ถอดแว่นกันแดดออกตอนรถจอดที่หน้าบ้าน ถอดรองเท้าวางเป็นระเบียบตามนิสัย รองเท้าขัดจนมันแปลบ (แน่นอนว่าไม่ใช่พี่หมอกที่ขัด) จ้องมองลงไปเห็นเงาสะท้อนตัวเองอยู่ในนั้น
ผมเดินตามขึ้นไปชั้นสอง ปลายประตูแง้มไว้ แอร์ที่พี่หมอกเรียกช่างมาติดพ่นความเย็นออกมาจนผมต้องกอดอก เดินไปหยิบรีโมตแอร์ เห็นคนขี้ร้อนตั้งไว้ที่สิบแปดองศา นอนอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ห่มผ้าห่ม ผมไม่พูดอะไร นอกจากดึงผ้าห่มที่ถูกนอนทับอยู่ออกมา วางไว้ข้างๆตัวเผื่อพี่หมอกหนาวจะได้ห่มเองได้ ห่มไปตอนนี้ก็คงโดนปัดออก
ไม่นานก็เป็นเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ
ผมนั่งอยู่ที่พื้นข้างเตียง มองหน้าต่างที่มีกระจกอย่างไม่คุ้นตา
…………………………………………
………………………………..
ตื่นขึ้นอีกครั้งตอนที่โทรศัพท์ในกระเป๋าผมสั่น หน้าจอเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น
เดินออกมาข้างนอกห้อง ปิดประตูเข้ากรอบให้เบาที่สุด กำลังจะกดรับโทรศัพท์
“อาตี๋ ใครมาหาน่ะ”
ม๊าตะโกนบอกจากครัว ผมรีบวิ่งลงบันได เสียงเครื่องยนต์ที่ไม่คุ้นเคยดังอยู่ที่นอกรั้ว
เปิดประตูพร้อมกัน ประตูรถ ประตูบ้าน เจ้าของรถก้าวออกมา มือถือหยุดนิ่ง แรงสั่นในมือหายไป ผมหย่อนมันลงกระเป๋ากางเกง
“..พี่แพน?”
“ตี๋ คุณอัษฏาอยู่ไหม?”
“อยู่ครับ เอ่อ..จะให้ผมไปตามไหม?”
“ไม่ต้องๆ ผมมาหาคุณนี่แหละ”
“ผมหรอ?”
พี่แพนพยักหน้า ผมเดินไปใกล้
“เข้ามาในบ้านก่อนสิครับ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมต้องไปแล้วเหมือนกัน คงแวะนานไม่ได้”
“ตอนนี้ก็ยังเวลางานอยู่หรอครับเนี่ย?”
ท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไม่เห็นจุดกำเนิดแสง เสาไฟข้างทางทำหน้าที่นั้นแทน พี่แพนพยักหน้าคล้ายคนหมดแรง “ตอนนี้ทำงานให้กับคุณธนันตถ์แทนแล้วล่ะ”
“เป็นไงบ้าง ต่างกับพี่- คุณอัษฏาไหมครับ?”
“คนละเรื่องกันเลยล่ะ” พี่แพนดึงแฟ้มกระดาษออกมาจากกระเป๋าสะพาย “ในด้านดีนะ”
อย่างน้อยก็คงใจเย็นกว่า
ทำงานกับพี่หมอกได้ ผมว่าพี่แพนคงเก่งขึ้นเยอะ และก็เพราะพี่แพนด้วย ทำให้พี่หมอกทำงานได้คล่องขนาดนี้
“พี่แพน”
“ครับ”
“ขอบคุณนะครับ”
“…สำหรับอะไรหรอ”
“ที่อยู่กับพี่- คุณอัษฏามาตลอด”
พี่แพนถอนหายใจ ก้มหน้าไปสักพัก พอเงยหน้าขึ้นมาก็มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า “ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าเป็นประสบการณ์การทำงานที่ดีมากๆ ได้เรียนรู้หลายๆอย่าง ทำงานข้ามขีดจำกัดตัวเองไปเยอะ จริงๆก็อยากจะขอบคุณเขาเหมือนกัน”
“ให้ผมไปเรียกให้ไหม?”
“ไม่ต้องหรอก ไม่เจอกันน่าจะดีกว่านะ”
ผมพยักหน้า
“อ่ะนี่ ของตี๋”
ซองกระดาษ สำหรับผม ผมรับมา หยิบออกมาอ่าน ไม่เข้าใจ
“ของผมหรอ?”
“ใช่ เป็นพินัยกรรมฉบับที่สอง”
“วันนั้นไม่เห็นมีเลย”
“ไม่ทันได้บอกล่ะมั้ง”
ในซองมีกระดาษที่เขียนด้วยลายมือมีเพียงข้อความสั้นๆ
‘ฝากหมอกด้วย
ธนินท์ ติวากุล’
[/i]
พินัยกรรม ยกพี่หมอกให้ผม อย่างงั้นน่ะหรอ?
ข้างในยังมีสมุดเล่มเล็กๆ ผมเทซองออกมา เป็นสมุดบัญชี ผมเห็นแล้วก็ส่ายหน้า “อันนี้ผมคงรับไว้ไม่ได้หรอก”
“หน้าที่ของผมแค่มาส่งเฉยๆ ความเห็นส่วนตัวผม ผมคิดว่านั่นน่าจะเป็นเงินสำรองสำหรับคุณอัษฏา เพราะฉะนั้นอย่าลำบากใจเลย รับไปเถอะ”
ผมอ่านข้อความสั้นๆนั่นซ้ำๆ ความรู้สึกแปลกประหลาดอยู่ในตัว
ทั้งนึกถึงป๊าผม นึกถึงพ่อพี่หมอก นึกถึงความเสียใจผิดหวังของคนเป็นพ่อ และความรักที่ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบาย
เพราะอย่างนี้ถึงไม่ได้ให้หุ้นของ T.K.group กับพี่หมอกเลยสินะ
ของขวัญชิ้นเดียวที่ให้คืออิสระ
ผมกำกระดาษแผ่นนั้นแน่น ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำมันยับ
“ตี๋”
ผมแทบไม่ได้ยินเสียงนั้นด้วยซ้ำ
ขอโทษนะครับ
ขอบคุณนะครับ
ขอโทษด้วยจริงๆ
ผมจะดูแลลูกชายคุณให้ดี ผมไม่รู้ว่าจะรักพี่หมอกได้เท่าที่คุณรักไหม แต่ผมจะไม่พยายามรักพี่หมอกเท่านั้น เพราะความรักของผมไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร
ผมซ่อนสมุดบัญชีเล่มนั้นไว้ในซอกลึกที่สุดของลิ้นชัก
วันที่จำเป็น แม้จะเป็นตัวเลข แต่คงรู้สึกเหมือนพ่อพี่หมอกมาช่วยไว้จริงๆ
เปิดประตูห้องนอนกลับเข้าไปในห้องนอน รู้ว่าพี่หมอกแค่หลับตาเฉยๆ ผมมุดเข้าไปในผ้าห่ม ก็ถูกดึงเข้าไปกอด
มองจากมุมนี้ ใบหน้าที่เหมือนจะหลับสนิทดี เหมือนจะตาฝาดเห็นคราบน้ำตาอยู่บนนั้น
ผมกระพริบตา มองอีกครั้ง ก็พบว่าเป็นเพียงแค่แสงไฟจากด้านนอกเท่านั้นเอง…
…………………………………..
……………………………….
ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่หรือครับ ม๊า ถึงจะทำใจเรื่องป๊าได้
ผู้หญิงตรงหน้าผมนิ่งเงียบไป ไม่ใช่นึกคำตอบ ผมว่าคำตอบของเธอคงชัดเจนดีอยู่แล้ว เพียงแต่ความรู้สึกบางอย่างมันมากมายเกินกว่าแค่พยัญชนะ 44 ตัวจะบรรจุไว้ด้วยกัน
ไม่ได้หรอก ตี๋
เรื่องบางอย่างก็คงไม่มีวันทำใจได้
เรื่องบางอย่าง คงไม่มีทางใดจะให้อภัยตัวเองได้
ได้แต่คิดว่าถ้าวันนั้น… ถ้าเราทำแบบนี้… ถ้าไม่เกิดสิ่งนี้ ก็คงจะไม่เกิดสิ่งนั้น
….เรื่องบางอย่าง คงต้องใช้เวลาทั้งชีวิตในการทำใจ
คืนนั้น ไม่รู้ทำไมผมนึกถึงบทสนทนานึ้ขึ้นมาได้
ทั้งๆที่มันเหมือนบทสนทนาทั่วไปที่คุณจะมีขึ้นมาตอนไหนก็ได้ของชีวิต เป็นการพูดคุยสั้นๆระหว่างรอสิ่งที่ต้มอยู่ในหม้อเดือด ผมจำไม่ได้แล้วว่าเวลานั้นอะไรที่กำลังจมอยู่ภายใต้ฟองน้ำที่ฟูล้นขอบหม้อในตอนนั้น แต่ผมกลับจำแสงที่ลอดผ่านต้นไม้เข้ามาในเวลานั้นได้ จำได้ว่ามีเสียงกระดิ่งเล็กๆของร้านบะหมี่สามล้อที่ขับผ่านหน้าบ้าน จำได้แม้กระทั่งในครัวหลังบ้านวันนั้น มีลมอ่อนๆ พากลิ่นของกระดังงาสงขลาข้างบ้านมาด้วย
จนกระทั่งได้ยินระเหยของน้ำที่ล้นจนเปลวไฟเปลี่ยนเป็นสีส้มเข้มปนฟ้า มันก็จบลง แค่นั้น เหมือนควันเล็กๆที่ทิ้งท้าย หายไปในอากาศ
แล้วผมก็ตื่น
มองไป เห็นพี่หมอกอยู่ที่ปลายเตียง
ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ทำอะไร แค่มองอยู่อย่างนั้น พี่หมอกก็คงเหมือนกัน เหมือนจะอยู่ตรงนี้ แต่ไม่มีใคร
ผมลังเลอยู่สักพักว่าตอนนี้ผมจะทำอะไรได้บ้าง
ไม่มี
ไม่มีอะไรที่ผมจะทำได้ในตอนนี้
ตอนนี้เป็นส่วนที่พี่หมอกจะต้องทำเอง ต่อให้มีกำลังใจมากเพียงไหน หรือถ้อยคำมากเท่าไหร่ สุดท้าย ก็ต้องมีเวลาเงียบๆ ตกตะกอนความคิดทั้งหมดนั้นเพียงลำพัง
ผมอยู่ตรงนี้นะ…
โดยที่ไม่รู้ตัว ก็พูดคำนั้นออกไปจริงๆ
พี่หมอกไม่ได้หันกลับมา มีเพียงมือนั้นที่ลูบข้อเท้าผมอย่างแผ่วเบา
…………………………………………
……………………………..
พลิกตัว ยื่นมือออกไป นอกจากจะเย็นชืดแล้ว ที่ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมองเพราะว่ามันว่างเปล่า
ได้ยินเสียงนกร้อง มองออกไป นกสองตัวเกาะอยู่บนสายไฟที่ผาดพ่านหน้าต่าง มองหน้าผม เอียงคอซ้ายขวา ลมพัดจนสายไฟแกว่ง บินออกไปตัวหนึ่ง อีกตัวก็บินตามไป
ลุกขึ้นจากเตียง บิดซ้ายขวาจนได้ยินเสียงกร็อบแกร็บ ล้างหน้า แปรงฟัน ฟังเสียงน้ำในขณะที่หัวยังว่างเปล่า เดินออกมาจากห้องน้ำ มองจากบันไดก็ยังไม่เห็นใคร เงี่ยหูฟังรอเสียงจากครัว ไม่ได้ยิน สงสัยม๊าจะยังไม่ตื่น
เห็นพี่หมอกยืนอยู่ที่นอกบ้าน ผ่านมุ้งลวด ในมือถือกาแฟ มองไปทางห้องครัว กาสีเงินขอบก้นดำยังวางอยู่บนเตา หอม คิดในหัวว่าอยากจะเทออกมาดื่มบ้างซักแก้ว แต่อยากจะไปแย่งคนชงเสียมากกว่า
“อรุณสวัสดิ์ อื้ดดดด” บิดขี้เกียจ ก้าวเท้าออกมาผ่านธรณีประตู เจ้าเด็กข้างบ้านก็โตกันหมดแล้ว แถมเจ๊กับผัวก็รักกันดีจนไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกัน จากนาฬิกาธรรมชาติเป็นเสียงทะเลาะกันยามเช้า จึงย้ายไปเป็นอะไรเป็นเพลิดเพลินใจกว่าอย่างเสียงนกร้องแทน
สอดมือเข้าไปเกาพุง กางเกงที่ย้วยอยู่แล้วปล่อยตัวลงอีกนิดหน่อยให้หวาดเสียว ใช้มือซ้ายเกี่ยวขอบขึ้นมา
“ทำไมพี่ตื่นเช้าจัง”
เงี่ยหูฟัง เสียงนกใกล้เหลือเกิน เงยหน้าขึ้นไป บนสายไฟ นกสองตัวบินกลับมาเกาะที่เดิม
เดินเข้าไปเกาะที่หลัง กอดเอวไว้ พิงหัวไว้กับหลังแล้วหลับตา ยังรู้สึกเหมือนง่วงจนจะหลับบนหลังพี่หมอกทั้งๆที่ยืนแบบนี้ได้จริงๆ สองแขนที่ยกหลบมือผม เกาะกุมแขนของผมไว้อีกชั้น ผมอมยิ้มตอนที่พี่หมอกดึงมือผมข้างหนึ่งขึ้นมา กดจูบลงไปเบาๆ รู้สึกดีที่รู้สึกคล้ายหัวใจพี่หมอกจะเต้นเร็วขึ้นอีกหน่อย
บอกหน่อยสิ ว่าในนั้นเป็นยังไงบ้าง
ฟังเสียงที่เต้นอย่างขยันขันแข็ง อยากมีชีวิตรอด เป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกถึงความหวัง
“…นอนไม่ค่อยหลับ”
พิธีลอยอังคารเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมไม่ได้ไปด้วย มีแค่สามพี่น้องที่ไปด้วยกัน ขากลับ ท่าทีตึงๆของพี่หมอกก็ลดลงจนสังเกตเห็น ไม่รู้ว่าพูดคุยหรือไปไหนกันมา ผมไม่ได้ถาม พี่หมอกไม่ได้เล่า กลับมาอีกทีก็ตอนค่ำๆ ผมได้ยินเสียงรถ ไฟหน้าส่องเข้าในตัวบ้าน
“ตี๋”
“หื้อ?”
“ตอนที่พ่อมึงเสีย มึงรู้สึกยังไง”
“จำไม่ค่อยได้แหะ ตอนนั้นผมยังเด็กมาก” พยายามนึก ในชั้นลึกสุดของความทรงจำ มีก้อนความคิดอยู่ก้อนหนึ่ง มันไม่ชัดเจน ผมพยายามอธิบาย “…ผมก็คิดถึง แต่ไม่ได้เสียใจ เพราะผมทำดีที่สุดแล้ว”
รู้ตัวอีกทีก็คิดว่าไม่น่าพูดออกไป สีหน้านั้นไม่ได้เปลี่ยน แต่ไม่แน่ใจว่าข้างใน ที่ที่เคยมีน้ำแข็งหนา มันบางลงแค่ไหน และจะทำให้ทิ้งรอยแผลไว้ลึกเพียงใด
บางทีถ้าพี่หมอกไม่อ่อนโยนลงขนาดนี้ ผมอาจจะไม่ห่วงเท่าที่ผมรู้สึกอยู่
ผมคงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกราะน้ำแข็งนั่นเปราะ และคิดว่าหลายๆคนก็มีส่วนช่วย ผมนึกถึงเพื่อนพี่หมอก หลายๆคนที่อยู่เคียงข้างพี่หมอกเสมอไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน
“….กูไม่คิดมากหรอก ตี๋”
“พี่ผมรู้ได้ยังไงผมคิดอะไรอยู่?”
“มึงกำลังคิดว่ามึงไม่น่าพูดออกมาใช่ไหม?”
“พี่รู้ได้ยังไงอ่ะ?”
“..กูอยู่กับมึงมานานแค่ไหนแล้ว”
“แยกกันอยู่ดูจะนานกว่าอยู่ด้วยกันนะพี่ ฮ่าๆๆ”
“ปีหน้ามึงก็ไม่พูดแบบนี้แล้ว”
“จริงด้วย ตอนนั้นก็อยู่ด้วยกันมากกว่าแล้ว”
เอียงหัวไปข้างหนึ่ง เห็นรอยยิ้มที่มุมปากของพี่หมอก ในรอยยิ้มนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ เห็นแล้วรู้สึกเหงา แต่รอยยิ้มก็คือรอยยิ้ม แดดตอนเช้าส่องมาพอดีในตอนนั้น เล่นเอาเจิดจ้าไปหมด
คิดว่าเหมือนผ่านมาไม่นาน ก็นานจนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันแรกเป็นเหมือนเรื่องเล่าที่เล่าต่อๆกันมา เป็นเหมือนเทพนิยายที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง
“วันนั้นเป็นไงบ้าง”
“วันไหน?”
“วันที่ไปด้วยกันสามคน”
เงียบไปสักพัก ไม่รู้คิดอะไรหรือมองไปที่ไหน พอแล้ว เก็บบางเรื่องไว้เป็นปริศนาบ้างก็ดี
“..ก็ดี”
“พี่เมฆยังดุอยู่ไหม”
“ไม่แล้ว”
“ฝนล่ะ เป็นไงบ้าง”
“ยังไม่ค่อยดี” มือที่กำมือผมอยู่ แน่นขึ้นนิดหน่อย ผมพูดว่า “แต่เดี๋ยวก็ดี” พี่หมอกก็พูดซ้ำประโยคเดียวกัน
ใช่
ทุกอย่าง เดี๋ยวก็ดี
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมา และที่ผ่านมาทั้งหมดจนได้จบลงแล้ว ล้วนดีทั้งนั้น
ได้เข้ามาเป็นบทเรียน ได้สอนให้เรารู้ว่าเราเข้มแข็งและอ่อนแอแค่ไหน ได้เห็นด้านที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนของตนเองและคนอื่นๆที่อยู่รอบตัว ทั้งคอยให้ความช่วยเหลือ คอยเหยียบย่ำในตอนที่อ่อนแอ ผ่านมาทั้งหมดแล้ว
คิดแล้วก็อดพูดไม่ได้ว่า
“สี่ปีที่ผ่านมา มีอะไรเกิดขึ้นตั้งเยอะแยะไปหมด”
ยังจำกลิ่นคอนโดพี่หมอกได้
ค่ำคืนที่พี่นอนคนเดียว ค่ำคืนที่มีผมอยู่ด้วย ภาพของพี่ที่นั่งอยู่โต๊ะหน้าสุดของร้านโจ๊ก มีเพื่อนร่วมตัวเป็นอาม่าอากง วันที่พี่มารับผม วันที่พี่ช่วยผมทำโมเดล มือของผมที่ยังมีคำว่ารักของพี่อยู่ในนั้น มือถือจอขาวดำ ข้อความของพี่ รูปถ่ายของพวกเราในกล้อง วันที่ต้องร้องไห้ วันที่พวกเราไม่คุยกัน วันที่ผมต้องเสียใจ พี่ก้มตัวลงผูกเชือกรองเท้าให้ผมเดินจากพี่ไป ในร้านเบเกอรี่ที่พี่ชอบจิบช็อคโกแลตร้อนตรงที่นั่งชิดกระจก มองออกไปด้านนอกในค่ำที่ฝนตก พี่ขับจักรยานง่กๆเงิ่นๆที่ริมทะเล นอนฟังเสียงคลื่นอยู่ในเปลใต้ร่มไม้ ชั้นตากผ้าหน้าบ้านที่มีเสื้อผ้าของพี่แขวนอยู่ข้างเสื้อผ้าผม เสื้อผ้าของม๊า รองเท้าหนังมันแปลบข้างไอ้โบ๋คู่ใจผม BMW 740Li ที่อยู่นอกรั้ว กับไอ้เน่ากันเก่าของพวกเรา
เป็นแค่ฉากเล็กๆที่เกิดขึ้น ในเวลาสี่ปี
ทั้งหมดนี้ ผมไม่เคยลืม
แดดเริ่มร้อน ผมหลบหลังพี่หมอกก็ยังไม่มิด เหนือคิ้วขึ้นไปเลยไหล่พี่หมอก ซ่อนอยู่แถวคอ พี่หมอกไม่ค่อยบ้าจี้เท่าไหร่ หมุนให้ตายยังไงก็ไม่สะเทือน
“…4ปีเองหรอ”
“ดูเหมือนนานมากเลยเนอะ”
“นาน..” กระชับมือแน่นขึ้นอีกหน่อย “แต่ก็ยังไม่พอ”
ผมยิ้ม สมองประมวลผลเร็วๆ แล้วยิ้มก็หายไป
เอียงหน้ามานิดหน่อย เห็นว่ากำลังมองมา ใกล้ขนาดนี้ ผมย่อตัวลง ไม่อยากใกล้เกินไป เพราะความตื่นเต้นจะทำให้ผมพูดไม่ถูก ผมขมวดคิ้ว พี่หมอกขมวดคิ้ว ผมคลายคิ้วออก พี่หมอกขมวดคิ้วมากกว่าเดิม ผมยิ้ม นัยน์ตาพี่หมอกดูจะคลายความดุลง ผมเม้มปาก พี่หมอกจ้องมองริมฝีปากผมไม่ว่างสายตา
“อะไร-“
อยากจะพูดคำนี้มานานแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าถึงเวลาที่เหมาะหรือยัง
แต่ถ้าไม่ใช่ตอนนี้แล้วจะตอนไหนล่ะ ตี๋?
“พี่หมอก”
“พูด”
“เอ่อ…”
“เร็ว-“
“…มาอยู่ด้วยกันเถอะนะ”
“…….”
ทำไมถึงต้องเงียบ ทำไมถึงต้องหน้าแดงขนาดนั้นด้วย ทำไมต้องทำให้ผมเขินไปอีกคน
“เร็วๆ โอกาสมีครั้งเดียว ผมไม่พูดซ้ำแล้วนะ”
“ล…เลี้ยงกูไหวหรือไง”
พี่หมอกพูดแล้วยังขัด ทำเอาลิ้นผมพันกันเป็นเงื่อนพิรอด
“ส…สบายจะตาย เอาอ..ไอหนึ่งมาด้วยยังชิลๆเลย” นึกถึงเจ้าหมาขี้หวง ไม่รู้อยู่บ้านนั้นเป็นยังไง มีคนเล่นด้วยไหม มันจะคิดถึงพี่หมอกเหมือนตอนที่ผมไม่มีพี่อยู่ข้างๆไหม “วันไหนไม่มีข้าวกินก็กินมันนี่แหละ”
“แบบนั้นจะกล้าพามาได้ยังไง” ชอบมองเวลามุมปากนั้นยกขึ้น มีลักยิ้มจางๆฝังอยู่ข้างแก้ม
“ผมล้อเล่นน่า” ปลายนิ้วถูกพี่หมอกเกลี่ยไปมา เล่นเอารู้สึกสยิว ยกขึ้นมาจูบแบบนั้นอีกแล้ว จะเอาให้ตายตรงนี้เลยใช่ไหม แบบที่ละลายเป็นบ่อน้ำแล้วโดนเหยียบข้ามไปเลยแบบนี้ใช่ไหม เพราะพี่กำลังจะได้แบบนั้นแล้ว
ได้แต่ดิ้นพล่านที่โดนทำมึนใส่ก็โดนดึงให้หลุดออกมาจากตัวสักที ผมเกาะแน่น พี่หมอกแงะมือผมออกอย่างใจเย็น แต่น้ำเสียงพูดว่า “ออกมา” ไม่ได้ดูใจเย็นเท่าไหร่ ผมรีบปล่อยมือออก ไม่ต่อสู้ไม่ขัดขืนเยี่ยงคนมีอารยธรรม
“ตี๋”
“ครับ?”
“ลืมตา”
“ไม่เอาอ่ะ”
“เร็ว”
“พี่หมอกจะทำอะไรผม”
“…..”
นุ่ม
ที่ปาก นุ่ม
อุ่นด้วย
ไอแดดตอนเช้าหายไปช่วงหนึ่ง หลังเปลือกตาผมกลายเป็นสีเทา สักพักก็กลายเป็นสีส้ม แล้วก็เป็นสีเทาอีกครั้งพร้อมสัมผัสที่ปาก
“จะทำแบบนี้ ลืมตา เร็ว”
“ลืมตาแล้วจะหยุดไหม”
ได้ยินเสียงลมหายใจผ่านจมูกเร็วๆ นั่นคือวิธีหัวเราะของพี่หมอกนะครับเพื่อใครจะยังไม่รู้ “มึงก็รู้คำตอบ”
พวกเรากอดกันด้วยริมฝีปาก เป็นความรู้สึกที่คนอื่นไม่มีวันเข้าใจ และคงไม่มีใครจะได้รับจากผม ตัวรับสัมผัสใช้พื้นที่แค่น้อยนิด แต่ส่งผลออกมาทั้งร่างกาย ทำให้อุ่นไปถึงข้างใน
“บอกว่าเลี้ยงกูได้…แล้ว”
“แล้ว?”
“เงินน่ะ..มีไหมวะ?”
ยิ้มให้กัน ภาพของพวกเราที่เจอกันวันแรก ผมที่กำลังอยู่ในวิกฤต มองคุณหนูลูกชายตระกูลดังยืนข้างรถราคาแพง ไม่เคยคิดว่าจะมาอยู่ที่จุดนี้ได้
“ไม่มีหรอก แต่ผมมีอย่างอื่นนะ”
“อะไร?”
คำตอบที่ไม่ได้ใช้คำพูด ยื่นตัวเข้าไปใกล้อีกหน่อย
พวกเราจูบกันจนได้ยินเสียง ปัง! จักรยานแม่บ้านของป้านิด แม่ค้าเจ้าของแผงปลาชนเข้ากับเสาไฟ ป้าหันมายิ้มแล้วตะโกนบอก “ป้าไม่รู้ ป้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้นจ้า” เล่นเอาผมหัวเราะเสียงดังทั้งๆที่เขินแทบตาย
หันไปมองพี่หมอกที่ก็หลุดยิ้มออกมาเหมือนกัน
ถึงตอนนี้จะยังมีบาดแผล และไม่รู้ว่าในอนาคตสิ่งที่รอพวกเราอยู่คืออะไร
นี่ก็คือรอยยิ้มที่อยากจะรักษาไว้ รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ จนแม้แต่แสงแดดก็เอื้อมมือลูบอย่างอบอุ่น
ในเช้าของวันธรรมดา เท่านี้ก็พิเศษจนไม่รู้จะพูดขอบคุณยังไง
……………………………………..
………………………………
[complete]
[6.10.59]
-
นึกถึงตัวเองเป็นตี๋ แล้วแทบจะบิดตัวเป็นเกลียวตอนพี่หมอกจูบ :-[
สงสารคุณป้าเลยขับจักรยานชนเสา 555
รอเล่มนะคะ
-
อำลากัน อบอุ่นปนเศร้าโค้งสุดท้าย
แต่พวกนายยังอยู่ในใจเราเสมอ. รอเล่มไว้ๆ รัก. รักมากกก. รักที่สุด
-
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่พี่แต่งไว้แรกๆ สี่ห้าปีได้หรือเปล่า? จำได้ว่าตอนนั้น ม.4 ตอนนี้ ปี 1 แล้วนะคะ :)
ขอบคุณความทรงจำที่ทั้งสุขทั้งเศร้า คิดมาตลอดเลยว่าพี่หมอกกับตี๋อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันในตอนจบ bad ending หรือจบแบบ bitter sweet ไม่เคยมองในมุมคุณพอเลยว่ารักลูกๆมากขนาดไหน
ขอบคุณที่มาต่อจนจบนะคะหลังจากรอคอยมานาน สำนวนยังคล้ายเดิมค่ะ มีบ้างที่ต่างออกไป
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรเยอะเลย ร้องไห้หนักมากด้วย 555555
ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ รู้สึกผูกพันกับหมอกตี๋มากๆ รู้สึกว่ามีตัวตนอยู่จริงๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
ป้านี้ด......ป้าเห็นอะไรดีๆ แต่เช้าเลย:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ว่าแต่ป้าขี่รถชนเสาไฟฟ้า เสาไฟฟ้าไม่หักนะ
ล้อเล่นนนน ป้าเจ็บบ้างปะ
ที่สุด คุณพ่อของพี่หมอก ถึงให้อิสระหมอก
แต่ก็ยังห่วงหมอก เลยมีพินัยกรรมฉบับที่ 2
ฝากหมอก กับ ตี๋ :mew1: :mew1: :mew1:
ถึงพ่อไม่ฝาก ตี๋ ก็ไม่ทิ้งพี่หมอกหรอก
ได้เวลาซักที ตี๋เลยชวนพี่หมอกมาอยู่ด้วยกันกับตี๋
แหม....พี่หมอกยังถามตี๋เลยว่า
“เงินน่ะ..มีไหมวะ?”
ไร้ท เข้าใจจบนะ ตรงกับชื่อเรื่องเป๊ะเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่นี่รอเล่มเลยยยยยยยยย ขอบคุณนะคะที่มาเติมความสุขให้จนเต็ม :pig4: รักคนเขียนที่ซู๊ดดดดดด :กอด1:
-
ก่อนอื่น ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ ที่กลับมาเขียนต่อ ขอบคุณมากจริงๆ
หมอกตี๋ เป็นนิยายวายเรื่องแรกๆ ที่จะนึกถึงเสมอเมื่อถูกถามว่า นิยายเรื่องไหนสนุกวะ?
อ่านตั้งแต่เรียนมหาลัยวัยเดียวกับหมอกตี๋ จนตอนนี้ทำงานมาหลายปีแล้วเหมือนหมอกตี๋เช่นกัน ฮ่าๆ
ผูกพันกับเรื่องนี้มากๆ
ช่วงที่คนเขียนหายไป ในใจก็อยากให้กลับมาต่อไวๆ อยากรู้ตอนจบ
แต่พอมันจบแล้วจริงๆ กลับทำใจไม่ได้แฮะ
งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา ชีวิตคนเราก็ยังเดินต้องเดินต่อไป นี่เนอะ
พอเห็นว่านิยายมาลงต่อเมื่อหลายวันก่อน เลยกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ
ค้นพบว่าจะอ่านกี่รอบ คนเขียนก็สามารถทำให้คนอ่านอย่างเราคิดเสมอว่าหมอกตี๋มีตัวตนอยู่จริงๆ
จะเป็นช่วงเวลาไหนก็รู้สึกเช่นนี้เสมอ
ได้แต่คิดหลังอ่านจบว่า เอ้? หมอกจะเป็นยังไงต่อนะ แล้วเรื่องงานล่ะ ตี๋ด้วย
บอลโก้โจ๋กล้วยเพื่อนหมอกเพื่อนตี๋ทุกคนเลย
แต่พอคิดอีกที แกใจเย็น เค้าอยู่ในนิยายไม่ใช่เรื่องจริง ฮ่าๆ
(แอบหวังว่าในหนังสือจะมีตอนพิเศษที่กล่าวถึงอนาคตของหมอกตี๋และเหล่าเดอะแก๊งค์อยู่บ้างน้า :hao5:)
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ อยากขอบคุณอีกหลายๆครั้ง
เรารักเรื่องนี้มาก ขอบคุณที่สร้างเรื่องดีๆอีกเรื่องหนึ่งให้เราได้รู้จัก มีความสุขกับเรื่องนี้มากจริงๆ
สุดท้ายนี้
เจอกันในหนังสือนะพี่หมอก เจอกันนะตี๋
ปล.ตอนพิมพ์ไปน้ำตายังไหลอยู่เลยค่ะ ฮื่ออออออออออออออออออT__________T
-
เป็นตอนจบที่ไม่มีอะไรพิเศษ แต่มันก็พิเศษลงตัวในแบบของหมอกกับตี๋ ในเช้าที่อบอุ่นไปด้วยแสงแดดและความรู้สึกของทั้งสองคน ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ขอบคุณที่ทำให้รักการรอคอยขึ้นไปอีก ทำให้รู้ตัวว่า ตัวเองเป็คนที่รอเก่งมว๊ากกกก และขอบคุณที่กลับมาและพาตี๋กับหมอกมาหมอบความสุขในวันนี้ ขอบคุณนะคร๊าาา จะรอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆๆต่อไปเนาะะ :-[
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ในที่สุด .....
-
ขอบคุณที่สร้างตี๋ หมอกขึ้นมา เป็นเรื่องที่รักมากๆๆๆๆๆๆ
:pig4: :กอด1: :L1:
-
รอรวมเล่มนะคะ :L2:
-
:bye2: :bye2: :bye2: o13 o13 o13
จบแล้วววววว ขอบคุณมากกกค่ะที่ไม่ทิ้งพวกเราไว้กลางทาง (หมอกกับตี๋และคนอ่าน)
จะรอรวมเล่มหมอกกับตี๋นะคะ ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆน้าาาาา
-
ขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ จบได้อุ่นละมุนละไมมากเลยค่ะ
เมื่อวานเราอ่านบทที่32.5เราร้องไห้ประหนึ่งตัวเองเป็นพี่หมอกเลยค่ะ เราอินมาก สงสารพ่อพี่หมอกมาก
เราคิดนะว่าถ้าพี่หมอกไม่เจอตี๋ แก่ตัวไปก็คงเป็นแสดงออกไม่เป็นเหมือนพ่อตัวเองแน่ๆ
เราไม่แน่ใจว่าถ้ารวมเล่ม Bank note จะมีพาร์ทของเฮียฮ้งกับพี่ฟินเหมือนตอนรวมเล่ม Coin ด้วยมั้ย?
เพราะเห็นเปิดเป็นเรื่องใหม่ ยังไงก็จะคอยติดตามงานเขียนเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
ไม่รู้สึกผิดหวังเลยที่รออ่านตี๋หมอกมาตลอด
เกือบ 4 ปี ที่ติดตามมา
จบได้อย่างน่าประทับใจมากมาย
ยกให้นิยายเรื่องนี้เป็นตำนานสำหรับเราอีก 1 เรื่องค่ะ
รอเล่มออกมา ไม่พลาดสะสมค่ะ
สุดท้ายขอบคุณคนเขียนมากที่กลับมาเติมเต็มความรู้สึกของคนอ่านที่รอคุณมาตลอด
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามมานานมากๆ หมอกตี๋ ดีใจมากที่จบแล้ว แต่ก็เสียใจที่จบแล้วเหมือนกัน
ขอบคุณ cn9095 มากๆ ฮะ และยังติดตามเรื่องอื่นๆ ต่อไป
-
รอออออ :monkeysad:
-
ซึ้งกับพินัยกรรม
-
:pig4: ที่มาต่อจนจบน้า
แบบรอมานานมากกกกก
:กอด1: พี่หมอก - ตี๋ นะจ๊ะ
-
อ่านเรื่องนี้ตอนอยู่ม.ปลายจนตอนนี้มหาลัยปีสุดท้ายแล้ว รู้สึกผูกพันยังไงไม่รู้ 555
ซื้อรวมเล่มแน่นอนค่ะ เตรียมเคลียร์พื้นที่ชั้นวางข้างๆหนังสือภาคแรกไว้รอเลย(รู้สึกตัวเองโชคดีที่ยังได้รับหนังสือมากตอนนั้น)
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ หลงไหลและชื่นชอบสไตล์การเขียนของผู้แต่งมาก จะคอยเฝ้าติดตามเรื่อยไปค่ะ :กอด1:
-
เรื่องจบ คนอ่านไม่จบค่ะ
ตอนพิเศษจงมา ว๊อนมากค่ะ
แต่ก็ขอบคุณคนเขียนนะคะ ก่อนหน้านี้คิดว่าคงไม่จบ ก็วนเวียนอ่านแต่ตอนเก่าๆ
คนเขียนก็กลับมาแล้วใช้วันหยุดอันแสนน้อยนิดแต่งต่อจนจบ นับถึอใจจริงๆเลยค่ะ
:hao7: :mew1: :mc4:
-
จบแล้ว จริงๆหรอ เอาอีกๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
หนังสือ coin ที่ซื้อไปใกล้เก่าหล่ะ 555ในที่สุดก็จบอย่างhappy ending แอบลุ้นเหมือนกันว่าจะจบคู่กันหรือเปล่า เพราะตอนcoinจบค้างคาสุดๆ ถ้าหนังสืออกมาอย่าลืมคู่เฮียน้าาา คิดถึงเฮีย
รักตี๋หมอก รักเงินหน่ะ..มีไหมว่ะ
-
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ปี2012ได้ พออ่านตอนนี้แล้วหัวใจมันฟูมากเลยค่ะ เป็นตอนจบที่ดีนะคะ มีความสุขจังงง
ขอบคุณคนแต่งมากๆที่สร้างพี่หมอกและน้องตี๋ออกมา นิยายเรื่องนี้ความรู้สึกมันอยู่ในทุกๆตัวอักษรเลยค่ะ
-
ละมุนละไม :-[
แต่ขอตอนพิเศษอีกเถอะน้า :impress2:
-
ตอนก่อนโน่นแอบด่าพี่เมฆไปเยอะเหมือกันแต่ตอนนี้เข้าใจพี่เมฆแล้ว......เศร้า!!
-
ยังไม่กล้าอ่านเลย เห็นพี่ในทวิตเตอร์บอกว่าหมอกตี๋อัพแล้วมันแบบ โอ้ยยย ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เป็นอะไรที่รอมาเนิ่นนานนน เป็นอะไรที่รอจริงๆค่ะ ขอบคุณจริงๆที่มาต่อ เรารักนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ฮื้ออออ รอรวมเล่มนะคะ
-
จบดี จบซึ้ง เป็นตอนที่ได้น้ำตาเราไป เรานึกถึงตอนเก่าฟที่ผ่านมาตามที่ตี๋คิด น้ำตาแตกเบย
รอเล่มๆๆๆไๆ
-
ขอบคุณที่กลับมาเขียนต่อให้จนจบนะคะ ดีใจมากมาย :pig4:
ร้องไห้ยันตอนจบทีเดียว เรื่องนี้ :m15:
-
สิ้นสุดการรอคอย ...
รักเรื่องนี้มากกกก
เรื่องนี้เห็นพัฒนาการของทุกคนในเรื่องจริงๆ ตั้งแต่คนเขียนยันตัวละคร
เก่งมากๆ ในการถ่ายทอดอารมณ์ออกมา
แอบรอบทสรุปของเฮียด้วย หายไปนานจนต้องกลับไปอ่านอีกรอบ
ขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ คิดถึงความฟินช่วง coin
หลังจากทั้งสองมีความสุขแล้ว อยากให้มีช่วงเวลาแบบนั้นอีกจังเลย
ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
ขอบคุณ เป็นการรอคอยที่คุ้มค่าการรอ
คงคิดพี่หมอก กับน้องตี๋
ขอตอนพิเศษๆๆๆๆๆๆๆ
ครับ
-
ขอบคุณมากจริงๆที่กลับมาต่อ ขอบคุณที่ใส่ใจเพราะเรื่องนี้มันดีกับใจคู่ควรกับการรอคอยจริงๆ
รอรวมเล่ม BN นะคะ
:3123:
-
พี่หมอกทำไมต้องเขินตี๋ เราก็พลอยเขินไปด้วย วุ้ววว
ตอนเอามือตี๋มาจูบ แบบ ฮือออออ น่ารักจังอ่ะ
อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดเลยน้า รักคู่นี้มาก มากๆๆๆ แบบที่สุด
ขอบคุณค่ะ
-
รักและผูกพันกับเรื่องนี้มากๆเลยค่ะะะะะ
-
เราอ่านนิยายเรื่องนี้ตอนม5 จนตอนนี้ปี2แล้ว 5555รู้สึกรักนิยายเรื่องนี้มาก รักพี่หมอกกับตี๋ ตอนเวลาเบื่อๆ เราก็ชอบย้อนมาอ่าน อ่านซ้ำไปมา 55555555 วันนี้ก็มาถึงตอนจบแล้ว ดีใจมากที่คนเขียนกลับมาต่อจนจบ แต่ก็ใจหายมากเช่นกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน ทุกตัวละคร มันได้สร้างความทรงจำ ความรู้สึกมากมายไว้ในใจของเราเรียบร้อยแล้ว
รออ่านต่อในเล่มนะคะ :bye2:
-
ชอบและรักนิยายเรื่องนี้มาก อินไปกับชีวิตตี๋หมอกในทุกตัวอักษร
ตอนที่ผู้เขียนสอบติดแพทย์จนต้องว่างเว้นการเขียนไปก็คิดถึง และเฝ้ารอคอยอย่างอดทน
แต่ตอนนี้กลับใจหายอย่างประหลาด เพราะเรื่องของพี่หมอกกับน้องตี๋ได้จบลงแล้วจริงๆ
ก่อนหน้านี้ถึงจะยังค้างคา แต่ก็ยังรู้สึกว่าพวกเขายังไม่ไปไหน แต่พอจบลงจริงๆ ก็อดเศร้าไม่ได้
เป็นความเศร้าแต่ก็ปนเปไปด้วยความดีใจที่ท้ายที่สุดหลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมายพี่หมอกกับน้องตี๋ก็พบความสุขเสียที
ขอให้ทุกวันหลังจากนี้เป็นฟ้าหลังฝนที่มีแต่เรื่องดีๆ ของพี่หมอกและตี๋นะ
รออ่านฉบับรวมเล่มนะคะ ขอรีเควสตอนพิเศษแบบใส่น้ำตาลเยอะๆ เพื่อทดแทนความหน่วงตลอดหลายปีของคู่นี้หน่อยนะคะ
ท้ายที่สุดขอขอบคุณที่พาพี่หมอกและน้องตี๋มาให้รู้จักและได้รักนะคะ เป็นความทรงจำและช่วงเวลาที่มีค่ามากค่ะ
-
คุณพ่อมาแค่ 2 ตอน กลายเป็นพระเอกไปเลย
ขอบคุณนิยายสนุกๆ นะคะ เรื่องนี้ชอบการแสดงออกของความรักระหว่าง หมอกตี๋ พี่หมอกกับเพื่อนๆ ลูกน้องพี่หมอกกับหัวหน้า มันมีความจริงใจ สงสารพี่เมฆ ขอให้มีใครสักคนมาทำให้พี่เมฆได้ยิ้ม ใครสักคนที่อยู่เคียงข้าง
จะรอหนังสือนะคะ
-
:o8: ตี๋แน่ใจนะว่าเลี้ยงพี่หมอกไหว
-
ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยที่มาต่อจนจบ :heaven
-
:pig4: :pig4: :pig4: :3123: :3123: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ ที่มาต่อจนจบ ถึงแม้จะรอมายาวนาน 3-4 ปี แต่เข้าใจได้นะคะถึงความรับผิดชอบ ว่าที่คุณหมอ
....ตอนจบของเรื่องนี้ก็คงจะเป็นเหมือนกับการเริ่มต้นการใช้ชีวิตของทั้งคู่ ตี๋-หมอก
ว่าสองคนจะยังรักษาความรักที่มีให้กัน..ให้สมกับอุปสรรคต่างๆที่ผ่านพ้น มาได้นะคะ
ในฐานะคนอ่านที่ติดตามมาตลอด รู้สึกเหมือนตัวละครมีชีวิตโลดแล่นตามกาลเวลา ^^
-
เป็นการรอคอยที่คุ้มค่ามากตอนได้อ่านเรื่องนี้จบ
เราไม่ได้ตามตั้งแต่แรกแต่เหมือนจะมาตามตอนที่มีภาคสองแล้วหรือเปล่านะ จำไม่ได้ นานมาก 5555 แต่จำได้ว่าชอบเรื่องนี้มาก
ชอบตี๋ ชอบหมอก ชอบพัฒนาการของตัวละครแต่ละตัว ชอบเวลาที่อ่านแล้วรู้สึกอินไปกับตัวหนังสือที่คนเขียนเขียน
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้ได้อ่านกัน
:L2:
-
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้เรารู้จักเล้าเป็ดค่ะ
เราเปิดอ่านเรื่องราวของหมอกกับตี๋เมื่อหลายปีมาแล้ว
จำได้ว่าตอนนั้นคุณคนเขียน เขียนภาคแรกจบไปแล้วล่ะ
มีหนังสือขายไปแล้วด้วย แต่เราหาซื้อไม่ได้เลย
ตอนนี้ดีใจมากที่ทุกอย่างจบลงอย่างสมบูรณ์
เรายังจำช่วงที่หวังว่าวันหนึ่งคุณจะว่างจากการเรียน แล้วกลับมาเขียนอีกครั้ง
ทั้งหมดนี้ เราดีใจมากที่คุณกลับมาค่ะ
พูดถึงความรู้สึกที่ได้อ่านดีกว่า
จากตัวเรื่อง ตัวละคร ระยะเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ
เราว่า เรารู้สึกถึงการเติบโตขึ้นได้จริงๆ นะ
อารมณ์ตอนอ่านสมัยที่พี่หมอกจีบตี๋
เหมือนความรักมันพุ่งพล่านไปหมด
แต่พอผ่านภาคสองมา จนกระทั่งตอนจบที่เราเพิ่งอ่านไปเมื่อกี้
เรารู้สึกถึงการตกตะกอนของตัวละคร
เขาโตขึ้น การบรรยายเรื่องราวของคุณคนเขียนก็ดูโตขึ้นตามไปด้วย
ขอบคุณอีกครั้งที่กลับมาเขียนนะคะ
สารภาพว่าเราอ่านซ้ำๆ หลายครั้งมาก เพราะชอบมากจริงๆ
และได้ข่าวว่าคุณคนเขียนจะตีพิมพ์ใหม่
เราจะรอซื้ออย่างใจจดใจจ่อนะ
คิดมานานแล้วว่าเวลาอ่านในหนังสือกับในเว็บน่าจะต่างกันล่ะมั้ง
เอาไว้ถ้าเราได้อ่านในเล่มจบอีกรอบ
เราจะไปบอกว่าต่างกันขนาดไหนนะคะ
สุดท้ายที่อยากบอก
รักตี๋หมอกมากๆ น้า และรอผลงานต่อๆ ไปอยู่ค่ะ
แม้ว่าจะเรียนหนักหรือทำงานหนัก
เราเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคะ
:กอด1:
-
คือกรี๊ด.....คือตกใจ......คือพี่ต้องไปแก้บนสินะ :call: :mc4:
-
โอ๊ย น้ำตาจะไหล ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่มาต่อจนจบได้
และขอบคุณสำหรับนิยายที่แต่งมาให้อ่านนะคะ
:hao7: :o12: :sad4: :hao5: :pig4: :mew1: :กอด1: :katai2-1: :katai4:
-
ในที่สุด ในที่สุด การรอคอยของเราก็ไม่สูญเปล่า
ฮือออออ จบแล้วววว มีความสุขมากกกกก
ขอบคุณนักเขียนที่กลับมาต่อให้จนจบนะคะ >/////<b
-
พี่หมอกโชคดีสุดๆเลยนะที่ได้มีตี๋อยู่ข้างๆ ถ้าไม่มีตี๋ไม่อยากจะคิดว่าตอนนี้พี่หมอกจะเป็นยังไง
ขอบคุณพ่อพี่หมอกมากกกกค่ะ พินัยกรรมฉบับที่สองนี้ ก้เหมือนการไว้ใจตี๋กลายๆให้ดูแลลูกตัวเอง :hao5:
รักในความซื่อตรงของตี๋ รักความอึนของพี่หมอก แต่บางทีคิดอะไรจะพูดออกมาบ้างก้ได้เนอะ :monkeysad:
ไม่อยากให้จบ แต่ก้เข้าใจว่ายังไงก้ต้องมีตอนจบของเรื่องเข้าซักวัน
ได้แต่รอให้เรื่องนี้รวมเล่มอีกครั้งแบบสมบูรณ์ รักคนเขียนมากค่ะ ขอบคุณที่สร้างพี่หมอกและน้องตี๋ขึ้นมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ไม่ว่ากลับไปอ่านซ้ำอีกกี่รอบ ก็จะต้องเสียน้ำตาอยู่เรื่อย ถึงแม้จะรู้ว่ายังไงเค้าสองคนก้จะกลับมาคบกันนั่นแหละ แต่มันปวดใจทุกครั้งที่พี่หมอกแสดงออกว่ารักตี๋มากมายแล้วอยู่ด้วยกันไม่ได้ เป็นตอนจบที่ลงตัวดีค่ะ แต่อยากอ่านฉากหวานๆบ้างงงงโดยที่ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีกแล้ว ขอตอนพิเศษในรวมเล่มค่า คือที่ผ่านมาก้หวานแต่เหมือนมีหมอกอยู่ทุกตอนที่อ่าน มันทะมึนๆ อึนๆ หวานๆขมๆ อยากอ่านตอนหลังจากนี้อีกกกกกค่ะ :z3:
ปล. รักนะคะ :bye2:
-
เห็นว่าคนแต่งกลับมาต่อ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะว่าหยุดตามไปตั้งแต่ช่วง B.N4 ไม่ก็5 นานแล้ว
หมอกตี๋ จบแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ
ขอบคุณที่สร้างหมอกตี๋ขึ้นมา ดรารู้สึกเหมือนมีตัวละครอยู่ในชีวิตจริงเลยตอนที่อ่าน อินมาก อินมากจริงๆ
-
จบแล้ว สองปีที่รอมา บอกตามตรงถ้าตอนนั้นเขียนจบจบเราคงเจ็บปวดกว่านี้ เป็นเรื่องทีืทำอารมณ์ขึ้นลงตลอด แต่สุดท้ายก็ยังได้อยู่ด้วยกัน :katai2-1: :hao5: ตอนพิเศษมาเลยจ้า พร้อมแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
จบลงแล้วสินะตำนานคุณชายหมอกแสนเย็นชากับน้องตี๋เด็กขายโจ๊ก 555555555555 นาน นานมากจริงๆ แต่รู้สึกเหมือนพี่หมอกว่ายังไม่พอ ต้องการมากกว่านี้ อยากอยู่ด้วยกันต่อนานกว่านี้ โอ้ย แบบน้ำตาแทบไหลตอนเห็นที่คุณพ่อส่งมาให้ตี๋ แสดงว่าลึกๆท่านก็รู้มาตลอดว่าตี๋เป็นยังไงแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้เขียนคำๆนั้นออกมา ดีใจ คาดไม่ถึงว่าไรท์จะใจดีกับพวกเราขนาดนี้ ขอบคุณ ขอบคุณมากๆจริงๆนะคะที่กลับมา กลับมาต่อเติมเรื่องราวที่ยังไม่สมบูรณ์ให้เต็มไปด้วยความรักที่แสนอ่อนโยนแะอบอุ่นของทุกตัวละครในเรื่องนี้ เราว่าไรท์ต้องผูกพันกับหมอกตี๋มากๆแน่ๆ ไม่ได้แต่งต่อตั้งนาน แต่กลับมานี้เรารู้สึกว่าพี่หมอกเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในแบบที่เป็นตัวตนของพี่หมอกจริงๆ ความอ่อนโยนภายในที่ค่อยๆเผยออกมาสู้โลกภายนอกจากที่มีแค่ตี๋เห็นตอนนี้หลายๆคนคงรับรู้ได้ถึงตรงนั้นของพี่หมอกแล้ว ขอบคุณมากๆจริงๆนะคะ หนูไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่านี้ ถึงแม้เรื่องนี้จะจบลงแล้ว แต่เรื่องราวของพวกเค้าทั้งสองคน จะยังโลกแล่นอยู่ในโลกในจินตนาการของพวกเราเสมอ
ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ
ป.ล.สำหรับการรวมเล่มครั้งนี้ ต้องบอกว่า เงินน่ะ..มีไหมวะ #ขอเวลาเก็บตังหน่อยนะค้าาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ หมอกตี๋คือดีจริงๆ
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ ยังตงอยสกอ่านชีวิตหลังจากยี้ของหมอกตี๋ต่อไป พี่หมอกจะทำงานอ่ะไรจะตั้งบริษัทเองไหม ตี๋จะสนุกรึเปล่ากับงานฝหม่ หรือพี่หมอกจะสืบทอดกืจการของม้าตี๋ ทำโจ๊กขาย6555 มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน ไม่ใช่สิทุกข์ด้วย ตอนที่ทัเงสองมีแุปสรรคมากมาย เราร้องไห้ทุกตอนเลย อยสกอ่านตอนที่พวกเค้ามีความสุชหลังชีวิตใหม่บ้าง แต่เข้าใจว่าเป็ยนักศึกษาแพทจ์แล้ว เย้ หลังจากนี้ก็อาจจะมโนเองว่าชีวิตพวกเขาเป็นไง555
-
หมอกตี๋ในที่สุดดดก็จบแล่ววววววว ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องที่น่าจดจำ แอบรอตอนพิเศษ :-[
-
:m15:จบแบบโอเคร จะว่างงก็งง
-
เป็นรักที่มรทอนมาก หมอกตี๋
-
Comment สั้นๆเลยละกันนะคับ
"รักเลยคับ"
^^-
-
เป็นเรื่องที่่ตามจนลืมไปตามไปเลยว่าอ่านถึงตอนไหน
หมอกตี๋อยู่มานานจริงๆ รอรวมเล่มนะค่าาา
-
ขอบคุณล้านตัว
-
ฮือออออ อ่านมานานจนจำไม่ได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
แต่จำหมอกตี๋ได้ชัดเจน แจ่มแจ้ง
ร้องไห้หนักจริงๆตอนที่กลับมาเขียนเรื่องปมครอบครัว
พ่อพี่หมอกแบบสุดท้ายแล้วเขาก็ปล่อย
พี่หมอกก็ได้ทำให้สิ่งที่ตัวเองรักสักที
ฮืออ มันเป็นจบแบบอุ่นๆในอก
จบแบบจบจริงๆ ที่ตราตรึงใจ
สุดท้ายคนเราก็ยอมเพื่อคนรักของเรานั่นแล
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะที่มาจนจบเลย
รัก
-
ในที่สุดดดดดดด ในที่สุด ฮือออ อ :hao5:
อ่านตั้งแต่สมัยเรียน จนตอนนี้เรียนจบทำงานมาสองปีแล้ว เรายังตั้งหน่าตั้งตารอเรื่องนี้อยุ่ตลอด
ย้อนไปอ่านเริ่มใหม่อยู่หลายรอบด้วยความคิดถึง
จะเป็นเรื่องที่เรารักมากๆที่สุด เพราะติดมากจริงๆ
รักหมอกตี๋มากๆ :L1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆด้วย :กอด1:
-
ขอบคุณที่สร้างหมอกตีขึ้นมา
-
จบเสียทีกับมหากาพย์การรอคอยอันยาวนาน :hao5:
ขอบคุณครับที่เขียนเรื่องนี้ไว้ให้อ่าน ตอนแรกที่เพื่อนแนะนำก็ยังว่าเรื่องอะไรวะ ชื่อไม่ใช่แนวเลย พออ่านไปซักพักเท่านั้นแหละ แทบจะจุดธูปเรียกทุกครั้งที่ห่างหายไปนาน ๆ :call:
โดยเฉพาะครั้งสุดท้ายนี่ถึงขั้นถอดใจไปเลยครับ คิดไว้ว่าคงไม่กลับมาต่ออีกแล้ว เลยไม่ได้เข้ามาตามดูอีกเลย จนกระทั่งเพื่อนบอกว่ามีตอนจบสมบูรณ์ แทบช็อคทีเดียว แล้วก็ไม่ผิดหวัง ขึ้นได้สวย และจบได้ดี เป็นนิยายอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การอ่าน และถ้ามีรวมเล่มออกมา รบกวนออกทั้ง 2 ภาคเลยนะครับ ครั้งที่แล้วซื้อไม่ทัน เป็นเรื่องที่เสียใจที่สุดจนทุกวันนี้ :sad4:
สุดท้ายก็ขอบคุณผู้เขียนมาก ๆ ครับ จะขอเก็บตี๋และหมอกไว้ในความทรงจำไปนานเท่านานเลย :mew1:
-
โอ๊ยๆ นิยายดองเค็มแห่งชาติ คนเขียนกลับมาต่อจนจบแล้ว
นี่เข้ามาเม้นต์ก่อนเลย ยังไม่ได้อ่านตอนจบเลยนะ
ตอนที่คนเขียนหายไป เราต้องก็อ่านของเก่าวนหลายรอบมาก
ติดใจเรื่องนี้จริง อ่านแล้วใจมัรชา มันชิน มันหน่วง
จากชีวิตวัยรุ่น มาวัยทำงาน อารมณ์ของตัวละครมีพัฒนาการแบบเรียลมาก
เราคนอ่าน ก็โตตามนิยายไปด้วย (เพราะเว้นมาหลายปีเหลือเกินกว่านิยายจะจบ)
ยกให้เป็นนิยายสุดประทับใจประจำบอร์ดนี้ไปเลย ใครไม่อ่านคือพลาด
โอ๊ยดีใจ น้ำตาจะไหล ขอบคุณที่มาต่อ ขอบคุณจริงๆ
ปล.อยากได้หนังสือแบบ Digital Downloads ด้วยอ่ะ เพราะราคามันถูกกว่าแบบเล่มกระดาษแน่นอน
ยังไงฝากพิจารณาด้วยน๊า ให้ดีขอเป็นเวอร์ชั่น ePup ด้วยจะขอบคุณมากเลย เพราะมันอ่านสบายตากว่าแบบ PDF อ่ะจ๊ะ
-
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆเลยสำหรับหมอกตี๋ ผูกพันมาก รักมากด้วย
-
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน ชอบมาก นิยายในดวงใจ
-
:hao5: อิ่มอกอิ่มใจ พี่หมอกน้องตี๋และทุกๆคน ต้องเดินทาง กันต่อไป สู้ๆ
ขอบคุณคนเขียน o13
-
รักนิยายเรื่องนี้ค่ะ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ถึงตอนจบจริงๆเสียที ทั้งที่เคยตัดใจไปแล้วเพราะรอมานานมาก :monkeysad:
ขอบคุณคนแต่งมากๆ ที่มาแต่งต่อให้เปิดเข้ามาเจอถึงกับกรี๊ดเลย มาแล้วววว >< :mew1:
หมอกตี๋ยังน่ารักเหมือนเดิม ไหนๆก็จบแล้ว รวมเล่มเลยค่ะ จะเก็บเงินรอโอนเลย :katai2-1:
-
อ่านจบสักที ภาคแรกสนุก ภาคสองห่วงสุดๆ
-
รักเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับทุกตัวอักษร
-
เพิ่งเห็นว่ามาคนเขียนมาต่อ :hao5:
-
อยู่กับเรื่องนี้มานานจริงๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ
อาจจะมีเศร้าบ้าง แต่รู้สึกดีใจมากที่ตี๋กับหมอกได้อยู่ด้วยกันแบบจริงๆสักที
-
o13ในที่สุดก็ มีวันนี้ 55555 ชอบมากเรื่องนี้ มีครบทุกรสชาดจริงๆค่ะ ขอบคุณนะคะ ^_____^
-
อ่านเรื่องนี้ไม่ต่ำกว่าสิบรอบ อ่านวนซ้ำไปซ้ำมา ร้องจนเลิกร้องแล้ว
ขอบคุณที่มาต่อจนจบ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีดีแบบนี้ให้อ่าน
ขอบคุณตี๋หมอก
ขอบคุณคนเขียน :katai2-1:
รอๆ รวมเล่ม
-
อยากจะกรีดร้อง เค้าเพิ่งออกมาจากหลังเขา(!!!) พลาดอย่างแรงที่เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
... อ่านแล้วอยากเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น รักต่างมุม คือแต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเองอ่ะเนอะ
แต่ดันไม่คุยกัน อ่านไปอ่านมา ชักรู้สึกว่า เฮ้ย นี่พวกแกรักกันไม่มากพอรึเปล่าฟะ
ทำไมต่างก็เอาเหตุผลของตัวเองเป็นที่ตั้ง ไหนจะคิดแทนกันอีก มันใช่มั้ย ฮอลลลล
... แต่พออ่านจนจบ ตาบวมไปแปดล้านรอบ บอกเลยว่าพี่อินมั่กๆๆๆๆ
คือรักมั่นคงทั้งคู่ รักมากพอกัน ไม่มีไขว้เขวมองคนอื่น ชีวิตเหมือนถูกขีดมาว่าต้องเป็นคนคนนี้เท่านั้น
โอยยย มันอุ่น อิพี่หมอกนี่ถึงจะปากแข็ง แต่ก็ยอมตี๋คนเดียวเท่านั้น ทำทุกอย่างเพื่อตี๋
คนที่มาเติมเต็มหัวใจ ให้พี่หมอกรู้ว่ารักมันมีอยู่จริงนะเฟ้ย แต่พี่คะ อ้าปากบอกน้องมันบ้าง
บางทีมันไม่รู้เหตุผล มันก็ไม่เข้าใจอ่ะเนอะ ว่าพี่มีแผนสำหรับอนาคตแล้ว
ซึ่งน้องมันก็คิดมาตลอดไง ว่าไม่คู่ควร พี่น่าจะได้คนที่ดีกว่านี้ มันก็อยากจะเสียสละบ้างไง
ดีนะ ที่ยังกลับมารักกันได้ ดีที่ไม่ฐิฑิมากจนไม่ลงให้กัน และที่ดีที่สุด คือมีแม่ดีๆ อย่างแม่ตี๋อ่ะ
ไหนจะเฮียฮ้ง เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง คนรอบข้างทั้งพี่หมอก ทั้งตี๋ มีแต่คนดี น่ารักทั้งนั้นเลย
ปล. อ่านตอนพ่อพี่หมอกนี่ ถึงกับต้องพักกันเลย ... นิสัยเดียวกันเป๊ะๆ ปากแข็งโป๊ก
มาทำอะไรให้กันในตอนที่สายไปแล้ว แล้วจะไปแก้ไขอะไรได้ ... ก็ร้องกันไปสิคะ TT
... เพ้อมามากไปละ ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้ได้อ่าน เขียนต่อไปเรื่อยๆนะคะ ^^
o13 :mew1:
-
รวมเล่มเท่าไหร่ก็ยอมครับ รักเรื่องนี้มากจริงๆเลย
ขอบคุณผู้เขียนด้วยนะครับ ที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมา มันไม่มีที่ติจริงๆ
จะร้องไห้ ทำไมถึงรู้สึกผูกพันธ์กับ นิยายเรื่องนี้ กับผู้เขียนขนาดนี้นะ เหมือนผ่านอะไรมาด้วยกันเลยอะ
ขอบคุณมากนะครับ
-
ปกติจะไม่อ่านนิยายที่ยืดเยื้อยาวนานเกิน 600 หน้า หรือเต็มที่ก็อ่านข้ามๆ ไปบ้าง
ไม่อ่านทุกบรรทัดนอกจากนิยายเรื่องนั้นจะสนุกจริงๆ และนิยายเรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่ง
เรื่องที่อยู่ในข้อยกเว้นของเรา สนุกและน่าติดตามมาก ไม่มีจุดไหนที่น่าเบื่อหรือชวน
ให้อ่านข้ามเลย ชื่นชมคนเขียนค่ะ เก่งจริงๆ
-
ตอนที่บอกว่ามาต่อจนจบแล้ว เลยไปย้อนอ่านใหม่ตั้งแต่coinเป็นรอบที่4
รู้สึกจะชอบพาร์ท coin ที่สุด เป็นพาทที่สดใสอะ แต่พอเป็น bank note ในวัยผู้ใหญ่ มันเศร้าๆ ม่นหมอง โคตรสะท้อนชีวิตจริง พอเราโตเป็นผู้ใหญ่อะไรๆ ก็ไม่สดใสเหมือนเดิม มีทั้งปัญหานู่นนี่นั่น ความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ไม่อยากโตเลยอ้าาาาาาาาา :serius2: :serius2:
หมอกตี๋ นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เรียกได้ว่าเป็นนิยายเรื่องที่ตามอ่านมานานมากเลยก้ได้5555555 ตอนเริ่มอ่านก็ไม่ทัน coin หรอก ตอนนั้นเป็น bank note แล้วอะ (ช่วงที่ยังไม่ดราม่า) แล้วก้หายไป แต่ติดตรึงใจมากเลยนะ เราชอบหมอกตี่ ชอบความรัก การแสดงออกของทั้งคู่อะ อธิบายไม่ถุก แต่ถูกใจเรามากมาย
จริงๆนิยายเรื่องนี้ก็ให้เราอะไรมากมายเลยจริงๆ นะ สารภาพเลยเราตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิตก็เพราะมีพี่หมอกมาเอี่ยวด้วยอะ แง่คิดต่างๆ ก็ได้นะ แต่อธิบายไม่ถูก555555
เอาเป้นว่าขิบคุณนักเขียนมากๆ ที่แบ่งปันนิยายเรื่องนี้ และมาต่อจนจบเสียที 55555555 ขอบคุณมากๆ เลย :pig4:
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน สนุกค่ะ แอบร้องให้ในภาคbank note เลย
-
ขอบคุณมากๆนะคะเป็นอีกเรื่องที่ดีมากจริงๆ :mew1: :sad4:
-
ในที่สุดก็กลับมาต่อจนจบTT เจ็บ อึน และหน่วงกว่านี้มีอีกไหม
มีเม้นบอกว่าอ่านตั้งแต่มัธยมจนทำงาน ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เป็นนิยายเยาเรื่องแรกๆที่อ่านตั้งแต่มัธยม
น่ารักมากจนตอนนี้เราทำงานเเล้วเช่นกัน
ตอนอ่านคิดว่าชอบมากจนถึงการ'โดนเทครั้งแรก'55 ค้างมาก เสียใจมาก จบที่พี่หมอกไปเรียนต่อ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยังหวัง หลายเดือนก็ยังพิมหมอกตี๋ในกูเกิ้ลเพื่อนจะมาดูว่าอัพบ้างไหม จนผ่านไปน่าจะปีหรือสองปีหรือสาม พิมเสริซครั้งนั้น ดีใจมาก อัพภาค2 อัพแล้ว แบบกลับมาแล้ววว
แต่ก็พบกับการ 'โดนเทครั้งที่ 2' จำได้ว่าคราวนี้ดีหน่อย จบที่รู้สึกดีๆ หน่อย ยังไม่เข้าดราม่ามาก เเต่ก็เห็นว่าทิ้งไปอีกปี ตอนนั้นสงสัยมากว่าเรื่องนี้จะมีตอนจบจริงๆไหม สมัครสมาชิก เข้าไปเม้นบอยสเลิฟครั้งแรก (เลวว) แต่ยูซเซอร์อื่น มันดีมากจนรู้สึกเสียดายถ้าจะทิ้งไว้แบบนี้
จนถึงเมื่อวาน ไม่รู้อะไรดลใจพิมเสริซเหมือนเดิม เงินน่ะมีไหม แบบแค่คิดถึง จะกลับไปย้อนอ่าน แต่กลับเห็นคำว่า'ตอนจบ' คือทิ้งทุกอย่าง แทบไม่ทำอะไร อ่านรวดเดียว เหมือนเจอเพื่อนไม่ได้เจอกันนาน และเห็นมันจะสำเร็จด้วยดี แค่ยังไม่อ่านก็อิ่มแล้ว ที่เห็นคำว่าตอนจบ
มีเม้นบอกว่าเหมือนหมอกตี๋มีชิวิต ใช่รู้สึกจริงๆ ต้องคอยบอกตัวเองว่าเรื่องแต่งนะ เห็นด้วยอีกที่บอกว่าใช้ภาษาก็ธรรมดา คือแทบจะเรียบง่ายเหมือนเรื่อยๆ แต่ถ่ายทอดให้เราเข้าถึงอารมดีมาก มากๆ
และเห็นด้วยที่กับเม้นบอกว่าแม้จะหายไปกี่ครั้ง แต่กลับมาก็ไม่เคยรู้สึกว่าความรู้สึกขาดตอน อารมยังต่อเนื่องกัน แค่รู้สึกว่าตัวละครโตขึ้น โตไปพร้อมกับเรา ตั้งแต่วัยรุ่น วัยทำงานต้องแบกความรับผิดชอบ จนถึงวัยต้องสูญเสีย ในฉบับหมอกตี๋TT
อ่านมาถึงตอนนี้ แอบงอลนิดหน่อยที่ตี๋ ตัวละครที่เป็นจุดเปลี่ยนแปลงอะไรหลายอย่างในเรื่องและครอบครัวติวากุลให้ดำเนินไป ไม่ได้เข้ามาแทรกแทรงเปลี่ยนเรื่องราวจนหวานแฮปปี้เหมือนนิยายในอุดมคติ แต่ก็คิดว่าหากไม่มีตี๋ ติวากุลคงไม่ได้กลับมาตระหนักถึงความรู้สึกละเอียดอ่อนและกลายเป็นครอบครัวไร้หัวใจไปจริงๆแม้ในรุ่นลูก ที่ยังมีแค่หน้าที่และงานอยู่อย่างนั้น
สุดท้ายเป็นอีกคนที่อยากขอบคุนที่ไม่ทิ้งกัน และกลับมาทำให้เรื่องราวของพวกเค้า พวกเราคนอ่านด้วยทำให้มัน'สมบูรณ์' ไม่อยากใช้คำว่าจบ อยากเพ้อต่อ รักนิยายเรื่องนี้ รักหมอกตี๋ค่ะ ขอบคุณสำหรับการเติมเต็มทรงจำดีๆ มาถึงจุดนี้เป็นการรอคอยที่คุ้มค่ามากอีกเสียงค่ะ
รวมเล่ม ไม่ต้องรีบ รอได้ค่ะ รอมาขนาดนี้ รอเหมือนที่พี่หมอกตี๋รอกัน อิอิ รอเหมือนที่รออ่านมาลมๆแล้งๆ 55 รอเวลาที่เหมาะสม รออ่านสิ่งที่คุ้มค่าการรอ
เม้นยาวมากๆ จบทั้งที เอิ้กๆ :3123:
-
BN 28
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648
BN 29
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805
deleate scene
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397814#msg2397814
BN 30
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184
MOM
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345
BN31
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243
คิดถึง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.10860
พิเศษพิเศษ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.11160
ฺBN 32
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.11220
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.11250
BN 33
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.11280
:L2:
-
อ่านเรื่องแล้วย้อนดูตัวเอง นี่ชั้นก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้วทั้งนั้น ไล่ตามความฝันของตัวเอง ทะเลาะกะครอบครัว มีคนอยู่เคียงข้าง ช่วงวิกฤตของชีวิต พอได้อ่านเรื่องนี้แล้วก็คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้น ถ้าหมอกกะตี๋ มีตัวตนจริงๆ ป่านนี้ก็มีความสุขไปแล้วววววว ขอบคุณที่เขียนเรื่องดี ดีมากๆ มาให้อ่านค่ะ
-
ขอบคุณที่มาต่อจนจบน๊าๆ :L2: :กอด1: :L1:
-
ขอบคุณนักเขียนมากๆๆๆๆๆที่มาต่อให้จนจบ :sad4: :sad4: :sad4:
เราจำได้ว่าเคยอ่านมาครั้งนึงละแต่ก็ยังไม่จบ จนครั้งนี้มีโอกาสได้มาอ่านอีกครั้งจนจบ
ก็ยังรู้สึกดีเหมือนครั้งแรกที่เคยอ่าน ถึงแม้ภาค2จะมีดราม่าเยอะมากๆ แต่นักเขียนก็เขียนออกมาได้ดีมากๆ
ทำเราร้องไห้ไปหลายตอนเลย ในใจก็ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย ยังอยากเห็นพีหมอก ตี๋ ว่าจะใช้ชีวิตกันยังไงต่อ
แล้วก็ยังอยากดูคู่เฮียฮ้งกับพี่ฟิน ว่าสุดท้ายจะลงเอยกันยังไง แต่พูดไปก็ดูเหมือนจะเห็นแก่ตัวอะเนอะ
อยาได้มากเกินไป 555555 แต่ยังไงก็ขอบคุณนักเขียนมากๆอีกครั้ง ที่มาต่อจนจบสมบูรณ์แบบ
แม้ว่าจะหายไปบ้างแต่ก็ยังมาต่อจนจบ
-
ก่อนอื่นเราต้องขอบอกว่าชอบอ่านนิยายแบบรวดเดียวจบ ขอบคุณนักเขียนที่เขียนนิยายดีๆเรื่องนี้ เราเป็นคนชอบอ่านแนวหน่วงๆนะ แต่นิยายเรื่องนี้แบบเหมือนมันหน่วงในใจอะ อ่านไปไม่ร้องตาม แต่หน่วงๆใจตลอด ตอนแรกไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวหน่วงๆด้วย ชอบตี๋หมอกมากกกกก เราว่าพ่อรักหมอกมากนะ สิ่งเดียวที่พ่อให้หมอกคืออิสระ ที่หมอกต้องการ เราไม่อยากให้พ่อหมอกตายเลยจิงๆอะ เป็นนิยายที่ดีจริงๆ นี่ก็ไม่เคยคอมเม้นท์ให้ใครยาวๆเลย555 เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ เขียนนิยายดีๆมาเรื่อย
-
กลับมาอ่านรอบที่ 3 ไม่เคยเบื่อเลย เป็นนิยายที่ไม่มีที่ติจริงๆ
-
ตามอ่านจนครบเลยค่ะ น่ารักมากๆเลย
รักทรหดจริงๆ สนุกมากๆค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ ตอนท้ายเเอบเศร้าไปหน่อยเลยหน่วงๆ เเต่ก็ขอบคุณมากจริงค่ะ สนุกมากเลย
-
เป็นอีกเรื่องเลยเเล้วกันครับ... มีทุกรสจริงๆ ชอบมาก ไม่รู้จะอธิบายยังใง ขอบคุณนะครับ ที่เขียนนิยาย เนื้อหาดีดี แบบนี้ให้พวกเราอ่าน ขอบคุณจริงๆครับ..
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังชอบเหมือนเดิม
ถึงจะหน่วงๆอึนๆยังพอทนได้
สนุกมากๆค่ะ
:pig4: :pig4:
o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านทีเดียว3วัน
เป็นอะไรที่มหากาพย์มาก
ตอนที่อ่านก็มีหลากหลายความรู้สึกแตกต่างกัน
พูดตามตรงตอนแรกไม่ชอบตี๋เลย
เพราะดูเป็นคนที่ปากบอกว่ารักแต่สุดท้ายก็ทิ้งหมอกไปหลายรอบ
ไม่ว่าจะโกรธจะงอนอะไรกัน แทบทุกครั้งหมอกจะเป็นคนง้อ
ปากตี๋บอกว่าแคร์และห่วงหมอก แต่ถึงเวลากลับแคร์และห่วงสายตาความรู้สึกคนอื่น
กระทั่งก้อร่อก้อติกกับคนอื่นตอนเมา ให้ความหวังคนที่ชอบตัวเอง ไม่ปฏิเสธอย่างหนักแน่น
บางทีก็โลกสวยเกินไปจนน่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีไม่อยากให้ใครเป็นห่วงแต่สุดท้ายก็ทำร้ายหมอกทางอ้อมตลอด
มันทำให้รู้สึกงุนงงว่าสรุปตี๋รักหมอกหรือตี๋รักตัวเอง
เราคิดอย่างนี้ตลอดจนอ่านเกือบจะจบ
แต่เมื่ออ่านจนจบทั้งหมดก็เข้าใจ
ทุกอย่างมันต้องการการปรับตัวเข้าหากัน
หมอกรักตี๋ แต่เป็นความรักที่มากล้นจนเกินพอดี จนทำให้ตี๋อึดอัด ทำให้ความรักทั้งสองอึดอัด
ตี๋รักหมอก แต่เป็นความรักที่มีตัวแปรอื่นพ่วงเข้ามาในความรักนี้ด้วยเยอะเกินไป จนมันดูไม่เป็นความรักของคนสองคน
ถ้าจะให้พิมพ์ต่อคงยาวเกินไป555
เอาเป็นว่าถือเป็นนิยายอีกเรื่องที่สร้างความประทับใจได้ดีอยู่
พาร์ทของพ่อหมอกเป็นอะไรที่ทำเราอินที่สุด :pig4: :L2:
-
อ่านตั้งแต่ตอนแรกก็ว่าแล้วววว่าเรื่องชนชั้นต้องมาเป็นปัญหา ภาคcoinนี่หมันไส้พี่หมอกมาก เก๊กไปไหน โกรธพี่เมฆสุดๆเลยมาแยกตี๋กัพี่หมอกได้ไงง :o12:
แล้วยิ่งตอนมาเจอกันใหม่แล้วพี่หมอกลอกไม่รู้จักตี๋นี่แทบอยากยุให้หาพระเอกใหม่เลย :hao7: :katai4:
คู่รองหายไปเลยอะ แยกกันอยู่แบบนี้น่าสงสารจัง
อยากเห็นรูปพี่หมอกสไตล์ติดดินใส่เสื้อตี๋จริมๆ5555
คุณพ่อออกมาไม่กี่ตอนแต่แย่งซีนฝุดๆ มรดกของตี๋นี่เก๊สุดใน3โลก สุดยอดไปเลยยย o13
ขอบคุณนะคะคุณคนเขียน :pig4:
-
เรื่องนี้หลายปีแล้วจริงๆ เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนจบ
หายโกรธพ่อแล้วด้วย .. ทุกอย่าง บางเรื่อง พูดไม่ได้
ขอบคุณครับ :L2:
-
:mew1:ตัดสินใจแต่งนิยายครั้งแรก เพราะมาอ่านเรื่องนี้ อ่านแล้วอินมาก ร้องไห้ไปหลายรอบ อ่านกี่ทีๆก็ร้อง เรางงเหมือนกันว่าทำไมอินจัง ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคนเขียน คุณเขียนดีมากๆเลย อยากจะซื้อเก็บ ถ้ามีโอกาสและเงิน คือ อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่เป็นวัยรั่นจนพ้นวัย เรารู้สึกได้เลยว่าเห้ย เรื่องมันจริงมากอะ ความนักในชีวิตจริงมันคาดเดาไม่ได้ว่าจะมาในรูปแบบไหน แต่แบบ มันก็อย่างงี้แหละ มีรอยยิ้ม มีน้ำตา คือ เราชอบอ่านคู่กรรมมากๆ ในสายนิยายวาย เรื่องนี้แหละ เทียบเท่าเลย เรายังไม่เคยอ่านเรื่องที่ดีขนาดนี้มาก่อนเลย(ถ้ามีดีเท่าแนะนำด้วย) อย่างที่หลายๆคนบอก นานเลยกว่าจะจบ แต่พอเข้ามาในเล้าก็อดไม่ได้ที่จะกดเข้ามาอ่าน ขอบคุณนะ สำหรับเรื่องราวดๆ ข้อคิด แง่คิดดีๆ เคยเอามาใช้ในชีวิตจริงด้วย 555 ก็ใช้ได้ดีเลย สุดท้ายก็อวยพร พี่ตี๋ พี่หมอก(น่าจะอายุมากกว่าเราแน่นอน) ไม่ว่าจะเจอกับอะไรในภายภาคหน้า ก็ขอให้นึกถึงวันเก่าๆนะะ สู้ด้วยกันมาตลอดเลยนี่ :) #รักเรื่องนี้มาก o13 :hao5:
-
สารบัญ (เพิ่มเติม) ค่ะ ^^
[weird] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg1970702#msg1970702)
[B.N.17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2029932#msg2029932)
[Exam] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2097506#msg2097506)
[B.N.18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2162206#msg2162206)
[B.N.19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2170956#msg2170956)
[B.N.20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2174311#msg2174311)
[B.N.21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2195801#msg2195801)
[B.N.22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2201699#msg2201699)
[B.N.23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2209020#msg2209020)
[B.N.24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2210419#msg2210419)
[B.N.25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2215501#msg2215501)
[B.N.26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2217321#msg2217321)
[โค๊ด] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2229244#msg2229244)
[B.N.27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2249248#msg2249248)
[ไม่หงอก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2348803#msg2348803)
[B.N.28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2378648#msg2378648)
[B.N.29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2397805#msg2397805)
[B.N.30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2453184#msg2453184)
[Mom] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2455345#msg2455345)
[B.N.31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2526243#msg2526243)
[คิดถึง] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg2828082#msg2828082)
[พิเศษพิเศษ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg3483497#msg3483497)
[B.N.32] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg3485815#msg3485815)
[B.N.32.5] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg3486780#msg3486780)
[B.N.33] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29879.msg3487342#msg3487342) (Last)
-
เป็นเรื่องที่จำไม่ได้แล้วว่าอ่านไปกี่รอบ...
แต่มากกว่าสองแน่นอนครัช..
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก ล้านตัว
-
ต้องบอกตรงๆว่าหลงมาอ่านจริงๆ :hao4: เพราะด้วยสำนวนการพูดของตัวละครที่ทำให้ผม(คนเดียวหรือเปล่า?)โดนหลอกว่าเป็นคอมเมดี้ เพราะต้องยอมรับว่าไม่ชอบอ่านแนวดราม่าเนื่องจากเป็นคนอินง่าย อินไปหมด 555555
อ่านมาได้ครึ่งเรื่องของซี่รี่ย์ coin ก็หวังว่าจะจบแบบ happy ending เพราะยังไม่รู้ตัวว่าโดนลวงมาดราม่า แต่พอจบแล้วหน้าชา ตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แต่ก็ตามจนจบเลย
ต้องบอกว่าเป็นดราม่าหนักๆเรื่องแรกเลยปรับอารมณ์ไม่ทันจริงๆ เพราะประเด็นที่เล่นนั้นเป็นเรื่องที่พบเจอทั่วไปทำให้เราอินง่ายกว่าปกติมาก ต้องยอมรับว่าอ่านซีนดราม่าแล้วหน่วงมากเครียดแทน
แต่จบออกมาก็ happy sad สำหรับเราพอสำควรเลยมันอบอุ่นมาก
ขอบคุณเรื่องดีๆทำให้เห็นมุมมองใหม่ๆเยอะเลย :hao5: :hao5:
-
หาาาา เรื่องนี้จบแล้ว???
เรื่องนี้คือนิยายขึ้นหิ้งสำหรับเราเลยนะ ไม่กล้ากดเข้ามาดูบ่อยเพราะเสียใจยังไม่อัพ ผ่านไปน๊านนานเข้ามาดู จบแล้ว โอ๊ยดีใจมากกกก แต่อยากจะอ่านหมดอีกรอบก็น้ำตาแตกแน่นอน ขอเก็บไว้ก่อนนะคะ อยากจะบอกว่ารักเรื่องนี้มากๆๆ ทั้งตี๋ทั้งหมอกเลย
-
ไม่รู้ว่ามันผ่านมานานแค่ไหนแล้ว
แต่นิยายเรื่องนี้หนูเริ่มอ่านตั้งแต่ใส่คอซองผมสั้นเท่าติ่งหู
จนตอนนี้กลายเป็นเด็กมหาลัยเท่าตี๋ หมอก
มันนานมาแล้ว นานมากจริงๆ
ตอนเห็นว่านิยายเรื่องนี้จบ รู้สึกใจหาย
ใช้เวลาทำใจระยะนึงถึงกลับมาอ่าน
และนิยายเรื่องนี้ไม่เคยทำให้หนูผิดหวังเลย
ตั้งแต่ช่วง bn 20+ หนูน้ำตาไหลคลอตลอด
จนอ่านตอนสุดท้ายถึงกับสะอื้น ร้องไห้จนปวดหัว
อิ่มเอมกับความรักที่อบอวนในเรื่องนี้มากๆค่ะ
ขอบคุณพี่คนเขียนที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้
-
เกือบหกปี o22 นี่ผ่านมานานขนาดนี้เลยเหรอ :katai1: บ่งบอกเหลือเกินว่าแก่ขนาดใหน 5555+
คิดถึงตี๋ หมอกเป็นที่สุด :hao5: กลับมาอ่านอีกรอบละคร๊าบบบบบบ :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เต็มอิ่มในความรู้สึก :กอด1: :L2:
-
ขอบคุณเรื่องดีๆที่ทำให้หัวใจนี้พองโต
-
นานแล้ว ไม่คิดจะอ่าน
จนเจอว่าจบแล้ว งานงอกเลย
ไล่อ่านไปเรื่อย ๆ จนจบ
งานสัปดาห์หนังสือปีนี้จะมีขายไหมอ่ะงับ
-
รู้ว่าเรื่องนี้จะมีรีปรินส์เลยมาตามอ่านก่อนคะ อ่านแล้วทำให้อยากได้หนังสือมาครอบครอง :กอด1:
ฟินมาก อ่านแล้วอิน ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋มากๆ รู้สึกว่ารักมั่นคงมากจริง โดยเฉพาะพี่หมอกยอมสละได้ทุกอย่างถ้าได้อยู่กับตี๋ คือประทับใจสุดๆคะ :o8:
ขอบคุณนักเขียนที่แต่เรื่องนี้ขึ้นมา สุดยอดมากๆคะ o13 :pig4:
-
หลงมาอ่านเพราะชื่อเรื่องหวังสายฮา เพราะเพิ่งอ่านดาร์กจบมายังเศร้าอยู่
...อ่านไปเรื่อย ๆ คุณพระ!!ไหงมาม่าเส้นอืดล่ะค่ะ..ไม่เป็นไร เราต้องไปต่อ!!!
เป็นเรื่องที่ยาวมาก อ่านตาแฉะ คลิกเปลี่ยนหน้าจนเมื่อย
พอถึงตอบจบ...ถึงจะยิ้มตาม แต่ก็หน่วง ๆ ในใจอยู่ดี
ถึงจะม่าถึงจะยาว...ก็ชอบนะ ชอบเรื่องนี้มากเลย o13
:katai2-1: :pig4: :L1:
-
เขียนดีมาก อินไม่หยุด มาช้าแต่ก็ยังมาค่ะ
-
เห็นเรื่องนี้มาตั้งแต่ เพิ่งเป็นสมาชิก แต่ก็ไม่เข้ามาอ่านสักที วันนี้มีโอกาศมาอ่าน สารบัญที่หน้าแรก ก็ดันหมด แค่ B.N 4 ตอนที่เศร้าพอดี เฮิร์ทอยู่สองสามวัน คิดว่าเรื่องคงจบแค่นั้น กลั้นใจมาอ่านอีกรอบ ถึงได้รู้ว่ามีอีก ......... แล้วที่เศร้าไปสองสามวันคือรายยยยยยยยยยยยยย
-
:z3: :hao7: ชอบเรื่องนี้มากกกกก รอรีปริ้นแบบใจเย็น เย็น เย็น จนจะร้อนแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :katai1:
-
แปะไว้ก่อน
-
ขอบคุณมากนะคะที่มาต่อจนจบ เราเคยอ่านเรื่องนี้เมื่อนานมากแล้ว
แต่พอจะกลับมาอ่านให้จบเลยตัดสินใจเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นจนจบเลย
แล้วก็รู้สึกดีที่เห็นตัวละครหลายตัวเติบโตขึ้น มีการพัฒนามากยิ่งขึ้น
คงเป็นเพราะคนเขียนก็โตขึ้นด้วยเหมือนกัน การได้กลับมาอ่านใหม่อีกรอบ
ทำให้เราเห็นอะไรมากขึ้นแบบที่มั่นใจว่าตอนนั้นไม่ได้เห็นและรู้สึกด้วย
ขอบคุณที่มาต่อจนจบและทำให้นิยายเรื่องนี้สมบูรณ์นะคะ : )
-
เราได้อ่านหนังสือจนจบแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ เราโตมากับเรื่องนี้ ตั้งแต่ม. ปลาย จนตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะเป็นนิยายที่มีคุณค่าทางจิตใจมากๆ ตอนพิเศษสุดท้ายทำเราอ่านซ้ำๆไม่หยุดเลย อ่านแล้วก็ได้แต่สงสัยว่า ทำไม ทำไม เต็มไปหมด ทำไมถึงเลือกเส้นทางนี้ มันดียังไง ทำไมถึงหันหลังกลับ เป็นตอนที่เราอ่านแล้วรู็สึกติดค้างในใจมากๆ จะว่าเป็นตัวละครที่ทำให้เราผิดหวังที่สุดในเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ ทั้งๆที่มีโอกาสคว้ามือคู่นั้นมา ทั้งๆที่ความสุขอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ แต่ก็กลับปล่อยไป แล้วก็ทำร้ายตัวเองแบบนี้ เราผูกพันธ์กับทุกตัวละครในเรื่องนี้ เหมือนพวกเขามีตัวตนในชีวิตจริงๆ และเราเสียใจกับเส้นทางที่ตัวละครนี้เลือกจริงๆ
-
จบแล้ววรู้สึกผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากอยู่กับตี๋หมอกมานานมากจริงๆตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนผมติ่งตอนนี้จะจบมหาลัยแล้ว พาร์ทของพ่อหมอกเป็นอะไรที่แบบเศร้ามากสงสารทั้งพ่อแล้วก็ลูกๆเลยอ่ะ ส่วนตี๋หมอกก็น่าจะเริ่มต้นชีวิตของทั้งคู่อีกครั้ง...กับอิสระที่หมอกโหยหา
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ในปี 2018 แล้ว อ่านรวดเดียวเลย ผูกพันกับเรื่องนี้มากเลยค่ะ รักพี่หมอกกับตี๋มากๆ ชอบที่ทุกคนล้วนมีเหตุผลของการกระทำของตัวเองกันทุกคน ขาดแค่วิธีการสื่อสารออกมาด้วยความอบอุ่นอ่อนโยนเท่านั้นเอง
ยินดีกับพี่หมอกที่มีตี๋ในชีวิต ที่ทำให้พี่ได้เรียนรู้ที่จะอ่อนโยนกับโลกใบนี้นะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยค่ะ
-
:กอด1:รักเรื่องนี้มากเป็นเรื่องแรกๆที่ได้อ่านและเสียน้ำตาไปหลายครั้งกับดราม่า หน่วง มีหลายอารมณ์มากในเรื่องรู้สึกเหมือนอินกับเรื่องนี้จริงๆ เข้าถึงหลายๆตัวละคร เขียนได้เข้าถึงอารมณ์มากๆค่ะ อ่านจบนานแล้วแต่กลับมาเม้นอีกรอบคถ.เรื่องนี้อีก
-
3 วันกว่าจะจบ อิ่มเอมมากๆครับ
-
กลับมาอ่านรอบที่ 10 -- ซื้อบ๊อกเซ็ทมาไม่กล้าแกะเลย ดันอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกซะงั้น 555 :hao6:
-
เชื่อมั้ย...เราเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากเห็นแบบนี้เถอะ เวลาว่างจะใช้ไปกับการอ่านหนังสือ ตั้งแต่ก่อนโทรศัพท์มือถือจะสามารถทำอะไรได้มากเท่าทุกวันนี้
ในทุกครั้งที่ไปตจว.หรือไปที่ไหนๆจะต้องมีติดตัวไปเสมอ
กระทั่งเข้าห้องน้ำ ที่บ้านมีชั้นหนังสือวางหน้าห้องน้ำเลย
สิ่งเหล่านี้มันสะสมและถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก
มันเลยส่งผลให้เราเป็นได้แบบทุกวันนี้
มีกระบวนการทางความคิด
คิดเร็วทำเร็วตัดสินใจได้เร็ว
มีคำพูดแนวความคิดที่ไม่เหมือนคนอื่น
มีจินตนาการในแบบฉบับของตัวเอง
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องนึงที่ตามอ่านมานานมากกกกกกกก
อินมากกับเรื่องนี้เข้าใจตัวละครได้อย่างดี คนเขียนเคยหายไปถึง2ปีจนเราเลิกคอยไปแล้ว กลับมาอ่านก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม หลายครั้งที่เสียน้ำตาไปกับการบอกเล่าดำเนินเรื่อง
น้องคนเขียนเก่งจริงๆ
มันอาจจะเป็นนิยายวาย ในสายตาคนอื่น
แต่ลองเปิดใจอ่านดู มันสะท้อนหลายๆอย่าง ทั้งสถาบันครอบครัว ความรวยจน
สถานะทางสังคม และอีกมากมาย
ระยะมี่อ่าน นานกว่า5ปีแน่นอน
เพราะเริ่มอ่านตอนเริ่มทำงานที่แกรมมี่
ตอนนี้ช่องgmm25เอามาทำละคร
ดีใจนะที่เปฌนแกรมมี่ทำเพราะเราเริ่มอ่านเรื่องนี้ที่นี่
ไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดได้ดีไหน
แต่สำหรับเรา แค่ทำตามบทที่ผู้ประพันธ์เขียนไว้ รับรองดีเยี่ยม
ครบทุกรส
#ตี่หมอก :mew2:
ปล.อยากได้รวมเล่มมากๆสั่งยังไงครับ
และอยากคุยกับน้องคนเขียนมากๆ เขียนดีจริงๆ
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :t3: :t3:
ฮือ แต่งจบแล้วหรออออ
เรื่องนี้ตามตั้งแต่ ม ต้น ดีใจมากๆๆๆที่แต่งจนจบบบบ ก่อนหน้านี้เราท้อแท้เหลือเกินนนนน แต่ก็นับว่าเป็นความทรงจำดีๆของเราเลยนะ พยายามเข้าเล้าบ่อยๆดูมาวันนี้จะมารึยังน้า และก็มีช่วงที่หายไปเพราะเข้ามหาลัย แต่ไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย
เรามาเห็นในทวิตว่ารวมเล่มแล้ว ก็ โอ้ะ จบแล้วหรอ
เป็นเรื่องที่ดีมากๆเรื่องนึงเลย เป็นอันดับหนึ่งในใจเรามาตลอด (แม้ว่าตอนนั้นจะยังแต่งไม่จบ) ให้ขึ้นหิ้งเลย แบบไม่มีข้อแม้
จนถึงตอนนี้ผ่านหลายปีแล้ว เราก็ให้อันดับ1เหมือนเดิมม
อาจเพราะเป็นนิยายวายเรื่องแรกๆที่เริ่มอ่าน แล้วก็มาอ่านในเล้าเป็นเรื่องแรกด้วย เราชอบมากๆ
สารภาพว่าตอนนี้ยังไม่อ่านตอนจบของเรื่องนี้เลย ขอทำใจก่อน อยู่กันมานาน (แต่เราก็หายไปนานอยู่เหมือนกัน)
อยากจะให้มีตอนต่อเรื่อยๆ อยากจะอ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ ยังไม่อยากให้จบเลย ใจหายมากมาก :z10:
จนถึงตอนนี้แล้วเราก็ขอบคุณนักเขียนที่เขียนจนจบนะคะ เรื่องนี้มีความหมายกับเรามาก เป็นการเดินทางที่ดี ที่ยาวนาน ทำให้เราคิดอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นด้วย มีมุมมองที่โตขึ้น
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้นะคะ เราจะสนับสนุนผลงานคุณไปเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
<3
-
:sad4: :sad4: อ่านจบเเล้วเเง้ประทับใขทุกๆอย่างถึงจะตามมาอ่านช้าไปมากก็ตาม เเต่คุ้มใจมากเลยฮือ ดีมากสนุกมาก ยกให้เป็นอีกเรื่อฃในใจเลย เราตาม่านจนเห็นพัฒนาการของไรท์มากๆเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ตี๋หมอกจะอยู่ในใจเราตลอดปัยยยย o13 o13
-
เสียน้ำตาไปเท่าไรกับนิยายเรื่องนี้ แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดอาน อยากอ่านเรื่องราวของหมอกตี๋ไปเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นช่วงไหนของชีวิต ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ไม่อยากให้จบ อยากอ่านไปตลอดเลย :hao4:
อยากได้เล่มรวม+ตอนพิเศษมากกกก มีมั้ยใครช่วยบอกที
-
:hao5: อ่านวันเดียวจบแบบไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นเลย ฮ่าา หน่วงๆดี แต่จบแบบนี้ก็เลิกคาใจ สงสารหมอกมากเรื่องนี้ใช้พระเอกซะคุ้มค่าตัว
-
คนเขียนมีความเข้าใจในชีวิต อย่างไม่น่าเชื่อว่ามาจากคนอายุน้อยขนาดนี้
บีบ เค้น คั้น ทุกอารมณ์ ความรู้สึก ผ่านตัวหนังสือได้สุดๆ
เหมือนรอยยิ้ม..หวาน ขม จืด เจื่อน ในที่สุดจบแบบ ยิ้มทั้งรอยน้ำตา
ขอบคุณมากๆ
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง เป็น "อีกครั้ง" ที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ ในอนาคตก็จะยังคงเป็น อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง เพราะนี่คือนิยายในดวงใจ เป็นพระเอกที่เราชอบมากที่สุด ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะว่าทำไมถึงฝังใจกับพี่หมอกขนาดนี้ :-[
-
:pig4:
-
คิดถึงค่ะ เลยมาอ่านอีกรอบ อีกรอบ หลายๆรอบ เหมือนกับว่าทุกปีต้องมาอ่านเรื่องนี้ในช่วงปิดเทอม รักพี่หมอกน้องตี๋มากๆ ^ ^ ผูกพันไปแล้วค่ะ ลืมไม่ได้เลย...
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
มีครบทุกรสเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้ค่ะ
:pig4:
-
เคยอ่านจบมาแล้วครั้งนึง เมื่อนานมาแล้วค่ะ... แต่คิดถึง คิดถึงมากๆ เลยต้องกลับมาอ้านอีกครั้ง ขอบคุณนะคะ สำหรับเนื้อหาดีๆ อินทุกครั้งที่อ่าน สุข เศร้าไปด้วยทุกครั้งตามที่ผู้แต่งเขียน :กอด1:
-
คิดถึง อ่านจบอีกรอบแล้ว
-
กลับมาอ่านอีกหลายๆรอบ ไม่คิดว่าจะมีคนมาย้อนอ่านเยอะเหมือนกันกับเรา 55555
คิดถึงเสมอนะคะ ยังคงเป็นนิยายอันดับหนึ่งในดวงใจเสมอ
-
อ่านจบ อ่านแล้วคิดถึง อยากเห็นในเป็นซีรี่ย์เหมือนเรื่องอื่นๆมั้ง หวังว่าสักวันคงได้เจอในรูปแบบซีรี่ย์ :katai4: :katai4:
-
เพิ่งตามอ่านจบเมื่อคืนค่ะ
คนอย่างหมอกนี่เข้าใจยากจริงๆ อะไร.... จะไม่แคร์โลกได้ขนาดนี้ มีตี๋คนเดียวเข้าใจหมอก(บ้าง)
โชคดีที่หากันเจอ เหมือนจิ๊กซอว์ที่เกิดมาเพื่อกันและกัน
เนื้อเรื่องสนุก ภาษาดี ขอบคุณนะคะ :L2:
-
เป็นอีกเรื่องนึงที่อ่านเกินสองรอบมันสนุกมากๆๆ
-
อ่านแล้วอ่านอีก รอๆๆๆอยากให้เป็นซีรี่ย์กับเขามั้ง
-
ใจนึงก็อยากให้ทำซีรีย์ แต่อีกใจก็หวงง่ะ :serius2:
เพราะพี่หมอกกับตี๋ นี่ต้องหล่อ ต้องน่ารัก มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ
เห็นแล้วต้องค้างอ่า :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ทั้งนี้ก็รอนะครับ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ผมโคตรชอบเลยครับ ชอบมากๆ รักตี๋ รักหมอก
-
เป็นครั้งแรก ที่ติดตามอ่านเรื่องที่ยาวนานตามกาลเวลา
ของพี่หมอกและน้องตี่ ยอมรับจากใจว่าเนื้อเรื่องที่นักเขียน
ได้บรรจงถ่ายทอดเรื่องราวรายละเอียดต่างๆ ได้ทำให้นักอ่าน
อย่างเรารู้สึกลุ้น มีความสุข สนุก เศร้า น้ำตาตกอยู่ตลอด
เวลา ได้เห็นมุมมองจากทุกตัวละครในเรื่อง
ขอขอบคุณมากๆ ที่ถ่ายทอดเรื่องดีๆ ไว้ในความประทับใจของนักอ่าน
:mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มีครบทุกรสเลย สนุกมากกก นี่ไล่อ่านรวดเดียวจนจบ TT :กอด1:
อยากเก็บเล่มจังเลย
-
เราอ่านนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่2016ตอนนี้ก็ยังกลับมาอ่านอยู่ เห้อคิดถึงมากๆเลยนะไรท์
-
:call: บันทึก ว่าอ่านจนจบแล้ว ขอบคุณนักเขียน สำหรับ นิยายและระยะเวลาที่ทุ่มเท ตลอด 4 ปีจนจบ :bye2: :bye2:
-
นิยายในดวงใจครับ
:man1:
-
อ่านแล้วอิจฉาตี๋ พี่หมอกคือดีย์อ้ะ
:o8:
-
:hao7:
-
:pig4: ชอบมากเลยค่ะ น่ารัก อ่านได้หลายๆรอบ ไม่เบื่อเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
เราเป็นคนเดียวมั้ยนะที่ไม่สงสารตี๋ คิดถึงในมุมหมอกว่าหมอกเจ็บกว่าตี๋หลายเท่าที่เป็นฝ่ายถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวแบบคนเดียวจิงๆ แต่อยากให้ตี๋สู้เพื่อให้ได้หมอกกลับมานะ
-
:mew5:
-
[/quote]
-
มี16.1 มี16.2ยังพอทน มี1.ใน16.2อีก ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากขนาดนี้ด้วย
-
นิยายในดวงใจ อ่านวนไป ชอบมากๆ :pig4:
-
:-[ หมอกตี๋จะอยู่ในใจเราเสมอไป
-
:pig4: