-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
สารบัญ
Image
(http://i103.photobucket.com/albums/m151/purirat2811/tabban_zps6150b4a9.jpg) (http://s103.photobucket.com/user/purirat2811/media/tabban_zps6150b4a9.jpg.html)
วิวัฒนาการของพี่เสือ
(http://i103.photobucket.com/albums/m151/purirat2811/tabban3_zps9dc4e87e.jpg) (http://s103.photobucket.com/user/purirat2811/media/tabban3_zps9dc4e87e.jpg.html)
000 บทนำ : เพลิง(พรหม)ลิขิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2686929#msg2686929)
001 ตอน 1 : ความบังเอิญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2687427#msg2687427)
002 ตอน 2 : ความจงใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2687439#msg2687439)
003 ตอน 3 : งานใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2692054#msg2692054)
004 ตอน 4 : งานใหม่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2693971#msg2693971)
005 ตอน 5 : แรงดึงดูด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2698513#msg2698513)
006 ตอน 6 : สิ่งที่มันกำลังเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2703003#msg2703003)
007 ตอน 7 : แรงดึงดูด 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2708154#msg2708154)
008 ตอน 8 : ชะอำ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41893.msg2716237#msg2716237)
****************************************************************
เรื่องย่อ
เมื่อ สิงห์ คิดอยากจับ เสือ มาเลี้ยง..โดยใช้งานเป็นสะพานเชื่อมใจ ..
แผนจับเสือมือเปล่าจึงถือกำเนิดขึ้น ...ด้วยเล่ห์แพรวพราว มากมาย
แต่เกมนี้กลับมีอุปสรรคสำคัญคือ พ่อของสิงห์ ไม้เบื่อไม้เมา คู่ปรับตลอดกาลของสิงห์
เกมชิงไหวชิงพริบ ระหว่างสองพ่อลูกจึงเริ่มต้นขึ้น
“ ไอ้ปีศาจ” เสียงของพ่อดังขึ้นอย่างเจ็บใจที่พลาดท่าเสียทีให้กับลูกชาย แผนที่สร้างขึ้นเพื่อบีบ
ให้สิงห์หมดหนทาง กลับเป็นกับดักย้อนกลับมาทำร้ายตนเอง ..
“ ถ้าหนูเป็นปีศาจ ..คุณป๊าก็พ่อปีศาจล่ะว้า ..” ยิ้มร้ายแย้มยก ไม่ใส่ใจ เหยียดเยาะส่งให้พ่อไปหนึ่งที
..ก่อนจะเดินไปควงแขนเจ้าซื่อผู้คว้าหัวใจของตน เดินออกจากห้องไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะของปู่และอา
ที่ชอบอกชอบใจ ที่ นรเทพ กุนซือของเทวะสิงหบดีสิ้นท่าให้กับคนเป็นลูกอย่างหมดรูป
-
บทนำ
เพลิง(พรหม)ลิขิต
ท้องน้ำเจ้าพระยากว้างใหญ่ สะท้อนแสงไฟจากสะพานพระราม 8 ที่สวยงามน่าพิศมอง
ดุจมีมนต์ขลังเรียกให้คนแวะผ่านไปผ่านมา บ้างก็แวะถ่ายรูปเก็บภาพสะพานและท้องน้ำยามราตรี
เก็บบรรยากาศรอบข้าง ..
ยิ่งเฉพาะวันสิ้นปี ..
วันแห่งการฉลอง การเปลี่ยนผ่านจากปีเก่าสู่ปีใหม่ การเริ่มต้นที่กำลังรอคอยใครหลายคน ..
วันนี้จึงมีคนมาเดินชมวิวสะพานพระราม 8 มากมาย ..บ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็มาเป็นคู่ เดินจับมือ
พูดคุยเกาะกลุ่ม ต่างเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ สนุกสนาน มันคือบรรยากาศของความสุขอย่างแท้จริง
แต่สำหรับสิงห์ ...มันไม่ใช่เลย
ร่างสมส่วนยืนมองแผ่นน้ำเบื้องหน้าหน้า ..มือทั้งสองค้ำตรงราวกั้น..มองไปอย่างไร้จุดหมาย ..
สายลมเย็น พัดผ่าน แตะผิวขาวละเอียดราวผิวเด็ก สะกดให้ใครต่อใครมองภาพนั้นอย่างตะลึงงัน
ดวงหน้าขาว จมูกโด่งเป็นสัน ปากแดงอิ่มปิดสนิท ..ปล่อยให้สายลมพัดผ่าน ผมดำยาวปะบ่ามันรวบไว้ด้านหลัง
เหลือปอยผมด้านหน้าพัดไหวไปตามแรงลม
นิ่งจนคล้ายกับรูปสลัก แม้มีความงามเป็นหนึ่ง แต่กลับไร้หัวใจ
ความจริง ณ ตอนนี้เขาควรนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มๆ ของโรงแรมห้าดาวใจกลางเมืองนิวยอร์ก
พักผ่อนช่วงวันหยุดยาวในเทศกาลคริสต์มาส-ปีใหม่ ด้วยความเป็นนักเรียนอังกฤษโดยแท้
มีช่วงหยุดยาวติดต่อกันเมื่อไหร่
สิงห์ต้องรีบปลีกตัวออกจากประเทศอังกฤษโดยทันที เพราะตั้งแต่อายุ 13 จวบจนถึงปัจจุบันที่เขาอายุ 20 ปีบริบูรณ์
อังกฤษก็ไม่ต่างจากบ้านตัวเอง .. เขาใช้ชีวิตที่อังกฤษมากกว่าบ้านเกิดอย่างเมืองไทยเสียอีก
‘ปีใหม่นี้เราไป countdown กันที่ Time Square นะ เราชวนพวก นารัท วาลิน อารดาไปด้วย พวกนั้นตอบตกลง
เรียบร้อยแล้ว ’ เสียงสดใสของพุฒิชัยยังคงชัดเจนอยู่ในหัว ทั้งยังยกชื่อเพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆขึ้นมาเสริม สิงห์จึงตัดสินใจ
ได้ไม่ยาก ยอมตกลงไปนิวยอร์กกับคนชวน
ด้วยความเป็นคนต่างถิ่น ..คนไทยที่มาเรียนหรืออาศัยในเมืองเดียวกัน ย่อมรู้จักมักคุ้นเป็นธรรมดาโดยเฉพาะ
สมาคมนักเรียนไทย ที่ทำให้รู้จักเพื่อนใหม่มากขึ้น
สิงห์เป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มแย้ม และร่าเริงเลยเป็นที่รู้จักของใครต่อใคร
สิงห์เป็นหนุ่มหล่อ ผิวขาวจัด สูง 175 เซ็น ..ดวงหน้าขาวละเอียด ปลั่งเปล่งเป็นสีชมพูยามต้องแดด โดยเฉพาะเวลายิ้ม
..โลกทั้งใบก็คล้ายจะยอมสยบยอบใต้ฝ่าเท้า
กลุ่มสาวน้อยสาวใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่หนุ่มๆเลยคลั่งไคล้สิงห์เป็นอย่างมาก แต่สิงห์ก็ดันมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว...
เพื่อนที่ถือว่าสนิทที่สุดของสิงห์คือ พุฒิชัยและอารดา
รายแรกเป็นเพื่อนกับเขามาหลายปี หลังสอบเข้ามหาวิทยาลัยเก่าแก่ได้สำเร็จพุฒิชัยก็มาสารภาพรักและ
ขอโอกาสคบหาเป็นแฟน ซึ่งสิงห์ก็ยอมตกลงง่ายๆ เพราะรู้สึกดีกับพุฒิชัยเช่นกัน
ความรักของทั้งสอง เป็นไปอย่างเรียบง่ายโดยมีอารดาเพื่อนรักคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ...
นอกจากทั้งสองเพื่อนแล้ว สิงห์ยังมีเพื่อนในกลุ่มที่ค่อนข้างสนิทกัน แม้จะไม่เท่ากับพุฒิชัยและอารดา
แต่ก็ถือว่ารักใคร่กลมเกลียวกันดี ประกอบด้วย
นารัท วาลิน บุษบารัตน์ และ เอ็มม่า
ด้วยวงสังคมที่ค่อนข้างแคบ ..ข่าวคราวต่างๆของคนไทยในเมืองก็ส่งถึงกันง่ายดาย โดยเฉพาะเมืองที่เขาอยู่
เป็นเมืองแห่งการศึกษาโดยแท้จริง แม้จะมีนักเรียน นักศึกษากว่าพันคน
แต่สมาคมนักเรียนไทยค่อนข้างกลมเกลียวเหนียวแน่น ถึงจะมีพวกแตกแถวไม่เอาใครอยู่บ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นส่วนน้อย
‘ เมื่อเช้ามืดตอนลงมาทิ้งขยะ ฉันเห็นนายพุฒิเดินออกมาจากห้องยายดา’ นั่นคือสารแรกที่ลอยมากระทบหู
หากสิงห์ไม่ได้เชื่อข่าวนั้น ..แต่ไม่นานก็มีสารที่สอง สาม สี่ และ ห้า ต่อมาเรื่อยๆ จนหนาหูขึ้น
จนสุดท้าย นารัท และวาลิน ..ก็เดินเข้ามาบอกว่า
‘ ไอ้ดาท้อง ..’ โลกทั้งใบของสิงห์เหมือนจะถล่มลงมา ..นารัทรู้และค่อนข้างระวังคำพูดของตนเองอย่างมาก
เพราะไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของเพื่อน หากก็ต้องพูดเพื่อให้สิงห์ตาสว่าง
‘ กับพุฒิเหรอ ’ สิงห์แทบจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกไป
‘ ไปพิสูจน์กันไหม ’ วาลินและนารัทไม่กล้าพยักหน้ารับ ได้แต่ออกปากให้เจ้าตัวไปพิสูจน์ความจริง
สิ่งที่ทั้งสองทำได้คือการอยู่ข้างๆเพื่อนก็เท่านั้น หาก บุษบารัตน์และเอ็มม่า ไม่ติดงานที่ต้องรีบสะสาง
ก่อนวันหยุดยาวช่วงคริสต์มาส คงได้ยกขบวนมาครบองค์ประชุมแน่นอน
หอพักรวมที่แสนทันสมัยและโอ่อ่าข้างหน้าคือที่อยู่ของเพื่อนรักคนหนึ่ง ..เมื่อตอนกลางปีที่ผ่านมาอารดาย้ายมาอยู่ที่นี่
สิงห์เองยังนึกแปลกใจที่เธอย้ายมาอยู่หอนอกมหาวิทยาลัยที่ทั้งไกล และแพงกว่าหอเดิมนัก
แต่วันนี้เหมือนเขาจะได้คำตอบอยู่กลายๆ ถึงเหตุผลของการย้ายมาที่นี่
‘ ความสะดวก และ ห่างไกลสายตา’ คงเป็นคำนิยามที่ไม่เกินจากความจริงนัก
ยิ่งมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของเพื่อนรักก็ยิ่งมั่นใจ
เมื่อเสียงทะเลาะ ทุ่มเถียงกัน มันดังมากจนคนที่ยืนอยู่นอกห้องยังได้ยิน
ก๊อก ๆๆ สิงห์เคาะประตูเบาๆ หากก็ทำให้เสียงด้านในยุติลง ..
‘ ลิน มีธุระอะไรเหรอ...สิงห์’ คนเดินมาเปิดคงส่องตาแมวก่อน เลยทักทาย วาลินที่จงใจยืนอยู่ตรงกับวิสัยของช่องส่องตาแมว
..หากเมื่อเปิดประตูออกก็ทำให้เห็นว่านอกจากวาลินแล้ว ก็ยังมี สิงห์และนารัท ยืนอยู่ด้วย ตัวของอารดาแทบทรุดลงกับพื้น ร่างค่อยๆสั่นอย่างเกรงกลัวความผิด
‘ สิงห์ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ’ ชื่อที่อารดาเรียก ทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านในห้องตกใจ รีบแสดงตัวออกมา..เพราะหลบไปก็เท่านั้น
‘ ดาท้องกับพุฒิจริงใช่ไหม ’ ร่างสมส่วน ยืดตรง ดวงตากลมที่เคยฉายแววซุกซน สดใส กลายเป็นนิ่งราบ จำใจถามออกไปราวกับว่าตนไม่เป็นอะไรและพร้อมจะรับมือกับทุกสถานการณ์
‘ ใครมาพูดอะไรให้สิงห์ฟัง สิงห์อย่าไปเชื่อเขานะ’ ร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม หน้าตาคมคายฉบับหนุ่มไทยแท้ บัดนี้ซีดเผือด ปากก็รีบแก้ตัวพัลวัน ติดๆขัดๆอย่างเป็นพิรุธ
‘ ดาท้องกับพุฒิหรือเปล่า’ เมื่อไม่ได้คำตอบจากฝ่ายชาย เลยหันไปถามฝ่ายหญิงที่ยืนตัวสั่นแทน
‘ ดา ดา ...ดาขอโทษสิงห์ ดา’ ดวงตาคู่สวยสั่นระริก น้ำตาไหลพราก
อารดาเอ่ยคำขอโทษทั้งน้ำตา รู้สึกผิดและเสียใจกับการกระทำของตนเอง
เพียงเท่านี้ก็ยืนยันข่าวทั้งหมดที่ลอยลมมาเกือบ 2 สัปดาห์เต็ม
‘ ทำไมดาพูดแบบนี้ ดาท้องกับใคร ..แล้วมาโบ้ยให้เรา ’ เหมือนว่าคู่กรณีอีกคนจะไม่ยอมจำนนง่ายๆ
พร้อมทั้งป้ายความผิดให้เป็นของฝ่ายหญิงเพียงลำพัง ท่าโกรธเกรี้ยวขึงขังช่างน่ารังเกียจเกินกว่าที่สิงห์จะยอมรับได้
‘ พูดแบบนี้ได้ยังไงพุฒิ ..’ อารยาฟูมฟายหันไปต่อว่าอย่างโมโห พลางเข้าไปตึงทิ้งร่างของอีกฝ่าย
พุฒิชัยรำคาญผลักร่างของอารดาจนล้มลงกับพื้น .. นารัทเข้าไปพยุงหญิงสาวเข้าไปนั่งพักในห้อง ..
แล้วเดินกลับมาด้านนอก
‘ สิงห์ต้องเชื่อพุฒินะ’
‘ เลิกพูดสักทีได้ไหม ’ สิงห์ตวาดใส่
‘ พุฒิไม่ได้ทำดาท้องจริงๆ สิงห์ต้องเชื่อนะ’ คำปฏิเสธเต็มปากเต็มคำ มาพร้อมกับมือหนาที่จะพยายามมารั้งไม่ให้สิงห์จากไป
‘ พุฒิ ..แกมันเลวกว่าที่ฉันคิด’ หน้าของพุฒิชัยสะบัดหันไปตามแรงตบจากมือวาลิน ที่ยืนฟังและรับรู้เรื่องราวมาตลอดตั้งแต่เริ่ม สุดท้ายก็ทนไม่ไหวกับคำพูดเห็นแก่ตัวที่ร้ายกาจที่สุด
‘ เราจบกันแค่นี้นะ ถือว่าไม่เคยรู้จักกัน เจอหน้าก็ไม่ทัก ..’ สิงห์พูดเพียงเท่านั้น ก็หมุนตัวเดินออกจากหน้าห้องไปทันที พุฒิชัยพยายามจะวิ่งมารั้งไม่ให้ไป แต่วาลินและนารัทก็ช่วยกันกัน จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็ถอดใจไป
แค่เพียงเดินพ้นจากตัวอาคาร ร่างของสิงห์ก็แทบทรุดลงกับพื้น น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
หัวใจเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ .มันคงไม่เจ็บปวดเจียนตายแบบนี้
ถ้าหัวใจไม่ได้ถูกฉีกด้วยมือของคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด ทั้งพุฒิชัยและอารดาต่างช่วยกันทำลายดวงใจ
ของเขาได้เจ็บแสบ อย่างที่คนรักกันไม่น่าจะทำกันได้ลงคอ ...
นารัทและวาลิน เข้ามาประคองคนที่ทรุดลง พาไปนั่งพักในรถยนต์ที่จอดไว้ไม่ไกล ...
โปรแกรมทัวร์นิวยอร์กเป็นอันยุติลงทันที..พร้อมๆกับใจของสิงห์ที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล
สิงห์จองตั๋วเครื่องบินบินกลับมาเมืองไทยหลังเกิดเรื่องได้ 3 วัน เขาบอกเพื่อนรักของเขาว่าไม่ต้องห่วง
เขาขอกลับไทยเพื่อพักผ่อนหัวใจ และเมื่อกลับอังกฤษเขาจะกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของทุกคนดังเคย ..
ช่วงหยุดยาวคริสต์มาส-ปีใหม่ มีวันหยุดติดต่อกัน 15 วันเต็มๆ
สิงห์ตะลอนใช้วันหยุดไปตามสถานที่ต่างๆของเมืองไทย เริ่มตั้งแต่ภูเก็ต สมุย พังงา พัทยาและมาจบที่สุดท้ายที่กรุงเทพ
หลังปีใหม่เขาก็คงต้องกลับไปเรียนเพราะหมดช่วงหยุดยาว
ระหว่างนี้..สิงห์ใช้ชีวิตโดยไม่มีกรอบของสิ่งใดมากีดกั้น พยายามวางใจให้นิ่ง พยายามตัดทุกอย่างออกไป
แต่ทันทีที่อยู่ลำพังใจของเขาก็มีแต่ภาพของพุฒิชัยและอารดา
ภาพของสองคนที่ร่วมมือกันทำร้ายเขาได้เจ็บแสบเกินบรรยาย ..
เขาพยายามโบยบินท่องไปทั่วถิ่นเพื่อลืม แต่มันกลับฝังแน่นในความทรงจำ คอยกรีดดวงใจดวงนั้นซ้ำๆ
..ราวกับไม่มีวันจะเลือนหาย
“ สนุกกันให้เต็มที่กันครับ ทุกคน” เสียงประกาศผ่านไมโครโฟนดังขึ้น บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป
แสงไฟสลัว เหลือเพียงแสงที่ส่องสว่างตรงหน้าเวทีซึ่งกำลังมีวงดนตรีเล่นอยู่อย่างสนุกสนาน
หลังเดินเตร็ดเตร่ทอดอารมณ์ริมสะพานมานานเกือบสองชั่วโมง ก็ตัดสินใจเรียกมอเตอร์ไซค์ ให้มาส่งที่หน้าผับใหญ่
ไม่ไกลจากสะพานพระราม 8
ที่นี่ก็เหมือนกับผับอื่นๆทั่วกรุงเทพมหานคร ที่เตรียมพร้อมสำหรับการจัดงาน countdown ก้าวสู่ปีใหม่
ทั่วร้านประดับตกแต่งด้วยข้าวของมากมาย ทั้งกล่องของขวัญขนาดใหญ่ที่วางอยู่ด้านขวาของเวที
ฝ้าเพดานประดับด้วยสายรุ้งและลูกโป่งสวรรค์ที่ลอยอัดแน่นอยู่มากมายด้านบน
ดังพรมหลากสี งดงาม ..แต่ก็แฝงอันตราย !!
“ เพลงต่อไปขอมอบให้คนโสด ..ปีใหม่นี้ขอให้ได้ขอให้โดนกันถ้วนหน้านะครับ ใครโสดขอให้มีคู่
ใครมีคู่ขอให้มีกิ๊ก แต่ถ้าแฟนจับได้ผ้มมมไม่เกี่ยวนะ คร้าบบบ” ช่วงก่อนเข้าเพลงใหม่นักร้องมาดเซอร์ผู้ยึดไมค์
อยู่กลางเวทีพูดขึ้น พร้อมเสียงดนตรีจังหวะสุดมัน
แขกเหรื่อที่มีมากกว่า 3 ร้อยคน ต่างลุกขึ้นเต้น วาดลีลาของใครของมัน หากสิงห์ก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
มองดูบรรยากาศรอบตัวด้วยความเฉยเมย ไม่ซึมซับรับรู้ความสนุก ความสุขสักนิดเดียว แม้จะมีใครเข้ามาขอชนแก้วด้วย ..
แต่สิงห์ก็บอกปัดไปว่า
‘ รอแฟนอยู่ครับ’ พวกหนุ่มๆ สาวๆที่เข้ามา เลยยอมผละมือไปโดยง่าย ไม่ตื้อต่อ
บรรยากาศเริ่มสนุกสนานมากขึ้น อีกเพียงครึ่งชั่วโมง..ก็ถึงเวลาส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่
“ กลิ่นอะไร” คนที่นั่งกินเหล้าลำพัง เปรยขึ้น เหมือนได้กลิ่นไหม้บางอย่าง
..
:mew2: ต่อด้านล่างไม่พอค่ะ
-
ต่อ
..และไม่ทันทีที่เขาจะได้กวาดตาสำรวจมอง ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเมื่อเสียงระเบิดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว
ระรัวลั่นปานสายฟ้าฟาด ราวอยู่ท่ามกลางศึกสงคราม
ต้นเหตุมาจากลูกโป่งอัดอากาศที่ลอยอยู่ด้านบนจนแน่นขนัด ..สะเก็ดไฟจากที่ใดที่หนึ่งแล่นระริ้วไปตามสายรุ้ง
ที่แขวนระโยงระยางไปทั่ว แล้วเกิดลุกโหมทำให้ลูกโป่งระเบิด แผดเสียงร้องกึกก้องกัมปนาถ
เกิดเหตุโกลาหล ผู้คนต่างวิ่งหนีออกจากผับอย่างขวัญเสีย แม้จะมีทางออกทั้งด้านหน้าร้านและด้านหลังร้าน
แต่เพราะแขกไม่รู้เลยวิ่งกรูกันไปทางที่เข้ามา ต่างคนต่างไปออกันหน้าประตูจนการจราจรเบียดเสียด ไม่สามารถออกไปได้
ไฟภายในผับเปิดสว่าง ไม่ต่างจากเวลาตำรวจลง ..
ทุกคนต่างรักตัวกลัวตาย ต่างคนต่างฉุดกระชาก ลากถู กำจัดคนที่ขวางทางเพื่อหนีออกจากเหตุเพลิงไหม้ที่
โหมกระหน่ำโลมเลียไปทั่วฝ้าเพดาน..
..เสียงเปรี้ยะของไม้หรืออะไรสักอย่างเป็นสัญญาณให้รู้ว่าไฟเริ่มลามส่วนสำคัญของอาคาร
และไม่นานฝ้าเพดานส่วนหนึ่งก็ถล่มหล่นลงมา พร้อมไฟที่ลุกโหม ทับร่างของคนที่กำลังจะวิ่งหนี
ไฟลุกท่วมร่างของชายโชคร้าย ดิ้นพล่านอย่างเจ็บปวดและไม่นานก็สิ้นแรงลง
ควันไฟลอยฟุ้งอบอวลไปทั่ว ความร้อนลามโลม แผดเผาดุจไฟจากนรกอเวจี ..ไฟดูจะลุกลามได้เร็วเพราะมีเชื้อเพลิงอย่างดี
ทั้งโต๊ะและเก้าอี้ แผ่นโฟมประดับเวที หรือจะกล่องของขวัญขนาดยักษ์
แต่ที่ทำให้ไฟลามเร็วที่สุด ก็คือบาร์เหล้าที่เต็มได้เชื้อเพลิงชั้นยอด ..
เพียงลุกลาม ทะเลเพลิงก็บังเกิดขึ้น ..
จังหวะหนึ่งในความคิด
‘ ตายไปก็ดี จะได้ไม่ต้องเจ็บ’ และนั่นก็ทำให้ขาทั้งสองข้างของสิงห์หยุดเดิน
ปล่อยให้ผู้คนวิ่งกรูกันไป ด้วยความที่คนเยอะเลยทำให้บางคนล้มลงกับพื้น เมื่อมีคนแรกก็ย่อมมีคนที่สอง
สาม สี่ และลามไปเรื่อย คนด้านหลังที่คิดแต่จะหนีเอาตัวรอดไม่สนใจอย่างอื่นแม้จะต้องเหยียบร่างของคนอื่น
เป็นสะพานไปสู่ทางรอด
เสียงโอดครวญ เสียงไอเพราะสำลักควัน เสียงแผดร้องเพราะโดนสะเก็ดไฟ จนไปถึงเสียงของร่างผู้โชคร้าย
ที่โดนฝ้าเพดานหล่นลงมาใส่ ทุกเสียงล้วนเต็มไปด้วยความทรมานเจ็บปวดแสนสาหัส ..
“ คุณ” สติที่ลอยฟุ้งไปไกล แล่นกลับมาเมื่อมือของใครสักคนเอื้อมมาดึงแขนของสิงห์ไว้ มือของชายคนหนึ่งที่ดูใหญ่และแข็งแรง ..สิ่งที่สิงห์จำได้อย่างเดียวคือ แหวนหัวเสือรมดำ ..ที่มีรูปแบบค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์น่าจะเป็นของสั่งทำมากกว่าของโหลที่ทำขายทีละมากๆ
“ วิ่งครับ” แม้จะออกแรงดึง แต่ขาของสิงห์ก็ไม่ได้ก้าวตาม ชายคนนั้นเลยบอกพร้อมออกแรงที่มากกว่าเดิม
เขาตัวสูงน่าจะสูงกว่าสิงห์มากกว่าสิบเซ็น ชายที่ดึงมือนำทางสวมเสื้อกั๊กสีน้ำตาลแบบเดียวกับพนักงานเสิร์ฟในร้าย
..เขาไม่ได้พาสิงห์ไปทางด้านหน้าที่คนกำลังออกันแน่น หากวิ่งพาไปในห้องน้ำของผับ
..เปรี้ยะ ตึง
เสียงของฝ้าที่ติดไฟถล่มลงมาอีกครั้ง ยามเมื่อมันกระแทกกับพื้นด้านล่างก็เกิดสะเก็ดชิ้นส่วน
..กระเด็นกระดอนไปทั่ว
และชิ้นหนึ่งก็กระเด็นผ่านหน้าของสิงห์ฉิวเฉียด พุ่งไปโดนหลังของชายที่กำลังดึงแขนสิงห์ให้ตามไป
“ คุณ ...” สิงห์ร้องลั่นด้วยความตกใจ สัมผัสได้ถึงเปลวไฟร้อนที่กำลังลามติดเสื้อของอีกฝ่าย
คนที่หลบอยู่ในห้องน้ำ เข้ามาดึงมือทั้งสองให้เข้าไป อีกคนก็ใช้ผ้าเปียกน้ำคลุมร่าง ดับไฟที่ลุกลามอยู่จนสนิท
เมื่อผ้าเปิดออกก็เผยให้เห็นแผลสดตรงปีกไก่ด้านขวา ..เสื้อที่เขาสวมไหม้ขาดเป็นวงขนาดใหญ่มากกว่าฝ่ามือ
..ขนาดมีเสื้อกั๊กสวมทับ ..ยังเป็นแผลใหญ่ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากไม่มีจะเป็นอย่างไร
“ โห แผลใหญ่แบบนี้น่าจะเจ็บมาก” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ตาของสิงห์เหลือบไปเห็น
ใจรู้สึกปวดหนึบ..นึกโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุ หากชายคนนี้ไม่ช่วยตนไว้คงไม่ต้องบาดเจ็บอย่างนี้
หากเขาไม่คิดเรื่องบ้าๆแบบนั้น ..ก็คงดี
“ ไม่เป็นไรครับ ..” คนเจ็บเหมือนจะรู้ความคิดของสิงห์ เลยชิงตอบอย่างแข็งขัน ทุกคนเลยวางใจ
สิงห์เพิ่งสังเกตรอบตัว ก็เห็นว่ามีแขกมากกว่ายี่สิบคนหลบกันอยู่ในห้องน้ำ ต่างคนต่างตัวเปียก
ต่างพยายามหาเสื้อหาผ้ามาชุบน้ำ ปิดจมูกกันไม่ให้หายใจสูดเอาควันเข้าไป
จู่ๆน้ำตาสิงห์ก็ไหลออกมา
เริ่มรู้ว่าตนเกือบทำเรื่องที่โง่ที่สุดในชีวิตลงไป ทุกคนต่างรักชีวิตของตนเอง ต่างอยากรอดออกไป
แต่เขากลับยอมจำนนรับความตายทั้งที่ยังไม่ถึงเวลา ภาพของคนที่ล้มลงกับพื้นถูกเหยียบจนร้องครวญคราง
บางคนที่ถูกไฟคลอกตะเกียกตะกายหาทางดับไฟ พยายามดิ้นเพียงไรก็ไม่สามารถหนีอำนาจพระเพลิงไปได้
สุดท้ายก็สิ้นแรง ..ไฟไหม้โหมร่างกาย ยามร่างต้องเปลวไฟ ก็ส่งเสียงปะทุลั่น ไม่ต่างจากเวลาน้ำหยดลงในน้ำมันเดือดๆ
ไฟลามค่อยๆย่างสด ส่งกลิ่นหอมหวนยวนใจ
หากเพียงหลับตา ความสะอิดสะเอียนน่าจะสยดสยองก็เข้ามาแทนที่ ครู่ต่อมากลิ่นหอม
เริ่มเปลี่ยนเป็นกลิ่นเนื้อไหม้ๆ แทรกลึกถึงโสตประสาทภายในอย่างอยากจะลืมเลือน
...แค่คิดก็หดหู่เกินบรรยาย
มันช่างน่าอเนจอนาถ น่าเวทนา สะท้านลึกลงกลางใจ
ตัวสิงห์เริ่มสั่น ความกลัวเกาะกินหัวใจ รู้สึกคลื่นเหียนอยากอาเจียน จนต้องรีบเปิดน้ำตรงอ่างล้างมือ
วักใส่หน้าตนเองอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเป็นอะไรไป
“ เป็นอะไรไหมครับ” ชายคนเดิม ซึ่งยืนอยู่ใกล้กับสิงห์ ..กระซิบถามเสียงอ่อนโยน
“ ไม่..” ดวงหน้าขาวส่ายหน้าเล็กน้อย แต่ก็เกิดรู้สึกแข้งขาอ่อน จนแทบทรุด ดีที่คนข้างกายระวังไว้อยู่แล้ว
เลยเข้ารวบร่างสิงห์มากอดไว้ก่อนจะล้มลง
“ นั่งพักก่อนดีกว่า ..” เขาบอก แล้วประคองร่างสิงห์ลงนั่งพิงประตูหน้าห้องน้ำโดยมีเขานั่งลงใกล้ๆ ตอนนี้ไม่มีใครนึกรังเกียจพื้นสกปรกที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำเลยสักคน
เสียงนอกห้องน้ำ ยังคงดังสนั่นหวั่นไหว ฝ้าและหลังคาคงถล่มลงมาจนหมดแล้ว คนที่หลบอยู่ต่างขวัญเสียโดยเฉพาะพวกผู้หญิงที่นั่งกอดกันร้องไห้ระงม
ขณะที่พวกผู้ชาย กำลังใช้ขวานจากกล่องนิรภัยฉุกเฉิน มาเจาะช่องผนังที่ก่อขึ้นด้วยบล็อกแก้วสีดำ
ขวานที่มีอยู่เพียงด้ามเดียวคือความหวังอย่างเดียวที่คนทั้งหมดมี
พวกผู้ชายสลับกันเจาะบล็อกแก้ว พอคนหนึ่งเหนื่อยหรือเจ็บมือ ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคน
จนท้ายที่สุดความหวังที่เหลืออยู่ก็ส่องประกายวิบวับขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงบล็อกแก้วร้าวและแตกออก
หากควันไฟก็พวยพุ่งเข้ามาในห้องน้ำทางหน้าประตู จนหลายคนสำลักควัน ..
“ ก้มลงต่ำๆครับ พยายามเอาผ้าชุบน้ำปิดจมูกไว้” คนที่ช่วยสิงห์รีบบอกเสียงดัง เขาถอดเสื้อกั๊กและลุกไปรองน้ำที่ซิงค์ล้างมือจนเสื้อเปียก แล้วกลับมานั่งที่เดิม แบ่งเสื้อออกเป็นสองส่วนแล้วส่งมาให้สิงห์ที่เป็นคนเดียวที่ไม่มีผ้าปิดจมูก
บล็อกแก้วถูกทลายออก จนพอจะสามารถลอดผ่านได้ ..
“ ขอคนตัวเล็กๆ ลอดออกไปก่อนครับ ..แล้ววิ่งไปตามกู้ภัยให้มาช่วยทางนี้” ชายที่เปิดทาง ถือขวานอยู่ในมือพยายามใช้สันขวานกระแทะเศษ เหลี่ยมคมๆ ออก ไม่ให้คนลอดต้องบาดเจ็บ
ผู้หญิงอาสาสมัครร่างเล็กรับอาสา ลอดผ่านช่องนั้นออกไปอย่างทุลักทุเล จนโดนเศษคมบาดต้นแขนไปหลายแผล
“ มีคนออกไปได้แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ” ชายคนที่ช่วยสิงห์ไว้บอกขึ้นเสียงอุ่น ดูเหมือนจะเป็นคนคนเดียวที่สิงห์วางใจในตอนนี้
“ ฝนตกด้วยพี่..เดี๋ยวหนูไปตามคนมาช่วยค่ะ” คนที่ออกไปได้ร้องบอกอย่างดีใจ แล้ววิ่งอ้อมไปด้านหน้าทันที ผู้หญิงคนอื่นค่อยๆทยอยลอดออกไปอย่างลำบาก
พวกเขามีเครื่องมือไม่เพียงพอที่ขยายช่องผนังให้มากกว่านี้ พวกผู้ชายตัวใหญ่คงต้องรอให้กู้ภัยมาช่วยเพียงอย่างเดียว ความหวังส่องประกายมากขึ้น..
แต่ทว่าประตูห้องน้ำเริ่มไหม้ไฟ ควันดำทะลักเข้ามาระลอกใหม่ ตามช่องว่างใต้ประตู และรอยปริของบานประตู ..
ตัวสิงห์สั่นจนเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้จนคนข้างกายนึกกลัว
ตอนนั้นสิงห์ไม่รู้ว่าคนข้างกายคิดอะไร แต่ทันทีที่สร้อยเงินเย็นๆแตะลำคอ สติบางส่วนของเขาก็ย้อนกลับมา
“ ขอให้พระคุ้มครอง เชื่อสิพวกเราต้องปลอดภัย” เขาคนนั้นถอดสร้อยพระของตนมาสวมให้
..สิงห์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบนโลกนี้จะมีคนดีๆแบบนี้อยู่ด้วย หากไม่เจอเหตุการณ์นี้เขาคงไม่รู้เลย ..
ศรัทธาในความดี ความรัก และการมีชีวิตอยู่เหมือนถูกทำลายลงไปพร้อมกับการทรยศของคนสองคนที่เขาวางใจ
แต่นาทีมันกลับถูกสร้างขึ้นมาอีกครั้งจนสามารถกลบเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่กรีดหัวใจเขามานานเกือบครึ่งเดือน
น้ำตาของสิงห์ไหล รู้สึกซึ้งน้ำใจคนตรงหน้า เขาซบหน้าเปื้อนน้ำตากับอกแน่นกำยำราวกับจะหาที่พึ่ง
ร่างกายเริ่มอ่อนแรง ใจเหนื่อยล้าเกินทานทน และสติก็ดับลงไป
.
.
.
.
สิงห์ตื่นขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไป ..เพดานสีขาวดูแปลกตา แสงสว่างแสนจ้าทำให้ต้องกะพริบตา
ปรับตัวอยู่พักใหญ่
“ ฟื้นแล้วหรือ หนู” น้ำเสียงนุ่ม อบอุ่นและคุ้นเคยดังขึ้น พร้อมร่างของชายชราวัย 61 ปี เดินเข้ามายืนข้างเตียง
“ ปู่...หนูอยู่ที่ไหน และไฟไหม้ล่ะ” ภาพสุดท้ายในความทรงจำ คือ แผ่นอกของใครสักคนที่เขาไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อ
ผู้ชายร่างสูง ท่าทีใจดีมีน้ำใจ และเป็นคนช่วยเขาให้พ้นจากเงื้อมมือมัจจุราช
“ มันจบแล้ว ..หนูสิงห์ของปู่ปลอดภัยแล้วลูก” คุณปู่ลูบหัวคนป่วย บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ..ทั้งที่ปกติ ปู่คือพญาสิงห์ผู้น่าเกรงขาม ไม่มีลูกหลานคนไหนกล้าเข้าใกล้ แต่ปู่ก็แพ้ทางสิงห์ ..จนกลายเป็นหลานรักเพียงคนเดียวที่กล้าอ้อนปู่
เมื่อปู่เป็นพญาสิงห์ เจ้าหลานรักเลยเป็น หนูสิงห์ ..ของตระกูล
“ แล้วคนที่ช่วยหนูล่ะ”
“ ปู่ไม่รู้สิ ..ใครช่วยหนูเหรอ”
“ หนูไม่รู้ แต่เขาช่วยดึงหนูหลบไปในห้องน้ำจนเขาโดนสะเก็ดไฟ” สิงห์รีบบอกเสียงสั่น ภาพแผลสดของชายคนนั้นยังแจ่มชัดอยู่ในหัว เพียงนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายต่างๆก็ลอยกลับมาปรากฏตรงหน้า
“ กินข้าวก่อนดีกว่า ..” สิงห์ยอมทำตามอย่างว่าง่าย หลังจากนั้นก็ขอตัวไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ และถือโอกาสล้างหน้าล้างตา เรียกความสดชื่นให้กับตัวเอง เขาไม่แน่ใจว่าสลบไปนานเท่าไหร่แต่คงมากกว่า 10 ชั่วโมง เพราะเนื้อตัวรู้สึกเมื่อยมาก
สิงห์กลับมานั่งอยู่บนเตียง ขอปู่ให้ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล
หมอมาตรวจเขาอีกครั้งและก็อนุญาตให้กลับไปพักที่บ้านได้ เพราะเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก
“ นี่ของที่พยาบาลเก็บไว้ให้ ตอนกู้ภัยส่งหนูมาโรงพยาบาล” ปู่ยื่นซองพลาสติกที่ใส่ข้าวของส่วนตัวของเขา เช่นโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าสตางค์ แหวน แต่ก็มีของเกินมา 1 อย่าง
“ สร้อยพระ..” สิงห์หยิบมันออกมาพินิจมองอย่างสงสัย แต่ชั่วครู่ภาพของชายคนนั้นก็ลอยกลับเข้ามาในหัว
..เขาจำที่ชายคนนั้นพูดได้ไม่หมด จำได้คร่าวๆว่า คนตัวสูงบอกว่าขอให้พระคุ้มครอง และก็ถอดสร้อยมาสวมให้กับเขา
สติที่หลุดไปก็กลับมาอีกครั้งพร้อมความเย็นของเนื้อโลหะ
“ เป็นอะไร ร้องไห้อีกแล้ว” มือนุ่มเหี่ยวตามวัย วางแปะบนศีรษะ ก่อนถามออกมาอย่างแปลกใจ
“ หนูเกือบทำเรื่องโง่ๆ ..ตอนนั้นหนูคิดว่าถ้าหนูตายก็คงจบ แต่เพราะเขามาช่วยไว้ หนูถึงได้สำนึกว่าชีวิตหนูควรอยู่ต่อ
..หนูไม่ควรตายเพียงเพราะคนเลวๆสองคนในชีวิต”
“ เรื่องของพุฒิชัยกับอารดาใช่ไหม” ปู่บอกขึ้นเสียงเรียบ
“ ปู่รู้แล้วเหรอ” ดวงตาพร่าน้ำตาเบิกกว้างมองปู่ใจหวั่นๆ
“ เพื่อนหนูที่ชื่อบุษบารัตน์กับวาลิน มาเยี่ยมหนูเมื่อวานตอนที่หนูยังสลบอยู่ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับหนูให้ปู่ฟัง”
“ ปู่โกรธหนูไหม ..ที่หนูเป็นเกย์”
“ ปู่จะโกรธหนูทำไม ลูกหลานบ้านเรามีตั้งมากมาย ไอ้เรื่องผู้สืบสกุล ตอนนี้มีล้นเหลือ ปู่สนใจแค่ความรู้สึกของหนูต่างหาก” ปู่ยิ้มบาง มือที่วางบนศีรษะของสิงห์เลื่อนมาลูบใบหน้าเปื้อนน้ำตาอย่างอ่อนโยน
ในบรรดาลูกหลานทั้งหมด ..ปู่รักสิงห์มากที่สุด ไม่ใช่เฉพาะเรื่องขี้อ้อน กล้าพูด กล้าคุย
แต่เพราะเจ้าหนูสิงห์คือเด็กน้อยที่น่าสงสารที่สุดของตระกูล
เด็กผู้เกิดมาพร้อมคำทำนายบางอย่าง
ตามประเพณีของตระกูล เมื่อเด็กเกิดใหม่นอกจากจะไปรับขวัญ ทำพิธีทางสงฆ์
ยังต้องไปดูดวงกับซินแสชื่อดังที่ดูดวงชะตาให้กับตระกูลมานานหลายสิบปี
‘ ดวงเด็กคนนี้มันแรง ถือเป็นโคตรดวง ถ้าดีมันจะทำให้ตระกูลของคุณยิ่งใหญ่จนไม่มีใครเทียบได้ แต่ถ้าร้ายมันจะทำให้ตระกูลของคุณย่อยยับสิ้นชื่อ ..ชะตาของเจ้าหนูคนนี้ มีสองทาง..อยู่ที่คุณว่าจะเลี้ยงมันขึ้นมาแบบไหน ’
นับแต่นั้นคำทำนายนี้ก็ติดตัวสิงห์มาตลอด ..
และเป็นต้นเหตุรอยร้าวสำคัญระหว่างสิงห์กับพ่อ ..
ปู่เลยเอ็นดูสิงห์อย่างมาก..มากเหมือนลูกในไส้ก็ไม่ปาน
“ ปู่ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วนะ ..นับจากนี้หนูจะไม่คิดเรื่องโง่ๆอีก หนูจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก”
“ ปู่เชื่อหนู ..แต่หนูควรรู้ว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่พ่อหนูจะยอมรับเรื่องนี้ บรรดาลูกหลานทั้งหมด พ่อหนูฉลาดและมีความสามารถมากที่สุด แต่มันก็ดื้อรั้นหัวแข็งที่สุดเช่นกัน” แม้ปู่จะยอมรับเรื่องที่สิงห์เป็นเกย์ได้ แต่สำหรับพ่อ ไม้เบื่อไม้เมาคนสำคัญคงยากยิ่งกว่ายาก .
“ หนูรู้..”
สิงห์ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการยอมรับ..
หากเขาเจอคนที่รักเขาพร้อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่กับคนคนนั้น
นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่สำคัญ..
คือการตามหาผู้ชายคนนั้น คนที่ช่วยฉุดเอาขึ้นมาจากขุมนรกที่เขาสร้างขึ้นมาในใจ
การผ่านความเป็นความตายครั้งสำคัญครั้งนี้ทำให้รู้ ว่าชีวิตของตนยังมีคุณค่ามากมายนัก
สักวันเขาจะพบผู้ชายคนนั้น เพื่อขอบคุณและตอบแทนให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถทำได้
ขอบคุณที่ช่วยสร้างศรัทธาในการมีชีวิตอยู่ให้เขาอีกครั้ง
-************************************************************
:mew6:
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
*** เพิ่งหัดโพสนะคะ จัดหน้าไม่เก่ง ชื่อปูค่ะ ฝากเรื่องใหม่ไว้ด้วยค่ะ มาลงให้อย่างน้อยสัปดาห์
ละ 1 ตอนนะคะ ***
-
ติดตามจ้าาาา :hao3: :hao3:
-
เป้นกำลังใจให้นะครับ^^ o13
-
ซึ้ง :monkeysad:
ขอร่วมด้วยช่วยตามหาเสือให้สิงห์
-
น่าติดตามมากๆ สนุกจัง เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13 o13 o13 o13 o13 :3123: :pig4: :pig4:
-
ขอให้สิงห์ตามหาให้เจอนะหวังว่าคนนั้นจะเป็นเสือ
-
1
ความบังเอิญ
8 ปีต่อมา ..
ปัจจุบัน
นรสิงห์ เทวะสิงหบดี ยืนอยู่ริมระเบียงโรงแรมด้านที่หันหน้าสู่ ชายหาดยาวโค้งราวจันทร์เสี้ยว .
ดวงตากลมชั้นเดียวตามประสาลูกจีน ยืนมองกลุ่มคนมากกว่า 50 คน กำลังเล่นเกมอยู่ที่ริมหาดอย่างสนุกสนาน ..
ต่างล้วนเป็นพนักงานจากบริษัทสิงหบดีกรุ๊ป ..
วันนี้เขาเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ ..เลยจำต้องทำตัวกลมกลืนกับคนอื่นด้วยการหยิบเสื้อยืดคอกลมสีฟ้าสด พิมพ์ลายโลโก้บริษัทและมีคำว่า ‘สิงหบดี’ สีขาวสกรีนลายประทับด้านหลังชัดเจน ..
หลังการสัมมนาที่เคร่งเครียดมากว่า 3 วัน วันสุดท้ายเลยเป็นวันสำหรับกิจกรรมสนุกสนานเชื่อม
ความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานสองฝ่าย คือฝ่ายประชาสัมพันธ์และฝ่ายบุคคล
โดยมีโต้โผใหญ่คือผู้จัดการทั้งสองฝ่าย แต่คนที่ออกหน้าเป็นแม่งาน
คือ ดารณี ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ ขาใหญ่ ผู้เป็นที่รักของพนักงาน
นอกจากนี้ ดารณียังรั้งตำแหน่งภรรยาของ นรชาติ ผู้จัดการทั่วไป
ซึ่งเป็นลูกชายคนกลางของประธานสิงหบดีกรุ๊ป ..
พนักงาน 2 คนจากฝ่ายอำนวยการเดินแยกออกมาจากชายหาด เพราะมีโทรศัพท์ด่วนจากกรุงเทพ
ถามถึงเอกสารสำคัญ ซึ่งร้อยวันพันปี ผู้จัดการฝ่ายอำนวยการไม่เคยสนใจ แต่จู่ๆ ก็ให้เลขาโทรมาถาม ..
พนักงานฝ่ายอำนวยการมีอยู่ 6 ชีวิต ไม่รวมผู้จัดการฝ่ายและเลขา งานของแผนกนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าการส่งต่อเอกสาร
ประสานงานเล็กๆน้อยๆ คล้ายเป็นฝ่ายลอยๆที่จัดขึ้นเพื่อให้ ลูกชายคนเล็กของเจ้าของบริษัทอย่าง นรชัย มีตำแหน่ง .
.
ซึ่ง นรชัย นั่นแตกต่างจากพี่ชายทั้งสองของตนอย่างสิ้นเชิง
นรเทพ พี่ชายคนโตเป็นรองประธานรับมอบหมายให้จัดการเรื่องต่างๆของบริษัท มีอำนาจเต็ม
นรชาติ พี่ชายคนที่สองก็เป็นผู้จัดการทั่วไป ( GM) เป็นคนวิสัยทัศน์กว้าง ไม่อยู่ในกรอบที่สร้างไว้
และเป็นที่รักของพนักงานเพราะความมีน้ำใจ จิตใจดี ยิ่งภรรยาของนรชาติ คือดารุณี ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์
ซึ่งมีอัธยาศัยดี เข้ากับคนอื่นๆได้ง่ายดาย สองสามีภรรยาเลยเป็นระดับผู้บริหารที่ใกล้ชิดกับเหล่าพนักงานที่สุด
จะมีก็แต่หน่อสุดท้ายอย่างนรชัย ที่ดูเหลาะแหละ ไม่เอาไหน ครั้นจะไม่ให้ตำแหน่งก็กลัวว่า
นรชัยที่อายุอานามปาเข้าไปเกือบ 45 ปีจะสร้างความเสียหายให้กับบริษัทลูกอื่นๆ ทั้งยังทำให้แบรนด์
สิงหบดีกรุ๊ปต้องพลอยเสื่อมเสียลงไปด้วย สุดท้ายประธานบริษัทเลยตั้ง ฝ่ายอำนวยการขึ้นมา
ให้ลูกชายคนเล็กได้มีชื่อว่าเป็นผู้จัดการฝ่าย ..
อาจเรียกได้ว่าเป็นตำแหน่งในนาม แม้จะมีออฟฟิศ แต่ผู้จัดการฝ่ายก็ไม่ค่อยเข้ามาเท่าไหร่ ปล่อยให้ลูกน้องทำงานกันไปวันต่อวัน ...
พอบริษัทจัดสัมมนา ฝ่ายอำนวยการที่มีพนักงานอยู่แค่ 6 คนเลยได้ติดสอยห้อยตามมาด้วย
..ด้วยความยินยอมของผู้จัดการทั่วไป ..แม้ครั้งนี้จะเป็นการสัมมนาของฝ่ายประชาสัมพันธ์และฝ่ายบุคคลก็ตามที
“ นึกว่าเอกสารอะไรสำคัญ ที่แท้ก็หาใบเสนอโครงการไม่เจอ ทั้งที่พี่ส่งไปให้ถึงบนโต๊ะผู้จัดการแล้ว ”
“ โธ่ อย่าคิดมากสิครับเจ๊พร” คนพูดเป็นชายร่างสูงใหญ่ ความสูงคงเฉียด 190 ร่างกายกำยำ ดูหนาหนั่น
ผิวของเขาเข้ม ..หน้าเรียว ใบหน้าคมคาย แว่นตากลมกรอบดำทำให้ตาเรียวเล็กดูใหญ่ขึ้นเล็กน้อย
แม้รูปร่างจะดี แต่ก็จัดว่าไม่โดดเด่นเพราะบุคลิกและการแต่งตัวดูธรรมดา ไม่ใช่คนพิถีพิถันในการดูแลตัวเองนัก
“ งั้นเรากลับไปที่ชายหาดกันดีกว่า” สมาพรรีบบอก หลังจัดการเรื่องที่ทางกรุงเทพว่าด่วนเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองเดินมาจนถึงด้านข้างโรงแรมก็เห็น ชายร่างสูงสมส่วนสวมเสื้อพนักงานสีฟ้ายืนอยู่ตรงระเบียง
“ อ้าวน้อง ไม่ลงไปชายหาดด้วยกันเหรอ ..” สมาพรเดินไปทักอย่างเป็นกันเอง ตามประสาเจ๊ใหญ่ผู้กว้างขวางในบริษัท..คำทักทายทำให้สิงห์ที่ทอดสายตามองกิจกรรมมานานหลายนาที หันกลับมามอง ..
เห็นชายหญิงสองคน ..
ผู้หญิงน่าจะอายุมากกว่าเขาหลายปี ใบหน้าสวยแต่งแต้มสีสันงดงาม ผมยาวหยักศกเกล้าเป็นมวย
เผยให้เห็นลำคอระหง และอกแสนสะบึม ..
ส่วนผู้ชายเป็นคนตัวสูง ร่างกายบึกบึน ..สวมแว่นกรอบดำกลมราวกับโนบิตะ หากหน้าตากลับคมคาย มีไรหนวดอ่อนๆ
ผมสั้นรองทรง ..
ทั้งสองสวมเสื้อคอกลมสีฟ้าแบบเดียวกับตน
“ ครับ ?”
“ พี่ไม่เคยเห็นหน้า น้องอยู่ฝ่ายไหนเหรอจ๊ะ”
“ น้องเขาทำงานที่เดียวกับเราเหรอ ผมไม่เห็นหน้า” คนตัวสูงชักไม่แน่ใจ เพราะไม่คุ้นหน้าผู้ชายตรงหน้าเอาเสียเลย
ยิ่งคนตรงหน้ามีรูปร่างหน้าตาที่เข้าขั้นหล่อเหลา มีเสน่ห์น่ามอง ย่อมไม่พลาดที่จะตกเป็นเป้าให้สาวๆในบริษัท
เมาท์มอยกันแน่
“ ก็เสื้อที่น้องเขาใส่แบบเดียวกับพวกเราเป๊ะ มีแต่พวกที่มาสัมมนาของบริษัทเท่านั้นแหละที่มีใส่ ว่าแต่น้องทำงานฝ่ายไหนเหรอ ” สมาพรบอกอย่างมั่นใจ
“ ฝ่ายพิเศษครับ” ปากอิ่มแดงคลี่ตอบด้วยรอยยิ้มเริ่มเข้าใจว่าทำไม ผู้หญิงตรงหน้าถึงเข้ามาทักตน
ดวงตาสุกใส ส่องสกาวยิ้มๆ ราวจะสะกดคนทั้งโลกลงไว้แทบเท้า ทันทีที่รอยยิ้มนั้นผลิขึ้น
“ ฝ่ายพิเศษ อ๋อ..ก็ที่มาจัดออฟฟิศชั้นเดียวกับเรายังไงล่ะ..เห็นว่าตั้งขึ้นรับหลานชายของประธาน
น้องหน้าใสขนาดนี้สงสัยเพิ่งจบใหม่มาแน่ๆเลยใช่ไหม” สมาพรรีบบอกอย่างนึกขึ้นได้
“ คือว่า..”
“ ถ้าอย่างนั้นลงไปเล่นเกมที่ชายหาดด้วยกันนะ..” คนตัวสูงเอ่ยชวนอย่างเป็นมิตร เมื่อรู้ว่าเป็นพนักงานบริษัทเดียวกันจริงๆ เลยกล้าพูดมากขึ้น
“ เอ่อ ผมว่า...” สิงห์ตั้งท่าจะปฏิเสธ ..แต่ทันทีที่ดวงตาของเขาเหลือบเห็นของบางอย่างความคิดของเปลี่ยนไป
มือหนาของคนตัวสูงยกขึ้นปาดเหงื่อที่ซึมหน้าผาก จนหยดลงใส่แว่น พาให้นึกรำคาญ ต้องถอดแว่นออกมาเช็ดกับเสื้ออยู่พักหนึ่ง สายตากลมนิ่งราบจับจ้องมือขวาของชายตรงหน้าด้วยใจเต้นสั่น
แหวนหัวเสือรมดำ...
เขาจำได้ดี
แหวนที่เป็นเบาะแสชิ้นเดียวที่เขาจำได้ขึ้นใจ ..
“ เป็นอะไรรึเปล่า น้องหน้าซีดๆนะ” สมาพรทักขึ้น เมื่อเห็นคนผิวขาวมีท่าทีผิดปกติไป
“ ไม่สบายเหรอครับ ..งั้นไม่ต้องลงไปชายหาดหรอก เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะลำบาก” และยิ่งตอกย้ำความคิด ความมั่นใจ
เสียงนุ่ม ทุ้ม และอ่อนโยน เสียงที่ยังประทับตรึงในใจของสิงห์มายาวนานกว่า 8 ปี
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไปได้” สิงห์จำต้องรวบรวมสติ สลัดความคิดบางส่วนออกไปเสียก่อน เมื่อสิ่งที่เขาตามหามานานปรากฏขึ้นตรงหน้า เขาไม่มีวันจะละทิ้งมันไปอย่างง่ายดาย
“ ไหวแน่เหรอคะ ..”
“ ครับ” ยิ้มบางประทับแต้มดวงหน้า ..สมาพรเลยวางใจ จูงมืออีกฝ่ายอย่างเป็นกันเอง เดินตรงไปที่ชายหาดอย่างไม่รีบร้อน ระหว่างเดินก็แนะนำตัวเองให้กับเพื่อนใหม่ได้รู้จัก
“ พี่ชื่อพรนะจ๊ะ เรียกเจ๊พรก็ได้ ส่วนยักษ์ปักหลั่นข้างๆพี่ชื่อ เสือ ..เราสองคนทำงานอยู่ฝ่ายอำนวยการของคุณนรชัย
แล้วน้องละจ๊ะ ชื่ออะไร ..”
‘ เสือ งั้นเหรอ ’ ใจนึกขันกับความบังเอิญที่ไม่น่าจะเกิด ..เขายิ้มกว้างก่อนตอบเจ๊พรไปว่า
“ สิงห์ครับ ..”
“ ว้าว นี่ก็เสือ นั่นก็สิงห์ อันที่จริงไม่มีอะไร ...นัดกันมาหรือเปล่าสองคนนี้ ชื่อเก๋มากค่ะคุณน้อง” สมาพรยิ้มร่า
ร้องเพลงดังของพี่เบิร์ดออกมาอย่างอารมณ์ดีหันไปมองชายสองคนที่ยืนใกล้กันอย่างพิจารณา
สิงห์ เป็นลูกครึ่งไทย-จีน ผิวขาวจัด ใบหน้ารูปไข่ ผมสีน้ำตาลประกายทองผมยาวรับศีรษะทุย มีหน้าม้ายุ่งๆปรก
รับกับแก้มใส และริมฝีปากอิ่มแดง ..
“ สิงห์อายุเท่าไหร่แล้ว” เสือยักษ์ถามขึ้นบ้าง
“ 28 ปีครับ”
“ หา” สองเสียงร้องพร้อมกันอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะรูปลักษณ์ภายนอกของสิงห์ ดูยังไงก็ไม่ต่างจากเด็กฝึกงาน หรือเด็กจบใหม่
“ อุ๊ยตาย ..หน้าหล่อใสปิ้งสุดๆ ไม่บอกอายุพี่นึกว่าน้องสิงห์ต้องเพิ่งเรียนจบแน่ ..ส่วนพี่ปีนี้อายุเลย 35 มานิดหน่อย” ไม่ได้บอกอายุที่แท้จริง ใครถามก็บอกว่าเลย 35 มานิดหน่อย นี่ก็จะเข้าปีที่ 4 แล้วที่สมาพรตอบเช่นนี้
“ แล้วพี่เสือล่ะ” ตากลมช้อนมองคนตัวสูง อยากพูดอยากถามเสือใจจะขาด แต่ประสบการณ์ในแวดวงที่ผ่านมาก็สอนให้สิงห์รู้จักรอคอย ..
“ 31 ครับ ..”
ทั้งสามเดินมาจนถึงริมหาด กิจกรรมต่างๆเหมือนจะหยุดลงชั่วขณะ สิงห์มองไปด้านหน้าซึ่งเป็นเวทีเตี้ย
ก็เห็นอาสะใภ้ของตนเองรับหน้าที่เป็นพิธีกรถือโทรโข่งกันเล็ก
เขารีบขยิบตาบอกทันที ..และดารณีก็สามารถเข้าใจได้ง่ายดาย โดยไม่ต้องพูดจากัน
“ อุ๊ยตาย นั่นหนุ่มน้อยจากที่ไหนกันจ๊ะ..มาเดินแถวนี้ระวัง หัวใจพี่ณีจะตกหลุมนะ” ผู้จัดการวัย 45 ปีก็นึกสนุก แซวหลานของสามีอย่างสนุกสนาน เรียกเสียงหัวเราะ เป่าปากจากบรรดาพวกผู้หญิงและพนักงานชายได้ดีเลยทีเดียว
“ น้องเขาชื่อน้องสิงห์ค่ะคุณณี อยู่ฝ่ายพิเศษ” เจ๊พรรีบรายงานตามประสาผู้กว้างขวางของบริษัท
“ ถ้าอย่างนั้นก็เชิญน้องสิงห์มากหน้าเวทีหน่อยค่ะ ..พี่ณีขออาสาสมัครอีก 6 คน ใครพร้อมก็ออกมาเลยค่ะ” สิงห์จำต้องเดินออกไปด้านหน้า โดยมีพนักงานชายหญิงอีก 6 คนเดินออกมาด้วย
“ ถือว่าต้อนรับน้องใหม่ ขอไก่ย่างสัก 3 รอบนะคะ ..วัน ทู ทรี” ร่างอวบสวมเสื้อลายดอกสีชมพูทั้งตัว พูดขึ้นผ่านโทรโข่ง สิงห์หันไปมองด้วยสายตาสงสัยอยากจะถามว่าดารณีจะเล่นอะไร แต่เสียงกลองก็ดังขึ้นกลบเสียงอื่นๆ พวกพนักงาน
และคนอื่นต่างช่วยกันร้องเพลง
ทั้งหมดเต้นเพลงไก่ย่างอย่างสนุกสนาน สิงห์ที่เรียนเมืองนอกมาตั้งแต่เด็กย่อมไม่รู้จักเป็นธรรมดา แต่คนอย่างสิงห์ก็ไม่เคยยั้น จับจังหวะและเลียนท่าทางของคนที่ร่วมกันเต้นได้ไม่ยาก ไม่นานก็เต้นใส่จังหวะเรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นๆได้ดีทีเดียว
นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่สิงห์รู้สึกผ่อนคลายและซึมซับความสนุกสนานไปกับบรรยากาศ
เสียงหัวเราะใสๆดังเสียงระฆังแก้ว จับตาจับใจใครต่อใคร
ภาพของคนตัวขาว ร่างสูงราว 175 ร่างนั้นสมส่วน ไม่บางไม่หนา กำลังเต้นอย่างสนุกสนาน ผมม้าที่ปรกไหววับตามแรงขยับ ดวงหน้าขาวมีเม็ดเหงื่อผุดพรายตามไรผม ทั้งมวลทั้งมวลไม่อาจเทียบได้กับรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ
ภาพของความประทับใจที่สะกดใจใครมากมาย
‘ น่ารัก’ เป็นคำที่ใครต่อใครต่างรู้สึก...แม้กระทั่งเสือยักษ์ที่ดูจะตบะแข็งกล้ากว่าคนทั่วไป ตอนนี้ก็รู้สึกไม่ต่าง ..ใจสั่นไหวประหลาด แต่ต้องรีบสลัดความรู้สึกไปทันที
ต่อด้านล่างค่ะ :mew1:
-
:katai5: ต่อ
หลังจากเสร็จการเต้น ..ก็เป็นเกมอื่นๆ และดูเหมือนน้องสิงห์ผู้มีออร่ากระแทกตากระแทกใจจะเป็นดาวเด่น
จนพวกสาวๆฝ่ายบุคคลชักเขม่นไม่ชอบใจ ที่โดนแย่งซีนไปเต็มๆ
“ น้องสิงห์อะไรนี่ เป็นพนักงานของเราจริงเหรอพี่เกด..” หนึ่งในสาวจากฝ่ายบุคคลเริ่มเปิดประเด็น เนื่องจากอยู่แผนกสรรหา ..ต้องจัดการเรื่องสมัครงาน รับคน ตลอดจนจัดสรรคนสู่แผนกและฝ่ายต่างๆ ของบริษัท
“ ถ้าเป็นพนักงานยังไงต้องผ่านตาแผนกเราอยู่แล้ว ..ต่อให้พนักงานใหม่ก็เถอะ นี่ใบสมัคร ใบรับ ใบประวัติ
พี่ไม่เคยผ่านตาไอ้น้องสิงห์คนนี้เลยสักนิด เดียว” การะเกด หัวหน้าแผนกสรรหาฝ่ายบุคคล
ลีดเดอร์เกิร์ลแก๊งตั้งประเด็นสงสัย
“ แย่งซีน ทำตัวเด่น ท่าทางไอ้น้องสิงห์จะไม่ธรรมดา ดูพวกผู้ชายสิ ..ทันทีที่ไอ้น้องสิงห์มา แก๊งนางฟ้าฝ่ายบุคคลของเราหมองลงทันที” สุดา ลูกน้อง มือขวาคนสนิทรีบยุยง อย่างไม่ชอบใจ
“ รอดูไปก่อน ..ถ้ายังหว่านเสน่ห์ แย่งซีนแก๊งเรา ได้เจอดีแน่ ” ลีดเดอร์สาววัย 30 ยกมือปราม บอกให้สมาชิกรอดูสถานการณ์ไปก่อน
ตะวันเริ่มคล้อย ..แสงแดดเริ่มอ่อน จับมุมฟ้าด้านหนึ่ง ..
“ ต่อจากนี้เป็นช่วงฟรีนะคะ ใครจะเดินเล่น เล่นน้ำ หรือจะกลับไป พักผ่อนก็ตามสบายเลยค่ะ แต่ตอน 6 โมง
เจอกันที่ห้องจัดเลี้ยง Hall 2 ที่เดียวกับที่เราใช้สัมมนานั่นแหละ รบกวนไปตรงเวลาสักนิดนะคะ อ๋อ..พี่ณีลืมบอกไปว่างานนี้มี
แจกรางวัล ธีมขาวฟ้านะจ๊ะ ” ดารณีประกาศผ่านโทรโข่งสีขาวในมือ พูดจบก็เดินกลับโรงแรม ส่วนพวกพนักงานต่างแยกย้ายกันไปตามแต่ใจตนเอง
“ สวัสดีครับน้องสิงห์ พี่ชื่อวรุณ อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ครับ” หนุ่มใหญ่วัยสัก 35 เดินเข้ามาพร้อมกับพนักงานชายอีกสามสี่คน ..หัวโจกทักทายขึ้นด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าเท่ที่สุด
“ สวัสดีครับ ..สิงห์ครับ อยู่ฝ่ายพิเศษ”
“ นี่พวกนาย ..อย่ามาทำก้อร่อก้อติกกับน้องสิงห์ของเจ๊นะ” สมาพรรีบปรี่เข้ามาควงแขนสิงห์ทันควัน ก่อนจะโดนสายตาของพวกพนักงานแทะโลมไปมากกว่านี้
“ โธ่เจ๊ พวกผมแค่อยากรู้จักน้องเขาเท่านั้นเอง ..” เป็นชายอีกคนในกลุ่มอายุน่าจะไม่เกิน 25 ปี
“ นี่นายนนท์ ..รู้ไหมจ๊ะว่าน้องสิงห์ของเจ๊ 28 ปีแล้วนะ ปีนเกลียวเหรอ ถึงไปเรียกน้องสิงห์ว่าน้อง”
“ หน้าใสยังกับเด็กม.ปลาย ..ไม่น่าเชื่อว่า 28 แล้ว ..ถึง 28 นนท์ก็ไม่ถอยนะครับ ..” เสียงโห่ฮิ้ว ตบท้ายหลังนนท์พูดจบ
“ ไปพักกันดีกว่าสิงห์ อย่าอยู่กับพวกห่ามนี้เลย ” ว่าแล้วเจ๊พรก็ลากสิงห์ออกมาจากริมหาด พวกหนุ่มๆเลยบ่นเสียดายหงุดหงิดกันเป็นแถว
“ ดูมัน ดูมัน ..มันร้ายกว่าที่เราคิดนะคะ พี่เกด” รุจา มือซ้ายคนสนิท รีบบอกอย่างหมั่นไส้คนมาใหม่ ที่ท้ายที่สุดก็โดนสิงห์แย่งซีนไปหมด ราศีของแก๊งนางฟ้าดาวเด่นของงานถูกบดบัง หมดรัศมีเพียงเพราะใครคนนั้น
“ เห็นทีต้องจัดการแล้ว ..พวกเธอ ตามฉันมา” การะเกดเห็นดีเห็นงาม เดินตามหลัง สมาพรกับสิงห์ไปห่างๆ
.
.
.
“ อ้าวเสือ จะกลับห้องพักใช่ไหม..เดี๋ยวพาน้องสิงห์ไปส่งห้องหน่อย” ขณะเดินมาจนถึงลานหน้าโรงแรม ก็เห็นเสือเดินอยู่ไม่ไกล สมาพรรีบกวักมือเรียก ทันที ..
“ แล้วเจ๊พรละครับ” สิงห์หันไปถามอย่างแปลกใจ
“ คุณน้องขา ห้องพักของผู้หญิงอยู่อีกฝั่งหนึ่งค่ะ บริษัทแยกเรือนพักไว้คนละฝั่ง คุณน้องพูดเหมือนไม่รู้เลย ..”
“ เหรอครับ ..ไว้เจอกันตอนเย็นนะครับ” สิงห์รีบเออออ ..พร้อมโบกมือลาสาวใหญ่ที่เดินแยกไปอีกทาง เขาหันกลับไปมองเสือเต็มตา..เดินตามร่างสูงใหญ่ไปช้าๆ เรื่อยๆ จนเสือหยุดเดิน สิงห์ก็ชนแผ่นหลังนั้นเข้าอย่างจัง..
“ โอ๊ย ..หยุดเดินก็ไม่บอก” เพราะหน้าหล่อๆทิ่มเข้ากับหลังอีกฝ่ายอย่างแรง เลยบ่นกระปอดกระแปด
“ เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บไหม” เสือหนุ่มถามด้วยเสียงอ่อนโยน พร้อมหันร่างสูงกลับมาก็เห็นอีกฝ่ายกำลังจับจมูกที่แดงขึ้นเพราะแรงชน เสียงอ่อนโยน เป็นห่วงเป็นใยทั้งที่เป็นคนแปลกหน้า มันช่างคล้ายตอนนั้นจริงๆ
“ เจ็บจมูกนิดหน่อย ทำไมพี่หยุดเดินละ” เขาพยายามรวมสติ เงยหน้าสบตาคนถามเล็กน้อย
“ ถึงห้องพี่แล้ว..แล้วห้องสิงห์ละ ห้องไหน” เพราะอย่างนี้นี่เองอีกฝ่ายถึงหยุด
“ เอ่อ ..”
“ ไปล้างหน้าล้างตาในห้องก่อนไหม ..” เสือไม่ได้ซักไซ้ต่อ เปิดประตูห้องพัก โดยมีอีกฝ่ายเดินตามเข้ามา ..ห้องพักของเสือเป็นห้องธรรมดา เตียงคู่ขนาด 3 ฟุต ด้านขวาเป็นระเบียงรับลม ..หันหน้าเข้าหาทะเล ..
“ ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะครับ” เสือรีบพยักหน้ารับอย่างเต็มใจ ร่างโปร่งเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวของตน ขณะที่เสือกำลังจัดข้าวของอยู่บนเตียงของตนเอง เพราะพรุ่งนี้ต้องออกจากที่นี่แต่เช้า
“ อ้าวเสือ ..จะกลับห้องก็ไม่ชวน เหนียวตัวชะมัดพี่ขออาบน้ำก่อนนะ” คนที่เปิดประตูห้องเข้ามาคือ พนักงานฝ่ายอำนวยการ ชื่อว่าวิบูลย์ นอนพักห้องเดียวกับเสือตลอดช่วงสัมมนาของบริษัท ว่าแล้วก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกจากตู้เสื้อผ้า
“ น้องสิงห์..ว้าว น้องสิงห์จริงๆด้วย” หันกลับมาจะเดินไปอาบน้ำ ก็เห็น สิงห์เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าพราวหยดน้ำ ผมม้าถูกเสยขึ้นไปด้านบน เผยให้เห็นดวงหน้าขาว สดใส ผิวละเอียดราวกับผิวเด็ก
“ เอ่อ..”
“ ผมชื่อวิบูลย์ครับ อายุ32 ปี อยู่ฝ่ายอำนวยการเรียกพี่บูลย์ก็ได้ครับ”
“ ครับ ..สิงห์ครับ จะใช้ห้องน้ำเหรอครับ” สิงห์ยิ้มรับ บอกด้วยน้ำเสียงนุ่ม ..
“ อ้อครับ” แม้จะอยากอยู่คุยต่อ แต่ก็รู้สึกเขินๆ ยอมเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเสียไม่ได้ ..สิงห์เดินออกมานั่งลงที่ปลายเตียงอีกเตียง มองดูเสือที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับกรุงเทพ
เขามั่นใจเกิน 60 % ว่าคนตรงหน้าคือคนคนเดียวกับที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่ก็ยังมีอีกอย่างที่เขาต้องดูให้แน่ใจเพื่อยืนยัน..
“ มองอะไรครับ” เสียงนุ่มถามขึ้น รู้สึกว่าถูกจ้องมานานหลายนาทีจนต้องถามออกมา
“ ถอดเสื้อให้ดูหน่อยสิ” สิงห์พูดออกมาตรงๆ จนคนฟังชะงักเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เชื่อหู
“ หา”
“ ช่างเถอะครับ ถือซะว่าผมไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน” สิงห์ส่ายหน้า ยอมถอดใจ ..ไหนๆเขาก็หาเสือเจอแล้ว ค่อยหาทางพิสูจน์คราวหลังก็ยังทัน ตอนนี้ไม่ควรทำอะไรให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด
..เมื่อคิดได้ดังนั้น ก็เลยลุกจากเตียงขอตัวกลับห้องของตนเอง
เสือมองตามร่างนั้นอย่างไม่เข้าใจ ..จำต้องปล่อยให้สิงห์เดินจากไป ทั้งที่ยังคาใจกับคำขอของสิงห์เมื่อครู่นี้
------
สิงห์เดินออกจากเรือนพัก เดินผ่านทางเดินเล็กๆ ซึ่งมีซุ้มไม้เลื้อยบังแสง พันเกี่ยวโครงไม้ที่ต่อขึ้นเป็นซุ้ม
..ไปตลอดเส้นทางเดินเชื่อมต่อสู่ตัวโรงแรมขนาดใหญ่สูงกว่าสิบห้าชั้น
“ นี่นาย..” เท้าของสิงห์ชะงักลง ทันทีที่พ้นซุ้มไม้เลื้อยออกมา
“ มีอะไรหรือเปล่าครับ” เขาหยุด มองไปยังผู้หญิงสี่คนสวมเสื้อพนักงานสีฟ้าแบบเดียวกับที่เขาสวมอยู่ ถ้าจำไม่ผิดพวกเธอเหล่านี้ก็อยู่เล่นเกมที่ริมหาดด้วย
“ ฉันไม่รู้หรอกนะว่า ที่ทำงานเก่าเธอเป็นยังไง แต่ที่นี่เน้นอาวุโส และอายุงาน อย่าคิดจะทำอะไรข้ามหน้าข้ามตา..ฉันไม่ชอบ” ผู้หญิงที่ดูจะเป็นหัวหน้ากลุ่มบอกขึ้นเสียงแข็ง ดวงตาเรียวที่กรีดอายไลน์เนอร์จนเฉี่ยว จ้องมาที่สิงห์ราวกับจะกรีดให้เนื้อตัวขาวออกเป็นริ้วๆ
“ ครับ” ดวงตากลมชั้นเดียว มองสี่สาวตรงหน้า กระตุกยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อย แล้วรับคำอย่างไม่ใส่ใจ
“ อยู่ที่นี่อย่าทำตัวเด่น ..ให้หัดรู้เสียบ้าง ที่นายแย่งซีนวันนี้ พวกฉันถือว่าเสียมารยาท..” เป็นหญิงสาวอีกคนที่พูดออกมา ..
“ ครับ..ผมขอโทษละกัน” คนตัวขาวก้มหัวรับเล็กน้อย เดินตรงเข้าโรงแรมอย่างไม่คิดจะใส่ใจอะไรอีก
กลับรู้สึกขบขัน ไม่ถือเป็นสาระใหญ่ให้ต้องเก็บมาคิด ..
สิงห์กลับเข้าห้องพักของตนเอง ..ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำชำระไอเกลือจากทะเลที่เหนียวเหนอะเกาะผิวมาตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา อาบน้ำเสร็จก็มายืนสำรวจตัวเองหน้ากระจกเล็กน้อย
“ โชคดีที่ลงกันแดดไว้..ไม่งั้นกลายเป็นถ่านแน่” เขาดึงเสื้อคลุมที่แขวนไว้มาสวม ..เดินทอดน่องออกมาจากห้องน้ำ ใจเริ่มคิดไปถึงเรื่องของเสืออีกครั้ง
“ หามาตั้งหลายปี บทจะเจอก็เจอเฉยเลย” นี่คงเป็นความตลกอย่างหนึ่งของโชคชะตา ..
ตลอด 8 ปีที่ผ่านมา เขาตามหาผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตตนเองไว้ หลังเรียนจบบริหารจากอังกฤษก็กลับมาทำงาน
ที่บริษัทลูกของสิงหบดี ใช้เวลาตามหาชายคนนั้นมานาน แต่เบาะแสของเขามีเพียงอย่างเดียวคือแหวนหัวเสือรมดำ
..แหวนที่เขาจำรูปแบบได้ดี จนให้ช่างสเก็ตซ์ขึ้นมา จากนั้นก็จ้างนักสืบตามหาชายคนดังกล่าว
ชายที่เขารู้เพียงว่า ตัวสูงกว่าเขา ร่างกายกำยำสมส่วน และน่าจะเป็นพนักงานเสิร์ฟของผับ
หากเขากลับไม่สามารถจดจำใบหน้าของคนคนนั้นได้เลยแม้แต่เสี้ยวเดียว
ข้อมูลที่มีน้อยเกินไป ..แม้แต่เหล่านักสืบก็ยังส่ายหัว
แต่สิงห์ก็ไม่เลิกล้มความตั้งใจ ...แม้ความหวังจะริบหรี่ก็ตาม มาถึงวันนี้อยู่ๆก็ได้พบสิ่งที่ตามหามาตลอด 8 ปี ..แหวนหัวเสือรมดำ สัมผัส กลิ่นและน้ำเสียงที่คุ้นเคย สิ่งต่างๆเหล่านั้นคือเครื่องยืนยันชั้นดี
หากก็มีอีกอย่างที่เขาต้องพิสูจน์...นั่นคือ รอยแผลเป็นตรงปีกด้านขวา
ตอนนี้ก็แค่รอเวลา ..ก็เท่านั้น
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะหน้าประตูดึงสิงห์กลับมาจากสิ่งที่กำลังคิด..เขาลุกจากเตียงไปหน้าประตู มองผ่านจออินเตอร์โฟน
ก็เห็นดารณียืนอยู่หน้าห้อง ..จึงกดปุ่มปลดล็อกอัตโนมัติให้ดารณีเข้ามา
“ ตกลงเรื่องเป็นมายังไง ทำไมน้องสิงห์..ถึงลงไปเล่นเกมกับพวกพนักงานจ๊ะ ” ผู้จัดการวัย 45 ก้าวเข้ามาในห้องอย่างคุ้นเคย ..
“ สิงห์ไปยืนอยู่ตรงแถวระเบียงทางเดิน ดูเขาเล่นเกมกันที่หาด ..อยู่ๆเจ๊พรก็เข้ามาทัก สิงห์ใส่เสื้อพนักงานที่มาสัมมนา ..แกเลยเข้าใจว่าสิงห์เป็น พนักงาน ก็เลยปล่อยเลยตามเลยก็เท่านั้น” สิงห์ยิ้มแย้ม ตอบคำถามอาสะใภ้ไปอย่างอารมณ์ดียามนึกถึงหน้าของเจ๊สมาพร ความจริงเขามาพักผ่อน
“ อ๋อ สมาพร ..รายนั้นน่ะอัธยาศัยดี เป็นมิตร กว้างขวาง ขนาดอยู่ฝ่ายอำนวยการ ปลีกวิเวกเดี่ยวดายอยู่ชั้น 11 คนยังรู้จักกันทั้งบริษัท”
“ เห็นเจ๊พรบอกว่า ออฟฟิศฝ่ายพิเศษอยู่ตรงข้ามฝ่ายอำนวยการเหรอครับอาณี”
“ ใช่จ้ะ ชั้นนั้นว่าง ..เมื่อก่อนเป็นชั้นเก็บของ พอคุณปู่ของสิงห์ตั้งฝ่ายอำนวยการให้อาชัยมารับตำแหน่งเลยมีการรีโนเวทยกใหญ่ ตอนนี้ออฟฟิศฝ่ายพิเศษก็เรียบร้อยแล้วล่ะ อยู่ตรงข้ามกัน ..ใหญ่ไม่ใหญ่ก็ดูสิ ทั้งชั้นมีอยู่แค่สองฝ่าย ชั้นอื่นต้องแชร์กันอย่างน้อย 3 ฝ่ายพนักงานหนึ่งร้อยอัพเชียวนะจ๊ะ หลานรัก”
“ อาณี ..อาณีรู้จักผู้ชายที่อยู่กับพี่พรไหมครับ เขาชื่อว่าพี่เสือ อยู่ฝ่ายอำนวยการ ”
“ สนใจเขาหรือ..” เรื่องที่สิงห์เป็นเกย์ ตอนนี้ไม่ใช่ความลับอีกต่อไป ..หลังจากเรื่องเมื่อ 8 ปีก่อน สิงห์ก็ชัดเจนกับตัวเอง ..แม้จะโดนพ่อค่อนขอดบ่อยๆ แต่สิงห์ก็ไม่ได้แคร์อะไร
“ ถ้าสิงห์สนล่ะ..” ยิ้มหวานปะเหลาะเข้าใส่ รับอย่างไม่ปิดบัง
“ เดี๋ยวอาณีคนนี้จัดการหาประวัติให้ ..ไม่เกิน 3 วัน รับรองได้ข้อมูลทุกอย่าง”
“ หนูรักอาณีที่สุดเลย” ร่างขาวโผเข้ากอด ..อ้อนอาสะใภ้เสียงหวานแถมยังใช้คำแทนตัวอย่างน่ารักน่าชัง ..เช่นเวลาพูดกับผู้ใหญ่คนอื่นๆในครอบครัว
ไม่ว่าจะกี่ปีต่อกี่ปี สิงห์ยังเป็นหนูสิงห์ของบ้านเทวะสิงหบดีเช่นเคย หากจะมีใครสักคนไม่ชอบใจก็คงมีเพียงพ่อของเขา
นายนรเทพ เทวะสิงหบดี คนเดียวเท่านั้น..
“ เย็นนี้ลงไปร่วมงานที่ Hall 2 ด้วยนะ ธีมงานขาวฟ้า ..”
“ ครับ..” สิงห์พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ..จากนั้นก็นั่งคุยกับอาสะใภ้ต่อ
“ ตอนจะจบงานมีจับฉลากรางวัลด้วยนะ ..รับรองพนักงานกรี๊ดกร๊าดถูกใจของรางวัลแน่นอน”
“ คงสนุกใหญ่ บอกหน่อยสิครับว่ารางวัลเป็นอะไร”
“ รางวัลใหญ่สุดเป็นเงินสด 1 แสนบาท ..”
“ โฮ้โห บริษัทลงทุนขนาดนี้เลยเหรอ...” สิงห์อุทานอย่างแปลกใจ เพราะไม่คิดว่างานสัมมนาของฝ่ายจะมีงบมากมายขนาดนี้
“ ปีหนึ่งจัดสัมมนานอกสถานที่แค่ 1 ครั้ง พอจบงานก็ถือว่าตอบแทนกันหน่อย ..นอกจากนี้ก็มี สร้อยทอง ไอแพด ไอโฟน ตั๋วเครื่องบิน”
สองอาหลานยังคุยกันต่ออีกพักใหญ่ ดารณีก็ขอตัวกลับ สิงห์เดินไปส่งหน้าประตูแล้วหันหลังเดินไปรื้อเสื้อผ้าจากกระเป๋า หาชุดที่พอจะเข้ากับธีมขาวฟ้าของงาน ..
ความจริงสิงห์ตั้งใจมาพักผ่อน ก่อนการเริ่มงานใหม่ที่บริษัทใหญ่ซึ่งกำลังจะเริ่มต้นในอีก 7 วันข้างหน้า
..พอดีบริษัทมาจัดสัมมนาสิงห์เลยถือโอกาสสังเกตการณ์ไปในตัว ..และเพราะไม่อยากแปลกแยกเลยหยิบชุดพนักงาน
พิมพ์ลายพิเศษมาสวม หวังจะเนียนๆไปกับพนักงาน .. แต่ก็ผิดแผนเสียก่อน ..เมื่อสมาพรลากเขาไปเข้าร่วมกิจกรรมที่ชายหาด
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
:mew4:
-
2
ความจงใจ
สิงห์สวมเสื้อยืดคอวีสีขาว กับกางเกงลายทหารเขียวฟ้า เดินเข้ามาในลิฟต์อย่างรวดเร็ว แล้วจึงกดไปยังชั้นจัดเลี้ยง
..ชายหนุ่มสังเกตเงาตัวเองในกระจกสำรวจความเรียบร้อย ..ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออก
“ อ้าวน้องสิงห์..แต่งตัวหล่อเฟี้ยวเตะตาเตะใจเจ๊พรมาก ปลาบปลื้มมากค่ะสุดหล่อของเจ๊ ” เสียงหวานทักทายอย่างเป็นกันเอง ทันทีที่เดินออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นร่างของสาวใหญ่ทรงโต ที่สวมเสื้อขาวกับกระโปรงผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนยาวเลยหัวเข่า
ผมยาวถักเป็นเปียเดี่ยว เผยดวงหน้าแต้มแต่งเครื่องสำอางอย่างพอเหมาะพอเจาะ
แต่ก็แอบเปรี้ยวนิดหน่อยตรงปากสีแดงสดอวบอิ่ม ..
“ เข้าไปในงานด้วยกันนะคะ..” คนชวนไม่รอให้อีกฝ่ายตกลง ก็เข้ามาคล้องแขนพาสิงห์เดินเข้างานไปอย่างรวดเร็ว สมาพรพาสิงห์มานั่งที่โต๊ะของฝ่ายอำนวยการ ซึ่งเป็นโต๊ะกลมมีเก้าอี้ล้อมรอบ แบ่งเป็นหลายสิบโต๊ะ ..ซึ่งเป็นของฝ่ายประชาสัมพันธ์และฝ่ายบุคคล
“ เดี๋ยวไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า” เมื่ออีกฝ่ายชวน สิงห์ก็ลุกจากเก้าอี้ เดินไปตักอาหารตรงซุ้มอาหารทันที เขาเลือกข้าวผัดกับไข่ดาว และน้ำผลไม้ จากนั้นก็เดินกลับมาที่โต๊ะ
ไม่นานสมาพรก็เดินกลับมาพร้อมจานสปาเก็ตตี้และไส้กรอก ..คนอื่นๆตามมาสมทบเรื่อยๆจนบรรยากาศเริ่มสนุกสนาน ..อาหารในจานพร่องลงกว่าครึ่ง
เสือก็เดินเข้ามาพร้อมกับวิบูลย์ สวมเสื้อราวเหมือนกับราวกับแฝด คือเสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นลอยดอกสีฟ้า ..
“ อ้าวเสือ บูลย์ มานั่งด้วยกันสิ” เจ๊ใหญ่รีบกวักมือเรียกอย่างไม่รอช้า กันท่าผู้ชายคนอื่นสุดฤทธิ์เพราะไม่อยากให้น้องสิงห์โดนแทะโลม
“ ไปตักอาหารมาก่อนไป งานจะเริ่มแล้ว” แล้วสองหนุ่มก็เดินแยกไปซุ้มอาหาร ไม่นานก็เดินกลับมา เสือนั่งลงถัดจากเจ๊พรเล็กน้อย ส่วนวิบูลย์นั่งลงข้างสิงห์
“ น้องสิงห์แต่งตัวน่ารักจังเลยครับ ..”
“ น่ารักมันน่าจะใช้กับผู้หญิงรึเปล่าครับ พี่บูลย์”
“ น้องสิงห์อยู่ในกรณียกเว้นครับ” วิบูลย์ยิ้มหวาน ส่งตาเชื่อมๆไปให้ราวกับหลงเสน่ห์อีกฝ่ายเต็มประดา
“ นี่บูลย์ ถ้ายังไม่เลิกจีบน้องสิงห์ เจ๊จะอัญเชิญคุณน้องลุกจากเก้าอี้แล้วให้ลงไปนั่งที่พื้นนะจ๊ะ” เจ๊ใหญ่แห่งฝ่ายอำนวยการพูดขึ้น ส่งสายดุๆมายังคนอายุน้อยกว่า
“ แหมเจ๊ก็...” วิบูลย์ยอมรามือ หันไปสนใจอาหารในจาน ..สมาพรพยักหน้ารับอย่างพอใจ หันไปทางเสือที่นั่งเงียบมาตั้งแต่ต้น
“ เป็นอะไรหรือเปล่าเสือ..คิดถึงลูกเหรอ” คำถามทั่วไปจากปากสาวใหญ่ ทำให้ช้อนในมือของสิงห์ร่วงกระทบจานจนเกิดเสียงดัง รู้สึกปวดหนึบ อย่างไม่สามารถหาคำอธิบายได้
“ ขอโทษครับ” สิงห์รีบบอก ไม่เข้าใจความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในใจ ..
“ ว่ายังไง มาต่างจังหวัดหลายวันแบบนี้ ลูกอยู่กับใครเหรอ”
“ อยู่กับแม่ครับ” เสือตอบสั้นๆ คล้ายไม่อยากพูดเรื่องครอบครัวของตนเองกับคนอื่นนัก .
.
“ อืม ..เป็นอะไรไปน้องสิงห์ เงียบไปเลย” เมื่อเสร็จเรื่องของเสือ ก็หันมาทางสิงห์ต่อและเริ่มสังเกตเห็นว่าสิงห์เงียบไป
“ เปล่าครับ ..” สิงห์ฝืนยิ้ม ตอบเบาๆ
“ น้องสิงห์ไม่ได้อยู่ที่เรือนพักพนักงานชายเหรอครับ ..พี่ไม่เห็นน้องสิงห์เลย ถามพวกพนักงานชายก็ไม่มีใครรู้” วิบูลย์พยายามหาเรื่องคุย เลยเอ่ยถามเรื่องแรกที่เขาคาใจ
“ เปล่าครับ ผมอยู่ห้องพักข้างบน”
“ เอ๊ะ ..พวกพนักงานต้องอยู่เรือนพักกันทั้งนั้นนะ” สมาพรเริ่มเอะใจ
“ ก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเป็นพนักงาน”
“ แต่พี่จำได้ว่าสิงห์บอกว่าทำงานฝ่ายพิเศษ” คราวนี้คนที่เงียบที่สุด เป็นคนถามทั้งยังส่งสายตาตั้งคำถามจ้องตรงมาโดยเฉพาะ
“ ครับ ทำงานฝ่ายพิเศษแต่ไม่ใช่พนักงานครับ” รู้สึกขัดตาเสือขึ้นมาเฉย ๆ เลยแกล้งยิ้มอ่อน ตอบเหมือนไม่ได้ตอบ ยียวนกลับ แล้วก็หันหน้าไปทางเวทีตัดบทสนทนา
สามคนที่เหลือมองด้วยความแปลกใจ แต่เพราะเสียงจากเวทีทำให้ต้องหยุดเรื่องที่สงสัยไว้
“ สวัสดีค่ะ น้องหนุงหนิง กับ โตโต้ จากฝ่ายประชาสัมพันธ์ วันนี้พวกเรารับหน้าที่พิธีกรเจ้าค่ะ” พิธีกรสาวร่างอวบอิ่มสวมชุดเดรสสีฟ้า กับชายร่างเล็กใบหน้าผุดผาดด้วยเครื่องสำอาง ทั้งสองวาดลวดลายอย่างมีจริตจะก้าน เรียกเสียงหัวเราะให้กับพนักงานคนอื่นๆได้ดีนัก
“ ดูท่าคุณพี่คุณน้องคงอิ่มหนำสำราญกันแล้ว เรามาเล่นเกมเล็กๆน้อยๆย่อยอาหารกันดีกว่านะคะ” โตโต้ยิ้มอย่างมีจริต ดัดเสียงแหลมผ่านไมโครโฟน ชักชวนเข้าสู่ช่วงกิจกรรม ..
โดยเรียกตัวแทนขึ้นมาทั้งหมด 4 คู่
เป็นเกมใบ้คำ ..ให้แสดงท่าทางห้ามออกเสียง ภายใน 1นาทีให้ทายคำให้มากที่สุด ...โดยคำจะปรากฏขึ้นบนจอ LED ด้านหลัง มีเพียงคนทายคนเดียวเท่านั้นที่มองไม่เห็นคำ ..
เหล่าแก๊งนางฟ้าฝ่ายบุคคล รับอาสาเล่นเกม 4 สาว ปรากฏตัวขึ้นราวกับดาวเด่น ดูเครื่องแต่งกายก็บอกชัดว่าจงใจเด่นกลบรัศมีคนอื่น
แม้จะเด่นเพียงไหน แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับคู่ชายหญิงจากฝ่ายประชาสัมพันธ์
“ ขอเชิญคุณดารณี เป็นผู้มอบรางวัลค่ะ ถึงเกมจะดูกะโหลกกะลาไปหน่อย แต่รางวัลไม่น้อยใช่ไหมคะโตโต้”
“ ถูกต้องค่ะหนุงหนิง เพราะรางวัลของเกมนี้คือสร้อยทอง 1 สลึงสองเส้นเจ้าค่ะ” สิ้นเสียงพนักงานก็ปรบมือ เฮอย่างถูกอกถูกใจ ..ดารณีก้าวขึ้นเวที พร้อมสวมสร้อยทอง 1 สลึงให้กับพนักงานทั้งสอง
จากนั้นก็หยุดถ่ายภาพกลางเวทีเล็กน้อย สองสาวพิธีกรรีบเข้ามาประกบอย่างไม่ยอมพลาด ..พวกสี่สาวแก๊งนางฟ้าหน้าหงิก กระทืบเท้าเดินลงจากเวทีไปอย่างหงุดหงิด
----
“ เกมต่อไปเราขึ้นไปเล่นกันดีกว่าน้องสิงห์ สร้อยทองตั้ง 1 สลึง ..ตีเป็นเงินก็ 5 พันกว่าบาท” สมาพรเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นรางวัล
“ ท้ายงานมีจับฉลากด้วยนี่ครับ ..เห็นว่ารางวัลใหญ่ เป็นเช็คเงินสด 1 แสนบาทนะ”
“ น้องสิงห์พูดจริงเหรอคะ ...งานนี้รวยแล้วนังพร ”
“ ครับ เดี๋ยวก็รู้ครับ”
“ ว่าแต่น้องสิงห์รู้ได้ยังไงครับ” วิบูลย์พลอยจะตื่นเต้นไปกับสิ่งที่ได้รู้ ..พลางถามอย่างสงสัย
“ ความลับครับ” ปิดท้ายด้วยรอยยิ้ม ..แล้วหันกลับไปสนใจเกมใหม่ที่กำลังเริ่มต้นขึ้น ..
งานดำเนินต่อไปจนมาถึงช่วงสุดท้ายก่อนการจับรางวัล เมื่อนายนรชาติ ผู้จัดการทั่วไปขึ้นมากล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆกับพนักงาน
“ ก่อนจะจับรางวัลพิเศษตอบแทนพนักงานทุกคน ..ผมอยากให้ทุกคนได้รู้จักกับ ผู้จัดการฝ่ายพิเศษ
..คุณนรสิงห์ เทวะสิงหบดี ขอเชิญขึ้นมาบนเวที หน่อยครับ” และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ดารณีคงเล่าเรื่องเมื่อตอนบ่ายให้ อานรชาติฟังหมดแล้ว อีกฝ่ายเลยเชิญเขาขึ้นเวทีเพื่อเปิดตัว ..
“ ขอเชิญครับ” นรชาติเรียกย้ำอีกครั้ง ..ร่างสูงสมส่วนจำต้องลุกจากเก้าอี้ ท่ามกลางความแปลกใจของพนักงานในงาน ..
“ คิดว่าทุกคนคงรู้จักกันดีแล้ว ..คุณนรสิงห์ หรือน้องสิงห์ ขนาดผมเพิ่งมาถึงยังได้ยินเสียงอื้ออึงในออร่าของน้องสิงห์ ที่กระแทกตากระแทกใจใครๆหลายคน ..” ก่อนนรสิงห์จะเดินมาถึงเวที ก็โดนนรชาติผู้เป็นอาแซวต่อเรื่อยๆ ตามประสาคนเฮฮา
เรียกเสียงหัวเราะจากพนักงานคนอื่นๆ จะมีก็แต่แก๊งนางฟ้าที่หน้าซีดไปตามๆกัน ..
“ พูดอะไรกับพนักงานหน่อยสิครับ น้องสิงห์เจ้าเสน่ห์”
“ อาชาติ..” หลานชายมองอาตาเขียว แต่ก็ยอมรับไมโครโฟนไปถือไว้ ..สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วหันกลับไปเผชิญหน้ากับความจริง
“ สวัสดีครับ ..หวังว่าทุกคนคงไม่ตกใจไปเสียก่อน จริงๆ ก็ไม่ได้อยากแกล้งอะไรหรอกครับ แต่พอดีเจ๊พรเขาเข้าใจผิดเลยลากลงไปเล่นเกม ..สุดท้ายเลยปล่อยเลยตามเลย ..”
“ ใครที่หมายตาคุณสิงห์ออร่า ไว้มีอันต้องแห้วนะคะ...” พิธีกรอย่างโตโต้ที่ยืนอยู่อีกด้านของเวทีเอ่ยแทรกขึ้น เรียกเสียงโห่ร้องจากพวกพนักงานชายที่ผิดหวังกันตามระเบียบ ขณะที่พนักงานสาวกรี๊ดกร๊าดถูกใจโพรไฟล์ชายหนุ่มเข้าเต็มตาเต็มใจ
“ อยากจะจีบก็ไม่ว่า อยู่ที่...จะกล้าจีบรึเปล่าก็เท่านั้น ” ยิ้มร้ายแย้มยก ..ก่อนจบประโยคด้วยการขยิบตาซ้ายวิ้งๆหนึ่งที พวกพนักงานชายตบมือ เป่าปากอย่างถูกใจที่ความหวังไม่ดับมอดเสียทีเดียว
นรสิงห์เดินลงจากเวทีและกลับไปนั่งที่เดิม หลายคนยังคงมองด้วยความสนใจ แต่คนที่ดูจะเกร็งที่สุดไม่พ้น สมาพร ..
“ แหม คุณสิงห์จะกระซิบบอกพี่บ้างก็ไม่มี..”
“ เอ้า กลายเป็นคุณสิงห์เสียแล้ว” สิงห์ยิ้มกว้าง ล้ออีกฝ่ายเบาๆ แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาสิงห์
“ สายจากคุณท่านครับ คุณหนู” สิงห์พยักหน้ารับ รับโทรศัพท์มือถือจากมือชายคนนั้นและขอตัวเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง ..จากนั้นสิงห์ก็หายไปเลย ไม่ได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง ...
สมาพรนั่งคุยเรื่องสิงห์ต่อกับ วิบูลย์และเสือ ..จากเรื่องเครียดๆ สุดท้ายก็กลายเป็นความขบขัน งานจบลงด้วยการจับรางวัล
ต่อด้านล่าง :z10:
-
ต่อค่ะ :ling3:
“ ต่อไปนี้ขอเชิญ พรีเซนเตอร์ โครงการใหม่ที่ชะอำของบริษัทสิงหบดีกรุ๊ป คุณแนนนี่ นารา ซุป’ตาร์
ที่มาแรงที่สุดของ พ.ศ.ขึ้นมาบนเวทีด้วยค่ะ”
นรชาติและดารณีลงจากเวทีไปแล้ว โตโต้พิธีกรหนุ่มสวยจึงเริ่มอ่านสคริปต์ต่อไป
ร่างสูงระหงของดาราสาวเจ้าบทบาท ที่โด่งดังที่สุดของปี เดินขึ้นมาบนเวทีอย่างเฉิดฉาย ชุดสีแดงเพลิง
..แต่งมาฉีกธีมงานอย่างจงใจ
“ สวัสดีค่ะ ..แนนนี่ขอร่วมสนุกเป็นคนจับรางวัลให้ค่ะ งานนี้แนนนี่ทุ่มทุนมาจากกรุงเทพโดยเฉพาะ” เสียงหวานพูดผ่านไมโครโฟน ตามด้วยรอยยิ้มที่ทำให้หนุ่มหลงใหลได้ไม่ยาก
“ ตอแหล ..” หนุงหนิงกระซิบเสียงแผ่ว หมั่นไส้ ..เพราะหน้าฉากกับหลังฉากต่างกันสิ้นเชิง พวกพิธีกรอย่างหนุงหนิงกับโตโต้ต้องไปบรีฟงานซักซ้อมกันก่อน
โดยเซอร์ไพรส์ใหญ่คือการให้ นางเอกซุปตาร์ พรีเซนเตอร์โครงการคอนโดหรูที่ชะอำมาจับรางวัลในงาน ..
แต่แม่เจ้าพระคุณไม่ลงมาซ้อม บอกให้ผู้จัดการส่วนตัวมาบอกว่า ตนเป็นมืออาชีพพอ ไม่ต้องซ้อม
แถมผู้จัดการยังเรื่องเยอะต้องการโน่นนี่มากมาย ..หนิงกับโตโต้ที่อยู่หลังเวทีได้ยินทุกอย่าง ..
ส่วนนรชาติกับดารณีก็หน่ายใจ เพราะขนาดยอมให้แม่ซุปตาร์มาพักห้องหรูที่สุดของโรงแรม ทั้งยังต้องมีห้องให้กับผู้จัดการส่วนตัว แถมยังมีสื่อบันเทิง 1 เจ้ามาถ่ายระหว่างที่ซุปตาร์สาวจับรางวัลอีกด้วย เพื่อแลกกับการมาร่วมงานแค่ 10 นาที ..
การจับรางวัลเริ่มขึ้น จนมาถึงรางวัลรองสุดท้าย ..
“ สาวๆต้องชอบรางวัลนี้แน่นอนค่ะ เพราะเป็นตั๋วเครื่องบินไปกลับเกาหลีสองที่นั่ง มูลค่า 6 หมื่นบาทที่สำคัญยังมีบัตรคอนเสิร์ตใหญ่ของเจ้าชายแห่งเอเชีย ปาร์ค วอน อีก 2 ใบ” หนิงอ่านรายละเอียดรางวัลจบ พวกสาวใหญ่สาวเล็ก ต่างกรี๊ดดีใจราวกับถูกหวย ..เมื่อได้ยินชื่อดารานักร้องชาวเกาหลีที่ไปโด่งดังเล่นหนังฟอร์มยักษ์ที่ฮอลลีวูด
รางวัลตกไปเป็นของ พนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์คนหนึ่ง พวกที่ลุ้นแอบเสียดายตามๆกัน
ส่วนรางวัลสุดท้าย เช็คเงินสด 1 แสน ..นั้นเรียกเสียงฮือฮาจากพนักงานทุกคนได้ดีทีเดียว ต่างคนต่างลุ้นใจจดใจจ่อ ...
“ ว่าแล้วเชียว ..เกิดเป็นนังพร กรรมมันหนักชวดทุกรางวัล” สุดท้ายรางวัลใหญ่ก็ตกไปเป็นของคนอื่น เจ๊พรเดินกลับบ้านตัวเปล่าไม่มีอะไรติดไม้ติดมือไป ส่วนเสือกับวิบูลย์ นั้นได้รางวัลเล็กเป็นสร้อยทองคำ 1 สลึง คนละ 1 เส้น ..
การสัมมนาฝ่ายจบลงด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
“ เดี๋ยวขอแรงพวกผู้ชายช่วยเก็บของหน่อยนะจ๊ะ..” เนื่องจากเป็นโรงแรมของบริษัท หลายอย่างก็ต้องช่วยๆกันไป
พวกผู้ชายถูกเกณฑ์มาเก็บกวาดสถานที่ เก็บอุปกรณ์ ข้าวของต่างๆ ..
ซึ่งทุกคนก็เต็มใจ ..
“ น้องช่วยพี่ยกลังเอกสารนี้หน่อยได้ไหมคะ ..” พนักงานสาวใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้นกับเสือ..
“ ได้ครับพี่” เขารับอย่างแข็งขัน ก้มลงยกลังเอกสารที่มีเอกสารอยู่หลายฉบับ ทั้งยังมีโปสเตอร์อยู่หลายม้วน เสือเดินตาม พนักงานคนนั้นมาเรื่อยจนเข้ามาในลิฟต์
ทั้งสองขึ้นมาถึงชั้น 16 ..
“ ขอบใจมากจ้ะ ..พี่รบกวนอีกอย่าง ช่วยเอาเอกสารซองนี้ไปให้คุณดารณีที่สระว่ายน้ำชั้น ดาดฟ้าหน่อย..” เมื่อมาถึงหน้าห้อง ก็ไขประตูรับลังเข้าไปวางในห้อง แล้วหยิบซองเอกสารสีเหลืองอ่อนส่งให้
“ ได้ครับ” ชายหนุ่มวัย 31 ปีรับมา นึกแปลกใจ แต่ก็ยอมรับปากตามประสาคนชอบช่วยเหลือคนอื่น เสือกลับเข้ามาในลิฟต์กดชั้นบนสุด ..รออยู่พักใหญ่ลิฟต์ก็มาจอดที่ชั้นดาดฟ้า ..
ซึ่งแบ่งครึ่งหนึ่งเป็นส่วนอาคาร อีกครึ่งเป็นส่วนสระว่ายน้ำ มีบาร์บริการเครื่องดื่ม อาหาร .. และมีที่นั่งสำหรับชมวิวทะเล ..
เขาเดินเข้ามาบริเวณสระน้ำที่เปิดโล่ง มีฟ้ามืดเป็นหลังคา มีดวงดาราเป็นแสงไฟ ผู้คนบางตา กระจายกันเป็นคู่ๆ
กวาดตามองคงมีไม่ถึงสิบคน
พนักงานประจำอยู่ที่บาร์เครื่องดื่มและอาหารสองคน ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ มีเสียงลม และเสียงคลื่นจากทะเลเป็นระยะๆ ..
“ คุณดารณีอยู่ไหนนะ ..” ชายหนุ่มเดินหาอย่างอดทน ไม่เข้าใจว่าดารณีจะมาทำอะไรที่สระว่ายน้ำเวลา 2 ทุ่มกว่าแบบนี้
..เขาเดินหาจนเกือบรอบ ก็พบร่างของใครบางคนที่กำลังนั่งอยู่มุมหนึ่ง ซึ่งเป็นม้านั่งยาวแบบมีพนัก หันหน้าเข้าสู่ท้องทะเลยามค่ำคืน ..เพียงเสี้ยวหน้า
ก็จำได้ดีว่าเป็นใคร
“ คุณสิงห์”
“ พี่เสือ..มาทำอะไรที่นี่ครับ” สิงห์ดึงตัวเองออกจากความคิด หันไปทางคนเรียก ก็เห็นร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ นึกแปลกใจ
“ ผมมาหาคุณดารณีครับ มีพนักงานคนหนึ่งฝากให้เอาเอกสารมาให้คุณดารณีที่สระว่ายน้ำ”
“ อาณีนี่นะ...เอ๋ ??? ...อ๋อ !!! ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ..แต่เพียงชั่วครู่สมองก็ประมวลผลทุกอย่าง ภาพเมื่อ 10 นาทีก่อนย้อนกลับมา หลังเขาวางสายจากคุณปู่ดารณีก็โทรเข้ามา
‘ อาเห็นหน้าพี่เสือของสิงห์แล้วนะ ..ดูธรรมดาๆ แต่หุ่นดี ตัวสูงเชียว แถมยังดูซื่อๆดี ’
‘ ไม่ใช่ของสิงห์สักหน่อย’
‘ น้องสิงห์อยู่ที่ไหนจ๊ะ’
‘ สระว่ายน้ำ ดาดฟ้าครับ ว่าจะนั่งชมวิวต่อสักพัก’
‘ อ๋อ ...แค่นี้นะหลานรัก ’ พราวเสียงหวานก่อนกดตัดสายไป ..สิงห์เพิ่งเข้าใจว่าอาสะใภ้กำลังจะทำอะไรอยู่
แต่มันก็ดันติดปัญหาใหม่ที่ดารณียังไม่รู้
เสือมีลูกมีเมียแล้ว ...
คิดแล้วก็หงุดหงิด ปวดหนึบในใจอย่างบอกไม่ถูก
“ เอกสารฝากไว้ที่ผมก็ได้ ..นั่งก่อนไหมครับ” สิงห์บอกเสียงเรียบ มองอีกฝ่ายเล็กน้อย
เสือเองก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ยอมนั่งลงใกล้ๆ ทิ้งระยะห่างเพียงเล็กน้อย
ลมเย็นยามค่ำพัดคลายร้อน พัดมาเป็นระยะๆ มองดูไปข้างหน้าก็เห็นทะเลกว้างใหญ่
“ อยู่ฝ่ายอำนวยการเป็นยังไงบ้างครับ”
“ ก็ดี ..เอ่อ ผมพูดได้เหรอครับ” เขาไม่แน่ใจที่จะพูดนัก หากสิงห์ยังคงเป็นน้องสิงห์ พนักงานที่มีฐานะเท่าเทียมกันคงกล้าพูด
“ พูดสิครับ”
“ งานก็เหมือนมีไปวันต่อวัน ส่งเอกสาร พิมพ์เอกสาร บางวันก็นั่งรอให้ครบชั่วโมง ไปพักกินข้าว กลับมาทำต่อนิดหน่อยก็เลิกงาน วนเวียนไปแบบนี้” นั่นคืองานของฝ่ายอำนวยการที่มีพนักงานมากเกินความจำเป็น ..
งานหลักของพนักงานบางคนในฝ่ายคือ การส่องอินสตราแกรมดารา ส่องเฟซบุ๊ค เล่นคุกกี้รัน ปลูกผัก เลี้ยงหมู ตามแต่สารพัน..
“ พี่ทำงานที่บริษัทมากี่ปีแล้วครับ”
“ 7 ปีครับ ประมาณ 7 ปี” ยักษ์หนุ่มยกมือนับนิ้วเล็กน้อย แล้วตอบ
“ แล้วอยากทำฝ่ายอื่นไหมครับ”
“ มันก็อยากทำนะครับ แต่ไฟเหมือนจะมอดลงจนใกล้หมด ..ทีแรกผมเริ่มงานที่ฝ่ายการเงิน แต่ทำไปไม่นานก็ถูกย้ายไปฝ่ายอื่น ปีต่อมาก็ย้ายอีก และถูกย้ายอีกครั้งเมื่อสองปีก่อน ตอนคุณนรชัยมารับตำแหน่ง..แล้วคุณสิงห์ละครับ” ความสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นเกิดขึ้น จนเสืออยากพูด อยากเล่า
ทั้งยังอยากรู้เรื่องของคนข้างกาย .. สิงห์ยื่นมือข้างขวาส่งมาให้ ..เสือมองมือนั้นอย่างแปลกใจ
“ จับดูสิครับ” เสือไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ยอมจับ ..และพบว่ามันไม่ได้นุ่มนวล น่าจับเหมือนมือผู้หญิง ดูผิดจากรูปลักษณ์ของสิงห์เป็นไหนๆ
เพราะมือของสิงห์ค่อนข้างหยาบ สันมือมีร่องรอยแผลเป็น ตามข้อนิ้วก็แข็งๆ ด้วยเฉพาะส้นมือแข็งหยาบอย่าง
คนทำงานแบกหาม
“ หลังจากเรียนจบ ..หากจะเข้ามาทำงานในตำแหน่งผู้บริหาร มีธรรมเนียมอยู่หนึ่งอย่างคือต้องผ่านการฝึกงานทุกฝ่าย ใช้เวลาฝึกงานไม่เกิน 3 เดือน พี่รู้ไหมว่างานแรกของผมคืออะไร..”
“ ไม่ทราบครับ”
“ งานแรกของผมคือทำงานที่ไซต์ก่อสร้าง ..ต้องแบกปูน ตัดเหล็ก ขุดหลุม ก่ออิฐ ฉาบปูน ..พอผ่านไซต์ก่อสร้าง ก็ต้องไปฝึกต่อที่ฝ่ายแม่บ้าน ห้องน้ำของบริษัทชั้นหนึ่งยันชั้นบนสุด ผมต้องลงมือขัดไม่เว้นแม้กระทั่งชักโครก หรือโถฉี่”
“ หา จะเป็นผู้บริหารต้องทำขนาดนี้เลยเหรอครับ” เสือไม่ยักจะเชื่อ แต่ร่องรอยบนมือของสิงห์ ก็ดูไม่ใช่เรื่องโกหก
“ สำหรับคนอื่นคงไม่ใช่ แต่สำหรับผม..มีทางเลือกเดียวคือต้องทำ ผมฝึกแม่บ้านอีก 1 เดือน ..จากนั้นถึงได้เริ่มฝึกฝ่ายอื่นๆของออฟฟิศ กว่าจะครบก็ใช้เวลาทั้งหมด 1ปี เต็ม”
“ คุณสิงห์บอกว่าฝึกหลังเรียนจบ ..ทำไมคุณสิงห์พึ่งมาทำงานที่บริษัทล่ะครับ”
“ ผมทำงานที่บริษัทลูกครับ ..เริ่มจากบริษัทวัสดุภัณฑ์ จากนั้นก็บริษัทซัพพลาย ตามด้วย คอนสตรัคชั่น จนสุดท้ายก็มาทำงานที่บริษัทใหญ่นี่แหละครับ”
“ ผมนึกว่าตัวเองเปลี่ยนงานบ่อยคนเดียวเสียอีก” อดจะนึกไม่ได้ว่าสิงห์น่าจะเหยาะแหยะ ตามประสาลูกคุณหนู ..ก็เล่นเปลี่ยนงานบ่อยขนาดนั้น
“ ครับ พ่อชอบทำให้ผมดูเหมือนเป็นคนไม่เอาไหน ..และใครๆก็คิดแบบนั้น”
“ ขอโทษครับ ผมแค่..” เสือรู้ตัวว่าพลาด ยิ่งเห็นรอยหม่นในดวงตากลมที่ทอดมองท้องทะเล ใจเขาเริ่มสั่น ..หวั่นกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไม่ต้องคิดมาก..ผมว่าจะกลับไปนอนแล้วล่ะ” สิงห์ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มแกนๆ ที่ดูยังไงก็ดูออกว่ามันฝืนทน ...จากนั้นก็ลุกพาร่างสูงโปร่งเดินออกไปพร้อมซองเอกสาร
เสือยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ..รู้สึกว่าพูดมากไป .. แต่ก็จำต้องปล่อยมันไปไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ...
ช่วงเวลาของการสัมมนาจบลง แต่หัวข้อที่โจษจัณฑ์กันมากที่สุด มีอยู่ 2 เรื่อง เรื่องแรกคือรางวัลใหญ่ 1 แสนบาท ส่วนอีกเรื่องคือ เรื่องของน้องสิงห์ออร่ากระแทกตากระแทกใจ ..อื้ออึงไปทั่วบริษัท จนลอยลมไปถึงหูประธาน
ต่ออีกนิดข้างล่าง :katai5:
-
:katai5: ต่อ
ก่อนอ่าน : ตัวละคร มีมาก ไม่ต้องสนใจนัก จำชื่อ เสือ สิงห์ ..ก็พอค่ะ คนอื่น เวลาออกจะมีคำห้อยท้าย แนะนำไว้ตลอด
ไม่ต้อง เครียดที่จะจำ
วันอาทิตย์ ( ก่อนเริ่มงาน 1 วัน )
ณ คฤหาสน์สิงหบดินทร์
สมาชิกครอบครัวเทวะสิงหบดี สายตรงทั้งหมดของเจ้าของคฤหาสน์มารวมตัวกัน ..เมื่อเป็นคำสั่งของ คุณปู่นรบดินทร์
ประมุขผู้นำตระกูล ทุกคนย่อมต้องปฏิบัติตามอย่างไม่มีข้อแม้
รู้กันดีว่าคุณปู่นรบดินทร์เป็นคนเข้มงวด และค่อนข้างเจ้าระเบียบ ลูกหลานล้วนให้ความเคารพนับถือ
และพร้อมเชื่อฟังคำของคุณปู่อย่างไม่มีข้อแม้
คุณปู่เป็นลูกชายคนโตมีน้องทั้งหมด 10 คน แต่มีชีวิตเหลืออยู่แค่เพียง 3 คน ทั้งสามเป็นรองประธานอาวุโสฝ่ายต่าง ๆ
ของสิงหบดีกรุ๊ป ต่างก็มีลูกหลานของตนเอง
ถ้านับรวมคนรุ่นลูกทั้งหมดของตระกูลก็มีอยู่ประมาณเกือบ 10 คน
ส่วนรุ่นหลานก็มีอยู่ประมาณ 20 คน และปัจจุบันก็มีรุ่นเหลนแล้วถึง 2 คน
เทวะสิงหบดี ถือเป็นครอบครัวใหญ่ และมีโครงสร้างของตระกูลที่ค่อนข้างแข็งแรง ..
ทั้งยังเป็นพญาสิงห์แห่งวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีกด้วย
วันนี้ปู่นัดเฉพาะพวกลูกหลานสายตรงของตน ..เลยมีคนมาร่วมโต๊ะกินข้าวแค่ 10 คนเท่านั้น
หากยกมาทั้งหมดคงต้องใช้ห้องกินข้าวหลักที่มีไว้สำหรับรับแขกคนสำคัญ..
ปู่นั่งหัวโต๊ะเป็นประธาน ขวามือเป็นนายนรเทพลูกชายคนโต ถัดมาเป็นนรชาติ ดารณี นรชัย และภรรยา
ส่วนด้านซ้ายมือ เป็นนรสิงห์ หลานรัก ..ต่อด้วย นรชีพ นรณัฐ ลูกชายแฝดของนรชาติ
ต่อจากนั้นคือ นรชโย และนรชเยนทร์ ลูกชายของนรชัย
บรรดาหลานชายทั้งหมด ..มีแต่คนนั่งข้างปู่เท่านั้นที่กล้าพูด กล้าคุย คนอื่นถ้าปู่ไม่ถามก็ไม่พูด ไม่ตอบ
รู้สึกกลัวทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้คนเป็นปู่ แม้ว่าแต่ละคนจะอายุมากกว่า 20 แล้วก็ตาม
“ สัมมนาสัปดาห์ก่อนไปทำอะไรมา ทำไมพวกหนุ่มๆบริษัทปู่ถึงได้หลงเสน่ห์เก็บเอาไปเพ้อขนาดหนัก” เมื่อกินอาหารไปได้ครึ่งทาง ปู่ก็เปรยถามขึ้นกับหลานชายคนโต
“ เปล่าทำสักหน่อย ..อาณีไม่ได้รายงานปู่เหรอ ว่าหนูถูกเข้าใจผิด สุดท้ายก็เลยตามเลย เนียนๆไปกับพวกพนักงาน”
“ ไร้สาระ ..วันๆดีแต่หว่านเสน่ห์ พวกเกย์ก็เป็นแบบนี้แหละ ” คงไม่มีใครอื่นกล้าพูดขัดขึ้นมากลางวง นอกจาก ลูกชายคนโตของปู่...ไม้เบื่อไม้เมาของสิงห์.. แม้จะได้ชื่อว่าเป็นพ่อลูกกันก็ตามที
“ ก็หนูมีเสน่ห์จะหว่านสักหน่อยจะเป็นอะไร ..ถึงหนูจะเป็นเกย์ หนูก็ภูมิใจ ไม่ได้ขอตังค์ใครใช้ จะแคร์อะไร ” คิดว่าจะยอมเหรอ ..สิงห์ก็เป็นแบบนี้แหละ กับคนอื่นเขาอาจยอมลงให้แต่กับพ่อไม่มีทาง
..รอยร้าวระหว่างพ่อลูกที่เกิดขึ้นมายาวนานไม่มีวันประสานรอยกลับเป็นเนื้อเดียวกันได้ ..
“ ไอ้หนู” คนเป็นพ่อกัดฟันกรอดๆ ช้อนในมือแทบจะหักไปตามแรงที่กำไว้ จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือชัดเจน
“ พรุ่งนี้ก็เข้าไปทำงานแล้ว ..หนูเลือกพนักงานที่จะมาทำงานเป็นผู้ช่วยได้หรือยัง”
“ ได้แล้ว..มาจากฝ่ายของอาชัย .. หนูเลือกมาสองคน ให้อาณีจัดการส่งเรื่องไปที่ฝ่ายบุคคลเรียบร้อยแล้วครับ”
“ เอ๋ เจ้าชัยรู้เรื่องหรือยัง มีปัญหาอะไรไหม” แม้ฝ่ายอำนวยการจะเป็นฝ่ายที่ตั้งขึ้นมาเพื่อรักษาหน้าลูกชายคนเล็ก แต่การจะดึงคนจากฝ่ายนี้มา
อย่างน้อยๆก็ต้องถามความสมัครใจจากผู้จัดการฝ่ายเสียก่อน
“ โอเคครับคุณพ่อ..ผมโอเค” ชายวัยกลางคนที่นั่งเกือบท้ายสุดของแถวด้านขวารีบยกมือส่งสัญญาณ ปู่พยักหน้ารับแล้วหันมาคุยกับหลานรักต่อ
“ พรุ่งนี้เริ่มงานแล้ว...ตอนนี้บริษัทมีปัญหาเรื่องมิสเตอร์คาโน่ ปู่ว่าจะให้หนูรับงานนี้ไปจัดการ ถือเป็นการประเดิมงานแรกในฐานะผู้จัดการฝ่ายพิเศษ” งานใหญ่และเป็นหายืดเยื้อมายาวนาน แต่เพราะผลงานที่ผ่านมาตลอดหลายปีของสิงห์ทำให้คนเป็นปู่วางใจ ..
“ โอเคครับ หนูทำได้อยู่แล้ว” สิงห์พยักหน้ารับอย่างไม่หนักใจนัก
“ อย่าดีแต่ปากล่ะ งานใหญ่ขนาดนี้แค่โชคมันไม่ช่วยให้งานสำเร็จหรอก” และก็เป็นเจ้าเดิมที่ต้องขัดทุกครั้งที่สบช่อง
“ คุณป๊า ..” สิงห์มองหน้าพ่อ เรียกเขาเสียงเขียว ตาจ้องมองอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนพ่อดูถูกตลอดเวลา
“ ทำไม ..”
“ อย่าไปสนใจไอ้เทพมันเลย ..หนู” ปู่ต้องรีบไกล่เกลี่ย กลัวสองพ่อลูกจะทะเลาะกันกลางวงกินข้าว
“ หนูไม่ใส่ใจเสียงนกเสียงกาหรอกโดยเฉพาะกาแก่ๆ ขี้อิจฉา หนูไม่เอามาเป็นธุระให้หนักสมอง ก็แค่อีกาขี้อิจฉาได้ข่าวว่าตามตื้อมิสเตอร์คาโน่มาสองเดือนเต็มๆ สุดท้ายก็แห้ว ...สงสัยจะกลัวว่าหนูทำสำเร็จ อีกาแก่เลยกันท่า ...” เจ้าหนูสิงห์ตอบกลับอย่างแสบสันต์ ดารณีกับนรชาติแทบสำลักข้าว คนอื่นๆกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ
เมื่อมวยคู่เอกชกกันเมื่อใด ..กองเชียร์ก็มักลุ้นอยู่ขอบสนามใจจดใจจ่อ รอคอยว่าฝ่ายไหนจะชนะ
“ ไอ้กาแก่ๆตัวนี้ นี่แหละจะคอยจับตามองแก ไอ้หนู ...งานนี้คำว่าฟลุคไม่พอหรอกนะ”
“ ฟลุคงั้นเหรอ..หนูเรียนจบมาก่อนจะเข้าทำงาน คุณป๊าให้ไปฝึกงานฝ่ายต่างๆของบริษัทลูก หนูก็ยอมทำแม้ต้องไปแบกถังปูน แบกเหล็กที่ไซต์ก่อสร้าง 2 เดือนเต็ม ๆ หรือจะให้ไปอยู่แผนกแม่บ้านขัดห้องน้ำอีกเดือนกว่า งานฝ่ายไหนแผนกไหนหนูก็ฝึกผ่านมาตลอด หนูใช้เวลาฝึกถึง 1 ปีทั้งที่ปกติฝึกไม่เกิน 3 เดือน พอหนูผ่านคุณป๊าก็บอกว่าฟลุค ..
บริษัทวัสดุภัณฑ์ที่ใกล้จะเจ๊งเต็มที แต่หนูก็ช่วยให้มันฟื้นตัวขึ้นมาขยายสาขาได้มากกว่า 10 สาขาทั่วประเทศ
พอมันรุ่งสุดๆ ก็ถีบหนูไปอยู่บริษัทซัพพลาย พองานบริษัทซัพพลายรุ่งก็ถีบหนูไปบริษัทคอนสตรัคชั่นต่อ
..นี่หนูเพิ่งเซ็นสัญญาร่วมทุนสำเร็จไปหยกๆ ก็ถีบหนูมาบริษัทใหญ่อีก ...
ถ้าทั้งหมดคือความฟลุค คุณป๊าก็ควรรู้นะว่า หนูนะมันเกิดมาพร้อมดวง
และเป็นโคตรของโคตรดวงด้วย”
ดั่งคำทำนายที่ติดตัวเขามาแต่เกิด ยิ่งผ่านเวลามานานเท่าไหร่ก็ยิ่งพิสูจน์ให้คนในตระกูลรู้
ว่าสิงห์เกิดมาเพื่อเป็นใหญ่ ..เพื่อนำพาตระกูลไปสู่ความสำเร็จยิ่งใหญ่
หากนรเทพกลับ..ไม่เชื่อเช่นนั้น พยายามทุกวิถีทางเพื่อข่ม เจ้าสิงห์น้อยไม่ให้ กล้าแข็งเป็นพญาสิงห์รุ่นต่อไป
“ คราวนี้ถ้าคุณป๊าถีบหนูออกจากบริษัทใหญ่อีก ..หนูจะไม่กลับมาเมืองไทยอีก..” มือขาวตบโต๊ะจนดังลั่น ลุกขึ้นยืนมองหน้าพ่อพร้อมระบายสิ่งที่อัดอั้นออกมา แม้แต่ปู่ก็ไม่กล้าขัดเวลาหนูสิงห์อาละวาด
“ จะหนีไปเมืองนอกงั้นเหรอ แกจะไปได้สักกี่น้ำ”
“ หนูจะไปฮ่องกง..อยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรดี หนูจะไปอยู่กับคุณก๋ง คุณม๊า ไม่กลับมาให้คนขี้อิจฉาค่อนขอดแบบนี้หรอก ” พูดจบก็หันหลังเดินออกจากบ้านไปด้วยความโมโห โต๊ะอาหารตกอยู่ในความเงียบนานเกือบนาที พวกหลานๆแทบจะชะงักค้างกลางอากาศ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ ...
“ แกนะแก ไอ้เทพ..หาเรื่องกวนประสาทลูกอยู่ได้ ..” เสียงรถคันหรูของหลานชายแล่นออกไปจากบริเวณหน้าบ้าน ประมุขสิงหบดินทร์จึงหันมาตำหนิลูกชายคนโตอย่างเบื่อหน่าย
แม้นรเทพจะเป็นคนฉลาด หลักแหลม เป็นว่าที่หัวเรือใหญ่ที่จะนำพาสิงหบดีกรุ๊ปก้าวต่อไป ..แต่นรเทพก็มีข้อเสียคือหัวแข็ง รั้น และดื้อด้าน โดยเฉพาะเรื่องของลูกชายเพียงคนเดียว
ลูกชายผู้เกิดมาข่มดวงนรเทพ..
แน่นอนว่าตอนเกิด นรเทพย่อมได้รับคำทำนายไม่ต่างจากลูกของตนเอง และนั่นคือสาเหตุที่นรเทพพยายามทำ
ทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้คำทำนายนั้นเป็นจริง จนเผลอทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต
รอยร้าวที่เกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีก่อน นอกจากจะเป็นเหตุให้สองพ่อลูกกินแหนงแคลงใจกัน ยังทำให้ ลิลลี่ แม่ของสิงห์ขอหย่าร้างและหนีกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดอย่างฮ่องกง ..
“ ช่างมันมันอยากไปอยู่กับแม่มันก็ช่าง”
“ ถ้าหนูสิงห์ไปอยู่ฮ่องกง มึงเตรียมหัวไสหัวออกจากตำแหน่งรองประธานสิงหบดีกรุ๊ปได้เลย คณะผู้นำตระกูลไม่มีใครเอามึงไว้หรอกไอ้ลูกเวร” ประมุขใหญ่ตบโต๊ะดังลั่น ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินกระทืบเท้าหนักหน่วงออกไป
มื้ออาหารเย็นที่ควรเป็นมื้อแสนสุข ยุติลงต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันกลับ แม้จะมีปลายทางเดียวกันคือ คฤหาสน์สิงหเทพชาติชัย คฤหาสน์สิงหบดินทร์ไม่ถึงกิโล
สิงหเทพชาติชัย ตั้งตามชื่อของลูกชายทั้งสาม เป็นบ้านที่ประมุขตระกูลสร้างขึ้นเพื่อเป็นที่อยู่ของลูกชายทั้งสามคนและครอบครัว ..
เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่กว้างขวางบนเนื้อที่กว่าห้าไร่ ตัวบ้านแบ่งเป็นสี่ชั้นใหญ่ โอ่โถง กว้างขวาง ภายในมีลิฟต์โดยสารสองตัวไม่แตกต่างจากโรงแรมดังๆ
ด้วยความที่สิงหบดีกรุ๊ปทำธุรกิจด้านอสังริมทรัพย์อย่างเต็มตัว คฤหาสน์จึงค่อนข้างทันสมัยและล้ำยุคกว่าบ้านปกติไปมาก
สิงห์กลับมาที่บ้านก่อนใคร มาถึงก็กลับขึ้นห้องนอนที่ชั้น 3 เก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า อารมณ์ค่อนข้างหงุดหงิดอย่างถึงที่สุด
..หลังเก็บของเสร็จ ก็แผ่ตัวลงนอนพักผ่อนเอาแรง เบื่อที่จะคิดเรื่องผู้ให้กำเนิดตนเต็มที
สิงห์นอนหลับไปได้ชั่วโมงกว่าๆ ก็มีเสียงเคาะเรียกหน้าห้องของตน เขาเหลือบมองนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้เวลาทุ่มกว่าๆแล้ว
“ มีอะไรครับอาณี”
“ อาขอเข้าไปหน่อย ..” ดารณีพูดขึ้น ในมือถือซองเอกสารสีน้ำตาลติดมือเข้ามาด้วย
“ เอ๊ะ ..จัดกระเป๋าไปไหนหรือน้องสิงห์” เมื่อเดินมาถึงกลางห้อง ก็เห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางเด่นอยู่บนเตียงนอน
“ สิงห์จะไปอยู่คอนโด เบื่อหน้าคุณป๊า ถ้ายังอยู่กันแบบนี้เรื่อยๆสักวันสิงห์คงเกลียดคุณป๊าเข้าสักวัน”
“ สิงห์ก็รู้ว่า พ่อเขานิสัยยังไง” อาสะใภ้ที่แต่งงานเข้ามากว่า 20 ปี เปรยขึ้นเพื่อเตือนสติ ค่อนข้างชินชากับภาพของสองพ่อลูกที่มีปากเสียงกัน แต่น้อยครั้งนักที่จะรุนแรงเท่ากับครั้งนี้
“ สิงห์เบื่อ..ว่าแต่อาณีมีอะไรหรือเปล่า”
“ นี่จ้ะ ..โทษที พอดีสายสืบของอาขอต่อเวลาเลยเอามาให้ช้ากว่าที่นัดไว้” อาสะใภ้ส่งซองเอกสารที่มีความหนาพอสมควรมาให้สิงห์
“ อะไรครับ”
“ ประวัติ นายอัฐมะ พิมพ์ดียังไงล่ะ..” ดารณียิ้มกว้างแล้วขอตัวกลับไปพักผ่อนห้องตนเอง ..สิงห์ถือซองเอกสารมานั่งที่โต๊ะทำงานที่ติดผนังด้านหนึ่งของห้อง ค่อยๆดึงเอกสารในซองออกมาดูอย่างสนอกสนใจ ภาพถ่ายติดมุมขวาของประวัติพนักงานเผยให้เห็น ภาพครึ่งตัวของชายตัวสูงใบหน้าคม สวมแว่นกลมกรอบดำแสนเชย ..
“ พี่เสือ..” สิงห์ค่อยๆพลิกอ่านไปเรื่อยๆ เอกสารชุดแรกเป็นประวัติจากฝ่ายบุคคล ซึ่งไม่น่าสนใจเท่ากับ ประวัติอีกส่วนที่ค่อนข้างเจาะลึกลงไปถึงเรื่องส่วนตัว
หลังเรียนจบตกงานอยู่พักใหญ่ เลยสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟในผับ ..แต่ผับเกิดไฟไหม้เลยกลับมาตกงานอีกครั้ง .
“ นักสืบสำนักไหนวะนี่ รู้ละเอียดจัง” คนอ่านนึกทึ่งความสามารถที่นักสืบลงรายละเอียดได้ลึกขนาดนั้น
ภาพในหัวเริ่มปะติดปะต่อร้อยเรียงกัน ..และชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
สถานะ พ่อหม้ายลูกติด ..เมียหนีไปเป็นดารา ตามหาฝันในวงการบันเทิง ปัจจุบันเป็น ดาราตัวประกอบ มักรับบทสาวเซ็กซี่
ข้อมูลแผ่นสุดท้ายมันยิ่งละเอียดใหญ่ แต่มันก็ไม่เท่ากับตัวอักษรที่เขียนด้วยปากกาสีแดงท้ายกระดาษ
โสด จีบได้ เลิกกับเมียไปนานเกือบ 6 ปี อาณีคอนเฟิร์ม
สิงห์ถึงกับหัวเราะกับข้อความตัวโตๆที่อาสะใภ้เขียนไว้
อย่างน้อยสิ่งที่เขาได้รู้ก็ช่วยคลายบ่วงบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจ นับตั้งแต่รู้ว่าเสือมีลูกแล้ว ..
ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ภาพของเสือมักลอยเข้ามาในความคิดเสมอๆ
แต่ก็ต้องยั้งใจ คอยเตือนตัวเองว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ..แต่พอได้รู้ ไอ้อาการยับยั้งชั่งใจเลยเตลิด ตัดสินใจแน่วแน่..
สิงห์ ..อยากเลี้ยงเสือ ขึ้นมาแล้วสิ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
โปรดติดตามตอนต่อไป
Note : มาต่ออีกครั้งสัปดาห์หน้านะคะ ฝากไว้ด้วย ..บะบายค่ะ o22
-
ลงเยอะได้ใจมากค่ะ
เรื่องนี้เคะรุก?
แอร๊ยยยยขยยยยย
-
ยาวดี ชอบบบบ
คุณพ่อกลัวคุณลูกจะนำหน้าาา สงสัยต้องหาคนมาปราบความดื้อนะค่ะะะ :hao3: :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
เสือกับสิงห์มาเจอกัน ชักสนุกแล้วสิ รอติดตามค่า
-
อ่าาาาาาห์ เสือ สิงสุดยอดดดดดดดดด
สู้เค้านะพี่สิงห์ ถ้าอิเจ๊(เมียเก่าพี่เสือ)มาทวงต่อยแมร่งเลย เผื่อพี่เสือรวยแล้วมันมาเอาคืน #ลูกของเสืออยู่กับเสือใช่มะ พี่สิงห์ดูแลลูกเสือดีๆนะ(ลูกเสือเสื้อน้ำตาลๆอะหรอ )
-
ยาวมากครับ ปลื้ม :L2:
น้องสิงห์อยากเลี้ยงพ่อเสือลูกติด :-[
ติดตามครับ
-
แอร๊ย :hao7: :hao7:
ชอบบบบบบบบบบบบมากกกกกกกกกกก ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
หนูสิงห์ก็น่ารัก พ่อเสือก็น่าหยิก
มาเป็นกำลังใจให้คนเขียน พร้อมขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยนะคะ :กอด1:
-
สิงห์อยากเลี้ยงเสือ :-[
-
:mew3: :mew3: :mew3:
จะเป็นไงต่อน้าาา
-
มาต่อเร็วๆเด้อ น่าสนุกและน่าติดตามมากๆ :katai4: :katai5: :ling1: :hao6: :pig4: :pig4:
o13 o13 o13 o13
-
3
งานใหม่
:mew3:
บ้านไม้สองชั้นสีขาว ..เป็นบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ บนเนื้อที่ 250 ตารางวา หน้าบ้านมีสนามเล็กๆ
ปลูกไม้ดอกลงกระถางมากมาย ตั้งเป็นแถวชิดขอบรั้วและกำแพงบ้าน ..
หญิงวัยกลางคนร่างเล็ก ผมซอยสั้นสวมเสื้อป่านกับซิ่นสีน้ำตาล เดินถือถาดกลับเข้ามาในบ้านหลัง
ตักบาตรเสร็จ
“ ตื่นเช้าจังเสือ ..ปกติลงมาตอน 7 โมง แต่ทำไมวันนี้ลงมาเร็วขนาดนี้ละ” อรุณีทักทายลูกชายวัย 31 ปี
ด้วยความแปลกใจ ดูจากชุดทำงานที่เป็นเชิ้ตฟ้าอ่อนติดกระดุมเรียบร้อยกับกางเกงทำงานสีดำ ทั้งยังมีกระเป๋าเป้สะพายเตรียมพร้อมจะออกจากบ้าน เลยสงสัย
“ พอดีวันนี้ผมต้องไปรายงานตัวกับเจ้านายใหม่ครับ ..เมื่อคืนพี่พรโทรมาบอกว่า ฝ่ายบุคคลจะย้ายผมกับพี่พรไปทำงานฝ่ายใหม่” จะว่าไปเจ้าตัวก็แปลกใจเหมือนกัน ความจริงเขาได้ข่าวมาตั้งแต่เย็นวันพฤหัสที่ผ่านมาแล้วว่า ตนกับสมาพรต้องเปลี่ยนไปทำงานฝ่ายอื่น
แต่ก็ไม่คิดว่าจะกะทันหันขนาดนี้ เพราะปกติฝ่ายบุคคลจะแจ้งให้ทราบก่อนอย่างน้อย 1 เดือนเพื่อเคลียร์งานฝ่ายเดิมให้เสร็จ
หรืออย่างร้ายที่สุดคือ 1 สัปดาห์ในการเตรียมตัวเตรียมใจ
แต่นี่อะไร .. เช้าแรกของสัปดาห์ก็ต้องเริ่มงานใหม่ แถมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องย้ายไปฝ่ายไหน ทำงานแผนกอะไร
“ อ้อ กินข้าวต้มสักหน่อยนะก่อนออกไปทำงาน”
“ ครับแม่ ..” เสือพยักหน้ารับ เดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะ เดินไปตักข้าวต้มในครัว
“ ขายของที่ตลาดเป็นไงบ้างครับ” เมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะ ก็ถามไถ่ตามประสาแม่ลูก
“ ก็ดีนะ ..แต่อาจต้องหาที่ใหม่” เสียงของแม่บอกอย่างปลงๆ
“ ทำไมละครับ”
“ ตลาดติดแม่น้ำขนาดนั้น ..ใครๆก็อยากได้กันทั้งนั้นแหละ ตอนนี้มีคนมาขอซื้อต่อ คุณนายน้อมแกรายหลาย แต่แกก็ไม่ขายเพราะถือว่ามีเงิน แต่แม่ได้ยินมาว่าลูกชายคนเล็กคุณนาย ไปสร้างหนี้สร้างสินมากมาย ถึงคุณนายแกจะมีเงินมาก แต่สักวันก็ต้องหมดสุดท้ายก็คงต้องขายที่”
“ ชุมชนท่าน้ำใหญ่ก็โดนกว๊านซื้อไปทำคอนโดแล้ว อีกไม่กี่ปีแถวบ้านเราก็คงไม่พ้น ..” วิถีชีวิตล้วนเปลี่ยนไป ชุมชนริมแม่น้ำที่ห่างออกไปราว 5 กิโลเมตรบัดนี้ สภาพของชุมชนที่มีบ้านเรือนนับร้อยหลังคาเรือน
อันตรธานหายไป ..กลายเป็นโครงการคอนโดหรูขนาดใหญ่ ราคาต่อห้องเริ่มต้นที่ 5 ล้านบาท
..และเหมือนว่าชุมชนถัดจากท่าน้ำใหญ่ ก็จะถูกกว๊านซื้อที่เพื่อสร้างคอนโดอีก ทั้งที่เศรษฐกิจตกสะเก็ด
เม็ดเงินจับจ่ายน้อยลง แต่คนกระเป๋าหนักไม่ยี่หระกับสภาพเศรษฐกิจหรอก ..
“ แม่ดูที่ทางไว้แล้ว ..เรายังมีสวนทุเรียนของพ่อที่นนท์อยู่อีก 5 ไร่ ถ้าอยู่ที่นี่ไม่ได้ ก็คงต้องย้ายไปที่นนท์กัน ..แต่เสือคงต้องลำบากเรื่องการเดินทาง” แม่บอกอย่างคนเข้าใจโลก ..
“ อย่าเพิ่งคิดเลยครับ”
“ แล้วแม่สินี ติดต่อมาบ้างไหม” คนเป็นแม่เลยเปลี่ยนประเด็น ..เอ่ยถามอดีตภรรยา ที่ทิ้งลูกชายไปเพื่อตามหาฝันในวงการบันเทิง ขณะที่ น้องอุ่น ลูกสาวของทั้งสองอายุได้เพียง 2 ขวบเท่านั้นเอง
“ ไม่ครับ ..”
“ วันก่อนแม่เจอเขาที่แถวสี่แยก เห็นถ่ายละครอยู่ ...แม่สินีเขาเห็นแม่ แต่ก็ไม่ทัก ทำเหมือนไม่รู้จักกัน ..” อรุณีบอกเสียงเคืองๆ แม้อีกฝ่ายกับลูกชายของนางจะเลิกรากันไปหลายปีก็ตาม
“ ดีแล้วล่ะครับ ผมรีบไปก่อนดีกว่า..”
“ ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ..เราน่ะไปเรือ แป๊บๆก็ถึงที่ทำงาน ไม่ต้องผจญรถติดเสียหน่อย” คนเป็นแม่ส่ายหน้ายิ้มๆ มองดูร่างลูกชายที่เดินไปเก็บชามข้าวต้ม และเดินออกมาหยิบกระเป๋าเป้ที่วางอยู่จากนั้นก็ยกมือไหว้ลาแม่
-
-
-
-
เสือ เดินมาตามตรอกเล็กๆ ..ห่างจากบ้านไปสักร้อยเมตร ก็ถึงบริเวณทางเดินที่เลียบกับแม่น้ำใหญ่ ราวเหล็กที่ก่อขึ้นกันคนตก ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ต้นไม้ใหญ่ถูกปลูกเรียงรายชิดขอบด้านในทางเดิน เป็นรั้วร่มแผ่เงา บังไอร้อนจากแสงตะวัน
เช้าๆแบบนี้แดดยังอ่อน เขาเดินทอดน่องไม่เร่งรีบ ..แค่เพียงห้านาทีก็มาถึงท่าเรือใหญ่ ซึ่งเป็นชุมทางที่จะนำเขาไปที่ต่างๆได้ง่ายดาย
สายที่เขานั่งนั้น เรือจะออกทุก 15 นาที ..ทันทีที่เข็มนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังบอกเวลา คนเรือก็ส่งสัญญาณบอก ..จากนั้นก็ปลดเชือกพันหลัก แล่นเรือทะยานไปยังท้องน้ำกว้างใหญ่
ด้วยกฎหมายใหม่ของการคมนาคมทางน้ำ ทำให้อัตราความเร็วถูกกำหนด ..อย่างไรก็ดี มันก็ยังเร็วกว่าการนั่งรถเป็นไหนๆ
ปกติเสือจะออกจากบ้านไม่เกิน 7 โมงครึ่ง แล้วเดินมาท่าเรือที่ห่างจากบ้านเพียง 5 นาที นั่งเรือต่อไปอีก 15 นาทีก็มาถึงท่าเรือแห่งหนึ่ง
จากนั้นก็นั่งรถมอเตอร์ไซค์ต่อไปยังบริษัทอีก 5 นาที
รวมเวลาที่ใช้ ตั้งแต่เดินออกมาจากบ้าน ต่อเรือ ต่อมอเตอร์ไซค์ ก็ไม่เกิน 25 นาที
8 โมงนิดๆ เขาก็มาถึงที่ทำงาน ..ยังเหลือเวลาเกือบ 50 นาทีกว่าจะเข้างาน ..ถ้าบ้านไม่ได้ติดแม่น้ำ .. การเข้างานตอน 9 โมงเช้า นั่นหมายถึงเขาต้องออกจากบ้านไม่เกิน 6 โมงเช้า และติดแหง็กอยู่กับการเดินทางอีกเป็นชั่วโมงๆ
แต่เขาก็ไม่รู้ว่าหมู่บ้านของเขาจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ..
ความเจริญก้าวหน้าที่เริ่มรุกคืบ ..อำนาจของเงิน และนายทุน ที่เข้ามากว๊านซื้อที่ดินริมแม่น้ำเพื่อนำไปสร้างโรงแรม คอนโด
อย่างชุมชนท่าน้ำใหญ่ บัดนี้แปรสภาพเป็นคอนโดสุดหรูและตึกให้เช่าหลายหลัง เป็นอภิมหาโครงการร่วมทุนหลายพันล้าน...
และบริษัทที่เป็นเจ้าของก็ไม่ใช่ใครอื่น ..ก็บริษัทที่เขาทำงานอยู่ตอนนี้นี่แหละ
บรรดาสำนักเศรษฐกิจ ต่างให้ความเห็นตรงกันถึงแนวโน้มเศรษฐกิจไทยที่อาจเข้าขั้นวิกฤตเพราะปัญหาความยืดเยื้อทางการเมือง ที่ระอุร้อนมาตั้งแต่กลางปีก่อน ตลอดความน่าเชื่อถือของรัฐบาลที่ลดต่ำลงจนน่าใจหาย..
หากสิงหบดีกรุ๊ปก็ยังสามารถผงาดอยู่ได้ในวงการอสังหาริมทรัพย์
แต่ใช่ว่าพญาสิงห์จะผงาดกล้าเพียงลำพัง ..ในวงการต่างรู้กันว่า ยังมี ยักษ์ใหญ่ที่มีอำนาจ บารมี และเงิน ทัดเทียมกัน นั่นคือ
พญาอาชา อัศวเมธากรุ๊ป ..
ต่อด้านล่างเคอะ :katai5:
-
ต่ออีกหน่อย
เสือ และสมาพร พบกันที่ล็อบบี้ของบริษัท ต่างฝ่ายต่างตื่นเต้นกันงานใหม่ ..
แต่ดูเวลายังเหลืออีกมากเลยชวนกันไปกินกาแฟที่ร้าน 24 ชม.ตรงข้ามบริษัท พอ 8 โมงครึ่งก็ข้ามสะพานลอยกลับมา ..
เตรียมพร้อมไปยังฝ่ายบุคคลทันที
“ นี่ใบส่งตัวนะ ..” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลยื่นซองสีน้ำตาลสองซองส่งมาให้
“ ว่าแต่เราสองคนต้องไปแผนกไหนครับ” ดูจะเป็นเรื่องน่าแปลก ประหลาดที่สุดในชีวิตการทำงาน เพราะปกติการจะถูกย้ายไปแผนกใหม่ ทางฝ่ายบุคคลจะแจ้งมาก่อนอย่างน้อย 1 สัปดาห์
ซึ่งผิดกับครั้งนี้มาก
“ ชั้น 11 ..ฝ่ายพิเศษ”
“ หา ?” สองเสียงร้องรับพร้อมกัน จากนั้นก็เดินออกมาจากฝ่ายบุคคล ตรงไปขึ้นลิฟต์กลับชั้น 11 ชั้นเดิมที่ทั้งสองทำงานอยู่ เพียงแต่ตอนนี้ต้องย้ายมาอยู่ออฟฟิศตรงข้ามกัน ..
แม้จะเห็นตอนช่างมาต่อเติม ปรับปรุงสถานที่เพื่อเป็นออฟฟิศให้แก่ฝ่ายพิเศษ แต่ทั้งสองก็ไม่เคยเดินเข้ามาเลยสักครั้ง แม้จะอยู่ชั้นเดียวกันแต่ก็อยู่ตึกคนละฝั่ง ..ระยะทางค่อนข้างห่างพอสมควร
ประตูกระจกใสที่กั้นด้านหน้า ..ทำให้เห็นพื้นที่กว้างขวางภายใน สมาพรผลักประตูกระจกเข้าไป และเดินตรงไปหา พนักงานสาววัย 30 กว่า ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ และกองเอกสารบนชั้นเป็นฉากหลัง
ด้านหลังจากหญิงสาวคนนั้นเป็นห้องกระจกที่กั้นขึ้นมา ..มีม่านมู่ลี่บังสายตาทำให้มองไม่เห็นด้านไหน
..ถัดจากห้องนั้นไม่ไกล ก็มีห้องอีกห้องซึ่งดับไฟมืดสนิท..ถัดมาอีกหน่อยก็เป็นมุมพักผ่อน มีเคาน์เตอร์ ตู้เย็น
ไมโครเวฟ และโต๊ะนั่งเล่น เข้าชุดกับโซฟาที่วางเป็นรูปตัว C ทุกอย่างดูสดใสมีชีวิตชีวา
แม้จะมีเพียงหญิงสาวผู้นั้นลำพัง แต่บรรยากาศกลับไม่ได้เงียบเหงา เสียงเพลงสากล จังหวะเบาๆ ส่งเสียงคลอมาจากคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเครื่องนั้น จนเมื่อทั้งสองมาหยุดอยู่ด้านหน้า เจ้าของโต๊ะจึงได้รู้สึกตัว เงยหน้าขึ้นมอง
“ สวัสดีค่ะ ..ดิฉันนุสรา เลขาผู้จัดการฝ่ายพิเศษ มีอะไรหรือเปล่าคะ เอ๊ะ เจ๊พรใช่ไหมคะ” นุสราแนะนำตัว และนึกขึ้นได้เมื่อเห็นหน้าสาวใหญ่ทรงสะบึม แม้จะตะลอนๆตามไปเป็นเลขาของนรสิงห์มาหลายที่ แต่ก็มีโอกาสเข้ามาที่บริษัทใหญ่หลายครั้ง เลยได้ยินชื่อเสียงของเจ๊สมาพรผู้กว้างขวางดี
“ ค่ะ ..เจ๊กับน้องเสือ ย้ายมาประจำฝ่ายพิเศษค่ะ”
“ อ๋อ คุณสมาพร กับคุณอัฐมะ ใช่ไหมคะ” นุสรารู้จักแต่ชื่อ เจ๊พร ..พออีกฝ่ายบอกมาเลยรู้ว่า ทั้งสองคือพนักงานที่เจ้านายขอตัวมาทำงานกับฝ่ายพิเศษ
“ ใช่ครับ”
“ รอสักครู่นะคะ ...คุณสิงห์คะ คุณสมาพรกับคุณอัฐมะมาแล้วค่ะ” เลขาสาว ยกโทรศัพท์ต่อสายถึงคนในห้องทันที
“ คุณสิงห์เชิญเข้าไปพบข้างในค่ะ” จากนั้นก็ลุกจากที่นั่ง เดินไปเคาะประตูแล้วเปิดให้ทั้งสองเดินเข้าไปทันที ..เสือและเจ๊พรก้าวเข้าไปช้าๆ สายตากวาดมองรอบห้องอย่างตื่นตา
เพราะห้องตกแต่งอย่างทันสมัย มีลูกเล่นสะดุดตา ทั้งโซฟา ภาพประดับ ที่นั่ง แต่ที่โดดเด่นที่สุดคือผนังน้ำตกด้านขวามือที่มี ไม้ประดับตกแต่งคลอด้วยเสียงน้ำตกที่สม่ำเสมอเป็นท่วงทำนองน่าฟัง
“ เชิญนั่งครับ” สิงห์ที่นั่งประจำเก้าอี้ ละสายตาจากหน้าจอโน้ตบุ๊ก แล้วเอ่ยขึ้นกับคนทั้งสอง
นรสิงห์สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นกรอมศอกสีชมพูอ่อน กับกางเกงขายาวสีแดงเลือดหมู ดูทันสมัยแปลกตา ไม่เป็นทางการมากจนเกินไป หากก็ดูสุภาพ..
“ ใบส่งตัวค่ะ คุณสิงห์” เจ๊พรส่งซองเอกสารของตนและเสือให้กับเจ้านายใหม่ สิงห์รับมาแล้วหยิบเอกสารภายในออกมาอ่านดูคร่าวๆ ..
“ พี่สองคนน่าจะทราบแล้วนะครับว่า ฝ่ายเราเป็นฝ่ายพิเศษ งานหลักๆของฝ่ายเราคือ สนองความต้องการของประธานบริษัท ถ้าอธิบายสั้นๆ ฝ่ายของเราทำงานเป็นนักแก้ปัญหา นักจัดการ เรียกง่ายๆคือฝ่ายเอนกประสงค์ ผมเรียกพวกพี่สองคนมารับตำแหน่งผู้ช่วย ..”
“ ผู้ช่วยเหรอคะ” สมาพรดูจะแปลกใจระคนดีใจ เพราะตำแหน่งงานเดิมคือบุคลากรทั่วไปของฝ่ายอำนวยการ
“ ครับ แต่พวกพี่สองคนต้องผ่านโปรผู้ช่วย 1 เดือน และต้องเข้าอบรบจากฝ่ายบุคคล พี่นุสเลขาของผมจะแจ้งรายละเอียดวันเวลาและระเบียบต่างๆให้ทราบ ผมจะให้เจ๊พรอยู่ฝ่ายเอกสาร จัดการเคลียร์ปัญหาประจำออฟฟิศ ส่วนพี่เสืออยู่ฝ่ายประสานงาน ต้องออกไปข้างนอกกับผม”
คนเจ้าเล่ห์ อุตส่าห์คิดมาดิบดีว่าจะเข้าไปสู่วงโคจรของเสืออย่างไรไม่ให้เสือตื่น ในเมื่อเข้าไม่ได้ ก็แค่เปลี่ยนมุมมอง ..ดึงเสือเข้ามาสู่วงโคจรของตนก็สิ้นเรื่อง แผนการจับเสือของหนูสิงห์จึงเริ่มต้นขึ้น โดยมีงานเป็นสะพานเชื่อมไป
“ เมื่อผ่านโปรและการอบรม ..พี่สองคนจะอยู่ในตำแหน่ง ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่าย เงินเดือนสตาร์ทที่ 23,450 บาท ไม่รวมโอที และเงินพิเศษ ตามระเบียบของบริษัทฐานเงินเดือนจะปรับขึ้น 6-8 % ต่อปีจนถึงเพดาน ” สองพนักงานจากฝ่ายอำนวยการ
ย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา เพราะหากได้รับตำแหน่งผู้ช่วย เงินเดือนก็เพิ่มมากขึ้นกว่าตำแหน่งเดิมถึง 6 พันบาท
และมีโอกาสขยับขยายได้ไกลกว่าตำแหน่งเดิมมาก
“ การทำงานกับผมมีข้อตกลงง่ายๆ 3 ข้อ คือ ซื่อสัตย์ รับผิดชอบ และปฏิบัติตาม” คนอายุน้อยที่สุดในห้อง เงยหน้าขึ้นสบตาทั้งสอง ก่อนบอกเงื่อนไขสามข้อที่ทั้งสองต้องรู้
“ ครับ /ค่ะ”
“ เดี๋ยวพี่สองคนไปรับเอกสารจาก พี่นุสหน้าห้องนะครับ พี่นุสจะแจกแจงรายละเอียดคร่าวๆ ” จากนั้นพนักงานใหม่ทั้งสองก็เดินออกมานอกห้อง ก็เจอนุสรายืนถือซองเอกสารอยู่แล้ว
“ นี่เป็นเอกสาร รายละเอียดต่างๆที่จำเป็นต้องทราบนะคะ ..เวลาทำงานของฝ่ายเราเหมือนกับฝ่ายอื่นๆคือ เข้างาน 9 โมงเช้า เลิกงาน 5 โมงเย็น ..ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ ..
คุณสมาพรรับหน้าที่ผู้ช่วยฝ่ายเอกสารประจำออฟฟิศ และปฏิบัติงานในฐานะตัวแทนของคุณสิงห์ ส่วนคุณอัฐมะรับหน้าที่ผู้ช่วยฝ่ายประสานงาน เพราะฉะนั้น คุณทั้งสองต้องผ่านโปรผู้ช่วย และการอบรมที่ฝ่ายบุคคลจะจัดขึ้น ..โดยมีอบรมทุกวันอังคารและวันพฤหัส วันละ 2 ชม. จบครบกำหนด.”
“ ครับ/ค่ะ..”
“ไม่ทราบว่ามีพาสปอร์ตหรือยังคะ”
“ ไม่มีครับ / มีค่ะ” สองพนักงานตอบพร้อมกัน หากคำตอบก็ต่างกันไป นุสราจึงหันมาพูดกับเสือโดยเฉพาะ
“ ยังไงรบกวนคุณอัฐมะช่วยไปทำพาสปอร์ตด้วยนะคะ ..งานของฝ่ายเรา โดยเฉพาะคุณอัฐมะที่ต้องตามคุณสิงห์ไปตลอด จำเป็นต้องเตรียมพาสปอร์ตไว้ เพราะบางครั้งอาจต้องเดินทางไปต่างประเทศ” มันคืองาน ..สิงห์บอกไว้เท่านั้น ตอนให้รายละเอียดกับเลขาสาวที่ทำงานกับตนมาหลายปี
ไม่ว่าสิงห์จะถูกถีบไปที่ไหน นุสราก็ตามไปเป็นเลขา คอยช่วยงานเขาเสมอ มีหรือที่นุสราจะไม่รู้สึกถึงความผิดปกติ
และด้วยความที่รู้จักนายของตนเองดี นุสราเลยเลือกจะเงียบและปฏิบัติตาม หล่อนยึดถือข้อตกลง 3 ข้อมาตลอด ..เลยทำงานกับสิงห์ได้ราบลื่น
“ เหรอครับ ผมไม่คิดว่างานฝ่ายพิเศษจะต้องเดินทางด้วย”
“ ทำงานไป คุณทั้งสองคนก็จะทราบลักษณะงานเองค่ะ ..อีกอย่าง หลังพักเที่ยงเสร็จมีงานแรกรออยู่ค่ะ”
“ งานแรก ..?”
“ ค่ะ ตอนนี้ลองอ่านรายละเอียดที่ให้ไปก่อนนะคะ โต๊ะทำงานของคุณทั้งสองคนอยู่ตรงนั้นค่ะ” ..นุสรายิ้มหวาน ชี้ไปยังคอกกั้นสองที่ที่ดูใหญ่โต อลังการกว่า คอกกั้นพนักงานฝ่ายอำนวยการหรือฝ่ายอื่นเป็นไหนๆ เรียกได้เต็มปากว่ามันเป็นห้องทำงานส่วนตัว ถึงแม้จะมีแค่ฉากกั้นก็ตามที
ภายในห้องมี โต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีลิ้นชักตั้งพื้นเก็บเอกสาร บนโต๊ะวางคอมพิวเตอร์ไว้ 1 เครื่อง..รวมทั้งเครื่องเขียน ไม้บรรทัด
มีเก้าอี้ทำงาน 1 ตัว ตรงกันข้ามก็เก้าอี้สำหรับแขกอีก 1
ความกว้างคงสัก 2x2 เมตร ห้องทั้งสองตั้งอยู่ติดกันโดยมีฉากสูงเมตรครึ่งกั้นอยู่
ทางเข้าเว้นที่ว่างไว้ เสมือนประตูรับแขก ..
“ เสือว่ามันแปลกๆไหม” ระยะห่างจากห้องที่กั้นขึ้นของทั้งสอง กับโต๊ะของนุสราที่อยู่หน้าห้องผู้จัดการค่อนข้างห่างกันหลายเมตร เจ๊พรเลยเข้ามานั่งที่เก้าอี้แขกตรงข้ามกับเจ้าของห้อง
“ ยังไงครับ”
“ ก็งานฝ่ายพิเศษนะสิ ..ทีแรกพี่เข้าใจว่าต้องมาทำงานเอกสารเหมือนตอนอยู่ฝ่ายอำนวยการเสียอีก แต่ดูสิ..งานฝ่ายนี้น่าจะมีอะไรสำคัญมาก”
“ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ ..แต่คิดๆดูก็น่าจะสนุกดีนะครับ เบื่อกับงานเดิมๆเต็มที” งานที่ทำส่งๆไป ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น มันช่างจืดชืดและน่าเบื่อ แต่ก็ต้องทำเพื่อปากท้อง
แม้ที่บ้านจะมีรายได้จากสวนผลไม้ที่เมืองนนท์ ..ทุเรียนพันธ์ดีที่ลูกหนึ่งขายได้เกือบ 1 หมื่นบาท จากมหาอุทกภัยครั้งใหญ่เมื่อสองสามปีก่อน ทำให้สวนทุเรียนล้มตายไปมาก
โชคยังดีที่สวนของพ่อเสียหายไม่มากนัก
ผ่านน้ำท่วมใหญ่ครั้งนั้นมา ราคาทุเรียนก็ถีบตัวขึ้นสูง ..
เป็นรายได้สำคัญของครอบครัว.. เขาแบ่งเงินส่วนหนึ่งไว้ให้แม่เป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน อีกส่วนก็เก็บสะสมไว้..
แต่สิ้นปีที่ผ่านมาก็เกิดปัญหาโรคระบาด ต้นทุเรียนเสียหายจำนวนมากเงินเก็บที่สะสมไว้เลยต้องเอาออกมาใช้เพื่อฟื้นฟูสวน
ซึ่งทำให้เงินในบัญชีทั้งหมดติดลบ กว่าจะเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ใหม่ก็ต้องรอกลางปี
การได้งานใหม่ นอกจากจะเพิ่มรายได้ของตนแล้ว ก็เหมือนยังปลุกไฟที่ใกล้มอดให้ลุกโชติช่วงขึ้นมาอีกครั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป
เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่ำๆมาต่อให้อีกตอนค่ะ
* ตอนหน้าน้องสิงห์เริ่มแผลงฤทธิ์ล่ะ ..
:bye2:
-
อิอิ เจ้าเล่ห์ใช่ย่อยนะะะะ ยังไงก็เป็นสิงห์นี่เนอะ
คุณเสือเตรียมใจไว้เลยยสิงห์รุกหนักแน่
-
4
งานใหม่ 2
* ไม่มีคนตอบเลย เรื่องไม่สนุกเหรอคะ ..
ยังไงบอกได้นะ ...
สิงห์ออกจากออฟฟิศไปตั้งแต่ตอน 11 โมง .. พอถึงเวลาพักเที่ยงตอน 11 โมงครึ่ง นุสราก็มาชวนทั้งสองลงไปกินข้าวที่โรงอาหารของบริษัท จากนั้นก็ขึ้นมารอเวลา ..ก่อนจะบ่ายโมงราว 5 นาที ผู้จัดการฝ่ายก็เดินกลับเข้ามา
“ เตรียมประชุม” สิงห์บอกกับนุสราเล็กน้อย แล้วก็เดินเข้าห้องของตนเองไป นุสราหยิบเอกสารและข้อมูลที่จัดเตรียมทุกอย่างไว้ จากนั้นก็เดินไปเรียกทั้งสองพนักงานใหม่
“ เดี๋ยวเชิญที่ห้องประชุมฝ่ายนะคะ”
“ ห้องประชุม??” สองเสียงถามอย่างพร้อมเพรียง
“ ห้องกระจกที่ติดกับห้องคุณสิงห์ค่ะ ..คุณสองคนเตรียมกระดาษกับปากกาไปจดละกันนะคะ ..อีกห้านาทีเจอกันนะคะ คุณสิงห์ไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา” ว่าจบร่างเปรียว กระฉับกระเฉง ก็ถือข้าวของมากมายเดินไปยังห้องกระจกที่ปิดไฟมืด ..
“ ประชุมเหรอ” สมาพรเปรยขึ้น แต่ก็หยิบสมุดโน้ตของตนพร้อมปากกาและโทรศัพท์มือถือที่ปิดเสียงไว้เรียบร้อยลุกจากที่ เสือไม่รอช้าหยิบข้าวของ และทั้งสองก็เดินไปยังห้องประชุมที่เปิดไว้สว่างไสว ..
ภายในมีโต๊ะขาวตัวยาว มีเก้าอี้ทำงานล้อมรอบเกือบสิบตัว ..จอ LED ขนาดใหญ่ที่ติดผนัง กำลังฉายภาพหน้าจอที่ต่อสายเชื่อมมาจากคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กสีขาว ซึ่งนุสรากำลังนั่งประจำอยู่
พอบ่ายโมงตรง ประตูห้องก็เปิดอีกครั้ง สิงห์ก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทีปกติ หากก็มีมาดของคนที่เจนสนามธุรกิจ จนพนักงานใหม่อดแปลกใจไม่ได้
“ เริ่มได้เลยพี่นุส” ไฟในห้องหรี่แสงลง ..ภาพบนจอ LED ปรากฏชัดเจน บัดนี้กำลังฉายภาพ ชายวัยกลางคนอายุไม่เกิน 50 ปีสวมสูท ผูกไท มีมาดนักธุรกิจเต็มตัว ใบหน้าบอกชัดว่าน่าจะไม่ใช่คนไทย
“ งานแรกของฝ่ายเราคือการล่าผู้ชายคนนี้ ให้มาเซ็นสัญญาร่วมทุนกับบริษัทให้จงได้ ..มิสเตอร์คาโน่ เป้าหมายแรกของเรา” เสียงของสิงห์บอกขึ้นอย่างมุ่งมั่น
“ เอ่อ ..เซ็นสัญญาเหรอคะ แต่นี่มันงานฝ่ายบริหารนะคะ..” สมาพรถามขึ้นไม่เต็มเสียง
“ ครับมันเคยเป็นงานฝ่ายบริหาร แต่คนที่รับผิดชอบดันไม่มี ความสามารถเพียงพอ แถมอดีตเจ้านายของพี่สองคน ก็ยังไปก่อเรื่องใหญ่ ชนิดที่ว่า คุณคาโนคงไม่มาเผาผี” สิงห์ยกยิ้มร้าย เอ่ยปรามาสชายผู้ได้ชื่อว่าพ่อและอาของตนเอง
“ ขอโทษนะคะคุณสิงห์ ฝ่ายบริหารมีทีมที่แข็งแกร่งขนาดนั้นยังทำไม่ได้ แล้ว ฝ่ายเรามีกันแค่ 4 คน..”
“ เจ๊พรไม่ต้องกังวลครับ ..จริงๆ ได้หรือไม่ได้ก็ไม่เป็นปัญหา แต่ผมถือคติง่ายๆ สั้นๆ ว่า .. ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ครับ เพราะฉะนั้นงานนี้ต้องสำเร็จ ..”
“ ค่ะ”
“ แต่จริงๆงานของฝ่ายเราจะจบลงแค่ ...การทำให้คุณคาโน่ยอมมาร่วมงานเลี้ยงบริษัทปลายเดือนนี้ เรื่องเซ็นสัญญาฝ่ายบริหารจะรับหน้าที่ต่อไปครับ ” สิงห์เหยียดยิ้ม รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพ่อไม่มีวันยอมให้เขาได้หน้า
แม้พ่อจะยอมให้เขารับงานดูแลเรื่องนายคาโน่..แต่ก็กำหนดขอบเขตไว้เพียงการส่งบัตรเชิญ และต้องทำให้นายคาโน่ยอมตอบรับไปร่วมงานเลี้ยงใหญ่ของบริษัท
มื้อเช้าสิงห์เลยอารมณ์เสีย กินข้าวไม่ลง ..เดินกลับขึ้นห้องไปหยิบกระเป๋าที่เตรียมไว้ ลงมาใส่หลังรถทันที ..แล้วก็มุ่งหน้าไปคอนโด ..ก่อนจะขึ้นรถไฟฟ้ามาทำงาน เพราะสะดวกกว่าเอารถออกเป็นไหนๆ
“ งานแรกของเจ๊พร ..ผมอยากได้ข้อมูลทุกอย่างของคุณคาโน่ ตารางงาน การใช้ชีวิต ไลฟ์สไตล์ ความชอบ งานอดิเรก กีฬา อาหาร ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา ..”
“ แต่เจ๊เพิ่งเริ่มงาน ..เจ๊เพิ่งรู้จักคุณคาโน่ก็ตอนนี้แหละ”
“ ฝ่ายจัดซื้อเคยทำงานร่วมกับคุณคาโน่ เมื่อสัก 5 ปีก่อน ตอนงาน Expo อสังหาที่เมืองทอง นอกจากนี้ผมได้ข่าวว่าเลขาของคุณคาโน่ ..เป็นน้องสาว คุณกมล รองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อนะครับ ..” สิงห์ใบ้บอกทาง เพียงเท่านี้รอยยิ้มหวานก็ประทับดวงหน้าของเจ๊ใหญ่อย่างไม่รอช้า เข้าใจความหมายทุกอย่างทันที
“ โอเคค่ะ เจ๊พรเอาหัวเป็นประกัน ไม่เกินสองวัน...เจ๊จะล้วงข้อมูลทั้งหมดมาให้ค่ะ :laugh:”
‘ เจ้าเล่ห์ ’ เสือนึกขึ้นในใจ ..เพิ่งเข้าใจว่าทำไมถึงได้ดึงตัวสมาพรมาทำงาน .. อย่างที่รู้ว่าเจ๊พรขาใหญ่ เป็นผู้กว้างขวางในบริษัท แม้จะโดดเดี่ยวปลีกวิเวกอยู่ชั้น 11 แต่ก็เป็นที่รู้จักของทุกคนในบริษัท
ใครต่อใครต่างรู้จักชื่อเจ๊พรดี
ขาใหญ่ผู้มีอัธยาศัยดี เข้าได้กับพนักงานทุกระดับ ไม่เว้นแม้แต่ผู้บริหาร ความช่างพูดช่างจา มีอารมณ์ขัน คือสะพานเชื่อมสำคัญ
และงานแรกนี้ จะพิสูจน์ความกว้างขวางของเจ๊ใหญ่ได้ดี ..
“ แล้วผมละครับ” เจ๊พรก็ได้รับมอบหมายหน้าที่ไปแล้ว ชายอีกคนในห้องเลยถามขึ้น
“ หน้าที่แรกของพี่คือรอ ..รอปฏิบัติการ ทันทีที่เราได้ข้อมูลทุกอย่างของคุณคาโน่มา แผนการล่าเหยื่อก็จะเริ่มต้นขึ้น” ดวงหน้ารูปไข่ หันมามองคนตัวสูง สายตากลมมุ่งมั่นจริงจัง ..แต่กลับแฝงความรุ่มร้อนประหลาด
เสือสัมผัสได้ แต่เพียงชั่วครู่ และก็บอกกับตัวเองว่าตาฝาดไป ..
“ ก่อนจะเริ่มงาน ..เดี๋ยวบ่ายสี่โมง เราต้องออกไปเตรียมตัวก่อนครับ”
“ เตรียมตัว ? ”
“ ถึงเวลาก็รู้เองครับ ที่สำคัญโทรบอกที่บ้านสักหน่อยว่ากลับดึก” สิงห์ยิ้มพราว นัยน์ตาระยับ แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่เปิดโอกาสให้ถามอะไรต่อ
นุสราจัดการปิดคอมพิวเตอร์และเก็บของทุกอย่าง ...
“ คุณนุสคะ ..เจ๊ขอถามอะไรหน่อยสิคะ” ก่อนที่นุสราจะลุกออกจากห้องไป สมาพรก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวที่ใกล้กับนุสราที่สุด
“ มีอะไรคะ”
“ เรื่องที่เจ้านายเก่าเจ๊ไปก่อไว้ มันเป็นยังไงมายังไงคะ”
“ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ คุณนรเทพรองประธาน ..ตามตื้อคุณคาโน่มานานเกือบ 2 เดือนจนหมดหนทาง ..คุณนรชัยเลยรับอาสาไปจัดการ แต่เพราะความใจร้อน แกเลยโมโหอัดคุณคาโน่จนฟันหน้าหัก ..เป็นเรื่องเป็นราวถึงตำรวจเลยล่ะค่ะ แต่ท่านประธาน..พ่อของคุณนรเทพ คุณนรชัย ก็ออกหน้าไปขอโทษคุณคาโน่ด้วยตัวเอง คุณคาโน่เลยยอมความแต่ก็ประกาศไม่ขอทำงานร่วมกับบริษัทเราอีก”
“ ดูท่าจะเป็นปัญหาใหญ่มากๆเลยนะครับ ..” เสือชักหวั่นใจ แม้สิงห์จะดูมีความมั่นใจ สายตามุ่งมั่น แต่งานนี้ชักจะยากตั้งแต่ไม่เริ่มลงมือทำเสียแล้ว
“ ค่ะปัญหาใหญ่มาก แต่เชื่อเถอะค่ะว่าคุณสิงห์จะจัดการได้” ยิ้มหวานปรายโปรย แล้วขอตัวเดินออกจากห้องไป .. พนักงานใหม่ทั้งสองมองหน้ากันพร้อมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
:z10:
ระหว่างรอให้ถึงเวลานัด ..เจ๊พรก็ขอตัวออกไปปฏิบัติหน้าที่ของตนเอง
โดยไม่รอช้ามุ่งหน้าสู่ชั้นฝ่ายจัดซื้อทันที
“ อ้าวเจ๊พร สวัสดีคะ ..มีอะไรให้น้องแก้วรับใช้คะ” หญิงสาวสวมชุดทำงานสีฟ้าอ่อน กระโปรงดำ เข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส ..
“ คุณกมลอยู่ไหมจ๊ะ”
“ อยู่ที่ห้องค่ะ”
“ ขอบใจจ้ะ น้องแก้ว” เพียงครู่ร่างระหง ส่วนสัดน่ามอง อกเป็นอก สะโพกเป็นสะโพกก็เฉิดฉาย ผ่านทางเดินระหว่างคอกกั้นที่มีพนักงาน นั่งติดๆกันเกือบ 50 ชีวิต ผ่านไปทางไหนก็มีแต่คนทักทาย โดยเฉพาะพนักงานชาย
แม้จะรู้กิตติศัพท์ความเป็นเจ๊ใหญ่ดี แต่รูปร่างหน้าตาอย่างเจ๊พร แม้วัยจะใกล้ 40 แต่ก็เซี้ยะน่าขย้ำเป็นไหนๆ
“ สวัสดีครับ เจ๊พร” ชายที่นั่งอยู่ในห้องที่กั้นขึ้นด้วยฉากแบบเดียวกับ ของเสือและเจ๊พร เงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ทักทายหญิงสาวผู้มาใหม่ด้วยรอยยิ้มหวาน
“ ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ คุณกมล” เสียงหวานทักทายรองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ ปากอิ่มแย้มยก..
“ ว่างครับ ..”
“ พรอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณกมลสักหน่อย” สรรพนามแทนตนเปลี่ยนไป
“ เอ๊ะ.??? ฝ่ายอำนวยการมีปัญหาอะไรหรือครับ” หนุ่มวัย 35 รูปร่างอวบ ผิวขาว สวมแว่นกรอบทอง หากก็ดูภูมิฐาน ดูดี มองสบตา สาวใหญ่เจ้าเสน่ห์อย่างสงสัย
“ พรย้ายมาฝ่ายพิเศษแล้วค่ะ..แต่งานแรกของพรนี่สิคะ หนักอึ้ง..พรไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว ..” ดวงหน้าสวย แสร้งเศร้า ทอดสายตาอย่างขื่นขม
“ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
“ ก็เรื่องคุณคาโน่สิคะ ..ตอนนี้ฝ่ายพรรับผิดชอบ พรก็จนปัญญามืดแปดด้าน ได้ยินมาว่าฝ่ายจัดซื้อเคยดีลกับ คุณคาโน่ ไม่ทราบว่ายังมีข้อมูลไหมคะ” สมาพรเจนสนามพอที่จะไม่เข้าประเด็นตรงๆ ..หล่อนยกเรื่องที่ฟังมาจากสิงห์เป็นข้ออ้าง
“ ข้อมูลเก่าเก็บหลายปีจะมีประโยชน์เหรอครับ”
“ ก็พรมีเบาะแสแค่อย่างเดียว ตอนนี้จะโทรไปถามคนในบริษัทคุณคาโน่คงได้หรอกนะคะ ..ตอนนี้เขาไม่เผาผีกับเราแล้ว ..” ยิ่งพูดก็ยิ่งถอนหายใจ หน้าอกใหญ่กระเพื่อมขึ้นลง จนกมลใจสั่นๆ ไม่คิดว่าสมาพรจะมาอ่อยอะไรหรอก
เพราะรู้จักนิสัยใจคออีกฝ่ายมานานหลายปี
เขาเลยเชื่อว่าสมาพรกำลังทุกข์ใจจริงๆ
“ ถ้าอย่างนั้น ให้ผมช่วยไหมครับ น้องสาวคนเล็กของผมทำงานให้กับคุณคาโน่ ” เหยื่อติดเบ็ดง่ายดาย ไม่ยากเกินความสามารถ ..
นี่แหละเจ๊ใหญ่แห่งสิงหบดีกรุ๊ป นอกจากจะกว้างขวาง อัธยาศัยดี
ยังมีอีกอย่างที่เป็นไม้ตาย นั่นคือ ..จบเอกการละคร มหาวิทยาลัยมโนแจ่ม
แอ็คติ้งชั้นครู เสน่ห์ชั้นยอด ที่สำคัญหุ่นยังแพรวพราว วาจาพลิ้วพรายดั่งมีสาลิกาลิ้นทอง ..
ไม้ตายเด็ดที่สิงห์คว้าไว้มาเป็นหนึ่งในทีม ..
ต่อข้างล่างอีกหน่อยค่ะ :katai4:
-
:katai5: ต่อค่ะ
บ่าย 3 โมงกว่าๆ ..สิงห์ต่อสายออกมาด้านนอก บอกให้นุสราเรียกเสือเข้าไปพบในห้อง
..ชายตัวสูงเคาะประตูขออนุญาตแล้วเดินเข้าไป :ling2:
“ นั่งก่อนสิครับ” กลีบปากอิ่มยกขึ้น ตายังสบกับจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ..เสือมองดูเล็กน้อย
นั่งลงตรงข้ามเจ้านายใหม่พยายามอดทนไม่ปริปากอะไร แม้ว่าสิงห์จะปล่อยให้เขารอเกือบ 5 นาทีเต็มๆ
เสือลอบมองอีกฝ่ายเป็นระยะ ..มองดูคนหน้าตาหล่อเหลา มีเสน่ห์ ยิ่งท่าทางที่ดูมุ่งมั่นสนใจกับสิ่งตรงหน้า
ยิ่งทำให้สิงห์ดูมีเสน่ห์น่ามองขึ้นเป็นร้อยเท่า เสือไม่รู้เลยว่าตลอดเวลาหลายนาทีที่ผ่านมา
“ ขอโทษนะครับ ..” เมื่อครบ 10 นาที ..เสือก็ตัดสินใจทำลายความเงียบลงเพราะอีกฝ่ายไม่พูดไม่จา เอาแต่มองจอคอมฯ :katai4:
“ 10 นาที ..ถือว่าไม่เลวนักนะครับ” ดวงตาคู่สวยยอมละจากจอด้านหน้า ขยับกายพิงหลังกับพนักเก้าอี้ แล้วเงยหน้าสบตาเสืออย่างตรงไปตรงมา
“ อะไรหรือครับ ..10 นาที อะไร”เสือยังคงงงๆ
“ ผมกำลังทดสอบความอดทนของพี่อยู่ ...และพี่ก็ทำได้ดีอย่างที่คิดไว้” ยิ้มสวยแย้มขึ้น บอกความจริงกับเสืออย่างไม่ปิดบัง
“ ทดสอบเหรอครับ”
“ ครับ ..แต่จริงๆผมไม่ได้เรียกพี่เข้ามาเรื่องนี้หรอก” ร่างโปร่ง หมุนตัวไปหยิบโน้ตบุ๊กสีขาวยี่ห้อดังมาเปิดฝาออกแล้วกดเปิดเครื่อง เสียงดนตรีบรรเลงจังหวะสั้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเครื่องพร้อมทำงาน ..
“ พี่ช่วยจัดการเปิดอีเมล แล้วเซฟรูปภาพทั้งหมดให้หน่อยได้ไหมครับ และจัดโฟลเดอร์ตามวันเวลาของอีเมล”
“ ครับ ..ไม่มีปัญหา” เสือพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร โน้ตบุ๊กเครื่องนั้นจึงหันหน้าจอซึ่งเปิดหน้าอีเมลไว้แล้ว ...
“ เริ่มตั้งแต่เดือนไหนครับ”
“ เริ่มตั้งแต่ปีใหม่ครับ ..” สิงห์ตอบเบา ๆ หยิบแฟ้มออกมาเปิดอ่านผ่านๆ ทั้งที่จริงๆอยากมองหน้าเสือมากกว่า ..
“ งานของเราต้องมีการเดินทางบ่อย ทำงานไม่เป็นเวลา ที่บ้านพี่จะว่าหรือเปล่าครับ” ผ่านไปนานหลายนาที สิงห์เริ่มเปิดประเด็น
“ ถ้าไม่กลับดึกจนเกินไปคงไม่มีปัญหาอะไรครับ”
“ แล้วถ้าต้องกลับดึกหรือค้างล่ะ”
“ แม่ผมคงเข้าใจครับ ผมเพิ่งบอกแม่ไปว่าเปลี่ยนงานใหม่..” มือหนายังคงกดเปิดอีเมล และเซฟรูปภาพทั้งหมดอย่างใจเย็น ส่วนปากก็ตอบคำถามอีกฝ่ายไปด้วย
“ อ่าครับ ...ขอถามอะไรหน่อยสิครับ”
“ ครับ ..” จังหวะนั้น เสือละจากหน้าจอ สบตาคนที่จ้องมองเขาพานจะรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ ดวงตาสิงห์กลมใส น่ามอง มีมนต์เสน่ห์อย่างน่าประหลาด แต่ทันทีที่รู้ตัวก็รีบหันกลับไปสนใจงานต่อ
ไม่อยากคิดฟุ้งซ่าน
....
....
....
“ พี่สายตาสั้นเท่าไหร่ครับ”
“ 100-150 ครับ ..”
“ ปกติสั้นแค่นี้ ถอดแว่นก็พอมองเห็นสบายๆ”
“ ครับ แต่ผมชินเสียแล้ว ถ้าไม่มีแว่นจะรู้สึกหน้าโล่งแปลกๆ” ทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อเรื่อยๆ บรรยากาศสบายๆ
ผ่อนคลายด้วยเสียงน้ำตกที่ดังสม่ำเสมอ จนเมื่อสิงห์เห็นทีแปลกของเสือเหมือนพิมพ์อะไรบางอย่างติดๆกัน
เขาชักแปลกใจ เพราะที่เขามอบหมายให้คือการดาวน์โหลดรูปจากอีเมล จัดเป็นหมวดตามวันที่ ..
“ ทำอะไรครับ..”
“ จัดโฟลเดอร์ครับ”
“ แต่ผมเห็นพี่พิมพ์ต่อๆกันมานานแล้วนะ” สิงห์บอกเสียงอ่อน นอกจากนั้นยังสไลด์เก้าอี้ทำงานของตนราวกับเด็กๆ
แล้วเลื่อนมานั่งใกล้กับเสือที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะทำงาน พนักงานหนุ่มร่างสูงใหญ่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแรงจากเก้าอี้ตัวใหม่
มาชนจนเก้าอี้ของเขาเลื่อนจากที่
“ โห ..นี่นั่งเปลี่ยนชื่อเรียงกันทีละภาพเลยเหรอ” เมื่อมาถึงก็เห็นหน้าจอก็พอจะเข้าใจทันที รูปภาพในโฟลเดอร์เกือบ 20 รูปด้านบนมีชื่อเรียงกันเป็นระเบียบ รูปล่าสุดแถบบาร์กำลังกะพริบและมีคำที่พิมพ์ค้างอยู่ สิงห์เลยเข้าใจทันที
“ ดูนี่ครับ..” สิงห์ถือวิสาสะวางมือบนมืออีกฝ่ายที่กำลังจับเมาส์ควบคุมอย่างรวดเร็ว แล้วบังคับให้เข้าโปรแกรมแต่งรูปโปรแกรมหนึ่งสัญชาติเกาหลี ..
ร่างของสิงห์อยู่ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ กลิ่นผลไม้
ไอร้อนของร่างที่อยู่ใกล้ ซ่านแผ่จนขนลุกเกรียว... ความรู้สึกสับสนปนเป มีมากมายจนเสือเริ่มไม่เข้าใจตนเอง
แม้ตาของตนจะจ้องหน้าจอ ..แต่ใจกลับกำลังร้อนรุ่มไปกับสัมผัสบนหลังมือ
มือหยาบหนาที่เขาเคยสัมผัส มือของคนทำงานหนัก..มีร่องรอยทิ้งไว้มากมายเป็นหลักฐานของการทำงาน
..ความหยาบแข็งย้ำให้เขารู้ว่าคนที่อยู่ข้างเขาเป็นใคร
“ พี่เสือ..” เสียงเรียกทำให้เขาหลุดจากภวังค์คิด หันตามต้นเสียงทันที ..
ตัวของเขาชาวาบดั่งโดนสาป เมื่อรู้ว่าริมฝีปากของตนชนแนบเข้ากับแก้มนุ่มเนียนต่างจากฝ่ามือเป็นไหนๆ
“ ขอโทษครับ.. :sad11:” เสือผงะออกอย่างตระหนก ขณะที่สิงห์เจ้าเล่ห์ยกยิ้มอยู่ในใจ ส่งเสียงหัวเราะใสๆราวถูกใจนักหนา
“ ไม่เห็นต้องขอโทษเลย ..อยู่เมืองนอกสิงห์โดนหอมทักทายอออกบ่อย” ว่าแล้วยิ้มกว้าง สไลด์เก้าอี้กลับไปยังที่เดิมของตนเองราวกับเป็นเรื่องเล็กๆตามปากว่า
หากเสือกลับรู้สึกปั่นป่วนในอก ยิ่งสรรพนามที่อีกฝ่ายแทนตนเองว่า ‘สิงห์’ มันยิ่งทำให้ความร้อนลุกลามโลมเลียใจที่ด้านชาเพราะความรัก นับตั้งแต่โดนอดีตภรรยาทิ้งไป ..เสือคิดว่าเจ้านายคงเผลอ
“ พี่เสือ..”
“ ว่าไงครับ” เสียงสั่นๆ ข่มอาการสุดฤทธิ์
“ ขอดูแหวนหน่อยสิ ..แปลกดี” สิงห์คิดไม่ออกว่าจะช่วยบรรเทาสถานการณ์ลงอย่างไร
แม้เขาจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่อีกฝ่ายก็ยังดูกระอักกระอ่วน ชายหนุ่มหน้าใสเลยเปลี่ยนเรื่อง
“ นี่เหรอครับ ..” เสือยกมือขวา มองดูแหวนเล็กน้อยก่อนถอดออกจากนิ้วแล้วส่งให้เจ้านายอย่างไม่อิดออด
“ หัวเสือ..รมดำ ตาสีเหลืองดูเหมือนยางไม้”
“ อำพันครับ ..เป็นแหวนเก่าของพ่อ” ภาพเก่าๆ ย้อนกลับเข้ามาในหัวเสือเต็มไปหมด ยามเอ่ยถึงผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพ่อ ความรู้สึกตื้อๆก็แทรกแซงอย่างช่วยไม่ได้
“ ดูสวยดี เวลาจ้องตาเสือ อย่างกับมีมนต์สะกด” ดวงตากลมจ้องมองแหวนในมืออย่างพินิจ ..
“ ครับเหมือนมีมนต์สะกด..” ไม่ใช่ตาเสือบนแหวนหรอก ..หากเป็นตาของคนที่เสือกำลังลอบมองต่างหาก ตากลมชั้นเดียวแบบลูกจีน ...ตาที่ฉายแววมากมาย ทั้งซุกซน สดใส ร่าเริง หรือแม้แต่เด็ดเดี่ยว มุ่งมั่น ไม่เว้นแม้กระทั่งแววตารุ่มร้อน
“ อ่านี่ครับ ..” สิงห์ยื่นแหวนกลับมา..เสือแบมือของตนเองไปรับ แต่ทันทีที่ดวงตาของสิงห์พบรอยบางอย่างบนนิ้วของเสือ ใจคนมองก็กระตุกสั่นชะงักมือที่ส่งแหวนกลับมา แล้วเปลี่ยนมาดึงมือเสือข้างที่มีรอยเข้ามาดูใกล้ๆทันที
“ รอยอะไรครับ ..” รอยแผลเป็น บนนิ้วนางด้านขวาตำแหน่งที่ใส่แหวน ..มันไม่ใช่รอยซีดขาวแบบคนใส่แหวนประจำเพียงอย่างเดียว หากเนื้อบนหลังนิ้วนางยังยับย่น ราวกับโดนความร้อนรุนแรง ..แถมนิ้วกลางและก้อยที่ติดกันก็มีรอยคาดเล็กๆแบบเดียวกันด้วย
“ ไฟลวกครับ ..” คนถูกดึงมือแม้แปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ชักมือกลับ
“ นานหรือยัง”
“ 7-8 ปีแล้วล่ะครับ” คนถูกถาม ตอบอย่างไม่คิดมากอะไร ..เพราะเป็นเหตุการณ์ฝังใจ จำได้ไม่ลืมเลือน ..
“ คุณสิงห์ ..เป็นอะไรครับ” ใจของเสือกระตุกประหลาด เมื่อสังเกตท่าทีของคนที่ยังคงจับมือของเขาอยู่ สายตาคู่นั้นยังมองรอยแผลเล็กๆ ปลายนิ้วแข็งลูบรอยนั้นเบามือ
แต่ทว่า
น้ำตาของสิงห์กลับไหลออกมา ..โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ภาพความทรงจำที่นับได้ว่าเลวร้ายที่สุดในชีวิตย้อนกลับเข้ามาในหัว ..
“ ไม่มีอะไรครับ..” พอถูกทัก สิงห์ก็เหมือนจะได้สติปล่อยมืออีกฝ่ายแล้วส่งแหวนคืนให้ มืออีกข้างยกขึ้นปาดน้ำตาที่อาบสองแก้มใส ..หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นซับอย่างรวดเร็ว แม้เสือจะแปลกใจ สงสัย แต่ก็ไม่กล้าถาม
พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น นิ้วเรียวกดรับ..
*
*
*
“ คุณสมาพรขอพบค่ะ” ปลายสายคือเสียงของเลขาคนสนิท
“ เข้ามาได้ครับ ...” สิงห์ตอบเสียงเรียบ ปรับสีหน้าราวกับไม่มีอะไร ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมร่างของ ว่าที่ผู้ช่วยฝ่ายออฟฟิศ เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ เสือก็อยู่ด้วยเหรอ” คนเข้ามามองอย่างแปลกใจ
“ ผมให้พี่เสือมาช่วยจัดการเรื่องอีเมล..ไฟล์รูปครับ ว่าแต่เจ๊พรมีอะไรหรือเปล่า” เจ้านายเป็นคนตอบเล็กน้อย แล้วถามต่อ
“ เจ๊นัดกินข้าวเย็นกับน้องสาวคุณกมลพรุ่งนี้ค่ะ..”
“ จริงเหรอเจ๊ สุดยอด!!” หน้าสิงห์แสดงออกถึงความดีใจอย่างไม่ปิดบัง ยิ้มกว้างโปรยปราย ดวงตาที่มีน้ำใสไหลก่อนหน้าไม่ถึงสองนาที บัดนี้ฉายแววแห่งความสุขอย่างมากมาย
“ เจ๊พยายามเก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุดค่ะ”
“ ขอบคุณมากครับ” เจ้านายหนุ่มยิ้มอีกครั้ง เสือพลอยรู้สบายใจไปกับรอยยิ้มนั้นจนเผลอมองไปพักใหญ่
แต่ก็รีบก้มลงทำงานของตนเองต่อ เพราะไม่อยากให้สิงห์หรือสมาพรผิดสังเกต
หลังรายงานเรื่องความคืบหน้าสำคัญเสร็จ ..สมาพรก็ขอตัวออกจากห้อง ..เสือทำงานของตนเองต่อไปจนเกือบ 4 โมง
สิงห์ก็บอกให้เขาหยุดมือและเตรียมตัวออกจากบริษัท ..
:L1:
4 โมงตรง
ฝ่ายพิเศษทั้ง 4 คนก็ออกจากออฟฟิศฝ่ายพิเศษ พร้อมกระเป๋า..หลังเสร็จงานของสิงห์ก็คงกลับบ้านกันเลยไม่ย้อนกลับมาที่บริษัทอีก ..ตอนนี้สิงห์อารมณ์ดีมากๆ หลังจากได้ยินข่าวดี
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้ง 4 เดินออกมาพร้อมกัน แต่ฝีเท้าทั้งหมดก็ต้องชะงักไป เมื่อลิฟต์ผู้บริหารเปิดออก พร้อมกับผู้กุมอำนาจสูงสุดของบริษัทในขณะนี้
นายนรเทพ เทวะสิงหบดี เดินออกมาพร้อมกับเลขา และลูกน้องผู้ชายสวมสูทดำ แว่นดำสองคน .. นรเทพเห็นลูกชายก็ก้าวขายาวมาขวาง ..
นุสรา สมาพร และเสือ รู้งานถอยหลังห่างออกมาราวสองก้าว ..ทั้งหมดก้มหน้า ไม่พูดอะไร ..เช่นเดียวกับเลขาและลูกน้องของนรเทพ เป็นมารยาทที่รู้กันโดยไม่ต้องมีใครเอ่ยบอก
“ นี่เพิ่งจะ 4 โมงจะยกโขยงกันไปไหน” เสียงที่ถามค่อนข้างแข็งและกระด้าง จนพนักงานใหม่ทั้งสองของสิงห์แปลกใจ
..รู้กันแล้วว่า สิงห์เป็นลูกชายคนเดียวของนรเทพ และเป็นหลานของประธานสิงหบดีกรุ๊ป ..
“ ไปซื้อของ..” คำตอบเย็นชา แข็งกระด้างไม่ต่างกัน
“ ดีนี่ ...เวลาเลิกงาน 5 โมงเย็น แต่กลับออกจากบริษัทตั้งแต่ตอนนี้” เสียงเยาะเย้ย เหยียดตาคมวาวมองมาที่ลูกชาย ซึ่งสูงพอๆกับคนพูด ..
“ ฝ่ายพิเศษ ชื่อก็บอกแล้วว่าพิเศษ ..หนูยอมมาทำงานที่นี่ ก็เพราะปู่ยอมรับเงื่อนไขที่ว่าให้หนูจัดการงานทุกอย่างโดยไม่ต้องขึ้นกับใคร ฉะนั้นหนูจะเลิกงานตอนไหนมันก็สิทธิ์ของหนู ..ขอแค่งานหนูเสร็จเป็นพอ” ร่างโปร่งยืดหลังตรง ตากลมจ้องมองผู้เป็นพ่ออย่างท้าทาย ไม่ยอมลดราวาศอก
จนสมาพรและเสือแอบสบตากันด้วยความประหลาดใจ
คำที่สิงห์ใช้แทนตนเองดูน่ารัก ...ประหนึ่งเด็กน้อยๆ
แต่ถ้อยคำที่ออกมากลับเชือดเฉือน เย่อหยิ่ง และเต็มไปด้วยความคุกรุ่นอย่างชนิดที่คนนอกสัมผัสได้เต็มๆ
“ ฉันจะคอยดู ..” นรเทพตัดบท เชิดหน้าเดินกระทืบเท้าออกไป พวกลูกน้องรีบเดินตามอย่างไม่รอช้า จนเมื่อร่างของกลุ่มนรเทพลับออกจากบริษัท
สิงห์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก้าวขาเดินออกไปบ้าง ..
สมาพรและเสือได้แต่เก็บความสงสัยไม่กล้าถาม ทั้ง 4 เดินมาถึงหน้าบริษัท และสองพนักงานใหม่ก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง
เมื่อรู้ว่าสิงห์เรียกวินมอเตอร์ไซค์ให้ไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างออกไปราว 1 กิโลเมตร
********************************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
เดี๋ยวจะมาต่อตอนต่อไปให้นะคะ
ปล. จะทยอยลงต่อจนถึงตอนที่ 10 แล้วคงหายไปพักใหญ่ ..บะบายค่ะ
ปล.2 มีอะไรติชม บอกได้นะคะ ชอบไม่ชอบตรงไหน ...
:mew6:
-
เรื่องสนุกน่าลุ้นดีค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
ตัวละครแต่ละตัวดูมีมิติดีค่ะ ชอบๆ
ปล. อาจจะเป็นเพราะเป็นตอนแรกๆมั้งคะ หลายๆคนเลยยังรอดูทิศทางของเรื่องก่อนว่าเป็นแนวที่ใช่รึเปล่า แล้วค่อยมาแสดงตัวว่าติดตามอ่านอยู่
-
o13
-
เรื่องสนุกดีจ้า เค้าชอบบบ
สู้นะค่ะ :mew1: :mew1:
-
เย้มาตามอ่าน2ตอนแล้วววว ขอโทษน้าาไม่ได้มาตอบบีมหายไป2วันไม่ได้เข้าบอร์ดเลย :ling1:
//หายไปเล่นเกมไลน์+ติดตูน :ling3: ถุถถถถถ
-
เรื่องสนุกดีคะ รอติดตามให้ดีอัพวันละตอนจะฟินมาก :mew2:
-
สนุกมากเลย เราชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องสิงห์ เยิฟๆๆ :mew1: :mew1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 :katai4: :ling1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกจ้า ชอบๆพี่เสือเราหลงร้องสิงห์ซะแล้วสิ
-
พึ่งได้อ่าน สนุกมาก ไม่ต่อแล้วหรอคะ :ling1:
-
ติดตามอยู่นะคะ ชอบมากๆเป็นเรื่องที่ชอบมากเท่าที่เคยอ่านมาเพราะชอบแนวแบบนี้
:impress3:
-
พ่อลูกคู่นี้มันยังไงกันน้าา น่าสงสารน้องสิงห์
-
สนุกน่าติดตามจ้า อยากรู้ตอนหน้าพากันไปซื้อของอะไร แล้วสิงห์จัดการคุณคาโน่ยังไง
สู้ๆนะจ๊ะ
-
ชอบๆๆ---สนุกดี
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ---สู้ๆ
+ 1 + เป็ดจ้า
-
น้องสิงห์บุกพีาเสือและคร่าาาา เตรียมตัวและเตรียมใจไว้ดีดีนะคระ :-[
-
ชอบมากกกกกกกกกเลยค่ะ >______<
-
สิงห์น้อยน่ารัก
-
:L2:อ่านเพลินค่ะ
(นิดนึงค่ะ เรื่องแรกตัวหนังสือสีเดียวได้ไหมคะ มันหลากสีไป
อีกเรื่องคือเนื้อเรื่อง บทสนทนา การบรรยายชวนอ่านแต่มาสะดุดตัวอีโม )
รอติดตามตอนต่อไปค่า :bye2:
-
อ่านถึงตอนล่าสุดแล้วเจ้าค่ะ อยากบอกว่าสนุกมากอ่ะ ชอบแนวนี้ :hao7:
คนเขียนอย่าน้อยใจนะคะ นิยายเรื่องนี้น่าติดตามมากเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :L2:
-
เพิ่งได้เจ้ามาอ่านค่ะ เนื้อเรื่องน่าสนใจ สนุกดีนะค่ะ
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว กำลังดุเดือด อิิอิ
-
โหยยหาเรื่องอย่างนี้มานานมากก ชอบมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ :กอด1: o13
-
สิงห์น้อยกับคุณพ่อ
เชือดเฉือนกันคอหลุดเลยครับ :hao7:
ปล.แผนกพิเศษน่าสนใจมาก :-[
-
5
แรงดึงดูด
ทั้ง 4 โดยสารรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีสยาม ...
“ แยกกันตรงนี้นะพี่นุส พี่เสือตามผมมา” เมื่อก้าวขาเข้าสู่อาคารห้างสรรพสินค้า สิงห์หันไปบอกกับเลขาทันที ..
“ อ้าว..” แม้พนักงานใหม่ทั้งสองจะแปลกใจ แต่เมื่อสิงห์ไม่ตอบอะไร พร้อมเดินนำไปอีกทาง เสือก็เลยต้องเดินตามแม้จะสงสัยอยู่มาก..เขาเดินตามสิงห์มาเรื่อยจนมาหยุดอยู่ที่ร้านแว่นแห่งหนึ่ง ..
“ สวัสดีค่ะ..” พนักงานในชุดสีขาวเครื่องแบบของร้านเดินออกมาต้อนรับ สิงห์ยิ้มให้..แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หน้าตู้โชว์กรอบแว่น …
“ ไม่ทราบว่าลูกค้าอยากได้แว่นแบบไหนคะ ..” พนักงานคนเดิมยกน้ำดื่มมาเสิร์ฟในแก้วเล็กสองแก้ว แล้วหันมาถามชายตัวสูงใหญ่ที่สวมแว่นกลมกรอบดำ ..
“ เอ่อ ..” เสือไม่รู้จะตอบยังไง เขาก็เพิ่งรู้ด้วยซ้ำว่าต้องมาร้านนี้
“ เปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์ได้ไหมครับ” มือขาววางแก้วน้ำที่จิบไปเล็กน้อยลง แล้วเงยหน้ามองคนตัวสูง
“ ไม่ไหวหรอกครับ ..ผมแพ้ เคยใส่ตอนเรียน แต่ตาอักเสบจนต้องนอนโรงพยาบาล..” ยักษ์ใหญ่รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน เข็ดจนตายกับการริอ่านจะใส่คอนแทคเลนส์เมื่อสมัยวัยรุ่น เพียงเพราะอยากหล่อ..ดูดี ..
“ งั้นก็ใส่แว่นเหมือนเดิม ...”
“ ครับ”
“ ถูกใจแบบไหน ลองได้เลยนะคะ” พนักงานสาวที่ประจำตู้ เผยยิ้มกว้างมองผู้ชายที่ดูดีสองคน ..แต่หมายตาคนตัวขาว สูงโปร่งมากกว่าเพราะออร่าโดดเด่นสะกดตามาก
“ งั้นขอดูแบบนี้ อันนี้ อันนี้ และก็อันนี้ ...” พนักงานประจำตู้โชว์ แทบจะหยิบตามไม่ทัน ..เมื่อเสียงสั่งรัวๆ ดังออกจากปากคนหน้าตาดี.. แว่นจำนวนมากมายนับสิบวางเรียงรายกันบนตู้โชว์ด้านบน
เสือถอดแว่นของตนเองพับเก็บไว้กระเป๋าเสื้อ ตาเรียวเลยดูเล็กกว่าปกติ แต่ก็เผยให้เห็นใบหน้าคมคาย คิ้วเข้มรับกับสันจมูกและริมฝีปากได้รูป พูดได้เต็มปากว่าไอ้แว่นกลมโนบิตะทำร้ายเสือมากๆ ..
คนหน้าคมคายหยิบแว่นแบบแรกมาลองสวม สิงห์ส่ายหน้าบอกให้ลองแบบต่อไป ..
“ อันต่อไปครับ” ลองมาจนเกือบถึงอันสุดท้ายก็ยังไม่ผ่าน ..เสือถอดแว่นวางกลับถือเดิม หยิบแว่นครึ่งกรอบสีเทาทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าหากไร้เหลี่ยม ..มีกรอบยึดเลนส์ที่ด้านบน ส่วนด้านล่างปล่อยไว้ ขึ้นมาสวม
“ โอเคอันนี้แหละ ..” สิงห์ดีดนิ้วโอเค ..ทันทีที่ได้กรอบแว่น เสือแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นป้ายราคาที่แขวนไว้ที่ขาแว่น ...
“ เดี๋ยวเชิญไปวัดสายตาเลยนะคะ” เสือเดินตามพนักงานเข้าไปด้านหลังร้านซึ่งมีห้องสำหรับวัดสายตาโดยเฉพาะ ..ซึ่งเหมือนกับการตัดแว่นครั้งก่อนๆของเขา ไม่นานก็เสร็จ
“ ทั้งหมด 12,000 บาทนะคะ..อีก 2 ชม.มารับแว่นได้ค่ะ” สิงห์จัดการจ่ายเงินอย่างรวดเร็วและรับใบรับแว่นส่งให้เสือเป็นคนเก็บไว้ จากนั้นสองหนุ่มก็เดินต่อไปยังสถานที่ต่อไป ...
“ มีอะไรหรือเปล่า” สิงห์เริ่มผิดสังเกต เห็นเสือหันมองไปทางด้านหลังบ่อยๆ
“ ผมว่าผู้ชายคนนั้นตามเรามานะครับ ตั้งแต่ตอนอยู่บนรถไฟฟ้าแล้ว” เสือสังเกตเห็นชายสวมสูทดำ กางเกงดำ ร่างสูงใหญ่สะดุดตาคนนั้นมาตั้งแต่อยู่บนรถไฟฟ้า
แอบคิดในใจว่า อย่างกับในหนัง ..น้อยครั้งจะเห็นคนแต่งตัวเต็ม แถมยังใส่แว่นตาดำอีก..มันเลยดูสะดุดตา จนเมื่อมาถึงห้างก็เห็นชายคนนั้นเดินตามมาจากรถไฟฟ้า หากก็คิดว่ามันคือความบังเอิญ
จนเข้าร้านแว่นและเดินออกมาอีกครั้ง ..เขาเลยคิดว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ หากทว่าคำตอบของสิงห์ทำให้เขาเลิกสงสัยลงทันที
“ พี่นุ ..เขาเป็นบอดี้การ์ดของผมเอง ปู่ส่งมาให้ตามดูแลผม..แต่ผมไม่ชอบ พี่เขาเลยตามห่างๆ ถ้ามีเรื่องสำคัญถึงค่อยเข้ามา” นับตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อ 8 ปีก่อน วิษณุ ก็ก้าวเข้ามาเป็นเงาตามตัวของสิงห์ไม่มีเว้นห่าง ..
ยิ่งปู่รู้ว่า สิงห์เกือบทำเรื่องโง่ๆ ยอมตายในกองเพลิง ปู่เลยห่วงหลานจับใจ ส่งบอดี้การ์ดมือดีตามประกบ ตลอด 24 ชม ..
ทีแรกปู่ส่งมา 2 คน แต่สิงห์นึกรำคาญใจ
เลยบอกปู่ไปว่าไม่ต้องการ หากผู้สูงวัยยืนกรานหนักแน่น สิงห์เลยยอมแต่ก็ต่อรองขอให้เหลือแค่คนเดียว ..
ปู่เลยเปลี่ยนตัวส่ง วิษณุ มือดีระดับแถวหน้า ..แถมยังเก่งรอบด้าน มาเป็นคนดูแลเขา และขอให้เพื่อนๆของสิงห์คอยดูอยู่ด้วย..
“ อ่อครับ ผมเพิ่งรู้ว่าคุณสิงห์ต้องมีบอดี้การ์ดด้วย”
“ จริงๆไม่ต้องมีหรอก ..ไม่เหมือน คุณปู่ คุณป๊า อาชาติ เพราะตำแหน่งเขาสำคัญ บริษัทเราเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการอสังหา เกิดไปอะไรไปจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นได้ ” เสือพึงระลึกไปถึงการพบหน้ารองประธานที่หน้าลิฟต์ชั้นหนึ่ง เมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อน
ชายสวมสูทดำแว่นดำ สองคนที่ยืนเป็นฉากหลังนรเทพ ..น่าจะเป็นบอดี้การ์ด ไม่ต่างจากชายที่ตามสิงห์อยู่ห่างๆคนนั้น
ณ ห้องเสื้อบุรุษแบรนด์ดัง ..ร้านใหญ่โต พื้นที่กว้างขวาง
มีแบบเสื้อทางการ กึ่งทางการ( Casual) มากมายให้เลือก ตามแต่
คอลเลคชั่น และด้วยความที่เป็นแบรนด์นอกเลยมีไซส์พิเศษ สำหรับคนตัวสูงใหญ่ หุ่นหนาล่ำอย่างเสือ ..
“ สวัสดีครับคุณสิงห์” พนักงานขายของร้านรีบออกมาต้อนรับลูกค้าวีไอพีทันทีที่เห็น ..สิงห์ยิ้มรับทักทายกลับ ..
“ เมื่อวานเพิ่งลงคอลเลคชั่นใหม่นะครับ ไม่ทราบว่าคุณสิงห์จะลองดูก่อนไหมครับ” พนักงานชาย ท่าทีตุ้งติ้งเล็กน้อย ถามอย่างคุ้นเคย
“ วันนี้ไม่ได้มาซื้อให้ตัวเองหรอกครับ แต่มาซื้อให้ผู้ช่วย” ยิ้มหวานแย้มพราย พลางผายมือไปยังชายตัวสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ อ๋อครับ แล้วไม่ทราบว่าจะรับแบบไหนครับ”
“ ขอห้องแบบเดิมนะครับ แต่เปลี่ยนมาเป็นไซส์ของพี่คนนี้ ..ทั้งเสื้อทั้งกางเกง ขอสูทออกงานสัก 2 แคชชวล (กึ่งทางการ)สัก 8 ไปรเวท 2” ถ้อยคำที่ลอยออกจากปากเริ่มทำให้เสือหนักใจ แต่กับพนักงานขายคนนั้นถือว่าถูกหวยรางวัลใหญ่ของวันก็ว่าได้
“ งั้นเชิญคุณสิงห์กับคุณ..เอ่อ ...”
“ เสือครับ” คนตัวสูงตอบ..
“ เชิญทางนี้เลยครับ” แม้จะรู้สึกสะดุดใจกับชื่อของผู้ช่วย ที่ดูคล้องกับเจ้านายเหมาะเจาะ แต่ด้วยความเจนสนาม ทำงานบริการมานานเลยรู้ว่าควรเงียบไว้
จากนั้นก็เดินนำทั้งสองไปยังด้านหลังร้าน เปิดประตูเล็กๆเข้าไปก็เข้าสู่ส่วนลองเสื้อผ้าพิเศษ ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้ากว้างยาว 1.5 X 3.5 เมตร
ด้านหนึ่งมีราวแขวนเสื้อผ้าติดผนัง พร้อมกระจกบานใหญ่ ..มีม่านผ้าทึบรูดปิดบังสายตา ถัดออกมาซึ่งเป็นด้านตรงข้ามกันเป็นที่นั่งรอของแขก ..
พนักงานอีกคนถือสายวัดเข้ามาและขอวัดตัวของเสือ ทั้งเสื้อและกางเกงเมื่อได้ไซส์ก็แจ้งให้กับพนักงานขาย จากนั้นก็ขอตัวไปรอด้านนอก
“ นี่แค็ตตาล็อกนะครับ ..มีไซส์ของคุณเสือทุกแบบ..” สิงห์รับแค็ตตาล็อกสองเล่ม มาเปิดดู ..
“ ขอแคชชวลก่อนนะครับ ..ขอลอง J202 J309 M6600 M7788 Q15 S555 ” พนักงานชายกดข้อมูลผ่านทางแท็บเลตอย่างคล่องมือ รอไม่นาน ข้อมูลก็จะไปปรากฏที่หน้าจอด้านนอก ..
รอไม่นานพนักงานคนเดียวกับที่วัดตัวเสือ ก็เดินเข็นราวเสื้อผ้าแบบที่เลือกเข้ามาในห้อง ..ก่อนจะเลื่อนเข้าไปหยุดที่หลังม่านลองเสื้อ
“ นี่เป็นแบบที่เลือกนะครับ ถ้าได้แบบที่ต้องการแล้ว เดี๋ยวค่อยเลือกสีกันอีกครั้งนะครับ ” จากนั้นพนักงานที่เข็นราวเข้ามาก็เดินกลับออกไป ในห้องจึงเหลือเพียงลูกค้าทั้งสองกับพนักงานชายคนเดิม
เสือเปลี่ยนมาสวมชุดที่สิงห์เลือก ..
เพิ่งเข้าใจว่าทำไมเสื้อผ้าเหล่านี้ถึงราคาแพงนัก..เนื้อผ้าที่นุ่มสบาย ไม่ร้อน เวลาเคลื่อนไหวค่อนข้างสะดวก ไม่รั้งตรงช่วงรักแร้ ข้อพับ ยืดยกมือ ยกขาก็ทำได้สะดวก คล้ายว่าเนื้อผ้าจะยืดหยุ่นและเบาสบายเป็นพิเศษ ..
“ ไม่ผ่านครับ” รูดม่านเปิด หมุนตัวเล็กน้อย ..เจ้านายก็ส่ายหน้า ..ม่านปิดลง พร้อมเปลี่ยนมาสวมชุดใหม่ ..เรื่อยๆ จนครบทั้งหมด เมื่อได้แบบที่ต้องการทั้งหมด พนักงานก็จัดสีต่างๆตามแต่ละแบบ เข้ามาเป็นราวใหญ่ๆ ราวแล้วราวเล่าจนครบ ...
“ สรุป เสื้อมีแบบ J202 3 ตัว J309 3 ตัว Q15 3 ตัว กางเกงทำงานสีดำ 2 สีน้ำเงินเข้ม 2 สีเลือดหมู 2 เซตแคชชวลรวมแล้วทั้งหมดเสื้อ 9 ตัว กางเกง 6 ตัวนะครับ” พนักงานสรุป
“ ครับ..” คนออกเงินพยักหน้ารับไม่ยี่หระ แต่คนใส่แทบจะลมจับ เพราะราคาแต่ละชุดมันแสนสาหัสสากรรจ์ แค่เสื้อเชิ้ตสีขาว แบบแรกที่มีกระเป๋าหน้าทั้งสอง ส่วนข้อศอก และปลายแขนสีเทาเข้ม ..ออกแบบแนวทูโทน
ราคาก็เกือบ 2 พันบาท ..ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ ว่าราคารวมทั้งหมดเท่าไหร่
“ จะลองเซตต่อไปเลยไหมครับ”
“ ขอพัก 5 นาทีละกันครับ เดี๋ยวนายแบบจะล้มไปเสียก่อน ” สิงห์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยิ่งเปลี่ยนชุดมาเท่าไหร่ใบหน้าของเสือก็ยิ่งอ่อนแรงลงเท่านั้น เขาเลยขอเวลานอก
ซึ่งพนักงานก็ไม่ขัดอะไรอยู่แล้ว ลูกค้าวีไอพีขนาดนี้..ใครจะกล้าขัดใจ
จากนั้นพนักงานก็ขอตัวไปรอข้างนอกไม่อยู่ให้เป็นที่รำคาญของลูกค้า
“ ไม่ต้องใส่เสื้อเดิมก็ได้ครับ เดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนอีก ถอดเข้าถอดออกจะลำบากเปล่าๆ” สิงห์ส่งเสียงบอก ราวกับห่วงใยนักหนา แต่จริงๆ ..อยากเห็นรอยแผลของอีกฝ่ายมากกว่า
พยายามคิดแทบตายว่าจะทำยังไง สุดท้ายเลยใช้แผนนี้..
“ ครับ”
“ โธ่เว้ย” ทันทีที่เห็นร่างสูงใหญ่เดินพ้นออกมาจากม่าน ความหวังที่ตั้งตาคอยก็พลันสลายลงทันที ก็เสือดันมีเสื้อกล้ามสีขาวติดตัวอยู่ด้วยนะสิ ...
เจ้าสิงห์น้อยจอมเจ้าเล่ห์ ตกม้าตายเสียง่ายดาย ...
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..
“ เหนื่อยเหรอครับ..” เมื่อเสือเดินมาหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาเดียวกัน เจ้านายหนุ่มก็ถามเสียงอ่อน ใจสิงห์สั่นหวิวชอบกล ยามมองร่างที่สวมเสื้อกล้ามแบบพอดีตัว ..มัดกล้ามที่ต้นแขนดูแข็งแรง
ไม่ได้ใหญ่แบบพวกนักกล้าม ..แต่ใหญ่แบบคนเล่นกีฬา ท่าทีผึ่งผายบวกกับกลิ่นเหงื่อผสมน้ำหอมอ่อน ทำให้ใจเตลิดเพลิดไปจนแทบจะลืมตัว ..
“ นิดหน่อยครับ หิวมากกว่า” เสือหยิบน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆข้างที่นั่งขึ้นมาดื่มดับกระหาย ..แม้แอร์ในห้องจะเย็น แต่การที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหลายชุดก็เหนื่อยและร้อนพอสมควร
“ ขอโทษครับ ผมลืมไปเลย ..เดี๋ยวซื้อเสื้อเสร็จ ค่อยไปหาอะไรกิน ก่อนจะไปร้านต่อไปละกัน”
“ หา ..นี่เรายังต้องไปซื้ออะไรอีกเหรอครับ”
“ ก็มีเนคไท เข็มขัด รองเท้า ..แล้วก็มีตัดผมนิดหน่อย” คนตอบ นับนิ้วไล่รายการที่ต้องทำให้อีกฝ่ายฟัง
“ เอ่อ ..ผมขอถามอะไรหน่อยสิครับ” ฟังรายการที่ว่าแล้วเริ่มปวดหัว ถ้าไม่ถามเขาคงหัวระเบิดไปก่อน
“ ครับ”
“ งานของผม..มันคุ้มกับเงินที่เสียไปเหรอครับ แค่เห็นราคาผมก็แทบจะลมจับแล้ว” พนักงานกินเงินเดือนอย่างเสือ แม้จะเคยจับเงินแสนมาบ้าง ..แต่ก็ไม่เคยใช้จ่ายอะไรทีละมากๆ อย่างที่เป็นในตอนนี้
เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ต่างเป็นชุดเดิมๆ ที่ซื้อมาเมื่อหลายปีก่อน อาจซื้อเพิ่มบ้างแต่ก็ปีละแค่ หนึ่งถึงสองชุดเท่านั้น ..
“ คุ้มสิครับ พี่รู้ไหมว่าถ้าคุณคาโน่เซ็นสัญญากับสิงหบดีกรุ๊ป บริษัทเราจะได้กำไรอย่างต่ำ 300 ล้านบาท ”
“ หา ...” แค่ล้านสองล้านก็ยังยากจะครอบครอง ไม่ต้องคิดถึงเงินจำนวน 300 ล้านบาทที่ว่า ..เงินขนาดนั้น ทั้งชาติเสือก็ไม่มีทางหาได้
“ แม้งานของฝ่ายพิเศษจะจบลงแค่การทำให้คุณคาโน่ยอมไปร่วมงานเลี้ยงของบริษัทปลายเดือนนี้ แต่พี่รู้ไหมว่า..นี่คือสิ่งที่ยากที่สุด ที่คนทั้งบริษัททำไม่ได้ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงไม่เป็นไร แต่เพราะอาชัยไปก่อเรื่องทำคุณคาโน่โกรธจนไม่เผาผี แค่ได้ยินชื่อสิงหบดีกรุ๊ปก็แทบจะตะเพิดไล่
เราสองคนตอนนี้รับบทนักล่า นักเจรจา ..ภาพลักษณ์ย่อมเป็นเรื่องสำคัญ ..เพราะฉะนั้นงานนี้เราได้มากกว่าเงินที่เสียไปแน่นอน ที่สำคัญที่ซื้อทั้งหมดวันนี้ ไม่ได้ใช้งานเดียวเสียหน่อย ”
“ ครับ..ผมทราบแล้วครับ” แม้จะยังไม่อยากเชื่อ..แต่ดวงตาของสิงห์มุ่งมั่นไม่โกหก เสือเลยยอมรับสภาพ ไม่คิดจะถามอะไรอีก..มือหนายกขึ้นเกาหลังคอเล็กน้อยและเริ่มเกาหลังส่วนอื่นๆ
ต่อข้างล่างอีกนิดค่ะ :katai5:
-
ต่ออีกนิดค่ะ :mew5:
“ เป็นอะไรครับ ...”
“ คันนิดหน่อยครับ ..สงสัยไม่ถูกกับของแพง” ยิ้มซื่อบอกอย่างตรงไปตรงมา แม้จะพยายามยอมรับสภาพแต่ก็อดไม่ได้..ยามนึกถึงราคาของมัน
สิงห์มองท่าทางนั้นอย่างเผลอไผล
ยิ่งอยู่ใกล้ ใจก็ยิ่งหวั่นไหว ..สั่นด้วยแรงและจังหวะที่แตกต่างไป
อยากอยู่ใกล้ อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของ กลิ่นเหงื่อจากคนที่อยู่ห่างจากตนแค่เอื้อมมือ ราวกับปลุกสัญชาติญาณดิบบางอย่างขึ้นมา ..หากสติก็ระงับ คัดค้านไว้ได้ทัน ทำเพียง .. ..
ยกมือขึ้นวางลงด้านหลังของคนเป็นลูกน้อง ..
“ ครับ ?” เสือสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อมืออีกฝ่ายวางลงบนแผ่นหลัง ..หันมองคนข้างตัวและต้องแปลกใจเมื่อแววตากลมใสดูล่องลอย ฉายเงาของตนเองเพียงผู้เดียว
แต่เขาไม่ได้คิดเกินเลย เงาสะท้อน..จะสะท้อนภาพใครหากไม่ใช่คนที่กำลังอยู่ตรงหน้า เขาแค่สงสัยว่าสิงห์เป็นอะไร ..
ความนิ่งเงียบ ..ราวกับทั้งโลกเหลือเพียงคนสองคน ใจของเสือชักสั่นเมื่อหน้าหล่อเหลา เกลี้ยงเกลาลอยอยู่ห่างจากตนไม่เกินสองคืบ เขาจดจำดวงหน้าสะอาดสะอ้าน ผิวละเอียดใสปานผิวเด็กนี้ได้ดี คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ก็นึกไม่ออก
ผิวใสชวนมอง ..ไม่คิดว่าตนจะได้มามองดูใกล้ๆเช่นนี้
ใจไม่เคยพิศวาสเพศเดียวกัน แต่วันนี้กลับหวั่นไหว ชักไม่แน่ใจในความเป็นชายของตนยามอยู่ใกล้คนเจ้าเสน่ห์
ตาสบกัน.. ดุจมีแรงลึกลับดึงดูดให้เข้าใกล้..ระยะห่างจากสองคืบ ค่อยๆลดลงเรื่อยๆ ลมหายใจสอดประสานราวจะกลืนกินเป็นห้วงเดียวกัน ..ภวังค์ครอบงำ
เกินกว่าจะมีสติยับยั้ง .. มันใกล้จนเหลือช่องว่างไม่เกิน 1 ฝ่ามือ ...
“ ขอโทษครับ ..ลองเซตต่อไปกันเลยไหมครับ” บรรยากาศของหัวใจ ที่เต้นตึกตักเป็นจังหวะประหลาด ยุติลง ทันทีที่เสียงของพนักงานคนเดิมดังขึ้น
ทั้งสองผละจากกันราวกับเพิ่งรู้ตัว ..สิงห์ดึงมือที่วางบนกลางหลังเสือกลับมาวางบนหน้าตัก ส่วนอีกคนเสมองไปทางอื่น ทั้งขยับตัวออกเล็กน้อย
‘ มาไม่รู้จังหวะ เดี๋ยวก็เปลี่ยนคนเสียหรอก’ แม้สิงห์จะเหมือนหลุดไปในโลกส่วนตัว แต่เขาจดจำท่าทีและการเพ่งพิศที่เสือมีต่อเขาได้ดี
แรงดึงดูดระหว่างทั้งสองทำงานได้ดีเกินคาด ..กำลังลุ้นว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่สุดท้ายก็โดนขัดจังหวะ
เพราะโดนขัดจังหวะเลยเกิดไม่สบอารมณ์พนักงานขึ้นมาดื้อๆ อยากออกจากร้านให้เร็วที่สุด
การลองชุดต่อๆไป ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะแบบที่สิงห์เลือกเข้ากับอีกฝ่าย หน้าตายิ้มแย้ม วางเรียบ สั่งสั้นๆ พูดสั้นๆ จนพนักงานเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติ พยายามเงียบปากให้มากที่สุดไม่อยากให้ ลูกค้าวีไอพีโกรธ
“ ช่วยส่งไปที่คอนโดของผมด้วยนะครับ ..แล้วช่วยแจ้งประชาสัมพันธ์ที่ล็อบบี้ว่าช่วยส่งถุงนี้ให้ห้องซักรีด ผมต้องการใช้วันพรุ่งนี้เช้า” ขณะจ่ายเงินก็สั่งความกับพนักงานอย่างรวดเร็ว ถุงที่สิงห์สั่งความ พนักงานเขียนข้อความบนกระดาษสีชมพูสดแล้วเย็บติดไว้ที่ปากถุง ซึ่งความต้องการทั้งหมด ไม่เป็นปัญหาอะไรสำหรับลูกค้าระดับนรสิงห์
จากนั้นสิงห์ก็พาเสือไปกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารไทยชื่อดังภายในห้าง เมื่อเสร็จก็ไปซื้อของกันต่อ เริ่มต้นจาก
รองเท้าหนัง 2 คู่มีสีดำกับสีน้ำตาลเข้ม รองเท้ากีฬาอีก 1 คู่
จากนั้นก็เป็นเข็มขัดอีก 2 เส้น เนคไทอีก 4 เส้น
ปิดท้ายด้วยกระเป๋าทำงาน 1 ใบ กระเป๋าเป้อีก 1 ใบ ..
เสือยึดถุงทั้งหมดมาถือเองอย่างไม่อยากลำบากอะไรนัก เพราะเป็นของชิ้นเล็กๆ จะมีชิ้นใหญ่ก็เพียงแค่รองเท้าเท่านั้น ...
“ เดี๋ยวคืนนี้ พี่ไปนอนคอนโดของผมนะ..” เดินออกจากร้านขายเนคไทได้ไม่นาน เจ้านายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจเต้นตึกตัก
“ หา ?” ความเกรงใจของเสือหากวัดตาชั่ง ตอนนี้เข็มก็หมุนวนติ้วๆ เกินกว่าจะชั่งเพิ่มได้อีก ..
“ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะพารถไปทำงาน ตอนเย็นจะได้เอาของที่ซื้อมาไปส่งบ้านให้ ยังไงพี่ก็ต้องรู้จักคอนโดผมอยู่แล้ว ..” คนเป็นนายไม่สบตา หากพูดเสียงเรียบเป็นการเป็นงาน
พยายามสุดฤทธิ์ไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้
ตามหามา 8 ปี ..เลยอยากอยู่ใกล้นานๆ
แม้จะบอกใจตัวเองว่าให้ระวังไม่ให้รีบเกินไป เพราะเกรงเสือยักษ์จะตื่น และเตลิดไป แต่การห้ามใจในขณะที่อยู่ใกล้เสือ..ทำได้ยากยิ่ง
“ มันจะดีเหรอครับ ผมเกรงใจ” เหตุการณ์ในห้องลองเสื้อย้อนกลับมา เสือพยายามไม่คิด เมื่อเห็นว่าสิงห์มีท่าทีปกติไม่พูดอะไร
เขาไม่ชอบแรงดึงดูดนั้น เพราะมันเหมือนไม่ใช่เขา ..ชายหนุ่มเลยไม่อยากเอาตัวเข้าสู่สถานการณ์แบบนั้นอีก ขณะที่ใจยังไม่รู้สาเหตุ..ขณะที่ตนยังสับสนเช่นนี้
“ พี่ลืมข้อตกลง 3 ข้อแล้วเหรอครับ”
“ โอเคครับ เดี๋ยวผมขอโทรไปบอกแม่ก่อน..” เมื่อเจ้านายพูดแบบนี้ เสือจะทำอะไรได้นอกจากยอมตกลง เขาหยิบโทรศัพท์ต่อสายถึงแม่ทันที พูดคุยกันต่อราวสองนาทีก็วางสายไป
“ พี่เสือ” ขณะที่สองหนุ่มกำลังจะไปสู่ปลายทางต่อไป ก็มีเสียงหวานแหลมเสียงหนึ่งดังขึ้น เท้าของเสือและสิงห์หยุดเดินหันกลับไปมองก็เห็น
หญิงสาวผิวสีน้ำผึ้งร่างเล็ก สวมเสื้อเชิ้ตสีเหลืองอ่อนกับกระโปรงสีน้ำเงินเข้ม หล่อนเป็นคนตัวเล็ก ใบหน้าสวยซึ้งแบบสาวไทย ..ผมยาวสีน้ำตาลเข้มรวบผูกเป็นหางม้า เปิดให้เห็นดวงหน้าที่แต้มเครื่องสำอางเล็กน้อย
“ สวัสดีค่ะพี่เสือ..เอ่อ..” หญิงสาวเดินมาหา ทักทายคนตัวสูงอย่างคุ้นเคยหากเมื่อปรายตามามองอีกคนก็ตกตะลึงในความหล่อ ที่สามารถสะกดสายตาของหล่อนได้ดีทีเดียว
“ คุณสิงห์..เจ้านายของผมเอง” ยักษ์หนุ่มตอบด้วยเสียงสุภาพ สิงห์สัมผัสได้ถึงระยะห่างที่เสือพยายามเว้นไว้ ..
“ สวัสดีค่ะ ฉันปาริฉัตร เป็นครูที่โรงเรียนของน้องอุ่น ลูกสาวพี่เสือ” ครูสาวยิ้มหวาน แนะนำตัวเอง
“ สวัสดีครับ ..ยินดีที่ได้รู้จัก” เสือตอบกลับด้วยท่าทีเรียบๆ ..
“ วันเสาร์นี้พี่เสือว่างไหมคะ ..ที่บ้านของฉัตรจะทำสุกี้ ชวนน้องอุ่นไว้แล้ว แต่บอกว่าต้องรอถามคุณพ่อก่อน” นัยน์ตาหวานคม จ้องมองเสือ...แม้จะเผลอไผลไปกับความหล่อ ออร่ากระแทกตาของสิงห์
แต่ก็แค่ชั่วครู่ ..ยามเมื่อหันไปคุยกับเสือ ดวงตาของหล่อนแสดงออกชัดเจนว่ารู้สึกเช่นไร ..
มุมปากสิงห์กระตุกเล็กน้อย ..
‘ เพิ่งวางใจเรื่องเมียเก่า นี่มาอีกคนแล้วเหรอ’ นึกเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ ไม่คิดว่าคนท่าทางซื่อๆจะเจ้าเสน่ห์ขนาดนี้
“ ไม่แน่ใจครับ ..ผมเพิ่งเริ่มงานใหม่ คงไม่สะดวก” คำตอบของเสือทำให้สิงห์พอใจอยู่มาก
“ ไม่เป็นไรค่ะ วันเสาร์ฉัตรค่อยแวะไปที่บ้านพี่ล่ะกัน และนี่พี่มาทำอะไรเหรอคะ กินข้าวหรือยัง..ไปหาข้าวเย็นกินกันไหมคะ” แม้จะโดนปฏิเสธไป แต่ปาริฉัตรก็ไม่สะทกสะท้าน ทั้งยังออกปากชวน
“ วันนี้ต้องขอตัวก่อนนะครับ ..เดี๋ยวต้องไปอีกหลายที่” เสือตัดบท มองสิงห์เล็กน้อยแล้วล่ำลาครูสาว จากนั้นก็เดินห่างออกมาโดยไม่หันกลับไปมองเลยสักนิดเดียว
สิงห์ไม่ได้คิดเรื่องปาริฉัตรต่อ เพราะพอใจท่าทีของเสือที่แสดงออกมา เขามุ่งหน้าสู่ปลายทางสุดท้ายที่ชั้นล่างสุด และมาหยุดอยู่ด้านหน้าร้านตัดผมชื่อดัง แต่ก่อนจะเดินเข้าไปสิงห์โทรหาใครบางคน เพียงครู่ร่างสูงใหญ่ของบอดี้การ์ดประจำตัวก็เดินเข้ามาใกล้
“ เดี๋ยวพี่เอาของไปฝากที่ล็อบบี้คอนโดให้หน่อยนะ ..สิงห์จะอยู่ร้านตัดผมอีกสัก 2 ชั่วโมง พี่ไปหาข้าวเย็นกินก่อน ก่อนจะกลับมาที่ร้านนี้ช่วยแวะรับแว่นมาให้ด้วยครับ..”
“ ครับคุณหนู” คนร่างสูงสวมสูทดำรับอย่างง่ายดาย ..จากนั้นก็รับใบรับแว่นจากมือเสือไปเก็บ พร้อมกับรับถุงทั้งหมดไปถือ เดินหันหลังออกไปทันที จากนั้นสิงห์ก็พาเสือเดินเข้าร้านตัดผม
x
x
x
เสือกับสิงห์เดินขึ้นมาชั้นสองของร้านที่ดูโอ่อ่ากว้างขวาง โดยสิงห์เป็นคนเลือกแบบให้กับผู้ช่วยหนุ่ม จากนั้นช่างมือดีก็จัดการตามความต้องการของสิงห์อย่างไม่รอช้า
เมื่อจัดการเสือเสร็จ สิงห์ก็เลือกแบบของตัวเอง ทำเป็นเพื่อนกับอีกฝ่าย
สองชั่วโมงต่อมาทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย เสือเผลอหลับไปหลายครั้ง โดยเฉพาะขั้นตอนสุดท้ายคืออบโอโซน พอตื่นมาอีกครั้งช่างก็มาจัดทรง ไดร์ผมให้เข้าที่พร้อมแนะนำวิธีจัดทรงด้วยตัวเอง ..
คนตัวสูงยืนมองเงาตัวเองในกระจกบานใหญ่อย่างไม่เชื่อสายตา ยิ่งเปลี่ยนมาสวมแว่นแบบใหม่ที่วิษณุเอามาให้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ก็ยิ่งทำให้เขาดูแปลกไปมาก
จากทรงเดิม คือผมรองทรงต่ำที่ปล่อยยาวออกมาจนเริ่มไม่เหลือทรงเดิม เพราะไม่มีเวลาว่างเข้าร้านตัดผม บัดนี้ถูกตัดแต่งทรงใหม่
ผมด้านหน้าและด้านบนถูกดัดเพิ่มวอลุ่ม และตัดแฉลบ ปัดไปด้านหนึ่งของหน้า ส่วนด้านข้างและด้านหลังตัดเรียบ ทั้งสีผมใหม่ที่เป็นสีดำประกายเทาเข้ม ยามต้องแสงไฟดูเป็นประกาย ..ไม่จัดจ้าน ฉูดฉาด แต่มีเสน่ห์ซ่อนไว้ ทุกอย่างรวมกันอย่างเหมาะเจาะจนแม้แต่ช่างยังอดทึ่งฝีมือตัวเองไม่ได้...
“ เป็นยังไงบ้างครับ” ดวงตาของเสือหันไปมองทางต้นเสียง ก็เห็นเจ้านายหนุ่มกับผมทรงเดิม หากสั้นลงเล็กน้อยพร้อมสีผมใหม่ เป็นสีดำประกายเทาอ่อน ..สีเดียวกับของเขาแต่อ่อนกว่า ดวงหน้าขาวเลยยิ่งสว่างน่ามองเข้าไปใหญ่
สิงห์ถามพร้อมส่งยิ้มมาอย่างพอใจ
“ แปลกดีครับ ..” เสือยกมือขึ้นปัดผมตัวเองอย่างไม่ชิน ..รู้สึกเก้อๆเขินๆชอบกล ยิ่งตอนขึ้นรถไฟฟ้าไปคอนโดของสิงห์ ยิ่งเขินเพราะมีคนลอบมองบ่อยๆ ..จนเมื่อมาลงที่สถานีซึ่งห่างจากสยามราว 6-7 สถานี ก็ค่อยผ่อนคลายลงบ้าง
เดินลงจากสถานีต่อมาอีกไม่ถึงร้อยเมตร ก็พบกับคอนโดมิเนียมหรูในเครือสิงหบดีกรุ๊ป ทันทีที่ทั้งสองก้าวพ้นเข้าสู่ตัวอาคาร เสือสังเกตเห็นวิษณุเดินหันหลังกลับออกไปไม่ได้เดินตามต่อ
“ มีอะไรหรือเปล่า”
“ คุณนุไม่ต้องตามคุณสิงห์แล้วเหรอครับ”
“ ทันทีที่ผมเข้าที่พักหน้าที่วันนั้นของพี่นุก็จบลงครับ ..”
“ แล้วคุณนุต้องตามคุณสิงห์ตลอดเลยเหรอ”
“ เปล่าหรอกครับ เดี๋ยวกะเช้าจะมีอีกคนมาตาม...พอช่วงเที่ยงพี่นุถึงค่อยรับหน้าที่ต่อ” คนตอบคำถามตอบไปอย่างไม่ปิดบัง พลางเดินไปที่ประชาสัมพันธ์เพื่อรับของที่ฝากไว้ ..
เบลล์บอยของคอนโด เลื่อนราวสแตนเลสที่ใช้ขนกระเป๋าเช่นในโรงแรม ออกมา ก็เห็นถุงข้าวของมากมายวางอย่างเป็นระเบียบ เสือจะเข้าไปช่วยแต่สิงห์ก็ห้ามไว้..จากนั้นทั้งสองก็เข้าลิฟต์มา โดยมีเบลล์บอยคนเดิมเลื่อนราวตามเข้ามา
ลิฟต์ทะยานสู่ชั้นบนสุดของคอนโดหรูย่านธุรกิจ ..เมื่อบานประตูเปิดออก ก็เห็นความโอ่อ่ากว้างขวาง กวาดสายตามองอย่างรวดเร็วก็เห็นว่า ชั้นนี้มีห้องไม่เกิน 10 ห้อง
สิงห์เปิดประตูห้องเข้าไป พนักงานก็หยิบถุงเข้าไปวางในห้องอย่างเป็นระเบียบ เมื่อเรียบร้อยสิงห์เลยยื่นธนบัตรสีแดงให้ 3 ใบ ..
“ จริงๆ ให้ผมขนขึ้นมาเองก็ได้นะครับ” เมื่ออยู่ภายในห้องแค่สองคน เสือก็รีบบอกขึ้นเพราะนึกเสียดายเงิน
“ ครับ แต่หน้าที่ของเขา ..เงินแค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับซื้อใจคน ถ้าพี่ขนขึ้นมาเอง พี่คิดไหมว่าเจ้าหนุ่มนั้นจะนึกด่าพี่อยู่ในใจ เงินที่เขาควรได้ก็หายไปกับตา..” เจ้านายหนุ่มบอกอย่างใจเย็น พลางถอดรองเท้า ปลดกระดุม ถอดเข็มขัด ไล่ความอึดอัดที่มีมาตลอดวันออกไป
“ ผมลืมไป ...แต่ที่นี่เหมือนโรงแรมเลยนะครับ มีพนักงานขนกระเป๋าด้วย” เสือคิดตามและก็เห็นอีกมุมที่เขาลืมมองไป ..
“ กึ่งๆโรงแรมแหละครับ ที่ชั้นล่างๆ รู้สึกจะมีห้องรายวัน รายเดือน แบบโรงแรม..” เจ้าของห้องเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบน้ำเย็นๆมารินใส่แก้ว ปากก็ตอบคำถามไปอย่างไม่มีเบื่อ
“ ตามสบายนะพี่..ไม่ต้องเกรงใจ จะดูทีวี กินน้ำ ใช้ห้องน้ำ ตามสบายเลย” ว่าแล้วก็เดินแยกขึ้นไปที่ชั้นสองของห้อง ซึ่งพื้นที่ของชั้นสองมีประมาณครึ่งหนึ่งของชั้นแรก
เสือกวาดตามองรอบๆ ก็เห็นว่าห้องนี้ค่อนข้างกว้างขวาง และโล่ง มีเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น ลักษณะห้องเป็นแบบ Duplex คือมีสองชั้นภายในห้องเดียว ผนังด้านหนึ่งเป็นกระจกทั้งบานเรียงต่อกันมีเห็นทิศทัศน์ยามราตรีของกรุงเทพได้สุดลูกหูลูกตา ..
เขาพาร่างสูงไปหยุดอยู่ริมผนังกระจก..ทอดสายตามองดูแสงไฟยามราตรี นึกไปก็แปลกใจกับโชคชะตาของตนเอง ..
เสี้ยวหนึ่ง..เขามองเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่บนกระจก ..แสงจากหลอดไฟกระทบกับกระจกสะท้อนภาพภายในห้อง รวมทั้งตัวของเขาเอง ..
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคายสวมแว่นแบบใหม่ ผมทรงใหม่
เสือ ..เริ่มไม่แน่ใจว่าเงาตรงหน้ากำลังสะท้อนเงาของเขา หรือใคร ..
ไม่แน่ใจว่าชะตาที่พาให้เขาเดินสู่งานใหม่..
จะพาเขาให้เดินไปไกลขนาดไหน
หรือจะพาตัวตนของเขาให้ลาหายจากเขาไปด้วยหรือไม่ ..
เขาเริ่มไม่แน่ใจ ...
โปรดติดตามตอนต่อไป
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
1. ขอบพระคุณทุกคนมากค่ะ..ไม่ได้น้อยใจอะไร แค่อยากรู้ว่า ชอบไม่ชอบก็เท่านั้นเองค่ะ..
จะทยอยลงต่อไปจนถึงตอนที่ 10 นะคะ
2. ตัวละครมีมาก จำ เสือ สิงห์ สมาพร กับ นุสราได้ก็โอเคแล้วค่ะ ตัวอื่นจะค่อยๆออกมา ..บทนำ- ตอนนี้ จะค่อนข้างให้ราย
ละเอียดตัวละครไปเยอะ บท 6 จะเริ่มงานแรกของพระเอก-นายเอก รวมถึงความสัมพันธ์ที่กำลังก่อตัวขึ้นช้า ๆ
เรื่องนี้ไม่ใช่แนวหวานจ๋า ปุบปับรักชอบกันเลย ..จึงอยากบอกให้คนที่จะอ่านต่อทราบไว้
สุดท้ายขอบพระคุณมากๆค่ะ ...ตัดขัดตรงไหน ไม่ชอบอะไรบอกได้นะ
ปล.หน้าดูแปลกๆไป พยายามจัดแล้วค่ะ แต่ก๊อบมาจากเวิร์ด แล้วต้องจัดอีกครั้ง อักษร บรรทัดมันขยับไม่ตรงกับที่พิมพ์
ต้องขออภัยด้วยนะคะ ...ตอนที่ 6 จะมาต่อประมาณวันศุกร์หรือเสาร์ค่ะ ..
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
สนุกดีค่ะ
o13 o13 o13
รอติดตามนะคะ
-
เสน่ห์ดึงดูดนี่มัน :o8:
-
เสือเริ่มเข้ารูปเข้ารอย
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจ ติดตามต่อไปค่าาo13 o13
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ บอกเลยยยย 555
เสือน่ารัก สิงห์เจ้าเลห์
งงๆ กับพ่อสิงห์ว่าจะเอาไง เห็นคำโปรย ก่อนบทนำ พ่อสิงห์กับสิงห์จะอะไรกันป่าวเริ่มไม่แน่ใจ
555 ไงก็รีบมาต่อไวๆนะฮะ รออยู่โครตติดเรื่องนี้
-
:กอด1: :L2: :pig4:
-
สนุกมาก ดำเนินเรื่องได้ดี เปนกำลังใจให้นะครับ ชักรักพี่เสือกับน้องสิงห์แล้วสิ :mew1:
-
สิงห์นี่เจ้าเล่ห์สุด ๆ เนื้อเรื่องน่าติดตามคะ
จะรออ่าน
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย **น้องสิงห์เล่ห์เหลี่ยมน่ารักน่าหยิก **พี่เสือ-เข้ม สุุขุม เเลเป็นผู้ชายอบอุ่น
ติดตามอยู่ ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ :katai2-1:
-
ฟิลลลลลลลลลลลลลลลลล
รอต่อจ้า
-
สนุกค่ะ 5555
คุณสิงห์เจ้าเล่ห์ใช่ย่อย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
รอติดตามตอนต่อไป เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เนื้อเรื่องชวนติดตามมากครับ
ตัวละครก็น่าสนใจ
-
เรื่องนี้น่าสนใจ รอตอนต่อไปจ้า
-
อ่าา เสือรู้สึกเหมือนไม่ใช่ตัวเองสินะ :hao4:
ชอบเรื่องนี้ๆ >< รอนะฮะ :')
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุกค่ะ
-
o13 o13 o13 o13
-
สนุกมากค่า :กอด1:
รอตอนต่อไปอยู่น้า
นี่ได้กลิ่นมาม่าโชยมาไกลลิบๆ
พี่เสือคะ ใจเย็นๆค่า หนูสิงห์น่ารักน้า :กอด1: :กอด1:
-
ก็น่ากลัวอยู่หรอก
กลัวตัวเองจะหายไป วันเดียวก็พลิกขนาดนี้
-
สนุกมากค่า อ่านแล้วชอบมาก จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
สิงห์นี่แผนสูงจริง ๆ
-
มารอล่ะค้าบบบ
-
แบบมันใช่อ่ะ ไม่ติดตามคงไม่ได้ ต้องอ่านนน!!
-
สนุกจังเลยครับๆ
ชอบจังพระเอกซื่อๆนี่
รอติดตามนะครับ
จะดราม่ามากมั้ยๆเรื่องนี้
เหมืนจะเริ่มรู้สึก
-
สนุกดีค่ะืขอติดตามด้วยคน :L2: :กอด1:
-
6
สิ่งที่มันกำลังเกิด
:mc4:
รถแท็กซี่สีชมพูฟ้าจอดลงหน้าทาวน์เฮาส์สองชั้นครึ่ง พร้อมร่างสะโอดสะองของสมาพรที่เดินถือถุงเสื้อผ้าของใช้ ที่มีมากกว่า 10 ถุง หล่อนไขกุญแจเปิดประตูรั้วเข้าไป ..
พอดีกับที่หญิงวัย 60 ปี สวมเสื้อคอบัวกับผ้าถุงลายดอกสีเข้ม เดินออกมาจากตัวบ้าน
“ อ้าวพร ซื้ออะไรมาเยอะแยะลูก”
“ ก็ที่พรบอกเรื่องเปลี่ยนงานใหม่..วันนี้เจ้านายเลยพาไปซื้อของใหม่ค่ะ” สมาพรยิ้มส่งให้แม่ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน..เห็นน้องชายกำลังทะเลาะอยู่กับพ่อเสียงเอะอะ
“ สองร้อยมันจะพออะไรพ่อ..” คนพูดเป็นชายหนุ่มตัวสูง ผิวสองสี สวมเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงยีนขาเดฟสีซีด
“ งานการมึงก็ไม่ทำ เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวเกเรแบบนี้ไอ้เคน”
“ โธ่เว้ย ..ไม่ขอก็ได้ เอ้าพี่มาพอดี..ขอตังค์หน่อยสิ” คนตัวสูงหันออกมาก็เจอพี่สาว เลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่..
“ เอาไปทำอะไรอีก เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งให้ไปสองพันนะ” สมาพรวางถุงลงกับพื้น มองดูน้องชายด้วยสายตาหน่ายๆ
“ ซื้อของเยอะแยะขนาดนั้น จะมางกกับน้องทำไมวะ”
“ ฉันมีให้แค่พันเดียว จะเอาหรือไม่เอา” เพราะไม่อยากให้บรรยากาศแย่ลงกว่าที่เป็น สมาพรเลยหยิบแบงค์พันออกจากกระเป๋าสตางค์
“ พันนึงก็ยังดี ขอบใจพี่” คามินยื่นมือไปหยิบแบงค์พันที่ชูอยู่ทันที และเดินออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี แล้วก็ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์แต่งท่อ ..บิดเบิ้ลเครื่องจนส่งเสียงรำคาญก่อนจะทะยานออกไปรวดเร็ว
“ พ่อกับแม่ขอโทษ ..ไม่น่าตามใจมันเลย โตมาเลยเสียนิสัย” ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่สมาพรได้ยินคำพูดทำนองนี้ และหล่อนก็จะตอบกลับไปด้วยคำเดิมๆ
“ ช่างเถอะค่ะ ..พรขอตัวก่อนนะพ่อ แม่” หล่อนรวบถุงที่วางอยู่ที่พื้น เดินขึ้นห้องนอนไปอย่างอ่อนใจ ..
ปัญหาเดิมๆที่ทำให้สมาพรอ่อนอกอ่อนใจยามกลับบ้าน ..
คามินน้องชายวัย 25 ปี ลูกหลงของบ้านที่อายุน้อยกว่าสมาพรถึง 13 ปี ด้วยความเป็นลูกหลงพ่อกับแม่เลยรักและตามใจมาก .. คามินเป็นเด็กผู้ชายปกติ ผลการเรียนปานกลาง ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป
แต่เมื่อ 5 ปีก่อน ขณะที่เขาเรียนอยู่ปี 2 ก็โดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยเพราะทำผู้หญิงท้อง พ่อแม่ผู้หญิงเอาเรื่องแม้คามินจะรับผิดชอบ เขาจึงโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัย นับตั้งแต่นั้นคามินก็ไม่เรียนต่อ ..และเริ่มสำมะเลเทเมา
กลายเป็นเด็กแว๊น เข้ากลุ่มอันธพาลแถวบ้าน ...
.
.
.
ทางด้านคอนโดของสิงห์..
เสือกดทีวีเปลี่ยนช่องรายการ ..หลังอาบน้ำแต่งตัวชุดใหม่ เป็นเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงบอลเนื้อมันวาว ซึ่งเจ้าของห้องเอามาให้พร้อมทั้งบอกให้เขาอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านล่าง ..
ชายหนุ่มเอนตัวกับโซฟา กอดหมอนอิงใบใหญ่ ดูรายการทีวีพักใหญ่จนเวลาล่วงเลยกว่าสามทุ่มครึ่ง ก็ได้กลิ่นหอมลอยลมมา..ชายหนุ่มหันไปมองก็เห็น
เจ้าของห้องเดินลงมาจากชั้นสอง ..
มันคงไม่มีอะไรหรอก..หากเจ้าของห้องไม่ได้สวมเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวลายไลอ้อนคิง ความยาวของเสื้อยาวเกือบถึงหัวเข่าจนดูเหมือนเจ้านายหนุ่มไม่ได้ใส่กางเกง แถมผมหน้าม้าสีดำประกายเทาอ่อนก็หวีลงมาหมด ..
ทุกอย่างเลยทำให้ชายวัย 28 ปี ดูเหมือนเด็กม.ปลายก็ไม่ปาน
“ มีอะไรหรือเปล่าครับ” คนตาใสเอียงคอเล็กน้อย ถามคนที่กำลังมองเขาอยู่
“ ผมไม่คิดว่าชุดนอนคุณสิงห์จะน่ารักเหมือนเด็ก”
“ มันใส่สบายครับ ..เมื่อก่อนเคยลองแบบชุดเสื้อกางเกงขายาว แต่ใส่แล้วไม่สบายเท่าเสื้อยืดกางเกงขาสั้น”
“ ว่าแต่จะให้ผมนอนที่ไหนครับ”
“ ง่วงแล้วเหรอครับ” เจ้าของห้องเลิกคิ้ว ดูนาฬิกาก็เห็นว่าเพิ่งสามทุ่มครึ่งเอง
“ ปกติผมเข้านอนไม่เกิน 4 ทุ่มครึ่งครับ”
“ เด็กอนามัยจัง..” ยิ้มใสเผยอย่างไม่คิดอะไร ..แต่คนมองกลับรู้สึกแปลกๆ ท่าทีน่ารักนั้นมันแสดงออกมาอย่างเปิดเผย ไม่ใช่การแสร้งทำ หรือแกล้งแบ๊วอย่างที่เรียกกัน ..
สิงห์เดินนำเสือขึ้นไปชั้นสอง คนเดินตามมองขายาวขาวๆ ที่เดินนำด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ ยิ่งขึ้นไปขั้นบันไดที่สูงขึ้นก็ยิ่งเห็นมากขึ้น แม้จะรู้ว่าสิงห์ใส่กางเกงขาสั้นไว้ด้านใน ..แต่ตาก็อดมองตามมิได้
“ ชักจะโรคจิตแล้วแฮะ” ยักษ์หนุ่มรีบก้าวตาม เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัย จนเมื่อมาถึงชั้นสองก็เห็นว่าด้านบนเป็นที่กว้าง ๆไม่มีประตูหรือที่กั้นแบ่งสัดส่วนเป็นห้องหับแต่อย่างใด
ชั้นนี้เป็นพื้นที่โล่ง ..แบ่งเป็นสองส่วนหลัก
ส่วนแรกด้านขวามือเป็นตู้เสื้อผ้าแบบห้องที่เรียกว่า Walk in Closet เชื่อมต่อกับห้องน้ำ ส่วนด้านซ้ายมือเป็นส่วนของที่นอนซึ่งวางอยู่บนแท่นไม้ที่ก่อขึ้นราว 1ฟุต วางฟูกขนาดคิงไซส์ไว้ด้านบน
“ เดี๋ยวพี่นอนนี่แหละ..” พูดจบก็เดินไปหยุดหน้าแผงควบคุม ไฟทั้งหมดดับลงเหลือเพียงไฟหัวเตียงสองฝั่ง จากนั้นก็เดินไปหยิบแท็บเล็ตหย่อนตัวลงบนที่นอน
“ ให้ผมนอนที่นี่เหรอครับ” เสือชักไม่แน่ใจ เพราะในห้องมีที่นอนคิงไซส์อยู่ที่เดียว
“ ผู้ชายเหมือนกันคงไม่มีปัญหามั้งครับ” ตายังคงจ้องหน้าจอแท็บเล็ตไป ปากก็พูดราวกับเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ..เจอคำนี้ไปเสือเลยไม่กล้าพูดอะไรต่อกลัวว่าเจ้านายจะหาว่าเรื่องมาก
ทั้งที่จริงๆเขาเกรงใจมากกว่า ..ชายหนุ่มเดินไปหย่อนกายลงอีกด้านของที่นอน
พลิกไปมาอยู่หลายครั้งเพราะไม่ชินที่ ..กว่าจะหลับก็ล่วงเลยไปเกือบห้าทุ่มตรง ส่วนเจ้าของห้องก็หลับในเวลาไล่เลี่ยกัน ..ห้องทั้งห้องตกอยู่ท่ามกลางความสงบ
เสือไม่รู้เลย..ว่าตลอดเวลาที่สิงห์ทำเป็นเล่นแท็บเล็ต ใจของสิงห์เต้นระรัวไปถึงไหนต่อไหน ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองอีกฝ่าย ก่อนจะหลับสิงห์มองแผ่นหลังกว้าง
ได้กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆ กลิ่นเดียวกับที่เขาใช้ แต่ยามแผ่ออกจากร่างของอีกฝ่ายมันกลับยั่วอารมณ์ได้ดีนัก เขาพยายามตัดความคิดบ้าๆออกจากหัวคิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นภายในหนึ่งวัน
ใจไพล่นึกไปถึงวันแรกที่เขาได้เจอกับเสือ..ภาพของเหตุการณ์ที่ฝังลึกในใจ ย้อนกลับคืนมาอีกครั้งจนน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย
ก่อนเจ้าตัวจะรีบตั้งสติและตัดความคิดทั้งหมด ข่มใจให้หลับลง
แต่มันก็เหมือนกล่องต้องห้าม..
ยามถูกเปิดออก ก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก
แม้จะพยายามตัด
พยายามข่มใจ
แต่ยามเมื่อหลับใหลภาพต่างๆในวันนั้น มันย้อนคืนมา ..ความกลัว หวาดหวั่นเกาะกินลึกเข้าไปกลางใจ ภาพร่างคนเป็นๆโดนย่างสดต่อหน้าต่อตา กลิ่นเนื้อที่โดนเผาจนเริ่มสุกส่งกลิ่นหอม ก่อนจะไหม้ไฟจนเป็นตอตะโก
ความน่าสะอิดสะเอียน สยดสยอง ครองคงชัดเจนในโสตประสาท ประสานความกลัวที่เข้าแทรกซึมลึกสุดใจ ..
เสือสะดุ้งตัวตื่นตอนใกล้รุ่ง เมื่อรับรู้ความผิดปกติบางอย่าง ความยวบไหวของที่นอนเกิดขึ้นมานาน และรุนแรงขึ้นจนเขาหลุดจากภวังค์ฝัน ..ชายหนุ่มรีบมองหาสาเหตุอย่างรวดเร็ว และต้องตกใจเมื่อเห็น....
“ คุณสิงห์” ร่างของนรสิงห์นอนตะแคงขดตัว มือและขาทั้งสองเหมือนพยายามตะเกียกตะกายออกจากอันตราย
ปลายเล็บจิกที่นอนจนเผยให้เห็นรอย ..บอกให้เสือรู้ว่าน่าจะเกิดมาหลายนาที ไม่อย่างนั้นผ้าปูคงไม่มีขี้ขุยขึ้นแบบนั้น ..
ร่างขาวเริ่มหอบสั่น น้ำตาไหลพรากราวเจ็บเจียนตาย หากไม่ได้ฟูมฟายออกเสียง ..
ทุกอย่างบอกให้เสือรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทรมานจากอะไรสักอย่าง ..
เขาจึงรีบเข้าใกล้ เรียกสิงห์ให้ได้สติ ...แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้ตัว มือที่กำลังตะกายอยู่ คว้าหมับเข้าที่ร่างของคนที่ใกล้ที่สุด
“ คุณสิงห์เป็นอะไรไปครับ” เขาถามเสียงอ่อน พยายามจะปลอบให้คนฝันร้ายสงบ และเหมือนมันจะได้ผล ..
เสียงนุ่มทุ้มและอ่อนโยน ..ที่ฝังลึกลงในใจ
เหมือนเปิดสลักกลไก ..ที่บอกเจ้าตัวให้รู้ว่าเสียงนี้คือที่พึ่ง เสียงนี้คือสัญญาณของความปลอดภัย ..มือสิงห์คว้าร่างใหญ่ไปกอดแน่น ยอมสงบ
อาการทรมานทุกอย่างยุติลงจนเสือนึกแปลกใจ
พยายามมองหน้าสิงห์อีกครั้ง ..ก็เห็นว่าอีกฝ่ายยังหลับอยู่..
และเหมือนกำลังหลับลึกลงไปอีกครั้ง
เสือพยายามแกะมืออีกฝ่ายออก แต่ก็ไม่หลุด เลยปล่อยเลยตามเลย ให้อีกฝ่ายนอนกอดตนไป
แต่ใช่ว่าเขาจะหลับลงทันที
เพราะสัมผัสอันใกล้ชิด กลิ่นหอมจากเนื้อกาย หรือแม้แต่ผมนุ่มๆที่ชนอยู่ตรงปลายคาง ต่างรวมตัวกันปลุกอารมณ์สับสนวุ่นวายในใจ
ห้วงหนึ่งของความรู้สึกมีความคุ้นเคยแฝงอยู่
‘ เอ๊ะ ..’
มันชัดเจนในด้านความรู้สึก แต่กลับเลือนรางยามคิดถึงรายละเอียด ..
ประหนึ่งดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน..ที่แม้จะสามารถส่องสว่างให้เห็นสรรพสิ่งรอบกาย แต่ตาของเรากลับไม่สามารถจ้องมองดวงอาทิตย์ได้นานๆ ..อำนาจของมันร้อนแรงเกินกว่าจะจ้องมองดู
หากกล้าฝืน ..มินานอำนาจของมันก็จะพรากทุกสิ่งที่มองเห็นไปตลอดกาล ..
เสือจำต้องข่มตานอน ..ปล่อยวางทุกอย่าง แม้สัมผัสจะยังชัดเจนอยู่ทุกขณะจิตก็ตามที
ต่อด้านล่างอีก 2 ช่องนะคะ
:katai5:
-
ต่อค่ะ
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นอยู่หลายครั้ง ..จนเสือรู้สึกตัวอีกครั้ง ดวงตาเปิดออกก็พบกับแสงสว่างของวันใหม่..มือของเจ้านายวางพาดบนหน้าท้องของเขา ไม่ได้เกาะเกี่ยวแน่นแบบเมื่อตอนหัวรุ่ง ร่างแนบชิดวางศีรษะไว้บนไหล่ด้านซ้ายของตน.
ชายหนุ่มลุกจากที่นอนอย่างระวัง ..จากนั้นก็เดินลงไปด้านล่างเพื่อเปิดประตูห้อง
“ คุณสิงห์อยู่ไหมคะ” คนหน้าห้องเป็นหญิงวัยกลางคน ..หล่อนเลิกคิ้วมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความแปลกใจ
“ หลับอยู่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับผมเป็นผู้ช่วยของคุณสิงห์”
“ อ๋อค่ะ ดิฉันมาจากแผนกซักรีด เอาชุดมาส่งค่ะ”
“ ครับ ..แล้วต้องจ่ายเงินเลยไหม” เสือพยักหน้ารับแล้วถามขึ้น
“ ตัดยอดตอนสิ้นเดือนค่ะ ขออนุญาตนะคะ” ร่างอวบตอบคำถาม พลางเลื่อนราวผ้าเข้ามาในห้อง ..
“ ต้องคืนราวไหมครับ ผมจะได้เอาเสื้อผ้าไปเก็บ..”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ..” จากนั้นก็ขอตัวออกจากห้องไป ...เสือยืนมองราวผ้าที่มีชุดที่ซักและรีดเรียบร้อยแล้ว ซึ่งแขวนเสื้อและกางเกงแยกคนละฝั่งกัน ..ดูจากไซส์เสื้อและกางเกงเกือบสิบชุดตรงหน้า
เป็นชุดของเขา 3 ชุด ..
“ 7 โมงแล้วเหรอนี่..” เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง ก็รีบเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว อาบน้ำเตรียมพร้อมสำหรับไปทำงานทันที ..
แม้รู้ว่าคอนโดของสิงห์อยู่ใกล้รถไฟฟ้า และสามารถเดินทางไปถึงที่ทำงานภายในเวลา 10 นาที คนตัวสูงเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ เดินมาหยุดหน้าราวเสื้อผ้า และเลือกเสื้อเชิ้ตกรอมศอกสีชมพูอ่อนกับกางเกงทำงานสีดำมาสวมอย่างรวดเร็วไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย ..จากนั้นก็เดินกลับไปที่ชั้นสองเพื่อปลุกคนเป็นนาย
“ ตื่นนานรึยังครับ” เสือทักขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายนั่งพิงหลังกับหัวเตียง ท่าทางยังงัวเงีย
“ เพิ่งตื่นครับ”
“ เป็นอะไรไหม ..หน้าคุณสิงห์ดูซีดๆนะ”
“ ปวดหัวนิดหน่อยครับ ..มันปวดหนึบๆ ปวดตาด้วย ไม่รู้ว่านอนน้อยหรือยังไง” เสียงพร่าบอกอาการของตนเอง เสือเลยนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอนหัวรุ่ง แต่เขาก็ไม่พูดถึงให้สิงห์ต้องลำบากใจ
“ มียาไหมครับ ..”
“ ไม่มีครับ ..ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อวานนี้แหละ เมื่อก่อนมานอนบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง” ร่างโปร่งยันตัวลุกจากที่นอน เดินไปหยุดหน้าตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่สามารถเดินเข้าไปได้ จากนั้นก็ถอดเสื้อนอนตัวใหญ่เหลือเพียงกางเกงขาสั้นตัวเล็ก
คนมองถึงกับตะลึงลาน เพราะเนื้อตัวของอีกฝ่ายขาวกระจ่างจนไม่อยากจะละสายตา แม้รู้ว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่สิงห์กลับแตกต่าง ..ท่าทีทุกอย่างของสิงห์เป็นไปอย่างธรรมชาติ เขาหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้บนราวขึ้นพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ไม่นานสิงห์ก็แต่งตัวเสร็จ เขาเดินลงมาด้านล่างด้วยท่าทางสดชื่นขึ้นกว่าตอนตื่น ..ได้กลิ่นหอมๆ ลอยมาจากครัวเลยเดินตามกลิ่นมา ก็เห็นพ่อเสือหนุ่มกำลังอุ่นอาหาร และชงกาแฟอยู่
“ ทำอะไรอยู่ครับ หอมเชียว”
“ ผมไปซื้อพวกขนมจีบที่เซเว่น ด้านหน้าทางเข้าคอนโดมาครับ ..เอ่อ ขอโทษนะครับที่ใช้ครัวโดยไม่บอกก่อน”
“ ไม่เป็นไรครับ บอกแล้วยังไงว่าทำตัวตามสบาย ..ไม่เห็นต้องขอโทษเรื่องเล็กๆแบบนี้เลย” สิงห์ยิ้มใสส่งให้จริงใจ
“ ยังปวดหัวอยู่รึเปล่าครับ” เขาวางจานกระเบื้องที่มีขนมจีบ และซาลาเปาอยู่เต็มจาน ลงบนเคาน์เตอร์บาร์หน้าสิงห์
“ ครับ”
“ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวกินขนมจีบ ซาลาเปาเสร็จค่อยกินยานะ ผมซื้อมาให้แล้ว” น้ำเสียงอบอุ่นราวพี่ใหญ่บอกด้วยความอ่อนโยน ..และใจของสิงห์ก็สัมผัสความห่วงใยที่ส่งมาได้ดี ..
“ คุณสิงห์ชอบกินกาแฟแบบไหนครับ” เขาหยิบแก้วน้ำร้อนออกมาจากไมโครเวฟ แล้วถามขึ้น
“ กาแฟ 2 ครีม 1 น้ำตาล 1 แต่วันนี้ขอกาแฟดำดีกว่าครับ ..รู้สึกเหมือนตื่นไม่ดี” ปากบอกไปด้วยเสียงที่ใสขึ้น พลางจิ้มขนมจีบใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ปกติถ้าอยู่บ้านก็มักจะกินมื้อเช้ากับครอบครัว
มีพ่อ อาและอาสะใภ้ บางทีก็มีน้องชายมาร่วมโต๊ะด้วย อาหารเช้าหลักๆถ้าไม่ใช่แบบตะวันตก ก็จะเป็นข้าวต้ม หรือโจ๊กเสียส่วนใหญ่ ถ้าวันไหนรีบๆ ก็แวะซื้อแซนวิชสักชิ้น ก็อยู่ได้ไปจนถึงตอนเที่ยง
“ พี่เสือนี่ดูคล่องจังเลยนะ ..อย่างกับพ่อศรีเรือน”
“ พ่อศรีเรือน ..ช่างคิดนะครับ ไม่คิดว่านักเรียนนอกจะรู้สำนวนแบบนี้ด้วย”
“ รู้ได้ยังไงครับ”
“ ก็ผมเห็นรูปที่วางอยู่ที่โต๊ะทีวีนะครับ เพิ่งรู้ว่าคุณสิงห์เรียนจบจากอังกฤษ ผมดูแล้วไม่เห็นเหมือนเลย ..”
“ ทำไมละครับ”
“ ก็อย่างที่รู้ครับว่าผมอยู่มาหลายฝ่าย ..และแทบทุกฝ่ายที่ย้ายไปต้องมีนักเรียนนอกอย่างน้อย 1 คน ..แต่ละคนที่ผมรู้จัก ถ้าไม่ไทยคำอังกฤษคำ ก็พูดไทยไม่ชัดไปเลย”
“ อ๋อ..” สิงห์รับด้วยรอยยิ้มขำๆ นานๆจะได้ยินเสือพูดยาวๆสักที แถมยังออกแนวเม้าท์อีกด้วย
เสือกับสิงห์อาจไม่ทันสังเกตว่าบรรยากาศระหว่างทั้งสองเริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนไป เวลาเพียง 1 วันกว่าที่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา ได้เปลี่ยนแปลงช่องว่างระหว่างเจ้านายกับลูกน้องไป
ความผ่อนคลาย สบายๆยามได้คุยกัน เป็นสิ่งแรกที่เกิดขึ้น ..
.
.
.
.
“ เอาเส้นนี้ดีกว่าครับ” ก่อนออกจากห้อง สิงห์บอกให้เสือเปลี่ยนมาใช้กระเป๋าเป้ใบใหม่ที่ซื้อมาเมื่อวาน แม้กระทั่งเข็มขัด รองเท้า ก็เช่นกัน และเหลืออย่างสุดท้ายคือเนคไท
“ เมื่อวานเราซื้อแบบนี้มาด้วยเหรอครับ” เสือจำได้ว่าเลือกเนกไทมาสี่เส้น แต่เส้นที่อยู่ในมือสิงห์ไม่คุ้นตา เนคไทเนื้อดี สีดำสนิท แต่เป็นปลายตัด เลยดูแปลกและทันสมัย ไม่ทางการเกินไป ..
สิงห์ไม่ตอบคำถาม ยัดเนคไทใส่มืออีกฝ่าย เสือเลยจับมาคล้องคอผูกอย่างคล่องแคล่ว แต่เมื่อผูกเสร็จกลับสั้นแปลกๆ
“ ปลดใหม่ครับ”
“ คุณสิงห์ เอ่อ..” เสือที่ปลดปมออกจนคลายเป็นเส้นเดียวเหมือนทีแรก ตกใจเล็กน้อยเมื่อคนที่สูงน้อยกว่าเดินมาหยุดตรงหน้า จับปลายทั้งสองของเนคไทตวัดผูกให้อย่างรวดเร็ว
ชั่วขณะหนึ่ง..เสือเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะไป
“ เสร็จแล้วครับ แล้วไปทำงานกันดีกว่า” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อย เดินผละออกไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง เสือรีบหยิบของแล้วเดินตามออกไปทั้งที่ใจเพิ่งหายตื่นเต้น
สองหนุ่มมาถึงที่ทำงานตอน 8 โมงครึ่ง ..มาถึงก็เห็นนุสราและสมาพรประจำที่ของตนเรียบร้อยแล้ว ...สองสาวดูจะตื่นเต้นกับลุคใหม่ของผู้ช่วยหนุ่มอย่างมาก โดยเฉพาะสมาพรที่ชมไม่ขาดปาก..
เสือเห็นสมาพรเองก็เปลี่ยนการแต่งตัว ผมตัดเข้าทรงใหม่ดูโฉบเฉี่ยวทันสมัย คิดในใจว่าเมื่อวานสมาพรก็คงผจญอะไรๆเหมือนกับเขาเช่นกัน แต่สมาพรก็คงชอบตามประสาผู้หญิงๆ ได้ซื้อของแต่งตัวใหม่ เป็นอะไรที่ถูกใจอยู่แล้ว ..
งานวันที่สองไม่มีอะไรมากนัก เสือกับสมาพรถูกสิงห์เรียกไปพบตอนบ่าย และมอบหมายงานให้ทั้งสองเรียนรู้วิธีการใช้อุปกรณ์ โปรแกรม การนำเสนอต่างๆ
โดยได้คอมพิวเตอร์พกพาน้ำหนักเบาไม่ถึง 1.5 กิโลมาคนละเครื่อง เป็นของคู่ชีพเช่นเดียวกับโทรศัพท์สมาร์ตโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่มีฟังก์ชั่นพิเศษ มากมายรวมทั้งฟังก์ชั่นโปรเจคเตอร์..
“ โทรศัพท์ให้ติดตัวไว้นะครับ เผื่อฉุกเฉินตอนนำเสนองานยังมีของสำรอง แต่เครื่องหลักที่ต้องใช้ให้คล่องคือเครื่องนี้” สิ่งที่วางอยู่ตรงหน้าเป็นเครื่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อย ด้านล่างมีก้าวขาพับเข้าไปสามารถเปิดออกมาทำเป็นขาตั้งให้กลับกล่องสี่เหลี่ยม
“ เครื่องฉายโปรเจคเตอร์พกพา ..” เทคโนโลยีใหม่ ขนาดกะทัดรัดที่ทันสมัย คมชัดไม่ต่างจากเครื่องใหญ่ มันสะดวกสบาย เพียงต่อกับพาวเวอร์แบงก์ ( แบตเตอรี่สำรอง) ก็สามารถเล่นไฟล์ต่อเนื่องได้เกือบ 5 ชั่วโมง
“ คู่มือวิธีการใช้ ให้ศึกษาไว้ให้คล่องรวมถึงโปรแกรม การนำเสนองานต่างๆ”
ทั้งบ่ายสองผู้ช่วยเลยต้องศึกษาและฝึกใช้งาน ของที่ได้มาให้คล่องและถือเป็นของติดกายสำคัญ...
ต่ออีกช่องข้างล่างค่ะ .... :katai5:
-
ต่อช่องสุดท้ายค่ะ
เมื่อเลิกงาน..เสือกับสิงห์ก็กลับมาที่คอนโด เจ้านายหนุ่มขอตัวไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองสบายๆ เป็นเสื้อโปโลสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสี่ส่วนสีครีม
เสือรับหน้าที่สารถี ..ขับรถไปยังบ้านของตนอย่างคล่องแคล่ว แม้จะเดินทางโดยเรือมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็คุ้นเคยกันถนนหนทางดี..และจัดว่าเป็นคนขับรถนุ่ม ..บ้านของเสืออยู่ไม่ห่างจากคอนโดของสิงห์นัก
พอลงจากสะพานใหญ่ ก็หักหัวเลี้ยวเข้าซอยที่กว้างพอให้รถยนต์สองคันวิ่งสวนกัน ด้านหน้ามีตึกแถวเก่าๆอยู่ ..ส่วนอีกด้านก็ติดกับแม่น้ำใหญ่
“ แถวบ้านพี่น่าอยู่จัง ..ติดแม่น้ำด้วย”
“ ครับ ปกติเวลาไปทำงานผมก็นั่งเรือไปครับ” คนขับยิ้มเล็กน้อยมองดูเจ้านายที่กำลังเกาะกระจกมองดูวิวฝั่งแม่น้ำที่กว้างใหญ่ ภาพเรือสัญจรไปมาท่ามกลางแสงตะวันยามใกล้อัสดง สาดแสงส้มงดงามจับริ้วน้ำ
“ เหรอครับ ดีจัง ..นั่งเรือรถไม่ติด ว่าแต่แถวบ้านพี่อยู่ในแนวส่วนต่อขยายรถไฟฟ้าด้วยใช่ไหมครับ”
“ ครับ แต่ห่างออกไปอีกด้านของถนนครับ ..” คนขับตอบ
“ อีกไม่นานทางฝั่งโน้นก็จะมีการขยายถนนเพิ่ม”
“ คุณสิงห์รู้ได้ยังไงครับ”
“ ก็บริษัทที่ประมูลงานขยายถนนคือบริษัทในเครือสิงหบดีกรุ๊ปยังไงละครับ”
“ ผมนึกว่าบริษัทจะสร้างพวกตึก พวกคอนโดอย่างเดียวเสียอีก”
“ ไม่ไหวหรอกครับ ..ยิ่งคอนโดความเสี่ยงยิ่งสูง งานสาธารณูปโภคอย่างสร้างถนน สถานีรถไฟฟ้า รางรถไฟฟ้า งานพวกนี้ถ้าประมูลได้ ก็ไม่ต้องเสี่ยงอะไร ไม่เหมือนกับพวกตึก คอนโดที่ต้องมาลุ้นเรื่องยอดขายอีก”
รถ SUV สีขาวคันใหญ่แล่นเลียบไปทางถนนสายริมน้ำ
ก่อนจะเลี้ยวขวาเข้าซอยแล่นจอดที่หน้าบ้านไม้สองชั้นสีขาว ..มีอาณาบริเวณพอสมควร
“ เดี๋ยวผมไปเปิดประตูให้ครับ”
“ เดี๋ยวผมเปิดให้ก็ได้ พี่เสือจะได้ไม่ต้องขึ้นลงรถ” เจ้านายรีบอาสาลงจากรถไปเปิดประตูรั้วทันที...เสือเลยขับรถเข้ามาจอดเทียบด้านหน้าตัวบ้าน ..จากนั้นก็ช่วยกันขนของเข้าบ้าน ..
“ เอ้าเสือ กลับมาแล้วเหรอ” อรุณีเดินออกมาจากครัว ทักทายลูกชายเสียงสดใส ความจริงได้ยินเสียงรถตั้งแต่แรกแล้ว ..แต่กำลังผัดผักค้างอยู่เลยเพิ่งออกมา
“ สวัสดีครับแม่”
“ โอ้โห ..ไปทำอะไรมานี่ไอ้เสือ” เมื่อได้เห็นคนเป็นลูกเต็มตา ก็อดจะทักไม่ได้ เพราะลูกชายดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคน
“ แม่อย่าทักสิ ผมเขินนะ ...อ่อ นี่คุณสิงห์เจ้านายใหม่ของผม” เขินทุกครั้งเวลาโดนทัก ยังไม่ยักจะชิน เลยรีบเปลี่ยนเรื่องผายมือไปยังชายที่สูงน้อยกว่าตนแล้วแนะนำให้แม่ได้รู้จัก
“ คุณพระ !!! นี่มันพระเอกชัดๆ พ่อคุณ ...ยังกับพระเอกเกาหลี ” หญิงร่างเล็กมองเจ้านายของลูกอย่างตื่นเต้น เพราะคนตรงหน้าหล่อจัดจนคอละครอย่างอรุณี ต้องใจสั่น
“ สวัสดีครับคุณน้า”
“ สวัสดีค่ะ น้าชื่ออรุณีนะคะ เรียกน้านีก็ได้ค่ะ...คุณสิงห์”
“ ครับ น้านี” สิงห์เผยยิ้มหวาน..ตาสุกใส สะกดคนตรงหน้าได้ดีชะงัด แม้แต่เสือที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยังแอบขำอยู่ในใจ ..
‘ โดนเข้าให้แล้ว’ ยิ้มแบบสิงห์..ดูจะได้ผลเสมอ ไม่ว่ากับใคร..
“ คุณสิงห์อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะคะ”
“ ผมเกรงใจครับ”
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ...”
“ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ” คนตาสวยยิ้มใสส่งให้อีกครั้ง อรุณีเลยรีบกลับไปในครัวทำอาหารเพิ่มอีกอย่างสองอย่าง ต้อนรับนายใหม่ของลูกชาย
“ คุณสิงห์นั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บบนห้องก่อน” เสือขอตัวหยิบถุงที่ซื้อมาขึ้นชั้นสองไป ส่วนสิงห์ก็เดินไปนั่งหน้าโทรทัศน์ ..มองดูรอบบ้านด้วยความสนใจ
บ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่นัก แต่มีบริเวณค่อนข้างกว้างขวาง ..
ร่มรื่นด้วยไม้ใหญ่นานา แต่งสีสันด้วยไม้ดอกสีสวยงาม ...ส่วนในบ้านก็ตกแต่งง่ายๆ เน้นความโล่งสบาย มีลมพัดตลอดโดยไม่ต้องเปิดพัดลม ..
สิงห์นั่งอยู่สักพัก ..ก็รู้สึกเหมือนโดนจ้องมอง ..
“ พี่เป็นใคร..มาอยู่ในบ้านหนูได้ยังไง” คนถามเป็นเด็กผู้หญิงผมยาวหน้าตาน่ารัก แต่แววตาแห้งแล้ง ..สวมเสื้อกระโปรงสีน้ำตาลเข้ม
“ น้องอุ่นใช่ไหม พี่ชื่อสิงห์ทำงานที่เดียวกับพี่เสือ” เขาจำได้ว่าเด็กตรงหน้าเป็นใคร ข้อมูลที่อาสะใภ้เอามาให้เมื่อเย็นวันอาทิตย์ ยังแจ่มชัดอยู่ในหัว
“ สวัสดีค่ะ..”
“ สวัสดีครับ เรียนป.ไหนแล้วครับ” สิงห์ถามพร้อมยิ้มกว้างอย่างชนิดที่ใครเห็นก็ต้องตกหลุม โหมดรักเด็กสวมสิงลงมาทันควันทั้งที่ปกติเกลียดเด็กอย่างกับอะไรดี แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเสือที่อยากเลี้ยงดันมีเรือพ่วง ..
ทางเดียวที่ต้องทำคือต้องมัดใจเด็กให้เร็วที่สุดเพื่อกรุยทางต่อไปในอนาคต
“ พ่อไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้าค่ะ..”
‘ เวรแล้วสิงห์เอ๊ย ’ คนหน้าหล่อถึงกับกุมขมับ ..ขุดบ่อล่อปลามานักต่อนักก็ไม่เคยพลาด ดันมาพลาดกับเด็กหญิงตรงหน้า ..
“ คนแปลกหน้าที่ไหนจะมานั่งอยู่ในบ้านคนอื่น...”
“ ก็ขโมยยังไงคะ พ่อบอกว่าคนที่เข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต เรียกว่าขโมย”
“ แหม ..หนูจ๋า ถ้าอย่างนั้นไปถามพ่อหรือย่าก็ได้ครับว่าพี่เป็นขโมยไหม” พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะใจเย็น ไม่เผยร่างมารออกมาขู่เด็ก ..
“ ไม่ได้หรอกค่ะ ..ถ้าหนูไปถาม เดี๋ยวพี่ก็ขโมยของได้”
“ ถ้าอย่างนั้นหนูจะนั่ง จะมอง จะจ้องเชิญเลยนะจ๊ะ..” สิงห์จนปัญหาจะต่อปากต่อคำ หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองโทรหาเสือทันที ...
“ ลงมาข้างล่างด่วน ...” เขาพูดสั้นๆ แล้วก็วางสาย ชั่วครู่เสือก็เดินลงพร้อมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ...เดินมาหาสิงห์ด้วยความแปลกใจที่จู่ๆเจ้านายก็โทรมาหาทั้งที่อยู่ที่เดียวกันแท้ๆ
“ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ ช่วยเคลียร์กับลูกสาวพี่ให้หน่อย ..มาหาว่าสิงห์เป็นขโมย” อย่างกับเด็กๆ รีบฟ้องทันทีที่เห็นหน้าคนตัวสูง แถมยังเปลี่ยนมาใช้คำแทนตัวอีกแบบที่ดูสนิทขึ้นอีกระดับ
“ อุ่น นี่คุณสิงห์เป็นเจ้านายของพ่อ”
“ พ่อ พ่อไปทำอะไรมา...เหมือนไม่ใช่พ่อเลย” สิงห์ตวัดตามองเจ้าเด็กผู้หญิงวัย8 ขวบ สาบานเถอะว่านี่เป็นคำพูดของเด็กวัย8 ขวบ ไอ้ความน่ารักขี้อ้อนตามประสาเด็กมันหายไปไหนหมด ...
“ อย่าเปลี่ยนเรื่อง ..ขอโทษคุณสิงห์หรือยัง ที่ไปว่าคุณสิงห์เป็นขโมย”
“ ค่ะ ขอโทษค่ะ” เจ้าตัวน้อยหันมาทางสิงห์ยกมือไหว้ง่ายดาย จนสิงห์นึกแปลกใจว่านี่มันเด็กคนเดียวกับที่เถียงเขาเมื่อกี้หรือเปล่า
“ สรุปว่าเราไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้วนะ”
“ ค่ะ ..ลุงสิงห์” ร่างมารของสิงห์แทบจะเผยในทันทีที่ได้ยิน ไอ้คำพูดเรียบๆ แต่ยิ้มร้าย นั่นมันก๊อปมาจากละครหลังข่าวชัดๆ
“ หนูจ๊ะ ...เรียกพี่ก็พอ” ลุงหมาดๆ กัดฟันบอก เสือชักหนาวๆร้อนๆกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
“ ก็พ่อบอกว่าลุงเป็นเจ้านายของพ่อ ..หนูก็ต้องเรียกว่าลุงสิคะ” แหมนางหนู ก่อนหน้านี้ยังเรียกสิงห์ว่าพี่แทบทุกคำ ..อยู่ๆก็มาเปลี่ยนเฉย
“ น้องอุ่น ..” เสือพยายามจะปราม แต่สิงห์ยกมือขึ้นห้าม ...มองตรงไปที่หนูอุ่นด้วยสายตาสิงห์
“ หนูจ๊ะ พ่อของหนูเพิ่งเริ่มงานกับพี่ได้สองวัน ..หนูคงไม่อยากให้พ่อหนูโดนไล่ออกใช่ไหมจ๊ะ เพราะฉะนั้นอย่าขัดใจพี่...เข้าใจไหม” ปากยิ้มแสนหวาน แต่วาจาเชือดเฉือน ตาสุกใสเปลี่ยนเป็นฉายแววร้ายๆอย่างชนิดที่สามารถฆ่าคนให้ตายได้ทันที
“ ค่ะ พี่สิงห์”
“ ต้องอย่างนี้สิจ๊ะ พี่รู้ว่าน้องอุ่นเป็นคนฉลาด คงไม่ทำอะไรให้พ่อเดือดร้อนหรอกใช่ไหม ..” ปิดจ๊อบแรกอย่างงดงาม เมื่อลูกเสือยอมศิโรราบไม่แผลงฤทธิ์ต่อ ..
เสือนึกทึ่งอยู่มากที่สิงห์ปราบแม่ลูกสาวจอมแก่น เจ้าตรรกะของตนได้ในครั้งนี้ แม้วาจากับท่าทางของเจ้านายจะดูเกินเลยไปบ้าง ..แต่ก็ถือว่าทำได้ดี มื้ออาหารเย็นเริ่มต้นขึ้น แขกดูจะเป็นที่ถูกอกถูกใจของอรุณีอย่างมาก ..ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอจนมื้ออาหารผ่านไป ..
สิงห์กลับมาที่ห้องของตนตอน 3 ทุ่มตรง
ในใจรู้สึกอบอุ่นประหลาด..ภาพบ้านของเสือที่มีสมาชิกเพียงสามคนกับบ้านหลังไม่ใหญ่ไม่โต แต่กลับอบอุ่นเต็มไปด้วยความรัก ..แม้ไม่พูด แต่ก็สัมผัสได้ชัดเจน ..
นึกแล้วก็สะท้อนใจถึงครอบครัวตนเอง ..แม้ใครต่อใครในบ้านจะรักสิงห์มากมายเพียงใด แต่เขาก็ยังคงรู้สึกขาด ..อ้อมกอดและไออุ่นจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ
ทุกอย่างมันเลือนราง..
โลกอันแสนสวย เต็มไปด้วยความสุข ..พลันมลายลงเมื่อตอนสิงห์อายุ 12 ปี วันที่ได้รู้ว่าพ่อผู้แสนดี แฟมิลี่แมนสุดอบอุ่น แท้จริงเป็นเพียงภาพมายา เป็นแค่หน้ากากที่ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพ่อสวมไว้..
นับตั้งแต่นั้น ..รอยร้าวระหว่างสิงห์กับพ่อก็กลายเป็นรอยใหญ่ ไม่มีวันที่จะประสานกลับเป็นหนึ่งเดียว ..
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ ..หวังว่าคงชอบกันนะคะ ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษ
** 1 : ปัญหาเดิม ย่อหน้าแปลกๆ พยายามจัดแล้วแต่ยังเหมือนเดิม เข้าๆหุบๆ
หงุดหงิดเล็กน้อย
**2 : ตอนที่ 7 มาต่อสัปดาห์หน้าค่ะ คงราวๆวันพุธ วันพฤหัส
:mew3:
บะบายค่ะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
สนุกมากกกกกกกก
-
ว่าที่คุณแม่ปราบคุณลูก ซะอยู่หมัดเลยยยยย :laugh: o18
-
นั่นคือการแสดงอาการรักเด็กใช่ไหม เหมือนหลุดนิสัยจริง ๆ ออกไปมากกว่านะนั่น :a5: :laugh:
-
จัดหน้ายังไง ไม่สำคัญเท่ามาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะค๊าาาา
แต่จัดหน้าแบบนี้นี่ก็ดีอยู่แล้วค่ะ ดูไม่ออกว่ามีปัญหาเลย
-
จะมีมุ้งมิ้งให้อ่านมั้ยง่า :hao6:
อยู่ต่อเลยได้ไหมมมมม อย่าค้างไว้สิบตอนเลยหนา :mew6:
-
โห้ววววววววววว
จัดการน้องอุ่นซะอยู่หมัด 555555
เมื่อไหร่จะรัก จะหวานกันสักทีนะน๊าาาาา 5555
-
ค้างงงง
-
โหรอบนี้ยาวมาก หนำใจเลยทีเดียว
น้องอุ่นต้องระวังตัวดีๆ ย่าไปแหย่สิงห์ เดี่ยวเสือจะแย่เอา 5555
-
นังน้องอุ่นนี่ ทำใจให้รักไม่ได่ง่ะ
มะชอบเด็กปากเสีย
-
เข้าทางแม่ เข้าทางลูก
พี่เสือหนีไม่พ้นแล้ววววว :hao7:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วเพลินนะ
ชอบจัง การใช้คำ สำนวนต่างๆ
อ่านแล้วเพลินดีๆลื่นไหล
มาก ยอมรับติดเรื่องนี้แงมเลย
ยิ่งอ่านยิ่งไม่พอ
-
ตอนนี้ว่าที่คุณแม่กับคุณลูกอาจจะยังดูเชิงกันอยู่
แต่ถ้าเข้าขากันเมื่อไหร่ 2แสบได้แท็คทีมกัน
รับรองพ่อเสือตายแน่
-
มาติดตามด้วยคนหลงเสน่ห์สิงห์เข้าไปเต็มเปา มารอพี่เสือตกอยู่ในกำมือหนูสิงห์
-
ไม่ชอบน้องอุ่นไม่ชอบอย่างแรง
สิงห์ จัดการเด็กปากเสียให้ได้นะลูก
-
รอค่ะ นับวันรอ ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
น้องอุ่นอยากได้แม่ใหม่เป็นพี่สิงห์มั๊ยค่ะ เอิ๊กๆๆๆ
-
ตอนนี้ยาวดีเนาะ พี่เสือนี่คงกำลังหวั่นไหวกับน้องสิงห์แน่เลย ว่าแต่วิธีปราบลูกเสือนี่เด็ดจริง ถึงไม่ชอบเด็กก็ทนเอาหน่อยนะสิงห์
-
น้องอุ่นเกือบทำคุณพ่อตกงานแล้วมั้ยล่ะ อยากให้พี่เสือรู้ใจตัวเองเร็วๆ :katai1: รอต่อไปนะคะ :impress2:
-
:L2:
เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากค่ะ
ังอ่านไม่จบ
แต่ขอเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนก่อน
:pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
สนุกน่าติดตามดีค่ะ รอตอนต่อไปค่า
-
สิงห์น้อยเรา ปราบเด็ก :m4:
-
น้องสิงห์นี้เจ้าเล่นักนะ รอติดตามแผนจับพี่เสือนะคะว่าจะน่าสนใจแค่ไหน ^^
ถึงจะทำให้น้องอุ่นยอมลงให้ได้แล้ว น้องสิงห์ก็ต้องใช้ใจมัดใจน้องอุ่นให้ได้ล่ะ
ปล. คนแต่งก็สู้นะคะ เป็นกำลังใจคนแต่งหน้าใหม่จ้า
-
มาอ่านวันแรกเลย
สนุกค่ะๆ ดำเนินเรื่องดี พัฒนาความสัมพันธ์แบบค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ :katai2-1:
แอบฮาสิงห์ปราบว่าที่ลูกสาว แหม อย่างงี้อยู่กันยืดแน่ :laugh:
อยากรู้จังว่าอะไรทำให้สิงห์กับพ่อผิดใจกัน :hao4:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เรื่องนี้น่าติดตามค่ะ ชอบการดำเนินเรื่องด้วย ไม่ดูเอื่อยเกินแล้วก็กระชับดีค่ะ
ว่าแต่ สิงห์ จะเอาชนะใจ น้องอุ่น ลูกน้อย พี่เสือ ได้หรือเปล่าน้า
อยากรู้เรื่องของ สิงห์ กับ คุณพ่อ จังว่ามีเรื่องบาดหมางอันใดกัน
รอตอนต่อไปจ้า
อิอิ
-
:mew3:
-
สิงห์ปราบลูกเสือได้สุดยอดมาก
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกก
-
:mew3:
-
เรื่องสนุกดีเราชอบน้องสิงห์น่ารักอ่านถึงตอนที่4แต่ขอมาให้กำลังใจคนเขียนก่อนแล้วจะไปอ่านต่อ
อย่าพึ่งน้อยใจน้าเรื่องที่คนมาเม้มน้อยเพราะบางคนอาจเหมือนเราที่รอให้มีหลายๆตอนก่อนแล้วคอยเริ่มอ่านก็ได้
แต่เรื่องนี้สนุกเดี๋ยวมีคนอ่านตามมาแน่ๆจ้าขออย่างเดียวอย่าาหายหืรือทิ้งกันไปก่อนน้า55555
-
เริ่มหวั่นไหวมากขึ้นแล้ว
-
รออ่านรอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งและพี่สิงห์งาบพี่เสือนะคะ ฮุๆๆๆ
-
จะมาตจ่อยังนะ :katai5:
-
หนุกมากคับ!
-
7
แรงดึงดูด 2
(http://i103.photobucket.com/albums/m151/purirat2811/Tabban2_zps194ddf8a.jpg) (http://s103.photobucket.com/user/purirat2811/media/Tabban2_zps194ddf8a.jpg.html)
น้องสิงห์ VS พี่เสือ
สมาพรได้ตารางและนัดหมายต่างๆของมิสเตอร์คาโน่มาเรียบร้อย ทั้งยังผูกสัมพันธ์กับเลขาของคาโน่อย่างชนิดเหนียวแน่น ..หากมีอะไรทางโน้นจะรีบโทรมาบอก
“ คุณคาโน่จะกลับมาเมืองไทยวันเสาร์นี้ ..ถ้าอย่างนั้น ก็เริ่มปฏิบัติการวันจันทร์หน้าละกันครับ พี่นุสช่วยสมัครฟิตเนสที่คุณคาโน่ไปให้ฝ่ายเราทุกคนด้วยนะครับ” ภาพที่ฉายบนแผ่นผ้าใบสีขาวในห้องประชุมฝ่าย เผยให้เห็นตารางนัดหมายต่างๆที่ สมาพรเตรียมมาอย่างเป็นระเบียบ ถือโอกาสลองโปรแกรมและเครื่องฉายโปรเจคเตอร์พกพาที่ได้มาไปในตัว
“ แต่เจ๊กับคุณนุสประจำออฟฟิศไม่ใช่เหรอคะ”
“ ครับ แต่ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับด่านแรกที่เจ๊พรฝ่าไปได้ ต้องขอบคุณมากเลยนะครับ ผมไว้ใจคนถูกจริงๆ” สิงห์ยิ้มกว้าง เก่งเรื่องการพูดมัดใจคนอย่างชนิดที่คนฟังแทบไม่รู้เลย ..
“ แต่ช่วงปฏิบัติการ เจ๊พรกับพี่นุสก็ต้องเลี่ยงตารางอย่าให้ชนกันนะครับ ตอนนี้ผมยังไม่อยากให้คุณคาโน่เห็นทีมเราทั้งหมดในทีเดียว ขืนวันไหนเจ๊พรอยู่กับเลขาคุณคาโน่จะแจ็กพ็อตเอาได้”
“ โอเคค่ะ ..”
“ นอกจากงานนี้ ฝ่ายเรายังได้รับมอบหมายงานใหม่มาอีก 1 ชิ้นนะครับ” พูดจบก็ส่ง แฟลชไดร์ฟต่อเข้ากับเครื่องฉายโปรเจคเตอร์ตัวเดิม จากนั้นก็กดรีโมตบังคับเปิดไฟล์ที่ต้องการ
“ โฆษณาโครงการที่ชะอำนี่คะ” ภาพวิดีโอที่กำลังเล่นอยู่ เป็นภาพโครงการคอนโดหรูริมหาดชะอำ ที่ฮือฮาไปทั่วในวงการอสังหา เพราะบริษัทกล้าลงทุนทำโครงการหรูระดับไฮเอนด์มูลค่าหมื่นล้าน ขณะเศรษฐกิจเมืองไทยยังลูกผีลูกคน ..
“ ครับเจ๊ ..แต่พอดีอาณี ผมหมายถึงคุณดารณีผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่รับผิดชอบ ต้องไปติดต่องานที่ต่างประเทศกับคุณนรชาติ ประธานเลยมอบหมายให้ฝ่ายเราดูแลงานนี้”
“ แล้วเราต้องทำอะไรกันบ้างครับ” เสือที่นั่งฟังมานานถามขึ้น
“ ฝ่ายเราจะดูแลภาพรวมของกองถ่ายนะครับ ส่วนงานอื่นๆ รองผู้จัดการฝ่ายสัมพันธ์รับผิดชอบไว้แล้ว”
“ โครงการที่ชะอำ แสดงว่าเราต้องไปที่ชะอำด้วยใช่ไหมคะ” แค่คิดคนถามอย่างสมาพรก็ตื่นเต้น ยังติดใจโรงแรมที่ไปสัมมนาเมื่อปลายสัปดาห์ก่อนได้ดี
“ ครับ ..วันเสาร์อาทิตย์นี้จะมีถ่ายที่ชะอำ ส่วนสัปดาห์หน้าก็จะเก็บในสตูกับที่โครงการสาธร ”
“ ทำไมถ่ายทำนานอย่างนี้ละคะคุณสิงห์ ..” เลขาสาวถามขึ้นบ้าง เพราะคุ้นเคยกับบริษัทดี และเคยไปดูการถ่ายทำโฆษณาตัวก่อนๆของบริษัทมาบ้าง
“ จริงๆมันเป็นความลับนะครับ แต่รู้กันในฝ่ายเราคงไม่เป็นไร ..คอนเซ็ปต์ของงานชิ้นนี้คือ รักแรกพบ ..จะมีสองแบบคือโฆษณาความยาว 1 นาทีครึ่ง กับอีกแบบที่จะฉายทางอินเตอร์เน็ต เป็นหนังสั้น 2 ตอน ตอนละ 10 นาที ”
“ แสดงว่างานใหญ่ใช่ไหมคะ” ผู้ช่วยสาวใหญ่ถาม
“ ครับ ..เราจะเดินทางออกจากที่นี่ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ไปพักที่ชะอำสามคืนคือ วันศุกร์ วันเสาร์ อาทิตย์ กลับวันจันทร์ตอนสายๆ ไม่ทราบว่าพี่สองคนสะดวกหรือเปล่า”
“ เจ๊สบายมากค่ะ เรื่องเที่ยวเจ๊ถึงไหนถึงกัน ..ว่าแต่น้องเสือไปได้ไหมคะ ที่บ้านมีแต่ผู้หญิง”
“ ได้ครับ..” เพิ่งเริ่มงานแบบนี้เสือไม่กล้าอิดออดหรอก ยิ่งได้ยินว่าเป็นงานสำคัญ เลยยิ่งอยากจะทำ
“ พี่ชวนน้านีกับน้องอุ่นไปด้วยก็ได้นะ ..เจ๊พร พี่นุสก็เหมือนกัน ถือว่าไปเที่ยวก็แล้วกัน ..ยังไงก็แจ้งพี่นุสอีกทีนะครับว่าจะไปกี่คน ” สิงห์สบช่องรีบเสนอทันที แม้เสือจะตอบตกลงแต่เขาก็อ่านออกว่าเสือไม่ค่อยสบายใจนัก
“ ค่ะ/ครับ”
“ เดี๋ยวพี่เสืออยู่คุยกันหน่อยนะครับ ..” สองสาวเลยขอตัวออกจากห้องประชุมไป ส่วนสิงห์ก็เรียกให้เสือเดินไปคุยกันที่ห้องทำงาน ..นายหนุ่มเดินไปเอนหลังบนเก้าอี้โซฟาที่เพิ่งเอามาตั้งไว้ข้างๆน้ำตกจำลอง ..
“ นั่งสิครับ” เสือเลยทรุดลงนั่งห่างออกไปเล็กน้อย
“ บ้านพี่เสือพี่แต่ผู้หญิงเหรอครับ ..” แม้จะพอรู้ประวัติมาจากซองเอกสารที่อาสะใภ้ส่งมาให้ แต่ก็อยากรู้ลึกลงไปกว่าเดิม
“ ครับ ..แต่เดี๋ยววันอังคารหน้าน้องชายผมก็กลับมาจากขอนแก่นแล้วครับ”
“ พี่มีน้องชายด้วยเหรอ” ข้อมูลใหม่ออกจะทำให้แปลกใจอยู่มาก
“ ลูกพี่ลูกน้องครับ แต่โตมาด้วยกันจนเหมือนลูกอีกคนของแม่..”
“ แล้วน้องชายพี่ไปทำอะไรที่ขอนแก่นครับ เรียนหรือทำงาน”
“ เรียนครับแต่จบแล้ว ตอนนี้กำลังเคลียร์เอกสารเรื่องเรียนจบ ..”
“ แล้วเขามาอยู่ที่บ้านนานไหมครับ ผมห่วง..เกรงใจน้านีที่พี่ต้องค้าง ต้องไปโน่นไปนี่ กลัวจะลำบากยิ่งมีแต่ผู้หญิง” อีกข้อที่สิงห์ลืมนึกไป แม้บ้านของเสือจะรั้วรอบขอบชิด ดูปลอดภัยแต่อย่างไรก็มีแต่ผู้หญิง หากเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นมาจะเป็นปัญหาได้
“ ไม่ต้องห่วงครับ น้องผมได้งานที่กรุงเทพ ..อีกไม่นานก็คงเรียกตัว”
“ ได้ยินอย่างนี้ก็วางใจครับ” คลายความกังวลเปราะใหญ่ไปได้ ก็คุยกับเสือต่ออีกนิดหน่อย ก็แยกย้ายกัน ..
เสือเดินออกจากห้องเจ้านายกลับมานั่งประจำที่ของตน ใจเริ่มคิดว่าตนได้เจ้านายที่ดีมากๆ
คำของสิงห์แต่ละคำยามถามถึงที่บ้าน แสดงออกถึงความห่วงใย จริงใจ
อย่างชนิดที่เจ้านายคนที่ผ่านๆมาเทียบไม่ติด เขานั่งทำงานของตนต่อไป ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าการจัดเอกสารเป็นหมวดหมู่
ถึงเวลาเลิกงาน ..เจ้านายร่างโปร่ง ก็เดินออกมาจากห้อง สั่งงานกับนุสราเล็กน้อยก่อนโบกมือลูกน้องทั้ง 3 เดินออกไปด้วยท่าทีปราดเปรียว ..เสือมองตามด้วยรอยยิ้มบางๆ ไม่รู้ว่าตนชักเริ่มชอบ...ชอบการมองอีกฝ่าย ชอบท่าทีแทบทุกอย่างที่เป็นไปตามธรรมชาติ
ชอบ..
ซึ่งเขาก็จำกัดความได้ว่า ชอบแบบชื่นชม ..มิใช่ชอบแบบรักใคร่
ชายหนุ่มออกจากออฟฟิศตอนห้าโมงเย็นนิดๆ และมาถึงบ้านตอนห้าโมงครึ่ง ขณะเดินเข้ารอบรั้วบ้านที่โตมา ..ก็เห็นว่าแม่กำลังตากผ้าอยู่ที่ราวริมชายคา
“ จะไปไหนเหรอแม่ ..ซักผ้าป่านนี้นี่นะ” มันแปลก ..เพราะปกติเวลานี้แม่น่าจะอยู่ในครัว หรือไม่ก็นั่งดูทีวี ดูหลานสาวทำการบ้าน
“ ก็จะไปชะอำกับเสือยังไงละ”
“ แม่ รู้ได้ยังไง..” เสือมองแม่อย่างแปลกใจ ความจริงเขาจะไม่บอกแม่เรื่องนี้ด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าไปทำงานเลยไม่อยากรบกวนสิงห์ ..แม้เจ้านายจะบอกให้พาที่บ้านไปได้
“ ก็คุณสิงห์โทรมาชวน ..”
“ คุณสิงห์เหรอครับ” ยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ ภายในเริ่มตงิดๆ ถึงความดีเกินระดับปกติของเจ้านาย เสี้ยวเล็กๆของความคิดบอกว่าสิงห์อาจกำลังคิดอะไรอยู่กับตน
ไม่อย่างนั้นจะทำดีกับเขาแบบนี้เพื่ออะไร
“ คุณสิงห์บอกว่าเกรงใจแม่..ที่เสือต้องไปค้างที่อื่น แถมที่บ้านยังมีแค่แม่กับอุ่นสองคนกลัวว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะรู้สึกผิด” แต่คำของแม่เข้ามารั้งความคิดที่เริ่มเตลิดให้กลับเข้ารูปเข้ารอยอีกครั้ง
ใช่ ..เมื่อตอนกลางวัน สิงห์ก็ถามเรื่องที่บ้าน เขารู้ชัดว่าสิงห์กังวลเรื่องที่ปล่อยให้แม่กับลูกสาวของเขาอยู่บ้านกันตามลำพัง
“ ผมเกรงใจ..”
“ แม่ก็เกรงใจ แต่จะทำยังไงได้..คุณสิงห์เขาไม่สบายใจ แต่คิดๆไปก็ดีเหมือนกัน แม่จะได้รู้ว่างานเสือเป็นยังไง น้องอุ่นก็ได้ไปเที่ยวทะเล ..นี่ก็เพิ่งปิดเทอม”
“ ครับ” ชายหนุ่มยอมรับ ไม่คิดค้านอีก เขาเดินกลับขึ้นห้องไป ..ตลอดเวลาคิดถึงแต่เรื่องของสิงห์ แม้ตอนจะนอนภาพสิงห์ยังเข้ามาในความคิด เวลาแค่เพียง 3 วัน
สิงห์แทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
และเป็นส่วนสำคัญอย่างน่าเหลือเชื่อ
แม้เขาจะยั้งใจบอกว่าสิงห์ทำดีกับตนเพราะเป็นห่วงแม่และอุ่น แต่อีกด้านกลับเพลิดไป แอบคิดว่าสิงห์อาจมีใจ ..
ซึ่งหากเป็นอย่างหลังจริง ..เขาจะรู้สึกอย่างไร
ชายหนุ่มยังไม่สามารถให้คำตอบกับตนเองได้ ..เพราะเขาไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันมาตั้งแต่แรก ความคิดที่ว่าจะถูกใจผู้ชายคนไหนจนสามารถชอบ คบหาเป็นแฟน
อยู่ห่างไกลจากยักษ์หนุ่มอย่างเขาเกินไป
ไกลจนเพื่อนคนหนึ่งเคยพูดไว้สมัยเรียนว่า
‘ ผู้ชายคนสุดท้ายที่ กูคิดว่าเป็นเกย์ คือไอ้เสือ’
เช้าวันใหม่..
เสือตื่นนอนตั้งแต่ 6 โมงเช้า ..แม้จะหลับไปตอนเกือบเที่ยงคืนก็ตามที
ระหว่างที่นั่งเรือมาที่ทำงานก็นึกถึงเรื่องที่ทำให้เขากระวนกระวายจนนอนไม่หลับ
จนเมื่อมาถึงออฟฟิศ ความฟุ้งซ่านในใจก็เลือนหายไปหมด
“ คุณสิงห์นี่ เจ๊ยกให้เป็นซุปเปอร์บอสเลย” เสียงของเจ๊ใหญ่ดังขึ้นทันทีที่เห็นเสือเดินเข้ามา
“ มีอะไรหรือเปล่า”
“ ก็เมื่อวานกลับบ้านไป ..แม่บอกว่าเจ้านายพี่โทรไปชวนให้ไปชะอำด้วยกันนะสิ ดีแบบนี้พี่รักตาย” สมาพรไขข้อข้องใจออก และทำให้เสือได้รู้ว่าบางทีเขาอาจจะคิดผิด
เพราะสิงห์ไม่ดีกับเขาเพียงคนเดียว
แต่ดีกับลูกน้องทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ...
แม้จะสบายใจขึ้น ..แต่อีกมุมเล็กๆกลับผิดหวังอยู่บ้าง แต่ก็น้อยมากจนเจ้าตัวไม่เอามาเป็นสาระสำคัญ..
เสือนั่งทำงานอย่างเรื่อยเปื่อย บ่อยครั้งที่ภาพของอีกคนแวบเข้ามา เขามองไปยังห้องทำงานของอีกฝ่ายบ่อยครั้ง ..จนสมาพรที่นั่งไม่ห่างกัน แม้จะมีฉากกั้นระหว่างห้องต้องทัก
“ มีอะไรหรือเปล่าเสือ”
“ เปล่าครับ ผมแค่แปลกใจที่คุณสิงห์ไม่เข้าออฟฟิศ”
“ อ๋อ ..เห็นคุณนุสบอกว่ามีธุระ แต่ตอนเที่ยงนัดไปเจอกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ห้างน่ะ เห็นว่าจะแนะนำให้รู้จักกับทีมที่ทำทำงานด้วย”
“ ครับ” พอได้รู้ว่าเช้านี้สิงห์ไม่เข้าออฟฟิศ ใจที่เหมือนจดจ่อ และรอคอยเลยได้รู้เวลาที่แน่นอน เลยไม่ต้องมองไปห้องนั้นบ่อยๆ ไม่ต้องคิดว่าเมื่อไหร่จะมา
:katai5:
ต่ออีก 2 ช่องนะคะ
-
ฝ่ายพิเศษทั้ง 3 มาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นที่ห้างดังก่อนเที่ยงตรงเล็กน้อย
“ สวัสดีค่ะ กี่ท่านคะ” พนักงานหน้าร้าน สวมชุดยูกาตะสีน้ำเงินเข้มลายดอกวิสทีเรีย มีโอบิสีเลือดหมูโค้งตัวให้แขกทั้งสามและถามขึ้นอย่างสุภาพ
“ จองไว้แล้วค่ะ ชื่อคุณนรสิงห์”
“ สักครู่นะคะ” สาวไทยในชุดยูกาตะเดินไปที่เคาน์เตอร์สอบถามเล็กน้อย ก็เดินกลับมาและเชิญทั้งสามไปยังด้านในซึ่งเป็นห้องพิเศษ เป็นพื้นที่แยกออกจากโต๊ะด้านนอก
บานประตูเปิดออกกว้างทั้งสองด้าน และเห็นว่าเจ้านายกำลังนั่งรออยู่แล้ว พร้อมกับคนอื่นๆ อีก 4-5 คน นั่งเรียงรายกันบนที่นั่งที่สามารถห้อยขาลงไปได้ เป็นการประยุกต์แบบมาจากการนั่งพื้นของญี่ปุ่น แต่มีช่องว่างด้านล่างแบบที่นั่งเพื่อให้เหมาะกับคนไทย ..
“ พี่นุสราเลขาของผมครับ ส่วนพี่เสือกับเจ๊พร ผู้ช่วยของผม” เมื่อนั่งกันเสร็จเรียบร้อย สิงห์แนะนำให้รู้จักกัน ..
ซึ่งมีรองผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์กับผู้ช่วย และโปรดิวเซอร์กับทีมงานอีก 3 คน มื้ออาหารผ่านไปด้วยการพูดคุยตกลงกัน ถึงเวลาต่างๆซึ่งจะยืนยันอีกครั้งผ่านเลขาของแต่ละฝ่าย นัดหมายสำคัญคือประชุมงานกันอีกครั้งพรุ่งนี้ ที่ออฟฟิศฝ่ายประชาสัมพันธ์
.
.
.
.
ทั้งหมดแยกย้ายกัน ..สิงห์กับพนักงานเดินแยกกัน ขณะที่ทั้งหมดกำลังจะเดินออกจากอาคารซึ่งเชื่อมต่อสถานีรถไฟฟ้า ..
“ สิงห์” เสียงเรียกจากผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ผู้ชายคนนั้นร่างสูงกว่าสิงห์เล็กน้อย เขาสวมสูทราคาแพง ท่าทีเป็นนักธุรกิจใหญ่อายุไม่น่าจะเกิน 30 ปี ร่างที่ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าสิงห์ ด้านหลังชายคนนั้นมีลูกน้องสวมสูทดำแว่นดำยืนอยู่ใกล้ๆกัน
การปรากฏตัวของชายคนนี้ ทำให้นุสราหน้าถอดสี ..สองพนักงานใหม่มองกันอย่างแปลกใจ เริ่มรับรู้บรรยากาศแปลกๆ ที่ชวนอึดอัด
“ ไม่เจอกันนานเลยนะสิงห์ สิงห์เป็นยังไงบ้าง” รอยยิ้มกว้างเผยออก ทำให้คนคนนั้นดูหล่อขึ้นทันตา ท่าทางบุคลิกต่างๆก็ชวนมองจนสมาพรเผลอชมในใจว่าหล่อ สมาร์ตไม่มีที่ติ และคงออกปากชมออกมาจริงๆ หากไม่เห็นท่าทีของสิงห์
ดวงตากลมชั้นเดียว มองตรงไปข้างหน้า ..ราวกับทะลุผ่านไม่เห็นร่างของคนที่ยืนอยู่ ..และเพียงครู่ก็เบี่ยงตัวก้าวขาออกเดิน แต่มือของชายคนนั้นกลับคว้ามือของสิงห์ไว้
เสือกับสมาพรมองตาค้าง
เพราะทันทีที่มือใหญ่คว้าจับมือสิงห์ ..ร่างโปร่งก็พลิกตัวกลับ บิดมือใหญ่หักอย่างรุนแรง ..จนคนคนนั้นร้องโอดโอย สิงห์ผลักคนคนนั้นจนล้มลงกับพื้นและเดินออกไปทันที โดยไม่คิดเหลียวกลับไปมองข้างหลัง
สายตาแบบนั้น ท่าทีแบบนั้นเป็นครั้งแรกที่สองพนักงานได้เห็น
โดยเฉพาะเสือ
เขารับรู้ได้..ว่าสิงห์กับผู้ชายคนนี้น่าจะมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน แต่เขาก็เก็บปากเก็บคำไม่ถาม จนกลับมาถึงออฟฟิศ สิงห์ก้าวเข้าห้องทำงานโดยไม่พูดอะไรกับใคร
ส่วนนุสราก็โดนสมาพรลากไปคุยกันที่โต๊ะทำงาน
“ สรุปว่ายังไงคะ คุณนุส”
“ นุสพูดไม่ได้ค่ะ เจ๊” คำแทนตัวนุสราเปลี่ยนไป บอกให้รู้ว่าพนักงานในฝ่ายเริ่มสนิทกันมากขึ้น
“ ถ้าอย่างนั้นบอกได้ไหมคะว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” สมาพรไม่ลดละ หากไม่รู้คงทำงานไม่รู้เรื่องกลับบ้านไปก็คงนอนไม่หลับ
“ เอ่อ แฟนเก่าคุณสิงห์ค่ะ” สุดท้ายก็จำต้องเปิดปาก เพราะรู้ว่าเจ๊ใหญ่ที่มีวาจาดุจมนต์เสก สามารถล้วงความลับออกมาได้แน่นอน ..ยื้อไปก็เปล่าประโยชน์ แต่ก็จะพูดเท่าที่พูดได้
“ แฟนเก่า” คราวนี้ทั้งเสือและเจ๊ใหญ่ต่างร้องออกมาพร้อมกัน
“ แฟนคนแรก แฟนคนเดียว ..แต่เลิกกันไป 8 ปีแล้วค่ะ”
“ เจ๊ว่าแล้ว น่ารักอย่างคุณสิงห์ไม่น่าจะรอด”
“ นุสไม่รู้รายละเอียดหรอกค่ะ เพราะเพิ่งทำงานกับคุณสิงห์ได้ 5 ปี ..พอดีว่าเคยเจอกับ ผู้ชายคนนั้นมา 4 ครั้ง และทุกครั้งก็เหมือนอย่างที่เห็นวันนี้ สุดท้ายคุณสิงห์เลยบอก ..แต่ก็บอกเท่าที่นุสบอกนั่นแหละค่ะ” ระหว่างที่เปิดปากก็แอบสังเกตท่าทีของเสืออยู่ด้วย
เพราะทำงานกับสิงห์มานาน นุสราเลยเริ่มรับรู้บางอย่างที่ก่อตัวขึ้นระหว่างสิงห์กับเสือ ..โดยเฉพาะเรื่องชวนที่บ้านไปชะอำ ทั้งที่ปกติเวลาทำงานสิงห์จะเป็นคนที่ค่อนข้างเป๊ะมาก
“ บอกตรงๆ ไม่คิดว่าคุณสิงห์จะมีมุมโหดๆแบบนี้”
“ ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ตั้งแต่ทำงานกับคุณสิงห์มา นุสไม่เคยเห็นคุณสิงห์โหดกับใครเลยค่ะ ..แต่อาจดุ เหวี่ยงบ้างเรื่องงาน เพราะฉะนั้นอะไรที่คุณสิงห์มอบหมายให้ทำ ต้องเป๊ะ”
สองสาวยังคงเมาท์กันต่อไปสักพักใหญ่ ส่วนเสือรับหน้าที่ผู้ฟังบอกไม่ถูกว่าควรรู้สึกอะไร ..ยิ่งได้รู้ว่าสิงห์เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน ความสับสนที่ควรยุติ ก็ค่อยปะทุตัวขึ้นมาก่อกวนอีกครั้งจนยากจะยับยั้ง ..
เวลาบ่ายโมงครึ่ง เสือกับสมาพร ต้องไปเข้าอบรมของฝ่ายบุคคลซึ่งจะมีทุกวันอังคารและวันพฤหัส ครั้งละ 2 ชั่วโมง ..และเริ่มวันนี้เป็นครั้งแรกซึ่งผ่านไปด้วยดี เมื่อหมดชั่วโมงทั้งสองก็เดินกลับมาที่ฝ่าย พร้อมเอกสารที่ได้มาคนละชุด นุสราเห็นสองผู้ช่วยกลับมาก็รีบบอก
“ คุณสิงห์บอกว่าถ้าเจ๊พรกับคุณเสือกลับจากอบรมให้เข้าพบค่ะ ..”
“ ครับ ขอตัวไปเก็บของแป๊บนะครับ” เสือรับ แล้วเดินไปเก็บเอกสารที่โต๊ะ จากนั้นก็เข้าพบเจ้านายพร้อมสองสาว ..
เสือลอบมองเจ้านายหนุ่มก็เห็นว่าสิงห์กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม ท่าทีต่างๆดูสบายๆ เหมือนเคย ในใจก็เขาก็รู้สึกสบายใจตามไปด้วยอย่างไม่มีสาเหตุ
“ เรื่องไปชะอำสรุปว่ายังไงครับพี่นุส”
“ มีนุสกับสามี เจ๊พร คุณเสือ คุณแม่และลูกสาวคุณเสือ”
“ ถ้าอย่างนั้นจองวิลล่าติดทะเลไว้ก็แล้วกันนะครับ จะได้สะดวก”
“ ได้ค่ะ เอาวิลล่าสามห้องนอนละกันนะคะ นุสกับสามี 1 ห้อง ส่วน เจ๊พรก็นอนกับแม่และลูกสาวคุณเสือ อีกห้องก็คุณสิงห์กับคุณเสือ”
“ ให้พี่เสือพักกับที่บ้านก็ได้ครับ ..” สิงห์เสนอ เพราะอยากเร่งทำคะแนนกับที่บ้านของเสือ อรุณี ผู้เป็นแม่ไม่น่ายากเพราะเจอกันครั้งแรกก็ติดบ่วงเสน่ห์ของสิงห์อย่างง่ายดาย
จะมีก็แต่ น้องอุ่น ..เด็กหญิงเจ้าตรรกะ (แปลก) ที่ดูจะเป็นปัญหา
“ แล้วเจ๊พรละคะ ..หรือจะให้นอนกับคุณสิงห์” นุสราค้านขึ้น
“ จริงด้วย ..” สิงห์พยักหน้ารับ และก็ต้องกลับไปเป็นเหมือนที่นุสราเสนอทีแรก
“ นุสถามจากฝ่ายประชาสัมพันธ์แล้ว ..เห็นว่ารถตู้จะมารอที่หน้าบริษัทตอน 5 โมงเย็น รถออก 6 โมงเย็น มีทั้งหมด 2 คัน ..”
“ สิงห์ไม่อยากไปรถตู้ ไม่คล่องตัว ..ว่าจะเอารถไปเอง ฝ่ายเราไปกับผมละกันครับ” คนเป็นเจ้านายบอกขึ้น ..เสือสะดุดบางคำอย่างไม่รู้ตัว
เขาหงุดหงิด
สิงห์อาจไม่รู้ว่า ..สิงห์มีคำแบ่งแยกระดับความสนิท แม้จะอยู่ในประโยคเดียวกัน แต่ยามพูดกับนุสราที่ทำงานด้วยกันมานาน สิงห์แทนตัวด้วยชื่อ แต่ยามพูดกับ เสือและเจ๊ใหญ่ สิงห์แทนตัวด้วย ผม ..
ซึ่งทำให้เสือหงุดหงิดเล็กๆ
“ สามีนุสเอารถยนต์ไปค่ะ”
“ ถ้าอย่างนั้นก็ดี แยกเป็นสองคัน ..พี่เสือ เจ๊พรไปกับผมนะ วันพรุ่งนี้เลิกเร็วหน่อย ตอนบ่ายไปเอารถที่คอนโดผมแล้วค่อยไปรับที่บ้านพี่เสือ”
“ เจ๊พรไปกับนุสก็ได้ค่ะ บ้านเราอยู่ใกล้กัน เจ๊พรจะได้ไม่ต้องเอากระเป๋าเดินทางมาที่ทำงานให้ลำบากด้วย” นุสรารีบเสนอ ..หากเสี้ยวหนึ่ง สิงห์สัมผัสได้ถึงบางอย่าง นุสราต้องรู้อะไรแน่ๆ เลยกันซีนเจ๊พรให้ไปอีกคัน
“ ก็ดีค่ะ ..”
“ อย่างนั้นก็ตามใจครับ พี่เสือพรุ่งนี้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยนะครับ เดี๋ยวกลับคอนโดจะได้อาบน้ำ พอถึงบ้านพี่จะได้ออกเดินทางกันเลย ผมไม่อยากถึงที่ชะอำค่ำนัก”
.
.
.
วันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยการประชุมงานที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ตระเตรียมความพร้อม ..และนัดหมายทุกอย่างให้เป๊ะตามความประสงค์ของผู้คุมงานใหญ่อย่างสิงห์ ..
การประชุมจบสิ้นตอนใกล้เที่ยง จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกัน สิงห์ออกไปทำธุระข้างนอกต่อ ส่วนสามคนของฝ่ายพิเศษก็เดินไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านแถวบริษัท สิงห์กลับมาอีกครั้งตอนบ่ายโมง และบอกให้พนักงานฝ่ายของตนเตรียมตัว เพราะวันนี้จะให้เลิกงานตอนบ่าย 3 โมง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง
เมื่อถึงเวลาก็แยกย้ายกันเป็นคู่ๆ โดยสมาพรกลับกับนุสรา ส่วนสิงห์ก็กลับกับเสือ ตอนลงมาถึงชั้นล่าง..ก็เหมือนว่าฟ้าแกล้ง เพราะดันมาพบรองประธานบริษัท แถมยังมาพบเอาวันที่เลิกงานเร็วกว่าปกติซ้ำสอง
“ เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วนะ ..นี่อีกตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าจะเลิกงาน” เสียงแข็งทักขึ้น ยามเห็นกระเป๋าเป้ที่เสือสะพาย หรือจะกระเป๋าถือของสิงห์เลยทำให้เดาได้ว่าทั้งสองน่าจะกำลังจะกลับ
“ อยากพูดอะไรก็เชิญ หนูไม่มีอารมณ์จะมาเถียงด้วย” การประชุมที่กินเวลาตลอดช่วงเช้า หรือแม้แต่ตอนกลางวันที่ต้องออกไปติดต่อธุระ เลยทำให้สิงห์ไม่อยากจะเถียงให้เสียสุขภาพจิต
“ เก่งให้ตลอดแล้วกัน ..อย่าพลาดขึ้นมา” คำแสนร้ายกาจ จนไม่น่าเชื่อว่าจะออกจากปากของคนเป็นพ่อ ..คนนอกอย่างเสือยังรับรู้ได้ถึงความหมางเมิน เย็นชา เต็มไปด้วยความขัดแย้ง
แล้วสิงห์ที่เป็นลูกล่ะ จะเป็นยังไง
“ อย่างน้อยๆ หนูก็ไม่เคยพลาด และถ้าหนูพลาด หนูก็พร้อมจะยอมรับผิด ไม่เหมือนใครบางคนที่ไม่เคยแม้แต่จะกล้ายอมรับผิด ทั้งที่โดนจับได้คาหนังคาเขา ..พี่เสือ กลับ” ดวงตากลมเรียว แข็งขึ้นจนน่ากลัว มองปราดไปยังคนเป็นพ่อด้วยความเย็นชาอย่างถึงที่สุด และเมื่อจบคำ ..เสือถึงกับสะดุ้ง
เจ้านายก้าวขาฉับๆเดินออกไป ทำให้เขาต้องรีบเดินตาม ..
นรเทพจ้องมองด้วยสายตาคั่งแค้น ระคนเจ็บปวด ..นึกชังคำพูดของลูกชาย แต่ก็เถียงอะไรไม่ได้เพราะสิ่งที่สิงห์พูดออกมาล้วนแต่เป็นความจริง
..เขายืนมองร่างของชายอีกคนที่เดินตามลูกชายไป แวบหนึ่ง เขารับรู้ได้ถึงไอประหลาดที่แผ่ผาดออกมา ..
“ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” รองประธานเอ่ยถาม เลขาที่ยืนอยู่ด้านหลังทิ้งระยะห่างไว้ราวสองก้าว
“ คุณอัฐมะค่ะ เป็นผู้ช่วยของคุณสิงห์” เลขาสาวใหญ่ที่เจนสนามมานานตอบคำถามอย่างไม่ต้องรอ
“ ฉันอยากรู้เรื่องของนายคนนี้ ไปสืบมา”
“ ค่ะ”
:katai5:
ต่อด้านล่างอีก 1 ช่องค่ะ
-
เสือรีบเดินตามสิงห์ออกมานอกบริษัท ..ขึ้นรถวินต่อไปรถไฟฟ้า เพื่อไปยังคอนโดมิเนียมของเจ้านาย ..ตลอดทางเสือยอมเงียบปากไม่ถาม เพราะเห็นว่าคงไม่เหมาะที่จะเอ่ยถามออกมาท่ามกลางสาธารณะชน
จาก 2 ครั้งที่ผ่านมา ..แสดงออกชัดเจนว่าสิงห์กับพ่อน่าจะมีปัญหากัน และเป็นปัญหาใหญ่เกินกว่าจะเยียวยา คำพูด ท่าที การแสดงออกของสองคนไม่มีใครยอมใคร เต็มไปด้วยความขัดแย้งอย่างถึงที่สุด
จนเมื่อมาถึงห้อง ..สิงห์เดินแยกขึ้นชั้นสอง ระหว่างนั้นก็ปล่อยเนคไท ถอดเข็มขัด ทิ้งตามทางที่เดินผ่าน ..คนเดินตามก้มลงเก็บให้ จนเมื่อมาถึงชั้นสองก็เห็นว่าสิงห์เหลือแค่กางเกงบ๊อกเซอร์ลายตารางราคาแพง กับผ้าเช็ดตัวสีเทาที่พาดบ่า ..
“ จะถามอะไรก็ถามมาครับ” คนเป็นนายนับถือความอดทนของเสือ จนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากอนุญาตออกมาเอง
“ ผมก็แค่แปลกใจเท่านั้น..” เขาก้มหน้าต่ำ สิงห์เดินเข้ามาใกล้และหยุดอยู่ตรงหน้าเขาห่างออกไปเพียงครึ่งก้าว พยายามไม่มอง ..พยายามข่มใจ
แต่สุดท้ายตบะก็แตก ..สายตาเรียวคมโลมเลียร่างกายราวกับได้สัมผัส
มือมิอาจต้องแตะ ..แต่แค่ได้มองก็พอใจ
“ ก็แค่คนไม่ชอบหน้ากันเท่านั้นเอง” เสือไม่ต้องบอกทั้งหมด สิงห์ก็อ่านออกอย่างง่ายดาย
“ ไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกหรอกครับ ”
“ ผมไม่เถียง แต่คนแบบนายนรเทพ เทวะสิงหบดี ..ไม่เคยรักใครมากกว่าตัวเอง ต่อให้เป็นลูกที่เกิดมาจากสเปิร์มของเขาก็ตาม” ยิ้มเหยียดแฝงด้วยความเยาะเย้ยในโชคชะตา
การเกิดมาพร้อมคำทำนายบ้าๆ ไม่น่าหนักใจเท่ากับ ..พ่อ ดันเชื่อคำทำนายนั้นจนเป็นบ้า ..บ้าทำเรื่องที่เลือดเย็นเกินกว่าจะให้อภัย
“ สองครั้งที่เจอกัน ..ผมรับรู้ได้ว่าคุณสิงห์พูดตัดพ้อ มากกว่าไม่ชอบใจนะครับ” คนตัวสูงยังคงยืนยัน ดวงตาเรียวหลังกรอบเลนส์บางจ้องมองสบตาของอีกฝ่ายราวกับอยากให้สิงห์ลองคิดใหม่ ..
“ พี่เสือ ดูเข้าใจโลกจังเลยนะ” เหมือนโดนสะกิดแผลที่ตกสะเก็ด ให้ปริแตก สิงห์หงุดหงิดเล็กน้อยที่คนตรงหน้าพยายามบอกให้ทำในสิ่งที่เขาไม่คิดจะทำ
“ ผมก็มีลูก..” ลมหายใจของเขาเริ่มติดขัด เมื่อร่างขาว เรียบเนียน มีกล้ามเนื้อพอเหมาะ ไม่ได้เกร็งแกร่งจนเป็นลูกเป็นลอน
“ พี่รักลูกของพี่..แต่คุณป๊าไม่ได้เหมือนพี่” ตากลมเชิดมอง ขยับตัวเข้าใกล้มากกว่าเดิม ยิ่งเห็นอาการประหม่าทำตัวไม่ถูกยิ่งถูกใจ เดินเข้าใกล้จนเสือขยับตัวหนี
สิงห์ก็ต้อนต่อ ทั้งยังเล่นเกมจ้องตาไม่ลดละ ..เสือถอยหนีไปเรื่อย จนน่องไปชนกับขอบที่นอนด้านหลัง ..หากสิงห์ก็ไม่ยอมหยุด จนเสือล้มลงแผ่อยู่บนที่นอนคิงไซส์
“ คุณสิงห์อย่าเล่นแบบนี้ครับ” เสือกระถดถอยต่อ ปากก็รีบห้าม
“ เล่นแบบไหนครับ” ตากลมใสจ้องมอง ถามราวไม่รู้ แต่ตัวกลับขึ้นไปอยู่บนที่นอน นั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของอีกฝ่ายที่กำลังหนี
แต่สิงห์ก็คลานรุกไล่ ..
จนหลังของเสือชนกับหัวเตียง เป็นสัญญาณให้รู้ว่าทางหนีเขาหมดลง ..สิงห์ได้ทีกระโดดเข้านั่งคร่อมบนตักนั้น ..
ระยะห่างแค่เพียงเอื้อมมือ ตาสองคู่ประสานสบกัน ..
ดวงตาเสือประหม่า หวั่นไหว กับสัมผัสความใกล้ชิด
หากดวงตาสิงห์กลับสดใส ซุกซน ระริกๆเพราะสาแก่ใจที่อีกฝ่ายหมดคำจะโต้เถียง
“ หูแดงหมดแล้วพี่เสือ..” เสียงใสบอกด้วยความขบขัน ..เพราะท่าทีของเสือยักษ์หมดท่าอย่างง่ายดาย
“ อย่าแกล้งผมสิ”
“ ไม่ได้แกล้งสักหน่อย ..โดนแค่นี้ถึงกลับหมดท่าเลยเหรอ นึกว่าจะแน่”
“ อย่าท้าผมนะ” ถูกแหย่จนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง ..ยิ่งท่าทีสะใจ หัวเราะเสียงใสยิ่งทำให้หงุดหงิด
“ ไม่ท้าหรอก ..แค่นี้พี่ก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว” เหมือนจะพอใจกับสิ่งที่เป็น และไม่อยากให้เสือต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่รับมือไม่ได้มากกว่านี้ เลยถอดใจจะลุกจากหน้าตักที่นั่งคร่อมอยู่
แต่คำของเขากลับ ปลุกสัญชาติญาณดิบบางอย่างของเสือ
ขณะลุก ก็ถูกคว้าแขนไว้ ภาพทุกอย่างรวดเร็วฉับไว ..สิงห์รู้แต่ตัวของเขาเคลื่อนที่ แต่ไม่รู้แน่ชัดจนเมื่อทุกอย่างกลับมาหยุดนิ่ง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ..
“ พี่เสือ” เสียงที่เคยใสขาดห้วงไปชั่วขณะ ..เมื่อพบว่าตนมานั่งในตำแหน่งเดิมของเสือ ส่วนเสือก็กลับมาคร่อมอยู่บนหน้าตักของเขา เหตุการณ์เหมือนกันทุกอย่างเพียงแค่สลับที่กันเท่านั้น
ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชายต้องไว้ชื่อ
เมื่อเป็นทั้งเสือ ทั้งชาย จะไม่ให้ไว้ลายไว้ชื่อได้หรือ ..
“ ลุกเลย ..หนักนะ” คนเพลี่ยงพล้ำรีบโวยวายบอก แต่กลับได้รับรอยยิ้มจากคนตรงหน้า ซึ่งกำลังมองท่าทีแบบเด็กๆของเจ้านายอย่างนึกเอ็นดู เมื่อครู่ยังเป็นสิงห์จอมเจ้าเล่ห์
แค่พลาดท่าเพลี่ยงพล้ำ ก็แปลงร่างเป็นหนูสิงห์ขี้โวยวาย
“ ยิ้มอะไร..”
“ ไม่บอกครับ” ลองแกล้งร้ายดูบ้าง ..ทั้งที่ตลอดชีวิตไม่คิดจะทำ แต่กับคนตรงหน้าที่เพิ่งแกล้งเขามาหยกๆ เลยคิดอยากเอาคืน และกำลังเลียนแบบความเจ้าเล่ห์จากสิงห์นั่นแหละ
“ ลุกสิ ผมหนักนะ”
“ ถ้าผมไม่ลุก ..คุณสิงห์จะทำยังไงครับ” เหมือนกันแทบทุกอย่าง เพียงแค่เปลี่ยนคนพูดและคำพูด
“ พี่เสือ ..ถ้าไม่ลุกอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ..อย่าทำให้โกรธนะ”
“ ครับ ..คุณสิงห์จะทำอะไรเชิญตามสบายเลยครับ” พูดจบมือสองข้างก็รีบคว้าข้อมือทั้งสองของสิงห์ไปพันธนาการ กดลงกับหัวเตียง..แรงมือหนักราวคีมเหล็ก แม้สิงห์จะไม่ใช่คนอ่อนปวกเปียก แต่การคลุกวงในในจังหวะประชิดที่เขาเพลี่ยงพล้ำทั้งเรื่องจังหวะ ร่างกาย พละกำลัง จึงทำได้ยากที่จะหลุดจากกรงเล็บของเสือหนุ่ม
“ แน่ใจนะ” ชั่วขณะหนึ่ง ..สิงห์ก็เลิกคิดจะหนีจากพันธนาการด้วยแรงของตน หากเลือกจะใช้สมอง ..
“ ครับ ..” จบคำ..สิงห์ก็พุ่งเข้าใส่
กดริมฝีปากอิ่มของตนแนบกับปากอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ..จนแม้แต่เสือยังสะอึก มือสองข้างที่เป็นดั่งคีมเหล็กลิดรอนอิสรภาพ คลายกำลังจนมือของสิงห์เป็นอิสระ เสือผงะเล็กน้อยดึงตัวออกมา ..
ริมฝีปากสองคนจากกัน ..และเห็นชัดว่าสิงห์กำลังยกยิ้มอย่างผู้มีชัย
“ บอกแล้วว่าอย่าทำให้โกรธ ..” ปากอิ่มสีแดงเข้ม แย้มยกอย่างพอใจ เพราะนอกจากจะหลุดจากเกมจ้องตา พันธนาการข่มขวัญ ยังได้กำไรจากการฉวยโอกาสแบบเนียนๆอย่างชนิดที่เจ้าตัวไม่รู้ทัน
“ ลุกสิ..หรือจะเอาอีก” เห็นเสือนิ่ง ก็ชักเอาใหญ่ ยื่นหน้าเข้าไปใหม่หวังให้เสือผงะยอมถอย แต่กลับผิดคาด ...
เมื่อเสือกลับเป็นฝ่ายตอบสนองอย่างร้อนแรง..
ริมฝีปากหนากดเบียดปากอิ่มที่ยื่นมา ..จนดวงตากลมเบิกกว้างอย่างแปลกใจ ..ยิ่งได้เห็นตาที่สบมา ฉายวาวพยับชาติเสือ ..ยิ่งแปลกใจ หากความหวามไหว แทรกแซง ลึกล้ำ
ลิ้นเรียวพัวพัน รัวรัด ..ประหนึ่งจะกลืนกินกันและกัน
ราวจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวมิแยกจาก ..
สิงห์ปล่อยตัวไปตามจังหวะที่อีกฝ่ายเสนอ ..เขามีหน้าที่เพียงคล้อยตามและสนองตอบ จากทีแรกที่คิดแกล้ง หวังกำไรเล็กๆน้อย กลับต้องมาเจอกับเซอร์ไพรส์ใหญ่
.
.
.
แรงดึงดูดประหลาดที่เคยทำให้ใจสับสน เคยทำให้เสือตระหนักถึงอำนาจที่มีอย่างมากมายของมันมาครั้งหนึ่ง ..ครั้งนั้นหากพนักงานขาย ไม่เข้ามาขัดจังหวะก็คงเกินเลยเช่นที่เป็นอยู่ขณะนี้..
แรงดึงดูดที่เพรียกร้องอย่างอ่อนหวาน ลึกล้ำ พาให้เขาดิ่งด่ำเข้าสู่ดินแดนแห่งความหวานหอมที่ยากจะถอนตัว แต่เสือก็ยังไม่อยากหลวมตัวลงไปทั้งหมด ทั้งที่เขายังไม่รู้ใจของตัวเอง ..ชายหนุ่มจึงเลือกจะหยุด
แม้ลึกๆยังอยากลิ้มลองความอ่อนหวานของคนตรงหน้า ...
ลมหายใจเร่าร้อน ผ่อนคลายลงเมื่อสัมผัสละออกห่าง ..สิงห์ได้สติอย่างรวดเร็ว แม้ทีแรกจะปากกล้า อยากท้าทาย แต่สุดท้ายก็สนองตอบ คล้อยตามและพึงใจไปกับสัมผัสของอีกฝ่าย ..
เมื่อเสือหยุด สิงห์จึงยั้ง ..ไม่เรียกร้อง
กลับคืนสู่ความเป็นสิงห์เจ้าเล่ห์ รอดูท่าทีอย่างใจเย็น
“ ถ้าผมไม่หยุด ..คุณสิงห์ก็ไม่คิดจะห้ามเลยใช่ไหม”
“ ก็แค่อยากรู้ว่าถ้าไม่ห้าม พี่เสือจะทำต่อไปถึงไหน ..” เสียงใสแย้มยิ้ม จนเสือชักไม่แน่ใจว่า ..เรื่องที่เกินเลยมาจนถึงขนาดนี้ เป็นเพราะแผนของสิงห์หรือเปล่า
“ แล้วถ้าผมทำต่อ ถ้ามันไม่ได้หยุดอยู่แค่จูบละครับ” ตาคมจ้องมองตรงเข้าไปในตาของอีกฝ่าอย่างหาคำตอบ ..
“ ไม่รู้สิครับ ..แต่คงไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าเป็นพี่ ..ก็คงไม่เป็นไร” หากมันมากกว่าที่เป็น สิงห์ก็พร้อมจะยอมให้เป็นไป ..
ขอแค่เป็นเสือ..ขอแค่เป็นคนตรงหน้า เขายอม
“ พูดเหมือนจะไม่ห้ามกันจริงๆ ถ้ามันเลยเถิดจะทำยังไงครับ” คำตอบของเจ้านาย ทำให้ใจเสือเต้นแรง เลือดสูดฉีดทั่วใบหน้าจนแดงเรื่อ ลามไปถึงใบหู
“ ผมอายุ 28 แล้วนะ พี่ก็ 30 กว่า”
“ แต่มันก็คงไม่เหมาะ ..ผมก็แค่พนักงาน”
“ กฎบริษัทข้อไหนห้ามพนักงานชอบเจ้านาย ..ไม่เห็นมีสักหน่อย ไม่พูดด้วยแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า” ไม่อยากจะพูดต่อ เพราะเกรงว่ายิ่งพูดจะยิ่งเผยความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้
ตอนนี้ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี สิงห์จำต้องใจเย็นและคุมเกมให้อยู่
“ ลุกสิ หนักนะ” เมื่อเสือยังเป็นยักษ์ปักหลั่นคร่อมอยู่ด้านบน ..ก็เลยโวยวายขึ้นอีกครั้งออกแรงผลัก จนเสือทิ้งตัวหงายไปด้านหลัง มือคว้าแขนอีกฝ่ายโดยอัตโนมัติ
ร่างของสิงห์เลยนอนทับบนร่างอีกฝ่ายราวกับจงใจ ตาสบกัน ..
แรงดึงดูดเหมือนจะเริ่มทำงานอีกครั้ง แต่สิงห์ก็เลือกจะตัด เพื่ออดเปรี้ยวไว้กินหวาน รอเวลาที่เหมาะสม ..
“ ไปอาบน้ำก่อนนะ ..” ดวงหน้าขาวราวรูปสลัก ยกยิ้มบอกเสียงแผ่ว พลางเท้ามือบนอกอีกฝ่าย ยันตัวขึ้นจากที่นอน แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวที่ตกอยู่เดินเข้าห้องน้ำไปทันที ปล่อยให้เสือแผ่หลานอนหันไปทางประตูห้องน้ำด้วยใจสั่นแปลก ๆ
รู้ใจตัวเองดีว่าอีกไม่นาน เขาคงเผลอรักสิงห์เข้าจริงๆ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
1. ตอนต่อไปคงมาวันอาทิตย์หรือวันจันทร์นะคะ ...
2. เอาภาพน้องสิงห์ พี่เสือมาฝาก ...และเอา Before & After มาฝากด้วย
(http://i103.photobucket.com/albums/m151/purirat2811/tabban3_zps9dc4e87e.jpg) (http://s103.photobucket.com/user/purirat2811/media/tabban3_zps9dc4e87e.jpg.html)
ขอบพระคุณทุกคนค่ะ
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษเหมือนเดิมนะคะ
บะบาย
หวังว่าคงสนุกกันนะคะ
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX[/color]
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao6:
-
อะนะสิงห์คือราชสีห์เสือคือราชาแห่ป่าน่าลุ้นนะว่าใครจะคุมเกมนี้ได้นานที่สุด โหยๆไม่อยากคิดงานนี้ต้องมีเลือดสาดทั่วท้องทุ่งแน่นอน.....เสียว!โว้ย :jul1:
-
อุ๊ยยย ความสัมพันธ์คืบหน้า ? น้องสิงห์รุกหนักขึ้น พี่เสือก็สนองงงง
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อร๊าย ฮือออ น้องสิงห์คะ ทำให้ใจสั่นแปลก ๆ นะเรา รู้สึกดีอะ รุกแบบพอดี ยั่วแบบน่ารัก ไม่ใส่จนหมดแม๊ก แต่ก็ไม่น้อยจนเกินไป เป็นอะไรที่น่ารักดีอะสิงห์
ส่วนพี่เสือก็ คงกำลังสับสนแปลก ๆ เพราะทั้งชีวิตไม่คิดมองผู้ชาย แต่มาสะดุดกับเจ้านายที่เจอแว๊บ ๆ แค่สามวัน อั๊ยย๊ะ มันน่าลุ้น แต่ถ้าไม่หลงใหล หรือเริ่มหวั่นใจ ก็คงไม่คิดจูบ มันยากนะกับการสัมผัสตัวผู้ชายเหมือนกัน
เกลียดพ่อของสิงห์จัง เท่าที่ออกมา สองสามตอน ทำไมถึงได้เกลียดขนาดนี้ไม่รู้ เป็นผู้ชายที่มีกลิ่มไอความน่ารังเกียจ แผ่ออกมาค่อนข้างหนาแน่น ทั้งที่ยังไม่แน่ใจว่าทำอะไรไว้ แต่รู้สึกได้ถึงความน่าขยะแขยงทางความคิดของพ่อหนูสิงห์
สุดท้าย จะรอวันอาทิตย์นะคะ ไม่เอาวันจันทร์ มันนานไป
-
โธ่ พี่เสือ ดูท่าจะรอดยากซะแล้ว
55555
-
พี่เสือน้องสิงห์ :mc4:
:L2: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[เข้ามาติดตามด้วยคนจ้า :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มีคลาสมาก!!!
-
สนุกค่ะ ชอบน้องสิงห์
จะรอตอนต่อๆไปค่า ^^
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องสิงห์แบบว่า รุกเร็วมากกก พี่เสือเตรียมใจเถอะ หุหุงานนี้มีฟิน
-
อุบ๊ะ........พี่เสือให้มันได้งี้สิ
แบบนี้นี้สิงห์น้อยก็ได้กำไรอ่าดิ อิอิ
เบื่อนรเทพจริงๆเลย คนอะไรกลัวลูกดีกว่า
แล้วนี่ยังจะตามสืบเรื่องพี่เสืออีก
รอตอนหน้าดีก่า อยากไปชะอำจังเลย :hao7:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
รอ รอ
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด *กริ๊ดทุกงาน* :-[
ขอฝากตัวติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ *ฉันพลาดได้อย่างไรกัน* เนื้อเรื่องสนุก ปมเองก็น่าติดตาม
ภาษาดีเว่อร์! อิอิ ไม่ได้อวยนะคะ ชอบจริงๆ นายเอกเคะราชินีสุดๆ *เริ่ดค่า*
อ่านไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกอย่างให้ตอนมันยืดยาวกว่านี้ *ไม่รู้จักพอ* รอได้เสมอค่าาา คริ
เสือเองก็ใช่ย่อยน้า จะมีอะไรมะลึกกึกกึ๋ยแค่ไหนเราก็จะรอชมค่ะ *กระพริบตาถี่ๆ*
:pig4: คนแต่งนะคะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
พ่อของสิงห์นี่ยังไงนะ :m16:
-
หนูสิงห์ลูกกกกกกกกกกกก /0/ โดนใจแม่ยก :-[ :-[
ภาษาเริ่ดค่ะ รอติดตามนะคะว่าพี่เสือ จะตกบ่วงสิงห์เมื่อไหร่ :hao7:
ปล. คุณพ่อหนูสิงห์ทำไมใจร้ายเยี่ยงนี้มังคะ :z3: :z3:
-
หลงรักเรื่องนี้
เพียงแค่ได้อ่าน
โอ้วขนาดนี้แค่เพิ่งเริ่มเรื่องนะ
ยังมันขนาดนี้
อยากอ่านต่อแล้วหงะ
-
ในที่สุดก็โดยล่อลวงเข้าแบบจังๆ อิอิ เสร็จน้องสิงห์แน่
:hao6:
-
อ๊ะๆ พี่เสือเผลอตัวเผลอใจกับน้องสิงห์แล้ว คิคิคิ
เพราะพี่เสือรึเปล่าที่จะทำให้คำทำนายเรื่องของน้องสิงห์เป็นจริงๆ ขึ้นมา
-
เข้ามาเชียร์น้องสิงห์
เกือบจะได้กินพี่เสือแล้ว 555
ชอบค่ะ สนุกมาก ^^
-
วันจันทร์แล้วน้าาา
-
เสือ สิงห์ๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆ
-
:z3:
-
พี่เสือเริ่มคล้อยตามแล้วสินะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
8
ชะอำ 1
(http://i103.photobucket.com/albums/m151/purirat2811/tabban4_zps59e258b3.jpg) (http://s103.photobucket.com/user/purirat2811/media/tabban4_zps59e258b3.jpg.html)
สิงห์และเสือออกจากคอนโดก่อนเวลาบ่าย 4โมง ..โดยเสือรับหน้าที่คนขับรถเช่นเคย ..สิงห์นั่งมองวิวรอบข้างไม่พูดอะไร บางครั้งก็เหลือบมองคนขับบ้าง และรู้ชัดว่าอีกฝ่ายยังคงประหม่าและคงทำตัวไม่ถูก ..
อีกไม่นานก็ใกล้จะถึงบ้านของเสือแล้ว หากยังปล่อยไว้แบบนี้แม่ของเสือต้องระแคะระคายเข้าให้
“ เป็นอะไรไปครับ ..”
“ เอ่อ เปล่าครับ” แม้จะบอกว่าเปล่า แต่ไอ้อาการสะดุ้งตอนสิงห์เปล่งเสียงถามมันบอกได้ดี ว่าไม่ได้ ‘เปล่า’ อย่างปากว่า
“ อึดอัดเหรอครับ” เสียงของสิงห์เรียบต่ำ หันมองอีกฝ่ายตรงๆ จากทีแรก อยากให้บรรยากาศผ่อนคลาย สบายๆ แต่พอเห็นทีท่าของเสือเลยต้องกลับมาคิดใหม่ บางทีเขาอาจรุกเร็วเกินไป
การหวังกำไรเล็กๆน้อยๆของเขา อาจเป็นการเดินหมากที่พลาดที่สุด เพราะเขาอาจต้องเสียทั้งหน้าตักกับเกมที่ไม่สามารถเล่นใหม่ได้อีก
“ คือ..มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ผมแค่...แค่ทำตัวไม่ถูก” เสือรีบบอกก่อนที่เจ้านายจะรู้สึกไม่ดีกับอาการที่เขาเป็น
“ ก็ทำตัวธรรมดา ไม่ต้องคิดมาก..” เสียงของสิงห์ผ่อนคลายลง
“ ก็มันแปลกๆ บริษัทไหนก็คงเหมือนกัน อยู่ๆพนักงานจ..จู..จูบ กับเจ้านาย” น้ำเสียงช่วงที่พูดว่า ‘จูบ’ สั่นๆ คล้ายจะสะดุดอยู่มากมาย
“ งั้นพี่ก็รู้ไว้เลยว่า ฝ่ายพิเศษเรายกเว้น ..เจ้านายอนุญาตให้พนักงานจูบได้ จบไหม”
“ คุณสิงห์..!!” เสือหันขวับมองคนพูด ..และต้องสะดุดกับสายตาที่มองเขา ดวงตากลมสุกใสวางนิ่ง มันจริงจัง ..ไม่ได้ล้อเล่น
“ หรือจะลองอีกครั้ง” ปากอิ่มยกแย้ม แม้ใจจะบอกให้เขาระวัง เพราะเกรงว่าการรุกมากเกินไปอาจทำให้เสือตื่น แต่พอสถานการณ์เป็นใจ ..ความระริกในอกก็แย็บหมัดออกมาจนต้องพูด
“ คงไม่ดีมั้งครับ” เสือรีบหันกลับไปมองถนน บอกเสียงอ่อน
“ ไม่เห็นต้องคิดมากเลย”
“ แต่คิดน้อยไปมันก็ไม่ดีนะครับ” คนขับรีบแย้ง เขากับสิงห์แม้จะเจอกันตั้งแต่เมื่อปลายสัปดาห์ก่อน แต่เพิ่งรู้จักกันจริงๆ ก็เมื่อต้นสัปดาห์นี้ ..
เขาเองยังไม่แน่ใจ ..ยังไม่รู้ว่าใจของเขาคิดอะไร
เขาเลยต้องคิดให้มาก เพราะไม่อยากพลาดซ้ำสอง เช่นตอนที่เขาตัดสินใจแต่งงานกับแม่ของน้องอุ่น
วาสินี ..สาวสวยวัย 20 ปี คนที่แม่และผู้ใหญ่เห็นดีเห็นงาม
การแต่งงานจัดขึ้นตามประเพณี ผู้หลักผู้ใหญ่รับรู้และต่างยินดี ชมว่าสองคนเหมาะกันราวกิ่งทองใบหยก แต่เพียงไม่นานน้ำตาลแสนหวานก็กลายเป็นยาพิษแสนขม
วาสินีหมายมั่นอยากไปเป็นดาว อยากเดินตามความฝัน
สิ่งที่เคยคิดว่าเป็น ‘รัก’ แท้จริงคือ ‘หลง’
หลงในภาพสวยหล่อของกันและกัน หลงในภาพแสนดีที่แสดงออกมา แต่เมื่อแต่งงานทุกอย่างก็เผยธาตุแท้ของมันออกมาทีละน้อยๆ จนวันนั้น ..วันที่วาสินีขอหย่า ..และเดินออกจากชีวิตเขาไป ..ลำพังเขาไม่เป็นไร
แต่ลูกที่ไม่ทันจะ 2 ขวบดี ..วาสินีกล้าทิ้งไปได้อย่างเลือดเย็น ตัดขาด เปลี่ยนผัน เปลี่ยนแม้กระทั่งชื่อแซ่ เพียงเพื่อลบประวัติที่เคยมีลูกมีผัว ไปอยู่บนฟากฟ้า
“ เซ็ง ..” สิงห์ค้อนอีกฝ่ายเล็กน้อย หันหน้ามองเชิดออกไปนอกรถ รถก็ขับลงสะพานและเลี้ยวเข้าซอยทางเดียวกับที่มาหนก่อน เสือขับเลาะไปตามริมแม่น้ำ และขับต่อไปมาจอดที่หน้าบ้านหลังเดิม
สิงห์เดินไปเปิดประตูรั้วให้เช่นครั้งก่อน ..จากนั้นเสือก็ขับรถเข้ามาเทียบด้านหน้า และเดินเข้าไปบ้านไปด้วยกันแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินบทสนทนาหนึ่ง
“ ก็หนูบอกแล้วว่าหนูไม่ไป ..”
“ ย่าว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะลูก” อรุณีอ่อนใจกับท่าทีเอาแต่ใจของหลานสาวเพียงคนเดียว ปกติน้องอุ่นไม่ใช่เด็กดื้อ แถมกระตือรือล้นทุกครั้งที่ได้ยินว่าจะได้ไปเที่ยว แต่ครั้งนี้กลับกัน
“ มีอะไรหรือครับแม่” เสือส่งเสียงถาม ย่าหลานเลยหยุดเถียงกัน
“ จัดการด้วยล่ะกัน ลูกสาวเราไม่ยอมไป” คนเป็นแม่ หันมาเจอลูกชายก็รีบบอกอย่างเหนื่อยหน่าย
“ ครับ..”
“ แม่ไปเอากระเป๋าก่อนนะ ..”
“ เดี๋ยวผมช่วยครับ ..” สิงห์รีบเสนอ เพราะไม่ค่อยอยากคุยกับเด็กแสบสักเท่าไหร่ ครั้งก่อนเขานึกว่าเด็กน้อยจะสิ้นฤทธิ์เสียแล้วที่ไหนได้ วันนี้กลับมาออกลายเช่นเดิม หากยังอยู่ต่อร่างมารที่ปกปิดคงได้แสดงความศักดิ์สิทธิ์ออกมาอีกครั้ง
เรื่องที่เขาจูบกับเสือ ..มันยังคงกวนใจเจ้ายักษ์หนุ่มอยู่มาก เขาเลยไม่อยากเสียคะแนน หากเผลอทำอะไรร้ายๆต่อหน้ายักษ์ใหญ่
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” อรุณีเดินนำขึ้นชั้นสอง สิงห์รีบตามไม่ห่าง สุดท้ายก็เลยต้องยอมให้สิงห์ช่วย ทั้งสองขึ้นมาที่ชั้นสองด้วยกัน ..กระเป๋าถูกวางเรียงอยู่หน้าห้องเรียบร้อยแล้ว
สิงห์หยิบใบใหญ่สุดไปถือ ส่วนอีกใบที่เล็กกว่าอรุณีถือลงไปเอง ..
เมื่อลงมาชั้นล่างก็พบว่า สองพ่อลูกยังคงคุยกันเรื่องเดิม ..เวลาเริ่มเคลื่อนไปมาก จนอรุณีชักเกรงใจ
“ น้าว่าน้าไม่ไปแล้วดีกว่า ..นี่จะสี่โมงครึ่งแล้ว”
“ รอเดี๋ยวครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง” เมื่อแผนทำคะแนนกับแม่ของว่าที่แฟนทำท่าจะล่ม เพราะลูกสาวของว่าที่แฟน สิงห์จอมเจ้าเล่ห์จึงยอมไม่ได้รีบเสนอตัวทันที
“ พี่ไปรอข้างนอกก่อน เดี๋ยวผมจัดการเอง” เมื่อเดินเข้ามาใกล้ สิงห์ก็บอกขึ้น เสือมองหน้าสิงห์อย่างชั่งใจเพราะขนาดเขาที่ลูกสาวยอมเชื่อฟัง และไม่ค่อยแข็งขืนยังยากจะจัดการ
เขาเลยกลัวว่าสิงห์จะเสียเวลาเปล่า
แต่อรุณีก็เข้ามาดึงเขาให้เดินห่างออกไป และไปยืนรออยู่ในครัวซึ่งไม่ห่างจากบริเวณที่สิงห์กับอุ่นอยู่
“ หนูจ๊ะ..”
“ สวัสดีค่ะ ลุงสิงห์ ..อ้อ พี่สิงห์” เด็กแสบฮุกหมัดแรกเข้าให้จนสิงห์แทบเซ ยิ้มหวานแย้มขึ้นอย่างใจเย็น ก่อนจะสูดลมหายใจเรียกองค์รักเด็กมาประทับจากนั้นก็นั่งลงตรงข้าม
“ ทำไมน้องอุ่นไม่ไปล่ะครับ ..ไปทะเลเชียวนะ ปิดเทอมแล้วไม่อยากไปเที่ยวเหรอ กว่าพ่อหนูจะได้หยุดอีกก็ช่วงสงกรานต์..” สิงห์เริ่มหว่านล้อมอย่างใจเย็น
“ หนูไม่อยากไป”
“ ไม่ไปก็ไม่ไป ..หนูอยู่บ้านคนเดียวได้นะ”
“ ได้”
“ โอเค ถ้างั้นก็ตามใจ ทีแรกพี่ห่วงนึกว่าหนูจะกลัวผี กลัวโจร เลยอยากให้ไปด้วย ถ้าหนูไม่ไปก็ตามใจ” สิงห์ยิ้มร้ายนิดๆ มองอย่างพอใจเมื่อเห็นแววตาใสระริกสั่นคิดตามที่เขาพูด
“ หนูจะไปอยู่กับครูฉัตร..”
“ ครูฉัตร ..อ๋อ ครูประจำชั้นของหนู แต่คิดดีๆนะ หนูจะไปอยู่บ้านครูเขาในฐานะอะไร ไม่เกรงใจครูเขาเหรอ คิดดีๆว่าจะไปเที่ยวไหม” สิงห์นึกตาม และภาพของครูสาวปาริฉัตรก็ลอยเข้ามาในหัวทันที
“ ถ้าครูฉัตรไปด้วย หนู..เอ่อ หนู”
“ อ๋อ ...เข้าใจแล้ว อยากให้ครูฉัตรไปด้วย หรือว่าครูฉัตรอยากไปด้วยกันแน่” ท่าทีแปลกๆของหนูน้อย ย่อมอยู่ในสายตาของคนเจ้าเล่ห์ และชั่วพริบตาก็สามารถตีความสารที่ขาดหายไป
“ หนูอยากให้ครูฉัตรไปด้วย” อุ่นรีบแก้ เพราะจำทีครูสาวแสนดีกำชับไว้
‘ ครูอยากไปด้วย แต่ครูเกรงใจ ถ้าน้องอุ่นอยากให้ครูไปด้วย ก็ต้องบอกคุณพ่อว่าอยากให้ครูไปกับหนูด้วยนะคะ’
“ หนูจ๋า ..ครูฉัตรนี่เป็นแค่ครูนะจ๊ะ พี่อนุญาตให้เฉพาะคนในครอบครัวพี่เสือไปด้วยเท่านั้น”
“ ครูฉัตรเป็นแฟนของพ่อ” คำของอุ่น ทำให้อรุณีกับเสือที่ยืนฟังอยู่ในครัวสะดุ้งไป
“ ที่พี่รู้มามันไม่ใช่อย่างที่หนูบอก..โกหกมันไม่ดีนะ” ดูจากท่าทางของเสือเมื่อตอนพบกับปาริฉัตรวันก่อนก็บอกได้ชัดว่า อีกฝ่ายคิดเกินเลย..แต่เสือไม่ได้คิดอะไรด้วย เพราะฉะนั้นสิงห์เลยมั่นใจว่าอุ่นพูดไม่จริง
“ หนูก็แค่อยากให้ครูฉัตรไปด้วย”
“ เอาตรงๆนะจ๊ะ หนูจ๋า..ถ้าเกิดครูสมชาย สมหญิง สมศรี”
“ โรงเรียนหนูไม่มีครูสมชาย สมหญิง สมศรี”อยากจะฆ่าเด็กแสบตรงหน้าเสียจริงๆ เด็กอะไร้ ร้ายกาจเหลือเกิน
“ แล้วโรงเรียนหนูมีครูอะไรบ้างละ”
“ ครูแก้ว ครูวรรณา ครูสมบูรณ์..”
“ พอๆ เอาเป็นว่าถ้า ครูแก้ว ครูวรรณา ครูสมบูรณ์ เกิดอยากตามไปด้วย อยากไปเที่ยวกับหนูด้วย พี่ต้องยอมให้ไปกันทั้งหมดงั้นหรือจ๊ะ ...”
“ หนูอยากให้ครูฉัตรไปคนเดียว”
“ ไม่ได้จ้ะ ที่พี่ยอมให้อุ่นกับน้านีไปเพราะเป็นคนในครอบครัวพี่เสือ ครูฉัตรยังไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เสือ เพราะฉะนั้น ไม่ให้ไป จบไหม" เบื่อจะต่อล้อต่อเถียงกับเด็กแสบเต็มที
“ หนูไม่ไป”
“ ถ้าหนูไม่ไป พี่ไล่พ่อหนูออก” องค์รักเด็กที่เชิญมาลง ดูท่าจะทำงานไม่ได้ผล ร่างมารเลยเริ่มแสดงฤทธิ์ออกมาบ้าง
“ หนู...”
“ คิดดูดีๆนะ”
“ แต่หนูอยากให้ครูฉัตรไปด้วย” หน็อย ยายเด็กนี่มันถูกป้อนโปรแกรมให้พูดหรือยังไง ถึงได้เอาแต่พูดคำซ้ำๆ
“ หนูอยากให้ครูฉัตรกับพ่อหนูเป็นแฟนกันใช่ไหม”
“ คือ..” แม่หนูน้อยดูอึ้งไป เช่นเดียวกับสองคนที่ฟังอยู่ในครัว
“ พี่จะบอกอะไรให้นะจ๊ะ ..ถ้าหนูไม่อยากให้ใครมาแย่งพ่อหนูไปจากครูฉัตร หนูยิ่งต้องไป ..พี่นึกว่าหนูจะฉลาดกว่านี้เสียอีก ที่ไหนได้ก็คิดแบบเด็กๆ หนูอยู่บ้านกับครูฉัตร ถ้ามีใครมาจีบพ่อหนู ..หนูคิดว่าหนูจะห้ามได้ไหม ถ้าหนูไป หนูจะได้ห้าม ได้ดู คิดเอาเองล่ะกันนะ ถ้าอยากได้คนอื่นที่ไม่ใช่ครูฉัตรมาเป็นแฟนพ่อหนู หนูก็ไม่ได้ต้องไป” เจรจาธุรกิจหลักสิบหลักร้อยล้านสำเร็จมาก็มาก จะมาตกม้าตายกับเด็กอายุ 8 ขวบตรงหน้าคงใช่เรื่อง
“ พี่ไม่อยากบอกว่างานที่ไปนะ มีแต่คนสวยๆทั้งนั้น หนูรู้จัก ดาราที่ชื่อ แนนนี่ นาราไหมจ๊ะ นั่นน่ะนางเอกของงานนี้เชียวนะ”
“ หนูจะไปค่ะ” แค่โดนล่อ ..เหยื่อก็รีบตะครุบเบ็ด เพราะเกรงว่าพ่อจะไปหลงเสน่ห์สาวอื่น โดนหารู้เลยไหมว่า คนที่หนูน้อยต้องกลัวไม่ใช่ผู้หญิงคนไหน หากเป็นหนุ่มหล่อออร่าแรงตรงหน้านี่ต่างหาก
“ ถ้าอย่างนั้นไปแต่งตัว พี่ให้เวลาห้านาทีแล้วรีบลงมา ..ถ้าช้า พี่ไม่รอนะจ๊ะ” ยิ้มหวานแย้มส่งอย่างพอใจ ที่สามารถคว้าชัยชนะมาได้ในเกมนี้
แม้เกือบเผยธาตุแท้ แผ่รังสีปีศาจเกลียดเด็กมาหลายต่อหลายครั้งก็ตาม
สองคนในครัวถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ สุดท้ายแม่เด็กน้อยก็ยอมไปด้วยโดยดี ถึงจะเสียเวลากล่อม ปลอบ ขู่ อยู่นานก็ตาม ..
อรุณีกับเสือดูจะพอใจอยู่มาก..
ต่อข้างล่างอีก 1 ช่องนะคะ
:katai5:
-
รถยนต์ SUV สีดำมันปลาบแล่นออกจากบ้านของเสือ มุ่งเข้าสู่ถนนพระราม 2 แล่นตรงไป โดยกำหนดเส้นทางจากเครื่องนำทางรุ่นใหม่ล่าสุด ..สิงห์นั่งข้างคนขับ ส่วนเบาะหลัง เป็นน้องอุ่นกับอรุณี
แม่หนูน้อยที่ทีแรกไม่อยากมา ..ขึ้นรถมาก็นั่งเฉย แต่พอรถเริ่มออกต่างจังหวัด ก็เริ่มสนใจ นาเกลือสองข้างทาง ดูขาวโพลน งดงามจับตายามแสงอาทิตย์เย็นย่ำเหยียบย่อง ส่องระยิบระยับดุจผลึกสวยใส จับตาเจ้าเด็กแสบที่ทอดมองอย่างสนใจ
“ เดี๋ยวแวะปั้มหน่อยนะครับ ..”
“ ได้ครับ” ขับต่อมาอีกราวกิโลกว่าๆก็เจอปั้มใหญ่ เสือขับรถไปจอดร้าน 7-11 จากนั้นก็แยกย้ายกันเข้าห้องน้ำ ..
สิงห์เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เข้าร้านสะดวกซื้อต่อ เห็นเสือกำลังยืนเลือกเครื่องดื่มจากตู้แช่ ..
“ พี่เลือกไปเลยนะ เดี๋ยวผมจ่ายเอง”
“ ไม่เป็นไรครับ ..”
“ น้านีกับน้องอุ่นชอบกินอะไรครับ” สิงห์เลยเปลี่ยนเป็นถามแทน ซึ่งเสือก็ตอบออกมาอย่างงงๆ และเพิ่งเข้าใจเมื่อสิงห์หยิบของที่เขาบอกใส่ตะกร้าสีส้ม ทั้งหยิบขนมต่างๆอีกมากมายจนล้นตะกร้า
พอสิงห์หันหลังไปหยิบอย่างอื่น เสือก็หยิบของในตะกร้าไปวางที่ชั้นเดิม
“ พี่เสือ..” เสียงใสส่งมาขณะมือของเสือกำลังหยิบช็อกโกแลตวางกลับไปที่ชั้น แถมกลิ่นหอมๆจากกายของเจ้านายก็ประชิดจมูกจนแทบลืมหายใจ หันมาก็เห็นสิงห์ยืนอยู่ใกล้ จ้องมาด้วยสายตาคาดโทษ
“ พอแล้วครับ..”
“ ก็อยากซื้อ..”
“ แค่นี้ก็กินกันไม่หมดแล้ว..” เสือเสียงแข็ง แล้วเดินถือตะกร้าไปวางไว้หน้าเคาน์เตอร์จ่ายเงิน
“ พี่เสือไม่ต้องจ่ายนะ..” สิงห์รีบบอกเสียงดัง จนพนักงานที่กำลังคิดเงินเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ และชะงักค้างไปเล็กน้อยเมื่อพบว่าคนพูดเป็นหนุ่มร่างโปร่ง สูง ท่าทางดูดีที่สำคัญหน้าตาชวนหลงใหลสุดๆ
“ 1,250 บาทค่ะ” หลังชะงักค้างไปนานกลับมาสนใจงานของตนต่อ
“ นี่ครับ..” สิงห์ยื่นเงินสดส่งให้ ขณะที่เสือได้แต่ถอนหายใจอย่างเสียดายเงิน ก็ดูของที่ซื้อสิ..
ยังกับซื้อของเข้าบ้าน ราคาขนาดนี้สำหรับเสือ สามารถใช้ได้สัปดาห์กว่าๆ
“ เลิกหน้างอได้แล้วน่า” คนเป็นนายบอกหลังจ่ายเงินเรียบร้อย เสือแย่งถุงไปถือ ขณะที่พนักงานหน้าเคาน์เตอร์สองคนเหลือบมองอย่างแปลกใจ
“ ช่างเถอะครับ ซื้อมาแล้วนี่”
“ ก็ถือว่าเป็นค่าที่พี่ขับรถให้ไง อย่าคิดมาก” คนไม่คิดมากเดินตัวปลิวไปขึ้นรถ
“ นี่ครับ ผมซื้อมาฝาก..” สิงห์รับถุงมาจากมือเสือ แล้วจัดการแบ่งเป็นสองส่วน จากนั้นก็ส่งถุงหนึ่งให้เบาะหลัง ส่วนตนก็มีอีกถุง ล้อรถเริ่มเคลื่อนอีกครั้ง.หน้าตาเรียบเฉยของเสือบอกให้รู้ว่าเขายังหงุดหงิดเล็กน้อย สิงห์เลยพยายามกลบเกลื่อนทั้งที่ความจริงไม่จำเป็น แต่สำหรับเสือ ..สิงห์ไม่ยอมปล่อยผ่าน
“ พี่จะเอาขนมไหม ..” เสียงใสถามขึ้น มือก็กำลังแกะห่อ ขนมปังไส้กรอก ซึ่งทำเป็นมินิบันลูกเล็กๆ
“ ก็ดีครับ” แม้จะยังตึงๆอยู่บ้าง จนอยากจะปฏิเสธ แต่นึกๆไปตั้งแต่กลับจากทำงานก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากน้ำ กว่าจะถึงที่หมายคงเกือบชั่วโมง เลยจำต้องตอบรับ
“ อะ” มือเรียวหยิบขนมปังยื่นส่งให้ถึงปาก ..คนขับอ้ารับไปเคี้ยวหนุบหนับ อาการตึงที่คลายลงทำให้สิงห์เจ้าเล่ห์ชักอยากแกล้ง เลยหยิบชิ้นต่อไปส่งให้ แต่บรรจงละเลียดนิ้วผ่านริมฝีปากจนคนขับต้องเหลือบมอง
“ หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอ บอกคนขับหนุ่มให้รู้ว่าโดนสิงห์เล่นเข้าให้แล้ว ถ้าไม่เกรงใจแม่กับลูกสาวคงพูดออกมา ..
“ อีกชิ้นนะ..” สิงห์หยิบชิ้นต่อไป และส่งให้ และทำเหมือนเช่นเคย ..แต่คราวนี้เสือหนุ่มไม่ยอมอยู่เฉย งับนิ้วคนเจ้าเล่ห์เบาๆ จนสิงห์สะดุ้ง
“ เป็นอะไรไปคะ” อรุณีที่นั่งกินขนมกับหลานที่เบาะหลังถาม
“ เปล่าครับ...” ลองถ้าอยู่กันแค่สองคน รับรองคนตากลมไม่มีทางตอบแบบนี้แน่ ..
“ ขอน้ำหน่อยครับ”
“ นี่..” สิงห์ยกขวดน้ำไปจ่อที่ปากอีกฝ่าย เห็นชัดว่าใบหน้าของเสือยกยิ้มอย่างผู้มีชัย ใช่ว่าเขาจะโดนสิงห์แกล้งฝ่ายเดียว ..
“ พี่เสือ..” คนเป็นนายเรียกเสียงแผ่วกัดฟัน เสือหันมามองด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม แล้วก็หันกลับไปมองทาง ..เกมระหว่างเสือและสิงห์จำต้องยุติลง เพราะสิงห์ไม่อยากให้เป็นที่ระแคะระคายมากนัก ..เลยยอมอยู่เงียบ
1 ทุ่มตรงรถของสิงห์ก็มาถึงโรงแรมที่พัก
หลังเก็บสัมภาระที่วิลล่าสุดหรูสองชั้นริมหาด ก็กลับมากินข้าวเย็นร้านอาหารไทยชั้น 10 ภายในโรงแรม ..
สมาพรผู้มีสาลิกาลิ้นทองดูเข้ากันได้ดีกับแม่ของเสือ..ทุกคนต่างสนุกสนานครื้นเครงกัน ไม่เว้นแม้กระทั่ง
จอห์น สามีชาวไอริชวัย 40 ปีของนุสราที่พูดไทยได้ชัดปร๋อ แม้จะไม่ใช่ภาษาแม่ก็ตามที
หากจะมีใครที่นิ่งเฉยที่สุดก็คงมีคนเดียวคือ แม่เด็กแสบ ที่ดูนิ่งขรึมผิดวิสัยเด็ก
หลังกินข้าวเสร็จ ก็ลงมาด้านล่างขึ้นรถกอล์ฟของโรงแรมที่มีให้บริการสำหรับเดินทางภายในอาณาจักรย่อมๆแห่งนี้
สี่ทุ่มตรง หลังเก็บของอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เข้านอน ..ห้องพักของสิงห์อยู่ชั้นสอง นอกชานมีสระว่ายน้ำเล็กๆ ส่วนห้องแบ่งเป็น 2 ส่วนคือส่วนนั่งเล่นที่มีประตูเชื่อมกับสระ และอีกส่วนคือส่วนของห้องนอน มีเตียงคู่วางไว้ใกล้กัน
บัดนี้คนร่างโปร่งเปลี่ยนมาสวมชุดนอนสุดโปรด เสื้อยืดตัวโคร่งลาย แองกรี้เบิร์ด กับกางเกงขาสั้นที่สั้นจนเหมือนไม่ใส่อะไร จากนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงของตนไปราวกับเด็กๆ
เสือมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวบนเตียงของตนบ้าง ..
สี่ทุ่มแบบนี้เป็นเวลานอนของเขา ..พอล้มตัว ก็เริ่มง่วง แต่อาการพลิกไปมาของอีกฝ่าย ที่แม้จะอยู่คนละเตียงกันแต่ก็รับรู้ได้
จนเมื่อเวลาผ่านไปกว่า 15 นาที เสือก็ตัดสินใจถามขึ้น
“ ยังไม่ง่วงเหรอครับ”
“ ปกตินอนดึกกว่านี้ ..” เสียงนั้นยังคงใสแจ๋วราวระฆังแก้ว ไม่มีอาการงัวเงีย ผิดกับเสือ
“ วันนี้ต้องขอโทษแทนอุ่นด้วยนะครับ ..” เมื่ออีกฝ่ายยังไม่ง่วง เสือเลยพยายามชวนคุย และเริ่มด้วยเรื่องที่ยังติดอยู่ในใจตั้งแต่เย็น ..แม้เขาจะไม่แสดงท่าทีอะไร แต่ลึกๆก็เกรงใจสิงห์อยู่มาก
“ ขอโทษเรื่องอะไรครับ”
“ ทั้งเรื่องที่อุ่นกวนไม่ยอมมา กับเรื่องตอนกินข้าวเย็น”
“ เรื่องเล็กจะตายไป ..ถามอะไรหน่อยได้ไหม” คราวนี้คนเป็นนายเปลี่ยนมาเป็นนั่งขัดสมาธิ แล้วมองมาที่เสือซึ่งกำลังนอนมองมาเช่นกัน
“ อะไรครับ”
“ แม่น้องอุ่นไปไหนเหรอ..” สิงห์ข่มเสียงถาม แม้จะพอรู้คร่าวๆมาบ้าง แต่ก็อยากเช็คให้แน่ใจ ไม่อยากเงิบกลางอากาศ
“ เลิกกันแล้วครับ ..ตอนอุ่นสองขวบ” เสียงของยักษ์หนุ่มตอบเรียบๆ ไม่มีแววอาลัยอาวรณ์เลยสักนิด
“ ผมถามได้ไหม ..ทำไมถึงเลิกกัน”
“ เขาอยากเป็นดารา ..การแต่งงานก็แค่ความผิดพลาดของเขา โดยเฉพาะการมีลูก พอมีโอกาสเข้ามา ..เขาเลยรีบคว้าและยอมหย่าขาดกับผม เพื่อล้างทุกอย่าง ทั้งยังเปลี่ยนชื่อ”
“ พี่เสียใจไหมที่แม่น้องอุ่นทิ้งไป” เสียงนั้นทอดอ่อน ชักเริ่มไม่มั่นใจ
“ จริงๆก็เสียใจครับ แต่เรามีปัญหากันมาตั้งนานแล้ว หลายเรื่องคิดไม่เหมือนกันตั้งแต่เริ่มแต่งงานใหม่ๆ พอมีลูกทุกอย่างก็ยิ่งสะสมจนสุดท้ายก็ต้องเลิกกัน จริงๆเรียกว่าผิดหวังมากกว่า..” นานๆที่เสือจะยอมพูดอะไรยาวๆ แถมเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับอดีตที่ควรเก็บซ่อนไว้อีก
คนฟังชักเริ่มเห็นใจ และใจเสีย สุดท้ายก็เลิกถาม และตัดสินใจตัดบท บอกว่าเริ่มง่วง ...
เสือมองภาพอีกฝ่ายอยู่ครู่ใหญ่ ก็เริ่มหลับตาลงนอน ไม่นานก็ดำสู่ความฝันอันลึกล้ำ..เหมือนแหวกว่ายในกระแสน้ำเย็นสบาย ล่องลอยไปอย่างอิสระ แต่จู่ก็มีหินก้อนใหญ่ถูกโยนลงมา จนน้ำแตกกระจายเป็นวงใหญ่สาดซัดเข้าหน้าจนชะงัก
เสียงแกรกกราก คล้ายบางอย่างกำลังเสียดสีกันดังชัด ..แทรกซึมมาพร้อมเสียงสะอื้น และเสียงหอบเป็นระยะๆ จนท้ายที่สุดสติก็คืนกลับมารวดเร็ว ดวงตาเสือลืมขึ้น ...
“ คุณสิงห์..” ภาพเดิมเช่นเมื่อครั้งแรกที่เขานอนร่วมห้องกับสิงห์ ย้อนกลับมาอีกครั้ง เจ้านายหนุ่มกำลังงอตัวอยู่ท่าทางนั้นทรมานอย่างมาก สองมือตะกรุยที่นอนจนเป็นรอยเล็บให้เห็น
ร่างสูงใหญ่ขยับเข้าหาอย่างไม่รู้ตัว ..และเหมือนเมื่อครั้งก่อน ทันทีที่เขาเข้าใกล้และเรียก ..สิงห์คว้าตัวเขาเข้าไปกอดพร้อมอาการสงบ ราวกับมีมนต์เสกสรรจนสิงห์นึกแปลกใจ ว่าอะไรคือต้นเหตุ ..
คนเพียบพร้อมทุกอย่างทั้งฐานะ หน้าตา หน้าที่การงาน ตลอดจนอุปนิสัย เรียกได้ว่าเป็นคนที่พร้อมประหนึ่งสวรรค์ประทานลงมา แต่กลับมีบางอย่างแอบซ่อนไว้
ทั้งเรื่องที่ไม่ลงรอยกับผู้เป็นพ่ออย่างหนัก
หรือแม้แต่เรื่องฝันร้าย ..เขาไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ และสิงห์เป็นแบบนี้บ่อยไหม เขารู้เพียงแต่ว่า ..เขาไม่ชอบ ไม่ชอบเห็นสิงห์ต้องทรมาน
มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำตาที่เริ่มแห้งไป ..เลื่อนไล้ไปตามสันจมูกโด่งอย่างอ่อนโยน จนมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากที่แดงช้ำ ปรากฏรอยเลือดซิบๆชวนให้ตกใจ ..
ริมฝีปากอิ่มที่เคยมอบความอ่อนหวาน วาบหวาม ..รู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เห็น
แค่คิดใจของเขาก็เหมือนโดนเข็มสักสิบเล่ม ทิ่มลงพร้อมกัน เจ็บยิบๆ อยู่จนอาจกลายเป็นแผลเรื้อรังเข้าให้..
เสือขยับตัวจัดท่าเล็กน้อย แม้จะโดนเกาะกุมไว้แน่น แต่อีกฝ่ายก็เหมือนจะอ่อนโอนยามเขาส่งเสียง ..สุดท้ายก็นอนหลับไปบนเตียงเดียวกับคนเป็นนาย
เสียงวันใหม่พาดผ่าน ทาทับเข้ามาภายหน้าต่างกระจก ..ปลุกให้สองร่างเริ่มรู้สึกตัว โดยคนแรกคือคนร่างโปร่งที่เริ่มได้สติ ..แม้จะรู้สึกหน่วงในหัวอยู่บ้าง
“ เอ๊ะ..” สัมผัสอบอุ่น แนบชิด กลิ่นหอมอันคุ้นเคย พาให้ตารีบลืมขึ้นอย่างแปลกใจ และเมื่อเห็นก็ยิ่งตกใจเพราะพบว่าตนกำลังนอนกอดเอวเสืออยู่ สิงห์ชะงักขยับตัวออกจนอีกฝ่ายรู้สึกตัว
“ ตื่นแล้วเหรอครับ ..ปวดหัวไหม” เสียงถามจากคนเพิ่งตื่นไม่ได้มีอาการแปลกใจเช่นตน พอโดนถามก็เริ่มรับรู้ได้ถึงอาการที่เป็นอยู่
“ ครับ ปวดหนึบๆ..” สิงห์ขยับตัวออกเล็กน้อยและเปลี่ยนมาเป็นนั่งแทน
“ เดี๋ยวกินข้าวแล้วกินยานะ..” ความอบอุ่นในเสียง สั่งราวกับเขาเป็นเด็กๆ แต่กลับซ่านลึกเข้าสู่หัวใจอย่างง่ายดาย
“ ว่าแต่ทำไม ..พี่มานอนบนเตียงผมล่ะ”
“ คุณสิงห์ฝันร้าย” เสียงอ่อนตอบอย่างระวัง ขยับตัวนั่งเอนหลังกับหัวเตียงแล้วมองไปยังอีกฝ่ายที่นั่งห่างออกไปเล็กน้อย
“ ฝันร้ายเหรอ” คิ้วเรียวเลิกขึ้น เอียงคอเล็กน้อย พยายามคิด
“ ฝันร้ายบ่อยเหรอครับ ..”
“ ไม่รู้สิครับ จำไม่ได้ ...ทำไมพี่ถึงคิดว่าผมฝันร้ายล่ะ” เจ้าตัวตอบอย่างไม่ปิดบัง เพราะจำไม่ได้จริงๆว่าฝันอะไร
“ ก็..คุณสิงห์ดูทรมาน ดูนี่สิครับ..” เสือชี้ให้ดูรอยเล็บที่ขูดบนผ้าปูที่นอนจนเป็นรอยเห็นได้ชัด
“ รอยเล็บเหรอ”
“ คุณสิงห์เหมือนตะเกียกตะกายออกจากที่สักที่หนึ่ง หอบเหมือนขาดอากาศ แถมยังร้องไห้ออกมาอีก บอกผมได้ไหมครับว่าเกิดอะไร” ดวงตาคมจ้องมองตาใสที่ฉายแววตระหนก ทันทีที่ได้ยินคำบอกเล่าอาการต่างๆที่เป็น
เพียงครู่น้ำตาของสิงห์ก็ไหลออกมา ..
ทุกครั้งที่ย้อนคิดเรื่องคืนนั้น ..ความรู้สึกต่างๆที่เคยเกิด ณ ขณะนั้นจะประดังประเด เซซัดเข้ามาทุกที
“ คุณสิงห์” เสือตกใจ รีบเข้าใกล้กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไรไปมาก
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ” มือขาวยกขึ้นปาดน้ำตา ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกจากที่นอนเข้าห้องน้ำไป เหลือเพียงเสือที่มองตามด้วยความรู้สึกสงสัย
อยากรู้ทุกเรื่องของสิงห์...แม้จะยังไม่รู้ใจตัวเองว่าคิดอะไร แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่เขารู้ชัด นั่นคือ...เขาอยากปกป้องดูแลสิงห์ ..
เสือนั่งพิงหลังกับหัวเตียงอยู่นาน จนเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูห้องน้ำ ก็ลุกขึ้นจากที่ เดินไปหยุดอยู่ด้านหน้า..คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จชะงักอย่างตกใจเมื่อเห็นยักษ์มาปักหลั่นอยู่ตรงหน้า
“ มาทำอะไรตรงนี้ครับ” ท่าทางของสิงห์สดชื่นขึ้น
“ ยังปวดหัวอยู่ไหม..”
“ นิดหน่อยครับ ได้อาบน้ำเย็นหัวก็โล่งขึ้น...” เสียงของสิงห์เลือนหายไปตอนท้ายๆ ยามได้สบตากับอีกฝ่าย ..
ดวงตาที่เขาอ่านไม่ออก บอกไม่ถูกว่าเสือกำลังคิดอะไรอยู่ ..แต่ที่แน่ๆ สิงห์ชักเริ่มไปไม่เป็น ทั้งที่ปกติคนเจ้าเล่ห์เช่นเขาไม่มีทางตกหลุมพรางใดๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ขอโทษค่ะ มาลงช้ากว่าที่บอกไว้หลายวัน ... :mew6:
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:สิงห์สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:mew1:
-
ปมในใจใกล้เปิดเผยแล้วใช่ป่ะ :hao3:
-
เร่งพี่เสือไปก็ไม่ดีจริงๆ นะแหละ เสือตื่นหมด ค่อยๆ ไปเนอะน้องสิงห์ ^^
ฝันร้ายไม่ใช่สิงห์เคยโดนขังในห้องมืดๆ หรอกนะ
-
จัดการน้องอุ่นหมกทะเลไปเลยค่าาา ฮ่าๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ชอบพี่เสืออ่ะ หลงรักเลย^^
-
ปมของน้องสิงห์นี่ต้องน่าสงสารมากเลย :sad4:
เคยโดนพ่อจับไปขังในที่มืดรึเปล่าเนี่ย o22
ตอนนี้อยากกระโดดคิกยัยเด็กแสบมากกก หนอยยย ยัยครูฉัตรอีกคน น่าตื๊บจริงๆ :z6:
รอตอนต่อไปเน้อออ
-
เอาน่า เราเชื่อว่า สิงห์ จะต้องผ่านเรื่องราวในอดีตไปได้อย่างสวยงาม
สู้ๆ นะ บอก พี่เสือ บ้างก็ได้มีคนไว้คอยระบายด้วยดีกว่าเก็บเรื่องไว้เครียดคนเดียวนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยัยครูฉัตรนี่ก็เข้าทางเด็กนะ เรื่องที่สิงห์เป็นนี่เกี่ยวกับเรื่องไฟไหม้วันนั้นหรือเปล่าอ่ะ
สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
-
ชอบค่ะ สนุกดี :L2: :pig4:
-
ไม่ชอบอุ่นเลย บอกตรงๆ
-
มาต่อแล้วๆ ดีจัง
หนูอุ่นนี่ยังแสบไม่เปลี่ยนนะ แต่ก็ยังพลาดท่าให้ยัยครูนั่นปั่นหัว
เสือ-สิงห์ เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้วสินะเนี่ย
ความฝันนั่นคงเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องที่พ่อทำไว้สินะสิงห์
หวังว่าคงไม่ใช่จับลูกชายตัวน้อยใส่หีบแล้วโยนลงน้ำหรอกนะ
เพราะถ้าเป็นงั้นมันก็เลววววววววววเกินคนละ
-
น้องสิงห์ฝันเรื่องไฟไหม้สินะคะ ทรมานน่าดูเลย ทำไมไม่บอกพี่เสือไปนะว่า
พี่เสือเคยช่วยชีวิตไว้
ส่วนยัยเด็กอุ่น ทั้งๆที่พ่อและย่าออกจะเป็นคนนุ่มนวนน่ารัก ทำไมยัยเด็กนี่
มันถึงแก่แดดอย่างนี้ฟะ เลี้ยงลูกยังไง ผิดฝาผิดตัวมากเลยอะ
อายุแค่นี้เองนะ ไม่มีเค้าความน่ารักเลย ได้เชื้อแม่มาหรอ อารมณ์เสีย
-
รักคนแต่งอะ แต่ละตอนนี่อิ่มฝุดๆ
-
:mew4:
-
สิงค์ทำงานเก่งมาก แต่จะมาตกม้าตายตรงลูกพี่เสือนี่แหละ
:ling1: :ling1: :ling1:
ขอให้สิงค์ชนะใจเด็ก และรีบเขี่ยครูฉัตรไปไกลๆ สู้สู้
:yeb: :yeb: :yeb: :yeb:
-
เอาแว้วววววววววววววว :katai2-1: :katai2-1: :hao7: :hao7: พี่เสือรุกเลยยยย!!!!
-
อยากได้เจ้านายแบบสิงห์
รับพนักงานเพิ่มสักตำแหน่งไหมคะ
ชอบสิงห์ที่ขยันยั่ว
ชอบเสือมากกว่าที่ไม่ยอมเสียเหลี่ยม
-
เข้ามาอ่านทีเดียวแปดตอนรวดค่าาา
มีความรู้สึกอยากเลี้ยงเสือ :o8: //หลบตาคุณหนูสิงค์ด้วยความกลัว 55555
สนุกค่ะ คุณหนูเค้าเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ น่ารัก น่าปราบม๊าก
อีกอย่างคือ น้องอุ่นนางจะเกินเด็กไปหน่อยนะลูก :katai4: //โผเข้าสมาคมคนเกลียดเด็ก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
มาต่อไวๆ นะ อยากรู้พี่เสือจะออกลายเมื่อไร
-
สิงห์จะกินเสือ หรือว่าเสือจะกินสิงห์กันแน่ งานนี้
-
กำลังสนุกเลยค่ะ เมื่อไรสิงห์จะเล่าเรื่องคืนนั้นให้เสือฟังซักทีนะ
มาต่อไวๆนะคะ
-
กลับมาเถอะ รอมานานแล้ว :mew2: :mew2: :mew2:
-
ตัวเองหายไปไหนนนนน
เค้ารออยู่ ㅠㅠ
-
คิดถึงเรื่องนี้
คนแต่งหายไปเลยยยยยยยยยย ㅠㅠ
-
อ่านไปยิ้มไป สิงห์ดูเด็กน้อยน่ารักมากๆ ยิ่งตอนใส่ชุดนอน 5555. รอตอนต่อไป