-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
LOVE IS A DRUG!
'dark side story ของน้ำพุ เด็กที่ไม่เคยจริงจังกับความรัก
การตัดสินใจแบบเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นแค่ของเล่น นำพาความดีและความชั่วผสานกันเป็นหนึ่ง'
*warning!*
1. SOME CHARACTERS STILL EXISTING.
2. DON'T BE SERIOUS BCOS TRACK IS PASTED BY.
3. IF YOU GUYS KNOW SOME OF THEM PLEASE KEEP YOUR ANSWER SHUT.
4. I HAVE NECESSARY TO KEEP LOW THEIR PROFILE FOR PRIVACY.
5. ANYWAY, SOME PART OF WRITING IS THE FICTION!
6. MAKE SURE! YOU GUYS DON'T FORGET TO LEAVE A COMMENT. ^ ^
-
^
^^
มารอคนแรก
-
:z10: :z10:
มารอๆๆๆๆๆ
-
/
ผมอาจจะเป็นคนใจร้ายกับความหวังดีของคนอื่นก็จริง
แต่ผมก็เชื่อน่ะ...ว่าทุกสิ่งที่ได้ทำลงไปผมคิดดีแล้ว...
และไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง ผมก็ยังเชื่อในการตัดสินใจของตัวเองอยู่ดี
/
จะว่าไป...เท่าที่จำความได้ ผมค่อนข้างจะเป็นเด็กเก็บกดนะ เมื่อก่อนที่บ้านจะอาศัยกันเป็นครอบครัวใหญ่ ส่วนมากผมก็เล่นกับญาติพี่น้องไปตามเรื่อง ผมค่อนข้างจะสนิทกับพี่ชาย-น้องชายที่เป็นญาติกัน คนน้องไม่เท่าไหร่ แต่คนพี่เนี่ยดิ....จะว่าไปพี่ผมก็เป็นคนประหลาดๆ นะ แต่ถ้าคิดในแง่ดีก็แค่เด็กผู้ชายห่ามๆ ที่มีความคิดสร้างสรรค์คนนึงเท่านั้นเอง
ถ้าจะเล่าว่าเป็นไงคงยาว...เอาเป็นว่ามีของเล่นแปลกๆ มานำเสนอให้พวกเราอึ้งกันเป็นประจำ มีวันนึงพี่ผมมันเอาประทัดมาจุด เสียงดังไปทั่วบ้าน...ดังอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่ควันนี่สิคับพี่น้อง...ยังกับไฟไหม้
ไอ้ผมก็เป็นเหมือนลูกกระจ๊อก พี่เล่นอะไรก็ชอบไปร่วมแจม พอเกิดเรื่องขึ้น....ตายาย พ่อแม่วิ่งออกมาดูกันเต็ม
พ่อผมตะโกนหาตัวคนก่อเรื่อง....พี่ผมมันก็เงียบ เพราะมันกลัวพ่อผม
แต่ก็ต้องยอมรับล่ะคับ เพราะไม่มีใครคนไหนเล่นอะไรแบบนี้นอกจากมันอีกแล้ว
แต่พอพ่อรู้ว่าเป็นพี่ผม...พ่อกลับไม่ว่าอะไรเลย
กลับมาลงที่ผมซะงั้น ตะคอกเรียกผมไปจะตีอ่ะ ทั้งที่ผมยังไม่ทันจะเล่นอะไรเลย แค่ยืนดู
ผมยืนหลบอยู่หลังยาย ไม่กล้าออกไป เพราะพ่อผม....น่ากลัวกว่าเสือครับ แถมยังขี้เมาอีกต่างหาก
ที่เกริ่นเรื่องมาซะยาว ผมก็แค่อยากเล่าอ่ะคับ...ว่าใครบ้างที่มีอิทธิพลในการใช้ชีวิตของผม
พ่อผม....จะว่าไปเป็นคนชอบสร้างปัญหา แล้วก็ขี้หงุดหงิดแบบไร้เหตุผลอ่ะคับ เวลาโมโหอ่ะ ร้ายจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ผมก็เลยต้องอดทนกับเรื่องพวกนี้พอสมควร.... ทนไปมากๆ เข้า มันก็กลายเป็นความเสียใจ ความน้อยใจ...ความโกรธ กดดัน หลายอย่างอ่ะคับ... จนผมต้องพยายามซ่อนปมปัญหานี้ไว้ในใจ ไม่ให้ใครคนไหนเห็นว่าผมอ่อนแอ
ส่วนพี่ผม...คนนี้ผมยกให้เป็นฮีโร่ในเรื่องความเป็นตัวของตัวเองคับ มีคนเดียวในโลกแน่ บ้าๆ แบบนั้น....มีความเป็นศิลปินสูงคับ ในการทำเรื่องอะไรก็แล้วแต่...พี่ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ มันชอบทำให้เห็นเลยมากกว่า
จะว่าไปแล้ว......สิ่งนี้ล่ะมั้ง ทำให้กลายมาเป็นตัวผมในปัจจุบัน
/
เรื่องครอบครัวถ้าจะให้เล่ามันก็ยาวอ่ะคับ...แต่บอกไว้เลยว่าครอบครัวเนี่ยแหล่ะ เป็นตัวสำคัญที่มีอิทธิพลต่อความคิดของเด็กคนนึง
ตัดๆ มาตอนก่อนผมขึ้นมัธยมละกัน
ช่วงนั้นบ้านแตกแล้วคับ...ไม่ใช่พ่อแม่ผมหย่ากันนะ (ถึงลึกๆ ผมอยากจะให้หย่าก็เถอะ)
สั้นๆ ว่ายายผมสร้างเรื่อง ทำให้พี่ผมต้องย้ายออกละกัน
ผมเศร้ามากนะ แต่ดูเหมือนยังไม่ค่อยรู้ตัว
แถมหมาที่บ้านยังมาตายไล่เลี่ยกันอีก...โคตรโกรธเลย ไม่รู้โดนใครวางยาหรือขับรถชน
ตอนนั้นผมไปเรียนพิเศษเตรียมเข้ามัธยมคับ...ไม่รู้ไปเรียนได้ไงเหมือนกัน
คนที่สอนเป็นพี่ที่เรียนมหาลัยแล้ว ก็สอนประมาณสามคนมั้ง ใครสอนอะไรผมจำไม่ได้
คนที่สอนผมส่วนมากก็พี่แตม แอบโหดเล็กน้อยถึงปานกลาง
แล้วก็พี่จ้าว (ส่วนอีกคนลืมชื่อ เพราะเป็นตัวประกอบ) ผมจำไม่ได้แล้วอ่ะว่าไปไงมาไง ผมกับพี่จ้าวถึงสนิทกัน
งงมะคับ...ไม่ค่อยได้มาสอน แต่เสรือกสนิทกัน
พี่จ้าวเค้าชอบเข้ามาแจมตอนพี่แตมสอนอ่ะคับ...ตอนนั้นผมเป็นคน............จะว่าไงดีล่ะ
เหอะๆ อายปาก แต่ตอนเด็กผมค่อนข้างป๊อปง่ะ มีเด็กผู้หญิงมาชอบเยอะ
ผมเป็นคนประเภท มีดวงในเรื่องความรัก แต่อาภัพในเรื่องเพื่อนคับ
จน ณ ปัจจุบันนี้ผมยังหาเพื่อนแบบว่า best friend ไม่มีเลยสักคนจริงๆ
มีแต่ close friend อ่ะ แอบงงกันมั้ย
/
พี่จ้าวเค้าจะเข้ามาคุยกับผมบ่อยๆ เอาขนมมาให้ด้วย...แรกๆ เค้าจะให้กับน้องๆ ทุกคนล่ะคับ
แต่หลังๆ ชักจะเจาะจงว่าเป็นผม...คือ ตอนนั้นผมโดนเพื่อนเขม่นไปแล้ว เด็กๆ อ่ะคับ เป็นใครๆ ก็อยากให้ครูสนใจใช่มั้ย
แต่ผมกลับตรงข้ามนะคับ...ผมชอบแยกตัว ฉายเดี่ยว พอมีคนสนใจมากๆ ผมจะหนีอ่ะคับ
แต่ตอนนั้นมันไม่เป็นงั้นสิคับ....ผมยังไม่รู้นี่ ว่าพี่จ้าวเค้ามีจุดประสงค์อะไร
ผ่านไปเดือนนึง.....ผมเริ่มรู้ตัวว่าสนิทกับพี่จ้าวจริงๆ เพราะอยู่มาวันนึง จู่ๆ เค้าชวนผมไปเที่ยวเฉยเลย ไปกันแค่สองคน...
พูดกันตามตรง....ผมโคตรอยากไป เพราะวันๆ ผมไม่ค่อยได้เที่ยวคับ แต่ปัญหาติดตรงที่บ้านจะให้ไปรึเปล่าเนี่ยสิ พี่เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเค้าจัดการขอพ่อแม่ผมให้เอง ไม่ต้องห่วง... ผมก็พยักหน้าโอเค แต่ก็ย้ำให้พี่เค้าโทรไปบอกแม่ผมด้วย (สมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือกัน)
กลับบ้านไปผมก็เล่าให้แม่ฟังว่า พี่ที่สอนพิเศษชวนไปเที่ยว
แม่ผมก็งงสิคับ...ก็ถามว่าไปที่ไหน อะไรยังไง....เค้าก็ห่วงๆ ผมน่ะ แต่ก็โอเคให้ผมไป เพราะเห็นว่าพี่เค้าก็โตแล้วอ่ะนะ แถมลงทุนโทรมาขอขนาดนี้ จะไม่ให้ก็ยังไงๆ
พอพี่จ้าวโทรขอแม่ผมคืนก่อนไปเสร็จ....แม่ก็มานั่งสัมภาษณ์ผมว่าไปสนิทกับพี่เค้าได้ยังไง สนิทกันมากถึงขั้นชวนไปเที่ยวเลยเหรอ ผมก็...จะไปรู้เหรอคับตอนนั้น จะให้ตอบว่าไงล่ะ....
/
พอเช้าวันรุ่งขึ้น จะบอกว่าพี่จ้าวขับมอไซต์มารับผมที่บ้านตั้งแต่เช้าเลยคับ...ผมยังไม่ทันแต่งตัวเลย
แม่กับยายก็เลยออกไปรับหน้าแทนก่อน ก็ไปพูดคุยสอบประวัติกันล่ะมั้งคับ
พอผมแต่งตัวเสร็จ...ผมยังจำได้ติดตาเลยนะคับ
พี่เค้ายิ้มหวานมาให้ทีเดียวเชียว...แต่ผมกลับเกร็งขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะไม่เคยไปเที่ยวกับคนอื่นนอกจากคนในครอบครัวมาก่อนครับ
“ฝากพุด้วยนะลูก...ขับรถก็ระวังๆ กันด้วย” แม่ผมพูดก่อนที่จะแยกย้ายกันไป
“ครับผม จะดูแลน้องเค้าอย่างดีเลย คุณป้าไม่ต้องห่วงนะครับ” พี่จ้าวยิ้มรับ ก่อนจะไหว้แม่กับยายผม แล้วเดินนำไปที่รถ
“วันนี้อยากไปไหน หืม?” พี่จ้าวขึ้นคร่อมมอไซต์แล้วหันมายิ้มถามผม
“ไม่รู้ครับ...ไปไหนก็ได้” ผมกระโดดขึ้นรถบ้าง พี่จ้าวหันมาหาอีกทีตอนใส่หมวกกันน็อค...
“ใส่ให้พี่หน่อยคับ มองไม่เห็นอ่ะ” เค้าเงยหน้าให้ผมรัดสายหมวกกันน็อคให้ พอใส่เสร็จ เค้าก็ยิ้มให้อีกที แล้วก็ขยี้หัวผมแบบหมั่นเขี้ยวง่ะคับ
พอออกรถปั๊บ...ตอนนั้นผมเกร็งๆ ปนเกรงใจพี่เค้านะคับ
แม้ว่าเราจะคุยกันบ่อยๆ ที่เรียนพิเศษ แต่มันก็ในฐานะลูกศิษย์กับอาจารย์อ่ะคับ ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะมันไม่มีอะไรต้องคิดนี่คับ
แต่พอวันนี้ได้ออกมาเที่ยวกันแบบนี้ผมเลยเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษขึ้นมาจริงๆ
“เกาะเอวพี่ไว้ก็ได้ครับ พี่กลัวน้องจะตกรถ” พี่จ้าวยังอุตส่าห์หันมาตะโกนบอกผมตอนขับรถอยู่
พอได้ยินผมเลยยกมือมาจับตรงเสื้อพี่เค้าอ่ะคับ ไม่ได้เกาะเอว จับแค่เสื้อ แบบว่ายังแอบเกรงใจอยู่อ่ะ
“เดี๋ยวพี่ไปถอนเงินที่ธนาคารแป๊บนึงนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปหาอะไรกินกัน” พี่จ้าวยังคงคุยกับผมตอนขับรถต่อไป...
ช่วงเช้าๆ ไม่ค่อยมีรถคับ พี่ท่านเลยขับกินลมซะงั้น
ตอนนั้นผมแอบคิดแบบเด็กๆ นะว่า....โห ทำไมไม่เตรียมเงินไว้ก่อนไปวะ ยังต้องเสียเวลาไปถอนเงินที่ธนาคารอีก แอบเซ็งไปเลยง่ะตอนนั้น
แต่พอพี่เค้าจอดรถหน้าตู้ๆ นึงหน้าธนาคาร จะว่าเป็นตู้โทรศัพท์ก็ไม่ใช่ ทีวีก็ไม่เชิง.......แป่ว สรุปมันคือตู้เอทีเอ็ม
ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักไอ้ตู้นี้นี่หว่า บอกตรงๆ แอบหน้าแตกเพล้งในใจ ไม่รู้จักจริงๆ อ่ะ ผ่านธนาคารเป็นล้านครั้งก็ไม่เคยสังเกตว่ามันคืออะไร
จนพี่เค้ากดตังค์ออกมา...ผมชะโงกหน้าดูแบบเพิ่งเคยเห็นแบบนี้ง่ะ ชีวิตผม เรียนแล้วก็มีคนมารับกลับบ้าน ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ไม่ค่อยรู้จักอะไรมากมาย
“แค่นี้น่าจะพอเนอะ” พี่จ้าวหันมาถามผมถึงจำนวนเงินที่ถอนออกมา ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพอหรือไม่พอ
“ชอบกินไก่มั้ย?” พี่จ้าวถามอีก ผมก็แค่พยักหน้า...
แล้วเค้าก็ขับรถพาผมไปร้านอาหารร้านนึง...
พออยู่นานๆ ไปถึงรู้มันคือภัตตาคาร...เชียวนะ แต่เค้ามีของดีคือไก่นานาชนิดให้เลือกง่ะ
/
พอเข้าไปถึงข้างใน.....จะบอกว่าไม่มีคนเลยคับ
ฮ่าฮ่า ไม่ต้องแปลกใจ เพราะมันยังเช้าอยู่อ่ะ ห้างยังไม่เปิดเลยคับพี่น้อง
พี่เค้าก็ถามผมอีกว่าอยากกินอะไร ผมก็นั่งอึ้งอยู่อย่างงั้นอ่ะ.... (ผมเด็กอยู่มั้ง ไม่เคยสั่งของกินเอง) มันออกแนวอึดอัด ยังไงบอกไม่ถูก
พี่จ้าวก็เหมือนว่าถามผมไปงั้นแหล่ะ สุดท้ายเค้าก็เป็นคนสั่งอาหารเองทั้งหมด
จานหลักๆ เลยก็คงต้องเป็นไก่นึ่งอะไรเทือกๆ นั้นล่ะคับ
ผมไม่ค่อยอยากกินนะ...กินไม่ลงอ่ะ เห็นหน้าตาไม่ค่อยน่ากิน (กินข้าวเช้ามาแล้วด้วยนิดนึง)
แต่ความจริงอร่อยมาก...เหอๆ พี่จ้าวเค้าก็บริการผมทุกอย่างนะ คอยตักนั่นตักนี่ให้ หั่นไก่ให้ด้วย....
ไม่มีคนคอยทำอย่างงี้ให้ผมนานแล้วนะเนี่ย...แอบสะท้อนใจเล็กๆ
“มา อ้าปาก เดี๋ยวพี่ป้อน” ผมส่ายหัวทันที
“กินเองได้คับ” พี่เค้าก็เลยวางส้อมลง
“ไม่อร่อยเหรอ พี่เห็นพุไม่ค่อยกิน” ทำหน้าลำบากใจให้ผมด้วย
“ป่าวคับ พุไม่ค่อยหิว”
“โห..กินนิดเดียวเอง ช่วยกินหน่อยสิคับ เดี๋ยวพี่ตักให้นะ” ที่จริงแอบเสียดายไก่เหมือนกัน......ผมกินแทบนับคำได้
/
รู้สึกพี่จ้าวจะคอยชวนผมคุยเยอะมาก...แต่อย่างที่บอก ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด ค่อนข้างเงียบเลยแหล่ะ... จนบางทีพี่จ้าวก็หมดมุขเป็นเหมือนกัน จนแล้วจนรอดผมก็ไม่สามารถช่วยพี่เค้ากินได้หมด....เหลือเยอะด้วยอ่ะ แต่พี่เค้าก็ปล่อยๆ ไป ไม่ได้ว่าอะไร หลังจากนั้นเราก็ไปเที่ยวกันต่อ...พี่จ้าวพาผมไปร้านขายสัตว์เลี้ยง
ผมเคยเล่าให้ฟังว่าหมาที่บ้านตาย พี่เค้าเลยพาผมมาซื้อหมาตัวใหม่
ตอนแรกผมดูมันก็ไม่น่ารักเท่าไหร่...ไม่รู้ด้วยว่าพันธุ์อะไร แต่พี่จ้าวบอกตัวนี้น่ารัก ขนสีน้ำตาลเข้ม ตัวเล็กๆ ที่สำคัญเห่าเก่ง พอผมเอาไปเลี้ยงที่บ้านจะได้ไม่เหงาหู พี่จ้าวว่างั้นนะ
เหอๆ ผมก็ยังไงก็ได้อ่ะ...ผมเป็นคนประเภทดูเหมือนจะสนใจสิ่งหนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนจะไม่สนใจสิ่งนั้นเหมือนกัน....งงๆ มะคับ คือผมเป็นคนรักหมานะ แต่ผมก็ทำเหมือนไม่ค่อยสนใจมันน่ะ
ตอนพี่จ้าวซื้อมาให้ เค้ายังบอกว่าแอบกลัวผมเอามันไปทิ้งเลย เพราะดูเหมือนผมไม่ค่อยดีใจที่ได้มันมา
ผมก็เงียบนะ....ไม่ได้บอกว่าผมคิดยังไงกับมัน ซึ่งนี่ก็เป็นนิสัยที่เป็นด้านลบอย่างหนึ่งของผมเหมือนกัน
พอซื้อเสร็จพี่เค้าก็ฝากไว้ที่ร้านก่อน เดี๋ยวตอนกลับเค้าจะวนรถมารับอีกที
/
จนตอนเที่ยงพี่จ้าวยังจะพาผมไปกินไก่อีก...คราวนี้เป็นเคเอฟซี เค้ายังคอยหั่นไก่เป็นชิ้นๆ ให้ผมกินเหมือนเดิม...ผมแอบไม่พอใจที่เค้าทำเหมือนว่าผมเด็กมาก เรื่องแค่นี้ผมทำกินเองได้หรอก แต่ในขณะเดียวกันผมก็พอใจนะ ที่ไม่ต้องเปลืองแรงหั่นเอง
กินเสร็จเราก็ไปเดินซื้อของกันนิดหน่อย....
อยากจะบอกว่าแม่ให้ตังค์มา ผมยังไม่ได้ใช้สักบาท พี่จ้าวออกให้หมดเลย
พอผมจะจ่ายเอง พี่เค้าก็บอกไม่ต้อง ไม่เป็นไร เค้าจะจ่ายเอง....ผมก็ไม่ว่าไร ขัดไม่ได้อยู่แล้วอ่ะ
เดินเที่ยวกันจนเหนื่อย....ตอนเย็นก่อนกลับ พี่จ้าวเค้าชวนผมไปเที่ยวมหาลัยเค้า แล้วก็อยากให้ผมแวะไปดูหอที่เค้าอยู่
ผมแอบไม่เข้าใจนะ...ไปทำไมมหาลัย? ไปทำไมหอพัก? แต่จังหวะนั้นเค้าพาไปไหนก็ไปล่ะคับ แถมม.พี่จ้าวอยู่ใกล้บ้านผม ผมเลยคิดว่าแวะก่อนกลับก็ไม่เสียหายอะไร
พี่จ้าวก็พาผมขับรถวนๆ ในมหาลัย....บรรยากาศตอนเย็นมันก็ค่อนข้างจะดีอยู่
มีนักศึกษานั่งอยู่ตามม้านั่งประปราย จนกระทั่งพี่จ้าวจอดรถตรงหน้าโรงอาหาร เหมือนอยากจะเข้าไปหาเพื่อนหรืออะไรทำนองนั้นมั้ง
ลงรถปั๊บเค้าก็จับมือพาผมเดินเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งๆ คุยกันอยู่
“เฮ้ย ไปไหนมาวะไอ้จ้าว หายหัวไปทั้งวัน” เพื่อนพี่จ้าวทักทันทีที่เห็นร่างสูงๆ เดินเข้าไปหา
“อ้าว....แล้วนั่นใครวะ?” อีกคนพอเห็นผมก็เลยถามขึ้นมา
“.....นี่เด็กที่เรียนกับกู ชื่อน้องน้ำพุ” พี่จ้าวยืดอกยิ้มเหมือนจะภูมิใจนำเสนอผมมาก
“เหอๆ กูก็นึกว่าใคร....ที่แท้เด็กมึง?? น่ารักดีนี่หว่า” มีแซว....แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เลยเฉยๆ
“ไอ้นี่...เดี๋ยวกูต่อยปากแตก น้องเค้ายังเด็กอยู่เว้ย 12-13 อยู่เลย” พี่จ้าวสวนคืนเหมือนจะโมโหนะ แต่กลับยิ้ม.....ดูขัดกันอย่างแรง
“ห่า...กูพูดถึงหมาที่น้องเค้าจูงมาเว้ย....น่ารักดี” แหง่ะ...พูดถึงหมาแต่หันมาส่งสายตาล้อเลียนให้ผมนี่หมายฟามว่าไง
“หมาตัวนั้นชื่ออะไรคับน้องน้ำพุ?”
“หมีคับ” ผมกับพี่จ้าวตกลงว่าชื่อนี้ครับเพราะมันหน้าตาเหมือนเท็ดดี้แบร์
“น่ารักจัง พี่ขออุ้มได้มั้ยคับ?”
“คับ” ผมตอบแบบไม่คิดไรจริงๆ
แล้วพี่คนนั้นเค้าก็เดินมาคับ.....เดินมาถึงปุ๊บ พี่เค้ากลับสอดแขนใต้รักแร้โอบหลังแล้วอุ้มผมขึ้นเฉยเลย ตกใจดิคับ...ไอ้ผมก็นึกว่าเค้าจะไปอุ้มเจ้าหมี
พอผมร้อง “เอ้ย” เท่านั้นล่ะคับ........ไม่ทันหายอึ้ง พี่จ้าวเดินมากระชากผมออกจากมือพี่คนนั้น แล้วแทบจะโยนผมลงพื้นกันเลยทีเดียว....พอขาผมแตะพื้นปั๊บ พี่จ้าวก็ยันเท้าไปที่ท้องพี่คนนั้น จนพี่เค้าเซเกือบล้ม
“มึงอย่ามาทำกับน้องเค้าแบบนี้” พี่จ้าวชี้หน้าบอกเพื่อน ที่ดูเหมือนจะอึ้งไม่แพ้กัน
“เรื่องงานไว้วันหลังแล้วกัน ตอนนี้กูไม่มีรมณ์แล้ว” แล้วก็หันหน้าไปบอกเพื่อนอีกคนที่นั่งตาค้างอยู่ จากนั้นก็ลากแขนผมออกจากโรงอาหารไปที่รถมอไซต์
ตอนนั้นผมไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นเลยคับ.......
/
“ตกใจรึเปล่า?” พี่จ้าวถามอีกครั้งตอนที่เค้าขับรถพาผมไปถึงหอพักของเค้าแล้ว...มันก็อยู่ใกล้ๆ มหาลัยล่ะคับ...เห็นเค้าบอกว่าอยู่คนเดียว ภายในห้องค่อนข้างเป็นระเบียบ หรือเพราะข้าวของไม่ค่อยจะมีก็ไม่รู้
“ป่าวครับ” ผมตอบไปตามความจริง....เพราะผมไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว แค่งงเฉยๆ มันยังไม่ทันตั้งตัว
“พี่ขอโทษนะ....เพื่อนพี่มันทำอะไรไม่ค่อยคิดอ่ะ ถ้าทำให้พุตกใจพี่ก็ขอโทษแทนมันด้วย” พี่เค้าพูดพลางจ้องตาผมไปด้วย....ผมหลุบตาลงแล้วพยักหน้าแค่นั้น
และแล้วก็เกิดความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง ผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยได้แต่นั่งลูบหัวเจ้าหมีเล่นอยู่ในห้องพี่จ้าว คือผมชอบลูบหัวหมาคับ มันดูอบอุ่นดี
“น้ำพุต้องดูแลเจ้าหมีมันให้ดีๆ รู้มั้ย....เห็นอย่างงี้มันก็ขี้เหงานะ ถ้าเจ้าของดูแลไม่ดี” พี่จ้าวลงมานั่งข้างๆ แล้วดึงเจ้าหมีไปนั่งบนตัก
“ครับ” ผมตอบรับสั้นๆ เหมือนเคย
“สัญญากับพี่ได้มั้ยคับว่าน้ำพุจะไม่ทิ้งมัน”
“ได้คับ”
“ท่าทางเจ้าหมีมันจะกินจุด้วยนะ อย่าลืมให้อาหารมันทุกวันนะ”ผมพยักหน้าอีก พี่จ้าวยิ้มตาหยี แล้วดึงผมไปกอด....แถมแอบขโมยหอมแก้มผมด้วยอ่ะ
เงอะ....พอโดนทำแบบนั้นผมหน้างอขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
“ฮ่าฮ่า......โกรธที่พี่หอมแก้มเหรอ?”
“..........................” ผมไม่ตอบ แต่จ้องหน้าแบบเคืองๆ ง่ะคับ แล้วยกไหล่ขึ้นมาเช็ดหน้าตัวเอง...ออกแนวรังเกียจเล็กๆ
พี่จ้าวเห็นก็กลั้นยิ้ม แล้วดึงหน้าผมมาหอมแก้มอีกข้าง คราวนี้ผมโกรธจริงคับ เลยผลักไหล่พี่เค้าออกสุดแรง
“อะไรกัน แค่หอมแก้มเอง....ทำไมหวงเหรอ?” ยังไม่ยอมหยุดยิ้มล้อผม แถมยังเอานิ้วมาเขี่ยแก้มเล่น
“..........................” ผมทำหน้าไม่พอใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร
“โอ๋...พี่ขอโทษนะครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะคับน้องน้ำพุ” จะขอโทษแต่เสรือกมากอดไม่เลิก
“ปล่อย” ผมพูดแบบมีอารมณ์นิดๆ
“บอกก่อน....ว่าไม่โกรธพี่แล้ว”
“ปล่อยยย” ผมขึ้นเสียงอีก ไม่ได้ดีดดิ้นอะไรคับ เพราะลองๆ ง้างแขนดูแล้วมันไม่ออก
“น้า......พี่ขอโทษจริงๆ........น้องน้ำพุอย่าโกรธพี่นะครับ” น้ำเสียงเริ่มจริงจังขึ้นมา ผมก็เลยยอมพยักหน้ายกโทษให้พี่เค้า
ผมยังนั่งเล่นอยู่ในห้องของพี่จ้าวจนมันเย็นมากแล้ว พี่เค้าเลยพาผมกลับไปส่งบ้าน
แม่ผมออกมารับ แล้วก็ยืนคุยกับพี่จ้าวนิดหน่อย....ก่อนที่พี่เค้าจะขอตัวกลับบ้านไป
H
(โค๊ะ โพสติดแล้ว)
ปล่อยออกมาแล้ว..... ขอฝากตัวอีกทีนะคับ
ดีเลวยังไง ก็ติชมได้นะทุกท่าน
เรื่องย้อนหลังไปเมื่อสิบปีก่อนได้ โลว์เทคอยู่
เราชอบนำเสนอมุมดาร์คๆ ของคน เพราะฉะนั้น... ก็พึงระลึกได้ว่าคนเราไม่มีทางดีได้ตลอดเวลา หรือ 100% เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้าบ
เราเขียนไว้อีกเรื่อง สนใจตามอ่านได้คับ :pig4:
จิ้มที่นี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16588.0)
แต๊งกิ้ว:pig4:
-
น้องอายุ สิบเอ็ด สิบสองเองนะคะ จ้าววว!
-
ชอบมากกกกกกกกกก
ติดตามตลอดทุ๊กกกกวัน ชอบน้องอิฐ
อิอิ มาเจิมเรื่องใหม่ก่อน เด๋วกลับไปอ่าน
:pig4: :pig4:
+ 1 เบา เบา
-
ที่จริงแล้วเป็นคนที่ไม่ถูก กับนิยายแนวอารมณ์ อีโมๆ
อ่านแล้วปวดจี๊ดขึ้นตับ ประเภทนี้ซักเท่าไหร่อ่ะ
เพราะเวลาอ่านแล้วมันรู้สึกได้ถึงความกดดันอ่ะ
แต่ว่าอยากจะลองอ่านนะเรื่องนี้ดูนะ คงจะอึมครึมกว่าอีกเรื่องน่าดู o18
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่นะค่ะ :L2:
-
มาเจิมเรื่องใหม่อ่ะ น่าสนใจดี
+1 เป็นกำลังใจจ้า :L2:
-
มาจิ้มและ +1 ก่อนนะฮะ
เพิ่งจะได้มีเวลาอ่านแบบจริงๆจังๆ
ดูท่าน้องน้ำพุนี่ ก็เป็นคนเข้าใจยากคนนึงนะเนี่ย
ทุกๆอย่างดูคลุมเครือดีจริงๆๆ เหอๆๆๆๆ
แต่เค้าก็ชอบแนวนี้อ่ะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ^ ^
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะโชตะหรอคะเรื่องนี้ อร๊ายยยยยย ถูกใจ
น้องน้ำพุนี่ต้องน่ารักมากแน่ๆเลยอ๊าาา
(อีนี่ไม่ดาร์กกะเค้าเล้ยยยย)
-
อ่านแล้วรีบวิ่งเข้ามาล็อคอินทำตามwarningข้อที่6
กร้ากกกกกกกกกกส์
เริ่มมาก็ดาร์คแล้วค่ะ หงิงๆ โทษใครไม่ได้ต้องโทษที่เด็กน้อยน่ารักเอง เลยจะมีภัยใกล้ตัวแหงๆ ไม่มีอิพี่หน้าไหนมันคิดซื่อด้วยสักคน :เฮ้อ:
-
ทำดีหวังผลเหรอคะพี่จ้าว... :m16:
น่ารักเกินไปก็เงี้ยแหละ น้องพุต้องทำใจ แต่ว่าเป็นเด็กพูดน้อยจริงจังมาก
ปกติมันต้องพูดจนลิงหลับ :z3:
-
/
พอเข้ามาในบ้าน...หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ แม่ก็เรียกเข้าไปถามเรื่องพี่จ้าวว่าไปเที่ยวไหนกันมาบ้าง แม่ผมแอบตกใจเหมือนกันนะที่พี่เค้าซื้อหมาให้ผม...เพราะราคามันก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย แล้วแม่ก็ว่าผมใหญ่ที่ไปรับของๆ เค้ามามากมาย
“อาจารย์พุนี่ยังไง.....เค้ามาพิศวาสอะไรเราถึงขนาดพาไปเลี้ยงข้าวไม่พอยังมาซื้อของให้อีก” แม่พูดเหมือนบ่นนะ แต่แอบยิ้มอยู่เหมือนกัน สงสัยภูมิใจที่ลูกตัวเองขายออกอีกแล้ว แต่คราวนี้มันขายออกกับผู้ชายนะแม่
“ไม่รู้สิ” ผมตอบ
“แม่ก็ไม่เห็นว่าพุจะไปทำอะไรให้เค้าสนใจเลยนะ” แม่ผมรู้ดีคับ ว่าผมเป็นคนยังไง
“พุก็ไม่รู้แม่” สับสนคับ...แม่พูดขึ้นมาแล้วผมถึงกับคิดไม่ตก นั่นสิเนอะ...พี่จ้าวมาตีซี้ผม เพื่อให้ได้อะไรขึ้นมา
เค้าอยากมีน้องชายรึเปล่า?
ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน......แค่สงสัย(ตะหงิดๆ)
/
ทุกครั้งที่ผมไปเรียนพิเศษ อะไร ๆ มันก็ยังคงเหมือนเดิมคับ แม้ว่าผมจะทำตัวเฉยๆ เฉื่อยๆ แต่คนที่เข้ามาหาก็คือพี่จ้าว...และสาวๆ อีกหลายคน.....เงอะ
ตอนผมพักกินข้าวกับเพื่อนๆ อยู่ พี่จ้าวก็เข้ามาหาผม พร้อมกับขนมเยอะแยะมากมาย...
“พี่ซื้อมาให้....แบ่งกินกับเพื่อนก็ได้นะ”
“พี่จ้าว....ทำไมให้แต่น้ำพุล่ะ” มีเสียงนึงข้างๆ ผมโพล่งขึ้นมา
“ช่ายๆ ทำไมไม่เห็นซื้อให้สองบ้างเลย” เพื่อนคนอื่นๆ เริ่มพูดแบบน้อยอกน้อยใจ
พี่จ้าวยิ้มกลบเกลื่อนแล้วพูด
“ก็พี่ซื้อมาให้น้องๆ ทุกคนล่ะคับ....แต่ฝากน้องน้ำพุเอามาแบ่งให้เท่าๆ กัน เดี๋ยวพี่ไปเตรียมสอนก่อนนะคับ” สงสัยกลัวโดนเด็กรุมมั้งคับ พี่เค้าเลยรีบเดินหนีไปซะก่อน
/
ช่วงนั้นก่อนจบคอร์สเรียนสักอาทิตย์กว่าๆ ผมเริ่มได้ข่าวจากเพื่อนสนิทในที่เรียนพิเศษ ว่ามีคนแอบชอบผม (อีกแล้ว) ผมก็เป็นประเภทอยากรู้มากอยู่นะคับ ว่าใครหว่าแอบชอบกรู แต่ทำเหมือนไม่ใส่ใจอ่ะ.... เพื่อนมันก็เลยไม่ยอมบอกสักทีว่าเป็นใคร จนวันนึงมันคงทนความเฉยของผมไม่ไหว มันก็เลยบอกชื่อคนนั้นออกมา.....
เค้าคนนั้นชื่อ ‘เอ็ม’ คับ และที่สำคัญ....เป็นผู้ชาย (เหมือนผม)
และเป็นเพื่อนของเพื่อนที่มากินข้าวกับผมตอนพักเที่ยงทุกครั้ง........เงอะ ไรกันวะเนี่ย? แค่หน้าเอ็มผมยังจำไม่ได้เลย
ตอนที่ผมรู้......มีคำถามเกิดขึ้นในใจแค่ ‘มันจริงเหรอวะ? มันบ้าป่ะเนี่ย?’ คือผมยังไม่ปักใจเชื่อจริงๆ อ่ะคับ ว่ามีผู้ชายมาชอบ และถึงเค้าจะชอบผมจริงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี
/
ดูเหมือนข่าวนี้จะกระจายเสียงไปถึงหูพี่จ้าว
ในวันนึงเค้าก็เลยอาสาจะไปส่งผมที่บ้านเอง...แล้วก็พาผมไปหาอะไรกินด้วย
พอมาถึงร้านอาหารเล็กๆ ร้านนึง...พี่เค้าก็ชวนคุยปกติ ถามถึงเจ้าหมี ถามถึงแม่ แล้วก็ยายผม...จนกระทั่งมาถึงเรื่องของ ‘เอ็ม’
“พี่ได้ยินเพื่อนๆ น้ำพุคุยกันว่าเอ็มแอบชอบเหรอ?” พี่จ้าวถามผมยิ้มๆ ผมก็แค่พยักหน้าแล้วก็กินข้าวเหมือนไม่สนใจเท่าไหร่
“แล้วพุชอบเอ็มเค้ารึเปล่า?” ผมรีบส่ายหัวทันที...ใครจะไปชอบเล่า บ้าเหรอ? อยากจะว่าเหมือนกันนะตอนนั้น แต่ก็ทำได้แค่เงียบล่ะคับผม
พี่เจ้าดูอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย...แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร
ส่วนเรื่องเอ็ม...ผมก็ยังคงนั่งกินข้าวอยู่กับมันเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่รู้ว่าเค้าชอบ แต่แค่ผมทำไม่สนใจซะ เดี๋ยวมันก็คงเลิกชอบผมไปเองแหล่ะ ผมคิดง่ายๆ เหมือนที่แม่บอก ยังดีนะคับที่มีแม่คอยให้คำปรึกษาอ่ะ เพราะบางทีผมก็คิดไม่ตกเหมือนกันว่าจะจัดการกับเรื่องพวกนี้ยังไง
/
ก่อนวันจบคอร์สเรียนประมาณ 3 วัน อยู่ๆ พี่จ้าวก็เดินดุ่มๆ เข้ามาลากผมออกจากกลุ่มเพื่อน เค้าพาผมออกมาข้างนอกอาคารที่เรียนอยู่...ผมก็งง
“เหลืออีกแค่ 3 วันเราก็จะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ อีกแล้วนะ พี่ก็เลยอยากให้พุเก็บไอ้นี่ไว้” แล้วพี่เค้าก็ยื่นรูปใบนึงมาให้
รูปพี่จ้าวนั่นแหล่ะคับ....เงอะ.....แถมด้านหลังเขียนเป็นคำอวยพรพร้อมเบอร์โทรศัพท์ (ผมไม่เคยขอเบอร์พี่เค้าคับ มีแต่เค้าโทรมา)
“เก็บไว้ดีๆ นะคับ...ถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้ทุกเวลาเลยนะ”
ขณะที่ผมยืนเงอะงะอยู่นั้นเอง...พี่จ้าวก็เอื้อมมือมาจับไหล่ทั้งสองข้างของผม จากนั้นก้มลงเอาปากเค้ามาประกบปากผมเฉยเลย แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นล่ะคับ แต่ผมรู้สึกมันนานมาก......
ผมยังยืนเอ๋ออยู่ตอนเค้าถอยออกมาแล้ว.....พี่จ้าวยิ้มให้ผมตาเป็นประกาย ก่อนจูงมือลากผมกลับเข้าไปในห้องเรียนอีกครั้ง
หง่ะ........เหมือนในหนังฝรั่ง......นี่มันจูบใช่มะเนี่ย อึ้งไปเลยคับพี่น้อง พี่จ้าวทำทำไมเนี่ย? ถึงจะอยากรู้ แต่ก็ไม่กล้าถาม -*- รู้อยู่อย่างเดียว อายมาก
/
ในที่สุดวันจบคอร์สเรียนพิเศษก็มาถึง จะบอกว่าถึงแม้มันเป็นช่วงเวลาแค่สั้นๆ ไม่กี่เดือน แต่เด็กทุกคนที่นี่ก็รักแล้วก็ผูกพันกับพี่ๆ ที่สอนพิเศษมากเลยคับ.....หลายคนทีเดียวที่ต้องร้องไห้ออกมาด้วยความใจหาย
แต่ผมไม่ยักกะเป็นงั้นแฮะ แม้ว่าผมจะสนิทกับพี่จ้าวมากกว่าคนอื่นๆ ก็ตามทีเหอะ
พี่แตม พี่จ้าว แล้วก็พี่อีกคน พากันแจกรูปถ่ายใบเล็กให้น้องๆ ทุกคนคับ ด้านหลังเป็นคำอวยพรสั้นๆ ประมาณว่าขอให้ประสบความสำเร็จ จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันขอถ่ายรูปกับพี่ๆ เป็นที่ระลึก
ส่วนผม....คนที่ไม่ค่อยสนใจอะไร ก็ได้แต่นั่งมองคนพวกนั้นอยู่ห่างๆ ละคับ ผมมองรูปพี่แตม มองรูปพี่จ้าว (ที่เพิ่งได้อีก) แบบเก็บรายละเอียดอ่ะคับ ผมไม่เศร้าไม่อะไรเลยคับ...เพราะรู้ว่าไงๆ ก็ต้องมีวันนี้อ่ะ
กำลังนั่งบลิ้วอารมณ์ให้เสียใจเป็นกับเค้ามั่ง...
พี่จ้าวก็เดินเข้ามากอดคอผมแล้วพูด “ถ่ายรูปด้วยกันหน่อยคับน้องน้ำพุ”
แล้วก็หยิบกล้องหันมาถ่ายกันเองสองคนอ่ะคับ....สงสัยถ่ายเยอะจัด ผมก็เลยถาม
“พอยังครับพี่จ้าว?”
พี่เค้าแอบทำหน้าบึ้งตอนที่โดนผมขัดจังหวะ....แล้วอาศัยทีเผลอหอมแก้มผมอีกซะงั้น..........
“คนขี้หวง ต้องโดนซะบ้าง 555+”
แอบโกรธ........ทำแล้วไม่ขอนิ
/
ขำๆ อ่ะคับ เรื่องผมกับพี่จ้าว.....แอบหลอกเด็กอย่างงี้มันไม่ดีเลยนะพี่
จากที่ผมเป็นคนไม่เคยคิดอะไรกับผู้ชายมาก่อน.....พอโดนเข้าไปแบบนี้เริ่มกังวล......นานๆ ไปมันก็กลายเป็นความวิตกอยู่ลึกๆ จนในที่สุดไอ้ความวิตกที่ว่า....มันกลับกลายเป็นผมไม่สนใจผู้หญิงไปเลยซะงั้น งงมะคับ คือมัวแต่เอาเวลามาคิดเรื่องที่มีผู้ชายมาจีบ จนไม่เป็นอันทำอะไร เหมือนว่าข้างในใจมันมีก้อนไฟลูกเล็กๆ คอยปะทุอยู่ตลอดเวลาเมื่อคิดเรื่องนี้อ่ะคับ
หลังจากผมสอบเข้าโรงเรียนมัธยมได้.....พี่จ้าวก็ยังคงแวะมาหาผมที่บ้านบ้าง เอาขนมมาให้ผมเหมือนเดิม บางทีก็ซื้อมาแถมให้ญาติพี่น้องผมด้วย.......เงอะ ถึงแม้มันจะแปลกยังไง แต่ทุกคนในบ้าน รวมทั้งผมที่ได้ยินผู้ใหญ่เค้าพูดกัน
ลงมติเป็นเอกฉันท์ว่า....พี่จ้าวเค้าแค่เอ็นดูผมเหมือนน้องชายคนหนึ่ง
แล้ว...
อยู่ๆ มาวันนึง....มันก็มีเหตุทำให้ผมกับพี่เค้าไม่ได้เจอกันอีก
คือ................บ้านผมมีปัญหาอ่ะคับ.....(โดนยึด).....สรุปรวมๆ คือปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเหตุทำให้ผมต้องย้ายที่อยู่ใหม่คับ (แม่ไปดาวน์ทาวน์เฮ้าส์เอาไว้แล้ว)
ตอนนั้นมันค่อนข้างฉุกละหุก ทุกอย่างมันกะทันหันมาก.....จนผมไม่ได้บอกหรือร่ำลาพี่จ้าวเลย
ผมหายไปเฉยๆ อย่างงั้นล่ะคับ
และสงสัยผมคงเริ่มระอากับปัญหาพวกนี้ เลยพาลไม่อยากติดต่อ หรือมนุษยสัมพันธ์กับใครที่ไหนอีกแล้ว....
(* จำเจ้าหมีกันได้มะคับ....หมาผมที่พี่จ้าวซื้อให้ มันโดนรถทับตายก่อนที่ผมจะย้ายบ้านแค่สามวันเองคับ ผมร้องไห้แทบตายเลยตอนนั้น)
จากที่เคยเป็นครอบครัวใหญ่ ตอนนี้บ้านแตก.......ย้ายมาอยู่กันแค่ 3 คน พ่อแม่ลูก
มันยิ่งกว่าเหงาอีกครับ เศร้ามากด้วยที่เจ้าหมีตาย... ศพมันฝังอยู่ข้างบ้านหลังเก่า ผมชอบเด็ดดอกไม้ไปวางไว้ให้มัน แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะต้องย้ายบ้าน
ผมเหมือนเด็กใบ้โดยสมบูรณ์แบบ พูดน้อยอยู่แล้ว หน้ายิ่งไร้อารมณ์เข้าไปอีก
เรื่องพี่จ้าว... ผมไม่กล้าโทรไปหาแล้วก็ไม่ได้สนใจเค้าด้วย ก็เลยเลิกติดต่อกันไป
แต่กระนั้น...ก็ยังไม่วายมีเรื่องรักๆ มาให้ต้องขบคิดอีกแล้ว
ยังจำ ‘เอ็ม’ กันได้มั้ยคับ?
มันยังตามมาหลอกหลอนผมอยู่........เหอๆ รุกกันเห็นๆ ตอนผมขึ้นม.หนึ่งได้ยังไม่ทันไรเลย....
เงอะ........เอาจริงเหรอวะเนี่ย?
/
ผมเป็นประเภทเหมือนจะดีเรื่องเรียน แต่พอเอาเข้าจริงๆ ตอนสอบผมกลับไม่ตั้งใจเท่าที่ควรคับ ตอนม.ต้นก็เลยกระเด็นไปอยู่ห้องเกือบท้ายๆ อ่ะ ส่วนเอ็ม ผมมารู้ทีหลังมันอยู่ห้องคิง....
เอ็มกับผมก็อยู่โรงเรียนเดียวกันละคับ(ชายล้วน)...ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก เพราะอยู่คนละห้อง
จนมีอยู่วันหนึ่ง...บังเอิญเจอกัน มันก็เข้ามาทักผมตามประสาคนเคยรู้จัก (รึเปล่า?)
ผมก็ทักทายปกติ......แต่หลังจากวันนั้นเป็นต้นไปเนี่ยดิคับ...เริ่มมีข้อความเขียนใส่แผ่นกระดาษ แล้วก็ของกินมาให้ผมเป็นประจำ
คือ เอ็มมันฝากเพื่อนมาให้ผมอีกทีอ่ะคับ...
ผมก็อ่านจดหมายรักเลี่ยนๆ ของมันทุกวัน.....แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เพราะตอนนั้นผมไม่มีความคิดจะรักจะชอบผู้ชายอ่ะดิคับ
สิ่งที่ผมสนใจจริงๆ ขณะนั้นคือเรื่องปรับตัวให้เข้ากับโรงเรียนใหม่มากกว่า นอกนั้นผมไม่แคร์เลยจริงๆ
/
อีกอย่าง...ผมไม่มีเวลากับเรื่องพวกนี้หรอกคับ
เวลาเรียนผมก็เรียน.....เวลาพักก็เล่นกับเพื่อน.....เลิกเรียนก็ต้องรีบกลับบ้าน เพราะพ่อแม่มารับ
แต่คนมันอยู่โรงเรียนเดียวกันอ่ะ ยังไงก็ต้องเจอกันสักวัน
ไม่รู้นะว่าเอ็มมันดักรอผม หรือว่าบังเอิญเราเจอกัน เพราะอยู่ๆ ตอนเย็นผมกำลังจะเดินกลับบ้าน ก็ได้ยินเสียงมันเรียก แล้ววิ่งเข้ามาหา
“หวัดดี จะกลับบ้านแล้วเหรอ?” เอ็มทักรัว หน้าตาท่าทางตื่นๆ
“อืม” ผมพยักหน้า
“วันนี้ได้ขนมเรารึเปล่า?” มันถามถึงของที่มันขยันซื้อให้ผมทุกวัน...
“อืม ได้ ขอบใจ”
พอได้ยินอย่างงั้นเอ็มยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
“เดี๋ยว.......ให้เราเดินไปส่งนะ ได้มั้ย?” เอ็มพูดแบบเกรงใจผม ปนท่าทางตื่นเต้นของมัน
ผมพยักหน้าเนือยๆ ทำนองว่าแล้วแต่เหอะ อยากทำอะไรก็ทำ
เราสองคนเดินด้วยกันแบบเงียบๆ จนใกล้จะถึงประตูหน้าโรงเรียน....
“น้ำพุ....คือ...ให้เราโทรหาได้มั้ยอ่ะ?” ผมเลิกคิ้วงงๆ กับคำขอของมัน......คือ ผมเพิ่งย้ายบ้านไงคับ แล้วยังไม่ได้ขอโทรศัพท์ เพราะฉะนั้นการที่จะติดต่อผมผ่านสายโทรศัพท์นั้นจึงเป็นไปไม่ได้
“บ้านไม่มีโทรศัพท์” ผมตอบ
“ห๊ะ?” เอ็มทำหน้าอึ้ง ปนผิดหวัง “ไม่มีจริงๆ เหรอ?”
“จริง.........เดี๋ยวเราไปก่อนนะ” ผมโบกมือลา แล้วเดินออกจากประตูโรงเรียนไปเลย...คือผมต้องรีบออกไปอ่ะคับ เดี๋ยวพ่อรอนาน ผมจะโดนบ่นอีก ขี้เกียจฟังอ่ะคับ
/
จากวันนั้นเอ็มมันก็พยายามมาดักรอผมก่อนกลับบ้านอยู่แทบทุกวัน......ผมอยากบอกมันจริงๆ ว่ารำคาญ
คือผมไม่มีเวลามาคุยกับมันตอนนี้น่ะคับ ประเด็นหลักๆ คือพ่อผมเป็นคนเอาแน่เอานอนไม่ได้อ่ะ สัปดาห์นึงอารมณ์ดี 2 วัน เสียซะ 5 วัน และผมไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้พ่อหงุดหงิด ซึ่งนั่นเท่ากับว่ามันจะทำให้ผมเครียดและกดดันไปด้วย
เอ็มมันพยายามจีบผมจนเกือบจบม.สองเลยอ่ะคับ แต่ถึงยังไงผมก็ยังไม่ชอบมันอยู่ดี
ที่จริงสังคมโรงเรียนชายล้วน การที่ผู้ชายมาบอกรักกัน หรือเป็นแฟนกันมันเป็นเรื่องปกติอ่ะคับ
และผมเองก็เริ่มมองว่าถ้าหากผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่แปลกอะไร
อยากจะสารภาพว่า พอมีคนมาจีบมากๆ เข้า ผมก็หลงๆ ตัวเองไปเหมือนกันนะคับ และผมก็โคตรเล่นตัวเลย ในสายตาของคนพวกนั้น... ภาพลักษณ์ผมดูเป็นคนเก็กๆ หยิ่งๆ แต่ดูเบลอๆ ไงไม่รู้อ่ะ พอมีคนมาจีบชอบมองด้วยหางตา ออกแนวเหยียดหยามด้วยอ่ะคับ เหอๆ (ที่จริงผมทำเพื่อป้องกันตัวเอง ไม่ให้มันเข้าใกล้ผมคับ)
/
ส่องกระจกดูหน้าตัวเองอยู่ทุกวี่วัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองหล่อหรือมีอะไรดึงดูดเลยนะคับ พูดกับแม่อยู่บ่อยๆ เหมือนกันว่าพวกมันมาชอบอะไรพุก็ไม่รู้ ออกแนวรำคาญด้วยอ่ะคับ
ปล. ผมเล่าให้แม่ฟังว่ามีผู้ชายมาจีบ...แม่ไม่ว่าไรเลย เปิดกว้างโคตร...สงสัยคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของ รร.ชายล้วนมั้ง หรือมันก็แค่เรื่องไร้สาระ อีกอย่างผมว่าแม่ไม่ใส่ใจเรื่องนี้ด้วย เหมือนปล่อยให้ผม (หรือไอ้พวกนั้น) บ้าไปเอง คิดได้คงเลิก อะไรแบบนั้น....
H
นำมาต่อแทน นาย บ.
ขู่คนอ่านไว้เยอะ ที่จริงเรื่องมันก็เรื่อยๆ นะ วัยรุ่นๆ
พี่จ้าว(นามสมมติ) จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าอะไรยังไง เหมือนโผล่มาเพื่อทำให้เด็กสับสน
ปล.......พระเอกคือใคร? M หรือเปล่า? ต้องดูกันต่อไป... อิอิ :really2:
-
ไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอพระเอกเร็วๆนี้เลยนะเนี่ย :z1:
-
:L1:
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ด้วคนครับ
-
/
ช่วงนั้นโรงเรียนกวดวิชาเป็นอะไรที่บูมมากครับ....ใครไม่เรียนถือว่าเชย แต่เนื้อหาจริงๆ คือผมอยากได้ความรู้ที่ไม่มีในห้องเรียนคับ......มันอาจจะเป็นทริคหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้คะแนนดี ผมก็ไป (เรียกง่ายๆ คือหาทางลัด)
ผมเรียนอยู่ข้างๆ บ้านที่นึง....เป็นวิชาเลข อันนี้เรียนตัวต่อตัวกับอาจารย์
อีกที่ก็เป็นของอาจารย์โรงเรียนผมเอง...วิชาวิทย์
และตอนนี้เองที่ทำให้ผมเจอพี่ชายผมอีกครั้ง....คือนานๆ ผมจะได้เจอมันที เพราะพี่ผมอาศัยอยู่บ้านญาติอ่ะ
ด้วยความที่โรงเรียนกวดวิชามันอยู่ไกลจากบ้านผมมาก แล้วแถมยังเลิกค่ำอีก ปัญหาก็คือ....ใครจะมารับผมล่ะคับทีนี้ (ไม่กล้ากลับเองคนเดียวอ่ะ ซอยที่บ้านมันแคบและวังเวง + ใกล้วัด + หมาดุ ผมเป็นคนกลัวผีคับ)
ตอนแรกพ่อก็ขยันไปรับอยู่หรอก แต่ตอนหลังๆ เริ่มบ่น....ผมก็เบื่อสิครับ
หันหน้าไปหาใครไม่เจอ เจอพี่ผมเนี่ยแหล่ะ
มันมีมอไซต์ (ของเพื่อน) ผมก็ถามมันว่ามารับได้มั้ย? มันก็บอกว่าได้ หลังจากนั้นผมเลยบอกพ่อว่า (ไม่อยากมาก็) ไม่ต้องมารับแล้ว เดี๋ยวผมให้พี่มารับแทน
ตอนแรก...พี่ผมมันจะมารอรับไกลจากหน้าที่เรียนหน่อย แถวๆ ป้ายรถเมล์ ผมพอจะรู้อยู่หรอกว่าทำไม มันคงไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนผมอ่ะมั้ง สรุปสั้นๆ มันไม่ชอบให้คนมองคับ (เหมือนผม) พอมีคนจ้องมากๆ จะหงุดหงิด
แต่หลังๆ ผมบอกให้มันมารับหน้าที่เรียนเลย.....เพราะ ผมปรอทเริ่มแตกกับอาการตื๊อไม่เลิกของเอ็มคับ มันเรียนพิเศษที่เดียวกัน แล้วความเกรงใจที่เคยมีให้ผม ก็เริ่มลดลงทุกวันๆ จากที่มันเคยเขินๆ ผม ตอนนี้ชักหน้าด้าน และลามปามคับ
ที่มันกล้าก็คงเพราะเสียงเชียร์ของเพื่อนด้วยแหล่ะ ผมล่ะเซ็ง.....
ที่จริง....ก็ยังมีสาวมาชอบผมอยู่นะคับ แต่เค้าก็พากันหนีหายหมด เพราะไอ้เอ็มและเพื่อนมันนั่นแหล่ะที่เป็นต้นเหตุ
พอเด็กผู้หญิงเข้ามาคุยกับผม....มาและอ่ะ เสียงเพื่อนไอ้เอ็ม ตะโกนบอกว่า
“อย่าไปยุ่งกับมันเลย ไอ้พุอ่ะเมียเพื่อนเรา!”
เหอๆ กรูอยากจะฆ่ามันจริงๆ แต่ก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้
/
วันนึงผมเดินออกมาจากที่เรียนตามปกติ....โดยมีเอ็มเป็นปลิงเกาะคอกอดเอวตามออกมาด้วยเหมือนเช่นทุกวัน ผมพยายามบอกมันให้เลิกทำแบบนี้แล้วนะ แต่จนปัญญาอ่ะ.... มันหน้าด้านสุดๆ ด้วยนิสัยผมที่ไม่เคยตอบโต้อะไรมันด้วยแหล่ะ ยิ่งเห็นผมเฉย เอ็มมันเลยยิ่งได้ใจครับ
“ปล่อย จะกลับบ้านแล้ว” ผมบอกเอ็มที่ยังคงกอดคอไม่ปล่อยมาตั้งแต่เลิกเรียน
“ยังไม่อยากปล่อยอ่ะ เป็นแฟนกันก่อนดิ แล้วจะปล่อย” มันยื่นหน้ามาใกล้ ทำให้ผมต้องคอยหันหน้าหนี มุกนี้เอ็มมันพูดกับผมบ่อยจนกลายเป็นประโยคติดปากมันไปแล้วคับ
และจังหวะนั้นเองที่ผมเห็นพี่ผมกำลังเดินเข้ามา....พี่ผมคนนี้ชื่อเบียร์คับ
พี่ผมมันมาหยุดยืนนิ่งๆ ตรงหน้าเราสองคน....แต่มันไม่พูดอะไรเลยแค่มองเงียบๆ
“เฮ้ย เอ็มปล่อย พี่เรามารับแล้ว” พอไอ้เอ็มเห็นพี่ผม มันขมวดคิ้วทันที แถมยังกอดคอผมแน่นขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก
“ปล่อยสิวะ...มันเจ็บนะเว้ย” ผมร้องบอก แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ฟัง
ไอ้เอ็มกับพี่ผมจ้องหน้ากันสักพัก อยู่ๆ พี่ผมมันก็จับหัวไอ้เอ็มเหวี่ยงไปอีกทางอย่างแรง ตัวมันกระเด็นแถมเกาะเอาผมไปด้วย เกือบล้มกันทั้งสองคน....
พี่เบียร์ดึงแขนผมออกจากไอ้เอ็ม แล้วชี้หน้าบอกมัน “อย่าให้เห็นว่าแกล้งน้องกูอีกนะมึง”
ไอ้เอ็มยืนตะลึงเป็นรูปปั้นอยู่อย่างงั้น ก่อนที่พี่จะลากผมไปที่รถ สตาร์ทเครื่อง ไปส่งผมที่บ้านโดยไม่ได้พูดอะไรกันเลยตลอดทาง
/
วันต่อมาที่โรงเรียน คราวนี้ไม่ต้องรอตอนเย็นล่ะคับ ไอ้เอ็มลงทุนดักรอผมหน้าประตูโรงเรียนกันเลยทีเดียว...
พอเห็นหน้ามันผมก็อารมณ์ไม่ดีแล้วคับ...คือ สารภาพตามตรงว่านอกจากมันแล้วยังมีคนตามรังควาญผมอยู่อีกสองคนคับ...
เป็นประมาณเด็กเกเรโคตรๆ ด้วยอ่ะ ผมเดินเดี่ยวๆ ไม่ได้เลยคับ มันดึงไปลวนลามตลอด ขนาดเดินมากับเพื่อนมันยังกล้าลากผมไปจับนั่นจับนี่เลยอ่ะ....ผมล่ะโคตรเกลียดเลยคับ แต่ไม่มีใครกล้าทำไรมันอ่ะ -*- มันเป็นตัวบอสของ รร. เป็นรุ่นพี่ผมด้วย เฮ้อ...ชีวิตบัดซบ เพราะไอ้เวงเนี้ยแหล่ะ ทำให้ผมเกือบโดนข่มขืน
กลับมาที่เอ็ม - -“
“พุ ไอ้คนเมื่อวานเป็นใคร?” เปิดประเด็นเรื่องที่ผมคิดอยู่แล้ว ว่ามันต้องถาม
ผมรีบเดินหนี จะไปเข้าแถว
“เฮ้ย...หยุดคุยให้รู้เรื่องก่อน” มันกระชากแขนให้หยุดเดิน “เป็นไรกับมันอ่ะ!? ทำไมเมื่อวานทำเหมือนไม่แคร์เอ็มเลยล่ะ พุก็เห็นว่ามันผลักเอ็มก่อน...”
“ก็แล้วทำไมต้องแคร์ด้วย”
“ทำไมพูดงี้ล่ะ พุก็รู้เอ็มคิดไงกับพุ... เอ็มชอบพุมาตั้งนาน ไม่คิดจะสนใจกันบ้างเลยรึไง! พุเห็นเอ็มเป็นตัวอะไร ควายเหรอ?....” พูดไม่ทันจบดี ด้วยความที่มันตวาดใส่ผม พร้อมทั้งบีบแขนอย่างแรง ความอดกลั้นที่มีมาตั้งแต่แรกของผมก็เลยพังทลายลง
“พอ!....รำคาญแล้วนะโว้ย!!” ผมตะโกนแล้วสะบัดแขนอย่างแรง
คือ...เก็บกดมานานแล้วคับ ระเบิดลงกันเลยทีเดียวคับผม
“เลิกยุ่งกับเราสักที มันรำคาญได้ยินมั้ย!? ก็เห็นอยู่ว่าคนมันไม่ชอบ ตามตื๊ออยู่ได้ บ้าหรือโง่เนี่ย..........พอซักที!!”
พูดจบถึงกับหอบจับกันเลยทีเดียวคับพี่น้อง......ผมรู้สึกโล่งไงบอกไม่ถูกอ่ะ ส่วนไอ้เอ็มหน้าถอดสี ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยอ่ะ....แต่ผมไม่มีความเมตตาใดๆ ทั้งสิ้น ตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียว ‘เมื่อไหร่มันจะออกไปจากชีวิตกรูว่ะ’
และดูเหมือนคำอธิษฐานของผมจะเป็นจริง เพราะหลังจากที่ผมด่ามันไปวันนั้น เอ็มก็ไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับผมอีกเลย
ผมว่ามันคงช้อค เพราะปกติผมจะเงียบๆ เฉยๆ แล้วก็ยอมมันมาตลอด.....
/
ช่วงนั้นผมก็ได้เจอเอ็มเฉพาะตอนเรียนพิเศษนั่นแหล่ะคับ....แต่เหมือนต่างคนต่างไม่พอใจกัน ผมอ่ะ ไม่มีทางง้อ หรือคิดว่าตัวเองผิดแน่นอน ส่วนเอ็ม....ผมไม่รู้คับ ผมไม่แคร์มันเลยสักกะติ๊ด
จนกระทั่งจบคอร์สเรียนพิเศษ เราก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีกเลย....
อาจมีเจอบ้างประปราย ประมาณว่าเห็นยืนตัวสูงอยู่ลิบๆ (มันสูงจริงๆ คับไอ้เนี้ย ตอนยืนหัวผมอยู่แค่ไหล่มัน)
เรื่องผมกับเอ็มเลยจบลงแค่นี้.....ในช่วง ม.ต้น 555
ม.ปลายเจอมันอีก!!......จะเรียกว่าดวงซวยดีมั้ยเนี่ย เหอๆ
H
ตอบให้เลย เพื่อจะได้ไม่ต้องผูกมัดกับใคร ฮ่าๆๆ
วันนี้เครียดคับ โดนด่างานซะเละเทะ บางครั้งอีโก้สูงเกินก็เอาตัวไม่รอด อนาถว่ะ
เรื่องนี้ไม่มีแช้ปเต้อ นะคร้าบพี่น้อง :pig4:
-
น้ิองพุซึนเดเระ
-
5555 อย่างซึนเลย ทำไงเนี่ย จะหายจากอาการแบบนี้ได้
-
สุดยอด แสดงว่าน้องพุเป็นประเภทมีเสน่ห์ต่อทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้ามเป็นอย่างยิ่ง
จะว่าไงดีอะ มันไม่ใช่ดาร์คนะ เราว่ามันออกจะนัวร์ๆ
แต่เราเข้าใจระดับหนึ่งนะ อารมณ์กลัวว่าจะต้องเจ็บ ต้องเหนื่อยเพราะผู้ชายแบบที่แม่เป็นเนี่ย
ความสัมพันธ์แบบคนรักมันเลยเกิดขึ้นจริงจังไม่ได้
....ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าเกี่ยวกับที่ยังโสดจนตอนนี้เกือบแก่แล้วรึเปล่า กร้ากกกกกส์
-
เรื่องจริงหรือแต่งครับ ชักอยากรู้
ความรู้สึกมันเหมือนอ่านdiaryครับ
-
/
ขึ้น ม.ปลาย.....ความเศร้ามาเยือนคับ มันต้องมีเปลี่ยนห้องอีกแล้ว คราวนี้ผมกระเด็นมาอยู่ห้องคิงได้อย่างไรไม่ทราบ งงตัวเองเหมือนกัน....
แล้วเพื่อนเก่าตอน ม.สามติดมาแค่คนเดียว นอกนั้น.....หันไปทางไหนผมไม่รู้จักใครเลยคับ (แถมเพื่อนคนนี้ไม่สนิทอีกต่างหาก กลุ่มมันกับกลุ่มผมชอบแย่งที่นั่งกัน แล้วมันก็ชอบหาว่าพวกผมแอบอ่านการ์ตูน กับนั่งหลับ ถ้าจะทำอย่างนั้นทำไมไม่ไปนั่งหลัง ประมาณนั้น)
ตอนที่รู้ข่าว ผมไม่ดีใจเลย อยากอยู่กับกลุ่มเพื่อนตอนม.สามมากกว่า เพราะนิสัยเข้ากันได้ ทุกอย่างลงตัว
แต่ก็โชคดีนิดนึงตรงที่ เพื่อนเก่าผมสมัยม.ต้น เค้าฝากเพื่อนที่อยู่ห้องนี้ให้ช่วยเทคแคร์แล้วก็ดูแลผมอ่ะครับ ก็เลยได้มีกลุ่มมีก้อนกับเค้าบ้าง
และการณ์นี้นี่เอง ทำให้ผมกับไอ้เอ็มได้โคจรกลับมาพบกันอีกครั้ง!
เง้อ.....ที่จริงผมลืมเรื่องมันไปแล้วนะเนี่ย
แต่ดูท่า มันยังไม่ลืมผมแฮะ - -“
(ผมมารู้ทีหลังนะ ตอนผมกับเอ็มเกาเหลากันอยู่ มันก็ไปมีแฟนอยู่คนหนึ่งคับ เพิ่งเลิกกันตอนขึ้น ม.ปลาย)
....อ้าว... มึงไม่ได้รักกูจริงนี่หว่า มึงมีคนอื่น แอบเสียความรู้สึกไปพักนึง แต่ก็ช่างเถอะ ผมไม่ได้ชอบมันหนิ
H
เมื่อคืนขอโทษด้วยจริงๆ กำลังจะอัพ คอมก็ปิดตัวลงไป และเปิดไม่ได้ซะอย่างงั้น....
(ตอนนี้เลยต้องมาใช้เครื่องคนอื่น)
ปล. น้ำพุเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว o18
ปล. 2 เรื่องจริง + แต่งด้วย โอเคโก
-
^^" นี่นิอ่านนานขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย เหอๆ อ่านเพิ่งจบตอนสอง คนเขียนเอามาลงต่อแระ
ขยันลงเรื่อยๆนะคะ คนอ่านจะได้ไม่ขาดช่วง กำลังมันๆคะ ฮะฮะ
-
สนุกดีค่ะ อ่านแล้วเพลินๆ ชอบแนวเรื่องประมาณนี้ด้วย มาต่อบ่อยๆ นะคะ อิอิ
ps.จบค้างมาก :z3: เอามาต่ออีกหน่อยได้มั้ยคะ อยากรู้ว้าเค้าคนนั้นเป็นใคร :-[
-
ก็ยังไม่โตเต็มที่นิ สับสนในตัวเองเป็นเรื่องธรรมดา
ว่าแต่ "และดูเหมือนทรงสกินเฮดนี่เองที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป......(อยากร้องไห้)
ผมเจอเค้าแล้วคับ.......!!"
ขอกรีดร้องที กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เจอแล้วเฟร้ยยยยยยยยยยย
ปล.ส่วนตัวปลื้มสกินเฮดที่สุด ^o^
-
ค้างงงงงงงงงงง !
เรื่องนี้แนว ชอบอ้ะ
แปลกใหม่ ฮ่า ๆๆๆๆๆ
-
สุดท้ายนี้....
น้ำพุเจอใคร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยากอ่านต่อไปมากมายจ้าาา
-
สนุกสนานมากมาย พุซึนนะ 5555
ค้างค่ะ มาต่อเร้ว
-
กรี๊ดดดดดดดดด เจอใครรรรรรรรรร ได้โปรดดดด บอกด่วนนน !!!
หรือว่าพี่จ้าว!!??
ปล.ชอบสกินเฮดดดด :o8:
-
ไรทเตอร์มี skinhead fetish เปล่าคะ ฮ่าๆๆๆ น้องอิฐก็สกินเฮดมาแล้ว น้องพุก็ยังสกินเฮด แต่เราก็ชอบนะ น่ารัก >//<
-
ว้าว พระเอกจะเปิดตัวแล้ว
-
/
/
จนกระทั่งขึ้น ม.หก
ผมไปดูแข่งบาสกับเพื่อนสนิท(ไอ้ขัน อยู่คนละห้อง แต่กลุ่มเดียวกัน) คือผมจะมีกลุ่มในห้อง(เด็กเรียน) กับกลุ่มนอกห้อง(เด็กเล่น)อ่ะคับ ผมสนิทกับกลุ่มเด็กเล่นมากกว่า เรียนมาเยอะ พอแระ...
พอดีเพื่อนผมมันชอบพี่ที่เล่นบาสอยู่คนนึง..... เห็นมันบอกอยู่คอนโดเดียวกันด้วย นั่งไปนั่งมา บังเอิญเหลือบไปเห็นคนๆ นึงโดยไม่ตั้งใจ.......
OH MY BUDHA! หน้าตา ทรงผม เสื้อผ้า ยังกะหลุดออกมาจากการ์ตูนญี่ปุ่น
ใจผมเต้นตึกๆๆ
ผมเป็นคนบ้าการ์ตูนมากคับ....ขนาดลักษณะท่าทาง การพูด การเดิน การกิน ผมยังเหมือนตัวการ์ตูน (ไม่ใช่ตาหวานนะ คอนเฟิร์มว่าลักษณะท่าทางของผมแมนโคตรๆ ส่วนหน้าตา เชิญจิ้นเอาเองคับ 55+)
พอมาเจอคนแบบเค้าคนนั้น....ผมก็เลย...........อยากรู้จัก (เอิ๊กส์)
สารภาพตอนนั้นผมไม่ได้คิดสนใจเลยว่าเค้าจะเป็นเหมือนผมรึเปล่าสักกะติ๊ด ขอลุยก่อนอ่ะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน (ก็คนนี้มันโดนนนมากกกหนิ)
ตั้งสติได้....ก็เลยสะกิดเรียกเพื่อนให้หันไปดู บอกว่าคนนั้นน่ารักดีว่ะ โคตรอยากรู้จักเลย ทำไงดี
แต่จังหวะนั้นมันไม่กล้าง่ะ....คนเชี้ยไรวะ โคตรน่ารัก ทำตัวไม่ถูก
ผมนั่งจ้อง เพ่งพลังจิตไปที่คนๆ นั้น...เค้าก็เดินเข้าๆ ออกๆ สนามหลายรอบ จนในที่สุด สวรรค์ก็เป็นใจ
ส่งเค้ามานั่งบนสแตนเดียวกับผม และที่สำคัญ เค้านั่งอยู่ข้างล่างผมนี่เอง......จ๊าก
ผมหันไปบอกเพื่อน...
“เฮ้ย ขัน อยากรู้จักว่ะ ช่วยหน่อยดิ ขอเบอร์ให้หน่อย” ผมกระซิบแล้วพยักหน้าไปยัง...เค้าคนนั้น (น่ารักขั้นเทพ)
"มึงก็ไปขอเองเด้....น้ำพุ" มันมองผมแบบ...อะไรของเมิงกรูจะดูบาส
"กูไม่กล้า นะๆๆ มึงขอให้กูหน่อย" ผมคะยั้นคะยอมัน
“เออ อะไรวะไอ้นี่.... กูช่วยก็ได้ แต่มึงต้องไปขอเบอร์พี่ปอนด์ให้กูก่อนนะเว้ย ถ้ามึงกล้า กูก็กล้า” โห....งานยากว่ะ
พี่ปอนด์เค้าแข่งอยู่นะเว้ย กูจะเสนอหน้าลงไปกลางสนามตอนนี้ได้ไง
“โหย....ไรว้า” ผมโอดครวญ ทำหน้าผิดหวังอย่างแรง เพราะผมคิดว่าผมไม่กล้าอ่ะ
จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรครับ......แต่แล้วจู่ๆ
ไอ้พี่ปอนด์มันเดินออกมานอกสนามเฉยเลย...ไม่รู้ทำไม แต่จังหวะนั้น ไอ้ขันมันเต้นเร่าๆ แล้วคับ ผมก็เริ่มออกอาการตื่นเต้นเช่นกัน เพราะดูเหมือนโอกาสจะมาถึงแล้ว
“พุ เอาไงวะ พี่ปอนด์ออกมาแล้ว ไปเร็วๆ” โดนมันเร่งคับ พี่ปอนด์เดินออกไปแล้ว แต่ผมอ่ะ สองจิตสองใจ...
เอาวะ ด้านได้ อายอด...555+ ผมเดินกึ่งวิ่งผ่านหน้าเค้าคนนั้นที่นั่งอยู่บนสแตน พุ่งตรงไปหาพี่ปอนด์ทันที
“พี่คับพี่ แป๊บนึงคับ” ผมตะโกนเรียกพี่ปอนด์ที่ดูเหมือนจะเดินกลับเข้าไปนั่งข้างสนามอีกรอบ
พี่เค้าหันมาทำหน้างง “คือ...ขอเบอร์พี่ได้ป่าวคับ?” เกิดมากูไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย ให้ตายเหอะ...
“เอาไปทำอะไรคับ?” พี่เค้าถามแบบคนเล่นตัวนิดนึง
“เอ่อ...คือ เพื่อนผมให้มาขออ่ะคับ”
“คนไหนคับ เพื่อนน้อง?”
“นั่งอยู่บนสแตนคับ มันให้ผมมาขอ” ย้ำ ไม่ใช่กรูนะ
“เขียนใส่มือเหรอ?” สงสัยเห็นผมตั้งท่าเอาปากกาจ่อมือมั้ง
“คับ”
“อืม....งั้นเดี๋ยวรอตรงนี้แป๊บนึง พี่ไปเขียนใส่กระดาษให้ดีกว่า” แล้วพี่เค้าก็เดินไปคับ ผมยืนงง รีบหันไปหาไอ้ขัน แล้วทำปากบอกมันว่ารอแป๊บนึง
สักพัก พี่ปอนด์เดินมาหาผมอีกที...พร้อมเศษกระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์เขียนไว้ (ให้ง่ายมากกก ไม่นึกว่าจะง่ายขนาดนี้)
พอได้กระดาษปั๊บ ผมรีบก้มหัวขอบคุณแล้ววิ่งไปที่สแตนทันที (ไม่สนใจไรแล้วโว้ย)
“ได้มาแล้วว่ะ” ผมยื่นกระดาษให้ไอ้ขัน มันทำหน้าซาบซึ้งสุดๆ
“อย่าลืมขอเบอร์คนนั้นให้กู” ผมรีบทวง เพราะความรู้สึกมันฟ้องว่า ถ้าไม่รู้จักตอนนี้ ต่อไปก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีก
“เออๆ ปล่อยให้เป็นหน้าที่กูเอง” พูดจบมันลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ เค้าคนนั้นทันทีคับ เฮ้ย~ กล้ากว่ากูอีก
พวกนั้นคุยไรกันผมได้ยินไม่ถนัดอ่ะคับ จนเค้าหันหลังมามองผม......หง่ะ ช้อค หน้าชา...อาย....โคตร
“น้ำพุ คนเนี้ย....ชื่อ เคน” ไอ้ขันตะโกนบอกแข่งกับเสียงเชียร์บาส
ผมอายจนทำอะไรไม่ถูก เหมือนหน้าจะระเบิดเองได้อัตโนมัติ
"หวัดดี" เค้าทัก
"แหะๆๆ หวัดดี"
เคนยิ้มให้ผมแล้วก็หันไปคุยกับไอ้ขันต่อ......ผมพยายามทำใจให้สงบ เพ่งสมาธิไปที่การแข่งขัน
ทีมไอ้พี่ปอนด์แพ้ไปแล้ว กำลังรอทีมใหม่มาแข่งต่อ
“ไอ้พุ มึงมานั่งด้วยกันตรงนี้สิวะ มัวแต่อายแล้วเมื่อไรจะได้คุยกันสักที” ไอ้บ้า ประจานกูเพื่อ
ผมก้าวลงไปอีกขั้นนึง ย้ายไปนั่งข้างไอ้ขัน ที่นั่งอยู่ข้างเคน จะบอกว่าขาผมสั่นกึกๆ เลยอ่ะคับ
ไอ้ขันมันพยายามช่วยให้ผมมีส่วนร่วมในการสนทนา แต่ผมเขินคับ ไม่รู้จะเขินบ้าเขินบออะไรขนาดนั้นเหมือนกัน
คุยกันได้พักใหญ่ๆ แม่ไอ้ขันโทรตามให้กลับบ้านด่วน.....ผมอึ้ง หน้าซีด มือเย็น
ตอนที่มันพูดว่า “เดี๋ยวมึงอยู่นี่กับเคนละกัน กูต้องกลับแล้ว โชคดีมึง” แล้วมันก็ทิ้งผมไปซะอย่างงั้นเลยคับ ไอ้เพื่อนชั่ว
ผมนั่งแข็งเป็นท่อนไม้...ตามองอยู่ที่สนามบาสอย่างเดียว ทำเหมือนไม่ได้รู้จักเคนแม้แต่น้อย
“ทำไมนั่งไกลกันจัง ขยับมานั่งด้วยกันดิคับ” เคนกวักมือเรียกผมที่นั่งเหมือนโดนสาปอยู่ที่เดิมตั้งแต่ไอ้ขันไป
ผมขยับมานั่งข้างเค้า...แล้วก็เงียบไม่พูดอะไร
“หึหึ” ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ หันไปมองเห็นเคนกำลังกลั้นหัวเราะผมอยู่ ขำอาไรฟระ คนกำลังเครียดปนตื่นเต้น(มาก)
“.......................”
“ใจคอจะไม่พูดอะไรเลยเหรอ?” เค้าถามขำๆ
“กะ....ก็.....ไม่รู้จะพูดอะไร?” อายโว้ย
“เห็นขันบอกว่า น้ำพุให้มาขอเบอร์เราเหรอ?” ไอ้ขัน....ไอ้เพื่อนเลว ขายกูอีกแล้ว แถมยังไม่ขอเบอร์ให้กูก่อนอีก โกรธโว้ย
“อืม ให้ได้ป่ะล่ะ?” กูขอเองก็ได้วะ แม่ง...
“ทำไมถึงอยากได้เบอร์เราล่ะ?”
“ก็.......อยากรู้จัก”
“ทำไมถึงอยากรู้จักล่ะ?” ถามมากไปมั้ย
“ก็อยากรู้จักไง..............ตกลงจะให้ป่ะเนี่ย?”
“หึหึ” เคนหัวเราะในลำคอ แล้วแกล้งทำเป็นดูบาสต่อ........ไอ้นี่แม่งลีลาโคตร
ผมเองก็ไม่รู้จะทำไง ก็เลยต้องจำใจยุติการขอเบอร์ไว้ก่อน เพราะผมไม่ชอบเซ้าซี้ใคร
“เป็นเซียนขอเบอร์คนอื่นเหรอ เห็นเมื่อกี้ก็ลงไปทีนึงและ” เฮ้ย เห็นด้วยเหรอวะ
“ป่าว...ขันมันให้เราไปขอ” แก้ตัวก่อนเข้าใจผิดคิดว่าเราหม้อ (ถึงจะจริงก็เหอะ)
“อ่อ.....แล้วน้ำพุมาดูบาสบ่อยมั้ย?” เคนชวนผมคุยอีก
“ก็บ่อย แล้วเคนล่ะ?”
“ไม่บ่อยอ่ะ บ้านเราอยู่ไกล”
“บ้านอยู่ไหนเหรอ?”
“xxx”............ไกลโคตรป้า! อุตสาหะถ่อมาถึงนี่เลยเหรอ งั้นวันนี้ก็ destiny เข้าเต็มรักเลยสิตรู
“แล้วบ้านน้ำพุล่ะ?” เคนถามอีก
“เราอยู่แถวxxx...ทำไมมาดูไกลจังอ่ะ?”
“ก็เราเล่นบาสอยู่ทีมโรงเรียน อาจารย์ให้มาดูไว้เล่นๆ เผื่อได้มาแข่งแบบพวกนี้” อ่อ....ชอบเล่นบาสเหมือนกรูเลย เพอร์เฟค
“แล้วมาคนเดียวเหรอ?” ผมเริ่ม (กล้า) ถาม.....
“ป่าว...มากับเพื่อน แต่พวกมันไปซื้อของกัน เดี๋ยวเกมจบก็มา”
เราคุยกันไปเรื่อยๆ สลับกับดูบาสไปด้วย จนกระทั่งจบเกม..........
คนเริ่มทะยอยลงจากสแตน ผมเริ่มใจเต้นแรงอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าใกล้จะได้เวลาจากกัน (แต่ยังไม่ได้เบอร์โทร!)
“เคน.....เอ่อ” เบอร์น่ะ ยังไม่ให้กรูเลยนะ ขอหน่อยเหอะ จะได้โทรจีบ
“อ๋อ...เบอร์ใช่ป่ะ ยังไม่ได้ให้เลย นำพุมีมือถือป่าวล่ะ?” สมัยนั้นทุกคนยังไม่จำเป็นต้องมีมือถือครับ ยังไม่ฮิต เคนก็เลยถามแบบนั้น
ผมรีบคุ้ยหาโทรศัพท์ในกระเป๋า มือสั่นหงึกหงัก
“เราไม่มีมือถือนะ มีแต่เบอร์บ้าน” เคนไขข้อข้องใจ ก่อนผมจะถามซะอีก ผมรีบเมมทั้งที่มือยังสั่นไม่หยุด (เคนมันไม่มีมือถือจริงๆ นะคับ มันบอกไม่จำเป็น แล้วก็กลัวคนอื่นโทรจิกเลยเพิ่งจะซื้อตอนใกล้จบ ม.หกอ่ะคับ -*-)
“ตื่นเต้นเหรอ?”
“อะ....เอ่อ........แหะๆ” ผมรีบเก็บมือถือในกระเป๋า เห็นเคนอมยิ้มอยู่
“ท่าจะตื่นเต้นจริงแฮะ....เห็นนั่งตัวแข็งตลอดเลย” ได้โปรด อย่าล้อ.............กรูอาย
“ไหนดูดิ๊........โห มือเย็นเจี๊ยบเลย”
เฮ้ย.....ตกใจดิคับ อยู่ๆ เคนก็ดึงมือผมไปจับซะงั้น ไอ้บ้า ผมรีบดึงมือออก หน้าแทบระเบิด
ผมมันก็ทำเก่งได้แต่กับคนที่มาชอบผมเท่านั้นแหล่ะ ถ้าผมไปชอบเค้าเอง ผมจะขี้อายมาก
“น้ำพุกลับยังไงเหรอ?” ถามอีก
“เอ่อ....กลับเอง เราขับรถมา”
“เพื่อนเรามันมาแล้วอ่ะ”
เคนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง......เง้อ ผมจะละลายคาสแตน เท่ได้อีก........คนเชี้ยไรเนี่ย
“หง่ะ” ผมรีบหันไปมองหาเพื่อนเค้า....เห็นยืนอยู่กลุ่มนึงสี่ห้าคนได้ หนึ่งในนั้นผมว่ามีน้องตุ๊ดรวมอยู่ด้วยนะ กำลังกวักมือเรียกเคนเลย
เงอะ..... แฟนมันป่าววะเนี่ย...(คิดไปไกล) กลัวมีแฟนแล้วอ่ะ แต่ช่างเถอะ เป็นเพื่อนกันไปก่อน โอกาสยังมี
ผมลุกขึ้นยืนบ้าง
"ให้ไปส่งมั้ย?" ผมน่าจะถามมากกว่านะ
“ไม่เป็นไร เคนไปกับเพื่อนเหอะ แล้วเดี๋ยวคืนนี้เราโทรหานะ”
“เอางั้นเหรอ....ก็ได้”
“งั้น ไปนะ บาย”
“อ่า...บาย”
/
เยส!!!..............ในที่สุด ผมก็ได้รู้จักเคนแล้ว โชคดีสุดๆ เลยวันนี้
พอกลับมาถึงบ้าน กินข้าวเสร็จปุ๊บ ผมก็เข้าไปหมกตัวในห้อง แล้วก็คิดๆๆ ว่าคืนนี้จะโทรไปคุยอะไรกับเคน
ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่องปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น จะบอกให้ว่าผมทำเหมือนว่าน ที่ต้องเขียนสคริปไว้ก่อนโทรหาต่าย แบบนั้นเด๊ะเลยคับ ผมจำไม่ได้อ่ะ ว่าคุยไร เพราะโทรคุยกันก็เรื่อยเปื่อยอ่ะคับ
แต่จำได้อย่างหนึ่งว่าตั้งแต่โทรไปครั้งแรก.......โดนเลยครับ
โดนใจผมเนี่ยล่ะ...เพราะเค้าพูดจาส่อแววว่ามีใจ (เล่นด้วย)
และไม่ว่าเคนจะเล่นๆ หรือคิดจริง ที่แน่ๆ ผมบ้าตายไปกับมันแล้วคับ.......!
H
เค้าคือ...เคน!
ต้องเดาต่อว่าจะเป็นพระเอกรึเปล่า? ฮ่าๆๆ o18
ปล. ตอบคุณ sky-cafe น้ำพุสกินเฮดแบบไม่ได้ตั้งใจคับ ผมแหว่งทั้งหัวเลยไม่สามารถตัดทรงอื่นได้
ตอนเดินกลับบ้านมีแต่คนมอง อายจนไม่รู้จะเอาหัวไปซ่อนไว้ตรงไหน ฮ่าๆๆ
ปล. 2 ชอบสกินเฮดเหมือนกัน! (สังเกตดิส)
-
น้องพุไม่ซึนแล้ว ว อิอิ
-
ฮิ้ววววววววววววววววว เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
>//////////<
ขนาดนี้ก็ถือว่ากล้าแล้วนะ อายแทนอ้ะ :m1:
ปล.สกินเฮด สุดยอดดดดดดดด
-
555 พุอย่างกล้าอ่ะ
แต่ขอเบอร์แล้วมือสั่นอ่ะ ไม่ไหวนะ 5555
-
ใหม่ๆก็อย่างนี้แหละ พอเขี้ยวแล้วมันก็รุกแหลก 5555
-
กรี๊ด กรี๊ด!!!! ฮะฮะ ^^"
-
:pig4:
-
/
ผมค่อนข้างเพ้อๆ ไปกับเคน เค้าคือสเปคผมจริงๆ คับ ผมชอบเค้ามาก หาแบบนี้ไม่มีในโรงเรียนแน่นอน
หน้าตาแบบพระเอกการ์ตูนน่ะคับ น่ารัก ตี๋ๆ ตัวสูง (โคตรๆ สูงกว่าไอ้เอ็มอีกง่ะ) นักกีฬา (ที่สำคัญเล่นบาสเนี่ยล่ะ)
ดูภายนอกเพอร์เฟค แต่ที่จริง.... คนเรามันก็ต้องมีข้อเสียบ้าง (เสียแต่ว่าตอนนั้นผมดูแค่หน้าตาอย่างเดียว อย่างอื่นไว้ทีหลัง)
ผมกับเคนโทรคุยกันทุกวัน วันสองวันแรกผมโทรไปหาเค้า เวลาเดิมๆ 4 ทุ่ม พอดีวันที่สามหลังจากรู้จักกัน ผมโทรไปหาเค้าช้าง่ะ เคนเลยโทรมาเอง....ผมดีใจแทบตายแหน่ะ
ด้วยความที่...เคนอยู่คนละโรงเรียนกับผม แถมบ้านยังอยู่ไกลกันอีก
นานๆ ทีเราถึงจะนัดเจอกันอ่ะคับ ผมเองก็ไม่ค่อยว่างด้วย ต้องเรียนพิเศษ
แล้วคนที่รู้เรื่องนี้ก็มีแค่ผม ไอ้ขัน แล้วก็เพื่อนๆ กลุ่มผมคับ รวม 8 คน
ผมเคยพาเคนมาเจอเพื่อนๆ ที่โรงเรียน เพื่อนพากันช้อค.....เพราะความหน้าตาดีของมันอ่ะคับ
แล้วผมก็เพิ่งรู้ มันดังมาก ดังข้ามโรงเรียน เพราะตอนพามา มีคนทักมันก็หลายคน
นี่กรูกำลังเอื้อมมือไปคว้าดาวหรือเปล่าวะเนี่ย ชักสงสัยตัวเองและ
/
ผมจีบเคนประมาณเกือบ 3 เดือน จะว่ามันเล่นตัวก็ไม่เชิงหรอกคับ สามเดือนที่ว่านี่คือ ผมคิดว่าชัวร์และ
กรูจีบติดแน่และ......หนีไม่พ้นต้องได้เป็นแฟนกัน แต่เรื่องมันไม่ง่ายอย่างงั้นเนี่ยดิ
คนเรามักจะรู้ใจตัวเองช้าไป ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นแหล่ะ....
มีอยู่วันนึง....ผมไปหาเคนที่บ้าน เพราะเค้าท้า (มันเคยจะมาบ้านผมหลายรอบ แต่ผมห้ามเด็ดขาด)
ผมไปนะคับ แต่เรื่องไรจะไปคนเดียว ผมเอาน้องไปด้วย....คนที่ชอบเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ คนนั้นล่ะคับ ชื่อฟิว (ญาติกัน)
ผมขับรถไปกับไอ้ฟิว.......
พอถึงบ้านเคน....มันเป็นตึกแถวสามคูหา สี่ห้าชั้นอ่ะคับ....หลังใหญ่มากอยู่ติดถนน
พอเข้าไปถึง...อึ้งกว่า คือ....บ้านมันมีข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างเลยคับ ไฮโซทั้งนั้น แถมทุกห้องติดแอร์หมด รวยกว่าที่ผมคิดไว้มากมาย ผมกับไอ้ฟิวยืนอึ้ง....อยู่หน้าประตู (รู้สึกเจียมตัวขึ้นมาทันที)
“เอาน้ำอะไรมั้ย?” เคนถาม.....มันเดินพามาในห้องครัวซึ่งจัดอินทีเรียเหมือนในบ้านคนจีนรวยๆ อ่ะคับ
“อะไรก็ได้อ่ะ น้ำเปล่าก็ได้” ผมเกรงใจมันสุดๆ
“กินน้ำ........เป็นมั้ย?” จำไม่ได้ว่าอะไร ชื่อแปลกๆ แต่มันเป็นน้ำสมุนไพรหวานๆ อะไรสักอย่าง
ผมพยักหน้า....แล้วเคนก็รินน้ำ(?) ใส่แก้วให้ผมกับไอ้ฟิว
ไอ้ฟิวกินไปไม่กี่อึกมันก็วาง.......มันบอกไม่ชอบ ไม่อร่อย แต่ผมว่าก็อร่อยดี เลยช่วยมันกินจนหมด ที่สำคัญเกรงใจเคนด้วย
“แล้วตอนนี้ใครอยู่บ้านบ้างอ่ะ?” ผมถามเคน ก็เห็นบ้านเงียบๆ
“ไม่มีหรอก ป๊ากับม๊าไปขายของ อากงกับอาม่าก็อยู่ที่ร้าน น้องก็ไปสอบ” หง่ะ ถ้ากรูไม่พาไอ้ฟิวมาล่ะแย่เลย...
บ้านเคนมีร้านขายส่งอยู่อีกที่หนึ่งคับ ไม่ไกลกันมาก
จากนั้นเคนก็พาเดินขึ้นไปดูบ้าน........รวยสาดเลยไอ้นี่ แล้วก็พาผมนั่งมอไซต์ไปดูร้านมัน โรงเรียนมัน......
ตอนนั่งมอไซต์....ก็ต้องซ้อนสามล่ะคับ เพราะไอ้ฟิวมาด้วย
ผมนั่งหน้าสุด เคนขับ ไอ้ฟิวซ้อนหลัง (นั่งสบายสุด เพราะน้องผมมันจะค่อนข้างตัวใหญ่ เวลาไปขับมอไซต์เล่นกับพี่ผมอีกคน....ผมก็ซ้อนหน้าประจำล่ะคับ เพื่อความสมดุล)
นั่งรถเล่นกันเสร็จ ก็กลับมาตายรังอีกครั้ง ไอ้เคนมันเปิดวีซีดีการ์ตูนให้ผมกับน้องดู ปัญญาอ่อนว่ะ แต่ผมก็ดู 55+
นั่งจนเกือบจะหลับ.......อยู่ๆ เคนก็เรียก
“น้ำพุ ขึ้นไปด้วยกันหน่อยดิ มีอะไรจะให้” ผมก็มึนๆ ก่อนบอกน้อง เดี๋ยวมานะ
เดินตามเคนขึ้นไปบนห้อง.....คาดว่าเป็นห้องนอนเคนนั่นแหล่ะ พอเข้ามาปุ๊บ เคนปิดประตู แล้วเดินไปบนชั้นหนังสือ เหมือนจะหาอะไรสักอย่าง....ผมก็ยืนงง มันจะให้อะไรกูว่ะ
สักพักมันหันมายิ้มๆ บอกว่า.... “ที่จริงไม่มีอะไรจะให้หรอก เราเรียกพุขึ้นมาคุยเฉยๆ”
“............อ่าว......” ผมยืนอึ้ง พอรู้ว่าโดนหลอก
“คุยอะไร?” ถามแบบเริ่มระแวง ไม่ไว้ใจมันอ่ะ.....บอกตรงๆ ยังกลัวๆ เรื่องแบบนั้นอยู่ เพราะตอนเจอกันข้างนอกหรือตอนโทรคุยกัน ไอ้นี่มันจะแอบหื่นเล็กๆ
“ก็........เรื่องของเรา” เคนเปิดประเด็น “พุคิดยังไงกับเราเหรอ?” โห....ถามอย่างงี้เอามีดมาแทงกูดีกว่ามั้ง
แกล้งโง่ป่ะเนี่ย......ผมยังไม่ตอบอะไร
ไอ้เคนเดินไปนั่งบนเตียง ส่วนผมยืนเคว้งอยู่กลางห้อง
“เปิดแอร์มั้ย? ร้อนป่าว” เคนถาม จะเดินไปคว้ารีโมตแอร์
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็ลงไปแล้ว” กลัวเปลืองแล้วก็แอบกลัวมันด้วย
จากนั้นก็เงียบกันไปพักนึง
“พุชอบเราจริงๆ รึเปล่า?” เคนก้มหน้าถาม.....ขมวดคิ้ว หน้าตาเคร่งเครียดมาก
“..........ชอบดิ” ผมตอบอย่างมั่นใจ ทั้งที่ยังไม่แน่ใจ งงมั้ย
ไอ้เคนขยับตัวไปนั่งพิงหัวเตียง ชันเข่าขึ้นสองข้างแล้วก้มหน้า เหมือนมันมีเรื่องทุกข์ใจนักหนา
“เรายอมรับว่าเราก็รู้สึกดีกับพุ ดีมากด้วย แต่เรากลัว... พุก็รู้เรื่องแฟนเก่าเราใช่ป่ะ เรายังลืมไม่ได้....แล้วก็กลัวว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นซ้ำแบบนั้นอีก เราไม่อยากเจ็บ...ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว” คือเรื่องของเคน เล่าสั้นๆ ว่ามันโดนแฟนทิ้งคับ ไอ้นี่มันเป็นคนอ่อนไหวอย่างน่าประหลาด แล้วก็คิดมากสุดๆ ด้วย
“จากที่ผ่านมา....เราเลยไม่กล้าคบใคร แล้วถึงจะคบ ก็ต้องดูให้ดีๆ อ่ะ เพราะเวลาเรารักใคร เราจริงจังมาก พุเข้าใจใช่มั้ย? ไม่โกรธเราใช่มั้ย?” ไอ้เคนโหมดนี้ โคตรซีเรียส ผมอึ้งพูดไม่ออก แต่พยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้น
“อืม ไม่โกรธหรอก เราเข้าใจ ถ้าเป็นเราๆ ก็ต้องดูให้ดีๆ เหมือนกัน”
“.............................”
“แต่เราก็ดูดีแล้ว ว่าเราชอบเคน ลองคบกันดูก็ไม่น่าจะเป็นไร”
“แต่เราไม่แน่ใจ....เดี๋ยวให้เราลืมๆ เรื่องนั้นให้ได้ก่อน แล้วค่อยคุยกันอีกทีนะ”
“แต่เราชอบเคนจริงๆ นะ” ผมยังดันทุรัง แต่เคนลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้ามากอดผมซะงั้น
งงอ่ะ...
จากนั้นก็ผละออก กอดคอดันให้ออกจากห้อง............
ผมค่อนข้างเหวอ.....งงกับอารมณ์ของเคนตอนนี้โคตรๆ เคนพาผมเดินลงมาห้องนั่งเล่น
เห็นไอ้ฟิวยังนั่งดูการ์ตูนอยู่
“ไงเรา....ดูจบยัง?” ไอ้เคนถามน้องผม
ฟิวพยักหน้าเงียบๆ (ตอนหลังมันบอกผม แม่งดูจบไปสามรอบแล้ว 55)
ฟิวหันมามองผมอย่างมีคำถาม มันคงสงสัยว่าผมขึ้นไปทำอะไรกับเคนตั้งนานสองนาน
ผมล้มลงนั่งข้างฟิว.......งงว่ากำลังโดนเคนปฏิเสธกลายๆ หรือเปล่า? ตายล่ะ.....หน้าแหกเลยกรู
ไอ้เคนยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....ผมเองก็ด้วย
เคนเปลี่ยนการ์ตูนแผ่นใหม่ ผมก็นั่งดูจนเริ่มง่วง แม่โทรตามกลับบ้านแล้ว เพราะหกโมงต้องใช้รถ แต่ผมยังไม่อยากกลับ
“นอนตักหน่อยดิฟิว” ผมบอกน้อง....เพราะง่วงมาก ไม่ไหวแล้ว น้องผมนั่งเฉย ขยับขาให้ผมล้มตัวลงนอนหนุนได้ถนัด
ผมนอนไปซักพัก ไอ้เคนมาจากไหนไม่รู้ ขอนอนหนุนขาผมเฉยเลย ผมก็ให้มันนอนไป.....ในใจนึก
ไอ้นี่มันจะเอายังไงแน่วะ
ที่จริงความสัมพันธ์ของเรามันยังเป็นแค่การดูๆ กันอยู่อ่ะคับ ผมเองก็รู้ว่ามันชอบ (ตอนนั้นเลยไม่เศร้าไงคับ)
แต่มันไม่กล้าเป็นแฟนผม (สัญชาตญาณดีโคตร)
จากที่คบกันมาได้ประมาณปีนึง ผมถึงรู้ว่าเคนเป็นคนประเภทจริงจังกับชีวิตมากมายจนเกินไป ยิ่งเรื่องระหว่างเรา มันคิดว่าเป็นอะไรที่เปราะบางมากๆ
บางทีผมก็หงุดหงิดกับความเรื่องมากของมันนะ... ดูเหมือนจะมีปัญหาชีวิตอยู่ตลอดเวลา (เรื่องของมัน เรื่องที่บ้าน ที่โรงเรียน) มันเครียดเรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์เนี่ยแหล่ะ ที่จริงเคนบอกผมว่ารู้ตัวตั้งแต่ ม.หนึ่งแล้วแต่ยังทำตัวปกติ คบ ผญ อยู่ แต่ตอนหลังๆ มันไปคบ ผช. พ่อมันรู้เข้า เคนเลยโดนเล่นงาน เพราะพ่อมันรับไม่ได้อ่ะ จนกระทั่งมันโดนแฟนทิ้งก่อน ตอนนี้พ่อมันเลยเฉยๆ (ดีนะพ่อกรูยังไม่รู้)
แล้วจากตอนแรกที่ผมจีบมัน....ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ามันกำลังพยายามจีบผม ซะงั้น....
จริงๆ ตอนนั้นผมโดนไอ้เอ็มรุกหนัก มันเหมือนเป็นช่วงชีวิตที่ต้องเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง
กราฟมันเริ่มจะแปรผกผันกันซะแล้ว ระหว่างเอ็มกับเคน
คือ.....ผมเริ่มเบื่ออาการมีปัญหาของเคน ส่วนเอ็ม...จากที่มันพยายามทำอะไรให้ผมหลายอย่าง แต่สุดท้ายผมกลับมาสะดุดอยู่แค่ประโยคที่ไม่มีสาระหรือเกี่ยวเนื่องอะไรเลย
คือ...ไม่มีใครเคยพูดอะไรแบบนี้กับผมอ่ะคับ เพราะผมหน้าค่อนข้างนิ่งมาก
ผมซึ้งแค่ว่ามันสังเกตเห็นมุมหนึ่งของผมแล้วกล้าพูดออกมาแค่นั้นแหล่ะ
จากนั้น...ผมก็เลยคิดหนัก เหมือนจะเริ่มมีใจให้ไอ้เอ็ม (บวก ความอดทนตื๊อของมัน)
ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาไอ้ฟิว....เพราะมีมันคนเดียวที่รู้จักเคนแล้วก็เอ็ม
น้องผมมันก็ถามว่า
"ไม่ชอบพี่เคนแล้วเหรอ พี่เคนหล่อ...." เหอๆ (มันเชียร์เคน)
ผมเลยเล่าเรื่องที่ไอ้เอ็มพูดให้มันฟัง
“เรื่องแค่เนี้ยยย” ไอ้ฟิวร้องเสียงเป็ดมากๆ
“เออ ตอนนี้พี่ไม่รู้จะเอาไงว่ะ ถ้าจะคบเอ็ม ก็จะมีมันแค่คนเดียว แต่ถ้าคบเคน พี่ก็จะมีมันแค่คนเดียวเหมือนกัน” ฟังดูดีเนอะ จะพูดอ่ะ พูดไงก็ได้นี่หว่า ตอนนั้นคิดแบบนี้ วันต่อมาคิดอีกอย่างไปเลยผมอ่ะ
“ไม่เชื่อหรอก” ฟิวโต้ทันที คือผมมีประวัติกิ๊กชาวบ้านเค้าไปทั่วอ่ะคับ (คนอื่นเรียกเจ้าชู้) ส่วนไอ้เอ็ม ผมเคยเล่าให้ฟิวฟังว่าไม่ชอบ ไม่เปค
ไอ้เอ็มหน้าออกแนวเด็กเรียนแบบกวนตรีนอ่ะคับ ใส่แว่น แต่โคตรหื่น ปากจัด แถมปากหมา(กับคนอื่น)ด้วย ที่ผมชอบ คือมันหุ่นดี ปากหวาน(กับผม) ขี้อ้อน เรียนเก่ง
แต่ถ้าพูดถึงเคน ลักษณะหน้าตาท่าทางมันจะขี้เก็ก(ที่สุดในโลกอ่ะ) ยังไม่เคยเห็นมันเก็กหลุด (อ้อ มีครั้งนึง)
ข้อเสียของมันคือ รวมทุกอย่างของความงี่เง่าเอาไว้ ชอบสร้างปัญหา (ประสาทมากๆ) แต่ไอ้เคนจะไม่พูดตรงๆ นะคับ มันจะแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง.....เบื่อหน่ายในแบบของมัน
/
มีระยะหนึ่งที่ผมเซ็งๆ เคน แต่เราก็ยังโทรคุยกันเกือบทุกวัน มันเหมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องโทรอ่ะคับ (สำหรับผมอ่ะนะ)
ผมเหนื่อยกับการต้องรักษาน้ำใจมัน เพราะระยะสี่ห้าเดือนมานี้ มันไม่ยอมให้ผมวางสายเลย ผมนอนตีสามแทบทุกคืน ต้องตื่นไปเรียนเช้าอีกง่ะ เหนื่อยมากๆ (บางคืน ถึงเช้า......จะบ้าตาย)
อีกอย่างไอ้นี่ออกแนวจิตป่วยอ่ะคับ....ชอบพูดให้ผมหึง (แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ หน้าตาอย่างมันคงมีคนมาชอบเยอะ) แต่ผมไม่ได้เป็นแฟนมันนิ ก็เลยได้แค่รับฟัง ให้คำปรึกษา...
ผมก็เล่าให้มันฟังเหมือนกันเรื่องที่เพื่อนชอบมากอด (ที่จริงทำมากกว่านั้น) ..... มันก็เงียบๆ ไปนะ แล้วทำหน้าแบบเมินใส่ผม บ้าบอของมันไรก็ไม่รู้
กลับมาที่เอ็ม.....คือจากวันที่มันพูดประโยคที่ทำให้ผมเปิดใจได้ในตอนนั้น ผมก็เริ่มเทใจไปให้มันและ บวกกับที่ผมรำคาญที่ไอ้เคนงี่เง่าด้วย
(หลายคนคงคิดว่าเรื่องแค่นี้เองเหรอ 55 ไม่รู้ดิ ผมเป็นคนทำอะไรมักไม่ค่อยมีเหตุผลรองรับเพียงพอ ขอแค่มันโดนใจ เรื่องเล็กหรือใหญ่ เกี่ยวหรือไม่เกี่ยว ผมไม่ได้แบ่งแยกทั้งนั้น)
จนมีอยู่วันหนึ่งหลังเลิกคลาส......เหลือผมกับไอ้เอ็มสองคน เพราะเพื่อนมันคอยเปิดช่องให้อยู่ตลอดแหล่ะ
ผมถามเอ็มภายในห้องเรียนที่ไม่มีคนอยู่
“เอ็ม มึงยังอยากคบกูอยู่ป่ะ?” ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไร ผมอยากให้โอกาสมันมั้ง
ไอ้เอ็มยืนตะลึง สงสัยไม่นึกว่าผมจะเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อนล่ะมั้ง เพราะที่ผ่านมาผมเลี่ยงที่จะพูดเรื่องนี้ตลอด
“ทำไมพุ มึงตกลงยอมคบกับกูแล้วใช่มั้ย!?” ท่าทางไอ้เอ็มทำหน้ามีความหวัง ราวกับว่ารอที่จะพูดคำนี้มานาน
“อืม.....ลองคบกันดูก็ได้” ลอง ลอง ลอง แค่ลองนะ ลองเฉยๆ นะ ถ้าจะเลิกกลางคันก็ไม่ผิดใช่มั้ย (พยายามเข้าข้างตัวเองสุดๆ)
พอไอ้เอ็มได้ยิน มันทำหน้าดีใจ ยิ้มน้ำตาคลอเลยทีเดียว แล้วก็วิ่งพุ่งเข้ามาชาร์จตัวผม โผเข้ากอดซะแน่น
“มึงพูดแล้วนะ ห้ามคืนคำนะเว้ย มึงเป็นแฟนกูแล้วนะพุ โอ้ย ดีใจสุดๆ เลยว่ะ”
“บ้าไปแล้วมึง” ผมยิ้มขำๆ อาการของมัน ไอ้เอ็มระดมจูบผมใหญ่เลยวันนั้น....สงสัยจะเก็บกด 55+
/
จากวันนั้นผมก็เลยคบไอ้เอ็มเป็นแฟน (คนแรก)..........ส่วนเคน (ผมติ๊ต่างเอาเองว่าตอนนี้มันก็แค่เพื่อน) แต่ก็ยังคงปฏิบัติตัวเหมือนเดิม......(เริ่มเห็นด้านมืดของผมกันรึยังคับ เลวก็เลว ผมไม่พูดให้ตัวเองดูดีหรอก)
ผมเป็นคนขี้รำคาญติดอันดับโลก เพราะฉะนั้น อะไรที่มันมากเกินไป.....ผมจะต่อต้าน จนถึงขั้นอาจแตกหัก
ไอ้เอ็มมันชอบทำอะไรที่มีคำว่า ‘เกินไป’ ลงท้ายมาแต่ไหนแต่ไร แต่ก็ยังอยู่ในระดับที่ผมพอรับได้
ประมาณว่าถึงจะน้ำเน่า แต่ก็ยังเห็นเงาจันทร์ (55 เกี่ยวมั้ย?)
แต่พอได้เป็นแฟนกันเนี่ยดิ.....ผมจะบ้าตายกับมันคับ (น้ำมันเริ่มดำมืดจนมองเงาจันทร์ไม่เห็นแล้ว)
ไอ้เอ็มแทบจะประกาศให้โลกรู้เลยมั้ง ว่าเป็นแฟนผม เจอหน้าครั้งแรกตอนเช้า มันต้องเข้ามากอดหอมแก้มแสดงความรักโชว์ชาวบ้านทุกที.....ผมอายนะไม่ใช่ไม่อาย แต่หนีมันไม่พ้นเนี่ยดิ อยู่ห้องเดียวกันยิ่งซวย แทบจะได้กัน ประจานเพื่อนทั้งห้องอยู่แล้ว
ในโรงเรียนว่าเครียดแล้ว ไอ้เอ็มแม่งยังหื่นนอกสถานที่อีก คราวนี้ผมไม่ยอมให้มันทำตามใจชอบครับ เลยกลายเป็นเรื่องตลก ผมวิ่งหนี ส่วนไอ้เอ็มวิ่งไล่กอด มันจะปล้ำผมอ่ะ ไอ้บ้า.....
“เอ็ม...มึงทำอย่างงี้กูไม่ชอบนะโว้ย ไม่ต้องกอด ต้องจูบกูตลอดเวลาก็ได้ กูอายคนอื่นเค้า” ผมพูดจริงจัง แบบโมโหด้วยอ่ะ
“ทำไมล่ะ ก็กูรักมึง กูก็ต้องแสดงความรักกับมึงเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เอาน่า อย่าซีเรียส เดี๋ยวไม่หล่อนะ.....กูไม่อยากให้แฟนกูหน้าบึ้ง ยิ้มนะค้าบ ยิ้มนะๆๆ” มันยังทำเนียนมากอดคอ แล้วก็หอมแก้มผมอีก
“อย่ามาปัญญาอ่อน เอ็ม....แบบนี้กูไม่ชอบจริงๆ นะ” ผมผลักหน้ามันออก แล้วทำตาดุ
“อย่าทำหน้าโหดดิคับที่ร้าก......เอ็มรักพุนะคับ คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่าง... อย่าไปแคร์ พุไม่ดีใจเหรอ...ที่มีคนรักพุมากขนาดนี้อ่ะ”
“เออๆ ปล่อยได้แล้ว”
“อย่ารำคาญเอ็มเลยนะคับ เอ็มทำไปทั้งหมดก็เพราะรักพุนะ” ใช้คำว่ารักได้สิ้นเปลืองสุดๆ
“อืมๆ ไม่รำคาญเล๊ย กูด่าอยู่ทุกวันเนี่ย” พยายามจะเก็กหน้าโหดคับ แต่ทำได้ไม่นาน ผมเผลอหลุดยิ้มออกมาหน่อยนึง (ก็มันเป็นคนตลก) ไอ้เอ็มเลยไม่เกรงกลัวคำเตือนของผมเลย
H
....... :a5:
:pig4:
-
เอ็มแอบฮา 5555
-
พุดูเบลอๆ มึนๆ ดีนะ แต่เข้าใจนะว่าทำไมมีคนชอบเยอะ
อ่านแบบเบลอๆล่ะเหมือนกัน จะเช้าล่ะนิ :laugh:
สนุกดี ชอบบบบบบบ :L2:
-
เอ็มเค้าก็น่ารักของเค้านะ ฮ่าๆ :laugh:
ส่วนเคน...ห่างกันไปเฉยๆเลยหรือเปล่าคะน้ำพุ :confuse:
-
เราเชียร์ เอ็มด้วยคน
เอ็มเป็นคนที่พุอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
ถึงจะหื่นไปบ้าง ก็เถอะ
-
อ่านเพลินดีจัง ^//^
-
เอ็มคงดีใจสุดๆ ชอบพุมานานหลายปี
-
แต่ละคนก็มีข้อดีข้อด้อยอะนะ อยู่ที่ว่าเราจะทนข้อด้อยของคนไหนได้มากกว่า
-
หรือว่าพระเอกจะเป็น M
แต่แอบสงสารเคนอ่ะ T^T
-
555 เอ็ม หลุดอย่างรุนแรง
เคนเครียดมากๆเลย พุเลยไม่เอา
เอ็มฮาได้ใจ 555 จะได้กันในห้องเรียน 555
หื่นอย่างแรง
-
จี๊ด จี๊ดๆๆๆๆ .... อยากจะกรี๊ดดังๆ
:z6: ไม่ไหวแล้วเฟ้ย :laugh:
-
:L1:
-
/
เคยรู้สึกเอือมกันบ้างมั้ยคับ.......?
ผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์เท่านั้น....ผมชักจะเริ่มเบื่อความหน้าด้านของไอ้เอ็มแล้วดิ
(อย่าเพิ่งรุมตื๊บผมนะคับ)
วันหนึ่ง...ห้องผมต้องไปทำกิจกรรมนอกโรงเรียน ไปร้องเพลงประสานเสียงอะไรสักอย่างอ่ะ จำไม่ได้
ดูเหมือนว่าโรงเรียนของเคนก็ได้ไปด้วย งานเดียวกัน แต่ว่าโรงเรียนผมร้องก่อน...
ผมรู้จากเคนแล้วแหล่ะ ว่ามันจะมา แต่พอผมร้องจบปั๊บ ผมไม่ได้รอมันคับ รีบหนีกลับบ้านก่อน
เหตุผลง่ายๆ แค่ไม่อยากเจอ.......
กลับถึงบ้าน เย็นๆ เพื่อนโทรมารายงาน ว่ามีคนมาถามหาผม หน้าตาหล่อมาก
พูดแค่นี้รู้เลยว่าใคร......ปรากฏว่าไอ้เคนไปตีซี้เพื่อนผมเรียบร้อย ไม่รู้แอบหลอกถามอะไรรึเปล่า ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
ก็ฟัง เท่าที่เพื่อนมันเล่า มันบอกว่าไอ้เคนทำท่าเซ็งๆ ที่ไม่ได้เจอผม แล้วเพื่อนก็ซักใหญ่เลย ว่ารู้จักกันได้ไง บลาๆๆ
ผมก็ปล่อยให้เรื่องมันเป็นไปอ่ะคับ
จริงๆ ตอนนั้นไม่ได้สนใจว่าไอ้เอ็มมันจะรู้รึเปล่า เพราะผมก็ไม่ได้บอกเคนว่ามีแฟนแล้ว แล้วก็ไม่ได้บอกเอ็มว่ากิ๊กกับเคนอยู่
(ผมมันก็ชั่วอย่างงี้ล่ะคับ) ขอซีเรียสนิดนึง......
ส่วนเอ็มผมไม่รู้มันคิดยังไงเหมือนกัน เพราะพอเจอกันอีกที มันไม่เห็นจะถามหรือมีปฏิกิริยาอะไรเลย
ด้านไอ้เคน...ไม่มีใครบอกมันคับ ว่าผมเป็นแฟนเอ็ม......เพราะเรื่องมันเป็นแบบนี้ สุดท้ายคนอย่างไอ้น้ำพุ ก็เลยลอยนวลอยู่ได้จนบัดนี้…
ความลับมันไม่มีในโลกหรอกคับ จริงๆ แล้ว...
อยู่มาวันหนึ่ง...ผมเริ่มแน่ใจ + ทนต่อไปไม่ไหว...
ชีวิตเหมือนมีดาวเอ็ม โคจรอยู่รอบๆ ตลอดเวลา
รำคาญมากคับ ความเป็นส่วนตัวไม่มีเลย ผมอึดอัดมากกับการแสดงออกอย่างเว่อร์ๆ ของมัน
เลยตัดสินใจ.......”หยุด” แค่นี้ดีกว่า
ตอนนั้นนั่งเรียนกันอยู่....เอ็มมันแย่งที่นั่งเพื่อนผม มานั่งข้างๆ
ด้วยความสุดทน (แต่พยายามทน) ผมเลยนั่งทำงานไปเงียบๆ ไม่ได้สนใจมัน......หน้าตาเคร่งเครียดมาก
ไอ้เอ็มเลยถามว่าเป็นไร มีเรื่องไร เซ้าซี้น่ารำคาญ ผมไม่ค่อยได้ตอบมันหรอก
จนสุดท้ายมันถามว่า
“มีไรจะบอกเอ็มรึป่าว?” น้ำเสียงมันเปลี่ยน ผมเลยเงยหน้าขึ้นมอง...
เอ็มทำหน้าซีเรียส แต่พยายามฝืนยิ้ม
“อืม มี” ผมตอบเสียงเรียบ
“เหรอ...งั้นบอกมาเลยไม่ต้องเกรงใจ กูรับได้” หง่ะ มันพูดเหมือนรู้เลยแฮะ
ผมลำบากใจ แต่ก็จำเป็นต้องพูด.....
“เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะเอ็ม” พอได้ยิน เอ็มทำท่าเหมือนช้อค ตาค้างไปสักพัก
“กูว่าแล้ว......” และก็หันหน้าหนี ยิ้มแบบขื่นๆ ออกแนวสมเพชตัวเอง (หง่ะ รู้สึกผิดสุดๆ)
“เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่า” ผมพยายามปลอบใจมัน(และตัวเอง) แต่ไม่สำเร็จ
“กูคิดไว้และว่าต้องเป็นแบบนี้....” ย้ำไมเนี่ย
“ตอนคบกันกูก็พอจะรู้แล้ว มึงไม่เคยมองกูเลย.....แม้แต่ตอนเป็นแฟนกันมึงก็ไม่เคยมองกู ถามจริงเหอะ มึงให้ความหวังกูทำไม มึงทำให้กูรักมึงทำไม.... มึงเคยคิดจะชอบกูบ้างมั้ยพุ ไม่เคยเลยใช่มั้ย?” เอ็มพูดน้ำตาคลอ กัดกรามแน่น....มันจ้องหน้าผมด้วยความเสียใจอย่างมาก
“เอ็ม.....คือ....กู” พูดไม่ออก
“ก็ได้ รั้งไว้ก็เท่านั้น เพื่อนก็เพื่อน ถ้ามึงต้องการ” พูดจบมันก็ลุกออกจากโต๊ะ เดินไปนอกห้อง...
ผมรู้สึกผิดมากที่ไปคบกับเอ็มทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบมันจริงๆ รึเปล่า
ผมอยากลอง? ผมสงสาร? ผมอยากเล่นสนุก? ผมอยากมีแฟน?
ผมไม่รู้ตัวเองคิดยังไงแน่ เพียงคิดแค่ว่าเป็นแฟนกันน่าจะมีความสุข เพราะเอ็มเป็นตัวสร้างสีสันของห้อง ทุกคนยิ้มได้ หัวเราะได้เวลาอยู่กับมัน ที่จริงผมก็ด้วย แต่ทำไมทุกครั้งที่กลับบ้านหรือทุกครั้งที่มันลวนลามผม ผมกลับทุกข์มากกว่า
คืนนั้นเคนโทรมาหาผมเหมือนเคย ผมเศร้า เลยบอกให้มันร้องเพลงให้ฟังหน่อย...
เคนมันก็ตามใจ ไปหยิบกีตาร์ร้องเพลงผ่านสายโทรศัพท์ให้ผมฟัง แต่ผมกลับนึกถึงเรื่องเอ็มตลอดเลย
/
สุดท้ายผมก็ปล่อยให้อะไรๆ ผ่านเลยไป
แม้ว่าจะรู้สึกผิดมากมายกับการกระทำของตัวเอง แต่ผมก็ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปคุยหรือขอโทษเอ็ม
ผมเป็นแฟนมันได้แค่อาทิตย์กว่าๆ เท่านั้นเอง ในขณะที่มันใช้ความพยายามเป็นปีเพื่อจะจีบผม
วันต่อมา...เอ็มไม่คุย ไม่มองหน้า ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บในใจ ที่ทำให้ตัวเองเสียเพื่อนดีๆ ไปคนนึง
ผมไม่ได้ให้อภัยตัวเองที่ทำแบบนั้น.... อยากให้มึงรู้ไว้จริงๆ ไอ้เอ็ม
เพื่อนหลายคนถามถึงเหตุผลที่เลิกกับมัน
ผมตอบแบบกำปั้นชกดิน “แค่ลองคบกัน” เหมือนที่เคยพูดไว้ตอนแรก ผมมันคนประเภทดีกับเพื่อนทุกคน แต่ชั่วกับเรื่องความรัก
เพื่อนๆ ไม่ได้ว่าอะไรที่ผมทำเหมือนเห็นแก่ตัวแบบนั้น ไม่มีใครด่า รุมประนาม หรือเกลียดผมเลยสักคน เหมือนเค้าจะเข้าใจกันว่าลองคบแล้วไม่รอดก็เลิก
แม้แต่ไอ้เอ็มเองก็เหอะ ที่ผ่านมาหลังจากนั้นผมไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง รู้สึกอะไร อาจจะเพราะผมไม่อยากรู้ด้วย แต่มันคงทำใจได้ในเวลาต่อมา (ก็เป็นเดือนน่ะ) เลยพอจะได้คุยกันบ้างนิดหน่อย จากที่ไม่คุยไม่มองหน้าเลย (แค่นี้ก็บุญแล้วกรู)
/
คนเรามักจะรู้ใจตัวเองช้าไป...
ประโยคนี้มันเกิดขึ้นกับผมแล้ว
เคนไงคับ
ผมไม่ได้ชอบมันอย่างที่ตัวเองคิดหรอก
แม้ว่าเราสองคนจะกิ๊กกันมานานเป็นปี แต่ความรู้สึกของผมกับมันอ่ะสวนทางกัน
ไอ้เคนเหมือนจะชอบผมมากขึ้นๆ
แต่ในขณะเดียวกัน ผมกลับชอบมันน้อยลงๆ จนไม่รู้ตัวว่าเลิกชอบมันไปตอนไหน
ผ่านไปประมาณ ห้าหกเดือนได้มั้ง มันนัดเจอผมบ่อยขึ้น โทรจิกผมบ่อยขึ้น
แม้แต่ตอนเรียนพิเศษมันยังมานั่งเฝ้า.... (เคนไม่เรียนพิเศษ)
ผมต้องอัญเชิญให้มันกลับไปก่อนอยู่บ่อยๆ เพราะกว่าจะเรียนเสร็จก็เย็นค่ำ
ไม่อยากจะทรมานมัน... แลดูไร้สาระ + เสียเวลา
มีอยู่ครั้งนึง ไปสมัครสอบเอ็นท์ด้วยกัน
แล้วพอดีมีกลุ่มน้องตุ๊ดกับ ผญ. เดินตามไอ้เคน....ผมก็เห็นแล้วแหล่ะ ว่าไม่รอดแน่
และก็จริงๆ พวกนั้นมาขอเบอร์ มากรี๊ดกร๊าดบอกชอบมัน
ไอ้เคนมองหน้าผม แบบขอความช่วยเหลือ
ผมไม่รู้จะช่วยยังไง คิดไม่ทัน
ไอ้เคนเลยรีบแก้สถานการณ์ ก่อนที่พวกน้องตุ๊ดจะคลั่งสลบตายคาตรีนไปซะก่อน
เคนมันบอกว่ามีแฟนแล้ว ให้(เบอร์) ไม่ได้หรอก แล้วมองหน้าผม แบบสื่อข้อความทางสายตา
เฮ้ยๆๆ...อย่าพูดว่ากูแฟนมึงนะเว้ย ยังไม่อยากซวย ผมก็ข่มขู่ทางสายตากลับไป
โชคดีที่มันไม่พูด แต่รีบล็อคคอลากผมเดินหนีออกมา
“ทำไมไม่ช่วยเลย” มันกระซิบว่าอยู่ตรงขมับ
“ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง” ปล่อยกูได้แล้ว....คนมองเยอะแยะ (แค่หน้าตาคนก็มองมันล่ะ แสดจริง)
“อะไรก็ได้.....ปล่อยให้คนอื่นมาขอเบอร์เราได้ไงห่ะ”
“.....................” และจะให้กูทำยังไง! กูไม่ได้เป็นแฟนมึงนิ.......ยังเจ็บใจอยู่นะตอนนั้น (แต่ตอนนี้คนอื่นคงคิดว่าผมเป็นแฟนมันไปแล้ว -*- ชิ)
และมันก็พาผมมายังที่ลับตาคน.....เพื่อ...........อะไร ก็ไม่รู้ ไม่ใช่มันนิ
ผมกะเคนลากเก้าอี้มา (รอไอ้ขันคับ มันไปไหนไม่รู้อ่ะ ลืมแล้ว) ตอนแรกผมว่าจะนั่งที่ที่คนภายนอกมองเห็น
แต่ไอ้เคนเสรือกลากเก้าอี้ไปจุดอับ คือถ้าใครไม่เดินผ่านเข้าไปทางนั้นจะไม่เห็นเลยว่าทำไรกันอยู่
ตอนแรกไม่รู้จะทำอะไรรอ ผมก็เลยเอาหนังสือภาษาปะกิตมาอ่านอ่ะคับ ช่วงนี้ใกล้เอ็นท์และ...
ไอ้เคนมันก็บ่นๆๆ ไม่ให้ผมอ่าน (ไอ้นี่เกลียดวิชาอังกิด มันบอกว่าโง่มาก) ผมก็ไม่มีสมาธิหรอก
โดนไอ้คนหน้าตาดีกวนอยู่ 55+ อย่าอิจฉากันเลยนะ
มันก็กวนงุ๊งงิ๊งๆ ของมันไปเรื่อยล่ะไอ้เนี่ย... พออยู่กันสองคนแล้วปัญญาจะอ่อนยวบขึ้นทันตาเห็น
แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น เก็กยังเรียกพ่อ...
ตอนแรกผมนั่งอยู่ตรงที่ที่คนมองเห็นใช่ป่ะคับ....หนึ่งในนั้นคือพี่ยาม (รปภ.) ที่มองพวกผมสองคนแปลกๆ ตั้งแต่มาแล้ว
ผ่านไปสักพักไอ้เคนมันก็หลอกล่อให้ผมไปนั่งกับมัน... เหอๆ รู้นะคิดไรอยู่
แต่ขอโทษกูมะกลัวมึงหรอก (ซะเมื่อไหร่)
“พุจะเลือกคณะไรเหรอ?” ได้ข่าวว่าถามไปแล้ว เหมือนจะหาเรื่องคุยอะคับ ไม่มีไรหรอก
“xxxอ่ะ เคนล่ะ?”
“เรายังไม่รู้เลย”
“เลือกเหมือนเราดิ” พูดไปงั้นแหล่ะ
“โห....เราวาดรูปไม่เก่ง” ไม่ได้อยากให้เรียนจริงๆ หรอกเว้ย
“งั้นเก่งอะไร”
“มาลองดิ จะได้รู้” พร้อมยิ้มแบบหื่นเล็กๆ
“เก่งแต่ปากดิไม่ว่า” ผมชอบไปท้ามันคับ เพราะคิดว่าไงๆ มันก็ไม่กล้าทำไรเราหรอก ดูจากที่ผ่านๆ มาอ่ะ (มั้งนะ)
“ช่าย ปากก็เก่ง ลองดูมั้ยล่ะ?” แล้วมันก็ยื่นหน้าเข้ามา ทำท่าจะจูบ
เงอะ....ไม่เอาเว้ย
“เฮ้ย....ไอ้บ้า ไม่เล่น” ผมรีบผลักมันออก ไอ้เคนหัวเราะเยาะเย้ย แต่ไม่ได้ว่าไร มันชอบเล่นแบบหมาหยอกไก่เงี้ยเรื่อยแหล่ะ
ผมเลยก้มหน้าอ่านหนังสือ พอดีจังหวะนั้น พี่ยามเดินเข้ามา ทำทีจะมาเอาวัสดุอุปกรณ์อะไรแถวๆ นั้น
ผมหายใจโล่งเลยคับ...เกือบมีคนเห็นจริงๆ
แต่ที่น่าแปลกใจ ไอ้พี่ยามมองผมด้วยสายตาแบบว่า กูรู้นะ พวกมึงทำไรกัน
เง้อ....รู้แล้วจะเข้ามาดูทำไมล่ะฟระ
H
ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ผิดหวัง
แต่เรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ!!! o22
ปล. ช่วยอ่าน warning กันด้วยนะวัยรุ่น
ปล. 2 :pig4: อาจมีเซอร์ไพร์สโผล่ขึ้นมาอีก
-
.....................
-
/
พอยามออกไป ไอ้เคนเข้ามาเล่นแผลงๆ อีกแล้ว
จำไม่ได้เหมือนกันว่ามันตีเนียนเข้ามากอดมาหอมแก้มด้วยเรื่องอะไร... แต่ก็สมยอมมันไปเรียบร้อย
ผมจะนั่งเฉยๆ น่ะ....ส่วนมันก็หาเรื่องไซร้ไปทั่ว ไม่ได้มีอารมณ์ด้วยหรอก แค่อยากทำไรก็ทำไปเหอะ
“เลิกอ่านได้แล้ว” ไอ้เคนพยายามจะแย่งหนังสือ เพราะตอนมันไซร้คอ ผมแกล้งทำไม่สนใจมัน
ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สา แต่จริงๆ แอบเสียวเหมือนกันนะนั่น ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่หว่า
“เลิกยุ่งกับคอเราก่อนดิ” เก็บอาการสุดๆ แล้วกู นะโมตัสสะ ภะคะวะโต.....อะระหะโต.............ฮืออ ขนลุก ต้องทำเฉย เดี๋ยวมันจะหาว่าเราอ่อน
“โห...ใจแข็งเป็นบ้า ไม่หวั่นไหวบ้างเลยเหรอ?” มันแกล้งเอาสองมือมาประกบข้างแก้มผม แล้วก้มหน้ามาจูบปากเบาๆ (พี่จ้าวแว้บเข้ามาเลยตอนนั้น)
“จะมีอารมณ์ได้ไง นี่มันที่สาธารณะ” ผมสะบัดหน้าออก อยากกลับบ้านแล้วโว้ย...ไอ้มือปลาหมึกนี่
“อ่ะนะ...ก็นึกว่าอยากเหมือนกัน ตรงนี้ไม่มีใครเห็นซักหน่อย”
“อยากคนเดียวอ่ะดิ แล้วเมื่อกี้ยามเดินมาไม่เห็นรึไง” เริ่มรู้สึกอายหน้าแดงแบบดีเลย์ซะงั้นอ่ะผม
และก็ไม่ทันขาดคำ พี่ยามเดินมาจริงๆ คับ ไอ้เคนกับผม เด้งตัวออกจากกันแทบไม่ทัน
“มองหาพ่อเหรอวะ/มองไรหนักหนา” เคนกับผมบ่นขึ้นมาพร้อมกันเบาๆ สายตาจ้องหน้ายามแบบอาฆาตเล็กๆ
แต่พี่แกดันยิ้มแบบมีเลศนัยให้ผมสองคน
จากนั้นมันก็กลายเป็นว่าไอ้เคนไม่สามารถทำไรผมได้ เพราะพี่ยามเค้าเดินมาดูเรื่อยๆ คล้ายจะมาขัดจังหวะหรืออะไรแบบนั้นมั้ง ฮ่าฮ่า สะใจ แต่แอบหมั่นไส้พี่ยามว่ะ
ไอ้เคนหน้าบึ้ง ดูหงุดหงิดเล็กๆ แต่พอสักพักไอ้ขันมา...มันและผมก็อารมณ์ดีขึ้น
อันนี้เป็นตอนไอ้เคนเก็กหลุด คือมันเล่นกับไอ้ขัน แบบหยอกกันแรงๆ อ่ะคับ แล้วทีนี้ ไอ้เคนพลาดล้มหัวฟาดพื้นเสียงดังลั่นเลย...ผมกับไอ้ขันก็กลัวมันจะหัวแตก แต่ไม่แตก ฮ่าฮ่า
ไอ้เคนหน้าเจื่อนเลย....คงอายมาก เลยทำตัวไม่ถูก ได้แต่นั่งงงและไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากไอ้ขัน ฮ่าฮ่า
/
และแล้วก็ได้เวลาเอ็นทรานซ์ ผมเลยบอกเคนว่าสอบเสร็จค่อยโทรคุยกัน...ตอนแรกมันจะไม่ยอมด้วยซ้ำ ไอ้นี่...งี่เง่า
โทรคุยกันทุกวัน ไม่เบื่อบ้างไงวะ......อีกอย่างตอนสอบ ผมไม่อยากคุยไร้สาระ
มันก็ทำเป็นตกลงไปงั้นแหล่ะ จริงๆ ก็แอบโทรมาเหมือนเดิม.......ยังไงล่ะเนี่ย ชักพูดไม่รู้เรื่อง
พอดีมีวันนึงที่ได้สอบสนามเดียวกัน วิชาเฉพาะอ่ะ
ก็เจอมัน....เห็นหน้าแล้วแอบเซ็งเล็กๆ ทั้งที่จริงแล้วน่าจะดีใจ เพราะไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ มัวแต่ยุ่ง ติวนั่นอ่านนี่เยอะแยะ
“สอบเสร็จรอเราด้วยนะ” เคนบอก ก่อนผมจะขึ้นไปสอบ
“ไมเหรอ?”
“เดี๋ยวไปกินข้าวกัน” หง่ะ...ไม่อยากรออ่ะ ไอ้เคนสอบสองวิชา เช้าบ่าย ผมสอบวิชาเดียว........จะให้รอก็นะ..........
อยากรีบกลับบ้านไปอ่านหนังสือสอบพรุ่งนี้ต่ออ่ะ ยังอ่านไม่จบเลย แต่ก็เกรงใจมัน
“สอบเสร็จค่อยไปได้ป่าว พรุ่งนี้เรามีสอบ หนังสือก็ยังอ่านไม่จบ”
“เหมือนกันแหล่ะ....แต่เราอยากกินข้าวด้วยอ่ะ รอนะๆ ๆ เดี๋ยวไปแล้ว โชคดีในการทำข้อสอบนะครับ”
“เฮ้ย.........”
แล้วเคนก็วิ่งไปอีกตึกนึง ที่มันสอบ โดยทิ้งผมยืนยกมือค้างกลางอากาศ
ม่าย...........ยยยย
/
ทำไงได้.........จะให้หนีกลับก่อนทั้งที่คุยกันไว้แล้ว มันไม่ใช่นิสัยผม
ผมนั่งรอคนเดียว...เปลี่ยวเหงา รอจนกระทั่งไอ้หน้าพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่น เดินแกมวิ่ง ยิ้มแป้นแล้นมาแต่ไกล
“รอนานป่าว?” ขอร้อง...อย่าถามโง่ๆ
“ไม่นานเลยมั้ง เกือบสามชั่วโมง” ผมตอบหน้างอ
“อ่ะ ขอโทษ ขอโทษน้า....เดี๋ยววันนี้อยากกินไร ตามใจน้ำพุทุกอย่าง” งั้นกูอยากกลับไปกินข้าวบ้านกู
“พรุ่งนี้จะสอบแต่ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลย ไม่มีรมณ์อยากกินไรหรอก” ประชดซะเลย ปล่อยกูให้เสียเวลาทำไม
“โห ไมเครียดจัง....ดูดิ คิ้วชนกันแล้ว อย่าเครียดสิครับเดี๋ยวหน้าแก่เร็วนะ“ อย่ายิ้ม อย่ามุข ไม่ตลก อย่ามาจับหน้ากูด้วย ผมปัดมือมันออก
“โอเค ไปไหนก็ไป...อยากรีบกลับไปอ่านหนังสือแล้ว” เวลาจริงจัง ผมก็จริงจังแล้วก็ทุ่มเทมากคับ ใครจะมาล้อเล่นกับความตั้งใจของผมไม่ได้ อย่าคิดว่าเว่อร์เลยคับ มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้สำหรับผม สอบเอ็นท์ครั้งนี้ผมต้องเต็มที่กับมันให้มากที่สุด จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ว่าทำไมกูไม่อ่านอันนั้นอันนี้มาก่อนวะๆๆ
“น้ำพุเหมือนไม่อยากไปกับเราเลยอ่ะ...งั้นกลับก็ได้นะ เดี๋ยวไปส่ง”
เฮ้ย ปล่อยกูรอตั้งนาน แล้วเสือกไม่ไป..........โมโหดิ
“ไปดิ อุตส่าห์รอแล้ว”
“พูดเหมือนฝืนใจจะไปด้วยเลยอ่ะ”
ผมถอนหายใจแรงๆ
“อยากไปก็ไปดิเคน ก็ไม่ได้ว่าไรสักหน่อย” ตัดบท ไม่อยากต่อปากต่อคำด้วยอ่ะคับ
“อืม...งั้นไปกินที่ xxx นะ” ไกล.......สาด
“ตามใจ” พอผมพูดคำนี้แบบเซ็งๆ ไอ้เคนหน้าหงิกเลยคับ มันคงรู้ว่าผมไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ แต่มันก็ดื้อด้านอยากจะไปให้ได้
ผมกะมันเคยตกลงกันไว้ว่าจะไม่คุยโทรศัพท์ ไม่เจอหน้ากันสักพัก เพราะต้องสอบ
แต่นี้ทำไม เคนมันไม่ทำตามที่ตกลงสักอย่างเลยวะ
“เป็นไรนั่งเงียบเลย?” เคนถาม ตอนนั่งอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆ ร้านนึงซึ่งไกลจากบ้านผมมาก แต่ใกล้บ้านเคนมาก -*-
“เฮ้อ.....ห่วงเรื่องสอบพรุ่งนี้” ตอบไปตรงๆ
“เครียดมากไม่ดีนะ มันกดดัน...พักสมองบ้าง”
“แล้วนี่ไม่อ่านหนังสือหรือไง?” ผมถาม.....เห็นมันชิวจริงๆ ได้ข่าวว่าเรียนไม่ค่อยได้เรื่อง... ทำไมไม่ตั้งใจเลยฟระ
“ก็อ่านผ่านๆ บ้างแล้ว....55+ เข้าไปก็ไปนั่งเดาอยู่ดี” ดีมาก........
“น้ำพุติวให้มั่งดิ.....เราไม่เก่งอังกิดเลย”
“จะให้ติวยังไง หนังสือไม่มีสักเล่ม”
“ก็เนี่ย....เดี๋ยววันนี้ไปค้างบ้านเรา” ฝันป่าววะ..
“ไอ้บ้า พรุ่งนี้เราสอบชีวะ” กูจะเอาชุดที่ไหนใส่ แล้วกูจะเอาหนังสือที่ไหนอ่าน เลคเชอร์ ชีทเรียนพิเศษอยู่บ้านกูหมดเลย......คิดตื้นๆ
“ไม่เห็นเป็นไรเลย...อยากได้อะไร บ้านเรามีทุกอย่าง” พูดแบบกำปั้นชกดินมากๆ
“ไม่ได้....หนังสืออยู่ที่บ้านเราหมดเลย อีกอย่างตอนนี้มันไม่สะดวกหรอก”
“ไม่กล้าอ่ะดิ๊”
“....................” ผมเริ่มโมโหแล้วคับ พูดกวนตีนอย่างงี้ต่อยกันเลยดีกว่ามั้ง
“กลับก่อนนะ”
“อ้าวเฮ้ย”
ผมเดินหนีออกมาจากร้านเลยคับ... ค่าอาหารปล่อยมันจ่ายไป (ปกติไทยแชร์ 55+)
ไอ้เคนวิ่งตามมาตอนที่ผมเดินมาได้ไกลแล้ว... (ผมไม่ได้เอารถมานะคับ พ่อมาส่งอ่ะ)
“รอด้วย” มันวิ่งมาทัน ก็เอาแขนมาเกี่ยวคอผม
“หนัก!”
“งอนไร?”
“ไม่เคยงอนเว้ย”
“งอนเหรอคับที่รัก” ใครที่รักมึง ไอ้มั่ว
“บอกว่าไม่เคยงอน จะกลับบ้านแล้ว แยกกันตรงนี้เลยละกัน” พอดีเห็นรถเมล์กำลังมา พอเคนเห็นผมโบกรถ
มันโวยวาย
“อ้าว....ไหนว่าจะไปค้างบ้านเรา” กูพูดเมื่อไหร่วะ
“ไม่ค้าง...ไว้วันหลัง” แล้วผมก็เดินขึ้นรถไปเลย ไม่เหลียวมามองหน้าเคนสักติ๊ด
/
“ไร?” กระเป๋ายังไม่ทันเก็บตังค์ ไอ้เคนโทรมาอีกและ
“อะไร?” จะย้อนกูเพื่อ
“โทรมามีไร?” ถามดีๆ แล้วนะ อย่ากวนตีน
“ก็เห็นกลับบ้านคนเดียว กลัวจะเหงา เลยโทรมาคุยเป็นเพื่อน”
“.................” อ่ะนะ
“รีบหนีกลับบ้านก่อนเลยนะ...ชอบทิ้งเราเรื่อยเลย” น้ำเสียงยังรื่นเริงอยู่ งั้นแสดงว่ากรูยังไม่ผิด (เข้าข้างตัวเองอีกและ)
“ก็รถเมล์มาแล้ว....เคนก็รีบกลับน่ะ”
“คับ งั้นถึงบ้านแล้วโทรบอกด้วยนะ” ต้องรายงานกันขนาดนั้น...
“อืม” ขี้เกียจพูดด้วย
“กลับบ้านดีๆ นะ ระวังตัวด้วย”
“อืม...เคนก็เหมือนกันนะ”
คุยอีกสักพักก็วางสาย......เฮ้อ
จะมีใครรุมตื๊บผมมั้ยคับ.......ถ้าผมจะบอกว่ารำคาญเคนมากเลยง่ะ มันจะอะไรกันนักกันหนา
(จริงๆ ตอนคบไอ้เอ็มยิ่งกว่านี้อีก แต่มันเป็นอารมณ์ประมาณว่า.......มึงอย่ามาเซ้าซี้น่ารำคาญอีกคนจะได้มั้ย)
พอมาถึงบ้าน ผมก็อาบน้ำอ่านหนังสือทันที (ยังไม่โทรบอกเคน)
จนกระทั่งผ่านไปชั่วโมงนึง เสียงโทรศัพท์ดัง
“คับ” ไอ้เคนแน่ๆ
“หวัดดีคับ คุณ....xxx ใช่มั้ยคับ?” อ้าว....ใครวะเนี่ย
“คับ”
“ผมเก็บกระเป๋าตังค์คุณได้บนรถเมล์อ่ะคับ ให้เอาไปคืนที่ไหนดี?” ตายห้า.......กรูทำตกไว้ตอนไหนวะ ไม่รู้ตัวเลย
“อ่า.....เหรอคับ ขอบคุณนะคับ ที่เก็บไว้ให้” เกือบแย่ละ....ถ้าหายไปจริงๆ กรูจะเอาบัตร นร. ที่ไหนไปสอบ (ในกระเป๋าตังค์ผมจะมีโน๊ตเล็กๆ ลิสต์เบอร์โทรที่บ้าน + ญาติๆ ไว้อ่ะคับ ผมจำไม่ได้ ลืมบอกไปว่าผมย้ายบ้านอีกแล้วง่ะ)
คุณคนนี้คงลองคุ้ยกระเป๋าผมดูมั้ง.........อ้าว งั้นก็เจอรูปผมกะไอ้เคนถ่ายคู่กันดิ เหอๆ ช่างมันก่อน
“ไม่เป็นไรคับ....แล้วผมจะคืนได้ที่ไหนดีครับ?”
“เอ่อ......คุณสะดวกที่ไหนดีกว่าครับ ผมเกรงใจ”
“งั้นที่ xxx ละกันครับ”
“เป็นตอนเช้าๆ ได้มั้ยคับ พรุ่งนี้ผมติดสอบเอ็นท์ฯ แล้วต้องใช้บัตร นร.”
“อ่า...............” อ้ำอึ้งงี้ อย่าบอกนะว่าไม่ได้
“เช้าก็ได้คับ แต่ขอเปลี่ยนเป็นที่ xxx แทนนะครับ” จ๊ากกกก........ไกลจากสนามสอบกรูมากมาย
“โห.......” เผลออุทานง่ะ
“ก็ได้คับ” แล้วก็ต้องจำยอมเสียงอ่อยๆ “คุณชื่ออะไรเหรอครับ?” ผมถาม
“เรียกพี่นัทก็ได้ครับ น้องล่ะ?” สงสัยสำรวจบัตรแล้วรู้ว่าผมเด็กกว่า
“ผมน้ำพุครับ”
ผมวางสายด้วยความเซ็ง....ทำไมซวยอย่างงี้วะกรู ต้องรีบตื่นเช้าไปเอากระเป๋าตังค์อีก
ผ่านไปประมาณ 5 วิ เสียงโทรศัพท์ดังอีกและ
“คับ” ผมรับสาย
“ไมเมื่อกี้โทรไปสายไม่ว่าง” เสียงไอ้เคน (ปกติโทรเบอร์บ้านกันครับ เพื่อความประหยัด และนาน...)
“คุยกับคนที่เก็บเป๋าตังค์เราได้บนรถเมล์อ่ะ”
“อ้าว.....ลืมไว้ได้ไง” ถ้ารู้กูคงไม่ลืมหรอก.....
“จะรู้มั้ยเนี่ย”
“ทีหลังระวังๆ หน่อยละกัน ของสำคัญอ่ะ มีรูปเราอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวใครเอาไปทำเสน่ห์ล่ะแย่เลย” คิดได้เนอะ
“แล้วไหนบอกว่า ถึงบ้านแล้วจะโทรบอกเรา”
“กำลังจะโทร พอดีมีเรื่องก่อน” แหะๆ.....เนียนๆ
“อืม....รู้ป่ะเนี่ย รอโทรศัพท์อยู่ตั้งนาน น้ำพุไม่ยอมโทรมาสักที”
“คับ ขอโทษ” กูขี้เกียจ
แล้วมันก็ชวนคุยไร้สาระอีกประมาณ 15 นาที ผมทนไม่ไหว ขอวางสาย
“อย่าเพิ่งวางดิ๊ คุยเป็นเพื่อนกันก่อนนะ น้าๆๆ” ทำเป็นอ้อน.........อ้อนตรีนใช่ป่ะ
“ไว้ค่อยคุยวันหลัง เดี๋ยวอ่านหนังสือต่อแล้ว”
“ก็ได้....งั้นตั้งใจอ่านนะ พรุ่งนี้ก็ขอให้ทำข้อสอบได้ทุกข้อเลย” สาธุ
“เคนก็เหมือนกันนะ” พักนี้พูดประโยคนี้บ่อยมาก เฮ้อ
วันต่อมาก่อนออกไปเอาเป๋าตังค์ ผมบอกคนที่บ้านไว้ก่อนเลย....ถ้ามีคนโทรมาตอนเย็น บอกว่านอนแล้ว ไม่ว่าง ไม่อยู่อะไรก็ได้ ผมขี้เกียจคุยกับไอ้เคนคับ ไม่มีอารมณ์อ่ะ.....มันดื้อด้าน + งี่เง่าไงบอกไม่ถูก ถ้าถามว่าชอบมันไหม ก็ชอบอยู่....แต่รำคาญ
H
ขออนุญาตอีดิท
-
ไม่ต้องแจ้งลบหรอกค่ะ
ยังอยากเห็นพัฒนาการน้องพุไปเรื่อยๆ =]
-
base on true จริงๆ :m20:
-
ตามอ่านอยู่น้า
ชอบนิสัยน้ำพุ ตรงๆดี ^//^
-
^^ คนแบบนี้ก็มีในโลก!!!
/
ผมเป็นแฟนมันได้แค่อาทิตย์กว่าๆ เท่านั้นเอง ในขณะที่มันใช้ความพยายามเป็นปีเพื่อจะจีบผม
T^T ของนิอะแฟนกันวันเดียวก็เคยมีเลย แล้วก็บอกเลิกเองด้วย งั้นนิก็ไม่ดีมากๆดิ (ผิดไปแล้ว...ตรูขอโทษ)
-
พี่นัทจะเข้ามาเป็นตัวจริงของน้ำพูรึป่าวหว่า
เคนง๊องแง๊งไปหน่อย ขนาดสอบนะเนี่ย
-
สนุกออกค่ะ เรื่องของน้ำพุ รู้สึกว่ามันคือชีวิตจริงๆ (แล้วมันก็แอบจริงบ้างไรบ้าง)
แหะๆ อย่าแจ้งลบเลยเนอะๆๆ รออ่านทุกวันแหละ แต่บางทีงานเยอะ เลยมาช้าอะ :sad4:
-
ตามมาอ่านนนน
อย่าแจ้งลบนะคะ ยังอ่านอยู่
พุ นิสัยไม่ร้ายนะ แค่ไม่ใช่พระเอก อิอิ
-
/
ผมขับรถไปยังสถานที่นัดพบ......กว่าจะหาที่จอดได้ เลทไปสิบนาที (เค้าจะด่าผมป่าววะ)
เห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่บนโต๊ะม้าหิน หน้าคอนโดฯ แห่งหนึ่ง.... คนนี้แหงๆ เลยว่ะ
ผมเดินเข้าไปทัก
“เอ่อ....พี่นัทรึเปล่าครับ.....?"
"อ่า ใช่ครับ"
"ผม xxx (ชื่อจริง) คนที่ลืมเป๋าตังค์อ่ะคับ”
“อ้อ นี่คับ....” เค้ายื่นเป๋าตังค์ส่งคืนให้ เพิ่งสังเกตว่าอยู่ในสภาพงัวเงียสุดๆ เหมือนเพิ่งตื่น แถมนั่งสูบบุหรี่รออีกต่างหาก
“ขอบคุณมากนะคับ”
“ไม่เป็นไรครับ” เค้ายิ้มให้นิดๆ “งั้นพี่ไปนะครับ อย่าขี้ลืมอีกล่ะ”
“ครับ” แล้วก็เดินไปเลย.....(เหอๆ ง่ายดีเหมือนกัน)
ส่วนผมก็หันกลับขับรถไปสอบเอ็นท์ต่อทันที....
หลังจากสอบเสร็จ......โล่งเลยคับ
ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง......ความรู้ที่มีอยู่ทั้งหมด หายไปเหมือนลมพัด
ทีนี้ก็เหลือแค่รอประกาศผล......หง่ะ ผมลืมเล่าเรื่องที่สอบติดโควต้า ม.เชียงใหม่
555+ ที่จริงมันก็ไม่มีไรมากหรอก เอาวิชาการมาพูดคุยกันมั่งดีกว่า...
คือเวิร์คชอปที่นี่ช่วยสอนให้ผมมีความกล้าในการแสดงความคิดเห็นมากขึ้นคับ สอบสัมภาษณ์ที่นี่หนักที่สุด เท่าที่เจอมาน่ะ พอไปสอบของ ม.อื่นมันเลยเบาไปเลย
ผมติดโควต้าอีกที่นึง เพื่อนก็สอบติดกันหลายคน ตอนนั้นยังไม่แน่ใจตัวเองว่าจะเอาที่นี่ดีรึเปล่า แม่บอกถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ให้เอาไปก่อน
ผมก็เลยไปมอบตัวพร้อมเพื่อน พอดีว่า มหาลัยนี้เค้าให้ ปี 1 อยู่หอพักที่นี่อ่ะ แล้วก็ให้จับคู่เมทมาคนนึง...
เอาแระไง กรูจะอยู่กับใครดี เพื่อนสนิทผมไม่มีมาสักกะคน
"น้ำพุมีคู่ยังอ่ะ?" คนที่ถามผมนี้ชื่อ อาร์ม เวลาอยู่ที่โรงเรียนชอบมาควงแขนกับกอดผม เหอๆๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไร นิดหน่อยผมไม่ถือสา
พอผมบอกว่ายัง อาร์มเลยชวนผมไปจองห้องด้วย ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว อาร์มเลยไปจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อย
ส่วนผมเรอะ.... นั่งเซ็ง รำคาญความโกลาหลที่เกิดขึ้นรออาร์มอยู่ใต้ร่มไม้ 555+ นิสัยจริงว่ะ (ตอนหลังมันมาเขียนในเฟรนด์ชิพบอกผมด้วยว่าขอบคุณที่ไว้ใจให้มันจัดการเรื่องมอบตัวให้) T T เฮ้อ ขนาดว่าผมมันอู้ ผมมันแย่นะเนี่ยยย
แต่ที่สอบโควต้าได้นี่ ผมไม่เอาสักที่....เพราะอยากเรียนที่ม.xxxง่ะ....... แต่ปรากฏว่าคะแนนไม่ถึง เศร้า
สรุป ผมสอบติดสักที่นึงเนี่ยล่ะคับ ในกรุงเทพฯ 55+
ปล. แอบเสียวว่าจะได้อยู่ ม. เดียวกับไอ้เคน เพราะมันทำท่าอยากจะตามมาเรียนด้วย ผมงี้ ไม่อยากบอกเลยว่าเลือกที่ไหนไปบ้าง....... แต่ก็ต้องบอกอ่ะ เหอๆ เชิญรุมตื๊บผมตามสบาย........ เพราะอย่างที่เคยพูดไป ว่าผมเป็นคนขี้เบื่อ + ขี้รำคาญ
แต่ทำไงได้.....เคนเพื่อนผม เพิ่งแน่ใจเดี๋ยวนี้เองว่าเลิกชอบมันแล้ว...
/
และเป็นเรื่องปกติ ที่เรียนจบม.หกแล้ว ก็ต้องมีการเขียนเฟรนด์ชิพ ถ่ายรูปกับเพื่อนๆ ใช่ป่ะคับ
ผมก็ทำเหมือนกัน
เปิดมาทั้งงง ทั้งฮาอ่ะคับ คือ.... นอกจากผมจะมีรูปถ่ายของเพื่อนแล้ว ผมยังมีรูปน้องที่ผม(ปลื้ม)รู้จัก แต่จำไม่ได้ว่ารูปมันมาอยู่ได้ยังไง
มีรูปที่ผมถ่ายกับน้อง (ที่เพื่อนผมชอบ) แต่ผมไปถ่ายคู่เค้าได้ไงไม่รู้
รูปที่ผมถ่ายกับบรรดากิ๊กทั้งหลายแหล่
รูปที่ผมถ่ายกับไอ้เอ็มก็มี
ที่เยอะสุด ก็ถ่ายคู่กับเพื่อนกลุ่มปาล์มอ่ะ เยอะมาก ผมกวาดเรียบเลยกลุ่มนั้น 555+
เพื่อนหลายคน ชอบเขียนว่า ผมพูดไม่รู้เรื่อง ผมเอ๋อ เงียบ ขี้เก๊ก ตื่นสาย ขับรถเร็ว (ผมเคยขับรถชนรถคันอื่น เหตุผลเพราะมันเสรือกกวนตรีนผมง่ะ ก็เลยชนแม่งซะ) เป็นคนเหมือนจะดี แต่มีอะไรสักอย่างมาบดบัง เส้นตื้น คุยกับผมแล้วเหมือนคุยกับคนบ้า ไรประมาณนั้น... เฮ้อ (ส่ายหัว)
แต่ที่ชมก็มี บอกว่า ผมเป็นตัวของตัวเอง หล่อ น่ารัก นิสัยดี จริงใจ และเป็นกันเอง 555+ (ถุย สร้างภาพ)
ผมเป็นคนโกรธยาก หายยาก เพราะฉะนั้นคนไหนทำผมโกรธ เค้าก็จะมาเขียนเฟรนด์ชิพขอโทษผมลงไปด้วย
มีเพื่อนสนิทผมในกลุ่มคนนึงนะ มันเขียนว่า "กูรู้นะว่ามึงชอบ ผญ สวยๆ ถึงมึงจะคบกับเกย์ แต่ก็อย่ามีแฟนเป็นเกย์อีกเลยนะ เดี๋ยวจะช้ำใจแบบกู"
อ่านแล้วก็.....-*- อะไรของมันวะเนี่ย 555 ขำอ่ะคับ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้ด้วยเหรอวะ....
เปิดไปเปิดมา อ่านไปอ่านมา ถึงรู้ว่ามีคนชอบผมเยอะเหมือนกันแฮะ
คนชอบก็ดีคับ หนุกดี สบายใจด้วย ผมไม่อยากให้คนเกลียดหนิ ถ้าเป็นอย่างงั้นผมจะรู้สึกแย่(มาก) ไม่สบายใจ ยังไงไม่รู้
/
ช่วงนี้ MSN กำลังเป็นที่นิยมคับ ผมก็เล่นมั่ง ตามกระแส... พอดีแม่ซื้อโน้ตบุ๊คให้ก็เลยยิ่งติดกันไปใหญ่
ส่วนมากผมก็คุยกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียนล่ะคับ (ไอ้เอ็มด้วยนะ.....) ผมนับถือน้ำใจมันมากเลยนะ เพราะไม่ว่าผมจะร้ายกับมันยังไง เอ็มมันก็ยังแสดงออกว่าชอบ ว่าแคร์ผมอยู่
(รู้สึกตัวเองเลวมากๆ เลย)
ผมติด MSN ใช่ป่ะคับ....แต่...........ไอ้เคนมันไม่ชอบอย่างร้ายแรง
เคยทะเลาะกันใน MSN ด้วยเรื่องเล็กๆ แค่ว่า....ผมไม่มีคำอธิบายในการหัวเราะ “ฮ่าฮ่า”
เรื่องแค่เนี้ย....ไอ้เคนมันคาดคั้นจะรู้ให้ได้ว่าผมพิม “ฮ่าฮ่า” มาทำไม หัวเราะอะไร ขำอะไรมัน ประมาณเนี้ย
ผมก็บอกว่าไม่มีความหมาย พิมเฉยๆ ไม่รู้จะตอบอะไร
มันก็โมโหคับ (งี่เง่าว่ะ) แล้วก็บ่นว่าโทรคุยกันดีกว่า ได้ยินเสียง แล้วก็เดาความรู้สึกได้ เล่นมาพิมแบบนี้เราไม่รู้ว่าพุคิดอะไรอยู่.........
เหอๆ สรุปมึงจะเก็บรายละเอียดทุกเม็ดว่างั้น
ช่วงนี้ผมก็ปล่อยให้อะไรมันเป็นไปเหมือนเดิม.....เพียงแต่หลังสอบมานี้ ไม่ได้โทรคุยกับเคนทุกวันแล้ว
(ยังแอบอึ้ง ว่ากรูโทรคุยกับมันแทบทุกวันได้ไงในระยะเวลาเกือบปี)
/
วันนึง เคนนัดผมออกมาข้างนอก... แต่พอดี........พี่ผมก็นัดเหมือนกันง่ะ
ถามมัน....ก็บอกว่าไม่เป็นไร ไปเดินกับพี่ผมด้วยก็ได้
เออ โอเค.....พอมากันครบ ก็มีเดินเที่ยวเล่นตามประสา ดูหนัง ฟังเพลง เรื่อยเปื่อย
แต่เกิดปัญหาขึ้นตอนจะดูหนัง.......ที่มันเต็มง่ะ มีคนนึงต้องกระเด็นไปนั่งคนเดียว
เสร็จกรู....
ผมรีบรับอาสา จะไปนั่งคนเดียว
พอผมพูดงั้น ไอ้เคนหันมามองหน้านิ่งเลยคับ มันคงงงทำไมผมไม่ยอมไปนั่งกับมัน...
ไม่ได้รังเกียจหรือไม่อยากนั่งด้วยนะคับ แต่ผมชอบนั่งดูหนังคนเดียวจริงๆ ถ้ามีโอกาสอ่ะ
ที่จริงผมก็ชอบนะ ไปดูหนังกับเพื่อนเยอะๆ อ่ะ กลุ่มใหญ่ๆ หนุกดี แต่ที่ไม่หนุกก็ตอนเข้าโรงเนี่ยแหล่ะ ผมเคยถูกเพื่อนบังคับให้ไปดูหนังผีอ่ะ คือผมกลัวใช่ป่ะคับ มันก็ยังดันทุรังเอาผมไปจนได้ (ผมไม่ดูหนังผีและไม่เข้าบ้านผีสิง)
แล้วทีนี้ คนอยากดูจริงๆ ที่นั่งข้างผมอ่ะ พอผีโผล่ออกมามันบีบแขนผมจนเจ็บ แถมเอาหน้ามาซุกไหล่ผมตลอดเลย... -*-
คือว่า... จากตอนแรกที่กลัวเนี่ย ก็เลยกลายเป็นรำคาญมันแทนอ่ะคับ กลัวอ่ะกลัวได้ แต่นั่งเฉยๆ ไม่ต้องออกแอ็คติ้งใส่คนอื่นเด่ะวะ -*-
กลับมาต่อๆๆ
“เฮ้ย ก็นั่งกับเพื่อนไปดิพุ” พี่ผมค้าน
“เอ้ย ไม่เป็นไรพี่บอล นั่งคนเดียวได้” อยากนั่งอ่ะ กำลังจะเดินแยกไปแล้วพี่ผมพูดอีก
“อะไรวะ จะปล่อยเพื่อนนั่งคนเดียวได้ไง” กำลังจะเถียงว่า....ปล่อยตรงไหน ก็นั่งกับพี่ไง ผมต่างหากที่นั่งคนเดียว
หันไปมองหน้าเคน......ยังนิ่งอยู่คับ (เก็กๆ) แต่แอบเห็นนะว่าไม่พอใจ
“โอเคๆ” ตัดปัญหา.......กูดื้อด้านเองแหล่ะ
พอเข้าไปนั่ง ไอ้เคนมันไม่พูดกับผมเลยคับ สงสัยเคือง ที่จะทิ้งมันนั่งกับพี่ผม
ที่จริงไม่ได้อยากดูเท่าไหร่หรอก หนังกึ่งอนิเมชั่นง่ะ ไม่ค่อยชอบ... เคนเงียบ ผมก็เงียบ....รักษามารยาทในโรงหนัง
ดูไปสักพัก...ผมแอบหลับ โดนไอ้เคนปลุก
มารจริงๆ
“เฮ้ย....หลับได้ไง ตื่น” มันเอาศอกมากระทุ้งแขนสองสามที ผมเด้งตัวคอตั้งกลับมาดูเหมือนเดิม
“ไม่ชอบเหรอ?” มันกระซิบถาม
“อืม เบื่อ” เบื่อมึง....แหะๆ
“ทนๆ ดูไป เดี๋ยวก็จบ เบื่อได้ไงวะ น่ารักจะตาย” มันชมตัวการ์ตูนในจอ...............เหอะ
“จับมือหน่อยดิ” อยากเล่นแกล้งมันอ่ะ.....มือผมไวต่อความเย็น แล้วแอร์ในนี้ก็หนาวได้ใจ
“อะ” มันยื่นมือมาให้จับ
“โห๊ย เย็น” ไอ้เคนทำท่าคล้ายจะสะบัดมือ แต่เหมือนคิดได้ เลยยังค้างๆ ไว้อยู่
“ฮ่าฮ่า เป็นไงล่ะ” ผมปล่อยมือแล้วนั่งดูต่อ
“หนาวเหรอ?” ไอ้เคนมากระแซะถาม
“ไม่หนาว มือเย็นเฉยๆ”
“นึกว่าหนาว จะได้กอด หึหึ”
“ฝัน”
“ใจร้าย”
“อายคน”
“แล้วเมื่อกี้ขอจับมือไม่อายล่ะ”
“ก็แกล้งเล่นๆ เฮ้ย ดูหนังไป กวนคนอื่นเค้า”
จะว่าไปนั่งดูหนังข้างเคนไม่มีความสุขหรอกคับ มันกวนตลอด... เลยคิดว่าทีหลังไม่มาดูด้วยแล้วดีกว่ามั้งแบบนี้
/
ชีวิตดำเนินไปเรื่อยๆ คับ จนอยู่มาวันหนึ่ง ก็ไปเที่ยวกับเคนอีก...
ตอนพักนั่งเล่นกัน อยู่ดีๆ ไอ้เคนก็พูดขึ้นว่า
“น้ำพุ เป็นแฟนกันมั้ย?”
“...........................” เคนหน้าแดง สงสัยเขินมั้ง มันทำหน้ามั่นใจมากนะ ว่าไงๆ ผมก็ต้องโอเค
แต่....เหอะๆ บอกไปแล้ว ว่าผมหมดรัก มันไปพักนึงแล้วน่ะ ที่มาเที่ยวด้วยเนี่ย ก็เหมือนมาในฐานะเพื่อน
แต่.....ผมไม่พูดเข้าข้างตัวเองนะ เพราะผมเลวจริง ผมยังอยากเก็บมันไว้กับตัวอยู่ (ก็ได้มายากหนิ)
“ว่าไง....ทำไมเฉยอ่ะ?” กูกำลังคิดอยู่เว้ย ที่เฉยไม่ได้อึ้ง ไม่ได้เขินหรือไรทั้งนั้น คือผมไม่ได้เตรียมใจ คิดหนักมากตอนนั้น เพราะใจนึงอยากปฏิเสธมันโคตรๆ อีกใจก็เสียดายเคน ถ้าคุณเป็นผมคงต้องหนักใจเป็นแน่........เฮ้อ ถ้าตัดนิสัยเคนออกไปได้ ผมคงต้องชอบมันมากแน่ๆ
“น้ำพุ......ว่าไงอ่ะ? อย่านิ่งแบบนี้ดิ” เคนรบเร้าด้วยการยกมือกอดคอผมโยกไปมา
วินาทีนั้นมันต้องตัดสินใจแล้วอ่ะ จะเอาหรือไม่เอา ไม่มีทางสายกลางหรือไงวะ?
“อืม...โอเค ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” พูดไปแล้วครับ! นึกเสียใจมากมายที่ตอบแบบนั้นออกไป สรุป ผมเสียดายเคนเลยตกลงคบกับมัน
ไอ้เคนยิ้มตาหยีเลยคับ มันเอามือมาขยี้หัวผม แล้วพูดว่า “ฝากตัวและใจเหมือนกันนะครับ”
เห็นทีงานนี้ชีวิตไม่มีทางสงบสุขแน่ๆ กรู ทำไม..........ทำไม???? สงสัยวิญญาณร้ายเข้าสิง
/
ผมทำผิดไปแล้วจริงๆ นั่นแหล่ะ
ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ทั้งสิ้น
กลับบ้านมาคิดมากเลย ทีนี้จะเอายังไงดี... ที่จริงก็ทำตัวเหมือนแฟนกันมานานแล้ว แต่ไม่ได้พูดจาตกลงผูกมัดไรกัน ผมเลยยังสบายใจกับการอยู่ในสถานะนี้ได้ แต่พอเคนเล่นมาของี้....ผมเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้วดิ
ปกติเวลาไปไหนด้วยกัน ไอ้เคนมันจะกั๊กๆ ไม่กล้าทำไรประเจิดประเจ้อ ซึ่งผมชอบมันตรงนี้เหมือนกัน
แต่.....จะว่าไงดีล่ะ ผมไม่ค่อยนิยมเรื่องอย่างว่าเท่าไหร่นะ ถึงมันจะเป็นส่วนนึงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็เหอะ
มันกลัวแบบบรรยายไม่ถูกแฮะ สงสัยผมเป็นคนมีประวัติด้วยแหล่ะมั้ง
เฮ้อ......ที่ผ่านมา อย่างมากสุดกับเคน ก็แค่จูบ ด้วยความสัตย์จริงคับ
ให้ผมไปบ้านมันอ่ะ ไม่เอาด้วยหรอก ไม่กล้าไปแล้ว กลัวจริงๆ มันชวนไปหลายครั้ง ไม่ไป
มีครั้งนึงมันหลอกพาไปจนได้ เกือบแย่ ร้องไห้เลยผม ขอมันบอกว่าไม่เอาจริงๆ เคนมันก็หงุดหงิดเล็กๆ แต่ก็ยอม
คราวนี้มันจะตามไปบ้านผม....อันนี้ห้ามเด็ดขาดแล้ว ไม่อยากให้พ่อรู้อ่ะ มันไปถามใครมาจนได้ไม่รู้
อยู่ๆ มาหาถึงบ้าน ผมยังไม่ตื่นเลย ตกใจแทบช้อคตอนเห็นมันยิ้มแบบผู้ชนะ
H
ซวยแน่นอน! :sad4:
-
โคดเข้าใจน้ำพุ
มีคนมาชอบ ไปชอบคนอื่น สักพักก็เบื่อ อยากเลิก :really2:
ดีที่ผ่านมาเลิกกันด้วยดีทุกครั้ง อ๊ะ มีไม่ดีก็ได้ แต่ก็ห่างกันไป ไม่เคยมีปัญหาตามมา
ชอบให้มีคนมาชอบ แต่ก็ไม่ชอบคนที่มาชอบ
รอดูว่าน้ำพุจะมีความรักได้มั้ย ถ้ามีได้ กรุก็มีหวังบ้างละวะ :z10:
-
:mc4:
:L2: ให้กำลังใจรีบน
:L2: :L2: ให้กำลังใจน้ำพุ
^^
-
แวะมาอ่านขอรับ o13
-
น้ำพุ เป็นคนเข้าใจยากเนอะ
-
ก็บอกไปว่าเพื่อนกัน...แต่พ่อจะเชื่อมั้ยน้า o22
-
/
“เป็นไง เราเก่งป่าว หาบ้านพุจนเจอ”
“ไปถามใครมาเนี่ย” ผมยกมือกุมขมับ ซอยบ้านกูอยู่ลึกมาก มึงยังหาจนเจอ นับถือว่ะ
“เรารู้จักเพื่อนพุเยอะแยะ” ไอ้เหี้ยตัวไหนปากโป้งวะ กูบอกไว้แล้วว่าห้ามบอกที่อยู่กูให้มัน
“อืม...” ไร้คำบรรยาย โมโหมาก
“บ้านพุก็น่าอยู่ดีนี่ แล้วทำไมห้ามไม่ให้เรามาจังอ่ะ คนอื่นห้ามแบบนี้ป่าวเนี่ย?” ไม่ห้ามเลย ไม่มีใครเค้าอยากมากันหรอก ลึกสัดอ่ะ
“ก็ไม่อยากให้ที่บ้านรู้” ที่สำคัญ กูกลัวมึงมาทำอะไรกูที่บ้านกูด้วยเนี่ยแหล่ะ
อย่าว่าผมกระแดะเลยนะครับ เคนมันร้ายมิใช่ย่อยจริงๆ แอบเสียววาบเลยตอนมันพูดกับผมที่บ้านมันครั้งแรก ว่าเวลามันรักใครมันจริงจังมากอ่ะ
“ขอไปดูห้องนอนพุหน่อยดิ” แม่จ๋า ช่วยด้วย...
“เฮ้ย อย่าเลย รก แล้วนี่กินไรมายังอ่ะ?” เนียนจะเบี่ยงเบนความสนใจ แต่....
“กินแล้ว นะ ขอขึ้นไปดูหน่อย อยากเห็นอ่ะ”
ผมพยายามหันไปหาตัวช่วย....แต่ พ่อไปนอนเล่นอยู่สวนหลังบ้าน
แม่ก็ไปเม้าท์กับป้าข้างบ้าน.....เอาแล้วไง งานเข้าแล้วกู
“โห...การ์ตูนเยอะโคตร” เคนพุ่งเข้าไปที่ชั้นหนังสือยาวพรืดของผมก่อนเป็นอันดับแรก
“เหอะๆ เจ๋งป่ะล่ะ” ผมยืนพิงขอบประตู เตรียมไล่มันออกจากห้อง
เคนมองไปรอบๆ อย่างสนใจ ที่จริงห้องผมไม่มีไรมากคับ ไม่รกเท่าไหร่ มีชั้นหนังสือวางอยู่ผนังด้านนึงของห้อง การ์ตูนทั้งนั้น มีแมกกาซีนด้วย ผมสะสมตั้งแต่อยู่ประถม (อ่านตามพี่เบียร์กับพี่บาส พี่ชายพี่บอลอ่ะ)....ผมภูมิใจนำเสนอมาก มีเตียงเดี่ยวอยู่ตรงกลาง ผนังอีกฝั่งเป็นชั้นวางของ ตู้เสื้อผ้า แล้วก็โต๊ะ + โน้ตบุ๊ค
ผนังด้านติดประตูก็มีทีวี โทรศัพท์ เครื่องเล่นวีซีดีวางอยู่ ที่ฝาผนังจะมีโปสเตอร์นักบาส NBA (ขนาดใหญ่เท่าฝ้าเพดาน) วงดนตรีที่ชอบ แปะเต็มรอบห้องเลย
“ห้องน่ารักดีเนอะ เหมือนเจ้าของ...” อย่ามองงั้นเหอะ กลัวว่ะ
“พุว่าจริงป่ะ?”
“อะไรจริง?”
“ก็เจ้าของห้องน่ารักไง เคนถามว่าจริงมั้ย?”
“....................” เหอะๆ ผมหันไปมองข้างหลังแก้เขิน ใช้อะไรดูว่าห้องมันน่ารักฟระ ออกจะฮาร์ดคอร์นะ ผมว่า
“พุไปยืนไรตรงนั้นอ่ะ ไม่กล้าเข้าห้องตัวเองรึไง?” ก็ปกติห้องกูไม่มีมึงนี่
“ป่าว....ลงไปหาไรกินมั้ย เราหิวแล้วอ่ะ”
“หิวไรอ่ะ ถ้าหิวน้ำเรามีให้นะ...” มันพูดแถมยักคิ้วกวนตรีน
“ทะลึ่งและ” อยู่ๆ เคนลุกขึ้นพรวดพราด เดินมาหาผมแล้วคว้าข้อมือหมับ
“เคน” ตกใจคับ มาจับทำไม
“หมั่นเขี้ยวอ่ะ กลัวเรารึไง?”
“เอ้ย.....เดี๋ยวดิ” เคนดึงผมเข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูล็อค
เอาแล้วไง... จะเริ่มอีกแล้วเหรอ?
“พุเป็นไรอ่ะ หลบหน้าเรามาหลายวันแล้วนะ โทรมาก็ไม่ค่อยรับ เดี๋ยวก็ไปค้างข้างบ้าน เดี๋ยวก็ไปเล่นบ้านเพื่อน พุเป็นอะไร เราอยากรู้...มีไรก็บอกกันดิ” หง่ะ ขอเวลากูหาข้อแก้ตัวแป้บนะ
“โทษอ่ะ...ก็ไม่ได้หลบไร แค่อยากอยู่คนเดียวบ้างไรบ้าง”
“อยากอยู่คนเดียวก็ต้องบอก ไม่ใช่อยู่ๆ ก็หายไป รู้ป่าวว่าเราเป็นห่วง” โว้ย หลายสิ่งนะเมิง
“เราคิดมากนะ นึกว่าพุหลบหน้าเพราะอยากเลิก หรือเจอคนใหม่.....”
สะอึกเลยกู เคนมองแบบจับผิด แววตามันโหดร้ายน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
"..........." ผมเงียบ เพราะมันพูดเรื่องจริงที่ผมคิดอยู่
“อะไร......ที่พูดมาเนี่ย เรื่องจริงเหรอ!?” ผมสะดุ้งเพราะมันตะคอก
“ปะ...ป่าว ไม่ได้มีใครสักหน่อย”
“อย่าให้รู้ละกัน” เคนก้มมองพื้นแล้วพูดเสียงเย็นๆ ฮือ.....จะน่ากลัวไปไหนวะ
“แค่รู้ว่าที่โรงเรียนโดนคนอื่นหอมแก้มบ่อยๆ เราก็แทบบ้าแล้ว ทีหลังห้ามเลย.......เป็นแฟนเราแล้ว คนอื่นไม่มีสิทธิ์”
“คร้าบ” ผมลากเสียงยาว หวังคลายบรรยากาศตึงเครียด แต่....
“ไม่ใช่เพื่อนเล่น! รู้มั้ยเรารู้สึกยังไง เวลาได้ยินคนอื่นเค้าพูดถึงพุอ่ะ” ใครเอากูไปเผาอีกวะ แม่ง
“เวลามีคนมาชอบก็กล้าๆ ปฏิเสธหน่อย ไม่ใช่เล่นกับเค้าไปทั่ว ถ้าเราได้ยินว่าพุยังยอมให้พวกมันมาลวนลามอีก เราจะตามไปเคลียร์เอง ที่xxx (โรงเรียนผม)”
“.............................” ไม่รู้จะพูดไร แล้วเพื่อนผู้ชายเล่นกันแบบนั้น ไม่เรียกลวนลามหรอก
“รับปากเราอย่างได้มั้ยพุ?” มาอีกและ คำถามสยองขวัญ...ขอกูฟรีด้อมบ้างเหอะ
“อย่านอกใจ แค่นี้....ทำได้มั้ย?” เฮ้อ....สงสัยคงมีคนไปบอกมัน ว่าอยู่ที่โรงเรียนผมเจ้าชู้แหงๆ ความจริงก็ไม่เชิงนะ แค่ผมคุยกับทุกคน แค่นี้ก็โบ้ยซะแล้ว
“ใครมาบอกไรเคนเหรอ ถึงมาพูดกับเราแบบนี้อ่ะ?” อยากรู้จริงๆ คับ ไส้ศึกเป็นใครวะแม่ง ใส่ไข่ให้กูซะมั่วสะบัด
“ไม่ต้องรู้หรอก แค่รู้ว่าเรามีสปายใน xxx(โรงเรียนผม) ก็พอ แล้วก็ไม่ต้องไปตามหานะ ว่าคนนั้นคือใคร มันไม่ยอมบอกหรอก”
“ก็ไม่แน่”
“อย่าๆ” เคนชี้นิ้วขู่
“แล้วถ้าข่าวมั่ว เคนจะเชื่อใคร?”
เคนนิ่งไปสักพัก มันขมวดคิ้วหน้าเครียด ตอนนี้เหมือนผมกับมันกำลังแข่งกันวางแผนอะไรสักอย่างอยู่
“เคนเชื่อพุ ถ้าพุซื่อสัตย์กับเคน”
อะไรวะ... มีใครเอาอะไรไปบอกมันกันแน่ ไมระแวงกูจริงจัง ไงๆ ผมก็ต้องไปสืบให้รู้ให้ได้ สปายไอ้เคนมันคือใคร!? กูจับย่างสดแน่มึง
“ถามอีกข้อ”
“.................” อะไรกับกูอีกวะ
“น้ำพุรักเราจริงๆ ใช่มั้ย?” เอ่อ คำถามนี้ตอบไม่ยากเลย แต่พูดยากมากมาย
“ถามทำไมอ่ะ...เคนก็รู้อยู่แล้วนี่ เราไม่รู้ว่าใครมาบอกไรเคนนะ แต่ที่โรงเรียนเราก็เล่นกับเพื่อนปกติ ไม่ได้มีใครคนอื่นเลย สาบานได้ ถ้าเคนระแวงขนาดนั้น ก็ให้เพื่อนเคนคนนั้นตามดูเราตลอดเวลาก็ได้.... หรือจะตามเข้าไปเฝ้าในห้องน้ำก็ยังได้ เราไม่ว่า......โอ้ยย”
เคนกระชากแขนผมอย่างแรง จนเซเข้ามาชนแผงอกของมัน จากนั้นมันก็เอื้อมมือมาบีบคอผมซะแน่น
มันจะฆ่าผมป่าววะเนี่ย......
“อย่าประชดได้มั้ย! ถ้าพุไม่เคยหลอกเรามาก่อน เราจะเป็นแบบนี้เหรอ ห๊า!! เคยทำอะไรไว้ นึกว่าเราไม่รู้รึไง”
อย่าบีบคอดิ เจ็บนะโว้ย..........สเตปนี้กลัวโดนทำร้ายร่างกายมากคับ ไม่เคยเห็นเคนเป็นแบบนี้มาก่อนจริงๆ ปกติมันจะนิ่งๆ ขี้เก๊ก ไม่เคยออกอาการอย่างอื่นเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้เลย
“เจ็บ เคน....” ผมกลัว มันทำหน้าเหมือนอยากฆ่าผมเลยง่ะ
“เจ็บเหรอ? แล้วพุเคยคิดบ้างมั้ยว่าเราก็เจ็บเหมือนกันอ่ะ เราไม่ได้โง่นะ... แม่งเอ๊ย ว่าจะไม่พูดถึงแล้วนะเนี่ย ....ไอ้สัดเอ็ม...” ตายล่ะ ซีดสิคับผม
“ขอโทษเคน เราขอโทษ!.....ตอนนี้เราไม่มีใครแล้วจริงๆ” กลัวโดนมันฆ่าครับ แค่ได้ยินชื่อไอ้เอ็มก็รู้แล้วว่าเคนจะพูดเรื่องอะไร ก็ตอนนั้นมึงกับกูยังไม่ได้เป็นแฟนกันหนิ กูก็มีสิทธิ์คบใครก็ได้ไม่ใช่รึไง (เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์)
“แค่ขอโทษมันไม่พอ” เฮ้ย มันจะซาดิสม์ไปแล้วนะเว้ย เคนดันผมจนหงายหลังลงบนเตียง พอหลังผมแตะกระทบความเย็นของผ้าปูที่นอนเท่านั้นล่ะ ผมรีบเด้งตัวขึ้นจะหนีออกไปจากนาทีวิกฤตนี้ทันที แต่เคนมันก็เร็วปานลิงลม พุ่งเข้ามาคว้าเอวผมแล้วเหวี่ยงลงเตียงอีกรอบ ผมนอนแผ่สามสลึง โดยมีเคนนั่งคร่อมตรึงข้อมือไว้สองข้าง.............
น้ำพุ.....มึงซวยแล้วจริงๆ
“เคน....ปล่อย” ผมพูดเสียงสั่นๆ จ้องตากับมันไม่กระดิก เพราะกลัวเนี่ยแหล่ะ
“ทำไมต้องปล่อย... น้ำพุเป็นแฟนเคนอ่ะ” แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมเสียงดังฟอดดดด ผมดิ้นแต่มันขยับได้แค่เอวง่ะ ไร้ประโยชน์สิ้นดีเล้ยย
“เคนจะหอมแก้มก็ได้” พูดจบก็ก้มหน้าลงมาประกบปากผมอีก ผมเอียงหน้าหนีเพราะตกใจง่ะ แต่เคนไม่ยอมแพ้ตามมาบดเบียดริมฝีปากอย่างรุนแรง ลิ้นของมันถูกส่งเข้ามาพัวพันในปากผมอย่างไม่เกรงใจ
“เคนจะจูบเท่าไหร่ก็ได้” แล้วมันก็จูบปากผมอีกครับ ไม่เบาเลยอ่ะ เจ็บมาก
“อย่าเคน.... เดี๋ยวพ่อแม่เรามา....อะ” มันเริ่มไซร้หลังใบหู กับคอผมแล้วคับ....
“คะ...เคน อย่า เรากลัวจริงๆ พอเหอะนะ”
“ไม่ต้องกลัว....เดี๋ยวเคนจะทำเบาๆ นะ” มันสอดเข่ามาตรงกลางแล้วดันขาผมกางออก
ผมหน้าชาวาบ พยายามดึงข้อมือออก แต่เคนกดไว้แรงมากจนมือแทบจมหายไปกับเตียง
“ถ้าไม่หยุดเราโกรธจริงๆ นะเว้ย ปล่อย!” บ่อน้ำตาทำท่าจะแตกอีกแล้วคับ ไมกูอ่อนแอจังวะ ก็ผมกลัว ผมไม่อยากทำ
“ทำไมล่ะน้ำพุ?” เคนเงยหน้าขึ้นมามองเพราะเสียงตะคอกของผม
“ปล่อย บอกให้ปล่อยไงโว้ย กูไม่เอา บอกว่าไม่เอา ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ ปล่อยกู!” ผมเริ่มโวยวายเหมือนตอนแรกที่เกือบโดนมันปล้ำที่บ้านครับ แต่เคนเหมือนวางแผนมาแล้วว่าจะรับมือกับผมยังไง
“เดี๋ยวพุ ใจเย็นก่อน ฟังเคน” เคนคลายแรงกดข้อมือ แต่ยังไม่ยอมปล่อยผม
“ทำไมพุไม่ยอมเคนอ่ะ...พุไม่เชื่อใจเคนเหรอ เคนรักพุนะ รักจริงๆ เคนไม่ทำพุเจ็บหรอกนะครับ เชื่อเคนนะ” จะอ้อนกรูไปไหน เคนค่อยๆ ปล่อยมือผมข้างนึง แล้วมันก็เลื่อนมาดึงเสื้อผมขึ้น
“เคน...ไม่”
“นิ่งๆ นะ เดี๋ยวเคนทำเอง นะครับ ไม่เจ็บหรอก แป้บเดียว” เคนเลื่อนมือลูบไล้สีข้างผม ผ่านหน้าท้อง จนถึงหน้าอก มันใช้มือข้างเดียวกันสะกิดปุ่มนูนเล็กข้างซ้ายผมเบาๆ
“ฮะ..อือ” ผมสะดุ้งตอนถูกมันใช้ริมฝีปากดูดดุนสิ่งเดียวกันอีกข้าง
อยากจะบอกว่า......บางอย่างในร่างกายของผมมันเริ่มปั่นปวน สมองผมเริ่มพร่าเลือน และตอนนี้น้องผมมันก็เริ่มตื่นจากหลับไหลเสียแล้ว
H
ขอโทษที่ต้องจบตอนแบบนี้...... :pig4:
-
เข้ามาติดตามผลงานนี้ด้วยคน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตัดฉึบบบ !!!!!!
น้ำพุ จะรอดไหมเนี่ยยยย ???
เคนเริ่มแอบน่ากลัวแฮะ - -''
-
อ่านเสร็จ (เลือด)....กะฉูด
-
น่ากลัว...เตะก้านคอมันเลย อย่ายอม!!
-
/
ขั้นตอนต่างๆ มันคงดำเนินไปมากกว่านี้ ถ้า......แม่ผมไม่มาเคาะประตูเรียกซะก่อน! ฮืออออ ขอบคุณนางฟ้ามาโปรด
“พุ....ไอ้พุ.....ตื่นได้แล้ว มากินข้าว! ตื่นๆๆๆๆ” ผมตื่นนานแล้วแม่ แม่ไม่มาปลุกผมพรุ่งนี้เลยอ่ะ ลูกตัวเองจะเสียตัวอยู่แล้วเนี่ย รู้บ้างมั้ย น้อยใจ
“ตื่น ไอ้พุ!” ปกติผมจะตอบอือ ออ ส่งสัญญาณให้แม่รับรู้ว่าตื่นแล้วคับ จะลุกไม่ลุกอีกเรื่องนึง
แต่นี่....ผมจะตอบแม่ แต่ไอ้เคนดันเอามืออุดปากผมอยู่ซะงั้น
มันคงตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก กลัวผมตะโกนฟ้องแม่มั้งว่ามีโจรปล้นสวาทซ่อนตัวอยู่ในนี้
“พุ อย่าร้องนะ....เคนยังไม่อยากโดนแม่พุเกลียดนะ นะๆๆ ขอโทษนะ อย่าเพิ่งบอกแม่พุนะ”
ผมพยักหน้าแกนๆ น้ำตาคลอ ไอ้เคนเลยปล่อยมือ
“ค้าบ!” ผมขานตอบแม่ไป
“ค้าบๆๆ แล้วก็ลุกสิ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”
“ตื่นแล้ว! ออกไปดิ แม่เรามาตามแล้ว” ประโยคหลังผมหันไปถลึงตาใส่ไอ้เคน ก็มันยังนั่งคล่อมผมไม่ยอมลุกไปสักที
“จะออกไปมั้ยเคน?” ผมกระซิบถามมันเสียงต่ำ
“ออกๆ” ไอ้เคนทำท่ากระฟัดกระเฟียด ก่อนคลานไปนั่งตรงปลายเตียง ผมถอนหายใจโล่งอก (รอดแล้วกู) แล้วตะโกนอีกที
“แม่.....แม่คร้าบ”
“.........................”
“แม่!!!!!”
“อะไร!?”
“เพื่อนพุมาหานะ.....เดี๋ยวหาไรให้กินหน่อยน้า”
“เฮ้ย” ไอ้เคนหันหน้ามาท่าทางตกใจ คนมีความผิดก็งี้แหล่ะ แค่เอ่ยชื่อก็สะดุ้ง
หลังจากวันนั้น เคนก็ไม่ได้เข้ามาเหยียบห้องนอนของผมอีกเลย
(ฟู่- เกือบตาย น่ากลัวจริงชอตนี้ ถ้ามีอีกทีผมคงรับมือไม่ไหวแล้ว)
ที่จริงผมอยากจะรู้เหมือนกันว่าใครมันเอาเรื่องของผมไปเป่าหูไอ้เคน มันน่ากระทืบให้ตายคาตรีนจริงๆ แต่ไม่ทันแล้ว
เพราะผมเรียนม.ปลายจบแล้วอ่ะดิ เพิ่งนึกขึ้นได้
เรียนจบ แต่เรื่องไม่จบ
พอดีมันต้องมีงานเลี้ยงอำลา ประมาณนั้นแหล่ะ เรียกไม่ถูกเหมือนกัน ผมก็....ไม่อยากไปเท่าไหร่ แต่ต้องไป
งานเริ่มเย็นๆ แต่ผมเรื่อยๆ ไม่รีบ กว่าจะอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าวเย็นที่บ้านนิดหน่อยเสร็จ ก็ปาไปสองทุ่มกว่า
เพื่อนโทรตามกันสายแทบไหม้ หนึ่งในนั้นมีไอ้เคนด้วย
“เนี่ย เคนมารอพุที่งานแล้ว” ผมถึงกับสะอึก มึงไปยุ่งอะไรกับเค้าด้วย คนละโรงเรียนเลย เสนอหน้าไปป่าว
“ไปไมอ่ะ อยู่ xxx (ชื่อโรงเรียนผม) เหรอ?”
“ไม่ได้อยู่หรอก แต่แฟนอยู่” เหอะ
“ไม.....ไปไม่ได้ ไง?” กวนตีนอีกและ งั้นกูขอสักดอกเหอะ
“ไม่ได้ว่ะ ไม่ได้เชิญ”
“ไรวะ ล้อเล่นก็ไม่ได้ ใครจะหน้าด้านไปจริงๆ พอดีเจอขันแถว xxx ก็เลยรู้ว่าวันนี้มีงานเลี้ยงอำลาหรอก”
“เหรอค้าบ”
“คร้าบ ที่รัก” แหวะ
“แต่งตัวอย่าหล่อมากนะ เคนหวง”
“เหรอคร้าบ”
“เดี๋ยวจะโดน”
“เหรอคร้าบ”
“อย่าให้เจอหน้านะคร้าบ......จะเอาให้หนำใจเลย ถ้าบีบน้ำตาเคนก็ไม่หยุดให้แล้วนะครับคราวนี้” เคนพูดเหมือนจะเล่นๆ แต่ผมว่ามันเอาจริงนะนั่น
“โหย เคนอ่ะ กลัวนะเว้ย” ไม่ได้โม้นะ... หล่อก็จริงอ่ะ แต่พอหื่นแล้วน่ากลัวมาก
“อยากมากวนก่อนไมอ่ะ” ใครกันแน่วะ
“เออ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ เราต้องรีบไปแล้วอ่ะ เลทมานานแล้ว”
“อืม รีบไปรีบกลับนะ เดี๋ยวสี่ทุ่มโทรมาอีกที”
“อะโห บ้าแล้ว งั้นก็อยู่ในงานแค่ชั่วโมงกว่าเองดิ โดนเพื่อนด่าตายเลย”
“ไหน ใครด่า เดี๋ยวจัดการให้ เคนไม่อยากให้พุกลับดึกอ่ะ เออ แล้วก็อย่าดื่มของมึนเมานะ ลิมิตแก้วเดียวพอ พุต้องขับรถ”
“แก้วเดียว? เอามาเช็ดขี้ตารึไง” กูอยากจะบร้า
“อย่าเถียงได้ป่าว เคนเป็นห่วงหรอก หรือจะให้ไปรับอ่ะ เอาป่าว ให้ไปก็ไปเลยนะเนี่ย” วันนี้จะคุยกันเสร็จมั้ยวะ!
“อ่ะ ก็ได้ โอเคๆ แก้วเดียว สี่ทุ่มถึงบ้าน แค่นี้นะ”
“อืม ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ ขับรถกลางคืนอ่ะ ใส่แว่นด้วย อย่าโชว์เหนือมาก” ผมสายตาสั้นคับ แต่ไม่มากเท่าไหร่ ผมจะใส่แว่นเวลาเรียน กับเวลาขับรถตอนกลางคืนอ่ะคับ ไอ้นี่ก็สั่งแมร่งทุกเรื่องจริงๆ เปลี่ยนสถานะจากแฟนเป็นพ่อกูเลยดีกว่ามั้งแบบนี้
เอาเข้าจริง....ผมขัดคำสั่งไอ้เคนทุกอย่างเลยคับ
เชื่อก็กลัวดิวะ......พอไปถึงงาน ผมมองหาเพื่อนก่อนเป็นอันดับแรกเลยคับ แต่ละคนนี่ใส่สูทมาอย่างหรู เซทผมอย่างเว่อร์ กรูง่อยกระรอกไปเลยย
“น้ำพุ” ใครเรียกผมฟระ
“อ้าว” ไอ้แบงค์ เพื่อนสนิทสมัยประถมคับตอนนี้ก็ยังสนิทอยู่ เรียนที่เดียวกันแหล่ะ เจอกันบ้างประปราย เพราะมันอยู่ห้องบ๊วยๆ อ่ะ
“น้ำพุมานานยัง กูหาเพื่อนอยู่เนี่ย ไม่รู้แม่งงงงงหายหัวไปไหนหมด”
“แฮะๆ กูเพิ่งมาว่ะ”
“เชี่ย....งานเริ่มตั้งนานแล้ว เพิ่งมา ไม่ได้เรื่องเลยมึง มานี่ๆๆ กูพาไปเอาไวน์”
ไอ้แบงค์ลากผมไปซุ้มเครื่องดื่ม หยิบไวน์แดงมาให้แก้วนึง (ที่เลี้ยงไวน์จะได้ดื่มกันน้อยๆ และไม่เมามากอ่ะคับ นอกนั้นก็มีพวกน้ำผลไม้ น้ำอัดลม)
“มึงจะไปหาเพื่อน หรือทำไรต่อวะ?” ไอ้แบงค์ถาม
“กูอยู่กับมึงแล้วกัน ขี้เกียจเดินตามหาเพื่อนว่ะ คนแม่งเยอะสัด” สรุปง่ายๆ งี้ดีกว่าเนอะ ผมชอบความเป็นเอกเทศด้วยแหล่ะ
“น้ำพุป่ะครับ”
“ครับ” ผมหันไปตามเสียงเรียก เจอคนไม่รู้จัก ยืนส่งยิ้มเกร็งๆ มาให้
“ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยครับ?” มองเลยไปข้างหลังเจออีกสองคน
“อ่อ ครับ” ผมหันไปมองไอ้แบงค์แบบงงๆ มันยักไหล่ยิ้มๆ
พอถ่ายรูปเสร็จผมเลยถามไอ้แบงค์ว่ารู้จักไอ้กลุ่มเมื่อกี้มั้ย
“อ้าว มึงไม่รู้จักจริงๆ ง่ะ?” ไอ้แบงค์กรอกตา ทำหน้าเบื่อโลก
“กูจะไปรู้จักได้ไง ม.หกมีตั้งกี่ร้อยคน แสด”
“ห่า.....คนดำๆ ก็ไอ้ทีไง ทีปี้หมดอ่ะ ปี้มาแล้วทั่วราชอาณาจักร ส่วนไอ้ตี๋ นั่นชื่อตูน ตูนสี่คูณร้อยอ่ะ มันเป็นนักวิ่งเหรียญทองตัวโรงเรียน อย่างดังอ่ะ ใครก็รู้จัก อีกคนก็ไอ้กร ไอ้นี่ก็นักวิ่งเหมือนกัน”
“เรอะ”
“เฮ้ย ตกลงมึงรู้จักใครมั่งวะในโรงเรียน” เห็นท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวของผม ไอ้แบงค์ถึงกับเซ็ง
“เอาเห๊อะ แม่งเบื่อว่ะ งานไม่เห็นจะมีไรเลย” ผมกระดกไวน์จนหมดแก้ว พอดีกำลังจะเดินไปหยิบแก้วใหม่ ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังแว่วๆ ออกไมค์
“ไอ้สาดน้ำพุ xxx นี่ชื่อมึงป่าววะ” ไอ้แบงค์พูด
“xxx (ชื่อจริงผม) หกทับx มาที่หลังเวทีด่วนครับ”
“ประกาศ xxx หกทับx มาที่หลังเวทีด่วนครับ”
โฆษกพูดออกไมค์ซ้ำกันสองรอบ จนผมแน่ใจว่าเป็นตัวเอง
“งานเข้าแล้วกู”
“เออ รีบไปเหอะ สงสัยห้องมึงแม่งส่งมึงเข้าประกวดแหงเลย”
“ประกวดเหวไรวะ?”
“เอ๊า มึงเคยรู้ไรบ้างมั้ยเนี่ยชีวิตนี้ ก็ประกวดหนุ่มหล่อประจำรุ่นไงสาด”
อ้าว อ้าว อ้าว.......ชริปหายแว้ว....ที่เค้าพูดๆ กันในห้องว่าจะส่งผมเข้าประกวดนี่พวกมันพูดกันจริงๆ เหรอวะเนี่ย ลืมไปเลย
“กูไม่ไปว่ะแบงค์ คนอื่นในห้องมีหล่อๆ เพียบ ทำไมต้องเป็นกูด้วย” ผมร้องโหยหวน นี่พูดจริงๆ นะมีคนหล่อกว่าผมในห้องเต็มเลย แต่เพื่อนมันอยากแกล้งผมมั้ง เลยเสนอชื่อผม แถมมติเป็นเอกฉันท์อีกง่ะ
“น้ำพุ รีบมาหลังเวทีเร็ว อย่าให้คนอื่นรอนาน มีคนเห็นว่าคุณมาแล้ว เร็วๆ เลย เหลือคุณคนเดียว” เสียงแบบนี้ ไอ้ปายหัวหน้าห้องผมชัวร์ สัดจะโหดไปไหน... แล้วเสือกมาประจานกูออกไมค์อีก
“ไปดิ อย่าลีลา” ไอ้นี่ก็อีกคน ไล่กูจังอ่ะ
ผมจำใจ เดินออกจากมุมมืด เพื่อไปหลังเวทีที่ว่า…
“สัด กว่าจะเสด็จออกจากที่ประทับได้นะมึง ที่จริงเค้านัดคนประกวดตั้งแต่สองทุ่มแล้วมึงเสือกหายไปไหนมา ดูดิ๊ แม่งเลทมาเกือบสามทุ่มแล้ว ไม่รักษาเวลาเลย ขายหน้าห้องเรามั้ยแบบเนี้ย.......บลาๆๆ”
“ปายๆ มึงด่าเสร็จแล้วช่วยปลุกกูด้วยนะ” ผมนั่งบนเก้าอี้แล้วอ้าปากหาว
“โอ้ยยย” ไอ้ปายตบหัวผมดังป้าบ เรียกเสียงฮาให้คนทั้งหลังเวที
“ทำไมมึงเพิ่งมา กูอยากรู้จริงๆ ข้อนี้” ไอ้ปายท้าวสะเอวถาม หน้ายักษ์
“กูไม่รู้ววววววว กูลืมมมมม.........ที่สำคัญ กูเพิ่งมาถึงเมื่อกี้เองงงงงงง”
ไอ้ปายหน้าเหวอ............อ้าปากหวอ ก่อนจะเอามือตบหน้าผากตัวเองแรงๆ
“กูภูมิใจจริงๆ ที่ได้เป็นเพื่อนมึง”
“555555” เสียงหัวเราะดังลั่นอีกครั้ง
จากนั้นผมก็โดนไอ้ปายลากตัวมานั่งอีกมุม เจอไอ้คิวรื้อค้นอุปกรณ์เสริมหล่อออกมากองไว้บนโต๊ะ
“แต่งหน้าทำผมใหม่เลยเชี่ย....เวรจริงๆ กูก็บอกมึงแล้วว่าเพื่อนในห้องจะเอามึงประกวด มึงก็มัวแต่นั่งอ่านการ์ตูนห่าเหวอยู่นั่นแหล่ะ สัด หัดรับรู้โลกภายนอกมั่งไรมั่ง เสือกนั่งอ่านแต่การ์ตูน หรือไม่เค้าประชุมกันมึงก็นั่งหลับ”
“คิวๆ ปอเปี๊ยะตรงนั้นของใครวะ กูแดกนะ” ผมทำเป็นไม่สนใจไอ้ปายที่ยืนบ่นอยู่ ไอ้เหี้ยนี่จะด่าเก่งเทพเกินไปแล้ว
“เอาดิ ของไอ้ออฟ”
“มาสายแล้วยังจะแดกของคนอื่นอีก ห้ามกินเลยมึง เดี๋ยวปากมัน ต้องไปล้างใหม่อีก”
“เฮ้ย ปาย.....มึงเงียบหน่อยได้ป่ะวะ” ไอ้คิวพูดนิ่มๆ แต่หน้าตาแบบรำคาญสุดยอด กร๊ากกก
“กูพูดผิดตรงไหน ก็ไอ้เหี้ยพุมันกวนตรีน มึงเห็นมั้ย ก็รู้อยู่ว่าต้องแต่งหน้าทำผมใหม่ แล้วยังเสือกจะ......”
“พอๆ หยุดพูด มึงไปเตรียมของอย่างอื่นก่อนไป เล่นบ่นไม่หยุดงี้กูนึกว่ายืนอยู่ในตลาดสด เหี้ย ยิ่งกว่าแม่ค้าอีกมึงไอ้ปาย”
“555” เสียงหัวเราะของผม
“เดี๋ยวกูล้างบัญชีดำมึงเองไอ้พุ”
“คร้าบ จะรอนะหัวเน่า เข้ามาอีกที ฝากหยิบไวน์ให้สามแก้วนะขอรับท่านหัวเน่า”
“ไอ้สัดนิ”
“เฮ้ย พอ! จะให้กูไล่ด้วยตีนมั้ยไอ้ปาย!!” คิวตะคอกเสียงดุ ไอ้ปาย ถึงจะเป็นหัวหน้าห้องก็กลัวได้เหมือนกัน
“555” ไอ้ปายออกไป ผมก็ยังขำไม่หยุด คือ....ผมกับไอ้ปายเกาเหลากันเพราะผมเป็นตัวทำผิดกฏระเบียบโรงเรียนอ่ะคับ แล้วชื่อเสียงห้องก็เลยเสื่อมเสียเพราะผม เวลาออกงานห้องผมก็ไม่ค่อยได้ไป เพราะดีกรีมันค้ำคอ
ที่จริงทุกคนก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรอ่ะคับ เอาเข้าจริงมันก็ไม่อะไรหรอก แต่ไอ้ปายมันบ้าพลัง บ้ากิจกรรม มันจะเอาทุกอย่าง ประมาณว่าอยากดังว่างั้นเหอะ.... พอไม่ได้เพราะผมมีส่วนผิด มันก็เลยโวยวายอย่างที่เห็น
“ตลก อวดเก่งดีนัก เดี๋ยวเอาแวกซ์ฟาดหน้าแม่งเลย” คิวแอบกัด พลางจัดแต่งทรงผมด้วยสเปรย์ แวกซ์ ไรไม่รู้มากมายไปด้วย
“โหดว่ะ”
“โหดดิ ก็เด็กมันดื้อ”
“อ๋อ...แล้วไปที่ไม่ใช่กู” เอิ๊กส์ กูไม่ใช่เด็ก
“มึงนั่นแหล่ะ คนไรวะ ดื้อเป็นบ้า”
“คนไรวะ หน้าบูดเป็นบ้า”
“พุ”
“ไร”
“พุ”
“คิว”
“พุ”
“คิว”
“พุ”
“ตกลงมึงเรียกกูทำเตี่ยไรวะ มึงจะเล่นต่อให้ไปถึงอิตาลี่เลยมั้ย” เป็นผมที่หมดความอดทนก่อน
แล้วจู่ๆ ไอ้คิวก็โน้มตัวลงมา มันถามผมว่า
“มึงเป็นแฟนไอ้เคนใช่ป่ะ?” ไอ้คิวกระซิบข้างหูเบาๆ แถมพ่นลมใส่ด้วยซะงั้น สัด ขนลุกเลย
“มึง!” ผมตกใจลุกจากเก้าอี้ ที่แท้มึงนี่เองไส้ศึก ไอ้คิวมึงตาย!
H
:pig4: เีิ้รื่องนี้ชิวๆ
-
งื้มๆ :mc4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ว ใส้ศึกเผยตัว 55555
-
ตัดแต่ละตอนได้ทำร้ายจิตใจดีแทั :sad4:
รออ่านต่อ ชอบพุอ่า
-
อยากหน้าตาดีแบบพี่พุมั่ง หุหุ
หล่อเลือกได้
-
คิวไปรู้มาจากไหนเนี่ย :z3:
-
ชอบๆๆสนุกอะเนื้อเรื่องโดน
-
โดนอ่ะชอบๆ
555+ อ่านแล้วเหมือนจะเครียดแต่ก็ไม่เครียด?? ยังไงเนี่ยย
-
/
“หึ เคนอ่ะ ลูกพี่ลูกน้องกู อย่าถามว่าทำไมกูถึงรู้ว่าพวกมึงคบกัน มึงรู้อยู่อย่างเดียวพอ ไอ้เคนอ่ะ เชื่อที่กูพูดทุกอย่าง เพราะกูไม่เคยหลอกมัน เหมือนมึง”
“มึงบอกอะไรเคนไปบ้างวะคิว” เริ่มจะเครียด
“ใจเย็นๆ ดิวะ มานั่งต่อเร็วพุ เดี๋ยวไอ้ปายกลับมายังเห็นมึงทำผมไม่เสร็จ กูได้หูชาอีกอ่ะ”
“สัด กูฆ่ามึงแน่ ถ้ามึงปล่อยข่าวมั่วให้เคน” ผมกระแทกก้นที่เก้าอี้อย่างโมโหสุดขีด ในใจมันคิดแต่เรื่องที่เคยทำเอาไว้
เฮ้ย....กูก็หลงลืมไปบ้างแล้วเหมือนกันนะเนี่ย ว่าทำอะไรที่เสี่ยงต่อการโดนประหารไว้บ้าง
“อย่าเพิ่งโมโหน่า ยังไม่ได้บอกหรอกว่ามึงเคยเป็นแฟนไอ้เหี้ยเอ็ม แล้วสวมเขาให้น้องชายกู”
“ก็กูไม่ผิดอ่ะ ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนเคนซักหน่อย” งอแงเป็นเด็กไปเลยกู อนาถตัวเอง ทำผิดไม่ยอมรับผิด
เอ๊ะ หรือผมจะไม่ผิด?
“อืม....ถ้างั้น กูจะบอกเคนเรื่องนี้ มึงคงไม่ว่าไรใช่ป่าว”
“อย่าบอกนะเว้ย!” ผมลุกจากเก้าอี้อีกครั้ง แถมตะโกนเสียงดังจนคนอื่นๆ แถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว
“หึหึ ใจเย็นหน่อยดิวะ... อะไร นี่มึงกลัวไอ้เคนขนาดนี้เลยเหรอ”
ผมเก็บสีหน้าหวาดหวั่น นี่กู....กำลังเล่นกับอะไรอยู่วะเนี่ย รู้สึกถึงลางร้ายไงชอบกล
“มึงจะเอายังไง มึงพูดมาเลยดีกว่า” ผมจ้องตามันนิ่ง เป็นไปได้ผมต่อยหน้ามันไปแล้ว
“พุ คนอื่นเค้าจะเตรียมตัวกันเสร็จแล้วนะ มึงประกวดให้เสร็จก่อนละกัน แล้วกูจะบอก”
ผมจำใจยอมยุติอาการเดือดดาลไว้แค่นั้น...ผมกลัวไอ้เคนจริงคับ ตอนมันบีบคอผมวันนั้นมันน่ากลัวจริงๆๆ ไม่ได้ล้อเล่น ผมไม่สบายใจเลยที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ จริงๆ ถ้ายอมรับกับเคนไปตรงๆ เรื่องคงจบ แต่นี่ผมกลัวมันหึงโหดแล้วตามมาฆ่าง่ะ ยังไม่อยากตายตอนวัยรุ่น ยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย
/
“เสร็จ” ไอ้คิวพูด แล้วดันตัวผมให้ลุกขึ้นยืน
สักพักไอ้ปายเดินเข้ามา
“ทำหน้าตาให้มันสดชื่นหน่อยไอ้พุ เมื่อกี้ยังคึกเหมือนแดกกระทิงแดงมา ทำไมกูหายไปแค่นี้มึงกลายเป็นไอ้ใบ้ไปเลยวะ สิ้นฤทธิ์แล้วเหรอมึงอ่ะ ไม โมโหที่กูเอาไวน์มาให้มึงแค่สองแก้วใช่ป่ะล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ก็กูมีแค่สองมือไง...ควาย” ผมมองหน้าไอ้ปายที่กำลังหัวเราะสะใจแบบเซ็งๆ
“มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย....ไวน์ที่กูเอามาไม่ได้ใส่ยาสต้อปฟีลลิ่งนะเว้ย ถึงกูจะไม่ชอบที่มึงกวนตรีน แต่ก็ไม่ใช่ให้มาทำเฉยเวลานี้ ร่าเริงหน่อยๆ ห้องเราต้องชนะๆๆ กูเล็งๆ ดูแล้วไม่มีใครหล่อสู้มึงได้สักคน เออไอ้คิว มึงใช้อะไรทำผมให้มันมั่งวะ กูชอบทรงนี้ว่ะ ไว้ทำให้กูมั่งนะ บลาๆๆ” ไอ้ปายพล่ามต่อ แต่ผมไม่ได้สนใจฟัง จนกระทั่งไอ้คิวเดินเข้ามาพูดพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เฮ้ย อย่าทำประชดเหมือนเด็กๆ จะได้มั้ยวะ... มึงอยากรู้ใช่มั้ยว่ากูบอกไรไอ้เคน งั้นอย่างแรกที่มึงต้องทำคือ.....ทำเหี้ยอะไรก็ได้บนเวที.....ให้ห้องเราชนะ แค่นี้คงไม่เกินความสามารถมึงหรอกใช่มั้ย”
“ก็ได้.....ถ้ากูได้ที่หนึ่ง มึงต้องบอกทุกเรื่องที่กูอยากรู้ ตกลงตามนี้?”
“ตกลงตามนั้น”
ที่จริงบนเวทีก็ไม่มีอะไรมาก แนะนำตัว เดินโชว์ตัวนิดหน่อย เสียสายตาเพราะประกายแฟลชอีกสองสามนาที ก็ได้เข้ารอบสามคนสุดท้ายแล้ว เก่งเทพเกินไปแล้วกู หดหู่สุดๆ ไอ้คิวแม่งไม่น่ามีตัวตนอยู่บนโลกนี้เลย อยากจุดไฟนั่งยางเผาแมร่งจริงๆ อยู่ดีไม่ว่าดี ขายเพื่อน
ทำไมผมต้องไปกลัวมันด้วยล่ะเนี่ย... ก็สารภาพกับเคนไปเองเลยก็ได้ ตายก็ตายเพราะตัวเอง ดีกว่าให้ไอ้คิวพาดิ่งลงเหว
อืม...ถ้าเคนโมโหแล้วขอเลิกนี่ก็คงไม่หนักหนาสาหัสมาก แต่ถ้ามันโมโห แล้วไม่ยอมเลิก แถมยังโกรธมากๆ นี่ ผมพอเดาออกว่าสภาพศพตัวเองจะเป็นยังไง
เอาวะ...
“คนต่อไป.....นาย xxx ห้องหกทับx คับ คืนนี้มีอะไรมาแสดงเพื่อเรียกคะแนนจากคณะกรรมการและจากเพื่อนๆ ครับน้ำพุ?”
ผมยกไมค์ขึ้นใกล้ๆ กับริมฝีปาก พลางฉีกยิ้มที่คิดว่าน่าจะดูดีที่สุดในชีวิต
“คือ.....ผมก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกคับ มีเท่าที่เห็นเนี่ยล่ะคับ ไม่ทราบว่ากรรมการทุกท่านกับเพื่อนๆ พอจะช่วยเป็นกำลังใจให้ผมได้มั้ย” พูดจบเสียงผิวปาก เสียงโห่ฮิ้วฮา (เหี้ยไร) ไม่รู้ดังกระหึ่มทันที เออเฮ้ย....กูก็พอมีหน้าม้าบ้างล่ะวะ สงสัยไอ้ปายไปบังคับแถมยัดเงินให้มาเชียร์แหงๆ
ผมเดินไปนั่งบนเก้าอี้กลมที่อยู่กลางเวที
“ผมอาจจะร้องเพลงไม่เพราะ แต่ว่าก็.......จะพยายามเต็มที่คับ” หง่ะ แอบเขินเวลาอยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก เสียงผิวปาก เป่าปากก็ดังขึ้นอีก อายหนักอีกกรู
ผมเล่นเพลงนี้อ่ะคับ......ดอกไม้กับหัวใจ ของไอแซค ส่วนบทพูดเสี่ยวๆ เมื่อกี้เนี่ย ไอ้ปายเป็นคนคิดหมดเลย
โชคดีที่ผมพอจำเนื้อร้องเพลงนี้ได้ เลยรอดตายหวุดหวิด
เฮ้อ...คิดสดมันก็ได้แค่นี้ล่ะวะ เดี๋ยวเอาความหล่อเข้าแลกก็น่าจะพอไถๆ ถูๆ ไปได้บ้าง.........
เสียงผมไม่เหมือนพี่แซคหรอกคับ....แต่ก็เอาน่ะ พอไหว
ตอนผมร้องอยู่บนเวที แสบตาครับ เจอแฟลชตลอด ไม่รู้จะมาขยันถ่ายรูปอะไรกันตอนนี้
กูอ้าปากร้องเพลงหน้าตาอุบาทว์จะตายหร่า.............แต่ว่า.....แอบปลื้มง่ะ มีคนร้องเพลงคลอไปกับผมเสียงกระหึ่มเลย
ที่จริงผมหวังที่หนึ่งเต็มที่นะ แต่ไอ้โบ้ทห้องเจ็ด มันหล่อเข้มได้ใจจริงๆ ง่ะ ผมจะชนะมันมั้ยเนี่ย
ผมร้องไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเพลงจบครับ มีคนส่งเสียงกรี๊ดให้ผมซะดังเลย ผมเขิน...
เลยรีบเดินหนีลงเวที แต่ไอ้คิวมาสะกัดไว้ก่อน มันยื่นดอกกุหลาบแดงช่อโตให้ ผมก็งง
“เอาไปโยนหน้าเวที” มันบอกงี้นะ
อ่อ เออ อืม กูก็ลืม ผมเดินกลับมาหน้าเวทีอีกครั้ง แสงแฟลชยังกระหน่ำใส่หน้าไม่หยุด พร้อมเสียงผิวปาก โห่ฮิ้วฮาที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง.... ช่วยดึงเสื้อหน่อยดิ จะลอยแว้ว
“คืนนี้ผมขอจบการแสดงเท่านี้ล่ะค้าบเพื่อนๆ........ ช่วยเชียร์น้ำพุเยอะๆ นะคร้าบ” น่าจะมีพวงมาลัยดอกดาวเรือง จะลงไปหาเสียงแม่งซะเลย
พูดจบ ผมก็โยนดอกกุหลาบขึ้นฟ้า เล็งๆ ไว้แล้วว่าจะให้ใคร ฮ่าฮ่า แอบมีลำเอียงเล็กๆ
“เฮ้ย.........ยยยยยยย”
“โห่......โห่....................โห่”
“แม่ง......สัด”
“เย็-เป็ด”
“ผู้โชคดีที่ได้ดอกไม้จากผม..........คุณปายคร้าบ ขอให้คุณรักผมอย่างงี้ตลอดไปนะ” ฮะฮะฮะ สะใจโคตร คือไอ้ปายมันยืนริมๆ เวทีนี้เองครับ ยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว ส่วนคนอื่นมาออกันอยู่แถวหน้าเวทีหมด
ไอ้ปาย ด่ากูดีนัก มึงเจอแฟนคลับกูรุมยำตรีนแน่ ฮ่าฮ่า เลวมั้ยผม
/
และแล้วเวลาตัดสินก็มาถึง....ผมออกไปยืนประชันความหล่อกับไอ้โบ้ทห้องเจ็ดที่หน้าตาหล่อเข้ม หุ่นวีเชพ กับอีกคนคือไอ้มิ้นท์ห้องสิบที่มีดีกรีโด่งดังไม่แพ้กัน
หน้าผมหดเหลือสองนิ้ว เวลายืนข้างไอ้สองตัวนี้ เพราะ........ผมกระดูกคนละเบอร์กับพวกมันเลย
“ผลการตัดสินอยู่ในมือผมแล้วนะครับเพื่อนๆ ใครจะได้เป็นเดอะวินเนอร์ หนุ่มฮอต หล่อเทพของรุ่นเราปีนี้.......เดี๋ยวผมจะประกาศรองชนะเลิศอันดับสองก่อนนะครับ ตื่นเต้นคับ ที่จริงผมอยากให้ปีนี้ที่หนึ่งเป็นคนที่อยู่ในใจผมนะ ไม่รู้ว่าในซองจดหมายนี้ คะแนนจะเป็นอย่างที่ผมคาดหวังหรือเปล่า”
ผมมองดูนาฬิกาข้อมือ
ซ...ซวยแล้ว.....อีกห้านาที สี่ทุ่ม!
จะกลับบ้านทันมั้ยวะเนี่ย
เริ่มลนครับ ต่อให้วิ่งไปตอนนี้แล้วขับรถด้วยความเร็ว 200 กม./ชม. ผมก็กลับไม่ทัน
“เพื่อนๆ ช่วยกันส่งเสียงเชียร์ ให้กำลังใจเพื่อนๆ ที่ยืนอยู่บนเวทีด้วยคร้าบ”
“น้ำพุสู้ๆๆ” ไอ้สัดพิธีกร มึงคิดอะไรกับกูป่าวนี่ ออกนอกหน้าเกินไปแล้วมั้ง
“ผมเชียร์น้ำพุอ่ะครับ แหะๆ”
“โห่................โห่................โห่...โห่” เออ ไล่มันลงไป รำคาญและแมร่ง ลีลา
“ครับ ขอโทษครับ ช่วยหยุดโห่ไล่ผมซักแป๊บ เดี๋ยวประกาศรองชนะเลิศอันดับสองเลยนะครับ ขอเสียงดนตรีหน่อยครับ”
แท แด่ม แท่ แด่ม......แท แด่ม แท แด้มมมม (ทำนองไรหว่า)
“รองชนะเลิศอันดับสองคือ.................นาย............................นาย....................นายยยยยยย” ใครก็ได้ช่วยเอารองเท้ากูฟาดหัวไอ้พิธีกรคนนี้ที ทนไม่ไหวแล้ว
“นาย....xxxx หรือ มิ้นท์ หกทับสิบคร้าบ” ไอ้มิ้นท์ออกไปรับของรางวัล เหลือผมกับไอ้โบ้ท
ผมมองหน้ามัน มันมองหน้าผม ข่มขู่กันทางสายตา
“อย่าพยายามเก็กหล่อเลยมึง.... แค่ส่วนสูงมึงก็แพ้กูแล้ว” ปาก...............สุนัข กูสูงตั้งร้อยเจ็ดเจ็ดนะเว้ย มาตรฐานชายไทยชัดๆ
“อย่าเพิ่งเห่าสิวะ รอดูแล้วกัน กูกับมึงใครจะชนะ”
“หึหึ แข่งกับมึงกูไม่ต้องรอฟังผลหรอก กรรมการแม่งก็เหี้ย เหลือกูกับไอ้มิ้นท์ยังจะสูสีกว่า หน้าอย่างมึงอ่ะนะหล่อได้ไม่ถึงขี้เล็บกูด้วยซ้ำ”
“ควาย ถ้ามึงหล่อจริง ดีจริง อาร์มคงไม่มาสนใจกูหรอก”
อาร์มคือคนที่ไอ้โบ้ทแอบเล็งอ่ะคับ ผมได้ข่าวมา แต่ว่าอาร์มอ่ะชอบผม ไอ้โบ้ทเลยเกลียดขี้หน้าผมเพราะเหตุนี้มั้ง
ที่จริงผมพูดไปงั้นแหล่ะ ก็ดูปากไอ้เหี้ยโบ้ทดิ หมาป่ะล่ะ... ดูถูกผมอยู่ได้ ไม่ยอมโดนด่าฝ่ายเดียวหรอก........แต่ว่า
“นายๆ พิธีกรๆ ช่วยรีบๆ ประกาศผลหน่อยได้มั้ย ผมต้องรีบกลับบ้านอ่ะ” ต้องบอกครับ สี่ทุ่มห้านาทีแว้ว.... ผมไม่อยากฟังเคนบ่น ผมเบื่อ
“อ่า ครับๆ ต่อไปผมจะประกาศผู้ชนะของเราในปีนี้แล้วนะครับ รักใครเชียร์ใคร ส่งเสียงดังๆ เลยคร้าบบบ” นี่รีบแล้วใช่ไหม? ง่ะ
ผมได้ยินเสียงเชียร์ทั้งชื่อไอ้โบ้ททั้งชื่อผมดังอยู่ข้างล่างเวที จนกระทั่งไอ้พิธีกรมันประกาศชื่อหลังดนตรีจบว่า
เป็นไอ้โบ้ท ห้องเจ็ด! ที่ได้ตำแหน่งนั้นไป ผมเซ็งเลย รู้สึกเสียหน้าด้วย
ไอ้โบ้ทมันยักคิ้วเยาะเย้ยผม แล้วไปรับรางวัล
ชิ... กูไม่หล่อกว่าก็ให้มันรู้ไป เคือง! จบงานผมรีบกลับเลย เพราะลืมมือถือทิ้งไว้ที่รถ...
แถมรถยังอยู่ไกลด้วย ก็มาซะเลท ที่จอดหาได้ก็บุญแล้ว
/
ผมเดินไปถึงรถเจอแสงไฟมือถือกระพริบอยู่พอดี.... ตายล่ะกรู
“น้ำพุ” ผมสะดุ้งเพราะเสียงเรียก กำลังจะหันไปก็เจอมือลึกลับอ้อมมาปิดปากและกอดเอวอยู่ด้านหลัง
“ฮื่อ อื้ออ!!!” ผมดิ้นหนักพยายามสะบัดตัวให้หลุด แต่สักพักไอ้เวงนั้นก็ปล่อยผม
“ไอ้คิว!! สัด เล่นบ้าอะไรของมึงเนี่ย” ตกใจหมด ใจหายใจคว่ำ นึกว่าจะแย่ซะแล้ว ผมยิ่งกลัวๆ อะไรแบบนี้อยู่
“หึหึ ขวัญอ่อนจริงนะมึง” มันหัวเราะเยาะ
“ตามมาทำไม?” ผมกระชากเสียงถามมัน
“มึงไม่ได้ที่หนึ่งตามที่ตกลงกับกูไว้”
“อ๋อ...แล้วไง?” กูก็แค่ไม่ได้รู้เรื่องที่มึงปากพล่อย
“เพราะงี้ไง กูเลยต้องมาตกลงอะไรกับมึงใหม่” ผมมองแสงกระพริบที่จอมือถืออีกครั้ง มันยังไม่ดับเลย...
“เออ แป้บนะ” ผมเปิดรถไปหยิบโทรศัพท์มาดู เป็นไอ้เคนจริงๆ ด้วย นี่ก็เลทมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้วง่ะ... ตายๆ
“ฮัลโหล” ผมกดรับ
“อยู่ไหนแล้ว ทำไมยังไม่กลับ นี่มันสี่ทุ่ม กับอีก สี่สิบสามนาทีแล้ว” เคนโวยวาย
“อ่าๆ ทราบแล้ว กำลังกลับ”
“เลทตลอด เราบอกให้กลับก่อนสี่ทุ่มไง แล้วนี่เมารึเปล่าเนี่ย” โอ้ย อะไรนักหนา
“ไม่เมา เคนบอกให้กินแก้วเดียว แล้วเราจะเมาได้ไง” แต่ที่จริงซัดไปหลายแก้วแล้วง่ะ
“อย่าให้รู้..... แล้วทำไมเพิ่งรับโทรศัพท์ เราโทรมาเป็นร้อยทีแล้ว” มันเริ่มจะโมโห
“ขอโทษ ลืมมือถือไว้ในรถ”
“ทีหลังอย่าลืม ต้องพกติดตัวไว้ตลอดนะ”
“ครับผม” เบื่อ...
“นี่ถึงไหนแล้ว”
“อ่า....” ถ้าตอบว่ายังไม่ออกจากงาน เดี๋ยวมันก็บ่นผมอีก
“ก็ออกมาได้สักพักแล้ว” ก็ผมขี้เกียจฟังมันพูดมากง่ะ
“แค่นี้ก่อนนะ เราขับรถอยู่อ่ะ”
“อืมๆ โอเค ขับรถระวังๆ นะ ถึงแล้วโทรบอกเราด้วย” ไม่โทรมีไรไหม
“ครับๆ” ขืนตอบงั้นก็แย่ดิผม
วางสาย.... เห็นไอ้คิวยืนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
“มึงนี่ก็ตอแหลเก่งเหมือนกันนะ” คำชมใช่ป่ะเนี่ย
“....แล้วไง” เกี่ยวไรมึง
“ถ้าน้องกูรู้ว่ามึงตอแหลมันตั้งหลายเรื่อง มันจะคิดยังไงวะ” มันพูดแบบถือไพ่เหนือกว่า
“เอ้ยยย อย่าบอกเคนนะเว้ย!” ผมเริ่มลน
“ทำไมกูจะบอกไม่ได้ ไอ้เคนมันน้องกูนะ กูจะปล่อยให้น้องตัวเองถูกคนอย่างมึงหลอกได้ยังไง” ผมสะอึกเลย ก็หลอกจริงนี่หว่า โดยเฉพาะเมกะ โปรเจคที่ว่าผมหลอกเคนว่ายังรักอยู่ เรื่องนี้ให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“แล้วมึงจะเอาไง กูจะรีบกลับแล้ว” รำคาญ!
“อ้อ กลัวไอ้เคนรู้สินะ ว่ามึงโกหก” มันยังทำหน้ากวนส้นอยู่ได้
“บอกให้รีบพูดไง”
“โอเค สั้นๆ ...กูอยากเย-มึง”
H
จ๊าก :a5:
-
เย้ เวลาที่รอคอยไม่เสียเปล่า
ได้อ่านแย้ว!!
คริๆ
-
อ่านเสร็จแล้ว
เกลียดไอ้คิวว่ะ รึมันจะลองใจพุว่ารักเคนจริงรึเปล่า (มองในแง่ดีสุดแล้วนะ 555)
เฮ้ออ คิดไปต่างๆนาๆ
:L2: เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
แรงงงง
โอ้วว เอาไงล่ะทีนี้
-
เห ไอ่คิว ยอมก็ฟายดิ
กว่าจะรอดจากเคนมาได้ มาเสียให้คิวเพราะเรื่องแค่นี้ ม่ายคุ้มๆ :z2:
ชอบพุมากเลย ตอนแรกนึกว่าจะกดเคน กลายเป็นจะโดนกดซะงั้น
เอาตัวรอดให้ได้เน้อ :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด คิวไปเย- ต้นไม้ไป! อย่ามายุ่งกับน้องพุนะ
ทำมาเป็นพูดดีจะแลกเปลี่ยนข้อมูล แต่ที่แท้ก้หวังร่างกายนะยะนายคิว ใช่ไม่ได้เลยยย :angry2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านทันแล้วน้า
อ่านแล้วก็ยังทายไม่ได้อยู่ดีว่าใครจะเป็นพระเอก
แต่ถ้าให้เดา เราว่าพี่คนที่เก็บกระเป๋าตังค์ได้รึเปล่า?
ส่วนเรื่องที่ไรท์เตอร์กังวลว่าจะไม่มีคนอ่าน แล้วจะลบทิ้ง
อย่านะ...อย่าทำอย่างนั้นเรารออ่านอยู่นะ
พี่ต้านกับอิฐ เราก็รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
จุ๊บ จุ๊บ เป็นกำลังใจให้จ้า
:จุ๊บๆ:
-
ไม่น่ะๆๆๆๆๆๆ
-
อ๊าก..................... แร๊งงงงงงงงงงงงง
-
/
ผมขับรถกลับบ้านด้วยใจระทึก ไอ้คิวมันกลายเป็นโรคจิตไปแล้ว... ที่ผ่านมาตอนอยู่ในห้อง ผมไม่เห็นมันจะมีทีท่าว่าจะอะไรกับผมเลยสักกะติ๊ด พออยู่ๆ มันมาบอกว่าอยาก.....กับผม
ผมตกใจดิคับ
บ้ารึเปล่า ใครจะยอมให้ทำแบบนั้น ยอมรับว่าผมเองก็เคยคิดจะไปกิ๊กๆ กับมันตอนขึ้น ม.สี่มาใหม่ๆ เหมือนกัน มันดูแบด แบบเถื่อนๆ ในคราบเด็กเก่ง แต่ดูไปดูมา ไอ้นี่มันคนจีบเยอะเกิน โดยเฉพาะน้องตุ๊ด ผมเลยไม่ขอไปชิงเข็มขัดกับเค้าดีกว่า
คนอื่นมีอีกเยอะแยะอ่ะคับ เพราะ รร. ผมคนหน้าตาดีหาง่าย
ผมตอบอะไรไอ้คิวไปอ่ะเหรอคับ หง่ะ ก็เผ่นดิ ไม่เอาดิ เรื่องไรจะยอมล่ะ ขนาดผมชอบเคน ผมยังไม่ยอมเคนเลย
แล้วมันเป็นใคร ทำไมผมต้องยอมไปทำอะไรอย่างนั้นกับมัน...
พอผมถึงบ้าน... ผมก็โทรหาเคนทันทีเลย
“เคน เราถึงบ้านแล้ว”
“อืม...” มันนิ่งว่ะคับ ตอบสั้นผิดปกติ
“เราขอโทษนะกลับบ้านช้า ก็มันมีกิจกรรมต่ออีกนิดหน่อย เราต้องอยู่ช่วยห้องอ่ะ” เรื่องจริงนะเนี่ย แต่ไม่บอกหรอกว่าได้ประกวดบ้าบออะไรนั่น
“.....................” เคนไม่พูด นิ่ง...
“เคน ทำไมเงียบอ่ะ” เริ่มใจไม่ดี
“เปล่า”
“หง่ะ เคนเป็นไร เกิดไรขึ้น?” ผมจับน้ำเสียงมันได้ เวลามันทำตัวมีปัญหามันจะชอบเงียบๆ แบบนี้แหล่ะ แล้วพอผมทำเหมือนสนใจอยากรู้เรื่องมันมากๆ เข้า มันก็จะคายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจนผมเหนื่อยที่จะฟัง
“ไม่ได้เป็นไร แค่เหนื่อยๆ เบื่อ เซ็ง” หง่ะ มันเอาอีกแล้ว....
“เบื่อไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไร” ชิ ไอ้บ้า นอยด์รับประทานอีกแล้วนะ เมิงเบื่อกูก็เบื่อเหมือนกันแหล่ะ กูยิ่งเซ็งกว่ามึง เจออะไรบ้าๆ มาไม่รู้ตั้งเยอะแยะ ที่จริงอยากจะบอกมันเรื่องไอ้คิวพี่ชายมันเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่พูด... ผมไม่ใช่คนขี้ฟ้องอ่ะมั้งครับ ที่สำคัญเล่าไปแล้วไม่รู้มันจะช่วยอะไรได้มั้ย เลยขี้เกียจจะเล่า
“พรุ่งนี้ไปไหนรึเปลา?” เคนถาม คิดในใจ มันจะชวนกูไปไหนอีกเนี่ย... ไม่อยากไปเลย
“ก็...ว่าจะไปบ้านพี่” ผมแหลสด
“เหรอ... พี่คนไหนอ่ะ?”
“พี่บอล” ก็มีอยู่คนเดียวเนี่ยล่ะคับ คนที่ผมไปค้างด้วยได้
“อืม.....ไปทำไม?”
"...ไปค้างอะ"
หง่ะ มันพูดน้อยแบบแปลกๆ แฮะวันนี้ แถมขอวางสายเร็วมากด้วย
ผมนิ่งคิดว่ามันเป็นอะไร มันโกรธอะไรผมรึเปล่า แต่ก็นั่นแหล่ะ.... คิดเองไปก็ไม่ได้คำตอบ งั้นก็ช่างมันเถอะ
/
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับ ก็โกหกเคนไปงั้นๆ เผื่อมันชวนไปไหน หรือไม่ก็มันจะมาหาผม ผมขี้เกียจเผชิญหน้ากับมัน เพราะพักหลังๆ มาเนี้ย ดีกรีความร้อนแรงของมันพุ่งสูงขึ้นไงไม่รู้
จากนิ่งๆ กลายเป็นคนมากมาย หลายสิ่ง ผมเบื่อ
เบื่ออะไรที่มันมากเกินไป
สักตอนเที่ยงๆ โทรศัพท์บ้านดัง แม่อยู่ในครัว พ่ออยู่บนบ้าน ผมเลยเป็นคนที่ต้องไปรับสาย
“ฮัลโหล”
“.....................”
“ฮัลโหลล” ไม่ได้ยินรึไง ผมรัวคำพูดเดิมอีกสองสามครั้งก็เงียบ กำลังจะวางสาย แต่เสียงคุ้นๆ ดังขึ้นซะก่อน
“ไหนว่าจะไปบ้านพี่” อ่ะจ๊ากก เคนโทรมา ปกติมันจะไม่โทรเบอร์บ้านหาผมตอนกลางวัน ทำไมวันนี้โทรวะ
ผมซีดไปพักนึง คิดหาข้อแก้ตัวอย่างด่วนๆ
“ก็......กำลังจะออกไปแล้ว เพิ่งตื่นตอนสิบโมงเอง แหะๆๆ”
“เหรอ งั้นดีเลย เราผ่านมาแถวนี้พอดี พุแวะรับเราหน้า xxx หน่อยดิ”
อ๊ากกก ม่ายย มาทำไมไอ้บ้า นี่มันจงใจจับผิดชัดๆ
“อ่า เหรอ.... เคนจะไปไหนเหรอ?”
“ก็แวะมาซื้อของ พอดีผ่านมาเลยอยากเจอ” ขอบใจ
ผมเลยจำเป็นต้องไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมเสื้อผ้าไปค้างบ้านพี่บอลจริงๆ เง้อออ วันนี้ทำไมมันซวยจังเลยฟะเนี่ย
/
เคนยืนรอผมหน้าป้ายรถเมล์แถวๆ ปากซอยหน้าบ้านผมนั่นแหล่ะ พอรถมาเทียบข้างฟุตบาทมันก็ยิ้มกว้างขวางมาเลย ชิ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเก๊กแล้วเหรอมึง เมื่อก่อนไอ้นี่มันมัวแต่เก๊กเลยยิ้มน้อยมากๆๆๆ
“หวัดดี” มันทักผม
“ดี เคนจะไปไหนต่ออ่ะ?” ผมถามเหมือนจะไล่มันกลายๆ
“โห เพิ่งเจอหน้า ก็จะไล่กันแล้วเหรอ” มันอ้อน เวลานั่งอยู่ในรถมันชอบหันมามองผมทั้งตัว แล้วก็ไม่ชอบคาดเบลท์อ่ะคับ เงอะ เปลืองน้ำลายผมต้องเตือนมันอีกบ่อยๆ ไม่อยากเจอตำรวจเรียกหนิ
“ไม่ได้ไล่ ก็จะได้รู้ปลายทางไง” ผมบอก
“น้ำพุรีบไปบ้านพี่รึเปล่าล่ะ?”
“ก็... ไม่รีบมาก” ผมชอบพูดแบบรักษาน้ำใจคนฟังอ่ะคับ ทั้งที่อยากจะบอกว่า กูรีบ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง แหะๆ
“เหรอ งั้นไปซื้อหนังสือเป็นเพื่อนเราหน่อยดิที่ห้าง xxx” ไอ้เวร... หางานมาให้กูอีกแล้ว
ผมไม่รู้จะปฏิเสธเคนยังไง เห็นท่าทางมันร่าเริงดีก็เลยไม่อยากขัดศรัทธา อีกอย่าง... เราไม่ได้เจอกันบ่อย ถ้าไม่ไปเดี๋ยวมันน้อยใจ
ผมก็ขับรถไปจอดที่ห้าง... แล้วก็เดินซื้อของกับมัน ตามปกติ ไอ้เคนเวลาอยู่ต่อหน้าคนหมู่มากจะขี้เก๊กสุดๆ ผมก็ไม่ได้ว่ามันเรื่องนี้หรอก ไม่เหนื่อยก็ทำไป
สักตอนบ่ายแก่ๆ พี่บอลโทรมา (ผมโทรบอกพี่บอลไว้ก่อนมาแล้วว่าจะไปค้างด้วย)
“ฮัลโหล”
“เออ แกจะมาเมื่อไหร่?” พี่บอลถาม
“ก็....คงเย็นๆ อ่ะมั้ง”
“อืม เดี๋ยววันนี้เพื่อนพี่มาค้างด้วยนะ”
“ใครอ่ะ?”
“ไอ้ออต”
“พี่ออตโต้!”
เหอๆๆ ออตโต้เป็นฉายาคับ แต่ชื่อจริงๆ พี่ท่านคือ พี่เน เท่มากกก ผมแอบปลื้มอยู่ พี่บอลห่างกับผมหกปี(จบไปก่อนผมเข้า) เรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกัน แต่กลุ่มพี่แกจะเป็นเด็กแรงที่อยู่ห้องบ๊วยๆ อ่ะ
พี่บอลพี่ผมก็แรงใช่ย่อยเหมือนกัน ไปสักหลังตั้งแต่อยู่ ม.หก ลายพร้อยเลย มีแฟนก็เป็นเด็กพาณิชย์แต่งตัวเปรี้ยวๆ ชอบขี่มอไซต์เป็นกลุ่มเกะกะถนน แม่ผมอ่ะ ชอบบอกว่าอย่าไปคบไอ้พี่บอลมาก เดี๋ยวจะพากันไปในทางที่ไม่ดี
เพราะพี่บอลอ่ะคับ ชอบทำอะไรรุนแรง น่ากลัวอยู่เหมือนกัน ผมเคยเห็นรอยแผลตรงท้องแขน พอผมถามว่าไปโดนอะไรมา ทำไมแผลมันกลมๆ น่ากลัวแบบนั้น พี่บอลบอกว่าเครียด...เลยเอาบุหรี่จี้แขนตัวเอง เหอๆๆ
แต่ผมว่ากับผมพี่เค้าก็ดีนะ ดูแลได้อ่ะคับ
เมื่อก่อนพี่บอล กับไอ้ฟิวเนี่ย.... ผมสนิทด้วยมาก
แล้วสองคนนี้ก็เคยพาผมซ้อนมอไซต์หวิดตายมาแล้วด้วย
จนป่านนี้ผมก็ยังไม่กล้าบอกแม่เลยว่าผมเคยไปนอนสลบบนถนนมาแล้วกี่ครั้ง เหอๆๆ
/
วางสายจากพี่บอลปุ๊บ เคนมันถามทันทีว่าใครโทรมา
“พี่บอลอ่ะ บอกว่าให้รีบไปได้แล้ว” สะตออีกและผม เบื่อ ขี้เกียจอยู่อ่ะ ไปบ้านพี่ผมสนุกกว่า
“เหรอ งั้นกลับเลยก็ได้” ยะฮู้ว
“เคนจะให้เราไปส่งที่ไหนรึเปล่าอ่ะ?”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรานั่งรถเมล์ข้างหน้ากลับเอง” รถเมล์ตรงนี้มีหลายสายคับ อิอิ สบายผมดิ
“งั้นเรากลับนะ”
“เดี๋ยวเราเดินไปส่งที่รถ” เคนบอก
พอเดินมาถึงลานจอดรถ ผมก็ปลดล็อค แล้วบอกลาเคนตามปกติ
แต่พอเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!
H
........ให้เดาว่าอะไร จะมีคนทายถูกมั้ยน้อ อิอิ
-
โห........... มาต่อเถอะน้องขา
ค้างและเดาไม่ถูกอย่างยิ่ง :กอด1:
กำลังมันเลยอ่า
-
สงสัยเป็นตุ๊กตาเป้าขาด แปะรูปพุบนหน้า เพราะเคนได้ข่าวโยนดอกไม้เมื่อวาน :z2:
อยากอ่านต่อไวๆอ่า ชอบพุมากเลย :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เจอนายคิวเหรอ?
-
:pig4:
-
อะไรอ่ะ!...
เคนจะทำอะไรพุเหรอ
ค้างงงงงงงงงงงงงงง
คุณไรท์เตอร์มาต่อด่วน ด่วนคร้า
:z3:
-
/
ก็ไอ้เคนดิคับ มันแทรกตัวเข้ามาเบียดเบาะที่ผมกำลังนั่งอยู่ จนตัวผมเนี่ย ต้องกระเด็นไปค้างเติ่งอยู่ตรงเบรกมือ ผมตกใจมองหน้าเคน เห็นมันจ้องผมตาเป็นมันเลย....
บอกตรงๆ กลัวอ่ะ มันจะทำอะไรเนี่ยยย ใจผมเริ่มสั่นกึกๆ สิคับ ได้แต่เกร็งตัวจ้องตามันอย่างไม่ลดละ เพราะผมกลัวว่าถ้าคลาดสายไปจากมันแล้ว ผมจะหนีหรือป้องกันตัวไม่ทัน
ผมค้างท่านั้นอยู่นาน จนเหน็บกิน ส่วนไอ้เคนก็มองผมเงียบๆ อยู่แบบเดิม ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดจนทนไม่ไหว เลยถามมันด้วยเสียงติดสั่นๆ ว่า
“จะทำอะไรอ่ะ"
".........." นิ่ง....
"เคน ออกไปนะ” กูจะกลับแล้วโว้ย
“.......................” เงียบ มองๆๆๆ มองอยู่ได้ ไอ้บ้า กูกลัวนะ
“เราบอกให้ออกไปไงเคน” อ๊ากก กูบอกให้ออกไปทำไมมึงยิ่งเอนตัวเข้ามาวะเนี่ย กรูจะหงายหลังอยู่แล้ววววว
“ไม่ออกเราโกรธจริงๆ ด้วย!!” ผมยกศอกดันเคนไม่ให้โน้มหน้าเข้ามาใกล้มากกว่านี้
แต่ในที่สุดผมก็ฝืนแรงมันไม่ไหว ไอ้เคนจับแขนผมดึงไว้ไม่ให้หงายหลัง แล้วมันก็ก้มหน้าลงมา
“อย่า!” ผมหันหลบทัน แต่ก็โดนจมูกและปากซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอ ผมกลัวมันสุดๆ เลย
จะมาทำอะไรในนี้วะ ลานจอดรถนะคับพี่น้อง แล้วก็ไม่ได้มิดชิดปลอดคนอะไรขนาดนั้น แถมตอนนี้มันยังไม่ได้ปิดประตูรถด้วย คือมันยังวางขาข้างนึงอยู่นอกรถอ่ะคับ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ มันเกร็งไปหมดแล้วทั้งตัว แถมเหน็บยังกินขาอีก โคตรทรมานเล๊ยยย
จังหวะนั้นไอ้เคนก็เอื้อมมือไปกดให้เบาะเลื่อนไปด้านหลังจนสุด แล้วมันก็แทรกเข้ามาในรถแบบเต็มตัว
เคนปิดประตู แล้วลากผมมานั่งบนตักมัน
“อย่าเคน... จะทำอะไร เรากลัว”
“เชื่อใจเรา ไม่ต้องกลัว...” มันพูดปลอบผมเสียงอ่อน แล้วกดท้ายทอยผมให้มารับจูบที่ปากเบาๆ
จากลิปคิส ก็กลายเป็นดีพคิส... ผมเจอลิ้นหยุ่นๆ ของมันกวาดควานไปทั่วโพลงปาก ตัวผมมันเหมือนคนไร้กระดูกสันหลังไปแล้ว ไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือขึ้นมาห้าม
เคนมันจูบผมเหมือนจะเอาให้ผมขาดอากาศหายใจตายอย่างงั้นอ่ะ...
พอถอนปากได้ มันก็ถลกเสื้อยืดผมขึ้นจนถึงคอ
“เคน พอเถอะ อะ” ไม่ทันขาดคำ เคนมันก็ก้มหน้าแตะปลายลิ้นที่ยอดอกของผม... อีกข้างมันก็ใช้นิ้วชี้สะกิดเบาๆ ผมรู้สึกเสียวจนขนลุก อยากให้มันหยุดแต่ไม่รู้จะทำยังไง มันมืดแปดด้านไปหมด เหงื่อก้แตกซิกเพราะยังไม่ได้สตาร์ทเครื่อง เปิดแอร์ (สุดๆ ของความอึน)
ผมเจอเคนรุกรานด้วยลิ้นและริมฝีปาก มันทั้งขบทั้งดูดยอดอกผมจนแฉะไปหมดทั้งสองข้าง
นี่ผมจะยอมให้มันมาทำอะไรแบบนี้ในลานจอดรถจริงๆ อ่ะเหรอออ
ไม่เอ๊าาาาาา
/
“เคน เดี๋ยวมีคนมา พอแล้ว ไม่เอา” พอผมคิดได้แบบนี้ เรี่ยวแรงไม่รู้มันกลับมาตอนไหน ผมพยายามดันหน้ามันออกมา แล้วก็พยายามจะเปิดประตูรถออกไปด้วย
“ทำไมอ่ะ พุไม่รักเราเหรอ?” คำถามนี้อีกแล้ววว
“เราเป็นแฟนกันนะ ทำแบบนี้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”
“ก็นี่มันที่จอดรถ” ผมพยายามยกเหตุผลมาอ้าง
“ที่ไหนก็ไม่เห็นว่าพุจะยอมเราเลย... ทำไมทีคนอื่นทำได้แล้วเรา ‘ที่เป็นแฟนพุ’ ถึงทำไม่ได้?” ผมขมวดคิ้วตามที่มันพูด คนอื่นที่ไหนวะ ตอนนี้กรูก็คบมึงคนเดียว
“ที่เราไม่พูดอย่านึกว่าเราไม่รู้ว่าพุเคยทำอะไรเอาไว้......เราเคยบอกพุไว้ว่ายังไง จำได้มั้ย?” หง่ะ ซีดสิผม จะให้กรูจำอะไรได้วะ ก็มึงอ่ะ พูดน้อยซะเมื่อไหร่ เรื่องนั้นเรื่องนี้ เยอะแยะไปหมด
“เราบอกว่า อย่านอกใจเรา... จำได้มั้ย?” สะอึกเลยคับ เจอประโยคนี้เข้าไป
เคนจ้องตาผม นัยน์ตาเขม็งวาววับ หง่ะ....หาทางเอาตัวรอดสิผม ยิ่งอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วย
“จำได้ดิ เราไม่ได้นอกใจเคนเลยนะ คนอื่นเราก็คบแบบเพื่อน ไม่ได้คิดอะไร”
“เหรอ? งั้นจะให้เราพูดชื่อคนที่พุนอกใจเราไปคบกับมันไหม?” ตายๆๆ รู้ชื่อเลยเหรอวะ
รู้อะไรมากน้อยแค่ไหน....อ่ะๆๆ หรือว่าไอ้คิวมันเอาเรื่องแย่ๆ ของผมในโรงเรียนไปบอกเคนหมดแล้ว
เง้อออ....งั้นก็จบกันสิ ชีวิตวัยรุ่นของผม.....ม่ายยย
“เคน...คือว่า มันไม่ใช่อย่างงั้น เราแค่คุยด้วยเฉยๆ แบบเพื่อน ไม่ได้มีอะไรกันซ... อ๊ะ!” จบคำ มันมาอีกแล้วคับ ฝ่ามือมรณะ กำรอบคอผมเลยเนี่ยยย ตายแน่แล้วววันนี้ ยังไม่ได้บอกที่บ้านให้เตรียมวัดไว้เลย
ผมตกใจยกมือมาจับมือเคนพยายามจะดึงออก เพราะมันกำแน่นจนผมแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว
“อย่ามาโกหก!” เคนมันพูดเสียงต่ำ แบบคนกำลังกัดฟันอ่ะคับ
“ฮึก..เรา เจ็บ...เคน” ผมกลัวมันจนน้ำตาไหล รู้สึกปวดแน่นที่คอไปหมด หน้าและปากเริ่มชาๆ เหมือนใกล้จะขาดอากาศแล้วจริงๆ
“เจ็บใช่ไหมพุ? พุเจ็บ แล้วเราอ่ะ เราสิเจ็บยิ่งกว่าเป็นร้อยเท่า!”
“ฮือ....เรา หายใจไม่..ออก.....เคน เราขอโทษ....”
“รู้ตัวก็ดี พุไปมีคนอื่นแล้วเราล่ะ เคยนึกถึงใจเราบ้างไหม ว่าเราจะรู้สึกยังไง!”
“ฮืออ เราจะไม่ทำอีกแล้ว เราขอโทษ เคน... เราผิดไปแล้ว” ผมปล่อยโฮออกมา กลัวมันจับใจ ก็มันจะฆ่าผม
“สำหรับเรามันไม่มีครั้งที่สามนะน้ำพุ” เสียงเคนอ่อนลง พร้อมกับแรงบีบที่คอผ่อนลงไปด้วย ผมสะอึกสะอื้นร้องไห้พลางสูดลมหายใจลึกๆ เข้าปอด
“อย่าร้องไห้ ก็พุนอกใจเราเอง เลยต้องเจอแบบนี้” เคนมันปล่อยมือออกจากคอผมแล้วดึงผมเข้าไปกอด ผมซุกหน้าลงร้องไห้กับไหล่มัน ทั้งที่กลัวเคนจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“รู้มั้ย พุสำคัญกับเรามากนะ ถ้าเปรียบก็เหมือนเป็นแขนขวาของเราเลยมั้ง พุลองคิดดู ถ้าหากว่าแขนขวาของเรามันเกิดเน่าขึ้นมา ก็มีอยู่ทางเดียว เราต้องตัดมันทิ้ง... แต่เราก็ต้องเจ็บปวดทรมานไปตลอดชีวิตที่ต้องขาดมันไป พุอยากให้เราเป็นแบบนั้นมั้ย? อยากให้เราเจ็บมั้ย?”
“ฮึก ไม่...ไม่อยาก” เปรียบเทียบบ้าอะไรของมัน ฮืออ
“ถ้าไม่อยากก็อย่าทำกับเราแบบนี้อีก ไม่งั้นเราจะไม่ให้อภัยพุอีกแล้ว” เคนพูดเสียงนิ่ง ผมรู้สึกว่ามันยกมือลูบหัวลูบหลังผมเบาๆ ตลอด
แต่ไม่ว่ามันจะทำอ่อนโยนแค่ไหน ผมก็กลัวมันอยู่ดี
/
เคนกลับไปแล้ว แต่ผมยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมในรถ มือผมสั่นจนไม่สามารถขับรถตอนนี้ได้... ผมเอาแต่คิดวนเวียนว่าจะทำยังไงกับเคนดี ตอนนี้มันคงรักผมเข้าไปแล้ว และที่มันเคยบอกว่าจริงจัง..... มันจะจริงจังแบบไหน แค่ไหน?
ถึงขั้นเกือบฆ่าผมตายแบบนี้เลยรึเปล่า
ไม่น่าเลย.... รู้งี้ไม่น่าตอบตกลงเป็นแฟนมันซะก็ดี
ก็ใครจะไปรู้ว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ ที่ผ่านมาไม่ใช่ผมไม่เคยเล่าว่าเจอเพื่อนกอด หรือหอมแก้ม แต่ตอนที่ผมเล่าให้มันฟังก็แค่ตอบโต้กันเล่นๆ ผ่านสายโทรศัพท์เวลาที่มันชอบพูดให้ผมหึง แต่พอออกมาเจอกันข้างนอก เราจะไม่ค่อยพูดเรื่องซีเรียสหรือเรื่องส่วนตัวกันสักเท่าไหร่ ผมก็เลยไม่ค่อยเห็นเวลามันโกรธจัดหรือโมโหจัด ว่าเป็นยังไง
ซวยจริงๆ จะบอกเลิกตอนนี้ก็ไม่กล้าด้วย
เลิกแล้วจะหาเหตุผลอะไรไปบอกเคน พูดตรงๆ ผมกับเคนเราไม่เคยทะเลาะกันเลยตั้งแต่คบกันมาเกือบปี
ส่วนมากก็แค่งอนกันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เดี๋ยวก็หาย
ผมจะทำยังไงดี
/
ระหว่างที่ใจผมกำลังสั่นกลัวอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ฮ...ฮัลโหล......” ผมรีบรับสาย เพราะตกใจกับเสียงของมัน
“ไงจ๊ะที่รัก โดนไปเยอะเหรอ เสียงสั่นเลย”
อ่ะ
“ไอ้เชี้ยคิว!!” ผมตวาด ขอบตาร้อนผ่าวไปหมดเลย ผมกลัว
“มึงทำแบบนี้ทำไม ฮึก...ฮือ มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่รึเปล่า เคนโกรธกูแล้ว” ผมกลั้นต่อไปไม่ไหว พร้อมกับน้ำตาผมไหลลงมาอีกครั้ง ผมโกรธมัน ผมเกลียดมัน เกลียดๆๆๆ ไอ้คิว เป็นเพราะมันเอาเรื่องของผมไปบอกเคน เคนเลยโกรธผมจะฆ่าผมเกือบตายอยู่เนี่ยยย
“โอ๋ ร้องไห้อยู่เหรอครับคนดี อันที่จริงคิวก็ไม่อยากทำกับน้ำพุแบบนี้หรอก แต่น้ำพุไม่ยอมรับข้อเสนอของคิวเองนี่”
“ไอ้.....!!” ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงดี
“ฝันไปเถอะมึงไอ้เลว ให้ตายกูก็ไม่ยอมให้มึงทำ!!”
“กูเลว มึงมันก็ไม่ต่างกันหรอก ร่านๆ อย่างมึงต้องคู่กับกูถึงจะถูก”
เจอคำนี้เข้าไปโกรธจัดจนพูดอะไรไม่ออกเลยคับ มันว่าผมร่าน มันมีสิทธิ์อะไรมาว่าผมแบบนี้
“กูจะบอกอะไรให้เอาบุญนะน้ำพุ กูยังไม่ได้บอกเคนว่ามึงเคยเป็นแฟนไอ้เอ็มหรอก กูบอกแค่ว่ามึงกิ๊กกับใครในโรงเรียนบ้างก็แค่นั้น.... นับไปนับมา ขนาดว่ากูคัดแต่ตัวเด็ดๆ แล้วยังได้ตั้งสามสี่คนแหน่ะ ไอ้เคนมันเป็นพวกมั่นใจในตัวเองสูงมาก พอเจอหยามน้ำหน้าแบบนั้นมันก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา มึงอยากให้มันโกรธยิ่งกว่านี้ไหมล่ะ เดี๋ยวกูจะจัดให้” ไอ้คิวพูดเสียงเยาะเย้ย... ผมยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีก
“ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก!” ถึงผมจะตาย ก็ขอตายเองดีกว่าที่จะต้องตายด้วยน้ำมือไอ้คิว ไอ้เพื่อนชั่ว
“ไม่เสือกได้ไง ก็มึงเป็นว่าที่เมียกู กูก็ต้องเสือกดิ”
“ไอ้เชี้ยยย กูไม่ใช่ว่าที่เมียมึง”
“หึ ยอมกูง่ายๆ ดีกว่าน้ำพุ มันก็แค่เซ็กซ์ มึงจะกลัวอะไรวะไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย ทำกี่ทีก็ไม่ท้องหรอก หรือว่ามึงอยากให้กูรับผิดชอบ จะเอางั้นก็ได้นะ”
“......................” ผมโกรธจนตัวสั่น นี่มันเห็นผมเป็นตัวอะไรเนี่ยยย
“หรือมึงอยากจะคบไอ้เคนต่อ กูก็ไม่ว่า เห็นไหม ถ้ามึงยอมกู ทุกอย่างก็แฮปปี้ แถมมึงยังได้กูเป็นผัวตามนิสัยร่านๆ ของมึงอีกคน มีแต่คนอยากได้กูนะมึง กูเลือกมึงอ่ะ ดีแค่ไหนแล้ว มีแต่ได้กับได้ แล้วมึงจะทำกระแดะไม่ยอมไปทำไมวะ” ”
“เชี้ยยยย มีแต่คนอยากได้เหรอ ถ้างั้นทำไมมึงไม่ไปเอาเค้าอ่ะ มายุ่งกับกูทำไม”
“ก็กูอยากยุ่ง กูหมั่นไส้มึงมานานละ มึงแมร่งเหี้ย ชอบหลอกให้คนรักแล้วก็ทิ้ง” ชิ รู้ดีจริงนะมึง งั้นมึงก็จะหลอกฟันกูแล้วก็ทิ้งล่ะสิใช่ไหม กูไม่ยอมหรอก
/
ผมเบรกอาการปากพล่อยของมัน เพราะลองคิดๆ ดูที่มันพูดว่าเลือกผม ที่จริงผมก็เคยเห็นมันคบกับน้อง(หลายคน) ใน รร. แล้วมีเหตุผลอะไรที่มันจะมาเอาผม ทั้งที่มันก็มีตัวเลือกตั้งเยอะตั้งแยะ มันอยากแก้แค้นผม? เงอะ ผมไม่เคยทำอะไรให้มันสักหน่อย หรือว่ามันโกรธที่ผมหลอกเคน..... ถ้างั้นก็บอกเคนไปเลยสิ จะกั๊กไว้ทำไม
ให้เคนเลิกกับผมไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ.... คนบ้าอะไรวะ ยอมให้น้องตัวเองโดนหลอก เพื่อให้ได้ x กับผู้ชาย บ้าแล้ววว
“มึงชอบกูเหรอคิว?” ก็แค่อยากถาม อยากรู้ว่ามันคิดยังไงกับผม
“ฮะ ฮ่าๆๆๆ กูเนี่ยนะชอบมึง ไอ้ควาย เอาสมองส่วนไหนคิดวะ” มันระเบิดหัวเราะเยาะเย้ยซะเต็มเสียง
“ถ้ากูชอบมึงจริง กูคงไม่ยอมให้มึงคบกับไอ้เคนหรอก หึ ถามแบบนี้แสดงว่ามึงแอบชอบกูอยู่ใช่ป่ะ?”
“แล้วถ้ากูชอบมึงล่ะ?” ผมลองเล่นกับมันดู ท้ามัน ดูซิว่าจะตอบยังไง.... ถ้ามันไม่ชอบผม ....ก็แล้วไป หาทางอื่นเอา
แต่ถ้าชอบ ผมถือไพ่เหนือกว่ามันแน่ ผมจะทำให้มันไม่กล้าเอาเรื่องของผมไปบอกกับเคนอีกเลย
“หึ มึงอย่ามาตอแหลดีกว่า” ไอ้คิวว่า
“กูพูดจริง..... กูเคยชอบมึงตอน ม.สี่ แต่เห็นว่ามีคนมาจีบมึงเยอะ กูเลยไม่กล้า” อันนี้ผมพูดความจริง... ตอนนั้นยังไม่รู้จักเคนเลย แล้วคิวมันก็หล่อดี มันเป็นลูกพี่ลูกน้องคนละนามสกุล หน้าตาไม่ค่อยเหมือนกันหรอกไอ้คิวจะเข้มกว่าเคน ตี๋น้อยกว่า แถมเรียนเก่งด้วย เสียแต่บุคลิกดูอันตรายสำหรับผมมากไปหน่อย
“แล้วตอนนี้ล่ะ มึงยังชอบกูอยู่ป่ะ?” ไอ้คิวถาม ผมอยากเอาชนะมัน เลยตอบไปแบบไม่ต้องคิดเลยว่า
“ชอบ”
“พิสูจน์สิ พูดเฉยๆ แบบนี้กูไม่เชื่อหรอก มึงมันมารยาร้อยเล่มเกวียน” มึงสิมารยา
“จะให้ทำยังไง ถ้าให้ไปนอนอ้าขาให้มึง กูไม่เอาด้วยหรอก กูไม่เคย แล้วก็ไม่อยากทำด้วย”
“ฮะๆๆ... อย่าบอกนะว่ามึงยังเวอร์จิ้นอยู่ ไอ้เอ็ม กับไอ้เคนยังไม่ได้มึงอีกเหรอ?” มันทำเสียงประหลาดใจใหญ่ หนอย.......
“ไม่เชื่อมึงก็ไปถามไอ้พวกนั้นดูดิ กูยังไม่เคยมีอะไรกับพวกมัน” เห็นกูง่ายนักรึไง...ชิ
“งั้นกูขอเปิดซิงมึงคนแรก” ฝันไปเถอะ รอชาติหน้าตอนบ่ายๆ ไปละกันมึง ไอ่-ส้นตรีน!
“กูยังไม่พร้อมว่ะ แค่นี้ก่อนนะคิว จะค่ำแล้วกูต้องรีบไปบ้านพี่กู” ผมทำเป็นพูดดีกับมัน ที่จริงจะได้ดูปฏิกิริยามันไปด้วยว่ายังจะหาเรื่องผมต่อหรือเปล่า
“พี่ที่ไหนวะ... มึงลูกคนเดียวไม่ใช่เหรอ?”
“พี่บอลอ่ะ ญาติกู”
“ไปทำไมวะ”
“ไปค้าง”
“เหรอ บ้านพี่มึงอยู่แถวไหน?”
“ถามทำไม?”
“กูจะไปหามึง”
H
.......ใครจะเป็นพระเอกตัวจริง?
เราเคยเจอประเภท นาย ก พาแฟน คือ นาง ข มา xxx ที่บ้าน แล้ว นาย ค ซึ่งเป็นน้องชายของ นาย ก ก็ขอ xxx นาง ข ต่อจากพี่มัน
เหอะๆๆๆ ไอ้คิวก็ครือๆ กันล่ะนะ :z2:
-
ต่อด่วนเลยครับ ชอบอ่ะ
อยากอ่านต่อๆๆๆ
-
:a5:
-
คิว อย่ามา XXX กับน้ำพุุนะะะะะ
-
โอ้วววววววววว
เคนก็น่ากลัว รักแรงหึงแรง แต่คิวนี่ชั่วเลย
ส่วนน้ำพุ พี่ไม่วิจารณ์ ฮ่าๆ เดี่ยวน้องพุงอนไม่เขียนมาให้อ่าน โฮะๆ
รุ้แต่เรื่องนี้มันมาก..............
รออ่านอยู่นะคะ
-
ที่เคยทายว่าพี่คนที่เก็บกระเป๋าตังค์พุบนรถเมย์ได้เป็นพระเอกเนี่ย
ยังจะใช่อยู่มั๊ยเนี่ย... :เฮ้อ:
ไรท์เตอร์คะ เมื่อไหร่จะเฉลยซักทีอ่ะ
ค้าง....อีกแล้ว
:z3:
-
พึ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้สนุกดี แต่เรื่องเริ่มเครียดมากล่ัะ
มีเพื่อนคนนึงเคยตกอยู่ในสถานการเดียวกับพุเลย
อ่านแล้วเลยลุ้นๆว่าจะเ้ป็นไงต่อ
เป็นกำลังใจให้น๊า
-
อ่านต่อๆๆๆอยากอ่านอีกอะ
-
ทั้งคิว ทั้งเคน น่ากลัวทั้งคู่ อยู่ห่างๆไว้ดีกว่า
-
/
มาก็ดีจะได้เคลียร์กับไอ้คิวให้เป็นเรื่องเป็นราวไป ผมไม่ชอบสถานการณ์ที่ตัวเองต้องตกอยู่ใต้กำมือของใคร
โดยเฉพาะไอ้เลวคิว
ผมขับรถไปจนถึงบ้านพี่บอล ตอนนี้สมาชิกของบ้านมีลุงผม ป้าผม พี่โบ(พี่สาวพี่บอล) พี่บอล แล้วก็พี่เบียร์(พี่เบียร์เป็นลูกของป้าผมอีกคนที่มาอาศัยอยู่ที่นี่)
ผมไม่ได้เจอพี่เบียร์นานแล้วนะเนี่ย ยังซึนแดรกเหมือนเดิมเลย
พอเราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันความสัมพันธ์มันก็ยิ่งลดลงๆ อ่ะคับ พี่เบียร์มันไม่ค่อยสนใจใคร ทำตัวเอกเทศ ผมเพิ่งเห็นว่ามันมีช้อปเปอร์ขับแล้ว สวยดีเหมือนกัน
อยากนั่ง แต่ผมยังไม่กล้าคุยกับพี่เบียร์เท่าไหร่ เค้าชอบนิ่งเฉยถามคำตอบคำ มนุษยสัมพันธ์แย่ ผมเลยสนิทกับพี่บอลมากกว่า
พอเข้าไปในบ้านก็หวัดวงหวัดดีผู้ใหญ่แล้วก็แย่งอินเตอร์เนทลุงผมเล่น ฮ่าๆๆ จนกระทั่งตอนค่ำๆ พี่ออตโต้ก็มา... แต่งตัวแนวได้ใจผมสุดๆ อิอิ พี่เค้าเป็นเกย์ด้วย คิง!
พักหลังๆ ทำไมผมมองแต่คิงหว่า ตอน ม.สามผมยังมองเด็กน่ารักอยู่เลย แล้วคนที่เป็นแฟนคลับผมส่วนมากก็ไม่ใช่คิงด้วย -*- รู้สึกตัวเองความชอบไม่ค่อยเสถียรเลยแฮะ จนป่านนี้ผมยังงงๆ ตัวเองอยู่เลยว่าเป็นอะไรกันแน่
“หวัดดีคับ” ผมผงกหัวทักพี่แก...เราพอจะรู้จักกันอยู่บ้างเลยไม่ต้องพิธีมาก
“อ้าว มาได้ไงเนี่ย?”
“ขับรถมา”
“โห มีรถขับแล้วเหรอวะ บ้านรวยว่ะ”
“.........แหะ รถพ่อพุอ่ะ” พ่อให้รถผมใช้ ส่วนตัวเองใช้รถหลวง เอิ๊กส์ เพราะฉะนั้นบ้านผมฐานะปานกลางคับ
“เรียนจบแล้วดิ เค้าประกาศผลเอ็นท์ยัง?”
“อีกสองสามวันครับ” แหง่ะ พูดถึงผลเอ็นท์แล้วแอบกลัวได้อยู่มหาลัยเดียวกับไอ้เคนจริงๆ มันเลือกที่เดียวกับผมด้วยอ่ะ อันดับ 1 ถ้าได้อยู่ที่เดียวกันจริงคงสยองน่าดู
“เฮ้ย น้ำพุไปแดรกหมูกระทะกันป่ะ?” พี่บอลเดินมาชวน
“ที่ไหนอ่ะ?”
“ใกล้ๆ เนี้ย เดี๋ยวซ้อนมอไซต์ไอ้ออตไป”
“นึกว่าซ้อนพี่บอล”
“ทำไม ไม่อยากนั่งไปกับพี่เรอะไอ้วอก” วอกบ้านพี่สิ
“ก็พี่บอลเคยพาพุรถล้ม” ยังฝังใจไม่หาย ผมกลิ้งไปสลบคาใต้ท้องรถกระบะเพราะพี่เลยยย ดีที่ไม่ดับเป็นผีเฝ้าถนนก่อนวัยอันควรไปซะก่อน
พวกเรานั่งมอไซต์ซ้อนสามไปร้านหมูกระทะใกล้บ้านพี่บอล พวกเค้ากินเบียร์กัน ผมก็กินด้วย เพื่อไม่ให้แปลกแยก
ผมถามว่าทำไมไม่ชวนพี่เบียร์มาด้วย พี่บอลบอกว่าชวนแล้วมันไม่มา ติดเล่นดนตรีอยู่ร้านอาหารหน้ามหาลัย xxx
เงอะ บุคลิกขวางโลกแบบนั้นไม่น่าจะทำงานเป็นนักดนตรีได้ แต่พี่ผมมันก็ชอบเพลงเพื่อชีวิตอ่ะ มันก็ไปทำงานพิเศษแบบที่ตัวเองชอบแล้วก็ทำได้ดี ก็คงโอเคล่ะมั้ง
พี่เบียร์ชอบ ปู พงศ์สิทธิ์ มากกก ตอนแรกผมไม่สนใจเค้าเลยนะ แต่พอลองฟังตาม...โอ้โหเฮะ เสียงดี ร้องเพลงเพราะจริง
ผมก็เลยชอบพี่ปูด้วยอีกคน แหะๆๆๆ ผมเป็นแฟนคลับพี่ปูนะคร้าบบบ
/
นั่งกินควันโขมงได้สักพัก มือถือสั่น ไอ้คิวโทรมาและ
“ชิ โผล่หัวมาซะดึกเลยนะมึง” ผมด่ามัน ตอนนี้ก็สามทุ่มได้แล้ว ถอดใจจะรอมันตั้งแต่ออกมากินหมูกระทะและ
“กูก็มีธุระบ้างสิวะ แล้วนี่มึงอยู่ไหน กูอยู่หน้าบ้านพี่มึงแล้วเนี่ย” มาจริงฟร่ะ...
“สัด กูอยู่ร้านหมูกระทะ”
“อ้าว ไมไม่รอวะ”
“ก็มาดึกเองช่วยไม่ได้”
“ร้านอยู่ไหนบอกมา”
“กล้าเหรอ พี่กูอยู่”
“กลัวเหี้ยไรล่ะ” ก็ไม่มีใครรู้กรูเป็นเกย์น่ะสิ ควาย
ญาติผมมีแค่ไอ้ฟิวคนเดียวที่รู้ พี่บอลถึงจะเคยเจอเคนแล้ว แต่ผมบอกไปว่าแค่เพื่อน (ตอนนั้นยังไม่เป็นแฟนกันหนิ)
ส่วนแม่ผม ถึงจะรู้ว่าเคนแฟนผม แต่เค้าไม่เชื่อว่าผมจะเป็นเกย์จริง...
คือจะบอกว่า... ผมเองก็ยังไม่ค่อยจะเชื่อตัวเองเลยอ่ะคับแม่!
ครั้งแรกที่เคนมาบ้านผม แม่ผมก็มองมันแบบพิจารณาเพราะแม่เคยถามผมว่าโทรหาใครทุกวัน (เมื่อนานมาแล้ว ตอนจีบเคนใหม่ๆ) ผมก็บอกไปตามตรงว่าเป็นผู้ชาย น่ารักมากก ชื่อเคน แม่ก็หาว่าผมบ้า ไปชอบอะไรผู้ชาย แกบ้ารึเปล่า แต่ผมก็ยืนยันว่าคนนี้สเปค
แม่ก็ยิ่งทำหน้าเอือมเข้าไปใหญ่ บอกว่าผู้หญิงไม่มีชอบเลยรึไง มันเป็นไปไม่ได้ เป็นแฟนกันเดี๋ยวก็เลิกกัน
ตอนนั้นผมไม่เชื่อ ตอนนี้ผมก็ไม่เชื่อ... เพราะทำยังไง ผมก็ยังชอบผู้ชายอยู่ แม้ว่าจะไม่ใช่เคนแล้วก็เหอะคับ
แม่ผมรู้ความเคลื่อนไหวของผมหมดแหล่ะ รู้ด้วยว่าผมเบื่อ ผมรำคาญเคนแล้ว
เค้าเลยทำหน้าแบบว่า...... ไอ้คนนี้เหรอที่ตามกวนลูกเราไม่ได้หลับไม่ได้นอนแทบทุกคืน เหอๆๆ(โทรศัพท์อ่ะคับ)
แม่ผมแอบดีใจนะที่ผมเลิกชอบเคนได้แล้ว แถมพูดให้รีบเลิกๆ กันซะด้วย.... แม่อ้ะ คนแบบเคนหาไม่ได้ง่ายๆ นะ ทุกอย่างดีหมด ยกเว้นนิสัยมันอ่ะคับ อย่างเดียวเท่านั้นนน....ที่ผมไม่ชอบ
จะบอกว่าตัวเองเกย์ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ไม่ถูกซะทีเดียว ผมก็ยังชอบมองผู้หญิงสวยๆ อยู่ แต่แค่จะไม่เป็นแฟนด้วย ผมไม่ชอบน้องตุ๊ด แต่ผมชอบแกล้งแล้วก็คุยกับพวกเค้านะ สนุกแล้วก็ตลกดี ผมชอบผู้ชายน่ารัก แต่พอเอาเข้าจริง ผมเลือกจีบคนหล่อ
รู้สึกสับสนตัวเองสุดๆ เลยแฮะ
/
“เออ งั้นก็มา” ผมบอกทางมาที่ร้านให้ไอ้คิว ผมไม่ได้ปิดว่าตัวเองเป็นอะไร พี่บอลรู้ก็ดีจะได้ช่วยผมซัดไอ้คิวให้เละเทะกันไปข้าง ยิ่งพี่ออตโต้อยู่ ไอ้คิวคงไม่กล้าทำอะไรผมแน่ แจ่มจริงๆ
“ใครโทรมาวะ” พี่บอลซดเบียร์ไปอึกแล้วถาม
“เพื่อนชื่อคิวอ่ะพี่บอล มันจะตุ๋ยตรูดพุ พี่บอล พี่ออตโต้ช่วยพุด้วยนะ” ผมขอพี่ผมช่วย มีแบ๊คไว้ก่อนเป็นดีใช่ป่ะคับ
“มันจะมาที่นี่เหรอ?” พี่ออตโต้ถาม
“ครับ กำลังมา”
“มันเป็นเกย์เหรอ ให้ไอ้เหี้ยนี่จัดการดิ” พี่บอลพยักเพยิดไปที่พี่ออตโต้
“มันหล่อป่ะล่ะ ไม่หล่อกรูไม่เล่น” พี่ออตโต้พูดยิ้มๆ หึหึ ผมกลั้นขำไม่อยู่ พอนึกอะไรเลวๆ ขึ้นได้ว่า ไอ้คิวมันต้องโดนมอบโชคหนักแน่ๆ คราวนี้
“หล่อพี่ ตอนอยู่ รร. คนจีบเพียบ” ผมตอบ แล้วทั้งโต๊ะก็มองแล้วก็ยิ้มยักคิ้วแบบรู้กัน
“แล้วน้ำพุอ่ะ มีคนมาจีบแกเยอะไหม?” พี่บอลถาม
“ก็บ้าง แต่พุมีแฟนแล้ว”
ผมยอมเล่าเรื่องที่ไอ้คิวข่มขู่จะเปิดโปงผมให้แฟนผมฟังกับพี่บอล พี่ออตโต้ พี่เค้าต้องเข้าข้างน้องชายอย่างผมอยู่แล้ว แล้วพี่ออตโต้ก็บอกจะช่วยผมด้วย... ถึงแม้เรื่องนี้จะทำให้พี่เค้ารู้ว่าผมเป็นเกย์ก็เหอะ รู้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ไอ้คิวมันหายไปจากสารบบชีวิตผมก็พอ
หึ ตายแน่มึงไอ้คิว อยากเอากู มึงก็โดนเอาก่อนละกัน ไอ้ควาย ทีนี้ล่ะลืมไม่ลงแน่... ทำกูแสบดีนัก
"อ้าว ไอ้หน้าตี๋นั่นแฟนแกเหรอวะ?" ผมบอกพี่บอลละว่าแฟนผมคือเคน
"งืม" ตี๋แต่หล่ออ่ะ
"ตอนแรกนึกว่าชอบหมวย" ผมยิ้มแห้งๆ ตอบ พี่บอลเค้าไม่ซีเรียสเรื่องแบบนี้อยู่แล้วล่ะคับ
"เป็นเหมือนกันก็ไม่บอก ถ้าเบื่อแฟนก็มากิ๊กกับพี่ได้นะ" เง้อ พี่ออตโต้ เปิดทางงี้อย่านึกว่าผมไม่กล้านะ...
"ลามปามไอ้สัด นี่น้องกูๆ" พี่บอลฟาดกบาลเพื่อนไปทีนึง แหะๆๆ
/
ไอ้คิวโผล่หัวมาในเวลาต่อมา... ผมดูสีหน้าพี่ออตโต้แล้ว ก็เห็นพี่เค้าพอใจไอ้คิวอยู่นะ ก็มันหล่อจริงหนิ หุ่นดีด้วย
พี่ออตโต้เบนหางตามายักคิ้วข้างเดียวใส่ผม เป็นทำนองว่า.....ไอ้นี่เสร็จ โดนแทะเหลือแต่กระดูกแน่
ดีพี่
เล่นมันให้หนักๆ เลย มันขู่ผม ทำให้ผมร้องไห้ ทำให้เคนโกรธผม ทำให้เคนบีบคอผมเกือบตาย
........สมควรแล้ว...ทำให้มันเจ็บ ทำให้มันอับอายได้เท่าไหร่ยิ่งดี
“นี่พี่กู พี่บอล กับพี่ออตโต้” มาถึงมันก็มายืนซ้อนหลังจับพนักเก้าอี้ผม ผมเลยแนะนำมันให้รู้จักพี่ผม กับว่าที่ผัวมันในอนาคต
“หวัดดีคับ” ไอ้คิวพูดเฉยๆ ไม่ไหว้ พี่บอลมองตาขวางที่เห็นมันไร้มารยาท ก็พี่ผมแก่กว่ามันตั้งหกปีนะ
“มีแต่ปาก ไม่มีมือรึไง” พี่บอลว่า
“พี่ก็มองดูดิ หรือว่าตาไม่มี?” ไอ้นี่แรง... ผมเห็นพี่ออตโต้จับแขนพี่บอลไม่ให้อารมณ์ขึ้น ส่วนผมเองก็ต้องกล่อมไอ้คิวให้เล่นตามเกมส์
“มึงกินไรยัง มานั่งด้วยกันดิ” ผมลงทุนเลื่อนเก้าอี้ให้มันนั่งด้วยนะ ตอแหลมากทั้งที่ในใจอยากต่อยหน้ามันจะตาย
“กูกินมาแล้ว ออกไปด้วยกันหน่อยดิ” มันดึงแขนผมขึ้นซะงั้นน่ะ อ๊าก ม่ายยยนะ สัด
“เดี๋ยวก่อน กูยังกินไม่อิ่มเลย ขอกูกินก่อนนะคิว มึงนั่งกินเบียร์เป็นเพื่อนกูก็ได้ ฟรีๆ พี่กูเลี้ยง” ผมดึงแขนมันมานั่งบนเก้าอี้ ไอ้คิวมีอิดออดเล่นตัวเล็กน้อย แต่มันก็ยอมนั่ง เย้ๆ
“เบียร์แค่นี้กูมีปัญญาจ่าย ไม่จำเป็นต้องเลี้ยง” ชิ หยิ่งชิบหาย มึงเป็นเทวดารึไงเนี่ยยย ไม่เห็นศีรษะพี่กรูเลยสักนิด โดนจัดหนักแน่ๆ เลยมรึงคืนนี้
“ตามสบายนะ อยากสั่งอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลย จ่ายใครจ่ายมัน” พี่ออตโต้ว่า
ไอ้คิวยักไหล่ เรียกเด็กเชียร์เบียร์มาสั่งเบียร์คนละยี่ห้อกับที่พวกผมกินอยู่ กวนตรีนจริงๆ
ชิ กวนให้ได้ตลอดนะมึง
พวกเรากินดื่มจนเกือบถึงเที่ยงคืนไอ้คิวเริ่มหงุดหงิด เพราะพวกผมไม่ยอมกลับกันสักที
ผมเลิกกินเบียร์แล้ว แต่สามคนนี้ยังดั๊มกันไม่หยุด หง่ะ ผมคออ่อนหนิ เลยกลัวเมา
“น้ำพุครับ... ดึกแล้วเมื่อไหร่เราจะได้ไปคุยกันสองคนสักทีอ่ะ” ไอ้คิวเริ่มออกอาการ.....เมา? (รึเปล่า?) แต่ผมก็เห็นมันหน้าแดง ตาเยิ้มแล้ว และก็เริ่มพูดเพราะผิดปกติ
“แป้บนึง... วงนี้ร้องเพลงเพราะอ่ะ กูอยากฟัง” มีดนตรีสดเล่นตั้งแต่สี่ทุ่มละคับ เลยเอามาใช้อ้างได้
“แต่คิวเริ่มง่วงแล้วน้ำพุ......” มันงอแงแถมเริ่มขยับเก้าอี้มานั่งชิดผม จากนั้นก็เริ่มออกอาการเรื้อน (เลื้อย?)
พี่บอลทำท่าจะเข้ามาช่วย แต่ผมส่ายหน้าบอกไม่เป็นไร ไม่อยากทำให้มันโวยวายอาละวาดตอนนี้ ตามใจมันไปก่อน
“ไหวป่ะมึง คืนนี้มึงนอนค้างกับกูนะ” ผมบอกไอ้คิวที่กำลังกอดไหล่แล้วซุกปากกับจมูกลงซอกคอผม แหวะ ขนาดเมายังอุตส่าห์มาไซร้กูอีกนะมึง
“อืมมม.....ไป กูอยากนอนกับมึงเชี้ยยย” ผมรู้สึกว่าคอตัวเองชักจะเปียกๆ ละ ยี๋ ไอ้บ้าคนอยู่เต็มมันยังกล้าดููดคอผม..
“งั้นมึงกินเบียร์ให้หมดขวดนี้ก่อนแล้วเราค่อยกลับกัน”
“อืมๆๆ น้ำพุป้อนคิวหน่อยสิคร้าบ.....” สัดนี่ พูดเฉยๆ ก็ได้ไม่ต้องมากอดกู ผมเอื้อมไปหยิบน้ำแข็งและเบียร์เทใส่แก้วให้มัน
“อึกๆๆ” ไอ้คิวสุดซอยได้เรื่อยๆ...โชว์พาวเหรอมึง กากว่ะ
ผมป้อนน้ำสีอำพันเข้าปากให้มันตลอด จนไอ้คิวเริ่มหมดสภาพ.... พวกผมเลยคิดตังค์ แล้วพากันหิ้วมันกลับเข้าบ้าน ไอ้คิวเวลาเมาหนักๆ มันจะปากหวาน แล้วก็ว่าง่ายมาก แตกต่างจากเวลาปกติสุดๆ
/
“น้ำพุ ถ้าอยากให้มันไม่ปากโป้ง พี่ว่าคงต้องมีเทคนิคสักหน่อยว่ะ” พี่ออตโต้ว่าหลังจากโยนไอ้คิวลงบนเตียงได้แล้ว และเราทั้งสามคนก็ออกมายืนตกลงกันอยู่หน้าห้อง
“แล้วแต่พี่สิครับ จะช่างกล พาณิชย์อะไรก็ได้ แต่ช่วยสงเคราะห์ให้มันไปถึงดาวอังคารเลยยิ่งดี” ก็ตอนนั้นผมเกลียดมันหนิ
“หึ ได้เลยไอ้น้อง ไกลกว่านั้นก็ย่อมได้”
"อย่าเสียงดังล่ะมึง พ่อแม่กูอยู่" พี่บอลว่า
"เออๆ" พี่ออตโต้ตอบ ขยี้หัวผมแล้วเข้าไปในห้องนอนพี่บอลที่มีไอ้คิวนอนรอรับชะตากรรมอยู่ ผมได้ยินมันครางเรียกชื่อผมดังแว่วมาจากในห้องก่อนที่พี่ออตโต้จะปิดประตู
“ไป อาบน้ำ เดี๋ยวคืนนี้นอนห้องไอ่โบ” ผมพยักหน้าตอบพี่บอล
แว้บนั้นคิดไปว่า ต้องขอบใจเคนมั้ยเนี่ย ที่ทำให้ผมได้มาค้างบ้านพี่บอลวันนี้ แล้วต้องขอบใจพี่ออตโต้ไหม ที่เค้ามาค้างบ้านพี่บอลวันนี้เหมือนกัน
ที่สำคัญเลยคับ ต้องขอบใจคิวไหม ที่มันวอนเจ็บตัว อยากมาหาผมที่นี่เอง
มันเป็นความบังเอิญ ที่โหดร้ายว่ะ
โทษนะคิว กูมันเหี้ย มึงเองก็เหี้ย
เพราะงั้น เราเสมอกัน
H
ขอบคุณคร้าบ :L2:
เรื่องนี้เขียนชิว เพราะไม่ต้องคิดพลอตเอง... แหะๆ มันรู้อยู่แล้ว เลยไปได้เรื่อยๆ
-
เย้ๆๆ :m20: สะใจไอ้คุนคิว
เสร็จละเมิง เสร็จละ :laugh:
พุน่ารักอ่า พุน่ารักจัง :man1:
พุยังไม่มั่นใจเพศก็ลองคบให้หมดเลยซี้ อยากเห็นพุเป็นรุก คึก คึก o13
-
มาติดตามเรื่องนี้ด้วย
พี่ออตโต้จะจัดการคิวสำเร็จมั๊ย :a5:
แอบเป็นห่วงน้ำพุ ทั้งคิวทั้งเคน น่ากลัวเกิน :m29:
:L1:
-
:L1:พุหาผัวให้เพื่อนซะแล้ว
-
แอบสงสารคิวนะเออ การต้องมา XX กับคนที่ไม่ได้ชอบนิ มันคนละฟีลเลย
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่า อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ่อ...พูดไม่ออก
ทำไมถึงร้ายได้ขนาดนี้ :z6:
-
กรากกกกกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกแต่แอบสะใจนิดนึง
-
ตอบเม้นท์สักนิดนึงคับ
เย้ๆๆ :m20: สะใจไอ้คุนคิว
เสร็จละเมิง เสร็จละ :laugh:
พุน่ารักอ่า พุน่ารักจัง :man1:
พุยังไม่มั่นใจเพศก็ลองคบให้หมดเลยซี้ อยากเห็นพุเป็นรุก คึก คึก o13
หลงเสน่ห์น้ำพุอีกคนแล้วป่าวครับ ฮ่าๆๆ จริงๆ น้ำพุก็อยากรุก แต่มันป๊อด ชาตินี้เลยได้แต่อ่อยชาวบ้านเค้าอย่างเดียว อิอิ (แอบเผา)
มาติดตามเรื่องนี้ด้วย
พี่ออตโต้จะจัดการคิวสำเร็จมั๊ย :a5:
แอบเป็นห่วงน้ำพุ ทั้งคิวทั้งเคน น่ากลัวเกิน :m29:
:L1:
ขอบคุณที่ติดตามคับ ตอนต่อไปคงรู้ว่าสำเร็จมั้ย... พี่ออตโต้เห็นแบดๆ แต่ตอนนี้เรียนปริญญาเอกอยู่ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ... ผมล่ะโคตรอึ้งเลย
เอ่อ...พูดไม่ออก
ทำไมถึงร้ายได้ขนาดนี้ :z6:
ใครร้ายครับ ถ้าหมายถึงน้ำพุอ่ะใช่ ฮ่าๆๆ มันร้ายจะตาย อย่าให้ said
:L1:พุหาผัวให้เพื่อนซะแล้ว
จริงๆ น้ำพุก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ มันบังเอิญพอดี พี่บอล พี่ออตโต้นี่เด็กแรงอยู่
กรากกกกกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกแต่แอบสะใจนิดนึง
ถึงคราวซวยของคิว... :z10:
แอบสงสารคิวนะเออ การต้องมา XX กับคนที่ไม่ได้ชอบนิ มันคนละฟีลเลย
ผมสงสารไอ้คิวนิดนึง ส่วนน้ำพุ ผมไม่สงสารเลย เอิ๊กๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
แต๊งกิ้วคร้าบ :pig4:
อยากอ่านต่อแล้วอ่า อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เรื่องไอ้พุมีมากมายก่ายกองครับ มีคนมายุ่งกับมันเยอะ รอมันขึ้นมหาลัยก่อน ...เพียบ! o22
-
อ๊าย.............. มันมาก........
รอลุ้นๆ เรื่องจริงมันสนุกก้ตรงที่คาดเดาอะไรไม่ได้นี่ล่ะ :laugh:
-
งานจะเข้าแล้วคิวเอ๊ย...
จากรุกจะกลายเป็นรับเพียงข้ามคืน
จัดไปพี่ออตโต้
:z1:
-
^
อ๊าย.............. มันมาก........
รอลุ้นๆ เรื่องจริงมันสนุกก้ตรงที่คาดเดาอะไรไม่ได้นี่ล่ะ :laugh:
ลุ้นเหมือนกัน วิจารณ์น้ำพุได้นะคับ เต็มที่ๆ ปกติไม่ค่อยมีใครว่ามันหรอก มีแต่คนเข้าข้าง :z6:
งานจะเข้าแล้วคิวเอ๊ย...
จากรุกจะกลายเป็นรับเพียงข้ามคืน
จัดไปพี่ออตโต้
:z1:
555 อยู่ดีไม่ว่าดี ซวยไปมึง ไอคิว
-
/
คืนนั้นผมกับพี่บอลเอาฟูกมาปูนอนข้างเตียงพี่โบ เอ่อ....ลืมพี่เบียร์ไปเลย ปกติพี่เบียร์นอนห้องพี่บอล เหอๆๆ แต่ตอนนี้พี่เค้ายังไม่กลับอ่ะคับ ตีหนึ่งละ สงสัยต้องให้ไปนอนโซฟาข้างล่างซะละมั้ง แหะๆๆ
“พี่บอล พี่โบ พุมีเรื่องปรึกษาอ่ะ” ผมเล่าให้พี่โบฟังแล้วว่ามีแฟนเป็นผช. ตอนนี้ผมอยากเลิก แต่ไม่รู้จะเลิกยังไงดี ผมกลัวไอ้เคน แต่อีกใจก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน ผมบอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไง มันงงๆ สับสน
คือผมยังอยากเก็บเค้าไว้กับตัว แต่ก็ไม่ได้รัก (แบบนั้น)
อยากให้เป็นแบบ.... กรูต้องการแล้วมึงค่อยมาได้ไหมง่ะ เหอๆๆ ไม่มีทางได้เด็ดขาด แบบนั้นมันเห็นแก่ตัวเกินไป และไอ้เคนคงไม่ยอมด้วย.... ในโลกนี้คงไม่มีใครยอมหรอก
พี่โบบอกผมให้ค่อยๆ หายไป เดี๋ยวก็เลิกกันไปเอง จะได้ไม่ต้องเสียความรู้สึกกันด้วย
แต่พี่บอลบอกว่า ....บอกเลิกมันไปตรงๆ เลย เจ็บแป้บเดียว เดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องคิดมาก
เหอๆๆ ความเห็นแตกต่างกันแบบนี้ก็ไม่ค่อยจะช่วยอะไรผมได้เท่าไหร่เลยแฮะ...
เอาเข้าจริงผมยังไม่อยากเสียเคนไปตอนนี้ ถ้าไม่มีเคน ผมก็ไม่มีใคร..... ผมไม่อยากเหงา ไม่อยากขาดความรัก
แต่ถ้าคบเคนต่อ ผมก็ไม่เป็นอิสระ มันชอบบังคับผมทางอ้อม ผมไม่ชอบ... แต่ผมก็ไม่รู้จะบอกมันยังไงดี
ทุกอย่างมันเป็นเพราะผมไม่พูดให้มันเข้าใจ ผมกลัวว่าถ้าพูดไปแล้วมันจะเสียความรู้สึกเพราะผม
ผมไม่อยากถูกเคนเกลียด
และไม่อยากให้ใครมาเกลียดผมด้วย
/
ตอนนั้นนั่งๆ นอนๆ ดูทีวีไปด้วย คุยกันไปด้วยอยู่ดีๆ พี่เบียร์ก็เปิดประตูเข้ามา ถามพี่บอลว่าทำไมห้องล็อค?
พี่บอลยิ้มบอกให้เงียบไว้ ออตโต้กำลังขยี้ลูกเสืออยู่ หึหึหึ (หัวเราะชั่วร้ายมาก)
จะบอกว่าสะใจอย่างเดียวก็ไม่ใช่หรอกคับ ที่จริงผมก็สงสารไอ้คิวอยู่เหมือนกัน
มันคงช้อคน่าดูที่อยู่ๆ แทนที่จะได้เมีย กลับได้ผัวง่ะ... ลงมือทำไปแล้วแต่กลับรู้สึกแย่ไงไม่รู้คับผมอ่ะ
ไม่รู้พรุ่งนี้คิวมันจะว่าผมยังไงบ้าง... แอบกลัว คือผมไม่อยากถูกคนอื่นเกลียดอ่ะคับ
ถึงเรื่องมันจะแล้วไปแล้วก็เหอะ
คิดได้ตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วคับ เลยตามเลย เกลียดก็เกลียด
แต่พอความจริงมาถึง ผมกลับรับไม่ได้
ตื่นเช้ามา ขณะผมนั่งคุยกับพี่บอลอยู่หน้าบ้าน ไอ้คิวก็เดินท่าแปลกๆ ลงมาพร้อมพี่ออตโต้
หน้าตามันไม่เหลือคราบเดิมเลยคับ ผมนั่งอึ้งมองไอ้คิว ที่มันกำลังจ้องผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“ต่อไปนี้มึงไม่ใช่เพื่อนกู” ไอ้คิวพูดเสียงร้าวใส่หน้าผมเลยคับ
ถึงผมจะคิดว่าตัวเองพร้อมรับทุกสภาพ แต่อยู่ๆ โดนพูดใส่แบบนี้ผมก็ช้อคนะคับ
ไอ้คิวเดินไปยังมอเตอร์ไซต์ที่มันขับมาเมื่อคืน สตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไปเลย
ผมนั่งอึ้งมองมันขับรถออกไปแล้วใจหายวาบ ที่ผมคิดไปร้อยแปดเมื่อคืน ไม่ใช่แบบนี้เลย ผมนึกว่ามันจะด่าผม หรือหนักกว่านั้นอาจจะต่อยผม แต่มันไม่ได้ทำอย่างนั้น......
คิวมันจะเป็นอะไรมั้ย มันจะเจ็บมั้ย มันจะขับไหวมั้ย ฯลฯ สารพัดความคิดอ่ะคับ
ผมเป็นห่วงมันมาก แต่พี่บอลกับพี่ออตโต้ดูไม่ยี่หระเลย
“จะดูคลิปมั้ย?” เสียงพี่ออตโต้
“สัด กูจะอ้วก” พี่บอลด่าแต่ก็หัวเราะ
“เปิดซิงเลยนะเมิง”
“ไม่ดูโว้ย ระยำ”
แล้วพี่ออตโต้ก็หันมาคุยกับผม
“สบายใจได้นะน้ำพุ ไอ้คิวมันไม่กล้าแฉเรื่องน้ำพุแล้ว เพราะ...นี่.....” พี่ออตโต้ชูมือถือให้ดู และผมรู้ข้างในมีอะไร
......ผมยิ่งรู้สึกแย่ลงไปอีก
ผมทำร้ายเพื่อน...
“เฮ้ย น้ำพุ ร้องไห้ทำไม?” พี่บอลตกใจคว้าไหล่ผมหันไปดู
“.....อ้าว ไหงงั้นล่ะน้ำพุ” พี่ออตโต้ถามเสียงงง
ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้เมื่อไหร่ ร้องไห้ทำไม.... แต่ผมกลัว ผมไม่อยากถูกเกลียด แต่มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ผมทำผิดไปแล้ว..... พี่บอลกับพี่ออตโต้พากันปลอบใจผมเรื่องไอ้คิวว่า
ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่เห็นต้องไปแคร์ไอ้คนพรรค์นั้นสักนิด น้ำพุไม่ผิด
มันคิดร้ายกับเรานะ เล่นมันก่อนก็ไม่ผิดหนิ
มันจะได้รู้ไว้ว่าอย่ามาเสือกมาทำอะไรเลวๆ กับน้องพี่
กากแบบนั้นก็สมควรแล้ว เลิกคบกับแม่งไปเลย
ไม่ว่าพี่เค้าจะพูดยังไง แต่ในเนื้อหาไม่มีคำพูดแสดงความเห็นใจคิวเลย...
สมเพชตัวเองว่ะ ก็พี่เค้าทำไปเพราะผมทั้งนั้น เค้าจะไปเห็นใจคิวทำไม........ พอแล้วผม เอาแต่คิดโทษตัวเองก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่จะให้โทรไปขอโทษคิวผมก็ไม่กล้า
ขอโทษไปก็เท่านั้น ทุกอย่างมันเอากลับคืนมาไม่ได้อีกแล้ว
มันผิดที่ตรงไหน?
มันผิดที่ผมไม่เคยแน่ใจอะไรสักอย่าง มันผิดที่ผมไปคบกับเอ็ม ทั้งที่ยังจีบเคนอยู่
แล้วคิว.....เข้ามาเพราะอะไร ผมก็ยังไม่แน่ใจ
มันทำเหมือนชอบผมเลย.... แต่ผมก็ไม่เชื่อ มันอาจจะต้องการแค่ sex
ผมไม่รู้
ผมต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน เพราะผมไม่อยากให้ใครมาทำให้ผมกับเคนต้องมีปัญหากัน
ถึงเคนจะทำตัวแย่ในสายตาผม แต่มันก็เป็นคนแรกๆ ที่ผมยังอยากคบด้วย
ผมคบมัน ในฐานะเพื่อนตอนนี้ยังจะทันอยู่มั้ยวะ?
ปัญหาทั้งหมดมันติดอยู่ตรงที่ผมไม่กล้าพูด กลัวถูกเคนเกลียด และก็ไม่อยากเสียเคนไปด้วย
/
ประกาศผลเอ็นท์แล้วคับ ผมได้อันดับสองอ่ะ
ส่วนเคน... (จำไม่ได้) จำได้แค่มหาลัยกับคณะ
คนละที่กับผมคับ ดีใจมากกก! นึกว่าจะได้อยู่ที่เดียวกันซะแล้ว
ผมกับเคนยังคบกันเหมือนเดิม เพียงแต่ผมเลือกวิธีแบบที่พี่โบว่า คือค่อยๆ หายไป
โดยการ...โทรหาน้อยลง คุยกันน้อยลง แล้วก็เวลาพูดก็ออกแนวคุยกับเพื่อนมากกว่าแฟน
ไอ้เคนมันยังหยอดผมเหมือนเดิมนะ ไม่ว่านานเท่าไหร่ มันก็ยังพูดเหมือนตอนแรกที่เรารู้จักกัน
มีแต่ผมเนี้ยอ่ะคับที่เปลี่ยนไป
แต่ผมก็เปลี่ยนไม่ได้มากหรอก ผมเป็นไงก็เป็นงั้น เพียงแต่รักษาน้ำใจมันน้อยลง
ผมเคยส่งข้อความให้มันทำนองว่ามันเป็นเพื่อน บ่อยๆๆ (เป็นภาษาอังกฤษ เพราะผมรู้มันโง่วิชานี้)
ไอ้เคนก็เคยโทรมาถามผมว่าที่ส่งมามันหมายความว่าไง
มันเคยเอาไปให้พี่มันแปล แล้วเอามาอ่านให้ผมฟังทั้งหมดด้วย
ผมก็อ้ำอึ้ง ไม่กล้าบอกมัน... และผมก็ไม่รู้ว่ามันเข้าใจสิ่งที่ผมสื่อมากน้อยแค่ไหน เพราะมันก็ไม่เห็นกระดิกหรือมีปฏิกิริยาอะไรที่เปลี่ยนไปเลย
จนในที่สุดผมก็ไม่โทรหาเคน
นอกจากไม่โทร แล้วยังไม่รับสายด้วย
ประกอบกับช่วงเวลานั้นผมต้องย้ายไปอยู่หอพักใกล้มหาลัย เคนเลยติดต่อผมไม่ได้แบบถาวร
ผมรู้สึกผิด รู้สึกโหวงๆ หลังจากขาดมันไปแล้ว
แต่ก็คิดว่านี่ล่ะเป็นทางเดียวที่ผมพอจะทำได้ เพราะผมไม่ได้รักเคน
เดี๋ยวนานๆ ไป มันก็คงลืมผมได้เอง....
ผมทิ้งทุกอย่างที่เคนให้ลงถังขยะจนหมด แม้กระทั่งรูปถ่ายของเรา ตอนนั้นผมกะจะตัดมันให้ขาด เลยไม่สนใจจะเก็บความทรงจำที่ผ่านมาของเรา แต่หารู้ไม่ว่า.... ในสมองส่วนลึกของผมยังฝังแน่นเรื่องของมันอยู่ไม่เคยจางเลย
/
เรื่องของผมกับเคนในช่วง ม.ปลายเลยจบลงเท่านี้
แต่เดี๋ยวเจอมันอีก! ไม่ต้องห่วง
H
thank you! :L2:
-
แล้วคิวอ่า เปนไงมั่งหลังจากนั้น แอบเปนห่วง
-
พุนะพุ เล่นแรงไปนะตัว พอพุใช้ชีวิตไปเรื่อยๆเรื่องแบบนี้มันจะกลับมาหลอกหลอนนะคะลูก ใช้ชีวิตในguilt and misery นี้ทรมานนะจ้ะ คิวมันก็เพื่อนอะนะ ถึงมันคิดจะงาบแต่มันก็ยังไม่ได้ทำ แต่พุเล่นทำแบบนี้ มีแต่แย่กับแย่อะ มันเหมือนทำลายชีวิตคนคนหนึ่งทางอ้อมเลย ส่วนเรื่องเคนเดี๋ยววันไหนเคนไม่สนใจขึ้นมาจริงๆ แบบหายไปจากชีวิตเลย พุจะเสียใจเอง(รึเปล่า?) ฮ่าๆๆๆ
-
เรื่องคิวใครว่ายังไงก็ตาม เข้าใจที่พุทำ เป็นเราก็อาจทำแบบเดียวกันอะ ถ้ามันคิดว่าเราเป็นเพื่อนตั้งแต่ต้นก็คงไม่คิดแบล็คเมล์เพื่อจะฟันเราหรอก ช่างมันเถอะไอ้คนเลวๆแบบนี้
-
เจอดอกเตอร์พี่ออตโต้ นายคิวคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับพุอีกแน่นอน
(แอบสงสารคิว :z10:)
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของน้ำพุ คงมีเรื่องให้ติดตามเยอะแยะแน่เลย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L1:
-
หุหุ ร้ายจริงๆ้้เด็กน้อยคนนี้
-
พูดไป จริงๆแล้ว เราก็ชอบเคนนะ
สงสัยจะหนีไม่รอดอ่ะพุ เหอๆ
-
ขี้สงสารอ่ะ สงสารไปหมด ยกเว้นน้องพุ :laugh:
ไม่ใช่ว่ารักเธอเมื่อวันสายไปนะ :L2:
-
หรือคิวจะชอบพุจริงๆ
-
สวัดดีครับ
เหนือส่งอื่นได ...พระเอกโหดไมครับ :o8: :laugh:
-
ตอบเม้นท์สักนิดนึงคับ
เอ่อ...พูดไม่ออก
ทำไมถึงร้ายได้ขนาดนี้ :z6:
ใครร้ายครับ ถ้าหมายถึงน้ำพุอ่ะใช่ ฮ่าๆๆ มันร้ายจะตาย อย่าให้ said
^^" รู้ด้วยว่าหมายถึงใคร 555
เรื่องออกแนวเศร้าอะ แต่มันก็ดีคะที่จบกันไปแบบเงียบๆ อย่าให้มีอะไรต้องค้างคาเนอะ
ไม่แปลกอะไรแม้ว่าเราจะหมดรักเขา แต่ส่วนลึกในใจกลับไม่เคยลืมเขา แต่ก็อย่าเอาความรู้สึกส่วนนี้มาทำร้ายตัวเอง นิก็เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มานะ บอกตรงๆเลยว่าก็ไม่เคยเข้าใจตัวเอง ไม่เคยแน่ใจ มั่นใจในสิ่งที่ทำไปแล้ว คิดตลอดว่าเขารู้สึกยังไง ปัจจุบันก็ยังคิด แต่น้ำพุต้องเป็นคนเข้มแข็งนะคะ สู้ๆ อย่าให้อะไรมาทำลายชีวิต อนาคตของตัวเอง หรือให้ใครมามีบทบาทต่อความรู้สึกของเรามาก ร่างกายก็เป็นของเราใจก็เป็นของเรา เราจึงเป็นคนที่จะดูแลสิ่งนี้ได้ดีที่สุด
:L2: เป็นกำลังใจ
-
มาเกาะสถาณะกาลต่ออิอิ
ชอบบที่สุดดด
-
แล้วคิวอ่า เปนไงมั่งหลังจากนั้น แอบเปนห่วง
คิวหายไปเลยคับ...ไอ้พุไม่รู้ หรือไม่ได้สนใจผมก็ไม่แน่ใจ
พุนะพุ เล่นแรงไปนะตัว พอพุใช้ชีวิตไปเรื่อยๆเรื่องแบบนี้มันจะกลับมาหลอกหลอนนะคะลูก ใช้ชีวิตในguilt and misery นี้ทรมานนะจ้ะ คิวมันก็เพื่อนอะนะ ถึงมันคิดจะงาบแต่มันก็ยังไม่ได้ทำ แต่พุเล่นทำแบบนี้ มีแต่แย่กับแย่อะ มันเหมือนทำลายชีวิตคนคนหนึ่งทางอ้อมเลย ส่วนเรื่องเคนเดี๋ยววันไหนเคนไม่สนใจขึ้นมาจริงๆ แบบหายไปจากชีวิตเลย พุจะเสียใจเอง(รึเปล่า?) ฮ่าๆๆๆ
ผมไม่แก้ตัวแทนน้ำพุนะคับ เพราะไอ้นี่ชอบทำอะไรไม่คิด นิสัยแบบลูกคนเดียวที่พ่อไม่เหลียวแลอ่ะ แถมพวกพี่ๆ ยังตามใจและก็สนับสนุนในทางที่ผิด มันก็ซึมเอาอะไรแบบนี้มาเยอะเหมือนกัน บางเรื่องที่ผิดๆ มันก็ไม่สำนึกนะ ฮ่าๆ
เรื่องคิวใครว่ายังไงก็ตาม เข้าใจที่พุทำ เป็นเราก็อาจทำแบเดียวกันอะ ถ้ามันคิดว่าเราเป็นเพื่อนตั้งแต่ต้นก็คงไม่คิดแบล็คเมล์เพื่อจะฟันเราหรอก ช่างมันเถอะไอ้คนเลวๆแบบนี้
พุมันชอบปล่อยตัวเองไปตามยถากรรม พอเวลาเกิดเรื่อง ก็อาศัยโชคช่วยตลอด ครั้งนี้ถือว่าเรื่องจบเร็ว
เจอดอกเตอร์พี่ออตโต้ นายคิวคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับพุอีกแน่นอน
(แอบสงสารคิว :z10:)
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของน้ำพุ คงมีเรื่องให้ติดตามเยอะแยะแน่เลย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L1:
คิวหายไปจากสารบบสมใจ... มหาลัยนี่เจอทั้ง ญ. ทั้ง ช. คับ ยุ่งไปหมด
หุหุ ร้ายจริงๆ้้เด็กน้อยคนนี้
น้ำพุร้ายแบบเนียนๆ 555
พูดไป จริงๆแล้ว เราก็ชอบเคนนะ
สงสัยจะหนีไม่รอดอ่ะพุ เหอๆ
ถ้าภายนอกเคนมันหล่อสาดเลยล่ะ แต่ไอ้พุมันงี่เง่าไม่เอา
ขี้สงสารอ่ะ สงสารไปหมด ยกเว้นน้องพุ :laugh:
ไม่ใช่ว่ารักเธอเมื่อวันสายไปนะ :L2:
มันเสียดายเคนจะตายนะคับ แต่ไม่ได้รัก
หรือคิวจะชอบพุจริงๆ
คิว..... อันนี้ไม่รู้จริงๆ ไม่ได้เจอมันเลย
สวัดดีครับ
เหนือส่งอื่นได ...พระเอกโหดไมครับ :o8: :laugh:
พระเอก...ยังไม่บอก เดี๋ยวไม่มันส์ อิอิ
ตอบเม้นท์สักนิดนึงคับ
เอ่อ...พูดไม่ออก
ทำไมถึงร้ายได้ขนาดนี้ :z6:
ใครร้ายครับ ถ้าหมายถึงน้ำพุอ่ะใช่ ฮ่าๆๆ มันร้ายจะตาย อย่าให้ said
^^" รู้ด้วยว่าหมายถึงใคร 555
เรื่องออกแนวเศร้าอะ แต่มันก็ดีคะที่จบกันไปแบบเงียบๆ อย่าให้มีอะไรต้องค้างคาเนอะ
ไม่แปลกอะไรแม้ว่าเราจะหมดรักเขา แต่ส่วนลึกในใจกลับไม่เคยลืมเขา แต่ก็อย่าเอาความรู้สึกส่วนนี้มาทำร้ายตัวเอง นิก็เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มานะ บอกตรงๆเลยว่าก็ไม่เคยเข้าใจตัวเอง ไม่เคยแน่ใจ มั่นใจในสิ่งที่ทำไปแล้ว คิดตลอดว่าเขารู้สึกยังไง ปัจจุบันก็ยังคิด แต่น้ำพุต้องเป็นคนเข้มแข็งนะคะ สู้ๆ อย่าให้อะไรมาทำลายชีวิต อนาคตของตัวเอง หรือให้ใครมามีบทบาทต่อความรู้สึกของเรามาก ร่างกายก็เป็นของเราใจก็เป็นของเรา เราจึงเป็นคนที่จะดูแลสิ่งนี้ได้ดีที่สุด
:L2: เป็นกำลังใจ
ประสบการณ์เดียวกับน้ำพุ... แต่สำหรับมัน คิดไปในทางลบเยอะๆ ก็ดีนะคับ หึหึ
มาเกาะสถาณะกาลต่ออิอิ
ชอบบที่สุดดด
ขอบคุณคร้าบ เกาะแน่นๆ เลยนะ
-
/
ขึ้นมหาลัย... ผมต้องปรับตัวเยอะพอสมควร เพราะไม่รู้จักใครเลย ผมเป็นคนดูเหมือนจะมนุษยสัมพันธ์ดี แต่จริงๆ ขี้เกียจไปคุยกับใคร ผมเช่าหอพักอยู่กับรุ่นพี่ที่ รร. คนนึงคับ ชื่อพี่แมน เค้าซิ่วมาแล้วรู้จักกับเพื่อนผม พี่แมนเคยเป็นหลีด รร. ผม หน้าตี๋ๆ ขาวๆ โดยรวมก็น่ารักดี
ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ก็เป็นห่วงเลยให้อยู่กับพี่เค้า ให้เค้าช่วยดูแลผม เง้อ ไปไหนก็ต้องมีคนคอยดูแลตลอดง่ะ เพราะผมทำอะไรเองไม่ค่อยเป็น
พี่แมนแรกๆ ก็โอเคคับ กวาดห้อง ถูห้อง ทำกับข้าว หุงข้าวให้ผมกิน บางทีก็ไปซื้อกับข้าวมาให้
ผมก็เกรงใจ ปรับตัวได้สักพักก็ช่วยพี่เค้าทำบ้าง แหะๆ
จนกระทั่งผมต้องไปทำกิจกรรมรับน้องต่างๆ นานา ทั้งของมหาลัย แล้วก็ของคณะ
กิจกรรมประมาณนี้ก็ดีนะคับ เริ่มรู้จักเพื่อนมากขึ้น
จนได้เวลาเริ่มเรียนจริงๆ ผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่กลุ่มนึง
ชายสาม หญิงสาม
ผช. มี – โม เต้
ผญ -- แอน แต้ว พริก
รวมผมก็หกคนพอดี กลุ่มผมจะมีแต้วที่ดูห้าวๆ พูดมาก น่ารำคาญ ชอบแซว และชอบระรานชาวบ้านสุดๆ เพราะเป็นผู้หญิงปากดี เอ้ย คุยเก่ง กลุ่มผมเลยไม่เงียบ
ผ่านไปอาทิตย์กว่าผมปรับตัวได้แล้ว เรียนก็เรื่อยๆ แต่กิจกรรมเยอะน่าดู
ผมมาเรียนได้ไม่เท่าไหร่ก็เริ่มมีเสียงซุบซิบว่ามีคนแอบชอบผม ต้นเหตุผมว่าก็มาจากแต้วนั่นแหล่ะ... ชอบจับผิดชาวบ้าน ใครชอบใคร หรือแอบเล็งใครมันรู้หมด...
/
สังคมในคณะผมค่อนข้างแคบอ่ะคับ ใครทำอะไรรู้หมด และผมก็ได้รู้ว่าแอนแอบชอบไอ้โม... ฮะๆๆ ถ้าจะให้พูดตรงๆ เป็นคู่ที่ไม่เหมาะสมกันอย่างร้ายแรงเลยคับ ไม่เกี่ยวกับเรื่องหน้าตานะคับ แต่ผมว่านิสัยอ่ะ มันต่างกันสุดขั้วมากเกินไป ไอ้โมออกแนวตี๋เด็กเรียน ใส่แว่นอ่ะคับ มันเป็นคนซีเรียส จริงจังกับชีวิตมาก
ส่วนแอนก็สาวผิวแทน ง๊องแง๊งเหมือนเด็ก ขนาดผมยังแอบรำคาญเป็นบางที ถ้าเป็นไอ้โมก็คงไม่เหลืออ่ะคับ
ไอ้โมก็เคยบอกผมว่าไม่ชอบแอน มันชอบคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่
แอนเป็นเพื่อนที่ดีนะครับ แต่ถ้าจะจีบโม ผมว่ายาก... เพราะมันสเปคสูงมากคับไอ้เนี่ย
ส่วนเรื่องผมกับคนอื่น
ปีหนึ่งเทอมต้น สรุป ผมมีข่าวกิ๊กกับหญิง ชื่อขึ้นต้นด้วย พ. ไปสามคน
ผมจะเจอแต้วกับแอนแซวตลอดว่า พ. นั้น พ. นี้เค้ามาคุยกับผมเรื่องอะไรบ้าง
เออๆ กูรู้แล้ว
นึกว่าเรียนมหาลัยแล้วชีวิตจะเปลี่ยนไป ก็เปลี่ยนจริงนะคับ มีผญ. เข้ามาให้หวั่นไหวบ้างเล็กน้อย... แต่ก็แค่นั้นแหล่ะ ผมไม่ได้สนใจไรมากมาย
/
ชีวิตการเรียนของผมไม่หวือหวาอ่ะคับ ม.ปลายผมเคยเรียนเก่ง แต่พอมาอยู่มหาลัยโคตรโง่เลย
ขึ้นปีหนึ่งเทอมสองนี่หายนะของแท้คับ
เจอ พ. รุกรานมาแล้ว ทีนี้ถึงตา น. บ้าง... แบ่งเป็นเซคชั่นได้ชัดเจนมาก - -“
แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้คับ...
ผมความแตกว่าเป็นเกย์ ก็เพราะไอ้เคนมันบุกมาหาผมถึงที่คณะเลยเนี่ยดิ!
H
บรรยายเยอะไปหน่อย จะได้ฆ่าตัดตอนมาที่สำคัญเลย
อีกอย่างน้ำพุจำอะไรไม่ค่อยได้ด้วย 555
-
เออเคนนี้แน่นอนจริง ขนาดเข้ามหาลัยยังไม่เลิก lol
-
อ๊าย.............. คุณน้องคะ
มีตัดเอาตอนมัน
ต่อเถอะ พี่อยากอ่านจะแย่ล่ะ กำลังลุ้นเลย T^T
-
เคนของจิงมาแล้ว 555
-
น้ำพุฮอตนะเนี่ย สาวๆสนใจเพียบเลย
เรื่องนายเคนสงสัยจะตามมาเคลียร์กับน้ำพุ
แล้วก็ดันมาทำความแตก คนเค้ารู้หมด o22
-
เคนมาแล้ว
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไรเตอรื์ื์ ต่ออย่างแรง
เลย
-
เอาแล้วไงเรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้ว หึหึ
น้ำพุ..เธอไม่รอดแน่
แต่ก็ดีเท่าไหร่แล้วที่เคนไม่มาดักตีหัวน้ำพุแล้วก็ลากไปอะ
555
-
โอ้ววว พี่เคนนน พี่เคน
คิดถึงจัง กลับมากดน้ำพุอีกเร๊วว :impress2:
-
อยากอ่านต่ออ่ะ
ตอนนี้สั้นไปปล่าว?
ในที่สุดเคนก็กลับมา
แล้วตกลงเคนกับพุอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันเปล่า?
มาต่อเร็วๆ นะคะ
:z3:
-
หายนะเลยน่ะนั้นกรากกก สม ทำกับเค้าไว้เยอะอะดิ กรากกกกกกกกก
-
โอววว
ตามมาถึงคณะกันเลยทีเดียว
งานงอกกกกก
-
/
แต่จะว่าความแตกก็ไม่เชิงหรอกครับ คือผมไม่ได้บอกใครว่าเป็นเกย์มากกว่า... แหะๆ ก็ไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศนี่ครับ
ส่วนเรื่องเคน
คือว่า...หลังจากที่ขาดการติดต่อกันไปหลายเดือน เพราะผมหนีมันมาดื้อๆ เคนมันก็เลิกโทรหาผม
ผมก็อุ่นใจว่ามันคงเลิกตื๊อผมแล้ว แต่ว่าผมคิดผิดคับ! มันไม่โทรก็เพราะกลัวว่าผมจะหนีมันถึงขั้นไปเปลี่ยนเบอร์ต่างหาก ไม่งั้นมันคงไม่มีทางติดต่อผมได้อีกง่ะ
/
เปิดเทอมสอง...
ผมก็ยังคงตกเป็นขี้ปากของแต้วกับแอนต่อ คือถ้าสองคนนี้รู้อะไร เพื่อนทั้งรุ่นก็จะรู้หมดคับ... สองคนนี้มันแทคทีมเรื่องทำให้คนได้อายดีจริงๆ
ที่ผมเคยบอกว่า เปลี่ยนจาก พ. เป็นเจอ น. รุกรานไงครับ.... ที่จริงมันควรจะเป็น ผญ. หมดเลย แต่คราวนี้ผมชักใจไม่ดีว่ามีคนชื่อ น.นัท ซึ่งเป็นพี่สายรหัสของไอ้โมรวมอยู่ด้วยรึเปล่า?
อ่า อย่าเพิ่งคิดว่าโลกมันกลมขนาดนั้นนะคับ คนละนัทกับที่เคยเก็บประเป๋าตังค์ผมได้คับ
พี่นัทอยู่ปี 3 อ่ะ ชอบมาช่วยไอ้โมทำงาน ผมว่าเค้าทำตัวได้ว่างมากเลยนะ
ทั้งที่งานก็ออกจะเยอะ พอช่วยไอ้โมเสร็จผมก็ได้รับส่วนบุญไปด้วย คือเค้าก็จะช่วยผมทำบ้างอ่ะนะ นิดหน่อย
ผมได้ยินข่าวจากไอ้โมว่าพี่นัทชอบเพื่อน ผญ. ในรุ่นคนนึง.... พี่คนนี้ไม่สวยครับ แต่เรียนเก่ง
มันเป็นประมาณรักสามเศร้าง่ะ แล้วสุดท้ายคนที่อกหักก็คือพี่นัท
มีอยู่วันหนึ่ง ผมไปนั่งอ่านหนังสือที่ห้องสมุด ก็เจอพี่นัท... เค้าก็มาคุยกับผมปกติ พี่นัทชอบคุยแบบฟุ้งๆ เหมือนคนพูดไปเรื่อยอ่ะคับ
ไม่พูดเพ้อเจ้อ ก็คุยแต่วิชาการ บางทีผมก็ขี้เกียจฟัง
คุยไปคุยมา กลายเป็นเรื่องพี่ ป. คนที่พี่นัทชอบได้ไงไม่รู้
เค้ามาปรึกษาผม หรือปรับทุกข์ก็ไม่แน่ใจแฮะ
บอกว่าพี่ ป. ไปชอบ พี่ จ.
พี่ จ. เนี่ย... หล่อเกาหลีคับ เป็นขวัญใจใครหลายคน นอกจากหน้าตานิสัยพี่เค้าก็น่ารักดีด้วย
ไม่แปลกใจที่พี่ ป. ไม่เอาพี่อ่ะนะ พี่นัทซกมกง่ะ
“ผู้หญิงมีเยอะแยะไปพี่ เค้าไม่ชอบก็ปล่อยเค้าไปเถอะ”
“เอออ กรูไม่หล่อเหมือนไอ้ จ. หนิ มีแต่คนชอบมัน แต่ก่อนไปไหนด้วยกันสามคน แต่ตอนนี้พวกมันชอบไปกันสองคนแล้วลืมกรูเลย..” สามคนนี้เค้าเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนครับ หนังน้ำเน่าเนอะ
พี่นัทฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วเอามือทุบๆ
ตอนนี้เค้านั่งอยู่ข้างผมอ่ะ ในห้องสมุดตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีคน จำไม่ได้ไปไหนกันหมด แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ในนี้กับพี่เค้าสองคนได้ฟระ
“เพื่อนคนอื่นก็มีหนิพี่ มีเป็นร้อย พี่ ป. กับ พี่ จ. ไม่สนใจ พี่ก็ไปคุยกับคนอื่นดิ ไม่เห็นยากเลย ฟูมฟายไปก็ไม่มีประโยชน์ เค้าชอบกันพี่ก็ทำใจได้แล้ว มัวแต่คิดเรื่องนี้มันบั่นทอนนะพี่ ชีวิตมันมีอะไรให้ทำตั้งเยอะแยะไม่ต้องเสียใจหรอกครับ เดี๋ยวพี่ก็หาใหม่ได้" ผมปลอบเค้าแบบนี้มากว่าครึ่งชั่วโมงละ
พี่นัทหน้าตาธรรมดาคับ พบเห็นได้ทั่วไปตามสยาม ดัดฟัน ดูเบลอๆ เซอร์ๆ แต่เรียนเก่งครับ รู้อะไรเยอะ มีไรผมปรึกษาเค้าเรื่องเรียนได้
ถ้าเต็มสิบ ผมให้เจ็ดละกัน บุคลิกเสียเพราะความเบลอกับวิธีการพูดของพี่แกเนี่ยแหล่ะ
“ขอโทษที่ต้องให้น้องพุมาฟังเรื่องไร้สาระของพี่” พี่นัทเงยหน้าขึ้นมาแล้วเอาปากกาเคาะหนังสือ
“ไม่เป็นไร” ถึงแม้ว่าผมจะฟังพี่เพ้อมาเยอะแล้วก็เถอะ อยากกลับหอจะตาย แต่ถ้าไปก่อนแล้วเค้าจะอยู่กับใคร... แหะๆ ก็เป็นห่วงนิดนึง
“แล้วนี่น้องน้ำพุรอใครอยู่?”
“ไม่ได้รอใครครับ ผมเข้ามาฆ่าเวลาเฉยๆ”
แล้วก็คุยเรื่อยเปื่อยกันอีกสักพัก พี่นัทก็ดีขึ้นครับ ผมเลยกลับหอ
/
จากนั้นเป็นต้นมา ผมเลยสนิทกับพี่นัทซะงั้น ประมาณว่าเจอกันเค้าก็เข้ามาคุยกับผมตลอด ไอ้โมหลุดจากวงโคจรไปได้ยังไงไม่รู้ ผมนั่งทำงานอยู่พี่นัทก็จะชอบเข้ามาช่วยอ่ะคับ ช่วยคิด ช่วยเขียน
คนอื่นเค้าไม่ช่วยนะคับ ขนาดไอ้โมยังโวยเลยว่าทำไมไม่ช่วยมัน แหะๆๆ แย่แล้วล่ะมั่งเนี่ยกรู
พอพี่นัทไปเรียน ผมก็โดนแซวอีกแล้ว
“น้ำพุแม่งเอาอีกแล้ว... ตอนนี้มีใครมั่งวะ นิ้ง... นุช... เฮ่ย แอน พิมนับด้วยมั้ยวะ?” ไอ้แต้วทำเป็นถามความเห็นคู่หูมัน
"ไม่นับๆ พิมเจอน้ำพุเขี่ยทิ้งแล้ว" เง้อ... พูดซะกรูดูดีเลยนะ ผมแค่ปฏิเสธเค้าไปตรงๆ อ่ะคับ
"อิอิ แล้วพี่นัทนับป่าววะ?" เป็นไรมากมั้ยเจ๊แต้ว นั่งนับแต้มให้เพื่อนเนี่ย
“นับดิ... ก็แสดงออกซะขนาดนั้น” แสดงบ้าอะไร แค่ช่วยงาน
“อย่าเพิ่งเดามั่วกันครับพวกคุณ” ผมรีบเบรก
“พอดีพี่นัทมาคุยกับกรูเรื่องพี่ ป. เลยสนิทกันเฉยๆ เว้ย”
“ไม่ใช่ม้างงง” ไอ้แต้วยังพยายามจับคู่ผมให้ได้
“กรูดูก็เห็นพี่เค้าคุยแต่กับมึง ขนาดไอ้โมพี่นัทยังไม่สนใจเลย”
ผมหันไปมองหน้าไอ้โม...แล้วยิ้มแห้งๆ
“กูก็ว่างั้น” ไอ้โมสรุป
“....................” กรูพูดไม่ออก
“เราชวนพี่นัทคุยเค้าไม่เห็นอยากตอบ แต่พอน้ำพุถามล่ะตอบยาวเป็นชั่วโมง” แอนว่า... แหะๆ ที่จริงผมก็สังเกตเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
“พี่นัทอาจจะเปลี่ยนจากชอบ ผญ. มาเป็น ผช. แล้วก็ได้ มึงก็ดามอกให้พี่เค้าเลยดิน้ำพุ” ปากดีจริงๆ แต้ว
“ทำไมต้องเป็นกรูด้วยครับ” สาววายรึคุณมึง... สนับสนุนกรูจัง
แล้วตอนนั้นเอง ผมก็ได้ยินเสียงเรียก
“น้ำพุ” นิ้งมาครับ แต้วทำหน้าทำตาล้อเลียนทันที
“พี่ xxx บอกยังว่าอาทิตย์หน้าเลี้ยงสาย” นิ้งอยู่สายรหัสเดียวกับผมคับ แหะๆ เค้าชอบมาเกาะแกะผม ก็เลยโดนหางเลขไปด้วย เรื่องชอบไม่ชอบผมไม่รู้ ผมมอง ผญ. ไม่ค่อยออกอ่ะ
“อ่อ บอกแล้ว” ผมตอบ
“งั้นเราไปก่อนนะ ถ้าไงเดี๋ยวโทรบอกอีกที” ผมหันไปมองแต้วกับแอน... สายตาพวกคุณไม่ค่อยจะล้อเลียนนิ้งเลยนะคับ ถึงว่าเค้าเลยรีบเผ่น
“นิ้ง นุช นัท... แมร่งฮอตว่ะ ดูดมาได้อีกแล้ว” เรื่องนี้ยังไม่จบบบ
“ฮ่าๆๆ น้ำพุควบเทอมละสามคน” ผมกับไอ้โมนั่งส่ายหัวกับเสียงนกเสียงกา
“เฮ้ยยยๆๆ มึงลืมใครไปรึเปล่าวะแอน ยังมีอีกคนๆๆ” ไอ้แต้วทำเป็นอุบเงียบมีเลศนัย
“เออๆ ใช่ๆๆ คริๆๆ” แอนหัวเราะชอบใจ
“ใครอีกวะ?” ไอ้โมถามแบบสงสัย กรูก็สงสัยนะ แค่นี้ก็โดนแซวแทบไม่ไหวและ กรูรำคาญเมิ๊งงง
“ไม่มีไรๆ” แต้วปฏิเสธยิ้มๆ
“ใคร บอกมาดิ มันจะเยอะเกินไปและ” ไอ้โมคั้น
“ไม่มีจริงจริ๊ง” เสียงสูง.... เหอๆๆ
“ไม่บอกไม่อยากรู้ก็ได้วะ” ผมพูด...
“แล้วนี่ไอ้เต้หายไปไหน?” เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“แม่มันมารับกลับบ้านไปแล้ว” แอนตอบ
เฮ้อ จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานมั้ยเนี่ย ผมผิดเองอ่ะ ที่เกิดมาหล่อ อิอิอิ
/
หลังเลิกเรียนวันนึง
ตอนบ่ายแก่ๆ ที่คณะ
ผมกำลังนั่งเล่นกับเพื่อนๆ อยู่หลายคน ก็มีเบอร์ลึกลับโทรเข้ามาเครื่องผม
ปกติผมไม่รับเบอร์แปลกเพราะกลัวว่าจะเป็นเคน แต่ตอนนี้คิดว่ามันคงไม่โทรมาแล้วมั้ง ก็เลยรับ
“ฮัลโหล”
“....................”
“ฮัลโหล” เพิ่มเสียงดังอีกนิด
“น้ำพุ เราเคนนะ” เฮ้ยยยย ชิบหาย โผล่มาไงวะเนี่ย
“.....................” ผมลนลานทำอะไรไม่ถูก รีบลุกออกจากโต๊ะไปยืนคุยไกลๆ
“ทำอะไรอยู่เหรอ?” เคนถาม ไม่ได้คุยกับมันนานแล้วคับตั้งแต่ตอนนั้น
“เอ่อ.... ไม่ได้ทำไรอ่ะ” หันไปมองในกลุ่มก็เจอะสายตาของคู่กรณีมองผมอยู่ ก็มีนิ้ง นุช พี่นัทนั่นแหล่ะ
“ตอนนี้อยู่ไหน?” เคนถามอีก
“เอ่อ...คณะ”
“ยังไม่กลับใช่ไหม?” หง่ะ
“ยัง”
“เราไปหาได้ไหม?” หา....!! เอ่อ.... เอาไงดีวะ จะมาทำม๊ายยย แต่ผมรู้สึกสับสนยังไงก็ไม่รู้อ่ะคับ มันบอกไม่ถูก กึ่งๆ อ่ะ จะว่าผมดีใจที่ได้คุยกับมันอีกทีก็ใช่อ่ะ แต่ก็ยังไม่อยากเจอมัน
“...........อ่า” ไปไม่เป็นแล้วกรู เหงื่อแตกซิกๆ
“ตอนนี้เราอยู่หน้าคณะพุ ออกมาหาหน่อยดิ” จ๊ากกกก เฮ้ยยย มึงมาแล้วถามกูก่อนสักคำไหมเนี่ย
ทำไงดี... ถ้าไอ้พวกนี้เห็นข่าวลือกระฉ่อนอีกแน่นอนเลยผม
/
ไอ้เคนวางสายไปแบบไม่ทันให้ผมปฏิเสธ ผมยืนอึ้งอยู่ข้างต้นไม้ ปลายหางตาเหลือบไปเห็นเงาสีดำกำลังย้ายมวลเข้ามา.....
เชี้ยยย!!
ไหนจะให้กูไปหาหน้าคณะ แล้วมึงเดินเข้ามาทำไมเคน
ตัวผมกระตุกไปนิดนึง... ก่อนใส่เกียร์หมาไปยังโต๊ะที่นั่งอยู่กับเพื่อนเมื่อกี้ทันที
“อะ...เอ่อ คือว่าเพื่อนเรามา เดี๋ยวๆๆ ขอกลับก่อนนะ” พูดลิ้นพันกันเลยกรู ผมจะคว้าไปหยิบกระเป๋าแต่เจอแต้วตะครุบไว้ก่อน
“ไหน เพื่อนที่ไหน?” ผมหันไปมองข้างหลัง สบตากับไอ้เคนพอดีเด๊ะ ซวยๆๆ มันเดินมาแล้ว
“เฮ้ย ปล่อยดิ” กรูจะรีบไป...
“เรียกเพื่อนมาคุยกันก่อนดิน้ำพุ อย่าเพิ่งกลับ” ไอ้เต้ว่างั้น แถมยังมากอดคอดักผมไว้อีก
“เออ จะรีบไปไหนวะ เพื่อนมึงขี้อายเหรอ เดี๋ยวกูชวนคุยเอง” ให้จริงเหอะไอ้โม
“น้ำพุ”
เสียงสยองดังขึ้นข้างหลัง ผมกับไอ้เต้หันไปมองพร้อมกัน
ผมอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เต้มันชะงักมองตาค้างเลยคับ...
ทุกคนในโต๊ะตอนนี้เงียบกริบ สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ไอ้เคนเหมือนมันเป็นจา พนม เอ๊ย แบรด พิทท์ละกัน
“อะ เอ่อ...คือ.... นี่เคนเพื่อนกูเองง่ะ” อย่าค้างดิวะ... ช่วยทำตัวเริงร่าแบบเมื่อกี้สิพวกคุณมึง
“.......................”
ยังเงียบคับ ไม่มีหวัดดงหวัดดี ไม่มีเซย์ไฮ้ ว่าไง สบายดีไหมเพื่อน โอ้ย มนุษยสัมพันธ์แย่กันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟระ
“ไอ้โม ไอ้เต้...” ผมเรียกให้พวกมันได้สติ ไหนเมื่อกี้พวกมึงบอกว่าจะชวนเพื่อนกูคุยวะ ทำไมเอาแต่หลบหน้าหลบตาล่ะเนี่ย ตอนนี้ไม่มีใครกล้าสบตาเคนสักคนเลยคับ นอกจากผม
“เอ่อ....เคน นี่เพื่อนๆ เรา” จะแนะนำมันดีไหมวะ ดูท่าเหมือนมันไม่อยากรู้จักใคร
“อืม” เคนพยักหน้านิ่งๆ สรุปว่าถึงจะบอกชื่อเพื่อนผมไป มันก็คงไม่สนใจหรอก งั้นผมไม่แนะละกัน
“......................”
ไอ้เคนไม่พูด เพื่อนผมไม่พูด มีแต่ผมพูดอยู่คนเดียว ทุกคน lose control
ผมหันไปมองพี่นัท... เห็นเค้านั่งก้มหน้าเคาะปากกาอยู่
นิ้ง.... ขมวดคิ้วมองหน้าผมแบบเคลือบแคลงอะไรสักอย่าง
นุช.... รายนี้ก้มหน้าวาดอะไรใส่กระดาษอยู่ไม่รู้ครับ
คนอื่นๆ ทำไม่สนใจผมกับเคนเลยครับ มันอะไรกันนี่.... แปลกมาก แม้แต่แต้วยังเงียบ
สราด ไม่ช่วยกันทำมาหากินเลย... จะตะลึงอะไรกันขนาดนั้น
“จะไปไหนต่อเหรอ?” ผมถามเคน คือยังตกใจอยู่คับ ทำอะไรไม่ค่อยถูก
“แล้วแต่น้ำพุ.... อยากพาไปไหน เราไปได้หมด” ไปตายดีไหมมึง
ช่วยตอบอะไรที่สร้างสรรค์กว่านี้หน่อยดิวะ กรูเริ่มเครียดแล้วนะเนี่ย
“งั้นไปหาอะไรกินป่ะ?”
“ยังไงก็ได้ แล้วแต่น้ำพุ”
“เอ่อ งั้นกรูกลับแล้วนะ” ผมหยิบกระเป๋าทั้งที่ไอ้เต้ยังกอดคออยู่
“...........” ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้เต้เลยปล่อยแล้วกลับไปนั่งที่เดิม
พอผมหลุดจากกลุ่มเพื่อนมาได้ เคนมันคว้ามือผมไปจับ พาจูงออกมาเลยคับ เง้อออ
/
ผมพาเคนเดินออกจากคณะแบบด่วนๆ งงมากเลยครับ เราคุยกันยังกับไม่เคยเลิก คุยเหมือนยังเป็นแฟนกัน ผมเนี่ยมืดแปดด้านไปแล้ว
นี่มันอะไรกันฟระเนี่ย.....
“เคนมาทำอะไรแถวนี้เหรอ?” ผมไม่รู้จะถามอะไรมันอ่ะ ผมไม่ชวนคุย มันก็เงียบ สราด แล้วมึงมาหากูทำแป๊ะอะไรเนี่ย
“พอดีผ่านมา... พี่เราเรียนโทอยู่นี่” มันมีพี่ชายแท้ๆ อยู่คนนึงคับ
“อ่อ รอกลับพร้อมพี่เหรอ?”
“ป่าว แวะมาหาพุเฉยๆ” ตกลงเมิงเอาไงแน่ห่ะ... แสด
จนกระทั่งเดินมาถึงโรงอาหาร
“เคนจะกินไร?”
“แล้วน้ำพุจะกินอะไร?” มึงก็คิดสิเคน
“น้ำปั่น ตอนนี้ยังไม่อยากกินของหนักๆ” ที่จริงเดินมาเหนื่อยร้อน หิวอะไรเย็นๆ
“อืม เราก็กินอันนั้นแหล่ะ”
ผมสั่งน้ำแตงโมปั่นมา ไอ้เคนก็กินเหมือนผม....
เสร็จแล้วก็มานั่งโต๊ะกันสองคน.... บรรยากาศมาคุแสด เฮ้อ มึงมาทำไมเนี่ย?
เราคุยกันเรื่อยเปื่อยมากเลยคับ ผมฟังไอ้เคนพล่ามจนอึดอัด ผมเหมือนคนมีความผิดที่ทิ้งมันมาดื้อๆ แต่มันกลับทำเหมือนระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่ได้คุยเรื่องนั้นกับผมเลย... เง้อออ
“มีใครมาจีบน้ำพุบ้างป่ะ?” มันถามผม
“ไม่มีหรอก แล้วเคนอ่ะ?” ในความรู้สึกผม ผมว่าไม่มีใครมาจีบจริงๆ นะ แต่ถ้ามาชอบอ่ะมี แหะๆๆ
“ก็มีบ้าง แต่เราไม่ได้สนใจ ก็เพื่อนๆ กันทั้งนั้น” ชิ มีแฟนใหม่ไปเลยสิมึง มาหากูทำไม
“ไม่ชอบใครเลยเหรอ?” ผมถามต่อ
“ไม่อ่ะ ยังไม่เจอคนถูกใจ คนที่เข้ามาก็มีแต่อยากควงเราเล่นๆ” ผมสะอึก กระทบกูป่าวนี่
เคนมันเอาหลอดคนน้ำในแก้วไปมา แล้วมันก็ถามผม
“เราเลิกกันแล้วเหรอน้ำพุ?”
หง่ะ อย่าถามกันแบบนี้ดิ กรูไม่กล้า มึงเล่นทำหน้าโหดใส่แล้วกรูจะกล้าพูดได้ไง
"............"
“ช่างเถอะ ไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร” มันเลิกตื๊อซะงั้น
“ตอนแรกที่พุไม่รับสายเรา เราก็คิดว่ามันเป็นเพราะเราไปทำแบบนั้นกับพุรึเปล่า” แบบนั้นคือที่มันบีบคอผมอ่ะคับ
“ที่จริงกลับไปบ้านแล้ว เรารู้สึกผิดมากที่ทำพุเจ็บ เราขอโทษนะ” มันยกมือลูบหัวผมเบาๆ อบอุ่นดีง่ะ... คิดถึงมึงโคตรเลยว่ะเคน แต่ผมกลับไปไม่ได้.....T T
“ถึงจะห่างกัน แต่ถ้าพุไม่มีใครก็นึกถึงเรานะ” เคนเปลี่ยนเป็นเอามือมาจับมือผมไว้... (จับนะไม่ใช่กุม) อ่า กลางโต๊ะเลยนะมึง กูอาย
“......................”
“ถึงจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราอาจจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ก็ได้”
.......มันยังหวังอะไรอยู่อีกเนี่ย
ผมทำเคนขนาดนี้แล้วมันยังอยากจะสนิทกับผมอยู่อีกเหรอ ผมไม่กล้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตมันแล้วล่ะ...
....จบกันจริงๆ คงจะดีกว่า?
เพราะเคนก็ท่าทางจะยอมรับสภาพตอนนี้ได้แล้วว่าผมคิดยังไงกับมัน
"เรายังโทรหาพุอยู่ได้ใช่ไหม?"
H
เหอๆ ยอมรับได้แล้วจริงดิ??
ยังงงๆ อยู่เหมือนแค่ห่างๆ กันไป แบบกั๊กไว้เผื่อรีเทิร์นอ่ะผมว่า
เคนตัวจริงหล่อสาดด สูงยาวเข่าดี น้ำพุหล่อได้ไม่ถึงครึ่งหรอก แต่มันเป็นคนมีเสน่ห์ ไปอยู่ไหนก็มีคนชอบ (ทีละเยอะๆ ด้วย) สงสัยเพราะวางตัวดีอ่ะนะ
ส่วนตอนนี้ เคนมันคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด แล้วก็คิดว่าไอ้พุโกรธที่มันไปทำอย่างนั้น ก็เลยหายไป แล้วพอหายไปนาน มันก็คิดว่าพุคงอยากเลิกกับมันแล้ว ...เลยหาโอกาสมาเคลียร์ ว่าตอนนี้พุรู้สึกไงกับมัน ประมาณนี้อ่ะคับ
-
อืมมมมมมมม แล้วพุจะทำยังไงต่อหล่ะ
แบบให้เดานี้คงไม่ถูกอ่ะ
:pig4:
-
สงสารเคนอ่ะ ไม่ได้ผิดอะไรเลย
อ๋อ... ลืมไป มีความผิดใหญ่หลวง คือ มารักน้องพุ :laugh: (รักหลอกจึงหยอกเล่นนะตัวเอง)
ความจริงหาคนที่มารักเราจริงๆ อย่างงี้ยากนะ
เสียดายแทนจัง
-
เคนเหมือนจะดีขึ้นรึเปล่า ?
แอบเชียร์เบาๆนะ ถ้าปรับปรุบปรังตัวแล้ว ^^
-
อื้มมมมมมมมมมมม...
อยากรู้ชีวิตของพุต่อไปอ่ะ
:mc4: :mc4:ติดมากเลย ไม่รู้ทำไม ต้องเข้ามารีเฟรซทุกวัน
-
ดูเหมือนเคนจะเปลี่ยนไป ทำตัวดีขึ้น สงสัยอยากจะคืนดีกับน้ำพุ
แล้วน้ำพุจะทำยังไงต่อไป จริงๆคบเป็นเพื่อนก็ไม่เสียหายนี่นา (มั๊ย)
:L1:
-
แล้วเมื่อไหร่พระเอกจะออกโรงซะที
รึออกมาแล้ว แต่ยังไม่แสดงออก
งง มึน ฮ้วย
:เฮ้อ:
-
พุเอ๋ย เอาไงก็พูดออกไปซะ เสียเพื่อนไปไม่ดีหรอก
-
ช่วยเฉลยก่อนได้มะ
ว่าใครเป็นพระเอก
อยากรู้ม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาากกกกกกก
-
/
เช้าวันรุ่งขึ้นไปมหาลัย... เจอแต้วกับแอนก่อนเลย สีหน้าท่าทางแบบนี้ กรูโดนแซวชัวร์
“.......................” ผมมองหน้าแต้ว ตอนนี้มันกำลังชะเง้อชะแง้ดูความปกติในร่างกายผมอยู่
“เมื่อวานไปไหนกับคนนั้นมาอ่ะ?” แต้วถาม สีหน้ามันเนี่ยนะ.... กวนตรีนผมมาก
“ก็พาไปหาไรกินแล้วก็กลับ” ผมตอบนิ่งๆ
“จริงดิ ไม่ได้พาไปหอนะ?” หง่ะ
“ผมมีเมทนะครับคุณแต้ว” มันคิดไรหนี่ย แต่ก็กะแล้วว่าพวกมันต้องสงสัย
“ป๊าวววว ก็นึกว่าจะไป.......อะไรกันแบบนั้นน” สายตาสื่อชัดเจนมาก เง้อ
“.................อะไรๆ ไม่ได้ทำไรกันเว้ย” -*- ผู้หญิงสมัยนี้
“ไหนดูสิ คอมีรอยอะไรแดงๆ รึเปล่า?” สายตามันทะลุเข้ามาตามรอยแยกของเสื้อผม.... เง้อ กรูอายนะเนี่ย แต่ไม่หลบ เดี๋ยวจะหาว่าเรากลัว
“สรุปคนเมื่อวานใครอ่ะ เพื่อนหรือว่าแฟน” คราวนี้แอนถามมั่งละ
ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันสองคน
ขี้เกียจปิดบังอ่ะคับ เล่นถามงี้ก็คงรู้กันหมดแล้วล่ะ ไอ้เคนแสดงออกซะขนาดนั้น ปิดไปไม่มีประโยชน์
“เออๆ แฟนเก่า” ผมตอบ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด” โอ้ย ไรฟะ ยกมือปิดหูแทบไม่ทัน
“น้ำพุ แกเป็นเกย์เหรอ กรี๊ดๆๆ” เพิ่งเคยเห็นคนคลั่งเพราะเพื่อนเป็นเกย์ก็คราวนี้ล่ะ... เงอะ ประสาทป่าวหนิเจ๊แต้ว
“แฟนแม่งหล่อโคตร... ถึงว่าไม่สนใจ พ. กับ น. เลย”
“เอ้ยย แฟนเก่าๆ ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกัน” ผมแก้ความเข้าใจผิดให้ใหม่
“เพื่อนจริงดิ่ ที่เห็นมันไม่ใช่แค่นั้นนา....” จะอะไรกับกรูนักหนาหนิ
“แล้วแต่จะคิด” ผมส่ายหัวเซ็งๆ
“เมื่อวานตอนน้ำพุกลับไปกับแฟนนะ... รู้มั้ยทิ้งคนให้เศร้ากันเป็นแถว” แอนยิ้มเหมือนจะเล่าเรื่องสนุก... หง่ะ บอกว่าไม่ใช่แฟน ยังจะพูดว่าแฟนอีก
“แม่งโคตรเศร้าอ่ะ พี่นัทหงอยไปเลย” แต้วว่า
“นุชขยำกระดาษทิ้งเลย บอกว่าคงสู้ไม่ได้แล้ว”
“แต่นิ้งเงียบๆ ไปเนอะแอน”
“นิ้งเงียบแต่ไอ้เต้องก์ลง โวยวายใหญ่อ่ะ”
เง้อ...ฟังอะไรผิดไปรึเปล่า ผมได้ยินชื่อไอ้เต้ด้วยง่ะ
“เดี๋ยวๆ ไอ้เต้ด้วยเหรอ?” ผมถามแบบไม่แน่ใจ... ปนไม่เชื่อ
“ไอ้เต้เนี่ยแหล่ะตัวดี ฟาดงวงฟาดงาใหญ่เลย มันหวงมึงนะเว้ย” ช้อคๆๆ ไม่เชื่อเด็ดขาด
“จริงๆ ไอ้เต้อ่ะ ถ้ามึงไปกับผู้ชายคนอื่นมันจะอาละวาด ลองสังเกตดูดิ”
“เฮ้ย... ไม่จริงอ่ะ” ไอ้เต้มันเป็นเพื่อนสนิทผมนะ คุยกันทั่วไป ไม่เห็นมันจะหึงจะหวงอะไรผมสักนิด
“จริง จะหลอกทำไมล่ะ เมื่อวานนะมันด่าแฟนมึงชิบหาย แถมพาลไปเตะหมาอีก”
“.....................” อึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก และยังยืนยันในใจว่าไม่เชื่อ
ไอ้เต้มันแมนมาก ไม่รู้สิ ดูยังไงมันก็ไม่ใช่เกย์อ่ะ แต่ถ้าหวงเพื่อนคงใช่มั้ง
เพราะมันสนิทกับผมที่สุด แต่ผมสนิทกับไอ้โมมากกว่า งงไหม?
/
คุยกับพวกแต้วเสร็จผมก็ขึ้นไปห้องเรียน... เจอพี่นัทอีกและ เค้าเรียนห้องข้างกัน
“หวัดดี” เดินเบลอมาเลยนะพี่
“ดีคับ” ผมไหว้ พี่เค้ารับไหว้ แต้วกับแอนเดินมากับผมด้วยนี่ไม่มีเหลียวแล มันสองคนเลยหลบฉากเข้าห้องเรียนไปก่อน
“น้องพุเรียนอะไรเหรอ?” พี่นัทถาม
หน้าตาก็ยังเหมือนเดิมอ่ะคับ ยิ้มแย้มแจ่มใส สายตาสื่อความในใจสุดๆ เงอะ... ผมตั้งตัวไม่ทันนะเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มาชอบผม
“เรียน...xxx คับ” ผมตอบ
“เรียนเสร็จกี่โมง?”
“บ่ายสามคับ”
“เสร็จแล้วไปไหนต่อ?”
“ก็คงทำงานวิชา xxx ต่อ ส่งพรุ่งนี้อ่ะ”
“พี่เรียนเสร็จบ่ายสอง เดี๋ยวมาช่วย” เงอะ....
“ไปละ” อะไรเนี่ย... อยากพูดอะไรก็พูด พูดเสร็จก็ไป
ช่วยน้องพี่ดิ เดี๋ยวไอ้โมก็เคืองผมตายเลย... เฮ้อ
ที่จริงเรื่องงานพี่สายรหัสผมก็มาช่วยผมบ่อยนะคับ แต่พอเค้าเห็นพี่นัทช่วยผม เค้าก็เลยกลับ เหอๆๆ
/
ผมเข้ามานั่งในห้องข้างไอ้โม... เสร็จแล้วก็บ่นมันเรื่องเมื่อวาน
“ไหนเมื่อวานจะชวนเพื่อนกูคุย เงียบกริบเลยนะ...” ปล่อยกูเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียว ชิ
“ก็เพื่อนมึงน่ากลัว ใครจะกล้าคุยวะ” ไอ้โมว่างั้น... แหะๆ ออร่าทะมึนเปร่งออกมาเลยอ่ะดิเคน
“จ๋อยรับประทานกันเป็นแถว เล่นเปิดตัวกันงี้พี่กรูก็อกหักอีกแล้วสิ”
“เคนไม่ใช่แฟนกู เป็นแค่เพื่อน”
“กูให้มึงตอบใหม่” หง่ะ ช่างเหอะ มันคงจะรู้กันหมดแล้วว่าผมเป็นอะไร
“เออๆ แฟนเก่ากู แต่ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ มันมารับพี่กลับบ้านเลยแวะมาหากู”
ไอ้โมพยักหน้าเข้าใจ ที่มันเข้าใจอะไรง่ายๆ จะบอกว่าไอ้นี่จริงๆ แล้วมันก็เคยกิ๊กกั๊กกับ ผช. มาก่อนเหมือนผมแหล่ะ แต่ว่าไม่หนักถึงขั้นคบกัน เพราะเมื่อก่อนมันอยู่ รร. ประจำง่ะ
แล้วพอดีอาจารย์เข้ามาก็เลยเลิกคุยกัน จบคาบไปกินข้าว.... ปะทะไอ้เต้พอดี มันกับผมนั่งคนละแถวกันอ่ะ
“น้ำพุ คนเมื่อวานแฟนมึงเหรอ?” ไอ้เต้ถามตรงมาก
“กูไม่นึกเลยว่ามึงจะคบกับคนแบบนั้น.....” หง่ะ แบบนั้นอ่ะแบบไหน ไอ้เคนมันก็ดูดีหนิ
“แม่ง...เชี้ย น่ากลัวว่ะ มึงเลิกคบกับมันเหอะ” ผมยังไม่เห็นว่าเคนมันน่ากลัวตรงไหนเลย แต่เพื่อนผมนี่แสดงออกว่าขวัญกระเจิงกันไปเกือบหมด
“กูกับมันเป็นเพื่อนกันเว้ย คิดกันไปไหนเนี่ย” ถ้าต้องตอบคำถามแบบนี้ทั้งวันผมสำลักตายแน่ แบบว่าต้องมาคอยแก้ตัวว่าไม่ใช่แฟนทั้งที่เราก็ไม่เห็นจะทำอะไรที่มันเกินเลยสักนิด (รึเปล่า?)
“เหรอ เพื่อนก็ดีและ กูรับไม่ได้แน่ถ้ามึงไปคบกับไอ้นั่น” แล้วกูคบใครมึงถึงจะรับได้ฮะเต้
ผมไม่เถียงมันคับ เพราะผมเถียงสู้ไม่ได้ มันจะคิดไงก็ให้คิดไปละกัน
เคนกับผมจบกันจริงๆ แล้วหนิ
แต่เมื่อวาน ตอนนั้น..... ผมตอบมันว่า 'โทรได้' .....นะ! จะบอกว่าไม่ได้ยังไงอ่ะ ก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วหนิ.....แหะๆๆ
เพื่อนแบบแปลกๆ ไงไม่รู้....
/
เทอมสองนี่เรียนหนักขึ้นคับ มีงานกลุ่มเยอะด้วย... บางทีผมเลยต้องไปค้างหอไอ้โม ทำงานกัน
แล้วมีอยู่วันนึงที่ผมกลับหอแล้ว เจอพี่แมนเมทผมเมินใส่อ่ะ ผมโคตรงง
ผมไปทำอะไรให้วะ... มันรู้สึกแปลกๆ ประหลาดๆ ปกติเค้าจะคุยกับผมดีมากแล้วก็จะหาไรให้ผมกิน
ผมเดานะ อาจจะเพราะว่าพักนี้ผมไม่ค่อยกลับหอ แล้วก็ไม่ได้โทรบอกพี่แมนรึเปล่า พี่เค้าเลยโกรธ ผมไม่รู้อ่ะ
วันนั้นผมต้องเก็บของไปนอนหอไอ้โมต่อพอดี ก็เลยไม่ได้คุยไรกับพี่แมนสักคำ
งง ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
“น้องพุมีอะไรให้พี่ช่วยบ้าง.. เพิ่งส่งงานวิชา xxx ไปเมื่อกี้ ตอนนี้ว่างแล้ว” พี่นัทโผล่มาโต๊ะพวกผมอีกและ... แพทเทิร์นเดิมอ่ะคับ มาทีไรก็ช่วยทำแต่งาน.... ก็ดีอ่ะ
“ทำวิชาอะไรอยู่?” พี่เค้ามานั่งข้างผมแล้วก็ก้มๆ ดูชีท
“xxx อ่ะ”
“เค้าให้ทำอะไร?”
“งานกลุ่มอ่ะพี่ ทำ joint”
“เหรอ ปีพี่ก็เคยทำ พี่ใช้.... บลาๆๆๆๆๆ” บอกวิธีการทำให้เสร็จสรรพ ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้าง
อย่านึกว่านั่งกันอยู่สองคนนะคับ เพื่อนกลุ่มผมก็อยู่เพียบ ยกเว้นไอ้เต้อ่ะ แม่มารับกลับบ้านไปแล้ว
พี่นัทเค้าไม่คุยกับคนอื่นอ่ะ ผมก็ไม่เข้าใจ
มันเป็นประมาณนี้อ่ะคับ เรื่อยๆ พี่เค้าทุ่มเทช่วยงานผมมากเลยนะ ถึงขนาดยอมค้างที่คณะไม่หลับไม่นอน เพื่อช่วยผมอ่ะ... ซึ้งชะมัด ประทับใจโคตรเลยตอนนั้น
แต่บางที...รำคาญ (อีกแล้ว) ครับ ผมนี่แย่ว่ะ... คือเวลาเค้าไม่มีเรียน ว่างๆ ก็จะมาหาผม
คือพูดตรงๆ เลยนะ มานั่งเฝ้า
ผมไม่ชอบให้ใครมาจับตามอง ตลอดเวลาอะไรขนาดนั้นอ่ะ จะลุกจะเดินไปไหน กินข้าว เข้าห้องน้ำ ผมเจอตามตลอดเลยง่ะ.... มันเกินไปนะผมว่า
แต่เค้าก็เป็นรุ่นพี่อ่ะคับ แถมช่วยงานผมสุดตัว ผมเลยไม่กล้าไปว่าหรือออกความเห็นในการกระทำของเค้า
พี่นัทตัวติดผมจนคนทั้งคณะรู้แล้วว่าเค้าจีบผม...
เพื่อนพี่เค้าหรือรุ่นพี่ปีอื่นก็จะมาแซวๆ หนุกหนาน... ผมก็เฉยๆ แต่จะไม่เฉยก็ตอนโดนโบ้ยว่าผมเป็นแฟนพี่นัทแล้วเนี่ยแหล่ะ
“น้องพุ พี่มีอะไรจะบอก....” ผมเงยหน้ามอง พี่นัทดูประหม่านิดๆ
“พี่เคยเห็นน้องพุก่อนหน้านี้แล้ว...ที่ห้าง xxx น้องพุชอบมากับคนที่เคยพามาคณะวันนั้น....” หง่ะ ไอ้เคน... ผมไม่ได้พามาสักหน่อย มันมาเอง
“ชื่ออะไรนะ ลืมแล้ว”
“เคน”
“อืม”
“.....................” จะเอาไง จะบอกอะไร ต้องการอะไร สักทีๆๆ ยืดยาดเจรงพี่
“พี่เจอน้องพุสองสามครั้งได้อ่ะ แล้ว.........”
RRRRR
มือถือผมดัง... พอดีเลย ไม่อยากคุยกับพี่นัทและ
“ผมไปรับโทรศัพท์แป้บนึงนะ” พี่นัทพยักหน้า ดูเค้าเสียศูนย์ไปนิดนึง
ผมเดินออกมาห่างๆ
แม่ผมโทรมาง่ะ ดีใจๆๆ
ตั้งแต่มาอยู่หอ ที่บ้านไม่สนใจผมเลยสักติ๊ด ปกติไกลหูไกลตามาแบบนี้ พ่อแม่ต้องห่วงลูกดิ ผมลูกคนเดียวนะ แต่ทำไมถึงโดนปล่อยเกาะเรื่อยเลย
“ว่าไงคับ เจ๊?” ผมทักแม่กวนๆ
“ทำอะไร เรียนอยู่ไหมน้ำพุ?”
“ไม่เรียนแล้ววว เลิกแล้ววว แต่นั่งทำงานอยู่”
“อืม เป็นไงมั่งล่ะ?”
“ก็.........เซ็งๆ ง่ะแม่”
“เซ็งอะไรอีกล่ะ เซ็งได้ตลอดนะแก เรียนไม่รู้เรื่องเหรอ?”
“ป่าวๆ ไม่ใช่เรื่องเรียนอ่ะ เรื่องคน”
“ทีนี้ใครอีกล่ะ เคนมันยังตามแกอยู่อีกเหรอ?” ผมไม่ได้คุยกับแม่บ่อย แต่แม่รู้หมดนะเรื่องผม (ก็ผมเล่าให้ฟังหนิ)
“ไม่ใช่เคนๆ แต่วันก่อนเคนมาหาด้วยแม่ พุโคตรช้อค”
“อย่าไปยุ่งกับมันมาก หลุดจากมันมาได้ก็ดีแล้ว”
“ไมพูดงั้นอ่ะ เคนก็ดีนะแม่”
“ดีอะไร ฉันเห็นแกหนีมันเกือบตาย”
“ง่ะ” พูดไม่ออกเลยตรู ตอนนั้นหนีจริง ผมเหมือนคนมีคดี กลัวเจ้าหนี้ตามมาเด็ดหัวไรแบบนั้นเลย...
“แล้วมีแบบมันมาวุ่นวายกับแกอีกไหมเนี่ย?” แม่ผมคุยกับผมแบบนี้ปกตินะคับ เหมือนเพื่อนคุยกัน อาจจะฟังไม่ไพเราะเสนาะหู แต่สำหรับผม แม่เป็นให้ได้ทุกอย่างจริงๆ นะ
“อ่า ก็มีอ่ะ” ผมชะเง้อคอมองดูลาดเลา กลัวพี่นัทผ่านมาได้ยิน พอเห็นทางสะดวกก็เริ่มทำการกระซิบ
“เป็นรุ่นพี่ ตามเฝ้าพุตลอดเลยแม่ พุรำคาญอ่ะ”
“รำคาญอีกแล้วเหรอ อย่างงี้แกจะไปคบกับใครได้ อะไรนิดอะไรหน่อยก็รำคาญเค้าไปหมด” หง่ะ...แทงใจดำ
“ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะคราวนี้?” แม่ถาม
“คนที่เฝ้าอ่ะผู้ชาย แต่ผู้หญิงก็มีบ้างเหมือนกัน เค้าชอบมากอดพุอ่ะ” นิ้งอ่ะคับ... แหะๆ ส่วนนุชแค่คุยๆ
“ผู้หญิงอะไรเที่ยววิ่งไล่กอดผู้ชายก่อน อย่าไปเอานะแบบนี้”
“คร้าบ” นิ้งสวย ผมแอบเสียดาย ให้คุยทั่วไปอ่ะได้ แต่ก็รำคาญทุกทีตอนมาเลื้อยผม
ผมเล่าเรื่องพี่นัทให้แม่ฟังคร่าวๆ แล้วแม่ก็สรุปให้ผมฟังว่า
“เค้าช่วยเรา ก็คบเค้าไปก่อน มีอะไรแกไม่รู้จะได้ถามเค้า”
เฮ้อ........พี่นัทส่วนดีก็เยอะอ่ะคับ เรื่องเล็กน้อยผมไม่เก็บมาเป็นประเด็นละกัน ถึงจะเบื่อบ้างเป็นบางทีก็เถอะ
H
อะไรๆ ก็ไม่ถูกใจ เฮ้อ เอาใจเค้ายากจริงๆ อยากให้ถึงตอนที่พุโดนสั่งสอนเร็วๆ หุหุ o18
พระเอก....? บอกไม่ได้จริงจริ๊ง เดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์ส ตัวละครยังโผล่มาไม่หมดอ่ะ :pig4:
-
คุณแม่ใจเย็นมากกกกก o13
พุจะป๊อบไปไหนเนี่ย ลองคิดๆดูไปให้ความหวังเค้ารึเปล่า ไม่รู้จักปฏิเสธอะสิ
ไม่ได้นะ สงสารเค้า :o12:
คนใจดีอะแม่งน่ากลัว เพราะชอบทำให้รักแล้วมันก็ไม่รักเรา :z3:
-
พี่แมน ที่เป็นเมทก็เมินอยู่นะ
-
แอบเครียดกับพุจิงๆ
คนที่ทำให้พุรักได้ และรักพุเนี่ย จะเป็นคนยังไงนะ
-
พระเอกยังไม่เกิดอีกเร๊อะ
-
คิดถึงคิว โดนเสยไปแล้ว ไม่รุ้เปนไงมั่ง แอบเปนห่วง อิอิ
-
ถามว่า พระเอกของเรื่องนี้โผล่มาให้เห็นบ้างหรือยังครับ
เห็นมีตัวละครออกมาตั้งหลายคนแล้ว
ตอบได้ไหมครับ ไรเตอร์
:L2:
:pig4:
-
หนุกดีค้า
เมื่อไหร่จะเปิดซิงอ่ะ อิอิ :-[
-
ตัวละครเยอะแยะมากมาย ยังออกมาไม่หมดอีกด้วยเหรอเนี่ย o22
น้ำพุฮอตจริงๆ อยากให้ถึงตอนน้ำพุโดนสั่งสอนที่คุณ foyer บอกไวๆ
อยากรู้ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร
:L1:
-
จะขี้เบื่อไรนักหนาเนี่ยะ
ทำไมไม่ตั้งฮาเร็มให้สนุกไปเลยอ่ะ :z1:
-
พุ มหาชน :z1:
ใครคือพระเอกกันเน้อ
อย่าเพิ่งทายเลย ยังเดินทางมาไม่ถึง :jul3:
-
ขี้เบื่อจังเลยยยย
-
ฟีโรโมนพุมันแรงจริงๆนะ ใครต่อใครรุมตอมไปหมด writerขนาดนี้ยังเปิดตัวไม่หมดอีกเหรอ
-
พุเนี่ยเสน่ห์แรว๊งจริงๆ
แต่อยากรู้แล้วนะว่าใครเป็นพระเอก
ใบ้หน่อยได้มั๊ย พระเอกเคยออกมาแล้วรึยัง?
นะน้า :call:
-
พี่พุนี้ก็น้าาาาาา
จะว่าสงสารพี่พุดี หรือสงสารคนที่เข้ามาชอบดีหล่ะ :laugh:
แต่ชอบคุณแม่นะ ปรึกษาได้ทุกเรื่องเลย ดีจัง ^^
-
/
คุยกับพี่นัท ในเวลาราชการไม่พอ เปิด msn มา พี่เค้าก็เข้ามาคุยต่ออีก.....
เฮ้อ.........จะเอาไงดีวะเนี่ย
“คุยกับใครวะน้ำพุ?” ไอ้โมถาม คืนนี้ผมก็มาค้างห้องมันอีกแล้ว ทำงานคู่อ่ะคับ ผมเปิดคอมมันเล่นเอ็มไปทำงานไป แหะๆๆ ส่วนไอ้โมมีโน้ตบุ๊คอีกเครื่องทำอยู่บนเตียง
“ก็ไอ้เต้ นุช แอน แต้ว พี่นัท แล้วก็เพื่อนเก่ากู” ผมก็ตอบไปตรงๆ
“เฮ้ย ไอ้เต้ออนด้วยเหรอวะ ทำไมกูไม่เห็น” ไอ้โมรีบเชคลิสต์ของมันใหญ่เลย
“ไม่เห็นไอ้เต้ออนเลยวะ หรือมันบล็อคกู”
“มันจะบล็อกมึงทำไมวะ” ไม่เห็นจะมีเหตุผลเลย
“มึงก็มาดูดิ มันไม่ได้ออนจริงๆ” ผมกระโดดไปนั่งข้างมันบนเตียง
หง่ะ ไม่เขียว เทาซะเต็มที่
“เฮ้ยๆ มันไม่ได้บล็อกมึงหรอก แต่มันออนอีกเมล์นึง” แหะๆ คิดมากอีกแล้วผม คือไอ้เต้มันเคยเล่าให้ผมฟังว่ามันออนเมล์เก่าแล้วชอบมีคนมาชวนคุยน่ารำคาญ ผมก็บอกให้มันบล็อก แต่มันก็บอกอีกว่า ถ้างั้นเราก็ต้องไล่บล็อคเกือบหมดอะ มันเลยต้องไปสมัครเมล์ใหม่ แล้วก็ให้ผมมาแอ้ดเนี่ย....
“ทำไมไอ้เต้ไม่บอกกูว่ามีอีกเมล์วะ” ไอ้โมงงใหญ่ ถ้าให้เดาผมว่าไอ้เต้ให้เมล์ใหม่อยู่สองคน มีผมกับ เพื่อน ผญ. ที่มันสนิทมาตั้งแต่ ม.ปลายอีกคน
“มึงเอาเมล์มันไปแอ้ดดิ” ผมบอก
“ไม่เอาอ่ะ มันไม่ได้ให้กู ไปแอ้ดมันสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวแม่งก็เจอมันด่าอีก” ไอ้เต้มันปากจัดง่ะ ในคณะหาคนที่จะไม่ถูกมันเหวี่ยงน้อยมาก
“งั้นกูขอให้ป่ะ?” โอ้ย ทำไมยากจัง เรื่องแค่นี้เองอ่ะเนอะ
“ไม่ต้องหรอก ทำงานต่อเหอะ”
/
วันต่อมาผมกลับหอ... พี่แมนก็ยังคงรักษาคอนเซปเดิมคือไม่คุยกับผม
ผมมีนิสัยแย่ๆ อีกอย่างนึงนะคับ คือ จะไม่คุยกับใครก่อน ถ้าคนนั้นเค้าทำท่าไม่อยากคุยกับเราอ่ะ
หรือไม่ก็.... ถ้าผมคิดว่าตัวเองไม่ผิด ก็จะไม่มีทางไปง้อก่อนเด็ดขาด
ผมเครียดมาก อะไรทำให้พี่เค้าเป็นแบบนี้ แต่ผมปากหนัก ไม่ถาม
เมิงไม่สนใจกู กูก็ไม่คุยกับมึง
ผมก็ทำงาน ทำนั่นทำนี่ของผมไป
จนมีตอนนึงที่ผมกำลังเก็บโต๊ะพับแต่ว่าอีกมือนึงก็ถือของอยู่ โต๊ะเลยจะล้ม
พี่แมนเลยรีบวิ่งมาช่วยผมเก็บโต๊ะง่ะ
“ขอบคุณครับ” เสียฟอร์มจนได้
“น้ำพุเอาของไปวางก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่เก็บให้” พี่แมนพูดนิ่งๆ ผมก็ทำตาม
“น้ำพุหายไปไหนมาเหรอ?” พี่เค้าเริ่มชวนคุยละ ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ไปทำงานที่หอเพื่อนอ่ะคับ”
“พี่ก็นึกว่าหายไปไหน ไม่กลับมาห้องเลย”
“........................”
“เทอมหน้าน้องพี่ว่าจะเข้า ม.xxx นะ” มหาลัยเดียวกับผมกับพี่แมนนี่แหล่ะ เค้ามีน้องชายอยู่คนนึง
“พี่ว่าจะให้มันมาอยู่ด้วย น้ำพุจะว่าอะไรไหม?” ว่า แน่ นอน... แค่อยู่กับพี่สองคนผมก็อึดอัดจะแย่ละ...
คือ ผมชอบความเป็นส่วนตัวมากๆๆๆ เลยอ่ะคับ
มากกว่าคนปกติ จะให้ผมไปอยู่กับใครนานๆ อ่ะ ผมอึดอัด
“อืม... งั้นผมย้ายห้องไปอยู่คนเดียวก็ได้นะครับ พี่แมนกับน้องจะได้อยู่กันสบายๆ อ่ะ” พอดีเลย มีข้ออ้างให้ออกไปอยู่คนเดียวแล้ว
“ไม่ต้องย้ายก็ได้ จะไปอยู่คนเดียวทำไม?”
“ผมอยู่ได้คับ ห้องนี้ก็ไม่ได้ใหญ่มากอยู่สามคนเดี๋ยวจะอึดอัดเปล่าๆ”
“ขอโทษนะ....ที่จริงอย่าเพิ่งย้ายก็ได้ เพราะพี่ยังไม่รู้เลยว่าไอ้ xxx มันจะเอ็นท์ติดรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรคับ ผมเองก็อยากอยู่คนเดียวด้วย คณะผมทำงานดึกอ่ะ ไม่อยากรบกวนเวลานอนพี่แมน ถ้าไงเดี๋ยวผมไปจองห้องกับเจ้าของหอเผื่อไว้เลยละกันนะครับ”
/
เย้ ทนอยู่อีกไม่กี่เดือนก็จะได้ย้ายแล้ว.... แหะๆ ไม่ใช่ว่าพี่แมนเค้าไม่ดีนะครับ แต่ผมชอบส่วนตัวมากกว่าอ่ะ
ผมบอกแม่ละเรื่องนี้ แม่ก็โอเค ถึงจะต้องเสียตังค์ค่าหอเพิ่มก็เหอะ
“วันนี้ไปกินส้มตำกันมั้ย??” แอนเดินมาชวน ผมกำลังนั่งคุยกับไอ้เต้อยู่สองคนที่โรงอาหารง่ะ
ไอ้เต้คุยเก่งมากกก ผมนั่งฟังมันพล่ามอย่างเดียว
“ที่ไหนเหรอ?” ผมถาม
“ร้าน xxx แถวหน้ามอนั่นแหล่ะ ไปดิๆๆ แต้วกับโมก็ไป”
ผมหันไปมองหน้าไอ้เต้
“ไปป่ะเต้?” คือ...ยังไงตรูก็ไป เลยถามมันก่อน
“แม่เรามารับว่ะ” มันตอบแบบหน้าเซ็งๆ คือบ้านไอ้เต้อยู่เขตปริมณฑล อ่ะคับ ไกลโคตร... นั่งรถเมล์กลับเองลำบาก
“กลับเองดิเต้ ไปกินด้วยกัน โทรบอกแม่เร็วๆๆ” แอน.... อย่าไปเซ้าซี้มันอย่างนั้น
“เชี้ย! กูไปไม่ได้ นั่งรถเมล์กว่าจะถึงบ้านกูตายห่าพอดี” เจอด่าเลย... ผู้หญิงยังไม่เว้น
เหอะๆ ไอ้เต้เห็นปากอย่างนี้ แต่มันไม่ค่อยพูดหยาบคายกับผมนะ... สงสัยเพราะผมก็ไม่หยาบกับมันด้วยมั้ง
(แต่แอนก็ไม่ได้หยาบนี่หว่า...)
“กูไปไม่ได้หรอก พวกมึงไปกินกันเถอะ” ไอ้เต้สรุปแบบขอไปที
“อ่ะจ้ะ...แล้วน้ำพุไปไหม?” แอนคงชินกับอาการเหวี่ยงของไอ้เต้ละ เลยไม่ได้ว่าอะไร
“ไป กี่โมงอ่ะ?”
“สักห้าโมง เดี๋ยวเราเดินมาตามละกัน”
พอแอนเดินไป
“วันนี้ไม่เห็นพี่นัทเลยนะ?” เต้หันมาถามผม
“อืม” นั่นสิ ไปไหนไม่รู้ กลับบ้านไปแล้วมั้ง
“พี่นัทชอบน้ำพุเหรอ?” หง่ะ...
“ไม่รู้ดิ” แกล้งโง่ แอ๊บไม่รู้เรื่องครับ
“ไม่รู้ได้ไง... ตามติดเป็นกาวตราช้างซะขนาดนั้น” ไอ้เต้โวย
“แล้วชอบพี่เค้าป่ะ?” อะไรนักหนาเนี่ย...
“ก็เฉยๆ” ผมตอบกลางๆ ไว้ก่อนเป็นดี จะว่าชอบก็ชอบอยู่นะ เค้าช่วยงานผมหนิ
“แล้วเรื่องเต้กับกิ๊บล่ะ เป็นไงมั่ง?” ไอ้เต้ โดนสาวตามจีบอยู่คนนึงคับ เห็นวันนี้ก็ได้ดอกกุหลาบอีกและ... จริงๆ ไอ้เต้มันหล่อนะ (ไม่งั้นจะได้เป็นเดือนเหรอ) แต่ปากหมา ผญ. เลยกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้
“โอ้ย ยัยบ้านั่นน่ะเหรอ โคตรรำคาญเลย เอาดอกไม้มาให้เราอีกแล้ว บอกว่าไม่อยากได้ ยังจะเอามาให้อยู่นั่น” มันว่าเค้าซะ...
“กิ๊บก็ดีนะ ดูท่าเค้าจะชอบเต้จริงๆ”
“แต่เราไม่ชอบ”
ผมเคยคุยกับกิ๊บ เค้าเศร้านะ ถูกไอ้เต้เมินตลอด เมินไม่พอ เจอด่าเปิงอีก เป็นผมๆ เลิกจีบไปนานแล้ว แต่นี่กิ๊บยังทนมันอยู่...
“ไปซื้อน้ำแป้บนึงนะ” ไอ้เต้เหมือนไม่อยากคุยเรื่องนี้ มันเลยหนีไปซะเฉยๆ
สักพักมันกลับมา
“อ่ะ” โออิชิขวดเขียว วางแปะตรงหน้าผม
ผมหันไปมองไอ้เต้งงๆ
“เลี้ยง” มันว่างั้น....
“เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก” ซื้อให้ไมวะ ผมหยิบตังค์จะคืนให้
“แค่โออิชิขวดเดียวเอง กินไปเถอะ” ผมไม่อยากมากเรื่องก็เลยรับ
“อ่า.... งั้นวันหลังเดี๋ยวเลี้ยงคืนละกัน” ผมบอก ไอ้เต้ก็ยิ้มพยักหน้าตอบกลับมา
ง่ะ... หรือมันจะชอบกรูจริงฟะเนี่ย
ไม่เชื่อ.... ทำใจเชื่อได้ยาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...
/
ระหว่างทางตอนกำลังจะออกนอกคณะ บังเอิญเดินสวนกับกลุ่มพี่นัทพอดี....
“น้องพุจะไปไหนอ่ะ?” พี่นัทเดินมาถาม พร้อมการ์ตูนหลายเล่มในมือ อ่อ ที่หายไปสงสัยจะไปซื้อการ์ตูนมาอ่าน
“กินส้มตำคับ” ผมตอบ
“ไปกับใคร?” บอกไว้ก่อนนะ ว่าไม่ชวนพี่หรอก
“ก็เนี่ยพวกไอ้โม” ผมชี้ให้ดูจำนวนสมาชิก สี่คน ไอ้เต้กลับบ้านไปและ
“อืมๆ อ่ะ... ให้” แล้วพี่เค้าก็ยื่นพวงกุญแจเล็กๆ มาให้ เป็นการ์ตูนตัวนึงแหล่ะ ไม่รู้ชื่ออะไร
ผมรับมาแบบไม่มีปฏิเสธ
"ขอบคุณครับ"
“มันแถมมาจากหนังสือ” พี่นัทต่อประโยคนี้มา ทำผมหมดอารมณ์ ชิ นึกว่าซื้อมาให้ เสือกเป็นของแถม
“นึกว่าซื้อให้” ผมพูดงี้เลย
“ฮะๆๆ ไม่มีตังค์อ่ะ บ้านจน” ชิ ไม่ลงทุน
“งั้นไปล่ะนะพี่” เคือง
“อืมๆ กินให้อร่อยนะ”
พี่นัทแมร่ง ชอบแกล้งหรืองกจริงก็ไม่รู้ รู้แต่ผมไม่ปลื้ม ไม่ชอบให้ใครมาทำเล่นๆ ใส่อ่ะ (แล้วตัวเองไม่เล่นเลยเนอะ)
พอไปถึงร้านส้มตำ เพื่อนผมก็ลงมือสั่งๆๆ กัน ส่วนผมก็รอกินอย่างเดียว
“น้ำพุตกลงแกจะเลือกใครเหรอ?” คุณแต้วถามเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
“ตอนนี้นุชถอดใจไปแล้วนะ” แอนว่า ถอดไปบ้างก็ดี
“แต่นิ้งกูว่ามันก็ยังไม่ยอมเลิกง่ายๆ นะ รู้ว่าน้ำพุเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ยังไม่สะทกสะท้าน เห็นชอบแอบแต๊ะอั๋งน้ำพุตลอดเลย.... อีแรด” ใจเย็นแต้ว ไปโกรธแค้นอะไรเค้าขนาดนั้น
“กูเชียร์พี่นัทว่ะ” แต้วสรุป
“อืม เราก็เชียร์พี่นัท” แอนอีกคน ส่วนไอ้โม ไม่ออกความเห็น
“โม มึงเชียร์ใคร?” แต้วหันไปถามมัน
“ไม่เชียร์ใครโว้ย กูจะแดก” อาหารมาเสิร์ฟพอดี
“เอออ แล้วไม่มีใครเชียร์ไอ้เต้เลยเหรอวะ ไอ้เต้มันเพื่อนเราเลยนะเว้ยยย” แต้วพูดไปกินไป
ง่ะ เมื่อไหร่จะหลุดประเด็นนี้กันสักทีหนอ.....
“ต้องเชียร์ไอ้เต้ กับกิ๊บ สิ น้ำพุมีคนมาชอบเยอะแล้ว แบ่งๆ คนอื่นบ้าง” แอนว่างั้น...
"ไอ้เต้มันไม่ได้ชอบกูหรอก" ผมพูดประมาณว่าอยากให้มีคนสนับสนุนความคิดนี้ของผมมั่งอะ
"ไม่ได้ชอบอะไร ก็มันบอกกูเองว่าชอบน้ำพุ"
อ่าว เวร.... บอกใครไม่บอก ดันไปบอกไอ้แต้ว
"กูไปถาม ตอนที่มันหึงมึงกับเคน ถามว่ามันชอบมึงรึเปล่า มันก็บอกว่าชอบ" ง่ะ...
... กับไอ้เต้มันคิดเกินกว่านั้นไม่ลงจริงๆ อ่ะคับ ก็มันเพื่อนผมนี่... ถึงจะเคยแอบคิดบ้างเป็นบางเวลา แต่...ผมว่าคงไปไม่รอด - -“
/
มีอยู่คืนนึงเคนโทรมาหาผม... มันจะโทรมาอาทิตย์ละครั้งอ่ะคับ ดีเหมือนกัน ตั้งแต่ผมเลิกกับมัน ผมเกิดอาการผิดปกติทางจิตอย่างนึงครับ คือเป็นโรคกลัวโทรศัพท์ ได้ยินเสียงแล้วจะตกใจ ไม่กล้ารับสายเวลาอยู่คนเดียว บางทีมีคนโทรมา ผมจะรีบกดปิดเสียง หรือไม่ก็ออฟไลน์มือถือไป พอหายกลัวเมื่อไหร่ก็จะเปิดมือถือดูว่ามีใครโทรมาบ้าง ถ้าอยากคุยด้วยก็จะโทรกลับ แต่ถ้าไม่ ก็ค่อยไปคุยตอนเจอหน้ากัน
หรือถ้าผมรู้ว่าจะมีใครโทรมาก่อนล่วงหน้าแล้วผมไม่อยากคุย ผมก็จะออฟไลน์หนี (- -,)
จริงๆ แล้วนอกจากไม่รับสาย ผมยังไม่ค่อยกล้าโทรหาใครด้วย ถ้าไม่ได้คิดไปเอง มันเกิดขึ้นตอนคบกับเคนเนี่ยแหล่ะ
มันคงเกิดจากการฝืนใจทำอะไรสักอย่างนานๆ ล่ะมั้ง ไม่รู้แฮะ
เคนก็คุยเรื่อยเปื่อยเหมือนเดิมเป๊ะเลยครับ เล่าเรื่องคนนั้นคนนี้ เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน มากมายก่ายกอง....
มีโม้ให้ผมฟังด้วยว่ามีนางแบบมาจีบมัน ชิ... ไอ้ขี้โม้ จะมาเล่าให้ฟังทำไมก็ไม่รู้
“วันศุกร์นี้เลิกเรียนกี่โมงเหรอ?” เคนถาม
“เลิกบ่ายสาม”
“เดี๋ยวเราไปหานะ” เงอะ... คราวที่แล้วมึงก็ทำกูเกือบแย่ไปทีละนะ ไม่ค่อยอยากให้มันมา แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ
“เออ พุ เดี๋ยวจดตารางเรียนให้เราหน่อยดิ” อะไรอีกวะเนี่ย...
“เอาไปทำไม?”
“ก็จะได้รู้ไงว่าวันไหนเรียนเลิกกี่โมงบ้าง” เอางั้นเลย มึงคิดจะทำอะไรหนิ
“เราจะได้กะเวลาถูก ไม่ไปหาหรือไม่โทรตอนพุเรียนอยู่ไง” อ่อ......... รู้จักเกรงใจกรูด้วยเหรอ ไม่ใช่มั้ง
“อืมๆ เดี๋ยวเขียนไปให้” เรื่องมากจริงนะมึง
“เคนจะมาหาที่ไหนเหรอ?” ห้ามเป็นที่คณะกูเด็ดขาด
“ก็คณะพุ ทำไมเหรอ?”
“เจอกันที่อื่นได้ไหม เราว่าจะพาเคนไปกินเค้กร้านอร่อย" เอาของกินเข้าล่อสิคับ
"ร้านมันอยู่แถวหน้า ม. อ่ะ เคนจะได้ไม่ต้องเดินกลับไปกลับมางัย” คณะผมอยู่หลัง ม. เลยคับ
“อืม ก็ได้ ที่ไหนล่ะ?”
“xxx รู้จักไหม?”
“รู้จัก งั้นเจอกันตอนบ่ายสามครึ่งนะ”
“สี่โมงได้ป่าว?” ขอต่อรองเผื่อเหลือเผื่อขาดนิดนึง
“ได้ๆ” ว่าง่ายเหลือเกิน...... จะเป็นได้อย่างนี้อีกนานมั้ยเนี่ย??
H
ตอบเม้นท์แบบเร็วๆ
/ ตอนนี้(ในเรื่อง) พุเพิ่งอยู่ปีหนึ่งเอง เหอๆ เรียนกี่ปี ก็ + เพิ่มไปทุกปีแหล่ะ คนที่เข้ามาหามันง่ะ -*-
บุคคลในปัจจุบันจะส่งผลไปถึงพระเอกในอนาคต ถ้าบอกก่อนเดี๋ยวตอนหลังไม่ได้ลุ้น ว่าใครจะเป็นตัวจริง (บอกสุดๆ แล้วน้า)
THANKS! :bye2:
-
ดีใจๆ อิอิ
ไรเตอร์มาอัพทุกวัน มีความสุข 55555+
รึว่าพระเอกจะเป็นน้องพี่แมน รึป่าว *-*
-
อันน่ะ
รอกำลังรอตัวจริงมาอวตาล 55+
-
คนเข้าหาน้ำพุมากมาย
เดาไปลุ้นไป ใครกันที่เป็นตัวจริงของพุ :z3:
:L1:
-
นี่บอกใบ้สุดๆ แล้วหรือคะ
ยัง งง เหมือนเดิมเลย
แต่จะติดตามต่อไปค่ะ
เพื่อคำตอบที่รอคอย
พระเอกของพุ...
:o8:
-
:mc4:
-
เรื่องนี้ ลงซ้ำ กัน 2 รอบแล้วนะ
รอบนี้ ต่อให้จบให้ได้นะคะคุณน้อง
คุณเจ้ ไม่ไหวจะตามลบ อิอิ
สู้ๆ
-
ขนาดใบ้แล้วเรายังไม่รู้เลยอ่าาาาาา
-
ดีใจๆ อิอิ
ไรเตอร์มาอัพทุกวัน มีความสุข 55555+
รึว่าพระเอกจะเป็นน้องพี่แมน รึป่าว *-*
สตอคมีอยู่ค่ะ ต้องรอชม :impress2:
นี่บอกใบ้สุดๆ แล้วหรือคะ
ยัง งง เหมือนเดิมเลย
แต่จะติดตามต่อไปค่ะ
เพื่อคำตอบที่รอคอย
พระเอกของพุ...
:o8:
อ่า แต่ละคนก็เด่น และมีบทบาทต่างกัน... เลือกยากๆ
อันน่ะ
รอกำลังรอตัวจริงมาอวตาล 55+
ตัวจริงเกิดแล้วจ้ะ
คนเข้าหาน้ำพุมากมาย
เดาไปลุ้นไป ใครกันที่เป็นตัวจริงของพุ :z3:
:L1:
ลุ้นเหมือนกัน สุดท้ายพุจะเลือกใคร หรือใครจะมาเลือกพุ?? o22
:mc4:
:pig4:
เรื่องนี้ ลงซ้ำ กัน 2 รอบแล้วนะ
รอบนี้ ต่อให้จบให้ได้นะคะคุณน้อง
คุณเจ้ ไม่ไหวจะตามลบ อิอิ
สู้ๆ
งงส์ค่ะ ยังไม่เคยลงเลยนะเรื่องนี้
หรือว่าชื่อจะซ้ำคะ หรือว่า... เหมือนกับพลอตของเรื่องอื่น?? อันนี้ไม่ทราบจริงๆ ค่ะ
เพิ่งพิมสดๆ แล้วเอามาลงเลยนะเนี่ยยย ยืนยันว่าเรื่องน้ำพุยังไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนมาก่อนเลยจริงๆ งงงง
ขนาดใบ้แล้วเรายังไม่รู้เลยอ่าาาาาา
555 เดายากอ่ะ ตัวเลือกมันเยอะเกิน :pig4:
ขอบคุีณทุกคนค่ะ
-
มาๆๆๆ
ของจิ้ม 1 ที
เอิ้กๆๆ
รออยู่น่าาตัวเธอว์
-
/
วันศุกร์ ผมไปเจอกับเคน ตรงที่นัดกันไว้ คราวนี้มันใส่ชุด นศ. มา ดูมันตัวสูงกว่าเดิมอีกง่ะ
เมื่อก่อนเคนเล่นบาสเป็นเซนเตอร์อ่ะคับ เพราะมันตัวสูงที่สุดในทีมตอนนั้น ส่วนผมเป็นพวกวิ่งเยอะแล้วเหนื่อยเร็ว แถมชู๊ตไม่แม่นเพราะสายตาสั้นแล้วไม่ยอมใส่แว่น เลยเป็นการ์ดซะมากกว่า
เดินกับเคน ส่วนใหญ่ ผู้หญิงจะชอบมองมันตลอดเลย ผมก็หวงมันนิดๆ แต่ก็เพื่อนกันนี่หว่า.... ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“น้ำพุ เราสูงขึ้นแล้วนะ” มึงยังสูงกว่ากูไม่พออีกเหรอ ใกล้เคียงเปรตวัดสุทัศน์เข้าไปทุกวัน
“เหรอ เพิ่มกี่เซน?” อิจฉาง่ะ อยากสูงบ้าง
“เซนนึง” ชิ นึกว่าจะเยอะ
“จาก 185 เป็น 186 ละ” ภูมิใจมากเลยสินะมึง ชิ กูสูงเท่าเดิม
“ยังเล่นบาสอยู่ป่ะ?” ผมถาม
“ไม่ค่อยได้เล่นอ่ะ ไม่มีเวลา เรียนเสร็จก็ต้องทำงานส่งตลอด” อือฮึ
“เป็นอะไร เหนื่อยเหรอ?” มันเอามือมาเกาะไหล่สองข้างของผม แล้วดันให้เดินไปเรื่อยๆ
“ป่าว” มันเห็นผมทำหน้าเมื่อยมั้ง ก็หมั่นไส้หนิ
“ที่คณะไม่มีคนมาจีบจริงเหรอ?” ขุดเรื่องเก่ามาคุยอีกแล้ว บอกว่าไม่มีๆ
“ไม่มี”
“ไม่เชื่ออ่ะ...” ไม่เชื่อก็อย่ามาถามกรู
“เคนอยากให้มีคนมาจีบเราเหรอ?” มันแค่นยิ้มนิดนึง
“ใครจะไปอยากล่ะ” เคนย้ายมวลมายืนข้างผม แต่แขนก็พาดบ่าผมไปเรียบร้อย จะเดินเฉยๆ บ้างได้ไหมเนี่ย หนัก!
พอถึงที่ร้านก็ไปสั่งเค้กหน้าตู้กระจก
“เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง” ผมบอกเคน ก็นะ...นี่ถิ่นผมนี่ และมันก็อุตส่าห์มาหา มหาลัยผมกับเคนก็อยู่ไกลกันด้วย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจ่ายเอง พุไปนั่งไป” มันดันหลังผมออกจากเคาท์เตอร์ซะงั้น
“เฮ้ย ไม่ได้... ก็เคนอุตส่าห์มา เราอยากเลี้ยง”
“ไม่ได้อุตส่าห์มาหรอก ตั้งใจเลยล่ะ ไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวเราจัดการให้” ผมกับมันยืนเถียงกัน จนพี่คนที่คิดตังค์เค้าเริ่มอมยิ้มมองแปลกๆ
“ก็ได้ แต่คราวหน้าให้เราจ่ายนะ” ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณมันเล๊ย ให้ตายเหอะ
“อื้ม เดี๋ยวคราวหน้าให้พุจ่ายคนเดียวเลย” จะแกล้งให้กรูเสียแพงล่ะสิ แหะๆ ล้อเล่นคับ เคนมันไม่ทำงั้นหรอก
จากนั้นเราก็ไปหามุมสบายๆ นั่งกัน
ไอ้เคนเอาอีกแล้ว มานั่งโซฟาตัวเดียวกับผม มันเป็นโซฟายาว ไม่แปลก แต่มันมีที่นั่งให้เลือกสี่มุมและมันเลือกมานั่งตรงนี้... ข้างผม
ผช. กับ ผช. มันแปลกง่ะ (ในสายตาคนอื่น)
“ที่ตั้งเยอะตั้งแยะ จะมาเบียดทำไม?” อึดอัดนะนี่
“นั่งกับเราแล้วอายเหรอ?” ง่ะ... จะตอบว่าไงดีล่ะ ไม่ได้อายมึงหรอก อายคนอื่น
“อายดิ คนมอง” ผมเห็นละ ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาหัวเราะคิกคักผมสองคน ชอบล่ะสิ ผู้ชายกุ๊กกิ๊กกันเนี่ย
“ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย ไม่ได้ขอข้าวเค้ากินสักหน่อย” เคนว่างั้น พอดีพี่เค้าเอาเค้กกับน้ำมาเสิร์ฟ ก็เลยช่างมัน ปล่อยๆ มันไป ผมก็กินของผม
“พุกินของเราไหม อร่อยดี” ไอ้เคนสั่งเค้กชอคกาแลตมา หง่ะ ชิ้นนึงแพงอ่ะเนอะ เลยต้องดูน่ากินนิดนึง
ผมทำท่าจะจ้วงซ้อมไปที่เค้กของมัน แต่เคนชิ่งตักมาจ่อปากผมซะก่อน....
หง่ะ..... ทำอะไรอายคนอื่นบ้างได้ไหมเนี่ย
“เอ้ย ไม่เป็นไร กินเองได้” ผมจับช้อนมัน จะแย่งมากินเอง แต่ไอ้เคนยังเหนียว ไม่ยอมปล่อย โอ้ย อะไรกันนักกันหนา
“อ้าปากเร็ว” มันยิ้มแบบชอบใจเลยล่ะ ทำให้ผมอายได้เนี่ย
“จะกินเอง ไม่ปล่อยงั้นไม่กินก็ได้” ชิ งอน
“โอ๋ๆๆ อ่ะ นี่ ให้ละๆๆ อย่างอนนะ” มันเลื่อนจานมาให้ตรงหน้า ผมหลุดยิ้มมาหน่อยนึง นานๆ ทีเห็นมันอ้อนง่ะ
ผมก็ตักกินคำนึง แล้วก็คืน
“กินของเราไหม?” ผมถามมันกลับบ้าง
“ให้กินเหรอ?”
“อ้าว ทำไมจะไม่ให้อ่ะ กินดิ” ผมเลื่อนจานไปให้ ผมกินเค้กผลไม้อ่ะคับ คือ...มีส่วนผสมของผลไม้ มันหอมดี
“ไว้ก่อนละกัน ถ้าอยากกินเมื่อไร่เดี๋ยวจะบอก” อะไรวะ งง
ไม่กินก็ช่าง... ผมหยิบจานกลับคืน
“อร่อยป่ะ?” ผมถาม
“ก็ดี พุพักอยู่แถวไหนอ่ะ?”
“อยู่หอแถว xxx”
“เหรอ อยู่กับใคร”
“รุ่นพี่ที่โรงเรียน”
“ทำไมไม่อยู่กับเพื่อน? แล้วทำไมอยู่กับรุ่นพี่?”
“เค้าซิ่วมา”
“เหรอ... เรารู้จักป่ะ เค้าเรียนคณะอะไร?” ถามเอาโล่ห์ป่ะนี่
“เคนรู้จักพี่แมนป่าวล่ะ เคยเป็นหลีดสี xx รุ่นพี่เราปีนึง เรียน xxx” ก็บอกคณะไป
“ไม่รู้จัก” เคนขมวดคิ้ว ทำท่านึก ก็แน่ล่ะนะ....
“แล้วเคนล่ะ อยู่หอหรืออยู่บ้าน?”
“อยู่หอ เค้าให้ปีหนึ่งอยู่หอมหาลัยทุกคน” อ่อ..
“นอนห้องละกี่คนอ่ะ?” ผมถามไปเรื่อยเปื่อย
“สองคน” ผมเลิกคิ้วนิดนึง...
“เพื่อนคณะเดียวกันเนี่ยแหล่ะ เด็กเรียนมาก ชวนอ่านหนังสือทุกวัน เราก็เลยต้องขยันตามมันเลย แต่บางทีเบื่อๆ ก็ออกไปกินเหล้าคลายเครียด” กินด้วยเหรอมึง แหะๆๆ กรูก็กิน คณะผมอ่ะ มีสถานที่กินเหล้าฟรีใกล้มหาลัยด้วย
หนึ่งคือ....อยู่ใกล้กับมินิมาร์ท
สอง ไม่ไกลจากห้างมากนัก เดินไปซื้อเหล้าสบาย
สาม...อยู่ใกล้หอพักของใครหลายๆ คนในคณะ
สี่... เมาได้ตามสบายถึงเช้าไม่เป็นไร ไม่มีใครมาไล่
แต่ผมก็ยังไม่เคยไปแจมกับเค้าสักที มันไม่ได้อยู่ใกล้หอผมง่ะ และผมเด็กดีไม่ชอบกินเหล้าเมายา (ไม่จริง)
“กินกับเค้าบ้างไหมเนี่ย?” มันถามผมล้อๆ พูดอย่างเดียวก็ได้นะไม่ต้องมาบีบแก้ม
ผมเอนหน้าหลบแบบเนียนๆ
“ไม่กินหรอก ไม่มีคนเลี้ยง”
“ถ้าเลี้ยงก็กินใช่ไหม ฮะๆๆ”
“ใช่ จะเลี้ยงไหมล่ะ?”
“ไปกับเราดิ เดี๋ยวจะพาไปเลี้ยง”
“หาเวลาให้ได้ก่อนนะ” หลีกเลี่ยง แหะๆๆ ไม่ไปหรอก
กินเสร็จก็นั่งคุยเล่นหัวกันอยู่พักนึง..... แสรด ดูไม่เหมือนเพื่อนกันเลย ผมกับเคน
ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะคับ แต่เลยตามเลย ไม่รู้จะทำยังไง อีกอย่างผมก็มีความสุขดีอ่ะ กับสถานะแบบนี้
“กลับไงเคน?” ได้เวลาอันสมควรแล้วคับ
“รถเมล์”
“กลับเลยมั้ย?” ไม่ได้ไล่นะเมิงง
“แป้บนึงได้ป่าว?”
“งั้นจะทำอะไรต่อ” ผมนึกไม่ออกละ
“หาที่นั่งคุยกันไหม?” เง้อออ....... นี่ยังคุยกันไม่พออีกเหรอเนี่ยยย กูเมื่อยหูเมื่อยปากโคตรๆ พูดมากเจ็บคอด้วย
ผมไม่มีทางเลือกเลยพาเคนไปนั่งแถวๆ สนามฟุตบอลในมหาลัย
บรรยากาศตอนเย็นๆ เนี่ยดีมากกเลย มีคนมาวิ่งออกกำลังกันทุกวัน หญ้าก็สีเขียวสดดี
“อากาศดีเนอะ” เคนว่า
“อืม”
“ตารางเรียนเราล่ะ?” อ่อ ลืมไปเลย ผมคุ้ยกระเป๋าหาให้
“ขอบคุณ” เคนยิ้มรับ
“พุหิวยัง?” เง้อ... อย่าบอกว่าจะชวนไปหาอะไรกินต่อ... ไม่อยากไปนะ
“ยัง เคนหิวแล้วเหรอ?”
“ก็นิดหน่อย แต่ต้องกลับไปกินข้าวกับที่บ้าน รอไอ้ xxx มันเลิกเรียนด้วย จะได้กลับพร้อมมัน” xxx = พี่ชายเคน ผมเคยเห็นหน้าละโคตรตี๋เลย (เคนหล่อกว่าเยอะ) ส่วนน้องชายมันก็ตี๋น้อยกว่าเคน... เหมือนความตี๋จะค่อยๆ ลดลงตามอายุอ่ะบ้านนี้ (เคนเป็นลูกคนกลางอ่ะคับ)
“อ๋อ จะรอพี่อยู่นี่เลยใช่ไหม?” ผมถาม
“อืม ทำนองนั้น...มันเลิกทุ่มนึง” อีกเกือบชั่วโมง!
“พรุ่งนี้พุไปไหนรึเปล่า?” อีกและ
“พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานหอเพื่อนอ่ะ” ตอแหลคับ เผื่อมันคึกจะชวนผมไปไหนอีก ไม่ใช่ไม่อยากไปด้วยนะครับ แต่ผมขี้เกียจ
“ได้พักบ้างรึเปล่าเนี่ย?” มันรู้ว่าคณะผมเรียนหนัก แต่ก็เมาหนักพอกันด้วย แหะๆๆ
“ไม่ค่อยอ่ะ งานเพียบ นอนน้อย กิจกรรมเยอะ” ผมได้โอกาสบ่นบ้าง
“พักบ้างนะ เดี๋ยวจะโทรมไปซะก่อน นี่ก็เริ่มโทรมเป็นแพนด้าแล้ว” เคนมันชอบเล่นหัวผมจริงนะนี่ นี่ก็ขยี้ๆๆ หัวผมอีกแล้ว
ผมไม่ยอมดิ เล่นหัวมันคืน ก็เลยกลายเป็นสงครามทำลายเส้นผมกันซะงั้น
อ๊ากกกก ผมกรู... ยุ่งหมดแล้วแสดด แก้แค้น ดึงผมมันแรงเลยทีนี้ แต่เคนก็ไม่ยอมเอาแขนล็อคคอกดหัวผมกับอกมันจนแทบหายใจไม่ออก
“ไม่ยอมเหรอๆๆ” ผมดิ้น ก็แมร่งเจ็บอ่ะ เล่นแรง
“โอ๊ยยย ปล่อย”
“ยอมยัง?” มันคลายแรงหน่อยนึงให้ผมได้หายใจ
“ปล่อยเลย เจ็บ” ใครจะยอมมึง แสด
“บอกก่อนดิ ยอมยัง” เชี้ย เอาหน้ามาใกล้เกินไปละ ลมหายใจมันเป่าอยู่ตรงข้างแก้มผมเลย
“ให้ยอมอะไรเล่า ปล่อยเคน เราเจ็บคอออ” คออีกแล้ว
ฟอด!
เฮ้ยย ผมผลักมันสุดแรงเกิดเลยทีนี้...
ก็มันหอมแก้มผมง่ะ ไม่อายสายตาประชาชีเลย คนแม่งอย่างเยอะ
และไม่ต้องบอกเลยว่า... โดนเห็นเข้าไปเต็มๆ
“อย่าทำงี้ดิ” โมโหนะเว้ย เกิดคนที่คณะผมมาเห็นทำไง ได้โดนเอาไปล้ออีกอ่ะ ผมไม่ไหวจะเคลียร์
“เราทำอะไร?” มันย้อน ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เราเป็นเพื่อนกันนะเคน” ขอย้ำหน่อยเหอะ ดูท่ามันจะลืม
“อืม ก็เพื่อนไง” ยังทำหน้ามึนอยู่
“เพื่อนเค้าไม่ทำงี้กันหรอก” ผมกระแทกเสียงใส่มันนิดนึง
“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็พุเคยบอกเราเองว่าเพื่อนชอบหอมแก้ม พอเราทำบ้างทำไมต้องโมโห” มันขุดเรื่องเก่ามาเล่นงานผมครับ พูดไม่ออกเลยทีนี้... มันเหมือนกันซะที่ไหนเล่า.......!
ทีนี้เคนเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผมอีก..... เฮ้อ หนีดิ บ้าจริงๆ ไม่รู้มันจะอะไรกับผมนักหนา
“หนีทำไม?” เคนจับแขนดึงไว้ ตอนผมจะลุก
“ไม่ได้หนี จะไปนั่งที่อื่น คนมองเยอะแล้ว” บางคนตั้งป้อมส่องเลยก็มี เรื่องไรจะเป็นเป้านิ่งล่ะ
“มองก็เรื่องของเค้าดิ จะหนีไปนั่งตรงไหน ที่นี่ดีแล้ว บรรยากาศดีออก” ดีแค่ไหนมึงก็ทำเสียบรรยากาศไปและ
“ก็เราไม่ชอบให้คนมองอ่ะ ย้ายเหอะ” ผมลุกขึ้นยืน มีมือไอ้เคนเกาะหนึบมาด้วย... มันเปลี่ยนจากจับแขนเป็นจับมือผม แล้วถึงลุกตาม
ผมพยายามจะเนียนแงะออก แต่มันจับมือผมแน่นแสรด ไม่อยากทำสะดิ้งก็เลยต้องรีบจ้ำออกมาจากตรงนั้นโดยไว
“จะรีบไปไหน เหนื่อยไหมเนี่ย?” ผมลากๆ มันมาจนกระทั่งถึงริมถนน
“เหนื่อยเพราะเคนไม่ยอมเดินตามมาเนี่ยแหล่ะ” มึงแกล้งกู จำไว้นะ
“ฮะๆๆ” ยังมีหน้ามาหัวเราะ
H
ดูเหมือนจะดี...
เลิกกันไม่จริงก็เงี้ยะ...
:pig4:
-
น่ารักคะ
สำหรับนิอะแฟนเก่าคือบุคคลที่ไม่อยากเจอที่สุด เจอกันไม่ได้ เหมือนจะจิกกันตลอด
แต่เคนปฏิบัติกับพุเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เป็นอะไรที่ดีคะ น่าเอาเป็นตัวอย่าง ฮิฮิ
-
น่ารักอ่ะ
แบบว่าเคนรู้ว่าที่ตัวเองเคยทำรุนแรงกับพุเป็นสิ่งไม่ดีแล้วตอนนี้ก็ปรับปรุงนี่
น่าเสียดายเคนสุดๆ เลย หาคนที่รักเราขนาดนี้ได้นี่ดีจัง อิจชี่ๆ
-
เคนน่ารัก 555+ ตอนนี้อ่ะนะ
-
เคนเนี่ยก็ยังเป็นผู้ต้องสงสัยที่จะเป็นพระเอกของน้ำพุอยู่ใช่มั๊ยคะ
เพราะดูจากพฤติกรรมแล้วก็โออยู่ค่ะ
แม้ว่าน้ำพุจะลดสถานะจากแฟนเป็นแค่เพื่อน
แต่เป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อในความคิดของเคนซินะ
:z1:
-
อ๊าา เคนน่ารักจัง
กลับไปเชียร์เคนได้มั้ยเนี่ย :-[
-
อยาหกให้เคนเป็นพระเอกตัวจริง
อ่ะ
ทำไงดี
-
ตอนนี้เคนน่ารักดีนะ มีออดอ้อนด้วย
อยากทำคะแนนกับน้ำพุอะสิ :man1:
-
ชอบเืรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกก
เหมือนอ่านไดอารี่ดี
นายเอกอึนๆดีนะ ชอบคาแรกเตอร์แบบนี้
อิอิ :-[
-
น่ารักจริงคู่นี้ แต่ความอดทนของใครหลายคนก็มีจำกัดนะ อิอิ
-
:L1:
-
รวดเดียวเลย....
น้ำพุนี่เป็นคนน่ากลัวเนาะ เป็นตัวทำลายจิตใจตัวอื่นแบบตาใสๆ
ก็ทำตัวแบบนี้ คนเค้าก็คิดว่ามีใจให้อ่ะดิ
เลยต้องมีคนเจ็บหลายคนเลย
-
/
ผมพาเคนเดินเล่นในมหาลัย จนมาถึงอาคารหลังนึงที่มีสระน้ำอยู่ข้างหน้า ตรงนี้ก็เป็นอีกที่ที่บรรยากาศดี ผมเลยพาเคนไปนั่ง
“ในนี้มีปลาป่ะ?” เคนถามตอนหย่อนขานั่งลงพื้นคอนกรีตข้างสระ
“มีมั้ง” น่าจะ
“เดี๋ยววันหลังเอาขนมปังมาให้ปลากินกันดีไหม?” แหะๆๆ จะมีวันนั้นมั้ยว้า
“ก็ดี”
นั่งกันจนเกือบได้เวลาที่พี่เคนจะเลิกเรียน ผมเลยชวนมันกลับ แต่ว่ามันก็ยังไม่กลับง่ายๆ
มันเดินไปข้างตึก ผมก็นึกว่าเคนจะไปดูอะไร เพราะมันมืดแล้ว มีแต่แสงไฟจากโคมถนนส่องพอให้มีแสงสว่าง
“ดูอะไรเหรอเคน?” บางทีผมก็ซื่อบื้อง่ะ เดินตามมันไป รู้ตัวอีกทีก็ถูกเคนกระชากแขนพาเข้าข้างฝาซะงั้น
ง่ะ.......ผมใจเต้นตุบๆ รู้เลยว่ามันจะทำอะไร ซึ่งก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหล่ะ
เคนจูบผม เอามือมาดันหน้าผากให้เงยหน้าขึ้นรับปากมันถนัดๆ ด้วย ผมเงอะงะ ตกใจ ตัวแข็งทื่อ ไม่ได้เจอสัมผัสแบบนี้มานาน ไม่รู้จะทำตัวยังไง เลยได้แต่ยืนนิ่งให้มันดูดปากอยู่อย่างนั้น
“เราคิดถึงน้ำพุนะ” เคนพูดเอาหน้าผากมาชนกับผม มันหายใจแรง ผมก็หายใจแรง เคนหน้าแดงมาก ผมก็หน้าร้อนมากเหมือนกัน
“เราขอเป็นเพื่อนคนพิเศษได้ไหม? เพื่อนที่ทำแบบนี้กับพุได้คนเดียวอ่ะ ได้ไหม?” มันอ้อนซะ ผมแทบละลาย
“ม...ไม่ดีมั้งเคน” ผมใจสั่นแต่ยังพอมีสติอยู่ จะดันแขนที่มันคล่อมผมอยู่ออกไป แต่ไอ้เคนยังก้มหน้ามาลงมาถามใกล้ๆ อีก
“พุไม่เหลือใจให้เราแล้วเหรอ นะ... ขอแค่นี้ เราไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้ ถ้าพุลำบากใจที่จะคบกับเราแบบนั้นก็ไม่เป็นไร”
“แต่ว่า.....อะ...อื่อ” มันจูบปิดปากผมอีกแล้ว ลิ้นผมกับลิ้นมันสัมผัสกัน ผมไม่ปฏิเสธเพราะผมก็คิดถึงมันมากเหมือนกันง่ะ...
ผมยอมรับว่าไม่ได้รักเคน แต่ผมก็ชอบเคน ต้องการเคน.... ไม่เคยลืม อยากให้มันอยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหน
ผมให้ที่มันขอ มันอยากจะทำอะไรผมก็ได้ ตามใจ...
/
ผมกลับมานอนก่ายหน้าผาก.... คิดถึงรอยจูบของเคน ไม่ได้คิดถึงเพราะรู้สึกวาบหวามอย่างเดียว แต่ผมเครียดด้วย เฮ้อ.....เพื่อนบ้าบออะไร จะมาทำกันแบบนี้ แต่จะคิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็มันเป็นความต้องการของทั้งสองฝ่ายนี่หว่า...
“นั่งคิดอะไรอยู่?” ไอ้เต้เดินมาทักโดยการขยี้หัวผม ชอบกันจริงจริ๊งเล่นหัวคนอื่นเนี่ย
“คิดงาน” ผมอยู่โต๊ะเดิม นั่งทำงานอยู่กับไอ้โม เต้มันไม่ค่อยแคร์เรื่องเรียน ไม่จวนตัว ไฟลนตรูดมันก็ไม่ทำ ไอ้เต้เลยส่งงานเลทบ่อย แต่งานมันดีมาก เนี้ยบมาก ผมชอบงานมันนะ
“วันก่อนไปกินส้มตำกันอร่อยป่ะ?” ไอ้เต้หันไปถามโม
“ก็ดี ถูกดี กินกันโคตรเยอะแต่เสียคนละไม่ถึงร้อย”
“เหรอวะ?”
“วันหลังมึงไปกินด้วยกันดิ” ไอ้โมชวน
“เออ เดี๋ยวกูไป พวกมึงจะไปกินกันอีกเมื่อไหร่ก็อย่าลืมชวนกูละกัน” หวังว่ามันจะปลีกตัวไปได้อ่ะนะ
“น้ำพุ อะไรติดอยู่ตรงหัวตา” ไอ้เต้จ้องผมแล้วถาม
“อะไรอ่ะ ขี้ตาเหรอ?” ผมเอาข้อนิ้วขยี้ออกทันที
“ไม่ใช่ มา เดี๋ยวดูให้” ไอ้เต้ปัดมือผมออก แล้วจับหน้าผมเงยขึ้น หน้าแม่งโคตรใกล้ เพราะมันกำลังส่องดูว่าคืออะไรง่ะ
“ไม่รู้อะไรดำๆ ว่ะ” มันว่างั้น ก้มลงหายใจเป่ารดหน้าผมซะร้อนเลย
“เดี๋ยวเราเขี่ยออกให้” มันเอานิ้วมาสะกิดๆ ตรงขอบตาผม มันพยายามอยู่พักนึง
“ไม่ออกว่ะ” ไอ้เต้แปลงร่างเป็นคอนเดนเซอร์ละ เป่าลมร้อนออกมาใส่หน้าผมตลอด
“มันคืออะไรอ่ะเต้?”
“ไม่รู้ มีกระจกป่าวล่ะ” ใครจะพกวะ
“ช่างมันเถอะ” ผมสรุป แล้วถอยหน้าออกจากมือมัน
“ไม่ได้... ไม่ออกแล้วมันคาใจว่ะ มา ยื่นหน้ามานี่” ไอ้เต้ไม่ยอมหยุด พอดีแต้วกับแอนเดินมาที่โต๊ะ ไอ้เต้เลยเจอแซว
“อ่ะแน่ๆๆ ทำอะไรกันจ๊ะ?” เสียงแต้วทำให้ไอ้เต้รีบผละออกมา
“แกจะทำอะไรน้ำพุ ไอ้เต้ แต๊ะอั๋งมันเหรอมึง?” แต้วทำไอ้เต้หน้าแดงเลย
“เฮ้ย ไม่ใช่โว้ย กูแค่จะเอาเศษอะไรไม่รู้ในตาน้ำพุออกให้” ไอ้เต้โวยวาย ผมมองอาการร้อนตัวของมันแล้วรู้สึกปลง
“ไหน...อะไรเข้าตาเหรอน้ำพุ?” แต้วเดินมาส่องผมบ้าง
“ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่....”
“มึงดูดีๆ นั่นไงดำๆ อ่ะ”
“ไหนนน” แต้วพยายามจะเชื่อคำพูดไอ้เต้ แต่ท่าจะยาก
“กูเห็นก็มีแต่ขนตา”
“........อ่าวเหรอ? ก็เห็นมันจิ้มเข้าไปในตานี่หว่า” เชี่ยเต้ สะกิดขนตากูซะงั้น
“กูว่าคนที่มีอะไรเข้าตา คือมึงมากกว่าไอ้เต้” แต้วหันไปแซวมันต่อ
“อะไรๆ มึงไอ้แต้ว พูดให้สวยๆ นะเว้ย”
“ก็ความรักไง ทะลุเข้าตามึงอย่างจัง ฮิๆๆๆ” แต้วระเบิดหัวเราะ ไอ้เต้สะอึกหน้าชา
“เหี้ย ไม่ใช่โว้ย”
“ไม่ต้องเขินหรอก เค้ารู้กันหมดแล้ว” ไอ้เต้คิ้วขมวด เบนหางตามามองผมนิดๆ
“มึงพูดอะไรไอ้แต้ว อยากตายเหรอ?”
“อะไร๊ ไม่ได้พูดอะไรเลย กูไม่รู้เรื่อง”
“มึง... อย่าให้กูรู้นะ ว่ามึงพูดอะไรแมวๆ ออกมา” เต้มันลนอย่างเห็นได้ชัด
“กูเตือนมึงนะเว้ยเต้ ถ้ามึงช้าอ่ะ หมาคาบไปแดกแน่นอน”
“เรื่องของกู” มันเดินชนไหล่ไอ้แต้วแล้วรีบหนีไปเลย....
แต้วมองตามหลังแล้วหัวเราะคิก
“พวกไม่ยอมรับความจริง” มันพูดออกมาลอยๆ
ผมส่ายหัวกับความขี้แกล้งของไอ้แต้ว... ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าผมมีเอี่ยว
แต่บางทีแกล้งทำเป็นไม่รู้อาจจะดีกว่า
/
ตอนที่ไอ้เต้ไปโม้กับรุ่นพี่ พี่นัทก็เข้ามาหาพอดี เป็นงี้บ่อยอ่ะคับ แต่ถ้าเค้าสองคนอยู่ด้วยกันไอ้เต้จะชวนพี่นัทคุยจนเค้าไม่ได้คุยกับผม แต่ก็ดีอ่ะ ผมขี้เกียจพูด ชอบฟังมากกว่า
“ใกล้ส่งไฟนอลยังน้องพุ?” เรื่องงานนี่ไม่ต้องให้บอก พี่นัทถามเอง... โชคดีโคตรเลยผม อยู่ดีๆ ก็มีตัวช่วย
“ก็เกือบละพี่ อีกเดือนนึง” ไม่นานนะ เวลาผ่านไปเร็ว
“พี่ส่งวันที่ xx น้องพุส่งหลังพี่สองวันใช่ไหม?” หง่ะ ขนาดกรูยังจำไม่ได้เลย แต่พี่นัทจำได้
“อ่อ มั้งครับ เอ้ย โม เราส่งไฟนอลวันที่ xx ใช่ป่ะวะ?” ผมหันไปถามเพื่อนให้แน่ใจ
“อืม” มันพยักหน้าตอบ
“จะค้างที่คณะมั้ยอ่ะ เผื่อมีอะไรให้ช่วย” พี่นัท......T T ใจดีโคตร
“ก็ดูก่อนคับ พี่นัทจะค้างเหรอ?” คณะผมมีห้องให้นอนสำหรับทำงานรวมเป็นกลุ่มๆ ได้อ่ะคับ
“ค้าง กะอยู่ยาวช่วยปีหนึ่งเลย” เค้าพูดกลางๆ ว่าช่วยปีหนึ่ง... แหะๆๆ แต่ก็ไม่เห็นจะช่วยใครนอกจากผมกับน้องรหัสเค้า จริงๆ น้องรหัสพี่นัทชื่อเอ้ เป็นสาวหมวยแสนน่ารัก... แต่อยู่คนละเจอร์กัน (ไอ้โมเป็นน้องในสาย พี่รหัสมันจริงๆ เป็นโอตาคุ ตัวเล็ก เหมือนเด็ก น่ารักโคตรๆ อิอิ)
จริงๆ ผมกับเอ้เคยกิ๊กกันอยู่แป้บนึง แบบไม่มีใครรู้ แต่แอนเคยได้ยินเอ้พูดกับพี่นัทว่า ‘ถ้าจะเล่นๆ ก็อย่ามายุ่งกับเพื่อนหนู’ แอนเลยมาเล่าให้ผมฟัง... แต่พอดีเอ้มีแฟนอยู่แล้วอ่ะ ตอนแรกผมไม่รู้ เลยกินแห้วเป็นได้แค่กิ๊ก ตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรกันแล้ว เค้าก็อยู่กับแฟน ผมก็อยู่ส่วนผม แหะๆๆ ดีจังที่เนียนไม่โดนเพื่อนจับได้
สายไอ้โมมีคนน่ารักเยอะคับ ผมแอบชอบพี่สายมันคนนึงด้วย สวยมาก ผมปลื้ม
เวลาไอ้โมไปช่วยงานพี่มัน มันก็จะชวนผมไปด้วย เพราะมันรู้ผมชอบพี่คนนี้ แต่ผมไม่กล้าง่ะ เขิน... ขอแอบมองห่างๆ พอละ
/
มีอยู่วันนึง เลิกเรียนเร็ว ก็เบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ เพื่อนก็กลับบ้านกันไปหมด เหลือผมกับไอ้เต้ เพราะมันต้องรอแม่มารับ อยู่คณะมันเซ็ง ไอ้เต้เลยชวนผมไปหาอะไรกินที่โรงอาหารกลาง
ระหว่างซื้อของกันอยู่ มีเพื่อนเก่าคนนึงตอน ม.ต้นเดินมาสะกิดผม
“อ้าวไปป์”
“น้ำพุเรียนอยู่นี่เหมือนกันเหรอ?” มันยิ้มแย้มทักทาย
“อืม ไปป์เรียนคณะไรอ่ะ”
“xxx น้ำพุล่ะ”
“xxx”
“อยู่ xxx เหรอ! แล้วนี่มากับใคร?” คณะผมชื่อดังเรื่องแย่ๆ คับ มันเลยตื่นเต้นนิดหน่อย เวลาไปเรียนรวมกับคณะอื่นอ่ะ ทำตัวเกรียนจนอาจารย์ยังเอือม เหอะๆ
“มากับเพื่อน” ผมพยักเพยิดหน้าไปที่ไอ้เต้ มันกำลังมองๆ ของกินอยู่
“คนไทยรึเปล่าอ่ะ?” ไปป์เอาไหล่มาสะกิด ตอนนั้นหน้าหนาวไอ้เต้ใส่เสื้อคล้ายสูทมาอ่ะ มันเป็นคนมีมาด + รสนิยมดีนิดนึง หน้าตาก็ไม่ไทยเท่าไหร่
“ฮ่าๆๆ คนไทยดิ” ผมขำ
“เหรอ....เอ่อ หวัดดีคับ” ไอ้เต้หันมามองพอดี ไปป์เลยทัก
“....................” เต้ผงกหัว ยิ้มให้นิดนึง แต่ไม่พูด
“งั้นเราไปก่อนนะ ไว้เจอกัน” ไอ้ไปป์หลบฉาก
“อืม บาย”
“บาย” ไปป์เดินจากไปกับเพื่อนมัน ผมยังขำที่มันทักไอ้เต้เมื่อกี้ไม่หาย
“เพื่อนเหรอ?” เต้ถาม
“อืม เพื่อน รร. เก่า” หึหึ
“ขำอะไร?” สงสัยมันเห็นผมกลั้นหัวเราะอยู่
“ก็เมื่อกี้เพื่อนมันถามว่า เต้เป็นคนไทยรึเปล่า...” ไอ้เต้หลุดขำออกมาเหมือนกัน
“ฮะๆ เออ กรูไม่ใช่คนไทย กรูเป็นขะแมร”
“ฮะๆๆๆ” หน้ามึงไม่ให้เล๊ยย
ไอ้เต้หน้ามันอินเตอร์เนชั่นแนว สาวเลยมองเยอะ... (กรูดับอีกแล้ว)
ซื้อของกินเสร็จหาโต๊ะนั่งได้แล้วก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ไอ้เต้พูดแบบไม่พักเลย มันไม่เหนื่อยมั่งรึไงเนี่ย
จะบอกว่าคนที่ภายนอกดูหยิ่งๆ ขรึมๆ เงียบๆ เช่นไอ้เต้ หรือเคนอ่ะ ถ้าได้สนิทด้วยแล้วมันจะพูดโคตรมากเล๊ย...
H
:L1:
ตัวเลือกเยอะจริง -*-
-
อ้าว ไฟเก่า คุ
:L2:
-
ในบรรดาตัวเลือก สงสัยตอนนี้เคนมาแรงสุด
แต่สุดท้ายจะใช่เคนรึเปล่านี่อีกเรื่อง o22
:L1:
-
น้ำพุเสน่ห์แร๊ง~
ไม่อยากเชียร์เต้แหะ
-
สงสารน้องเคนจัง สงสัยจะรักมาก :monkeysad:
-
เชียร์ใครดีเนี่ยยย
โอยยยย
-
มาตามอีกเรื่อง อิอิ
-
อยากรู้ว่าใครเป็นพระเอก
ก็คงต้องรออ่านตอนต่อไป(เรื่อยๆ)สินะ
คุณไรท์เตอร์ขา
เจ้อยากรู้แล้วววววววววววววววววววววว
:z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วก็รู้สึกขึ้นมาว่า..
ดีนะที่พุขี้อายกับคนที่ตรงสเปคจริงๆ
ไม่งั้นคงจะมีเคน1 เคน2 เคย3 ตามมาเรื่อยๆ
ขี้เบื่อนะเราอะ :man1:
-
อ่านแล้วหลงรักน้ำพุอ่ะ
รีบๆมาต่อนะคับ จะรอติดตาม
:กอด1:
-
:L1:
-
ok มาต่ออีกนะครับ สนุกดีอยากรู้พุจะได้กับใคร อิอิ
-
/
พักหลังๆ ตอนเลิกเรียนผมจะออกไปหาอะไรกินที่โรงอาหารกับไอ้เต้ประจำ เรื่องไร้สาระพูดเป็นวันมันก็ไม่เหนื่อย แต่เรื่องเรียน อย่าไปชวนมันคุย เดี๋ยวไอ้เต้เครียด
“เปิดไม่ออกว่ะเต้” กำลังจะเปิดขวดน้ำดื่ม แต่เปิดไม่ออก มือผมลื่นง่ะ
“เอามา” เต้คว้าขวดไปจะเปิดให้
“อ้าว เชี่ย ไมแน่นจังวะ” มันบ่น แล้วเอาเสื้อมาห่อฝาขวดหมุน
“สัดเอ๊ย” มันเปิดแรงไปหน่อย น้ำหกใส่เสื้อใส่กางเกงเลย
“เรามีผ้าเช็ดหน้า” ผมจะช่วยซับน้ำให้ หาเรื่องให้มันเปียกอ่ะ กลัวถูกดุ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเช็ดเอง” หน้าไอ้เต้ บูดไปนิดนึง
“ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไร จะขอโทษทำไม เราทำหกเอง” มันเช็ดเสร็จก็ยื่นผ้าคืนให้
“เดี๋ยวก็แห้ง” เต้ว่างั้น
ผมเสียบหลอดในขวดดื่มน้ำ หางตาเหล่มองไอ้เต้นิดนึง คือไอ้นี่มันค่อนข้างเนี้ยบ ต้องแต่งตัวดูดีตลอด เวลามีอะไรหกใส่ของใช้มัน มันจะซีเรียส นั่งเช็ดนั่งถูจนกว่าจะกลับสู่สภาพเดิมง่ะ
“เออ วันเสาร์ไปไหนป่ะ?” ไอ้เต้ถาม
“ไมเหรอ?” ผมต้องรู้ก่อนว่ามันถามทำไม
“ไปงานโรงเรียนเรามั้ย?” ผมจำไม่ได้มันเรียกว่างานอะไรอ่ะ แต่จะมีการแสดง ตั้งบูธขายของ เล่นเกมส์อะไรอย่างเงี้ยะ ไอ้เต้บรรยายสรรพคุณงานโรงเรียนมันโน้มน้าวใจผมอีกหลายนาที
“ใครไปบ้างอ่ะ?” ผมถาม
“ก็.....ปอย กับเรา สองคน” ปอยเพื่อนสนิทไอ้เต้ตอน ม.ปลาย เป็นเหมือนเหรัญญิกของรุ่น เรื่องเรียนกับกิจกรรมเนี่ย เทพมาก มีไรถามปอยได้หมด
“เราเข้าได้เหรอ?” โรงเรียนมัน security หนาสุดๆ
“ได้ดิ งานแบบนี้เค้าให้คนนอกเข้าได้”
“ไปก็ได้ กี่โมงล่ะ” ไอ้เต้นัดแนะเวลาผมก็โอเค
/
ตอนเย็นกลับห้อง ผมก็ดูทีวีเล่นคอมไปเรื่อยเปื่อย พี่แมนก็นั่งอ่านหนังสือ... จะว่าไปแล้วผมกับเค้าก็อยู่ติดห้องกันทั้งสองคนแหล่ะ วันหยุดไม่ค่อยออกไปไหน แต่พี่แมนเค้าจะไปโบสถ์วันอาทิตย์ เพราะเค้านับถือคริสต์อะคับ ก็มีช่วงนี้ล่ะที่ผมจะได้อยู่คนเดียวบ้าง แหะๆๆ
คืนวันศุกร์ เคนโทรมาหา ผมก็ออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง เพราะพี่แมนอ่านหนังสืออยู่
“ทำไรอยู่เหรอ?” ผมรู้สึกว่าเสียงไอ้เคนมันดูตื่นเต้นนะพักหลังๆ
“ดูทีวีอ่ะ”
“เหมือนกันเลย เราดูช่อง บลาๆๆๆ” มันพล่ามไปหลายนาทีเรื่องรายการโทรทัศน์ที่ดูอยู่
ผมนั่งฟังแบบเซ็งๆ
“อาทิตย์นี้งานเยอะมาก ต้องทำ บลาๆๆ” แล้วก็บรรยายต่อว่าวันๆ ทำอะไร - -“
“แต่วันนี้เพิ่งส่งงานไป ว่างแล้ว พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันป่ะ?”
“หือ?” วิญญาณผมเพิ่งกลับเข้าร่างคับ แหะๆๆ
“อยากไปไหนป่าว พาไป”
“ห่ะ เอ่อ... ไม่รู้สิ” เบลอครับ กรูอยากไปไหนฟระ คิดไม่ออก
“ไปดูหนังกันป่ะ เดี๋ยวเราไปรับ” หา..........!
“เอ้ย เดี๋ยวดิ จะไปวันไหน พรุ่งนี้เราไม่ว่าง” ต้องไปงานโรงเรียนไอ้เต้ไงคับ
“อ้าวเหรอ ไปไหนอ่ะ?”
“งานโรงเรียนเพื่อนอ่ะ มันนัดไว้ก่อนตั้งนานแล้ว”
“เหรอ” ไอ้เคนนิ่งไปสักแป้บ
“เพื่อนคนไหน เรารู้จักป่ะ?” เคนชอบถามอย่างเงี้ย แล้วพอถึงเวลามันก็ไม่เห็นทำท่าอยากจะรู้จักเพื่อนผมซักเท่าไหร่เลย
“เพื่อนที่คณะ เคนไม่รู้จักมั้ง”
“คนไหนล่ะ เราเคยเห็นหน้าป่ะ?” ตกลงมึงจะรู้ให้ได้ใช่ไหม
“ก็..... เพื่อนในกลุ่มอ่ะ ชื่อเต้ คนที่มันกอดคอเรา ...วันนั้นตอนที่เคนมาหา”
“......เหรอ” เสียงมันเริ่มจะนิ่งๆ ผมนึกออกเลยว่ามันกำลังทำหน้ายังไงอยู่...
“เพื่อนเรียนอยู่ที่ไหนล่ะ?” เคนถามต่อ
“xxx” ผมก็บอกไป
“.....โรงเรียนลูกคุณหนู” เหมือนเคนจะพูดประชด ไอ้เต้มันลูกคุณหนูจริงๆ นะไม่เถียง
“ไปกี่โมง?”
“ก็...เที่ยงๆ”
“แล้วจะเลิกกี่โมง?” หง่ะ....แม่กรูยังไม่ถามขนาดนี้เลยนะเนี่ย...
“ไม่รู้อ่ะ คงเย็นๆ มั้ง ไม่แน่ใจ”
“งั้นเดี๋ยวเราไปรับที่นั่นล่ะกัน ”
หา!!!
“เลิกเย็นก็พอดีเลย เราจะได้ไปกินข้าวกันต่อ.....” มึงเล่นสรุปแบบนี้โดยไม่ถามความสมัครใจกูเนี่ยนะ
“.........................” พูดไม่ออก บอกไม่ถูกสิคับผม
“ซักสี่โมงคงโอเคนะ เดี๋ยวถึงแล้วเราจะโทรไป”
“.........................” ผมค้างอยู่ อ้าปากเหมือนจะปฏิเสธแต่ก็โดนมันชิงลงมือก่อน
“อ่อ... เปิดมือถือด้วย รู้สึกว่าโทรไปแล้วไม่ค่อยติดเลย ...ปิดเครื่องบ่อยมาก เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ?” จะว่าไงดีล่ะเนี่ย... ที่จริงมีคนด่าผมบ่อยๆ เรื่องโทรหาแล้วไม่ติด บางทีส่งข้อความผ่านเอ็มมา ผมยังจะได้รับเร็วกว่า แหะๆๆ
“...แบตหมดมั้ง..... เราไม่ค่อยได้ชาร์จอ่ะ” ผมไหลไปเรื่อย
“พรุ่งนี้อย่าลืมก็แล้วกัน” เคยพูดเสียงเย็นๆ
หง่ะ.... จะอะไรกับกูนักหนาเนี่ยย
“ไปวันหลังดีกว่าไหมเคน คือเรายังไม่รู้เลยว่างานมันจะเลิกเมื่อไหร่” ผมหาทางเลี่ยงคับ ไม่อยากเหนื่อยอ่ะ คาดว่าเดินทั้งวันแล้วให้ไปต่อกับเคนอีก ผมคงตาย
“จะอยู่จนงานเลิกเลยเหรอ.... แล้วไปกับเรามันจะเป็นอะไร ยังไงพุก็ต้องกินข้าว” เออ ถูก กูต้องกินข้าว แต่ไม่จำเป็นต้องกินกับเมิงนี่หว่า
“ก็เพื่อนมันนัดไว้ก่อนแล้ว.........” มึงเข้าใจมั้ยยย
“เจอกันทุกวันยังไม่พออีกเหรอ พุให้เวลาเราหน่อยไม่ได้รึไง” เง้อ.........อออ กูผิดงั้นสิ
“พุคิดดูนะ กับเพื่อนพุอ่ะ เจอกันทุกวันอยู่แล้ว แต่กับเราเจอกันบ่อยซะที่ไหน นานๆ มีเวลาว่างตรงกันสักทีแล้วพุจะไม่มาหาเราหน่อยเหรอ.....” เคนพูดแบบน้อยใจง่ะ ผมก็รู้สึกผิดดิ
“อ่าๆ ไปก็ได้” เฮ้อออ
“ไปก็ได้เหรอ?” ยังไม่พอใจกรูอีก แสรด...
“ไปๆ ไม่มีคำว่า ‘ก็ได้’ เดี๋ยวสี่โมงเราออกมารอหน้าประตูโรงเรียนละกัน” มึงนะมึง.... -*-
/
วันเสาร์ 12.17 นาฬิกา
ผมมาเจอไอ้เต้ตรงที่นัดกันไว้ มันเป็นคนตรงเวลามากกกอ่ะคับ แต่ผมเป็นคนโคตรเลท เจอเต้ดุเลย
“ทำอะไรอยู่ นัดเที่ยงนะ” ไอ้เต้หน้าโหดได้อีก
“ขอโทษ.....” หงอยเลยกรู
“ทีหลังจะนัดก่อนเวลาจริงซักชั่วโมงดีไหม? เรามารอตั้งแต่สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว” โห.... มึงมาเร็วเกินไปป่าววะ
“ขอโทษคร้าบ.......” ผมบีบไหล่มันประจบ แหะๆๆ ไม่มีข้อแก้ตัวดีๆ เพราะผมตื่นสายและยืดยาดเอง
“ไม่ต้องเลย...” มันเอาไหล่หลบ แต่ยิ้มแล้ว “ไปกัน” ไอ้เต้ชวนเข้างาน
“อ้าว แล้วปอยล่ะ?” หญิงสาวหนึ่งเดียวที่นัดไว้
“ไม่รู้ดิ อยู่ในงานแล้วมั้ง” หือออ
“อ้าว แล้วไม่ได้นัดปอยไว้ตรงนี้เหรอ” งง ไหนว่าชวนมาด้วยกัน
“ปอยไปกับเพื่อนเค้าแล้ว ช่างเถอะ เราเดินด้วยกันแค่นี้ก็ได้” เต้มันว่างั้น พูดเหมือนปอยผิดที่ทิ้งพวกเราไป แต่จริงๆ มันไม่ได้นัดปอยไว้ต่างหาก...
แสรด....-*- รู้สึกเหมือนโดนหลอก
เพราะตอนเดินอยู่ผมเจอปอยครับ เค้าคุยถามไอ้เต้ว่ามายังไง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมมากับผม.... ทำนองเนี้ย เหมือนไม่ได้คุยกันเรื่องนี้มาก่อน...... ฮึ่มมม นะ!!! ไอ้เต้มึงหลอกกู แล้วเสรือกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เป็นอะไร ไม่สนุกเหรอ?” ตอนนี้พักกินข้าวกันอยู่ครับ ร้อนก็ร้อน.... แถมเพื่อนยังหลอกให้มาอีก งง จะมาหลอกกันทำไม
“ป่าว ร้อนเฉยๆ อ่ะ” เฮ้อ... ช่างเถอะเรื่องนั้น เต้มันไม่มีเพื่อนมาเดินมั้ง
“เอาน้ำอะไร เราไปซื้อให้” จริงๆ มันก็เทคแคร์ผมดีอยู่ พาไปเล่นเกมส์ดูนั่นดูนี่
“น้ำเปล่าละกัน” ไม่รู้จะกินอะไร
ไอ้เต้เดินไปซื้อน้ำ ผมก็นั่งกินข้าวของผม มันรู้สึกหงอยๆ อ่ะ ไม่รู้จักใคร แต่ไอ้เต้เดินไปไหนก็เจอคนรู้จัก พวกรุ่นน้อง เพื่อน หรือรุ่นพี่ อะไรอย่างเงี้ย เค้าก็คุยกันหนุกหนาน...
ผมก็มีหน้าที่ยืนรอมันคุยอยู่ห่างๆ เพราะไม่อยากเข้าไปสาระแนมาก
“น้องๆๆ” ได้ยินเสียงเรียก เหอะ ไม่ใช่กรูมั้ง กินต่อ
“น้องๆ น้องน้ำพุ!” ชื่อกรู แสรด... ผมเลยหันไป เจอคนหน้าคุ้นๆ
“จำพี่ได้ไหม?” อ่อ... คนที่เก็บกระเป๋าตังค์ผมได้ ผมเป็นคนจำหน้าได้ แต่จำชื่อไม่ค่อยได้อ่ะคับ
“ครับ จำได้” แต่ต้องตอบแบบรักษาหน้าตัวเองไว้ก่อน
“เด็กเก่าที่นี่เหรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน” พี่เค้าย้ายมวลมานั่งโต๊ะเดียวกับผมละ...
“ป่าวครับ เพื่อนชวนมาเฉยๆ” ไอ้เต้ไปซื้อน้ำถึงไหนฟระ
“อ่าวเหรอ ใครล่ะ เผื่อพี่รู้จัก พี่ศิษย์เก่าที่นี่รุ่น xx อ่ะ” โห้.......งั้นก็แก่กว่าผมเยอะดิ เพราะไอ้เต้รุ่นเด็กกว่าตั้งสี่ห้าปี
“ผมเป็นเพื่อนเต้ xxx อ่ะ”
“อืม......เคยได้ยินอยู่ แต่จำหน้าไม่ได้ แล้วนี่เพื่อนไปไหนแล้ว ทำไมนั่งอยู่คนเดียว?”
“มันไปซื้อน้ำครับ” ผมพยายามนึกชื่อพี่เค้าอยู่ ตอนนั้นจำไม่ได้ แถมนึกไงก็นึกไม่ออก งั้นเรียกแค่พี่ไปก่อนละกัน
พี่เค้าชวนผมคุยเรื่อยเปื่อย ถามว่าเรียนที่ไหน ปีอะไร คณะอะไรทำนองนี้.... พอดีพี่เค้าเรียนจบคณะที่เกี่ยวข้องกับคณะผมพอดีเลยง่ะ ประมาณว่าอยู่สายงานเดียวกัน แต่เค้าจะเน้นฟิสิกส์ คำนวณอะไรแบบนั้น...
“ถ้าเรียน mechanic ไม่เข้าใจก็ถามพี่ได้นะ” มีผู้หวังดีโผล่ขึ้นมาอีกแล้ว
“ขอบคุณครับ” พี่เค้ายิ้มแบบเลิกคิ้วนิดๆ กับคำตอบผม คือผมขอบคุณแต่ไม่ทำอะไรมากกว่านั้นง่ะ เหอะๆ
และตอนนั้นเอง พอดีมีเพื่อนตะโกนถามพี่เค้า ว่า ‘เชี่ยนัท!! จะไปยังวะ?’.... ผมเลยรู้ว่าเค้าชื่ออะไร ^ ^"
“แลกเบอร์กันมั้ย? พี่ต้องไปแล้ว” แหะๆ ไม่อยากให้เลยอ่ะ ไม่ชอบให้ใครโทรหา
“มือถือผมหายอ่ะคับ เมล์แทนได้ไหมพี่?” ตอแหลเพื่อความสงบสุขของตัวเองคับ
“เหรอ งั้นเมล์ก็ได้ เล่น M ป่าวล่ะ?”
“อ่า เล่นคับ” พี่เค้าก็ควักมือถือออกมาเมมอีแมวผม...
“สัด ทำไรอยู่วะ ไอ้นัท!!!” โดนตามอีกและ
“งั้นไปก่อนนะ ไว้เจอกัน” เฮ้อ......ไปละ ผมก็ต้องนั่งรอไอ้เต้คนเดียวต่อ.... มันซื้อน้ำนานมากกกไปแล้วนะ
H
โผล่มาจนได้ คนเก็บกระเป๋าตังค์ เหอๆ ดันชื่อนัทเหมือนกันอีก - -"
-
ลุ้นๆ พี่นัทจะเป็นพระเอกป่าว??
-
หุหุ วุ่นจริงๆ
-
ตอนแรกก็ทายว่าพี่เก็บกระเป๋าตังค์พุได้เป็นพระเอก
แต่ก็คิดว่าคงไม่ถูก เพราะออกมาแค่ฉากเดียวแล้วก็หายไปเลย
แต่ในที่สุด :a2:
เค้าก็กลับมา
จะใช่มั๊ยน้า...พระเอกของน้ำพุ :o8:
-
น้ำพุฮอตจริง แล้วแบบนี้น้ำพุจะเลือกใคร ???
ตัวเลือกมากมาย ใครจะเป็นตัวจริง
อยากรู้ๆ ต้องลุ้นกันต่อไป :z2:
:L1:
-
/
ไอ้เต้ปล่อยผมนั่งเหงาอีกซักพัก มันก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมน้ำหนึ่งขวดที่ละลายไปแล้วเรียบร้อย
"ขอโทษที เมื่อกี้เราเจอเพื่อนสนิทเลยคุยกันยาวเลย ไม่เจอมันนานมากละตั้งแต่มัน บลาๆๆ...." ไอ้เต้พล่ามถึงการเปลี่ยนแปลงของเพื่อนมันไปอีกพักใหญ่
เต้ เคน พี่นัท... ผมว่า...แมร่งโคตรเหมือนกันเลย ตรงที่ชอบพูดไปเรื่อย เพ้อเจ้ออ่ะ ไม่ดูว่าคนฟังเค้าอยากฟังหรือเปล่า... พี่นัทดีกว่าหน่อยนึง ตรงที่พูดวิชาการเยอะกว่าเรื่องไร้สาระ
จะบอกว่าอันที่จริง สามคนนี้อายุน้อยกว่าผมนะคับ พี่นัทเค้าเรียนก่อนเกณฑ์ไปสองปี
ไอ้เต้เกิดหลังผมสองเดือน ส่วนเคนก็น้องผมเกือบปีเหมือนกัน -*- สรุปว่ากระผม น้ำพุ...แก่สุดในสามคนนี้คับ
"น้ำละลายหมดเลย แหะๆ ให้เราไปซื้อให้ใหม่ป่าวอ่ะ?" ไอ้เต้มันถามตอนผมจะเปิดขวดกิน
"ไม่เป็นไร" เบื่ออออ ขี้เกียจฟังมันพูดมากแล้ว
"เคืองที่รอเค้านานเหรอตัวเอง.. อย่าโกรธเค้านะ เค้าขอโทษ" ไอ้เต้พูดซะน่าขนหัวลุก แถมเอาขาหน้ามาเขี่ยๆ แขนผมเหมือนแมวอีก... -*-
"ไม่ได้โกรธ แล้วนี่จะไปไหนต่อเหรอ?"
จากนั้นมันก็พาไปนั่นไปนี่...เดินว่อนทั่วโรงเรียนเลย
ถ้าถามว่าสนุกมั้ย?
....หึ ไม่หนุกครับ ก็งั้นๆ ยังงงอยู่เลยว่าทำไมไอ้เต้ถึงอยากให้มานักหนา
จนกระทั่งบ่ายสาม เคนโทรหาผม บอกว่าจะออกจากบ้านแล้ว
มาเร็วแสดดด แต่ช่างเหอะ ไงๆ ก็ต้องเจออยู่ดี
"เต้ เดี๋ยวสี่โมงเรากลับนะ" ตอนนี้ก็เกือบละครับ เคนมันโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว...
"ไมกลับเร็วจัง" เร็วตรงไหน...
"เดี๋ยวแม่เรามารับห้าโมงอ่ะ ไว้กลับพร้อมกันมั้ย จะได้ให้แม่เราแวะไปส่งที่หอ" ไอ้เต้ว่า
"ไม่เป็นไร เรากลับเองก็ได้ พอดีนัดเพื่อนไว้ด้วย.." เกรงใจแม่มัน
"อ้าว นัดเพื่อนต่อเหรอ ...ใคร? พวกไอ้โมป่ะ?" จะตอบว่าไงดี...แหะๆๆ ตอบแบบป้องกันตัวเองไว้ก่อนดีกว่าคับผม
"ไม่ใช่พวกนั้นหรอก เพื่อนเก่าอ่ะ"
"อืม...นัดไว้ตรงไหนล่ะ เดี๋ยวเดินไปส่ง..." ง่ะ...กรูไม่ช่ายเด็กอนุบาลนะเฟร้ย
"เดินไปเองก็ได้เต้ ข้างหน้าประตูนี้เอง"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเดินไปส่ง เราไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว" เออออ ดีเนอะ
/
ผมก็ให้ไอ้เต้เดินมาด้วย เพราะไม่ได้คิดไรมาก มาถึงรออยู่แป้บเดียว ก็เห็นเคนเดินตัวสูงมากละ number one higher เจรงๆ
"หวัดดี" เคนมันทักผม... แล้วมองไอ้เต้ด้วยหางตานิดนึง
"ดี นี่เต้เพื่อนเรา แล้วนี่ก็เคน..." ผมแนะนำมันสองคนให้รู้จักกัน ก็....ตามมารยาทง่ะ
"อ่อ เคน ที่เมื่อกี้น้ำพุบอกว่าเป็นแค่เพื่อนใช่ไหม หวัดดีคับ" ไอ้เต้แม่งก๊วนนนน กวนเจรงนะเมิง เคนเริ่มหน้าตึงและ
"..........." ไม่มีสัญญาณจากเคน แต่สายตามันเนี่ย จ้องไอ้เต้แบบหาเรื่องมากๆ
"เอ่อ...งั้นเราไปก่อนนะเต้" ไม่น่าปล่อยเลยตามเลยให้ไอ้เต้มาด้วยเลยกรู
"อืม..กลับบ้านดีๆ นะ เราเป็นห่วง" เมื่อไหร่เมิงจะเลิกโยนระเบิดใส่กรูเนี่ยหาา
ไอ้เต้บอกลาโดนการขยี้หัวแล้วยิ้มให้ผม ก่อนเดินกลับเข้าโรงเรียนไป เง้ออ
ผมหันมองหน้าเคน... หง่ะ มันนิ่งสราดด เลยคับ ไม่กล้าคุยด้วยเลยผม น่ากลัวอ่ะ
"เอ่อ...จะไปไหนต่ออ่ะเคน?" เคนมันถอนหายใจแรงทีนึงแล้วก็ตอบผมแบบห้วนๆ
"อยากไปไหนล่ะ?" กำ กรูถามมึงนะ มึงต้องตอบบบบ ไม่ใช่กู
"ก็เคนชวนเรามา เคนอยากไปไหนล่ะ?" ถ้ามึงคิดไม่ออกกรูจะกลับ
"เราบอกแล้วพุจะไปเหรอ?" เจอคำถามนี้เริ่มระแวงคับ
"ไปไหนล่ะ"
"บอกมาก่อนดิ ว่าจะไปหรือเปล่า?" แสด ก็กูยังไม่รู้ที่หมายเลย จะกล้าไปได้ยังไง
"เคนก็บอกดิ" เมิงอย่ามางี่เง่าใส่กรูนะ กรูรำคาญ ความอดทนต่ำด้วย :fire:
"กินข้าว ดูหนัง" ในที่สุดมันก็ยอมบอกก่อน ก็แค่เนี้ยยย มันยากตรงไหน
"อืม ไปดิ ที่ไหนล่ะ?"
"พุอยากไปที่ไหนล่ะ?" เมิงงงง เมื่อไหร่จะเลิกถามกรูสักที ผมเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดแล้วคับ
"xxx แล้วกัน" ผมบอก เพราะขี้เกียจคุยด้วยแล้ว
ตลอดทางผมต้องปรับอารมณ์อย่างมากมาย เพราะความงี่เง่าของเคน ผมโมโหโคตรๆ แต่ต้องทำนิ่งไว้ ไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากไปมากกว่านี้
พอถึงห้าง ก็ไปยืนเลือกหนังกันไว้ก่อน แล้วค่อยไปหาอะไรกิน
แม่งเซ็งงงงมากกก ไม่มีหนังที่อยากดูเลย
"พุจะดูเรื่องอะไร?"
"ตามใจเคน" เบื่อ
"งั้นดูหนังผีนะ" แสรด รู้ว่ากูกลัวผียังจะแกล้ง คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
"หื้ออ ไม่เอา" ไอ้บ้า
"ก็ไหนบอกว่าตามใจ"
"ก็เรากลัว เลือกอย่างอื่นที่ไม่ใช่ผีเด่ะ"
"ไม่ต้องกลัวหรอก ก็แค่หนัง ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย"
"เราไม่ดู อยากดูก็ดูคนเดียว" ไม่อยากเสียเงินฟรี โดยที่ตัวเองต้องปิดตาไปกว่าค่อนเรื่อง ชิ
"เฮ้ยย โกรธเหรอ ไม่ดูก็ได้ครับ พุเลือกดิ เราตามใจพุ" เฮ้อออ สุดท้ายกูก็ต้องเลือกเหมือนเดิม
ซื้อตั๋วเสร็จ กินข้าวก็ยังเป็นแบบเดิมคับ เคนก็ถามผมว่าจะไปร้านไหน......
อืม... มึงคิดให้กูบ้างก็ได้นะ
คือผมก็ไม่เข้าใจอยู่อย่างนึงนะคับ พอมาห้างหรือที่ไหนก็ตามแต่ ถ้ามากับคนที่สนิทมากๆ อ่ะ มันจะชอบถามผมแบบนี้แหล่ะ ไม่ใช่เฉพาะกับเคนคนเดียว คือต้องให้ผมตัดสินใจเลือกตลอด ไม่รู้ทำไม คิดเองไม่เป็น หรืออยากตามใจผม...? -*-
จะว่าดีก็ดี... แต่บางทีผมขี้เกียจเลือกง่ะ อยากอยู่เฉยๆ ก็มาบังคับให้ทำกันอยู่นั่นแหล่ะ
ผมรำคาญอ่ะ
/
"พุไปงานโรงเรียนนั้นกับใครบ้าง?" ระหว่างรับประทานอาหาร เคนก็เปิดประเด็นชวนผมปวดหัวอีกแล้ว
"กับเพื่อน"
"เพื่อนน่ะ ใคร ...มากับไอ้นั่นสองคนใช่ไหม?" เงอะ
"ป่าว กับเพื่อนผู้หญิงอีกคน" ตอนแรกเข้าใจว่าอย่างนั้น...แหะๆ ไม่บอกหรอกว่าแพคคู่กับไอ้เต้ทั้งวัน ผมขี้เกียจตอบคำถามเยอะ
"สนิทกับมันเหรอ...มาคราวก่อนก็เห็นทีนึงละ" ครั้งแรกเลย ไอ้เต้มันกอดคอผมอยู่แล้วเคนเดินมาเห็น แต่เรื่องแค่นี้มันธรรมดามากกก
"ก็สนิท เพื่อนในกลุ่มเราอ่ะ"
"สนิทมากเกินไปรึเปล่า" ผมเริ่มขมวดคิ้วมองมันละคับ.. อยากให้กรูตอบว่าสนิทแนบเนื้อกันเลยถึงจะพอใจมึงใช่มั้ยยย
"..........." ผมไม่ตอบ
"อย่าให้เราเห็นอีกนะ... ถ้าเพื่อนผู้ชายปกติ เค้าไม่มาพูดเป็นห่วงกันแบบนี้หรอก"
"..........." บ้ารึเปล่ามึง -*-
เซ็งๆๆ ทำไมต้องมาจับผิดกันด้วย ผมให้เคนเป็นเพื่อนสนิท (แบบแปลกๆ) แต่ว่าไม่ได้ให้เป็นเจ้าชีวิตนะ :serius2:
/
กินเสร็จ ดูหนัง จำไม่ได้เรื่องอะไร แต่เป็นหนังไซไฟ
เคนเดินนำเข้าไปที่นั่ง....หง่ะ บนสุด แถมริมสุดอีกต่างหาก เลือกที่นั่งยังไงของมันเนี่ย...ที่ว่างดีๆ มีเยอะแยะ ผมเริ่มกังวลใจนิดๆ มันจะมาเล่นเลิฟซีนอะไรกับผมอีกป่าวฟระ ชักจะระแวงง่ะ...เพราะที่นั่งผมมันห่างไกลจากผู้คนเหลือเกิน แถมทั้งโรงคนยังน้อยแบบไม่น่าเชื่ออีกต่างหาก
ผมพยายามไม่คิดมาก แต่เริ่มเรื่องไม่ทันไร เคนมันก็เขยิบมานั่งใกล้ผม ทั้งที่มันก็ใกล้อยู่แล้วอ่ะนะ
ผมไม่อยากวุ่นวายตอนดูหนังเลยบอกให้มันเลื่อนไปหน่อย จะเอาที่วางแขนลง
แต่.... เคนมันไม่ยอมอ่ะดิคับ
"นั่งดีๆ ได้มั้ยเคน?" ผมพลิกมือตัวเองออกจากมือของมันที่อยู่ๆ ก็เอามาวางแปะทับผมไว้
"โห..ทำไมหวงตัวจัง ขอจับมือหน่อยนะ หนาวอ่ะ" มันก้มหน้าลงมาพูดใกล้ๆ หูผม แล้วก็คว้ามือไปจับอีกที
"มือพุนิ่มอ่ะ นิ่มมากเลย เคยทำงานอะไรกับเค้าบ้างไหมเนี่ย?"
มีคนพูดประโยคนี้กับผมมาเป็นร้อยแล้วคับ กิ๊กผม.. ผมจำไม่ได้ว่าใคร ตอนม.ปลายอ่ะ มันชอบเดินจับมือผมมาก...
ผมก็บอกมันว่า 'ชอบมากขนาดนั้น เดี๋ยวตัดมือให้เก็บไว้เลยดีไหม?' นึกว่ามันจะตอบว่า ไม่เอา หรืออะไรทำนองนั้น ดันตอบว่า 'ดี ตัดมาเลย' ง่ะ....
ผมอยู่บ้านไม่ค่อยทำอะไรอ่ะ เป็นลูกที่เลวมาก นั่งๆ นอนๆ ทำงานบ้านน้อย เรื่องง่ายๆ ที่ควรรู้ผมก็ไม่รู้ ของในบ้านหาเองไม่ค่อยเจอ ต้องถามแม่ตลอด... แหะๆ พอย้ายมาอยู่หอ แม่เลยห่วงว่าผมจะอยู่คนเดียวได้ไหม เพราะผมทำอะไรเองไม่เป็นเลย...
"เคน มันจั๊กจี้" แสรด จับมือเฉยๆ ก็อึดอัดพอละ ยังจะเอานิ้วมาเกาอุ้งมืออีก
"น้ำพุน่ารักมากเลย รู้ตัวมั้ย?" เง้อ... อยู่ๆ อะไรเนี่ย มึงอย่ามาเลี่ยน
"ไม่รู้อ่ะ" เมื่อไหร่กรูจะได้ดูหนัง...
"แล้วอยากรู้ไหม ว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน..."
"........." ง่ะ ผมหันไปมองหน้าเคน เจอสายตาขย่มขวัญจ้องเข้าให้เต็มๆ
"อย่า! เคน เราจะดูหนัง" กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้
"ชู่ว เบาๆ พุอยากให้คนอื่นเห็นเหรอ?" เคนเริ่มจะรุกผมละ แถมกดแขนข้างนึงของผมไว้แน่นเลย
"อือ ไม่เอาเคน" ผมเอนตัวหลบ แต่มันก็ตามติดมาอีก... หง่ะ หลังผมติดที่วางแขนอีกข้างนึงแล้ว ส่วนเคนก็เอาอีกมือมาคร่อมตัวผมไว้...
หมดทางหนี....
ในที่สุดปากผมกับปากมันก็ประกบกันจนได้... เคนมันไวมาก เหมือนมันจะรีบๆ ไงไม่รู้
ผมอ่ะทั้งกลัว ทั้งตกใจ มันบดปากผมแบบไม่ให้หายใจเลย มันนัวเนียทั้งลิ้นทั้งปากผมอยู่พักใหญ่ จนผมรู้สึกหมดสิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน...
"รักเรามั้ย พุ รักเรามั้ย?" เคนถามเสียงเบาหวิว ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงตอบว่า 'รัก' ไปแล้ว แถมคำว่า 'มาก' ต่อท้ายให้ด้วย ....แต่เสียดาย... ตอนนี้มันไม่ใช่อ่ะ...
"อือ..เดี๋ยว" ผมเจอมันไซร้คอละคับ จะตายจริงๆ ไม่เอาอ่ะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย
"อะ... เคน เดี๋ยวเคน ฟังเรา ก..ก่อน อ๊ะ" ฮือ.. เจ็บคอ ผมได้ยินเสียงดูดอยู่ข้างหูด้วย เป็นรอยแน่ๆ เลยกรู
"อา..ครับ ว่าไง เราฟังอยู่" เคนมันเริ่มพูดเสียงกระเส่ากับผมละ ผมเห็นตามันแวววาวในความมืด ไม่ไหวอ่ะ ถ้าเกินกว่านี้มันเอาผมแน่ๆ
"เอ่อ...พอก่อนนะ คือ..ระ...เรา....กลัว"
"กลัวอะไรครับ หืมม เราไม่ได้ถามคำถามนี้สักหน่อย" เคนถามแล้วเอาจมูกกับปากมาไล้แก้มผม แย่ยิ่งกว่าเดิมอีกคับ คราวนี้มันอ้อมมือมากอดผมและดันเข้าหาตัวจนอกผมไปชนกับอกมัน ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังมาก สงสัยอยู่ว่ามันเกิดจากความกลัวหรือเพราะอย่างอื่นด้วย
แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ชอบเลยที่มันทำแบบนี้
"ไม่ต้องกลัวนะ..." เคนมันยังเอาหน้ามันมาฟัดกับหน้าผมไม่หยุด อ๊ากก กูโมโหแล้วนะ
"ป..ปล่อยเคน เราไม่อยากทำแบบนี้นะเว้ย!" ผมจ้องตามัน รู้สึกทุกส่วนในร่างกายมันจะขยับเขยื้อนไม่ได้เลย นอกจากปาก ผมตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมแขนมันเพราะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว
"..........." ผมจ้องตาเคนแบบโกรธๆ โกรธมาก แทบอยากจะต่อยมันเลยตอนนั้น
เคนจ้องผมกลับ มันไม่พูดอะไร เงียบ... นิ่ง ลมหายใจหนักๆ ของมันเริ่มผ่อนลง จนเกือบเป็นปกติ
"ขอโทษ" มันถอนหายใจแรงทีนึง ก่อนปล่อยผมเป็นอิสระ
เคนเขยิบไปนั่งที่เดิมของมันดีๆ "...ขอโทษนะ เรา....ห้ามตัวเองไม่ได้ พุอย่าโกรธเรานะ" ผมเห็นหน้าเคนแล้วสงสารง่ะ ท่าทางเหมือนจะรู้สึกผิดมาก
แต่ผมก็สงสารตัวเองเหมือนกัน โดนจู่โจมแบบไม่เต็มใจอีกแล้ว
"........." ผมไม่รู้จะตอบว่ายังไง เพราะผมโกรธง่ะ
"เรากลับนะ ไม่ต้องตามมาด้วย" รู้สึกแย่โคตร ถ้าขืนอยู่ต่อ ผมกลัวว่าจะพูดอะไรแรงๆ ออกไป
"........." เคนอึ้งพอผมพูดอย่างงั้น ผมลุกขึ้นจากที่นั่งจะเดินออกไป แต่เคนก็มือไว จับแขนผมไม่ให้ออกง่ายๆ
"พุ เราขอโทษ" เสียงมันเริ่มดังขึ้น ผมเลยสะบัดแขนอย่างแรง จนมือเคนหลุดแล้วก็รีบจ้ำออกจากโรงหนังเลยคับ
/
ยังพ้นจากเขตประตูมาได้ไม่เท่าไหร่เลย เคนตามมากระชากแขนผมอีก... อะไรนักหนาวะ ไม่ได้เล่นละครช่องสามอยู่นะเว้ย
"เราขอโทษ พุ อย่าโกรธเลยนะ เราไม่ได้ตั้งใจ" ไม่ได้ตั้งใจแล้วเรียกว่าอะไรวะ... อ่อ เจตนา..
"พอเหอะเคน เดี๋ยวค่อยคุยกันวันหลัง" บอกว่าอย่าตาม แม่งพูดไม่รู้เรื่อง
"พุบอกมาก่อนสิ ว่าไม่ได้โกรธเรา เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจทำให้พุรู้สึกไม่ดีเลย" อ่อ มันรู้แม้กระทั่งว่าทำให้ผมรู้สึกไม่ดีด้วย...
"ปล่อยได้มั้ย เราจะกลับ" ไม่อยากพูดโกหกว่าไม่โกรธ เพราะตอนผมอารมณ์เสีย ผมจะไม่ตอแหล
"เราไปส่ง ..ให้เราไปส่งนะ" ทำยังไงเคนก็ไม่ปล่อย ผมเลยจำใจต้องลากมันออกจากโรงหนังทั้งอย่างงั้น
มึงนะมึง...-*- :serius2:
ทำให้กรูโกรธไม่พอ ยังจะทำให้รำคาญอีก
ผมเดินกัดฟัน ทนมันมาตลอดทาง... ก็มันเซ้าซี้ขอโทษอยู่นั่นแหล่ะ คนเค้าไม่ยกโทษให้ ก็น่าจะเลิกพูดได้แล้ว
"หยุดพูดได้ป่ะเคน" รำคาญ...! คำหลังยั้งปากทัน ผมไม่เคยพูดอะไรแรงๆ ใส่เคนเลยอ่ะ กลัวมันรับไม่ได้ เพราะแค่ประโยคนี้มันก็ตะลึงซะเต็มที่ละ
"เรากลับเองได้ แยกกันตรงนี้เลยละกัน"
"ไม่ให้กลับ!" ตะคอกใส่กรูทำไมเนี่ย มึงเป็นคนผิดนะ
ผมจ้องตามันแบบโกรธๆ แต่ตามันก็โต้มาดุพอกัน หรืออาจจะดุกว่าง่ะ...
"ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าเรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง!"
"ไม่คุยโว้ย!!" ผมฟิวส์ขาดละคับ เดินหนีเลย แต่เคนมันก็ไม่ยอม มันจับคอเสื้อผมกระชากจนตัวปลิวกลับมายืนอยู่ที่เดิม
อ๊ากกก ผมโกรธมันแทบอยากกระโดดถีบยอดหน้า แต่พอเห็นสายตาของใครหลายคนมองมา ก็เริ่มรู้สึกตัวว่าไม่ควรมายืนทะเลาะกันกลางที่สาธารณะแบบนี้ บ้าเอ๊ยยยย ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายยอมมันตลอดด้วยวะ
"จะเอายังไง?" ผมถามมันแบบหาเรื่องโคตรๆ ผมไม่เคยทำตัวแบบนี้กับเคนเลย มันถึงอึ้งไปแบบนั้นอีกแล้ว
"เราจะไปส่งที่หอ"
ไม่ให้ไปโว้ยยย กรูต้องมีที่ส่วนตัวอยู่บ้างดิวะ ไม่อยากให้คนอื่นมาวุ่นวาย เพราะแค่นี้ก็เหนื่อยพอแรงแล้ว
"ทำไมพูดไม่รู้เรื่องอ่ะเคน..." ผมเริ่มอ่อนใจกับมัน
"ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ เราว่า... อย่าเจอกันอีกเลยดีกว่า"
"............"
"............" เคนหน้าซีดเป็นกระดาษ
ผม..... ไม่ได้พูดอะไรผิดไปใช่ไหม?
H
พุเอ้ยย :pig4:
-
โธ่........ พุเอ๋ย ด้วยคน
ยังไม่ได้เฉลยเรื่องพี่เมทเลย หรือพี่เมทจะชอบพุอีกคนเนี่ยะ
-
หนื่อยใจพุจริงๆๆ
-
ง่ะ ตกลงไอ้คุณชายน้ำพุ มันลงเอยกะใครเนี่ย
-
ถ้าเราเป็นพุ ก็อ่อนใจเหมือนกัน เจอคนแบบนี้ จิตเสื่อมหมด
-
พุจะสลัดเคนหลุดมั๊ยเนี่ย
-
:z2: :z2:
บอกไม่ถูกแหะตอนนี้
-
น้ำพุคงไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้วุ่นวาย วันนี้เคนคะแนนตกซะแล้ว :z10:
-
เหนื่อยแทนเลยอ่ะ
-
กับเคนนี่ มันจะยังไงนะ
-
:L1:
-
เพิ่งมาอ่าน ชอบมากกกกกกกก อยากรู้ว่าคนที่เป็นพระเอกจะเป็นคนยังไง ทำให้น้ำพุรักได้อ่ะ
-
เคนหนอเคน - -,
-
พึ่งอ่านกระทู้เรื่องน้ำหอมฟีโรโมนมา
พุใช้อยู่ใช่มั้ยเนี่ย!!!!
-
ตอบบ
โธ่........ พุเอ๋ย ด้วยคน
ยังไม่ได้เฉลยเรื่องพี่เมทเลย หรือพี่เมทจะชอบพุอีกคนเนี่ยะ
พี่แมน...เฉลยตอนนี้เลยว่าไม่ได้ชอบน้ำพุคับ ไม่ใช่กลัวว่าจะมีคนมาชอบเยอะเกินหรอก แต่เค้าไม่ได้ชอบมันจริงๆ พี่แมนมีแฟนเป็น ผญ. อยู่แล้วคับ
หนื่อยใจพุจริงๆๆ
ฮะๆๆ คงต้องเหนื่อยกับน้ำพุต่อไป... ตราบใดที่ยังไม่มีใครปราบมันได้ ฮ่าๆๆ
ถ้าเราเป็นพุ ก็อ่อนใจเหมือนกัน เจอคนแบบนี้ จิตเสื่อมหมด
555 ที่พุมันเคยบอกเคนงี่เง่าไงคับ แบบนี้แหล่ะ...
ง่ะ ตกลงไอ้คุณชายน้ำพุ มันลงเอยกะใครเนี่ย
ติดตามไปเรื่อยๆ ละกันคับ :L2:
พุจะสลัดเคนหลุดมั๊ยเนี่ย
จะหลุดมั้ย... ขอให้ไม่หลุด อิอิ
:z2: :z2:
บอกไม่ถูกแหะตอนนี้
ยังไงคับ... ไม่รู้จะเือือมใครดีใช่มั้ย ฮ่าาๆๆ
น้ำพุคงไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้วุ่นวาย วันนี้เคนคะแนนตกซะแล้ว :z10:
ใช่เลย... แต่น่าสงสารเคนนะ มาชอบมันเนี่ย
เหนื่อยแทนเลยอ่ะ
เดี๋ยวมีเหนื่อยกว่านี้ อิอิ
กับเคนนี่ มันจะยังไงนะ
น้ำพุจะยังไงดีกว่า... เอิ๊กๆ
:L1:
LOVE YOU TOO.
เพิ่งมาอ่าน ชอบมากกกกกกกก อยากรู้ว่าคนที่เป็นพระเอกจะเป็นคนยังไง ทำให้น้ำพุรักได้อ่ะ
ขอบคุณคร้าบ... อยากรู้เหมือนกัน ใครจะทนน้ำพุได้ เหอะๆๆ
เคนหนอเคน - -,
ใครจะซวยเป็นรายต่อไป
พึ่งอ่านกระทู้เรื่องน้ำหอมฟีโรโมนมา
พุใช้อยู่ใช่มั้ยเนี่ย!!!!
พุใช้ DKNY แอปเปิ้ลเีขียว แต่น้ำหอมฟีโรโมน ผมไม่รู้คับว่ามันใช้อยู่มั้ย... หุหุ
:pig4:
-
/
กรรมเวรจริงๆ อยู่ดีไม่ว่าดี ทะเลาะกับเคนได้ไงวะ แต่ช่างเหอะ ผมไม่ผิด มันบังคับผมเอง... ผมยอมรับว่าโกรธมากจริงๆ โกรธจนคิดว่าจะไม่ยอมคุยกับเคนไปจนกว่าผมจะลืมเรื่องนั้น และไม่ต้องได้ยินเสียง กับหน้ามันอีกสักพัก
แต่ในความเป็นจริง... ผมก็หลีกเลี่ยงมันไม่ได้ขนาดนั้นหรอก
เคนมันโทรมาคร่ำครวญขอโทษผมเกือบทุกวันอ่ะ ถ้าปิดเครื่องอยู่มันก็ส่ง sms มาตลอด
ผมรำคาญ ก็เลยยอมยกโทษให้ไปงั้นๆ มันจะได้เลิกเซ้าซี้สักที ....ก็นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่มันทำแบบนี้ง่ะ ผมไม่ชอบ
"เป็นไง ไปเดทกับแฟนสนุกมั้ย?" มาที่คณะ ไอ้เต้ยังมาปากหมาใส่ผมเรื่องเคนอีก
"สนุกมาก" ผมประชดมัน
"สนุกกว่าไปกับเราอีกล่ะสิ รอยดูดแดงชัดซะขนาดนั้น" ผมเอามือตะปบต้นคอตัวเองแบบไม่ตั้งใจทันที... เวรแล้ว ลืมไปเลยว่าเคนมันทิ้งหลักฐานอะไรเอาไว้
"เสร็จมันไปแล้วเหรอ ดีใจด้วย" มันยังไม่ยอมหยุด เชี้ยย กูโกรธมึงอีกคนแล้วนะ
".........." ผมเดินหนีไอ้เต้มาที่ห้องเรียน แต่ก่อนหน้านั้นก็ไปสำรวจตัวเองที่กระจกในห้องน้ำก่อน.... ดีนะที่รอยมันอยู่ต่ำกว่าปกเสื้อ ไอ้เต้แม่งตาดีชิบเลย
ทำไมเช้าวันจันทร์ คนแรกที่กูเจอต้องเป็นมึงด้วยวะเนี่ย แม่งหงุดหงิดโว้ย
"เฮ้ย น้ำพุ พี่นัทมาหา!" เพื่อนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องตะโกนเรียกผม
ชิ อะไรอีกวะ ผมเดินไปหน้าห้องแบบเซ็งๆๆ เจอพี่นัทยืนยิ้มเล็กๆ รออยู่
"เอาแผ่นโปรแกรมมาให้" ผมขอให้เค้าไวร์ทให้เองง่ะ เกี่ยวกับเรื่องงานเนี่ยแหล่ะ
"ขอบคุณครับ" รับมาด้วยความนอยด์แดรก
"เป็นอะไรหน้าตาดูเครียดๆ?"
"ไม่มีไรครับ"
"เรื่องงานป่าว ดีไซน์ตั้งแต่วันนั้นไปถึงไหนแล้วอ่ะ เดี๋ยวช่วยคิด" เค้าดีกับผม แล้วจะให้ผมทำนิสัยเสียใส่เค้าได้ไง งานผมอ่ะ พี่นัทเค้าคอยถามแล้วก็ให้คำปรึกษากับกำลังใจตลอด จริงๆ ผมใช้เวลาคลุกคลีอยู่กับเค้าบ่อยที่สุดแล้ว รองจากไอ้โม แอน แต้วเลย เพียงแต่ว่าผมจำไม่ได้ว่าคุยอะไรกับเค้าบ้าง ส่วนใหญ่มันเกี่ยวกับที่เรียนอ่ะ
"ไม่เป็นไรคับพี่ ทำงานพี่ก่อนก็ได้" เกรงใจน่ะ
"งานพี่ส่งไปแล้ว ...แต่เครียด จารย์ไม่ถูกใจ เลยอยากระบายความเซ็งลงไปในงานน้องพุ"
"เหอๆ มันจะดีเหรอพี่นัท?"
"ดีสิ เวลาโดนกดดันแล้วงานจะเสร็จเร็ว"
ตอนนั้นเพื่อนเริ่มทะยอยเข้าห้องละ พี่นัทเลยต้องหลบฉากไป เพราะเจอแซว...
"เดี๋ยวตอนบ่ายมาช่วยทำงานนะ สู้ๆ ตั้งใจเรียน ตอนนี้คงทำได้แค่ให้กำลังใจอยู่ห่างๆ T T" จะเศร้าทำไมพี่นัท ผมดิต้องเศร้า
"คาบนี้พี่นัทเรียนอะไรอ่ะ?" ผมไม่เห็นเพื่อนเค้าเลยสักคน
"อ๋อ...เซอร์เวย์ นี่เดี๋ยวต้องรีบไปตั้งกล้องละ งงมาก เรียนไม่รู้เรื่องเลย ทฤษฎีก็ง่วงมาก หลับทุกคาบ" ผมตบไหล่ให้กำลังใจเค้าเบาๆ แหะๆๆๆ
"มีอะไรที่พี่นัทไม่รู้ด้วยเหรอ?"
"โอ้ย เยอะแยะ" พี่นัทยิ้มให้ เจอแต่เหล็กดัดง่ะ
"แล้วไปตั้งกล้องที่ไหนกันอ่ะ?"
"แถวนี้แหล่ะ ไม่ไปไกลหรอก ขี้เกียจเดิน" เหอๆๆ
"xxx(ชื่อจริงพี่นัท) มาทำอะไรแถวนี้?" หวา...อาจารย์ที่สอนผมเดินมาและ แถมแซวพี่นัทอีก ผมกับพี่นัทยกมือไหว้พร้อมกัน
"เพื่อนๆ คุณเค้าไปเรียนกันหมดแล้ว มายืนทำอะไรตรงนี้ ไปได้แล้ว" จารย์ดุแบบทีเล่นทีจริง
"ครับๆ งั้นไปก่อนนะน้องพุ" พี่นัทหันมาโบกมือให้ผม
"ครับ หวัดดีคับ" ผมไหว้พี่นัท
"แหะๆๆ" ผมยิ้มแหย อาจารย์ทำหน้าประหลาดใส่ ผมเลยเปิดประตูให้ท่านเดินเข้าไปข้างใน
/
พอหย่อนก้นลงนั่งข้างไอ้โมแล้วสักพักก็มีจดหมายเล็กๆ ส่งมาให้
อ่อ...มันเป็น MSN กระดาษจากแอนและไอ้แต้ว
แต้ว says: สวีทกับพี่นัทไม่เกรงใจคนในห้องเลยนะ
ann says: อิจฉาๆๆ เต้งอนใหญ่แล้ว... ไปทำอะไรมันรึเปล่า ตอบด่วนๆ
หง่ะ...
พุ says: ไม่ได้ทำอะไรใคร
ผมส่งกลับคืนไปด้านหลัง
"ทำอะไรวะ?" ไอ้โมถาม
"เล่นเอ็มกับพวกไอ้แต้ว"
สักพักกระดาษส่งมาอีก
ann says: เต้มันเล่าให้ฟังว่าเมื่อวันเสาร์พุทิ้งมันไปกับแฟน จริงป่ะ?
แต้ว says: มึงแอบไปเดทกับไอ้เต้เหรอวะ!!!? ไม่ยอมบอกเพื่อนเลยแสรด กรูจะฟ้องพี่นัท
อะไรกันนี่...ไปกันใหญ่และ
พุ says: -*- ตรูไม่มีแฟน
ไอ้โมชะโงกหน้ามาดูพอดี มันเลยหยิบกระดาษไปเขียนต่อ
โม says: นี่มันเวลาเรียน หยุดบ้ากันได้แล้วพวกมึง!!
ไอ้โมส่งกระดาษคืนไป คราวนี้ทุกคนก็เลยจำต้องออฟไลน์กันหมดเลย แหะๆ
H
เห็นละว่าเอ็งหลอกใช้เค้าเต็มๆ อิอิ แต่เค้าเต็มใจให้หลอกก็เอาเถอะ...
ปล. มีแชตล็อคของพี่นัทฟันเหล็กอยู่พอดี เหอะๆ พุมันเก็บไว้บางคนอ่ะ :pig4:
-
อืม ก็นะ จะว่าไปหลอกใช้ก็ไม่ได้อ่ะ ก็เต็มใจทำให้นิ ความน่ารักของพุนี่มีประโยชน์เนอะ อิอิ ปล.ชอบหนุ่มหัวเกรียนในรูปข้างๆอ่ะ หล่อๆ
-
555+
อ่านแล้วขำกับเรื่องพี่นัทดีนะ เสนอตัวได้ทุกงาน
ส่วนเรื่องเคน คงต้องแอบเห็นด้วยที่ว่าน่ารำคาญ
ส่วนคนอื่นยังเฉยๆ อิอิ
-
ไม่โหวตเคนแล้ว!!
แกไม่ได้เปลี่ยนจากตอนมอปลายเลยนี่หว่า! = =
-
รำคาญเคน เซ็งเต้
-
แบบนี้ เค้าดรียกว่าเต็มใจให้หลอกรึเปล่าอ่า :laugh: :laugh:
-
ชอบพี่นัทเถื่อน
:o8:
-
เรื่องน้ำพุยิ่งอ่านยิ่งมันส์จริงๆให้ตาย ตัวเลือกเยอะเนอะ แต่เหมือนเจ้าตัวไม่ค่อยอยากเลือกเลยอะ :z1:
ไม่อยากจะคิดตอนน้ำพุโดนสั่งสอนบ้าง (ไม่รู้จากใครเนอะ อิอิ) จะเป็นไงน้อ
เพิ่งบวกจากเรื่องพี่ต้านอะ แปะไว้ให้น้ำพุตอนหน้าเน้อ :กอด1:
-
ปวดหัวกับชีวิตน้ำพุมาก
แต่ก็ชอบอ่าน 5555+
-
ใครเป็นพระเอกง่ะ
อยากรู้
:-[
-
อยากรู้จริงๆ ว่าแฟนน้ำพุจะเป็นคนแบบไหน
ว่าแล้วก็ลุ้นกันต่อไป :z2:
-
:L1:
-
/
ใกล้ส่งไฟนอลโปรเจค งานผมหนักนิดนึง วันๆ ก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรนอกจากนี้หรอกคับ จมอยู่กับกองแบบทั้งหลายแหล่ พร้อมพี่นัทฟันเหล็ก ^ ^”
มีคืนก่อนส่งงาน พี่นัทก็ค้างคณะอยู่ช่วยผม... ปลาบปลื้มมาก ตอนหัวค่ำผมยังโอเคอยู่ แต่ดึกๆ เริ่มเพี้ยน พูดมาก อาละวาด โวยวาย....ฮะๆๆ เพื่อนในกลุ่มผมที่มาค้างมีแค่แอน กับแต้ว ส่วนไอ้โมทำที่หอ ไอ้เต้... ไม่มีทางอยู่คณะเกินหกโมงอยู่แล้ว ผมเลยอยู่รวมกับเพื่อนคนอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่
“น้องพุ ตรงนี้ทำไง?” พี่นัทช่วยผมเขียนงานอยู่คับ
“อ่า...ยังไงดีอ่ะพี่นัท พุคิดไม่ออก” สมองเบลอโคตรๆ ตีสองแล้วหนิ
“จะทำเป็นแบบ xxx มั้ยล่ะ แล้วก็ xxx อ่ะ”
“ยังไงก็เอาคับพี่ พุไม่ไหวแล้ว ง่วงอ่ะ ง่วงๆๆๆ” ผมหลับตานอนกลิ้งกับพื้นทันที
“อ้าว เฮ้ย อย่าเพิ่งหลับดิ ตื่นมาทำงานก่อน” พี่นัทดึงแขนผมขึ้น (ตอนนี้นั่งทำงานอยู่บนพื้นนะคับ)
“ง่วงจริงพี่” ขอเถอะ สักนิดก็ยังดี
“อ่า แล้ว xxx ทำได้กี่เปอร์เซ็นต์แล้ว เหลืออะไรมั่ง เดี๋ยวพี่ช่วยตัด” ผมงัวเงียลุกขึ้นมาดูงานตัวเองบวกกับคำนวณเวลาว่าจะทันมั้ย
“เหลือ xxx อ่ะพี่ พี่ว่าทำสี่ชั่วโมงทันป่ะ?”
“ก็ทำให้มันเสร็จก่อนดิ ค่อยนอน”
“พุง่วง....” ผมก้มหัวไปซบไหล่พี่นัท...หลับตา
“งั้นนอนพักสักสองชั่วโมงก็ได้ เดี๋ยวพี่ปลุก”
“ชั่วโมงเดียวพอ พี่นัทอย่าลืมปลุกพุนะ....”
“อืม มานอนดีๆ” พี่เค้าหยิบหมอนมาให้ผมหนุน แล้วผมก็หลับไป.......
มาสะดุ้งตื่นอีกที เพราะได้ยินเสียงไอ้แต้วกับแอนโวยวายๆ อยู่แถวๆ หัวผม
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอมึง แย่ว่ะ ปล่อยพี่นัทนั่งทำงานอยู่คนเดียว” ง่ะ.....
“พี่นัทไม่ต้องไปช่วยมัน ไอ้พุแม่งอู้ งานตัวเองไม่ยอมทำเอง” เง้อออ
รู้สึกเลวเลยผม ทีนี้ตื่นเต็มตาเลย เจอเพื่อนด่า
“พี่นัทไปนอนก็ได้ เดี๋ยวพุทำต่อเอง” เศร้าอ่ะ ไม่กล้าให้เค้าช่วยแล้ว
“ตรงนี้พี่ทำแบบนี้นะ... ได้ไหมอ่ะ?” เค้าเอางานที่ช่วยทำให้ผมดู
“อ่า...ได้คับๆ ขอบคุณมากครับ”
ผมลุยงานต่อ แต่พี่นัทก็ไม่ได้ไปไหน มีตอนหกโมงอ่ะ ที่เค้าขอไปงีบแล้วเดี๋ยวมาช่วยใหม่
/
จนได้เวลาส่งงาน เค้าก็ยังอยู่ช่วยผมยกของไปส่งให้ถึงที่
เฮ้อ....ก็เป็นคนดีแบบนี้ไง เพื่อนผมถึงเชียร์พี่เค้ากันใหญ่
ผมซึ้งแล้วก็รู้สึกดีกับพี่นัทเหมือนกัน เลยอยากตอบแทนเค้าบ้าง ก็เลยจะพาไปเลี้ยงข้าวอ่ะคับ แล้วก็เกิดความคิดว่า ถ้าเค้ามีงานอะไรผมก็ต้องไปอยู่ช่วยพี่เค้าเหมือนกัน เพื่อไม่ให้เอาเปรียบกันมากเกินไปอ่ะ
“พี่นัท ตอนเย็นไปกินข้าวกันไหม?”
“ห่ะ? ที่ไหน?” พี่เค้าดูตกใจที่ผมชวน
“ก็แถว xxx” พี่นัทดูลังเล... ไมอ่ะ ไม่อยากไปกับผมรึไง ชิ
“ใครไปมั่ง?” พี่นัทถาม...
“ก็พวกแอน แต้ว โม ง่ะ” ผมไม่กล้าไปกินกับเค้าสองคนหรอกกก
“อืม.....เย็นนี้พี่ไม่ว่างอ่ะ ว่าจะอยู่ช่วยงานแลนด์”
“อึดจังพี่ ไม่พักเลยเหรอ?” เพื่อนสนิทเค้าเรียนอยู่อีกเจอร์อ่ะคับ ประมาณว่าช่วยกันทำงานตลอด
“ฮะๆๆ ไว้โอกาสหน้าละกัน”
เฮ้อ... อะไรวะ พอชวนก็ปฏิเสธ พอไม่อยากให้มานี่ก็อยากมากันจัง
/
ส่งงานเสร็จก็สบายละคับ หมดภาระ เย็นนั้นเลยว่าจะไปหาอะไรกินฉลองกับเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีไอ้เต้ด้วย
“น้ำพุ คุยไรด้วยหน่อยดิ” จากที่ไม่คุยกันมาหลายวัน อยู่ๆ ไอ้เต้ก็เรียกผมให้ออกมาคุยกันสองคน
“วันนั้นขอโทษนะ เราพูดแรงไป” ไอ้เต้บอก
“อืม ไม่เป็นไร...” ผมไม่ได้คิดไรมากง่ะ อีกอย่าง พักนี้ไม่ค่อยได้คุยกับเคนด้วย เหมือนมันจะรู้ผมไม่ค่อยอยากคุยมั้ง มันก็เลยเลิกตื๊อ แต่พอโทรมาทีก็บอกว่าใกล้สอบงานเยอะ คงไม่ได้โทรมาบ่อยๆ แล้ว
ดีเด่ะ แสรดดด กรูเบื่อคุยกะเมิงโคตร........
“แล้วตกลง.....น้ำพุมีอะไรกับมันหรือยัง?” ไอ้เต้ถามอีก
“หมายถึงใคร?” ไม่รู้จักคนชื่อ ‘มัน’ เว้ยย
“ก็ เคนไง... รู้อยู่แล้วยังจะถามอีก” ไอเต้ออกอาการหงุดหงิด
“ไม่มี” ผมตอบไปตรงๆ
“จริงดิ แล้วทำไมมีรอยดูด ใครทำอ่ะ?”
ผมถอนหายใจทีนึง
“....เคนนั่นแหล่ะ แต่ไม่ได้มีไรกัน”
“........................” ไอ้เต้นิ่งไปแป้บ
“แล้วพี่นัทล่ะ?”
“ทำไม?”
“น้ำพุจะเอายังไง?”
“ไม่เอาไง ก็พี่น้องกัน ....เต้อยากรู้อะไรเนี่ย...?” ถามอยู่นั่นแหล่ะ
“เปล่า แค่อยากรู้เฉยๆ ว่าเราควรยืนอยู่ตรงไหน?”
“.........................”
ไอ้เต้ไม่มองตาผม.... ผมกำลังจะตอบ แต่มันดันเดินหนีผมไปก่อน
แสรดดด ถามแล้วไม่ต้องการคำตอบ จะถามทำไม
วันนั้นก็เลยไปกินข้าวกัน โดยที่ไม่มีไอ้เต้เหมือนเดิมคับ......
สำหรับไอ้เต้ผมว่ามันก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับผมมากหรอก คงเป็นความรู้สึกหวงเพื่อนมั้ง... ไม่รู้สิ ผมดูไม่ออก แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วยว่ามันจะคิดยังไงกับผมกันแน่
/
ก่อนปิดเทอม... มันจะมีพิธีบายเนียร์ให้รุ่นพี่ปีสุดท้ายอ่ะคับ คณะผมก็มีประมาณแฟนซีง่ะ จัดไม่ใหญ่โตอลังการอะไรมากมาย เน้นฮา กับเมา สองอย่างพอ
ผมก็อยู่ร่วมงานกับเค้าด้วย ตอนแรกๆ จะมีสาระหน่อย แต่พอดึกๆ ก็มีเล่นดนตรีกับกินเหล้า...
แหะๆๆ ผมก็กินกับเค้านั่นแหล่ะ แล้วก็ออกไปแดนซ์กับพวกแอน แต้ว (ไอ้เต้กับไอ้โมกลับบ้านไปแล้ว)
เป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกว่ากินเหล้ากับเพื่อนเนี่ยโคตรมันส์เลย พอเต้นเหนื่อยก็มานั่งพัก แอนแต้วเนี่ยประกบผมแทบจะแบนเป็นแซนวิส
หง่ะ... จะไปกุ๊กกิ๊กกะใครก็ไม่ได้ ตามติดเป็นตังเมเลย.... แต่ดีหน่อยที่เอ้สนิทกับแอน ก็เลยมานั่งกับผม แหะๆๆ
ผมอาศัยจังหวะชุลมุน คือตอนที่ทุกคนเมามาย และเบลอกับเสียงกระหึ่มของเพลง...
แอบกอดและก็หอมแก้มเอ้ที่นั่งอยู่ข้างๆ และที่่สำคัญเอ้ก็หอมผมคืนด้วย..... อ๊ากก โคตรจะดีใจเลย
คือว่า...เค้าน่ารักดีง่ะ อยากเป็นแฟนด้วย แต่....เอ้มีเจ้าของแล้ว รู้สึกว่าผมจะช้าไปประมาณสี่ก้าว.... ได้แห้วรับประทานเป็นของแถมตามเคย
คือว่าอันที่จริง... คนที่รู้ว่าผมเคยคบ ผช. เนี่ย ก็มีอยู่แค่ไม่กี่คน
ผญ. บางคนรู้ แต่ไม่สนใจก็มี... ประมาณว่าอยากควงผมเล่นๆ ก็ไม่เป็นปัญหา เพราะผมก็รู้สึกสดชื่นดีเวลามีผญ. ตัวนิ่มๆ หอมๆ อยู่ใกล้ๆ
ไม่ใช่ ผช. ตัวแข็งปั๊ก ผิวหยาบ = ='' ความสัมพันธ์แบบนี้... ผมมีลิมิตที่สามารถทำให้พวกเค้าไม่มาเกินเลยกับผมได้อ่ะคับ ผมก็เลยไม่ค่อยมีปัญหากับการกิ๊กกับ ผญ. สักเท่าไร...
/
ปิดเทอมแล้วคับ ผมจัดการย้ายห้องมาอยู่คนเดียวเรียบร้อย ก็มีพ่อแม่ กับพี่แมน ช่วยย้าย นิดๆ หน่อยๆ เพราะของไม่ได้เยอะอะไร
ผมรู้สึกเป็นอิสระขึ้นเยอะมากก เพราะผมชอบอยู่คนเดียว ชอบความเป็นส่วนตัว ชอบความเงียบ แหะๆ
ปิดเทอมผมไปอยู่บ้านเหมือนเดิม รู้สึกว่าพ่อผมจะเปลี่ยนไปอ่ะ คือ....จากที่ไม่เคยสนใจผมเลย แต่ตอนนี้กลับเป็นห่วงเป็นใยมากขึ้น มันรู้สึกแปลกๆ อ่ะคับ แล้วพอเวลาคุยกับพ่อ ผมก็ทำตัวไม่ค่อยถูก อึดอัดไงไม่รู้..
ส่วนความสัมพันธ์กับคนอื่น....
ก็เหมือนเดิม
ไอ้เต้ ก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่
พี่นัทฟันเหล็ก ก็คุยกันอยู่บ่อยๆ
เคน... คุยบ้าง เจอบ้าง นิดหน่อย มันไม่ได้เซ้าซี้ผมเหมือนเดิมแล้วง่ะ
พี่นัทเถื่อน... ถ้าออนเอ็มเจอก็คุย
สงสัยว่าผมก็ไม่ได้อะไรมากมายด้วยมั้งคับ ถ้าใครชวนไปไหนผมอยากไปก็ไป ไม่อยากไปก็หาทางเลี่ยงไม่ไป
เช่น ไอ้เต้ชวนไปช้อปปิ้ง... ไปคับ
เคน.. ชวนไปกินข้าว.... ไม่ไปคับ
พี่นัทฟันเหล็ก ชวนไปงานหนังสือ... ไปคับ
พี่นัทเถื่อน... ชวนไปงานสัมมนา บลาๆๆ ... ไม่ไปคับ
มันก็เลยย่ำอยู่กับที่กันแค่นี้ เพราะตามปกติวิสัย ผมจะเลือกคนที่ไปด้วยแล้วไม่เครียด ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องคอยระแวง หรือระวังตัวอะไร อย่างเช่น ไอ้ฟิวน้องผม หรือพี่บอล พี่ผม เป็นต้น แหะๆๆ มีแค่สองคนนี้เท่านั้นล่ะคับ ที่ผมอยากไปไหนด้วยง่ะ ไปกับคนอื่นมันรำคาญ ไม่ก็อึดอัด ไงไม่รู้
จนกระทั่งผมขึ้นปีสอง...
ไม่มีอะไรเปลี่ยนคับ ได้น้องรหัสที่โคตรเหมือนกันมาคนนึง... (หมายถึงบุคลิกอ่ะ) สายรหัสนี้ศักดิ์สิทธิ์อีกแล้ว
พี่รหัสผมก็โคตรเหมือนไปคนละ เพียงแต่พี่เค้าจะดูแมนกว่าผมเท่านั้นเอง แหะๆๆ
แอบจำไม่ได้อ่ะช่วงนี้...... รู้แต่ว่าเริ่มไม่สนิทกับไอ้โม ไม่รู้ทำไม
แล้วก็.... เริ่มสนิทกับแอนโคตรๆ
แล้วก็.... มีเพื่อนเพิ่มเข้ามาในกลุ่มคนนึง ชื่อสตางค์ละกัน เพราะมันไม่เต็มบาท แมร่งเพี้ยน กระโดดติดผมหนึบ จนเพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังงง
แล้วก็.......
มีคนมาชอบผมอีกแล้วคับ -*-
ไม่รู้มันโผล่มาจากไหน ไอ้นี่ชื่อโก้คับ เหตุเกิดจากการเล่นเอ็มคุยกัน แล้วทีนี้มันก็หยอดผม นึกว่าเล่นๆ เลยไม่คิดอะไร แต่มันดันเอาจริงซะงั้น
H
จะไม่เอ่ยถึง ผญ. มากละกันนะคับ ที่จริงไอ้พุมันกิ๊กกับ ผญ. ด้วย
สรุปตอนนี้...เผื่องง - -"
เคน.... เริ่มจะห่าง ไอ้พุมันไม่คุยด้วยแหล่ะ
เต้.... ยังแสดงออกแบบเพื่อนอยู่น่ะคับ ไม่ได้เกินเลย
พี่นัทเถื่อน.... ก็ยังแค่คุย m กันอยู่คับ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น (ไอ้พุยังไม่ให้เบอร์)
ตอนนี้(ปีสอง) น้ำพุเลยกิ๊กกับพี่นัทฟันเหล็ก แล้วก็มีเนี่ยล่ะคับ 'โก้' มาจีบมันอีกคน
เกิดเป็นมันเนี่ย...... จะว่าดีหรือไม่ดีว้าเนี่ย...?
-
:z13:
เป็นน้ำพุดีออก ชีวิตดูวุ่นวายดี 555+
ก็แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆไง เพราะงั้นจะทำอะไรกับใครยังไงก็ได้ (มั้ง?)
ก็แบบมีนิสัยบางอย่างคล้ายๆน้ำพุอะ เลยแอบเข้าข้างนิดนึง :laugh:
แล้วคนใหม่นายโก้นี่จะมีอิทธิพลกับน้ำพุมากขนาดไหนน้อ อยากรู้ๆๆๆ
จัดบวกให้คนเสน่ห์แรงได้แล้วด้วย ^^
-
คนใหม่นี่จะเป็นไงนี้ ชีวิตน้ำพุจะวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ อิอิ ต่อๆ
-
เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ ว่ะพุ
แล้วเมื่อไหร่จะให้เบอร์พี่นัทเถื่อนอ่ะ
แอบเชียร์อยู่นะ
:L2:
-
ชีวิตผู้ชายคนนี้ต้องติดตาม 55555+
-
ขอยอมแพ้~
:serius2: :serius2:
เดาไม่ถูกแล้วอ่ะ ไอ้ที่คิดว่าใช่แล้วน๊า ก็กลายเป็นไม่ใช่ซะอีก
เง้อ...
รอดูกันต่อไปเน๊อะ
:กอด1:
-
วุ่นวายดีแท้- -”
-
ชีวิตมีสีสันดีแท้
วุ่นวายดี 555+
-
ชีวิตน้ำพุมีสีสันมาก คงไม่เหงาเพราะมีเพื่อนเยอะ มีคนเข้าหาตลอดเลย
ลุ้นน้ำพุกันต่อไป :z2:
:L1:
-
เมื่อไหร่ชีวิตของน้ำพุ จะหยุดอยู่ที่ใครสักคน
-
ตอบ...ย้อนหลัง
อืม ก็นะ จะว่าไปหลอกใช้ก็ไม่ได้อ่ะ ก็เต็มใจทำให้นิ ความน่ารักของพุนี่มีประโยชน์เนอะ อิอิ ปล.ชอบหนุ่มหัวเกรียนในรูปข้างๆอ่ะ หล่อๆ
อ่า...จะบอกว่าเคนหน้าประมาณนี้(ดิส)เลยคับ อิอิ แต่มันขาวกว่าเยอะ...มากๆ ที่สำคัญ... เคนไม่สกินเฮด!
555+
อ่านแล้วขำกับเรื่องพี่นัทดีนะ เสนอตัวได้ทุกงาน
ส่วนเรื่องเคน คงต้องแอบเห็นด้วยที่ว่าน่ารำคาญ
ส่วนคนอื่นยังเฉยๆ อิอิ
พี่นัทเค้าเป็นคนดี... ไม่น่าเล๊ย
ไม่โหวตเคนแล้ว!!
แกไม่ได้เปลี่ยนจากตอนมอปลายเลยนี่หว่า! = =
คนเรามันเปลี่ยนกันยาก เหอะๆๆ
รำคาญเคน เซ็งเต้
แล้วน้ำพุจะอารมณ์ไหนดีคับ :laugh:
แบบนี้ เค้าดรียกว่าเต็มใจให้หลอกรึเปล่าอ่า :laugh: :laugh:
เต็มใจให้หลอกทั้งนั้น... o18
ชอบพี่นัทเถื่อน
:o8:
ต้องรอไปก่อนนะคับ อีกนานกว่าจะมีบท
เรื่องน้ำพุยิ่งอ่านยิ่งมันส์จริงๆให้ตาย ตัวเลือกเยอะเนอะ แต่เหมือนเจ้าตัวไม่ค่อยอยากเลือกเลยอะ :z1:
ไม่อยากจะคิดตอนน้ำพุโดนสั่งสอนบ้าง (ไม่รู้จากใครเนอะ อิอิ) จะเป็นไงน้อ
เพิ่งบวกจากเรื่องพี่ต้านอะ แปะไว้ให้น้ำพุตอนหน้าเน้อ :กอด1:
ถูกครับ น้ำพุไม่เลือก แต่จะรวบทีเดียวหมดเลย กร๊ากกก :jul3: thanks ที่บวกให้นะคร้าบ
ปวดหัวกับชีวิตน้ำพุมาก
แต่ก็ชอบอ่าน 5555+
ตอนนี้ไอ้พุยังชิวๆ อยู่ ยังเพิ่งปวดหัวเลยคับ :impress2:
ใครเป็นพระเอกง่ะ
อยากรู้
:-[
พระเอก...??? ชื่อพยางค์เดียว หุหุ
อยากรู้จริงๆ ว่าแฟนน้ำพุจะเป็นคนแบบไหน
ว่าแล้วก็ลุ้นกันต่อไป :z2:
คนเจ้าชู้ ส่วนมากได้แฟนแบบไหนอ่ะ...??
:L1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ต่อ...
:z13:
เป็นน้ำพุดีออก ชีวิตดูวุ่นวายดี 555+
ก็แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆไง เพราะงั้นจะทำอะไรกับใครยังไงก็ได้ (มั้ง?)
ก็แบบมีนิสัยบางอย่างคล้ายๆน้ำพุอะ เลยแอบเข้าข้างนิดนึง :laugh:
แล้วคนใหม่นายโก้นี่จะมีอิทธิพลกับน้ำพุมากขนาดไหนน้อ อยากรู้ๆๆๆ
จัดบวกให้คนเสน่ห์แรงได้แล้วด้วย ^^
คนที่ใช่สำหรับน้ำพุ จะมีมั้ยก็ไม่รู้ในโลกนี้ หุหุ o18
คนใหม่นี่จะเป็นไงนี้ ชีวิตน้ำพุจะวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ อิอิ ต่อๆ
ต้องรอดูคับ บอกไม่ถูกง่ะ :impress2:
เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ ว่ะพุ
แล้วเมื่อไหร่จะให้เบอร์พี่นัทเถื่อนอ่ะ
แอบเชียร์อยู่นะ
:L2:
เดี๋ยวให้แน่ๆ คร้าบ แต่อีกนานอ่ะ พุมันเป็นโรคกลัวโทรศัพท์ ที่นัดๆ มันได้ส่วนใหญ่ก็ผ่าน MSN
ชีวิตผู้ชายคนนี้ต้องติดตาม 55555+
ช่วยติดตามต่อไปด้วยนะครับ :L2:
ขอยอมแพ้~
:serius2: :serius2:
เดาไม่ถูกแล้วอ่ะ ไอ้ที่คิดว่าใช่แล้วน๊า ก็กลายเป็นไม่ใช่ซะอีก
เง้อ...
รอดูกันต่อไปเน๊อะ
:กอด1:
เดาว่าใครเหรอตัวเธอว์ อาจจะถูกก็ได้นะ
วุ่นวายดีแท้- -”
:m13:
ชีวิตมีสีสันดีแท้
วุ่นวายดี 555+
:impress:
ชีวิตน้ำพุมีสีสันมาก คงไม่เหงาเพราะมีเพื่อนเยอะ มีคนเข้้าหาตลอดเลย
ลุ้นน้ำพุกันต่อไป :z2:
:L1:
ไอ้พุเป็นคนขี้เหงาแต่ชอบอยู่คนเดียวคับ :undecided: ไม่ค่อยเข้้าใจมันสักเท่าไหร่
เมื่อไหร่ชีวิตของน้ำพุ จะหยุดอยู่ที่ใครสักคน
เหอะๆๆ คงอีกนาน o7
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม :pig4:
-
/
ปีสองผมเริ่มกร้านโลกคับ อยากรู้อยากเห็นอะไรมากขึ้น ประกอบกับอายุยี่สิบแล้ว โตแล้ว อยากทำอะไรก็ทำโดยไม่ต้องขออนุญาตพ่อแม่ทุกเรื่อง หุหุ
พอย้ายมาอยู่คนเดียว จากที่ต้องคอยให้คนอื่นทำอะไรให้ ตอนนี้ก็ต้องหัดทำเองบ้างแล้วคับ เช่นทำกับข้าวกินเอง (เป็นแต่เมนูไข่ กับต้มมาม่าง่ะ) หาข้าวกินเอง ไปซื้อของใช้เอง.... แหะๆ ประมาณนี้คับ
เปิดเทอมมาวันแรก ก็มีพิธีรับน้องของคณะผม... แบบทางการอ่ะคับ ผมก็ไปเลทเช่นเดิม แต่ว่าก็ยังได้เข้าร่วมพิธีกับเค้าอยู่ พอผมเข้าไปในห้องได้ ก็หาที่ยืนก่อนครับอันดับแรก จากนั้นก็สอดส่ายสายตาหาเพื่อน...
ไอ้โม ไม่มา... (ไอ้นี่เลทยิ่งกว่าผม) แอนมา แต้วมา... ไอ้เต้มา... อ่า...พี่นัทมา
แล้วก็....ไอ้โก้.... ก็มา... ง่ะ
ไอ้โก้เนี่ย.... มันจีบผมในเอ็มมาตั้งแต่ปิดเทอมละคับ... ผมล่ะงง มันมาชอบตรูเมื่อไหร่ และมันเป็นเกย์ด้วยเหรอ?
สรุป ได้ข่าวจากแอนมาว่า ไอ้โก้เรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องต่อยตีกับชาวบ้านเค้าตลอด เหอะๆๆ ไม่เกี่ยวกับผมหรอกคับเรื่องนั้น ประเด็นอยู่ที่ว่า...... ถึงโก้มันจะอยู่ชายล้วนแต่มันไม่เคยคิดชอบผช. มาก่อน
แต่เมิงเสรือกมาชอบกรู!!
กรูดีใจมากเลยนะเนี่ยยยย
/
“โมยังไม่มาเหรอ?” แอนเดินมาถามผมหลังจบพิธี
“ยังมั้ง ไอ้โมไม่ค่อยสนใจกิจกรรมหรอก” มันสนแต่เรื่องเรียนคับ
“เอ่อ น้ำพุ มีอะไรจะเล่าให้ฟัง” ผมเดินตามแอนไปที่สงบๆๆ
“เราสารภาพรักกับโมไปแล้วนะ” แอนบอก
“หา” ผมตกใจ... คือว่านะ...... ผมรู้มาตลอดว่าแอนชอบไอ้โม และผมก็รู้มาตลอดเช่นกันว่าไอ้โมไม่ชอบแอนเลยสักกะติ๊ด สารภาพไปอย่างงั้น แอนมีแต่จะกินแห้วเป็นอาหาร
“โมว่าไงล่ะ?” ผมถาม
“โมบอกว่าไม่ชอบเรา แล้วก็ไม่มีวันชอบด้วย” แอนหน้าเสียตอนเอ่ยถึงไอ้โม...
“โมบอกว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้ว และก็ไม่มีทางเป็นได้มากกว่านี้...” ผมตบไหล่แอนเบาๆ เพราะเห็นแอนน้ำตาซึม
“รู้อย่างนี้แล้วก็ตัดใจเหอะ”
“แต่เราชอบโม ชอบมาตั้งแต่รับน้องแล้ว”
“จะตอนไหน ถ้าไอ้โมไม่ชอบมันก็คือไม่ชอบนั่นแหล่ะ แอนก็พอรู้อยู่แล้วนี่ว่ามันรู้สึกยังไง...” ไอ้โมไม่เคยมีทีท่าว่ามีใจให้แอนเลยสักนิด แล้วมันก็ชอบทำหน้าเซ็งใส่แอนบ่อยๆ ด้วย ผมเห็น...
“อืม...”
“ทำใจๆ หาคนใหม่ดีกว่า” จริงๆ คับ หาความหวังไม่มีหรอกกับไอ้โมอ่ะ มันไม่สนเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เล๊ยยย บ้าเรียนโคตร
“เราไม่ได้ฮอตเหมือนน้ำพุหนิ จะได้เลือกคนนั้นคนนี้ได้” ง่ะ...ทำไมตรูโดนประชดประชันล่ะฟระ
“นั่นก็เกินไป...”
“เกินไปอะไร นี่มีโก้เพิ่มเข้ามาอีกคนแล้ว” แอนอ่ะ รู้หมดทุกเรื่องครับ อย่าให้ said
ส่วนผม.......โน คอมเม้นท์กับไอ้โก้คับ ไม่ชอบอ่ะ เถื่อน ถ่อย ถุย ไม่สเปค
ผมเตรียมรับมือกับไอ้โก้ละ... มาไม้ไหน กรูพร้อมเสมอ
จริงๆ กับโก้ ร้อยวันพันปีไม่เคยคุยกันเกินสามประโยค แต่พอวันนี้... มันกลับเดินมาทักผมก่อนคับ
“ไง น้ำพุ” ไอ้โก้เดินมาสะกิดหลังผม ตอนกำลังนั่งกินข้าวอยู่
“.....................” ผมหันไปมอง งงๆ มึงมีอะไรรึ?
“น้องรหัสมึงใครวะ?” มันถาม
“น้อง xxx”
“อืมๆ น้อง xxx เพื่อนสนิทน้องกู อยู่กลุ่มเดียวกัน” และมึงมาบอกกูทำไม กรูรู้แล้วแสรด
“ได้ข่าวมึงทำงาน xxx ใช่ป่ะวะ พี่กูมีหนังสือคนนี้อยู่” โอ๊ะ ประเด็นนี้น่าสนใจ คณะผมต้องดูเท็กซ์เยอะอ่ะคับ
“กูยืมให้ไหม? กูไปหอพี่เค้าแล้วเจออยู่เล่มนึง เล่มโคตรหนาอ่ะ ประมาณว่าตีหัวมึงแตกได้เลย” กูสิจะตีหัวมึงก่อน
“แล้วพี่เค้าจะให้กูยืมเหรอ?” ผมถาม
“เออ เดี๋ยวกูขอให้ไง เล่มนั้นแพงอยู่อ่ะ ประมาณห้าพันกว่า ถ้ากูยืมได้มึงก็รักษาดีๆ แล้วกัน”
“อืม ขอบใจมาก” อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำดีกับผมได้สักกี่วัน
“งั้นเย็นนี้มึงไปกินข้าวกับกูนะ”
“.........หะ?” ผมเหวอ.... อะไรของมึ๊ง เล่นทีเผลอเหรอฟะ กรูไม่เผลอตามหรอก
“ไม่ไปกินก็ได้ งั้นเย็นนี้อยู่เล่นบาสกัน เคป่ะ?”
“........................” เหมือนผมจะเคยบอกใครไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเล่นบาส แล้วถ้าว่างๆ ก็แอบไปแจมกับคนอื่นที่สนามประปราย ไอ้โก้มันเลยชวน
“กูเห็นพี่ xxx ไปซื้อลูกบาสใหม่มาละ เก็บอยู่ห้องสโมฯ รับรองเด้งดี ไม่มีแฟ่บ”
“........................” อยากเล่นกีฬาคับ แต่ลังเล
“เลิกเรียนอย่าเพิ่งกลับ รอกูด้วยแล้วกันที่สนามบาส”
.........เอ่อ............
“เฮ้ย โก้ ไปยัง?” เพื่อนกลุ่มมันมาตามคับ กลุ่มนักดนตรีประจำรุ่น.. - -“ ที่จริงมีสองวงคับ วงไอ้โก้ แล้วก็วงขี้ยา (ฮะๆๆ มันเล่นยากันจริงๆ เดี๋ยวค่อยเล่าละกัน)
ไอ้โก้เล่นกีต้าร์ ถ้าเพลงไหนมือไม่ถึงก็จะเปลี่ยนตำแหน่งไปเล่นเบส เพราะมีอีกคนกีตาร์เทพกว่ามัน
ส่วนนักร้องนำวงนี้ก็ไอ้เต้ เพื่อนกระผมเนี่ยแหล่ะ เต้แม่งเสียงดีมากๆ ว่างๆ ชอบร้องเพลงโชว์พาวให้ผมฟัง ผมก็ชอบเสียงมันนะ ยังอัดเก็บไว้อยู่เลย... แหะๆๆ
“โก้ กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเล่น” มัดมือชกกันบ่อยจริงๆ
“เจอกันเว้ย” ไอ้โก้ไม่ฟัง แถมก่อนไปมันยังตบหัวผมปุปุ ก่อนเดินจากไปอีก...... - -“
/
เรื่องไอ้โก้จีบผมไม่มีใครรู้มากหรอกคับ เป็นแค่กลุ่มเล็กๆ ในชั้นปีเท่านั้น......
อันที่จริง...คนเค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าผมกับพี่นัทกิ๊กกันอยู่ แต่ไอ้โก้มันก็ไม่เห็นจะสนใจเลย
อ่า หลายคนอาจจะงงว่าผมไปกิ๊กกับพี่นัทเมื่อไหร่.... ผมเองก็ไม่รู้คับ รู้แค่คุยกันเกือบทุกวัน ออกไปเที่ยวด้วยกันบ้างตอนปิดเทอม แหะๆๆ ผมทำอะไรไม่ค่อยบอกใครอยู่แล้วคับ คนอื่นจะรู้ก็รู้ ไม่รู้ก็ช่างง่ะ
ส่วนเย็นนั้นก็โดนตามไปเล่นบาสจริงๆ คับ เพราะก่อนออกจากห้อง เจอดักไว้ง่ะ
แล้วเพื่อนกลุ่มผมแต่ละคน ก็ไม่เล่นกีฬาถ้าไม่จำเป็น ผมเลยต้องฉายเดี่ยว เอ้ย... มีแอนมาอยู่เป็นเพื่อนอีกคน เพราะเค้ายังไม่กลับง่ะ
มาที่สนาม ก็แบ่งทีม สามๆ สตรีทอ่ะคับ
ช้าก่อน.... ผมมีอะไรจะบอกทุกคน คือ...ถึงผมจะชอบเล่นบาส แต่ผมเล่นไม่เก่งนะครับ ถือว่าห่วยพอสมควร เพราะงั้น ทีมไหนได้ผมไปเนี่ย แถวบ้านเรียก ‘ซวย’
โอน้อยออก ได้แล้ว.... ผมอยู่ทีมคนเก่งคับ คือ.... มันเป็นนักกีฬามาก่อน ทำนองนั้น (ไอ้โก้อยู่อีกทีม)
เล่นไปเล่นมา.... ก็หนุกดีครับ ถึงจะห่วยแต่มีคนมาช่วยรับลูกตลอด
ขณะที่ผมกำลังได้ลูกอยู่นั้นเอง ผมกำลังจะเลี้ยงเข้าไปใต้แป้น แล้วทีนี้... เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!
หง่ะ.... คือ ผมกางขาออกมากเกินแล้วกางเกงสแลคที่ใส่อยู่มันก็พอดีตัวนิดนึงง่ะ เมื่อกางเกงที่ใส่อยู่เกิด tension ตะเข็บที่อยู่ตรงเป้าก็เลยเกิดการแยกตัวออกจากกัน ดังแคว๊กกกก!
ผมชะงักปล่อยลูกหลุดมือ... เหวอไปพักนึง ตอนก้มมองดูเป้าตัวเอง.........
“กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ น้ำพุกางเกงเป้าแตก”
“ฮ่าๆๆ.... มึงเล่นรุนแรงไปป่าววะ เป้าขาดเลย..”
“วิ้ดวิ้ววว โชว์หวิวเหรอวะ มี ผญ. นั่งอยู่แถวนี้นะเว้ยย”
“ชอบโชว์ก็ไม่บอกก”
เพื่อนแซวกันหนุกหนานเลย.....แสรดด -*-
ซวยจริงกรู.... จะกลับหอยังไงเนี่ย.... ก็มัน...ขาดเยอะคับ เห็นบ๊อกเซอร์เลยง่ะ อุบาวก์ลูกกะตา(คนอื่น)
“มึงจะเล่นต่อมั้ยน้ำพุ?” เพื่อนคนนึงถาม
“เล่นต่อดิ เครื่องกำลังร้อนเลย” เชียร์กันใหญ่.........
“มึงถอดกางเกงเล่นก่อนก็ได้”
“เอออ ใส่บ๊อกเซอร์เล่นเลย”
หง่ะ..... ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกครับ ใส่บ๊อกเซอร์เล่นกีฬาในคณะผมเนี่ย เพราะ ผช. คนอื่นเค้าก็ทำกัน ยิ่งในสนามบอลนะ บางคนไม่อยากให้เสื้อผ้าเหม็นเหงื่อก็ถอดออกหมดเลย เหลือบ๊อกเซอร์ตัวเดียวเตะบอล
ผมไม่อยากดัดจริตมาก ในเมื่อมันขาดแล้ว ใส่เล่นต่อมันก็ดูแปลกๆ ไงไม่รู้อ่ะ ผมก็เลยถอดกางเกงสแลคออกไปวางพาดไว้กับเก้าอี้ ที่มีแอนนั่งอ่านหนังสืออยู่.....
“ฝากหน่อยนะ” ผมบอกแอน
“อืม...ไปทำท่าไหนให้กางเกงขาดได้เนี่ย”
“แหะๆ ออกแรงมากไปนิด”
“แล้วจะกลับบ้านยังไง?”
“เอ่อ....ไม่รู้แฮะ”
“เดี๋ยวเราไปหากางเกงมาให้เอาป่ะ?”
“หาที่ไหน?”
“ก็เดี๋ยวไปถามพวกพี่ๆ ในสโมฯ ดู”
“อ่อ ขอบใจนะแอน” เย้... รู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดนึง
ผมกลับเข้าไปในสนาม... รู้สึกอายเล็กน้อย แต่ช่างมัน กำลังสนุกเลย
“ขาขาวว่ะ” ไอ้โก้เดินมาแซวใกล้ๆ พอให้ได้ยินกันสองคน
“สัด... ดูอะไรขาผู้ชายวะ”
“ก็กูชอบดู”
“ดูขาตัวเองดิ”
“ไม่อ่ะ จะดูขามึง หึหึ” มึงอย่ามาสยองขวัญใส่กรูนะ..... ยังไม่ทันไรเลยเชี้ย ทำกูขนลุกซะแล้ว...
ผมเล่นบาสอย่างไม่มีความสุขเลยครับ เพราะบังเอิญไปสบตากับไอ้โก้ทีไร มันก็จ้องขาผมทุกที
แสดเอ๊ย... กูไม่เล่นแล้ว
“เฮ้ย กูกลับแล้วนะ” ชิ่งดิคับ เจอมองอย่างงี้มันหงุดหงิดนี่
“อ้าว อย่าเพิ่งกลับดิเฮ้ย เล่นต่อดิ” เพื่อนคนอื่นโวย
“ไม่อ่ะ เหนื่อยแล้ว ไปนะ บายๆ” หนีมาดื้อๆ เลยคับ ผมเดินมาหาแอน โอ้ จอร์ชชช ได้แล้วกางเกงหนึ่งตัว ยีนส์อ่ะคับ ตัวใหญ่เหมือนกันแฮะ
“ไปเอาของใครมาให้เนี่ยยย” โห...มีความสามารถจังเพื่อนผม
“ของพี่ซี”
“อ้าว พี่ซีอยู่ด้วยเหรอ?” พี่ซีพี่รหัสผม ปีสามง่ะ สายตรงๆๆ
“อยู่ เค้าทำงานอยู่พอดี เราบอกน้ำพุกางเกงเป้าขาด พี่รหัสเธอเค้าเลยหามาให้”
“อ่อ ขอบคุณคร้าบ” สงสัยได้เจอพี่ผมแซวแหงๆ
“น้ำพุ จะกลับแล้วเหรอ?” ง่ะ ไอ้โก้ตามมาอีก
ผมหันไปดูที่สนาม วงแตกละ.... เลิกเล่นกันหมด
“อืม”
“กลับด้วยดิ มึงกลับประตูไหน?” -*-
“xxx”
“เออ เหมือนกัน”
สรุปก็มีไอ้โก้ห้อยมาด้วยอีกหนึ่งคน... พอดีเรานั่งรถมหาลัยกันออกไปอ่ะคับ แล้วแอนลงก่อน เหลือผมกับไอ้โก้ออกประตูเดียวกัน จริงๆ โก้มันก็ไม่ใช่คนน่ารำคาญนะ ไม่พูดมาก แต่ชอบมองง่ะ... = ="
ไอ้อาการมองแล้วไม่พูดอะไรนี่ก็ทำผมอึดอัดได้เหมือนกันนะคับ.....!
H
ชิวไปก่อนพักนี้ :m22:
-
โฮ๊ะๆๆๆ
มาอ่านก่อนนอน จิ้ม 1 ที :z13:
-
พี่ซี....มีชื่อใหม่โผล่มาอีกแล้ว จะมากิ๊กน้ำพุป่าวเนี่ย
-
นั้นสิเนอะ เกิดเป็นพุนี้ดีรึเปล่าเนี๊ย
มีคนมารุมชอบ แต่ก็วุ่นวายพอตัว :เฮ้อ:
:pig4: ค่าาาาาา
-
เหมือนจะดีนะมีคนมาชอบเยอะ แต่ก็น่ารำคาญอยู่นะนี่
-
ชีวิตงุนงง ชอบๆ 5555+
อัพเร็วถูกใจมากค่าาา
-
เอ๊ะ...เริ่มตัดสินใจไม่ถูกแล้ว
ระหว่างพี่นัทเถื่อน
กับไอ้โก้นิสัยเถื่อน ถ่อย ไม่พูดมาก จ้องอย่างเดียวเนี่ย
จะเชียร์ใครดี
:เฮ้อ:
-
ดันจร้า~
ฮึบ!!
-
กว่าน้ำพุจะเรียนจบจะมีให้ลุ้นอีกกี่คนนนน
เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย ใครจะมาปราบน้ำพุได้!!!
:L1:
-
กิ๊กกะพี่นัทฟันเหล็กก็ดีนะ น่ารักดี
-
มา+1 มะมีความเห็นอาฮิ
-
/
“หอมึงอยู่แถวไหนวะ?” โก้ถามตอนลงจากรถ
“แถว xxx” ผมก็บอกไป
“ทำไมไม่อยู่ใกล้ๆ แถวนี้ล่ะ?”
“กูอยู่กับพี่ที่ รร.เก่า”
“อืม.......”
“มึงกลับรถเมล์สายไหน?” ผมถามบ้าง... เพื่อจะได้ถึงจุดสิ้นสุดการสนทนาและได้กลับที่พักไวๆ
“สาย xxx ต้องข้ามไปอีกฝั่งว่ะ”
“งั้นแยกกันตรงนี้ละกัน บาย” ประโยคนี้ที่รอคอย.... เวลากลับบ้านผมไม่ชอบร่ำไรง่ะ ประมาณว่าจะกลับไม่ได้กลับสักที มัวแต่ยืนลากันอยู่ โคตรรำคาญเลย
หลุดจากไอ้โก้มาได้อย่างงายดาย..... แต่ก็แค่ตอนแรกๆ เท่านั้นแหล่ะ
อยู่ไปอยู่มา มันก็เริ่มติดหนึบผมเหมือนกัน แต่มันจะชอบจู่โจมตอนผมอยู่คนเดียว
อย่างเช่นมีตอนนึงที่คณะผมจัดงานกิจกรรม แล้วต้องไปเตรียมงานกัน แต่ผมหิว ผมเลยแวะกินข้าวที่โรงอาหารคณะก่อน ส่วนคนอื่นก็ให้ล่วงหน้าไปไม่ต้องรอ
ผมไปสั่งข้าวแล้วนั่งหงอยอยู่เดียวดาย สักพักเงาทะมึนมาแล้วคับ ไอ้โก้
“อ้าว... มึงไม่ไป xxx เหรอ?” ผมถามมัน
“ไป แต่เดี๋ยวรอ” มันว่างั้น
“รอใคร?”
“ก็รอมึงนั่นแหล่ะ” - -“ หง่ะ
“กูจะกินข้าว มึงไปก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวรอ” เง้อออ
แต่ดีเหมือนกัน มีคนนั่งเป็นเพื่อน
“มึงกินไรป่าวล่ะ?” ผมถาม
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวค่อยแย่งมึงกิน” โถ.... ไอ้งก
พอได้ข้าวมาแล้ว ไอ้โก้ก็ไม่ได้แย่งผมกินจริงๆ หรอกครับ มันก็นั่งรอผมเงียบๆ เหมือนจะติดอายๆ ไม่รู้จะคุยอะไร - -“ เง้อ... อิมเมจที่กูเคยมองมึงว่าเถื่อน ถุย นี่...กูคิดผิดป่าววะเนี่ย (แต่บุคลิกมันก็อย่างนั้นจริงๆ นะ)
“ร้อนป่ะ?” ไอ้โก้ถาม
“อืม ร้อน” พูดจบ มันหยิบหนังสือมาพัดให้ผมเลย...... หง่ะ แอบตกใจดิคับ
คือ... ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้......
“เฮ้ย ไม่เป็นไร” ผมบอกมัน
“ร้อนไม่ใช่เหรอ กูพัดให้” ลมโชยต่อไป...
ผมมองหน้าไอ้โก้แบบ...งง....... อึ้งอ่ะ คือ..... ไม่มีคนทำแบบนี้กับผมมานานมากแล้วคับ
ที่จริงเคยมี ตอนม.ต้น มีพี่คนนึงมาจีบผม แล้วเค้าก็จะมาดักรอตอนกลางวัน ถือกระเป๋าไปส่งที่ห้อง แล้วก็เดินพัดให้ผมทำนองนี้อ่ะคับ.... จริงๆ ผมก็เคยเจออะไรมาเยอะและ...เลยโคตรเฉย กับทุกคนที่เข้ามา แต่ไม่เฉยกับคนที่ผมไปจีบเอง..... แหะๆ (หมั่นไส้ใช่ป่ะล่ะ)
จนผมกินข้าวเสร็จ ก็ต้องเดินไปสมทบกับเพื่อนคนอื่นๆ
คือว่าไอ้กิจกรรมที่ว่าเนี้ย... วงดนตรีคณะผมได้ขึ้นโชว์ด้วย จริงๆ ใครไม่เกี่ยวไม่ต้องไปก็ได้ แต่ไอ้เต้บอกให้ไปดูมันร้องเพลงหน่อย ก็เลยไป... เพราะอยากให้กำลังใจเพื่อนและก็อยากฟังเสียงมันด้วย ^ ^”
พอเดินไปถึง ไอ้โก้มันต้องรีบไปรวมกับวงมัน ผมเลยไปนั่งอยู่กับแต้วแอน...
“ทำไมเพิ่งมา?” แต้วถาม แถมเอามือมาดันๆ แขนเป็นเชิงล้อ มันรู้แหล่ะ เรื่องผมกับไอ้โก้อ่ะ
“ก็บอกว่าไปกินข้าว”
“แต่ไม่ได้บอกว่าไปกินกับโก้”
“ไอ้โก้ไม่ได้กิน”
“ไม่กินแล้วทำไมเดินมาด้วยกัน” เริ่มจะเซ็งกับร้อยแปดสิบคำถาม
“ระวังพี่นัทงอนนะ” ผมเลิกคิ้ว
“พี่นัทมาด้วยเหรอ?”
“นั่งอยู่หลังมึงไง ฮิๆๆๆ” แสรดด และก็ไม่บอกกูเลย
ผมหันไป เจอพี่นัทมองอยู่พอดี ผมยกมือหวัดดีแล้วหันหน้ากลับมาที่เดิม
“ตกลงมึงคบกับพี่นัท?” แต้วเอาไม้แหย่รูไปเรื่อย
“ไม่ได้คบ” พูดจริงนะเนี่ย...
สักพักมีคนประเคนอะไรลงกลางศีรษะไม่รู้ หันไปจะด่าสักหน่อย ดันเป็นพี่สองพี่รหัสไอ้โก้
“ดีครับพี่” ผมไหว้ พี่แมร่ง...โคตรแนว ทรงผมอ่ะคับ
“เอ้ย เห็นไอ้โก้บอกจะยืมหนังสือ xxx พี่เหรอ?” อ้าว เวร...
“ครับ”
“เอามาให้แล้ว อยู่ในรถ”
“อ่า... ขอบคุณครับพี่”
“เอ้ย... หนังสือแพง เปิดระวังๆ หน่อยละกัน เล่มนี้ในห้องสมุดไม่มี”
“ครับ” ผมยิ้มดีใจ จะได้ของแว้ว...
“จะกลับแล้วค่อยไปเอาที่รถละกัน มันหนัก... พี่อยู่แถวนี้แหล่ะ”
“ครับ” และพี่เค้าก็เล่าเรื่องที่เกี่ยวกับหนังสือให้ผมฟังนานเลย พอสาธยายเสร็จปั๊บ เดินไปปุ๊บ.... ประเด็นเปิดเลยครับ
“เฮ้ย น้ำพุ นี่มึงสนิทกับพี่สองด้วยเหรอวะ!” ไอ้แต้วทำหน้าสนใจใคร่รู้มาก คือพี่คนนี้เค้าอยู่ปีสี่แล้วง่ะ หน้าโหดๆ หน่อย พวกเด็กปีเล็กๆ ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยด้วยสักเท่าไหร่
“ไม่ได้สนิท แค่รู้จักเฉยๆ”
“แล้วพี่เค้าจะให้อะไรมึง?”
“กูยืมหนังสือเค้า.....”
“โห กล้ายืมพี่สองด้วย?” แล้วทำไมต้องไม่กล้าฟระ
“ไอ้โก้มันไปขอให้ก่อนแล้ว” ผมบอกความจริง
“อ่ะแน่ๆๆ” มันทำเสียงแซว
“อะไรวะ” -*-
“ป่าว ไม่มีอะไร คิๆๆๆ” หง่ะ....... หัวเราะแบบนี้ คิดว่าผมไปล่อลวงพี่เค้ามาอีกแล้วอ่ะดิ ชิ อิมเมจผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะ
คุยกับไอ้แต้ว แอน ได้สักพัก พี่นัทก็เดินมานั่งด้วย
“อ่านมะ?” เค้ามีการ์ตูนอยู่เล่มนึง ผมหยิบมาดู
“อยากอ่านแนวซามูไรใช่มั้ย ไปถามไอ้ xxx มา มันบอกว่าวากะบอนด์ วาดสวย ลายเส้นโคตรคม”
“เล่มนี้อ่ะนะ?”
“อืม” ผมเคยคุยกับเค้าเรื่องการ์ตูนบ่อยๆ ง่ะ พี่นัทเลยรู้
“สวยจริงด้วยพี่ พุยืมอ่านนะ” เปิดดูแล้วถูกใจ อิอิ ผมเลือกซื้อการ์ตูนเพราะลายเส้นคับ ไม่ใช่เนื้อเรื่อง เหอะๆๆ
“แล้วพี่นัทไปเอาเล่มนี้มาจากไหน?”
“ยืมไอ้ xxx มา... ถ้าชอบก็ไปซื้อเก็บเอาเองนะ ออกมาสิบกว่าเล่มและ ฮะๆๆ” ชิ ซื้อเองอยู่แล้วแหล่ะ (ผมสะสมการ์ตูน จำได้มะคับ)
ระหว่างนั้นบนเวทีก็เริ่มมีพิธีกรมาพูดเปิดงานแล้ว ผมก็นั่งพิงแขนพี่นัทอ่านการ์ตูนไป แหะๆ แรดมะผม
จนได้เวลาที่วงคณะผมเล่นดนตรี ผมเลยเลิกอ่าน แล้วมาสนใจคนที่อยู่ข้างบนแทน
“อ้าว น้องเต้ร้องนำด้วยเหรอเนี่ย เพิ่งรู้” พี่นัทบอก
“ครับ เต้มันเสียงดีอ่ะ”
“แล้วน้องพุไม่ไปร้องกับเค้ามั่งเหรอ?”
“แหะๆ เสียงพุอ่ะ ไปช่วยควายออกลูกดีกว่า ไม่ไหวง่ะ”
คุยกับพี่นัทได้สักพัก พวกเพื่อนๆ ผมจูนสายเครื่องดนตรีเสร็จ ไอ้เต้ก็เริ่มเปิดปากทักทายผู้ชม
“สวัดดีครับ พวกเรามาจากคณะ xxx ครับ”
มันพูดแค่นี้ แต่เสียงกรี๊ดดด จากทิศไหนไม่รู้แมร่งดังกระหึ่มเลย ...เหอะๆ ที่แน่ๆ ไม่ใช่เสียงจากคณะผม เพราะที่ได้ยินใกล้ๆ นี่มันเสียงโห่ง่ะ - -“ ประมาณกวนตรีนๆ กัน
“เอ่อ... เชิญรับฟังได้เลยครับ” ไอ้เต้ ตื่นเวที...! ครั้งแรกครับ ให้อภัย ที่จริงแอบขำมันเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไอ้เต้มาถามผมว่าจะออกแอคติ้งบนเวทียังไงดี ผมบอกมันว่า ถ้าอยากแนวพวกมึงทั้งวงก็นั่งเล่นบนพื้นเลยดิ ไอ้เต้เสือกบอกว่าดีอีก แล้วมันเอาไปเสนอในวงครับ เจอเพื่อนด่าเละเลย....ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็ต้องยืนแบบปกติเหมือนเดิม
เสียงเพลงดังขึ้น (ไม่ได้จำอ่ะว่าเพลงอ่ะไร แต่เป็นเพลงเร็วๆ)
ผมก็นั่งฟังเพื่อนผมไป ชูสองนิ้วให้กำลังใจไอ้เต้ตอนร้อง มันก็ยิ้มตอบ แล้วชู V กลับ หึหึ
ส่วนไอ้โก้.... จะยังไงก็ช่างมันเหอะ เห็นก้มหน้าก้มตาดีดกีต้าร์อยู่อย่างเดียว
พอเล่นเสร็จ ไอ้เต้ก็ลงมานั่งข้างผม
“เราร้องเป็นไงมั่งวะ?” มันถาม
“ก็ดี เพราะดี” ผมตอบ
“แมร่ง...ตื่นเต้น ยังจำเนื้อไม่ค่อยได้ ร้องผิดด้วย ไอ้เหี้ยรัชแม่งให้กรูร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ แล้วแม่งเพิ่งมาบอกกรูเมื่อวาน ไอ้สาด... ทำอะไรไม่เคยมีเตรียมพร้อมก่อนหรอก เชี้ยนี่อ่ะ” ไอ้เต้ด่าเป็นชุด ส่วนรัชนี่ก็กีต้าร์เทพ หัวหน้าวงอ่ะคับ
“ร้องผิดด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย” ผมบอก
“น้ำพุไม่ฟังเพลงไทย จะรู้ได้ไง” แอนพูดขึ้น...แหะๆๆ ก็จริงนะ
“ซ้อมกูก็ไม่ค่อยได้ไป แล้วแม่งยังมาเปลี่ยนเพลงกะทันหันอีก” ไอ้เต้ยังไม่หยุดแพล่ม เพราะพวกไอ้รัชเดินมานั่งด้วยพอดี
จากนั้นก็กลายเป็นว่ามันสองตัวเถียงกันไม่หยุดครับ
จนไอ้เต้แม่มารับกลับบ้าน ไอ้รัชเลยนินทามันให้เพื่อนฟัง
“สัดเต้แม่งเรื่องมาก บ่นกูชิบหายเลย ก็มันอ่ะ ไม่มาซ้อมเอง ห่า....มาโทษกูอีก กูจะโทรบอกมันตั้งแต่วันก่อนแล้ว แต่แม่งปิดเครื่องเหอะ...”
ต่างคนก็ว่าตัวเองไม่ผิดครับ เง้อ....จะไปรอดมั้ยเนี่ย วงนี้
“เจอพี่สองยัง น้ำพุ?” ไอ้โก้ถามผมจากมุมหนึ่งของวง
“เจอแล้ว”
“อืม” มันพยักหน้า แล้วมองพี่นัทนิดๆ คือว่าพี่นัทเค้ายังไม่รู้อ่ะคับ ว่าไอ้โก้จีบผม แต่ไอ้โก้รู้พี่นัทชอบผม
“น้องพุพี่จะไปซื้อน้ำ เอาไรป่ะ?” พอพี่เค้าถามแค่นั้นล่ะคับ เจอโห่เลย
“โห่....ๆ พี่นัททำไมไม่ถามผมบ้างอ่ะ ผมก็หิวน้ำนะ” ไอ้รัชออกอาการเด็กขาดความอบอุ่น
“พี่นัทเค้าไม่ได้ถามมึง.... อย่าสะเออะ” ไอ้แต้วว่า
“แล้วใครถามมึงหา อีทอม”
“ทอมบ้านพ่อมึงสิ ไอ้หูดำ ไอ้ล้าน”
หง่ะ.... ถึงพวกนี้จะด่ากัน แต่ไม่ได้ใส่อารมณ์นะครับ เหมือนด่ากันเล่นๆ มากกว่า
ส่วนพี่นัทเหมือนเป็นคนหูหนวกฉับพลันเมื่อเจอแซวครับ เค้าไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ใครล้อหรือแซวจะแค่ยิ้ม ไม่สนใจ ฮะๆๆ ผมก็จะเฉยๆ เหมือนกัน แซวไม่สนุกเดี๋ยวก็เลิกกันไปเองแหล่ะคับ
สักพักพี่นัทกลับมา มีน้ำเปล่ากับลูกชิ้นเสียบไม้
“กินป่ะ? มีหมูกับปลา แต่คาดว่าแป้งจะเยอะสุด” แหง่ะ... ถามแต่ผม แล้วคนที่นั่งอยู่มีประมาณห้าหกคน...
“เฮ้ย รัช ไปหาอะไรแดกกัน เล่นดนตรีเยอะเสียพลังงานว่ะ” ไอ้โก้ลุกขึ้นยืน แล้วชวนรัชไปด้วย - -“
ทีนี้เลยเหลืออยู่แค่แต้วกับแอนแล้วครับ
ถ้าผมกิน แล้วเพื่อนได้แต่นั่งมอง มันก็ดูจะเอาเปรียบกันเกินไป ผมเลยไม่กินง่ะ.... (ทั้งที่อยากอยู่ แหะๆๆ)
ผมกับเพื่อนๆ นั่งดูโชว์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่นัทต้องกลับไปทำงานต่อกับเพื่อน
“จะไปแล้วเหรอ?” ผมถาม เพราะอยากให้อยู่อ่ะ
“อืม เดี๋ยวงานไม่เสร็จ งานกลุ่ม ส่งพรุ่งนี้ ไอ้ xxx มันโทรมาตามแล้ว”
“ไหนพี่นัทบอกว่าจะอยู่ถึงสามทุ่ม”
“อั่ก!...อยู่ไม่ได้แล้วคร้าบบ เดี๋ยวโดนเพื่อนหั่นคอ” พี่นัทลูบหัวผมสองสามที ก่อนลุกขึ้นยืนโบกมือให้ผมแล้วก็เดินจากไป
อืม... ผมว่า สายตาที่เค้ามอง กับสายตาที่ผมมอง มันก็มีความรู้สึกคล้ายๆ กันละมั้ง
ผมคงจะเกือบ... ชอบพี่เค้าแล้วแน่ๆ เลย แต่ที่เห็นว่าความสัมพันธ์มันไม่ค่อยคืบ คงเพราะพี่เค้าเป็น gentleman อ่ะคับ ถ้าผมไม่เริ่มก่อน พี่เค้าก็จะไม่แตะผมเลย.....
“แดรกป่ะวะ?” ไอ้โก้เดินมานั่งแทนที่พี่นัท แถมซื้อลูกชิ้นมาเหมือนกันอีก
“อ่อ ลืมไป คงอิ่มแล้ว” มันยักไหล่ เหอะๆๆ จะพูดไงก็พูดไปเถอะ
“แล้วพี่นัทของมึงหายไปไหนซะล่ะ?” มันถาม
“กลับคณะไปทำงานแล้ว” เฮ้อ... เหงา
“ถ้าเป็นกู กูจะไม่ปล่อยแฟนทิ้งไว้คนเดียวแบบนี้หรอก” มันพูด แต่ไม่มองหน้าผมคับ
ผมหันไปมองรอบๆ ตัว
แอนกับแต้วก็ยังอยู่... ถ้าจะหมายถึงกรูล่ะก็นะ... คงไม่ใช่
“มึงจะไม่กินจริงๆ ดิ?” เป็นอะไรกับลูกชิ้นมากกกมั้ย
“ไม่”
“เอออ กรูไม่ใช่พี่นัทนี่” ประสาท แค่น้ำจิ้มลูกชิ้นกูยังไม่ได้แตะเลยเหอะ ไอ่แสรด
“พี่สองให้กุญแจรถกูมา” พี่รหัสมันที่จะให้ผมยืมหนังสืออ่ะคับ
“จะเอาเมื่อไหร่บอกกูแล้วกัน กูจะพาไป” หง่ะ
ผมหันไปหาแอนกับแต้วที่นั่งเฉียงๆ อยู่ไม่ไกล
“จะกลับกันตอนไหน?” ผมถาม
“น้ำพุจะกลับแล้วเหรอ กลับเลยก็ได้” แอนบอก ผมขมวดคิ้วมอง... รู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้ ที่จริงก็รู้สึกมาพักนึงแล้วกับแอนเนี่ย... เค้าต้องมีอะไรข้องใจกับผมแน่ๆ
“เดี๋ยวเราว่าจะแวะไปเอาหนังสือที่รถพี่สองก่อนอ่ะ” ผมบอกสองสาว
“รถพี่สองอยู่แถวไหนเหรอ?” ผมถามไอ้โก้
“ข้างหน้าเนี้ย” มันชี้ๆ มือไปข้างตึกแถวๆ ที่พวกผมนั่งอยู่
“ไปเอามาให้หน่อยดิ” ผมบอกมัน
“สัด หนังสือมึง ไม่ใช่หนังสือกู”
“ก็เดินไปเอาให้หน่อยไม่ได้รึไง?” มึงชอบกูภาษาอะไรวะเนี่ย
“อยากได้ไปหยิบเอาเองดิ กูไม่ใช่เบ๊มึงนะ พาไปที่รถให้ก็ดีตายแล้ว” ชิ
“แค่นี้ก็ไปให้ไม่ได้” คะแนนมึงจากศูนย์เป็นติดลบ
“กูบอกแล้วไง ว่ากูจะไม่ปล่อยแฟนทิ้งไว้คนเดียว” หง่ะ...
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู”
“..........................” มันไม่ตอบคับ ชิ ไม่แน่จริงนี่หว่า
“เออ กูไปก็ได้”
“มึงต้องไปเอาเองอยู่แล้ว”
H
THANK YOU! ทุกท่าน :L1:
-
เรากลัวจัง แบบว่า พุแทบจะไม่เคยต้องตาม ต้องตื้อ ใครก่อนเลย
มีแต่คนเข้าหา เอาอกเอาใจ เรากลัวคนในอนาคตของพุ ถ้าพุเกิดเจอรักแล้วจริงๆ กลัวพุจะลำบากอ่ะ
ยังไงก็สู้ๆนะ ไม่รู้จะเชียร์ใครจริงๆ ตอนนี้ ^^
-
พุเอ้ย ชอบพี่นัทจริงๆซะทีเถอะนะ
ความจริงไม่ได้ปลื้มพี่นัทมากมายหรอก แต่เห็นว่าเป็นคนดีที่สุดแล้วเนี่ยเลยเชียร์
โก้ มีอะไรหรือเปล่า มันทะแม่งนา ประโยคสุดท้ายน่ะ
-
โก้อยากจะสื่ออะไร ออกแนวประชดนะ
-
พี่นัทเหรอ ไม่น่าจะใช่นา แต่ก็เข้าข่ายมั้ง เพราะน้ำพุไม่รำคาญพี่เค้านิ อืมๆ แฟนคนเจ้าชู้นี่เป็นไงหว่า
-
ปลื้มโก้มากมาย อิอิ
-
หนูอยากรู้ค่ะ!! หนูอยากรู้
ตอนนี้น้ำพุมีตัวจริงป่ะ :impress2:
-
แอนอิจฉาน้ำพุ เเหง่ๆ เลย
-
ชอบเวลาพี่นัทลูบหัวน้ำพุ น่ารักดี :man1:
แล้วแอนเป็นอะไร ข้องใจอะไรน้ำพุ
-
ถ้าพุเจอคนที่พุเป็นฝ่ายชอบเค้าก่อน
พุจะทำกับเค้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลุ้นๆ ^^
-
โก้จะล่อลวงพุให้ไปเอาหนังสือที่รถ
เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันตามลำพังละซิ
o18
-
/
ทีนี้ไอ้โก้เลยลุกเดินนำผมไป ระหว่างทางก็ออกแนวเงียบครับ มันไม่คุย ผมก็ขี้เกียจ
เดินไปจนผ่านตึกที่มันว่า... แต่ก็ไม่เห็นจะถึงรถพี่สองสักที
“ไหนว่ารถพี่สองอยู่แถวนี้?” ผมถาม
“ใกล้ถึงและ”
เดินเงียบกันต่อ....
“เฮ้ย ถึงยังวะ มาไกลแล้วนะเว้ย” เสียงจากเวทีเบาลงจนแทบไม่ได้ยินละครับ มันจะพาผมไปถึงไหนวะเนี่ย
“จะถึงแล้ว อย่าบ่นดิ” ไอ้โก้พูดแบบขำขำ
“ก็ไหนมึงบอกว่าอยู่ข้างตึก xxx นี่มันออกจากคณะ xxx จะถึงเซเว่นแล้วนะเว้ยย”
“เอออ ใจเย็นดิ อย่าใจร้อน เคยได้ยินป่ะ ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามอ่ะ”
“แสรด เกี่ยวเชี้ยอะไร กูไม่อยากได้พร้า กูอยากได้หนังสือ!”
“หรือมึงจะไม่เอา?”
ผมชักจะไม่ไว้ใจมันและ “มึงหลอกให้กูเดินมาป่าววะเนี่ยโก้”
“เออ เพิ่งรู้เหรอ” เง้ออ
“เฮ้ย เอาจริงๆ ดิ”
“อยากให้กูเอา?” คิดเชี้ยอะไรของมึงเนี่ยย
“สัด ตกลงรถพี่สองอยู่ไหน!?” ผมเริ่มจะโมโหแล้วครับ โดนหลอกอ่ะ
“อยู่ xxx” เฮ้ย.... ไกลโคตร คนละทิศกับที่จากมาเลย ทำไมก่อนหน้านั้นพี่สองพูดเหมือนกับว่ารถเค้าอยู่แถวที่จัดกิจกรรมวะ
“มึงหลอกกูทำไม มึงมีปัญหากับกูเหรอวะ!” ผมหยุดเดิน จ้องหน้าไอ้โก้เขม็ง เห็นหน้ามันแล้วแมร่งโคตรกวนตรีน อยากกระโดดถีบสักป้าบ
“ใจเย็นครับ ใครจะกล้ามีปัญหากับคุณ” มันยิ้มครับ.......แสรดดด
“ก็ตอนแรกมึงบอกว่าอยู่ข้างตึก xxx”
“กูจำผิด”
“ไอ้เหี้ย” พูดได้หน้าตาเฉยมาก
“แต่กูจำได้แล้วว่ารถอยู่ xxx ต่างหาก”
“กูไม่ไปแล้ว!!” โมโหครับ มันแกล้งให้ผมเดินมาอย่างไกล สนุกมากมั้ยเนี่ยยย
“ไม่อยากได้หนังสือแล้วเหรอ?”
“ไม่ มึงแมร่งเหี้ยว่ะโก้” ผมหันหลังจะเดินกลับไปหาแต้วกับแอน เจอหลอกอย่างงี้ไม่มีอารมณ์อยากได้อะไรแล้วครับ
“เฮ้ย แค่นี้งอนเหรอวะ” ไอ้โก้รีบวิ่งมาดักหน้า แถมพูดจากวนตรีนผมอีก
“ไปไกลๆ เลยมึง”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ ไปด้วยกันหน่อยเหอะ ไหนๆ ก็อุตส่าห์เดินมาแล้ว นี่เห็นว่าเป็นมึง กูเลยพาไปนะเนี่ย” หร่า...
“ขอบใจว่ะสัด” กูปลื้มมึงโคตร
ผมไม่สนใจไอ้โก้ รีบเดินกลับที่เดิมไปหาเพื่อนเลยคับ... แมร่งเซ็งมากก เจอหลอกตลอดเลย สงสัยกรรมกำลังตามสยองผมอยู่แน่ๆ...
“เดี๋ยว น้ำพุ โกรธกูจริงดิ?” ไอ้โก้เดินอ้อมหน้าอ้อมหลังอยู่นั่น แม่ง....รำคาญ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง
“ไม่โกรธ แต่มึงช่วยไปไกลๆ กูหน่อยได้มะ”
“โห... ขนาดนั้นเลย ก็แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ”
“ทำอย่างกับมึงไม่เคยคุยกับกู”
“ก็สองคนอ่ะ ไม่ค่อยได้คุยเลย”
“งั้นมึงคุยมา” ผมหยุดเดิน จะว่าประชดก็ได้อ่ะ แต่แมร่ง...อยากคุยก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องมาหลอกกันแบบนี้เลย
“........................” ง่ะ ไอ้โก้เสรือกเงียบคับ
“คุยดิ มีไรก็พูดมา” อยากให้มันจบเร็วๆ อ่ะ
“มึงอย่าทำงี้ดิวะ กูไปไม่เป็นเลย” ไอ้โก้หน้าเสียนิดๆ
“ก็กูให้มึงคุยแล้ว มึงจะเอายังไงอีก! เนี่ย... คุยสองคน ไม่มีคนอื่นเลย เร็วดิ กูรออยู่”
“...........................”
ผมให้เวลามันคิด ว่าจะพูดอะไร จะเอายังไงต่อ
แต่ไอ้โก้ก็ยืนอึกอักอยู่นั่นแหล่ะ
ผมเชี้ยมะ... ที่ทำแบบนี้?
/
พอดีมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่น ขัดจังหวะได้เยี่ยมมากก ผมมองหน้าไอ้โก้ ....ไม่พูดก็อย่าพูดนะ
“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ เห็นชื่อละ เคนโทรมา
“หวัดดี ว่างคุยป่ะ?” ผมเลิกโกรธมันไปนานแล้ว พักหลังๆ นี้เคนโทรมาก็คุย เพราะมันก็ไม่ได้โม้นานเหมือนเดิม
“ว่าง” ผมเดินไปด้วย คุยไปด้วย หันมองปลายหางตา เห็นไอ้โก้เดินตามมาห่างๆ
“กินข้าวยัง?”
“กินแล้ว เคนล่ะ?”
“ยัง ทำงานยังไม่เสร็จเลย”
“โห ดึกแล้วนะ”
“งานเร่ง ส่งพรุ่งนี้ แต่เหลืออีกเยอะอ่ะ”
“เร่งแล้วมัวแต่คุยโทรศัพท์ทำไม?”
“ก็อยากได้ยินเสียงพุ... เผื่อจะมีกำลังใจขึ้นมามั่ง ตอนนี้โคตรเหนื่อยเลย” เหอๆ
“ไปกินข้าวไป” ไล่คับ แหะๆ ไม่อยากฟังอะไรเลี่ยนๆ เอ๊ย... ไม่อยากให้มันอดข้าวต่างหาก
“งานกลุ่ม เพื่อนมันยังไม่กินเลย เราไปมันก็ยังไงอยู่”
“ไปซื้อมาให้เพื่อนกินดิ เดี๋ยวก็ไม่มีแรงทำงานหรอก” ขี่แมงกะไซต์ของเมิงไป สะดวกดีออก
“เป็นห่วงเหรอ?” เคนถาม
“ช่าย...”
“ดีใจจัง มีคนเป็นห่วงด้วย”
“มีอยู่แล้ว” ชิ อย่างเอ็งอ่ะ มีอยู่แล้วคนเป็นห่วง อย่ามาปากหวานหน่อยเลย
“งั้นเดี๋ยวต้องรีบไปกินข้าวละ ไม่อยากให้คนแถวนี้เป็นห่วง”
“อืม ไปเหอะ”
“คืนนี้กว่าจะทำงานเสร็จคงดึก เราโทรหาพุอีกทีได้ไหมครับ?” อยากตอบว่าไม่ได้แสรด
“ดึกกี่โมงล่ะ?”
“พุจะนอนกี่โมง เดี๋ยวเราโทรไปก่อน”
“อย่าเกินเที่ยงคืน โอเคป่ะ?”
“ครับ คิดถึงนะ” ตอบว่าไงดีฟะกรู
“อืมมม” ไม่ตอบดีกว่า
“....งั้นเดี๋ยวเราโทรไปนะ”
“ครับ บาย”
“....บาย”
เฮ้อ... พอห่างๆ กันแล้วก็เริ่มคิดถึงเคนเหมือนกันแฮะ... ก็ผูกพันกันอยู่อ่ะคับ มากด้วย มันเป็นคนแรกที่ผมชอบแบบจริงจังนี่หว่า
“ใครโทรมาวะ?” ไอ้โก้ถาม ง่ะ... มันยังอยู่
“เพื่อน” ผมตอบ
“......กิ๊กมึงเหรอ?”
“ห่า ก็บอกว่าเพื่อน”
“กิ๊กก็บอก... ไม่เป็นไรหรอก กูรับได้” ช่างมึง
/
พอผมเดินกลับมาถึงที่เดิม... ไอ้โก้ก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินจากไปทันที
หง่ะ อะไรของมันวะ? แต่จะอะไรก็ช่างเหอะ
“ไหนอ่ะหนังสือ... ทำไมกลับมาตัวเปล่าล่ะ?” แอนถามขึ้นทันที แต่ผมไม่อยากตอบ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงด้วย
“น้ำพุๆ มีเรื่องอะไรกับไอ้โก้รึเปล่า...? ทำไมมันเดินหน้าเครียดกลับไปแบบนั้นล่ะ?” แต้วถามอีก...
“ไม่รู้มันดิ” ผมตอบแบบหงุดหงิด
“หักอกมันไปแล้วเหรอ?”
“.......................” -*- ผมหน้าหงิกเป็นตะขอ
“ล้อเล่นๆๆ ใจเย็นนะ” แต้วรีบลูบหลังลูบไหล่ประจบ มันก็งี้ทุกที
เบื่อ....ว่ะ
อะไรกันนักกันหนาวะชีวิต
บอกไว้ก่อน สถานการณ์ที่ต้องบอกปฏิเสธคนอื่น เป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบเอาซะเลย การที่เห็นคนที่หวังดีกับผมต้องผิดหวังเพราะสิ่งที่ผมพูดหรือแสดงออกมา มันทำให้ตัวผมเองก็รู้สึกแย่มากๆ ด้วย ไม่ใช่ว่าเค้าจะแย่ฝ่ายเดียวหรอก
ผมว่าถ้าการที่เค้ารู้ตัวเองว่าผมไม่ชอบ แล้วเลิกไปเองอ่ะคับ มันจะทำให้ผมเฉยๆ มากกว่าต้องมาพูดปฏิเสธเอง
เฮ้อ.....
ตอนนี้ก็หวังแค่ว่าไอ้โก้มันจะรู้ตัวให้ได้ไวๆ ว่าผมรู้สึกแค่ไหนกับมันอ่ะนะ
/
คืนนั้น.... ผมก็รอโทรศัพท์เคน แต่เกิดอะไรขึ้นรู้มั้ยคับ!
มันไม่โทรมาง่ะ ผมรอมันถึงตีหนึ่งแหน่ะ แต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียง หรือข้อความ....
หง่ะ ไอ้บ้าเคน บอกให้กรูรอแล้วมึงก็ไม่โทร มึงคิดจะลองใจกรูรึเปล่าเนี่ยแสรด
ตีหนึ่งครึ่ง ผมทนไม่ไหว เลยโทรไปหามันเอง แต่มันก็แม่ง เสรือกไม่รับสายอีก
ฮึ่มมม... โมโหดิคับ
แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร แค่หงุดหงิด ไม่ใช่ว่าเคนเป็นบุคคลที่น่าเชื่อใจอะไรขนาดนั้นหรอก ถึงผมจะไม่ค่อยสนใจตามข่าวของใคร แต่ก็พอรู้แหล่ะ ว่าในมหาลัยคงมีคนมาชอบมันเยอะอยู่
อ่าว.... ก็มันหล่ออ่ะ ไม่แปลก ถึงเคนจะมีกิ๊กหรือชอบคนอื่นนอกจากผม ผมก็ไม่ตกใจ
อาจจะหวงนิดนึงมั้ง ก็มันเป็นของผมมาก่อนหนิ แต่ช่างเหอะ รอดูว่าพรุ่งนี้มันจะแก้ตัวยังไงดีกว่า
H
ค้างตอบเม้นท์ไว้ก่อนนะ :pig4:
-
ขยันมาต่อแบบนี้ ช้อบชอบ อยากอ่านต่ออีก :impress2:
-
นึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ววว
-
พุจะทำไงต่อ อ๊ากกกกก เมื่อไรพระเอกจะปรากฎตัว
-
น้ำพุเกิดมาเพื่อสิ่งนี้หรือเปล่าเนี่ย 555+
เหมือนจะน่าหมั่นไส้อย่างที่เจ้าตัวชอบพูดบ่อยๆ แต่เค้าว่าน้ำพุก็จิตใจดีนะ
รู้ด้วยว่าเค้าหวังดีกับตัวเอง เลยไม่อยากทำร้าย แต่ว่าน้ำพุก็คือน้ำพุอะนะ
จะว่าไปน้ำพุไม่ผิดนะ ก็คนที่มาชอบเค้ามาเอง น้ำพุไม่ได้ขอให้มาชอบนี่นา (ตรงนี้แหละที่คิดเหมือนกัน ก๊ากๆๆ)
แต่โก้จะใช่พระเอกของน้ำพุเหรอ...ตอนนี้รู้สึกชอบพี่นัทนิดๆเหมือนน้ำพุเลย ดูอบอุ่น อ่อนโยน :o8:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา :impress2:
-
:กอด1:
ขอบคุณครับ
-
ปากบอกเป็นเพื่อนกันแต่ก็แอบหวงเขาเหมือนกันนะหนูพุ
สับสนกับแกด้วยจริงๆ วะ
:เฮ้อ:
-
โห ชีวิตพุ ไอ้โก้ไปไกลๆ เลย ไม่ได้เชียร์เฟ้ย 555
แล้วทำไมเคนไม่โทรมาฟะ แกมาหลอกลองใจพุอะไรหรือเปล่าเคน
:seng2ped:
-
อ่านไปอ่านมาพาพุไปพบหมอดีกว่าไหมหนิ(ล้อเล่น)
อืมเดาว่าที่อ่านมาเนี้ยยังมะมีคนที่จะมาเป็นตัวจริงของพุเลยย อีกนานไหมหนิ
-
น้ำพุรอเก้อเลย เคนไม่โทรมาซะงั้น แถมโทรกลับไม่รับ
ลองใจน้ำพุรึเปล่านายเคน :z10:
-
แวะมาอ่านขอรับ
รอตอนต่อไปโลด :a9:
-
พุได้ใจ วีนได้สุดๆ แต่ไอ้โก้มันก็แปลกๆจริงๆอะ ไม่กล้าจีบ ไม่กล้าลุย
-
:L1:
-
สนุกสนานดีจริง
-
เค้าโทรมาก็ไม่อยากคุย เค้าไมาโทรมาก็นั่งรอ :laugh: :laugh:
ปวดหัวแทนพุเนอะ :เฮ้อ:
-
ตอบ...ย้อนหลัง
โฮ๊ะๆๆๆ
มาอ่านก่อนนอน จิ้ม 1 ที :z13:
อย่าจิ้มแรงนะ เดี๋ยวเจ็บ
นั้นสิเนอะ เกิดเป็นพุนี้ดีรึเปล่าเนี๊ย
มีคนมารุมชอบ แต่ก็วุ่นวายพอตัว :เฮ้อ:
:pig4: ค่าาาาาา
ทั้งวุ่นวาย ทั้งอึดอัด หุหุ
พี่ซี....มีชื่อใหม่โผล่มาอีกแล้ว จะมากิ๊กน้ำพุป่าวเนี่ย
เอิ๊กส์ เซ้นส์แรงมาก แต่เฉลยก่อนเดี๋ยวไม่หนุกป่ะตัวเธอว์
เหมือนจะดีนะมีคนมาชอบเยอะ แต่ก็น่ารำคาญอยู่นะนี่
บางทีก็รำคาญ บางทีก็แฮปปี้ :impress2:
ชีวิตงุนงง ชอบๆ 5555+
อัพเร็วถูกใจมากค่าาา
งงเหรอออ? สงสัยคนเยอะเกิน
เอ๊ะ...เริ่มตัดสินใจไม่ถูกแล้ว
ระหว่างพี่นัทเถื่อน
กับไอ้โก้นิสัยเถื่อน ถ่อย ไม่พูดมาก จ้องอย่างเดียวเนี่ย
จะเชียร์ใครดี
:เฮ้อ:
ท่าทางจะชอบคนเถื่อนๆ นะเนี่ย โก้บุคลิกดูเถื่อน แต่จริงๆ มันเป็นคนขี้อายอยู่
ดันจร้า~
ฮึบ!!
ขอบคุณที่ดันให้จ้ะ
กว่าน้ำพุจะเรียนจบจะมีให้ลุ้นอีกกี่คนนนน
เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย ใครจะมาปราบน้ำพุได้!!!
:L1:
มีอีกสองคนนะ (เฉพาะ ผู้ชายย) สปอยล์ที่สุดในโลก o18
กิ๊กกะพี่นัทฟันเหล็กก็ดีนะ น่ารักดี
พี่นัทนิสัยดีจริงๆ คอนเฟิร์ม
มา+1 มะมีความเห็นอาฮิ
ขอบคุณที่บวกให้จ้ะ :pig4:
เรากลัวจัง แบบว่า พุแทบจะไม่เคยต้องตาม ต้องตื้อ ใครก่อนเลย
มีแต่คนเข้าหา เอาอกเอาใจ เรากลัวคนในอนาคตของพุ ถ้าพุเกิดเจอรักแล้วจริงๆ กลัวพุจะลำบากอ่ะ
ยังไงก็สู้ๆนะ ไม่รู้จะเชียร์ใครจริงๆ ตอนนี้ ^^
อ่อ น้ำพุมันตื๊อหนักๆ ก็แค่เคนคนเดียว แถมได้เค้าแล้วทิ้งอีกต่างหาก กร๊ากก นี่มันตัวโกงชัดๆ :laugh:
โก้อยากจะสื่ออะไร ออกแนวประชดนะ
กล้าๆ กลัวๆ อยู่ :เฮ้อ:
พี่นัทเหรอ ไม่น่าจะใช่นา แต่ก็เข้าข่ายมั้ง เพราะน้ำพุไม่รำคาญพี่เค้านิ อืมๆ แฟนคนเจ้าชู้นี่เป็นไงหว่า
เรื่องพี่นัท... อาจจะมีเซอร์ไพร์ส หุหุ
ปลื้มโก้มากมาย อิอิ
โอ้ มาย จอร์ช
หนูอยากรู้ค่ะ!! หนูอยากรู้
ตอนนี้น้ำพุมีตัวจริงป่ะ :impress2:
มี.... (มั้งง) เอิ๊กๆ o18
แอนอิจฉาน้ำพุ เเหง่ๆ เลย
อาจจะแอบชอบน้ำพุอยู่ก็ได้นา... o18
ชอบเวลาพี่นัทลูบหัวน้ำพุ น่ารักดี :man1:
แล้วแอนเป็นอะไร ข้องใจอะไรน้ำพุ
พี่นัทเค้าคนดีจริง น้ำพุก็ชอบอยู่ แต่....เดี๋ยวต้องติดตามต่อไปและจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อิอิ
ถ้าพุเจอคนที่พุเป็นฝ่ายชอบเค้าก่อน
พุจะทำกับเค้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลุ้นๆ ^^
ก็ทำอยู่นะคะ.. ตอนจีบเคน
โก้จะล่อลวงพุให้ไปเอาหนังสือที่รถ
เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันตามลำพังละซิ
o18
ถูกเผงเลย อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งจะติดตามเรื่องนี้ รู้สึกชอบพุจังเลยอะ
ไม่ได้อ่านนายเอกเจ้าชู้ๆมานานละ
ฮ่าๆ
-
แอบประทับใจพี่สองอยู่ลึกๆ
เปิดตัวได้ปัง!จริงอะไรจริง
พี่สองจะมีบทบาทอีกมั้ยหนอ
:-[
-
/
ผมมาคณะ... ก็เหมือนเดิมคับ อยู่กับเพื่อน กับพี่นัท
และมีไอ้โก้คอยโฉบมาบ้างเวลาพี่นัทไม่อยู่
สักตอนเที่ยงๆ กินข้าวเสร็จ ไอ้เคนโทรมาละ.... แสรดด หาข้อแก้ตัวดีๆ นะมึง
“ฮัลโหล พุ เมื่อคืนเราขอโทษนะ ทำงานเสร็จห้าทุ่ม กลับมาอาบน้ำ ว่าจะนอนพักสายตาแป้บนึง แต่ดันงีบหลับไปจริงๆ ซะงั้น หลับสนิทยาวไปเลย ตื่นมาอีกทีก็ตีห้าละ ว่าจะโทรกลับหาพุ แต่มันยังเช้าอยู่เลยไม่ได้โทร เราขอโทษนะ บอกจะโทรแล้วไม่ได้โทรไปอ่ะ” มันเล่ามาทีเดียวจบ ผมฟังแล้วก็เข้าใจ เคนคงทำงานเหนื่อยอ่ะมั้ง
“ไม่เป็นไร” ช่างมันเถอะ
“ไม่โกรธใช่ป่ะ?”
“ไม่โกรธ จะโกรธทำไม”
“ก็เราปล่อยให้พุรอ มิสคอลล่าสุดเกือบตีสองเลยหนิ”
“อืม...แล้วตกลง เมื่อคืนจะโทรมาทำไมเหรอ?”
“อ๋อ... แค่อยากบอกว่าฝันดีเฉยๆ ครับ” ขออ้วกได้ป่ะเคน... แต่เมื่อก่อนตอนคบกันมันก็บอกผมงี้ทุกคืนแหล่ะ
ผมคุยกับเคนอีกนิดหน่อยก็วาง..... แหะๆๆ ถึงจะน่ารำคาญ แต่บางทีเคนมันก็น่ารักนา...
/
ช่วงกลางๆ เทอม อยู่ๆ ผมก็ได้เพื่อนเพิ่มเข้ามาในกลุ่มอีกคนครับ มันชื่อสตางค์ ที่ผมเคยบอกไป นิสัยจะเพี้ยนๆ แต่ก็ดูจริงใจดี ที่จริงไอ้สตางค์นี่หน้าตาดีมากครับ (ออกแนวฝรั่ง) ดีกว่าไอ้เต้อีก ผมยังแอบอิจฉามันเลยอ่ะ แต่มันบ้า..... บ้ามาก เอ๋อแดรกทุกวัน ผู้หญิงเห็นแล้วเผ่น ผู้ชายเจอแล้วด่า ฮ่าๆๆ ประมาณนั้นคับ
ที่จริงไอ้สตางค์มันอยู่กลุ่มมาเฟียของรุ่น แต่มันระเห็จตัวเองออกมา เพราะมันทนความมาเฟียของเพื่อนในกลุ่มไม่ไหว มันชอบสมถะ ซึ่งก็คือ กลุ่มผมไงครับ แหะๆๆ
มันก็มาสนิทกับผมพอสมควร จนไอ้โมกับไอ้เต้นอยด์อ่ะ แต้วกับแอนก็หาว่าผมไปดูดไอ้สตางค์มาเข้ากลุ่ม...
ชิ พวกนี้ก็ตลอดอ่ะ ใครมาใกล้ผมก็ชอบโบ้ยหาว่าเค้าต้องเข้ามาชอบไปหมด ผมไม่ใช่คนหน้าตาดี นิสัยเยี่ยมขนาดนั้นนะคับ
อ่อ... สาเหตุที่ช่วงนี้ไอ้โมไม่ค่อยสนิทกับผม ก็คงเกิดจากเนี่ยล่ะคับ
หนึ่ง ผมไปแย่งพี่นัท พี่สายมันมา..... แหะๆ
สอง ผมสนิทกับแอน.... คนที่มันไม่ชอบ
สาม ผมไปสนิทกับไอ้สตางค์.... เพื่อนใหม่ในกลุ่มอีกคน
สี่ ผมเริ่มไปมีสังคมใหม่... ที่มันไม่ชอบครับ
สังคมที่ว่าก็คือ.... สังคมแห่งอบายมุข!
แหะๆๆ ยังไงดีล่ะเรื่องนี้ คือ.....ผมเป็นคนเงียบ แต่ชอบเข้าสังคมนะครับ อยากรู้อยากลองอะไรใหม่ๆ อยู่เรื่อย
แล้วสังคมแห่งอบายที่ว่า ก็มาจากแก๊งค์มาเฟีย ที่ไอ้สตางค์เพิ่งถีบตัวเองออกมาเนี่ยล่ะครับ ที่จริงก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรขนาดนั้นหรอกครับ พวกนั้นก็แค่กินเหล้ามั่วยา เมาผู้หญิง ไปตามเรื่อง... แหะๆๆ
ที่ว่ามั่วยา ก็แค่กลุ่มเล็กๆ ที่เป็นซับเซตออกมาอีกทีคับ ที่ผมเคยบอกว่าพวกนั้นเป็นนักดนตรีขี้ยาง่ะ
เล่นดนตรีเทพกันทุกคน แต่บริโภคมารีฮวนน่ากันเป็นอาหาร หรือบางทีเกิดบ้าหรือคึกอะไรกันขึ้นมาก็จะทำลายข้าวของหรือไม่ก็จะจุดไฟเผา.... เผาอะไรสักอย่างในคณะเพื่อสนองตัณหาง่ะครับ (คณะผมจะมีห้องเวิร์คช้อปเพื่อให้ทำงานรวมกัน อ. ก็จะไม่เข้ามาดูเท่าไหร่)
บางทีมีการครีเอทโดยการใช้รอนสัน ราดเป็นลายบนพื้น แล้วค่อยจุดไฟ โอ๊ะ สวยครับ... รอนสันเป็นน้ำมันระเหยง่าย ก็ไม่ลุกไหม้นานอ่ะคับ พอให้ติดไฟเล่นๆ
ผมเห็นพวกมันสร้างวีรกรรมแล้วถ่ายคลิปเก็บไว้ บางอันก็ตลก บางอันก็อุบาทว์ชาติชั่วมาก แมร่งเหี้ยง่ะ
มีเยอะอ่ะคับ (ไม่ออกอากาศมากละกัน เดี๋ยวผมจะซวย หุหุ)
/
แก๊งค์มาเฟียคนที่ผมไปสนิทด้วยมีอยู่สามสี่คน ว่างๆ มีอารมณ์ก็จะไปเที่ยวผับกับมัน ผมกินเหล้า แต่ไม่สูบบุหรี่ครับ
จำได้ตอนไปผับครั้งแรก ผมเป็นคนเดียวที่แต่งตัวไม่เข้าพวก... คือเพื่อนๆ ผมเค้าจะใส่เสื้อเชิ้ตและเซตผมกันมาอย่างดี แต่ผมแต่งตัวปอนๆ ผมยุ่ง รองเท้าขาดอีกต่างหาก.... แหะๆ
จริงๆ บรรยากาศข้างในก็โอเค แต่เหม็นบุหรี่ง่ะ เมาควันก่อนเมาเหล้าทุกที (ตอนนั้นยังไม่ออกกฏหมายห้ามสูบบุหรี่ในผับ)
ถึงผมจะไปกับแก๊งค์มาเฟีย แต่ก็ยังมีคนเทคแคร์อยู่ครับ เพราะผมเด็กใหม่ ไม่เคยมา เวลากินเหล้าก็จะมีคนชงให้ เวลาเต้นก็มีคนชวนเต้น ไปห้องน้ำก็มีเพื่อนไป มันก็ไม่ได้เลวร้าย เพราะเพื่อนๆ ก็สนุกเฮฮาดี
แหะๆ แต่ผมเข้าผับไม่บ่อยหรอกครับ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง และก็ไม่ได้ชอบไปอะไรขนาดนั้น เพราะผมฟังเพลงคนละแนวกับเพื่อนอ่ะ
อ่า... ถ้าเรื่องตอนอยู่ในผับมีคนมาวุ่นวายไหม?
มีครับ! (ขนาดว่าผมแต่งตัวอย่างสถุน)
แถมไม่ใช่ ผญ. อีกต่างหาก ผมไปผมก็มอง ผญ. อ่ะนะ เพราะน่ามองมากกว่า และมันก็เป็นผับปกติด้วย แต่ก็ยังหนีไม่พ้น มีคนแปลกหน้าที่เป็น ผช. มาชวนคุย ชวนกินเหล้าด้วย หง่ะ....... คือ เค้าชมว่าผมเต้นเท่ดี แถมยังขยับมาเต้นนัวเนียใกล้ๆ -*- ตอนแรกก็งงๆ พอเต้นอีกสักพัก มันออกจากกลุ่มเข้ามาแจมกับผมอีกและ
เหอะๆๆ ไม่เอ๊า กรูไม่เอา ผช. เว้ยยย
ก็ดูเค้าเมาๆ มาเกาะแข้งเกาะขาผม เพื่อนผมก็มองๆ เตรียมสกรีนมั้ง แต่พอดีเพื่อนไอ้คนนี้มาลากไปก่อน แล้วก็ขอโทษผม บอกว่ามันเมาแล้ว หง่ะ..... เป็นแบบนี้ประมาณสามสี่ที เค้าก็มาใหม่แล้วหยิบแก้วเหล้ามาป้อนผมถึงปาก อะไรนักหนาวะเนี่ย... เค้าคะยั้นคะยอให้ผมกิน ผมก็จิบไปนิดนึงตัดรำคาญ กินเสร็จแก้มถูกโจรกรรมทันที
“เฮ้ยย” กำลังจะผลักออก แต่มันเจอเพื่อนลากไปอีกแล้ว และก็ขอโทษผมอีกตามเคย แสรดดด ยืนตรงนี้อัปมงคลชิบหายเลย
เพื่อนผมเห็น เลยดึงผมมายืนฝั่งในๆ แล้วมีคนอื่นประกบสองข้าง ทีนี้ผมเลยเต้นต่อได้อย่างสบายใจ.... แหะๆ สยองง่ะ
/
มีอยู่คืนนึง ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้อง แล้วมือถือดัง... หง่ะ ตกใจเลย... ไม่อยากรับแฮะ
ก็รอสายตัดไป ทีนี้มันโทรมาอีก ผมเลยเดินไปดูเซ็งๆ ว่าใครโทรมา ปรากฏว่าเป็นไอ้เอ็มอ่ะคับ (ถ้าลืม มันคือแฟนคนแรกของผมอ่ะ) ผมงงนิดๆ ไม่ได้คุยกันมาเป็นปีแล้วนะ โทรมาทำไมฟระ...
กำลังคิดอยู่ว่าจะรับดีไหม สายก็ตัดไปอีก แต่คราวนี้ไอ้เอ็มส่ง sms มา บอกว่า
‘ไม่นึกเลยว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้’
ห่ะ...... ??? o22
อะไรวะ งง...
คนแบบนี้ คนแบบไหน แต่อ่านดูแล้วคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
ผมอึ้งไปซักพัก ไอ้เอ็มก็โทรมาอีก ด้วยความอยากรู้ ผมเลยรับสาย
“ฮัลโหล”
“.....น้ำพุเหรอ” เสียงมันนิ่งๆ แปลกๆ
“อืม”
“กูรู้เรื่องนั้นแล้วนะ”
“เรื่องอะไร?” ผมชักจะใจหวั่นๆ
“ที่มึงมาคบกับกู แต่มึงเสือกไปเป็นเมียคนอื่นไง” หา.......! เฮ้ยยย ช้อค งง อึ้ง
“กูเคยเห็นหน้ามันละ ไอ้เคนใช่ไหม ที่มึงไปจีบเค้าอ่ะ ทำไมมึงไม่บอกกูวะ... มึงชอบมันแล้วมึงมาคบกับกูทำไม”
“........................” ซีดสิผม แย่แล้ว มันรู้ได้ไงเนี่ย อึ้ง พูดไรไม่ออก
“มึงแม่งไม่จริงใจกับกูเลย เห็นกูเป็นอะไรวะ ทั้งที่กูชอบมึง แต่มึงแมร่ง........ เหี้ยเอ๊ย กูรู้สึกแย่ว่ะ”
“อ่ะ เดี๋ยวเอ็ม ตอนกูคบกับมึง กูกับเคนเป็นแค่เพื่อนกันนะเว้ย กูไม่ได้เป็นเมียมันสักหน่อย” ผมพยายามจะแก้ตัว ทั้งที่ก็ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไรเหมือนกัน
“พอเหอะพุ กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว กูมันควายเองว่ะ กูขอบใจมึงมากละกัน ที่ยอมมาคบกูฆ่าเวลาเบื่อของมึง ต่อไปนี้ก็ขอให้มึงโชคดีกับไอ้เหี้ยนั่นแล้วกัน แค่นี้นะ”
“..........................”
อ่ะ...... ไอ้เอ็มวางสายไปโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
ผมมองโทรศัพท์ ยังงง และช้อค กับเรื่องที่เกิดขึ้นโคตรๆ
.....เอ็มรู้ได้ไงวะ ใครบอกมัน ที่จริงคนที่รู้เรื่องผมก็มีเพื่อนในกลุ่ม ไอ้ฟิว พี่โบ พี่บอล พี่ออตโต้ แม่ผม.....อ่า และก็มีไอ้คิวอีกคน
ผมช้อคง่ะ... ที่จริงเรื่องมันก็ผ่านมานานมากกแล้ว และผมก็ไม่คิดว่าจะมีใครขุดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก แต่ก็........
ไอ้เอ็มรู้จนได้
เอ็มรู้ แล้ว เคนจะรู้ไหม.......???
ผมเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วดิ ถ้าเคนรู้ ผมจะทำยังไงดีเนี่ย.....! :sad5:
H
เตรียมตัว.... ตาย.... o18
-
โอ... สวดวัดไหนดีครับ พี่น้อง
:laugh:
งานเข้าแล้วคุณน้ำพุ
-
งานเข้าซะแล้วพุเอ๊ย
รึคิวจะกลับมาอยู่ในวงจรชีวิตของพุอีก
หึ หึ :m29:
-
ใช่คิวหรือป่าว แอบอยากให้คิวเป็นพระเอก ร้ายพอกัน555
-
เอิ่ม เอ็มนี่ยังไง โทรมาด่า ไม่ฟังกันอีก :really2:
พุดูขี้เหงาจัง ให้ความอบอุ่นพุดีกว่า :กอด1:
-
น้ำพุงานเข้าอีกแล้ว!!
พอจะเข้าใจความรู้สึกน้ำพุเรื่องเคนนะ
แบบไม่ได้รักแล้ว แต่ก็ยังอยากมีคนคุยด้วย คลายเหงา แต่มากไปก็รำคาญ
-
ปาดดดด
ซับเหงือนิสนึง
(--'')
-
ฮ่าๆๆ ชีวิตน้ำพุเนี่ยวุ่นวายดีจัง
แอบตามอ่านเรื่องนี้มานานพอสมควร
แต่ไม่ได้คอมเมนท์เลย
เพราะเรื่องราวมันยังเอื่อยๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ไม่รู้จะคอมเมนท์อะไร ต้องขอโทษจริงๆครับ
แต่ตอนนี้อดคอมเมนท์ไม่ได้จริงๆฮ่าๆๆ
ชอบนิสัยน้ำพุเรื่อยเอื่อยเฉื่อยดี ทั้งที่ๆดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มีคนเข้าหาให้ได้วุ่นวายตลอด
ฮ่าๆๆๆ
-
นึกว่าเอ็มจะหลุดจากวงโคจรของน้ำพุไปแล้วนะเนี่ย
หายไปตั้งนาน กลับมาคราวนี้จะแย่มั๊ยน้ำพุ o6
-
/
แทบนอนไม่หลับเลยครับ...กลัวง่ะ กลัวไอ้เอ็มเกลียด
......แล้วก็กลัวเคนรู้...
แต่ตอนนี้ไอ้เอ็มคงเกลียดผมไปแล้วมั้ง... ที่จริงผมกับเอ็มก็ยังคบกันเป็นเพื่อน คุยกันใน MSN อยู่บ้างนะครับ ไม่ได้ขาดการติดต่ออะไรขนาดนั้น
โอ้ย เครียด!!! :serius2:
ทนไม่ไหว ผมเลยโทรไปปรึกษาพี่บอล
“เออ มีไร?” ทักได้เย็นชามากเลยเพ่
“พี่บอล แย่แล้ววว”
“เป็นไร?” เสียงพี่บอลเริ่มห่วงผมขึ้นมาบ้าง
“เอ็มรู้แล้วว่าพุไปจีบคนอื่นตอนคบมันอ่า แล้วมันก็โกรธพุ โทรมาว่าพุด้วย”
“เลิกกันแล้วก็ช่างหัวมันดิ้ สนใจอะไรมาก” โธ่ พี่... ก็ยังคบกันเป็นเพื่อนอยู่หนิ
ไม่อยากเลิกคบใคร ไม่อยากมีเรื่องกับใคร... T T แต่กระผมก็สร้างเรื่องเอง....โฮฮฮ
“ไม่รู้ใครเอาเรื่องนี้ไปบอกเอ็มอ่ะ เอ็มรู้ ไม่รู้เคนจะรู้ด้วยป่าว พุกลัวเคนรู้อ่ะ... พี่บอลว่าไอ้คิวเป็นคนปล่อยข่าวป่าว?”
“เฮ้ย อย่าคิดมาก แกเลิกกับไอ้ตี๋นั่นแล้วไม่ใช่เหรอ มันรู้ก็ไม่เห็นเป็นไรหนิ”
“ก็......... พุยังเป็นเพื่อนกับเคนอยู่... แบบ ...คบกันนิดนึง.....”
“คบกันนิดนึงอะไรของแกวะ?”
“ก็เพื่อนแบบ....จูบกันด้วยง่ะ”
“หา.... เพื่อนบ้าอะไรวะ อย่างงี้เค้าไม่เรียกว่าเพื่อนแล้วโว้ย”
“.......เอ่อ” ก็จริง
“ไหนตอนนั้นอยากเลิกกับมัน ทำไมยังมาคบกันอีกแล้ววะ”
“ก็....เคนมาขอโทษ แล้วขอคบเป็นแค่เพื่อนกัน”
“บ้าแล้ว! เป็นเพื่อนแล้วไปจูบกับมันทำไม?”
“อ่า.........ไม่รู้อ่ะ” ตอนนั้นมันจู่โจมไม่ให้ผมตั้งตัวนี่หว่า
“....เหอะๆ งั้นมันก็คงไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับแกจริงๆ หรอกว่ะ แล้วแกก็ยังชอบมันอยู่อ่ะดิ เลยให้มันจูบอ่ะ”
“.....................” อืม...... นั่นสิ ผมคิดยังไงกับเคน
ผมไม่อยากเป็นแฟนเคนอ่ะคับ อยากอยู่อิสระแบบนี้ ไม่ชอบให้ใครบังคับ แต่ผมก็ไม่ลืมมันสักที
“แล้วพี่บอลว่าพุจะทำยังไงดี พุกลัวอ่ะ” ผมยังไม่เคยเล่าให้ใครฟังนะครับ เรื่องที่เคนมันบีบคอผมง่ะ
“กลัวไรวะ ไม่เป็นไรหรอก อย่างมากมันก็แค่โกรธที่โดนหลอก”
“อ่า.....ไม่ได้หลอกสักหน่อย” อยากแก้ตัวคับ ที่จริงก็คงหลอกนั่นแหล่ะมั้ง ไม่รู้อ่ะ...
“ฮ่าๆๆ ตกลงเอาไงแน่วะ พี่ล่ะงงกับแกจริงๆ ชอบหรือไม่ชอบไอ้ตี๋กันแน่?”
“................................”
“ถ้าไม่ชอบก็ปล่อยมันไป รู้ก็ช่างหัวมัน แต่ถ้าแกชอบ หึหึ พี่ไม่รู้ว่ะ... ก็อ้อนๆ ขอโทษหน่อย มันคงหายมั้ง ตอนนี้แกก็ไม่ได้คบใครอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
อ่า จะว่าไม่ได้คบใครก็ใช่ แต่ผมกิ๊กกับพี่นัทอยู่ แถม ผญ. คนอื่นอีก.... นับรวมได้ป่าวไม่รู้แฮะ เครียดดดเลยคับทีนี้
“หรือว่าแกมีแฟนแล้ว?” พี่บอลถามต่ออีก
“ไม่มีง่ะ แต่กิ๊กกับรุ่นพี่คนนึงอยู่”
“ก็แค่กิ๊ก... แล้วแกชอบไอ้รุ่นพี่คนนั้นป่ะ?” เอ่อ........
“.......ก็.......ไม่รู้อ่ะ ชอบนิดนึงมั้ง”
“ฮ่าๆๆ แม่งหลายใจจริงๆ น้องกู” ชิ
“ก็มันบอกไม่ถูกอ่ะพี่บอล พุอยู่กับเคนแล้วอึดอัด แต่พุก็ชอบมัน ส่วนรุ่นพี่.. อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี แต่ก็ไม่ได้ชอบเท่าเคน”
“ชอบไอ้เคนมากกว่า งั้นก็ไปคบกับมันดิ”
“ไม่เอาหรอก.... เคนมันงี่เง่า”
“วู้... อะไรก็ไม่ถูกใจเว้ย งั้นก็ไม่ต้องคบใครหรอกน้ำพุ แมร่งเรื่องมากชิบเป๋งเลย” เง้ออ... อย่าพูดแทงใจดำกันงี้ดิพี่
“.......พี่บอลอ้ะ” งอนแล้ว!
“ฮ่าๆๆ ถ้าเลือกไม่ได้ มาคบไอ้ออตโต้ไหม เห็นมันดูเหี้ยๆ ก็จริง แต่ก็เทคแคร์ดี คบเล่นๆ ได้ เบื่อแล้วค่อยเขี่ยมันทิ้ง เอิ๊กๆๆ” พูดเล่นอีกและ - -“ แต่พี่ออตโต้เท่ ถ้าให้คบจริงก็เอาอ่ะ
“ให้พุคบพี่ออตโต้จริงดิ?” ผมลองแหย่ถามดู แต่รู้แหล่ะพี่บอลพูดเล่น
“บ้าและ... เหี้ยนี่แมร่งมั่ว พี่ไม่ให้น้ำพุไปคบกับมันจริงๆ หรอก เดี๋ยวเป็นไรขึ้นมา แม่แกได้เอาพี่ตาย!” แม่ผมชอบไปเทศน์พี่บอลครับ แล้วก็เทศน์ดีจนพี่บอลซึ้งเลย แต่พอนานๆ ไป ก็เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก เพราะสังคมที่พี่บอลอยู่มันออกจะเน่าๆ หน่อย
ผมคุยกับพี่บอลแล้วก็สบายใจขึ้นมานิดนึง
ทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็ได้แค่ยอมรับสภาพความเป็นจริง... ถ้าเคนจะโกรธผมเหมือนไอ้เอ็ม ก็คงต้องทำใจ เพราะตอนนั้นผมก็ทำเหมือนคบทีเดียวสองคนพร้อมกันจริงง่ะ
มันเป็นความคึกคะนองอ่ะคับ ทำไปแล้วคิดว่าไม่เป็นไรมั้ง ก็ไม่ได้เป็นแฟนใครคนใดคนหนึ่งพร้อมกันสักหน่อย
แต่ที่จริง.... มันไม่ใช่เนี่ยดิครับ
เอ็มก็ชอบผมมานาน ส่วนเคนก็จริงจังกับความรัก
ผมทำแบบนั้นก็เหมือนหลอกเอาหัวใจคนอื่นมาโยนเล่นอ่ะ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิด... ผมอยากคบใคร ก็คบ ไม่อยาก ก็เลิก
สงสัยเพราะผมกิ๊กกับใครก็ไม่เคยมีปัญหาด้วยมั้ง แถมจะทำอะไรผิดแค่ไหนก็ไม่มีคนว่า ผมก็เลยได้ใจ..... แล้วก็เป็นอย่างที่เห็นอยู่เนี่ย
/
เช้ามาคณะด้วยความนอยด์ ปนเสียวสันหลัง...
ทุกอย่างยังเป็นปกติเหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยนแปลง
แต่พอบ่ายๆ มี sms เข้าครับ จาก... เอ็ม
หง่ะ.... ผมรีบเปิดอ่านด้วยใจระทึก มันจะว่าอะไรกรูอีกเนี่ย
แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ครับ
เอ็มมันพิมมาว่า......
‘เมื่อคืน กูรู้สึกผิดที่พูดกับมึงแรงไป ขอโทษละกัน’
อึ้งอีกแล้วครับ :a5:
มันขอโทษผม.......??? ทั้งที่ผมเป็นคนผิดเนี่ยนะ
โอยย รู้สึกไม่ดีอย่างแรง อยากจะพิมตอบไอ้เอ็มกลับไป แต่นึกไม่ออกว่าจะบอกว่าอะไรดี
ผมรู้สึกแย่มากๆ เลยง่ะ... อยากขอโทษเอ็ม แต่ก็พอรู้ว่าพูดไปคงไม่มีประโยชน์ แถมอาจจะโดนด่าซ้ำ เลยไม่ได้ทำอะไร...
ผมคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา จนไม่เป็นอันเรียน
บางทีต้องหยิบมือถือขึ้นมาดูบ่อยๆ ว่ามี sms หรือ มิสคอลขึ้นมาบ้างรึเปล่า... เครียด-หลอนอยู่แบบนี้ไปเป็นอาทิตย์เลยครับ
เพราะอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี้ย เคนมันไม่โทรหาผมเลย
เริ่มกลัวสิคับผม รู้สึกถึงลางร้าย ชอบกล...
ถ้าเคนไม่โทรมา ผมโทรไปหาเองก็ได้.... โอ่ยๆๆ กลัวๆๆๆ
/
ในคืนวันหนึ่ง ผมถือโทรศัพท์ไว้กับมือแน่น นั่งมองมันอยู่นาน เพราะไม่กล้าโทร
แต่ถ้าไม่รู้ไม่เคลียร์ตอนนี้ ผมคงต้องบ้าแน่ๆ เลย
เบอร์เคนๆๆ
เจอและ....
อ๊ากกก กดปุ่มสีแดง โยนมือถือทิ้งทันที ไม่เอาอ่ะ ไม่กล้า กลัว... ไม่พร้อม
ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะบอกเคนยังไง
โอ่ยยยย
ผมหยิบมือถือขึ้นมาอีกรอบ... กดดูรายชื่อไปเรื่อยๆๆ ได้แค่ดูครับ ไม่รู้จะโทรหาใคร... รู้แต่ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้วหลอนโคตร
จนกระทั่งผ่านไปเกือบเดือน....จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ
โทรศัพท์มาแล้วครับ!!
เคนโทรมา.... อ๊ากกก
สุริยาหีบศพอยู่ไหน.... ผมรีบกดปิดเสียง แล้วนั่งจ้องไฟกระพริบจนมันดับไป
เคนโทรมาครั้งเดียวครับ
แล้วมันก็ไม่โทรมาอีกเลยคืนนั้น
ผมคิดล่วงหน้าไปต่างๆ นานา ถึงสาเหตุที่มันไม่โทรหาผม และสาเหตุที่มันดูจะไม่ค่อยตอแยผมเหมือนก่อน
หง่ะ... หรือว่ามันจะมีแฟนใหม่ไปแล้ว....... อันนี้ไม่เป็นไร
แต่ถ้ามันรู้เรื่องผมกับเอ็ม.............. ผมไม่อยากจะคิด....... o21
/
“น้องพุเหม่ออะไร ง่วงเหรอ?” ผมมาช่วยงานพี่นัทอ่ะคับ ที่คอนโดเค้า... อ่า ไม่ได้มาคนเดียว ไอ้โมมาด้วย พี่นัทส่งมิดเทอมโปรเจค ผมมาช่วยเค้าเขียนงานอ่ะ
“ง่วงนิดนึงครับ แต่ไม่เป็นไร อยู่ได้” คิดมากเรื่องอื่นหง่ะ
“ง่วงไปนอนก่อนก็ได้นะ เหลือไม่เยอะแล้ว”
“ไม่เป็นไรอ่ะ เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน” ไอ้เชี้ยโมหนีไปนอนก่อนแล้ว... คนดีจริงๆ มึง
“พี่นัทอันนี้ลงสียังไงง่ะ พุทำไม่เป็น” สีฝุ่นอ่ะคับ
พี่นัทลุกจากเก้าอี้ประจำตำแหน่งแล้วสาธิตวิธีการให้ผมดู
“อยากให้มันนวลๆ ก็เอาแป้งโรยผสมไปด้วยแบบนี้” พี่นัทเอาสำลีชุบสีแล้วป้ายๆ ใส่กระดาษเปล่าเป็นตัวอย่าง
“อ่อ... ให้พุทำ เดี๋ยวเละขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ทำๆ ไปเหอะ ไม่ซีเรียส”
“กลัวงานเสีย”
“ถ้าลงพลาดมันเอายางลบๆ ออกได้ ลงแบ็คกราวน์ไปก่อนถ้าไม่แน่ใจ เดี๋ยวพี่มาดูอีกที”
ผมก็ลองๆ ทำ ก็หนุกดีแฮะ จนดึกๆ เพื่อนพี่นัทมาหา เห็นว่าอยู่คอนโดเดียวกันเนี่ยแหล่ะ
“นัท ถึงไหนแล้ววะ?” พี่เค้าเดินมาดูที่โต๊ะ
“กูเขียน xxx อยู่ เหลือสองรูป กับระบายสี xxx เกือบหมดอ่ะ”
“โห... แม่งเร็วนี่หว่า เชี้ย...... น้องน้ำพุก็อยู่ด้วย มานานยัง?” เค้าหันมาเห็นผมก็ยิ้มๆ ถามแบบแปลกใจนิดนึง
“มาตั้งแต่เย็นแล้วพี่”
“โห.... ทุ่มเทๆ แล้วนี่ช่วยไอ้นัททำไรอยู่ ระบายสีฝุ่น...งั้นก็ใกล้เสร็จแล้วดิ กูยังเขียน xxx ไม่เสร็จเลย อิจฉามึงว่ะ มีน้องมาช่วย กูแมร่งไม่มีเลย... โคตรเศร้าอ่ะ” พี่เค้าวิกฤต แต่ยังพูดแบบอารมณ์ดี..
“เออ งั้นกูไปและ ฮะๆๆ คิดไปด้วยทำไปด้วย ไม่รู้คืนนี้จะเสร็จมั้ยเนี่ยกรู”
“ถ้ากูทำเสร็จแล้วเดี๋ยวขึ้นไปช่วย” คนดีจริงพี่นัท... ประทับใจ
จนกระทั่งผมระบายสีเสร็จ พี่นัทยังลงหมึกอยู่ ผมก็ไปดู... เค้าทำงานสวยดีอ่ะ
“เสร็จแล้ว” ผมบอก
“อืมๆ แป้บนะ เดี๋ยวไปดู”
“พี่นัทไม่ง่วงเหรอ?”
“ยังคร้าบ เลยเวลาง่วงของพี่มานานแล้ว” เวลาง่วงของพี่นัทคือตอนหัวค่ำ ตอนดึกๆ เค้าก็ทำงานทำการ จะมาง่วงอีกทีตอนเกือบเช้า
“พี่นัทให้พุช่วยตรงไหนอีกอ่ะ”
“ไม่มีอะไรแล้วแหล่ะ น้องพุไปนอนไป ไอ้โมมันล่วงหน้าไปก่อนนานแล้ว เดี๋ยวหลับไม่ทันมันนะ”
“ไม่ให้พุอยู่เป็นเพื่อนเหรอ” ผมเกาะไหล่พี่นัทพูดอ้อนๆ
“ไม่เป็นไรครับ ไปนอนเถอะ ขอบใจมาก” พี่นัทหันมายิ้มบอก
หง่ะ เซ็งเลย... ถ้าเป็นคนอื่นผมพูดแบบนี้ด้วย คงมีฉากเลิฟซีนมั่งแหล่ะ แต่พี่นัทเฉย.... ไม่ทำอะไร.... - -“ เง้อออ
หรือต้องให้เราเริ่มก่อน... ไม่ดีกว่า พี่นัททำงาน แหะๆๆ ผมเลยเข้าไปนอนในห้อง...
แต่เชี้ยโมมมมม... นอนเต็มเตียง แบ่งให้เพื่อนบ้างก็ได้นะ
ผมขี้เกียจปลุกมัน เลยหยิบหมอนมานอนบนพื้น หลับคร่อกกก
ตื่นมาอีกที ก็สายแล้ว.... ลุกงัวเงียขึ้นมาไม่เจอผู้ใด เลยเข้าไปล้างหน้าล้างตา แล้วออกไปข้างนอก เจอไอ้โมนั่งทำงานงกๆ อยู่ แต่พี่นัทหายตัวไปไหนมะรู้
“โม ทำไร?” ผมถาม
“ทำที่ค้างเมื่อคืนว่ะ ลงเส้น xxx” แสรด... ดินพอกหางหมู พี่นัทงานไม่ทันล่ะมึง น่าดู แหะๆๆ
“แล้วพี่นัทไปไหนอ่ะ?”
“ไปช่วยพี่ xxx งานพี่นัทเสร็จแล้วเหลือแค่ส่วนของกูเนี่ย ฮ่าๆๆ หลับยาวเลยกรู แล้วเมื่อคืนมึงนอนกี่โมงวะน้ำพุ?”
“อ่อ...ประมาณ ตีสาม”
“ฮะๆๆ รู้สึกเลวเลยตรู” ใช่สิ มึงนอนห้าทุ่ม
สักพักพี่นัทก็กลับมา... มาถึง ไม่พูดไม่จา ทิ้งดิ่งนอนบนพื้นเลยครับ เอิ๊กส์ ตลก...
“ไหวป่าวเนี่ยพี่นัท?” ไอ้โมถาม
“โอย ใกล้ตายย” พี่นัทยันตัวลุกขึ้นนั่ง ท่าทางงัวเงียๆ แล้วก็ล้มนอนลงไปใหม่ กลายเป็นซากแล้วเพ่
“ไปนอนในห้องดีๆ ดิพี่” ผมบอก
“ลุกไม่ไหวแล้ว มึนหัวมากก” อดหลับอดนอนแล้วยังไปช่วยคนอื่นอีก ก็เงี้ย
“น้ำพุ ช่วยกันหิ้วปีกพี่นัทเข้าไปในห้องกัน เดี๋ยวข้างนอกต้องมาเก็บกวาดอีก มึงดู...” สมรภูมิกระดาษ...เศษขยะต่างๆ นานา... แหะๆๆ ให้นอนตรงนี้ก็นะ...
ผมกับไอ้โมจะช่วย แต่พี่นัทลุกขึ้นมาบอกไม่เป็นไร แล้วเดินโซเซเข้าห้อง...
พอผมกับไอ้โมเก็บของอาบน้ำเสร็จ พี่นัทยังไม่ตื่นเลย... จะได้เวลาเอางานไปส่งและ
ผมเลยเข้าไปปลุก
“พี่นัท เก้าโมงแล้ว”
“...........................”
“พี่นัท ตื่นเอางานไปส่งเร็ว” ผมเขย่าๆๆ ตัวแรงๆ สักพักเค้าก็เด้งตัวลุกขึ้นมา
“กี่โมงแล้วนะ?” สาเหตุที่เค้าชอบเบลอสงสัยเพราะนอนดึกบ่อยเนี่ยแหล่ะ
“เก้า” ผมบอก
“อืมๆๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ” พี่นัทลูบหัว ยิ้มให้ผมก่อนไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป... เฮ้อ......
ผมเดินออกไปรอพี่นัทกับไอ้โม เสร็จแล้วก็นั่งแท็กซี่ไปมหาลัยกัน
หง่ะ หิวโคตรๆ เล๊ยย พี่นัทแยกขึ้นตึกไปส่งงาน ส่วนผมกับไอ้โมก็ไปโรงอาหาร
แต่ระหว่างทาง ผมเจอบอดี้คุ้นๆ นั่งหันหลังให้พวกเราอยู่....
พอเดินเข้าไปในระยะสายตาสั้นๆ ของผมจะมองเห็นเท่านั้นล่ะคับ
จ๊ากกกก
ช.... ชริปหายแล้ว!.... เคนมา!!!! :sad4:
H
ตอนหน้าเตรียมวัดให้พุด่วน :sad11:
-
เคนไม่น่าจะทำไรพุนะ เพราะเหมือนจะสำนึกแล้วว่าที่บีบคอพุมันไม่ดี พี่นัทนี่ก็คนดีจังเลยอ่ะ
ถึงตอนนี่นี่ยังสงสารคิวอยู่อ่ะ ท่าจะแค้นมาก เฮ่อๆ
-
อะจ๊ากกกกกก :sad4:
ตัดจบแบบนี้ ใจเราสั่นเลย (สั่นอะไรของแก*-*)
-
กั๊กๆ อ่านไปขำไป
แบบว่าจะสมน้ำหน้าก็ใช่ สงสารก็สงสาร(สงสารคนอื่นนะ ไม่ใช่น้ำพุ XD)
มีแต่คนดีๆ มารักจริงทั้งนั้นเลย ดันทำตัวเองอ่ะพุเอ๋ย :เฮ้อ:
ตลกตอนที่เกาะบ่าอ้อนตัว ทำไปได้
-
พี่นัทนี่ก็ดีกับน้ำพุจริงๆเลย
เคนเค้าคงไม่ทำอะไรหรอก เค้าอยากคืนดีกับพุนี่
แต่ว่าที่บอกให้เตรียมหาวัดให้น้ำพุเนี่ย มันยังไง??? o22
จิ้มบวก :L1:
-
พี่นัทอย่าดีมาก เดี๋ยวน้ำพุเหลิง
:laugh:
เคนยังไม่หลุดวงโคจรอีกเหรอเนี่ย :เฮ้อ:
หรือพระเอกคือเคน o22 ม่ายเอาน๊า~
:serius2:
-
เมื่อไหร่ไอ้คุณน้ำพุมันจะเสียตัวฟะ เฮ่อๆ
ส่วนตัวเเล้วเชียร์เฮียนัทนะ
เป็นคนเงียบๆ คงจะหื่นดี กร๊ากกกกกกกก
-
จะสงสารก็ไม่ใช่ จะสมน้ำหน้าก็ไม่เชิงนะ น้ำพุเนี่ย :laugh:
เอาเหอะ ตั้งสติดีๆแล้วกัน ระดับน้ำพุแล้วน่าจะเอาตัวรอดได้นะ เห้นรอดมาหลายครั้งแระ
หรือว่าคราวนี้จะไม่.... :jul3:
-
+ ให้ๆ ว่าจะให้หลายทีละ ลืม อิอิ
พุใจเย็นจิ อาจจะยังไม่เห็นก็ได้ หลบทันอยู่ 55 o18
-
:oni1:
o22
:sad5:
:m7:
-
ฮ่าๆๆ น้ำพุเหมือนวัวสันหลังหวะ
ต้องคอยนะแวงระวังว่าเมื่อไหร่จะโดนเอาคืน
ว่าแต่จริงๆแล้วแอบเชียร์เคนนะ เหอะๆ อย่างน้ำพุเนี่ย ต้องเจอคนโหดๆ จะได้กลัวบ้าง
น้ำพุคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญ แต่ก็ไม่ชอบปฏิเสธคน ไม่อยากถูกเกลียด
แถมยังขี้เหงาอีกต่างหาก หลายใจด้วย กิ๊กเยอะนะเรา
-
ไม่ทราบว่าพุอยู่แถวไหน
จะได้จองให้ถูกวัดจ๊ะ
หึ หึ o18
-
/
ผมชะงักกึกตอนเห็นเคน... ไอ้โมที่เดินมาด้วยกันเลยถามว่า
“เป็นไรน้ำพุ?” เท่านั้นล่ะครับ... เคนหันมามองเลย :o ผมสะดุ้งตกใจก้าวถอยหลังอัตโนมัติ... ไอ้โมพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็อ้าปากหวอ
“กูไปรอโรงอาหารนะ” เฮ้ย!!
“โม! เดี๋ยว” :dont2: ไอ้โม๊........มมมมม มึงนะมึง อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนก็ไม่ได้ ผมหันไปยิ้มแหยให้เคนที่มองมานิ่ง มากมาย...
“ดี เคน” ทำใจดีสู้เสือไปงั้นล่ะครับ ที่จริงหน้าซีด เหงื่อแตกซิก
เคนลุกจากเก้าอี้เดินมาหา
“ไปด้วยกันหน่อยได้ป่ะ มีเรื่องไม่สบายใจอยากคุยด้วย”
“เหรอ?... ร..เรื่องอะไรอ่า?” ใจมันช็อตไปละครับ... ไม่อยากคิดต่อว่าเรื่องอะไร
“เรื่องส่วนตัว คุยตรงนี้ไม่สะดวกอ่ะ” ผมหันมองรอบๆ... ก็มีคนเดินกันอยู่ขวักไขว่จริง แต่....... กรูไม่อยากไปกับมึง กูกลัว
“งั้น...ไปตรงนู้นกันมั้ย ไม่ค่อยมีคน” ผมเสนอทางเลือกให้ แต่เคนไม่เอา....
“เราอยากคุยเงียบๆ ไปด้วยกันหน่อย ขอร้อง” ขอร้องของมันหน้าโคตรโหดเลยง่ะ
“แต่ว่า... เรามีเรียนตอนสิบโมง นี่ก็ใกล้จะได้เวลาแล้วอ่ะเคน” ผมทำเป็นดูนาฬิกา แหะๆๆ หาทางเลี้ยงบอลหลบคับ
แต่พอพูดประโยคนี้จบ ท่อนแขนผมเจอกระชากเข้าอุ้งมือมันเลย
“เลิกโกหกสักที!! มีเรียนตอนไหน อย่านึกว่าไม่รู้!” มันตะคอกใส่ผมเสียงดัง
เคนมันบีบแขนผมแน่นมาก เจ็บเหมือนกระดูกจะแตกเลย.....
“โอ๊ย” จากซีดกลายเป็นเขียวแล้วมั้งหน้าผม
“จะไปไม่ไป?” เคนถามอีก
ตอนนี้เริ่มมีคนหันมามองดูผมกับมันละ... ซวยๆๆ ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต และไม่อยากให้คนอื่นรู้ด้วย เลยต้องหาทางเอามันไปไกลๆ ก่อน
“ไปก็ได้ ปล่อยแขนก่อนเคน เราเจ็บอ่ะ โอ้ย..!” มันไม่ฟังแต่ลากผมจนหัวแทบขวิดไปลานจอดรถ
ผมเห็นพาหนะที่จะพาผมไปตายแล้วครับ
มอเตอร์ไซต์เคนเนี่ยแหล่ะ มันลงทุนขี่มอไซต์มาถึงนี่เลยเหรอเนี่ยย.....
เคนขึ้นนั่งคร่อมมอไซต์ ใส่หมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทเครื่องอย่างเร็ว ในขณะที่อีกมือมันก็ยังกำแขนผมแน่นอยู่
“ขึ้นมา” มันกระชากผมมาตรงเบาะข้างหน้า เห็นแบบนี้รู้เลยว่าสภาพผมตอนออกไปกับมันจะเป็นยังไง
“.......เอ่อ นั่งหลังก็ได้” ผมลังเลเพราะกลัวคนเห็น
“บอกให้ขึ้นมา!” หง่ะ เริ่มไม่อยากไปด้วยละ กลัวมันพาไปฆ่า
“เคน... คือว่า เดี๋ยวค่อยไปได้ไหมอ่ะ เพื่อนรอ .....โอ้ย!” มันเอาอีกแล้วครับ กระชากแขนมาแบบไม่กลัวผมเจ็บ พอก้นผมแตะเบาะ มันก็รัดเอวไว้แน่นและบิดคันเร่งออกไปทันที เวรกรรม.... อายไม่กล้าสู้หน้าประชาชน ผมเลยก้มหน้าก้มตานั่งเงียบจนพ้นเขตมหาลัยถึงกล้าเงยหน้าขึ้นมา
“จะพาไปไหนอ่ะเคน?” เคนมันปล่อยมือจากเอวผมละคับ (เพราะขับรถในเมืองต้องระมัดระวังนิดนึง)
“..........................” มันไม่ตอบอ่ะ... ผมเริ่มใจหวั่นๆ กลัวง่ะ กลัวมากเลย ท่าทางอย่างนี้ไม่เรียกไปคุยอย่างเดียวแน่ๆ
/
ในที่สุดก็ถึงคอนโดแห่งหนึ่ง... มันผ่านด่าน รปภ. หน้าโครงการไปอย่างง่ายดาย
ผมเหงื่อแตกซิก เริ่มจะรู้ชะตากรรมตัวเองรำไร
พอเคนจอดรถได้ ผมเลยว่าจะคุยจะขอโทษมันดีๆ ละ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส
“เคน... โกรธเราเรื่องอะไรอ่ะ เราขอโทษ” เคนไม่ฟัง ตั้งขามอไซต์ได้ ก็ดึงแขนผมเดินตามมันต่ออีก...
อ๊ากกก ไม่เอา ไม่ไปเว้ยย
“เคน เป็นอะไรบอกเราหน่อย อยู่ๆ มาดึงแบบนี้เราเจ็บ!” เคนหยุดเดิน หันหน้าเหี้ยมๆ กลับมามอง ผมชะงักเงียบกริบเลย เคยเห็นมันน่ากลัวมาหลายที แต่ครั้งนี้หนักสุด
“พุไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเราเป็นอะไร?” มันพูดแบบกัดฟัน แถมเพิ่มแรงในมือมันอีก
“โอ๊ยย! เคน... เจ็บ เราไม่รู้ ฮืออ เราไม่รู้” ผมเจ็บจนน้ำตาไหล ตอนนี้จากกลัวกลายเป็นโกรธมันแล้วคับ มันเอาแต่บังคับผม ทำผมเจ็บ แล้วทำไมผมต้องยอมมันด้วยง่ะ
“ไม่ต้องร้อง!! มานี่เลย!” มันจะลากผมเข้าล็อบบี้ แต่ผมฝืนตัวไว้สุดชีวิต ลองกลายเป็นแบบนี้ผมก็พอรู้แหล่ะว่ามันจะพาไปไหน แต่พาไปแล้วจะทำอะไรนั่นอีกเรื่องนึง...
“เคน..ฟังก่อน เราขอโทษ เรื่องเอ็มใช่ไหม เราขอโทษที่ไม่ได้บอก เดี๋ยว เคน...” อ๊ากก ทำไงดี มันไม่ฟังเลย มันรู้อะไรแค่ไหนก็ไม่ยอมบอกด้วย
จนกระทั่งเข้ามาในล็อบบี้จนได้ เห็นท่าจะไม่ดีและ ผมร้องเลยครับ
“ช่วยด้วยครับ... ช่วยผมด้วย!!” ไอ้เคนหันมามองผมแบบอึ้งๆ มันหยุดเดินไปแป้บนึง แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบลากผมต่อไปที่ลิฟท์
“น้อง มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า?” มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาถาม
“พี่ครับ ช่วยผมด้วย....” ผมบอกเค้า น้ำตาไหลสองแก้มเลย ก็กลัวมันง่ะ...
“ไม่มีไรครับ เมียนอกใจ เลยจะพาไปเคลียร์ซักหน่อย” ไอ้เคนบอก
หา................. ผมหยุดร้อง อ้าปากหวอเลยครับ
เจอประโยค ‘เมียนอกใจ’ เนี่ยผมช้อคโคตรๆ
แต่ดูเหมือนไม่ใช่มีแต่ผมที่ช้อคคนเดียว พี่คนนี้เค้าก็ช้อคไปเหมือนกัน...
“เอ่อ...งั้นมีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันนะ ใจเย็นๆ อย่าใช้อารมณ์คุยกันล่ะ” พี่เค้าทำท่าจะเดินไปแล้ว... อ๊ากกก อย่าเพิ่งไปนะพี่
“......พ....พี่” ผมพยายามจะเรียกเค้า แต่พอดีลิฟท์เปิด เคนมันเลยเอามืออุดปากล็อคเอว พาผมเข้าลิฟท์ทันที
“อื้ออ” ผมดิ้นแต่เคนมันก็เหนียวง่ะ มันแรงเยอะ ตัวโตกว่าผม พอลิฟท์ปิดมันคลายมือผมเลยสะบัดหลุดออกมา
ด้วยความโกรธแบบมหาศาล โคตรๆๆ โกรธมาก ผมเลยกำมือหันกลับไปต่อยหน้ามันทีนึง...
ปั๊ก!....เสียงดังสนั่นลิฟท์เลย
ง่ะ..................... อึ้ง... ตกใจดิครับ
เกิดมาเพิ่งเคยต่อยคนก็มันเนี่ยแหล่ะคนแรก เจ็บมือสุดๆๆ เลยอ่ะคับ
ขณะนั้นดูเหมือนอากาศในลิฟท์ลดน้อยลงฉับพลัน....
ผมตัวสั่นมองเคนอย่างหวาดๆ ตอนมันหันกลับมา แล้วฟาดมือเข้าหน้าผมคืน!
.......แรงไม่แรง ตัวผมก็กระเด็นไปกระแทกผนังลิฟท์จนเจ็บไปทั้งแขน
หง่ะ........... เมื่อกี้อึ้งที่ผมต่อยหน้ามัน คราวนี้ผมอึ้งกว่าที่มันตบหน้าผม
“อย่าคิดว่าเราจะยอมเหมือนก่อนนะพุ” มันตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผมขึ้น แล้วกระแทกตัวผมกับผนังลิฟท์อีกที
“ปล่อยกูนะเว้ยยย ฮืออ” ผมเจ็บหน้ามากๆ รู้สึกคาวในปากด้วย สงสัยเลือดออกแหงเลย แต่ที่ร้องไห้ไม่ใช่เพราะเจ็บตัวหรอก แต่เจ็บใจที่ทำอะไรเคนไม่ได้มากกว่า เกิดมาผมไม่เคยโดนใครตบหน้าเลยนะ
“ฮึก ปล่อยกู!!” ผมแหกปาก แล้วจิกเล็บลงที่มือมัน ทีนี้เคนเลยต้องปล่อยมือจากคอเสื้อผม แต่มันก็จับผมหันหลังแล้วกดหน้าแนบกับผนังลิฟท์แทน
“ไม่ปล่อย! มึงทำตัวเองนะพุ” เพิ่งเคยได้ยินเคนมันหยาบกับผมเป็นครั้งแรกก็วันนี้แหล่ะ
“กูทำอะไร หา...!? แล้วมึงเกี่ยวไรด้วย ปล่อย!!” พูดไปเพราะความโมโหล้วนๆ คับ คอนโดนี้แมร่ง... ตอนกลางวันเงียบกริบมาก สงสัยไปทำงานกันหมด ขนาดเดินเข้ามายังแทบไม่เจอใคร พอดีลิฟท์เปิด เคนมันเลยจับผมอุ้มขึ้นพาดบ่าทันที ผมเหวออีกรอบกลัวตกมาคอหัก เลยต้องจัดท่าจัดทางตัวเองให้เข้าที่ก่อน เพราะดูท่า หากผมดิ้นตกจากตัวเคนจริง มันก็คงไม่มาคอยรอรับผมหรอก
/
จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูห้อง.... เวรกรรม เห็นท่าจะไม่ดีละ... ใช้ไม้อ่อน ก็ไม่ได้ผล ไม้แข็งก็เจ็บตัว
งั้นจะใช้วิธีไหนดีวะ.... อารมณ์ผมก็ร้อนใช่ย่อยง่ะ ให้พูดดีๆ กับมันตอนนี้ก็ทำไม่ได้ด้วย
ห้องเคนอยู่ไม่ห่างจากลิฟท์มาก มันเสียบกุญแจไขอย่างรวดเร็ว.... หง่ะ
สุดท้ายก็เข้ามาในห้องจนได้... เคนทำไงรู้มั้ยครับ มันปล่อยผมทิ้งดิ่งลงพื้นทั้งอย่างงั้นเลย...... ผมก็ตกล้มก้นกระแทกพื้นดิ
อ๊ากกก เจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว
มึงต้องโดนกรูเอาคืนบ้าง!!!
ผมยันตัวขึ้นจากพื้น อาศัยจังหวะเคนกำลังปิดประตูยกเท้าขึ้นเตรียมถีบมันสุดแรงเกิด แต่มันก็หันกลับมายกมือขึ้นจับขาผมหนีบไว้กับเอวทัน
“อ๊ากก ปล่อยกูนะไอ้เชี้ย!!” เคนดันผมที่ยืนอยู่ขาเดียวไปเรื่อยๆ จนผมชนกับอะไรสักอย่างหงายหลังล้มลงไป
“มึงหุบปากได้แล้วพุ!” ผมล้มลงกระแทกเบาะโซฟาครับ... จะว่าโชคดีก็ไม่เชิง เพราะผมซวยตั้งแต่โดนลากพามาที่นี่แล้ว
“มึงโกหกกู สวมเขาให้กู แล้วมึงยังมีหน้ามาร้องแหกปากอย่างงี้อีกเหรอ!!?” เคนตะคอก ตาเขียวปั๊ด
ผมยันตัวลุกขึ้นนั่ง โดยมีไอ้เคนยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า “กูก็นึกว่าตัวเองแมร่งเหี้ย ที่ทำรุนแรงกับมึง กูเลยพยายามขอโทษ มึงโกรธกูก็รอมึงได้ กูทนรอมึงมาเป็นปี...แล้วดูที่มึงทำ ..มึงนอกใจกู!!”
อารมณ์โกรธของผมตอนนี้แทบไม่เหลือแล้วคับ เหลือแต่ความกลัวล้วนๆ ก็ผม....... ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ข้อแก้ตัวเดียวของผมคือ ผมไม่ได้รักมัน ซึ่งไม่รู้ว่าถ้าพูดออกไปตอนนี้แล้วมันจะยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิมรึเปล่า เคนดูจะโกรธผมมากเลยง่ะตอนนี้
“มึงบอกว่าชอบกู แต่มึงไปมีคนอื่น มันหมายความว่าไง หา!!” ผมเจอมันเหวี่ยงลงโซฟาอีกรอบ
“..................................” นอนนิ่งไม่ไหวติงละคราวนี้ ก็คงจะถูกอย่างที่โดนเค้าด่าจริงๆ
“กูเชื่อใจมึง ไว้ใจมึง นึกว่ามึงจะเป็นคนที่เข้าใจกู แต่มึงหักหลังกู! กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่านอกใจ แล้วทำไมมึงยังทำ!”
ทีนี้เคนตามมาอีก มันคงมีอยู่อารมณ์เดียวอ่ะ อารมณ์อยากฆ่าผม มันเลยยกมือขึ้นกำหัวผม เหมือนหัวผมเป็นลูกบาสง่ะ จับแบบนั้นเลย แล้วกดไว้กับเบาะไม่ให้ ลุกขึ้นมาได้
“โอ๊ยย กูไม่ดี กูเหี้ย มึงก็เลิกคบกับกูไปเลยดิ อ๊ะ!!” มันก้มลงมากัดปากผมครับ ปากผมแตกอยู่แล้วมันกัดมาแบบนี้ก็ยิ่งเจ็บเชี้ยๆ ดิ
เคนกัดทั้งปากบนปากล่าง จนผมรู้สึกว่าปากเริ่มจะชาๆ จะหันหน้าหนีก็ไม่ได้ มันกดหัวผมอยู่
เสร็จแล้วมันก็ตวาดใกล้ๆ หน้าผมว่า “กูไม่เลิก!! เลิกเพื่อให้มึงไปมีความสุขกับคนอื่นเหรอ!...ฝันไปเถอะพุ!!” โอ้ย ผมดิ้นจะพาตัวเองหลุดจากเงื้อมมือมัน แต่เคนก้าวขึ้นคร่อมทั้งตัว แล้วเอาแขนยันอกผมไว้ อีกมือก็บีบหน้าผมจนเจ็บ ทั้งจุกทั้งเจ็บ จนน้ำตาจะไหลอีกรอบ
ผมเลิกคิดจะโวยวายกับมันแล้ว เพราะจังหวะนี้ต้องหาทางเอาตัวรอด และทำให้มันอารมณ์เย็นลงสักนิดก่อนก็ยังดี
“เคน... เจ็บ ปล่อยเถอะ เรายอมแล้ว” ผมพูดอู้อี้อยู่กับมือมัน
“เราขอโทษ เคนจะให้เราทำยังไง บอกกันดีๆ ก็ได้ เรายอมแล้ว” ผมอ้อนวอนพูดกับมัน
สีหน้าเคนดีกว่าเมื่อกี้หน่อยนึง มันคลายมือออกทั้งหมด แล้วกระตุกกระดุมเสื้อผมจนหลุดไปเกือบทั้งแถบ....หง่ะ ทำแบบนี้อย่าบอกนะว่า....
“ยอมก็ดี... กูจะทำให้มึงไปแรดกับใครไม่ได้อีกน้ำพุ”
หะ........หา เดี๋ยว...... ช้อคของจริงละทีนี้ :sad4:
ไม่เอ๊า........โอ้ยๆๆ ผมยันตัวลุกขึ้นทันที แต่โดนกดลงท่าเดิม ผมตาค้างมองหน้าเคน ปากคอสั่นขึ้นมาซะเฉยๆ
“ค...เคน เดี๋ยว ไม่เอา” ผมพูดพลางจับมือมันที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาถอดท่อนล่างของผมอยู่
“เคน....ร...เรา ไม่ทำนะ เรากลัว” กางเกงผมหลุดไปแล้วครับ เหลือกกน. ตัวเดียวที่ผมยื้อไว้สุดชีวิต อ๊ากก เกิดมาไม่เคยให้ใครดูของสงวนนอกจากพ่อแม่ ญาติพี่น้องเลยนะ แล้วยิ่งมาทำแบบนี้ยิ่งไม่เคยเข้าไปใหญ่ ผมไม่อยากทำ กลัวจริงๆ น้ำตาไหลพรากเลยทีนี้
“เลิกสำออยสักทีเหอะพุ ...น้ำตามึงมันใช้ไม่ได้ผลแล้วว่ะ”
ผมนึกถึงสมัยเด็กขึ้นมา... เหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนตอนที่เกือบโดนข่มขืนเลย ไม่เอาอ่ะ... ผมไม่อยากเจออะไรแบบนั้นอีก
“ฮืออ เคน เราขอโทษ กลัวแล้ว อย่า...อึก” เคนเอามือจับกึ่งกลางลำตัวผม เสร็จแล้วก็เอาปากมันมาบดปากผม มันเอาเข่าสอดเข้าหว่างขาให้ขาผมกางออก
มือผมป่ายสะเปะสะปะ ไม่รู้จะดึงมือมันออก หรือดึงหน้ามันออกดี เพราะทั้งบนและล่างโดนยึดเป็นตัวประกันหมดแล้ว
“อื้ออ อือ” ผมเบลอ ทำอะไรไม่ถูก เลยเจอลิ้นมันกวาดเข้ามาอย่างหนักหน่วง มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนเสียววาบที่ท้องน้อย
ผมลืมตา อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็เจอแต่หน้าเคน
“งะ อ๊ะ.....เคน ฮื่อ” เคนผละมาไซร้ที่ซอกคอ กกหู ผมเสียวมาก ขนลุกไปทั้งตัว เพราะรู้แล้วว่าสาเหตุหลักมาจากมือเคนที่กำลังชักน้องชายผมขึ้นลงอยู่
“เป็นไง ดีกว่าที่คนอื่นทำไหมพุ?” มันเงยหน้ามาถามผมเสียงเหี้ยม เสร็จแล้วก็ดึงกกน. ผมออกไปอย่างไม่ใยดี
ผมมองตามการกระทำมันแล้วรู้สึกขนหัวลุก อยากจะพูดก็พูดไม่ออก... เลยรีบลุกขึ้นจะหนีแทน
“จะไปไหน?” ขาได้แตะโดนพื้นสองวินาที ผมก็เจอฝ่ามือกระชากคอเสื้อด้านหลังกลับมาอีก
คราวนี้แย่กว่าเดิม ตรงที่แขนผมมันไปคาอยู่ในเสื้อ สภาพเลยเหมือนโดนตรึงไว้กางแขนไม่ได้อีก
“เคน... เราไม่เคยทำกับใครนะเว้ย ทำไมต้องมากล่าวหาด้วย” มีแต่มึงแหล่ะ ที่ชอบทำกู
”มึงไปค้างกับไอ้รุ่นพี่นั่น แล้วยังจะบอกว่าไม่เคยอีกเหรอ” หา.......... รุ่นพี่ไหน อย่าบอกนะว่าพี่นัท มันรู้ได้ไงวะเนี่ย
“ไม่เคยเว้ย ไอ้บ้า! ยังไม่รู้จักพี่เค้าสักหน่อย กล่าวหาได้ไง....” พี่นัทแค่จับมือยังไม่เคยเลย แสรดด
“ปกป้องมันนัก ชอบมันรึไง!!?”
ไอ้นี่.... แมร่งพูดอะไรก็เฟลตลอด ขี้เกียจอธิบายแล้วนะ ถ้าพูดไปก็ไม่เข้าโสตประสาทมันแบบนี้หง่ะ
“ก็ชอบมากกว่ามึงละกัน” ผมพูดเพราะรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ นะตอนนี้ โคตรเกลียดมึงเลยว่ะเคน
“........................” เคนมันพยักหน้า เหมือนจะยิ่งโกรธที่ผมพูด หง่ะ เวรละ ผิดแผน... ตอนนี้ต้องพูดเอาใจมัน หาทางเอาตัวรอดดิ
“งั้นที่เค้าบอกกันว่ามึงเป็นแฟนไอ้พี่นั่นก็เรื่องจริงน่ะสิ?” .............หง่ะ หายนะมาเยือน
“เหวอออ” เจออุ้มอีกละครับ ยังไม่ทันหายตกใจหลังผมก็กระแทกเตียงสปริงดังตุบ สภาพก็โคตรล้อนจ้อน ยังโดนหอบหิ้วไปนั่นมานี่อีก
ผมก็ไม่ใช่ตัวเบาๆ นะ แต่เคนมันถึก
“ค..เคน เราไม่ได้เป็นแฟนเค้า”
“กูเบื่อคำโกหกของมึงเต็มทนแล้วว่ะพุ”
อ๊ากกกก ทีพูดความจริงทำไมถึงไม่เชื่อกันจังวะ
“ไอ้พี่นั่นเป็นได้แค่แฟนมึง แต่กูเนี่ยแหล่ะ...จะเป็นผัวมึง”
H
แหง้วว จะรอดมั้ยหนอ... แต่ก็ถ่วงเวลาได้นานอยู่นะ เอิ๊กส์ๆ
น้ำพุไม่ได้โกหกนะ แค่พูดไม่หมด หุหุ :z10:
ปล. ดูเหมือนจะโดนสมน้ำหน้าเยอะนะตอนที่แล้ว :laugh:
-
กริ๊ดดดด พุจะเสียจิ้นมั้ย ขอให้เสียเท้อ ฮ่าๆๆๆๆ เคนน่ากลัวมากมายอ่ะ
-
พุหนอพุ จะรอดมั๊ยเนี่ยอุส่าห์รักษาจิ้นมาได้ตั้งนาน
-
ก็อยากให้รอดนะ แต่บางทีก็ไม่อยากอะ :laugh:
เคนของขึ้นแล้วน่ากลัวจริงอะไรจริง เห็นทีพุจะรอดยาก
ต้องรอดูตอนต่อไป อิอิ :z1:
-
อ๊า ตัดฉับ !!!!
น้ำพุ จะรอดไหมน้อ แต่รอดมาได้หลายครั้งแล้วนะเออ
ครั้งนี้ถ้ายังปลอดภัยอีก จะซูฮกในความโชคดีของน้ำพุมากเลยอ่ะ
เอาใจช่วยเคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ใครจะช่วยพุได้
หรือพุจะรอดมือเคนมั๊ย
ไม่สน
ฉันสนว่าเรื่องนี้ตกลงใครมันเป็นพระเอกวะ?
ฮ้วย ! o12
-
อ๊าก.................
ต่อเลยได้ไหมอ่ะ ขอวันนี้ตอนนี้ ชม. นี้เลย
ค้างมาก........ อยากอ่านต่อ่ะ ต่อเหอะน้า :กอด1:
-
โอ๊ย
เคนแร๊งงงงงงงงงงงงงงง
แต่ว่าค้างคามากค่ะท่าน!!
-
ค้าง
แต่ก็อยากให้เสร็จๆเคนไปเลย เผื่อเรื่องจะเปลี่ยน 555+ :laugh:
-
แอบสงสารพุ เบา เบา
-
รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด รอด ไม่รอด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
-
อากกก
ตกใจ
-
ว้ากกก.ๆๆ ..
เคนรักแรงหึงแรงมาก จะทำแบบนี้กับพุจริงเหรอ :serius2:
หรือวันนี้จะเป็นวันเปิดตัวพระเอกของพุ
:z3:
-
ฤทธิ์รักแรงหึงของเคน น่ากลัวอิ๊บอ๋าย
-
สงสัย คราวนี้ของจริง
-
ค้างงงงงงง
-
S h o c k !!
o22 o22
:serius2:
-
อะไรของไอ้เคนมันอะ โมโหอะไร ก็เป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ
ดูจากสถานการณ์ ไม่มีใครมาช่วยพุได้เลย
:z3:
-
เข้ามาดันๆๆๆ รอน้ำพุ
-
อ่าาาาาาาาาาาาาา... อยากอ่านต่อแล้ว
ไรเตอร์หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
/
ผมมาอยู่คอนโดเคนสามวันแล้ว...
เหมือนโดนขังอ่ะคับ ออกไปไหนก็ไม่ได้ มือถือผมก็ไม่ได้พกมาตั้งแต่ก่อนหน้าวันที่ผมจะไปช่วยพี่นัททำงานแล้ว
หง่ะ ซวยบรรลัย...
เคนมันเอาโทรศัพท์ห้องไปไหนก็ไม่รู้ง่ะ :o12: ถึงจะจำเบอร์ใครไม่ได้ แต่ผมรู้เบอร์ตำรวจนะ T T
อ่า... ที่จริงผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์เรื่อยเฉื่อยแฉะอย่างงี้หรอกนะคับ พอเคนมาผมจะกลายเป็นทะเลเพลิงคับ :fire:
แค้นง่ะ แค้นมากก อยากจะฆ่ามัน
เห็นหน้ามันแล้วอยากต่อย อยากกระทืบมันให้จมตรีนไปเลย
แต่........ ก็ได้แค่คิด ฮือออออ ทำอะไรมันไม่ได้ง่ะ
เรื่องกำลังถ้าไปแข่งกับมันเนี่ยมีแต่เจ็บตัว เหมือนที่สองคืนก่อน ผมก็เจ็บตัว
เจ็บโคตรๆๆ เหมือนจะตายให้ได้ เกิดมาไม่เคยเจ็บแบบนี้เลย (คงจารู้นะคับว่าโดนอะไร)
ฮือออ ยิ่งคิดยิ่งแค้นใจ
ชีวิตนี้ผมคงไม่มีทางญาติดีกับมันแน่ๆ ผมเกลียดมานนน .....เกลียดเคนนน!!
/
“กินไรยัง?” เคนกลับมาและ... ผมนั่งเงียบอยู่บนโซฟา ไม่ตอบมัน..... กูไม่คุยกับมึงโว้ยยย
ไอ้เลว มันไปเรียนได้ แต่ผมไปไม่ได้ มันจะรู้อะไรมั้ยเนี่ยว่าวิชานึง ถ้าผมขาดเกินสามครั้งจะหมดสิทธิ์สอบง่ะ คณะผมโหดนะ... ถึงนักเรียนจะมีความโฉดเป็นส่วนใหญ่ก็เหอะ และผมเนี่ย.... ไปเรียนสายบ่อยมากกก เลทสองครั้งเท่ากับขาดหนึ่งครั้ง ผมสายไปประมาณห้าครั้งและคับ แล้วคุณคิดดูว่าจะเหลือเวลาที่ไหนให้ผมมม........ :serius2:
“ทำไมไม่กินข้าว?” เคนเดินไปครัวและเห็นว่าข้าวที่มันซื้อมาตอนเช้าผมยังไม่ได้แตะ ผมกินแต่น้ำเปล่าง่ะ ประชดมัน.. เรื่องไรกูต้องกินของๆ มึงด้วยยล่ะ
“.......................” ผมไม่ตอบ ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่สนใจ ช่างหัวมึง
รอเผลอเมื่อไหร่ล่ะ กรูเผ่นแน่........!!! แต่ก็เผ่นไม่ได้ง่ายๆ หรอกคับ เพราะลูกบิดห้องมันเป็นแบบ double lock ต้องใช้ลูกกุญแจไขเข้าออกอ่ะคับ ไม่มีกุญแจก็ออกจากห้องไม่ได้...
/
“พุ”
“..........................”
“น้ำพุ!!” อยากจะหันไปด่าจริงๆ ว่าจะเรียกทำหอกอะไรนักหนาวะสัสสสส
“อย่ามาเงียบใส่เราแบบนี้ เราถามอ่ะ ไม่ได้ยินรึไง!?”
“..........................” เชอะ ไปตายซะไปมึง
เคนย้ายมวลมายืนหน้าผม แต่ผมไม่มองมัน เสียลูกตาโคตร
“เอ้ย!” มันกระชากแขนผมขึ้น มึง...........งงงง เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับกรูสักทีวะ
“ถามดีๆ ทำไมไม่ตอบ” ผมมองหน้ามันอย่างเคียดแค้นนน
“อย่าทำให้หมดความอดทนนะ …ไปกินข้าวเดี๋ยวนี้” มันบอกผมหน้าอย่างโหด
“.........................”
ผมกับเคนยื้อยุดฉุดกระชากกันสักพัก ผมก็เป็นฝ่ายแพ้แรง เคนลากผมไปนั่งบนโต๊ะอาหาร ผมยังเจ็บก้นอยู่อ่ะคับ แต่มันแมร่งไม่มีความเห็นใจกันบ้างเลย
“กินซะ กินให้หมดด้วย” เคนเลื่อนจานมาให้....... ข้าวผัด........ ฮือออ เห็นแล้วคิดถึงแม่จัง แม่ผมทำข้าวผัดอร่อยมาก
“.........................” ผมรู้สึกเศร้ากับชะตากรรมของตัวเอง เห็นข้าวแล้วหิว แต่ผมเกลียดเคน ความหิวกับความแค้นมันตีกันอยู่ จนน้ำตาไหล
ผมนั่งมองข้าว แล้วปล่อยให้น้ำในตาไหลทะลักออกมาเรื่อยๆ
ผมรู้ว่าเคนมองอยู่ แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร คงเพราะมันก็ลองมาหลายวิธีแล้ว แต่ผมก็ยังเฉยเมยกับมัน
“เราไปรอที่โซฟาแล้วกัน กินเสร็จแล้วก็ตามมาด้วย” ก่อนไปเคนมันยื่นมือมาใกล้หน้าผม แต่ผมปัดมือมันออกอย่างแรง เชี้ยย ไม่ต้องมาถูกตัวกรูเลยมึง
/
ผมนั่งมองข้าวร้องไห้อยู่เป็นนาน ที่ร้องเพราะผมคิดถึงแม่อ่ะคับ... ถ้าแม่รู้ว่าสภาพผมเป็นแบบนี้แม่คงจะเสียใจ ผมอยากกลับไปหาแม่จังคับ แต่ผมต้องกลับไปในสภาพของน้ำพุคนเดิมที่แม่เคยเห็น... ไม่ใช่..........ตัวอะไรก็ไม่รู้แบบนี้
กว่าผมจะกินข้าวได้แต่ละคำ ก็เสียน้ำตาไปหลายปี๊บ
เห็นทีความเงียบคงไม่ช่วยให้สถาณการณ์ดีขึ้น สงสัยต้องคุยกับเคนจริงๆ (ทั้งที่ไม่อยากคุยเลย)
กินข้าวเสร็จ ผมเดินเลียบกำแพงมาหาเคนที่โซฟา พอมันเห็นผมนั่งบนเก้าอี้ มันก็เลิกสนใจทีวีที่กำลังดูอยู่
“เดี๋ยววันนี้เราจะไปส่งที่หอ” เคนบอก
ห่ะ....ได้ยินแล้วดีใจจนแทบจะตกเก้าอี้แหน่ะคับ มันจะปล่อยผมกลับแล้ว ผีเข้าหรือว่ามันสงสารผมวะเนี่ย... แต่ช่างเหอะ
ดีเลย ผมกลับไปได้เมื่อไหร่ จะตัดขาดจากมันไปชั่วชีวิต
“อาบน้ำยัง?” เคนถาม
“...................” ผมพยักหน้า....... ทำใจยากจริงๆ ง่ะ ที่ต้องพูดกับมัน
“จะกลับเลยหรือจะอยู่ต่อ?” ไม่อยู่เว้ยยย ผมส่ายหัว
“อ่อ... ยังไม่กลับใช่ไหม เราเช่าหนังมา ดูด้วยกันก่อนค่อยกลับละกัน” ........ไอ้.....ฟาย.......อ๊ากกก หน้าตากูอยากอยู่กับมึงมากขนาดนั้นเลย มึงมองยังไงของมึงเนี่ยยย
“กลับ!!” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ต้องพูดกับมัน
เคนหัวเราะหึ
“ให้กลับอยู่แล้วล่ะ หนังเรื่อง xxx ที่พุบอกอยากดูไง ดูก่อนค่อยกลับนะ” มันเดินไปหน้าทีวี จะหยิบแผ่นใส่เครื่องเล่น
“กูไม่ดู!” ผมไม่อยากอยู่กับมันอีกแล้ว เกลียดมันมากก ขนาดว่าหน้ายังไม่อยากมอง
เลยรีบลุกขึ้นจะเดินไปรอที่หน้าประตู แต่เคนก็เดินไม่กี่ก้าวมาดักหน้าผมไว้อีก
“...จะคุยกันดีๆ บ้างไม่ได้เลยเหรอพุ?” มึงทำกูขนาดนี้ยังจะให้กูคุยดีๆ กับมึงอีกได้ไงเนี่ยยย
“........................” ผมหันหน้าหนี แต่เจอมันเอามือบิดหน้าผมกลับคืน แมร่งเอ๊ย... เมื่อไหร่มึงจะไปให้พ้นๆ กูสักทีวะ
“อยากกลับหอมั้ย?” มันถามเสียงอ่อนลงมาก แต่ผมได้ยินแล้วอยากจะอ้วก
“...................อยาก” ผมตอบ
...จากนั้นก็ใส่อารมณ์แห่งความเกลียดเข้าไปเต็มที่
”....กูอยากกลับเต็มแก่แล้ว เพราะกูไม่อยากเห็นหน้ามึง …แม่งสะอิดสะเอียน เห็นแล้วอยากจะอ้วก!!!”
“อื๊ออ!” พูดจบเคนก้มหน้ามาบดปากผมเลยคับ เจ็บ...
เหมือนปากจะไหม้ อยากจะขัดขืนให้มากกว่านี้ แต่สภาพไม่อำนวยง่ะ..
พอมันทำจนพอใจแล้วเคนก็ผละออกมา แล้วกำเสื้อตรงไหล่ผมแน่น มันพูดว่า
“ไม่อยากเห็นก็ต้องเห็น ..มึงเป็นของกู! เป็นเมียกู ได้ยินมั้ย!!”
ผมผลักอกมันสุดๆ ที่แรงตอนนั้นจะมี แถมระเบิดอารมณ์ที่มันเอ่อล้นออกมาจนหมด
“กูไม่ใช่เมียมึง ไม่ได้เป็นไรกับมึง ไอ้สัด....กูเกลียดมึงเหี้ยย!!” ที่อดทนมาตลอดมันไม่มีความหมายอีกแล้วคับ
“ได้ยินมั้ยเคน!! กูเกลียดมึง!!......”
เพี๊ยะ!!
“ฮืออๆๆ” ผมทรุดตัวนั่งลงบนพื้น มันตบผมอีกแล้ว
“วันนี้มึงไม่ต้องกลับแล้วพุ”
เคนพูด แล้วเดินไปที่โซฟาตัวเดิม.. จากนั้นก็เปิดทีวีดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ผมมองมันแบบใจหาย ไม่เอานะ ผมไม่อยากอยู่แล้ว.. แต่เคนไม่สนใจจะหันมาเหลียวแลผมสักนิด
ท้อครับ ไม่รู้จะทำยังไง จะให้พูดกับมันก็ไม่กล้า ผมกลัว...
เจ็บหน้าอ่ะ... รอยเก่ายังไม่ทันหายรอยใหม่ก็ฟาดเข้ามาใหม่อีกแล้ว..... ทำไมต้องตบกันด้วย ถ้ามีคนมาพูดกับผมว่าเกลียดขนาดนี้ผมคงจะปล่อยเค้าไปตามทางนานละ แต่ทำไมเคนมันยังบ้ารั้งผมไว้อยู่ได้ หรือว่ามันกำลังแก้แค้นผมอยู่
“ฮึก ฮือออ” ผมทำผิดมากเลยเหรอ?
ผมทำได้แค่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างกำแพง ร้องจนแก้มเปียก..... ไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกเดินไปไหนแล้ว เพราะที่นี่ไม่มีที่สำหรับผม
คนที่เคยคิดว่ารักผมมาก ตอนนี้ก็ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้มันรู้สึกยังไง
ผมคงทำผิดกับเคนมาก
แต่ใจนึง ผมก็คิดว่า ตัวเองไม่ผิด...
อย่างที่เคยบอกว่าตอนนั้นผมไม่ใช่แฟนมัน แม้แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ใช่แฟนมัน
แล้วมันมีสิทธิ์อะไร มาหาว่าผมนอกใจง่ะ
ผมไม่เคยอยู่ในใจมัน มันคิดเอง
แต่.... ผมก็ผิดที่ไม่ได้บอกมันตั้งแต่แรกเหมือนกัน
อาจจะงงกันนะคับ... ที่จริงแล้ว ผมกับเคนคิดไม่เหมือนกัน ผมไม่เคยบอกเลิกมันไงคับ แค่ห่างๆ มา แล้วพอเจอกันอีกทีผมก็แสดงออกไม่เปลี่ยนจากเดิมมาก ที่เคนบอกว่าเป็นเพื่อนกันก็ได้นั่นก็ไม่จริง มันพูดไปงั้นแหล่ะ เหมือนเสนอทางเลือกให้ ถึงผมเลือกจะเป็นเพื่อนมัน แต่ในเมื่อมันไม่เลิกเป็นแฟนผม ก็ไม่มีประโยชน์อันใด
ความสัมพันธ์ก็เลยคลุมเคลือแบบนี้อ่ะคับ
/
“จะนั่งอยู่อย่างนี้อีกนานมั้ย?” เคนเดินมาถาม... เพราะผมยังคงนั่งปักหลักหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่เดิม รู้สึกท้อแท้ ห่อเหี่ยว ไม่รู้จะลุกไปไหน ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป...
“............................” ผมเงยหน้ามองเคนแล้วถอนหายใจ กูเกลียดมึง แต่ขืนแสดงออกแบบนี้ไปเรื่อยๆ เคนมันก็ยิ่งจะอารมณ์เสียใส่ผมไม่เลิก
“แล้วจะให้ทำอะไร?” ผมถามมันเสียงลอยๆ
“.......ไปอาบน้ำนอน มันดึกแล้ว”
“ดึกแล้วไง?”
“.....................”
“.....................” แววตาเคนเริ่มเปลี่ยนสี
“อย่ามากวนตรีนกูนะพุ กูบอกให้มึงทำอะไรก็ทำ ...ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้!”
“...................” ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เพราะเป็นเหน็บชา แมร่งเอ๊ย.....ชีวิตบัดซบ อย่านึกว่าที่กูทำตามที่มึงพูดเพราะกูยอมมึงนะ ไอ้สาส
ผมเข้าไปอาบน้ำ เกลียดทุกทีที่มองกระจกแล้วเห็นร่องรอยความอัปยศกระจายอยู่ทั่วตัว
เจ็บทุกทีที่ก้นโดนน้ำ..... แสบอ่ะคับ
ที่จริงก็อยากจะตายๆ ไปซะเผื่อจะหายเจ็บขึ้นมาบ้าง
แต่ไม่เอาหรอก เคนทำผมเจ็บ ผมก็ทำให้มันเจ็บได้เหมือนกัน
ผมอ่ะ ร้ายกว่าที่เห็นเยอะนะคับ
พอผมออกจากห้องน้ำเคนก็เข้าไปต่อ
ชิ ก่อนเข้าไปมันยังหันหน้ามามองผมแบบโหดๆ อีก
สัดดด!! ถ้าทำได้จะต่อยให้ตาแตกเลยมึง
H
ไม่ค่อยว่างเยย o22
น้ำพุเรียบร้อยโรงเรียนเคนไปและ :monkeysad:
-
เสร็จเคนจนได้ เคนเป็นพระเอกจิงๆดิ?
-
มันเลวได้ใจจริงๆ แอบฆ่ามันตอนเผลอดีกว่า ไอ้คนชั่วๆแบบนี้
-
เฮ้อ โล่งอก อันนี้หมายถึงโล่งใจที่รู้ว่าเกิดอะำรขึ้นกับน้ำพุ
เพราะตอนแรกแบบ ค้างมาก อิอิ
สู้ๆน้ำพุ จริงๆ เคนก็ไม่ได้เลวร้ายมากหรอก(มั้ง)
พุต้องอย่าไปแรงใส่ เพราะผู้ชายคนนั้นเค้าแรงกว่า เหอๆ
-
อ๊าย....... เรียบร้อย
จำเลยรักที่สุด
แปลก อ่านแล้วทำไมสงสารเคนอ่ะ ฮ่าๆ
เล่นกับความรู้สึกคนอื่นอ่ะนะ พุเอ๋ย....... เฮ้อ...
ถึงจะจำเบอร์ใครไม่ได้ แต่ผมรู้เบอร์ตำรวจนะ T T.
ชอบประโยคนี้จังเลย ความคิดน่าเอ็นดูจริ๊ง :-[
-
:เฮ้อ:เวร
-
โอ้ เคนร้ายกว่าที่คิด แล้วพุจะแก้แค้นเคนได้จริงๆ หรือ
-
เอิ่ม... อ่านทันแล้วแบบว่า
กลัวเคนมากมาย
เอ่อ! แล้วอีกอย่างเคน หึง โหด ไปไหมนั่น
แอบสงสารน้ำพุ
แล้วตกลงเคนเนี่ย มันพระเอกหรือขอรับ ??
รอลุ้นดูตอนหน้าดีกว่าขอรับ :a9:
-
เง้อ พุอะ ตอนมันหลับก็เอาเชือกมามัดมันดิ
แล้วก็ขโมยกุญแจกลับบ้าน
มาให้เค้าขังเล่นทำไมเนี่ย :z3:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบเรื่องนี่ หลากหลายอารมณ์ดีอ่ะ
แต่
ใครเป็นพระเอกก็ช่างเหอะ
คิดๆดูแล้วต้องเป็นคนที่บังคับพุได้
ใครมันจะเอาพุอยู่ฟะนี่แหละที่อยากรู้หึๆ
-
d i s a p p o i n t e d !!
ผิดหวังนิดๆแฮะที่เคนเป็นคนแรกของพุ
แต่... จะรอดูว่าพุจะแก้แค้นเคนยังไง
หึ หึ หึ...
:interest:
-
แล้วก็โดนจนได้น้ำพุ
อุตส่าห์ครองตัวถือพรหมจรรย์มาได้ตั้งหลายปี
:monkeysad:
-
อ่า เคนทำเกินไปป่ะ
-
ทำไมเคนต้องบังคับน้ำพุด้วย ขังไว้อีกต่างหาก :z3:
แอบสงสารน้ำพุ คงเสียใจ+แค้นเคนมาก
:monkeysad:
-
สงสารพุอ่ะ ถึงไงเคนก็ไม่มีสิทธิทำแบบนี้กะพุนะ เลวมาก
-
เคนหึงโคตรโหดอ่าาาา :try2: :try2:
ถึงตั้งแต่ผ่านมานี้จะเชียร์เคน +หมั้นไส้พุ o22 บ้างเป็ฯบางเวลา แต่ก็ไม่ได้หวังว่ามันจะออกมาเป็น
เอ่อออ แนว จำเลยรักแบบนี้นะ
-
อ๊ายย.. เสร็จเคนไปแล้วหรอเนี่ย
กักขังหน่วงเหนี่ยวกันเลยหรอหนู !? สงสารน้ำพุ T T
ตกลงเคนเป็นพระเอกอ๊ะป่าวอ่ะ ?
-
กรรมของพุ ไม่รอดจริงๆด้วย เป็นเคนเหรอเนี่ย :z2:
แต่ถึงกับจับขัง โอ้วว เคนนายนี่มัน o22
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปเน้อ :impress2:
-
T.T มาต่อแล้ว แต่ๆๆๆๆ แต่แบบนี้มัน สงสารน้ำพุอ่ะ
ตอนแรกก็อยากให้เคนแก้แค้นเยอะๆ แต่ว่าแบบนี้มันเกินไปไหม
รักกันจริงไม่น่าจะทำร้ายร่างกายแบบนี้นี่นา ตบด้วยอ่ะ
เฮ่อ แล้วแบบนี้สรุปเคนเป็นพระเอกจริงดิ หรือไม่ใช่ โอ้ย ปวดหัว
-
ไม่ไหวจะเคลียร์
รักแต่ทำแบบนี้หรอ???
-
/
ทำใจ..............ทำใจ................ทำใจ
ใจเย็นพุ................ใจเย็นพุ................ใจเย็นพุ
ทำดีกับมันไปก่อน เราจะได้กลับบ้าน...
ผมเตือนสติตัวเองก่อนที่เคนจะออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพท่อนล่างมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว... หง่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงอยากจะเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับมันและ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ต่อให้มันมายืนเปลือยต่อหน้า ผมก็ไม่มีอารมณ์อะไรกับมัน
ผมมองเคน... กลั้นใจพูดกับมันเสียงเบา เพราะกลัวว่ามันจะไม่ให้
“เคน” ผมเรียก มันหรี่ตาหันมามองแต่มือยังเช็ดผมเปียกยิกๆๆ
“เราอยากกลับห้อง”
“..........................” มันหยุดมือแป้บนึง แล้วเช็ดผมต่อ ทำเป็นไม่ได้ยินอ่ะคับ
“พรุ่งนี้มีเรียน ขาดไม่ได้แล้ว” ผมบอกมัน... ที่จริง ก็ไม่เชิงคับ ขาดได้ แต่ผมเผื่อไว้ตอนที่อยากขาดดีกว่าต้องมาอยู่ไร้สาระแบบนี้
“อืม ก็เดี๋ยวไปส่ง”
“ตอนนี้เหรอ?”
“พรุ่งนี้” เชรี้ยยย.....จะทำตัวเป็นเจ้าชีวิตกูไปถึงไหน
“...กลัวไม่ทันอ่ะ งานอยู่ห้อง ยังไม่ได้ทำเลย” ตอแหลมัน ถ้ารู้ว่ามีหรือไม่มีส่งงาน ไอ้เคนก็เทพเกินไปและ
“งานอะไร?”
“ก็งานอ่ะ พูดไปเคนก็ไม่รู้เรื่องหรอก” จะถามอะไรมากมายวะเนี่ย
“ทีเมื่อก่อนเราก็ไม่ได้รู้เรื่องงานพุ พุยังเล่าให้ฟังได้เลย” เคนโต้กลับ
“อย่าให้รู้ว่าโกหกอีกนะพุ ถ้ามีอีกครั้งเดียว ก็เตรียมย้ายของมาอยู่ที่นี่ได้เลย”
อ๊ากกกก ผมกัดฟันทนไม่ให้วีนแตกใส่มัน ใครจะมาอยู่กับมึงไอ้เชี้ยย :serius2:
“ว่าไง ตกลงมีงานหรือไม่มี ถ้าพรุ่งนี้ไปดูที่คณะแล้วไม่มีงานส่งนะ......น่าดู” หน้าผมหดเหลือสองนิ้ว... ไอ้...โรคจิต อะไรมันจะตามติดได้ขนาดนั้นวะ
“บ้าไปแล้วเหรอเคน?”
มันอดถามไม่ได้จริงๆ ง่ะ เกิดมานึกว่าไอ้เอ็มเป็นคนที่ตามตื๊อได้น่ารำคาญที่สุดในโลกแล้วนะ แต่เคนผมว่ามันตื๊อแบบน่าสยดสยองมากกว่าหลายเท่าเลย
“เออ เราบ้า!! แล้วที่เป็นแบบนี้ก็เพราะใครมันหลอกเราล่ะ ฮะ!”
“...........................”
อ๊ากก เบื่อ พูดยังกับว่าเกิดมาไม่เคยโดนใครหลอกงั้นแหล่ะ
“แล้วจะให้ทำยังไง บอกมาเลย ทำไงเคนจะหายบ้าสักที?” เออ โอเค กูผิดที่หลอกมึง ผิดมากด้วย ทำไงจะล้างซวยได้ บอกมาเลย
“แค่อย่าโกหกเรา”
“ได้!”
“อย่าพูดว่าเกลียดเรา”
“........................” ชักลังเล เพราะโคตรเกลียดมันเลย
“....แล้วเราก็ไม่เคยเลิกกัน”
ประโยคที่สองพอทำได้ แต่ประโยคที่สาม....... ทำไม่ได้แน่.... ผมรับไม่ได้หรอก ถ้าต้องเป็นแฟนกับเคนต่อไปง่ะ
“ไหนว่าเราเป็นเพื่อนกัน” ผมแย้ง... ก็.... จำกันได้ไหมครับก็เคนมันพูดเองอ่ะ
“เราบอกตอนไหนว่าจะเป็นเพื่อนพุ”
“ก็วันนั้น.........”
“พุคิดจริงเหรอ? เราแค่พูดไปอย่างงั้นเอง”
“............................” เฮ้ยยย มึงว่าไงนะ!!! พูดง่ายเหลือเกิน... ง่ายเกินไปไหม ผมได้ยินแล้วช้อคเลยง่ะ
“ก็อยู่ๆ พุก็ห่างไป เราคิดว่าพุโกรธที่เรา......อืม นั่นแหล่ะ เลยไปขอโทษ ...เรากลัวพุบอกเลิกอ่ะ เลยพูดกันไว้ก่อนว่าเป็นเพื่อนก็ได้” ผมฟังแล้วอยากจะเป็นลมคับ
“เราไม่นึกว่าพุจะคิดจริงจังเรื่องนั้น เลยไม่ได้บอก เพราะพุก็ยังเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เราคบกันอยู่”
หา.............!!! มึงคิดได้ไงวะเนี่ยยย ไอ้บ้า........ตายๆๆๆ
ทำไมต้องเป็นกรูด้วย คนอื่นดีๆ มีถมไป มาจมปลักอยู่กับกูทำไม ไม่เข้าใจ...โว้ยยยย
“เราไม่เคยคิดจะเลิกกับพุเลยนะ เรารักพุ.... บอกแล้วใช่ไหมว่าพุสำคัญกับเรามากอ่ะ”
เจอสายตาเคนแล้วสยองเลยครับ... ผมเชื่อละ ว่ามันรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
เง้ออออ ทำไงดีวะเนี่ย
ถ้าพูดไม่เข้าหู ก็กลัวถูกเคนตบอีก เหมือนที่ผมเคยบอกมันไปว่า ‘เกลียด’ ไงคับ
เคนมันเป็นคนที่.....อ่า จะว่าไงดี นิสัยค่อนข้าง invert กับผมมากนะ อย่างที่ทุกคนรู้ว่าผมนิสัยไม่ดีกับเรื่องความรักมากแค่ไหน
คือ ไม่จริงจัง ไม่ซีเรียส ชอบคบเล่นๆ สนุกๆ ใครทำตัวน่าเบื่อ ไม่ถูกใจ ผมก็จะไม่เอาดื้อๆ ซะงั้น บางทีอีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัว ผมก็ชิ่งไปก่อน
เคนมันไม่รู้หรอกคับว่าผมเป็นคนแบบนี้อ่ะ จริงๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมเป็น ถ้าผมไม่บอก
แล้วคนซีเรียสแบบเคน มาเจอปลาไหลแบบผม... มันจะไปกันรอดได้ยังไง เคนมันมองผมแง่ + มาตลอด เพราะไม่ได้อยู่ใกล้กัน มันก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องที่ รร. ว่าผมเป็นยังไง (แต่ถึงจะอยู่ รร. เดียวกัน มันก็คงไม่รู้หรอก เพราะผมทำอะไรเนียนๆ ตลอด....)
แล้วที่มันไว้ใจผม ก็หลายอย่างอ่ะคับ..... ผมมีไรก็บอกมันนะ แล้วก็เป็นคนที่คอยรับฟัง ให้คำปรึกษาเพื่อนเวลามีปัญหาได้ดี มันก็เลยไว้ใจผมมากมั้ง (ไม่รู้) เพราะเคนบอกเรื่องส่วนตัวผมเยอะมากกกๆๆ ปัญหาภายในของมันอะไรแบบนี้ง่ะคับ
อีกอย่าง...เคนค่อนข้างมั่นใจใน (ความหล่อ) ของตัวเองสูงมากด้วย มันคงไม่คิดว่าผมจะมีกิ๊กอ่ะ เพราะคนอื่นก็ไม่มีใครหล่อไปกว่ามันและ
แต่เคนมันนิสัยอย่างที่เห็นอ่ะคับ ถ้าผมเป็นคนดีกว่านี้ ผมคงเป็นแฟนมันได้มั้ง
แต่ประเด็นคือ... ผมเป็นคนดีให้มันไม่ได้เนี่ยดิ...
ผมรู้สึกผิดที่ทำให้เคนรัก แต่ผมก็เกลียดที่มันทำรุนแรงกับผม
ไม่รู้แล้วอ่ะคับตอนนั้น มันคิดอะไรไม่ออก แล้วเวลาผมคิดอะไรไม่ได้ ผมก็จะเลยตามเลย
ช่างหัวมันละกัน
/
ผมปลงตก แต่คืนนี้ไงๆ ก็ไม่นอนกับมันแน่... กลัวอ่ะ คิดแล้วอยากตายทุกที
“ขอไปนอนข้างนอกนะ ไม่อยากเบียด” ผมบอกเคน.....
“ก็นอนมาตั้งสองคืนแล้ว จะมากลัวเบียดอะไรตอนนี้” แสรดดด กูไม่อยากอยู่ใกล้มึงไง รังเกียจ
“อยากนอนข้างนอกอ่ะ คือ......เอ่อ....." สะอึก พูดไม่ออก นึกถึงคืนก่อนทีไรก็แทบอยากฆ่ามันให้ตาย
เคนยิ้มมุมปากนิดๆ แล้วย่างสามขุมเข้ามาหา เสร็จแล้วมันก็รวบตัวผมไปกอด หง่ะ....
ฟอดด!
ยี๋.... ใครให้มึงหอมแก้มกู ไอ้เชี้ย
“คืนนี้ไม่ทำอะไรหรอก ...กลัวพุเหนื่อย” ผมหน้าแดง ไม่ใช่เพราะอายนะ ..........โกรธครับ! พูดมาได้กลัวเหนื่อย กระแทกเอาๆ อย่างงั้นมันกลัวผมจะไม่ตายมากกว่า
“ยังระบมอยู่ไหม? เราขอโทษนะ” มันเอาหน้ามาคลอเคลียผมอีกคับ อ๊ากกก จะอ้วกแตก ผมหันคอหนีแต่มันก็ตามมาหอมอยู่นั่นแหล่ะ
“หายอารมณ์เสียแล้วใช่ไหม ถึงยอมพูดด้วยดีๆ อ่ะ?”
“.......................” ไม่หาย และจะไม่มีวันหายด้วย ไอ้เลววว
“เราขอโทษที่ตบนะ เจ็บไหม?” มันถาม แต่ปากก็ยังจูบคอผมเบาๆ อยู่ “ขอโทษนะ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ.........”
“เคน....” ผมเรียกมันเป็นเชิงห้าม ทั้งโกรธทั้งรำคาญสุดจะทน
“หืมมม.....?”
“อย่าดิ”
“อยากจูบอ่ะ”
“ไม่เอา ง่วงแล้ว” ฝืนทนเต็มทีแล้วมึงรู้มั้ยเนี่ย
“นะๆ ขอหน่อย จูบกันนะ” ยังไม่เลิก
“ไม่เอาแล้ว ปล่อยเหอะ”
“นิดเดียว.....” เอางี้ใช่ไหมสัด
“ก็ได้...ถ้า....อื่ออ” ไอ้เชี้ยยย ว่าจะต่อรองสักหน่อย เสือกพุ่งหน้าเข้ามาก่อนได้ไง!
ฮือออ ผมกำลังจะบอกมันว่า ‘ก็ได้.. ถ้าให้เราไปนอนข้างนอก’ อ่ะ
“เมียเราน่ารักที่สุดเลย” กูจะอ้วกกก ไปไกลๆ ตรีนเลย ผมปั้นหน้าต่อไปไม่ไหวแล้วคับ เลยสะบัดตัวให้หลุดจากแขนมันแล้วรีบจ้ำออกไปข้างนอกทันที :m31:
/
ผมหลบออกมายืนที่ระเบียง วิวชั้นสูงๆ เนี่ยมันสวยจริงๆ แต่ให้สวยแค่ไหนผมก็หาความสุนทรีย์ไม่เจอละ
อิจฉาไอ้เคนอ่ะ บ้านรวย... หน้าตาดี หุ่นดี ชอบทำตัวติดดิน แต่งี่เง่า ซาดิสม์...สมองต้องมีปัญหาแน่ๆ
....ป่านนี้จะมีคนเป็นห่วงผมบ้างมั้ยที่อยู่ๆ ก็ไม่ไปเรียนเนี่ย หง่ะ คงไม่... เพราะผมชอบหายตัว ตามตัวยากอยู่บ่อยๆ
เฮ้อ มีพฤติกรรมแบบนี้ก็ลำบากเหมือนกันแฮะ เศร้ากับชีวิตตัวเองจริงๆ
“พุ เข้ามานอนเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ” เคนเดินมาเรียก
“อืม แป้บนะ” ไม่มีอารมณ์แม้แต่จะโกรธมัน แต่รำคาญเนี่ย หายยากจริงๆ กูอยากอยู่คนเดียวโว้ย
“ไปนอนเร็ว ชอบขี้เซาไม่ใช่เหรอเรา” มันเดินมายืนอยู่ข้างผม
เบื่ออ่ะ... จะตามอะไรนักหนา
ผมเลยเลี่ยงเคนเข้าห้องไปล้มตัวนอนที่โซฟา เห้อ นึกถึงไอ้เอ็มขึ้นมาเลยคับ..... ไอ้นี่มันจะตามผมจนรำคาญ แทบไม่อยากไปโรงเรียนเพราะต้องเจออะไรแบบนี้แหล่ะ
“พุไปนอนในห้องดิ”
“ก็บอกว่าจะนอนข้างนอก ไม่เป็นไร” น้ำเสียงเซ็งสุดชีวิต ผมนอนหันหน้าหนีเข้าเบาะ หลับตา
เคนมันเงียบไป สักพักก็มีผ้าห่มมาคลุมทั้งตัวผมและแสงไฟในห้องก็ดับลง
“ฝันดีนะ” เคนเดินมาลูบหัวผมแล้วจูบตรงขมับเบาๆ
เฮ้อ........
งง..... ตกลงมันจะยังไงกับผมกันแน่
หง่ะ ที่จริงผมอาจจะเข้าใจแล้ว แต่ไม่อยากรับรู้ก็ได้
/
ตอนเช้า ผมไม่ตื่นจริงด้วยครับ ผมชอบต่อเวลานอนไปเรื่อยๆ อ่ะ จะลุกได้จริงๆ เพราะไอ้เคนมันมาจี้เอวเนี่ยแหล่ะ... แสรด
โดนปลุกแล้วหงุดหงิด
“เรียนแปดโมงใช่ป่ะ รีบๆ อาบน้ำด้วย เดี๋ยวเผื่อรถติดครึ่งชั่วโมง” เหอๆ เรียนอิ้งตอนเช้าคับ ไปเลทเป็นสิบแล้วมั้งผม ก็ใครใช้ให้ตารางสอนมันอัดแน่นได้ขนาดนั้นล่ะ
ผมเดินโซเซไปอาบน้ำ ออกมา... เคนก็เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วเรียบร้อยและ ก็เสื้อกางเกงตัวเดิมที่ผมใส่มาแหล่ะ มันเอาไปซักให้
แต่งตัวเสร็จออกมา เคนมันปิ้งขนมปังเสร็จพอดี...
หง่ะ อย่ามาทำดีซะให้ยาก มึงตบกู ข่มขืนกู... คิดเหรอว่าจะให้อภัยง่ายๆ
“กินไรรองท้องก่อน ค่อยไป” มันบอก ผมก็นั่งกินไปเงียบๆ
วันนี้ขอออกจากที่นี่ได้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
H
ไม่ต้องไปสงสารน้ำพุุหรอกคร้าบ... สงสารคนอื่นดีกว่า หึหึ :laugh:
-
^
^^
จิ้มๆ
อ่ะน่ะ พุเอ้ยยยยย ไม่อยากสงสาร แต่ก็น่ะ
-
เคนจะเอาคนอย่างพุอยู่เหรอ
-
อ่า เห็นที่โพสท์ทิ้งท้ายไว้แล้ว แสดงว่าต่อไปพุคงเอาคืนหนักสินะ
-
ดูน้ำพุจะเกลียดทั้งรังเกียจเคนมากมายแล้วอ่ะ เหอๆ เอาใจช่วยให้พุหลุดพ้น ขอให้มีคนมาช่วยพุไวๆอ่ะ ไม่งั้น ถูกเลี้ยงด้วยลำแข้งต่อไปแน่ๆ พุไม่จริงจังกะความรักเพราะยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆรึเปล่า หรือคนที่ใช่มีหลายคนอ่ะ ฮ่าๆ
-
เอาคืนมันให้สาสมนะพุ อย่าไปใจอ่อน เกลียดคนชอบใช้กำลัง
-
อ่านแล้วความรู้สึกเหมือน
"กรรมมันติดจรวดจริงๆ"
อยากรู้ว่าพุจะสลัดเคนหลุดได้มั๊ยเนี่ย
:เฮ้อ:
-
ทำไมรู้สึกเหมือนเคนจะได้เป็นพระเอกเนี้ย5555+
เหมือนพุรังเกียจเคนแทบตาย แต่ยังไงก็สลัดเคนไม่ออกซักที
ให้อารมณ์แบบยังไงก็คงหนีไม่พ้นอ่ะ
ไม่แน่สุดท้ายพุอาจแพ้คนรักจริงอย่างเคนขึ้นมาก็ได้
ลุ้นๆเคนนะ ถึงจะโหดไปหน่อยแต่ก็รักจริง อิอิ (จริงๆชอบที่โหดเนี้ยแระ) :-[
-
จะบอกว่า ชอบมากเลย (ทำเสียงกระแดะด้วยนะ)
ชอบที่เคนเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ เชียร์เคนเป็นพระเอก
อีกหน่อย เด๋ว พุ ก็ขาดเคนไม่ได้ อยากให้วันนั้นมาถึงเร็ว ๆ จัง o13
-
อย่าลืมเคลียร์กับพี่นัทน๊า
พี่นัทน่าสงสาร :sad4:
-
เคนเค้าก็แสดงออกแบบของเค้าอะนะ รักพุมากเลยนะนั่น :z1:
กระแสมีทั้งเชียรฺ์และไม่เชียร์เคนนะเนี่ย แล้วเราจะอยู่ตรงไหนดีหว่า :m13:
เอาเป็นว่ารออ่านตอนต่อไป เย่ๆๆ :a11:
-
สงสารเคนอ่ะ
แบบรู้สึกว่าเคนรักพุมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
เคนออกแนวตบจูบๆๆนะ คงรักน้ำพุมาก เวลาผิดหวังเลยเป็นแบบนี้ :z3:
ไม่ให้สงสารน้ำพุแต่สงสารคนอื่น แสดงว่าน้ำพุคงเอาคืนได้แน่
แต่จะแบบไหน ยังไง อยากรู้แล้วค่า..
...หรือว่าน้ำพุต้องเจอกะคนแบบเคน o22
-
เฮ้ยยย ไอ้พุยอมๆ ไปเถอะน่าาา
เลือกมากเดี๋ยวกินคานนะเว้ย
-
อื้มสมกันดีนะ คู่นี้ ฮ่าๆๆๆ พุก็แบบดูไม่จริงจัง ลื่นเป็นปลาไหล ต้องมาเจออารมณ์รักแรงหึงแรงแบบเคนนี้ซิถึงจะเหมาะกัน
-
/
หลุดจากคอนโดเคนมาได้ละครับ ผมทำตัวว่าง่ายสุดๆ ทั้งที่ในใจอ่ะนะ... โคตรอยากจะกระโดดถีบมันให้กลิ้ง
คอนโดเคนกับ มหาลัยผมนี่ไกลกันพอสมควรครับ เคนมันถามว่าหอผมอยู่ไหน เพราะมันจะพาไปเอาอุปกรณ์การเรียน กับงานก่อน
ผมไม่อยากให้มันรู้จักหอผมเลยครับ แต่ก็ไม่อยากวุ่นวายตอนนี้ง่ะ สุดจะเบื่อแล้ว ก็เลยบอกๆ ไป
พอถึงหอ เคนก็ตามขึ้นมาอีก ผมก็... ช่างมันแหล่ะ ขี้เกียจบอกขี้เกียจคุยกับมัน อยากทำอะไรก็ทำ เพราะชีวิตผมคงไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่าสามวันที่ผ่านมานี้อีกแล้ว
“เมทไปไหนล่ะ?” เคนถาม เพราะผมยังไม่ได้บอกมันว่าย้ายมาอยู่คนเดียวแล้ว
“......เอ่อ” กำลังจะโกหก แต่สัญญากับมันไว้ว่าจะไม่โกหก โอ้ย แต่ก็ช่างดิ ไม่เห็นต้องคิดไรมากเลย
“ห้องโล่งไปป่ะ รองเท้าก็มีไม่กี่คู่ ....อยู่คนเดียวป่าวเนี่ย?” เคนเริ่มจะ...อารมณ์ขึ้นอีกและ
“อ่อ...อืม เพิ่งย้าย เพราะเมทเราเค้าจะให้น้องมาอยู่ด้วย เราไม่อยากอึดอัดเลยย้ายออกมา”
“อยู่คนเดียว?” มันเลิกคิ้วถาม... แสรด อย่ามามองกูแบบนี้นะ
“อืม” ผมพยักหน้า
“มาอยู่ด้วยได้ป่ะ?” ว่าแล้ว....ไอ้เชี้ย :serius2:
“เหอะๆ” หัวเราะกลบเกลื่อนไปก่อน ชิ ให้ตายกูก็ไม่อยู่กับมึง รอชาติหน้าละกันแสรด
“ย้ายแล้วทำไมไม่บอก จะได้มาช่วยขนของ” เคนเปลี่ยนเรื่องละโล่งอก
“ก็...ของมีไม่เยอะ เก็บแป้บเดียวก็หมดแล้วอ่ะ”
“อืม... งั้นเดี๋ยวว่างๆ มาหานะ” อ๊ากกก หนีดีกว่ากรู
“อืม” ผมฝืนยิ้มไปงั้นๆ
/
จากนั้น เคนก็ไปส่งที่คณะ..... เฮ้อ ได้เวลาลาขาดจากมันสักที... ต่อไปอย่าหวังว่ากูจะมาเจอมึงอีก NO MORE KEN!
“ไปก่อนนะ” ผมคืนหมวกกันน้อคให้เคน... มันรับไปห้อยไว้กับกระจกข้าง แล้วคว้ามือผมมาจับไว้
เฮ้อ... อีกแล้วนะมึง
“ทำตัวดีๆ นะ เข้าใจมั้ย?” เคนบอกหน้าเครียด
“ดีขนาดไหนล่ะ?” อดกวนตรีนมันไม่ได้จริงๆ ง่ะ เบื่อ รำคาญ จะอะไรนักหนาก็ไม่รู้ รุ่นน้องรุ่นพี่ที่เดินผ่านมาก็เห็นกันหมดละ....... จบกันสิผม
คนอื่นรู้ไม่เป็นไรหรอก แต่ไม่อยากให้พี่นัทรู้อ่ะ
“ไม่รู้จริงๆ เหรอ..ว่า เมียที่ดีอ่ะ ต้องทำตัวยังไง?” ไอ้......สาด ย้ำอยู่ได้ว่าเมีย เสียครั้งแรกไปไม่ได้หมายความว่ากรูจะต้องเป็นเมียมึงนะเว้ยย
“อืม รู้”
“ก็ดี” เคนบีบมือผมแน่นขึ้น ผมมองหน้ามัน กรูเจ็บนะเว้ย
“ไหนลองบอกหน่อยสิ ว่าต้องทำยังไงบ้าง?” ผมหายใจแรงขึ้นเพราะความโมโห... จะดึงมือกลับก็เจอมันกระชากเข้ามาใกล้อีก
ฮึ่มมม ผมไม่อยากทำพิรุธมาก เลยต้องยอมๆ มันไปแบบเสียมิได้
“ก็.....ตั้งใจเรียนมั้ง” ผมตอบกวนทิ้งท้าย...
“...........................” เคนตาเขียวเลยทีนี้
“ล้อเล่นๆ ก็อยู่ๆ ไป ไม่มองใครคนอื่น นอกจากแฟนนน” เหอะ กรูจะมีแฟนใหม่วันนี้แหล่ะ สราด
“ใครแฟนพุ?” นาย ก นาย ข นางสาว ค นางสาว ง
“เคน” คนนี้จะเลิกวันนี้แหล่ะ
“......แล้วไงอีก?” ยังไม่พออีกเหรอเชี้ยย กรูคิดไม่ออกแล้ว กรูมีแต่ด้านมืดของมึง มึงจะเอาไง
“ไม่รู้แล้ว... อะไรล่ะ?” รำคาญ
“เราโทรมาต้องรับ ห้ามปิดเครื่อง”
“อืม” กรูจะปิด และไม่รับ แล้วมึงจะทำไม
“แล้วก็เลิกกับไอ้พี่นั่นซะ” ผมจ้องตามันเขม็ง....
“เราบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนเค้าไงเคน... ไม่เชื่อรึไง?”
“แล้วพุทำตัวให้เราเชื่อนักรึไงล่ะ!” มันตะคอกผมเสียงต่ำ เวรจริงๆ มาทะเลาะกันตรงนี้ก็จบชีวิตสิผม
อยากไปให้พ้นหน้ามันเต็มแก่แล้ว เคนว่าไงก็ตามนั้นละกัน
“โอเค เราผิดเอง แต่เราไม่ได้เป็นแฟนเค้าจริงๆ... แค่สนิทกันเฉยๆ เพราะเค้าเป็นพี่รหัสเพื่อนสนิทเรา” พอใจยังไอ้สาส
“แล้วทำไมคนอื่นถึงบอกว่าไอ้พี่นั่นเป็นแฟนพุ?” อนาคตอันใกล้นี้ล่ะมึง แต่ตอนนี้ยัง...
“เราพูดไปเคนก็ไม่เชื่ออยู่ดี งั้นจะคิดไงก็ตามใจละกัน” ผมแกล้งทำหน้าเศร้าปนเซ็งใส่มัน
“แล้วตกลงเป็นอะไรกับมันล่ะ อย่าบอกนะว่ากิ๊ก” อ้าว.......มึงไม่ให้กูบอก งั้นกรูจะพูดความจริงได้ไงฟะ
“...............................”
“เลิกให้หมด ไม่งั้นเจอดีแน่พุ” เหอะ ขู่ได้ขู่ไป.... กรูไม่เลิกโว้ยยย
“ได้เวลาเรียนแล้ว... เราไปก่อนนะ” หาทางชิ่งคับ
“บอกมาก่อนว่าจะเลิกกับมัน.... พุอย่าทำนิสัยแบบนี้ดิ เราเจ็บรู้มั้ย ไหนสัญญาว่าจะทำตัวดีๆ ไง” น้ำเสียงกับสีหน้ามันเริ่มจะอ้อนวอนปนอ่อนใจกับผม...
แต่ผมอ่ะร้ายกับคนที่ร้ายกับผมนะครับ ความรักมันไม่ช่วยอะไร ถ้าหากคนนั้นเค้าไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าเค้ารักผมจริงๆ ที่จริงผมก็ไว้ใจเคนในระดับนึง... ยอมให้มันได้ในระดับนึง.... แต่ที่มันทำกับผมอ่ะ มันเกินลิมิตที่ผมตั้งไว้เยอะมาก..... ผมไม่คิดว่าตัวเองจะให้อภัยกับสิ่งที่เคนทำได้
เพราะฉะนั้น...... ทุกสิ่งทุกอย่างต่อไปนี้.... สำหรับเคน จะไม่ใช่ความจริงใจจากผมอีก
“ได้ เราจะทำตามที่เคนบอกทุกอย่าง”
/
ผมเดินเลี่ยงไม่ไปที่โต๊ะประจำ ก็ไปแล้วต้องเจอแอน แต้ว...ถามเรื่องเคนแน่ๆ ผมรู้ว่าพวกมันเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้นี้
ผมเดินไปที่ห้องสมุด เลือกมุมที่เงียบที่สุดแล้วนั่งจ๋องอยู่กับชั้นหนังสือแต่เพียงผู้เดียว
เหงาจัง..... อยากจะมีใครสักคน ที่มาช่วยโยนไอ้เคนออกไปไกลๆ จากชีวิตผม
เหมือนที่พี่บอลกับพี่ออตโต้ช่วยผมโยนไอ้คิวออกไป.....
คิว?..... ต้องเป็นมันแน่ๆ เลยที่บอกเคน
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาพี่บอล แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่มีประโยชน์
เรื่องมันผ่านมาแล้ว ผมต้องแก้ปัญหาเองบ้าง
แต่ผม.......ไม่รู้สิ มันรู้สึกเหงา และโดดเดี่ยว เหมือนกับไม่มีใครอยู่ข้างๆ ไม่มีใครช่วยผมได้
จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ยก็ไม่รู้ ไอ้เคนบ้าได้ขนาดนี้แล้วผมจะทำยังไง ถ้ามันไม่ไว้ใจผม..... แล้วมันจะปล่อยผมเหมือนที่ผ่านมาอีกรึเปล่าก็ไม่รู้
ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะคับ.........
“น้ำพุ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง..... อ่า ไอ้เต้...
“มานั่งทำไรคนเดียวตรงนี้? จะได้เวลาเรียนแล้ว”
“เอ่อ.....เดี๋ยวไป” ผมฝืนยิ้มให้มัน ไอ้เต้คิ้วขมวด
“เป็นไรป่าวอ่ะ ทำไมหน้าซีดๆ” มันนั่งลงหน้าผม แล้วเอามือจับหน้าผาก...
“อุ่นๆ นะ กินยากันไว้ก่อนมั้ย ชั้น xx มียาฟรี”
“ไม่เป็นไร เราไม่ได้เป็นไร....ฮึก” ผมยกมือปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น หง่ะ บ้าเอ๊ย จะมาร้องไห้อะไรเอาตอนนี้ ทำไมตอนอยู่คนเดียวไม่ร้อง
ผมรีบหันหน้าหนีไอ้เต้ พยายามกลืนน้ำตากลับไป แต่มันก็ดันไหลออกมาแบบหยุดไม่อยู่ซะงั้น.....
“เฮ้ย เป็นไรอ่ะ ร้องไห้ทำไม?” ไอ้เต้คลานมาดูหน้าผม แต่ผมก้มหลบ
“น้ำพุ ไปทำอะไรมา...ใครทำอะไร บอกเรา เดี๋ยวเราไปจัดการมันให้”
“ฮืออ” ผมก้มหน้าร้องไห้เบาๆ ไอ้เต้นิ่งไปสักพักมันก็เอื้อมมือมากอดหัวผมไปซบกับอก
“ไม่เอา อย่าร้องดิน้ำพุ....เราปลอบใครไม่เป็นนะ” ผมก็ไม่อยากร้องหรอก แต่มันเป็นความอัดอั้นในใจตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาสามวันนี้อ่ะ ห้ามไงก็ห้ามไม่ได้ เหมือนไอ้เต้มาสะกิดต่อมอ่อนแอผมเข้าพอดี ก็เลยเขื่อนแตกซะงั้นอ่ะคับผม
“เหี้ยเอ๊ย ใครมันกล้าทำเพื่อนกูร้องไห้วะ” ไอ้เต้ลูบหัวลูบหลังผมไป ก็ก่นด่าไปด้วย
ผมร้องไห้อยู่นาน จนเสื้อไอ้เต้เปียกน้ำตาผมเป็นดวง...... อ่า ลืมไปเลยว่ามันไม่ชอบให้เสื้อผ้ามีตำหนิ ผมจะดันหัวตัวเองออกมา แต่ไอ้เต้กอดไว้อยู่
“ใครทำอะไร บอกเราได้มั้ย?” มันจับผมเงยหน้าขึ้นแล้วถาม
“...........................” ผมมองตามัน รู้สึกอายที่ต้องมาร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นอ่ะ คือ........ ผมไม่อยากบอกใครหรอกเรื่องเคน มันอัปยศเกินทำใจง่ะ
“ไม่บอกก็ไม่เป็นไร... ดูดิ เดี๋ยวก็ตาบวมหรอก” มันเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาให้ผมสองข้าง
“มีไรก็บอกได้นะน้ำพุ ถึงอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มากก็เถอะ” เต้พูดสไตล์แข็งๆ แบบมัน
“...ขอบใจนะ” ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้ แต่ก็ซึ้งใจเต้ง่ะ
“แล้วจะไปเรียนมั้ย?” เต้ถาม
“ไป....”
ผมแวะเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าก่อน ส่องกระจกและสภาพดูไม่ได้เลยกรู
/
พอเดินเข้าห้องเรียน ก็เจอสายตาคนเกือบทั้งห้องมองอย่างสงสัย... หง่ะ ก็พอรู้แหล่ะ ว่าสงสัยอะไรกัน
ถ้าแต้วกับแอนรู้ เพื่อนทั้งห้องก็รู้...... เฮ้อ
ผมแยกกับไอ้เต้ไปนั่งที่ตัวเอง
“ไปไหนกันมาจ๊ะ เลทไปครึ่งชั่วโมงแล้ว” อาจารย์ดุคับ
“.......................” ไม่มีใครตอบ เหอๆ เนียนตั้งใจเรียนต่อไป
ผมเหล่มองไอ้โม มันเงียบครับ ไม่ถามอะไรเลย
ก็ดีเหมือนกัน แต่ผมว่ามันต้องเคืองอะไรผมสักอย่างอ่ะ ไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร มันรู้สึกได้เองอ่ะคับ....
เฮ้อ....ปัญหาเยอะจริงๆ
ผมเลยคุยกับไอ้สตางค์แทน มันก็ถามผมไปเรื่อยเปื่อยแหล่ะว่าไปไหนมา ทำไมตาแดงๆ ผมก็ตอบไปแบบถนอมคำพูด
เลิกเรียน... ผมก็เก็บของ ไอ้โมมันแปลกๆ ง่ะ คุยแต่ไม่ค่อยสบตาผม เหมือนมันมีอะไรแต่ไม่บอก
“น้ำพุ หายไปไหนมาเหรอตั้งหลายวัน โทรไปก็ปิดเครื่อง” แอนเดินมาถามเป็นชุด
“อ่อ....ก็.......ไม่สบายนิดหน่อย” ผมเห็น sms เค้าอยู่ แต่ไม่ได้ตอบ
“ไม่สบายเป็นอะไรอ่ะ แล้วหายดีรึยัง?”
“อืม ก็โอเคแล้ว”
“อืมๆ นี่เราซีร็อกซ์ชีทไว้ให้” แอนยื่นชีทปึกใหญ่มาให้ผม ผมรับมาดูด้วยความช้อค.... ไม่มาเรียนแป้บเดียว ชีทเยอะขนาดนี้เลยเหรอฟระ
“เออแล้วก็เมื่อวันก่อน วิชา xxx เค้าให้ทำ xxx ส่ง” ชริปหาย...
“แต่เราทำแทนให้แล้ว” ผมมองแอนด้วยความซึ้ง
“อ่า...ขอบใจนะ”
เกิดอะไรขึ้นหว่า..... ที่จริง หน้าที่นี้มันน่าจะเป็นของเพื่อนสนิทผม คือ....ไอ้โมไม่ใช่เหรอ?
แต่แอนผมก็สนิทด้วยในระดับนึง... ก็คง..... เหอๆๆ อย่าบอกนะ ว่างานเข้าอีกแล้ว...
“น้ำพุ..........” แต้วเดินมาสมทบอีกคน แต่ไอ้โม เดินออกไปแล้ว.... อ้าวเห้ย ไม่รอกันเลย
“เมื่อเช้าแฟนมาส่งเหรอ?” กำ
“เห็นน้ะ.... มีจับมงจับมือกันด้วย..... สวีทเชียววว”
“..............................” ผมถอนหายใจอย่างสุดเซ็ง ตอนพวกเอ็งแอบดูกัน ไม่ได้มองเหรอว่าหน้าผมกับเคนเป็นไง แทบจะฆ่ากันตายอยู่แล้ว
“ที่หายหน้าไปหลายวันเนี่ยยย แอบไปกุ๊กกิ๊กๆ อะไรกับแฟนรึเปล่า.....??? อิอิ” ไอ้แต้วส่องอีกและ.... แต่คราวนี้ส่องไงก็เห็นแหล่ะ เพราะมีรอยจริงๆ ง่ะ ไม่รู้จะปิดยังไงด้วย มันอยู่ต่ำกว่าคางนิดเดียว
“โห....แรงงง คราวนี้มีจริงด้วยเว้ยเฮ้ย....อุ้ย ตื่นเต้น อย่าให้พี่นัทเห็นเชียวนะ เดี๋ยวพี่นัทหึง” เหอะ บ้าชะมัด... อย่างพี่นัทไม่หึงผมหรอก ผมรู้เค้ารู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ แล้วก็แสดงออกเท่าที่ทำได้....พี่นัทเค้าเป็นแบบนี้อ่ะคับ แต่ไงๆ ผมก็ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมไปมีอะไรกับคนอื่นแล้ว ไม่อยากให้เค้าผิดหวังหง่ะ
“เอาพลาสเตอร์ปิดไว้ก่อนมั้ย เดี๋ยวกิ๊กรู้ เรตติ้งตกนะ” แต้วมันก็เล่นได้ตลอด...
“ช่างมันเหอะ ใครจะว่าไงก็ช่างแม่งแล้ว” ผมพาลครับ... โวยวาย หยิบกระเป๋าเดินออกนอกห้อง.... แต่ก็......แม่งเจอไอ้โก้อีก... เวรกรรมจริงๆ
“ไปกินข้าวที่ xxx กันป่ะ ไปรถไอ้รัช” ไอ้โก้ชวน
“ไม่อ่ะ”
“กินเสร็จว่าจะไปซ้อมดนตรีเล่นที่ทริปด้วย ไปดูป่ะ?..... ไอ้เต้ก็ไป” แน่ดิ มันร้องนำ...
“......................” หง่ะ แอบน่าสนใจนิดนึง คือผมชอบฟังชอบดูอะไรแบบนี้อยู่แล้วอ่ะคับ มันผ่อนคลายดี
“ไปดิๆๆๆ ไปเหอะ” ไอ้โก้รบเร้า หน้าเกร็งนิดๆ
“ไปก็ได้” (แก้เซ็ง)..... ทีนี้มันยิ้มหน้าบาน เดินนำไปกดลิฟท์เลยครับ
เหอะ อย่างน้อยเพื่อนผมก็ดีกว่าเคนล่ะวะ
/
ไอ้โก้พาเดินไปหาเพื่อนๆ วงมัน... ก็มีกันอยู่สี่คนคับ มีกีต้าร์สอง เบสหนึ่ง ร้องนำหนึ่ง ไม่มีมือกลอง... เวลาออกงานก็จะยืมตัวรุ่นพี่ รุ่นน้องหรือเพื่อนจากวงขี้ยามาตีให้
“อ้าว... น้ำพุก็ไปเหรอ?” เต้ถามแบบแปลกใจ เพราะผมมันคนนอกอ่ะนะ ไม่เกี่ยว
“อืม... ไปด้วยได้ป่ะ?” อยู่แบบนี้มันเบื่อนี่ ตอนบ่ายก็ไม่มีเรียนแล้วด้วย
“ไปได้ดิ จะได้ไปช่วยฟัง” เต้ยิ้มนิดๆ แต่ว่า.....ผมน่าจะไปบอกไอ้โมก่อน เพราะปกติกลับบ้านด้วยกันอ่ะคับ หอไปทางเดียวกัน เดี๋ยวมันจะรอ
ก็เลยขอวิ่งไปโรงอาหารแป้บนึง... ไอ้โมนั่งกินข้าวอยู่กับแอน แต้ว สตางค์.... หง่ะ มีพี่นัทกับเพื่อนๆ พี่เค้า นั่งอยู่แถวนั้นด้วย
“พี่ไมค์หวัดดี” พี่รหัสผมคับ....ปีสอง เห็นผมเดินมาจะไม่ทักก็ยังไงอยู่
“เฮ้ย ว่าไง กินข้าวยัง?”
“ยังครับ” พี่ไมค์ทำท่าจะชวนคุย แต่ผม...รีบบบ
“ไว้คุยกันนะพี่”
“รีบไปไหนว้า... เฮ้ย ไปทริปป่ะเนี่ย?” แหะๆ ปีที่แล้วผมไม่ได้ไปไง
“ไปครับ เดี๋ยวผมไปหาเพื่อนก่อนนะ”
“อืมๆ” ผมไหว้กราดดด รวมพี่นัทไปด้วย พี่เค้าก็มองๆๆ เหมือนอยากจะคุย แหะๆๆ ติดไว้ก่อนแล้วกัน เพื่อนรออยู่
“โม เดี๋ยวเราไปดูวงไอ้เต้ซ้อมนะ” เดินไปถึงจนได้...
“เหรอ...อืม” มันตอบแบบหน้าตายมากก เสร็จแล้วก็กินข้าวต่อ เมิน ไม่สนใจ....... เง้ออออ งงเด่ะครับ เกาหัวเลย เป็นไรของมันเป่านี่
ผมเดินจากโต๊ะนั้นมาแบบมึนๆ เจอพี่นัทซื้อน้ำอยู่ทางที่ผมจะผ่านพอดีอีก...... เฮ้อ สงสัยไม่ใช่ความพอดีหรอกคับจังหวะนี้อ่ะ
“ไปไหนเหรอ?” พี่นัทถาม ผมดูออกนะว่าใครคิดไง ก็สังเกตจากแววตาเอา.... ประมาณว่าจะมองแบบตาเยิ้มๆ หน่อย มองแบบตาไม่กระพริบ อะไรทำนองนั้นอ่ะ
ตอนนี้ผมเห็นในตาพี่นัท เคน ไอ้โก้ แล้วก็.....แอนด้วย
(ไอ้เต้ไม่ใช่อาการแบบนี้อ่ะ....เลยไม่รู้ ตามันจะแข็งๆ ตลอด)
คือ....ผมไม่รู้นะว่าแอนกระโดดเข้ามาร่วมวงได้ยังไง ทั้งๆ ที่เค้าก็รู้อ่ะ ว่าผมเป็นยังไง ว่าผมนิสัยแบบไหน.....(ในระดับนึง)
แอนชอบไอ้โม.... แต่ไอ้โมไม่เล่นด้วย เลยเบนเข็มมาชอบผม??.....
รึเปล่า? ไม่แน่ใจ ณ ตอนนั้น... แต่ถ้าผมดูไม่ผิด ก็ใช่นั่นแหล่ะ
ไม่งั้นจะคอยเก็บงาน ทำงานให้ผมทำไม
เหอๆๆ โปรดอย่าถามเลยว่าผมอยู่ได้ไง... ผมก็อยู่ในแบบของผมแหล่ะ จริงๆ มันก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรมากหรอก ถ้าไม่มีเคนอ่ะนะ
H
เหอๆ เวลาเดินๆ อยู่น้ำพุมันจะชอบ มีคนมาดักคุยด้วยแบบนี้แหล่ะคับ เจอใครมันคุยหมด พี่คนนั้น น้องคนนี้ ไหนจะเพื่อนอีก....
อาจจะเพราะอัธยาศัยดีด้วยมั้ง คนเลยชอบเยอะ แต่มันต้องอยากคุยด้วยนะ ถ้าไม่อยากแล้วเจอใครที่คิดว่าจะชวนคุย มันก็จะหาทางหนี ฮ่าๆๆ
แต่ที่เห็นก็หนีเป็นส่วนใหญ่ เพราะมันขี้เกียจ... สรุป งั้นจะเรียกอัธศัยดีก็ไม่ได้แล้วสิ หุหุ o18
-
อะโห คิดว่าเคนจะหลุดจริงๆเหรอ ไม่เชื่อ :laugh:
โมเป็นไรอะ หึงแอนรึเปล่าน๊า
-
เหนื่อยใจแทนน้ำพุ โมเป็นไรอีกอ่ะ
-
พุกลับห้องไปเจอเคนยืนรออยู่ชัวร์
คอยแก้ตัวดีๆ ล่ะ
หึ หึ o18
-
เกิดเป็นน้ำพุนี่ก็ลำบากจริงๆ แต่จะหนีเคนพ้นแน่เหรอ :z1:
งงกับแอนนะนี่ ตอนไหน อะไร ยังไง แล้วไหนจะโมที่แปลกๆอีก :z3:
เห้นมั้ยบอกแล้วว่าเป็นน้ำพุนี่ลำบาก :laugh:
-
เรื่องโมไว้ก่อน หาทางสลัดไอ้เคนให้เร็วที่สุดดีกว่า
-
:L1:
-
พี่นัทก็น่าสงสารนะ เป็นคนดีจริงๆเลย
เคนก็น่าสงสาร โอ๊ย.. เรื่องนี้มีแต่คนน่าสงสาร
-
พุต้องน่ารักมากแน่ๆไม่งั้นคนไม่รักไม่หลงเยอะขนาดนี้ อิอิ
-
พุว่าเคนต่อหน้าไม่ได้ แต่ในใจเถียงเคนกลับทุ๊กกก ประโยคเลย :m26:
เรื่องโมคงไม่ใช่แบบว่า แอบชอบน้ำพุอีกคนนะ :a5:
เดาว่างานนี้เคนตามแน่เลย ท่าทางช่วงนี้พุอาจโดนคุมประพฤติ
คนอัธยาศัยดีก็งี้อ่ะนะ ใครๆก็อยากคุย อยากเข้าหา ฮอตจริงอะไรจริงน้ำพุ
-
ตกลงโมเป็นไรอ่ะ ไม่เข้าใจ
ส่วนน้ำพุ ทำใจเถอะลูก เคนอ่ะ หนีไม่พ้นหรอก
-
รึโมจะชอบเต้ เอ๊ะ ยังไง
-
เอ๊ะ โมเคืองไรพุอ่ะ
-
/
ผมนั่งกินข้าวกับพวกไอ้โก้ มันก็คุยๆ เรื่องเพลงที่จะเล่นกันอ่ะตอนแรก ไปๆ มาๆ ไอ้รัชถามผม
“เฮ้ย น้ำพุ มึงไปโดนใครดูดคอมาวะ?”
หง่ะ.....เปลี่ยนเรื่องกระทันหันผมก็อึ้งเด่ะคับ
“เอออ สาวที่ไหนทำเหรอ เห็นนิ่งๆ ซุ่มนะมึง” มือกีต้าร์อีกคนถาม (ไม่รู้จะให้มันชื่อไร)
“........................” ผม ไอ้โก้ ไอ้เต้ นั่งเงียบ
คือว่านะ... บางคนที่ไม่สนใจจริงๆ ก็จะไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์อ่ะนะ
“ไอ้..ควายยย.....” ไอ้รัชตบหัวมือกีต้าร์ที่ถามผมไปที “สาวบ้าอะไรล่ะ น้ำพุมันชอบหนุ่มเว้ยย มึงเนี่ย ไม่รู้เหี้ยอะไรกับเค้าเล๊ยย ตกข่าวว่ะ ไปอยู่ดอยไหนมา!!”
“เฮ่ย!!!” มันสะดุ้ง หน้าเหวอเลยคับ :o
“เฮ้ย จริงเด่ะ จริงเด่ะน้ำพุ? มึงชอบผู้ชายเหรอวะ?” มันหันมาถามผม
หง่ะ และกรูจะตอบว่าไงดี?
“น้ำพุมันเป็นเกย์.. มึงไม่เห็นรึไงพี่นัทจีบมันอยู่ วู้...ไม่ได้เรื่องเลยมึง” อ่ะนะ ดูท่าว่าเพื่อนวงไอ้โก้ยังไม่รู้ว่ามันก็ชอบผมแฮะ
“หา.... พี่นัทเนี่ยนะ? ทำไมดูไม่เห็นเหมือนเกย์เลยวะ” ไอ้มือกีต้าร์หัวเราะแหะๆ
“กูไม่รู้ มึงถามน้ำพุดิ”
ทุกคนหันมามองที่ผมเป็นตาเดียว.... เงอะ คือว่า... ถึงผมจะเป็น... แต่ผมก็ไม่ชอบที่จะเอาไปบอกใครนะ มันไม่เหมือนตอนได้ท้อปวิชาเลขนะครับ ที่ภูมิใจอยากนำเสนอคนอื่นเค้าไปทั่วอ่ะ
RRRRR
มือถือดังขึ้นพอดี..... ชิ เคนโทรมา
ผมมองหน้าเพื่อนร่วมโต๊ะนิดนึง
“เดี๋ยวมานะ” เสร็จแล้วก็ลุกไปโทรนอกโรงอาหาร...
เฮ้อ..... ถึงจะไม่อยากคุย แต่ก็ต้องดูท่าทีไปก่อน ต้องทำให้มันไว้ใจก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวมันจะตามรังควาญไม่เลิก เคนรู้ว่าผมเรียนที่ไหน รู้ว่าหอผมอยู่ไหน
ยากครับ ที่จะสลัดมันให้หลุดภายในวันเดียว
“ฮัลโหล” ผมรับสาย
“ทำอะไรอยู่?” เคนถามเสียงนิ่ง
“กินข้าว”
“กับใคร?”
“เพื่อน”
“ไม่ใช่กับไอ้รุ่นพี่นั่นนะ” ไอ้.... เฮ้อออ
“ไม่ใช่”
“เลิกกับมันแล้วใช่ไหม?” ไม่ได้เป็นไรกัน จะเลิกได้ไง
“อืม... เลิกแล้ว” มันไม่เชื่อผม ก็ตัดปัญหาไปแบบนี้แหล่ะ
“แน่นะ?”
“แน่!”
“มันว่าไงบ้าง?”
“ก็ไม่ว่าไง”
“ไม่พูดอะไรเลยเหรอ?” ปั้นเรื่องไปละกันจะได้จบๆ
“ก็พูดนิดหน่อย ถามว่า 'ทำไม?'”
“แล้วตอบไปว่าไง”
“ก็บอกว่ามีผัวแล้ว” พอใจไหมไอ้สาส
“ก็ดี....วันนี้เลิกเรียนแล้วใช่ป่ะ?”
“อืม”
“ไปไหนต่อ?”
“.......................” ถามไรนักหนาวะเนี่ยยย รำคาญนะเว้ย
“พุ” มันเรียกซ้ำ
“ก็เดี๋ยวกลับหอและ”
“อืม... เราเรียนเลิกสี่โมง เดี๋ยวตอนเย็นไปหาที่หอนะ”
เฮ้ยยย ไอ้เชี้ย จะมาทำไม ใครเชิญ
“เดี๋ยวไปทำกับข้าวให้กิน เราเห็นในห้องมีเวฟ กับกระทะเล็กๆ อยู่ ใช้ได้ใช่ป่ะ?” เง้ออ มันเอาของกินมาล่อครับ ตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยกินอาหารฝีมือมันเลยนะเนี่ย เคนมันทำกับข้าวเป็นง่ะ แต่ผมทำรายไม่เป็นเลยย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวหาซื้อเอาก็ได้” ไม่ได้เกรงใจมันนะ แต่เผื่อไปกินกับคนอื่นต่างหาก
“อยากทำให้กินอ่ะ เราทำอร่อยนะ” ไอ้บ้า ชมตัวเองก็เป็น
“ไม่เป็นไรจริงๆ เคน ไว้วันหลังเหอะ”
“ทำไมล่ะ?” น้ำเสียงเริ่มจับผิด
“ก็......เกรงใจ” ตอแหลครับ สัญญงสัญญา กับมันถือว่าไม่มีความหมาย ผมไม่จำเป็นต้องทำดีกับคนที่ทำร้ายผมนี่
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เราเต็มใจทำให้ พุทำกับข้าวกินเองไม่เป็นไม่ใช่เหรอ เอางี้ อยากกินไร เดี๋ยวเราซื้อของไปทำ” เอาใจกรูสุดๆ เลยยย แต่ขอโทษ ไม่มีประโยชน์ว่ะ
“อยากกินลาซานย่า มีทกราแตง สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า อืม....เท่านี้ก่อนละกัน” มีปัญญาทำก็มา ไม่มีกลับบ้านไป
“โห.... ทำไม่เป็น เอาง่ายๆ ที่เราพอทำได้หน่อยดิ” ไร้ความสามารถ
“ก็อยากกินอ่ะ”
“อยากกินเหรอ เดี๋ยวพาไปกินที่ร้านเอาป่ะ?”
“ไม่เอาอ่ะ ถ้าเคนไม่ทำให้ ก็ไม่อยากกิน”
“เราทำไม่เป็น... ทำได้แต่อาหารไทย เดี๋ยววันนี้เอาง่ายๆ ก่อนนะ ไอ้ที่อยากกินเดี๋ยวไปหัดทำก่อน”
“งั้นเคนไปหัดมาก่อน แล้ววันหลังค่อยมา”
“ถ้าวันหลังพุไม่อยากกินไอ้พวกนี้แล้วเราจะทำไงล่ะ”
“ก็เก็บไว้ก่อนไง ....วันนี้เราอยากพักอ่ะ ไว้วันหลังค่อยมานะ”
“แต่เราอยากเจอพุ...” พูดยังกับไม่เคยเจอกัน... กรูเบื่อหน้ามึง ไม่อยากเจอเว้ย
“วันนี้ก็เจอกันแล้ว.... เห็นบ่อยๆ เดี๋ยวก็เบื่อ”
“ไม่เบื่อหรอก มีแต่พุอ่ะ จะเบื่อเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้” มันพูดแบบน้อยใจ.... เหอะ ช่างมึงดิ อยากบอกมันจริงๆ ว่าผมเบื่อมันมานานแล้ว
“แค่นี้ก่อนนะเคน เพื่อนจะไปและ ไว้คุยกันวันหลังนะ” เนียนตัดบทคับ
“เดี๋ยวดิ... ตกลงไม่ให้ไปจริงอ่ะ”
“ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเคนหัดทำได้เมื่อไหร่ค่อยโทรมาบอกเรา”
“โห... งี้ชาติไหนจะได้ไปเนี่ย...”
“เคนทำได้อยู่แล้ว” โคตรสะตอเลยผม
“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวตอนเย็นเราโทรหาอีกที”
“อืม”
“รักนะ”
“อืม”
“รักเรามั้ย?”
“.......................” ผมเงยหน้ามองฟ้า
....มึงบังคับกูเองนะ
“รัก”
/
ผมกลับมาที่โต๊ะด้วยความเซ็ง... พอก้นแตะเก้าอี้ปุ๊บ ไอ้โก้ก็ถาม
“ใครโทรมาวะ?”
“.......พ่อกู” จบมั้ย
บรรยากาศในโต๊ะเปลี่ยนไปเล็กน้อยครับ... ดูพวกมันเงียบๆ กัน แต่ช่างเหอะ... เงียบก็ดี
จนกระทั่งไปถึงห้องซ้อม มีน้องปีหนึ่งคนนึงมารออยู่ก่อนแล้ว น้องเค้ามาช่วยตีกลองให้อ่ะ
ก็โอเคยกโขยงกันเข้าไปในห้องแคบๆ ห้องนึง แค่วางเครื่องดนตรีก็แน่นละคับ แต่เช่าถูกอ่ะ เด็กม.ผมก็มาเล่นที่นี่กันเยอะ
ผมหาทำเลนั่งหย่อนก้นดูพวกมัน... ก็หนุกดี ผมชอบดูง่ะ เสียงไอ้เต้ดีมากๆ เลยให้มันถือ mp3 ผมร้องไปด้วย แหะๆ จะอัดเก็บไว้เป็นที่ระลึก
พอพวกมันเหนื่อยซ้อมพักกัน ผมเห็นเค้าเล่นกีต้าร์กันเท่ดีอ่ะ อยากเล่นเป็นบ้าง เลยให้ไอ้รัชช่วยสอนให้ เพราะมันกีต้าร์เทพ มีใบรับประกันความเทพด้วย ที่เค้าต้องไปสอบที่ศูนย์ยามาฮ่ากันอ่ะ ถ้าผ่านก็ได้ใบประกาศ แล้วก็สามารถเป็นอาจารย์สอนดนตรีได้ด้วย
“ให้กูสอนอ่ะ เก็บตังค์นะเว้ย” ไอ้รัชบอก
“โห ไอ้งก กับเพื่อนยังจะเอา” ผมว่า
“ก็อาชีพกู กูสอนกีต้าร์ด้วย มึงจะมาเรียนป่าวล่ะ เนี่ยไอ้โก้ก็เรียนกะกูอยู่ กับเพื่อนกูคิดไม่แพงหรอกก ลดให้เกือบครึ่งอ่ะ” ผมหันมองหน้าไอ้โก้... มึงเล่นเป็นแล้วจะไปเรียนทำซากอะไรวะ งง
“กูไม่เก่งโน้ต เลยให้ไอ้รัชช่วยสอนโน้ตให้” โก้อธิบาย พวกฝึกอ่านโน้ตอะไรพวกนี้อ่ะคับ
“ชิ เก็บตังค์ไม่เอาอ่ะ ให้ xxx (มือกีต้าร์อีกคน) สอนให้ก็ได้”
“ห๊ะ กูเนี่ยนะ” มันทำท่าไม่อยากสอนครับ ผมเซ็งเลย มันรังเกียจที่กรูเป็นเกย์ป่าววะ...? :o11:
“กูๆๆ กูสอนให้ ไม่คิดตังค์” ไอ้โก้เสนอตัว แต่ผมไม่อยากเรียนกับมันง่ะ
“ไม่เป็นไร ไม่อยากเล่นแล้ว”
ไอ้โก้รีบเดินมานั่งข้างผม
“ทำไมอ่ะ กูสอนให้ได้นะเว้ย บ้านกูมีกีต้าร์อยู่”
“อืม ขอบใจ”
“จะเรียนเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” หน้ามันเซ็งไปนิดนึง
“อืม”
“ตอนเย็นไปกินข้าวกันป่ะ?”
“ที่?”
“xxx พวกไอ้รัชก็ไป” รีบอ้างเพื่อนเชียวนะเมิง
“อืม”
“อืม นี่คือไป-ไม่ไปวะ?”
“ไป” ไอ้โก้ยิ้มออกนิดนึง... ถ้าไม่ใช่ไปกับมึงสองคน กูไปหมดแหล่ะ (ผมระวังตัวอ่ะ)
/
ซ้อมเสร็จไอ้เต้ต้องรอแม่มารับเหมือนเดิม ผมเลยไปรอเป็นเพื่อนมันก่อน
คนอื่นก็ไปเดินเตร่ ดูดบุหรี่กัน
“จริงๆ ไม่ต้องรอเป็นเพื่อนก็ได้ หึหึ เราอยู่คนเดียวได้” ไอ้เต้ขำนิดๆ
“ทีเต้ยังอยู่เป็นเพื่อนเราได้เลย” ผมหมายถึงตอนที่ผมร้องไห้แล้วมันก็ปลอบผมอ่ะ
“อันนั้นมันเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว ตกลงจะไม่บอกจริงอ่ะ ว่าร้องไห้ทำไม?” หง่ะ..
“ขอไม่บอกละกัน”
“เรื่องไอ้เคนใช่ป่ะ?”
ฉึก!
“ได้ยินไอ้แต้วมันเม้าท์อยู่ เลยรู้ว่าเมื่อเช้ามันมาส่งน้ำพุ”
“คนเห็นเยอะป่ะ”
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้สนใจ” ไอ้เต้แบะปาก
“ตกลงทะเลาะอะไรกัน มันทำอะไรพุป่ะ?” หน้าไอ้เต้เริ่มจะซีเรียสขึ้นมา
“รู้สึกไปกับมันทีไร มีรอยดูดกลับมาทุกที ตกลงน้ำพุกับมันเป็นอะไรกันแน่ เพื่อน? แฟนเก่า? หรือแฟนใหม่?”
แฟนใหม่อะไรของมันวะเนี่ย.....
“ที่ถามไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวอะไรหรอก แต่เป็นห่วง เห็นร้องไห้นี่” ไม่รู้จะบอกยังไงจริงๆ ครับ คงเพราะนิสัยผมที่ไม่ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังด้วยมั้ง
จังหวะน้ัั้นมือถือไอ้เต้สั่นพอดี
“แม่เราโทรมาแล้ว” ไอ้เต้บอกก่อนรับสาย มันคุยกับแม่มันแป้บนึงก็วาง
“แม่มาแล้วว่ะ ถ้าไงมีไรก็โทรมาละกัน ถ้าโทรมือถือไม่ติด เบอร์บ้านก็ได้” ไอ้เต้ลุกขึ้นยืน คือมันเป็นคนไม่ค่อยรับมือถือเหมือนผมอ่ะคับ เห็นบางคนบ่นเหมือนกันว่าต้องเมล์ไปหามันถึงจะตอบ
“ไปนะ” เต้โบกมือนิดๆ
“อืม บาย”
H
อย่าเพิ่งปักใจเชียร์ใครคนใดคนนึงกันจริงจังนะ เดี๋ยวจาผิดหวัง :impress2:
ที่จริงน้ำพุก็หน้าตางั้นๆ :laugh: แต่ก็มีคนชมมันเยอะเหมือนกัน (น่ารักตรงไหน o12)
ใครชมมัน มันไม่รู้สึกไรแล้ว ตายด้าน :z6:
-
แอบจิ้ม :z13:
เริ่มสับสนจะเชียร์ใครดีขอรับ
เพราะงงกับนิสัยน้ำพุ เอาแน่เอานอนไม่ได้
รอตอนต่อไปโลดดีกว่าขอรับ :a9:
-
^
^^
จิ้มๆ
พุเสน่ห์แรงเอิกๆ
ตอนนีมิได้เชียร์ใครเชียร์พุอย่างเดียว
-
ณ จุดนี้ แอบสงสารน้ำพุ เบาเบา
เคนโหดร้ายเกินไป
แต่พุก็มีเพื่อนที่ดีเยอะนะ
แต่ไม่รู้มีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงอ่ะป่าว
-
ชีวิตพุเมื่อจะเจอคนที่หยุดพุได้ซักทีนะ
รอ...ต่อไป
:a11:
-
เชียร์เต้ เต้ เต้น่ารักจัง o13
อยากรู้ตัวจริงของพุเว้ยยยย
-
ไม่เชียร์ใครซักคนละ เชียร์ให้หลุดพ้นจากไอ้เคนอย่างเดียว มันจะฆ่าพุมั้ยนั่น น่ากลัวว่ะ o21
-
อะนะ ก็รอดูกันต่อไป แต่ช่วงนี้สงสารเคนอีกแล้ว :เฮ้อ:
ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกสงสาร เหมือนจะโดนน้ำพุเขี่ยทิ้งอีกรอบเร็วๆนี้มั้งก็เลยสงสาร :jul3:
-
The show must go on!!!!
-
เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย ไม่รู้จะเชียร์ใครดี เริ่มสับสน ฮ่าๆ
งั้นเชียร์น้ำพุละกัน :laugh:
-
ตอนนี้เต้แลดูนิสัยดี อบอุ่นมากมาย
แต่เค้ายังแอบคาใจเรื่องโมอ่ะ
เดี๋ยวจะเฉลยใช่มั้ย...
o18
-
ไม่เชียร์ใครล่ะ รอดูไปเรื่อยๆ
-
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกกกก o13
อ่านแล้วลุ้นโค่ดๆอ่านแบบหยุดไม่ได้เลย
เฮ้อสงสารพุสงสารเคนเหมือนดันทุรังคบก็พอจะเข้าใจพุนะว่าเป็นคนขี้เบื่อ
แล้วก็มีอาการคล้ายๆกันบ้างแต่ถ้าเรารักเข้าแล้วอ่ะเรื่องไรที่เราไม่ชอบบางที่ก็ต้องเป็นเราเองที่ต้องปรับแบบมองข้ามนิสัยนี้ไปเพราะนิสัยเราบางอย่างเค้าก็คงไม่ชอบเหมือนเราเฮ้อพูดยากความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนอิอิพล่ามยาวได้อีกขออภัยเด้อมันอินอ่ะ :o8:
ก็ขอให้พุเจอคนที่หยุดพุได้ไวๆเพราะถ้าเราหาไปมากๆมันอาจจะเลยไปแล้วก็ได้เน้อ :กอด1:
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยมาต่ออีกไวๆนะค่าไรท์เตอร์
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า
-
พุ อย่าร้ายเลยนะ เคนมันก็เป็นคนดี (ระดับดับหนึ่ง) ถ้าปล่อยไว้นานมันจะทิ่มแทงใจ เจ็บไปอย่างนี้ตลอด ยังไงก็เป็นของกันและกันแล้ว ก็ดีกันนะ คริคริ
-
อ่านเฉยๆเริ่มไม่อยากเดาแล้ว
นิสัยน้ำพุช่างเอาแน่นอนไม่ได้
ขนาดเคนได้ไปแล้ว ยังไม่ชัวร์เลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
เดาพระเอกไม่ถูกเลย - -
-
/
พอไอ้เต้กลับ ผมก็เดินไปหาพวกไอ้โก้ และก็ไปหาไรกินกัน
ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยพูดอ่ะคับ จะฟังอย่างเดียว ก็เลยเบื่อๆ เพราะพวกมันก็คุยกันในเรื่องที่ผมไม่ค่อยรู้ไม่ค่อยสนใจ
จนกระทั่งได้เวลากลับ ก็แยกย้ายกัน
หอผมกับบ้านไอ้มือกีต้าร์ไปทางเดียวกัน เลยไปรอรถเมล์ด้วยกัน ส่วนไอ้โก้ ต้องนั่งฝั่งตรงข้าม
แต่ประเด็นคือ มันจะมายืนรอส่งผม -*- ....เพื่ออะไรฟะ ไม่ใช่สาวน้อยสักหน่อย แถมมีเพื่อนกลับอีก... เฮ้อ ไม่ไหวจะเคลียร์ :เฮ้อ:
ไอ้มือกีต้าร์มันออกแนวอินดี้ ไม่ค่อยสนใจใคร อ่อนโลกหน่อยๆ เลยไม่รู้ว่าไอ้โก้มันมายืนทำอะไรตรงนี้
“ตกลงเรื่องกีต้าร์เอาไง?” ไอ้โก้ถามผม...
“เอาไงอะไร?” งง
“เอ๊า... ก็เรียนป่าว สอนให้ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอากีต้าร์มา” ยังไม่จบ เอามาก็เอามาสิ แต่กรูไม่เรียน
“ไม่เป็นไรอ่ะ”
“ง่ายๆ ไม่ยากหรอก”
“เออ รู้”
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปกัน” ไอ้โก้พยักหน้าลุ้นให้ผมไปกับมัน
“ดูก่อนนะ” ตอบกลางๆ ไว้ก่อนเป็นดีคับ
รอสักพักรถเมล์ก็มา ผมกับไอ้มือกีต้าร์เลยขึ้นไปนั่ง
นั่งไปสักพักมือถือสั่น...
หยิบมาดู หง่ะ ไอ้เคน
..........ชิ รำคาญเว้ย แต่ก็ต้องรับ
“ฮัลโหล”
“ทำไรอยู่ กินข้าวยัง?”
“กินแล้ว”
“ทำไมเสียงดังๆ อยู่ไหนเนี่ย?” กำ...ผมบอกมันว่าจะกลับหอตั้งแต่บ่าย งั้นก็ต้องหาข้อแก้ตัวแบบด่วนๆ
“ก็ออกมาหาอะไรกิน ตอนนี้อยู่บนรถเมล์อ่ะกำลังกลับ”
“ไหนบอกอยากพัก? ...ให้เราไปหาซะก็สิ้นเรื่อง จะได้ไม่ต้องออกไปซื้อเอง”
“..........................” ผมแยกเขี้ยวใส่มือถือ
“แล้วออกไปกับใคร?” ผมหันมองหน้าคนข้างๆ
“คนเดียวดิ”
“กินไร อร่อยป่ะ?” ถามอะไรนักหนาวะ ขี้เกียจตอบ
“ก๋วยเตี๋ยว จะถึงป้ายแล้ว แค่นี้ก่อนนะเคน” ผมทำเสียงแบบรีบๆ แล้วกดวางสายทันที
ไอ้มือกีต้าร์เหล่ตามามองแบบสงสัยที่ผมโกหก แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
วางสายไม่ถึงห้าวิ มือถือสั่นอีก... คราวนี้ไอ้โก้โทรมา
เหอะ ไม่รับเว้ย ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงปล่อยให้สั่นอยู่แบบนั้นจนดับไป
เฮ้อ.... ไม่ชอบเปิดมือถือเพราะแบบนี้แหล่ะคับ
แต่บางทีผมอยากรอโทรศัพท์จากที่บ้าน จากพี่ๆ ผม หรือจากเพื่อนเก่าที่อยากคุยด้วย ก็จะเปิดรอสายบ้างง่ะ แต่ก็ไม่นาน เพราะผมไม่ชอบคุยโทรศัพท์ วันหนึ่งขอไม่เกินสามสาย เพราะถ้ามากกว่านี้ผมจะเริ่มหงุดหงิดอ่ะคับ
/
ผมกลับมาถึงหอ...ดึกๆ หน่อยพี่บอลโทรมา เจอเทศน์ชุดใหญ่เลยครับ เรื่องที่ติดต่อไม่ได้ แหะๆๆ
“พี่บอลมีไรป่าวอ่ะ?”
“ไปเที่ยวกันป่ะ เบื่อๆ ว่ะ”
“ไปดิ ไปไหนอ่ะ” เที่ยวกับพี่ผมอ่ะ สบายครับ สบายใจด้วย
“แกอยากไปไหนล่ะ อย่าไกลมากแล้วกัน ไม่ค่อยมีตังค์” หง่ะ...คุยกันทีไรก็แกลบรับประทานตลอด บางทีพี่บอลไม่มีตังค์ก็มายืมผม แต่ก็คืนนะคับ (คืนช้าด้วย)
“ไปวัดกันมั้ย แถวท่าพระ มีบะหมี่ร้านนึงอร่อยมาก พุอยากกิน”
“บะหมี่อะไรวะ?”
“บะหมี่หมูแดงอร่อยมากๆๆ อร่อยโคตรๆ ไม่ต้องปรุงเลย” จริงนะคับ คิดแล้วน้ำลายยืด หิววว
“เออ ท่าจะอร่อยจริง ทำเสียงซะตื่นเต้นเลย”
“ตกลงเสาร์นี้ใช่ป่ะ? กี่โมงอ่ะ?” โปรดสังเกตความแตกต่างเวลาผมคุยกับพี่บอลกับตอนที่ผมคุยกับคนอื่น เหอๆๆ
“อืม แกจะตื่นกี่โมงวะ?” ทุกคนรู้หมดครับ ว่าผมขี้เซาแค่ไหน
“ก็... ตื่นสิบโมง งั้นเจอกันตอนบ่ายละกันเนอะ”
“อืมๆ”
“ใครไปมั่งอ่ะ พี่ออตโต้มาด้วยป่ะ” แอบอยากเจอ หุหุ
“ออตโต้ทำงาน ถามทำไม อยากเจอมันเหรอ?”
“อ่า...ก็นิดนึง”
“ไอ้ออตโต้น่ะเลิกคิดไปได้เลย ตอนนี้มันคบสาวแก่ที่ไหนอยู่ไม่รู้ ...รู้แต่ว่ามันหลอกแดรกเค้าอยู่ มันเหี้ยเห๊อะ อย่าไปเอาเลย”
“ไม่ได้จะเอาสักหน่อย แค่แอบปลื้มเฉยๆ” จริงๆ นะ ผมปลื้มมาตั้งแต่เห็นพี่เค้าครั้งแรกละ ตอนนั้นยัง ม.ปลาย วัยใสกันอยู่เลย
“ปลื้มมันตรงไหนวะ หน้าตาก็งั้นๆ แถมแต่งตัวซกมกอีก” ไม่นะ.. แต่งตัวแนวจะตาย หล่อด้วย
ขณะนั้น ผมก็ได้ยินเสียงติ๊ดๆ ดังอยู่ในโทรศัพท์
อ่า.....สายซ้อน แถมของไอ้เคนด้วย....
อ๊ากกก จะโทรมาทำไมนักหนาวะเนี่ย เพิ่งวางไปไม่กี่ชั่วโมงเอง
“พี่บอล สายซ้อน เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ”
“เออ เดี๋ยวใกล้ๆ วัน จะโทรไปอีกทีละกัน”
“ครับ”
ผมรับสายไอ้เคนต่อ
“ฮัลโหล”
“จะนอนรึยังพุ?”
“อืม ปิดไฟแล้วเนี่ย” ตอแหลจะได้รีบๆ วาง
“โห ทำไมวันนี้นอนเร็วจัง” เหอะๆ ตอนนั้นเพิ่งสี่ทุ่มครึ่งเองครับ ปกติผมนอนดึกอ่ะ เที่ยงคืน ตีหนึ่ง
“ก็ง่วงอ่ะ เหนื่อย” อันนี้เรื่องจริง
“อืม....งั้นนอนเถอะ ไม่กวนแล้ว ฝันดีคับ”
“เหมือนกัน บาย” ผมเงียบไปแป้บนึง ไอ้เคนไม่พูดอะไรต่อ ผมเลยตัดสาย
คือว่านะ.... ผมเคยบอกเคนว่าไม่ชอบให้ใครวางหูใส่ก่อน ก็นานมาแล้วแหล่ะ ตั้งแต่คบกันใหม่ๆ ตอนที่ผมอินเลิฟมันอยู่
ทีนี้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มันก็จะรอให้ผมวางสายก่อนทุกที บอกให้มันวางก่อน มันก็ไม่ยอม เหอะๆ แต่นี่มันแค่เรื่องเล็กน้อยอะคับ
จริงๆ แล้วเคนมันชอบต่อเวลาคุย (เมื่อกี้มันไม่พูดไรต่อเลยแปลกใจนิดหน่อย)
คือ.... มันเป็นคนชอบยื้ออ่ะคับ ยื้อแบบไม่รู้จะบรรยายยังไง (อัดอั้นโคตรๆ เลยนะเนี่ย)
คือมันจะชอบสรรหาเรื่องต่างๆ นานามาคุย ไม่มีอะไรจะคุยมันก็จะให้ถือสายไว้งั้นอ่ะ ไม่ให้วาง ตอนแรกก็ไม่เป็นไร หลังๆ มานี่ มึงจะอะไรนักหนา ไม่มีไรคุยก็วางเหอะ ทรมานอ่ะคับ... จะวางหูใส่ก็ไม่กล้า กลัวมันเคือง... ตอนหลังๆ บอกมันไป ดูเหมือนจะเข้าใจนะ แต่ก็ทำเหมือนเดิม
ผมไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องอ่ะคับ เลยเบื่อ รำคาญมันมากๆ
/
ทีนี้คณะผมมีไปทริปรับน้อง ตจว. ปีที่แล้วผมไม่ได้ไป ปีนี้เลยอยากไปมากๆ
หลังจากผมไปเที่ยวกับพี่บอล... พี่เค้าก็ถามเรื่องชีวิตประจำวัน เรื่องแฟน (อันนี้ถามตลอด) จริงๆ อยากบอกพี่บอลมากว่าผมถูกไอ้เคน...... (นั่นแหล่ะ)
อยากให้พี่บอลพาเพื่อนไปดักกระทืบมันสักสี่ห้าตรีน แต่คิดไปคิดมา ไม่บอกดีกว่า
เดี๋ยวพี่บอลทำจริง แหะๆ
เวลามันช่วยเยียวยาความแค้นได้จริงๆ นะครับ จากตอนแรกอยากฆ่าเคน อยากกระทืบเคน ไปๆ มาๆ ตอนนี้ขอแค่ไม่ต้องเจอหน้า ไม่ต้องคุยก็พอและ ขอให้มันไปให้พ้นๆ ผมก็พออ่ะ
ที่จริงผมยังทำใจไม่ค่อยได้หรอก ที่ต้องคุยกับมัน ที่ต้องเห็นหน้ามันอ่ะ ผมเป็นคนเกลียดแล้วเกลียดเลย ทำได้ดีที่สุดแค่ให้อภัย ซึ่งตอนนี้ผมยังไม่ให้อภัยมัน และผมยังแค้นอยู่ อยากจะทำให้มันเจ็บบ้าง... แต่ผมคิดไม่ออกหรอกว่าทำยังไง
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ หรือจะเอายังไงกับมัน เคนไม่ชอบอะไร ผมสัญญาอะไรไว้
ผมไม่ได้ทำตามสักอย่าง
ผมยังโกหก ยังหลอกมันอยู่แบบนี้ ถ้าวันไหนที่มันรู้ความจริง มันก็คงจะเจ็บมากแน่ๆ
ผมใจร้ายใช่ไหม?
.......ก็แค่คิดอ่ะคับ………..
/
“วันศุกร์นี้เราไปทริปต่างจังหวัดนะ” ผมบอกเคน... มันมาที่หออ่ะคับ มาทำกับข้าวให้กิน ช่วงนั้นผมเริ่มจะชินกับการปั้นหน้าและเสแสร้งกับมันได้ที่และ
ที่ผมบอกให้มันไปหัดทำอาหารอิตาเลี่ยนอ่ะ เคนมันแก้ตัวว่าที่ห้องผมไม่มีอุปกรณ์ ของไม่ครบ ทำไม่ได้ ถ้าอยากกินมันเลยจะพาไปที่ร้านแทน...
เหอะๆๆ ข้ออ้างชัดๆ มึงไม่ได้หัดก็บอกมาตรงๆ
“ที่ไหน ไปกี่วัน?” เคนถาม
“xxx สองวัน” ที่บอกมันก่อนเพราะไม่อยากมีปัญหาทีหลัง ไม่ใช่ไรหรอกนะ
“กลับกี่โมง?”
“ไม่รู้อ่ะ เย็นๆ มั้ง”
“ให้ไปรับป่ะ?”
“ไม่ต้องหรอก”
“แล้วจะกลับยังไง ของน่าจะเยอะ เดี๋ยวเราเอารถไปรับ” ห่ะ...รถไรวะ?
“มอไซต์อ่ะนะ?”
“ป่าว รถยนต์ เดี๋ยวยืมที่บ้านมา” เหอะ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับกับเพื่อน มีคนกลับทางเดียวกันเยอะอยู่”
“อืมมม...............ก็ได้ งั้นถึงห้องแล้ว โทรบอกเราด้วยนะ” โทรเพื่อ ไม่โทรเว้ย
“โทรทำไมอ่ะ?” อยากจะรู้เหตุผล
“ก็จะได้รู้ว่าถึงแล้วไง”
“ไม่รู้ไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้ ต้องรู้ดิ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” ขอแอบถอนหายใจแรงๆ ทีนึง ผมว่ามันไม่จำเป็นอ่ะ
“อืมๆ” อืม...... ไม่โทรหรอก เดี๋ยวค่อยแก้ตัวทีหลัง
จากนั้นก็นั่งเงียบกันสักพัก มีแค่เสียงทีวี
...แล้วอยู่ๆ เคนก็ขยับจากปลายเตียงมานั่งพิงหัวเตียงข้างผม... อะไรของมึง ผมมองมันอย่างระแวง ถ้ามึงทำอะไรกูอีกนะ จะถีบให้จริงๆ ด้วย
“เราทำอาหารอร่อยป่ะ?” มันหันมาถามผม
“ก็ดี” ที่จริงเฉยๆ ก็ทั่วไปอ่ะ ไม่ได้อร่อย แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดกระเดือกไม่ลง
“งั้นวันหลังมาทำให้กินอีกนะ อยากกินอะไรคิดเมนูมาเลย” มันยิ้มครับ
“ที่บอกไปคราวที่แล้วเคนยังไม่ทำให้กินเลย” มึงแมร่ง...ข้ออ้าง
“อุปกรณ์มันไม่ครบ...”
“ไม่ได้หัดก็บอกมาเหอะ”
“หัดแล้ว ไม่เชื่อไปดูที่ห้องเลย ซื้อหนังสือมาแล้วด้วย ถ้าอยากกินที่เราทำจริงๆ ไปคอนโดเราดิ” มันยักคิ้ว...เชรี้ยย ใครจะเข้าไปสถานที่อัปมงคลแบบนั้นอีกเป็นครั้งที่สอง ฝันไปเถอะ
“ไม่กินก็ได้” เรื่องไรกรูต้องไปห้องมึง
“ทำไมอ่ะ หัดแล้วจริงๆ แต่ไอ้...อะไรนะ มีทกราแตงนี่ ยังทำไม่ได้อ่ะ ลาซานญ่าก็ยังเละๆ ไม่อร่อยเท่าไหร่ สปาเกตตี้พอได้และ” ได้ยินแล้วเซ็ง อย่ามาทำดีกลบเกลื่อนความผิดหน่อยเลย มันไม่มิด
ฝังใจมากกอ่ะคับ ไม่เคยมีใครตบผมมาก่อน พ่อแม่ผมก็เลี้ยงแบบตามใจตลอด (ออกแนวตัดหางปล่อยวัดด้วย) นี่เคนมันทั้งขู่ทั้งบังคับผม ผมไม่ลืมง่ายๆ หรอก ไหนจะเรื่องนั้นอีก... T T
ผมรับไม่ได้จริงๆ อ่ะ ขอโทษด้วยที่เป็นแบบนี้
“คิดไรอยู่? นั่งนิ่งเลย” เคนมันอ้อมมือมากอดไหล่ผมดึงไปชิดกับอก ส่วนหน้ามันก็อยู่ตรงหน้าผากผม
จากที่คิดอะไรอยู่คนเดียว ทีนี้ผมรู้สึกตัวรีบสะบัดออกมา แล้วเขยิบลุกขึ้นจากเตียงเลย
มัน....บอกไม่ถูกสิครับ ไม่อยากให้มันมาใกล้มากอ่ะ ...กลัว
“เอ่อ...เข้าห้องน้ำแป้บนะ” เห็นเคนมันมองแบบอึ้งๆ เลยต้องรีบแก้ตัวครับ
ผมเข้าไปหลบในห้องน้ำ หง่ะ เครียดมากเลย ไม่รู้คิดถูกคิดผิดที่ให้มันเข้ามาแบบนี้ ก็ทำไงได้อ่ะ มันมาหา แล้วมันก็หลอกถามว่าผมอยู่ไหน พอบอกอยู่หอ มันก็บอกว่าตอนนี้รออยู่ข้างล่างหอแล้ว....เง้อออ
จากสถิติ.... ผมอยู่กับเคนสองคนทีไร โดนทุกทีเลยนะครับ มากน้อยแล้วแต่สถานการณ์อ่ะ
ผมทำใจสักพัก... ก็ว่าจะชวนมันออกไปข้างนอกน่าจะดีกว่า
เฮ้อ... ทำไมมันถึงยุ่งยากแบบนี้วะเนี่ย... เคนมาผมไม่ได้แชตกับพี่นัทเลยอ่ะ สงสัยรออยู่มั้งตอนนี้ (ให้พี่เค้าช่วยดูงานให้อ่ะคับ)
ผมเปิดประตูห้องน้ำ ยังไม่ทันได้เงยหน้า อยู่ๆ ก็ถูกมือแข็งๆ ดึงตัวเข้าไปเป็นตุ๊กตาอยู่ในแขนของใครบางคน... อ่า ก็ไอ้เคนนั่นแหล่ะ
“ทำอะไรเนี่ย!!?” ผมตกใจดิคับ เลยร้องเสียงดังเลย
“ป่าว ไม่ได้ทำอะไร” เคนพูดยิ้มๆ อ่อ ลืมบอกไปเคนมันมีลักยิ้มข้างแก้มที่นึง เงยหน้าไปมองเจอพอดี แหะๆ
“ไม่ได้ทำไรก็ปล่อยดิ อึดอัด” ผมพยายามง้างแขนตัวเองออกมา แต่ยิ่งดิ้นมันยิ่งกอดแน่น
“ค....เคน...ปล่อย” เริ่มจะกลัวครับ ความหลังมันฝังใจอยู่
“กลัวอะไรนักหนา ทำให้ชินดีไหม จะได้เลิกกลัว” พูดจบมันก้มลงหอมแก้มผมเลยทันที
“ฮื่ออ ไม่เอา เคน เราไม่ชอบ!” ทั้งโมโหทั้งกลัวรวมกันครับ สรุปเลยคือ..เกลียดมันยิ่งกว่าเดิม
“ไม่ชอบให้หอม......งั้น....”
อ๊ากกก หลบไม่ทัน ที่จริงไม่รู้จะหลบยังไงมากกว่า เคนมันจับล็อคหน้าผมประกบปากเข้ามา... ไหนจะลิ้นมันอีก ไหนจะมือมันที่บีบขยำก้นผมอีก
ไม่ได้มีอารมณ์อะไรกับมันหรอกครับ นอกจากความกลัวอ่ะ วิ่งขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้ายันผมเส้นสุดท้าย ความทรงจำเรื่องแบบนี้ของผมนี่มันแย่มาตั้งแต่เด็กแล้ว โตขึ้นยังมาเจอแย่ยิ่งกว่า ผมเลย.....ต่อต้าน ไม่รับอ่ะคับ บางทีก็กลัวการอยู่ใกล้หรือการสัมผัสจากคนอื่น โดยเฉพาะจากผู้ชาย ดูๆ เหมือนผมจะเชี่ยวที่มีกิ๊กเยอะช่ายป่ะคับ แต่จริงๆ ผมระวังตัวมากนะ มันเป็นไปเองอ่ะ... แบบว่าไม่ไว้ใจใครง่ายๆ แต่ถ้าคนที่คิดว่าไว้ใจแล้ว ก็จะกล้าทำอะไรแบบนี้ด้วยบ้างอ่ะคับ
“แบบนี้ชอบป่ะ?” เคนจูบจนพอใจแล้วมันก็ผละออกมาถามด้วยสายตาหวานเยิ้มปน....หื่นง่ะ เสร็จแล้วมันก็เอานิ้วโป้งคลึงปากผมเบาๆ ไปด้วย
“ไม่ชอบ!” ผมหันหน้าหนีจากมือมัน
“โห...เสียใจนะเนี่ย อุตส่าห์ตั้งใจจูบ” ยังจะเล่น... ไม่ได้ดูหน้าผมเลยโกรธจนน้ำตาแทบจะไหลแล้วเนี่ย
“ปล่อยเลย!!” เคนคลายมือออกนิดหน่อย ผมเลยผลักมันออกมาได้
“เฮ้ย พุ.......เราขอโทษ” น้ำตาผมไหลแล้วอ่ะคับ ไม่ได้อยากอ่อนแอให้มันเห็นนะ เสียใจมากๆ เลยที่ร้องไห้
แต่มันดันออกมาจากข้างในล้วนๆ เลยอ่ะคับ เกิดจากความเกลียดความกลัวมันเนี่ยแหล่ะ ไม่ใช่อื่นใด
“อย่าเข้ามา.....” ผมบอกเคน ที่กำลังจะเดินเข้ามาใกล้ผมอีก
“....พุ?” เคนทำหน้างงๆ
“...อย่า! เราบอกว่าอย่าเข้ามา ฮืออ กลับไปได้ไหม?” ผมยกแขนเสื้อเช็ดน้ำตา.... ผมเกลียดมัน ไม่อยากเห็นหน้ามันแล้ว
และก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะยุ่งยากไปมากกว่านี้ เคนจะต้องรีบไป ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน แล้วพอผมหมดความอดทน.... คนที่แย่ ก็ไม่ใช่เคน แต่เป็นตัวผมเอง
“พุ เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ....เราแค่..........เอ่อ” มึงก็อย่างนี้ทุกที ทำเสร็จแล้วมาขอโทษ
“ไม่ต้องขอโทษ ไม่อยากฟัง!!” ผมตะคอก เคนหน้าเสียเล็กน้อย
“ถ้าทำแบบนี้อีก ก็เลิกกันเลย เราไม่ชอบ!”
“แค่จูบเนี่ยนะ! ถึงกับเลิกกันเลยเหรอ!?” ไม่ใช่แค่นี้หรอก ที่จริงอยากเลิกเพราะเรื่องเก่าๆ ด้วย มันสะสมมาอ่ะคับ
“ก็เราบอกว่าไม่ชอบ ทำไมเคนยังทำอ่ะ เคนรักเรา หรืออยากได้แค่ตัวกันแน่!?”
“ถ้าอยากได้แค่ตัว ป่านนี้เราปล้ำพุตั้งแต่ ม.หก ไม่ให้ไปแรดกับคนอื่นตั้งนานแล้ว!!” เคนพูดแบบโมโห
“.........เราแรดก็จะมายุ่งกับเราทำไม ก็เลิกกันไปเลยดิ!!”
”ไม่เลิก!! บอกแล้วไงว่าไม่เลิก! มึงทำให้กูรักแล้วมึงต้องรับผิดชอบ!!” เคนตวาดเสียงดัง
“.............................”
ผมสะดุ้งมองมันตาค้างเลยครับ กลัวอ่ะ
ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นได้ถึงขนาดนี้
“ไหนตอนแรกร่ำร้องอยากจะเป็นแฟนกู ทำไมตอนนี้ถึงอยากเลิกนักฮะพุ อย่าบอกนะ....... ว่ามึงจะผิดสัญญาที่บอกกูไว้อ่ะ!?”
ตอนนี้เคนมันน่ากลัวมากเลยคับ คาดว่าถ้าปากดีอีกครั้งเดียว ผมโดนมันซัดแน่ๆ
ผมกลัวโดนมันทำร้ายร่างกายอีกอ่ะคับ ก็เลยรีบตอบไปแบบไม่คิดเลยว่า
“ม...ไม่ๆ เราไม่ได้จะผิดสัญญา...”
“ก็มึงบอกเองว่าจะเลิกกับกู!”
“ก็......เคนมาว่าเราทำไมอ่ะ”
“แล้วมึงเป็นอย่างที่พูดมั้ย? ถ้ามึงไม่เคยนอกใจกู กูจะพูดไหม?”
“...................................” ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงแล้วครับ
คราวนี้เคนก้าวเท้าเข้ามาหาผม ....ผมก็ถอยดิครับ... จ้องมันตาไม่กระพริบเลย เหมือนว่าวาระสุดท้ายใกล้จะมาถึงแล้ว
อ่ะ!... ถอยจนไม่มีที่ให้ถอยละคับ หลังมันติดตู้เสื้อผ้าแล้ว ผมมองเคน ทำท่าจะร้องไห้อีกรอบ ก็กลัวมันหนิ
เคนยกมือขึ้นมา.... ผมผงะหนีอัตโนมัติ แต่มันจับแค่ปลายผมครับ
“เรารักพุนะ ไม่ได้อยากได้แค่ตัว....” มันมองตรงไหนไม่รู้ แต่ไม่ได้มองตาผมคับ (คาดว่าจะมอง(เส้น)ผมอยู่)
“ถ้าพุไม่ชอบ...เราไม่ทำก็ได้”
“...............................”
“แต่ถ้าพุทำอะไรที่เราไม่ชอบ........คงรู้นะว่าจะโดนอะไร”
H
เหอะๆ เคนบทเยอะหน่อยนะช่วงนี้... เค้ามาแรงอ่ะ คนอื่นต้องหลบไปก่อน
โม - - เดี๋ยวได้รู้... แต่เป็นตอนปีสาม
น้ำพุ - - เอาแน่เอานอนไม่ได้ ประโยคนี้ใช่เลย :a9:
-
เคนไมโหดจังง่ะ
บอกพี่บอลมาจัดการเหอะ
-
เคนโหด บอกพี่บอลไปเซ่พุ!! เก็บไว้ทำไมไม่รู้
-
บอกไม่ถูกว่ามันรู้สึกยังไง :laugh:
เพราะฉะนั้นรอตอนต่อไปเลยดีกว่า :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอตอนต่อไป
:กอด1:
-
:เฮ้อ:
พุงานเข้า
จะทนไปได้อีกนานแค่ไหน
-
พุงานเข้า
จะทนไปได้อีกนานแค่ไหน
-
น้ำพุเอ๋ย.. จะหลุดจากเคนได้ยังไงอ่ะ
บางทีก็สงสารบ้าง อะไรบ้างอ่ะ :o12:
-
โฮะๆ แรงจริงๆ ผู้ชายคนนี้ เฮ้ออออ
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
มันจัง ชีวิตสุดยอดตื่นเต้น
แต่เหนื่อย
-
ฮ่าๆๆๆ สะใจปนสงสาร
ไม่รู้ทำไม แต่เหมือนเข้าใจความรู้สึกพุมาก
ที่จริงพุเองก็รู้ตัวแหล่ะว่า อะไรบ้างที่เป็นนิสัยไม่ดีของตัวเอง
แต่อย่างว่า จะให้แก้อะไร มันยากกกก
-
จืตนิดๆ
-
ยืนยันซ้ำ ใครได้เคนเป็นแฟน....ซวย!!!!!!!
-
:L1:
-
:เฮ้อ:
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
เคนขู่อีกแล้ววววว :z10:
-
เคนน่ากัววววว T_T ชาตินี้ขออย่าให้ได้เจอคนแบบนี้เลย
-
/
ไม่รู้ๆๆๆๆ
ผมไม่รู้........ โดนอะไรล่ะ
โดนอะไรใครจะไปรู้ เคนมันทำอะไรผมได้ตั้งหลายอย่าง
แต่อย่านึกนะว่าผมจะทำอะไรมันบ้างไม่ได้ง่ะ :serius2:
วันศุกร์ที่ต้องเตรียมตัวไปทริป เคนก็โทรมาเช็คตลอดคับ... ทำนองว่าอย่าลืมของ อย่าลืมมือถือ อย่ากินเหล้า อย่าไปไหนกับคนแปลกหน้า อย่าลงทะเลเดี๋ยวแมงกะพรุนกัด อ๊ากก มันบ้า :z3:
กว่าจะวางหูจากมันได้เนี่ยก็เตะต้นไม้แทนตัวไอ้เคนไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบ
ห้ามนั่นห้ามนี่ คอยดูกูจะไม่ทำที่มึงบอกสักอย่างเดียว
ผมเดินกลับมารวมกลุ่มด้วยอารมณ์หงุดหงิดเกินบรรยาย... หนึ่งในนั้นก็มีพี่นัทอยู่ด้วย ก็อย่างที่รู้ๆ กันอ่ะคับว่า... เค้าสนิทกับผม กับเพื่อนๆ พี่นัทเค้าเบื่อจะคุยด้วยแล้ว เลยมานั่งคุยกับผมแทน
“พี่นัทนั่งคันไหนอ่ะ?” หายจากหงุดหงิดสักพักผมก็ถามเค้า
“ก็นั่งคันปีสาม... ไม่แน่ใจว่าคันไหนเหมือนกัน” พี่นัทมองๆ รถก่อนตอบ
“พี่นัทมานั่งกับพุดิ”
“ฮะๆๆ ไม่รู้จะมีที่ว่างพอรึเปล่า” ชิ เซ็งเลย คนเยอะครับ ที่อาจจะไม่พอจริงๆ นั่นแหล่ะ
“ถ้าที่ไม่พอ เดี๋ยวให้น้ำพุนั่งตักได้ป่าวคะพี่นัท” ไอ้แต้วแซวอีกและ..
“ฮะๆๆ” พี่นัทหัวเราะ ไม่พูดอะไร ผมมองๆ เค้าแล้วก็สะท้อนใจ.... ช่างต่างจากเคนราวสวรรค์กับนรก
จนท้ายที่สุด... ก็ไม่ได้นั่งด้วยกันจริงๆ คับ
ขนาดผมยังไม่มีที่จะนั่งเลย ต้องไปเบียดแทรกคนอื่นเอา
เฮ้อ.... ผมไปนั่งกับกิ๊บ คนที่ชอบไอ้เต้ง่ะ... เพราะเต้มันไม่นั่งตรงนี้ผมเลยต้องมานั่งแทนไง เหอๆๆ
/
จนกระทั่งถึง.....รีสอร์ท ก็แยกย้ายเข้าบ้านพักของใครของมันแยกเป็นชั้นปี ชาย-หญิง
ห้องนอนมันจะเหมือนค่ายทหารอ่ะ เตียงสองชั้นนอนรวม... เหอๆๆ ผมก็จองเตียงบน ข้างล่างเป็นของสตางค์ ส่วนข้างๆ ผมไอ้โมนอน ข้างล่างไอ้โม ไอ้เต้นอน
ไปถึงก็เกือบเช้าครับ ไหว้เจ้าที่เสร็จกินเหล้าทันที เอ่อ ไม่ใช่ผมนะครับ พวกรุ่นพี่ต่างหาก ผมง่วงอ่ะ นอนๆๆ กลุ่มผมมีไอ้เต้คนเดียวออกไปกินเหล้า
ตื่นมาอีกทีก็ไปให้รุ่นน้องๆ ปีหนึ่งที่ทะเลอ่ะคับ แล้วก็กลับมานอนต่อ สายๆ ถึงไปกินข้าว แล้วก็เตรียมเข้าฐานทำกิจกรรม
ช่วงที่อยู่ทริปผมก็ปิดมือถือตลอดแหล่ะคับ รำคาญไอ้เคน
มันติดต่อไม่ได้ คงอกแตกตายไปแล้วมั้ง แต่ก็ช่างเถอะ เดี๋ยวอ้างว่ามือถือตกน้ำ เจ๊ง พังอะไรก็ได้ ไม่เห็นต้องแคร์เลย o9
ช่วงเข้าฐานไม่มีไรคับ รับน้องหนุกๆ ทำกิจกรรม ถ่ายรูปกับเพื่อน
ตอนเย็นถึงเริ่มแยกย้ายไปตามสายรหัสเพื่อผูกข้อมือให้น้องปีหนึ่งง่ะ
“น้องน้ำพุ คืนนี้กินเบียร์ป่าว?” พี่ไมค์ชวน
“เค้าไม่ได้เลี้ยงเหล้ากันเหรอพี่?” เห็นแบกกันมาไม่รู้กี่ลัง แสงโสมเหรียญทองง่ะ
“ไม่ๆ อันนี้พี่ไมค์เอามาเอง” กลุ่มพี่ไมค์นี่เค้าจะเรียกแทนตัวเองกันแบบนี้ล่ะคับ
“อ่า....” ผมไม่อยากกินเบียร์ ไม่ค่อยชอบแฮะ มันขม
“อย่าลืมมาหานะเว้ยแสดงเสร็จอ่ะ”
“แหะๆๆ” ไม่ไปหาหรอก... ไม่อยากกิน แต่ถ้าปฏิเสธก็จะดูไม่ใจ
คือก่อนที่จะเริ่มเมากันตอนกลางคืน เค้าจะให้แต่ละชั้นปี แสดงความสามารถอะไรก็ได้อ่ะคับ
ปีผมก็เพิ่งจะมาเริ่มคิดกันตอนก่อนเริ่มแสดงสามชั่วโมงง่ะ แมร่งงานเผาจริงๆ เลย
กลุ่มผมเป็นพวกไม่ค่อยมีปากมีเสียง ตอนแรกก็นึกว่าจะไม่ต้องทำอะไรแล้ว คอยให้กำลังใจ หรือช่วยจัดเตรียมอุปกรณ์
ไปๆ มาๆ ไอ้คนต้นคิดไอเดียการแสดง... มันชื่อแทค ก็บอกให้ผมไปช่วยถือฉากกับไอ้โม
แหะๆๆ ที่ได้มีส่วนร่วมนี่ผมดีใจนะคับ ก็เต็มใจช่วยแสดง แต่เมื่อยง่ะ
ไอ้แทคนี่ อยู่วงขี้ยา เป็นมือกลอง... (แต่มีไอเดียดีๆ เยอะ) และก็ชอบเล่นไฟหรืออะไรแผลงๆ อ่ะคับ
เมื่อวันก่อน ผมเห็นวิทยุสีมันแปลกๆ วางตั้งอยู่ห้องเวิร์คช้อปก็สงสัยว่าใครเอาอะไรมาพ่นหรือเปล่า ปรากฏว่าไม่ใช่อ่ะคับ
เป็นไอ้แทคเนี่ยแหล่ะที่จุดไฟเผาวิทยุจนเกรียม เหอะๆ ทำสนองความคลั่ง...
แต่วงมันอ่ะ จริงๆ แล้วมีสามคน กีต้าร์กับร้องนำคนเดียวกัน เบสหนึ่ง กลองหนึ่ง เวลาว่างๆ ก็พก marihuana มาดูดที่คณะ แล้วก็เคลิ้มกันสนุกเลย...ฮะๆๆ
/
การแสดงผ่านไปได้ด้วยดี... เพิ่งมาครั้งแรกก็ประทับใจแล้ว หนุกดีอ่ะคับ เพื่อนๆ ร่วมคณะเยอะแยะไปหมด
มันจะหนุกก็ตอนกินเหล้ากันเนี่ยแหล่ะ... เหอๆๆ ไอ้โม สตางค์ ไม่กิน มีผมกับไอ้เต้ไปนั่งรวมกับเพื่อนคนอื่น กินเหล้าหนุกๆ ไม่ได้กะเมานะครับ เพราะผมไม่อยากเมา........ พอรู้สึกว่ามึนๆ ก็จะพอ ไม่อยากเป็นภาระใคร หรือทำตัวอุบาทว์ให้ใครเห็น แหะๆๆ
ทีนี้พอเริ่มตั้งวงกันปั๊บ ก็จะให้แต่ละชั้นปีไปเล่นคอนเสิร์ตบนเวที ปีผมก็วงไอ้เต้ กับวงขี้ยาไงคับ
“น้ำพุ มึงกินเหล้าป่ะ?” ไอ้แทคเดินมาถามตอนผมเต้นๆ อยู่ (วงเต้เล่น) ผมก็งงๆ
“กิน”
“เหรอ มึงว่างป่ะ?”
“ทำไม?”
“พวกเพื่อนกูมันกินเหล้ากันหมด มึงช่วยถ่ายวิดิโอตอนกูเล่นดนตรีหน่อยดิ” ไอ้แทคยื่นกล้องให้
“อ่อๆๆ ได้ๆ” ผมรับไป
“มึงกดเปิดตรงนี้ ถ้าจะถ่ายก็กดตรงนี้ อันนี้สต้อป” มันแนะนำโหมดต่างๆ แบบคร่าวๆ
“โอเคๆ ถ่ายไงบ้างอ่ะ?”
“ก็ถ่ายตอนกูเล่น ถ่ายเพื่อนๆ บรรยากาศอะไรทำนองเนี้ย”
“อ่อ เคๆ” ไอ้แทคโบ้ยงานเสร็จมันก็ไป เพราะมันต้องไปเตรียมตีกลองและ
เอ่อ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่ ผมก็มีกล้อง(ถ่ายรูป) ของผม ลืมไป.....แหะๆ รับมาแล้ว จะให้ใครช่วยถ่ายอีกคนดีหว่า
ผมไปนั่งในวงเหล้าเหมือนเดิม
ไอ้โมเห็นก็ถาม
“กล้องใครวะ?”
“ไอ้แทค มันให้ถ่ายวิดิโอให้ แต่ว่ากูก็จะถ่ายของกูเหมือนกัน มึงช่วยหน่อยดิ” ผมบอกโม
“อืม เอามาดิ” ผมให้กล้องของไอ้แทคกับโมไป
พอได้เวลาวงมันเล่น ผมก็เดินถ่ายรอบเวทีเลยครับ ต้องแหวกด่านคนเมาอีกเป็นสิบกว่าจะถ่ายได้....
แหะๆ พอวงขี้ยาเล่นเสร็จ ไอ้แทคก็ลงมาเอากล้องคืน
ส่วนผมก็จะเดินกลับวงเหล้า บังเอิญสวนทาง......เจอพี่ไมค์ ลากให้ไปกินเบียร์
หง่ะ เบียร์เจอเหล้า ก็ตีกันตายเด่ะคับ
แก้วแรกพอไหว แก้วสองจะหลับ แก้วสามน้อคแน่แท้ ผมคออ่อนอ่ะ
ไม่กินก็เจอพี่ไมค์ด่าอีก ฮือออ แต่ไม่ไหวจริงๆ ผมนั่งหลับอยู่บนเก้าอี้แถวนั้นเลยคับ
“เฮ้ย ไรวะ สามแก้วเอง เมาแล้วเหรอ?” พี่ไมค์โวยวาย วิ่งไปตะโกนเรียกพี่นัทจากวงเหล้า
“ไอ้นัท.....ไอ้นัท!! มึงมาดูน้องน้ำพุของมึงดิ๊ เมาแล้ว” หาๆๆ อะไร อย่าเรียกพี่นัทดิ ผมพยายามจะยกหัวตัวเองขึ้นมา แต่มันหนักมากกก ตาก็จะปิด พื้นก็เอียงไปสี่สิบห้าองศา พี่ไมค์อ่ะ ผมน้องพี่ พี่ทำไมไม่ดูแลเอง
“อ้าว น้องพุ เป็นไรเนี่ย?” พี่นัทมาและ สภาพสมบูรณ์มาก ไม่รู้กินเหล้ากับเค้าด้วยรึเปล่า
“เมา......แค่สามแก้วเองมึง..... มึงพากลับดิ๊” พี่ไมค์ใจร้าย ประจานความอ่อนของผมอีก
“มึงให้น้องกินเบียร์ใช่ไหม เมื่อกี้กูเห็นกินเหล้าอยู่ดีๆ ยังไม่เซขนาดนี้เลย” อ่า....ดูผมอยู่ด้วย
“แหม....ก็นิดนึง น้องกูนี่หว่า กูอุตส่าห์เอาเบียร์มา ก็อยากให้น้องกูกินบ้างอะไรบ้าง...” พี่นัทส่ายหัวใส่พี่ไมค์ แล้วนั่งลงข้างผม (มันเป็นเก้าอี้ยาวอ่ะคับ)
“เดินไหวมั้ย เดี๋ยวพี่พากลับห้อง”
“อ่า.....แป้บนะพี่ มึนหัว ตาลาย....สุดๆ” ผมยกมือปิดตาตัวเอง.... ไปๆ มาๆ หนักหัวฟุบพนักเก้าอี้ไปอีกรอบ
“เดี๋ยวกูดูให้” เสียงพี่นัท
“เออ เดี๋ยวกูไปเอาน้ำเย็นมาให้ก่อน” พี่ไมค์หายไปสักพัก ก็ปลุกผมลุกมากินน้ำเย็น แล้วก็ล้างหน้าล้างตาด้วย
“ดีขึ้นป่ะ?” พี่นัทถาม
“คับ”
“งั้นพี่ไมค์ไปนะ น้องน้ำพุก็อยู่กับไอ้นัทไปละกัน ถ้าอยากกลับก็ให้มันไปส่งนะ”
“ครับ” ผมพยักหน้า ที่จริงไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เบลออยู่
ผมปรับสมองตัวเองสักพัก(ใหญ่ๆ)ก็บอกพี่นัท
“เดี๋ยวพุจะเดินไปหาเพื่อน พี่นัทกลับไปก่อนก็ได้” ไม่อยากให้พี่เค้านั่งรอเฉยๆ ง่ะ
“จะเดินไปยังไง ไหวเหรอ นั่งไปก่อนดิ”
“ก็พอไหว... เพื่อนนั่งอยู่ตรงนั้นเอง” ผมชี้มือไปตรงที่เพื่อนๆ นั่งกัน ก็ไกลจากตรงนี้มากอยู่เหมือนกัน
“อืม เห็นและ เดี๋ยวค่อยไป พักก่อน พี่จะนั่งเป็นเพื่อน”
ผมเงียบไปแป้บนึง
“พี่นัทจะนั่งเป็นเพื่อนจริงๆ เหรอ?” ทำไมไม่นั่งเป็นอย่างอื่นว้า...
“อืม พี่ไม่ค่อยกินเหล้าอยู่แล้ว นั่งเก้าอี้ตรงนี้สบายกว่าด้วย พื้นตรงนั้นหญ้ามันเปียกๆ รีสอร์ทไม่มีเสื่อให้ ไม่งั้นคงกินเหล้าสนุกกว่านี้ ฮะๆๆ”
”……………………..” พูดไรเรื่อยเปื่อยอีกและ
“วงไอ้ xxx เล่นเพลงอะไรวะ ฟังไม่รู้เรื่องเลยยย” พี่นัทเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นซะงั้น
“.........................” :เฮ้อ: เฮ้อออ ใจคอจะไม่พูดเรื่องของเราเลยจริงดิ
“งานที่พี่ทำให้ใช้ได้มั้ยน้องพุ?”
“อืม... ก็ได้อ่ะ ขอบคุณครับ” ผมเริ่มจะหายเบลอทีละนิด แต่ก็ยังปวดหัวอยู่
“ไม่แน่ใจว่าถูกไหม เพราะพี่เรียนไปก็ลืมหมด ของเก่านี่แทบไม่ได้เอามาใช้เลย เอาความรู้ใหม่มาใช้ทั้งนั้น”
“.............................” จะโม้เรื่องอื่นอีกนานมั้ยพี่...
“เดี๋ยววันที่ xx ก็มีงานสัปดาห์หนังสืออีกแล้ว น้องพุจะไปป่ะ?”
“อ่า ไม่รู้ดิพี่”
“ไปด้วยกันมั้ย?”
“...............................” หง่ะ... ในที่สุดก็ชวนแล้ว... ฟังผิดป่าววะ
“มีเพื่อนไปแล้วก็ไม่เป็นไร” พี่นัทหัวเราะแหะๆ
“ป่าวครับๆ ยังไม่ได้นัดใครเลย”
“อ่อ....” ไงต่อล่ะพี่
“น้องพุว่างวันไหนล่ะ?”
“ดูก่อนอ่ะ แล้วพี่นัทว่างเมื่อไหร่?”
“ไม่แน่ใจ มีส่งงานวันที่ บลาๆๆ” เล่าเรื่องงานไปอีกเป็นสิบนาทีเพราะเพลงจบไปสามเพลงได้อ่ะคับ เหอๆๆ พี่นัทเค้าพูดเก่งนะ แต่เป็นเรื่องที่ผมไม่ค่อยอยากฟังเท่าไหร่ บางทีผมก็เลยเบื่อๆ
“งั้นเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที ประมาณอาทิตย์หลังส่ง xxx น้องพุน่าจะว่าง” พูดเองเออเอง แต่ก็จริงง่ะ พี่นัทคงดูๆ วันเวลามาแล้วมั้ง
“จะไปหาเพื่อนป่ะ?” สงสัยเค้าเห็นผมนิ่งๆ เงียบๆ มั้งก็เลยถาม แต่ที่จริงผมฟังเค้าพูด จนไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า
“ขี้เกียจแล้วอ่ะ อยากนั่งอยู่ตรงนี้มากกว่า”
“ฮะๆๆ เหมือนกัน”
ผมนั่งฟังเพลงกับดูคนเมากว่าร้อยชีวิตต่อไปสักพัก... ในใจก็คิดไปเรื่อยว่าพี่นัทเนี่ย... ซื่อบื้อจริงๆ เล๊ย
“พี่นัท”
“หืม?”
“พุนอนตักได้ป่าว ง่วงอ่ะ” ขอเองก็ได้
“ห่ะ!” พี่นัทดูตกใจนิดๆ
“……………………” ผมมองหน้าเค้ารอคำตอบ
“อ่อ...อืม ได้ นอนดิ มึนหัวอยู่ใช่ป่ะล่ะ” พี่นัทขยับตัว ปัดกางเกงยีนส์อย่างรวดเร็ว
ผมไม่สนว่ามันจะสะอาดหรือสกปรกยังไง นอนตะแคงลงไปเต็มหัว
“นอนได้ป่ะ?” พี่นัทถาม หน้าดูเกร็งๆ ไงไม่รู้
“ได้ สบายดี” ผมยิ้มให้ แต่ที่จริงก็ไม่ได้สบายหรอก มันแข็งๆ อ่ะ ขานะคับ ไม่ใช่อย่างอื่น
“ถ้าง่วงจะหลับไปเลยก็ได้ แต่จะให้ปลุกกี่โมงบอกด้วย เพราะคงไม่นอนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนแน่ๆ ใช่ไหมล่ะ?”
“.....ไม่นานหรอกพี่นัท แค่พักสายตา” ผมหลับตาอย่างที่เค้าบอก ที่จริงหลับไม่ลงหรอกเสียงเพลงดังกระหึ่มซะขนาดนั้น แต่ผมยังไม่หายเวียนหัวเลยอ่ะคับ
นอนไปได้ไม่ถึงสิบนาที ผมได้ยินเสียงใครไม่รู้มาอ้วกอยู่ใกล้ๆ ก็เลยลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่าเป็นคุณพลอย... เพื่อนกระผม เมาอ้วกอยู่ข้างพุ่มไม้
จากนั้น... โลกของผมกับพี่นัทก็พังทลายลง เพราะแอนกับแต้วตามมาช่วยหิ้วปีกพลอยให้มานั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆ ที่ผมกับพี่นัทนั่งอยู่
“อ้าวๆๆ นึกว่าหายไปไหนน้ำพุววว....ที่แท้ก็หนีมาอยู่กับพี่นัทนี่เอง อิอิ” โดนไอ้แต้วแซวอีกและ
ผมนั่งมึน ไม่ตอบโต้ พี่นัท.... ไม่พูดอะไรอยู่แล้ว
“ไม่ไปกินเหล้าต่อกับเพื่อนเหรอน้ำพุ? พวกโมถามหาอยู่อ่ะ” แอนเดินมาตาม หน้าตาดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“อ่า...เดี๋ยวไปๆ”
“เฮ้ย มึงนี่อะไรแอน คนเค้าจะสวีทกัน ไปยุ่งอะไรกับเค้า ไปๆๆๆ ลากไอ้พลอยกลับกันดีกว่า” แต้วดูเหมือนจะขัดจังหวะแอนขึ้นมา
“รีบไปนะน้ำพุ เพื่อนรออยู่ โก้ก็ถามหาเหมือนกัน” หง่ะ จะพูดถึงไอ้โก้ทำไมเนี่ยแอนน
พอพวกนั้นเดินกลับไป ผมหันไปดูพี่นัทกำลังมองตามพวกนั้นไปเหมือนสงสัยอะไรอยู่
“พี่นัท?”
“หือ จะกลับเลยมั้ยล่ะ เพื่อนมาตามแล้ว” พี่นัทรีบหันกลับมาถาม
“อยากให้พุกลับป่าวล่ะ?”
“...........................”
หง่ะ.....ไม่ตอบ เซ็งนะเนี่ย งั้นกลับก็ได้
ผมจะลุกขึ้นยืน แต่พี่นัทคว้ามือเอาไว้ก่อน เง้อออ แทบไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง... พี่นัทกล้าจับมือผมด้วย
“เดี๋ยวสักพักค่อยไปนะ” พี่นัทบอก
H
คิดนานน่าดูเลยเพ่... เหอๆๆ ช้าแบบนี้ไอ้พุจะรอไหมเนี่ย :pig4:
-
พี่นัทอ่ะ สักทีเถอะ....
น้ำพุถ้าเคนมันรู้จะทำไงอ่ะ เรากลัววว 5555+
-
อ๊ากกกกกกกกก เชียร์เฮียนัทดีกว่า :z1:
-
พี่นัทไม่เริ่มก่อนน้ำพุต้องเริ่มเองซะงั้น จะลุ้นพี่นัทขึ้นมั๊ยเนี่ย
ระวังเคนไว้ให้ดีเถอะน้ำพุ ปิดโทรศัพท์หนีเค้าอีก สงสัยกลับไปเจอแน่ๆ :m29:
-
พี่นัทน้ำขึ้นให้รีบตักนะเค๊อเพราะเดียวน้องพุแกจะเบื่อก่อนยิ่งเบื่อไรง่ายๆอยู่พ่อคุณ
จะว่าไปพี่นัทแกก็น่ารักนะถึงจะไม่ค่อยแสดงออกแต่ก็รู้นะว่าแกสนใจและก็เป็นห่วงพุ
บอกๆไปเหอะพี่นัทปากแข็งจังเลยอ่ะเดียวมีคนมาคาบไปก่อนเน้ออิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
มีความรู้สึกว่าน้ำพุเริ่มเบื่อพี่นัทนิดๆและ
เด๋วพอพี่นัทเริ่มรุก บอกว่าชอบไรงี้
น้ำพุก็อาจจะเฟดออก
แหะๆ เดาเล่นๆ
-
กรี๊ด............... พี่นัท พระเอกสุดๆ
-
ให้กล้องโมไปใช่มั๊ยล่า
ระวังกลับไปเก็บไม่ดี หลักฐานเต็มตาเค็นแน่ 55+ :jul3:
-
พุมันอยากได้พี่นัทจริงๆอะเปล่า กลัวหลอกเล่นอีกนะ สงสารนัท
-
สุภาพบุรุษที่สุดพี่นัทเอ้ย...
รุกบ้าง อะไรบ้าง
น้องพุเค้ารออยู่นะ
:m13:
-
พุเนี่ยนะ พอพี่นัทเริ่มรุก กลัวว่าจะทิ้งเค้าไปอีกน่ะสิ
สงสารคนดีนะเนี่ย
น้ำพุต้องเจอแบบเคนสิถึงจะถูก ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ๊ากกก!! พี่นัท!!
กู๊ดจ๊อบบบ!!
o13
:กอด1:
-
พี่นัทเค้าถือคติ ช้าๆได้พร้าเล่มงามหรือเปล่า :z1:
-
แหงะพุอ่อยอิอิ
พี่นัทซื่อบือว่ะแตน่ารัก
-
คิดไปคิดมาพี่นัทก็ดีนะ อ่ะไม่ดีกว่า สงสารพี่นัท อิอิ
-
/
พอพี่นัทบอกอย่างนั้น ผมเลยนั่งอยู่ที่เดิม... มีมือพี่นัทกุมไว้หลวมๆ แต่แป้บเดียวเค้าก็ปล่อย แล้วหันมายิ้มแห้งๆ ให้ผมทำนองว่าขอโทษ...
หง่ะ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย... กำลังคิดอยู่ในใจว่าไม่กล้าจับ เดี๋ยวจับเองก็ได้
แต่มีคนกลุ่มนึงเดินผ่านมาซะก่อน... พี่ปีสี่คับ
“อ้าว น้องน้ำพุ กับไอ้นัท?” เรียกให้มันเท่าเทียมหน่อยดิ พี่สอง... เหอะๆ จากวันนั้นยังไม่เจอพี่เค้าเลยคับ หนังสือก็ยังไม่ได้ไปเอา จะเจอด่ามั้ยเนี่ย..
“มานั่งทำไรกันตรงนี้ ไม่ไปเต้นกับเค้าเหรอ?” แถวหน้าเวที ซอมบี้เพียบคับ อยากไปแจมเหมือนกัน แต่มึนหัวแล้ว
“...........................” มะมีใครตอบพี่สองซะงั้น พี่นัทแค่ยิ้มๆ
“พี่สอง หนังสืออ่ะ ผมฝากไว้ก่อนนะ”
“อ่าว... ไอ้โก้เอาไปให้แล้วหนิ”
“...........หืออ............” ตอนไหน? ไอ้โก้ไม่เห็นพูดถึงเลย หง่ะ... มันเล่นตุกติกอะไรอีกแล้วป่าวเนี่ย
“ผมยังไม่ได้เลยครับ”
“อ้าวเหรอ มันลืมมั้ง แต่ไอ้โก้เพิ่งมาเอาไปเมื่อวันก่อนเอง ลองไปถามมันดู”
“อ่า ครับ ขอบคุณคับพี่สอง”
“อือ”
พี่สองเดินจากไป โดยทิ้งความสงสัยให้ผม... เชรี้ยโก้ เอาหนังสือตรูไปดอง แสรดด ถ้าไม่เจอพี่สองผมคงไม่รู้มั้งเนี่ย
“หนังสืออะไรเหรอ?” พี่นัทหันมาถาม
“หนังสือ xxx อ่ะ พี่สองมีเลยให้พุยืมมาดูงาน”
“อ๋อ... ที่ทำโปรเจค xxx อ่ะนะ”
“ครับ”
“ทำไปถึงไหนแล้วล่ะ?”
“งานคู่อ่ะ ก็ทำเรื่อยๆ กับโม หาข้อมูลในเนตก็เจอเยอะอยู่เหมือนกัน แต่จับยังประเด็นไม่ได้เลย” หง่ะ พูดไปแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ควร เพราะ....
“งาน xxx มันจะเป็นแบบ บลาๆๆๆ”
โหพี่... มาเรียนแทนผมดีกว่ามั้งแบบนี้ มีอันไหนที่พูดถึงแล้วไม่รู้มั่งเนี่ย แต่ประเด็นคือผมไม่อยากฟังตอนนี้ง่ะ... มันไม่ใช่เวลา :serius2:
“พี่นัทๆ พอก่อน” ขอขัดจังหวะการสาธยายหน่อยละกัน
“กลับกันดีกว่า”
“โอเค เดี๋ยวเดินไปส่ง” ผมไม่ขัดศรัทธาครับ มีพี่นัทอยู่ใกล้ๆ ก็ดีหลายอย่างนะ แหะๆ คอยกันท่าคนอื่นให้ผมไปในตัว ทั้งที่พี่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นหรอก
(หรือทำ แต่ผมไม่รู้หว่า)
พี่นัทน่ารำคาญตอนแพล่มเรื่องงานอ่ะ พูดนานด้วย ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ที่ฟังนิดนึงเพราะพอเค้าถามจะได้ตอบถูกว่าพูดเรื่องอะไร
แต่ส่วนดีก็มีตรงที่ ไม่เรื่องมากอ่ะคับ ได้คือได้ ไม่คือไม่... ประมาณนี้ ไม่ได้มีเล่นเทคนิคแบบคนอื่น
/
ที่ว่าไปส่งคือที่วงเหล้านะคับ แหะๆ ก็ต้องมาหาเพื่อนก่อน มันรออยู่
แต่ก้นแตะดินได้ไม่ถึงห้าวิ ไอ้สตางค์ก็ชวนกลับบ้านพักไปนอน มันง่วงแล้ว.... เหอๆๆ กะว่าจะอยู่กินเหล้าต่ออีกนิด แต่กลับก็ดีเหมือนกัน
ผม สตางค์ โม เลยไปนอน
เหลือไอ้เต้กินเหล้าต่อ อ่อเมื่อคืนผมได้ยินมาว่าไอ้เต้ไปเหวี่ยงพี่ จ. ขา่ใหญ่ของคณะมาด้วย เหตุผลเพราะพี่เค้าเมาแล้วทำกร่างใส่มันอ่ะคับ เต้มันเลยด่า โวยวาย เกือบต่อยกัน... ทีนี้มันเลยโดนพี่ๆ เค้าเพ่งเล็ง เหอๆๆ แอบอยู่ลำบากนิดนึง (โดนเขม่น) เพราะผมอยู่กลุ่มมัน แต่ก็ไม่มีไรร้ายแรงหรอกคับ พอหายเมาก็หายโกรธกัน
แปลกนะคับ คนที่ผมคลุกคลีด้วยบ่อยๆ ไม่ค่อยจะถามเรื่องส่วนตัวผม แต่ถ้าเป็นคนอื่นกลับอยากรู้เรื่องผมกันจัง ที่พูดเนี่ย... หมายถึงไอ้โมนะครับ ที่ดูจะไม่ค่อยใยดีผมเหมือนคนอื่น คิดไปคิดมา หรือว่าผมไม่ค่อยสนใจมันก่อนก็ไม่รู้
วันต่อมา กิจกรรมของคณะผมคือไปรวมสายรหัส (อีกแล้ว)
หง่ะ.. เห็นพี่ไมค์แล้วเคือง บังคับผมกินเบียร์แล้วไม่รับผิดชอบ
“เมื่อคืนเป็นไงพี่น้ำพุ ได้ข่าวว่าเมา” น้องรหัสผมเดินมากระแซะถาม
“ใครบอก? ไม่ได้เมาเว่ย” แค่มึนๆ ง่วงๆ
“พี่ไมค์บอกกก เมื่อคืนพี่น้ำพุกินเบียร์สามแก้วเมาน้อคไปเลย” มันยิ้ม หัวเราะ...
“แถมเมาแล้วไปนอนตักใครก็ไม่รู้ อิอิ เห็น.... :m12: โลกส่วนตัวกันมากเลยพี่ ตกลงแน่แล้วใช่ป่าวกับพี่นัท?” อาจจะยังไม่รู้กัน ไอ้เบนซ์เนี่ยมันเป็นคนฮาๆ เฟรนด์ลี่ แล้วก็นิสัยดีมาก มันกับผมก็สนิทกันพอสมควรนะ คุยเรื่องส่วนตัวกันได้ ไม่ค่อยกั๊ก นอกจากจะไม่อยากบอกจริงๆ ยังแอบเสียดายเลยที่มันเป็นน้อง ไม่ใช่เพื่อน ไม่งั้นคงมีเวลาสนิทกันมากกว่านี้
“แน่แล้วอะไร ไม่แน่เว้ย” ผมปฏิเสธไปก่อน เพราะไม่แน่จริงๆ
“ทำไมอ่ะพี่ พี่นัทเค้าก็ดีน้า... หรือพี่น้ำพุมีตัวจริงแล้ว เบนซ์เห็นมีคนนึงมาส่งพี่ คนที่ตัวสูงๆ หน้าตาดีอ่ะ แฟนพี่ป่ะ?”
กำลังจะตอบมีรุ่นพี่ปีสามคนนึงเดินผ่ามากลางวง
“เฮ้ย คุยอะไรกัน ไปถ่ายรูปได้แล้ว”
สรุปก็ไม่ได้แก้ตัวกับน้องว่าไอ้เคนไม่ใช่แฟนผมครับ เฮ้อ :เฮ้อ:
/
ขากลับ... ไม่อยากกลับเลย พอคิดว่ากลับไปอาจต้องเจอไอ้เคน และกลับไปต้องไปเรียน.... (ปีสองงานเยอะอ่ะ)
ผมนั่งคิดมาตลอดทางว่า... เคนติดต่อผมไม่ได้สองวัน มันจะมีมาตรการอะไรกับผมอีกรึเปล่า... ก็รำคาญมันอ่ะ โทรจิกอยู่ได้ ถ้าบอกมันดีๆ ว่าไม่อยากคุยโทรศัพท์
มันจะฟังมั้ยก็ไม่รู้ (ไม่ฟังแน่ๆ แถมอาจจะโดนด่าอีก)
ผมคิดตามหลักความน่าจะเป็นเพื่อหาทางหนีทีไล่ไว้หลายอย่าง
ด่านแรก พอกลับถึงที่หมาย ต้องดูก่อนว่ามันมาดักรอที่คณะรึเปล่า....
ดูแล้วไม่เจอครับ รอดตัว
ด่านที่สอง... หอ..... ผมนั่งแท็กซี่ไปกับเพื่อนหลายคน หอผมถึงก่อนคนแรก
ผมให้แท็กซี่จอดรออยู่แถวปากซอย แล้ววิ่งแอบๆ เข้าไปดูหน้าหอ... (เพราะหออยู่ใกล้ถนนใหญ่) ปรากฏว่าเจอครับ!!
เคนนั่งรออยู่จริงๆ ด้วย... เห็นแล้วตกใจ ขวัญกระเจิงเลยคับ รีบวิ่งกลับไปขึ้นแท็กซี่แทบไม่ทัน
“โม... กูไปค้างด้วยได้ป่าววะ” ผมพูดปากคอสั่นเลยง่ะ ก็เหลือมันคนเดียวในนี้ที่พอจะพึ่งได้อ่ะคับ
“ทำไมวะ มีอะไร?” หน้าไอ้โมดูตื่นเต้นไปกับผมด้วย รวมทั้งเพื่อนในรถคนอื่นก็ดูจะแปลกใจที่ผมวิ่งป่าราบกลับมา
“มีคนมาทวงหนี้ว่ะ ยังไม่มีเงินใช้คืนเลย กลัวโดนกระทืบ” ผมยังมีอารมณ์ไปพูดเล่น แต่จังหวะนั้นไม่อยากบอกใครเรื่องเคน เลยพูดไปแบบนั้น...ฮะๆ คิดแล้วขำ
แต่ตอนนั้นกลัวจริงๆ ยังไม่พร้อมเจอเคนวันนี้อ่ะ ถ้าวันพรุ่งนี้ก็โอเคอยู่ มีข้อแก้ตัวแล้ว
“เหรอ มึงเป็นหนี้เค้าเท่าไหร่วะ ยืมกูก่อนไหม?” เพื่อนนาย ก. จริงจังไปแล้ว
“มึงเล่นบอลใช่ไหมพุ?” ไอ้โม... - -“ เรื่องนั้นอ่ะ เมื่อก่อนคับ เมื่อก่อน
...ผมเคยเล่าให้มันฟังตอน ม.ปลาย แหะๆๆ เล่นหนุกๆ นะไม่ได้ซีเรียสอย่างที่มันคิด
“ป่าวๆ เอาเป็นว่า คืนนี้ขอนอนห้องมึงละกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ากูกลับมาเปลี่ยนเสื้อที่หอ”
“อืมๆ ได้” เฮ้ออ โล่งอก
จากนั้น ดูเหมือนเพื่อนอยากจะรู้กันจริงๆ ว่าผมไปเป็นหนี้ใคร อะไรยังไง...
ผมหายกลัวแล้ว เลยบอกเพื่อนไปว่าล้อเล่น แหะๆๆๆ เจอด่าเด่ะคับ
มุขไม่ฮา พาเพื่อนเครียด
ผมบอกแค่มีเพื่อนเก่ามาหา... ไม่อยากเจอมัน กลัวมันยืมตังค์เลยขอหลบไปที่อื่นก่อนสักพัก ฮะๆๆ เรื่องเงินนี่อ้างง่ายเนอะ
/
ผมมาค้างหอไอ้โม ก็เกรงใจมันอยู่เหมือนกัน ไม่รู้มันเต็มใจให้มารึเปล่า เหมือนมัดมือชก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วหนิ หน้าด้านอยู่ต่อแหล่ะคับผม
ไอ้โมก็ไม่ได้พูดอะไร เปิดทีวีไม่ให้เงียบ ก็ดูเคเบิ้ลกันไปแบบเงียบๆ เพราะดูเหมือนมันไม่ค่อยอยากคุยกับผม มันอาจจะเหนื่อยมั้ง (คิดในแง่ดี)
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมกลับหอ ก็ไม่เจอเคนแล้ว (แหงดิ) ปิดมือถือไปสองวัน อารมณ์ดีโคตรๆ แต่จะไปจิตตกต่อจากนั้นแทนอ่ะดิ ไม่เป็นไร... เริ่มรู้จุดอ่อนเคนแล้ว
เจอทะเลใจสงบครับ
ไอ้เคนพอผมอ่อนกับมัน มันก็จะตามใจ เอาใจผมมากมาย ถึงจะดูง๊องแง๊งบวกงี่เง่า แต่ก็ดีกว่าแข็งใส่มัน แล้วมันซัดผมหน้าหงายกลับมาละกัน
ผมนั่งรถเมล์ไปคณะ... ทุกอย่างปกติดีครับ ไม่มีแม้แต่เงาเคน
โอ้... โชคดีชะมัด แต่ถ้าให้ดีกว่านี้ อย่าโผล่หัวมาให้เห็นอีกตลอดชาติไปเลยก็ดีนะมึง
“น้ำพุ” หง่ะ ไอ้โก้วิ่งฝุ่นตลบมาพร้อมกับหนังสือเล่มใหญ่....
อ๊ากก นั่นมัน xxx ของกรูที่มึงเอาไปดองใช่ไหมม
“กูเอามาให้แล้ว โทษที ช้าไปหน่อย ที่จริงพี่สองฝากมาให้เมื่อวัน xx ละแต่กูลืมเอามาให้” หน้าตามึงรู้สึกผิดมากกก
“อืม ไม่เป็นไร ขอบใจ” ผมยื่นมือจะรับ
“กูถือให้ มันหนัก”
“ไม่เป็นไร กูถือได้”
“เฮ้ยย มันหนักจริงๆ อ่ะ ให้ลองดูก็ได้” ผมเทสต์ ก็........หนักจริงด้วยง่ะ เล่มมันใหญ่แล้วก็หนามากคับ ปกแข็ง ภาพสีทุกหน้า ข้างในมีบรรยายอยู่สามสี่ภาษา ไม่
หนาจะทนไหวรึ
“ถือไอ้นี่ โหนรถเมล์แม่งไหล่แทบหลุดอ่ะ หนักมาก” มึงจะพูดให้กรูเห็นใจใช่ป่ะ
“มึงจะขึ้นเรียนเลย หรือไปโรงอาหารก่อน” คาดว่าเพื่อนๆ คงนั่งกินข้าวกันอยู่มั้งคับตอนนี้
“โรงอาหาร” กินด้วยละกัน หิว
ผมไปก็เจอแอน แต้ว แก๊งค์มาเฟีย อยู่กันเพียบ
“น้ำพุ ไปดริ๊งค์กันป่าวคืนนี้?” หนึ่งในชาวแก๊งค์ชวน หง่ะ... ได้ข่าวพวกคุณเพิ่งไปกันมา ไปอีกและ
“ที่ไหนอ่ะ?” ที่เดิมไม่ไปนะ...
“xxx แหล่ะ เนี่ยไปกันหมดเลย ไปป่าวๆๆ สังสรรค์กัน” อ่อ ที่ประจำที่ผมเคยบอกว่าคณะผมชอบไปนั่งกินกันบ่อยๆ อ่ะคับ ยังไม่เคยไปเลยแฮะ
“ไปก็ได้ กินเหล้า หรือเบียร์กันอ่ะ?”
“เหล้า แต่ถ้ามึงอยากกินเบียร์ก็ได้ เดี๋ยวไอ้ จ. ว่าจะเอาเบียร์ไป” ไอ้ จ. นี่ตัวสูบอบายเลยคับ มันกินเยอะมากๆๆๆ เกือบทุกวัน ไม่รู้จะกินไปแข่งทีมชาติรึไง
“อ่อ...อืม กี่โมงเหรอ?” ผมถาม
“สักทุ่มสองทุ่มแหล่ะ เนี่ยไปกันหมดเลย แอนแต้วก็ไป อย่าลืมชวนไอ้โม กับสตางค์ไปด้วยละกัน”
ที่พวกมันไม่ชวนไอ้เต้ ใช่ว่ารังเกียจอะไรนะคับ แต่ไอ้เต้แม่มันมารับ กลับบ้านเร็ว อย่างที่เคยบอกไปแล้ว
/
ผมไปชวนสตางค์กับโม มันสองคนไม่ไปอ่ะคับ ก็พอรู้อยู่... ว่าไม่ชอบอะไรแบบนี้
แหะๆ ผมก็ใช่ว่าจะชอบอะไรมากมาย แต่ผมชอบเข้าสังคม มาอยู่วงเหล้านี่ได้รู้อะไรเยอะนะคับ ใครเป็นไง ใครมีเรื่องกับใคร... ใครชอบใคร... รู้ไว้จะได้ไม่ตกกระแส อิอิ
“แล้วเรื่องมึงกับพี่นัทว่าไงวะน้ำพุ?” กำ...ตรูโดนด้วย
“เป็นแฟนกันยัง?”
“........เอ่อ ยังๆ” เวลาไอ้พวกนี้จี้ถามแล้วน่ากลัวแฮะ ที่จริงสำหรับเรื่องที่ผมเป็นเกย์มันไม่แปลกสำหรับแก๊งค์มาเฟียคับ เพราะแก๊งค์นี้มีน้องตุ๊ดอยู่สองคน แล้วก็แรงมากด้วย เวลาไปมีอะไรกับใครก็จะเอามาเล่าให้เพื่อนฟังอย่างภาคภูมิใจ ว่าฉันสวย เริศ อะไรประมาณนี้ ฮะๆๆ
แต่เค้าไม่ได้ทำแบบน่าหมั่นไส้นะคับ ก็โอเคอ่ะ ผมก็สนิทกับเค้าระดับนึง เบื่อๆ ก็จะไปนั่งคุยหรือไปเที่ยวด้วย ฮะๆๆ ผมสนิทไปทั่วล่ะคับ
“นานแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกัน” นาย ก. เอ่ย
“ช่าย รออะไร เป็นฉันหน่อยไม่ได้ พี่นัทเสร็จไปนานและ” น้องตุ๊ดถลึงตาใส่ผมซะงั้น
“จับรวบหัวรวบหางเลยสิน้ำพุ จะให้พี่เค้าเดินตามต้อยๆ ไปถึงเมื่อไหร่กันคะ”
“เหอๆๆ ผมไม่ใช่เจ้นี่หว่า”
“แอร๊ยย พี่นัทช่างน่าสงสาร เดินตามมาเป็นปียังไม่ได้แอ้ม ...จริงๆ เหรอน้ำพุ!?” น้องตุ๊ดทำท่าอกอีแป้นจาแตก
“เคยอะไรๆ กันบ้างยัง?” นาย ข. รับช่วงต่อ
“อะไรนี่คืออะไรวะ มึงก็พูดให้มันชัดเจนไปเลยดิ” นาย ค. ตะโกนออกมาอย่างรำคาญ
“มึงก็ถามไปเลยว่าน้ำพุกับพี่นัทเคยเอากันรึยัง? จะมาอะไรๆ อยู่ทำไมวะ” โห... พวกนี้มันน่ากลัวจริงๆ แฮะ ถามแต่ละอย่าง :sad3:
“ว่าไงคะน้ำพุ มากสุดถึงขั้นไหนกันและ?” หง่ะ
“ไม่เคยยย ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลย” ผมปฏิเสธแบบจริงจังมาก
“อร๊ายยย จริงเหรอ? ช้า...... ช้ามากค่ะ” -*-
“หรือที่ช้ากันแบบนี้เพราะพี่นัทไม่มีน้ำยาวะ” อ้าวๆๆ มึง ไอ้ ค. ปากเสีย
“กูเห็นจีบมาตั้งนานและ ยังไม่ถึงไหนกันสักที”
“พี่เค้าเป็นคนดีเว้ย ไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก” ผมบอก
“พี่นัทไม่ทำ มึงก็ทำเองเลยดิน้ำพุ”
“ต๊ายย ไอ้เชี้ย ค. น้ำพุเค้าไม่ได้แรดเหมือนมึงนะคะ”
“ห่า กูเป็นผู้ชาย แรดเหี้ยไรละ” เฮอๆๆ แต่มีคนว่าผมแรดไปแล้ว
“ค่ะ เค้าไม่ได้เหี้ยแบบมึงค่ะ”
“ถุย มึงคนดีตายล่ะ ไอ้ ง. กูเห็นเดินผ่านผู้ชายหล่อๆ ทีไร แม่งแทบจะกระโดดจับเค้าทำผัวทุกที”
“ก็ยังดีกว่ามึงแหล่ะ เอาไม่เลือก คอยดู ติดเอดส์แล้วกูจะสมน้ำหน้าให้”
เถียงกันไปเถียงกันมา เรื่องของผมเลยออกทะเลไปเลยครับ ดีเหมือนกัน ให้มันจบๆ ไป
ที่จริงพวกนี้คุยกันแบบฮาๆ นะครับ มีไรก็พูดตรงๆ ไม่มีแอ๊บ อาจจะฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ผมว่าที่พวกนี้สนิทกันเป็นก้อนใหญ่ๆ ก็เพราะแบบนี้แหล่ะมั้ง เหอะๆ
H
เดี๋ยวจะมีช่วงที่น้ำพุสนิทกับแก๊งค์มาเฟียมากกก เลยเกริ่นนำไว้ก่อน :really2:
อ่อ แล้วที่มีคนคอยเทคแคร์ หรือทำอะไรให้น้ำพุบ่อยๆ ก็เพราะบุคลิคพุเหมือนเด็กอ่ะ
ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว ทำอะไรเองไม่เป็น ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆ ออกจะเอ๋อๆ ซื่อๆ (แต่บางทีก็เป็นงั้นจริงๆ นะ)
-
^
^^จิ้มๆๆ
จะหนีได้ตลอดไหมหนิ
-
รออ่านต่อ
-
โฮะๆๆๆ คิดถึงน้ำพุ 555+
กด รีเพรซตลอดดด รอเลยนะเนี่ย o18
-
ฮาตรงเข้าสังคมเพราะอยากรู้เรื่องคนอื่น แล้วพุก็โดนซุยไปด้วยอ่ะ 5555
-
น้ำพุแอนเดอะแก็งค์ค่ะตอนนี้ :m20:
ยังไม่มีหน้าใหม่ๆ เข้ามาหาพุเลย :m12:
-
สรุป น้ำพุได้กับโม ฮ่าๆๆๆ ทำไมรู้สึกอย่างงั้นว้า
-
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a3:
-
อ่านคืนเดวจบ..........
กุบ้าไปแล้ว :serius2:
-
นี่ขนาดน้ำพุเอ๋อๆซื่อๆ แต่ก็มีหนุ่มๆเข้าหาเพียบเลยนะ o22
-
หาพระเอกไม่เจอ สงสัยหักมุมพุเป็นพระเอกเองป่าวเนี่ย- -”
-
/
มีอยู่เช้าวันนึง ไปเรียนตามปกติ... เคนมาจนได้ครับ ดักรอหน้าคณะเลย
ผมเห็นแล้วสะดุดกึก มันชะงักไปตามสัญชาตญาณอ่ะ ที่จริงก็ใช่จะกลัวมันมากมาย (ไม่จริง)
แหะๆ กลัวอยู่ครับ กลัวตอแหลไม่เนียน เพราะผมไม่ค่อยชอบปั้นเรื่องโกหกมากถ้าไม่จำเป็น
พอเคนเห็นผมเดินมา มันก็ลุกขึ้นยืนตั้งท่ารอเลย ผมตื่นเต้นนิดๆ แต่คิดว่าไม่เป็นไร เตรียมตัวมาพร้อมแล้ว แหะๆ
“หายไปไหนมา ทำไมติดต่อไม่ได้!” เดินยังไม่ทันถึงตัวมันเลยคับ มันเริ่มก่อนซะและ
“ขอโทษ.... เราทำมือถือตกน้ำที่ทริปอ่ะ พังเลย นี่เอาไปซ่อมอยู่ เราไม่ได้จดเบอร์เคนไว้อ่ะ เลยไม่รู้จะโทรไปบอกยังไง” ผมทำหน้าตาสำนึกผิดเต็มที่
“ทำยังไงมันถึงไปหล่นน้ำได้?” หน้าไอ้เคนยังดุอยู่ แต่ก็ดีกว่าเมื่อกี้แหล่ะ
“ก็ตอนบูมให้น้องอ่ะ เก็บมือถือไว้กระเป๋าเสื้อ แล้วมันหล่นไปตอนไหนไม่รู้ รู้อีกทีก็ตอนบูมเสร็จ จอมือถือมันก็ดับไปแล้ว” แหะๆ ตอนบูมมันต้องก้มๆ เงยๆ ใช่ป่ะคับ แถเอาเนียนๆ
ไอ้เคนมันถอนหายใจแรงๆ เหมือนยังเคืองปนจับผิดผมอยู่
“ขอโทษนะเคน... ไม่รู้จะทำไงจริงๆ อ่ะ” แกล้งบีบน้ำตานิดนึง เล่นละครมันเข้าไป... เหอๆ คาดว่าอีกไม่นานผมคงไปแคสต์ได้และ
“ทีหลังก็จำเบอร์เราไว้ด้วย เล่นหายไปแบบนี้เราเป็นห่วงรู้ป่ะ” เคนพูดแบบมีอารมณ์กรุ่นๆ เหลืออยู่
แสรดด เบอร์บ้านกูยังจำไม่ค่อยได้เลย ทำไมกูต้องจำเบอร์มึงด้วย
“โทรจนมือจะหงิก ตั้งแต่วันเสาร์ ติดต่อไม่ได้เลย เราเกือบบ้าไปจริงๆ แล้วรู้มั้ย?” บ้าไปซะมึง :m31:
“แล้ววันอาทิตย์เราไปรอที่หอตั้งแต่เย็น พุก็ไม่กลับห้อง รอเกือบเที่ยงคืนก็ไม่มาสักที... ตกลงกลับกี่โมงกันแน่?” เฮ้ย เอาไงดีวะเนี่ย คำถามนี้ไม่ได้เตรียมคำตอบไว้
“อ่อ... มาถึงกรุงเทพฯ ทุ่มนึง พอดีถึงเร็วเลยเอามือถือไปซ่อมก่อน” โอ่ยยย ตื่นเต้นนะเนี่ย
“แบกกระเป๋าไปด้วยเนี่ยนะ?” มันยังไม่หายสงสัย
“ก็.......ฝากไว้ที่หอเพื่อนก่อน”
“เหรอ หอใคร อยู่แถวไหน?”
“หา?”
“เพื่อนพุน่ะใคร?”
“เอ่อ...ไอ้โมอ่ะ เคนก็เคยเห็นมั้ง ที่ตัวสูงๆ ใส่แว่น หอมันอยู่แถว xxx ในซอยนั้นมันมีร้านซ่อมมือถือหลายร้าน ส่งร้านเสร็จก็ไปนั่งดูหนังที่หอไอ้โมจนดึกเราขี้เกียจเดินออกจากซอยก็เลยค้างที่นั่นเลย”
ตอแหลเป็นสตอรี่เลยผม... เฮ้อออ ขอสารภาพว่าที่โกหกไปอ่ะ จำไม่ได้แล้วว่าพูดอะไรไปบ้าง... เสียวสันหลังโคตรๆ เลยอ่ะคับ o21
“ขอโทษนะ....ไม่นึกว่าเคนจะไปรออ่ะ” มึงแมร่ง...จะอะไรกับกูนักหนาวะ
“ช่างเถอะ” เคนยอมตัดบทง่ายๆ สงสัยเพราะมันเห็นไอ้โมแล้วไม่สงสัยมั้ง ก็จริงๆ อ่ะ โมแค่เพื่อนผม เฮ้ออออ โล่งอก
“เคนกินไรยังอ่ะ?” เอาใจมันนิดนึง
“กินแล้ว... พุอ่ะ?”
“กินแล้ว” ที่จริงยัง ตอแหลอ่ะ เพราะถ้าบอกยัง เดี๋ยวมันจะพาไป
“อาทิตย์นี้เราใกล้ส่งงาน พักนี้คงไม่ว่างมาหานะ” เคนบอก
เฮ้ยยย จริงดิวะ ดีใจโคตรๆ ขอให้งานรัดตัวจนดิ้นไม่หลุด อิอิ
“ส่งงานเสร็จก็มีสอบต่ออีก เลยมาบอกไว้ก่อน กลัวพุรอ” ใครรอมึง จะไปไหนก็ไปเลย
“อืม เราก็ส่งงานเหมือนกัน เดี๋ยวว่างๆ ค่อยคุยกันก็ได้” ดีใจจนเกือบปิดไม่มิดแหน่ะผม... เหอๆ
“งั้นเดี๋ยวเราไปละ มีเรียนสิบโมง” เย้ รอดตายแล้วกรู วิธีนี้ได้ผลจริงๆ
“อืม มาไงอ่ะ?”
”มอไซต์” เคนยกมือดูนาฬิกา “ที่จริงอยากอยู่นานกว่านี้นะ แต่เดี๋ยวไปไม่ทัน มันมีควิซย่อยด้วย”
“อืม งั้นก็รีบเหอะ เดี๋ยวไปสอบไม่ทัน” รีบไปให้พ้นๆ เลยแสรด
“ส่งที่รถหน่อยดิ” เรื่องมากเหลือเกินนะมึง
ผมเดินมาส่งเคนที่ลานจอดรถอย่างเสียมิได้ มันก็ก้าวขึ้นคร่อมมือไซต์ สตาร์ทเครื่อง
“ทีหลังอย่าทำให้เป็นห่วงแบบนี้อีกรู้ป่ะ?” เคนบอกก่อนไป....
“อืม” ตอบไปงั้นๆ แหล่ะผม
“หอมแก้มหน่อยได้ป่ะ?” หา....... ผมเกิดอาการลุกลี้ลุกลน
เคนมันจิ้มๆ แก้มซ้ายตัวเองแล้วยื่นหน้ามาทางผม...
อ๊ากกก ไม่เอาเว้ย แค่ต้องคุยกับมึงกูก็ฝืนเต็มทนละ
“ถ้าไม่ทำ เราหอมแก้มพุแทนนะ” มันบอก เพราะคงเห็นผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเต็มที่อยู่มั้ง
“ขอกำลังใจหน่อยไม่ได้เหรอ เดี๋ยวก็งานยุ่ง ไม่ได้เจอกันอีกหลายวันเลย”
หง่ะ.... เลี่ยน อ้วกจะแตก :oak:
“..........................” ทำใจลำบากลำบน ขนาดขอแค่หอมผมยังคิดหนักเลย
“นะๆๆ ขอหอมหน่อยนะ นะครับที่รัก” อ๊ากกก ขนลุก เกือบปั้นหน้าต่อไปไม่ไหว ผมมองซ้ายมองขวา... โธ่เว้ย ช่วยมีคนเดินผ่านมาสักหน่อยก็ไม่ได้
เฮ้อออ ไม่รู้จะปฏิเสธไง แถมจะเล่นตัวก็เสียเวลา ไอ้นี่มันไม่ยอมง่ายๆ หรอก ....เลยตามเลยครับ
"อืม"
ตอบเสร็จเคนก็คว้าคอผมไปหอมแก้มซ้ายขาว อี๋.... อยู่ในอารมณ์เซ็งมากอ่ะคับผม + รังเกียจหน่อยๆ
“หอมจัง นิ่มด้วย” มันอ้าปากงับแก้มผมเบาๆ ยี๋... แหว่ะ น้ำลาย มึงเลียแก้มกูเพื่อ.... อ๊ากก กูอยากกระโดดถีบมึง ถ้าหน้ากูเป็นสิวกูจะฆ่ามึง
“เดี๋ยวคนเห็น” ผมดันตัวเองออกมา กัดฟันทนไม่ให้แสดงออกอะไรมากไปกว่านี้
“โอเค ไว้เจอกันนะ ต้องรีบไปและ” มึงบอกกูหลายทีแล้ว ไปสักทีเหอะไอ้แสรดด กูเกลียดมึง
“บาย” ผมโบกมือให้เคน
“บายครับ” เคนยิ้มตอบ คว้าหมวกกันน้อคมาใส่แล้วก็บิดมอไซต์จากไป
เฮ้ออ พอมันไปผมรีบเดินเข้าตึกเอามือเช็ดแก้มตัวเองเลยครับ ไม่พอ ยังไปล้างหน้าใหม่ด้วย
อ๊ากกก มึงนะมึง... ไอ้โรคจิต จะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ..... สงสัยต้องทำอะไรสักอย่าง
.....ทำอะไรดีล่ะ? o7 คิดไม่ออก
/
ผมอารมณ์หงุดหงิดไปทั้งวัน ขนาดไอ้โมนิ่งๆ ยังต้องเอาใจ
แต่งานเยอะอ่ะคับ ช่วงนี้ก็เลยต้องทำงานก่อน เรื่องอื่นไว้ทีหลัง
คณะผมเรียนไม่หนักแต่งานเยอะอ่ะคับ เวลาสอบก็สบายเลยไม่ต้องอ่านหนังสือมาก แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่ อาจารย์ที่สอนผมปีนี้โหดมากเลยง่ะ... เหมือนเป็นปีสกัดดาวรุ่ง แพ้คัดออก
คัดออกนี่คือ ไทร์ออกไปเลยนะคับ หรือไม่ก็เปอร์ (แล้วแต่ดวง มิใช่ความสามารถ)
คือถ้าหากคุณทำให้อาจารย์คนนี้เกลียดขี้หน้า คุณก็อาจจะไม่ผ่านไปขึ้นปีสามได้
ปีนี้เลยโดนไทร์กันเยอะอ่ะคับ แก๊งค์ขี้ยาเนี่ย...เกือบหมดอ่ะ เหลืออยู่คนนึง คือไอ้แทค เพราะมันเอาตัวรอดเก่ง
เหอๆๆ ผมเครียดเรื่องเรียนมากเลยคับ เลยไม่ค่อยได้สนใจใครเท่าไหร่
ที่ไปงานหนังสือกับพี่นัท ก็ไม่ได้อะไรมากมายอ่ะคับ เดินซื้อหนังสือกันตามปกติ
ผมกับพี่เค้าก็ดูอะไรคล้ายๆ กัน เช่น การ์ตูน นิยายอะไรทำนองเนี้ย
พี่นัทชอบอ่านนิยายหรือการ์ตูนที่หน้าปกมันดูเป็นไซเบอร์หน่อยๆ อ่ะ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ที่พวกโอตาคุชอบอ่านกันไรประมาณนี้ ฮ่าๆๆ (พี่นัทมีเพื่อนเป็นโอตาคุเยอะ ผมว่าเค้าก็ใช่มั้ง)
ที่เค้าอ่านผมไม่ชอบอ่ะ ผมชอบแบบฆ่ากันตาย เลือดสาด สู้กัน หนุกๆ มากกว่า
/
ปีสองผ่านไปแบบทุลักทุเลมาก คือผมไม่ค่อยชอบอาจารย์ด้วยอ่ะคับ เลยทำให้เกิดอคติต่อการทำงาน งานผมก็เลยห่วยมากๆ แถมส่งเลทอีก ก็ช่างหัวมัน ไม่แคร์
ผมยุ่งจริงคับ (คราวนี้ไม่แถละ) เคนก็พอกันมั้ง เพราะมันเริ่มปล่อยๆ ผม ไว้ใจผมในระดับหนึ่ง แหะๆ ผมก็ทำตัวดีในสายตามันอ่ะนะ แต่ถ้านอกสายตาก็นั่นแหล่ะคับ
ผมกิ๊กพี่นัท (เพราะพี่เค้าดีกับผมมากกก)
แล้วทีนี้เกิดเรื่อง...กับเพื่อนเก่าผม ไอ้ซันง่ะ จำมันได้ไหม เพื่อนกลุ่ม(ในห้อง)ผมตอนม.ปลาย
มันมีปัญหาทะเลาะกับเมท เมทมันจะย้ายไปอยู่อีกห้อง... หอมันค่อนข้างแพงอยู่อ่ะ อยู่ติดมหาลัยเลย มันเลยถามผมว่าย้ายมาแชร์ค่าห้องช่วยหน่อยได้ป่ะ (อันนี้เอาตรงๆ แต่จริงๆ แล้วซันพูดฟังดูดีกว่านี้) คือถ้าไม่อยากมา มันก็ไม่ว่า
ที่จริงผมเหงาๆ แล้วก็นอยด์ๆ หลายเรื่อง ไปอยู่กับเพื่อนก็อาจจะดี ซันมันก็นิสัยโอเค คงไม่มีปัญหาอะไร ผมเลยตัดสินใจย้ายไปอยู่กับมัน
เอ่อ ซันรู้จักเคนนะคับ ก็ตอน ม.ปลายที่เคนชอบไปหาผมที่เรียนพิเศษอ่ะ แต่ซันบอกไม่ชอบหน้าไอ้เคน ดูหยิ่งๆ ขี้เก๊ก ผมไปอยู่กับเพื่อนก็ดีเหมือนกันนะ เคนมันอาจจะเกรงใจไม่ค่อยกล้ามาหาผมแล้วก็ได้
แหะๆ ย้ายหอแล้วก็ต้องบอกเคนนะคับ เกิดวันดีคืนดีมันไปหาแล้วรู้ว่าผมย้ายแล้ว เดี๋ยวมันจะเริ่มคลางแคลงไม่ไว้ใจผมอีก... ตอนนั้นดูเหมือนเคนจะมีปัญหาที่บ้าน ต้องไปช่วยทำอะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว มันเลยไม่ค่อยว่างมาหาเรื่องให้ผมปวดหัว ถือว่าโชคดีมากๆ เลยช่วงปิดเทอมนั้นง่ะ
ที่ไม่ต้องเห็นหน้า ไม่ต้องคุยกับเคนไปพักใหญ่ๆ
ตอนนั้นคนที่มาช่วยผมย้ายของก็มีไอ้โก้ โม แอน อ่ะคับ......
ย้ายหอแล้วชีวิตเปลี่ยนเลยครับ
หออยู่ใกล้ที่กินเหล้าประจำคณะผม :impress:
หออยู่ในซอยที่เพื่อนคณะผมอยู่กันเยอะ...= แก๊งค์มาเฟีย :teach:
หออยู่ทางเดียวกับที่แอนต้องไปขึ้นรถเมล์กลับ :sad5:
/
ผมมึนส์คับ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน คืออันนี้เป็นช่วงขึ้นปีสอง เทอมปลาย...
ชีวิตเจอติด GIS แบบไม่ทันรู้ตัว ที่ผมสงสัยแอนมาตั้งแต่ปีสองเทอม 1 นี่เริ่มจะเห็นเป็นรูปธรรมขึ้นมาทีละนิด ผมไม่รู้เค้าเอาไงนะ ปากบอกชอบไอ้โม... แต่ก็มายุ่งวุ่นวายกับผม
ผมก็รู้สึกทะแม่งๆ แหล่ะ... ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าผมเป็นอะไร
แต่แอนเป็นอะไรของเค้าเนี่ย ผีเข้ารึเปล่าไม่รู้ ผมไปเล่นๆ กับ ผญ. ก็จริงนะครับ แต่ไม่ได้เกินเลย ก็เล่นแบบเพื่อนหยอกกัน ฮ่าๆๆ (ยังไง)
แต่แอนเนี่ย เป็นจริงเป็นจังมาก
แล้วทำแบบแอบๆ ด้วย คือไม่ให้เพื่อนคนอื่นรู้ว่าเค้ามามากมายกับผม
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวสำรองหรือตัวแทนของไอ้โม
แต่จะคิดงั้นก็ไม่ได้ .......ก็ผมไม่ได้ชอบแอนเลยนี่หว่า หรือจะให้พูดตรงๆ คือผมไม่ชอบ ผญ. ต่างหาก
มันดูยุ่งๆ อ่ะคับ เพราะแต่ละคน ทำอะไรไม่เปิดเผย... ส่วนผมก็ไม่ค่อยสนใจอะไรมาก ชอบปล่อยเรื่องไปตามยถากรรม แล้วทีนี้... มีอยู่วันนึง วันลอยกระทงอ่ะคับ
แอนโทรมาชวนไปลอยกระทงที่ xxx.... ผมก็.....เหอะๆๆ ไม่อยากไป ขี้เกียจ ไม่ชอบคนเยอะ ก็เลยปฏิเสธ
(ถ้าถามว่าไอ้เคนหายหัวไปไหนวันนี้ มันป่วยคับ... ไม่สบายนอนซมอยู่บ้าน ผมเลยได้โอกาสบอกมันไปเลยว่าจะลอยกะพ่อแม่ มันเชื่อเพราะปกติผมก็ทำงั้นจริงๆ ทุกปี - - ส่วนพี่นัท... ไม่สนใจงานเทศกาล ไม่ไป)
สักพักแอนก็โทรมาตื๊ออีก บอกว่าโมไปด้วย และโมก็รอผมอยู่
ผมก็นะ....ไอ้โมไปจริงเหรอ? มันไปกับแอนได้ไงวะ งง...
ผมเลยโทรไปคอนเฟิร์มกับไอ้โม ปรากฏว่ามันไปจริงครับ แล้วก็ชวนให้ผมไปให้ได้...
ผมเห็นว่าไอ้โมไป ก็เลยไป
จากนั้น....... พอผมไปถึงที่นัดหมาย....... อึ้งคับ ช้อคเหมือนโดนหลอก :freeze:
ก็ผมเจอแอนอยู่กับไอ้โก้...... มีความรู้สึกประหลาดๆ ว่าสองคนนี้มันวางแผนร่วมมืออะไรบางอย่างกันรึเปล่า ก็แอนไม่เห็นบอกผมเลยว่าโก้มาด้วย
ผมรู้สึกแย่ๆ อ่ะ เลยถามหาไอ้โม แอนก็บอกว่า โมกำลังนั่งแท็กซี่มา ส่วนไอ้โก้ก็แก้ตัวง่ายๆ ว่าเพิ่งเสร็จงานจากคณะ เลยขอติดมาด้วย
หง่ะ.....ไม่ไว้ใจยังไงก็ไม่รู้อ่ะคับ.... จะไม่ให้รู้สึกแปลกได้ไง อยู่ๆ คู่กรณีผมสองคนก็อยากชวนมาลอยกระทงด้วย โดยที่คนอื่นๆ (ที่น่าจะมา) ก็ไม่เห็นมีติดสอยห้อยตามมาเลย
ผมรอไอ้โม ในใจคิดว่าถ้ามันไม่มา ผมจะกลับทันที
และแล้วมันก็มาจริงๆ คับ พาน้องชายมันมาด้วย ผมก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่... แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าไม่ได้โดนหลอกจริงๆ
ซื้อกระทงกันเสร็จก็เอามาลอยน้ำ ปีนี้ปีแรกเลยนะคับเนี่ย ที่ผมมาลอยกับเพื่อน ปกติผมลอยกับพ่อแม่ ญาติพี่น้องตลอด ลอยเสร็จน้องชายไอ้โมก็ปลีกตัวไปกับเพื่อน พวกเราสี่คนเลยเดินดูงานเรื่อยๆ ก็มีพวกบูธกิจกรรม ขายของอะคับ มากมายก่ายกอง
บูธไหนน่าสนใจก็จะแวะดู แวะเล่นเกมส์
เหอๆ ก็ดูเหมือนจะหนุกดี แต่จะไม่หนุกเอาก็ตอนที่พวกมันจะเข้าบ้านผีสิงกันเนี่ยแหล่ะ :o
เกิดมาผมไม่เคยเข้าเลยนะ ผมกลัว แอนกับไอโมก็บังคับ ทั้งดึงทั้งลาก ให้ผมมาต่อแถว ผมไม่เข้า มันก็อ้างว่าซื้อตั๋วมาให้แล้ว ไม่เข้าไม่ได้
ผมกลัวจริงๆ นะเนี่ย จะหนีหลายครั้งแต่ไอ้โมล็อคคอไว้แน่นเลย มันกระชากดึงแขนผมมาต่อคิวจนเจ็บง่ะ ไม่อยากเจ็บตัว ลองดูสักครั้งก็ได้วะ
พอถึงคิว ผมทำเป็นใจกล้า... ปลอบใจตัวเองว่ามันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก ก็เลยเดินนำเข้าไปในห้องมืดก่อนคนแรก (ไอ้พวกนั้นจะได้ไม่แกล้ง คิดว่าผมกลัว) ทั้งที่ใจมันก็ตุ้มๆ ต่อมๆ เหมือนกัน แหะๆ
เดินแบบเต่าคลานมาได้สักพัก.....
ผีโผล่คับ! ...ผมก็ตกใจดิ สะดุ้งเฮือกเลย
เห็นผีไม่เท่าไหร่.... แต่เจอมือลึกลับคว้ามือผมเข้าไปจับเนี่ยดิตกใจกว่า...
มือสากมากด้วย...... อ๊ากกก ไม่ใช่ผีแน่นอน
เพราะมันดึงผมเข้าไปกอดด้วย :o
H
ใครฟระ?
ผีทะเลแน่ๆ อิอิ
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
ใครฟ่ะ โมแน่เลย *-*
-
แอบอยากให้เป็นโม แต่คงไม่ใช่ :เฮ้อ:
อาจจะเป็นแอน ในกรณีที่แอนหาลำไพ่พิเศษทำงานก่อสร้างจนมือสากเยี่ยงนั้น???
(จะเป็นไปได้ไงล่ะ ไอ้บร้าาา~ :z6:)
เพราะงั้นก็น่าจะเป็นโก้ล่ะนะ :laugh3:
-
ใครอ่ะ
ผีสวีท :L1:
อิอิ
-
ใครนิ มาฉวยโอกาสกับน้ำพุ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดหัวอยากกรี๊ดเป็นบ้า! เหอๆๆๆ
อ่านแล้วทิ่มแทงฉึกๆๆชะมัด
หลายๆเหตุการณ์(ไม่ทั้งหมดนะ)และนิสัยของพุทำให้คิดว่า..นี่มันชีวิตกรูชัดๆ
(เราคือฝาแฝดที่พลัดพลากหรือนี่คือโลกคู่ขนานป๊ะ?)
บอกตรงๆเลยนะว่านิสัยพุเหมือนไอมากมาย
ไอเป็นขี้รำคาญเอามากๆๆเลยแหละ ชอบหยอดไปเรื่อยแต่ไม่ชอบคบใครเหมือนกัน
ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: :serius2: ว๊ากกกกกกกก (บ้าไปแล้ว)
ปล.แปะโป้งไว้ที่หน้า 9
-
สงสัยมีคนอยากจะเล่นผีผ้าห่มกับน้ำพุ ฮ่าๆๆๆ
-
:o
โตะจายหมดเยย
แอบลุ้นให้เป็นผีผ้าห่มกร๊ากกก
พุรู้ตัวไหมบางที่พุก็เป็นคนเอาแต่ใจตัวอ่ะตอนนี้เริ่มรู้สึกสงสารเคนขึ้นมานิดๆแต่ก็นะมันเป็นเรื่องของคนสองคน
ลุ้นให้พุเจอตัวจิงไวๆจะได้ปราบพุให้อยู่อิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
เดาว่าผีคือโก้อ่ะ
-
โมเหอะ :m12:
อยากเห็นโมมีบทบาทกับเค้าหน่อย
-
อย่าบอกว่าเคนมานะ!!!!!55555
-
ขอเดาว่าเป็นโม ....
-
มือสากด้วยอะ พุเคยบอกไหมว่าใครมือสาก โม ไม่น่าใช่
โก้เหรอ เป็นไปได้ หรือจะเป็นน้องของโม เหอๆ เลอะเทอะ
หรือว่าแอน!!! :a5:
-
:a5:
ใครกันเนี่ย
จนจะ 2 ปีแล้ว พุยังตัดเคนไม่ได้เลย เลิกขัดขืนซะเถอะนะ
-
ขอตอบย้อนหลังเพียงเท่านี้นะทุกท่าน ย้อนมากไม่ไหวอ่ะ :call:
หาพระเอกไม่เจอ สงสัยหักมุมพุเป็นพระเอกเองป่าวเนี่ย- -”
ฮ่าๆๆๆ อันนี้ฮาจริง มันจะกดใครได้บ้างหว่าคุณน้ำพุ
นี่ขนาดน้ำพุเอ๋อๆซื่อๆ แต่ก็มีหนุ่มๆเข้าหาเพียบเลยนะ o22
พุบอกว่านิดเดียวเองงง :z6:
อ่านคืนเดวจบ..........
กุบ้าไปแล้ว :serius2:
แสดงว่าอ่านเร็ว ลงไปหลายตอนเลย
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a3:
โอเึึคคับผม
สรุป น้ำพุได้กับโม ฮ่าๆๆๆ ทำไมรู้สึกอย่างงั้นว้า
ฮ่าๆๆ น่าคิด... มันสนิทกันมาก แต่ก็ไม่ค่อยถูกกัน
น้ำพุแอนเดอะแก็งค์ค่ะตอนนี้ :m20:
ยังไม่มีหน้าใหม่ๆ เข้ามาหาพุเลย :m12:
ก่อนขึ้นปีสามอ่ะมี
ฮาตรงเข้าสังคมเพราะอยากรู้เรื่องคนอื่น แล้วพุก็โดนซุยไปด้วยอ่ะ 5555
มันขี้เหงาคับ ชอบอยู่คนเดียวบ่อย แต่เข้าแก๊งค์นี้ก็ต้องเจอล้วงตับทุกคน ใครต่อต้านก็จะอยู่ลำบากนิดนึง
โฮะๆๆๆ คิดถึงน้ำพุ 555+
กด รีเพรซตลอดดด รอเลยนะเนี่ย o18
ขอบคุณคร้าบ
รออ่านต่อ
โอเค :pig4:
^
^^จิ้มๆๆ
จะหนีได้ตลอดไหมหนิ
เดี๋ยวพุมันคงคิดแผนดีๆ ได้อ่ะคับ ตอนนี้ก็ปล่อยไปตามเวรตามกรรมก่อน
-
ต่อ :call:
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
ใครฟ่ะ โมแน่เลย *-*
อ่า เฉลยตอนต่อไป... :impress2:
แอบอยากให้เป็นโม แต่คงไม่ใช่ :เฮ้อ:
อาจจะเป็นแอน ในกรณีที่แอนหาลำไพ่พิเศษทำงานก่อสร้างจนมือสากเยี่ยงนั้น???
(จะเป็นไปได้ไงล่ะ ไอ้บร้าาา~ :z6:)
เพราะงั้นก็น่าจะเป็นโก้ล่ะนะ :laugh3:
คิดงั้นเหมือนกัน ฮ่าๆ
ใครอ่ะ
ผีสวีท :L1:
อิอิ
สวีทในบ้านผีสิง ไอ้พุปลื้มมากกก :laugh:
ใครนิ มาฉวยโอกาสกับน้ำพุ
เฉลยตอนต่อไป :L1:
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดหัวอยากกรี๊ดเป็นบ้า! เหอๆๆๆ
อ่านแล้วทิ่มแทงฉึกๆๆชะมัด
หลายๆเหตุการณ์(ไม่ทั้งหมดนะ)และนิสัยของพุทำให้คิดว่า..นี่มันชีวิตกรูชัดๆ
(เราคือฝาแฝดที่พลัดพลากหรือนี่คือโลกคู่ขนานป๊ะ?)
บอกตรงๆเลยนะว่านิสัยพุเหมือนไอมากมาย
ไอเป็นขี้รำคาญเอามากๆๆเลยแหละ ชอบหยอดไปเรื่อยแต่ไม่ชอบคบใครเหมือนกัน
ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: :serius2: ว๊ากกกกกกกก (บ้าไปแล้ว)
ปล.แปะโป้งไว้ที่หน้า 9
โอ้ เจ้าชู้หลบในแบบน้ำพุป่ะคับ ต้องมีความเนียนสูง บางคนยังคิดว่ามันใสๆ อยู่เลย
สงสัยมีคนอยากจะเล่นผีผ้าห่มกับน้ำพุ ฮ่าๆๆๆ
มีเยอะคับ
:o
โตะจายหมดเยย
แอบลุ้นให้เป็นผีผ้าห่มกร๊ากกก
พุรู้ตัวไหมบางที่พุก็เป็นคนเอาแต่ใจตัวอ่ะตอนนี้เริ่มรู้สึกสงสารเคนขึ้นมานิดๆแต่ก็นะมันเป็นเรื่องของคนสองคน
ลุ้นให้พุเจอตัวจิงไวๆจะได้ปราบพุให้อยู่อิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
สงสารเคนเหมือนกัน :laugh: ต่อไปอาจจะสงสารยิ่งกว่านี้ น้ำพุใจร้ายย
เดาว่าผีคือโก้อ่ะ
ถ้าจะถูก เฉลยตอนต่อไปคับ
โมเหอะ :m12:
อยากเห็นโมมีบทบาทกับเค้าหน่อย
พุก็สนิทสุดอยู่คนเดียวเนีี่ยแหล่ะ... เดี๋ยวมันก็ไปเที่ยวเมืองนอกด้วยกัน (แอบสปอยล์)
อย่าบอกว่าเคนมานะ!!!!!55555
เคนป่วยคร้าบ ฮ่าๆๆ
ขอเดาว่าเป็นโม ....
อ่าๆ ตอนต่อไปรู้กัน
มือสากด้วยอะ พุเคยบอกไหมว่าใครมือสาก โม ไม่น่าใช่
โก้เหรอ เป็นไปได้ หรือจะเป็นน้องของโม เหอๆ เลอะเทอะ
หรือว่าแอน!!! :a5:
เดาทุกคนเลยนะคับเนี่ย ไม่ถูกก็ไม่รู้จะว่าไงและ :laugh:
:a5:
ใครกันเนี่ย
จนจะ 2 ปีแล้ว พุยังตัดเคนไม่ได้เลย เลิกขัดขืนซะเถอะนะ
ฮ่าๆๆ จะตัดได้ไหมก็ไม่รู้
:pig4: :pig4: :pig4:
-
/
เฮ้ย ใครมากอดกรูวะ ผมตกใจรีบสะบัดตัวออกมาอย่างแรง พอหลุดก็รีบคลำทางออกจากบ้านผีสิงเลยคับ โดยที่ไม่ได้หันไปมองด้วยว่ามันเป็นใคร
หง่ะ... แถมระหว่างทางออกไปยังเจออุปสรรคอีก.. T T
แม่ง คนยิ่งรีบๆ โดนผีจับขาไว้อ่ะ ผมก็ถีบดิครับ แหะๆ ตกใจปนโมโหก็เลยถีบเข้าไปเต็มๆ แต่คงไม่เจ็บมากมั้ง
ผมออกมาได้เป็นคนแรกครับ แล้วก็ยืนหอบแฮ่ก มึนๆ งงๆ
ผีก็กลัว คนก็........ เออ แฮะ มันเป็นใครวะ??
แอน - - ตัดออก เพราะไอ้บ้าที่กอดผมอ่ะ ผช. ชัวร์ (หลังผมไปชนกับตัวมัน แข็งปั๊ก แบนราบซะขนาดนั้น)
โม - - ตัดเหมือนกัน เพราะมือมันนิ่มกว่านี้ (มันเคยจับมือผมข้ามถนนอ่ะคับ ผมข้ามถนนไม่เก่ง)
ไอ้โก้......- - ชัวร์ เป็นมันแน่นอน :angry2:
อ๊ากกก มึงนะมึง กะแล้วว่าที่ชวนมาต้องมีอะไรแอบแฝง มึงเลือกสถานที่ได้ดีมากกกกไอ้แสรด
ผมโกรธนะที่มันทำแบบนี้ แต่ก็.... ไม่อยากโวยวาย ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าผมโดนไรงี้ด้วย แค่กอดอ่ะ เรื่องเล็กน้อย
แต่กรูจะจำไว้ว่ามึงมันฉวยโอกาส กูไม่ไว้ใจมึงและไอ้โก้
/
“อ้าว ไมออกมาเร็วจังวะ?” โมถาม หน้าตามันดูสดใสมากที่ได้เข้าบ้านผีสิง
“..........................” ผม.......ไม่รู้จะตอบไร
สักพักแอนก็ออกมาพร้อมๆ กับไอ้โก้
ผมเห็นหน้าโก้แล้วเซ็งเลยครับ เซ็งมาก อยากกลับทันที
“โม กลับกันป่ะ?” ผมชวน
“กี่โมงแล้ววะ?” ผมก้มดูนาฬิกาข้อมือ ประมาณสี่ทุ่มครึ่งอ่ะคับ
“กลับก็ได้” โมบอก
แต่กว่าจะได้เดินออกไปที่ป้ายรถเมล์ ก็ต้องฝ่าฝูงชนและแวะดูของอีกอ่ะคับ ก็ประมาณห้าทุ่มแหล่ะ ถึงได้กลับ
ไอ้โก้แม่ง ออกมาทำเฉยมาก ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่ามันเงียบกว่าเดิม ก้มหน้าก้มตา
ก็เอาเหอะ... อย่าหวังว่าผมจะไปไหนด้วยอีกเลย
กลับหอไปต้องเดินผ่านวงเหล้าอีก เฮ้อ.... ไม่มีทางให้หลบด้วย จะทำเป็นเนียนๆ รีบเดิน มองไม่เห็นก็ไม่ได้ เพราะพี่สองเห็นละ...
ผมยกมือไหว้รอบโต๊ะ จะเดินหนี แต่ก็โดนเรียกไว้
“มานี่ดิ๊น้ำพุ!” หง่ะ
ผมเดินไปหา
“เที่ยวไหนมาวะ?” พี่คนนึงถาม
“ก็ไปลอยกระทงใน ม. มาอ่ะคับ”
“ไปกับใครวะ ทำไมเดินกลับมาคนเดียว?”
“เพื่อนครับ อยู่คนละหอกัน”
“กินเหล้าด้วยกันดิ” กะแล้ววว ตลอดเลย
ผมยกมือปฏิเสธ
“ไม่ดีกว่าครับ ผมง่วงแล้ว”
“ง่วงไรวะ เพิ่งห้าทุ่ม มานั่งๆๆ ไอ้ xxx ชงให้น้ำพุแก้วนึงดิ๊”
กำ.... ผมมองหาตัวช่วย เจอพี่สอง
“นั่งก่อนน จะรีบไปไหน แหม..... พี่อุตส่าห์ชวน” ไม่ได้ช่วยเล๊ยยย
ในวงก็มีเพื่อนผม รุ่นพี่ เยอะแยะมากมาย... เคยคุยบ้าง ไม่เคยคุยบ้าง
ผมก็นั่งจิบๆ เบียร์ไป ฟังพี่เค้าพล่ามก็หนุกดี ฮาดี ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
กินไปกินมา.... รู้สึกตะหงิดๆ ที่เคนไม่โทรหา ก็เลยหยิบมือถือมาดู...
เชรี้ยละ 15 มิสคิลล
กำ เดินๆ อยู่ไม่ได้ยิน แล้วสั่นก็ไม่รู้สึก เพราะเสียงอะไรต่อมิอะไรในงานมันกระหึ่มอ่ะคับ
ผมเลยจะลุกไปโทรหาเคน เดี๋ยวจะแย่
“เฮ้ย ไปไหนวะ?” ผมลุกจากเก้าอี้ไม่ได้บอกใครก่อนง่ะ
“โทรศัพท์” ผมตอบเพื่อน
“นึกว่าจะหนีกลับ” หง่ะ........ ไม่หนีหรอก ช่วยออกค่าเหล้าอยู่แล้วน่ะ ไม่ต้องห่วง o12
/
ผมโทรกลับ ไอ้เคนเสียงแหบตอบมาเลย
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ทำอะไรอยู่!?” ทุกทีเลยมึง
“ก็เสียงมันดังไม่ได้ยินอ่ะ” เรื่องจริง
“แล้วนี่อยู่ไหน?”
“แถวๆ หอ”
“แถวๆ หอ? แล้วทำไมไม่กลับหอ มันดึกแล้วนะ”
“ออกมาซื้อไรกิน กำลังจะกลับเนี่ย” กินเหล้า....แหะๆ
“ไปคนเดียวเหรอ?”
“อือ”
“ทีหลังอย่าไปไหนคนเดียวดึกๆ ดิ มันอันตราย”
ไปคนเดียวก็บ่น ไปกับเพื่อนก็ว่า (มันระแวงอะคับ ถ้าผมเอ่ยชื่อใครที่มันไม่คุ้น หรือไม่เคยเห็นหน้า)
“ครับ ขอโทษ แล้วเคนไม่สบาย ดีขึ้นยัง?” ไม่ได้ห่วงจริงหรอก พูดไปตามมารยาท
“ยังปวดหัวอยู่ แต่นอนไม่หลับ ก็พุไม่รับสายเราอ่ะ เราโทรไปตั้งเป็นสิบรอบ”
“ขอโทษๆ ไม่ได้ยินจริงๆ”
และมันก็ถามผมเรื่องลอยกระทงเนี่ยแหล่ะ คนเยอะมั้ย มีอะไรขายบ้าง พ่อแม่พาไปกินอะไร อธิษฐานขออะไร
แมร่งเอ๊ย ขนาดว่าป่วยอยู่นะเนี่ย ยังถามมาได้เป็นชุด
ผมวางสายจากเคนเสร็จ ก็เดินไปบอกพี่ๆ บอกเพื่อนว่าจะกลับ
ไม่มีอารมณ์กินต่อและ.... ใครจะว่าไงตรูไม่สน จ่ายตังค์เสร็จเดินหนีกลับห้องเลย
มาถึงไอ้ซันยังไม่กลับ มันไปลอยกระทงกับแฟน ผมก็อยู่คนเดียว.....
เฮ้อ.... จริงๆ แล้วผมมีแฟนกับเค้ารึเปล่าวะเนี่ย...... เหมือนจะมี แต่มันก็ไม่ใช่
เซ็งอ่ะคับ ต้องเป็นแฟนในนาม กับคนที่โคตรเกลียดเนี่ย
แล้วคนที่ชอบก็ซื่อบื้อมากๆ ไม่พูดไม่ทำอะไรซักที.......
เฮ้อ..... ผมชอบพี่นัทจริงป่าวหว่า......? ไม่แน่ใจ อาจจะชอบเพราะเค้าเป็นคนดี แต่พี่นัทไม่ทำอะไรให้ผมตื่นเต้น หรือรู้สึกว่าพิเศษขึ้นมาจริงๆ เลย
ถ้างั้น.......ผมคงอาจเหมาะที่จะอยู่คนเดียวมากกว่ามั้ง... :sad2:
/
มีอยู่วันหนึ่ง... ที่ผมได้กลับบ้านกับไอ้โก้... เพราะมันรอกลับด้วย ทำนองนั้น
ไอ้เรื่องที่มันเคยทำอะไรผมอ่ะ ผมไม่ได้เก็บมาใส่ใจหรอกคับ โกรธแป้บเดียว
มันก็จะเดินมาส่งผมป้ายรถเมล์ (จำไม่ได้ว่าคนอื่นหายไปไหน เหลือมันกับผมสองคน) แล้วทีนี้ระหว่างทางมันก็บอกผม
“น้ำพุ .......กูชอบมึงว่ะ”
“.............................” หง่ะ แล้วไง? :undecided:
ผมหยุดเดินมองหน้ามัน ไม่ได้รู้สึกไรคับ แค่คิดว่าจะตอบปฏิเสธมันยังไงดีมากกว่า
“กูไม่เคยบอกว่าชอบใครเลยนะเว้ย มึงคนแรก” อ่า....เหรอ รักแรกหัวใจก็แตกสลายแล้วว่ะมึง กูขอโทษด้วย
“................................”
“กว่าจะกล้าพูด... ทำใจอยู่ตั้งนาน... กูกล้าป่ะล่ะ?” มันทำท่าประมาณว่ากูแมน
“มึงจะไม่พูดไรหน่อยเหรอวะ? จะนิ่งไปไหน” ไอ้โก้หน้าตึงๆ คงเขินอยู่มั้ง
“อ่อ.....ขอบใจ”
“แค่เนี้ย?” มันคิ้วขมวด
“ก็ไม่รู้จะพูดอะไร”
“กูชอบมึง แล้วมึงคิดไงกับกูวะ?”
คิดไงหว่า.....
“ไม่ได้คิดไรเลย” ผมตอบ
“.......................” ไอ้โก้อึ้ง หน้าเสีย
“อืม นั่นแหล่ะ เป็นเพื่อนกันดีแล้ว”
“...............อืม” ที่พยักหน้า ไม่รู้มันคิดไงนะ
“…………………..” ไอ้โก้ไม่พูดไรต่อ ผมเลยเดินไปป้าย มันก็เดินตามมาห่างๆ แบบหงอยๆ
“รถเมล์มาแล้ว กูไปก่อนนะโก้”
“อืมๆ”
จบง่ายมั้ยครับ... ง่ายๆ แบบนี้แหล่ะ ที่จริงโก้มันพูดเยอะกว่านี้แต่จำไม่ได้ เหมือนมันจะบอกว่าวันๆ มันอยู่แต่กับเพื่อน ไม่เคยไปรักใคร อยู่โรงเรียนชายล้วนก็ไม่เคยคิดไรกับ ผช. มันเคยบอกเหมือนกันว่ามี ผช. มาจีบ แต่มันไม่ชอบ ขนลุก... แต่ว่าพอมาอยู่นี่มันชอบผม เพราะผมดูลึกลับ และก็น่ารักดี (แหว่ะ)
ก็ประมาณนี้คับ..... มันไม่เคยจีบใคร เลยดูกล้าๆ กลัวๆ และพอผมปฏิเสธมันไปวันนั้น ไอ้โก้ก็ไม่มายุ่งวุ่นวายกับผมอีกเลย (เออ ดีเหมือนกัน) แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันอกหักไปแล้ว
พอผมเดินผ่านพี่สอง...(ที่รู้ว่ามันชอบผม) ก็จะยังแซวๆ อยู่ ว่าโก้ไปไหนๆ
โธ่... ไม่ได้ตัวติดกัน จะไปรู้ได้ไง
เหตุการณ์ก่อนอกหัก กับหลังอกหักของไอ้โก้นี่ช่างแตกต่างราวหน้ามือเป็นหลังมือ
มันไม่คุย ไม่มองหน้าผมอีกเลย
เหอๆๆ กรรมจริงๆ กรูทำไรผิดเนี่ย
/
เอาเป็นว่า ปีสอง ผมจบแบบนี้ละกัน
แต่ที่สร้างความรำคาญให้ผมแบบล่าสุดนี่ก็แอนเลยครับ
ไม่น่าเชื่อว่าจะจิตได้ขนาดนี้เหมือนกัน..... คือเค้าทำอะไรตรงๆ ต่อหน้าผมไม่ได้ ก็จะแอบๆ ทำใช่ป่ะคับ... เช่น แอบมอง...... แอบถ่ายรูป ไรแบบนี้อ่ะคับ
เหมือนจะเล็กน้อย แต่ผมขี้รำคาญอ่ะ อย่างวันนึงผมไปเรียนสาย ก็ที่เต็ม ได้ไปนั่งหลังห้อง ปกติผมนั่งแถวหน้าๆ ก็จะไม่รู้ว่าใครมองหรือไม่มอง
พอไปนั่งหลัง รู้ซึ้งเลยคับ แอนหันมามองทุกๆ หนึ่งนาทีได้ มองวินึงแล้วหันกลับไป เป็นแบบนี้ตลอดคาบอ่ะคับ ผมจะทำไม่สนใจก็ยาก เพราะอยู่ในระยะสายตามองเห็นพอดี
สรุป ผมเรียนไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่รำคาญอยู่คับ
เข้าลิฟท์มาก็มองอีก.... ผมเลยถามแบบวีนแตกว่า
“มองทำไมวะ?” แอนสะอึกนิดนึง แล้วตอบผมแบบ.....หน้าตาเฉย
“ป่าว มองบอร์ดข้างหลัง” อ๊ากกก ใครเชื่อก็ควายละ มีอะไรก็บอกมาตรงๆ เลยดิ ทำแบบนี้ผมอึดอัด
“มองบอร์ดจริงดิ!?” ผมยังพยายามหาเรื่อง จนไอ้รัชด่าขึ้นมา
“มึงจะทำเสียงโหดไปไหนวะน้ำพุ สงสารแอน”
“มีไรก็พูดดีๆ ดิวะ” อ้าว กำ ตรูเจอด่าซะงั้น เซ็งคับ
ใครไม่เป็นผมไม่รู้หรอก... ผมเคยเห็นในกล้องแอนอ่ะ มีรูปแอบถ่ายผมกับไอ้โมเต็มเลย.... และดูเหมือนเค้าก็ไม่แคร์ที่ให้ดู แล้วผมจะเห็นอะไรแบบนี้ด้วย
วันดีคืนดี ก็จะมาดักรอกลับบ้านกับผมสองคน...
ตอนแรกไม่ว่าไร แต่ทำท่าทางเหมือนว่าเป็นแฟนผมอ่ะ ผมไม่ไหวนะ...
มันรู้สึกไงไม่รู้อ่ะคับ
คือคนอื่นจะรู้ว่าแอนชอบโม และก็จะล้อแอนกับโมตลอด (ไอ้โมก็หน้าเหม็นบูดตลอด)
แต่พอลับหลังแอนก็มาทำแบบนี้กับผม
เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกไอ้โมหรอกครับ ก็แบบว่า... เหมือนผมกับมันมีอะไรในใจกันอยู่ ไม่พูดกัน หรือคุยกันเหมือนก่อน ผมก็งงๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้ไง และเพราะอะไร
แต่ไม่รู้จะเคลียร์ไงคับ มันไม่อยากคุยกับผม ผมก็ไม่อยากคุยกับมันอ่ะ ผมไม่ง้อใครในเรื่องไร้สาระ มันเลยมาคุกันมาตลอด
/
ทีนี้ก่อนขึ้นปีสาม ไอ้โมไปเวิร์ค แอนด์ ทราเวล
ผมก็เลยห่างๆ มันแบบจริงจังละคับ และก็มีคนมาตีสนิทผมอีกและ.... มันชื่อ ช.
ไอ้ ช. เนี่ย... มันเข้าคอนเซป ทุกอย่างที่ไม่ตรงสเปคสาวใดคับ อ้วน ดำ ผมหยิก ปากเสีย น่าหมั่นไส้ เห็นแก่ตัว แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่ามันจะแย่อะไรได้ขนาดนั้น ก็คบๆ มันไป
คนอื่นด่าไอ้ ช. ไม่มีดีเลยคับ โดยเฉพาะแก๊งค์มาเฟีย ผมไปเข้าแก๊งค์ทีไร ก็จะโดนด่ากลับมา ว่าไปอยู่ไปคุยกับไอ้ ช. ทำไม มันเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้....
ผมคุยก็ไม่เห็นเค้าเป็นงั้นนะ ก็โอเค คือ ไอ่ ช. เป็นคนพูดเก่งมากกก อ่ะคับ พูดมีสาระด้วย ถึงจะหน้าตาไม่ดี แต่ก็เป็นคนเก่ง และฉลาด.... แหะๆๆ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ผม
พอไอ้โมกลับมาและรู้ว่าไอ้ ช. มาติดหนึบผม มันยิ่งเมินผมเข้าไปใหญ่ครับ... คงเพราะผมก็ห่างๆ จากกลุ่มมาด้วยมั้ง มันเลยเคือง
จริงๆ ผมก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ แต่ผมจะไปไหน ช. มันก็จะตามติดตลอด
อย่างกลุ่มผมนัดไปกินข้าวด้วยกัน ช.ก็ขอไปด้วย
ผมเห็นว่า ไม่เป็นไร ไม่รู้จะปฏิเสธไงด้วย แค่กินข้าวเองอ่ะคับ
ก็เลยพา ช. ไป แต่ไปถึง ไอ้เต้งอนคับ ไอ้โมก็เซ็ง แต่สตางค์ไม่ว่าไร (มันไม่ว่าไรใครอยู่และ)
เต้ดุผมเลย ว่าพาไอ้ช. มาทำไม เหมือนว่าผมไม่รู้เรื่องรู้ราวหง่ะ (ก็ไม่รู้จริงๆ หนิ)
มันเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นคับ.... ประกอบกับขึ้นปีสาม ก็มีคนใหม่มาจีบผมอีกและ
คนแถวๆ นี้แหล่ะ
และ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างมันเนี่ยนะ จะมาชอบผม...
นิสัยต่างกันสุดขั้วเลยคับ เป็นคนที่ผมคาดไม่ถึงเลยง่ะ
H
เคยเอ่ยชื่อไปแล้วคับ..... คนใหม่น้ำพุเนี่ย :pig4:
-
คนนี้จะใช่พระเอกป่าวววววววววว 555
เห็นคุ้นๆเคยบอกว่าพระเอกมาตอนปี3 อิอิ
ใช่ป่าวหว่า?
-
ลุ้นนนนนนนนเมื่อไหร่พระเอกจะมาอ่ะ
สงสารโก้จิงๆหงอยไปเลยที่เดียวจะว่าไปโก้ก็น่ารักดีนะดูจิงใจดี
น้องพุเอาพระเอกมาอวดสะทีซิอยากเห็นจะแย่แว้ววววว
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
แก๊งขี้ยาอ่ะป่าวนิ
-
ค้างอ่า...
ยังไม่อยากคิดว่าเป็นใคร
คนเขียนชอบทำให้ผิดหวัง (??)
เพราะงั้น...
รออ่านตอนต่อไปคับ
:กอด1:
-
คนใหม่ เดาว่าพระเอก อิอิ ส่วนเคนขอให้เจอคนใหม่เร็วๆนะจะได้ปล่อยน้ำพุไปซะ ว่าแต่ นาย ช. มันทำไรอ่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกใคร
เค้าคนนั้นเป็นคร๊ายยยยยยยยยยยย :o :o
-
เริ่มคิดว่าไอ้คุณชายพุมันคงเตรียมตัวขึ้นคานเเหง่ๆ เลย
-
ใครหว่า.... คิดไม่ออก
-
คิดว่าเป็นคนที่ไม่โดนไทร์ของแก็งค์ขี้ยา
ชื่ออะไรน้า... :m28:
(แอบกลับไปอ่านตอนก่อน อ๋อ...แทค)
-
เดาไม่เคยถูก - -
เค้าคือใครหนอ เค้ามาจากไหนน ???
คนใหม่ของน้ำพุ๊....... :z2:
-
ใครอีกล่ะ ชีวิตน้พุนี่มันสุดๆค่ะ 555+
-
ใครอ่ะ โอ้ยยย อยากรู้มากมายย
ฮ่าๆๆๆ พระเอกใช่ป่ะ ???
-
พระเอกกกกกกกกกก
กำลังจะมาาาาาาาา :3123:
-
/
“พุ เราว่าจะจบให้ได้ในสามปีครึ่งอ่ะ” เคนบอก ตอนออกมาหาอะไรกินด้วยกันที่ห้าง เดี๋ยวนี้เจอเคนสองอาทิตย์ครั้งคับ ถือว่าน้อยสุดๆ และตั้งแต่มันสติแตกเนี่ย
“อืม...ก็ดีนะ” อยากจบเร็วบ้าง แต่หลักสูตรคณะผมมันตายตัวมากๆ จบเร็วกว่านี้ไม่ได้อ่ะคับ
“เราตั้งใจเรียนเพราะพุเลยนะเนี่ย” หง่ะ... จริงดิ ไอ้ขี้โม้
แต่เคนมันโม้เรื่องเกรดให้ผมฟังประจำ เกรดมันดีมากกกคับ ไม่เหมือนผมเลย ทรุดฮวบทุกเทอม พอมันเรียนดีขึ้นมันก็จะบอกว่าเป็นเพราะผมตลอด.... จะดีใจดีมั้ยเนี่ย
“จบแล้วทำไรต่อล่ะ?” ผมถามไปงั้นๆ
“ไม่แน่ใจ พุว่าเราเรียนโทต่อหรือทำงานก่อนดี?”
“เคนอยากทำอะไรล่ะ?” กูจะไปรู้กะเมิงมั้ย
“ว่าจะทำงานก่อน”
“งั้นก็ทำงาน”
“ถ้าเรียนต่อ ว่าจะไปเรียนเมืองนอก... พุว่าไง?” ไปเร็วๆ เลยยย ให้ไวเลยมึง
“ก็ดี ประเทศไรล่ะ?” ไหนมึงว่าเกลียดภาษาอังกฤษวะ
“นิวซีแลนด์ แต่คงยังหรอก”
“ไมอ่ะ?” ไปดี้
“ก็ไม่อยากห่างพุไง” พอเลยมึง ไม่ต้องทำสายตาแบบนั้นใส่กู
“เปิดเทอมใหม่เป็นไง เรียนหนักอีกป่ะ?” เคนเคยมาหอและเห็นสภาพผมใกล้เคียงซอมบี้อ่ะคับ ผมเรียนหนักมากกกเลย ขนาดมันยังบ่นว่างานบ้างานบออะไรจะมากขนาดนี้...
มันเคยมาช่วยผมสองสามครั้ง บ่นไปอีกสองสามอาทิตย์
เวลาผมมีงานเลยไม่อยากบอกมันละ ขี้เกียจฟังมันพล่าม เพราะแค่มันพล่ามเรื่องงานตัวเองผมก็เบื่อจะแย่
“ก็หนัก... แต่น้อยกว่าปีสอง” ผมตอบ เกรดเน่าหนอนสุดๆ เป็นโรคเครียดไปเลยผม งานเยอะ
“อืม... เทอมนี้เราต้องขยันหน่อย จะได้จบเร็วๆ ไว้เรียนจบจะมาช่วยทำงานบ่อยๆ นะ”
“ไม่เป็นไรหรอก” ไม่อยากเห็นหน้ามึง มาช่วยคราวที่แล้วก็บ่นชิบหายเลย
“ทำไมอ่ะ ถึงจะทำไม่ค่อยเป็นแต่ก็พอช่วยได้ล่ะน่า”
“อืม”
“หรือจะให้ส่งเสบียง เอาป่ะ?”
“เหอะๆ ไม่เป็นไร”
“พักบ้างนะ เราก็ไม่ว่างเหมือนกัน แต่ก็ต้องดูแลตัวเอง เดี๋ยวจะทำงานไม่ไหว” มันยกมือขยี้หัวผมจากอีกฟากของโต๊ะ
“พูดน้อยจัง เหนื่อยเหรอ?” มันคว้ามือผมไปจับ แล้วบีบเบาๆ
“อืม นิดนึง”
“เสียดายคะแนนไม่ถึง ไม่งั้นก็เอ็นท์ติดม. เดียวกับพุแล้ว...” มันพูดเรื่องนี้อีกและ พูดเป็นร้อยรอบ
“ถ้าอยู่ใกล้ๆ กัน เราจะได้ไปอยู่ดูแลได้ เพราะงี้ถึงอยากเรียนจบไวๆ แล้วไปหางานทำใกล้ๆ พุไง...”
หา..........! เฮ้ย อะไรของมึงเนี่ย นึกว่าจะรีบจบไปทำไม เพราะงี้เองเหรอวะ
Shock :a5:
จิตตกดิคับผม.... เคนมันจะอะไรกับผมนักหนาวะเนี่ยย มันเคยเล่าให้ฟังว่ามีคนมาจีบเยอะแยะ อยากไปเห็นจริงๆ ว่าใครบ้าง ไม่ใช่ไรหรอกคับ จะให้เค้าช่วยเอาไอ้เคนออกไปจากชีวิตผมเนี่ยแหล่ะ... ไว้ว่างๆ ก่อน ผมคงขอไปหามันที่คณะสักวัน
/
ทีนี้เรื่องคนใหม่ที่อยู่ๆ ก็มาจีบผม.....
ยังไม่อยากเชื่ออยู่เลยคับ
ไอ้แทคอ่ะ ที่อยู่วงขี้ยาไง
เพื่อนมันไทร์ไปหมดละ เหลือมันคนเดียว ทีนี้มันเลยต้องไปอยู่วงไอ้โก้แทน
มันชอบผมได้ไง ไม่รู้ คืองี้คับ.... มันมีแฟนเป็น ผญ. อยู่อ่ะ ที่จริงผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรนักหรอก รู้แค่นั้น แล้วมันก็มีปัญหากับแฟน แล้วห่างๆ กันมั้ง..... ไม่รู้จริงๆ
ที่ผมเริ่มสนิทกับไอ้แทค เพราะผมไปขอไฟล์เพลง xxx จากมัน แค่นี้แหล่ะ...
เริ่มจากเพลงคับ คุยกันเรื่องนี้ คือผมกับมันชอบฟังเพลงแนวเดียวกัน
ซึ่งเป็นส่วนน้อยมากๆๆ ที่มีอยู่ในชั้นปี นานๆ เจอคนชอบไรเหมือนกัน ผมก็เลยคุยกับมันสนุก
แชร์เพลงกัน ไรทำนองนี้
จากไม่เคยคุย ก็คุยกันเกือบทุกวันเลยคับ โดยเฉพาะใน MSN เพราะ เรียนเสร็จก็ต้องรีบกลับมาทำงาน ก็จะออนเอ็มไปด้วยทำงานไปด้วย
ผมคุยกับมันก็กูมึงมาตลอด แต่พอหลังๆ มันจะเรียกแทนตัวว่า ผมกับคุณ
ฮะๆๆ ดูขัดกับบุคลิกไอ้แทคสุดๆ อิมเมจมันแรงกว่าไอ้โก้เยอะคับ
(แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ) ประมาณด่าพ่อล่อแม่ ทำลายข้าวของ จุดไฟเผา แกล้งเพื่อนแรงๆ
มันเหี้ยอ่ะ หลายอย่าง
ทำตัวถ่อย ไม่รับผิดชอบ อยู่ๆ เดินผ่านใครก็จะด่าหยาบๆ แบบคะนองปากงั้นอ่ะคับ หรือไม่ก็ถีบคนอื่นเล่น
ผมไม่เคยมองว่ามันเป็นคนดีเลยนะไอ้แทค ประมาณว่าไม่อยากอยู่ใกล้เลย เดี๋ยวจะซวย
แต่ตอนนี้ได้คุยกับมัน ทำให้ผมต้องมองมันใหม่นิดนึง
มันบอกว่าตัวจริงมันไม่ได้เหี้ยอย่างงั้น... ตัวจริงมันเป็นอย่างนี้ต่างหาก
(คือ ขี้อ้อน มุกเยอะ เอาใจคนอื่น ทำนองนี้อ่ะคับ)
แต่ผมไม่ได้เชื่อคนง่ายอ่ะ ก็ลองๆ ดูมันอยู่ ว่ามันตอแหลรึเปล่า
อีกอย่างไอ้แทคมีแฟนเป็น ผญ. และผมว่ามันยังไม่เลิกกันอ่ะ พอมันมาจีบผมเลยรู้สึกแปลกๆ ไม่เชื่อว่าจะชอบจริง ผมว่ามันอยากลอง หรือทำเพราะความคะนองตามนิสัยมันมากกว่า
-
แทคแม่งกวนตรีน...
ผมเพิ่งเคยคุยกับมัน นึกว่าที่คุยแบบนี้คือปกติ แล้วก็ไม่ได้เข้าข้างตัวเองไรขนาดนั้น ผมเลยยังไม่แน่ใจอ่ะคับ
แต่ ณ ขณะนั้นผมก็คุยกับพี่นัทด้วย... ผมทักพี่เค้าตั้งแต่เที่ยงคืนครึ่ง เพิ่งจะตอบตอนตีหนึ่งกว่าๆ
H
ใน m กับตัวจริงคนละเรื่องเลยนายแทค
-
ฮ่าๆ แทคนี่น่าสนใจเนอะ มาแบบเนียนๆ :z1:
ผู้ชายเข้าหาไม่ขาดสายเลยจริงนะน้ำพุเนี่ย
เราว่าตัวเองคุย msn ได้มึนแล้วนะ แต่น้ำพุยิ่งกว่าอีก :laugh:
-
คนนี้ตัวจริงๆแล้วเหรอ
-
เย้...ทายถูกซะงั๊น
แต่อยากบอกว่าเค้าอ่านตอนนี้แล้วงง :serius2:
อ่านที่เค้าออนเอ็มกันไม่เข้าใจ
สงสัยจะแก่ซะแล้วเรา :เฮ้อ:
-
:really2:
งงๆเนอะ
-
คนนี้ตัวจริงรึยัง??? :man1:
-
/
ปีนี้เรียนไม่หนักมากคับ เรียนสนุกด้วย อาจารย์ใจดี อีกอย่างคือ ผมเพิ่งค้นพบโปรแกรมใหม่ ที่ทำให้ทำงานเร็วขึ้น ผมก็หัดๆ ทำโปรแกรมนี้เวลาว่างๆ จนเซียนอ่ะคับ แหะๆๆ
เวลาที่ทำงานแล้วมีความสุข มันก็จะทำให้งานออกมาดีอย่างนี้นี่เอง
อ่อ... ที่สำคัญ ปีหนึ่งรุ่นนี้น่ารักกันหลายคนมากกกคับ ผมเหล่เด็กใหม่อีกและ เอ้ยย ลืมไปเลย ปีที่แล้วก็เหล่คับ แต่เป็น ผญ. สวยมากเลย แอบสบตากันหลายรอบ แต่เหมือนมีไรดึงขาไว้ว่าอย่าไปหาเรื่องใส่ตัวเชียวนะเมิง ก็เลยแค่ มองๆ อ่ะคับ
นอกจากเรียนแล้วผมต้องไปว๊ากน้องด้วย นิยมความรุนแรงง่ะ... แหะๆ ที่จริงทำไปตามหน้าที่ คนที่ว๊ากน่ากลัวก็มีหลายคนปีผม ไอ้แทคก็ด้วย มันชอบมายืนใกล้ๆ ผม แล้วโชว์พาว ตะคอกเด็กให้ดู เง้อออ กากก
มันง่ะ ด่าน้องสายผมตั้งหลายที น่าสงสารมากเลย
ตอนหลังเลยต้องไปบอกมันว่า นั่นน้องกรู....... มึงจะไปตะคอกอะไรนักหนาเนี่ยยย
ไอ้แทคก็...... อ้าวเหรอ ไม่รู้ โดนหนักสุดอ่ะคนนั้น (ยังมีหน้ามายิ้มสะใจด้วย)
ผมกับไอ้แทค... คุยกันแบบนี้ (แบบมี something) ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยนะคับ มันเนียนมากกก ไม่แสดงออก ผมก็.... ไม่จำเป็นต้องบอกใครหนิ ว่าคุยกับใคร
เวลาเจอหน้าก็ไม่ได้สนทนาอะไรกันมากคับ เพราะผมว่าไอ้แทคมันเชี้ยอ่ะ ให้ดูไงมันก็ไม่เห็นจะดีตรงไหน ทำตัวขวางโลก เจอเพื่อนแก๊งค์มาเฟียของมันแอบด่าบ่อยๆ ประมาณว่ามันเป็นคนปากหมา แล้วก็ชอบเบี้ยวเงินค่านั่นค่านี่อ่ะ (โดยเฉพาะค่าเหล้า)
มันท่าทางจะมีปัญหาเรื่องเงินแฮะ... ผมคุยมันก็ตอบมาอย่างหน้าตาเฉยว่า...
กูมีเงินอยู่ร้อยเดียว ออกค่าเหล้ายี่สิบ นอกนั้นแปะโป้งไว้ก่อน เดี๋ยวค่าแท็กซี่กลับบ้านไม่พอ (แปะแล้วก็ไม่จ่ายอยู่ดี)
เคยคุยๆ กันมันมีปัญหาครอบครัวไรสักอย่างเนี่ยแหล่ะ แล้วมันก็ไม่ค่อยอยากขอตังค์พ่อแม่ มันก็หาเงินเอง โดยการทำงานนอกอะไรแบบนี้อ่ะคับ
ผมคุยกับมันหลายเรื่องมากๆๆ รู้อะไรในตัวมันเยอะมาก เหมือนมันจะพยายามพรีเซนต์ด้านดีของตัวเอง เหอะๆ ผมไม่เชื่อหรอกนะ ถ้าไม่เห็นกับตาอ่ะ
/
รับน้องแล้วก็ต้องมีไปทริปเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้แตกต่างจากปีที่แล้วคับ
ก็ผมเจอรุมสามอ่ะ เหอะๆๆ
วุ่นวายกันโคตรๆ
ก็มีพี่นัท ไอ้แทค และก็แอนเนี่ยละคับ
แอนเริ่มจะเปิดเผยสุดๆ แล้วตอนนี้..... ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ ผมเข้าใจละว่าทำไมไอ้โมไม่ชอบแอน ก็เพราะเค้าตามติด ตามแอบมอง หรือพยายามมาใกล้ชิดจนน่ารำคาญอ่ะคับ
เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย โมมึงโบ้ยงานมาให้กูชัดๆ เลย
พอไอ้โมรู้ว่าแอนมาชอบผม มันก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้นคับแต่บางทีมันก็ดูเซ็งๆ
ส่วนผมก็อารมณ์เหี่ยว..... ไหนจะไอ้แทคอีก มันมีกล้องวิดิโอช่ายป่ะคับ มันก็จะชอบแอบถ่ายผม
เฮ้อ........
จะเป็นอีแอบกันอีกนานมั้ย
มีตอนกลางคืนที่กินเหล้าและก็มีดนตรีเล่นกันเนี่ยล่ะคับ วุ่นวายสุด
ไอ้แทคกับแอน แย่งกันชงเหล้าให้ผม แล้วยังจะบังคับให้ผมไปเต้นกับมันอีก
ผมก็..............เอ่อ อะไรนักหนาวะเนี่ย
กูรำคาญ!
ตอนแรกก็ว่าจะกินเหล้าเต้นหนุกๆ อยู่กับชาวแก๊งค์ ไปๆ มาๆ เจอล็อคทาร์เกตกันซะขนาดนี้ผมก็หมดอารมณ์ดิคับ ไอ้บ้าแทคก็ขยันชงเหล้าให้ผมมาก กะมอมกูป่ะเนี่ย...
ซักดึกๆ พอเริ่มจะเมาได้ที่กัน.....(แต่ผมแค่มึนๆ)
แทคมันเนียนคับ อาศัยช่วงชุลมุนมาเต้นใกล้ผม และก็แอบแต๊ะอั๋งผมง่ะ ประมาณว่ากอดเอว ไม่ก็เอาข้างหน้ามันมาถูหลังผม เวลามันอยากจะพูดอะไร ก็จะยื่นหน้ามาใกล้ๆ หู เพราะเสียงมันดังมากกอ่ะคับ พวกผมอยู่ใกล้เวที ผมก็จะโดนมันขโมยจุ๊บแถวๆ หูนั่นแหล่ะ
อ๊ากกก อะไรวะเนี่ย
อยู่แบบนี้เปลืองตัวโคตรเลยอ่ะคับ เลยบอกไอ้โม (เจ้าเก่า) ว่าจะไปหาที่นั่งพัก เพราะจะอ้วกแล้ว ไอ้โมก็ เออๆ ไปด้วย ผมไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยคับ อยู่ๆ ก็เดินออกมา มีไอ้โมช่วยลากเพราะผมเดินไม่ค่อยตรง
ผมก็เล็งเห็นที่ๆ จะนั่งและ มันเป็นโต๊ะเก้าอี้ มีอยู่หลายตัว แต่ไม่มีคนนั่งเลย
ผมก็เดินเบลอเข้าไป....แล้วทีนี้ สะดุดกึกคับ หลังโต๊ะมีคนนอนสลบอยู่บนเก้าอี้ ประมาณว่าเอาเก้าอี้มาต่อกันแล้วนอนยาวง่ะ (ผมไม่ทันเห็น)
“เฮ้ย พี่นัทนี่หว่า” ไอ้โมพูดขึ้น
กรรมเวร หนีจากคนอื่นมา อยากอยู่สงบๆ เสรือกเจอพี่นัทอีก (จังหวะนั้นมันไม่ค่อยอยากคุยกับใครอ่ะคับ)
พี่นัทพอได้ยินเสียงคนพูด เค้าก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ท่าทางจาเมา.....มิใช่น้อย เง้อออ รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย เพิ่งเคยเห็น
“ไปนั่งกับพี่นัทกัน” ไอ้โมเดินนำไป.... ผมก็..... ไงล่ะ ก็ต้องเดินตาม มึนหนิคับ จะยืนไม่ไหวแล้ว
พอก้นผมแตะโดนเก้าอี้ปั๊บ พี่นัทก็ถาม
“เป็นไงบ้าง?”
“เมาพี่” ผมตอบ
“เมาเหมือนกาน” พี่นัทให้ดูแก้วเหล้าที่วางค้างอยู่บนโต๊ะ
“ไมมานอนอยู่คนเดียวล่ะพี่นัท” ไอ้โมแดกเหล้าน้อยมาก สภาพสมบูรณ์ ถามขึ้น
(จำไม่ได้ตอบว่าไร ตอนนั้นมึนมาก)
ผมก็ฟุบหลับคาโต๊ะไปพักนึงมั้ง ตื่นมาอีกที ไอ้โมไม่อยู่ละ เหลือพี่นัทนั่งเล่นไฟฉายอยู่
เปิด – ปิด – เปิด – ปิด อยู่งี้อ่ะคับ ข้างผม
“โมไปไหนล่ะพี่นัท?” ผมถาม เริ่มจะสร่างนิดๆ
“อยู่หน้าเวทีอ่ะ” ทิ้งกูอีกและ...
“น้องพุจะกินเหล้าต่อป่ะ เมื่อกี้น้องแอนเอาเหล้ามาให้” ผมมองเหล้าหนึ่งแก้วพลาสติกที่วางอยู่ตรงหน้า แต่มองไปข้างๆ พี่นัทแก้วเปล่า..แล้ว
ผมคุยกับพี่นัทจิบเหล้าคลอไปด้วย ยื่นแก้วให้ ตอนแรกพี่นัทไม่กิน... แต่ผมตื๊อ เพราะกลัวเมา พี่นัทเลยกินแทน
ฮ่าๆๆ
สักพักลางไม่ดีมาเยือนคับ ไอ้แทคตามมา - -+ เซ็งง่ะ มันมาชวนไปเต้นไปกินเหล้าต่อ
แต่ผมบอกไม่ไหว
มันก็ไม่ว่าไร จะนั่งอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่ามันจะต้องไปตีกลอง
(เหอๆ.....ไม่เห็นไง กรูมีพี่นัทนั่งเป็นเพื่อนแล้ว)
ทีนี้ ไอ้แทคก็ชวนผมคุยไรไม่รู้ จำไม่ได้และ
แต่คุยแบบทิ้งพี่นัทนั่งซึมไปเลย เหมือนมันจะพยายามไล่พี่นัททางอ้อม แต่พี่เค้าแค่นั่งเล่นไฟฉายเงียบๆ คับ ผมมองเค้าแล้วก็ชวนคุยบ้างง่ะ สงสาร ไอ้แทคแม่งเลวว
/
จนกระทั่งพี่นัทช่วยผมจิบเหล้าเกือบหมด... แอนก็เดินมาโฉบๆ ตรงที่พวกผมนั่งกันอยู่ - -“ เป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกตกที่นั่งลำบาก มึนหัวจะลุกไปไหนก็ไม่ได้อีก
“เอาเหล้าอีกไหมน้ำพุ?” เค้าตะโกนถามเพราะเสียงเพลงมันดัง..... เฮ้อออ
ผมส่ายหน้า เพราะขี้เกียจพูด
“เอาน้ำเปล่าไหม?” ถามอีก อ่า....อยากกินแฮะ ล้างปาก
“กูเอาๆ” ไอ้แทคชิงตะโกนตอบไปซะก่อน
“เอามาสองแก้ว” มันบอก ชูสองนิ้ว หง่ะ...เค้าถามกูไม่ได้ถามมึง
แอนทำหน้าประหลาดๆ ก่อนเดินหายเข้าฝูงชนไป
ไอ้เชี้ยยแทค นี่.... มึงไม่มีกะใจจะถามพี่นัทบ้างเลยรึไงวะ
“พี่นัทเอาน้ำเปล่าป่ะ?” ผมถามเองดีกว่า
“ไม่เป็นไร” หง่ะ
“แทคเอาน้ำเปล่ามาให้หน่อยดิ” มันเลิกคิ้วสูง
“ก็แอนจะเอามาให้แล้ว จะให้ผมไปอีกทำไมครับ” งงนิดนึง ปกติอยู่ต่อหน้าเพื่อน กูมึงๆ
“ก็เอามาให้พี่นัทไง”
“พี่นัทจะกินด้วยเออ?” มันหันไปถามพี่นัทแบบหาเรื่องหน่อยๆ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ขอกินกับน้องพุก็ได้” ห่ะ
“แก้วมันเล็กนิดเดียวเองพี่... อย่าแย่งเพื่อนผมกินดิ”
ไอ้แทคขึ้น...... เฮ้ยๆๆ ใจเย็น
“มึงก็ไปเอามาให้พี่เค้าหน่อยดิวะ” ผมบอกไอ้แทค
“ใช้ผมเหรอครับคุณ?” ไม่ใช้มึงแล้วจะให้กูใช้ใคร
“ใช้ไม่ได้เหรอครับ?”
“ได้คร้าบ ผมตามใจคุณอยู่แล้ว รอแป้บละกัน”
ไอ้แทคไปแบบเสียมิได้ สักพักแอนก็มา...
“อ่ะ อีกแก้วให้ใครอ่ะ?” แอนถาม
“ให้พี่นัท” ผมชี้หน้าไปทางเค้า (ช่างไอ้แทค พอมันมาก็ให้มันกินแก้วนั้นนั่นแหล่ะ)
แอนก็มองๆ หน้าพี่นัท แบบ.....ไงไม่รู้ หึงมั้ง บอกไม่ถูก
“คนอื่นไปไหนหมดอ่ะ เมื่อกี้เห็นนั่งกันอยู่ตั้งหลายคน?” แอนถาม........(เหรอวะ)
“ไม่รู้ดิ เพิ่งตื่น” ตื่นมาก็วุ่นวายเลยกู
แล้วแอนก็นั่งเก้าอี้ตัวที่ไอ้แทคเพิ่งลุกออกไป
ผมกับพี่นัทก็มองแบบสงสัย ว่าเค้าเป็นอะไร นั่งแล้วไม่พูด ท่าทางแปลกๆ ด้วย
เหอๆๆ สักพักพอไอ้แทคกลับมา มันก็โวยวายใส่แอนครับ (นิสัยมันเป็นแบบนี้อยู่แล้วแหล่ะ)
“เฮ้ยย ลุกเลยมึง ที่กู” แสรด เก้าอี้มีตั้งเยอะแยะ แต่ตัวที่ไอ้แทคนั่งเมื่อกี้ มันอยู่ฝั่งขวาข้างผม พี่นัทนั่งฝั่งซ้าย
แอนยอมลุกเพราะกลัวไอ้แทค ไอเชี่ยนี่มันจอมเหวี่ยง (อยู่สายรหัสเดียวกับเต้ นิสัยบางอย่างจึงคล้ายกันมาก)
ทีนี้ไอ้โมเดินเข้ามาอีกคน... มันจะมาบอกว่าถ้าจะกลับก่อนก็กลับได้ มันจะอยู่ต่อจนงานเลิก หง่ะ.... พูดจบมันก็ไป (ไม่อยู่ช่วยกูตามเคย) แอนยืนเก้ๆ กังๆ อยู่สักพัก เค้าก็ตามไอ้โมไปอีกคน
เฮ้อออ สถานการณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อกี้นิดนึง
แต่มันมาคุอ่ะคับ..... ถ้าจะให้ความสำคัญ ผมให้พี่นัทก่อนคนแรกอยู่และ
“น้ำพี่ จะเอาป่ะน้ำเปล่านะ ไม่ใช่น้ำพุ” ไอ้แทคกวน ยื่นแก้วให้พี่นัท
“ไม่เป็นไร ได้และ” พี่นัทตอบ
ไอ้แทคดูจะอึ้งไปนิดนึง...... ที่พูดหมายความว่าไงเนี่ยพี่นัท
“แก้วนี้มึงกินเหอะ เมื่อกี้แอนเอามาให้แล้ว” ผมบอกไอแทค
“ทำไมคุณทำกับผมงี้ล่ะ เออ กินเองก็ได้วะ” เป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ยยย ไอ้แทคนั่งหน้าตึงปิดปากเงียบไม่พูดอะไร เหมือนจะงอน ก็ช่างมันเหอะ
“เดี๋ยวมานะ” อยู่ๆ ไอ้แทคก็ลุกออกไป เออ จาไปไหนก็ไปเลยมึง
/
เหลือผมกับพี่นัทสองคนละทีนี้ เฮ้อ......
สักพักพี่นัทล้วงสายสิน (เขียนไงอ่ะ?) ออกมา ที่ต้องเอาไปผูกข้อมือน้องปีหนึ่งอ่ะคับ สงสัยจะเหลือ.... แต่ผมผูกให้น้องเกลี้ยงเลย ไม่มีเหลือ
“ผูกไม่หมดเหลือสองเส้น” พี่นัทบอกผม
“ผูกให้พุป่ะล่ะ?”
“น้องพุไม่ได้อยู่ปีหนึ่ง อยู่ตั้งปีสาม แก่แล้ว” หง่ะ...ตัวเองเด็กตายล่ะ
“ปีไหนก็ผูกได้แหล่ะพี่” เอาออกมาอ่อยกันแบบนี้ยังจะเล่นตัวอีก
“มา” พี่นัทบอก ผมเลยยื่นข้อมือซ้ายให้
“อวยพรอะไรดีหว่า.....” พี่นัทเอาสายสินถูข้อผมอยู่นั่นแหล่ะ เลขไม่ออกหรอกนะเพ่
“ขอให้เรียนหนังสือเก่งๆ บลาๆๆ” จำไม่ได้ เกี่ยวกับเรื่องเรียนเนี่ยแหล่ะ
เสร็จและก็มัดให้ผม
“เหลืออีกเส้นนึง”
“พุผูกให้มั่งป่ะ?”
“ฮะๆๆ เอางั้นเหรอ?”
“ก็ผูกได้ละกัน”
“มือขวามือซ้ายดี”
“แล้วแต่พี่นัทดิ”
เค้ายื่นมือซ้ายให้...
ผมจำไม่ได้จริงๆ ว่าพูดอะไรไปอ่ะ ขอโทษด้วย
พอมัดสายสินให้พี่นัทเสร็จ ไอ้แทคก็เดินกลับมาพอดี พร้อมแก้วเหล้า
“ต่อไปวงผมเล่น เดี๋ยวผมต้องไปตีกลองแล้วนะ” ไอ้แทคบอก
“อืม”
“คุณอย่าลืมดูผมเล่นนะ เพลงมันส์ๆ ทั้งนั้น รับรองหนุก”
“อืมมม”
“ห้ามหนีไปนอนก่อน อยู่ให้กำลังใจผมหน่อย”
“เหอะๆ เออออ” สั่งเสียอะไรไว้หน้าคนข้างกูบ้างนะ เค้ากิ๊กกู
ก่อนไอ้แทคจะไป ดูเหมือนมันจะเห็นสิ่งแปลกปลอมบนข้อมือซ้ายผม...... เหอะๆๆ
“ผมเหลือสายสินอยู่ คุณผูกให้ผมหน่อยดิ” ห่ะ..... พร้อมใจกันเหลือจริงๆ
“นะๆๆ ผูกให้ผมหน่อย” มันยื่นเส้นขาวๆ ให้ผม
“ตื๊ออะไรนักหนาวะเนี่ย ผูกเองดิ”
“ไม่เอาอ่ะ จะให้คุณผูก ไม่เห็นเป็นไรเลย ผูกให้เพื่อนแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ....เสียใจว่ะ” เล่นบทโศกอีกและเมิงงง
“เออๆๆ มา” ผมตัดรำคาญ ไอ้แทคดี๊ด๊าขึ้นมาทันที
ผมผูกให้มันพอให้จบๆ ไป
“อวยพรด้วยดิ้”
“ไม่รู้จะอวยพรอะไร” ผูกเสร็จและจบ
“โห่ คุณ....อวยพรอะไรก็ได้ ให้มีแฟนน่ารักๆ แบบคุณก็ได้”
ไอ้เวร......... มากไปและมึง
ผมเหล่ไปมองพี่นัท..... นิ่ง.... ตามคอนเซป
“ผมว่าแฟนคุณก็น่ารักอยู่แล้วอ่ะนะ xxx อ่ะ” ผมหมายถึงแฟน ญ. ของมัน ไอ้แทคเบ้หน้า
“อารายๆ คุณอย่าเปลี่ยนเรื่องดิ อวยพรให้ผมเร็ว” มึงสิเปลี่ยนเรื่อง
“@^&%#@!!*&^))+^&@” จำไม่ได้เช่นกันว่าพูดอะไรไป แต่เกี่ยวกับเรื่องเรียนเหมือนกัน
“ผมผูกให้คุณมั่ง เอามือมา” ไอ้แทคตั้งท่า
ผมอยากให้เรื่องมันจบๆ ไป เลยยื่นข้อมือซ้ายให้มัน มีของพี่นัทโชว์อยู่ก่อนแล้ว มึงจะหน้าด้านต่อมะ
มันก็ไม่สนไรคับ ทั้งผูกทั้งอวยพรให้แบบใบหน้าชื่นมื่น... แถมมัดแน่นมากอีกต่างหาก
เฮ้อ..............พี่นัทก้มหน้าเงียบกริบ ไม่พูดไรเลยคับ เล่นไฟฉาย มันส์มากมั้ยพี่
แหะๆ ๆ ไม่มันส์หรอกคร้าบบ หน้าแห้งปานนั้น.....
H
เฮ้ออ เรื่องสายสินเนี่ย ยังไม่จบง่ายๆ
[ดูวุ่นวายชริป] อ่านช้าๆ จะได้ไม่ปวดหัวนะทุกท่าน :really2:
-
พี่นัท กับ พุ
ผูกข้อมือกัน
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
หวานซ้าาาาาาา
เหมือนผูกข้อมือ รับขวัญเป็นแฟนกันเลย
คิดไปไกล 5555555
-
สงสารพีนัทอ่ะ แทคแม่งงงง
ชอบเคนมากกว่าอีกก แบบดูรักน้ำพุมากกว่าถึง ถึงมันจะ....(แบบว่ารู้กัน เหอๆ)
-
เหอ สงสสารพี่นัทอ่ะ ขอดันพี่นัทเป็นพระเอก แต่ถ้าพี่นัทได้เป็นพระเอกจริงก็สงสารอีกอยู่ดี เพราะพี่แกนิ่งได้อีก
ดันน้ำพุเป็นพระเอกแทนละกัน
-
"เหลือพี่นัทนั่งเล่นไฟฉายอยู่
เปิด – ปิด – เปิด – ปิด อยู่งี้อ่ะคับ ข้างผม"
ชอบเล่นเหมือนกัน
ฮ่าฮ่าฮ่า.
:laugh:
พี่นัทอึนดีอ่ะ เชียร์พี่นัทขาดใจเลย!
-
ตอนนี้แอบสงสารพี่นัท :sad4:
-
แทคเริ่มออกตัวแรงแล้วนะจ๊ะ
พุก็เริ่มรำคาญอีกเหมือนเดิม
เมื่อไหร่มันจะมีคนที่พอดีสำหรับพุมันซักทีวะครับ
:เฮ้อ:
-
ถ้าจะบอกว่าแทคไม่น่าจะเป็นพระเอกนะดูจะยิ่งกว่าเคนสะอีก
เชียร์พี่นัทอ่ะดูท่าจะตามใจน้ำพุน่าดูอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
/
พอไอ้แทคไป บรรยากาศเริ่มดีขึ้นตามลำดับ ผมก็อยู่กับพี่นัทสองคน โดยไม่มีมารมาผจญ...
อ่อ ลืมบอกไปว่า วงไอ้แทคก็วงไอ้รัชนั่นแหล่ะ ยุบรวมกันแล้ว แต่นักร้องนำไม่ใช่เต้ เต้ไม่ได้มาทริป
เป็นเพื่อนขี้ยาของมันแหล่ะ จาบอกว่าหล่อมากกก (แต่ติดยา)
ผมดูวงไอ้แทคเล่นเพลงฝรั่ง เพลงเดียว...
เพลงจบพี่นัทถาม
“อยากกลับรึยัง?”
อ่า...... เอาไงต่อดี ไม่ได้อยากอยู่ดูไอ้แทคเล่นหรอกคับ เลยบอกว่ากลับก็ได้
พูดจบก็ลุกออกไปกันเลย
ตรงที่เล่นคอนเสิร์ตกับทางกลับที่พักมันก็ไกลกันอยู่อ่ะคับ เป็นทางเดินมืดๆ ผ่านสวนที่อยู่ติดทะเล มีไฟถนนส่องตามทางเป็นระยะๆ
“พี่นัทพักหลังไหนเหรอ?” ผมถาม ตอนเดินคู่กันมา พี่นัทดูเบลอมากกว่าปกติคับคราวนี้ ผมว่าเค้าคงกินเหล้าเยอะอ่ะ ไม่งั้นไม่น้อคนอนสลบอยู่แบบนั้นหรอก
“พี่อยู่หลังนั้น” หง่ะ... พี่นัทชี้ไป...... ก่อนถึงที่พักผม
“โอเค งั้น.... ให้พุไปส่งป่ะ ไหวมั้ยเนี่ยพี่” เค้าเดินเซคับ ผมเลยจับแขนพยุงไว้
“ไหวๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า”
“ไหวจริงดิ ทำไมเดินไม่ตรงอ่ะ”
“ส่งได้ๆ เดินนำไปเลยคร้าบ” ได้ตรงไหนเนี่ย จะพุ่งเข้าพุ่มไม้ตลอด ผมเลยลากแขนเค้าไว้ให้เดินตรงทางมาตลอดจนถึงที่พัก
“ขอบใจที่มาส่งนะพี่นัท” จริงๆ ไม่จำเป็นเล๊ย...
“อืม ไม่เป็นรายยย” โบกมือ....เซ.............เหอะๆ ตลก
“ไหวแน่เหรอพี่ พุไปส่งมั้ย?” ก็เป็นห่วงอ่ะคับ ไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้หนิ
“ไม่เป็นไร บายยย” โห พี่นัท ไรเนี่ย เดินหนีไปเฉยเลย
ตอนนี้บ้านพักผมยังไม่มีค่อยมีคนมาอ่ะคับ คนที่มาส่วนมากก็คือคนที่ไม่กินเหล้า แล้วก็คงเข้านอนกันไปแล้ว ผมเซ็งพี่นัทง่ะ อุตส่าห์อยากอยู่ด้วยสองคน ดันไม่ทำอะไรเลย
ทีคนอื่นอยากอยู่กับผมแทบตาย ผมยังไม่อยู่ด้วยเลย
เอาวะ ลุยเองก็ได้...
ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพี่นัทไป.. ชิ เฉยนักใช่มั้ย?
“พี่นัท”
“หืออ?”
พอเค้าหันมา ผมก็คว้าคอมาจูบซะ ลิปคิสคับ สองวิพอ... อายเป็นเหมือนกันอ่ะ แต่เพราะขัดใจพี่นัทเลยทำ
“... !” ประกบปากแบบเร็วๆ เจอเหล็กดัดฟันทิ่มไปนิดนึง...
เหอๆๆ
พอถอนปากออก พี่นัทเอ๋อรับประทาน เซถอยหลังไปก้าวนึง หน้าเหวอมากก
“น...น้องพุ....”
“ฝันดีพี่” ผมเห็นหน้าเค้าแล้วเขินคับ... ตกใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย พูดจบผมก็เดินกลับเข้าบ้าน...
หง่ะ... ตื่นเต้นเหมือนกันนะเนี่ย เพิ่งเคยจูบคนอื่นก่อนเป็นครั้งแรก กล้าทำไปได้ไงวะกรู
....ก็......พี่นัททำเฉยใส่ผมก่อนทำไมล่ะ.....
ผมขึ้นมาที่ห้อง มันเป็นห้องรวมเหมือนเดิมอ่ะคับ มีคนนอนหลับล่วงหน้าไปก่อนแล้วสองคน
ผมเข้าไปอาบน้ำ ก็คิดถึงความหน้าด้านของตัวเองตลอด.....
เหอๆๆ อายอ่ะ เห็นหน้าพี่นัทเหวอแล้วยิ่งอายปนฮา ถ้าทำอีกจะตอบสนองตรูทันมั้ยวะ
เอิ๊กๆ คิดทะลึ่งกับพี่นัทไปจนกระทั่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ.... (ไม่บอกว่าคิดไร)
โอ้... ภารกิจที่ไม่อาจลืมได้ คือต้องโทรหาเคน เบื่ออ่ะ...... แต่ต้องทำ จะเล่นมุขเดิมมันก็เก่าไปแล้ว
ผมหยิบมือถือ แล้วเปิดระเบียงออกไปโทรข้างนอก
ลมทะเลพัดเย็นสบาย วิวสวย
โทรหาแฟน.... โรแมนติกสัดๆ
“ฮัลโหล เคน นอนยัง?” ดูนาฬิกา ตีหนึ่งกว่าๆ และ
“ยัง ก็รออยู่ ทำไมโทรมาดึกจัง” เสียงมันฟังลอยๆ เหอะๆ มึงแอบหลับชัวร์แบบนี้
“ก็เพิ่งกลับ ที่จริงงานยังไม่เลิกกลับมาก่อนนะเนี่ย กลัวเคนรอนาน” โอ๊ะ สตอเบอร์รี่ แต่พูดแบบนี้แล้วมันปลื้มคับ อารมณ์เสียๆ เนี่ยหายหมด เชื่อเหอะ... ผมลองมาแล้ว
“ขนาดกลัวเรารอนะ ปาเข้าไปตีหนึ่ง” มันก็ประชดตลอด
“อ่าว เราก็ต้องสังสรรค์กับเพื่อนกับพี่กับน้องบ้างดิ แล้วดนตรีก็เล่นมันส์ด้วย เลยติดลมนานไปหน่อย โทษน้า.....” ผมทำเสียงอ้อนมัน
“พุก็งี้ทุกที เมาป่าวเนี่ย... เสียงแปลกๆ”
“โห... เราไม่เคยเมา กินแค่หนุกๆ อ่ะ”
“ไม่เมาก็ดีแล้ว กลัวกินเยอะแล้วดูแลตัวเองไม่ได้ ...แล้วเกิดใครมันคิดมาทำอะไรตอนพุเมา มันจะไม่คุ้มรู้มั้ย?” อ่า... นั่นสิ มันก็มีทั้งได้และก็เสียนะงวดนี้....
“โห...เคน เราดูแลตัวเองอยู่ แล้วนี่ก็เพื่อนทั้งนั้น ไม่มีใครมาทำไรเราหรอก” แต่เมื่อกี้เพิ่งไปทำคนอื่นมา......แหะ
“ก็เป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมาฉวยโอกาสกับแฟนเรา” ยี๋...
“พุโอเคคร้าบ.... ตอนนี้กลับถึงห้อง เตรียมตัวจะนอนและเนี่ย” นี่คือการไล่ทางอ้อม.... แต่ก็มักจะใช้กับเคนไม่ได้ผล เพราะมันชอบยืดเยื้อโคตรรร
"เมื่อกี้เรียกแทนตัวเองว่าอะไรนะ?"
"............." ผมงงไปนิดนึง แล้วก็เพิ่งนึกออกว่าเมื่อกี้เรียกตัวเองว่า 'พุ' เออ เรียกแล้วยังไงวะ
"ทีหลังเรียกแบบนี้บ่อยๆ ดิ น่ารักดี" กำ... กรูติดมาจากพี่นัทนี่หว่า เผลอไป
"อืม เดี๋ยวจะนอนแล้วนะ" มึงพูดแบบนี้กรูยิ่งไม่อยากเรียกเข้าไปใหญ่
“จะนอนแล้วเหรอ อย่าเพิ่งดิ” นั่นไง
“เคนมีไรคร้าบ?” วันนี้อารมณ์ดี จะไม่วีนมึงก็ได้
“นับเวลารอ เหลืออีก.....24 ชั่วโมง ก็จะได้เจอกันและ” เหอ เวอร์จริงนะเมิงอ่ะ มึงคำนวณเวลาขนาดนั้นเลย
“ตอนนี้ทำไรอยู่เหรอ?” ถามฟายมากเคน
“คุยโทรศัพท์กับแฟนครับ” ผมตอบ
“คิดถึงแฟนมั้ยครับ?”
“โคตรๆ” โคตร......เบื่อมึงเลย
“คิดถึงเหมือนกัน โคตรคิดถึงเลย อยากเจอหน้าแฟนเร็วๆ แต่เค้าไม่ค่อยว่างเลย งานเยอะ กิจกรรมแยะ เหนื่อยมั้ยครับที่รัก?”
“ไม่ค่อยอ่ะ” กูคุยกับมึงนานๆ แล้วเริ่มอยากจะอ้วกว่ะ
“เหรอ.... ถ้าพุเหนื่อย ว่าจะไปช่วยทำให้หายเหนื่อยสักหน่อย” ทำบ้าอะไรมึง...
“เคน เราง่วงแล้ว พรุ่งนี้มารับใช่ป่ะ?” เปลี่ยนเรื่องดีกว่าแฮะ อ้วกจะพุ่ง เหล้ามันตีอาหารเย็นขึ้นมาจริงๆ และ
“ครับผม เดี๋ยวคราวนี้เอารถไปรับเลย หน้า xxx ใช่ป่าว?” มันถามย้ำ เพราะผมบอกให้ไปจอดรอไกลๆ จุดส่งหน่อย แหะๆๆ ก็ใครจะอยากให้คนอื่นเห็นล่ะ มันไม่ดีหรอกกก
“รถอะไร มอไซต์?” ก็รู้ว่ารถยนต์แหล่ะ แต่อยากรู้ยี่ห้ออะไร จะไฮโซเหมือนหน้ามึงรึเปล่า ทำนองนั้น ฮ่าๆๆ
“รถยนต์ ก็บอกแล้ว ขอป๊ามาเรียบร้อย... เดี๋ยวรับเสร็จจะพาไปกิน buffet เนื้อย่าง พุชอบป่ะ?” ไม่บอกกรูอีกว่ายี่ห้ออะไร ถ้ามึงขับวีโก้มา กูไม่ไปด้วยแน่นอน (แหะๆๆ เรื่องไม่ชอบรถกระบะนี่ให้เล่าตอนนี้มันยาวคับ ไว้ก่อนละกัน)
“โห เหม็นควันดิเคน” เรื่องมากอีกเนอะกรู
“แต่มันอร่อยนา... กินไม่อั้น เนื้อคุณภาพดีด้วย”
“ถ้าเคนเลี้ยงก็ไปอ่ะ”
“เลี้ยงอยู่แล้ว ไม่ให้พุออกหรอกครับ” เหมือนมันจะประชดว่ะ... ช่างดิ อยากเสนอตัวขึ้นมาเอง ช่วยไม่ได้
“เคน เดี๋ยวเราไปนอนแล้ว... ง่วง” มึงยื้อกูมานานและ แต่ก็เป็นงี้ตลอดแหล่ะคับ ตั้งแต่รู้จักมันมาเนี่ย
“อ่า โอเคๆ.....”
“งั้น บายนะ”
“ที่นั่นฝนตกป่ะ.......?”
“..................................”
เอาเป็นว่าเพื่อไม่ให้รู้สึกว่ามันจะเป็นการคุยไร้สาระมากไป ก็จะตัดที่คุยกับเคนออกละกันคับ เพราะคุยกันนานมาก.... ตอนแรกผมกะจะคุยแป้บเดียวและวาง แต่มันชอบเป็นแบบนี้ บายไปประมาณสี่ห้ารอบ จนเพื่อนกลับมาอ่ะ ถึงจะได้นอน และอย่างนี้จะไม่ให้ผมเซ็งมันได้ไง
/
เช้ามาก็กิจกรรมเดิมคับ กินข้าว รวมสายรหัส ทีนี้....เกิดความรู้สึกตะหงิดๆ กับน้องสาย ผญ. คนนึง...... เหอะๆๆ ถ้าไม่เป็นการเข้าข้างตัวเองมากไป น้ำพุก็งานเข้าอีกแล้วคับ
แต่จะพักเรื่องน้องเค้าไว้ก่อนละกัน
เรื่องโดนสายสิน รุกรานนี่ยังไม่จบคับ
ตอนผมจะเดินกลับไปเก็บของที่ห้อง ผมเจอแอนดักรออยู่...
หง่ะ.... จะเอาไงกับกูอีกรึ.......?
“จะกลับห้องเลยมั้ยน้ำพุ?”
“อือ” ผมพยักหน้ามองอย่างระแวง ทีนี้แอนหยิบเส้นขาวๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้นคับ หง่ะ ผมเห็นแล้วเกิดอาการ......สยอง
“ผูกให้หน่อยสิ”
“..........................” ตอนนั้นอึ้งคับ ไม่นึกว่ามันจะมีภาคสองต่อ แค่เมื่อคืนก็ยุ่งกับสิ่งนี้มามากพอและ
“ผูกเองดิ” ที่ผมดูจะพูดไม่ดีกับแอนขึ้นทุกวันๆ ก็เพราะอยากให้เค้าคิดได้ และตัดใจไปซะ เพราะอะไรนั้น... ทุกคนรู้ดีคับ แต่ทำไมแอนไม่รู้ฟระ
“โห้ยยย ผูกให้หน่อยนะ อุตส่าห์รอเก็บสายสินไว้ให้ด้วยเนี่ย” แอนเริ่มเต้น งอแงๆ เห็นแล้วอนาถคับ
“ไม่เอา ทำไมต้องเป็นกรูด้วยวะ” ไม่เอาแล้วคับ ไม่ชอบ ผญ. ขี้ตอแย น่ารำคาญ
“ก็อยากให้พุผูกให้หนิ” ยังไม่ยอมเลิก… แถมมองไปที่ข้อมือซ้ายผมอีก.... รู้นะ เพราะเห็นพี่นัทกับไอ้แทคผูกให้ผม ก็เลยอยากทำบ้างไม่ให้น้อยหน้าอ่ะดิ ไร้สาระสุดๆ ผมไม่ทำเพื่อสนองตัณหาให้ใครหรอกนะ
“ไม่อ่ะ อยากผูก ก็ผูกเองดิ” ยังยืนยันคำตอบเดิม
“งั้นเราผูกให้พุก็ได้” นี่ก็ตื๊อจะเอาให้ได้
“ไม่ต้องอ่ะ”
“แล้วนี่ใครผูกให้พุเหรอ?” รู้แล้วหรือแกล้งถาม...??
“พี่นัท” ผมตอบแค่คนเดียว เพราะคนอื่นยังไม่รู้ว่าไอ้แทคจีบผม (แต่พี่นัทคงรู้แล้วมั้ง)
.....หง่ะ หนีดีกว่าคับ เห็นแอนทำท่าจะนอนเตะขางอแง แล้วรีบจ้ำกลับที่พักแทบไม่ทัน
/
เฮ้อ..... หงุดหงิดสุดๆ
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถขณะกลับกรุงเทพฯ ไอ้แทคเกิดบ้าไรขึ้นมาอีกไม่รู้ ส่ง sms เข้ามือถือผมตลอด ทำนองแซวๆ ว่า อย่าทำหน้าบึ้ง อย่าซีเรียส อะไรประมาณนี้อ่ะคับ
มึงนี่ว่างมากนักใช่ไหม?
ผมก็หันหลังไปมองมัน...... แสด นั่งตรงไหนไม่รู้ มองไม่เห็นอีก กะจะส่งสายตาขู่มันให้เลิกบ้าอ่ะ แต่ผ่านไปสักพักมันก็เลิกส่งเอง
อ่อ....เมสเซจไอ้แทคนี่ได้แล้วต้องลบทิ้งนะคับ เคนมันชอบเอามือถือผมไปเช็คอ่ะ ถ้ามีไรไม่ชอบมาพากล เดี๋ยวผมจะซวย
พอกลับถึงกรุงเทพฯ ประมาณทุ่มกว่าๆ ผมรีบปลีกตัวเอง หลบลี้หนีจากเพื่อนไปหาเคนโดยไม่บอกลาใครมาก (บอกแค่โมกับสตางค์สองคนพอ) ผมหิ้วกระเป๋าเดินเหลียวหลังตลอด กลัวมีใครตามมาเห็น
เหอะๆ ก็ไม่รู้ทำไมต้องหลบขนาดนั้น
แต่ก็น่าจะเดาได้.... ว่าผมทำไรไว้บ้าง แหะๆ
ผมเดินมาเจอเคนนั่งรออยู่ตรงขอบบันได มันก็นั่งเหงาๆ ตบยุงรออยู่คนเดียว ดูแล้วก็น่าสงสารแฮะ... แต่ผมไม่อยากสงสารมันหรอกนะ
“เคน” พอมันได้ยินเสียงผม เคนก็รีบลุกขึ้นมาถือกระเป๋าให้ ยิ้มแฉ่ง
“มาจากตรงไหนเนี่ย ถึงนานยัง?”
“รถจอดอยู่แถวนู้น......” ผมชี้มือมั่วๆ ไป “แต่แถวนั้นมันแคบแค่ทัวร์จอดก็เต็มและ เลยให้มารอตรงนี้ พอลงรถก็รีบเดินมาหาเคนเลย” จริงบ้างไม่จริงบ้างแถๆ ไป
“อ่อ.... หิวยัง ไปเลยป่ะ?”
“ไปเลยๆ หิวแล้ว” รีบไปไกลๆ จากแถวนี้เร็วๆ เลยยิ่งดี เหอะๆๆ
เคนเดินนำไปที่รถ......มันล้วงกุญแจมาปลดล็อคประตู แสงไฟกระพริบปริบๆ ที่....
เฮ้ยยย นี่รถป๊าเมิงเหรอ ทำไมมันช่างเก่าโทรม คล้ายเศษเหล็กได้ขนาดนี้
ผมยืนอึ้งกับสภาพไปแป้บนึง....
เอ๊ยยย ล้อเล่นคับ ล้อเล่น อึ้งเพราะเคนเอารถหรูมารับต่างหาก..... แม่งบ้านรวยจริง ไม่เถียงและ
ตอนผมไปบ้านมัน ผมไม่เห็นโลงรถอ่ะคับ มันอยู่หลังบ้านง่ะ....
ผมเข้าไปนั่งข้างคนขับ... ยังแอบอึ้งไม่หาย เพราะรุ่นนี้ไม่เคยนั่งอ้ะ ....อ๊ากกก ไฮโซ ทำไมคนหล่อ รวย ต้องเลวด้วยวะ (หรือตรูเลวกว่า แต่ผมไม่รวยอ่ะ)
“ตกลงกินเนื้อย่างนะ จองโต๊ะไว้แล้ว..... คิวโคตรแน่นเลย โต๊ะว่างตอนสองทุ่มครึ่งอ่ะ แต่กว่าจะไปถึงก็คงพอดีมั้ง” เคนว่าตอนถอยรถออก
“ไม่อยากกินเนื้อย่าง เดี๋ยวตัวเหม็น” ผมแกล้งมัน ดูซิจะทำไง
“เฮ่ย......” เคนหัวเราะ “อร่อยนะ ยิ่งวันหยุดคนแห่กันไปกินเต็ม โชคดีโทรไปยังพอมีที่ว่างให้อยู่นะเนี่ย”
“ก็ไม่อยากกินอ่ะ ไม่ชอบย่าง” ปกติผมไม่ทำตัวงอแงงี่เง่า เอาแต่ใจใส่มันหรอก เมื่อก่อนผมตามใจเคนมากๆๆ เคนอยากกินไรผมจะคอยถามและคอยเซอร์วิสให้มันก่อนตลอด แต่ตอนนี้ผมจะเผยตัวตนที่แท้จริง ฮ่าๆๆ ผมเป็นลูกคนเดียวใช่ป่ะคับ เอาแต่ใจตัวเองจะตายชัก....
“เดี๋ยวเราย่างให้ก็ได้ พุรอกินอย่างเดียว โอเคป่ะ?” ท่าทางมันจะอยากกินเนื้อย่างจริงๆ คับ โห จะอร่อยขนาดไหนกันเชียว
“มันเหม็นควัน...ไม่ชอบให้กลิ่นเหม็นติดเสื้อผ้า” กูจะดับฝันมึงในวันนี้ เหอะๆๆ เลวมากเลยผม
“ไม่เหม็นมากหรอกพุ เดี๋ยวกินๆ ไปก็ลืมกลิ่นเหม็นไปเอง...”
“ลืมแน่ แต่กินเสร็จ กลิ่นมันจะติดเสื้อไงเคน เราไม่ชอบเหม็นๆ แบบนั้นอ่ะ และเดี๋ยวกว่าจะเอาเสื้อไปซักอีก... เน่าตายเลย” ผมจะซักเสื้ออาทิตย์ละครั้งอ่ะคับ ส่งซัก แต่กว่าจะถึงวันนั้นมันก็ตั้งหลายวัน
“งั้นพุถอดมา เดี๋ยวเราไปซักให้คืนนี้เลย มีเสื้อสำรองอยู่ในกระเป๋าใช่ป่ะ?” เฮ้ย เล่นงี้เลยเหรอวะ
“ไม่มีแล้ว”
“ใส่เสื้อเก่าไปก่อน”
ไรฟะ จะไปกินให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย ผมไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาอีก ก็ต้องไปร้านที่มันจองไว้
H
buffet ไทย เขียนไงจะถูกอ่ะ
:pig4:
-
จิ้มเป็นคนแรกป่าวหว่า
แอบดีใจนะเนี่ย
แสดงว่าเราใจตรงกันใช่มั๊ย?
อิ อิ :-[
-
งั้นเราจิ้มคนที่สอง
เฮ้อ...ไม่อยากคิดสภาพตอนที่เคนรู้เรื่องทั้งหมดเลย
แบบพุแกล้งดีด้วยแบบนี้เคนมันก้็ยิ่งรักอ่ะดิ เครียดแทน
-
พุจะสลัดเคนได้มั้ยอะ แต่อย่างเคนก็ดีนะ ดีทุกอย่างยกเว้นนิสัยใช่ป่าวน้ำพุ :jul3:
แล้วพี่นัทจะเป็นไงบ้างเนี่ย ได้จุ๊บจากน้ำพุ :o8:
-
อั๊ยยยยป๋านัทได้จุจุ๊บจากน้องพุแล้วดีใจด้วยค่า :mc4:
รอวันให้พุคิดสงสารเคนบ้างบางทีที่เค้าเลวมันก็อาจจะเป็นเพราะเค้ารักเรามากเกินพอดี
แอนน่ากลัวง๊ะ :sad5:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
พี่นัทเค้าช่างเป็นคนไม่หื่นเลย
เค้าคิดถึงขั้นคนรักรึเปล่านิ เหมือนชอบพุแต่ไม่ได้อยากกุ๊กกิ๊กเลย
หรือเค้าอาจจะยังอยากเป็นชายหญิง
-
อ่านๆไปพอไอ้เคนมันทำตัวดีก็เริ่มใจอ่อนกับมันอีกแล้ว
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวันไปเยอะสะแล้วว
-
ดีใจแทนพี่นัทที่ได้จุ๊บจากน้ำพุ :o8:
-
8 หนุกดีครับแรงดี ชอบๆ สะใจโก๋หง่ะ
-
กริ๊ด เชียร์ให้พุรุกพี่นัท เหอๆ
-
/
พอเคนเลี้ยวรถเข้าไป ....โหห รถแน่นมาก มันจะเป็นที่ๆ มีร้านอาหารหลายร้านรวมกันอยู่ในที่เดียวอ่ะคับ แต่หาที่จอดจนได้แหล่ะ เพราะมีเด็กคอยรับรถอยู่
“เห็นป่าวว่าคนเยอะ ถ้าเราไม่โทรจอง ป่านนี้ก็ยังไม่ได้กินหรอก” เคนมันบอกตอนเดินไปถึงหน้าร้านและมีคนนั่งๆ ยืนๆ รอกันอยู่เป็นกลุ่มเพียบ
ผมเดินเข้าร้านไปเจอคนมองตามเลยคับ มองแปลกๆ เหมือนไม่ชอบหน้าผมอ่ะ...
อะไรฟะ กรูไปทำอะไรให้.... อ่อ... สงสัยเพราะมากับไอ้เคน ชิ
พอเคนยื่นบัตรไรให้พนักงานไม่รู้ บัตรจองมั้ง เค้าก็พาไปนั่งที่โต๊ะ....
เมนูมา เคนก็ให้ผมสั่ง... แต่ผมไม่อยากสั่งอ่ะ มึงเคยมามึงก็สั่งให้กูดิ
“ไม่รู้จะกินไร เคนเลือกดิ”
“พุอยากกินไรล่ะ ชอบเนื้อป่ะ?” ก็นี่มันร้านเนื้อย่างป่ะแสรด..... ที่จริงมีพวกอาหารทะเลด้วย
“สั่งมา กินได้หมดอ่ะ” ปิดเมนูเป็นอันว่า กูขอจบการสนทนา
“งั้น......... ขอ บลาๆๆๆ” เคนสั่งมาทีเดียวห้าหกอย่าง
“แค่นี้ก่อนเนอะ”
“อืม”
ระหว่างรอ (ก็ไม่นานอ่ะคับ) เคนมันก็ถามเรื่องไปทริป ถามไปทั่วแหล่ะ.... ผมก็ค่อนข้างขี้เกียจตอบ เพราะจะพูดอะไรที ก็ต้องระวัง กลัวหลุดเรื่องที่มันห้ามไว้ แต่ผมทำอ่ะ (ซึ่งมันเยอะมากก)
“เดี๋ยวเราย่างให้” เคนบอกและใช้ที่คีบพลิกเนื้อใส่เตา ไอ้เรื่องรอกินอย่างเดียว ผมไม่ทำหรอก (ถึงนิสัยจะเป็นงั้นจริงก็เหอะ) ก็ช่วยมันย่างด้วยนั่นแหล่ะ
โห...เนื้อที่นี่ดีมากเลยคับ กุ้งก็ตัวควายมากก ปลาหมึกก็สด ผมชอบเห็ดออรินจิสุดแล้วอ่ะ หอมหวานดี... แหะๆ ที่เคยโวยวายในรถนี่ (แกล้งทำเป็น) ลืมไปหมดละคับ อร่อยๆๆ อ่ะ
“อร่อยป่ะ?” เคนยิ้มถาม
“อืม อร่อยดี” ผมยิ้มตอบ อารมณ์ดีเพราะมันอร่อยจริงๆ อ่า.....หัวนึงตั้งเกือบห้าร้อย แพงง่ะ แต่ของเค้าก็ดีจริง
“บอกแล้วว่าอร่อย เราแกะกุ้งให้ป่ะ?”
“แกะให้หน่อย” ลืมไปเลยว่าเกลียดเคน เห็นแก่กินจริงๆ เลยผม
ผมกับเคนกินกันเยอะมากกๆๆ เนื้อไม่รู้กี่จาน ไหนจะอาหารทะเล ปลาดิบอีก..... โห สุดยอดแห่งความอิ่ม กินคาวเสร็จก็กินของหวานต่อ ไอติมมีกี่รส ของหวานมีกี่อย่าง..... น้ำพุเหมา
“ฮะๆๆ กินเยอะนะเราอ่ะ” เคนแซว ตอนผมกินไอติมถ้วยสุดท้ายหมด มันถ้วยเล็กๆ เองคับ ใหญ่กว่าปีโป้นิดนึงอ่ะ
“buffet นี่ ต้องกินให้คุ้ม” ผมยักคิ้วให้มัน
“ที่สำคัญเคนเลี้ยงด้วย”
“ใครบอก.......ไม่เคยพูดเลย ฟังใครมาผิดป่าว” อ้าว ไมพูดแมวๆ แบบนี้วะ ห้าร้อยกูไม่จ่ายหรอกนะเว้ย
หน้าผมเริ่มจะเครียดๆ
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ โอ๋... อย่าทำหน้างี้ดิครับ เราจ่ายเองๆ” เคนเรียกเด็กมาเก็บตังค์ผมเลยโล่งอก เอ๊ย ไม่ใช่
“เคนเราช่วยแชร์ เมื่อกี้เท่าไหร่อ่ะ” ไม่อยากเอาเปรียบมัน ไม่ใช่นิสัย.... เมื่อกี้ผมพูดเล่นคับ ถึงในใจจะอยากล้างผลาญมันมากก็เหอะ
“ไม่เป็นไร เราบอกแล้วไงว่าเลี้ยง” งั้นก็เรื่องของมึงนะ....
“.........ให้เลี้ยงไปตลอดชีวิตยังได้เลยรู้ป่ะ” เคนชะโงกหน้ามาพูดต่อ เหอะ ฝันเฟื่อง ใครจะไปอยากอยู่กับมึงนานขนาดนั้น
ผมฝืนยิ้มให้เคน ไม่พูดไรตอบ สักพักตอนรอตังค์ทอน เคนก็ถามขึ้นว่า
“ได้ผูกข้อมือด้วยเหรอ?” อ้าว กำ นั่งเท้าคางมือซ้ายนานไปหน่อย ผมลดมือลงอัตโนมัติ.... แต่คิดในใจ.... ก็แค่สายสินสองเส้น... มันเป็นเส้นหนาอ่ะคับ เลยเห็นชัด ลืมเอาออกก่อนอ่ะ แต่ถ้าจะเอาออกก็คงต้องหากรรไกรมาตัดสถานเดียว เพราะมันคับ
“อืม” ผมตอบเสียงในลำคอ
“มันต้องผูกให้น้องไม่ใช่เหรอ ทำไมพุได้ด้วยล่ะ?” รู้ดี
“มันเหลือ เพื่อนเลยผูกให้” หน้าไอ้เคนเริ่มจะ... ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สัญญาณอันตรายมาเยือนดิครับผม....
“ใคร?” เคนแปลงร่างเป็นเครื่องจับเท็จ....หง่ะ
แต่ตังค์ทอนมาพอดีคับ... เคนมันเก็บไป เหลือทิปให้เด็กอีกนิดหน่อย
“กลับเลยป่ะ?” ผมพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง ก็อะไรอ่ะ....แค่สายสิน ไม่เห็นมันจะน่าสงสัยตรงไหนเลยไม่ใช่เหรอครับ
“บอกมาก่อนใครผูกให้?” เคนไม่ยอมกลับด้วยซะงั้น
“ไอ้โมอ่ะ” ผมอ้างชื่อเดิม... เพราะเห็นเคนไม่ว่าอะไรพอพูดชื่อโม
“คนนี้บ่อยเกินไปป่ะ เห็นพูดถึงหลายทีและ”
เวร.............กลับกลายเป็นว่าชื่อไอ้โมพาซวย
“.......ก็ โมเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา สนิทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว” จะดีขึ้นมั้ยวะเนี่ย
“เพื่อนสนิทแน่เหรอ?
“อะไรเคน แค่ผูกเล่นๆ ไม่มีไรซักหน่อย” ผมไม่รู้ว่าการผูกข้อมือแบบนี้มันจะมีความหมายอื่นด้วย (เพิ่งรู้จากเมนท์คุณ Lo เนี่ยแหล่ะ)
“ก็เห็นมานักต่อนักแล้ว ไอ้เพื่อนสนิทเนี่ย.... สนิทอ่ะได้ แต่อย่ามาคิดไม่ซื่อแล้วกัน”
“เห้ยย... กับไอ้โม แค่คิดก็ไม่ใช่แล้ว มันไม่ได้เป็น......” ไม่แน่ใจ แต่ผมว่ามันชายแท้อ่ะ ไม่ได้เป็นเกย์หรอก
“รู้ได้ไง?”
“ดูออก”
“อย่าให้รู้ว่าไม่ใช่ละกัน” เคนลุกเดินออกจากร้านไป.... ผมอยากจะยกนิ้วกลางตามหลังมันจริงๆ ไอ้บ้า.... ประสาท โรคจิตอ่อนๆ แล้วมึงอ่ะ
/
ผมเดินเอื่อยเฉื่อยตามเคนไปที่รถ..... ชิ ก็ต้องขอเวลาทำใจ ก่อนจะเล่นละครกับมันต่ออ่ะดิคับ
พอไอ้เคนเป็นแบบนี้ ความเซ็ง ความรำคาญ และความรู้สึกแย่ๆ ทั้งหลายแหล่ที่ผมมีต่อมัน จะเริ่มสำแดงออกมาเรื่อยๆ ไปตามธรรมชาติ
ทั้งที่วันนี้ผมคิดว่ามันทำตัวดีแล้วนะเนี่ย
แต่ก็ต้องมาเสียเพราะ..... สายสินสองเส้น...... แค่เนี้ยยย มันปัญญาอ่อนอ่ะ
“ทำอะไรอยู่ กว่าจะตามออกมาได้!?” เคนโมโหคับ นี่ขนาดมันสตาร์ทรถเปิดแอร์รอ ไม่ได้ตากแดดรอสักหน่อยนะเนี่ย
“ห้องน้ำ” ที่จริงนั่งจ๋องเซ็งมันอยู่ที่โต๊ะนั่นแหล่ะคับ
“ทำไมไม่บอก”
“ก็เคนเดินออกมาก่อน จะให้เราบอกยังไงล่ะ”
“ก่อนหน้านั้นก็บอกก่อนดิ” แสรด ก็มึงมัวแต่ตั้งท่าจับผิดแล้วกรูจะเอามิติที่ไหนไปบอกเมิงวะ
“...นึกว่าจะเดินตามคนอื่นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว......” มันออกรถเสร็จ ก็บ่นลอยๆ ออกมา
ได้ยินแบบนี้ผมเซ็งมากคับ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะเว้ย
”………………………….”
/
ผมนั่งเงียบมาตลอดทางคับ เคนมันก็เงียบ.... เออ ดีเหมือนกัน เงียบก็ยังดีกว่าต้องฟังเสียงมึงพูดบ้าๆ บอๆ ล่ะว่ะ ที่สำคัญกูรำคาญมึงโคตร
กว่าจะถึงหอ ผมได้ยินเสียงเคนถอนหายใจหนักๆ มาตลอดทาง... แถมมันยังขับรถเร็วอีก นี่ถ้าช่วงล่างไม่แน่นพอ ผมต้องกลัวมันพาแหกโค้งตายกลางถนนแน่
เฮ้อ...... ในที่สุดก็ถึงหอโดยสภาพครบสามสิบสองคับ ในใจนี่ด่าเคนมาตลอดทาง ไม่รู้มันจะขับเร็วอะไรนักหนา
“ขอบใจ” ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงสุดเบื่อหน่าย... กำลังจะเปิดประตู ผมเจอเคนดึงแขนไว้อีก...
ผมหันกลับไปมองหน้ามันด้วยความฉุน
“ไม่ได้แอบไปมีคนอื่นใช่ไหมพุ?” หา? เคนถามตาแข็งเลยคับ.... ถ้าก่อนหน้านี้ไม่ได้ไปกินเนื้อย่างกับมัน ผมต้องนึกว่ามันรู้เรื่องของผมแล้วแน่ๆ...
แต่ประโยคนี้ที่มันถามก็ทำให้ใจผมหล่นลงไปอยู่ตาตุ่มได้เหมือนกันนะ ก็ตกใจไม่นึกว่ามันจะถามแบบนี้ง่ะ ผมตั้งสติ ไม่ให้ทำท่าแปลกประหลาดออกไป ซึ่งก็ไม่ได้ยากหรอกคับ เพราะหน้าผมเรื่องแสดงความรู้สึกจะไม่ค่อยต่างกันมาก
“ทำไมถามแบบนี้?”
“............................” เคนเงียบ
“เราไม่ได้มีใคร ก็มีเคนแค่คนเดียวเนี่ย.... ไม่ไว้ใจเหรอ?”
“ไม่รู้สิ” เคนปล่อยมือจากแขนผม หน้ามันดูสับสนปนเครียด
“อย่าคิดมากดิ... เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวเจอกรรไกรก็ตัดออกแล้ว” ผมสอดนิ้วเข้าไปที่สายสินแล้วทำท่าตัดให้มันดู ที่จริงไม่มีเรื่องเคนมาเอี่ยวก็ว่าจะตัดอยู่แล้วคับ
“ไม่รู้ดิ เรากลัว....” มันเอื้อมมือมาจับแก้มผมเบาๆ
“พุอย่าทำให้เราเสียใจอีกนะ เรารักพุ รักมากเลยรู้ไหมครับ?” หน้าไอ้เคนโคตรเครียดดด เห็นแล้วอึ้งปนขนลุก
“รู้ครับ” ผมจ้องตามันตอบ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ในใจรู้ว่าไม่ได้รักมัน อยากจะแก้แค้นมันมาก แต่เห็นเคนเป็นแบบนี้แล้วก็สงสาร
“พุรักเราใช่ไหม?”
รักอีกแล้ว........ คำนี้สำคัญมากเลยเหรอวะ
ถ้าตอบว่าไม่รัก แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากรู้จริงๆ
แต่ก็ไม่กล้าเสี่ยงอ่ะ ตอนนี้ไอ้เคนอารมณ์พีคอยู่ ผมมองตามันแล้วซึ้งไปถึงไส้ติ่ง เป็นใครมาเจอแบบผมก็ไม่กล้าพูดว่าไม่รักอ่ะ น่ากลัวชิบเลย... เหมือนความรู้สึกเคนมันจะทะลักออกมาทางสายตาจนหมดอ่ะคับ แถมแขนมันก็เกร็งมากด้วย เหมือนมันกลัวปนคาดหวังเต็มเปี่ยมกับคำตอบของผม
ผมกลืนน้ำลายไปอึกนึง รู้สึกคอแห้งขึ้นมากระทันหัน....
“รักเราไหม ทำไมไม่พูด”
“ร...รัก เรารักเคน”
เจอเร่งรอบสองนี่ไม่ไหว ต้องรีบตอบก่อนตายคับ โอ้ยยย อะไรมันจะน่ากลัวขนาดนี้วะความรัก ถ้ารู้ว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ก็ไม่น่าจะมีซะตั้งแต่แรก
“เราก็รักน้ำพุ...” เคนพูดจบมันก็ก้มลงมาจูบปากผม จูบกะเอาให้ตายก็ว่าได้คับ นี่ถ้าไม่เห็นว่าแถวนี้มีคนเดินเข้าออกตลอด ผมว่าเจอหนักกว่านี้แน่
“ร...เรา ไปนะ บาย” ปากหลุดออกจากกันได้ ผมรีบละล่ำละลักบอก แล้วเผ่นออกจากรถมันพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าเลยคับ อ๊ากกก ขวัญกระเจิงหมดแล้วคับผม
“เดี๋ยวพุ!” สะดุ้งตกใจ เจอมันเรียกไว้อีก ผมหันไปมองเคนไม่เต็มตัว
“เสื้ออ่ะ ถอดมา เดี๋ยวไปซักให้” มึงเอาจริงเหรอวะเนี่ย...
“อ....เอ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวซักเอง” ผมยกมือบายมันอีกรอบ แล้วรีบเดินเข้าหอไป
/
อ.....อ๊ากกก รีบยกมือเช็ดน้ำลายรอบปากแบบด่วนๆ ยี๋....แหว่ะ
ใจไม่ดีแล้วสิคับผม นึกว่าเหตุการณ์จะดีขึ้น นึกว่าผมกำลังเป็นต่อเคนอยู่ แต่กลับกลายเป็นแย่ลงไงไม่รู้... มันบ้าป่าววะเนี่ย อะไรจะรักได้มากขนาดนั้น พ่อแม่กรูยังไม่พิศวาสอะไรกรูขนาดนี้เลยนะเนี่ย......
“เฮ่ย!” ผมตกใจอีกรอบ เพราะมือถือในกระเป๋าสั่นคับ... หยิบมาเปิดดู มันเป็น เมสเซจอ่ะคับ
หง่ะ....... ของเคนด้วย
ผมเปิดอ่านด้วยความรู้สึกขนหัวลุก
'เราอยู่ไม่ได้แน่ ถ้าไม่มีพุ
.
.
.
.
รักน้ำพุนะ
.
.
.
.
.
.
.
รักมาก...'
ลงชื่อ ken o22
H
มีคนที่รักก็ดี แต่สยองเว้ยยย
ที่จริงเคนตามใจน้ำพุเยอะมาก แต่เล่าตอนเคนน่ากลัวบ่อยไปหน่อย ฮ่าๆๆ
-
^^
^^
^^
หลอนอ่ะ
แต่สมน้ำหน้าพุว่ะ
โดนจะได้เข็ดนานนนน
-
อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสงสารเคนเหมือนกัน สงสัยจะมีปมอย่างหนัก แต่ใครอยู่ใกล้จะซวยได้ง่ายๆนะ น่ากลัวอะ
-
น้ำพุเอ๊ย... :เฮ้อ:
-
อ่า .... ถ้าได้ลองฟังเคนเล่าบ้างง เราอาจจะสงสารเคนมากกว่า กลัวนะเนี่ย
น้ำพุมันต้องใส่ไฟเคนเยอะ แน่เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
เหมือนน้ำพุหลอกเคนเลย ไม่สิ จริงๆก็หลอกอยู่นี่นา :laugh:
ช่วงนี้เคนดูน่าสงสารมากเลย แต่แมสเสจแบบนั้นมันสยองอะ o22
นี่ถ้าไม่รักก็ตายกันไปข้างเลยป่ะเนี่ย T^T
-
เอิ่ม แบบว่า!!
อ่านมาจนปวดหลัง
ตูก็ยังไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร :a6:
หรือว่าเค้าประกาศกันไปแล้ว หว่า??
-
อ่านตอนนี้แล้วก็คิดว่า
เคนรักพุมากเลย รักมาก เรื่องมันจะโรแมนติกมากถ้าพุรักเคนตอบ
แต่นี่ไม่ใช่...
พุใจร้ายมากเลย ทำไมต้องหลอกเคนด้วย ไม่ชอบตรงไหนก็ไม่บอก
น่าจะค่อยๆ บอกเคน ว่าไม่ต้องหึงมาก ไม่ต้องตื้อมาก บลาบลา
ดูพุไม่เคยให้โอกาสเคยปรับเข้าหา เคนนึกว่าพุพอใจที่เคนเป็นแบบนี้ เลยไม่เคยได้ปรับ
แต่พุไม่รักด้วยแหละ ถ้ารักเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ แถมเคนก็ดูเว่อร์เกินด้วย
เคยเจอคนแบบนี้เหมือนกัน ฝ่ายที่โดนชอบก็อึดอัด แต่เค้าก็รักมากจนยอมทุกอย่าง
มันน่าสงสารมากเลยอะ เครียดเพราะความรักจนเข้าโรงบาล แต่คนมันไม่รักก็คือไม่รักอะเน๊อะ
อยากให้เคนเจอคนดีๆที่รักเคนจัง :sad4:
-
จริงๆก็เข้าใจเคนนะ ก็คนมันรักอ่ะ
แต่รักมากเกินไป
-
เคนรักพุมาก ก็คาดหวังมาก
แล้วเวลาผิดหวังอ่ะ จะเสียศูนย์มั๊ยเนี่ย :z3:
-
เพิ่งสังเกตว่าชื่อตอน แรง มากกกก
-
หลังจากไม่ได้ตอบมาแสนนาน :call:
^^
^^
^^
หลอนอ่ะ
แต่สมน้ำหน้าพุว่ะ
โดนจะได้เข็ดนานนน
ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าด้วยจะผิดมั้ย :laugh:
อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสงสารเคนเหมือนกัน สงสัยจะมีปมอย่างหนัก แต่ใครอยู่ใกล้จะซวยได้ง่ายๆนะ น่ากลัวอะ
พุน่ากลัวกว่า อิอิ
น้ำพุเอ๊ย... :เฮ้อ:
ต้องทำใจกับไอ้พุนิดนึงคับ นายเอกเป็นตัวโกง o18
อ่า .... ถ้าได้ลองฟังเคนเล่าบ้างง เราอาจจะสงสารเคนมากกว่า กลัวนะเนี่ย
น้ำพุมันต้องใส่ไฟเคนเยอะ แน่เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เคน......!!! ไอ้พุโคตรจะหนีเลย เพราะงั้นก็เลยอาจจะไม่รู้ว่าเคนคิดยังไง เพราะพุมันไม่อยากคุย
เหมือนน้ำพุหลอกเคนเลย ไม่สิ จริงๆก็หลอกอยู่นี่นา :laugh:
ช่วงนี้เคนดูน่าสงสารมากเลย แต่แมสเสจแบบนั้นมันสยองอะ o22
นี่ถ้าไม่รักก็ตายกันไปข้างเลยป่ะเนี่ย T^T
หลอกเพื่อเอาตัวรอดไปวันๆ จริงๆ ถ้ามีอะไรก็น่าจะพูดออกไป แต่ประเด็นคือ พุมันไม่พูดเนี่ยดิคับ
เอิ่ม แบบว่า!!
อ่านมาจนปวดหลัง
ตูก็ยังไม่รู้ว่าพระเอกคือใคร :a6:
หรือว่าเค้าประกาศกันไปแล้ว หว่า??
ยังไม่ประกาศคับ แต่ผมว่าจะฆ่าตัดตอนเรื่องไปเร็วๆ แล้วล่ะ
อ่านตอนนี้แล้วก็คิดว่า
เคนรักพุมากเลย รักมาก เรื่องมันจะโรแมนติกมากถ้าพุรักเคนตอบ
แต่นี่ไม่ใช่...
พุใจร้ายมากเลย ทำไมต้องหลอกเคนด้วย ไม่ชอบตรงไหนก็ไม่บอก
น่าจะค่อยๆ บอกเคน ว่าไม่ต้องหึงมาก ไม่ต้องตื้อมาก บลาบลา
ดูพุไม่เคยให้โอกาสเคยปรับเข้าหา เคนนึกว่าพุพอใจที่เคนเป็นแบบนี้ เลยไม่เคยได้ปรับ
แต่พุไม่รักด้วยแหละ ถ้ารักเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ แถมเคนก็ดูเว่อร์เกินด้วย
เคยเจอคนแบบนี้เหมือนกัน ฝ่ายที่โดนชอบก็อึดอัด แต่เค้าก็รักมากจนยอมทุกอย่าง
มันน่าสงสารมากเลยอะ เครียดเพราะความรักจนเข้าโรงบาล แต่คนมันไม่รักก็คือไม่รักอะเน๊อะ
อยากให้เคนเจอคนดีๆที่รักเคนจัง :sad4:
โห... อ่านแล้วค่อนข้างเป๊ะ ถ้าไอ้พุมาอ่านคงรู้สึกผิดบ้างล่ะ คือมันไม่ค่อยเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนที่รักมันอ่ะ ผมก็บอกไม่ถูก เหมือนเอาแต่ใจตัวเองมากไป จนไม่แคร์คนอื่นล่ะมั้ง
จริงๆก็เข้าใจเคนนะ ก็คนมันรักอ่ะ
แต่รักมากเกินไป
เพิ่งสังเกตว่าชื่อตอน แรง มากกกก
ฮ่าๆๆ เอามาจากที่พุพูด... มันบอกว่า "ถ้าไม่มีกูมึงอยู่ไม่ได้ แล้วทำไมมึงถึงยังไม่ตายสักทีล่ะวะ" (ฮ่าๆๆ ใส่อารมณ์มาก) มันพูดแบบไม่คิดไรจริงจังนะ ขำขำครับ พุมันพูดน้อยแต่พูดที ก็....อึ้ง มันค่อนข้างจะพูดตรง + แรง + ปากเสียอ่ะครับ ถ้าจะให้มันพูดจริงๆ อ่ะ
เคนรักพุมาก ก็คาดหวังมาก
แล้วเวลาผิดหวังอ่ะ จะเสียศูนย์มั๊ยเนี่ย :z3:
เดี๋ยวจะแนะนำอู่ ให้เคนไปตั้งศูนย์ใหม่ (แป่ว ไม่ฮา)
:pig4:
ปล. ผมว่าจะรีบสปีดเรื่องให้จบเร็วๆ ละคับ เหนื่อย
-
/
ด้วยความหลอนเคนอย่างหนัก ผมก็เกิดป๊อดขึ้นมาแบบกระทันหันเลยโทรหาพี่บอลจนได้
"เออ ว่าไง?" ทักสามคำนี้ทุกที
"พุมีเรื่องปรึกษาอ่ะพี่บอล"
"อืม มีไร ว่ามาดิ"
"ก็...เรื่องเคน" ไม่ค่อยอยากเอ่ยชื่อมันเลยแฮะ
"ไอ้หน้าตี๋นั่นอีกและ" เสียงพี่บอลดูเบื่อๆ นิดหน่อย "นี่จนป่านนี้แกยังไม่เลิกกับมันอีกเหรอ พี่ก็นึกว่าลาขาดจากมันไปได้ตั้งนานแล้ว" หง่า...
"พุอยากเลิกกับเคน แต่ไม่รู้จะทำไง พี่บอลช่วยหน่อยดิ" ผมค่อนข้างลนบวกกับร้อนใจเรื่องเคน ทั้งที่ก็เอาตัวรอดไปวันๆ มาได้ตั้งนานเป็นปี แต่ที่ผมขอร้องคนอื่นช่วยก็เพราะเข้าตาจน จนตรอก หรือ...รู้สึกว่าอยากหลุดพ้นจริงๆ ถึงจะพูด ที่จริงผมไม่ค่อยแคร์สิ่งที่เป็นอยู่นี้เท่าไหร่ ถ้าทนได้ก็ทน ทนไม่ไหวก็จะหาทางดำน้ำไปเองเรื่อยๆ จนหลุด แต่นี่เคนไม่หลุด ผมเลยไม่รู้จะทำยังไง...
"ช่วยอะไรวะ ตอนนี้พี่อยู่ภูเก็ต" พี่บอลตอบแบบนี้ผมตกใจเลยคับ
"หาาาา!! พี่บอลไปตั้งแต่เมื่อไหร่?" ผมน้อยใจมาก ไปไม่มีบอกกันเลย
"ก็สองสามเดือนแล้ว"
"พี่บอลทำไมไม่บอกพุอ่ะ" รู้สึกแย่มากคับ เหมือนขาดที่พึ่ง ซวยเลย... รู้งี้บอกซะตั้งแต่แรกก็ดี เผื่ออยู่ช่วยไรผมได้
"เออ พี่ได้งานใหม่ที่นี่เลยย้ายมา มันยุ่งๆ ว่ะ เลยไม่ได้บอก" พี่บอลทำผมเศร้าเข้าไปอีก... ที่ไม่บอกก็เพราะผมไม่สำคัญอ่ะดิ
"อืม แล้วพี่บอลทำงานอะไรเหรอ?"
"งานโรงแรม เป็น @#^&#^@..." พี่บอลเล่าคร่าวๆ เกี่ยวกับที่ทำงานใหม่
"พี่บอลไปอยู่นู่นแล้วพุจะไปเที่ยวกับใครล่ะ?" ผมไม่อยากไปเที่ยวกับคนอื่นเลยนะ นอกจากพี่บอลกับไอ้ฟิวเนี่ย แต่ตอนนี้ไอ้ฟิวมันไปเรียน ตจว. ผมเลยไม่ค่อยได้ติดต่อมันแล้ว
"เพื่อนแกมีเยอะแยะ ไหนจะกิ๊ก ไหนจะ....วู้ มากมาย แกก็เลือกเอาสักคนสิ" หง่ะ ไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น ถึงจะมีผมก็ไม่ค่อยอยากไปด้วย เพราะผมเบื่อ ไม่ชอบแพทเทิร์นเดิมๆ อ่ะ แล้วผมก็ขี้เกียจเอาใจใครด้วย แต่ที่ผมทำก็เพราะภาพลักษณ์ ใครๆ ต่างก็ต้องมีภาพลักษณ์กันทั้งนั้น
"อืม" ผมไม่รู้จะตอบยังไง "พี่บอลจะกลับมามั้ยอ่ะ หรือว่าอยู่ถาวร?"
"ก็ดูก่อน ตอนนี้คงทำงานไปเรื่อยๆ ถ้าได้งานดีๆ อาจจะกลับไปกรุงเทพฯ ก็ได้"
สรุปจนกระทั่งตอนนี้พี่บอลยังไม่กลับมาเลยคับ มาบ้างตอนแต่งงานพี่สาวคนโตพี่บอล แล้วก็ตอนสงกรานต์ช่วงหยุดยาวอะไรแบบนั้นอ่ะคับ
ผมรู้สึกห่อเหี่ยวใจมาก ได้แต่ยืนหมดอาลัยตายอยาก ยังไม่ได้ขึ้นไปบนห้องเลย
เมทผมไอ้ซัน มันก็ไม่ค่อยกลับมาหรอกคับ จะไปอยู่กับแฟนซะมากกว่า ผมก็เลยยึดห้องอยู่คนเดียว
จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ได้บอกใครเรื่องเคนคับ ไม่ได้อยากเก็บ แต่ถ้าพูดไปแล้วมันไม่มีประโยชน์ผมก็ไม่อยากพูด
ได้แต่นั่งคิด คิด คิด คิด แล้วก็คิด ที่จริงมันไร้สาระสิ้นดีที่ทำแบบนี้ แต่ไม่รู้สิ สำหรับผม...ก็คงเลือกทำในแบบของผม
คือปล่อยไปตามเวรตามกรรม บางที... ทุกอย่างมันอาจจะดีขึ้นสักวันก็ได้
ผมรอการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แล้วก็ของเคน... แต่ดูเหมือนว่าทำยังไง ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนกันได้สักที
ผมอึดอัด กับทุกๆ อย่าง... สิ่งเดียวที่พอจะทำให้ใจเย็นลงได้คือการอยู่คนเดียว หมกตัวอยู่ในห้องแล้วทำอะไรที่ตัวเองชอบ หลายวันมานี้ผมเริ่มไม่รับโทรศัพท์เคน แต่ทำได้ไม่บ่อยถ้าหากมันจะหน้าด้านโทรมาจนกว่าผมจะรับ พวกสันดานไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ล่ะสิ ก็เหมือนผมนั่นแหล่ะ
โธ่เว้ย ถ้าหากว่าผมจะบอกมันไปตรงๆ เลยจะเป็นยังไงวะ... เอาเลยมั้ยล่ะ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่
"ฮัลโหล" ผมกรอกเสียงแข็งๆ ลงไป
"ทำอะไรอยู่ ทำไมเพิ่งรับ?"
"ไม่ได้ทำไร"
"ไม่ได้ทำไร แล้วทำไมไม่รับสาย เราโทรไปเป็นสิบรอบไม่ได้ยินรึไง"
"ได้ยิน"
"แล้วทำไมไม่รับ พุเป็นอะไร"
".............." ผมเครียดอย่างหนัก เพราะไม่กล้าพูด ถึงเวลาก็เป็นแบบนี้ทุกที.... จบลงที่ผมไม่กล้าที่จะเริ่มทำอะไรสักอย่าง
".......พุเป็นอะไร อยู่ไหน เดี๋ยวเราไปหา" จากเสียงดุกลายเป็นร้อนรนขึ้นมา
"พุ ได้ยินรึเปล่า อยู่ไหนอ่ะ?"
"เคน" ผมเรียกเป็นเชิงให้มันหยุด เพราะผมเริ่มจะปวดหัวกับคำถามเซ้าซี้ของมัน
"..........."
"เรา...เครียด"
"เครียด?? เรื่องอะไร"
"ขออยู่คนเดียวสักสามเดือนได้ป่ะ" ผมอยากให้เวลาตัวเอง หยุดความเกลียด ความเซ็ง ความรำคาญที่กำลังเป็นอยู่นี้ออกให้ได้
ถ้าเคนหายไปเหมือนตอนที่ผมเคยเลิกกับมันเมื่อก่อน ผมคงให้อภัยมันได้สักวันมั้ง... น่าเสียดายที่ผมลืมสิ่งที่มันทำกับผมไม่ได้ในตอนนั้น
มันทำกับผม เหมือนไม่ได้รักผม ทำยิ่งกว่าเห็นผมเป็นไอ้ตัวอีกมั้ง ถ้าหากนั่นคือการสั่งสอน ผมว่ามันคิดผิด เพราะผมไม่ได้สำนึก กลับยิ่งเกลียดมันด้วยซ้ำ
เคนเงียบไปครู่นึง...ส่วนผมก็ลุ้นว่ามันจะว่าไง แต่ก็ไม่ได้หวังอะไรกับมันมากนักหรอก
"บอกมาว่าอยู่ไหน เดี๋ยวเราไปหาตอนนี้เลย" เคนมันตอบในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินซะงั้น
"เราบอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง ขอได้มั้ยเคน"
"ไม่ได้" มันตอบคำนี้มาทันที แบบไม่คิด "มีอะไรก็บอกดิ ถ้าเครียดก็อย่าเก็บไว้คนเดียว บอกเรานะ เผื่อว่าเราจะช่วยอะไรได้" มึงช่วยได้แน่ แค่ออกไปจากชีวิตกู แค่นั้น... ทำได้มั้ยเคน
"ช่วย..."
"อ้าว น้ำพุ วันนี้มึงไม่มีเรียนเหรอวะ?" ไอ้ซันไขกุญแจกลับเข้ามาในห้องตอนบ่ายพอดี... เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ กรู
"อยู่หอเหรอ รอแป้บนึงนะ เดี๋ยวไปหา" เสียงไอ้ซันเล็ดลอดเข้ามือถือซะงั้น
"เคน เดี๋ยว!" มันวางไปแล้วคับ "ไอ้สัสเอ๊ย!!" ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
"เฮ่ย น้ำพุ มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย น่ากลัวว่ะ" ไอ้ซันถามหน้าเหวอ
"มีอะไรรึเปล่าวะ ทะเลาะกับไอ้เคนเหรอ?" ซันมันรู้ว่าผมเป็นแฟนเคน... ก็แน่ล่ะนะ
"อืม เบื่อมัน" ผมตอบหน้าเครียด เชี้ยเอ๊ย จะมาทำไม บอกว่าอยากอยู่คนเดียว พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวะ
"เบื่อไร มันทำอะไรให้มึง?"
".............."
"เฮ่ย มีไรบอกกูได้นะเว้ยน้ำพุ"
"อืม ไม่มีไรหรอก มันจะมาหา"
"อ่อเหรอ งั้นกูก็ต้องหาที่อยู่ใหม่อีกแล้วสิวะ" ไอ้ซันไม่ชอบหน้าเคนคับ พอเคนมามันจะหนีไปอยู่ที่อื่น หรือไม่ผมก็จะพาเคนไปที่อื่นแทน ไม่อยากให้เพื่อนอึดอัด ผมว่ามีแค่ไอ้ขันคนเดียวอ่ะ ที่อยู่กับเคนแล้วเป็นธรรมชาติที่สุด ส่วนคนอื่นๆ พอมันมาร่วมวงด้วยจะพฤติกรรมเปลี่ยนคับ คือจะเงียบกันมากก เหมือนเกรงใจหรือไม่ก็คงจะกลัวมัน
"กูซื้อเค้กมาฝากมึงว่ะ นี่ของกู นี่ของแป้ง" แป้งแฟนไอ้ซัน ผมสนิทด้วยพอสมควรอ่ะคับ เคยไปเที่ยวด้วยกันสองคนด้วย เวลาที่ไอ้ซันไม่ว่าง ก็จะส่งแฟนมันให้พาผมไปแทน... อะไรมันจะปานนั้น แต่เรื่องจริง ที่จริงที่ซันไม่ค่อยอยู่ห้องมันก็กลัวผมเหงา เวลาไปเที่ยวก็จะชวนผมไปด้วยบ่อยๆ อ่ะคับ
ผมกำลังคิดว่าจะหนีเคนไปที่อื่นหรืออยู่รอเผชิญหน้ากับมันดี... แต่คิดได้ไม่นานมือถือก็ดัง
ไอ้เคนโทรมา
"พุ ขอโทษนะ เราติดงานอ่ะ ไปหาตอนนี้ไม่ได้แล้ว" มันว่างั้น ผมโล่งอกเลยคับ
"น่าจะเสร็จซักห้าหกโมง ถ้าไงเดี๋ยวส่งงานแล้วจะรีบไปหาเลยนะ" กูไม่ต้องการว่ะ.....
"ทำใจให้สบายอย่าเครียด เมื่อกี้ซันกลับมาแล้วใช่ไหม คุยกับเพื่อนไปก่อนนะ เอ้อ..อาจารย์เรียกเข้าห้องแล้ว แค่นี้ก่อนนะ"
"...........อืม" รีบๆ วางเหอะ จะไปไหนก็ไป
"รักนะครับ" ไม่อยากได้ยินเลยคำนี้
สรุปกว่าเคนจะมาก็ปาไปสามทุ่ม... - -" มันซื้อชอคกาแลตมาให้ผมด้วย บอกว่าแก้เครียดได้ อารมณ์กรุ่นๆ ตอนบ่ายของผม พอตกเย็นมันเริ่มสงบอ่ะคับ ได้คุยกับไอ้ซันก็แก้เครียดไปได้เยอะ อีกอย่างเคนมาดึก ซันมันเลยขี้เกียจออกไปไหน สุดท้ายก็เลยไม่ได้เคลียร์กันเหมือนเดิม ความกล้าของผมอ่ะ นานๆ ทีมันจะเกิด พอโอกาสหมด ความกล้าลด... ทีนี้วังวนเดิมๆ มันก็เลยเกิดขึ้นไม่สิ้นสุดสักที.....
/
ส่วนเรื่องของผมกับคนอื่น นี่ก็ยังไม่จบง่ายๆ เช่นกันครับ
เรื่องระหว่างผมกับไอ้แทคนี่... ไม่รู้จะบอกว่าไง คือมันก็ดีกับผมอยู่นะคับ มันเป็นคนไม่ขยัน แต่มีไอเดีย และก็ทำงานเก่ง เวลามีงาน
ก็จะมีพี่นัท กับ ไอ้แทคเนี่ยแหล่ะ ช่วยผม
แล้วเรื่องนี้ก็จะมีแอนรู้ประจำ
คนเค้าสงสัยกันมากนะคับ ว่าทำไมผมใช้งานไอ้แทคได้ หรือไม่ก็...
คือ ผมชอบไปดูคอนเสิร์ตหรือพวก live performance อ่ะคับ แล้วคนที่ไปกับผมประจำ ก็คือ ไอ้ ช. เพราะมันรวย มีตังค์ ชวนไปไหนมันไปได้หมด
แต่คนอี่นถ้าไม่ใช่แนวก็ไม่ไป
ทีนี้...ผมก็ชวนเพื่อนทุกคนในรุ่นไปดูคอนเสิร์ตเนี่ยแหล่ะคับ แต่ไม่ค่อยมีคนไปด้วย เพราะไม่ชอบแนวเพลงแบบนั้น
แต่ประเด็นคือ ไอ้แทคไป และมันอยู่สายฮาร์ดคอร์ พอบอกว่ามีมันไปกับผมด้วย คนอื่นก็จะแปลกใจ ประหลาดใจกันมากกอ่ะคับ
ประมาณว่า "คนอย่างไอ้แทคเนี่ยนะไปดู xxx"
ที่จริงผมก็เพิ่งฟังอะไรแนวนี้เป็นครั้งแรก แล้วมันก็น่าประทับใจมาก ฟังแล้วขนลุก ตอนหลังเลยติดใจ หาโปรแกรมไปดูพวกนี้บ่อยๆ
ขาประจำคือ ไอ้ ช.
ส่วนคนอื่นก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง เช่น ไอ้โม (ผมบังคับให้มันไป) กิ๊บ ไอ้แทค ผญ. ที่ผมเคยกิ๊กด้วยนิดหน่อย
ผมเคยชวนพี่นัทนะ แต่เค้าไม่ชอบอะไรแบบนี้ ก็ไม่เป็นไร ไปดูกับเพื่อน
เพราะเหตุนี้ล่ะคับ ที่ทำให้ผมสนิทกับไอ้ ช. มากกก
/
ผมรู้จักไอ้แทคในมุมมองที่คนอื่นไม่เคยเห็น แอบเผลอคิดไปตามคำขี้โม้ของมันตั้งหลายที
แต่มันโกหกผมเรื่องแฟนมันอ่ะ
คือมีหลายครั้งที่มันหาโอกาสจะไปข้างนอกกับผม แต่ก็ต้องไม่ทำพิรุธให้เพื่อนคนอื่นรู้ หรือไม่ทำให้ผมรู้ว่ามันคิดจะทำอะไร
อย่างเช่น มีงาน xxx ที่ผมอยากไป ผมนัดกิ๊บไว้ เพราะว่างตรงกัน
ไอ้แทคเคยไปงานนี้กับแฟนมันแล้ว แต่มันโกหกผมว่ายังไม่เคยไป เลยขอไปด้วย
ผมไม่รู้ว่าใครจะคิดอะไรยังไง เพราะไม่ได้สนใจ ใครอยากไปก็ไปอ่ะ ถ้าผมอยากไปด้วยก็นัดมาแค่นั้น
ถึงจะรู้สึกตะหงิดๆ ที่มันโกหกผมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ช่างเถอะ ผมไม่ได้แคร์ไอ้แทคขนาดนั้น
ผมว่าปีสามผมเจอหน้าไอ้แทคบ่อยมาก
มีช่วงนึงที่ผมไม่อยากเรียน ไม่อยากส่งงาน ผมเลยสมัครไปค่ายอนุรักษ์ของคณะ (ไปกันเกือบสิบคน)
ก็ยิ่งเจอไอ้แทคบ่อยเข้าไปอีก
บอกไว้ตอนนี้เลยก็ได้ว่ามันเกือบทำให้ผมไว้ใจได้แล้วจริงๆ ผมไม่ชอบพูดความรู้สึกของตัวเอง ไม่ชอบเรียกร้องให้ใครมาตามเอาใจ
ทั้งที่จริงแล้วผมอยากทำแบบนั้น และมันบอกว่าจะตามใจผมถึงที่สุด มีอะไรไม่สบายใจผมคุยกับมันได้ทุกเรื่อง
ผมดีใจที่มีคนสนใจเรื่องของผมจริงๆ นะ ผมอยากบอกมันเรื่องเคนเหมือนกัน แต่ผมไม่กล้า...
พอถึงจุดๆ นึงที่ผมคิดว่า การคุยกันเรื่องนี้มันควรจะพอได้แล้ว ผมบอกให้ไอ้แทคเลิกพูด มึงจะเป็นยังไงต่อไปเดี๋ยวกูจะดูสิ่งที่มึงทำเอง แล้วถึงตอนนั้นค่อยมาว่ากัน
แต่มันไม่หยุดตื๊ออ่ะคับ ประมาณว่า ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวก็ไม่มีโอกาสแล้ว ปีสี่ตัวใครตัวมัน ปีห้าก็แยกย้าย... เหมือนเร่งให้ผมตกลงเป็นแฟนมัน
โห... ตัวผมยิ่งมีเรื่องอีรุงตุงนังอยู่ และผมก็ไม่แน่ใจในตัวมัน ใครจะไปเป็นแฟนมึงวะ ไม่ใช่ว่าง่ายหรือยากหรอกครับ แต่ผมไม่อยากเอาตัวเองไปผูกไว้กับใคร ผมเข็ดมาแล้วจากเคน และตอนนี้ผมยังสลัดมันไม่หลุดเลย - -"
H
เดี๋ยวจะไปแบบเนตไฮสปีดละคับ :กอด1:
-
หลังๆก็สงสารเคนนะ แต่ให้ทำยังไงอ่ะ พุจะฝืนต่อไปได้นานแค่ไหนกันนี่ แต่หลังๆไม่มีบทพี่นัทเลยง่ะ
-
ติดตามต่อไป
-
คนขี้เบื่ออย่างพุเนี่ย
เราว่าต้องเจอคนประเภทดิบๆ ไม่สนใจใคร(รวมถึงพุด้วย)
แล้วพุเป็นฝ่ายที่ต้องตามจีบเองเนอะ :z1:
-
อ๊พ ไร้ท์ฯคะ อย่าเพิ่งเร็วมากสิ ยังอยากอ่านเยอะๆอยู่เลย
แต่ถ้าเหนื่อยแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ...แค่... :monkeysad:
แทคก็แอบตื้ออยู่เหมือนกัน แต่ไม่แน่ใจว่าก่อนคบกับหลังคบมันจะเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า
ที่น้ำพุกลัวก็ถูกแล้วล่ะ ว่าแต่พี่นัทแสนดี...จะอยู่แค่พี่ชายเท่านั้นจริงๆใช่มั้ยอ่า :z3:
-
เหนด้วยกะรีบนคับ ไม่ต้องเร็วมากก้อได้
พี่นัทหายไปเยย
-
รอดูต่อไปละกันขอรับ
ว่าพุจะสลัดเคนหลุดไหม
ยิ่งอ่านยิ่งมึนตึบ ยังหาพระเอกไม่เจอ :a6:
อารมณ์ประมาณว่าคนนี้จะใช่ แต่กลับไม่ใช่ซะงั้น
-
พี่นัทผู้แสนดีหายไปกับสายลม :o11:
ชีวิตน้ำพุมีลุ้นตลอดเลย ติดตามกันต่อไป
-
เมื่อไหร่นางรจนาจะเสี่ยงพวงมาลัยซะที่ค่าพ่อเงาะถอดรูปรอเหงือกแห้งแว้ว
ถ้าจะเชียร์เคนอีกสักรอบจะดีไหมไหนๆก็สลัดไม่ลุดก็ถือว่าตามบุญตามกรรมละกัน
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
:call: :call: :call:
-
:really2: :really2:
-
ปีสามแล้ว
พุก็ยังไม่เลือกใคร
แอบคิดไปว่า พุอาจได้คู่กับพี่บอล
อิอิ
คิดไปไกลมากกกกกกก :o8:
-
พี่นัทหายไปเพราะเรียนจบไปแล้วรึเปล่า โถ พ่อคุณ :man1:
ถ้าสุดท้ายพุแฮปปี้ได้จริงๆก็ดีหรอก จะรอดู
แล้วก็รอดูชะตากรรมพ่อเคนด้วย
-
เคนอาจจะดีขึ้นทำให้พุเปลี่ยนใจ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20:
:call: :call:
-
/
จนกระทั่งขึ้นปีสามเทอมปลาย
ผมต้องไปทัศนศึกษากับคณะที่ ตจว. เพื่อนๆ ผม(เกือบหมดทุกคน) ชวนล่วงหน้าไปเที่ยวก่อน แต่ผมไม่อยากไป
เลยจะรอไปทำงานทีเดียวพร้อมรถทัวร์ของอาจารย์ ไอ้เต้ดีใจใหญ่ที่มีเพื่อนนั่งไปด้วย (เพราะมันเที่ยวอะไรแบบนี้ไม่ค่อยได้อยู่แล้ว พ่อแม่ไม่ให้)
แถมมันบอกอีกว่าจะทำข้าวกล่องมาให้ผมอีกต่างหาก
"เต้ทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?" มาดมันหลุดจากพ่อครัวไปเยอะอยู่คับ
"เป็นดิ อยู่ว่างๆ ก็ช่วยแม่ทำประจำ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำอะไรไปกินดีวะ น้ำพุอยากกินอะไร ลองๆ คิดเมนูมาเผื่อทำได้" ผมเลิกคิ้ว ที่จริงผมไม่กล้าใช้ไอ้เต้หรอก มันลูกคุณหนูอ่ะ
"อะไรเราก็กินได้หมดแหล่ะ แค่เต้ทำมาให้ก็ดีใจตายแล้ว" จริงๆ นะ กินฟรีอ่ะ ชอบ ยิ่งอาหารกล่องทำเอง ยิ่งชอบ
ไอ้เต้ยิ้มเขินๆ "เหอๆ ไม่รู้จะอร่อยป่าวนะ เมื่อก่อน...บลาๆๆ" มันก็พูดไปเรื่อยว่ามันเคยทำอาหารอะไรบ้าง... ทำเป็นเยอะมากเลยคับ ผมละอายใจนิดๆ ที่ทำเป็นแค่มาม่ากับอาหารตระกูลไข่ง่ะ ทำเหมือนกินกันตายไปงั้นๆ
สรุปวันนั้นไอ้เต้ทำข้าวผัดกระเทียมมาให้ ใส่กล่องข้าวมาเหมือนเด็กประถมเลยคับ
มันชอบทำอาหารผมเพิ่งรู้ วันหลังพอมันหัดทำอะไร ก็จะเอามาลองให้เพื่อนชิมบ่อยๆ
เรื่องทัศนศึกษาไม่มีอะไรคับ แต่มันมีช็อตที่เพื่อนเปิดใจคุยกัน ในตอนที่ผมไม่ได้ไปด้วย (คนสัมภาษณ์ก็แก๊งค์มาเฟียเจ้าเก่า)
ผมไม่รู้ว่าตัวเองโดนนินทาไปด้วยรึเปล่า แต่ผมรู้จาก ไอ้ ช. มา เรื่องของแอน กับไอ้แทค
คือ... แอนยังชอบไอ้โมอยู่เหมือนเดิม ทำนองว่าตัดใจจากไอ้โมไม่ได้
ไอ้แทค... แฟนไปมีกิ๊ก แต่ตอนนี้ก็คืนดีกันแล้ว
ผมได้ยินก็ตลกอ่ะคับ พวกนี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นพูดอีกอย่าง กับผมพูดอีกอย่าง หรือไม่ก็แสดงออกอีกอย่าง
ผมไม่ได้โกรธหรอกคับ เพราะผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับสองคนนี้อยู่แล้ว
แต่ประเด็นคือ พวกเขายังคงมายุ่งวุ่นวายกับผมอยู่
/
ปกติตอนดึกๆ ไอ้แทคจะชอบโทรมาหาผม แล้วก็คุยเรื่องไร้สาระ จริงๆ ผมเป็นคนไม่ชอบโทร.นานอยู่แล้ว ไหนจะต้องคอยรับสายเคนอีก
ผมเหนื่อยอ่ะคับ ก็เลยบอกไอ้แทคไปว่า
"แทค ขอไรอย่างดิ"
"ขอไรเหรอ?"
"ไม่ต้องโทรมาอีกแล้วได้ป่ะ"
"............."
หลังจากมันเงียบไปแป้บนึง ไอ้แทคก็ตอบมาว่า 'ได้' แล้วก็บอกอีกว่า มีไรผมบอกมันได้ตรงๆ มันตามใจผม ไม่อยากคุยมันก็จะไม่โทรมาก็ได้
เฮ้อ....
เรื่องไอ้แทค ผมอยากเคลียร์กับมันมากเลยคับ พอดีกับที่วันนึงมันมาเพ้อใน msn ใส่ผม เรื่องนี้นั่นแหล่ะ ทำนองว่า
มันรู้ตัวเองว่าคิดไกลไป ทั้งที่บอกให้เจียมตัวไว้ มันควรยืนอยู่ตรงนี้ ยังไงผมก็ไม่สนใจมัน มันควรพอได้แล้ว บลาๆๆ
เหอ...เพ้อไปเยอะอะคับ ผมรำคาญเลยบอกมันไปตรงๆ ว่า เลิกเหอะ กรูไม่ได้ชอบมึง มึงมีแฟนอยู่แล้ว ก็เลิกยุ่งกับกูเหอะ
ตอนแรกไอ้แทคเหมือนจะยังพยายามพูดดีกับผมอยู่
ไปๆ มาๆ กลายเป็นด่ากันได้ไงไม่รู้
ถือว่าจบไปแบบนี้ละกันคับ มันไม่ได้ทนผมได้จริงๆ อย่างปากว่าหรอก
ส่วนแอน ผมก็บอกไปคืนนั้นเลยเหมือนกัน
เพราะเค้าก็มาเพ้อกับผมทำนองว่าจะเลือกใครดีระหว่างผมกับไอ้โม -*-
....เหอๆ ก่อนที่จะเลือกใคร คุณควรคิดก่อนนะคับ ว่าเค้าจะเลือกคุณรึเปล่า
ผมก็บอกแอนไปตรงๆ ตามสไตล์ผมอ่ะคับ ว่าผมไม่ได้คิดไรด้วย ผมไม่ชอบ ผญ.
แต่แอนเนี่ย... โคตรตื๊อผมสุดๆ หลังจากวันนั้นผ่านไป เค้าก็หาข้ออ้างมาหาผมที่หอ แล้วก็มาขอผมเป็นแฟน
อึ้งดิคับ... ผู้หญิงคนนี้... ผมตอบไม่ดิ ไม่เป็นเว้ยยย แอนก็บอกอีกว่า
ขอเป็นกิ๊กก็ได้
อ๊ากกกก มีงี้ด้วย... ไม่เอาดิคับ ผมบอกไม่อีกที แล้วรีบเผ่นหนีขึ้นห้องเลย
น่ากลัวชิบหายง่ะ จะมาพิศวาสอะไรกันนักกันหนา... ถ้าผมหล่อเหมือนซุปเปอร์ จูเนียร์ก็ว่าไปอย่างอ่ะคับ
/
แอนหายหน้าไปพักนึง ข่าวกระแสใหม่ก็ลอยมาเข้าหูเข้าตาผมอีกว่า แอนไปตื๊อไอ้โมเหมือนเดิม...
จริงๆ แล้ว แอนเป็นเพื่อนในกลุ่มและผมก็สนิทมาตั้งแต่ ปีหนึ่งแล้ว ถ้าหากจะตัดไปเลยด้วยเรื่องแค่นี้ผมว่ามันก็เกินไป คือถ้าเค้ามาคุย(แบบเพื่อน)ผมก็คุย
แล้วแอนก็ชอบมาปรึกษาผมเรื่องไอ้โมด้วย... เค้าบอกว่าไอ้โมหึงที่แอนมาเอาใจผม ไอ้โมเลยบอกว่าชอบแอน แอนถึงยอมกลับไป
หง่ะ.... ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ไอ้โมไม่มีทางชอบแอนแน่ๆ คับ
ที่จริงใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่ผมว่าจะไม่เอาตัวเองไปยุ่งกับเรื่องนี้แล้วล่ะ
ประกอบกับเคนมันเรียนจบแล้ว จบได้สามปีครึ่งจริงๆ และมันก็พยายามหางานทำใกล้ๆ ม. ผมอยู่ หง่ะ
ผมทำไรไม่ได้ ก็เล่นไสยศาสตร์คับ สวดมนต์ ภาวนาให้มันหาไม่ได้ ขอให้อยู่ไกลสุดๆ ไปอยู่สามชายแดนภาคใต้เลยยิ่งดี เหอะๆ
สุดท้ายมันได้งานรัฐวิสาหกิจ จะว่าไกลจากผมก็ไม่เชิง ใกล้ก็ไม่ใช่ แต่ที่แน่ๆ ถ้ารถไม่ติดมันมาหาผมได้ภายในยี่สิบนาทีเลยครับ
อันที่จริงผมก็ไม่ได้รำคาญเคนเหมือนเดิมแล้วง่ะ เพราะดูเหมือนมันจะมีความคิดขึ้น ไม่ค่อยงี่เง่าเหมือนเก่าแล้ว(ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า) อีกอย่างดูเหมือนมันจะยุ่งๆ กับเรื่องเรียนจบของมัน ผมก็เลยออกจะว่างๆ อ่ะคับ
ตอนนี้ผมกิ๊กพี่นัทแค่คนเดียว คนอื่นผมไม่ยุ่งละ เหนื่อย พี่นัทเค้าไม่ได้มากมายกับผมง่ะ เค้าเป็นไงก็เป็นงั้น
แต่หลังจากเจอผมขโมยจูบไป เค้าก็เริ่มกล้าขึ้นนิดนึง เวลาไปเที่ยวด้วยกันก็จับมือกันเดินบ้าง ยื้อให้ผมอยู่ด้วยนานๆ บ้างง่ะ
เหมือนจะดีใช่ป่ะคับ ผมว่าก็โอเค
แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้คับ
ช่วงซัมเมอร์ผมหาเรื่องไปเรียนภาษากับ ไอ้ ช. ที่เมืองนอกคับ
แล้วผมไปโดยไม่ค่อยได้บอกใครอ่ะ (นิสัยผมเป็นงี้อยู่แล้วอ่ะ)
บอกไอ้โม สตางค์ เต้ ซัน แล้วก็เคน
เคนมันไม่ว่าไรผมอ่ะ สนับสนุนด้วย... มันเคยมาดูลาดเลาว่าไอ้ ช. เป็นไง ก็คุยกันนิดหน่อย ประมาณว่าสกรีนแล้วผ่าน ก็ให้ผมไปโดยไม่ได้บ่นหรือระแวงอย่างที่มันชอบเป็นบ่อยๆ แต่มันก็จะพูดจาชวนอ้วกทำนองว่า ถ้าผมไปแล้วมันคงคิดถึงมาก ประมาณนี้แหล่ะคับ
ทีนี้ผมก็จัดการขอวีซ่า อะไรต่อมิอะไรเรียบร้อย ก็บินไปเรียนเกือบสามเดือน
แถมระหว่างอยู่เมืองนอก ดันได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของ ไอ้ ช. เข้าอีก.... เกือบจะฆ่ามันตายแล้วคับ
พอผมกลับไทย ผมเลยเลิกคบกับมัน (ไม่บอกว่ามันทำไรละกัน เยอะอ่ะ ไม่ใช่เรื่อง Y คับ)
ทีนี้...ผมกลับ พ่อแม่ก็มารับ ไอ้เคนอยากจะโผล่มาวันนี้ก็เลยไม่ได้มา คงไม่กล้ามาเจอพ่อแม่ผมแหล่ะ ก็ตัวเองทำไรลูกเค้าไว้ล่ะ..
ผมก็เล่าให้แม่ฟังใหญ่เลยว่าไอ้ ช. มันทำนิสัยเสียกับผมยังไงบ้าง ผมไม่เคยโกรธเพื่อนคนไหนเท่ามันมาก่อนเลยในชีวิต จริงๆ คับ
แม่ก็ไม่ว่าไร มันเหี้ยก็เลิกคบ เพื่อนเลวๆ ตัดไปสักคน ก็ไม่เห็นเป็นไร
เฮ้อ...รู้งี้เชื่อเพื่อนสักหน่อยก็ดี ไม่น่าลองของเลย มีคนเตือนผมหลายคนละคับ เรื่องไอ้ ช.เนี่ย แต่ผมไม่ได้เจอกับตัวเองง่ะ
เจอทีก็ซึ้งไปถึงทรวงเลย
/
ยังไม่ทันหายแค้นไอ้ ช. เรื่องพี่นัทนี่ดิคับที่ทำผมแปลกใจ
คือ... ตั้งแต่ผมกลับมา อยู่ๆ เค้าก็เปลี่ยนไป ไม่คุยกับผม ไม่ทักผมเหมือนเดิมอ่ะคับ
ผมงง.... ไม่เข้าใจ
ผมทักเค้า เค้าก็ทักตอบนะ แต่ไม่คุย เดินหนี
ถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยคับว่าพี่นัทเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น
ล่าสุดที่คุยกัน คือเค้าชวนผมไปงานหนังสือ
แต่ช่วงนั้นมันเป็นตอนที่ผมบินไปเมืองนอกแล้วอ่ะ แต่ยังไม่ได้บอกเค้าว่าจะไป...
สุดท้ายมัวแต่ยุ่งกับการเช็คเอกสาร เลยไม่ได้บอก ก็บินไปเลย
ผมบอกไอ้โม ให้ถามพี่นัทให้หน่อย ว่าเค้าเป็นอะไร โกรธไรผมเหรอ เพราะผมไม่กล้าถาม ผมเป็นคนไม่ชอบทำอะไรที่จะเสี่ยงให้ตัวเองเสียหน้าอะคับ
ทำนองว่า ถ้าเค้าไม่อยากคุยกับผม ผมก็จะไม่ไปยุ่ง
แต่ไอ้โมมันไม่ถามให้เนี่ยดิ มันบอกว่าลืม กับ ไม่กล้า (ไม่ใส่ใจจะถามให้อ่ะคับ)
ส่วนแอน บอกว่าพี่นัทมีแฟนใหม่ไปแล้ว....หง่ะ มีระบุสถาบันอีกต่างหาก
ผม....เฟลมากคับ
ยังงงๆ อยู่ ว่าแค่สามเดือนเอง เค้าเปลี่ยนใจง่ายขนาดนี้เลยเหรอ
ก็........เสียใจนิดหน่อย แต่ช่างคับ ไม่เป็นไร :o12:
/
มันเป็นงี้จริงๆ นะ อาจจะทำให้บางคนผิดหวัง ขนาดตัวผมเองยังไม่คาดคิดเลยคับ ผมเองก็ช้อค
แต่ผมไม่รู้จริงๆ คับว่าพี่เค้าเป็นอะไร T T ขอโทษด้วยที่มันออกมาเซอร์ไพร์สแบบนี้ :เฮ้อ:
สุดท้าย.... ผมก็คงจะโดดเดี่ยว ต่อไปใช่มั้ยคับ
ไม่หรอก คนแถวๆ นี้ยังไม่หมดคับ... โผล่มาอีกคนแล้ว
คุณสมบัติคร่าวๆ
หน้าตา....ผ่าน
บอดี้....ผ่าน
การงาน....ผ่าน
เงินทอง....โคตรผ่าน
(ไอ้สตางค์ประเมินคับ ไม่ใช่ผม)
/
บุคคลนั้นก็คือ พี่ซี พี่รหัส... สายตรงผมด้วยคับ ตอนผม ปีสี่ เนี่ย เค้าจบไปแล้ว
มันอาจจะเป็นเพราะว่าผมไปกวนเค้ามากรึเปล่าก็ไม่รู้
เค้าเลยไปถามเพื่อนผมว่า น้องพุ มีแฟนรึยัง?
เพื่อนผมมันรู้ไม่จริง ก็ตอบพี่เค้าไปว่ายัง... แถมยุให้จีบอีก
สุดท้ายก็เลยคุยกันบ่อยๆ
สไตล์คล้ายๆ พี่นัทคับ คุยแบบนิ่งๆ มาดคุณชายนิดหน่อยเพราะพี่เค้ารวยมากกกก
แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้คับ
สายรหัสเดียวกันไม่ควรเป็นแฟนกัน ถ้าคบกันยืด ไม่เป็นไร แต่ถ้าเลิกกัน เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติดเวลารวมสายอ่ะคับ คณะผมสายรหัสสำคัญอ่ะ คือต้องช่วยกันทำงานแล้วก็เจอหน้ากันบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง จบไปแล้วก็ยังมาเจอกันอยู่ตอนน้องจะส่งงานอ่ะ
ผมไม่ได้คิดไรกับคำพูดนี้มาก แต่...เรื่องภายในแบบนี้อ่ะคับ มันจะทำให้รุ่นพี่ในสายคนอื่นเค้าไม่สบายใจแล้วก็เซ็ง จากนั้นก็จะถูกพี่เค้าสั่งสอนว่า
'กูบอกแล้ว......ว่าพวกมึงอย่ามาเอากันเอง'
จริงๆ ผมก็ไม่ได้ซีเรียสมาก แต่ผมตั้งตัวไม่ทัน
พี่ซีผมเคยไปช่วยเค้าทำงานยันเช้า เคยยืมของ เคยไปกินเหล้าด้วย เคยไปนอนกับเค้า เคยติดรถเค้าไปนั่นไปนี่บ่อยๆ
แต่ผมไม่เคยคิดเกินกว่านั้นแม้จะรู้ว่าพี่เค้าเป็นไบก็เหอะ
ไม่เคยคิดเลย (ผมเคยเห็นเค้ามีแฟนเป็นรุ่นพี่ ผญ. แต่ก็เคยได้ยินว่าเค้าเคยคบ ผช.)
ตอนเค้ายังไม่รุกมาก แค่คุยๆ ผมก็ชิว แต่พอเริ่มมากมาย ผมก็ชักถอย
ผมไม่ได้ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้นะคับ
เอาเป็นว่าตอนผมคุยกับเค้าแรกๆ เค้าก็จะกูมึง ตามปกติ
หลังๆ เค้าจะเรียกชื่อ บางทีก็พูด 'ครับ' ด้วย.... มันแปลกๆ อ่ะ
แต่ไม่มีพี่นัทก็มีพี่ซี ช่วยปรึกษาเรื่องเรียนแทนได้คับ
จะว่าผมยื๊อพี่ซีก็ได้อ่ะ ถึงจะไม่แน่ใจว่าต่อไปจะเป็นยังไง มันจะควรหรือไม่ควรเป็นแฟนกัน
แต่ผมรู้สึกไม่มั่นใจ ถ้าไม่มีใครคอยอยู่ข้างผมเลย
พี่ซีไม่เหมือนพี่นัทอย่างนึง ตรงที่ว่า อยู่คณะ เค้าจะมีสปายส่วนตัวไว้สืบข่าวว่าผมเป็นไง
ส่วนพี่นัทเค้าไม่ได้ถามใคร จะดูเอง...
หง่ะ เรื่องพี่นัทช่างเหอะ มันจบไปแล้ว (จบไปแบบงงๆ)
ช่วงนี้เคนงานยุ่งคับ มีออก ตจว. ด้วย
มันบ่นชริปเลย...โทรมาบ่นกับผม แต่ผมก็อยากบ่นเหมือนกันนะ
พี่ซีก็งานเยอะคับ... บางทีออนเอ็มดึกแล้วตีหนึ่ง พี่เค้ายังไม่ออกจากออฟฟิศเลย
หง่ะ...
เบื่ออ่ะ
เหงาด้วย
อืม....ถึงไอ้เคนจะโผล่มาบ่อยๆ แต่ผมไม่ได้ชอบมันหนิ อาจจะทำให้หายเหงาได้บ้างตอนผมไม่มีใครมั้ง... แต่ทำไงได้ ในเมื่อผมมันเป็นแบบนี้อ่ะ
/
ปีสี่ผมอยู่แบบเหงาๆ ไงไม่รู้คับ เหมือนแต่ละคนที่เคยบอกว่าชอบผมจะหายหัวกันไปหมด
ไอ้เต้ก็ไปทำงาน...ออกทีวี (สักอย่าง) มันไปยุ่งกับวงการบันเทิง จนไม่ค่อยสนใจการเรียน ตอนนี้ก็เลยต้องเปอร์ไปนึง
ทีนี้ผมต้องไปฝึกงาน อ. ก็บอกให้หาออฟฟิศเอง
ผมเคยคุยกับพี่นัท(เถื่อน) อ่ะคับ ยังจำเค้าได้มั้ย แหะๆๆ ก็คุยกันอยู่นะ แต่ไม่บ่อย เพราะพี่เค้าไม่ค่อยออนเอ็ม
พอดีออฟฟิศพี่เค้าทำงานแนวๆ ผมอ่ะคับ แล้วก็เป็นโฮมออฟฟิศขนาดกลาง (มั้ง) มีคนประมาณสิบกว่าคน ผมไม่ชอบทำงานบริษัทใหญ่ แล้วก็เคยเปิดดูเวบไซต์ของที่ทำงานพี่นัทแล้ว ก็โอเค ผมเลยสนใจจะไปลองฝึกงานด้วยอ่ะคับ
แล้วมีวันนึงบังเอิญเจอ ผมเลยถามว่าที่ออฟฟิศรับเด็กฝึกงานป่าว เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวไปถามเจ้านายให้ เอาเบอร์มาดิ เดี๋ยวโทรบอก
ผมก็เลยให้เบอร์ไป.... แหะๆ รู้จักกันมาสี่ปีเพิ่งให้เบอร์โทร
จนสุดท้ายพี่นัทก็โทรมาบอกว่าคุยกับเจ้านายให้แล้วเค้ารับ จะมากันกี่คนให้โทรไปคอนเฟิร์มกับเค้าอีกที
"ขอบคุณคับพี่" เย้ ได้ที่ฝึกงานแล้ว ง่ายจัง
"เออ ถ้าไม่มีธุระ คงไม่ให้หรอกมั้งเบอร์โทรอ่ะ" พี่นัทประชดนิดหน่อย เพราะเค้าขอหลายทีแล้วผมไม่ให้
"ผมไม่ชอบโทรศัพท์คับพี่" ให้เหตุผลไป
"แล้วใครบอกว่าจะโทร" อ่าว ไม่โทรแล้วจะขอผมทำไมวะ
"คุยตัวเป็นๆ ดีกว่า แต่ถ้าไม่มีเบอร์แล้วจะนัดเจอตัวได้ไงวะ"
"เขียนจดหมายดิพี่" ผมกวน
"เออ เอาที่อยู่มาดิ จะไปหาถึงบ้านเลย" โห พูดงี้น่าหวาดเสียว
ผมเลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นอีกนิดหน่อย ถึงค่อยวาง... เฮ้ออ...พี่นัท ชื่อนี้พูดแล้วสะเทือนใจโคตร
H
โผล่มาครบหมดแล้วคับ ก็ตัดไปหลายคน(แบบไม่เล่าดีเทล) จะได้รู้กันซักทีว่าใครเป็นพระเอก
ลองเดากันเล่นๆ หรือจะเชียร์ใครก็ได้นะคับ บุคคลใดต่อไปนี้จะซวยได้เป็นตัวจริงของไอ้พุ เหอๆๆ
1 น้องเคน
2 พี่ซี
3 พี่นัท(เถื่อน)
ปล. ไปแบบเร็วๆ นี่คือตัดการเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับคนที่ไม่ใช่ออก อย่างกับแทคนี่ มีเรื่องกันเยอะอยู่ ตอนมาตามพุหรือลวนลามมันไรงี้อ่ะคับ
ปล.2 ยังไงผมก็เชียร์น้องเคน gambasho!
-
ขอให้น้องพุเจอเนื้อคู่เร็วๆนะค่ะคนอ่านลุ้นจนเหงือกแห้งแว้วววอิอิ
มีพี่นัท(เถื่อน)เข้ารอบมาได้ไงหว่าสงสัยจะไปสปาร์คกันตอนฝึกงานจะว่าไปพี่นัท(เถื่อน)
ก็น่าเชียร์อยู่นะเหมือนบุพเพเก็บกระเป๋าตังค์ได้แล้วก็มาเจอกันโดยบังเอิญโค่ดโรแมนติคอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
3 พี่นัท(เถื่อน)
ชัวร์เลยอ่ะ คนแบบนี้ถึงจะเอาพุอยู่
แต่แอบเชียร์เคนอยู่ สงสาร
ไม่แปลกใจเลยที่พี่นัทสุดสุภาพจะตีจาก
-
ยังอยากเชียร์เคนอยู่อ่ะ
คู่บุญคู่กรรมพุเลยนิ อิอิ
-
คิดว่าพี่ นัทเถื่อนน่ะ
ตอนนี่เคนคงเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้างแล้ว
-
:3123:
-
พี่นัทฟันเหล็กไปแล้วอ่า เชียร์พี่นัทเถื่อนแทน เพราะชอบคนเถื่อนๆ เคนก็ดีขึ้นแล้วนินา
-
ยังอยากเชียร์เคนอยู่คร๊าฟ :z1: :z1:
แต่ก็ล้นพี่นัทเถื่อนด้วย :กอด1:
:call: :call: :call:
-
เราอ่ะสงสัยว่าอาจจะเป้็นพี่นัทเถื่อนอ่ะ
แต่ยังไงก็อยากจะเชียร์เคนอ่ะนะ
-
เชียร์เคนอ่ะ
น่าจะเอาน้ำพุอยู่ที่สุดละ
พุต้องให้บังคับนิสสสนึงเนอะ o18
-
ดูจากคุณสมบัติแล้วพี่ซีเป็นตัวเลือกที่ดีมากเลยอ่ะ
หน้าตา....ผ่าน
บอดี้....ผ่าน
การงาน....ผ่าน
เงินทอง....โคตรผ่าน ชอบตรงนี้แหละ :laugh:
แต่ขอตอบข้อ 3. พี่นัทเถื่อน แล้วกัน o18
-
อ้าว พี่นัทเถื่อนนี่โผล่มาไม่กี่ตอน ติดโผหนึ่งในสามกะเค้าด้วยเหรอเนี่ย :z3:
เลยเดาไม่ถูกเลยสิงานนี้ แต่ที่ :z3:คิดเอาไว้มัน o22
รอดูต่อไปดีกว่า :z1:
-
พี่นัทแสนดีหลุดไปซะแล้ว :o12:
งั้นเชียร์พี่นัทเถื่อนแล้วกัน น่าจะมาแรงแซงทางโค้งนะ อิอิ
-
เชียร์เคนนะ
ถึงจะจิตๆไปนิดแต่ก็ยังชอบอะ
-
ตอบข้อสองได้มั้ย ชอบบบ อิอิ
-
เลือกไม่ถูกเหมือนน้ำพุเลยแฮะ 5 55
แต่แอบเชียร์พี่ซี เบา ๆน้า
-
พี่นัท(เถื่อน)เหอะ :m1:
แอบเชียร์มานาน
ในที่สุดก็มีบทกับเค้าซะที :a2:
-
กด 1 เชียร์เคนต่อไป
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่า เคนเริ่มจะไม่ใช่อีกแล้วอ่ะ T___T
-
อะโห พี่นัทหวานหลุดไปอย่างรวดเร็ว
แต่ก็คิดอยู่แล้วแหละว่าพี่เค้าคงไม่ใช่ ถ้าใช่คงได้ไปนานแล้วอะ
ไม่รู้จะเชียร์ใคร ยังไม่ดูสปาร์คกันเลย :z2:
-
คนไหนก็ได้ครับที่ทำให้พุมีความสุข 5555
-
/
สถานการณ์ที่คณะตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วคับ คือ...ผมกับไอ้โม แย่งกันหนีแอน
ส่วนแอนก็พยายามทำความดีให้พวกเรา อย่างเช่น ตามงานให้ เก็บชีท ร็อกซ์ชีทให้อ่ะคับ
ถึงผมกับโมจะเบื่อปนระอากับพฤติกรรมที่ตามตื๊อไม่เลิกสักที แต่บางทีที่เค้าทำให้แบบนี้มันก็ปฏิเสธไม่ได้อ่ะคับ
ผม โม สตางค์เริ่มกลับมาสนิทกันเหมือนเดิม แต่ไอ้เต้หลุดโคจรเพราะมันเปอร์ ต้องไปเรียนกับรุ่นน้อง
ส่วนไอ้ ช. มันเจอศึกหนักคับ หลังผมกลับจากนอก แก๊งค์มาเฟียก็เข้ามาถามว่าตอนอยู่ที่นั่นไอ้ ช. มันเชี้ยใส่ผมยังไงบ้าง ผมก็เล่าไปตามความจริงบวกใส่อารมณ์อีกนิดหน่อย แต่แค่นั้นก็ทำให้มันไม่มีคนคบได้แล้ว
จะบอกว่าสะใจก็ใช่คับที่คนอื่นเกลียดมัน แต่ไอ้ ช. แม่งยังหน้าด้านมาเข้ากลุ่มผม แต่ไม่คุยกับผมได้อีก... ผมไม่ชอบใจมากๆ เวลาไปไหนเลยบอกไอ้โมตลอดว่า ถ้าไอ้ช. จะมายุ่งวุ่นวายด้วย ผมไม่ไป ที่จริงเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับโมสตางค์ แต่ผมไม่ชอบอ่ะ ก็ให้มันเลือกละกันว่าจะเอายังไง
ปีนี้พี่ไมค์(พี่รหัสผม)จะจบแล้ว ผมก็ไปช่วยเค้าทำงาน ก็จะเจอพี่ซีด้วยอ่ะคับ เค้ามาช่วยพี่ไมค์ทำงาน พอเจอกันก็คุยกันตามปกติ ถึงจะรู้ว่ามันไม่ปกติเหมือนเดิมแล้วก็เหอะ
“เรียนเป็นไง งานเยอะป่ะ?” พี่ซีถาม
“ก็นิดหน่อยคับ”
“ถ้าทำไม่ไหวก็ส่งๆ มาก็ได้”
“ช่วยพี่ไมค์ก่อนดีกว่าครับ” เดี๋ยวจะไม่จบ แหะๆ แต่พี่ไมค์ทำงานเร็วอยู่ ผมเห็น คงไม่น่าเป็นห่วงอะไร
“แล้วนี่ไปฝึกงานที่ไหน?”
“ที่ xxx อ่ะ”
“อ๋อ... เคยเห็นในเวบ xxx อยู่ ทำไมเลือกออฟฟิศนี้ล่ะ?”
“ผมชอบสไตล์ที่เค้าทำงานอ่ะ”
“ออฟฟิศพี่ก็แนวนี้”
“เหรอครับ” ไม่รู้แฮะ ไม่เคยคุยว่าพี่ซีทำงานที่ไหน อะไรยังไง
“ทำไมไม่บอกล่ะ ตอนนี้เค้าก็รับเด็กฝึกงานอยู่” หง่ะ... ใครจะไปรู้
“จะอยู่ช่วยไอ้ไมค์ถึงกี่โมง?”
“ไม่รู้คับ ก็ทำไปเรื่อยๆ พี่ซีอ่ะ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดึกๆ แหล่ะ ถ้าจะกลับเมื่อไหร่ก็บอกละกัน เดี๋ยวไปส่ง”
เหอๆ พี่ซีคล้ายพี่นัทนะคับ แต่เค้าไม่ดูเบลอ จะดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเยอะ
ผมก็สนิทกับพี่ซีมานานแล้ว เลยคุยได้เรื่อยๆ ถ้าชอบไรเหมือนกันก็จะชวนกันไปดู เช่น คอนเสิร์ต event ไรประมาณนี้ ผมก็ไปกับเค้าบ้าง ไปกับเพื่อนบ้าง...
ผมว่าพี่เค้าก็โอเค ทุกอย่างเลย
พี่ซีเนี่ยไอ้สตางค์เชียร์มาก บอกว่าเค้าดูดี หุ่นก็ดี ฐานะก็ดี ให้คบไปเลย เรื่องรักๆ เนี่ยสตางค์มันชอบมาปรึกษาผม มันหาว่าผมโปรเฟสฯ (เหอะๆ หารู้ไม่ ว่ายังเอาตัวแทบไม่รอดเลย) :z3:
ใจจริงผมก็อยากคบอยู่หรอกพี่ซีอ่ะ อยู่ด้วยคงสบายตายเลย เพราะพี่เค้าค่อนข้างไม่เรื่องมาก ตามใจผม ดูแลผมได้อ่ะคับ
เค้าชอบผม ตอนไหน เมื่อไหร่... ผมไม่รู้ เดาเอาว่าตอนผมเล่น msn แล้วไปกวน ไปถามงานเค้าเยอะมั้ง (มั้งนะ) เดา เพราะไม่เคยถาม แล้วคุยไปคุยมา มันก็รู้สึกได้เองว่าพี่เค้าเปลี่ยนไปอ่ะ
แล้วยิ่งเปลี่ยนก็ตอนพี่เค้าชวนผมไปดูคอนเสิร์ตหน้าลาน CTW วงเพื่อนพี่ซีไปเล่นอ่ะคับ เค้าไปเป็นช่างภาพให้ แล้วเอารูปไปอัพลง myspace อะไรแบบนั้นอ่ะ ผมก็ไป เพราะผมชอบดูคอนเสิร์ต ผมไม่เคยฟังเพลงวงเพื่อนพี่ซีด้วย ปรากฏว่าฟังแล้วชอบมากกกคับ เพลงเพราะ มันส์มาก ฟังแล้วอยากลุกขึ้นกระโดดเหวี่ยงหัวสุดๆ
แต่เขินอ่ะ... ไม่มีเพื่อนเต้น ก็ทำได้แต่โยกหัวตาม แหะๆๆ
“หิวยัง?” พี่ซีเดินโฉบมาถาม ตอนผมนั่งมันส์รอพี่เค้าอยู่คนเดียว
“อ๋อ หิวพี่ แต่กำลังมันส์เลย”
“แป้บนึง อีกสองเพลงก็จบแล้ว”
“ตามสบายคับพี่”
“มีอะไรก็เดินไปเรียกละกัน พี่อยู่แถวๆ ข้างเวที” ผมพยักหน้า
พอวงเพื่อนพี่ซีเล่นจบ เค้าก็ไปคุยกับเพื่อนอีกพักนึง ถึงเดินมาหาผม
“ปะ” พี่ซีพยักหน้าเป็นเชิงให้ผมลุก
“ไปไหน?”
“เอ๊า หาไรกินดิ นี่มันหกโมงกว่าแล้ว”
“ดึงหน่อย” ผมยื่นมือขึ้นไป เพราะตอนนี้นั่งอยู่บนพื้น แหะๆ ที่พูดที่ทำแบบนี้ มันเป็นปกติของผมกับเค้านะ... ผมสนิทกับพี่ซีมากกว่าพี่นัท แต่ไม่ค่อยได้เอ่ยถึงเท่าไหร่อ่ะ ปู่รหัสน้องรหัสกันนี่หว่า
พี่ซีถือกล้องมือนึง อีกมือก็ดึงมือผมขึ้นจากพื้น
“ขอบคุณครับ” พี่ซียิ้มนิดๆ
“จะกินไร?”
“ไม่รู้”
“เออ พี่ก็ไม่รู้ งั้นก็ไปเดินๆ ดูก่อนแล้วกัน”
ระหว่างที่กำลังเดินเข้าห้างหาร้านที่อยากกิน ผมก็ขอพี่ซีดูกล้อง ดูภาพที่เค้าถ่าย
“พี่ซีสนิทกับใครในวงอ่ะ?” ผมถาม
“ไอ้ A ไอ้ B ว่างๆ ก็มาช่วยถ่ายรูปให้มัน โปรโมตเพลงวงมัน แต่ขายไม่ค่อยได้หรอก ไม่มีคนรู้จักเท่าไหร่”
“พุอยากได้แผ่นอ่ะ ออกวางแผนแล้วใช่มะพี่?” ผมพูดเวอร์เกินไปป่าวไม่รู้ เพราะวงนี้ยังเป็น unsigned อยู่คับ
“อยากได้เหรอ งั้นเดี๋ยวเอามาให้”
“ให้เลย?”
“เออ”
“เสี่ยจริงพี่ พุซื้อก็ได้”
“อยากเสียตังค์ก็เอา”
“ยอม เพลงเพราอ่ะ อยากได้”
“เออ วันxxx ละกัน พี่เข้าคณะ”
“พี่ซีแวะร้านการ์ตูนหน่อย” เดินผ่านพอดีคับ ผมเจอร้านการ์ตูนทีไรเป็นต้องแวะทุกที
“เดี๋ยวค่อยมาดู หาไรกินก่อนดิ หิว” หง่ะ ผมก็หิวเหมือนกัน เลยไปหาร้านก่อน เดินไปเดินมา... ผ่านฟูจิ พี่ซีบอกว่า
“กินอันนี้แล้วกัน” เอ่า... ไม่ถามความเห็นผมเลยเรอะ
“พุอยากกินซิสเล่ออ่ะ” อยากลองขัดใจดู เค้าจะว่าไง
“พี่อยากกินปลาดิบ อันนี้แหล่ะ” ไม่ตามใจซะงั้น
“ก็ได้” ผมได้ทุกร้านแหล่ะคับ ถ้าเค้าจ่ายให้อ่ะ ฮ่าๆๆ แค่ลองถามดูเฉยๆ
ที่จริงไปไหนกับพี่ซีเค้าจ่ายให้ตลอด หรือถ้ามีพี่คนอื่นไปด้วยพี่เค้าก็จะออกเงินมากกว่า บ้านรวยก็งี้ล่ะคับ ทำไรไม่ต้องกลัวเสียดายเงิน
“อยากกินมากป่ะล่ะ?” อยู่ๆ เค้าก็ชะงักหันมาถามผมใหม่
“ซิสเล่ออ่ะ” อ๋อ
“ไม่มากคับ กินฟูจิก็ได้”
“แน่นะ?”
“แน่ดิ”
วันนี้คนเยอะคับ ต้องรอคิว ที่จริงก็แทบทุกร้านอ่ะแหล่ะ คิวยาวหมด
“คนแม่งเยอะชิบหาย ยิ่งหิวๆ อยู่” พี่ซีบ่น
“เปลี่ยนร้านดีมั้ย?” เค้าถามผม
“กินไรล่ะ?”
“ที่ไม่ต้องรออ่ะ อะไรก็ได้”
“ขี้เกียจเดิน ยิ่งเดินยิ่งเปลืองพลังงาน”
ขณะผมยืนตกลงกับพี่ซีอยู่ สายตาเจ้ากรรม ดันเหลือบไปเห็นบอดี้และใบหน้าสุดคุ้น กำลังเดินวนมาทางนี้คับ
นั่นมัน...
ไอ้เคน!!! :o
ผมสะดุ้งตกใจ รีบหันซ้ายหันขวาหาที่หลบ แต่ตรงนั้นมันโล่งอ่ะ ไม่รู้จะไปหลบตรงไหน เลยดึงพี่ซีมาบังตัวผมไว้แทน
“เป็นไรน้ำพุ?” พี่ซีหันมองตามสายตาผม แต่คงไม่รู้ผมมองใคร เพราะตรงนั้นคนเยอะ
“แป้บนึงพี่ อย่าหันๆๆ ยืนนิ่งๆๆ พี่!!” ผมลนลาน ใจแทบจะหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม แต่แล้วใจผมก็เริ่มปีนกลับมาอยู่ที่เดิม เพราะผมเห็น ผญ คนนึง สวยมากกกก วิ่งตามไอ้เคนมา แล้วเค้าสองคนก็คุยกันแป้บนึง ก่อนที่ ผญ คนนั้นจะเดินเกาะแขนลากไอ้เคนให้หันเดินกลับไปทางเดิม
ผมยืนช้อค ไม่ใช่กลัวว่าเคนแอบไปมีกิ๊ก หรือมีใครใหม่หรอก แต่ผมอิจฉาที่มันได้ควงคนสวยขนาดนั้นอ่ะ อ๊ากกก... ทำไมกรูไม่มีแบบนี้บ้างวะ
“หลบใคร?” พี่ซีจับหัวผมที่ก้มๆ เงยๆ อยู่สองมือ ให้หันกลับมาตั้งตรงเหมือนเดิม
“อ้อ ...........เพื่อนครับ” ผมยิ้มตอบ
“เจอเพื่อนแล้วจะหลบทำไมวะ” เค้าทำหน้าสงสัยแบบสุดๆ
“ก็ไม่อยากเจอมันอ่ะ” เจอผมอยู่กับพี่ซีก็ตายพอดีเด่ะ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันถ้าผมเห็นมันมากับคนอื่น เคนจะทำหน้ายังไง
“แปลกคน มีเรื่องกันเหรอ” พี่ซีถามอีก
“ทำนองนั้นคับ”
“เคยมีเรื่องอะไรกับใครเค้าด้วยรึไง?” หน้าตา ท่าทางผมเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยกับใครอ่ะคับ แต่รู้สึกว่าก็จะทำพิษใส่คนอื่นไปเยอะแล้วเหมือนกัน
“ก็มีบ้างแหล่ะพี่” ผมตอบเลี่ยงๆ
“มีเรื่องอะได้ แต่ต้องไม่ลุยเอง... ยิ่งตัวผอมแห้งแบบนี้วันนึงกินไรบ้างป่ะเนี่ย”
“กินบ้างไม่กินบ้าง แล้วแต่อารมณ์”
“กินเยอะๆ เดี๋ยวไม่มีแรงทำงาน” พี่ซีพูดพลางยกมือไถหัวผมอย่างเมามันส์ นี่ก็ชอบเล่นหัวอีกคนและ เป็นไรมากป่ะเนี่ย หัวผมไม่ได้เป็นตัวดูดมือคนมาขยี้นะ
“ไม่รู้จะกินไรอ่ะ เบื่ออาหารแถวหอและ เบื่อมาม่า เบื่อไข่ต้มด้วย” ทำอาหารเป็นอยู่ไม่กี่อย่างนี่ชีวิตอับเฉาเจรงๆ
“ฮะๆๆ อะไรจะเบื่อเยอะแยะขนาดนั้น” พี่ซีหัวเราะ
“ก็เบื่ออ่ะ”
“เบื่อพี่ด้วยป่ะ?” เงอะ... เจอถามแบบนี้ไม่ทันได้ตั้งตัวครับ ขอคิดนิดนึงว่าเบื่อมั้ย
“..........เปล่า” อันนี้พูดจริง
“ว่าไงนะ?” ทำหูตึงอีก
“เปล่า ไม่ได้เบื่อ เบื่อได้ไง พี่ซีจะเลี้ยงฟูจิพุ”
“เวร... ถ้าไม่เลี้ยง กรูคงโดนทิ้ง”
“ไมพูดงั้นอ่ะ?” เสียวนะเนี่ย พูดเหมือนรู้ว่าผมเป็นคนยังไง แบบนี้ผมไม่ปลื้ม....
“พูดเล่น” พี่ซียิ้มออกมา
“เฮ้ย เค้าเรียกละ ไป” ถึงคิวได้กินพอดี พี่ซีดันไหล่ผมให้เดินไปด้วยกัน
ถึงหน้าตาพี่เค้าจะไม่ได้บ่งบอกว่ารู้สึกตามที่พูดออกมา แต่ผมก็ไม่ค่อยสบายใจเลยอ่ะคับ พี่ซีรู้เรื่องผมมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้
ผมไม่ค่อยได้สนใจว่าใครจะรู้ว่าผมเคยคบหรือไม่คบใคร ถ้าพี่ซีมีสปายในเพื่อนผมจริงอย่างที่มีเพื่อนคนนึงคาบข่าวมาบอกผม เค้าก็คงรู้แล้วแหล่ะ ว่าตอนนี้ในคณะผมว่างแล้ว ไม่ได้คบกับพี่นัทแล้ว แต่เรื่องไอ้เคนเนี่ย......... ไม่รู้ดิ ไม่แน่ใจ เพราะไม่มีใครพูดถึงมันนานมากกแล้วอ่ะคับ ตั้งแต่ปีสองมั้ง เพื่อนผมก็พากันเชียร์พี่นัทหมด และผมก็ไปกิ๊กกับเค้าจริง เคนเลยตกประเด็นไป แต่เรื่องผมไปเจ๊าะแจ๊ะคนอื่นเยอะแยะอ่ะ เพื่อนผมใครๆ เค้าก็รู้คับ แต่ไม่ได้ทำแบบน่าเกลียดอ่ะ เลยไม่มีคนด่าหรือหมั่นไส้ แหะๆๆ
“อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” ทันทีที่เมนูอยู่ในมือผม พี่ซีก็เอ่ยขึ้นมา
“งั้นเลือกอันที่แพงสุดเลยได้ป่าว” ผมแกล้งพูด
“เออ อยากสั่งไรก็สั่งมาเหอะ”
“งั้นไม่เกรงใจนะ”
“ครับ” โห่ ใครจะไปกล้าสั่งแพงมากล่ะ ก็กินปกติล่ะคับ สั่งเสร็จระหว่างรออาหารผมก็ดันคิดถึงภาพเมื่อกี้ของเคนกับ ผญ. สวยๆ คนนั้นซะได้
ชิ... อย่าบอกว่ามากันสองคน อย่าบอกว่ากิ๊กกัน ไหนมึงบอกว่ารักกูมากไงวะไอ้เชี้ยเคน
อืม... จะเป็นยังไงก็ช่างหัวมันเถอะ ผมไม่เคยสนอยู่แล้ว
แต่ผมเสือกหงุดหงิดอ่ะ ได้ไงวะ.....
บ้าเอ๊ย... ถ้ากิ๊กกันจริง ก็เหมือนผมโดนหลอกนี่หว่า ชิ อุตส่าห์ไว้ใจ... ทำงี้ได้ไงวะเนี่ย
คิดขึ้นได้อีกที...
เฮ้ย จะไปแคร์อะไรวะกู ผมก็มากับคนอื่น ไม่เห็นเป็นไร เรื่องของมันสิ
“เฮ่ย เหม่ออะไรน้ำพุ?” พี่ซีโบกมือขึ้นลงผ่านหน้าตอนเห็นผมเหม่อ
“ป่าวพี่ ..หิว” โมโหนิดๆ ด้วย
“สงสัยเค้าไปจับแซลม่อนอยู่มั้ง”
“อืม สงสัยเพิ่งจะหว่านเมล็ดข้าวอ่ะ รู้งี้เอาหมอนมาด้วยซะก็ดี จะได้นอนรอ”
กว่าจะกินเสร็จก็ชั่วโมงนึงได้มั้งคับ ผมชักจะไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว กลัวเจอเคน เลยบอกพี่ซีว่าจะกลับเลย ถึงดูเหมือนพี่เค้ายังไม่ค่อยอยากกลับเท่าไหร่ แต่ก็ตามใจผมอยู่ดีนั่นแหล่ะ
พอถึงหอ ก็ไหว้ขอบคุณพี่ซีตามปกติ
"ฝันดีนะ" พี่ซีบอกก่อนผมลงรถ เหอๆ เพิ่งสามทุ่มครึ่งเองเพ่ จะรีบไปไหน
"ฝันถึงพี่อ่ะนะ?" พี่ซีอมยิ้ม ผมก็ขำเพราะพี่เค้าไม่เคยพูดไรแบบนี้กับผมมาก่อน
"ถ้าฝันได้ก็ดีครับ" พี่ซีบอก
"เพิ่งรู้ว่าพี่ซีชอบพูดไรอย่างงี้ด้วย" แหว่ะ เน่า แต่ก่อนนี่กูมึงใส่ตลอด
"ไม่ได้ชอบหรอก แค่อยากบอกอย่างที่รู้สึก แต่มันได้คำนี้"
"คำว่า??" ผมแกล้งถามไปงั้นๆ ไม่ได้อยากได้ยินจริงๆ หรอกคับ เพราะผมรู้อยู่แล้ว
"....นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอ?"
"รู้ดิ"
"แล้วจะถามทำไม?"
"ก็อยากได้ยินพี่ซีพูด"
"ถ้าพูดแล้ว น้ำพุจะเปลี่ยนไปมั้ยล่ะ? พี่ไม่อยากให้ที่เป็นอยู่นี้มันแย่ลงนะ" โห...คิดมากเหมือนกันแฮะ แต่ประวัติผมที่ผ่านมาถ้าพี่เค้ารู้มาบ้างก็สมควรจะคิดแหล่ะคับ
"ก็ต้องดูก่อนว่าพี่ซีจะพูดว่าอะไร" พอเจอคำว่า 'เปลี่ยน' ผมก็ชักไม่ไว้ใจตัวเองแล้วดิคับ เพราะจริงๆ แล้ว ผมเป็นคนที่พร้อมจะเปลี่ยนอะไรง่ายๆ ตลอด... แต่ถ้าผมชอบอะไรจริงจัง ผมก็จะชอบมาก ชอบจนกว่าสิ่งนั้นจะเปลี่ยนจากจินตนาการของผมไปเอง
"............"
"พี่ซีจะบอกพุมั้ย?"
"ถ้าอยากได้ยินก็จะพูด"
"งั้นเดี๋ยวละกันคับ" ยังไม่อยากเหยียบคันเร่งมากคับตอนนี้ เพราะผมยังไม่ฟรีจริงๆ อ่ะ แล้วผมก็ยังไม่พร้อมที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ตอนนี้
/
ผมแยกกับพี่ซีแล้วกลับขึ้นห้อง
ไอ้ซันยังไม่กลับหอเหมือนเดิม... พอว่างๆ อยู่คนเดียวแล้ว
ผมก็กลับมานั่งคิดเรื่องพี่ซี คือ...ผมชอบคนง่ายอ่ะคับ พี่ซีผมก็ชอบ เค้าดีทุกอย่างเลย แต่ถ้าจะให้รักผมคงยังทำไม่ได้ง่ายๆ เหมือนกับการชอบใครสักคนหรือชอบอะไรสักอย่างหรอก มันต้องใช้เวลานิดนึง .....พอคิดเรื่องพี่ซีเสร็จ
คราวนี้ผมก็เริ่มฟุ้งซ่านเรื่องเคนอีกแล้วครับ มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ผมอยากรู้ว่า ผญ. คนนั้นกิ๊กมันจริงรึเปล่า ถ้าใช่ก็จะได้ใช้เป็นข้ออ้างขอเลิกซะเลย
คิดได้ดังนั้นผมก็เลยโทรไปหาเคน
รอสายอยู่นานเหมือนกันกว่ามันจะรับ
“ฮัลโหล ว่าไงครับ” เสียงมัน
“อยู่เซนทรัลเวิร์ลป่ะ?” ผมยิงคำถามเลย
ไอ้เคนเงียบไปแป้บนึงก่อนตอบ
“อืม.... รู้ได้ไง พุอยู่นี่เหมือนกันเหรอ?”
“อือฮึ”
“อยู่ไหนอ่ะ?”
“กำลังจะกลับแล้ว แต่เห็นเคนอยู่แถวๆ ร้านอาหารชั้นบน”
“อ้าว... แล้วทำไมไม่มาหาเราล่ะ”
“ก็เห็นยุ่งๆ อยู่”
“ยุ่งที่ไหน ไม่ยุ่งเลย พุอยู่ตรงไหนครับ เดี๋ยวเราเดินไปหา”
“ไม่เป็นไร อยู่กับเพื่อนเหอะ จะทิ้งคนสวยได้ไงวะ”
“..........................” มันเงียบเว้ย ไม่ปฏิเสธว่าสวยใช่ป่ะสาด
“เค้าชอบเคนเหรอ?” ผมถามแบบหาเรื่องเลยคับ หาเรื่องเลิกกับมันเนี่ยแหล่ะ
“.....เดี๋ยวนะ....อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะพุ คนนั้นเค้าเป็นแค่เพื่อนเรา” เคนแก้ตัวตามระเบียบ
“เคนคิดแค่เพื่อน แล้วเค้าคิดด้วยรึเปล่าล่ะ?” ผมยังไล่บี้มันไม่หยุด พยายามยัดเยียดข้อกล่าวหาคับ ผมจะได้จบกับมันสักที
“ใครจะคิดยังไงก็ช่าง แต่เราไม่ได้ชอบเค้า เรารักพุคนเดียวได้ยินมั้ยครับ?” มันพูดแบบนี้อีกแล้ว
“รักเราแต่ไปกับคนอื่นเนี่ยนะ” มึงจะชอบใครไม่ชอบใครมันไม่สำคัญ แต่กูไม่ได้ชอบมึง
“พุ ฟังนะ เรามาซื้อของแล้วบังเอิญเจอเค้า อยู่ๆ เค้าก็ตามมาเอง ที่พุเห็นเราอธิบายได้ทุกอย่าง เชื่อใจเรานะ เราไม่ได้นอกใจพุ ไม่เคยเลยด้วย” เคนมันพูดแบบมั่นใจ แล้วสงสัยจะแอบกระทบผมเข้าไปในน้ำเสียงตอนสุดท้ายอีกต่างหาก
“จะบอกได้รึยังว่าตอนนี้อยู่ไหน เราจะไปหา ไม่อยากให้พุเข้าใจผิด”
“ถ้าเข้าใจผิด เคนก็ต้องไม่ให้เค้าตามมาดิ ถ้าไม่คิดไรเคนก็อย่าให้เค้ามาจับดิ”
“พุหึงเราใช่ไหมเนี่ย...?” อ้าว กำ ไอ้แสรด กูหาเรื่องด่ามึงอยู่ต่างหาก ยังทำเสียงระรื่นได้อีกนะมึง
“ดีใจนะเนี่ย อย่างงี้ค่อยมั่นใจหน่อยว่ายังรักกันอยู่” เฮ้ย...... ออกนอกชายฝั่งแล้ว พูดเองเออเอง ใครรักมึงไอ้บ้า จะยัดเยียดข้อหามัน เสรือกกลายเป็นแบบนี้อีกหนอกรู
“ทีแรกก็สงสัย..ว่าทำไมพุโทรหาเรา ที่แท้ก็หึง อ้อ...อย่าคิดมากนะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนเก่าที่มหาลัย เค้าเคยชอบเราก็จริง แต่เราก็บอกเค้าไปแล้วว่าเรามีแฟนเป็นผู้ชาย ...ชื่อ‘น้ำพุ'”
เฮ้ย! ช้อคครับช้อค... นี่มึง.... อย่าบอกนะว่าป่าวประกาศไปให้คนอื่นรู้แล้วว่ากูเป็นแฟนมึง
“....เคน..... บอกคนอื่นด้วยเหรอ?” ผมตกใจหง่ะ ไม่เคยสนใจถามมันมาก่อน พอรู้ทีนี่ก็อึ้งรับประทานเลย
“ถ้ามีคนถามก็บอกอ่ะ บอกไปตามความจริง ผิดด้วยเหรอครับ?”
:serius2: จบกัน... มึงเอาชื่อกูไปแอบอ้างโดยไม่ขออนุญาตแบบนี้กูเสียนะเว้ย.... แย่แล้วดิผม ทำไมทำแบบนี้ง่ะ ทีผมยังไม่เคยบอกคนอื่นเลยนะว่าเป็นแฟนมัน
เหอๆ มัวพร่ำอะไรอยู่วะเนี่ยกู แต่ผมไม่อยากให้มีบุคคลที่สามที่สี่เข้ามารับรู้เรื่องผมกับมันอ่ะ จะเล็กน้อยยังไงก็แล้วแต่ แต่ผมไม่อยากระวังตัวมากไปกว่านี้แล้วคับ
H
thank you! :กอด1:
-
เราก็ยัง still เชียร์เคนต่อไป 55555+
-
อร๊าย...........
สงสารเคนจับใจ
-
แอบปลื้มเคนอ่ะไม่รู้ว่าพูดจิงหรือป่าวแต่ก็คิดว่าเคนแคร์พุมากๆอ่ะไม่อยากให้เคนเสียใจ
ถ้าไม่รักเคนแล้วพุก็บอกไปตรงๆเลยถึงจะเจ็บก็แค่แป๊บเดียวถ้ายื้อกันไปมันก็จะเจ็บทั้งสองคนเน้อ
รักทั้งพุรักทั้งเคนเลยน๊า :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
คอยตามสมน้ำหน้าพุต่อ โฮะๆๆๆๆ สะจายยยยยย
เคนสู้ๆๆ
-
ยิ่งอ่านไป
ยิ่งเชียร์เคน -*-
ตอนนี้เคนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พุนี่ตามใจมาก ก็เบื่อ
ไม่ตามใจก็ หงุดหงิด
เคนเอาให้อยู่นะ เอาใจช่วย
-
เคนก็รักของเคนมากเลยนะเนี่ย :-[
รอดูต่อไป ลุ้นอะ ไม่รู้จะเป็นแบบที่คิดป่าว แต่พี่ซีก็น่ารักดีเนอะ
เป็นธรรมดาอะพุ ใครดีกับเรา เราก็รู้สึกดีกับเค้าเหมือนกัน
อ้าวๆๆ แล้วพี่นัทเถื่อนล่ะ ไม่มีบทอีกแล้วเหรอ :laugh:
-
อ่านแล้วยิ่งใจอ่อนให้เคน ชักลังเล
-
เริ่มสับสนในตัวเอง เชียร์ใครดีๆ :z3:
เคนก็จริงจังมั่นคง พี่ซีก็ดี พี่นัทเถื่อนล่ะ..บทหายอีกแล้ว
-
ใครหนอจะโชคร้ายได้คนโลเลอย่างน้ำพุไป :man1:
-
ตอนนี้รู้สึกว่าจะปลี้มเคนเข้าแล้วดิ :กอด1: :กอด1:
น้ำพุยังสับสนได้อีกนะ :เฮ้อ:
-
พุอาจจะมีความสุขถ้าได้คบกับพี่ซี แต่เคนก็ยังไม่หลุดอยู่ดี
ลึกๆแล้วพุต้องแคร์เคนแน่ๆ อิอิ
-
เคนอ่า น่ารักจัง
มีหวังมั้ยเนี่ย :sad4:
-
เอาทั้งสามอ่ะเเหละพุ 555
-
ตอนหน้าเนี่ยถึงคิวพี่นัท(เถื่อน) แล้วใช่มั๊ยคะ
เค้ารอนานแล้วนะ :m17:
-
พุเอ้ยยย
ชอบเคนแต่ฝังใจเรื่องที่โดนข่มขืนเปล่าอ่ะ เลยไม่อยากจะยอมรับ
อย่างนี้เคนก็ยังมีหวัง เชียร์เคนต่อไป 555
-
น้ำพุง่ะ
แบบนี้เค้าเรียกหวงก้างรึเปล่า?
:เฮ้อ:
-
/
หง่ะ บ้าเอ๊ย... อุตส่าห์หาเรื่องทะเลาะได้แล้ว แต่เคนดันมาพูดดักทางแบบนี้อีก จะให้ผมดึงดันบอกว่ามันแอบมีกิ๊กให้ได้ ก็ดูงี่เง่า เซ้าซี้เกินไป พูดแบบคนบ้าไม่มีเหตุผลแบบนั้นผมไม่ทำหรอก
เซ็งจริงโว้ย...
นั่งหงุดหงิดช่วยงานอยู่กับพวกพี่ไมค์อยู่ดีๆ มือถือสั่น... ตอนแรกก็แอบเบื่อพอคิดว่าเป็นเคน แต่ก็ไม่ใช่คับ พี่ซีโทรมา
“ฮัลโหล” ผมรับสาย
“อยู่ xxx กับพวกไอ้ไมค์ป่ะ?” ที่ที่พี่ไมค์ทำงานอ่ะ
“ครับ”
“กินข้าวยัง?” เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ... หกโมงกว่า กรูหิววว ไอ้โมแม่งกลับบ้านไปแล้วอีก ผมเลยต้องรอพี่ไมค์ซื้ออะไรมาให้กิน เพราะเดี๋ยวสักพักพี่เค้าจะออกไปร้านข้าว
“ยังอ่ะ”
“ตอนนี้พี่อยู่ xxx เอาไรป่ะ?” เป็นตลาดนัดเล็กๆ อ่ะคับ
“เอาๆๆ” คิดเมนูเป็นการด่วน
“หิวข้าว... มีร้านข้าวมันไก่ป่ะพี่?” ผมเคยเห็นแต่ไม่รู้วันนี้มันขายป่าว
“เดี๋ยวนะ เดินดูก่อน”
ผ่านไปสักพัก พี่ซีตอบว่า
“มี แต่ปิดไปแล้วว่ะ เค้าขายหมดแล้ว อย่างอื่นเอาไร”
“มันมีร้านไรบ้างพี่ซี” ผมนึกไม่ออกและ ไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยวด้วย ขี้เกียจปรุงอ่ะคับ
“%^$#%$.....” พี่ซีตอบมาเกือบหมดทั้งตลาด
พอผมบอกร้านข้าวร้านนึงไป พี่ซีบอกว่าไม่สะอาด ไม่ให้กิน เค้าเลยจะไปซื้อที่ร้านตามสั่งให้... หง่ะ... กว่าจะได้ข้าวผัดมากล่องนึง ช่างลำบากแท้ๆ
“พี่ไมค์ พี่ซีจะมา ตอนนี้อยู่โต้รุ่งอ่ะ เอาไรป่าว?” ผมทำตัวเป็นน้องที่ดี กลัวพี่หิว เลยจะสั่งพี่ให้ซื้อของกินมาให้อีกที แหะๆๆ
“อ้าว...พี่ซีจะมาเหรอวะ ไม่เห็นบอกเลย” พี่ไมค์บ่นหน้าเอ๋อๆ เพราะทำงานหนักจนเบลอ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวออกไปกินกับเพื่อน” พี่ไมค์ตอบแบบไม่คิดไร
“เอาไรอีก น้ำ?” พี่ซีส่งเสียงถามขึ้นมาอีก
“น้ำแตงโมปั่น” โคตรจะใช้พี่เค้าเลยยย
“โอเค รอแป้บนึง เดี๋ยวไป”
“เร็วๆ นะพี่ พุหิว”
“ครับ!”
พอวางสายพี่ซี สักพักพี่ไมค์ก็ออกไปกับเพื่อน ผมฝากซื้อบุหรี่ซองนึง เจอตบหัวป้าบเลย พี่ไมค์บอกว่าห้ามผมสูบง่ะ
T T ทำไมฟะ ทีคนอื่นยังสูบได้เลย งอนพี่ไมค์ก็เลยหน้าด้านไปขอเพื่อนตัวนึง... นั่งเซ็งดูดบุหรี่ตรงระเบียง อยู่ๆ มีใครก็ไม่รู้แม่งเอากระป๋องน้ำเย็นเจี๊ยบมาแนบหน้าผมซะงั้น
“นั่งเหม่ออีกและ ทำงานช่วยไอ้ไมค์ถึงไหนแล้ว” พี่ซีมาละคับ หอบถุงของกินพะรุงพะรังมาเลย
“พักบ้างดิพี่” ผมรับกระป๋องเครื่องดื่มชูกำลังแล้วผงกหัวขอบคุณเบาๆ
“พุช่วยถือป่ะ?” ผมบี้บุหรี่ทิ้ง แล้วลุกขึ้นยืน
“ไม่เป็นไร ซื้อมาให้แล้ว ไปกินไป”
ผมกลับเข้าไปตรงที่พี่ไมค์ทำงานแล้วแกะข้าวกิน ส่วนน้ำแตงโมละลายไปนิดหน่อย แต่ก็ยังโออยู่
“ไอ้ไมค์ไปไหน?”
“กินข้าวที่ xxx คับ” ผมตอบพลางโซ้ยข้าวผัดเข้าปาก
“น้ำพุทำอะไรให้ไอ้ไมค์อยู่ เดี๋ยวพี่ช่วยทำต่อ” พี่ซีแมร่งฟิต เอาการเอางานมาก...
“ทำอันนี้อยู่อ่ะ.....” ผมอธิบายไป เรื่องงานไม่มีคำว่าเกรงใจอยู่ละคับ มีแต่คำว่าโบ้ยกับชิ่ง แหะๆๆ
กินข้าวเสร็จ เอาขยะไปทิ้ง มือถือสั่นอีกและ
หยิบมาดูเบอร์ไม่ได้เมมชื่ออะคับ.....ใครฟะ กรูไม่รับ
ปล่อยมิสคอลทันที
กลับมาพี่ซีนั่งทำงานงกๆ อยู่เช่นเดิม ดูตั้งใจเจรงๆ
“พี่ซี เปลี่ยนตัวกันมะ?”
“ไม่เป็นไร พักไปก่อน ...ในถุงอ่ะ หยิบกินได้เลยนะ” ถุงขนมจากเซเว่นสองถุงใหญ่ๆ อ่ะคับที่พี่ซีหิ้วมา ผมคุ้ยๆ เลือกมาแกะอันนึง
“กินมะพี่?” ผมยื่นขนมให้ พี่เค้าส่ายหน้า แล้วหันไปทำงานต่อ...
“พี่ซี”
“ครับ”
“เบื่ออ่ะ”
“ไปเล่นเกมส์เครื่องนั้นไป”
“ไม่เอาอ่ะ พี่ไมค์ทำงานค้างไว้อยู่” กลัวคอมเกิดอุบัติเหตุแล้วผมทำไฟล์งานเค้าหาย เจ๊ง พัง สาบสูญ... อะไรแบบนั้นอ่ะคับ เดี๋ยวผมซวย
“งั้นจะทำอะไรล่ะครับ?” พี่ซีถาม
“อยากไปที่อื่น”
“ไปไหน?”
“ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่อ่ะ” ผมนั่งทำงานอยู่กับพี่ไมค์ตั้งแต่เที่ยงจนเย็น เบื่อจะแย่อยู่แล้ว เหนื่อยด้วย
“เอากุญแจรถพี่ไป ปะ ไปขับรถเล่น หายเบื่อแล้วค่อยกลับมา เอามั้ย?” พี่เค้าหยิบกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ง่ายๆ
“ไม่เอา ใครจะกล้าขับ”
“ก็ขับเป็นไม่ใช่รึไง”
“กลัวเอารถพี่ไปชนอ่ะดิ” ถ้าชนเนี่ยไม่มีปัญญาจ่ายค่าซ่อมเลยนะ
“ก็ขับระวังๆ สิครับ” ผมคิดนิดนึง ถ้าเค้าอนุญาตแล้ว ผมก็ไม่ขัดศรัทธา แต่ก็เกรงใจอยู่ดีอ่ะ
เคยมีคนบอกว่า ผมขับรถน่ากลัว แล้วก็เคยมีคนบอกว่า... มือใหม่จะมีสไตล์การขับรถเหมือนกับอาจารย์ที่สอน แต่ผม... ไม่มีใครคอยสอนจริงจังอ่ะคับ ตอนเด็กๆ ผมก็ให้ทั้งพี่ ทั้งน้า ทั้งป๊า คอยสอน... แต่ก็ไม่เป็นเพราะเค้าสอนครั้งสองครั้งเลิก
ผมเลยต้องแอบเอารถไปหัดเอง (เกือบตายกลางถนนไปแล้ว)
ไอ้เรื่องสไตล์การขับมันก็เลยไม่เหมือนชาวบ้าน ผมจะขับรถเหมือนเล่มเกมส์ racing อ่ะ เพราะฉะนั้น คอมพิวเตอร์นั่นแหล่ะเป็นอาจารย์ของผม (น่ากลัวชิบหายเลย)
“พี่ซี” ผมเรียกอีก เวลาอยู่บ้านก็เป็นแบบนี้อ่ะคับ ผมชอบเรียกชื่อคนอื่นให้เค้าสนใจ
“ครับ”
“ไปด้วยกันดิ่”
“อ้าว...แล้วงานไอ้ไมค์ล่ะ”
“ทำงานพี่ไมค์เสร็จแล้วพาพุไปนั่งรถเล่นหน่อย..” ผมขยายความ
“งั้นก็รีบมาช่วยกันทำสิครับ เดี๋ยวพาไป” พี่ซีโคตรตามใจผมเลยว่าป่าว ผมก็เลยชอบอ้อนเค้าอ่ะ เหมือนเด็กอยากได้นั่นอยากได้นี่ แล้วก็มีคนคอยเอาใจ นิสัยผมจริงๆ แล้วเป็นแบบนี้แหล่ะ
/
ผมทำงานพี่ไมค์อยู่กับพี่ซี มือถือสั่นอีกและ... เบอร์เดิมคับ ผมไม่รู้ว่าใคร เลยไม่รับ แต่คราวนี้เค้าส่ง SMS มา... ผมกดเปิดดู
.....อาไรวะเนี่ย
‘รับสักทีเหอะ’ +668xxxxxxxx
มันเป็นใคร!?
โอ๊ะ ยิ่งมาสั่งกันแบบนี้ผมยิ่งไม่รับดิ เรื่องไรจะต้องทำตามคำสั่งเมิงด้วยวะ กรูไม่รับเบอร์แปลกเว้ยยย
ไอ้โรคจิตเบอร์เดิมยังโทรมาอีกสองสามทีคับ พี่ซีเค้าทำงานคนละโต๊ะกับผมเลยไม่รู้
แต่เมสเซจที่ส่งมาล่าสุดเนี่ย ทำให้ผมรีบโทรกลับเลยคับ
ก็...พี่นัท(เถื่อน)โทรมาอ่ะดิคับ แล้วผมลืมเมมเบอร์เค้าไว้ตั้งแต่ตอนที่ถามเรื่องฝึกงานอ่ะ
“เล่นตัวนานอะไรขนาดนี้วะเนี่ย ติดภารกิจอยู่รึไงถึงไม่รับสายพี่อ่ะ?” โห...ขนาดโทรกลับยังโดนเป็นชุด
“อาไรพี่ มือถืออยู่ในเป้ เลยเพิ่งเห็นอ่ะ” ผมก็แหลไปตามระเบียบ
“ไม่พกมือถือไว้กับตัวเหรอ?”
“ไม่ได้สนใจอ่ะครับ ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบโทรศัพท์”
“เออ ไม่ชอบเหมือนกัน” แล้วจะโทรมาทำแป๊ะอะไรคับหนิ
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะชวนไปดูบอล” พี่นัทชอบชวนผมไปงานสัมมนาคับ ดูขัดกับบุคลิกเค้าโคตรๆ แต่พี่เค้าบอกว่าต้องไปเข้าสังคมบ้าง เพราะเจ้านายบังคับ
ตอนหลังเลยคุยเรื่องบอลแทน เค้าเลยรู้ว่าผมชอบดู
“บอลไรคับ?” ผมถาม...พรีเมียร์ลีคป่ะ
“ไทยลีคเนี่ยแหล่ะ เมืองทอง บางกอกกล๊าส วันเสาร์สี่โมง”
“นึกไงชวนผม?”
“ไม่ได้นึกไรหรอก เห็นชอบดูเลยชวน เผื่อว่าจะกล้าไปด้วยสักที” หง่ะ มีท้าอีกและ เห็นท่าทางเก๋าๆ แต่จะแน่สักแค่ไหนกันเชียวพี่นัทเนี่ย... ลองไปดูด้วยก็ได้ หนุกๆ อ่ะคับ เผื่อจะแก้เซ็งได้ในวันหยุด
อีกอย่างผมไม่เคยไปดูบอลไทยในสนามด้วยแหล่ะ ถือว่าเป็นโอกาสดีที่มีคนมาชวน แหะๆๆ
วางสายพี่ซีมีหันมาจ้องหน้าผมนิดนึง... เค้าก็คงสงสัยว่าผมคุยโทรศัพท์กับใคร แต่เพราะมารยาทผู้ดีค้ำคอ เค้าเลยไม่ถาม... ผมชอบแบบนี้หง่ะ.......
ไม่เหมือนเคน ไอ้บ้านั่นชอบถามซอกแซ่ก ผมโคตรจะรำคาญเลย อ๊ากกก นึกถึงมันแล้วหงุดหงิดเชี้ยๆ
/
แล้วดูเหมือนคนอย่างมันจะตายยากมาก... เพิ่งด่าเคนในใจได้ไม่ทันไร มันโทรมาเลยคับ
หง่ะ คราวนี้จะคุยอยู่ตรงนี้ไม่ได้และ ผมเลยบอกพี่ซีว่าเดี๋ยวมา และออกไปรับสายเคนที่ระเบียงทางเดิน
“อยู่หอป่าวพุ เราซื้อคัสตาร์ดมาให้” หา.... อาไรของมึง
“....อ่อ ไม่ได้อยู่ มาช่วยพี่รหัสทำงาน” นึกไม่ถึงว่ามันจะมาหาเลยคิดคำโกหกไม่ทัน
“เหรอ ตอนนี้เราอยู่หน้าหอพุอ่ะ ช่วยพี่อยู่ที่ xxx ใช่ป่ะ งั้นเดี๋ยวไปหานะ” เคนมันรู้ระบบงานของคณะผม เพราะเวลาผมหายตัวไปไม่กลับหอ ผมก็อ้างงี้ตลอด จริงบ้างไม่จริงบ้างแล้วแต่สถานการณ์
“เอ่อ...” เอาไงดีวะ ไอ้บ้าเคนชอบโผล่มาแบบปุบปับทุกที เพราะงี้ผมถึงต้องระวังตัวมากกไงคับ
“เอาแค่คัสตาร์ดมาให้เหรอ?” ถ้าแค่นี้จะมาทำไมวะเนี่ย... ผมอยากไปนั่งรถเล่นกับพี่ซีอ่ะ ถ้ามันมา ก็ไม่รู้จะได้ไปรึเปล่า ไม่อยากแผนล่ม
“อยากได้อะไรอีกมั้ยล่ะ จะซื้อไปให้” อ่า... งั้นแกล้งให้มันหาของยากๆ มาให้ดีกว่า
“อยากกินเอแคลร์อ่ะ ร้าน xxx ซื้อมาให้ได้ป่ะ?” ไอ้เคนเงียบไปแป้บนึง
“.............มันไกลไปมั้ยพุ?”
“ไม่เห็นไกลเลย นั่งรถไปแป้บเดียวเอง” จริงๆ นะ ร้านมันไม่ไกลจากที่ผมอยู่มากหรอก แต่แถวนั้นรถติด หาที่จอดยาก แล้วเอแคลร์ก็หมดเร็ว ไปถึงแล้วอาจจะไม่มีบุญพอได้กิน......แหะๆๆ
“ป่านนี้ร้านปิดไปแล้วมั้ง” เคนทำเสียงเหมือนไม่อยากไป
“ยัง ร้านปิดสามทุ่ม” ผมยังดันทุรัง “ซื้อให้หน่อยดี้ อยากกินอ่ะ”
“กลัวไปไม่ทัน.. ตอนนี้ xxx กำลังรถติดเลย เราไม่ได้ขับมอไซต์มาอ่ะ” ชิ ไร้ความพยายาม ซื้อให้ไม่ได้แล้วจะถามทำไมก็ไม่รู้
“เดี๋ยววันหลังเราซื้อไปให้ วันนี้ติดไว้ก่อนนะ ..ไม่โกรธนะครับ” โอ้ยย ฟังแล้วอ้วกจะแตก
สุดท้าย เคนก็บอกว่าอีกไม่เกินสิบนาทีจะถึงที่ที่ผมอยู่
กรรม... ถ่วงเวลาก็ไม่ได้ แกล้งมันก็ไม่ได้อีก อ๊ากกก เซ็ง
/
ผมกลับมาที่เดิม พี่ซีบอกว่าทำงานเสร็จพอดี
“เดี๋ยวรอไอ้ไมค์กลับมาก่อน แล้วเราค่อยออกไปละกัน” พี่ซีบอกพลางพิจารณาหน้าผมไปด้วย
หง่ะ... สถานการณ์ชักจะตึงเครียดแล้วดิ เค้าสงสัยไรผมป่าววะ ไม่หรอกน่า....คิดมาก
แต่เอาไงดีวะเนี่ย โทรบอกเคนให้ไปรอที่อื่นก่อนดีมั้ยวะ... หรือยังไงดี อ๊ากก เครียด
“น้ำพุอยากไปแถวไหน ในเมืองหรือนอกเมือง?” โหพี่... จะถามให้ผมคิดอะไรหลายเรื่องนักหนา
“อ่า....ไงก็ได้อ่ะคับ ได้หมด”
“เป็นไรรึเปล่า หน้าซีดๆ” หา... ผมหน้าซีดเหรอ
“ป่าวครับ คือ..... เดี๋ยวพุมานะ”
“ไปไหนเหรอ?”
“ไป.......” ไปไหนดีหว่า
ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงคุยเสียงเดินดังๆ จากกลุ่มพี่ไมค์ก็แว่วเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ไหน งานเสร็จป่าว” เสียงมาก่อนตัวคับ พี่ไมค์พอได้กินข้าวแล้วหน้าสดใสขึ้นเยอะเลย
“อ้าว พี่ซี มานานยัง?” พี่ไมค์ไหว้พี่ซี แล้วหันมาตบหัวผมเบาๆ ก่อนก้มดูงาน
“ทำเร็วนี่หว่า”
“พี่ซีช่วย” ผมตอบ
“มีไรอีกมั้ยไอ้ไมค์ เดี๋ยวพี่จะกลับแล้ว” พี่ซีบอก
“โห....ไรเนี่ย กลับเร็วจัง! เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ?”
“มานานแล้วเว้ย มึงมัวแต่ไปกินข้าวถึงไหนวะ นานชิบหาย”
“โอเคๆ วันนี้ไม่มีไรแล้ว น้ำพุเดี๋ยววันศุกร์หน้ามี xxx ค่อยมาช่วยพี่ไมค์วันนั้นละกัน เรียกน้องมาด้วย นะเยอะๆ”
“อ่า......ครับ”
ในขณะที่คุยโต้ตอบพวกพี่ๆ อยู่เนี่ย ใจผมมันอยู่ไม่สุขเท่าไหร่เลยคับ ก็กลัวเคนมาแล้วเจอพี่ซีนี่หว่า
ถ้าจะให้ดี สงสัยวันนี้ต้องปล่อยให้พี่ซีไปก่อน เพราะทางมันไม่สะดวกแล้วอ่ะ
“พี่ซี”
“ครับ”
“คือ... พุว่าจะไม่ไปแล้ว”
“ทำไมล่ะ?” พี่ซีทำหน้าแปลกใจ
“ก็เดี๋ยวอยู่ต่อดีกว่า ดึกๆ ค่อยกลับพร้อม xxx(ชื่อเพื่อนที่อยู่หอใกล้กัน) พุบอกมันไว้ว่าจะอยู่เป็นเพื่อน” ก่อนพี่ซีมาผมว่าจะกลับกับเพื่อนจริงๆ... แต่ถ้าไม่กลับด้วยก็ไม่เป็นไรหรอก
“..........................” พี่ซีเลิกคิ้วแบบสงสัยที่ผมเปลี่ยนใจซะงั้น ทั้งที่เมื่อกี้ก็งอแงอยากไปเองแท้ๆ
พอดีกับที่ตอนนั้นมือถือสั่นอีกและคับ
กรรม ไอ้เคนมาถึงแล้วแหงเลย เฮ้อ...
“พี่ซีจะกลับเลยป่าว?” กลับเหอะๆ
“ถ้าน้ำพุยังไม่กลับพี่อยู่ต่อละกัน” เวรแล้วกู
ผมพยักหน้าฝืนยิ้มให้
พอพี่ซีหันไปคุยงานกับพี่ไมค์ ทีนี้ผมเลยรีบแว้บออกไปรับโทรศัพท์เคนต่อ
มึงนะมึง... จะเป็นมารกูตลอดเลยรึไง
“ฮัลโหล”
“รับช้าจัง มาถึงแล้ว”
“อืม” เฮ้ออ ไปเจอมันซักหน่อยค่อยไล่มันกลับก็ได้ พอเคนกลับผมก็จะได้ไปนั่งรถเล่นกับพี่ซี เออ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันแฮะ
H
หวังว่าคงจะได้ไปนะไอ้พุ
-
เราสงสารเคนแล้วอ่ะ อยากให้เจอคนใหม่เร็วๆ แต่ก็ชอบพี่นัทเถื่อน(เถื่อนดี) เหอๆ พี่ซีก็ดีนะ
-
จะว่าไปก็น่าสงสารทุกคน
เหมือนน้ำพุจะเป็นคนเอาแต่ใจ ชอบเล่นกับความรู้สึกคน
มากถึงมากที่สุด
รอลุ้นว่าใครจะโชคร้ายคู่กับน้ำพุ o18
-
“เล่นตัวนานอะไรขนาดนี้วะเนี่ย ติดภารกิจอยู่รึไงถึงไม่รับสายพี่อ่ะ?”
นั่นสิ พุ เล่นตัวนานอะไรขนาดนี้เนี่ย รีบๆลงเอยกับพี่นัทเค้าซะเถอะ
o18
-
เฮ้ย ยอมๆ เคนไปเถอะ
-
เหอๆ แบบว่า งานเข้าแน่ๆ
ตายแน่น้ำพุ 55555+
-
ง้าาา อยากให้พุไปกับพี่ซี
-
น้ำพุนายนี่สุดยอดเลยว่ะ
สับรางเก่งยิ่งกว่านายสถานีรถไฟอีก
หึ หึ o18
-
สงสารเคนอ่ะ เค้าก้รักของเค้าอ่ะนะ
-
คิดมานานแล้วว่าน้ำพุเนี่ยสับรางโคตรเก่งอะ :laugh:
จะได้ไปนั่งรถเล่นกะพี่ซีออ๊ะป่าวน้าาา :z1:
-
สงสารเคนอ่ะ T___T
พุเอ้ย ขนาดดุๆ อย่างเคนยังเอาพุไม่อยู่เลย
แล้วเนี่ยใครจะไปทนน้ำพุได้เนี่ย 5555
รอดูผู้โชคร้ายต่อไป
-
เคนตามติดพุตลอดเลย แบบบี้คงไม่ได้ไปนั่งรถกะพี่ซีหรอก :z1:
-
คิดถึงน้องพุจังงงงงงงงงง :dont2:
-
เชียร์เคน
เอาให้หงอยเลยเคน
กร๊ากกกกก พุอย่างอนนะ
-
/
“ไหนอ่ะคัสตาร์ด” ผมลงไปข้างล่างเจอเคน แต่มันมาตัวเปล่า ไม่เห็นจะพกอะไรมาเลย
“โห... มาถึงก็ถามหาของกิน แล้วเราอ่ะ?” มึงจะเป็นยังไงก็ช่างดิ
“คิดถึงเราป่าว?” ไม่
“เคนไม่ได้ซื้อคัสตาร์ดมาเหรอ?” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ซื้อ...แต่อยู่ในรถ” แล้วทำไมมึงไม่เอามาไม่ทราบ
“ไปเอามาดิ” ผมบอก
“เป็นไรรึเปล่า ทำไมดูอารมณ์เสียจัง?” ก็เพราะมึงไง เพราะมึงๆๆๆ ชอบมาเป็นก้างขวางคอคนอื่น
“เป็นไรหืมม? อารมณ์เสียอะไรครับ” มันดึงหัวผมเอาหน้าไปซบซอกคอมัน ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ โชยมาเลย อ๊ากก กูไม่ชอบกลิ่นนี้
ผมรีบดันหัวตัวเองออกมา... แมร่ง...เดี๋ยวคนอื่นเห็นเหอะไอ้เชี้ย
“ปะ เดี๋ยวพาไปเอาคัสตาร์ด” ไปเอามาให้ไม่ได้ไงวะ
“ไมเคนไม่ถือมาเลยล่ะ?”
“มาเหอะน่า” มันกอดเอวลากผมไปที่รถครับ แต่คราวนี้ที่ผมเห็นไม่ใช่รถคันที่มันเคยขับมารับอ่ะ แต่เป็นอีกคันสีดำ เงาวับ ใหม่เอี่ยม ป้ายแดง ผมยืนงงมองหน้ามัน
“รถเรา เพิ่งถอยออกมาจากโชว์รูมเมื่อตอนเย็น” ท่าทางมันดูภูมิใจมากกก ยิ้มจนมองไม่เห็นลูกกะตาเลยนะมึง เคนเปิดประตูด้านข้างคนขับ
“เชิญครับ เดี๋ยวจะพาไปลองนั่งรถใหม่”
หง่ะ เคนเพิ่งทำงานคับ แต่มันมีโครงการจะซื้อรถเป็นของตัวเองตั้งแต่เรียนจบแล้ว
แต่ที่ตกใจนิดๆ คือ..... แม่งจะใจตรงกันไปไหนฟระ
กูอยากไปนะ แต่ไม่ใช่กับมึงว่ะ
“ไปไม่ได้หรอก ทำงานค้างไว้อยู่” อยากนั่งรถใหม่ก็จริง แต่ไม่อยากไปกับมัน
“แป้บเดียว.. เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ ถ้ากลัวไม่เสร็จ เดี๋ยวเราช่วยทำให้เสร็จก็ได้” มึงพูดแบบนี้กูคิดลึกนะเว้ย... ยิ่งมองหน้ามันผมยิ่งไม่อยากไปอ่ะ กลัว
“นะ แป้บเดียวเอง เราอยากให้พุนั่งเป็นคนแรกอ่ะ” ไอ้เวอร์ ผมดูนาฬิกาให้เวลามันแค่สิบ-สิบห้านาทีก็พอมั้ง
“งั้นสามทุ่มกลับนะ” ไปกับมันคงดีกว่าให้มันตามผมขึ้นไปอ่ะ ไอ้เคนชอบแสดงออกเยอะ เดี๋ยวคนอื่นรู้ ผมก็แย่ดิ
/
ผมนั่งรถไปกับเคน เห็นที่มันมีแล้วแอบอิจฉาหลายเรื่องละคับ ตั้งแต่รู้จักมันมาเนี่ย ตอนนี้รู้สึก เคนจะเริ่มทำงาน หาเงินตั้งตัวได้เองแล้ว แต่ผมยังลุ่มๆ ดอนๆ เรียนก็ไม่เอาไหน ครอบครัวก็ไม่ค่อยสนใจ ตัวผมเองก็นิสัยเสีย โอ๊ย... มีอะไรดีบ้างวะเนี่ยชีวิตกรู
“คัสตาร์ดอยู่เบาะหลังอ่ะ” เคนบอกตอนนั่งมาได้สักแป้บนึง ผมเอื้อมไปหยิบ แม่งไปซื้อมาร้านที่ผมบอกว่าอยากกินด้วย เฮ้อ... จะมาทำดีให้อะไรนักหนา กูไม่อยากใจอ่อน…
มึงนี่.... บ้าจริงๆ
“หิวก็กินเลยนะ” เคนบอก
“แกะให้หน่อย” ผมยื่นถ้วยให้มัน
“ฮะๆๆ เราขับรถอยู่”
“แกะให้หน่อยย...” มันมีพลาสติกแปะอยู่ข้างบนอ่ะคับ ที่จริงแกะเองก็ได้ แต่ไม่อยากทำ เคนรับไปรอไฟแดงมันถึงเปิดให้
“เอ้า เหมือนเด็กเลยนะ” มันว่าผมประมาณว่าทำไรเองไม่เป็น
“เคนสิเด็ก” ผมเถียงแล้วตักหนมกิน
“พุเห็นว่าเราเด็กจริงอ่ะ?”
“ก็เด็กกว่าจริงหนิ ทีหลังเคนต้องเรียกเราพี่รู้ป่ะ” เคนเกิดหลังผมปีกว่าเลยนะ มันเรียนก่อนเกณฑ์อ่ะ
“เรียกไม่ลงหรอก ถ้าวัยอ่ะใช่ แต่อย่างอื่นเราไม่เด็กนะ ...ผู้ใหญ่กว่าพุทุกอย่าง” มันหันมายิ้มมุมปากให้ ผมอดเบ้หน้าใส่ไม่ได้ แหว่ะ ขี้โอ่
ไอ้เคนหัวเราะหึหึ สยองขวัญชิบเป๋ง
“พุว่ารถคันนี้เป็นไง โอเคป่ะ?” ถ้าบอกไม่โอเคมึงจะไปเปลี่ยนมั้ยล่ะ ก็ไม่อยู่ดี...
“ก็โอ สวยดี” ยิ่งพูดยิ่งอิจฉาว่ะ
“ชอบมั้ย?” เคนถามอีก
“อืม” ผมพยักหน้าไปงั้นๆ ขี้เกียจเรื่องมาก
“ที่ข้างๆ เราตรงนี้ เว้นไว้ให้พุคนเดียวรู้ป่ะ?” อ้วกกกกก ขอยาแก้คลื่นไส้ด่วนเลย แหว่ะ เลี่ยนเกิน ไม่อยากฟังอ่ะ
“อย่ามาเวอร์ดิ๊เคน”
“จริงๆ นะ” เคนมันยังไม่หยุด “เราอยากให้พุอยู่ข้างๆ เราแบบนี้ไปตลอดเลยรู้มั้ย” เออออ
กูไม่อยู่โว้ย มีไรมั้ย
“พอเหอะ ไม่อยากอ้วก เราเสียดายหนม”
ผมไม่ใช่คนที่ฟังอะไรหวานๆ แล้วเคลิ้มอ่ะคับ เหมือนกับคำพูดอ่ะ ใครจะพูดยังไงก็ได้ ผมเลยไม่ค่อยอยากจะเชื่ออะไรแบบนี้เท่าไหร่
อีกอย่างคงเป็นเพราะตัวผมเองก็เชื่อไม่ได้ด้วยมั้ง มันก็เลยพาลระแวงคนอื่นเค้าไปหมด ถ้าจะแก้ก็คงต้องแก้ที่ตัวผมเองก่อน ให้หัดเปิดใจมองความรักอย่างจริงจังซะบ้าง แต่ตอนนั้น ผมยังนิสัยเสียแล้วก็มองอะไรเดิมๆ โดยที่ยังไม่เปลี่ยนทัศนคติต่างไปจากตอนที่ยังเป็นเด็กอยู่ มันก็เลยกลายเป็นตัวผมอย่างที่เห็นเนี่ยอ่ะคับ
“ฮ่ะๆๆ อร่อยป่ะ?” เคนเปลี่ยนเรื่องได้สักที
“อืม ขอบใจที่ซื้อมาให้” อ่า... ผมจะไปเกรงใจมันทำไมก็ไม่รู้
“อยากกินบ้างอ่ะ ป้อนหน่อยดิ” ผมเหล่หางตามองเคนนิดนึง... เห็นมันยิ้มๆ อยู่ เออ ก็ได้วะ อุตส่าห์ไปซื้อมาให้ตั้งไกล
“อ้าปาก” ผมตักใส่ช้อนเล็กๆ ไปจ่อหน้ามัน พอกินเสร็จมันก็บอกให้ผมป้อนให้เรื่อยๆ อีก แม่งกินเองไม่ได้ไงวะ
“เฮ้ย!” ไอ้บ้านี่ ผมรีบชักมือกลับ ก็เมื่อกี้จะตักหนมใส่ปากให้ เคนเสือกเอาปากมาจูบมือผมซะงั้น
“ขอบคุณนะ” มันยิ้มบอก... เฮ้ออ ชอบเล่นทีเผลอจริงนะมึง
/
“จะขับไปถึงไหนเคน เราต้องไปทำงานต่อนะ” ผมบอก เพราะสิบห้านาทีที่ตั้งไว้มันหมดไปแล้ว แถมยังรู้สึกไม่ปลอดภัย ไม่ไว้ใจมันไงไม่รู้...
“งานเยอะเหรอ?”
“อืม งานมันก็มีเรื่อยๆ แหล่ะ แล้วแต่คนอ่ะ” ยังไงกรูก็ต้องกลับคณะให้ได้ กรูเตรียมตัวมาแค่นี้
“ไหนบอกว่าชอบนั่งรถเล่นไง” ห่ะ กรูเคยบอกมึงด้วยเหรอวะ
“อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอ เราว่าจะพาไปกินน้ำแข็งใสอ่ะ ชอบป่ะ?” ชอบแต่ไม่อยากกินตอนนี้เว้ยย
“เนี่ยพุ ซอยหน้านี้เอง”
เคนเลี้ยวรถเข้าไปเรียบร้อย... เอ่อ...มึงช่วยสนใจสิ่งที่กูพูดหน่อยได้มั้ยเนี่ย
ทำไงได้ล่ะคับ มาถึงขั้นนี้แล้ว... เคนมันก็หาที่จอดรถข้างทางแล้วก็เดินนำผมไปที่ร้าน... ที่จริงแถวนั้นก็มีของกินตามรายทางเพียบอ่ะคับ ทั้งคาวหวาน เยอะแยะไปหมด แต่ราคาค่อนข้างจะแพงไปสักหน่อย เพราะเป็นย่านของชาวต่างชาติ คนไทยเลยมีน้อยมากๆ
“กินไรดี?” มันหันมาถาม... ผมก็ดูเมนูที่แปะไว้บนรถเข็น มีเยอะอ่ะคับ เลือกไม่ถูกเลย
“แปะก๊วยละกัน” คิดได้ผมก็ตะโกนสั่งแม่ค้าไปก่อนเลย ผมทำไรแล้วไม่ชอบรออ่ะ แถมไม่ชอบบอกคนอื่นก่อนด้วย... แหะๆ
“เคนล่ะกินไร?” หง่ะ ลืมตัวไปถามมันซะงั้น ที่จริงผมไม่อยากสนใจมันเลย ให้ตายดิ
เคนมันไม่คิดไรอยู่แล้วคับ สั่งเหมือนผม ไอ้นี่ก็ตลอดเลย... แค่ของกินก็ไม่ยอมคิดเอง
สั่งเสร็จก็ไปหาที่นั่ง มีว่างอยู่สองสามโต๊ะคับ นอกนั้นก็จีนบ้าง ฝรั่งบ้างนั่งคละๆ กันไป
พอหนมมาเสิร์ฟ ผมกับเคนก็กิน... กินอีกแล้ว รู้สึกช่วงเย็นนี่ผมจะกินตลอด ยังไม่ได้หยุดเลย
“พุ”
“ฮึ?”
“รู้ป่าววันนี้วันอะไร?” ผมคิดนิดนึง...
“อังคาร” ไอ้เคนรีบกลั้นหัวเราะ เอามือปิดปาก เพราะเคี้ยวยังไม่ทันเสร็จ
มันขำจนหน้าแดง... ขำอะไรของมึงหา
“ไม่ใช่”
“........................” วันอะไรมึงก็บอกมาสิ ไอ้แสรด เบื่อคนลีลาว่ะ
“วันนี้ครบรอบสี่ปีที่เราคบกันแล้วรู้มั้ย?” โห... ใครจะไปจำได้ขนาดนั้นวะ
“แล้ววันนี้ก็วันพฤหัสต่างหาก หึหึ เคยรู้วันเดือนปี ได้เหมือนคนอื่นเค้าบ้างมั้ยเนี่ย หืมม” มันยกมือขยี้หัวผมอีกและ เป็นไรกับหัวกูมากป่าววะ ขยันไถกันจริงๆ
“โทษทีอ่ะ จำอะไรไม่ได้สักอย่าง ขนาดวันนี้วันอะไรเรายังไม่รู้เลย” ผมตอบไปตามตรง คือผมเป็นพวกไม่จำวันที่อยู่แล้วอ่ะคับ เวลากรอกวันเดือนปีต้องถามคนอื่นตลอด เพราะบางทีก็ลืมว่าปีนี้ พ.ศ.อะไร
“เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก ที่บอกก็แค่อยากให้พุรู้ไว้ ..ว่าตั้งแต่วันที่เรารู้ว่าเราคิดไงกับพุ ถึงตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ยังเป็นเหมือนดิมนะ...” เคนพูดแถมยังจ้องตาผมเขม็งอีก ผมไม่รู้จะทำไงก็ได้แต่จ้องตามันกลับ... อ๊ากกก
อย่ามาเข้าโหมดหวานแหววจะได้มั้ย ผมไม่อยากฟังเรื่องแบบนี้อ่ะคับ ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากให้คำตอบอะไร ถ้าหากมันจะถามหรือคาดคั้นเอาอะไรจากผม ผมไม่พร้อม หัวใจมันไม่แข็งแรงพออ่ะคับ และถ้าหากมันไม่แข็งแรงแล้ว การตัดสินใจแบบผิดๆ ก็คงจะเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน
“เคน เรารู้แล้ว” ผมก้มมองเม็ดแปะก๊วยแล้วตอบมัน
”พุคิดไงเหรอ กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้อ่ะ?”
“...................” เหอ... จะให้คิดไง ผมไม่ได้คิดอะไรเลย... หรือจะพูดให้แย่ยิ่งกว่านั้นคือ ผมอึดอัดแล้วก็รู้สึกแย่มากที่เคนมาจริงจังกับผมได้ถึงขนาดนี้ บางทีผมยังคิดอยู่เลยว่า ถ้ามันเล่นๆ กับผม ผมอาจจะชอบมันมากกว่านี้ก็ได้
“สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้... มันดูไม่แน่นอนยังไงไม่รู้” ผมตอบโดยใช้ตัวเองเป็นเกณฑ์ล้วนๆ
“อะไรไม่แน่นอน? หมายถึงเราเหรอ?” เคนมันทำหน้างงปนตกใจนิดๆ
“ป่าว... หมายถึงทุกอย่าง”
“พุไม่มั่นใจอะไร...? เรายังขาดอะไรไปอีกเหรอ?” เคนมันคว้ามือผมมาจับไว้จากใต้โต๊ะ ทีนี้ผมเลยต้องเงยหน้ามามองมัน ทำให้เจอสายตาที่ผมไม่อยากเห็นเข้าไปเต็มๆ
“หรือว่าเราให้เวลาพุไม่พอ? ไม่ดีตรงไหนพุก็บอกเรานะ เราจะได้ปรับปรุงตัวเองไง” ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่ผมฟังเคนพูดแล้วโคตรเจ็บ มันเจ็บที่หัวใจมากๆ เลย เจ็บเหมือนใจจะแตก
ผมลังเล ไม่รู้... ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับมันกันแน่ เคนมันร้ายกับผม แต่ว่ามันก็ดีกับผมมากเหมือนกัน...
“เคน... ถามไรหน่อยดิ”
“...........................” เคนเลิกคิ้ว
“ถ้าเราไม่เป็นอย่างที่เคนคิด... เคนจะทำยังไงเหรอ?”
“หมายความว่าไงพุ?”
“ก็....สมมติว่าเราเป็นตรงข้ามกับที่เคนคิดอยู่อ่ะ เคนจะทำยังไง?”
เคนไม่ยิ้มแล้ว มันเงียบแบบใช้ความคิดอ่ะคับ ทำหน้าเครียดซะ ผมกลัวไม่กล้าพูดต่อเลย อันที่จริงบรรยากาศตรงนี้ไม่เหมาะที่จะมาคุยเรื่องซีเรียสกันสักนิด แต่เราก็ทำให้มันอึมครึมขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่รู้สิ” เคนตอบออกมาในที่สุด
“แต่ถ้าเป็นงั้นจริง เราคงรับไม่ไหวหรอก...” มือที่มันจับผมอยู่เริ่มบีบแน่นขึ้น
“เพราะถ้าพุเป็นตรงข้ามกับที่เราคิด คือ...โกหก นอกใจเรา...ไปมีอะไรกับคนอื่น หรือหลอกให้เรารักแล้วก็ทิ้ง เหมือนเราเป็นควายแบบนั้นอ่ะ เราทำใจไม่ได้หรอกนะ" ทุกคำที่เคนพูดเหมือนเข็มทิ่มอกผมเลยคับ ผมรู้สึกผิด รู้สึกแย่มากๆ เลย ที่เป็นคนทำให้เรื่องมันเลวร้ายแบบนี้
“เราเชื่อใจพุนะ... พุจะไม่ทำอย่างนั้นกับเราใช่ไหม?”
“.................................” อึ้งสิคับ เพราะผมทำไปแล้ว... ทำเหมือนที่มันพูดเกือบทุกอย่างเลย
“ใช่ไหม...?”
“โอ๊ยย” เคนมันบีบมือผมแรงมากกคับ เจ็บอ่ะ ตอนแรกก็ว่าจะบอกความจริงไปแล้ว แต่ก็กลัว
ตอนแรกผมกลัวแค่ตัวเองจะเจ็บตัว เลยไม่กล้าพูดอะไรออกไป
แต่ตอนนี้ผมกลัวว่าเคนจะเจ็บเพราะผม ผมเลยเงียบปากไว้แค่นั้น
“ขอโทษ” เคนตกใจเสียงร้องผม มันเลยรีบปล่อยมือ
“เจ็บมั้ย เราขอโทษ” ผมยกมือขึ้นดู นิ้วชาขยับไม่ได้สี่นิ้วไปหลายวิเลยคับ...
“พุ เราไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากมั้ยครับ” เคนมันดึงมือผมไปจูบเบาๆ เป็นเชิงปลอบอ่ะคับ ผมตกใจรีบดึงกลับทันที ก็...ที่สาธารณะนี่คับ คนผ่านไปมาเยอะแยะ ถึงส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนไทยแต่ผมก็อายอ่ะ
“เคน ไม่เป็นไร ไม่เจ็บแล้ว” ผมบอกมัน
จังหวะนั้นมือถือในกางเกงผมสั่นขึ้นมาคับ แต่ผมไม่กล้าดึงขึ้นมาดู
ไม่อยากให้มันกลายเป็นประเด็นจับผิดผมง่ะ
เฮ้อ :เฮ้อ:
“พุอยากกินไรอีกมั้ย?” ให้กรูหยุดกินบ้างก็ได้นะ...
“ไม่แล้วอ่ะ”
“งั้นอยากไปไหนต่อ?”
“กลับเหอะ” เคนทำหน้าเซ็งนิดนึง “ออกมานานแล้ว เดี๋ยวพี่เค้าว่าเอา”
มันยอมพยักหน้าอย่างเสียมิได้ เสร็จแล้วก็จะเดินไปจ่ายตังค์ แต่ผมรีบชิงออกก่อน เพราะรู้สึกจะเป็นหนี้บุญคุณมันมาหลายทีแล้ว
/
ผมกลับมาถึงคณะโดยที่ขาสั่นทุกๆ ห้านาทีเพราะโทรศัพท์มือถือ อยากรู้จริงๆ ว่าใครโทรมานักหนา
“พุจะกลับกี่โมงเหรอ?” เคนถามก่อนผมลงจากรถ
“ไม่กลับอ่ะ เดี๋ยวค้างที่นี่แหล่ะ” ถ้าบอกว่ากลับ เดี๋ยวมันจะรอครับ ผมไม่อยากให้มันอยู่
“ทำงานเยอะจัง” มันโอดครวญทั้งที่ก็ไม่ได้ทำอะไร
“โอเค งั้นอย่านอนดึกนะ เดี๋ยวเราโทรหา” ขี้เกียจรับโทรศัพท์จะตายอยู่แล้วโว้ย...
“อืม” ที่จริงก็เคยพูดแล้วว่าไม่ต้องโทรก็ได้ แต่พูดไปแล้วเดี๋ยวจะเถียงกันยาวคับ รำคาญ เลยไม่พูดดีกว่า
“งั้นเราไปนะ”
“เดี๋ยว” เคนมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วเอียงหน้าจูบปากผมเบาๆ
ผมลืมตามองมัน ก็เห็นมันมองอยู่เหมือนกัน
“ขอมากกว่านี้ได้มั้ยพุ?”
“อะไร?”
“ก็มากกว่าจูบ”
“อะไรล่ะ?” เคนจ้องตาผมแต่ไม่พูดครับ ที่จริงก็พอรู้อยู่ว่ามันอยากได้อะไร ก็...ตั้งแต่ตอนนั้นมันก็นานนนมากกแล้วอ่ะคับที่มันได้แค่จูบผม ผมไม่อยากให้มันมาแตะมากหนิ ไม่ชอบ ยังทำใจไม่ค่อยจะได้อ่ะ
“ก็เนี่ย ให้ได้รึเปล่า?” มันเอามือจับที่...ตรงนั้นของผมคับ ที่จริงผมก็ตกใจ แต่เก็บอาการไว้ไม่ได้ปัดหรือทำท่ารังเกียจมันอย่างที่ใจคิด
“จะทำในรถเหรอ?” ผมถามมันแบบไม่ค่อยพอใจ
“เปล่าๆ ขอไว้ก่อน ก็นานแล้วอ่ะ คนรักกันมันก็ต้องอยากทำแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดา หรือว่าพุยังไม่พร้อม?”
“อืม ไม่พร้อม” ไม่มีวันพร้อมกับมึง
“เมื่อไหร่จะพร้อม จะให้เรารอไปถึงเมื่อไรอ่ะ?”
“รอไม่ไหวแล้วเหรอ?” รอไม่ไหวก็เลิกเหอะ ไปทำกับคนอื่นไป อยากจะพูดแบบนี้ แต่นี่มันประโยคชวนทะเลาะ ผมไม่อยากทะเลาะ
“ไหวไม่ไหวก็รอมาตั้งปีกว่าแล้วนะพุ ไม่คิดว่ามันนานเกินไปเหรอ? พุก็รู้ไม่ใช่รึไงว่าผู้ชายมันก็ต้องการเรื่องแบบนี้บ้าง แล้วยิ่งกับคนที่รักอ่ะ แค่ภาษาใจเราว่าไม่พอหรอก เรารักพุนะครับ เราสัญญาว่าจะไม่ทำให้พุเจ็บเหมือนวันนั้นอีก เชื่อใจเราได้มั้ย?” มันยังกล้าพูดถึงวันนั้นอีก
“.............................” ผมนึกภาพแล้ว... ทำไงก็ลืมความเลวร้ายไม่ลงจริงๆ
เคนมันคว้าไหล่ผมเข้าไปกอดอีก แนบหน้ามันเข้าซอกคอผม มันไซร้แล้วก็จูบเบาๆ จนกระทั่งผมรู้สึกได้ว่ามันทำอะไรอยู่
“เฮ่ย เคน อย่า!” ผมหันคอหนีเลยคับ มันทำรอยชัวร์เลยแบบนี้
“เคน..เดี๋ยว” บ้าเอ๊ย ผมต้องขึ้นไปข้างบนอีกนะ มันดูดเข้าเกือบกลางคอผมเลยคับ
"จะให้รอก็ได้ เพราะยังไง.. พุก็เป็นของเราอยู่ดี”
เคนยกมือคลึงตรงรอยที่มันดูดไว้เบาๆ ก่อนจะปล่อยให้ผมลงจากรถไป
H
เสี่ยงตายจริงๆ :เฮ้อ:
-
โฮก............ ยิ่งอ่านยิ่งสงสารเคนนะเนี่ยะ
รู้สึกว่ารักพุมากจริงๆ
-
เดาไม่ออกว่าใครจะใช่สำหรับพุ
สำหรับบางคนเมื่อมีใครเข้ามาจริงจัง ก็จะเริ่มถอย
ทั้งๆ ที่มีคนดีๆ ผ่านเข้ามาหลายคน
ขอถามว่าแล้วตอนนี้ พุ มีคนที่ใช่แล้วยัง?
-
พุเปิดใจเถอะ เพราะการจะเลิกกับเคนมันยากจริงๆ
-
มาสงสารเคนด้วยคนพุใจร้ายยยยยยยยย :o12:
ถึงเค้าจะร้ายแต่เพราะรักนะพุ
-
โห
คบกันมา 4 ปี
พุเอ๋ย 4 ปีแล้ว นานขนาดนี้
ไม่คิดอะไรกับเคนจริงๆหรอ
เคนมันก็น่ารักเน้อ :3123:
-
จะรู้ตัวอีกที่ว่ารักเค้าก็วันที่ต้องเสียเค้าไป
ตอนนั้นพุจะต้องเสียใจไม่อยากให้พุเป็นยังงั้นเลย
เฮ้ออินมากมายอารมณ์มันมาไม่คงที่จิงๆอิอิ
-
เวลาตั้งสี่ปี เค้าว่าถ้าจะสลัดเคนทิ้งจริงๆ น้ำพุก็น่าจะทำได้นะ :z10:
แต่บางทีมันคงมีอะไรบางอย่างมากกว่ากลัว กับรู้สึกผิดบ้างแหละ (มั้ง?)
ช่วงนี้เคนชอบทำตัวเรียกคะแนนสงสารดีจริง :z3:
-
:เฮ้อ: โถ เคน
น้ำพุก็ด้วย ไม่มีความมั่นใจเอาซะเลย
บอกไปซิคิดยังไง -กุเป็นคนไม่ดีนะ จริงๆแล้วอะ- อย่าทำตัวดีมาก อีกฝ่ายก็คาดหวังซะ
-
ใครเข้าข้างเคนแต่เรากลับเข้าข้างพุนะ
เพราะคล้ายๆเรา
ในเมื่อเรามีทางเลือกทำไมต้องปิดโอกาสตัวเอง
เพราะเท่าที่ผ่านมาถึงพุจะเผื่อเลือกแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นฝ่ายวิ่งหาใคร
แล้วกับเคนก็ใช่ว่าจะไม่เคยปฏิเสธแต่เคนไม่ฟังแถมยังดันทุรังจะเอาให้ได้อีก
เป็นเราถึงเห็นใจแต่ไม่คิดสงสารหรอก
เพราะเคนก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจแต่ทำเป็นไม่รับรู้"การไม่รัก"ของพุต่างหาก
แล้วก็ยื้อมาจนถึงตอนนี้ ในใจเคนคงคิดว่าถ้าทำแบบนี้ไปเรื่อยๆพุคงจะรักเข้าสักวัน
แต่คนโดนบีบให้ทำโดยจำใจมันเหนื่อยนะ :เฮ้อ:
แล้วที่พุคบกับเคนทุกวันนี้เพราะ"ความกลัว"ล้วนๆไม่ใช่เหรอ
ถ้าความอดทนของพุหมดมันจะเป็นยังไง
หวังว่ามันจะไม่ม่าๆขนาดฆ่ากันตายนะ
เพราะประเถทหึงโหดอย่างเคนอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น :m29:
นี่คงเป็นเม้นที่ยาวสุดหลังจากอ่านเรื่อยนี้แบบเงียบๆมานาน
แต่ถึงตอนนี้อึดอัดโว้ย!
พุ :ped149: :ped149:ให้เจอทางออกที่ดีเร็วๆ
-
น้ำพุ เอ้ยยยยย
-
พุจ๋าแล้วเรื่องรอยจูบที่คอ
จะแก้ตัวกับพี่ซีว่ายังไงดีจ๊ะ
อิ อิ o18
-
:เฮ้อ:
-
สงสารเคนจริงๆ เห้ออออออ
-
คนที่รักหมดใจ กับ คนที่ใจหมดรัก
:z3:
-
สงสารเคนอะ!!!!!!พุอย่าใจร้ายกับเคนเลย
-
อ่า เดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
อึดอัด แต่โคดชอบเลย อิอิ
-
จะว่าไปเคนก็หน้าสงสาร :เฮ้อ:
-
/
สรุปวันนั้นรอดมาได้โดยการโทรบอกเพื่อนให้เอากระเป๋าผมลงมาให้ แล้วผมก็ยืนรอมันตรงที่มืดๆ หน่อย จะได้ไม่เห็นรอยตรงคอ เพื่อนผมมันก็บ่นๆ ว่าพี่ไมค์กับพี่ซีตามหาอยู่ หายไปไหนมาอะไรทำนองนี้ ผมบอกว่าไปเดินเล่น ถึงจะสงสัยยังไงมันก็ไม่มีความเห็นอะไรหรอก ผมก็เดินกลับหอ... โทรบอกว่าพี่ซีหน่อยนึงว่ากลับถึงห้องแล้ว เพราะผมไม่มีเหตุผลดีๆ อะไรจะไปบอกเค้า
พี่ซีก็ถามว่าทำไมผมถึงไม่รับโทรศัพท์ จะไปไหนทำไมไม่บอก จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องตามหา...
ผมบอกแค่ว่าขอโทษครับ พูดแค่นี้แล้วเงียบ... เค้าก็เลยไม่ว่าอะไรอีก ในเมื่อผมกลับแล้วก็แล้วกันไป
คราวนี้ผมรู้ตัวว่าผิด ก็เลยคิดว่าจะทำตัวให้ดีกว่านี้ ไม่ทำให้พี่ซีเสียความรู้สึก เพราะผมแคร์เค้าอ่ะ
ส่วนเคน.......คืนนั้นปิดเครื่องไป เพราะไม่อยากเสวนากับมัน ผมไม่อยากใจอ่อนกับมันจริงๆ นะ ก็รู้ว่ามันทำดี ว่ามันจริงจัง แต่ผมว่ามันบ้าแล้วก็ชอบขู่ผมอ่ะ
ที่ผ่านมามันคงยังไม่รู้จริงๆ ว่าผมเป็นคนยังไงหรือบางทีมันอาจจะรู้แล้วแต่ทำเป็นรู้ก็ได้
งั้นคราวนี้ผมจะบอกมัน ทำให้มันรู้ เพราะคบกันมาตั้งนานมันก็ดูผมไม่ออกสักที
ในเมื่อมันพูดเองว่า อะไรที่ไม่ดีให้ผมบอกมัน งั้นผมก็จะบอก แต่เคนจะรับสิ่งที่มันเป็นหรือสิ่งที่ผมเป็นได้มั้ย ผมว่ายาก
/
ด้วยความนอยด์ทุกอย่างในโลก วันเสาร์ที่นัดกับพี่นัท(เถื่อน)ไว้ผมเลยจะไม่ไปอ่ะคับ ไม่มีอารมณ์ รอยดูดยังไม่จางด้วย ผมเลยเปิดมือถือและโทรไปบอกเค้า
“ไม่ไป?” พี่นัทถามย้ำอีกที
“ครับ”
“ไม่กล้าหรือว่ากลัว?” อ้าว... หาเรื่องนี่หว่า ทำไมผมต้องกลัวพี่ด้วยวะ
“.......ผมไม่อยากไป” บอกตรงๆ งี้ละคับ
“ไม่อยากหรือเกิดป๊อดขึ้นมา” อะไรเนี่ย... อย่ามากวนตรีนกันนะพี่
“ทำไมผมต้องป๊อดด้วย” ไม่ชอบให้ใครมาว่าแบบนี้เลยคับ -*-
“ก็ฟังจากเหตุผล ตอนแรกไม่เห็นว่าไงเลย เพิ่งผ่านมาวันเดียวก็บอกว่าไม่ไปซะแล้ว กลัวไรเหรอ?”
“ไม่ได้กลัว แค่ไม่อยากไป!”
“ไม่อยากไปเพราะ......?”
“พี่อย่ามากวนได้ป่ะ” ผมเริ่มจะวีนแตก ยิ่งเบื่อๆ ชีวิตตัวเองอยู่ ยังจะมีคนมาทำให้เซ็งเพิ่มขึ้นมาอีก
“อ้าวเฮ้ย ไม่ชอบคาใจแล้วมันผิดตรงไหนวะ ถ้าเอ็งไม่ไปก็หาคนมาแทน พี่ซื้อบัตรไว้แล้ว” ชิ... จริงด้วยแฮะ พี่นัทบอกว่ามันเป็นคู่ BIG MATCH คับ ถ้าไปช้าจะหาตั๋วยาก เลยต้องไปซื้อมาไว้ก่อน ซวยเลย ทำไงดี?
“ไม่ไปไม่ว่า แต่หาคนมาแทน เพราะพี่ไม่อยากดูคนเดียว” โห และผมจะไปหาใคร
“เพื่อนพี่ พ่อแม่ ญาติพี่น้องพี่ ไม่มีใครว่างเลยเหรอ?” พยายามจะดำน้ำต่อคับ ผมไม่อยากเป็นคนผิดอ่ะ
“เอ็งเบี้ยวเอ็งก็รับผิดชอบสิโว้ย ถ้าคนอื่นว่าง แล้วพี่จะชวนเอ็งไปทำส้นอะไรจริงมั้ย?” อ้าว ไหนบอกว่าชวนเพราะผมอยากดู นี่มันหลอกกันนี่หว่า ถ้าคนอื่นว่างก็ไม่ชวนอ่ะดิ ชิ
“ไปก็ได้!” ที่จริงผมไม่ชอบตั้งแต่ที่เค้าว่าๆ ผมป๊อดแล้วคับ ยิ่งมาพูดทำนองว่าผมไม่แน่แบบนี้ผมยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่
ที่จริงผมก็อยากดูบอล แต่ผมอายไอ้รอยตรงคอเนี่ย จะให้เอาพลาสเตอร์มาแปะเหมือนในการ์ตูน มันก็ดูจงใจเกินไป จะใส่เสื้อทรงไหนปิดก็ไม่ได้อีกเพราะรอยมันอยู่สูงมาก
เฮ้อ…
ช่างเหอะ... อย่าไปแคร์ อย่าไปคิดมาก ใครจะเห็นก็ช่าง ผมไม่มีหน้าที่ๆ ต้องปิดบังอะไรนี่
/
ผมนัดพี่นัทให้มารับตรงจุดที่สังเกตง่ายๆ ใกล้หอผมนั่นแหล่ะคับ เค้าขับรถมา
“หวัดดีครับ” พอเข้ามานั่งในรถแล้วผมก็ยกมือไหว้พี่นัท หง่ะ เห็นเค้าครั้งสุดท้ายก็ที่โรงแรม xxx อ่ะคับ พี่เค้าไปสัมมนางานเดียวกับที่คณะผมสั่งให้ไป ตอนนั้นเจอกันผมก็แค่ไหว้ พี่เค้าก็ยักคิ้วยิ้มตอบกลับมา ทำนองว่ายังจำกันได้แค่นั้น ไม่ได้คุยกันสักกะคำ
เอาเข้าจริง ที่คุยกันซึ่งๆ หน้ามากสุดก็ตอนงานโรงเรียนไอ้เต้อ่ะคับ พอมาเจอกันอีกทีผมก็รู้สึกประหม่าเหมือนกันเพราะผมไม่คุ้นเคยกับเค้ามาก่อน มันเหมือนมากับคนแปลกหน้าหง่ะ แต่ผมก็มา เพราะดูๆ แล้วเค้าก็ไม่ใช่คนไม่น่าไว้ใจอะไร (มั้ง)
“ไม่เจอกันนานเปลี่ยนไปนิดๆ นะ” พี่นัททักผมประโยคแรก เค้าแก่กว่าผมห้าปี ดูเป็นผู้ใหญ่แต่บางทีก็ดูเด็ก เพราะพี่เค้าทำตัวง่ายๆ สบายๆ อ่ะคับ
“เปลี่ยนไงคับ?” ผมถาม
“ดำขึ้น”
“หง่ะ”
“ตอนนั้นรู้สึกจะขาวกว่านี้” เง้ออ แน่ดิ ตอนม.ปลาย ผมขาวมาก ถ่ายรูปกับคนอื่นเนี่ย หน้าจะเด้งออกมานอกเฟรมเลย เหอๆๆ ไอ้เคนว่าขาวแล้วยังแพ้ผม แต่ตอนนี้ผมดำกว่าเคนแล้ว ผมตากแดดบ่อยแล้วก็ไม่ค่อยดูแลตัวเองอ่ะคับ แหะๆๆ
“สงสัยต้องรีบไปจองสแตนด์ฝั่งตะวันออกว่ะ ไม่งั้นเจอแดดเผาเต็มๆ แน่” พี่นัทบอก... ชิ ไม่อยากเรียกว่าพี่นัทเลย ปวดใจที่ถูกเมินง่ะ อันนี้ผมหมายถึงพี่นัทฟันเหล็กนะคับ
“พี่นัทชื่อจริงชื่อไรเหรอคับ?” ผมหาเรื่องจะเรียกเค้าชื่ออื่นอ่ะ คิดได้ก็ถามงั้นเลย
“ถามทำไม?”
“อยากรู้”
“จะรู้ไปทำไม?” อ้าว... กวนอีกแล้วเว้ย
“ก็ไม่อยากเรียกชื่อนี้อ่ะ” ผมบอกไปตรงๆ
“โดนคนชื่อนัททิ้งมาเหรอ?” พี่เค้าหันมาเลิกคิ้วถามได้น่าต่อยมาก ชิ ผมเริ่มจะไม่พอใจแล้วนะ ตอนแรกไม่เห็นเค้าจะกวนผมแบบนี้เลย ถึงใน MSN จะชอบแอบด่าผมก็เหอะ แต่ผมก็ไม่คิดว่าเค้าจะกวนตรีนจริงๆ
“ไม่ใช่” ผมปฏิเสธอย่างห้วน ก็ไม่ได้โดนทิ้งจริงๆ นี่นา เพราะผมไม่ได้เป็นแฟนพี่นัทฟันเหล็กสักหน่อย
"ถ้าจะเรียกอย่างอื่นสงสัยเอ็งต้องตั้งเองแล้วว่ะ เพราะพี่ชื่อจริงเหมือนชื่อเล่น” พี่เค้าพูดขึ้น
“ชื่อนัท?”
“อืม แต่เขียน ณ เณร” เวรกรรม หนีไม่พ้นชื่อนี้อีก
“คิดไรมากวะ ก็แค่ชื่อ” พี่นัทเห็นผมเงียบไป เค้าก็เลยพูดขึ้นมา
“ป่าวคิดมากคับ”
“ถ้าไม่คิด คงไม่พูดถึงหรอก” หง่ะ...
“ค่าตั๋วเท่าไหร่เหรอครับ?” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ห้าสิบ” เออ ถูกแฮะ ผมหยิบเป๋าตังค์จะจ่ายคืนให้
“ไม่ต้องหรอก หาเงินเองให้ได้ก่อนแล้วค่อยคืน”
“โห... อีกตั้งนาน”
“แค่เอ็งไม่คิดจะชักดาบก็พอแล้ว” หง่ะ นานขนาดนั้นผมก็อาจจะลืม ไม่จ่ายอยู่แล้ว ยังจะมาพูดแบบนี้อีก
แต่พูดงี้คือไงๆ เค้าก็เลี้ยงผมอยู่ดีล่ะคับ เพียงแต่ใช้คำที่ไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นหนี้บุญคุณอ่ะ
/
บรรยากาศในรถก็เรื่อยๆ ประมาณนี้อ่ะคับ พี่นัทชอบทำผมหงุดหงิดเพราะเค้าขี้กวนตรีน
ชอบพูดดักคอหรือแอบด่าผม ทำให้ผมเสียเซลฟ์ แต่ผมไม่แสดงอาการให้เห็นหรอก ผมไม่ได้อ่อนหรือจะมาเล่นด้วยง่ายๆ อย่างที่เค้าคิด
พอหาที่จอดเสร็จก็เดินมาที่สนามคับ สนามเมืองทองง่ะ... คนเยอะอย่างไม่น่าเชื่อ..ขนาดมาก่อนเวลาตั้งเป็นชั่วโมง
พี่นัทพาเดินแทรกๆ ไปหาที่นั่ง แต่มันก็ค่อนข้างแน่นมาก ถึงมากที่สุด...
ผมกับพี่นัทไม่ได้ใส่เสื้อแดงมานี่แทบจะเป็นแกะดำของแถวนี้เลยคับ
หาที่นั่งจนได้ แบบว่า... เบียดมาก อึดอัดจนแทบจะปีนไปนั่งเกยตักพี่นัท เพราะคนข้างๆ ผมเป็นผช. ตัวอ้วนจัดอ่ะคับ ชอบกางแขนเยอะขยับตัวเยอะ ผมก็อึดอัดดิ แต่จะไปหาที่อื่นก็ไม่มีแล้ว เพราะคนเริ่มทยอยเข้ามาจนเต็มอัตจรรย์ และคนที่หาที่นั่งไม่ได้ก็เริ่มไปยืนออกันตรงทางเดินข้างหน้าสุด.... ตอนนี้พวกสาวกก็เริ่มเผยความเก๋ากันแล้วคับ ทั้งส่งเสียงเชียร์ ทั้งร้องเพลงประจำทีมเสียงดังสนั่น... โห อะไรมันจะคลั่งกันได้ขนาดนี้ ผมกับพี่นัทไม่ได้ร้องเนี่ย ออกแนวแปลกแยกเลยคับ คนก็จะมองๆ ด้วยสายตาหาเรื่องหน่อยๆ
คงนึกว่าพวกผมเป็นกองเชียร์ฝั่งตรงข้ามแต่กระแดะมานั่งรวมกับสีแดงทีมเค้ามั้ง
“เชียร์ทีมไหนอ่ะพี่นัท?” ผมตะโกนถามเค้าใกล้ๆ หู เพราะเสียงมันดังมากเลยอ่ะคับ
“บ.......ก...ล๊า..ส” ได้ยินไม่ถนัดแต่ก็พอรู้แล้วคับ
เอาเป็นว่า... บรรยากาศในสนาม มันทำให้เกมส์ตื่นเต้นเร้าใจขึ้นครับ ถึงบอลจะห่วย แต่มันได้ฟีลอ่ะ ได้เชียร์ได้ลุ้นไปกับคนนับพันมันก็สนุกไปอีกแบบ
ผมเชียร์บางกอกกล๊าสเหมือนพี่นัท เพราะผมชอบเชียร์ทีมรองอ่ะ มันได้ลุ้นกว่าไงไม่รู้ดิ
ถ้าครั้งแรกประทับใจอย่างนี้ ครั้งต่อไปผมก็อยากมาดูอีกนะคับ
บอลจบ... ปรากฏว่าเจ้าบ้านชนะไปคับ (เมืองทอง) ผมจำสกอลไม่ได้แล้ว น่าจะ 1-0
พี่นัทดูเซ็งนิดๆ ส่วนผมเมื่อยขามาก เพราะถ้าไม่ยืน มองไม่เห็น
ไม่ใช่ว่าผมเตี้ยต่ำต้อยนะ แต่เค้ายืนกันหมด ถ้าผมนั่งก็จะเจอบังเต็มจอ
“เป็นไงน้ำพุ?” พี่นัทถาม ตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับกันละคับ แต่พี่นัทบอกว่ารอให้เค้าออกไปก่อนแล้วค่อยลงไป ไม่อยากเบียด
ตอนนี้ก็เลยนั่งดูสนามหญ้ากันอยู่ ความจริงผมชอบนั่งดูสีเขียวของหญ้าอยู่แล้วคับ ตอนเดินกลับหอ ถ้าเปลี่ยวๆ ก็จะไปนั่งเล่นอยู่คนเดียว
“ก็หนุกดี” ผมตอบ
“ตอบสั้นจังวะ ชอบสั้นๆ เหรอ?” หมายความว่าไงหนิ
“ก็ไม่รู้จะตอบยาวไปทำไม ความหมายเท่ากันอ่ะคับ”
“อืม... บางทีสั้นๆ ก็อาจจะเร้าใจกว่าสำหรับบางคน” หา........อาไรอีกวะเนี่ย
พี่นัทเอานิ้วชี้จิ้มๆ ตรงคอตัวเอง... อ่อ ผมรู้และ...
“ท่าจะหวงน่าดู” เค้ากระตุกยิ้มมุมปากตอนพูด
“มั้งครับ”
“มีแฟนแล้ว?”
“.........................” มีหรือไม่มีหว่า ผมเป็นแฟนเคน แต่เคนไม่ใช่แฟนผมอ่ะ
“เกือบครับ”
“ฮ่าๆๆ” เค้าหัวเราะ “ทำไมต้องกั๊กด้วยวะ มีก็บอกว่ามี ไม่ก็บอกไม่ มันพูดยากตรงไหน”
จริงๆ ไม่ใช่ว่าผมไว้ใจจะพูดเรื่องส่วนตัวให้พี่นัทรู้หรอกนะคับ แต่ถ้าผมอยากตอบ ใครถามผมก็แค่ตอบ
“ผมพูดยาก เพราะมันไม่มีศัพท์จะเรียกต่างหาก” เรียกให้มันสั้นๆ อ่ะ ก็ไม่อยากพูดยาวนี่
“โอเค เกือบก็คือไม่มี” แล้วไง
“พี่ชอบเอ็งว่ะ”
ผมเหลือกตามองหน้าพี่นัท.... เฮ้ย อะไรเนี่ย พูดง่ายโคตร เพิ่งเจอกันไม่กี่ที ตลกและ ไม่เชื่อ...
ถึงผมจะเคยเป็นแบบนี้ หรือยิ่งกว่านี้ ที่เมื่อก่อนผมเห็นเคน ผมก็ชอบเลย แถมไปจีบมันก่อนอีก แต่ผมก็ไม่ได้บอกว่า 'ชอบ' เร็วจนตั้งตัวไม่ทันแบบนี้
“ท่าทางไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเรา พี่เป็นคิวที่เท่าไหร่ ต้องต่อแถวมั้ยวะ?” หา.... เล่นถามแบบนี้ใครจะตอบ
ผมอึ้งคับ เค้าเดามั่วหรือว่ามองผมออกจริงๆ กันแน่เนี่ย หรือว่า.... เค้าไปรู้เรื่องผมมาจากไหน
“เอ้า อย่าค้างดิ”
“....ป่าวครับ ไม่รู้จะตอบยังไง”
“ถามยากไปเหรอ? ก็แค่อยากรู้คิว จะได้ทำตัวถูก” ชิบหายละ ผมดูง่ายขนาดนั้นเลย ง่ายในทีนี้คือ มองออกง่ายๆ ว่าเจ้าชู้อะไรแบบนี้นะคับ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน ผมอาจจะออกอาการไปแบบไม่รู้ตัวก็ได้
“พี่อย่ามาเล่นแบบนี้เลย” ผมเฉไฉไม่ยอมตอบ อีกอย่างผมดูท่าทางเค้าแล้วก็เหมือนไม่ได้จริงจังเท่าไหร่ เอ้ย.... ไม่จริงจังก็ดีแล้วนี่ ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงคบกันง่าย
ผมไม่คิดอะไร เค้าไม่คิดอะไร แต่ก็มีความรู้สึกดีๆ ให้กันได้ มันแปลกมั้ยไม่รู้ แต่ผมไม่อยากเอาคำว่าแฟนเป็นสิ่งผูกมัดตัวเองอ่ะ
“อยากจริงจังเหรอ?” พี่นัทถามอีก
“เปล่าครับ” ผมเริ่มงง ตามเค้าไม่ทัน
“สับสนในตัวเองรึเปล่าวะ ก็เมื่อกี้เอ็งบอกว่าไม่ให้พี่เล่น” พี่เค้าใช้คำพูดไล่ต้อนผมเก่งแฮะ ประมาณว่าคั้นให้ผมพูดความรู้สึกจริงๆ ออกมาอ่ะคับ
“.....ไม่ใช่ไม่ให้ พี่จะทำอะไร ผมจะไปห้ามได้ยังไง”
“งั้นก็แสดงว่าน้ำพุให้พี่เลือกใช่ไหมว่าจะเอาแบบไหน”
“.................................” เง้อ อะไรวะเนี่ย พูดเองเออเองอีกและ แต่ผมก็คิดแก้คำพูดเค้าไม่ทันอ่ะคับ ก็เลยกลายเป็นไอ้เอ๋อไปเลย
“งั้นเอาแบบนี้ละกัน... ตอนนี้ก็เล่นเป็นกิ๊กกันไปก่อน คงไม่อึดอัดใช่มั้ยล่ะ?”
“หา.....?” เล่นเป็นกิ๊ก?
“เล่นเป็นกิ๊ก คือไม่ได้เป็นกิ๊กกันจริงๆ ไง มันก็เหมือนกับเอ็งให้โอกาสพี่รุกบ้างก็แค่นั้นแหล่ะ” ถ้าผมคิดทันสักนิด มันก็หมายถึงพี่เค้าจะจีบผม แต่ว่าดันตัวเองที่ตามหลังคนอื่นอยู่กว่าสิบช่วงตัวให้เทียบขึ้นมาเสมอกันทำนองนั้นอ่ะคับ ซึ่งถ้าทำแบบนี้พี่นัทก็กำไรไปเต็มๆ
แต่ผมก็ยังงงอยู่ดี
“สรุปพี่ชอบผมเล่นๆ?” ชอบเล่นๆ นี่เพื่ออะไรวะ อยากได้แค่ตัวอ่ะดิ ถ้าอย่างนั้นพี่เค้าก็ต้องจ่ายราคาแพงหน่อย
“อืม ถ้าสบายใจกว่าจะคิดงั้นก็ได้ ตอนนี้แค่ชอบ ชอบหน้าเอ็งว่ะ” พี่นัทจับคางผมหันซ้ายขวาแล้วมองแบบพิจารณา
“กวนตีนดี”
เจอประโยคนี้ผมเหวอเลยคับ
นึกว่าชอบเพราะผมน่าหน้าตาดีซะอีก แหว่ะ ไม่ใช่ซะงั้น ผมกวนตรีนก็จริง แต่หน้าผมไม่กวนนะ
“ที่พี่พูดไปอ่ะ ตกลงมั้ย?” ผมเบี่ยงหน้าให้หลุดออกจากมือเค้า
“ถ้าพี่แค่เล่นๆ ผมเล่นด้วยก็ได้” ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็รู้ว่าพี่เค้าคงไม่ใช่ย่อยเหมือนกันแหล่ะ ผมโรคจิตอ่ะ ชอบลองของ
“ถามจริง เอ็งเห็นพี่แล้วชอบหรือไม่ชอบ?” อาไรอีกเนี่ย จะจี้กันแรงไปรึป่าว ตั้งตัวไม่ทันนะ
ถามว่าชอบมั้ย มันก็กึ่งๆ อ่ะคับ ถ้าดูแค่ภายนอกหน้าตาพี่นัทนี่ถอยออกมาจากโชว์รูมเดียวกับเคนเลยคับ ขาวๆ ตี๋ๆ พี่ซีก็ตี๋ แต่เค้าผิวเข้ม ที่จริงผมเบื่อตี๋ไปนานแล้วอ่ะ แต่ก็ยอมรับว่าพี่นัทก็หน้าตาดีอยู่ ถึงจะไม่หล่อเท่าเคนแต่ก็คงแล้วแต่คนมองมั้ง ไม่รู้แฮะ... หน้าตาอาจจะไม่สำคัญเท่าความปากดีของพี่เค้าก็ได้
“ถ้ามีความคิดว่าอยากลองกิ๊กกับพี่สักนิดนึง ก็ถือว่าชอบแล้ว ว่าไง? ชอบ-ไม่ชอบ ไม่ต้องคิดมาก รู้สึกไงก็พูดมาอย่างงั้น”
“พี่นัทบังคับให้ผมตอบอย่างที่พี่ต้องการรึเปล่าเนี่ย?” เค้าพูดเหมือนรู้อ่ะคับว่าผมจะตอบอะไร แต่ก็ยังถาม เบื่อจริงๆ พวกมั่นใจในตัวเองเนี่ย
“เปล่า... ถ้าคิดมากไป มันจะมีข้ออ้าง ข้อแม้ตามมาเป็นพรวน พี่ไม่อยากฟังกระบวนการแบบนั้นว่ะ มันเสียเวลา” เง้ออ เค้าพูดเหมือนท้าทายความคิดผมเลยอ่ะคับ คิดว่าแน่นักรึไงเนี่ย ถึงมาไล่ต้อนผมแบบนี้อ่ะ
"ก็แค่เล่นๆ แล้วพี่จะอยากรู้ไปทำไมอ่ะครับว่าผมชอบหรือไม่ชอบ" เรื่องไรจะบอกง่ายๆ ขอปั่นราคาหุ้นให้ตัวเองบ้างดิคับ
พี่นัทหัวเราะหึ "ก็อยากรู้.... ว่าพี่พอจะมีเปอร์เซนต์ให้ลุ้นอะไรกับเค้าบ้างรึเปล่า"
"อย่าลุ้นเลยพี่" ความรู้สึกผมมันกึ่งๆ อยากลอง กับไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวอ่ะคับ... ผมเลยสับสนเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งบอกเค้าไปเองว่าจะเล่นด้วย
"ไม่ทันไรก็จะหนีอีกแล้วเหรอ...?" พี่นัทปล่อยหมัดตรงเข้าใส่หน้า ทำเอาผมเริ่มจะอารมณ์ขึ้นนิดๆ
“ก็ได้... ผมชอบ” อยากรู้นักใช่ไหม... จัดไป
“พี่อ่ะ หน้าตาคล้ายๆ กับคนที่ผมกำลังคบอยู่ตอนนี้เลย” พี่นัทเลิกคิ้ว ...ก่อนจะพยักหน้านิดๆ เป็นเชิงรับรู้
“พี่คิวที่สาม จะทำไรผมขอเตือนไว้ก่อนละกัน ....ไม่มีการผูกมัด ถ้าผมอยากเลิกเล่น พี่ก็ห้ามโวยวายด้วย” ผมชอบพี่นัทแค่หน้านะ ไม่ได้ลึกซึ้ง ไม่ได้ผูกพัน เพราะงั้นเค้าจะทำอะไรผมไม่จำเป็นต้องปกป้องเหมือนพี่ซี ในเมื่อเค้าอยากลองดีนัก ผมก็จะจัดให้
“ขอบใจนะที่อุตส่าห์เตือน..." พี่นัทเริ่มยิ้มออกมา ดูเค้าไม่ค่อยทุกข์ร้อนเท่าไหร่ เหมือนเห็นเป็นเรื่องสนุกท้าทายซะงั้น
"แต่อย่าเผลอไม่อยากเลิกละกัน น้องน้ำพุ"
H
ปราบให้อยู่ละกันเพ่
ตอบเม้นท์แบบรวมๆ นะคับ
ถ้าไม่นับที่เลิกกันตอนแรก น้ำพุคบเคนสี่ปีแล้วครับตั้งแต่ ม.หก แต่สองปีหลัง ความรู้สึกมันเปลี่ยนเป็นอย่างที่เห็น ก็ต้องดูกันต่อไปว่าเรื่องจะเป็นยังไง...
แต๊งกริ้วคับ :กอด1:
-
พี่นัทเถื่อนกวนตีนได้ใจมาก กร๊ากกกกก นะ เคนเคนกะพุเนี่ยจะจบลงยังไงอยากรู้ สงสารเคน
-
พี่นัทแนเลย ตัวจริงของพุอ่ะ
แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง สงสารเคนน่าดู 4 ปี แน่ะ
คงตายกันไปข้าง 5555+
-
พี่นัทเถื่อน เหอเหอ :laugh:
มายังไงเนี่ย ซะงั้นอะ
แต่คนนี้ถือว่าเป็นคนที่รู้สันดานพุตั้งแต่แรกเป็นคนแรกรึเปล่า
อาจจะไหวก็ได้นะ 55+
-
เหอๆ ตื่นเต้นจังครับ
พี่นัทนี่ใช่แน่ๆใช่มะ ออกตัวแรงจริงๆ
-
นัทเถื่อนน่ากลัวว่ะ
เจอคนแบบนี้พุก็แพ้ทางเขาไปเลยสิเนี่ย
-
น้ำพุตั้งสติดีดีหน่อย พี่นัทแกใช้ความเบลอเปนโอกาสรุกคืบชัดๆ
คิวที่สาม ฮาอ่ะ 555
-
แหมๆพี่นัท(เถื่อน)นิไม่เบานะดักทางพุได้หมดเลย
ที่จิงพุก็ไม่ผิดนะที่จะหาคนที่ใช่สำหรับพุแต่อย่าเลือกนานนะเดียวขึ้นคานก่อน555
อยากเจอพระเอกใจจะขาดแว้วววว
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
มาทีหลัง แต่ออกตัวแรงมากอะพี่นัทเถื่อน o22
สงสัยจะคัดมาแล้วจริงๆทั้งสามคน เชียร์ไม่ถูกจริงจังนะเนี่ย :z3:
-
สงสารเคนอะ :m15: :m15: :m15:
-
พี่นัทเล่นกับไฟ หรือน้ำพุจะเล่นกับไฟกันน้อ ~
-
เชียร์พี่นัท(เถื่อน)
สู้ สู้ พี่ :a2:
-
คิดถึงน้องพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
พี่นัท อ่านแล้วฮาดี เหมือนพุตามพี่แกไม่ทัน พี่นัท(เถื่อน)คิว3 สู้ๆ
-
คิดถึงน้ำพุ หายไปหลายวันแล้ว
คิดถึงพี่ต้านกับน้องอิฐด้วย ^.^
-
พุจะช้ำ
หรือ
พี่นัทเถื่อนจะช้ำกันแน่
รอดูต่อไป หึหึ
-
/
ไอ้รอยดูดเนี่ย มันอยู่ติดทนนานจริงๆ นะคับ ผ่านไปสามวันมันยังติดอยู่เลย... เฮ้อ กรรมเวรจริงๆ ไอ้ซันบอกให้เอาเหรียญถเบาๆ มันจะจางเร็ว... ผมว่าไม่เห็นมันจะเกิดไรขึ้นเลยนะ :sad4:
เซ็งง่ะ ผมไปเรียนก็ต้องคอยระแวงว่าใครจะถาม ใครจะสังเกตเห็นรึเปล่า ก็มีแหล่ะคับ แต่คงไม่กล้าถามมั้ง ส่วนคนที่คิดว่าจะกล้าถาม ผมก็หลบๆ เลี่ยงหนี ไม่อยู่ใกล้อะคับ คือ...ผมกลัวพี่ซีจะรู้ว่าไปทำอะไรกับคนอื่นมา แล้วผมก็ยังไม่รู้ว่าเพื่อนผมคนไหนที่เป็นสปายให้เค้าอยู่
เฮ้อ... มันลำบากจริงๆ นะ วันๆ ต้องคอยหลบคนนั้นคนนี้
แล้วที่สำคัญก็ไอ้บ้าเคนเนี่ยแหล่ะ มันโทรหาผมติดต่อผมไม่ได้สามวัน ตอนเที่ยงโผล่มาหาผมถึงคณะอีกแล้วคับ
ผมคิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องมาสักวัน ก็เลยระวังตัวเป็นพิเศษ ไม่ไปป้วนเปี้ยนอยู่ข้างล่าง แต่เคนก็ยังขยันไปถามหาผมจากเด็กในคณะว่าผมอยู่ไหน อะไรยังไง มันก็ไปถามเอาจนได้อ่ะคับ
เพราะมีน้องรหัสผมคนนึงเดินขึ้นมาที่ห้องเวิร์คช็อปที่ที่ผมกบดานอยู่ตอนนั้นและบอกว่ามีคนมาหา รออยู่ข้างล่างหน้า xxx ไม่ต้องให้น้องมันบรรยายลักษณะท่าทางผมก็รู้แล้วคับว่าคือเคน
ผมเซ็งโคตร รู้ตัวทันทีว่าอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ต่อไปไม่มีประโยชน์ ก็เลย.... ต้องยอมรับชะตากรรมคับ ทำใจก่อนนิดนึงว่า ต้องถูกเคนมันบ่น ด่าว่าผมที่ผมปิดมือถือแน่ๆ เพราะผมเคยบอกมันไว้ว่าจะต้องเปิดสายรอโทรศัพท์มันตลอด :เฮ้อ:
ผมลงมาในสภาพที่ไม่มีข้อแก้ตัวหรือคำโกหกเตรียมไว้เหมือนเก่าครับ... ครั้งนี้ผมกะตายเอาดาบหน้า เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าผมพูดอย่างที่รู้สึกจริงๆ ออกไป ..มันจะว่ายังไง
พอผมเห็นเคน...มันมาในชุดทำงานคับ คงอาศัยช่วงเบรคพักเที่ยงตามมาจิกผมนั่นแหล่ะ
“หายไปไหนมา ทำไมต้องหลบหน้าเราด้วย?” เคนเปิดฉาก.. มันลุกขึ้นยืนจ้องหน้าผมอย่างโหดเลย... ผมเห็นแบบนี้ก็เริ่มหวั่นใจสิคับ แต่ก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบเดิมอีก เพราะผมเองก็เบื่อเต็มทน
“ไปคุยกันที่อื่นได้มั้ย? ไม่อยากให้คนอื่นถามอ่ะว่าทะเลาะอะไรกัน” ผมบอก เพราะไม่อยากให้คนแถวนี้รู้เรื่องผมกับมันจริงๆ
“ที่ไหนก็ได้ แล้วแต่เคน”
ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่คับ จะลากไปฆ่าหมกส้วมตายก็เอาเถอะ
พอผมพูดงี้เคนก็จับมือลากผมไปที่รถมันเลยคับ ผมก็ยอมมันแหล่ะ พอขึ้นรถมาได้ทั้งสองคน มันก็ขับรถไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่พูดอะไรไปพักใหญ่ๆ ผมเองก็กึ่งๆ กลัว แล้วก็พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเองไปด้วย
“ปิดมือถือทำไม พุเป็นอะไร?” มันคงทนความเงียบไม่ไหว ก็เลยเอ่ยปากขึ้นมาก่อน เสียงก็นะ... แข็งมากก สัญญาณอันตรายของผมคับ อันที่จริงผมก็ต้องดูท่าทีด้วยว่าเคนมันบ้าอยู่เลเวลไหน ถึงผมคิดจะพูดความรู้สึกที่แท้จริง แต่ก็ต้องไม่เสี่ยงให้ตัวเองเจ็บตัวนะคับ
“ก็เบื่ออ่ะ..” ผมพูดไปตรงๆ
“ไม่อยากรับโทรศัพท์ใคร ...รำคาญ”
“พุรำคาญเราเหรอ?” มันหันหน้ามาถามแบบอึ้งๆ
“ก็ด้วย รำคาญหลายคน หลายเรื่อง เราเบื่ออ่ะ อยากอยู่คนเดียว” เคนขมวดคิ้ว หน้าเริ่มเครียดมากขึ้นกว่าเดิม
“รำคาญอะไร เราทำอะไรให้พุรำคาญนักหนาเหรอ หรือว่าเรายังตามใจพุไม่พอ อยากได้อะไรทำไมไม่บอก ทำไมต้องหลบหน้ากันแบบนี้ด้วย!” เคนมันรัวเอ็มสิบหกใส่ผมไม่ยั้งเลยคับ
“ก็เราขอแล้วเคนไม่ให้นี่” ที่ผมเคยบอกมันว่าขออยู่คนเดียวไงคับ มันฟังซะที่ไหนล่ะ
“ขออะไร? ถ้าเรื่องไหนที่มันเป็นไปไม่ได้ เราก็ให้ไม่ได้ พุก็รู้ไม่ใช่เหรอ” ว่าแล้ว ว่ามันต้องไม่ยอม
“ก็เราอยากอยู่คนเดียวบ้างอ่ะ มือถือเป็นไปได้จะเขวี้ยงทิ้งเดี๋ยวนี้เลย จะได้ไม่ต้องคอยโทรรายงานใครหรือฟังว่าใครทำอะไรอยู่ เราไม่อยากฟัง!”
ผมกดเสียงต่ำทุกคำพูดเลยคับ สะกดอารมณ์เดือดของตัวเองเอาไว้ด้วย เพราะผมรู้ว่าถ้าแรงไป เคนมันก็แรงมา ถ้ามันไม่เห็นด้วย มันก็ไม่ยอมผมหรอก เชื่อดิ
“มันลำบากมากนักเหรอพุ กับแค่รับโทรศัพท์เราเนี่ย”
“ไม่ลำบากหรอก แต่เราขี้เกียจฟัง ขี้เกียจพูด” ได้ยินไหม ว่าขี้เกียจ รำคาญมากด้วย เป็นโรคไม่คุยโทรศัพท์บ่อยๆ แล้วจะตายรึไงก็ไม่รู้
“.....แต่ที่เราโทรไปก็เพราะว่าเป็นห่วงพุนะ” เสียงเคนเริ่มจะอ่อนลง พอดีกับที่มันเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
พอรถหยุดแล้ว มันก็ได้โอกาสหันหน้ามาคุยกับผมดีๆ
“พุ ฟังนะ” เคนก้มหน้าลงมาจ้องตากับผม
“ถ้าเราไม่เห็นว่าพุสำคัญ เราไม่มีทางโทรหาหรอกรู้มั้ย?”
“......................................” จะมาเล่นละครดราม่าอะไรอีกเนี่ย
“พุไม่ค่อยมีเวลาให้เรา เราไม่เคยว่า... แล้วกับแค่เราโทรหาแฟนเพราะคิดถึง เป็นห่วง อยากรู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ที่ไหน เหนื่อยมั้ย อยากได้อะไรรึเปล่า .....แค่นี้อ่ะพุ เราผิดด้วยเหรอ?”
มันไม่ผิดแล้วผมผิดงั้นสิ
เคนเรียกร้องให้ผมเห็นใจมัน แล้วมันล่ะเคยเห็นใจผมบ้างรึเปล่า
“อย่าพูดว่ารำคาญกันอีกได้มั้ย?” เคนช้อนมือเข้ากับข้างแก้มผม สายตามันเริ่มจะจริงจังจนผมรู้สึกขนลุกอีกแล้ว
ผมกลืนน้ำลายไปอึกนึง ทำใจแข็ง เพราะเรื่องโทรศัพท์เนี่ย ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
“เราไม่อยากคุยโทรศัพท์บ่อยๆ อ่ะเคน ถ้าจะโทรก็ไว้คุยเฉพาะตอนมีธุระจริงๆ เถอะนะ..” นี่ผมพูดดีด้วยสุดๆ แล้วนะเนี่ย มันไม่รู้หรอกว่าผมต้องอดทนมากขนาดไหนอ่ะ
“ก็เราคิดถึงพุ ....เราคิดถึงพุทุกวันเลยรู้มั้ยครับ?” มันยังมาเน่าใส่ผมได้อีก
“อืม รู้แล้ว ..คิดถึงแต่ก็ไม่จำเป็นต้องโทรมาทุกวันก็ได้” เข้าใจมั้ยวะเนี่ยยย อ๊ากกก กรูจะบ้าตาย
“ถ้าไม่อยากให้โทรก็มาอยู่ด้วยกันดิ” หา.........
“ถ้ามาอยู่ด้วยกัน เห็นหน้ากันทุกวัน มันก็ไม่จำเป็นต้องใช้โทรศัพท์อีกต่อไป..”
เฮ้ยยยยย ไม่ๆๆๆ อย่าหลุดไปเรื่องนั้น มึงอย่าๆ กูไม่มีวันไปอยู่กับมึงเด็ดขาด
“อืม อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะ” ไอ้เคนเริ่มยิ้มออก แต่ผมเหงื่อตก
“เผื่อว่า.......เราจะหยุดคิดถึง.....ได้สักที” พูดเฉยๆ ก็แทบแย่ละคับ ยังจะเอานิ้วมาลูบปากผมอีก
“นะครับที่รัก?”
เคนยื่นหน้ามาทำท่าจะจูบ ผมรีบก้มหลบ ยันไหล่มันไว้สุดแขนเลย
“ไม่! ไม่เอา” อ๊ากกก อะไรนักหนาไอ้โรคจิต ใช้คำพูดสยองขวัญใส่ผมไม่พอ ยังจะมายัดเยียดอะไรแบบนี้ให้อีก
พอเห็นผมหลบเคนมันก็ไม่ได้ตื๊อจะจูบให้ได้คับ มันก็ปล่อยผม แล้วกลับมาพูดเรื่องเดิมอีก
“ที่จริงเราคิดเรื่องนี้มานานแล้วนะพุ...” มันว่า
“แต่ก็ลำบากเพราะไม่มีรถ ของพุก็เยอะใช้มอไซต์ไม่สะดวก แต่ตอนนี้เรามีรถแล้ว มีงานทำ เราหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้ว และเราก็คิดว่าต่อไปอีกไม่นาน เราต้องเลี้ยงพุได้แน่ๆ” เหยย
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลยเคน” ผมรีบห้าม ก่อนที่มันจะเพ้อไปไกล
“เราแชร์ห้องกับซันอยู่ อีกอย่างมันก็ใกล้มหาลัยด้วย เรางานเยอะกลับดึกบ่อย เคนก็รู้...”
“อืม เข้าใจ งั้นรอพุเรียนจบก่อนก็ได้” มึงแม่งไม่เข้าใจอะไรเลยต่างหากไอ้สาด
เพราะงี้ไงครับผมถึงเบื่อที่จะคุยกับมัน ไม่อยากพูดอะไร เพราะมันไม่ฟัง แล้วก็รำคาญมากด้วยที่ต้องต่อบทสนทนาที่ผมไม่มีวันได้สิ่งที่ตัวเองตัวการบ้าง
/
วันนั้นผมรอดตัวเรื่องปิดมือถือหนีเคนก็จริง แต่ก็ต้องมารับรู้อาการบ้าๆ บอๆ ของมัน ผมถามตัวเองอยู่ตลอดว่าเคนมันเพ้อเจ้อเกินไปรึเปล่า... มันอาจจะรักจริง แต่ผมว่าแบบนี้ คงหลงด้วยมั้ง
มันคาดหวังอะไรจากผมนักหนาก็ไม่รู้ มีความสุขนักรึไงที่สภาพผมกับมันเป็นแบบนี้
เฮ้อ..... นี่ผมพยายามพูดจากใจจริงสุดๆ แล้วนะ แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านี้แหล่ะ มันยังไม่ยอมผมเลย แล้วไอ้เรื่องอื่นที่ใหญ่กว่าหนักหนาสาหัสกว่านี้ คิดเหรอคับว่ามันจะยอมอ่ะ
แต่ที่ผมบอกเคนไปได้ผมก็สบายใจหน่อยนึงล่ะคับ ถือว่าได้บอกแล้ว หากโทรหาไม่ติดมันก็คงรู้แล้วทีนี้ว่าผมขี้เกียจรับสายใคร เพราะตอนกินข้าวกันผมก็พยายามบอกมันว่าจะปิดมือถือแน่ๆ ผมไม่ได้หายไปไหน แค่อยากอยู่เงียบๆ สงบๆ บ้างอ่ะคับ
...เหนื่อยคับ คุยกับเคนอ่ะ มันชอบเอาความรักมาอ้าง พูดไรไปไม่เคยรับรู้ ไม่เคยเข้าใจ มันตามใจผมแค่เรื่องสิ่งของภายนอกแค่นั้นแหล่ะ นอกนั้นก็เป็นอย่างที่เห็นอ่ะคับ
/
ผมท้อแล้วอ่ะ ปลงกับเรื่องของเคน ถึงจะหายหัวไปบ้างแต่ถ้าได้อยู่คนเดียวสักนิด ผมก็ยอม
ดีกว่าที่ต้องเจอยัดเยียดสิ่งที่ไม่ชอบให้ทุกวันๆ แบบนี้
“พี่น้ำพุ!” มีคนตะโกนเรียกผมคับ หันไปมอง อ่อ......น้องนิค กิ๊กเก่าผมตอนมัธยมคับ เด็กกว่าสองปี เคยเจอกันมาก่อนหน้านี้แล้วแหล่ะ ตอนผมอยู่ปีสาม ผมไปเชียร์น้องคณะแข่งบาส นิคมันก็ลงแต่คนละคณะกัน เมื่อก่อนมันเป็นนักกีฬาตัวพ่อของโรงเรียนผมเลยล่ะคับ พยายามอยู่พักนึงผมก็อุตส่าห์ไปสะกิดมาควงได้อย่างไม่ต้องออกแรงมาก… แหะๆ จริงๆ ก็ไม่เชิงว่าไปจีบน้องเค้าหรอกนะคับ แต่เพื่อนผมกับเพื่อนนิครู้จักกัน มันก็เลยหาโอกาสง่ายมากกว่า
“ดีครับ มารอใครอ่ะ?” นิควิ่งขึ้นมาบนสแตนด์ที่ผมกำลังนั่งมองสนามเงียบๆ อยู่คนเดียว
“ป่าว มานั่งเล่นเฉยๆ นิคล่ะ?”
“นิคมาวิ่ง พี่น้ำพุไปวิ่งด้วยกันป่ะ ออกกำลังกายหุ่นจะได้เฟิร์มๆ”
“ตามสบายเลยน้อง” ไม่อยากเหนื่อย แค่นี้ก็สุดจะเหนื่อยแล้วคับผม
“พี่มาคนเดียวเหรอ?”
“อืม”
“พี่น้ำพุดูหนังเรื่อง xxx ยังอ่ะ?” ผมมองหน้าหยั่งเชิง จะชวนกรูไปดูล่ะสิ
“ยัง” ไปกับเด็กอาจจะหายเซ็งชีวิตบ้างก็ได้ นิคมันเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มเก่ง เห็นแล้วก็รู้สึกดีไปด้วยอ่ะคับ
“ไปดูกับนิคป่ะ?” มันชวนจริงๆ ผมไม่สนหรอกนะว่าตอนนี้มันมีแฟนมั้ย เพราะผมคิดกับนิคแค่พี่น้องอ่ะ
“วันไหน?”
“วันนี้เลยครับ เดี๋ยวขอวิ่งสักสิบรอบก่อนแล้วค่อยไป” สิบรอบ! ผมเหวอเล็กน้อย สิบรอบสนามบอลไม่ใช่น้อยๆ นะคับ
“พี่น้ำพุรีบกลับป่าวคับ รอนิคได้มั้ยอ่ะ นิคอยากไปกับพี่อ่ะคับ ไม่ได้เดทกันนานแล้ว คิดถึง” พูดเล่นอีกแล้วนะเมิง
เหอ สิบรอบใครจะรอวะเนี่ย แล้ววิ่งขนาดนั้นก็เหงื่อซกอ่ะดิ จะไปในสภาพนั้นผมว่าไม่เวิร์คนะ
สรุปผมก็บอกนิคว่านานไป มันเลยลดเหลือห้ารอบ แล้วที่ตัวเปียกเหงื่อมันก็แวะไปอาบน้ำที่สโมสรกีฬาก่อนอ่ะคับ นิคเก็บเสื้อผ้ากระเป๋าไว้ล็อคเกอร์ไว้ที่นั่นก่อนจะมาวิ่งอ่ะ
“เป็นนักกีฬาเหรอ?” ผมถามตอนนั่งแท็กซี่มาถึงโรงหนังและกินข้าวกันเรียบร้อยแล้ว
“ครับ ก็เล่นบาสเนี่ยแหล่ะ แต่เป็นตัวสำรอง”
ผมก็ยืนดูโปรแกรมอยู่กับนิค แล้วทีนี้ความซวยบังเกิดคับ ผมเจอเพื่อนพี่ซีเดินมาทักอ่ะ
“เฮ้ย มากับใครวะ?” หง่ะ นานๆ จะออกไปไหนที แต่ทำไมต้องมาเจอคนรู้จักในสถานการณ์แบบนี้ด้วยก็ไม่รู้
“รุ่นน้องโรงเรียนผมคับ” เพื่อนมา แล้วพี่ซีจะมาด้วยป่าวหว่า
”พี่ xx มาดูเรื่องไรเหรอคับ?” ผมถาม
“อ๋อ ไม่ได้มาดูหนังหรอก นัดมาเอางานกับลูกค้าน่ะ นี่ก็รอไอ้ซีมันเข้าห้องน้ำอยู่” มาจริงๆ ด้วยแฮะ..
แต่ไม่เป็นไรหรอก จริงๆ แล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ
สักพักพี่ซีก็เดินมาคับ พอเห็นผมกับนิคพี่เค้าก็มองแบบไม่ปิดบังความสงสัยเลย แต่โชคดีเพื่อนพี่ซีช่วยพูดให้หมดเลยว่าผมมากับใคร พี่ซีเลยพยักหน้าเข้าใจ
แต่ผมว่าพี่เค้าคงมีอะไรสักอย่างแน่ๆ เลยอ่ะคับ เพราะดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะคุย ไม่อยากมองหน้าผมเลย มันรู้สึกแปลกๆ อ่ะ
“นิคเดี๋ยวพี่มานะ” พี่ซีกับเพื่อนเค้าเดินไปแล้วหลังจากทักทายกันนิดหน่อยและบอกลากันเรียบร้อย แต่ผมยังไม่ค่อยสบายใจอ่ะคับ เลยรีบตามเค้าไปก่อนจะคลาดสายตา
“พี่ซี!” ผมเรียก
พี่เค้าหยุดเดินแล้วหันมามอง โดยไม่ได้พูดอะไร แบบนี้มันยิ่งรู้สึกแปลกเข้าไปใหญ่
“เอ่อ....” ผมหันไปมองเพื่อนพี่ซี “พวกมึง...จะคุยกันมั้ย?” พี่เค้าชี้นิ้วไปมาเป็นเชิงถาม
“งั้นกูไปรอข้างหน้าละกันไอ้ซี”
“อืม” พี่ซีพยักหน้า วันนี้เค้าดูเนือยๆ ยังไงไม่รู้อ่ะคับ
“มีอะไรเหรอ?” พี่ซีถามนิ่งๆ
“พี่ซีโกรธไรพุป่าวอ่ะ?” ก็เค้าเมินผม ทำท่าเหมือนไม่อยากคุยด้วยนี่นา
“....ป่าว.. ไม่ได้โกรธ” เค้าพูดแต่หลบตาผมคับ
“พี่ซีไม่มองหน้าพุเลยอ่ะ”
“......................” เค้าถอนหายใจหนักๆ ทีนึงก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ จ้องที่ตาผม
“อยากให้มองรึเปล่าล่ะ?”
“อยากดิ”
“งั้นก็ไปกับพี่” หง่ะ แล้วนิคทำไง
ผมทำท่าลังเล ตอบช้าจนพี่ซีพูดขึ้น
“จะไม่ไปก็ได้... อยากไปดูหนังต่อก็ตามใจ พี่ไม่ว่าหรอก เพราะพี่ไม่มีสิทธิ์จะไปโกรธอะไรน้ำพุ” ไม่โกรธไม่ว่า แต่ทำหน้าแบบนี้ผมก็ว่าพี่คงจะเคืองผมแล้วแหล่ะ
“ถ้าพุไป พุก็ต้องทิ้งน้องไว้คนเดียวดิพี่” สงสารนิคอ่ะ
“ก็ถึงบอกไง ว่าตามใจ”
“........................” เค้าคงพูดให้ผมเลือกอ่ะคับ
ผมไม่เลือกนิคอยู่แล้ว แต่ถ้าทิ้งน้องเค้าไปดื้อๆ แบบนี้ผมไม่อยากทำ
“พี่ซีไปไหนต่อเหรอ?”
“ถ้าน้ำพุไม่ไปด้วยพี่ก็คงกลับบ้าน”
“พี่ซีดูหนังด้วยกันดิ นะๆ เดี๋ยวพุเลี้ยงเอง” ชวนแบบนี้เค้าจะได้ไม่เข้าใจผิดว่าผมมากับกิ๊ก ผมกับนิคไม่ได้เป็นไรกันจริงๆ นะ แค่พี่น้องกันคับ
“นะ พี่ซี ดูเถอะ” ผมพูดไปด้วยเขย่าแขนเสื้อพี่เค้าไปด้วย
“จะเอาพี่ไปขัดจังหวะทำไม..” พี่ซีพูดแบบไม่มองหน้าผมอีกแล้วคับ ...หึงเหรอเนี่ย
“นั่นน้องโรงเรียนพุจริงๆ ไม่เชื่อพี่ซีก็ไปด้วยกันดิ จะได้รู้ว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ”
“.......................”
สรุปพี่ซีก็ยอมตามผมมาคับ เค้าโทรบอกเพื่อนให้กลับไปก่อน นิคมันก็งงๆ แหล่ะว่าผมพาพี่เค้ามาดูด้วยได้ไง แต่มันก็ไม่ว่าอะไร เพราะพี่ซีจ่ายค่าตั๋วให้คับ แหะๆๆ ก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้พี่เค้าเสี่ยมากๆ พี่ซีดูท่านิคคงรู้แล้วล่ะคับ ว่าเค้าเข้าใจผิด
ดูหนังจบ พี่ซีก็ขับรถไปส่งนิคถึงหอ มันก็ไหว้ขอบคุณและจากไปแบบแฮปปี้ล่ะคับ ก็มาเนี่ย แทบไม่ต้องเสียเงินเลยนี่นา...
“จะไปไหนอีกมั้ย หรือว่าให้พี่ไปส่งที่หอเลย?” พี่ซีถาม
“ไม่รู้อ่ะ พุยังไม่อยากกลับอ่ะคับ” ไม่อยากไปที่ที่เคนรู้ว่าผมอยู่ นี่ผมก็ปิดมือถือหนีมันมาสองวันแล้ว
“งั้นอยากนั่งรถเล่นมั้ยล่ะ เห็นคราวก่อนบอกว่าอยากไป”
“ก็ดีคับ”
พี่ซีพาไปแถวราชดำเนิน ตรงที่แต่งไฟสวยๆ ผ่านลานพระบรมรูปฯ ผ่านวัดพระแก้ว ไชน่าทาวน์ แล้วก็วนมาราชดำเนินอีก ผมชอบนั่งรถหรือเดินเล่นสัมผัสบรรยากาศตอนกลางคืนอ่ะคับ มันดูสงบดี
“อ่ะ CD ว่าจะให้ตั้งแต่วันนั้นแล้ว” เพลงวงเพื่อนพี่ซีที่เค้าบอกว่าจะเอามาให้อ่ะคับ
พี่ซีหยิบมาให้ผมตอนที่พี่เค้าจอดรถ จะลงเดินดูไฟกับบูธงานอะไรไม่รู้ที่ตั้งอยู่ข้างถนนอ่ะ
“ขอบคุณครับ” อยากจะถามราคา แต่ยังไงพี่เค้าก็ไม่เอาตังค์ผมอยู่แล้ว...
“ไม่เป็นไร แต่ขออย่างอื่นแทนคำขอบคุณได้ป่ะ?”
“.......พี่ซีอยากได้อะไรอ่ะ?”
“อะไรก็ได้ ที่น้ำพุคิดว่าทำแล้วพี่จะดีใจ”
ผมนิ่งคิด.... จ้องตาพี่ซี ก่อนจะชะโงกหน้าไปจุ๊บแก้มเค้าเร็วๆ ทีนึง
“ดีใจป่าวพี่?” ผละออกมาผมก็ยิ้มถาม พี่ซีหัวเราะ
“ฮะๆๆ ก็โอเค” พี่เค้ายกมือจับหัวผมโยกเบาๆ อยู่กับเค้าแล้วผมรู้สึกอบอุ่นจริงๆ คับ เค้าไม่วุ่นวาย ไม่เรื่องมาก แล้วก็เป็นคนที่รับฟังผมอ่ะ
ขณะกำลังคิดผมก็เห็นพี่เค้าโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ พี่ซียกมือปัดผมตรงหน้าผากผมออกแล้วเค้าก็แนบริมฝีปากลงมา ที่จริงมันก็คงแป้บเดียวแต่ผมรู้สึกมันนานมากอ่ะคับ
..ที่เค้าทำแบบนี้ ผมดีใจนะคับ รู้สึกดีมากๆ อยู่ใกล้แล้วไม่รู้สึกกลัวหรือระแวงว่าเค้าจะทำอะไรบ้าๆ เหมือนเคน
“ลงไปเดินกันมั้ย?” พี่ซียิ้มถาม
“ครับ”
ผมไม่รู้สึกว่าอยากยิ้มให้ใคร นอกจากวันนี้ที่ผมอยากยิ้มให้พี่ซีเลยครับ
H
แต๊งกิ้วคร้าบ :กอด1:
-
เจอ น้อง พุ พอดี :กอด1: :กอด1:
พี่ ซี ท่า จะ อบ อุ่น จริง ... ขอ ให้ เป็ นตัว จริง นะ คร๊าบ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
แล้วเคนละ :sad11:
-
เด็ดขาดไปเลยน้ำพุ
เลือกสักคน ^^
-
พุจะเอาไงนี่ หยุดอยู่ที่ใครซักคนเถอะ
-
สงสารเคนอ่ะ เฮ้ออออออออ
-
รู้แระน้องพุหมดรักในตัวเคนแล้วแน่ๆแค่เห็นเคนพุยังอารมเสียเลย
เฮ้อสงสารทั้งคู่อ่ะเคนก็น่าจะรู้นะว่าพุเปลี่ยนแต่กลับเป็นเคนสะเองที่นับวันจะยิ่งรักพุ
รักของพุนี้เข้าทำนองเพลงเลยอ่ะ"รักเราเริ่มจากร้อยนับวันนานไปยิ่งน้อยลง"
ก็ยังอยากให้เลิกกันแบบดีเพราะเคนก็น่ารักนะถ้าเวลาไม่โมโหร้ายอ่ะน่ากลัวๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
ง่า เคนนี่น้า
อ่านตอนนี้แล้วพอเข้่าใจพุนะ มันเหนื่อยนะพูดกับคนไม่รู้เรื่องเนี่ย
พี่ซี ออกตัวแรงอีกคนละ
-
ดูเหมือนพี่ซีนี่จะเป็นตัวเก็งเต็งหนึ่ง
แต่ยังไงก็ยังเชียร์พี่นัท(เถื่อน)นะคะ :กอด1:
-
เอ่อ พี่ซีเริ่มมาแรงแซงทางโค้ง
หลังจากตอนที่แล้วพี่นัทเถื่อนออกนำลิ่วๆ
เคนคะแนนตกฮวบ :เฮ้อ:
-
ยังลุ้นว่าใครหนอ
จะเป็นผู้โชคร้าย :man1:
-
น้ำพุเลือกได้ยังว่าใครคือตัวจริง พี่ซีหรือพี่นัทเถื่อน :z3:
เคนไม่น่าจะใช่ น้ำพุหนีซะขนาดนี้
-
เชียร์ซี แต่มีข้อแม้ว่า พุต้องเคลียร์กับเคนให้ดีก่อน อย่าไปหลอกเขาเลย มันบาปนะ
-
ไม่เอาๆ จะเชียร์เคน ^^
-
เจอเฮียซีทำเงี้ย เลือกไม่ถูกเลพฟะ แต่ถ้า(อันนี่สมมติ)พุเลือกเฮียซีแล้วไซร์ ไม่นานอาจลำคาญว่ะเฮอๆๆ
-
/
อยู่กับพี่ซีผมมีความสุขจริงๆ คับ ไม่รู้สึกอึดอัดเลย มีแต่อบอุ่นแล้วก็ปลอดภัย ผมเดินกับเค้าแล้วรู้สึกเป็นอิสระมากๆ สามารถเดินดูอะไรก็ได้ตามใจ จะพูดอะไรก็ไม่ต้องระวัง ผมอยากได้อะไรพี่ซีก็ซื้อให้ ผมงอแงพี่ซีก็ไม่ว่า แต่เค้าจะให้เหตุผลและพูดด้วยดีๆ
ผมชอบพี่เค้าที่เป็นแบบนี้จริงๆ คับ ที่รู้จักกันมาสี่ปี ผมก็เห็นเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ ตั้งใจทำงานและก็มีเหตุผลมานานแล้ว ผมนึกถึงตอนที่พี่ซียังเรียนอยู่ ผมก็ไปช่วยเค้าทำงานแบบพี่ไมค์เนี่ยแหล่ะ
เพราะสนิทกันผมก็เลยขี้งอแงเวลางานไม่ได้ดั่งใจ หรือผมไม่อยากทำตรงไหน พี่เค้าก็จะให้เปลี่ยนไปทำอย่างอื่นที่ผมอยากทำ ผมง่วงพี่ซีก็จะหาฟูกมาปูให้นอนสบายๆ เวลาเลี้ยงสายก็จะคอยถามก่อนว่าน้องๆ อยากกินอะไร แล้วเค้าก็จะไปหาร้านอร่อยๆ มาให้เลือก
ผมว่าเค้าใจดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่พี่ซีเค้ามีแฟนตลอดอ่ะคับ ปีหนึ่งมีแฟน ผช. ปีสองถึงปีสุดท้ายเค้ามีแฟนเป็น ผญ. คบกันนานมาก แต่เลิกกันเพราะ ผญ. มีกิ๊กแล้วเค้าก็บอกว่าพี่ซีดีเกินไป
ไอ้คำว่าดีเกินไปอ่ะ ไม่น่ามาใช้เป็นข้ออ้างได้เลยนะคับ ผมว่าเหตุผลนี้มันงี่เง่ามาก ถ้าผมจะไม่เลือกใครก็น่าจะเพราะเค้าไม่ดีพอสำหรับเรามากกว่า
/
แต่ระหว่างผมกับพี่ซี ผมคงจะฝันหวานเกินไป คือ..เค้ารู้อ่ะคับ ว่ามีใครมาหาผมที่คณะ (ก็เคนนั่นแหล่ะ) สงสัยคงเป็นเพื่อนที่ผมบอกว่าเป็นสปายอ่ะคับที่ไปบอกพี่ซี
เค้าก็ถามว่าเป็นไรกัน ผมชอบเคนรึเปล่า ผมตอบทันทีเลยว่าไม่ได้ชอบ ไม่ได้เป็นไรกัน แต่ต้องบอกคับว่าเป็นแฟนเก่า เพราะผมว่าเค้ารู้อ่ะ รู้แน่ๆ เพียงแต่อยากฟังความจริงว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงมากกว่า
“พี่รู้ว่าเค้ายังมาหาน้ำพุอยู่” พี่ซีพูดวันหนึ่งที่เค้ามาช่วยพี่ไมค์ทำงานเหมือนกัน
แต่ตอนนี้คือผมกับเค้าออกมาหาไรกินข้างนอกด้วยกัน
“ตามมาขอคืนดีเหรอ?”
ผมถอนหายใจหนักๆ ทีนึง “ก็ทำนองนั้นคับ”
“แล้วว่าไงล่ะ?”
“พุคุยกับมันไม่รู้เรื่อง” ไม่อยากเอ่ยถึงเคนเลยคับ พักหลังๆ นี้มันโทรหาผมไม่ติดก็เลยมาหาที่คณะบ่อยมากจนคนอื่นรู้หมดแล้ว ไอ้แต้วก็ขยันแซวผมโคตรๆ เพราะมันยังไม่รู้เรื่องของผมกับพี่รหัส แต่มันรู้เรื่องผมกับเคน ที่จริงคนที่รู้เรื่องผมกับพี่ซีนี่ ผมว่าคงมีแต่เพื่อนผมคนที่เป็นสปายให้พี่เค้าอะคับ แต่ใครก็ไม่รู้ ไม่กล้าถามมากเดี๋ยวมีปัญหาทีหลัง
“ให้พี่ไปคุยแทนมั้ย?” เอ้ย อย่าๆ ไม่ได้ เคนรู้มันเอาผมตายแน่
“ไม่เป็นไรคับ” ผมเริ่มหนักใจ “พุไม่สนใจ มันคงเลิกตื๊อไปเอง”
“ที่โทรหาไม่ค่อยติด เพราะเรื่องนี้ด้วยรึเปล่า?” พี่ซีถามอีก
“ครับ พุรำคาญมัน เลยปิดมือถือ”
“เล่นปิดตลอดแบบนี้แล้วคนอื่นจะติดต่อยังไงล่ะครับ” พี่ซีว่า
“เอ่อ..” ที่จริงไม่มีโทรศัพท์ มันไม่ใช่ปัญหาของผมอ่ะคับ เพราะคงไม่มีอะไรสำคัญเท่าเรื่องเรียนผมเจอเพื่อนแทบทุกวัน มีไรเจอหน้าค่อยบอกก็ไม่เป็นปัญหา
“เอามือถือพี่ไปใช้ก่อนมั้ย?” พี่ซีหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ผมเลย
“ไม่เป็นไรครับ” ใครจะไปกล้าใช้เนี่ย
“เอาไปเถอะ ไม่งั้นพี่จะโทรหาน้ำพุได้ยังไง”
“แล้วพี่ซีไม่ใช้เหรอ?”
“ก็ใช้ แต่ไม่สำคัญหรอก ส่วนใหญ่พี่ใช้เบอร์ออฟฟิศโทรคุยงานมากกว่า” ไม่กล้ารับอยู่ดีอ่ะคับ
“เอาไปเถอะน่า... เผื่อมีไรฉุกเฉิน”
“ไม่เอาอ่ะ เกรงใจ”
“พี่มีอีกเครื่อง ไม่เป็นไรหรอก”
พี่ซีเห็นผมไม่รับเค้าเลยยื่นข้ามโต๊ะเอามือถือหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อผม
ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มแห้งๆ ให้พี่ซี แต่พี่เค้ายิ้มแบบขำๆ ตอบกลับมา
/
เหอๆ ฝันกลางวันหง่ะผม เรื่องที่ว่าเดี๋ยวเคนก็เลิกตื๊อไปเอง...คือ ไม่เห็นมันจะเลิกตื๊อสักทีเลยคับ ยิ่งผมเฉยกับมัน มันยิ่งวุ่นวายกับผมมากขึ้น... แบบนี้ไม่ดีเลยง่ะ
ขนาดพูดว่าเบื่อ รำคาญ มันยังทำหูทวนลมอยู่ได้ แล้วยิ่งตอนที่มันอารมณ์เสียแล้วผมพูดแบบนี้มันด่านะคับ ตะคอกใส่จนผมกลัวอ่ะ พอผมโดนมันด่ามากๆ เข้าทีนี้ก็เริ่มน้ำตาซึมสิคับ ไม่ได้อยากจะร้องไห้เลยแต่มันกลั้นไม่ไหวจริงๆ
เหตุเกิด ณ หอผมเองคับ ผมบอกพี่ซีเรื่องเคนแล้วก็สบายใจไปเปราะนึง พอมันมาหาผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังใครอีก ก็กบดานไม่ยอมออกไปเจอมันง่ายๆ หรือไม่ก็ให้ไอ้สตางค์พาหนีคับ มันมีมอไซต์อยู่ ที่หอผมก็ไม่ค่อยได้กลับ ก็จะไปค้างหอเพื่อนไม่หอไอ้โม ก็หอสตางค์ สลับกัน มันสองคนก็เลยรู้เรื่องผมเกือบทั้งหมด ทั้งเรื่องพี่ซี เรื่องเคน ผมก็เล่าๆ ไป แต่ทีนี้มีอยู่คืนนึงที่ผมจำเป็นต้องกลับไปเอาของที่หอ ผมก็เจอเคนดักรออยู่หน้าทางเข้าเลยคับ
หง่ะ ตกใจหน้าซีดเลยผมเพราะหลบไม่ทัน สุดท้ายก็เลยต้องมาทะเลาะกันบนห้องอย่างไม่มีทางเลือกเนี่ยล่ะคับ
หลังจากเคนมันเปิดฉากด่าผม ที่ผมหลบหน้ามันได้เกือบสามอาทิตย์ไปแบบไม่ยั้ง ผมทนไม่ไหวเลยด่ามันกลับบ้าง มันก็ไม่ยอม ผมก็ไม่ยอม ก็มีผลัก มีดึงกระชากกันจนเสื้อแทบขาดอ่ะคับ ผมสู้แรงมันไม่ไหวหรอก แต่ก็พยายามดันตัวเองออกมาจากมือมันให้ได้
จนผมร้องไห้มันก็ยังขยำคอเสื้อผมอยู่ ผมว่ามันกำลังทนไม่ให้ซัดหน้าผมอยู่แน่ๆ
“ร้องไห้ทำไม!! กูบอกว่าอย่าหลบหน้ากู มึงพูดไม่รู้เรื่องรึไง!”
“ฮืออ ออกไปไอ้สัด กูไม่อยากเห็นหน้ามึง!”
“สัดเหรอ! ไม่อยากเห็นหน้าเหรอ!?” เคนกำหัวผมให้เงยหน้าขึ้นมองมัน อีกมือก็บีบคางผมแน่นจนเจ็บแก้มไปหมด เจ็บอ่ะคับ ตายแน่เลย แต่ผมโกรธหง่ะ จะบังคับกันไปถึงไหนไอ้เชี้ยยย
“มึงพูดแบบนี้กับผัวมึงได้ไงพุ ไม่อยากเห็นก็ต้องเห็น! หรือที่แล้วมากูปล่อยมึงมากเกินไปหา!!”
ตอนนี้ผมร้องไห้ได้อย่างเดียวคับ ขยับปากแทบไม่ได้ เคนโกรธแต่ละทีมันน่ากลัวมาก หน้าแดง ตาแดงไปหมด
“กูบอกมึงกี่ทีแล้วทำไมมึงไม่ฟัง หรือที่มึงหนีกู มึงแอบไปมีคนอื่น!”
“ฮึก ฮืออ” เจ็บบบบ ไอ้เชี้ย
“ใช่ไหมพุ ปล่อยไม่ได้เลยใช่ไหม!!?” ไม่สนใจอะไรแล้วคับ มันสุดลิมิตผมแล้ว
ผั่วะ!
ผมกำหมัดต่อยหน้าเคนไปสุดแรงที่มีตอนนั้นเลย ไม่รู้เหมือนกันโดนตรงไหน แต่ทำให้เคนมันปล่อยมือจากหัวจากหน้าผมได้แล้วกัน
“ถ้าใช่แล้วไง!!” ผมตะโกนอย่างสุดกลั้น
“มึงไม่พอใจ ก็เลิกกันไปเลย!!!” เลิกกันสักทีได้มั้ย ผมน้ำตาไหล ร้องไห้จากความเก็บกดที่มีมาตลอด
ผมเหลือบมองเคนที่อยู่ๆ ก็ค้างเหมือนถ่านหมด มันยืนนิ่ง อึ้ง มองผมตาไม่กระพริบ ผมว่ามันคงช้อค มันคงรับไม่ได้ คงนึกไม่ถึงว่าผมจะพูดประโยคนี้ออกมาอีก แต่ผมไม่อยากจะเป็นแบบนี้อีกแล้ว ในเมื่อผมเปลี่ยนไม่ได้ มันเปลี่ยนไม่ได้ ก็ไม่มีทางไหนที่มันดีไปกว่านี้อีกแล้ว
“ขอร้อง... ถ้ามันเหนื่อยมากนัก ก็เลิกกันเถอะนะ” ผมพูด แต่ไม่กล้ามองหน้าเคน ไม่อยากเห็นแววตาเจ็บปวดของมัน
“...........................”
“เรามันเป็นแบบนี้ เราแมร่ง...เหี้ย เป็นคนดีให้เคนไม่ได้ ทำตามที่เคนบอกก็ไม่ได้สักอย่าง ฮึก ถ้าอยู่แบบนี้แล้วมันเหนื่อย ...เราก็เลิกกันเถอะนะ”
“.........................”
“ฮืออๆๆ”
ผมเอาหน้าผากไปซบกับอกเคน ร้องไห้สะอึกสะอื้น
ผมเหนื่อยแล้ว เหนื่อยมากๆ เคนเองก็คงไม่ต่างกัน หรือไม่มันก็อาจจะเหนื่อยกว่า อันที่จริงผมไม่อยากเกลียดมัน ถึงมันจะทำอะไรหลายๆ อย่างให้ผมเกลียดก็เหอะ แต่ผมนึกถึงวันแรกๆ ความรู้สึกดีๆ ที่ผมเคยมีให้เคน หรือสิ่งดีๆ ที่มันเคยทำให้ผม ผมไม่อยากฝังกลบไว้กับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ยังไงมันก็เป็นคนแรกที่ผมรู้สึกชอบจริงๆ ถ้าจะไป ผมอยากไปจากมันด้วยดี
“อย่าพูดอย่างนี้...” เคนเอื้อมมือมากอดไหล่ผมกระชับกับแขนมันทั้งสองข้าง
“เราไม่เหนื่อย พุอย่าพูดอย่างนี้ เราขอโทษ ฮือ เราขอโทษ อย่าเลิกกันเลยนะ” ถึงผมจะไม่เห็นหน้ามัน แต่น้ำเสียงที่พูดทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน
“เรารักพุนะ รักมาก พุก็รักเราไม่ใช่เหรอ เรารักกันแล้วทำไมพุต้องพูดแบบนี้กับเราด้วย..”
ผมได้ยินแล้วยิ่งน้ำตาไหลยิ่งกว่าเดิมอีกคับ มันไม่ใช่อย่างนั้น กูไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิด เชื่อสักทีได้มั้ยว่ากูโกหกมึง
“เคนเราขอโทษ.... ขอโทษ ฮือๆ ความจริงเราไม่.........”
“น้ำพุ!”
อยู่ๆ เคนมันก็ดึงไหล่ผมออกห่างจากตัวมันอย่างแรง ผมจะบอกความจริงมันอยู่แล้ว แต่เคนมันขัดขึ้นมาก่อน ผมเงยหน้าเห็นมันน้ำตาไหลอยู่ ผมก็ช้อคเหมือนกันครับ ก็อย่างที่รู้ๆ กันว่าเคนเป็นคนรักษาฟอร์มตัวเองมาก คือต้องดูดีอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าตอนอยู่ต่อหน้าผมมันจะไม่เก็กเหมือนอยู่กับคนอื่นก็จริง แต่มันก็ต้องดูดีอ่ะ
แต่ว่า.... ตอนนี้เคนดูแย่ที่สุดตั้งแต่ผมเคยเห็นมาเลย หน้ามันแดงจากแรงอารมณ์อยู่แล้ว ยังมาเจอกำปั้นผมเพิ่มความเข้มบนหน้ามันอีก ไหนจะน้ำตาอีก... ผม....รู้สึกแย่มาก เจ็บที่ใจมากเลยคับ ผมไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้อ่ะ
“พุอยากอยู่คนเดียวใช่ไหม เอางั้นก็ได้” เคนมันพูดขึ้น
“ไม่อยากรับโทรศัพท์ เราไม่โทรหาก็ได้ เราไม่ว่าแล้ว เราตามใจพุ อยากให้เราทำอะไรเราจะทำให้หมดเลย”
“แต่เคน..”
“ไม่อยากเห็นหน้าเรา เราไปก็ได้ ไว้พุอารมณ์เย็นกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกันใหม่นะ” เคนพูดเร็วและรัวมากจนผมหาจังหวะแทรกไม่ได้ แถมพูดจบมันก็รีบเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกไปเลย
ผมยืนอึ้ง งง แล้วก็ตกใจ
มันบอกไม่ถูกสิคับ แต่รู้สึกใจมันจะสั่นๆ แล้วก็เต้นรัวมากๆ
เคนเดินไปนานแล้วแต่ผมยังอึ้งมองประตูอยู่เลย... จะว่าช้อคจนค้างไปเลยก็ได้
ผมนึกว่าทุกอย่างมันจะจบวันนี้แล้วซะอีก แต่มันก็ไม่จบ
ผมพยายามตั้งสติอีกที วันนี้มันถึงจุดพีคของผมแล้วคับ ถ้าไม่บอกวันนี้วันต่อไปจะกล้าอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมเลยรีบวิ่งตามเคนลงไป แต่ก็ไม่ทันแล้ว ไม่เห็นทั้งรถทั้งตัวมัน ผมวิ่งกลับห้องไปอีกที เปิดมือถือ ว่าจะโทรไปบอกเคน แต่มันก็ปิดเครื่องง่ะ
ฮือออ... สุดท้ายก็ไม่ได้บอก แถมต้องมารู้สึกผิดรู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้นอีก
ไม่มีกะใจจะทำอะไรเลยคับ ผมนั่งคิดเรื่องของมัน คิดว่าครั้งต่อไปจะพูดยังไงกับมันถึงจะทำให้เคนเข้าใจและเจ็บน้อยที่สุด คิดๆๆ สารพัดอ่ะคับ ทั้งด่าตัวเอง ด่าเคนว่าทำไมมันถึงได้.....บ้าขนาดนี้ ใจคอมันจะไม่ยอมรับรู้รับฟังอะไรบ้างเลยรึไง
ไอ้บ้าเอ๊ย... บ้าที่สุดเลย จะทนอยู่ทำไมก็ไม่รู้
ทนให้ผมกลายเป็นคนผิดอยู่แบบนี้ใช่ไหม ทนให้ผมรักมันให้ได้ใช่ไหม
จะบ้าตายอยู่แล้ว
...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!
H
จบไม่ลง ดราม่าซะงั้น
ขอตอบเม้นท์แบบเร็วๆ อีกทีคับ
คือ... ตอนนี้พุก็คบใครคนใดคนนึง ในสามคนนี้อยู่นะคับ
ส่วนสองคนที่เหลือก็ยังคุยอยู่ แต่ไม่มีอะไร
ถ้าจะให้พูดกันตรงๆ พุุมันชินกับการที่ถูกคนอื่นรักทีละเยอะๆ อยู่อ่ะคับ ถ้าให้หยุดแค่คนๆ เดียว โดยที่คนนั้นยังไม่ใช่ ไม่ถูกใจมัน มันก็คงยังไม่หยุดหรอกคับผม
แต่ถ้าเครียดกัน ตอนนี้มันก็หยุดได้แล้วนะคับ หงอยเป็นแมวเลยทีเดียว แสรด o18
:pig4: แต๊งกิ้วคร้าบ
-
โอ๊ะมาดึกมากครับ
ท่าทางเคนจะไม่อยากรับฟังความจริงนะ
ยังคิดว่ามีความหวังอยู่เบาเบา
แต่เคนกับพุก็ดูเหมือนจะรู้จักกันมานานมากกกก แล้วนะ
เอาเข้าจริงถ้าตัดนิสัยที่ทำร้ายพุไปได้เนี่ย
เคนจะกลายเป็นคนที่ดูดีและเทคแคร์คนอื่นได้เก่งมากทีเดียว
-
เราก็ยังสงสารเคนอะ :เฮ้อ:
:call: :call: :call:
-
สงสารเคนอ่ะ อยากให้พุรักเคนบ้าง :m15:
-
สงสารเคนเหมือนกัน
สงสัย พุ คงไม่ชอบพระเอกแบบโหด แต่รักจริงนะ อะไรประมาณนี้
เคน หนุ่มโหด แต่เป็นคนทื่อๆ (หรือเปล่า?) ตรงๆ และ รักจริง จะทำให้พุกลับมารักอีกครั้งได้ไหม?
พี่ซี คนที่รักและตามใจพุ เป็นพี่ที่อบอุ่น แต่จะรั้งนิสัยเจ้าชู้หลบในของพุได้ไหม?
พี่นัท(เถื่อน) นิสัยยังไม่รู้มากนัก แต่ท่าทางออกจะเจ้าเล่ห์ และดักทางพุได้ตลอด เกรงว่าจะโหดกว่าเคนด้วยซ้ำ
จะเปลี่ยนจากกิ๊กกลายเป็นตัวจริงได้ไหม?
คนที่ทำให้พุกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆ ได้ ถ้าพุไม่รักจริง ก็คงกลัวจนหงอ
สงสารเคนอะ มีใครดามอกเคนแล้วยัง
-
ถ้าเคนได้ยินคำว่าน้ำพุไม่ได้รักเคน หัวใจอาจวายตายคาที่ได้เลยนะนี่ :monkeysad:
สงสารเคนว่ะ แต่ก็สงสารน้ำพุเหมือนกัน :z3:
ทีนี้เลยอยากรู้ใจแทบขาดเลยว่าใครเป็นแฟนพุคนปัจจุบัน :z2:
-
เคน หนุ่มโหด แต่เป็นคนทื่อๆ (หรือเปล่า?) ตรงๆ และ รักจริง จะทำให้พุกลับมารักอีกครั้งได้ไหม?
พี่ซี คนที่รักและตามใจพุ เป็นพี่ที่อบอุ่น แต่จะรั้งนิสัยเจ้าชู้หลบในของพุได้ไหม?
พี่นัท(เถื่อน) นิสัยยังไม่รู้มากนัก แต่ท่าทางออกจะเจ้าเล่ห์ และดักทางพุได้ตลอด เกรงว่าจะโหดกว่าเคนด้วยซ้ำ
จะเปลี่ยนจากกิ๊กกลายเป็นตัวจริงได้ไหม?
ชอบอันนี้อะ เห็นภาพ
พี่ซีดูดีนะตอนนี้อะ จะดูดีถึงตอนจบได้รึเปล่า
พ่อเคนเคนเริ่มถึงทางตันแล้วอะเราว่า สงสารอะ
ท่าทางจะรับความจริงไม่ได้
-
สงสารเคน :monkeysad:
เมื่อสุดมือเอื้อม ก็ปล่อยพุมันไปเหอะ :เฮ้อ:
-
เป็นไปได้ด้วยเหรอที่อีกสองคนยังคุยอยู่
แบบว่าเคนไม่น่าจะใช่คนที่คบอยุ่ แล้วอย่างเคนเนี่ยะ ยังคุยอยู่ orz
ปล. แล้ว จขกท. ออกยังคะ อิ..อิ :L2:
-
สมมติถ้าเคนไม่ใช่ตัวจริงตอนนี้
แล้วน้ำพุยังคุยกับเคนอยู่ จะสงสารเคนมากเลยอ่ะ
T.T
-
ยังยืนยัน คำเดิม
ใครได้น้ำพุไป นั่นแหละโชคร้าย
แต่ต้องดูว่าคนที่ได้ไปจะปราบน้ำพุได้ไหม :man1:
-
เฮ้ออออออ เรื่องของความรัก มันตัดสินด้วยถูกผิดไม่ได้ มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ
-
เมื่อไหร่เคนจะเข้าใจว่าพุไม่รักเคนแล้วอ่ะ ทำใจลำบากแต่ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้านะเคน ยื้อแบบนี้ก็เจ็บทั้งสองคนอ่ะ
-
มีติดตามต่อ อย่างเหนียวหนึบ
สงสารเคน แต่ก็น่ะ เคนทนอึดมาก
-
สงสารเคนจัง ถ้ารู้ความจริงของพุจะเป็นยังไง
แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วมั๊งเนี่ย :sad11:
-
" ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย
รักไม่ช่วยอะไรเลย
ฉันไม่ยอมเปลี่ยนเธอไม่ยอมเปลี่ยน
ยังคงทำตัวเหมือนเคยๆ
ปรับความเข้าใจกันไปมันก็ซ้ำเก่า
ทั้งๆ ที่รักกันแต่เราเข้ากันไม่ได้เลย
เมื่อเราต่างไม่เคยจะยอมลดก็ควรจะลา"
โค่ดเข้ากับพุกับเคนเลยเหนื่อนไหมถามจิงๆเห๊ออ่านแล้วอยากจะถอนหายใจสักร้อยรอบสงสารทั้งคู่
เรื่องนี้ถ้าจะผิดก็ผิดทั้งคู่อ่ะไม่ใช่เพราะพุหรือเคนแค่คนเดียวเลิกกันแล้วก็อยากให้เป็นเพื่อนกันได้เพราะเคนมันก็น่ารัก
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
สงสารเคน น้ำพุโลเล เจ้าชู้หลายใจ โกหกเก่ง เบื่อง่าย ตัวเลือกเยอะ ระวังกรรมตามสนอง อยากให้เคนตัดใจได้หาคนที่เห็นค่าของเคนดีกว่า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เคน
-
ยังไงก็สงสารเคนอยู่ดี
พุนี่เหมือนตัวร้ายเลยอะ
-
ไม่ไหวแล้้ว โคตรสงสารเคน :sad11:
เคนตัดใจเหอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว
รู้ว่าเคนก็ผิด
แต่เคนก็อดทนพยายามไม่ให้เกิดซ้ำสอง
ทน........มาหลายปี
อยากให้พุโดนหลอกมั่ง.......สะใจ
ปล. แบบว่าอิน :jul3:
-
คิดถึงน้ำพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
/
ถึงผมจะขวัญเสียกับเรื่องเคน แต่เรื่องเรียนกับเรื่องงานมันทิ้งไม่ได้คับ ผมยิ่งเรียนห่วยๆ อยู่ แถมชอบโดดด้วย ถ้ายังขืนไม่ทำงานส่งเพราะมัวแต่คิดเรื่องรักๆ ผมก็คงต้องได้เปอร์เหมือนไอ้เต้อ่ะ
ถ้าพ่อแม่รู้อย่างนั้นนะคับ โดนดุตายเลย
โชคดีหรือไม่ดีไม่รู้ แต่ปีนี้งานกลุ่มเยอะคับ ไฟนอลก็งานกลุ่ม ผมเลยต้องไปอยู่รวมกับเพื่อนเยอะ ก็ช่วยทำให้หยุดคิดเรื่องแย่ๆ ของตัวเองได้บ้าง
จนทำงาน พรีเซนต์เสร็จ ก็เป็นเดือนคับ เคนไม่โทรมา ไม่มาหาจริงๆ ด้วย
ที่มันทำแบบนี้ผมไม่สบายใจนะคับ เล่นหายไปแบบนี้ก็ไม่รู้มันจะว่าไง จะเอายังไงต่อไปนี่คับ
แต่ที่แน่ๆ ดูท่าเคนมันจะไม่อยากรับฟังสิ่งที่ผมต้องการจะบอก และตัวผมเองก็ไม่อยากพูดอะไรแบบนั้นด้วย
อย่างที่เคยบอกไปอ่ะคับ ผมไม่ชอบการที่ต้องเป็นฝ่ายบอกเลิกหรือปฏิเสธใคร
ผมไม่อยากเห็นสีหน้าเจ็บปวดหรือแววตาผิดหวังของใคร เพราะมันทำให้ดูเหมือนว่าเราเป็นฝ่ายผิด ที่ยอมรักเค้า
ตั้งแต่ผมเลิกกับเอ็ม มันก็เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้สึกแย่กับสถานการณ์แบบนี้มาตลอด ความรักแบบเด็กๆ ที่ผมรู้สึกดี รู้สึกสนุกที่ได้รัก นานๆ ไปมันเริ่มไม่สนุกแล้วดิคับ
มันค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิดตั้งแต่ตอนนั้น เพียงแต่ว่าผมยังยึดติดกับ ‘ความรัก’ แบบเก่าๆ ...รักที่ผมอยากให้มันเป็นแบบนั้น...
คืออยากคบใครก็คบ ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ถึงจะคบทีละหลายๆ คนก็ไม่เห็นมีใครว่า เพราะผมก็เป็นของผมแบบนี้ ใครก็รู้.. แต่ผมคบแบบมีลิมิตอ่ะคับ ถ้ามากเกินไป ผมก็แค่ห่างออกมา ใครไม่มีความสุขกับการที่อยู่กับผมแล้วทำได้แค่นี้ เค้าก็จะไปเอง
จริงๆ ใช่ว่าเมื่อก่อน เคนมันจะไม่รู้เรื่องนี้ ตอน ม.ปลายที่เป็นแฟนกัน ผมก็บอกมันตลอด ว่ามีใครมายุ่งกับผมบ้าง ถึงจะบอกไม่หมดทุกคน (เพราะมีเยอะ) แต่ผมก็บอกอ่ะ
ตัวมันเองก็บอกผมเหมือนกัน ผมไปเช็คไม่ได้อยู่แล้วว่ามันพูดจริงมั้ย ก็เชื่อใจเคน
ถึงจะมีหึงกันไปหึงกันมา แต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกัน
และถึงผมจะเล่นๆ กับคนอื่นบ้าง แต่ก็ไม่ได้เกินเลย ลามปามถึงขั้นเรียกว่านอกใจนะคับ ผมก็ให้ความสำคัญกับเคนเป็นเบอร์หนึ่งตลอด
แต่ที่ผมไม่ชอบ มันไม่เกี่ยวกับคนอื่นแต่เป็นเพราะนิสัยพูดไม่รู้เรื่องของมันมากกว่า อันนี้ยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่มันทำรุนแรงกับผม ข่มขืนผมอ่ะ ผมลืมไม่ลง
มันไม่ใช่แค่เจ็บกาย แต่มันเจ็บใจมากอ่ะคับ
ถึงตอนนั้นผมจะไม่ได้รักเคนแล้ว แต่ยังไงมันก็ยังเป็นคนแรกที่ผมให้ความสำคัญมากกว่าใคร
ผมเองก็คิดว่าถ้าคบกับเคนไปเรื่อยๆ พยายามทำใจรับนิสัยที่ผมไม่ชอบผมก็คงรักเคนได้สักวัน
แต่ที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจ เป็นเพราะเคนเลือกทำสิ่งที่ผมเกลียดและฝังใจมาตลอดอ่ะคับ
ผมไม่เคยมองเคนเหมือนไอ้พวกนั้น พวกที่มันจะข่มขืนผมตอนม.ต้น อ่ะ
ผมทั้งเกลียด ทั้งกลัว ทั้งระแวง .....ขยะแขยง...ไม่รู้จะเจอพวกมันลากไปทำอะไรตอนไหน
ถึงจะไม่อยากเอาไปเทียบกัน แต่ส่วนลึกในใจมันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าที่ทำแบบนั้น เคนมันต้องการอะไรจากผมกันแน่
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรัก ไม่อยากคบกับเคนนะคับ
...ผมชอบมันมาก
เคนเป็นผู้ชายที่ใครได้ไปควงคงมีแต่คนอิจฉา
แต่ถ้าคนมันจะรักกันได้แค่รูปร่างหน้าตาภายนอก ผมกับมันก็คงไม่ต้องมามีปัญหากันแบบนี้หรอกคับ
/
ที่เคนหายไป ถ้าคิดในแง่บวกมันคงตัดใจจากผมได้แล้วมั้ง ถึงจะไม่ค่อยเชื่อความคิดนี้ของตัวเองสักเท่าไหร่ก็เหอะ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน มันอาจจะเจอคนที่ดีกว่าผม แล้วก็รักมันมากๆ แล้วก็ได้
และช่วงส่งไฟนอลที่เปิดมือถือได้วันแรกเนี่ยละคับ เมสเซจขึ้นมาเป็นตับเลย
เบอร์ที่ไม่ได้รับสายอ่ะคับ ข้อความก็มี โห....เยอะคับ พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนๆ
ที่เด็ดสุดก็นี่เลย พี่นัทเถื่อน โทรมาเยอะสุด มากกว่าเคนอีก
ข้อความของเค้าก็ออกแนวกวนส้นตีนอ่ะคับ แรกๆ ไม่เท่าไหร่ หลังๆ หาว่าผมหนี ไม่กล้าคุยด้วยอะไรทำนองนี้
โอเค จะว่าหนีก็ได้ แต่ผมไม่ยอมรับหรอก
ผมส่ง sms คืนเค้า บอกว่า
‘ไม่อยากเล่นแล้วครับ ขอโทษด้วย’
ตัดบท ส่งเสร็จปิดมือถือไปเลย
ก็มันเหนื่อยจริงๆ หง่ะ เรื่องที่อยากเอาชนะพี่เค้าตอนแรก มาตอนนี้ผมไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยว ข้องแวะอะไรเสี่ยงๆ แบบนั้นแล้ว
ที่เคยมองว่าสนุก ตื่นเต้น บางทีรูปแบบมันอาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้ อีกอย่าง... เรื่องผมตอนนี้มันก็เยอะเกินทำใจละคับ อยู่เฉยๆ บ้างคงจะดีกว่า
/
ส่วนเรื่องพี่ซี... พอพี่ไมค์ส่งงานเสร็จ เค้าก็ต้องไปเคลียร์งานของตัวเองบ้างอ่ะคับ พี่ซีเค้าไม่ได้จู้จี้อะไรกับผมมากอยู่แล้ว ตั้งแต่ผมคืนมือถือให้เค้าไป พี่เค้าก็รู้ว่าเรื่องผมกับเคนมันไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว (เหรอ?)
ที่จริงพี่ซีงานยุ่งอ่ะคับ ผมก็ว่าดีแล้วที่เค้ายุ่ง ที่เค้าไม่มีเวลาโทรหา หรือมาหาผม เพราะผมอยากให้เวลาตัวเองได้คิดหาทางออกจากความสับสน ที่มันเป็นอยู่นี้บ้างอ่ะคับ
ปิดเทอมผมว่างแล้ว อยู่ๆ ไอ้โมก็โทรมาชวนให้ผมไปเที่ยวปท.ลาวกับมัน ไปอาทิตย์นึงอ่ะคับ ที่จริงผมไม่เคยไปเที่ยวไกลๆ กับเพื่อนสองคนสักเท่าไหร่ แบบ backpacker อ่ะ น่าสนุกดี ก็เลยโอเค
ผมบอกพี่ซี เค้าก็ทำท่าไม่อยากให้ผมไปลำบากลำบนแบบที่ไอ้โมส่ง schedule มาให้ดูอ่ะคับ พี่เค้าบอกว่ามันหนักไป เดี๋ยวจะเหนื่อย ทำไมไม่นั่งเครื่อง ทำไมไม่อย่างนั้นอย่างนี้ ถ้ากลัวเปลืองหรือไม่มีเงินค่าเครื่องบินเค้าออกให้ก็ได้
หง่ะ.... ไม่กล้าขนาดนั้นหรอกคับ ผมก็บอกเค้าว่าโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ พี่ซีเนี่ยส่ายหน้าเลยคับ
- -" ทีนี้เค้าเลยลองวางแผนการเที่ยวให้ผมใหม่ แล้วให้ผมไปตกลงกับเพื่อน ไอ้โมมันเป็นพวกหัวแข็งอ่ะคับ มันก็ว่าของมันดีแล้ว ราคาถูกแล้ว สุดท้ายก็เลือกแพลนเดิมคับ
ไอ้โมหาข้อมูลไกด์ไลน์แค่สามวัน ผมช่วยหาที่พัก ได้แล้วก็นั่งรถแบบมั่วตั้วไปถึงลาวได้อย่างงงๆ ผมไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างเลยอ่ะคับ ถ้าตายก็คงตายแถวๆ นั้นแหล่ะ
คือ...ผมกับไอ้โม ค่อนข้างใกล้ชิดกันชวนให้คิดลึกบ่อย อย่างไปลาวมันพก PSP ไปด้วย เวลาเล่นเกมส์ผมกับมันก็จะช่วยกันกด ดูหนังก็ดูด้วยกัน ฟังเพลงก็แบ่งกันฟังเฮดโฟนคนละข้าง บางทีนั่งโต๊ะกินข้าวยังนั่งฝั่งเดียวกันเลย... เหอๆ เวลานอยด์ไอ้โมก็ชอบมานั่วเนีย
แต่ก็ไม่มีไรหรอกมั้งคับ สนิทกัน แต่ผมก็สงสัยอยู่นะคับ ว่าไอ้โมแอบเป็นไบเหมือนที่ไอ้เต้เป็นรึเปล่า
คือตอนนี้เต้มีแฟนเป็น ผญ. ไปแล้วคับ วงการเดียวกับมันนั่นแหล่ะ ตอนแรกก็บอกผมว่าคนนี้ไม่ชอบ ไม่สเปค ไม่เอา ตอนหลังหง่ะคบกันเฉยเลย
/
ผมกลับถึงกทม. พี่ซีก็มารับที่หมอชิตคับ ไปส่งไอ้โม และก็ไปส่งผม (ที่บ้าน) พี่ซีเลยกลายเป็นอีกคนที่รู้ว่าบ้านผมอยู่ไหน
“ให้พี่เข้าไปไหว้พ่อแม่น้ำพุก่อนมั้ย?” แหะๆ แม่อ่ะ ไม่เท่าไหร่คับ แต่ถ้าพ่อ... ผมสยองหง่ะ เค้ายังไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์.....อ่ะคับ
“อย่าเพิ่งดีกว่าพี่ พ่อพุดุมากกกอ่ะ” แค่คิดก็เสียวสันหลังวาบและ
“พ่อหวงลูกชายว่างั้น อ่อ ลูกคนเดียวนี่นาเรา” พี่ซียกมือไถหัวผมตามระเบียบ
“พ่อหวงแบบนี้แล้วพี่จะกล้าไปขอมั้ยเนี่ย” พูดเล่นพูดจริงหง่ะ กลัวนะเนี่ย (กลัวพ่อ+กลัวตัวเองด้วย)
พี่ซีกลับไป คราวนี้ผมก็ต้องสิงอยู่บ้านเท่านั้นล่ะคับ พออยู่บ้านแล้วมักไม่ได้ออกไปไหน เพราะบ้านผมค่อนข้างเงียบเหงา ต่างคนต่างอยู่ แต่ผมชินแล้วก็เลยอยู่คนเดียวได้ไม่เบื่อ
ที่จริงผมแว่บไปคิดเรื่องเคนบ่อยๆ มันกังวล ค้างคาใจ รู้สึกผิด หลายอารมณ์มากอ่ะคับ
แตกต่างจากครั้งก่อนตอนที่ผมจะเลิกกับมันหง่ะ เหมือนเราไปกันมาไกลจนตัดกันยากมั้งคับ และทีนี้ผมรับรู้ความเป็นไปของมันแล้วจริงๆ ภาพที่เคนร้องไห้วันนั้นยังติดตาผมเหมือนภาพหลอนอยู่เลย
/
ที่มันหายไปแบบนี้ใช่ว่าผมจะสบายใจแล้วไปคบกับคนอื่นอย่างมีความสุขนะคับ ตรงกันข้ามผมกลับไม่สบายใจ แล้วก็ไม่กล้าไปคบใครเลย
และที่เห็นยังคุยยังเจอกับพี่ซีอยู่ มันก็ปกติอ่ะคับ ไม่ต่างจากก่อนหน้าที่เค้าจะจีบผมมากเท่าไหร่
ที่จริงแล้วผมกลัวอ่ะคับ กลัวว่าเค้าจะเป็นเหมือนเคน กลัวตัวเองว่าจะไปทำร้ายใครเขาด้วย
ผมเลยห่างๆ ไม่ค่อยได้อะไรกับใครมาก แล้วกับพี่ซีเค้าก็ไม่มีปัญหาง่ะ เพราะเค้าไม่ได้มาตามติดอะไรผมมากอยู่แล้ว
จนมีอยู่วันหนึ่ง... ปิดเทอมอยู่เนี่ยละคับ พ่อแม่ไปทำงานหมดแล้ว ผมกำลังนั่งดูทีวีเซ็งๆ อยู่ เสียงกริ่งจากประตูหน้าบ้านดังขึ้น ผมเลยเดินออกไปดูเพราะประตูรั้วมันไม่โปร่งอ่ะ มองไม่เห็น แต่ปรากฏว่าออกไปผมยืนอึ้ง อ้าปากหวอเลยคับ
พี่นัท(เถื่อน)หง่ะ!
มาได้ไงวะเนี่ย ช้อคคับช้อค ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเค้าจะบุกมาถึงที่นี่ได้
“อย่าเพิ่งถามไรเลย ปวดฉี่ว่ะ ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” เฮ้ย อะไรวะเนี่ย
“เดินเข้าไปทางนี้ใช่มั้ย?” พี่นัทชี้นิ้วไปทางประตูหน้า แต่ผมสั่นหัว
“ประตูข้างคับ” ประตูหน้าบ้านล็อคอยู่หง่ะ
“จะราดแล้ว ไปก่อนนะ” พี่นัทบอกแล้วรีบเดินลิ่วเข้าบ้านไปเลยคับ
ผมยืนมองเค้าจนลับสายตา....... งงอ่ะ มาได้ไง
คิดไปคิดมา เค้าคงรู้จากประวัติที่มหาลัยส่งไปให้ ตอนที่จะรับเข้าฝึกงานอ่ะคับ เค้าจะให้กรอกที่อยู่ที่สามารถติดต่อได้ ประเด็นคือผมจำที่อยู่หอไม่ได้ เลยต้องกรอกที่อยู่บ้านตัวเอง
ผมเดินตามพี่นัทเข้าไปข้างในแบบหวั่นใจนิดๆ ก็ระแวงว่าพี่เค้าจะมาไม้ไหนอ่ะ ผมบอกไปแล้วไงว่าไม่เล่น เค้าก็น่าจะเข้าใจ หรือว่าเค้าไม่ได้รับ sms ผมหว่า..?
“อยู่คนเดียวเหรอ?” พอพี่นัทออกมาจากห้องน้ำ เค้าก็มองรอบๆ ก่อนถาม บ้านผมไม่ได้หลังใหญ่เป็นคฤหาสอ่ะคับ ก็ขนาดปานกลาง โล่งๆ มองเห็นได้เกือบหมด
“ครับ” ก็มีกันอยู่สามคน พ่อแม่ไปทำงานหมดแล้วจะให้ผมอยู่กับแมวที่ไหนล่ะ
“งี้ก็ทางสะดวกดิ”
“.....................” ทางสะดวกอะไร จะทำอะไรผม
“ฮ่าๆๆๆ” อยู่ๆ พี่นัทก็หัวเราะตาปิด
“ขี้กลัวนะเรา” ว่าไงนะ ปากเสีย เดี๋ยวไล่ออกจากบ้านซะเลยหนิ
“เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมพี่?” เตรียมไล่คับ
“อืม เข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว แต่อย่างอื่นยังไม่เสร็จ” พูดแบบนี้หมายความว่าไง...
“ขอไปนั่งโซฟานะ เมื่อย”
หง่ะ... พี่นัทไปนั่งแล้ว แถมยังปลดกระดุมเสื้อออกอีกสองเม็ด ผมยืนมองห่างๆ แบบไม่ไว้ใจ คือว่า... ถึงจะเคยเห็นหน้า หรือรู้จักกันมานานแต่ผมก็ยังไม่รู้นิสัยเค้าจริงๆ อ่ะคับ
“อย่าทำหน้าเหมือนพี่เป็นฆาตรกรฆ่าข่มขืนอย่างนั้นดิ” พี่นัทว่า ชิ ก็อย่าทำท่าไม่น่าไว้ใจสิ
“พี่มาทำอะไรเนี่ย?” อยู่ห่างๆ ไว้ก่อนดีกว่าคับ เล่นทำท่าขย่มขวัญผมแบบนี้ ใครจะกล้าไปยุ่งมากล่ะ
“ก็เห็นอยู่ว่ามาเข้าห้องน้ำ” พี่นัทตอบ
“.........................” ผมขมวดคิ้ว
“เออ มาหาด้วย ..รู้สึกว่าจะติดต่อเอ็งผ่านโทรศัพท์เนี่ย มันยากเย็นซะเหลือเกิน...”
“พี่ไม่ได้เมสเซจผมเหรอ?”
“ได้แล้ว” พี่นัทตอบ “รู้สึกว่าจะตัดเยื่อใยกันเร็วไปหน่อยนะ ยังไม่ทันได้เริ่มเลย” พี่นัททำท่าเซ็งๆ
“เกิดอะไรขึ้นวะ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ เอ็งเป็นคนโลเลเหรอ?” ฉึก!
“........................”
“ช่วยทำให้หายโลเลมั้ย?”
“........................” -*-
ผมยังคงเงียบ ไม่รู้จะตอบอะไร และไม่อยากฟังเค้ากวนตีนผมด้วย
“จะช่วยก็ไม่เอาอีก เฮ้ย เป็นไรรึเปล่า ไม่เจอกันแค่เดือนเดียว ทำไมเอ็งเปลี่ยนไปอีกแล้ววะ?”
ผมเบ้ปาก แล้วถาม
“ผมดำขึ้นเหรอ?”
“เปล๊า...” พี่นัทเสียงสูง “เห็นเงียบๆ นึกว่าเป็นใบ้”
“..........ใบ้แล้วไงคับ?” กวนมา ก็กวนกลับเด่ะ
พี่นัทส่ายหัวยิ้มๆ “ไม่แล้วไง ...ก็พูดได้แล้วนี่”
“......................” หง่ะ...
“กลัวพี่เหรอ?” คำถามแบบนี้มาอีกแล้ว
“เปล่าครับ”
“ถ้าไม่กลัวแล้วจะหนีทำไม จริงมั้ย?”
เฮ้อ... ทำไมต้องมาทำเป็นรู้ดีด้วย ผมกลัวก็จริง แต่ไม่ได้กลัวพี่นัทนะ
ที่กลัวคือผลลัพธ์ที่จะตามมามากกว่า
“พี่ ผมบอกแล้วไงครับว่าไม่เล่น” ผมชิงพูดขึ้นไปก่อน ตอนนี้เข็ดแล้วอ่ะคับ ไม่กล้าเสี่ยงหาเรื่องใส่ตัวอีก
“พี่จะว่าผมหนี ผมกลัวหรืออะไรก็เอาเถอะ แต่ยังไงผมก็ไม่เล่นอ่ะ” ถ้าเรื่องไหนทำแล้วไม่สบายใจ ไม่ดีกับตัวเองหรือกับคนที่ผมแคร์ ผมก็ว่าจะไม่ทำแล้วอ่ะคับ
“เฮ้อออ...........คนอะไรวะ เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ” ว่าอีกและ... รู้ว่าผมเอาแต่ใจ และจะมายุ่งทำไมล่ะ
พี่นัทถอนหายใจยาว แล้วเค้าก็ทำท่าบิดขี้เกียจ
“ไม่เล่นก็ดี... เพราะพี่ก็ขี้เกียจเล่นแล้วเหมือนกัน”
H
เหอะๆ เจอหนักเลยไอ้พุ
คือผมไม่ได้เขียนให้ใครดูดีอ่ะครับ น้ำพุคิดไงก็เผยออกมาอย่างนั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นด้านมืดของมันอ่ะ ที่ดีๆ ก็มี แต่ไม่ค่อยเอ่ยถึง ฮ่าๆ
ส่วนเรื่องน้องเคนไม่ต้องเป็นห่วงหรอกคับ มีคนรอดาม-อกให้เพียบอยู่แล้ว
ทุก rep ไอ้พุมันเข้ามาอ่านแล้วนะคับ ฝากขอบคุณที่ติ ชม และด่ามันมา ณ ที่นี้ด้วย :call:
:pig4:
-
ก๊าก........ ขำน้องพุมาอ่านด้วยเหรอ
ถึงพี่จะแอบกัด นิดหน่อย แต่ถึงร้ายก็รักนะเออ อิ..อิ :L2:
-
ถอยออกมาง่ายๆแบบนี้ก็ดีนะพี่นัท (เถื่อน) ว่าแต่มันง่ายจนไม่น่าเชื่อนะ o22
งี้ก็ตัดพี่นัทออกไปได้แล้วหรือยังหว่า แล้วก็เหลือพี่ซีกับเคน :m13:
น้ำพุคิดเรื่องเคนมากขนาดนี้ มันส่งสัญญาณอะไรบางอย่างอ๊ะป่าว
ไม่ๆๆ เราไม่เดา เราจะรออ่าน :m3:
+1 ขอบคุณค่ะ ทวงพี่ต้านกะน้องอิฐในนี้ด้วยได้ป่าว 55+
-
พี่นัทเฃ(เถื่อน) ยอมเลิกเล่น
เพื่อที่จะเอาจริงใช่ป่ะ
หึหึ
-
เห็นด้วยที่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเด็ก หลายเรื่องมันฝังใจจนจำมาถึงตอนโต ไม่ว่าจะดีหรือแย่
บังเอิญ พุ โดน เคน กระทำในจุดเปราะบางนั้น มันเลยยิ่งจูนเข้ากันยาก
แต่ก็ดีใจที่ได้ยินว่า มีคนรอ ดาม อก เคน ให้เพียบ (หวังว่า เคน คงทำใจได้แล้วนะ)
พุ ต้องเป็นคนที่มีอะไรดีๆ หลายอย่าง และ ก็มีเสน่ห์มาก ถึงมีคนมาชอบหลายคน
(อย่าน้อยใจเลยนะ คนอ่านบางทีก็อินมากไปหน่อย)
บางครั้งก็เป็นเรื่องของโชคชะตาจริงๆ ที่มีคนเข้ามาชอบเราพร้อมๆ กัน จนตัดสินใจเลือกยาก
ปัจจุบันถ้าพุกับอีก 2 หนุ่ม ยังคงเป็นเพื่อนพูดคุยกันได้ก็ยิ่งดีใหญ่
แต่ว่าพี่นัท(เถื่อน)เนี่ย รุกไวจริงๆ น่ากลัวชะมัด
-
พี่นัทเถื่อนจะบุกแล้ววววว :fire:
-
พี่นัทเถื่อนมาแรงจริงๆ :z1:
เลิกเล่นแล้วมาเอาจริงดีกว่านะพี่ ๕๕๕
ดูจากนิสัยพี่นัทเถื่อนดูเข้าเค้าว่าจะปราบพุได้มากสุดแล้วอ่ะ ลุ้นๆ
:-[
-
ไม่ค่อยเข้าใจ
“ไม่เล่นก็ดี... เพราะพี่ก็ไม่ขี้เกียจเล่นแล้วเหมือนกัน”
คืออะไรหว่า คือก่อนหน้านี้ขี้เกียจ แต่ตอนนี้ไม่แล้วรึเปล่าเอ่ย
เคนจะหายไปจริงอะ ใจหายเน๊อะ ชักไม่อยากให้ใครมาดามอกเคน
ให้เป็นของพุไปเรื่อยๆ 55+ :laugh:
-
เหลือกี่ตัวเลือกล่ะเนี่ย เคน พี่ซี พี่นัทเถื่อน
พุเลือกใคร เราก้อเชียร์คนนั้นแหละ อิอิ
แต่แอบเชียร์พี่ซี เบาเบา ^^
-
พี่นัท(เถื่อน)ลุยโลด
:impress2:
-
กรากกผิดไหมเชียร์นัด เถื่อน
-
พุอยู่กับใครแล้วมีความสุข ก็เชียร์คนนั้นอ่ะ
แต่จริงๆแล้วแอบเชียร์พี่นัท(เถื่อน) นิ๊ดนึง.. :-[
-
ถ้าพุไม่ลงเอยกับเคน
ก็อยากรู้จริงๆว่าจะจบกันเคนยังไง ดูจะเป็นเรื่องสาหัสเอาการ
:เฮ้อ:
Ps. พี่ณัฐปวดฉี่เข้าปั๊มได้พี่ ไม่ค่อยจงใจเลยเนอะ
:laugh:
-
ขอให้เคนเจอคนที่รักเคนอย่างที่เคนเป็นด้วยเท้อ มีความสุขนะเคน ส่วนพุอยากรู้ใครกันจะเอาอยู่ เหอๆ นับถือๆเดาว่าพี่นัทเถื่อน
-
อ่านไปอ่านมา เชียร์ C แฮะ
-
เริ่มจะเชียร์พี่นัทเถื่อน :man1:
-
'dark side story ของน้ำพุ เด็กที่ไม่เคยจริงจังกับความรัก
การตัดสินใจแบบเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นแค่ของเล่น นำพาความดีและความชั่วผสานกันเป็นหนึ่ง'
ตามมาดูเรื่องใหม่ ตอนนี้อ่านต้านกับอิฐอยู่ค่ะ
ได้กลายเป็นตัวเอกของเรื่องซะงั้น :m20:
-
ตามมาอ่านเรื่องที่สอง เรื่องนั้นกับเรื่องนี้คนละฟีลเลย ดีที่อ่านเรื่องแรกก่อนนะเนี่ย ถ้าอ่านเรื่องนี้ก่อนสงสัยอารมณ์ไปแบบกู่ไม่กลับ เพราะเรื่องนี้มันอ่านแล้วอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนนั่งรถไฟเหาะ ส่วนเรื่องของต้านอารมณ์มันขึ้นอย่างเดียว(ลุ้นแล้วสมใจหวัง) เรื่องนี้ถึงจะอ่านแล้วเครียดแต่ก้อชอบ สนุกและเข้มข้น น้ำพุแม้จะนิสัยจะค่อนไปทางร้ายๆ แต่ก็อ่านแบบเอาใจช่วย(สุดๆ) ปวดเศียรเหมือนกันกับวิธีคิดของน้ำพุแต่ก็เข้าใจนะว่าที่มาที่ไปเป็นยังไง น้ำพุนี่น่าสงสารเหมือนกันนะ เรื่องปัญหารักๆ ไม่มีเพื่อนที่ดีๆ ให้คำปรึกษาเลย คงจะเหมือนตามที่พุพูดไว้ต้นเรื่องว่าอาภัพเพื่อนสนิท แต่ถ้ามีเพื่อนที่ให้คำปรึกษาที่ดีได้ชีวิตคงราบรื่นขึ้นแยะ
เรื่องนี้เชียร์และชอบเคน แม้เคนจะมีพฤติกรรมที่ดูจะเก็บกดไปซักหน่อย แต่ประมาณนี้ก็พระเอกเรื่องอื่นนี่นา จริงๆ อ่านมานี่ปิ๊งเคนอันดับหนึ่ง นัทเถื่อนอันดับสอง เอ็มกับโก้อันดับสาม หลังจากเดาคำใบ้คนเขียนมาหลายรอบ คิดว่าเคนคงไม่ใช่พระเอกแน่ๆ ก็เศร้า อารมณ์ประมาณอยากให้เคนมีความสุข แต่อ่านแล้วอยู่กับพุคงไม่มีความสุข และนี่ก็ไม่ใช่นิยายถึงจะมีมุมมองของอนาคตตัวละครคนอื่นๆ สลับเปลี่ยนมาให้อ่าน แต่ก็ดีแล้วล่ะ ชอบแบบนี้ ชอบที่รู้อะไรด้านเดียว ชอบที่ชีวิตของเพื่อนตัวเอกไม่ต้องวนเวียนมาเป็นตอนพิเศษ
ชี้จุดที่มีคำผิดให้นะคะ อยู่ในตอนเก่าๆ
โลงรถ ต้องเป็น โรงรถ
buffet เขียนเป็นไทย บุฟเฟ่ห์
-
อันนี้เรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ย มันมีคนแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ ถึงจะเป็นด้านมืดก็เหอะ มันมืดเกิ้นนนนนนนนน
-
คิดถึงน้องพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9
-
หายหลายวันแล้วน้า อิอิ
-
ยังไม่ว่างเลยพี่น้อง... ช่วงนี้ยุ่งเหยิงมากชีวิต
-
^
จิ้มน้องพุด้วยฟามคิดถึงค๊าบ
อยากจะลองทายดูคิดว่าคุณแฟนต้องเป็นพี่นัท(เถื่อน)แน่นอนอ่ะเพราะถ้าเป็นพี่ซีคงต้องรีบมา
แล้วถ้าเป็นเคนพุก็คงวีนกลับแน่ๆขอเดาเป็นพี่นัท(เถื่อน)เป็นคำตอบสุดท้ายค่ะอิอิ
อยากรู้แล้วอ่ะว่าใครที่จะปราบน้องพุอยู่จากลูกเสือเป็นลูกแมวน้อย555
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
ไม่ม่หลายวัน คิดถึงมากค่ะ
-
นั่งรอ นอนรอ อย่างใจจดใจจ่อ :man1:
-
ง่ะหายไปนาน พุงอนน่ารักดีอิอิ
-
กอดน้ำพุหนึ่งที :กอด1: ถึงจะมาแบบมึนๆ แต่ก็พอหายคิดถึงนะจ๊ะ อิอิ
ไม่ได้เชียร์ใครออกนอกหน้านะ แต่ทำไมรู้สึกว่าไอ้คุณแฟนของน้ำพุคือเคนก็ไม่รู้อะ
จริงๆมันมาจากส่วนลึกของใจที่บอกว่าเค้าเชียร์เคน ก๊ากกก :m20:
หน้าเด็กก็ดีออก แต่ถ้าจะตอบแบบนั้น บอกว่าเรียนจบแล้ว แคชเชียร์น่าจะเข้าใจมากกว่านะ :laugh:
ไรท์เตอร์ยุ่งอยู่ ก็สู้ๆนะคะ รออ่านเสมอ :man1:
-
คิดถึงน้ำพุ มาแบบสั้นๆ T,T
-
อ่านรวดเดียวเลยแบบหยุดไม่ได้
อ่านไปก็ลุ้นไปด้วยว่าใครจะเป็นตัวจริงของน้ำพุ
ไม่อยากเชียร์ใครเท่าไหร่มันเยอะเกินเชียร์ไม่ถูก
ถึงแม้ตอนหลังจะตัดไปเยอะแล้วแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดี
เพราะงั้นเชียร์ทุกคนไปเลยดีกว่า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เดาว่าเป็นพี่นัทเถื่อน
อิอิ
-
คุณแฟนเนี่ย พี่นัท(เถื่อน)ใช่มั๊ยคะ :o8:
-
พี่นัทแน่เลยอ่ะ มาลักษณะนี้
น้ำพุน่าจะตอบว่าเรียนจบแล้วเปล่า :L2:
-
ยังหวังให้เป็นเคนเสมอ
แต่คงเป็นไปไม่ได้จริงๆ :sad11:
-
ขอให้เป็นเคนอะ
:pig4: :pig4:
-
/
เรื่องพี่นัทไม่รู้จะยังไงนะคับตอนนั้น เพราะผมต้องย้ายกลับไปอยู่หอเตรียมเรียนเทอมสองต่อ
และที่นี้มีข่าวร้ายอีกแล้วคับ
ไอ้ซันมันต้องย้ายหอไปอยู่กับน้า คือ...มันเป็นโรคประเพาะขั้นร้ายแรงต้องเข้าโรงบาลบ่อยอ่ะคับ แม่มันเลยอยากให้ไปอยู่กับผู้ใหญ่ ที่มีรถ มีทรัพย์ แล้วก็พอจะดูแลมันได้ และที่พักของน้ามันก็ไม่ได้ไกลจากมหาลัยมาก มันก็เลยต้องไปด้วยเหตุนี้ ผมก็เลยได้อยู่คนเดียวแบบจริงจัง หลังจากไอ้ซันมันก็ไปๆ มาๆ หอผมกับหอแฟนมันมานาน
แต่เรื่องซันย้ายไปแล้ว ผมไม่ได้บอกใครนะคับ
ก็เพื่อความเป็นส่วนตัวอ่ะ
เพื่อนผมแต่ละคน อยากมาเล่นที่หอผมจะตาย แต่พอผมบอกว่าอยู่กับซัน มันก็เกรงใจเมทผม ไม่กล้ามา ถึงมาก็รอข้างล่างอะไรแบบนี้ง่ะคับ
ที่จริงผมชอบอยู่คนเดียวมาก ไม่ค่อยออกไปไหนหรอกคับ ถ้าไม่จำเป็น หรือถ้าจะไป ก็ไปคนเดียว นานๆ ผมถึงจะชวนเพื่อนไปไหนด้วยซักที
อย่างเช่นวันเกิดผม แหะๆๆ ปกติวันนี้ผมถือเป็นวันครอบครัว ให้เวลาเพื่อนแค่เวลาราชการ นอกนั้นก็จะอยู่กับพ่อแม่ตลอด เค้าก็จะพาผมไปกินข้าว หรือให้ของเล็กๆ น้อยๆ อ่ะคับ แต่พอดีว่าปีนี้ผมทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย (ที่จริงก็ทะเลาะกันประจำ) เลยไม่กลับบ้าน
ก็นัดเพื่อนในกลุ่มไปเลี้ยงวันเกิดที่ร้านอาหารแทน
เนื่องจากผมเป็นคนไม่ค่อยมีตังค์เยอะ ก็เลยจะเลี้ยงเฉพาะเพื่อนสนิทอ่ะคับ ก็มีโม สตางค์ แอน แต้ว เต้ไปไม่ได้เหมือนเดิม แต่มันทำเค้กมาให้ผมง่ะคับ เค้กทำเอง ผมล่ะอึ้งอีกแล้ว
สตางค์ให้ช่อดอกกุหลาบหนู เล็กๆ อ่ะคับ น่ารักดี
ไอ้โมให้โมเดลกีต้าร์
แอนให้ซีดี
และแต้วให้นาฬิกาตั้งโต๊ะ
เหอะๆ ผมชอบซีดีสุดละ เพราะแอนโทรมาถามว่าผมอยากได้อะไร
คืองี้คับ ผมเคยไปดูคอนเสิร์ตกับไอ้โมแล้วเห็นเค้าขายซีดีวงนี้อยู่หน้างาน แต่ตอนนั้นผมงก เสียดายเงิน เลยไม่ได้ซื้อ กลับบ้านไปเสียดายแทบแย่ เพราะมันหาซื้อยาก แต่แอนก็ไปซื้อมาให้จนได้ ผมก็เลยดีใจมากก จนแกล้งทำเป็นไม่สนใจว่าเค้าชอบผมได้โดยไม่ต้องฝืน เหอๆ
มีไอ้โมอยู่ด้วย ผมไม่เป็นไรเท่าไหร่คับ แอนจะสนใจไอ้โมมากกว่า
ถึงแม้ว่าตอนนี้แอนจะยังคงสถานะเดิม เหมือนเดิมเป๊ะ แต่ไงเค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีกับเรา(แต่เป็นอย่างอื่นแล้วจะไม่ดี) ก็ไม่รู้จะให้ผลักไสยังไงอ่ะคับ เพราะเค้าไม่ยอมไป ไม่ยอมเลิกคิดแบบนั้น
อ่อ...และก่อนวันเกิดผม เมื่อคืนก็มีคนโทรมาหาผมเยอะมากกกก แต่ว่าก็ไม่ได้เปิดมือถือ ขี้เกียจรับสายง่ะ ผมชอบอ่าน sms มากกว่า
ก็หน้าเก่าๆ แหล่ะคับ ตั้งแต่มัธยม หน้าใหม่ๆ ก็มี แต่เรื่องนั้นมันไม่สำคัญเท่าตอนเย็นนี้ที่ผมจะไปเลี้ยงวันเกิดกับเพื่อน คือ... พี่ซีเค้าโทรมาอ่ะคับ และก็ถามเรื่องเย็นนี้
เค้าก็คงเข้าใจว่าผมจะไปกับเพื่อน เลยบอกแค่ว่าจะเอาของขวัญมาให้ แล้วก็จะขับรถพาพวกผมไปส่งที่ร้าน
เกรงใจคับ แต่พี่เค้ายืนยันงั้น ก็แล้วแต่อ่ะ
/
จนกระทั่งเลิกเรียน พวกผมก็นั่งคุยงานกัน นัดพี่ซีไว้หกโมง รอสักค่ำๆ ถึงจะออกไปกันอ่ะคับ
ซักแป้บมือถือสั่น ผมมองชื่อที่โชว์อยู่ ก็ออกแนวแปลกใจนิดๆ คับ เพราะพี่นัทเถื่อนโทรมา
“ฮัลโหลครับ”
“happy birthday” อ่า... รู้ด้วย ประวัติใบเดียวรู้ทุกอย่าง
“ขอบคุณครับ”
“วันนี้คิวเต็มรึยัง?” เค้าถามล้อๆ
“เต็มแล้วคับ”
“ว่าแล้ว.... โทรไม่เคยติดก็ต้องแห้วแบบนี้” เค้าบ่นให้ผมได้ยิน แต่ถึงไงเรื่องมือถือผมก็ไม่เปิดบ่อยหรอก ถึงจะเจอใครต่อใครด่า จนเลิกด่าแล้วก็เหอะ
“งั้นพรุ่งนี้ล่ะ?” พี่นัทถามอีก
อะไรหง่ะ ไหนบอกว่าขี้เกียจเล่น ผมก็นึกว่าเค้าคงเบื่อที่ผมเรื่องมากแล้วซะอีก
“ไม่ทำให้เสียเวลามากหรอกน่า”
“พี่จะทำอะไร?”
“ระแวงกันจัง ถามจริง... พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?” มันก็กึ่งๆ นะคับ ถ้าผมไม่มีชนักติดหลัง ไม่มีเรื่องที่เคยก่อเอาไว้ ผมก็คงไม่เป็นอย่างงี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะคับ ผมกิ๊กด้วยไปนานแล้ว คนแบบพี่นัทอ่ะ
“ป่าวครับ ผมแค่ไม่อยากมีปัญหา” แค่นี้ก็ยังแก้ไม่ได้สักเรื่องเลย
“ปัญหา?.....อ่อออ.......พี่ก็ไม่เคยฆ่าใครตายหรือว่าเป็นนักโทษหนีคดีนะ อีกอย่างก็ไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้ใครด้วย”
“ไม่ได้หมายความอย่างง้าน” แกล้งไม่เข้าใจป่าวนี่
“เออ เข้าใจแล้ว ไม่ได้จะพาไปทำอะไรไม่ดีนอกลู่นอกทางหรอกน่า ถ้ากลัวกิ๊กเอ็งรู้ว่าแอบหนีไปกับพี่ เดี๋ยวพี่พาเอาตัวรอดได้ เชื่อดิ” หง่ะ ไอ้พี่นัท ปากดีอีกและ แต่ที่พี่เค้าพูดก็แอบถูกนิดนึง
ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออก อยากไปไม่อยากไปก็ไม่รู้
“ไม่ต้องกลัวน่า มันไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก”
/
ผมตอบตกลงพี่นัทไปแบบมึนๆ ไม่ได้คิดอะไร ที่จริงก็ไม่เชิงว่าเชื่อคำพูดเค้าหรอก แต่ผมเป็นคนใจง่าย โลเล พอโดนจี้ก็เออออไปพอให้พ้นๆ
แล้วก็...ชอบคิดว่าถึงจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างหัวมัน เลยกลายเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องยุ่งๆ อยู่นี่ไงคับ
ผมนั่งเหม่อ คิดวนเวียนอยู่หลายเรื่อง ที่จริงเรื่องเคนผมก็คิด เพราะตั้งแต่รู้จักกัน ทุกๆ วันเกิดของผมก็จะมีมันโผล่มาทุกที แต่วันนี้ยังไม่มีแม้แต่มิสคอลเลย
บอกตรงๆ ว่าผมหวังอยู่ ถึงจะเกิดเรื่องมามากมาย แต่ผมก็ยังไม่อยากถึงขั้นตัดขาดจากมัน
ก็ทุกทีเคนมันต้องอยู่ตรงนี้ ในวันนี้... จะให้ผมทำเป็นลืมหง่ะ ทำไม่ได้หรอก
“น้ำพุ พี่ซีมาแล้ว!” ผมหันไปมองตามเสียงของไอ้โม พร้อมกับเลิกคิ้ว
“หู้วววว” เพื่อนผมพากันร้องเสียงดัง หง่ะ พี่ซีเล่นถือดอกไม้ช่อใหญ่เข้ามา ผมเห็นแล้วแอบอึ้งนิดๆ
“โหพี่คะ! ช่อใหญ่มาก ที่บ้านทำสวนดอกไม้เหรอคะ?” ไอ้แต้วแซวไปตามระเบียบ ผมล่ะงง จะว่าไปแต้วมันก็จมูกไวเรื่องผมนะคับ แต่มันไม่ยักรู้ว่าพี่ซีชอบผม (สงสัยเพราะเห็นไปไหนด้วยกันบ่อย ผมสนิทกับพี่ในสายรหัสหลายคนคับ แล้วก็สนิทมานานแล้วด้วย)
“เอาดอกไม้มาให้ใครคะพี่?” แต้วถามต่อ
“อ่อ ก็.......เนี่ย ให้น้ำพุ HAPPY BIRTHDAY” เค้าบอกผม แล้วยื่นของให้
“อ่า ขอบคุณครับ” เง้อ หนักเหมือนกัน ผมลองดมดู ดอกอะไรไม่รู้ง่ะ ขอดมไว้ก่อน
มันไม่หอมอ่ะคับ แต่สวย
“นึกไงให้ดอกไม้พุ?” ผมถามตอนที่พี่ซีนั่งลงข้างๆ แบบเว้นระยะห่าง
“ก็เห็นมันสวยดี” พี่ซีตอบแบบไม่มองหน้า แต่ผมจ้องเค้า
“แค่นั้นอ่ะ?” ผมเห็นเค้าหน้าแดงนิดนึง
“เดี๋ยวบอกๆ” สงสัยจะไม่อยากพูดตอนคนเยอะแฮะ อิอิ พี่ซีน่าแกล้ง
“ดอกไม้กู ดับไปเลย” สตางค์พูดขึ้นแล้วเอากุหลาบหนูของมันมาเปรียบกับดอกไม้พี่ซี
“เออ ของมึงกระจอกว่ะตังค์ มันต้องนี่... ช่อใหญ่ๆ แบบนี้” ไอ้แต้วว่า
“เฮ้ย ก็น่ารักดีออก กูชอบ” ผมยื่นมือไปขอดอกไม้สตางค์มาดู ก็มันน่ารักจริงๆ นี่คับ
“ถึงของกูจะราคาไม่แพง แต่มันก็มีคุณค่าทางใจนะเว้ย” สตางค์โม้ใหญ่
เพื่อนคนอื่นก็โห่ไปตามบท
“นี่จะไปกันตอนไหน?” พี่ซีถาม หน้าตึงๆ นิดหน่อย
“รอเพื่อนอีกคนอ่ะคับ ยังคุยงานกับอาจารย์ไม่เสร็จ”
“......อืม” อาการคุ้นๆ แต่ผมยังไม่แน่ใจคับ
“พี่ซีหิวป่ะ? มีเค้กด้วยกินมั้ย”
ผมวางของบนโต๊ะ แล้วเอาเค้กไอ้เต้ออกมา เหลือชิ้นเกรงใจง่ะ ไม่มีคนกินสักที
“ท้อฟฟี่ เค้ก ไม่หวานมากด้วยพี่ อร่อยๆ”
“ไม่เป็นไร กินเถอะ” ยื่นให้ก็ไม่เอา ชิ
“พุกินแล้ว พวกนี้ก็เหมือนกัน เหลือให้พี่ซีอ่ะ กินดิ่” พี่ซีรับไปจนได้ ถึงจะเหมือนผมบังคับให้เค้ากิน แต่เค้าก็ไม่ว่าอะไร แถมบอกว่าอร่อยดี แหะๆ
“เพื่อนพุทำมาให้อ่ะ”
“เหรอ คนไหน? เก่งว่ะทำเค้กเป็นด้วย”
“ไอ้เต้อ่ะ”
“.........เต้?” พี่ซีถึงกับวางส้อม “เต้ xxx(ชื่อจริง) เนี่ยนะ!?” พี่ซีทำหน้าตกใจมาก
“ครับ ทำไมเหรอ?” ผมว่าผมกำลังแกล้งพี่เค้าอยู่อ่ะคับ แต่ก็ทำไปแล้วไม่รู้ตัวด้วย
“ไม่นึกว่ามันจะทำเค้กเป็น ดูไม่ใช่คนอย่างนั้นเลย”
แหะๆ จริงๆ แล้วสองตระกูลนี้เค้ารู้จักกันอยู่ในวงธุรกิจอ่ะคับ เรื่องครอบครัวพี่ซี ผมก็รู้มาจากไอ้เต้เนี่ยแหล่ะคนแรก
“เต้ทำอาหารเป็นตั้งหลายอย่าง แถมอร่อยด้วยนะ” ผมโปรโมทเพื่อนตัวเองให้พี่ซีฟัง
“รู้ได้ไงว่าอร่อย?”
“ก็เคยกิน”
“เต้มันทำมาให้น้ำพุกินเหรอ?”
“ครับ ทำมาให้ลองกินตั้งหลายอย่างแล้ว” หน้าพี่ซีตึงยิ่งกว่าเดิม
“จะไปกันตอนไหน?” พี่ซีเปลี่ยนเรื่อง
“อ๋อ ไปเลยก็ได้ครับ” ผมหันไปมองดูสมาชิก ปรากฏว่าขาดแอนไปคนนึง
“แต้ว แอนไปไหนอ่ะ?” ผมถาม
“เออ เมื่อกี้ยังเห็นไปซื้อน้ำกินอยู่เลย หายไปไหนแล้ววะ”
แอนหายไป แต่สักพักก็กลับมาคับ เค้าบอกว่าเดินไปร้านขายของหลังคณะมา ถึงผมจะไม่เห็นว่าเค้าซื้ออะไรติดมือสักชิ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ที่ไหนได้... ผมลืมบอกไปว่าบางทีแอนก็เป็นตัวการทำอะไรให้ผมปวดหัวหลายอย่าง คือ ตอนแรกผมมาเรียนที่นี่ใหม่ๆ ก็ยังพอมี ผญ. กิ๊กๆ บ้าง แต่พอแอนเปิดเผยตัว ผญ. คนอื่นก็ค่อยๆ หายไปทีละคน ไม่ใช่ว่าเพราะผมเป็นเกย์หรอกครับ แต่เพราะแอนเค้าแสดงออกทำนองว่าจองผมไว้แล้วมากกว่า
อันนี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันหง่ะ ผมไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เค้าทำซักเท่าไหร่...
/
พอคนครบแล้ว พวกเราทั้งหมดก็โดยสารรถพี่ซีไปที่ร้านอาหารครับ ผมได้ยินไอ้แต้วซุบซิบๆ อะไรสักอย่างกับไอ้โม ผมหันไปมอง มันก็ทำตามีเลศนัยใส่ เป็นอันว่าตอนนี้มันรู้เรื่องผมกับพี่ซีแล้ว
“กินเสร็จเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกแล้วกัน” พี่ซีพูดก่อนผมจะลงจากรถ แต่เพื่อนทยอยลงไปหมดแล้ว
“พี่ซีไม่ไปด้วยกันอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กินกับเพื่อนไปเถอะ”
“ก็อยากให้พี่ซีอยู่ด้วยอ่ะ” เจอไม้นี้พี่ซีใจอ่อนชัวร์
“.........................” อ่ะๆ เริ่มลังเลแล้วดิ
“ไปเหอะนะ อุตส่าห์มาส่ง” ผมเอาหัวไปไถแขนเค้า ไม่กล้าทำงี้กับใครเลยนะเนี่ย นอกจากแม่กับพี่บอล
“อ้อนเก่งไปรึเปล่าหืม?” พี่ซียกมือขยี้หัวผม
“ตกลงไปนะ?”
“ไปก็ไป” เย้ ผมยิ้มแฉ่งเลย นี่ถ้ามากันสองคนผมว่าคงได้ทำมากกว่ามองตากันแน่ๆ เลย
แต่นี่เพื่อนยืนรอกันอยู่หลังรถ เหอๆ
/
หาที่นั่ง สั่งอาหารและกินกันได้สักพัก (ให้พี่ซีนั่งหัวโต๊ะ) ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มฟังดนตรีสดอยู่
สตางค์ที่นั่งข้างกันก็สะกิดผมโดยที่สายตามันจ้องไปที่ทางเข้าร้าน
หง่ะ สงบยังไม่ถึงชั่วโมง เห็นหน้าก็ส่อหายนะชัดเจนแล้วคับ แต่ผมก็ยังหันไปมอง
แล้ว................สายตา..... ก็ปะทะกับสายตาของ ‘เคน’ เข้าอย่างจัง!!
เฮ่ย ชิบหายแล้ว ตกใจ อึ้ง ตะลึงหน้าซีดเลยคับผม
มันมาได้ไงวะเนี่ย... ถึงผมหวังว่าอยากเจอเคน แต่ไม่ใช่ตอนนี้.............. :serius2:
เคนยืนมองผม มองรอบโต๊ะ เหมือนตอนนี้มันกำลังกดดันให้ผมเดินออกไปหาทางสายตาอยู่
ผมไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องไปอ่ะคับ เค้ามองขนาดนี้แล้ว ผมลุกออกไปโดยที่ทั้งโต๊ะเงียบกริบ
แต่ละย่างก้าวที่เดินไปนั้น..... ผมก็มัวแต่อึ้งแหล่ะคับ ว่าเคนรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ หรือว่ามันบังเอิญมากินร้านนี้เหมือนกัน แต่นั่นก็บังเอิญเกินไปมั้ง...
เกือบสามเดือนมานี้ ถึงจะดูเหมือนไม่นาน แต่เคนมันก็เปลี่ยนไปจนผมรู้สึกได้คับ มันผอมลง แววตาไม่สดใส และก็ดูโทรมๆ อิมเมจที่มองเคนทีไรมันก็ดูดี แต่ตอนนี้ผมไม่เห็นเป็นอย่างนั้นอ่ะ.... มันไปทำอะไรมาเนี่ย
และแล้วก็เดินมาถึงจนได้ ผมไม่อยากยืนเงียบนานคับ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลึกๆ เห็นเคนแบบนี้ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน
“เอ่อ.... มากับใครเหรอ?” ผมถาม เห็นหน้ามันแล้วหวั่นใจจริงๆ
“คนเดียว” เคนตอบเสียงเบาและห้วน เป็นอาการตอนมันอารมณ์ไม่ดีอ่ะคับ
ผมยืนคิดว่าจะเอาไงต่อดี จะชวนมันไปนั่งก็กลัวจะเป็นการขุดหลุมฝังตัวเอง ผมหันไป พี่ซีจ้องตาเขม็งเลย เอ่อ.... เริ่มจะกลัวแล้วนะเนี่ย :a5:
“ก็รู้นะ ว่าพุไม่อยากเห็นหน้าเรา” เคนเริ่ม มันก้มหน้าพูดกับพื้นดินแบบนี้ สีหน้าน้อยใจสุดๆ
“แต่ทำไงได้..... ก็วันนี้มันวันเกิดคนที่เรารักหนิ”
ผมเริ่มจะทำหน้าไม่ถูก ตอนได้ยินสิ่งที่เคนบอก
“..happy birthday นะ” มันหยิบกล่องของขวัญในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ผม
“.........................”
“ขอบใจ” ไม่อยากจะเดาเลยว่าข้างในคืออะไร
“เคน.....กินอะไรยังอ่ะ? ไปนั่งด้วยกันมั้ย?” ที่คิดไว้ไม่ใช่งี้หรอกคับ แต่ผมถามเพราะมันออกมาจากใจจริงๆ
“เราอยู่ได้ด้วยเหรอ? ....ไหนว่าไม่อยากเห็นหน้ากัน” ดูท่าเคนจะฝังใจกับประโยคนี้มากเลยนะเนี่ย
“ก็.......อยู่ได้ดิ นั่นก็เพื่อนกลุ่มเราทั้งนั้น” ผมเลือกตอบแค่คำถามแรก เพราะอันหลังนี่ตอบยาก
ผมหันมองไปที่โต๊ะอีกที คนที่จ้องผมอยู่ตอนนี้มีพี่ซีคนเดียว นอกนั้นก็เหลือบมองมาเป็นระยะๆ ปนกับซุบซิบนินทาอะไรกันสักอย่างอ่ะ
“ไหนว่าไม่อยากเห็นหน้ากัน?” มันถามซ้ำซะงั้น ตกใจนะเว้ย
“เปล่า” ผมตอบ
“เปล่าแล้วทำไมต้องหลบตา” กูเขินที่กลืนน้ำลายตัวเองเว้ยย (เป็นงี้ประจำ)
“มองตาเรา... แล้วบอกให้ชัดๆ หน่อยดิว่าหายโกรธเราแล้ว” เคนก้มมาจ้องตาใกล้ๆ เลยทีนี้ ผมผงะถอยหลัง หันไปมองที่โต๊ะอีกที ตอนนี้ผมไม่เห็นพี่ซีนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วคับ
.......นั่นก็เพราะ........เค้ากำลังเดินตรงมาทางนี้อ่ะดิคับ!!!
H
งานเข้าอีกแล้ว
เพิ่งรู้ว่าตัวประกอบเรื่องมองไม่เห็นฯ มีโผล่มาในเรื่องนี้ด้วย ฮะๆ จำอะไรไม่ค่อยได้แฮะ... ชื่อซ้ำเลย
ปล. ขอโทษที่หายไปนานนะพี่น้อง ติดธุระหง่ะ
ปล.2 ทำไมไม่มีคนคิดว่าคุณแฟนน้ำพุ คือพี่ซีหว่า... ???
:pig4:
-
อะโหยย เคนโผล่มาไงเนี่ย
ฮืออ สงสารเคนว่ะ สงสารมาก
แต่รู้ได้ไงว่ามาเนี่ย มีสปายแหง
-
สาวแอนน่าสงสัย
พี่ซีมาแรงแซงโค้งทุกคนหรือนี่
แต่ท่าทางจะหึงโหดเหมือนกันแหะ
ส่วน.....เคน.....ขอให้สมหวังในความรักนะ
-
พี่ซีนี่ มาแนวเคนเลย 555+
แบบรักแรงแน่ๆ
ปล.คิดถึง น้ำพุ และ ผู้เขียนมากค่า +1
-
คิดถึงน้องพุมากๆเลยค๊าบ :man1:
สงสารเคนอ่ะเฮ้อเค้าไม่เห็นคุณค่าเราก็อย่าไปยื้อเลยเคนเอ้ยเห็นแล้วปวดใจแทน
พุก็น่าจะทำให้เคนตัดใจสักทีแนะนำพี่ซีไปเลยว่าแฟนใหม่เราอิอิ
เจ็บแปปเดียวก็หายแล้วเน้อน้องเคน :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้น้องพุค๊าบ :จุ๊บๆ:
-
หายไปหลายวันเลย คิดถึงน้ำพุสุดๆ ^^
-
โห........ เคนฉากนี้แบบว่า ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องยอมให้เลย
ตัดจบแบบค้างมาก.......... กำลังมัน
-
รถไฟชนกันซะแล้ว o18
-
ที่ไม่คิดว่าเป็นพี่ซี เพราะแลแกสุภาพเรียบร้อย เวลาน้ำพุพูดด้วยก็เป็นแบบสุภ๊าพสุภาพ
อ่านตอนนี้สงสัยต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ ... พี่ซีโหมดแฟนอาจจะเถือนก็ได้
ตอนนี้น้ำพุเริ่มวางตัวดีขึ้น มีปฏิเสธนัทเถื่อน(แม้จะไม่สำเร็จ) พูดจาถนอมน้ำใจเคน(แม้จะนิดเดียว)
ชอบ... อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ จัง
ขอบคุณสำหรับอัพเดทนะ
-
สงสารเคนว่ะ ถึงขนาดนี้แล้วเคนก็ยังรักน้ำพุอยู่เหมือนเดิม
แล้วพี่ซีจะทำยังไงอะพุ นายจะเลือกใครดี :เฮ้อ:
:call: :call: :call:
-
งานเริ่มงอกแล้ว น้ำพุเอ๋ย
ยังเชียร์พี่นัทอยู่ :man1:
-
พี่ซีจะทำอะไร ลุ้นมาก
-
คิดถึงคนเขียนกะน้ำพุ.. :L1:
แต่ว่าตอนนี้ตัดจบได้ค้างคามากเลย มาต่อไวๆนะ :sad4:
-
เอาแล้วไง มันส์แน่ๆงานนี้ :laugh:
พุ จะเอาตัวรอดไงเนี่ย
สงสารเคนซักนิดเถอะนะ นะ :sad11:
-
มาถึงไคลแมกซ์หรือยังเนี่ย ถ้ายังนี่ก็ใกล้เคียงเลยนะเี่นี่ย เสียวสันหลังแทนน้ำพุอะ :freeze:
-
อากกก สงสารเคนนนแทน
-
พุ ทำใจเด็ดขาดเสียที ไม่งั้นเจ็บรอบวงนะ
-
เอิ๊กกกก ถึงตอนนี้แล้วเสียวสันหลังวาบๆแทนน้ำพุ เหอๆ
เป็นคนกลางลำบากงี้แหละ ถ้าเคนกะพี่ซีเกิดทะเลาะกันมานี่ ไม่อยากคิดภาพ
แต่ยังไงก็ยังแอบเชียร์เคนนิดๆแหละ สงสารเคนอ่า รักมาตั้งนาน ถึงแม้จะมีข้อเสียหลายอย่างที่น้ำพุรับไม่ได้ก็เถอะ แต่เคนก็รักน้ำพุ และทำเพื่อน้ำพุมาตั้งนาน แม้จะอารมณ์รุนแรงไปหน่อยก็เถอะ
ติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ รีบๆมาอัพนะคะ
-
อ่านแล้วเสียวแทนพุจริงๆเลย
คาดว่างานอาจจะเข้าพุหรือเปล่า
เห็นว่าพี่ซีเงียบๆแต่อาจจะแรงไม่รู้ตัว
ส่วนเคนก็น่าสงสารเหมือนกัน
ไหนจะพี่นัทเถื่อนอีก หู้ยจะเยอะไปไหนเนี้ยพุ
:กอด1: :L2:
-
/
ทุกท่านครับ
โปรดอย่าเพิ่งตกใจ พี่ซีเค้าเป็นผู้ดี มีการศึกษา เป็นปัญญาชน ถึงเค้าจะทำท่าไม่ค่อยชอบใจออกมาให้เห็น แต่ผมว่าเค้าคงไม่ลดตัวไปหาเรื่องกับใครง่ายๆ หรอก (มั้งนะ)
คือเค้าเดินมาหาผมก็จริงครับ แต่เดินมาบอกว่า “ออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกแป้บนะ เดี๋ยวมา”
หง่ะ ก่อนไปก็มีจ้องหน้ากับเคนนิดๆ ละคับ เคนผมไม่ค่อยห่วงหรอก แต่ผมกลัวพี่ซีโดนเคนหาเรื่องมากกว่า
“มันเป็นใคร?” พอพี่ซีเดินไปนอกร้าน เคนมันก็หันมาถามผมหน้าดุๆ
“พี่รหัส” ผมเริ่มจะทำตัวไม่ถูก เพราะก่อนไปพี่ซีมองผม เดาจากสายตา เค้าคงอยากให้ผมออกไปคุยข้างนอกหง่ะ เหอ เล่นกดดันกันแบบนี้อีกแล้ว ผมจะออกไปได้ยังไง ก็ดูเคนดิ... ไม่อยากทะเลาะกับมันนะ
“ไหนบอกมาแค่เพื่อนในกลุ่ม แล้วมันมาด้วยได้ไง?” เมื่อกี้พี่ซีนั่งหันหลังอ่ะคับ เคนคงไม่ทันสังเกตเห็น
“อย่าเรียกว่า ‘มัน’ ดิ” ฟังแล้วไม่รื่นหูเลย
“ก็มันไม่ใช่พ่อเราสักหน่อย เรียกแค่นี้ไม่ได้รึไง?” อะไรวะเนี่ย มองตากันไม่ถึงห้าวิ แม่งจะทำตัวมีปัญหาไปไหน
“เคน พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย อย่ามาโมโหไม่รู้เรื่องแบบนี้ได้ป่ะ” ผมพูดกับมันดีๆ
“ถ้าจะมาหาเรื่อง ก็กลับไปเถอะ เราไม่อยากทะเลาะ” ผมทำหน้าเบื่อหน่ายแบบสุดชีวิต แค่นี้ก็กลัวมันกับพี่ซีปะทะกันจนแทบจะขนหัวลุกอยู่แล้ว
“................................” เคนหุบปากได้ แต่มันถอนหายใจหนักๆ ไปทีนึง
เสร็จแล้วมันก็หันมาจ้องหน้าผมอย่างสำนึกผิด
“ก็เราจำได้ว่ามันไม่ใช่เพื่อนพุ” ผมขมวดคิ้วมองเคนแบบไม่พอใจอีกที
“นั่นพี่ซี พี่รหัสเราไง ก็เคยเล่าให้ฟังไปแล้ว พอดีพี่เค้ามีรถเลยมาส่งที่ร้านให้ แล้วเราก็เกรงใจเลยชวนให้อยู่กินข้าวด้วยกัน....” ผมเคยร่ายรายชื่อให้เคนรู้ทั้งสายรหัสแล้วคับ ยิ่งสายตรงที่ต้องไปช่วยงานบ่อยๆ อ่ะ มันจะรู้ดี แต่มันก็รู้แค่ชื่อคับ เคยเห็นหน้าแค่บางคน
“...............ขอโทษ...” มันพูดงี้ได้ผมโล่งอก
“อย่าโกรธนะ ก็เราไม่รู้นี่ว่าเค้าเป็นใคร?” มันเริ่มแสดงอาการรู้สึกผิดโดยการส่งสายตาอ้อนๆ ใส่ผม
“ก็บอกว่าพี่รหัสๆ ยังจะเรียกว่ามันอีก เค้าแก่กว่าเคนตั้งสามปีนะ”
“แก่ไม่แก่ไม่สนหรอก แล้วพี่เค้ามาส่งพุได้ไง ทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ?” ยังไม่จบเว้ย เฮ้ออ
ผมทำหน้าเซ็ง ขี้เกียจจะตอบใส่มัน เคนรู้ตัวก็เลยเงียบ
“ไม่อยากตอบ เราไม่ถามก็ได้” มันยอมง่ายๆ แบบนี้ผมถึงกับแปลกใจ ดูท่าสามเดือนที่ผ่านมา มันคงจะคิดอะไรได้บ้างแล้วมั้ง เฮ้อ อย่างงี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อย
ให้มาทะเลาะหรือมีเรื่องกันตอนนี้ ผมรับมือไม่ไหวหรอกนะคับ
สามเดือนของมัน กับสามเดือนของผม ผมเองก็มีเวลาให้คิดทบทวนเรื่องของเคนเยอะอยู่เหมือนกัน คือเราก็รู้จักกันมานานอ่ะคับ พอมันหายไปผมก็คิดถึง แต่ก็ไม่ถึงขนาดอยู่ไม่ได้ มันก็แค่เหงาๆ ใจหายอะไรแบบนี้หง่ะ
เอาตรงๆ เห็นที่เคนทุ่มเทหรือที่มันเป็นแล้ว ผมก็สงสารมันมาก ไม่อยากทำร้ายจิตใจเลย แต่ผมเองก็เหนื่อยกับการที่ต้องเห็นมันเป็นแบบนี้ (เหนื่อยตัวเองและเหนื่อยแทนมัน)
คงเป็นความรู้สึกเห็นใจมั้งคับ ถ้าผมลืมเรื่องร้ายๆ ของมันได้ ผมจะให้โอกาสเคนใหม่โดยไม่ลังเลเลย แต่นี่ผมลืมไม่ลง ทั้งที่มันก็ดูจะรักผมมากแต่ผมก็ตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะยอมให้โอกาสมันดีมั้ย คือถ้าดีเราก็คงคบกันได้ และผมจะลองเปิดใจกับมันให้มากกว่านี้ แต่ถ้าไม่ดี มันก็จะยิ่งถลำลึกแล้วก็จะเป็นวงเวียนแบบเดิมๆ อีก
“ตกลงจะไปนั่งด้วยกันมั้ยเคน?” ให้คุยหรือตัดสินใจตอนนี้มันไม่สะดวกง่ะ ทั้งสถานที่ บุคคลรอบด้านก็ไม่อำนวยอีก เฮ้ออ ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้ล่ะคับ เพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง
แถมพี่ซียังรออยู่ข้างนอกอีก เวรกรรมจริงๆ
/
พอเคนพยักหน้าผมก็เดินนำมันไปที่โต๊ะ
ไอ้สตางค์รีบลุกไปนั่งเก้าอี้ตัวอื่นทันที ปล่อยให้เคนนั่งข้างผม หง่ะ
ผมมองเพื่อนแต่ละคน แล้วปลง... เพราะพวกมันนิ่ง และเงียบกันเหมือนเดิมเมื่อเคนนั่งร่วมโต๊ะด้วย (อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นงี้ทุกที)
แต่หน่วยกล้าตายก็เกิดขึ้นมาคับ แต้ว มันถามเคนว่าจะกินน้ำอะไร รีบกุลีกุจอเรียกเด็กเสิร์ฟให้เอาจานชุดใหม่มา แต่หน้าไอ้เคนนิ่งคับ เก๊ก ใครถามอะไรก็ตอบแบบดูหยิ่งๆ หง่ะ (พออยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็เป็นงี้แหล่ะคับ) แต้วเลยหน้าเสีย ไม่กล้าถามอะไรมันอีกเลย
“เคน เดี๋ยวเรามานะ”
“จะไปไหน?”
“ไปดูพี่ซีหน่อย หายไปนานแล้ว”
ถ้าเป็นปกติเคนคงโวยวายไม่ยอม แต่นี่เรายังมีเรื่องกันอยู่และเพื่อนผมก็นั่งอยู่กันเต็ม มันเลยแสดงแค่สีหน้าไม่พอใจออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดหรือห้ามอะไร
“ตังค์ไปหาพี่ซีเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“เออได้ๆ” สตางค์รู้สถานการณ์เลยรีบตอบรับทันที
ผมถอนหายใจโล่งอก เดินออกนอกร้านไปแถวๆ ลานจอดรถ สตางค์มันก็บ่นๆ กับผมล่ะคับว่าบรรยากาศมาคุ ขืนเป็นงี้ต่อไปร้านแตกแน่ มันว่างั้น ผมเลยจะไปบอกพี่ซีให้กลับไปก่อนอยู่นี่ไงคับ เพราะเค้าคุยเข้าใจง่ายกว่าเคนเยอะ
มองหาพี่ซีสักพัก.... ผมก็เห็นเค้านั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงขอบปูนใต้ต้นไม้ไกลๆ เลยบอกสตางค์ให้รอแป้บนึง คือที่ผมให้ตังค์มันมาด้วย เพราะเคนจะได้ไม่คิดมาก แล้วมาหาเรื่องผมทีหลัง ว่าผมอยากออกไปหาพี่เค้าสองคน ไรแบบนี้อ่ะคับ (คิดมากไปรึเปล่าไม่รู้ แต่ก็กันไว้ก่อน)
“พี่ซี” ผมเรียกเค้า เสียงไม่ดังมาก ก็กลัวเค้าโกรธอ่ะคับ ไม่รู้เห็นเคนมานี่ เค้าจะคิดยังไงบ้าง
พี่ซีเหลือบตามามอง อัดบุหรี่เข้าปอดลึกๆ ไปทีนึง เค้าก็ถาม “น้ำพุชวนเค้ามาเหรอ?”
หง่ะ... อย่าทำเสียงแบบนี้ดิ ผมกลัว “ป่าวครับ มันมาได้ไงก็ไม่รู้”
เฮ้อ.... น่าสงสัย มีใครไปบอกเคนแหงเลย ไม่งั้นมันจะรู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่วะแม่ง.....
“แล้วนี่อยู่ไหนล่ะ?”
“ครับ?”
“เคนน่ะ อยู่ไหน?” ผมเหวอไปแป้บนึง
“อยู่..... ที่โต๊ะ........”
“ถ้าไม่ได้ชวนก็ให้เค้ากลับไปสิ” หง่ะ พี่ซีพูดงี้ผมช้อคครับ เหงื่อแตกสิผม จะให้ไล่มันไปได้ไง ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ เคนมันลูกผีลูกคนจะตาย ไม่รู้มันจะดีจะฟังผมไปได้ตลอดแบบเมื่อกี้รึเปล่าด้วย
“น้ำพุ” เสียงพี่ซีเริ่มจะซีเรียสนิดๆ
“ครับ?”
“ถ้าเลือกพี่ ก็ให้เค้ากลับไปซะ”
“..............................” อึ้งสิคับผม ไม่นึกไม่ฝันว่าเค้าจะพูดแบบนี้ ที่คิดว่าจะง่าย มันเริ่มไม่ง่ายแล้วดิ ผมยืนตะลึงพูดไรไม่ออก ไม่ใช่ไม่เลือกพี่ซีนะ แต่ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเคน
ผมยังไม่พร้อมอ่ะ สงสารมัน
“พี่ซี......เคนอุตส่าห์มา ให้มันนั่งด้วยไม่ได้เหรอ?”
“แล้วน้ำพุจะให้พี่ทำยังไง ...ให้นั่งดูถ่านไฟเก่ามันคุเหรอ?”
“............................” ผมยืนกัดปากตัวเอง คิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ อ่ะคับ
พี่ซีเห็นผมก้มหน้าไม่พูดอะไร เค้าก็โยนก้นบุหรี่ทิ้ง แล้วเดินมาหาผมใกล้ๆ
“โอเค จะให้พี่ไปก่อนไหม?” ผมอึ้งที่เค้ารู้ว่าผมกำลังคิดจะทำอะไร
“พุเลือกพี่ซีนะ” ผมรีบเงยหน้าจับแขนเสื้อเค้าไว้ เพราะกลัวว่าเค้าจะไม่เข้าใจผมง่ะ
“อืม” พี่ซีไม่ยิ้มแต่เค้าลูบหัวผมเบาๆ
“พี่ให้เวลา... ไปเคลียร์กันซะ ....ถ้าทำไม่ได้ก็มาบอกพี่ พี่จะช่วย”
“..........................” เหมือนหายใจเอาอากาศเข้าไปไม่พอเลยคับ ผมคงเผลอลืมตัวกลั้นหายใจไปมั้ง ก็ไม่รู้ทำไม แทนที่พี่ซีพูดงี้ผมจะโล่งใจ แต่ผมกลับหนักใจแทนง่ะ
....................เวลาที่ต้องเลือก ทำสิ่งที่ฝืนใจ มันคงจะมาถึงแล้วจริงๆ
/
เฮ้ออออ นี่มันวันเกิดหรือวันตายกันแน่วะเนี่ย ผมเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมสตางค์ด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง ยิ่งเห็นเคนมันนั่งซึมรอผม ผมยิ่งลำบากใจเข้าไปใหญ่
เข้าใจผมมั้ยครับ ว่ามันลำบากใจแค่ไหนที่ต้องฝืนทำร้ายใจคนๆ นึงที่เราผูกพันด้วยมานานอ่ะคับ ผูกพันแต่ก็ทำใจให้รักไม่ได้สักที
“เฮ่ย ว่าไงพุ พี่ซีล่ะ?” ไอ้แต้วถาม ทั้งโต๊ะนี่เงียบหน้าซีดกันเป็นแถว สงสัยจะโดนออร่าทะมึนของเคนเล่นงานอ่ะคับ
“กลับไปแล้ว เห็นว่ามีธุระ” ไอ้สตางค์ตอบแทนให้ ฮืออ ขอบใจเพื่อน
ทันทีที่ผมนั่งเก้าอี้ เคนก็หันมาถาม “พุ เสร็จจากนี้แล้วไปไหนต่อเหรอ?”
“ก็......ไม่ได้ไปไหน”
“ไปกับเราได้ป่ะ?”
“...........................” สมองว่างเปล่าชั่วขณะคับ
“ไปกับเรานะ?”
“อืม” ผมตอบออกไปแบบไม่คิดคับ เพราะมัวแต่มองสายตาเพื่อนแต่ละคนที่จ้องมาอยู่
โดยเฉพาะสายตาของแอนที่มองดูแปลกๆ เหมือนจะไม่พอใจผมยังไงก็ไม่รู้อ่ะคับ
เฮ้อ..... ที่จริงผมมารู้ตอนหลังจากไอ้เบนซ์น้องรหัสผมอ่ะคับ ว่าเห็นแอนยืนคุยกับเคนอยู่แถวลานจอดรถข้างคณะ และที่แอนทำตาใส่ผมแบบนี้ก็อาจเป็นเพราะเค้าผิดหวัง ที่พี่ซีกับเคนไม่ได้ปะทะกันมั้ง ผมเดา เพราะดูก็รู้อ่ะคับว่าแอนหึงผม และไม่พอใจที่ผมให้ความสำคัญกับพี่ซีกับเคนมากกว่า เค้าคิดถึงขั้นไหนผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เค้าไม่อยากให้ผมได้กับสองคนนี้ชัวร์ๆ
กรรมจริงๆ ถ้ารู้งี้แต่แรก ก็คงดีคับ แต่ประเด็นคือ.... ผมมารู้ทีหลังเนี่ยดิ
/
อาหารมื้อนี้แทบกระเดือกอะไรไม่ลงเลยคับ กังวลสารพัด กลัวมากด้วย ไม่กล้าพูดกับเคนวันนี้หรอก ยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยคับ อีกอย่างก็เพิ่งเจอกัน ผมยังรู้สึกว่าคิดถึงมันอยู่เลย และยิ่งเห็นมันดูมีความสุข ผมก็ยิ่งไม่อยากทำลายความสุขของมันทิ้งเลยอ่ะคับ
หลังจากเพื่อนผมมันพากันเผ่นหนีขึ้นเท็กซี่กลับบ้าน แทนที่จะให้เคนไปส่ง ผมก็นั่งรถมากับมัน ตอนนี้ก็อยู่ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งคับ ใต้สะพานภูมิพล
โห..... ตอนกลางคืนสวยมากเลย
ไม่เคยผ่านมาตอนนี้เลยแฮะ
“เคยได้ยินพุพูดว่าอยากมา” เคนพูดขึ้นตอนเรานั่งลงบนม้านั่งกันแล้ว บรรยากาศตอนนี้มันดีจริงๆ คับ ลมเย็นสบาย และผมก็ชอบดูอะไรแบบนี้ด้วย
“เหรอ พูดตอนไหน?” ผมจำไม่ได้
“นานแล้ว ถ้าจำไม่ผิดก็ตอนปีสองมั้ง”
“...............................” อย่าจำได้ดิวะ มันทำให้กูรู้สึกผิดรู้มั้ยเนี่ย
“เคน.... อย่าดีกับเรามากได้ไหม?” มันปวดใจจริงๆ นะคับ ผมอยากร้องไห้มากเลยตอนนี้ น้ำตาจะไหลหง่ะ
เคนมันเงียบไปแป้บนึง “........เราอยากทำดีไถ่โทษอ่ะ”
“...........................”
“ไม่รู้มันจะได้ผลไหม แต่เราอยากให้พุหายโกรธที่เราทำให้พุเจ็บ .....ที่เรา....บังคับ...... ทำไม่ดีกับพุ เรามาคิดดูแล้ว ที่ผ่านมามันคงมากเกินไป ถ้าเราไม่เอาแต่ใจตัวเอง พุก็คงไม่ลำบากใจจนต้องหนีเราแบบนี้”
“........เราก็เอาแต่ใจตัวเอง” ผมตอบมันไปเบาๆ
“ไม่หรอก พุตามใจเราจะตาย” ผมหันไปมอง เห็นเคนกำลังส่งยิ้มบางๆ มาให้
“รู้ป่ะ ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก รู้แค่ว่าคนนี้ตลกดี ทำไมต้องทำท่าเหมือนกลัวเรา จนต้องไปนั่งห่างซะขนาดนั้นด้วย ฮะๆๆ ก็แปลกๆ ดีอ่ะ น่าสนใจก็เลยให้เบอร์ง่ายๆ ซะงั้น...” หง่ะ เคนหมายความประมาณว่าผมอยากรู้จักมันแต่ดันทำท่ากลัวมันอ่ะคับ
“แล้วพอได้รู้จักกันจริงๆ คุยไปคุยมามันก็ติด เหมือนยาเสพย์ติดอ่ะ ต้องเสพทุกวัน ไม่งั้นตาย อยู่ไม่ได้” ชอบเปรียบเทียบอะไรน่ากลัวๆ อีกและ
“เรารู้สึกว่าพุเข้าใจเรามาก ไม่เคยคุยกับใครแล้วเราสบายใจอย่างนี้มาก่อนรู้ป่ะ” เคนหันหน้ามาบอกผม น้ำเสียงมันราบเรียบ เหมือนเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ อ่ะคับ
“พอเราแน่ใจว่าเรารักพุ ยังกลัวอยู่เลยว่าไปขอเป็นแฟน แล้วพุจะรับมั้ย แต่พุก็โอเค เราโคตรดีใจ ทั้งโล่งอก กลัวพุไม่รักเราแล้ว...”
มาถึงตอนนี้รอยยิ้มบนหน้าเคนค่อยๆ หายไป มันขมวดคิ้วหน้ายุ่งขึ้นมาซะเฉยๆ
“แต่เราคงหลงตัวเองมากไป..... คิดว่าคนที่เรารัก เค้าจะรักเรา มีเราแค่คนเดียว ....แต่มันเหมือนจะตายรู้มั้ยพุ ตอนที่เรารู้ว่าแฟนเรา เค้าไปเป็นแฟนคนอื่นด้วยอ่ะ”
“.........................” ผมอึ้ง พูดไรไม่ออก
“เหมือนมีเขางอกออกมาเลย.... เราเสียใจมาก เมาเหมือนหมาไปเป็นอาทิตย์ จนแม่ตามมาด่าถึงคอนโด ไหนจะพ่อไหนจะพี่ชายอีก ยังดีที่ไม่หลุดปากบอกอะไรพ่อไป ไม่งั้นเราคงแย่แน่ๆ” ผมไม่เคยรู้เลยคับว่าตอนนั้นเคนมันจะเป็นแบบนี้ พอได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ที่่เป็นตัวการ
“ขอโทษนะ ที่มาเล่าอะไรแบบนี้ให้ฟัง แต่แค่อยากให้พุรู้ไว้ .......ไม่ว่าพุจะทำผิดยังไง ทำให้เราเจ็บแค่ไหน เราก็ให้อภัยพุได้”
“.................................”
“เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”
ได้ยินแบบนี้สะอึกสิคับ ผมมัวแต่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำฝ่ายเดียว จนไม่ได้คิดถึงใจเคนเลย ผมจมอยู่กับความแค้น ความเจ็บใจ เสียใจอยู่คนเดียว แต่ผมก็ไม่เคยรู้เลยว่าเคนมันก็ต้องอดทนเหมือนกัน
ถึงเวลานี้..... ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้อภัยเคนคับ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าถึงจะคืนดีกันไป ผมก็เต็มร้อยกับมันไม่ได้อยู่ดี เมื่อกี้ก่อนผมมา ผมบอกพี่ซีไปว่าผมเลือกเค้า ให้มาเปลี่ยนใจตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วคับ
“พุ”
“.................หืม?..........”
“ให้โอกาสเราเริ่มต้นใหม่เถอะนะ”
H
เคนพระเอกมาก แต่ไม่รู้จะได้เป็นพระเอกรึเปล่า?
-
เคนพระเอกจริงๆอะ
ให้โอกาสเคนเถอะ โคตรสงสารเคนอะ
-
น่านดิ อยากให้ไอ้เคนเป็นพระเอกอ่ะ นะๆๆๆ พุยอมรับมันเถอะ
-
เคนมีวุฒิอารมณ์เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว น่ารักมากที่ยอมรับความผิดของตัวเอง และพยายามปรับปรุง
เมื่อไหร่ พุ จะอภัยให้เคนได้
แอนนี่มีอาการทางจิตแน่ๆ เก่งวางแผนซะด้วย แต่ในทางทำลาย
สุดท้าย เคน และ พี่ซี กลายเป็นตาอิน กะ ตานา
แล้วพี่นัทเถื่อน กลายเป็นตาอยู่
หรือเปล่า?
-
เราเชียร์พี่ซีน้า!
แต่ก็สงสารเคนอยู่ รักพุมากจริงๆ
-
:เฮ้อ:
ไม่รู้ทำไมถึงอยากจะถอนหายใจ
เชื่อเลยว่าเดียวพุก็จะสงสารเคนอีกพุเอ้ยทำให้มันเด็ดขาดสะที
ก็รู้ว่าเคนจะเจ็บเสียใจแต่ก็แค่แปปเดียวถ้าพุไม่ตัดให้ขาดมันจะทรมานกันทั้งสองคนอ่ะที่นี้สงสารทั้งคู่เลย
ไหนๆก็บอกพี่ซีไปแล้วเลือกเค้าแล้วนะสงสารพี่ซี
กอดพุแน่น :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
สงสารเคนนนนนนนนน :L3:
-
โห....... ซึ้ง
-
:L1:
-
ทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งอินฟระ :z3:
น้ำพุตัดใจเด็ดขาดไปเลยเหอะ ถ้ายังรู้สึกสงสารอยู่แบบนี้ ก็มีแต่จะทำให้คนอื่นเจ็บตามไปด้วยอะ
สงสารเคนก็สงสารอยู่หรอกนะ แต่หักดิบไปเลยเหอะ เดี๋ยวเคนมันก็ดีขึ้นเองแหละ :monkeysad:
ถ้าน้ำพุเลือกพี่ซีอะนะ...แต่พี่ซีเป็นพระเอกจริงเหรอ :z10:
อ๋อยยย...ไม่ได้อยากให้จบนะ แต่อยากรู้ใจแทบขาด :sad2:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า
-
สถานการณ์จะบีบคั้นพุไปไหน?
พระเอก(พี่นัทเถื่อน?)อยู่ไหนช่วยพุด้วย :sad11:
-
กอดเคนแรงๆสักที
ตอนนี้ทำตัวน่ารักมาก เฮ่อ
แต่ดูท่าจะเชียร์ไม่ขึ้นซะมากกว่า
-
เคนเอ่๋.ย..ทำไงดีล่ะน้ำพุ
อ๊ากกก...เครียดแทน
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าถ้าน้พุไม่เด็ดขาดปัญหามันก็จะเรื่อย
ความหวาดระแรงอีกแล้วเหมือนว่าน้ำพุกลัวเคนมากกว่ารักอ่ะ
อยากให้น้ำพุตัดสินใจให้เด็ดขาดไปเลยถึงแม้ว่าจะทำให้เคนเจ็บ
แต่เจ็บตอนนี้ดีกว่าไปเจ็บแบบตอนที่รู้ทีหลัง อ่านมาก็ยังไม่แน่ใจ
ว่าใครจะเป็นพระเอกในใจของน้ำพุ
:กอด1: :L2:
-
สงสารเคนอ่ะ
แต่เชียร์พี่ซีนะ
-
อ่านตอนแรก ๆ ก็...ฮืม....ไม่อยากให้เลือกเคนเลย
แต่พออ่านมาถึงตอนนี้....เฮ้อ...เคนเขาก็พยายามปรับตัวนะ
น้ำพุคงต้องเด็ดขาดกับตัวเองซะแล้วหล่ะค่ะ
+1 ขอบคุณนะคะ :L1:
-
บอกก่อนเลยว่าตามอ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนแรก ยันตอนล่าสุด 555+
คิดตลอดว่าพอจบตอนนี้จะหยุดนะ แต่มันแบบว่าหยุดอ่านไม่ได้ >.<v
เป็นอะไรที่น่าติดตามจริงจัง อ่านแล้วชอบน้ำพุมากๆ รู้สึกว่าเป็นตัวละครที่ดูเรียลดีว่ะ ดูมีความเป็นคนสูงมาก
อาจจะด้วเอาคาแรคเตอร์มาจากคนจริงๆ(ใช่มะ?) คือไม่ได้ดีเลิศ หรือทำอะไรเป็นละครไปหมดทุกอย่าง
มีความเห็นแก่ตัวเล็กๆ แล้วก็ทำอะไรที่บางทีคนอื่นก็ไม่ค่อยเข้าใจ คนเราทั่วๆไปก็เป็นกันแบบนี้แหละเนอะ
เป็นกำลังให้คนเขียนสำหรับตอนต่อไปแล้วกันจ้ะ อ่านแล้วติดมากๆ อยากรู้เรื่องราวต่อไปแล้ว : )))
-
ยืนยันความเห็นเดิม ถ้าตัดใจไม่ขาด เจ็บรอบวง
-
ตอนนี้น้ำพุจะเลือกใคร ยังไงก็ต้องมีคนที่เสียใจอยู่ดี :sad11:
ขอให้น้ำพุหาทางออกที่ดีให้เจอด้วยเถอะ :call:
+ขอบคุณค่า...
-
““เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”
มาถึงขนาดนี้ ไม่ให้อภัย
ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว :เฮ้อ:
ปล. อินทุกทีที่อ่านเรื่องนี้ :z10:
อินไปทางเคนนะ o18
-
ไม่รู้ทำไมความจริงผมแอบเชียร์พี่ซีนะ แต่ในความรู้สึกมันบอกว่าไม่ใช่พระเอกแน่ๆ
พระเอกนี่นะจะเป็นพี่นัท ไม่ก็เคน แต่เคนนี่เปอร์เซ็นน้อยกว่าพี่นัทนิ่
เหอๆๆ ช่างเหอะ ต่อด่วนๆนะครับ ลุ้นจะแย่ละ
-
ให้อภัยแล้วพุก็ไม่ได้รักหรอกอ่ะ พอได้แล้วเคน เป็นเพื่อนกันดีกว่า อาจจะเข้ากันได้มากกว่าเป็นแฟนอีก
-
อ่านแล้วบีบหัวใจมากเลยอ่ะ
สงสารเคนที่สุดเลย
โดยเฉพาะช่วงที่บอกว่า “เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”
อยากให้น้ำพุเลือกเคนนะ เชียร์เคนสุดใจขาดดิ้นเลยค่ะ
-
อ่านไปก็อยากร้องไห้ไป :man1:
-
ช่วยไม่ได้ ไอ้พุมันเบื่อ สงสารเคน แต่ไอ้พุก็ดูๆเป็นคนใจอ่อนกับเคนเหมือนกันเอิกๆๆ
-
รำคาญแอน ถ้าเป็น ญ ที่แอบชอบเกย์ที่มีหนุ่มหน้าตาดีมาจีบเยอะขนาดพุ เธอน่าจะทำใจและถอยไปหาคนอื่นได้แล้ว จะมาดันทุรังทำไมน๊า ถึงพุเลิกกับเคนก็ไม่ใช่ว่าจะมาคบกับตัวเองซะเมื่อไหร่ รำคาญพุด้วยหน่อยๆ ไม่ทำอะไรให้เด็ดขาดซะที โดยเฉพาะกรณีแอนเนี่ย ส่วนเคนก็...พระเอกตัวจริงมาก
-
สงสารเคนอะนะ
-
สงสารเคน :o12:
เริ่มคิดว่าเคนเป็นพระเอกรึป่าวหว่า
เพราะคำพูดเคน กับ ชื่อเรื่อง เริ่มเข้าเค้ากันแล้วค่ะ
เนื่องจากอ่านมา ชื่อเรื่องมันไม่เข้าเค้าน้ำพุเลยอ่ะ เลยคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับพระเอกมากกว่า
ซึ่งก็น่าจะเป็นเคน o13
ถ้าเคนเป็นพระเอกจะดีใจมากเลยอ่ะ :o8: พุอย่าทิ้งเคนน๊าาาาาา :sad4:
-
น้ำพุหายไปไหนนนนนนนน
-
กลับมาเลยน๊าาาาา :sad4:
หายไปเลยนะตัวเธอ รออยู่นะจ๊ะ
-
/
ถ้าให้อภัย ผมไม่ต้องคิดเลยคับ... ให้ได้อยู่แล้ว
แต่ถ้าให้ไปเริ่มใหม่กับเคน ผมทำไม่ได้แน่ๆ เฮ้อ... หนักใจครับ สงสารก็สงสาร ไม่อยากให้มันเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ถ้าให้ตัดเยื่อใยหรือพูดจาทำร้ายความรู้สึกเคน ผมก็ไม่อยากทำ หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือไม่กล้า........ ไม่กล้าจริงๆ
เครียดนะเนี่ย ไม่รู้จะตอบมันยังไงดี ผมนั่งอ้ำอึ้ง คิดหนัก ไม่กล้ามองตามันเลยครับ กลัวอ่ะ กลัวมากๆ
“นะพุ มาเริ่มกันใหม่เหอะ เราขาดพุไม่ได้จริงๆ” เหออ... เล่นพูดงี้กูก็ยิ่งกลัวดิ
ผมเหลือบตามองเคนหน่อยนึง พอเห็นก็สะดุ้งตัวเย็นวาบ มันจ้องผมเขม็ง แถมมีน้ำคลอๆ ในตาอีก... ฮืออ ผมเคยเห็นแบบนี้มาหลายคนแล้วครับ แต่ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกหนักใจมากเท่าเคนมาก่อน
“ระ....เราไม่รู้อ่ะเคน” ผมตอบมันเสียงสั่น หง่า... กลั๊ววว ทนเห็นหน้ามันไม่ได้แล้ว เดี๋ยวจะใจอ่อน ยอมมันอีก
“.......ทำไมไม่รู้ล่ะพุ?” เคนเอื้อมมือมาจับมือผม... มือมันเปียกเหงื่อนิดหน่อย แถมน้ำเสียงก็ฟังดูร้าวๆ ไงบอกไม่ถูก เอาเข้าจริงเพราะผมแคร์มันอ่ะครับ เลยไม่อยากทำให้มันผิดหวังเสียใจ แต่คนอื่นผมไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย ก็เลยสามารถตอบปฏิเสธได้ตรงๆ
“คือ...เรื่องที่แล้วมาเราไม่คิดอะไรแล้ว... หายโกรธแล้ว แต่..............” อ๊ากก ไม่กล้าพูดเว้ย
“.......แต่อะไร?”
“คือเรา.......” กรูชอบคนอื่นเว้ยยย แต่ตอนนี้... ชักลังเล บอกตรงๆ ผมกลัวเสียมันไป ก็เลยไม่เด็ดขาดกับมันสักที คนที่ยื้อน่ะ ไม่ใช่เคนหรอกคับ แต่เพราะผมเห็นแก่ตัวมากๆ ก็เลยไม่ยอมให้มันไปต่างหาก
“ก่อนจะพูดอะไรอ่ะ ...คิดให้ดีก่อนนะพุ” หา... มึงขู่กรูใช่ไหมเนี่ย
ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก เจอดักอย่างงี้ผมปอดแหกไปเลยคับ ก็กลัวนี่หว่า
มันเล่นจ้องหน้าแบบน่าขนหัวลุกอ่ะคับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถ้าสายตาเคนเป็นปืน ตอนนี้ผมคงโดนกระสุนยิงผ่าทะลุกลางหน้าผากตายไปแล้วมั้ง
“ตอนนี้ยังไม่รู้ไม่เป็นไร เรารอพุได้” เคนพูดขึ้นมาอีก เสียงมันเย็นมากๆ
“แต่อย่าทิ้งกันอีกนะ แบบนั้นเราทนไม่ได้......”
หง่ะ แม่จ๋า......... ช่วยพุด้วย
“................................” ฮืออ........ กูกลัวชิบหายแล้วนะเนี่ย แบบนี้ใครจะไปกล้าพูดอะไรล่ะ คอผมเริ่มแห้งผาก ปากก็เหมือนจะชาๆ ไป มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ ทั้งกลัว ทั้งรู้สึกผิด เครียด กังวล หนักใจ หลายๆ อย่าง อารมณ์ติดลบทั้งนั้น ผมไม่พร้อมจะพูดอะไรออกไปตอนนี้จริงๆ หง่ะ ผม.......ขอโทษด้วยนะคับ ที่ไม่กล้าสักที
วันนี้เป็นวันเกิดที่แย่ที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลย เหมือนมันจะดี แต่มันก็... ไม่ดี ผมคงทำตัวเองทั้งนั้นนั่นแหล่ะ แล้วเคนมันก็ดูท่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ด้วย มันบอกให้ผมแกะของขวัญที่มันให้ก่อนหน้านี้...
หง่ะ ผมเห็นกล่องขนาดเท่านี้ก็พอเดาได้คับว่าเป็นอะไร เปิดมาก็ตามนั้นเลย ไม่แหวนก็สร้อย แต่เคนมันให้ทั้งสองอย่างนั่นแหล่ะคับ ร้อยรวมกัน
ผมหยิบมาดูก็ยิ่งหนักใจ เพราะมันจะใส่ให้ ผมยกมือปฏิเสธ มันก็ดึงดัน จนต้องยอมๆ ไป แมร่ง....เดี๋ยวค่อยถอดก็ได้วะ
เรานั่งคุยอยู่ตรงนั้นกันจนดึกดื่น บรรยากาศมันโรแมนติกมากเลยอ่ะคับ ผมยังแอบหลุดบ้างเป็นบางที ทั้งที่ก็คิดไม่ตกว่าจะเอาไงกับชีวิต
มันไม่ง่ายเลยนะเนี่ย ที่ต้องเปิดโปงความชั่วของตัวเอง ก็ใครมันจะไปอยากทำอย่างนั้นล่ะคับ ไม่ว่าใครก็คงอยากให้คนที่เราแคร์เห็นแต่ด้านที่ดีๆ ของตัวเองทั้งนั้นแหล่ะ
/
คืนนั้นผมนอนแทบไม่หลับ... ของขวัญทั้งหลายแหล่ยังอยู่ในรถพี่ซีอยู่เลย ไหนจะกระเป๋าที่ใส่หนังสือเรียนอีก เฮ้อ... ยังไงก็ต้องมีข้อแก้ตัวให้พี่เค้า
บอกพี่ซีไปเลยดีกว่าจะได้จบเรื่อง เพราะเค้าบอกว่าจะช่วย ช่วยไงไม่รู้ แต่ผมใจไม่ถึงพอจะลงมือเองกับเคนหรอกคับ กลัวอ่ะ... กลัวว่ามันจะเป็นอะไรที่ผมไม่อยากให้เป็น
สักตอนบ่ายๆ ของวันเสาร์ มือถือดัง ผมนอนยังไม่ตื่นเลยคับ ก็งัวเงียควานหาโทรศัพท์
หง่ะ... พี่นัทเถื่อน โห ลืมพี่เค้าไปเลย
“ฮัลโหล”
“เมื่อไหร่จะมาวะ คิดเบี้ยวอีกแล้วเหรอ?” อ่าๆๆ ลืมๆ ทำไงดีวะ นัดพี่เค้าไว้ที่มหาลัยได้เวลาแล้วด้วย
“ขอโทษ ผมเพิ่งตื่นคับพี่” บอกความจริงไป
“หา อะไรมันจะนอนได้นอนดีขนาดนั้นวะ เร็วๆ เลย รออยู่” หง่ะ... วางสายไปแล้ว ผมนั่งเบลอสักพักก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว เดินเข้า ม. ไปหาพี่นัท เวลาผมนัดใครแล้วเลทผมจะรีบมากๆๆ อ่ะคับ ไม่ว่าจะอยากเจอหรือไม่อยากเจอก็เหอะ
พอไปถึง รายนั้นก็นั่งหน้ามุ่ยดูดบุหรี่รอท่าทางอารมณ์เสียน่าดู แหะๆๆ ก็ผมช้าไปเกือบชั่วโมงเลยอ่ะคับ
“พี่นัท” ผมทัก แล้วยกมือไหว้ กลัวโดนดุหง่ะ ปล่อยผู้ใหญ่รอนาน
“กินอะไรมารึยัง?” เค้าไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ผมเลทคับ ผมก็แปลกใจนิดหน่อย
“ยังครับ” ก็เพิ่งตื่น รีบวิ่งมาเลยนะเนี่ย
“จะหาไรกินแถวนี้ก่อนไหม หน้าซีดหมดแล้ว” อ่า...
“แล้วพี่นัทกินไรยัง?”
“ข้าวเที่ยงยัง ก็รอไปกินพร้อมเอ็งไง จำไม่ได้เหรอ?” หา... เค้าบอกจะพาผมไปกินด้วยเหรอ จำไม่ได้แฮะ
“ถ้าหิวก็กินรองท้องแถวนี้ก่อน ไว้มื้อเย็นค่อยไปกินที่อื่นก็ได้” พี่เค้าสรุปให้เสร็จสรรพ ผมเองก็เริ่มตาลายเลยหาไรกินที่โรงอาหารของมหาลัยเนี่ยล่ะคับ
และทีนี้.... ไม่รู้ว่าความซวยมาเยือนหรืออย่างไร
ตอนกินข้าวอยู่ ผมเห็นกลุ่มรุ่นพี่ที่คณะกำลังเดินเข้ามาคับ หง่ะ... หนึ่งในนั้นมีพี่นัท(ฟันเหล็ก) อยู่ด้วย ผมถือช้อนค้าง เพราะนอกนั้นก็มีพวกแก๊งค์มาเฟียเพื่อนผมเดินตามเข้ามาอีกเป็นพรวน
เหยยย.... คือคณะผมชอบไปไหนมาไหนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แบบนี้แหล่ะคับ ตอนแรกก็สงสัยวันหยุดแท้ๆ มาทำอะไรกันเยอะแยะขนาดนี้วะ สรุปเห็นว่ามีประชุมค่ายกัน แต่ผมไม่รู้เรื่อง
ผมพยายามจะหาที่หลบ แต่หลบไม่ทัน ไอ้บอมมันเห็นผมและ
“ไงมึง” มันเดินมาเกาะบ่าผม “หายไปไหนมาวะ คืนนี้ไปกินเหล้ากันป่ะ ที่เดิมๆ”
เจอหน้าพวกนี้ทีไรชวนกินเหล้าทุกที
“คงไม่ไปอ่ะ” ไม่ชอบนัดซ้อน
“ทำไมวะ ไปดิ เดี๋ยวไปคุยกันเรื่องเรียนพิเศษด้วย” หง่ะ... คือถึงพวกนี้จะกินเหล้าเมายา แต่เรื่องงานมันก็โอเค ผมเคยคุยๆ กับเพื่อนหลายคน แต่สุดท้ายเลือกเรียนกับแก๊งค์มาเฟียเพราะราคาถูกและพวกนี้ก็อยู่หอใกล้ผม เอาความสะดวกอ่ะคับ
“นัดพี่ไว้แล้ว” ผมตอบ
“นี่เหรอพี่?” ไอ้บอมพยักเพยิดหน้าไปที่พี่นัท (เค้านั่งฝั่งตรงข้าม) ผมผงกหัว มันก็ไหว้
“ญาติกันเหรอ?” มันหันมาถามผมต่อ
“ป่าว”
“หน้าเหมือนกันเลยว่ะ” หา! เหมือนกันตรงไหน ผมย่นคิ้ว พี่นัทหน้าตี๋จะตายชัก ผมไม่ตี๋นะ ผมลูกผสม
“ฮะๆๆ เพื่อนสนิทกันเหรอ?” พี่นัทหัวเราะแล้วถามไอ้บอม
“คนละกลุ่มครับ แต่ไปกินเหล้าด้วยกันบ่อย” หง่ะ... ภาพพจน์อินโนเซ้นส์กูเสียหมด
“คืนนี้น้ำพุคงไปด้วยไม่ได้นะ พี่จะพาไปเลี้ยงวันเกิดย้อนหลัง”
อ๊ากกก ไปบอกเค้าทำม๊ายย
“อ่อ” ไอ้บอมทำหน้าเข้าใจแล้วยิ้มออกมา “งั้นถ้าไงเดี๋ยวกูโทรบอกมึงอีกทีละกัน”
“อืมๆ แต๊งกิ้ว” หน้าตามันนี่คงเข้าใจผิดไปเต็มๆ แล้วแน่นอน
ไอ้บอมเดินไปรวมกับแก๊งค์มันเหมือนเดิม... สลดเลยตรู ไม่ต้องเดาให้ยากว่าพวกมันคงเอาเรื่องผมไปเม้าท์แน่ๆ
“ไปบอกเค้าทำไมเนี่ยพี่” ผมเริ่มจะฉุน แก๊งค์มาเฟียรู้ก็คือรู้กันทั้งรุ่นครับ มันไม่ใช่ธรรมดา
“ถ้าไม่บอกเพื่อนเอ็งก็ตื๊อชวนกินเหล้าไม่เลิกสิ” แหง่ะ รู้ได้ไงฟะ
แอบหันหลังไปมองพวกมันแบบเครียดๆ ไม่อยากให้ใครรู้อะไรผิดๆ นี่หว่า แล้วยิ่งมั่วซั่วเอาไปบอกพี่ซีผมยิ่งเครียด
“เฮ้อ... ป่านนี้เข้าใจผิดกันไปหมดแล้วมั้ง” ผมถอนหายใจหนักอก
“เข้าใจผิดอะไร?”
“อ้าว... ก็เข้าใจว่าผมกิ๊กพี่ไง”
“เข้าใจถูกแล้ว”
“เฮ้ย ไม่ใช่สักหน่อย”
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น” บ้า
/
กินข้าวเสร็จ ตอนเอาจานไปเก็บ ผมแอบมองไปโต๊ะพวกไอ้บอม เห็นมันชี้นิ้วใส่ผมกันอยู่ หง่ะ...ชักใจไม่ดี คดีเก่ายังไม่เคลียร์เลย มีเรื่องใหม่ตามมาอีกแล้ว
“พี่นัท ผมไปหาเพื่อนแป้บนะ เดี๋ยวมา” ขอแก้ข่าวก่อน
“ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วจะไปแคร์อะไรมากมายวะ” เหยย มีสัมผัสที่หกป่าวเนี่ย ยังไม่ทันบอกเลยว่าจะไปคุยอะไร
ผมชะงักฝีเท้ามองหน้าเค้าแบบอึ้งๆ
“มัวแต่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง แล้วอย่างงี้ชาติไหนตัวเองถึงจะมีความสุข”
เชื่อป่ะคับ พี่นัทพูดแค่นี้... แต่ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายเรื่องเลย
ก็... ไม่ใช่เฉพาะที่พวกไอ้บอมเข้าใจผิด เรื่องเคน เรื่องพีซีด้วย... ผมอยากให้พวกเค้าเห็น.. ในด้านที่ผมอยากให้เห็นเท่านั้น มากน้อยก็แตกต่างกันไป
ผมเคยคิดว่าผมทำอะไรก็ได้ตามใจเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่ซี แต่เอาเข้าจริง พอมีเรื่องเคนเข้ามาผมก็ไม่กล้าบอกพี่ซีไปตรงๆ ว่าเคนมันเกี่ยวข้องกับผมยังไง
/
พี่นัทพาผมไปเที่ยว aquarium คับ ที่พาราก้อนหง่ะ ตอนนั้นมันเพิ่งเปิด คือ...ตอนผมไปเรียนเมืองนอกไปอควาเรียมตั้งหลายที่ ดูจนเบื่อแล้วหง่ะคับ ผมก็เลยเฉยๆ พอพี่นัทเห็นผมเหม่อ เค้าก็ถาม
“เบื่อเหรอ?”
“เปล่าครับ” ก็ไม่เชิง ที่นี่ก็โอเค ดูสงบเงียบดี ผมยืนดูปลาในตู้กระจกใกล้ๆ ตาดูแต่สมองคิดเรื่องอื่น
“นี่พี่บังคับเอ็งมากไปรึเปล่าเนี่ย” เสียงเค้าเริ่มจะจริงจังขึ้นมา
“เปล่าครับ ผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว” จริงๆ นะคับ เพียงแต่ว่าคิดมากเรื่องเมื่อวานติดลมมาจนถึงวันนี้เฉยๆ
“ถ้าไม่เห็นว่าเป็นคนอื่น บอกได้มั้ย ว่าเป็นอะไร?” ไม่นัทไม่หายสงสัยง่ายๆ
“.................................” ผมยังก้มหน้าดูสัตว์ที่ลอยไปลอยมาอยู่ในน้ำ คิดไม่ออกว่าจะบอกพี่เค้ายังไง
“ผมหลายใจอ่ะพี่” ไม่รู้ทำไมถึงพูดงี้เหมือนกัน
“ชอบหลอกให้คนรัก แล้วก็ทิ้ง”
“..............................”
“ผมเลวนะพี่” พูดจบก็รู้สึกกระบอกตาร้อนผ่าวขึ้นมาซะงั้น... มันเผลอคิดไปอ่ะคับ ว่าทำไมผมต้องมานั่งคิดนั่งปวดหัวกับอะไรแบบนี้ด้วย ไอ้เคนก็บ้า... โดนหลอกไม่รู้กี่ที ก็ยังรักผมอยู่ได้ มันทำใจลำบากเข้าใจมั้ย เพราะผมบอกพี่ซีแล้วว่าเลือกเค้า ผมชอบพี่ซีจริงๆ นะ ชอบแบบว่าอยากเป็นแฟนด้วยอ่ะคับ แต่ไอ้เคนผมก็ทิ้งมันไม่ลง จะว่าสงสารอย่างเดียวก็ไม่ใช่ เกือบห้าปีแล้วนะคับ เรื่องระหว่างผมกับมันอ่ะ ถ้าเคนไปจริงๆ ผมคงเสียใจมาก แต่ถ้าให้อยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไป มันก็ทำไม่ได้อีก
ผมรู้สึกว่าตัวเองชักไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบเดินเลี่ยงพี่เค้าไปเช็ดน้ำตาออก เฮ้อ....เบื่อตัวเองจริงๆ จะว่าไปพี่นัทก็ดีกับผมพอสมควร ให้เค้ามาร่วมวงอีกคน ผมไม่ทำหรอก พูดไปงี้ให้เค้ารู้นั่นแหล่ะดีแล้ว
“น้ำพุ” เค้าเดินตามมาช้าๆ คงปล่อยให้ผมทำใจสักพักมั้ง
“คนที่เลวจริงๆ เค้าไม่มาพูดว่าตัวเองเลวหรอก” พี่นัทพูด
“ผมเป็นงั้นจริงๆ พี่” ผมก้มหน้าบอกเค้า ไม่ได้สนใจคนอื่นที่กำลังมองมาอย่างสงสัยอยู่เลย
พี่นัทเงียบไป แต่สักพักเค้าก็ยิ้มออกมา
“ขอบใจนะที่บอก” หา?
“มาทีหลังก็ไม่เลวอย่างที่คิด หึหึ”
“พี่... ผมพูดจริงๆ นะ!” อย่ามาเห็นเป็นเรื่องตลกได้มั้ยเนี่ย
“ไว้ให้เห็นกับตาก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะไอ้เรื่องหลอกให้รัก แล้วทิ้ง ตอนเด็กๆ พี่ก็เคยทำ...” พี่นัทยิ้มบอกอย่างไม่สะทกสะท้าน
“มันเป็นเรื่องของความพอใจ... เมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง เรารู้ตัวเองว่าคนที่คบด้วยไม่ใช่ ก็เลิก ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเลยสักนิด”
“มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น...” ผมครางออกมาอย่างท้อแท้
“ไม่ง่าย ก็เพราะทำให้มันยากน่ะสิ”
“................................” ผมขมวดคิ้วคิดตาม
“พี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ...เอาเข้าจริง ใครมันจะดีได้ร้อยเปอร์เซ็นต์วะ คบแล้วไม่เข้าใจกันจะทนคบไปทำไม มันไม่ได้ช่วยอะไรนะแบบนั้น”
“.....คือผม......” อึก พูดไม่ออก พูดยากแฮะ เพราะปกติผมไม่ค่อยพูดเรื่องแบบนี้กับใคร ประมาณว่าตัวเองเคยทำอะไรไว้อย่างงั้นอ่ะคับ ยิ่งมาพูดกับพี่นัท คนที่ไม่รู้จะเอายังไงแน่เนี่ย ยิ่งไม่อยากเข้าไปใหญ่
“อย่าไปคิดมากเลย ยังไงวันนั้นก็ต้องมาถึง” พี่นัทบอก
“...อ่า....วันไหนง่ะพี่?” วันนั้นวันไหน ไม่ได้กวนนะ
“วันที่เอ็งต้องเลิกกับเบอร์ 1 เบอร์ 2 ไง”
เง้อออ เฮ้ยยย เบอร์ 1 อ่ะไม่แน่ แต่เบอร์ 2 ไงก็ไม่เลิกเฟ้ย
ผมมองหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวของพี่นัท แล้วก็ถอนหายใจ... พูดอะไรแต่ล่ะอย่างทำไมมันชิวได้ขนาดนี้วะเนี่ย... พี่ไม่มาเป็นผม พี่ไม่รู้หรอก แต่เห็นท่าทางมั่นใจของเค้าแล้วมันน่าหมั่นไส้จริงๆ พี่นัทเค้าผ่านไรมาเยอะอ่ะคับ แล้วก็เป็นคนมีประสบการณ์โชกโชนพอสมควร ที่จริงเค้าก็เคยเจอปัญหาหลายอย่าง แต่เพราะเป็นคนเด็ดขาดก็เลยไม่มีเรื่องยืดเยื้อมาตามกวนใจนานๆ แบบผม
ผมกับพี่นัทใช้เวลาอยู่ใน ocean world กันนานมากก ก็หลายชั่วโมง เดินจนเมื่อยเลย จะว่าไปเค้าก็ไม่ได้ตามติดอะไรผม ต่างคนต่างดู ผมยังต้องแอบมองหาบ่อยๆ เลยว่าเค้าหายไปไหน ผมชอบเดินไม่ค่อยสนใจอ่ะคับ เพราะไงๆ เดี๋ยวก็มีคนตามมาเอง แต่พี่นัทไม่ใช่ง่ะ เค้าไม่ตาม แถมไม่รออีก เง้อออ อะไรวะเนี่ย เซ็ง
“อ้าว ดูเสร็จแล้วเหรอ?” ผมนั่งรออยู่ ใกล้ๆ กับทางออก เค้าเพิ่งตามมาอ่ะคับ
“เสร็จนานแล้ว หายไปไหนมาเนี่ยพี่?” ไม่ชอบรอเข้าใจมั้ย
“ก็ดูปลาดิวะ”
“ดูช้าจัง”
“ปลามีเป็นพัน จะให้ดูเร็วได้ไงล่ะ”
“พี่ดูทุกตัวเลยเหรอ?” กวนๆ
“ฮะๆๆ เปล่า เมื่อกี้เจอคนรู้จัก เลยต้องแวะคุย” พี่นัทบอกยิ้มๆ ผมก็ไม่ได้สนใจว่าเป็นใคร ถือว่ารู้เหตุผลที่ช้าแล้ว
“ปะ หิวยัง?” พี่เค้าพยักหน้าให้ผมลุกขึ้นยืน แต่ผมเมื่อย... พอดีมือถือสั่น... แอบใจไม่ดีเลยคับ หยิบมาดูเห็นชื่อพี่ซี ก็ยิ่งหนักใจ
“เดี๋ยวไปรอตรงนั้นแล้วกัน คุยเสร็จค่อยเดินมาเรียก” พี่นัทจากไปอย่างง่ายดาย เงอะ อะไรจะรู้ดีขนาดนี้เนี่ย...
“ฮัลโหล” ผมไม่เคย...ไม่รับสายพี่ซีคับ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
“อยู่ไหนเหรอน้ำพุ พี่จะเอากระเป๋ากับของขวัญไปให้” ที่มันติดอยู่ในรถพี่ซีเมื่อคืนง่ะคับ
“อ่า... พุอยู่พาราก้อน ของเดี๋ยวฝากไว้ก่อนได้มั้ยครับ”
“อืม ได้ แล้วจะกลับเมื่อไหร่?”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ คงค่ำๆ มั้ง” พี่ซีเงียบไปอึดใจนึง แล้วเค้าก็ถามว่า
“ตอนนี้อยู่กับใครเหรอ?” หง่ะ...ไม่รู้พอเจอถามแบบนี้ทีไร ผมต้องคิดหาข้อแก้ตัวทุกที ทั้งที่มันก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย มาเที่ยวกับพี่ที่รู้จักง่ะ
“พี่อ่ะครับ” ตอบไป...แบบแทงกั๊ก ผมชอบพูดงี้อยู่แล้วอ่ะคับ ไม่ได้จงใจปิดบังนะ
“อืมม.....” พี่ซีลากเสียงเหมือนเค้าสงสัยอะไรอยู่
H
thank you!
มาและ พิมเสร็จพอดี... ใกล้สิ้นปีมีเรื่องให้ทำเยอะเกิน :sad4:
-
ชักอึดอัดแทนแล้วนะเนี่ย
ค้างๆคาๆเมื่อไหร่จะเด็ดขาดเสียที
ความสงสารเห็นใจไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ความรักยืนยาวนะ
:เฮ้อ:
-
พี่นัท(เถื่อน) เนี่ยแหละคนที่ใช่สำหรับพุ
o13
-
รีบๆ เลิกกับเคนเถอะ!!
ปล่อยเคนได้เจอคนที่ใช่ที่รักเคนดีกว่า
5 ปีแล้ว อยากจะใช้เวลาตัดสินใจให้นานขนาดไหน
จะรักก็ไม่ให้รัก งั้นก็ตัดใจเด็ดขาดซักที
ยื้อไว้เพื่ออะไร กลัวไม่มีใครรักงั้นหรือ
คนมาให้รักก็เต็มเลยนี่ ไม่รักแล้วจะแทงกั๊กเพื่ออะไร
ปล่อยพันธนาการที่คุณย้ำหนักหนาว่าคุณไม่ต้องการซักทีเถอะ
ปล. จากสาวกเคน :m17:
-
ไม่น่าเชื่อนะ นัทเป็นคนมีความคิดขนาดนี้ ที่สำคัญเข้าใจพูดให้พุคิดด้วยแฮะ
-
อยากให้น้ำพุพูดเคลียร์กับเคนไปซะ
มันจะได้เจ็บแบบตูมเดียว จอด!!
แต่ก็กลัวว่าเคนจะคลั่งขึ้นมาอีก :เฮ้อ:
แอบยกมือเชียร์พี่นัท(เถื่อน)นิดๆละขอรับ :man1:
-
พี่นัท(เถื่อน)น่ารักอ่ะดูเข้าใจพุทุกอย่างเลยเนอะ :-[
ถ้าได้คบกันคิดว่าพุคงไม่อึดอัดอ่ะพี่แกดูเป็นผู้ใหญ่ดีดุพุได้ด้วยอิอิ
อยากให้พุเจอคนที่ใช่ไวๆจังอยากเห็นพุมีความสุข :กอด1:
รักน้ำพุนะค๊าบบบบบอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
ทั้งขึ้นทั้งล่อง เดี๋ยวได้ตกล่องปองชิ้นกับพี่นัทสะเลย
พี่นัทเหมือนเข้าใจอะไรหลายๆอย่างเกินไปอ่ะ อืมจ๊ะใช่เปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี่หันเหไปหาพี่ซีอ่ะ
ส่วนเรื่องเคน เหมือนทำให้เจ็บทีละนิด ไม่กล้าจะทำอะไรมากกว่านั้น ไม่กล้าตัดสินใจ
-
รีบๆ เลิกกับเคนเถอะ!!
ปล่อยเคนได้เจอคนที่ใช่ที่รักเคนดีกว่า
5 ปีแล้ว อยากจะใช้เวลาตัดสินใจให้นานขนาดไหน
จะรักก็ไม่ให้รัก งั้นก็ตัดใจเด็ดขาดซักที
ยื้อไว้เพื่ออะไร กลัวไม่มีใครรักงั้นหรือ
คนมาให้รักก็เต็มเลยนี่ ไม่รักแล้วจะแทงกั๊กเพื่ออะไร
ปล่อยพันธนาการที่คุณย้ำหนักหนาว่าคุณไม่ต้องการซักทีเถอะ
ปล. จากสาวกเคน :m17:
สาระล้วนๆ
+1
-
ตอนนี้ยาวดี อ่านแล้วเต็มอิ่ม ขอบคุณมากเลยค่า :man1:
เคนยังไซโคน้ำพุเหมือนเดิม แต่ชอบพระเอกแบบจิตนิดๆ ประมาณนี้แหละ อิอิ
แต่ก็สงสัยเรื่องนี้เคนคงไม่ได้เป็นพระเอก สุดท้ายน้ำพุคงจะลงเอยกับพี่นัทซะละมั้ง เพราะพูดเปิดอกได้ แม้จะนิดเดียวก็เหอะ
ชีวิตน้ำพุช่วงนี้เครียดอย่างต่อเนื่อง เมื่อไหร่จะได้หวานบ้างน๊า
-
/
“แล้วจะกลับหอยังไง ให้พี่ไปรับไหม?” พี่ซีถามต่อ ไม่ได้คาดคั้นว่าพี่ที่ไหน อะไรยังไง... ที่เค้าเป็นแบบนี้ก็อดเปรียบเทียบกับเคนไม่ได้จริงๆ อ่ะคับ
“ไม่เป็นครับ พุกลับเองได้” พี่ซีเงียบไปแป้บนึง
“.....อืมม งั้นถึงห้องแล้วโทรบอกละกัน”
วางสายจากพี่ซี...ผมมึนๆ เบลอๆ ไงไม่รู้ เดาจากน้ำเสียงพี่ซีคงไม่ปลื้มแน่เลยที่ผมปฏิเสธเค้า ก็...เกรงใจนี่หว่า
ผมนั่งเหม่อมองพื้นสักพัก ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องไปตามพี่นัท พี่เค้าบอกจะพาไปกินข้าวร้านข้างนอกห้าง ผมยังไงก็ได้อ่ะ ตามใจคนเลี้ยง
ตอนกำลังเดินจะไปลานจอดรถ งานเข้าอีกแล้วครับ มีผญ. คนหนึ่งเดินมาทัก ผมก็งงๆ แปลกใจนิดนึง ก็ผมไม่รู้จักเค้าอ่ะคับ
“โทษนะคะ น้ำพุรึเปล่าคะ?”
“.....ครับ” ผมเลิกคิ้ว นี่ใครวะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ที่สำคัญ... สวยจังวะ แต่งตัวดี แต่งหน้าก็โอ... เหมือนพวกไฮโซมีตังค์ โอ๊ะ คนละคลาสกะกรูเลย เค้ามากับเพื่อน ผญ. อีกคนคับ สวยพอๆ กัน แต่ ผญ. คนนั้นจะยืนรออยู่ห่างๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่มาทักให้แน่ใจเฉยๆ ว่าใช่รึเปล่า?” หือออ งง ตอนนั้นแอบเข้าข้างตัวเองว่าเค้าปิ๊งเราป่าววะ แต่ไม่ใช่หรอก มองตาก็รู้ว่าไม่ได้ปิ๊ง
สักพักเพื่อนเค้าก็สะกิดๆ ดึงเสื้อให้ ผญ. คนนั้นเดินออกไป ผมมองตามแบบโคตรงงจนสองคนนั้นลับสายตา ทำไมต้องมองกูแบบมีเลศนัยไม่ชอบมาพากลแบบนั้นด้วยวะ มันรู้สึกเหมือนว่าผมไปทำอะไรผิดไว้งั้นแหล่ะ (แค่นี้ก็ผิดเยอะพออยู่แระ)
"ไปสร้างเรื่องอะไรไว้ฮึ?" พี่นัทถาม
"ไม่รู้ดิครับ เรื่องผมโคตรจะเยอะ" ผมก็พูดไป
"ระวังไว้เหอะ ไปเป็นกิ๊กชาวบ้านเค้าสุ่มสี่สุ่มห้า หรือโดนเอาชื่อไปแอบอ้างไม่รู้ตัว พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็เราเองเนี่ยแหล่ะที่จะซวย" หง่ะ...ถึงผมจะชอบทำอะไรตามใจ แต่ก็อยู่ในระดับที่ไม่น่าเกลียดหรอกนะครับ แต่ที่พี่นัทพูด ผมก็แอบกลัวนิดๆ ว่าจะเป็นงั้นเหมือนกัน เพราะผมไม่เคยมีเรื่องกับผู้หญิง แล้วตอนนี้ผมก็ไม่ได้กิ๊กใครด้วย... นอกจาก...พี่ซี (ที่ความสัมพันธ์ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นอยู่) ผมคิดแล้วคิดอีก แต่พวกนั้นไม่น่าจะเกี่ยวกับพี่ซี เพราะผมก็รู้เรื่องพี่เค้ามาตลอดอ่ะคับ ว่าเคยคบใครมาบ้างแล้วก็รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไงอ่ะนะ ทีนี้ก็เลยมึนๆ แล้วก็แอบกลัวเรื่องหลังแทน....
/
"น้ำพุ ท่าทางพวกนั้นเค้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเอ็งว่ะ" พี่นัทก้มลงมากระซิบบอกซะข้างหูเลย ผมก็สะดุ้งเด่ะ แต่หน้าตาเค้าดูไม่ได้คิดเรื่องอะไรแบบนั้นอยู่ ผมก็เลยหันไปมองตามที่เค้าชี้นิ้วบอก เห็นผญ. สองคนเมื่อกี้ กำลังเดินตามมาห่างๆ (แต่ผมไม่รู้เค้าทำหน้าไงนะ เพราะสายตาสั้น มองไม่เห็น)
"อาไรฟระ" เริ่มรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ งง มีอะไรทำไมไม่บอกตรงๆ จะมาเดินตามทำไม
ผมก็เลยหยุดยืนรอเค้า... เผื่อว่ามีเรื่องอยากจะพูดกับผม
"อย่าไปสนเลย" พี่นัทลากแขนผมให้เดินต่อ แต่ผมไม่ยอมไปตาม
"ก็อยากรู้อ่ะ ผมไม่ได้ไปทำอะไรใครสักหน่อย"
"แน่ใจว่าไม่ได้ทำ?" พี่นัทถามย้ำ และก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อที่ผมพูด ชิ
"มีแต่คนมาหาเรื่องผมทั้งนั้นแหล่ะ"
"เหอะๆ ไม่ใช่แกว่งหน้าหาส้นสูงเองหรอกเร้ออ?" แม่ง ไม่คุยด้วยและ ผมยืนกอดอกรอ แถมมองให้เค้าเดินเข้ามาหาเร็วๆ อีกต่างหาก
"มีไรกับผมป่าวคับ?" พอเดินมาถึงผมก็เลยถามแบบหาเรื่อง + กวนตีน
บอกตอนนี้เลยละกันคับคนนึงชื่อฟ้า อีกคนชื่อแตงกวา คนที่เดินเข้ามาถามผมเมื่อกี้ชื่อแตงกวา ส่วนฟ้าก็พยายามห้ามไม่ให้แตงกวาเข้ามาพูดอะไรกับผม
กรูงงนะเนี่ยยยย (ยึกยักท่ามากเหมือนกรูเลยยย....)
"แตงกวา ไปเถอะ.."
"ฟ้าอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ก็ถามให้รู้เรื่องกันไปเลยสิ"
ผมยืนมองเค้าสองคนซักพัก แตงกวาก็หันมาถามผมว่า
"ตอนนี้นายคบกับเคนอยู่รึเปล่า?"
หา?
เชี่ยเอ๊ย... พวกนี้สาวกไอ้เคนหรอกเหรอแสรด แล้วที่มันเคยบอกผมว่าแฟนชื่อน้ำพุ นี่ท่าจะจริง เพราะไม่งั้นคนอื่นจะรู้ได้ไงว่าผมคบกับมัน ทั้งที่ผมไม่เคยไปเหยียบที่มหาลัยหรือที่ทำงานมันเลย
ผมอึ้งไปแป้บนึง ที่จริงคือไม่รู้จะตอบยังไง ถ้าบอกใช่...มันก็ไม่จริง เดี๋ยว ผญ.หาเรื่องอีก
แต่ถ้าบอกไม่ใช่... ก็กลัวเค้าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเคน และเดี๋ยวมันจะยิ่งยุ่งทีหลังถ้าเค้าเอาพี่นัทไปเกี่ยว (คิดเยอะไปป่าวไม่รู้) แต่สุดท้ายก็ตอบไปว่า
'ไม่ใช่ครับ ไม่ได้คบ' ซะงั้น ตอบไปแบบมึนๆ งงๆ เพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แต่ที่ผมกังวลว่าเค้าเป็นสาวกนั่นก็ไม่ใช่ซะทีเดียว ตอนที่แตงกวาบอกผมว่า
'ฟ้าเป็นแฟนเก่าเคน' จากมึนๆ กลายเป็นช้อคดิคับ อย่างไอ้บ้าเคนเนี่ยนะไปคบ ผญ. กรูไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาดเลย แถมผมยังไปถามเค้าอีกว่า
"แล้วมาบอกผมทำไม?"
"เคนบอกว่าคบกับนายอยู่ แต่ในเมื่อนายบอกว่าไม่ใช่ งั้นฟ้าก็ยังมีหวัง" คนที่พูดเนี่ย แตงกวาคนเดียวเลยคับ ฟ้ายืนก้มหน้าเงียบอยู่ ไม่ปริปากอะไรเลยสักคำ
ผมไม่เข้าใจ ผญ. อย่างนึงนะคับ (หรืออาจจะหลายอย่าง) คือ รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเกย์แล้วทำไมยังชอบยังตามตื๊ออยู่ได้
ผมเองก็เจอแอนตื๊ออยู่ ก็พอจะเข้าใจเคน (มั้ง ณ ตอนนั้น) อธิบายไม่ถูกดิคับ มันคลุมเคลือ.. เป็นเพื่อน คุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างเป็นกลุ่ม แต่พอมีโอกาสก็จะพยายามใกล้ชิด เอาอกเอาใจ เรียกร้องความสนใจสารพัดจะทำ หรือถ้ามีคนอื่นมาชอบผม ก็จะพยายามหาทางกีดกันคนอื่นอะไรแบบนั้นอะคับ (ในกรณีของแอน)
แต่กรณีฟ้า ผมไม่รู้ว่าเค้าทำยังไงกับเคนบ้าง แต่รู้อยู่อย่างนึง... ไอ้เคนโกหกผม
"จะทำอะไรก็เชิญตามสบายเลยครับ ผมไม่ได้เป็นแฟนใคร" ผมบอก รู้สึกไม่ดีนิดหน่อย กับประโยคที่ว่า 'เป็นแฟนเก่า'
"นายพูดเองนะ จะมาคืนคำทีหลังไม่ได้นะ" แตงกวาคาดคั้นผม สีหน้าดีขึ้น ฟ้าเองก็ด้วย
"ครับ ผมไม่ใช่แฟนมัน แต่ขอถามไรหน่อยได้มั้ยครับ ฟ้า...ชื่อฟ้าใช่มะคับ เคยคบกับเคนจริงเหรอ?" คาใจหง่ะ ถ้าเรื่องจริงผมก็โดนหลอก
ถึงผมจะคิดอยู่เสมอว่า เคนมันหล่อ หน้าตาดีออกขนาดนั้น คงต้องมีคนชอบมีคนจีบเป็นธรรมดา แต่ที่แล้วมามันก็ไม่เห็นจะสนใจใคร ลึกๆ แล้วผมก็ไว้ใจมัน เคนบอกอะไรก็เชื่อหมด ผมเป็นคนไม่ชอบเซ้าซี้ถามอะไรแบบนี้ด้วยอ่ะมั้งคับ ก็ฟังเท่าที่มันอยากบอก แต่พอมาเจอแบบนี้..... ถึงจะคิดว่าไม่เป็นไร แต่ผมก็ช้อคอยู่ดี
ผมฟังที่ฟ้าเล่าแล้วก็ยิ่งปวดใจ เรื่องจริงไม่จริง ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่าเคนมันก็หลอกผมเหมือนกัน ผมกับฟ้าแล้วก็แตงกวาคุยกันอยู่นานคับ เค้าก็เล่ามาเป็นฉากๆ เลยว่ารู้จักกัน ตอนเรียนมหาลัยเนี่ยแหล่ะ แล้วก็สนิทกัน คบกันตอนปีหนึ่ง คบมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเคนบอกเลิกฟ้า แล้วมาคบกับผมตอนปีสามนี้เองคับ
ไม่ใช่ว่าผมเชื่อเค้า 100% นะคับ ก็ฟังหูไว้หูอ่ะ แต่พอเวลาฟ้าเค้าพูดเรื่องเคน ผมว่ามันถูกหลายเรื่อง... แล้วที่เค้าเข้ามาถามผม ก็ไม่ได้มาอย่างสถุน คือเค้าก็พูดดีๆ แบบมีเหตุผลเนี่ยแหล่ะคับ และก็ดูไม่ใช่เรี่องโกหก ถึงผมจะทำใจเชื่อยากกมากกก็เถอะ
ตอนนี้จริงหรือเท็จไม่สำคัญแล้วคับ เพราะผมเสียความรู้สึกไปแล้ว และเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกเคนนิดๆ แล้วว่า
การที่ถูกคนที่ไว้ใจหลอกอ่ะ มันเจ็บปวดแค่ไหน
/
ในร้านอาหารผมแทบกระเดือกอะไรไม่ลงเลย มันรู้สึกแย่มากกกอ่ะคับ ถึงเรื่องจะผ่านมานาน แต่ฟ้าก็ยังติดต่อกับเคน วนเวียนไปหาอยู่ ไม่ได้ตัดขาดกันไปไหน
เรื่องฟ้าตื๊อเคนจนถึงตอนนี้ ผมไม่ว่าอะไรหรอกคับ เพราะผมก็เคยเจอ แต่ว่าเคนปิดผมแบบนี้มันเหนือความคาดหมายอ่ะ
ผมทำใจไม่ได้อะคับ ที่ว่ารักผมคนเดียว ขาดกันไม่ได้ มันไม่เห็นจะจริงเลย
โธ่เว้ย... แล้วนี่กูจะเสียใจไปทำไมวะ ก็เป็นเพราะผมหนีมันมา มันเลยไปมีคนใหม่ก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน…. ไม่แปลกเลย
"จะนั่งเครียดอยู่อีกนานมั้ย ถ้าอยากรู้เอ็งก็ถามแฟนเอ็งไปเลยดิว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง" พี่นัทเห็นผมนั่งซึมอยู่นานมั้งคับ เค้าก็เลยพูดขึ้นมา
"เคนมันคงจะบอกผมอ่ะนะ" เรื่องแบบนี้ ถ้ามันจะบอกก็คงบอกไปนานแล้ว (ตอนนั้นลืมแก้ตัวไปว่า มันไม่ใช่แฟนผมมม แง่ง)
"ไม่ลองก็ไม่รู้... ยังดีกว่าเก็บมาคิดมากคนเดียวล่ะวะ"
"ไม่อยากถามอ่ะ มันจะคบใครก็ช่างมันดิ" ผมยังปากดี ทั้งที่ในใจมันเจ็บมาก ไม่รู้ทำไม
"ช่างมัน แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยวะ?" พี่นัทพูดจบก็ส่ายหัว ถอนหายใจยาวเหยียด พอพี่เค้าพูดผมเลยเริ่มรู้สึกตัวว่ากระบอกตามันร้อนๆ อยู่จริงด้วย หง่ะ...
"ไม่ได้จะร้องสักหน่อย ผมแค่...แค่เจ็บใจ" ผมยังแถไปเรื่อยๆ
"เตือนแล้วนะ ว่าอย่าทำให้เรื่องมันยาก"
เริ่มไม่มีเหตุผลแล้วกรู แถมไปเถียงพี่นัทอีก "ผมทำให้ยากตรงไหน?"
"ตรงที่เอ็งชอบไอ้เคนอะไรนั่นแล้วไม่ยอมรับความจริงไง"
"ผมไม่ได้ชอบมัน!!!" ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ ไม่มีทางชอบอีกต่อไป แต่ทำไมเหตุการณ์เมื่อคืนมันยังตามหลอกหลอนผมอยู่วะ ผมอุตส่าห์เชื่อใจมัน ไม่กล้าทำร้ายจิตใจมัน แต่ทำไม....
ผมเผลอยกมือจับที่อกของตัวเอง สัมผัสโดนแหวนที่ห้อยอยู่ที่คอ
นี่กรู... ทำอะไรอยู่วะ เฝ้าบอกตัวเองอยู่ทุกวันว่าเกลียดๆๆ แทบจะฆ่าไอ้เคนให้ตายวันละหลายๆ รอบ แต่ทำไมผมถึงไม่ทำอะไรสักที
แถมไอ้สร้อยที่มันใส่ให้นี้อีก ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่ผมไม่ได้ถอด
ไม่ใช่ว่าลืมหรอก แต่ผมไม่อยากถอดต่างหาก
แม่งเอ๊ย ไม่ว่าจะยังไงก็ช่างเหอะ ผมแม่งบ้าสิ้นดีเลย....
“พี่นัท กินเบียร์ได้มั้ยอ่ะ?” อยากเมา...กินข้าวไม่ลงแล้วด้วย จากที่พี่นัทนั่งเงียบๆ มองผมอยู่เค้าก็พยักหน้า
“อืม สั่งดิ”
ตอนแรกก็สั่งขวดเดียวคับ ไปๆ มาๆ เพิ่มจำนวนครึ่งโหล(พี่นัทกินด้วย) ผมไม่กินข้าวแล้ว ตอนหลังซัดเบียร์ลูกเดียว ที่จริงก็คิดอยู่ว่าถามเคนก่อนค่อยเศร้าวะ แต่ผมเสือกเมาล่วงหน้าก่อนได้ถามเนี่ยดิ แล้วพอกึ่มๆ ผมก็เริ่มพล่ามไปเรื่อยอ่ะคับ พอเมานี่ยิ่งแล้วใหญ่ ไอ้ที่คิดจะถามเค้าก่อนมันก็ไม่เป็นงั้นดิคับ เสรือกเชื่อเป็นจริงเป็นจัง เก็บเอามาคิดมากแล้วก็เมาพล่ามบ้าบอจนเกิดเรื่องต่อไปนี้ครับ
“พี่นัท เคนมันหลอกผม.... มันบอกผมว่าไม่ชอบผู้หญิง มันบอกว่ารักผม รักมากๆๆๆ ขาดผมไม่ได้เลยอ่ะพี่นัท แล้วทำไมมันทำแบบนี้อ่า”
ผมพล่ามแล้วก็หมุนแก้วเล่นไปด้วยคับ
“มันเคยบอกพุ..... ถ้าไม่มีพุ มันอยู่ไม่ได้......ฮึก มันโกหก” ผมจะร้องไห้ซะงั้น แถมเรียกชื่อตัวเองแทนตัวอีก พี่นัทนั่งมองเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ....
“พี่นัท พูดอะไรบ้างเด้!” ผมหยิบน้ำแข็งปาใส่เค้า แล้วก็ก้มหน้าลงกับโต๊ะ ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"เลิกกินได้แล้ว...เมาแล้วเอ็งอ่ะ" พี่นัทพูดจบ ผมรีบเงยหน้าขึ้นมาเห็นเค้ากำลังแย่งแก้วไป ผมรีบลุกขึ้นตะครุบกลับคืนแทบไม่ทัน
"ไม่ต้องมาห้าม!! ผมไม่เมา...ผมไม่ได้เมา อึกๆๆ" ซัดไปอีกเกือบหมดแก้ว จะหันไปชงใหม่ แต่บนชั้นขวดเบียร์หายไปแว้ว
"พี่นัท...เบียร์หายไปไหน?"
"กลับบ้านไปแล้ว" กลับงายวะ ผมไม่สนใจขวดนั้น แต่สั่งใหม่ทันที
"น้อง!! น้องๆๆ ครับ ขอสิงหาเบียร์ขวดนึงคร้าบบ ด่วนเลยน้า พี่รีบ"
"เฮ้ยย! ไม่ให้แดกแล้วโว้ย" พี่นัทตกใจ รีบบอกยกเลิก ผมเลยเหวี่ยงแถมด่าเค้าอีก พอเห็นว่าทำไงก็ไม่ได้ เลยไปคว้าแก้วเค้าที่เหลืออยู่เกือบเต็มมากินแทนจนหมด แล้วผมก็เริ่มพล่ามเรื่องเดิมแล้วก็ร้องไห้เหมือนเดิมอีก เหอๆ โคตรรั่วเลยผม
“เค้าไม่ได้คบกันแล้วจะร้องไห้ฟูมฟายไปทำส้น...อะไรวะ เฮ้อ” พี่นัทเริ่มพูดแบบปลงตก
“เคนไม่เคยบอกอ่า...ฮืออๆ มันบอกว่าไม่สนใจใคร นอกจากพุ มันบอกว่ามีพุคนเดียวอ่ะพี่นัท...ฮือๆๆ” ผมก็คร่ำครวญไม่เลิกสักกะที
“เอ็งก็ไม่ได้มีมันคนเดียวเหมือนกัน แล้วจะเศร้าไปทำไมน้ำพุ ตัวเองทำได้ คนอื่นทำไม่ได้ มันก็ไม่ใช่”
“ทำไมอ่ะ!? ฮือๆๆ ก็มันทำพุเจ็บก่อน ฮือๆๆ พุเกลียดมัน แต่เพราะมันบอกว่ารักก็เลยยกโทษให้ ฮึก บ้าเอ๊ย รู้งี้ไม่น่าใจอ่อนกับมันเลย”
"ร้องไห้ขนาดนี้ไม่เรียกว่าเกลียดแล้วมั้ง เฮ้อ"
"ฮือๆๆ ก็บอกว่าเกลียดไง มันมีคนอื่น พุเกลียดมัน ฮือออ พี่นัทไม่เชื่อเหรอ ฮึกก ทำไมไม่มีใครเชื่อพุเลย.."
ผมคร่ำครวญอยู่อย่างงั้นจนน็อคคาโต๊ะไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไม่เคยเมาจนชัตดาวน์ตัวเองได้ขนาดนี้มาก่อน
มารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าวันใหม่แล้ว
แถมไม่ใช่เช้าวันใหม่บนเตียงนอนของตัวเองด้วย... o22
เฮ้ย!!!
ชิบหาย เกิดอะไรขึ้นกับกู
ทำไม?............ท่อนล่างกรูไม่ใส่อะไรเลย แถมทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่เสื้อยืดตัวเดียว..
อึ้งสิคับ
พอตื่นเต็มตาก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดๆ ปวดมากเลย กลืนน้ำลายก็โคตรจะแสบคอ ประเด็นนั้นไม่สำคัญเท่ากับ..ทันทีที่ผมขยับตัวมันก็เจ็บแปล๊บตรงนั้นขึ้นมาคับ
ผมช้อคหน้าซีด ปากสั่น มือเย็น... ลองเอามือไปแตะๆ ดูก็เริ่มรู้ตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วทีนี้
เมื่อคืนเมาน็อคไป ไม่รู้สึกตัว แล้วเกิดอะไรขึ้นวะ... ไม่อยากคิด แต่ไม่คิดไม่ได้แล้ว ก็ผมไปมีเซ็กซ์กับใครก็ไม่รู้ อ๊ากก
เมื่อคืนผมไปกินข้าวกับพี่นัท แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายเรื่องเคน...แล้วๆๆๆ ไงต่อวะ จำไม่ได้
ผมอยู่กับพี่นัท แต่ทำไมเค้าถึงปล่อยผมให้เจอเรื่องแบบนี้ได้วะ โอ้ย อยากจะบ้าตาย ทิ้งกันแบบนี้ได้ไง :m15:
...นั่งช้อคกับสภาพตัวเองสักพักประตูห้องที่นอนอยู่ก็เปิดออก
“เป็นไง..? ตื่นซะเกือบเย็นเลยนะ”
อ๊ากกกกก!!!
H
ใคร? huhu
happy new year 2011 ทุกท่าน ไม่ใช่แค่ตลอดปีนี้ แต่ปีต่อๆ ไปด้วยนะแฮปปี้ๆ :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ใครอะ ใครอะ?
พี่นัท? เคน?
อะไรอะ
ที่อึ้งคือเคนนี่แหละ แม่ม :m16:
ทำไปได้นะ หลอกกันมาแบบนี้คะแนนนิยมตกฮวบเลย
เบื่อเคนละ งอนๆ :fire:
-
พี่นัทเหรอ หรือว่าเคนอ่ะ เอ่า ตกลงพุกลับมารักเคนมั้ยนี่ ถ้าจริงงั้นแลวพุจะมีความสุขป่าวอ่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก อย่านะ
ได้โปรด รีบต่ออย่างด่วน อย่าหายไปหายวันนะ
เราขาดใจตายแน่เลย
ปล.Happy New Year ค่าาา
-
ขอเดาว่าพี่นัทชัวร์ 555
ดูแล้วพี่นัทเป็นคนเดียวที่จะปราบพุอยู่หมัดอ่ะ
-
แบบว่า ถ้าเป็นพี่นัทก็หมดกัน ฉวยโอกาสสุดๆอ่ะ น่าโกรธนะเนี่ยะ
แต่ถ้าเป็นเคน แสดงว่าพี่นัทเป็นคนดี เรียกเคนมารับพุ คงอยากให้ดูแลเคลียร์กัน
-
ใครอ่ะ o22
ตอนนี้อ่านไปลุ้นไป
:3130:
-
สวัสดีปีใหม่คุณ foyer ด้วยค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดปีนะคะ :t2:
ตอนนี้จบได้ค้างมากๆ แต่ก็ขอเดาว่าพี่นัทชัวร์ๆ
เรื่องคบสาวทำให้เคนคะแนนตกไปหน่อยแต่ก็ยังชอบอยู่น๊าาา
-
พี่นัทว่ะ
เพราะดูเคนไม่น่าจะกล้าทำแล้วน่ะ
ทำไมชอบทำให้ค้างน่ะ
หงุดหงิดน่ะเนี้ย
-
เหอะๆ ตัดจบแบบนี้ ได้ไงเนี่ยยยย
ค้างมากมาย T.T
อยากจะเชียร์เคนต่อนะ แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วเริ่มไม่มั่นใจไอ้เคนละเนี่ย
ถ้าเรื่องที่สองสาวเล่ามามันจริงน่ะนะ
ว่าแน่พี่นัท พี่นัท พี่นัท !!!!!
-
สวัสดีปีใหม่คุณ foyer สุข สมหวังค่าา :L1:
น้ำพุเมาจนได้เรื่องเลย o22
ไปกับพี่นัทคนนั้นก็น่าจะเป็นพี่นัทสิ
ตอนหน้าขอเปิดตัวพระเอกของน้ำพุเลยได้มั๊ยเนี่ย ลุ้น..
-
และแล้วก็ได้พี่ทเป็นปัวอ่ะป่าว
-
ใครหว่า นัท? เคน? สรุปซีแล้วกัน 5555
Happy New Year ครับ
-
พี่นัท(เถื่อน)เหอะ
-
กริ๊ดดดดดดดด
อะไรกันนี่
-
รู้สึกอึดอัดใจแทนน้ำพุมากกกก ไอ้ความรู้สึกอยากเลิก แต่บอกไม่ได้ ใจหนึ่งก็ไม่กล้า เสียดาย กลัว บลาๆๆ
โอ๊ย เป็นอะไรที่อัดอั้นตันใจมาก เข้าใจความรู้สึก!!! แต่ถ้าน้ำพุผ่านมันไปได้ ชีวิตก็จะมีความสุขกว่านี้น้า >.<
ตอนนี้แอบปลื้มพี่นัท(เถื่อน)ว่ะ 55+ แมนมาก ดูง่ายๆแต่จริงใจดี
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้ะ รออ่านต่อ ฮี่ๆ :")))
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:serius2:ใคร!?ใคร!?ค้ายยยยยยยย
กลับมาบอกกันเดียวนี้นะพุพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ
o9 o9 o9
-
ตามอ่านมาทั้งวันเลย ฟันธงเลยว่าผลสุดท้ายก็เป็นเคน (love is drug)
สุดท้าย พุมันก็รู้ตัวว่าสุดท้ายก็ขาดเคนไม่ได้เหมือนกัน
-
(แอบหวัง)อยากให้เคนเป็นพระเอก สงสารเคนอ่ะ T^T ถึงจะเคยนอกใจพุไปบ้างก็เถอะ แต่พอเทียบกับจำนวนกิ๊กของพุแล้ว รู้สึกมันเป็นเรื่องขี้ประติ๋วมากเลย 55+
อ่านมาถึงตอนนี้ ถึงพี่นัทจะมีเปอเซ็นเป็นพระเอกมากกว่า แต่ก็ยังแอบหวังให้เคนได้เป็นพระเอกอยู่ดี ส่วนพี่ซีขอไม่พูดถึงแล้วกัน 55+ เพราะอ่านจากตอนพิเศษแล้วไม่น่าจะเป็นพี่ซีอ่ะ (ถ้าพลิกล็อคมาเป็นพี่ซีคงช็อคน่าดู O_O)
-
ตัวเอง...แบบนี้ค้างรับปีใหม่เลย :a5:
อยากรู้ใจจะขาด อ๊ากกก ไผล่ะเนี่ย ที่จึ้กๆกับน้ำพุ :o8:
อ่านแล้วก็อินเจ็บไปกะน้ำพุนะ แบบเข้าใจอารมณ์คนโดนหลอกอะ
แต่ก็ดีที่ทำให้น้ำพุรู้ใจตัวเอง (หรือเปล่า?) :z1:
+1 ขอบคุณค่า มาต่อเร็วๆๆๆนะ
-
นั่นน่ะสิ ใครอ่าาาา
แอบมาฉึกๆพุอีก
-
/
……..พี่นัท.............!!!
ผมมองหน้าเค้าเหมือนคนเจอผีหลอก พยายามจะปะติดปะต่อเรื่อง แต่มันก็ออกแนวสับสน งง ก็มันจำไม่ได้นี่คับว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่พอสำรวจสภาพตัวเอง ก็พอรู้แหล่ะ แต่ไม่นึกว่าคนๆ นั้นจะเป็นพี่นัท คือว่า...ถึงท่าทางเค้าจะดูไม่ใช่เล่น แต่ก็ไม่น่าจะเป็นคนที่ชอบทำอะไรลับหลัง (?) เอ้ยย ไม่ใช่ดิ ก็ผมเมาใช่ป่ะคับ แล้วคนแบบพี่นัทก็ไม่น่าจะฉวยโอกาส เพราะพี่เค้าชอบทำอะไรแบบซึ่งๆ หน้าตลอด หง่ะ....
“หิวแล้วดิ กินข้าวก่อนมา” พี่นัทพยักหน้าให้ผมลุกขึ้นมากินข้าวดีๆ แล้วผมมองจานที่เค้ายื่นให้
มันเป็น.........ข้าวผัดครับ!! เห็นแล้วเดจาวู นึกถึงไอ้บ้าเคนขึ้นมาทันที
จากที่ตอนแรกไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ แต่พอเห็นข้าวผัดและผมโกรธพี่นัทเลยคับ
“พี่ทำอะไรผมเนี่ยยย!!!” เป็นคำถามที่โคตรโง่เลย แต่ผมอยากแน่ใจสิ่งที่คิดมันใช่หรือไม่ใช่
“.................” พี่นัททำหน้างงๆ แป้บนึงเค้าก็หัวเราะเหอะๆ
“จะเล่นอะไรอีกวะ อย่าทำหน้าเหมือนพี่ไปข่มขืนเอ็งแบบนั้นดิ เสีย self กันพอดี” พี่นัทนั่งลงข้างๆ แล้วยกมือขยี้หัวผมแบบมันมือ
“โอ้ยย ไรวะเนี่ย ไปไกลๆ เลย” ผมปัดมือเค้าออกจากหัวแล้วก็เอียงหลบไปอีกข้าง
“อ้าว...” พี่นัททำหน้างงอีก แต่ที่ผมเห็นมันมีแต่ความกวนตีนคับ
“.............................” จากนั้นเราทั้งคู่ก็เงียบ ผมก้มมองผ้าสีเข้มที่ห่มท่อนล่างของตัวเองอยู่นิ่งงัน โดยที่ในใจก็คิดไปต่างๆ นานา
เพราะข้าวผัดแท้ๆ เลย.....
ที่ทำให้ผมคิดว่าพี่นัททำเหมือนไอ้เคน แต่พอดีผมจำอะไรไม่ได้ มันเลยกลายเป็นการคิดเอาเองซะงั้นอ่ะคับ
/
“น้ำพุ... อย่าบอกนะว่าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้” จากที่เงียบมาพักใหญ่ พี่นัทก็ถามผมเสียงเรียบๆ
“...........................” ผมเงยหน้ามองเค้า ช่ายดิ จำไม่ได้... แต่ไม่มีอารมณ์จะพูดอะไร ผมเลยเงียบ ก็ผมไว้ใจพี่นัท พอมาเจอแบบนี้มันรู้สึกผิดหวังไงไม่รู้อ่ะคับ
“จำไม่ได้จริงเหรอน้ำพุ?” พี่นัทถามย้ำ เสียงฟังดูแย่ๆ
ผมถอนหายใจหนักๆ แล้วตอบเค้าแบบห้วนว่า “ใช่ จำไม่ได้”
“เวรกรรม” พี่นัทเอียงหน้าทำคอตก
“บอกไว้ก่อนเลยนะว่าพี่ไม่ได้บังคับขืนใจเอ็ง... และพี่ก็ห้ามแล้ว......แต่เอ็งไม่ฟัง” หง่ะ
“พี่เป็นผู้ชายนะเว้ย เจอเข้าไปแบบนั้นเป็นใครก็ทนไม่ไหวหรอก”
หา.........??? พูดอะไรวะนั่น
พี่นัทจ้องหน้าผม ที่คงเหวอซะเต็มที่ ก็.....เค้าพูดเหมือนผมไปเริ่มก่อนงั้นอ่ะคับ
บ้าดิ!!! ผมเนี่ยนะ ไปทำอะไรแบบนั้น... ไม่เชื่อหรอก
“โอเค... พี่ผิดเอง” และเค้าก็ตัดบทจบไปซะดื้อๆ งั้นอ่ะคับ
“กินข้าวซะ แล้วเดี๋ยวจะพาไปส่งที่หอ” พี่นัทเดินออกจากห้องไป ปล่อยผมนั่งเหวออยู่คนเดียว
หง่ะ ที่จริงก็อยากจะโกรธอยู่หรอกนะคับ แต่ถ้าสิ่งที่พี่นัทพูดเป็นเรื่องจริง แล้วผมจะมีหน้าไปทำอะไรได้ล่ะเนี่ยยย นอกจากไม่มีหน้าไปโกรธเค้าแล้ว ผมยังอายตัวเองที่ไปเริ่มก่อนอีก.......
หง่ะ ถึงจะไม่เชื่อ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้อ่ะคับ.........
อ๊ากกก กรูทำอะไรลงป๊ายยยย!!! :serius2:
/
ในที่สุดก็ถึงหอผมโดยสวัสดิภาพ
ผมนั่งป้อกบนเตียงตัวเอง บรรยากาศเงียบๆ ในห้องสี่เหลี่ยมอึมครึมขึ้นทันทีเมื่อต้องอยู่คนเดียว ผมคิดเรื่องพี่นัท ท่าทีของเค้า ดูเครียดๆ หลังจากที่ผมยืนยันไปว่าจำอะไรไม่ได้จริงๆ
แต่พอมานั่งคิดดูดีๆ แล้ว ผมก็ชักจะเห็นภาพรีเพลย์ลางๆ เหมือนกัน จำได้นิดๆ อ่ะคับ แถมมีแต่ฉาก xxx
.......................หง่ะ อยากจะบ้าตาย
ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายยยเข้ามาแทรกอีก
ผมหยิบมือถือที่แบตหมดเกลี้ยงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้มาชาร์จ อยากคุยกับใครสักคนอ่ะคับ โดยเฉพาะกับแม่ ไม่ได้จะรายงานว่าไปทำอะไรมา..แค่อยากคุยให้ความไม่สบายใจตอนนี้มันหายไปอ่ะคับ
แต่ปรากฏว่าพอเปิดเครื่อง... มิสคอล กับ sms ขึ้นมาเป็นพรวนอีกและคับ
ใครมันโทรมานักหนาฟระ....
.....เหอ.....พี่ซี..ไอ้บ้าเคน... แอน... พ่อ แม่ เพื่อนๆ.....
โอ๊ยยย จะอะไรกับกรูมากมาย หายไปแค่วันเดียวเอง
ผมรีบโทรหาแม่ก่อนเป็นอันดับแรก โดยที่ลืมเรื่องที่ว่าพี่ซีรอผมเมื่อคืนก่อน.....
ผมชอบเล่าชีวิตประจำวันให้แม่ฟังอ่ะคับ แต่ถ้าเรื่องไหนทำให้แม่ไม่สบายใจ เช่น...ที่ผมโดนรถชนหรือโดนอะไรแย่ๆ ผมก็ไม่เล่าหรอกคับ
พอคุยกับแม่เสร็จ สักพักไอ้บ้าเคนก็โทรมา......... แต่เรื่องอะไรผมจะรับล่ะ
“เฮ่ย!” ที่ตกใจไม่ใช่เพราะเสียงโทรศัพท์มันยังดังอยู่อย่างต่อเนื่องนะคับ แต่ตกใจที่บนคอของตัวเองไม่มีสร้อยของไอ้บ้าเคนแล้วต่างหาก
“หายไปไหนวะ” ชิบหายแล้ว หายได้ไง ผมรีบค้นกระเป๋าตัวเองใหญ่เลย เผื่อตอนเมาเผลอถอดทิ้งไว้ไหน แต่ก็ไม่เจอ
พี่นัทจะรู้มั้ยวะ?
คิดขึ้นได้ผมกดตัดสายเคนทิ้งแล้วโทรหาพี่นัทโดยด่วนเลย
“พี่นัทเห็นสร้อยผมมั้ยอ่ะ?” ผมละล่ำละลักถามเค้าทันที
“สร้อยที่มีแหวนด้วยอ่ะพี่ สีเงินๆ”
“ทิ้งไปแล้ว”
“หา!!!?” ตกใจแทบสิ้นสติสิคับผม
“เอ็งเขวี้ยงทิ้งลงสระน้ำไปแล้ว ที่ร้านอาหารนั้นนั่นแหล่ะ” อ๊ากกกกก เวรๆๆๆ คือว่าร้านอาหารที่เค้าพาไปมันอยู่ในหมู่บ้านที่มีสระขุดอยู่ด้วยอ่ะคับ บรรยากาศดีมาก โต๊ะที่ผมนั่งอยู่เมื่อคืนก็ไม่ไกลจากสระเท่าไหร่ แต่ผมจำไม่ได้ว่ากระชากทิ้งไปตอนไหน
“ครับ ขอบคุณ” ผมวางสายไปแบบอึ้งๆ ถ้าเคนรู้ไม่ตายเหรอวะกรู.......
แต่.......ผมเกลียดมันไม่ใช่เหรอ จะไปแคร์มันทำแมวววอะไรวะเนี่ยยย
อึ้งคับ รู้สึกเสียศูนย์ยังไงก็ไม่รู้ ทำอะไรไม่เป็นระบบเลยอ่ะคับผม
และยิ่งเสียศูนย์เข้าไปอีก ตอนเปิดแต่ละ sms อ่าน ของคนอื่นไม่เท่าไหร่
แต่ของพี่ซี......ที่ส่งมาเมื่อคืน
‘พี่รออยู่ ทำไมถึงปิดเครื่อง’
และของไอ้เคนที่เพิ่งส่งมาเมื่อกี้นี้
‘ไม่รับสาย หมายความว่าไง’
อย่าเพิ่งมารุมกูตอนนี้ได้ไหมเนี่ย........ฮือออ กูอยากอยู่คนเดียว
ผมปิดมือถือ แล้วก็นั่งสยองขวัญอยู่คนเดียว
พี่ซีรออยู่จริงด้วย แต่ผมไม่ได้กลับห้อง แล้วพี่เค้าจะคิดไงวะเนี่ย จะแก้ตัวกับเค้าว่าไงดี เพราะผมไปทำเรื่องพรรค์นั้นมาซะด้วย
อ๊ากกกก อะไรนักหนา!! เดี๋ยวก็เล่นเกมส์คลายเครียดซะเลยหนิ
ผมเลือกไปอาบน้ำให้ใจเย็นลงก่อนครับ อะไรจะเป็นก็ให้มันเป็นไปเหอะ ช่างแม่งแล้ววว.... อาบน้ำเสร็จก็เปิดคอมเล่นเกมส์ ดึกๆ หน่อยก็ทำการบ้าน แล้วก็ไปนอนตามปกติ
เช้ามา ก็ไปคณะ... เจอไอ้เบนซ์ (น้องรหัสผม) นั่งทำงานอยู่กับเพื่อนมันกลุ่มใหญ่
อ้าว... มันมีงานส่งเหรอวะ ไม่ยักกะรู้
“เบนซ์ทำไรวะ?” ผมเดินไปทักมัน มันยกมือไหว้หวัดดี พร้อมกับเพื่อนมันในระแวกนั้นก็ไหว้ผมด้วย
“งาน xxx อ่ะพี่”
“ช่วยป่ะ?”
“อ่า... ช่วยไรดี ใกล้เสร็จแล้วล่ะพี่” ไอ้เบนซ์บอกอย่างร่าเริงตามอิมเมจของมัน
“เหลือไรมั่งอ่ะ เยอะป่ะ?” มันสาธยายมาก็ไม่เท่าไหร่ ส่งตอนบ่ายเหลือเวลาอีกเยอะ
จากนั้นผมก็นั่งคุยกับมันไปคับ เพราะยังไม่ถึงเวลาขึ้นเรียน และเบนซ์มันก็เล่าเรื่องที่เห็นแอนคุยกับเคน (ตอนนั้นนั่นแหล่ะ) ให้ผมฟัง ผมก็อึ้งๆ ไม่นึกว่าสองคนนี้จะรู้จักกันถึงขนาดแอบไปคุย ตกลงนัดแนะไรกันแบบนั้น
ไอ้ที่มองแอนในแง่ไม่ค่อยจะดีมาตลอด ตอนนี้ยิ่งติดลบเข้าไปใหญ่ดิคับ
ที่ผมยังดีกับแอน ก็เพราะเค้าช่วยผมเรื่องเรียนอ่ะคับ ดูแลคอยตามชีท ส่งข่าว ทำงานให้ จะว่าผลประโยชน์ก็ได้อ่ะ ผมยอมรับ คือถ้าไม่มีแอน ผมก็แย่เหมือนกัน เพราะผมไม่ค่อยสนใจเรียนสนใจงานเท่าไหร่
“พี่น้ำพุๆ” ไอ้เบนซ์กระแซะเข้ามาถามเสียงเบาๆ ข้างหู
“พี่ซีชอบเหรอ?”
“เฮ่ย” ผมถึงกับผงะ
“รู้ได้ไงวะ?” ไม่อยากให้ใครรู้เยอะ เพราะไม่ชอบเป็นขี้ปากชาวบ้านคับ
“ก็พี่ซีมาถามเบนซ์เรื่องพี่อ่ะ ตั้งเยอะ” เหยย? ไปถามอะไรจากไอ้เบนซ์วะ ผมก็ให้มันเล่ามา แต่ไอ้เบนซ์ก็บอกเรื่องพื้นๆ ที่มันเห็นล่ะคับ
“อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ” ผมบอกไอ้เบนซ์ แต่มันก็ยิ้มหัวเราะตาปิดตามสไตล์มัน
“โหพี่... เค้ารู้กันหมดแล้ว พี่ซีคุยเรื่องนี้กับเพื่อนพี่ด้วยหนิ.... พี่แอนอ่ะ” แอนอีกแล้ว...ชิบ-หาย อย่าบอกนะว่าสปายพี่ซีคือแอน...... แม่งช้อคเด่ะถ้างั้น!
“พี่แอนชอบพี่น้ำพุไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเค้าทำแบบนี้อ่ะ?” ไอ้เบนซ์ก็แม่งรู้หมด คือที่มันรู้ก็เพราะข่าวจากพวกเพื่อนผมเนี่ยล่ะคับ นานๆ ทีผมถึงจะสนใจว่าใครเอาเรื่องผมไปเม้าท์บ้าง หรือบางทีก็ไม่รู้เรื่องเหี้ยอะไรกับเค้าเลย
“ไม่รู้ว่ะ” ผมเริ่มจะหงุดหงิด
“เบนซ์งงพี่แอนอ่ะ ดูเค้าแปลกๆ”
“เออ ก็ว่างั้น” ผมขี้เกียจคุยเรื่องแอนแล้วคับ
“แล้วพี่ซีตอนนี้เป็นไงมั่งรู้ป่ะ?” ไม่กล้าโทรไปถามเค้าเอง ไอ้โรคจิตอ่อนๆ เรื่องโทรศัพท์นี่เรื่องจริงนะคับ ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ญาติพี่น้องหรือมีธุระคอขาดบาดตาย ผมไม่ค่อยอยากจะโทรสักเท่าไหร่ ทำใจลำบากอ่ะคับ
“เครียดดิพี่... เห็นว่าไปรอพี่น้ำพุหอพี่มีนพี่ฐาเมื่อวันเสาร์อ่ะ แต่พี่ไม่กลับ...” มีนกับฐาอยู่แก๊งค์มาเฟีย อยู่หอใกล้ๆ ผมคับ
“พี่ฐาก็ไปบอกพี่ซีอีกว่าเห็นพี่น้ำพุไปกินข้าวกับกิ๊ก ทีนี้พี่ซีก็เลยไปรอพี่ไง...”
เหอๆๆ ว่าแล้วว่าต้องซวย
“นั่นไม่ใช่กิ๊กพี่เว้ย... แค่รู้จักกันเฉยๆ” ผมปฏิเสธเสียงเครียดเลย
“โห... งั้นก็ต้องรีบบอกพี่ซีละ เพราะรายนั้นอ่ะ เข้าใจผิดไปเต็มๆ” ถึงว่าอ่ะ ตอนโทรมาคืนก่อนถึงพูดแปลกๆ
รู้สึกปลงตกไงไม่รู้คับ... มืดแปดด้าน และพอเวลาผมหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ผมชอบหนีปัญหาไปก่อนอ่ะคับ และพอคิดได้หรือพร้อมเมื่อไหร่ ผมถึงจะมาจัดการเรื่องทั้งหมดเองทีหลัง
แต่เวลามันก็ไม่เคยรอใคร เมื่อไอ้บ้าเคนมันบุกมาหาผมที่คณะเมื่อตอนเย็น
ผมชักจะเบื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังรุมเร้าตัวเองเต็มทน ก็เลยว่าจะบอกความจริงกับเคนวันนี้แล้วคับ
H
สั้นไปมะตอนนี้?
มีเรื่องน้ำพุมาเล่าให้ฟัง เมื่อคุณแม่น้ำพุไปดูหมอมา (แต่น้ำพุไม่ได้ไปด้วย) และทีนี้ หมอดูบอกว่าน้ำพุดวงดี โชคดี ดีๆๆ หมดทุกอย่างเลย แต่ที่ไม่ดีมีอยู่เรื่องเดียว
คืออย่าไปยุ่งกับพวกเกย์เพราะไอ้พวกนี้จะนำความยุ่งยากรำคาญใจมาให้ ให้อยู่ห่างๆ ไว้ เพราะถ้าไปอยู่ใกล้เดี๋ยวมันจะชอบ (โอ้ย แอบถูกใจนิดนึง ฮ่าๆ)
น้ำพุสะดุ้งเฮือก แต่แม่รู้อยู่แล้วเลยไม่ตกใจเท่าไหร่
แล้วเพื่อนแม่ที่ไปด้วยกัน พอได้ยินหมอดูว่าอย่างงั้น ก็กระซิบถามแม่น้ำพุว่า จริงเหรอ? (หมายถึงมีเกย์มาชอบจริงเหรอ?)
แม่น้ำพุเลยบอกว่า "จริง! ตอนมัธยมมีผู้ชายมาชอบมันเป็นสิบ" (มหาลัยไม่ถึงสิบ อิอิ)
ทีนี้น้ำพุก็ได้รู้เรื่องเก่าของตัวเองตอนที่เป็นแฟนเคนใหม่ๆ (แม่เล่าให้ฟัง แต่ตัวน้ำพุเองลืมไปแล้ว)
(แอบฮา) คือตอนนั้นน้ำพุคลั่งไคล้เคนมาก จนไปถามแม่ว่า
"ผช.กับผช. แต่งงานกันได้ไหมอ่ะ?" แม่ก็ด่าว่า "แกจะบ้าเหรอออ!!!? บ้าอ่ะดิ แกจะบ้ารึง๊ายยย" เอิ๊กส์ๆ น้ำพุอึ้งเลย ว่าเคยพูดกับแม่เรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ
แล้วก็จำได้ไปโดยปริยาย... 555
ปล. แต่เจ้าตัวก็บอกว่าแค่ถามเล่นๆ ถามเฉยๆ เองนะแม่...T T ไม่ได้จะแต่งงานกับเคนสักหน่อยหง่ะ
:pig4:
-
ใกล้แตกหักแล้วมั้ง พุต้องตัดสินใจให้เด็ดขาดแล้วนะ
-
:a5:
เรื่องมันรุงรัง
ที่ถามว่า สั้นไปมะตอนนี้?
ขอตอบเลยว่า... สั้นมาก!
-
555+
เอาเคลียให้จริงน่ะพุ
-
โถ่...หายไปนานมาต่อแค่เนี๊ย
แต่ก็ดีใจนะว่า Who? ของน้ำพุเป็นพี่นัทอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดด :m3:
-
:3130:เลือกเอาจั๊กคนดิพุ
-
ฮ่าๆๆ แอบสะใจ
น้ำพุเอ้ยย ถึงคราวซวยอีกรอบ
-
นายจะเลือกใครน้ำพุ
-
สั้น เราว่าแอนโรคจิตแระ หรือว่ามันเป็นสาววาย ไม่เอาสาววายที่ดีไม่เป็นแบบนี้
-
ความซวยไม่เคยปราณีใคร
สงสัยพุไม่อยากเก็บเอาใว้ทั้งสามคน
งั้นทำใจเลือกเอาไว้เป็นไม้กันหมาสักคนเหอะพุ
(ตอนนี้สั้นมากเลยหงะพุ ยิ่งตอนไคลแม็คกับเคนด้วย มันค้างงงงงงง)
-
ค้างมากกกกกก :z3:
-
:z13:
-
สั้นมาก......... สั้นสุดๆ
นาทีนี้ฟันธงไม่มียั้งเลย พี่นัทแน่ๆ
แต่เสียดายเคน ฮ่าๆ พี่ซีก็ดีอ่า พี่นัทที่สาม แต่ดันมาวิน
-
/
ตอนแรกผมก็กลัวๆ ว่าคราวนี้เคนจะมาไม้ไหนอีก แต่ผิดคาดคับ มันไม่ได้อารมณ์เสียหรือหงุดหงิดแต่อย่างใด (ซึ่งปกติเคนจะชอบเป็นแบบนั้นเวลาผมหนี+หลบหน้าไปนานๆ แบบไม่บอกเหตุผล)
ถึงมันจะไม่ได้ยินดียินร้าย หรือแสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา แต่ผมก็เจอออร่าทะมึนของมันเล่นงานไปเต็มๆ
หง่ะ... เริ่มเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนๆ ผมเวลาเจอหน้ามันครั้งแรกแล้วดิ...
“หวัดดี” เจอสายตาเคนดึงให้เดินเข้าไปหาอีกแล้วคับ และพอไปถึงมันก็เอาแต่เงียบ ผมเลยต้องทักมันไปก่อน
“หวัดดี” หง่ะ...เสียงมึงจะเย็นไปไหน
“เรียนเสร็จแล้วใช่ไหม?” เคนถาม
“อืม”
คือผมก็รู้สึกว่ามันไม่ได้โมโห แต่ทำไมผมกลัวมันจังวะ...? แต่ก็ช่างเหอะ ไงๆ วันนี้ก็ตั้งใจว่าจะบอกความจริงเคนแล้ว จะเป็นจะตายยังไง ก็ค่อยไปหาทางแก้ไขเอาดาบหน้าละกัน (คิดตื้นๆ เพราะผมเบื่อสภาพตัวเองแล้วง่ะ)
ผมเหนื่อย... ถึงใครจะไม่เหนื่อย แต่ผมเหนื่อย เรียนก็หนักจะตายอยู่แล้ว ยังต้องมาคอยรับความบ้าของแต่ละคนอีก ไม่เอาด้วยหรอกนะคับ... คนนั้นก็อยากให้ผมทำแบบนั้น คนนี้ก็อยากให้ผมเป็นแบบนี้...
ผมว่าตัวเองก็ไม่เคยเรียกร้องให้ใครเปลี่ยนนะคับ ใครอยากทำอะไรทำไป แต่และทำไม ต้องมาบงการชีวิตกรู ไม่เข้าใจ...
อยากได้อะไรจากกรูนักหนา? พอกรูทำให้ไม่ได้ ก็มาด่าว่ามาบังคับกันอย่างนั้นเหรอ?
ช่างแม่ง!
พอกันทีกับภาพเก่าๆ ที่เคนมันมองผมมาตลอด...
ผมรู้ตัวว่า 'เคยรักเคน' เคยรักมันมากๆ เลยเมื่อนานมาแล้ว... ย้ำชัดในความทรงจำ แม้แต่ตอนนี้ไอ้ความรู้สึกว่าเคยรักมันก็ยังตามหลอกหลอนผมอยู่ ผมไม่ได้อยากจะเกลียดเคนเลยสักนิดเดียว ผมเสียดายวันเวลา กับความรู้สึกว่าได้รักใครเป็นครั้งแรก...
มันรู้สึกดีและน่าประทับใจ จนไม่อยากให้จางหายไปไหน...
ที่ผมยังคบกับเคนยืดเยื้อมาจนถึงป่านนี้ ก็อาจจะเป็นเพราะว่าผมนึกถึงวันเก่าๆ ที่เคยมีมันแล้วมีความสุขมากๆ ก็ได้มั้งคับ ถึงจะรู้สึกไม่ดีกับพฤติกรรมมากแค่ไหน แต่พอนึกถึงวันเหล่านั้น ไอ้ความรู้สึกแย่ๆ ก็จะหายไปอย่างรวดเร็ว... ผมว่าเคนก็คงเป็นเหมือนกันมั้ง
/
ผมชวนเคนไปนั่งที่ข้างสระน้ำ (ที่เคยพาไปอ่ะคับ) และก็ซื้อขนมปังไปด้วย เพราะจำได้ว่ามันอยากให้อาหารปลา เหอๆ มันพูดอะไรไว้ผมก็จำได้นะ มันคงเป็นความรู้สึกสับสนที่ว่า...
อยากรัก แต่รักไม่ได้มั้งคับ เพราะไม่ว่ายังไง คบกันไปก็ไม่มีใครมีความสุขอยู่ดี
“พุ”
“หืม?”
“ชอบของขวัญที่เราให้มั้ย?”
ผมมองปลาที่กำลังรุมแย่งกันกินขนมปังโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าเคน... ไม่อยากเห็น.... แววตาเจ็บปวดของมัน ผมเคยคิดว่าเคนรักขนาดนี้แล้ว ผมจะทนคบมันไปเรื่อยๆ ดีมั้ย แต่การอดทนเพื่อให้คนอื่นรักเนี่ย.... มันทรมานเหลือเกิน...
“ก็ชอบ”
“ทำไมไม่เห็นใส่เลย” ผมกลั้นใจตอบออกไปตามตรง
“เผลอทิ้งไปแล้ว”
ผมเหลือบไปมองเคน จากหน้าเฉยตอนนี้เริ่มเห็นท่าจะไม่ดีแล้วคับ
“........................ทิ้ง!?” เสียงมันออกแนวโมโหนิดหน่อย
“เมื่อคืนก่อนเมา คงเผลอกระชากทิ้งไปอ่ะ” รู้สึกผิด แต่ขี้เกียจโกหกแล้ว มันถามอะไร ผมจะตอบไปตรงๆ แล้วกัน
“............................” เคนมันยังอึ้งอยู่คับ แต่เป็นใครได้ยินก็คงอึ้งแหล่ะมั้ง ก็ที่มันซื้อให้ น่าจะแพงอยู่อ่ะคับ หรือถ้าไม่เกี่ยวว่าแพงไม่แพง ก็น่าจะเสียความรู้สึกอยู่ดี
“....ขอโทษ....” ที่จริงผมไม่ได้อยากทิ้งเลย ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ง่ะ
“....อืม.....ไม่เป็นไร เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ก็ได้” เคนข่มความโมโหไว้และตอบเสียงเรียบๆ ออกมา
“แล้วกินยังไงให้เมาไม่รู้เรื่องขนาดนั้น ไหนว่าดูแลตัวเองได้ไง? ไปกับเพื่อนรึเปล่า แล้วกลับหอยังไง บลาๆๆ”
“เอ่อ......” ว่าจะปฏิเสธมันเรื่องสร้อย แต่.......เป็นชุดคับ รู้สึกได้ว่ามันเป็นห่วงมากเลยง่ะ
“.....ขอโทษ....” ผมก้มหน้าสำนึกผิด ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้แล้ว
“......อืม ทีหลังก็กินแต่พอประมาณ เข้าใจมั้ย?”
“อือ”
“เดี๋ยวเราให้เบอร์โทรเพื่อนพุไว้ละกัน ถ้าเกิดเมามาอีก เราจะได้ไปรับ”
.................อึ้งสิคับ................ มันจะมาทำดีอะไรให้อีกเนี่ย
ผม.......ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่
“ปกติไม่กินจนเมาไม่ใช่เหรอ หรือว่าโดนใครมอม?”
“เปล่า” ผมอึกอักไม่รู้จะพูดไง
“คือว่า....พอดีไปเจอฟ้าที่พาราก้อน... เอ่อ...... เค้าบอกว่าเป็นแฟนเก่าเคน.......อ่ะ” ผมสรุปเรื่องเร็วไปมั้ยเนี่ย
“ฟ้า?" เคนขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งๆ
"ก็...."
"เดี๋ยวนะ...” มันยกมือห้ามไม่ให้ผมพูด
“ไปคุยกันได้ไง ตั้งแต่ตอนไหน... เค้าไม่ใช่แฟนเรา”
แหง่ะ สองคนนั้นโกหกเหรอเนี่ย... จริงดิวะ? อึ้ง.......โดนหลอกอีกแล้ว เสียค่าโง่เป็นประตูหลังไปเลยไงกรู
“ก็เพิ่งเจอเมื่อวันก่อน....... มากับแตงกวา เค้าเข้ามาถามว่าเราชื่อน้ำพุรึเปล่า และก็คุยกันเลยรู้ว่า....ฟ้าเคยคบกับเคนตอนปีหนึ่ง.....” เฮ้ออ
“เราไม่เคยคบ” เคนเริ่มอารมณ์เสีย
“ไม่เคยคบ แล้วก็ไม่ได้ชอบ เป็นแค่เพื่อนกลุ่มเดียวกัน”
“.......ทำไมเคนไม่เคยเล่าให้ฟังเลยล่ะ” ปกติมีใครมาชอบมัน มันจะบอกผมตลอดอ่ะคับ ชอบยั่วให้ผมหึง แต่ฟ้ามันไม่เคยพูดถึงเลย... ผญ. ที่ผมเคยเจอก็เหมือนกัน ถ้าไม่เห็นก่อน มันก็ไม่บอก ที่จริงแล้วผมเป็นคนเชื่อคนง่ายอ่ะ และตอนนี้ผมก็เชื่อเคนมากกว่า ทั้งที่ความจริงเป็นไงก็ยังไม่รู้เลย
“ไร้สาระ ก็ไม่รู้จะบอกพุไปทำไม”
“ถ้ามันไร้สาระ แล้วทำไมเคนชอบถามเราเรื่องคนอื่นจังอ่ะ?”
เคนขมวดคิ้วมองตาแข็งเลยทีนี้
“......พุก็น่าจะรู้นะ ว่าตัวเองเป็นคนยังไง....”
“เรารู้......”
ผมรู้คับตัวเองเลว นิสัยไม่ดี เอาแต่ใจตัวเอง โลเล หลายใจ ฯลฯ ผมรู้.... แล้วเคนอ่ะ รู้ตัวเองบ้างรึเปล่า จริงๆ คนเราก็ชอบพูดแต่ด้านดีๆ ให้คนอื่นรู้ทั้งนั้นแหล่ะคับ เคนก็เหมือนกัน มันไปทำอะไรมา แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ได้บอกผม แต่การที่ผมรู้ทีหลัง นั่นก็อาจจะเรียกว่ากรรมตามสนองจริงๆ ก็ได้
“เราเป็นคนแบบนี้ แล้วก็เปลี่ยนไม่ได้ด้วย”
“..........................”
“เราชอบคนอื่นอ่ะเคน”
ผมตัดสินใจบอกความจริงไป ลืมความกลัวว่าเคนอาจจะตบผมก็ได้ ถ้าหากพูดอะไรที่มันไม่อยากฟัง แต่ไหนๆ มาถึงขั้นนี้ และผมก็ทำใจกล้าจากสภาวะกดดันได้ขนาดนี้ มันก็จำเป็นต้องพูดละคับ
“ชอบใคร?.......แล้วเราอ่ะ?”
“เลิกกันเถอะนะ”
เคนอึ้งตัวแข็งทื่อไปพักนึง คงนึกไม่ถึงว่าผมจะพามันมาที่นี่เพื่อพูดเรื่องนี้ ก็ผมเพิ่งเจอมันครั้งที่สองหลังจากไม่เจอกันมาตั้งหลายเดือน ผมจ้องตากับมัน ถึงจะหวั่นใจ ถึงจะกลัว แต่ถ้าไม่มองตามัน เดี๋ยวมันจะไม่เชื่อว่าผมพูดจริง
“ก็ไหน....พุบอกว่ารักเราไง”
“..................”
“พุอยากให้เราทำยังไง เราก็ทำให้หมดแล้ว แต่ทำไม.........” เสียงเคนหายไปกับลำคอ ตอนนี้มันหน้าแดงมาก คงทั้งโกรธทั้งเสียใจ ผมเองก็เสียใจ ผมเองก็อยากรักมัน แต่ก็...........ทำไม่ได้สักที...
“....ทำไมถึงพูดแบบนี้?”
“...ขอโทษ...”
“เลิกพูดคำว่าขอโทษสักที!!!” จบประโยคน้ำตาเคนที่มันซึมๆ อยู่ก็ไหลออกมาจากในตา
“............................” ก็พอรู้คับว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงที่ดีกว่านี้เหมือนกัน
เคนก้มหน้า ตัวสั่นนิดๆ ผมก็มองมันแบบลำบากใจโคตรๆ อึดอัดมากอ่ะคับ ไม่กล้าพูดอะไร ไม่กล้ากระดิกตัวไปไหน ได้แต่มองเคนที่กำลังโกรธอยู่เงียบๆ
“......กูจะทำยังไงกับมึงดี น้ำพุ?” หง่ะ...สรรพนามเริ่มเปลี่ยน สัญญาณอันตรายมาเยือนทันที
“สิ่งที่กูทำให้มึงมาห้าปีนี้ มันไม่มีค่าเลยเหรอ?”
“.................................”
“ที่กูย้ำอยู่ตลอดว่ารักมึง มันไม่ได้ซึมซับเข้าไปในใจมึงบ้างเลยหรือไง!?”
“..................................” ผมได้แต่เงียบ มองดูเคนระเบิดอารมณ์ออกมา
“กูรักมึงไม่พอใช่ไหม มึงถึงมีกูคนเดียวไม่ได้ มึงจะให้กูทำยังไง ฮะ บอกมาซิ มึงจะให้กูทำยังไง!!!?” เคนเดินเข้ามากระชากไหล่ผมเขย่าอย่างแรง ผมหัวสั่นหัวคลอนไปกับแรงมหาศาลของมัน
ไม่ใช่ว่ารักไม่พอ... แต่มึงรักมากเกินไป รักมากจนทำให้อีกฝ่ายอึดอัดที่จะอยู่ด้วย แถมพูดอะไรก็ไม่ฟังอีก.... เฮ้อออ
แต่มาอธิบายตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วคับ ก็ในเมื่อผมจะจบทุกอย่างวันนี้ และผมก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวหรือใช้ความสงสารยื้อมันไว้อีกแล้ว
ถ้าถามว่า...ตอนนี้รักเคนมั้ย?
ผมไม่รู้... แต่ผมสงสารมันนี่คือเรื่องจริง ผมไม่อยากให้มันเสียใจ ก็เลยไม่กล้าบอกเลิก ผมแคร์มัน กลัวมันจะเจ็บ แล้วตัวเองก็ต้องทนฝืนใจ โดยทำให้มันมีความสุขไปวันๆ ผมไม่รู้ว่านี่เป็นการทำร้ายเคน เพราะผมคิดว่าตัวเองก็อดทนมาตลอดเหมือนกัน
“มันไม่ไหวแล้วเคน... เราเหนื่อย เรา...อึดอัด.....”
“ก็บอกมาสิ ไม่พอใจอะไร ไม่ชอบตรงไหน ทำไมไม่บอก!”
“บอกไปแล้ว!! เราพูดไปแล้ว แต่เคนไม่ฟัง....” ไม่ฟังแล้วยังชอบเอาความรู้สึกส่วนตัวมาอ้างอีก ก็รู้ว่ารัก ว่าเป็นห่วง แต่มันมากไป ผมอึดอัด
“ถ้าระหว่างเรามันหาความพอดีไม่ได้ ก็เป็นเพื่อนกันเถอะนะ”
“...............................”
“น่าจะดีกว่า”
“กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึง!!!”
เคนตะคอกออกมา มันกัดฟันจนขึ้นกรามเลย... กลัวก็กลัวอยู่หรอกคับ แต่ผมถอยไม่ได้แล้ว ตอนแรกเห็นเคนมันกำหมัดขึ้นมาแล้ว ผมก็คิดว่าเจ็บตัวแน่ๆ แต่เคนมันแค่คว้าคอเสื้อผมมากำไว้อ่ะคับ กำแล้วกระชากขึ้นมาจนตัวลอย แถมกระดุมหลุดไปอีกสองเม็ด
“กูเป็นเพื่อนมึงไม่ได้พุ กูรักมึง...” มันพูดใส่หน้าผม แต่เสียงเบามากๆ สีหน้าก็เป็นแบบที่ผมไม่อยากเห็นด้วยคับ ผมใจสั่นกึก คราวนี้ไม่ใช่เพราะกลัวเจ็บตัว แต่เพราะกลัวเคนเสียใจ
“ได้ยินไหมพุ กูรักมึง.......”
“เรารู้...... แต่เราไม่ได้รักเคน”
“.....................................”
“อย่ารักคนที่ไม่ได้รักเคนเลย...........พอเถอะ.........”
มือที่กำคอเสื้อค่อยๆ คลายออก พร้อมกับสีหน้าตกตะลึงของมัน เคนค้างไปแป้บนึงมันก็หันหลังเดินห่างผมออกไปหยุดยืนข้างต้นไม้
ผมมองตามมันทุกความเคลื่อนไหว ผมเสียใจและไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยจริงๆ และยิ่งตกใจแทบช้อคตอนเห็นมันกำมือต่อยต้นไม้อย่างแรง
“..............................”
ผมอึ้ง ทำไรไม่ถูก ได้ยินแต่เสียงดังปั้กๆๆๆ รัวๆ แรงๆ พร้อมกับมองต้นไม้ที่กำลังสั่นไปทั้งต้นและมองเคนที่กำลังรัวกำปั้นอย่างไม่รู้จะทำยังไง
“ค....เคน..........”
“..............................”
“เคน...อ..อย่า” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ น่ากลัวอ่ะคับ เกิดมาจากท้องแม่ยังไม่เคยเจออะไรรุนแรงแบบนี้มาก่อน และผมยิ่งเป็นคนประเภทขวัญอ่อนง่ายอยู่ด้วย ฮืออ มันจะทำร้ายตัวเองไปทำไมวะเนี่ย
“เคน....อย่า...พอได้แล้ว” ผมรวบรวมสติไปดึงแขนมันไว้ แต่เคนมันไม่สนใจคับ ขนาดมีมือผมดึงไว้อยู่มันยังดันทุรังฟาดต้นไม้ไม่ยั้ง และต้นไม้มันก็มีเปลือกไม้ มันไม่ได้อ่อนนุ่มอะไรสักนิดใช่ป่ะคับ ต่อยไปมือก็แตก... เลือดออกสิคับ กลัวนะเว้ย... จะทำไงกับมันดีเนี่ย
“เคน เราขอโทษ.... หยุดเถอะ เราผิดเอง”
“ถอยไป!!!”
“โอ้ย!~” เจอเหวี่ยงซะกระเด็นเลยคับ เวรกรรม กูกลัวมึงแล้วนะเนี่ย
เคนต่อยอีกสองสามทีมันก็หยุด....หอบจนตัวโยน เลือดงี้ไหลเป็นทางเปื้อนหลังมือขวาเต็มไปหมด... ผมถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อกด้วยความสยอง มองหน้ามันแล้วความน่ากลัวยิ่งเพิ่มขึ้นอีกเป็นสองเท่า เห็นมันเป็นแบบนี้ผมยิ่งเสียใจ และรู้สึกผิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ถ้าความรัก มันทำร้ายคนๆ หนึ่งได้ขนาดนี้... โดยที่ผมเป็นตัวการ ผมก็ไม่สมควรที่จะรักใคร หรือได้ความรักจากใครอีก
เคนยืนหอบก้มหน้าอยู่ที่เดิม... ผมรู้ว่ามันเจ็บมาก แต่ถ้าผมยังเป็นแบบนี้อยู่มันก็จะยิ่งเจ็บ
“เห็นนี่ไหมพุ?” อยู่ๆ มันก็หันมาถามคับ และก็ชูมือเปื้อนเลือดให้ผมดู
“นี่ยังเจ็บได้ไม่ถึงครึ่งของใจกูเลย”
“...........................” เจอแบบนี้ไปก็สะอึกสิคับ
“มึงต้องเสียใจแน่ที่ทำแบบนี้”
/
เคนทิ้งคำพูดสยองขวัญส่งท้าย... แต่ไม่ต้องรอให้มันพูดผมก็เสียใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วคับ เคนไปแล้ว แต่ผมยังอยู่ที่เดิม... นั่งมองแผ่นน้ำที่เริ่มกลายเป็นสีดำตามท้องฟ้า...
ยิ่งคิดเรื่องเคน มันก็ยิ่งเจ็บแล้วก็ปวดไปหมดทั้งใจ มันเจ็บจริงๆ นะคับ เจ็บจนน้ำตาไหล.....เพราะผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้
ผมรู้สึกว่ามือถือในกระเป๋ากางเกงมันสั่นมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ ตอนนี้ก็เริ่มจะดึกขึ้นทุกที รปภ.ที่แวะมาดูแลพื้นที่ก็มองๆ ผมและก็ถามว่ามานั่งทำอะไรมืดๆ คนเดียว ทำไมไม่กลับบ้าน... ผมเลยเดินไปย้ายที่อยู่ใหม่คับ ยังไม่อยากกลับหอหง่ะ เดินหมดอาลัยตายอยากโดยไม่สนใจสภาพของตัวเองที่เหมือนเพิ่งไปฟัดกับใครมานั่งข้างสนามบอล ที่เก่าที่ผมชอบมานั่ง ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนแล้วคับ ผมนั่งอยู่ถึงสี่ทุ่มก็กลับหอ ข้าวก็ไม่ได้กิน.....
.....มันกินอะไรไม่ลง......
เช้ามาตอนแรกว่าจะโดด เพราะไม่มีอารมณ์ไปเรียน ไม่มีอารมณ์อยากจะเจอใครเลย แต่ก็โดดไม่ได้ เพราะขาดครบแล้ว และงานก็ต้องส่งอีก.....เหอออ ชีวิตหนอ.... ว่างบ้างไม่ได้เลย
ผมเดินหงอยๆ ลงมาจากหอและสายตาก็ไปปะทะเข้ากับพี่ซีคับ.....
เฮ้ออ... ผมอารมณ์ไม่ปกติอ่ะคับ มาเจอพี่เค้ารับอรุณแบบนี้ก็ชักจะหงุดหงิดดิ ทั้งที่พี่ซีก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย
“มารับไปเรียน” พี่ซีบอก ผมมองเค้าแบบประเมิน...
“หอก็แค่เนี้ย.... หน้ามอ.” พูดแบบปิดความเซ็งไม่มิด โคตรนิสัยเสียเลยผม...
“มีเรื่องจะคุยด้วย ขอเวลาสักสิบห้านาทีได้มั้ย?” พี่ซีไม่ได้ว่าอะไรกับท่าทีแง่งๆ ของผม
ผมก็นั่งรถไปกับเค้าคับ ขี้เกียจเรื่องมาก และพี่ซีก็ถาม
“เป็นอะไรรึเปล่า?” เค้าคงสงสัยหลายๆ เรื่อง... ตั้งแต่วันก่อนโน้นนแล้วมั้ง
“อะไรพี่?”
“ก็หายเงียบไปเลย เป็นอะไรรึเปล่า?”
“ไม่ได้หายไปไหนครับ ก็อยู่ที่เดิมนั่นแหล่ะ”
“พี่มาแล้วไม่เจอ....คืนวันเสาร์หายไปไหนมาเหรอ?”
“พี่ซี”
“ครับ”
“พุไปนอนกับคนอื่นมา”
พี่ซีชะงักไปแป้บนึง
“....เหรอ อืม.....”
“....ไม่ว่าอะไรเลยเหรอ”
“ก็....จะว่าทำไมล่ะ ไปนอนค้างที่อื่นก็ไม่เห็นเป็นไร”
“นอนด้วยกัน มีเซ็กซ์กันนะพี่” พอผมพูดจบก็รู้สึกว่ารถมันส่ายนิดหน่อยคับ... พี่ซีรีบจับพวงมาลัยสองมือแล้วตั้งล้อให้ตรงเหมือนเดิม
ผมมองเค้า... รู้สึกเศร้าใจกับชีวิตตัวเอง ทั้งๆ ที่ก็ชอบพี่เค้ามากเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมทำใจบอกเรื่องพวกนี้ได้ง่ายจัง เฮ้ออ สงสัยเพราะเป็นพี่ซี คนที่ใจดีกับผมมากๆ ก็ได้มั้งคับ
ผมว่าถ้าเค้ารับไม่ได้ ผมก็ต้องปลงกับชีวิตตัวเองอีกรอบ คงต้องปล่อยพี่เค้าไป ทั้งที่พี่ซีเป็นคนที่ผมเล็งเอาไว้แล้วว่าอยากเป็นแฟนด้วยโคตรๆ แต่ผมก็แม่ง........ ดีไม่พอสำหรับเค้าอีก
หง่ะ ทีนี้ก็เริ่มเข้าใจประโยคที่ว่า ‘เธอดีเกินไป’ แล้วดิ.... นึกว่าจะน้ำเน่า ดันมีจริงซะงั้น แถมเกิดขึ้นกับตัวเองอีก
“พี่ซีอยากถามไรอีกป่าว?”
“......ไปกับใครเหรอ?”
“คนที่พี่ซีเข้าใจผิด” เค้ารู้เรื่องอยู่แล้วนี่คับ
“สรุปว่าพี่ไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม?” เค้าก็คงรู้ผมหมายถึงใคร
“เฮ้ออ พุไม่ได้เป็นไรกับเค้า แต่เมา เลยเผลอมีไรด้วย” การพูดความจริงโดยไม่ต้องคิดซับซ้อนนี่มันโล่งใจดีจริงๆ คับ แต่พูดไปแล้วมันมีแต่เรื่องแย่ๆ ทั้งนั้นเลยว่ะ
“..........ทำไมไม่ดูแลตัวเอง?”
........................เจอประโยคนี้เข้าไป ผมอึ้งคับ เพราะเค้าพูดคล้ายๆ กับที่เคนพูด.............
“....ไม่ได้ยอมเค้าใช่ไหม?”
“...........ยอม” จำได้ว่าไม่ขัดขืนอะไรเลย
“ทำไมทำตัวแบบนี้?”
ใช่ดิ ผมทำตัวแบบนี้.... ผมมันไม่ดีหนิ
“พุไม่ดี พี่ซีก็เลิกคบกับพุดิ”
“.......พี่ไม่ได้พูดอย่างงั้น”
“ก็เหมือนกันแหล่ะ”
พอดีถึงคณะแล้วคับ ใกล้นิดเดียวเองง่ะ แต่ผมยังไม่ได้ลงไปไหน ก็กะจะพูดกับพี่เค้าให้รู้เรื่องก่อน แต่มันก็ไม่ค่อยจะได้เรื่อง..
“พุเป็นงี้ พี่ซีก็เลิกยุ่งกับพุเหอะ!”
“อย่ามาพาลใส่พี่สิ มีเหตุผลหน่อย” สงสัยผมพูดแบบใส่อารมณ์มากไป พี่ซีเลยดุ
“เนี่ยล่ะคับ เหตุผล ก็พุไปมีอะไรกับคนอื่นมา เนี่ยแหล่ะเหตุผล” แถมคบกันไปก็กลัวทำให้เค้าช้ำใจแบบเคนอีก เนี่ยแหล่ะเหตุผล
“ไปเรียนไป เดี๋ยววันหลังค่อยคุยกัน” พี่ซีส่ายหัวไล่ผมลงอีก
ถึงผมจะอารมณ์แย่สุดๆ แต่พอเห็นเค้าทำท่าไม่อยากคุย ทำหน้าเบื่อใส่ผมอีก ผมก็เลยรีบเปิดประตูลงจากรถไป
H
ไม่ค้างนะจ้ะ...
พอดีน้ำพุให้ยล-กรุแชตล็อค... เลยมีเวลาได้ดูที่คุยกับพี่ซีและก็เอ็ม(แฟนเก่า) เพื่อเก็บดีเทลนิดนึง (หาของพี่นัทเถื่อนไม่เจอและกับเคนก็มีน้อยมากก เค้าไม่ค่อยคุยออนไลน์กัน)
กรี๊ดด น้ำพุนายขี้เหวี่ยงมาก (แล้วก็ชอบว่าเต้เหวี่ยง) สงสารเอ็ม โดนไปหลายดอกโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ แต่เอ็มเสี่ยวได้ใจมั่กกก (แอบชอบ)
พี่ซีก็สุภาพบุรุษได้อีก... พูด_ครับ ตลอด ใช้ให้ทำอะไรก็ทำ.......T T
เดี๋ยวนอกรอบจะจัดมาให้วันหลัง (น้ำพุ+เอ็ม) ใน FB ณ บัดนาว เอ็มก็สติลคลั่งไคล้น้ำพุอยู่ หยอดตลอดดเว (โฮะๆๆ นอกเรื่องมากไปหน่อย ขออภัย อ่านแล้วมันขำเอ็มจริงๆ)
:3123:
-
น้ำตาไหลเลยอ่ะ แบบเราแอบเชียร์เคนมาตลอด
ก้็เข้าใจอ่ะ แต่ก็ยังเสียใจ
รีบมาต่อน้า
-
น้ำตาไหลเหมือนกัน
บีบใจมากเลย :monkeysad:
-
คิดว่าพี่ซีคงให้อภัยพุได้นะ
ไม่อยากให้เศร้ากันแล้วว
-
สงสารเคนนะ ท่าจะเจ็บมากๆๆๆ พี่ซีอีกคน น่าสงสารกันทั้งนั้น ยกเว้นน้ำพุ หึหึ
-
พี่ซี :o12:อดทนไว้นะคะ
-
ตอนที่เราเชียร์ให้พุบอกว่าหมดรักเคนแล้วก็คิดอยู่ว่าต้องเจ็บแต่พอเอาเข้าจิงๆร้องไห้เลยน้ำตาคลอเลยอ่ะ
สงสารเคนมากๆเฮ้อเจ็บอ่ะเจ็บแทนเคนปวดใจยังไงไม่รู้พอคิดว่าพุพูดไปแล้วเหมือนใจหายว่าต่อแต่นี้ไปเคนจะไม่มาให้เห็นเหมือนเดิมแล้วเฮ้อเอาน่ะมันเจ็บแต่ก็ต้องทนให้ได้
เคนสู้ๆนะคนที่พอดีสำหรับเคนต้องมีขอให้เจอคนที่ใช่ไวๆนะ :กอด1:
เดียวพุเจอตัวจิงเดียวก็จ๋อยอยู่แล้วหายซ่าอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่า
-
ไม่รู้นะ แต่อืม
เลิกๆกันไปก็ดี
-
:3123:
-
เอาน่า แต่เชียร์ซีอยู่นะ สู้ๆ
-
น้ำพุหนูทำถูกแล้วลูก
ถ้าต้องฝืนเป็นคนดีในสายตาของคนอื่นเพื่อให้เค้ายอมรับในตัวเรา
ก็เลิกเหอะ
-
เชียร์ให้เลิกมาตลอด แต่พอเกิดขึ้นจริงก็อดหวิวไม่ได้
-
:a5:
ไม่มีคำบรยายใดๆให้ลึกซึง
นอกจากตรูเจ็บตัว :z6: เจ็บใจ :m15:
-
เฮ้อ ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ :เฮ้อ:
-
เพิ่งเริ่มอ่านได้สองหน้า เข้ามาแสดงตัีวว่าตามอ่านอยู่ค่ะ
ตามมาจากเรื่องพี่ต้านน้องอิฐ ถึงจะต่างจะเรื่องโน้น แต่น่าสนใจดี
-
อ่านแล้วเครียดดดดดดดดดดด :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อิพี่นัทเถื่อนมาวินแน่ๆเลยอ่ะงานนี้ เพราะท่าทางจะดักพุได้อยู่ :impress2:
พี่แกทั้งเถื่อนทั้งโหดแถมรู้ทัน เอาพุอยู่แน่ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วค่อยโล่งหน่อย เพราะชีวิตน้ำพุจะได้คืบไปข้างหน้าซะที
ถ้ามัวแต่วนเวียนอยู่กับเคนและคบกันไปเรื่อยๆ มันน่าสงสารทุกฝ่าย แต่ยังไงตอนนี้ก็น่าสงสารทุกฝ่ายจริงๆ
+ให้แทนคำขอบคุณ
o14
-
พอน้ำพุเลิกกับเคนขึ้นมาจริงๆ ก็อดสงสารไม่ได้ :z3:
แต่ยังไงซะน้ำพุก็ต้องเลือกอยู่ดีอะนะ ...
-
/
รู้สึกแย่ชะมัดเลยคับ... ไม่เป็นอันทำอะไรเลย ทั้งวันผมเอาแต่นั่งเหม่อ คิดเรื่องเคนบ้าง เรื่องพี่ซีบ้าง...
...จบไม่สวยอีกแล้ว...
เมื่อครั้งเลิกกับเอ็มก็จบไม่สวย ตอนนั้นก็กะว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำสองอีก แต่มันก็เกิดขึ้นอีกจนได้...แถมหนักกว่าเอ็มไม่รู้กี่เท่า
ป่านนี้เคนมันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จักเพื่อนมันเลยสักคน ไม่เคยไปเหยียบสิ่งแวดล้อมที่มันเคยอยู่เลยสักครั้ง แล้วตอนไปบ้านเคน มันก็เลือกเอาเวลาที่ไม่มีคนอยู่บ้านอ่ะคับ พาผมไป...
......มาลองนึกๆ ดูแล้ว...... นี่กรู ไม่ได้ใส่ใจอยากรู้เรื่องต่างๆ รอบตัวเคนเลยนี่หว่า.....
ตกใจกับความคิดตัวเองคับ เหมือนที่ผ่านมา ผมคบกับมัน ผมสนใจแต่ตัวมันอย่างเดียว คนอื่นไม่ได้แคร์อ่ะ แต่เคนมันขยันมาหาผม มันก็เลยรู้จักเพื่อนผม ครอบครัวผม นึกถึงตอนที่อยู่ด้วยกันแล้วน้ำตาจะไหลง่ะคับ ตั้งแต่ผมรู้ตัวว่าไม่ได้ชอบมัน ผมก็เอาแต่รำคาญ มันทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ ผมไม่เคยเปิดใจมองมันใหม่ ตั้งแต่ตัดสินใจว่าไม่รัก
ตัดสินใจไปแล้ว....... แต่ก็ลังเลทุกครั้งที่เห็นมันพยายาม
ไม่รู้จะอธิบายยังไงสิครับ แต่ผมเสียใจ...... เสียใจมากจนคิดว่า...
ผมคงจะไม่รักใครอีกแล้ว เพื่อเป็นการลงโทษตัวเองกับสิ่งที่ทำกับเคน
/
“น้ำพุ เป็นไร เหม่ออีกแล้ว” แอนเดินมาแล้วทำมือขึ้นลงผ่านหน้าผมอ่ะคับ ตอนนี้ผมนั่งจ๋อยอยู่โรงอาหารมาพักนึงและ
“เราซื้อเอแคร์ลมาฝาก ร้านที่ตัวเองชอบอ่ะ” เค้าว่างั้นแล้วก็ยื่นถุงขนมให้ ผมพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้พูดอะไร ไม่มีอารมณ์อ่ะ
".........เงียบ......”
“..........................” เฮ้อออ
“โห พูดด้วยก็ไม่ยอมพูดด้วยอ่ะ เซ็งอะไรเหรอ?” ผมกรอกตาหาไอ้โมครับ มึงมาพาที่รักมึงไปไกลตีนกูสิ (ประชด)
ไอ้โมพักนี้ชอบหายหัว ไม่รู้มันอารมณ์เสียเรื่องงานอะไรนักหนา จริงๆ คับ ตอนนี้ผมเลยอยู่กับสตางค์มากกว่า
“ตังค์ มึงกินดิ” ผมเลื่อนหนมให้มัน
“ไหนๆ มาๆ ได้กินของฟรีอีกแล้วตรู” มันแกะกินโดยไม่สนใจแอนที่ทำหน้าหงิกใส่
เหอ ไอ้สตางค์ก็หล่อนะคับ หล่อสุดในชั้นเลยมั้งในสายตาผม แต่ไม่มีใครชอบมัน... ทำไมวะเนี่ย แปลกใจ??
ผมเคยถามแอนว่าสตางค์ไม่หล่อเหรอ? แอนดันตอบว่าไม่อ่ะ น้ำพุน่ารักกว่าอีก.......
แหง่ะ ถามว่าหล่อเฟ้ย ไม่ได้ถามว่าน่ารัก -*-
ผมอ่ะ ยังดีกว่าไอ้โมนะคับ แอนให้ของ รับมาก็ยังกินหรือให้เพื่อนกิน
แต่ไอ้โม ได้มาและมันไปทิ้งถังขยะคับ แอนช้อคไปเลย เหอะๆ
“แอน” ผมเรียก
“มีอะไรเหรอคะ?” จะพูดเพราะใส่ทำไมเนี่ย แล้วเห็นแววตาหยาดเยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วย........................เอ่อ........... กรูอยากจะอ้วกกก
“ทีหลังไม่ต้องซื้ออะไรมาให้แล้วนะ”
“ไม่เป็นไร เราผ่านร้านนี้ประจำอยู่แล้ว”
“ถ้ามึงไม่กิน ให้กูกินก็ได้” สตางค์....มึงหนิ
“วันนี้พี่ซีจะมามั้ย?” แอนถาม หน้าตาดูยิ้มแปลกๆ ไงไม่รู้
“ไม่รู้ดิ ถามทำไม?” ชักระแวงแฮะ
“ป่าว....ก็เห็นพี่เค้ามาหาน้ำพุบ่อยๆ”
“เออ เมื่อเช้าก็มาส่ง” แอนเงียบปากทันที
“คุยกับพี่ซีเรื่องเราเหรอ?” ผมถาม... แบบชวนทะเลาะโคตรๆ
“ไม่หนิ ก็คุยปกติ” แอนหน้าเริ่มเกร็งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“แอนเป็นคนบอกพี่ซีเรื่องเคนรึเปล่า?”
“พี่ซีถามก็บอกอ่ะ.......น้ำพุห้ามบอกด้วยเหรอ?”
“.........................” หา!
“ก็พี่เค้าถามหนิ” โบ้ยพี่ซีทำไมวะ
“เออ... มึงเคลียร์กับพี่ซีได้ยังวะ?” ไอ้สตางค์ถามผ่ามากลางวงแบบไม่สนใจใคร
“ได้แล้ว” ผมโกหก อยากเห็นแอนหน้าเสีย “เคนก็เหมือนกัน”
“มึงเป็นน้องพลับรึไง จะขอสอง...เลือกเอาสักคนดิวะแม่ง” สตางค์ว่า เพราะมันเป็นพวกรักเดียวใจเดียวอ่ะคับ
“กูก็เลือกแล้วนี่ไง”
“แล้วเค้ายอมกันเหรอวะ?”
“ยอมดิ กูเคลียร์ได้”
“มึงเคลียร์ยังไงวะ วันก่อนกูยังเห็นปล่อยพลังออร่าใส่กันอยู่เลย อุ่ยยย โคตรน่ากลัว” ไม่เห็นมึงจากลัวอะไร... สตางค์นี่เป็นคนแปลกๆ ที่สามารถเตะไอ้แทคพอเวลามันกวนตีนได้นะคับ แถมเตะหนักด้วย เพราะมันเป็นเทคควันโด้อ่ะ
ผมยักคิ้วให้สตางค์ เป็นอันว่ารู้กัน “เคลียร์อย่างงั้นนั่นแหล่ะ......”
“โห.... มึงนี่นะ เอางั้นเลยเหรอ? แรงว่ะ”
“เหอะๆ” หัวเราะไม่ค่อยจะออก ก็แกล้งพูดไปงั้นหนิคับ แอนก็ตั้งใจฟังอยู่
“เป็นไงมั่งวะ ใครเด็ดกว่ากัน?”
“พอกัน”
“โอ้วว.... น่ากลัวจริงๆ เลยมึง” สตางค์มันไม่ใช่เกย์คับ มันเลยออกจะสยองนิดหน่อย แต่มันก็อยากรู้เรื่องผม... เป็นคนเดียวเลยมั้งที่ถามว่าผมเคยกิ๊กกับใครบ้าง ผมก็บอกมันว่าจำไม่ได้ ต้องนึกก่อน... มันให้บอกแค่ในมหาลัยอ่ะคับ ก็ปาไปเป็นสิบคนได้ ทั้งผญ. ผช. มันก็ตกใจว่าเห็นผมเงียบๆ ทำไมมีกิ๊กเยอะแยะมากมายปานนั้นได้ เหอะๆ
และที่พูดไปเมื่อกี้ก็เพื่อให้แอนไปนะคับ ให้เห็นว่าผมไม่ว่างแล้วหรือไปลึกซึ้งกับคนอื่นแล้ว เค้าจะได้เลิกวุ่นวายกับผมสักที เพราะมีอยู่ช่วงนึงผมไปไหนมาไหนกับพี่นัท(ฟันเหล็ก)บ่อย เค้าก็จะไม่ยุ่งกับผมมาก แต่ไปมากกับไอ้โมแทน... แอนเห็นผมว่างไม่ได้อ่ะคับ คอยตามตลอด โรคจิตแน่ๆ
/
ชีวิตผมผ่านไปแต่ละวันแบบน่าห่อเหี่ยวใจมาก... คือ.... ตอนนี้ทุกคนหายวับไปจากสารบบผมเลยคับ พี่นัทเถื่อนผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่พี่ซีตั้งแต่วันนั้นก็หายไปเลยอ่ะคับ เคนไม่ต้องพูดถึง...
แม้จะรู้ตัวเองว่าไม่ดียังไง แต่ผมก็ไม่อยากให้ใครจากไปเพราะว่าเกลียดผมเลยอ่ะคับ...
มีช่วงที่ใกล้จะปิดเทอม ไอ้เบนซ์ก็มาช่วยผมทำงาน... (น้องรหัสคนอื่นด้วยนะคับ) ผมเซ็งกับชีวิตตัวเองมากจนเกือบเอาตัวไม่รอด
เฮ้อ.... งานก็ห่วย ชีวิตก็บัดซบ
และมีอยู่วันนึงที่พี่นัทเถื่อนโทรมา หลังจากที่เค้าหายไปพักนึงเลยล่ะ
“อยู่ไหนอ่ะตอนนี้?” พี่เค้าถาม
“คณะคับ ทำงาน”
“อืม... งั้นไว้ค่อยคุยกัน” อะไรวะ โทรมาแค่เนี้ยย
และพี่เค้าก็วางสายไป ผมนั่งงงแบบโคตรเซ็งสักพัก ไอ้เบนซ์ก็เข้ามาคุยด้วย
“พี่ๆ ทะเลาะไรกับพี่ซีป่าวอ่ะ?” มันมากระแซะถามเหมือนเดิม
“อะไร?” ผมหันไปถามเสียงหงุดหงิด
“พี่ซีเค้างอนอยู่นะ ไปง้อหน่อยดิ” ผมขมวดคิ้วมองเงียบๆ ไอ้เบนซ์รู้ได้ไงวะ
“คุยกันมาเหรอ?” ผมถาม
“ก็คุยบ้างแหล่ะพี่ เห็นเครียดอยู่ มาบ่นๆ กับเบนซ์ตลอดแหล่ะว่าพี่น้ำพุไม่สนใจ ไม่โทรหาเลย.... พี่ซีโคตรเศร้าอ่ะ โทรหาหน่อยดิ”
“.............................” พี่ซีใช้ให้บอกรึเปล่าวะ อยากจะถาม
“เอ๊า.... นี่เบนซ์พูดจริงนะเนี่ย”
“ก็ไม่ได้บอกว่าพูดเล่นสักหน่อย”
“อย่าลืมโทรนะพี่ ขี้เกียจฟังเฮียแกบ่นอ่ะ”
“อืม.....” อืมนี่คือรับรู้
“พี่ๆ ถามไรหน่อยได้ป่ะอ่ะ”
“อือ”
“ไม่โกรธนะ?”
“อืม”
“พี่น้ำพุชอบใครกันแน่อ่ะ?”
ผมนิ่งคิดกับคำถามของน้องสักพัก
ชอบใคร?.... ผมชอบใครวะ...... ถ้าแค่ชอบก็เยอะแยะไปหมด
แต่มันก็เหมือนผมเล่นคำ ทั้งที่รู้ความหมายแต่หลบเลี่ยงไม่ยอมตอบ
“เบนซ์ไม่ได้เข้าข้างพี่ซีนะพี่น้ำพุ... แต่พี่ซีเค้ารออยู่จริงๆ อย่างน้อยโทรหาให้เค้าหายนอยด์บ้างสักนิดก็ยังดี” เนี่ยนะไม่เข้าข้าง... ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงคับ ก็เลยเลือกอยู่เฉยๆ และก็ไม่นึกว่าที่พี่ซีหายหน้าไปเพราะเค้างอนผม
“เบนซ์... พี่ไม่กล้าชอบพี่ซีว่ะ” ผมพูดสิ่งที่รู้สึกอยู่ กับไอ้เบนซ์มันคุยง่ายอ่ะคับ ดูเอาใจใส่กับสิ่งที่ผมพูด เวลาผมคุยกับใคร ถ้าเค้าไม่อยากฟังเรื่องของผม ผมก็จะไม่พูด
“หา? อะไรนะพี่ ทำไมไม่กล้าอ่ะ?”
“ก็เคน..... คนที่เบนซ์เคยเห็นว่าเป็นแฟนพี่อ่ะ พี่ทำเค้าเจ็บมากเลยว่ะ ก็เลยกลัวพี่ซีจะเป็นแบบนั้นด้วย”
ไอ้เบนซ์เงียบไปแบบอึ้งๆ งงๆ
“เพราะงั้นพี่ไม่โทรหาดีกว่า ถ้าพี่ซีถามก็ช่วยบอกให้ตามนี้ละกัน” คิดว่าไม่อยากจะเสียใครไป แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็ทำไม่ได้อยู่ดี
“เดี๋ยวพี่น้ำพุ เรื่องมันอะไรยังไงเนี่ย ตอนพี่ซีจีบพี่ พี่มีแฟนอยู่แล้วเหรอ?”
“ใช่”
“......เบนซ์ก็นึกว่าคบกับพี่ซีแล้ว และพี่ก็เลิกกับพี่คนนั้นแล้วซะอีก งงนะเนี่ย” ในสายตาคนอื่นผมเป็นแฟนพี่ซีไปแล้วเหรอฟะ
“เฮ้ยยย พี่เชื่อใจเบนซ์นะเว้ย พี่โกหกพี่ซีว่าเคนเป็นแฟนเก่า แต่จริงๆ แล้วเรายังไม่ได้เลิกกัน เพิ่งเลิกเมื่อไม่นานมานี้เอง..”
หน้าไอ้เบนซ์เริ่มซีเรียสตามผมไปด้วย.. “เบนซ์เข้าใจละพี่ พี่น้ำพุอยากให้ช่วยอะไรรึเปล่าอ่ะ?”
“ไม่เป็นไรว่ะ... ที่จริงก็อยากให้ช่วยบอกพี่ซีแทนให้หน่อย เพราะพี่ไม่กล้า........แต่คิดดูแล้วพี่บอกเองดีกว่า”
/
ที่จริงกว่าผมจะบอกพี่ซีก็ใช้เวลานานอยู่คับ ต้องทำงานส่ง ไม่มีอารมณ์อยากคุยเรื่องอื่นด้วยก็เลยผลัดมาเรื่อยๆ มีวันหลังส่งงานเสร็จอ่ะคับ ผมจะต้องสอบในอีกสามวันข้างหน้า ก็นัดกับสตางค์ไว้ว่าจะไปอ่านหนังสือที่หอสมุดใหญ่ด้วยกัน
แต่ผมนัดเพื่อนไว้เช้ามากและกว่าจะไปถึงมันก็เลทแล้วอ่ะคับ ผมวิ่งกระหืดกระหอบลงมาจากหอ และแทบเบรคไม่ทันตอนเห็นพี่นัทยืนจังก้าเหมือนเจ้าพ่อมาเฟียรออยู่หน้าหอ
ผมเดินเข้าไปหาอย่างระแวง..... ไม่ได้เจอกันมาชาตินึงได้แล้วมั้ง ก็เลยงงๆ ว่าเค้ามาทำไม? แถมไม่บอกก่อนด้วยว่าจะมา
“ไปไหน ไม่มีเรียนเหรอ?” หง่ะ ผมไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาคับ และวันนี้มันเป็นวันธรรมดาด้วย
“ก็....หยุดสอบอ่ะคับ ว่าจะไปอ่านหนังสือกับเพื่อน” เค้าเบนหางตามาดูหนังสือในมือผม
“พี่มาหาใครอ่ะ?” ผมถามเพราะไม่แน่ใจอ่ะคับ
“มาหาเอ็งนั่นแหล่ะ” พี่นัทตอบแบบว่า มึงช่างถามอะไรโง่ๆ
“ไม่อยากโทร เดี๋ยวจะหาว่าก่อกวนอีกเลยมารอดีกว่า” หง่ะ...แล้วที่มาแบบนี้ไม่เรียกก่อกวนว่างั้น
“ไปอ่านที่ไหนล่ะ ไปส่ง” ผมบอกที่หมาย เค้าก็ขับรถพาไป ถึงหอกับมหาลัยจะอยู่ใกล้กัน แต่มันก็ไม่ได้ใกล้มากขนาดเดินไปหอสมุดได้อ่ะคับ
“น้ำพุ เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว พี่ไปดูงานที่สิงคโปร์มานะ”
“........คับ” แล้วไง? ........เออ และทำไมพี่ไม่ไปทำงานฟะ (แต่ไม่อยากถาม ขี้เกียจ)
“นี่ของฝาก” เค้าเอื้อมมือไปหยิบถุงกระดาษข้างหลังมาให้ทั้งที่มือยังขับรถอยู่
พอได้แล้วผมก็เปิดออกดูเป็นน้ำหอมอ่ะคับ ไม่แน่ใจว่าในประเทศมีรุ่นนี้ขายรึเปล่า แต่ผมเห็นมีชอปอยู่อ่ะ
“ขอบคุณคับ”
“ไม่ชอบกลิ่นเดิมของเอ็งว่ะ ฉุนจมูก” แหง่ะ... ตัวเองไม่ชอบและให้ผมเปลี่ยนเนี่ยนะ
“ก็ผมชอบหนิ พี่นัทไม่ชอบก็ช่างดิ”
“ช่างได้ไงวะ ไซร้แล้วเหม็นชิบเป๋ง”
หา...........มาพูดอะไรอย่างงี้วะเนี่ย -*-
“ที่หายไป ไม่ได้ลืมนะเว้ย ติดงาน แล้วก็ไม่อยากโทรด้วย ไม่ชอบโทรศัพท์” ฟังดูแล้วเหมือนเค้าย้อนคำพูดผมเลยง่ะ 'ไม่ชอบโทรศัพท์' -*-
“อ่านหนังสือวิชาไร?” พี่นัทเปลี่ยนเรื่อง “เออ บอกทางด้วยนะ ไปไม่ถูก” แหง่ะ
“แมคคานิค” ผมตอบ และก็บอกทางเค้าไปด้วย
“เฮ้ย วิชานี้พี่เอว่ะ ติวให้มะ?”
“พี่เรียนเหมือนผมด้วยเหรอ?” ผมกับเค้า คนละคณะกันคับ
“มันก็ฟิสิกส์คำนวณเหมือนกันแหล่ะวะ”
“ไม่เป็นไร เกรงใจ” อยากอ่านเงียบๆ
“งั้นพี่ไปติวให้เพื่อนเอ็ง”
“มันไม่ได้ขอ”
“อย่าตอบแทนคนอื่นดิวะ เอ็งไปรู้ใจเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่น้ำพุ?”
“หง่ะ” เหมือนโดนด่าว่าเสือกทางอ้อม
ชิ คิดถูกคิดผิดที่มาด้วยเนี่ย กวนตีน
/
พอถึงหอสมุดก็เดินไปหาสตางค์คับ... ผมก็ชี้บอกพี่นัทว่าคนนั้นง่ะเพื่อน นั่งอ่านหนังสือรออยู่ที่โต๊ะตัวในสุด
“เดี๋ยว” พี่นัทบอก เสร็จแล้วผมก็เจอเค้าดึงแขนไว้ แล้วพาลากออกไปอีกทาง
จนกระทั่งเราสองคนมาหยุดยืนที่ระหว่างชั้นหนังสือที่ไม่มีคนอยู่... ผมก็งงๆ อะไรอีกล่ะเนี่ย
“น้ำพุ เพื่อนเอ็งนี่... อยู่ในไลน์ด้วยรึเปล่าวะ?” พี่นัทดันผมเข้ากับชั้นหนังสือและก้มหน้าถาม
“หา?” งง ไลน์อะไรอ่ะ
“ไม่อยากมีคู่แข่งเพิ่มนะเว้ย แค่นี้ยังสนุกไม่พอเหรอ?” หง่ะ เริ่มเข้าใจที่เค้าพูดและ
คำว่า ‘สนุก’ นี่ได้ยินแล้วนึกถึงเพื่อนเก่าตอนมัธยมคนนึงที่เคยด่าผมเลยคับ ผมเคยโทรไปปรึกษามันเรื่องรักๆ เนี่ยแหล่ะ แล้วก็เบื่อคนที่กิ๊กด้วยว่ามันไม่เป็นไปตามที่ผมต้องการ ก็เลยบ่นว่าไม่สนุกเลย
มันก็ดุว่า ‘สนุกมาเยอะแล้ว ไม่สนุกบ้างก็ได้นะ’
และตอนนี้ผมก็ไม่ได้สนุกด้วยเลยกับสิ่งที่ตัวเองทำไว้
“ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย แล้วสตางค์มันก็เพื่อนผม ไม่ได้เป็นไรกัน”
“คิดได้แล้วสิ...” เหยย คิดไรได้ฟะ
ผมหันหน้าหนีพี่นัทที่เริ่มใกล้เข้ามามากขึ้นจนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเค้า หง่ะ... พอได้กลิ่นแล้วก็อดจะสูดเข้าจมูกไม่ได้เพราะว่ามันหอมดีอ่ะคับ คือพี่นัทนี่ใช้น้ำหอมสกัดจากเปลือกไม้อ่ะ กลิ่นก็เลยไม่ได้ออกฉุนเกลื่อนๆ เหมือนทั่วไป
“ได้กลิ่นอะไรมั้ย?” เค้าถามเหมือนรู้เลยว่าผมคิดอะไร... น่ากลัวจริงๆ เลยว่ะ หลายทีและ
“อืม....ครับ” ผมตอบและเริ่มใจสั่นนิดๆ ก็เค้าเข้ามาใกล้มากจนตัวแทบจะแบนติดกันอยู่แล้ว
“หอมมั้ย?” ความรู้สึกเหมือนเค้าพูดอยู่ข้างๆ หูเลย เพราะผมมัวแต่ก้มหน้าอยู่
“ก็.....หอมดี” พูดจบเค้าก็คว้าหัวผมให้หน้าซบอยู่ตรงซอกคอ ผมชะงักตัวแข็งทื่อไปแป้บนึงเพราะไม่คิดว่าเค้าจะทำแบบนี้
“กลิ่นเดียวกัน .........ที่ซื้อให้ ถ้าชอบก็โอเค” พูดจบเค้าก็ปล่อย แถมยิ้มยียวนใส่ผมอีกต่างหาก
เหมือนโดนแกล้งอ่ะคับ “อายเหรอ?”
“.........................” เฮ้ยย บ้า ไม่จริง ไม่ได้อาย แค่ตกใจเฉยๆ
“เก็บไว้ก่อน เดี๋ยวได้อายอีกเยอะ” หา พูดขู่ผมรึเปล่าเนี่ย
แต่ท่าทางยิ้มแบบกวนตีนของเค้า ผมว่าเจอแกล้งแหงๆ เลยอ่ะคับ... อาไรวะเนี่ยหงุดหงิด
ผมไม่ชอบให้ใครมาแกล้งหรือถือไพ่เหนือกว่าผมคับ... พอเดินกลับไปที่โต๊ะแนะนำสตางค์กับพี่นัทเสร็จ เค้าก็เสนอตัวจะติวหนังสือให้เพื่อนผมทันที... แหง่ะ ไอ้บ้าพี่นัท เอาจริงเหรอเนี่ย?
อย่างสตางค์มันไม่ปฏิเสธความหวังดีหรือเรื่องดีๆ จากใครอยู่แล้วคับ ก็เลยติวกับพี่นัทกันอย่างเอาจริงเอาจังซะงั้น... ชิ ผมไม่ติว หยิ่ง... ปฏิเสธ แต่พอเห็นสตางค์มันทำท่าเข้าใจ ผมก็อิจฉาเด่ะคับ อยากรู้เรื่องด้วย เค้าคุยรายก๊านนน แต่พี่นัทแกล้งผม เรื่องอะไรจะง้อล่ะ
“ไปข้างนอกแป้บนะ” ผมบอกสตางค์ เพราะเริ่มจะเซ็ง
“ไปไหนวะ”
“ดูดบุหรี่”
“เออๆ อย่าสูบมากนะมึง” มันเคยห้ามผมหลายทีและเรื่องเหล้าบุหรี่เนี่ย แต่ผมไม่เลิกสักกะที ยิ่งตอนที่ไปเรียนพิเศษกับพวกแก๊งค์มาเฟียเสร็จนะคับ ผมกินเหล้าเกือบทุกวันเลย กินจนคิดว่า… กรูมาร้านนี้บ่อยเกินไปและนะ.....(เกี่ยวมั้ย?) ก็...มันเหงา เศร้านี่คับ เคนก็เกลียดผม พี่ซีก็หายตัวไป... ผมก็ต้องไปหาอะไรทำกับเพื่อนเพื่อดับความฟุ้งซ่านบ้าง
ผมมานั่งสูบบุหรี่ตรงม้านั่งข้างๆ หอสมุด ที่จริงไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่หรอกคับ น้อยยมากกที่ผมจะมาเหยียบที่นี่ นับครั้งได้เลย...
ผมนั่งเซ็ง แถมหยิบมือถือขึ้นมาเพ่งมอง เนื่องจากเกิดคิดถึงพี่ซีขึ้นมา... เรื่องมันยังคาๆ อยู่อ่ะคับ ยังไม่ได้บอก และพี่เค้าก็ไม่มาตามผมด้วยคราวนี้ ผมก็เลยไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
“พี่น้ำพุ”
“หืออ?” หันไปมองและเห็นผู้ชายคนนึง.... ครายวะหน้าคุ้นๆ
“จำผมไม่ได้เหรอ? ผมไนซ์ไง”
ขมวดคิ้วมอง... เหมือนจะจำได้ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันตอนมัธยม และไงต่อหว่า... ผมเคยกิ๊กกับไอ้เจ้านี่ด้วยเรอะ ไม่เห็นหล่อเลย
“อืม ว่าไงคับ?” ยุ่งไรกับกูอีกฮึ
“พี่อยู่มหาลัยนี้ด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย” กรูก็ไม่เคยเห็นหน้าเมิงแสรด
“อืม... อยู่มาสี่ปีแล้ว เห็นซะสิ” กวนตีนโดยไม่ได้ตั้งใจคับผม ไอ้ไนซ์ก็หัวเราะแห้งๆ ตอบกลับมา
“พี่อย่ามองผมอย่างนั้นสิคับ เห็นว่านั่งคนเดียว เลยมาคุยด้วยเฉยๆ”
“ขอบใจ” กรูไม่อยากคุยกะใครเฟ้ย
“พี่น้ำพุอยู่คณะอะไรเหรอคับ ผมอยู่ xxx”
ไนซ์คุยนั่นถามนี่พักใหญ่ๆ จนผมขี้เกียจคุยด้วย เลยจะขอตัวกลับไปหาเพื่อน เพราะบ่ายแล้วหิวข้าว
“น้ำพุ น้ำพุ!!” เสียงสตางค์เรียก ดังมาจากตรงทางเดิน มันมากับพี่นัทนั่นแหล่ะ
“กินข้าวมั้ย!?” สตางค์ถามเสียงดังโคตร
“เออ!” ผมตอบกลับไป และหันมาหาไนซ์
“ไปละ” ผมลุกขึ้นยืน ไอ้ไนซ์ลุกตาม
“พรุ่งนี้พี่มาอ่านหนังสือที่นี่อีกมั้ยคับ?” อะไรหนิมึง
“ไม่รู้ว่ะ”
“มาอ่านด้วยกันมั้ยคับ?”
“ไม่อ่ะ อ่านกับคนเยอะๆ ไม่มีสมาธิ”
“ไม่เยอะหรอกคับ แค่กับผมสองคน” ไอ้นี่....
“น้ำพุ เร็วๆ หิวแล้วโว้ยย” สตางค์ตะโกนเข้ามาอีก ผมก็งง มันคึกอะไร
“ไปละ” รอบสอง แต่คราวนี้เจอดึง... ผมหันไปมองแบบเริ่มมีโมโห พอดีไนซ์มันรีบปล่อยก่อน
“ขอเบอร์หน่อยดิคับ”
“ไม่ให้ครับ”
หง่ะ... ถึงจะคิดอยู่ แต่ผมไม่ได้พูดนะ
หันไปมองคราวนี้ก็เจอพี่นัทกำลังจ้องตาอยู่กับน้องไนซ์
ซักพักพี่เค้าก็หันมายิ้มให้ผม...
“ไปกินข้าวข้างนอกกัน เดี๋ยวพาไป” ผมหันไปมองสตางค์มันก็ทำหน้าเหวอๆ มาให้คับ มึงนี่เอ๋อไม่รู้เวลา... มาช่วยกูดิ๊
“งั้นผมไปนะพี่น้ำพุ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน” ไอ้น้องไนซ์ยังอุตส่าห์พูดทิ้งท้ายอีก
“....ใครจะมาเจอมึงไม่ทราบครับ”
“...............................”
หง่ะ พูดงี้เลยเหรอพี่....
ผมเห็นไอ้น้องไนซ์หน้าเสีย เสร็จและมันก็รีบจ้ำออกไปอีกทางทันที.... พี่นัทมองตามด้วยสายตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เสร็จแล้วเค้าก็หันมาหาผม
“มองไร ไปที่รถดิ” หง่ะ ทำเสียงดุใส่ด้วย ผมไปทำอะไรให้พี่เนี่ย ชิ
จนกระทั่งถึงร้านอาหารที่ว่า... พี่นัทเนี่ย มีผลสวรรค์ในการหาโลเกชั่นงามๆ จริงคับ เหมือนคอฟฟี่ชอปแต่มีข้าวขายด้วย อะไรแบบนั้นอ่ะ
มีสระว่ายน้ำ ไว้นั่งกินเอ้าท์ดอร์ ข้างในตึกก็มีที่นั่ง มันเป็นเหมือนบ้านที่มีสตูดิโอเอามาดัดแปลง มีแกลอรี่กับนิทรรศการจัดแสดงด้วย ส่วนชั้นดาดฟ้านี่เป็นสโมคกิ้งแอเรียคับ พี่นัทชอบมานั่งบ่อยๆ ผมเลยไม่บอกชื่อร้านดีกว่า แหะๆๆ
พอกินข้าวเสร็จ ก็ติวหนังสือต่อกันที่นี่เลยคับ เพราะสตางค์มันชอบ อยากอยู่ต่อ มันบอกว่าชิวดี ผมไงก็ได้อ่ะ แต่ยังไงก็หยิ่ง ไม่ติวกับพี่นัทหรอก (งี่เง่ามั้ยผม?)
ผมเลยปลีกวิเวกมานั่งบนดาดฟ้าอ่านหนังสือคนเดียว แต่อ่านไปก็ไม่มีสมาธิหรอกคับ ก็มันไม่มีกะใจจะอ่าน พี่นัทบ้า มาหาผมแต่ไปติวหนังสือให้สตางค์เฉยเลย...
ทำไมผมถึงต้องกลายมาเป็นคนที่อยู่คนเดียวด้วยเนี่ย
พี่นัทแย่งสตางค์ไปอ่ะคับ บ้าที่สุดเลย
“ฮัลโหล พี่ซี” ผมทนเหงาไม่ไหว ก็เลยโทรไปหาพี่ซีซะงั้น และก็ไม่ได้จะโทรเพราะอยากบอกเรื่องที่เคยพูดกับเบนซ์หรอก
“ครับ ว่าไง?” เสียงพี่ซีเหมือนเดิมเลย
“พุขอโทษ”
“ไม่เป็นไรครับ” ฮืออ รู้สึกผิดโคตรๆ ไม่ว่ายังไง เค้าก็ไม่โกรธผม
“ส่งงานเสร็จหมดแล้วใช่ไหม?”
“ครับ”
“โทษนะ ไม่ได้ไปช่วยเลย” หง่ะ รู้สึกตื้นตันยังไงอย่างบอกไม่ถูก
“......พี่ซีไม่โกรธพุเลยเหรอ?”
“.....โกรธ.....แต่หายแล้ว....” ผมเริ่มน้ำตาซึมกับสิ่งที่ตัวเองทำเอาไว้ จากนั้น..ก็พร่างพรูคำพูดออกมา สำหรับเรื่องในคืนนั้น
“พุเมาอ่ะ ไม่รู้ตัวเลย ไม่รู้ว่าไปนอนกับเค้าได้ไง พุไม่ได้ตั้งใจ..... พี่ซีอย่าโกรธพุนะ”
“ก็บอกแล้วไงครับว่าไม่ได้โกรธ ทีหลังก็ระวังตัวให้มากกว่านี้รู้มั้ย?”
“ค....ครับ พุขอโทษ”
“เบนซ์เล่าให้พี่ฟังแล้วนะ” หืออ....?
“เลิกกับเคนแล้วใช่ไหม?” ตกใจ ถึงอยากจะให้เบนซ์ช่วยพูดให้ก็เถอะ แต่ผมน่าจะบอกเอง
“....ค...ครับ”
“อย่าไปว่าเบนซ์มันล่ะ เพราะพี่ไปคาดคั้นมันเอง ตอนแรกมันก็ไม่ยอมบอกหรอก กลัวน้ำพุจะโกรธ...”
“.....ล...แล้ว เบนซ์ได้บอกป่าวคับ ว่าพุ......ยังไม่ได้เลิกกับเคนตอนที่พี่ซีถามอ่ะ....”
“.............................” เหอออ เงียบคับ สงสัยจะยัง
“พ..พุ โกหก.....อ่ะ” ไอ้เบนซ์ทิ้งไคล์แมกซ์ไว้ให้ซะงั้น นึกว่าบอกไปหมดแล้วซะอีก ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะโทรมาพูดเรื่องนี้เลยนะเนี่ย
“......อืม......” พี่ซีตอบมาแค่นี้ ผมใจแป้ว
“พี่ซี....” เริ่มจะกลัวเค้าโกรธคับ
“....ถ้าโกหกแล้วสบายใจ .....พี่ก็ไม่ว่าอะไร”
“.........................”
“แต่ถ้าทำแล้วไม่สบายใจ .........ก็อย่าทำ”
เจอแบบนี้ไปก็สะอึกสิคับ รู้สึกว่าตัวเองแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก ไอ้น้ำตาที่ซึมๆ อยู่มันก็ไหลกลิ้งลงมาเพราะความเสียใจ ผมพูดอะไรไม่ออกไปพักนึง พี่ซีเองก็เงียบ ถือสายคาไว้อยู่ จนผมสะดุ้งตกใจตอนมีคนเอามือเอื้อมมาปิดตาเอาไว้
H
tbc เวลคั่มนักอ่านหน้าใหม่ทุกท่าน... THANKS :3123:
-
:z13: :z13: :z13:
อิอิคนแรก
-
อ๊าย.... :serius2:
ทำไมตัดจบแบบนี้
อยากอ่านต่อแล้วค่ะ
นานๆ จะมีฉากพี่นัท(เถื่อน)คนโปรด
-
ตามทันแล้ว เย้ๆ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วปวดขมับมากๆเลยค่ะ
ช่างวุ่นวายมากมาย
ุ่ถ้าตัวเองเป็นน้ำพุนี่คงสมองแตกตายไปตั้งนานแล้ว
สนุกดีค่ะ ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องทำนองนี้เท่าไหร่
ที่อยากจะบอกจริงๆคือเชียร์พี่นัทเถื่อนค่ะ
ถูกใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบบ โดนใจที่สุด
พี่ซีก็ดีนะคะ แต่แบบ ชอบพี่นัทเถื่อนง่ะ เชียร์พี่นัทเถื่อน
จบตอนนี้ โอ๊ย ขอเม้นท์ให้พี่นัทเถื่อนหน่อยเถอะ ทนไม่ไหวแล้ว อิอิ><
ลุ้นพี่นัทเถื่อนเต็มที่
น่าจะเอาพุอยู่ที่สุดแล้วอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ตื่นเต้นๆ
-
อ๊าย......... พี่นัทนี่ขัดจังหวะจริง กำลังอิน
-
มาทุกวันนะ
อย่าหายไปนาน :z13:
-
ลุ้นนนนนนนนนนนน
ใกล้ถึงไคลแม็กแล้ววว
น้ำพุน่าสงสาร ไม่รู้ทำไม
บทจะไม่มีใครก็หายไปหมด ตอนมีก็เยอะซะจนเลือกไม่ถูกก
-
พี่นัทเอาจริงโว้ยเฮ้ย!!!
แล้วน้ำพุจะเหลือเรอะ
แต่น้ำพุก็น่าหวงจริงๆล่ะนะ
แค่นั่งดูดบุหรี่ไม่กี่นาทีก็มีคนเข้ามาจีบล่ะ
เกิดเป็นน้ำพุน่าปวดหัวจริงๆๆๆๆ
-
คิดถััึงน้ำพุมากมาย
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2: :serius2:
-
กรรมตามทันละน้ำพุ ไปกิ๊กกะคนไว้เยอะระวังเน้อ
-
สงสารพุอ่ะไม่รู้ทำไมอาจเพราะเรื่องทั้งหมดมันก็ไม่ผิดที่พุสะคนเดียว
คนที่รักพุจิงๆที่จิงก็น่าจะเห็นใจพุบ้างนะดูน่ากดดันก็เล่นเข้ามาพร้อมกันแบบนี้ก็เลือกไม่ถูกอ่ะดิอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
ตอนนี้ มันอึมครึมจิง
อยาหเหนน้ำพุร่าเริงงงงง ^^
-
ตามทันแล้ว ..........
ไหนว่าเป็นเรื่องเรื่อยๆไง โอ้โน่ววว อ่านแล้วปวดตับ มาตลอดทาง :o12:
อ่านไป กลั้นหายใจไป อัดอัดไป บางทีก็หายใจติดขัด บางทีก็อ่านไปเหงื่อซึม น้ำตาซึม :monkeysad:
ช่างเป็นชีวิตที่น่าลุ้นตลอดเวลา ลุ้นแบบเหนื่อยแทนน้ำพุจริงๆ คนมารุมรักเยอะก็เรื่องเยอะ คนรักมากเกินไปก็ทำเราอึดอัด
...น้ำพุเนี่ย เป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองสูงมากๆ อาร์ทตัวพ่อเชียวล่ะ อ่อนไหวง่าย ถึงจะบอกว่าเป็นคนเฉยๆก็เหอะนะ
แต่จริงๆแล้ว แคร์คนอื่นเยอะแยะไปหมด เลยไม่กล้าจะตัดสินใจอะไรลงไป เพราะห่วงโน่น พะวงนี่ แต่น่ารักนะ ขี้อ้อน (บางที) กวนบางครั้ง
ถูกใจตรงคุณแม่น้องนี่ล่ะ เข้าใจลูกมากจริงๆ เป็นที่ปรึกษาได้ดีเลิศเลย
.... น้องเคน ... เป็นคนน่าสงสารนะ จริงจังเกินไป รักมากเกินไป หลงเกินไป ดีเกินไป เวลาร้ายก็ฉุดอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้
ทุกอย่างในตัวน้องเคน มันมากเกินไปจนทำให้ตัวเองเจ็บ คนอยู่ด้วยก็อึดอัด ถึงจะเป็นคนที่มีรักมั่นคง จริงจัง แต่บางครั้งตึงเกินไป
แต่ถือว่าเป็นคนมั่นคงทีเดียว รักเดียวใจเดียว ถ้าไม่นับอารมณ์ร้ายๆและชอบตามจิกนะ น้องเคนเนี่ยพระเอกมากๆ
.... พี่ซี .... เป็นผู้ใหญ่ดี ดูเหมือนจะอบอุ่น เข้าใจอะไรง่ายๆ (มั้ง) ชอบนะเวลาที่น้ำพุอ้อนพี่ซีดูแล้วน่ารักดี
และดูพี่ซีก็น่าจะเอ็นดูน้าพุมากเลยตามใจเป็นพิเศษ แต่คนเราจะตามใจกันได้ตลอดจริงหรือเปล่า หรือจริงๆพี่เค้าดีเกินไปอย่างที่ว่า
.... พี่นัท(เถื่อน) คนนี้มีหลายอย่างตรงข้ามกับน้ำพุเลย คนนี้เด็ดขาดดี แล้วเหมือนจะดักทางน้ำพุได้เรื่อย
สงสัยชั่วโมงบินสูง อายุที่มากกว่าใครเพื่อน แล้วรุกแบบไม่ค่อยเหมือนใคร ถูกใจเป็นที่สุด....สรุปเชียร์พี่นัทเลยละกัน :z2:
ขอบคุณคนเล่ามากๆ ลุ้นมันทุกตอนเลยเหอะค่ะ :L2:
-
ทำไมมันหนักๆนะ ชีวิตช่วงนี้ของน้ำพุ :z3:
เคนนี่ตัดออกไปได้เลยใช่ป่ะ (แต่ทำไมเค้ายังเชียร์อยู่ว๊า T T)
ตอนแรกคิดว่าพี่นัทเถื่อนจะเข้าวินแล้ว เพราะน้ำพุก็ห่างๆกับซีแล้วด้วย
แต่ไม่นึกว่าพี่ซีจะกลับเข้ามาอีก เลยไม่รู้จริงๆว่างานนี้ใครจะเข้าวินน้ำพุ(?)กันแน่ :laugh:
+1 ขอบคุณค่า รู้สึกเหมือนใกล้จบ แต่ยังใช่ป่ะคะ :impress:
-
ดีใจที่เหมือนกับว่าพุเริ่มคิดได้ในหลายๆเรื่อง ขอให้เข้มแข็งนะครับ
-
:เฮ้อ: อยากรู้บทสรุปแล้วสิขอรับ
-
/
ผมชะงักแล้วรีบยกมือปิดหูโทรศัพท์ไว้ ไม่ให้เสียงเล็ดลอดเข้าไป
“ใครอ่ะ?” ไม่สตางค์ก็พี่นัทล่ะวะ มีสองคน
“...............................” เงียบคับ แต่ยังใช้มือข้างเดียวปิดตาผมอยู่เหมือนเดิม อ๊ากก กูแฉะตา (น้ำตาเปื้อน)
“ใคร? เฮ้ย ปล่อย” คนยิ่งเศร้าๆ อยู่ ไม่มีอารมณ์เล่นนะเว้ย ผมจับแขนจะดึงมือออก แต่แม่ง...กดไว้อีกโคตรแน่น กูเจ็บหน้า...
“ไอ่สัด จะปล่อยมั้ย?” ผมถามเบาๆ แบบเริ่มมีโมโห เพราะไม่ได้เอามือปิดหูโทรศัพท์แล้ว
“หน้าตาก็ดี ไม่น่าพูดคำหยาบเลยนะ” เสียงนี้...
ผมสะบัดหน้าจนหลุดออกมา (เพราะว่าเค้าปล่อยด้วยแหล่ะ) หันไปมองเห็นพี่นัทเลิกคิ้วจ้องผมอยู่ อ๊ากกก กวนตีน อารมณ์โมโหผมพุ่งสูงขึ้นอีกเพราะท่าทางของเค้า
เล่นบ้าไรวะเนี่ย ผมหอบหายใจแรง เพราะอยากจะด่าแต่ไม่รู้จะด่าว่าไรดี อันที่จริงคือยังไม่กล้าด่าเค้าด้วยแหล่ะคับ
พี่นัทเหมือนรอให้ผมพูดอะไรสักอย่าง แต่พอผมไม่พูด เค้าเลยชี้นิ้วไปที่มือถือ
“คุยต่อดิ”
เค้าบอกผมเลยนึกขึ้นได้ รีบแนบหูกับโทรศัพท์ทันที..แต่ว่า.............
..........สายมันตัดไปแล้วครับ............ :freeze:
พอพี่นัทรู้อย่างงั้น เค้าเลยพูดว่า
“จะกลับแล้ว เลยมาตาม” พี่นัทยังทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ได้อีก ผมแม่งโคตร.........โกรธเลย
“ไม่กลับ กลับเองได้!” ผมทำเสียงแข็งใส่ พี่นัทยักไหล่ทำเหมือนไม่แคร์
“ตามใจนะ”
“.............................” เออ!
“กลับเองได้แน่นะ?” อ๊ากก ประสาท ไปไกลตีนเลย ผมหันหลังเดินไประเบียง เป็นอันว่าไม่อยากคุยด้วยแล้ว
พอยืนสงบอารมณ์ได้สักพัก ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว หันกลับไปมองที่เดิมอีกที... พี่นัทไม่อยู่แล้วคับ เชี้ยยย พาผมมาแล้วไม่รับผิดชอบ
แม่งโกรธเว้ยย แต่ช่างเหอะ กลับเองก็ได้วะ
ผมนั่งจ๋อยอยู่ที่เดิมอีกประมาณครึ่งชั่วโมงคับ... เงียบมาก เงียบมากๆ เลย...แต่ลมพัดเย็นดี เฮ้อออ ที่จริงกำลังรอเผื่อมีใครมาง้อ แต่ก็ไม่มี
แหง่ะ เวรกรรมจริงสาด
ทำไมกูถึงต้องมาอยู่ที่นี่คนเดียวด้วยวะเนี่ย ไอ้สตางค์แม่งก็ไม่คิดจะสนใจเพื่อนบ้างเลยรึไงวะ....?
และร้านที่พี่นัทพามา มันอยู่ในซอยที่เป็นบ้านพักอาศัยค่อนข้างลึกอ่ะคับ ผมเองก็ไม่ได้จำทางตอนเค้าขับรถเข้ามาซะด้วย... เชี่ยแล้ว กลับไงวะ จะเดินออกไปถูกมั้ยเนี่ย จะมีแท็กซี่ผ่านเข้ามามั้ยวะ คิดไปร้อยแปด เพราะเป็นพวกไปไหนเองไม่ค่อยเป็น (ที่จริงร้านมันอยู่ในซอยตันเหมือนบ้านผมอ่ะคับ เพราะงั้นแท็กซี่จะไม่วิ่งเข้ามาถ้าไม่ได้มาส่งคน)
....ยิ่งคิดยิ่งแค้นคับ ผมโทรกลับหาพี่ซีใหม่หลังจากทำใจเย็นลงจากที่โกรธพี่นัทได้แล้ว
“ฮัลโหล..”
“............................” เงียบ
“เอ่อ...ฮัลโหล พี่ซีได้ยินป่าว?” ทำไมไม่พูดอะไรเลย
“........ครับ” หง่ะ...อารมณ์ไม่ดีอยู่แน่ๆ (จับอาการได้จากน้ำเสียง)
“คือเมื่อกี้....”
“อยู่กับใครเหรอ?” ผมยังพูดไม่จบพี่ซีก็ถามขึ้นมาก่อน ค่อยโล่งอกว่าเค้ายังอยากคุยกับผมอยู่
“อยู่คนเดียวครับ เมื่อกี้โดนแกล้งง่ะ โดนทิ้งด้วย กลับบ้านเองไม่ถูกอ่ะ” ผมพูดแบบจาร้องไห้... ที่จริงขอให้คนอื่นช่วยก็ได้ แต่ไม่ทำ
“แล้วตอนนี้อยู่ไหนครับ?” เสียงพี่ซีอ่อนลงจากเมื่อกี้นิดนึง ผมก็อธิบายร้านไป.... คือรู้ชื่อร้าน รู้ว่ามาจากทางไหน แต่จำซอยไม่ได้ จำทางกลับไม่ได้
“เดี๋ยวพี่ไปรับ รอแป้บนะ”
“พี่ซีรู้เหรอว่ามายังไง?”
“เสิร์ชดูในเน็ต มีแผนที่อยู่” หง่ะ ซึ้ง... :monkeysad:
“พี่ซีครับ”
“ครับ?”
“รีบมานะ พุไม่อยากอยู่คนเดียว” ฮืออ เพื่อนก็ทิ้ง คนพามาก็ไม่สนใจใยดี แถมแม่งแกล้งกันหน้าด้านๆ อีก หลังวางสาย ผมก็คำนวณเวลาเผื่อเก็บข้าวเก็บของและลงไปรอพี่ซี... office เค้ากับที่นี่ก็ค่อนข้างจะไกลกันอยู่อ่ะคับ เลยกะว่าจะลงไปสั่งเครื่องดื่มกินรอข้างล่างดีกว่า
ผมเดินลงมาจากดาดฟ้า แอบมองเข้าไปในห้องที่สตางค์กับพี่นัทติวหนังสือกัน ก็ไม่เห็นสองคนนั้นจริงๆ ด้วยครับ
อ๊ากกก ทิ้งกูจริงๆ พี่นัททำก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ไอ้สตางค์ดิ แม่งไปไม่มาลากันสักคำ มันอะไรกันวะเนี่ย
ผมเดินนอยด์ลงมาถึงชั้นล่าง สั่งชอคกาแลตเฟรปเป้เสร็จ ก็กะจะไปหาที่นั่งริมสระว่ายน้ำ แต่ต้องสะดุดกึก...ตอนเหลือบตาเห็นพี่นัท ยืนขวางทางที่ผมกำลังจะเดินไป
“ดื้อไม่เข้าเรื่องนะน้ำพุ” หา........?
เชี้ยอะไรของพี่วะ อยู่ดีๆ มาด่าผม ก็ตัวเองเป็นคนทิ้งผมไปเองไม่ใช่ไง
“......................” ผมโกรธครับ ไม่สนใจ ไม่คุยด้วย จะเดินไปหาที่นั่ง แต่พี่นัทคว้าแขนไว้ก่อน ผมสะบัดทิ้งทันที
“รออยู่นะ ไม่ได้ทิ้ง” ไม่ได้ทิ้งเหวอะไร ทิ้งชัดๆ
“เพื่อนเอ็งมีคนโทรตามต้องรีบกลับ พี่เลยไปส่งหน้าซอยมา”
“แล้วไง?”
“ก็รออยู่ข้างล่างตลอด”
“............................” ไอ้บ้า แกล้งกู โกรธยิ่งกว่าเดิมอีกครับ ไม่ได้ดีขึ้นเลย ผมเดินไปหาโต๊ะนั่ง พี่นัทก็ตามมา แม่ง.... ไม่อยากเห็นหน้าเว้ย
พอน้ำมาเสิร์ฟผมเลยบอกพี่นัท
“จะกลับก็กลับไปเหอะพี่ มีคนมารับและ" พี่นัทขมวดคิ้ว เงียบไปแป้บนึง
“เร็วดีจัง...” เค้าพูดลอยๆ
“งั้นเดี๋ยวนั่งรอเป็นเพื่อนละกัน”
“ไม่เป็นไรครับ” ไม่ต้องการ ชิ
“อุตส่าห์เป็นห่วง กลัวไม่มีเพื่อน เดี๋ยวก็ได้นั่งร้องไห้กระซิกๆ อยู่คนเดียวอีก”
อ๊ากกก กรูไม่ได้ร้องไห้กระซิก
“เรื่องของผม!” ถ้าเป็นเพื่อนนี่พูดว่า 'เรื่องของกู' ...ไปแล้ว
“เรื่องของเอ็งก็เรื่องของพี่ด้วย... เรามีอะไรกันแล้วนะ เอ๊ย เป็นคนที่สนิทแนบเนื้อกันมากๆ แล้วนะ” อ๊ากก พูดมาได้ไม่อายปาก พูดงี้ได้ไงวะ :m31:
“ใครสนิท ไม่ใช่ผม!” โกรธจนควันออกหูและคับ ไม่ชอบให้ใครมาปั่นหัวนี่นา
“ฮะๆๆ แกล้งเอ็งเนี่ย สนุกดีว่ะ” เชี้ย คนแม่งโคตรโกรธอยู่นะเว้ย หน้าด้าน
ผมนั่งแง่งๆ อยู่กับพี่นัทพักใหญ่ๆ พี่ซีก็โทรมาบอกว่าถึงแล้ว ไม่มีที่จอดรถ เลยรออยู่หน้าร้าน ผมบอกพี่นัท เค้าก็เลยจะกลับด้วย (ไปรถเค้านะ)
“นั่นเหรอ?” พี่นัทยื่นหน้าไปที่รถคนหนึ่งที่จอดรออยู่
“อืม”
“แม่งรวยนี่หว่า ขับ xxx” ชิ รวยเด่ะ โคตรรวยอ่ะพี่ซี เห็นบ้านเค้าแล้วนึกว่าตัวเองเป็นคนใช้เลยอ่ะคับ
“งั้นกลับนะพี่” ผมบอก และยกมือไหว้ตามมารยาท ทั้งๆ ที่ในใจนี่อยากจะยกนิ้วกลางให้โคตรๆ
“อือฮึ” พี่นัทมองไปที่รถพี่ซีอีก ผมก็มองตาม และจังหวะที่กำลังหันกลับ ผมรู้สึกว่าแก้มตัวเองโดนกดลงอย่างจังๆ เลยอ่ะคับ
อ่ะจ๊ากกกก! พอรู้ตัวผมรีบกระโดดออกห่างทันที
“แล้วเจอกันที่ฝึกงานนะ..เด็กน้อย...” พี่นัทยิ้มกวนประสาทให้ผมก่อนจะเดินกลับไปรถตัวเองที่จอดอยู่อีกฝั่ง
ผมยืนอึ้ง...
อ๊ากกก มาหอมแก้มกูทำม๊ายยย :serius2:
เวรละ... นึกไม่ถึงอะไรหลายๆ อย่างเลยอ่ะคับผม คือ... ผมโทรบอกพี่ซีว่าโดนทิ้งอยู่คนเดียวใช่ป่ะครับ แต่พอมีพี่นัทโผล่มาด้วย แถมมาทำอย่างงั้นกับผมอีก... พี่ซีก็อาจจะคิดว่า ‘ไอ้น้องน้ำพุแม่ง...โกหกกูอีกแล้ว หลอกให้กูขับรถมาตั้งไกล เพื่อมาดูพวกมึงหอมแก้มกัน... กูไม่ชอบแม่งแล้ว เด็กขี้โกหก’
เหอๆๆ คิดไปเองครับ ถ้าผมเป็นพี่ซี ผมคิดงี้ แต่ไม่รู้เค้าคิดไงนะ แหะๆ
ผมขึ้นไปนั่งในรถ คอตก........ แอบเหลือบๆ มองพี่ซี เค้าก็เงียบ นิ่งมากๆ อาการแบบนี้พี่ซีจะเป็นเวลาเค้าหึงง่ะ เคยเห็นหลายทีและ
“พี่ซีคือว่า... คนที่มาด้วยเค้ายังไม่กลับอ่ะคับ พุนึกว่ากลับแล้ว เลยโทรหาพี่ซีอ่ะ” แหง่ะ... พูดความจริง ไม่รู้เค้าจะเชื่อป่าว
“อืม... ก็แล้วทำไมไม่กลับกับเค้าล่ะ?” พี่ซีถามหน้าตึงเลย
“พุไม่อยากกลับด้วยอ่ะคับ เค้ากวนตีน ชอบแกล้งพุอ่ะ” ขอแอบด่านิดนึง
“แล้วมาด้วยกันทำไม?”
“ที่จริงพุมาอ่านหนังสือกับสตางค์ที่หอสมุดในม. แต่ว่า...........” เหย จะบอกดีมั้ยเนี่ย เรื่องโคตรยาวเลย ขี้เกียจอธิบายอ่ะ
“...............................” พี่ซีถอนหายใจแรงๆ ทีนึง พอเห็นผมไม่พูดต่อ
“จะให้ไปส่งที่ไหนครับ?”
แหง่ะ พูดเสียงประชดมาก :o11:
“พี่ซีกินข้าวยัง ไปกินด้วยกันมั้ย?” อยากให้เค้าหายเคืองก่อนอ่ะ เลยว่าจะเลี้ยงข้าว
“...............................” เงียบ
“....ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร” จ๋อยเลยผม
“ไปสิ ที่ไหนล่ะ?” เย้ เค้ายอมไปด้วยแฮะ
“ร้าน xxx ดีมั้ยพี่?” แถวมหาลัยนั่นแหล่ะคับ
“หาที่จอดรถยาก” แหง่ะ... ลืมไป เพราะปกติมากินกับเพื่อนนี่อาศัยการเดินคับ มันอยู่ในซอยแคบ คนเยอะ แต่ราคาไม่แพงและอร่อย แหะๆ
ขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะไปกินที่ไหนดี พี่ซีก็ถามว่า
“ไปบ้านพี่มั้ย?”
หืออ? การไปบ้านพี่ซีนี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรคับ แต่ผมไม่เคยไปโดยไม่มีธุระหง่ะ คือถ้าไปก็ต้องทำงานทำการอะไรประมาณนั้น
“แต่...พุว่าจะเลี้ยงข้าวพี่ซีง่ะ”
“เลี้ยงทำไม ไม่เป็นไร... ถ้านึกร้านไม่ออกก็ไปกินบ้านพี่ละกัน เดี๋ยวให้ป้าเค้าทำอาหารเส้นให้” หง่ะ ผมชอบกินอาหารที่เป็นเส้นๆ เกือบทุกชนิดเลยคับ พี่ซีเค้ารู้ คงเพราะผมพูดบ่อยด้วยมั้ง
แหะ ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง กับข้าวบ้านพี่ซีอร่อยด้วยคับ เห็นแก่กินง่ะ เลยไป… (แบบไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรเล๊ยยยกรู)
พอถึงบ้านพี่ซี ก็รู้สึกเกร็งๆ ทุกทีที่มาคับ(แต่ไม่เท่าครั้งนี้) บ้านเค้าหลังไม่ใหญ่มากนะ(แต่ก็ใหญ่อยู่ดี) คือไม่ได้ดูเหมือนคฤหาสน์แบบในหนัง แต่มีอาณาบริเวณเยอะคับ ตกแต่งอย่างอลังการเลยล่ะ ประมาณว่ามีคนสวน คอยดูแลต้นไม้ มีแม่บ้านคอยทำความสะอาด แต่ที่ผมบอกว่าบ้านเค้ารวยมากๆ คงเพราะเฟอร์นิเจอร์กับการตกแต่งภายในอ่ะคับ มันดูหรูหรา (ไม่รู้จะพูดไง) และก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง มีห้องที่บ้านของคนธรรมดาทั่วไปไม่ค่อยจะมี อย่างเช่น... ห้องสมุด(?) ห้องดนตรี(?) ห้องออกกำลังกาย(?) ห้องประชุมเล็กๆ(?) ห้องดูหนัง(?) เหอะๆๆ ทำนองนี้คับ
ผมชอบห้องสมุดบ้านพี่ซีโคตร... (ตื่นเต้น ตาเป็นประกาย :impress:) มันจาโค้งๆ อ่ะคับ ชั้นหนังสือทำจากไม้มันวับสูงถึงฝ้าเพดานประมาณสี่เมตรได้อ่ะ แล้วที่นั่งอ่านอยู่ติดกับหน้าต่างกระจกมองออกไปเห็นสวนเขียวขจี โคตรสวยเล๊ยยย ไม่รู้แปลนบ้านเค้าเป็นไง แต่เดินแล้วหลงคับ (ไม่เคยจำได้สักกะที)
และถ้าจำไม่ผิด พี่ซีมีพี่สาวสองคนกับน้องชายหนึ่งคน อยู่กับพ่อแม่ที่มียศถาบรรดาศักดิ์ (ดูเวอร์ๆ มะคับ ตรูกระจอกทันที) แต่เหมือนคนบ้านนี้เค้าจะไม่ค่อยยุ่งเรื่องส่วนตัวกันสักเท่าไหร่ พี่ซีจะเป็นยังไง จะคบใคร ถือว่าค่อนข้างอิสระมากเลยคับ (แต่ไม่รู้จะอิสระแค่ช่วงนี้รึเปล่านะ?)
“หิวรึยัง รอแป้บนะ ให้ป้าเค้าทำอยู่” พี่ซีเดินมาบอก หลังจากที่เค้าให้ผมนั่งรอแถวๆ สระว่ายน้ำ และเค้าก็ไปสั่งป้าแม่ครัวให้ทำของที่ผมอยากกินให้ (เว่อร์แสรด)
“รอได้ครับ ไม่หิวเท่าไหร่” เกรงใจอ่ะ แต่ที่จริงพอนึกถึงหน้าอาหารแล้วแอบน้ำลายหกอยู่ในใจ
คือตอนผมมาบ้านเค้า ไม่เคยมาเดี่ยวๆ นะคับ มีพี่น้องในสายรหัสมาด้วยตั้งหลายคน มาช่วยเค้าทำโปรเจคง่ะ นี่ครั้งแรกที่ผมมาคนเดียว เลยทำตัวไม่ค่อยจะถูก
พออาหารมา กินเสร็จแบบปรีเปรม
พี่ซีก็ชวนขึ้นห้อง (จ๊าก) เค้าบอกว่าไปนั่งเล่นห้องพี่ก่อนมั้ยค่อยกลับ ผมก็ไปแบบว่าง่าย ไม่คิดไร
หง่ะ ที่จริงแอบคิดนึดนึง แต่ไว้ใจคับ
ตอนนั้นมันก็ค่ำๆ และ ผมเพิ่งสังเกตว่าพี่ซีชอบเปิดโคมไฟ มากกว่าไฟบนเพดาน ห้องมันก็เลยแสงนวลๆ ไม่สว่างมากเท่าไหร่
“ดูทีวีมั้ย?” พี่ซียื่นรีโมทให้
“อ๋อ ครับ” ผมรับมา เกิดอาการเกร็ง และเง็งๆ ไงไม่รู้ คือกำลังสงสัยตัวเองว่า ทำไมกรูไม่รีบกลับไปอ่านหนังสือสอบที่ห้องฟระ มานั่งๆ นอนๆ บนเตียงคนอื่นทำไม
“อาบน้ำมั้ย?” พี่ซีถามอีก
“ไม่อ่ะคับ” ตอนแรกก็เหนียวๆ ตัวอยู่ แต่พอเข้ามาในบ้านหลังนี้ละเย็นฉ่ำ
“งั้นพี่อาบน้ำก่อนนะ”
“ตามสบายครับ” เฮ้ยยย นี่มันบ้านพี่ซี ไม่ใช่บ้านกรู พูดซะ...
ผมนั่งกดไล่ช่องไปเรื่อยๆ มีแต่ภาษาอังกฤษครับ เยอะมากเป็นร้อยๆ ช่อง หง่ะ... ก็เค้าเก่งอังกฤษนี่ครับ พูดคล่องเลยล่ะ แต่ผมเนี่ย หมูหมากาไก่ ฟังก็ไม่ค่อยออก พูดก็ไม่ค่อยได้ (ไปอยู่เมืองนอกพักนึงไม่ช่วยอะไรเลยกรู โง่เหมือนเดิม)
พี่ซีอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาในชุดสบายๆ คับ เสื้อยืดกางเกงขาสั้น
ตัวหอมมาเลยง่ะ... (ผมชอบดมกลิ่นหอมๆ :m13:)
“จะสอบแล้วใช่ไหม?” พี่ซีเดินมานั่งข้างผม... แหม่ะ
“ครับ วันพฤหัสนี้อ่ะวันแรก”
“แล้วงานโอเครึเปล่า?”
“ไม่รู้อ่ะ แต่ส่งไปแล้ว ช่างมัน” ไม่ค่อยพอใจกับงานของตัวเองครับ ก็มันเครียดหลายเรื่องหนิ เรื่องพี่ด้วยนะคับ ที่ร้าก (เพ้อไปกรู - -") คือแอบหวั่นไหวนิดนึง
“ผ่านอยู่แล้ว อย่าคิดมาก” พี่ซียกมือขยี้หัวผมเบาๆ วูบนั้นมันรู้สึกอบอุ่นมากๆ เลยคับ อยากกอดเค้าง่ะ ผมเหงา
“.........................”
“อ่านหนังสือมั้ย พี่ช่วยดูให้” เค้าเคยสอบมาก่อนผมนี่คับ ก็ย่อมรู้บ้างแหล่ะ ผมก็หยิบหนังสือให้พี่ซีดูว่าสอบวิชาอะไร พี่ซีก็ไปคุ้ยๆ หา short note กับแบบฝึกหัดเก่าๆ ที่เค้าเคยทำมาให้ผมลองอ่านดู
เหอะ ไม่ได้พี่นัทติวให้ แต่ได้พี่ซีติวก็โอเคแล้วครับ
ผมอ่านหนังสือจนลืมดูเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้วคับ ตกใจดิ ดึกขนาดนี้แล้ว
“พี่ซี พุว่าจะกลับแล้วอ่ะ” ผมบอก
“ไม่ต้องส่งก็ได้คับ เดี๋ยวกลับเอง” ที่จริงอยากให้ส่ง แต่เกรงใจโคตรๆ ทั้งที่ปกติไม่เกรงใจขนาดนี้
“ไม่ค้างเหรอ?” พี่ซีถาม
“.........แหะๆ กลับไปนอนหอดีกว่า พรุ่งนี้นัดสตางค์ไว้ด้วยอ่ะคับ” ผมนัดมันสามวันรวดก่อนสอบ เพราะเกิดรู้สึกว่าไม่อยากอ่านหนังสือคนเดียวขึ้นมา ไปกับสตางค์มันบ้าๆ บอๆ ดีอ่ะคับ ชอบหลีหญิง เมื่อก่อนเนี่ย ไปด้วยกันมีท้ากันเล่นๆ ว่าถ้าใครขอเบอร์คนที่เล็งไว้ได้ก่อน คนแพ้ต้องเลี้ยงข้าวชุดใหญ่ เหอๆๆ (สาวๆ คนไหนโดนจีบ ระวังเจอแบบผมนะคับ)
“พี่ไปส่งได้” พี่ซีบอก
“มันเช้าอ่า”
“เช้าขนาดไหนก็ส่งได้”
“แต่พุขี้เกียจตื่นเช้า บ้านพี่ซีอยู่ไกลอ่ะ”
“..........................” เงียบ ทำหน้าเศร้าด้วย
เสร็จและเค้าก็เดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กับมือถือมาเตรียมไว้ หง่ะ...บอกว่าไม่ต้องส่ง แต่ถ้าเค้าจะไป ผมก็สบาย......(อิอิ แอบชั่ว)
ผมเห็นอย่างงั้นก็เลยเก็บหนังสือตัวเองบ้าง...แหะ
ขณะกำลังรูดซิบกระเป๋า ยังไม่ทันได้ลุกจากเก้าอี้เลยคับ
อยู่ๆ ผมก็เจอท่อนแขนสองข้างกอดรัดมาจากด้านหลังแบบไม่ทันตั้งตัว ช้อค... ผมเหวอไปสักพักก็ได้ยินเสียงพี่ซีพูดอยู่ข้างหู
“น้ำพุ ไม่ชอบพี่เหรอครับ?”
H
ชอบ - ไม่ชอบ? หุหุ :m12:
ที่จริงพี่ซีไม่ใช่คนประเภทถามคำตอบคำหรอกค่ะ แต่ว่า... น้ำพุนึกไม่ออกว่าเฮียแกพูดอะไรมั่ง (ฮา) แต่ละคนเนี่ยพูดเยอะกันทั้งนั้น แต่เนื่องจากน้ำพุเป็นคนพูดน้อย เรื่องเลยกลายเป็นแบบนี้ (หุหุ) น้ำพุอาร์ทตัวพ่อจริงๆ (มีคนพูดถึงหลายคนแล้วนะนี่)
ปล. เรื่องยังไม่จบง่ายๆ นะจ้ะ ที่ฝึกงานยังไม่ได้เล่าถึงเลย...ใครเชียร์นัท(เถื่อน)อยู่ คงจะได้อ่านจนเบื่อ และก็......น้องเคน เดี๋ยวก็เจอกันอีก (เชื่อดิ อิอิ)
-
^
^
มาจิ้มก่อน
:z13:
พี่ซีแมร่งน่ารักอ่ะ กลัวพุจะรักษาไว้ไม่ได้
ปล.แหง่ม ค้างอีกแหละ
-
หึหึ
รอดูว่าพุจะแพ้ทางใครระหว่างพี่ซีกับพี่นัท :-[
-
จริงๆ นะคะ
เชียร์พี่นัท(เถื่อน)อยู่
อยากอ่านฉากของแกเยอะๆ
-
พี่ซีจะเป็นคนดีไปไหน โหยยยยยยย
แต่ไม่ได้นะ เชียร์พี่นัทเถื่อนง่ะ
พี่นัทเถื่อนสู้ๆ ถึงน้ำพุจะดูเอนเอียงไปทางพี่ซีมากกว่าก็เถอะ
เชียร์พี่นัทเถื่อน แต่ก็ไม่อยากให้พี่ซีเสียใจเลย เฮ้อ
คนอ่านกลุ้มค่ะ
รออ่านตอนฝึกงานค่ะ
-
หึหึหึหึ น้ำพุ โดยรุกอีกแล้วนะจ๊ะ
คิดถึงเคน T.T
-
ตลอดอะตลอด คือว่าจะตัดใครออกไปจากสารบบของน้ำพุไม่ได้เลยเนอะ :z1:
แต่พี่ซีโหมดนี้น่ารักอะ :o8: แล้วน้ำพุจะตอบว่าไงน้อ อยากรู้ๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
-
เฮ้ออออ ไม่รู้จะเชียร์ใครดี
เอาทั้งสองไปเลยพุ
-
พุ รุกพี่ซีซะทีดิ ปล่อยไปเดี๋ยวชวดนะ
-
ตอนท้ายเรื่องแอบโรแมนติค เบาๆ ชอบๆ อิอิ
-
แอบสมน้ำหน้าพุโดนพี่นัทปั่นหัว ฮ่าๆๆ น้ำพุเสร็จพี่ซีไปอีกคนรึเปล่าหว่า เหอๆ แต่ท่าจะยินยอมนะคนนี้
-
เกิดเป็นน้ำพุนี่ช่างลำบากดีแท้ .... เสน่ห์แรงกับเพศเดียวกันมากมายขนาดนี้ คนมารุมมาตุ้มเค้าก็มาเอง
จะว่าอะไรน้องน้ำพุได้ละนั่น ขนาดว่าพูดน้อย เออ..ลืมไปว่าแอบเจ้าชู้ด้วย o18
... รู้สึกว่าฉากนี้พี่นัท(เถื่อน)มาแบบใจเย็นนะ ไม่รุกมาก ไม่ง้อ ไม่ตามใจ แต่ออกแนวกวนๆ รับรองน้ำพุลืมไม่ลงแหงๆ ปกติน้ำพุมีแต่คนตามใจ
... พี่ซีก็เหมือนเดิม มาแบบตามใจทุกอย่าง ยังคงสภาพผู้ใหญ่ใจดีให้น้ำพุได้อ้อน ก็บอกแล้วว่าเวลาน้ำพุอยู่กับพี่ซีเนี่ย เป็นมุมเด็กขี้อ้อนเลย
เพราะไม่ว่าจะเอาอะไรพี่เค้าไม่เคยขัดใจ ต่อให้อาจจะเคืองอะไรอยู่ก็ตาม แต่ความเอ็นดูสูงมาก
ว่าแต่...เพิ่งเห็นพี่ซีอ้อน น้ำพุจะรอดมั้ยน๊อ :z1:
ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ว่าพี่นัทกับพี่ซีใครมาแรง เพราะพี่นัทเพิ่งจะออกมาได้นิดเดียว รอลุ้นตอนฝึกงานท่าทางสนุก ไหนจะน้องเคนอีกคน
น้ำพุเอ๊ย!!! ชีวิตจะสนุกไปไหน กว่าจะเลือกได้คงมีเรื่องให้อ่านอีกเยอะ ... แต่ลุ้นพี่นัทเถื่อนนะ ชอบพระเอกเถื่อนๆ กวนๆแบบนี้ล่ะ มันจี๊ดดี :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
กรี้ดดดดพี่ซีจะปล้ำน้ำพุเตรียมกล้องๆอิอิ :z1:
ถ้าตัวจิงของพุคือพี่ซีจิงไม่น่าห่วงแต่ถ้าไม่ใช่มีเศร้าอ่ะเพราะดูแล้วพุอ่ะมีใจให้พี่ซีมากกว่าทุกคน
ถ้าพี่ซีแค่อยากจะเอาชนะพุถ้าได้พุแล้วพี่แกจะทิ้งน้ำพุเราไหมเนี้ยสงสารพุอีกเฮ้อ :serius2:
ตั้งแต่มีพี่ซีเข้ามาก็เชียร์พี่ซีนะแกดูเป็นผู้ใหญ่ดีน่าจะเอาพุอยู่นะคิดว่า
แต่ถ้าพี่แกไม่จิงใจกับพุนี้ร้องไห้เลยอ่ะเชียร์แกซะขนาดนี้
เป็นกำลังใจให้พุเสมอนะคะ :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
อะหุ อะหุ o18
คิดว่าอย่างน้ำพุเนี่ย คนเดียวที่จะกำราบได้ ต้องเป็นพี่นัทเถื่อนเท่านั้นค่ะ
คนอื่นเขาตามใจ จนน้ำพุมันเคยตัวอ่ะ
แต่พี่ซีก็น่าสงสารนะ เขาก็ทุ่มให้น้ำพุมันเยอะอยู่เหมือนกัน อิพี่นัทแค่กวนๆไปๆมาๆท่าจะม้ามืดมาแต่ไกล :laugh:
เคนก็ยิ่งน่าสงสาร เฮ้อ....:เฮ้อ: รักมากเจ็บมาก แต่จะคัมแบคอีกรึเคนนี่! เจ็บแล้วจำมั่งสิแก :serius2:
แต่ที่น่าสงสารที่สุด คือ คนอ่านค่ะ! ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!! :sad4: :sad4: :sad4:
-
/
เจอถามไปแบบนั้นผมชะงักกึก... และหัวใจก็เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“พี่ไม่เข้าใจ...” พี่ซีกระชับกอดแน่นขึ้นอีก
“แล้วที่เห็นวันนี้ก็ยิ่งไม่เข้าใจ น้ำพุไม่ชอบพี่แล้วเหรอครับ?”
เอ่อ....ไม่ใช่ไม่ชอบนะคับ แต่กลัวเค้าเจ็บอ่ะ ผมยังไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเลยคับ ไม่อยากคบแบบไม่แน่ใจ แล้วก็เลิกกันโดยทิ้งความเจ็บปวดไว้ให้กันเหมือนเคนอีก
“คือ...ที่พี่ซีเห็นใช่มั้ย มันไม่ใช่อย่างงั้น....” ไม่รู้จาพูดไง
“พุไม่ได้คิดไรกับเค้าเลย แล้วผมก็ไม่ได้มากับพี่เค้าสองคน สตางค์ก็มาด้วยแต่มันกลับไปก่อนอ่ะ” กับพี่นัทมันแค่การอยากเอาชนะอ่ะคับ เห็นเค้าทำท่าเหมือนว่ากูแน่นักหนา ผมเลยหมั่นไส้ในตอนแรก ตอนนี้ผมก็ยังหมั่นไส้อยู่ แต่ไม่ได้ชอบเค้าอย่างงั้นหรอกคับ
“แล้วน้ำพุคิดยังไงกับพี่?” พี่ซีถามอีก
“.............................”
“ชอบพี่รึเปล่าครับ?”
....ชอบ.... แต่ว่า เฮ้อออ
ผมขยับตัวเป็นเชิงให้เค้าปล่อย พี่ซีก็ปล่อย หันไปแล้วเห็นเค้าทำหน้าเศร้าๆ ผมก็เศร้าตามดิคับ
“พุไม่รู้” ในเมื่อไม่มั่นใจ ก็ไม่พูดดีกว่า... ถึงผมจะชอบเค้า แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเท่าเทียม หรืออยู่ในมาตรฐานของพี่ซีรึเปล่า ผมชอบคนง่ายอ่ะคับ และตอนนี้ก็ยังลืมเรื่องที่เกิดกับเคนไม่ได้ด้วย
“………………….” พี่ซีก้มหน้านิ่งไปเลย ผมรู้สึกผิดที่ให้ความหวังเค้าแต่แรก ผมบอกว่าเลือกเค้า... บอกว่าแคร์เค้า แต่ผมดันตอบไม่รู้ว่าชอบเค้ารึเปล่า
เริ่มจะรำคาญตัวเองขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ปกติผมคบใครไม่คิดเยอะขนาดนี้หรอกคับ ถ้ารู้สึกว่าชอบก็คบด้วย กี่คนไม่สนอ่ะ ก็ผมชอบ
แต่ตอนนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างงั้นแล้ว เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้จริงจัง ถ้าผมไม่จริงจัง... เค้าก็จะเจ็บ
“...ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?” พี่ซีถามเสียงค่อย
“พี่ไม่กลัวเจ็บ... ถ้าน้ำพุห่วงเรื่องนั้นอยู่ พี่ก็คือพี่ ไม่ใช่คนอื่น ไม่ใช่เคน... เพราะงั้นรู้สึกยังไงก็บอกพี่มาเถอะ ถ้าอยากรักแล้ว มันก็ต้องเผื่อใจผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าปล่อยให้เค้าไปโดยที่เราไม่รู้อะไรเลย พี่อาจเสียใจยิ่งกว่าก็ได้......”
ผมนิ่งฟังที่เค้าพูด แล้วก็ตัดสินใจเดี๋ยวนั้นเลยคับ มันเป็นอะไรที่รวดเร็วเกินกว่าสมองจะคิดทัน
“พุชอบพี่ซี”
พูดจบผมก็จ้องตาเค้า... เขินก็เขินอยู่ ประมวลผลแล้วเหมือนโดนบังคับให้พูด ผมเลยยังไม่ค่อยสบายใจ
พูดไปแล้วก็เหมือนต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองพูด ถึงแม้ยังไม่มั่นใจว่าจะรู้สึกแบบนี้ได้ตลอดไปมั้ย แต่ตอนนี้ผมชอบพี่ซี ผมรู้แค่นั้น...
พี่ซีมีสีหน้าดีขึ้น แล้วเค้าก็เริ่มยิ้มออกหลังจากทำหน้าเครียดอยู่นาน
“พี่ก็ชอบน้ำพุครับ ชอบมากด้วย...” เค้าเอื้อมมือมากุมมือผมไว้ ผมก็จับเค้าตอบไปเหมือนกัน
“เราคบกันนะ?”
“..........................” ไม่อยากยึดติดกับสถานะต่อไปจากนี้เลยคับ ผมก็เลยนิ่งๆ ไป
“ไม่ต้องใช้คำว่าแฟนได้มั้ยครับ ให้รู้ว่าพุชอบพี่ซีแค่นั้นได้มั้ย?”
พี่ซีคิ้วขมวด เหมือนจะงงๆ กับคำพูดผม “.....ทำไมล่ะ?”
“ก็...พุยังกลัวอยู่” พี่ซีรู้เรื่องจากที่ผมคุยกับเบนซ์แล้ว เค้าก็เลยเข้าใจอะไรง่ายๆ (มั้ง)
“.....งั้นพี่จะรอครับ แต่ว่า...” พี่ซีนึกคำพูดอยู่ครู่หนึ่ง
"ถ้าน้ำพุไม่ชอบพี่แล้ว ให้รีบบอกพี่นะครับ... พี่ไม่อยากรอเก้อ"
"ถ้ามีวันนั้นพุจะบอก"
"ขออย่าให้มีเลยนะ"
"...........เหมือนกัน"
เฮ้อออ เหมือนยกภูเขาออกจากอกยังไงไม่รู้ ผมอาจจะคิดมากไปก็ได้ แต่ที่ผ่านมามันหนักหนาสาหัสจริงๆ อ่ะคับ ก็ได้แต่หวังว่าผมคงจะรักใครได้จริงๆ สักที
/
สรุปคืนนั้นก็ไม่ได้กลับหอ ก็นอนกับพี่ซีนั่นแหล่ะคับ (นอนเฉยๆๆ ไม่ได้ทำอะไรกัน มากกว่าจูบบบ อิอิ) มีความสุขปนความกังวลเล็กๆ แต่รู้สึกดีคับ พี่ซีเค้าอ่อนโยนมาก จูบเบาหวิวสุดๆ ไม่เคยจูบใครนุ่มขนาดนี้มาก่อน
อ๊ากกก พี่ซี มายเลิฟ :m1:
(ตอนคบเคนก็เป็นแบบนี้ เคน มายเลิฟ :sad2:) แอบเพ้อกับเค้าไปแป้บนึง ผมเป็นพวกบ้าๆ อารมณ์ไม่คงที่อ่ะคับ พอนึกชอบก็โคตรจะคลั่งเลย แต่พอเบื่อก็ตัดหางปล่อยวัด ไม่ค่อยสนใจ มันเหมือนเป็นสันดานมาแต่กำเนิด แต่ก็สบายใจอยู่หน่อยนึงล่ะคับที่พี่ซีเข้าใจ (คิดเอาเองว่าเข้าใจ)
เช้ามาพี่ซีต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการแซะผมออกมาจากที่นอนคับ เพราะผมขี้เซา (มาก) ไม่ยอมตื่นง่ายๆ เค้าเขย่าตัวอยู่หลายที จนเริ่มเอือมมั้ง เลยช้อนตัวผมอุ้มไปห้องน้ำ (เดี๋ยวเค้าไปทำงานไม่ทัน) ทีนี้ผมก็ตื่นเต็มตาดิคับตัวลอยไม่ติดพื้นอย่างงั้น พี่ซีก็ขำๆ บอกว่าถ้าไม่ตื่นง่ายๆ จะจับอาบน้ำให้ด้วยเลย....
หง่ะ... เหอะๆ เรื่องอาไร เค้าอายนะตัวเอง… :-[
พอพี่ซีขับรถไปส่งถึงหอสมุด โดยที่คราวนี้ผมมาก่อนสตางค์ (โอ้ว ไม่นึกเลยว่าจะมาก่อนมันได้)
“วันนี้ค้างด้วยกันอีกมั้ย?” พี่ซีถามก่อนผมลงจากรถ
“ก็อยากอยู่ครับ... แต่วันนี้อ่านหนังสือคนเดียวดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ?”
“ไม่มีสมาธิอ่ะ” จริงๆ คับ วันนี้จะอ่านวิชาจำๆ มีคนอยู่ด้วย ผมจำไม่ค่อยได้
“งั้นเดี๋ยวหลังสอบพี่โทรหาละกันนะ” พูดครั้งเดียวแล้วเข้าใจง่ายๆ งี้ดิ โซ กู๊ด
“ครับ” ผมยิ้มให้ ปลื้มง่ะ พี่ซีก็ยิ้มให้คับ... มาๆๆ จูบกันเลยดีกว่าพี่ จ้องตากันนานละ และมันก็เป็นไปโดยอัตโนมัติคับ ปากประกบกันอย่างนุ่มนวลแสรดดด ผมก็รอนิดนึงล่ะคับ เค้าจาใช้ลิ้นมั้ยหว่า....?
แป่ววว ไม่ซะงั้น ผมเลยค่อยๆ ดันลิ้นเข้าไปเอง พี่ซีก็เปิดปากรับและค่อยๆ เกี่ยวลิ้นผมไปดูดเบาๆ
เง้ออ ซอร์ฟแบบนี้ผมตื่นเต้นไงไม่รู้ดิคับ ไม่เคยซักกะที เคยเจอแต่ความรุนแรง (T T)
“ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ” พี่ซีบอกพลางยกนิ้วโป้งลูบแก้มผมเบาๆ
หง่ะ เริ่มเขินแบบจริงจังขึ้นมาซะงั้น ผมไม่ชอบเขินต่อหน้าใครอ่ะคับ เดี๋ยวจะเสียฟอร์มเลยรีบบอกลาพี่ซี แล้ววิ่งเผ่นแน่บเข้าห้องสมุดไปรอสตางค์
/
อ่านหนังสือก็ชิวๆ คับ อ่านไปคุยไป... ที่จริงเจอไอ้ไนซ์ด้วย แต่คว้าสตางค์มาทำผัวชั่วคราว น้องมันเลยเลิกยุ่ง สตางค์ขอให้มันทำอะไรให้ มันทำอยู่และคับ กอดได้หอมได้ แต่จูบปากไม่ได้คับ มันจาอ้วกกก (กูก็ไม่อยากจูบมึงหรอกแสรด :fcuk:)
เวลาผ่านไป... สอบเสร็จ ก็ต้องมีเลี้ยงฉลองตามสเตป แก๊งค์มาเฟียเจ้าเก่าก็ชวนผมและเพื่อนๆ ไปผับ (อีกและคับ)
ไอ้ฐามันได้กรีนเลเบลมาอ่ะ (ที่จริงมัน stock เหล้ามาเก็บสะสมเรื่อยแหล่ะคับ) ผมก็ไปอยู่แล้ว... (หลังจากเหี่ยวใจเรียนหนัก รักเหนื่อยมานาน)
ที่จริงคนที่ไปก็หน้าเดิมๆ อ่ะคับ ผมกลับหอแต่งตัวใหม่ เสร็จและพวกฐาก็มารับหน้าหอไปขึ้นแท็กซี่ (อ่อ คราวนี้สตางค์ไปด้วยนะคับ)
พอถึงที่หมายก็กินเหล้ากันทันที ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ผ่านไปสักชั่วโมง สายเข้าคับ พี่ซีโทรมา ผมเลยออกไปรับสายตรงที่สูบบุหรี่ (กฎหมายห้ามปล่อยควันในผับออกแล้ว)
“เป็นไง ทำข้อสอบได้รึเปล่าครับ?”
“ไม่ค่อยได้อ่ะ ยาก” แฮะๆ ดีใจที่พี่ซีโทรมา แต่แปลกใจที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยคิดถึงเค้าเท่าไหร่ สงสัยเพราะห่วงเรื่องสอบ
“ตอนนี้อยู่หอรึเปล่าครับ?” พี่ซีถาม
“อ่า...ป่าวคับ”
“อ้าว”
“พุมาเที่ยวผับกับเพื่อนแถวเอกมัย”
“เหรอ ไปกับใคร?”
“พวกไอ้ฐาอ่ะ”
“แล้วจะกลับกันกี่โมงครับ?”
“ผับปิด” ชัวร์ ไอ้พวกนี้ประจำ อย่างงี้แหล่ะ เอาให้คุ้ม
“ให้พี่ไปรับมั้ยครับ?”
“โห ดึก ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“งั้นดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะครับ อย่ากินเหล้าจนเมาไม่รู้เรื่องเหมือนคราวที่แล้วอีก” แหง่ะ... เจอเทศน์
“ครับผม” แหะๆ พอวางสายจากพี่ซี ผมก็ดูดบุหรี่ต่อเลย... ที่จริงผมเป็นคนหลอดลมไม่ค่อยดีอ่ะคับ กินน้ำเย็นมากๆ ไม่ค่อยได้ เวลากินเหล้าเลยใส่น้ำแข็งก้อนเดียว แต่มันก็ยังเจ็บคออยู่ดี o7
นั่งอัดมะเร็งไปสักพัก ก็รู้สึกเหมือนโดนใครสักคนจ้องอยู่ ผมเลยหันไปมองเจอคนหน้าคุ้นๆ อีกและ.... หง่ะ พอออกนอกสถานที่และชอบเจออย่างงี้ประจำเลยคับ
“.................................”
o12............................ชิ้งงงง................... จะจ้องให้กรูท้องเลยมั้ยสาด? ยิ่งสายตาไม่ค่อยจะดีอยู่ มองไม่ชัดอีกว่ามันคือผู้ใด
“เคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าครับ?” เอ่ยมาประโยคแรก โห่...มุขโบราณ แต่ผมเลิกหลงตัวเองมาพักนึงและ เลยคิดว่าเค้าหาเรื่อง (คิดไปได้)
“น่าจะ” ผมตอบแบบไม่สนใจ ทำหยิ่ง พลางปล่อยควันพิษสู่อากาศ
“เคยอยู่โรงเรียน xxx ใช่มั้ยครับ?” แหง่ะ โรงเรียนเก่าผมตอนมัธยม พอเค้าถามอย่างงี้ผมเลยหรี่ตามองให้ชัดๆ อีกที
“ครับ ใครอ่ะ?” จำไม่ได้ มองไม่เห็น (เข้าใจคนสายตาสั้นด้วยคับ ผมนั่งห่างเค้าอยู่)
“ว่าน” เค้าบอกชื่อมา
“..............................” :sad3:ชิบหาย กิ๊กเก่ากรู (รุ่นเดียวกันด้วยคับ)
เริ่มจำอะไรขึ้นมาได้ลางๆ คือตอนมัธยมนี่ผมนิสัยเสียกว่าตอนนี้อีกคับ แถวบ้านเรียก ‘เชี้ยแบบไม่เปิดเผย’ คือทำอะไรไม่ได้นึกถึงใจใครเล่นเอามันส์ลูกเดียว สนุกก็คบ ไม่สนุกก็ทิ้ง
ไอ้ว่านนี่ อยู่ห้องหนึ่ง... เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที ที่ผมเคยบอกว่าชอบไปคุยเรียกเรตติ้งง่ะ ก็กิ๊กกับมันอยู่พักนึง (ที่จริงกิ๊กหลายคน) เสร็จแล้วก็เลิกแบบหน้าด้านๆ เพราะผมเบื่อ รำคาญอ่ะ ชอบกัดแขนผม.... ดูโรคจิตไงไม่รู้ คบกับมันและมีรอยฟัน (Tooth) ง่ะ ผมไม่ชอบ
“มากับใครน้ำพุ?” แหง่ะ จำกรูได้สินะ และทำมาเป็นถาม ไอ้แสดด
“เพื่อน”
“ไม่เจอนานเลย คิดถึงมึงว่ะ” เหรอออ
“ขอบใจ”
"เมื่อกี้จำกูไม่ได้เหรอ?"
"งั้นมั้ง"
"โห...กูถูกลืมตลอด แต่กูจำมึงได้นะ หน้ามึงเหมือนเมื่อก่อนเด๊ะ แค่ผมยาวกว่าเดิมนิดหน่อย"
"อืม" แล้วไงวะ กูหน้าเด็กล่ะสิ
“มึงช่วยพูดกับกูเกินสองคำได้มะ?”
“ได้” คือไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนนะคับ (อีกและ) แต่ผมเป็นคนแบบนี้อ่ะ
พูดจบไอ้ว่านมันเดินมานั่งข้างๆ เลยคับ โดยไม่ทันคาดคิด ไม่ทันระวังตัวหรืออะไรทั้งนั้น ผมก็เจอไอ้ว่านจับหน้าหันไปรับจูบมันเต็มๆ
เฮ้ย ช้อคคับ ตั้งสติได้เลยรีบผลักมันสุดแรงเกิด บุหรี่หลุดมือเลย ขอแบล็คสโตนเพื่อนมาสูบด้วย แสรดดด บุหรี่กู๊
“ทำเหี้ยอะไรของมึงวะ!?” โกรธดิคับ แทบจะยกตีนถีบมันและ แต่ขอเช็ดปากก่อน ยี๋.... แหว่ะ น้ำลายหยะแหยง
“พูดเหมือนไม่เคย” มันว่างั้น ผมรู้สึกไม่ค่อยจะปลอดภัย เลยรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทันที หง่ะ เผ่นอย่างด่วนๆ
“เฮ้ย หายไปนานจังวะ” สตางค์ถาม
“ตังค์ มึงช่วยไปเตะคนให้กูหน่อยดิ” กรุณาใช้วิทยายุทธที่มึงร่ำเรียนมาจนได้สายดำช่วยเพื่อนมึงที
“เตะใครว่ะ?” มันถามงงๆ
“ห่า... แม่งไอ้บ้ากามกิ๊กเก่ากู มันมาหาเรื่องกู” ผมลุกลี้ลุกลนมองหาโต๊ะไอ้ว่าน แต่มองไม่เห็นร๊อก ไม่ได้เอาแว่นมา
“อีกแล้วเหรอว่ะ” อีกแล้วอาไร
“ช่วยกูด้วยน้าเพื่อน”
“เฮ่ย อยู่ๆ ให้ไปเตะได้ไงวะ มันหาเรื่องอะไรมึง” แหง่ะ ไม่อยากพูดว่าโดนจูบ กลัวเพื่อนได้ยินและเอาไปเม้าท์ (ยังจะห่วงภาพพจน์อีกกรู)
“โห... กูมีศัตรูอยู่ในนี้นะเพื่อน”
“กลัวไรวะ พวกเราเยอะแยะ” เออ นั่นสิ... แต่ละคนก็นะ...จะไปกลัวมันทำแป๊ะอะไร ผมเลยหายนอยด์ กินเหล้าต่อ....
ก็ไม่มีอาไรเกิดขึ้นคับ พอดึกๆ กึ่มๆ ก็เริ่มเต้นกัน... เพื่อนผมแต่ละคนต้องการสเปซในการเหวี่ยงตัวค่อนข้างสูงคับ พื้นที่ตรงที่ผมยืนเลยไม่ค่อยแออัดกันมากเท่าไหร่
“ตังค์ กูปวดฉี่” ผมบอกเพื่อน
“เออๆ กูพาไป” เวลาไปห้องน้ำในผับ ผมไม่เคยไปเองคนเดียวนะคับ (มีคนดูแลตลอด อิอิ)
ผมเข้าไปฉี่ที่โถ สตางค์มันมะปวดก็ยืนรออยู่ข้างหน้า เสร็จแล้วตอนจะออกจากห้องน้ำ ผมเดินสวนกะไอ้ว่านพอดีคับ
แหง่ะ... เห็นหน้ามึงละอยากให้เพื่อนกูเตะจริงๆ (เตะเองกลัวมันไม่เจ็บ)
“แฟนมึงเหรอ?” ไอ้ว่านพอเห็นสตางค์ก็ถามอย่างงั้นทันที
“........................” ผมไม่ตอบ ไม่อยากเสียน้ำลายพูดกะมัน
เลยรีบจูงมือสตางค์เดินกลับโต๊ะ
“กิ๊กมึงแต่ละคนทำไมน่ากลัวจังวะ?” มันถามผมใกล้ๆ หู ก็เสียงดังหนิ
“มึงกลัวมันด้วยเหรอ?” ไม่เชื่ออ่ะ
“ป่าวๆ หมายถึงท่าทาง นี่มึงเลือกมั่งป่ะเนี่ย ไม่กลัวรึไง?”
“ก็ตอนม.ปลายมันไม่ได้ดูเถื่อนแบบนี้นี่หว่า” ผมเลือกนะคับ โห่
“จะมีมาอีกมั้ยวะเนี่ยแสรด” มันบ่นคับ
“มีมาอีกมึงก็ช่วยกูนะเพื่อน” ผมกอดคอบอกมันใกล้ๆ แหะ ลำพังตัวเองกลัวไม่รอดคับ สร้างเรื่องไว้เยอะง่ะ (เลยไม่ค่อยกล้าออกไปไหนบ่อยๆ ไงคับ)
ออกสเตปกันไปได้อีกสักพัก ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าใกล้ลิมิตจะเมาและ เลยเลิกกิน และบอกเพื่อนว่า “ตังค์กูอยากดูดหรี่ว่ะ”
“พอได้แล้วมึง ดูดเชี้ยรายนักหนา”
“เพิ่งสามตัวเอง” น้อยตายชัก
“รัช ขอตัวดิ” ผมไม่สนใจเสียงมัน ขอได้แล้วก็จะลากสตางค์ไปที่เดิม แต่มันไม่ยอมไปง่ะ
“กูไม่ไปสาส บอกให้มึงเลิกและมึงยังจะดูดอีก” สตางค์นี่บุหรี่ไม่แตะ เหล้าก็ไม่ค่อยกินหรอกคับ
จากที่ผมคว้าแขนมัน กลับกลายเป็นมันดึงแขนผมกลับมาที่เดิม
“อยากดูดอ่ะ อยากดูด” งอแงเป็นเด็กเลยกู
“มาดูดปากกูก่อนมั้ยสาส”
“มึงไม่กล้าหรอก มึงรังเกียจกู” สาบานได้ว่าไม่คิดไร พูดไปงั้นแหล่ะ
“เฮ้ยๆๆ อะไรพวกมึง มาเลิฟซีนอะไรกันแถวนี้” ไอ้ฐามาแยกผมกับสตางค์ออกจากกัน (สงสัยเพราะเห็นดึงๆ กันอยู่มั้ง)
“เลิฟซีนบ้าอะไร มันจะออกไปสูบบุหรี่” ‘มัน’ นั้นคือกระผมเอง
“ก็พามันไปดิวะ มึงจะบ่นเหี้ยอะไรเนี่ย” ฐาพูดออกแนวรำคาญคับ สตางค์เลยต้องพาผมไปอย่างเสียมิได้
“กูขี้เกียจพามึงมาแล้วนะแสด เหม็นเว้ย” มันว่า... ผมก็พ่นควันสบายใจ แบล็คสโตนเชอร์รี่นี่จะหวานๆ เผ็ดๆ คับ รสชาติโอเค
“กูทำมึงลำบากเหรอวะ?”
“ป่าว มึงก็รู้บุหรี่มันเป็นแฟชั่น เสียสุขภาพ เป็นมะเร็งอีกต่างหาก” เหอๆ ไม่ระวังปากเลยมึง สิงห์อมควันอยู่กันเพียบ และดูเหมือนมันจะนึกได้เลยชะงักไปหน่อยนึง
“ตังค์ กูปวดฉี่” อีกและผม
“เออๆ เดี๋ยวแป้บนึง โทรศัพท์ว่ะ” สายเข้าพอดี สงสัยน้องมันโทรมามั้ง
“ตังค์ งั้นกูไปฉี่ก่อนนะ” ขี้เกียจรอ ที่จริงอยากให้มันโทรศัพท์คุยธุระให้เสร็จก่อนด้วย
“เออๆ งั้นเสร็จแล้วไปที่โต๊ะเลยนะ” มันว่า
ผมไปฉี่ที่โถเดิม ตอนดึกๆ นี่คนเข้าห้องน้ำเยอะเหมือนกัน แต่ว่าเมาเพียบเลย หง่ะ ยังดีที่ตรูไม่เมาอุบาทว์แบบนี้
H
สงสารน้ำพุ :m15:
ช่วงนี้ว่างอ่า...
-
:เฮ้อ:รู้ว่ามันอยู่แล้วก็ยังหาเรื่องเข้าห้องน้ำหรืออยู่คนเดียวได้ตลอดสมควรโดนอยู่หรอก เพราะว่ามันก็จ้องหาโอกาสอยู่
-
โอ้น้ำพุ :กอด1: ขวัญม๊าขวัญมานะ
นิสัยไม่ดีอะพวกชอบฉวยโอกาสเนี่ย ดีนะว่าโดนนิดเดียว ฮึ่ม โกรธมันแทน :fire:
-
น้ำพุเอ๊ย สงสัยจะถึงคราวซวย น่าสงสารจังเลยอ่า :monkeysad:
-
ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องได้เรื่อง 555+
เกิดเรื่องก็เพราะยังงี้ทุกที ไปเข้าห้องน้ำไม่เอาเพื่อนไปด้วย
ระวังตัวดียังไงเนี่ย น้ำพุเอ๊ย
รอตอนต่อไปนะคะ
คิดถึงพี่นัทเถื่อน
-
เวรกำจริงเอ๊ย น้ำพุแกน๊อออ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ พุ แผ่เมตตามากๆนะ
-
!!!!!ซวย!!!!! o22
-
พุน่าสงสาร
-
น่ากลัวง่ะ ระวังตัวด้วยน้าน้ำพุยิ่งน่ารักๆอยู่
-
เวรกรรมจริงๆเล้ย น้ำพุ
-
น้ำพุนี่น่าสงสาร ทำไมมาพักหลังๆนี่
รู้สึกว่าน้ำพุถูกกระทำชำเราตลอดเลย
ตอนแรกๆ มีแต่ไปทำคนอื่นเค้าไว้เยอะจนแอบหมั่นไส้
ผู้เขียนว่าก็มาลงบ่อยๆนะคับ ชอบเรื่องนี้มากเลย อิอิ
-
สงสารพุนะที่พุทำเมื่อก่อนมันเพราะยังเด็กยังอยู่ในช่วงอยากรู้อยากลองว่าเราเสน่ห์แรงขนาดไหน
ไม่รู้มันเป็นเพราะกรรมรึป่าวนะที่ทำให้ดูเรื่องยุ่งๆแบบนี้ก็ขอให้เรื่องร้ายๆมันผ่านไปโดยไวนะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
น่าสงสารน้ำพุจริงๆ เรื่องโดนกระทำแบบนี้มันคงต้องใช้เวลาและคนที่เข้าใจจริงๆ แต่ก็ดั้นมาเจอคนประเภทนี้อยู่เรื่อย
แต่น้ำพุคงต้องชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำมาแบบไม่คิดเมื่อครั้งกระโน้นให้หมดก่อนละมั้ง ถึงจะมีความสุขกับเค้าจริงๆได้สักที :เฮ้อ:
...พี่ซี ทำไมหวานได้อย่างเน๊ แต่กระนั้นเชียร์พี่นัทเถื่อนจ้ะ สงครามยังไม่จบยังนับศพทหารไม่ได้
พี่นัท(เถื่อน) มีบทบาทบ้างเหอะค่ะ ได้โปรดดด :z3:
ปล. ติดเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณที่มาลงทุกวันนะคะ :pig4:
-
หนีไปหาแม่เลยเหรอ :laugh:
-
ไม่รู้จะพูดไงดี เป็นเพราะตัวเองแท้ๆ
ทำตอนเด็กๆแล้วไม่คิดหน้าคิดหลัง
มันเลยกลายมาเป็นผลเสียตอนโตอย่างนี้สินะ
-
ตอนใหม่อยู่หนายยยยยยยยย :sad3:
-
/
“นั่งซึมทั้งวันเลยนะ เป็นอะไรอีกล่ะไอ้พุ” แม่เดินมาถามที่หน้าทีวี ผมกลับมาอยู่บ้านได้พักนึงล่ะคับ และก็จิตตกอยู่เป็นระยะๆ แต่พอได้อยู่กับพ่อแม่ อาการก็ดีขึ้นมาหน่อยนึง แต่ผมยังไม่พร้อมอยากคุยกะใครเลยปิดมือถืออยู่
“เปล่า...” ผมตอบแม่เซ็งๆ
“เคนมันทำอะไรให้แกอีกรึไง?” แม่ยังคิดว่าผมคบมันอยู่คับ
“พุเลิกกับเคนแล้วแม่” ผมบอกด้วยอาการเหนื่อยใจ
“อ้าวเหรอ เลิกกันจริงๆ รึเปล่าเนี่ย?” เคยเลิกไม่จริงมาหลายทีแล้วหนิคับ
“จริง...”
“ดีสิ ฉันเห็นแกคบมันละฉันเหนื่อยแทน โทรบ้าโทรบอมาหาอะไรได้ทุกวัน ฉันก็แปลกใจ มันไม่คิดจะหลับจะนอนกันรึง๊าย มัวแต่ยุ่งอยู่กับโทรศัพท์” แม่บ่นมาเป็นชุด - -"
“แล้วเลิกกันเมื่อไหร่ล่ะไอ้พุ?” แม่ถามต่อ
“เลิกมาสองเดือนกว่าแล้ว”
“ดีแล้ว อย่าไปคบมันเลย แกจะได้ไม่ต้องไปคอยเอาใจมัน และมาบ่นให้ฉันฟังอีก” ที่แม่พูดแบบนี้เพราะผมฝืนทำให้เคนไงคับ เค้าเลยเป็นห่วง
“อืม...แต่พุคบคนใหม่แล้วนะแม่” ผมบอกไปตามตรง
"หาเรื่องอีกแล้วนะแก สอนไม่เคยจำนะ เรียนไม่จบยังอยากจะมีแฟนอีก พอมีแล้วแกก็มาพล่ามให้ฉันฟังว่ามันน่ารำคาญอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วใคร๊มันจะเอาใจแกไหวฮึไอ้พุ”
“โหแม่... คนนี้ไม่น่ารำคาญนะ เค้าดีกับพุโคตรๆ ตามใจพุทุกอย่างเลย”
“ใครอีกล่ะ?”
“พี่รหัสพุ ชื่อพี่ซี”
“แก่กว่าเหรอ ผญ. ผช. หนิ?”
“อืม แก่กว่าสองปี......ผู้ชายย....”
“นี่ใจคอแกจะไม่คบผญ.เลยรึไง จะเป็นเกย์ไปตลอดชีวิตเลยว่างั้น?”
“โห่แม่ พูดซะเสียเลย ก็พุชอบผู้ชายมากกว่า”
“เออๆ แล้วคราวนี้เป็นไงล่ะไอ้ซงไอ้ซีอะไรเนี่ย"
“รวยอ่ะแม่” อันนี้มาเป็นอันดับหนึ่งเลย เห็นความรวยเจิดจ้ามาแต่ไกล
“บ้านรวยมาก แม่เป็น xxx(มียศ) พ่อเป็น xxx”
“โห แล้วเค้ามาหลงผิดชอบอะไรแกเนี่ย เค้าตาบอดรึเปล่าหนิ?” แม่พูดขำขำ
“ตาไม่บอดเลยเห็นความหล่อพุไงแม่ พุมีรูปพี่เค้าติดอยู่ในกระเป๋าตังค์ด้วย” รูปพี่ซีเค้าให้มาทำชาร์ตสายรหัสคับตอนผมอยู่ปีหนึ่ง แต่หน้าเค้าไม่ยิ้ม เลยไปถ่ายใหม่ รูปนี้เลยอยู่ติดกระเป๋าผมมาตั้งแต่บัดนั้น :teach:
ผมส่งรูปให้แม่ดู “เออ... ก็หน้าตาดีหนิ” แม่ชม :m4:
“หุ่นดีด้วยแม่” เหอะๆ ที่จริงเคยเห็นพี่ซีถอดเสื้อมานานและคับ แอบมองอยู่ (เอิ๊กส์ๆ) หน้าท้องแน่นเป็นมัดเลย แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดไรด้วย เลยมองเฉยๆ
"ใช่สิ ใครเค้าจะไปผอมแห้งแบบแก วันๆ ไม่ทำอะไร นั่งๆ นอนๆ ออกกำลังกายก็ไม่ออก งานบ้านก็ไม่ทำ ระวังนะจะเป็นง่อย" โห่ ว่าได้ทุกเม็ด - -"
"เป็นถึงลูกคุณหญิงคุณนายแบบนี้ พี่เค้ามาชอบแก แล้วพ่อแม่เค้าไม่ว่าเอาเหรอไอ้พุ?"
"พ่อแม่พี่ซีเค้าไม่ยุ่งอ่ะ ต่างคนต่างอยู่ พี่ซีว่างั้นนะ"
"แล้วถ้าพ่อแม่เค้าไม่เอาแกขึ้นมา แกจะทำยังไง?" หง่ะ... นั่นสิ เรื่องนี้ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย
"ไม่รู้ดิ คิดไปไกลเกินป่าวแม่" :undecided:
"เอ๊า ก็ใครจะไปรู้... มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะไอ้พุ ผช.กับผช. น่ะ ยิ่งสังคมแบบนี้จะหาคนมายอมรับเราได้ง่ายๆ น่ะยากนะ เผื่อใจไว้ด้วยอย่าไปให้เค้าเต็มร้อย เพราะเดี๋ยวเกิดต้องเลิกกันขึ้นมาแล้วแกจะเสียใจ"
"โห เพิ่งคบ จะให้เลิกกันซะและ"
"ฉันแค่เตือนแกเฉยๆ ..ยิ่งเป็นคนขี้เบื่ออยู่แกน่ะ อะไรๆ นิดก็เบื่อ อะไรๆ หน่อยก็เซ็ง..... แม่! เซ็งงง.... แม่! เบื่อออ... แม่! หิววว.... วันๆ พูดเป็นอยู่แค่นี้" โหล้อเลียนซะเหมือนเลย - -"
"แม่หิวววว" ผมพูดกวนตอบไปมั่ง
"น่าน ฉันว่าแล้ว"
“แล้วตกลงแม่ให้คบป่ะ?”
“ให้ไม่ให้ แกก็คบเค้าไปแล้วไอ้พุ”
“แหะๆ”
“บอกอะไรไม่เคยเชื่อหรอกแกน่ะ เอาแต่ใจตัวเอง แต่ไม่คิดเอาใจคนอื่น” ฉึก ฉึก ฉึก....... คำพูดเจ๊ช่างทิ่มแทง :sad5:
“แต่พุชอบจริงนะคนนี้”
“อย่ามาพูดเลย ตอนคบไอ้เคนแกก็ชอบมัน คลั่งมันจะเป็นจะตาย ฉันยังจำได้อยู่เลยที่แกมาบอกว่าอยากแต่งงานกับมัน ฉันก็ว่าแกจะบ้าไปแล้วเหรอ.... จะแต่งงานกันได้ยังไง นี่ลูกฉันเป็นอะไรไปเนี่ย... โดนมันล้างสมองไปแล้วเหรอ” (-*-")
"แม่ พุไม่เคยพูดนะ" ผมปฏิเสธทันที คือผมจำไม่ได้คับว่าเคยบอกแม่งั้นจริงๆ (ผ่านมาห้าปีแล้วหนิ)
"อย่ามาเถียง ฉันจำได้ แกจะแต่งงานกับมัน"
"ไม่เคยพูด จริงๆ จำไม่เห็นได้เลยว่าพูดแบบนั้น" เริ่มจะงงๆ คับผม คิดไม่ออกจริงๆ ง่ะ แต่ผมเนี่ยนะ อยากแต่งงานกับเคน ไม่จริ๊ง
"อย่าๆๆ แกจะไปจำอะไรได้ไอ้พุ ชอบก่อเรื่อง หาเรื่องใส่ตัว บอกว่าอย่าไปยุ่งกับพวกมันแกก็ไม่เชื่อ พอไม่เชื่อมันก็มาทำให้แกหงุดหงิด นอนก็ไม่พอ ไปเรียนก็ตื่นสายมันได้ทุกวัน...ฉันล่ะงง แกรอดไม่ถูกหักคะแนนมาได้ยังไงเนี่ย" เง้อ... พูดไม่ออกเลยตรู และทำไมโยงเข้าเรื่องตื่นสายได้ฟระ
“จะคบใครน่ะ ดูดีๆ นะ อย่ามั่วซั่วเหมือนเดิมอีก ระวังแกจะซวย” อยากบอกแม่จัง ว่าเพิ่งเจอความซวยมา แต่มันน่าอายอ่ะคับ เลยไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวแม่จะเทศน์ยาวอีก แค่นี้ก็เจอบ่นจะแย่แล้ว
/
ผมคุยกับแม่แล้วก็สบายใจดีคับ ที่จริงเรื่องคบพี่ซีไปจนถึงขั้นอยู่ด้วยกัน เหมือนคนแต่งงานกันอะไรอย่างงั้น ผมไม่เคยคิดไปถึงขั้นนั้นอ่ะคับ ที่จริงผมว่ามันก็เป็นไปได้ยาก แต่ถ้าหากมีอะไรต้องเกิดขึ้นจริงในอนาคต........แหง่ะ คิดไม่ออก อย่าไปคิดมันเลย เรื่องมันยังมาไม่ถึง เหมือนที่แม่บอกนั่นแหล่ะ
พอผมเริ่มจะหายนอยด์ทีนี้เลยไปชาร์จแบตมือถือ เปิดเครื่อง... ก็เหมือนเดิมคับ มิสคอลกับเมสเซจเข้า ผมก็กดๆ ดู มีแต่หน้าเดิมๆ อ่านเมสเซจมาสะดุดกับข้อความของไอ้เบนซ์ นิ้ง พี่ซี (เหล่าสายรหัส)
คือ....เค้านัดเลี้ยงสายกันคับ แต่ว่า......เพราะผมไม่เปิดมือถือเลยไม่รู้เรื่อง และมันก็เลยวันมาแล้วด้วย
............จ๊ากกก อดกินฟรีเลยกรู............. รู้สึกเสียใจนิดๆ อยากเจอพี่ๆ น้องๆ เหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็ช่างเหอะ
สักพักมือถือดัง พี่ซีโทรมาและ (รวดเร็วโคตร)
“ฮัลโหล......”
“หายไปไหนมาครับ ไม่เปิดเครื่องเลย เค้านัดเลี้ยงสายกันรู้มั้ยเนี่ย”
“หง่ะ... เห็นเมสเซจล่ะคับ ขอโทษที”
“พี่ xxx เค้ามาด้วยนะ เพิ่งกลับจากอเมริกา” โห....จริงเด่ะ อยากเจอว่ะ... พี่คนนี้หล่อคับ สายผมเป็นแหล่งรวมคนหน้าตาดี ใครๆ เค้าก็รู้กัน (อ้วกก)
“โทษคร้าบ พุอยู่บ้านอ่ะ ลืมชาร์จแบตมือถือ” แถไปอีกและ
“เห็นบอมเล่าให้ฟังว่าวันที่ไปผับ น้ำพุหนีกลับหอคนเดียวเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า?” เค้าถามเสียงแบบเป็นห่วง
“อ่อ.....ป่าวครับ” ไม่รู้จะพูดไง ไม่อยากบอกเรื่องนั้นด้วย
“เรื่องมันยาวอ่ะ พุไม่ได้เป็นไร แค่เวียนหัวเลยกลับก่อน เอ้อ...พี่ซี วันศุกร์ที่ xx ว่างมั้ยคับ?” ผมเนียนเปลี่ยนเรื่อง นึกถึงไอ้ว่านและผมจิตตก
"เดือนนี้เหรอ?"
"ช่ายครับ"
“ไม่แน่ใจ ต้องดูตารางงานก่อนครับ มีอะไรเหรอ?”
“ไปดูคอนเสิร์ต xxx กับพุนะ” วงร็อคคับมาจากอเมริกา
“คอนเสิร์ตอะไรนะ?”
“xxx”
“ไม่เคยได้ยิน” ฮะๆๆ ไม่ใช่วงตลาดในบ้านเราอ่ะคับ ฟังแค่บางกลุ่ม ที่จริงผมชอบไปเปิดดูไทยทิคเกตว่ามีคอนเสิร์ตอะไรน่าดูเป็นประจำ เห็นไรน่าสนใจก็ชวนเพื่อนไป เพราะพวกนี้ถ้าไปกับคนเยอะๆ แล้วจะสนุก
“พุก็เพิ่งรู้จักไม่นานเหมือนกัน พี่ซีไปกับพุนะ นะนะนะ” ง๊องแง๊งจริงกู
“ไม่แน่ใจว่าจะติดงานรึเปล่าเนี่ยสิ กี่โมงครับ?”
“ทุ่มกว่าๆ พี่ซีเลิกงานยังอ่ะ?”
“เดี๋ยวจะพยายามเคลียร์ให้นะ แล้วนี่ซื้อตั๋วรึยัง?”
“ยังอ่ะ เพิ่งชวนพี่ซีคนแรก”
“อ๋อครับ เดี๋ยวพี่ซื้อให้”
“อย่าเพิ่งซื้อ ไม่ต้องซื้อให้หรอกครับ พุจ่ายเอง” ให้เค้าจ่ายหลายอย่างละ เกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ พี่ซื้อให้นะ เดี๋ยวพี่ทำงานต่อก่อน ลูกค้ามา”
“อ่อครับ” แหง่ะ... ยังไม่อยากวางเลย
“แค่นี้นะ”
“คร้าบ บาย”
“บายครับ”
เฮ้อออ วางซะและ.... :m17:
/
ก่อนหน้าวันที่จะต้องไปดูคอนเสิร์ตกับพี่ซี ทางคณะเค้าให้เด็กเอาเอกสารไปให้เจ้าของออฟฟิศที่ฝึกงานเซ็นอะไรสักอย่างเนี่ยแหล่ะคับ และวันจันทร์ผมก็ต้องเริ่มไปทำงานแล้ว
ผมก็เซ็งๆ ไม่ค่อยอยากไป ไม่อยากเจอพี่นัทขี้กวนตีนด้วย หมั่นไส้ ชิ รู้งี้ไม่น่าเลือกที่นี่เลย น่าจะเลือกทำออฟฟิศพี่ซีจะได้อยู่กับที่ร้ากทั้งวัน (เพ้ออีกและกู)
ออฟฟิศนี้เป็นเอกเทศคับ ดูส่วนตัวดี ไม่ได้อยู่รวมกับตึกอื่นหรือบริษัทอื่น ผมเข้าไปติดต่อประชาสัมพันธ์ สักพักเค้าก็ให้เข้าไปนั่งรอ รอๆๆๆ เพราะเจ้าของบริษัทยังไม่เข้าง่ะ อีกตั้งบ่ายๆ โน่นแหน่ะ เค้าก็ให้ผมอ่านหนังสือรอฆ่าเวลาหรือไปเดินเล่นที่ไหนก่อนก็ได้ สักพักใหญ่ๆ ก็มีคนเปิดประตูห้องสมุดเข้ามาคับ
“ว่าไง เด็กน้อย” แหง่ะ พี่นัท วลีนี้ติดปากพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หนิ
“หวัดดีคับ” ไม่อยากจะทักเลย ชิ
“กว่าคุณ ก. (เจ้าของบริษัท) จะมาก็อีกสามชั่วโมง เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกัน”
“แถวนี้มีไรกินมั่งคับ ผมไปเองก็ได้”
“ไปเองทำไม จะพาไปอยู่เนี่ย”
“............................” ผมเงียบ เชิดใส่ ไม่อยากไปด้วยโว้ย
“อย่ามาทำหยิ่งไม่เข้าเรื่อง ถ้าไม่ไปก็นั่งอดมันตรงนี้แหล่ะ”
หง่ะ... เจอดุ ไปก็ได้วะ ผมลุกจากเก้าอี้เดินตามพี่นัทออกไปที่จอดรถ
“อ้าว...” แปลกใจเค้าไม่ใช้รถคันเดิมคับ เป็นอีกคันนึง ยี่ห้อคนมีตังค์เลยล่ะ
พอเห็นผมทำหน้างงๆ เค้าก็บอกว่า
“มาทำงานก็ต้องมีอิมเมจให้ลูกค้าเชื่อถือบ้างดิ กระจอกงอกง่อย พวกไฮโซมันไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่หรอก” แหง่ะ...และพูดเหมือนตัวเองจนนักหนา :m16:
พอผมเข้าไปนั่ง ขับออกมาสักระยะ พี่นัทก็พูดต่ออีก
“คนที่มารับเอ็ง รวยไม่รวยพี่ไม่สนหรอก แต่พี่รวยกว่ามันชัวร์”
“โห... เอาไรมาวัดเนี่ย” ชิ มาว่าพี่ซีผมได้ไง :angry2:
“เดี๋ยวเอ็งก็รู้...สองเดือนกว่านี้แหล่ะ เรายังเจอกันอีกนาน..”
“คิดไรอยู่เนี่ยพี่?” จะทำอะไรผมอีก ไว้ใจได้ไหมเนี่ย...
“เอ็งรู้อยู่แล้วว่าพี่คิดอะไร”
“ไม่รู้หรอก” ใครจะไปรู้วะ
“แต่พี่รู้เอ็งคิดอะไร”
“เทพโคตร” ผมประชด
“อยู่ใกล้พี่แล้วกลัวหวั่นไหวใช่มั้ยล่ะ”
“โห... หลงตัวเอง” หวั่นไหวบ้าอะไร อยากกระโดดถีบหน้าซะมากกว่า
“ตอนนี้หลงตัวเอง แต่ต่อไปคนแถวนี้หลงพี่ชัวร์ๆ” แหว่ะ จะมั่นใจมากเกินไปและ เดี๋ยวจะทำให้หน้าแหกคอยดู
พอถึงร้านอาหาร... บรรยากาศดี (อีกและ) ร่มรื่นเย็นสบายคับ ตกแต่งโทนขาวตัดเขียว ตอนเที่ยงๆ นี้ไม่ค่อยมีคนคับ แต่จะเยอะตอนเย็น เพราะเค้าจัดไฟตอนกลางคืนสวย โรแมนติค
สั่งอาหารกันเสร็จ เห็นราคาละผมจ๋อย แต่ก็คิดว่าพี่นัทออกให้ เลยสั่งแพงๆ (ซึ่งเค้าก็ออกให้จริงๆ)
“น้ำพุ พี่ซื้อน้ำหอมให้ไม่ได้ใช้เหรอ?” หง่ะ...อยู่ดีๆ เค้าก็ยื่นหน้ามาดมแถวๆ ซอกคอผมคับ
เหย ผมถอยตั้งหลักนิดนึง ไอ้พี่บ้านี่ชอบมาไม่ให้ตั้งตัว ผมยิ่งขี้ตกใจง่ายๆ อยู่เดี๋ยวนี้
“ยังอ่ะ ตั้งเป็นอนุสาวรีย์อยู่เลย” ...ไม่ได้แม้แต่จะแกะพลาสติก
“น้ำหอมเว้ย ไม่ใช่ monument” พี่นัทว่า แหง่ะ จะพูดภาษาอังกฤษทำไมหนิ
“มาครั้งหน้าใช้ด้วยนะ”
“อะไรเนี่ยพี่” อย่ามาสั่ง
“กลิ่นเหม็นพี่ไม่อยากดม แต่ถ้าหอมดมแล้วชื่นใจ ไม่เคยเป็นเหรอ?” งง พูดเหมือนโฆษณาเลย
“ฮะๆ ทำตาแป๋วเลยนะ” เค้าเท้าคางมองและหัวเราะ
เหอออ หล่อตาย
“นัท” มีเสียงผญ.ทักคับ ผมหันไปมองและ....โหววว งามแท้พี่
“อ้าว ว่าไงครับเกด มากับใครเหรอ?” พี่นัทลุกยืนอย่างเร็ว (ซะงั้น)
“มากับเพื่อนค่ะ แล้วนัทล่ะ?” พี่เกดหันมายิ้มให้ผมนิดนึง ผมก็ยิ้มตอบ.... แหะๆ ชอบนะคนสวยๆ
“เด็กนัทเอง น้องน้ำพุ” ประสาทและ ครายเด็กเอ็งไอ้พี่บ้า
พี่เกดหัวเราะแบบตลกๆ เพราะพี่นัทเนี่ย...ขนาดทารกเพิ่งเกิดยังไปแนะนำชาวบ้านว่าเด็กตัวเองเลยคับ
“ยินดีที่รู้จักนะคะ พี่ชื่อเกดค่ะ” ผมรีบลุกยืนขึ้นบ้าง และก็ยกมือไหว้
“สวัสดีครับ”
“หวัดดีจ้ะ” พี่เค้ารับไหว้และหันไปบอกพี่นัท
“ไว้ค่อยคุยกันนะ เกดไปทานข้าวกับเพื่อนก่อน”
พอพี่เค้าเดินออกไป พี่นัทก็ยันหัวผมไปทีนึงแบบหมั่นไส้
“ยิ้มไม่หุบเลยนะเอ็ง”
“พี่ก็เหมือนกันแหล่ะ” เห็นทำหน้าตาดีใจซะ
“รู้จักกันได้ไงอ่ะ?” สวยดีคับ อยากรู้จักคนสวยๆ
“จำไม่ได้และ แต่กิ๊กพี่ว่ะ”
“หา!!!!”
:o
H
โปรดติดตามตอนต่อไป :กอด1: :pig4:
ปล. น้ำพุเป็นลูกแหง่
-
จิ้ม :z13:
กร๊ากกกกกกก :m20:
อย่างน้ำพุต้องเจอแบบพี่นัทนี่ล่ะ ไม่โอ๋มากไม่ตามใจจนเคยตัว
แถมมีกิ๊กอีกต่างหาก จะได้สมน้ำสมเนื้อกับน้ำพุมันเนอะพี่ :laugh:
-
5555
น้ำพุกับพี่นัทเนี้ย สมน้ำสมเนื้อจริงๆ
น้ำพุไปไม่เป็นเลยอ่ะ
-
:L1:
-
กิ๊กคงเยอะพอๆกัน :laugh:
-
เชียร์พี่นัทสุดตัว!! แบบนี้สิถึงจะเอาน้ำพุอยู่
-
เหนแม่พุแล้วก้อนึกถึงแม่ตัวเอง 555
แรงพอกัน
-
ชอบแม่น้ำพุอะ รู้ทันน้ำพุไปซะทุกอย่าง :z1:
แต่พี่นัทเนี่ย เหมือนจะมาปราบน้ำพุเลยอะ โอ๊ยยย เดาไม่ถูกเลยจริงจริ๊ง :z3:
กอดไรท์เตอร์ เดี๋ยวนี้มาต่อทุกวันเลย ชอบๆๆๆๆ :กอด1:
-
อยากให้ถึงช่วงฝึกงานเร็วๆ จัง
พี่นัท(เถื่อน) จะได้มีบทเยอะหน่อย
อิ อิ ออกนอกหน้าไปนิด
-
ใครจะอะไรไม่รู้
แต่ที่รู้คือ เชียร์ มี่นัท เป็นพอ 555+
-
นัทนี่ ได้ใจอะ
-
ดีใจช่วงนี้น้ำพุมาถี่ :pig4:
คบกับนัทเถื่อนดูท่าจะวุ่นวายนะเนี่ย
แต่ก็มีเปร์อเซ็นว่าพุจะแพ้ทางพี่นัทแหงๆ :z2:
-
นิสัยเหมือนกันรึเปล่านี่ พี่นัทกับน้ำพุ
-
น้องน้ำพุ VS พี่นัท งานนี้มีเฮ :laugh:
แพัทางพี่นัทซะละมั้งเนี่ย เพราะคนอื่นมามีแต่ตามใจทั้งนั้น เดี๋ยวจะเบื่อง่ายเหมือนแม่ว่าไง o18
ชอบน้ำพุ VS คุณแม่ ฮากว่า :pigha2:
+1 ไปเลยค่ะ ตอนนี้ถูกใจแท้ 555+
-
/
กิ๊กพี่นัท!?
เข้าใจอารมณ์มั้ยคับ... ถึงผมจะแกล้งทำเป็นโง่ ไม่รู้เรื่อง แต่ผมรู้ว่าเค้าชอบผม กำลังจีบผมอยู่... แล้วกลับมาพูดกับผมหน้าตาเฉยว่าผู้หญิงสวยๆ คนเมื่อกี้เป็นกิ๊ก
ผมก็ช้อคดิคับ
“ไม่ต้องตกใจไป ถ้าไม่ชอบพี่ไปเลิกให้เดี๋ยวนี้เลยก็ได้”
“..........................” หง่ะ พี่นัทพูดเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ
“จะคบใครก็เรื่องของพี่ดิ ผมไม่เกี่ยว” รู้สึกเคืองยังไงก็ไม่รู้คับ ก็ผมไม่ชอบตกเป็นคอลเลคชั่นของใครนี่หว่า...
“นี่น้ำพุ... พี่อุตส่าห์ให้เป็นที่หนึ่งเลยนะ ยังไม่พอใจอีกเหรอ?” ที่หนึ่งบ้าอะไร ไม่เชื่อหรอก เมื่อกี้ก็เห็นทำหน้าดีใจซะ แถมผมยิ้มให้พี่เกด พี่นัทยังมายันหัวผมอีก
“พี่ยอมเสียเปรียบเลยนะเว้ย เอ็งให้พี่อยู่ตั้งที่สาม แต่พี่ให้เอ็งที่หนึ่งเลยนะ” โห่ ปลื้มตายย แค่อ้าปากพูดออกมาผมก็ไม่เชื่อและ
“อย่ามาปากดีเลยพี่... ผมคบคนอื่นแล้ว”
“อ้าว..... มีแฟนแล้วเหรอ?” หน้าเค้าไม่ได้มีความตกใจเล๊ยยย ที่ว่าที่หนึ่งก็โกหกดิ
“ก็.................ครับ” กับพี่ซียังไม่กล้าใช้คำว่าแฟนเลยตอบช้าไปหน่อย แต่ถ้าจะให้พี่นัทเลิกยุ่งก็ต้องบอกว่ามีแฟนแล้วใช่ป่ะล่ะคับ
“นึกนานแบบนี้ โกหกพี่อ่ะดิ” แหง่ะ.... ดันจับได้อีก
“ไม่ได้โกหก” สักหน่อยผมแน่ใจแล้ว พี่ซีจะเป็นยิ่งกว่าแฟนผมอีก ชิ
“โกหกไม่เนียน ก็อย่าพยายามเลย เค้าจับได้แล้วอายบ้างมั้ยเนี่ย?” พี่นัททำหน้าเบื่อ โห.... มันจะมากไปแล้ว
“บอกว่าไม่ได้โกหก พี่จะมาเอาชนะอะไรผมอ่ะ” เริ่มเคืองคนรู้ทันคับ พอเคืองมากๆ ผมจะพาล
“แล้วที่เถียงปาวๆ อยู่งี้ ไม่ใช่เอ็งอยากเอาชนะพี่เหรอวะ?”
“................................” ผมถึงกับสะดุดไปแป้บนึง อ๊ากก ไม่ยอมม
“เรื่องของผม! ไม่ต้องมายุ่งกับผมเลย ไปหากิ๊กพี่โน่น สวยจะตาย” ชิ บ้าป่าววะ ถ้าเป็นผมมีสวยขนาดนี้มาชอบนะ ไม่เลิกง่ายๆ ด้วยหรอก
“หึงรึไง?” เฮ้ย มั่วแล้ว
“หึงกับผีเด่ะ ตัวเองก็มีคนชอบอยู่แล้ว และจะมาอะไรกับผมอีก”
“พี่ชอบเกดไม่เหมือนชอบเอ็งนะน้ำพุ”
“โหพี่... ยังจะพูดแบบนี้อีก กิ๊กพี่ออกจะแจ่มขนาดนี้ พี่ไม่เอางั้นผมเอานะ” พูดไปงั้นล่ะคับ เผื่อเค้าจะนึกเสียดายพี่เกดขึ้นมาบ้าง
“เกินไปๆ..... ชอบเกดจริงดิ?” พี่นัทเลิกคิ้วถามแบบสงสัย
“ล้อเล่นน่ะพี่ ผมไม่แย่งกิ๊กคนอื่นหรอก” ชิ แอบหวงรึไงไอ้บ้า
พอผมพูดจบ พี่นัทถอนหายใจหนักๆ ทีนึงและเค้าก็ลุกขึ้นเดินไปโต๊ะพี่เกดเลยคับ...
หา.....อะไรวะ บอกให้ไปก็ไปเลยเหรอ กรูประชดเว้ยยเฮ้ยย นี่จะทิ้งกันไปง่ายๆ งี้อ่ะนะ ยังไม่ได้จ่ายค่าอาหารเลยกลับมาก๊อนนน
อึ้งคับอึ้ง... พี่นัทเดินไปคุยไรกับพี่เกดไม่รู้ จากนั้นเค้าสองคนก็เดินออกจากร้านไป......
ผมเหวอคับ ไม่นึกว่าเค้าจะไปจริงๆ
รีบหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาดูโดยพลัน กรูมีสามร้อย... :sad4: รู้งี้ไม่น่าสั่งน้ำตะไคร้แก้วละหกสิบมากินเลย ไม่งั้นก็พอมีเงินจ่ายและ ฮืออๆๆ ทำไงดีๆ ขอเค้าออกไปกดตังค์ที่ตู้เอทีเอ็มก่อนจะได้มั้ยวะเนี่ย
ผมนั่งสลด คอตก.... คิดหาทางออกให้ตัวเอง แต่สักพักผมก็เห็นพี่เกดเดินนำหน้าพี่นัทที่เดินตามแบบเนิบๆ เข้ามา จากนั้นพี่เกดก็คว้ากระเป๋าสะพายที่อยู่บนโต๊ะกินข้าวแล้วเดินจ้ำออกจากร้านไปทันที
หง่ะ....เกิดไรขึ้นวะ เมื่อกี้ไปทำอะไรกันมา ทำไมพี่เกดถึงทำท่างอนสะบัดซะขนาดนั้น
ส่วนพี่นัท (ตัวการ) ก็ดูนิ่งๆ เฉยๆ เหมือนพวกไม่รู้สึกรู้สาอะไร เค้าคุยกับเพื่อนพี่เกดที่ดูจะงงกับเหตุการณ์อีกแป้บนึงก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
“ไปทำอะไรมาเนี่ยพี่นัท?” ผมถามแบบระแวง ขอให้อย่าเป็นอย่างที่คิดเลยเห๊อะ
“ไปบอกเลิกมา”
“หา!!!?” กูว่าแล้ว o22
“รำคาญเอ็งว่ะ พูดถึงคนอื่นอยู่ได้”
“ก็.......” อึ้งคับ ไม่นึกว่าเค้าจะกล้าทำแบบนี้
“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้... บ้าป่าวเนี่ยย” วุ่นวายกันไปใหญ่เลย...โห อะไรกัน
“เพราะเอ็งนั่นแหล่ะ” เพราะผม???
“เฮ้ย อย่ามาโบ้ยผมเด่ะ”
“ตอนนี้พี่โสดแล้ว รับผิดชอบพี่ด้วยนะ” โกหก :angry2: โสดบ้าอะไร มีเก็บไว้อีกเหอะ อย่าให้เซด ที่เค้าไม่เสียดายพี่เกดเพราะงี้แหล่ะคับ
“เหยยยย บ้า ก็พี่ไปเลิกกับเค้าเอง ผมผิดตรงไหน”
“ฮะๆๆ อย่าคิดมากเลย พี่พูดเล่น” พี่นัทเห็นท่าทางผมเค้าก็หัวเราะซะงั้น ทั้งที่เพิ่งไปก่อเรื่องมาก็ยังไม่สำนึก โห่ คนอาไร
“พี่ว่าจะเลิกกับเกดนานแล้ว เค้าสวยก็จริง แต่ไม่น่ารักว่ะ” เหตุผลอะไรของพี่เนี่ย โคตรจะฟังไม่ขึ้น
“หมายถึงนิสัยน่ะ ไม่น่ารัก พี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”
“..........................” จะเชื่อดีมั้ยคับ? เหตุผลน้อยมากๆ ดูไร้น้ำหนัก แบบนี้ศาลไม่ตัดสินคับ
“อิ่มยัง จะได้เวลาทำงานแล้ว เดี๋ยวเข้าเลท” เห็นท่าทางเค้าเป็นงี้ แต่พี่นัทนี่เป็นคนตรงต่อเวลาสุดตีนมากคับ
“อ่า...”
“..........................” พี่นัทเลิกคิ้ว เป็นเชิงถามว่าผม ‘อ่า’ อาไร
“อิ่มแล้วคับ”
ชิ...งงเว้ยยยย ตกลงเค้าคิดอะไรอยู่กันแน่ ปากบอกชอบผม แต่ดูเหมือนเค้าแค่อยากแกล้งผมมากกว่า... หง่ะ มันรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ นะคับ ก็เห็นสีหน้าท่าทางเค้าแล้วมันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้.....
ผมกลับเข้าออฟฟิศไปอีกที คุณ ก. ก็กลับมาแล้วคับ เค้าก็เรียกไปคุยๆ ถามอะไรนิดหน่อย ก็เซ็นเอกสารให้ ส่วนพี่นัท พอมาส่งแล้วเค้าก็ไปทำงานต่อคับ ไม่ได้มายุ่งไรกับผมอีก (เพราะงี้ไงคับ ถึงคิดว่าเค้าไม่ได้ชอบผมจริง)
แหง่ะ... จะคิดไงก็ช่างเค้าเถอะคับ ตอนนี้ผมชอบพี่ซีคนเดียวว :m13:
/
เสาร์อาทิตย์ก่อนเริ่มฝึกงาน ผมย้ายกลับมาอยู่หอเหมือนเดิม เพราะใกล้ออฟฟิศมากกว่า (กลัวตื่นสายไปทำงานไม่ทัน ฝึกงานไม่ผ่านนี่ซวยเลย)
และเมื่อวันจันทร์มาถึง....
ด้วยความที่ผมอะเลิร์ทกับการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ ผมก็เลยไปถึงบริษัทก่อนเวลาตั้งสิบห้านาทีแหน่ะคับ.. ผมพยายามจะผูกสัมพันธ์กับพี่ๆ ที่บริษัท เพื่อเค้าจะได้เอ็นดูผมเยอะๆๆ (อิอิ จะได้ไม่โดนใช้งานหนัก) :m23:
คนที่เป็นพี่เลี้ยง (คอยป้อนงาน) ผมชื่อพี่ภาคคับ เป็นคนเงียบๆ เงียบมาก เงียบโคตร...
ส่วนคนที่คอยเอนเตอร์เทนชื่อพี่ก็อต คอยแนะนำเพื่อนร่วมงาน สถานที่ต่างๆ และจัดแจงหาที่นั่งให้ผม บรรยากาศภายในก็เหมือนออฟฟิศทั่วไปแหล่ะคับ มีโต๊ะ มีพาร์ทิชั่น กั้นเป็นสัดส่วนนั่งเรียงกันบ้าง นั่งเดี่ยว นั่งสองคนต่อหนึ่งคอกบ้าง อะไรประมาณนั้น ไม่ค่อยตายตัวเท่าไหร่
เวลาเก้าโมงเช้า เป๊ะๆ (ซึ่งเป็นเวลาเข้างาน) ผมก็ได้ยินเสียงพี่นัทดังขึ้นมาและคับ (เสียงมาก่อนตัว)
เค้าเดินทักคนนั้นคนนี้ และมาหยุดยืนตรงที่นั่งผม... หง่ะ จะมาไม้ไหนอีก
“มาเร็วแฮะวันนี้” มาถึงก็ประชดกรูเลย เพราะผมนัดเค้าแล้วชอบไปสายง่ะ
“ผมมาเร็วมั่งไม่ได้ไง?” กวนตอบไปบ้างเด่ะ
“ใครจะไปว่าอะไรล่ะ” ชิ ว่าไปแล้วเหอะ
“ไม่ทำงานเหรอพี่ มัวแต่ยืนเก็กอยู่ได้”
“เออ กำลังจะทำ ก็นั่น...โต๊ะพี่”
พี่นัทชี้นิ้วไปที่.....โต๊ะตัวข้างๆ ผมคับ หง่ะ แม่งก็ว่าอยู่ว่าที่ใคร (ลืมถามพี่ก็อต เพราะเห็นเค้าดูรีบๆ อ่ะคับ)
ซวยจริงๆ เลยกรู จงใจให้ผมมานั่งตรงนี้ป่าววะเนี่ย :z3:
ผมอึ้งไปแป้บนึง พี่นัทก็เดินไปนั่งโต๊ะเค้า และเปิดคอมทันที.... คือว่าออฟฟิศนี้เวลางานเค้าไม่ค่อยเดินเพ่นพ่านกันอะคับ ก็รับผิดชอบส่วนของใครของมัน นานๆ ทีถึงจะเข้าไปหาบอสคุยดีเทล หรือไม่ก็ประชุมย่อย หรือไม่ถ้างานไม่เคลียร์จริงๆ ถึงจะเดินเข้าไปถามซีเนียร์ (พี่นัทเป็นจูเนียร์อยู่)
แต่บรรยากาศโดยรวมก็ไม่เงียบนะคับ เพราะเค้าเปิดเพลงฟังกันตลอด
“ทำไมให้ผมมานั่งข้างพี่ง่ะ” ผมถามพี่นัท คืองานทำด้วยกันคับ แต่คนละแบบ ก็เลยงงๆ ว่ามันจะเวิร์คมั้ยวะเนี่ย ที่สำคัญ... ไอ้ที่นั่งตรงนี้มันเป็นคอกของผมกับเค้าแค่สองคนอยู่มุมอับอ่ะคับ
เหยย รู้สึกอันตรายไงไม่รู้
“นั่งข้างพี่แล้วมันจะเป็นอะไร กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ?” พูดงี้อีกและ
“ก็พี่ทำงานคนละอย่างกับผมอ่ะ น่าจะให้นั่งกับพี่เลี้ยงผมเด่ะ” จะได้ช่วยสอนงานผมไงคับ
“พี่ภาคเค้าชอบทำงานเงียบๆ ..ถ้ามีเด็กน้อยไปนั่งด้วยเดี๋ยวมันจะเกะกะเค้าเปล่าๆ” พี่นัทตอบกวนตีน
เสร็จแล้วอยู่ๆ เค้าก็เลื่อนเก้าอี้มาใกล้ผมแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
“ทำไรอยู่?” หง่ะ เลื่อนมาดูมอนิเตอร์ผมคับ... แถมยกแขนมาพาดตรงพนักเก้าอี้ผมอีก
“พี่ภาคให้ทำ xxx” ผมเรียกร้องหางานเองอ่ะคับ นั่งเฉยๆ ก็เบื่อตายดิ
“อืม... ทำได้ป่ะ?”
“ได้ดิ” พูดจบพี่นัทก็หันมามองหน้าผมนิ่งๆ เหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง
“ที่บอกไป ไม่ได้ทำเหรอวะ?” หือออ บอกอะไรง่ะ
“มันเหม็นไม่เข้าใจเหรอ?” เค้าเอานิ้วมาเขี่ยๆ ตรงต้นคอผมคับ แหง่ะ ผมรีบเอียงคอหลบอัตโนมัติ ที่แท้เค้าพูดถึงน้ำหอมอ่ะคับ... เป็นไรมากมั้ยเนี่ย
“เหม็นก็อย่ามาใกล้ดิพี่” ชิ่วๆ
“อย่าให้พูดหลายรอบ... ซื้อให้ใช้ ไม่ใช่ให้เอาขึ้นหิ้งบูชา”
“มันเรื่องของผมป่ะเนี่ยยย” ชักจะเริ่มโมโหแล้วคับ ก็ผมไม่ใช้ จะมาบังคับอะไร............หง่ะ..............เฮ้ยยยย
ฟอดดด~~~
:a5:
เสียงสูดจมูกข้างแก้มผมมาพร้อมแรงกดแบบจังๆ เลยคับ พี่นัทถอยหน้าออกไปหลังจากมาด้วยความเร็วแสง
“กลายเป็นเรื่องของพี่แล้วว่ะ”
อ๊ากกก ไอ้บ้า.... หน้าด้าน..... ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออกด้วยความอึ้ง
“พี่ชอบคนตัวหอมๆ ว่ะ แต่ถ้าตัวไม่หอม แก้มหอมแทนก็โอเคนะ” หา......หมายความว่าไง หมายความว่าถ้าผมไม่ใช้น้ำหอมพี่ให้ตัวหอมๆ และพี่จะหอมแก้มผมงั้นเหรอ? โหยยย ไม่เอ๊า
“พี่นัท ไม่มีไรทำแล้วเหรอ สนุกมากมั้ยเนี่ย?”
“อืม หนุกดี” ยิ้มครับ
“.........................” ไอ้ตี๋กรุณาไปไกลๆ ตีนโดยด่วน ไม่งั้นมีเรื่อง
“ไม่ชอบเหรอวะ?” ยังมีหน้ามาถาม
“ไม่ชอบ!” อ๊ากกก กวนตีน
“งั้นทีหลังเปลี่ยนเป็นตรงนี้มั้ย?” เค้าเอานิ้วชี้มาจิ้มๆ ตรงริมฝีปากผมคับ ด้วยความโมโห ผมเลยงับนิ้วเค้าไปแรงๆ ทีนึง
“โอ้ย!” พี่นัทรีบดึงมือออกทันที ฮ่าๆๆ เห็นเค้าเจ็บละสะจายย
“กัดไมวะ!?” พี่นัทพูดแบบโกรธๆ ผมเห็นท่าไม่ดีเลยรีบชิ่งไปเข้าห้องน้ำคับ แหะๆ ขอหนีไปตั้งหลักก่อน กลัวโดนเอาคืน....
:oni1:
เข้าห้องน้ำก็ไม่ได้เข้าไปทำไรหรอกคับ ไปส่องกระจก... :m19: โอ๊ะ ไร้สาระจริงผม เสือรอขย้ำอยู่ข้างนอกยังใจเย็น
หง่ะ... ที่จริงก็ไม่ได้เย็นอะไรมาก ก็หวาดๆ พี่นัทอยู่เหมือนกัน เพราะเค้าชอบจู่โจมแบบสายฟ้าแล่บอ่ะคับ ไม่ได้มาแบบน่ากลัว แต่มาแบบกวนตีนผมง่ะ ไงๆ ผมก็ไม่ปลื้มอยู่ดี
ให้พี่ก็อตย้ายที่นั่งให้ใหม่จะได้มั้ยหว่า...? (ชักจะป๊อดๆ)
ผมค่อยๆ แง้มประตูห้องน้ำออกไป... ฟู่ โล่งอก ไม่เจอใครรออยู่
พอเดินกลับที่เดิมก็เห็นพี่นัทเริ่มทำงานเค้าละคับ หง่ะ...เค้าไม่ได้หาเรื่องหรือหาทางแก้แค้นผมต่อแฮะ
ทีนี้ผมก็นั่งทำงานต่อคับ นั่งเงียบๆ ของผมไป สักพักใหญ่ๆ พี่นัทก็เรียกผม ผมถึงกะสะดุ้งเลยง่ะ
“ไปชงกาแฟให้แก้วซิ” พี่นัทบอก
...เอ่อ... คือว่า จะบอกความจริงอะไรบางอย่างให้ฟังคับ
ผม...........ชงกาแฟม่ายเป็น...........อ๊ากกก :serius2: ก็บอกแล้วว่าผมทำไรไม่ค่อยจะเป็นเลยสักอย่าง
“ไปเร็วๆ ดิ” แหง่ะ เจอเร่งอีก
“ชงไม่เป็น” ผมตอบเสียงติดกวนตีนหน่อยๆ พี่นัทเลยหันควับมามองตาดุ
“ไม่เป็นก็หัดทำซะ น้ำตาลก้อนเดียวพอ” ทำเองเด่ะวะ
“ก็บอกว่าทำไม่เป็น....กินไม่ได้อย่ามาว่านะ”
“เฮ้ย แค่ชงกาแฟยังทำไม่ได้เลยเหรอ แล้วนี่เวลาขี้ยังให้แม่เช็ดก้นให้อยู่ป่าววะเนี่ย” โห.... แรงง่ะ
เหมือนเจอดูถูก ผมเลยเดินเข้าเพนทรี่ไปหาอุปกรณ์คับ ง่ะ อะไรก็ไม่รู้สักอย่าง และจะให้ชงไงวะ ผมเคืองพี่นัทโคตรๆ แต่ต้องลบคำสบประมาท ก็เลยชงกาแฟแบบดำน้ำไปคับ เพราะหาแบบทรีอินวันไม่เจอง่ะ โอ้ยยย ช่างแม่งเหอะ ก็คนมันไม่เคยชง ปกติกินของคนอื่นหรือไม่ก็ให้คนอื่นทำให้อ่ะคับ อีกอย่างผมก็ไม่กินกาแฟด้วย
ชงเสร็จเอามาประเคนให้พี่นัทที่โต๊ะคับ แม่งเบื่อจริง คนอื่นเค้าไม่เห็นมาสั่งอะไรผมแบบนี้เลย
พี่นัทมองหน้าผมนิดนึง จากนั้นเค้าก็หยิบแก้วไปดูและดม.......แล้ววางทันที
“...ทำไมไม่ใส่คอฟฟี่เมท?” พี่นัทถามเสียงค่อนข้างโหด ไรวะ แค่กาแฟ
“ใครจะไปรู้ ก็บอกแล้วทำไม่เป็น” คือจริงๆ แล้วไม่ได้จะแกล้งเค้านะคับ แต่ผมลืมใส่
“ไปชงใหม่” พี่นัทสั่งอีก แต่ผมนิ่ง
“ไม่อยากผ่านงานใช่มั้ยน้ำพุ?” โห.... เล่นงี้เลยเหรอวะ
“พี่เกี่ยวไรด้วย คนตรวจงานผมพี่ภาคต่างหาก”
“อยากลองดี ก็เอา”
“..................................”
หง่ะ เจอขู่คับ กรูเพิ่งมาทำงานวันแรกเองนะเว้ยยยยย :angry2:
ผมไม่แน่ใจว่าพี่นัททำอะไรได้แค่ไหนด้วย เลยไม่กล้าเสี่ยง ทั้งที่โคตร.....จะโกรธเค้าเลย ให้ตายเหอะ
สรุปผมโดนให้ไปชงกาแฟใหม่ตั้งสี่รอบแหน่ะครับ
สี่รอบอ่ะ!!! ฮือออ โมโหมาก แทบจะยกมอนิเตอร์ทุ่มหัวพี่นัทแตก ทำงานก็ไม่มีสมาธิ มัวแต่โมโหอยู่ แม่งเอ๊ยยย คิดผิดจริงด้วยที่มาทำงานที่นี่
พี่ๆ คนอื่นเค้าก็ดีกับผมอยู่หรอกคับ แต่พี่นัท...........อ๊ากกก ไอ้บ้า
แกล้งผมก็เคืองเค้าแทบจะบ้าแล้วคับ แต่พี่นัทไม่ได้ทำแค่นั้นเนี่ยดิ!!!
H
thank you กอดทุกท่านกลับเช่นกัน :กอด1:
ปล. พี่นัทมาแรงแฮะช่วงนี้
-
:L1:
-
อะหุ อะหุ น้ำพุโดนแกล้งงงงงง :laugh:
-
เอ๊ะ ไม่ได้แกล้งเฉยๆ ยังเหลืออะไรอีกน้อ
หุหุหุ น้ำพุเป็นแบบนี้น่ารักดี บ้าๆบอๆบวมๆ ฮ่าๆ
ทำไรไม่ถูกเลยสิ แพ้ทางพี่นัทเต็มๆ
อย่างนี้สงสัย ไม่รอดชัวร์
คิดถึงเคนจังเลย T.T
-
:pig4:
แอบปลื้มพี่นัท :laugh:
-
แอบฮาน้ำพุโดนแกล้ง :laugh:
-
ตอนฝึกงานนี่สุดๆอะ ถ้าโดนแกล้งนี่คงร้องไห้ไปเลย
แต่พี่นัทเค้าแกล้งเพราะรักอ๊ะป่าว :z1:
-
หึ หึ
งานนี้สนุกแน่
น้ำพุโดนพี่นัทปั่นหัวหมุนติ้วๆ
แต่สุดท้ายก็หลงพี่เค้าหัวปักหัวปำ
-
จะรอดไหมนี่น้ำพุ งานนี้ อิอิ
-
เอาพี่ซีมาเรียกเรตติ้งคืนมั่งงับ อิอิ
-
มาอ่านต่ออีกหลายตอน >.< ดีใจที่พี่นัทเถื่อนมามีบทบาทมาก 55+ น่าร๊ากกกก
แอบคิดว่าไลฟ์สไตล์ของน้ำพุกับพี่นัทนี่เข้ากันกว่ากับพี่ซีนะ
แต่ตอนคุยกับคุณแม่นี่น่ารักจัง 55555+
รออ่านตอนต่อไปจ้า อยากเห็นน้ำพุมีความสุขกับความรักบ้าง
เท่าที่อ่านมาคือถ้าไม่เครียดกับมันก็จะอึดอัดกับมันหรืออะไรซักแง่
ไม่ค่อยได้อยู่กับมันแบบสบายใจซักเท่าไหร่
-
อืม...พี่นัทไม่ตามใจสักนิด แถมยังบังคับให้ทำให้ได้อีก
ฮ่าๆๆๆ น้ำพุวันแรกโดนขนาดนี้ แล้วอีกสองเดือนกว่าๆคงสนุกน่าดู
มันต้องแบบนี้ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ 5555+
-
น้ำพุคงจะเจอของจิงแล้วอะ
-
พี่นัททททททททท ชอบๆ แต่ถ้าเราเป็นน้ำพุเราคงคิดว่าไม่มีทางจะชอบคนแบบนี้แน่ๆ ฮ่าๆ
-
ดูไปดูมาสงสัยพุจะเสร็จนัทแฮะ ดูมันดักทางกันยังไงไม่รู้
-
กว่าจะฝึกงานเสร็จ น้ำพุก็คงชงกาแฟคล่องล่ะ เพราะพี่นัทคงให้ชงทุกวัน อิอิ
-
/
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป... ช่างเป็นการฝึกงานที่ทรมานมากคับ
........แม่จ๋า พุโดนกลั่นแกล้ง~!
คือทุกวัน ผมต้องชงกาแฟให้พี่นัทในเวลาสิบโมง บ่ายสอง และสี่โมงเย็น (เลิกงานหกโมง) ...จะ้กินให้มันตายไปเลยมั้ย กาแฟง่ะ
ตอนกลางวัน ผมก็ต้องไปกินข้าวกับเค้า แต่บางวันก็มีคนอื่นไปด้วยนะคับ
ตอนเย็น เค้าก็ไปส่งอีก (ทางผ่าน) ถ้าไม่ใช่ทางผ่านไม่ส่งหรอก พี่นัทบอก
เรียกว่า...ไปไหนก็แทบจะตัวติดกันเลยคับ และผมก็โดนเค้ากวนตีนใส่ตลอดเวลา กวนตีนเฉยๆ ผมยังพอตอบโต้ได้บ้าง (นิดนึง T T)
แต่พี่นัทมาเนียนหอมแก้มเพราะผมไม่ใช้น้ำหอมเค้านี่... ไม่ไหวนะคับ เหตุผลส้นตีนมาก
ผมตัดรำคาญก็เลยทำตามใจเค้า วันต่อมาพี่นัทรู้ก็มาขยี้หัวผมใหญ่เลยคับ บอกว่า
“ดีมาก!”
เออออ ดีของเอ็งคนเดียวล่ะสิ ไอ้บ้า แต่พอผมใช้กลิ่นเดียวกับเค้า เค้าก็เลิกมาลวนลามผมเลยนะคับ มันน่าแปลกใจจัง แหง่ะ ไม่ได้อยากให้เค้าทำนะ แค่สงสัยเฉยๆ
/
มีอยู่วันหนึ่ง...พี่ซีโทรชวนออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ทั้งที่บริษัทของเราก็อยู่คนละทวีปกันเลย แต่พี่เค้าก็จะมา (อ๊ากก ผมก็อยากไปกับพี่คับ) แม่งหมั่นไส้พี่นัทจะแย่ละ หลอกด่าผมประจำ
วันนี้เดี๋ยวควงพี่ซีเย้ยซะเลย จะได้หายกวนตีนสักที
“พี่นัท วันนี้ผมไม่ไปกินข้าวกับพี่นะ” หลังวางสายจากพี่ซี ผมก็บอกเค้าทันทีคับ พี่นัทหันมาพยักหน้าให้
“อืม ว่าจะบอกเอ็งอยู่เหมือนกัน”
“หือ?” งง
“ก็วันนี้พี่ไม่ว่างพาไปพอดี ตอนเย็นด้วย กลับเองละกันนะ”
“..............................” ชิ้งงง... ผิดแผน และผมก็รู้ซึ้งในอีกสองชั่วโมงถัดมาคับ ว่าทำไมพี่นัทถึงไม่ว่าง
......................ไอ้ตี๋..........สตอเบอร์รี่......................!!! :angry2:
คือ...มีผญ. มาหาพี่นัทคับ ผมได้ยินพี่ที่อยู่หน้าเค้าท์เตอร์เม้าท์กันตอนผมรอพี่ซี (พี่นัทออกไปก่อนผม) ดีเทลจำไม่ได้คับ แต่ประมวลผลออกมาแล้ว ผญ. คนนั้นเป็นกิ๊กพี่นัท (ไม่ใช่พี่เกด) และอยู่ออฟฟิศไม่ไกลกันด้วย
.........เข้าใจอารมณ์หงุดหงิดรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของผมมั้ยอ่ะคับ........?
ก็วันก่อนยังบอกผมอยู่เลยว่าตัวเองโสด โห... มันไม่น่าให้อภัย ไอ้ที่บอกว่าชอบผมนี่คงแค่เรื่องโกหก เค้าคงอยากแกล้งผมเล่นๆ แหงเลย ก็ผมอยู่ด้วยไม่เห็นพี่นัทจะมีทีท่าว่าชอบผมอย่างปากว่าเลยง่ะ
คือ...ก็ไม่ได้อยากให้เค้าชอบหรอกนะคับ แต่โดนปั่นหัวทุกวันงี้มันน่าเจ็บใจนี่หว่า...
/
“งานเยอะเหรอ วันนี้ไม่ยิ้มเลย?” พี่ซีถามตอนที่ผมและเค้ามาถึงร้านอาหารกันแล้ว (แถวๆ ออฟฟิศผมละคับ ไม่อยากไปไกลมาก) คือผมเซ็งพี่นัทอ่ะคับ อยากหาทางเอาคืนที่เค้ามาหลอกผม
“พี่ซี เป็นแฟนกันเลยก็ได้” อยู่ๆ ผมก็พูดงั้นคับ (เพราะอยากสลัดพี่นัทไปให้พ้นแท้ๆ เลยเชียว)
พี่ซีทำหน้างงๆ แต่ซักพักเค้าก็ยิ้มออกมา
“ครับ แต่พี่รอได้นะ”
"อยากรอจริงดิ?"
"ป่าวครับ อยากเป็นแฟนกันเร็วๆ ต่างหาก" พี่ซีพูดและเค้าก็ยิ้มหน้าแดงเอง
“อย่าลืมนะ วันศุกร์ที่ xx ต้องไปดูคอนเสิร์ตกับพุด้วย” แหะๆ เค้าเขิน เดี๋ยวผมเขินตาม ขอเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
"ไปอยู่แล้ว พี่ซื้อบัตรให้แล้วนะ อยู่ที่ออฟฟิศ” หง่ะ..ซึ้ง
“ขอบคุณครับ” ไม่มีใครจะดีกับผมเท่าพี่ซีอีกแล้ว
“พี่ซีเย็นนี้มารับพุหน่อยดิครับ ไปกินข้าวด้วยกันนะ” คือปกติก็บอกพี่เค้าละคับว่าผมติดรถพี่ที่ออฟฟิศกลับ แต่ว่าไม่ได้บอกหรอกว่าเป็นพี่นัท เพราะผมว่ามันก็แค่ทางผ่านหง่ะ บรรยากาศตอนกลับก็ไม่มีอะไรน่ากลัว คุยกันปกติ
“พี่เลิกงานทุ่มนึงนะ รอไหวเหรอ?” พี่ซีพูดเหมือนลำบากใจ ผมเลยชักจะนอยด์ๆ
“พี่ซีไม่อยากไปกับพุเหรอ?” ไม่ไปนี่เศร้าเลยนะ
“อยากไปสิครับ แต่กว่าจะถึงก็คงเกือบสองทุ่ม พี่กลัวเราจะหิวซะก่อน” ผมกินมื้อเย็นเร็วง่ะ เลิกงานก็กินเลย
“ไม่เป็นไร รอได้”
“งั้นถ้าหิวน้ำพุหาอะไรกินไรรองท้องไปก่อนนะ แล้วพี่จะรีบไปรับ..” อ๊ากก มาขอกอดทีเด่ะพี่ :กอด1: น่ารักที่สุดในโลก ชอบจริงนะเนี่ย ผมเก็บอาการแทบไม่อยู่มันร้อนหน้าไปหมด
พอกินข้าวเสร็จ เข้ามานั่งรถได้ผมก็คว้าคอพี่ซีมาจูบเลย เหมือนความรู้สึกมันทะลักออกมาจนเก็บไว้ไม่ไหวง่ะ ประมาณนั้นเลย
ผมจูบเค้า เค้าก็ตอบสนองผม นัวเนียกันอยู่พักนึง พี่ซีก็ชะงักไป
“เปลี่ยนน้ำหอมใหม่เหรอครับ?”
“..........................” แหง่ะ เจอถามงี้ถึงกับสะอึก
“หอมดีนะ” พี่ซีพูดพลางเอียงหน้าไล้จมูกกับต้นคอผมเบาๆ
“ไม่เห็นจะหอมเลย” นึกถึงหน้าคนให้แล้วหมั่นไส้ เลยหลุดปากพูดออกไปแบบนั้น
“ก็หอมอยู่นี่ไงครับ” หง่ะ.... เขิน.........ว่ะ
ยิ่งเห็นหน้าพี่ซียิ่งเขิน ผมรีบดันตัวเองออกมานั่งที่เบาะตรงๆ แล้วหันหน้าออกนอกกระจกเก็บอาการอาย (....กลัวเสียฟอร์มง่ะ) พี่ซีก็ไม่ได้ว่าไรต่อคับ เค้าก็ขับรถมาส่งที่ออฟฟิศ ก่อนกลับก็จูบที่ขมับผมไปทีนึง
เหยยย ไม่ไหวแล้ว...... อายโคตรๆ จะหวานไปไหนเนี่ย :o8:
คือว่าผมไม่ใช่คนที่เคลิ้มกับคำหวานหรือการแสดงออกทางกายอะไรแบบนี้ง่ายๆ หรอกคับ เพราะมันเคยชินไปแล้ว แต่กับพี่ซีผมเขินง่ะ เขินมาก เพราะอะไรก็ไม่รู้....
“ไปกินอะไรเผ็ดๆ มาเหรอ ปากแดงแจ๋เลยน้ำพุ” หง่ะ...พอเข้าออฟฟิศมาเจอพี่ก็อตเค้าก็ทักอย่างงี้คับ... ผมอึ้ง อายยิ่งกว่าเก่า จนแทบจะมุดพรมเดิน
“แหะๆ ครับ...” ไม่รู้จะตอบไงอ่า
ผมรีบเผ่นกลับโต๊ะเอาหน้ากากไอพอดส่องปากตัวเอง..... แหง่ะ แดงจริงด้วย สงสัยเมื่อกี้จะดุเดือดเกินไปหน่อย ทั้งที่รู้สึกว่าพี่ซีเค้าทำนุ่มมากเลยย.....
/
พอตอนบ่ายเป๊ะๆ พี่นัทก็เข้ามาทำงานต่อคับ คือผมยังอารมณ์ดีค้างอยู่ ก็เลยลืมเรื่องที่โมโหเค้าไปหมดเลย แหะๆ
"อะ กินเค้กมั้ยเด็กน้อย" พี่นัทยื่นถุงกระดาษให้ ผมรับมาส่องดู เค้กจากโรงแรม xxx (ลืมชื่อ)
"ขอบคุณคร้าบ" อิอิ ของแพง เรื่องไรจะไม่กิน
"ให้หมดเลยป่ะพี่?" มีอยู่สองกล่อง... แต่งซะสวยเลย แอบไม่กล้ากินนิดนึง
"เออ กินเข้าไปเถอะ จะได้ปากหวานๆ มั่ง" แหง่ะ และยุ่งรายกับปากกรู
"ซื้อแถวไหนมาอ่ะ?" คือ...เผื่อผมจะแวะไปเซิร์ฟๆ บ้าง
"เอ็มโพเรี่่ยม" โคตรไกล มาทันได้ไงวะ ผมก็นึกว่าเค้ากินระแวกนี้
"โห... นี่พี่ไปกินข้าวไกลถึงโน่นเลยเหรอ?" ผมถาม
"ไม่ใช่ว่ะ... กิ๊กซื้อมาฝาก"
"................................" แหง่ะ ไอ้บ้า นึกว่าตั้งใจซื้อมาให้ผม เสือกเอาของที่ตัวเองไม่อยากได้มาให้ต่ออีกทีซะงั้น
แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากคับ เค้าให้ของก็เอาอ่ะ ไม่ปฏิเสธ...หุหุ
จากนั้นก็ต่างคนต่างทำงานคับ มีคุยถามกันนิดหน่อย เพราะจริงๆ แล้ว งานที่ผมทำอยู่ พี่นัทเค้าก็รู้เรื่องทำเป็นอ่ะคับ
พอตกเย็น...เลิกงาน พี่นัทก็รีบออกจากออฟฟิศไปเลย สงสัยจะรีบไปรับกิ๊ก ชิ... ก็ช่างเค้าเหอะคับ ผมก็นั่งทำงานต่อรอพี่ซี (เลิกงานแล้ว แต่ยังมีพี่บางคนทำโอทีต่อ)
ออฟฟิศผมเนี่ย.... เวลาโต๊ะไหนจะกลับเค้าก็จะปิดไฟเพื่อความประหยัด ทีนี้เวลามองเพดานก็จะรู้อ่ะคับ ว่ามีใครยังนั่งอยู่บ้าง (ไม่รู้ที่อื่นเป็นแบบนี้รึเปล่า)
หง่ะ........หิวโว้ยย รอจนทุ่มครึ่งละยังไม่มาเลย แต่พี่ซีก็โทรมาบอกแล้วคับว่าตอนนี้เค้าอยู่ไหน รถมันติดง่ะ ก็อีกสักพักใหญ่ๆ เลยไปหาอะไรกินข้างล่างรอดีกว่า
“เฮ้ย เด็กน้อย เปลี่ยนอาชีพแล้วเหรอวะ?” แหง่ะ นั่งกดไอพอดฟังเพลงรออยู่หน้าบริษัท เจอคนกวนตีนทักอีกและ เหยยย ทำไมยังอยู่แถวนี้อีกวะเนี่ยไอ้พี่บ้า
“ตรงนี้มีไอ้ด่างมันเฝ้าให้แล้ว ไม่ต้องทำหน้าที่แทนหรอก” อย่าบอกนะว่า... หมายถึง ผมทำหน้าที่แทนหมา? เชี้ยยย เปรียบเทียบกรูกับหมาอีก
“..............................” ผมไม่สน ไม่คุยด้วยคับ พี่นัทก็ไปจอดรถข้างๆ และลงเดินมาหา แหง่ะ...
“ขออยู่สงบๆ บ้างไม่ได้รึไงพี่?” กวนตีนได้ตลอดเวลาเว้ย ยกเว้นตอนทำงานคับ เค้าจะเครียดๆ นิดนึง
“พูดเหมือนพี่เป็นผู้ก่อการร้ายซะงั้น”
“พี่กลับเข้าออฟฟิศอีกทำไมอ่ะ?” นึกว่าจะกลับไปมีความสุขกับกิ๊กนานแล้วนะเนี่ย
“กลัวเอ็งเหงาไง เลยมานั่งเป็นเพื่อน” โกหก
“เออ แวะมาเอางานว่ะ ลืมทิ้งไว้” กูว่าแล้วเชียว....
“แล้วทำไมเอ็งมานั่งเฝ้ายามอยู่ตรงนี้กับไอ้ด่างวะ?” พี่นัทถาม คือที่จริงตรงนี้เป็นที่ประจำของไอ้ด่างง่ะ มันมานั่งๆ นอนๆ อยู่ทุกวัน ผมเลยเจอพี่นัทล้อเลียน
“รอแฟนเด่ะ” พูดได้เต็มปากและทีนี้...
“อ่อ.....รักกันดีเนอะ ปล่อยให้นั่งหงอยคนเดียว น่าสงสาร...” โอ้ยย ไม่ชอบให้ใครมาสงสารเว้ยย
“จะไปเอางานก็ไปดิพี่” รีบไปเลยก่อนที่กรูจะมีน้ำโห.... พี่ซีมัวทำไรอยู่เนี่ยยย รอนานแล้วนะเฟ้ยย
“เดี๋ยว ขอรอดูหน้าแฟนเอ็งก่อน”
“รอดูไม?”
“เอ็งจะได้เห็นชัดๆ ไงว่าพี่หล่อกว่าเยอะ” โห พูดไปได้... มันน่ากระทืบมั้ยเนี่ย
“หล่อไม่หล่อ ไม่เกี่ยวอ่ะ แค่ผมชอบเค้าก็พอและ” เรื่องความหล่ออย่าเอามาวัดกันเลยคับ เพราะพี่ซีของผมเพอร์เฟคสุดละ ส่วนพี่นัทอ่ะกวนตีนสุด ตั้งแต่เคยเกิดมา ก็เค้าเนี่ยแหล่ะที่หนึ่ง...
“อ่อ ก็พอรู้อยู่ว่าเอ็งชอบพี่” แหง่ะ 'เค้า' ที่ว่าไม่ได้หมายถึงพี่โว้ยยย ไอ้บ้า
"ผมหมายถึงแฟนผมครับ ชื่อซี....CCCCCCC.....................ซี.................!!!" ผมลากเสียงคำว่าซียาวๆๆๆ
"อ้าว...เอ็งเคยบอกว่าชอบพี่ไม่ใช่เหรอวะ?"
“คิดเอาเองป่าวพี่ ผมไม่ได้ชอบ”
“อ้าว... เคยพูดอะไรไว้ ลืมแล้วเหรอ?”
“ลืมแล้ว” ที่จริงยังไม่ลืม... ที่สนามบอลไงคับ ผมบอกว่าชอบพี่นัท (ก็แค่หน้า) แต่เพราะเค้าบังคับให้ผมพูดหรอก อีกอย่างตอนนั้นแค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว
“เอ็งลืมไม่ลงหรอก” พูดจบอยู่ๆ พี่นัทก็คว้ามือผมไปวางแปะที่หน้าท้องแข็งๆ ของเค้าคับ
“คืนนั้นด้วย... จำได้แล้วใช่ไหม?”
“..............................”
/
มันก็จริงคับ ที่ผมจำได้ แต่ไม่ปะติดปะต่ออ่ะ จำได้บางฉาก...บางตอน
แบบสั้นบ้างยาวบ้าง.... คือ........นึกแล้วก็แทบไม่อยากเชื่อตัวเองสักเท่าไหร่คับ
ผมรู้ว่า ผมกับเค้านั่งจูบกันบนเตียงในสภาพที่เสื้อผ้ายังใส่อยู่ ผมกอดคอพี่นัทแน่นแล้วก็กดปากลงกับปากเค้า แลกลิ้นกันจนปากเปื้อนน้ำลายเต็มไปหมด
ผมรู้ว่า....ผมกับเค้านอนกอดกันแน่นโดยที่เสื้อผ้ามันหายไปไหนแล้วไม่รู้ และส่วนล่างของพี่นัทก็ใส่เข้ามาในตัวผม จนผมโยกตามการเคลื่อนไหวของเค้าอย่างรุนแรง….
........หง่ะ......... ที่จริงมันไม่น่าจะเกิดขี้นได้เลย แต่มันก็เป็นไปแล้วโดยที่ผมไม่รู้ตัว......
“น้ำพุ!” เสียงพี่ซีตะโกนเรียกคับ ผมเงยหน้ามอง เห็นเค้าจอดรถรออยู่ริมฟุตบาท และกำลังเดินตรงเข้ามาหา...
“..........................” พี่ซีชะงักมองพี่นัทหน่อยนึง และหันมาขมวดคิ้วให้ผม
หง่ะ.....ซีดสิคับ ผมลืมนึกไปว่าไม่สมควรให้พี่นัทมานั่งอยู่ตรงนี้นานๆ เพราะผมยังไม่ได้บอกพี่ซีเลยง่ะว่าผมมาทำงานออฟฟิศเดียวกับพี่นัท
คือ....ผมไม่เคยบอกพี่ซีคับ ว่าคนที่เค้าเห็นหอมแก้มผมวันนั้นเป็นใคร ชื่ออะไร พี่ซีก็ไม่ได้ถามด้วย ผมเองก็ไม่ค่อยอยากพูดถึง ก็เลย..........
สภาวะสุญญากาศเกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่งคับ ก่อนที่พี่ซีจะปรับสีหน้าใหม่
“ขอโทษนะ มาช้า... รถมันติดเป็นชั่วโมงเลย” พี่ซีพูดโดยเลิกสนใจคนที่นั่งข้างๆ ผมอย่างสิ้นเชิง
“อ่ออ ครับ ไม่เป็นไร” แอบรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกพี่ซีคับ ไม่รู้จะบอกไง เพราะก่อนเกิดเรื่องนี่ผมเลือกบริษัทนี้ไว้นานเป็นชาติแล้ว
ผมนี่โคตรระแวงพี่นัท กลัวเค้าทำอะไรเหนือความคาดหมายอีก ก็เลยรีบลุกขึ้นยืนก่อนคับ
“หิวรึยัง?” พี่ซีถาม
“หิวแล้ว”
“งั้น.............”
“สวัสดีครับ ผมชื่อนัทครับ”
H
พี่นัทจะก่อเรื่องอีกแล้ววว (หรือน้ำพุคือต้นเหตุหว่า?) :z1:
ปล. คิดถึงเคนเหมือนกัน แต่อีกนานกว่าจะมีบท
ปล. สอง ทำไมไม่ค่อยมีคนเชียร์ซีหว่า? พี่เค้าออกจะเจ้นท์
-
วู๊วววววววววววววววววววววววว
อิพี่นัท แร๊งงงงงง
รอดูฉากปะทะ 55+
มีเคนด้วยนี่แจ่มเลย o13
-
ใครได้เป็นแฟนพี่ซีคงโชคดีมากเลยเนอะ
แต่คุณพี่นัทเนี่ยะ หยิกแกมหยอก ที่เล่นที่จริง ตลอดดดด สงสัยเทคนิคจีบกิ๊กของแก
-
พี่นัทอ่ะนิสัยหมา....หมาหยอกไก่
-
เค้าก็ชอบเจ้นท์แบบพี่ซี แล้วก็เพอเฟ็กต์อย่างที่น้ำพุบอกด้วย :o8:
แต่พี่นัทมันกวนได้โล่ห์ไง อยู่กับคนแบบนี้คงสนุกดี แต่มิได้เชียร์นะเออ :laugh:
แต่ยังนึกอยู่ว่าเคนยังจะกลับมาอีกเหรอเนี่ย ตัดไม่ได้ขายไม่ขาดกันกันจริงๆ
+1 ขอบคุณค่า มาทุกวันเลย เย่ๆๆๆๆ :man1:
-
จะลงเอยกันยังไงน้ออ
เป็นกำลังใจค่า :L2:
-
ตกลงจะเอาให้ได้ใช่มั้ยคุณพี่นัด
สงสัยเจอศึกหนักทั้งน้ำพุทั้งพี่ซี
ควรเอาใจช่วยใครดีเนี่ย
จะผิดมั้ยถ้าจะเชีร์ยทั้งสามคน :-[
-
ตกลงพี่นัทจะมาไม้ไหนแน่นะขอรับ สับสนหมดแล้ว :man1:
-
ชอบคนกวนตีนแบบพี่นัทอ่ะ ฮ่าๆๆ แต่ถ้ามีแฟนแบบนี้ก็คิดหนักน่ะเนี่ย พี่ซีเค้าเจนท์ไปเหมือนไม่ทันพุอ่ะ
-
งานเข้าแล้วพุเอ๊ย
อยากอ่านต่ออ่ะ
ผมชื่อนัทแล้วไงต่อดี
อิ อิ
-
พี่นัทมาแนว เหนือ ตลอดอ่ะ 555+
-
น้ำพุ.... ใช้อารมณ์ขอคบพี่ซีเป็นแฟนป่ะคะเนี่ย ประมาณรำคาญพี่นัทแล้วก็มาหาอีกคนซะเลย
แววมันจะยุ่งยากทีหลังรึเปล่า?....
พี่ซีเจ้นท์ดีไ่ม่เถียงเลย ดูดีมากๆ แต่ถ้าจะเอาน้ำพุไม่อยู่น่ะสิ อาร์ตตัวพ่อจะเบื่อง่ายๆ ไม่เชื่อถามแม่พุ :laugh:
พี่นัทเค้ามาแบบกวนไปกวนมา หยิกแกมหยอก แล้วคนแบบนี้อ่ะ อยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อ
เพราะวันๆมีอะไรให้น้ำพุเตรียมพร้อมได้ตลอดเวลา ขนาดว่ายอมเปลี่ยนน้ำหอมเนี่ย เจ๋ง o13
แต่ไม่ระแวงเหมือนอยู่กับเคน พี่นัทเป็นคนสนุกดี ชอบแบบนี้
.... ลุ้นตอนหน้า +1ไปก่อนเลยค่ะ อยู่ข้างพี่นัทสุดติ่ง
-
เอาแล้วน้ำพุ จะโดนพี่นัทแกล้งอะไรอีกนี่
-
พี่นัทกวนเช้ากวนเย็นแบบนี้ น้ำพุคงลืมไม่ลง อยากอ่านต่อไวๆ อยากรู้ว่าพี่นัทจะทำยังไงต่อไป
-
คุณพี่นัทกวน น้ำพุแบบนี้ น้ำพุคงไม่ลืมหลอก :call: :call:
-
ผมเชียร์พี่ซีนะ จิงๆ >//<
-
อิพี่นัทนี่ นักสุมไฟชิงแชมป์โลกเลยนะคะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อย่าครับอย่าต่อยกันเลยพุเลือกทั้งสองคนอิอิ
แหมอยากให้พุพูดยังงี้จังแบบว่าเลือกไม่ถูกอีกคนก็ใจดีอีกคนคนก็ตามใจ?
เลือกไม่ได้เลยจิงๆเอาเป็นว่าพุเลือกใครพี่สาวเชียร์คนนั้นเลยอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
/
“.......................” พี่ซีเหลือบมองหน้าพี่นัทนิ่งๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรคับ หง่ะ แสดงตัวว่าไม่ประสงค์จะคุยด้วยอย่างแรง...
“น้ำพุเป็นเด็กฝึกงานอยู่ออฟฟิศเดียวกับผมครับ ทำโปรแกรม xxx คล่องมาก สงสัยที่มหาลัยจะสอนมาดี” พี่นัทยิ้มและพูดต่อแบบไม่ดูสถานการณ์ (ใช่ดิ เค้าตั้งใจนี่หว่า)
“ผมเห็นน้องเค้านั่งรอคนมารับมืดๆ อยู่คนเดียวตั้งนานแล้ว เลยมานั่งเป็นเพื่อน ...คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ?” โห.. ถามงี้เลยเหรอฟระ
“ไม่หรอกครับ ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลคนของผมให้” พี่ซีตอบไปแบบนิ่มๆ
“.........................”
แหง่ะ เล่นพูดงี้ ผมว่าเค้าคงรู้กันแล้ว ว่าอะไรเป็นอะไร
อยู่แบบนี้มันน่าอึดอัดนะเว้ย มูฟดีกว่า ก่อนเกิดหายนะ...
ผมกำลังจะอ้าปากชวนพี่ซีไปให้พ้นๆ จากตรงนี้ แต่พี่นัทก็ดันพูดมาก(ในทางไม่สร้างสรรค์) ขึ้นมาอีกแล้วว่า
“ไม่เป็นไรครับ น้ำพุก็เป็นคนของผมเหมือนกัน”
เปรี้ยง!!!
เหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางกบาลทันที
:serius2: อ๊ากกก พูดแบบนี้หุบปากไปเลยดีกว่า ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ.... ฮืออ นี่จะหาเรื่องให้กรูมีชีวิตไม่สงบสุขใช่มั้ยไอ้พี่บ้า!!
ผมหน้าซีด เหงื่อแตกพลั่ก รีบหันไปมองพี่ซีที่ยืนค้างไป...
“...คนที่ทำงานด้วยกันน่ะครับ ถ้ามีอะไรผมก็ต้องช่วยดูแลให้อยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ” พี่นัทพูดต่อเป็นอีกเรื่องนึงเหมือนกลบเกลื่อนความร้าวฉานที่ตัวเองสร้างไว้
“ทีหลังก็มารับเร็วๆ หน่อยนะครับ ค่ำๆ แถวนี้ยุงเยอะ น้ำพุยิ่งเลือดหวานๆ อยู่" แหง่ะ... อยากจะสื่ออะไรรึเปล่าหนิ
"........................" พี่ซีเริ่มขมวดคิ้วจ้องเขม็งละคับ ไม่รู้เค้าคิดไรอยู่ แต่คงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่หรอกคับ สังเกตจากหน้าตา............หง่ะ
"ผู้ปกครองมารับแล้ว ....งั้นพี่ไปก่อนนะ” ประโยคหลังพี่นัทหันมาพูดกับผม เสร็จแล้วเค้าก็โบกมือให้และเดินเข้าออฟฟิศไปคับ
“...........................”
เหออ ไอ้พี่บ้า เอ็งวางระเบิดบ้านกรู แล้วยังจะมาตลบหลังแบบนี้อีก... อ๊ากกก สนุกมากมั้ยเนี่ย :o12:
พอพี่นัทไป ผมก็หันไปดูเชิงพี่ซีคับ หง่ะ... เค้าไม่พูดอะไร แต่เดินหันกลับขึ้นรถทันที
เง้อ...แย่แล้ว พี่ซีงอน o22
.........ไอ้พี่นัท.........ถ้าพี่ซีโกรธผม ผมจะเอาเรื่องพี่ให้ถึงที่สุดดดด
หลังจากที่ผมขึ้นรถมาแล้ว พี่ซีก็ยังเงียบอยู่คับ ส่วนผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
“เอ่อ....พี่ซี” ขอเรียกชื่อดูปฏิกิริยาก่อนเป็นอันดับแรก
“.......................” แต่ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก......หง่ะ
“พี่ซีครับ”
“.......................” ไม่ตอบเลยอะ ฮืออ
“พี่ซีครับ พุขอโทษ” ทำผิดหรือไม่ ไม่รู้ แต่ขอโทษไว้ก่อน
“มาทำงานกับเค้าแล้วทำไมไม่บอกพี่?” พี่ซีถามประโยคแรก
เค้าพูดแบบ...โมโหอ่ะคับ ที่จริงเคยเห็นเค้าโมโหเรื่องงานแต่ไม่เคยเห็นเค้าโมโหใส่ผมง่ะ
“ทีชวนไปทำออฟฟิศพี่ด้วยกันทำไมไม่ไป หรือว่าอยากทำที่นี่กับมันตั้งแต่แรกแล้ว?”
หง่ะ ทุกคนทราบดีคับว่าที่ผ่านมามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง และทำไมผมถึงเลือกออฟฟิศพี่นัท มันไม่เกี่ยวกับตัวบุคคลเลยนะคับ แต่มันเกี่ยวกับงาน และที่ผมทำ ถ้าไม่นับที่พี่นัทกวนตีนใส่
พี่ๆ ทุกคน และบรรยากาศในที่ทำงาน และงานที่ผมทำถือว่า โอเคเลยล่ะ
“.......ไม่ใช่นะครับ คือ พุไม่รู้ว่าพี่นัทจะทำแบบนี้อ่ะ” พี่นัทเค้าสวิตช์ตัวเองบ่อยมาก ไม่รู้เค้าคิดอะไรอยู่อ่ะคับ พูดจริงพูดเล่น ทำจริงหรือแกล้งทำนี่แยกไม่ค่อยออก
“ทำอะไรครับ?” พี่ซีถามต่อ
“...........................” ทำอะไร... ก็อย่างที่รู้กันน่ะคับ แต่จะให้ผมบอกเหรอ ไม่กล้า...
“เค้าทำอะไรน้ำพุครับ?” พี่ซีพยายามกดเสียงแบบใจเย็น แต่ดูก็รู้ว่าไม่ได้เย็นเท่าไหร่
“ก็ที่พี่ซีเห็นอ่ะ... แต่จริงๆ เค้าแค่แกล้ง กวนตีนพุไปงั้นเองง่ะ ที่จริงพี่นัทเค้ามีแฟนแล้ว เค้าไม่ได้คิดไรกับพุหรอกครับ” แฟนเป็นร้อย ไอ้ตี๋หน้าหม้อ
“งั้นพี่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย?”
“......ค...ครับ” หายนะมาเยือนแล้วกรู ผมงี้ใจสั่นกึกๆ เลย กลัวพี่ซีถามอะไรที่ไม่อยากตอบ
“คนที่น้ำพุเคยบอกพี่ว่าเมาแล้วเผลอไปมีอะไรด้วยน่ะ ใช่มันรึเปล่า?”
“.............................” หง่ะ...ไม่กล้าพูดอ่ะคับ
“ทำไมไม่ตอบครับ?” พี่ซีถามเสียงเข้มขึ้น ผมเลยกลั้นใจตอบไปเสียงสั่นๆ ว่า
“...ค..ครับ....”
ปึก!!!~
พูดจบพี่ซีเอามือทุบพวงมาลัยรถแรงๆ ไปทีนึงคับ ผมถึงกับสะดุ้งเฮือก
“ย้ายที่ฝึกงานได้มั้ย?” เค้าถามครับ หน้าตาเครียดมาก
“ย้ายได้มั้ยครับ?”
“...อ...เอ่อ...ม....ไม่ทราบอ่ะครับ” กรูสุภาพสุดชีวิต
“น้ำพุไปถามอาจารย์นะว่าย้ายออฟฟิศได้มั้ย เดี๋ยวพี่คุยกับบอสให้”
“...เอางั้นเลยเหรอพี่ซี?” ที่จริงผมไม่ชอบทำเรื่องยุ่งยากอ่ะคับ เพิ่งจะทำงานได้สองอาทิตย์เองง่ะ เริ่มคุ้นแล้วจะให้ย้ายได้งัย แล้วจะเอาเหตุผลอะไรไปบอกอาจารย์หง่ะ แฟนไม่ชอบงั้นเหรอ? บ้าาา....
“ถ้าไม่อยากมาอยู่กับพี่ก็ไม่เป็นไรครับ” โห...ประชดตรูเต็มร้อย
“........พี่ซีอย่าโมโหใส่พุดิครับ” ผมจับแขนเสื้อเค้าเขย่าๆ
“นะๆ อย่าเคืองพุนะ พุไม่ได้ชอบคนอื่นเลย ชอบพี่ซีคนเดียว”
พี่ซีปล่อยมือข้างนึงจากพวงมาลัยมาจับมือผมที่เกาะแขนเค้าอยู่
“พี่รู้ครับ แต่ไอ้คนชื่อนัทมันคิดอะไรอยู่ พี่ไม่รู้นี่ครับ”
“....ก็พุบอกไปแล้ว ว่ามันไม่มีอะไร”
“............................”
“พี่ซีไม่เชื่อพุเหรอครับ? คืนนั้นมันแค่พลาดไป พุไม่ตั้งใจ พี่นัทก็ไม่ตั้งใจ เรื่องมันเกิดก่อนที่จะเลิกกับเคนอีก มันนานมาแล้วนะพี่ซี”
“...........................” พี่ซีถอนหายใจ และเค้าก็ปล่อยมือผมไปจับพวงมาลัยเหมือนเดิม ผมงี้......หน้าเสียเลยอ่ะคับ ถูกพี่เค้าเมิน
“ทำไงพี่ซีจะเชื่ออ่ะ พุไม่ได้อยากทำออฟฟิศนี้ เพราะอยากอยู่กับพี่นัทจริงๆ นะ แล้วพี่นัทก็ไม่ได้ทำอะไรพุอย่างที่พี่ซีคิดด้วย”
“พี่คิดอะไรครับ?” พี่ซีย้อน
“........ก็...........” พูดไม่ออก มันบอกไม่ถูกจริงๆ คับ เรื่องพี่นัทเนี่ย
“พี่นัทจีบพุจริงคับ แต่เค้าจีบเล่นๆ ไม่ได้จริงจัง” ผมคิดหาคำพูดได้แล้วก็บอกพี่เค้าไปตามตรง
“แล้วน้ำพุยอมให้เค้าจีบเหรอครับ?”
“........เปล่านะครับ พี่นัทเค้ารู้อยู่แล้ว ว่าพุเป็นแฟนพี่ซี พุบอกเค้าไปแล้ว” โห... ทำไมมันยากอย่างงี้วะเนี่ย กับการต้องอธิบายอะไรสักอย่างให้คนๆ หนึ่งเข้าใจ
“แต่ทำไมดูเหมือนเค้าไม่เข้าใจว่าพุเป็นแฟนพี่เลยล่ะครับ? ถ้าไม่ให้ความหวังเค้า แล้วเค้าจะกล้าทำแบบนี้เหรอ?” พี่ซีพูดเสียงประชดมาก ผมระเบิดเลยทันที
“พุจะไปรู้ได้ไง!”
ผมเริ่มจะฟิวส์ขาดบ้าง พี่ซีพูดเหมือนไม่ไว้ใจผมเลยอ่ะคับ
“พี่ซีเลิกถามสักทีได้มั้ย ถ้าไม่ไว้ใจพุ พุก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ"
".............................."
"ทำไมไม่ฟังพุบ้างเลยอ่ะ......ฮึก”
“.............................” อยู่ๆ ผมก็เหนื่อยใจจนต้องสะอื้นออกมาเบาๆ ผมรำคาญคนพูดไม่รู้เรื่องนะคับ แล้วก็ยิ่งอึดอัดใจเวลาถูกบังคับให้พูดอะไรที่มันอธิบายไม่ค่อยได้ออกมา ก็พี่นัทคิดอะไรอยู่ ผมจะไปรู้ได้ไงเล่า....!!
“เอ่อ....” พี่ซีก็ออกจะตกใจคับที่เห็นผมน้ำตาไหลออกมา เค้าอาศัยจังหวะที่ติดไฟแดงหันมาคุยกับผมดีๆ
“น้ำพุ พี่ขอโทษครับ พี่เชื่อแล้ว พี่แค่เป็นห่วงเฉยๆ ครับ อย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษ....” พี่ซีจับหน้าผมให้หันไปหาเค้าและเช็ดน้ำตาให้
“พี่ซีโมโหใส่พุอ่า.....ฮืออ”
“โอ๋....ไม่โมโหแล้วครับ ขอโทษนะ พี่จะไม่ทำอีกแล้วครับ เดี๋ยวพาไปกินข้าวร้านอร่อยๆ ไม่ร้องนะ” พี่ซีหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับให้อีกเบาๆ
“ฮึก.... ทำไมไม่เชื่อพุอ่า พุชอบพี่ซีคนเดียวไม่ได้ยินรึไง?”
“เชื่อครับๆ พี่ก็ชอบน้ำพุคนเดียวเหมือนกัน ไฟเขียวแล้วพี่ขับรถก่อนนะ” พี่ซีจับหน้าผมไปจูบแก้มทีนึง และเค้าก็รีบเหยียบคันเร่งต่อ...
ตลอดทางไปร้านอาหารก็ไม่ได้โล่งอกสักเท่าไหร่หรอกครับ
เพราะผมเพิ่งเคยเห็นพี่ซีโกรธง่ะ เค้าไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรมากมาย แต่เค้านิ่งอ่ะคับ พูดด้วยก็เหมือนไม่ได้ยินที่ผมพูด พูดด้วยก็เงียบ พูดอีกก็ทำประชด อะไรแบบนั้นง่ะ
คือ... อย่างที่ผมเคยบอกอ่ะคับ การที่ผมจะคุยเรื่องของตัวเองกับใครสักคน ผมจะไม่พูดให้คนที่ไม่อยากฟังเรื่องของผม เพราะมันทำให้รู้สึกว่า... เค้าไม่แคร์ ไม่สนใจ ไม่รับรู้ สิ่งที่เราต้องการจะบอก มันดูเหมือนเป็นการกระทำที่ไร้ค่าไงไม่รู้ ผมก็เลยไม่สบายใจเท่าไหร่ที่พี่ซีเป็นแบบนี้
/
ผมกินข้าวแบบซึมๆ พี่ซีก็คอยเอาใจ พูดปลอบ และง้อผมตลอด... ไอ้เรื่องย้ายที่ฝึกงาน ถ้าผมไม่อยากไปเค้าก็ไม่ว่าอะไรแล้ว
ผมมาคิดๆ ดู.... พี่ซีจะโกรธก็ไม่แปลก ผมไม่ได้บอกอะไรเค้าเลยนี่ครับ และเพราะพี่ซีเป็นคนไม่ชอบก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวคนอื่น เค้าก็เลยไม่ค่อยถามผม ทั้งที่บางเรื่องอาจจะอยากรู้ใจแทบขาด แต่คนมันมารยาทดีจัดอ่ะ ผมไม่อยากพูด พี่ซีก็ไม่ถาม มันก็เลยกลายเป็นแบบนี้
"พี่ซี พุผิดเองครับ พุขอโทษนะเรื่องพี่นัท" ผมบอกเค้าตอนที่พี่ซีขับรถมาส่งถึงหอแล้ว
"ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ พี่ต่างหากผิดที่ใช้อารมณ์มากไป"
"พี่ซีอย่าเข้าใจพุผิดอีกนะ"
"ถ้าไม่อยากให้เข้าใจผิด ใครเข้ามาเกาะแกะก็บอกพี่บ้างสิครับ"
"................................." โห... จะให้บอกยังไงไหว มีตั้งไม่รู้กี่คน
"ที่จริงพี่ก็ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของน้ำพุมากหรอก พี่กลัวว่าเราจะอึดอัด แต่ว่าวันนี้มันไม่ไหวจริงๆ ไอ้นัทมันเย้ยพี่ว่าได้..........ไปแล้ว แต่พี่เพิ่งได้คบ .....แถมน้ำพุยังได้อยู่ใกล้มันเกือบทุกวันอีก พี่ก็เลยโมโห..." พี่ซีระบายความในใจออกมา
"พุไม่ได้ชอบเค้า พุชอบพี่ซี ....แค่นี้พอมั้ยอ่ะคับ?" ผมสร้างความมั่นใจให้พี่ซีอีก พูดจริงจากใจล้วนๆ ผมไม่ได้ชอบคนอื่นเหมือนที่ชอบพี่ซีเลยจริงๆ
".........มากกว่าชอบได้รึเปล่าครับ?" พี่ซีถาม
".........................." หง่ะ อึ้งดิคับ และอึ้งยิ่งกว่าตอนที่เค้าถามต่อว่า
".........รักพี่ได้ไหมครับ?"
".........................."
โห... ถามงี้เลยเหรอ ใครจะกล้าพูด คือผมไม่รู้ด้วยอะคับ ว่ารักเค้ามั้ย รู้แต่ว่าชอบพี่ซีมากๆ
"โทษทีนะ มันอาจจะเร็วเกินไป" เห็นผมไม่ตอบพี่เค้าก็ตัดจบไปซะงั้นอ่ะคับ แต่ดูหน้าตาก็ออกจะผิดหวังอยู่เหมือนกัน
ผมไม่รู้จะพูดอะไรคับ เค้าเองก็คงพูดอะไรไม่ออกแล้วเหมือนกัน ก็ลากันแบบง่ายๆ
ผมก็ขึ้นห้องไปนั่งแกร่วกับมรสุมชีวิตต่อไป :sad2:
ก็พอรู้คับว่าพี่ซีไม่สบายใจที่ผมอยู่ใกล้พี่นัท (คนที่เคยนอนด้วยกันมาแล้ว) แต่พี่นัทเค้าไม่ได้จริงจังกับผมอย่างที่เห็น ก็ไม่รู้จะซีเรียสไปทำไม
ผมก็ไม่ได้เล่นด้วยกับเค้า เค้าก็แค่กวนตีนผมวันๆ แบบหมาหยอกไก่ แต่เวลางานพี่นัทก็ช่วยผมดีนะคับ ถึงจะกวนแต่ก็กวนแบบรู้เวล่ำเวลาง่ะ บอกไม่ถูกแฮะ
สรุปคือ ระหว่างผมกับพี่นัท มันไม่มีอะไรเลยอ่ะคับ
แต่เค้าสามารถทำให้พี่ซีเครียดได้ถึงขนาดนี้ ทั้งที่เพิ่งเคยคุยกันครั้งแรก ผมล่ะโคตรนับถือเลย
/
สภาวะกดดันบังเกิดโดยไม่รู้ตัวคับ... คือพี่ซีเค้าทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเพราะคำถามเพียงไม่กี่คำของเค้า
ผมไม่ได้อยากจะเล่นตัวอะไรนักหนาหรอกคับ
แต่ผมไม่รู้จริงๆ
ที่เค้ากำลังกังวลอยู่ ไม่ใช่ว่าผมไม่กังวล... เป็นไปได้ก็อยากจะบอกว่ารักอย่างที่เค้าต้องการอยู่หรอก แต่ถ้าพูดไปโดยที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลย เดี๋ยวมันจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมเหมือนเรื่องของเคนอ่ะคับ ผมไม่อยากเจอแบบนั้นอีกแล้ว เพราะทุกวันนี้ผมก็ยังช้ำใจ และก็คิดถึงเคนอยู่เรื่อยๆ ผมลืมมันไม่ได้หรอก
ผมไม่รู้ว่าใครพูดถึงผมยังไงนะคับ เพราะไม่ได้ใส่ใจ พี่ซีไปรู้อะไรมาบ้างผมก็ไม่แคร์ ที่เค้าไม่มั่นใจในตัวผมคงเพราะประวัติที่ผ่านมาด้วย คือเค้ารู้อ่ะคับ แต่ไม่พูด
ถึงพี่ซีจะไม่แสดงอาการ ถึงเค้าจะตามเอาอกเอาใจผมยังไง... แต่ในใจลึกๆ พี่ซีน้อยใจตลอดเวลา เพราะคำว่ารักที่ผมให้เค้าไม่ได้
ก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ครับ เมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง คนที่ผมคบด้วยส่วนมาก... จะเริ่มแสดงอาการ 'นอยด์' ออกมา (ไม่รู้จะใช้คำไหน) คือเรียกร้องต้องการสิ่งที่ผมไม่รู้และไม่พร้อมที่จะบอกหรือทำให้ได้ .....เหมือนรอไม่ได้ ทำนองนั้นอ่ะคับ หลังจากนอยด์เสร็จ ก็จะเริ่มมีอาการ........รู้สึกเหมือนว่า..... กำลังจะถูก 'ทิ้ง'
ความรู้สึกทั้งหลายทั้งปวงมันก็เลยระเบิดออกมา ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมรับไม่ได้
ความพอดีของผม คือความเย็นชาในสายตาของคนอื่น..... ทั้งที่ผมรู้สึกว่าชอบจริงๆ แท้ๆ แต่ว่าสำหรับเค้า..........มันไม่พอ.......
H
สร้างความร้าวฉาน... คืองานของเธอรึเปล่า? (เพลงนี้ให้พี่นัท) :m14:
-
^
^
:z13:
-
ใจโลเลลังเลไม่แน่นอน ไม่ชอบแต่ไปอยู่ใกล้ ให้เขาจับเขาจูบแปลกดีเนอะ ปากบอกว่าไม่แต่ใจละ ไอ้นัทมันก็ของเคยๆกินอ่ะนะยังไงมันก็ต้องได้กินอีกละว้าทำหมาหยอกไก่ไปก่อนจะกินวันไหนก็ได้ของมันง่ายๆอยู่แล้ว จับจูบลูบคลำก็ยังได้ :m20: :m20:ถูกใจไอ้นัทละ
-
แรงมากพี่นัท สงสารพี่ซีอ่ะ
-
พี่นัท แกวางระเบิดเยี่ยงนี้ สู้เอาปรมาณูมาปาใส่หน้าเลยเหอะ :laugh:
พี่ซีก็เป็นคนดี อยากเชียร์เหมือนกันนะ แต่คิดว่าคนอย่างพุ ต้องพี่นัทเท่านั้นถึงจะปราบอยู่ :m20:
-
อืมคิดไม่ตกว่ามันจะยังไง
เหมือนพุกับพี่ซียังไม่เข้าใจกันเท่าไหร่ก็ค่อยๆศึกษากันไปพุก็เป็นคนเงียบพี่ซีก็ไม่ค่อยพูด
แล้วจะรู้ไหมเนี้ยว่าอีกฝ่ายคิดไงหรือเราจะเชียร์พี่นัทดีกว่าเนี้ยล้อเล่นๆสงสารพี่ซีอ่ะแกดูแลของแกมาตั้งนาน
เอาเป็นว่าพุรักใครเรารักด้วยดีไหมอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
เป็นกำลังใจให้พี่ซีสู้ๆ :a2:
-
ตอนนี้เมนท์ไม่ออกครับ ขอดูตอนหน้าอีกทีนะ มันมึนๆยังไงไม่รู้
-
รอตอนหน้าโลด :man1:
-
พุเลิกกับพี่ซีเหอะ
คบกันไปแล้วอึดอัดใจมันจะมีความสุขหรอ?
พี่นัทคนที่พุสามารถคุย ระบาย เป็นตัวของตัวเองได้ตลอด
พี่ว่าเนี่ยแหละคนที่พอดีสำหรับพุ
-
ถ้าคบกันแล้วมันเหนื่อยขนาดนี้เลิกเถอะนะน้ำพุ
ลองอยู่คนเดียวดูบ้างก็สนุกดีเหมือนกันนี่นา
กลับมาเป็นน้ำพุจอมเจ้าชู้ เล่นๆ สนุกๆ ไปวันๆ ดีกว่าเนอะ
(เอาคืนอีตานัทเถื่อนซะ ^o^)
ยังคงคิดถึงเคนเหมือนเดิมมมม
-
เกิดเป็นพุแท้แสนลำบาก :เฮ้อ:
มีเสน่ห์แบบนี้ขออยู่แบบธรรมดาๆดีกว่าแหะ
-
ถ้าสมมติว่าพี่นัทเป็นพระเอกจริงๆอ่ะ เราก็สงสัยว่าพุจะเอาพี่นัทอยู่ป่าว ได้ข่าวว่ากิ๊กเยอะพอกัน
-
ชีวิตน้ำพุวุ่นวายมากมาย
:pig4:
-
ยังทำใจไม่ได้ :m15:
สงสารเคน อกหักไปพร้อมกับเคน :กอด1:
แต่
นัทเถื่อนแกล้งพุนี่ฮา พุโดนแกล้งซะมั่งเถอะ!
ชักอยากให้ 3P
นัท พุ ซี :z1:
-
...พี่ซีรู้เรื่องน้ำพุเยอะพอสมควร ก็จะมีนอยด์เป็นธรรมดา พี่ซีเซ้าซี้มากๆน้ำพุจะเบื่อเอานา
... พี่นัท เป็นมนุษย์ที่มีพลังจริงๆ ไม่กี่ประโยคทำเอาพี่ซีหงุดหงิดได้มากมาย แถมปาระเบิดแล้ววิ่งหนีอีกด้วย :laugh:
น้ำพุชอบคนที่สนใจฟังในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด พี่นัทผ่านมาแล้วและทำให้น้ำพุพูดทุกอย่างที่อึดอัดออกมาได้ซะด้วย
พี่ซีจะผ่านจุดนี้ได้มั้ยเนี่ย อยากจะเชียร์เหมือนกันนะ แต่รู้สึกว่าจะลุ้นพี่นัทมากกว่า ไม่รู้ทำไมบอกไม่ถูก :z2:
-
น่าสงสารซี
-
คนที่ชอบกับคนที่รักมันคนละคนป่าวอะน้ำพุ :z3:
ก็ดีแล้วแหละที่ยังไม่ได้พูดเพราะยังไม่แน่ใจ
แต่ก็นะ แคร์พี่ซีมากขนาดนี้ มันก็คงปวดหัวบ้างเป็นธรรมดา
-
/
ผมมาทำงานตามปกติ... บอกอารมณ์ตัวเองไม่ถูก ที่จะต้องมาเห็นหน้าไอ้ตัวการที่ทำให้ผมกับพี่ซีทะเลาะกัน
ผมมาเลทนิดหน่อยคับ ก็เห็นพี่นัทนั่งทำงานอยู่ก่อนแล้ว
".................................." ผมไม่ไหว้ทักเค้าเหมือนเคย ก็เปิดคอมทำงานต่อโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น....
ไม่อยากคุยด้วยอะคับ เดี๋ยวอารมณ์มันจะปะทุ ผมรู้พี่นัทเค้าก็มองผมอยู่เงียบๆ แต่ผมไม่คิดจะหันไป
"น้ำพุ กาแฟแก้วดิ"
"..............................." เวลาสิบโมงละคับ แต่ผมยังไม่ลุกไปชงกาแฟให้พี่นัท เค้าก็เลยทักขึ้นมา
ผมก็ลุกเดินไปทำให้ เอามาวางประเคนบนโต๊ะ และก็ทำงานต่อทันที
"เฮ้ย เคืองพี่เรื่องเมื่อวานเหรอวะ?" ยังมีหน้ามาถาม
".................................." พอเจอแบบนี้ ในอกผมมันร้อนขึ้นมาซะเฉยๆ เลย
"ถ้าแฟนเอ็งไว้ใจ พี่พูดแค่นี้ก็ไม่น่าจะทะเลาะกันได้นี่..." แค่นี้ตรงไหน
"ไม่ต้องมาพูดเลย!!" ผมตะคอกกลับไป
"พี่ต้องการไรอ่ะ?" ผมถามแบบหาเรื่อง
"บอกมาดิ ต้องการอะไร ทำแบบนี้ทำไม?"
"เฮ้ย ใจเย็น..." พี่นัทเอื้อมมือมาจับไหล่ผม แต่ผมปัดมือเค้าออก
"อย่ามาจับ พี่อยากให้ผมเลิกกับพี่ซีเหรอ สนุกมากมั้ย แกล้งคนอื่นแบบเนี้ย?"
"นี่... ถ้าพี่อยากให้เอ็งเลิกกับไอ้ซีนะ พี่ทำตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้ามันแล้ว" พี่นัทยังพูดไม่สำนึกได้อีก
"แต่นี่พี่แค่อยากลองใจมัน ว่ามันจะ 'ใจ' กับเอ็งสักแค่ไหน คนเป็นแฟนกัน ถ้าไม่เชื่อใจกันแล้วมันจะไปกันรอดได้ยังไงวะ จริงมั้ย?"
"แล้วไง มันเรื่องของผม พี่ไม่เกี่ยว"
"เกี่ยวดิวะ"
"ไม่เกี่ยว"
"พี่ไม่อยากเห็นเอ็งร้องไห้แบบวันนั้นอีกนะน้ำพุ"
"..................................." ผมชะงักกับสิ่งที่เค้าพูด
"เอ็งเมาคงจำไม่ได้เท่าไหร่หรอกว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง แต่พี่ได้ยินหมด"
ผมพูดอะไร?
"....อยากรู้มั้ย?" พี่นัทถามต่ออีก
แต่ผมเงียบ... ทำได้แค่จ้องตาเค้าว่าเค้าจะบอกอะไร.... ที่จริงผมก็อยากรู้ แต่ว่าผมยังโกรธเค้าเรื่องเมื่อวานอยู่
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย....." ผมบอกพี่นัท
"เอ็งบอกว่า....... 'เราเจ็บ........อย่าทำเรา เราไม่ได้นอกใจ ทำไมไม่เชื่อเรา........ เรากลัวแล้ว......' เหมือนประสาทหลอนเลยว่ะ ร้องไห้แล้วพูดวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา" เค้าพูดขึ้นมาคับ
ผมอึ้ง...ไม่นึกว่าจะหลุดตอนโดนเคนข่มขืนออกมาได้ ก็วันนั้นมันเจ็บเหมือนจะตายเลยครับ กลัวก็กลัว... ผมร้องไห้บอกเคนทุกครั้งที่มันใส่เข้ามา แต่มันไม่หยุด มันทำผมเจ็บมากๆ
"พี่จะแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเอ็ง... แต่พี่เป็นห่วงนะ ถ้าไอ้ซีมันดีกับเอ็ง เข้าใจเอ็งจริง พี่ก็จะไม่ยุ่งอีก"
เสียงผมสะดุดด้วยความช้อคที่พี่นัทรู้เรื่องผม.... ผมไม่คิดอยากให้ใครรู้แม้แต่คนเดียว ขนาดแม่ผม ผมยังไม่กล้าบอกเลยคับ แต่พี่นัทรู้...
พี่นัทจ้องหน้าเหมือนรอให้ผมพูดอะไรบางอย่าง.... คือผมอยากรู้อ่ะคับว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมหลุดปากพูดเรื่องอะไรไปบ้าง
แล้วที่นอนด้วยกัน... ผมเป็นคนเริ่ม(?) หรือว่าจริงๆ แล้วเค้าเป็นคนเริ่ม(?) หรือว่าจริงๆ แล้วเรื่องวันนั้นมันเกิดขึ้นด้วยเหตุผลอื่น(?)
ถึงในความทรงจำจะเห็นว่าผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ผมอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดอ่ะคับ มันเหมือนมีอะไรสะกิดใจอยู่ตลอดเวลาว่าคืนนั้นมันต้องมีอะไรมากกว่าเซ็กซ์อ่ะ แต่ผมนึกไม่ออก
"....คืนนั้น พี่นัทเล่าให้ฟังได้มั้ยว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง?" ผมตัดสินใจถามเค้าออกไป พี่นัทมองหน้านิดนึงก่อนหันกลับไปที่คอมพิวเตอร์เหมือนเดิม
"ทำงานก่อน เรื่องมันยาว ถ้าอยากรู้เดี๋ยวเล่าให้ฟัง" พี่นัทพูดพลางยื่นมือมาขยี้หัวผมเบาๆ วูบนั้นมันบอกไม่ถูกเหมือนกันคับ ผมอยู่ใกล้พี่นัทบ่อยมากก็จริง ถึงจะเคยมีอะไรกัน แต่หลังจากนั้นเค้าไม่ได้ทำอะไรมากกว่าหอมแก้ม คือเหมือนจะชอบเข้ามาใกล้ให้ขวัญผวาเล่น แต่มันก็แค่นั้นคับ
แล้วที่ทำก็เหมือนแค่แกล้งเล่นเฉยๆ เพราะผมก็เคยเป็นแบบเค้าอ่ะ (เล่นกับเพื่อนบางทียังทำมากกว่านี้้เลย) ผมเลยเข้าใจว่าเค้าคงไม่คิดอะไรกับผมจริงๆ เพราะงั้นการที่อยู่ใกล้พี่นัทมันก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ก็เหมือนกับการเลือกไปเที่ยวกับเพื่อนอ่ะคับ ผมสนิทกับไอ้โมมากกว่าสตางค์ แต่ผมสบายใจมากกว่าถ้าได้ไปเที่ยวกับสตางค์ ไปกับไอ้โมบ่อยจริง แต่อึดอัด แต่พออยู่กับสตางค์ผมสบายใจ ผมว่าถ้าเลือกได้ ผมคุยกับพี่นัทแล้วสนุก ถึงจะกวนตีน ปากเสีย แต่เค้าดูแลผมเรื่องงาน อาหารการกิน ไปส่งผมที่หออีก เต็มใจหรือไม่ ผมไม่รู้ หรือแค่อาจจะเป็นหน้าที่ ผมก็ไม่รู้
ในเมื่อเค้าก็ไม่ได้คิดอะไรกับผม ในเมื่อผมรู้อยู่แก่ใจอย่างงี้ มันก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องไม่คุยหรือหลบหน้าเค้าเลยอ่ะคับ
/
ตอนเที่ยงพี่ซีมารับผมไปกินข้าวคับ ตอนเย็นเค้าก็มารับ ผมก็เลยยังไม่ได้รู้เรื่องจากพี่นัทสักที
"หายโกรธพี่รึยังครับ?" พี่ซีถาม... ดูเค้าจะเป็นกังวลมากกับเรื่องเมื่อวานนี้
"หายแล้วคับ" ผมตอบและมองดูกับข้าวที่เค้าตักให้ ..มันกินไม่ลงขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น งงตัวเองไม่รู้จิตตกอะไรนักหนา
".......จริงเหรอ? ทำไมไม่ยิ้มให้พี่เลยล่ะ?"
"พุไม่มีอารมณ์จะยิ้ม"
"..........................." พี่ซีนิ่งไป แล้วเค้าก็ถอนหายใจแรงๆ เหมือนเบื่อเซ็งอะไรสักอย่างเนี่ยล่ะคับ
"ไม่อยากอยู่ต่อแล้วใช่ไหม จะได้พากลับ"
"ป่าวสักหน่อย" ผมแค่อยากคิดอะไรเงียบๆ แต่ในขณะเดียวกันก็อยากอยู่กับพี่ซีด้วย เพราะเพิ่งทะเลาะกันมาอารมณ์ผมมันก็เลยยังไม่คงที่อ่ะคับ
"ทำงานเป็นไงบ้าง?" พี่ซีถาม เหมือนจะหาเรื่องคุยกลบความเงียบ
"ก็เรื่อยๆ อ่ะ"
"แล้วไอ้นัทล่ะ?" เรียก 'ไอ้' เลย..
"พี่เค้าก็ทำงานของเค้า" จริงๆ แล้วพี่นัทงานเยอะคับ เวลางานเค้าไม่ค่อยคุยกับผมพร่ำเพรื่อหรอก นอกจากตอนพัก
"มันมาพูด มาทำอะไรอีกรึเปล่า?"
"ไม่เลยสักนิด" ผมรู้สึกฉุนกึกขึ้นมาซะงั้น ก็เมื่อวานเพิ่งบอกไปว่าไม่มีอะไร แล้วยังจะถามแบบนี้อีก
"อย่าให้มันมาทำอะไรอีกนะ"
".................................." ผมคิดว่าผมเข้าใจพี่ซีคับ แต่มันก็อดรำคาญใจไม่ได้อ่ะ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร มันรู้สึกเหมือนว่าเค้าไม่เชื่อใจผม
/
วันหนึ่งในที่ทำงาน... บรรยากาศเดิมๆ คับ
"พี่นัทเมื่อไหร่จะเล่าให้ผมฟังสักทีอ่ะ" ผ่านมาหลายวันแล้วยังไม่รู้เลย พี่นัทก็ดูจะยุ่งกับงานเค้าซะเหลือเกิน ซึ่งก็จริงง่ะ งานยุ่งมาก บางวันก็ไปพบลูกค้าข้างนอกและไม่เข้าออฟฟิศเลยทั้งวันก็มี ผมก็ต้องไปกินข้าวกับพี่คนอื่นๆ ที่ออฟฟิศแทนอ่ะคับ หรือไม่บางวันก็ต้องกลับบ้านเอง.....
"เออ ทำงานอยู่ เห็นมั้ยเนี่ย?" เค้าตอบพลางทดตัวเลขลงกระดาษและเขียนคอมต่ออย่างเร่งรีบ พอดีอาทิตย์นี้เป็นช่วงงานเข้าอ่ะคับ ทุกคนรีบหมด แต่ผมไม่...
"ก็อยากรู้แล้วอ่ะ"
"โว้ยย ประสาทจะแดกตายห่า เงียบก่อนได้มั้ย?"
แหง่ะ....ชิ พูดแค่นี้ก็ต้องว่าด้วย ยุ่งนัก กูไม่ยุ่งก็ได้วะ
และแล้วก็ถึงวันที่ต้องไปดูคอนเสิร์ตกับพี่ซีคับ ช่วงนั้นผมเลิกวิตกแล้ว พี่ซีเค้าก็เอาใจดีทุกอย่าง พยายามมารับมาส่ง และมากินข้าวกับผมบ่อยๆ
ผมก็ไม่รู้จะอะไรกับเค้ามากไปทำไม นึกถึงคำพูดแม่ที่เคยด่าขึ้นมาว่าผม 'เอาแต่ใจตัวเอง แต่ไม่คิดเอาใจคนอื่น' แล้วมันสลดอ่ะคับ รู้สึกผิดที่ไปงอนใส่เค้า ทั้งๆ ที่พี่ซีต่างหากที่น่าจะเป็นคนงอนผม
ผมจะให้พี่เค้าตามเอาใจอย่างเดียว มันก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไปอ่ะ ผมเองก็อยากเอาใจพี่ซีบ้างนะคับ วันนี้เลยตั้งใจไว้ว่าจะทำตัวดีๆ ไม่ให้พี่เค้าเครียดแล้ว
"รอแป้บนึงนะครับ พี่รีบเคลียร์งานอยู่" พี่ซีโทรมาบอกตอนทุ่มนึง..... แหงะ ว่าจะไม่โมโหแล้วนะ แต่เดี๋ยวไปดูคอนเสิร์ตไม่ทันอ่า (ยังจะห่วงดูอีก)
"งั้นพุไปรอที่ผับเลยนะ" คอนเสิร์ตจัดในผับคับ โคตรจะแออัดเลย คนแม่งอย่างเยอะ (สปอนเซอร์คิดว่าไม่เยอะล่ะสิ)
"จะไปยังไงครับ รอแป้บเดียวนะ พี่รีบทำอยู่..." พี่ซีพูดเสียงอ้อนๆ
"พี่ซีจะได้ไม่เสียเวลาย้อนกลับมารับพุไง มันคนละทางกัน" นึกถึงสามเหลี่ยมก็ประมาณนั้นล่ะคับ
"ก็ได้ครับ เดี๋ยวถึงแล้วพี่โทรหานะ พี่รีบทำงานก่อน"
"คร้าบ"
วางสายและ ผมก็หาทางไปผับเองคับ เพราะพี่นัทชิ่งไปกับกิ๊กแล้ว...(แหง่ะ) ก็ตั้งแต่พี่ซีมารับผมแทบทุกวัน พี่นัทเค้าก็ไม่จำเป็นต้องรอผมนี่คับ
สรุปผมนั่งรถไฟใต้ดินไป สะดวกและรวดเร็วที่สุด
ผมก็เดินเข้าซอยไปคับ จนถึงหน้าผับก็ได้ยินเสียงดนตรีดังกระหึ่มขึ้นแล้ว..... (วงเปิดร้องและ) ข้างนอกนี่ยังมีคนไม่เดินเข้าไปอีกเยอะเหมือนกันคับ เหมือนรอๆ เพื่อนอยู่มั้ง
ส่วนผมรอแฟน..... แฟนไม่มาสักที เหงาอ่ะ อยู่คนเดียว ผมก็ยืนแกร่วรอ พยายามไม่มองสบตาใครมาก เดี๋ยวจะซวย (แหะๆ)
รอแล้วรอเล่า.... พี่ซีก็ไม่โผล่มาสักที แม่งโกรธแล้วนะ ยิ่งไม่ชอบรอใครนานๆ อยู่ เสียงดนตรีข้างในเงียบลงละคับ สงสัยใกล้จะได้เวลาแล้ว
อ๊ากกกก กรูอยากดู o9
แต่ทำไงได้ ต้องรอต่อไป
มีคนเดินมาถามเหมือนกันคับ ว่าไม่เข้าไปเหรอคะ หาบัตรไม่ได้เหรอครับ เพื่อนไม่มาคนนึง ผมมีเหลือขายต่อให้มั้ย เหอะๆๆ กรูรอแฟนโว้ยยย ที่จริงตอบว่า ผมรอพี่อยู่ครับ แหะๆๆ
จนกระทั่งพี่ซีมาถึง (ยังอยู่ในชุดทำงานอยู่เลย ผมใส่ชุดนักศึกษา) เค้าก็ขอโทษซะยกใหญ่ ผมเห็นงั้นก็หายโมโหเลยคับ อยากรีบเข้าไปดู
แหง่ะ......แต่พอเข้าไปในฮอลล์ แค่ยืนมองตรงประตูก็ไม่มีที่จะแทรกเข้าไปละครับ...... อ๊ากกก
"พี่ซี.... พุมองไม่เห็นอ่า" บัดซบมากหง่า ถ้ายืนไกลขนาดนี้ แล้วไม่ใส่แว่นนี่มองไรไม่ชัดเลย เสียดายตังค์อ่ะ อยากเห็นหน้านักดนตร (เกี่ยวมั้ยนี่)
"อืม ไปตรงนั้นกันมั้ย ยังไม่ค่อยแน่นมาก" พี่ซีชี้ไปข้างเวทีคับ ผมมองตาม.... (มองไม่เห็น) คือ... พี่ซียังไม่รู้ว่าผมสายตาสั้น เพราะผมใส่แว่นเฉพาะตอนเรียนหนังสือในห้องคับ
ผมพยักหน้า เอาไงก็เอา ขอใกล้ที่สุด (อิอิ) พี่ซีก็จับมือผมพาแทรกคนเป็นหนอนเข้าไปหาที่ยืนจนได้คับ (ใกล้ลำโพงเลย โคตรจะหนวกหู)
ที่จริงวงมันยังไม่เล่นหรอกคับ ต้องตั้งเสียงเครื่องดนตรีอีกพักใหญ่ๆ เลยกว่าจะเล่น พอได้เวลา.....
..........อ๊ากก.............นักร้องนำเท่โคตร กด like! กด like! o7 (แอบเปิดดูยูทู้บมาและ) แต่ผมชอบเพลงเค้ามากกว่าครับ มันส์ได้ใจ
ก็.......เต็มที่ครับ ผมก็เต้นเหมือนชาวบ้านนั่นแหล่ะ แต่พี่ซีแค่ส่ายหัวนิดหน่อยเองง่ะ
"อย่าไปไกล เดี๋ยวหลง" ผมกลืนๆ ไปกับคนอื่นคับ เค้าเลยลากตัวกลับมาใกล้ๆ
จนถึงเพลงช้า ก็ยังโยกได้อยู่อีกคับผมง่ะ แม้จะร้องไม่ค่อยได้ แต่ต้องการดำน้ำตามมาก เพราะกำลังอินกับเพลงจัด > <
"ชอบมากเลยนะเนี่ย" พี่ซีเขยิบมาซ้อนหลังผมและรวบเอวผมไปกอดคับ แหง่ะ... ผมหันหลังกลับไปมอง ก็เจอหน้าเค้าจ่ออยู่ใกล้ๆ แล้ว....
เหอ ในนี้มันไม่สว่างก็จริง แต่มันก็ไม่ได้มืดตึ๊ดตื๊อจนมองอะไรไม่เห็นนะคับ
"สนใจพี่บ้างสิครับ?" พี่ซีก้มหน้าลงมาพูดข้างหู หง่ะ ร้อนหูนะ
"มาดูคอนเสิร์ตคับ ไม่ได้มาดูพี่" ผมอดกวนตีนไม่ได้แฮะ แต่ก็ไม่ได้ให้เค้าปล่อยอะไร อยากกอดก็กอด (แต่ร้อนนน)
พี่ซีแค่ยิ้มไม่พูดอะไรต่อคับ เค้าก็ให้ผมดูทั้งที่ยังกอดอยู่ข้างหลัง
จนกระทั่งเพลงจบเค้าก็ยื่นหน้ามาข้างๆ แต่พอผมหันไปมอง ปากก็ประกบกันทันที..... หง่ะ อึ้งดิคับ คนก็อยู่เยอะแยะอ่ะ ไม่นึกว่าพี่ซีจะกล้าทำ
พอปากหลุดออกจากกันได้ เค้าก็กอดผมแน่นขึ้นจนหลังแบนแนบติดกับแผ่นอกของเค้า
ผมเหลือบมองรอบข้าง เห็นผญ. สองคนกำลังยืนมองอยู่ด้วยสายตาตกตะลึง แต่พอผมสบตาด้วย เค้าก็รีบหันหน้าไปที่เวทีตามเดิม
เหอออ อายนะเนี่ย
"พี่ซี คนมอง" ผมพยายามจะหันไปบอกเค้าคับ
"ครับ พี่เห็นแล้ว" พี่ซีตอบ แต่หน้าซุกอยู่บนหัวผม
"ปล่อยดิ พุอาย" เค้ากอดแน่นๆ จนผมตัวหด เสร็จแล้วก็ยอมปล่อยออกมา ผมหันมองรอบๆ กลัวคนมองเยอะ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเท่าไหร่คับ (รึเปล่าไม่รู้)
เจอพี่ซีทำไปงี้ สมาธิแตกซ่านสิคับ กว่าจะกลับเข้ามาเพ่งที่วงต่อ ผมก็พลาดไปหลายเพลงและ (T T)
คอนเสิร์ตจบ พอดีผมกับพี่ซีอยู่ใกล้ทางหนีไฟคับ เลยออกตรงนั้นได้เร็วก่อนใครเพื่อน
พี่ซีก็พาเดินนำมาที่รถ และถามผมว่าหิวมั้ย อยากกินอะไรอีกรึเปล่า? ผมเสียพลังงานไปเยอะ(ในการเต้น) อ่ะคับ ก็เลยไปหาอะไรกินกับเค้ามื้อดึกอีกทีนึง
พี่ซีพามาร้านแต่งสไตล์ยุค 70 80 ประมาณนั้นละคับ เสียงสีนวลๆ เพลงเก่าๆ เบลอๆ (เค้าชอบมากินเบียร์ร้านนี้กับเพื่อนร่วมงานบ่อยคับ)
ผมยังมันส์ติดลมอยู่เลยออกแนวคึกๆ อ่ะคับ "ยังอยากดูต่ออยู่เลยอ่ะคับพี่ซี" ว้อนท์มาก
"ฮะๆ ก็มันเล่นจบไปแล้ว จะไปดูอะไรล่ะครับ"
"หนุกเนอะ"
"อืม เพลงมันส์ดี"
"พี่ซีไม่เต้นเท่าไหร่เลยอ่ะ"
"มันหมดวัยพี่แล้ว"
"โห ไม่ได้แก่กว่าพุเท่าไหร่เลย" แค่สองปี พูดเหมือนตาแก่เลย... (พี่นัทดิแก่ แต่ชอบทำตัวเด็ก ไอ้เคนเด็ก และยังชอบทำตัวงี่เง่า) โอ๊ะ ว่าเค้าไปทั่วเลยกรู ตัวเองดีตายอ่ะ
"พี่เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่น" พี่ซีว่า... โห ผมก็ไม่ได้อินโนเซนส์ ก็รู้แหล่ะคับเค้าหมายถึงอาไร
"ทำไรหง่ะ?" แกล้งโง่ ไม่รู้เรื่อง :impress:
".............................." พี่ซีแค่ยิ้มเบาๆ ไม่ตอบ เหอะ แน่จริงพูดออกมาเลยเด้.... พูดมา (อยากให้เค้าพูด และตัวเองก็เผ่นคับ)
"ไปนอนบ้านพี่มั้ย?" ชวนอีกและ... แอบนึกถึงเคนเลยคับ ชวนไปบ้านตลอด และก็จะทำแต่อย่างงั้นตลอด แต่พี่ซีคงไม่เป็นมั้ง (คิดไปเอง)
"ไปก็ได้" อยากลองดีอีกและผม ก็พรุ่งนี้วันเสาร์นี่หว่า ไม่จำเป็นต้องตื่นเช้าง่ะ (เหตุผลพอมั้ยนี่)
กินเสร็จก็ไปบ้านพี่ซีเลยคับ เค้ามีเสื้อผ้า ชั้นในยังไม่ใส่อยู่เพียบ ผมก็เลยไม่ลำบากเรื่องพวกนี้เท่าไหร่
"อิ่มแล้วง่วงอ่ะ" พอถึงห้องพี่ซี ผมก็นอนแผ่ลงบนเตียงเค้าเลยคับ (มะได้ให้ท่านะ ง่วงจริง ขี้เกียจอาบน้ำด้วย)
"อาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวพี่หาชุดให้" พี่ซีหายไปตรง walk in closet ที่มีพวกเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย และกลับมายื่นชุดนอนให้ผม
"ไม่อยากอาบอ่ะ" ผมรับไว้ และวางลงข้างตัว
"จะนอนตัวเหม็นๆ ได้ไง... ลุกไปอาบน้ำก่อนครับ"
"พาไปหน่อยดิคร้าบบ" ผมยื่นมือให้เค้า พี่ซีขมวดคิ้วและจับผมอุ้มพาด-อกเข้าห้องน้ำไป
"ให้ถอดเสื้อให้ด้วยมั้ย?" พี่ซีถามยิ้มๆ ตอนวางผมลงแล้ว
"ก็ดีอ่ะ" พี่ซีลงมือแกะกระดุมหลังผมพูดจบ
"อาบน้ำให้ด้วยเลยมั้ย?" เค้าถามตาพราวระยับ เหออ เริ่มป๊อดคับผม
"อันนั้นมากไปคับ"
พอถอดเสื้อให้เสร็จ เค้าก็ถอดกางเกงให้ จนผมเหลือ กกน. ตัวเดียว........ เหอออ ไม่อายอ่ะ แต่ถ้าจ้องนานๆ ก็เริ่มจะอายเป็นเหมือนกันนะท่าน
"ขาวจัง" พี่ซีกอดไหล่ผมดึงไปจูบไซร้ที่แก้ม (หง่ะ ลมหายใจร้อนผ่าวเลยเพ่)
"ก็พี่ซีดำ" ตี๋เข้มง่ะ ...ผมยกมือคล้องคอบอกเค้า
"ก็ดีนะ สีตัดกันเลย" พี่ซีเลื่อนมือลงไปกอดเอวผมแล้วยิ้มให้ตาเยิ้ม (ผมด้วยมั้ง) และเค้าก็ก้มหน้าลงมาคับ
....จนกระทั่งปากของเราสัมผัสกันอย่างนุ่มนวลเช่นเดิม..... หง่ะ รู้สึกหวิวๆ ตอนพี่เค้ากดเบาๆ ซ้ำๆ อยู่หลายที ก่อนจะส่งลิ้นเข้ามากอดรัดอย่างทนุถนอมที่สุด
"อื้ออ!" เหออ ผมหลุดเสียงออกไป เพราะรู้สึกเหมือนโดนขยำก้น ทั้งลูบไล้ เค้นคลึงตรงยอดอกเบาๆ
ง่ะ ผมดันไหล่พี่ซีออกเพราะเริ่มรู้สึกกลัวแบบหลอนๆ ขึ้นมา
"......................" พอเค้าหลุด พี่ซีก็กำลังมองผมแบบน่าหวาดเสียวแล้วคับ ....สงสัยจังหวะนี้คงต้องเผ่น....หง่ะ :m8:
"พุจะอาบน้ำแล้ว พี่ซีออกไปก่อน" ผมดันตัวเค้าออกไปทางประตู พี่ซีก็ไม่ได้ขัดขืนไรคับ เหอออ แอบกลัว เหมือนมาลองของโดยแท้เลยวันนี้
ไม่เอาและคับ ไม่อยากยั่วเค้าและ เดี๋ยวจะเจ็บตัว
ผมก็ลงมืออาบน้ำ หวั่นใจนิดนึงกลัวพี่ซีทำจริง
เหอออ.... ยังไม่พร้อมครับ จากประสบการณ์ตรง..... ไม่เคยเจอความประทับใจเลยสักที กับพี่นัทนี่ไม่ต้องพูดถึง จำไม่ได้เลยว่ารู้สึกยังไง แค่ตื่นมาและมันเจ็บหน่วงๆ จุกๆ นี่ก็พอเดาออกว่าคงไม่ใช่เล่น ผมดูหนังโป๊เห็นฝ่ายรับทำท่าเสียวและมีความสุขกันซะเหลือเกิน แต่ไอ้เคนทำผมอ่ะโคตรเจ็บเลย ไร้ความเสียว ฉีกด้วย เลือดออก (แต่พี่นัททำไม่มีเลือด) แหง่ะ.... อย่าไปพูดถึงมันเลย คิดแล้วสยอง เครียด อ้วก จะแตก o21
ผมออกมาจากห้องน้ำ พี่ซีก็เดินไปอาบต่อคับ
อาบเสร็จ ออกมาเค้าก็มานั่งเช็ดหัวเปียกๆ ให้ผมที่นั่งจ๋องอยู่หน้าทีวี (ขี้เกียจขยี้เอง)
ผมก็อยากเช็ดให้พี่ซีบ้างเหมือนกันนะคับ แต่กลัวเค้าหาว่าเล่นหัว เลยไม่ทำดีกว่า
"ง่วงยังครับ?" พี่ซีถาม ตอนนี้ผมนั่งพิงอกเค้าอยู่ พี่ซีก็ยกมือเล่นผมไปมา แบบขยำบ้าง ลูบบ้าง ไรงี้อะคับ
"นิดนึง" ผมชอบให้คนเล่นผมอ่ะ สบายหัวดี ตอนเรียนอยู่ก็ชอบให้ผญ. มาเล่นคับ หรือไม่ก็น้องตุ๊ด เพราะเค้ามือเบา
"งั้นมานอนดีๆ ดึกแล้ว"
โอ๊ะ... ท่านผู้อ่านหวังให้เกิดอะไรขึ้นใช่มั้ยยยยคับบบบ????
คำตอบคือ........
............ไม่เกิดเลยคับ พี่ซีเค้าสุภาพบุรุษ เค้าไม่ทำหรอก..................!!! (มั้งนะ)
H
มาแระ :m24:
-
............ไม่เกิดเลยคับ พี่ซีเค้าสุภาพบุรุษ เค้าไม่ทำหรอก..................!!! (มั้งนะ)
ประโยคนี้สังหรณ์ว่าในอนาคตพี่ซีจะ.....ดีแตก เหอๆ
อยากรู้ว่าพี่นัทนี่มีกิ๊กผชป่าวอ่า หรือ น้ำพุคนเดียว
-
เจ้นท์ให้ได้ตลอดนะคะพี่ซี แต่คนเรามันก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนนี่นา
น้ำพุยิ่งยั่ว(แบบไม่ได้ตั้งใจ)เก่งอยู่ด้วยเนี่ย :z1:
ใครจะเสร็จใครล่ะเนี่ย :haun4:
-
พี่ซีก็ดีนะ หวาน โรแม้นซ์ เจ้นท์มากๆ ถ้าทำให้น้ำพุเป็นสุขใจได้ก็น่าเชียร์ อย่าดีแตกก่อนนะพี่ซี
พี่นัท..ไม่อยากยุ่งกะน้ำพุจริงอ่ะ แต่ก็ยังอยากเชียร์พี่นัทอยู่ สรุปตอนนี้พี่นัทรู้ความลับสุดๆของน้ำพุอยู่คนเดียวเลยนะเนี่ย
แว๊กกกกกกกก :serius2: ชักจะไขว้เขว พี่ซี พี่นัท พี่ซี พี่นัท พี่ซี พี่นัท
:เฮ้อ: ...รอต่อไป รอว่าเมื่อไหร่พี่นัทจะเล่าให้น้ำพุฟังสักที อยากรู้จะแย่แล้ว
-
:z1: :z1:
-
ฮาน้ำพุ เหมือนน้ำพุหลุดๆ ตอนกด like ๆ :laugh:
น้ำพุเปลี่ยนอารมณ์ไวเกิ๊น
:pig4:
-
พุเอ๋ยยยยยย
กลัวแต่ไปยั่วเขาขนาดน้านนนนนน
ไม่ใช่พี่ซีทนไม่ได้แน่ๆ
โดนขึ้นมาอย่ามาทำโกรธหล่ะ ชิๆ สงสารพี่ซี
-
น้ำพุ =..= ลองของจริงๆ นะเนี่ย
ยั่วให้อยาก แล้วหยุดเอาดื้อๆเลย
-
ไม่ดีเลย น้ำพุ ไปยั่วพี่ซีทำไมเนี่ย
-
หวังว่าพี่ซีคงไม่ดีแตกนะเค๊อเจอน้ำพุยั่วซะขนาดนั้น
จะว่าไปพี่นัทแกก็น่ารักเป็นห่วงพุด้วยดูแล้วเหมือนพี่ชายเลยน่ารักดี
ยังไงก็ขอให้เจอตัวจิงๆไวนะค่ะลุ้นๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
ทนให้ได้ตลอดนะพี่ซี หุหุ :z1:
น้ำพุมันยั่วให้อยากแล้วชอบชิ่งหนีประจำอ่ะ :laugh:
-
เราว่า "เธอไม่เหนื่อยกับการจับปลาหลายมือหรอ" เฮ้ออออออ นี่ละน่า ชีวิตนิยาย
-
มีมั้งด้วย อิอิ จะโดนมั้ยนี่ คิคิ
-
พี่นัทพูดมาเหอะว่าคืนนั้นมันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
นะ น้า
-
น้ำพุยั่วแบบนี้ คืนนี้ได้วัดใจพี่ซีแน่ :z1:
ปล. อยากเห็นน้ำพุมีความสุขแบบจริงๆๆ ซะที :L1:
-
อ่อย :o8:
-
มันจะเป็นยังไงต่อไปนะขอรับ :man1:
-
เป็นอะไรที่เหนื่อยแทนมากๆอ่ะ สงสารเคนอ่ะ TT o TT
-
อืม.... พี่ซีดีว่ะ พี่นัทจับทางพุได้ตลอดอ่ะ ความรู้สึกเหมือนพุจะแพ้พี่นัทหลายๆอย่าง
-
อ่านๆมา ชีมันก็ยังน่ารักนะ
แต่.....คำของนัทนี่มันก็คือเรื่องจริง ถ้ารักกันแล้วไม่เชื่อใจกัน มันก็รอดยากจริงๆ
-
ตามมาอ่านจนทันแล้ว เย้ เรื่องนี้แตกต่างจากหลายเรื่องที่เราเคยอ่านมาเยอะมาก แอบสงสารเคนอยู่เหมือนกันอ่ะ ความรักก็งี้แหละโทษใครไม่ได้ ไม่มีใครผิดหรือถูกหรอก แล้วเคนจะคัมแบ็กอีกจริงหรอนี่ ทำไมเคนถึงไม่หลุดจากวงโคจรของพุไปซะที ฮ่า แล้วนี่ใครจะตัวจริงกันแน่เนี่ย แอบเชียร์พี่นัทเถื่อนด้วย หุหุ แล้วพี่ซีจะดีแตกมั้ยอ่ะ ตอนจบตอนมีมั้งด้วย สงสัยจะดีแตกรึเปล่านะ เป็นกำลังใจให้น้ำพุให้เจอแต่คนดีๆ ซะที
เป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนค่ะ มาต่อเร็วๆ นะ รออ่านอยู่ ลุ้นๆๆๆ ^^
แล้วเมื่อไหร่พี่นัทจะเล่าเรื่องคืนนั้นให้น้ำพุฟังซะทีนะ ฮ่า อยากรู้ๆๆๆ
-
/
ทุกอย่างยังปกติดีคับ ผมกับพี่ซีก็โลกสีชมพูกันสุดฤทธิ์ จากตอนแรกเค้าจะหวงๆ ผมที่อยู่กับพี่นัท แต่หลังๆ มาผมบอกพี่นัททำงานข้างนอกบ่อย พี่ซีเลยไม่ว่าไรและ ปล่อย.... มีโทรหาเจอกันบ้างนิดหน่อย ไม่ทุกวันและคับ (แอบโล่งใจนิดนึง)
ส่วนพี่นัท.....โห......... เค้าเหวี่ยงมากช่วงนี้ เหมือนจะเหนื่อยมั้งคับที่ต้องออกไปดูงานข้างนอกแทบทุกวัน
“จะให้แก้อีกซักกี่รอบวะไอ้ห่า” พี่นัทตะคอกใส่โทรศัพท์เสียงดังจนผมต้องหันไปมอง (เค้าคุยกับเพื่อนร่วมงานคนนึงอยู่)
“มึงคุยกับแม่งยังไงวะ ลงดีเทลไปหมดแล้ว เออ กูรู้เงินแม่งไม่ใช่เงินกู ... แต่กูเสียเวลามึงเข้าใจมั้ย? ...กูรำคาญ สัดเอ๊ย ...แล้วมึงไปทำแทนกูมั้ยล่ะห่า ถ้ามึงไปกูจะเลิกพูดเลย ...ใจตุ๊ด ....เออ!!”
พี่นัทกระแทกหูโทรศัพท์ดังโครม และก็สบถไรต่อไม่รู้งุบงิบ
เหอ เป็นงี้ประมาณอาทิตย์นึงคับ... ไม่เข้าใจจะเครียดไรกันนักหนา จริงจังมากไปป่าวเนี่ยย
(พี่ซีก็เคยเป็นแบบนี้คับ T T จริงๆ แล้วพี่เค้าก็พูดคำหยาบนะ แต่กับผมเค้าไม่พูดคับ)
จนงานเสร็จนั่นแหล่ะคับ พี่ที่ออฟฟิศเลยไปเลี้ยงฉลองกัน ร้านเนื้อย่างโพนยางคำ หุหุ (ฮอตฮิต) :m21:
ก็นั่งโซ้ยกันโต๊ะใหญ่เลยคับ เสียงดังโช้งเช้ง
พี่ก็อตก็จัดเบียร์ให้ผมคับ (กินกันเกือบหมดโต๊ะ ผมก็ต้องกินสิคร้าบ ฮ้วย)
แต่เหมือนจะโดนจัดหนักไปคับ คือ....... กินไปแล้วทำไมตรูไม่พร่องมั่งเลยวะ (เค้าเติมตลอด) พอผมนิ่งเฉย ก็จะโดนว่าๆ ยุงไปไข่แล้ว ให้รีบๆ กระดกเข้าปายย อะไรแบบนั้น (หง่ะ .....กลัวเมานะ)
สักดึกๆ หน่อยคนเริ่มทยอยกลับ เหลือแต่พวกกินเหล้า ประมาณสี่ห้าคน (รวมผมและพี่นัท) ผมต้องเนียนไปเข้าห้องน้ำบ้าง สูบบุหรี่บ้าง ทำเป็นโทรศัพท์บ้าง (จริงๆ มะได้โทร) จะได้เลี่ยงไม่กินเยอะ
พี่หลายคน พอเมาและเริ่มพล่ามคับ พูดมาก คุยนั่นคุยนี่ ส่วนใหญ่จะนินทาลูกเมีย นินทาเจ้านาย (หุหุ) ชอบพูดถึงอ่างทองคำด้วย ไม่รู้จะพูดทำไม... คือจะบอกว่าเคยไปใช่มั้ยเพ่
พอหมดเรื่องคุย ก็จะไปแซวเด็กเชียร์เบียร์ไรงี้ ฮ่าๆๆ ขำดี
ผมก็ฟังเค้าคุยกัน หนุกๆ
แอบเหลือบมองพี่นัท... (ไม่ได้นั่งใกล้ผม) นั่งไกลๆ ผมเห็นเค้าซึม เหม่อลอย ไงไม่รู้ (พี่นัทเมาซึม)
คือผมไม่รู้ว่าเค้าเมาแล้วคับ ก็นึกว่าเค้าเฮิร์ทไรป่าววะ หรือเครียดอะไร ก็แอบเป็นห่วงนิดนึง ตามประสาคนรู้จัก (เชื่อเหอะ) ทีเค้ายังห่วงผมเลยหนิ
ผมเลยลุกจากเก้าอี้ไปนั่งข้างพี่นัท เอานิ้วจิ้มๆ แขนเพราะเค้าไม่ยอมมอง
“น้าๆ เป็นอะไร?”
“............................” นิ่ง แบบดีเลย์
"น้าพ่อมึงสิ" :m30:โห...แรง (ที่จริงไม่แรงหรอกคับ)
"ช้อค.." สั้น
“เออ มีไร?” เสียงแบบยานๆ นิดนึง ตอบช้านึกว่าจะไม่ตอบซะแล้ว
“เห็นเงียบ เลยมาคุยด้วย”
ดีเลย์รอบสอง “........เออ” พูดแค่นั้นและซดเบียร์ต่อคับ
“มีไร?” แหง่ะ
“จะกลับยังอ่ะ?” ไม่ได้ให้พี่ซีมารับแล้วคับ เค้าก็งานยุ่ง อยู่ไกลด้วย พักหลังๆ ผมเลยนั่งรถเมล์กลับเอง (พี่นัทไปทำงานข้างนอกไงคับ)
“เดี๋ยว” กินจังนะเบียร์อ่ะ (ตรูก็กิน)
“...ดึกแล้ว ผมง่วงอ่ะ”
“อยากกลับก็กลับดิ ใครว่าอะไร” หง่ะ... กลับไงวะ มันอยู่ในซอยคับสาขานี้ ผมไม่นั่งแท็กซี่หรอกเปลือง
“ทางเดียวกันกลับด้วยกันดิ ประหยัดน้ำมัน”
“เอ็งไม่เคยออกเหอะ” หมายถึง...ผมไม่เคยออกค่าน้ำมันคับ ชิ
สุดท้ายผมก็รอพี่นัทจนกระทั่ง.... ทุกคนแยกย้ายกันกลับคับ ก็ดึกเลยล่ะประมาณเกือบเที่ยงคืนมั้ง (จำไม่ค่อยได้)
ตอนแรกผมก็นึกว่าพี่นัทไม่ได้เมาอะไรมาก แต่จริงๆ แล้วเค้าเมามากกกก พี่ๆ รู้ว่าผมกลับบ้านทางเดียวกับพี่นัทก็เลยถามว่าผมขับรถไปส่งเค้าแทนได้มั้ย? คอนโดพี่นัทอยู่....บลาๆๆ (ผมเคยผ่านคอนโดนั้นคับ รู้จักอยู่) อันที่จริงพี่เค้าก็เกรงใจผม แต่เมียโทรตาม ออฟฟิสนี้มีแต่ผู้ใหญ่ และเค้าก็เมาพอๆ กันนั่นแหล่ะ ผมเลย..............หง่ะ ก็ได้ครับ
“พี่ เดี๋ยวผมไปส่ง ผมขับรถให้” พอรู้ว่าเมาและต้องรีบขอกุญแจ
“เฮ้ย.... ไม่ต้อง ขับได้” พี่นัทโบกมือไปมา ยีนเอียงๆ อยู่หน้ารถ
“เหอะน่า ผมอุตส่าห์หวังดี กุญแจอ่ะ?” ผมแบมือขอ
“จะพากูไปตายมั้ยวะเนี่ย.....” พี่นัทยื่นกุญแจให้แต่ยังไม่วายเหน็บแนมผม
โอ๊ะ.....เวรและ ไม่ได้เอาแว่นตามา.... จะพาเค้าไปตายจริงๆ ซะล่ะมั้งหนิ ผมคิดในใจตอนเข้ามานั่งในรถและปรับเบาะอะไรเรียบร้อย
พี่นัทพอได้นั่งเบาะนุ่มๆ แอร์เย็นๆ เค้าก็หลับปุ๋ยไปเลยคับ
เหออ กินง่ายนอนง่ายเจรงพี่......... ผมก็ขับรถไปอย่างช้าๆ ระมัดระวังที่สุด (เพราะตัวเองก็ยังไม่อยากตายด้วย) แต่ดึกๆ ถนนโล่งกว่าปกติก็ขับง่ายหน่อย
จนผมผ่านด่านแรก.... รปภ. ด่านสอง....หาที่จอดรถ โอ๊ะ มันต้องมีคีย์การ์ดสแกนก่อนคับ ผมก็เง็งอยู่งั้น ต้องปลุกพี่นัทเขย่าๆ แต่เค้าไม่ยอมตื่นอ่า ย๊ากกกก ตื่นเซ่...... จอดคากลางถนนนานและนะ
“พี่นัทๆ เข้าที่จอดรถไงอ่ะ ตื่นเร็ว” จำเป็นต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการปลุกคนเมา
“..............................” นิ่งเป็นศพนะไอ้ตี๋...
“เฮ้ยย ตื่นเร็ว ตื่นหน่อย” ไม่ตื่นคับ แม่ง.... ผมเลยค้นตัวเค้าหากระเป๋าตังค์ เผื่อเก็บคีย์การ์ดไว้ เพราะปกติผมก็เก็บไว้ในนั้น
พอควักกระเป๋าตังค์ออกมาจากกางเกงเค้าได้แล้ว ผมก็ลองเอาไปแตะๆ ตรงที่สแกนดู
โอ้วววว ก๊อด คอกกั้นเลื่อนขึ้นให้แล้ว ดีใจเหมือนถูกหวย o7 ผมขับรถเข้าไปจอดข้างในทันที
ชิ้งง...... จากนั้นทำไงต่อ ก็ปล่อยเค้าทิ้งไว้งี้และกลับบ้านนอนสิคับ
.....ล้อเล่น.... ก็ต้องปลุกเค้าอีกที ว่าถึงแล้วนะ
“พี่นัท ถึงแล้ว” ผมก็เขย่าตัวเค้าแบบแรงโคตร แต่ก็ตื่นยากมาก เหมือนจะหลับลึก
เมื่อความพยายามไม่เป็นผล ผมเลยตัดสินใจไปเปิดประตูรถฝั่งที่เค้านั่งและหิ้วปีกพี่นัทออกมา
..........อ๊ากก หนักเว้ย..........ลิฟท์(ที่จอดรถ) อยู่หนายย.........
เดินลากเค้าเข้ามาในลิฟท์ได้และผมแทบจะเป็นลม........
ผมทิ้งเค้านั่งลงในลิฟท์นั้นล่ะคับ แบกไม่ไหวหง่ะ หอบแฮ่ก
พอลิฟท์ถึงชั้นทรานสเฟอร์ เปิดออกมาเจอ รปภ. เค้าท์เตอร์ทักเสียงดังจนผมตกใจ
“สวัสดีครับ!!”
“อ....อ่า.....ครับ หวัดดี” ด้วยความมีมารยาทผู้ดีจึงต้องทักตอบกลับไป
“อ้าว.... แล้วคุณเค้าเป็นอะไรน่ะครับ” พี่ รปภ. รีบเดินมาดูพี่นัทที่กึ่งนั่งกึ่งนอนคอตกอยู่ในลิฟท์
“เมาสลบเหมือดคับ พี่ช่วยผมแบกไปหน่อยได้มั้ยอ่ะ?”
และผมกับ รปภ. ก็พากันหิ้วพี่นัทมาส่งถึงหน้าห้องจนได้ (อย่างโคตรจะทุลักทุเล) security ไม่รู้กี่ด่าน กว่าจะถึงห้องเค้าง่ะ เหนื่อยแสด
พอทิ้งพี่นัทลงเตียงได้ ผมถึงกับต้องลงไปนั่งหอบแฮ่กกับพื้น.... พอหายเหนื่อยก็หันไปมองรอบๆ แอบดูห้องเค้า (ไม่เคยมาง่ะ) เป็นห้องสูทคับ หนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ หนึ่งห้องรับแขก และก็มีเพนทรี่ กับระเบียงเล็กๆ
ห้องเรียบง่ายมากอ่ะคับ เฟอร์นิเจอร์ build in ไม่เจอความเกะกะขัดหูขัดตาอะไรเลยสักอย่าง
เนื่องจากห้องอยู่สูงก็เลยมองเห็นวิวของตึกในเมืองตั้งร้อยแปดสิบองศาเลยอ่ะคับ ไม่มีตึกอื่นบังด้วย เลือกห้องดีแท้เพ่ (ตอนผมเมาครั้งนั้น ไปมีอะไรกันที่บ้านเค้าคับไม่ใช่ที่นี่ พี่นัทมีบ้านเยอะ บ้านเล็กบ้านน้อย หึหึ)
ผมยืนมองวิวตอนกลางคืนสักพักก็หันมามองดูพี่นัทอีกที
“พี่ ผมกลับก่อนนะ”
“.........................” ศพเหมือนเดิม
ชิ ผมดึงขาพี่นัทที่ห้อยตกลงข้างเตียงขึ้นไปนอนดีๆ แม่งหนักโว้ยยย
หวังดีกลัวเอ็งเอวเคล็ดนะเนี่ย ถ้ายังกวนตีนอีกจะทวงบุญคุณแม่งซะเลย
จากนั้นผมก็ออกจากห้องไปที่ลิฟท์คับ แต่..........เฮ้ยยย มันต้องใช้คีย์การ์ดด้วยนี่หว่า..... ผมยืนอึ้งอยู่พักนึง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้อีกว่าลืมล็อคห้องให้พี่นัท (ด้วยความสะพร่าส่วนตัว) แต่มานึกตอนนี้ก็ถือว่าโชคดีแล้วที่ลืมล็อค ไม่งั้นก็นอนตายห้าอยู่หน้าลิฟท์นั่นแหล่ะ
คิดไปคิดมาผมเอาคีย์การ์ดพี่นัทมาและเค้าจะออกจากคอนโดไปทำงานยังไงฟระ....... เหยยยย แม่ง....... ลำบากจริงโว้ย
ผมเลยกลับเข้าห้องนอนไปปลุกศพอีกที พี่นัทก็นิ่งเหมือนเดิม แหง่ะ....
นี่กรูต้องนอนที่นี่คืนนี้จริงๆ เหรอเนี่ย... อยากกลับห้องตัวเองโว้ยยย
ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียง รู้สึกร้อนอบๆ นิดนึงเลยถือวิสาสะเปิดแอร์ แหะๆ ที่จริงเหนียวตัวด้วย เลยไปอาบน้ำ แต่ไม่ได้ใช้เสื้อผ้าเค้านะคับ ก็ใส่ชุดนักศึกษาตัวเดิม ด้วยความเกรงใจ (ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี) :teach:
ผมแอบสำรวจห้องพี่นัทตอนอาบน้ำเสร็จ รู้สึกหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เคยเป็นมะคับ กินเบียร์จนมึนๆ พอผ่านไปสักระยะจะตาสว่างเลย ให้นอนอีกทีก็หลับยากอ่ะผม
ผมนั่งอ่านแมกกาซีน หนังสือพิมพ์ฆ่าเวลาอยู่ห้องรับแขกข้างนอกคับ แอบไปส่องดูพี่นัทอีกที เค้าถอดเสื้อ ถอดกางเกงตัวเองออกไปตอนไหนมะรู้คับ
..............เหยยยยย ร่างเปลือยยย...........!!!
มะช่ายย เหลือ กกน. สีขาวหนึ่งตัว ผมว่าเค้าคงละเมอมาถอดออก เพราะเสื้อผ้ามันก็น่าอึดอัดอ่ะคับ (ผมไม่กล้าถอดให้)
เห็นงั้นก็อดจะแอบดูไม่ได้ แหง่ะ.... ขอโทษที่ถ้ำมอง ก็มันเห็นพอดีอ่ะ (แถ)
เห็นพี่นัทงี้แล้วนึกถึงเคนคับ.... เคน เคน เคน ค่อนข้างจะคล้ายกันมากอยู่ แต่เคนสูงกว่า ผอมกว่า พี่นัทล่ำนิดนึง
อย่าหาว่าลามกเลยคับ ผมมองไปทั่วแหล่ะ มองเป้าเค้าด้วย... หง่ะ...... ไม่บอกหรอกว่าใหญ่ป่าว อิอิ แต่ก็เห็นมันดัน กกน. ขึ้นมาแล้วอ่ะ เหออ
ตามสบายเลยคับพี่ ขอโทษที่มองนะ ทั้งๆ ที่อาจจะเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่จำไม่ค่อยได้หรอก แหะ
/
ผมออกมานอนโซฟาข้างนอกคับ แต่ร้อนง่ะ... (อยากนอนแอร์ แต่ไม่กล้าเปิดอีกตัว) นอนไม่หลับโว้ยยย มันสังหรณ์ใจแปลกๆ ไงไม่รู้ดิ
แต่สักพักก็เลิกคิดแล้วหาอะไรอ่านต่อ ค้นไปค้นมา... ก็เปิดดูลิ้นชักเค้าสบายใจเลยคับ (สมบัติผู้ดีหายไปไหนนน?) ส่วนใหญ่เก็บหนังสือไว้มากมาย ดูหน้าตาไม่น่าจะเป็นคนใฝ่เรียน แต่จริงๆ แล้วเค้าเป็นคนชอบอ่านหนังสือคับ และก็มีพวก(ซาก)โมเดลเครื่องบินง่ะ เต็มเลย ซากกั้นดั้มด้วยเก็ไม่บไว้เป็นกล่องสูงท่วมหัว เหออ แก่จะตายและยังชอบต่อกันดั้ม
ก็เพลินดีคับ เปิดดูแต่ไม่ได้หยิบจับอะไรนะคับ
จนกระทั่งผมต้องช้อคอ้าปากค้าง เมื่อเปิดดูลิ้นชักตรงโต๊ะคอมและเจอ...............
..................เฮ้ยยย นี่มัน..................!!!!???
H
ซีดีของนกน้อย อุไรพร นี่หว่าแสรดด (ล้อเล่น) :pig4:
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ :กอด1:
-
คลิปน้ำพุโชว์หวิวอ๊ะป่าว ถ้าใช่เอามาแบ่งดูบ้าง :z1:
คืนนี้มันจะมีเรื่องมีราวอะไรอีกหรือเปล่าห๊ะน้ำพุ :serius2:
-
ค้างงงงงงง
เราว่าเจอสร้อยที่เคนให้แน่เลย
-
ง๊ะมาให้อยากแล้วก็จากไป
สงสัยพี่นัทจะอัดคลิปตอนแอบมอมพุซะม้างอิอิ :z1:
จะว่าไปพี่นัทแกก็น่าสงสารนะจีบมาก็ตั้งนานแถมทำงานที่เดียวกันแต่พุมีเจ้าของแล้วพี่แกเลยหงอยเลย
อยากรู้อ่ะในลิ้นชักจะมีไรอยู่น๊าลุ้นๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้พี่นัทอิอิ :กอด1:
-
เจอ !!! ........ อะไรง่ะ ค้างนะเนี่ยน้องๆ
รู้สึกว่ายังเชียร์พี่นัทอยู่ น่าสงสารจริงเหมือนคนอกหักเพราะเห็นน้ำพุโลกเป็นสีชมพูกับพี่ซีป่าว
เดาเอา ฮี่ๆ ... แต่ดูพี่นัทเค้าต้องคิดไรอยู่แน่เลย
-
.......... o22 :serius2:
-
เจอ โดราเอม่อน โผล่ออกมาจากลิ้นชักใช่มั๊ยคะ :laugh:
-
อะไรอ่า ค้างจริงๆเลย รูปพุป่าว
-
เจออะไรหว่า????
มาไวๆนะครับ ค้างงงงง
ขอบคุณครับ
-
เจออะไรอ่า ค้างตล๊อดๆๆ
-
อะไร!?อะไร!?อะร๊ายยยยยยยยยยย
อยากรู้หง่า :serius2:
-
ค้าง :fire: :fire: :fire:
-
:L1:
-
เจอรูปน้ำพุที่พี่นัทตามแอบถ่าย o7
-
อร๊าย ตื่นเต้นๆ
อยากรู้
-
เจอ!!!!
แล้วก็ตัดฉ้าบ ว่าแล้วว่าต้องค้าง :laugh:
:pig4:
-
เจอรูปพี่นัทแต่งสาว
งามดั่งหญิงไทย
:z1:
-
ง่าาาาาาาา o22
-
สร้อยที่น้ำพุทิ้งไปคืนนั้น มั๊ง?
-
อะไรเอ่ย ???
-
/
ผมหยิบมามองดูดีๆ มันคือรูปพี่นัทคับ ถ่ายกับไอ้เต้เพื่อนเลิฟ... ที่ตอนนี้ก็ยังแอบเลิฟกันอยู่เงียบๆ (แหง่ะ) ถึงจะไม่ได้เอ่ยถึงมัน แต่ผมก็ออกงานกับไอ้เต้เรื่อยๆ นะคับ ไปช้อปปิ้ง ดูหนัง กินข้าวกัน (สองต่อสองแบบเพื่อนเลิฟ)
แหม และตอนนั้นที่งานโรงเรียน ผมบอกว่ามากับเต้ ดันทำเป็นไม่รู้จักนะไอ้สตอเบอร์รี่............ชิ :angry2:
เคืองเว้ยยย เป็นไรกันมาก่อนป่าววะเนี่ย เต้มันของผมนะ (ถึงมันจะมีแฟนแล้วก็เหอะ)
ในรูปพี่นัทกอดคอไอ้เต้ถ่ายรูปอยู่คับในชุดเสื้อยืดเกงยีนส์ แหว่ะ.... ไอ้เต้รองทรงสั้นอยู่เลย เดาเอาว่าเพิ่งขึ้นม.ปลาย แต่พี่นัทผมยาวและคับ ท่าทางจะถ่ายไว้นานแล้ว หน้าไอ้เต้ก็ยิ้มดีอยู่หรอก แต่พี่นัททำหน้ากวนตีนหง่ะ....... ผมลองดูดีๆ ก็มีรูปพี่นัทกับคนอื่นๆ อีกสี่ใบถ่ายคู่กับ ผช. หมดเลยคับ
เหออออ เอ็งนี่ เจ้าชู้มาแต่กำเนิดเลยล่ะสิ......... ไอ้เต้คงเป็นหนึ่งในคอลเลคชั่นใช่มั้ยยย??? :serius2:
เช้ามา ผมนั่งรอพี่นัทตื่นคับ แต่กว่าเค้าจะตื่นก็สายโคตรๆ
“เฮ้ย” พี่นัทร้องตกใจตอนเห็นผมนั่งเป็นรูปปั้นอยู่ตรงโซฟา เค้าออกมาในสภาพเมื่อคืนแหล่ะคับ มีผ้าขนหนูพาดบ่า แถมตรงเป้านี่ชี้โด่ออกมาเลย แต่เค้าไม่ยักกะอายอะไรแฮะ (ก็คนมันหน้าด้าน)
“มาอยู่นี่ได้ไงวะ?” พี่นัทถามหน้างง สงสัยจะลืมว่าเมื่อคืนเมาหลับ
“.........................” ผมขี้เกียจตอบเค้าคับ ไม่อยากตอบคำถามนี้...
“เออ......เดี๋ยวขออาบน้ำแป้บละกัน ค่อยคุยก็ได้” เค้าเห็นผมไม่พูดก็เดินเข้าห้องน้ำไปทั้งอย่างงั้นคับ
พอออกมา พี่นัทก็พันผ้าขนหนูท่อนล่างเดินไปเปิดตู้เย็น และโยนน้ำผลไม้ให้กระป๋องหนึ่ง แต่ผมไม่รับคับ มันเลยตกตุ้บลงพื้นเสียงดัง กลิ้งคร่อกๆ ไปนอนสงบนิ่งอยู่ตรงชั้นทีวี
“อ้าวเฮ้ย ไม่รับวะ” เค้าเริ่มจะฉุนขึ้นมา เมื่อเห็นผมนั่งเฉยต่อไป
“...........................”
“เป็นอะไร ใบ้แดกรึไง?” พี่นัทขมวดคิ้วหน้ายุ่งเห็นผมไม่ตอบ แต่เค้าก็เลิกสนใจ หยิบบุหรี่มาคาบและพูดต่อว่า
“มาส่งพี่ใช่ไหม เมื่อคืนหนักไปหน่อยว่ะ ขอบใจ” เค้าก็พูดไปจุดไฟดูดบุหรี่ไปหน้าตาเฉย
“เฮ้ย เคืองไรพี่อีกแล้ววะ เมื่อคืนพี่ทำอะไรเอ็งรึไง?” พี่นัทเริ่มถามแบบระแวงคับ เสร็จแล้วเค้าก็เดินมานั่งข้างๆ ผม
“พี่เมาอย่างงั้น ทำอะไรเอ็งไม่ได้แน่ๆ” ดูเหมือนเค้าจะรู้ตัวว่าเวลาเมาตัวเองจะหลับคับ
พอเค้ามานั่งใกล้ๆ ผมเลยเอารูปที่อยู่ในมือวางไว้บนผ้าขนหนูที่เค้าพันไว้อ่ะคับ
“..............................” พี่นัทเห็นถึงกับนิ่งไปเลย
"เป็นไรกันอ่ะ?" ผมหวงไอ้เต้นะ ไม่ได้หวงพี่นัท
"ไปเอามาจากไหนวะเนี่ย" พี่นัทคว้ารูปไปฉีกสองซีกและโยนทิ้งถังขยะทันที เหยยย ตกใจ... :o
"เคยคบกันด้วยเหรอพี่?"
"เออ" แหง่ะ ตอบง่ายจัง พอได้ยินแล้วมันรู้สึกแปล็บๆ ไงไม่รู้ ตอนนั้นสงสัยเต้มันคงถูกล่อลวงแหงๆ เลย (มันยังเด็กอยู่นี่หว่า.....)
อ๊ากก ไม่อยากจะเชื่อ.... ไอ้เต้ที่ดูโคตรจะแมน แต่ว่าเสือกเคยคบกับคนที่โคตรจะแมนกว่า ............ไม่จริ๊งงงง..........งงงงง :serius2:
"เอามาจากในห้องนี้เหรอ?" พี่นัทถามต่อ
"อือ ลิ้นชักโต๊ะนั้นง่ะ" ผมก็ชี้ไป
"แม่ง.... เหี้ยไรวะเนี่ย เพื่อนพี่มันเอามาใส่ไว้มั้ง เมื่อวานมันมาหาที่ห้อง" พี่นัทไม่อธิบายอะไรมากกว่านั้นแล้วก็เดินไปเปิดลิ้นชัก พอเห็นเข้าเค้าก็ทำแบบเดียวกันคับ เอาไปทิ้งถังขยะอย่างเป็นระเบียบ
"ในรูปใช่เต้ป่าวอ่ะ ผมรู้จักมันนะ" ขอประกาศศักดานิดนึง
"เออ รู้แล้ว มันชอบเอ็งด้วยหนิ" โห... ทำไมรู้ดีปานนี้ รู้ได้ไงวะ
"เพื่อนกันพี่" เป็นได้แค่นี้จริงๆ
"เออ ตอนนี้พี่กับมันก็แค่พี่น้องเหมือนกัน" เชื่อได้มั้ยวะ??
"แล้วพี่รู้เรื่องผมกับเต้ได้ไงอ่ะ?"
"ก็มันเล่าให้ฟัง"
"เฮ้ยยย เต้เล่าให้พี่ฟังด้วยเหรอ?" ช้อค ตกใจดิคับ ไม่รู้มาก่อนว่าจะสนิทสนมอะไรกันขนาดนั้น คือผมก็พอรู้นะคับว่ามันมีเพื่อนสนิทตอนมัธยมคนไหนบ้าง
หรือไม่บางทีมันอาจจะเคยพูดถึงพี่นัทแล้วก็ได้ แต่ผมลืม ไม่ได้สนใจอ่ะ
"เออ เล่า ....เล่าเยอะด้วย รู้หมดเลย เอ็งทำอะไรกับมันมาบ้าง..." พี่นัทตบท้ายด้วยยิ้มแสยะ
".........เยอะนะเราอ่ะ" เยอะบ้าอะไร ผมไม่ได้ทำไรเว้ย
แหง่ะ... คือว่านะคับ.............. ถึงผมจะไม่ได้เอ่ยถึงไอ้เต้บ่อย แต่ผมกับมันเนี่ย...........เล่าไปเดี๋ยวก็หาว่าผมง่ายอีก
ก็ผมไม่ใช่ผญ. ที่ต้องเป็นกุลสตรี รักนวลสงวนตัวนี่คับ คือนึกถึงผมที่เป็น ผช.เลื่อนลอย (ปนเจ้าชู้) ให้มากๆ หน่อยก็จะเข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจก็อย่าอวยพรผมเยอะนะคับ ผมอยากดังเงียบๆ
ถ้าจะแก้ตัวคือ ตอนปีสามผมกับเต้สนิทกันมาก เวลาผมออกนอกสถานที่จะไปกับมันบ้างอ่ะนะ (ไอ้เต้คิวทอง ว่างยากมาก)
เพราะช่วงนั้นไอ้โมมันเคืองผมเรื่องแอน และยังไม่สนิทกับตังค์เท่าไหร่ กับไอ้เคนอย่าไปพูดถึง ตอนนั้นโคตรจะเบื่อมันเลย
มีวันนึงไปเที่ยวด้วยกัน แล้วเต้มันซวยโดนรถเสยคับ แต่โชคดีล้อทับตีนเคล็ด ไม่ได้เป็นไรมาก และมันก็ไม่ได้เอาค่าทำขวัญด้วย เพราะรถมาช้าๆ ในซอยง่ะ มันบอกว่าตัวเองเดินเซ่อเอง ผมก็ช่วยพยุงมันที่เดินกะเผลกไปร้านขายยาหายามานวดให้
คือผมตกใจที่มันถูกรถชนจนทำอะไรไม่ถูก แต่ไอ้เต้คนโดนชนกลับเฉยๆ คับ มันซะอีก ที่ต้องคอยปลอบผมให้ใจเย็นๆ แทนง่ะ แต่ผมกังวลกลัวมันเจ็บเยอะ เพราะที่มาเนี่ย ผมเป็นคนชวนมันมาเองอ่ะคับ แต่มันบอกไม่เป็นไร ตอนพยุงพามันจะเดินไปเข้าห้องน้ำในห้าง มันเลยหันมาจูบและบอกว่าไม่เป็นไรจริงๆ เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้อ่ะคับที่พี่นัทรู้มาง่ะ
/
หลังจากนั้น... พี่นัทก็พาไปหาไรกินและส่งผมที่หอคับ เรื่องไอ้เต้กับเค้านี่เหนือความคาดหมายจริงๆ ผมว่าเค้ากิ๊กเยอะกว่าผมชัวร์เลยง่ะ ดูท่าทางแล้วคงโกยเด็กมาไว้ในสต็อคเพียบแหง
แต่มันก็เรื่องของเค้าคับ ผมไม่ยุ่ง
ส่วนพี่ซี... เค้าก็ดีคับ ดีมากด้วย... แต่บางทีผมอยากอยู่คนเดียว หรือไม่ก็ไม่อยากเจอใคร แต่ผมก็ไม่รู้จะบอกเค้าว่ายังไง พี่ซีดูเหมือนตามใจผมมากก็จริง แต่บางเรื่องเค้าก็ไม่ชอบใจกับสิ่งที่ผมทำนักหรอก อย่างเช่น...
มีช่วงนึง เพื่อนผมรับปริญญา มันอยู่ มช. ง่ะ คือเป็นเพื่อนสนิทคนนึงเลยชื่อนพ บ้านอยู่ข้างกันตอน ม.ต้น แต่มันแก่กว่าผมปีนึง (มัธยมก็อยู่ รร.เดียวกัน)
อีกอย่างผมเคยเป็นพ่อสื่อให้มันกับกิ๊กเก่า (ผญ.) ผมด้วยชื่อนุชไง (จำได้มั้ย) หลังๆ มาเลยสนิทกัน คุยกันบ่อยในเอ็ม เจอกันบ้างเวลาผมเบื่อๆ
ทีนี้นุชชวนผมไปงานรับปริญญาไอ้นพด้วยกัน ผมจะไปอยู่แล้วคับ พอดีมีเพื่อนก็เลยโอเคไปกับนุช ลางานไปง่ะ
ผมบอกพี่ซีไปตามตรง คือจัดการจองห้องพักจองตั๋วเครื่องบินเสร็จหมดแล้วค่อยบอก (ผมชอบเป็นแบบนี้เรื่อยแหล่ะคับ และก็โดนแม่ดุประจำ คือทำไรและไม่บอก เป็นไรและไม่พูด)
“จะไปงานรับปริญญาเพื่อนน่ะพี่ก็ไม่ว่าหรอก แต่ค้างโรงแรมห้องเดียวกับ ผญ. สองคน มันไม่ดีมั้งครับน้ำพุ” พี่ซีว่าคับ
“โหพี่ นุชเค้าไม่ถือหรอก" คุยกันมาแล้วเรียบร้อย
“เคยกิ๊กกันอยู่ไม่ใช่เหรอ ไปจองโรมแรมที่ไหน ทำไมไม่บอกพี่เลยครับ” หง่ะ นุชนี่เพื่อนคณะเดียวกับผมคับ กิ๊กกันแป้บเดียวเองพี่ซีดันรู้อีก
“โห พี่... ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว นุชเค้ารู้แล้วว่าพุเป็น ผช.ที่ชอบ ผช....เป็นแฟนพี่ซีด้วย เพื่อนพุกับเค้าเลยไม่คิดไรไงคับ"
"ไปพักที่ไหนกัน?" พี่ซีถามซ้ำอีก
"ก็ไม่เชิงเป็นโรงแรมแบบทั่วไปหรอกคับ เป็นเกสต์เฮาส์ง่ะ ไม่ค่อยมีตังค์ แค่ค่าเครื่องก็กระเป๋าฉีกแล้ว” นั่งรถไปมันเหนื่อย เสียเวลา
“จองอีกห้องนึง เดี๋ยวพี่ออกเงินให้” โห... ไรนักหนานิ
“ห้องเล็กมันเต็มหมดแล้ว” จริงคับ โทรถามและ ตอนแรกจะไม่มีให้ด้วยซ้ำนะเนี่ย คือผมให้ไอ้นพเนี่ยล่ะคับแนะนำที่พักราคาถูกและไม่ไกลจาก มช. ให้ ลำพังผมเองก็ไม่รู้หรอกคับว่าตรงไหนเป็นตรงไหนง่ะ
“งั้นก็หาโรงแรมอื่น พี่หาให้ก็ได้ ที่ใกล้ ๆ ม. ใช่มั้ย?” โห... เอางั้นเลย
“พี่ซี พุอุตส่าห์จองห้องได้แล้ว นอนแค่คืนสองคืนไม่เป็นไรหรอก... คิดมากไปป่าว” ผมพูดแบบติดรำคาญโดยนิสัยส่วนตัวอ่ะคับ
อีกอย่างแอบอู้งานหนีเที่ยวอีกวันนึง ค่อยบินกลับ แหะๆ ไปแบบนี้ต้องเน้นความประหยัดอ่ะ
“งั้นก็ตามใจครับ” หง่ะ....... เจองอนอีกแล้ว o12
พักนี้งอนบ่อยมาก ไม่รู้เป็นไรของเค้า ผมก็ปล่อยคับ ขี้เกียจไปยุ่งมาก
/
“ได้ข่าวว่าจะแอบหนีเที่ยวเหรอเด็กน้อย” พี่นัทกลับเข้าออฟฟิศตอนบ่ายแก่ๆ (เพราะไปดูงานข้างนอกมาคับ) มาถึงก็มายันหัวผมเลย
“ไม่ได้ไปเที่ยว ไปงานรับปริญญาเพื่อนต่างหาก” ผมตรูเสียทรงเลยแมร่ง
“อ่ะ มีหนมมาฝาก” คราวนี้เป็นเยลลี่คับ
“กิ๊กคนไหนให้มาอีกล่ะ”
“คนที่เป็นแอร์ฯ นี่อิมพอร์ตจากญี่ปุ่นเลยนะเว้ย” แหง่ะ จำไม่ได้หรอกใครมั่ง บอกแล้วว่ามีเก็บไว้เยอะ เผลอๆ ผมอาจจะแพ้เค้าก็ได้เรื่องจำนวนง่ะ
ผมแอบส่องในถุงนิดนึง... มีภาษาญี่ปุ่นแปะอยู่ แพคเกจสวยงาม ชิ หมั่นไส้
“กิ๊กเยอะจังพี่” ว่าแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้.... :oni2:
“เออ แต่คงน้อยกว่าเอ็งมั้ง”
“ไม่จริงอ่ะ ผมไม่มีกิ๊กสักคนตอนนี้” มีพี่ซีเป็นแฟนคนเดียว.... :m13:
“มีดิ คนนึง” พี่นัทจะแถอีกและ
“ไม่มี อย่ามาใส่ร้ายผม”
“เอ้า ก็นั่งอยู่ตรงนี้ไง” หง่ะ....พูดเองเออเองตลอด
“พี่ไม่ค่อยอยู่ออฟฟิศคงคิดถึงแทบตายเลยล่ะสิ”
“แทบบ้าอยู่และ” ...บ้ากับความกวนของเอ็ง ผมทำหน้าเซ็งตอบไป แต่ในใจก็แอบคิดถึงพี่นัทเหมือนกัน ก็ไม่มีเพื่อนนั่งทำงานนั่งคุยด้วยนี่คับ มันก็เหงาๆ อ่ะ
“เออ ไปเชียงใหม่ อย่าลืมซื้อน้ำพริกหนุ่มแคบหมูมาฝากด้วยนะน้ำพุ” พี่นัทบอก
“เอาตังค์มาดิ”
“งกเอ๊ย จะเอาเท่าไหร่?” เค้าทำเป็นจะหยิบกระเป๋าตังค์เอาเงินให้
“ล้อเล่นน่ะพี่ ซื้อมาให้ก็ได้” ชิ เค้าออกเงินให้ผมหลายอย่างแล้วนี่คับ
“ไส้อั่วด้วยนะ”
"ซื้อเองเลยไป”
“ไปไม่ได้ว่ะ ติดงาน” เหอออ กวนตีนจริง จะเอาคืนไงดีวะเนี่ย
“เย็นนี้แฟนมารับป่ะ?” พี่นัทถามต่ออีก
“ไม่มา” แถมเจอ-งอนใส่อีกต่างหาก เฮ้ออ
“ไปลานเบียร์กันมะ ดูบอล”
“คู่ไหนพี่?” แอบสนใจนิดนึง แหะๆๆ
“xx vs. บาร์ซ่า” หง่ะ... ผมชอบบ messi โคตรๆๆ
ตอบตกลงโดยทันทีคับ พี่นัทชอบเอาของชอบมาล่อผมง่ะ ผมไม่ผิดนะ
พอตกเย็นเลิกงาน ก็ไปหาไรกินกันก่อนคับ และก็ไปเดินซื้อของที่ตลาดนัด พี่นัทนี่เป็นคนประเภทมองเห็นแว้บเดียว ถ้าถูกใจซื้อเลย ไม่เลือกมาก (นิสัยคล้ายผมนิดนึง) หรือถ้าจำเป็นต้องซื้อของบางอย่าง เค้าจะแค่กวาดตามองดูแบบเร็วๆ อ่ะคับขั้นตอนแรก ขั้นตอนที่สองคือ เตะตาและหยิบมาดู ถ้าไม่ชอบวาง และไปร้านอื่น แต่ถ้าชอบ ก็ยื่นให้คนขายและจ่ายตังค์ โดยไม่มีการต่อราคา (ผมนี่พูดต่อพอเป็นพิธี)
ผช. เหมือนกัน ไปซื้อของด้วยกันนี่สบายใจกว่าไปกับ ผญ. มากเลยคับ
ผมเคยไปช้อปปิ้งกับกิ๊กที่เป็น ผญ. และเค้าเลือกของนานมากกกก ยืนรอจนเมื่อยก็ยังเลือกไม่เสร็จ ผมจะแอบไปหาที่นั่งรอหรือไปเดินเล่นที่อื่นก่อนก็ไม่ให้ไป จะต้องอยู่คอยช่วยเลือกไรแบบนั้นก่อนอ่ะคับ บางทีผมไปซื้อของอะไรมาก่อน และกิ๊กผมเห็น เค้าก็จะว่าๆ ไปซื้อก่อนทำไม ทำไมไม่รอ หง่ะ........มันน่ารำคาญมากเลยอ่ะ บางทีผมเลยไม่ค่อยอยากจะไปไหนกับใครเท่าไหร่ เพราะอย่างงี้แหล่ะคับ
พอดึกๆ หน่อยก็ขึ้นไปลานเบียร์ สั่งกับแกล้มมากินด้วย เปรมเลย...... จากนั้นผมอดไม่ได้เลยแซวพี่นัท
“อย่ากินเยอะนะพี่ เดี๋ยวเมาสลบอีก คืนนั้นกว่าจะผ่าน secure ไปได้โคตรรร.....เหนื่อยย” ผมแอบบ่นนิดนึง นึกถึงวันนั้นล่ะแสนทุลักทุเล
“เออ งั้นทีหลังพี่เมาก็พาไปนอนห้องเอ็งแทนดิ”
“เรื่องไรล่ะ ไม่เอาหรอก”
“กลัวอดใจไม่ไหวล่ะสิ .........อดใจไม่ให้รักพี่นัท....” พูดมาได้ ไม่อายปาก
"ไม่ใช่ผมแน่นอนอ่ะ” พันเปอร์เซนต์
“ไม่ใช่อะไรวะ วันนั้นยังเห็นมองตาค้างอยู่เลย ตะลึงในความใหญ่อ่ะดิ” หง่ะ แค่มองเฉยๆ เองคับ ก็เล่นใส่ กกน. ตัวเดียวออกมาอย่างงั้น แต่ยังดีไม่ถึงกับเปลือย ไม่งั้นเป็นตากุ้งยิงแน่
“อยากจับอีกป่ะ ให้จับ” อยู่ๆ เค้าก็ถามลามกอีกและคับ
“จับอาไร?” -*-
“เอ็งมองอะไรก็อันนั้นแหล่ะ” ย้อนอดีตโลกีย์ภาคสอง
เหอออ กวนตีนไม่พอ ชอบทะลึ่งด้วย คนอาไร .....แต่ผมขำพี่เค้าคับ คือเค้าพูดเล่นๆ ไปงั้นแหล่ะ สักพักก็เปลี่ยนเรื่อง
“เออ แป้บนะ กิ๊กโทรมา” ไอ้ตี๋หูดำ อย่างงี้ตลอด... พี่นัทลุกออกไปโทรข้างนอกเพราะเสียงลำโพงมันดังง่ะคับ ผมก็นั่งแกร่วกินเบียร์รอเค้าไป พี่นัทแม่ง...บ้า ขี้โกหก
พี่นัทกลับมา ก็นั่งดูบอลกันปกติคับ เค้าไม่ให้ผมกินเบียร์เยอะด้วย บอกว่าเปลือง ให้ผมกินน้ำเปล่าแทน เพราะราคาถูกกว่า ชิ และมาว่าผมขี้งก ตัวเองล่ะโคตรงกเลย
"พี่นัท เรื่องคืนนั้นอ่ะ ไหนว่าจะเล่าให้ฟัง" ผมนึกขึ้นได้ ก็ถามเค้าคับ
"เออ"
"เล่าดิ"
"ตอบคำถามมาให้ได้ก่อน ข้อนึง" พี่นัทว่า
"อาไร?" ผมเริ่มจะระแวงคับ ขึ้นแบบนี้มาทีไร ไม่เคยจะเป็นเรื่องดีหรือเป็นเรื่องที่ตอบไม่ได้ ตอบยาก สักอย่างอ่ะ
"ตอบได้จะบอก ถ้าไม่ได้ก็ไม่บอก" หง่ะ ข้อต่อรองอีกและ
"จะถามไรล่ะ?"
"ตอนนี้เอ็งรักใครอยู่วะ?" แหง่ะ o22
"ไม่ใช่พี่แน่นอนอ่ะ" ผมนึกว่าเค้าจะเล่นมุขคับ เลยตัดฉับไปแบบนั้น
"ถามตอนนี้เว้ย ไม่ใช่อนาคต"
"อนาคตก็ไม่ใช่พี่อ่ะ"
"ไม่ใช่ไอ้ซีเหมือนกันล่ะวะ" พูดแบบนี้ผมฉุนกึกเลย
"...พี่อย่ามาแช่งผมเด่ะ"
"อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ใช่ไอ้ซีล่ะว่ะ"
"รู้ได้ไง อย่ามาเดา"
"ไม่ได้เดาเว้ย รู้แล้วกัน" พี่นัทพูดแบบมั่นใจมากกกว่าผมไม่ได้รักพี่ซี แหง่ะ... ถึงตอนนี้ยังไม่เรียกว่ารัก แต่ต่อไปใครจะไปรู้ ก็ผมชอบพี่ซีมากก พี่ซีอะโลน
พี่นัทไม่นับคับ ผมเลิกเชื่อแล้วว่าเค้าชอบผม เพราะเค้าไม่แคร์ก็เห็นไปกับกิ๊กตลอด
"สรุปจะไม่เล่าให้ฟังใช่มั้ยพี่?"
"ก็เอ็งไม่ตอบ แล้วพี่จะเล่าทำส้นอะไรวะ"
โหแม่ง ลีลา กรูไม่ตื๊อให้ฟอร์มตกหรอกเว้ย ชิ ไม่เล่าก็ไม่เล่า ไอ้บ้า :a6:
สรุปแล้วทีมโปรดของผมก็ชนะไปคับ พี่นัทพาส่งหอเสร็จ อีกสองวันผมก็ต้องไปเชียงใหม่และ ลงเครื่องก็ให้ไอ้นพมารับไปเกสต์เฮ้าส์ที่จองไว้ คือมันพักกับพ่อแม่มันอ่ะคับ ผมมากับนุชนอนห้องเดียวกัน มันก็ไม่ว่าอะไร ผมนอนพื้นเค้านอนเตียง วันรุ่งขึ้นก็ไปรอไอ้นพออกจากหอประชุม.... คืองี้คับ นพมันมีตากล้องมาคนนึงชื่อน้องไผ่ เป็นเด็กเทคโนหรือเทคนิคเนี่ยแหล่ะจำไม่ได้ ไม่รู้ไอ้นพไปติดต่อมาได้ไง
ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้น้องเค้าคิดไกลอะไรนะคับ แค่ชวนคุยธรรมดาตอนที่ตามถ่ายรูปอยู่อ่ะ แต่น้องมันดันมาจีบผมจริงซะงั้น
.........ซวยเลย.......
/
คือจริงๆ คับ ผมแค่ชวนคุย น้องเค้าเป็นคนเชียงใหม่ ผมอ่ะชอบภาษา มันฟังแล้วจั้กจี้ดีอ่ะ อยากพูดได้บ้าง ก็เดินคุยกันไป ตอนหาโลเกชั่นสวยๆ ถ่ายรูปกันหง่ะ
แต่ว่ามาสะดุดตอนที่น้องเค้าบอกว่า
"ชอบคำเมืองแบบนี้ สงสัยจะได้แฟนเป็นคนเหนือซะล่ะมั้งพี่"
.........แหง่ะ พูดแค่นี้รู้เลยคับ ว่าอะไรเป็นอะไร
ผมก็เงียบๆ ไป แอบมองดูนุชกับไอ้นพที่เดินตามมาและก็........ มันทำท่าเหมือนแซวๆ อ่ะคับ แหะๆ
"ที่จริงพี่ก็คล้ายคนเหนือเหมือนกันนะเนี่ย" ไม่ใช่คนแรกที่พูดคับ พูดมาไม่รู้กี่คนและ ตอนผมพรีเซนต์งานกับอาจารย์ ๆ ยังถามเลยว่าผมเป็นคนเหนือรึเปล่า(?)
"คล้ายไง?" รู้สึกกรูจะหลายเชื้อชาติมากเกินไปและ บางคนบอกว่าผมหน้าฝรั่ง บางคนบอกตี๋ บางคนบอกแขก (และตกลงเอาไงกับกรูหนิ)
"ก็พี่ขาวอ่ะ นี่ดูดิ" น้องไผ่เอากล้องมาให้ผมดูรูปที่มันถ่ายผมกับไอ้นพคู่กัน
"พี่นพโคตรดำเลย" หง่ะ ก็มันผิวแทน
"พี่เคยโดนแดดมั่งป่าวอ่ะ ทำไมขาวจัง ผมคนเหนือแท้ๆ ยังตัวดำอยู่เลย" เหออ ยุ่งไรกับผิวกรูนักหนา
"ไปถ่ายรูปตรงนั้นกันมั้ยพี่ วิวสวยๆ" ไอ้นพกับนุชนั่ง(พัก) สวีทกันอยู่คับ ส่วนผมก็อยู่แถวนั้นแหละ เดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไอ้น้องไผ่ก็ตามมา เพราะมันคงไม่อยากเป็นก้างด้วยอ่ะมั้ง
"ไม่เป็นไร ถ่ายรูปบัณฑิตดีกว่าน้อง" รู้สึกว่ามันจะให้ความสำคัญผิดคน
"นิดนึงพี่ ถ่ายกับโปสเตอร์ตรงนั้นก็ได้ อาร์ทดี" ตื๊ออีกและ
"นี่คับ ยืนตรงนี้นะ เดี๋ยวผมเล็งถ่ายให้สวยๆ เลย" น้องมันจัดแจงพาผมมากลางสนามหญ้าและก็รัวชัตเตอร์ใหญ่เลย
"เฮ้ย พอเหอะ" รู้สึกจะมากไปคับ เลยเดินหนีไปหาเพื่อน
"ไงมึง ไปอ่อยอะไรเด็กมันอีกแล้ววะ" ไอ้นพนี่รู้ดีคับว่าแต่ก่อนผมเป็นไง (เพื่อนมันก็เคยมาจีบผมเหอะ)
"ไม่ได้อ่อยเว้ย แค่คุยด้วยเฉยๆ" จริงๆ นะ เชื่อเหอะ
"ฮะๆ แป้บเดียวแม่งตามมึงแจเลยว่ะ" น้องไผ่เดินตามมาถึงและคับ ผมแอบหลบไปห่างๆ นิดนึง+ไม่มองสบตา
"ไหน เอามาดูดิ มึงถ่ายอะไรเพื่อนกู" ไอ้นพขอกล้องคับ
"เดี๋ยวให้ดูพี่ แบตจะหมดและ ผมเตรียมแบตมาแค่สองก้อนเองไม่รู้จะพอถึงเย็นป่าว" หง่ะ...มีเหตุผลๆ
จากนั้นก็มีเพื่อนสนิทไอ้นพที่เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกัน มาร่วมแก๊งค์อีกคนคับ มีกันอยู่สี่คน แต่น้องแม่งจ้องจะถ่ายผมลูกเดียว เป็นไรมากมั้ยเนี่ย.....
"ร้ายนะยะ" นุชเดินมาแซวตอนน้องไผ่ไปถ่ายรูปรวมให้ครอบครัวไอ้นพ
"อย่าไปบอกใครละกัน"
นุชนี่อยู่คณะผมใช่มะคับ ต้องดักไว้ก่อน ไม่ให้พูดไปว่าเกิดไรขึ้นที่นี่ เดี๋ยวเรื่องจะรู้ไปถึงพี่ซีหง่ะคับ เค้าจะยิ่งงอนผมเข้าไปใหญ่อีก
"นุชไม่ปากโป้งหรอก น้ำพุไม่ให้บอก นุชก็จะไม่บอก"
"ดีและ" ขี้เกียจตอบคำถามใคร โดยเฉพาะพี่ซี
"มากับเราเนี่ย ได้บอกพี่ซีรึยัง?" ชาวบ้านเค้ารู้กันหมดแล้วคับ ว่าผมเป็นแฟนครายย
"บอกแล้ว จะไม่ให้มาด้วยซ้ำตอนแรก"
"ทำไมล่ะ?"
"ก็มาค้างกับผญ. สองต่อสอง พี่เค้าเห็นว่าไม่เหมาะมั้ง"
"นุชไม่ถือนะ คณะเราเรื่องแบบนี้ไม่ถืออยู่แล้วหนิ" เออ...นั่นสิ แล้วพี่ซีจะคิดมากไปใย
"แสดงว่าเค้าหวงมากเลยนะเนี่ย"
"โห... แค่ไม่อยากให้ใครมองไม่ดีมากกว่ามั้ง" แต่ผมก็ไม่สนอยู่ดี
"อย่าไปให้ความหวังน้องไผ่ล่ะ ดูน้องเค้าตามๆ นายอยู่นะ" แหง่ะ... ขอบใจที่เตือน ก็ระวังอยู่
สักตอนบ่ายๆ พี่ซีคงหายงอนแล้ว เค้าเลยโทรมาหาผมคับ
"เมื่อวานไปถึงตอนไหนครับ ไม่เห็นโทรบอกพี่เลย" พี่ซีพูดแบบน้อยใจ
"ถึงตอนสองทุ่มอ่ะคับ" ตอบคำถามแรกพอ ขี้เกียจเรื่องเยอะ
"แล้วที่อยู่เป็นไงมั่ง นอนหลับสบายมั้ย?"
"ก็ดีคับ แต่งสวยดี พุนอนพื้นอ่ะ ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่" จาได้รู้ว่าไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน
แล้วเค้าก็ถามเรื่องทั่วไปๆ เนี่ยแหล่ะคับ ทำไรอยู่ เพื่อนเป็นไง มีใครมาบ้าง คนเยอะมั้ย....บลาๆๆ คุยไปถ่ายรูปไป จนน้องไผ่มองแปลกๆ
"พรุ่งนี้จะถึงประมาณกี่โมงครับ เดี๋ยวพี่ไปรับที่ดอนเมือง"
"ไม่เป็นไรครับ กลับเองก็ได้"
".............................." เงียบ
"พี่ซีเอาไรป่าวอ่ะ พุซื้อไปฝาก" ต้องหาเรื่องอื่นมา-กลบคับ ไรเนี่ย จะกลับเองยังงอนได้อีก ผมเดินเลี่ยงจากกลุ่มออกมา ทำสัญญาณมือว่าขอโทรศัพท์ก่อน
"ไม่เป็นไรครับ แค่เอาตัวกลับมาก็พอแล้ว" เหออ แค่ตัวก็พอใช่มะ คิดไปไกลเลยผม
"พี่ซี พุถ่ายรูปกับเพื่อนก่อนนะ" พอคิดว่าเค้าอยากได้แค่ตัวก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
"อ่อ .......ครับ ได้ครับ"
"แค่นี้นะครับ"
"ครับ คิดถึงนะ"
"เหมือนกันครับ"
"อะไรเหมือนกันครับ?" เฮ้อออ
"พุคิดถึงพี่ซีเหมือนกันครับ"
ผมวางสายด้วยอารมณ์ว่างเปล่า ทำไมพูดไปแล้ว... แต่ดันไม่รู้สึกอะไรเลยกับสิ่งที่ตัวเองพูด
แย่และ ทำไมผมเป็นแบบนี้อีกแล้วเนี่ย? :try2:
H
ตอนนี้ยาวกว่าเดิม
แต่ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังอีกแล้ว...เหอะๆ (โทษพี่นัทละกันนะ)
ปล.1 หมดสตอค = รอนาน :m29:
ปล.2 วันนี้เจอป๊าพุ เค้าบอกว่า "มันกวน....." แล้วชี้ไปที่อวัยวะเบื้องล่างสุดเบาๆ (ฮา) เดี๋ยวคงเล่าถึงสักตอนมันยาว
-
:L1:
-
พี่นัทเนี่ยอ่านพุขาดไปเลย o13
-
อ่านไปอ่านมา
บางทีก็คิดว่าน้ำพุเข้ากับพี่นัทได้มากกว่าพี่ซีอีก
-
"คือนึกถึงผมที่เป็น ผช.เลื่อนลอย (ปนเจ้าชู้) ให้มากๆ หน่อยก็จะเข้าใจ "
อ่อ....เป็นคนแบบนี้นี่เอง
"พอคิดว่าเค้าอยากได้แค่ตัวก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที"
แค่นี้น้ำพุก็คิดได้ลึกซึ้งซะ อาร์ตแต้ๆ อาร์ตขนาด แล้วอะไรๆที่มันนิ่งๆ เรื่อยๆ แบบที่น้ำพุไม่ต้องค้นหา บวกความรำคาญ
ก็อาจทำให้น้ำพุนิ่งลง และ ไร้อารมณ์ในที่สุด (น่ากังวลแทนพี่ซี)
...พี่นัททำเป็นน้ำซึมบ่อทรายป่ะเนี่ย นึกว่าจะเล่า น้ำพุก็ไม่อยากรู้อีก เลยไม่รู้เรื่องกันพอดี :serius2:
ว่าแต่ลูกเล่นพี่แกเยอะดี ชอบๆ
+1 ให้กับความยาว (ของตอนนี้) :z13:
-
พี่นัทไม่บอกซะที กวนตีนได้อีก ชักหงุดหงิดพี่นัท กวนเิกินไปแล้วววว กิ๊กเยอะอีก เหอๆ น้ำพุก็เสน่ห์แรงจริงๆ แอบสงสารพี่ซีอ่ะ
ขอลองตอบแทนพุ ตอนนี้พุรักเคนอยู่(เดาเอา)
-
เอิ่ม
น้ำพุ ในเมื่อแกไม่เคยคิดจะจริงจังจริงใจกับใครเค้า
ถ้ายังทำตัวแบบนี้อยู่ ระวังไว้นะแก เพราะต่อไปจะไม่มีใครมาจริงใจกับแกแบบนี้อีก
-
พี่นัทกับพุเนี่ย สุดๆอ่ะ
พอกันเลย =..=
เคนจะออกมาอีกจริงๆเหรอ ฮิฮิ คิดถึงเคนอ่ะ
-
ถ้านับกิ๊กพี่นัทกับน้ำพุเนี่ย ไม่รู้ใครจะเยอะกว่าใคร :m12:
เสน่ห์แรงกันทั้งคู่เลย ...
ว่าแต่พี่นัทเล่าเรื่องคืนนั้นเถอะ อยากรู้แล้ว...
-
อ่านไปมาเริ่มคิดว่าพี่นัทไม่ใช่แหละ
ดูเหมือนพี่นัทมองออกมากกว่าว่าพุรักใคร
วันนั้นพุอาจจะพูดอะไรเชิงที่ว่ารักเคนก็ได้ เพราะขนาดตอนมีอะไรยังเพ้อถึงเคน(ถึงจะเพราะกลัว)
ตื่นเต้นๆๆๆ เมื่อไรจะเฉลยเนี้ยยยยยย
-
ตอนนี้ยาวสะใจ
พุกับพี่ซีใกล้ละๆ
เชียร์พี่นัท :mc4:
หมดสต็อกแย้ว :o12:
:pig4: :L2:
-
เซ็งไอ้พุ ไม่เชียร์ใครเเล้วว้อยย
-
อ่านมาราธอนตามทันแล้ว
ตอนแรกไอ้เราก็เชียร์เคน แล้วก็มาเชียร์พี่ซี
ตอนนี้เริ่มเซ็ง ไม่ชงไม่เชียร์แล้ว เดี๋ยวก็คงรู้เองว่าใครแน่
แต่ดูท่าตอนนี้พี่นัท มาวินมากเลยอ่ะ
-
น้ำพุนี้น่ะ
-
แล้วเรื่องคืนนั้นน้ำพุก็ยังคงไม่รู้เรื่องอีกตามเคย อยากรู้ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่นัทพูดดูมั่นใจมากเลยว่าพุไม่ได้รักพี่ซีอ่ะ น่าสงสัยแหะ แล้วเคนจะคัมแบ็กจริงๆ ป่ะค่ะ ยังแอบลุ้นอยู่ แล้วก็เชียร์พี่นัทด้วย พีนัทนี่กวนจริงๆ นะ ชอบๆๆ ^^
เอาใจช่วยค่ะ แล้วมาต่อเร็วๆ นะ อยากอ่านๆๆๆ ^^
-
ตลอดอ่ะตลอดเลยทุกทีน้ำพุ
เริ่มเบื่อพี่ซีแล้วละซิดูท่าแล้วอย่างน้ำพุต้องเจอคนอย่างพี่นัทจิงๆสะม้าง
ตามใจแบบพี่ซีสงสัยจะเอาพุไม่อยู่ต้องเจอแข็งๆแบบพี่นัทจะได้กล่ายเป็นแมวเหมียวสะที
เดียวจะเจอจัดหนักจากพี่นัทอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1ให้พุด้วยฟามร๊ากกกก
-
น้ำพุนี่มีแต่คนมาชอบจริงๆเลย อิอิ
-
เริ่มตะหงิดส่อเค้าพายุ สงสารพี่ซีแฮะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z2: ชอบง่าย หน่ายเร็ว :z2:
:pig4: :pig4:
-
แวะมาดันให้คับ มาต่อไวๆนะค้าบบบ
-
มาดันน้ำพุ กะ พี่นัท :110011:
เอ๊ะ!!! หรือว่าน้องเคนจะ รีเทิร์น!!
-
:3123: :3123:
-
/
หลังวางสายพี่ซีผมกลับมารวมกลุ่มกับไอ้นพ ก็ถูกน้องไผ่ตามแจ พูดแซว หยอดมุขควายๆ ใส่จนผมรำคาญทนไม่ไหว เลยด่ามัน
ก็ไม่เชิงด่า แค่พูดแรงไปหน่อย น้องมันก็อึ้งไปคับ หน้าเจื่อนเลย พอผมระเบิดลงงั้น
นุชก็ดึงผมออกมา บอกว่าให้คุยกับไผ่ดีๆ จะพูดอะไรก็รักษาน้ำใจน้องมันหน่อย อย่าแสดงตัวตนออกมามาก (น่าจะหมายถึงความเซลฟ์?)
เหออ.... ผมผิดอีก ก็บอกเองไม่ใช่เหรอคับว่าอย่าให้ความหวัง ผมก็ทำอยู่เนี่ย นุชบอกว่าก็นั่นแหล่ะ บอกดีๆ ก็ได้ อย่าพูดแรง
หง่ะ... กูผิด? หลายทีแล้วนะเนี่ย โดนว่าแบบนี้ง่ะ :o12:
เออ แม่ง... ไม่พูดก็ได้วะ แต่ผมก็แสดงสีหน้าท่าทางออกมาแทน ไม่ให้น้องมันมากวนคับ ตลอดทั้งเย็นนั้นบรรยากาศเลยกลายเป็นอึมครึม เพราะผมเซ็งมากก ไอ้นพก็มาขอโทษผมเรื่องน้อง ไผ่ก็มาขอโทษที่มันอาจจะพูดลามปามผมไปบ้าง
ขอโทษแล้วผมก็ไม่ติดใจไรคับ รู้ตัวว่าเยอะเกินก็ดีและ :m16:
จบงาน ตอนไอ้นพพาไปเลี้ยงข้าว (น้องไผ่กลับไปแล้ว) ผมโดนเพื่อนด่าเละเลยคับ หาว่าใจร้ายกับเด็ก อาไรวะ คิดแล้วคิดอีกผมก็ไม่เห็นว่าตัวเองจะผิดตรงไหนเลย
ก่อนกลับกทม. ผมไปซื้อของฝากกับนุชคับ ว่าจะให้พี่ๆ ในออฟฟิศ และก็ให้พี่ซี ให้พ่อแม่ แค่นั้นพอ (หนัก)
ถึงพี่ซีไม่อยากได้ แต่ถ้าให้เค้าก็คงดีใจแหล่ะ ผมว่า
/
ผมไม่ได้มีปัญหาเวลาเจอพี่ซีตัวเป็นๆ นะคับ แต่ผมชอบมีปัญหาเวลาเค้าโทรมา... ผมไม่ชอบโทรศัพท์คับ (บอกหลายทีและ)
แต่ถ้าไม่โทร และจะติดต่อกันได้ไง เพราะผมก็ไม่ได้เจอพี่ซีบ่อยอะไรขนาดนั้น เฮ้อออ เซ็งตัวเองที่เรื่องเยอะคับ
ผมพยายามหาคำจัดกัดความให้ตัวเองคับ แต่นึกไม่ออก พอดีว่าเพิ่งไปวัดมา... พ่อจะซื้อรถให้ก็ไปหาพระ ให้พระหาฤกษ์ถอยให้คับ ปกติผมจะเจอแม่เทศน์ แต่คราวนี้พระตัวจริงเทศน์ผมคับ
ท่านบอกว่าผมเป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ก็จะโมโห อยากได้อะไรก็เหมือนเสกเอา นี่มันลูกเทวดาซะล่ะมั้งเนี่ย!
หง่ะ... ฉึก แทงใจดำ เพราะผมก็เป็นประมาณนั้นล่ะคับ จำได้ว่าตอนประถม ผมอยากได้เกมส์บอยคัลเลอร์โคตรๆ และแม่ไม่ยอมซื้อให้ ผมอดข้าวประท้วง ไม่ยอมคุยกะใครไปสามวัน แม่ก็ไม่ซื้อให้ ผมเลิกบ้าไปพักนึง แต่ก็งอแงต้องได้อ่ะคับ สุดท้ายแม่ก็ซื้อให้ตอนม.ต้น
ตั้งแต่เกิดมา ผมอยากได้อะไร ช้าหรือเร็ว ผมก็ได้มาตลอดคับ... ไม่เคยผิดหวัง
ยกเว้นเรื่องคนเนี่ยละคับ คนไม่ใช่สิ่งของ... ถึงผมจะอยากได้หรือไม่อยากได้
ผมก็ห้ามใครไม่ได้หรอก
/
ผมกลับถึง กทม. ว่าจะโทรบอกพี่ซีเหมือนกันว่าถึงแล้ว แต่ผมเป็นอะไรสักอย่างที่ไม่อยากโทรอ่ะคับ ไม่ใช่ว่าเบื่อพี่ซีหรือไม่พอใจอะไรเค้านะคับ บางคนอาจรำคาญผมก็ได้ แม่งแค่โทรมาบอกแค่นี้ มึงทำไม่ได้รึไงวะ มันลำบากมากนักเหรอไอ้พุ? :angry2:
เหอๆ มันไม่ลำบากในการกดปุ่มสองปุ่มหรอกคับ แต่ผมลำบากใจ ไม่อยากโทรพร่ำเพรื่อในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากพูดอ่ะคับ
(ผมเป็นคนเข้าใจยากรึเปล่าหนิ?)
สรุปก็ไม่ได้โทรบอกพี่ซี พี่เค้าก็ไม่โทรมา
ผมไม่ค่อยสบายใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่หรอกคับ เพราะอาการบ้าๆ ของผมเรื่องโทรศัพท์เนี่ย คนปกติเค้าไม่ค่อยจะเป็นกัน และมันอาจจะทำให้คนที่แคร์ผม เค้าเป็นห่วงได้
บางทีพ่อแม่ผมโทรมาสามสี่รอบ ผมไม่อยากรับ ผมก็ไม่รับอ่ะคับ
ไม่โทรกลับด้วย บางทีปิดเครื่องไปเลย จนพ่อต้องมาหาผมถึงที่ง่ะ ถึงจะได้คุยกัน
เพราะงั้นการที่ผมเซ็งที่พี่ซีโทรมา ไม่ใช่เพราะผมไม่ชอบเค้า แต่ผมแค่เป็นคนไม่ชอบการโทรศัพท์เฉยๆ คับ (เพราะไม่ชอบก็เลยพูดไปงั้นๆ)
เหมือนที่ผมบอกเคน และเคนมันก็ไม่เข้าใจนั่นแหล่ะคับ ผมเองก็งง มันเข้าใจยากตรงไหนวะ?
/
ตอนเช้าผมมาทำงานพร้อมของฝากถุงใหญ่ๆ คับ ไม่ได้เจาะจงให้เฉพาะพี่นัทหรอก คือผมก็ซื้อมาให้ทุกคนรวมๆ กัน
พี่นัทก็ไม่ได้ว่าอะไรคับ ก็เห็นกินดี
“กลับมาหน้าหงิกเลยว่ะ โดนหนุ่มเชียงใหม่หักอกมาเหรอ?” พี่นัทแซว(ปากเสีย) หลังจากตอนพักไปกินไส้อั่ว น้ำพริกหนุ่มแคบหมูจนเปรมแล้ว และกลับมานั่งทำงานต่อ
“....หรือว่าไปหักอกหนุ่มเชียงใหม่วะ? หึหึ” ชิ ก็รู้ว่าพูดเล่น แต่แม่งเดาถูกนี่ไม่ไหว เซ็ง
“เออ เดี๋ยววันที่ xx มีสัมมนาที่โรงแรม xxx นะ อยากไปป่ะ?” ผมนั่งคิดแป้บนึง อยากฟังแต่ขี้เกียจไปง่ะ
“ชวนแฟนเอ็งไปด้วยก็ได้” พี่นัทว่า
“พี่ซีไปด้วยได้เหรอพี่?” พอคิดว่าถ้าพี่ซีไป ผมก็อยากไปเหมือนกัน แหะ
“ถ้าออฟฟิศมันได้บัตรเชิญ แต่ถ้าไม่ได้พี่มีเหลือให้ใบนึง” ชิ พี่ซีได้บัตรเชิญอยู่แล้วว้อย
ผมรู้สึกว่ามีเรื่องจะคุยกับพี่ซีแล้ว เลยโทรไปหาเค้า
“สวัสดีครับ” พี่ซีรับเสียงเย็น ผมชะงักไปนิดนึง สงสัยโกรธที่ไม่โทรหาแหงๆ
“พี่ซีได้บัตรเชิญไปงานสัมมนา xxx ป่าวคับ?”
“.............ได้ครับ” นิ่ง...
“คือ...พุจะไปอ่ะ พี่ซีไปป่าว?”
“อยากให้พี่ไปรึเปล่าล่ะ?” แหง่ะ
“หายไปตั้งหลายวันนึกว่าลืมพี่ไปแล้วซะอีก” เค้าพูดแบบน้อยใจ ผมก็รู้สึกผิดสิคับ ทั้งที่หายไปแค่สามวันเอง
“ไม่ได้ลืมนะคับ พุซื้อของฝากมาให้พี่ซีด้วย เดี๋ยวเย็นนี้ว่าจะเอาไปให้อ่ะ..... พี่ซีว่างมาเจอพุป่าวคับ?”
“พี่ว่างให้ได้อยู่แล้วล่ะคับ แต่ดูเหมือนคนของพี่เค้าจะไม่ว่างให้พี่บ้างเลย” หง่ะ กรูผิด? แค่นี้ก็น้อยใจ ทีตัวเองทำแต่งานๆๆ หายไปเป็นอาทิตย์ผมยังไม่ว่าอะไรเลย
".......พี่ซีเคืองพุเหรอครับ? เดี๋ยววันนี้ไปหาไง.. ซื้อของกินมาให้ด้วยเยอะแยะ"
"..................................." เงียบ เป็นอาไรอีกกกวะ
"พี่ซี เคืองไรพุอ่ะ? อย่าเงียบดิ"
"..........เปล่าครับ" เออ เปล่าก็เปล่า
"งั้นพุวางนะ เย็นนี้เจอกันครับ"
ผมวางสายด้วยอาการจิตตก... ผมไม่แน่ใจเค้าเคืองเรื่องอะไรอ่ะคับ เรื่องมาถึงกทม.แล้วไม่โทรบอกล่ะมั้ง...... หง่ะ ไม่บอกไม่ได้รึไง? :z3:
/
ตอนเย็นผมนั่งรถเมล์ไปหาพี่ซีถึงออฟฟิศเลยคับ ที่จริงก็ไม่ได้นิ่งเฉยที่เค้าเคืองหรอก ก็เลยมาง้อเนี่ย
พอถึงแล้ว แทนที่พี่ซีจะดีใจที่มาหา เค้ากลับทำเหมือนไม่ค่อยพอใจบอกว่าทำไมไม่โทรมาบอกก่อน ทำไมไม่รอเค้าอยู่ที่นั่นที่นี่ (ที่มันใกล้กว่านี้) ผมเลยถามว่า ผมมาหาที่นี่ไม่ได้เหรอ?
เพราะตอนคุยกันเมื่อกลางวัน ผมไม่ได้เจาะจงสถานที่อ่ะคับ ผมไม่เคยมาเลย ปกตินัดกันที่อื่นง่ะ แต่ถึงจะมาก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ ผมผิดตรงไหนอ่ะ?
“พุขอโทษครับ แค่เอาของมาให้” มาหาก็ผิด ไม่โทรก็ผิด กรูทำอะไรถูกบ้างวะเนี่ย ชักนอยด์เหมือนกันนะเว้ย :m15:
“งั้นพุกลับเลยละกันครับ” ผมก้มหน้าบอกพี่ซี มันเสียใจอ่ะ อุตส่าห์คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว แต่มันก็ยังไม่ดีอีก ผมวางของฝากไว้ที่โซฟารับแขก และก็เดินออกมาข้างนอกเลย
บ้าเอ๊ย จะร้องไห้ง่ะ... มาหาก็โมโหใส่ผมเงี้ย ไม่หน้าด้านอยู่ต่อหรอก
ผมเดินเศร้าจะไปรอรถเมล์ที่ป้ายอ่ะคับ แต่พี่ซีวิ่งตามมาเรียกไว้...
“น้ำพุ จะไปไหน?” ผมหันไปมองหน้าพี่ซีช้าๆ ท่าทางเมื่อกี้นี้ของเค้าหายไปแล้วอ่ะคับ ผมค่อยโล่งอกที่จะคุยด้วยหน่อย
“กลับหอครับ” พูดไปใจมันก็เจ็บแปลบๆ ไม่มีครั้งไหนเลยที่มาเจอพี่ซีแล้วผมต้องเดินหงอยออกมาแบบนี้ และดูดิเพิ่งจะมาตาม
“จะไปยังไง เดี๋ยวพี่ไปส่ง มาครับ” เค้าพยักหน้าเป็นเชิงให้ผมเดินกลับไป
“ไม่เป็นไรครับ พุกลับเอง” ผมทำให้เค้าลำบากมามากแล้วหนิ ผมหันหลังเดินต่อ พี่ซีก็เดินมาคว้าแขนไว้
“พี่ขอโทษครับ ขอโทษนะที่อารมณ์เสีย” เค้าว่างั้น แววตาสำนึกผิด
“พี่แค่.....ไม่อยากให้ลำบากนั่งรถเมล์มาเอง มันไกล... กลัวเราจะเหนื่อยเฉยๆ ครับ” พอได้ยินอย่างนี้ความขุ่นมัวในใจผมก็ค่อยๆ จางลง
“พุนึกว่าพี่ซีเคืองที่มาหาอ่ะ” แค่คิดก็จะร้องไห้และ ก็เห็นหน้าเค้าเป็นงั้นจริงๆ หนิ
“ไม่ได้เคืองเรื่องนั้นครับ น้ำพุก็รู้ว่าพี่รอ อยากเจอ...” เค้าจ้องตาพูดกับผมตรงๆ
“พุทำตัวไม่ดีใช่มั้ยพี่ซี?” ผมพอจะรู้ตัวเองคับว่าเป็นพวกไม่ชอบเอาใจใคร แต่ผมก็พยายามแล้ว เท่าที่ได้อ่ะ
“ไม่ใช่หรอก อย่าไปว่าตัวเองอย่างนั้น”
“พี่ซีโกรธใช่มั้ยอ่ะ ที่พุไม่โทรหา”
“ไม่ได้โกรธครับ” ไม่จริงง่ะ ผมว่าเค้าแอบโกรธอยู่แน่ๆ เพียงแต่ว่าไม่แสดงออก (ในตอนนี้)
“พี่แค่เป็นห่วง แต่ถ้าไม่อยากโทรก็ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ได้ว่าอะไร” ไม่ว่าแต่ทำประชดใช่ป่ะ
“........คือ.......พุ” กำลังจะอธิบายโรคเกี่ยวกับโทรศัพท์ของตัวเองคับ แต่พี่ซีพูดขึ้นมาก่อน
“หิวข้าวรึยัง?”
“...........อ่า...ครับ”
“ไปกินข้าวกันนะ พี่ก็หิวแล้วเหมือนกัน”
/
ผมหาจังหวะบอกพี่ซีเรื่องโทรศัพท์จนได้คับตอนที่กินข้าวกัน พี่เค้าก็ดูเหมือนงงๆ เหมือนไม่เข้าใจ ไม่เชื่อ(?) ไรประมาณนั้นอ่ะคับ
“ถ้าไม่อยากคุยกับพี่ก็บอกมาตรงๆ เลยครับ พี่ไม่ว่าอะไรจริงๆ” เค้าคิดไปแบบนั้นง่ะ
“ก็..... มันไม่ใช่อย่างงั้นคับ พี่ซีไม่เข้าใจอ่ะ” อธิบายแล้วเหนื่อย ปวดหัว
“พุไม่ชอบโทรศัพท์บ่อยจริงๆ บางทีอยากคุยแต่ไม่อยากโทรอ่ะ”
พี่เค้าทำหน้างงนิดนึง สงสัยจะคิดว่าถ้าไม่โทรและเมิงจะคุยกะกรูยังไงวะ
“พี่คงพูดมากไป...” เค้าสรุปในที่สุด
“ไม่ใช่อย่างงั้น....”
“............................” เงียบ
“คือ... เอางี้แทนดีป่าวคับ ทุกวันจันทร์ พุธ ศุกร์เลิกงานพุมาหาพี่ซีที่ออฟฟิศ และเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน” ง้อสุดๆ แล้วนะ ถ้ามาทุกวันมันก็มากไป สามวันต่ออาทิตย์ละกัน
“นี่ไม่อยากโทรคุยกับพี่ขนาดนี้เลยเหรอ?” แต่เค้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“ไหนบอกอยากเจอพุ พุมาหาแล้วพี่ซียังไม่พอใจอีกเหรอ?” งงอ่ะ!
“ถ้ามันลำบากที่จะมา พี่ก็ไม่อยากให้ทำแบบนี้หรอกนะ” เค้าคิดว่าโทรคุยกันง่ายกว่าที่ผมจะถ่อมาเองอะไรแบบนั้นอ่ะมั้งคับ
ที่จริงก็เข้าใจที่เค้าไม่อยากให้นั่งรถเมล์มารอ เพราะพี่ซีเลิกงานช้ากว่าผมชั่วโมงนึง บางทีเลทไปกว่านั้นเพราะเค้างานเยอะ ผมเลยเลือกที่จะมารอที่นี่เลย เค้าจะได้ไม่ต้องวนไปรับให้เหนื่อยอ่ะคับ
“ลำบากก็ช่างดิ ก็พุบอกว่าไม่ชอบโทรๆ พี่ซีฟังไม่รู้เรื่องเหรอ!?” ผมเริ่มวีนแตกคับ โมโหเลยล่ะ อธิบายซ้ำไปซ้ำมา มันรำคาญอ่ะคับ
“ตามใจครับ ไม่โทรก็ไม่โทร” พี่ซีพูดแล้วถอนหายใจหนักๆ สีหน้าดูหงุดหงิดเต็มทน
ผมเห็นก็เสียใจดิคับ ความอัดอั้นมันทำให้น้ำตาแทบจะไหล ทำไมเรื่องแค่นี้มันถึงต้องกลายเป็นปัญหาใหญ่ด้วย?
“พี่ซีเป็นอะไรอ่ะ พุบอกเหตุผลไปแล้วไง ไม่ใช่ว่าไม่อยากคุยด้วย แค่ขี้เกียจรับโทรศัพท์”
“...............................” ไม่รู้ใช้คำพูดผิดรึเปล่า พี่ซีเลยเงียบไปอีกแล้ว
ผมไม่ชอบตอนที่เค้าเงียบเลยอ่ะคับ ที่พูดเมื่อกี้ได้ฟังผมบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้... สงสัยข้อเสนอผมมันจะยุ่งยากสำหรับเค้ามากเกินไป
“ก็ได้คับ พุโทรก็ได้ เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน จะไปไหนทำอะไรกับใคร เดี๋ยวพุจะโทรบอกให้หมดเลย” ผมพูดประชดเค้าไปบ้าง แล้วน้ำตาไหลกลิ้งลงข้างแก้มทันที แม่ง...เคยกินข้าวเคล้าน้ำตาแค่ตอนอยู่กับพ่อและก็ไอ้บ้าเคน แต่นี่พี่ซีดันเป็นไปด้วยอีก
“พี่ไม่ได้พูดขนาดนั้น ไม่เอา อย่าร้องครับ พี่ขอโทษ” พี่ซีดูจะตกใจที่ผมน้ำตาแตกอีกและ ไม่รู้พักนี้ผมเป็นอะไรเหมือนกัน ร้องไห้บ่อยมาก ไม่ได้ร้องแบบกระซิกนะ แค่น้ำตาไหลเงียบๆ ปกติเมื่อก่อนผมเป็นคนร้องไห้ยากมาก เป็นพวกไม่คิดอะไรไงคับ ไม่แคร์ใคร จะด่าว่าไรกรูไม่สน มึงพูดได้พูดไป แต่ตอนนี้ผมแคร์หลายเรื่อง เล็กๆ น้อยๆ ก็เก็บมาคิด โดยเฉพาะคนที่ผมแคร์ ยิ่งถูกเมิน ถูกปฏิเสธ หรือทำท่าทางไม่พอใจผม ผมก็ยิ่งเสียใจ
และก็เหมือนเดิมคับ พี่ซีพูดปลอบผม ผมอยากทำอะไรก็ตามใจ เค้าไม่โกรธไม่ว่า... ตอนนั้นผมไม่รู้คับ ที่เค้ากังวลเรื่องโทรศัพท์มากขนาดนี้เป็นเพราะอะไร มันก็เหตุผลง่ายๆ นั่นแหล่ะ....
เค้าไม่เชื่อใจผม คิดว่าผมไม่อยากรับสายไม่โทรหา เพราะผมจะไปคุยกับคนอื่น...
/
เห็นผมเป็นงี้ แต่ถ้าตั้งใจจะทำ ผมก็ทำจริงๆ นะคับ ถึงจะเหนื่อยนั่งรถนานแต่ผมก็ไปหาพี่ซีง่ะ ไปนั่งรอเค้า ทั้งที่ไม่ชอบรอ แต่ก็รออ่ะ
ผมทำงี้ก็ไม่ได้ลำบากอะไร อยากทำ อยากมาหาบ่อยๆ ให้เค้ารู้ว่าผมก็แคร์เหมือนกัน และก็ไม่ได้อยากให้เค้าตามเอาใจฝ่ายเดียวด้วย
แต่ผมไม่รู้คับว่าทำแบบนี้แล้ว จะยิ่งทำให้พี่ซีคิดมาก
มันน่าคิดมากตรงไหนครับ ถามหน่อย... มันแปลกมากเหรอคับที่ผมจะทำแบบนี้...? แค่มาหา มารอ ซื้อกาแฟให้ ดูแลเค้าบ้าง ไม่ได้ฝืนใจทำให้ด้วย เพราะมันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมากๆ สำหรับคนที่เป็นแฟนกัน
แล้ว................ผมทำไม่ดีเหรอครับ?
ความจริงมันปรากฏให้ผมรู้ครับว่าเพราะอะไร ก็วันที่ไปสัมมนากันนั่นแหล่ะ
/
"ขอโทษนะ วันนี้งานเร่งมาก ยังทำไม่เสร็จเลย" พี่ซีเดินมาบอกผมที่นั่งรอเค้าอยู่ตรงห้องรับแขก วันนี้ผมก็มารอเค้าอีกและคับ ตอนแรกก็นึกว่าอย่างช้าก็ชั่วโมงนึง ไปๆมาๆ สามชั่วโมงยังทำไม่เสร็จเลยคับ พี่ซีบอกให้เอารถเค้าไปหาซื้อข้าวกินก่อน ผมหิวง่ะเลยรีบไปและรีบกลับมา ซื้อข้าวเผื่อพี่ซีด้วย แต่เค้าไม่มีเวลากิน....
"กลับก่อนก็ได้นะ อีกนานกว่าจะเสร็จ ขับรถไปรอบ้านพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่กลับเอง" วันนี้วันศุกร์คับ ผมเลยจะไปค้างด้วย
"ไม่เป็นไร พุรอได้" ใครจะกล้าเข้าบ้านเค้าคนเดียวอย่างงั้นอ่ะ เกรงใจจะตาย
"มันจะดึกน่ะสิ" สีหน้าพี่ซีดูจะเป็นกังวล
"พุรอ พี่ซีรีบไปทำงานเหอะ" ไม่ต้องห่วงฉัน... ห่วงตัวเองดีกว่า
"โอเคครับ งั้นอย่าไปไหนนะ" พี่ซีคว้าหัวผมมาจูบไปทีนึง แหง่ะ... เกือบห้าทุ่มแล้วจะให้ผมไปไหนล่ะ
ผมนั่งดูทีวีรอเงียบๆ พอเบื่อๆ ก็หยิบมือถือมาเล่นเกมส์ สักพักพี่ซีออกมา ผมก็รีบเก็บมือถือ ถามเค้าว่างานเสร็จแล้วเหรอ? แต่พี่ซีนิ่งไปแป้บนึงคับ แถมมองผมแบบแปลกๆ
"โทรหาใครเหรอ?" เค้าถาม
"ป่าวครับ" ผมตอบแบบงงๆ แต่ไม่ได้คิดอะไร ก็เป็นห่วงเค้าง่ะ เลยถามว่าพี่ซีต่อว่า กินข้าวรึยัง? พี่ซีบอกว่ายังคับ รีบออกมาก่อน ผมเลยให้เค้ากินข้าวก่อนและค่อยกลับบ้านกัน
H
ไม่ค้างเนอะ?
น้องเคน --- ขออุบนะว่ารีเทิร์นมั้ย เหอๆ แต่คาดว่าอีกหลายตอนกว่าจะมีบท - -"
พี่ซี --- น้ำพุชอบจริงๆ นะ หาว่าไป... (แม้จะแอบเบื่อเป็นบางที แต่มันเป็นนิสัยเค้าอยู่แล้ว)
พี่นัท --- อาจจะรู้ไม่จริงก็ได้ว่าน้ำพุรักใคร หุหุ
เรื่องมันก็ออกจะตรงไปตรงมานะ.........(รึเปล่า?)
-
เหมือนจะมีลางทะเลาะกันกับพี่ซีอ๊ะป่าวน้ำพุ แต่พี่ซีก็นะ เหมือนจับผิดเรื่องโทรศัพท์เลยอะ :z3:
มันมีจริงแหละไอ้อาการอยากคุยแต่ไม่อยากโทรอะ แต่เค้าไม่หนักเหมือนน้ำพุว่ะ :laugh:
แหม แต่มันเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตจริงวุ้ย เคนจะกลับมาอีกรอจริงอ๊ะ แล้วจะมาแนวไหนเนี่ย
ไม่ใช่มาตอนสัมมนาเหมือนกันนะ ศึกหนักเลยคราวนี้ :jul3:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปเน้อ :impress2:
-
ไม่มีใครเข้าใจน้ำพุเลยจริงๆ :jul3:
-
น้องเคน --- ขออุบนะว่ารีเทิร์นมั้ย เหอๆ แต่คาดว่าอีกหลายตอนกว่าจะมีบท - -"
คนแต่งชอบให้ความหวังหง่ะ :m22:
เข้าใจพุไม่ชอบรับโทรศัพท์ เป็นเหมือนกัน
เพิ่งจะมีเรื่องนี้ ที่เข้าข้างพุ :laugh:
-
น้ำพุ มีแววได้เลิกกับพี่ซีละ :เฮ้อ:
ยอมรับว่าเป็นเหมือนกันนะ เรื่องโทรศัพท์เนี่ย โดนด่าประจำ
ไม่ชอบโทร บางทีอยู่ดีๆก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ซะงั้นแหละ รำคาญจัดๆบางทีปิดเครื่องเลย
หรือถ้าหากมีธุระจริงๆ ชอบส่งเมสเสจมากกว่าโทรอีก แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อยมีบีบี เลยไม่ต้องโทรคุยอะไรมาก ดีหน่อย :เฮ้อ:
-
เหนื่อยมั๊ยจ๊ะหนูพุ
-
ตอนนี่เราเข้าใจพุเรื่องโทรศัพท์อ่ะ บางทีเราก็เป็น(มากด้วย)
-
"ความจริงมันปรากฏให้ผมรู้ครับว่าเพราะอะไร ก็วันที่ไปสัมมนากันนั่นแหล่ะ"
เจอประโยคนี้เข้าไปค้างเลยง๊ะ
สงสัยที่สุดว่าพี่ซีอ่ะแหระที่มีกิ๊กถ้าเป็นงั้นพี่ซีใจร้ายมากจะไม่เชียร์พี่ซีอีกต่อไปแล้วงอล
พุดูน่ารักขึ้นนะมีเป็นห่วงความรู้สึกพี่ซีด้วยแต่ไม่ใช่ว่ามันสายเกินไปนะเมื่อไหร่น้ำพุจะเจอคนที่ใช่สักที่นะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
อ่านจบตอน สรุป พุได้เลิกกับซีแหงๆ พวกอารมณ์ไม่มั่นคงทั้งคู่ อยู่กันยากอะ
-
เลิกกันซะ เค้าเชียร์พี่นัท :man1:
-
นั่นดิ บางทีจะไปจะมาก็ขี้เกียจบอกคนอื่นเหมือนกัน ทำไมต้องบอกทุกครั้งด้วยนะ ก็รู้อยู่ว่าเป็นห่วง แต่ถ้ามาแล้วก็เห็นเองอ่ะ โดนด่าประจำเหมือนกัน เหอๆ เราว่าพี่ซีไม่เชื่อใจพุก็ไม่แปลก มีหวังได้เลิกกันแน่ๆ
-
:เฮ้อ: ..... คือว่า
อ่านมาจนถึงป่านนี้แล้ว บอกตามตรงว่ายังไม่เข้าใจน้ำพุเหมือนกันนะ เป็นบุคคลที่เข้าใจยากจริงๆ
บางครั้งก็ดูแล้วน่าสงสาร น่าเห็นใจ บางครั้งก็แสนแสบ บางทีก็เหมือนคนรักง่ายหน่ายเร็ว บางครั้งก็เหมือนใจง่าย บางครั้งก็หวงตัวซะมากมาย
แต่...โดยรวมๆ.....น้ำพุถือเป็นบุคคลน่าสนใจ น่าค้นหา เป็นมนุษย์ที่มีหลายมิติ น่าจะเป็นคนมีเสน่ห์มากถึงมากที่สุด
ขนาดว่าเป็นคนพูดน้อย นิ่งๆ แต่มีคนอยากเข้าหาเยอะแยะมาก ((นี่เห็นว่าที่เอ่ยมาในเรื่องเลือกมาแล้วแต่คนเด่นๆนะเนี่ย )) o22
...ส่วนพี่ซี...เป็นคนดี ห่วงใย เอาใจใส่ ดูแล แต่ความระแวงมันเกาะกินพี่ซีมากเกินไปหรือเปล่า
แน่นอนว่าน้ำพุชอบพี่เค้ามาก แต่คนเราถ้าต้องอธิบายซ้ำๆ ง้อซ้ำๆ จิตตกซ้ำๆ ร้องให้กับเรื่องเรื่องเดียวซ้ำๆ เส้นความอดทนจะอยู่ตรงไหน
อาจจะชอบมากยอมได้ แต่จะยอมได้นานแค่ไหน เมื่อไม่มั่นใจในกันแล้ว จะก้าวไปถึงความรักได้มั้ย?
...เหอๆ ให้ความคิดเห็นตามที่ได้อ่านมาก็แค่นั้นค่ะ ในความเป็นจริงทุกวันนี้แฟนน้ำพุปัจจุบันอาจเป็นพี่ซีก็ได้ใครจะรู้ ((เพราะเรื่องยังเขียนไม่จบ = =))
...ส่วนพี่นัท...อาจจะเป็นคนที่ช่วยให้น้ำพุรีเทิร์นกับเคนก็ได้นะ ...หรือวันที่น้ำพุละเมอตอนเมาบ้านพี่นัทอาจบอกรักเคนคนเดียวก็ได้นา..
...หรือที่จริงพี่นัท...เค้าค่อยๆดูน้ำพุไปเรื่อยๆ โดยนิสัยหยอดนิด หยอดหน่อย แต่ถือว่าเป็นคนที่รู้ความลับน้ำพุมากกว่าใครเพื่อน ไม่ชอบน้ำพุคงไม่ตอแยทุกวันแบบนี้หรอกจริงป่ะ ...จบการวิแคะแกะเกา.. :m23:
-
โอ๊ย เข้าใจไอ้โรคไม่ชอบคุยโทรศัพท์จากใจจริง คือเราก็เป็น เหมือนจะโรคจิตอ่อนๆ 55+
แต่บางทีก็จะไม่ยอมรับโทรศัพท์จากใครทั้งนั้น ไม่รู้ทำไม เวลาจะคุยกับใคร จะชอบส่งข้อความ ไม่ก็ทางเน็ต แต่จะไม่โทรเด็ดขาด
นอกเรื่องๆ 55+ ตอนนี้อ่านแล้วยิ่งอยากเชียร์พี่นัทว่ะ แบบ เซ็งๆพี่ซีไงไม่รู้แฮะ
คือถ้าจะเทียบกันจริงๆ ยังชอบเคนมากกว่าพี่ซีเลยนะ ถึงจะทะเลาะกันบ่อยยังไง
แต่เราว่าเคนมันก็มีจุดที่เข้าใจน้ำพุมากกว่านี้หน่อย น้ำพุดูเป็นคนอ่านยากๆหน่อย
ไม่ใช่พี่ซีไม่ดีนะ แต่เราว่าพี่แกดูเป็นคนธรรมดาเกินไปหน่อยสำหรับคนอาร์ตๆแบบน้ำพุ 555+
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและน้ำพุต่อไปจ้า ^^v
-
อยากให้จะเรื่องนี้เคนเปนพระเอก อะ จำได้ตอนหนึ่งที่เคนบอกว่ารักเหมือนอยาเสพติด อะ
เหมือนตรงกะชื่อเรื่องอะ นะ เปนเคนเหอะ
อยากจะบอกว่า host ขยันปั้นจิง อ่าน มีทุกหน้าเลยอะ เมฟขิง !!!
-
ตอบเม้นท์ รอตอนใหม่
เหมือนจะมีลางทะเลาะกันกับพี่ซีอ๊ะป่าวน้ำพุ แต่พี่ซีก็นะ เหมือนจับผิดเรื่องโทรศัพท์เลยอะ :z3:
มันมีจริงแหละไอ้อาการอยากคุยแต่ไม่อยากโทรอะ แต่เค้าไม่หนักเหมือนน้ำพุว่ะ :laugh:
แหม แต่มันเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตจริงวุ้ย เคนจะกลับมาอีกรอจริงอ๊ะ แล้วจะมาแนวไหนเนี่ย
ไม่ใช่มาตอนสัมมนาเหมือนกันนะ ศึกหนักเลยคราวนี้ :jul3:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปเน้อ :impress2:
เรื่องทะเลาะ ต่อไปต้นเหตุอาจไม่ได้มาจากน้ำพุ ส่วนเคนก็มาแนวเดิม... แนวพระเอก แต่ไม่รู้จะได้เป็นรึเปล่า? (ประโยคนี้ตลอดเลยช้านน) เคนเรียนคนละแนวกับพี่นัทพี่ซีค่ะ เลยจะไม่ได้ไปงานสัมมนานั้นนะ (ถ้าเจอกันสามคนนี้โลกแตกแน่เลยท่าน เหอๆ)
ไม่มีใครเข้าใจน้ำพุเลยจริงๆ :jul3:
คนเขียนก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน o18
น้องเคน --- ขออุบนะว่ารีเทิร์นมั้ย เหอๆ แต่คาดว่าอีกหลายตอนกว่าจะมีบท - -"
คนแต่งชอบให้ความหวังหง่ะ :m22:
เข้าใจพุไม่ชอบรับโทรศัพท์ เป็นเหมือนกัน
เพิ่งจะมีเรื่องนี้ ที่เข้าข้างพุ :laugh:
ให้ความหวังตัวเองด้วย เพราะแอบเชียร์เคนเหมือนกัน :laugh:
น้ำพุ มีแววได้เลิกกับพี่ซีละ :เฮ้อ:
ยอมรับว่าเป็นเหมือนกันนะ เรื่องโทรศัพท์เนี่ย โดนด่าประจำ
ไม่ชอบโทร บางทีอยู่ดีๆก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ซะงั้นแหละ รำคาญจัดๆบางทีปิดเครื่องเลย
หรือถ้าหากมีธุระจริงๆ ชอบส่งเมสเสจมากกว่าโทรอีก แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อยมีบีบี เลยไม่ต้องโทรคุยอะไรมาก ดีหน่อย :เฮ้อ:
ท่าทางน้ำพุจะมีเพื่อนเรื่องไม่ชอบรับโทรศัพท์หลายคน (สมัยนั้นดูเหมือนบีบียังไม่เกิด)
เหนื่อยมั๊ยจ๊ะหนูพุ
เกิดเป็นคนหล่อเลยต้องเหนื่อยเบาๆ eiei
ตอนนี่เราเข้าใจพุเรื่องโทรศัพท์อ่ะ บางทีเราก็เป็น(มากด้วย)
น้ำพุมีเพื่อนอีกคนแล้วว
"ความจริงมันปรากฏให้ผมรู้ครับว่าเพราะอะไร ก็วันที่ไปสัมมนากันนั่นแหล่ะ"
เจอประโยคนี้เข้าไปค้างเลยง๊ะ
สงสัยที่สุดว่าพี่ซีอ่ะแหระที่มีกิ๊กถ้าเป็นงั้นพี่ซีใจร้ายมากจะไม่เชียร์พี่ซีอีกต่อไปแล้วงอล
พุดูน่ารักขึ้นนะมีเป็นห่วงความรู้สึกพี่ซีด้วยแต่ไม่ใช่ว่ามันสายเกินไปนะเมื่อไหร่น้ำพุจะเจอคนที่ใช่สักที่นะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
เรื่องพี่ซีเกือบถูกๆ คนที่ใช่สำหรับน้ำพุเกิดแล้วจ้ะ... หนึ่งในสามนี้แหล่ะ
อ่านจบตอน สรุป พุได้เลิกกับซีแหงๆ พวกอารมณ์ไม่มั่นคงทั้งคู่ อยู่กันยากอะ
โดนนนมั้ยยน้ำพุ
เลิกกันซะ เค้าเชียร์พี่นัท :man1:
แหะๆ
นั่นดิ บางทีจะไปจะมาก็ขี้เกียจบอกคนอื่นเหมือนกัน ทำไมต้องบอกทุกครั้งด้วยนะ ก็รู้อยู่ว่าเป็นห่วง แต่ถ้ามาแล้วก็เห็นเองอ่ะ โดนด่าประจำเหมือนกัน เหอๆ เราว่าพี่ซีไม่เชื่อใจพุก็ไม่แปลก มีหวังได้เลิกกันแน่ๆ
ฟันธงกันเลยทีเดียว
:เฮ้อ: ..... คือว่า
อ่านมาจนถึงป่านนี้แล้ว บอกตามตรงว่ายังไม่เข้าใจน้ำพุเหมือนกันนะ เป็นบุคคลที่เข้าใจยากจริงๆ
บางครั้งก็ดูแล้วน่าสงสาร น่าเห็นใจ บางครั้งก็แสนแสบ บางทีก็เหมือนคนรักง่ายหน่ายเร็ว บางครั้งก็เหมือนใจง่าย บางครั้งก็หวงตัวซะมากมาย
แต่...โดยรวมๆ.....น้ำพุถือเป็นบุคคลน่าสนใจ น่าค้นหา เป็นมนุษย์ที่มีหลายมิติ น่าจะเป็นคนมีเสน่ห์มากถึงมากที่สุด
ขนาดว่าเป็นคนพูดน้อย นิ่งๆ แต่มีคนอยากเข้าหาเยอะแยะมาก ((นี่เห็นว่าที่เอ่ยมาในเรื่องเลือกมาแล้วแต่คนเด่นๆนะเนี่ย )) o22
...ส่วนพี่ซี...เป็นคนดี ห่วงใย เอาใจใส่ ดูแล แต่ความระแวงมันเกาะกินพี่ซีมากเกินไปหรือเปล่า
แน่นอนว่าน้ำพุชอบพี่เค้ามาก แต่คนเราถ้าต้องอธิบายซ้ำๆ ง้อซ้ำๆ จิตตกซ้ำๆ ร้องให้กับเรื่องเรื่องเดียวซ้ำๆ เส้นความอดทนจะอยู่ตรงไหน
อาจจะชอบมากยอมได้ แต่จะยอมได้นานแค่ไหน เมื่อไม่มั่นใจในกันแล้ว จะก้าวไปถึงความรักได้มั้ย?
...เหอๆ ให้ความคิดเห็นตามที่ได้อ่านมาก็แค่นั้นค่ะ ในความเป็นจริงทุกวันนี้แฟนน้ำพุปัจจุบันอาจเป็นพี่ซีก็ได้ใครจะรู้ ((เพราะเรื่องยังเขียนไม่จบ = =))
...ส่วนพี่นัท...อาจจะเป็นคนที่ช่วยให้น้ำพุรีเทิร์นกับเคนก็ได้นะ ...หรือวันที่น้ำพุละเมอตอนเมาบ้านพี่นัทอาจบอกรักเคนคนเดียวก็ได้นา..
...หรือที่จริงพี่นัท...เค้าค่อยๆดูน้ำพุไปเรื่อยๆ โดยนิสัยหยอดนิด หยอดหน่อย แต่ถือว่าเป็นคนที่รู้ความลับน้ำพุมากกว่าใครเพื่อน ไม่ชอบน้ำพุคงไม่ตอแยทุกวันแบบนี้หรอกจริงป่ะ ...จบการวิแคะแกะเกา.. :m23:
เม้นท์คุณ Uonlii_I ยาวได้ใจ... (เรื่องพี่นัทพี่ซีเดี๋ยวเฉลยในตอนต่อๆ ไป แต่วิแคะถูกเยอะเหมือนกันนะ)
คนเขียนก็มึนกับน้ำพุเหมือนค่ะ
ที่วิเคราะห์มาน้ำพุเค้าก็เป็นงั้นจริงๆ นะ มันแล้วแต่อารมณ์ว่าเค้าจะเป็นแบบไหน บางวันก็พูดมากปล่อยมุขควาย เพื่อนฮากลิ้งก็มี บางวันเงียบซึมกะทือ บางวันก็กวนตีนชาวบ้าน (อันนี้เพื่อนพูดบ่อย)
จากประสบการณ์ตรง.... คนที่เจอน้ำพุแรกๆ จะคิดว่าเค้าตลก ร่าเริง พูดจาน่ารักแบบกวนๆ (บอกไม่ถูก ต้องคุยเอง) เทคแคร์คนอื่นดีมาก...(เฉพาะช่วงที่อยากทำ)
เหมือนจะเฟรนด์ลี่ ทั้งที่เป็นมนุษย์ที่ขี้เกียจพูดมากๆๆๆ บางทีกว่าจะง้างปากได้คนอื่นเค้าก็จะอารมณ์เสียกับเด็กคนนี้ไปแล้ว (ไอ้แบงค์ชอบด่าน้ำพุว่าพูดจาหมาไม่แดก ฮ่าๆ) คือ...จนป่านนี้ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ ว่าเป็นคนยังไง แต่เค้านิสัยน่ารัก ดูเด็กๆ (จนป่านนี้ยังมีคนคิดว่าเรียนม.ปลายอยู่เลย) ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร (ถ้าไม่มีใครไปทำอะไรเค้าก่อน) ขี้เกรงใจด้วย หน้าตาเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น ตาแป๋ว (ฮ่าๆ อันนี้ไม่ได้พูดเองนะ มีคนบอกมา)
ที่ว่าใจง่ายก็ง่ายเฉพาะคนที่เค้าชอบนั่นแหล่ะ (ชอบเยอะไปหน่อย) ถ้าไม่ชอบแค่จะแตะตัวยังโกรธอารมณ์เสียเลย โดยเฉพาะคนที่ไม่รู้จักมักคุ้นมาก่อน จะไม่ไว้ใจอย่างร้ายแรง
พวกวูบไปวูบมานี่ก็มีเยอะ ยังไม่ได้เอ่ยถึงก็มีหลายคน (นับไม่ไหว) น้ำพุจำไม่ได้ด้วย
สรุป... ถ้าไม่คิดอะไรกับน้ำพุมากเกินไป เค้าจะเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจนะ (คอนเฟิร์มมาจากเอ็มและเคน) แต่ถ้ามากเกินไปก็จะ.....เป็นทุกข์
โอ๊ย เข้าใจไอ้โรคไม่ชอบคุยโทรศัพท์จากใจจริง คือเราก็เป็น เหมือนจะโรคจิตอ่อนๆ 55+
แต่บางทีก็จะไม่ยอมรับโทรศัพท์จากใครทั้งนั้น ไม่รู้ทำไม เวลาจะคุยกับใคร จะชอบส่งข้อความ ไม่ก็ทางเน็ต แต่จะไม่โทรเด็ดขาด
นอกเรื่องๆ 55+ ตอนนี้อ่านแล้วยิ่งอยากเชียร์พี่นัทว่ะ แบบ เซ็งๆพี่ซีไงไม่รู้แฮะ
คือถ้าจะเทียบกันจริงๆ ยังชอบเคนมากกว่าพี่ซีเลยนะ ถึงจะทะเลาะกันบ่อยยังไง
แต่เราว่าเคนมันก็มีจุดที่เข้าใจน้ำพุมากกว่านี้หน่อย น้ำพุดูเป็นคนอ่านยากๆหน่อย
ไม่ใช่พี่ซีไม่ดีนะ แต่เราว่าพี่แกดูเป็นคนธรรมดาเกินไปหน่อยสำหรับคนอาร์ตๆแบบน้ำพุ 555+
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและน้ำพุต่อไปจ้า ^^v
เรื่องโทรศัพท์ เกิดจากเหตุว่า... น้ำพุรำคาญไม่อยากคุย เหนื่อย เมื่อยปาก... และน้ำพุไม่ชอบให้ใครรู้พิกัดตัวเอง ฮ่าๆๆ เหมือนแกล้งชาวบ้านเค้า ประมาณว่าอยากคุยกับกรู ก็หาตัวกรูให้เจอ อย่ามาใช้เทคโนโลยีง่ายๆ (เฉพาะบางคนนะ)
อยากให้จะเรื่องนี้เคนเปนพระเอก อะ จำได้ตอนหนึ่งที่เคนบอกว่ารักเหมือนอยาเสพติด อะ
เหมือนตรงกะชื่อเรื่องอะ นะ เปนเคนเหอะ
อยากจะบอกว่า host ขยันปั้นจิง อ่าน มีทุกหน้าเลยอะ เมฟขิง !!!
อยากให้เป็นเคนเหมือนกัน!! หุหุ
:impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย :กอด1:
เค้าอยากอ่าต่อแว้วววววว :sad4: :sad4: :sad4:
-
กรรม อิพี่ซีจะนอกใจเหรอ :z3:
แ่ต่ช่างสิ ไม่ได้เชียร์มาตั้งแต่ต้นแล้ว (อ้าวซะงั้น โดนพี่ซี :z6:)
คนเราจะเข้าใจตัวเองซักกี่ % กัน (เรียนจิตวิทยามาก็ลืมแล้ว :a6:)
น้ำพุก็ไม่แปลกหรอกที่จะไม่เข้าใจตัวเอง :กอด1:
แต่ตอนนี้เข้าใจตัวเองว่าอยากรู้เรื่องน้ำพุต่อจากนี้มากๆๆ :laugh:
-
:L2:
-
คนที่เข้าใจพุมากที่สุดตอนนี้เราว่าก็คงเป็นพี่นัทแหละ
แต่ถ้าพี่นัททำอะไรให้มันจริงจังมากกว่านี้
ก็คงได้ใจพุไปนานแล้ว
-
เขาเรียกว่ากรรมตามทันหรือเปล่าน่ะ
-
อ่านะคะน้องโบ... เม้นท์ยาวสั้นอยู่ที่อารมณ์อ่านแต่ละตอนคงไม่ว่าัักันนะคะ
ถ้าเข้าถึงเรื่องไหน ชอบเรื่องไหนเป็นพิเศษก็จะชอบคอมเม้นท์ให้มันถึงแก่นความรู้สึกตัวเองไปเลย ไม่งั้นรู้สึกค้างคา
น้องก็ตอบเม้นท์พี่ยาวได้ใจ จนมองเห็นภาพน้ำพุแจ่มแจ้งเลย แล้วตุ๊กตาญี่ปุ่นนี่ อะโห!!น่ารักนะนั่น :impress2:
... ที่จริงติดเรื่องนี้มากๆก็เพราะน้องน้ำพุนี่แหละ อ่านไปแล้วนิสัยน่าสนใจดี น่ารัก กวน และอีก ฯลฯ
การเขียน เรียบเรียง ภาษาที่ใช้ ก็ชอบนะ อ่านแล้วไม่เบื่อ และที่อยากชมทั้งสองเรื่อง คำผิดแทบจะหาไม่เจอเลย o13
เอาล่ะ... หลวมตัวอยู่ข้างพี่นัทไปแล้ว ไงก็เชียร์เหมือนเดิม ไม่ว่าหวยจะออกที่ใคร พี่นัทก็ยังแนวเจ๊ :z2:
ปล. อีกนิดนึง ..เอ็มก็มามุขฟายได้ตลอดอ่ะนะ แต่คุยกันน่ารักดี 5555555+ (+1ค่ะ)
-
/
พอกลับถึงบ้านพี่ซี ก็อาบน้ำ เตรียมตัวนอนเลยครับ เพราะมันดึกมากแล้วเกือบตีหนึ่ง ง่วงๆๆ พี่ซีก็เหนื่อย วันรุ่งขึ้นผมกับเค้าเลยไม่ได้ไปไหน ก็อยู่บ้าน ดูหนังกัน อย่างที่บอกอ่ะคับ บ้านเค้ามีห้องดูหนังจอยักษ์ ที่พี่นัทโม้ว่ารวยกว่า มันไม่ใช่เรื่องจริงคับ ผมถึงตั้งฉายาว่าตี๋สตอร์เบอร์รี่ไง ฮะๆๆ ชอบพูดเวอร์ พูดแบบเพิ่มเครดิตให้ตัวเองอ่ะคับ แต่ว่าเพราะเค้าพูดเล่น แบบคนขี้อำง่ะ ผมเลยรู้สึกขำๆ มากกว่า
ตอนดูหนังผมแอบเหลือบมองพี่ซี เค้าดูเหมือนเมื่อยๆ ไหล่ง่ะ เห็นเอามือบีบๆ อยู่ ผมก็เคยเป็นเวลานั่งทำงานนานๆ บางคนก็ปวดหลัง ปวดเอว ปวดไหล่ คอเคล็ด มีรุ่นน้องผมบางคนไหล่หลุด ฮ่าๆๆ แต่ไม่ใช่เพราะนั่งทำงานนานหรอกคับ แต่เพราะมันนอนทับปลั๊ก ไหล่เลยหลุด ฟังแล้วแม่งก็ขำ ทำไมหลุดง่ายจังวะ
“พี่ซีปวดไหล่เหรอ?” ผมหันไปถาม พี่ซีก็เล่าตอนที่เค้าทำงานเมื่อวานให้ฟัง...
“พุนวดให้ป่ะ?” ปกติไม่นวดให้ใครง่ายๆ หรอกนอกจากแม่ หรือไม่ก็โดนเพื่อนใช้ ส่วนใหญ่ผมชอบใช้ให้คนอื่นนวดให้มากกว่าครับ อิอิ สบายดี และใช้คนที่ไม่น่าจะใช้ได้ด้วย ไอ้โมหรือเพื่อนผมคนอื่นรู้ก็จะแปลกใจ ว่าทำไมผมกล้าไปใช้เค้า...หนอ
“นวดเป็นเหรอ?” พี่ซีถามยิ้มๆ
“ไม่อ่ะ แต่ลองดูมั้ย?”
พอพูดงั้นผมกับพี่ซีเลยย้ายมวลไปนั่งกันบนพรม เหอๆ นุ่มๆๆ
“ไม่มีแรงเหรอครับ นวดเบาจัง” พี่ซีพูดไปหัวเราะไป ก็ตัวเค้าแข็งง่ะ...(ตัวนะ ไม่ใช่อย่างอื่น) ออกแรงมากก็เจ็บมือเด่ะ
“เจ็บนิ้ว งั้นพุทุบนะ”
“ครับ” ผมก็ทุบไหล่เค้า แหะๆ ง่ายกว่า
“เคยนวดให้คนอื่นแบบนี้มั้ย?” พี่ซีถาม
“ก็...เคยนวดให้แม่ กับเพื่อน”
“เพื่อนด้วยเหรอ?”
“ครับ ก็พวกสตางค์ นุช ไอ้เต้ ไอ้โม” รายนามพวกที่ชอบใช้ผม หุหุ แต่ว่าผมใช้พวกมันมากกว่า สตางค์ชอบให้ผมเหยียบหลังมัน พอมันเหยียบผมบ้าง ตัวแทบหัก ร้องแอ้กเลย เกือบตาย
นุชนี่ชอบเล่นหัวผม ก็หนุกดีอ่ะ บางทีเค้าก็หายางมามัดให้ เล่นกันอยู่สองคนกับไอ้โม ถักเปีย มัดจุก ทำทรงตลกๆ ให้ผม
ส่วนไอ้เต้ไม่ต้องใช้ บางทีมันนวดให้เอง อิอิ ผมเล่าพี่ซีไปอย่างอารมณ์ดี แต่เค้ากลับไม่ดีด้วยแฮะ... พี่ซีเป็นพวกรู้เยอะ แต่ไม่ถามผมเองอ่ะคับ เค้าอ่ะ... แอบหึงผมกับไอ้เต้ (อันนี้พอเข้าใจ เพราะไอ้เต้มันชอบ)
แต่หึงผมกับสตางค์... ผมว่า มันไม่ไหวมั้ง... :freeze:
“สตางค์นี่เป็นเกย์รึเปล่า?” อยู่ๆ พี่ซีก็ถาม
“หืออ ไม่ใช่ครับ ไม่ได้เป็น” ได้ยินแล้วขำ อย่างไอ้ตังค์อ่ะ เป็นคนปกติให้ได้ก่อนยังยาก มันเพี้ยน
ผมก็เล่าให้พี่ซีฟังว่ามันแอบชอบน้อง ผญ. คนนึงในคณะอยู่ (แต่ไม่ได้บอกว่าใคร เพราะไอ้ตังค์ไม่ให้บอกชื่อ)
“ไม่เป็นก็ดีแล้ว” พี่ซีว่า
“แต่ถึงไม่ได้เป็น ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะอนุญาตให้คนอื่นมาจับหรือมากอดได้ง่ายๆ นะ” ผมชะงักมือไปหน่อยนึง... ก็นึกขึ้นได้คับ
คือ...สตางค์นี่มันบ้าๆ บอๆ ใช่ป่ะคับ และมันก็ชอบหาว่าผมโปรเฟสฯ เรื่องความรัก มันก็จะมาปรึกษาผมเรื่องน้องคนที่มันแอบชอบอยู่บ่อยๆ พอเวลามันเกิดอาการคลั่งน้องเค้ามากๆ มันจะคว้ามือผมไปจูบไปหอม แล้วเพ้อว่าน้อง...น่าร้ากก อย่างงั้นอย่างงี้
ผมก็มองมันเอือมๆ ไอ้นี่แม่งบ้า... บ้าบอคอแตก ประมาณว่า มึงเอาเวลาที่มึงเพ้อ ไปจีบน้องเค้าดีกว่ามั้ย
บางทีนอยด์มากๆ ทนไม่ไหว มันก็เรียกผมออกไประบาย บางทีพูดอย่างเดียวไม่พอ มันก็จะมากอดเอวผมซบหน้ากับหลังแล้วก็พล่ามๆๆ เรื่องน้องไรอย่างงั้นอ่ะคับ
ขอบอกว่า...ที่มันทำเนี่ย ไม่ได้มีอารมณ์พิศวาสอะไรกับผมแม้แต่น้อย
แต่ว่า... พี่ซีไม่ได้คิดงั้นเนี่ยดิ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ พี่ เป็นเพื่อนกันเฉยๆ พุบอกแล้วไงว่ามันแอบชอบน้องคนนึงอยู่” ตอนนั้นผมขำๆ คับ ไม่ได้คิดว่าพี่ซีจริงจังอะไร
“พี่ซีหึงพุเหรอครับ?” ผมกอดคอเค้า ยื่นหน้าไปถาม
พี่ซี turn -------- หันหน้าหนี แต่ผมนึกว่าเค้าอาย เลยแหย่ใหญ่
“หึงพุใช่ป่าวๆๆ กิ๊วๆ หึงก็ไม่บอก ปล่อยให้เดาอยู่ตั้งนา...น...”
เอ้ยยยยยย!!
แซวได้ไม่ทันไร พี่ซีก็หันมาดันตัวผมหงายเก๋งลงพื้นพรมซะงั้น ผมตกใจเพราะเจอกดแบบไม่ทันตั้งตัว มารู้ตัวอีกทีก็เห็นหน้าเค้าจ้องมาจากมุมบน ส่วนตัวผมก็โดนตัวหนักๆ ของเค้าทับลงมาจนแทบจะแบน
“ใช่” พี่ซีตอบหน้าตาค่อนข้างจะเครียด
“พี่หึง”
“........อ่า..”
“พี่หึงรู้มั้ยครับ หึงมานานแล้วด้วย” แหะๆ ผมยิ้มแห้งๆ อยากจะให้เค้าคลายความซีเรียสนิดนึง ถึงเมื่อก่อนผมจะแย่โคตรๆ แต่ตอนนี้ผมไม่ได้มีคนอื่น กับเพื่อนๆ ก็แค่นั้น อย่างที่เล่าไป
ผมมีบทเรียนราคาแพงแล้วจะหาเรื่องใส่ตัวไปอีกทำไมล่ะคับ มันไม่คุ้มเลย จนถึงตอนนี้นึกขึ้นได้ทีไร ผมก็ยังเสียใจอยู่ทุกที
“หึงอาไรครับ ก็บอกไปแล้ว ว่าพุชอบพี่ซีคนเดียว” ผมกอดคอเค้าให้ก้มลงมาใกล้ๆ จนจมูกชนกัน
“ไม่เชื่อเหรอ?.....” พูดจบพี่ซีหลับตาจูบปากผมเบาๆ
“.....เชื่อครับ.....”
/
แหะๆๆ
ต่อจากนี้อายอ่ะ ข้ามนะ... :o8:
/
ก็อย่างที่สงสัยละคับ
คือมีอะไรกันจริง...แต่แค่ภายนอก เพราะๆๆ ผม....กลัวหง่า :sad4:
ยังไม่หายกลัวง่ายๆ ที่จริงก็อยากทำอยู่หรอก แต่ขอทำใจอีกสักระยะนะๆ พี่ซี ไม่พร้อมอย่างแรง พี่เค้าก็ไม่ว่าอะไรครับ
มือกับปากพอและ อ๊ากกก เขินน ตื่นเต้น ที่จริงผมก็ใช่ว่าจะไม่เคยใช้ปากให้คนอื่น... มันเคยแหล่ะคับ แต่นานมากว่าสองล้านปีแสงแล้ว
:undecided:
เคยแบบ... ‘ลองทำ’ กับ ‘โดนบังคับให้ทำ’ ไม่ได้ทำแบบเต็มใจอยากทำอย่างงี้ง่ะ แหะๆๆ และไอ้ที่ลองทำ มันก็ตั้งแต่เรียนมัธยมโน่นแหน่ะคับ ก่อนคบไอ้เอ็ม ประมาณ ม.ห้า ตอนที่ผมยังเชี้ยๆ อยู่ (หรือว่าตอนนี้ก็เชี้ยวะ?) คือผมอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง ตอนที่ผมคบกับพี่คนนึงอยู่ ก็ไปทำกับเค้าในห้องเรียนเกษตรง่ะ ปิดห้องและก็... นะ
อ่อ... มันเป็นอย่างงี้นี่เอง คือทำกับคนที่ไม่ได้คิดอะไรด้วยนี่มันก็ง่ายๆ อ่ะคับ แต่ก็ต้องเลือกคนที่ผมสั่งได้นิดนึง ไม่งั้นไม่จบแค่นั้นแล้วผมจะลำบาก...
ส่วนที่บอกว่าโดนบังคับ ก็กับเคนนั่นแหล่ะ มีคนเดียว
หลังจากทำกันเสร็จแล้ว.... แหะ พี่ซีเค้าก็เล่าให้ฟังคับว่าเค้าหึงอะไรผม
โห...เยอะแยะตาแป๊ะ หึงมาตั้งแต่รุ่นน้องนิค (มีช่วงนึงไปวิ่งกับสตางค์บ่อย ก็เจอนิคเหมือนกัน) หึงไอ้เต้ที่ทำเค้กให้ผม หึงสตางค์ หึงพี่นัท หึงเคน.... หึงเกือบหมดทุกคน - -“ (ไม่นึกว่าจะขี้หึงขนาดนี้ เห็นเงียบๆ ไม่พูดอะไร) o12
เค้ามีคนคอยรายงานนี่คับ ใครต่อใคร พอเจอผมเวลาอยู่กับพวกนี้ในมหาลัย ก็จะไปเล่าให้พี่ซีฟัง
พี่ซีก็จะนอยด์.......----- แต่ไม่แสดงออก เพราะเค้าเป็นแค่พี่รหัส แต่ตอนนี้เป็นแฟนผมแล้ว เค้าก็มีสิทธิ์ พี่ซีว่างั้น
ผมก็เริ่มเข้าใจขึ้นมาหน่อยนึง... ว่าเค้าชอบหรือไม่ชอบอะไร แต่หลังๆ มานี้ผมก็ไม่ได้ให้ใครมาถูกตัวพร่ำเพรื่อนะคับ ให้เฉพาะเพื่อนสนิท หรือคนที่ไว้ใจจริงๆ เท่านั้น บางทีผมยืนรอรถเมล์ รถไฟฟ้าอยู่ มีคนมาเดินชนผมสองสามที (หมายถึงคนๆ เดิม แต่เดินชนแม่งอยู่นั่น มึงมีปัญหากับกูมากมั้ย) ทั้งที่ทางเดินก็มีตั้งเยอะ ผมยังรังเกียจเลยง่ะ
“ต่อไปนี้ ทำให้พี่มั่นใจจริงๆ หน่อยได้มั้ยครับ ว่าน้ำพุเลือกพี่จริงๆ” พี่ซีนอนกอดผม พูดอยู่บนหัวผม... ผมเงยหน้ามองเค้า... จะให้ย้ำอีกกี่ทีฟะ คือ...เหมือนเค้าไม่มั่นใจสักที ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ทั้งที่ก็เคลียร์กันไปหมดแล้ว ผมอ่ะครับ ที่พูดไปหมดแล้ว แต่พี่ซีนั่นแหล่ะ พูดไม่หมด
“พี่ซีจะให้พุทำยังไงครับ?” ถ้าทำให้ได้ ผมก็จะทำให้
“พี่รักน้ำพุนะ” เค้าพูดออกมาอย่างงั้นครับ
ได้ยินแล้วผมรู้สึกดีใจมากเลยง่ะ หัวใจพองโตคับอก ผมยิ้มออกมาแบบปิดไม่มิด แต่รอยยิ้มผมก็ต้องเหี่ยวลง พอเค้าถามกลับว่า แล้วผมล่ะ รักเค้ามั้ย?
..........คือ..ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่ารักรึยัง? จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้ ไม่แน่ใจ... รู้แต่ว่าชอบมากๆ
ที่ผ่านมามันทำให้ต้องคิดมากกว่าเดิมอ่ะคับ ไม่ได้อยากจะเล่นตัวอะไรเลย ผมคิดว่าพี่ซีรอได้อ่ะ ก็เลยตอบไปแบบเดิม ว่าไม่รู้...รู้แต่ว่าผมชอบเค้า
พี่ซีก็แค่ยิ้มให้บางๆ คับ ไม่ได้คาดคั้นต่อ ผมเลยโล่งใจที่เค้าไม่ว่าอะไรที่ผมให้คำตอบไม่ได้
/
เหมือนจะ.... มีความสุข ครับ เหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าไอ้นพไม่โทรหาผมตอนผมอยู่บ้านพี่ซี...
เพื่อนผม... คนที่นานๆ โทรมาที ผมก็อยากคุยเพราะความคิดถึงนะคับ ก็เลยรับ นพบอกว่ารูปที่ถ่ายวันรับปริญญามันง่ะ น้องไผ่ส่งมาให้แล้ว และมันก็ซิปเมล์ส่งมาให้ผมและ ผมก็โอเค แต๊งกิ้ว และมันยังไม่วายแซวผมเรื่องรูปที่ไผ่ถ่ายไว้อีก แหง่ะ.... วางสายปุ๊บ พี่ซีจ้องหน้าผมนิ่งเลยคับ... ผมก็บอกเค้าไปว่าใครโทรมา เรื่องอะไร...
พี่ซีก็บอกว่า
“ใช้โน้ตบุ๊คพี่เปิดก็ได้” โน้ตบุ๊คเค้า แมคบุ๊คแอร์คับ ซื้อจากช้อปแอปเปิ้ลในนิวยอร์ค - -“ ของใช้ส่วนใหญ่นี่ซื้อเมืองนอกหมด (เค้าไปบ่อยอ่ะคับ)
พี่ซีเดินไปเปิดเครื่องให้ ผมก็..... ซีด เหงื่อตกนิดนึงคับ ถึงมันจะไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่มันก็น่าจะป้องกันตัวไว้ก่อนป่ะคับ
“พี่ซี...เดี๋ยวพุกลับไปดูที่ห้องก็ได้คับ” กลัวไม่มีเรื่อง แต่ทำให้เป็นเรื่องได้หง่ะ..
“............................” พี่ซีหันหน้ามามองช้าๆ แบบ.....ไงดีล่ะ จับผิดมั้ง ไม่เชิง คือสงสัยว่าทำไมไม่ดูที่นี่เลยมากกว่ามั้ง
“แหะ... ก็เกรงใจ....แต่ดูเลยก็ได้คับ” เซฟไว้ลงทั้มพ์พอและ ไม่เปิดรูปดีกว่า เผื่อมีอะไรไม่น่าไว้ใจ... ทั้งทึ่คิดว่าไม่มีอะไรก็เหอะ
ผมก็ทำตามนั้นคับ พี่ซีก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างหลัง (แหง่ะ เสียวสันหลัง) ไอ้นพส่งข้อความสั้นๆ มาให้ผมในเมล์คับว่า
‘มึงน่ารักดีนะ.....เชี้ยไผ่นี่มันเอาจริงๆ.......ฮ่าๆๆ’
เหอออ ผมก็ทะแม่งๆ เอาอะไรไอ่สัด
ผมรีบคลิกๆ เซฟและปิดจอไปอย่างรวดเร็ว แต่พี่ซีที่เมื่อกี้นั่งเงียบอยู่พูดขึ้นว่าขอดูรูปที่ผมไปงานหน่อยอ่ะคับ.....
เหอๆๆ เพื่อแสดงความจริงใจ ผมก็ต้องให้ดูดิคับ ถ้าไม่ให้ดูมันก็ยิ่งน่าสงสัยใช่ป่ะ
ตอนแรกๆ ก็ไม่อะไรคับ มีแต่รูปไอ้นพกะเพื่อนมัน... ตอนกลางๆ เรื่อง ก็มีผมกับนุชโผล่เข้ามาในเฟรมบ้าง...
ตอนกลางๆ ค่อนไปทางตอนท้าย
......มันมาและคับ รูปผม...... รีบเลื่อนไปอย่างรวดเร็ว
แต่พี่ซีจับมือผมให้หยุดคับ และเค้าก็กุมมือไว้อย่างงั้นแล้วคลิกเม้าส์เองแบบช้าๆ
........ไอ้...เชี้ยไผ่ มึงจะซูมหน้ากูไปไหนเนี่ย!!! :o211:
“ทำไมมีแต่รูปน้ำพุล่ะครับ? นี่ใครถ่าย?” ว่าแล้วต้องถาม
“เอ่อ...ก็...ช่างกล้องที่เพื่อนพุจ้างมาอ่ะคับ”
“.........................” เงียบ นั่งดูต่อไป
ผมก็ดูมั่ง มึงทำไมถ่ายรูปกูแบบนี้...ไอ้ไผ่
ผมชินกับรูปแอบถ่ายก็จริงคับ แต่ไม่ชินในการให้แฟนผมมานั่งดูรูปแบบนี้กับผมด้วย
ไอ้บ้าไผ่นี่แม่ง... ถ่ายเยอะเกินคาดคับ ส่วนใหญ่เป็นรูปที่ผมไม่ได้มองกล้อง ไรประมาณนั้น (ดูเป็นธรรมชาติดี) ที่จริงก็ชอบนะ แต่เห็นหน้าคนข้างๆ แล้วจำเป็นต้องไม่ชอบ
เหอๆ บางรูปซูมแค่ส่วนใดส่วนหนึ่งบนใบหน้า.....
.....ผมจะบ้าตาย..... o7
“ไปงานรับปริญญาเพื่อนแน่เหรอ? นี่มันจงใจถ่ายรูปเราชัดๆ เลยนะแบบนี้” พี่ซีหันมาถามหน้าตาชักจะไม่ดีและ (ผมก็เหมือนกัน)
“หง่ะ อันนี้แค่ถ่ายเล่นๆ มั้งคับ ...คนนี้ไง เพื่อนพุ” ผมเลื่อนไปตอนจบให้เร็วที่สุด ถึงแม้ว่าจะยังมีรูปผมถ่ายรวมกับเพื่อนๆ ก็เหอะ
“...............................” เงียบ
จากนั้นพี่ซีก็ลุกเดินออกไปนอกห้องเลยครับ
ผมอึ้งดิ...... โกรธอะไรเนี่ย
ผมนั่งมองประตูอยู่งั้นอ่ะคับพักนึง นั่งงงปนอึ้ง แต่คิดว่าเรื่องนี้ผมไม่ผิดง่ะ ...ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย... แล้วเรื่องไรผมต้องไปง้อเค้า :a6:
พี่ซีหายไปนานคับ... นานจนผมจะหลับ เกือบชั่วโมงได้มั้ง ผมก็นั่งประท้วงอยู่ในห้อง... กะจะบอกเค้าแหล่ะคับ ว่าผมไม่ชอบแบบนี้ ถ้าพี่ซีไม่เลิกเป็นแบบนี้ ผมจะงอนเค้าบ้าง แต่พอพี่ซีเข้ามา... ผมเปลี่ยนอารมณ์ตามเค้าแทบไม่ทัน
“หิวมั้ย? ลงไปกินหนมกัน” ยิ้มถามมาเลยคับ เหออ...? ไปกินยาระงับประสาทมาป่าวหนิ เมื่อกี้ยังไฟลุกครืนอยู่เลย
ผมก็งงดิคับ “อยากกินมั้ยครับ ช้อคกาแลตแอปเปิ้ล” พี่ซีมานั่งข้างผม กอดเอวผมอีก... แหง่ะ จั้กจี้
ที่เค้าพูดไม่ใช่ช้อคกาแลตรสแอปเปิ้ลนะคับ แต่มันคือผลแอปเปิ้ลราดช้อคกาแลต แล้วแต่สูตรนะ บางทีก็ราด almond บางที caramel เค้าเอาสูตรมาจากเมืองนอกมั้ง ผมก็เคยเห็นตอนไปเรียน มันคล้ายๆ hot fudge ง่ะ (ยังไง ยังงงๆ) เพียงแต่เป็นแอปเปิ้ล ไม่ใช่ไอติมสเวนเซ่น บรึ๋ยยย :oak:
“หัวไปกระแทกอะไรมาป่าวพี่ซี เมื่อกี้ยังหน้าเบี้ยวอยู่เลย” ปากผมนี่นะ... พูดไปและพี่ซีก็หัวเราะคับ
“น้ำพุก็รู้ว่าพี่หวง...” แหง่ะ
“ชอบงอนพุ ถ้าบอกว่าช่างกล้องมันถ่ายเอง พุไม่รู้เรื่องอ่ะ พี่ซีจะฟังมะ?” ที่จริงก็รู้อยู่ แต่ไม่รู้ว่ามันจะถ่ายแบบนี้
“ฟังครับ พี่ขอโทษนะ” พี่ซีพูดและหอมซอกคอกับแก้มผม
“ฟังไร ไม่เห็นฟังเลย ชอบงอนพุอ่ะ” เอ้ยยย หอมไรนักหนาหนิ
“งอนเพราะพี่รักไงครับ”
“ไม่เห็นเกี่ยวเลย”
“เมื่อไหร่จะรักพี่บ้างล่ะครับ?” พูดคนละเรื่อง...
“เอ้ยย พี่ซี......” กดผมลงเตียงอีกและคับ พอมีครั้งที่หนึ่งก็ต้องมีครั้งที่สองใช่หรือไม่หนิ?
“หืมม?” พี่ซียิ้มและยกมือลูบผมไปให้พ้นจากหน้าผากผม
“ทำไร?” พูดจบพี่ซีเอาปากมาแนบลงหว่างคิ้วผมเบาๆ
“ทำให้แฟนพี่มีความสุขไงครับ”
ความสุขที่ว่านี่สื่อสารมาทางภาษากายล้วนๆ เลยคับ แหะๆ เหมือนเมื่อวานเด๊ะเลย เพียงแต่คนละท่า... :m25:
ก่อนได้กินช้อคกาแลตแอปเปิ้ล..... ได้กินไอติมวิตามินซีก่อนซะงั้น
กร๊ากก (หน้าไม่อายเลยตรู)
:m13:
H
วางระเบิดพี่ซีไว้ก่อน o18
ชอบนะเม้นท์ยาวๆ อยากอ่านบ้าง ขอบคุณทุก rep จ่ะ :pig4:
+ คืนได้แว้ว
-
ขี้หึง ขี้หวง ไม่พอใจอะไรก็ไม่พูดออกมาตรงๆ
แล้วจะไปกันรอดหรอจ๊ะหนูพุ
-
พี่ซีก็ดีนะ เหมือนจะไม่อารมณ์ร้าย หึงรุนแรงเหมือนเคน ถึงมีหึงหวงบ้างก็เหอะ พุก็เหมือนทนได้นิ ชอบพี่ซีอยู่แล้วด้วย หรือว่าแค่ตอนนี้ ตอนหน้าอาจหวงยิ่งกว่านี้รึเปล่า
ขอให้รักกันนานๆนะจ๊่่ะ o13
-
กรี๊ด........ลืมรหัสผ่าน
ไม่ได้เข้ามาเมนต์ซะนาน ยังอ่านอยุ่นะคะ มันทุกตอนจ้า
แต่อยากให้ถึงวันสัมมนาไวไวล่ะ :m31:
-
เวลาอยู่กับพี่ซี่ก็เหมือนคู่ที่น่ารักดีนะ น่ารักๆ แบบอึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง บางครั้งต้องกลั้นหายใจก็มี
แล้วพี่แกก็จะชอบเหลือเกินอาการเงียบเนี่ย เข้าใจว่านิสัยคนเราแต่ละคนก็แตกต่างกัน
พี่ซีให้ความรักมากมาย แน่นอนก็ต้องอยากได้ความรักคืน อุปสรรค์ของคู่นี้คงเป็นเรื่อง หึง หวง แบบเงียบงัน
เหมือนน้ำพุต้องคอยลุ้นว่าพูดอะไรไปแล้วจะโดนตาปลาที่ซีตอนไหน พูดแล้วก็ต้องระแวงว่าจะโกรธ จะหึงมั้ย
หึงมันก็ไม่แปลกสำหรับคนรักกัน แต่พี่ซีจะลดลงบ้างได้มั้ยนิ เยอะเกิ๊น~ น้ำพุจะทนถึงเมื่อไหร่กัน
น้ำพุเปลี่ยนไปนะ ใส่ใจความรู้สึกแฟนมากขึ้น หรือพี่ซีมาไม้นวม น้ำพุเลยยอมให้
*** คิดถึงพี่นัทอย่างแรง*** :impress3:
*** รู้สึกสังหรณ์อะไรบางอย่าง *** :เฮ้อ:
-
....หวานๆ เงียบๆ คลื่นลมสงบ ก่อนพายุใหญ่จะมาหรือเปล่า
พี่ซีหึงน่ากลัวอะ หึงแบบเงียบๆ แล้วรอระเบิดทีเดียวป่ะเนี่ย :serius2:
-
รักมากไปมันก็น่าอึดอัดเนอะ
-
ปล่อยให้ผู้ร้ายมีบทไปก่อน
เนอะเคนเนอะ >..<
จำได้แบบว่าคลับคล้ายคลับคลา ว่าเคยอ่าน
คำใบ้ที่คนเขียนบอกว่า
แฟนน้ำพุก็คือผู้ชายคนแรก งั้นหมายความว่า ต้องเป็นเคน จิ ใช่ม้า? ฮี่ๆๆ
หรืออ่านมาจากเรื่องอื่นหว่า??
-
รู้สึกเหมือนคลื่นลมสงบก่อนพายุมาเลยหงะ
คนไม่พูดแบบนี้น่ากลัวกว่าแคนอีก
:m29:
-
รอดูกันต่อไป :man1:
-
ไอ้พวกที่ไม่พูดๆๆๆ
แล้วระเบิดออกมาทีเดียวเนี่ย.... o21
-
รู้สึกอึดอัดชอบกล
ถึงจะหวานก็เหอะ :really2:
:pig4:
-
เหมือนจะหวาน แต่หวานไม่เต็มที่
พี่ซีคงจะ รักพุมาก เลยหึงหวงมากเป็นพิเศษ
อ่านตอนนี้จบ แอบอึดอัดไปด้วย ไม่รู้น้ำพุจะชอบแบบที่เป็นอยู่แบบนี้รึเปล่า
เพราะที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ทุกคนจะยอมๆน้ำพุหมด
คราวนี้ต้องมายอมพี่ซีบ้างแล้ว พุเอ๋ย..
-
เฮ้ออออออออ
เลือกไม่ถูกเลย เครียดๆๆๆๆๆๆ555
แต่ไม่รู้ทำไม รู้สึกว่าไม่อยากให้เป็นพี่นัทเลยอ่ะ ขอพี่ซีไม่ก็เคนหล่ะกัน สาธุ
-
รอวันสัมมนา หึๆ :haun5: :interest:
-
เป็นตอนที่หวานมากหวานที่สุดตั้งแต่อ่านมาเนี้ย
พอคนอื่นบอกว่าสงบก่อนพายุเข้าแบบว่าอยากจะกรีดร้องงานจะเข้าอีกแล้วพุเอ้ย
อยากรู้จิงๆพี่ซีจะทำอะไรให้พุจับได้เนี้ยร้ายลึกนะเรา
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้พุน๊าสู้ๆ
-
/
กับพี่ซีดูเหมือนจะใช้ตัว(?)เข้าแลกคับ เลยคุยกันง่ายหน่อย ไม่ช่ายยย ผมก็อยากทำด้วยเหมือนกัน รู้สึกดีอ่ะคับ... ไว้ใจด้วย คือมีการตกลงกันก่อนว่าแค่ไหน เค้าก็ตามนั้นคับ ไม่ได้เกินกว่าที่พูดเลย แถมพี่ซียังบอกอีกว่าเค้าเป็นห่วงไม่อยากให้ผมนั่งรถเมล์มาหาที่ออฟฟิศแล้ว เพราะมันไกล และยังให้ผมมานั่งรออีก เค้าเลยกังวลมากกว่าจะดีใจ สรุปเลยตกลงกันว่าเสาร์อาทิตย์ค่อยเจอกันก็โอเค แหะๆๆ ที่จริงผมแอบขี้เกียจ+เหนื่อยนั่งรถเมล์จริง ถ้าออฟฟิศอยู่ใกล้กันก็ดีเด่ะ :m23:
และมีช่วงประมาณนี้แหล่ะคับ ที่ผมรำคาญผมตัวเอง มันเริ่มไม่เป็นทรง กลัวไม่หล่อ เลยว่าจะไปตัด
เวลาจะตัดทีนึงก็เลือกทรงนานหน่อยคับ เพราะผมชอบเปลี่ยนลุคตัวเอง
มีตอนปีสองเทอมปลายมั้ง ไปดัดฟรอย หัวฟูโคตรเลย... ไอ้เต้บ่นใหญ่ มึงไปดัดทำมายยย ทรงเดิมก็ดีอยู่แล้ว ตัดทรงนี้สงสัยมันอายคน ไม่กล้าเดินด้วย เหอๆๆ
เออช่าย นึกออกและ พี่นัท(ฟันเหล็ก) อ่ะคับ รู้สึกจะเริ่มสนใจผม เพราะเรื่องนี้เนี่ยแหล่ะ ตอนนั้นช่วงปีหนึ่งเทอมปลายผมไปถักไหมญี่ปุ่นบนหัวที่ข้าวสารง่ะ ทำอยู่สองเส้นแถวๆ หลังหู
พี่นัท(ฟันเหล็ก) บอกว่าเท่ดี และตั้งแต่นั้นมาก็เริ่มมองแบบแปลกๆ (เหออ)
ส่วนล่าสุดนี่ผมตัดบ็อบง่ะ (สะบัดบ็อบใส่พี่ซี) แล้วพอผมยาว ม้ามันทิ่มตา รำคาญ เลยจะตัดทรงใหม่คับ ก็ถามแฟนไปพอเป็นพิธีว่าเอาทรงไหนดี ถามเพื่อนด้วย
พี่ซีบอกว่าทรงนี้ดีแล้ว น่ารักแล้ว... (หง่ะ) ถามไปไม่ได้อะไร เลิกถาม
สตางค์นี่หารูปมาให้เลยคับ ที่จริงผมอยากทำเดรดล็อกมากๆ แต่เป็นคนไม่ชอบหัวสกปรก ก็เลยอดไป
กัดสีผมนี่เคยตอนปีสามแล้ว ผมเสียง่ะ โดนใครไม่รู้บ่น เพื่อนๆ เนี่ยแหล่ะคับ เลยไม่ทำแล้วดีกว่า
มันอารมณ์ประมาณว่า... กรูอยากตัดผม แต่กรูหาทรงไม่ได้
(ปัจจุบันตัดทรงเห็ด ฆ่าอายุตัวเองได้หลายปี หุหุ) ผมเคยไปร้านแล้วชี้ในหนังสืออ่ะคับ บอกช่างว่า เอาทรงนี้กับทรงนี้ผสมกันคับพี่
ปรากฏว่า ช่างไม่ยอมตัดให้ครับ พี่เค้าถามว่า คิดดีแล้วเหรอ ตัดเพื่อความสะใจ แต่ระวังไม่หล่อนะ จะเอาแน่เหรอ?
โห...... อ้างเรื่องความหล่อ ผมก็ชักลังเลอ่ะเด่ะ
สุดท้ายพี่เค้าก็ตัดทรงธรรมดามาให้คับ ธรรมดาเกิน... ออกมาเรียบร้อยผิดปกติ แต่ยอมรับคับว่าทรงทั่วไป ทำให้ผมเรตติ้งดีขึ้น......หง่ะ :a2:
“พี่นัท ถามไรหน่อยดิ” ถามมาหลายคนแล้ว ถามตี๋หน้าหม้อบ้างคับ (จนกว่าจะคิดออก)
“ถามว่า ‘รักมั้ย’ เหรอ?” อีกและ........ o12 ชักจะหมดอารมณ์ และหน้าตาตอนพูดนี่ก็สุดจะกวนตีน
“แล้วรักป่ะ?” เล่นมา ก็ซักหน่อยละกัน
“โคตรรักเอ็งเลยว่ะ” จะเน้นคำว่าโคตรมากไปมั้ยย
“แล้วเมื่อไหร่เอ็งจะรักพี่วะ? วันนี้ ตอนนี้เลยมั้ย รออะไรอยู่?” โห.... ไอ้บ้า พูดไปเรื่อย
“จะถามว่า ‘ตัดผมทรงไหนดี’ ต่างหาก!” (โว้ย) จะไม่กวนสักวันได้มั้ย เดี๋ยวแช่งให้งานงับตูดแหว่งเลย
“ทรงไหนก็ไม่ดีไปกว่านี้หรอกว่ะ” ผมไม่น่าถามเค้าเลยใช่มั้ยคับ?
“ทรงไหนก็ตลก เหมือนทรงเนี้ย....แม่งคิดได้ไง” ว่าแล้วเค้าก็ทำท่ากลั้นหัวเราะ ชิ ถ้าไม่แนวทำไม่ได้หรอกเว้ยยย ถ้าหน้าตาไม่ดีก็ทำไม่ได้เหมือนกัน หุหุ
“แต่พี่แนะนำร้านให้ได้นะ เอาป่ะ ตัดดี เหมือนมีวิญญาณ xxx เข้าสิง เนี่ยอยู่แถวๆ ซอย xxx เอง” วิญญาณช่างตัดผมมืออาชีพง่ะ ลืมชื่อและ
“ถ้าได้ทรงแบบพี่ ผมไม่เอาอ่ะ ไม่หล่อ” รู้ตัวไว้ ว่าเอ็งไม่หล่อ ไอ้ตี๋หูดำ (ไม่จริง)
“ถ้าพี่ไม่หล่อ คนทั้งโลกก็สมควรตายหมดแล้ว”
“โห... กล้าพูด”
“จะไปมั้ย เดี๋ยวพาไป”
“ไม่เป็นไรอ่ะ ยังคิดทรงไม่ออก”
สรุปว่า... ผมไม่ไปร้านที่พี่นัทว่าหรอก คือที่จริงผมมีร้านประจำอยู่ ร้านที่บอกว่าช่างไม่ตัดให้แหล่ะคับ เค้ากลัวผมไม่หล่อเลยหวังดีเฉยๆ แหะๆๆ ถ้าไม่แรงเกินรับไหวหรือไม่เข้ากับหน้าผมเค้าก็ทำให้ได้คับ ออกมาร้านแล้วไม่เคยเสียอารมณ์เลยสักที
“วันนี้กลับกับพี่ป่ะ?” พักหลังๆ นี้ไม่ค่อยได้กลับกับพี่นัทคับ เพราะผมต้องไปหาพี่ซี และพี่นัทก็ไปทำงานข้างนอกบ่อยๆ
“ผมขอติดรถไปลงหน้า xxx ละกัน” จะไปดูหนังคับ... ดูคนเดียว แหะๆๆ
“นัดแฟน?”
“ป่าว เดี๋ยวไปห้าง xxx อ่ะ” ต้องนั่งรถเมล์ต่อไปคนละทางกับคอนโดพี่นัทครับ
“เออ ว่าจะไปเหมือนกัน” พี่นัทว่า
เหอๆ มุขนี้.........ผมเจอประจำคับ แต่เพราะอีกฝ่ายเป็นพี่นัท ก็เลยไม่คิดไรมาก ดีเหมือนกัน ขี้เกียจไปเอง
สรุปคือ...ก็ไปด้วยกันนั่นแหล่ะคับ และพี่นัทก็รู้ว่าผมมาดูหนัง เค้าก็ไม่ได้ทำท่าว่าอยากดูด้วย แต่ก็เดินไปด้วยกัน (ถามและเค้าบอกว่ามาหาไรกิน)
ผมดูโปรแกรม ปรากฏว่า......
ไม่มี....ซะงั้น (อ้าววว ลืมเช็คนึกว่ามีรอบ หรือว่ามันเอ้าท์ ออฟ เดทฟระ)
“ไม่มีรอบหง่ะ” ผมเซ็ง คอตก ...เดินกลับทางเดิม โอ๊ะ สเตปแห่งความผิดหวัง
“เรื่องนี้มันนานแล้วนี่หว่า” พี่นัทว่า
“แล้วก็ไม่เช็คมาก่อน ไม่รู้เรื่องรู้ราวเล๊ยไอ้เด็กน้อย” ตอกย้ำซ้ำเติมกันอยู่ได้
“งั้นไปหาไรกินกันมะ?” พี่นัทชวน
“พี่เลี้ยงนะ” ไม่อยากออกตังค์นี่หว่า พี่นัทมีเงินเดือนก็สมควรเลี้ยงคนไม่มีเงินเดือนเด่ะ
“ก็ไม่เห็นมีครั้งไหนที่เอ็งจ่าย”
“พี่นัทไม่เอาเองหนิ” จะจ่ายเองแล้ว แต่เค้าชิงออกให้ตลอดอ่ะคับ
“ใครว่าไม่เอา”
“........................” ไอ้งก เอ็งนั่นแหล่ะงก (นึกว่าเรื่องนี้คับ แต่ไม่ใช่)
“เอานะ ถ้าให้”
พอเค้าพูดงี้.... ผมชักตงิด o12 คือผมเป็นคนชอบคิดลึกคับ เพราะผมระวังตัวใช่ป่ะ เวลาใครพูดด้วยเลยต้องประมวลผลนิดนึงว่ามันหมายความว่าไงกันแน่ โดยการมองแววตาประกอบการตัดสินใจ... แต่เห็นหน้าพี่นัทและไม่รู้เค้าคิดไรอยู่
ที่จริงใครคิดไร ผมมองออกไม่ยากหรอกคับ (ถ้าตั้งใจมอง) แต่ถ้าใครอยู่นอกสายตา ลืมสังเกต ลืมระวังตัวก็มีเหมือนกัน รู้ทั้งรู้แต่บางทีก็ขี้เกียจสนใจอะไรมากมายอ่ะคับ ขืนให้สังเกตทุกคนมันก็เหนื่อยตายพอดี
“ถ้าขอ จะให้ป่ะ?” พี่นัทถามต่อแบบยิ้มกวนตีน
“ขออะไร?”
“ขอเอาไง?” เฮ้ยยย ไอ้บ้า พูดมาได้ ไม่มียาง...
“เหอะๆ คิดลึกล่ะสิ ไอ้เด็กทะลึ่ง” โหห.... ตัวเองพูดทะลึ่งกว่ามั้ยวะ พูดงี้ใครไม่คิดก็บ้าแล้ว
“ขอเอาเงินมาจ่ายค่าอาหาร... พูดเรื่องนี้กันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” พี่นัทลอยหน้าลอยตาตอบ
“ก็ใช่อ่ะดิ และพี่มาว่าผมไมเนี่ย?”
“ก็เห็นหน้าแดง เลยนึกว่าคิดลึกอะไรอยู่” เหอออ ไอ้บ้า เอ็งอย่ามา.... แถ
“....งั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงก็ได้” ถึงจะรู้หรือไม่รู้ ก็ต้องแกล้งโง่ไว้ก่อนเป็นดีคับ
“จะเลี้ยงอะไร?”
“พี่อยากกินร้านไหนล่ะ?” พี่นัทบอกโดยไม่ลังเล เหมือนคิดไว้แล้ว ผมก็โอเค ไงก็ได้...
เข้าซิสเลอร์ ระหว่างกินสลัดรอ เราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย เรื่องทั่วๆ ไปคับ
คุยกับพี่นัทผมเซ็งง่ะ ชอบหลอกด่า บางทีก็ขำ บางทีก็โกรธ แต่โดยรวมๆ คืออยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อ ก็สนุกดี เหมือนอยู่กับสตางค์นั่นแหล่ะ เพียงแต่ไอ้ตังค์มันไม่ทันผม แต่พี่นัท....... ผมไม่อยากจะเซด :z6:
พอกินเสร็จ เก็บตังค์... ผมดันไม่ได้จ่ายอีก... ก็งงๆ แหล่ะคับ ถามเค้าพี่นัทก็บอกแค่ว่าล้อเล่น จะให้เด็กน้อยเลี้ยงได้ไง ใครรู้อายเค้าตายเลย..... เหออ ไม่เห็นจะเกี่ยว แต่ผมไม่เซ้าซี้คับ อยากจ่ายก็จ่าย เดี๋ยววันหลังค่อยซื้ออะไรมาตอบแทนเค้าก็ได้
“แวะซุปเปอร์หน่อยพี่นัท” คือ..ผมจะไปซื้อเบียร์ แหะๆๆ ในห้องผมมีสตอคเบียร์เก็บไว้คับ (ตอนนี้จะหมดแล้วง่ะ) พอเปลี่ยวๆ ก็นั่งกินคนเดียวอยู่ในห้องนั่นแหล่ะ เมาก็เมาในห้องคนเดียวไม่มีใครรู้ ดีจะตาย...
พอผมบอกพี่นัท เค้าก็หัวเราะนิดนึงและบอกว่า
“เด็กบ้าอะไรวะ ทั้งกินเหล้าทั้งสูบบุหรี่” พี่นัทตบหัวไปป้าบนึงประกอบคำพูด (ตบเบาๆ)
“ชอบเหรอ เป็น Bad kids in town”
“.........................” ไม่รู้ทำไมพูดไม่ออกแฮะ บางเรื่องก็รู้ๆ กันอยู่ เพราะมันไม่ดีไงคับ เลยทำ... :o11:
“พี่ก็เป็นเหมือนกันแหล่ะ” สูบ+ดื่มจัดกว่าผมชัวร์ หน้าเงี้ย..
“พี่โตแล้วเว้ย แต่เอ็งยังเป็นเด็กน้อยอยู่ ไม่รู้ประสา... ทำอะไรเองก็ไม่เป็น แค่จะเปิดเตา ยังเปิดไม่เป็นเลย” ฉึก!! ยังกะโดนแม่เทศน์ ผมไม่ยุ่งกับครัวอ่ะคับเลยเปิดเตาไม่เป็น ขั้นตอนมันเยอะอ่ะ เรียกไม่ถูกด้วย (มีตอนนึงที่เวฟมันเสีย พี่นัทเลยใช้ให้ไปต้มมาม่าในครัวกิน ผมหิว แต่เปิดเตาไม่เป็น เลยเดินกลับไปเรียกพี่นัทมาทำให้ ก็เจอบ่นไปจนเซ็งนั่นแหล่ะคับ)
เพราะตอนเด็กๆ เคยไปยุ่งกับครัวแล้วมีดบาดนิ้วเลือดพุ่งง่ะคับ ลึกมาก ตอนนี้ยังเป็นแผลเป็นอยู่เลย เคยลองทำกับข้าวเองด้วย คิดเมนูเป็นหมูผัดผัก (สักอย่าง) แต่ลืมใส่น้ำมันตอนทอดหมู มันเลยรับประทานไม่ได้ (ที่จริงไม่ได้ลืม ไม่รู้ต่างหาก) ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา... เหมือนเจอดับฝันในการเป็นพ่อครัวอ่ะคับ เลยยกเลิกการหาเรื่องทำกับข้าวเอง จนบัดนี้ทำได้ขั้นเทพสุดคือข้าวผัด ที่บางทีกระเดือกแล้วยังแทบอ้วกออกมา
ข้าวผัดสูตรผมเนี่ย... แบบว่า...ส้นตีนทำมาก
ไม่มีหมูไม่มีผักคับ ใส่แค่ไข่ ข้าว ซอสมะเขือเทศ และน้ำปลาน้ำตาล ซึ่งไม่รู้จำเป็นต้องใส่รึเปล่า อ่านดูแล้วน่าอนาถเนอะ... คือโยนทุกอย่างไปกองรวมกันในกระทะแล้วคนๆๆ ให้เข้ากัน จากนั้นเอาใส่ปาก............อ้วกทันที :oak:
ล้อเล่น.... บางทีกินได้ บางทีกินไม่ได้ แล้วแต่เวรแต่กรรม
ถ้าเซฟๆ ชีวิตตัวเองหน่อยก็ทอดไข่กินคับ น่าจะปลอดภัยกว่าข้าวผัดเนอะ แต่เคยกินข้าวผัดร้านนึงแบบใส่ซอสมะเขือเทศง่ะ อร่อยดี แต่ร้านตามสั่งแถวหอมันทำเยิ้มไม่อร่อยเลย แทบอ้วกเหมือนกัน ผมทำเองบางทีเลยอาจจะดีกว่า(เหรอ?)
“ทำตัวแบบนี้แม่ไม่ว่าเหรออ?” พี่นัททำเป็นถามกระแดะ
ชิ แม่ผมยังไม่รู้คับ เรื่องนี้... เรื่องผมมีไรกับ ผช. ก็ยังไม่รู้ ใครจะกล้าบอกล่ะ
แต่มีครั้งนึง แม่มาหาที่ห้องและเห็น...ที่เขี่ยบุหรี่คับ (ลืมซ่อน)
แม่ก็ทำท่าตกใจถามว่าใครสูบบุหรี่? (จะมีใครล่ะ ไอ้ซันก็ไม่สูบ) ทำท่าจะวีนผม แต่ผมบอกว่าเป็นขี้เถ้าเทียนหอมง่ะ คือบางทีก็ไปจุดเทียนหอมเล่นในนั้นจริงๆ (บอกไม่หมด) แต่ลองแย้บๆ ถามเหมือนกันว่า ถ้าพุสูบจริง แม่จะว่ามั้ยอ่ะ? แม่บอก
แกอยากเป็นมะเร็ง อยากเป็นโรคบลาๆๆ ต้องนอนโรงบาลเหมือนพ่อแกก็เอา ชั้นพูดชั้นบอกอะไรแกไม่เคยฟังอยู่แล้วหนิ
ผมก็รู้สึกผิดไปพักนึงคับ ก็ลดๆ ลงจนแทบไม่สูบและ เปลืองตังค์
เบียร์เหล้าก็นานๆ กินที ไม่บ่อยๆ แต่มันเหมือนต้องมีติดไว้อ่ะ เลยมาซื้อ
“ไม่เอาแล้วก็ได้” ผมวางเบียร์แพคไว้ที่เดิม... ค่อยมาซื้อคนเดียวดีกว่า จะได้ไม่โดนใครบ่น (ชิ ทีตัวเองล่ะ ทำได้นะ)
“พูดให้คิดนะ เข้าใจป่ะ?” แหง่ะ
“.....................” เออๆๆ คิดแล้ว เพื่อสุขภาพที่ดี (แต่ทำไมเอ็งก็ไม่เห็นเลิกเลยวะ)
/
ระหว่างทางกลับ ผมนึกเรื่องพรุ่งนี้ขึ้นมาได้ คือ...เรื่องไปงานสัมมนาอ่ะคับ ผมว่าจะไปอยู่กับแฟนผม และพี่นัทก็ห้ามมาป่วน กวนตีนพี่ซี ไม่งั้นผมจะโกรธ
“กลัวไรวะ ไอ้ซีมันลูกคุณหนู ไม่มีเหตุผลอ่ะดิ พูดไรนิดไรหน่อยทำเป็นรับไม่ได้” พี่นัทว่า
“ก็เพราะพี่ไปกวนเค้าไง”
“เค้าเรียกหวังดีเว้ย”
“หวังดีประสงค์ร้าย”
“พูดความจริง ถ้ามันรับไม่ได้ ก็ให้มันบ้าไปงั้นแหล่ะ” ชิ ชอบว่าพี่ซีผม ตัวเองดีตายล่ะ
“หรือถ้าหนักกว่านั้น พี่จะให้มันยืมเชือกไปรัดคอตัวเองตาย”
“ใครจะบ้าแบบนั้น” -*-
“ก็เห็นเอ็งเล่าว่ากลัวมันโกรธหนิ รับไม่ได้ ฆ่าตัวตายไปเลยดีมั้ยมึง”
หง่ะ...ถึงผมจะแอบคิดเหมือนพี่นัทนิดนึง(นิดเดียวจริงๆ) ตอนแรกๆ ที่พี่ซีโมโหไม่ฟังผม แต่ผมก็ไม่อยากให้เค้าอารมณ์เสียเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่ครับ อะไรที่พอทำให้เกิดความสงบได้ ผมก็อยากทำไว้ก่อน ยิ่งไอ้พี่นัทเป็นคนขี้แกล้งอยู่ด้วย ผมกลัวเค้าไปแหย่พี่ซีของขึ้น
/
พอวันนั้นมาถึง ผมก็ไปในสภาพเดิม... ติดรถพี่นัทมาและก็แยกกัน ออฟฟิศผมมากันสี่คนอ่ะคับ
ผมนัดพี่ซีไว้ร้าน xxx เพราะโรงแรมมันอยู่ติดห้าง CTW กินข้าวด้วยกันก่อนค่อยเข้าไปนั่ง (หลับ)
ที่จริงไม่หลับคับ เพราะเค้าทำพรีเซนต์เตชั่นน่าสนใจ เพลงเพราะมากๆๆ ด้วย เลยเกิดความรู้สึกอยากฟังคอนเสิร์ตขึ้นมาอีกแล้ว
“พี่ซีพุอยากไปดูคอนเสิร์ต” ผมบอกคนนั่งข้างๆ
“คอนเสิร์ตอะไรครับ?” พี่ซีหันมาถาม
“โอเปร่า ออเคสตร้าก็ได้ ประมาณนี้ง่ะ” มันมีเรื่อยๆ อยู่แล้วล่ะคับ พวกนี้ (ความชอบส่วนตัวคับ ราคาบัตรก็ไม่แพงมากนะ)
“เดี๋ยวพี่ไปดูให้”
“แหะๆ เลือกให้เลยนะ”
“กลัวไม่ถูกใจน้ำพุ”
“ดูได้หมด พุอยากดู” อยากเอาหัวไปไถแขนเค้าอ้อนเจรงๆ แต่คนเยอะ
“ครับ งั้นว่างๆ เดี๋ยวพี่หาให้นะ” เหอๆๆ มีความสุข
แต่สุขได้แป้บนึง ทุกข์อีกและ...
ตอนพักอ่ะคับ เค้ามีเลี้ยงอาหารว่างแบบบุฟเฟ่ต์ค้อกเทล (เรียกงี้ป่าวหว่า?)
อ่าโห... อาหารแต่ละอย่าง ละลานตามากมาย รีบไปแย่งชิงกับคนอื่น ทันบ้าง อดกินบ้าง... อ๊ากก ไม่เอาและ ไม่ชอบเบียดใคร เลยใช้พี่ซีไป และตัวเองก็ยืนรอ (เหอะๆๆ นิสัยอีกแล้วกรู)
แต่เนื่องจากว่าคนเยอะ... รอเชฟเอามาเติมอีก พี่ซีเลยอาจจะหายไปนานหน่อย
ระหว่างนั้นไอ้ตี๋หูดำก็เดินสวนมากับพี่ในออฟฟิศผมล่ะคับ
“ได้กินไรยังเด็กน้อย?” พี่นัทถาม (พี่คนอื่นผมไม่สนิทง่ะ เลยไม่ค่อยได้คุยกัน)
“บ้างแล้วคับ นิดนึง รอคนไปเอาให้อยู่” อิอิ
“มีขาก็รู้จักเดินไปหากินเองบ้างนะ” เหออ ถ้าจะมาว่านี่ไปไกลๆ เลย
“ขอกินบ้างเด่ะพี่นัท” ไหนๆ ก็หลวมตัวผ่านมาแล้ว แย่งกินซะเลย หิว
“ไม่ให้เว้ย ไอ้ง่อย”
“งก” อยากกินขนมจีบ ซาลาเปาหง่ะ อร่อย
“ให้ก็ได้ จะเอาไร?”
“ซาลาเปา”
“เดี๋ยวจะเคี้ยวและป้อนใส่ปากให้” แหง่ะ... ไอ้บ้า พูดจริงพูดเล่นไม่รู้อ่ะ แต่เค้าเอาซาลาเปาใส่ปาก เคี้ยวๆ และกดท้ายทอยผม ทำท่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
“เอ้ยยย” ผมก้มหลบ พี่นัทก็หัวเราะสะจายย แม่งแกล้งกูอีกและ ไอ้งก
“อ่ะ เอาไป เห็นแล้วสงสาร” สุดท้ายพี่นัทก็ยื่นจานให้ ผมก็กินสิคับ เรื่องไรจะไม่กิน อิอิ ที่จริงไม่ได้กลัวพี่ซีเข้าใจผิด เพราะผมไม่ได้ยืนอยู่กับพี่นัทสองคน คือมันจะมีโต๊ะให้วางจานและยืนกินกันเป็นกลุ่มๆ อ่ะคับ ออกแนวยั้วเยี้ยด้วย เพราะคนเยอะมากๆๆ เจอเพื่อนที่เรียนด้วยกันมางานนี้ก็หลายคน อาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้องบางคนยังมาเลย
และแล้วผมก็เหลือบตาไปเห็นรุ่นพี่ผญ. คนนึงคับ เห็นแล้วใจกระตุก เพราะพี่จูนเป็นแฟนเก่าพี่ซีง่ะคับ (รุ่นพี่ผมปีนึง)
“หวัดดีคับพี่จูน” เห็นแล้วก็ต้องไหว้ดิคับ
“อ้าว หวัดดีๆ” พี่จูนตบไหล่ผม ยิ้มให้ คือเค้าเป็นคนอัธยาศัยดี ดูห้าวๆ บางทีผมก็ไปนั่งคุยด้วย ตอนพี่ซียังเรียนไม่จบ ผมเห็นเค้าสวีทกันมากเลยอ่ะคับ นอนตักกัน เดินจับมือกันไรงี้... เห็นแล้วอิจฉานิดนึง เพราะมามองดูตัวเองตอนนั้นผมมัวแต่หนีตายจากไอ้เคนอยู่
ผมกับพี่จูนก็คุยกันเรื่องทั่วไป ไม่รู้เค้ารู้รึเปล่าว่าตอนนี้ผมเป็นแฟนพี่ซีง่ะ
คุยสักพักพี่ซีก็เดินถือจานมาคับ พอเค้าเห็นพี่จูน พี่ซีก็อึ้งไปแป้บนึง
“......งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ” พี่จูนบอกผม ยิ้มให้เหมือนเดิมและก็เดินจากไป
ผมมองพี่ซี รู้สึกใจวูบๆ นิดนึงคับ ที่เห็นพี่ซีมองตามพี่จูนอย่างงั้น
เจอเข้าไปแบบนี้ ไม่คิดก็ไม่ได้และคับ ว่าพี่ซีอาจจะยังชอบพี่จูนอยู่
“พี่ซี” ผมเรียกเพราะรู้สึกเค้าจะนิ่งเกินไปและ
“ครับ” พี่ซีเหมือนรู้สึกตัว ก็รีบเดินมาหาผม แต่พอเห็นพี่นัทร่วมโต๊ะอยู่ด้วย หน้าเค้าตึงขึ้นทันที
“..........................” แล้วก็....เหมือนเดิมคับ เงียบ
“หวัดดีครับ” พี่นัทพอรู้ว่าถูกมองก็ทักพี่ซีคับ
“...........................” พี่ซีเมิน ไม่ทักตอบซะงั้น เค้าหยิบกาแฟขึ้นมาจิบและหันหลังให้ทันที
ผมหันไปมองพี่นัท พี่เค้าก็ทำเป็นหยิบแจกันที่วางประดับอยู่บนโต๊ะจะเขวี้ยงใส่หัวพี่ซีคับ เหอๆๆ แก่แล้วนะ แต่เล่นเป็นเด็ก
และในแจกันนั้นมันมีกุหลาบแดงดอกนึงปักอยู่ เค้าก็หยิบออกมาคับ และยื่นให้ผมตอนพี่ซีหันหลังอยู่
เหอออ ไอ้บ้า ไม่เอาเว้ย
ผมหันหลังบ้าง ง้อพี่ซีนิดนึงเพราะเค้าท่าทางจะงอน (มั้ง)
“ไม่กินหนมเหรอ?” ผมถามเค้า พี่ซีแค่ส่ายหัวเบาๆ ให้ และตอบว่า
“กินเถอะ”
“ต้องนั่งฟังอีกนานนะ กว่าจะเลี้ยงตอนเย็น” เย็นก็มีปาร์ตี้ค้อกเทลอีกคับ อยู่ต่อดิ ของฟรี
“ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่หิว” พี่ซีว่างั้น “จะกินไรอีกมั้ย เดี๋ยวพี่ไปเอาให้”
“นี่ยังกินไม่หมดเลย” เต็มจาน จานพี่ซีด้วย...
“ซุ้มนั้นมีเค้ก เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ” พูดจบเค้าก็เดินไปเลยครับ
หง่ะ..........เหมือนจะไม่โกรธอะไร แต่เค้าก็ดูเหมือนไม่ชอบใจไงไม่รู้
ทั้งที่... ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง พี่นัทก็ด้วย
“งอนตูดบิดไปโน่นแล้ว” พี่นัทอีกและ.... พูดซะเสียเลย ปากเค้านี่นะ... เดี๋ยวให้เอ็มผ่าหมาออกจากปากให้เลย (เอ็มเป็นหมอ)
“ไม่ตามเหรอวะ ระวังมันแอบไปหากิ๊กนะเว้ย” ยังไม่หยุด
“กิ๊กบ้ากิ๊กบอ พี่ซีเค้าไม่ได้เป็นเหมือนพี่นะ”
“ใครจะไปรู้ เมื่อกี้เห็นมันแอบเหล่หญิงอยู่หนิ”
ฉึก!! ดันสังเกตเห็นอีก อะไรมันจะสายตาเหยี่ยวนรกขนาดนี้ :sad5:
H
:amen:
-
^
^
^
o22 o22
น้ำพุเอ๊ย ..
-
หึหึ พี่นัทพูดได้ฉึกมากอ่ะ สายตาเหยี่ยวมากกกกกกกกก แล้วจะเป็นไงต่ออ่ะ คลื่นลมสงบก่อนจะมีพายุลูกใหญ่ป่ะเนี่ย ก็ยังคงเชียร์พี่นัทต่อไป แล้วเคนจะคัมแบ็กตอนไหนอ่ะค่ะ รออยู่นะ
รออ่านๆๆ ^^
-
“ทำตัวแบบนี้แม่ไม่ว่าเหรออ?” :laugh:ช็อตนี้ขำกร๊าก
เห็นมุมน่ารักพี่นัทหลายมุมเป็นห่วงพุด้วย :-[
:pig4:
-
พี่ซี ทำงี้ได้ไง ตบคว่ำเลย
-
จะเลิกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชอบพี่นัทอ่ะ ฮาดี มีสาระ :laugh: เวลาน้ำพุตามเค้าไม่ทันนี่ล่ะ น่ารักดี ฮ่าๆๆ
พี่ซี ตล๊อด~~ o16
พี่นัทเค้ายังไม่ได้ขยับอะไรเล๊ยยย ได้ข่าวพี่นัทแ่ก่กว่าพี่ซีนะเีนี่ย ทำงี้เลยเหรอ??? o22
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบฮา จริงเวลาน้ำพุอยู่กับพี่นัทถึงจะไม่เขิน ไม่ตื่นเต้น หรือรู้สึกอิ๊อ๊ะอะไรเหมือนอยู่กะพี่ซี
แต่น้ำพุไม่อึดอัดเลยนะ ทั้งๆที่โดนหลอกด่าก็เหอะ 5555+ รู้สึกว่าดูหัวเราะได้ยิ้มได้ดีออก
>.< ที่ร่ายมานี่ก็เพราะยังอยากเชียร์พี่นัทอยู่นั่นเอง แฮ่
น้ำพุที่เทสต์เรื่องดนตรีดีนะเนี่ย ชอบดูไลฟ์หลายครั้งแหละ >.<
ไม่พูดถึงพี่ซีและเดาเหตุการร์ละกัน 55+ รออ่านตอนต่อไปจ้า : ))
-
พี่ซืกับพี่จูนแฟนเก่า
จะมีรีเทิร์นมั๊ยน้อ
-
:z2: แอบเบื่อแทนพุไงไม่รู้แฮะ :z2:
:pig4: :pig4:
-
เชียร์ให้น้ำพุเลิกกับพี่ซี 55+ :man1:
-
เชียร์พี่นัทมานานแล้วครับ
ไม่ชอบคนแบบพี่ซีอ่ะ แบบว่ามีความอดทนไม่พอหรอกถ้าเจอทำแบบนี้ใส่
พี่นัทถึงจะกวนๆบ้างอะไรบ้าง แต่เค้าก็ดูหวังดีกับน้ำพุอ่ะ
เชียร์พี่นัท :mc4: :mc4:
-
พี่ซี กับ พี่นัท มีเรื่องอะไรกันมาก่อนไหม
งงๆ ว่าทั้งคู่เรียนรุ่นเดียวกันหรือเปล่า เหมือนรู้จักกันดี
-
พี่นัทโคดร้ายอ่ะ 555
-
ง๊ะเริ่มทะแม่งๆนิดๆละพี่ซียังอาลัยอาวรแฟนเก่าอยู่ป่าวเนี้ย
น่าเป็นห่วงน้ำพุอ่ะตอนเคนบอกหมดรักๆก็ร้องไห้จะเป็นจะตายแล้วตอนพี่ซีนี้จะขนาดไหนเนี้ย
แต่กับเคนน่าจะมากกว่าคบกันมาก็ตั้งนานแล้วเดียวพี่นัทแกคงรอปลอบใจอยู่ละม้าง
ปลอบแบบคราวที่แล้วนะพี่นัทอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
พี่นัทมองพุทะลุมาก จะเชียร์อยู่นะแต่ติดกิ๊กเยอะวุ้ยเหมือนไม่จริงจัง พี่ซีก็นะชักจะงอนบ่อยชักเบื่อ อยู่คนเดียวดีกว่ามั้ยพุ
-
พี่ซีขยันงอนจริงๆ อิอิ
-
สงสัยว่าในที่สุดนัทจะเป็นตัวจริง
-
Happy Valentine's day
Love is all around :)
-
Happy Valentine's Day
:L2: :L2:
-
:L2: :L2:
-
:3123: :L1: :3123:
-
หายไปไหนอ่ะค่ะ รออยู่นะ ^^
-
คิดถึงน้ำพุ แอบมารอ XD XD XD
คิดถึงเคนด้วยแหล่ะ หายไปแล้วตอนแล้วนะเธอว์
ฮ่าๆๆ
-
... คิดถึงน้ำพุ กะ พี่นัท (เืถื่อน)
คิดถึงคนเขียนด้วยนะเออ...
-
คิดถึงพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9
-
หายไป คิดถึงค่ะ ^^
-
/
หลังจากพี่ซีไปเอาเค้ก ผมก็เริ่มจะเซ็งๆ กังวล กลัวพี่ซีชอบคนอื่นมากกว่า... ทั้งที่ผมก็ค่อนข้างมั่นใจอยู่ว่าพี่เค้าคงไม่ทำอย่างงั้นหรอก
แต่ที่ผมยังไม่เคยบอก คืองี้คับ
ก่อนหน้าที่พี่ซีจะจีบผมเมื่อนานมาแล้ว เพื่อนผมหง่ะ... ฐาหรือบอมเนี่ยแหล่ะ ตอนไปกินเหล้ากันมันเคยเล่าว่าพี่ซีเค้าค่อนข้างจะจริงจังกับพี่จูนมาก ถึงขั้นว่าเรียนจบจะไปขอพี่จูนแต่งงาน แต่พอดีว่าพี่จูนยังไม่อยากแต่งและก็มีคนอื่นมาจีบด้วย พี่ซีก็เลยอกหัก...
ผมไม่ได้สนใจคับว่าเมื่อก่อนเค้าจะเคยรักใครมากแค่ไหน... ก็เห็นและรู้อยู่ว่าตอนนี้เค้ารักผม มากหรือน้อยกว่าพี่จูนผมไม่รู้ มันเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ว
แต่ผมก็พร้อมจะรับประทานแห้วอยู่ตลอดนะคับ พี่ซี...หลายๆ อย่างในตัวเค้า ทำให้ผมคิดว่า ตอนนี้เรายังรักกันได้อยู่เพราะยังเด็ก แต่ต่อไป... มันจะไม่ง่ายอย่างนั้นแล้ว ถึงพี่ซีจะบอกว่าพ่อแม่เค้าไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัว แต่ผมว่าลึกๆ ตระกูลเค้าคงไม่อยากได้ผมที่เป็นผู้ชายเป็นลูกเขย(?) หรอกคับ
/
พี่ซีกลับมาพี่นัทไปแล้วคับ เค้าก็เลยอารมณ์ดีขึ้น (มั้ง)
แต่ผมกลับรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ พอคิดไปคิดมาแล้วว่าสักวันผมอาจจะต้องเลิกกับเค้า
ขอโทษด้วยที่ผมคิดไปก่อนแบบนี้ เผื่อใจไว้อ่ะคับ ถ้าวันนั้นเกิดขึ้นจริงผมจะได้ไม่เสียใจมาก :m15:
การบรรยายครึ่งหลังก็ปกติดีคับ จนกระทั่งสัมมนาจบ แต่ว่าอย่างที่บอก ตอนกลางคืนจะมีปาร์ตี้ค้อกเทล ผมก็ตามไปกินต่อ แหะๆ มีดนตรีเล่นด้วยอยากดูหง่ะ
ผมกับพี่ซีอยู่ด้วยกันก็จริง แต่ตัวไม่ได้ติดกันคับ... บางทีเจอเพื่อน ผมก็อยู่คุยกับเพื่อน พี่ซีก็ไปคุยกับเพื่อนเค้า
และพอดีว่า... ผมเจอคนรู้จัก (อีกแล้ว) คับ
ไอ้คนนี้มันเป็นคนที่ได้โควตาและเคยไปสอบสัมภาษณ์ที่มหาลัยเชียงใหม่เหมือนกัน
แต่ผมไม่เอาโควตาอ่ะคับ รู้จักกันเพราะอยู่กลุ่มเดียวกันตอนสัมภาษณ์วันนั้น จำได้เพราะมันเคยเข้าใจผิดว่าผมเป็นคนเหนือ
ก็ทักกัน มันก็เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง ก่อนไปมันก็ขอเบอร์ผม
อันที่จริง เพื่อนมาขอเบอร์โทรไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรใช่มั้ยคับ และคนนี้ผมก็มองแล้วว่ามันไม่ได้คิดอะไร ผมก็ให้เบอร์ไปตามมารยาท (หมายถึงแลกเบอร์)
แต่ไม่รู้ทำไม เรื่องแค่นี้... มันกลายเป็นเรื่องขึ้นมาได้
เพื่อนผมที่อยู่แถวๆ นั้น (ไม่รู้ใคร) ส่งซิกให้พี่ซีรู้เรื่องนี้อ่ะคับ ผมไม่แคร์อยู่แล้ว เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่พี่ซีเค้าไม่พอใจ ก็ดึงผมมาเหมือนจะทะเลาะกันว่า กับเค้าไม่อยากคุย ไม่อยากโทร แต่คนอื่นดันให้เบอร์โทรง่ายๆ ประมาณนี้อ่ะคับ
ผมก็อธิบายๆๆ ไป พูดจนเหนื่อย เพราะเค้าทำเงียบใส่ เหมือนว่า ถ้าอธิบายไม่ดี ก็จะไม่คุยด้วย จนผมชักจะหมดความอดทน เค้าไม่เคยเชื่อผมอย่างปากว่าเลยอ่ะคับ
“โมโหพุเรื่องแค่นี้ พุก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ!” พูดไปก็จะร้องไห้อีกและคับผม
“ครับ พี่มันไม่ดีเอง” เค้าประชด
“ขอโทษที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง” พี่ซีว่างั้นและก็เดินหนีไปอีกแล้วคับ
ผมมองตามหลังเค้าและรู้สึกปลงยังไงไม่รู้ เค้าทำให้ผมรู้สึกผิด ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
เออออ งอนกรูนักใช่มั้ย กรูงอนบ้าง แล้วอย่ามาว่านะ :o12:
ผมเป็นพวกชอบใช้อารมณ์เหมือนกันนะคับ ถ้าไม่พอใจอะไร จะยิ่งทำซ้ำให้แย่ยิ่งกว่าเดิม ประมาณนั้นหง่ะ ในนี้คนรู้จักผมเยอะ คนที่เคยกิ๊กด้วยก็มี
เลือกเอาซักคน พี่ซีอยากระแวงดีนัก เดี๋ยวจัดให้ดูหนักๆ เลยเป็นไง
แต่ลองมองๆ ดูแล้วไม่มีคนที่ผมอยากคุยด้วยเลยหง่ะคับ เดี๋ยวไปคุยด้วยและมันมาสร้างความรำคาญให้ผมอีก
แหง่ะ......สรุปแล้ว ช่างมันดีกว่า ประชดกันไปประชดกันมา มันก็เหนื่อยเปล่าๆ
“เฮ้ย มึง” สตางค์คับ เดินมาตบไหล่ผม โห...ไม่เจอมันมาเป็นเดือนละ ดำขึ้นว่ะ
“เฮ้ย มึงทำไมดำจังวะ” ผมทักมันกลับ ปกติไอ้ตังค์มันก็ไม่ขาวหรอก แต่ที่เห็นนี่ดำขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“กูทำงาน บลาๆๆๆ” มันเล่าเรื่องที่ฝึกงานที่โคตรไกลให้ฟัง และก็ต้องทำงานนอกออฟฟิศบ่อยๆ อ่ะคับ
“ไหนว่ามึงจะตัดผม ไม่เห็นตัดเลย” มันว่า
“กูยังนึกทรงไม่ออก”
“ที่กูส่งให้มึงไง เท่ดีออก แต่มึงไว้แบบนี้ก็โอเคแล้วนะ ดูแนวเข้ากับมึงดี กูยังอยากตัดแบบมึงเลย แต่ใจไม่กล้าพอ... อายว่ะ ผมกูเสียด้วย” แหง่ะ มันน่าอายตรงไหน
“เออ เมื่อตอนพักครึ่ง กูเห็นพี่ซีด้วย” สตางค์บอก
“อืม ก็นั่งด้วยกัน”
“เหรอ อืมๆๆ”
“มึงมีไรป่ะเนี่ย?” เห็นท่าทางมันแปลกๆ คับ
“ไม่มีไรหรอก แต่พี่ซีนี่ แฟนมึงแน่ๆ แล้วใช่ป่ะ?” รู้สึกว่าจะไม่มีใครไว้ใจผมเลยนะเนี่ยยย สงสัยเพราะสตางค์เห็นมีคนมายุ่งกับผมเยอะอ่ะคับ ก็เลยไม่แน่ใจมั้ง ไม่เจอกันนานแล้วด้วย
“แน่ดิ แฟนกู”
“นึกว่าเลิกกันแล้ว”
“อะไรของมึง” พูดงี้ชักยั้วะ
“กูเห็นเค้าคุยกับพี่จูน...”
คุยกันเฉยๆ ผมไม่ว่าไรหรอกคับ... แต่ที่ไอ้สตางค์เล่า... มันมากกว่านั้น
ถ้าเชื่อใจจริงๆ ไม่คิดอะไรซะอย่าง มันก็คงไม่มีอะไร ผมก็พยายามจะให้เป็นแบบนั้น เพราะพี่ซีคงมีเหตุผลสักอย่าง แต่ว่าเค้าไม่ได้บอกผมเลยเนี่ยดิ ไม่บอกแถมยังมาหึงผมกับพี่นัท หึงผมกับเพื่อนเก่าอีก
“มึงว่าพี่ซีนอกใจกูป่ะ?” ตอนนั้นมันยังไม่รู้สึกอะไรมากอ่ะคับ เพราะยังไม่เชื่อ
“ไม่รู้ว่ะ... ไม่มั้ง... อาจจะแค่จับมือกันเฉยๆ พี่จูนกระดาษบาด หรือไม่ก็บลาๆๆๆ” มันหาเหตุผลร้อยแปดมาบอกผมคับ เหอๆๆ ที่จริงไอ้ตังค์มันเป็นพวกเอ๋อๆ เพี้ยนๆ มันจะไปเข้าห้องน้ำแต่เสือกเดินหลงทาง เลยไปเจอพี่จูนกับพี่ซียืนเล่นมิวสิคกันอยู่ซะงั้น
แถมเป็นตอนที่ผมนั่งสัมมนาเคร่งอยู่ แล้วพี่ซีขอไปเข้าห้องน้ำหง่ะคับ
“พี่ซีชอบไม่ไว้ใจกู แต่เค้าดันทำซะเองป่าววะ?” ผมแอบมองหาพี่ซี แต่ไม่เห็นเค้าอยู่ที่เดิมกับเพื่อนเค้าแล้ว หายไปไหนก็ไม่รู้ยิ่งสายตาไม่ค่อยดีอยู่
“อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ มึงอย่าคิดมาก.... นี่กูหาเรื่องมาให้มึงเครียดป่าววะเนี่ย”
“ดีและที่มึงบอก”
เหอๆๆ ถึงจะคิดว่าสตางค์ไม่โกหก มันอาจจะเข้าใจผิดหรืออะไรก็แล้วแต่
แต่...ที่มึงเดินหลงทางก็มีประโยชน์เหมือนกันว่ะ :a6:
/
ถึงผมจะไม่เชื่ออะไรง่ายๆ แต่มันก็นอยด์แดรกได้เหมือนกันนะคับ ผมเดินออกจากโรงแรมไปลาน CTW หาที่นั่งสูบบุหรี่ที่ไกลๆ จากแถวนั้นหน่อยอ่ะคับ อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยกับพี่ซีด้วย กลับเองดีกว่าว่ะ...
สรุปก็ปิดมือถือไป และนั่งรถเมล์กลับหอเองนั่นแหล่ะคับ
ไม่รอพี่ซี ไปไหนก็ไม่บอก เค้าคงเคืองผมยิ่งกว่าเดิม เผลอๆ อาจจะคิดว่าผมแอบไปมีกิ๊ก อย่างที่เค้าชอบคิดบ่อยๆ ก็เป็นได้
เหอๆ ก็ช่างคับ
ผมไม่ง้อ และถ้าเค้าไม่มาง้อผม ผมก็จะปล่อยให้เป็นงี้แหล่ะ
เลิกกันไปเลยก็ได้ ผมไม่มีทางรับผิด ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกคับ
แต่ผลปรากฏว่า... พี่ซีไม่มาง้อจริงๆ คับ ผมนึกว่าเค้าจะตามง้อสักหน่อย แต่ไม่เห็นจะมาหาเลย ไม่ว่าจะที่หอ หรือที่ออฟฟิศ
หง่ะ.... ผิดหวังคับ ผิดหวังมาก จนคิดไปไกลว่า เค้าคงรีเทิร์นกับพี่จูนไปเรียบร้อยแล้วมั้ง ด้วยความที่กระวนกระวายอยากรู้ ก็เลยลอง MSN แย่บๆ ถามไอ้บอม หรือไม่ก็ถามน้องเบนซ์ แต่มันก็ไม่เห็นจะว่าไงเลยคับ ผมเลยแห้งเหี่ยว เซ็ง และซึมกะทือ
จนกระทั่งวันหนึ่ง... พี่ซีมาหาที่ออฟฟิศจนได้คับ ผมก็โคตรดีใจเลย ที่รู้สึกว่าโกรธเค้าอยู่เนี่ย มันหายเป็นปลิดทิ้งไปเลย
พี่ซีเอาบัตรคอนเสิร์ตที่ผมบอกว่าอยากดูมาให้คับ แต่เค้ากลับบอกว่า
“พี่ไปด้วยไม่ได้นะ ติดงาน”
“............................” ผมอึ้ง ไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้
“แล้วพุจะไปดูกับใครอ่ะ” อุตส่าห์ดีใจแต่ทำไมทำเหมือนประชดผมไงไม่รู้
“พี่ซื้อเผื่อให้อีกสองใบ ชวนเพื่อนไปดูสิ สตางค์หรือไอ้เต้ก็ได้ หรือจะไปกับไอ้นัทพี่ก็ไม่ว่า.....”
“..........................”
อึ้งคับ ถ้าจะเอาของมาให้แล้วพูดแบบนี้ ผมว่าอย่ามาดีกว่า
“พี่ซีเลิกประชดพุสักทีได้มั้ย โกรธอะไรอ่ะ ก็เคยบอกไปแล้วไงว่ากับพวกนั้นแค่เพื่อนกัน”
“ทิ้งพี่ไว้ที่งานสัมมนาแล้วออกไปสตางค์เนี่ยนะ..เพื่อน?”
กรรม... ตอนผมจะกลับไอ้ตังค์มันจะออกไปเข้าห้องน้ำพอดีคับ เลยเดินออกจากฮอลล์ด้วยกัน แต่พอถึงทางแยกก็ต่างคนต่างไป
“พุไม่ได้ไปกับสตางค์” ผมพูดแบบไม่อยากพูดแล้วอ่ะคับ
“แล้วไปกับใคร?”
“คนเดียว”
“....................” เค้ามองแบบไม่เชื่อว่าผมไปคนเดียวเลยอ่ะคับ
ที่จริงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรมาก เวลาผมไปดูหนังก็เหมือนกัน พอเด็กฉีกตั๋วเห็นผมเดินมาคนเดียว เค้าก็จะจ้องมองแบบแปลกๆ (เหมือนกันมั้ยนี่)
“พี่ซีไปไม่ได้ งั้นพุไปกับพี่นัทนะ” เค้าอนุญาตแล้วนี่คับ และพี่นัทก็ชวนง่ายสุดใน ในบรรดาคนที่เค้าอนุญาต และถ้าไม่บอกเค้าว่าไปกับใคร เดี๋ยวพี่ซีก็จะเคืองอีก
“......................” พี่ซีไม่พูดเหมือนเดิมคับ แต่หน้าเค้าเริ่มจะเครียดมากละ
จะว่าผมทำประชดบ้าง มันก็ใช่อ่ะ... อยากหาเรื่องก่อนทำไม
“พี่ไม่สำคัญกับน้ำพุเลยใช่มั้ย?”
“พุต่างหากที่ต้องถาม” ผมสวนกลับไปทันที
/
เฮ้อออ............. ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ได้ว้า...แม่งเอ๊ย เบื่อๆๆๆ เบื่อพี่ซีโว้ยยย แต่ว่ายังไงผมก็ยังชอบเค้าอยู่อ่ะคับ จะให้เลิกเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก ผมจะอยู่ไปอย่างงี้ จนกว่าเค้าจะไม่เอาผมแล้วละกัน
แต่ถ้าจะไม่ให้คุยกับสตางค์ เต้ พี่นัท... เพื่อให้เค้าสบายใจ ผมคงทำไม่ได้
ไม่ใช่เรื่องอ่ะ
“พี่นัท” ผมเรียกคนที่นั่งข้างๆ
“อะไร?” เค้าทำงานคับ
“ชอบดูออเคสตร้าป่ะ?”
“ไม่ว่ะ” แหง่ะ
“ทำไมวะ?” เค้าถามหันหน้ามาถามตรงๆ
“มีบัตรฟรี เอาป่ะ ตั้งสามใบ” ผมไม่มีอารมณ์ไปและคับ ถ้าไม่ได้ไปกับพี่ซีก็ไม่รู้จะไปกับใคร
“ไม่เอา”
“ฟรีนะ บัตรตั้งพันนึง พากิ๊กไปดูก็ได้”
“เอ็งจะไปเหรอ?” แหง่ะ... กรูไม่ใช่กิ๊กคุณ
“ไม่อ่ะ ผมให้พี่ เอาป่ะ?”
“เอ็งไปเอาบัตรฟรีมาจากไหนวะ ไอ้งานแบบนี้เค้าไม่ได้เดินแจกตามสี่แยกหนิ” ก็ใช่อ่ะดิวะ
“พี่ซีเอามาให้” ผมบอกไปตรงๆ
“ไอ้นี่ก็บ้า... มันซื้อเองเลยป่ะวะสามใบ แล้วแม่งเสือกไม่ไปดู” ว่าอีกและ
“เออ ลืมไป มันรวย สามสี่พัน ขนหน้าแข้งไม่กระดิกหรอก แล้วนี่มันทิ้งบัตรให้เอ็ง แล้วทำไมไม่รับผิดชอบวะ?”
“.............................” ไม่รู้จะตอบยังไงคับ
“โดนทิ้งเหรอ?” แหง่ะ...
“ไม่ใช่ซักหน่อย” แต่ก็เกือบๆ ใกล้เคียงเข้าไปทุกวันแล้วคับ คิดแล้วมันเศร้าจริงๆ ให้ตายเหอะ
“โดนทิ้งเมื่อไหร่มาซบอกพี่ได้นะ”
“..............................” ผมมองหน้าพี่นัทแบบพิจารณากับสิ่งที่เค้าพูด
“ถ้าผมไป พี่จะไปมะ?” หมายถึงคอนเสิร์ตนี้อ่ะคับ
“นี่เอ็งชวน หรือเอ็งหาเรื่องพี่วะเนี่ย ฮะๆๆ” เค้าคงเห็นว่าผมทำเสียงกวนตีนมั้งคับ
“พูดจาให้มันน่ารักหน่อยดิ” พูดไงฟะ
“พี่นัทครับ ไปดูคอนเสิร์ตเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ” ดีพอมั้ย? ทำตาวิ้งใส่เอฟเฟคประกอบด้วย :impress:
พี่นัทยิ้มตาตี่
“อย่างนี้ดิ ถึงจะน่ารัก!” เค้ายกมือมาบีบแก้มผมสองข้างบิดไปบิดมาคับ แหง่ะ
โดนแกล้งป่าววะ เจ็บแก้มโว้ย
/
คอนเสิร์ตมันจัดที่ศูนย์วัฒนธรรมอ่ะคับ ผมไปบ่อยมากๆ แต่เพิ่งเคยมากับพี่นัทครั้งแรก ที่จริงเค้าไม่ดูอะไรแบบนี้หรอกคับ แต่อุตส่าห์มาเป็นเพื่อน ผมก็ดีใจและ
มาฟังเพลงเบาๆ แบบนี้มันก็ทำให้ใจเย็นขึ้นเยอะเลยคับ ที่คิดมากเรื่องพี่ซีก็ชักจะปลงๆ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าระแวงและไม่เชื่อได้มากมายขนาดนี้ จริงอยู่ว่าเมื่อก่อนผมอาจจะกิ๊กเยอะ แต่ตอนนี้ผมไม่มีใคร
บางทีผมอาจมีพฤติกรรมแปลกๆ แต่ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรกับใคร คิดแล้วเหนื่อยหง่ะ เซ็งด้วย แต่ก็ไม่อยากเลิกกับพี่ซี เพราะผมชอบเค้า
คอนเสิร์ตจบ ผมชวนพี่นัทไปนั่งเล่นตรงแอมฟิเทียเตอร์อ่ะคับ ชอบนั่งตรงที่โล่งๆ ง่ะ (เมื่อก่อนก็มานั่งกับไอ้โมประจำ) แต่คราวนี้เป็นพี่นัทเฉยๆ
“ทำเหงาไปได้ ก็บอกแล้วว่าไอ้ซีมันขี้งอน” พี่นัทเห็นผมนั่งเหม่อก็เลยพูดขึ้นมาแบบขำขำอ่ะคับ
“พี่ซีคิดว่าผมมีคนอื่นหง่ะ” อยู่ๆ ผมกับบอกพี่นัทซะงั้น ก็มันไม่รู้จะไปคุยกับใครดีอ่ะคับ
“ทั้งที่ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่มี แต่เค้าก็ไม่เชื่อ”
ลมเย็นพัดมาวูบนึงเล่นเอาผมพัดมาทิ่มตา แหง่ะ... ซวยอีก ผมยกข้อนิ้วขยี้ตาที่มันเคืองๆ อยู่
“พูดกับมันไม่รู้เรื่อง ก็อย่าไปพูดเลย เสียเวลา เสียใจ ต้องมานั่งร้องไห้ให้มันเสียน้ำตาอีก เคยบอกไปแล้วหนิ ถ้าไม่เชื่อใจแล้วมันจะไปกันรอดได้ยังไง... อย่าร้องเลย เห็นเอ็งซึมแบบนี้แล้วโลกไม่สดใสว่ะ” พี่นัทยกมือมาโยกหัวผมเบาๆ
แหง่ะ... เค้านึกว่าผมร้องไห้คับ ทั้งๆ ที่ผมทิ่มตา ไม่ได้ร้องซักหน่อย
ผมได้ยินก็ขำนิดๆ หง่ะ รู้สึกว่าเค้าก็ใจดีเหมือนกันแฮะ
“พี่นัทว่าผมทำไงดีอ่ะ?”
“เลิกกับมันแล้วมาคบกับพี่ ...ดีที่สุด”
“พูดจริงพูดเล่นเนี่ย?” ที่เค้าพูดมันเชื่อไม่ค่อยได้คับ
“พูดเล่น”
“........................” ว่าแล้วไอ้บ้า
“คบคนที่เอ็งรักดีที่สุด”
“.......ก็” พี่ซีไง... กำลังจะพูด แต่คิดไปคิดมา ชักไม่แน่ใจว่าจะรักเค้าได้มั้ย เพราะดูเหตุการณ์ตอนนี้แล้วมันร่อแร่เหลือเกิน
“คนๆ นั้นก็พี่อีกนั่นแหล่ะ ฮะๆๆ” ยังไม่หยุด
ก็รู้นะคับว่าเค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ผมก็สบายใจขึ้น เหมือนว่าผมสามารถพูดอะไรกับพี่นัทก็ได้ โดยที่ไม่ต้องกลัวหรือระแวงเหมือนอยู่กับคนอื่น
“พี่นัท เมื่อไหร่จะเล่าเรื่องคืนนั้นให้ฟังอ่ะ?” พอดีผมนึกขึ้นได้ และมันก็ได้โอกาส
หลังจากที่ผมไม่ตื๊อมานาน เค้าก็ไม่ยอมเล่าให้ฟังซักทีอ่ะคับ
“มีพี่คนเดียวนะที่รู้เรื่องนั้น... ผมไม่รู้...จำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปบ้าง ที่จริงไม่อยากบอกใครเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าพี่รู้แล้ว พี่รู้อะไร บอกผมหน่อยเหอะ... ผมอยากรู้ว่าตัวเองเป็นยังไง บ้าไปแล้วจริงรึเปล่า” ก็พี่นัทเคยบอกว่าผมประสาทหลอนนี่คับ
“เอ็งไม่ได้บ้าหรอก แต่อาจมีคนอื่นทำให้เอ็งบ้าว่ะ”
พี่นัทเห็นผมทำหน้าเจื่อนๆ เค้าก็เลยยอมเล่าคับ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคราวนี้ยอมเล่าง่ายจัง อาจเพราะผมกำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าก็ได้ เค้าเลยไม่อยากขัดใจ (มั้ง)
...............เอ่อ................
ตอนแรกๆ ได้ยินแล้วก็อายตัวเองคับ ผมเมาเพ้อถึงเคนโคตรเยอะ...
แต่เหมือนจะด่ามันทั้งนั้นเลย... จากร้านอาหาร พี่นัทเค้าไม่รู้บ้านผมอยู่ไหน เพราะผมพูดไม่รู้เรื่อง
ก็เลยพาไปบ้าน เพราะผมอ้วกแตกระหว่างทาง... แต่ยังดีเค้าพาลงไปอ้วกข้างทางทัน ก็เลยไม่เปื้อนรถ แหะๆๆ
ผมพล่ามว่าไอ้เคนโรคจิต หื่น...อย่างนั้นอย่างนี้มาตลอดทางจนถึงบ้านเค้า
พี่นัทก็พาไปล้างหน้าล้างตาและจะพามานอน แต่อยู่ๆ เค้าก็บอกว่าผมไปจูบเค้าหง่ะ เหยยย ไม่เชื่อ จูบเสร็จก็ไปกอดซบหน้ากับอกเค้าอยู่นานมาก พี่นัทเลยขู่ว่าถ้าไม่ปล่อยปล้ำนะเว้ย แต่ผมดันไปบอกเค้าว่าปล้ำเลยๆๆ ทำพุเลย ซะงั้น
เหยยย ไม่เชื่อรอบสอง... ผมพูดงั้นจริงดิ
พี่นัทบอกว่าผมไปยั่วเค้าก่อนคับ ก็เลยจัดไป อย่างนั้น.....
แต่แล้วทำไปทำมาอยู่ๆ ผมก็ดันเพ้อขึ้นมาอีก เหมือนตอนที่ถูกเคนทำหง่ะ คือ...ทำท่าและพูดออกมาเหมือนวันนั้น พอพี่เค้าเห็นก็เลยหยุดทำคับ ผมก็นอนขดร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนหลับไป
“โคตรตกใจเลยว่ะ เกิดมาพี่ไม่เคยข่มขืนใครก็เลยช้อค แต่ทั้งที่เอ็งก็โดนไอ้เคนทำถึงขนาดนั้น... แล้วทำไม...... เอ็งดันพูดว่า ‘รัก’ มันตลอดเวลาเลยวะ?”
H
แอบเห็นมีคนทายถูก อิอิ
แต้งกิ๊วจ่ะ คนที่มาดันให้ด้วยนะ :pig4:
งานยุ่งมากช่วงนี้ และหนังสือเรื่องมองไม่เห็นฯ ก็เพิ่งเอาไปทำ เหอๆๆ
-
สงสัยกลับไปหาเคน(อีกละ) แต่จะอยู่กันยืดหรือ เดี๋ยวปัญหาเก่าๆก็กลับมาหลอนอีก
-
ถึงเชียร์พี่นัท
แต่ชื่อเรื่องมันบอกอยู่แล้วค่ะ ว่าต้องเป็น "เคน" เท่านั้น
เสพติดความรักและน้ำพุ ไม่มีใครเทียบเคนได้เลย :กอด1:
-
เฮ้อ จะรักใครก็แล้วแต่พุเหอะ ชีวิตจริงนี่มันวุ่นวายยิ่งกว่านิยายจริงๆนะเนี่ย จะอยากให้แฮปปี้เอนดิ้งอย่างที่เราหวังก็เป็นไปมะด้ายยย
-
วุ่นวายไม่เปลี่ยน :เฮ้อ:
เมื่อไหร่ชีวิตพุจะสงบซะที
:เฮ้อ:เป็นเราคงหนีไปบวชให้รู้แล้วรู้แรด
-
แอบเชียร์พี่ซีอ่ะค่ะ :impress2: แต่ดูแล้วคงไม่ใช่พี่ซีแหง ๆ งั้นเคนก็ได้นะ :o8:
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยค่ะ ดูแปลกแหวกแนวไม่เหมือนเรื่องอื่น ๆ เลยค่ะ o13
อย่าลืมมาต่อไวๆ นะคะ รอลุ้นอยู่ โดยเฉพาะ ที่บอกว่า รักเคน กิ้วๆๆๆ
-
ถึงยังไงก็ยังอยากให้เป็นพี่นัทอยู่นะ :m17:
-
กรี๊ด มาต่อแล้ว จริงๆก็ยังเชียร์พี่นัทว่ะ 555+
แต่ถ้าสำหรับน้ำพุ มันต้องเป็นเคน ก็คงต้องเคนล่ะมั้ง
เป็นชีวิตรักที่ซับซ้อนอะไรยังงี้วะเนี่ย 55+ อ่านแล้วติดงอมแงมเหมือนชื่อเรื่องเลย
มาต่อเร็วๆนะค้า อยากอ่านๆ : )))
-
ไม่ปลื้มพี่ซีมากขึ้นทุกตอน
พุกับเคนจะรีเทิร์นรึเปล่าหนอ :really2:
:pig4:
-
กรี๊ด มาต่อแล้ว จริงๆก็ยังเชียร์พี่นัทว่ะ 555+
แต่ถ้าสำหรับน้ำพุ มันต้องเป็นเคน ก็คงต้องเคนล่ะมั้ง
เป็นชีวิตรักที่ซับซ้อนอะไรยังงี้วะเนี่ย 55+ อ่านแล้วติดงอมแงมเหมือนชื่อเรื่องเลย
มาต่อเร็วๆนะค้า อยากอ่านๆ : )))
รู้สึกเห็นด้วยกับคนนี้ +1ให้ก่อนเลยละกัน
ถึงจะเชียร์พี่นัท แต่ดูเหมือนความรักกับเคนก็ฝังใจน้ำพุเยอะอยู่นะ เพียงแต่ประเด็นตอนนั้นน้ำพุยังเด็ก
และเคนก็งี่เง่า เพราะรักมากก็หวงมาก หึงมาก เลยพากันลงเหวซะงั้น
พี่นัทก็เหมือนพี่คนนึงที่คุยได้ ปรึกษาได้แต่ถ้าน้ำพุรักพี่นัทก็คงจะดี ว่าแต่กวนขนาดนี้ก็ได้แค่เฮฮากันไปรึป่าว
ชีวิตน้ำพุสนุกดีแท้ :z3:
-
:z2: เป็นได้แค่ ที่ปรึกษาใจ ซะแล้วละมั้ง พี่นัท :z13:
:pig4: :pig4:
-
การีสสสสสส ดีใจเลยได้มั้ยอะ เค้าเชียร์เคนมาตั้งแต่แรกแล้วนะ :m3:
ถึงจะเคยเผลอไปเชียร์คนอื่นบ้าง (เวลาเคนหายไปนาน 55) แต่ก็คิดว่ารักแรกมันน่าจะฝังใจน้ำพุอยู่นา :z1:
เคนจงกลับมาได้แล้ว เบื่อพี่ซีงี่เง่า (ซะงั้นอะ :m20:)
-
หวยออกมาเป็นเคนรึเนี่ยยย
ไม่ชอบพี่ซีที่เป็นแบบนี้เลย นิสัยม่ายดี จะไม่เชียร์ละนะ ฮึ่มม!!!
-
รักได้น่ะโอเค แต่ต้องรักให้เป็น รักไม่เป็นก็เป็นวงจรร้องไห้อยู่อย่างนี้อ่ะT^T
-
5555555555555+
สรุปรักเคนป่ะเนี่ย 5555555555555555+
เราบ้าไปแล้วววววววว
ไม่ใช่ว่า เคนมันไปมีคนอื่นแล้วหรอเนี่ย ดราม่าแน่ๆ 555555555555+
-
ว่าแต่เคนจะยอมกลับมาคบพุป่าวนะซิ
ทำเขาไว้ขนาดนั้น
-
จะรีเทริ์นจริงดิ
อย่านะ
เดวสงสารเคนอีก
:m15:
-
เลิกเถ๊อะ คบไปกับคนเเบบนี้ ไม่นานก็เลิกอยู่ดีอ่ะ
-
แอบเห็นเคนมีความหวังแล้ว ^.^
เราต้องเชียร์เคนต่อไป
พี่นัทใจดีจัง ยกให้เป็นพี่ชายที่แสนดีอันดับ 1 ละกัน
แต่พี่ซี ทำงี้ได้ไง ตบคว่ำเลย
-
พุไม่รู้ใจตัวเองอิอิ
-
ต่อๆๆเหอะน้าา
-
ทำไมตรูรู้สึกอยากเชียรเคนว่ะ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้สึกอะ ความรู้สึกนัทเหมือนความรู้สึกของคนเป็นพี่มากกว่า เท่าที่อ่าอ่ะน่ะ
-
เคนจะรีเทิร์นแล้วใช่มั้ย เสพติดเรื่องนี้จริงๆ เหมือนชื่อเรื่องเลย อิอิ ^^ รอเคนคัมแบ็กค่ะ
“โคตรตกใจเลยว่ะ เกิดมาพี่ไม่เคยข่มขืนใครก็เลยช้อค แต่ทั้งที่เอ็งก็โดนไอ้เคนทำถึงขนาดนั้น... แล้วทำไม...... เอ็งดันพูดว่า ‘รัก’ มันตลอดเวลาเลยวะ?” << ชอบประโยคนี้ที่พี่นัทพูด แล้วพุทำหน้าไงอ่ะตอนที่พี่นัทพูดประโยคนี้ หรือพุจะยังไม่รู้ใจตัวเอง
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ ^^
-
กลับไปอ่านตอนล่าสุดอีกรอบ พยายามหาเหตุผล(เข้าข้าง)ให้พี่นัทได้เป็นพระเอกกะเค้าบ้างจะได้มั้ยหนอ 555+
อ่านแล้วคิดไปคิดมาว่า..... หรือพี่นัทอาจจะเข้ามาช่วยเคลียร์ให้เข้่าใจกัน
-เคนอาจจะไปมีคนอื่นแล้ว ถึงจะรักน้ำพุมาก แต่อดีตที่ผ่านมาก็ทำร้ายเคนมากเกินไป เลยคิดไปว่าทางที่ดีเป็นแบบนี้ก็พอแล้ว
-น้ำพุอาจจะไม่กล้ากลับไปแบบเดิมๆอีกแล้วถึงจะรักเคน เพราะยังคงฝังใจอยู่ แต่ก็กลับไปเริ่มใหม่ไม่ได้ เพราะเรื่องราวในอดีตอีกนั้นแหละ
-พี่นัทเข้ามาพยายามทำให้น้ำพุค้นหาใจตัวเองให้เจอ แต่ถ้าเจอแล้้วแต่ใจเคนไม่ได้อยู่กับน้ำพุอีก น้ำพุก็ต้องเสียใจสิ ทีนี้พี่นัทก็ปลอบไง
-พี่นัทเป็นคนอารมณ์ดี ง่ายๆ รับฟังน้ำพุเสมอ ไม่ชอบเห็นน้ำพุทำหน้าเศร้า ชอบแหย่ให้น้ำพุอารมณ์ดี บางทีก็ชอบกวนโมโหเพื่อสนองนี๊ดตัวเอง
...
.....สรุปแล้วก็ไม่แน่นา เมื่อคนกำลังเคว้งคว้างมีคนเข้ามาอยู่เป็นเพื่อน มาปลอบใจ คอยอยู่เป็นเพื่อน ....
...เหอๆๆ จบการเพ้อเจ้อแบบเข้าข้างพี่นัทสุดฤทธิ์ :pigha2:
-
มาดันให้เรื่องนี้ อยากอ่านต่ออ่า
-
/
สรุป ตั้งแต่ไปดูคอนเสิร์ตวันนั้น... ผมก็สนิทกับพี่นัทอย่างไม่น่าเชื่อ o7
คือมีเรื่องอะไรก็จะไปเล่าให้เค้าฟังอ่ะคับ เหมือนจะกวนตีนผม แต่จริงๆ แล้วเค้ารับฟังอย่างดี ทำให้ผมหายเครียดไปได้เยอะเลย แหะๆ
ถ้าพูดแล้วสบายใจผมก็พูดหง่ะ พูดมากด้วย หรือภาษาชาวบ้าน เรียก ‘แพล่ม’
นานๆ ทีผมจะแพล่มกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ญาติพี่น้องมากมายขนาดนี้ กับเพื่อนก็มีแค่ไม่กี่คนคับ แถมนานๆ ทีจะแพล่มด้วย เพราะการที่ผมจะพูดเรื่องส่วนตัวกับใครผมต้องไว้ใจคนๆ นั้นแล้วจริงๆ ไว้ใจอย่างมากด้วยว่าเค้าจะไม่หักหลังหรือเอาเรื่องผมไปพูดต่อในทางที่ไม่ดี อะไรแบบนั้น
นับคนได้เลยคับ มี..แม่ผม พี่บอล ไอ้แบงค์ ไอ้นพ และก็พี่นัท หมดแล้วคับ
นอกนั้นสนิทก็จริง (มีเยอะมากคนที่สนิทด้วย) แต่ไม่ถึงขั้นพูดทุกเรื่อง ผมเลือกคนจะตายชัก
แต่ ณ ขณะนี้พี่นัทรู้เรื่องผมเยอะสุด และผมก็ไว้ใจเค้าที่สุด มันรู้สึกงั้นจริงๆ อ่ะคับ ไม่รู้ทำไม อาจจะเพราะเค้ารู้ความลับสุดยอดของผมไปแล้วก็ได้ แต่ถึงเค้าจะดูเหมือนนิสัยไม่ดี แต่ที่จริงแล้วพี่นัทใจดีมากเลยนะคับ
และมีอยู่วันหนึ่ง อยู่ๆ แม่ผมก็โทรมาหา บอกว่าให้ไปดูคอนโดแถว xxx เค้าเปิดจองอ่ะคับ แม่ให้ผมไปดูว่าชอบมั้ย โอเคมั้ย เค้าจะซื้อให้
............โอ้ ช้อค............!!! o22
มันเกิดอะไรขึ้นกับแม่ผมเนี่ย อยู่ๆ จะซื้อให้ และตอนที่ผมอยากได้ เค้าไม่ยักกะซื้อแฮะ
“พี่นัท แม่ให้ผมไปดูคอนโด xxx แถว...อ่ะ”
“เออ แล้วไง?”
“ไปเป็นเพื่อนหน่อยเด่ะ” ไม่เคยไปจัดการอะไรแบบนี้เองนี่คับ ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย เลยไม่กล้าไปคนเดียว
“ไม่ว่างเว้ย เห็นมั้ยเนี่ย” ทำยุ่งเวอร์ไปได้ (แต่ก็ยุ่งจริงแฮะ)
“ใจร้าย ไม่ได้จะให้ไปตอนนี้ซักหน่อย... พี่ว่างวันไหนอ่ะ?”
“ไม่ว่างสักวัน”
“........................” ชิ ใจร้าย ชวนคนอื่นก็ได้วะ ไม่ตื๊อหรอก
ผมก็คิดว่าจะชวนใครดี สตางค์ละกัน ถึงมันจะบ้าๆ บอๆ ไปหน่อยก็เหอะ
“ว่างวันอาทิตย์เย็น” อยู่ๆ พี่นัทก็พูดขึ้นมาคับ แหง่ะ... และทำเล่นตัว
สรุปวันอาทิตย์เค้าก็แวะมารับพาไป...
พอถึงแล้วพนง. รีบมาต้อนรับพี่นัท แต่เมินผมเฉยเลย..... หง่ะ คนที่จะซื้อมันกูนะเว้ยยเฮ้ยยย
ตอนหลังผมบ่นกับเค้า พี่นัทก็ว่าผมแต่งตัวซกมกเกินไป คนอื่นเค้าเลยไม่แล ชิ
แต่พาพี่นัทมาก็ดีคับ เค้าคุยกับเซลล์แทนให้ได้ โดยที่ผมไม่ต้องพูดอะไรมากเลย
สุดท้ายก็แวะไปดูห้องตัวอย่าง... มันเป็นห้องสูทขนาดพอดีๆ สำหรับอยู่คนเดียวหรือสองคนอ่ะคับ มากกว่านี้ก็แคบเกิน
ผมถามความเห็นพี่นัท เค้าก็ว่าโอเค ทำเลก็ดี อยู่ติดถนน และก็มีของกินเยอะ แหะๆๆ สุดท้ายก็รับแทคจองไปคับ เดี๋ยวมันต้องมีกระบวนการต่อจากนั้นอีก คือเอาแทคมาหย่อนลงกล่อง จับฉลากเลือกห้อง โอ๊ยยย แทบจะเป็นลมตายวันนั้น
โคตรยุ่งยากเลย
“เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปทำธุระต่อว่ะ เอ็งกลับเองได้มะ?”
“อ้าว...ไหนว่าว่าง...”
“ก็ว่างตอนเย็น ตอนกลางคืนต้องไปงานแต่ง นี่เดี๋ยวต้องแวะไปรับแม่ที่บ้านอีก”
โหย้อนไปย้อนมาอีก ผมเกรงใจเค้าคับ ไม่ว่างและมาด้วยทำไมเนี่ยย จริงๆ ผมมากับเพื่อนก็ได้อ่ะคับ
“กลับไงอ่ะ?” กลับไม่เป็นคับ บอกตรงๆ ผมไม่ค่อยได้มาแถวนี้สักเท่าไหร่
“พี่แวะส่งเดอะมอลล์ xxx แล้วเอ็งนั่งรถเมล์สาย xx ไปต่อเซนทรัล...โอเคป่ะ?” มึนส์
สงสัยพี่นัทเห็นผมหน้าเจื่อน เค้าเลยถอนหายใจ
“นั่งแท็กซี่มั้ย ง่ายดี”
“ตอนนี้รถติดหง่ะ เปลือง”
“แม่งเรื่องมากโว้ย พี่ออกค่าแท็กซี่ให้ก็ได้ โอเคป่ะ?”
“ไม่เอาอ่ะ งั้นเดี๋ยวนั่งรถเมล์”
สรุปพี่นัทก็ส่งผมที่ที่เค้าบอกนั่นแหล่ะคับ ผมก็...เคยมาเดอะมอลล์ xxx แค่ไม่กี่ทีเองอ่ะ ตอนนี้รถมันติด เลยไม่อยากยืนเบียดกลับหอ ก็เลยไปเดินเล่นในห้างรอให้มันดึกๆ หน่อยค่อยกลับละกัน แหะ
เดินวนเวียนหลงทางอยู่ในนั้นพักใหญ่ๆ คับ แบบไม่รู้จุดหมายด้วย พอหิวก็ลงไปหาอะไรกินข้างล่างคนเดียว โคตรเหงาเล๊ยย
พี่ซีหายไปเลย สงสัยไม่แคร์ผมแล้วมั้ง อีกไม่กี่วันผมก็จะฝึกงานเสร็จแล้ว แอบดีใจนิดนึง แต่ผมยังเรียนไม่จบนะคับ ต้องอยู่ทำโปรเจคจบอีกงานนึงง่ะ
เศร้าแฮะ คิดถึงพี่ซี...
แต่ผมทิฐิจัดคับ เรื่องไรต้องง้อก่อน ก็ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
หง่ะ... รู้สึกว่าเดินไป คิดไป มีแต่เรื่องพี่ซี
และก็....ที่แว้บมาอีก คือเรื่องเคน
ที่พี่นัทเล่าให้ผมฟังว่าผมละเมอเพ้อพกว่ารักๆๆๆๆ รักเคน ผมไม่อยากเชื่อว่านั่นจะออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองคับ เพราะว่าตอนนั้นหง่ะ เคนบังคับให้ผมพูด บังคับให้ผมบอกว่ารักมัน ไม่งั้นมันจะทำผมเจ็บคับ เลยต้องพูดออกไป
ทีนี้ผมก็เลยไม่รู้ไงคับ ว่าแท้ที่จริงแล้ว ผมรักมันจริงๆ รึเปล่า?
แต่มาคิดอะไรตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว จะรักหรือไม่รัก ผมกับมันก็เลิกกันแล้ว เรียบร้อย แถมเคนยังแช่งผมทิ้งท้ายไว้อีกว่าผมต้องเสียใจแน่
ซึ่งผมก็เสียใจไปดั่งคำอวยพรของมันแล้วตอนนี้
ก็ผมเลือกมาคบพี่ซี มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิดเลย พี่ซีตามใจผมไม่จริงอ่ะคับ ก็อย่างที่เห็น ว่าเค้าเป็นไง ผมว่าตัวเองก็ทำตัวดีสุดๆ แล้ว... แต่มันก็ดีไม่พออีก
ทำไมต้องคิดว่าผมจะนอกใจอยู่เรื่อยเลย ไม่ว่าจะเป็นเคนหรือพี่ซี
ช่างเหอะคับ อย่าเพิ่งเครียดกับผมไปเลย
เอาเป็นว่า ตอนนี้ผมจะออกจากห้างกลับถึงบ้านได้มั้ยดีกว่า แหะๆๆ
แต่ห้างนี้คนเยอะจริงๆ ผมไม่ชอบเดินห้างที่คนเยอะเลย... มันเวียนหัวอ่ะคับ ตาลาย เดินจนเหนื่อยก็ไปนั่งพัก เซ็งๆ รอสักสามทุ่มรถคงหายติด
ผมฆ่าเวลาโดยการไปหาหนังสืออ่าน นั่งปักหลักอ่านเลย เพราะเมื่อย
อ่านไปอ่านมานั่งหลับคับ..... แหง่ะ มารู้สึกตัวอีกทีเพราะมีเจ้าหน้าที่มาสะกิดบอกว่าห้างจะปิดแล้วคับ
โห..... ผมหลับไปนานขนาดนั้น อายอ่ะ ผมก็เดินโซซัดโซเซออกห้างคับ ขณะนั้นมือถือก็สั่นๆ พี่นัทโทรมาทำแป๊ะอะไร
ตอนแรกจะไม่รับ แต่ไม่อยากทำนิสัยเสียเลยรับก็ได้
“ฮัลโหล”
“เออ ไม่รับสายเลย ไอ้ง่อย” ว่าง่อยอีก
“กลับถึงห้องแล้วใช่มั้ย?” พี่นัทถามต่อ
“ยังอ่ะ อยู่เดอะมอลล์นั่นแหล่ะ” เซ็งง.... ตรงไหนทางออกวะ พนง.ห้างหายไปไหนหมด
“อยู่ทำบ้าอะไรวะ ช่วยเค้าปิดห้างเหรอ ดึกขนาดนี้แล้ว”
“กำลังจะกลับ” อะไรเนี่ย
“อย่าเพิ่งกลับ” อ้าว งง
“รออยู่นั่นแหล่ะเดี๋ยวแวะไปรับ พี่จะกลับแล้วพอดี” โอ้ จอร์ช ดีใจคับ :m4:
ที่จริงไม่อยากกลับเองเลย ผมก็เลยโอเค ตกลง มารับด่วนๆ เลยนะพี่
ผมไม่รู้เค้าไปงานแต่งแถวไหนคับ แต่ก็รอไม่นาน
พอรถพี่นัทมาจอดเทียบ... ผมเข้าไปนั่ง โอ้.... มาย ก๊อด พี่นัทใส่สูท หล่อซะไม่มี :o
“ไม่ต้องตะลึง รู้ตัวว่าหล่อ” แหง่ะ ยังไม่ทันชมก็ชมตัวเองไปก่อนและไอ้บ้า
“แล้วพี่ไม่พาแม่กลับด้วยเหรอ?” ก็ตอนนั้นเห็นบอกไปรับแม่ ก็สงสัยคงกลับบ้านไปรับแม่ ไปแต่งตัวใหม่ และไปเปลี่ยนรถใหม่อีกอ่ะคับ
แม่ง...ขั้นตอนเยอะจริง ไปแต่งงานใครวะเนี่ยถึงต้องเวอร์ขนาดนี้
“อยากไหว้แม่ยายเหรอ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพาไปเจอแน่ๆ” เหออ พูดไปโน่น
“เออ แม่พี่กลับกับน้องชายไปแล้ว” พี่นัทบอกในที่สุด
“มีน้องด้วย?”
“อยู่ตรงกลางไง น้องชายพี่” ผมนิ่งคิดแป้บนึง ถึงเข้าใจมุขเค้า เหออ ตลอด o6
น้องชายพี่นัท หน้าตาก็แนวๆ เดียวกันคับ แต่พี่นัทตัวใหญ่กว่า หล่อกว่ามั้ยไม่รู้ จำหน้าน้องพี่เค้าไม่ได้และ
ที่จริงพ่อเค้าก็มีตำแหน่งใหญ่เหมือนกัน เพิ่งรู้... แต่เค้าเคยเล่าให้ฟังว่าวันๆ พ่อไม่เห็นทำอะไรเลย นอกจากนั่งเล่นเกมส์ แหง่ะ.... ไม่รู้เรื่องจริงหรือใส่ความนะคับสเตปนี้
/
จนกระทั่งฝึกงานจบ พี่ที่ออฟฟิศทุกคนและบอสก็พาไปเลี้ยงข้าวคับ เฮฮากันเช่นเดิม ผมก็ฟังเค้าคุยกันสนุกดี เสร็จแล้วบอสสั่งลา อวยพรผมและก็มอบซองเงินให้ผมคับ ค่าแรง หุหุ ได้มาหลายพันเหมือนกัน ดีใจ... ที่จริงไม่ได้กะจะได้เงิน แต่ถ้าได้ก็ดี มีเงินเป็นทุนการศึกษา
คราวนี้พี่นัทไม่เมาปลิ้นเหมือนวันนั้นละคับ แต่คนที่เกือบเมานี่กระผมเอง
แต่ไม่กลัวคับ มีพี่นัทอยู่ด้วย ไงๆ ก็กลับถึงห้องแน่นอนล่ะวะ (โคตรจะไว้ใจเลย)
พอถึงหอผม...
“เดินขึ้นไปไหวป่าววะ?” พี่นัทถามก่อนผมลงรถ
“ไหวคับ แต่... พี่ไปส่งหน่อยดิ” ผมล่ะโคตรมึนส์ แต่ยังไม่อยากให้เค้าไปคับ ไม่อยากอยู่คนเดียวหง่ะ
พี่นัทก็มาส่งผมถึงหน้าห้อง แต่ผมเวลาเกือบเมานี่จะพูดมากเกินความจำเป็นคับ
“เข้าไปด้วยกันก่อนดี้” ผมดึงเค้าไว้ไม่ให้ไปคับ
“อยู่เป็นเพื่อนหน่อย เหงาอ่ะ”
“เดี๋ยวจะโดน... พี่กลับดีกว่า” เค้าว่างั้น แต่ผมดึง ฉุดกระชากลากถูเค้าเข้าไปในห้องอ่ะคับ อยากมีคนอยู่ด้วยจริงๆ มันนอยด์ๆ ไงไม่รู้
ที่จริงฝึกงานไม่หนุกหรอก เบื่อ เหนื่อยด้วย แต่ถ้าไม่ทำก็เซ็ง เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
“นั่งๆ พี่ ตามสบายคร้าบ” ผมกวาดกองหนังสือออกจากเตียงให้เค้านั่ง
พี่นัทไม่เคยขึ้นมาห้องผมคับ พอเจอความรกเข้าไป เค้าก็ดูจะอึ้งๆ เหมือนกัน
“นี่เอ็ง... ห้องรกยังกะรูหนู วันๆ ได้ปัดกวาดเช็ดถูบ้างมั้ยวะเนี่ย” พี่นัทบ่นคับ
“ไม่หง่ะ เหนื่อย ขี้เกียจ นานๆ ทำทีก็ได้...” ผมว่างั้นและจัดแจงหาเบียร์กระป๋องที่ตุนไว้ในตู้เย็นหยิบมาให้พี่นัทป๋องนึง
“โส(โครก) ไม่เข้ากับหน้าเลยนะไอ้ง่อย แม่ง...ยังจะกินอีก”
“อยากกินต่อหง่ะ... กำลังได้ที่เลย” ว่าแล้วก็ซดไปสองอึกครึ่ง
“พี่จะกลับแล้ว พรุ่งนี้ทำงาน” เค้าไม่กินอ่ะคับ อุตส่าห์หยิบให้
“พรุ่งนี้วันเสาร์ ทำทำไม... อยู่เป็นเพื่อนหน่อยนะๆๆ เหงาโคตร ไม่มีเพื่อนเลย” ซันไปไหนนน คิดถึงซันทันที
“เฮ้ออ” พี่นัทยอมอยู่เป็นเพื่อนจนได้คับ... อิอิ
“น้ำพุ พรุ่งนี้ก็ไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้ว เอ็งรู้สึกไงวะ?” เค้าถามคับ
ผมก็ตอบไปด้วยความจริงจากใจ
“รู้สึกเซ็งหง่ะ”
“...........................”
“ใจหาย... จะไม่ได้เจอพี่กวนตีนผม มันก็เหงาๆ ผมอยากมีเพื่อนคุยด้วยเยอะๆๆ สนุกๆๆ แต่ไม่ค่อยมีเลยอ่ะ ไอ้คนที่คุยสนุกมันก็ชอบไม่ว่าง แต่พี่นัทชอบว่างให้ผมหง่ะ พี่นัทใจดี ไม่เข้ากับหน้าเลยยย จริงๆ นะ”
“ฮ่าๆๆ พี่หน้าโหดเหรอ?”
“ไม่โหด แต่หน้ากวน พี่นัทชอบกวน ชอบหาเรื่อง”
“เอ็งอย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า”
“จริงงงง แอบหลอกด่าผม แต่ผมไม่ว่าอะไรหรอก ตลกดีๆ อิอิ” เอิ๊กส์... ความจริง
“มีความสุขมั้ยที่อยู่กับพี่?”
“มีความสุขดิคับ แสดงว่าความสุขพี่คงมีมากมาย แบ่งให้คนอื่นไปทั่วเลย”
“.........................” พี่นัทแค่ยิ้มๆ คับ
“กิ๊กพี่มีเป็นล้านนน ความสุขพี่นัทก็ต้องมากกว่าล้าน..... เผื่อผมด้วย ขอบใจนะพี่” ผมยกมือตบไหล่เค้าขอบใจ
“ที่จริงก็ไม่ได้มีมากขนาดนั้นหรอก ความสุขน่ะ”
“มากดิคับ เป็นล้าน” เทียบกับจำนวนกิ๊กล้วนๆ
“ฮะๆ มันนับเป็นปริมาณได้เหรอวะ” พี่นัทส่ายหัว
“ได้พี่ๆ ผมนับให้งายยย”
“พี่ให้ความสุขเอ็งได้แค่เนี้ย พอมั้ย?”
“พอคับ พอๆ พอแล้ว ไม่อยากได้เยอะ อยากได้แบบปานกลาง”
“ฮะๆ มักน้อยเหรอเอ็ง”
“น้อยไปก็เศร้า มากไปก็เซ็ง... ไม่อยากได้เยอะ เหมือนความรักแหล่ะพี่ ได้มาเยอะเกิน แต่เก็บไว้ไม่ได้เลยสักคน” นึกแล้วบ่อน้ำตาจะแตก...
ที่ผ่านมาเนี่ย มีแต่คนอยากรัก แต่ทำไมไม่เห็นจะดูกันเลย ว่าคนรับเค้าพร้อมจะรับความรักได้แค่ไหน ตะบี้ตะบันยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองให้คนที่รักจนเกินพอดี
สุดท้ายก็เหมือนลูกโป่งที่อัดแก๊สเข้าไปมากเกิน แล้วมันก็แตกออกมาจนไม่เหลือความสวยงามอะไรเลยนั่นล่ะคับ
“น้ำพุ”
“คับ”
“ขอไรอย่างดิ?”
“อาราย”
“ขอ.......เป็นพระเอกในหัวใจเธอ...ได้มั้ยเล่าเออ หากเธอหัวใจยังว่าง..” แหง่ะ เค้าร้องเพลงนี้คับ เพลงแม่งโบราณ ผมถึงกับถือป๋องเบียร์ค้างเลยเพราะขำ
แต่ผมมึนๆ ด้วย ก็เลยร้องคลอไปกับเค้าซะงั้น
“จะคอยขัดถู ห้องใจมิให้ดำด่าง หนักเบาฉันเอาทุกอย่าง แล้วแต่เธอสั่งมา สั่งมา สั่งมา สั่งมา...............” :z2: แอคโค่และรีวิวประกอบเพลง ใส่แม่งเต็มที่แหล่่ะคับ
ผมร้องแบบคนมึนๆ...หุหุ ที่จริงดำน้ำ ร้องไม่ถูกหรอก จำไม่ค่อยได้คับเพราะหลังจากนั้นมันมึนมากกก ซดเบียร์ซ้ำไปหลายป๋อง
พี่นัทอยู่คุยเป็นเพื่อนจนผมง่วงและหลับไปตอนไหนไม่รู้
เช้าตื่นมาเห็นเค้าเขียนโน้ตทิ้งไว้คับ
บอกว่า
‘ตอนเช้าจะแวะมาหา’
หง่ะ... อ่านแล้วรู้สึกดีคับ เหมือนว่า... มีคนคอยเป็นห่วงคอยดูแล ไม่ต้องอยู่แบบหงอยๆ คนเดียวอีกแล้ว
สักเก้าโมง เค้าก็มาคับ ซื้อข้าวผัดมาให้... (ทำไมต้องข้าวผัดหว่า) ไม่เคยบอกว่าชอบนะคับ แต่สงสัยเพราะเห็นผมกินบ่อย
ที่เค้าทำให้ผมโคตรจะซึ้งใจเลย ที่จริงพี่นัทไม่ใช่คนที่ผมรู้สึกตื่นเต้น หรือรู้สึกชอบอะไรมากมาย แต่เค้าเป็นคนที่อยู่ข้างผม เวลาผมเศร้าบ่อยๆ
จะว่าผมเริ่มชอบเค้ามากกว่าแค่หน้า... ก็คงเป็นช่วงนี้ล่ะมั้งคับ
แต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรด้วยมาก เพราะเค้า... ไม่ได้ชอบผมจริงหง่ะ
มันรู้สึกอย่างงั้น... พี่นัทจีบผม แต่ก็เห็นเค้าไปกับคนอื่นด้วย ก็เลย... อยู่ไปแบบนี้ดีกว่า พี่น้องกัน
/
ผมเขียนรายงานฝึกงานอีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำโปรเจคต่อที่มหาลัยคับ
คราวนี้ก็ได้เจอเพื่อนและรุ่นน้องแบบเต็มสตรีม มาคณะวันแรก ผมเจอน้องเบนซ์เลยคนแรก มันลากผมเข้าไปคุยเรื่องพี่ซีอีกและคับ
“พี่น้ำพุ หายไปไหนมาเนี่ย?” หืออ งง
“ไม่ได้หายไปไหน ก็ฝึกงาน”
“ทะเลาะกับพี่ซีอีกแล้วเหรอพี่ เค้านอยด์มาก เลิกงานก็ไปกินเหล้าเมาเกือบทุกวันเลย” เหออ ขนาดนั้นเลย จริงป่ะวะ
“พี่ซีบอกว่าพี่น้ำพุไม่สนใจ ทิ้งเค้าไปคบกับพี่สตางค์อ่ะ จริงป่ะพี่?” โห... นี่กับสตางค์เค้าคิดจริงจังอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ คือสตางค์มันชอบมานัวเนียผมคับ แบบไม่แคร์สายตาคนอื่น แต่มันไม่ได้พิศวาสอะไรผมเลย ก็บอกไปแล้ว ฐากับบอมเคยพูดเหมือนจะเตือนๆ ไอ้ตังค์เหมือนกัน แต่มันไม่สนใจคับ หาว่าพวกนั้นพูดเล่น ผมเนี่ย สงสัยว่าสปายเค้าคือแก๊งค์มาเฟียเนี่ยแหล่ะ และก็คงมีหลายคนด้วย
“บ้าป่ะวะ เพื่อนกัน” ผมเล่าไอ้เบนซ์ไป ประมาณว่าระบายความรู้สึก
เบนซ์มันก็ทำท่าเข้าใจผม และจะไปอธิบายให้พี่ซีฟัง ผมก็ว่าดี เพราะผมขี้เกียจพูดเอง ผมพร้อมจะเลิกยั้วะพี่ซีที่ชอบงอนผมคับ แถมงอนนาน ผมไม่ง้อก็ชอบไปเมา แต่ถ้ากลับมาคราวนี้ เค้าต้องเข้าใจผมแล้วจริงๆ
ผมเบื่อเรื่องซ้ำซากอ่ะคับ ในเมื่อยังไม่ไว้ใจก็อย่าเพิ่งมาอะไรกับผมตอนนี้ดีกว่า
ผมชอบพี่ซีอยู่ก็จริง แต่ถ้าคิดว่าไม่รอด ผมก็คงไม่ดันทุรังคบต่อ
ก็ให้เวลาและโอกาสเค้าคับว่าจะเอายังไง เพราะที่ผ่านมาหลายวันมานี้ ผมก็เริ่มจะเฉยๆ กับเรื่องนี้ไปแล้ว
/
ทีนี้ ต่อมา...มหาลัยผมมีรับปริญญาคับ เรื่องยุ่งๆ ก็เกิดขึ้นอีกและ
คือผมปรึกษาแม่ เรื่องพี่นัท(ฟันเหล็ก)อ่ะคับ ผมไม่เคยลืมที่เค้าเคยช่วยทำงานมาตั้งมากมายนะคับ ถึงเค้าจะไม่ชอบผมแล้วก็เหอะ ผมอยากให้อะไรเค้าซักอย่างก่อนจะจากกันไปจริงๆ แต่ว่าผมกลัวเค้าไม่อยากคุยด้วย และยังหน้าด้านจะเอาของไปให้อ่ะ (แถมยังมีอำนาจมืดคอยจับตาดูผมอยู่อีก) ก็พี่ซีนั่นแหล่ะคับ พี่ไมค์รับปริญญาแล้วเค้าจะไม่มาได้ไง
แม่ก็แนะนำว่าอย่าไปคิดอย่างนั้นคับ พี่นัทเค้าอุตส่าห์ช่วยเรา เราก็ต้องตอบแทนเค้าไป
ผมก็เลยไม่สนแล้วคับว่าตัวเองจะหน้าแตก ก็เลยไปร้านดอกไม้ไปเลือกช่อเลือกชนิดดอกไม้ให้เลย แหะๆๆ ก็อยากให้แบบดีๆ หน่อย แต่ของขวัญพี่ไมค์เป็นเรื่องของสายรหัสรวมตังค์กันซื้อคับ
เรื่องร้านดอกไม้ ผมไปกับไอ้โม (เริ่มกลับมาสนิทกันอีกและ)
พอวันจริง ผมก็ยังใช้ไอ้โมให้เอาดอกไม้มาให้ แหะๆ และกว่าผมจะไปงานก็เย็นมากแล้ว ไปช้ามากกคับ (โดนด่า)
มาถึงขาขวิดเลย สายรหัสก็เรียก ดอกไม้ก็ยังไม่ได้ไปเอากับไอ้โม
คือผมเจอพี่นัท (ฟันเหล็ก) ก่อนใครเพื่อนเลยคับ ตอนวิ่งเข้าคณะ แทบเบรคไม่ทัน คือว่า... ผมเจอ เค้าก็มองด้วยสายตาแบบเดิมนะคับ เพียงแต่ว่าจะไม่จ้องนานๆ แต่จะหลบตาผม ผมก็บอกพี่เค้าให้รอแป้บคับ (คือจะเอาของให้) แต่ยังหาไอ้โมไม่เจอ
หง่ะ... สุดท้ายมันวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าผมเองคับ ผมเจอก็....โห.. สวยว่ะ ช่อจัดได้โอเคมาก เหนือจินตนาการผมไปเยอะเลย (ตอนหลังก็มีคนขอไปถ่ายรูปซะงั้น)
“ขอบใจ” พี่นัทรับไป และยิ้มนิดๆ แต่ว่าไม่ได้คุยกันมากคับ
ผมก็พยายามจะชวนเค้าคุย เพื่อไม่ให้เกิดสูญญากาศ และยังอยากถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย แต่ว่า... ไอ้โมมาเป็นก้างคับ แม่ง...ไอ้นี่
จะถ่ายรูปกับพี่นัทสองคน มันดันมาเจ๋อด้วย... เห้ออออ มึงแกล้งโง่แน่ๆ
สุดท้ายมีไอ้โมติดกล้องผมมาด้วย และพี่นัทก็จากไปหาเพื่อนเค้าคับ โดยทิ้งช่อไว้ เพราะไอ้โมขอยืมมาถ่ายรูป (แม่ง)
จากนั้น... ก็มีผมกับมันถ่ายรูปกันสองคน (เพื่ออออ) แบบว่าเซ็งมากตอนนั้น ก็เลยไปหาสายรหัสตัวเอง
เจอพี่ซีอีก....เหอะๆๆ ถึงจะรู้ว่าเจอแน่ๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงคับ บรรดาพี่ๆ น้องๆ ก็ทักทายผม และถ่ายรูปด้วยกัน ผมยืนหนีบไอ้เบนซ์สุดฤทธิ์ ขอยืมตัวเป็นกันชนแป้บนึง จนกระทั่งพี่ไมค์และพี่คนอื่นๆ ต้องไปทำกิจกรรมต่อ
ก็เลยมีเวลาคุยกับพี่ซีจริงๆ ละคับ ณ ช่วงเวลานี้ (หนีต่อไปไม่มีประโยชน์)
“น้ำพุ พี่....ขอโทษ” เค้าพูดขึ้นในที่สุด หลังจากยืนเงียบกันอยู่พักนึง
“ครับ”
“ยกโทษให้ได้มั้ยคับ วันนั้นพี่อารมณ์เสียมากไปหน่อย”
“ครับ ไม่ได้โกรธแล้ว”
พี่ซีเริ่มยิ้มออก แต่ผมก็ทำให้เค้าหุบได้แบบทันที
“แต่พุว่าห่างๆ กันก็ดีนะคับ” ใกล้มากไปก็ปัญหาเยอะอ่ะ เบื่อ รำคาญคนพูดไม่รู้เรื่องด้วย
“...........................” พี่ซีอึ้งไปนิดนึง และเค้าก็ถามแบบหน้าเสียๆ ว่า
“จะเลิกกันเหรอ?”
H
OH MY! จะทำให้คนอ่านผิดหวังอีกมั้ยนี่...? :a5:
เริ่มจะฟันธงกันแล้ว หุหุ อย่าเพิ่งจิ ใจเย็น...
มานึกๆ ดู ที่จริงแล้วข้ามตอนมัธยมไปเยอะมากกก (แอบเสียดาย) ตอนแรกก็ว่าจะเรื่อยๆ ไป แต่ถ้าเฉื่อยมาก อีกแปดสิบตอนพระเอกก็ยังไม่มีบท - -“
ไปถามน้ำพุที่คุณ snice_cz ถามแล้ว He ตอบว่า...
“ทำหน้ามึน.......คับ” o12 (<คล้ายๆ แบบนี้)
ปล. เห็นโฆษณานิวโทรจิน่า เมน แล้วนึกถึงพี่นัท
ปล.2 มีไรจะถามพุ ถามได้นะจ้ะ เดี๋ยวไปลากมาตอบให้
สุดท้าย.......... น้ำพุขับรถน่ากลัวมากกกก!!!! หัวใจจะวายตาย :pig4:
-
จิ้มๆๆ
กริ้วๆๆ
-
โอ๊ย พระเอกมากกกกกกกกกก >///< พี่นัท พระเอกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
คืออ่านตอนนี้แล้วดีใจมาก เพราะมีแววว่าพี่นัทจะพลิกกลับมาเป็นพระเอกอีกครั้ง 55+
คนนี้แหละจ้าน้ำพุ ไม่ต้องสับสนอะไรอีกต่อไปแล้ว กรี๊ด น่ารักมาก ^^v
เรื่อง แพล่มอะไรนี่ เข้าใจเลยนะ ปกติเราก็ไม่ค่อยแพล่มอะไรใครฟัง น้อยคนกว่าน้ำพุอีก
แต่ตอนนี้น้ำพุดูแฮปปี้กว่าทุกตอน : ) ดีจังๆ ,,เป็นกำลังใจให้คนเขียนเช่นเดิมจ้ะ!
-
:z2: ตัดสินใจให้แน่ดีที่สุดแล้ว :z2:
:pig4: :pig4:
-
ทำไมตงิดๆ
ปฏิกิริยาพี่ซีจะเหมือนเคนรึเปล่า
รักพอเพียง :laugh:
:pig4:
-
พุยั่ว!!
-
อยากอ่านต่อ
อยากรู้ว่า สุดท้ายน้ำพุจะหยุดอยู่ที่ใคร :กอด1:
-
เริ่มไม่แน่ใจแระ ถ้ายังไม่ให้ฟันธง งั้นก็รอต่อไปเงียบๆ :z1:
พี่นัทตอนนี้ น่าปลื้มแทนน้ำพุมากกกก แต่เข้าใจอารมณ์อยู่ เป็นพี่น้องกันน่าจะดีกว่า
น้ำพุแลดูเป็นคนเดินสายกลางเนอะ ชอบอะไรแบบพอดีๆ :laugh:
-
พี่นัทหน้าเหมือนพระเอกโฆษณานิวโทรจิน่าแมนเหรอ งั้นก็หล่อเลยอ่ะดิ :-[
รอตอนต่อไปค่า ไม่รู้จะเม้นท์ไรแระ แต่ก็แอบหวังว่าพี่ซีจะเป็นพระเอกอยู่นิดๆ
-
มาอ่านสองตอนสุดท้ายรวดเดียวเลย ตอนแรกแอบดีใจอ่ะค่ะ ที่พุเพ้อบอกรักเคน :mc4:
อุตส่าห์คิดว่า เคนชัวส์ๆ :impress2: แต่พอฟังที่บอกว่า เพราะเคนชอบบังคับให้บอกรัก แป้วววไปเลย :m15:
ส่วนพี่ซี ก็อยากให้เป็นตัวจริง เพราะเราปลื้มคนแบบพี่ซีมากๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ถึงจะชอบเงียบก็เถอะ แต่พฤติกรรมพี่ซียังไม่เคลียร์อ่ะ เรื่องพี่จูนไรนั่นอีก :serius2:
อยากเชียร์นะ แต่ก็เหมือนพุไม่อยากคบแล้วอ่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ส่วนพี่นัท บอกตรง ๆ ว่า ไม่ชอบมากๆๆ ไม่ชอบผู้ชายขี้บังคับ ขี้สั่ง ปากหมา :angry2:
แต่หลังๆ เริ่ม เอ๊ะ! แอบเชียร์อ่ะ :serius2:
เพราะพี่แกดูเปิดเผยดี :-[
เครียดๆๆๆ เลือกใครดี :m16: :m16: (ประหนึ่งเป็นน้ำพุ :o8: )
-
เคนเอ้ยยยย ไอ้เราก็นึก ทีนี้แหละ พระเอกแน่
เฮ้ยยยย ลุ้นกันต่อไป
-
โอ้ววว ดีใจที่แอบดันแล้วกลับมาต่อให้ อิอิ
-
“น้อยไปก็เศร้า มากไปก็เซ็ง... ไม่อยากได้เยอะ เหมือนความรักแหล่ะพี่ ได้มาเยอะเกิน แต่เก็บไว้ไม่ได้เลยสักคน”
ประโยคนี้โดนใจมาก เหมือนชีวิตน้ำพุยังไม่ค่อยเจอความพอดีแฮะ
รู้สึกว่าพี่นัทนี่พอดีกับตัวน้ำพุดีอ่ะ แต่ก็อย่างว่าฟันธงไม่ได้
เหมือนพี่ซี ตอนยังไม่ได้เป็นแฟน เป๊ะมาก เพอร์เฟค เอาใจเก่ง แต่พอคบกันก็ไม่ค่อยพอดี ไม่ลงตัว
ก็ลุ้นกันต่อไปว่า ใครคือพระเอกตัวจริงของน้ำพุ
-
จริงๆเราไม่เคยคิดเลยแหล่ะว่าพี่ซีคือพระเอก ฮ่าๆๆๆ
ไม่เชียร์ด้วย แบบจะว่าไงดีอ่ะ ดีเกินไป แล้วก็ง่ายเกินไปมั้ง
ฮ่าๆๆๆ เชียร์เคนต่อ เคนหาย ไม่มีบทเลย พี่นัทหลังจากหายไปหลายตอน ก็กลับมาทำแต้มสุดๆอ่ะ
คิดถึงคนแต่งมากกกกกก กลับมาต่อแล้ว <3
-
+1 ให้ค่ะ
ตอนนี้พี่นัท(เถื่อน) พระเอกสุดๆ อ่ะ
-
"ที่ผ่านมาเนี่ย มีแต่คนอยากรัก แต่ทำไมไม่เห็นจะดูกันเลย ว่าคนรับเค้าพร้อมจะรับความรักได้แค่ไหน ตะบี้ตะบันยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองให้คนที่รักจนเกินพอดี
สุดท้ายก็เหมือนลูกโป่งที่อัดแก๊สเข้าไปมากเกิน แล้วมันก็แตกออกมาจนไม่เหลือความสวยงามอะไรเลยนั่นล่ะคับ"
ประโยคนี้ ขอซื้อๆๆๆๆๆๆ
มันบอกทุกสิ่งทุกอย่างไ้ด้ในตัวเองจริงๆ
-
อ่านตอนนี้แล้ว ไม่เสียใจเลยที่เลือกเชียร์พี่นัท แมนไปไหน ดูแลดีไม่เสแสร้ง ไม่มากไป ไม่น้อยไป(รึเปล่า)
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ปรากฏตัวพาไปดูบอล ไปเลี้ยง ไปเที่ยว (ไม่นับตอนคืนกระเป๋าตังส์)
จนถึงตอนนี้พี่นัทได้ใจไปเต็มๆ ถึงจะไม่กล้าฟันธงว่าใครเป็นคนที่ใช่สำหรับน้ำพุก็เถอะนะ
ถ้าบอกว่าสามคนที่เหลือเด่นอยู่ตอนนี้ เชียร์พี่นัทอยู่ดี 555++ พี่นัทสู้เค้า :ped149:
แค่เพลงพี่แกก็ฮาได้อีก "ขอเป็นพระเอกในหัวใจเธอ ....... " กร้ากกๆๆ :m20: (พี่นัทคงไม่อยากเห็นน้ำพุเศร้า ร้องเพลงซะใหม่เชียว)
น้องเคน...ยังไม่มาไม่รู้เป็นไงมั่ง แรกๆแอบเชียร์อยู่นิดๆ
พี่ซี........คือว่าโนคอมเม้นท์ดีกว่า ไม่เชียร์แต่แรกแล้วไม่รู้ทำไม
-
พอดีกระทู้ที่แล้วพูดถึงพรีเซนเตอร์นิวโทรจิน่า เมน ประมาณว่ามองผ่านๆ แล้วนึกถึงพี่นัท
เลยอยากรู้ว่าเป็นใคร...ในที่สุดก็รู้ว่าชื่อ Mark Chao เป็นคนไต้หวัน เหอๆๆ
หล่อดี เผื่อเอามาจิ้นในเรื่อง หุหุุ :impress2:
(http://img856.imageshack.us/img856/6399/eb8a5c436a27602a9213c6a.jpg)
(http://img534.imageshack.us/img534/1204/63907d0e622e05f17acbe1a.jpg)
(http://img585.imageshack.us/img585/797/32581ace64a4d200b700c80.jpg)
(http://img194.imageshack.us/img194/992/a102478175.jpg)
ปล. ไม่ได้มาดันพี่นัทเป็นพระเอกเน้อ :really2:
-
ค่ะ :) บางทีเม้นไรถามไปคนถามก็ลืมเอง แหะๆๆ><
โหยย ใครนะจะเป็นพระเอกในหัวใจน้ำพุอ่าา รอต่อไปๆๆๆๆ ห่างกันสักพักของน้ำพุกับพี่ซีนี่นานมั้ยนะ หรือจะเลิกกันแล้ว !! คนที่โฆษณานิวโทรจิน่าเมนที่พี่เอารูปมาโพสไว้หล่อมากกกก พี่นัทลุคนี้เลยหรอเนี่ย ว้าวว หล่อออกระชากวิญญาณมาก อิอิ ;)
-
แฟนคนต่อไป จะเป็นพี่นัทได้ไหมนี่ รอลุ้นต่อไป
-
.. หล่อ~ :give2:
-
สรุปเคนน่ารักที่สุด
-
/
ผมไม่ได้คิดจะเลิกกับพี่ซีนะคับ แต่แค่เซ็งๆ ปัญหาง่ะ ก็เลยลองถามเค้าดู
“พี่ซีว่าเราจะไปกันรอดมั้ย?”
“..........................”
และเค้าก็เงียบ...เหมือนเดิม
แถมพอพูดจบก็เบือนหน้า ไม่ยอมมองผมอีก
แหง่ะ ตกลงจะให้ผมตัดสินใจเอาเองเลยมั้ย เสียเวลา ยิ่งไม่ชอบรอนานอยู่
“พี่ซี” ผมทนเงียบไม่ไหว เลยเอาเสียงไปกระทุ้งโสตประสาทเค้า คิดไรอยู่ฟะ นานจริง
“ครับ” ยอมตอบ แต่ไม่ยอมมองหน้า
“พุไม่ได้บอกว่าจะเลิกนะ” เข้าใจมั้ยว่าแค่ห่างๆ พอ เพราะผมรู้สึกใกล้ไปแล้วพี่ซีเค้าคิดมากเกิน พอเห็นผมไปไหนกับใครที่เค้าไม่ไว้ใจแต่แรก หรือใครก็แล้วแต่เหอะ (ผมไม่รู้หรอกว่าใครมั่ง แต่ดูจะเขม่นไอ้สตางค์มากเป็นพิเศษ)
เค้าก็จะ.............เป็นอย่างที่เห็น :undecided:
“......................”
“พี่ซีจะเอาไง?”
เค้าทำหน้าเครียดแบบคิดหนักไปพักนึง
“...ตามใจน้ำพุครับ...”
ซะงั้น ง้างปากออกมาได้แค่เนี้ย!
เค้าบอกตามใจ แต่น้ำเสียงกับหน้าตานี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเลยคับ เคยเห็นคนพูดอย่าง คิดอย่างป่าว? ประมาณนั้นแหล่ะคับ
“ตามใจจริงเหรอ?” อดถามไม่ได้แฮะ
“แล้วจะให้พี่ทำยังไง ก็เราไม่อยากคบกับพี่แล้ว!” พี่ซีเริ่มเสียงหนักขึ้น
“ป่าวสักหน่อย!” ผมรีบปฏิเสธ
“มันต่างกันตรงไหน ห่างไปนานๆ เดี๋ยวก็เลิกกันอยู่ดี” ผมเริ่มไม่รู้จะพูดยังไงแล้วคับ
“...........................”
“ขอโทษครับ” พี่ซีพอรู้ตัวว่าใช้อารมณ์มากไปเค้าก็ขอโทษ
“ห่างกันก็ได้ พี่รอ” ผมต่างหากที่ต้องพูดว่ารอ
เฮ้อ... แต่จะไปโทษพี่ซีฝ่ายเดียวก็ไม่ได้
โอเค ผมอาจจะทำตัวเกินกว่าที่เค้าตั้งลิมิตไว้ (ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าแค่ไหน)
ผมไม่ใช่คนน่ารักเรียบร้อยอ่ะคับ และผมก็ชอบแวะคุยเจ๊าะแจ๊ะไปเรื่อย หรือไม่ก็เล่นแบบถึงเนื้อถึงตัวกับเพื่อน แต่ว่า..... มันไม่เห็นแปลกตรงไหน
ผมดูคนนะคับ ไม่ใช่เล่นไปทั่ว ใครไม่น่าไว้ใจ ก็ไม่เข้าใกล้หรอก
พี่ซีก็เคยเห็น ไม่ใช่ว่าไม่รู้
เค้าจะให้ผมเปลี่ยนไปเป็นอย่างที่เค้าชอบ ผมว่า....ยาก
เพราะผมเป็นคนที่ ยิ่งมีคนมาสั่งหรือบังคับ จะยิ่งทำตัวแย่ยิ่งกว่าเดิม
/
เหมือนคุยกับพี่ซีไม่รู้เรื่องป่ะคับ... ก็งั้นมั้ง อมสากกะเบือทั้งคู่
เพราะผมขี้เกียจพูดเรื่องซ้ำซากคับ ก็เลยปล่อยไปแบบนั้น
ที่จริงก็แอบเสียใจอยู่เยอะเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
เฮ้อ...เครียด
และทีนี้... พอพี่ซีไม่อยู่ พอเกิดมีปัญหากันแบบนี้...
คิดว่าใครจะรู้คับ
ก็แอนไงล่ะคับพี่น้อง!!!
จ๊ากกก ผมก็บอกไปแล้ว ว่าเค้าตามติดทุกฝึก้าว ขนาดคบพี่ซีอยู่บางวันยังจะชวนผมไปนั่นไปนี่เลย แต่ไม่ไปคับ... ไม่กล้าไปด้วย
หาทางเลี่ยง/หนี จนเบื่อ ไม่แพ้ไอ้โมล่ะคับ เวลาไปทำงานเวิร์คช้อปยิ่งหงุดหงิดทั้งคู่ แต่ทำไรไม่ได้คับ เพราะแอนเค้าเข้ามาแบบเนียนๆ มาช่วยทำงานให้ผมสบายมากขึ้น ขนาดไอ้โมว่าโคตรจะไม่ชอบแอน มันยังใช้เค้าทำงานเลยคับ (เหมือนผมแหล่ะ)
เห็นภาพตัวเองแล้วอนาถเหมือนกันที่ต้องคอยหลบแล้วหาทางหนีกลับบ้าน โดยที่เค้าตามไม่ทัน แต่มีอยู่วันนึง ตามทันจนได้คับ
จะตามไปที่หอด้วย (อยากแวะกินข้าวกับผม) แต่ผมแถบอกว่าจะแวะซื้อของที่ห้างก่อน เค้าก็จะตามไปห้างอีก จนสุดท้ายเลยต้องบอกว่าไม่ต้องไป อยากซื้อคนเดียว แอนเลยต้องกลับไปโดยปริยาย... เฮ้อ :เฮ้อ:
มันน่ารำคาญอยู่คับ แต่ทำไงได้... (รู้สึกแก้ปัญหาอะไรไม่ได้สักเรื่องเลยฟร่ะ)
พอดีแอนรอรถเมล์ทางผ่านไปหอผมคับ ก็เลยต้องแยกไปห้างจริงๆ
ระหว่างทางเจอน้องนิค.. เดินสวนมากับกลุ่มเพื่อน
แอบเซ็งไม่อยากคุยกับใคร แต่ก็ต้องทักอยู่ดี
“ไปไหนคับพี่น้ำพุ?” นิคถาม ผมก็ตอบๆ ไป แต่น้องมันดันบอกว่า
“ไปด้วยดิ่” ทำหน้าเหมือนหมาพันธุ์ชิสุอีก เฮ้ออ ใจอ่อน
ไม่ได้อยากให้ไป แต่ขี้เกียจ ไม่รู้จะบอกไงอีกคับ เพราะนิคกับแอนมันไม่เกี่ยวกัน ไม่อยากจะพาลว่ะ
ผมก็เดินซื้อของ คุยกันเรื่องทั่วไป โดยเฉพาะเรื่องทรงผม...ดูเหมือนนิคมันจะชอบผมทรงนี้เหลือเกินนนน ชมอยู่นั่น
“พี่เป็นไรป่าวอ่ะ ทำไมทำหน้าเซ็งๆ หรือว่าพี่ไม่โอ ที่ผมมาด้วย?”
“ป่าว”
“จริงอ่ะ ทำไมเจอพี่ทีไร เห็นทำหน้าเซ็งทุกที”
“เออ... มันมีไรต้องคิดหลายเรื่อง”
“ผมสอบเสร็จวัน....แล้วพี่อ่ะ?”
“เดือนมีนามั้ง พี่ทำโปรเจคจบว่ะ”
“เฮ้ยยยย!!!” อยู่ดีๆ นิคก็ร้องเสียงดัง ทำหน้าตกใจซะเวอร์
“พี่จะจบแล้วเหรอ?”
“เออดิ”
“ลืมไปเลย นึกว่าเหลืออีกปีจะจบ” หลงวันเดือนปีแล้วเอ็ง
“โห... แย่เลย ว่าจะชวนไปเที่ยวสักหน่อย”
นิคเล่าว่ามันจะไปเที่ยวทะเลทางใต้กับเพื่อนคับ สวยอย่างนั้น อย่างนี้...
เออ ไปกับเพื่อนและจะมาชวนกูทำแป๊ะอะไรวะ
ผมชอบทะเลนะคับ ชอบมอง แต่ไม่ชอบลงน้ำ เพราะว่าผมว่ายน้ำม่ายเป็นนน อ๊ากกก
“งั้นถ้าหลังจากนั้นล่ะ?” นิคถามอีก
“อะไร?”
“หลังจากส่งโปรเจคพี่ไง มีโปรแกรมไปไหนรึเปล่า?”
“ก็มี” งานยังไม่ทันส่ง แต่บรรดาเพื่อนผมก็รีบจัดทริปกันแล้ว ผมไม่เรียงตามคิวใครมาชวนก่อน-หลังคับ อยากไปกับใครก็ไปมากกว่า
แต่คาดว่าคงจะไปกับไอ้โม เพราะมันชวนไป ตปท. (เพื่อนบ้านๆ เพราะไม่มีตังค์)
“ผมไปด้วยได้ป่าว?” พอผมเล่าไป ไอ้นิคดันขอไปด้วยซะงั้น
“ไปกับเพื่อนพี่ด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ผมรู้จักพี่คนเดียวก็พอแล้ว”
“................” มันชักจะยังไงๆ ผมสังเกตหน้านิคดีๆ เพราะเริ่มไม่ไว้ใจ
“อย่าจ้องดิพี่ ผมเขิน....”
“................” เหออ เห็นนิคยิ้มเก้อๆ หน้าแดงแล้วอยากแกล้งว่ะ มันเหมือนเป็นสันดานอ่ะคับ คือทำไปแบบไม่รู้ตัว ทั้งที่มันไม่ใช่นิสัยที่ดีเลยยย
“เขินไร แค่มอง”
“นั่นแหล่ะพี่” นิคเริ่มมือไม้ไม่อยู่สุขคับ เห็นแล้วขำ อารมณ์หายบูดเลยว่ะ
“ไปห้องพี่มะ?” ผมแกล้งถาม เวลาถือไพ่เหนือกว่าผมชอบทำแบบนี้แหล่ะคับ เล่นๆ ไม่คิดไร
แต่พอพูดจบนิคมันทำหน้าเหวอเลย... คือผมเคยกิ๊กด้วยตอนม.ปลายก็จริงคับ เพราะน้องมันดูซื่อๆ ดี แถมดัง เป็นขวัญใจเด็ก ม.ต้น ก็เลยอยากได้บวกกับเพื่อนเชียร์ ก็เลยจัดไปซะเลย
“ไปมะ ช่วยทำงานหน่อย” ฮะๆๆ ไม่ได้จะชวนไปทำอะไรอย่างนั้นนะคับ แต่ดูเหมือนนิคมันคงจะคิดไปแล้วมั้ง
“งาน....? อ๋อ ครับ จะให้ผมทำไรอ่ะ?” หุหุ
สรุป... หลอกเด็กมาใช้แรงงานได้หนึ่งคน
เฮ้ยยย อย่าหาว่าผมเลวขนาดนั้น ไม่ได้ให้ช่วยเปล่าๆ นะคับ เลี้ยงข้าว น้ำ ขนมด้วยนะ (คุ้มมั้ย?)
ตั้งแต่เจอนิควันนั้น ก็เลยกลายเป็นว่า... มีน้องมาช่วยทำงานอีกคนคับ สบายยดิคับ มีคนช่วยแถมมาเป็นกันชนให้ผมกับแอนอีก
ไอ้โม...ซวยไปนะเพื่อน
และในระหว่างนี้ อย่าเพิ่งคิดว่าพี่นัทหายไปไหน เค้าก็ยังอยู่คับ แวะมาบ้าง พอเห็นน้องนิคก็เอาและคับ ไปแหย่น้อง เพราะผมว่าเค้าก็มองออกนิคมันคิดอะไร (ตัวพ่อขนาดนั้น ไม่รู้ก็บ้าและ) นอกนั้นเค้าก็ยังรู้เรื่องพี่ซีอีก ตอนแรกก็นึกว่าจะถูกเยาะเย้ย แต่ก็ไม่เชิงคับ ออกแนวเทศน์มากกว่า
“เป็นพระรึไงพี่ เทศน์อยู่ได้” o12 เจอว่ามากๆ ก็ชักฉุนแหะ แต่ลึกๆ ผมก็อยากให้ใครมาคอยเตือนคอยสั่งสอนทั้งๆ ที่ไม่ชอบเท่าไหร่ (งงมั้ย?)
ผมชอบทำอะไรตามใจตัวเอง แล้วไม่ค่อยมีคนว่าอ่ะคับ ที่จริงบางเรื่องก็รู้อยู่ว่ามันไม่ดี แต่ก็ยังทำ
“แล้วเอ็งทำตัวให้ว่ามั้ยล่ะ มีปากเหมือนมีตูด พ่นออกมาได้แค่ลม แม่งไม่เป็นภาษาคนแบบนั้นแล้วจะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไงวะ”
“.......................” แหง่ะ ฟังไปฟังมาชักรู้สึกผิดที่ไม่ยอมคุยกับพี่ซีแฮะ
“ไหนพี่ไม่ชอบพี่ซี แล้วจะให้ผมไปเคลียร์ไม พูดไปก็ไม่รู้เรื่อง ผมก็ขี้เกียจเด่ะ” ผมเถียง คือตอนนี้ยังไม่รู้จะทำยังไงคับ ก็เลยปล่อยๆ ไปก่อน
“เออ ไม่ได้ชอบขี้หน้ามันสักเท่าไหร่หรอก แต่ได้ยินเอ็งมาบ่นแบบนี้แล้วมันรำคาญว่ะ จะทำอะไรก็ไม่ทำเป็นชิ้นเป็นอัน มัวแต่ลีลากันอยู่ได้”
“หง่ะ...อย่าว่าดิ อุตส่าห์เล่าให้ฟัง...” ไม่รู้จะคุยกับใครนี่คับ และพูดให้พี่นัทฟังถึงเค้าจะว่า แต่ผมรู้ว่าเค้าเป็นห่วง
“แล้วก็เรื่องไอ้เด็กที่มานี่ก็เหมือนกัน” หง่ะ เค้าหมายถึงน้องนิคที่ตอนนี้กลับบ้านไปอ่านหนังสือสอบของตัวเองแล้วคับ
“นิคทำไมอ่ะ?”
“ยังมีหน้ามาถาม... ไปอ่อยเด็กมันไว้มาก ระวังเอ็งจะมีปัญหา” หง่ะ จะเถียงว่าไม่อ่อยก็ไม่ได้ เพราะพฤติกรรมมันใช่ (แต่ผมไม่ได้คิดอะไรอ่ะ)
“ผมแค่ให้มาช่วยทำงาน พี่ก็เห็น”
“เออ แต่อย่าบอกว่าไม่รู้นะว่ามันคิดอะไร”
“คิดไรก็คิดไปดิ ผมเคลียร์ไปนานแล้วว่าได้แค่พี่น้อง”
“ถ้ามันพี่น้องกับเอ็งด้วยพี่จะเตือนไปทำส้นอะไรวะ”
“......................” แหง่ะ โดนอีกและผม เถียงมาตั้งนานในที่สุดก็ต้องหุบปาก
“สงสารเด็กมันหรอกเว้ย เลยอยากให้เอ็งเลิกทำแบบนี้”
“ก็ไม่เห็นได้ทำอะไรสักอย่าง” ผมตอบอุบอิบ
“ให้ความหวังไง ...ทีเรื่องแบบนี้ทำไมโง่จังวะ” ฉึก ฉึก ฉึก!!! :sad5:
“ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้ซีมันนอยด์แดรกประจำ ที่แท้...เด็กที่เลี้ยงไว้ มันไม่เชื่องนี่เอง”
“........................”
:m15: โห แรงมากคับ เจ็บแปล็บๆ เลย ถึงเค้าจะพูดถูก แต่ผมไม่อยากยอมรับหง่ะ
ถ้าผมเลี้ยงไม่เชื่องจริง ผมไปกับคนอื่นนานแล้ว
(แก้ตัวป่าววะเนี่ย?)
ที่พี่นัทพูดนี่ทำผมเดือดดดมากกกเลยคับ แทงใจดำอ่ะ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิดมากด้วย ผิดกับทุกคน
เหอออ กรูทำอะไรถูกบ้างวะเนี่ย นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ได้เลยเหรอ?
เพราะโดนด่ามาเยอะคับ ผมเลยต้องบอกนิคไปว่าไม่ต้องมาช่วยแล้ว ขอโทษที่ทำให้ลำบาก และเดี๋ยววันหลังผมจะซื้อไรไปให้ตอบแทนละกัน
/
สำหรับผม... บางทีก็ต้องเจอของแรงบ้างคับ เพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครกล้ามาว่ามาก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ที่ผ่านมามีแต่คนให้ท้าย และยุยงส่งเสริมกับทุกเรื่องที่ผมทำคับ ไม่ว่ามันจะดีหรือเลวยังไงก็เหอะ ตามใจมากก็เบื่อเหมือนกันนะคับ เพราะบางเรื่องผมรู้ว่ามันแย่มาก บางทีก็เลยต้องบอกแม่ ให้แม่ด่าสักหน่อย ผมจะได้เลิกทำ
มีอยู่วันหนึ่งที่ผมเริ่มจะตรัสรู้ตัวเองเกี่ยวกับเรื่องของพี่ซีว่า นิสัยที่เป็นอยู่เนี่ย ตกลงมันดีหรือไม่ดีวะเนี่ย
ก่อนคบ ทำไมเค้าดูไม่เห็นแคร์เลยว่าผมจะเป็นยังไง
แต่พอหลังคบ เล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ชอบ ไม่ให้ทำ แถมพูดไรไปก็ดูจะไม่เชื่อกันเอาซะเลย ผมคงติดภาพเด็กเลี้ยงแกะในสายตาพี่ซีไปแล้วมั้ง เหอๆๆ มันคอขาดบาดตายตรงไหน จนป่านนี้ก็ยังงงๆ อยู่
“พี่นัท” ถึงจะเจอด่าแรงๆ อยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังชอบที่จะพูดจะถามเค้าอยู่ดี เฮ้อ
“ผมจะพูดกับพี่ซีว่าไงดีอ่ะ?”
พี่นัทหรี่ตามอง ประมาณว่า... ทำไมมึงไม่คิดเอาเอง แหะๆ นอกจากให้เค้าช่วยทำงานให้และ ยังให้เค้าช่วยคิดอีก เฮ้อ... โง่อย่างเค้าว่าจริงๆ นั่นแหล่ะกรู
“ผมจะทำตัวเป็นกุลบุรุษก็ได้ พี่ซีจะได้เลิกนอยด์ พี่ว่าดีมะ?” กุลบุรุษนี่คล้ายๆ กุลสตรีคับ เหนียมอาย พูดน้อย มีสัมมาคารวะ และไม่สุงสิงกับใครมาก เหออ ตลกว่ะ
(พี่ซีอยากให้เป็นแบบนี้หนิ)
“เออ หัดพูดกับมันให้เหมือนที่พูดตอนนี้ซะบ้าง”
“....หง่ะ ถึงเวลา สถานการณ์มันก็ไม่ค่อยเอื้อนะพี่” ถึงเวลาล่ะ แผนล่มตลอด
“อย่ามาหาข้ออ้าง จะทำอะไรก็ทำสักทีเหอะว่ะ กรูรำคาญ” กะ รู เลยยยย
“พี่ช่วยหน่อยดิ เริ่มไงดีอ่ะ ผมไม่เคยง้อใครก่อนเลยนะ”
“ด้านๆ เข้าไว้ เดี๋ยวมันก็ใจอ่อนเอง” พี่นัทตอบแบบขำๆ
“ไม่กล้าอ้ะ”
“ทีงี้ทำป๊อด เวลาอื่นทำไมเอ็งแถดีจังวะ” คุยกันบ่อย จนรู้หมดไส้หมดพุงผมแล้วมั้งพี่นัท
“งั้นผมไปหาพี่ซีที่ออฟฟิศพรุ่งนี้เลยดีมั้ยพี่?” ตื่นเต้นหง่ะ เพราะไม่ได้คุยกันเป็นเดือนละคับ ทำตัวมะถูก แต่ตอนนี้อยากง้อมากๆ จะได้หายรู้สึกผิดสักที
“เออ ไม่โทรไปบอกมันก่อน เดี๋ยวแม่งก็ช้อค เตรียมตัวไม่ทันอีก”
“จะต้องเตรียมตัวทำไมหง่ะ โอเค ผมพร้อมละ พรุ่งนี้ลุยเลยดีกว่า”
เพราะว่าผมไม่ฟังพี่นัท ไม่ยอมโทรไปคอนเฟิร์มพี่ซี จึงเกิดความช้อคตามมาจริงๆ ด้วยคับ
อ๊ากกก!!!
H
หายไปนาน มาต่อแล้ว
น้ำพุขับรถชน!!!
......................................ไม้ถูพื้น
รอยละ 2,500 ฮ่าๆๆ เวรกรรม
-
สงสัยไปเจอภาพบาดใจอะเปล่านะ
-
พี่ซีจะทำพิษอ๊ะป่าวเนี่ย แอบกลัวแทนน้ำพุนิดนึง :a5:
-
ท่าทางจะได้เลิกกันจริงๆแล้วล่ะ พุเอ๊ย :เฮ้อ:
-
ปรากฏว่าพี่ซีเคัากลับไปคืนดีกับแฟนเก่าแล้ว
-
เอวัง ด้วยประการชะนี้แล เฮ้อออออออ :เฮ้อ:
-
“อย่ามาหาข้ออ้าง จะทำอะไรก็ทำสักทีเหอะว่ะ กรูรำคาญ”
เห็นด้วยกะพี่นัทที่สุดเลยค่า กดไลท์ล้านครั้ง
-
ค้างมาก :z3:
-
่อ่านไปอ่านมา กำลังคิดว่าถ้าน้ำพุคบพี่ซียืดนี่..........
อืม........ ต้องอาร์ทสุดๆ ทน(กัน)ไปได้ยังไงน๊อ ต่างคนต่างอมพระไว้ในปาก พูดกันน้อยนิด แล้วก็พี่ซีประชดเวอร์ !!! ไม่แมนๆ คนอบอุ่นไปไหนแล้ว?
แล้ว....... บทบาทพี่นัทแค่นี้จริงๆเหรอ เป็นแค่ "ทีปรึกษา" จริงง่ะ น่าเสียดายคนที่เอาน้ำพุอยู่หมัดนะเนี่ย พูดแต่ละอย่างน้ำพุโดนตลอด :laugh:
ปล.... น้ำพุรถชน!!!!!!! ไม้ถูพื้น.... = = เหอๆๆ
รถเป็นไรมากป่าวคะ?? o3
-
:pig4:
-
แง่มๆพี่ซีจะทำอะไรหนอ :pig4:
-
ปล.... น้ำพุรถชน!!!!!!! ไม้ถูพื้น.... = = เหอๆๆ
รถเป็นไรมากป่าวคะ?? o3
พุตอบว่า
"ไม้ถูพื้นรับประทานกันชนหลังผมไปนิดนึงคับ แต่พ่อแม่นี่บ่นเป็นชั่วโมงเลย" o7
-
อร๊ายยยย หลงเข้ามาอ่าน ~ แล้วออกไปไม่ได้ :o8: :o8:
อ่านตั้งแต่ต้นจนตามทันภายในเมื่อวานวันเดียว (*ตบมือให้ตัวเอง) :laugh:
อยากจะเชียร์พี่นัทเถื่อนใจจะขาด เพราะรู้สึกเป็นคนที่อ่านน้ำพุออกจริงๆ สุดยอดดดด o13
แต่ขอรอดูการกลับมาของเคนก่อน 5555555 เผื่อจะมาแบบเวอร์ชั่นใหม่ไฉไลกว่าเดิม
ps.อาการเรื่องโทรศัพท์นี่เราก็เป็นนะ แบบนี้เป๊ะเลย แต่ไม่เคยปิดเครื่องนานเท่าน้ำพุ
เข้าใจมากกกกกกกก ~~ เพราะอธิบายใครไม่เคยมีใครเข้าใจและได้เสียงตอบรับเป็นคำด่าประจำ :z3:
-
มา :z2:รอพุ
-
/
ผมไม่เคยง้อใครจริงๆ นะคับ ไม่ว่าตัวเองจะถูกหรือผิด
ยิ่งเรื่องนี้... ผมว่าตัวเองไม่ผิด แล้วยังต้องไปง้อพี่ซีก่อน มันก็รู้สึกยังไงๆ อยู่
แต่เพราะโดนด่ามาเยอะ ผมเลยว่าจะปรับปรุงตัวเองใหม่
พอผมทำตัวดีขึ้น พี่ซีก็น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ซึ่งผมชอบเค้าในเวอร์ชั่นนั้นมากที่สุด ผมอยากให้เป็นแบบนั้น แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
เช้าวันต่อมา เมื่อคืนคิดมากจนนอนแทบไม่หลับเลยคับ ลงทุนรีดเสื้อกางเกง และทาครีมบำรุงที่แม่ให้มา (เพิ่งคิดจะใช้) ทั้งที่เวลาไปเรียนผมยังไม่อยากจะรีดเลยเสื้อนักเรียนหง่ะ ไปในสภาพซกมกตลอด ผมก็ไม่หวี แต่วันนี้กะจะไปแบบมั่นใจว่ากรูหล่อสุดๆ งานการก็พักไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ
เหอๆๆ พกความเซลฟ์ไปเต็มร้อยคับ ไม่นั่งรถเมล์ด้วย นั่งแท็กซี่เสียไปตั้งร้อยกว่าเพราะกลัวแป้งเด็กจะหลุด เหอๆๆ
พอไปถึงออฟฟิศพี่ซีในตอนใกล้พักเที่ยง ผมก็เข้าไปติดต่อพี่ที่ประชาสัมพันธ์เช่นเดิมคับ แต่พี่เค้าบอกเรื่องที่ทำให้ความเซลฟ์ที่ผมพกมาหดไปกว่าครึ่ง
“ซีลาไปเที่ยวสเปนจ้ะ”
“.............................”
o22
หา!! อึ้งแดกคับ
พี่ซีไปสเปนนนนนน อ๊ากกกกก ไปดูบอลลาลีก้ารึเปล่า ไม่ชวนเลย ช้อคคับช้อค
ยืนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นแหล่ะคับผม เพราะวันนี้ตั้งใจสุดๆ ว่าจะมาหา แต่ดันไม่ได้เจอซะงั้น
เวรกรรม... หล่อเก้อเลยกรู...
“แต่หมอกอยู่นะคะ จะคุยกับหมอกมั้ย?” พี่หมอกเพื่อนสนิทพี่ซีเค้าคับ รุ่นพี่ผมเนี่ยแหล่ะ ยังไม่ทันได้ตอบ พี่เค้าท์เตอร์ก็ต่อสายไปหาพี่หมอกให้ละคับ พี่เค้าจะพักเที่ยงพอดีก็เลยได้แวะคุยกับผมนานหน่อย ตอนแรกก็ไม่ได้อยากจะคุยไรหรอกคับ มาเสียเที่ยวก็ว่าจะกลับเลย
แต่พี่หมอกนี่คุยไปคุยมา ถามไปถามมาเค้าดันหลุดปากออกมาซะเอง
“เดี๋ยวไอ้ซีมันต้องรีบกลับมาวันศุกร์นี้แหล่ะ เพราะจูนติดงานบวชไอ้......”
“....................หืม?”
อะไรจูนๆ นะ ว่าไงนะ พี่หมอกค้างไปแป้บนึงก่อนจะเนียนเปลี่ยนเรื่อง
“เออ... ไอ้ xx มันจะบวช น้ำพุรู้ข่าวป่ะ?”
“...พี่หมอก ไหนเมื่อกี้บอกว่าพี่ซีไปเที่ยวกับพ่อแม่?” ไม่ยอมเว้ยยย เรื่องไรจะแกล้งโง่ทำเป็นไม่ได้ยินล่ะ
“อืม ก็ใช่ไง ไปทั้งครอบครัวเลย มันบอกว่าแม่อยากไป ก็เลยไปกันหมด”
“แล้วเมื่อกี้พูดถึงพี่จูนทำไมอ่ะ มีไร พี่ก็บอกผมมาเลยดิ” เสียใจนะเว้ยยยเฮ้ยยย
อย่าบอกนะว่าพี่จูนไปสเปนด้วย... อ๊ากกก ช้อคยิ่งกว่าช้อคคับ
ปวดใจโคตรๆ เลย พี่ซีทำงี้ได้ไงวะ
“เฮ้ยย มันไปกับครอบครัวจริงๆ” พี่หมอกก็ไม่ยอมบอกอีก ผมก็จ้องจับผิดเค้าคับ กดดัน.... บอกกรูมาเดี๋ยวนี้นะโว้ยยย ฮืออ
“บอกผมเหอะพี่ ผมไม่บอกพี่ซีหรอกว่าพี่หมอกพูด ผมไม่ใช่คนปากสว่าง สัญญาเลยว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน”
“ก็เนี่ยแหล่ะ บอกไปหมดแล้ว...” พี่หมอกเริ่มจะไม่อยากจ้องตาผมและคับ
“พี่จูนไปด้วยใช่ไหม?”
“........................”
“ใช่มั้ยพี่?” :m15:
“.........................” ไม่ตอบก็หมายความว่าใช่คับ ก็เข้าใจเค้าอยู่ว่าคงไม่อยากพูด ก็พี่ซีเป็นเพื่อนเค้าหนิ
แต่แค่นี้ก็น่าจะอธิบายอะไรได้ ก็ถ้าไม่ได้ไป จะเงียบเพื่อ?? จริงป่ะคับ?
/
เหมือนตัวมันหนักๆ ขึ้นไงก็ไม่รู้
เดินแทบไม่ไหวเลยคับ นี่กรูลงทุนมาถึงที่นี่เพื่ออะไรวะ?
เฮ้อ :เฮ้อ:
ไม่จำเป็นต้องหล่อแล้วกรู ไม่จำเป็นต้องดูดี หรือทำดีเพื่อใครแล้ว
สรุปนี่กูเป็นอะไรกับพี่ซีแล้ววะ?
โดนสั่งสอนมาตั้งมากมาย ทั้งที่คิดว่าคราวนี้จะไม่ทำให้พี่ซีผิดหวังแล้ว แต่เค้าไม่รอ เค้าไม่เห็นจะรอเลยคับ
มันน่าน้อยใจมั้ย? ไปเที่ยวสเปนกับพี่จูนหง่ะ ถึงจะไม่แน่ใจตอนนี้ว่าครอบครัวพี่ซีไปด้วยมั้ย มันก็มีค่าเท่ากันแหล่ะคับ
เผลอๆ อาจจะหนักยิ่งกว่าไปกับพี่ซีสองคนนะผมว่า เพราะถ้ามีพ่อแม่ไปด้วย แสดงว่าพี่จูนก็สนิทกับครอบครัวพี่ซีพอสมควรแล้วเค้าถึงไปด้วยกันขนาดนี้ได้ว่ามะคับ?
ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ?
มันเกิดคำถามนี้ขึ้นมาคับ...
ช่วงเวลาที่ผมปล่อยผ่านเลย พี่ซีคงคิดอะไรได้แล้วว่าเค้าควรคบคนที่รักเค้ามากกว่าคนที่เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบผม
ถ้าผมไม่ได้คบเค้าอยู่ ผมก็เชียร์พี่จูนคับ เพราะพี่จูนนิสัยดี คุยด้วยแล้วรู้สึกได้เลยว่าดีจริงๆ ไม่เสแสร้ง ขี้เกรงใจด้วย ถึงจะไม่สวยมาก แต่โดยรวมแล้วน่ารักคับ
ผมเข้าใจคับ ทำได้แค่ก้มหน้ารับกรรม
เพราะตัวผมเองก็เคยเป็นแบบนี้...
แต่มันทำใจไม่ได้ทันทีหรอกคับ เหมือนโดนทำลายความมั่นใจในตัวเองหง่ะ
คนอย่างกรู...โดนทิ้งได้ไงวะ (คิดงี้จริงๆ คับ)
ผมก็เหมือนเคน เป็นคนประเภทหลงตัวเองมากหน่อย ไม่คิดว่าจะมีใครหักหลังได้ง่ายๆ เพราะมั่นใจในทุกอย่างที่ตัวเองมี ...คิดว่าคนที่คบด้วยจะต้องยอมเราทุกอย่าง เพราะว่าเค้ารักเรา และจะไม่มีทางทิ้งเราไปไหนแน่ๆ
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วคับ
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บแปลกๆ ไงก็ไม่รู้ หมดอาลัยตายอยากเลยคับผม ไม่มีอารมณ์ทำเชี้ยอะไรเลย รีบกลับหอไปตั้งหลักทันทีเพราะกลัวจะกลั้นความอัดอั้นที่มีอยู่นี้ไม่ไหว และปี่แตกกลางรถเมล์ เฮ้อ.....
/
งานก็ต้องทำ เศร้าแม่งก็โคตรเศร้า
จะไปทำงานที่เวิร์คช้อปเผื่อจะหายเศร้าก็มีมารผจญรออยู่อีก (แอน) สงสัยชีวิตวัยรุ่นกรูคงจบลงในห้องสี่เหลี่ยมนี้ซะแล้วว่ะ
ในเวลาแบบนี้ ปกติคนแรกที่ผมอยากคุยด้วยคือแม่ แต่ตอนนี้รู้สึกจะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว ผมโทรหาพี่นัทคับ อยากบอกให้เค้ารู้ว่าผมคงอกหัก
แม้ว่าอาจจะโดนสมน้ำหน้า แต่ผมก็อยากบอกพี่นัท
“ความจริงมันเป็นยังไงเอ็งก็ยังไม่รู้เลย จะร้องไห้ไปก่อนทำไมวะน้ำพุ” รู้ได้ไงฟะว่าร้องอยู่
“ก็เศร้าอ่ะ ถ้าพี่จูนไม่ไปด้วย พี่หมอกก็ต้องบอกผมแล้วดิ” เห็นหน้าพี่หมอกตอนอ้ำอึ้งหน้าถอดสี ผมก็บรรลุโสดาบันแล้วคับ
“เออ มันจะยังไงก็ช่างเหอะ รอเคลียร์แม่งทีเดียว ตอนนี้ก็ทำหน้าที่ตัวเองไปก่อน อย่ามาร้องไห้ เสียเวลา”
“ฮึก ก็ผมโดนทิ้งอ่ะ พี่ซีไม่เห็นจะรอเลย พี่ซีไม่เห็นจะรักผมเลย”
“เข้าใจแบบนี้แล้วยังจะร้องอยู่อีกเหรอวะ?”
“............................”
สำหรับผมความรู้สึกมันก็เหมือนเดิมคับ
ผมชอบพี่ซี
ที่จริงผมว่ามากน้อยไม่สำคัญ แต่ว่าจะคงความรู้สึกเดิมไว้ได้นานแค่ไหนสำคัญกว่า
“ผมชอบพี่ซี แต่ถ้ามันเป็นแบบนี้... ผมก็ไม่เอาแล้ว”
“จะให้ไปหามั้ย?” พี่นัทถาม
“ไม่เป็นไรคับ” พอเริ่มรู้สึกตัวว่าไม่รอดแน่ๆ ก็คงต้องตัดใจสถานเดียว คร่ำครวญไปมันก็ช่วยอะไรไม่ได้คับ แต่จะห้ามความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้ก็ไม่ได้อีก ก็คงต้องปล่อยให้มันร้องไปให้พอใจอ่ะคับ
“โอเค” พี่นัทเข้าใจง่ายๆ
“แต่ถ้ามีอะไรก็โทรมาแล้วกัน”
“ถ้าผมโทรแล้วพี่จะมามั้ย?”
“ถ้าต้องการ ก็จะไป”
แค่นี้ก็พอแล้วคับ
ให้ผมรู้สึกว่ายังมีคนอยู่ข้างผมบ้าง ไม่ต้องมาแบบตัวเป็นๆ ก็ได้ แค่ให้รู้สึกว่ายังมีก็พอแล้ว
/
นอกจากความเสียใจ
สิ่งหนึ่งที่สำคัญกว่าในตอนนี้คือ ต้องทำโปรเจคและเรียนให้จบก่อน
ไม่มีเวลาให้นอยด์คับ... และผมเองก็ไม่อยากจมอยู่กับความทุกข์นานๆ มันไม่ช่วยอะไร (พยายามคิดไปอย่างนั้นให้ได้)
เอาเป็นว่า... โปรเจคก็ผ่านไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด...เหอๆๆ แต่ที่รอดมาได้หวุดหวิดเพราะมีคนช่วยเยอะด้วยคับ บรรดาพี่ๆ น้องๆ (ไม่มีพี่ซี T T) ไม่เข้าใจนิดนึงว่าทำไม ถึงจะไม่ได้ชอบผมแล้ว แต่ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องไม่มา
เพราะปกติพี่เค้าจะต้องมา จริงๆ นะคับ มันเป็นประเพณี ธรรมเนียมปฏิบัติ...
พอพี่ซีไม่มา พี่คนอื่นก็โทรตามใหญ่เลยคับ เพราะพี่เค้าสายตรงผม แต่ว่าติดต่อไม่ได้... ก็เลยต้องซวยพี่หมอกมาแก้ตัวแทนพี่ซีอีกว่าติดงานอยู่ ตจว.
แหง่ะ... เริ่มจะเบื่อๆ กับข้อแก้ตัวเหมือนกัน ผมไม่กัดหรอก ไม่โกรธด้วย ถ้าไม่ชอบแล้วมาบอกกันตรงๆ ก็ได้
ก็ช่างคับ ให้มันจบไปแบบนี้ก็ดีชักจะรำคาญ
/
ผมใช้เวลาในอาการนอยด์ไม่นานคับ อย่างที่บอกว่าไม่ชอบจมอยู่กับเรื่องแบบนี้นานๆ เรียนจบส่งงานเสร็จ ก็ไปฉลองกับเพื่อนคับ (กินเหล้าเหมือนเดิม)
ตอนแรกก็อยากจะเมาให้มันหายบ้าไปเลย แต่ไม่เมาดีกว่า เซฟตัวเองไว้ก่อนคับ
จากนั้นก็ไปเที่ยวกับไอ้โมตามที่คุยๆ กันไว้ ไปอาทิตย์นึง กลับไทยมาก็ไปเที่ยวต่ออีก แต่คราวนี้ไปกับเพื่อนเก่าคับ สมัยมัธยมโน่นเลย (กลุ่มเพื่อนนอกห้อง)
รวบรวมกันมาได้ตอนนั้น... หกคนคับ ขาดไปสองเพราะอยู่ ตจว.
เจอหน้าเพื่อนเก่าแล้วรู้สึกว่า สิ่งเลวๆ ในตัวมันลดลงเพราะออร่าของไอ้พวกนี้ ประมาณนั้นเลย เพราะเพื่อนผมแต่ละคนเนี่ย เป็นคนดีทั้งนั้นเลยคับ
เท่าที่ดู ผมเลวสุดในกลุ่มเลย... ฮะๆๆ สังคมนี่เปลี่ยนคนได้จริงๆ เลยคับ พวกนี้ไม่มีใครกินเหล้าเมายาสักคน มีแต่เด็กเรียน เนิร์ด ธรรมะธัมโม? พวกมองโลกในแง่ดี วันๆ ไม่ได้ไปสร้างปัญหา หรือมีเรื่องมีราวกับใคร ชอบเสนอแต่สิ่งดีๆ และความห่วงใยให้กัน
มันอบอุ่นมากเลยคับ
ผมอยากกลับไปสมัยก่อนที่ผมได้อยู่กับพวกนี้จริงๆ ไม่ต้องคิดไรมากนอกจากดูแลกันไปแบบไม่มีเงื่อนไข ไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง
แต่มันก็ได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านี้ล่ะคับ
“ไอ้พุ มึงกับเคนยังคบกันอยู่ป่าววะ?” ไอ้ขันถามคับ คือมันยังคบกับพี่ปอนด์อยู่ จำได้มั้ย คบกันยืดมากกก เอาเป็นว่าวันนั้นได้แฟนกันทั้งสองคนเลยคับ คนนึงวิน แต่คนนึงลูส เหออๆๆ
“เลิกกันแล้ว” ผมตอบแบบปลงชีวิตตัวเอง ช่วงเวลาที่ผ่านมาเหมือนเป็นกรรมเลยว่ะ
“จริงดิ ทำไมวะ?”
“......กูนอกใจ” สั้นๆ ได้ใจความ
“ทำไมทำงั้นล่ะมึง?” ขันทำหน้าตำหนินิดหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าผมผิดอะไรมากมายเลยคับ
“เรื่องมันยาวว่ะ” ไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง ไม่อยากทำเสียบรรยากาศด้วยคับ
พอผมไม่เล่า ไอ้ขันมันก็ไม่คาดคั้น
ที่จริงผมอยากเล่าเรื่องตัวเองให้เพื่อนกลุ่มนี้ฟังใจแทบขาด แต่ว่าพวกนี้มันเป็นเด็กดีอ่ะคับ ผมก็เลยไม่อยากเอาเรื่องเสื่อมๆ ไปเสนอ เดี๋ยวเพื่อนผมจะแปดเปื้อน
“เมื่อเดือนที่แล้วกูเจอเคนที่ xxx ว่ะ” พอมันพูดงั้นผมหันขวับเลยคับ
“เคนเป็นไงมั่งวะ!?” ผมเริ่มใจเต้นแรงกับเรื่องมัน เพราะผมอยากรู้มาตั้งนานแล้วคับว่าเคนเป็นยังไงบ้างแต่ไม่รู้จะไปถามใคร
“ก็เหมือนเดิม เห็นว่าทำงานอยู่..xxx”
ขันบอกชื่อออฟฟิศที่อยู่ไกลจากหอผมโคตรๆ คือไม่ใช่ที่เดิมที่เคนเคยทำงานอยู่
หง่ะ
อึ้งคับ ตอนแรกก็นึกว่าถึงกับย้ายออฟฟิศเลยเหรอวะ แต่ไม่ใช่หรอกคับ มันไม่ไปทำงานเป็นเดือน เค้าก็เลยให้ออกต่างหาก......
แล้วก็ไม่ต้องสงสัยเลยคับว่าทำไมมันไม่ไป
“เคนถามถึงมึงด้วยนะ”
พอขันพูดประโยคนี้ผมตกใจเลยคับ ! :a5:
“เคนถามถึงกูจริงดิ!?” หัวใจที่แห้งเหี่ยวอยู่เหมือนเจอน้ำแร่รดลงมาเลยคับ ที่ผมดีใจเพราะผมยังรู้สึกดีๆ และรู้สึกผิดกับมันอยู่ (หายเกลียดไปนานแล้วคับ)
ขันเล่าให้ฟังแบบสั้นๆ เพราะคุยกันน้อยด้วย และเคนก็ถามแค่ว่า ขันได้เจอผมบ้างมั้ย? แค่นั้น.....
พอผมถามว่าเคนหน้าตาท่าทางเป็นไง ขันมันก็ดันไม่ได้เก็บรายละเอียดอีก... ก็บอกแค่ว่าเหมือนเดิม แหง่ะ... แต่เท่านี้ก็โอละคับ ผมจะได้รู้สักทีว่าเคนมันยังอยู่ได้เป็นปกติ มีงานมีการทำ (แม้ว่าจะทำเสียประวัติไปแล้วก็เหอะ T T)
เรื่องนี้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลยคับ ความรู้สึกผิดที่มันเกาะกินอยู่ในใจตอนนี้ก็ค่อยลดลงแล้ว บอกตามตรง... ผมยังอยากคบกับเคนอยู่คับ แต่ไม่ใช่แบบแฟน คือ อยากเป็นเพื่อนมันหง่ะ แต่เพราะสิ่งที่ทำไว้มันไม่น่าให้อภัยเท่าไหร่ ผมก็คงต้องอยู่แบบคนเคยรู้จักต่อไป
ได้แค่นี้ก็เอาวะ...
ผมกับเพื่อนไปเที่ยวเขาใหญ่แบบไปเช้าเย็นกลับ พอต้องกลับมาอยู่คนเดียวก็เศร้าเหมือนเดิม มาคิดๆ ดูแล้ว ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย
ทำไมคนที่เคยมีคนล้อมหน้าล้อมหลังจนรำคาญ ถึงกลายเป็นคนที่ไม่มีใครรักเลยสักคนอย่างงี้
ฮะๆๆ คิดแล้วสมเพชตัวเองว่ะคับ ก็ตัวผมเองนั่นแหล่ะที่ทำตัวเอง จะไปโทษใครได้
“อยู่คนเดียวก็ได้วะ เฮ้อ...”
ใครๆ ก็ไม่รักผม ขนาดพัดลม ยังส่ายหน้าเลย.....
เหมาะกับผมมากกก เพลงนี้
เหอๆ.....ปวดใจจริงๆ
/
พอเรียนจบ ผมพักก่อนคับ ยังไม่หางานทำเป็นหลักแหล่ง แต่ทำอาชีพอิสระอยู่
ว่างมากคับ อ่อ...ต้องรอรับปริญญา
และช่วงนี้...เรื่องคอนโดที่ผมต้องไปจอง... คืองี้คับ ตอนแรกก็ว่าจะชวนพี่นัทไปด้วยเหมือนเดิม แต่ตอนกลางวันเค้าติดงาน ผมก็เลยไปกับไอ้โมแทน
พักนี้ก็ไปเที่ยวกับมันตลอดคับ มันกับผมนี่ชอบอะไรคนละอย่าง คนละแนว แล้วพอไปซื้อของ ไอ้โมชอบถามหรือไม่ก็ดูอะไรที่ผมไม่ชอบ ก็เบื่อๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะไปกับใคร (สตางค์หายหัวไปแล้ว)
แล้ววันจองคอนโดที่ผมบอกว่าเหนื่อยแทบตาย
เหนื่อยลุ้นจับฉลากเนี่ยล่ะคับ แม่งไม่ได้ชื่อผมสักที... ตอนแรกก็ว่าจะกลับบ้าน ไม่เอาแม่งและ แต่ดันถูกขานชื่อตอนท้ายๆ คับ ก็เลยได้เลือกห้อง (ที่มีเหลืออยู่น้อยนิด)
“คอนโดมึงเสร็จแล้วกูมาอยู่ด้วยนะ” ไอ้โมพูดขึ้นตอนทำธุระเสร็จ รู้ว่าพูดเล่น แต่ก็ไม่แน่เหมือนกันนะไอ้เนี้ย
“อืม มาดิ” มาตอนกูอารมณ์ดีแล้วกัน
“กูก็ว่าจะซื้อเหมือนกันว่ะ หาๆ อยู่ มึงช่วยกูเลือกหน่อยดิที่ไหนดี?”
“ที่นี่ไง” ถ้าไม่ดีแล้วผมจะซื้อเรอะ
“รถติดว่ะ กูว่าจะไปอยู่แถว xxx” แล้วตรงนั้นมันไม่รถติดตรงไหน รถมันก็ติดทุกที่
สุดท้ายวันที่ไอ้โมไปหาคอนโดผมก็ไปกับมันด้วยคับ ไปกับพี่ชายกับแฟนพี่มัน เหอๆๆ กรูเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ย
แต่ไอ้โมมันก็เหมือนพาเพื่อนมาช่วยตัดสินใจอะไรทำนองนี้แหล่ะคับ
เสร็จงานก็แยกย้ายกับพี่มันคับ นั่ง MRT กลับด้วยกัน ทีนี้ ตอนนั่งอยู่ ผญ. คนข้างๆ เค้าหลับคับ หลับเฉยๆ ไม่ว่า แต่เอนมาซบไหล่ผมแบบนอนสบายเลยล่ะคับ ผมก็อึ้งๆ ไม่กล้าปลุก หันไปถามไอ้โม ทำไงดี มันก็บอกให้สะกิดๆ
เหอๆๆ แต่พอดีเค้าเอนตัวกลับขึ้นมาก่อนคับ และก็หันไปคุยกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ
ผ่านไปสักพักก็กลับมาซบเหมือนเดิม... แหง่ะ ทำไมหลับง่ายจังวะ!
“อีกแล้วว่ะ” หันไปบอกเพื่อนคับ อายคนก็อายนะเว้ย
“กูบอกให้มึงสะกิดงายยย”
“เค้านอนอยู่ กูไม่กล้าปลุก” พอผมไม่ทำ มันก็ทำให้คับ
แต่.....ไม่ตื่น
“คุณคับ คุณๆ”
“....................” เริ่มผงกหัวขึ้นมาแล้วคับ และก็ทำหน้างงๆ บอกผมว่า
“ขอโทษค่ะ” เค้ายิ้มบอกแบบอายๆ
“ไม่เป็นไรคับ” ที่จริงกูเมื่อยและหนัก
‘นอนตักผมมั้ยคับ พอดีผมไหล่เคล็ดอยู่’ ฮะๆๆ อยากจะพูดแบบนี้หง่ะ แต่ไม่ได้พูดหรอก
พอดี ผญ.คนนั้นลงรถไฟไปก่อน ผมกับไอ้โมเลยนินทาได้สะดวก
“มึงก็ปล่อยให้เค้านอนซบอยู่ได้เนอะ” มันว่างั้น
“กูไม่ชอบทำลายการนอนใครนี่หว่า”
“ถ้าเป็นกูคงปล่อยให้หัวทิ่มไปแล้ว” ไอ้นี่โหด
“กูไม่ใจร้ายกับผญ. เว้ย”
“มึงก็แบบนี้ทุกที”
ช่วงนี้ก็ว่างๆ อ่ะคับ ผมเลยจะหาเงินเข้ากระเป๋าโดยการขายเสื้อผ้าตัวเอง ซึ่งมีที่ไม่ใส่เยอะมากก ตอนแรกก็ขายให้เพื่อน (ได้ไม่กี่ตัว) เลยจะขายในเน็ต ฮ่าๆๆ แต่พอดีนึกอะไรแผลงๆ ขึ้นมาได้ ผมหานายแบบมาเป็นพรีเซนเตอร์เสื้อผ้าผมคับ
หามาได้สองคน คือไอ้เต้ เพื่อนเลิฟ และ ไอ้จิ๊บ
ไอ้เต้ก็พอรู้ๆ กันอยู่แล้วว่ามันเป็นไง แต่จิ๊บผมยังไม่ได้เอ่ยถึงเท่าไหร่
เพื่อนผมนี่หล่อหลายคน แต่หล่อแบบไม่สมประกอบ ยกตัวอย่างไอ้สตางค์เป็นต้น
ไอ้เต้ก็แห้งไปหน่อย แต่ไอ้จิ๊บหน้าก็หล่อ หุ่นก็ดีคับ พูดเก่ง เข้ากับคนง่าย ผญ. เลยชอบเยอะสราดด
ผมชวน.. พวกมันก็คิดว่าน่าหนุกดี ก็เลยไปเป็นนายแบบให้คับ โดยคนถ่ายรูปให้ก็มีไอ้โม สตางค์ และผม
เสร็จงาน ผมก็ติดต่อเพื่อนเก่าให้จัดการขายของให้ ไอ้แบงค์คับ (จำได้มั้ยเพื่อนรักผมสมัยประถมเลยนะนั่น) มันรู้เรื่องทำนองนี้คับ ผมเลยให้มันขายให้
พอได้คุยกับแบงค์ก็เลยนัดเจอกันซักหน่อย ที่จริงตอนผมเรียนอยู่มันก็เคยมาหาที่หอ มาทำกับข้าวให้ผมกิน แหะๆๆ
ผมกับมันก็ไปกินข้าว ดูหนังกันคับที่เอสพลานาร์ด (เพิ่งเปิด) และตอนที่กำลังซื้อตั๋วอยู่นั้น เกิดเรื่องที่ทำผมงงๆ นิดหน่อยดังนี้
“สามคนนะคะ....?” พนักงานยิ้มถามผมคับ
“.....................” หือ งงอ่ะ หันหน้าไปหาไอ้แบงค์เลย มองไงวะสามคน
“สองคนครับ” ผมตอบแบบเอ๋อๆ เพราะตอนนั้นคนไม่เยอะเลย สงสัยพนักงานจะตาลาย
“อ๋อ สองคนใช่มั้ยคะ? เลือกที่นั่งได้เลยค่ะ....”
H
ยาวกว่าเดิม...หุหุ ตอนต่อไปอาจมีสยองเล็กน้อย
ขอต้อนรับ มารุโกะจัง :L2:
-
เอาแล้วไง ใครตามมาอ่ะ
-
ทำตัวเองจริงๆอ่ะ สงสารพี่ซี :impress3: (อ้าว..)
ดีจังเคนกำลังจะมาล่ะ :-[
-
เศร้าใจกับพุนะ แ่ก็ดีใจด้วยที่รู้สึกว่าพุเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก หวังใจว่าฟ้าหลังฝนจะสดใสซักที
ว่าแต่.....ตอนหน้าจะสยองจริงอะ?
-
สงสารน้ำพุ >.< อุตส่าห์จะไปง้อถึงที่
แต่เอาจริงๆก็ดีแล้วล่ะ จะได้เลิกลากันไป ไม่หงุดหงิดอีกเนอะ : )
พี่นัทก็นะ โอ๊ย น่ารักจัง ถึงไม่ได้เป็นแฟน ก็เป็นคนที่ดีมากที่ได้รู้จัก
-
ตอนท้ายๆแอบหลอน มองยังไงสามคน อิจฉาพุเพื่อนเยอะ อิอิ จะรีเทิร์นเคนป่าว แต่ยังไงก็คิดว่าพี่ซีจะกลับมาอ่ะ
-
เคยคัมแบคเหอะๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
-
เอาละเหวย!!!! สามคนที่ว่านี่รวมใครที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยอีกคนกระมัง หรือ...น้องเคนปรากฏตัว!!!! o22
....
พี่ซีไม่แมนนะเนี่ย เฮ้อ...ปล่อยเค้าไปเหอะ อยู่กันไปก็ไม่รอดหรอกน้ำพุเอ๊ย
คนที่หมั่นระแวงแบบนี้ยิ่งนานวันยิ่งอึดอัด รักมากไป หึงหวงมากไป ก็แสดงให้เห็นว่าไม่เชื่อใจกัน
แต่อย่างน้อยพระเอก(ของเจ๊)ก็ยังคงเป็นพระเอก ถึงจะเถื่อนไปบ้าง แต่ให้คำปรึกษาได้ทุกครั้งที่น้ำพุมีปัญหา
งานนี้ทำให้เรารู้ว่าใครที่เราพึงพาได้ คอยอยู่ข้างๆเรา คำปลอบใจของพี่นัทถึงจะดูโฮกฮากแต่เต็มไปด้วยความห่วงใย จริงใจ
...ตอนนี้ก็เหลือ 2 คนอ่ะสิ
น้องเคน>>>ซึ่งน้ำพุบอกว่าแค่อยากกลับมาคบกันเป็นเพื่อน!!!! :teach:
พี่นัท >>>>ซึ่ง(กำลัง)เป็นคนแรกที่น้ำพุคิดถึงเวลาอยากหาใครสักคนพูดคุย :o9:
...พี่นัท~~~~ :3123:
ปล.... น้ำพุรถชน!!!!!!! ไม้ถูพื้น.... = = เหอๆๆ
รถเป็นไรมากป่าวคะ?? o3
พุตอบว่า
"ไม้ถูพื้นรับประทานกันชนหลังผมไปนิดนึงคับ แต่พ่อแม่นี่บ่นเป็นชั่วโมงเลย" o7
ขำอันนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลูกรัก หรือจะสู้ รถสุดรัก ....โอ๋น่าสงสารน้ำพุ ;]
-
รึว่าตอนหน้าจะเป็นการกลับมาอีกครั้งของเคน o22
-
พูดถึงความสยอง ...... หน้าเคนลอยมาก่อนอันอับแรกเลยย o22
มาแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้แหละใช่เลยยยยย เหอะๆๆๆๆๆ
หวังว่าจะเป็นเคนนน ~~ อยากรู้ว่าเคนเป็นยังไงบ้างแล้วตอนนี้ :-[ :-[
ps.ปลื้มพี่นัทมากกกกกค่ะ แม้จะมาซีนละนิดซีนละหน่อย แต่ทุกซีนเอาใจไปเลยลูกพี่ ~!
โหวตพี่นัทให้ได้เป็นเดอะดาวของน้ำพุ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ไม่ใช่เคนกลับมาแบบไม่เป็นๆนะ
ไม่ยอมอ่าๆ >//<
-
ตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นหว่า อยากรู้ อยากรู้ :serius2:
-
พี่ซี :angry2: จบแบบไม่ดีเลยอะ ทำไมเป็นคนงี้แว๊
เอ่อ แต่ที่บอกว่าสยองนี่ แอบกลัว o22
หรือว่าเราจะเคยเดินสวนกันน้าน้ำพุ แบบตอนเอสพลานาดเปิดใหม่ก็ชอบไปเดินเหมือนกัน :laugh:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :กอด1:
-
/
“สามคนนะคะ....?” พนักงานยิ้มถามผมคับ
H
ยาวกว่าเดิม...หุหุ ตอนต่อไปอาจมีสยองเล็กน้อย
ขอต้อนรับ มารุโกะจัง :L2:
เฮือกกก หรือว่าพี่ซีจะ... โอ้ม๊ายยย
///โหมดฟุ้งซ่าน RIP
-
เคน มีแววคัมแบ็ค
สามคนมาจากไหน :a5:
:pig4:
-
งอนพี่ซีแล้วค่ะ ถึงแม้จะเชียร์พี่นัทอยู่ก็เหอะ
ว่าแต่มีใครเพิ่มมาอีกคนอ่ะ = ="
-
ง่ะ อ่านแล้วเดจาวู
คิดถึงตอนเลิกกับแฟนคนแรกของตัวเอง
บอกเค้าไปว่า "เราถอยกันคนละก้าวนะ" สุดท้ายก็เลิกกันจริงๆ
พุเอ๋ยย ว่าแล้วเชียว
เอาล่ะ จะรออ่าน ขอพูดประโยคนี้อีกรอบ
ถ้าพุจะมีความรักได้ ก็แสดงว่าเราคงจะมีหวังบ้างละวะ :z2:
-
เอ๊ะ!! ยังไงกัน 3 คน?
-
เย้ยยย สามคนได้ไง
หลอนแล้ววว เรื่องนี้
-
พี่ซีใจร้ายว่ะตัวเองนอกใจพุได้แต่เวลาพุกลับมาเอาเป็นเรื่อง
เจอประโยคนั้นถึงกับ :a5:
ใครอ่ะสยองจังกลัว :sad4:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
o22 เรา สอง สาม คน เหรอตัวเอง o22
:pig4: :pig4:
-
วันนี้มามั๊ยเอ่ย :กอด1:
-
พี่ซีไม่ไหวนะ ไม่รักกันแล้วทำไมไม่บอกกันตรงๆ เฮ้อ ! แล้วใครตามมาล่ะเนี่ย สามคน เอ๊ะยังไง ?? รอค่ะ ^^
-
อยากอ่านต่อ มันค้างยิ่งนัก T^T
-
ค้างด้วย .... อยากรู้มั่กๆ T^T
-
/
ไอ้เรื่องสยองที่ว่า...ฮะๆๆ อย่างเพิ่งเครียดกันไปคับ (ขำๆ นิดนึง)
คือ...วันนั้นไอ้แบงค์มันไปค้างกับผมที่หอด้วย ผมยังเช่าไว้อยู่ เวลาไม่อยากกลับบ้านก็หนีออกมาอยู่คนเดียว ง่ายดี
ทีนี้ก็แวะซื้อน้ำซื้อหนมไปกินกันตอนกลางคืนด้วย จากนั้นผมเห็นไอ้แบงค์มันเปิดขวดน้ำแฟนต้า(น้ำแดง) แล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะ ผมก็งง ทำมายเมิงไม่แดรกฟระ
เลยถาม ไอ้แบงค์ก็บอกว่าเปิดไว้ให้ลูกมันกิน
ลูกมัน???
หืออออ?
งงกันเข้าไปใหญ่ ไอ้แบงค์ก็บอกว่าลูกมันชื่อ..... และก็เรียกลูกมันมากินน้ำแดงด้วยถ้อยคำน่ารักที่สุดในโลก
เหอๆๆๆ
เมิงงง อย่าบอกนะว่า........ อ๊ากกกก ไอ้เชี่ยแบงค์!!!! :serius2:
สรุป มันเลี้ยงกุมารทองคับ
ผมก็สยองอ่ะดิ เมิงเลี้ยงทำมายยวะเนี่ยยย และเมิงพามาห้องกูด้วยทำไม๊ กูกลัว
"ลูกมึงตามมึงไปทุกที่เลยป่ะวะ" แหง่ะ
"ถ้ากูอยากให้มาด้วยกูก็เรียกมาว่ะ" o12
"งั้นที่มีคนทักที่โรงหนัง นั่นใช่ลูกมึงป่ะวะ?"
"ไม่ีรู้ ฮ่าๆๆ" ไอ้บ้า ทำกูขนลุกอีกนะเมิง ไม่ใช่ว่ากูปิดไฟปั๊บ ลูกเมิงออกมาวิ่งเล่นปุ๊บนะ :sad3:
เอาเป็นว่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่กลัวคับ
ผมชอบคุยและก็ชอบงอแงกับไอ้แบงค์เพราะมันใจดี ดูแลผมได้ เหมือนเป็นพี่ชายเลยคับ แต่ว่าแบงค์บ้านไกลจากผม เรื่องส่วนตัวมันก็เยอะ เลยไม่ค่อยได้เจอกันซักเท่าไหร่
ระยะนี้ผมเที่ยวแหลกคับ แต่เน้นเที่ยวกับเพื่อนเก่า
มีวันหนึ่งไปกับไอ้เต้ (ก็ยังงงๆ กับฟีลลิ่งมันอยู่) คือมันชอบเล่าให้ผมฟังคับว่าไม่ได้ชอบแฟน ญ. ที่คบอยู่เลย แต่ก็ไม่มีใครดีไปกว่านี้แล้ว เหมือนจำใจไงไม่รู้อ่ะคับ
ที่มันชวนผมไปนี่คือ...กินบุฟเฟ่ท์เค้กที่โรงแรมแถวสุขุมวิทคับ (ติดหรูมากไอ้นี่)
ไอ้เต้มันชอบกินหง่ะ แดรกเยอะมากกกก ผมกินสามชิ้นก็เอียน จะอ้วกละ แต่มันกินทั้งขนมปังทั้งเค้ก เป็นสิบ... ผมอึ้งมาก
ส่วนใหญ่ไปกับไอ้เต้นี่คือ นั่งฟังมันพล่ามคับ เต้มันชอบพูดเรื่องที่มันคิดเอาเองว่าผมคงจะชอบด้วย ที่จริงก็ใช่ แต่มันพูดมากไป แบบว่า.....ไม่จบซักที ฟังจนเบื่อ
จนไปๆ มาๆ ผมแทรกมันได้ เลยถามเรื่องพี่นัทคับ...
อยากรู้ว่ามันจะว่าไงมั่ง ตอนแรกมันก็งงว่าผมรู้จักพี่นัทได้ไง ผมก็เล่าๆ ไปว่าฝึกงานที่เดียวกับเค้า พอมันเกท จากนั้น.....ก็เผาพี่นัทใหญ่เลยคับ
“ที่โรงเรียนมีคนชอบพี่นัทเยอะมาก ป๊อปเหี้ยๆ ขนาดกรูเห็นตอนแรกยังชอบเลย แต่พี่แกกิ๊กเยอะว่ะ แค่ ผญ. ในห้องกรูก็ปาเข้าไปสี่ห้าคนแล้ว ไหนจะเกย์ กระเทยอีก กรูได้คุยได้สนิทด้วยนี่ก็บุญโคตรๆ แล้วว่ะ ถ้าพ่อกรู ไม่รู้จักพ่อเค้า สงสัยตอนนี้ก็ยังไม่ได้รู้จักกันหรอก” คำนวณอายุไอ้เต้ม.หนึ่ง พี่นัทม.ห้าได้คับ เวลามันพูดถึงพี่นัทก็ดูออกจะปลื้มอยู่มากเหมือนกัน
“พี่นัทแม่งเป๊ะมากๆ หล่อ หุ่นดี พ่อรวย พ่อเป็น xxx มีบ้านอยู่... คอนโดที่...บลาๆๆ ฉลาดอีกต่างหากเรียนจบ xxx ใครได้ไปเป็นผัวโคตรโชคดีเลยว่ะ แต่เท่าที่รู้ ตอนนี้พี่แกโสดอยู่”
ไอ้เต้ก็โม้ไปคับ ฟังไปฟังมา เหมือนมันชอบพี่นัทอยู่เลย แต่ผมว่าส่วนหนึ่งคือมันภูมิใจที่ได้ใกล้ชิดด้วยมั้ง ไม่แน่ใจแฮะ ไอ้ตี๋หูดำมันน่าฮอตตรงไหน หน้าตาก็งั้นๆ ตี๋ๆ
“โสดแต่กิ๊กเยอะอ่ะดิ” ผมพูดมั่งด้วยความหมั่นไส้
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่เดี๋ยวนี้พี่เค้าเลิกหมดแล้วนะ...” เหอออ เลิกบ้าอะไร ผมไม่เชื่อง่ายๆ คับ
“เค้าไปไหนกับกิ๊กเก่าก็จริง แต่เดี๋ยวนี้ก็เพื่อนกันหมดแล้ว กูได้ยินมาว่าเค้าตามจีบอยู่คนนึงนะ แต่ไม่รู้จริงจังมากแค่ไหนว่ะ”
“.............................” หือ?
“พยายามสืบกับเพื่อนอยู่ แต่พี่นัทไม่เปิดเผยเลยยังไม่รู้ว่าจีบใคร ฮ่าๆๆ แต่กูว่าคงเหมือนเดิม ไม่กี่อาทิตย์เดี๋ยวก็จีบติด เชื่อดิ”
“..............................” เงียบ again คับผม จีบใครวะ พี่นัทชอบใครวะ ขอเข้าร่วมทีมสืบสวนกับมึงด้วยได้ป่าววะเต้
คือว่าอยากรู้คับ เพราะผมไม่เห็นว่าเค้าจะนิ่งกับใคร แม้แต่ผมเองก็เหอะ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองมากคับว่าเค้าชอบผม ถึงปากจะพูดๆๆ มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ตาม แต่ผมไม่เชื่อหง่ะ
ดูเค้า... เล่นๆ มาก ไม่เข้าใจเหมือนกัน...
ก็เลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้ เวลาเจอพี่นัทผมก็สังเกตแล้ว สังเกตอีก... บางทีก็ลองแย่บๆ ถาม แต่ดูไม่ออกว่าเค้าพูดจริงพูดเล่นอ่ะคับ
“พี่ๆ” ผมเรียก วันนี้พี่นัทมากินข้าวเย็นด้วยกันคับ เออ... ก็เค้าบอกว่าทางผ่านเลยแวะมา และก็แถวหอผมนี่มีข้าวร้านที่พี่นัทบอกอร่อยหง่ะ
“อะไร?” พี่นัทเงยหน้าขึ้นมอง
“อร่อยมากเหรอ เห็นมากินบ่อยจัง?”
“เออ อร่อยกว่าแถวคอนโดพี่สักสามสิบเท่า ร้านข้างคอนโด ตกแต่งซะสวยแต่กับข้าวแม่งเอาตีนทำ รสชาติห่วยมาก” แหง่ะ เหตุผล... ไม่เกี่ยวกับผมเลยคับ
“ร้านอื่นแถวๆ นั้นไม่มีอร่อยเลยเหรอพี่?” ผมก็พยายามหาเหตุผลไปเรื่อย
“ไอ้มีมันก็มี” เค้าว่า
“แต่มันแพงงงงง..........” พี่นัทลากเสียง...
แหง่ะ ดันเลือกคอนโดย่านนั้นของก็แพงดิ
“บ้านก็มีตังค์ ทำงกไปได้” ผมว่า
“เค้าไม่เรียกงกหรอกไอ้ง่อย เค้าเรียกรู้จักใช้เงิน... อนาคตพี่ต้องมีเงินเก็บไว้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย จะให้ล้างผลาญไปวันๆ แบบเอ็ง มันไม่ได้หรอกเข้าใจมั้ย?”
หง่ะ โดนอีกแล้ว... เค้ารู้ผมใช้เงินเรื่องไร้สาระเยอะอ่ะคับ
“คิดการณ์ไกล แต่ไม่เห็นจะหาแม่ของลูกได้สักทีเลยพี่อ่ะ” ชิ... หงุดหงิด หมั่นไส้ หน้างี้อ่ะนะจะมีลูกมีเมีย ไม่เชื่อเข้าไปใหญ่
“ทำไมจะหาไม่ได้ ก็นั่งอยู่ตรงหน้านี้ไง เด็กโง่วว”
“..........................” แหว่ะ ชี้นิ้วมาทางนี้อีก
“ผมไม่ใช่ ผญ.!” จะมีลูกได้ไงไอ้บ้า
“เออ เห็น มีตา”
“แล้วไง?”
“ไม่ไง” ชิ เห็นเค้าทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหงุดหงิดคับ
“พูดเล่นนิดเดียวก็ทำหน้าบูด...” พี่นัทพูดยิ้มๆ
“พูดจริงสักทีเด่ะ” ผมไม่อยากให้เค้าอยู่เหนือผมอ่ะคับ ลึกๆ ก็เลยอยากให้พี่นัทชอบผมจริงๆ สักที แต่เค้าก็แค่เล่นๆ เลยกลายเป็นว่าผมเผลอคิดจริงจังไปฝ่ายเดียวกับสิ่งที่เค้าพูดและแสดงออกมา
“คำพูดสำหรับเอ็ง มันมีค่าแค่ไหนวะ?”
เจอประโยคนี้ไปถึงกับมึนส์เลยคับ
“มันมีคนประเภทนึงนะน้ำพุ... ขาดรักไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำว่ารัก”
“.......................”
“เอ็งเป็นคนประเภทนั้นรึเปล่า?”
ผมถึงกับสะอึก...
เหมือนเจอคนเอาก้อนหินมาทุบหัวเลยอ่ะคับ
วินาทีนั้นมันเกิดความรู้สึกอย่างนึงขึ้นมา... ผมก็ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไร
มันเหมือนมีคนมาล่วงรู้ความลับของผมอ่ะคับ แล้วผมก็รู้สึกทั้งโล่งใจที่มีคนเข้ามา แต่ก็กังวลในเวลาเดียวกัน
/
กินข้าวเสร็จ ผมก็ยังคงอึ้งอยู่งั้นล่ะคับ กระวนกระวายอยู่ในใจ... บอกตรงๆ ผมไม่ชอบให้ใครรู้ว่าผมคิดอะไร เพราะผมรู้สึกว่า การที่ไม่มีใครรู้เนี่ยแหล่ะ ทำให้ผมเลือกได้ว่าจะทำยังไงกับอีกฝ่ายต่อไป...
แต่นี่กลับตรงข้าม
แต่เป็นการตรงกันข้ามที่ผมเต็มใจให้เป็นซะงั้น
ก่อนกลับพี่นัทบอกว่า จะไปทำงานที่พัทยาอาทิตย์นึงคับ...
เหออ อาทิตย์นึง ทำไมนานจัง
“ผมไปด้วยดิพี่นัท” อยู่ว่างๆ นี่คับ.. และก็รู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยมากกว่าอยู่คนเดียวหรืออยู่กับคนอื่น
“ไอ้นี่... บอกว่าไปทำงาน” พี่นัทยกกำปั้นทุบหัวผม
“รู้แล้ว ไม่ได้จะไปรบกวนเวลางานซักหน่อย แค่อยากไปด้วยเฉยๆ”
“จะไปทำไม?”
“เที่ยวเด่ะ”
“เวลาพี่ทำงานแล้วเอ็งจะเที่ยวกับใคร คิดให้มันเยอะๆ หน่อย ยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอยู่ด้วยเอ็งน่ะ”
“ผมไม่ได้ฟายนะพี่ ไม่รู้อะไรเดี๋ยวถามเค้าเอาก็ได้” ผมยังดันทุรังเถียงเค้าคอเป็นเอ็นแบบหัวชนฝา กำปั้นทุบดิน... ด่าว่าไงก็ช่าง ก็จะไปให้ได้อ่ะ
“เออ อยากไปก็ไป” เย้ พี่นัทยอมแล้วคับ
“แต่ถ้าหลงทางโดนลากไปฆ่าข่มขืนพี่ไม่รู้ด้วยนะเว้ย” ใจร้าย ไอ้บ้า ไม่ห่วงเลยใช่มั้ย
“เออ แล้วพี่พักโรงแรม xxx ถ้าเอ็งไม่มีตังค์จ่ายค่าห้อง ก็ไม่ต้องไปนะ เพราะพี่จะไม่ออกให้” ชิ
“ออกเองก็ได้!!!”
ปากดีไปงั้นล่ะคับ ก็คิดว่าราคาคงไม่เท่าไหร่ แต่ผมคิดผิด....เพราะ
ค่าห้อง standard แพงมากเลยหง่า.....อ๊ากกก ทำไมต้องพักห้าดาวด้วย (โรงแรมใกล้ walking street อ่ะคับ ลืมชื่อและ)
เอาเข้าจริง ก็ไม่มีปัญญาจ่าย เลยไม่ได้ไปกับพี่นัทคับ
แต่เรื่องไรจะยอม ไม่ได้พักโรงแรมนั้น กรูพักที่อื่นก็ได้ โรงแรมมีเป็นล้าน ด้วยความไม่ยอม ผมเลยหาเรื่องตามไปคับ เอาแค่ให้เค้าอึ้งที่เห็นผมมาถึงพัทยาได้ด้วยตัวคนเดียวก็พอและ (ชอบว่าโง่ดีนัก)
ความจริง ผมก็ใช่ว่าจะไม่เคยนั่งรถทางไกลคนเดียวคับ ก็เคยมั่วๆ ไปได้เหมือนกัน ถึงสระบุรีหง่ะ และให้ญาติมารับต่ออีกที แหะ
ไปถึงพัทยาได้ แต่สะบักสะบอมกว่าที่คิด หลายสิ่งคับกว่าจะถึงที่พักที่จองไว้ เห้ออ อะไรนักหนา ทั้งรถ ทั้งคน กรูรำคาญ..... ทั้งวันเลยไม่ได้ออกไปไหน ที่คิดว่าจะลองเดินไปเซอร์เวย์โรงแรมที่พี่นัทอยู่ก่อนก็ขี้เกียจ เหนื่อย เซ็ง
เดี๋ยวผมโทรไปแย่บเค้าดีกว่า หุหุ สรุปซักสี่ทุ่มผมก็โทรไปคับ ทำเป็นหลอกว่ามาถึงพัทยาแล้ว แต่หลงทาง... อยากรู้ว่าเค้าจะห่วงจริงมั้ยย? (หรือจะโดนด่า)
“ผีเข้าเหรอ โทรมาทำไม?” โห... ประโยคแรก มันแปลกมากเหรอคับ ผมโทรหาเค้าเนี่ย
“ก็...พี่นัท....คือว่า..........” ทำเป็นลีลาไปงั้นล่ะคับ
“อย่าบอกนะว่าอยู่แถวนี้” เฮ้ยยย อ๊ากก ไอ้บ้า ยังไม่ทันพูดเลย รู้ได้ไง ไอ้เวอร์
โหย ผิดแผนเลย
“ก็ไมอ่ะ ผมอยากมาเที่ยวหนิ” ช้อคเลย
“มากับใคร?”
“คนเดียวเด่ะ”
“เฮ้อ” เค้าถอนหายจายซะงั้น
“หลงทางอ่ะพี่นัท ผมนั่งสองแถวผิดสายอ่า... กลับที่พักไม่ถูก มารับหน่อยได้มั้ย?” ต่อๆๆ แผน ทำเสียงน่าสงสารมากคับผม น้ำตาจะไหลอยู่และ
“พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็บอกไม่ต้องมาๆ ทำไมถึงไม่ฟังวะ!?” ด่าไม่เท่าไหร่คับ แต่ตะคอกใส่เลยหง่ะ... โห ใจเสีย หน้าชา พูดไม่ออกเลยคับ
ไม่อยากให้มาขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยยย เอออ จำไว้
“งั้นไม่เป็นไรคับ ผมหาทางไปเองก็ได้”
พูดจบ ตัดสาย ปิดเครื่อง นอนเลยคับ เหอๆ ล้อเล่น นอนไม่หลับหรอก เซ็งพี่นัทง่ะ
น้อยครั้งมากที่เค้าจะตะคอก แต่ไม่มีครั้งไหนเค้าจะทำเสียงน่ากลัวใส่เลยผมอ่ะคับ
แหง่ะ ผมอาจจะทำงี่เง่าบ้าบอก็จริง แต่ช่วยพูดให้มันดีๆ กว่านี้หน่อยได้มั้ย (เรื่องมากจริงกรู)
/
สรุปผมก็ปิดมือถือไปคืนนึง เช้ามาเปิดเครื่อง..........
เหอออ ใครมันโทรมานักหนาวะเนี่ย ปรากฏว่าเป็นพี่นัทนั่นแหล่ะคับ
มิสคอลไม่ได้เยอะอะไรมากมายคับ แต่เวลาที่โทรเนี่ยดิ
ตั้งแต่ผมปิดเครื่องไป... จนถึงตอนนี้ เค้าโทรมาเกือบทุกชั่วโมงเลยคับ
............ชิบหายแล้วกู! :sad4:
/
ผมรีบโทรกลับหาพี่นัททันที เพราะรู้สึกผิดคับ ที่จริงก็พอรู้อยู่ว่าเค้าห่วง แต่ผมก็ยังทำให้เค้าเป็นห่วง แย่จริงๆ
“หายไปอยู่ไหนมา?” พี่นัทรับสายเสียงแปลกไปกว่าเดิมนิดหน่อย (เหมือนเหนื่อยๆ)
“อยู่โรงแรม....แถวๆ......หง่ะ” ผมก็กลัวเค้าจะโกรธอ่ะดิ เลยบอกไปหมดเลยว่าเมื่อวานมาถึงตอนไหน พักอยู่ที่ใด และเมื่อคืนก็โกหกด้วย.......
“ผมขอโทษครับ” ยอมรับผิดแต่โดยดี ผมเงี่ยหูฟัง เค้าจะพูดต่อว่าไงหลังจากสารภาพบาปไปหมดแล้ว
“เจอหน้าจะตบกะโหลกสักแปดที ทำอะไรไม่รู้จักคิด” แปดทีเลยเหรอ โหดง่ะ
“ก็ขอโทษแล้วไง”
“ถ้าต่อไปไม่มีพี่คอยห่วงแล้วมันจะเป็นยังไงวะ”
o22
“.........................” เจอประโยคนี้เข้าไปผมอึ้งเลยคับ... ผมไม่คิดว่าพี่นัทจะหายไปไหนได้ ไม่ใช่เพราะเค้าอาจจะชอบผมนะคับ แต่เป็นเพราะเราเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก ไม่ว่าจะยังไงความสัมพันธ์นี้ก็ไม่เปลี่ยน
ถึงเริ่มต้นจะออกตัวไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ แต่ตอนนี้พี่นัทเป็นคนที่ผมไว้ใจ เชื่อใจและยอมให้เค้ารู้ความคิดของผมโดยไม่ได้ขัดแย้งอะไรเลย
“....พี่นัท โกรธเหรอ?”
“ไม่ได้นอนแม่งทั้งคืน แล้วคิดว่าโกรธมั้ย?” เค้าไปขับรถตามหาด้วยอ่ะคับ (สลด) :o11:
“ขอโทษ......”
“พูดขอโทษบ่อยๆ เบื่อมั้ยน้ำพุ?”
“.........................”
“พี่ฟังแล้วโคตรเบื่อเลยว่ะ ...เอาคำว่าขอโทษ เปลี่ยนเป็นใช้หัวคิดก่อนทำอะไรไม่คิดดีกว่า” ฉึก! :sad5:
H
ก่อเรื่องอีกและ....น้ำพุ - -"
น้องเคน - ยังไม่ออกมาง่ายๆ (แต่ใกล้และ)
พี่ซี - นี่ก็ยังไม่เลิกง่ายๆ เหมือนกัน (เห็นมีคนทายถูก หุหุ)
พี่นัท – โดนทุกคำ
-
น่านน พุ แย่ละ
ทำพี่นัทโกรธเลย เหอเหอ
-
+1 ค่ะ
:กอด1: พี่นัท
-
ลุ้นเคน..เพราะรัก..คำเดียวเลย
:n1:
-
+1 ให้ค่ะ ชอบตอนนี้ พี่นัทเยอะดี ทำให้เห็นแง่มุมพี่นัทชัดเจนอีกมากเลย
แล้วก็ขอโหวตพี่นัทละกัน ... ขอให้พี่นัทได้ไปต่อ และเป็นดาวในทีสุด :amen:
อ่านไปลุ้นไปก็เพราะมันเป็นเรื่องเล่านี่ล่ะ มันเสริมเติมให้เอนเอียงเพื่อเอาใจคนอ่านไม่ได้
มันจะสรุปตามใจคนอ่านซะทุกอย่างไม่ได้ ไม่ว่าเราอยากจะให้ใครเป็น "พระเอกในหัวใจเธอ.."แค่ไหน
แต่เพราะ...มันคือชีวิตจริงของคน เมื่อน้ำพุเลือกใครก็จะรอดูจนถึงบทสรุปนั้น
...นั่งลุ้นพี่นัทต่อดีกว่า แมนได้ใจ ... :z2:
-
คำพูดพี่นัทนี่ชื่อเรื่องป่าวคะ ขาดรักไม่ได้เพราะรักคือยาเสพติด เหอๆ ถ้างั้นพี่นัทคือพระเอกรึเปล่า เง้อ ก็ไม่เห็นมีใครจะเหมาะกว่าพี่เค้าแล้วล่ะในความคิดเรา
-
ตอนนี่ชอบพี่นัทโครตอ่ะ +1
-
พี่นัทเท่ห์โคตร o13
พูดแต่ละคำ แทงใจน้ำพุดังฉึกตลอดเลย :laugh:
+1 ขอบคุณค่า รอการกลับมาของเคน :o8:
-
มาอ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกว่าพี่นัท Win อ่ะ :sad4:
“มันมีคนประเภทนึงนะน้ำพุ... ขาดรักไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำว่ารัก”
ตรงนี้ๆ เพราะพี่นัทเป็นคนพูดใช่ป่ะล่ะ เฮ่อ!
เชียร์เคนต่อไป :a2:
-
พุ สำหรับนัท เป็นพี่น้องกันท่าจะworkสุด เป็นแฟนเดี๋ยวมีเคืองก็เลิกกัน แต่เป็นพี่น้องนี่มันอยู่กันตลอดชีวิต คอยให้เขาสอนแบบนี้ดีแล้ว
-
โดนอ่ะ ชอบบบบ
มาต่อไวไวนะ ชอบพี่นัทพูดโดนทุกคำเลย
ไม่รู้นะ แต่คิดว่าคนอย่างพี่นัทเนี่ยแหละที่จะเอาพุอยู่ 55555+ :z2:
สาธุขอให้เป็นพี่นัทเหอะ
-
พี่นัทเอาใจไปเลยยยยยยยยย !! ชอบทุกคำพูดของพี่นัทจริงจังงงงง
ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินแบบนี้น่าจะพอดีสำหรับพุ o13 o13
-
โหยคำพูดพี่นัทแต่ละคำเนี่ยโดนอย่างจังเลยอ่ะ ยิ่งที่บอกว่า “ขอโทษ......”
“พูดขอโทษบ่อยๆ เบื่อมั้ยน้ำพุ?”
“.........................”
“พี่ฟังแล้วโคตรเบื่อเลยว่ะ ...เอาคำว่าขอโทษ เปลี่ยนเป็นใช้หัวคิดก่อนทำอะไรไม่คิดดีกว่า” ฉึก! << โดนอย่างแรงอ่ะ
พี่นัทโคตรเท่เลย ^^ รอดูว่าจะเป็นไงต่อไป สู้ๆ ค่ะ
-
พี่นัทเป๊ะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
เชียร์อย่างจริงจัง
ชอบพี่นัทรองจากพี่ต้านเลยเอ้า! ข้ามเรื่อง ฮ่า ๆ ๆ
-
รอเคน :z2:
ถ้าไม่ใช่เคน love ก็ isn't a drug อ่ะค่ะ
-
พี่นัท - ยังไม่ชัดเจนว่ารักน้ำพุหรือป่าว อาจจะมีสิทธิ์ไม่ใช่พระเอก แต่คำพูดพี่แกกระแทกใจอย่างจัง o13
พี่ซี - อันนี้ในความคิดหลุดโผไปแล้ว แต่ไม่แน่อาจจะพลิกผันตามมาง้อ แล้วอุ้มพาดบ่า ทำเหมือนจำเลยรัก :laugh:
เคน - คนนี้ก็เหมือนจะหมดหวังแต่พอคนเขียนบอกว่ายังโผล่ ก็อาจจะมีลุ้นอีกเช่นกัน o18
จะลุ้นใครดีหว่า!!? :z3:
-
น้ำพุน่าสงสาร :laugh:
-
พี่นัทดูจริงจังมากตอนนี้ >.< ยังไงก็ยังเชียร์ห่างๆเสมอ เป็นพระเอกนะพี่ 555+
พูดอะไรทีนี่กระแทกไปหลายต่อเลยทีเดียว
ชอบที่น้ำพุบอกว่า ต้องไม่ให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง จะได้เหมือนเหนือกว่านิดๆ
แต่พี่นัทนี่เหมือนรู้หมดเลย ว่าตัวเองคิดอะไร จะทำยังไง
-
พี่นัทมาวินสุดๆ ณ เวลานี้
-
:เฮ้อ:
ผมมัวแต่ปั่นงานส่งจารย์ เผลอแค่แป๊ปเดียว(เป็นเดือนๆเฟ้ย) เรื่องนี้ไปไกลยันสวรรค์โลก(?)แล้วอ่า :serius2:
เม้นท์แปะไว้ก่อนแล้วกัน
จบเมื่อไหร่ผมจะมาย้อนอ่านอีกทีนะ
:จุ๊บๆ:
-
มาดันรอตอนต่อไปคับ :)
-
เข้ามารอค่าาาา แวะมาดูทุกวันวันละสามเวลา ~ this story is drug too :impress2:
-
มารอด้วยคน อยากรู้ว่าน้ำพุจะทำไงให้พี่นัทหายโกรธ
ว่าแต่พี่นัทพูดทิ่มแทงขนาดนี้ สงสัยน้ำพุบ่อน้ำตาแตกป่าวเนี่ย? :m17:
-
I'm addicted in this story !! รอนะค่ะ
-
เค้าโกรธพี่ซีง่ะ ไมพี่ซีไปกับจูนได้ง่ะ แล้วที่มาบอกพุหมายฟามว่าไงฟะ แง่งๆๆ โกรธๆๆๆ :angry2:
ตอนนี้เค้าขอกลับคำพูดได้มั้ย อยากเป็น FC พี่นัทง่ะ ดูแล้ว เป็นผู้เป็นคนมากกว่าใครๆ
(เปลี่ยนพระเอกทุกครั้งที่อ่าน เม้นต์ที่แล้วยังเชียร์พี่ซีอยู่เลย เบื่อตัวเองจริงๆเลยอ่ะ :serius2:)
-
/
หลังจากโดนพี่นัทเทศน์ไปหลายบท (จนเบลอ) o2
วางสายปั๊บ มันมึนๆ งงๆ รู้สึกผิดมากที่ทำให้พี่เค้าลำบากอ่ะคับ มานี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร แล้วยังมาป่วนทำให้เค้ายุ่งยากอีก
ที่จริงผมก็เป็นคนประมาณนี้ล่ะคับ เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่กว่า 99% ผมทำอะไรลงไปแล้วจะไม่มีใครด่าว่าอะไรมากมาย เค้าก็ยอมๆ ผมกันทั้งนั้นอ่ะคับ ขอโทษคำเดียวก็หายโกรธแล้ว แต่พี่นัทนี่... ทำให้ผมรู้สึกว่า ทำไมกรูแย่ได้ขนาดนั้นวะ (ไม่รู้ตัว)
หลังจากนั่งเบลออยู่นาน ผมก็ตัดสินใจกลับกรุงเทพฯ ดีกว่า อยู่ไปก็เกะกะ อยู่คนเดียวก็เหงาๆ ต่างถิ่นด้วย ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างที่เค้าว่าจริงๆ นั่นแหล่ะ
เฮ้อ...
คิดได้ผมก็โทรบอกพี่นัทสักนิดว่าจะกลับแล้วอ่ะคับ เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอกอีก (กรูมาเพื่ออ?) :o12:
“เนี่ยล่ะ ผลลัพธ์ของการทำอะไรไม่คิด” แหง่ะ โทรมาก็ยังไม่เลิกว่าอีก
ผมก็เก็บข้าวเก็บของลงไปเช็คเอ้าท์ เฮ้ออ... เริ่มหิวข้าวแล้วด้วย เดี๋ยวต้องแวะไปหาอะไรกินก่อนกลับอีก (รร.ถูกอ่ะ ไม่มีอาหารเช้าให้) คิดวางแผนไปเรื่อยคับ เหม่อเดินก้มหน้าออกมาจากโรงแรมโดยไม่ได้มองทาง แต่แล้วอยู่ๆ ก็เจอคนเอามือมาตบหัวเสียงดังเพี๊ยะ!
“หง่ะ” หันไปด้วยความโกรธ แต่พอเห็นหน้าคนตบแล้วสลดทันที
“อยากจะกลับน่ะ กลับเป็นรึเปล่า?”
ไม่เป็นโว้ย
“มาไงก็กลับงั้นล่ะคับ” แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นพี่นัท แต่ดีใจมากกว่าที่เค้ามา ความรู้สึกเหมือนรอดตายยังไงอย่างงั้นเลยคับผม
“เออ งั้นก็กลับเองละกัน”
“อ้าว” เห้ยยย เดินหนีไปซะงั้น อ๊ากกก ทำไมทำแบบนั้น อย่านะ :dont2:
ใจแป้วเลยคับ ไอ้บ้า ทิ้งกันง่ายๆ งี้แล้วเอ็งจะมาทำไมเนี่ยยย
แต่ผมหยิ่งคับ ไม่ตามเว้ย จะทำอะไรก็เรื่องของเอ็ง หาทางไปเองก็ได้วะ
พี่นัทเดินไปที่รถเค้าและก็สตาร์ท พอดีมันต้องขับผ่านมาทางที่ผมยืนอยู่ เค้าก็เปิดกระจกรถมาถามอีกที
“เอาตัวไม่รอดก็อย่าลีลามากได้มั้ย ถ้าไม่ขึ้นมาตอนนี้ เป็นไรมา ไม่ช่วยจริงนะเว้ยคราวนี้” ชิ โดนว่าตลอดเลย แต่เพราะเค้าพูดถูก ผมก็เลยต้องลดความหยิ่งแล้วตามเค้าขึ้นรถไป
พี่นัทก็พาแวะไปกินข้าวคับ และก็พาไปโรงแรมที่เค้าพักอยู่ (ที่จริงมากับพี่ที่ทำงานอีกสองคน แต่พี่นัทได้อยู่คนเดียว)
แหง่ะ หรูหรา เกิดมาไม่เคยนอนโรงแรมห้าดาวเลย มีวันนี้แหล่ะคับ
“รออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวตอนบ่ายๆ แวะมารับ” เค้าว่างั้น ที่จริงตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะได้ค้าง รู้แค่ว่าพี่นัทจะพาไปเที่ยวหง่ะเลยมารอ
ผมก็เปิดเคเบิ้ลดูหนัง หลับแล้วหลับอีก จนถึงตอนบ่ายๆ พี่นัทก็สะโหลสะเหลกลับมาคับ (เพราะเมื่อคืนเค้าไม่ได้นอน) เห็นอย่างงั้นผมเลยบอกว่าไม่ไปแล้วดีกว่า ให้เค้านอนพัก
พี่นัทก็เหมือนจะรู้ตัว เลยนอนสลบไปเดี๋ยวนั้นเลย
ผมปิดทีวี (เพื่อไม่ให้เสียงและภาพรบกวน) นั่งเฉยๆ ไม่รู้จะทำอะไร มองพี่นัทก็รู้สึกอึนๆ ไงไม่รู้ คือว่าผมสงสัยอ่ะคับ ว่าทำไมผมถึงได้สนิทกับเค้าได้มากขนาดนี้
มันนานมากเลยที่รู้จักกัน ถ้านับตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็เกือบหกปีแล้วอ่ะคับ
“พี่นัท” ผมลองเรียกดู ไม่รู้จะเรียกทำไมเหมือนกัน เช็คว่าหลับจริงป่าวมั้ง แหะๆ
“.......................”
“พี่นัท”
เรียกอยู่งี้ประมาณสิบกว่ารอบอ่ะคับ ฮ่ะๆๆ งงตัวเอง ไม่มีไรทำอ่ะ
“ตี๋ๆๆ หูดำ หน้าหม้อ สตอเบอร์รี่ ปีศาจ”
“........................” ไม่กระดิกเลย ผมเซ็งง่ะ เย็นมากแล้วหิวข้าว ตื่นมาพาไปกินข้าวหน่อยดิ๊
“นัทๆๆ ณัฎฐ์ xxx” เต็มยศไปเลย... ไม่เรียกพี่แล้วดูสนิทกันไงไม่รู้ ฮ่าๆๆ (แต่ตื่นมาไม่กล้าเรียกหรอกคับ)
พอเห็นไม่ตื่นผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ เตียง เอานิ้วไปจิ้มๆ แขน เอามือไปรองใต้จมูก เอานิ้วไปถูขนคิ้วหรือถูเล็บไรแบบนั้น (แหะๆ ผมชอบเล่นกับแม่แบบนี้เวลาแม่นอนหง่ะ) เค้าก็จะยุกยิกนิดหน่อย แต่ไม่ตื่น
“นัท พุหิวข้าว”
“........................”
อ่ะจ๊าก ขยับแล้ว
รีบเปลี่ยนสรรพนามโดยด่วน
“พี่นัทๆ ค่ำแล้ว พาไปกินข้าวหน่อย หิวว”
พี่นัทค่อยๆ ลืมตา แถมปากก็บ่นขึ้นทันทีที่เห็นผม
“เฮ้ย อะไรๆ ก็กู”
เค้าลุกขึ้นขยี้หัวตัวเอง
:freeze:
แหง่ะ... ไม่ใช่เอ็งแล้วจะเป็นใครล่ะ ก็รู้จักเอ็งอยู่คนเดียวหนิ (อีกสองคนไม่นับ ไม่รู้อยู่ไหน)
พี่นัทอาบน้ำแต่งตัวใหม่แล้วก็พาไปกินซีฟู๊ดตรง walking street นั่นแหล่ะ เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง
เหอๆๆ พอหลุดป้ายเข้าไปเท่านั้นล่ะคับ
แม่-เจ้า-โว้ยยย :interest:
นี่มันอะไรกันวะเนี่ยยย เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ ขอแวะดูนานๆ หน่อยคับ
สาวๆ นักเต้นทั้งหลาย...กับเสื้อผ้าน้อยชิ้น โอ้ ก๊อด อยากจะลองเข้าไปดูสักที แต่ไม่กล้าแฮะ คือว่ากลัวเปลืองตังค์เยอะอ่ะคับ ไม่ค่อยมีตังค์
แถวนี้พี่นัทบอกว่ามันมีโชว์ประหลาดเยอะอ่ะคับ (ประหลาดจริง คิดกันไปได้)
และเค้าก็เคยไปยลมาหมดแล้วเรียบร้อย แหง่ะ ไม่พลาดเลยนะเอ็ง
สรุปหลังจากกินซีฟู๊ดเสร็จ ก็เดินดูในนั้นล่ะคับ หุหุ เดินไปด้วย กินไปด้วย เคบับอร่อยโค๊สสส... พี่นัทซื้อมาและผมแย่งกินหมดเลย เหอๆ เจอตบกะโหลกไปตลอดทาง (เกินแปดทีแล้วนะนั่น!)
สุดท้ายก็เดินเลยโรงแรมมาหน่อยคับ จะมีสะพานคอนกรีตต่อไปในทะเลและข้างหลังก็มีตัวหนังสือใหญ่ๆ เขียนว่า PATTAYA
ดูทื่อๆ ไปหน่อย แต่โดยรวมแล้วโอ ผมชอบที่โล่งๆ ง่ะ
“ผมถ่ายรูปให้มะพี่ ข้างหลังสวยดีๆ” กล้องมือถือผมก็พอได้อยู่
“บ้านนอกคอกนาจริงๆ พี่มาเป็นร้อยทีแล้ว ไม่ถ่ายเว้ย” เอออ ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่ายดิ ว่าอยู่ได้ไอ้คนในเมือง
“ชิ ก็ผมเพิ่งเคยมาหนิ งั้นถ่ายให้หน่อย” ผมยื่นเปิดกล้องให้ แล้วปีนราวสะพานขึ้นไป
“เฮ้ย ไอ้ง่อยเดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก ลงมา!” พี่นัทรีบมาดึงแขนผม แต่ผมไม่ลงแค่เปลี่ยนจากยืนเป็นนั่ง
“โถ เป็นห่วงก็บอก” ก้นแตะราวคอนกรีตผมก็ยกแขนไปคล้องคอเค้าเลยคับ แหะๆ เผลอไปล้อเล่นด้วยหน่อยเดียว พี่นัทกอดกลับเลยทันที (จะเร็วไปไหน)
“เย้ยย จะตก!!” ผงะแทบหงายหลังเลยผม
“จับไว้อยู่ ไม่ตกหรอก” ยื่นหน้ามาใกล้อีก... แหง่ะ ลองของแท้ๆ ผมก็หันหน้าหนีดิ หน้าร้อนเลยผม แถวนี้ก็มีคนเดินมาคุยเล่น/ถ่ายรูปกันเหมือนพวกผมล่ะคับ แต่ไม่เยอะ เสียวตกไม่พอ ยังมากอดอีก ที่จริงผมไม่ชอบให้ใครมากอดหรอกคับ รำคาญ แต่กับพี่นัทนี่ ไม่ได้กอดด้วยมานานแล้ว ก็เลยอยากอยู่เหมือนกัน แหะๆ
“อย่าแกล้งดิ๊”
“งั้นปล่อย” อ้าว ที่พูดนี่คือให้ลากผมนั่งดีๆ ก่อน ไม่ใช่หมิ่นเหม่จะตกทะเลแบบนี้ไอ้บ้า
“เอ้ยยยยยยยยยยยย” เค้าปล่อยมือ ผมก็หงายหลังขาชี้ฟ้าเลยคับ แต่ไอ้บ้าพี่นัทกอดเอวลากลงมายืนบนพื้นได้ทัน
“ฮ่าๆๆๆ” แม่งเอ๊ย ใจหายใจคว่ำยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
“ขำอะไรนักหนา” เคืองเว้ยย ตกไปกลายเป็นผีทะเลแน่เลยกรู (ว่ายน้ำไม่เป็น)
“หน้าซีดเป็นไก่ต้มซะงั้น....” แน่ดิไอ้บ้า
“ช่วยเติมเลือดให้มั้ยล่ะ?” พูดงี้ผมนึกว่าจะบริจาคเลือดให้อ่ะคับ (คิดไปโน่น)
“พี่เลือดกรุ๊ปไรอ่ะ?” ผมบีนะคับ แหะๆ ไม่ช่ายยย.... ที่จริงพูดคนละเรื่อง เติมเลือดของเค้านี่คือ ให้เฉพาะที่หน้าผมคับ
วิธีการทำได้ง่ายมาก แค่เอาปากมาประกบกัน
คือตั้งแต่คบทุกคนมาเนี่ย พี่นัทจูบเก่งสุดละ ทำเอาผมเคลิ้มไปเลย แหะๆๆ ชักจะไปกันใหญ่แล้วผม ยอมเค้าง่ายๆ ซะงั้น o7
พอเค้าถอนหน้าออกมามอง ปากก็ทำงานต่อทันที
“ติดใจเหรอ?” ถามงี้ เอาอีโต้มาแทงเลยดีกว่า
“ไปต่อกันที่ห้องมั้ยล่ะ?”
“หา?” คิดจริงนะเว้ยยย แต่พี่นัทพูดเล่นอ่ะคับ แหง่ะ ไอ้บ้า ต่อของเอ็ง นี่คือกลับมานอนต่อเหรอวะ?
ก็เป็นงั้นล่ะคับ กลับมาก็อาบน้ำนอนเลย หมั่นไส้ความกวนตีนของเค้ามาก
จูบกรู ไม่ขอไม่พอ ยังไม่สนใจอีก
พอเค้าห่มผ้านอน ผมก็ตามไปก่อกวนต่อทันทีเหมือนกัน ลองดูดิ๊ จะว่ายังไง
“ทำอะไรของเอ็ง คนจะหลับจะนอน” ผมปีนขึ้นไปย่ำปลายเตียงเค้าคับ (ทวินเบ้ด)
“อย่าเพิ่งนอนดิ่ มาคุยกันก่อน” เดินไปลากแขนเลยทีนี้ เพิ่งเที่ยงคืนกว่าเอง จะรีบหลับไปไหน
“ถีบแม่งตกเตียง ไม่คุยเว้ย จะนอน!!” ไอ้บ้า ใจร้าย... :sad4:
“จูบผมฟรีแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ ตื่นเลย” ดึงจนพี่นัทต้องลุกขึ้นมานั่งอ่ะคับ
“โว้ยย แล้วจะเอาไง จูบพี่คืนมั้ยล่ะ จะได้หายกัน” แหง่ะ ก็อยากอยู่ แต่ไม่กล้าทำอ่ะคับ กลัวไปแพ้เค้าอีก
“ไม่เอาหรอก อยู่เป็นเพื่อนก่อนดิ อย่าเพิ่งหลับ” เหงาอ่ะ ผมยังไม่ง่วงด้วย
“พี่ทำงานแปดโมงน้ำพุ” เค้าพูดเหมือนจะว่าผมกลายๆ
“ก็ได้ๆ งั้นผมลงไปข้างล่างนะ” ข้างล่างโรงแรมจัดสวนไว้เยอะดีคับ ธรรมชาติมาก เดินเล่นเพลินเลย มีห้องตกแต่งสวยๆ หลายที่ด้วย จริงๆ ไม่ต้องออกไปไหนเลยก็ได้ แค่เดินเล่นในโรงแรมก็โอแล้วคับ
“ดึกป่านนี้แล้วจะไปไหนอีก ถึงเวลานอนก็นอนสักทีเหอะ”
“ยังไม่ง่วงอ่ะ จะไปเดินเล่น” ผมกระโดดลงจากเตียง เดินหาอุปกรณ์ประกอบการเดิน ก็มีกระเป๋าตังค์ ไอพอด บุหรี่ซองนึง (แหะๆ)
“ยืมไฟหน่อยนะพี่” ไฟแช็คพี่นัทน่ารักมากกก อยากได้ เห็นว่ากิ๊กซื้อมาฝากจากญี่ปุ่น (อีกและ) ผมมีปัญหาชอบจุดไฟไม่ติดคับ แต่ของเค้านี่ใช้กดเอา
“ไอ้ง่อย มีหูไว้คั่นหัวเหรอวะ พี่บอกให้นอนก็นอน อย่าเรื่องมาก” พี่นัทเดินมาคว้าทุกอย่างจากมือผมไปวางไว้ที่เดิม
“ผมเรื่องมากตรงไหน” ไม่เข้าใจ อยากนอนก็นอนไปดิ
“สรุปที่พูดไปนี่ก็เหมือนเดิมใช่ไหม?” เตรียมตัวจะเทศน์อีกและคับ
“แค่เรื่องง่ายๆ เอ็งยังไม่รู้ แล้วเรื่องอื่นที่มันยากๆ เอ็งจะมีปัญญาเหรอ คิดซะบ้างสิ”
“เดินเล่น มันต้องใช้ปัญญาด้วยเหรอพี่?”
“ถ้าคิดว่าดึกๆ แบบนี้ปลอดภัยก็ไป” แหง่ะ... คือผมไม่ได้บอกเค้าอ่ะคับว่าจะไปเดินเล่นที่ไหน แล้วแถวนี้มันใกล้แหล่งอบายฯ คนไม่ดีเยอะ เค้าก็คงกลัวล่ะมั้ง
“ไม่ไปแล้วก็ได้” สลดเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้คับผม
“พี่คอยบอกแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะน้ำพุ”
“ทำไมไม่ได้ล่ะ?” พูดแบบนี้ใจหายเลย
“อย่างน้อยก็ตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน”
“พี่จะแต่งงานแล้วเหรอ?” พี่นัทหลุดขำมาหน่อยนึงกับที่ผมถาม
“หึหึ.....พูดอะไรของเอ็ง”
“เต้บอกว่าพี่นัทจีบใครอยู่ไม่รู้ ผมก็นึกว่าพี่คงได้ฤกษ์แล้ว ...แก่แล้วหนิ” เดาไม่ถูกหรอกว่าใคร มีเยอะเกิน
“มันไปรู้อะไรมาอีกแล้วไอ้เต้ ไอ้นี่รู้ไม่จริง บางเรื่องก็มั่ว”
“หึ ผมคิดเองอ่ะ ว่าพี่จะแต่งงาน” คิดไปได้ไงไม่รู้ ก็เดาเอา (จากที่เต้บอกมา) ปนนอยด์ๆ ด้วยนิดหน่อยนั่นแหละคับ
“ถ้าพี่แต่งงาน เอ็งจะอยู่คนเดียวได้มั้ย?” พี่นัทถาม
“จะแต่งจริงเหรอ?” ช้อค o22
“ตอบก่อนว่าได้มั้ย?”
“......................”
ผมคิดกับที่เค้าถาม แล้วคำตอบที่ออกมาทันทีคือไม่ได้
ไม่ได้หรอกครับ ถ้าเค้าไป แล้วผมจะอยู่กับใคร ผมจะมีใครให้พูดคุยด้วย จะมีใครคอยเทศนาผมอีก ถ้าไม่ใช่พี่นัท ก็คงเป็นแม่ผม... แต่มันก็ไม่เหมือนกัน
“ไม่ได้” ผมตอบไปตามตรง
“แต่ถ้ามันจำเป็น ก็คงได้” คิดในมุมพี่นัทบ้างคับ ก็คงถูกอย่างเค้าว่า พี่นัทคอยบอกคอยเตือนอะไรผมไปตลอดไม่ได้ เพราะชีวิตพี่เค้ามันก็ไม่ใช่แค่นี้
ผมไม่แปลกใจหรอกคับ ถ้าถึงจุดๆ หนึ่งที่เค้าจะมีครอบครัว
มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะพี่นัทถ้าจะแต่งตอนนี้ก็ทำได้ อะไรเค้าก็มีพร้อมหมดแล้ว ทุกอย่าง... ที่ไม่พร้อมผมว่าคงเป็นตัวเค้าเองมากกว่า
“อย่าเศร้าไปเลยน้อง ถึงพี่จะแต่งกับใคร แต่น้ำพุก็สำคัญที่หนึ่งอยู่ดี” เค้าพูดแถมมากอดผมไว้อีก แอร์เย็นที่อาบผิวอยู่พอเจอความร้อนจากตัวเค้า ก็ทำให้ผมอุ่นได้ทันทีเลยคับ
หง่ะ ก็พอรู้อยู่ว่าคงเป็นเทคนิคที่ทำให้ผมคล้อยตามหรืออะไรสักอย่าง แต่ผมก็ห้ามไม่ให้หลงกลไม่ได้นะบางที
พี่นัทชอบทำให้ผมหวังในตัวเค้า แต่ความจริงหวังได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ที่เค้าทำหลายๆ อย่างก็พอเชื่อได้อยู่หรอกคับ แต่พอผมรู้สึกจริงจังกับสิ่งที่พูดทีไร เค้าก็ดูเหมือนแค่แกล้งแหย่เล่นไปงั้นๆ ทุกที
“....โกหก” จะพูดปลอบใจหรือพูดให้รู้สึกแย่กว่าเดิมกันแน่วะ :monkeysad:
“ถ้าผมที่หนึ่งจริง พี่ต้องไม่แต่งกับคนอื่นดิ!” ปากดี สำคัญบ้าอะไร ที่หนึ่งตรงไหน ถ้าเค้ามีคนอื่น
“โอเค งั้นพี่จะแต่งกับเอ็ง”
“.........................”
หง่ะ
ชิบหายแล้ว หลอกให้ตรูพูดป่าววะเนี่ย :o
“เดือนหน้าให้แม่ไปขอเลยนะ สินสอดเอาเท่าไหร่ดี สิบล้านพอมั้ย?”
“......อย่ามาพูดแบบนี้ ไม่ขำ” แย่ละ งี้เค้าก็รู้ดิว่า....
“ฮะๆๆ ไหนบอกว่าไม่อยากให้แต่งกับคนอื่น นี่พี่จะแต่งกับน้ำพุไง ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”
มันจะแต่งกันง่ายๆ ได้ไงไอ้บ้า ทำได้ใจไปเหอะ เรื่องไรผมจะยอมล่ะ
“.......พี่นัท”
“หืม?”
“จะแต่งกับผมอ่ะ รักผมรึเปล่า?”
H
Thank you!
+ ให้คนมาดัน
-
ดันมาดัน ดอน ตี1 ตี2 ชวนน้องมาดัน
-
ท่านช่างฟิตมากกกก o22
มาตอนตี4 :a5:
แล้วพี่นัทจะตอบไงหว่า :haun5:
-
รอลุ้นคำตอบอิอิ
-
อ๊ายยยยยยยยยย........ลุ้นมาก
โป๊ะเชะสักทีเถอะ อยากรู้ชัดๆซะที เดาๆ อึนๆมานานแล้ว
-
แอบมาสวีทกันสองคน โครตงอนอ่ะ
คิดถึงเคน ไม่เชียร์พี่นัทได้ไหมอ่ะ :sad4:
-
+1
กรี๊ด บรรยากาศเป็นใจจริงๆ
จะบอกรักกันรึเปล่านะตอนหน้าเนี่ย
-
อีพี่นัทคงงจะพูดเล่นเหมือนเดิมแน่ๆเลยอ่ะ สองคนนี่เหมือนกันที่ขาดความรักไม่ได้แต่ไม่อยากได้ยินคำว่ารักรึเปล่า
เพราะอีพี่นัทก็มีกิ๊กเยอะพอกันกะพุนิ เลยเข้าใจพุขนาดนี้ แต่เหมือนพี่แกจะบรรลุแล้ว(เหรอ)ก็หวังว่าคนที่พี่นัทเลือกจะเป็นพุนะ
แต่พุนี่ดิจะเลือกใคร อ่านละไม่เคยมั่นใจพุได้เลยอ่ะยังกะลมลอยไปมาเพราะงั้นใครรักพุนี่มีแต่ทรมานกันทั้งนั้นด้วย
-
โอ้วววววววว
พี่นัททททททท
-
จัดการ +1 ไปโลดดดดดดดดด
อ่านแล้วบรรยากาศดีเนาะ ถึงจะหยอกกันแรง (ค่อดๆ) ก็ยังแอบมีโรแม้นบนสะพาน : 222222:
แต่เหมือนเห็นน้ำพุเปิดใจเยอะพอดูเวลาอยู่กับพี่นัท ไม่ต้องเก๊ก ไม่ต้องแอ๊บ เพราะไงพี่นัทก็มองออกจนทะลุปรุโปร่ง
ส่วนพี่ันัืท...จะเล่น หรือจะจริง ดูยากเหมือนกัน แต่รู้ว่าพี่นัทห่วงน้ำพุอยู่มากเลยล่ะ
ไอ่ประเภท หมาหยอกไก่เนี่ย ส่วนใหญ่ก็หวังผลด้วยละมั้งนะ ชอบตอนเน๊~~ :m3:
... น้ำพุถามได้ถูกใจมากตอนท้าย อยากรู้ว่าพี่นัทจะตอบออกมาแบบไหน ลุ้นจริงๆ :confuse:
-
โอย ตอนนี้น่ารักอะ เหมือนจะเรื่อยๆ แต่มันน่ารักมาก
ตอนนี้พี่นัทถามว่าถ้าแต่งงานแล้วน้ำพุจะอยู่ได้มั๊ยเนี่ย
ตอนน้ำพุบอกว่าไม่ได้ นี่แอบซึ้งยังไงไม่รู้อะ 55555+
เหมือนคนรู้จักกันมานาน แล้วมันผูกพันโดยไม่รู้ตัว
เอร๊ย อยากอ่านตอนต่อไปมากจุดนี้ >.<
-
“จะแต่งกับผมอ่ะ รักผมรึเปล่า?” โด๊นนนนแล้วพุอ่ะอยากแต่งกับพี่นัทไหมไปถามเขาอ่ะ
พี่นัทบทแกจะหวานก็หวานสะอิชชีเลยชอบอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้น้ำพุ
-
โอโห คำถามนี้ ชี้ชะตาเลยนะเนี่ย
เห้ออ เรื่องนี้ อ่านเท่าไหร่ก็มะเคยพอ >_<
-
+1 ให้กับพุ
ถามได้ใจจริงๆ
-
:impress2: ก็คงเป็นพี่นัท ที่จะดูแลน้ำพุได้ตลอดอ่ะนะ :z2:
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้ถ้ายังไม่จบไม่กล้าเดาจริงๆว่าใครคือตัวจริงของน้ำพุ
พระเอก 3 หนุ่ม 3 มุม นี่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาทุกครั้ง
ครั้งหน้าจะมีอะไรพลิกโผอีกไหมนี่
แต่พี่นัทนี่ได้ใจจริงๆ เป็นผู้ใหญ่ดี
ถ้าได้เป็นแฟน ก็ได้ทั้งพ่อ และ พี่ชาย ด้วย ก็เหมาะกับน้ำพุดี
-
น้ำพุถามเค้าแบบนั้น เตรียมรับคำตอบรึยัง
-
ลุ้นๆ ลุ้นกับคำตอบมากๆ อ่ะ คำตอบจะเป็นไงอ่า แล้วพี่นัทจะตอบว่าไงอ่ะ ชอบตอนนี้มากมาย น่ารักมากก ^^ ลุ้นเกิ๊นน !! พี่นัทนี่ทีเล่นทีจริงนะ ฮ่าๆ อยากให้พี่นัทเป็นพระเอกในหัวใจน้ำพุ คิคิ รอดูกันต่อไปว่าจะเป็นยังไง ลุ้น!!
-
เฉพาะตอนนี้อ่านมา 5 รอบแล้ววว ช่วยด้วยยยยยยยย :z3:
อย่าหายไปนานนะคะ คิดถึงน้ำพุ (พี่นัท)มากๆ
-
/
ที่จริงเตรียมใจไว้แล้วคับว่าพี่นัทก็คงเล่นๆ ไม่จริงจังเหมือนเดิม ก็เหมือนที่แล้วมา ผมถามเค้าก็ชอบตอบว่า
‘โคตรรักเอ็งเลยว่ะ’
ดูหน้าตากับน้ำเสียงแล้วผมก็โคตรเชื่อเค้าเลย (ประชด)
แต่คราวนี้พี่นัทนิ่งๆ ไปคับ ทำหน้าเฉยๆ ไม่ได้กวนตีนอย่างที่เคยเป็น
“บอกไปแล้วอย่าเสียใจนะ” พี่นัทพูดซีเรียส
“......................” เหยยย อย่ามาล้อเล่นแบบนี้ :serius2:
ชักกลัวสิคับ เวลาผมจะเข้าเรื่องแบบนี้ ผมดูท่าทีคนตอบนะคับ
ถ้าเค้าปฏิเสธ ผมจะไม่ถามให้ตัวเองช้ำใจเล่นหรอก แต่คราวนี้พี่นัทท่าทีเปลี่ยนไปหง่ะ ผมก็ชักจะไม่อยากฟังดิ
หรือว่าเค้าจะตอบแบบจริงจังแล้ว???
“ไม่อยากรู้แล้วก็ได้” ถ้าเค้าไม่เป็นอย่างที่ผมคิด ผมคงเสียใจน่าดู ผมไม่อยากเก็กแตกคับ ถ้าเค้าไม่ได้คิดไรกับผมจริงๆ ผมก็ไม่อยากฟัง ขออยู่ไปแบบนี้ดีกว่า
“อ้าว พอจะพูดดันไม่อยากรู้อีก” พี่นัทหัวเราะหน่อยๆ
“ไม่อยากได้ยินแล้วหนิ”
“ไม่อยากได้ยิน แล้วจะถามทำไม” พี่นัทปล่อยผมและเค้าก็เดินไปนั่งที่เตียง
จากนั้นเค้าก็เงยหน้ามาจ้องตา ก่อนพูดคำที่ฟังแล้วเสียดแทงใจผมมากเลยคับ
“ถ้าจะวิ่งหนีแล้วอยากมีมันไปทำไมวะ ความรัก”
“.............................”
หง่ะ
ผมอึ้ง พูดไม่ออก
ที่เค้าพูด ผมไม่รู้หรอกว่าตัวเองหนีมั้ย ผมไม่รู้หรอกคับว่าแท้ที่จริงแล้ว ผมต้องการอะไร
บางเรื่องมันก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ และบางเรื่องก็หาคำตอบให้คนอื่นไม่ได้ง่ายๆ อีกเหมือนกัน
“กลัวพี่ไม่รักเหรอ?”
จะถามแทงใจผมไปถึงไหน ชักอยากจะร้องไห้แล้วนะเว้ย
ผมไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่ๆ คับ ทำไมผมต้องกลัวด้วย ถ้าพี่นัทไม่รัก คนอื่นที่เค้ารักผมก็มีถมไป แต่ว่า... ก็ไม่มีใครที่จะเป็นเหมือนเค้าอีก
“มานี่มา” พี่นัทเรียก ผมยืนนิ่งแบบสมองตายไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินไปหาเค้า
พอไปใกล้ระยะมือเอื้อมถึง พี่นัทก็จับมือผมให้นั่งลงข้างๆ
“ที่จริงเราสองคนก็ไม่ต่างกันหรอก” พี่นัทว่า
“................................”
“แต่สิ่งเดียวที่จะทำให้เอ็งอยู่ตรงนี้ มันไม่ใช่การพูดว่าพี่รักเอ็ง เข้าใจมั้ย?”
“.....ไม่เข้าใจอ่ะ”
“เออ ไม่ต้องเข้าใจก็ได้วะ” ผมรู้สึกว่าพี่นัทจะเข้าใจผมมากกว่าผมเข้าใจตัวเองอีกอ่ะคับ ซึ่งน้อยมากที่จะมีคนแบบเค้ามาอยู่ข้างผม
ผมก็เลยกลัวว่าถ้าหากมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้สถานภาพตอนนี้เปลี่ยนไป ผมคงจะเสียใจมากจนทนไม่ได้แน่ๆ
“พี่ไม่ต้องรักผมก็ได้พี่นัท แต่เราเป็นอย่างนี้ตลอดไปได้มั้ยอ่ะ?” ผมตัดสินใจพูดออกไปคับ ถ้าต้องแลกกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน ผมขอไม่แลกดีกว่า
“เฮ้อ...” พี่นัทถอนหายใจ ก่อนยกมือกอดไหล่ผมให้มาซบกับอกเค้า
“ไอ้เด็กขี้หวงเอ๊ย เอ็งเล่นดักไว้งี้แล้วพี่จะหาแฟนได้ไงวะ”
“........................” แหง่ะ อย่างเอ็งไม่เห็นต้องหาเลย แฟนเพียบ
“ขอคิดดูก่อนละกัน”
เรื่องไรล่ะ
พูดจบผมกอดพี่นัทตอบทันทีเลยคับ
“อย่าคิดเลย ถ้าพี่เห็นผมเป็นที่หนึ่ง พี่ต้องอยู่ข้างผมดิ”
“เนื้อไม่ได้รองนั่ง แล้วยังเอากระดูกมาแขวนคอเนี่ยนะ?”
“ผมเห็นแก่ตัวหนิ”
“เออ รู้ตัวก็ดี”
“แต่ผมรักพี่นะ”
“........................” พี่นัทเงียบไปคับ
“จริงๆ”
“เฮ้อ...”
“รักแบบมากกว่าพี่ชายอ่ะ แต่ไม่รู้มันคืออะไร”
“กูเสียเปรียบเชี้ยๆ” เค้าพูดเหมือนบ่น
“ไม่หรอก ผมก็จะอยู่ข้างพี่ ผมจะให้พี่เป็นที่หนึ่งเหมือนกัน แต่ขออย่างเดียว พี่อย่าไปไหนได้มั้ย?” ผมไม่อยากให้เค้าไป
“เฮ้ออ” พี่นัทยกมือกดหัวผมไว้เบาๆ
“ด้านขอก็ด้านให้วะ” เค้าตอบเหมือนจำใจ
“แต่ถ้าพี่ด้านขอบ้างเอ็งจะให้มะ?”
“อะไรที่ทำได้ ผมทำให้พี่อยู่แล้ว” ไม่ได้ตอบเอาคะแนนนะคับ แต่ผมคิดงั้นจริงๆ
“งั้นจูบพี่ทีนึงดิ” หง่ะ ผมมองหน้าพี่นัทนิดนึง เค้าก็เลิกคิ้ว ทำนองว่า ทำดิ
แหง่ะ ....ทำก็ทำ.... ยอม
/
กับพี่นัทเหมือนจะเคลียร์ไปเปราะหนึ่งคับ ถึงมันจะงงๆ แต่ผมว่าสิ่งที่กำลังค้างอยู่ในใจตอนนี้มันหายไปแล้ว
ผมสามารถกอดเค้าได้อย่างสนิทใจ จะหอมแก้ม หรือจะจูบก็ได้ เพราะรู้ว่ายังไงมันก็ไม่มีทางมากไปกว่านี้แล้ว
ผมมีความสุขและพอใจกับสถานภาพนี้ แต่ถ้าวันไหนที่รู้ว่าพี่นัทไม่ได้มีความสุขด้วย ผมก็จะไม่รั้งเค้าไว้คับ หรือถ้าหากมีเหตุจำเป็นให้เค้าต้องไปอยู่ไกลๆ จากผม ผมก็จะไม่รั้งเค้าไว้เหมือนกัน
สรุปมาพัทยา ส่วนใหญ่ผมเดินเที่ยวเล่นอยู่ในโรงแรมนั่นแหล่ะคับ บรรยากาศดีโคตร ถ้าหากมีวาสนาก็อยากไปอีก ส่วนพี่นัทก็งานยุ่งแสรดดด ไปเที่ยวเป็นเพื่อนผมได้แค่ช่วงเย็นกับตอนก่อนกลับกรุงเทพฯ พาไปแวะทะเลนิดนึง
“พี่นัท พุไปค้างด้วยดิ” จะกลับถึงบ้านกันและคับ
สบายใจแล้วเรียกชื่อแทนตัวเองดูสนิทกว่าอ่ะคับ แหะๆ
“เกะกะ” แหง่ะ ใจร้ายจริง ไอ้บ้า o9
“เอ็งไปก็ก่อกวนเปล่าๆ กลับไปอยู่บ้านนั่นแหล่ะดีแล้ว” อยากคุยด้วยเยอะๆ มันเรียกก่อกวนตรงไหน
“อยากนอนกอดเพ่อ่า” จริงๆ
“กอดหมอนข้างไป๊ไอ้ง่อย”
“ใจร้าย”
“เดี๋ยววันอาทิตย์พาไปดูบอล”
“จริงเด่ะ?” อยากไปๆ
“เออ ชลบุรี เมืองทอง ใส่เสื้อฟ้าไปด้วยนะเว้ย”
“คับผม” พี่นัทเชียร์ไรผมเชียร์ด้วย
“ถึงแล้ว” อ้าว....... ฮืออ เห็นบ้านตัวเองแล้วไม่อยากเข้า
“เอ๊า นั่งอยู่ไม ถึงแล้ว” ไล่อีก ไอ้บ้า
“มาๆ หอมแก้มทีนึง ค่อยไป”
พี่นัทกอดคอลากเอาหน้าผมไปรับจมูกกับปากเค้าแรงๆ ทีนึง
หง่ะ เห็นหน้ายิ้มกวนๆ แล้วหมั่นไส้โคตร หอมคืนซะเลย แหะๆ
/
ผมกับพี่นัทก็เป็นงี้ล่ะคับ ไม่รู้ว่าคบกันแบบไหน แต่ทุกอย่างโอเค
ไม่มาก ไม่น้อย ใครจะทำไรก็ได้ ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกันคับ
(ถึงผมจะรู้สึกนอยด์ๆ เวลาที่รู้ว่าเค้าไปกับกิ๊กก็เหอะ)
เวลาพี่นัทไม่ว่าง ผมก็อยู่ไม่ค่อยเป็นที่เป็นทางเท่าไหร่คับ ชอบไปบ้านคนนั้นคนนี้
พอกลับจากพัทยา... ก็เลยหาเรื่องไปค้างบ้านหรือหอเพื่อน พอดีไม่ได้เจอไอ้นพนานแล้วเลยจะไปหามันสักหน่อย (มันกลับมาทำงาน กทม.แล้วคับ)
พอผมไปถึงหอไอ้นพ ความช้อคบังเกิด คือผมเจอไอ้น้องไผ่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องคับ
พอเห็นแบบนี้ ผมเลยขมวดคิ้วหันหน้าเป็นเชิงถามเพื่อนว่า...ไอ้น้องไผ่มาอยู่นี่ได้ไง และทำไมมึงถึงไม่บอกกูก่อน ห๊า!
“ดีคับพี่น้ำพุ โห ไม่เจอกันนานน่ารักขึ้นนะเนี่ย” ดูมัน ทักมาประโยคแรกกรูก็ไม่ปลื้มแล้ว
“ตัดผมใหม่เหรอ ผมว่าทรงนี้น่ารักกว่าเดิมอีกนะพี่” มึงงงงง หยุดชมกูสักทีกูอยากจะอาเจียน
“มาทำอะไรที่กรุงเทพฯ เหรอ?” ผมถามสุภาพออกไป แต่ในใจ...เหอๆๆ กรูจะเอาไงกับชีวิตดี หอบเสื้อผ้ามาซะเยอะ ดึกแล้วด้วย ผมจำได้ตอนไอ้นพรับปริญญา น้องมันอยู่ปีสอง ตอนนี้ก็จะขึ้นปีสามแล้วคับ ยังเรียนไม่จบและแหกตรูดมาทำไม
“มาเที่ยวแล้วก็มาหางานพิเศษทำด้วยพี่ อยู่เชียงใหม่นาน เบื่อแล้ว เลยมาที่นี่ดีกว่า มีอะไรดีๆ ให้ดูเยอะ” อะไรดีๆ ของมึงคืออะไร อย่ามามองกูแบบนี้
“โชคดีนะเนี่ยที่มาขออยู่กับพี่นพ ถ้าไปอยู่กับคนอื่น สงสัยไม่ได้เจอพี่น้ำพุแหงเลย”
“.........................” ผมหันไปมองไอ้นพด้วยใบหน้าอันสุดบรรยายอีกที
มันก็ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับมา
“กูก็ลืมบอกมึงไปว่าไอ้ไผ่มันขอมาอยู่ด้วยเดือนนึง แต่เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามันก็กลับแล้วล่ะ” ไอ้นพรีบบอก ที่จริงจะไปโทษมันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ คือว่าตอนผมคุยเอ็มบอกมัน ยังไม่ทันได้รู้รายละเอียด เน็ตผมก็ตัดไปก่อนอ่ะคับ (ไม่ได้เปิดมือถือ)
“โห่ พี่นพ อย่าเพิ่งไล่ดิ จะกลับเมื่อไหร่ผมยังไม่รู้เลย”
“อ้าว ไหนมึงบอกกูอาทิตย์หน้า จะเปิดเทอมแล้วมึงจะไม่ไปเรียนรึไง?” ไอ้นพว่าเข้าให้ ไผ่เลยเงียบคับ
สรุปคืนนั้นผมก็ค้างนั่นแหล่ะ ดึกแล้วขี้เกียจกลับ เดี๋ยวกลับพรุ่งนี้ละกัน
แต่เอาเข้าจริง ก็ไม่ได้กลับหรอกคับ ไอ้น้องไผ่มันก็แซวแบบแมวๆ ไปงั้น... อีกอย่างผมขี้เกียจหนีด้วย หนีบ่อยๆ มันก็เหนื่อยเหมือนกันคับ อย่างเวลาเจอกิ๊กเก่าตอนไปเดินข้างนอก ถึงจะอยากหรือไม่อยากเจอ ผมก็หลบคับ หลบแบบอัตโนมัติ หรือถ้าหลบไม่ทันก็จะหาทางชิ่งให้เร็วที่สุด (ไม่อยากคุยนานอ่ะ)
มีวันหนึ่งผม ไอ้นพ ไอ้น้องไผ่ ไปเดินเล่นหาไรกินที่สยามกัน ทีนี้ไอ้นพโทรชวนแฟนมันมาด้วย (นุชเพื่อนผมนั่นแหละคับ) พอไอ้นพมีคู่ของมัน ไผ่มันเลยต้องมาเดินกับผมซะงั้น
“พี่น้ำพุชอบซื้อของร้านไหนอ่ะ?” ตลอดทางมันก็ถามไปเรื่อยล่ะคับ
“แถวนี้ไม่ค่อยซื้อว่ะ” ผมตอบ
“แล้วพี่ซื้อแถวไหน ผมชอบที่พี่ใส่อ่ะ น่ารักดี” อีกแล้ว... พูดบ่อยชักรำคาญ
“ส่วนใหญ่ซื้อในเซนทรัลเวิร์ล” ไปๆ มาๆ ก็ได้ไปเดินที่ CTW ต่อคับ ผมไม่ชอบเดินสยามเลยคนเยอะ น่ารำคาญ ถ้าจะมาแถวนี้ก็จะมาที่นี่มากกว่า คนน้อยดี ไม่ต้องเบียดกับใคร
ที่จริงผมไม่ชอบเดินดูอะไรมากถ้าไม่มีตังค์อ่ะคับ แต่คราวนี้มี ก็เลยช้อปซะเยอะ
ไอ้ไผ่เห็นก็ออกจะอึ้งๆ กับที่ผมซื้อเหมือนกัน
“โห ไม่กล้าจับเลยอ่ะ แพงโคตร ซื้อเข้าไปได้ไง” แหะๆ ชอบก็ซื้อคับ
“ไอ้พุมันก็แบบนี้ล่ะ เจียมตัวได้รึยังมึง?” ไอ้นพว่าเข้าให้ ที่จริงจนรวยผมไม่ถือหรอกคับ
“ถึงผมไม่รวย แต่ผมจริงใจนะพี่” ไผ่ว่า
“แล้วมึงถามเค้ารึยัง ว่าเค้าอยากจริงใจกับมึงไหม” ไอ้นพพูดต่อ สงสัยมันคงรู้สึกผิดที่ให้น้องมันมายุ่งกับผมเยอะด้วยอ่ะมั้งคับ
“คิดดีๆ นะจ้ะน้องไผ่ คนเนี้ยะเค้าแฟนเยอะนะพี่ขอเตือน” นุชผสมโรงเข้าไปอีก
เหออ แฟนเยอะบ้าอะไร แฟนทิ้งสิไม่ว่า
“พี่น้ำพุแฟนเยอะจริงอ่ะ?” มันหันหน้ามาถามผมซะงั้น
“.......................” ขี้เกียจตอบ
“งั้นผมขอยื่นใบสมัครด้วยคนได้ป่ะ?”
“จะมากไปแล้วมึง” ไอ้นพปราม
“หยุดเพ้อได้แล้วเค้าไม่เอามึงหรอก แฟนไอ้พุแต่ละคนคัดมาแล้วทั้งนั้น มึงไปรีโนเวทตัวเองให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูดเหอะแสรด” เวอร์ไปและไอ้นพ แต่มึงปกป้องกูได้เยี่ยมมากเพื่อน เหออ ๆ กระผมแทบไม่ต้องพูดอะไรเลย
“เฮ้ย ไอ้พุ ชยุตว่ะ” อยู่ๆ ไอ้นพก็ตาโตไปข้างหลังผม
พอได้ยินชื่อนี้.... ผมชะงักกึกเลยคับ
หง่ะ... กิ๊กเก่าโผล่มาทีไรผมเป็นต้องเผ่นทุกที รู้สึกเมื่อก่อนตัวเองเลวไงไม่รู้ ก็เลยไม่กล้าสู้หน้าคนอื่นสักเท่าไหร่อ่ะคับ
แต่พี่ชยุตนี่เป็นเพื่อนไอ้นพ เป็นคนดีด้วย ผมพูดอะไรก็ทำตามหมด และก็เป็นคนแรกที่ผมมี sex ภายนอก(แบบเต็มใจ) ด้วยคนแรกเลยคับ ที่จริงตอนนั้นที่เป็นกิ๊กกับเค้า ก็ไม่เคยเลิกกันนะคับ เพียงแต่ว่าพอพี่เค้าเรียนจบไป ผมก็เลิกคุย เลิกติดต่อไปซะอย่างงั้น เพิ่งมาเจอวันนี้เนี่ยแหล่ะแจ็คพอต
เอาเป็นว่า ผมหลบไม่ทัน แต่พี่ชยุตก็ไม่ได้ว่าอะไรคับ ก็คุยทักกันปกติ มีแต่ผมเนี่ยล่ะที่รู้สึกอึดอัดตะขิดตะขวงใจไงไม่รู้
แหง่ะ... ไม่ได้เจอกันมาชาติกว่า มองดีๆ แล้วหล่อกว่าเดิมอีก ชักเสียดายแฮะ
“เดือนหน้ากูรับปริญญา มึงไปมั้ย?” พี่ชยุตถามไอ้นพ ตอนแรกก็สงสัยทำไมไม่จบพร้อมนพ ตอนหลังเลยมารู้ว่าเค้าเรียนคณะห้าปี
“ไปดิวะ กูเตรียมลางานไว้แล้ว” เพื่อนห้องเดียวกันคับ ตอนนั้นผมเลิกกับใครก็ได้ ยกเว้นพี่ชยุต เพราะเค้าเป็นคนดีมากกก บอกเลิกไม่ลง
“น้ำพุล่ะว่างมั้ย?” แหง่ะ...
สรุป... พี่เค้าชวนไปงานรับปริญญาคับ ผมก็ว่างๆ ไม่อยากปฏิเสธด้วย เพราะเมื่อก่อนเค้าก็ดีกับผมเยอะอยู่ ถ้าไม่ไปมันก็จะดูใจร้ายรึเปล่าหว่า... :try2:
ผมก็เลยว่าจะไปกับนพอ่ะคับ
แต่ว่า....หลังจากนั้น
พอมานอนคิดดูดีๆ อีกที... พี่ชยุตอยู่มหาลัยเดียวกับเคน (แต่คนละคณะคับ)
เหอๆๆ ชักกลัวๆ แต่คิดว่าคงไม่เจอเคนหรอกมั้ง คนเยอะจะตาย (คิดตื้น)
ก็เนี่ยละคับ ไม่รู้จะเรียกว่าบังเอิญหรือจงใจ
แต่เพราะการณ์นี้ ผมถึงได้เจอเคนอีกครั้ง!
:a5:
อ๊ากกกกกก
H
เคนจะกลับมาแล้ววว.... (มาสักที) :impress2:
เตรียมสยองของจริง o18
-
:3123:
-
เยส........
น้องเคนจะมาแล้ว เย้
-
ยังไงก็เชียร์พี่นัทเถื่อนอ่ะ คนปัจจุบันก็ต้องเป็นคนนี้แหงมๆๆ อิอิ
-
อื๋ย! สยอง?
ขนาดนั้นเลย.....อกหักทำให้เคนเปลี๋ยนไป
รีบๆ มาต่อนะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
เคนมาแว้วววว คิดถึงมากๆ
ตอนนี้นี่พุเคลียร์กับพี่นัทแล้ว เราว่าดีนะ
สบายใจแล้ว อยากให้คบกันนานๆ
กอดๆ พุ :man1:
-
พี่นัทกะพุได้แค่นี้จริงๆอ่ะ เง้ออออออออ เสียดายพี่นัท ถ้าไม่พี่นัทงั้นเชียร์เคนละกันนะ เคนเคนจะเป็นไงบ้างแอบคิดถึงอยู่
-
สยอง??
-
555555555
ดีจายยยยย มาก !!!!
เคนจะกลับมาแล้วววววววว o13
-
เย้ยจะสยองแล้วหรอ แต่ก็อยากรู้แหะพอเคนกลับมาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป คนปัจจุบันของน้ำพุก็คือพี่นัทเถื่อนอ่ะเปล่า เราว่าน่ารักดีนะน้ำพุกับพี่นัทเถื่อน ^^
-
อ๊ากกก เคนคัมแบ็ค น่ากลัวว่ามารอบนี้ จะแรงกว่าเดิม 555
-
ว๋ายๆๆๆๆๆๆๆ เคน come back แต่ว่า ไรท์เตอร์อย่าขู่เด๊ะ !! o22
เพราะเค้ารอสยองอยู่ ฮิฮิ :laugh: :laugh:
เชียร์พี่นัทอ่ะ อบอุ่นที่ซู๊ดดดดดดดดด :-[
-
เตรียมท้องไว้รอเคนเลย
-
รักต้องลุ้นเลยนะเนี่ย..
-
เอาเคนๆๆๆๆ
พี่นัทความสัมพันธ์ระดับนี้อ่ะ กำลังดีแล้ว ไม่มากไม่น้อย
ยกพุให้เคนเถอะๆๆๆๆ
-
:a5:
ทำไมเจอเคนแล้วต้องสยองด้วยอ่ะแอบกลัวนะ
ชอบพี่นัทอ่ะยิ่งคิดก็ยิ่งอยากรู้ว่าตกลงตัวจิงของพุเป็นใครหว่า
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า :กอด1:
-
หาแมวกวักมาวาง
เค้าขอกวักเคน มาหน่อยเหอะค่ะ :laugh:
สำหรับน้ำพุ ต้องเคนเท่านั้น!!! :laugh3:
-
อ่านยังไงเรื่องนี้เราว่าพี่นัท(เถื่อน)
พระเอกชัดๆ
-
ชอบพี่นัทจัง คนอะไรพูดตรงซะไม่มีอ่ะ อิอิ :laugh:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบพี่นัท เป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ คำพูดแต่ละอย่างมันตรงใจอย่างประหลาด
เป็นคนแรกที่น้ำพุรั้งไว้ไม่ให้ไปไหน เป็นคนแรกที่น้ำพุบอก"รัก" ถึงจะเป็นรักแบบไหนก็ตาม (เพราะปกติน้ำพุไม่บอกรักใคร..ใช่ป่าว?)
แต่น้ำพุพูดคำว่ารักแบบไม่ต้องอึดอัด เป็นคนที่น้ำพุบอกว่าจะให้เป็นที่หนึ่งและจะอยู่ข้างๆ ปกติน้ำพุมีแต่จะหนีตลอด
เป็นคนที่แฟร์มากๆ ถึงตอนนั้นจะเป็นแบบนี้(ไปก่อน) แต่ยังรู้สึกว่าพี่นัทจะเป็นคนที่น้ำพุพึ่งพาได้ไงไม่รู้สิ...
“แต่สิ่งเดียวที่จะทำให้เอ็งอยู่ตรงนี้ มันไม่ใช่การพูดว่าพี่รักเอ็ง เข้าใจมั้ย?”
ชอบประโยคนี้...ไม่ใช่คำบอกรักที่น้ำพุยังอยู่ตรงนี้ แต่การกระทำของพี่นัทล้วนๆ o13 +1ให้พี่นัทไปเลย
-
ไม่สยองหรอก เค้ารอเคนกลับมาจะตาย หุหุ :laugh:
แต่เหมือนน้ำพุกับพี่นัทจะไปกันได้ดีอยู่นะ แล้วเคนจะกลับมาทำไมอะ (อ้าว!)
+1 ขอบคุณค่า กอดๆน้ำพุ เดี๋ยวเคนมาแล้วนะ 555
-
เชียร์พี่นัทขาดใจ!
น้องเคนคัมแบ๊ค เตรียมตื่นเต้นกับชีวิตน้ำพุ มีสีสันจริ๊ง ง
-
:z2:เอาใจช่วยน้ำพุแล้วกันนะ :z2:
:pig4: :pig4:
-
บังเอิญบ่ิอยๆ เค้าเรียก บุพเพนะ อิอิ
-
ความรู้สึกนี้ไม่เกิดขึ้นบ่อย
ความรู้สึกที่ว่าพออ่านมาเรื่อยๆจนใกล้จะถึงหน้าสุดท้ายแล้ว ก็ไม่อยากให้มันถึงหน้าสุดท้าย เพราะอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆเยอะ แต่ก็คงต้องรออ่านตามแต่คุณจะเอามาลง
กรี๊ดดด หน้าสี่สิบแล้วยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นพระเอก o22 แต่ไม่เป็นไรค่ะ อ่านแล้วสนุก ไปช้าๆอย่างนี้แหละจะได้ผูกพันธ์น้องพุมากๆ ชอบค่ะชอบ อ่านแล้วเผ็ดมันเหมือนทานส้มตำปลาร้าแกล้มกับไก่ย่างร้อนๆจิ้มน้ำพริกเผาพริกขี้หนูสวน :a5:
ใจจริงอยากให้เคนเป็นพระเอก ตาพี่ซีเนี่ยเคืองฮีค่ะ ส่วนพี่นัทแววพระเอกฉายออกมาเต็มที่เลยง่ะ ต่อไปนี้ถ้าเคนทำอะไร ก็ไปขอความช่วยเหลือพี่นัทนะคะน้ำพุ พี่นัทจัดการให้ได้อยู่แล้ว ทั้งหล่อทั้งรักจริง รักน้ำพุใช่ไหมคะ??? รักสิเนอะ รักนะนะ พี่นัทต้องรักน้ำพุสิเนอะ อิอิ
แต่สรุปแล้วใครคือพระเอกคะ :sad4:
-
พักนี้เวลาเม้นท์ (ตอนที่พี่นัทมา) ขอสองตลอด.... ก็คนมันชอบนิ (อ่านตอนนี้ไปอีก 5 รอบ เป็นเอามากนะเนี่ย)
พอมานั่งนึกว่า....
ถ้า...กรณีที่เคนเป็นแฟนน้ำพุ แล้วรู้ว่าน้ำพุสนิทกับพี่นัทมากๆ อาการคงแบบนี้ :fire:
ถ้า...กรณีพี่ซีเป็นแฟนน้ำพุ แล้วรู้ว่าน้ำพุสนิทกับพี่นัทมากขนาดนี้ อาการคงแบบนี้ :a14:
ส่วนพี่นัท...รู้ทุกอย่างมาหมดเกลี้ยงแล้ว ยังอยู่ข้างน้องคนนี้ คอยเป็นที่ปรึกษา คอยปลอบใจตลอด โอ้เริ่ดดดดด :กอด1:
......
-
/
ที่ผมไปงานพี่ชยุตนี่เป็นแค่วันซ้อมใหญ่นะคับ แต่คนก็เยอะพอๆ กับวันจริง
ก่อนหน้านั้นไอ้นพบอกผมว่าพี่ชยุตชวนมันไว้สักพักและ แถมยังบอกให้พาผมไปด้วยให้ได้อีก (เค้าติดต่อผมไม่ได้) พอดีมันเห็นว่าอีกตั้งนานเลยยังไม่ได้บอกผมอ่ะคับ
“พี่ชยุตหล่อขึ้นว่ะ” ผมบอกไอ้นพตอนกำลังขึ้นบีทีเอสกลับหอมัน เมื่อก่อนเค้าไม่ได้ดูดีขนาดนี้คับ ก็เฉยๆ ในโรงเรียนผมว่าน้องนิคโอสุดละ (แหง่ะ เสียดาย กลับไปคุยด้วยดีมั้ยวะ)
“อีกแล้วนะมึง...” ไอ้นพว่า
“อ้าว ชมหน่อยไม่ได้ไง” อีกแล้วอาไร เห็นผมหน้าหม้อรึไง (ใช่)
“เสียดายล่ะสิ มึงจะกลับไปคบกับมันอีกเหรอ?”
“ป่าวเว้ย แค่ชมเฉยๆ” เค้าไม่เหมาะกับผมอ่ะคับ เป็นคนดีเกิน
“ดีและ สงสารชยุตมัน” แหง่ะ
“ตอนแรกๆ ที่มึงไม่ยอมรับสายมัน มันก็เศร้าจะตายห่าแล้ว”
เอ่อ... ก็ตอนนั้นพี่เค้าเรียนจบ... ผมก็รุงรังอยู่กับไอ้เอ็ม และก็เคน
แค่นั้นก็ปวดหัวจะแย่ วันๆ ต้องคอยรับโทรศัพท์ไอ้เคนอีก โหยย เหนื่อยแทบบ้า คนอื่นเลยไม่คุยดีกว่าอ่ะคับ
“ตอนนี้พี่เค้าเลิกชอบกูยังอ่ะ?” อยากรู้เฉยๆ คับ จะได้ทำตัวถูก (ไม่ได้จะจีบนะ)
“ไม่รู้ มึงก็ถามมันเองสิ แต่นานขนาดนี้กูว่ามันมีเมียใหม่ไปแล้วมั้ง” มีก็ดีเด่ะ กูจะได้สบายใจ
และตอนนั้นผมเพิ่งสังเกตเห็นน้องไผ่เงียบๆ ไป ก็เลยสะกิดบอกไอ้นพ
นพมันเลยเอาศอกยันๆ ให้ไผ่หันหน้ามา
“เป็นไรฮะมึง? เห็นแฟนเก่าไอ้พุแล้วหงอยไปเลยนะ” ซะงั้น... แค่กิ๊กเฟร้ย
“อย่าซ้ำเติมผมได้มั้ยพี่นพ แค่นี้ก็รู้ตัวว่าแห้วแล้ว” เห็นหน้าแล้วสงสารคับ แต่ช่วยไม่ได้อ่ะ :เฮ้อ:
ทีนี้อีกสามวันต่อมา ไผ่มันก็ไม่อยู่ละคับ กลับเชียงใหม่เลยซะงั้น ผมก็ไปส่งมันที่สนามบินกับไอ้นพ มันก็ยังหงอยไม่เลิกรา
“พี่น้ำพุ ขอบคุณนะคับที่ยังคุยกับผม ทั้งที่ผมคิดกับพี่มากกว่าพี่น้อง” ขนาดนั้นเลย... :sad3:
“อืม อย่าคิดมาก ไงก็คุยด้วยอยู่แล้ว” สร้างภาพคับ ที่จริงตอนมันระรานผมนี่แทบจะอยากถีบไปไกลๆ
“.....เออ...นี่” ผมหยิบของบางอย่างในกระเป๋ายื่นให้น้องไผ่
“ช้อคกาแลต กินแล้วอารมณ์ดี” ที่ผมไปเที่ยวเมืองนอกกับไอ้โมอ่ะคับ ซื้อมาเยอะเลย อุตส่าห์กลับบ้านไปเอามาให้เลยนะนั่น
น้องไผ่เห็นงั้นก็ทำท่าซึ้งคับ มันรับไปและก็พุ่งเข้ามากอดผมทีนึง แหง่ะ... ใครให้มึงกอดกูห๊า เชี่ยนี่
“ขอบคุณคับ” ไผ่พูดจบมันก็ปล่อย
“ถ้าไปเชียงใหม่อย่าลืมโทรหาผมนะพี่ เดี๋ยวจะพาเที่ยวให้ทั่วเลย”
“อืม เค”
เหอๆ จะว่าไปน้องมันยังดูเด็กๆ อ่ะคับ ผมว่ามีเวลาอีกนานล่ะ ที่จะเจอคนอื่นที่เหมาะกว่าผม พอน้องไผ่ไปแล้ว ไอ้นพก็บ่นทันที
“ไปงานชยุตก็อย่าหว่านเสน่ห์ให้มากนักนะไอ้พุ ขืนเจอแบบไอ้ไผ่อีกกูคงปวดหัวตาย” สงสัยมึงจะเจอยิ่งกว่านั้นว่ะ
“โธ่ ช่วยเพื่อนหน่อยสิคร้าบ” ผมอ้อนกอดแขนมัน อิอิ
“กูช่วยมึงอยู่แล้วแหล่ะสราด ใครมาก่อกวนมึง เดี๋ยวกูจัดการให้” ราคาคุยป่าวฮึไอ้นพ แต่มันก็พึ่งพาได้มาหลายงานแล้วเหมือนกัน
/
ทีนี้พอถึงวันงานรับปริญญาพี่ชยุต ผมก็นั่งแท็กซี่ไปกับไอ้นพ
พอมาถึงที่และเจอพี่ชยุตในชุดครุย พี่เค้าก็ยิ้มกว้างเดินมาหาเลยคับ ผมก็เอาของที่ซื้อมาแสดงความยินดีให้และก็ตระเวณถ่ายรูปกับเค้ารวมกับเพื่อนๆ เค้าด้วย
จนเหนื่อยก็มานั่งพัก ส่วนไอ้นพทิ้งผมไว้และมันก็ไปคุยกับเพื่อนเก่าที่มางานด้วยซะงั้น (เพื่อนๆ มันทั้งนั้นแหล่ะคับ)
“หิวน้ำไหม เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” พี่ชยุตถามคับ เหอๆ ผมต่างหากที่ต้องไปซื้อน้ำให้เค้า
“ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวพุไปซื้อให้ดีกว่า พี่ชยุตเอาน้ำไร?” ผมลุกขึ้นยืน พี่เค้าก็ลุกตาม
“งั้นไปซื้อด้วยกันดีกว่า” แหง่ะ ตามใจ
แต่ก็ดีคับ มาด้วยก็จะได้ช่วยถือไปฝากคนอื่นๆ
และตอนที่เข้าคิวยาวเหยียดซื้อน้ำอยู่นั้นเอง... ผมก็ได้ยินพี่ชยุตหันไปทักใครบางคน ที่จริงก็ว่าจะไม่สนใจแล้ว แต่ว่าเสียงมันคุ้นๆ แฮะ
พอหันไปเห็นว่าเป็นใคร ผมถึงกับชะงักกึกมองตาค้าง หน้าซีด ตัวแข็งเหมือนโดนสต๊าฟยังไงอย่างงั้นเลยคับ
:o
เฮือก!!!
ไอ้เคน
จ๊ากกก บรรลัยแล้วกู เคนรู้จักพี่ชยุตด้วยเหรอวะ!!!
ช้อคๆๆๆ :freeze:
อึ้ง ทำอะไรไม่ถูกเลยคับ มันอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆ แต่ขาก้าวไม่ออก
ผมช้อคที่เห็นมัน
แต่มันเฉยมากกกกกกกกคับที่เห็นผม ไม่อึ้ง ไม่ตกใจ ไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย
มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันตอนนี้คือ ผมกับเคนจ้องหน้ากันตาไม่กระพริบอยู่เป็นนานจนคนข้างๆ ผมและคนข้างๆ เคนทักขึ้นอ่ะคับ
“ตรงนี้แถวยาวแล้ว ไปซื้อซุ้มใหม่กันดีมั้ยเคน?” ฟ้าคับ คนข้างๆ เคน แถมยืนจับมือกันอีกต่างหาก.....เหอออ
แม่งเอ๊ยย เห็นแล้วปวดใจว่ะ คำพูดที่มันเคยบอกผมว่าไม่ได้คบ ไม่ได้ชอบผญ. คนนี้ ตอนนี้มันคงเปลี่ยนไปแล้วมั้ง (แน่สิกรู) ผมยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นนะคับ เพียงแต่ว่าพอเห็นแบบนี้มันก็ทำใจไม่ได้แฮะ... แต่ก็ไม่โทษใครคับ ผมทำให้มันเป็นแบบนี้เอง
“ตรงไหนคนก็เยอะเหมือนกันนั่นแหล่ะ” เคนเหมือนเพิ่งได้สติเลยตอบฟ้าไปคับ แถมมันยังรีบดึงมือที่จับอยู่ออกด้วย ผมอึ้งที่เห็นมันทำแบบนั้น พอๆ กับที่ฟ้าอึ้ง มองหน้าเคนแบบเสียใจ แล้วก็หันมามองผม ก่อนจะรีบหันหลังเดินกลับไปอีกทาง
เหอๆ
พี่ชยุตไม่รู้เรื่องอะไร ก็เลยถามเคน
มันก็ตอบแบบเบื่อๆ ไม่สนใจอ่ะคับ ทีนี้พออยู่กันสามคน...
คนที่จะงานเข้าก็เป็นผมล่ะสิ
ไอ้เคนมันเล่นละครทำเป็นไม่รู้จักผมมาก่อนอ่ะคับ
ผมงงเลยที่มันถามกับพี่ชยุตว่าผมเป็นใคร อะไรยังไง...
เอ่อ ช้อคสิคับ มึงเล่นอะไรของมึง o12
ผมก็ดูทีท่ามันอยู่พักนึง เคนมันทำเหมือนไม่รู้จักผมก็จริง แต่เวลามันมองมาทีเนี่ย... เสียวสันหลังไม่เปลี่ยนแปลงเลยคับ รู้เลยว่ามันต้องคิดอะไรอยู่ในหัวแน่ๆ
พอผมเจอสายตาพิฆาตไปก็ชักกลัวสิคับ ไม่ได้กลัวอย่างเดียว รู้สึกผิดไม่กล้าสู้หน้ามันด้วย แต่อีกใจนึงก็ดีใจนะคับที่ได้เจอแล้วก็แอบตื่นเต้นโคตรๆ ด้วย
เหอๆ หลายอาการมากจนผมแทบจะปั้นหน้าเฉยไม่อยู่แล้ว
เคน ณ ตอนนี้ที่เปลี่ยนไปคงเป็นทรงผม กับสีผิวมันคับ ผมสั้นกว่าเดิม ผิวขาวขึ้นส่วนอาการของมันคือจะนิ่งโคตรๆ คับ ปากก็ขยับพอให้เสียงออกมา ซึ่งมันจะเป็นแบบนี้ล่ะคับ เวลาคุยกับคนอื่น แต่ตอนนี้มันทำแบบนี้กับผมด้วย ก็รู้สึกแย่นิดหน่อย ความทรงจำที่มันทำเฉยชากับผมนี่ไม่มีอยู่ในหัวเลย...
ตอนเจอกันครั้งแรกก็ยังไม่เก๊กเท่านี้
พอเป็นอย่างงั้นผมก็เริ่มเบลอจนทำอะไรไม่ถูก... ขนาดจะถือน้ำมือยังสั่นเลย
“ช่วยถือมั้ยครับ?”
“อ..เอ่อ” ตกใจง่ะ อยู่ๆ เคนก็เดินมาถามคับ แถมแย่งขวดน้ำผมไปอีก
“พี่ชยุต เดี๋ยวผมช่วยถือน้ำไปให้ ไอ้เก้ามันยังรออยู่ใช่มั้ยพี่?” เก้าน้องรหัสพี่ชยุตคับ
“อืม รออยู่โรงอาหารอ่ะ”
เริ่มงงคับ ที่จริงรู้จักกันไปหมดเพราะไอ้เคนดันไปเข้าค่ายอาสากับพวกพี่ชยุตก็เลยรู้จักกัน เหอๆๆ พระเจ้าช่วย กล้วยทอด มึงไม่เคยบอกกรูเลยนะเนี่ยแสรดดด
(แต่ที่จริงเรื่องมันยาวกว่านั้น เอาเป็นว่าที่มาเจอเคนวันนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเท่าไหร่)
ทีนี้ตอนเดินกลับที่เดิมกัน เคนก็คุยแต่กับพี่ชยุตคับ มันทำเหมือนไม่รู้จักผมจริงๆ นะเนี่ย เหอๆๆ หรือว่ามันจะไม่อยากรู้จักผมแล้วจริงๆ
คิดได้งั้นก็สลดคับ แต่ยอมรับความจริง มันจะเอาไงก็เอาวะ
พอมาถึงผมก็เอาน้ำไปวางบนโต๊ะ ไอ้นพกลับมาแล้ว พอมันเห็นเคน ก็เลิกคิ้วทำหน้าอึ้งๆ มองมาทางผม ผมก็รีบส่ายหัวให้มัน มึงมะต้องพูดไรเลยเพื่อน (ไอ้นพรู้เรื่องผมกับเคนคับ เล่าให้ฟังไปแล้ว)
ที่จริงสองคนนี้ก็รู้จักกันคับ แต่เคนมันไม่มองไอ้นพ เพื่อนผมก็หน้าเสีย
ผมก็ยิ่งซีด... ประมาณว่านั่งโต๊ะเดียวกัน แต่ไม่คุยไม่มองหน้ากัน
คนที่เคนคุยด้วยคือน้องรหัสพี่ชยุต ส่วนคนที่ผมต้องคุยด้วยก็คือพี่ชยุต
อ๊ากกกก มาคุเชี้ยๆ
จะกลับตอนนี้ก็ไม่ได้อีก เพราะไปรับปากพี่ชยุตตั้งแต่มาแล้วว่าจะไปเลี้ยงตอนเย็นกับเค้า
เหอๆๆ o21
“เมาแดดรึเปล่า หน้าซีดจังน้ำพุ” พี่ชยุตถามแบบเป็นห่วง เงอะ ซึ้งโคตรๆ ตอนเค้ารีบเดินไปหายาดมมาให้ แต่ว่า... พอเถอะคับพี่
ไม่ต้องพัดให้ผมก็ได้ T T
“เดี๋ยวพุพัดเองคับ แหะๆๆ” เหลือบไปเห็นเคนและสยอง ไม่รู้ทำไมนะคับ ก็เลิกกันแล้ว จะไปกลัวมันทำไมหนออ งง
ผมไม่รู้หรอกคับว่าเคนคิดอะไร แต่ผมห่วงความรู้สึกมัน ไม่อยากให้มันเห็นผมจิ๊จ๊ะกับคนอื่น จังหวะนี้คือผมต้องเงียบ นิ่ง และไม่สุงสิงกับใครมากจะเป็นการดีที่สุด
นั่งสักพักพวกเราทุกคนก็ไปถ่ายรูปด้วยกัน (เคนก็ด้วย) ผมก็พยายามเกาะไอ้นพและอยู่ห่างๆ เคนไว้ แต่มันก็ทำได้ไม่ทุกครั้งหรอกคับ บางทีก็ได้ยืนใกล้กัน
แต่ผมรู้สึกเหมือนมันจะชอบจงใจแทรกมายืนข้างผมตอนท้ายๆ หง่ะ (อะไรของมึง)
คือหน้าไอ้เคนนิ่งมากนะคับ แต่พอเผลอมือมันก็พาดมาตรงสะโพกผม
เหอ ผมก็สะดุ้งตกใจมองหน้ามัน แต่เคนทำเฉย ส่วนผมก็ไม่ใช่คนดัดจริตมากคับ ก็นิ่งๆ มันจะทำอะไรก็เรื่องของมัน มากกว่านี้ผมยังให้มันทำเลย
แต่ที่สงสัยคือ............มึงจะเอายังไงกันแน่ฟระ??? :serius2:
แล้วยิ่งตอนเย็นที่ไปกินเลี้ยงด้วยกัน ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เคนก็ไปด้วย (ฟ้าหายไปแล้ว)
ไปเป็นสิบๆ คน รู้สึกจะมีว่าที่บัณฑิตคณะพี่ชยุตกับคณะเคนมาด้วยอีกหลายคน (ทำไมหนออ?)
และผมยิ่งรู้สึกแปลกๆ กับมันคับ เหมือนมันตั้งใจที่จะหาเรื่องมานั่งข้างผม คือตอนแรกผมนั่งข้างเพื่อนพี่ชยุตคนหนึ่งที่ผมรู้จัก (ก็เพื่อนไอ้นพด้วยนั่นแหล่ะ) ไอ้เคนนั่งอยู่ปลายแถวโน่นเลย ทีนี้ผ่านไปสักชั่วโมงกว่าๆ มันก็ย้ายที่โผล่มานั่งข้างผมได้ไงไม่รู้คับ ผมเห็นมันก็อึ้ง ตกใจ ลนลานนิดหน่อย... แต่มันไม่สนใจผมคับ มันคุยกับคนข้างๆ
ส่วนผม...หูฟังที่เคนพูด แต่ตามองพี่ชยุต (เบลอคับทำสองอย่างพร้อมกัน)
เพราะไม่ได้ฟังที่พี่ชยุตพูด ก็เลยเออออไปกับเค้าหมด ทีนี้ก็เลยไม่รู้เรื่องคับว่าเค้าชวนไปกินเหล้าต่อ... ตอบตกลงไปซะงั้น
ทีนี้ มีคนมาเพิ่มคับ ตั้งเจ็ดแปดคน แล้วที่มันเต็ม เลยต้องขยับเก้าอี้...
ซวยผมสิคราวนี้... เก้าอี้ติดพี่ชยุตไม่เท่าไหร่ ติดไอ้เคนด้วยนี่ดิ
อ๊ากกกกกกกกซ์
ไม่ได้รังเกียจมันนะคับ อยากคุยกับมันจะตาย แต่มันไม่อยากคุยกับผม
แล้วยิ่งงงๆ ไม่คุยด้วยทำเป็นไม่รู้จักก็รู้สึกแย่ๆ ละ แต่มันทำไมต้องเอามือมาพาดพนักเก้าอี้ผมด้วยหนอออ เฮ้อ :เฮ้อ:
“ไอ้พุ... มึง เปลี่ยนที่กับกูมั้ย?” เพื่อนนพผู้หวังดีเอ่ยขึ้นมา สงสัยจะเห็นผมหน้าเจื่อนๆ มั้ง
พอมันพูดขึ้น พี่ชยุตหันไปเลิกคิ้วถามเลยคับว่าเปลี่ยนทำไม?
อ้าว? คนข้างๆ ดันไม่อยากให้ไปอีก
ผมเองก็ไม่ได้อยากไปคับ คือก็หาจังหวะคุยกับเคนอยู่ อยากถามมันว่าเป็นไงบ้าง แต่ไม่กล้าอ่า... กลัวหน้าแหก
ใจตุ้มๆ ต่อมๆ อยู่นาน... แขนไอ้เคนก็ขยันมาถูหลังผมจัง แต่เหลือบไปมองมันทีไรก็ทำเป็นเก็กนิ่งอยู่ได้ ไอ้บ้ามึงจะเอาไงห๊า?
ผมทนอึดอัดไม่ไหว เลยยอมพูดกับมันก่อนคับ
“เคน เป็นไงมั่ง?” เอาวะ ถามตรงๆ เลย มันจะตอบมั้ย
“.........................” สรุปมันไม่ตอบ แถมมองผมแบบ.... มึงเป็นใคร มาถามอะไรกู เหอๆๆ ไอ้สาด
“ยินดีด้วยนะวันนี้” ผมหน้าด้านพูดต่อ แต่ก็ต้องหน้าแหกจริงๆ ตอนมันตอบว่า
“เรารู้จักกันด้วยเหรอครับ?”
หง่ะ ...เล่นแบบนี้ใช่มั้ยมึงงงง!!
“คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณครับ” มึงเล่นมากูก็เล่นกลับวะ
“รู้ว่าบ้านคุณอยู่ไหน พ่อแม่ชื่ออะไร มีพี่น้องกี่คน ชอบหรือไม่ชอบอะไรผมก็รู้ครับ” ของมึงขนาดเท่าไรกูยังรู้เลยแสรดดด
ไอ้เคนยิ้มมุมปากแบบสยองๆ มาหน่อยนึง
“รู้เยอะเหมือนกันนี่” เออ ไอ้บ้า มึงบอกกูเองหนิ แถมพาไปบ้านด้วย
“งั้นคงรู้สินะครับว่าเมียผมชื่ออะไร?”
“.......................” หง่ะ ผมอึ้งไปนิดหน่อย ตอนมันชะโงกหน้ามาพูดเบาๆ ข้างหู
“เมียผมชื่อน้ำพุครับ คุณรู้จักรึเปล่า?”
o22
H
รู้จักดีเลยล่ะน้องเอ๊ย หุหุ
ขู่คนอ่านไว้เยอะ แต่จริงๆ คนอ่านอาจจะชอบก็ได้..
พักนี้เวลาเม้นท์ (ตอนที่พี่นัทมา) ขอสองตลอด.... ก็คนมันชอบนิ (อ่านตอนนี้ไปอีก 5 รอบ เป็นเอามากนะเนี่ย)
โอ้ พี่นัทฮอตขนาด แต่ตอนนี้ไม่มีพี่นัทหง่า
ความรู้สึกนี้ไม่เกิดขึ้นบ่อย
ความรู้สึกที่ว่าพออ่านมาเรื่อยๆจนใกล้จะถึงหน้าสุดท้ายแล้ว ก็ไม่อยากให้มันถึงหน้าสุดท้าย เพราะอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆเยอะ แต่ก็คงต้องรออ่านตามแต่คุณจะเอามาลง
ดีจายย... พิมเสร็จและลงให้อีกตอน
ขอบคุณทุกท่านจ่ะ :กอด1:
-
เคนมาแบบหลอนๆ 555
แต่ไม่รู้ทำไมอ่านแล้วชอบมากกกก เราคงเป็นมาโซหล่ะมั้ง
เอาเคนๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ก๊าก...... โผล่มาทีเดียวคะแนนพุ่งปรี๊ดเลย :-[
-
/
“เมียผมชื่อน้ำพุครับ คุณรู้จักรึเปล่า?”
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตลอดอะเคนอะ
โว้วววว วิ้วววว อู้วววว
ตื่นเต้นตกใจแทนพุ อร๊ากกก จะตอบว่าไงเนี่ยยย
-
เคนคงทั้งรักทั้งแค้นน้ำพุนะ (ไม่แน่ใจว่ามันรักหรือแค้นมากกว่ากัน) ในบรรดาแฟนๆ ของน้ำพุเนี่ย เราชอบเคนที่สุดแล้ว ดูมันเป็นคนดันทุรัง พุจะเลื่อนลอยกิ๊กเยอะยังไง เคนก็ยังฝังใจอยู่อย่างงั้น (แต่ยังไม่เคลียร์เรื่องยายฟ้าอะไรนั่นนะ ไม่รู้คบกันขั้นไหนกันแน่)
-
ชอบจัง
ขอถามๆๆๆ ตอนนี้น้ำพุมีแฟนแล้ว
แล้วแฟนของน้ำฟุตอนนี้ เค้าได้ปรากฎตัวออกมาแล้วใช่มั๊ยยย >!!< :z1: :z1:
-
เคน เป็นคนเดียวที่จะทำให้ ชื่อเรื่อง love is a drug! เป็นจริง :m11:
ชอบเรื่องนี้จัง :กอด1: เนื้อเรื่องมันเรื่อยๆไม่ได้หวือหวาตื่นเต้นอะไรนะ
แต่บอกตรงๆ อ่านแล้วไม่อยากหยุด อยากอ่านต่อ อ่านเรื่อยๆอ่ะค่ะ ชอบบบบบ~ :o8:
เพราะฉะนั้น อัพตอนต่อไปอย่างด่วนจี๋เลยค่ะ!!!!!!! :m31: :m31: :serius2: :serius2:
-
เคนแร๊งงงง! :o8:
ฮาน้ำพุอ่ะรู้จักเค้าดีขนาดนั้นบอกไปเลยว่าขนาดเท่าไหร่อิอิ
เคนคงไม่โกธรพุแล้วใช่ไหมเพราะดูแล้วกับยัยฟ้าเคนต้องเคยกิ๊กกันแน่ไม่งั้นมันคงไม่กล้าขนาดนี้
อยากรู้ว่าเคนจะเอาไงต่อไป :impress2:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
พอเคนออกมาแล้วใจเต้นแรงเลย ..
ไม่ได้เป็นมาโซแต่เหมือนกับยึดติดแต่ว่าเคนเป็นรักแรกก็เลยเชียร์สุดใจ ...
แต่ไม่ว่าน้ำพุจะคู่ใครก็ยินดีด้วยทั้งนั้นแหละ ..
ทุกคนดีกับน้ำพุหมดเลยนะ .. ดีคนละแบบอะเราว่า ..
ข้อให้ครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นใหม่ของเคนกะน้ำพุด้วยเถ๊อะ .. อิอิ แอบหวัง (เล็กๆ) :กอด1:
-
มั่นคงมาก แมนมาก
-
ไม่โผล่มานาน แต่พอโผล่มาทีนี่พีคจริงอะไรจริง
อ่านแล้วมันปรี๊ด 55+ อธิบายไม่ถูก แต่เป็นช่วงเวลาอึนมาก คือทำเป็นไม่รู้จักกันเนี่ย สุดทางดีมาก!
ชอบตอนน้ำพุบอกว่า คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณ!
แถมจบตอนแบบค้างสุดๆ ขอตอนต่อไปด่วนค่า >.<
ส่วนตัว อยากให้ ทั้งสองคน มีอะไรก็พูดคุยกันซะ ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นยังไง : )
-
เคนแรงมากอะ 55555
-
อ่านแล้วลุ้น
เคนจะเอาไง
พุเจ็บแล้วจำหรือเปล่า
รอตอนต่อไปด้วยใจระทึก
-
พุจะทำไงนี่ เมียเคนยังชื่อ น้ำพุอยู่เลย :laugh:
จะรอดไหมนี่งานนี้ o22
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นรอๆจ้า :3123:
-
เค้าจะเอาอีก o9 o9
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9 o9
-
กรี๊ด บอกแล้วว่าเคนเป็นพระเอก
ได้ใจเจ้ไปเต็มๆเลยค่ะ น้องเคนขา งานนี้น้องพุเสร็จ (อีกรอบ) แน่ๆ อ่านไปแล้วความรู้สึกเหมือนถ่านไฟเก่าจะคุเลยค่ะคุณขา ถึงดิฉันจะรักจะชอบพี่นัท แต่ยังไงก็ยังคิดว่าเคนเป็นพระเอก :laugh:
ชอบเคนอ่ะ คาแรกเตอร์แบบนี้เหมือนผู้ชายเลว หล่อ รวย แต่รักจริง กิ๊วๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ อยากจะบอกว่า I'm maddeningly addicted to this drug of a story!!
-
“เมียผมชื่อน้ำพุครับ คุณรู้จักรึเปล่า?"
เหมือนเคนจะย้ำบ่อยๆว่าน้ำพุคือเมีย
ผู้ชายที่ยึดมั่นความรักจริงจัง รักไม่ลืม
ชอบจัง
รู้สึกว่าคู่นี้พร้อมจะกลับมาสปาร์คกันอีกครั้งอย่างไรก็ไม่รู้
-
กด like ให้เคน 1000 ครั้ง กีสสสสส
ยิ่งบอกว่าเมียชื่อน้ำพุนี่ แอร๊ยยยย แรงว่ะเคน :m12:
จะว่าไปก็อ่านไปลุ้นไป ตื่นเต้นเหมือนน้ำพุเลยอะ :o8:
+1 ขอบคุณค่า ตอนใหม่มาเร็วๆๆน้า :m13:
-
เคนแล้วชะนีนางนั้นหมายความว่าไงนิ กลัวเคนง่ะ อ่านตอนเคนละกลัวมันยังไงไม่รู้ แต่อ่านตอนพี่นัทแล้วสบายใจ อิอิ
-
น้องเคนมาแรงโพดๆ มามาด หล่อ เลว นิ่ง ว่าแต่เล่นอะไรกันอยู่สองคนนี้ ออกแนวสยองขวัญ :laugh:
รู้สึกว่าเวลาน้ำพุอยู่กะเคนแล้วเกร็งๆ แต่เหมือนมีอะไรลึกๆที่ตัวเองไม่กล้ายอมรับ หรือเปล่าน้ำพุ (ฝากถาม 55+)
..@BoBank คือว่าชอบพี่นัทก็จริงค่ะ ก็ออกแนวว่าชอบ แต่ก็มีกฏให้ตัวเองว่าถ้าน้ำพุเลือกใครก็หมายความว่าคนๆนั้นคือคนที่ใช่สำหรับน้ำพุ
ก็ดีใจกับน้ำพุที่รู้จักที่จะยอมรับว่ารักใครเป็นเรื่องเป็นราวสักที แต่แค่ว่า ลุ้นพี่นัทไรงี้อ่ะ ประมาณนั้น :กอด1:
ที่จริงอยากฝากถามน้ำพุอีกข้อนึง (ได้ป่าว) ...ว่าน้ำพุกับคนปัจจุบันคบกันเป็นเรื่องเป็นราว ตกลงปลงใจกันมาได้กี่ปีแล้วคะ
(นับจากตอนน้ำพุตัดสินใจครั้งสุดท้ายเลยนะ ครั้งก่อนๆไม่นับ เพราะก่อนหน้านั้นกิ๊กเยอะถือว่ายังไม่นิ่ง )
-
สยองแทนน้ำพุเลยว่ะ
เคนเหมือนพวกจิตอ่อนๆ ไงไม่รู้
เดาความคิด กับการกระทำไม่ออกเลย
-
กรี้ดเคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ออกบ่อยๆนะ เชียร์เคนสุดใจ!
-
ตามอ่านทันจนได้ :a2:
มาสมัครเป็นแฟน(คลับ)พี่ซีค่ะ 555++ ว่าแต่พี่ซีจะมีบทอีกไหมเนี่ย :sad4:
-
เคนเปนโรคจิตอะ
-
เคนมาบ่อยๆๆนะ
-
ทำไงดีๆๆๆๆๆ
พี่นัทแบบ ดีอ่ะ แถมพุก็พูดแบบนั้นกัพี่นัทแล้ว แบบ 2 คนนี้ ดูแลกันดี ชอบนะ
แต่แบบ รู้ว่า เคน ต้องเคนเลย รู้สึกได้ว่าเป็นพระเอก (คิดเองเออเอง 555+)
ดีใจมาก ชอบอ่ะ พุเสร็จแน่ๆ มับนบอกไม่ถูกจริงๆ เหมือน มันไม่มีทางจบอ่ะกับเคน
ตอนนี้รู้สึกเหมือนพุติดกับเคนแล้วอ่ะ เคนมันวางแผนมาอย่างดีแน่ๆ
เฮ้อ ยิ่งเม้นยิ่งงง แต่แบบ มีค.สุขมาก 5555+
-
โอ้โหพอกลับมาอีกทีเคนแรงได้อีก สุดๆ เลย ลุ้นแทนน้ำพุว่าจะเป็นไง เจอเคนเล่นแบบนี้กลับมาน้ำพุคงอึ้งไปเลยอ่ะดิ ต่อไปจะเป็นไง ชักลุ้น ตัวจริงนี่ใครน้า ไม่เคยเดาได้ซะที ฮ่าาา รอต่อนไปค่ะ ^^
-
:z2: รอลุ้นต่อไปอ่ะนะ :z2:
:pig4: :pig4:
-
อ่านทันปัจจุบันแล้วค่ะ
ขอบอกว่า โคดจิเครียดเลย
อ่านด้วยความกดดันมาตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านแล้วนอยด์หลายทีล่ะ อยากจับพุมาฟาดก้นแรงๆซักทีสองที
อยากเลิกอ่านตั้งหลายรอบล่ะ แต่เลิกไม่ได้ -*-
เพราะเราอยากรู้ว่าตัวละครแต่ละตัวจะมีจุดจบแบบไหน?
สุข(จะมีมั้ย?) สมหวัง(จะมีเหรอ?) ทุกข์(น่าจะหลายคน) ผิดหวัง(คงมีมากกว่าสองคนแน่ๆ) -*-
ขอบคุณคนแต่งนะคะ เป็นนิยายที่สนุกแบบเครียดๆอึดอัดๆกดดันดีค่ะ ^^"
-
บรรยากาศก็วกเข้ามาทำให้งงงวยกันอีกรอบ :z3:
สรุปแล้วพระเอกมันจะเป็นใครละฟะ!
เคนก็โรคจิตได้ใจ :impress2:
แต่พี่นัทก็เป็นพวกทันพุที่สุด :serius2:
เดาเอาไว้เล่นๆว่าอย่างน้อย พี่ซีก็อ่านจะโผล่มาทำให้พุหวั่นไหวอีกครั้ง o18
แหมอ่านเรื่องนี้มาร้อยตลบก็ไม่อยากจะเชียร์ใครเท่าไหร่กลัวมันจะพลิกโผ :monkeysad:
เอาเป็นว่าใครเป็นพระเอกตัวจริงถึงวันนั้นเค้าค่อยเชียร์ รอน้ำพุตัดสินใจอย่างเดียวสินะขอรับตอนนี้ :laugh:
-
เค้ากลัวเคนเหมือนกันอ่ะ แงๆๆ เคนของเค๊าาาา เค้าขอไปซบไหล่พี่นัทก่อนน๊าาาาาา
-
ปลื้มเรื่องนี้มากมาย อ่านๆ ไปรู้สึกว่าตัวเองจะนิสัยคล้ายๆ น้ำพุ (ไม่ใช่ทุกเรื่องนะ แหะๆ)
อ่านๆ ไปก็เหมือนอ่านชิวิตตัวเองอ่ะ แบบว่า เออ...เนี่ย ความรู้สึกน้ำพุตอนนี้อ่ะ ใช่เลย เราเคยรู้สึกแบบนี้
เราเป็นคนชอบคนง่าย ใครทำดีด้วยก็ชอบหมด แต่ไม่เคยเกินลิมิตมาก
ถ้าเค้าเริ่มจะแสดงให้รู้ว่าจะสานสัมพันธ์ เราก็จะเริ่มถอยแระ
เราเป็นคนขี้รำคาญ มาเซ้าซี้มากๆ เราก็ไม่ชอบ
แล้วเราก็ปฏิเสธคนไปง่ายมากเลยอ่ะ เหมือนที่พุบอก ว่าไม่ชอบจริงๆ ก็ปฏิเสธได้ง่ายๆ
(บางทีเราก็ลืมคิดถึงความรู้สึกของคนที่โดนปฏิเสธเหมือนกัน)
แต่ที่พุบอกว่าสำหรับคนที่แคร์ เราจะปฏิเสธยาก อันนี้เราไม่เคย เพราะรู้สึกว่าเราไม่เคยชอบใครก่อน
แล้วก็ไม่เคยชอบจริงจัง ไม่รู้ดิ แบบว่า เป็นคนกลัวความรัก ประมาณนี้มั้ง
จนป่านนี้เรายังไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลย แต่ก็ค่อนข้างสนิทแล้วก็ถึงเนื้อถึงตัวกับเพื่อนเหมือนกัน
(เหมือนน้ำพุแหละแต่ไม่ถึงกอดหรือหอม)
รู้สึกว่ามีเพื่อนเยอะๆ มีคนรักเราเยอะๆ แล้วมันสบายใจดี
เราไปกินข้าวกะใคร ดูหนังกะใคร ตอนไหนก็ได้ ไม่ได้ต้องไปกะคนเดิมๆ
ไม่ได้เป็นกิ๊กนะ แต่สนิทมากกก แหะๆ เพื่อนจริงจริ๊ง
โอ๊ยยย ยิ่งอ่านยิ่งโดน ก็มันได้เจอกับตัวเองจริงๆ นี่หว่า หุหุ
เราไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ(อันนี้โดนมากกก)ไม่ใช่แนวอ่ะ เบื่อ
(พ่อแม่โทรมาก็ยังไม่ค่อยชอบคุยนะ แต่กับคนที่ชอบจริงๆ ก็ไม่แน่...มั้ง)
เคยตัดสัมพันธ์ไปหลายคน(ทั้งที่ยังไม่เริ่ม)เพราะโทรตื๊ออยู่นั่นแหละ
บอกว่าไม่สะดวกคุย ยังง๊องแง๊งๆ อีก (อารมณ์ประมาณว่า กุมีไรต้องทำมากกว่าคุยโทรศัพท์นะเว่ย)
แอบเชียร์พี่นัท(ฟันเหล็ก) อ่ะ ไม่น่าหายไปเล๊ยยย ชอบพี่นัทมากมาย เราชอบแบบนั้นอ่ะ
ช่วยเหลือเราได้ ให้คำปรึกษาเราได้
(เราต่างจากพุตรงที่ เราชอบฟังคนพล่ามเรื่องเรียนอ่ะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ 555+)
แล้วพอมาถึงพี่ซี อันนี้ก็ชอบนะ เราชอบคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น พึ่งพาได้
คือ ความรู้สึกที่พุบรรยายถึงพี่ซีอ่ะ ใช่เลย
ที่ว่าตามใจ แล้วก็ไม่ก้าวก่าย ไม่วุ่นวาย ไม่เรื่องมาก ไม่ซอกแซก
(แล้วเราแอบเหมือนพุตรงที...ชอบอ้อนอ่ะ ^^ โดยเฉพาะพี่รหัสปีสูงๆ โดนเราอ้อนตลอด)
แต่พอพุมาเป็นแฟนกะพี่ซี อ้าว ไหงเป็นงั้น เหอะๆ ไม่ดีๆ
นี่แหละที่ไม่อยากคบใครเป็นแฟน เพราะเวลาเป็นคนเป็นแฟนกัน นิสัยมันจะเปลี่ยนไปจากตอนเริ่มคบกันใหม่ๆ อ่ะ
แล้วที่พี่นัท(เถื่อน?) โหย คมๆๆๆๆ คมทุกคำพูด ที่บอกว่า
“มันมีคนประเภทนึงนะน้ำพุ... ขาดรักไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากได้ยินคำว่ารัก”
อืม...เราคงจะเป็นหนึ่งในนั้นอ่ะนะ ^^
เคนกลับมาแล้ว...ยังไงไม่รู้ แต่นู๋เชียร์พี่นัทค่ะ ^^
แหะๆ ยาวหน่อยนะ อ่านตั้งแต่ตอนแรก รวดเดียวจบแบบไม่มีสะดุด เลยเม้นที่เดียวรวด ^-^
จะคอยติดตามตอนต่อไปและให้กำลังใจเรือ่ยๆ นะคะ
เรื่องนี้โดนจริงๆ ^-^
-
เข้ามารอด้วยใจรัก
:กอด1:
กอดคุณโบว์ด้วยคิดถึง และขอกอดกับหอมแก้มและจูจุ๊บคุณแบงค์ด้วยความรัก แอร๊ย (พอเป็นผู้ชายนะ ชีจะแรดทันที :laugh:)
ปล. รอรับลูกถีบจากคุณแบงค์ :laugh:
-
:laugh: มันมาก และแล้วจุดพีคก็วนกลับมาอีกรอบ หุหุ
-
เคนเเรงงง
-
foyer ขาาาาาาาาาา :sad4:
เมื่อไหร่จะมาต่อออออออออ :monkeysad:
อยากอ่านแล้วอ่ะ :impress3:
-
มาเหอะค่ะ ลุ้นใจจะขาดอยู่แล้วเนี่ย :เฮ้อ:
-
คิดถึงน้ำพุ คิดถึง foyer มาต่อเถอะ :กอด1:
-
รอ แต่ก็ยังไม่มา ^^
-
โบติดประชุมคับ
-
^
คิดถึงน้ำพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9
-
โบติดประชุมคับ
ติดงานทั้งวันเพิ่งจะเห็นว่าแบ้งค์มาแจ้ง ขอบคุณจ้า น้องโบสู้ๆ :L2:
คิดถึงจริงๆ ใครนะช่างคิดชื่อเรื่อง ทำเอาติดกันงอมแงม :monkeysad:
-
แวะมาดัน
อยากอ่านต่อแล้วค้าบบ
-
เข้ามาดันอีกคน
หยองแทนพุหงะ :a5:
เคนโผล่ทีไรเหมือนมันจะหลอนๆทุกที
คือก็เคยเจอคนแบบนี้เหมือนกัน
เล่นเอาผวาไม่หายเลย
อยากให้พี่นัท(ถ่อยแต่หล่อ)มาอยู่ข้างๆน้ำพุจัง
คงมีแต่พี่นัทที่จะต่อกรกับเคนได้
:serius2:เริ่มจิตแตกล่ะ
ตอนต่อไปอย่าออกแนวทินเรอล์นะ o22
-
คิดถึง เพิ่งเข้ามาอ่าน
ทำให้ติดเลยนะเรื่องนี้
เชียร์พุกะเคนนะ
-
คนเขียนติดประชุมสัมมนาหลายวัน
เลยขอมาเผาไอ้พุไปพลางๆ ก่อนครับ
/
เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อไม่กี่วันมานี้ ได้ไปเดทกับไอ้พุ อิอิ
หาไรกินและเดินเล่นที่ CTW (แฟนมันเตะกรูแน่เลย)
เดินไปเดินมา ผ่านตรงที่เค้าจัดมินิคอนเสิร์ตพอดี
ตอนนั้นกำลังมีวงนึงเล่นอยู่
ไอ้พุมันชอบดูไลฟ์ กับหูไวกับดนตรีแนวๆ นั้น
น่าจะ alternative แนวหนวกหูๆ หน่อย
เลยหยุดยืนฟังกันแป้บนึง
แป้บเดียวเท่านั้น... มันหันมาบอกผมด้วยแววตาเป็นประกายวิบวับว่า
"ช่วยด้วยเพื่อน ....อ๊ากส์ กรูชอบเหี้ยๆ"
ยกมือกุมหน้าอก ทำหน้าปลื้มสุดฤทธิ์แบบแทบจะลงไปกองกับพื้น
"ชอบอะไร ชอบใคร?" นึกว่าปิ๊งนักดนตรี ถ้าเป็นงั้นงานเข้าแน่กรู
"เพลงดิวะ อ๊าก วงไรวะเนี่ย ไม่เคยรู้จักมาก่อน ชอบโคตรรร" มือไม้ ขาเขอ เริ่มออกอาการ
อาการอยากดิ้นเหมือนไส้เดือนโดนเหยียบ
พุมันเป็นคนเต้นแบบมีท่านิดๆ (เท่สาด)
ลืมบอกว่าบุคลิกมันดูไม่เจาะจง ถ้ารับจะดูมันเป็นรุกก็ได้ รุกดูมันเป็นรับก็ได้
หรือผญ. + ตุ๊ด จะดูมันเป็น ผช. ปกติก็ได้อีก
(เหตุนี้กิ๊กมันเลยเยอะ)
เวลาเจอคนที่น่าจะเป็นรับ มันก็ทำตัวเท่
เคยเห็นเจอกรี๊ดเพราะท่าดูดน้ำขวดมันมาแล้ว ฮ่าๆๆ
ส่วนเวลาเจอรุก มันก็จะอ่อย (ทำยังไงไม่รู้)
แค่กัดขนมปัง รุกเห็นยังชมว่ากินน่ารัก ฮ่าๆๆ ขำ
จนจบเพลง... ไอ้พุมันก็กอดแขนกระดิกหางดิ๊กๆอยากรู้ว่าวงนี้วงอะไร
"แบงค์ๆ กรูอยากรู้อ่า วงไร กูจะไปหาซื้อซีดี"
"ขนาดนั้นเลยเหรอพุ?"
"อืมๆ ทำไงกรูจะรู้อ่ะ แบงค์ถามให้หน่อยดิ"
"ถามใคร?"
"ใครก็ได้ ถามให้หน่อย นะๆๆ กูชอบอ่ะ ชอบอย่างแรง" ทำท่าใจละลาย
ผมก็ไปถามให้มันคับ ถามสามคน ไม่รู้จักสักคน
ขี้เกียจถามแล้ว ผมเลยไปเค้าท์เตอร์หยิบแฮนด์เอ้าท์มาให้มัน
"สักวงล่ะในนี้"
"ไม่รู้จักเลยอ่ะ" ปกติไอ้พุมันไม่ฟังเพลงไทย
"งั้นก็ไปหาดูในเนท น่าจะมีบอก"
"แบงค์หาให้หน่อยดิ" กรูอีกและ
แต่ไม่แปลกใจ เพราะมันทำอะไรเองไม่เป็นหรือไม่ก็ไม่ยอมทำ
โตเป็นควายยังแยกน้ำปลาร้ากับน้ำยาขนมจีนไม่ออกเลย
บางวันผมไปหามัน (ที่คอนโด) ผมก็ไปทอดไข่เจียวให้มันกิน ดีใจใหญ่เลย
สรุปก็ไปเสิร์ชหาให้คับ ดีที่ดูเวลาไว้ เพราะในเวบมีตารางเวลาบอก
เพลงนั้น
'คืนที่ไม่ปกติ' ของ 'desktop error' ครับ
ลองฟังดู แนวไอ้พุ (หาดูได้ในยูทู้บ)
มันคลั่งมากคับวันนั้น งอแงๆ อาการไม่ปกติ มีแอคติ้งประหลาดๆ เยอะ
ที่ผมชอบวงนี้มีอย่างเดียว
ตอนมือกีต้าร์ปรับเอฟเฟกซ์ เท่ดี ฮ่าๆๆ
และหลังจากวันนั้น แฟนมันโทรหาผมคับ (ตกใจนิดหน่อย)
ถามว่าผมพาไอ้พุไปไหนมา ทำไมมันดูเก็บตัว คุยด้วยก็ไม่คุย
ไปเจออะไรมารึเปล่า ทำนองนั้น
ผมก็บอกว่ามันคลั่งวงอันไซน์ เดสทอป เออเร่ออยู่คร้าบ o6
มีช่วงนึงที่ไอ้พุชอบวง the used มาก ตอนวงนี้ทัวร์เอเชียไม่ได้มาไทยครับ
ใกล้สุดคืออินโดฯ มันยังร้องงอแงจะไปเลย เหอะๆ ใครจะไปกับมึงวะเนี่ย
ps. live กับในเวบ คนละเรื่อง ของจริงมันกว่าสักสิบเท่า
ตอบที่ถามกันไว้คับ
ขอถามๆๆๆ ตอนนี้น้ำพุมีแฟนแล้ว
แล้วแฟนของน้ำฟุตอนนี้ เค้าได้ปรากฎตัวออกมาแล้วใช่มั๊ยยย >!!< :z1: :z1:
ปรากฎแล้วคับ
รู้สึกว่าเวลาน้ำพุอยู่กะเคนแล้วเกร็งๆ แต่เหมือนมีอะไรลึกๆที่ตัวเองไม่กล้ายอมรับ หรือเปล่าน้ำพุ (ฝากถาม 55+)
โทษคับ ไอ้พุมันบอกว่าอ่านแล้วงงครับ มันเลยไม่ตอบซะงั้น
(โปรดอย่าถือสา)
ที่จริงอยากฝากถามน้ำพุอีกข้อนึง (ได้ป่าว) ...ว่าน้ำพุกับคนปัจจุบันคบกันเป็นเรื่องเป็นราว ตกลงปลงใจกันมาได้กี่ปีแล้วคะ
(นับจากตอนน้ำพุตัดสินใจครั้งสุดท้ายเลยนะ ครั้งก่อนๆไม่นับ เพราะก่อนหน้านั้นกิ๊กเยอะถือว่ายังไม่นิ่ง )
ไม่ถึงปีเลยครับ
รอคนมาต่อ... :call:
-
มาตามกลิ่นธูปเลยค่ะ
+1 แล้วคนที่คบใช่พี่นัท(เถื่อน) ปล่าว?
ใช่เหอะ เชียร์อยู่นะ
-
นั่งรอ นอนรอ ต่อไปขอรับ :t3:
-
ดูจากคุณแฟนพุที่โผล่มาแว๊บๆเวลานอกรอบแล้วไม่ค่อยเหมือนเคนเลย
อนุมานได้ว่า น่าจะเป็นพี่นัทเถื่อน :z2:
แต่ไม่ต้องเฉลยน๊าา รอลุ้น :-[
-
จากตอนพิเศษนี้ เราว่าเราพอจะเห็นภาพแฟนคนปัจจุบันของน้ำพุรางๆ แล้วนะ
-
เพิ่งคบล่าสุดได้ไม่ถึงปี ใครหว่า? :m28:
แต่เค้าเชียร์เคนอ่ะ :z3:
ปล.น้ำพุใช่มั๊ยคะ ที่วาดปกหุ้มต้านอิฐ? วาดน่ารักดีค่ะ ต้านหล่อโฮก แต่อิฐแบ๊วมากกกก :laugh:
-
คบกันได้ไม่ถึงปี แต่รู้จักมานานแล้วรึเปล่าคะ งั้นน่าจะเป็นพี่นัท(ความชอบส่วนตัวล้วนๆ ฮ่าๆ)
-
อ่านจากนอกรอบทีไร รู้สึกว่าไม่ใช่เคนเลยอ่ะ
น่าจะเป็นพี่นัทซะมากกว่า
เหอะๆ แต่ไม่ยอมมมมมม :sad4:จะเชียร์เคนต่อๆๆๆ
-
ขอให้คนที่ใช่้เป็นพี่นัทอิอิ
-
จากนอกรอบ ทำไมลุ้นพี่นัทมากขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัวฟระ :z1: (คหสตลล = ความเห็นส่วนตัวล้วนๆเพราะเชียร์อยู่ ฮ่าๆๆ)
ลักษณะน้ำพุจากที่แบ้งค์ได้ให้ภาพลักษณ์มาเล็กน้อย เป็นบุคคลน่าสนใจจริงไรจริง ดูเป็นคนมีหลายมิติอย่างที่คิดไว้ เสน่ห์เหลือเฟือชัวร์
ว่าแต่...มินิคอนฯ CTW คุ้นๆว่าวันนั้นก็ไปยืนดูอยู่พักนึง Melody of life OMG!!! o22
ปล.1 รอน้องโบมาต่อ สู้ๆนะ
ปล.2 นอกรอบบ่อยๆนะน้องแบ้งค์
ปล.3 น้ำพุตอบคำถามแล้ว คบกันยังไม่ถึงปี แสดงว่าคิดและตัดสินใจนานเหมือนกันอ่ะสิ โอ้เย้...
ส่วนไอ่ข้อที่งงก็ช่างมันเหอะ ขอบคุณที่ตอบนะคะ ไว้จะถามอีก
-
เชียร์พี่นัทสุดใจขาดดิ้น อ่ะ
-
ผมเชียร์แบงค์คับ 55+
-
น้องพุน่ารักดีนะ 555++
รอด้วยคนค่ะ^^
-
เพิ่งคบล่าสุดได้ไม่ถึงปี ใครหว่า? :m28:
แต่เค้าเชียร์เคนอ่ะ :z3:
ปล.น้ำพุใช่มั๊ยคะ ที่วาดปกหุ้มต้านอิฐ? วาดน่ารักดีค่ะ ต้านหล่อโฮก แต่อิฐแบ๊วมากกกก :laugh:
อยากเห็นอ่ะ
-
น้ำพุยังเหมือนเด็กๆอยู่เลยนะเนี่ย :laugh:
เคยเหมือนกัน แบบได้บัตรคอนเสิร์ตมาแบบฟรีๆ ไอ้วงที่เล่นก็ไม่ได้ชอบฟังไรหรอก
แต่พอได้ดูไลฟ์แล้วกรี๊ดสลบ สนุกมากกกกก ก็เลยชอบตั้งแต่บัดนั้น เค้าเล่นที่ไหนก็ตามไปดู
อยากเห็นน้ำพุตอนกัดขนมปังนะเนี่ย ท่าทางจะเซะซี่ เอิ้กๆๆ :m20:
-
มารอออออ :z2:
อยากอ่านแว้วววว :z3:
-
นอกรอบบ่อยๆ ก็ดีนะค่ะพี่ งานconcertที่ว่านี่เพิ่งผ่านมาเมื่อเสาร์อาทิตย์นี้เองอ่าที่เซ็นทรัลเวิร์ล ยังไปยืนดูอยู่พักนึงเหมือนกัน อิอิ วงDesktop Error เคยฟังอยู่เพราะดีๆ งั้นตอนนี้พี่พุคงกำลังบ้าวงนี้อยู่แน่ๆ เลย ^^
ตอนนี้อากาศหนาวๆ ร้อนๆ ก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :D
-
คิดถึง คิดถึง มารอค่ะ มารอ :z2:
มันลุ้นไม่หายสักที :z3:
-
อ่านมาทั้งหมด หลงรักเคนซะแล้ว :กอด1:
สงสารเคนมากกกกกก ทำไมแต่ละอย่างที่น้ำพุืำทำ ทำร้ายจิตใจเคนจัง
ปล. เชียร์เคน เท่านั้น ! ถ้าคนนั้นไม่ใช่เคนคงผิดหวังสุดๆๆ อยากให้เป็นเคนๆๆๆๆๆ o9
แอร๊ยยยยยยยยยยย เคนของคนอ่านนนนนนนนน
-
/
เจอเคนพูดไปงั้นก็อึ้งรับประทานสิคับ
ผมไม่ทันได้คิดอะไรหรอก ช้อคอยู่ แล้วยิ่งเห็นหน้ามันเป็นแบบนี้ด้วย...คือแบบนิ่งๆ เฉยเมย ผมก็ยิ่งหวั่นใจ แล้วก็ตกใจที่มันยังคิดว่าผมเป็น...อะไรกับมันอยู่
ผมเผลอจ้องตาเคนอยู่อย่างนั้นสักพักมันก็พูดขึ้นมาว่า
“ช่างเถอะ”
อยู่ๆ เคนก็ว่างั้น สีหน้ามันดูเบื่อหน่ายมาก
ผมเห็นก็ใจเสียอ่ะคับ เพราะมันไม่เคยทำอย่างงี้ใส่ผมเลย (เคยเห็นทำใส่แต่คนอื่น)
เสร็จแล้วมันก็กลับไปนั่งตัวตรงแบบเดิม เวลามันพูดแบบไม่มองหน้าผม ผมรู้สึกไม่ดีทุกที เพราะรู้ว่ามันมีอะไรในใจและกำลังคิดมากอยู่
ผมจับจ้องทุกอากัปกิริยาเคนด้วยความวิตก แล้วมันก็พูดต่อด้วยประโยคที่ทำให้ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
“ถึงมันจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้เค้าก็ตายจากผมไปแล้ว” เคนพูดพลางแค่นยิ้มออกมา
“.........................” เจอพูดกระทบไปเต็มๆ แบบนี้ ผมก็หน้าเสียดิครับ
ที่จริงก็รู้สึกผิดมาตลอด ไม่ใช่ไม่แคร์อะไรเลย แต่ผมกลัวเกินกว่าที่จะทำอะไรต่อไป
“มันไม่เหมือนเดิมแล้วมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปคิดว่า เค้ายังเป็นของผมอยู่”
“..........................”
“คุณว่าจริงมั้ย?”
เคนเหลือบตามามองผมนิดหน่อยครับ ผมที่ได้แต่หน้าซีดด้วยความเสียใจกับการกระทำที่ผ่านมาของตัวเอง
ผมเป็นคนบีบให้มันเป็นแบบนี้เอง
แต่ก็ทำใจไม่ได้ ที่ต้องเห็นคนที่รู้อยู่ในส่วนลึกทุกวันว่ารักผมมาก มากมาก
...จนผมไม่อยากยอมรับว่าจะมีใครคนหนึ่งที่ต้องการเราได้มากขนาดนี้
เมื่อก่อนผมไม่เชื่อและเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลก ผมถึงได้ทิ้งใครง่ายๆ
ทุกอย่างในชีวิตมันง่ายไปหมดเลย
แต่เคนทำให้ผมต้องคิดใหม่ว่า...
‘รักไม่ใช่เรื่องง่าย’
รักไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
รักไม่ใช่ความสนุก
รักไม่ใช่การเอาชนะ
ไม่ใช่อะไรทุกอย่างที่ผมเคยคิด
ผมไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วมันคืออะไร แต่ผมขาดมันไม่ได้เลยจริงๆ
บางทีมันอาจจะลึกซึ้งเกินกว่าที่คนอย่างผมจะเข้าใจก็ได้ หรือไม่ก็... ตัวผมเองที่ไม่อยากรับมัน ผมรับไม่ไหว... แต่ผมก็ยังอยากได้
ไอ้สิ่งที่เรียกว่า ‘รัก’
/
ผมนั่งตกอยู่ในวังวนของตัวเอง เหม่อลอยในหัวมีแต่อดีต ได้แต่คิดหาเหตุผลว่าทำไมผมกับเคนถึงตกอยู่สภาพนี้ ทั้งๆ ที่เราเคยรักกันมาก ผมเคยมีความสุขมากที่รู้ว่ามันก็คิดกับผมเหมือนกัน
แต่เมื่อเวลาผ่านไป พอถึงจุดที่ความรักแบบเด็กๆ พัฒนามากขึ้น เคนมีสิทธิ์ในตัวผมมากขึ้น ผมกลับเห็นว่าสิ่งที่มันทำคือความน่ารำคาญ ตั้งแต่คิดว่าน่ารำคาญผมก็ไม่เอาแล้วครับ
ผมเป็นคนไม่อดทน
เอาแต่ใจตัวเอง แถมอีโก้ด้วย
แต่ส่วนใหญ่ผมไม่แสดงอะไรออกมามากครับ จะเฉยๆ เงียบๆ มากกว่า
และครั้งนี้ก็เหมือนกันครับ ผมเงียบ ไม่พูด ไม่แก้ตัว เพราะพูดไปก็คงเอาอะไรคืนมาไม่ได้อยู่ดี ผมไม่เคยเชื่อคำพูดอะไรเลย เพราะเคยเจอมานักต่อนัก มันไม่ใช่เรื่องจริง เหมือนคำโกหกที่ทำให้ตัวเองสบายใจหรือเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการก็แค่นั้น...
ผมสนใจการกระทำมากกว่า
แต่ถ้าไม่พูดอะไรกับเคนตอนนี้เลย สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ข้างหลังก็คือทั้งมันและผมก็จะเจ็บกันอยู่แบบนี้
“วันรับจริง... เรามาได้ไหม?” ผมถามเคนครับ
ที่จริงบรรยากาศก็ไม่ได้เป็นใจให้มาคุยเรื่องซีเรียสอะไรกันหรอกครับ ต่างคนต่างเม้าท์กับเพื่อน ไม่มีใครมาสนใจฟังว่าใครจะพูดอะไร
ผมกับเคนก็ยังกินดื่มและคุยกับคนรอบข้างตามปกติ เพียงแต่ว่าในหัว อาจจะคิดไปเรื่องอื่นแทนเท่านั้น
เคนนิ่งไปแป้บนึง แล้วมันก็ถามกลับ
“จะมาจริงเหรอ?”
“อืม ก็รับปริญญา อยากให้อะไรบ้างอ่ะ” ผมไม่คิดว่าจะได้เจอเคนอีกแล้วอ่ะคับ คิดว่ามันคงเกลียดไม่อยากเจอหน้าผม แต่พอเห็นท่าทีวันนี้ก็เริ่มกล้าขึ้นมาบ้าง
“ไม่ต้องหรอก” เคนตอบนิ่งๆ
"ถ้าไม่ได้มาหาพี่ชยุตคงไม่คิดอยากจะให้ล่ะมั้ง"
หง่ะ จะว่าไรก็ว่าไปเหอะ
“เราอยากให้”
“ให้พี่ชยุตเถอะ” พอพูดถึงบุคคลที่สามแบบนี้ผมชะงักกึกเลยครับ ปกติเคนไม่เคยใจกว้างให้ใคร มันขี้หึงมาก แต่พอคิดว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วอย่างที่เคนว่า
ที่ผมพอจะทำได้ก็คงในฐานะเพื่อน หรืออย่างน้อยก็คนเคยรู้จัก
เอาตรงๆ คือผมไม่อยากจบกับมันเหมือนวันนั้น
อย่างน้อยก็ขอให้เราเป็นเพื่อนกัน แต่ผมคงไม่พูดขอมัน ผมอยากทำอะไรให้เคนรับรู้มากกว่า
“เราให้ไปแล้ว แชร์กับไอ้นพ” ผมบอก
“เหมือนที่เราแชร์พุกับคนอื่นรึเปล่า?”
:freeze:
ขยันกระแทกแดกดันกันจริงนะเมิง... แต่ผมไม่โกรธครับ ผมรู้ว่ามันอยากพูดให้ผมรู้มานานแล้ว
ผมรู้มันอยากด่าผม อยากกระทืบผม หรือแทบอยากจะฆ่าผมให้ตาย แต่มันก็ไม่ได้ทำ
จนจบงานเลี้ยง ที่บอกว่ามีไปกินเหล้ากันต่อ แต่ผมตอบรับไปแบบไม่รู้เรื่องอ่ะครับ ผมก็ต้องไปซะงั้น
อยากจะถามเคนเหมือนกันว่ามันไปไหม แต่ได้ยินที่เพื่อนๆ มันพูดก็พอเกทว่าเคนไม่ไป แถมคนที่มารอรับ.... ผมเห็นแล้วจี๊ดไปถึงเส้นประสาทเลยครับ ก็ฟ้าอ่ะดิ เหอออ แต่ทำตัวเป็นหมาหวงก้างไปก็เท่านั้น ก็ยอมรับครับ เป็นไงก็เป็นกัน
ถึงจะไม่อยากเห็น ก็ช่างมัน
/
“พุ มึงคุยไรกับเคนวะ หน้าตาดูซีเรียสโคตร” ไอ้นพถาม ตอนย้ายมวลมาที่ผับกันเรียบร้อย หง่ะ... แดกเหล้าอีกแล้วรึกรู
“คุยเรื่อยๆ ไม่มีไรหรอก” ที่จริงคือ ไม่รู้จะพูดไง + ขี้เกียจอธิบาย มันรู้สึกเซ็งๆ อ่ะคับ
“เห็นมึงหน้าดูไม่จืดเลย อยากจะช่วยเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะช่วยไงว่ะ” โอ้ มายเฟรนด์ แค่คิดจะช่วยก็ดีใจและ
“ขอบใจนะ”
“มึงจะรีเทิร์นป่ะวะ?” ดูมันถาม
“จะเป็นไปได้ไง... มึงก็เห็นว่ามันได้หน้าลืมหลังแล้ว” ผมพูดแบบฮาๆ ไปงั้น
“และตอนนี้มึงคิดไงกับมันวะ?” นพถามอีก
“ไม่รู้ แต่อยากเป็นเพื่อนมัน อยากทำให้มันรู้สึกดีบ้าง”
“แค่เพื่อน?”
“อืม” ตอนนี้แค่นี้ยังรู้สึกว่ายาก
“แล้วชยุตล่ะ? ชอบมันบ้างมั้ย?” คืองี้ครับ ไอ้นพมันเชียร์พี่ชยุตมาตั้งแต่สมัยก่อนโน้นแล้ว คัดมาให้ ทุกอย่างดีหมดเลย แต่ผมเลว ผมเลยไม่เอา
นี่ที่พี่ชยุตมาผับ ไม่ใช่ว่าเค้ากินเหล้าสูบบุหรี่นะครับ แต่เค้ามาดูแลเพื่อนอ่ะ
“มึงก็เห็นว่ากูเป็นไง ยังจะหนับหนุนอยู่อีก” ผมบอกไอ้นพ คนมันไม่ชอบให้ดีแค่ไหนก็ไม่ชอบหรอกครับ
“มึงเป็นคนดีนะเว้ย น่ารักด้วย” ไม่จริง (หง่ะ ชอบไม่เชื่อคำชมครับ)
“กูมานั่งดูรูปที่ถ่ายกับมึงตอนรับปริญญา กูก็เห็นว่ามึงน่ารักดี ดูดิ ขนาดกูยังชมมึง แล้วชยุตจะขนาดไหน” เง้อ... พูดยังกับมึงไม่เคยชมกูซะงั้น
“ไม่เอาเว้ย กูคบใครไม่ได้อีกแล้ว”
“ทำไมวะ?!” หน้าตาไอ้นพดูตกใจ เหมือนไม่เชื่อว่าผมจะพูดงี้ออกมา เพราะปกติผมคบไปทั่วอ่ะครับ
“ไหนว่ายังไม่มีแฟน ชยุตนี่ไงเพอร์เฟค ตั้งแต่เลิกกับมึงมันก็ไม่เคยผ่านมือชายใดอีกเลย กูถามแล้ว” ไหนตอนแรกมึงใส่ไฟว่าพี่เค้ามีเมียใหม่ไปแล้ววะ
“ไม่ผ่านมือชาย ผ่านมือหญิงอ่ะดิ” แหง่ะ นึกถึงเคนขึ้นมาซะได้
“มึงอย่าพูดดูถูกมันอย่างงั้น มันไม่ใช่คนแบบนั้นมึงก็รู้ วันๆ มันเอาแต่เรียนกับทำงาน มันไม่สนใจผช. คนไหนเลยนะนอกจากมึง ขนาดรู้ว่าตอนม.ห้ามึงมีชู้มันยังไม่ว่าอะไรเลย” เหอๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนดีๆ แบบนี้เหลืออยู่ในโลกเลยฟร่ะ
“ไมเชียร์จังวะ ชีวิตกูโคตรยุ่งเหยิงมึงก็รู้” สงสัยจริงว่าสองคนนี้แอบไปคุยไรกันตอนผมไม่อยู่รึเปล่า ฟังดูเวอร์เกินอ่ะคับ ที่พี่เค้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยที่ผมคบคนอื่น
“ไอ้พี่ที่มึงบอกว่ารักเค้าอ่ะนะ ชื่อไรนะกูลืม” นพถามอีก
“พี่นัท เฮ้ย พอเหอะเรื่องนี้ กูคบใครมากๆ ไม่ได้หรอก”
“ไม่อยากเชื่อว่ามึงจะพูดอย่างงี้ กูก็ไม่ได้ให้มึงคบทีละสิบคนเหมือนเมื่อก่อนซะหน่อย กูสนับสนุนชยุตคนเดียวเพราะมันเป็นคนดีมาตั้งนานแล้ว มันเป็นไงก็เป็นงั้นนะเว้ยไม่เปลี่ยน”
“แล้วมึงไว้ใจกูได้แค่ไหนวะ รู้ทั้งรู้ว่าพี่ชยุตดีแล้วจะมาให้คู่กับกู มันไม่เวิร์คหรอก กูไม่อยากทำให้พี่เค้าเสียใจ”
พอผมพูดจบไอ้นพทำตาโตรีบยกมือจับไหล่ผมอย่างแรง
“สุดยอดเลยว่ะ อะไรทำให้มึงคิดอย่างงี้วะ ไม่ใช่ว่าตอนนี้มึงจริงจังกับใครไปแล้วเหรอน้ำพุ?”
“.................................”
“แน่ๆ เลยมึง ไม่งั้นมึงไม่พูดแบบนี้หรอก” ผมดึงไหล่ออกมาให้หลุดจากมือไอ้นพ พลางคิดตาม...
ผมเนี่ยนะ จริงจังกับใคร?
ตอนไหนวะ?
ที่สำคัญ คนๆ นั้นเป็นใคร ผมยังไม่รู้เลย
“เหอะน่า ถ้าไงช่วยบอกพี่ชยุตหน่อยก็ดี กูมึนส์ๆ ว่ะช่วงนี้ ให้พูดไรเป็นงานเป็นการเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้หรอก พูดได้แต่เรื่องกวนตีนๆ กับเรื่องเชี่ยๆ อ่ะ”
“ฮ่าๆๆ ไหงงั้น”
“ต่อไปนี้กูอาจเมาเหล้า มึงอย่าลืมดูแลกูให้ดีๆ นะ ไม่งั้นกูจะฟ้องนุช” อ้างแฟนมันซะเลย เหอๆๆ
“อ้าวเฮ้ย นุชเกี่ยวไร” ไอ้นพเวลาพูดถึงแฟนแล้วมันจะหงอนิดหน่อยอ่ะคับ หุหุ
สรุปก็แค่มึนส์ๆ คับ ง่วงนอนอย่างเดียว ไม่ได้มีอาการประหลาดอะไรออกมา
ผมสิงสถิตอยู่หอไอ้นพยาวนานมาก แต่กลางวันมันทำงานก็จะไปเที่ยวกับคนอื่นหรือไม่ก็ไปติ๊สแตกคนเดียว
อ่อ... เรื่องที่ผมเจอเคนวันที่ไปงานรับปริญญาผมบอกพี่นัทด้วยนะครับตอนนัดกันกินข้าว
เค้าก็ทำหน้าประมาณว่า....เหรอ....? หัวเราะหึหึ ทำหน้ากวน
“ไปทำแบบนั้น แล้วมันจะตัดใจได้มั้ยวะชาตินี้” พี่นัทว่า
“ได้ไม่ได้ มันก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว” พอรู้ก็เซ็ง เสียใจ เศร้า...
“แน่ใจ?”
“แน่ดิ ถามคนอื่นแล้ว เค้าบอกว่าเคนคบกับฟ้าอยู่” ชิ คบกันได้ไงวะ หงุดหงิด (รู้ตอนอยู่ในวงเหล้า)
“คบกันก็ไม่ได้แปลว่ารักกันเสมอไป”
“.........................” เออ จริงแฮะ ดูๆ แล้ว มันก็ยังมีใจให้ผมอยู่มั้งนิดนึง (เดา)
“แต่เราสองคน ไม่ได้คบกัน แต่ก็รักกันโคตรๆ”
เหอๆๆ ที่พูดมันก็เกือบถูก ตัดคำว่า ‘โคตรๆ’ ออกได้มะ
“พุจะไปวันรับฯ จริงเคนด้วยนะพี่นัท ว่าจะซื้อน้ำยาล้างรถให้มันอ่ะ พี่ว่าดีป่ะ?” ผมถามความเห็น
“ฮะๆๆ งานรับปริญญานะเว้ย คิดได้ไงซื้อน้ำยาล้างรถ” พี่นัทขำใหญ่ ตาไม่มีเลยนะพี่ตี๋
“ก็มันเพิ่งซื้อรถใหม่ เอ้ย ไม่เพิ่งดิ ก็หลายเดือนแล้ว และผมลองเปิดเน็ตดู ชุดทำความสะอาดดีๆ มันตั้งหลายพันเลยนะพี่”
“อยากซื้ออะไรก็ซื้อเหอะ ให้อะไรมันก็ยิ้มหน้าบานทั้งนั้นแหล่ะ ยิ่งถ้าไปล้างรถให้ด้วยสงสัยคงแทบร้องไห้” ฮ่าๆๆ ก็พูดไปเนอะพี่
“มันยิ้มไม่ออกหรอกพี่นัท เจอผมทำเชี่ยใส่ซะขนาดนั้นหง่ะ”
“ใครจะไปรู้ มันอาจกำลังยิ้มอยู่ในใจที่ได้เจอเอ็งก็ได้” ถ้าเป็นงั้นก็ดีเด่ะ
พอรู้งี้ผมก็พอยิ้มออกบ้างล่ะคับ
“วันนั้นจะไปยังไงล่ะน้ำพุ?” พี่นัทถามต่อ
“.......อ่า...นั่นดิพี่” ไอ้นพก็ลางานแค่วันเดียวซะด้วย แถมคนที่รู้จักเคนแบบพอคุยกันได้ ก็มีแค่ไอ้ขันคนเดียว ผมยังไม่ได้โทรชวนมันเลย
“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมะ?”
“หือ? ว่างเหรอ วันธรรมดา” งานยุ่งจะตายพี่นัท
“ไม่ว่างหรอก แต่เดี๋ยวทำตัวให้ว่างได้” พี่นัทพูดยิ้มๆ คับ
ส่วนผม พอรู้ว่าพี่นัทจะไปส่งผมเอาหัวไปไถแขนเค้าเลยครับ อิอิ
“ใจดีโคตร...” :จุ๊บๆ: อยากจะหอมแก้มสักที แต่เปลี่ยนใจตอนเค้าพูดว่า
“ป่าวหรอก แค่อยากเจอหน้ามันเฉยๆ”
:m28:
H
โอ้ งานงอก... ใกล้สงกรานต์งานถล่มทลาย ขอโทษทุกคนที่มาต่อช้ามั่กๆ :m5:
พี่นัทจะเจอกับน้องเคนเป็นครั้งแรกแล้ว! O O! เรื่องราวจะเป็นอย่างไรเมื่อแรงงงงสองคนมาเจอกัน เหอๆ
-
:กอด1:แค่เพื่อนยังดี
:L1:
-
:เฮ้อ: ขอยืมเค้ามาหน่อย....เอาให้แน่ได้แค่ไหน นะน้ำพุ :เฮ้อ:
:pig4: :pig4:
-
แรงตัวพ่อเจอกัน คนอ่านคงจะมันมาก แต่น้ำพุจะซีดมั้ยเนี่ย :laugh:
ขนาดน้ำพุฉายเดี่ยว เคนยังแดกดันกันขนาดนี้ แล้วนี่คนพิเศษอย่างพี่นัทไปด้วย เหอๆๆ :z10:
จิ้มบวกขอบคุณค่า สู้ๆเรื่องงานน้า :กอด1:
-
รอตามเชียร์มวยคู่เอกค่ะ
พี่นัทมุมแดง
กับเคนมุมน้ำเงิน
:m18:
-
ถ้าพุคิดจะไปเจอเคนเพราะคิดอย่างที่พูดจริงๆ เห็นด้วย
แม้เคนมันเคยทำเลวกับเราอย่างไร แต่มันก็ทำดีมากด้วยเช่นกัน ถ้าสามารถเป็นเพื่อนกันได้ก็ดี ดีกว่าเลิกแล้วต้องเป็นศัตรู
-
เสือชนสิงห์ล่ะเว้ยงานนี้ :laugh:
-
งานจะเข้าน้ำพุมั้ยเนี่ย ท่าทางเคนเหมือนจะยังตัดใจไม่ขาดทั้งที่คบคนใหม่ไปแล้ว
-
ขอบคุณคุณโบว์และคุณแบ็งค์นะคะ
ตอนนี้อ่านแล้วทำไมดิฉันรู้สึกโหยหาเคน อยากให้พุกลับไปคบกับเคน และรู้สึกว่าการเจอกันครั้งนี้ของเคนกับพุ มันเหมือนมีอะไรมาสะกิดในใจพุหน่อยๆ เหมือนเป็นสิ่งทำให้พุต้องเลือกและเหมือนพุจะเลือกแล้ว
เอ่อ...สรุปชั้นเชียร์ใครเนี่ย :serius2:
-
เราว่าพี่นัทนี่แหละอาจเป็นคนทำให้พุกะเคนเข้าใจกันและคืนดีกัน พี่นาททททท :dont2: อยากรู้ใครเป็นแฟนพี่นัทนะ ถ้าไม่ใช่พุ (แอบอิจฉา ฮ่าๆ)
-
เอาจริงๆนะ สงสารเคนมากเลย
ถ้าเราเป็นเคนเราคงไม่คิดอยากเป็นเพื่อนกับพุอีกหรอก
จากนิสัยอย่างเคนถ้ารักกันไม่ได้ คงไม่ยอมอยู่ดูพุมีความสุขกับรักครั้งใหม่หรอก
เคนไม่น่าใจกว้างขนาดนั้น
ในสายตาคนที่เป็นฝ่ายทิ้งเขา ได้กลับมาเป็นเพื่อนกันมันดูดีอยู่หรอก
แต่ความจริงมันไม่ใช่การเยียวยาเคนหรอก เป็นการเยียวยาความผิดในใจพุมากกว่า
เรามองว่าการพยายามเป็นเพื่อนหรือพยายามทำดีกับเคนกลับทำร้ายเคนมากขึ้นอีก(ถ้าไม่รักเขาแล้วอ่ะนะ)
แล้วยังเอาพี่นัทไปให้เห็นหน้าอีก เฮ้อออ
ถ้าตอนหน้าพุโดนเคนตบหน้าซักทีจะไม่สงสารเลย
-
โอ้ววว เมื่อเสือกับเสือมาเจอกันจะเกิดไรขึ้นเนี่ยย รอตอนต่อไปจ้า ว่าแต่ทำไมพี่นัทถึงอยากเห็นหน้าเคนกันล่ะเนี่ย
สู้ๆ นะค่ะP'Foyer กับงานที่ท่วมท้น ^^
-
เครื่องบินเจ๊ดจะชนกับชิงคันเซ็น!!!!! o22
แล้วพุจะเป็นไงเนี่ย
กลัวใจเคนจะกลับมาจิตแตกอีกหงา :serius2:
-
ไม่ใช่ว่าพี่นัทกะเคนนี่จะเปนเปนกิ๊กเก่ากันมาก่อนนะ ถถถถถ
-
ใครจะแรงกว่ากันอิอิ
-
พุอ่ะ คิดตื้นๆ (หรือไม่ได้คิดอะไรเลย) จะเอาพี่นัทไปเจอเคนเนี่ยนะ
คิดได้ไงวะ ='= เครียด
-
เข้าใจฟีลเคน แล้วก็ฟีลน้ำพุ ตอนเจอเคนคบกับฟ้านะ
แต่ว่า .. เฮ้ อ อ
เคนโผล่มาทีไร ยิ้มไม่ค่อยออกเลยแฮะ
จะได้เจอกันกับพี่นัทแล้ว ตื่นเต้นนน !!
-
เริ่ดพี่นัท ให้มันเคลียร์ๆ
มัวรอพุไม่ได้ไรหรอก คั่กๆ o13
-
พูดแล้วแอบกลัวเลยง๊ะพี่นัทกับเคนยิ่งเป็นโจทก์กันอยู่
บางทีก็สงสารพุนะเห็นบอกรักพุกันโง้นงี้แต่เอาเข้าจิงๆก็ไม่เข้าใจพุกัน
พระเอกของพุตัวจิงออกมาแสดงตัวได้แล้วอยากรู้จะแย่แล้วอ่ะอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้พุ
-
ลุ่นต่อ
-
เรื่องที่เคนอาจจะมีแฟนแล้ว ก็ไม่ค่อยแปลกใจ คนเราเวลาเจ็บปวดและมีคนคอยอยู่ข้างๆก็น่าจะได้รับสิ่งดีตอบแทนบ้าง
เพราะน้องฟ้าก็รักยืนยงพอจะทำให้เคนใจอ่อนได้ จะด้วยสงสาร เห็นใจ หรือเหตุผลการคบแบบไหนก็ตาม
จะรัก ไม่รัก ถ้าจะไปแทรกกลางเค้้าจริงก็น่าเห็นใจน้องเค้านะ อันนี้พูดจริง
.... ที่เคนมีอาการแบบนี้กับน้ำพุก็ว่าเค้าไม่ได้ คงฝังใจเพราะรักมาก แต่ดีใจนะีที่น้ำพุเข้าใจ และคิดอะไรได้เยอะมาก
ไม่ใช่เด็กๆเหมือนเดิมอีกแล้ว
น้ำพุเริ่มมองเห็นการกระทำมากกว่าคำพูดเพราะมีคนเพียรกระทำหลายสิ่งหลายอย่างให้รู้มากกว่าคำพูด
ยิ่งน้ำพุพูดกับนพแบบนั้นแล้วสุขใจจริงๆค่ะ คำขอให้พี่นัทอยู่กับพุ และพุก็จะไม่ไปไหน
ไม่ได้มาจากการบังคับของพี่นัท เป็นพุที่ขอเอง และคงอยากทำให้ดีด้วย(มั้ง) (อันนี้เดา 555+)
....... ตอนนี้ก็เหลือแต่ว่า ถ้าเคนกับพี่นัทไ้ด้เจอกันแล้วเรื่องราวจะเป็นแนวไหน
เดาว่าพี่นัทคงไม่ต้องไรมากเพราะหน้าตากวนเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว แต่เคนนี่สิจะร้อนแรงหรือเปล่าไม่อยากเดาล่วงหน้า
อาจจะเฉยเมยจนน้ำพุเจ็บแปล๊บๆอีกก็ได้นะ :เฮ้อ:
ปล.1 ขอบคุณน้องโบน้องแบ้งค์ที่มาอัพให้หายคิดถึง แม้จะงานยุ่งแค่ไหน สู้ๆนะคะ :a2:
ปล.2 พี่นัทจะมาแว๊วววว :z2:
-
รวดเดียวจบตั้งแต่ ห้าโมงเย็นถึงตอนนี้
น้ำพุเหมือนกระจกสะท้อนตัวเราเลย - -*
ตรูเลวใช้ได้เลยนะเนี่ย
รอติดตามต่อนะคะ
-
ยังลุ้นเคนอยู่นะ
แต่ว่าเคนยังมีสิทธิ์อยู่เปล่านะ
-
รอลุ้นตอนที่พี่นัท เจอ เคน
รักพี่เสียดายน้อง ชอบทั้งคู่
-
/
อยากเจอหน้าเคน? จะเจอไปทำไม :confuse:
“ไม่เคยเห็นเหรอ?” ไม่ได้ถามกวนพี่นัทนะคับ แต่ผมจำไม่ได้อ่ะว่าใครรู้จักใคร ใครไม่รู้จักใคร ที่ผ่านมาผมยุ่งกับคนเยอะเกินก็เลยมึนส์ๆ นึกว่าพี่นัทกับเคนเคยเจอกันแล้ว (อ่อ ผมขี้มึนส์จริงนะคับ เป็นคนเลือดน้อยง่ะ เลือดเลยไปเลี้ยงสมองไม่พอ ก็จะมึนหัวบ่อยๆ)
“เคยเห็นแต่ในรูป” พี่นัทบอก
“หา?” อย่าบอกนะว่ามีรูปเคน ชักทะแม่งๆ และ แต่ถ้าสองคนนี้เคยกิ๊กกันคงฮาน่าดู มันจะเป็นไปได้ไง๊ ไอ้เคนยึดติดกับผมจะตายชัก (อดีตอ่ะคับ)
“อย่ามองงั้นดิวะ คิดบ้าอะไรอยู่?” พี่นัทยันหัวผมไปหนึ่งป้าบ
“พี่เคยเห็นรูปเคนจากไหน?” ผมจ้องหน้าถาม
“ไอ้นี่... ก็จากในกระเป๋าตังค์เอ็งไง”
“พี่ค้นของๆ พุเหรอ!?” ตอนไหนฟะ ไม่มีมารยาท
“ไอ้บ้า ก็ตอนที่พี่เก็บกระเป๋าตังค์เอ็งได้ไง จำได้ไหม ..ง่อยแล้วยังปลาทองอีกนะ ไม่ได้เรื่องเล๊ย!” โห... นานกี่ปีมาแล้ววะนั่น ผมนึกอยู่นานคับกว่าจะจำได้ ผมขี้ลืมง่ายอ่ะ
“อ่า... เคนหล่อใช่มั้ยล่ะ? ผมตาถึงใช่ไหม? อิอิ” ผมถามแบบขำขำ
เคนมันหล่อมากๆ น่ารักดีด้วยตอนมันยิ้ม แต่เจอความบ้ามันไปนี่ผมตายสนิท
พี่นัทหัวเราะหึหึที่ผมพูดไปงั้น
“หล่อแค่ไหนอย่างมากก็ได้แค่ขี้เล็บพี่เท่านั้นล่ะวะ” โห ไอ้เรื่องหลงตัวเองล่ะที่หนึ่งในโลก
“สรุปพี่ไปแค่ดูหน้าเคนใช่มั้ย? เพื่อออ ถ้าแค่นั้นก็ดูอยู่ห่างๆ นะ อย่าหาเรื่อง”
“อ้าว... พูดงี้กับผู้ใหญ่เหรอวะเดี๋ยวสวย พี่โตแล้วนะเว้ย มีการมีงานทำไม่ได้เป็นนักเลง”
“โห...แล้วตอนพี่ซีล่ะ ไม่เรียกหาเรื่องเหรอ” ชอบแกล้งยั่วโมโหคนอื่นเค้า ผมเลยพลอยซวยไปด้วยเลย
“ไอ้ซีมันบ้า ถ้ามันเป็นคนมีเหตุผล มั่นคง พี่ทำอะไรไปมันก็ไม่หวั่นไหวหรอก แต่นี่แม่งเล่นไม่สนใจเหตุผลห่าอะไรเลย แถมทำตัวขี้น้อยใจยังกะตุ๊ด ถ้าเป็นงั้นให้มันไปตายไหนก็ไปนั่นแหล่ะดีแล้ว” แรงงงง!!!
“......เคนไม่เหมือนพี่ซีนะพี่ มันบ้ากว่าหลายเท่า”
“แล้วไงวะ?” อ้าว
“กลัวเอาพี่ไปเปิดตัว แล้วไอ้คุณเคนมันจะช้อคตายคาที่รึไง?” แหง่ะ เวอร์ เคนมันไม่ได้เป็นไรกับผมแล้วมันจะช้อคทำไม ผมต่างหากช้อคที่มันมีแฟนใหม่
ตอนรู้ว่าพวกเค้าคบกันจริง ผมชาไปทั้งหน้าเลยคับ เห็นมันบอกว่ารักๆๆ ผม ขาดผมไม่ได้ ผมเชื่ออย่างงั้น เพราะไม่มีครั้งไหนไม่เชื่อว่ามันโกหก
ผมรู้ว่าผมทำเลวไว้ แต่ก็อดเศร้าไม่ได้ที่ผมเป็นคนทำให้ความเชื่อนั้นพังลง
คือว่า ถ้าเคนมันคบคนอื่นได้ ก็แสดงว่ามันคงพอทำใจเรื่องผมได้แล้วล่ะคับ...
แล้วก็ผมรู้ว่าผมหน้าด้านที่ขอไปงานสำคัญของเคนและก็หน้าด้านอยากคบมันเป็นเพื่อนทั้งที่ผมเป็นฝ่ายทิ้งมันก่อน แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่ดูว่าเคนต้องการให้ผมไปรึเปล่า ถ้ามันเกลียดขี้หน้าผมจนไม่อยากจะเห็นอีกต่อไป ผมก็ไม่ดันทุรังหรอกคับ
แต่นี่มันไม่ว่าอะไร (ถึงจะด่าผมเรื่องเก่าๆ นิดหน่อย)
ผมดูออก ว่ามันอยากให้ผมไป มันอยากคุยกับผม แต่เพราะความเลวที่ผมทำไว้ ก็ทำให้พูดอะไรออกมาไม่ได้
ผมเองก็อยากคุย อยากเจอเคนเหมือนกันนะครับ
แต่เพราะความรู้สึกผิดที่ติดค้างในใจ ก็เลยทำให้พูดอะไรไม่ได้มากเหมือนกัน
ตอนนี้อะไรพอทำได้ก็ทำอ่ะคับ ผมอยากให้ระหว่างเรามีความรู้สึกดีๆ เหลือติดไว้บ้าง ถึงมันจะสายเกินไปแล้วก็เหอะ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย (เหมือนที่แล้วๆ มา)
“ป่าวสักหน่อย” ผมตอบอย่างซึมๆ
“ก็ไม่ได้เป็นไรกันแล้ว เคนก็มีแฟนใหม่แล้ว มันจะมาหึงอะไรพุอีกล่ะ”
“พูดงี้แสดงว่าหึงมัน?” พี่นัทเลิกคิ้วถามหน้าก๊วนกวน
“ป่าว! พุไม่เคยหึงใครนะ”
“เคยซะบ้างก็ไม่มีใครว่าหรอก”
“ชิ เรื่องไรพุต้องทำงั้นด้วย”
“ก็แค่หึง ไม่ต้องกลัวเสียศักดิ์ศรีหรอก แม่ง...ทำตัวอยู่บนฟ้า ตกลงมาคอหักตาย มันคุ้มมั้ยวะเนี่ย” โห... รู้ขนาดนั้น ชิ
“แต่ไม่เป็นไร... ถ้าตกลงมาเดี๋ยวพี่รอรับ ไม่ให้เจ็บหรอก”
“.......................”
หง่ะ รู้สึกไฟช็อตตรงขั้วหัวใจนิดนึงคับ ไม่ได้เวอร์นะ แต่มันเป็นงั้นจริงๆ
ถ้าผมไม่เจ็บ เค้าก็เจ็บ... จริงมั้ยครับ?
ถ้าผมตกลงมา เค้าก็ต้องเจ็บกับผมไปด้วย จริงมั้ยครับ?
“พี่ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้...” ผมชักรู้สึกว่า... พี่นัททำอะไรให้ผมมากเกินไปแล้ว
คือว่า ถ้าเค้าอยากไปเผชิญหน้ากับเคน เพราะเหตุผลอะไรก็ตาม ผมจะไม่ห้ามอีกแล้วครับ เพราะผมรู้ว่าเค้าหวังดีกับผม ผมไม่อยากทำหลบๆ ซ่อนๆ ว่ารู้สึกดีกับพี่นัทเพื่อให้ใครพอใจ ถ้าบริสุทธิ์ใจ จะหลบจะกลัวไปทำไม ไม่จำเป็น...
“พอพูดแบบนี้แล้วนึกถึงเพลงๆ นึงว่ะ” พี่นัทบอกอย่างอารมณ์ดี
“เพลงอะไรอ่ะ?”
“นึกไม่ออก เดี๋ยวกลับบ้านไปส่งเมลล์ให้ละกัน”
“M ก็ได้พี่ จะได้คุยกัน”
“แค่นี้ยังคุยไม่พอเหรอวะ?” ชิ
“พอก็ได้...” หงอยเลยกรู ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันด้วย ปกติผมไม่ค่อยขอคุยกับใครนะคับ น้อยมากๆ
“ไงพี่ก็ไม่ไปไหนอยู่แล้ว...” พี่นัทก้มหน้ามาบอกผมที่คอตกอยู่ แถมยกมือขยี้หัวผมอีก
“ถ้าพี่ไปพุตายแน่ๆ”
“ไม่มีใครตายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก” พี่นัทหัวเราะ
“อย่าพูดงั้นดิ ไม่ใช่ร่างกายที่ตาย แต่ใจอ่ะดิ มันจะตาย” อย่าหาว่าน้ำเน่านะ
“หืม?? เรารักกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย?” พูดล้อผมเล่นอีกและ... อุตส่าห์จริงจังดันทำเป็นขำอีก
“จับมือหน่อยดิ” ผมมันคนขาดความอบอุ่นอ่ะคับ คนรอบตัวมีตั้งมากมาย แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจและอยู่ข้างๆ ได้อย่างสบายใจจริงๆ เลยสักคน
พอพี่นัทส่งมือมา ผมก็จับมือเค้ากระชับไว้ ที่จริงผมชอบทำแบบนี้กับแม่เวลาเหงาๆ ด้วยอ่ะคับ คือว่าอยู่ดีๆ ก็นั่งจับมือกันเฉยๆ
“มือสากอ่ะ” ผมพูดแซวเค้าขำๆ
“พี่ทำงาน ไม่ได้อยู่ง่อยๆ แบบเอ็งเข้าใจมั้ย” พี่นัทยังอุตส่าห์ยกอีกมือมาตบหน้าผากผมอีก ชิ ชอบทำร้ายจิตใจไม่พอ ยังทำร้ายร่างกายกันอีก
“ผมอยากแก้ปัญหาชีวิตได้สบายๆ แบบพี่มั่งอ่ะ”
“หล่อแล้วยังฉลาดขนาดนี้เป็นกันไม่ได้ง่ายๆ หรอก” ผมขำกร๊ากกับที่พี่นัทพูด
อยู่กับเค้าแล้วสบายใจดีครับ ที่เครียดๆ เรื่องเคนผมลืมไปเลย ลืมเรื่องเครียดนะครับ ไม่ได้ลืมเคน (เหอๆๆ)
จนกระทั่งกินข้าวเสร็จ ผมก็นั่งบีทีเอสกลับเอง T T เพราะหอไอ้นพไม่ใช่ทางผ่าน (พี่นัทไม่ยอมไปส่ง ชิ ใจร้าย) พอถึงก็จัดการโทรไปหาเพื่อนขันสักหน่อยคับ เพราะถึงจะมีพี่นัทไปด้วย แต่ไงๆ ก็น่าจะชวนไอ้ขันอยู่ดี
“เคนรับปริญญาแล้วเหรอวะ?” เสียงไอ้ขันจากปลายสาย
“อืม มึงว่างป่ะ ไปด้วยกันหน่อยดิ”
“แล้วมึงเพิ่งโทรมาชวนกูตอนนี้เนี่ยนะน้ำพุ๊!?”
“เหอะน่า...” เพิ่งคิดได้หง่ะ แล้วผมก็เป็นพวกชอบทำอะไรจวนตัว
“เอ้อ แล้วไหนมึงบอกว่าเลิกกับเคนแล้ว และทำไมถึงยังไปงานเคนฟระ กรูงง”
“ตอนนี้คุยกันแล้ว”
“เร็วจังนะมึง” เร็วบ้าอะไร
“เหอะน่า เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ตกลงมึงไปป่ะเนี่ย?” ไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ อ่ะคับ
สรุปไอ้ขันบอกว่าเดี๋ยวเคลียร์คิวก่อน พรุ่งนี้จะโทรบอก
พอสักดึกๆ หน่อย ผมก็ออนเอ็ม มองหาพี่นัท ชิ ไม่อยู่จริงด้วย ไอ้บ้า บอกว่าอยากคุยด้วยก็ยอมเข้ามา ผมเลยไปเช็คเมล์ ค่อยยิ้มออกหน่อยเพราะเค้าส่งเมลล์มาละคับ
เพลงที่พี่นัทส่งมา ‘เหตุผลง่ายๆ’ ของ ‘คุณพี่ตูดใหญ่’ อ่ะคับ (บิ๊กแอสๆ)
ฟังแล้วก็....... ซึ้ง... :monkeysad: ยิ่งทำให้รู้สึกดีกับพี่นัทยิ่งกว่าเดิมอีกคับ เห็นหน้างี้ไม่นึกว่าจะโรแมนติคเป็นกะเค้าด้วย ผมฟังเพลงซ้ำๆ ไปซักพักนึงก็โทรไปหาเค้าคับ
“ฟังเพลงแล้วนะ” ผมบอก
“อืม ซึ้งกินใจจนน้ำตาไหลพรากๆ เลยล่ะสิ” ยังจะพูดล้อเล่นอยู่ได้
“ครับ น้ำท่วมแล้วพี่ มาช่วยวิดน้ำหน่อย”
“นอนไปงั้นล่ะ เย็นดี” ใจร้าย
“ขอบคุณนะครับที่ส่งให้ เพลงเพราะดี”
“ไม่เป็นไร มีคนส่งมาให้อีกที” แหง่ะ หุบยิ้มแทบไม่ทันเลยไอ้บ้า
“ไปนอนได้แล้วไป ขี้เกียจคุย” โห พูดงี้เลยเหรอ ใจร้าย อยากคุยด้วยตายแหล่ะ ที่ซึ้งๆ อยู่เนี่ยอารมณ์หดเลยคับ แต่ก็พอเข้าใจอยู่ว่าเค้าเป็นคนอย่างงี้
/
ส่วนพรุ่งนี้ผมก็ไปหาซื้อน้ำยาล้างรถครับ ศึกษามาอย่างดีทั้งคืน (แต่ก็งงเหมือนเดิม) คิดไปคิดมาซื้อไอ้แบบนี้อย่างเดียวมันดูแห้งแล้งไปหน่อย ผมเลยไปร้านดอกไม้ ให้เค้าจัดแบบเล็กๆ ให้อีกช่อนึง... ก็ไม่เล็กเท่าไหร่ (ไปกะโม)
ส่วนตัวผมชอบดอกไม้แปลกๆ สีสดใส แต่เคนมันชอบกุหลาบแดง ตกลงก็เลยให้เค้าจัดกุหลาบแดง... ผมว่ากุหลาบเนี่ยอยู่ห่างๆ แล้วมันเหี่ยวๆ
อยู่ใกล้ชิดกันผมว่าสดชื่นดี มันดูสวยกว่าไงไม่รู้
สักตอนเย็นๆ ไอ้ขันก็โทรมาบอกว่าไปด้วยได้
พอถึงวันจริง ก็นัดเพื่อนผมให้มารอทางผ่านพี่นัทจะได้รับสะดวก
ไอ้ขันเวลาเจอคนหล่อมันเฉยๆ ครับ แถมชวนคุยมากมายเหมือนเป็นเพื่อนกันมาซักร้อยปี บรรยากาศในรถก็เลยไม่เงียบ
ช่วงที่ไอ้ขันชวนพี่นัทคุย ถามนั่นถามนี่
ผมก็คิดถึงอนาคตที่จะได้เจอเคน ก็รู้สึกตื่นเต้นเยอะอยู่อ่ะคับ เวลาที่ผมไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปเจอเหตุการณ์อะไรข้างหน้าแล้วมันจะมีอาการประหม่าแบบนี้ล่ะ
พอไปถึงที่ที่เคนบอกว่าเวลาประมาณนี้มันจะอยู่แถวๆ นี้ผมก็ไปชะเง้อชะแง้มองหามัน... เคนหาง่ายอ่ะ ตัวสูงมั่กๆ ที่ตื่นเต้นๆ อยู่ก็ยิ่งเพิ่มดีกรีเข้าไปอีก (ขนาดว่ามีเพื่อนมาด้วยตั้งสองคน แหะๆ)
“พุ นั่นไงเคน” ไอ้ขันบอกเสียงกระแดะ ผมหันไปเห็น ตอนนั้นเคนอยู่กับครอบครัวอ่ะคับ พ่อแม่....ญาติพี่น้อง และที่ขาดไม่ได้ ฟ้าแฟนมัน
เหออ ใจแป้วจริงๆ
“พี่นัท คนนั้นอ่ะเคน” ผมบอก เพราะเค้าอยากเห็นหนิ ก็เลยชี้ให้ดู
พี่นัทมองตาม สักพักเค้าก็ยิ้มบอกว่า
“เดี๋ยวตามไป ขออยู่ตรงนี้ก่อน”
“อ้าว ไมอ่ะ?” หรือว่าเจอกิ๊กฟระ
“สูบบุหรี่” หง่ะ
ผมก็งงๆ หรือว่าพี่นัทแค่อยากเห็นหน้าเคนอย่างเดียวจริงๆ ผมก็นึกว่าเค้าจะเข้าไปแสดงตัวอย่างที่พูดซะอีก (พูดเล่นหรือพูดจริงผมก็ไม่รู้หรอกครับ)
ทีนี้ผมเลยเดินไปกับไอ้ขัน รู้สึกความหน้าด้านจะลดลงตอนเห็นพี่ชายเคนมองเหมือนไม่พอใจมากๆ ที่เห็นผม
เอาแล้วไงกรู? กลัวอ่ะ
พอไหว้ทุกคนเสร็จเรียบร้อย ผมกับไอ้ขันก็ให้ของเคน เวลาแบบนี้ผมไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะคับ อวยพรไม่เป็น ผมว่าความสำเร็จถ้าคนๆ นั้นไม่พยายาม ให้ขอกับฟ้ากับฝนก็ไม่มีทางสำเร็จได้
แต่ผมจำได้อ่ะ เคนมันเคยพูดบอกว่า ที่มันเรียนได้ดีขนาดนี้เป็นเพราะผม
มันจะทำอะไรสักอย่างนึง มันก็ชอบพูดๆๆ ว่าทำเพราะผมๆ
หง่ะ.... ไม่น่าจำได้เลย เพราะรู้สึกแย่จริงๆ อ่ะคับ
ผมยืนบื้อเป็นไอ้ใบ้ตอนยื่นดอกไม้และกล่องของขวัญให้โดยไม่พูดอะไรสักคำ
“อ่ะ” ชิบหาย ตกใจดึงมือออกมาเร็วไปหน่อยหง่ะ เพราะผมรู้สึกว่ามือเคนมันจับโดนมือผม ทีนี้กล่องก็เลยตกลงพื้นอ่ะคับ
“ขอโทษ” ผมได้สติรีบก้มลงไปเก็บ คิดในใจ กูปล่อยเพื่อ... โดนแค่นี้เองทำเป็นดัดจริตไปได้
“ขอบใจ” เคนมันพูดแบบหน้านิ่งๆ แต่ตามันจ้องผมใหญ่เลย
“ซื้ออะไรมาให้เหรอ?” เอ่อ อึ้งที่มันชวนผมคุยก่อนอ่ะคับ
“อ่อ... ก็.....เกี่ยวกับรถ” ใบ้ให้ แต่ไม่บอกหรอก เคนเลิกคิ้วทำท่าเขย่าๆ กล่องนิดนึง
เห็นท่าทางมันผมก็เริ่มยิ้มออกล่ะคับ ดูท่ามันก็ไม่ได้เกลียดไรผมมากมาย
และตอนนั้นเอง พี่มันก็เดินมาจับไหล่เคนคับ แล้วก็มองเหมือนจะพูดอะไร แต่ยังไม่พูด เคนก็ขมวดคิ้วมองพี่มันแบบหน้าเครียดๆ
“นี่มึงทำอะไร เจ็บแล้วไม่จำเหรอ?”
“......................”ถึงจะพูดกันไม่ดังแต่ผมได้ยินและรู้สึกไม่ดีไปแล้วเรียบร้อย (ไอ้ขันเดินไปทิ้งขยะพอดี)
“ทำไมมึงถึงได้โง่ซ้ำซากอย่างงี้วะ อย่าลืมว่าแฟนมึงนั่งอยู่ตรงนั้น จะทำอะไรก็นึกถึงใจฟ้าบ้างสิ” พูดงี้เหมือนพี่เค้าเอาตีนมาตบหน้าผมเลยคับ
“ยุ่งน่า กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู!” เคนสะบัดมือพี่มันทิ้ง สีหน้าเริ่มหงุดหงิด พอขันเดินกลับมาเคนก็พูดขึ้น
“ไปทางโน้นกัน” เหมือนไม่ได้เจาะจงพูดกับใครคับ เสร็จแล้วมันยื่นของให้พี่ชายไปถือและเดินนำดุ่มๆ ไปซะงั้น
“........................” แหง่ะ จะทำไงดี เริ่มไม่อยากอยู่ให้รกหูรกตาคนอื่นแล้ว
พอไอ้ขันเดินตามเคนไป ผมจะยืนอยู่ก็กระไร ก็ต้องไปเหมือนกันสิคับ
ตามปกติก็ต้องถ่ายรูปนั่นแหล่ะ ผมอยู่ในสถานะแบบนี้ก็ต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัว จะไปอยากอะไรออกนอกหน้าก็ไม่ได้ ที่สำคัญผมรู้สึกแย่มากๆ เรื่องที่พี่ชายเคนพูด
“เฮ้ย มาถ่ายรูปด้วยกันดิ” ไม่ใช่เคนชวนผมนะคับ ไอ้ขันต่างหาก
“ไม่เป็นไร ถ่ายไปเถอะ” ไม่กล้าคับ
“เอ๊า มาดิ๊ เร็วๆ”
“...................” ผมก็มองไปทางเคน มันก็มอง แต่หน้านิ่งๆ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำแป้บนะ” ขอไม่อยู่ดีกว่าครับ
“ไอ้พุ!” ผมเดินไปร้านขายของ ทั้งที่ใจจริงก็ไม่ได้อยากทำเป็นท่ามากหรอก
แต่เจอสายตาพี่ชายเคนกับสายตาฟ้า ผมจำเป็นต้องถอยก่อน คิดว่าที่ตัวเองทำอยู่เนี่ย มันดีกับใครบ้างนอกจากตัวผมเองคนเดียว
เอาเข้าจริง ก็ไม่ได้มีใครเชิญด้วยซ้ำ เคนก็ไม่ได้พูด ผมถามมันเอง ถึงจะคิดเข้าข้างตัวเองไปว่ามันอยากให้ผมมา ถึงจะมองเห็นสายตาที่เหมือนสื่ออะไรได้หลายๆ อย่าง แต่ที่นี่ไม่ได้มีแค่ผมกับมัน
ผมคงคิดผิดที่อยากได้โน่นได้นี่ ทั้งที่ไม่ควรจะเรียกร้องอะไรเลยด้วยซ้ำ
“เดินดูทางหน่อย” เสียงนึงดังอยู่ข้างๆ ผมก็สะดุ้งนิดนึงเพราะก้มหน้าเดินเหม่อลอยอยู่
“อ้าว” พี่นัท โผล่มาจากไหนหนิ
“หายไปไหนมาพี่?”
“ไม่ได้หายไปไหน ก็อยู่แถวนี้แหล่ะ” เชื่อๆ ไม่งั้นคงไม่แว้บมาเร็วปานนี้
“หนีมาเดินคนเดียวทำไม?” พี่นัทถามสะกิดใจผมพอดี
“ซื้อน้ำ”
“ทำหน้าอย่างงี้ ท้อแล้วเหรอ?”
“ครับ ท้อแล้ว” ไม่รู้ว่าเค้าพูดไปงั้นหรือว่าอะไร แต่ก็ถูกล่ะคับ ไม่มีใครต้องการแถมมาเพื่อทำให้สถานการณ์เลวลงก็ไม่รู้จะเข้าไปทำให้คนอื่นยุ่งยากทำไม
“สงสัยต้องปล่อยจริงๆ แล้วพี่” พูดแล้วก็น้ำตาจะแตก ไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะคับ
“อ้าว เดี๋ยว! อย่าเพิ่งร้อง” พี่นัททำท่าตกใจ
“ฮึก พุไม่น่ามาเลย” เสียใจหนิครับ มาให้คนอื่นเกลียดขี้หน้า แล้วผมก็เป็นพวกจิตอ่อนด้วย เลยร้องไห้ง่ายๆ
“เฮ้ย! ทำอะไรของมึงวะ!?”
เสียงหนึ่งดังขึ้น....
ผมหันไปมอง... ทั้งๆ ที่รู้แล้วว่ามันเป็นเสียงของเคน
H
ยืดเยื้อซะงั้น ไว้ต่อตอนหน้านะ หมดแรงแล้วว
สวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้าเน้อทุกคน :mc3:
-
ทิ้งไว้ค้างๆ อ่า พี่
-
เอร๊ยยยยย ยืดเยื้อตอนนี้อ่านแล้วจะคาดใจ มาต่อไวๆเล๊ยยย >.<
ตอนนี้สงสารน้ำพุไม่ไหวแล้วอะ คือไอ้การมานี่ก็ต้องรวบรวมความกล้ามากแล้วนะ ว่ามาไม่มาดีวะ
พอมาแล้วยังเจออสถานการณ์แบบนี้อีก กรี๊ดๆๆ แต่เคนตอนนี้แอบน่ารักนะ น่ารักด้วยการนิ่งๆนี่แหละ 55+
พี่นัทตอนนี้โคตรหล่อเลยอะ ด้วยการพูดจากวนตีน และโผล่มายามจำเป็นนี่แหละ >///////<
ทีนี้เคนและพี่นัทมาเจอกันแล้ว โหย อยากอ่านต่อ ไม่ไหวทนนะค้า มาต่อเร็วๆนะ
และ ...สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันค่า : ))
-
ตกลงพุจะเอาไงหว่า????
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
:pig4: :pig4:
-
อ่าว ค้างซะงั้น
-
เคนอย่าทำเสียเรื่องนะ
-
ไม่นะ :sad4:
เค้าอยากให้เรื่องนี้พี่นัท(เถื่อน)เป็นพระเอก
-
ตื่นเต้นๆค่ะ จะเป็นยังไงต่อไปนี่
พี่ซีหายไปจริงๆด้วยแอบเชียร์ 555++
รอตอนต่อไปนะคะ^^
-
ดิฉันว่า พุตัดเคนไม่ขาดหรอก เพราะสองคนนี้มันมีอะไรผูกพันกันเยอะมาก เคนเองก็รักพุมากๆเลยนิ แต่นี่เป็นเรื่องจริงผสมเรื่องเล่าใช่ไหมคะ ดังนั้น อะไรก็เกิดขึ้นได้ แอร๊ยยยส์
ปล. ขอบคุณคุณโบว์และคุณแบงค์มากค่ะ บวกหนึ่งให้นะคะ
ปปล. คนในรูปนี่ดาราหรือว่ารูปน้องพุคะ คิ้วขมวดเชียว หุหุ
-
เคนนนน แกอย่าทำอะไรพี่นัทของชั้นนนนน อ่านๆละเหมือนเคนจะเป็นพระเอกง่ะ เป็นเคนหรือพี่นัทก็ดีหมดแหละมั้ง
-
แง้ สงสารน้ำพุ T_T
-
กดดันดี - -"
-
อร๊ายย ตื่นเต้น น
-
แรกๆ่อ่านแล้วก็อิ่มๆ ยิ้มๆ เพราะเวลาน้ำพุุอยู่กับพี่นัททีไรบรรยากาศรอบตัวมันนิ่ง ชิล สบาย
ถึงพี่นัทจะกวนไปกวนมา แต่พี่นัทก็คงพอกับน้ำพุ เป็นประเภทกลัวที่จะบอกรักใคร
แต่แค่พี่นัททำให้น้ำพุขนาดนี้ก็ดีมากๆแล้ว เป็นสุภาพบุรุษในคราบความเถื่อน อาจไม่ใช่คนหวาน แต่เป็นคนจริงใจมาก
เป็นคนที่น้ำพุอยู่กับพี่เค้าทีไร จะเห็นอีกมุมนึงของน้ำพุ จะเห็นการอ้อน การร้องขอในสิ่งที่ไม่เคยร้องขอจากใคร
ถ้าพี่นัทไปจากน้ำพุจริงๆ น้ำพุคงทนไม่ได้ แต่ทางกลับกันตอนนี้พี่นัทรับรู้เรื่องราวทุกอย่างของน้ำพุหมดสิ้น
ถ้า...ถ้าหากว่าตอนนี้พี่นัทรักน้ำพุอยู่แล้วล่ะ ความรู้สึกเค้าจะเป็นอย่างไรที่ต้องมาคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องหัวใจให้กับคนที่ตัวเองรัก
มุมนี้คิดตามแล้วก็เจ็บปวดนะ แต่เค้ายังเต็มใจ และเค้าคงคิดว่าถ้าถึงตอนที่น้ำพุไม่สับสน และเลือกคนที่ใช่ถึงแม้จะไม่ใช่ตัวเค้าเอง
เค้าคงมีความสุขกับคนที่เค้ารักมีความสุขละมั้งนะ ที่รู้สึกแบบนี้กับตัวนัทเพราะเค้ามีอะไรหลายอย่างให้คิดว่าเค้าต้องเป็นแบบนั้น
...ขนาดว่ามางานนี้แต่ไม่ได้เข้าไปเพื่อให้ทุกฝ่ายอึดอัด แต่น้ำพุคงน่าจะรู้ว่าอยู่ในสายตาพี่นัทเสมอ :monkeysad:
มุมมองของพี่มองว่า....
ถึงน้ำพุจะรักเคน หรือแม้แต่เคนจะรักน้ำพุมากแค่ไหน ถ้าต้องอยู่ด้วยกันแบบต้องระแวงตลอดเวลาเพราะเรื่องในอดีตมันคอยย้ำ
ไม่ว่าจะเป็นคนรอบข้าง ครอบครัวเค้า แฟนเค้า แถมน้ำพุเป็นคนจิตอ่อนด้วยแล้ว จะไปกับเคนได้นานแค่ไหนถ้ากลับมาคบกันใหม่
ลักษณะแบบน้ำพุ ต้องการคนมั่นคงในอารมณ์ เป็นที่พึ่งให้ได้ทุกเมื่อ เป็นผู้ใหญ่ อารมณ์ดี เข้าใจในตัวตนน้ำพุเป็นอย่างดี
ที่สำคัญ ต้องปล่อยให้น้ำพุมีอิสระในการคบเืพื่อนฝูง ปล่อยให้ไปไหนต่อไหนได้ ตามแต่อาร์ทตัวพ่อแบบน้ำพุต้องการ
นำ้พุไม่ชอบอยู่ในกรอบ ไม่ชอบให้ใครบังคับ ไม่ชอบความอึดอัด และไม่ชอบที่ต้องคอยระวังตัวตลอดเวลา
ถึงได้บอกว่า ไม่ว่าซี หรือเคน ถ้าน้ำพุเลือกคนใดคนหนึ่งในสองคนนี้ ก็หมายความว่า ฝ่ายนั้นต้องปรับเปลี่ยนให้เข้ากับน้ำพุให้ได้
แต่ก็นั่นแหละค่ะ คนเรานิสัยใจคอต่างกัน จะปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่ออีกคนได้นานแค่ไหนกัน จะยอมได้มากน้อยแค่ไหนกัน
แล้วจะคบกันได้นานจริงหรือ?...........................แค่เคนโผล่มาโวยตอนท้ายเนี่ยก็เ่อ่อเห้อ~ :sad2:
ปล. ขอบคุณน้องโบสำหรับการปั่นเรื่องนะคะ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยังมาให้ได้อ่านเรื่อยๆ +1 ค่ะ ^ ^
ปล. ขอบคุณน้องโบสำหรับตอนนี้ ที่ทำให้พี่ร้องไห้เพราะความอบอุ่น จริงใจของนัทที่มีต่อน้ำพุ
ชอบผู้ชายแบบนี้ ไม่ต้องสร้างภาพ ไม่ต้องหวาน แต่จริงใจ ((เหอะๆ เม้นท์ยาวไปป่าวคะ?))
-
รักเคนนะ
เลยไม่อยากให้เคนได้กับน้ำพุแล้ว 5555
ถ้าฟ้าเป็นคนดีแล้วก็รักเคนมากๆ เราก็เริ่มอยากให้เคนไปได้กับฟ้ามากกว่าแหละ
จะได้หลุดพ้นจากน้ำพุซะที
พี่นัทก็รับพุไปดูแลเองหล่ะกัน น่าจะพอฟัดพอเหวี่ยง
-
เคนปล่อยของแน่ตอนหน้า TT,, เมื่อไหร่จะได้กันจริงๆจังๆสักทีน๊า เศร้า
-
ตอนนี้แอบสงสารน้ำพุนิดๆ ได้ยินพี่ชายเคนพูดอย่างนั้น เป็นใครก็เสียใจแหละเนอะ :monkeysad:
แล้วเคนก็คงเริ่มปล่อยของ ให้สมกับที่เป็น 'แรงตัวพ่อ' แล้วมั้งนั่น
ตอนหน้าลุ้นๆๆ :z1:
-
:L1:
-
รอลุ้นต่อ :man1:
-
เคนนนน เคนกลับมาอย่างยิ่งใหญ่มากกกกก :กอด1:
-
อ้าว หายซะงั้นอ่า แล้วเคนจะทำไรพี่นัทมั้ยอ่า ไม่นะ พี่นัทนี่ชิลล์ตลอดเวจริงๆ อ่า พี่นัทน่ารัก ^^
“หล่อแล้วยังฉลาดขนาดนี้เป็นกันไม่ได้ง่ายๆ หรอก” ผมขำกร๊ากกับที่พี่นัทพูด << ชอบประโยคนี้ที่พี่นัทพูดมากเลยอ่า อ่านแล้วขำ ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยเนอะ หุหุ
^^ รอค่ะ มันค้างคาอ่า จะเกิดไรขึ้นบ้างเนี่ย
-
หงะ!!
-
ชอบๆๆๆ :-[
-
อ่านตอนที่แล้ว(ไม่ใช่ตอนล่าสุดนะ ที่เขียนว่า...
ผมเป็นคนไม่อดทน
เอาแต่ใจตัวเอง แถมอีโก้ด้วย
แต่ส่วนใหญ่ผมไม่แสดงอะไรออกมามากครับ จะเฉยๆ เงียบๆ มากกว่า >>อ่านแล้วแบบว่า เฮ้ย เขียนถึงนิสัยกูป่าววะ?!? เหมือนมาก ...สงสัยเพราะงี้คนอื่นเลยทนไม่ได้(และทนคนอื่นไม่ได้)สักคน555
บักเคนจะเจอพี่นัทแล่วๆๆๆ
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอค่ะ หนีไปเที่ยวสงกรานต์แน่เลย อิอิ รอนะค่ะ
-
อ่านตอนนี้ก็แอบสงสารพุนิดนึง
ในที่สุดเคนกะพี่นัทก็เจอกัน
เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ :m4:
:pig4:
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ :mc4:
-
สวัสดีปีใหม่ไทย ปีใหม่ปีนี้ขอให้เจอแต่สิ่งๆ ดีนะค่ะ ^^
-
o4 ออนเซ็นรอน้ำพุไปพลางๆ
คิดถึงๆ
-
คิดถึงๆๆ
เล่นเกมรอ หุหุ
-
และแล้วก็ยังไม่มา รออยู่นะ ><
-
รู้ว่าคนผิดคือน้ำพุ
แต่ยังไงก็สงสารน้ำพุที่สุดอยู่ดีอ่ะ :sad4:
-
หัวเปลี่ยนแล้ว แต่ยังไม่เห็นมาเลยครับ
รออยู่ครับ ขอบคุณ
-
/
ผมยังเบลอๆ อยู่ตอนเคนเดินมาถึงตัวแล้วดันผมออกมาห่างๆ จากพี่นัท
“มันทำอะไรพุ!?” เคนถาม คือมันนึกว่าพี่นัททำผมร้องไห้อ่ะคับ
“ป่าวๆ ไม่ใช่” ผมก็รีบปฏิเสธ แต่เคนมันไม่รอให้ผมพูดจบก่อนเนี่ยดิ
“ยังมามองหน้ากูอีก... จะไปไหนก็ไป!”
หว่า... o22
ผมชักทำอะไรไม่ถูก จะไปลากแขนมันมาก็ไม่กล้าแตะตัวมันอีก
พอโดนไล่ไปซะงั้น พี่นัทจากทำหน้านิ่งๆ ตอนนี้เริ่มยิ้มกวนตีนออกมาและคับ
“โทษนะครับ ผมยืนตรงนี้ก็ไม่เห็นมันจะผิดกฎหมายหรือหนักศีรษะใครตรงไหน...”
“หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่นไง!”
..............หา?………… :a5:
“คนไหนเหรอครับ แฟนมึง?” พี่นัทถามสิ่งที่ผมสงสัยพอดี แต่เคนดันตอบว่า
“.....อย่ามากวนตีน!!”
และก่อนที่จะไปกันใหญ่ ผมจำเป็นต้องดึงแขนเคนออกมาห่างๆ จากพี่นัทก่อนรีบบอกมันไปว่าพี่นัทเป็นพี่ผม และเค้าก็เป็นคนขับรถพาผมกับไอ้ขันมาที่นี่
“พี่?”
“อืม”
“แล้วร้องไห้ทำไม?”
“ก็...........อธิบายไม่ถูกอ่ะ” จะให้บอกว่าเสียใจที่โดนพี่เอ็งว่า ผมก็ไม่อยากบอกงั้นอ่ะคับ
“.....................” เคนมองผมและทำหน้าประหลาดๆ มันเหลือบตาโหดๆ มองพี่นัทซึ่งกำลังจ้องเขม็งมาแบบเย็นยะเยือกพอกัน
แหง่ะ ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
แต่จะให้พูดอะไรก็นึกไม่ออกเหมือนกัน
“เคน นี่พี่เรานะ” ขอโทษซักหน่อยดิ ไปด่าเค้างั้นไม่โดนต่อยปากแตกนี่ดีแค่ไหนแล้ว (ที่เรียกนัทเถื่อนไม่ได้ซี้ซั้วะตั้งนะคับ)
“เรารู้แล้ว” มันว่างั้น แต่ก็ไม่ยอมพูดขอโทษที่เข้าใจผิด
ผมว่าเคนก็คงสงสัยพี่นัท แต่ไม่ได้ถามซอกแซ่กเหมือนก่อนว่าพี่ที่ไหน อะไรยังไง
“.......................” เงียบกันชั่วหนึ่งอีดใจพี่นัทก็พูดขึ้นว่า
“กลับได้แล้วมั้งน้ำพุ พี่ร้อนว่ะ”
เอ่อ... ที่จริงผมก็คิดอยากจะกลับ แต่พอเคนตามมาก็ชักลังเลอ่ะครับ ยิ่งตอนมันพูดว่า
‘หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่น’ ถึงจะไม่เอ่ยชื่อ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้หมายถึงฟ้าแหงๆ
ผมยังอยากคุยกับเคนอยู่ แต่ถ้าสถานการณ์ไม่เอื้อแถมทำท่าจะมีเรื่องกันงี้ ผมก็คงต้องกลับ
“ครับ งั้นเดี๋ยวพุไปตามขัน...” ผมชี้ๆ นิ้วบอก เหงื่อแตกซิก
แต่......
ทุกคนนิ่งคับ....
หง่ะ
“เคน ไปมั้ย?” ลองถามดู แมร่งเอ๊ย มาคุชิบเป๋ง ไม่รู้จะเขม่นกันไปทำไม
“ไม่ไปได้ป่ะ?”
“ก็พี่เราจะกลับแล้ว” ไงๆ ผมก็ต้องฟังพี่นัทอ่ะคับ
“ไว้ค่อยคุยกันนะ” ผมบอกมัน
“จะลีลากันอีกนานมั้ย?” พี่นัทถามขึ้น
เหออ รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไงก็ไม่รู้สิคับ ผมว่าอีกนิดเดียวเท่านั้นล่ะคงต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ
พี่นัทเดินนำไปก่อน ผมก็มองเคนนิดนึง ก่อนเดินตามผู้ปกครองไป
“พุ” เคนจ้ำตามมาเรียก
“จะกลับแล้วจริงๆ เหรอ?”
“อืม”
“อยู่ก่อนดิ มีเรื่องจะถาม”
“ไม่ได้โว้ย!”
“..............................” เอ่อ ผมไม่ได้พูดนะครับ ผปค. ผมพูด
พี่นัทเค้าทำน้ำเสียงและหน้าตาได้...กวนสุดยอดมาก....... ขนาดผมเห็นยังรู้สึกว่าน่าหมั่นไส้ แล้วเคนล่ะ? มันเป็นคนจริงจังเวอร์อ่ะคับ อะไรนิดหน่อยก็คิดมากแล้ว
“ผมถามพุ” เคนหันไปบอกพี่นัทเสียงเย็นๆ
“ก็เนี่ย คำตอบ”
“.....................”
แล้วพี่นัทก็โยนขี้มาให้ผมครับ
เหอออ เล่นบ้าอะไรเนี่ย บางทีก็ไม่แน่ใจนะคับว่าเค้าทำเพราะหวังดี มีแผน หรือว่าทำเพราะสนุกดี
“อย่ายุ่งเรื่องผมได้ไหม ผมพูดกับพุ คนอื่นไม่เกี่ยว”
“ทำไมจะเกี่ยวไม่ได้ ...น้ำพุเป็นเด็กกู”
:freeze:
“.......................”
เอ่อ อึ้งเป็นรอบที่แปดของวัน ไม่ได้อึ้งที่พี่นัทพูดอย่างงี้นะครับ เพราะเค้าเจอใครก็ชอบพูดแบบนี้เป็นกิจวัตรอย่างที่ผมเคยบอกไปแล้ว แต่เคนมันจะคิดว่าพี่นัทพูดเล่นมั้ยย ไม่มีทาง!
ผมว่าพี่นัทคงอยากลองของแน่ๆ หรือไม่ก็เช็คปฏิกิริยาเคน ผมเตือนเค้าไปแล้วนะว่าเคนมันบ้า
ไม่ให้เค้าพูดอะไรมาก ทีนี้....... ไม่รู้จะเคืองพี่นัทที่ปากเสียหรือเซ็งเคนที่อารมณ์ร้อนเกินดี
เรื่องมันเกิดเร็วมากครับ ประมาณห้าวิ หรือน้อยกว่านั้น
ความวุ่นวายเมื่อกี้ก็จบลงตรงที่เคนโดนต่อยจนเซไปชนกำแพง
“ไม่มีปัญญาทำเหี้ยอะไร ก็อย่าอวดเก่งให้มากนัก!” พี่นัทพูดเหมือนจะโกรธ (โกรธจริงป่าววะ?) ผมมองไม่ทันอ่ะ รู้แต่แลกหมัดกันแป้บนึงเคนก็โดนเสยไปอย่างที่เห็น
“....พูดทีเดียวให้เข้าใจนะมึง วันนี้พอแค่นี้”
“.............................”
เจอพี่นัทเวอร์ชั่นเถื่อนของแท้ผมก็ชักหวาดๆ เหมือนกัน อึ้งอ่ะคับ ก็เข้าใจว่าเคนมันเริ่มก่อน แต่พี่นัทก็กวนตีนเคนก่อนหง่ะ ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี เลยทำได้แค่ยืนบื้อเหมือนเดิมอ่ะคับผม
“จะไปได้ยัง?” พี่นัทถามผมคับ
ผมก็พยักหน้ารับ แต่ตามองเคน... คือ....ก็เป็นห่วงมันหง่ะ เจ็บมากป่าวไม่รู้ ตั้งแต่มันเจอผมเจ็บตัวไปไม่รู้กี่ที
“เคน!!!”
ผมหันไปตามเสียงก็เห็นฟ้ารีบวิ่งพุ่งเข้าไปหาเคนละคับ
“ทำไมปากแตก! มีเรื่องอะไรกันเหรอ! ใครทำอะไรเคน?” ฟ้ารีบค้นหากระดาษทิชชู่ในกระเป๋าถือจะซับเลือดให้อ่ะมั้งคับ
“.....ช่างเหอะ” เคนปัดมือไล่แฟนมันซะงั้น ถ้าผมเป็นฟ้าผมคงใจแป้วน่าดู
“พี่ xxx ก็บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าอีก ทำไมเคนไม่เชื่อ เค้าหลอกเคนนะ แถมพาผู้ชายคนอื่นมาเย้ยต่อหน้าต่อตา เป็นแบบนี้แล้วเคนจะทนอยู่อีกทำไม?”
“....................”
“เคนลืมแล้วเหรอว่าเค้าทำอะไรไว้ เค้าทิ้งเคนไม่ใยดี เคนจะเป็นจะตายก็ไม่มาสนใจสักนิดเดียว คนแบบนี้เหรอที่เคนต้องเสียเวลาไปง้อ เคนบ้ารึเปล่าอ่ะ ทำไมถึงไม่มองคนที่เค้าหวังดีกับเคนบ้างล่ะ? เคนตาสว่างสักทีได้มั้ย...”
ผมเห็นฟ้าแล้วสงสารจริงๆ ครับ (สงสารตัวเองด้วยนิดนึง) รู้ว่าเค้าคงรักเคนมาก แต่เคน... ดูยังไงมันก็ไม่รัก แต่ที่เป็นแฟนกันผมไม่รู้หรอกว่าทำไม
ผมยืนฟังอยู่แป้บนึงก็โดนพี่นัทลากออกมา... นี่ถ้าหากมีภาคสมทบผมกลัวพี่ชายเคนอ่ะคับ
อยู่ๆ น้องก็ปากแตกงานรับปริญญา ครอบครัวเค้ารู้คงเกลียดผมยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ
พอเดินไปตามไอ้ขันเสร็จมันเห็นบรรยากาศมาคุๆ ที่เกิดขึ้นกับผมก็เลยถาม แถมรู้อีกนะว่าต้องเกี่ยวกับเคน ผมไม่รู้จะเล่าว่าไงดี แต่ถามมันกลับอ่ะคับ
“มึงว่ากูเลวมั้ยที่ทิ้งเคน?” ผมรู้สึกผิดมาตลอดเลยเรื่องนี้ ยิ่งเจอคนตอกย้ำก็ยิ่งปวดใจ
“กูก็เห็นมึงทิ้งเกือบทุกคน ใครมาว่าอะไรมึงอีกล่ะ เคนว่ามึงเหรอ?”
“ป่าว” เมื่อก่อนผมทำอะไรก็ไม่มีใครว่านี่คับ
“ใครคบมึง กูว่าเค้าก็พอรู้นะว่ามึงแค่เล่นๆ”
“แต่เคนไม่คิดงั้นอ่ะดิ”
“งั้นมึงก็จริงจัง มันเลยไม่คิด”
“...........................”
“มึงคบกับมันนานที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ กับเคนอ่ะ กี่ปีล่ะ ปกติกูเห็นไม่กี่อาทิตย์มึงก็เลิกแล้ว ถ้ามึงไม่จริงจัง มึงจะคบกับมันนานขนาดนี้มั้ย แล้วที่เลิกกัน มึงยังไม่บอกกูเลยนะว่าเพราะอะไร?”
“...........................” หง่ะ ไม่รู้จะพูดไงดีคับ คิดอยู่
“คนจะเลิกกันมันต้องมีเหตุบ้างแหล่ะ กูก็เลิกกับพี่ปอนด์แล้วเหมือนกัน”
หือ??
“จริงดิ?” ตอนนั้นยังบอกว่าคบกันดีๆ อยู่เลย
“อืม มันติดเอฟเปอร์ไปสองเทอมแล้วไม่ยอมเรียนต่อ กูบอกให้ขยันๆ มันก็ไม่เอา แถมมาด่ากูว่าไปยุ่งเรื่องของมันอีก เอออ แม่ง อนาคตมัน ชีวิตมันๆ ยังดูแลตัวเองไม่ได้เลย พูดไรไปก็ไม่ฟังก็เลยเลิกกันซะดีกว่า” ทีนี้ไปๆ มาๆ เรื่องผมก็กลายเป็นเรื่องพี่ปอนด์กับไอ้ขันได้ไงก็ไม่รู้ครับ
ไอ้ขันมันชอบพาเรื่องผมออกอ่าวไทยหง่ะ ผมเลยขี้เกียจจะพูดเรื่องตัวเองกับมัน กลายเป็นต้องรับฟังปัญหาของมันกับแฟนเก่าซะงั้น แต่ขันก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ ตอนม.ต้นผมโคตรสนิทด้วยเลย มันเล่ามาผมก็มีหน้าที่ฟังและให้คำแนะนำปลอบใจมันอ่ะคับ งานถนัดผมเลยนะ เรื่องพูดให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้นง่ะ ไม่งั้นเคนมันไม่เล่าเรื่องตัวเองให้ผมฟังตั้งแต่สามทุ่มยันเช้าหรอก (เกือบตาย)
/
พอส่งขันเสร็จ ทีนี้ก็เหลือแต่ผมกับพี่นัท วันนี้เค้าไม่ได้กวนตีนมากกว่าปกตินะคับ แต่เค้าดูโหดกว่าปกติ ผมสงสัยว่า...อาจเป็นเพราะเคนไปต่อยเค้าก่อนก็ได้
“เจ็บป่าวพี่นัท?” คงโดนบ้างล่ะคับ แต่คงน้อยกว่าเคน
“หึ ไม่อ่ะ เด็กๆ” ขี้โม้ แล้วเค้าก็ยิ้มคับ
“แฟนเก่าเอ็ง มันบ้าจริงด้วยว่ะ” แหง่ะ
“พุก็บอกแล้วว่าอย่าไปยั่วโมโหชาวบ้าน” เตือนไปแล้วนะ อย่าหาว่าไม่บอก
“ไม่ยั่วแล้วจะรู้เหรอว่ามันคิดยังไง”
“.......................” เอาอีกและ
“มันยังรักเอ็งเต็มๆ เลยหนิ”
“.......................” ได้ยินแบบนี้แล้ว บอกไม่ถูกว่าจะดีใจหรือเศร้าใจดีอ่ะคับ
“แต่พี่แสดงบทโหดไปป่าว ไม่เห็นต้องไปต่อยเคนเลยอ่ะ” เห็นท่าพี่เค้าตอนชกละเจ็บแทนเคน
“แล้วเอ็งจะให้พี่ยืนนิ่งเป็นกระสอบทรายรึไง?” เกินไป
“ก็พี่.....” ผมหยุดพูดกะทันหันคับ เพราะรู้ตัวว่ากำลังจะย้อนกลับเรื่องเดิมคือ ก็พี่ไปยั่วโมโหเค้าก่อนนี่หว่า
“ก็อะไร?”
“ป่าวครับ... พี่ไม่เจ็บก็ดีแล้ว”
“หึ ไอ้บ้านั่น ต่อยมาได้” ดูท่าทางแค้นๆ ไงไม่รู้อ่ะคับ สงสัยจะรักษาหน้าตาเท่าชีวิตเลยอ่ะดิ
“แต่อย่างน้อยก็ได้ยินอ่ะไรดีๆ จริงป่ะ?” พี่นัทหันมายิ้มถาม
“อะไร?” งง ไม่เห็นมีอะไรดีเลย นอกจาก....
‘หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่นไง!’
โห... ประโยคนี้โคตรแอคโค่
“แฟน?.... พูดมาได้ไม่อายปากบ้างรึไง”
“.....แหะๆ มันหมายถึงคนอื่นมั้ง” :try2:
“แกล้งโง่... ที่จริงดีใจจนกลั้นยิ้มไม่ไหวเลยล่ะสิ” แหว่ะ บ้า
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“แน่ใจ?”
“.......................” อะไรอีกล่ะ ผมหันไปมอง
“แน่ใจว่าไม่ใช่ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?”
รู้สึก?
ที่ผมได้ยินเคนพูด
ผมก็... รู้สึกดีใจนะคับ ถึงจะไม่เต็มที่เพราะมันมีแฟนอยู่แล้ว และที่ผมเจอคนอื่นว่ามา
แต่ผมก็ดีใจที่เคนยังรู้สึกดีกับผมอยู่
“มันไม่ได้เกลียดเอ็งเลย เพราะงั้นรู้สึกผิดอย่างเดียวชีวิตไม่ได้ดีขึ้นหรอก แสดงความรู้สึกออกมาซะบ้าง.... เแล้วไอ้เคนมันจะได้เข้าใจด้วย ดูท่าทางมันไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่นะ ให้เดาความรู้สึกไอ้ง่อยแบบเอ็ง ชาติหน้าจะเดาถูกรึเปล่าก็ไม่รู้”
อ่า...นั่นสิ :try2:
“อย่าหัดเป็นเด็กเก็บกด เก็บไว้คนเดียวก็เครียดคนเดียว ความเครียดมันต้องเผื่อแผ่ เหมือนเหล้านั่นแหล่ะ เคยได้ยินป่ะ ให้เหล้าเท่ากับแช่ง แต่ถ้าไม่แบ่งเท่ากับเชี้ย”
“ฮ่าๆๆๆ” คิดได้ ไม่เห็นเคยได้ยินเลย
ผมเข้าใจที่พี่นัทพูดคับ และตอนนี้ผมก็ไม่ได้เก็บกดอยู่คนเดียวแล้ว
เพราะผมมีพี่นัท
/
ส่วนเรื่องเคน... หลังจากวันนั้น เราก็ได้ติดต่อกันคับ แต่ผ่านทาง MSN
MSN! ที่เคนแสนจะเกลียด แต่คราวนี้มันกลับเล่น แถมเล่นแบบ offine (มันบอกว่าหนี ญ.)
ผมก็ชอบออฟไลน์คับ แต่ BUSY บ่อยสุด
ไม่ได้คุยไรกันมากหรอกคับ เพราะไอ้เคนมันพิมช้ามากๆๆๆ มันจะขาดใจตาย
ที่พอจับใจความได้คือผมขอโทษแทนพี่นัทที่ต่อยมัน
ส่วนมันขอโทษผม..... (ไม่บอกว่าทำไม แถมไม่ยอมขอโทษพี่นัท)
เหออ งง
ก็ติดต่อกันเรื่อยๆ แบบนี้อ่ะคับ คุยนิดๆ หน่อยๆ พอให้ได้คุย
แล้วก็แก้ความเข้าใจผิดเรื่องผมเป็นเด็กพี่นัท แก้ให้ด้วยว่าพี่เค้านิสัยยังไง
แต่ผมก็บอกมันไปตรงๆ คับว่าผมสนิทกับพี่นัทมาก และผมก็รู้สึกดีกับเค้ามากด้วย
พอผมพิมไปงั้นมันก็ตอบมาว่า “อืม” และก็หายวับไปเลย
:sad2:
“.............................”
พอเคนหายไปผมก็เจ็บหน่วงๆ ไงไม่รู้ แอบคิดว่าไม่น่าไปบอกมันเลย แต่ความจริง... ผมไม่อยากเก็บเอาไว้แล้ว การปกปิดกับเรื่องโกหกที่แล้วมานี่มันทำผมและมันสาหัสเกินพอ
ก็ลองดูคับว่าที่พี่นัทพูด จะทำให้ผมกับเคนดีขึ้นมั้ย?
/
หลังจากรับปริญญาเคนก็มีคิวเพื่อนคนอื่นเยอะแยะเต็มไปหมดเลยคับ ผมอยู่ว่างๆ ก็ต้องไปร่วมงานอยู่แล้ว โห... ไปแต่ล่ะที่ เจอกิ๊กเก่าเพียบเลย ส่วนใหญ่ผมจะไปซื้อของรับปริญญากับไอ้โมคับ เดี๋ยวนี้มันดูดีขึ้นเยอะ ทำสีผมใหม่ ดัดฟัน แต่งตัวก็ดีขึ้น (สงสัยเพราะไม่ต้องเจอแอนเลยหล่อได้) ฮ่าๆๆ คือ ถ้าหล่อไปให้เห็นมาก แอนจะพุ่งเข้าใส่อ่ะคับ ผมกับไอ้โมเลยง่อยกระรอกสุดๆที่คณะ ซกมกเลวร้ายเกินพรรณนา (เวอร์ไป) แต่ผญ.คนนี้ น่ากลัวจริงๆ คับ ผมเคยไปหอแอนและเห็นรูปไอ้โมติดเต็มฝาผนังบวกวอลเปเปอร์เดสท้อปพีซี
เจอแล้วอึ้งแดกไปพักนึง นึกในใจโชคดีที่ไม่มีกรู..... (แต่ไม่รู้ผมไปและเค้าจะมีรูปผมด้วยป่ะนะ)
ไอ้โมนี่จะมีโรคประจำตัวอยู่อย่างนึงคับ ผมเคยหามมันส่งโรงบาล(บ่อยๆ) และหมอตรวจเจอสารเสพติด เหอๆๆ เค้าก็ถามคับว่ามันติดยารึเปล่า?
หง่ะ ตลก หน้าแม่งโคตรเด็กเรียน ถามไปได้ แต่มันใช้ยาจริงๆ คับเวลาที่โรคนี้กำเริบหง่ะ
ไปกับไอ้โมก็ดีคับมันช่วยคิดว่าจะให้ของอะไรเพื่อนดี แล้วไอ้นี่ถ้ามันไม่ชอบของที่ผมเลือกมันไม่ให้ผมซื้อนะคับ มันต้องชอบด้วยผมถึงจะซื้อได้ (?) ก็ไม่ว่าไรคับ เพราะที่เลือกก็โอเคอยู่
ผมไปงานรับปริญญาเพื่อนสนิทในห้องคนหนึ่ง (เอาของที่ไอ้โมเลือกนั่นแหล่ะให้ เพื่อนโคตรปลื้มใหญ่เลย) คราวนี้ไปคนเดียวคับ เพราะมหาลัยนั้นผมไปบ่อย ก็เดินดุ่มๆ หา...หาไม่เจอ มือถือก็โทรโคตรยาก พอโทรติดเจอกัน สักพัก......ช้อคคับ ผมเจอไอ้เอ็ม! :o
ไม่ได้ทักกันสักนิดเลยคับ มันมาคุยกับเพื่อนผมแป้บนึงก็ไป (ก็เพื่อนมันด้วยนั่นแหล่ะ) ผมก็เอ๋อๆ
แต่เจอแบบจังๆ อีกครั้ง ตอนผมไปรับปริญญาทั้งของเพื่อนในห้องและเพื่อนนอกห้อง
คราวนี้แอบหวังว่าจะเจอคนที่ผมเคยแอบชอบตอนม.ปลาย (เพื่อนในกลุ่มผมคับ) โทรจิกให้มันมาใหญ่เลย ได้เจอและดีใจแทบจะเข้าไปกอด หุหุ แต่ประเด็นคือต้องแยกร่างไปหาเพื่อนอีกคนด้วย ทีนี้ก็เลยได้เจอไอ้เอ็ม
ผมก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับมันนะคับ แต่เคยทิ้งมันมาก่อนก็เลยไม่กล้าสู้หน้า แถมมาวันนี้ก็ไม่มีเพื่อนคนไหนบอกเลยว่าเอ็มจะมาด้วย ตอนแรกนี่มันไม่มองไม่คุยกับผมเลยคับ แต่ผ่านไปสักพักเหมือนโดนเพื่อนต้อนทิ้งให้อยู่ด้วยกันสองคน ก็เลยต้องคุยกัน
ผมก็ทำเนียนคุยกับมันแบบลืมอดีต ไอ้เอ็มก็คุยคับ แต่แบบอายๆ แล้วเวลาคุยกับเพื่อนคนอื่นขอบอกว่ามันพูดหยาบมากกก (หมอบ้าอะไรวะ หยาบคายขนาดนี้) แต่กับผมมันจะสงบเสงี่ยมเจียมตัวไม่เถียง ไม่ว่า ยอมทุกอย่าง (แต่แอบด่าผมเป็นศัพท์เทคนิคทางแพทย์ด้วยมั้ง แปลไม่ออก)
หลังรับฯ ผมก็ไปเลี้ยงกับพวกนี้ต่อคับ ไม่ได้สนิทกับกลุ่มนี้ด้วยเลยสักนิดเดียว แต่เคยเป็นแฟนไอ้เอ็มมาก่อนก็โออ่ะคับ ได้รับการเทคแคร์อย่างดี หลังๆ เริ่มสนิทใจ(นิดนึง) ไอ้เอ็มก็เริ่มแซวผมอย่างที่มันชอบทำ แซวแบบเสี่ยวๆ อ่ะคับ ฟังแล้วจะอ้วก แต่ฮา
พอดีว่าแถวๆ ที่เพื่อนพาไปเลี้ยงอยู่ข้าวสาร... ตกเย็นก็ได้โอกาส
อยากแหลกเหล้าจังเลย.... แต่ปรากฏเพื่อนไม่เอาด้วยสักคน เลยโทรรายงานพี่นัทเจ้าเก่าคับ
“กินเหล้ากันพี่นัท”
“เรื่องแบบนี้ เด็กสมควรชวนด้วยเหรอวะ?”
“พุอยู่ข้าวสารร....” ชิ พูดยังกับตัวเองไม่เคยชวนผมไปกินเหล้า เอ็งอ่ะตัวสูบเลย
“ไม่ต้องบอก รีบกลับบ้านเลย”
“อ้าว ไม่กินเหรอ?” ไหนบอกไม่แบ่ง = เชี้ย
“งานเยอะจะตายห่า” เลิกงานแล้วเถอะ
“อยากชิวแถวนี้หง่ะ แต่เพื่อนไม่เอาด้วย”
“ก็เค้าไม่ขี้เมาแบบเอ็งไง
“อ่าๆ ชวนคนอื่นก็ได้”
“อยากชวนใครก็ชวน เรื่องของเอ็ง” เออ ไอ้บ้า ไม่เคยสนใจกันเลย
“วันนี้พุเจอแฟนเก่าด้วย!”
“บอกทำไม?” เอออ
“ก็เดี๋ยวชวนมันไปแทนก็ได้” ที่จริงไม่กล้าชวนไอ้เอ็มหรอกคับ และมันก็คงไม่ไปด้วยถ้าเพื่อนคนอื่นไม่ไป (มั้งนะ เดา)
“เรื่องของเอ็ง” ตอบกวนมั้ยหนิ
“จำไว้”
“ปัญญาอ่อนเอ๊ย แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวดี้.... มารับหน่อย” เรื่องไรจะให้จบด้วยคำว่าปัญญาอ่อนล่ะคับ
“กลับเองไม่เป็นรึไง แขนขาก็มี”
“มารับหน่อยดี้ เพื่อนจะกลับหมดแล้วเนี่ย” อันนี้พูดจริงคับ ทยอยกลับกันและ เหลืออยู่สามสี่คน
“ไม่ว่างว่ะ...”
“......................” ผมคิดนิดนึงก็เข้าใจว่าเค้าคงอยู่กับกิ๊ก!!!
:undecided:
H
*โอ๊ะ โพสไม่ติด
สงกรานต์ไปเล่นน้ำที่ไหนกันบ้างพี่น้อง? สงกรานต์กลับกท. รถโล่งมากมาย อยากเจอน้ำพุ แต่น้องเค้าไปไหว้พระที่อยุธยากับแฟนเค้าค่ะ
ปกติไหว้กัน 9 วัด แต่น้ำพุไหว้พระ 10 วัด อีกวัดนึง น้ำพุบอกแถม... ต่อไปจะได้ของแถมเยอะๆ (55 เกี่ยวมั้ย?)
[at]Wordslinger : ไม่ใช่รูปน้ำพุจ้า รูปดาราญี่ปุ่น
[at]snice_cz : ขอบคุณ คุณ snice_cz มากค่ะ ขอให้รวยๆ + happy ทุกๆ วันเน้อ
ปล. เน็ตไม่ค่อยดีขอตอบเท่านี้นะทุกท่าน
-
:z13:
นึกว่าสงครามโลกครั้งที่สามจะเกิด o22
เห็นด้วยกับพี่นัท ไอ้เคนมันบ้า
แต่ก็บ้ารักพุแหละ กับคนอื่นไม่ยักกะเป็น
นี่ตั้งกีปียังกล้าพูดเนอะว่าพุเป็นแฟน
ตัดไม่ได้ขายไม่ขาดแถมยังหลอกตัวเองอีก :เฮ้อ:
โตแต่ตัวพัฒนาแต่ใบปริญญาจริงๆ
พุก็รีบเคลีย์เหอะ
ก็ใช่ว่าจะไม่รักเคน แค่กลัวใจตัวเองไม่ใช่หรือไง
เข้าใจปะเนี่ย :m29: :confuse:
เน็ตไม่ค่อยดีเหมือนกัน สงสัยมันจะเล่นน้ำเพลินจนเป็นไข้
-
พุชอบใคร รักใครกันแน่เนี่ย สับสน :เฮ้อ:
-
หายคิดถึงสัก 20% :กอด1:
...อืม...น้องเคน น้องออกจะรุนแรง ร้อนรุ่ม รักแรง ก็มานั่งร้าวรานอยู่แบบนี้
เฮ้อ...สงสารก็สงสาร รู้ว่ารักน้ำพุมากๆ แต่เคนจะแก้ปัญหาต่างๆได้มั้ยน๊อ
...นัท...โหด กวนได้ใจสุดๆ แถมตอนนี้ไม่ปลื้มอยู่กะกิ๊กอีกแระ น้ำพุจะเซ็งมั้ยละนั่น
...น้ำพุ...กิ๊กเยอะดีจริงๆ ไปไหนก็มีแต่กิ๊กเก่า นี่ครบทุกมหา'ลัยป่าวนิ o18
ไปๆมาๆเรื่องก็ยังอึมครึมกันต่อไป ไหนต้องรอซีโผล่มาทวงคืนอีก เอาเป็นว่าพี่นัทเป็นคนของประชาชนละกัน ขอเหอะ...ช๊อบบบบบ :z2:
ปล. สงกรานต์อยู่กทม.จ้ะ รถโล่งดี ไปไหนมาไหนเร๊วเร็ว, ว่าแต่น้ำพุอยากได้ของแถมเหรอคิดได้ไงเนี่ยแถมอีก 1 วัด 55555555+
น่ารักจริงๆ +1ค่ะ
-
เย้ตอนล่าสุดมาแล้ววว คาดว่าพุคงรู้สึกน้อยใจตามประสาคนเอาแต่ใจอิอิ อยากให้คืนดีกะเคนนะแต่คิดอีกทีก็ไม่อยากอ่ะคิดว่าถ้าคืนดีกันอยู่ด้วยกันจะมีความสุขจริงๆเหรอ ความจริงพี่ซีก็เหมาะกับพุนะ(ถ้าตัดพี่นัทออก)ถ้าลดอาการขี้ประชดขี้หึงไปอ่ะ แล้วแบบแฟนกงแฟนเก่าไรงี้ไม่เคลียร์ เห่อ พุอยู่เป็นโสดดีกว่าว่ะสบายใจดีอิอิ
-
คิดว่าน้องพุคงเป็นแฟนกับพี่นัทในที่สุด ไม่รู้ทำไม แต่...คิดว่างั้นนะคะ
โอเค...ไม่รู้ก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่ารอดูต่อไป
ขอบคุณคุณโบว์& แบ็งค์นะคะ จุ๊บๆ
ปล. กดบวกหนึ่งให้แล้วนะคะ
-
น้ำพุ = =
สงสารเคน มาแบบนี้อย่าออกมาเลยเคนเอ้ยย สงสารจริงๆ ไม่อยากเชียร์สุดที่รักเค้าแระ
-
อยากให้พุได้กับพี่นัทไปเลยดีกว่า..เคนจะได้ตัดใจและมีคนใหม่ได้ซะที
เพระพุร้ายเหลือเกิ๊น..ปากบอกไม่ตั้งใจแต่การกระทำได้ทำร้ายเคนมากมาย
-
ไม่ได้บ้าแค่เคนนะ
เค้าว่า พี่นัทก็บ้า พอกันเลยแหละ :laugh:
-
ชอบนัท แมนสุดๆ!!!!!
พุ เลือกสักทีเถอะ
-
กรี๊ดๆ พี่นัท โคดกวนอะ ดูโคดเชี่ยเลย ชอบบบบ
พุเริ่มคุยกับเคนแล้ว ดีจัง
อยากให้ปรับความเข้าใจกันได้ ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้
-
กรี๊ดพี่นัท :o8:
เมื่อไหร่จะเลิฟ เลิฟ กับพุซะทีนะ
สงกรานต์ที่ผ่านมาไม่ได้ไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษ
แค่ตระเวนกินฟรีตามบ้านญาติค่ะ
-
เชียร์เคนอ่ะ
-
เดินเครื่องเชียร์เคนเต็มสูบ :z2:
-
เดาไม่ถูกเลยน้ำพุจะคู่กะใคร 555++
จะรอนะคะ ^^
-
พุเลือกซะทีเหอะ ฮ่าาา พี่นัทฮาตลอดเลยอ่า ชอบๆ เอิ่มเพิ่งรู้ว่าไหว้พระ 10 วัดแล้วจะได้ของแถมเยอะๆ ฮ่า เกี่ยวกันด้วยหรอ เพิ่งรู้ว่าพี่พุคิดแบบนี้ กร๊ากกกก รอตอนต่อไปค่ะพี่ ^^
-
หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็เชียร์....
รู้สึกตัวละครจะถูกตัดไปทีละตัว ช่วงนี่พี่นัทแกเด่นเหลือเกิน
-
/
ไอ้ทึ่คิดว่าอยู่กับกิ๊กนี่ก็ไม่ได้เดาส่งเดชนะคับ ผมมีประสบการณ์
คือพี่นัทเค้าจะเปิดปิดโทรศัพท์เป็นเวลาอ่ะคับ ตอนผมฝึกงานนี่ได้ยินประจำ
อย่างตอนพักเที่ยงพอสายเข้า คนแรกเค้าบอกงานยุ่งมาก ตรวจงานอยู่โน่นนี่นั่น กว่าจะเสร็จสามสี่ทุ่ม พอคนที่สองกลับบอกว่างานวันนี้ชิว... เลิกเร็ว เดี๋ยวไปรับ... บลาๆๆ
ผมได้ยินก็ได้แต่ด่าในใจ ไอ้บ้านี่ สตอเบอร์รี่จริงๆ o12
ประจำอ่ะคับ พอเค้าพูดงี้กับผมก็เลยคิดว่า พี่นัทคงอยู่กับคนอื่นมั้ง
........ชิ เซ็ง ไม่ว่างก็ไม่ว่างวะ ไม่ง้อเว้ยยย
ผมก็กลับเองด้วยความหงุดหงิด เซ็งมากเลยหง่ะ รู้สึกไม่อยากเป็นอย่างงี้แล้ว
ผมกับพี่นัทคบกันแบบไหนก็ไม่รู้ แต่มันก็เหมือนกิ๊กล่ะคับ
ไอ้ที่ว่าให้ผมเป็นที่ 1 นี่คงหมายความว่าเป็นกิ๊กเบอร์หนึ่ง (ตรงไหนวะ?)
หง่ะ แม่งเอ๊ย กรูไม่อยากเป็นกิ๊กแล้วโว้ยยย!! :o211:
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของคนที่ไปเป็นกิ๊กคนอื่นก็คราวนี้เอง มันน่าหงุดหงิดไงไม่รู้อ่ะคับ จะทำไร จะพูดไรมากก็ไม่ได้ ก็มันเป็นกฎของเค้า แถมพี่นัทก็ไม่ง้อผมด้วย
เอออ จำไว้ :o12:
/
และช่วงนั้นมันจะมีทริปรับน้องด้วยอ่ะคับ เพื่อนๆ ผมก็ชวนไป
คือคณะผมเรียนจบก็ยังไปวุ่นวายกับเด็กๆ ได้อยู่คับ เพียงแต่ว่าต้องออกตังค์เองค่ารถกับค่าที่พัก
ผมอยู่เบื่อๆ ก็ต้องไปอยู่แล้ว ไปดูเด็กใหม่ที่น่ารักๆ กะไปกินเหล้า (เฮ้ออ ชีวิต – ก็ไม่มีใครสนใจนี่หว่า) กินเหล้ากับคนรู้จักเป็นร้อยก็ต้องน่าสนุกเป็นธรรมดา ไม่ไปได้ไงหนอ
และด้วยความไม่คิดอะไร บวกเซ็งชีวิตหน่อยๆ ตอนกำลังจะออกรถผมเจอ...
พี่ซีอะคับ! :o
อ๊ากกกกกส์
ช้อคไปชั่ววูบนึง พี่ซีไปด้วยเหรอวะ อึ้งคับ ไม่รู้มาก่อนเลย
พอเห็นนี่คิดจะวิ่งหนีอย่างเดียว ทั้งที่ผมไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย
ทำไงดี ผมยืนเหงื่อแตกซิกตอนที่พี่เค้าเดินมาหา
“สวัสดีครับ” พี่ซีทักงี้ ท่าทางก็ดูเหมือนเดิม
“หวัดดีครับ” ไหว้... ไม่มองหน้า ชิ โผล่มาได้ไง แล้วทำไมเพื่อนผมไม่มีใครบอกเลยสักคนหนิ
โดนหักหลังแล้วแหงๆ เลยกู
“เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?” โหยยย พิธีการไปมั้ยหนิ คำถามง่ายๆ นะคับ แต่ผมไม่อยากตอบทุกที
“ก็ดีคับ”
“นั่งรถคันไหนเหรอ?” พอดีพวกพี่ๆ ที่จบแล้วจะเช่ารถตู้ไปกันอ่ะคับ ผมก็ชี้นิ้วบอกไปงั้นๆ
พอพี่ซีมาคุยกับผม คนอื่นก็หลบฉาก ทำหน้าที่น้องที่ดี แต่เพื่อนที่เลวประจำ
“ตัดผมทรงนี้น่ารักดีนะ” เหอออ พี่ซีเค้าชอบแบบเรียบๆ ธรรมดาๆ อ่ะคับ พอตัดทรงประหลาดเค้าจะหน้าแหยๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ขอบคุณคับ” พูดงี้กลับกรุงเทพฯ จะเปลี่ยนทรงแม่งซะเลย
“หายโกรธพี่รึยัง?” โอ้ ก๊อด..... ผ่านมาห้าเดือนเพิ่งมาถาม
“ไม่อ่ะคับ”
“.....ห่างกันนานขนาดนี้ ยังไม่พออีกเหรอ?”
“......................” นึกออกแล้ว จำได้แล้วคับ ผมขอแค่ห่างกันนี่หว่า
“เดี๋ยวค่อยคุยได้มั้ยพี่”
พี่ซีนิ่งไปแป้บนึง
“ก็ได้ครับ”
พูดจบเค้าก็ยื่นขนมที่ถือมาให้ผม... และก็เดินจากไปง่ายๆ อ่ะคับ
หง่ะ ชิบหายแล้ว!!! o21
จะทำไงดีวะเนี่ย กะจะมาเที่ยวกับเพื่อนสบายๆ สักหน่อย ดันต้องมาขุดเรื่องเก่าคุยกับพี่ซีอีก
ผมรู้สึกกระวนกระวายใจกลัวคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง
แถมตอนนี้ผมไปคบกับคนที่เค้าเพ่งเล็ง ซึ่งถ้าเป็นงั้น มันก็เหมือนที่พี่ซีกล่าวหาผมนี่คือเรื่องจริง
แต่ว่า... เค้านอกใจผมก่อนนี่คับ ผมคบพี่นัทมั่งมันจะเป็นไรไป (นิสัยยังชอบเอาชนะอยู่)
ทีนี้.... ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนผม... ทำไมมันถึงพร้อมใจกันจัดแจงให้ผมกับพี่ซีนั่งด้วยกันงี้วะ รถตู้ ปกติ ข้างหลังมันต้องนั่งสามคน แต่ผมโดนต้อนให้ไปนั่งกับเค้าสองคน
สตางค์กับไอ้โมโดนไล่ไปนั่งหน้าสุด... คั่นด้วยแก๊งค์มาเฟียกับเพื่อนพี่ซี
ผมไม่อยากเรื่องมากอ่ะคับ นั่งก็นั่ง ทนสี่ชั่วโมง...กรูทนได้
แต่ระหว่างทางมันมาคุหง่ะ ผมรู้สึกว่าพี่ซีเค้ามองอยู่ตลอด ชิ มองไรนักหนา ที่ทิ้งผมๆ ยังไม่ลืมง่ายๆ นะคับ
“จะไม่คุยกันจริงๆ เหรอน้ำพุ?” เค้าถามผมเบาๆ อ่ะ
“คุยไร?”
“ห่างกันพอหรือยัง?”
“........................” ทำไมต้องมาถามตอนนี้ด้วยว้า คนก็เต็มรถ
“โทษนะไม่ได้ติดต่อไปเลย กลัวเราไม่พอใจน่ะ”
“........................” เชื่อได้มั้ยหนิ แต่ก็ชักลังเลเรื่องเค้ากับพี่จูนเหมือนกัน เพราะผมฟังความจากพี่หมอกแค่ฝ่ายเดียว (ที่ไม่ได้ยอมรับตรงๆ อีก)
“ได้ข่าวว่าไปสเปนมา” ผมลองถามดู
“อืม ไปกับครอบครัว พี่ซื้อของฝากมาให้ด้วยนะ” เหมือนเตรียมไว้แล้วคับ พี่ซีก็หยิบไอ้ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ กล่องเล็กๆ อ่ะคับ เสียวว่าไม่สร้อยก็แหวน หรืออะไรเล็กๆ ที่ติดตัวได้สักอย่าง
ที่จริงผมไม่อยากได้หรอก แต่ขี้เกียจพูดมากเลยรับไว้ก่อน มีอารมณ์พูดค่อยคืน (แต่พอเห็นแล้วแทบไม่อยากคืนเพราะเป็นพวงกุญแจรูปโบสถ์ Sagrada Familia อ๊าก งามงดเกินบรรยาย)
“ครั้งที่แล้วไปกับพ่อแม่พี่ ก็เลยไม่ได้ชวน ไว้คราวหน้าเราไปกันมั้ย?” มือพี่ซีเริ่มเลื้อยมาใกล้มือผม แต่ผมไหวตัวทันรีบยกหนีก่อน
“ไม่เป็นไรอ่ะคับ” พี่ซีเห็นท่าทีผมแข็งๆ เค้าก็เลิกตื๊อ เขยิบไปนั่งห่างๆ กว่าเดิมแล้วเงียบไปเลย
ส่วนผมก็หาเพลงมาเสียบใส่หู ทำเป็นตัดขาดจากโลกภายนอก นานๆ ทีถึงจะหันไปมองพี่ซี ก็เห็นเค้านั่งหน้าเคร่งอยู่ ผมเครียดนะคับ ถ้าเค้าไม่ได้นอกใจจริงๆ แล้วผมจะทำยังไง
ถ้าพี่ซีไม่ได้นอกใจ พี่หมอกจะทำเป็นเล่นละครหลอกผมทำไม มันไม่มีเหตุผลเลย
ช่วงที่นั่งรถไปมันก็ดึกแล้วอ่ะคับ ตอนแรกก็คุยเสียงดังอยู่หรอก แต่พอนานๆ ก็พากันหลับกันทั้งรถ ผมนอนไม่หลับหรอก พี่ซีก็เหมือนกัน
เพราะผมรู้สึกว่าเค้าขยับเข้ามานั่งใกล้อีกและ
“น้ำพุ” พี่ซีเรียกเสียงเบา
“.............”
“ทำไมต้องทำท่ารังเกียจพี่ด้วย พี่ทำอะไรผิดเหรอครับ?” อ้าว นอกใจผมย้งไม่รู้ตัวอีกเหรอ หรือต้องให้บอก ผมไม่อยากส่งเสียงอะไรให้คนอื่นได้ยินอ่ะคับก็เลยเงียบ
เค้าก็เข้ามาใกล้อีก จนผมแทบจะแบนติดรถอยู่และ
“ค่อยคุย...” ผมบอกพลางเอียงตัวหนีสุดฤทธิ์
“..............” พี่ซีเงียบไปแป้บนึง เค้าก็ขยับห่างออกมา
“ก็ได้... แต่อย่าหนีพี่นะ”
“..............” หนีล้านเปอร์เซนต์
:a14:
ไม่รู้ผมคิดไปเองว่าเค้าเปลี่ยนไปหรือว่าเพราะผมเปลี่ยน ผมเลยมองเค้าไม่เหมือนเดิม
พอถึงรีสอร์ท ความอึดอัดก็ค่อยหายไป ผมแยกกับพี่ซีไปบ้านพักกับเพื่อนๆ
ได้โอกาสก็ขอด่าไอ้โมกับสตางค์สักหน่อยที่ทิ้งผมไปซะงั้น
“ไม่ได้ทิ้ง... กูก็นั่งอยู่หน้ามึง” ไอ้โมแถ
“ไหนบอกชอบพี่ซีวะ กรูงง มึงโวยวายทำไม” ไอ้สตางค์มันตกข่าว ไม่รู้เรื่องผมไปช่วงนึงอ่ะคับ
“ชิ พี่ซีลูกกระจ๊อกเยอะว่ะ พวกไอ้ฐาแม่งขับไล่ไสส่งกรูใหญ่เลย” แทบจะยกผมถวายพานให้พี่ซี
“ตอนนี้กรูยังไม่พร้อมจะคุยกับพี่เค้า พวกมึงช่วยกันออกให้หน่อยดิ แล้วก็เวลาจะพูดถึงพี่ซี อย่าเรียกชื่อนะเว้ย เรียกเป็นโค้ดลับดีกว่า” เรียกชื่อเดี๋ยวมีใครได้ยินและคาบข่าวไปบอกคับ ส่วนผมขอหลบบังเกอร์ชั่วคราว ไว้นึกออกว่าจะทำไงค่อยว่ากัน
“จะเรียกว่าไรว่ะ?” ไอ้สตางค์ถามหน้าเอ๋อ
“มะกรูด มะนาว” อะไรก็ว่าไปเหอะ
“มะพร้าว ส้มโอ” ไอ้โมต่อ....
“ฟักแฟง แตงโม....”
“ไชโย โฮ่ฮิ้ว” :m4:
ไอ้พวกบ้าเอ๊ยยย ยังจะมาตลก กรูเครียด
“กรูนึกออกแล้ว นี่เลย มังคุด” ไอ้โมเสนอไอเดีย
“เออๆ มังคุดก็ดีว่ะ” ตกลงเรียกพี่ซีว่ามังคุดคับ เวลาจะนินทาเค้า หรือเวลาเค้าจะเข้ามาใกล้ผม ผมจะให้ไอ้สองคนนี้ช่วยส่งสัญญาณให้
นึกในใจ ทำไมกรูต้องหนีขนาดนี้ด้วยว้า..... (อย่าถามนะคับ ผมเองก็ตอบไม่ได้)
/
ผมอ่ะบ้าๆ บอๆ หนีแบบโคตรหนี เหมือนตอนโดนเคนตามเลยคับ
พี่ซีก็ขยันตามจนผมมึนส์ หนีขาขวิด เวลาจะไปไหนก็อยู่ไม่สุข เวลาจะกินข้าวก็ลุกลี้ลุกลน
เวลามีคนมาบอกว่า ห้าม หรืออย่าทำอย่างงั้นอย่างงี้ ผมจะยิ่งทำอ่ะคับ
เป็นบ้าไรไม่รู้
เย็นๆ วันต่อมาหลังทำกิจกรรมแต่ล่ะฐานเสร็จ ก็มีแข่งกีฬาชายหาดกันต่อ ผมก็ไปนั่งดูกับเพื่อน เกาะหนีบไอ้โมกับสตางค์สองข้าง ข้างหน้าผมก็มีคนนั่งกองเต็ม ปรากฏไอ้ตังค์กับไอ้โมส่งสัญญาณบอก
“มังคุดอยู่บนหัวมึง”
เวร....... นั่งข้างผมไม่ได้ ยืนค้ำหัวเลยคับ รู้สึกถึงออร่าแปลกๆ แผ่ซ่านอยู่ด้านหลัง
เวลาผ่านไป พี่ซีหายไปไหนไม่รู้คับ สตางค์มันเลยลงไปแข่งกีฬา.... ที่นั่งข้างผมเลยว่าง!!
ว่างแล้วกลัวคับ เลยไปอ้อนเพื่อน ญ. คนนึงมานั่งใกล้ๆ เค้าก็งงว่าผมเป็นไร จนจบกีฬาผมเลยเห็นพี่ซีไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนเค้าที่โต๊ะริมหาด
พอเพื่อนเค้าเห็นผมมอง ก็ตะโกนเรียกให้ผมไปหาคับ มีพี่คนนึงน่ากลัวมากกก ตัวใหญ่ เสียงดัง โวยวาย ขี้เมา ตะโกนเรียกใหญ่เลยคับ คนก็มอง ผมเลยเหงื่อตก ต้องเดินไปหาอย่างเสียมิได้
“กูพูดเสียงเบาไปหรือไงวะ มึงถึงไม่ได้ยิน?” แหง่ะ กลัวนะ
“ชงเหล้าดิ๊” พี่ตัวใหญ่สั่ง ผมก็รับแก้วมาแล้วยืนงงแป้บนึง เพราะผมไม่เคยชงเหล้าเอง ให้คนอื่นทำให้ตลอด...
“เร็วๆ กูจะแดกวันนี้นะเว้ย ไม่ใช่พรุ่งนี้” อยากแดกก็ทำเองดิ แหง่ะ
“เฮ้ย ซี น้องมึงชงเหล้าเป็นป่ะวะ?” พี่ตัวใหญ่หันไปกระซิบถามพี่ซี เสียงไม่ได้เบาเล๊ยย
“กูไม่รู้”
“...................”
“เหี้ย ผัวเมียกันประสาอะไรวะไม่รู้”
กรูได้ยิน.........นะ :undecided:
“มาๆ ทำไม่เป็นก็ไปนั่งเฉยๆ ไป” พี่หมอกลุกมาคว้าแก้วไปชงเองคับ
“ผมกลับห้องนะพี่” ไม่อยากอยู่แล้วคับ
“เฮ้ยย กลับได้ไง กลับไม่ได้.... นั่งก่อนๆ” เก้าอี้ผมคือตักพี่ซีคับ....... เชรี้ย กูไม่เอาแล้วโว้ย
“อย่าดิ้นๆ นั่งเฉยๆ ตักไอ้ซีนุ่มไม่พอเหรอจ๊ะ น้องน้ำพุ” ผมโดนกดไหล่ไว้ไม่ให้ลุกคับ ส่วนเพื่อนคนอื่นก็ยกแขนพี่ซีให้กอดเอวผมไว้
“กินเหล้าเป็นมั้ยน้ำพุ อ่ะ แดรกให้หมดแก้ว ไม่หมดไม่ให้กลับ” เหล้าให้จิบเรื่อยๆ ผมไหวอยู่คับ แต่ให้เทลงคอพรวดเดียวนี่เดี๋ยวจะเมาเอาง่ายๆ
แก้วแรกก็พอไหว แก้วต่อๆ ไป เริ่มอึนอ่ะคับ แล้วไอ้พวกรุ่นพี่มันก็แกล้งไม่ให้ผมไปหง่ะ พูดไม่เป็นพูด ผมเลยต้องหันไปให้พี่ซีช่วย
“พี่ซี พุอยากกลับแล้ว”
“........อืม หิวข้าวเหรอ?”
“ครับ” ที่จริงกูมึนหัว ขืนกินไรตอนนี้คงอ้วกแตก
“นั่งอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวไปตักข้าวมาให้”
อ๊ากกก ไม่ช่ายยย
ซวยเลยกรู
ตอนที่พี่ซีไป พวกไอ้โมก็เดินมาตามผมไปกินข้าวเย็นเหมือนกันคับ แต่ว่าโดนพี่ตัวใหญ่ไล่เปิง... ผมสงสารเพื่อนง่ะ เลยพยักหน้าบอกไม่เป็นไร อยู่ได้ พี่ซีไปตักมาให้แล้ว
กรรมเวร...
ไม่ได้อยากอยู่ซักเท่าไหร่หรอก
พอพี่ซีตักข้าวมา ผมก็นั่งกินเงียบๆ แบบแมวดมคับ กินเยอะไม่ได้อ่ะ อยู่ในวงนั้นก็ไม่มีไรมากคับ กินเหล้า ร้องเพลงกัน สนุกมากกก (ประชด)
แล้วทีนี้ จำต้องวงแตก เพราะมันต้องทำกิจกรรมรวมสายรหัส... ผมก็น้องพี่ซีเนอะ ก็ต้องไปกับเค้าเหมือนเดิม พอดีว่า... ตอนยืนคุยกับพวกน้องๆ ไอ้โมเดินผ่านมาพอดีคับ ผมเลยแกล้งทำเป็นเนียน... เมา ไม่รู้เรื่อง กอดคอไอ้โมให้มันลากออกไปจากตรงนั้น
พอพี่ซีเห็นก็เรียกดิคับ
“น้ำพุ! จะไปไหน!?”
อ๊ากกส์ แกล้งเมาแล้วก็ต้องทำต่อไปคับ แสดงละครไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ยิน น้องไอ้โมคนนึงเห็นผมโงนเงนงั้นก็มาช่วยพยุงเดินออกไป ผมไม่ได้สนใจพี่ซีคับ ขอแค่ออกมาได้ก็โอและ
แต่ไอ้โมมันต้องไปรวมสายมัน ผมก็คนนอกเต็มที่ คนอื่นก็ถามดิคับว่ามาทำไม ไอ้ตรงที่ยืนอยู่มันเป็นลานโล่ง พี่ซีก็มองอยู่ห่างๆ เลยต้องแกล้งเมาอย่างต่อเนื่อง
พอกิจกรรมเสร็จ ผมก็ถามไอ้โมว่ามังคุดอยู่ไหน กรูจะหนีต่อ (บ้ามะ?)
แต่ไอ้โมบอกไม่เห็นพี่เค้าละคับ ทีนี้ผมเลยเลิกแกล้งเมา เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนกินเหล้าต่อ (ไม่รู้จะทำไร เพราะมาทีไรก็ทำแบบนี้ เหอๆ) แล้วก็ฟังดนตรีที่น้องๆ เค้าเล่นกันอ่ะคับ
ผมไม่กินเหล้าให้เมาหรอก แต่พอถึงระดับนึงมันจะง๊วงง่วง ง่วงมาก ซดจากโต๊ะพี่ซีมาก็ไม่น้อย มาต่ออีกสองสามแก้วนี่ถึงกับน้อค
เลยขอไอ้โมนอนตัก มันก็ให้นอนคับ ผมก็หลับไปได้ท่ามกลางคนเต้นยั้วเยี้ย กับดนตรีกระหึ่ม
ผมนอนนานมากกกคับ ตอนหลังมีน้องมาบอกว่าจะชวนไปเต้นทีไรเห็นผมเมาก่อนทุกที (กรูแค่นอนหลับ)
รู้สึกตัวอีกที เพราะไอ้โมปลุกให้กลับไปนอนที่ห้อง แต่พอผมลุกขึ้นมาอ้วกแตกหง่ะ.... หาถุงมารองรับแทบไม่ทัน อ้วกเสร็จไอ้โมกับสตางค์ก็หิ้วปีกไปล้างหน้าล้างปากที่ห้องน้ำ ผมก็ดีขึ้น แต่ยังโคตรมึน
“โมๆ มึงพาไอ้พุไปเองได้มะวะ กรูซื้อดอกไม้มาจะเอาให้น้อง xxx น้องเค้าจะเล่นวงต่อไปเนี้ย” ไอ้สตางค์เห็นเด็กดีกว่าเพื่อนซะงั้นอ่ะคับ ก็เด็กคนเดิมที่มันชอบนั่นแหล่ะ
“กรูจะแบกมันไปไงวะ” ห้องพักอยู่ไกลจากที่จัดกิจกรรมมากกกหง่ะ ที่รีสอร์ทมีรถรับส่งก็จริง... เพียงแต่ไอ้โมมันอยากรีบพาผมกลับ รถยังไม่มาอ่ะคับ (ผมไม่แน่ใจว่ายังไม่ถึงเวลารถออกรึเปล่า)
“งั้นมึงรอกูได้มะ กรูขอไปดูแป้บเดียว ลากไอ้พุไปนอนล็อบบี้ก่อนก็ได้”
“เออๆ มึงรีบมาละกัน”
ผมเดินไม่ไหว ตาลืมไม่ขึ้น แต่รู้เรื่องคับว่าเค้าพูดไรกัน
ไอ้โมพาผมไปนอนตายที่โซฟาล็อบบี้ ผมก็หลับไปหนึ่งตื่น ตื่นมาอีกทีไอ้โมหายหัว....
แต่เหมือนได้ยินแว่วๆ มันบอกผมว่าเดี๋ยวไปตามสตางค์ก่อน ให้ผมนอนรอมันอยู่ที่นี่
เพื่อนว่าไงก็ว่างั้นคับ ผมไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเดิน ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะหมดแรงได้ปานนี้
ผมนอนสลบอยู่งั้น ไม่ได้คิดระวังตัวอะไรมาก เพราะในคณะก็รู้จัก เคยเห็นหน้ากันทั้งนั้นอ่ะคับ
ทีนี้ตอนที่นอนๆ อยู่ ผมรู้สึกได้ยินเสียงซุบซิบ จากนั้นก็มีคนดึงแขนผมลุกขึ้น และตัวผมก็ลอยขาไม่แตะพื้น...
ความจริงก็อยากลืมตาขึ้นดูว่าใครอ่ะคับ แต่ได้กลิ่นตัวก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ซี
H
พี่ซีมาแล้ว... เห็นมีคนเชียร์อยู่น้อยนิดมาก
ตอนหลังๆ เรื่องเดินช้าเน้อ... ที่เลิกกับเคนก็ประมาณเก้าเดือนกว่าได้
ตอนหน้า! น้ำพุกับพี่ซี จะเคลียร์กันยังไงหนอออ
-
พี่ซีเค้ามาง้อแล้วน้า แอบฮาพุไม่อยากเป็นกิ๊ก ฮ่าๆ เข้าใจความรู้สึกกิ๊กละดิ่
-
เรื่องที่ว่าเรื่องเดินช้าเนี้ย กำลังจะเม้นอยู่พอดีเลย 555
เข้าใจว่าเรื่องนี้มันมาจากเรื่องจริงรายละเอียดอะไรมันเลยเยอะมาก
แต่แค่อยากแนะนำให้คนเขียนลองกระชับเรื่องหน่อย ตัวละครหรือเหตุการณ์อะไรที่ไม่มีผลกับเรื่องหลักๆก็ตัดออกบ้าง
คือเขียนแบบเรียลลิตี้ตามติดชีวิตขนาดนี้เราก็ชอบนะ เอาจริงๆ คือชอบมากด้วยซ้ำ 555
แต่พอมันเริ่มเยอะๆเรื่องก็ดูเนื่อยๆไป เลยรู้สึกมันไม่สนุกเหมือนช่วงแรกๆอ่ะ(สำหรับเราคนเดียวนะ)
ไม่ได้อยากให้เปลี่ยนวิธีการเขียนหรือโครงเรื่องอะไรนะค่ะ ยังไรก็ให้ขึ้นอยู่กับผู้เขียน
เรายังไงก็ได้ แค่อยากลองเสนอแนะซักหน่อยเท่านั้น :o8:
สุดท้ายขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆถึงนานๆทีจะเข้ามาอ่านทีรวดเดียวเลยไม่ค่อยเม้นสม่ำเสมอก็เหอะ
แต่ยังไงก็ติดตามอยู่เสมอจ้าาาา
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะค่ะ :L2:
-
เหอะๆ พี่ซีมา ไม่ปลื้ม อย่างแรง - -
-
ยังไงก็จะเชียร์เคนค่ะ เพราะชอบผู้ชายหัวรุนแรง
แต่ตอนนี้พี่ซีจะเอายังไงคะ??? จะตื๊อให้ถึงที่สุด??? :เฮ้อ:
จับกดพี่ซีเลยพุ หนับหนุน
ขอบคุณคุณโบว์และคุณแบ็งค์นะคะ จุ๊บๆๆ
-
เฉยๆ กับพี่ซีนะ ฮีจะอยู่จะไปยังไงก็ได้ แต่ชอบเคน ชอบความบ้า ความยึดติดของฮีน่ะ เราว่าเป็นสิ่งที่หาในคนจริงๆ ได้ยาก
เพิ่งเห็นคุณ wordslinger ข้างบน คิดถึงน้องคิงนะคะ :sad11:
-
อย่าเคลียร์กันแบบตัวตัว เสื้อผ้าไม่เกี่ยวแล้วกันนะพี่ซี :m16:
เชียร์เคนเช่นกันค่ะ ชอบด้วย สงสารด้วยอ่ะ อยากให้มีรีเทิร์นจัง :กอด1:
-
พี่นัทอยู่ไหน
มาช่วยพุที
ชักจะไม่เข้าท่าซะแล้วงานนี้
-
พุไม่พูดอีกละ
ตลอดอะ มีไรไม่พูด
ถามพี่ซีซักคำจะเป็นไรมั้ย :angry2:
-
ไอ้พี่ซี จะทำอะไรพุไหมหนอ
-
กลับมาทำม้ายยยย ฉันลืมเธอไปหมดแล้ววววว :z3:
ถ้าพี่ซีไม่ได้นอกใจ แล้วน้ำพุจะทำไงเนี่ย :z1:
-
คือว่า...ไงดีล่ะ...ที่จริงไม่ปลื้มซีแต่แรกแล้ว เป็นอะไรที่ไม่แมน แอ๊บอุ่น แต่จริงๆเย็นๆ ชาๆ
ทำน้ำพุร้องไห้ประจำ เวลาฮีมาก็จะไม่ค่อยตรงไปตรงมา มักมีพักพวกให้ข้อมูล มีเพื่อนช่วยอยู่เรื่อย
ทั้งๆที่เรื่องตัวเอง จะเคลียร์ จะอะไรก็น่าจะพูดให้ได้ใจความ พอตอนน้ำพุง้อก็เงียบ เงียบ มาุคุ ดูเหมือนเล่นตัวซะอีก
พอน้ำพุไม่เอาแล้ว ก็มาแระ มาแบบมีพักพวกอีกตามเคย มาแบบทีเผลอตลอด แล้วคิดดูนะ...
ถ้าเกิดทำไรน้ำพุขึ้นมาล่ะ สงสารก็แต่น้ำพุ คนจะรักก็ชอบมาทำร้ายแบบนี้อยู่เรื่อย
เคลียร์กันดีๆละกัน ไม่อยากให้น้ำพุมีบาดแผลอีกแล้วนะนี่ สงสารน้องเหอะ เจอแต่อะไรแบบนี้ ทั้งที่ค่อนข้างเบลอ (อันนี้ชมนะ 555)
น้องเคนถึงจะแรง แต่เป็นคนจริง คนตรงมากกว่าซีซะอีก ถึงจะไม่คิดว่าจะอยู่กันแบบเดิมได้ แต่อย่างน้อยน้องเคนก็ไม่เคยเสแสร้ง
โฮ๊ยย~~ ใครจะแมนได้โล่ห์เเหมือนนัทอีกล่ะไม่มีอีกแล้ว(ในเรื่องนี้อ่ะนะ) ทำอะไรตรงไปตรงมาตลอด หลงตัวเองก็พูดมาตรงๆ :laugh:
...นัททำให้น้ำพุไม่อยากเป็นกิ๊ก โอ้!! สุดยอดดดดด
ปล.น้องโบน้องแบ้งค์ แท้งกิ้วที่เล่าเรื่องต่อเนื่องค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ :L2:
ปล.2 คิดถึงนัทอีกแล้ว ถึงจะไปกะกิ๊กก็เหอะ ให้อภัยแล้ว ช่วยน้ำพุที... :กอด1:
ปล.3 ...ขออีกนิดนึง ...ชื่อตอนสุดยอดดดด อ่านแล้วชัดแจ้งเลย 5555
-
เย้ พี่ซีกลับมาแล้วววว
-
ง่ะ พี่ซีจะกลับมาทำไมเนี่ย หายจนลืมไปแล้ว ฮ่าาา พี่นัทไปไหนมาช่วยพุหน่อยดิ ไม่ปลื้มพี่ซีอย่างแรงอ่า แล้วกับเคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่มั้ยค่ะ รอต่อไปป ^^
-
กรรมแล้วไหมนั่น ผัวคนที่ 2
-
เคยชอบพี่ซี
แต่.....เชียร์เคน
-
กรี๊ดดด เป็นส่วนน้อยที่เชียร์พี่ซี แล้วจะเชียร์ต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งค่ะ 5555++
รีบๆเคลียร์กันเลยอะไรๆจะได้กระจ่างสักที^^
-
เชอะพี่ซีใจร้ายนอกใจพุก่อนเองแท้ๆมาทำเนียนไม่รู้เรื่อง
โกธรพี่ซีวะถ้ารู้ว่าคนมาดามใจพุเป็นพี่นัทคงเจ็บใจน่าดู
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
จริงๆแล้วพุกะเคนก็รักันนี้น่า
ทำำไมไม่กลับมาคืนดีกันนะ
พี่ซีก้ชอบนะแต่ชอบเคนมากกส่าอะ
-
/
พอรู้ว่าคนที่แบกผมขึ้นรถไปคือพี่ซี ผมก็งงๆ ว่าเค้ามาได้ไง แต่ก็คิดแค่นั้น โดยยังนอนหลับตาอยู่ ถึงจะหนีไม่อยากคุย แต่ตอนนี้มันง่วง แขนขาอ่อนเปลี้ยก็เลยปล่อยๆ ไป อีกอย่างผมไว้ใจพี่ซีด้วย ก็นึกแค่ว่าเค้าคงขับพาไปส่งห้องมั้ง (ลืมคิดว่าเอารถจากไหนมา)
พอรถจอด ผมก็โดนอุ้มมานอนบนเตียง เปิดแอร์ พักใหญ่ๆ เค้าก็ดึงเสื้อยืดผมออกทางหัว แล้วผ้าเย็นๆ ก็นาบไปตามใบหน้าและลำตัว...
ตลอดเวลาผมตื่นอยู่ แต่ไม่มีแรงลุก ไม่มีแรงพูด เคยลองลืมตาและโลกหมุนเลยคับ เลยต้องหลับไว้เหมือนเดิม
“น้ำพุ” พี่ซีเรียก เพราะเค้าเห็นผมพอรู้สึกตัวอยู่
“เรายังเป็นแฟนกันอยู่รึเปล่า?” จะว่าไปผมก็ยังเป็นแฟนเค้าอยู่ในนาม แต่พฤติกรรมมันเปลี่ยนไปตามสถานการณ์แล้วอ่ะคับ
“พี่ไม่เคยบอกเลิกนะ แล้วน้ำพุเป็นอะไร ทำไมต้องหนีพี่?”
เพราะว่าพี่ทิ้งผม
พี่ไม่เชื่อว่าผมชอบพี่ ...พี่เลยกลับไปหาแฟนเก่าไง
อยากตอบเค้าจริงๆ แต่ทำได้แค่คิดคับ เวลาผมชอบใครหรืออะไรสักอย่าง ผมชอบนานนะคับ ถึงจะเบื่อหรือรู้สึกเฉยๆ เป็นบางที แต่ยังไงก็ยังชอบอยู่
ผมพยายามจะลืมตามองเค้า แต่มันเวียนหัวเหลือเกิ๊น
“เมาแล้วเหรอ?”
“......ป่..าว” อ่อยยย มึนส์ ไม่ได้เมา ถ้าเมาจำไรไม่ได้หรอกคับ
ผมนอนนิ่ง พี่ซีก็ไม่พูดอะไรต่ออีก แต่รู้สึกเค้าจะล้มลงมานอนกอด แหง่ะ กอดเฉยๆ พอว่า มาลูบๆ ไรผมด้วยหนิ
หัวใจผมเริ่มเต้นถี่ เพราะเค้าเริ่มเอาหน้ามาคลอเคลียซอกคอกับหูผม มือข้างนึงก็ลูบตั้งแต่หน้าหน้าอกไปถึงสะดือ... จนสุดท้ายมือร้อนๆ ของพี่ซีก็หยุดอยู่ที่กางเกงของผม
บอกไม่ถูกเหมือนกันคับว่ารู้สึกยังไง
อยาก (เพราะโดนปลุกอารมณ์) แต่ก็ไม่อยาก (เพราะตัดใจ คิดจะเลิกกับเค้าแล้ว) :เฮ้อ:
ทำไรไม่ถูก และทำอะไรไม่ได้ด้วย เพราะไม่มีแรง
ผมก็เลยปล่อยให้เค้ารีดน้ำออกจากตัว โดยพี่ซีก็จับของเค้ากับของผมกำไว้ด้วยกันแล้วชักจนเสร็จ
ตอนแรกก็คิดว่าจบแล้ว และผมก็ง่วงเต็มทน แต่มันไม่แค่นั้นเนี่ยดิ!
เฮ้ย ผมตกใจ
พี่ซีจะทำไรวะ!!!
ไม่ไหวและคับ ต้องลืมตา แต่โลกมันเอียง ผมก็เห็นหน้าเค้าเหวี่ยงอยู่ใกล้ๆ พี่ซีเอาปากมาประกบกับผมและเค้าก็ใช้มือที่เปื้อนน้ำของเราสองคน ไปลูบๆ ที่ประตูหลัง
เฮ้ยย ผมพยายามจะหันหน้าหนีจูบเค้า ตกใจที่รู้สึกว่ามีอะไรกดเข้าไปในก้นหง่ะคับ
ตายๆๆ
มาทำตอนผมช่วยตัวเองไม่ได้แบบนี้ ก็ตายสถานเดียวดิ
“เจ็บหน่อยนะ แต่ทนแค่แป้บเดียวแล้วจะดีเอง”
อ๊ากกกส์ อย่า!!! ไม่ต้องบอก ไม่ต้องพูดเลย ยิ่งพูดยิ่งกลัว
เพราะผมรู้คับว่ามันเจ็บมากๆ!!
In the end
สุดท้ายและท้ายที่สุด.... ผมก็ทำไรไม่ได้จริงๆ ปลงตกกับชีวิตนิดหน่อย
ได้ยินแต่เสียงวิ้งๆ ในหู กับเสียงเนื้อกระทบกันดังตั่บๆ แทบจะเป็นตุ๊กตายางเลยผม
อ๊ากกกส์ แทบจะช้อคตายคาเตียง ผมมีอะไรกับพี่ซีไปแล้วคับ!
กรรมเวรประเทศไทย
อึ้ง กลัว ตกใจ เจ็บ จุก เสียว แน่น ร้อน วูบ หน้ามืด อาย
สารพัด... แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นผมไม่ได้คิดถึงแค่พี่ซี
...ผมคิดถึงตอนทำกับเคนแล้วก็พี่นัทด้วย
ตกใจอ่ะคับที่อยู่ๆ ก็โดน.... อาจจะเพราะพี่ซีเมาด้วย เค้าก็เลยอยาก บวก...หมั่นไส้ผมด้วยมั้งที่หนีเค้ามาทั้งวัน
เหอๆ คราวนี้มันเป็นอะไรที่.... บอกไม่ถูกคับ จะโกรธก็ไม่เชิง เพราะที่ทำไปก็ไม่ได้น่าสยองขวัญเหมือนที่ฝังใจอยู่ตลอดเวลา
ตอนแรกผมกลัวจริงคับ กลัวเป็นแบบเคน เวียนหัวอ้วกจะแตกอยู่แล้ว แต่มันเสียวตรงนั้นหง่ะ วิ้งๆ และก็ไม่ได้เจ็บมากอย่างที่คิด ไปๆ มาๆ มันก็รู้สึกอย่างอื่นด้วย
ถ้าผมคิดจะโกรธ คงเพราะพี่ซีมาฉวยโอกาสตอนผมไม่มีแรงไปขัดขืนเค้าเนี่ยล่ะ
/
เอ่อ............สายๆ วันต่อมา อย่างที่บอกผมไม่ได้เมา เลยจำเหตุการณ์ได้ทุกอย่าง ตอนแรกก็ว่าจะโกรธพี่ซีเหมือนกัน แต่คิดดูแล้ว ช่างหัวมันเถอะ... จะให้ไปฟ้องตำรวจว่าโดนข่มขืนมันก็ไม่ใช่ ที่ผมคิดตอนนั้นคือกลัวเจ็บอย่างเดียวแล้วก็กังวลแต่เพียงว่าเค้าใส่ถุงป่าวเนี่ยล่ะ ผมหลับตาเกือบตลอดทางเลยไม่รู้ แล้วตอนพี่ซีแตก เค้าก็ไม่ได้แตกข้างในด้วยอ่ะคับ
ผมจิตตกเรื่องนี้มาก ลุกขึ้นมาหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลย กลัวเป็นเอดส์
พยายามมองหาซากถุงยางเหมือนกัน แต่ไม่เจอ...
“หาอะไรครับ?” ตอนผมตื่นพี่ซีอยู่นอกห้องหง่ะ เพิ่งเข้ามา
“................เอ่อ” เห็นหน้าเค้าและช้อค เครียด รู้สึกแย่ พะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก
“ทำไมหน้าซีด จะไม่สบายรึเปล่าน้ำพุ เดี๋ยวนะ... พี่หายาให้”
“ม.. ไม่ต้องอ่ะพี่ซี คือๆๆ เมื่อคืน....”
พี่ซีชะงักแล้วก็หันกลับมามองผม หน้าเสียๆ เหมือนกัน
“ขอโทษนะ...พี่........”
“ใส่ถุงรึเปล่า!!?” ผมรีบถามอย่างกลัวๆ
พี่ซีขมวดคิ้วมองหน้างงๆ ก่อนตอบ
“ก็...ใส่......”
“จริงนะ!?”
“อืม... พี่รู้ตัวอยู่ว่าทำอะไร” เค้าตอบสีหน้าจริงจัง
เฮอออ โล่งอก เหมือนรอดตายยังไงอย่างงั้น... (แต่ไม่รู้จะตายด้วยเรื่องอื่นแทนรึเปล่า?)
พอหายจิตตกกับการมีเซ็กซ์กับคนอื่น ทีนี้ก็ต้องมาคิดอีกเรื่องแทนละคับ
“ขอโทษนะ เมื่อคืนพี่เมานิดหน่อย แล้วมันก็อยาก.....เลยห้ามตัวเองไม่ได้.... ทั้งที่น้ำพุก็....ไม่ได้เต็มใจเลย” พี่ซีแก้ตัวตะกุกตะกัก... แหง่ะ จะอภัยให้ดีไหม พี่ซีนี่เวลาเมาก็ยังพูดรู้เรื่องอยู่คับ เป็นคนเมาแล้วไม่เรื้อนและดูไม่ออกว่าเมาหรือไม่... ที่จริงเค้าก็เหมือนผช. ทั่วไป กินเหล้า สูบบุหรี่และ...หยาบตามอารมณ์ แต่เค้าไม่หยาบกับแฟนคับ
“ช่างมันเถอะครับ” ขอค่าเสียหายห้าสิบล้าน ทองกับเพชรอีกห้าร้อยกิโลก็พอและ แค่นี้ไม่พอจนใช่มะพี่ (ล้อเล่น) ที่จริงรู้สึกอึนๆ เบลอๆ ไม่รู้จะทำไงกับเค้าดี
“ไม่โกรธใช่ไหม?” พี่ซีถาม
“โกรธดิ” มันรู้สึกงี้จริงๆ
“ตกลงกันแล้วนี่ว่าพี่จะทำแค่ข้างนอก” ผมโวย
ส่วนพี่ซีถอนหายใจแบบหัวเสียนิดหน่อย “เรื่องมันผ่านมาแล้วจะให้พี่ทำยังไง?”
ชิ เค้าก็รู้นี่คับผมไม่เต็มใจ สภาพก็ร่อแร่ แต่เอาเถอะ เค้าบอกว่าเมาแล้วเงี่..น ผมเข้าใจ
“ช่างเถอะคับ เพราะเราคงไม่ได้ทำอย่างงี้กันอีกแล้ว” ผมค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียง แต่ว่าขาอ่อนแทบยืนไม่ไหวเลยต้องนั่งลงกลับคืนที่เดิม
หง่ะ... เสื้อผ้ากู หยิบมาให้หน่อยสิวะ ไม่อยากเปลือย
“ลุกไหวมั้ย?” พี่ซีทำท่าจะเข้ามาช่วยแต่ผมยกมือห้ามพลางคว้าผ้าห่มมาปิดท่อนล่างตัวเอง
“ไม่ต้องอ่ะ อยู่ตรงนั้นแหล่ะดีแล้ว”
“.........................” พี่ซีหน้าเสียไปนิดนึง
ผมนั่งเหม่อมองพื้น... ที่จริงคือเบลอกับชีวิตตัวเองมาก กว่าจะรู้ว่าคิดอะไรอยู่ ปากมันก็ถามไปแล้วว่า
“ถามจริงนะพี่”
“ครับ?”
“พี่ซีไปสเปนกับพี่จูนรึเปล่า?” ผมเน้นคำว่าสเปนกับคำว่าจูนชัดๆ เสียงก็แหบ คือผมคิดหลายเรื่องอ่ะคับ แต่ถามเอาเรื่องนี้
“.......................” พี่ซีพอได้ยินเค้าก็นิ่งไปคับ เวลามีเรื่องเครียดๆ เค้าจะหน้าตึง แต่ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจเค้าจะเม้มปาก (สังเกตขนาดนั้น)
และตอนนี้พี่ซีทำทั้งสองอย่างเลยทั้งหน้าตึงๆ ทั้งเม้มปาก
“ตรงๆ เลย ที่พี่หายไป ไม่ใช่แค่กลัวว่าพุจะไม่พอใจแค่นั้นหรอกใช่ไหม?”
“......................” เงียบ สงสัยงงที่อยู่ๆ ผมก็ถามล่ะมั้ง
เหออ เงียบก็ได้วะ ไม่ว่า แต่ผมจะบอกความจริงเค้าให้หมด
“ตอนรู้ว่าพี่ซีไปสเปน โอเค ถ้าพี่ไม่ยอมรับว่าไปกับพี่จูน แต่พุยอมรับว่าตอนนี้พุคบกับพี่นัทอยู่”
พอผมพูดจบ พี่ซีก็เริ่มหน้าเครียดมากขึ้น
“.........พูดอะไรออกมา?”
“พูดความจริง”
“....................”
“แล้วพี่ล่ะ พูดความจริงกับพุบ้างรึยัง?”
พี่ซีไม่ยอมบอกผมเรื่องพี่จูนคับ เค้าเอาแต่โกรธที่ผมไปคบพี่นัท
“ทั้งที่รู้ว่าพี่ไม่ชอบ ทำไมยังไปคบกับมัน! ที่บอกว่าให้ห่าง ไม่ได้แปลว่าพี่จะให้น้ำพุไปคบกับคนอื่นนะ!” พี่ซีเริ่มเสียงดังแต่ดูท่าทางก็คงกลั้นโมโหเต็มที่
“พุแค่บอกพี่ตรงๆ เพราะพุคิดว่าพี่ยังรักพี่จูนอยู่”
“อย่าคิดเอาเองได้มั้ย!?”
“ได้ครับ แล้วความจริงมันเป็นยังไงล่ะ?”
“.........................”
อ่าวเฮ้ยยยย ก็บอกมาสิโว้ยยยย!!
ผมไม่อยากให้เกิดความเงียบขึ้นแม้เพียงวินาทีเดียว เพราะพออารมณ์ขึ้นแล้วมันมักจะฉุดไม่ค่อยอยู่ ซึ่งนานๆ ทีผมจะเป็นแบบนี้หง่ะ
“มันจริงรึเปล่าครับ? ที่เค้าพูดกันว่าเรียนจบพี่จะแต่งงานกับพี่จูน แต่พี่จูนไปมีคนอื่นก่อน” ถ้าไม่ได้รักเค้าก็บอกผมมาเลยดิ แต่ถ้ารัก ผมก็จะทำให้พี่ซีพูดให้ได้
“มันไม่เกี่ยวเลยนะน้ำพุ”
“ก็พุเห็น! ที่พี่มองพี่จูน แล้วตอนสัมมนาพี่ก็แอบไปหาเค้า เรื่องไปสเปนนี่อีก พุรู้แล้วกัน! แต่พี่ไม่พูด!! พี่ไม่ยอมพูด!!”
“........................”
“ไม่พูดก็แสดงว่ายอมรับ!” เวลาโมโหมากๆ น้ำตาแห่งความโกรธมันก็จะไหลออกมาอ่ะคับ ทั้งที่คิดว่าจะไม่แสดงอารมณ์มาก แต่มันก็กลั้นไม่ไหว ที่พี่นัทว่าผมเป็นเด็กเก็บกดนี่ถ้าจะจริง...
แต่ไปว่าพี่ซีมากก็ไม่ได้ เพราะผมก็เคยเป็นคนที่ไม่ยอมพูดแบบเค้าเหมือนกัน
“พี่ซี.... ถึงยังไง พุก็ไม่เลิกกับพี่นัท ถ้าพี่ซีไม่ชอบ พี่จะเลิกกับพุเลยก็ได้” พูดไปก็ปาดน้ำตาไปคับ เรื่องพี่จูนผมพูดจบไปแล้ว เค้าไม่บอกก็ช่าง
ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองที่กองแอ้งแม้งอยู่บนเก้าอี้หยิบมาใส่
หง่ะ... แทบทรุด ปวดเอวโคตรๆ เลย
“เราเลิกกันนะพี่” ผมพูดแบบไม่ต้องคิดอะไรมากเลย มันออกมาจากใจล้วนๆ
ส่วนพี่ซีก็ทำหน้าอึ้งยิ่งกว่าเดิม แต่ผมตัดสินใจแล้ว
“........เดี๋ยว” พี่ซีพยายามจะพูดอะไรอยู่เหมือนกัน แต่คงจุกอก พูดไรไม่ออก
“ยังไงพุก็น้องรหัสพี่คับ ขอบคุณที่เลี้ยงข้าว คอยไปรับไปส่ง คอยดูแลพุ ...อยากบอกว่า... โคตรโชคดีเลยที่เคยได้เป็นแฟนพี่ซี แต่พุมันไม่ดีเอง เราเลยไปกันไม่รอด” ไม่โทษเค้าหรอกคับ ถ้าผมไม่ไปอ่อยเค้าไว้ตั้งแต่แรก เค้าคงไม่ชอบผมหรอก(มั้ง) เวลานั้นมันอยู่ดีไม่ว่าดี เพราะผมเบื่อเคน ผมเลยไปคว้าคนอื่นสนองความบ้าของตัวเอง ทำไปแบบไม่คิดจนกลายเป็นเรื่องแบบนี้ก็ถือว่ากรรมตามสนองละกัน
ผมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา ตอนแรกเพราะแรงอารมณ์ที่คุยกับพี่ซี แต่ตอนนี้เป็นเพราะผมเจ็บใจตัวเอง
“....................” พี่ซีตาเริ่มแดงๆ เหมือนจะร้องเหมือนกันคับ ผมรู้ว่าเค้าก็เสียใจ
แต่ผมไม่อยากเลิกกับเค้าด้วยคำว่าเสียใจ
“พี่อย่าทำหน้างั้นดิ... อย่ามองพุแบบนั้น” ผมพยายามจะยิ้มให้ได้ แต่พี่ซีเค้าน้ำตาไหลแล้ว ผมเลยต้องร้องตามเลย
“........ขอโทษ......” พี่ซีเดินมากอดผมไว้ทั้งตัว และพูดอยู่กับไหล่ผมคับ
“ขอโทษนะ....พี่คืนดีกับจูนแล้ว....”
H
เริ่มว่างเลยมาต่อบ่อย หุหุ
เคลียร์พี่ซีละ(นิดนึง)... คาดว่าคงขัดใจคนอ่านอีกตามเคย แต่ก็ตัดตัวเลือกไปอีกคน
อ่านไปและใจเย็นๆ เดี๋ยวตอนหลังที่อึดอัดกันก็จะเฉลยไปเองจ่ะ
ปล. จะพยายามเวิ่นเว้อให้น้อยลงนะคะ
ขอบคุณทุกคนมากๆ จ้า
-
:man1: :กอด1:
ยังคงมั่นคงเชียร์พี่นัทต่อปายยยย
-
ในที่สุดก็ตัดออกไปหนึ่ง ๕๕๕๕
แต่อ่านแล้วขึ้นมากกกกกกกก
มือถือสากปากถือศีลชัดๆ ทำเป็นหวงห้ามพุยุ่งคนนู้นคนนี้แต่ตัวเอง....
เป็นการตัดตัวเลือกที่รู้สึกดีมาก เพราะไม่เสียดายเลยคนแบบนี้ ไปๆชิ้วๆ
-
เยี่ยมตัดพี่ซีไปจากสารบบน้ำพุแล้ว โฮะๆ แล้วต่อไปจะใครล่ะเนี่ยยย พี่นัทรึเปล่า ตัวจริงๆ รอต่อไปค่ะ ^^
-
เหอะ :m16:โครตเกลียดเลยคนแบบนี้
ทั้งฉวยโอกาสทั้งเห็นแก่ตัว :angry2:
สุภาพบุรุษจอมปลอบ :angry2:
ไปให้พ้นๆน่ะดีแล้ว
กลัวแต่มันจะไม่ยอมจบน่ะสิ
เมื่อก่อนยังไม่ได้ตัวพุอาจไม่เท่าไหร่
แต่ตอนนี้ได้ไปแล้ว
อย่ามาทำเป็นหมาหวงกระดูกก็แล้วกัน
กูว่าแล้วว่ามันต้องมาไม้นี้ วัยรุ่นเซ็ง :เฮ้อ:
-
ยังไง น้ำพุ ก็หนี เคนไม่ได้หรอก
-
เฮ้อ...ในที่สุดก็เคลียร์ไป หนึ่ง
แต่แบบ เราว่าพี่ซีก็คงรักพุเหมือนกันนะ ไม่รู้ดิ ฮึฮึ
เชียร์เคนและพี่นัทต่อไป(ไม่รู้จะเลือกใครดี แบบอยากเลือกพี่นัทนะ แต่เราไม่สามารถตัดขาดจากเคนได้ 555+)
-
ไม่ได้อาลัยอาวรณ์พี่ซีเลยค่ะดิฉัน ความรู้สึกเดียวคือ :z6: :beat: :angry2: :fire: :m31: :m16: มึงคืนดีกับจูนแล้วทำไมยังมาทำแบบนี้กับพุอีก แม่ง! แถมพอพุบอกว่าคบกับพี่นัท มันก็ยังมาทำเป็นโกรธนะ แน่จริงก็ไม่ต้องมาสนใจพุเลยสิ! โกรธเว้ย!
ลืมไปมันซะ
เอาละค่ะ ต่อไปก็จะโฟกันซะทีว่าใครระหว่างสองคนนี้ ในใจดิฉันคิดว่าเคนน่าจะเป็นพระเอกของพุนะคะ อะไรหลายอย่างมันสื่อ ส่วนคนที่ดิฉันเชียร์ก็คือเคนนั่นแหละค่ะ ส่วนพี่นัทชอบมาก แต่คงเป็นได้แค่พี่ชายของพุเท่านั้น เพราะฮีก็เยอะแยะเหมือนกัน (กิ๊กเยอะ)
รักเคน แต่เสียดายพี่นัท แอร๊ย
ปล. ต้องรอดูคุณโบว์เฉลยว่าใครเป็นใคร อิอิ ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
เห้ออออออออออออ,,, :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กรี๊ด สงสารน้ำพุ ร้องไห้อีกแล้ว TT
ไอ้พี่ซีนี่เลวมากนะ ทำเป็นน้อยอกน้อยใจ แต่จริงๆก็มีคนอื่นอยู่แล้ว อี๊ๆๆ (อินๆๆ)
แต่ก็ดีตรงที่จะได้ตัดออกไปจากชีวิตเสียคนหนึ่ง 55+
แล้วก็ดีใจด้วยที่น้ำพุกล้าพูดแล้วว่าตัวเองรู้สึกยังไงๆ ไม่ชอบ จะเลิก อะไรแบบนี้ เยี่ยมๆๆ
รอตอนต่อไปค่า : ))
-
แอบเชียร์พี่ซีมานาน เสียใจเบาๆ
เชียร์พี่นัทเถื่อนก้อได้ อิอิ
-
ก็ว่าละเชียว ทั้งๆที่พี่ซีออกจะเปิดตัวเป็นสุภาพบุรุษ แต่เราว่าเชียร์พี่นัทดีกว่า ด้วยความรู้สึกลึกๆ
สุดท้ายก็เปิดเผย
จะเลวก็เลวแบบเปิดเผยดิ๊ ไม่ชอบเลยพวกแอบๆเลวเนี่ย
กล้าที่จะทำมันก็ต้องกล้าที่จะรับ
อีพี่ซีนี่ไปไกลๆเลย ชิ้วๆๆๆๆๆๆ มาทางไหนไปทางนั้นเลย
หลังจากเคนรีเทิร์นภาคนี้ แอบเทใจให้เคน><
หมั่นไส้คนกิ๊กเยอะ มันแต่ไปอยู่กะกิ๊กอยู่ได้
น้ำพุก็อย่าไปเป็นกิ๊กพี่นัทเลย
มีพี่นัทไว้เป็นพี่ชายที่สนิทที่สุดมันก็ดีเหมือนกัน
-
ให้มันได้อย่างนี้สิ ได้ปุ๊ปเลิกปั๊ป
-
:mc4:อยากสมน้ำหน้าพุง่ะ..ทำไงดี
เพราะชื่นชอบพุกับเคนมาตลอดเลย
-
และแล้วพี่ซี ก็คือผู้ชายที่หาได้ทั่วไป ที่ มักใช้ไอ้นั่นคิดแทนสมอง ยิ่งอ่านประโยคสุดท้ายละ ดีใจด้วยที่น้ำพุเคลียร์ได้ หัวใจทำด้วยอะไรคืนดีกับผญแล้วยังจะมาง้อน้ำพุอยู่ เพื่อที่ว่าพุอาจกลับมาคบด้วยแล้วยังไงอ่ะคบทั้งญและชเหรอ สุดท้ายผิดหวังกะพี่แกแต่ก็ยอมรับได้
เพราะ็ไม่คิดว่าจะคบกับพุได้นานอยู่ละ
-
โอย ดราม่ามาก ตอนนี้
เข้าใจอารมณ์น้ำพุอ่ะ ว่าเจ็บใจ
รู้สึกดีใจด้วยที่เห็นน้ำพุกล้าพูดอะไรให้ชัดเจน
โหย พี่ซีอ่ะ สงสารก็สงสาร โกรธก็โกรธ
ยังไงก็เชียร์พี่นัทอ่ะ !!
-
พี่ซีนี้มันจิงๆเลยอย่างที่คิดไม่มีผิดเห็นแก่ตัวนอกใจพุก่อนแล้วมาร้อนตัวหาว่าพุนอกใจ
กะถ้าพุไม่รู้เรื่องก็จะหลอกเค้าไปเรื่อยๆเห็นแก่ตัวจิงคนเราดูกันที่ภายนอกไม่ได้จิงๆ
แต่ก็เบาใจไปอย่างที่แน่ๆพระเอกไม่ใช่พี่ซี
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
นิสัยอ่ะ สันดานมากกกกกกกกกกกก
พี่ซี เค้าเห็นน้ำพุเป็นอะไร
ไปไหนก็ไปเหอะพี่
-
เหอะๆ
สุดท้าย คำว่ารักคำว่าชอบ ของพี่ซี มันก็แค่ ลมปากล่ะวะ สันดานนนนนน!!! :z6: :z6: :z6:
-
+1 ค่ะ
ตอนนี้สงสารน้ำพุจัง
อารมณ์พี่ซีแกคงประมาณอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนซินะ
แต่ยังไงพี่นัทมารับพุที :m15:
-
คืนดีแล้ว......กลับมาทำไมคร้าบพี่
ว่างงานจัดหรือต่อมความชั่วมันแตก
รักพี่เสียดายน้องก็อย่างไปรู้สึกดีๆกับเค้าเลย
จะกลับมาเรียกร้องเพื่อ.........
บอกมาได้ เซ็ง
-
และแล้วพี่ซี ก็คือผู้ชายที่หาได้ทั่วไป ที่ มักใช้ไอ้นั่นคิดแทนสมอง ยิ่งอ่านประโยคสุดท้ายละ ดีใจด้วยที่น้ำพุเคลียร์ได้ หัวใจทำด้วยอะไรคืนดีกับผญแล้วยังจะมาง้อน้ำพุอยู่ เพื่อที่ว่าพุอาจกลับมาคบด้วยแล้วยังไงอ่ะคบทั้งญและชเหรอ สุดท้ายผิดหวังกะพี่แกแต่ก็ยอมรับได้
เพราะ็ไม่คิดว่าจะคบกับพุได้นานอยู่ละ
+1 ให้ครับ
มันตรงใจจริงๆ
คนแบบนี้ น่ากลัวที่สุด เพราะมันไม่กล้าตัดสินใจอะไร ถ้าเราอยู่ใกล้ จะทำให้เราลังเลตัดสินใจอะไรไม่ถูกแล้วคนที่เจ็บหนักที่สุดก็จะเป็นเรา
-
:m16: ซื้อหวยทำไมไม่ถูกแบบนี้น๊า..ให้ตายเหอะ!!! ซีเอ๊ย!!! สุดท้ายก็เป็นแบบนี้เองเหรอเนี่ย
จาำกไม่เคยปลื้มแต่แรก ตอนนี้ก็ได้แต่ปลง บางอย่างที่น้ำพุทำมันก็ย้อนกลับมาให้ได้คิดเรื่อยๆ
และอย่างน้อย การที่พี่นัท(ของพุ)คอยพร่ำบ่น พร่ำพูดให้น้ำพุรู้จักปล่อยความเก็บกดออกมาบ้างก็ได้ผลดี
น้ำพุเริ่มเป็นคนพูดอะไรตรงใจไม่เงียบเหมือนแต่ก่อน ดีแล้วล่ะที่ตัดไปได้อีกคน ถึงจะเจ็บใจตัวเองไปบ้าง
แต่ก็ยังดีกว่ายืดเยื้อ เก็บไว้ทั้ง 3 คนคงไม่ดีแน่..
..ในส่วนตัวนะ..คิดว่าน้ำหนักของเคนตอนนี้น่าจะน้อยกว่าพี่นัทนิดนึง..
น้ำพุทำอะไรมักคิดถึงพี่นัท(ของพุ)เสมอ แต่การที่นัทยังคงมีกิ๊กแบบนี้ก็ใช่ว่าจะผิดที่เค้าคนเดียว
เพราะพุเองก็ยังไม่เคลียร์เหมือนกัน การตกลงคบกันไปแบบขอเป็นที่หนึ่ง ขอเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ก็ใช่ว่าจะสรุปว่านัทเลวร้าย เพราะต่างฝ่ายต่างยังไม่เคลียร์ตัวเอง โดยเฉพาะนัทมองออกว่าพุรักเคนอยู่
แล้วถ้าพุตัดเคนไม่ได้ รักเคน ต้องกลับมาคบกันอีก แล้วนัทจะเป็นไงล่ะที่นี้..
...นี่ก็เป็นเหมือนการป้องกันตัวเองของคนสองคนที่มีอะไรที่เหมือนกันมาก
...* กลัวที่จะรัก กลัวที่จะบอกรัก แต่ขาดรักไม่ได้ *...
ตอนนี้เริ่มมองออกมานิดนึงแล้วว่า น้ำพุเริ่มนิ่งกับกิ๊กทั้งหลาย คงต้่องให้เวลานัทเค้าหน่อยละกัน
ใครจะกล้าเสี่ยงเต็มตัวล่ะ ในเมื่อพุยังดูอาลัยอาวรณ์เคนซะขนาดนั้น :m19:
เชียร์นัทต่อไป (เลิฟวิ่งยู ทูมัช โซมัช เวรี่มัช ไรท์นาว~) :วู้วว1:
--น้องโบ น้องแบ้งค์ แท้งกิ้ว เวรี่มัช~
-
จะมาจะไปก็ช่างหัวพี่ซี ไม่ค่อยชอบฮีอยู่แล้ว พี่นัทก็น่าหมั่นไส้ กิ๊กเยอะเหลือเกิน
-
อยากให้พี่ซีเสียใจมั้ง ทำกันงี้ได้ไง :angry2:
-
/
พี่ซียอมพูดออกมาจนได้... ผมก็ว่าดีแล้วล่ะคับ ผมจะได้ไม่รู้สึกผิดที่ไปคบพี่นัททั้งที่ยังไม่เลิกกับเค้าเลย
“ไม่ใช่น้ำพุหรอกที่ไม่ดี พี่ต่างหากที่เลว” ผมรู้สึกว่าตัวพี่ซีสั่นๆ ขณะที่กำลังกอดผมอยู่
ผมดันตัวเองออกมา เพราะผมอยากมองตาเค้าเวลาพูด
“พี่บอกจูนว่าจะมาเคลียร์กับน้ำพุ แต่พอเห็นหน้าเราพี่ก็ไม่อยากเลิก” หน้าผมคงยั่วอารมณ์เค้ามาก
“ที่พี่เคยบอกว่ารักพี่ไม่ได้โกหกนะ แต่...” แล้วพี่ซีก็ชะงักไปคับ
“........................” ผมรอให้เค้าแก้ตัวและพูดให้จบ แต่พี่ซีอ้ำอึ้ง
“แต่อะไร?” ผมถาม
“น้ำพุไม่เคยบอกว่ารักพี่ แล้วยังเรื่องไอ้นัท...”
“โอเค พุผิดเองคับ” ผมเข้าใจละ เรื่องนี้.... ไม่ต้องอธิบายอะไรอีกแล้วก่อนที่กูจะรำคาญ
“ไม่ใช่! ไม่ใช่นะ พี่เองที่ผิด ...พี่เองที่เห็นแก่ตัวอยากทำ..อย่างนั้นเอง”
สรุปเค้าอยากเอาตรูดผมทิ้งทวน...?
เหอๆๆ ขอบใจ ไม่เคยผิดหวังในตัวพี่ซีขนาดนี้มาก่อนในชีวิต... รู้สึกเจ็บเสียดๆ ปนจุกในอกอย่างไร้คำบรรยาย
“พี่ซี พุขอไรอย่างดิ” ผมกัดฟันพูดด้วยความรันทดปนเจ็บปวดใจ
“อยากได้อะไร ถ้าหาได้พี่จะหามาให้...”
ผัวะ!!!
“แค่นี้ล่ะคับ ที่อยากขอ”
/
หง่ะ... ต่อยไปได้หนอกรู (เจ็บมือไม่เปลี่ยนแปลง) แต่แค่นี้ก็พอได้ระบายความโกรธของผมหน่อยนึงล่ะคับ แล้วจะให้เอาคืนอย่างอื่นผมก็นึกไม่ออก ไม่กล้าทำเค้าเยอะด้วยเพราะยังไงเค้าก็เป็นพี่รหัสผม เคยช่วยงานผมหลายอย่าง บุญคุณน่ะผมไม่ลืมหรอก
ผมเดินเนือยออกมาจากบ้านพักของพี่ซี แล้วก็เห็นรถหรูที่ผมเคยนั่งจอดนิ่งอยู่หน้าบ้าน....
อ้าว...
หมายความว่าไงวะหนิ?
โดนหลอกอีกแล้วเหรอวะกู!!! :serius2:
ฮืออ เจ็บใจที่โดนต้ม... และสงสัยคงโดนเพื่อนรวมหัวหลอกด้วยที่ให้พี่ซีมานั่งรถกับผม
พอดีว่ารีสอร์ทที่มารับน้องมันเอาบ้านจัดสรรมารีออฟชั่นใหม่อ่ะคับ แล้วทีนี้ผังบริเวณมันก็จะคล้ายๆ กัน ผมเดินออกมาผมก็งงคับว่ามันคือที่ไหน...(จริงๆ คืองงตั้งแต่มาเมื่อวานแล้ว)
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ เลยกู! เดินออกมาก็เสือกหลงทางอีก ผมเดินขาสั่น เท้ากระแทกพื้นทีก็สะเทือนไปถึงก้น.... แดดก็ร้อน เวียนหัวจะเป็นลม ไม่ไหวแล้วโว้ยยย
พอรู้ตัวก็ต้องหาที่พักก่อนตายคาถนนคับ
จะกลับไปยังไง? มือถือก็ไม่ได้พกมาอีก... แต่โชคดีมีน้องกลุ่มนึงขี่จักรยานผ่านมาคับ ผมเลยรอด
“ซ้อนผมก็ได้ครับพี่น้ำพุ” เด็กปีสามคนนึงอาสา ผมเลยเดินไปนั่งตามความเคยชินแต่ว่าพอนั่งไปซักพักเจ็บก้น
“น้องๆๆ จอดก่อนๆ!!!” โอ้ย เจ็บชิบหายเลย พอรถจอดผมก็รีบลงมายืนและบอกน้องให้ไปก่อน คือน้องมันก็สงสัยล่ะคับว่าทำไมไม่ไปด้วยกันแต่ผมไม่ตอบ กลับถามแทนว่าบ้านพักของผมไปทางไหน? ผมหลงทิศ (น้องมันรู้เพราะปีนี้จัดทริปคับ)
กว่าจะกลับไปได้ก็แทบตาย ถึงที่ผมไข้ขึ้นเลย เดือดร้อนไอ้โมกับสตางค์รีบบอกให้พาผมกลับกทม. ก่อนกิจกรรมเสร็จอีก เมื่อคืนไอ้โมเล่าคับว่ากลับมาล็อบบี้ไม่เจอผม เจอแต่เพื่อนพี่ซีบอกว่าผมไปค้างกับพี่ซีแล้ว
“กูถามพี่เค้าว่าพาไปได้ไง ไอ้พุเมา แล้วมึงก็หนีพี่ซีขนาดนั้น ไม่น่าจะอยากไปด้วย แต่พี่ xx ด่าไม่ให้กูเสือกว่ะ ‘เค้าคบกัน เคลียร์กันได้ มึงไม่ต้องห่วงหรอก..’” ไอ้โมเลียนแบบเสียงพี่คนนั้น ผมได้ยินก็ถอนหายใจ เค้ามีเพื่อนช่วยเยอะจริงๆ
“กูเห็นว่าพี่ซีก็พี่มึง เค้าคงอยากรับมึงไปดูแล กูเลยไม่เซ้าซี้... เอ่อ ตกลงมึงไม่เป็นไรมากใช่ไหม?” มันถามผมหน้าเจื่อน อยากบอกว่ากูเป็นมาก! แต่ก็ช่างมันเหอะคับ ไม่อยากพูดถึงแล้ว
ที่จริงพวกไอ้ฐามันไม่อยากกลับเร็ว จะอยู่ทำกิจกรรมต่อให้จบ แต่เจอสตางค์ด่าว่าไม่ห่วงเพื่อน พวกมันเลยต้องกลับ
“ทำไมอยู่ๆ มึงป่วยวะน้ำพุ กูโทรบอกพี่มึง เค้าก็จะไปส่งอยู่นะ รอแป้บดิ” โทรบอกเร็วมากมึงไอ้ฐา และพี่ที่ว่า... ไม่ต้องบอกก็รู้คือพี่ซี
“ใจเย็นๆ รอแป้บนึงนะ เดี๋ยวพี่มึงพากลับ นี่กำลังจะออกมาแล้ว” คือมันจะอยู่ ถ้าไปก็ให้ผมไปกับพี่ซี
“กูไม่อยากไปกับพี่ซี” เพิ่งหนีมาให้ไปเจออีกแล้วเหรอวะ ไม่ไปโว้ย
“อ้าว ไมอ่ะ พี่เค้าให้เพื่อนขับรถมาก่อน ตอนนี้เค้ามีรถแล้ว มึงจะได้กลับเบาะนุ่มๆ สบายๆ ไง” ของแพงไม่ได้ช่วยรักษาแผลใจผมได้นะคับ...
นึกแล้วก็น้อยใจเพื่อน... พี่ซีจ่ายหนักไงวะ จงรักพักดีกันจริงๆ
เค้าบอกให้ไปตายจะไปมั้ยวะเนี่ย คิดแล้วก็น้ำตาซึมรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้... :m15: เพื่อนผมเห็นก็หน้าซีดกันเป็นแถว มันมองผมเงียบแบบอึ้งๆ ไปพักนึง
“เคๆ ไม่อยากไปกับพี่ซี เดี๋ยวกูพากลับก็ได้” ไอ้ฐาพูดขึ้นในที่สุด จากนั้นมันก็จัดการกดโทรศัพท์รายงานนายมัน ผมถึงได้นั่งรถคันเดิมกลับคับ
พอถึงบ้านผมก็นอนซมไปหลายวันกว่าจะหายป่วย
........อาการจิตตกค่อยๆ ดีขึ้นเพราะมีแม่ดูแลคับ แม่ผมเวลาอารมณ์ดีก็พูดเพราะ เอาใจผมเยอะ
“อาการดีขึ้นรึยังลูก วันนี้อยากกินอะไร?” ไม่กล้าบอกแม่หรอกคับว่าโดนเสียบมา (อีกแล้ว)
“ก็ดีแล้วแม่ อยากกินข้าวผัดอ่ะ”
พอผมบอกแม่ก็ทำให้คับ และก็ทอดปลาให้ผมด้วย ผมก็ถามว่า ปลาอะไร?
คือเรื่องอาหารผมไม่ค่อยมีความจำอ่ะคับ แยกแยะไม่ออก
“ปลาที่อร่อยที่สุดในโลก” โห... เวอร์ ได้ยินแล้วก็ขำคับ
“ปลาหมอไง หายากนะ มัน อร่อย....” เหอๆ ผมกินแล้วไม่เห็นมันจะอร่อยที่สุดในโลกตรงไหน
ตอนเที่ยงๆ พ่อผมก็ซื้อแหนมเนืองมา
ผมกินๆ ไปก็ถามอีก
“แม่ อันนี้ผักอะไรอ่ะ?” ตอนกินไม่ได้สนใจ บวกลืมด้วยคับ แหนมเนืองเครื่องเคียงเยอะ ผักเยอะด้วย สงสัยหง่ะ
“มะม่วงไง แกไม่รู้จักมะม่วงเหรอ?” ซอยเป็นก้อนเล็กๆ ดูไม่ออกง่ะ
“ก็...มันอาจจะไม่ใช่มะม่วงก็ได้”
“ไม่ใช่มะม่วงแล้วมันจะเป็นอะไร?” -*-
“มันอาจจะเป็นผลไม้หรือผักอย่างอื่น” แม่ส่ายหัวหน่ายๆ แล้วกินต่อ
“อันนี้ล่ะ?” ผมชี้อีก ในนั้นมีแตงกว่ากับกระเทียมที่เห็นแล้วรู้เลย
“กล้วยดิบ” แม่ตอบ
“โห ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ากล้วยดิบ” สงสัยอยู่นานนึกว่าอะไร
เคยมีเพื่อนผมคนนึงถามผมว่าไอ้นี่ต้นอะไร... มันพอรู้ล่ะคับ เพียงแต่ถามให้แน่ใจชื่อ ผมมองแล้วตอบมันว่ามะพร้าว
มันหันมาด่าแถมตบหัว ‘มะพร้าวพ่อมึงสิ!’ แต่มันฮาผมน้ำตาเล็ด นั่นมันต้นหมากอ่ะคับ เพื่อนชอบขำที่ผมพูดผิดแล้วก็โอเวอร์แอคติ้ง แล้วไอ้สะพานลอยกับทางม้าลายนี่ผมพูดผิดประจำ
มีตอนนึงไปเดินเล่นกับเพื่อนในซอยทองหล่อ ผมจะข้ามถนน พอเห็นทางม้าลายก็ดีใจ
แหกปากชี้บอกเพื่อนว่า
‘เฮ้ย นั่นมัน!!!...สะพานลอยนี่หว่า!’ ไอ้แบงค์คับ มันหันมองหาใหญ่เลย ทำหน้างงด้วย หลังข้ามเสร็จมันก็หรี่ตาถามผม
“ไหนสะพานลอย มันทางม้าลายไม่ใช่เหรอวะพุ?”
“แหะๆ กูพูดผิด” ไอ้แบงค์ขำคับ ถ้าอารมณ์ดีผมก็ทำให้คนอื่นฮาได้
นึกถึงเคน ตอนแรกโคตรเก็ก เหมือนว่าการยิ้มจะทำให้มันเสียฟอร์มล่ะมั้ง ต้องเก็กเท่ไว้ก่อน
แต่อยู่ไปอยู่มามันก็เริ่มอมยิ้ม จากนั้นก็หัวเราะยิ้มหน้าบาน
ผมมีความสุขนะคับที่ทำให้คนอื่นยิ้มได้ ยังนึกออกอยู่เลยตอนขอจับมือมันครั้งแรก มือมันก็นุ่มดีไม่เหมือนคนเล่นบาสเท่าไหร่ นึกถึงตอนไปขับรถเล่นด้วยกัน มันก็กวนผมแกล้งให้ผมใส่แว่นกันแดดของป๊าผมที่ทิ้งไว้ในรถ ผมบอกมันให้หยุดเล่นกลัวรถชน แล้วพามันไปนั่งเล่นในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเพราะเบื่อห้าง วันนั้นล่ะคับที่เราจูบกันครั้งแรก มันอายผมก็อาย ตอนกลับผมไปส่งมันๆ ยังว่าผมขับรถเร็ว จะรีบไปไหน มันบอกว่ายังไม่อยากถึงเร็ว (แต่ดึกแล้วกลัวป๊าด่า)
ผมอายมันมากก จูบแล้วก็คิดลึกไปเรื่องอื่นเฉยเลย มีอารมณ์หง่ะ สติเลยไม่ค่อยคงที่ ผมขับรถเลยบ้านเคนไป ขับไปเรื่อยๆ ตื่นเต้น ขับเร็ว แต่ไม่รู้จะไปไหน
“พุเป็นไรป่าวอ่ะ?” มันถามผมยิ้มๆ คับ
“ก็....ยังไม่อยากกลับไม่ใช่เหรอ?” กูอยากอยู่กับมึงเหมือนกัน แต่กูอาย
“อืม ไม่อยากกลับเลย” มันตอบ บรรยากาศในรถอบอวลไปด้วยบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“เรานึกไม่ออกนะว่าจะไปไหน ขับไปเรื่อยๆ ก่อนละกัน” ตอนนั้นน้ำมันไม่แพงเท่าตอนนี้ ก็ไม่กลัวเปลืองมากเท่าไหร่อ่ะคับ
“พุเคยรักใครมั้ย?” อยู่ๆ เคนก็ถาม
“เคยดิ รักพ่อรักแม่”
“แบบแฟนดิ” ผมไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับคำว่ารักแบบคนรักเท่าไหร่ นอกจากคิดว่ามันเป็นอะไรที่พูดยากและไม่ใช่คำซี้ซัวะที่จะบอกออกไปง่ายๆ
“ไม่เคยอ่ะ” ไม่รู้จักคำว่ารักแบบนั้นคับ ที่รู้ตอนนั้นคือชอบเคนอย่างที่ไม่เคยชอบใครมาก่อน
“จริงดิ?”
“อืม เคนล่ะ?”
“เคยมั้ง ไม่แน่ใจ” มันท่าทำคิด
“แต่ตอนนี้เริ่มแน่ใจแล้ว”
“เหรอ?”
“แต่ต้องรออีกนิด ไม่อยากวู่วาม กลัวเค้าจะหนีไป” ผมหัวเราะนิดนึง เพราะรู้ว่ามันพูดถึงผมนั่นแหล่ะ คบกันมาพักนึง คุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกวัน ทำไมจะไม่รู้มันคิดยังไง
“ทำไมต้องกลัวหนีด้วย?” คือตอนนั้นผมชอบมันมาก เรียกว่าคลั่งไคล้ หลงมันเลยก็ได้ ใครจะว่าไงไม่สน เคนอยากให้ผมทำไร ผมก็ทำให้ตลอด
“กลัวดิ ก็เราเอาจริง เราจริงจัง”
“เราก็จริงจัง” ผมรู้สึกงั้นจริงๆ ณ ตอนนั้น
“แล้วทำไมเห็นมีคนมากอดอยู่เรื่อย?” ผมเล่าให้มันฟังเองล่ะคับ
“เหอะๆ เคนก็มีคนมาจีบหนิ” มันอยู่โรงเรียนสหฯ ส่วนผมชายล้วน มันฮอตกว่าผมนะที่โรงเรียน ไม่ต้องบอกก็ตรัสรู้ได้ด้วยตนเองล่ะคับ หน้าตา+หุ่นขนาดนี้
“เราไม่ได้สนใจ โทรมาเราก็ไม่คุยด้วย ถ้าโทรมาคนละเวลากับพุ เราไม่รับเองเลย” ก็เชื่อมันอยู่คับ แต่ก่อนผมจะมา มันยังคุยกับผช.คนอื่นอยู่ (ไม่สน ญ.) แต่พอรู้จักผมก็เลิกคุยไป แต่ผมไม่เหมือนมันตรงที่...ผมยังคุยหมดทุกคน ยกเว้นคนที่ผมเบื่อแล้ว
“แวะจอดตรงนั้นนะ” ผมเจอทำเลเหมาะ เพราะข้างๆ เป็นสโตร์ที่มีลานโล่งและมีที่นั่ง เพียงแต่มันใกล้จะปิด
พอจอดเสร็จก็ลงไปเดิน... ถนนเส้นนี้น่าเดินอยู่คับ คนไม่พลุกพล่าน รถน้อยด้วย
“เราไม่เหมือนเพื่อนพุนะ ที่กอดโดยไม่คิดอะไร” เคนนึกไรได้ก็พูดอ่ะคับ
“งั้นคิดเหรอ?” เวลาได้ใจ ผมก็รุกไล่ หันไปกอดตัวมันแน่นเลยคับ :กอด1: อายอยู่ แต่ใจมันอยากแกล้งคน
“เอ้ย” เคนตกใจยกมือค้างกลางอากาศเลย
“คิดไร?” ผมเงยหน้าถาม ตอนนั้นมันสู๊งสูง หุ่นดีมาก ผมชอบคนเล่นกีฬา (เพราะผมก็เล่น)
“......................” เคนหน้าแดง ไม่ตอบ หันหน้าหนีใหญ่
“ตัวสูงอ่ะ กินไรเข้าไปมั่ง?” ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะเคนไม่ยอมตอบ ผมเองก็ไม่ได้เตี้ยนะคับ สูงมาตรฐาน กลางๆ เวลาอยู่โรงเรียนคนที่เป็นรับก็มองผมเป็นรุกได้ แล้วแต่ใครจะเอาผมไปจิ้น ผมมีหน้าที่แค่คุยด้วยและโปรยเสน่ห์บ้างเป็นบางเวลาเท่านั้น เหอๆๆ
“ก็ปกติ อย่างที่เค้ากินกันนั่นแหล่ะ” เคนตอบแล้วมันก็ค่อยๆ ดึงแขนผมออก
“ปล่อยแป้บ เดี๋ยวมันจะกลายเป็นไม่ปกติ”
“อะไรไม่ปกติ?” ผมแกล้งถาม และยอมผละออกมาง่ายๆ
“เดี๋ยวอยู่ดีๆ อยากกินน้ำพุทำไง” ผมขำนิดนึง
“อยากกินเหรอ? น้ำก๊อกนะ มีคลอรีนด้วย” ที่ตั้งโชว์อ่ะคับ ชื่อผม
“ไม่สนอ่ะ น้ำพุสวยดี ถึงจะเป็นน้ำคลองเราก็กิน” ฟังแล้วแปลกๆ แฮะ
“ถ้าเป็นน้ำจากคลองแสนแสบยังจะกินอยู่ป่ะ?”
“กินสิ” เคนตอบ
“เราอยากกินทุกอย่างที่เป็นน้ำพุเลยรู้ป่ะ” เคนจ้องตาพูดกับผม พอเห็นแล้วผมก็รู้สึกแปลกๆ เลยเลิกพูดเล่นกับมัน o12
ที่ผมถามว่า กอดแล้วคิดอะไร?..... เคนคงคิดอย่างนี้ล่ะมั้ง (ผมก็คิด) แต่แรกๆ มันก็ไม่กล้าทำไรผมหรอกคับ
หลังจากวันนั้นมาเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกแปลกมากขึ้น (แต่ไม่ได้หาเหตุผล) คิดแค่ว่าผมชอบเคนและเคนก็ชอบผม เพียงแต่ว่าเราไม่ใช่แฟนกัน
แรกๆ ก็มีความสุข รู้สึกดีอยู่หรอกคับ ที่ผมสารภาพไปว่าชอบ อยากเป็นแฟนกับมันจะตาย อยู่ๆ ไปก็ไม่เห็นจำเป็น เพราะว่าแค่นี้ก็โอแล้วที่ได้เป็นคนพิเศษของมัน
ผมยอมเคนแทบทุกเรื่อง เวลามันอยากคุยกับผม แต่ว่าผมอยากพอ ผมก็ฝืนคุยกับมันเพราะกลัวปฏิเสธแล้วเคนจะไม่พอใจ
และยิ่งโทรศัพท์คุยกัน...โคตรเยอะจนแม่ด่าไปไม่รู้กี่ที...
“ไอ้พุ แกคุยกับใคร คุยอะไรกันนักกันหนา คุยบ้าจนเกินพอดีไปแล้วนะ” แต่คนมันหลงก็ไม่ฟัง
“โหย นิดนึงแม่” ผมบอกแม่ให้เงียบๆ กลัวเคนได้ยิน
“นิดนึงบ้าอะไร นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เมื่อไหร่พวกแกจะไปนอน แกไม่ต้องเรียนหนังสือกันหรือไงฮะ!”
“แม่ว่าเหรอพุ?” เคนถามแทรกขึ้นมา
“อืม” ผมตอบเบาๆ
“ถ้าแกไปนั่งขอทานอยู่ตามถนน ไม่ต้องทำอะไร ฉันจะให้แกโทรอยู่หรอก” หง่ะ :o11:
“ไปนอนได้แล้ว!”
“สงสัยต้องวางแล้วอ่ะเคน” ผมบอกมัน แม่ก็ยืนเท้าสะเอวมองอยู่ห่างๆ
“เพิ่งคุยกันแป้บเดียวเอง” แป้บของมันสามชั่วโมงละคับ ตั้งแต่สี่ทุ่ม
“ไปโทรในห้องดิ แม่จะได้ไม่รู้” ในห้องผมก็มีโทรศัพท์คับ ตอนนี้คุยอยู่ข้างล่างหง่ะ
“นะๆๆ อย่าเพิ่งวาง” ผมใจอ่อนทั้งที่ก็ง่วงและเพลียมากแล้ว
“อืมก็ได้ งั้นแป้บนึงนะ” เคนว่าไงผมก็ว่างั้น
“เรารอนะครับ” ผมจำต้องวางสายหลอกแม่ไปก่อน เสร็จแล้วค่อยปิดไฟห้องนอนและโทรไปหามันใหม่
“แกคุยกับใคร?” พอผมลุกขึ้น แม่ก็จ้องหน้าถาม
“เพื่อน” ผมตอบกับเสาบ้าน
“มันโทรมาทำไมนักหนา ฉันเห็นแกคุยแบบนี้ทุกวัน มันเป็นใคร?”
“ก็เพื่อน...”
“แฟนซะล่ะมากกว่า” แม่ตอบแบบรู้ทัน
“เพื่อนจริงๆ แม่” ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน
“เออๆ บอกมันอย่าโทรมามาก ถึงเวลานอนก็ให้นอน ไม่ใช่คุยไร้สาระ ไม่รู้เวล่ำเวลา เข้าใจมั้ยไอ้พุ?”
“คร้าบ ทราบแล้วครับ”
“ครับๆ แล้วก็ทำด้วย ไม่ใช่ครับแล้วไม่ทำ”
ผมเดินเซ็งขึ้นห้อง ปิดไฟหลับตา นอนก่ายหน้าผากนิดนึง... o6
เหยยย ทำไมมันเหนื่อยงี้วะ สักพักก็ร้อนรนกลัวเคนรอนานเลยต้องรีบโทรกลับไป
“เคน แม่เราดุว่าคุยนาน เดี๋ยวลดๆ ลงหน่อยก็ดีนะ” ผมบอกมันตอนโทรกลับไปแล้ว
คืองี้คับ ห้องนอนผมนี่มันมีบล็อกแก้วอยู่ด้วย แสงไฟส่องลอดประตูไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าพ่อแม่นอนแล้ว แต่ป้าข้างบ้านผมตื่นเช้าคับประมาณตีสี่ พอเห็นผมเปิดไฟอยู่ เค้าก็จะเอาไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็จะรู้ว่าผมยังไม่นอน หลังๆ เลยต้องปิดไฟคุย ทำให้ผมง่วงเร็วกว่าเดิม
“อืม ก็ได้” เคนตอบส่งๆ ไปงั้นล่ะคับ มันไม่ลดเลย แต่กลับเพิ่ม!
ที่มาคุยรอบสองนี่ก็เกือบเช้า... ผมไม่เห็นมันจะลดตรงไหน
จะวางก็ไม่ให้วาง ให้ถือหูค้างไว้งั้น (เพื่อ?)
“เคน...เราง่วง” ปวดหัวตุบๆ เลยกู
“ง่วงก็นอนดิ แต่ไม่ต้องวางหรอก” อ้าว
“แล้วเคนไม่นอนเหรอ?” มึงทนอึดมากกก
“เราก็จะนอนเหมือนกัน”
“งั้นก็วางดิ”
“ไม่เอา ไม่อยากวาง” กรรม
“......ง่วงอ่า” (เริ่มพูดสั้นลง เพราะเจ็บคอและเมื่อยปากนะคับ)
“เสียงไม่ไหวแล้วนะเนี่ย”
“...เจ็บคอ” หลอดลมผิดปกติมาตั้งแต่บัดนั้น (อันนี้เรื่องจริง)
“เหรอ อยากไปหาเดี๋ยวนี้เลยนะ จะได้ไปดูแลให้หาย” หายมาคุยกับมึงต่ออ่ะดิ
“มาดิ” นึกว่ามันไม่กล้า
“ให้ไปจริงป่าวล่ะ?”
“ไม่จริง” อาย บ้านรก
“โธ่ อุตส่าห์อยากไป ...อยากนอนกอดพุ”
“กอดดิ”
“อยากหอมแก้ม อยากจูบด้วย”
“อืม ให้” ผมก็อยากทำมันเหมือนกันแหล่ะ หาว่าไป
“ให้จริงอ่ะ พูดเล่นรึเปล่า?”
“พูดจริง” เจอหน้ามึงกูจะกระโดดจูบปากเลย แต่ตอนนี้กูเริ่มทนมึงไม่ไหวและ
“ให้แล้วนะพุ ห้ามลืมนะ” เออออออ
“อืม แล้วถ้าเราขอบ้างเคนจะให้ป่ะ?” กลัวเสียเปรียบ
“ให้.... งั้นเดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้เราไปหาที่เรียนพิเศษนะ”
“หาไมอ่ะ?” กูไปเรียนนะ ไม่ว่าง ถ้าเคนมาก็คุยได้แป้บเดียวอ่ะคับ แถมสมาธิกระเจิงอีก อยากตั้งใจเรียน อยากเอ็นท์ฯ ติด กลัวความผิดหวัง แต่ก็ดีใจอยู่ถ้าจะมาหา แหะๆ
“อ้าว... ก็คิดถึง อยากเห็นหน้า พุไม่อยากเจอเราเหรอ?”
“อยากดิ อยากเจอมาก แต่เราต้องเรียน เจอกันก็ได้แค่แป้บเดียว ไม่อยากให้เสียเวลาอ่ะ” ผมก็มีเรื่องของผมที่ต้องทำเยอะแยะ ถ้าให้เวลาน้อย ก็กลัวเคนจะเซ็งอีก
“ไม่เป็นไร เรารอได้” เคนว่างั้น
“รอที่ไหน?”
“ก็แถวนั้นแหล่ะ” ผมเรียนตั้งแต่เช้ายันเย็น แถมคนละที่กันอีกต่างหาก แต่เคนจะชอบมารอตรงที่เรียนสุดท้ายอ่ะคับ เสร็จแล้วก็ออกไปด้วยกันเลย
“ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวเราหาอะไรทำรอ” แถวนั้นมันไม่มีอะไรให้ทำหรอกคับ
“อืม งั้นเดี๋ยวเจอกัน”
“อย่าลืมนะว่าต้องให้เราจูบ” กล้าขอก็กล้าให้ ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยก็ใช้วิธีนี้ละคับ พูดให้รู้สึกว่าใกล้
“เคนนั่นแหล่ะ ขอจูบหน่อย”
“พุอ้าปากดิ” อ้าว เวรแล้วมั้ยล่ะ
“.....................” ผมอึ้งนิดหน่อย
“อ้าปากยัง จะจูบแล้ว..”
“เฮ้ย เล่นไร?” ไม่เคยทำอะไรแบบนี้อ่ะคับ
“ไม่ได้เล่น พุอ้าปากหน่อยดิคับ”
“อ้าทำไม?” เริ่มกลัวนิดๆ
“เราจะได้เอาลิ้นเข้าไป ..ดูดลิ้นพุ”
“เฮ่ย เคน!! ดึกแล้วบ้าเหรอ?” พูดเหมือนคนโรคจิต
“ฮ่าๆๆ สงสัยจะบ้าจริงๆ ล้อเล่นนะ ชักเบลอแล้ว” มันชอบล้อเล่นอย่างงี้บ่อยๆ ในโทรศัพท์ ผมก็แกล้งทำโง่ หรือทำไม่ได้ยินไปบ้างเวลาที่มันเล่นหนักๆ
ส่วนตัวเป็นๆ เหรอคับ?
เวลาเจอกันแรกๆ มันจะไม่ค่อยพูด เก็กหล่อ ตอนหลัง.... เหอ อย่าให้เซด ก็อย่างที่เห็น..
“บอกให้นอนตั้งนานไม่ยอมนอน” ผมรู้สึกดีขึ้นพอมันบอกว่าล้อเล่น
“นอนก็ได้คร้าบบบ ดึกแล้ว”
“อืม งั้นวางนะครับ” ตรูหมดแรง
“ครับ ฝันดีนะ”
“ฝันดีเหมือนกัน บายนะ”
“ครับผม บาย”
End call - - 05.13 AM
ไม่แปลกใจเลยที่กูไปเรียนสายทุกวัน แสรดด :sad2:
H
ชอบความจิตของน้องเคนเจรงๆ ขอย้อนอดีตหน่อยจ่ะ ข้ามมาเยอะเกิน
น้ำพุคุยกับเคนแบบนี้แทบทุกวัน..:sad3: แต่พอดีเหตุผลที่เค้าบอกมาคือเบื่อและรำคาญ ลงรายละเอียดแล้วก็น่าจะพอเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย T T
ปล. ตอนที่แล้วรุนแรงกันน่าดูเลย... พี่ซีกลายร่างจากเทวดาเป็นปีศาจ รอดูต่อไปว่าเค้าจะยอมเลิกแค่นี้รึเปล่า? หุหุ
[at]Uonlii_I: ร้องเพลงเดียวกันเลยจ้า
:L2:
-
เคืองอีตาพี่ซีนี่บ้างอะไรบ้าง รู้สึกชักจะมากไปแล้ว
แต่ยังไงดิฉันก็ยังเชียร์เคนนะคะ พ่อพระเอกของดิฉัน รับรู้ว่าความรักเขารุนแรงและมั่นคงจริงๆ ส่วนพี่นัท เง้อ เป็นประเภทเดียวกับพุเลย เรื่องมีกิ๊กเยอะ ฮ่า ฮ่า เอาเป็นว่า เรื่องจะออกมาแนวไหนก็แนวนั้นล่ะค่ะ แล้วแต่คุณโบว์และคุณแบงค์จะเล่ามา
อ้อ แล้วคุณแบงค์เนี่ยเป็นเพื่อนพุเมื่อไหร่คะ? เพราะในเนื้อเรื่องเห็นเพิ่งเล่าถึงตอนนี้ ตอนก่อนไม่เห็นเล่าถึง (หรือผ่านตาชั้น?)
แล้วก็...ที่บอกว่าเรื่องยืดยาด ดิฉันก็ว่าไม่ค่อยเท่าไหร่ ชอบที่คุณเขียนแบบละเอียด ข้อดีคือ เราจะผูกพันกับตัวละครมาก แม้อ่านจบไปนานแล้วก็ยังจับติดตาตรึงความทรงจำค่ะ ฉะนั้น อย่างนี้น่ะดีแล้ว :กอด1:
-
อ่านถึงตรงนี้ขอบอกเลยว่ากลับมาเชียร์เคนเต็มตัวแล้วล่ะ อิอิิ
-
พี่ซียังคิดจะรีเทิร์นอยู่เหรอค้า พุอย่าไปคุยด้วยเลยกะคนแบบนี้ อ่านตอนย้อนของเคนละเศร้าๆเนอะ แต่เราไม่เชียร์เคนนะรู้สึกว่ายังอารมณ์รุนแรงไม่เปลี่ยนตัวเอง รักก็รักเหอะแต่แบบนี้จะอยู่ด้วยกันได้ไงอ่ะ สรุปคือ ชอบพี่นัทเถื่อนอ่ะแต่พี่แกก็แบบเดียวกะพุนั่นแหละ เหอๆ ขอบคุณค่ะ
-
พุกำลังอยู่ในช่วงประเมินความรู้สึกตัวเองว่าจริงๆแล้ว ตัวเองต้องการอะไร
คนเรามาถึงจุดๆหนึ่งแล้วก็จะเป็นแบบนี้
เอาใจช่วยให้ไดัข้อสรุปของชีวิตตัวเองให้เร็วที่สุด
-
สรุปว่าในบรรดาแฟนๆ แอนด์กิ๊กของน้ำพุนี่ เคนบ้าคงเส้นคงวาที่สุด
-
อิพี่ซีมันยังคิดจะมาวุ่นวายอีกหรอเนี่ย :angry2:
จ้างพี่นัทกับเคนจัดหนักมันหน่อยดิ๊น้ำพุเอ๊ย :m16:
-
คิดถึงพี่นัท :m17:
-
/
[at]Uonlii_I: ร้องเพลงเดียวกันเลยจ้า
:L2:
เจรงดิน้องโบ~ ร้องให้คนเดียวกันป่าว o18
กำลังคิดว่า...ซีคงไม่ยอมเลิกลาง่ายๆหรอกมั้ง (มองในแง่ร้ายไว้ก่อน 555)
น้องเคน...อืม...พอจะเข้าใจความรำคาญของน้ำพุ แล้วอยากพอ อยากหยุด แต่ทำไม่ได้นี่เพราะอะไร
นัท(เถื่อน)หายไปไหนแล้วอ่ะ ฝากบอกว่าแฟนคลับคิดถึงอย่างมาก เข้าซีนด่วนเลย :z3:
น้ำพุ....ตัดสินใจยากเหมือนกันเนาะ เพราะน้ำพุยังไม่รู้เลยว่าความรักคืออะไร รู้แต่ชอบมากๆ
หรือ รู้แล้วแต่ไม่กล้ายอมรับ ตอนนี้เลยอยากรู้ว่า....
**ถ้าเคน กับ พี่นัทมาบอกพร้อมกันว่าจะไปแล้วนะ พอแล้วนะ ไม่ไหวแล้วนะ อยากรู้ว่าน้ำพุจะยื้อใครไว้?
ถามได้ แต่ตอบยังไม่ได้อ่ะสิ งั้นรอกันต่อไป ^ ^ ... สู้ๆน้ำพุ
-
สนุกมาก ที่สุดอ่านแบบวางไม่ลง
ตอนแรกก็เบื่อเคนนะแบบวุ่นวายจริงๆ พอพี่ซีรู้สึกว่าพ่อพระชัดๆ
แต่พออ่านถึงตอนที่แล้วอยากจะฟาดพี่ซีจริง ไม่ได้โมโหที่ทำพุตอนเมานะ เพราะคิดว่าเขาคงรักพุจริง
แต่พอรู้ว่าคืนดีกับพี่จูนแล้วและมาเพื่อจะเคลียร์กับพุ อยากจะฆ่าพี่ซีทันที เขารู้อยู่แล้วอ่ะว่าจะเลิก แต่ก็ยังจะทำ
แล้วไงอ่าาา คนไหนตัวจริง เคนหร๋อ พี่เคนไม่ปลื้มน้ำพุแล้วอ่า
รอลุ้นกันต่อไป สนุกจริงๆ
-
ชอบเรื่องนี้จัง ได้หลายอารมณ์มากกกก
-
พี่ซีไมทำอย่างนี้อะ
เคนมาดูแลพุหน่อย
-
อยากตบไอ้ซี :m31:
คือทุกตอนที่พุโดนนี่ ออกจะสมน้ำหน้าพุมากนะ
แต่เพราะเป็นพี่ซีนี่แหล่ะ เลยไม่ปลื้มเลย
ไม่เคยปลื้มมันเลยตั้งแต่แรกละ
มาอ่านตอนนี้เกลียดไปเลย
ูผู้ชายเหี้ยไรวะ จะมาเคลียร์แล้วเสือกเอาเค้าเนี่ย
สงสารทั้งจูน สงสารทั้งน้ำพุ
:z6: ไอ้ซี
-
อ่านมาได้ 9 หน้า อยากบอกว่านิสัยคล้ายๆพุเลย
ขี้เบื่อ ขี้รำคาญ เป็นประเภทขี้เหงาแต่ชอบอยู่คนเดียวเหมือนกัน
แต่ชีวิตไม่เคยเจอคนมาวุ่นวายมากมายแบบพุนะ เหอๆๆ
เคยรู้สึกแบบพุตอนจีบเคนเหมือนกัน ชอบ อยากได้ จีบ
แต่พอได้แล้วก็เลิก เหอๆๆ (หมายถึงจีบติดอ่ะนะ)
แต่เค้าไม่ป่วงแบบเคน และทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
สนิทกันจนแทบจะเป็นผัวเมียกันอยู่ล่ะ แต่ก็แค่เพื่อน เหอๆๆ
-
พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพุถึงเบื่อเคนอ่า เจอแบบนี้ทุกวันเราก็คงไม่ไหวเหมือนกัน จิตไปเปล่า ฮ่าาา ดูหลอนๆ เนอะ ว่าแต่พี่ซีจะไม่ยอมหยุดแค่นี้เหรอ??? ไม่ชอบพี่ซีเลยอ่า ทำกับพุแบบนี้ได้ไงอ่า พี่นัทหายไปเลยอ่า
-
ชอบเรื่องนี้อ่า
อ่านแล้วไหลลื่นมากๆ คำพูดการกระทำมันอินอะ
สถานการณ์ทุกอย่างมันสอดคล้องแล้วก็ลงตัวไปหมดเลย
ความคิดของตัวละครก็ดูrealมาก
เรื่องนี้อ่านแล้วมีช่วงให้ตื่นเต้นอยู่ตลอดเลย ผูกปมให้อยากรู้
ดำเนินเรื่องเหมือนเรียบง่ายแต่ว่าน่าอ่าน
แนวนี้แปลกดีนะ
เหมือนอ่านแนวพระเอกตบจูบนายเอก(ถ้าเรื่องนี้เคนเป็นพระเอกนะ ฮะฮะ)
ส่วนมากนายเอกจะรันทดอะถูกกดขี่
แต่ก็ยอมซะส่วนใหญ่ซึ่งงงมากคิดว่าไม่ค่อยสมเหตุผล
แต่เรื่องนี้ถ่ายทอดอารมณ์นายเอกซึ่งการกระทำกะความคิดไปด้วยกันดีเกลียดคือเกลียด
ทำให้เข้าใจได้ว่าทำไมถึงยอมแม้จะเกลียดในตอนแรก
หรือถ้าสุดท้ายจะรักก็ไม่รู้สึกว่าขัดนะ
สรุปคือ ชอบมากเลยเน้อ เรื่องเนียนมาก ชอบ
กี้
ปล.ชอบพี่นัทเถื่อนแต่ก็แอบเชียร์เคนแหะ แต่ถ้าเป็นตัวเองจะเลือกพี่นัท เคนนี่ยกให้พุ55
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อย่างหนึ่งคือ เดาใจคนแต่งไม่ถูก
ตอนนี้เริ่มสับสนเชียร์ใครไม่ถูก เอาเป็นว่าเชียร์คนแต่งแทนค่ะ 555+
-
เฮ้อออ เคนนนนน
อ่านแล้วสงสารเอ็งว่ะ
-
อ่านทันแล้ว โอ้เย ,, :z2:
จากตอนแรกไม่ค่อยชอบพุนะแบบว่าไงอ่ะ
ใจร้ายอ่ะ แอบสงสารเคนเป็นพักๆ เหอๆๆ
เราชอบเคนนะ จิตดี รักแรง หึงแรง มาโซป่ะเนี่ยกรู -*-
ถึงเคนจะงี่เง่าและทำเรื่องแย่ๆ แต่เราว่าส่วนดีๆมันก็คงมีเยอะอ่ะ
ไม่งั้นพุคงไม่ยื้อมาจนป่านนี้หรอก ถ้าสุดท้ายแล้วไม่ใช่เคน
ก็ยังอยากให้เค้าเป็นเพื่อนกันอยู่นะ เสียดายเหมือนที่พุเสียดาย
กับพี่นัท(ฟันเหล็ก)แอบเสียดายหายไปง่ายๆซะงั้น
เมินพุเรื่องไรก็เลยไม่รู้เลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ เค้าเป็นคนดีอ่ะ
ปล่อยเค้าปายยยยยย เหอๆๆ
กับพี่ซี อืมมมม ถ้าสำหรับคนบางคนพี่ซีคงเป็นคนที่โคตรเพอร์เฟค
แต่มองในมุมพุ เค้าชอบนอยด์ ขี้ระแวง ขี้งอน แต่นั่นก็เพราะพุมันเป็นคนแบบนี้ไง
พี่เค้าถึงได้เป็นแบบนั้นกะพุ(หรือเปล่า) แต่ก็ชอบพี่ซีนะ ให้ตายเหอะ มี ผญ คนไหนบ้าง
ไม่ชอบ ผช แบบนี้ แต่พี่ซีกะพุคิดว่าคงไปกันไม่รอดอ่ะ ไม่เชียร์ว่ะ (ซะงั้น -*- )
กับพี่นัทเถื่อนนนนนนนนน เชียร์คนเน้ เหอๆๆ (แอบชอบเคนแต่เชียร์พี่นัท หึหึ)
สามคนข้างบน ไม่มีใครเหมือนพี่นัทเลย ในความรู้สึกเรานะ พี่นัทไม่ตามใจพุ
ไม่ตะบี้ตะบันตามใจเหมือนคนอื่นๆอ่ะ บอกไม่ถูก แต่ความรู้สึกมันบอกว่าพี่นัทเอาพุอยู่
สอนได้ บอกได้ ลงมือได้ และเหมือนจะเห็นผลจริง เพราะบางทีเหมือนพุจะคิดตามและลองทำ
มาก น้อย ไม่รู้ แต่ก็มีบ้างแหละ และแต่ละอย่างที่พีนัททำ พี่นัทสอน มันโดนว่ะ มันใช้ได้จริง
อ่านแล้วมันก็รู้สึกเหมือนพี่นัทสอนเราไปด้วยอ่ะ บางเรื่อง คิดได้เลยกับคำพูดพี่นัท หึหึ
เคน - รักเหมือนเด็กๆ ก็อย่างว่าเค้าคบกันมาตั้งแต่เด็กๆ บางทีวุฒิภาวะมันก็อาจจะยังเปลี่ยนไม่ทันวัย
เคนอาจจะยังไม่ทันได้แยกแยะ แต่เราว่าถ้าโตมากกว่านี้ เคนคงคิดอะไรได้มากกว่านี้อ่ะ แล้วเค้าต้องเป็น
คนรักที่ดีได้แน่ๆ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของ ผช ที่ ผญ และ ผช หลายคนคงอยากได้เป็นแฟนอ่ะ ^^
พี่นัท(ฟันเหล็ก) - พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์(มั้ง) อาจจะหลงมาชั่ววูบ งั้นก็ปล่อยเค้าไปเถอะ เหอๆๆ
ถึงแม้ว่าบางทีเค้าจะวิชาการ น่าเบื่อไปบ้าง แต่ก็นั่นแหละ เป็นคนดีๆ หนึ่งคนที่ ผญ หลายคนอยากให้มาเป็นแฟน
พี่ซี - เป็นเหมือน ผช ในฝัน ที่บางทีก็ดึงออกมาอยู่กับความจริงไม่ได้ เป็นเหมือนภาพสวยๆที่มองแล้วสบายตาอ่ะ
แต่ได้มาแล้วอาจจะไม่สบายใจ เก็บไว้มองสวยๆแล้วชื่นชมดีกว่า แต่ ผช คนนี้มี ผญ คนไหนไม่อยากได้บ้างล่ะ หึหึ
พี่นัท(เถื่อน) - เหมือนเป็น ผช ที่มีอยู่จริงอ่ะ โคตรจะเข้าใจอะไรๆมากมายเลย เหมือนคนบรรลุแล้ว สอนให้คิดได้โดยที่ไม่
รู้สึกเหมือนถูกบังคับ ไม่จำเป็นต้องเฟคใส่ ไม่ต้องแอ็บ ไม่ต้องเก็บ ถึงจะปากเสีย ชอบกวนส้น แต่มันก็ทำให้คนอยู่ใกล้ได้หัวเราะ
ได้ยิ้ม ได้รู้สึกอุ่นใจอ่ะ ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่น (อร๊ายย ลำเอียงไปป่ะเนี่ย) ไม่ได้ดีเด่พราะเจ้าชู้มากกก แต่ก็นะ
เป็นอะไรที่ใครๆก็พร้อมจะตกหลุมรักอ่ะ เหอๆๆ (สรุปคุณแฟนตัวจริงเป็นใครยังไม่รู้เลย แต่ตูเชียร์พี่นัทสุดพลังไปแระ -*- )
แต่พุนี่โชคดีนะ เจอแต่คนดีๆอ่ะ คือไม่ได้กระโหลกกะลาปลาเผาอะไร หล่อ รวย ฉลาด ทุกคน
จากตอนแรกที่ไม่ค่อยชอบ อ่านไปอ่านมาเริ่มชอบอ่ะ พุดูมีมิติดี เหมือนเป็นคนสีเทาๆ
ไม่ได้ดีจัด แต่ก็ไม่ได้เลวจัด ปนๆกันไป อ่านบางทีก็เหมือนเห็นตัวเอง หึหึ
(ว่าแต่การไปดูหนังคนเดียวเนี่ยมันไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ม่ะ เพราะบางทีเราก็ชอบทำไรแบบนั้นอ่ะ )
เราว่านะ เขียนจบแล้วรวมเล่ม ส่งไปให้บรรดากิ๊กเก่าพุอ่านเค้าอาจจะเข้าใจพุมากขึ้นก็ได้นะ
พุอาจสื่อสารไม่ได้ดังใจ หนังสือเล่มนี้อาจช่วยพุได้ กร๊ากกกกก
ปล. เห็นบอกฝากคำถามได้ งั้นฝากถามด้วยได้ม่ะ อยากรู้เรื่องเดียว พุอายุเท่าไหร่อ่ะ ??
(.. จบดีฝ่า เวิ่นเว้อยาวเกิน -*- )
-
ู^
^ ชอบเม้นท์ข้างบนนี้ ขอกด +1 ให้เน้นๆ เม้นได้ตรงใจ
แล้วก็มานั่งรอต่อไป :impress3:
-
น้ำพุคุยกับเคนแบบนี้แทบทุกวัน.. แต่พอดีเหตุผลที่เค้าบอกมาคือเบื่อและรำคาญ ลงรายละเอียดแล้วก็น่าจะพอเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย T T
.....................
รู้สึกว่ามันดูน่ารักสมวัยมากครับ
ค่อยๆไป
-
ยังไม่มาต่อหรอค่ะ รอค่ะรอ ^^
-
มาปูเสื่อนอนรอ :a12:
คิดถึงน้ำพุกะพี่นัท หึหึ
-
/
ไม่รู้เมื่อไหร่... จากความชอบอย่างมหาศาลมันกลายเป็นความเหนื่อยซะนี่
เคนมันว่าง ไม่เรียนพิเศษ กิจกรรมก็มีแค่เล่นบาสให้โรงเรียน มันบอกว่าแค่ตั้งใจเรียนในห้องก็พอแล้ว นอกนั้นอ่านเอง แต่ผมไม่ใช่หง่ะ อย่างที่รู้กันว่าอยู่ห้องคิง ทีนี้เพื่อนก็จะลากไปเรียนพิเศษ แม้วันธรรมดาก็ไม่เว้น เรียนเสริมแม่งทุกวัน กว่าจะกลับบ้าน ทำการบ้าน
แล้วยังต้องแบ่งเวลามาคุยกับเคนเป็นชั่วโมงๆ อีก
เหมือนจะมีความสุขนะคับ แต่พอวางสายทุกข์มาเยือนทันทีที่ดูนาฬิกา
คือ... ไม่ใช่ไม่อยากคุยด้วย แต่ผมเหนื่อยมากๆ ในแต่ละวัน ถึงจะชอบแค่ไหนแต่ถ้าแรงกายไม่พอ มันก็ไม่ไหวอ่ะคับ
/
หลังกลับจากทริปผมก็อยู่บ้าน ทำงานก๊อกแก๊กของพ่อ (ที่ทะเลาะกันประจำ) พ่อผม...นิสัยไม่ถูกกับคนทั้งบ้านคับ ทำงานก็มีปัญหากันตลอด จนผมชักเซ็งเลยหาเรื่องไปค้างบ้านคนอื่น
หอไอ้นพไปบ่อยแล้วเกรงใจ
บ้านไอ้แบงค์ก็ไกลปืนเที่ยง หมาดุ
หอไอ้โมละกัน ถึงมันจะชอบทำเย็นชาใส่เป็นบางที แต่ก็พอมีอะไรให้ทำ
และก็มีจริงๆ คับ มันชวนไปทำงานเอกสารของ อ.คนหนึ่งที่มันสนิท (ผมก็สนิท) แต่ผมเป็นคนไม่ชอบประจบคุณครู ก็จะไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่ ยกเว้นกวนตีนกลบเกลื่อนความผิดเป็นบางที
เช่น ตอนผมไปเรียนสาย มีวิชานึงเลคเชอร์สามชั่วโมง ผมไปอีกครึ่งชั่วโมงเลิกเรียน
โคตรรีบอ่ะคับ วิ่งหัวตั้งมาเลย กว่าจะได้ขึ้นลิฟท์เจอน้องชวนคุยหมดเวลาลงไปอีก
พอไปถึงเพื่อนเห็น โดนโห่ทันที
“มึงมาทำไมไอ้เหรี้ย!?”
“กลับบ้านไป! เค้าจะปล่อยแล้ว!” แต่ผมไม่สน เดินไปนั่งแถวหน้าสุด (ที่มันว่างอยู่)
อ. ก็ยิ้มๆ ถามแล้วก็ก้มมองนาฬิกาข้อมือ
“ทำไมมาสายจังครับ ผมกำลังจะเลิกสอนแล้ว?”
“.........แหะๆ” ตื่นสาย ยิ้มสำนึกผิดไปก่อนคับ :m23:
ทีนี้ตูดแตะเก้าอี้ได้ไม่ถึงหนึ่งนาที เลิกเรียน อ.ก็ถามทั้งคลาสคับว่า ใครมีอะไรสงสัยไหม?
ผมรีบยกมือ
“มีครับ!?”
“....................” อ.หันหน้ามาแบบยิ้มๆ เช่นเคย
“ช่วยสอนใหม่หมดเลยได้มั้ยครับจารย์?” :impress:
จบประโยคทีนี้โดนเพื่อนด่าเลย... แถมคนที่นั่งข้างหลังยังเอาตีนมาถีบเก้าอี้ผมอย่างหมั่นไส้อีก
ผมไปทำงานให้อ. คนนี้กับไอ้โม ทำพวกเอกสาร บางทีก็เป็นเด็กเสิร์ฟและก็เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนให้คนที่มาสัมมนา ก็โอคับดีกว่าอยู่เปล่าๆ
อ่อ... ถ้าถามถึงพี่นัท เค้าโทรหาผมไม่ติดหลายวันเลยส่ง sms สั้นๆ มาคับว่า
‘งอนไรพี่ เด็กน้อย?’
ชิ ยังมีหน้ามาถาม... น้อยใจที่เค้าเห็นคนอื่นดีกว่า น้อยใจที่เค้าเจ้าชู้ ขี้โกหก
แถมน้อยใจที่ผมโดนเสียบแล้วเค้าไม่ยอมมาช่วยเหมือนในหนัง
คิดแล้วก็กลุ้ม แต่มันอดไม่ได้ที่ต้องส่งข้อความตอบกลับไป
‘ทุกเรื่อง’
ไหนโม้ว่าฉลาดนักหนา เรื่องแค่นี้ไม่รู้รึไง!
‘ขี้งอนว่ะ บอกพิกัดมาสิ จะไปช่วยทำให้หายงอน’
ผมนิ่งคิดนิดนึงกับข้อความสุดท้าย ชิ เรื่องไรจะให้มาเจอง่ายๆ ทีผมอยากเจอเค้าๆ ยังไม่มาเลย ผมออฟไลน์มือถือต่อ ทั้งที่ในใจก็อยากบอกพี่นัทว่าตอนนี้ผมอยู่ไหน อยากให้เค้ามาหา อยากให้เค้ามาง้อผมมั่ง แต่ผมไม่ได้ง่ายเหมือนกิ๊กพี่นัทคับ ผมเลยไม่บอก (เล่นตัวแต่สุดท้ายก็ตายรัง)
/
ผมมาทำงานสามวันแล้ว ก็ชิวๆ ดีคับ เหมือนคีย์ข้อมูล คิดเลข ทำสถิติไรพวกนี้ (ชอบวิชาคณิตหง่ะ)
แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีพี่ในออฟฟิศคนนึงเอากล่องของขวัญอะไรไม่รู้มาให้
ผมรับมาแบบงงๆ ลืมถามว่าใครฝากมา แต่อ่านการ์ดเอาก็รู้วะ
‘C’
ในความว่างเปล่านั้นมีตัวอักษรเขียนอยู่แค่นี้คับ พอเข้าใจว่าใครก็หมดอารมณ์แทบจะทันที
แม่ง...รู้ได้ไงวะว่ากูทำงานอยู่นี่ ไอ้โมไม่ใช่แน่ๆ คับ ผมอยู่กับมันตลอด แต่มันอาจจะเล่นเอ็มคุยกับเพื่อนคนอื่นแล้วข่าวก็รู้ไปถึงหูพี่ซี (น่าจะอย่างงั้น)
ผมแกะกล่องออกมามันเป็นช้อคโกแลตแบรนด์แพงๆ เลยล่ะ กล่องนึงหลายพัน
เห็นแล้วก็อยากกิน แต่ความพาลเลยทำให้โยนทิ้ง
วันต่อมาก็มีอีกคับ... ดอกกุหลาบช่อไม่เล็กไม่ใหญ่ ผมก็ทิ้งไว้แถวนั้นเหมือนเดิม
วันต่อๆ มาก็มีอีก ไม่ซ้ำกัน หลังๆ เลยถามเพื่อนกับอ.ก่อนว่าอยากกินหรืออยากได้อะไรในกล่องนี้ไหม ผมให้... คือตั้งแต่คิดว่าโดนหลอกฟันผมก็เลิกพิศวาสพี่ซีไปเลยอ่ะคับ เจ็บใจอย่างเหี้ยๆ :serius2:
บางทียังคิดจินตนาการไปเลยว่าของที่เค้าให้มาเป็นหน้าพี่ซี ผมล่ะอยากกระทืบ
ทีนี้เจอให้ของบ่อยๆ อ.ก็ถามผมดิคับว่าใครส่งมา... (ไอ้โมมันถามตั้งแต่แรกแล้ว) ผมไม่ชอบพูดเรื่องตัวเองมั่วซั่วกับใคร เลยไม่ได้พูด แต่ก็ไว้ใจอ.อยู่คับ เพราะเรื่องเค้าผมก็รู้ อยากรู้เอง หรือไม่เค้าก็อยากเล่าเรื่องส่วนตัวเอง บางอย่างผมก็ได้ข่าวมาจากอ.เนี่ยล่ะคับ วงใน เพราะอ.รู้จักเด็กเยอะ ที่ผมเป็นเกย์นี่เค้ารู้มาตั้งแต่ผมเรียนไม่จบ
ด้วยความเป็นกันเอง และถือว่าเป็นอ.ที่ผมสนิทที่สุดในคณะ ไอ้โมก็แพล่มเรื่องผมให้อ.ฟังแทนอ่ะคับ พอรู้ว่าเป็นพี่ซีเค้าก็ดูไม่แปลกใจอะไร แต่ก็ทำหน้างงๆ เพราะเค้านึกว่าผมเป็นกิ๊กพี่ซี แล้วพี่นัทเป็นแฟน... เอ่อ... อ. บอกว่าเคยเห็นผมไปกับพี่นัทบ่อยกว่า ตามห้างร้านอาหารอะไรพวกนี้ แล้วท่าทางก็ดูเหมือนเป็นแฟนกันมากกว่า (เหออ จริงง่ะ?) และที่สำคัญอีกอย่าง... อ. นึกว่าพี่ซีเป็นแฟนพี่จูน เพราะเค้าไปเที่ยวเมืองนอกด้วยกัน! แต่พอมารู้ความจริงว่าผมต่างหากที่คบกับพี่ซี อ.เลยอึ้ง และงงคับ
“อ้าว งั้นผมก็เข้าใจผิดมาตลอดน่ะสิ แต่ก็ได้ยินมาเหมือนกันนะว่าซีจ้างคนมาช่วยดูน้ำพุ”
“หา!!?” ตกใจเลย จ้างคนมาดูผม เพื่อ??? ข่าวนี้ไม่เคยรู้มาก่อนคับ รู้แค่ว่าเค้ามีคนช่วยเยอะ แต่ไม่นึกว่าจะจ้าง
“พวกฐาเห็นว่าให้เหล้าแพงๆ เพราะฐาก็ชอบมาชวนผมไปกินเหล้า พอผมถามก็บอกว่าซีให้มา ผมก็งงว่าซีมาเกี่ยวอะไร เพราะถ้าไปกินเหล้าฐาชอบไปกับพวก xx ใช่ไหมล่ะ? ส่วนจิ๊บนี่ดูเหมือนจะให้เงินนะ”
“................ไอ้จิ๊บ!?” เฮ้ยย ช้อคคับ ไอ้จิ๊บนี่ดูๆ ไปแล้วเหมือนเป็นห่วงเพื่อนดี ไม่นึกว่าจะขายผมได้ (คนที่เป็นนายแบบให้ผมง่ะ มันนั่นแหล่ะ) แถมก็มันอีกเหมือนกันที่ยุให้พี่ซีจีบผม โฆษณาผมต่างๆ นานา เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้นึกว่ามันจะมีเจตนาร้ายอะไร แต่ก็หลายเรื่องแล้วเหมือนกันที่ผมไว้ใจมันเพราะวาทศิลป์ เลยทำให้โดนขายเรื่องส่วนตัวไปให้คนอื่น
หลังๆ มาผมเลยไม่ค่อยบอกไรมันแล้วอ่ะคับ
“ไม่รู้ว่าจริงเท็จยังไงนะน้ำพุ ฟังๆ ไว้แต่ก็อย่าไปเชื่อมาก เพราะผมได้ยินมาจาก xx อีกที (น้องรหัสพี่หมอก เพื่อนสนิทพี่ซี)” โอเคอ. จบข่าวคับ เริ่มหายแปลกใจแล้วว่าทำไมพี่ซีระแวงผมจัง ที่แท้เพราะผมทำไร ก็มีคนคอยรายงานเค้าตลอดนี่เอง หึ
เยอะคับที่อ.บอกผมมา รู้เลยว่าใครนินทาผมบ้าง พวกเพื่อนพี่ซีก็เชี้ย พูดแบบคะนองปากว่าผมน่าจะโดนของพี่ซีสักที จะได้เลิกเล่นตัว (ที่ผมไม่ยอมมีไรกับเค้า) แถมพูดถึงเกย์แบบเสียๆ หายๆ คือว่า...เกย์ก็ไม่ได้ร่านค**ทุกคนนะคับ
ที่จริงผมไม่แปลกใจกับเพื่อนพี่ซีมากเพราะรุ่นนั้นพวกแรงฮาร์ดคอร์มันเยอะ เจอรับน้องไปที เข็ดจนวันตาย (ที่เข้าห้องเชียร์อะคับ โหดมาก) ไม่เคยมองภาพว่าดีอยู่แล้ว บางคนจนถึงตอนนี้ยังเรียนไม่จบก็มี พี่ซีเองก็ไม่ใช่เด็กเรียน เพียงแต่มาดกับนามสกุลเค้าเป็นผู้ดี จะให้ไปสถุนตามเพื่อนมากก็ไม่ได้ และพี่ซีไม่เหมือนพี่นัท(ฟันเหล็ก)เรื่องเรียนตรงที่ เค้ารู้เพราะจำเป็นต้องรู้ ประมาณว่าใช้พรสวรรค์มากกว่าพรแสวง แต่พี่นัทรู้เพราะเค้าขยันศึกษาไปเรื่อยๆ
คณะผมนี่มีพวกเชี้ยๆ เยอะคับ (รวมกรูด้วยป่าววะ?) คือพวกชอบทำลายข้าวของทางราชการ ทะเลาะวิวาท ยาเสพย์ติด ฯลฯ แต่กระนั้น ผญ. ก็ยังฮิตชอบผช.คณะผมนะคับ (สงสัยชอบความเถื่อน) :m13:
มีบางครั้งตีกันผมยังได้ร่วมแจมแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย (ยังไม่ทันรู้เลยคับว่ามันเป็นใครก็ซัดกันซะแล้ว) โหยย เสียวโดนต่อยแทบแย่ เกือบละ ดีที่หลบทัน อ.ที่มาใหม่ๆ ก็เครียดกับการสอนพวกผม... ช่วงสอบปลายภาคก็ไม่ได้อ่านนส. เหมือนชาวบ้านแต่ว่าไปกินเหล้ากันคับ ทั้งร้านหน้า ม. มีแค่กลุ่มพวกผมกลุ่มเดียว นศ.ที่เดินผ่านก็คงจะงงว่าพวกเมิงไม่คิดจะอ่านนส.สอบกันหรือไง?
เรียนเป็นหลับ ตกเป็นตกคับ ช่างหัวมัน ไม่อยากเครียดมาก (ตอนปีสามนี่เรื้อนสุด) เพราะแค่เรียนผมก็ว่ามันหนักและยากเกินพอแล้ว
/
ผมทำงานให้อ.ระยะหนึ่งคับ แล้วก็ต้องไปซ้อมรับปริญญา...เหอๆๆ ถึงทีผมแล้วคับ ซ้อมน่าเบื่อมาก ไม่ใช่แนวเลย และพอรู้ข่าวจากอ. ว่าเพื่อนผมเกือบทุกคน คอยเป็นหูเป็นตาให้พี่ซี ผมก็ระวังตัวมากขึ้น เวลาพักก็ชอบหายหัวไปกับสตางค์กับไอ้โม
ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าพี่ซีจะมาอะไรกับผมอีก อยากเอาตูดผมก็ได้ไปแล้วนี่ไง หรือว่าติดใจอยากได้อีกวะ? เหออ โกรธเว้ย แต่ถ้าคิดในแง่ดีมากกว่านี้ พี่ซีอาจแค่อยากเอาเงินซื้อของมาฟาดหัวผมขอโทษก็ได้ ซึ่งวันนี้ผมก็ได้ของอีกแล้ว ไอ้ฐาเอามาให้
อืมมม เวลาโมโหมากๆ นี่ผมก็หาเรื่องชาวบ้านเหมือนกันอ่ะคับ ผมเลยโทรไปหาพี่ซีด้วยอาการอยากด่าคน
“พี่ซื้อของมาให้พุทำไม ต้องการอะไร!?”
เหอะ พอได้แล้ว! แน่จริงก็เผยตัวออกมาตรงๆ เลยสิวะ
“ไม่ได้ต้องการอะไร... พี่แค่อยากให้ ไถ่โทษเรื่องวันนั้น แล้วก็จะให้ไปเรื่อยๆ จนกว่าน้ำพุจะหายโกรธ” สงสัยเค้าจะใช้เงินแก้ปัญหาจนชิน
“พุไม่ต้องการ!” ผมกระแทกเสียง
“พอได้แล้วพี่ ถ้าอยากรู้ว่าหายโกรธมั้ย พุหายโกรธแล้ว พี่จะไปไหนก็ไปเหอะ อย่ามาทำให้รำคาญ!”
“.......................” พี่ซีเงียบไปหนึ่งอึดใจ แล้วน้ำเสียงเค้าก็เริ่มแข็งขึ้นเหมือนกัน
“เนี่ยนะหายโกรธ เราด่าพี่ว่ารำคาญแบบนี้เนี่ยนะหายโกรธ?” พี่ซีย้อน
“....แล้วอยากรู้แค่นี้ไม่ใช่เหรอครับ?”
“ที่ทำไปพี่มีเหตุผลนะ”
“เหตุผลเพราะเพื่อนยุให้มาเอาพุใช่มั้ย?”
สงสัยคำถามนี้จะไปจี้ใจดำเค้าอย่างจัง พี่ซีเลยตะคอกออกมาเสียงดังใส่โทรศัพท์
“อย่ามาพูดแบบนี้!”
“ทำไมจะพูดไม่ได้ ถ้าอยากก็บอกมาตรงๆ เลยดิ อย่าลอบกัด..”
“.....................”
จบคำพี่ซีตัดสายไปเลยคับ ผมเองก็โมโหมาก เพิ่งมานั่งคิดย้อนดูอีกทีถึงรู้ตัวว่าพูดกับเค้าแรงไป และผมก็ใจไม่ดีเท่าไหร่ ที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้
/
ด้วยความที่ไม่สบายใจผมเลยเลิกงอนพี่นัทและไปดักรอเค้าตอนเลิกงาน (ไม่อยากโทรอ่ะ) คือถ้าได้เจอก็โชคดีไป ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
พอดีโชคช่วย พี่นัทไม่ได้ไปตรวจงานข้างนอกอ่ะคับ ผมเลยได้เจอ... อารมณ์บอกไม่ถูก มันเหมือนมาให้เค้าง้อยังไงอย่างงั้น
“อ้าว นึกว่าจะงอนสักอาทิตย์..” ประโยคแรกที่เห็นหน้า แม่ง... อย่ามากวนตีนได้มั้ย
“ง้อเลย!! ทิ้งพุไปกับคนอื่นอ่ะ สำนึกผิดบ้างดิ”
“ไม่มีหลักฐานมากล่าวหาผมไม่ได้นะครับ” พี่นัทลอยหน้าลอยตาพูด
แง่งงง มันน่าเจ็บใจ o9
“โมโหหิวมาล่ะสิ อยากกินอะไรล่ะ พาไป”
“โมโหพี่นั่นแหล่ะ ไม่รู้เรื่อง!”
“เฮ้ย หยุดพาล หยุดปากดีได้แล้ว สมองยิ่งรวนอยู่ คำนวณ xxx มาทั้งวัน เดี๋ยวก็อ้วกใส่หน้าแม่งเป็นตัวเลขซะเลย” พี่นัทว่าไม่พอยังเอามือมาตบหัวผมอีก :freeze:
ผมไม่ได้อยากจะหยุดเหวี่ยงเค้านะคับ แต่ว่าก็เกรงๆ พี่นัทเหมือนกันหง่ะ ตอนที่เค้าโมโหค่อนข้างน่ากลัวอยู่
ผมนั่งหน้าหงิกตลอดทาง ตั้งแต่อยู่ในรถจนถึงร้านอาหาร
เคืองก็เคืองนะ แต่เค้ากวนตีน แหย่ๆ ผมให้ตลก ก็เลยหายโกรธไปซะงั้นอ่ะคับ
“พุรับปริญญาวันที่ xx นะ” คนแรกที่บอกเลยคับ พ่อแม่ผมยังไม่รู้เลย
“อืม”
“อย่าอืมเฉยๆ ดิ” กระตือรือร้นหน่อยได้ป่าวฟะ
“เออ รู้แล้ว” พี่นัทคิ้วขมวด
“อย่าลืมไปด้วยนะ”
“เดี๋ยวกลับบ้านจะโน้ตติดหัวเตียงไว้ตัวใหญ่ๆ เลย” พี่นัทยิ้มยักคิ้ว พอได้ยินแบบนี้ค่อยรู้สึกดีหน่อย
“พี่นัทอ่ะ ไม่ห่วงพุเลย” ผมกำลังจะเกริ่นนำเข้าเรื่องพี่ซีอ่ะคับ
“ใส่ร้ายกันอีกแล้ว...” พี่นัทว่า “ที่หายไปสงสัยเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นล่ะสิ”
หง่ะ! เทพเจ้าจริงๆ :o
พอเค้ารู้แบบนี้ (บวกหน้าตาท่าทางผมมันสื่อด้วยมั้ง) ผมเลยเล่าเรื่องพี่ซีทั้งหมดให้ฟัง พี่นัทก็ฟังไปกินไป ตอนหลังๆ เค้าเริ่มเขี่ยข้าวแทนที่จะกินแล้วคับ
เหอๆๆ เหมือนเอาเรื่องมาฟ้องผู้ปกครอง แล้วผู้ปกครองก็แม่งโคตรเดาใจยากเลย
“พุไปด่าเค้าลอบกัดงี้ สงสัยพี่ซีจะโกรธ พุกลัวเค้าตามมาเอาคืนอ่ะ” ผมบอกไปอย่างที่กังวล
“น้ำหน้าอย่างมันถ้าไม่มีคนช่วยจะมีปัญญาทำเหี้ยอะไรเอง” พี่นัทว่า
“ถ้าอยากให้มันไปให้พ้นๆ ก็อย่าไปใช้อารมณ์พูดกับมัน ...ไม่รู้หรือไงว่าพวกคุณหนูมันฟังคำด่า-คำพูดดูถูกไม่ค่อยได้”
“ครับ” ผมฟังและคิดตามที่เค้าพูด…. เออ ก็จริงแฮะ
“แต่ถ้าพูดดีแล้วมันยังดื้อด้านอยู่อีก พี่จะไปจัดการกับมันเอง”
OH MY! เพิ่งรู้สึกว่าเค้าเท่เหี้ยๆ ก็วันนี้
“จัดการไงอ่ะ?”
“ไว้ถึงวันนั้นก็รู้...” ไม่ยอมบอกอีกและ แต่ก็วางใจไปหน่อยนึงล่ะคับ ผมเชื่อใจพี่นัท
“โทษนะที่พี่ไม่ใช่พระเอกเลยไปช่วยไม่ทัน” พี่นัทพูดขึ้นหลังจากทำให้ผมโล่งใจในเรื่องแรก
“ไอ้ซีมันน่าจะโดนอัดตูดหนักๆ จะได้จำไปจนวันตาย... แต่พี่ไม่ใช้วิธีเดียวกับมันหรอกเดี๋ยวจะหาว่าลอก” เหอๆๆ เรื่องแบบนี้ยังจะห่วงแนวอีกนะ แต่พี่นัทเค้าเคยบอกว่าไม่ชอบใช้กำลังแก้ปัญหาคับ (ไม่จริง) ชอบใช้สมองแก้มากกว่า
“เอ็งก็เหมือนกัน ระวังตัวไม่เป็นเหรอวะ รู้ว่าอ่อนยังไปแดรกมากอีก” เออ ไอ้คอทองแดง อย่าให้ถึงทีเอ็งเมาบ้างนะ
“ไอ้คนที่คิดว่าดีแต่ที่จริงแม่งโคตรเลวมีเยอะจะตายไป” พี่นัทพูดต่อ
“ฮะๆๆ งั้นพุจะไว้ใจพี่ได้มั้ยเนี่ย?” ผมคิดว่าเค้าดีนี่คับ
“พี่ก็ไว้ใจไม่ได้หรอก” พี่นัทหัวเราะ
“พี่ชอบคิดอกุศลกับเด็ก... โดยเฉพาะเด็กง่อยๆ อ่ะ น่าจับมาทำพันธุ์จริงๆ” แหง่ะ... พูดแล้วมองตาแบบนี้แล้วโคตรเจ้าชู้เลยไอ้บ้า แต่ผมรู้ว่าเค้าพูดเล่นเลยขำๆ มากกว่า พี่นัทปากดีแต่ไม่เห็นเค้าอยากจะแตะตัวผมเท่าไหร่เลย ถ้าผมไม่ไปลองของก่อนง่ะ
“พี่ก็ไม่เห็นทำอะไร” ผมบอกไปอย่างที่คิด
ส่วนพี่นัทยิ้มกวนตีน “ไม่อยากให้เด็กใจแตกเฉยๆ หร๊อก.. กลัวเจอลีลาขั้นเทพเข้าไปแล้วติดใจ”
เหอๆๆ ผมพยายามนึกภาพวันนั้นตามว่าขั้นเทพอย่างที่พูดจริงป่าว แต่เพราะจำไม่ได้ ภาพใครต่อใครเลยมาปนจนมั่วไปหมด
“แต่พี่ก็ทำไปแล้วหนิ?” ตอนนั้นอ่ะคับ อย่ามาว่าผมไปปล้ำเค้าเลย คนอย่างพี่นัทถ้าไม่ยอม เค้าคงถีบตกเตียงได้ง่ายๆ
“น้ำพุ บอกไว้ก่อนนะว่าพี่ไม่ใช่พระเอก แล้วตอนแรกที่เจอกันพี่ก็แค่อยากฟันเอ็งว่ะ”
หา………………………ว่าไงนะ! แืทบทรุด
“........................” ผมอึ้งปนช้อคที่เค้าพูดอย่างงี้ รู้สึกหน้ามันชาไปเลยอ่ะคับ
“แค่คิด... แต่วันนั้นง่วงๆ เลยพลาดไป จนวันนึงคุยกับไอ้เต้แล้วรู้ว่าเอ็งเป็นเพื่อนมัน มันบอกว่าชอบคนนี้ พี่เลยให้ไอ้เต้พาเอ็งไปงานโรงเรียน จะขอดูหน้าสักหน่อย ทั้งที่ก็รู้แล้วว่าน้ำพุคนเดียวกัน”
ผมฟังแล้วมันรู้สึกยังไงๆ อยู่นะคับ ไอ้ที่ว่าบังเอิญ ตอนนี้ก็ชักเข้าใจแล้วว่ามันไม่บังเอิญเท่าไหร่ที่ผมได้เจอพี่นัทอีกครั้ง
“ใจมันก็อยากได้อยู่หรอก แต่เห็นว่าไอ้เต้ชอบเลยไม่อยากไปแย่ง.. จนมันไปคว้าผญ.หน้าบ้านๆ มาเป็นแฟน บอกไว้เลยว่าไม่ใช่เพราะมันชอบหรอก แต่แค่เค้าเอาใจมันมากกว่าเอ็ง เหอะ งี่เง่า ถ้าเป็นงี้ก็ช่างหัวไอ้เต้ มึงไม่เอางั้นกูเอาเอง” เค้าพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องผมเลยคับ เหอๆๆ จะตรงไปไหน
“ทั้งที่พี่ไม่รู้จักพุเลยเนี่ยนะ?” ผมถาม
“ไม่รู้จักอะไร เอ็งยังใช้พี่ทำงานอยู่เลย ถือว่ารู้จักกันแล้วเว้ย” -*-
“แต่ก็ไม่ได้เจอ ไม่คุ้นหน้ากันซักหน่อย”
“ผช. ถ้าอยากจะเ-ด มันไม่ใช้เหตุผลหรอก ถูกใจ ชอบก็ทำ ก็เหมือนไอ้ซี เหมือนไอ้เคน ที่พูดก็แค่หาข้ออ้างให้ได้นอนด้วยกันเท่านั้นล่ะวะ ความรู้สึกต่อจากนั้นจะเป็นไงค่อยว่ากัน”
“........................” พอดีผมไม่เคยเป็นแบบที่เค้าว่าอ่ะคับ เคยคิดแต่ไม่เคยทำ ผมรุกไม่เป็นและไม่อยากรุก ถึงมีอารมณ์ก็ช่วยตัวเอง ไม่ได้ไปพึ่งใคร มันก็เลยไม่เข้าใจ ได้แค่รับฟัง แล้วพอพี่นัทพูดออกมาแบบนี้แทนที่จะโกรธ แต่ผมกลับกลัวว่าพอพี่นัทได้สิ่งที่เค้าต้องการแล้วเค้าจะเบื่อผม อย่างที่ผมเคยเป็นกับคนอื่นรึเปล่า...?
“น้ำพุ เอ็งเริ่มก่อนก็จริง แต่พี่จะไม่เอาก็ได้” พี่นัทพูดขึ้น
“แต่ที่เอา เพราะพี่อยากฟันเอ็งมาตั้งนานแล้ว”
หง่ะ
ไอ้เลววว!!!!!
จำได้ว่าตะโกนออกมาในใจแบบนี้ โกรธนะคับ แต่กลัวมากกว่า ผมไม่ยอมรับหรอกว่าพี่นัทแค่อยากฟันผม
“เฮ้ย ฟังให้จบก่อนดิ อย่าเพิ่งร้อง”
“ไม่ได้ร้อง!! ไอ้บ้า” บ่อน้ำตาตื้นอ่ะคับ ก็ผมเสียใจ ผมไว้ใจพี่นัทมากเลย ไม่คิดว่าเค้าจะหักหลัง และถึงเค้าจะเป็นยังไงก็ตาม ผมก็ไม่อยากให้เค้าไป
“เอ้า กระดาษ” พี่นัทดึงทิชชู่มาให้ผมซับน้ำตาที่มันซึมออกมานิดนึง แต่ผมไม่รับเค้าเลยเช็ดให้
“ขี้แยเอ๊ย ฟังให้จบค่อยร้องก็ได้” บอกว่าไม่ได้ร้อง
ผมคว้ามือเค้าไว้ แล้วพูดทั้งที่ใจมันสั่นกึกๆ อยู่ตลอดเวลา
“พุอุตส่าห์ไว้ใจพี่!!”
“........................”
“ถ้าพี่อยากทำแค่นั้น พุก็ไม่น่าปฏิเสธเคนเลย...!!” ถึงเค้าจะว่าเคนแค่อยากนอนกับผม แต่มันก็นอนกับผมเพราะมันรักผม
“บอกให้ฟังก่อนไง ถ้าไม่ฟังจะไปไหนก็ไป อยากกลับไปหาใครก็เชิญเลย” พี่นัทหลุดปากไล่ผมซะงั้น ผมก็ยิ่งน้ำตาแตกไปใหญ่อ่ะดิ ฮืออ ไอ้บ้า :m15:
“ใช่ดิ พี่มีเก็บไว้อีกเพียบหนิ พุหายไปคนนึง พี่ก็คงไม่รู้สึกอะไร ไอ้คนโกหก!!”
“ก็ได้ๆ พี่ยอมแล้วคร้าบ”
พี่นัทยกมือยอมแพ้ง่ายๆ ซะงั้น ผมก็ตามอารมณ์ไม่ทันที่เค้ากลับเข้าฟอร์มเดิมได้เร็วมาก คือรู้ว่าตัวเองก็งี่เง่าที่ไม่ฟังเค้าพูดก่อน แต่พอได้ยินเค้าบอกว่าแค่อยากฟันมาตั้งนาน พอมีโอกาสก็ทำ มันก็ไม่เห็นต่างจากพี่ซีตรงไหน (และก็คงไม่ต่างจากทุกคน)
พี่นัทเรียกพนักงานมาเก็บตังค์ ผมก็นั่งน้ำตาตกในอยู่งั้น ไม่ได้อยากใช้อารมณ์คุยด้วยนะคับ แต่มันอดไม่ได้หนิ คนมันเสียใจก็อยากพูดอยากระบายออกไปบ้างหง่ะ
“พร้อมจะฟังต่อไหม หรือว่าอยากด่าพี่ให้หนำใจก่อน?” พี่นัทถามตอนเดินกลับมาถึงที่รถแล้ว
ที่จริงผมไม่อยากคุยกับเค้าต่อเลยคับ แต่ก็คิดได้ว่าน่าจะฟัง...เหมือนที่เคยเป็นมา
“ฟัง” …..ก็ได้วะ
“ข้อเสียของเอ็งคือใจร้อนรู้ป่ะ?”
“พุมีอะไรดีบ้างล่ะ?”
“ดีที่เอ็งรักพี่ไง”
“.........................”
ผมมองตาพี่นัทอยู่พักใหญ่ ยอมรับตรงๆ เลยว่าพี่เค้าทำให้ผมหัวหมุนจริงๆ ผมเคยวิ่งตามเคนอย่างเอาเป็นเอาตาย วิ่งตามด้วยความเหนื่อย จนผมตั้งใจว่าชีวิตนี้จะไม่วิ่งตามใครโง่ๆ แบบนั้นอีก แต่ผมก็เผลอทำไปอีกจนได้ แถมกับคนที่ผมเคยบอกกับเค้าว่าไม่มีวันที่จะชอบด้วย
ผมก้มหน้านิ่ง มองไปที่มือพี่นัทแล้วเอื้อมมือไปจับเอาไว้อย่างที่ผมชอบทำเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังอ้างว้างไม่มีใคร ผมก็แค่กลัวและไม่อยากรับฟังก็เลยไม่อยากที่จะเจอความผิดหวังอะไรทั้งนั้น โดยเฉพาะกับพี่นัท....
“พี่นัท... พุแค่....กลัวว่าพี่จะไป” ผมบอกสิ่งที่รู้สึก โดยใช้สองมือจับมือเค้าไว้แน่น
“พี่ก็เหมือนกัน” พี่นัทยกมืออีกข้างจับที่หัวผมลูบเบาๆ บรรยากาศของการใช้อารมณ์หายไปอย่างสิ้นเชิง
“พี่นึกว่าพอได้แค่นั้นแล้วจบ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แค่นั้นเหมือนคนอื่น” พี่นัทพูดต่อ
“.......................”
“เข้าใจมั้ย ว่าเอ็งไม่เหมือนคนอื่น”
“เราไม่ได้จะจบแค่นอนด้วยกันใช่ไหมพี่?” ผมถามให้แน่ใจอีกที
“แล้วตอนนี้เราจบกันรึเปล่าล่ะ?”
H
Thank you ทุกท่าน!
:กอด1:
[at]Wordslinger : แบงค์เพื่อนน้ำพุตั้งแต่สมัยประถมค่ะ เป็นเพื่อนคนเดียวที่คบกันมานานที่สุดจนถึงตอนนี้ มัธยมก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่คนละห้อง (ก่อนหน้านี้แบงค์ก็มีบทนะ 55) สนิทกันมานานแบบเรื่อยๆ อ่ะค่ะ ไม่มีแบบขาดการติดต่อ แต่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ ข้อจำกัดมันเยอะเกิ๊น...
[at] Uonlii_I : ร้องให้น้องเคนอ่ะคะ... ^ ^” คนละคนซะงั้น
[at]เพื่อนบ้าน : น้ำพุไม่ให้บอกอายุจ้า... T T ถ้าบอกว่าไม่เกิน 30 จะช่วยอะไรมั้ยนี่
:pig4:
-
ขอคารวะพี่นัท
ตรงมากกกกกกกกก
เท่ห์บาดใจ
-
พี่นัท พระเอกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้โคตรซึ้งเลย ฮือ TT คำพูดนี่ทำให้คนเราหล่อขึ้นได้จริงๆนะ 55+
พี่ซี่นี่แม่งงงง!@#$%^&*())_+ บลาๆๆ ตอนแรกมาซะมาดดีนะ หึหึหึ
ชอบเวลาอ่านตอนน้ำพุอยู่กับพี่นัทจัง : )
รู้สึกว่าน่ารักดี และน้ำพุก็ดูเป็นคนยากๆ(เข้าใจยาก) แต่พี่นัทก็ยังเข้าใจ
เพราะงั้นก็ยังแอบเชียร์พี่นัทเหมือนเช่นเดิมมมม >.<
-
กดไลค์พี่นัทสุดใจเลย
พระเอกสุดๆ
-
พี่นัทแกมองอะไรทะลุไปหมดเลยง่ะ เหอๆ คารวะหนึ่งจอก o14
อ่านต่อนี้ละรู้สึกไงไม่รู้บรรยายไม่ถูก ทั้งรำคาญพี่ซี สงสารพุ แล้วก็กริ๊ดดดดพี่นัท ฮ่าๆ
-
แล้วเรื่องมันจะคลายตัวไปทางไหนนะ
-
เง้อ...อ่านตอนนี้แล้วต้องสรุปเลยว่า พี่นัทคือพระเอก ดูๆแล้วเนี่ย พุคงชอบพี่นัทแบบจริงๆจังๆแล้วละสิ
เคนของเจ้ งื้ดๆๆๆๆๆ
พี่นัทก็ดีจริงอะไรจริงนะคะ แต่ว่าไม่ชอบตรงที่พี่แกเจ้าชู้เกิ๊น ชอบทำเจ้าพุร้องไห้เสียใจ งุงิ แต่พุก็ทำคนอื่นเสียใจมาเยอะเหมือนกันนิเนอะ อิอิ
ขอบคุณคุณโบว์ค่า
ปล. แบงค์ค่าตัวแพง บทน๊อยน้อย อิอิ
-
“พี่นัท... พุแค่....กลัวว่าพี่จะไป” ผมบอกสิ่งที่รู้สึก โดยใช้สองมือจับมือเค้าไว้แน่น
“เข้าใจมั้ย ว่าเอ็งไม่เหมือนคนอื่น”
.. ข้อความดังกล่าวข้างต้นนี้ มันคือคำตอบของคำถามของดิฉันที่ทิ้งไว้ในคอมเม้นท์ตอนที่แล้ว โย่ว~ :mc3:
เท่ได้อีกนัทเอ๊ย ชอบน้ำพุเวลาอยู่กับนัทแล้วปลดปล่อยตัวเองได้เยอะดีนะ ดูพูดเยอะ อธิบายเยอะดี
ชอบความไม่มั่นใจ และความกลัวของน้ำพุ ถ้าพี่เป็นนัทนะขอบอกว่า โคตะระปลื้มเลยน้องเอ๊ย :m3:
..ส่วนเรื่องคนอื่น ย้ำว่า "คนอื่น" ก็ไม่ต้องใส่ใจแล้วค่ะ ตอนนี้มีแค่สองเรา (ไปก่อนละกัน)
ปล...น้องโบ...ร้องให้น้องเคนเหรอ แต่ไม่เป็นไรประสานเสียงกันไป เพราะไงน้องเคนก็รองอันดับหนึ่งอยู่แล้ว :L1:
-
กรี๊ด :m11:
สรุปได้รึยังคะ ว่าพระเอกเป็น "พี่นัท" ของเรา :mc3:
-
มาต่อไวไวได้ไหมอ่า อยากอ่านต่อจางเลย ฮือออ
-
พี่นัทอ่ะเอาใจไปก่อนเลย ตอนนี้
-
“เราไม่ได้จะจบแค่นอนด้วยกันใช่ไหมพี่?” ผมถามให้แน่ใจอีกที
“แล้วตอนนี้เราจบกันรึเปล่าล่ะ?”
อ๊ากกกกกกก !~ อยากจะฟันให้ธงหัก เค้าเชียร์พี่นัทอยูน๊า คิคิ
ปล.พุไม่บอกไม่เป็นไร งั้นถามแบงค์ก็ได้ (น้อง)แบงค์จ๋าอายุเท่าไหร่จ๊ะ :myeye:
(เค้าก็ยังไม่เกิน 30 เหมือนกันนะ :a14: )
-
พี่นัทเท่ห์เว่อร์ๆ อ่า พี่นัท หุหุ พี่นัทคือตัวจริงใช่เปล่าเนี่ยหรือตัวหลอก ฮ่าาา
-
สมกันดี!
อย่างน้ำพุ ทำตัวอย่างนั้นก็ได้อย่างนี้แหละ เหอๆๆ ผลของการกระทำไง
-
“เราไม่ได้จะจบแค่นอนด้วยกันใช่ไหมพี่?” ผมถามให้แน่ใจอีกที
“แล้วตอนนี้เราจบกันรึเปล่าล่ะ?”
อ๊ากกกกกกก !~ อยากจะฟันให้ธงหัก เค้าเชียร์พี่นัทอยูน๊า คิคิ
ปล.พุไม่บอกไม่เป็นไร งั้นถามแบงค์ก็ได้ (น้อง)แบงค์จ๋าอายุเท่าไหร่จ๊ะ :myeye:
(เค้าก็ยังไม่เกิน 30 เหมือนกันนะ :a14: )
ร่วมด้วย ช่วยเชียร์พี่นัทค่ะ ^^
-
เพิ่งรู้ความในใจของพี่นัท หรือว่าจะเป็นพี่นัทล่ะเนี่ย :z1:
ผู้ชายคนนี้เท่เว่อร์ๆ ก็เหมาะกับน้ำพุดีอ่ะ แต่ยังแค้นพี่ซีไม่หายเลย :fire:
จัดการให้ด้วยนะพี่นัท :z10:
-
หายไปนาน กลับมาอีกที เหมือนเรื่องจะไปไกลแล้วววว ~~
เร่งอ่านตามทั้งวันแบบสู้ตาย แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ การี้ดดดดดดดดด กรี๊ดดดด
พี่นัทททท ไม่เสียแรงที่เชียร์แล้วหนีไปทำป่ายไฟมาให้ 5555555
ต้องให้ได้อย่างนี้สิ *ตบเข่าฉาดสามที* ชอบที่สุดเวลาน้ำพุอยู่กับพี่นัท บอกไม่ถูก ได้แต่กรี๊ดดดดดด
-
ยังไม่มาอีกหรอ รอค่ะ !!
-
ตอนนี่พี่นัทดูเป็นพระเอกขึ้นมาเลย เท่ว่ะ
-
:impress3: มานั่งรอ คิดถึงๆ
..เรื่องนี้น่าจะนำไปเก็บรวบรวมเป็นเล่มนะ พอย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นอีกครั้ง
เป็นเรื่องความทรงจำน้ำพุตั้งแต่เด็กๆ จนมาถึงปัจจุบัน เป็นสิ่งที่น่าจดจำทั้งนั้นเลย ไม่ว่าจะดี หรือไม่
แต่มันก็เปรียบเสมือนความทรงจำของน้ำพุเสมอ ถ้าผ่านไปอีกระยะนึง น้ำพุอาจจะลืมก็ได้
เป็นแค่ข้อเสนอแนะนะคะ เมื่อกลับมาอ่านอีกทีเราจะระลึกได้ว่าเราทำอะไรไปบ้าง ดีออกเนาะ
:กอด1:
-
เข้ามารอน้ำพุและพี่นัท >w< (*ลำเอียงนิดหน่อย 55555)
-
เฝ้า รอ คอย !!
-
:กอด1:waiting for you,
pls. come back :impress3:
-
/
เรื่องพี่นัทผมพยายามเตือนตัวเองให้ ‘รับ’ เท่าที่พี่เค้าอยากให้ ถึงในใจจะรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามัน ‘ไม่พอ’ แต่ผมไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรจากเค้า
“เป็นแค่นี้ก็ดีอยู่แล้ว”
ผมเริ่มจะเข้าใจว่าตัวเองเป็นยังไง... แต่คนเรามันมีความโลภ โกรธ หลง
พอมี ก็อยากได้สิ่งที่มีมากขึ้นไปเรื่อยๆ มันอยากไม่มีที่สิ้นสุด... แล้วสิ่งที่ผมกลัวและเคยผิดหวังมาแล้วคือ...ไอ้สิ่งที่เคยมี มันไม่มี มันหายไปจากชีวิตผม ทั้งที่ผมต้องการสิ่งนั้นมากแต่ผมไม่รู้ตัว
/
อีกประมาณสองอาทิตย์ผมต้องซ้อมใหญ่รับปริญญา
ยังไม่ทันได้บอกใคร ก็มีคนโทรมาถามเพียบ... ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนในกลุ่มผม นอกนั้นก็มีไอ้แบงค์ ไอ้นพ และบรรดากิ๊กทั้งหลาย.... (ตอนพวกมันถามผมยังจำวันรับฯ ตัวเองไม่ได้เล๊ย)
แบงค์บอกว่าจะมาช่วยผมแต่งตัว และเซตผมให้หล่อๆ (เพราะผมทำเองแล้วมันเน่า)
จากนั้นก็...วี อาจจะงงมันคือผู้ใด มันคือกิ๊กผมตอนไปเรียนภาษาเมืองนอกคับ (ไม่ได้เอ่ยถึงตั้งแต่แรก) เป็นคนนิสัยดีมาก ผมชอบ คือเป็นคนเทคแคร์คนเก่ง รวยแต่ไม่หยิ่งเลย เจอกันนัดกินข้าวกันนิดหน่อย เพราะมันมีแฟนแล้ว
คือมันบอกให้ผมไปงานมันตั้งแต่อยู่ที่โน่น ผมก็โอเค รับปากไปก่อน พอถึงเวลามันก็โทรมา
“ฮัลโหล น้ำพุใช่ป่าว?”
“ครับ”
“จำได้มั้ยเนี่ยว่าใคร?”
“ได้ๆ วี” เมมชื่อไว้นี่คับ
“นึกว่าลืมกันไปซะแล้ว”
“ไม่ลืม” ผมตอบ ตั้งแต่กลับมาเคยโทรหาเค้าแค่ครั้งเดียว นอกนั้นเค้าโทรมา
“วันที่ xx ว่างไหม?”
“อ้อ รับปริญญาแล้วใช่ป่าว?” จำได้คับ เรื่องคนน่ารักต้องจำไว้ (ซะงั้น)
“ช่ายย...มาได้มั้ย?”
“ได้ดิ” วีรับฯ ก่อนผมคับ ตามมารยาทผมก็ต้องไป ที่สำคัญ...รับปากเค้าไว้ตั้งนานแล้ว
วีพูดถึงไอ้ ช. (คนที่ผมเกลียด) ด้วยคับว่า มันโทรไปถามวีว่ารับปริญญาวันไหน มันจะไป แล้วเค้าก็ว่าๆ ผมไม่โทรไปถามบ้าง ไม่ใส่ใจเค้าไรประมาณนั้น... ผมก็แก้ตัวคับ เพราะไม่ได้ลืมจริงๆ แค่ยังไม่ได้ทำเฉยๆ ผมไปงานเค้าก็ไม่มีไรมาก แต่ซวยที่เจอเพื่อนในคณะ แถมเพื่อนของเพื่อน ดันเป็นเพื่อนสนิทวีอีก..... ถึงว่า หลังจากวันนั้นพี่ซีถึงมองหน้าผมแปลกๆ แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้คับว่าเค้าติดสินบนเพื่อนผมเกือบหมดแล้ว
ทีนี้พอถึงงานฯ ผมบ้าง วีก็โทรหาผมคับ แล้วก็บ่นอีกว่าไม่ยอมบอก คือถึงตอนอยู่เมืองนอกจะเป็นกิ๊ก พอนานๆ ไปก็เป็นเพื่อนคนนึงล่ะคับ
นอกนี้ก็มีไอ้ซัน รับวันเดียวกับผม มันโทรมาบอกว่าเดี๋ยวนัดเจอกันอีกที
มีน้องนิค... ตอนแรกก็นึกว่าโดนปฏิเสธไปคราวนั้นจะหายไปเลย แต่ก็ไม่หายแฮะ
“นิคไปได้มั้ยพี่?”
“เฮอๆ ทำไมจะไม่ได้ มาดิ” จำนวนเริ่มเพิ่มมากขึ้น แต่กิ๊กเก่าคงไม่เป็นไรมั้ง (เหอๆๆ ก็ไม่ได้เป็นไรกันแล้วนี่คับ)
นอกจากนี้ก็มีกิ๊กคนอื่นโทรมาด้วย แต่ไม่รับสาย... เพราะเป็นผญ. ผมไม่เอาผญ. คับ เลิกแล้วเลิกเลย เหอๆ จะทำได้มั้ยวะเนี่ย...! คือบางคนก็เป็นเพื่อนไอ้โม บางคนก็เพื่อนสตางค์ เพื่อนนุช... (ชักเยอะ) มีพักนึงหากินอยู่แถวนี้ก็เลยซวยอยู่แถวนี้
“เฮ่ย พุ ฟ. จะมาด้วยนะเว่ย” กิ๊กเก่าผมตอนปีสองเพื่อนสตางค์คับ สวย คม หุ่นดี ผมชอบมากตอนนั้นเลยจีบ จีบยากด้วย แทบจะเลิกแล้วเพราะเล่นตัวเกิน... (แต่ก็ติดจนได้) ไปๆ มาๆ ให้ผมเอาใจเยอะเกินผมเลิกเลยคับ แล้วเค้าก็ไม่แคร์ผมด้วย เหอๆ สวยเลือกได้หง่ะ.....
“อืม....แล้วยังไงวะ?” ถ้าเค้าจะมาหาไอ้ตังค์ก็เรื่องของเค้า
“มันบอกจะแวะมาหามึงด้วย”
“เวร... กูไม่เอาแล้ว ไม่ได้เชิญนะเว้ย” งงอ่ะคับ เพราะเลิกคุยกันไปนานแล้วและเล่นแห่กันมาแบบนี้ผมก็แย่ดิ
“อ้าว เชี้ยเอ๊ย ก็มันรู้แล้ว มันจะมางานกูด้วย ทำไงดีวะ”
“มึงก็เทคแคร์เพื่อนมึงไปละกัน” โบ้ยไปดื้อๆ ซะงั้นอ่ะคับ (ก็ไม่เอาอ่ะ) :z3:
เพื่อนไอ้โม ไม่เป็นปัญหามาก จะมาก็มาเพราะผมแค่คุยเจ๊าะแจ๊ะ... และเค้าก็ออกแนวเรียบร้อย
แต่เพื่อนนุชเนี่ยดิ.... o6 เหงื่อตก เหนื่อย ไม่รู้จะบรรยายยังไง แต่เค้าเยอะจริงๆ คับ กว่าจะหลุดออกมาได้ก็เมื่อตอนคบพี่ซีได้ซักพักอ่ะคับ เค้าโทรมาเรื่อยๆ แต่ผมไม่รับ ปิดเครื่อง มีช่วงนึงงานหนักก็บอกว่าไม่มีเวลาขอทำงานซักห้าเดือนค่อยคุยกัน เค้าก็รอจนห้าเดือนจริง แล้วก็ค่อยมาหาผม แม่ง...ช้อคเลย พูดขนาดนี้แล้วผมก็นึกว่าจะเลิกคบ แต่ไม่เลิก
พอเค้ามา ผมก็ทำเย็นชาใส่ซะงั้น... ไม่ใช่ไร กลัวพี่ซีเคือง และผมเลิกคิดอะไรกับเค้าเป็นปีๆ ละคับ ตั้งแต่เค้าเอาชื่อและรูปผมไปแอบอ้างกับเพื่อนว่าผมเป็นแฟนเค้า ถึงขนาดเอาไปบอกแม่ด้วย จะเอาผมไปให้แม่เค้าดูตัว..... เหอๆ ผมว่ามันเกินไปละ ไม่ได้บอกเลยว่าจะคบถึงขั้นนั้น
ที่จริงไม่อยากเอ่ยถึง ผญ. มากเท่าไหร่ เดี๋ยวจะวุ่นวาย :เฮ้อ:
เอาเป็นว่าก็มีแทรกๆ มาบ้างตอนผมยังคบกับเคนอยู่ ตอนนั้นผมแค้นเคน อะไรที่มันไม่ชอบผมก็ยิ่งทำ ถึงเคนจะไม่รู้ แต่ผมสะใจที่ได้ขัดคำสั่งมัน ผมคิดแค่นั้น...
นอกจากนี้ก็มีไอ้นพคับที่โทรมา พอนัดแนะวันเวลากันแล้ว มันก็ถามว่าผมมีคนถ่ายรูปให้หรือยัง? ไอ้ไผ่มันอยากมาเป็นช่างภาพให้
“ไผ่อยู่เชียงใหม่ มันจะขยันบินมาเหรอวะ?”
“นั่งรถทัวร์ก็ได้มึง” มันพูดทำนองว่าไม่จำเป็นต้องนั่งเครื่องบินอ่ะคับ แหะๆ
“ตกลงมึงหาตากล้องยัง?” นพถาม
“ยัง” ตอนแรกว่าจะให้น้องรหัสถ่ายให้ เพราะฝีมือมันก็โออยู่
“ไอ้ไผ่มันอยากมางานมึง แถมให้กูบอกมึงว่าไม่เอาค่าแรง ขอแค่รูปมึงก็พอ”
“สัด ถ่ายรูปกูก็ต้องมีรูปกูสิวะ” ดีและคับผมเกลียดพวกชอบแอบถ่าย
“มันขอก่อนเว้ย น้องกูเริ่มมีมารยาทและ”
“เฮ้ย ถ้าจะมากูจ่ายเต็มเว้ย สองพันห้าโอป่ะ?” อุตส่าห์จะข้ามจังหวัดมา
“โอ้ย ห้าร้อยก็พอแล้ว” ไอ้นพพูดขำๆ
สรุปก็เป็นน้องไผ่คับ ตอนผมไปงานไอ้นพน้องเค้ามีกล้องดี เลนส์เจ๋งๆ หลายตัว ถ่ายไงก็หล่ออ่ะ
“เออ ชยุตได้โทรหามึงป่ะ?” ไอ้นพถามต่อ
“ไม่” เริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง
“มันจะไปกับกูด้วยนะ” ว่าแล้ว... คือผมเพิ่งเปิดมือถือวันนี้เองคับ เพื่อโทรบอกพ่อแม่และก็พี่นัท
“คณะแตกแน่มึง กิ๊กเยอะเหี้ยๆ”
“อะไรๆ” เหงื่อตก
“กูว่าคงไม่ใช่แค่ชยุตแน่ที่ไปงานมึงอ่ะ”
“ก็บอกให้เค้าฝากของมาให้ดิ ตัวไม่ต้องมา ฮ่าๆ”
“ขำไปเหอะมึง” ไอ้นพว่า
ผมเริ่มคิดถึงคำพูดของมันบ้าง ถ้ากิ๊กเก่ามาเยอะจริงๆ ก็ชักกลัวเหมือนกันแฮะ
มันคิดหาเหตุผลไรไม่ออกหรอกคับ กลัวไปเอง แต่จะไปห้ามไม่ให้มา มันก็ไม่ได้ แหง่ะ
:freeze:
“กูจะทำไงดีวะเพื่อน กลัวโดนฆ่าตายว่ะ” เรื่องน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะผม
“ไม่ตายหรอก เดี๋ยวกูดูแลมึงเอง” ซึ้ง... ตั้งความหวังไว้กับไอ้นพเต็มที่
“อย่าลืมช่วยกูนะ”
“เออน่า กูจะปกป้องมึงเอง” มันพูดยังกับตัวเองเป็นยอดมนุษย์ แต่ผมก็วางใจ... (คิดว่าไม่มีไรมั้ง เพราะตอนนี้ก็เพื่อนพี่น้องกันหมดแล้ว)
อย่างน้อยก็มีไอ้นพ มีไอ้แบงค์ ที่สำคัญ มีพี่นัท... แต่เค้าก็ทำผมเซ็ง เพราะบอกแค่ว่าเดี๋ยวแวะไป
เดี๋ยวแวะไป!!! ทำไมต้องแวะ ตั้งใจมาเลยไม่ได้รึไงไอ้บ้า :o12:
แต่ไม่อยากเซ้าซี้เค้ามากคับ เพราะเริ่มจับทางได้ว่าพี่นัทชอบพูดให้ผมแสดงออก... ในสิ่งที่เค้าอยากเห็น ไม่ใช่เฉพาะผมหรอก คนอื่นก็โดนมาหมดแล้ว
ถึงจะรู้อย่างนั้นแต่ก็ทำไรเค้าไม่ได้สักทีอ่ะคับ... ได้แต่ยอมรับสภาพ
อยู่เฉยๆ ไป ไม่ต้องหาเรื่องใส่ตัว
แต่ถ้าเรื่องมันวิ่งมาหาเองล่ะ ผมจะทำยังไง?
/
ปกติใกล้รับปริญญาแบบนี้ ถ้าใครที่เล่น MSN บ่อยๆ ก็จะขึ้นดิสบอกเพื่อนๆ ไว้ว่าซ้อมใหญ่วันไหนรับจริงวันไหน... ที่จริงก็อยากบอกเหมือนกัน แต่คิดดูอีกที คนที่ไม่อยากให้รู้ก็มี เลยไม่ขึ้นดีกว่าเพราะเพื่อนๆ ผมก็โทรมาถามกันเกือบหมดแล้ว ยกเว้นอยู่คนนึงคับ ที่ผมอยากชวน... แต่ก็ไม่รู้จะชวนมันยังไง
คนนั้นคือ ‘เคน’ นั่นแหล่ะคับ!
ตั้งแต่วันนั้นมันก็หายไปเลย... ถึงผมจะเข้าใจเหตุผล แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ยอมรับการหายไปของมันหรอก นึกไปเองว่ามันยังอยู่ ไม่ได้ไปไหน ผมอยากให้มันมา อยากบอก อยากคุยด้วย แต่ก็ทำไม่ได้ง่ายๆ
และหลังรับปริญญาของผมก็จะเป็นเรื่องใหญ่พอดี
นั่นคือ...วันเกิดเคนครับ
ถึงจะมีเรื่องกันยังไงก็เถอะ แต่พอถึงเดือนนั้นผมจะบันทึกกันลืมไว้ทุกที ผมเป็นคนไม่จำวันเกิดใคร จำไม่ได้เลยอ่ะคับ... แต่กับเคนนี่โคตรฝังหัว มันลืมไม่ลงหง่ะ
ปีนี้ก็เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่า... มันหายไปจากชีวิตผมเรียบร้อย
ผมคิดว่าจะติดต่อมันยังไง ให้ไม่รู้สึกว่าใกล้ชิดมันเกินไป เลยเปิด offline MSN ทิ้งไว้ทุกวันนับแต่บัดนั้น รอมันหน้าจอเนี่ยล่ะคับ แต่เคนไม่ออน........ :เฮ้อ:
เมื่อสามอาทิตย์ก่อนมันยังบอกผมอยู่เลยว่า... ที่จริงว่างก็เข้ามา เข้ามาเพื่อคุยกับคนที่อยากคุย และก็คนที่ไม่สามารถเจอกันแบบปกติได้
เคยมะคับที่.... เราออฟอยู่เพื่อดูว่าคนที่อยากคุยด้วยเข้ามารึยัง พอเห็นชื่อเค้าเราค่อยออนไลน์
แล้วทีนี้พอเราออนไลน์ ไอ้คนอื่นที่มันออฟอยู่มันก็จะออนขึ้นมาเพื่อคุยกับเรา ผมเจอบ่อยคับ และคาดว่าไอ้เคนก็โดนด้วย เพราะมันเคยบอกผมคับ
ที่จริงก็อยากออนเหมือนกัน แต่ติดตรงที่มีชื่อพี่ซี และแอนออนอยู่ด้วย ผมรำคาญ ถ้าจะบล็อกสองคนนี้ผมก็ต้องไล่บล็อคเพื่อนเกือบหมด มันจะยุ่งยากไปมั้ยวะ? แต่ผมเคยบล็อกแอนนะคับ เป็นเดือนๆ เลย แล้วทีนี้เค้ารู้ความจริง แอนเครียดมาก เอาเรื่องผมไปตั้งกระทู้ระบายในพันทิพย์ให้คนมาเม้นท์ปลอบใจ ผมอึ้งเลยเรื่องแค่นี้เค้าเป็นไปได้ถึงขนาดนั้น
กลับมาเรื่องเคน
ผมรู้คับว่าควรอยู่เฉยๆ อย่าหาเรื่องไปสร้างความหนักใจให้มันอีก
แต่ความรู้สึกจริงๆ ของผมตอนนี้คือ ถ้าไม่บอก มันก็เหมือนกับเราไม่แคร์เค้ารึเปล่า?
....คิดมากคับ (เพราะถ้าทำไรไม่คิด เดี๋ยวโดนพี่นัทดุอีก)
สุดท้ายก็ไร้วี่แววเคน ผมไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่ารอ...
ทั้งที่ผมเป็นคนไม่อดทน.... แต่คราวนี้คงต้องยอมทนอะไรหลายๆ อย่างเพื่อคนอื่นบ้าง
/
คืนก่อนวันซ้อมใหญ่ ไอ้แบงค์ก็มานอนค้างบ้านผมคับ มาช่วยแต่งตัว ก่อนถึงมหาลัยผมก็กำชับมัน บอกว่า... อย่าทิ้งกูไปไหน กูกลัว
กลัวโจทย์เก่าทั้งหลายที่อาจจะโผล่มาไม่รู้ตัว
ตอนนี้ผมรู้แค่ว่ามีวี พี่ชยุต น้องนิค สามคนนี้ไม่น่ากลัวคับ ก็เหมือนเพื่อน พี่น้องปกติ (ซึ่งก็เป็นงั้นจริงๆ) แต่คนอื่นผมไม่รู้
ผมไปถึงตอนเช้า เจอน้องไผ่นั่งรอพร้อมกล้องอยู่หน้าป้ายคณะเลย พอเห็นผมมันก็วิ่งร่าเข้ามาหา ไหว้พ่อแม่ผม และก็ไหว้ผมกับไอ้แบงค์
ตอนเช้าอากาศยังดีอยู่เลยถ่ายรูปกับครอบครัวแป๊บนึง แล้วก็ไปถ่ายกับเพื่อนคับ
“คนไหนวะพี่ซี?” ไอ้แบงค์ถาม มันเหมือนเป็นผจก.ส่วนตัว คอยช่วยถือของให้
“มาตอนบ่ายมั้ง” ไงก็ต้องเจออ่ะคับ มาแน่นอน แต่ผมเฉยๆ แล้ว เจอก็เจอเด่ะ
ซักพักมือถือสายเข้า... ผมมองและเป็นเบอร์น้องนิค น้องมันมาแล้ว ก็เลยเจอแต่เช้า... นิคใส่ชุดนศ.มาคับ เพราะก็ต้องมาร่วมกิจกรรมคณะเหมือนกัน วนเวียนกันอยู่แถวนั้นซักพักผมก็ต้องไปตั้งแถว มีน้องนิคกับไอ้แบงค์นั่งอยู่ด้วยตลอดอ่ะคับ (พ่อแม่ผมกลับไปแล้ว) ไอ้แบงค์มันเป็นคนเทคแคร์คนเก่งมากกก คอยถามตลอดว่า ร้อนไหม หิวไหม เหนื่อยไหม เอาไรมั้ย?
(กิ๊กกรูบางคนยังดีไม่เท่ามึงเลยน้าเพื่อน :กอด1:) แบงค์มันเซอร์วิสผมปานนี้... ผมก็เริ่มสังเกตคนอื่นสิคับ
ใครหนอจะเป็นผู้โทรรายงานพี่ซี นายมัน...
ปรากฏเป็นคนนึงในแก๊งค์มาเฟียเนี่ยล่ะคับ
ตั้งแถวนี่เป็นชม.เลย คณะผมก็เรื้อนๆ อยู่แล้ว ไม่เป็นระเบียบ แถวแตกตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก คณะอื่นก็ทำตาม ทีนี้พอชิวๆ นั่งอยู่ เค้ามาล่ะคับ พี่ซี
มาถึงก็แวะคุยกับข้าทาสบริวารก่อน และก็เหล่ตามามองผม
กรูจะไหว้ดีมั้ย?
ไหว้ก็ไหว้วะ อย่าใช้อารมณ์
พอผมไหว้เสร็จเค้าก็เดินมาทักทันที
“กินอะไรรึยัง พี่ซื้อแซนวิสมาฝาก” พี่ซียื่นถุงให้ ผมก็รับไปขอบคุณปกติ ทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องกัน
“ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ?” ผมมองงงๆ นั่งตรงนี้แล้วมันผิดตรงไหน
“ไม่ไปนั่งกับเพื่อนเหรอ?” อ่อ... ที่จริงไปแล้วคับ แต่เมื่อยเลยมานั่งบนเก้าอี้
“พุไม่อยากนั่งพื้น แล้วนี่ก็เพื่อนพุ น้องพุ” ผมหมายถึงน้องนิค ไผ่ กับไอ้แบงค์
“นี่พี่รหัสกู” ผมบอกพวกมันก็ไหว้ตามมารยาท
“ถ่ายรูปไหมคับพี่?” น้องไผ่ถามพี่ซี เค้าพยักหน้า ผมเลยลุกขึ้นไปยืน
รูปแรกก็ยืนนิ่งๆ รูปสองเค้าเอามือกอดไหล่ผม รูปสามโอบเอวเลย
ไอ้น้องไผ่ชะงัก มันชี้นิ้วออกแล้วถามว่า
“ใกล้เกินไปป่าวพี่ ไม่ร้อนเหรอคร้าบ?” ดูท่าน้องมันจะไม่พอใจเท่าไหร่
“........................” พี่ซีถอยมาหน่อยนึง แล้วก็มองหน้าผม
“ถ่ายด้วยๆ” ไอ้แบงค์กับน้องนิควิ่งมาเข้าเฟรม ช่วยกันผมออกจากพี่ซี พอพี่เค้าเห็นงั้นก็บอกให้ผมถ่ายกันไป เดี๋ยวเค้ามาอีกทีตอนออกจากห้องประชุม
แหง่ะ ถ้าไม่มีอคติว่าเค้าทำแบบนั้นกับผม ผมก็ว่าพี่ซีไม่ต่างจากเดิมมากเท่าไหร่
“นั่นเหรอวะพี่ซี?” ไอ้แบงค์ถามหลังจากกลับมานั่งที่เดิม
“อืม”
“ดูท่าทางมีตังค์จริงด้วยว่ะ” แหงล่ะ แต่งตัวเนี้ยบซะขนาดนั้น ของที่เค้าใช้ก็มีแต่แพงๆ ด้วยคับ
“ก่อนเลิกทำไมมึงไม่ขอบีเอ็มเค้าซักคันวะ” นั่นดิ
“อ้าว นั่นแฟนพี่น้ำพุเหรอ?” นิคถามหน้าเหรอ (เพราะตอนนั้นที่เจอพี่ซี เค้ายังเป็นพี่รหัสผมเฉยๆ อยู่เลย) ส่วนน้องไผ่คิ้วขมวด
“แฟนเก่า” ผมตอบตามตรง
“ไม่เห็นรู้เลย ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วพี่นัทตกลงยังไง? เลิกกันแล้วเหรอคับ?”
เออเว้ย งง
ถามข้อเดียวก็ตอบจะไม่ถูกอยู่แล้ว
“เฮ้ยยย ไรเนี่ยพี่..... ทำไมมันเยอะจัง แล้วพี่ชยุตไรนั่นล่ะ?” น้องไผ่โวยวายอีกคน
“........................”
“เรื่องมันยาวว่ะ”
ผมตัดบทดื้อๆ ซักพักไอ้ตังค์เดินมาหา พร้อมมือถือ ผมมองหน้ามันอย่างระแวง
“เอ้า ฟ.จะคุยด้วย” มันยื่นมือถือให้
“อาไร กูไม่คุย” ผมส่ายหน้าบอกมัน
“เร็วดิ้ มันจะคุยกับมึง”
“สัด กูไม่คุย” ผมพูดเสียงเบา
สตางค์เห็นท่าผมไม่ยอม มันก็รับไปจัดการเอง ท่าทางรำคาญ “มันไม่คุยกับมึงว่ะ”
“...................” แหง่ะ
“ไม่รู้ แต่มันไม่คุย มึงไม่สวยมั้ง เออ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าเล่นตัว ไอ้พุไม่เอาหรอก บลาๆๆๆ”
สักพักพอวางสาย ไอ้ตังค์ก็บอกผมเดี๋ยวตอนบ่ายๆ ฟ.มาหานะ
พูดจบมันก็เดินไปเลยคับ เชี้ยยยกูบอกไม่อยากเจอ มึงนี่มัน.......เฮ้อ
“ฟ. ไหนอีกล่ะพี่?” ไอ้น้องไผ่ถาม ผมสลด คอตก
ถ้าให้เล่าถึงบรรดากิ๊ก สามวันยังไม่จบเลย พระเจ้าจอร์ช เริ่มรู้สึกขนลุก เสียวสันหลังวาบไงไม่รู้
H
ขอโทษนักอ่านทุกคนที่หายไปนานมากกกก ที่จริงพิมเสร็จแล้ว แต่เรื่องมันเวิ่นเว้อค่อนข้างเยอะ โดยเฉพาะกิ๊กเก่าคุณน้อง มีหลายสไตล์จริงๆ แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน พอมานั่งอ่านดู เฮ้ยยย ออกทะเลเยอะเกิน ที่ไม่จำเป็นตัดๆ ออกบ้างก็ได้นะ (เหมือนที่มีคนเคยบอกมา) สุดท้ายเลยต้องมานั่งแก้ใหม่ค่ะ (อาจมีคนคิดว่า... นี่ตัดแล้วใช่ไหม? เหอๆ)
+ ให้คนข้างบนนะจ้ะ อุตส่าห์มารอ
[at] Uonlii_I : หนังสือน้ำพุบอกว่า ‘ทำให้ก็เอาครับ’ และที่ลงเรื่องตอนนี้ก็แผ่วปลายพุไม่เข้าบอร์ดแล้ว (ที่จริงแผ่วตั้งแต่ต้นๆ) หายตัว สงสัยจะเบื่อ ฮ่า
[at]เพื่อนบ้าน : ‘แบ๊งอายุ 18 ค้าบ’ 18 เมื่อหลายปีก่อน 55
:pig4:
-
แอร๊ย สงสารน้องพุค่ะ :laugh: เรียกผูก ต้องเรียนแก้นะลูก ฮัวะๆๆๆ
ปล. แอบกรี๊ดน้องแบงค์ค่ะ เทคแคร์เก่งหรือคะ :-[
ปปล. จูจุ๊บคุณโบว์ :กอด1:
-
มะรุมมะตุ้มรุมรักแมรี่ ยังแพ้ พุอ่ะ แมรี่จะเสียใจไหมเนี่ย
ปล.หนังเก่ามาก เอิ๊ก
-
น้ำพุ มาแล้ว คิดถึงมากกกก
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสยองแทนพุ ฮ่าๆๆๆๆ
กิ๊กเยอะมาก สุดท้ายเคนจะมาหรือเปล่าอ่ะ พี่นัท(เถื่อน) ก็ยังไม่โผล่
ต้องตามลุ้นต่ิออ
-
อืมมมม
แลดูวุ่นวายจริง
หุหุ ตอนนี้ก็จะบอกว่า ยังเชียร์พี่นัท เหมือนเดิม ^_______^
-
อืมมม สามวันอาจไม่จบจริงด้วยนะ เรื่องกิ๊กน้ำพุเนี่ย :laugh:
แต่จะจัดการยังไงน้า แล้วงานนี้พี่นัทจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยอ๊ะป่าว
แต่คนที่ลุ้นที่สุดคือเคนน้า (เค้ายังไม่เปลี่ยนใจ แม้พี่นัทจะเท่ห์มากมายก็ตาม 555+)
-
พี่พุ ซุปเปอร์ กิ๊ก เลย อ่า มีเยอะโครต แอบอิจฉา
รอรอๆๆ
-
เอาละไงพุ คนกิ๊กเยอะก็เงี้ย :laugh:
อย่ามีเรื่องอะไรละกันนะ แต่ถ้ามีก็ขอให้พี่นัทมาช่วยทัน แล้วเมื่อไหร่พี่นัทจะมาอ่ะ รอพี่นัทอยู่
พี่ซีจะเมื่อไหร่ไปซะทีเนี่ย :m31:
-
+1 ให้ค่ะ
เมื่อไหร่พี่นัท(เถื่อน)จะมาซักทีน้า
:กอด1:
-
อ่านบางจุดก็สะกิดใจนะ อดสงสารกิ๊กน้ำพุไม่ได้ บางคนเค้าไม่เคยเจอพวกเล่นๆ
ไปกิ๊กเค้าก็นึกเป็นจริงเป็นจัง น่าสงสารออก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมีคนไปบอกว่าเป็นแฟน อยากแนะนำให้พ่อแม่รู้จัก
ใครมันจะรู้ว่าคนที่เข้ามาแค่เล่นๆ ไม่จริงจัง ผู้ชายไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่พวกผู้หญิงนี่สงสารจัง :monkeysad:
-
น้ำพุมาแล้ว
กิ๊กเยอะมากกกก กรั่กๆๆๆ
-
อยากจะวีดร้องสามร้อยที ที่มาอัพแล้วววว ~~ วู้วววววววววว
เมื่อคืนเพิ่งฝันว่าเรื่องนี้มาอัพ(จริงๆนะ) ยังคิดอยู่เลยว่าเปิดมาจะเจอจริงเหรอ
แต่พอเปิดบอร์ดเข้ามาแล้วเจอนี่ถึงกับช็อคและหลอนตัวเองไปเลย (ปาดเหงื่อสองที)
สงสัยจะอยากอ่านจัดจนเอาไปฝันนนน(งี้ต้องฝันทุกวันซะแระเผื่อจะอัพทุกวัน :laugh: :laugh: :laugh:)
ปล.รอพี่นัทออกโรงงงง พร้อมยกป้ายไฟ 55555555
-
ถึงเวลาชดใช้กรรมเก่าแล้วอะพุ 55555+
-
พุเดินตามแนวของพุไปอ่ะดีแล้ว,,,,
-
ง่ะ ,, กำลังจะติดประกาศคนหายแล้วเชียว
มาตอนนี้ไม่มีพี่นัทเลยอ่ะ ว๊าเว้ย
แค่ลำดับกิ๊กพุก็ปวดหัวจะแย่ล่ะ เหอๆๆ
ไม่รู้ว่านี่งานรับปริญญาหรือว่างานรวมกิ๊กกันแน่
แล้วเคนนัมเบอร์วันล่ะ(?) แอบอยากให้เคนมาเพราะพุยังไปงานเคนเลย
เฮ้อออออออ ~ โบว์แบงค์ก็อย่าหายไปนานนักจิ คิดถึงงงง
ปล.แอบเห็นด้วยกะพี่ Uonlii_I คนสวย ฮ่ะ ๆๆ อยากได้หนังสืออ่ะ
แอบอยากได้ ต้านอิฐ ด้วย แต่เพิ่งได้อ่านไปไม่กี่อาทิตย์ก่อน ซึ่งมันเรียบร้อยไปแล้ว
เพราะฉะนั้นถ้าทำเรื่องนี้ ก็รีปริ๊นเรื่องนั้นด้วยนะ อยากได้และหนับหนุนสุดพลัง กรั่กๆๆ
ปล.(อีกสักที)พุนี่ชื่อเล่นชื่อน้ำพุจริงๆหรือนี่เป็นชื่อสมมุติอ่ะ ชื่อน่ารักดี หุหุ
เข้าทู้ตอนแรกเห็นชื่อแล้วนึกไปถึงเรื่องน้ำพุที่ติดยาเลยอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ (ไม่เกี่ยว)
-
เคนอยู่หนายยยยย
-
เค้าจาอาววววววววววววววเคนอ่ะๆๆๆ
เมื่อไหร่เคนจะโผล่อีกสักที :sad4:
-
เยอะจริง ดีจริง
-
พุกิ๊กเยอะดีจริงๆ
คิดถึงเคนจัง เมื่อไหร่จะโผล่มาอีก
-
คำเดียวสั้นๆ """เชียร์พี่นัท""" 5555+
-
[at] น้องโบ..คือว่า่อ่านตอนนี้แล้วคนแก่เวียนหัว เหอๆๆๆ ทำไมมันเยอะยังเง๊~~ :sad2:
เนี่ยแล้วพี่นัทมาป๊ะกันเคนอีก โห...ไม่อยากจะคิดเลยน้ำพุเอ๊ย ไหนจะ ซี ตัวเอกมากันครบเลยงานนี้ ตัวประกอบอีกบานตะไท สยองดีแท้
[at] น้ำพุ....หนังสืออ่ะทำมาเลยสิ ขายเลยๆ อยากได้เก็บไว้ตั้งแต่น้ำพุเป็นเด็กน้อยมันน่าสนใจนะ
ปล....คิดถึงพี่นัท(เถื่อน)ด้วยคน จะมาไม้ไหนกันแน่เฮีย จับทางไม่ค่อยถูกเลยเนี่ย แต่ถึงกระนั้นก็ยังเชียร์พี่นัท อิอิ :ped149:
-
กิ๊กน้ำพุเยอะจริงๆไรจริง ท่าทางน้ำพุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันนะ เดาๆเอา 555++
รอนะคะ
-
รอเคนมางานของพุอยู่น้า
-
ตามอ่านทันแล้วค่ะ
ขอโทษที่เพิ่งแสดงตัวเมื่อผ่านไปร่วมเดือน (ประมาณว่าอ่านไม่หวาดไม่ไหว)
เรื่องนี้คิดว่าน่าสงสารเคนนะคะ
อาจออกแนวจิต ๆ ไปบ้าง จริงจังจนน่ากลัว
แต่ก็รักน้ำพุจริง ๆ
ส่วนพี่ซี.............
ก็ผู้ชายอะนะ (งดแสดงความเห็น)
พี่นัทแรก ๆ ดูเป็นคนที่กวนอารมณ์สุด ๆ อ่านแล้วนึกหงุดหงิดหลายครั้ง
หลัง ๆ ดูพึ่งพาได้ .......แต่........ ไม่รู้สิคะ
คิดว่าเค้าเหมาะจะเป็นแค่พี่ชายที่สนิทสนมแนบแน่นได้เท่านั้น
ไม่เลือกเชียร์ใคร
เพราะไง ๆ น้ำพุก็เลือกตัวจริงไปแล้ว
อ่านไปเรื่อย ๆ เป็นยาพาราเซตามอลดีกว่า
ประมาณว่าไม่ต้องกินก็ได้ แต่ทุกบ้านต้องมีไว้ในตู้ยา 555+
-
มารอน้ำพุ แอนด์ เคนนี่ :กอด1:
-
ฮ่าๆ พี่พุกิ๊กเยอะเกิ๊น นั่งลิสต์คงเกินเอสี่ป่ะเนี่ย แล้วพี่นัทจะมาเปล่าอ่า รอต่อไป
-
/
ตั้งแถวซ้อมรับปริญญาจนเกือบเที่ยง หิวเหี้ยๆๆ แต่โชคดีมีนิคกับแบงค์ ไม่ต้องขอร้องใคร เค้าก็เต็มใจบริการอยู่แล้วคับ ส่วนไผ่ก็เอาแต่ถ่ายรูปลูกเดียว ท่ามัน...หรรษามาก ทั้งยืนนั่งนอนถ่าย คลุกดินคลุกฝุ่น ผมก็ขำ อะไรมึงจะหามุมเยอะปานนั้น
พอน้องมันจะถ่ายรูปผมที มันจะทำท่าฉีกยิ้ม ให้ผมยิ้มตาม ถึงค่อยกดชัตเตอร์ (ผมชอบทำหน้ากวน..ตีนหง่ะ)
กว่าจะได้เข้าห้องประชุม กว่าจะได้นั่ง ความซวยบังเกิดผมได้นั่งริม แถวผมมันตัดช่วงพอดี อ.เค้าก็จะประกาศว่าหัวหน้าแถวต้องให้สัญญาณ ต้องเดินนำ อะไรแบบนั้น คือ... ผมสายตาไม่ค่อยดีคับ แล้วก็งงๆ มึนส์ว่าตกลงจะให้กูลุกเมื่อไหร่ ให้ทำไงก็ไม่บอกให้ชัดเจน ก็เลยเดามั่วๆ ตอนหลังไอ้ซันเห็นผมเดินลงมา มันก็ว่าทำไมมึงทำหน้าซังกะตายจังวะ คำตอบเพราะกูเซ็งไง
ออกจากห้องประชุมก็ยังไม่หายเซ็งง่ายๆ ทั้งคนเยอะ ทั้งร้อน รีบเดินไปหาเพื่อนทันที ตอนนี้ไอ้นพมาและคับ มากับพี่ชยุตสุดหล่อ พอเห็นผมทั้งสองคนก็ให้ดอกไม้คนละช่อ...
แต่พี่ชยุตแถมปากกาหมึกซึมให้ด้วย (เห็นไหม ต้องไหว้พระ 10 วัน ฮ่าๆ)
“นิคไปไหนวะแบงค์?” ถ่ายรูปเสร็จก็ถามเพื่อน ตอนนี้ร้อนมาก เลยถอดครุย แบงค์ก็เอาไปพาดเก็บให้อย่างเรียบร้อย (คนดีเนอะ)
“เห็นบอกว่าต้องไปทำธุระที่คณะ เย็นๆ จะมาใหม่ มึงหิวอะไรป่าว กูไปซื้อให้ เป็บซี่ ชาเขียว น้ำเปล่า..? ลูกชิ้นมะ? ขนมจีบก็มี” มันร่ายมา ผมก็พนักหน้าอือ ยิ้มให้
พอแบงค์กลับมามันก็รายงานอีกว่าใครโทรหาผมบ้าง (ผมฝากมือถือไว้กับมัน) ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนกลุ่มในห้อง บอกว่าใกล้ถึงแล้ว เหอ....คิดในใจ ทำไมไอ้คนที่อยากให้โทรมันไม่ยอมโทรมาสักทีวะ
“น้ำพุ” แอนยิ้มหวานเดินมาเรียกผม ผมเลิกคิ้ว...........(เซ็ง)
“ถ่ายรูปด้วยกันหน่อยสิ” เอาก็เอา ผมไปยืนข้างเค้า เธอก็แนบมาเต็มที่
“ใส่ครุยด้วยๆ” ใส่ก็ใส่ ขี้เกียจพูดมาก
“ไปถ่ายตรงนั้นกัน” ผมเดินตระเวนตามซุ้มจนเมื่อย ตกลงพอยังคับเธอ
“กรูถ่ายด้วยยยยย” เพื่อนๆ ผมพุ่งเข้ามา แต่แอนสกัด
“ขอถ่ายสองคนค่ะ” เห็นหน้าตอนเบรกแล้วฮา แต่ผมไม่เอาด้วยและ ขอตัว
“อ้าว เดี๋ยวสิน้ำพุ ยังไม่ครบเลย”
“ขี้เกียจ” ผมเดินกลับอย่างเซ็งพี่ชยุตเลยถามว่า “ชอบเหรอ?” หมายถึงเค้าชอบผมเหรอ
“ไม่รู้อ่ะ ไม่ได้สนใจ”
“เห็นเมื่อกี้เค้ามามองๆ นานแล้ว”
“เหรอออ?” ผมทำเสียงกวนตีน พี่ชยุตก็หัวเราะขำ
“ถ่ายกล้องพี่บ้างดิ จะอัพลงเฟส” ตอนนั้น FB กำลังมา ใครก็เล่นสมัครกันหมด ยกเว้นผม ไม่เล่น พอไม่เล่นก็ตกข่าว แอน พี่ซีนี่เอารูปผมลงเยอะด้วย
พี่ชยุตควักไอโฟนออกมา แล้วชูกล้องแบบจะถ่ายกันเองอ่ะคับ
พอเสร็จเค้าก็พิมข้อความ ประมาณว่าแสดงความยินดีกับผม ทำนองนั้น...
“กูถ่ายให้ก็ได้แสด” ไอ้นพว่า พี่ชยุตยิ้มเขิน แล้วส่งมือถือให้
“แบงค์ ไผ่ มาดิ” ผมเรียก ทีนี้ก็สลับมือกัน กำลังแฮปปี้ดีๆ อยู่เลย มารผจญจุติ
“ไอ้พุ มึงมานี่ดิ๊!” ไอ้พี่ตัวใหญ่ เพื่อนพี่ซีคับ เรียกกูทำไมวะ? พี่คนนี้เรียกทีไร เรื่องมาตลอด
“ไอ้หมีควายนั่นใครวะพุ?” แบงค์ถามแบบอารมณ์เสีย
“รุ่นพี่กูเด่ะ”
“เถื่อนสัด มันเรียกมึงไปทำไมวะ”
“ไม่รู้”
“ได้ยินไหม บอกให้มานี่!!!” เสียงดังขึ้นมาอีก เวรกรรม เรียกดีๆ เป็นไหม
ผมก็เดินไปตามคำสั่งคับ แต่ห้อยนพกับแบงค์ไปด้วย
“มีไรพี่?” ผมถาม... ที่จริงก็ไม่ได้กลัวเค้าซักเท่าไหร่หรอก
“แหม อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิคร้าบน้องน้ำพุ ไอ้ซีมันเรียก อยู่โน่นอ่ะ” พี่เค้าชี้หน้าไป ผมหันไปก็เห็นพี่ซีจิบน้ำกระป๋อง ผสมอัดมะเร็งรออย่างคุณชายอยู่มุมหนึ่งหน้าคณะ
“ผมก็นั่งอยู่ ไมพี่ซีไม่เดินมาเองอ่ะ” พูดกวนไปหน่อย โดนเลย
“อ่าว ไอ้เหี้ยยนี่ มันซื้อของมาให้ ก็ไปหน่อยสิคร้าบ มึงเป็นน้องหรือมึงเป็นพ่อมันวะ มันถึงต้องเดินไปหามึง” แหง่ะ
“ครับๆ” ไปก็ไปวะ พอผมหันหลังเดินได้สามก้าว โดนอีก!
“เฮ้ย แค่นี้ต้องมีองครักษ์ด้วยเหรอวะ กลัวเหี้ยไรน้ำพุ” ไม่กลัวได้ไงวะ กูโดนมาแล้ว แต่คราวนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนกัน เพื่อไม่ให้เพื่อนผมโดนหางเลขไปด้วย ผมก็เลยบอกให้รออยู่ห่างๆ พอ
“แน่ใจนะว่ามันจะไม่ทำไรมึง” ไอ้นพเริ่มหน้าเครียดและ (บอกแล้วคณะผมมีแต่เถื่อนๆ)
“แน่ใจ” ผมตอบ “นี่ในมหาลัยแดดเปรี้ยง แล้วนิสัยพี่ซีก็ไม่เหมือนไอ้พี่นี่หรอก”
ผมเองก็รู้จักพี่ซีมานาน พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรอยู่ แต่เวลาพี่ซีโมโห เค้าก็แรงเหมือนกัน
พอผมเดินไปถึง พี่ซีให้ของกินก่อนเป็นอันดับแรก
เป็นไอติมแบรนด์ดังคลายร้อนคับ ข้างกันเป็นดอกไม้ช่อใหญ่ แหง่ะ เห็นแล้วอยากจำนนต่อความรวย...
แต่ไม่เอาและคับ เฉยๆ ไว้ดีกว่า
“อร่อยมั้ย?” เค้าเปิดฝาให้ผมกิน ผมก็กินเงียบๆ
“ก็โอคับ”
“ดอกไม้ล่ะ ชอบมั้ย?”
“เฉยๆ” จัดสวยจริง แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไร
“......................”
พี่ซีเงียบไปแป้บนึงเค้าก็หยิบของมาให้อีก กล่องไรไม่รู้ ใหญ่กว่าเดิมนิดนึง
“อะไรอ่ะ?” ของแถมชักเยอะ
“เปิดดูสิ”
“ขี้เกียจ”
“เปิดให้มั้ย?”
“ไม่เป็นไร พี่บอกเลยไม่ได้เหรอ?” ผมยังไม่อยากเห็นอ่ะคับ แต่อยากรู้ก่อนจะได้ปฏิเสธถูก
“นาฬิกา”
เหอ ตอบมาแบบนี้เริ่มกลัวแพง ไอ้ที่เค้าใส่อยู่ก็เรือนหลายหมื่น
“จะว่าไรป่ะคับ ถ้าพุไม่อยากได้” อันเก่ายังไม่ได้คืนเล๊ยย
“ไม่ว่าครับ” พี่ซีเก็บกล่องใส่ถุงกระดาษที่เค้าหิ้วมาอย่างเดิมโดยไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ
เออ ดีเหมือนกันแฮะ
ผมนั่งกินติมไม่พูดอะไร พี่ซีก็เงียบ ซักพักกินหมด เค้าก็เก็บใส่ถุงไปทิ้งให้ เห็นที่เค้าทำแล้วนึกถึงตอนจีบกันใหม่ๆ อ่ะคับ ตอนที่ผมรู้สึกว่าพี่ซีอบอุ่นดี
“พุกลับไปหาเพื่อนก่อนนะ” กินหมดแล้ว ไม่รู้จะคุยอะไร นั่งข้างกันก็อึดอัด
“คุยกันก่อนสิ” ผมหันไปจ้องหน้าเค้าให้รีบพูด
“จะเย็นชากันแบบนี้ไปตลอดจริงเหรอน้ำพุ?” พี่ซีขมวดคิ้วถาม
“เปล่าครับ พี่มีไรก็ว่ามาดิ เพื่อนรอ” ผมเองก็อยากคุยดีๆ เหมือนกัน แต่รำคาญความเงียบ บวกกับเวลาปกติผมก็พูดกวนตีนคนอยู่แล้ว
“เรื่องวันนั้นน่ะ... พี่ยอมรับว่าทำไม่ถูก เรามาคุยดีๆ กันก่อนได้มั้ย?”
“ได้คับ พี่ก็พูดมาดิ”
“ตอนที่เรียนอยู่ พี่รู้เรื่องเราตลอดเลยนะ”
“ครับ” แน่ดิ “หมดไปเยอะป่าวพี่?”
“.............................” ผมรู้เค้าเข้าใจ แต่พี่ซีไม่ตอบ
“พี่ไม่ได้อยากเลิกกับน้ำพุนะ แต่มันไม่มั่นใจ สับสน ไม่รู้จะเชื่อใคร................... ขอโทษจริงๆ”
ผมเข้าใจว่าเค้าคงไม่อยากเป็นคนโง่ ไม่อยากเป็นไอ้งั่งที่ไม่รู้เรื่อง แล้วสุดท้ายแฟนก็ทิ้งไปมีคนอื่นหน้าตาเฉย โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ผมกับพี่จูนอาจจะเหมือนกันตรงนี้
แต่ความต่างคือ พี่จูนเค้าไม่พร้อมแต่งงาน เลยหาทางเลี่ยงไปแบบนั้นก่อน
ส่วนผม.............. เหอๆ ไม่รู้คับ จับประเด็นไม่ถูกกับไอ้เคน
“ช่างเหอะคับ” ผมตอบ
มานั่งคิดนอนคิดดูแล้ว ผมคงทำตัวไม่ได้มาตรฐานไฮโซเอง
ส่วนเรื่องความรักมันสัมผัสได้อยู่แล้วคับ ว่าพี่ซีรู้สึกอย่างนั้นรึเปล่า
“เรื่องไม่ดีพุเลิกคิดไปแล้ว ไงพี่ซีก็พี่พุ เราต้องเจอกันอีกนาน... ถ้าจบไม่สวย พุเองก็เสียใจเหมือนกัน” ตอนนี้ก็ยังเสียใจอยู่คับ
“คบกับพุเหนื่อยรึป่าวพี่?” ผมถามพี่ซี
“.......ก็........ไม่หรอก”
“ไม่ต้องเกรงใจ”
“นิดนึงละกัน” ไม่นิดหรอก
“ยังไงอ่ะคับ?”
“ก็...คนชอบเยอะมั้ง” พี่ซีตอบแบ่งรับแบ่งสู้
“พี่เชื่อพุป่ะ ว่าพุไม่ได้ชอบใครเลยตอนคบพี่อ่ะ” ผมอยากให้เค้าเชื่อผมซักครั้งจริงๆ
พี่ซีเริ่มยิ้มออกเป็นครั้งแรกของวัน เวลาเห็นคนอื่นยิ้ม ใจเราก็ชื้นขึ้นมา บรรยากาศอึมครึมก็เริ่มสดใสขึ้น
“ตอนแรกไม่เชื่อ เพราะมีสายบอกมาว่าน้ำพุชอบไปเที่ยวกับคนอื่น” กรู-ว่า-แล้ว
“แต่ตอนนี้เชื่อ ถึงมันจะสายไปแล้วก็เถอะ”
ผมยิ้มออกบ้าง สิ่งนี้ล่ะคับที่อยากได้ยิน แม้ว่ามันจะสายไปแล้วอย่างที่พี่ซีบอก
“พุไปนะ เพื่อนรอ” ไม่มีอะไรติดค้างแล้วคับ เหลือแค่อนาคตมันจะเป็นยังไงเท่านั้นล่ะ
“เดี๋ยวดิ” พี่ซีเรียกไว้
“ไม่อยากให้ไป... ยังตัดใจไม่ได้” ทีงี้ล่ะกล้าพูด
“เดี๋ยวจะฟ้องพี่จูน”
“ไม่เป็นไรหรอก จูนชอบน้ำพุ” แหง่ะ ยังไม่ทันได้ตีความประโยค
“พุๆ!!” ได้ยินเสียงเรียกคับ ผมหันไปเห็นสตางค์ แต่พอเลื่อนสายตาไปยังคนข้างตัวมันผมถึงกับผงะ
ฟ.! .............มาแล้วว่ะ!!! :o ทำไมความงามลดลง หรือผมสายตาแย่ขึ้นกว่าเดิมฟระ
“มานี่หน่อยดิ ว่างป่ะ?”
“......................” จะไม่ว่างดีมั้ย…
ซักพักชั่วหนึ่งกลืนน้ำลาย กลุ่มเพื่อนไอ้โมก็เดินมา และมันก็ทักสตางค์คับ
“อ้าวมึง หายไปไหนมาวะ ถ่ายรูปด้วยกันป่ะ?”
“เออ เอาดิ”
พอไอ้โมหันมาเห็นผม มันไหว้พี่ซีก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้น...
“มานี่หน่อยสิมึง นี่ไง ข.” ไอ้เชี้ยโมดันเพื่อนมันที่หลบอยู่ข้างหลังให้ออกมาคับ คู่กรณีกูชัดแจ๋วเลยเพื่อน มึงแกล้งกูรึเปล่านี่
ผมลุกขึ้นยืน คือกำลังจะหาทางหนี แต่ฟ. เดินมาหาก่อนคับ “เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเลย” ฟ.ยิ้มทัก ผมก็ยิ้มตอบ
“แหะๆ ก็ดีคับ” ยิ้มสู้อย่างแห้งแล้ง
“ยินดีด้วยนะ เราซื้อของมาให้แต่มันวางอยู่บนโต๊ะอ่ะ พุไปเอากับเราหน่อยดิ”
ไป-เอา-กับ-เรา-หน่อย-ดิ
คิดลึกหง่ะ!
“น้ำพุ พี่ไปก่อนนะ” พี่ซีพูดขึ้นแล้วเค้าก็เดินไปเลยคับ เหอๆ
ผมหันกลับมาที่เดิม ฟัง ฟ.พูด แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะต้องแบ่งสมองคิดหลายอย่าง ส่วน ข.ก็ยืนต่อคิวรออยู่
“เฮ้ย พุ โทรศัพท์” ตอนนี้เป็นช่วงที่โคตรวุ่นวายที่สุดแล้วคับ คือไม่รู้จะฟังใครก่อน หรือจะทำอะไรก่อนดี ไอ้แบงค์วิ่งมาหาพร้อมยื่นมือถือให้
ผมดู คนที่โทรมาเป็นน้องนิค
“โทษนะคับ” ผมบอก ฟ. แล้วเดินเนียนๆ หลบไปอีกทาง
“ฮัลโหล”
“พี่น้ำพุออกจากห้องประชุมแล้วใช่ป่าว?”
“เออ” ออกมาชั่วโมงนึงและแสรด
“นิคว่างแล้วกำลังจะเดินไปหา พอดีผ่านเซเว่นพี่เอาไรป่าว?”
“ไม่เอาอ่ะ แค่นี้ก่อนนะ”
กดตัดสายแล้ว แต่โทรศัพท์ยังคาหูอยู่คับ ผมเหล่ๆ ตามอง... ทั้ง ฟ. ทั้ง ข. กำลังมองมาเลยทีเดียว
ที่จริงสองคนนี้ก็ไม่เท่าไหร่ แต่อีกคนเนี่ยดิ.... ถ้าเจอนี่ไม่รู้จะทำยังไงเลย เพื่อนนุชคับ อักษรย่อ จ. นิสัยก็คล้ายๆ แอน ยึดติดมากไปหน่อย และชอบเหลือเกินที่ได้บอกชาวบ้านว่าเป็นแฟนผม ทั้งที่เจอกันไม่กี่ครั้ง และก็ไม่ได้ตกลงอะไรอย่างนั้นกันเลย
ผมอาศัยจังหวะไหลเนียนๆ ไปให้พ้นจากตรงนั้น พอวิ่งกลับมาถึงโต๊ะได้ แบงค์กับนพก็ตามมาติดๆ
“ไม่รอกูเลยนะสาด” ไอ้แบงค์ด่า ส่วนไอ้นพก็บ่นว่าอยู่ดีๆ ผมหายตัวไป
“คุยไรกับพี่ซีตั้งนานวะ ตกลงเคลียร์กันได้ป่ะ?” แบงค์ถาม
“หือ? เคลียร์อะไร?” พี่ชยุตได้ยินก็ถามคับ
“ไม่มีไรพี่” โห่ยยย ขอพักหายใจมั่งก็ได้
“ไม่มีอะไรนี่คือมีทุกที... ตกลงไปมีเรื่องกับใครมา?” พี่ชยุตผู้หวังดีหรือรู้ดีวะ เฮอๆๆ
“ทะเลาะกับพี่รหัสอ่ะ แต่ดีกันแล้ว” ผมตอบ พี่ชยุตก็ไม่ได้ติดใจไรหรอกคับ จากนั้นก็ควักไอโฟนมาให้ผมดู FB และถามว่า ‘M xxx’ เนี่ยใคร? (เหอๆ ไม่ติดใจเรื่องนั้นแต่ติดใจเรื่องนี้)
ทุกท่านอย่าเพิ่งเวียนหัว ‘M xxx’ บวกใบหน้าด้านข้างใส่แว่น ไม่ต้องบอกก็จำได้แม่นเลยว่าใคร
อ๊ากกกกส์ แฟนเก่ากู ไอ้เอ็ม มึงมาเม้นท์เร็วมาก
“รู้จักคนนี้รึเปล่า?” พี่ชยุตถามคับ “พี่ว่าหน้าคุ้นๆ นะ จำได้ว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน”
“เพื่อนห้องพุ” ผมเล่น FB ไม่เป็นก็งงเหมือนกันว่าไอ้เอ็มโผล่มาเป็น friend พี่ชยุตได้ไง
“หืมม?” เค้าเลิกคิ้วแบบไม่เชื่อ แล้วก็เลื่อนๆ ให้ผมดูข้อความที่ไอ้เอ็มโพส
‘ไอ้พุนี่มันน่ารักจริงๆ ว่ะ กด love’ แหง่ะ
และก็
‘ขอรูปเดี่ยวพุได้ไหมคับ ไม่เอาคนอื่น โดยเฉพาะคนขี้เหร่ 55’ เอ่ออ ช่างกล้า พี่ชยุตหล่อกว่ามึงเยอะ หาว่าเค้าขี้เหร่ได้ไง ที่สำคัญมึงมาว่าเค้าในเฟสเค้า ไอ้บ้า....
และก็
‘แฟนเก่ากูคับ ใครมันมีปัญหานักวะ!’
คือก่อนหน้านั้นก็มีคนมาเม้นท์กวนตีนไอ้เอ็มคับ มันเลยวีนใส่ ไอ้นี่ขี้วีนจะตายชัก
ผมว่าพี่ชยุตคงอยากถามอะไรสักอย่าง แต่ติดตรงที่มีเพื่อนผมมาขอถ่ายรูปด้วย ผมเลยไป
จังหวะนี้ไอ้น้องไผ่หน้าเริ่มเซ็งอย่างเห็นได้ชัด.... เดินตามถ่ายรูปให้ก็โคตรเอื่อย
“น้ำพุ เราหานายตั้งนาน ไปหลบอยู่ไหนมาเนี่ย”
“เฮ้ย!” นุชคับ เห็นหน้าแล้วกลัวเลย ไม่ได้กลัวเค้านะ กลัวเพื่อนเค้าต่างหาก
“อะไร ทำไมต้องทำท่าตกใจเราด้วยฮะ!”
“ป่าวว...” ผมมองรอบตัวอย่างระแวง
“มีรายยยห๊ะ”
“ไม่ไปหาไอ้นพเหรอ มันรออยู่” ผมเปลี่ยนเรื่องพอไม่เห็นใครน่าสงสัย ที่จริงเค้าก็เจอกันแล้วล่ะคับ แต่พี่สาวนุชมาเค้าเลยต้องแยกไปหาก่อน
“พี่นุชๆ ผมอยากกลับแล้วเนี่ย ใครบางคนไม่เห็นสนใจผมเลย” อ้าวไอ้น้องไผ่มีฟ้อง หมายถึงกรูใช่ไหม ก็มึงมีหน้าที่ถ่ายรูป
“สนใจน้องมันหน่อยสิ เห็นไหม เดินแบกกล้องตามทั้งวัน น้องมันเหนื่อยนะ อยากได้กำลังใจ” เหอออ ทำไมต้องพูดเหมือนตรูเป็นคนผิดทุกทีเลยวะ
“พักก่อนก็ได้ไผ่” มึงจะมาดราม่าอะไรตอนนี้ แค่นี้กูก็จะตายแล้ว
ถ้าไม่ติดว่าต้องรอเพื่อนกลุ่มในห้องและก็พี่นัท ป่านนี้กูไม่อยู่ที่นี่แล้ว จะบอกให้
“น้ำพุๆ” อะไรกับกูอีกค้าบบบ มีเพื่อนคนนึงเดินมาทัก
“เมื่อกี้เห็นตังค์ถามหาอยู่อ่ะ มันอยู่แถวซุ้มลูกโป่ง” กรูไม่ไป
“เหรอ น้ำพุ เรายังไม่ได้ถ่ายรูปตรงนั้นเลย ไปกันเถอะ” แต่นุชอยากไปซะงั้น
“เฮ้ยๆๆ อย่าลาก ไม่ไป” ผมฝืนตัวไว้ และแรง ผญ. ไม่อาจสู้แรง ผช. หน้าตาดีอย่างผมได้ ฮ่าๆๆ (อย่าอ๊อกนะ)
“ทำไมไม่ไปล่ะ ไปเถอะน้า นะๆๆ” ช่วยไปอ้อนแฟนคุณด้วยเจ๊
“แถวนั้นกิ๊กเก่าเพียบไม่ไปหรอก” ผมบอกแบบขำๆ (ที่จริงขำไม่ออก)
“เธอมันร้ายยย” นุชว่า “นี่เดี๋ยว จ. ก็มา เธอเตรียมตัวไว้ได้เลย”
“อีกแล้วเหรอวะ เครียด!” :serius2: แค่เอ่ยชื่อออกมาก็ไมเกรนพุ่งละ
“เราป่าวบอกนะ จ. จะมาเอง นี่เราไม่ได้ชวนเค้าเลย แต่ จ.โทรมาถามว่าน้ำพุจะให้ไปไหม เราก็บอกว่า อยากมาก็มา พุมันไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง” แสรดดด
“เหมือนตอบตกลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง” คือ....เหมือนตกนรกไปแล้วครึ่งตัว
“จ. มันขี้น้อยใจนะ ชอบโทรมาบ่นกับเราว่าน้ำพุไม่แคร์เลย พอจะไปหาก็ชอบปฏิเสธ” แน่ล่ะท่าน “แล้วพอเราเตือนนะ ก็หาว่าเราไม่เข้าข้างมันอีก เราไม่อยากให้พุเป็นแฟนมันใช่ไหม โอ้ยยย ยัยนี่ ชักจะไปกันใหญ่” จ. เค้าชอบหึงผมกับนุชอ่ะคับ ยิ่งตอนไปค้างด้วยกันที่เชียงใหม่นุชโดนหนักเลย
“แล้วมันก็ชอบพูดว่าเธอเป็นแฟนมันด้วย เราก็เตือนแล้วนะว่าน้ำพุไม่ชอบให้พูดแบบนี้ เดี๋ยวน้ำพุโกรธนะ มันก็ไม่ฟัง หาว่าเรากีดกัน” เอาเข้าไป
“นุช พุพูดจากใจจริงนะ... จ.แม่งโรคจิต!”
“อ๊ายย ไอ้บ้า มาว่าเพื่อนเราได้ไงฮะ!”
“กลัวจริงนะเว้ย ถ้ามาเราไม่อยู่แน่” เจอทีก็ดราม่าตลอด ไปเป็นนางเอกซะไป๊
“พี่น้ำพุคร้าบบบ นิคมาแล้ว” วันนี้จะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งมั้ยยยวะกรู
น้องนิคหอบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มา ขอเดาไว้เลยอีกภายในห้าวิ ผมต้องถือ
“นิคให้คับ” น้องนิคยิ้มแป้นเหมือนจะภูมิใจที่ให้ของใหญ่สุด คือ... มันไม่เกี่ยวหรอกเฟร้ย
“ขอบใจนะ แต่หนัก” ต้องโอบเอา มันตัวใหญ่มากกก
“โห บังมิดเลย ถือไหวมั้ยคับ มานิคช่วยถือก่อน” เออ เอาไปก่อน (ที่จริงผมไม่ชอบตุ๊กตาทุกชนิด)
ทีนี้มือถือนุชดัง รับสายและได้ใจความว่า
“น้ำพุ นพโทรมาบอกว่าเพื่อนห้องนายมาแล้ว” เอออ มาสักที รอนานเป็นชาติ
ผมแวะตามรายทางกว่าจะถึงโต๊ะเป็นอันต้องชะงักอีกรอบ แก๊งค์ไอ้โมกับไอ้ตังค์มาอยู่ตรงกลุ่มผมเรียบร้อย... หง่ะ สงสัยหลังรับปริญญาเสร็จต้องไปรดน้ำมนต์ที่วัดซะแล้วว่ะกู
ไอ้โมมันรู้จักนพที่เป็นแฟนนุชและก็เป็นเพื่อนผมอ่ะคับ ก็เลยคุยกันได้
“นั่นไงคุณน้ำพุ!” พีเพื่อนผม (จำมันได้มะคับ) ตอนเรียนอยู่มีมันเนี่ยล่ะ ที่เด็กเรียนสุด
พีกับไอ้โจคับสองคน สนิทเหี้ยๆ ละในห้อง (บวกไอ้ซันไปอีกคน) ส่วนไอ้เชี่ยมิค มันกลายเป็นไฮไซไปแล้วคับ จะติดต่อผมเฉพาะตอนที่มันมีปัญหากับแฟนแค่นั้น
“น้ำพุ นี่ของมึง ที่มึงเคยบอกกูว่าอยากได้ใบไม้อ่ะ เขียวถูกใจมึงป่ะ?” ไอ้โจยื่นช่อใบเตยให้ผม แต่เป็นใบเตยพับเป็นดอกไม้นะคับ ผมเคยบอกไปเล่นๆ มันดันหามาให้จริงซะงั้น
คุยไปคุยมา ไอ้โจมันก็เล่าอีกว่าชวนไอ้เอ็มแล้วด้วย แต่อาทิตย์นี้มันติดสอบเลยมาไม่ได้
เหอๆ ไม่มาแหล่ะดีแล้ว ไอ้เอ็มติดสอบแต่แม่งเสือกเล่น FB แล้วก็ทะเลาะกับพี่ชยุตในนั้น (นพเล่าให้ฟัง) สักพักไอ้โมมาสะกิดอีก
“มึงไม่คุยกับเพื่อนกูเลยยย” มันว่าผม
“อยากคุยก็คุยดิ”
“ข. ไม่กล้าเว้ย มึงเล่นขนใครต่อใครมา.. ไปหน่อยดิ เค้ามีของให้มึงด้วยนะ” ไม่อยากออกจากวงนี้เลยคับ
แต่สรุปก็ต้องคุยกับเค้าอยู่ดี ทั้ง ฟ. ทั้ง ข. หันไปมองที่โต๊ะนิคกับพี่ชยุตนั่งเซ็งกันเป็นแถว
ขอข้ามความวุ่นวายไปละกันคับ เดี๋ยวจะปวดหัว เอาเป็นว่าสองคนนั้นรู้ว่าผมเจ้าชู้ตัวพ่อ คบทีละหลายคน (เมื่อก่อน) และก็เสียความรู้สึกกับผมไปแล้วเรียบร้อย :เฮ้อ:
ประมาณสี่โมงเย็นกลุ่มไอ้ซันก็มาหาผมที่คณะ ที่จริงแล้วผมต้องเดินไปหามันคับ แต่มันโทรจิกเป็นร้อยรอบ ผมไม่ยอมไปสักที มันเลยมาเอง (เหอๆๆ จะไปแล้วไปไม่ได้)
“โห ไอ้พุ บนโต๊ะนี่ของมึงหมดเลยป่าววะ?” ไอ้ซันถามตาโต มันคงทึ่งกับกองดอกไม้ เพราะแค่ของพี่ซีก็เด่นมากมายแล้ว
“ซัน ตัวนี้ก็ของน้ำพุ” พีชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีน้องนิคคับ
“ถึงว่าโทรมาแม่งไม่ยอมไปหาสักที ของมึงเยอะนี่เอง” มันเข้าใจเป็นอย่างงั้น
พอดีว่าเพื่อนเยอะและเพิ่งมาใหม่อีกคับ กลุ่มผมก็เลยเป็นกลุ่มท้ายๆ ที่อยู่คณะนานมาก จนคนเค้ากลับไปมากกว่าครึ่ง อ่อ... ที่จริงผมรอวีด้วย มาช้าแสด แต่พอถึงเค้าก็บอกผมว่าขับรถมาหาจาก ตจว. ซึ่งมันก็ใช้เวลามากกว่า 3 ชั่วโมงอ่ะคับกว่าจะถึง
ตอนแรกผมก็นึกว่าเค้าอยู่กรุงเทพฯ แต่ไม่ใช่ พอวีพูดแบบนี้ผมค่อนข้างซึ้งในน้ำใจ
เพื่อนผมและคนอื่นๆ เดินถ่ายรูปกันจนเหนื่อยและคับ เหลือผมกับวี น้องไผ่ตากล้อง
“จะมีมาอีกมั้ยเนี่ยยยย... เชื่อพี่นพละว่าเยอะจริง” ไอ้น้องไผ่บ่นตอนวีกลับไปแล้ว
“ถ้ามาอีกผมกลับเลยนะ” พูดเป็นเล่น
“ไหนดูดิ๊ ถ่ายรูปให้พี่หล่อป่าว?” ยังไม่ได้ดูเลยคับ อยากเปลี่ยนเรื่องด้วย
“หล่อทุกรูปอยู่แล้วพี่ คนถ่ายมันเก่ง” ไผ่เปิดให้ดูคร่าวๆ ก็โอหง่ะ
“น้ำพุ จ.โทรมาบอกว่าไม่มาแล้ว” นุชบอก
“เฮ้ย จริงดิ!” ดีใจเหี้ยๆ นอยด์เหนื่อยนี่หายวับ
“แต่จะมาวันจริง” ต่อแบบนี้ผมนี่สลดเลย...
ตอนนี้คนกลับเกือบหมดแล้ว ผมเลยนัดแนะกับซันว่าจะพาเพื่อนๆ ไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหาร
แต่มีคนขอบายไปหลายคนคับ เพราะต้องรีบกลับ สุดท้ายก็เหลือแค่หกเจ็ดคน
“รอใครอีกวะน้ำพุ?” ไอ้แบงค์ถามเพราะไม่เห็นผมไปซักที
“รอพี่นัทอ่ะดิ ไหนว่าจะมา ไม่เห็นมาเลยวะ” โมโห!
“พี่เค้าลืมมึงแล้วรึป่าววว?” พูดงี้เดี๋ยวสวย :angry2:
“ไปเลยก็ได้ ไม่รอแล้วว” ผมเหวี่ยง แต่แอบดูนาฬิกา รออีกห้านาที ไม่มาไปจริงๆ ด้วยนะเฟร้ยยย
ระหว่างนั้นผมแวะไปเข้าห้องน้ำก่อน พอดีมันต้องผ่านร้านขายของในคณะ ป้าที่เป็นแม่ค้าเห็นก็แซว
“ว่าไงคะ น้องพี่แฟงงง” พี่แฟงเป็นรุ่นพี่ ผญ. ที่หน้าคล้ายผมมาก คนเลยชอบแซวกันว่าเป็นฝาแฝด แต่โดยส่วนตัวผมกับพี่เค้านี่จะเขินๆ กันคับ ไม่ค่อยได้คุยซักเท่าไหร่
“ไม่เห็นหน้าเห็นตาหลายวัน คิดถึ๊งคิดถึงน้องพี่แฟง เวลาผ่านไปเร็วเนอะ แป๊บๆ ก็เรียนจบกันแล้ว ยินดีด้วยนะคะ” ป้าเค้าก็ช่างพูด
“ขอบคุณครับ” ป้าเค้าชวนคุยพักใหญ่ๆ เลยล่ะ ผมจะเข้าห้องน้ำก็ไม่ได้ไปซักที
“รับอะไรดีค้า?” พอดีมีคนมายืนข้างผมคับ ตอนแรกไม่ได้สนใจมอง แต่ได้กลิ่นหง่ะ เลยรู้ว่าเป็นพี่นัท (จมูกดีปานนั้น...)
“มีเด็กซักคนให้รับไปเลี้ยงมั้ยครับพี่...” พี่นัท - -“ ตอบไปคนละโลก แต่เรียก ‘พี่’ นี่ป้าเค้าอึ้ง
“เสร็จยัง?” เค้าเบนเข็มหันมาถามผม
“ยัง พุกำลังจะไปห้องน้ำ”
“งั้นรออยู่ที่โต๊ะนะ” พี่นัทบอกผมแล้วเดินกลับไปหน้าตาเฉย แหง่ะ
“น้องพี่แฟงๆ รู้จักด้วยเหรอคะ? เค้าเป็นใครน่ะ? หล๊อหล่อเนอะ” ดูท่าป้าจะติดใจในความตี๋ (หรือความแหลฟะ) ตาเป็นประกายเชียว
“...อ่อคับ......พี่ที่ฝึกงานผมหง่ะ”
“อุ๊ย ตายแล้ว นี่เค้ามางานฯ น้องพี่แฟงใช่มั้ยคะเนี่ย?”
“มั้..ง..คับ แหะๆ” ผมพูดมั้งเบาๆ ยังไม่แน่ใจซักเท่าไหร่กับพี่นัท
“แล้วที่เค้าพูดว่าอยากรับเด็ก เด็กที่ไหนอ่ะ น้องพี่แฟงเข้าใจมั้ย?” ป้าทำหน้าอยากรู้มาก เมื่อกี้คงงงน่าดู แต่ผมรู้ว่าพี่นัทแค่อยากพูดแซวทั้งป้าทั้งผม
ผมเข้าห้องน้ำเสร็จเดินกลับที่เดิม พี่นัทกำลังเล่าเรื่องอะไรให้เพื่อนผมฟังอยู่ก็ไม่รู้คับ ทุกคนหัวเราะกันหมดเลย ผมยืนงง ทำไมเค้าเข้ากับคนง่ายจังวะ
“คุยไรกับเพื่อนพุ” ผมถามพี่นัท ตอนกำลังขนของไปไว้ที่รถ (ของพี่นัท) เค้าจะไปส่งที่ร้านอาหารคับ
“คุยไม่ได้รึไง?” พี่นัทย้อน ยักคิ้วกวนตีนใส่อีก ชิ! ไอ้บ้า
“ทำไมมาช้าอ่ะ?” ผมถามต่อ
“ก็เพิ่งเลิกงาน” ผมเลิกคิ้ว... กลัวเค้าจะโกหก
“ทำหน้าแบบนี้อีก.... ติดงานจริงๆ เว้ย ประชุม xxx เสร็จแล้วก็รีบมาเลย”
“อ่ออ” นี่รีบแล้ว?
“ตอนแรกว่าจะโดด แต่โดดไม่ได้เดี๋ยวโดนไล่ออก ทางที่ดีควรรีบทำงานเก็บเงินแต่งเมียดีกว่า”
“เมียที่ไหนอ่ะ?” -*-
“เมียเด็ก ...แถวนี้แหล่ะ” เหออ
H
พี่นัทโผล่แล้วน้ะ เหลือวันรับฯ จริง น้องเคนมาแน่นอน แต่จะมาแบบไหน... โปรดติดตาม
ปล. พิมตอนนี้ก็เวียนหัวสุดๆ เหมือนกันค่ะ แต่ตัดออกไปแล้วเยอะมากก กว่าจะเรียบเรียงได้เนี่ยจะเป็นลม
[at] Wordslinger : แบงค์ชอบมากกก โดยเฉพาะเทคแคร์น้ำพุ
[at] kenshinkenchu : จะว่าไปก็น่าสงสาร... เพราะ จ. นี่เค้าชอบจริง งานนี้มีร้องไห้
[at] maruko : ถูกใจเม้นท์นี้ค่ะ อยากบอกว่าพิมเสร็จคืนก่อนอัพเกือบตีสี่ แต่ง่วงแล้วเลยยังไม่อัพ ไม่คนอ่านเซ้นส์แรง ก็คนเขียนมีพลังจิตล่ะงานนี้ ฮ่าๆๆ
[at] เพื่อนบ้าน : ชื่อสมมติหมดเลยจ้า ขนาดอักษรย่อ ยังสมมติ 555
[at] Uonlii_I : หนังสือ เคยลองถามแล้ว ดูท่าน้องเค้าไม่อยากทำขายเลยยจ้า T T
-
:z13:
จิ้มจึ้ก แล้ววิ่งไปอ่าน
อิพี่นัทหยอดตลอดเวอ่ะ ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
:z13: :z13: :z13:
อ๊ากกกกกกกกกกกก !!~
จิ้มโบทะลุถึงน้ำพุ ฮ่ะ ๆๆ
วิ่งมาเสียบก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาดิทนะ ง่วง
(พรุ่งนี้ประชุม จะรอดมั้ย ป่านนี้ยังไม่นอน -*- )
:กอด1: โบแบงค์น้ำพุ ราตรีสวัสดิ์ก่อนจ้า หุหุ
**ดิท
พี่นัทออกมาจึ๊งเดียวเองง่ะ อร๊ายยยยย ไม่เอา
ยังไม่ทันหายคิดถึงเล๊ยยยยย กลับมาก่อน !!
แต่ว่านะ อ่านแล้วโคตรเหนื่อยแทนน้ำพุเลย เหอๆๆ
นี่แค่ซ้อมนะ วันจริงจะขนาดไหน เหอๆๆ
[at] Wordslinger : แบงค์ชอบมากกก โดยเฉพาะเทคแคร์น้ำพุ o22
อย่าบอกนะว่าน้องแบงค์ก็แอบพิศวาทพุด้วยอ่ะ เง้ออออ ~
ถามจริงสองคนนี้เค้าซัมติงกันด้วยป่ะเนี่ย เห็นมีแอบเดทกันด้วยอ่ะ ชิร์ !~
เฮ้ออออ ราตรีสวัสดิ์อีกสักที จะฝันดีกว่านี้ถ้าตอนนี้พี่นัทจะมีบทมากกว่ามาขนของ :z3:
สาธุ๊ ~ ขอให้ประชุมพรุ่งนี้รอดตายกลับมาอย่างปลอดภัย ^^
ปล.เป่าหูน้ำพุเบาๆ *ปู๊ดดดดดดดดดดดดด* ทำหนังสือเถอะจ๊ะ :z2:
-
ขนาดเราคนอ่านยังมึนตรึบเลยค่ะ คนเยอะจริงๆ ว่าละพี่นัทต้องมาสุดท้าย ไม่งั้นก็มีอะไรแปลกๆ พี่คนนี้เดาไม่ค่อยได้อยู่
เราว่าผญอ่ะมักยึดติดมากกว่าผช นะ เห็นจากคนรอบตัวด้วยอ่ะ
ว่าแต่ได้ข่าวตอนหน้ามีเคนคุง จะมีอะไีรเซอร์ไพร์อีกเนี่ยพ่อคนนี้
ขอบคุณค่ะ
-
โห้พุกิ๊กเยอะจิงอะไรจิงนับถือๆ
แอบชอบพี่ชยุตอ่ะแค่อ่านไม่กี่ตอนก็รู้ว่าตัวจิงแกต้องน่ารักมากๆแน่เลยแอร๊ยยยยยย
พี่นัทพูดอะไรทำให้มันได้จิงๆนะบอกจะเก็บเงินแต่งเมียนี้อย่ามาพูดให้พุดีใจเล่นนะไม่งั้นมีเคือง!
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้พุจ้า
-
นั่งอ่านตอนนี้แล้วเวียนหัว
กิ๊กพุเยอะจัดจัดเรย
แต่ตอนนี้เลิกเจ้าชู้แล้วเนอะพุเนอะ อิอิ
-
กรี๊ด เขินกับคำตอบพี่นัทตรงบรรทัดสุดท้าย น่ารักมากค่ะ :-[ :impress2: :o8:
แรกๆ ยังเชียร์เคนนะคะ แต่ตอนนี้เห็นดีเห็นงามแล้วว่า ถ้าพุรักพี่นัทก็ดีเหมือนกัน และถ้าคู่กับพี่นัทก็จะยิ่งดีใหญ่ เพราะพี่นัทดูรักพุจริง แม้จะดูเหมือนเฮียร์แกเล่นๆ แต่ลึกๆ แล้ว...น่าจะรักจริงๆ
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ
ปล. แอร๊ย ไม่รู้สิ ปลื้มแบ็งค์น่ะค่ะ ถ้าแบ็งค์ชอบเทคแคร์น้ำพุ แล้วแบ็งค์คิดอะไรกับน้ำพุหรือเปล่าคะ? หรือว่ารัก...แบบรักเพื่อนมากกกกกส์? แล้วมีเรื่องของแบ็งค์ให้อ่านไหมคะ? แอร๊ย... :-[
ปปล. จูจุ๊บคุณโบว์อีกรอบค่ะ! :กอด1:
-
พี่นัทออกทีไรได้ ฮา ทุกที ชอบจริงจัง
กิ๊กน้ำพุเยอะเกิน ขนาดอ่านยังนับไม่ไหว น้ำพุมีลืมไหมนี่ว่ากิ๊กใครไปบ้าง 555++
-
อ๊ายยยยยยยยยยย
มาตัดฉับตอนพี่นัทมาถึง
ใจร้ายจัง
-
นี่แค่วันซ้อม วันจริงจะขนาดไหนเนี่ย เอาสปอนเซอร์ซักขวดไหมน้ำพุ :laugh:
อ่านไปด้วยความรู้สึกว่าน้ำพุรุ่นๆเดียวกัน แต่ความจริงเป็นรุ่นพี่นะนี่ :z1:
ยังเชียร์เคนนะนี่ แต่พี่นัทชอบแย่งซีนมาก เท่ตลอด :o8:
-
ขอสารภาพ อ่านแล้วมึนไปหมด!!!!!
ไม่รู้ใครเป็นใคร
ดีใจที่ในที่สุดพุก็อภัยให้ซีได้ อย่างน้อยก็เก็บความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันไว้
พุเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว หวังใจว่าจะเก็บอดีตไว้เป็นบทเรียนนะ
-
เหอะๆ ปวดหัวแทนน้ำพุอ่ะ
นี้ขนาดวันซ้อมนะเนี่ย
วันจริงจะเป็นยังไง คิดถึงเคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
แอบกลัวว่าพระเอกจะไม่ใช่พี่นัท >_<
ยังคงตั้งมั่นจะเชียร์พี่นัทต่อไป ^^
-
^
^
^
อ๊ากกกกก ไม่จริง !! :serius2:
อยากปักป้ายแขวนขึ้นแผ่นเท่าฟ้า ~ ประกาศให้คนรู้ว่า ข้าน้อยนั้นเชียร์พี่นัทซึ หุหุ
เฮ้ยยยยยย พี่นัทไม่ใช่พระเอกจริงดิ ไรว้าเซ็งเว้ เอ่อ หรืออันที่จริงสุดท้ายแล้ว
พระเอกคือ .. . น้องโม หุหุ
----------
แอบรู้สึกดีเหมือนกันที่พุดีกับพี่ซีได้ อิอิ แอบชอบพี่ซีเหมือนกัน :m14: (เก๊าะเค้ามันคนหลายจายย)
แต่ว่าโบอ่า ชอบสปอยเคน ทำให้ลุ้นอยู่เรื่อยเลย เคนต้องมาดีๆดิ มาแสดงความยินดี
โฮกกกกกก อย่าชอกช้ำไปกว่านี้เลยนะเคนจ๋า
ตอนหน้าวันรับจริงก็ปล่อยให้ผู้หญิงเค้าตบตีกันไป แล้วพุก็ไปลั้ลลากะพี่นัท งุงิ :L2:
(หิวข้าวโว๊ยยยยยยยยยย เมื่อไหร่จะประชุมแสรดดดดดดดดด)
-
o2 :sad2: อ่านไปมึนไป ตอนนี้คิดว่าต้วเองยังเก็บรายละเอียดไม่หมดชัวร์เลย
โอ้..บร้ะจ้าวโจ๊ก!!! น้องโบสามารถมาก เขียนไปได้ขนาดนี้ไม่มึนหัว เอาคะแนนไป 10 กะโหลก
นี่นั่งๆอ่านยังมึนงง +1 ไปโลดให้ความพยายาม
โอ๊!!! พี่นัทเอ๊ย พ่อคุณ...ค่าตัวแพงจ๊าดนัก มาแค่เนี๊ย o22
ยังไม่หายคิดถึงเลยพ่อ น้องโบขอจัดหนักพี่นัทหน่อยสิตัวเอง ขอแบบ นัท พุ เคนพร้อมหน้าพร้อมตาไรงี้ได้ป่าว เอิ้กส์..
ปล.รอตอนหน้าต่อไป สู้ๆน้องโบ อย่าเพิ่งมึนนะ
ปล. 2 น้องแบ้งค์ เริ่ดดดดด..ดูเป็นคนดูแล เอาใจใส่พุดีนะเนี่ย ให้อีก 10 กะโหลด *3*
-
พุกิ๊กเยอะจริงๆ
ส่วนพี่นัทยังเท่ห์เหมือนเดิม
“มีเด็กซักคนให้รับไปเลี้ยงมั้ยครับพี่...”
กำลังคิดอยากเลี้ยงเด็กจริงๆ จังๆ แล้ว
-
“เมียเด็ก ...แถวนี้แหล่ะ” เหออ
คริๆ ยังคงเชียร์พี่นัทต่อไป ^^
-
ตอนหน้าเคนมีบทแล้ว
-
เดี๋ยวไปๆมาๆ ไม่ใช่ทั้งเคนทั้งนัท
ถ้าเป็นงั้นล่ะมีฮากระจายแน่ :laugh:
-
รอเคนจ้า
-
อ่านมาหมดนี่ ชอบพี่นัทจัง
จิงๆเราก็เป็นคนไม่ชอบคนที่รู้ทันตัวเองนะ เพราะรู้สึกเหมือนกำลังแบไพ่ในมือให้เค้าเห็น
ชอบที่จะถือไพ่เหนือคนอื่นมากกว่า เอ... รู้สึกนิสัยเราจะคล้ายน้ำพุหลายอย่างแฮะ แต่เราไม่เจ้าชู้ :laugh:
แต่อ่านแล้ว ทำเอาอยากเจอคนแบบพี่นัทบ้าง บางครั้งก็อยากมีคนที่เข้าใจตัวเองโดยที่เราไม่ต้องพูดเหมือนกัน :เฮ้อ:
-
/
ที่ไปกินข้าวกันก็ไม่มีอะไรมากคับ หนุกหนานดี พี่นัทก็เข้าขากับเพื่อนผมได้ทุกคน แต่ผมว่ามีบางช่วงเค้าชอบหลอกถามเรื่องผมกับเพื่อน พีกับไอ้โจ มันซื่อ+เซ่อ อยู่แล้วอ่ะคับ รู้อะไรก็เล่าเค้าไปหมด แต่ผมเปิดเผยคับ รู้ก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดเอง เหอๆๆ
ทีนี้ช่วงประมาณค่ำๆ ผมโทรหาวีเพราะเค้าขับรถกลับ ตจว. คนเดียวอ่ะคับ ก็เลยห่วงนิดนึงตามประสาเพื่อน
แต่พอดีคุยนานไปหน่อย แล้วผมก็ออกมาโทรไกลๆ ด้วย เพราะเสียงเพลงในร้านมันดัง พี่นัทก็เลยมาตาม บอกว่าจะกลับกันแล้ว
“อ้าว... งั้นเดี๋ยวพุไปจ่ายตังค์ก่อน” ผมบอกตอนวางสายจากวี
“จ่ายให้แล้ว ไปขึ้นรถเลย”
“.......อ่าว” ซะงั้น จ่ายให้ทำไมเนี่ย o2
แต่เค้าไม่ได้รอฟังผมคับ เดินไปที่รถเลย เพื่อนๆ ที่เหลือก็แยกกลับแท็กซี่ เหลือผมกับแบงค์ กลับรถพี่นัทสองคนซะงั้น
ระหว่างทางมาซักระยะ คุยเรื่องอื่นกันอยู่ดีๆ ไอ้แบงค์ดันเปิดประเด็น
“พี่นัทคบกับพุมานานยังคับ?”
เฮ้ย ถามอะไรอย่างนั้นวะ!
“คบตั้งแต่ยังจำความไม่ได้” นี่ก็ตอบกวน
“อ้าว ไม่ได้เจอกันที่ฝึกงานเหรอคับ?” ผมไม่ได้เล่าไอ้แบงค์ตั้งแต่สมัยพุทธกาล... มีข้ามศตวรรษบ้างก็ไม่แปลก
“ก่อนหน้านี้ก็เจอ ทำไมเหรอ?”
“ป่าวครับ ตอนฝึกงานพุเป็นไงบ้าง?”
“ชอบระรานคนอื่น...แถมทำอะไรก็ไม่เป็นซักอย่าง” ไอ้บ้า...! :serius2: ใส่ร้ายกันชัดๆ ผมก็แค่ถามงานเค้าเองหง่ะ แล้วเค้าก็กวนตีนผม
“ฮ่าๆๆ มันก็ชอบงอแงงี้ล่ะพี่ ไอ้พุมันเรียนเก่งนะ เก่งกว่าผมเยอะ แต่เรื่องพื้นๆ มันไม่ค่อยรู้เรื่อง” ไอ้แบงค์เผาอย่างผู้รู้...
“หึหึ คบกับพี่ไปนานๆ เดี๋ยวก็รู้เอง รับรอง... ซึ้งไปถึงนิพพาน”
“........................”
แหง่ะ เจอประโยคนี้ไปไอ้แบงค์ถึงกับเงียบ
พอไปส่งแบงค์ถึงบ้าน พี่นัทก็ขับรถต่อไปที่บ้านผม ซึ่งอยู่กันคนละโลกเลย
ของผมมันเยอะใช่มะคับ พี่เค้าก็ช่วยแบกเข้ามาให้ถึงข้างใน... และทีนี้ก็ต้องเจอพ่อแม่ผมเด่ะ
“คุณพ่อคุณแม่น้ำพุ สวัสดีครับ” พี่นัทยังสามารถไหว้ได้ ทั้งที่ของเต็มมือ แม่ผมเปิดประตูบ้านให้ถึงกับมองอย่างสงสัย ส่วนพ่อผม...ไม่ไรมากคับ เห็นขนของเยอะ ก็เดินมาช่วยพี่นัทถือเอาไปเก็บ
“แม่-ป๊า นี่พี่นัท พี่ที่ฝึกงานพุนะ เค้ามาส่ง” ผมก็แนะนำไปตามระเบียบ
“ขอบใจมากนะ อุตส่าห์มาส่งน้อง” แม่ผมมองหน้าพี่นัทแบบสงสัยอย่างเห็นได้ชัด
พี่นัทยิ้มประจบเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับ ผมตั้งใจมาส่งอยู่แล้ว” สตอเบอร์รี่จริงๆ
“นี่กินอะไรกันมารึยังล่ะ?” ป๊าผมถามมั่ง
“เรียบร้อยแล้วครับ น้ำพุพาไปเลี้ยง อิ่มเลย” อ้าว... ลืมสนิท ผมไม่ใช่คนจ่ายตังค์ซักหน่อย เดี๋ยวตอนเดินกลับไปส่งต้องรีบคืน
“บ้านอยู่ไหนเหรอคะ?” แม่ผมเริ่มซัก เหมือนตอนเจอเคนครั้งแรกก็ประมาณนี้
“บ้านผมอยู่แถว xxx แต่ผมอยู่คอนโดตรงนี้เองคับ xxx ไม่ไกลเท่าไหร่” ห่ะ? ตอนแรกผมงงนิดหน่อย นึกว่าเค้าแหลแม่ผม
แต่ความจริงพี่นัทมีคอนโดตรงนี้จริงคับ แต่ว่าที่เค้าอยู่ประจำอ่ะ ในเมืองจ๋าเลย เพียงแต่พูดให้ดูว่าอยู่ใกล้บ้านผมที่สุด แม่จะได้ไม่ต้องเกรงใจมาก
คุยกันพอหอมปากหอมคอ พี่นัทก็ขอตัวกลับตามมารยาท
“ไปส่งพี่เค้าไป” แม่ไม่บอกผมก็ไปอยู่และ
พอถึงประตูหน้าบ้าน (แต่ยังไม่ออกจากบ้าน) พี่นัทก็ถาม
“กลิ่นไรวะ หอมๆ” เค้ามองหาที่มา แต่สายตาคงปรับความมืดไม่ทัน เลยยังไม่เห็น
“ดอกไม้อ่ะพี่”
“เออ รู้แล้ว ดอกอะไร?”
“จำปา” ผมหยิบที่ตกลงพื้นขึ้นมาให้เค้าดูอย่างไม่แน่ใจ
“การเวกเว้ย! ปลูกมาตั้งนานยังไม่รู้อีกเหรอวะ” แหง่ะ ถ้ารู้แล้วจะถามทำไม วัดไอคิวเหรอ o12
“เด็กน้อยเอ๊ย” พี่นัทดึงไหล่ผมมากอด “ตัวเหม็นอีกต่างหาก” อ้าว... -*-
พอดีหน้าบ้านผมมันไม่ค่อยสว่างอ่ะคับ รถบังอีก เลยไม่ต้องกลัวพ่อแม่จะเห็น
“เหม็นก็กอดอยู่ได้” ผมบอกเค้า หน้าแนบอยู่กับไหล่ ได้กลิ่นน้ำหอมสุดคุ้นโชยมาอ่อนๆ ดมแล้วสบายจมูกดี
“แบ่งเอาความหอมพี่ไป... กลิ่นคนอื่นติดมาจนแทบจะอ้วกอยู่แล้วรู้ป่ะ” พี่นัทพูดและผมขำ
“รู้ได้ไง?”
“กลิ่นไม่เหมือนเจ้าของ” พูดยังกะตรูเป็นหมา แต่เค้าเช็คได้จากกลิ่นนี่ล่ะคับอย่างนึง
“ไม่กลัวพ่อแม่พุเห็นเหรอ?” ผมเงยหน้าถาม
“พี่ว่าแม่เอ็งรู้แล้ว” พูดจบเค้าก็จูบปากผมซะงั้น “โชว์ว่าที่แม่ยาย จะได้รู้ว่าลูกเขยใจถึง”
“ตลก แม่อาจไม่ว่า แต่พ่อพุโหดนะ แล้วพ่อก็ไม่รู้ว่าพุเป็นด้วย”
“รีบบอกดิ พ่อเอ็งจะได้มีเวลาทำใจตอนเราหนีออกไปอยู่ด้วยกัน” และจาหนีทำไม???
“...................” ยิ่งพูดผมยิ่งไปไม่เป็นนะนี่
แต่เค้าก็ปากดีอย่างงี้แต่แรกอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าจะใช้คำพูดแบบไหน ในแต่ละสถานการณ์เท่านั้น
“กลับละ” พี่นัทว่างั้นและจูบแก้มผมอีกที
“รางวัลที่เรียนจบ”
“แค่เนี้ยย ไม่ลงทุน”
“ลงทุนความรักเว้ย เคยได้ยินป่ะ?”
“ม่ายอ่ะ” -*-
“เดี๋ยววันรับฯจริง จัดให้ชุดใหญ่ แต่วันนี้ซ้อมไว้ก่อน”
“แค่เนี้ยย”
“อย่าโลภๆ” พี่นัทตบหน้าผากผมเบาๆ
“แค่เนี้ยยย วันนี้วันซ้อมใหญ่นะ” ผมยิ้มพูดกวนตีนใส่มั่ง พี่นัทคงรู้สึกว่าโดนท้าเลยจับเข้าที่แขนผม
“งั้นมานี่”
อ้าวซะงั้น เฮ้ยยยย จะพาไปไหน (รีบพาไปเลย หุหุ) พี่นัทดึงผมไปข้างบ้าน แถวๆ ใต้ต้นไม้ให้ห่างจากประตูหน้าบ้านมาหน่อยคนที่ผ่านในซอยจะได้มองไม่เห็น แล้วทีนี้เค้าก็จัดให้สมกับเป็นวันซ้อมใหญ่เลยคับ
อ๊ากกกส์... แทบจะยืนไม่ไหว เล่นเอาสติแตกกระเจิงไปหมด :m25:
“นี่แค่ซ้อมนะ ยังไม่เอาจริง” พี่นัทพูดไปด้วยไซร้หลังคอกับใบหูไปด้วย ขนลุกมากคับ
“อืออ” เค้าจูบแลกลิ้นอีกทีก็ปล่อย
“พอละ เดี๋ยวเด็กใจแตก” เฮอ.... รอดตาย แต่รู้สึกตัวเองหน้าร้อนสุดๆ ใจก็เต้นแรง เพราะผมไม่ได้จูบใครมานานแล้ว
พอเราสองคนกลับไปที่เดิมหน้าประตูบ้าน ผมก็เห็นแววตาพี่นัท ...มันต่างจากเดิมไปเล็กน้อย
แบบ.... คนมีอารมณ์ (มั้ง) ถึงจะแค่นิดเดียวแต่ก็เห็นหง่ะ ส่วนผม...โดนไปเต็มๆ คงไม่ต้องบอกว่าจากนี้ต้องไปทำอะไรต่อ :m23:
“ตอบคำถามแม่ให้ดีๆ นะเว้ย” พี่นัทพูดเหมือนรู้ว่าแม่ผมจะถามงั้นล่ะ
“วันจริงรีบมาด้วย” ผมบอก
“เออ เดี๋ยวไปรอเลย” พูดจบเค้าเอานิ้วจิ้มๆ ตรงปากตัวเอง
“น้ำลายเปื้อน เช็ดด้วย” แหง่ะ เขินเลย
“เช็ดให้หน่อยดิ”
“เช็ดด้วยปากเอาไหม? แต่แม่เอ็งมองอยู่นะ”
เฮ่ย!!! ผมรีบวิ่งไปชะเง้อมองตรงหน้าต่าง... แต่ก็ไม่เห็นอะไรคับ
ไอ้นี่... แกล้งอีกแล้ว o7
และพอผมกลับเข้าบ้านหลังจากร่ำลากับพี่นัทแบบดูดดื่มกันเรียบร้อย แม่ผมก็เริ่มต้น...ซัก! ทันที
ผมก็เล่าไปตามจริงล่ะคับ (แต่ไม่บอกว่าไปทำอะไรกันมา)
“ไหนว่าไอ้ซีมันดีนักหนา ทำไมแกเลิกกับมันอีกแล้ว? นี่ฉันเดาล่วงหน้าไว้เลย ถ้าแกเป็นแฟนกับไอ้พี่นัทอะไรนี่ เชื่อขนมกินได้เลยนะเดี๋ยวก็เลิกกันอีก!”
โห เล่นอวยพรกันแบบนี้เครียดเลย แค่ปกติผมก็ไม่กล้ามีแฟนจะแย่แล้ว... แต่ที่แม่พูดก็ทำให้ผมได้คิดจริงๆ ล่ะคับว่าผมไม่เคยคบใครได้นานเลย
นอกจากเคนคนเดียว...
/
ก่อนวันรับจริงแบงค์ก็มาค้างเหมือนเดิม แต่ปัญหามันติดอยู่นิดนึงคับ แม่ผมอ่ะดิ ให้ไปตัดผมใหม่ ให้ดูเรียบร้อยกว่านี้ ตัดไปตัดมา มันสั้นมากเห็นตุ้มหู แม่ก็ให้ถอดออก แต่ประเด็นคือมันแกะยังไงก็แกะไม่ออก
“โอ้ยยย แบงค์ๆๆๆ เบาๆๆ กูเจ็บหูว้อยยย” ใครแกะก็ไม่ออกคับ พยายามกันอยู่นานแล้ว
“ทำไมมันดึงยากงี้วะสัส วงแม่งก็เสือกเล็กนิดเดียวอีก”
“ทิ้งไว้งี้ได้มะวะ กูเจ็บบ” น้ำตาเล็ดละเนี่ย
“ไม่ได้ๆ เค้าไม่ให้ใส่เครื่องประดับ ถ้ามีคนตรวจเจอไงมึงก็ต้องถอดก่อนรับฯ อยู่ดี”
“ก็มันแกะไม่ออกอ่า หูกูระบมเลย” ไอ้แบงค์เดินไปหยิบกรรไกรตรงแถวโต๊ะหนังสือ เสร็จแล้วก็ตรงดิ่งมาที่หูผม
“มึงระวังๆ นะ กูกลัวหูฉีก” พอนึกออกคับ ว่าจะเป็นไงต่อไปเพราะต่างหูผมเป็นพลาสติกน่าจะตัดออกได้
“กูระวังให้ มึงอยู่เฉยๆ” ไอ้แบงค์ปัดมือผมออก มันใช้ความพยายามอยู่นานโข จนในที่สุด...
“โอ๊ย!!” ผมรีบเอามือจับหูเพราะมันเจ็บจี๊ดขึ้นมา
“เฮ้ยๆๆ ออกแล้ว” ไอ้แบงค์ดีใจใหญ่ โชว์ผลงานให้ดู แต่หูผมเลือดทะลักโชกเลย
“แบงค์เลือดออกอ่ะ”
“เฮ้ย! ชิบ-หาย” ไอ้แบงค์หน้าซีด ยืนอึ้งไปแป้บนึงพอเห็นสภาพ
“พุ...กูขอโทษ เจ็บไหม?”
“เจ็บดิ”
“ขอโทษๆ กรรไกรมันแฉลบโดนหน่อยนึงว่ะ” ไม่หน่อยอ่ะ ผมรีบไปหยิบสำลีมาห้ามเลือด
ส่วนไอ้แบงค์ยืนอึ้ง ทำไรไม่ถูก
“พุ...กู...ขอโทษ กูออกแรงมากไปหน่อย แต่ถ้าไม่กด แม่งก็ไม่ยอมออกสักที ขอโทษนะ”
“เอออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หยุด ขอบใจนะที่เอาออกให้” เหอๆ ปรากฏว่า... ทายาห้ามเลือดไปแล้ว นานมากคับมันก็ยังซึมอยู่
ทีนี้วันรับปริญญาผมเลยต้องมาในสภาพหูมีพลาสเตอร์ ฮ่าๆๆ ตลก + อายมาก แต่พอซักพักก็ต้องเอาออกคับ เพราะมันถ่ายรูปแล้วจะอุบาทว์
ผมไปถึงคณะตอนเช้า ก็เจอพี่นัทมาจริงๆ ด้วยคับ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันมาก ผมยุ่ง และพี่นัทก็ต้องไปทำงานต่อด้วย
“ทำกิจกรรมเสร็จแล้วโทรบอกละกัน” ผมเล่าให้เค้าฟังละคับว่ารับฯ เสร็จมันต้องทำอะไรต่อบ้าง พี่นัทเวลาเค้าเป็นเงินเป็นทอง ให้มานั่งรอผมทั้งวันแบบไอ้แบงค์หง่ะ ไม่ได้หรอก
“จะไปแล้วเหรอพี่?” ผมถาม ก็เพราะเค้ามาอ่ะแป้บเดียวเอง
“แล้วจะอยู่ทำไมล่ะ?” พี่นัทย้อน
“อยู่เป็นเพื่อนพุ”
“แล้วรอบตัวเอ็ง ไม่ใช่เพื่อนเหรอวะ?” กวนตีน
“โอเคคับๆ เสร็จแล้วเดี๋ยวโทรหา”
ที่จริงวันนี้ญาติผมมากันหลายคนคับ กิจกรรมก็โคตรเยอะพี่เค้าคงไม่อยากอยู่นานให้ผมต้องมาพะวงด้วย และก่อนไปพี่นัทให้ของขวัญรับปริญญาผม เค้าใส่ถุงสีแดงๆ มา ผมคิดในใจตามเดิม
ไม่สร้อยก็แหวนวะ
แต่ที่ไหนได้....
“อย่าอึ้งๆ รู้จักไหม?” พี่นัทถามยิ้มๆ ผมส่ายหัว
“ ‘พระร่วงหลังทางปืน’ องค์นี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนะเว้ย เก็บไว้บูชาดีๆ นะ”
“......................” ผมมองหน้าเค้าแบบ... ไร้คำบรรยาย คืออึ้งคับ หัวใจหยุดเต้นไปสองวิ
เค้าให้พระหายาก แล้วพระเท่มากกก... ทั้งเท่ทั้งดูขลังเห็นแล้วขนลุกเลย
ผมไม่รู้เค้าคิดยังไงเหมือนกัน แต่น้ำตาผมคลอเลย ไม่รู้ทำไม? งง!!!
/
วันจริงนี่พิธีการเยอะสุดๆ ร้อนกว่าวันซ้อมอีก... กว่าจะได้เข้าห้องประชุมก็เรียกว่าต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างสูง
พอรับเสร็จตอนเย็นๆ ออกมา ก็จะมีน้องในสายรหัสมาพาพวกผมเนี่ยละคับ ไปรวมสายตัวเอง
ตามธรรมเนียมผมต้องอยู่กับสายรหัสเนี่ยละคับ แต่เพื่อนนอกห้องผมมากันวันนี้ พวกไอ้ขันหง่ะ ผมก็รอมันอยู่
ระหว่างถ่ายรูปกับบรรดาน้องๆ ทั้งหลาย ผมเห็นคนๆ นึงคับเดินแหวกฝูงชนเข้ามาใกล้พร้อมช่อดอกไม้
“.........................” ชิบหาย!! มาจริงด้วยว่ะ
จ. คับ เค้ายืนมองผมนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น เหมือนจะให้ผมเดินเข้าไปหาเอง
เหออ ที่จริงไม่อยากไปเลย แต่เล่นกดดันกันงี้ มันอึดอัดเลยต้องแวะไปคุยนิดนึง
“ยุ่งอยู่เหรอ?” พอผมเดินไปหา จ. ก็ยิ้มให้ทันทีคับ
“นิดหน่อย” ผมตอบ
“เรียนจบ งั้นก็มีเวลามากขึ้นแล้วสิ”
“........................” คิดอย่างนั้นเหรอวะ
“อุ้ยลืม มัวแต่ตื่นเต้น” จ.ยื่นช่อดอกไม้ให้ผม... ผมรับไปงั้นๆ เพราะไม่จ๋วย บวกกับผมไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเค้า
“ขอบคุณคับ โทษนะ เราต้องไปรวมสาย”
“ทำไรกันเหรอ?” แหกตาดูสิคับ เอ๊ย ไม่ช่ายย
“ถ่ายรูปสายรหัส”
“น้ำพุ ไปงานแต่งงานพี่สาวเราไหม เดือนหน้านี้อ่ะ โต๊ะจีน.. ไว้จะพาไปเจอแม่เราด้วย”
“เอ่อ... เราไม่อยากกินโต๊ะจีน” ผมไม่รู้จะพูดไงคับ คือ... เคยพูดแรงไปทีนึง เค้าร้องไห้เลยหง่ะ ผมแพ้น้ำตาผญ. ไม่อยากเห็น
“งั้นอยากกินอะไร?” จ. ซักต่อ
“โต๊ะไทยอ่ะ”
“ถ้าอยากกินโต๊ะไทย งั้นไว้งานแต่งเราสองคนแล้วกัน ^ ^”
เอ่อ.... กูไม่ไหวแล้วโว้ยย!!! :o211:
“ขอตัวก่อนนะ”
“เดี๋ยวๆๆ ถ่ายรูปด้วยกันก่อนน้ำพุ โทษนะคะ ช่วยถ่ายรูปให้หน่อย...” จ. รีบยื่นกล้องให้ไผ่ น้องมันก็เลิกคิ้วประมาณว่า.... อะไรของเธออ
ผมโดนลากมาตรงที่จัดซุ้มถ่ายรูป แชะไปสองสามที ก็ยกมือบอกไผ่ให้พอ
“น่ารักดีจัง” จ. รับกล้องคืนและเปิดดูรูปทันที
“อยากเห็นหน้าไปเรื่อยๆ แบบนี้อ่ะ” กรูจะอ้วกก
“ฝันอยู่รึเปล่าครับพี่?” ไอ้น้องไผ่ดูจะรำคาญเหมือนผม ก็เลยถาม
“ฝันก็ไม่ได้หรือไงคะ มีห้ามฝันด้วยเหรอน้ำพุ?” อ้าว ...เป็นกูซะงั้น
“น้ำพุมาตรงนี้หน่อย” ผมขืนตัวไว้นิดนึง เค้าก็ดึงไม่ได้
“ขอคุยส่วนตัวนิดนึง ตรงนี้มันเสียงดัง คนเยอะน่ะ นะ แป้บเดียว” เอาก็เอาวะ จะได้จบๆ กันไป
พอถึงตรงที่คนไม่พลุกพล่าน จ.ก็เริ่มพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยิน
“ทำไมน้ำพุทำหน้าไม่ดีใจเลยล่ะที่เรามา?” ถ้าคุณนึกภาพไม่ออก ก็เรยาเลยคับ
“ไม่เจอกันตั้งนานไม่คิดถึงเราเลยเหรอ? ต้องซักกี่เดือนกี่วันอ่ะ น้ำพุถึงจะเริ่มคิดถึงเรา”
“ใจเย็นคับ” ผมยกมือห้าม
“น้ำพุเข้าใจเราบ้างไหมอ่ะ?”
“เข้าใจคับ แต่...”
“เข้าใจว่าไง น้ำพุคิดว่าเรารู้สึกยังไงล่ะ?”
“จำไม่ได้” ผมเริ่มหงุดหงิดละ
“งั้นเอาใหม่ น้ำพุคิดยังไงกับเรา?”
“ไม่ได้คิดอะไรเลย!!” ผมตอบจริงจังพอๆ กับที่ จ.ถาม หน้าเค้าเสียไปนิดนึง
ทีนี้... ปฏิกิริยาต่อมาคือ.. จ. เริ่มตาแดง จมูกแดงและร้องไห้ออกมา...ซะงั้น
“เราเข้าใจแล้ว ไม่สำคัญว่าน้ำพุจะคิดยังไง แค่นายคิด ไม่ว่าจะเป็นอะไร ยังไงก็ได้ น้องสาวที่ดีเราก็เป็นมาแล้ว จะเป็นเพื่อนที่ดีอีกซักอย่างจะเป็นไรไป” จ. พูดไปร้องไห้สะอึกสะอื้นไป
ผมเองก็ทำไรไม่ถูก จะให้ปลอบก็คงยิ่งแย่กว่าเดิม ตอนนี้คนที่เห็นเหตุการณ์ก็เริ่มมองกันและคับ เพื่อนบางคนยังตะโกนด่าผมเลย ว่าทำ ผญ. ร้องไห้ ไอ้คนใจร้ายยย (แซวเล่นๆ นะคับ)
“น้ำพุ...หวังว่า ถ้าอยู่ๆ เราหายไป ครั้งหน้าถ้าเจอ นายจะบอกโดยที่เราไม่ต้องถามนะ
ว่าคิดถึงกันบ้างรึป่าว?” เหอๆๆ
“ถ้าเปนงั้นจริง ก็ต้องคิดถึงอยู่แล้ว แต่ถ้านานมากๆ ก็อาจจะลืม” ผมพูดไปตามจริง ถึงจะรู้สึกใจแป้วกับน้ำตา แต่ก็อยากให้เค้าตัดใจไปสักที ผมสร้างภาพไม่ไหวละ
“ทำไมเราไม่เป็นแบบนั้นบ้างนะ” จ. พูดแบบเศร้าๆ
“ถ้าเก็บเค้ามาไว้ในใจแล้วทีไร ให้อยากลืมยังงัย ก็ลืมไม่ได้ หรือต่อให้เค้าไม่ดีกับเรายังงัยก็ ร้ายคืนไปไม่ลง” ตอนแรกผมไม่ได้รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเท่าไหร่ แต่พอเค้าพูดงี้แล้วก็รู้สึกว่าทำไมกูเลวอย่างงั้นอีกแล้ววะ
มันพูดอะไรไม่ออกอ่ะคับ เหมือนความรู้สึกผิดกำลังทับถมในใจสูงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่ผมคิดไปเองว่าก็ไม่ได้กิ๊กไรกับเค้ามากมายเลย ถือว่าน้อยมากๆ แต่ จ. ก็เป็นไปได้ถึงขนาดนี้
“หดหู่ว่ะ...” ผมบ่นกับไอ้แบงค์ หลังจากทำผญ. ร้องไห้กลับบ้านไปแล้ว
“เค้าตื๊อมึงน่ารำคาญไม่ใช่เหรอวะ เลิกๆ ไปเถอะ”
“อืม ก็คงดีมั้ง แต่กูรู้สึกคุ้นๆ กับที่ จ. พูด..... คือ...... กูนึกถึงเคนว่ะ” ผมว่าความรู้สึกเค้าคงจะคล้ายๆ เคน... ผมเดาเอาอ่ะ แต่ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเหตุผลคืออะไร
“เคน?” ไอ้แบงค์ทวนคำ “เคนอ่ะนะ!? มันเกี่ยวไรด้วยวะ?” ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น
“ป่าวๆ ไม่เกี่ยวหรอก แบงค์...มึงว่าเคนจะมางานกูมั้ย?” ก็ยังหวังอยู่อ่ะคับ หวังว่า..อยู่ๆ มันจะโผล่มาเหมือนเมื่อก่อน แต่มันเป็นไปได้ยาก
“ป่านนี้ไม่มาแล้วมั้ง” ไอ้แบงค์ว่า
“ถ้ามามันก็ต้องโทรบอกมึงก่อนดิ มาไม่เจอมึง มันก็จั่วลม” อืมม ครับ ไม่มาก็ไม่เป็นไร (แต่จะจำไว้)
ผมเซ็ง สลด และเหนื่อยจิตไปพักนึง พวกไอ้ขันก็มาถึงพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มผมอีกสองคน (นอกนั้นติดภารกิจ แต่ก็แชร์กันซื้อของมาให้)
พูดคุยทักทายกันเสร็จแล้ว ไอ้ขันก็พูดมาแบบนึกขึ้นได้
“เออ ไอ้พุ เคนฝากของมาให้”
ผมนึกว่าตัวเองหูแว่วอ่ะคับ เลยหันไปเลิกคิ้วถามมันอีกที
“ใครนะ?”
“เคน แฟนเก่ามึงอ่ะ ฝากกูให้เอาของมาให้มึง มันบอกว่ายินดีด้วยที่เรียนจบแล้ว แล้วก็ขอให้มึงโชคดี เอ้า!” ไอ้ขันหยิบกล่องเล็กๆ ในถุงกระดาษมาให้ผม...
ผมตกใจ เหงื่อแตกเลยคับ อยากเปิดออกดู แต่ก็ไม่กล้า มันสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้
“ม..มึง เจอเคนได้ไงวะ?” ผมใจเต้นแรงมาก ดีใจแบบบอกไม่ถูก กลัวด้วยอีกส่วนหนึ่ง
“นัดเจอกันตรงแถว xxx แต่อยู่ๆ มันบอกว่ามีธุระไปหามึงไม่ได้ ก็เลยฝากของมาให้”
ผมรู้สึกทะแม่งๆ คิดหาเหตุผล ตรรกะว่าเพราะอะไร เคนถึงไม่มาเองทั้งที่นัดพวกไอ้ขันไว้แล้ว
ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ผมก็รีบแกะไอ้กล่องที่เคนให้ผม พอเห็นแล้วขาอ่อน แทบจะเป็นลมเลยคับ
“..ข..ขันๆๆ มึง... เคนไปยัง? เคนไปนานยัง มันยังอยู่ตรงนั้นมั้ย.... ก......กู...ฮึก ....ฮืออ”
“เฮ้ยยย” เพื่อนทุกคนตกใจที่อยู่ๆ ผมก็บ่อน้ำตาแตก พูดไม่เป็นภาษาซะงั้น
“อะไรวะ มึงเป็นอะไรน้ำพุ?”
“เคนไปยัง ตอบกูหน่อย!” ผมจับแขนไอ้ขันให้มันรีบพูด โดยไม่สนใจว่าเพื่อนมันจะถามอะไร
“ไม่รู้ มันจอดรถไว้ตรง xxx แต่ตอนนี้รถติดมาก ไม่รู้มันจะออกไปได้ยัง”
ผมลังเลว่าจะทำยังไงต่อไป ใจนึงไม่กล้า ก้าวขาก็ไม่ออก แล้วมันก็รู้สึกสะเทือนใจที่เห็นของในกล่องมาก
แต่อีกใจนึงก็บอกว่าให้ไป
ให้รีบไปหามัน คือไม่รู้หรอกคับว่าทำไม แต่มันอยากไป และดูเหมือนว่าจะต้องไป
“เดี๋ยวกูมา”
ผมบอกเพื่อนแล้วรีบวิ่งไปตรงที่ขันบอกเลยคับ วิ่งๆ หยุดๆ เหนื่อยมาก แต่กลัวไม่ทัน... วิ่งไปก็คิดไป....ความทรงจำในอดีตมันทำให้ผมน้ำตาไหลไม่หยุด ผมเจ็บและผมเสียใจ ของในกล่องนี้ทำให้ผมรู้ว่ามันไม่เคยลืมผม ไม่เคยลืม...คำพูดที่เคยบอกกับผมเลย
ผมอยากจะบอกเคนเหลือเกินจริงๆ ว่าผมก็ไม่เคยลืมมันเหมือนกัน
/
เรื่องบางอย่างสมองมันคิดไม่ได้อ่ะคับ เอาเป็นว่าผมไม่รู้เหมือนกันวิ่งไปหาเคนทำไม
วิ่งไปก็ใช่ว่าจะได้เจอง่ายๆ มันไม่ง่ายคับ มันยาก แล้วมันก็ไม่เจอ...
รู้สึกตัวเองโง่ งี่เง่า... ขึ้นมาทันที ผมนั่งพักหมดแรงตรงฟุตบาท เสียงอะไรตอนนี้ก็ไม่ดังเท่าเสียงหอบหายใจ........แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก ของตัวเอง
มันหมดอาลัยตายอยากกับความผิดหวังจริงๆ คับ ผมนั่งเหม่อลอยมองของในมือนานเท่าไรไม่รู้ แต่มันคงนานพอที่ไอ้แบงค์จะมาตามอ่ะคับ
“ไอ้พุ มึงมานั่งทำเหี้ยอะไรตรงนี้!?”
“...............” ผมเงยหน้ามองไอ้แบงค์ และบอกมัน
“กูอยากตาย”
ผมพูดแบบไม่คิดอะไรทั้งนั้น ปกติแค่เคยคิด หรือถึงพูด... ก็พูดแบบเล่นๆ แต่คราวนี้... ไม่รู้เหมือนกันคับ
“พูดบ้าๆ!!!” ไอ้แบงค์ตะคอก “ทีหลังอย่าพูดอย่างนี้นะ มันไม่ดี”
“กูก็ไม่ดีอยู่แล้ว” :m15:
“มึงเป็นอะไรกันแน่ ไหนบอกกูมาซิ” ไอ้แบงค์ใจเย็นได้อย่างรวดเร็ว แล้วมันก็มานั่งข้างผม
“...................” ผมพูดไม่ออก เพราะถ้าพูดต้องร้องไห้แน่ๆ
“เพื่อนมึงเล่าให้กูฟังแล้ว เคนมาใช่ไหม?” แบงค์ถาม
“อือ แต่กูไม่ได้เจอ” ผมพยายามจะไม่นึกถึง เพราะไม่อยากจะร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนแล้ว
“ขอกูดูได้ป่ะ เคนให้อะไรมึง?”
“....................” ผมยื่นให้แบงค์ดู
พอมันเห็นก็มองหน้าผมนิ่ง
“มึงรักมันมั้ยวะ?” แบงค์ถาม
“......................”
“มันรักมึงมากเลยนะ”
H
ต้องขออภัยที่ทำให้ทุกคนมึนส์กันถ้วนหน้า น้ำพุ.. มีเพื่อนกับกิ๊กเยอะพอๆ กัน หุหุ
ตอนนี้คาดว่าหลายคนคงเดาออกว่าเคนให้อะไรน้ำพุ
:pig4:
[at] ❃indy❣zaka❃ : คนนี้เค้ามีเทคนิคหลายอย่าง 55
[at] เพื่อนบ้าน : แบงค์แอบปลื้มน้ำพุอ่ะค่ะ น่าจะ.....แบบเพื่อนนะ
[at] โจ๊กกุ้ง : เรื่องยึดติดนี่จริงๆ ปัจจุบันนี้แอนยังตามโมอยู่เลย ฮ่าๆ
[at] meduza : ชยุตน่ารัก คอนเฟิร์ม! เป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยมีปากมีเสียงดี
[at] Nichdia : เลิกเจ้าชู้แล้วก็จริง แต่แอบมีว้อกแว้กเป็นบางเวลาเหมือนกัน เหอๆ
[at] Wordslinger : แบงค์บอกว่าไม่มีเรื่องให้เล่าอ่ะค้าบ (ไม่จริง ขี้เกียจเขียนเรื่องตัวเองมากกว่า) กับน้ำพุไม่แน่ใจเหมือนกัน บอกแค่ว่าปลื้มๆ ค่ะ
[at] suginosama : กิ๊กบางคนลืมไปแล้วก็มีค่ะ แถมลืมหน้าด้วย ประมาณว่ามีคนมาทัก แล้วงง
[at] nunamicky : ตอนที่แล้วหมดแม็ก ต่อพี่นัทตอนนี้แทนเน้อ
[at] BeeRY : สังเกตจาก FB หรือเปล่าน้อ (รุ่นพี่) เชียร์น้องเคนเช่นกันจ้า
[at] ordkrub : น้ำพุคงไม่กล้ามีกิ๊กไปอีกนานแสนนาน... บวกกับมีบทเรียนไม่น่าพิศมัยอีกบานตะไท
[at] love2y : พี่นัทดูเหมือนจะเป็นพระเอก แต่ไม่รู้จะได้เป็นจริงรึเปล่า (หุหุ อีกแล้ว)
[at] Uonlii_I : มึนส์ค่า... แต่ฟังแบงค์เล่าแล้วอยากแบ่งปันความมึนส์กับทุกคนต่อ 555 เรื่องเทคแคร์ไม่ต้องห่วง พุเองก็เทคแคร์แบงค์เหมือนกัน!
-
ตอนนี้แอบปลื้มพี่นัทนะคะ :-[
แต่คุณโบว์คะ รู้สึกผิดมากค่ะที่ดิฉันเป็นแฟนคลับเคน แต่กลับเดาไม่ได้ว่าเคนให้อะไรน้ำพุ :z3: เอาเป็นว่ารอคุณโบว์มาเฉลยตอนหน้าละกันนะคะ :o12:
ปล. จูจุ๊บคุณโบว์ค่ะ :กอด1:
ปปล. อยากอ่านเรื่องแบงค์ค่ะ! (ยังยืนยันว่าอยากอ่าน ถ้าคุณโบว์บอกว่าแบงค์ขี้เกียจเขียนเรื่องตัวเองก็แสดงว่าต้องมีเรื่องให้เขียน แอร๊ย จะมีวันได้อ่านไหมนี่ :o12:)
-
ที่เคนให้คืออะไรอ่ะ :serius2: เคน หรือ พี่นัท ใครกาน :z3: แต่สงสารเคนอ่ะ :m15:
-
ที่เคนให้ใช่แหวนที่พุทำหายหรือเปล่า?
ชักไม่แน่ใจว่าของที่เคนให้พุมีไรบ้าง
รู้แต่ว่าเคนให้ของน้อยชิ้น
แต่แต่ละชิ้นมีความหมายทั้งนั้น :เฮ้อ:
ไม่เชียร์ใครแค่อยากรู้ว่าเรื่องยุ่งๆของพุ
ใครจะเป็นคนหยุดและพุจะหยุดที่ใคร?
-
เดาไม่ถูกอ่ะ o2
จะใช่สร้อยที่เคนเคยให้แล้วพุเขวี้ยงทิ้งไปแล้วตอนเมาแล้วเสียสาวให้พี่นัทของเรารึเปล่า(เวอร์ไปมั๊ยหว่า?) แต่ตอนนี้พี่แอบเครียดทำไมสถานะพระเอกของพี่นัทสั่นคลอนซะแล้ว
ก็ดูพุร้องไห้ซะขนาดนี้
-
อ่าเรื่อง จ. แล้วนึกถึงเพื่อนเลยค่ะ
เมื่อก่อนมันก็มีสาวแบบนี้มาชอบคนนึง ตื๊อ+โมเมโคดๆ เวลาใครพูดชื่อสาวคนนั้นขึ้นมานี่มันสะดุ้งเลยอ่ะ
ทุกวันนี้มันก็ยังไม่เลิกผวาเค้าเลย :laugh:
-
โอ๊ยยยยย จะร้องไห้(ได้ข่าวว่าร้องแล้ว)
เราอ่ะเชียร์เคนมาตลอดอ่ะ แม้กระทั่งตอนนี้
แต่ตรงจุดนี้ ถ้าไม่ใช่พี่นัทเราก็เครียดอ่ะ
แต่ตอนจบของตอนนี้ก็สุดๆอ่ะ เคนอ่าาาา ㅠㅠ
-
กรี๊ด.....................เดาไม่ออก :serius2:
ตอนแรกนึกว่าจะคืนสร้อย แต่ไม่น่าใช่เพราะเป็นของขวัญและทำให้รุ้ว่ารักมาก เป็นของที่เคยคุยกันไว้ว่าจะให้เหรอคะ หรืออะไรยังไง
อ๊าก......................... ตอนนี้ค้างมาก มาต่อไวไวน้าตัวเอง จุ๊บๆ กอดสิบทีเป็นสินบน :กอด1:
-
อมยิ้มแก้มแตกตอนอ่านพาทอิพี่นัท
หวีดดดดดดดดดด กันซะเค้าเขินแทนเลยอ่ะ -/////-
แล้วก็มาน้ำตาร่วงเผาะตอนอ่านพาทเคน
ขนาดตัวไม่มา มาแต่ของยังไม่ไหวจะกลั้นน้ำตาเลย
เฮ้อออออออ ไม่รู้ คิดไม่ออกแล้วว่าเคนฝากไรมา
ก้อนน้ำตาจุกอยู่ที่คอ โบบอกทีซิ ตื้อว่ะ
ปล.เห็นมีคนเม้นว่าเป็นแหวนที่พุเคยโยนทิ้ง หรอ ??
เง้อออ จะเป็นไรมั้ย ถ้าเค้าอยากให้เคนกลับมา แต่แอบเสียดายพี่นัทอ่ะ
เอาเป็นว่า ถ้าไม่ใช่พี่นัทก็ขอให้เป็นเคนละกันนะ อ๊ากกก โซ แซดดดดดด ณ ตอนนี้ :o12:
-
ไม่รู้ว่าเคนให้อะไรพุ
ถึงจะรับรู้ความรักของพุผ่านตัวหนังสือ
ก็รู้ได้ว่าเคนรักพุมาก
สงสัยต้องกลับไปอ่านใหม่ซะแล้วว่าเคนเคยสัญญาอะไรไว้กับพุ
แต่่ตอนนี้ขอเดาว่าเป็นแหวนเกียร์หรืออะไรที่เกี่ยวกับของประจำตัวของเคน
แม้จะชอบพี่นัท แต่ก็ รัก เคน เหมือนกัน.........
อ่านตอนนี้แล้วบ่อน้ำตาตื้นเหมือนพุเลย
-
คงเป็นอะไรที่สำคัญมากกกกกกกกกกก
-
สงสารพุอ่ะไม่อยากเห็นพุเศร้าอย่างนี้เลยเรื่องความรักถ้าไม่เจอด้วยตัวเองไม่เข้าใจหรอก
ไม่กล้าเดาแล้วว่าใครเป็นตัวจิงกันแน่เพราะทั้งคู่ก็รักพุมาก
พระเอกจ๋าออกมาไวๆน๊า
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารน้องเคนอ่ะ สงสานน้ำพุ :m15:
ความรักที่ฝังใจ รักมากๆ แล้วก็รู้สึกว่าน้ำพุก็คงรักเคนมากๆ แต่ไม่รู้ด้วยอะไรๆไม่เคยจะลงตัวเลยสักครั้ง
ความรักของน้ำพุกับเคน มักมีแต่ความอึดอัด เจ็บปวด รู้สึกผิด อยากให้น้ำพุหลุดพ้นจากตรงนี้สักทีนะ
อยากให้เคลียร์กันด้วยดี จะได้ก้าวต่อไปข้างหน้าแบบอิสระ ไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป
ปล.น้องโบตอนนี้ไม่มึนล่ะ แต่เจ็บปวดค่อดๆ T^T
ปล.2 หนูมาเฉลยเร็วๆนะคะ ตอนนี้เจ๊จะอกแตกตายแระ ฮื๊อออออออ
,,,,,,,,,
หลังจากไปอ่านมาอีกสองรอบเข้ามา Edit
...พี่นัทตั้งแต่ปลายตอนที่แล้วถึงต้นๆตอนนี้ หยอดน้ำพุตลอดเลย ชอบเหตุผลของการกอด การหอม การจูบของเฮียแก เจ้าเลห์ดี :impress2:
ดูเป็นผู้ใหญ่ อบอุ่นภายใต้เปลือกความเถื่อน ความกวน เป็นคนที่พึ่งพาได้สำหรับพุเสมอเลย ตั้งแต่มีพี่นัทเข้ามาแต่ต้นจนถึงตอนนี้
ดูสบายๆไม่เกร็ง ไม่ต้องเครียด มีเหตุผล พุึจะโทรหาเพื่อนคนไหนก็ทำได้ จะคุยจะเล่นกับเพื่อนเฮียแกก็แยกแยะได้ เพราะผ่านมาเยอะแล้ว
...ส่วนน้ำพุจะรู้มั้ยว่า...ชอบอ้อน ชอบรั้งพี่เค้าไว้ อยากให้อยู่ด้วย อยากให้อยู่ใกล้ๆ อยากให้มาเอาใจ อยากให้เห็นว่าพุสำคัญที่สุด
อยากจะพูดคุย อยากจะโทรหา (ทั้งๆที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์) มุมแบบนี้มีเวลาที่อยู่กับพี่นัทเสมอเลย น้ำพุมักจะร้องไห้ให้พี่นัทในเรื่องที่พี่เค้าละเลย
ไม่สนใจ ร้องไห้เวลาที่กลัวจะรั้งพี่เค้าไว้ไม่ได้ กลัวที่จะต้องแยกจากกัน ไม่ใช่ร้องไห้เหมือนตอนอยู่กันเคน หรือเพราะอึดอัดเวลาซีนิ่งเงียบ
ความรักของพี่นัทกับน้ำพุ...ถึงตอนนี้จะยังไม่สรุปว่าคบกันแบบไหน แต่ที่เห็นคือ...น้ำพุดูสบายกับรักครั้งนี้มากกว่าครั้งไหนๆ ดูไม่เร่งเร้า ไม่อึดอัด
...
ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร จะเลือกทางไหน จะตัดสินใจไปในทิศทางใด ใจน้ำพุเท่านั้ืนที่จะรู้ได้ดีกว่าใครเพื่อน
และเมื่อตัดสินใจไปแล้ว ใครอีกคนจะเจ็บปวดก็เป็นเรื่องปกติของความรัก มีผู้ที่ชนะก็ต้องมีผู้แพ้ ดีกว่าให้มันคาราคาซังแล้วมีแต่เจ็บปวด
...
ปล.หนึ่ง..ขอบคุณน้ำพุที่แบ่งปันเรื่อง ขอบคุณน้องแบ้งค์ที่เล่าให้โบ และขอบคุณน้องโบที่นำมาเรียบเรียงทำให้รู้เลยว่าทำไมถึงได้หยิบเรื่องนี้มาเขียน
เพราะมันไม่ธรรมดาจริงๆ เป็นชีวิตที่มีเยอะแยะ มากมาย จนต้องนำมาเขียน ขอบคุณค่ะ ^ ^ (เรื่องยังไม่จบแต่ตรูอินจัด T^T)
ปล.สอง.. จะเป็นอะไรมั้ยคะถ้าพี่จะขอให้น้องบรรยายรูปลักษณ์ของน้ำพุ รูปร่าง หน้่าตาแนวๆไหน ปาก ตา จมูก คิ้ว คาง นิสัยใจคอ ไม่ต้องมาเป็นภาพว่าประมาณไหน แต่อยากอ่านในคำบรรยายของน้องโบ พี่ชอบจินตนาการ ได้ไม่ได้ยังไงแล้วแต่หนูจะพิจารณานะคะ :L1:
-
ตามอ่านตั้งนานแล้วค่ะ แต่ไม่เคยเม้ม(หรือเม้มไปแล้วหว่า)
ตั้งแต่เคนเริ่มโหดๆ เชียร์คนอื่นที่ไม่ใช่เคนตลอด
แต่ว่าพอพุเลิกกับเคนจริงๆ แอบเชียร์เคนเป็นระยะๆ
พุจะเลือกใครมันอยู่ที่ว่าพุรักใครมากกว่า
เดาไม่ออกว่าเคนให้อะไร เดี๋ยวกลับไปย้อนอ่านใหม่
แต่ตอนนี้แอบเศร้าจริงๆนะ
-
เศร้าจังตอนนี้ สงสารเคน สงสารพุด้วย น่าเสียใจที่นิสัยไปกันไม่ได้ :m15:
-
อ่านแล้วจะร้องไห้ ขนาดเคนมาแต่ชื่อยังทำให้ลุ้นได้ขนาดนี้
ทำไมชีวิตจริงไม่เหมือนในนิยาย ถ้าเป็นนิยายน้ำพุวิ่งตามมาก็คงเจอเคน
แต่ชีวิตจริงมันไม่ง่ายอย่างนั้นนี่สิ แล้วพุจะทำยังไงต่อไป
ขนาดรับปริญญาตั้งใจจะชวนยังไม่ได้ชวนเค้าเลย
เฮ่อ!! อยากรู้มากว่าของที่เคนให้คืออะไร ถึงทำให้น้ำพุมีปฏิกิริยาขนาดนี้
ปล. คบกับพี่นัทน้ำพุดูเป็นตัวของตัวเองดี แต่รู้อะไรไหม มันเหมือนพี่ชายน้องชายมากกว่า
พุกับพี่นัทเหมาะที่จะเป็นแค่กิ๊กเท่านั้นแหล่ะ ไม่เหมาะจะเป็นแฟนหรอก
เหมือนที่แม่พุว่าแหล่้ะ คบกับคนนี้ไม่นานก็เลิก พอเปลี่ยนสถานะความรู้สึกก็เปลี่ยน
ปล2. แต่เราเริ่มไม่อยากเชียร์ิเคนแล้ว เพราะเราสงสารเคนมากเลยอ่ะ เจ็บมาหลายครั้งแล้ว
ถ้ามันจะไม่มีครั้งต่อไปอีก ก็น่าเชียร์นะ แต่ถ้ากลับมาแล้วเป็นเหมือนเดิม อย่ากลับมาคบกันอีกเลย
(ยกเคนให้เราเหอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
-
พุ ตัดสินใจในสิ่งที่หัวใจบอกเถอะ
อย่าทรมานตัวเองและตนรอบข้างอีกเลย
-
กรี๊ดกร๊าด วีดว๊าย เคลิ้มๆ ช็อตพี่นัทเถื่อนกับน้ำพุสุดๆ (*ทึ้งหัวตัวเองสองที)
ชอบให้เค้าอยู่ด้วยกันมากกกกกกก แต่ไม่รู้เค้าจะได้คู่กันมั้ยเนี่ยสิ TT^TT
อ่านตอนท้ายแล้วรู้สึกคดีจะพลิกเป็นเคนยังไงก็ไม่รู้ ส่วนตัวศรัทธาในความรักของเคนมากจริงๆ
เพียงแต่เคนอาจจะมีการแสดงออกของความรักในอีกรูปแบบนึงที่ไม่ค่อยพอดี แต่ยกนิ้วให้เลยค่ะ
ผู้ชายแบบนี้มีอีกมั้ยบนโลกนี้ ทางนี้มีคนอยากได้ 55555 อยากมีคนตามหึงหวงมั่ง(เริ่มนอกเรื่อง)
สุดท้ายท้ายสุดยังไงก็ขอให้น้ำพุได้ใช้ใจเลือกคนที่รักและอยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุดก็พอ
ปล.กอดขอบคุณนักโพสนักเขียนทะลุไปถึงน้ำพุสามที (ไม่สมยอมก็จะกอด ฮ่ะฮ่ะฮ่าาาา)
-
/
อันนี้สเปเชียลนะคะ เพราะเห็นว่าพี่ Uonlii_I ถามเรื่องที่อยากสื่อสารพอดี
ทั้งเรื่องนิสัยและหน้าตาน้ำพุค่อนข้างตอบยากอ่ะค่ะ (สำหรับโบนะ)
ภาพรวมเค้า...เป็นเด็กคิ้วเข้มตาโต หน้าเล็กๆ ยิ้มตาหยีเหมือนเด็กน้อย น่ารักดี (และที่สำคัญ ขาวไปทั้งตัวเลย)
แต่ที่เสริมหน้าตาคือบุคลิก... กวนๆ ที่จริงเป็นคนกวนมาก ทั้งหน้าตาทั้งการพูด บางทีก็ชอบทำหน้าตาย (ไม่รู้แล้ววว) o2
อธิบายยากอ่ะค่ะ
ก็เลยลองเอาความในใจของบรรดาเพื่อนๆ (ตัวจริง) ของน้ำพุมาลงสัก 3 คน
นาย A
“กูไม่คิดเลยนะว่าจะมาสนิทกับมึงได้ ตอนแรกที่เห็นรู้สึกว่าคนๆ นี้ชอบทำอะไรแปลกแยกว่ะ – คิดงั้นจริงๆ นะ! แต่ที่จริงตอนนี้ก็ยังมีความคิดแบบนี้หลงเหลืออยู่เหมือนกัน เคยถามมึงเหมือนกัน จำได้มั้ยมึงตอบกูว่าอะไร – ‘กำลังประมวลผลอยู่ว่าทำอย่างงี้มันดีแล้วเหรอ’ นี่แหละคือคำตอบที่กูได้ ฟังแล้วอึ้งเลยนะเว้ย แบบว่า จริงดิ? คิดงั้นจริงดิ!? เออ ดีว่ะ ก่อนทำอะไรก็คิดก่อนจะทำ – ดูเป็นผู้ใหญ่ดี แต่บางครั้งเพื่อนทั้งห้องเนี่ย เค้าทำกันหมดแล้ว เพื่อนมีมติมาแล้ว ก็ทำตามมติไปเหอะ (แอบคิดงี้วะ) แต่ก็นะ มันสมกับเป็นมึงว่ะ!
กูว่ามึง ‘น่ารัก’ ดีว่ะ เวลามึงพูดถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังสนใจหรือเรียกว่ากำลัง ‘คลั่ง’ อ่ะ หน้าจะแดง หูแดง ตาเป็นประกายวิบวับ แล้วก็จะพูดอย่างตื่นเต้น เวลากูฟังนะ ไม่ว่าจะเห็นหน้าหรือไม่เห็นเนี่ย.... นึกภาพออกเลยว่ะ ถ้าเห็นก็จะไม่ค่อยกล้ามองเท่าไหร่ เพราะมันจะเป็นไปด้วย แล้วก็รู้สึกสนุกเวลาได้ฟังมึงพูด เพราะแบบทั้งตลกท่าทางหน้าตามึง (คงนึกออกนะ เวลาเล่าเนี่ยตัวเองเป็นไง)”
นาย B
“ก่อนอื่นต้องบอกว่าดีใจที่ได้รู้จักและก็เป็นเพื่อนกัน เวลาเรียนเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร เพราะ..... กูกลัวว่าเพื่อนจะเอาไปแซวอีก ซึ่งมันก็คุยเป็นเพื่อนธรรมดา แต่มึง POP เองนี่หว่า เพื่อนในห้องปลื้มมึงกันทั้งนั้น (รวมทั้งกูด้วย) มึงชอบทำตัวแปลกๆ กูเองก็บอกไม่ถูก เรื่องหนึ่งที่เพื่อนชอบพูดถึงมึงก็คือ การพูดของมึง (ที่มันไม่ค่อยรู้เรื่อง) กูเองก็เฉยๆ กับเรื่องนี้นะ เพราะกูว่ามันก็ยังรู้เรื่องอยู่ แต่สไตล์การพูดของมึงแปลกๆ จะว่าพูดเหมือนเด็กก็ไม่ใช่ เลียนแบบการ์ตูนก็ไม่เชิง สรุปว่ามีมึงคนเดียวที่มั้งที่พูดแบบนี้ ถึงจะมีใครเลียนแบบก็ไม่เหมือนหรอก
ท่าทางมึงเวลามึงพูดก็เป็นเอกลักษณ์ คิดแล้วน่ารักดีว่ะ! ยิ่งสีหน้าของมึงนะ โอ๊ย! เฉยๆ แบบไม่รู้สึกรู้สาอารายกับใครเขาเลย ถามจริง? เคยรู้สึกผิดบ้างหรือเปล่า เวลาทำคนอื่นเค้าโกรธ หรือว่า คิดว่าถึงโกรธก็ช่าง (ไม่สน) ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง กูขอเข้าข้างอีกฝ่ายนะ เพราะคงมีคนเห็นใจมึงเยอะแล้ว
อีกเรื่องที่กูชอบในตัวมึงก็คือ ความตรงไปตรงมาของมึง ดูจริงใจ แล้วก็เป็นกันเอง แบบว่าโดนสุดๆ เพราะบางคำหรือบางประโยคที่มึงพูดออกมา มันตรงกับที่กูคิดเป๊ะเลย ไม่ต้องพูดอ้อมค้อม ตรงๆ ง่ายๆ พูดทีเดียวเข้าใจ อะไรแบบนี้”
นาย C
“กูประทับใจมึง จากบุคลิกท่าทาง การพูดจา แบบว่า... ไม่ค่อยรู้เรื่อง ออกกวนๆ นิดๆ (ได้ใจ...) กูก็คิดๆ ว่า ไอ้นี่เป็นตัวของตัวเองดีจังเลย แล้วอีกอย่างที่ทำให้กูสนใจมึงก็คือ มีใครหลายต่อหลายคน ประทับใจมึง (เป็นพิเศษ) ไอ้เราก็เลยเกิดอาการ ‘เอ๊ะ!’ ไอ้นี่มันมีอะไรดีวะ! ทำไมมีคนสนอกสนใจเยอะชะมัด.... พอได้ลองมองดูมึงดีๆ แล้ว ไอ้อาการ ‘เอ๊ะ’ ก็เลยหายไป
เออ! มันจริงนี่หว่า ที่ทำไมถึงมีคนสนใจมึงเยอะ
ความเป็นตัวของตัวเอง การพูดจาที่ไม่ค่อยเหมือนใคร หน้าตาน่ารักในแบบของมึง แล้วก็อะไรอีกมากมายที่กูไม่สามารถอธิบายออกมาได้ นี่แหล่ะ! ที่ทำให้มึงเป็นขวัญใจของใครหลายๆ คนไปโดยที่อาจจะไม่รู้ตัว”
สรุปแล้วน้ำพุก็เป็นอย่างที่เพื่อนๆ เค้าบอกมานี่ล่ะค่ะ...
แต่แถม.... ตอนที่คุยกับเพื่อนแบบจริงจังว่ากวนแค่ไหน
OK = เพื่อน, P = น้ำพุ
(14:32) OK : แสดดด
(14:33) P: ว่างนะเมิง
(14:35) P: ไอ้ x ขอเบอร์มึง
(14:35) P: ไม เพื่อนเมิง ไม่มีเบอร์มึงวะ
(14:42) OK : กรุใช้เบอเดิม ตลอด
ไม่เคยเปลี่ยน
มันมีเหอะ
มันยังเคยโทรมาหากรุเลย
(14:43) P: เหอะ ๆ และจะถามกรูทำไมวะ
งง
(14:43) P: เคยโดนหลอกถามแบบนี้สองทีละ
(14:43) OK : อาจจาใช้เรื่องนี้เป้นการเปิดเรื่องคุยกะเมิง
(14:44) P: เหอะ ๆ
(14:45) P: มันบอกไม่มีเบอร์มึงเว้ย อย่างจริงจัง
(14:46) P: เคๆ มือถือหาย
(14:46) OK : ก้มันเคยโทรมาหากรุอ่ะ
(15:01) OK : ฟาย
(15:02) P: เสลดเป็ด
(15:04) OK : มะพร้าวพ่อเมิงดิ (สำเนียงฝรั่ง)
(15:05) P: ยังไม่ลืมนะเมิง
(15:05) OK : อืมมม
(15:05) P: เออ แต่ฮาดี
(15:05) P: เล่าให้แจ๋วฟังป่ะ?
(15:05) OK ป่าว
(15:06) OK : พักนี้แจ๋ว อารมขึ้นๆลงๆ
กรุเลยถอยออกมา 2 เซน
(15:07) P: เยอะมากมึง
ฮ่าๆๆ
(15:09) OK : อะไรเยอะ
(15:09) P: สองเซนไง
(15:09) OK : อืมม
ไม่อยากห่างมาก
(15:13) OK : เมิง
อยากจุ้บแจ๋วอะ
(15:13) P: และมาบอกไรกรู
ก็ขอเด่ะ
(15:13) OK : เผื่อเมิงแนะนำไรได้
(15:13) P: อิอิ
(15:14) P: กรูก็ขอก่อน และก็ไม่รอคำตอบ
ทำเลย
(15:23) OK : เมิงแม่ง
แรงว่ะ
เซ้กจัด
(15:23) P: ทีหลังอย่ามาถามนะ
(15:23) OK : 555555
ถามบ้างไรบ้างไม่ได้งัย
(15:25) P: เชี้ย บอกไปก็ว่ากู
(15:25) P: อ่อนว่ะ
(15:26) OK : แซว ไม่ได้ว่า
ออกจาชมด้วยซ้ำ
(15:27) OK : ว่าแรงดี สมเป้นเมิง ไรงี้
(15:28) P: ขอก่อน แรงตรงไหนวะ
(15:28) OK : ขอก่อนไม่แรง
แต่ทำเลย มานแรง
แล้วถ้า แจ๋วมันหลบอะ
(15:29) OK : แบบไม่ให้เงี้ย
(15:29) P: มีเทคนิคหน่อยดิ
(15:30) P: ของแบบนี้มันบอกกันไม่ได้เว้ย
(15:33) OK : เมิงก้เอาประสบการเมิงมา ช่วยกรุหน่อยดิ
(15:33) P: กูใส เหอะ สัส
(15:34) OK : ไม่จิงอะ
เมิง แอบแรง กุรุ้
(15:34) P: ไม่เชื่ออีก
เวง 555
(15:36) OK : 555
แร้งงง
(15:37) P: แรงป๊อเมิงดิ
(15:38) OK : แร้ง มะพร้าวพ่อเมิง
(15:55) OK : งอนกรุเหรอออ
แสดดดด
กรุ รุ้สึกผิดเลยเมิง
(15:56) P: เหอะๆ
ไม่ได้งอน
บ้าป่ะ
(15:56) OK : 5555
(15:57) P: ไม่ใช่เมิง จะได้ขี้งอน
(16:02) P: จอกกกว่ะ
(16:03) OK : ไอเด้กมีปม
(16:03) P: เอ อ กรูเด็กมีปม
(16:06) OK : ปมไรวะ
(16:07) P: ฮอตเกิน
(16:12) OK : ถุย
555 จบแล้ว ตอนต่อไปยังไม่ได้พิมนะคะ...
เรื่องตัวจริง...ไม่ขอสปอยล์ แต่อยากให้อ่านไปเรื่อยๆ จนจบ :monkeysad:
-
ชอบตรงที่...ขาวไปทั้งตัว นี่แหละค่ะ :-[
-
ลองจิ้นภาพน้ำพุดูแล้ว ก็ออกจะน่ารับประทานอยู่นะ มิน่ากิ๊กชิบเป๋ง
-
ชอบตรงที่...ขาวไปทั้งตัว นี่แหละค่ะ :-[
ชอบเหมือนกัน กร๊ากกกกกกกกก !!~
อ่านๆมามีแต่คนบอกว่ากวนๆ สรุปน้ำพุมาจากดาวไหนคะ
ดูท่าว่าจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง ฮ่ะๆๆ *ล้อเล่นน๊า*
ทุกวันนี้พุยังเล่นเอ็มอยู่อีกหรอคะ เหอๆๆ
แต่เค้าคุยกะเพื่อนน่ารักดีนะ อยากเลี้ยงเด็กจริงๆ อ๋อยย ~
ส่วนเรื่องพระเอก โบอ่า ~ ยังไงก็คือ 1 ใน 3 นี้ใช่ม่ะ
ถ้าตอบว่าไม่ใช่ จะไม่อ่านล่ะนะ งอน ~ ชิร์
ถ้าสุดท้ายแล้วคือหนึ่งในนี้และยังรักกันดี ก็ขอให้รักกันไปนานๆๆๆๆๆๆ
เพราะกว่าจะมาถึงวันนี้ได้เล่นเอาปวดกระโหลกเลย เน๊อะ ๆๆ หึหึ
ปล.ไปพิมพ์ต่อเร็วๆ กร๊ากกกกกกกก มาสปอยๆแล้วก็คิดถึงพุว่ะ มาๆกอดที ไอ่เด็กต่างดาว :กอด1:
อ่อๆๆ อยากรู้อีกอย่างนึง พุสูงป่ะ ฮ่ะ ๆๆ หน้าตาบอกมาแล้ว แล้วรูปร่างล่ะ (เอาให้หมด กร๊ากกก)
-
กอดน้องโบ Hug Hug (ขนาด) :กอด1: :จุ๊บๆ:
(พี่ขอ)สรุป(เอาเอง)ว่าน้ำพุ... เป็นเด็กผู้ชายตัวขาวๆ หน้าตาน่ารัก กวนๆ ตาโต คิ้วเข้ม หน้าเล็ก ยิ้มแล้วเหมือนเด็กน้อย
เป็นบุคคลป๊อบมากๆ เพื่อนๆชอบทั้งห้อง คงเป็นคนกวนที่น่ารัก น่าเข้าหาที่สุดในโลกเลยนะเนี่ย อื้มม :o8:
คือพี่นึกภาพตามที่น้องโบบรรยายแล้วนึกถึงโรงเรียนชายล้วนที่หนึ่ง พอดีว่าไปเจอตอนเค้าเลิกเรียนแล้วขึ้น BTS กันมาคับคั่งน่าเอ็นดูเยอะเลย เหอๆ
อ้อ...อีกประเด็น...เพื่อนๆบอกว่าน้ำพุ"น่ารัก" แสดงว่าไม่ได้ออกแนวหล่ออ่ะสิ น่าร๊ากกกกก ^O^
ส่วนตัวจริงของน้อง...ก็รอต่อไปค่ะไม่ได้เครียดอะไร(เหรอ?) คือเรื่องแบบนี้มันเ็ป็นเรื่องส่วนตัวของน้องเค้าจะเลือกใคร จะชอบใคร
เราก็รอลุ้นตามแหละเนาะ เพียงแต่อาจจะมีเชียร์ใครเป็นพิเศษ(มากๆ)บ้างไรงี้ไง นอกนั้นก็ลุ้นทุกตอนอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ
ปล.น้องโบสู้ๆค่ะ ฝากกระซิบน้องแบ้งค์ขอตอนพิเศษสักนิ๊ดดดได้ป่าวคะ นะนะ
-
เค้าอยากได้ในรอบด้วยน้าๆๆๆ จุ๊บๆ กอดๆ บวกๆ :L2:
-
สรุปแล้วงานรับปริญญาของพี่พุนี่เหมือนงานรวมกิ๊กไงงั้นอ่าเลยอ่าพี่โบ พี่แบงค์ โหยแล้ววันนั้นพี่แบงค์เหนื่อยเปล่าเนี่ยที่ต้องเทคแคร์พี่พุทั้งวัน อ่านนอกรอบไปแล้วก็พอจะเข้าใจว่าทำไมพี่พุถึงป๊อป ฮาา อาจเพราะความเป็นตัวของตัวเองด้วยเปล่า ข้อความที่เป็นแชทที่พี่พุคุยกับเพื่อนแล้วขำอ่า ตลกดี ^^ รอตอนต่อไปนะค่ะ :D
-
ทุกคนคิดเหมือนกันว่าำชอบน้ำพุตรงที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง :laugh:
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
ลุ้นตัวจริงของพุจะเกร็งไปหมดแล้วนิ
มาไวไวนะคะ
-
เคนอย่าเพิ่งไปนะรอพุก่อน
เค้ารอให้สองคนนี้กลับมารักกัน
-
/
แบงค์ไม่บอกผมก็รู้คับ ผมรู้แต่ไม่ยอมรับ
ผมปฏิเสธความรู้สึกเคน เพราะตัวผมเองในตอนนั้น...ไม่อยากหยุดอยู่ที่ใคร ผมยังสนุกกับการลอยไปลอยมากับคนอื่น..โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่คบด้วย ไม่ว่าจะเป็นเคนหรือใครก็ตาม จะรู้สึกยังไง
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ...
รู้จนอยากทรมานตัวเองให้สาสม
สิ่งที่เห็นในกล่องนั้น..
เป็นสร้อยที่คล้องแหวนไว้เหมือนของที่เคนเคยให้ตอนวันเกิดผมปีที่แล้วอ่ะคับ แต่ที่ทำให้เห็นว่าไม่ใช่ของเดิม ก็ตรงชื่อที่สลักไว้ในแหวน
อันเก่าเป็นชื่อมันหง่ะ
แต่อันนี้... ไม่ใช่ชื่อใครทั้งนั้น แต่เขียนว่า ‘ETERNITY’
ผมยังจำวันนั้นได้อย่างชัดเจน เพราะสิ่งที่เคยทำเอาไว้มันตามหลอกหลอนผมอยู่ทุกเวลาที่นึกถึง
ผมจำได้
ตอนที่บอกเคนว่าทิ้งสร้อยไปแล้ว แต่มันบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวซื้อให้ใหม่
แล้วอยู่ๆ พอเห็นของที่น่าจะไม่ได้คืนแล้วกลับมา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของเดิมแต่ก็ทำให้ผมสะเทือนใจจนบ่อน้ำตาแตก
คือ... ไม่ใช่แค่ผมที่ลืมไม่ได้ เคนก็เหมือนกัน
แต่ตอนนี้จะให้ทำยังไงอ่ะคับ มันทำอะไรไม่ได้แล้ว เคนก็มีคนของมัน
ส่วนผม... ก็.....มีพี่นัท (หรือเปล่าวะ?)
ถ้าจะให้ทำอะไรลงไปตอนนี้แล้วคนรอบข้างจะเป็นยังไง มันทำตามใจตัวเองไม่ได้หรอกคับ
ผมควรมองภาพตามความเป็นจริง แม้ว่า...
ความจริงมันก็ไม่ได้อยู่บนพื้นดิน แต่มันอยู่ในใจคนก็ตาม
/
หลังรับปริญญา ผมไม่ได้อยู่ทำกิจกรรมกับที่คณะต่ออย่างที่ตั้งใจไว้อ่ะคับ เพราะไม่มีอารมณ์อยู่ไปก็ไม่สนุก แล้วก็ไม่อยากให้คนอื่นมากังวลกับผมด้วย ก็เลยกลับดีกว่า
ที่จริงแล้วผมอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยกับใครเลย
ผมยังคิดอะไรไม่ออกสักอย่างอ่ะคับ บอกแบงค์ไปมันก็เข้าใจ และก็ปล่อยผมไว้อย่างที่ขอ
ผมไปนั่งที่เดิมตรงที่ชอบไปตอนเรียนอ่ะคับ นั่งมองสนามหญ้าสีเขียว...ในหัวคิดอะไรอยู่ก็จับประเด็นไม่ถูกเหมือนกัน
แต่ที่แน่ๆ คือ...มันรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตสำมะเลเทเมาของตัวเองจริงๆ :sad2:
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะไม่ลังเลในการทำตามใจตัวเอง... แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
ถ้าหากมีใครสักคนจะต้องเสียใจ ผมขอประเดิมคนแรก
ไอ้วิธีหักดิบเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำมันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น นอกจาก ทิ้งความไม่เข้าใจให้คนข้างหลัง
ผม.........ไม่ชอบรอเลยครับ... อึดอัด ทรมาน..... แต่ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องอดทน
/
นั่งอยู่นานจนไฟสนามปิด ผมก็ต้องกลับ... ลังเลว่าจะให้พี่นัทมารับดีไหม แต่ไงๆ ก็ต้องโทรบอกอยู่ดีนั่นแหล่ะวะ พอเค้ารู้ว่าผมไม่ได้อยู่ในที่ๆ บอกไว้ตอนแรก พี่นัทก็ถามทันทีเลยคับว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า? ทำไมผมยังอยู่ที่นั่น?
“ไม่มีอารมณ์ไปแล้ว” ผมตอบ
“แล้วจะให้ไปรับมั้ย?”
“.....................”
“จะให้ไปมั้ย?” พี่นัทถามย้ำ
“คับ”
ผมนั่งรอพี่นัทแบบหมดสภาพ มันเหนื่อยหง่ะ ทั้งใจทั้งกายเลย
นั่งหายใจทิ้งอยู่เป็นนานไม่ได้ช่วยอะไรมากไปกว่าสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
พอพี่นัทมาถึงผมเข้าไปนั่งก็มีน้ำกระป๋องมายื่นให้
“ขอบคุณครับ” ผมรับไปเปิดดื่ม
”เพื่อนเค้าไปเลี้ยงกัน แล้วเอ็งเป็นอะไร ทำไมไม่ไปกับเค้า ฮะ ไอ้เด็กน้อย” พี่นัทเอามือมายันหัวผมซะงั้น
“จ่ายตังค์แล้ว ไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอก” คณะผมปิดร้านเลี้ยงเลยคับ เมาเละเทะตามเคย มันก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่
“เงินมันไม่ใช่ประเด็น ที่เค้าสนใจคือ...ทำไมตัวเอ็งถึงไม่ยอมไปต่างหาก”
“คร้าบ...” ก็เข้าใจอยู่นะ “เบื่ออ่ะ เซ็งชีวิตแบบสุดยอด ไปในสารรูปนี้เดี๋ยวก็มีคนมาเซ้าซี้อีก น่ารำคาญ” แค่คิดก็เวียนหัวแล้ว
“ฮ่าๆๆ จะขี้รำคาญอะไรนักหนาวะ” พี่นัทว่า
“ถ้าเกิดวันนึงไม่มีใครสนใจเอ็งขึ้นมา เอ็งยังจะพูดงี้อยู่อีกมั้ยวะ” พอเห็นผมไม่ตอบ พี่นัทก็หันมายิ้มกวนตีนใส่
“หึ ขี้คร้านจะร้องไห้แงๆ อ่ะดิ...ยิ่งถ้าเป็นคนสำคัญไม่สนใจนะ สงสัยคงแทบอยากจะไปโดดน้ำตายล่ะมั้ง”
“....อย่าพูดได้ไหมพี่” ผมเริ่มจะหงุดหงิด
“ทำไมล่ะ พูดตรงไหนผิดเหรอ?” ยังทำเป็นลอยหน้าลอยตาอยู่ได้
อ๊ากกกส์ อย่ามากวนโมโหได้มั้ยเนี่ย
“พี่นัท!”
“เรียกทำไม?”
“เงียบได้ป่าว!”
“พี่ไม่ชอบความเงียบว่ะ ไม่พอใจอะไรก็พูดมาดิ”
“.........................”
“ไม่แน่จริงนี่หว่า” อ๊ากก อย่ามาท้ากันอย่างงี้นะ
“ก็พี่นั่นแหล่ะ! พูดอยู่ได้”
“อ้าว ถ้าไม่ได้เป็นอย่างงั้นจริงก็อย่าร้อนตัวดิ หรือถ้าเป็น ก็แค่ยอมรับ มันยากตรงไหนวะ?” ผมหันหน้าออกนอกหน้าต่าง เพราะไม่รู้จะโต้ตอบเค้ายังไง
“เสียฟอร์มนิดหน่อยมันจะตายเหรอ ลดๆ ลงบ้างแม่คงไม่ว่าหรอก”
เออ ก็ได้วะ
“พี่จะให้พุยอมรับอะไร?”
“อ้าว แล้วที่พูดมาอะไร มันก็อันนั้นนั่นแหล่ะ”
ผมคิดตามนิดนึง “โอเค ก็ได้คับ ยอมรับก็ได้ทุกข้อกล่าวหา”
“ก็แค่นั้น...”
“พุเสียใจอ่ะพี่นัท”
“เรื่อง?”
“เรื่องเคน” ผมตอบ
“มันมาด้วยเหรอ?” พี่นัทถามเสียงเรียบๆ
“ก็มา... แต่ไม่ได้เจอตัว มันฝากของมาให้เฉยๆ อ่ะ”
“เฮ้อ แล้วจะเสียใจไปทำไม มันก็แคร์เอ็งอยู่หนิ”
“...............”
“ดูท่าเอ็งก็คงไม่ต่างกัน” พี่นัททำหน้าเซ็งนิดหน่อย แล้วเค้าก็ถาม
“ไปหามันที่บ้านเลยไหม รู้สึกไงก็บอกมันไปซะเรื่องจะได้จบ ถ้ามานั่งเครียดกันอยู่แบบนี้แล้วชาติไหนถึงจะรู้เรื่อง”
“พุไม่กล้าหรอก” แค่นึกว่าต้องไปเจอกันก็กลัวแล้วคับ กลัวไปมากมาย โดยเฉพาะถ้าไปเจอแล้วมันไม่เป็นอย่างที่ผมคิด ผมก็คงเศร้าหง่ะ
“งั้นตกลงจะยอมให้เป็นอย่างนี้ใช่ไหม?” พี่นัทถาม แต่ผมพูดไม่ออก
“....................”
“ถ้ายอมแล้ว ก็อย่ามาพูดเรื่องนี้ให้ฟังอีก! แล้วก็อย่ามาบอกว่าเสียใจ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลย!”
o22
โห..... แรงหง่ะ โดนว่าไปขนาดนี้ผมน้ำตาซึมเลย :m15: แต่ว่ามันไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจหรอกคับ แต่เป็นความกล้าที่พี่นัทให้ผมต่างหาก
ผมนั่งคิดไปตลอด... รู้สึกใจมันหน่วงแบบแปลกๆ ผมไม่รู้หรอกว่าที่คิดมันถูกไหมจนกว่าจะได้ลองทำ
ตอนแรกผมนึกว่าพี่นัทจะพาไปไหนต่อรึเปล่า แต่สุดท้ายเค้ากลับมาส่งที่บ้านเลย
“พี่นัทโกรธพุใช่ไหมเนี่ย?” ผมเห็นหน้าเค้าแล้วอดถามไม่ได้อ่ะคับ
“แล้วคิดว่าไง” พี่นัทถอนหายใจ
“ไม่อยากให้โกรธอ่ะ”
“เห็นเอ็งพูดงี้นับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายก็เหมือนเดิม”
“พี่นัทก็เหมือนเดิม”
“จะไม่เหมือนเดิมแล้ว ถ้าเอ็งยังเป็นอยู่แบบนี้” แบบนี้?
“พี่นัทอย่าทิ้งพุนะ”
“แล้วเอ็งล่ะ จะทิ้งพี่ไหม?” ถามแบบนี้ก็ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยคับว่า
“ไม่มีทาง!” ถึงผมอยากจะกลับไปคบกับเคน แต่มันก็ไม่ใช่ฐานะแฟน ผมแค่อยากเป็นเพื่อนมัน
“หึหึ ตอนนี้เราก็ทิ้งกันไม่ได้อยู่แล้ว เพราะพี่กับเอ็งไม่ได้เป็นไรกัน”
“........................” -*-
“แต่ถ้าวันนึงมันต้องเป็นอะไรกันจริงๆ พี่คงไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น”
“ไม่เข้าใจ” เรื่องแบบไหนง่ะ หรือว่าเรื่องผมกับเคน???
“พุแค่อยากเป็นเพื่อนเคน” ผมอธิบายพี่นัทไป
“น้ำพุ... เอ็งคิดงั้นจริงเหรอวะ?” หน้าตาเค้าดูไม่เชื่อผมเลย เหอๆๆ เห็นพี่นัทมองแบบนี้ผมก็ชักจะไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน
“ถึงจะรักกันแค่ไหน แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ มันก็คงเป็นไปไม่ได้”
“..........................” พี่นัทขมวดคิ้วกับคำพูดผม
“พุรักเคน แต่เราเป็นได้อย่างมากก็แค่เพื่อนกัน” อย่างที่มีคนบอกไว้ล่ะคับ ว่านิสัยผมกับเคนมันเข้ากันไม่ได้ ตลอดห้าปีที่ผ่านมาก็พิสูจน์ได้แล้ว แต่ที่ทั้งผมและมันยังตัดใจไม่ได้ก็คงเป็นเพราะ เราไม่คุยกันให้เข้าใจล่ะมั้ง
“รักมันเหรอ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ แบบไม่ต้องการคำตอบ
“ถ้ารักกันมันจะเป็นเพื่อนกันได้ยังไง นี่เอ็งไม่ฉลาดหรือว่าพี่โง่วะเนี่ย” พี่นัทถึงกับยกมือกุมขมับ
“ก็...รักกันแต่ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันไงพี่ รักกันก็เป็นเพื่อนกันได้ รักแบบเพื่อน”
“เอ็งไปถามมันก่อนไปว่ามันอยากเป็นเพื่อนกับเอ็งรึเปล่า”
“....................”
‘กูเป็นเพื่อนมึงไม่ได้พุ’
อยู่ๆ ประโยคนี้ก็ผุดขึ้นมาในสมองผม
เคนมันไม่อยากเป็นเพื่อนผมจริงๆ ด้วย... ถ้าอย่างงั้น
“ไปถามใจตัวเองให้ดีก่อนไปว่ารักมันแบบไหน” พี่นัทสรุป
“พี่ว่าเอ็งตีกรอบให้ตัวเองเพราะอดีตมากไป สมมติว่าเคนมันเปลี่ยนตัวเองได้ เอ็งจะทำยังไง? พูดว่าเพื่อนน่ะมันพูดง่าย แต่ความจริงมันทำได้ไหม...? เอ็งโอเครึเปล่าถ้าสมมติว่าเคนยอมเป็นเพื่อนเอ็ง แต่มันกอดจูบ...มีอะไรกับเอ็งทุกวัน...”
“......................”
“ใช้คำว่าเพื่อนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระจากความจริง มันช่วยให้อะไรดีขึ้นวะ รักมันก็อย่าหลอกตัวเองอีกเลยว่ะ ...พี่ไม่เป็นไร”
/
‘พี่ไม่เป็นไร’
ถึงพี่นัทจะพูดอย่างงั้น แต่ใครมันจะไปได้ง่ายๆ ผมแคร์เค้านะคับ มากด้วย ถึงตอนนี้จะเริ่มรู้แล้วว่าคิดยังไงกับเคน แต่พี่นัทก็ยังสำคัญกับผมที่หนึ่งอยู่ดี
เค้าอาจจะลืมเรื่องนี้ไปก็ได้...
เฮ้อ... ผมควรทำยังไงดีวะเนี่ย??? ไม่รู้เหมือนกัน!!!
ถ้ารู้ผมคงทำไปแล้ว พระเจ้าจอร์ช :serius2:
“เอ็งมาทำไมวะ?” พี่นัทถามตอนเห็นหน้าผมช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศในวันถัดมา คือ... ผมมาหาเค้าเองล่ะคับ
“ไม่รู้อ่ะ มาเฉยๆ” ผมตอบไปตามตรง
“พี่จะไปกินข้าวใช่ป่ะ พุไปด้วย”
พูดจบพี่นัทถอนหายใจเลย “ไม่ได้ นัดคนอื่นไว้แล้ว”
“..................” หง่ะ หน้าชาไปเลยคับผม
“ไปส่ง BTS มั้ย?” พี่นัทถาม
“ไม่เป็นไรคับ พี่ไปเหอะ” รู้สึกแย่ชะมัด แต่ผมก็ผิดเองที่มาปุบปับ
“ทีหลังถ้าจะมาบอกก่อนนะ จะได้เลื่อนนัดทัน” ยังมีหน้ามาพูดงี้อีกไอ้บ้า!!
พอผมบอกไม่ไป เค้าก็ไม่ส่งจริงด้วยคับ แต่พี่นัทเค้าก็เป็นคนแบบนี้แหล่ะ ผมทำใจได้แล้ว
“อยากไปกินข้าวกับพี่เหรอ?” พี่นัทหันมาถามอีกครั้งก่อนเดินไปลานจอดรถ
“ไม่เชิง”
“ตอนเย็นละกัน”
“ว่างเหรอ?”
“ไม่ว่างก็ทำให้ว่างได้”
“....งั้นเดี๋ยววันหลังมาใหม่ดีกว่า”
พี่นัทจ้องหน้าผมหน่อยนึง เค้าก็โอเคแล้วก็ไป ผมว่าเรื่องเมื่อวานต้องทำให้พี่เค้าไม่พอใจแน่ๆ เลย
เค้าไม่พอใจแล้วผมพอใจนักเหรอวะเนี่ย ไอ้เรื่องมีกิ๊กเป็นร้อยหง่ะ ผมก็ไม่พอใจเหมือนกันนะ แต่ก็เข้าใจที่พี่เค้าเป็น ผมยอมรับได้ เพราะเชื่อในสิ่งที่พี่นัทพูดว่าถึงเค้าจะมีใครแต่ผมก็ยังเป็นที่ 1 ซึ่งที่เค้าทำผมก็ไม่นึกว่ามันเป็นการเอาเปรียบอะไรอ่ะคับ เพราะผมเองก็ไม่ได้ทำตัวให้เค้ามั่นใจได้เหมือนกัน
/
การกินข้าวคนเดียวนี่ผมไม่ชอบเลยคับ มันรู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้ คนชอบมองง่ะ เวลาไปไหนคนเดียวก็เหมือนกัน (หรือผมคิดไปเองฟระ)
เหงาก็เหงาอยู่ แต่ไหนๆ ก็แวะมาแถวห้างแล้วก็เลยเดินดูของขวัญวันเกิดให้เคนซะเลยคับ
ประมาณว่าซื้อไว้ก่อน จะได้ให้หรือไม่ได้ให้ ก็แล้วแต่ดวง...
แหง่ะ... ถ้าพูดงี้ให้พี่นัทได้ยินมีหวังโดนด่า
คือ..เค้าไม่ชอบให้ทำอะไรแบบเลยตามเลยอ่ะคับ ถ้าตั้งใจแล้วก็ต้องทำให้มันสุดๆ พี่นัทจะเป็นแบบนั้นซะมากกว่า
ถ้าผมเป็นได้ซักครึ่งนึงของเค้าก็คงไม่ต้องมานั่งปวดหัวอย่างงี้หรอก...
ถ้าผมเป็นได้อย่างเค้า เรื่องคงจบไปนานแล้ว
“สนใจสอบถามได้นะครับ” ผมเดินเฉียดๆ ไปตรงโซนเครื่องประดับอ่ะคับ เห็นเคนมันซื้อแหวนซื้อสร้อยให้สวยดี อยากใส่เหมือนกัน แต่ไม่กล้า กลัวทำหายอีก
คราวนี้เห็นร้านนี้ดีไซน์เท่ดีหง่ะ ผช. ก็ใส่ได้ ถามราคาพี่เค้าแล้วก็ไม่แพงมาก แต่ประเด็นคือ...
ซื้อแหวนให้มันเนี่ย... จะดีเหรอ? :try2:
ถ้าไม่คิดไรมาก ก็คงได้อ่ะคับ
ประเด็นคือผมคิดมากเนี่ยดิ
ไอ้ที่ทำให้พี่นัทไม่พอใจคือผมไม่ยอมไปคุยกับเคนให้รู้เรื่องแล้วปล่อยคาราคาซัง ผมคิดเอง มันก็คิดเอง สรุปไม่คุยกันก็ไม่รู้เรื่อง ต่างคนต่างเครียด เค้าไม่รู้ผมจะเอาไง พี่นัทเลยรำคาญมั้ง
ผมก็รำคาญตัวเองเหมือนกันนั่นแหล่ะ :o12: ถ้าวันเกิดเคนคราวนี้ ผมมีข้ออ้างไปเจอมัน ได้คุยกันจริงๆ จังๆ คงดี ผมรู้แล้วว่าตัวเองคิดยังไง แต่จะให้ยัดเยียดสิ่งที่ตัวเองรู้สึกให้เคน เหมือนที่มันเคยทำกับผม ผมว่านั่นคงทำให้เรื่องแย่ลงมากกว่า
ถ้าหากมีคนกำลังคิดอยู่ว่าผมอยากเก็บเอาไว้ทั้งพี่นัททั้งเคน มันก็ถูกคับ ผมเลือกไม่ได้ แต่ถ้าเจาะลึกรายละเอียดแล้ว สถานะมันต่างกันนะคับ ดูจากความเป็นจริงถ้าคิดง่ายๆ
1. เคนรักผม ผมรักเคน แต่เราไม่ได้เป็นไรกัน และเคนมีแฟนแล้ว
2. พี่นัทเป็นคนสำคัญของผม ผมเป็นคนสำคัญของเค้า แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และพี่นัทมีกิ๊กตั้งเยอะแยะ
ผมดูเหมือนจะมีทางเลือก แต่จริงๆ มันไม่มีทางให้เลือกซักเท่าไหร่
สรุปผมซื้อแหวนให้เคน... นิ้วกลางผมกับนิ้วนางมันหง่ะเท่ากัน ผมรู้แค่นี้ ก็เลยต้องซื้อไซส์นี้
ได้ของมาแล้วก็แอบดีใจนิดนึง อยากให้มัน อยากเจอมันเหมือนกัน แต่ก็ต้องเตรียมทำใจไว้ด้วยว่า... เรื่องมันอาจจะยากกว่าที่คิด
:เฮ้อ:
H
รักที่หาทางออกไม่ได้มันเจ็บปวด แต่เดี๋ยวก็ไปเคลียร์กันแล้วคะ
ปล. เคนอาจมาในสภาพที่คาดไม่ถึง!
[at] เพื่อนบ้าน : น้ำพุสูงเกือบร้อยแปดสิบค่ะ แต่ผอม ขาเล็กว่าแขนโบอีกมั้ง 555 ชอบที่เรียกพุว่าไอ้เด็กต่างดาว ฟังดูน่ารักดี หุหุ ส่วน MSN เอาตอนที่ยังเรียนมหาลัยมาลงค่ะ ปัจจุบันเลิกเล่นแล้วทุกสิ่งอย่าง
[at] Uonlii_I : แบงค์ฝากถามว่าตอนพิเศษอะไรครับ? (ด้วยน้ำเสียงหวาดๆ กลัวได้เขียนเรื่อง)
[at] snice_cz : พี่แบงค์เทคแคร์พุไม่เหนื่อยหรอกจ้า
:L1:
ปล.๒ ขออภัยล่วงหน้าหากตอบไม่ทั่วถึง
สุขสันต์วันวิสาขบูชา อย่าลืมไปเวียนเทียน ทำบุญที่วัดกันนะจ้ะ ชาวพุทธทั้งหลาย :call:
-
น้ำพุ ตบซักเปรี้ยงดีไหมเนี่ย 55+
อ่านแล้วอึดอัดเว้ยยยย
สงสารพี่นัท สงสารเคน พุคนใจโลเล หึ!
-
อยากให้เคนเป็นพระเอก สงสารเคนมากมาย
-
เคนมาแบบ...แต่งหญิง??? :laugh:
เลือกซะน้องพุ เดี๋ยวจะยุ่งเหยิงไปกันกว่านี้
ปล. อยากอ่านเรื่องแบงค์ค่ะ :o8:
-
ความลังเล สับสน มันทำร้ายจิตใจมากกว่าการกล้าเผชิญความจริงนะพุ
-
eternity :monkeysad: สงสารเคนจัง น้ำพุก็ดูเหมือนจะคิดอะไรได้บ้างแล้ว
-
นัทพูดถูกทุกอย่าง...
...ถ้าเคนยอมเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ น้ำพุจะำทำอย่างไร ?
...ถ้าเป็นเพื่อนกัน แล้วการแสดงออกไม่ต่างจากคนรัก แล้วจะเรียกว่าเพื่อนทำไม?
...ถ้าน้ำพุยังคงเป็นแบบนี้ ยังเลือกใครไม่ได้ คำว่าพี่นัทสำคัญที่ 1 ก็ไม่มีความหมายสำหรับนัทหรอกค่ะ
แล้วคนอย่างนัท...ถ้าพูดว่าไม่เป็นไร ก็คงไม่เป็นไรจริงๆ น้ำพุเสียอีกที่จะเสียใจมากถ้าถูกเค้า ignore
...ถ้าน้ำพุเลือกน้องเคน ก็คงต้องยอมปรับเปลี่ยนตัวเองเพือเคนอีกมากทีเดียว คงต้องทำแบบจริงจังล่ะไม่งั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน
...บางครั้งคนเรากว่าจะคิดได้เลือกได้ก็เกือบจะสายเกินไป แต่ก็มีอีกหลายคนที่กว่าจะคิดได้ก็สายไปแล้ว เรียกกลับคืนมาไม่ได้...
ขอพูดไรตรงๆนิดนึงนะอย่าเพิ่งเคือง..อ่านจนถึงตอนนี้...น้ำพุก็ยังชอบให้ความหวังคนอยู่เสมอ หรือตั้งใจจริงๆอยากให้เค้าหวัง(?)
การที่ต้องการเป็นเพื่อนกันแต่ให้แหวนเป็นของขวัญวันเกิดมันก็แปลกๆอยู่แล้ว เพราะงี้้นัทถึงเข้าใจน้ำพุทะลุไปถึงม้ามเลยค่ะ
แล้วคนเคยเป็นแฟนเ่ก่าจะไม่คิดมีความหวังเหรอคะน้องพุ.....
((ไม่รู้ว่าพี่คิดเยอะไปรึป่าวเนี่ย เฮ้อ... :เฮ้อ: ปวดตับ))
ปล.ดีใจนะที่ทุกวันนี้น้ำพุเลือกได้แล้ว และก็คงมีความสุขมากกับคนที่เลือกแล้วก็รักกันให้มากๆนะคะ
ปล.2 น้องแบ้งค์..แหม..เขียนนิดๆหน่อยๆ ไปเดทไปไรก็น้ำพุมาก็แบ่งปันกันมั่งไรมั่งสั้นๆ :กอด1:
ปล.3 น้องโบ..ยาวดีตอนนี้ถูกใจมาก แถมอาการปวดตับสองซีก เอาไป +1เลยน้อง :o12:
-
ตอนนี้แอบสั้น :laugh:
หนักใจแทนพุอ่ะ
-
น้ำพุเลือกคนที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง
อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีกว่านะคะ
-
สงสารตัวเองที่มาติดเรื่องนี้ T^T
ถ้าบทสรุปมันไปตรงข้ามกับที่เราคิด
เราคงนอยด์แน่เลย T^T
อ๊าคคคคคคคคคคค หนีไปทำใจ >_<
-
พุรักเคน เคนก็รักพุ
ทำใจกล้าๆไปเปิดอกคุย
กันเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้อง
มานั่งเสียใจทีหลังนะ
(เชีียร์เคนอยู่นะ)
-
เราว่าสุดท้ายคนที่พุเลือกคงเป็นเคนแหละ ถึงเคนมีแฟนแล้ว ก็เลิกได้นะพุ ฮ่าๆ พี่นัทแกกิ๊กเยอะเหลือเกิน :m16:
-
ทำไมอ่านจบแล้วเราเจ็บจังเลย T^T
-
/
“รักมันเหรอ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ แบบไม่ต้องการคำตอบ
“ถ้ารักกันมันจะเป็นเพื่อนกันได้ยังไง นี่เอ็งไม่ฉลาดหรือว่าพี่โง่วะเนี่ย” พี่นัทถึงกับยกมือกุมขมับ
ชอบพี่นัท แต่เชียร์เคน พี่นัทเข้าใจอะไรง่ายดีอ่ะ ดูเป็นผู้ใหญ่มากก
-
เคนจะมาในสภาพในเนี่ยพี่ อยากอ่านตอนต่อไปละ ลุ้นๆ
ปล..ขอถามนิดนึงนะค่ะ อ่านมาตั้งนาน จริงๆ เรื่องนี้มีคนเขียนสองคนใช่ป่ะค่ะ คือพี่โบ กับ พี่แบงค์ ใช่เปล่า? :)
-
เครียดจริงจังเลยตอนนี้ เป็น paradox ที่แก้ไม่ออกจริงๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก วิ่งมากระโดดกอดโบ *หมับ* :กอด1:
กอดๆ ไอ่เด็กต่างดาวที่น่ารักด้วย งุงิ (นอกจากผอม สูง แล้วยังหัวโตด้วยใช่มั้ย ฮ่ะ ๆๆ เด็กต่างดาวชัดๆ)
อ่านตอนนี้แล้วแอบน้ำตาซึม(อีกแล้ว) ยังสติวสงสารเคน :m15:
แต่เข้าใจนะ อารมณ์แบบพุอ่ะ คือรักไง แต่อยากเป็นแค่เพื่อนเฉยๆ
แบบนี้ไม่ได้หรอ ? ทำไมพี่นัทบอกรักแล้วเป็นเพื่อนกันไม่ได้ล่ะ
แต่ก็อีกนั่นแหละ ถ้าลองเป็นเคน เค้าก็คงทำใจเป็นเพื่อนไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ แซดดดดดดดด
ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ ก็คงไม่อยากเป็นเพื่อน แต่ถ้าวันนึงทำใจได้แล้ว
ก็คงจะมองหน้ากันติด และพูดได้เต็มปากแหละ ว่าเราเป็นเพื่อน(ที่ครั้งนึงเคยรัก)กัน
เฮ้อออ ความรักเข้าใจยาก เค้าไม่เข้าใจเล๊ยยยย หนีไปบวช -"-
มาถึงนัทพุ ตอนที่เค้าพูดกันเรื่องทิ้งไม่ทิ้งอ่ะ โดนนนนนนนนนน
เข้าใจเลยไอ่ความรู้สึกแบบ เราเป็นที่หนึ่งของกันและกัน แต่เราไม่ใช่ของกันและกัน
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่บ่งบอกสถานะที่ชัดเจน ไม่รู้จะอึดอัด หรือสับสนดี
ครั้งหนึ่งเคยผ่านมันมา แล้วก็ผ่านมันไปแบบมึนๆ กร๊ากกก ก็บอกแล้วความรักเข้าใจย๊ากก (หรือเค้าไม่เข้าใจมันเองว๊า)
อ่อๆๆ แอบน้ำตาซึมอีกตอนนึงที่พุไปหาพี่นัทแล้วพี่นัทไม่ว่างอ่ะ
ใจร้ายว่ะ !!! ก็เข้าใจนะว่าไม่ได้บอกล่วงหน้า แต่ก็นะ .. ใจร้าย !!! :beat:
โบจ๋าเอาอีกแล้ว ชอบมาสปอยเคนอีกแล้ว ฮือ ๆๆ
จะมาปู้ยี่ปู้ยำอะไรน้องเคนของเค้า(?)
คราวนี้ไม่ได้มาแต่ชื่อหรือของใช่มั้ย ไปเคลียร์กันจริงๆใช่มั้ย
ไม่ใช่ทำไปทำมาเคนโกรธลากพุไปซ้อมอ่ะ ไม่ใช่ล่ะโหดไป หุหุ
จบ(เม้นท์)เหอะ รู้สึกว่าแพล่มไร้สาระมาก ="=
ปล.(แม่งมีทุกเม้นท์ โบคงคิดว่ามันจะถามอะไรนักหนาฟร่ะ ฮ่ะ ๆๆ )อยากได้ตอนพิเศษแบบที่พี่ Uonlii_I ว่า กร๊ากกก แบงค์จ๋า :impress2:
-
น้องโบเท่ร๊าก คิดถึงอย่างแรง ดันๆ
นั่งรอ นั่งหากระทู้นี่ตลอดอ่ะ เรื่องกำลังอึดอัดเลยล่ะ มาต่อเต๊อะพลีสสสส :monkeysad:
-
เง้อ ปวดใจ แต่ยังไงก็ยังเชียร์เคนอยู่น้า :กอด1:
มันก็พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวเองก็พูดไม่ได้หรอก
ขอให้เคลียร์กับเคนให้ได้นะน้ำพุ แต่ซื้อแหวนให้เนี่ย น่าคิดมากจริงๆนั่นแหละ :z1:
แล้วที่ว่าเคนไม่เหมือนเดิมนี่มันยังไงค้า อยากรู้มากมาย :z3:
-
/
วันนี้วันเกิดเคนแล้วครับ
ผมนอนกังวลอยู่ทั้งคืนว่า
จะ ‘ไป’ หรือ ‘ไม่ไป’ ดีวะ!!!?
คือตั้งแต่คบกันมา ทุกปี...วันเกิดมันหรือผม อย่างน้อยต้องได้เจอกัน ให้ของขวัญกัน...
ไม่ว่าจะต้องทำเพราะหน้าที่หรืออะไรก็แล้วแต่ มันก็ต้องทำ ถ้าจะไม่ทำ...ผมก็รู้สึกไม่ดี เหมือนขาดอะไรไป คิดมาก ต่างๆ นานา
ถ้าเอาเข้าจริง ในความรู้สึกลึกๆ ของผม... ผมอยากให้เรา (หมายถึงผมกับเคน) เป็นเหมือนตอนแรกๆ ที่รู้จักกัน คือมันไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องสนใจผมมากมายขนาดนี้ แค่มันอยู่เฉยๆ ไม่ต้องแสดงออกมากว่าชอบ แต่ก็รู้ว่าชอบก็พอแล้ว
ผมอยากให้เป็นอย่างนั้น... ไม่อึดอัดดีอ่ะคับ ไม่ต้องแคร์สังคมมาก มันก็ไม่ต้องหึงผมมากด้วย ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องโมโห
แต่ถ้าจะคบกันมันก็ห้ามความรู้สึกคนไม่ได้อีก ยิ่งผมรู้ดีว่าเคนเป็นไง ผมว่าก็ยากถ้ามันต้องฝืนใจทำ
เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่าผมรักมัน และยังตัดใจจากมันไม่ได้ ผมก็คงต้องพยายามแก้ไขตัวเองบ้าง
แต่ประเด็นสำหรับตอนนี้ก็คือว่า... ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง?
รักก็ส่วนรัก ความจริงตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าคุยอย่างคนเคยรู้จักกัน หรือถ้ามากสุดๆ คือเป็นเพื่อนกัน
ผมไม่อยากแย่งแฟนใคร
แล้วผมก็ไม่อยากให้ความสำคัญกับใครมากกว่าพี่นัท เฮ้อออ ถ้าผมเป็นเพื่อนเคนได้ก็ดีสิ :เฮ้อ:
และที่พี่นัทพูดก็ถูกคับ ผมเป็นอย่างนั้นนั่นแหล่ะ และที่ผมให้ความหวังเคนก็เพราะผมรักมัน แต่ผมไม่รู้และปฏิเสธว่าตัวเองรักมัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคับว่าทำไม? นั่งคิดนอนคิดมาหลายคืน คงเป็นเพราะผมรับนิสัยโรคจิตบางอย่างของเคนไม่ได้มั้ง และผมก็ไม่กล้าบอกเคน ผมกลัวอ่ะ
แต่พอมานึกถึงสาเหตุ... ผมเองหรือเปล่าที่ทำให้มันเป็นแบบนี้?
.....ก็คงใช่....
ถ้าผมไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจเคน... ป่านนี้เราก็คงยังคบกันอยู่
เฮ้อ....... :m15: ผมมันเลวเองหง่ะ
คนเราจะเห็นค่าของสิ่งหนึ่ง ก็เมื่อกลัวว่าจะเสียของสิ่งนั้นไป
ผมก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น ถึงในใจยังหวังว่าจะได้กลับคืนมา แต่ถ้ารักษาไม่ได้หรือไม่พร้อมที่จะดูแลเป็นอย่างดี มันก็คงต้องจบลงแบบเดิม
ผมไม่รู้หรอกคับว่าทางไหนมันดีที่สุด และถ้ายังคิดเอาเองคนเดียวอยู่แบบนี้ มันก็หาทางแก้ปัญหาที่อยู่ในใจผมและเคนไม่ได้สักที
สุดท้าย... ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องไปเจอกันอยู่ดีนั่นแหล่ะคับ!
/
ผมพยายามทำใจให้สบายมากที่สุด ไอ้ที่กลัวอยู่ก็พยายามลืมๆ มันไป ทำอย่างที่ใจต้องการ โดยบอกตัวเองให้กล้าเผชิญหน้าความจริงคับ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด
และไอ้ที่ไม่ชอบ ถ้าถึงคราวจำเป็นมันก็ต้องทำ
อันดับแรกเลยคือโทรศัพท์หาเคนคับ ต้องนัดเจอก่อน มันจะมาหาหรือไม่ก็อีกเรื่องนึง
ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะตอนรอสาย... รออยู่นานมากกก จนต้องโทรไปรอบสองถึงมีคนรับ
“ฮัลโหล”
“น.....นี่..พุนะ!” ผมพูดออกไปด้วยความตื่นเต้น เหงื่อแตก หน้าซีดยังกับคนจะเป็นลม
“คือ...ทำไรอยู่เหรอ ว่างคุยป่าว?” ผมพูดรัวแทบฟังไม่รู้เรื่อง
“เดี๋ยว ใครนะ ฟังไม่ถนัด”
“........................”
o22
พอได้ยินเสียงชัดๆ แล้ว ผมนิ่งไป... เวรกรรม นี่ไม่ใช่เสียงเคน เสียงผช.ที่ไหนก็ไม่รู้ (มารู้ทีหลังคือพี่ชายเคน...)
“ใครโทรมานะคับ ที่ขึ้นหน้าจอ ไม่มีชื่ออ่ะ” อึ้งรอบสอง เคนลบเบอร์ผมเหรอ??? ช้อคมากคับ :a5:
“เอ่อ น้ำพุครับ ขอสายเคนหน่อยได้มั้ยครับ”
“เคนนอนอยู่ ยังไม่ตื่น” ผมมองดูนาฬิกา มองดูปฏิทินอีกที วันนี้วันธรรมดา และตอนนี้เวลาบ่ายสามโมงกว่า มันจะเป็นไปได้ไง?
“เคนไม่ได้ไปทำงานเหรอครับ?” ผมสงสัย
“ไม่ได้ไป” เสียงปลายสายเริ่มห้วนอย่างบอกไม่ถูก
“...ตอนนี้เคนอยู่คอนโดเหรอคับ?”
“ไม่ใช่ มีไรอีกมั้ยคับ ยุ่งอยู่” เค้าถามเหมือนอยากรีบวาง แต่ผมไม่วางหง่ะ ยังคุยไม่รู้เรื่องเลย
“เคนไม่สบายเหรอคับ?” ก็มันนอนและไม่ไปทำงาน... ผมก็เลยสงสัย ส่วนเรื่องคนที่รับสายแทนเป็นอะไรกับมันหรือไม่นั้น ผมไม่แคร์ จนกว่าจะเห็น
และดูเหมือนคำถามนี้จี้ไปถูกจุดพอดี ปลายสายก็เลยตอบมานิ่มๆ ว่า
“ใช่ ไม่สบายมาก ตอนนี้นอนให้น้ำเกลือขาหักอยู่โรงบาลเนี่ย แค่นี้นะคับ”
หง่ะ เฮ้ย วางสายไปซะงั้น
แต่ที่เค้าบอกเมื่อกี้... มันทำให้ผมอึ้งคับ
o22
เคนอยู่โรงพยาบาล!!!
ด้วยความอยากรู้แล้วก็เป็นห่วง ผมเลยลองเสี่ยงโทรไปถามที่บ้านเคน เผื่อว่าจะเจอใครที่ถามได้ว่าเคนอยู่โรงบาลจริงป่าว และมันเกิดอะไรขึ้น อย่างนี้น่าจะชัวร์กว่า
และพอผมโทรไป คนที่รับสายเป็นน้องชายเคนอ่ะคับ บอกว่านอนอยู่โรงบาลจริง เคนเมาขับมอไซต์ชนปิ๊กอัพอ่ะคับ ขาหักไปข้างนึง นอกนั้นก็ฟกช้ำไปทั้งตัว
แล้วที่ทำผมช้อคมากกว่าเดิม คือช่วงเวลาที่ชนคับ... น้องมันบอกว่า ชนเมื่อห้าวันที่แล้ว
ห้าวันที่แล้ว..... มันเป็นวันรับปริญญาผมอ่ะคับ! :sad5:
เฮ้ยยย ได้ยินแบบนี้แล้วยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่... ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เคนเจ็บหรือเปล่า แต่ก็โทษตัวเองไว้ก่อนว่าใช่
“จะไปหาเคนเหรอพี่?” น้องเทนถาม..
“อย่าเพิ่งไปตอนนี้เลย ป๊า-ม๊า เฮียก็อยู่ ขืนไปเฮียได้จับพี่โยนออกนอกโรงบาลแน่”
“...........................” ไม่รู้ว่าพูดเกินจริงไปรึเปล่า แต่ผมรู้ว่าพี่ชายเคนอ่ะ ไม่ชอบหน้าผมซักเท่าไหร่ ส่วนพ่อกับแม่เคนผมไม่รู้คับว่าเค้ารู้เรื่องลูกตัวเองหรือยัง?
“ผมต้องไปนอนเฝ้าเคนคืนนี้ ไว้ซักสามสี่ทุ่ม เดี๋ยวผมพาไป เคป่ะ?” ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยตอบตกลงอ่ะคับ
ที่จริงผมกับน้องชายเคนไม่เคยคุยกัน เจอกันครั้งแรกเคนก็แค่แนะนำไปงั้นๆ เทนตอนนี้อยู่ ม.หก โรงเรียนเดียวกับผมคับ ตอนผมอยู่ก็ไม่เคยเจอหน้าน้องเค้านะคับ แต่จะชอบเห็นตอนออกนอกโรงเรียนแล้ว
น้องเทนนัดผมทุ่มครึ่งที่ห้างแห่งหนึ่ง ตอนแรกก็สงสัยว่านัดเร็ว
แต่จังหวะนี้ใครให้ทำไรก็ทำอ่ะคับ แค่ได้ไปหาเคนแบบไม่ต้องทำให้ใครวุ่นวายก็พอแล้ว
พอถึงเวลาเจอกัน
“กินข้าวยังพี่?” เทนถาม ผมก็ส่ายหัว กับคนไม่สนิทผมไม่ชอบพูดมากอ่ะคับ
ไปๆ มาๆ ที่แท้นัดเร็วมาเพื่อให้ผมเลี้ยงข้าว... เหออ แต่ไม่เป็นไร ตอบแทนที่ช่วยพาผมไปโรงบาลแบบไม่ต้องโดนใครเขม่นก็โอ
“นี่พี่” เสียงคนข้างตัวทัก
“ได้ข่าวว่าเลิกกับเคนแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับมาอีกทำไมอ่ะ?” ข้าวที่กำลังกินอยู่แทบจะสำลักเลยคับผม
“เฮ้อ เบื่อเคนจริงๆ ว่ะ ไม่รู้ต้องเจ็บตัวอีกกี่ทีมันถึงจะเข็ด แม่งแค่เป็นเกย์ชีวิตก็บัดซบพออยู่แล้ว นี่ยังมาโดนเกย์หักอกอีก บ้าชะมัดเลยว่ะ พี่ว่ามะ?”
:monkeysad:
เอ่อ ผมพูดไม่ออก น้องมันช่างประชดผมและพี่มันได้เจ็บปวดจริงๆ
“พี่บอกผมหน่อยได้ป่ะ เป็นเกย์มันดียังไง? ผมได้ยินมาว่าข้างหลังผช. ถ้าได้ลองเอาแล้วมันจะติดใจจนลืมของผญ.ไปเลย เคนมันก็คงเป็นงั้นเหมือนกันใช่มะพี่?”
“......................” ผมรู้สึกฉุนกับคำถามน้องมันซะจริง แต่ก็เลือกไม่ตอบโต้เพราะตอนนี้ยังไม่ได้ถามเลยว่าเคนอยู่โรงบาลไหน ห้องอะไร
ว่าแล้วก็ถามเปลี่ยนเรื่องซะเลย แต่เทนไม่ยอมตอบง่ายๆ แถมกินข้าวเสร็จยังจะให้ผมเลี้ยงหนังอีก
เฮ้ยยย มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย
“ไม่รีบไปหาเคนเหรอ?” ผมถามอย่างข้องใจ ถ้าจะให้เลี้ยงทำได้นะคับ แต่ไม่ใช่ตอนนี้
“เหลืออีกตั้งเกือบสองชั่วโมง ดูหนังเสร็จก็พอดีแหล่ะพี่”
“พี่ไม่อยากดู เคนอยู่โรงบาลไหน เดี๋ยวพี่ไปหาเองก็ได้” ใครจะไปดูหนังสบายใจอยู่ได้ล่ะคับ บ้าแล้ว ถึงจะดูจากท่าทางเทนแล้วเคนไม่น่าจะเป็นไรมากก็เหอะ แต่ผมก็ยังกังวลใจอยู่ดี
“จะทำให้เรื่องยุ่งยากไปทำไมเนี่ย เดี๋ยวพอเฮียจะกลับมันก็โทรหาผมเอง ถึงตอนนั้นแล้วค่อยไปก็ได้ ขามันหักอย่างงั้นน่ะเคนมันหนีไปไหนไม่ได้หรอกคร้าบพี่” ล้อเลียนอะไร กูไม่มีอารมณ์นะเว้ย
แล้วยิ่งเซ็งมากขึ้นไปอีก ตอนผมเห็นเพื่อนไอ้น้องเทนอยู่ๆ ก็โผล่มาอีกสองคน ผมดูท่าแล้วคงจะนัดกันมา แต่เทนไม่ยอมบอกผม
“นี่พี่น้ำพุ เมียพี่ชายกู” หง่ะ ผมอึ้งที่โดนแนะนำไปอย่างงั้นอีก แต่เพื่อนเทนก็ไม่เห็นว่าอะไร เหมือนจะรู้อยู่แล้ว
“เทน พี่จ่ายค่าตั๋วหนังให้หมดทุกคนเลยก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่ไปรอโรงบาล โอเคป่าว?” ผมยื่นข้อเสนอ เพราะไม่อยากจะอยู่อย่างนี้แล้ว มันเหมือนโดนหลอกหง่ะ
“เรื่องอะไร มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันดิ”
“ก็พี่ไม่อยากดู!” ผมขึ้นเสียง
“เฮ่ย มีตะคอกด้วยเว้ย” เพื่อนมันล้อ ผมยิ่งโกรธมากกว่าเดิม
“อย่าเพิ่งโมโหสิคร้าบ ผมแค่อยากฆ่าเวลา จะได้ไม่ต้องรอเบื่อๆ ไง มันอีกตั้งนานอ่ะ พี่จะรีบไปไหน หรือว่าอยากรีบไปให้เฮียด่าที่พี่ไปทำให้เคนเป็นเกย์?”
เวร...ประสาท เคนไม่ได้เป็นเกย์เพราะผมซักหน่อย มันเป็นมาก่อนผมอีกด้วยซ้ำ
“พี่ไม่ได้ทำ” ผมตอบ
“อ้าว ถ้าไม่ใช่พี่ไปจีบเคนก่อน แล้วเคนจะเป็นเกย์ได้ไง ก่อนหน้านั้นอ่ะ ผมยังเห็นเคนคบ ผญ.อยู่เลย ถ้าพี่ไม่รู้ผมจะบอกให้ก็ได้ เคนมันเป็นเกย์เพราะพี่นั่นแหล่ะ! ที่เฮียไม่ชอบพี่เพราะพี่อ่ะ ทำให้เคนเบี่ยงเบน พี่รู้ไว้ซะด้วย!”
“……………….”
ไม่จริงอ่ะคับ ผมไม่ได้ทำ
“เห้ย เทน มึงอย่าไปว่าพี่เค้าแรงอย่างนั้น” เพื่อนน้องมันคนนึงดูเหมือนจะเข้ามาห้าม
“ถ้าพี่เคนแมนจริง เค้าคงไม่ชอบค**หรอกสัด” อ้าว ไอ้เด็กเปรตนี่
“ไอ้เหี้ย มึงหาว่าพี่กูแอ๊บแมนเหรอ?” เหมือนเทนจะปกป้องพี่ชายนะคับ แต่หน้าตาไม่ใช่อย่างงั้นอ่ะ ดูออกจะสนุกมากกว่าที่ได้พูดเรื่องนี้
“เออ แล้วชายแท้ที่ไหนจะเ-ดตูด ดูดค***ผช.ล่ะวะ”
“พอสักทีได้ไหมน้อง?” ผมทนฟังไม่ได้และ
“พูดงี้ไว้หน้าพี่ชายเพื่อนน้องบ้างดิ”
“ผมพูดความจริงคับพี่... พวกเกย์ก็ทำกันอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ?” ไอ้หัวเกรียนพูดยิ้มๆ
“พี่ก็เหมือนกัน อย่าทำเป็นไม่เคยหน่อยเลย เฮ้ย เทน พี่มึงตัวใหญ่ขนาดนั้น แล้วค**ล่ะใหญ่ด้วยป่ะ?”
“ของกูใหญ่ ของพี่กูก็ต้องใหญ่ดิสัด”
“งั้นพี่น้ำพุโดนไปทีก็ตูดแหกดิ ฮะๆๆ”
“คงงั้น... ยิ่งตูดขาวๆ เคนมันชอบ คงเ-ดมันส์น่าดู หึหึ ถึงว่า...โง่โดนเค้าทิ้งไม่รู้กี่ทีก็ยังติดใจไม่หาย”
พูดจบก็หัวเราะกันสนุกสนานเลยคับ ผมโดนพูดถึงแบบนี้ก็โกรธมากแล้ว นี่ยังไปพาดพิงถึงเคนคนที่นอนเจ็บอยู่โรงบาลอีก
แม่ง กูไม่ทนแล้ว!!! ผมผลักไหล่ไอ้เทนเต็มแรงให้มันหยุดหัวเราะ
:fire:
“มึงเป็นน้องภาษาเหี้ยอะไรวะ ถึงเอาเรื่องเคนมาพูดแบบนี้!!” ผมตะโกนไปอย่างสุดกลั้น
“พี่มึงนอนเจ็บอยู่นะ! มาพูดลับหลังกันแบบนี้มึงเห็นพี่มึงเป็นอะไร!?”
ปึ๊ก!! เทนผลักอกผมคืนแรงกว่าจนผมเซเกือบล้ม
“.....แล้วมึงล่ะเห็นพี่กูเป็นอะไร มึงเห็นพี่กูเป็นควายไม่ใช่เหรอ!?” น้องมันชี้หน้าผมเลยคับ
“งั้นมึงก็ด่ากูคนเดียวสิ!!” ผมพูดแบบโกรธมาก
“มึงไม่ชอบกู มึงก็ด่ากูคนเดียว! เคนมันไม่ได้ผิดอะไรด้วย!”
“....................” สามคนนั้นนิ่งไปแป้บนึงคับ
“เอาเลยดิ! ด่ามาเลย อยากกระทืบกูก็ได้ กูผิดเอง!!”
นานๆ ทีผมจะระเบิดอารมณ์แบบนี้ออกมา แล้วพอเวลาที่หมดความอดทน ไม่ใช่แค่น้ำเสียงกับสีหน้า แต่ว่าน้ำตาผมมันก็จะไหลตามมาด้วย
ผมกับเทนจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่ จนในที่สุดน้องมันก็หลบตาผมแล้วถอนใจแรงๆ ทีนึง
“ตอนเคนฟื้น” เทนเอ่ยขึ้น
“มันถามผมว่า..... ‘ทำไมพี่ไม่มา?’”
“........................”
“....มันบ้าไปแล้ว! แม่งเอ๊ย!! ไม่เข้าใจจริงๆ โว้ย!!!” น้องมันพูดแบบหัวเสียมากกก
“ถ้าไม่รักเคนแล้วก็อย่าไปเลย สงสารมันเหอะ!”
สรุปที่เทนนัดผมมาน้องมันก็ไม่คิดจะพาผมไปตั้งแต่แรกแล้ว?
เท่าที่ฟัง... ทำไมผมจะไม่รัก ไม่สงสารเคนคับ
แต่ผมทำพลาดไป ผมหาเรื่องใส่ตัวต่างๆ นานาจนปัญหารัดตัวจนดิ้นไม่หลุด
ผมรู้ซึ้งแล้วว่าตัวเองผิดมาก ผมเสียใจจริงๆ
ถ้าเป็นปกติ... บางคนอาจจะพูดไปแล้วว่า ‘รัก’
‘รักนะเว้ย ไม่ใช่ไม่รัก’ ไปแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนั้นผมได้แต่เงียบ พูดอะไรไม่ออก ไอ้คำที่คิดในหัวอยู่มากมายก็ได้แต่พูดในใจ
เวลาสำคัญๆ ผมมักจะแสดงออกไม่เก่ง แล้วก็ไม่พูด
.........และสุดท้ายผมก็ไม่พูดอะไรเลย........ ทั้งที่อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้
/
ผมเดินเศร้าออกจากห้างฯ พอคิดเรื่องไหนสะกิดใจก็จะเดินไปร้องไห้ไปเป็นพักๆ บางทีสะอื้นก็ต้องหยุดเดินเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองก่อน
ผมไม่เคยรู้สึกเสียใจอย่างนี้มานานมากแล้วคับ เคนอยู่โรงบาลผมยังไม่มีปัญญาไปเยี่ยมเลย
เบื่อ....! เซ็ง.....! เกลียดความขี้ขลาดของตัวเอง! :m15:
ทำไมกูต้องเป็นคนแบบนี้ด้วยวะ?
ถ้ากล้ามากกว่านี้ ผมอาจจะได้ไปหาเคนแล้วก็ได้ วันนี้วันเกิดมัน แถมมันยังโดนรถชนอีก!
ผมอยากไป
.......ผมอยากไปจริงๆ ลองเสี่ยงโทรไปอีกทีดีไหม?
คิดได้ก็ตั้งสติหยุดร้องไห้แล้วโทรเข้ามือถือเคนคับ แต่ว่า... ไม่มีคนรับ โทรไปอีกหลายทีก็ยังไม่มีคนรับ (โทรไปที่บ้านตอนนี้ก็ไม่มีคนอยู่คับ เทนบอกแล้ว)
ผมนั่งหมดอาลัยตายอยากตรงป้ายรถเมล์ คนก็มอง แต่ผมไม่แคร์
ผมอยากโทรบอกพี่นัทจังคับว่าโดนด่า โดนเกลียด... แล้วก็ไปหาเคนไม่ได้
แต่ผมไม่อยากเอาเปรียบเค้า ไม่อยากเป็นคนที่พอเวลามีปัญหาก็โทรให้เค้าช่วย ให้เค้าแก้ปัญหาให้ ถ้าเมื่อก่อนอาจจะไม่คิดอะไรคับ แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดได้แล้วว่าอย่าเลย
อย่าหลอกใช้ความหวังดีของใครอีกเลย
ทำไปก็มีความสุขแค่ชั่วคราว ...แต่ไม่ยั่งยืน
/
ไม่รู้เวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ในที่สุดความหวังก็เริ่มเกิดเมื่อมือถือผมสั่นและเห็นเป็นชื่อเคนโทรมา
ผมตกใจมาก รีบรับสายใจเต้นรัวแต่ว่าปลายสายก็ยังไม่ใช่เคน
“โทรมาทำไมมากมายเนี่ยพี่?” ลองจับน้ำเสียงดีๆ ผมก็เข้าใจว่าเป็นน้องเทน
“.......................”
“ฮัลโหล ฟังอยู่ไหม?” เทนถามย้ำ
“อื้ม”
“โทรมาถูกเบอร์ป่าววะ.. พี่น้ำพุป่ะเนี่ย?”
“ใช่” อะไรของมัน --*--
“ตกลงจะมาไหม เคนอยู่โรงบาล xxx ตึก.......ห้อง..... ถ้าจะมาก็มาก่อนสี่ทุ่มนะ”
ผมงงมากคับ อยู่ๆ ทำไมถึงบอก ก็เมื่อกี้ยังโกรธผมจะเป็นจะตายอยู่เลย
แต่ผมก็ไม่ได้ถามคับ พอรู้แล้วก็บอกขอบใจเทนแล้วรีบเรียกแท็กซี่ไปเลย
ลงจากรถได้ก็รีบวิ่งไปถามพยาบาลว่าห้องเคนไปทางไหน เหนื่อยมากคับวิ่งไม่หยุด ผมเคยเป็นแบบนี้ครั้งสุดท้ายตอนสอบ คือพอดีเพื่อนมันโทรมาตาม แล้วผมยังไม่ตื่น เรียกว่าลืมตาปุ๊บวิ่งปั๊บ เกือบตาย...
ครั้งนี้ก็เหมือนกันแต่หนักกว่า คือทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว มันเครียดจนแทบอ้วกเลยล่ะคับ รู้สึกหน้ามืดจริงๆ แต่ก็พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้ไม่เป็นไรไปซะก่อน
พอรู้สึกดีขึ้นผมถึงเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป... (ด้วยอาการกล้าๆ กลัวๆ)
ภายในห้องเงียบกริบคับ... ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากเคนที่กำลังนอนมองผมอยู่บนเตียง
ผมชะงักกับสายตามัน โดยไม่ทันได้สำรวจสภาพที่ขาหักใส่เฝือกแล้วก็มีผ้าพันแผลแปะอยู่ที่หน้าที่แขนอีกประปราย
เราสองคนจ้องตากันอยู่เป็นนาน จนสุดท้ายเคนมันก็หันหน้าหนีออกไปนอกหน้าต่างก่อน
ผมใจแป้ว... กลัวว่ามันไม่อยากให้มาแต่เสือกมา
“เคน..... เป็นไงบ้าง?” ผมเดินไปหยุดยืนข้างเตียงแล้วถาม
“ยังไม่ตาย” มันตอบโดยที่หน้ายังอยู่ที่เดิม
ผมสะอึกคับที่มันตอบแบบนี้ รู้สึกว่าไม่กล้าถามไรมากเลยทีนี้
แต่ก็ไม่อยากเงียบให้บรรยากาศมันแย่ลง
“ทำไงให้รถชนอ่ะ?” ไม่อยากมองก็ไม่เป็นไรคับ
“เมา” อยากถามเหมือนกันว่า เมาแล้วขับทำไม แต่เดี๋ยวจะหาว่ายุ่งเรื่องส่วนตัว
“แล้วจะได้ออกจากโรงบาลเมื่อไหร่?”
“อีกสองอาทิตย์”
“คนอื่นหายไปไหนหมด?”
“น้องลงไปซื้อของข้างล่าง”
ผมทนหน้าด้านต่อ เพราะอยากคุยกับมันจริงๆ
“ยังเจ็บอยู่ไหม?”
“......................” เคนเงียบคับ ส่วนผมก็นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรถ้ามันไม่อยากตอบ
“เราเพิ่งรู้อ่ะว่าเคนรถชน”
มันนิ่งไปแป้บนึงแล้วถามว่า “สนใจด้วยเหรอ?”
“ถ้าไม่สนใจคงไม่มา”
“อย่างเช่นต้องให้เราเข้าโรงบาลก่อนใช่มั้ย?” มันหันมามองหน้าผมนิดนึงแล้วก็หลบตาเหมือนเดิม
“เราตั้งใจจะมาอยู่แล้ว” ผมบอกเคนโดยทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับอาการเมิน+ประชดของมัน
“หายไวๆ นะ”
“.......................”
“แล้วก็ happy birthday”
มันไม่ยอมมองหน้าผมเลยคับ ถ้าเป็นปกติผมคงไม่อยู่ให้ทนอึดอัด แต่ตอนนี้... บอกไม่ถูก
มันเหมือนยังไปไม่ได้หง่ะ
“ของขวัญเราวางไว้บนโต๊ะนะ” ไม่รู้จะให้ยังไงถ้ามันไม่รับ เฮ้อ
อับจนคำพูดแล้วจริงๆ คับ ผมยืนมองมันอยู่นาน มองสำรวจสภาพร่างกายที่เกือบเยินไปทั้งตัว
หัวก็คิดไปด้วยว่าจะพูดอะไรต่อดี
“เมื่อไหร่ไอ้เทนจะมาวะ!” เสียงเคนเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แบบหงุดหงิด
ผมชะงักกึกเลยคับ เพราะรู้ว่ามันไล่แล้ว
หง่ะ เซ็งตัวเองจริงๆ กว่าจะมาถึงนี่ได้ก็ร้องไห้จนตาบวม แล้วพอมาถึงเค้ายังไม่ต้อนรับไม่สนใจอีก
“เคน” ผมไม่เชื่ออ่ะว่ามันจะไม่สนใจผมจริงๆ
“ทำไมไม่หันมาคุยกันดีๆ อ่ะ” ผมถาม และมันก็หันมาจริงคับ ด้วยอาการเฉยเมยสุดๆ
“มีอะไร?” ไอ้นี่
“ขอโทษ เราผิดไปแล้ว!” ไม่สนใจอะไรแล้วคับ ผมจะพูด แถมก้มหัวขอโทษมันด้วย
“เรารู้ตัวแล้วว่าผิด ..มาคุยกันดีๆ เหอะนะ” :monkeysad:
พูดจบผมก็ค่อยๆ เหลือบตามองเคน... มันทำหน้าไงไม่รู้บอกไม่ถูกอ่ะคับ ส่วนผมก็ได้แต่ลุ้นจนตัวเกร็งไปหมด
“รู้ตัวว่าไง?” เคนหันมาถามน้ำเสียงหาเรื่อง
“ก็ผิดที่ทำเคนเสียใจ” ผมตอบ
“เรื่องอะไรล่ะ?” ไอ้นี่... รู้อยู่แล้วจะให้พูดทำไม
“ทุกเรื่อง”
“พุรู้ด้วยเหรอว่าเรื่องไหน?”
“รู้ดิ”
“แล้วต่อไปจะทำอีกไหม?”
“ไม่แล้ว”
“....หึ เชื่อได้ไหมวะ” สบประมาทกันอย่างแรงเลยสาส
“เคนก็ดูเอาเองแล้วกันว่าเชื่อได้ไหม”
เฮ่ยย อะไรวะ ชักมึนส์กับบทสนทนา
สรุปว่า...
“เคนหายโกรธเรารึยังอ่ะ?”
“เราพูดตอนไหนว่าโกรธ” เคนก้มหน้าตอบ ผมสังเกตอาการมันแล้วก็ค่อยโล่งอกว่าคงพอจะคุยกันได้แล้ว
แต่ผมนี่จะมีความแย่อยู่หลายอย่างคับ คือเป็นคนพูดจาขวานผ่าซากเกินไป โดยเฉพาะเรื่องสำคัญ..ต้องการจบให้เร็วที่สุด (หมายถึงได้บทสรุปที่เร็วที่สุดนะคับ)
ถ่ายทอดความรู้สึกก็ไม่เก่ง บางคนอาจจะหาว่าผมไม่รู้สึกรู้สากับอะไร แต่จริงๆ แล้วมันก็ไม่เชิงหรอกคับ เป็นบุคลิกซะมากกว่า
พอรู้อย่างนี้แล้วก็ชักไม่อยากคุยเรื่องซีเรียสต่อ ....จริงๆ คับ ผมรู้ว่าตัวเองจะพูดอะไร แล้วก็พอรู้ว่าเคนมันต้องไม่ชอบแน่ๆ แต่ถ้าไม่บอกก็คงไม่มีทางออก ไม่มีบทสรุป
เอาวะ.... ตายเป็นตาย!
ผมรวบรวมสติอีกที ทั้งที่จริงแล้วกำลังหัวหมุนอยู่ แล้วก็คิดอะไรไม่ออกเลย
“เคน....”
“ยืนไม่เมื่อยเหรอ นั่งดิ” มันพูดขึ้น ผมก็สติหลุดรีบหาเก้าอี้ซะงั้น
พอก้นแตะเก้าอี้ได้ผมก็ถามแบบซีดดดไปทั้งตัวว่า
“เคน! เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม!?”
ไอ้คำว่า ‘เพื่อน’ เนี่ย... เหมือนคำต้องห้ามยังไงไม่รู้คับ แล้วตอนแรกผมก็ทิฐิเกินกว่าที่จะขอ
แต่ตอนนี้มันไม่รู้จะพูดยังไงแล้วคับ (และอย่าลืมว่า... เคนมันไม่โสด มันมีแฟนนะ....)
พอผมถาม เคนมันก็แค่นยิ้มมาหน่อยนึง ไอ้บรรยากาศที่ดูเหมือนจะดีเมื่อกี้หายวับทันทีเลยคับ
“เราเคยเป็นเพื่อนกันด้วยเหรอพุ?”
o22
“.........................”
หง่ะ พูดแบบนี้ก็อึ้งสิครับ มันไม่คิดว่าผมเป็นเพื่อนเลยเหรอเนี่ย ช้อค!
“งั้น...จะเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” มีประโยคไหนที่ดีกว่านี้ช่วยบอกหน่อยคับ
“เพิ่งพูดไปเมื่อกี้ ลืมแล้วเหรอ? ...ไหนพุบอกว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจอีกไง”
เอ่อ... งงครับ ผมทำอะไรผิด :sad4:
“ก็ใช่อ่ะ งั้นเคนจะให้เราทำไง?” ผมตกอยู่ในสภาวะมึนส์มาก
“ไม่ต้องทำยังไง” เคนบอก
“แค่กลับมาหาเราก็พอ”
H
มึนส์ตามพุ ยังเคลียร์ไม่จบนะ :really2:
[at] Uonlii_I and BeeRY : ที่น้ำพุให้แหวนน้องเคนอาจจะเพราะ คุณน้องเต้เค้าก็เคยให้แหวนพุด้วยอ่ะค่ะ เจ้าตัวก็เลยคิดว่าน่าจะไม่เป็นไร แหะๆๆ :z3:
[at] love2y : เชียร์พี่นัทอยู่แน่เลย...
[at] snice_cz : แบงค์เอาเรื่องน้ำพุมาเล่าให้ฟังค่ะ บางทีถ้าฟลุ๊คเจอน้ำพุก็จะถามเอง (เจอ-ยากมาก) จากนั้นโบก็เอามาแต่งเป็นนิยาย... โฮะๆๆ แต่สรุปไว้ก่อนว่าเป็นร่างโคลนที่ไม่เหมือนตัวจริงเท่าไหร่ - -“ (พวกคำพูดไรเงี้ย)
[at] เพื่อนบ้าน : ‘เราเป็นที่หนึ่งของกันและกัน แต่เราไม่ใช่ของกันและกัน’ < โดนหง่ะ
ส่วนผู้อ่านที่ถามถึงแบงค์... ถ้าจะให้มาเขียนเรื่องคงยากค่ะ อ้างโน่นอ้างนี่... :z6: ถามว่าได้ไปเดทกับน้ำพุบ้างไหม? ตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่ได้ไปเลยยยจ้า หุหุ o3
-
โอ้ย...จะขาดใจ
-
กริ๊ดดดดด ใกล้แล้วๆ กลับไปหาเคนป่ะพุ แล้วก็เลิกเจ้าชู้ซะจะได้เข้าใจกันซะที สงสัยจะเชียร์พี่นัทไม่ขึ้นละ
-
กรี๊ด...........
ตอบเยสไปเลยคำเดียวจบ 555+ :z3:
-
เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ++
-
ชักไม่แน่ใจว่าใครคือพระเอก แต่อ่านตอนนี้แล้ว เหมือนเคนจะมีโอกาส โอ๊ย :serius2: ตกลงมันยังไงคะ?!
ปล. จูจุ๊บคุณโบว์
ปปล. น้องแบงค์เคยไปเดทกับพุด้วย??!!!!
-
พอหายไปนานก็คิดถึงอย่างแรง
แล้วพอมาก็เกิดอาการ........... :z3:
อ่านแล้วลุ้นเหงื่อท่วมมือไม้ไปหมดเหอะค่ะ :m29:
เอาไงเอากัน น้ำพุเลือกใครก็ดีใจทั้งน๊านนนนนนนน (นัทเอ๊ย..พี่เชียร์อยู่ตลอดนะ T^T )
... วิ่งออกจากกระทู้อย่างเร็ว..... :o12:
-
ได้แต่บอกว่า น้องโบมาต่อไวๆ เด้อ
:z3:
-
เริ่มเห็นใจเคน หรือเพราะเคนมีบทเยอะตอนนี้
ฮี่ๆๆๆ
แอบคิดถึงพี่ซีเบาๆ
-
โคตรเครียดอ่ะ โดยเฉพาะตอนเจอกับน้องแทนนี่ -*-
ตอนคุยกับเคนก็ ลุ้นมาก
ถ้าพุบอกว่า ขอเป็นแฟนนะ เคนคงเหวี่ยงฟ้า(ชื่อฟ้าเปล่า ลืม)ทิ้งแล้วมาหาพุทันที
สุดท้าย
ค้างงง
-
อ่านแล้วแอบจุกในอกเหมือนเป็นน้ำพุซะเอง :sad4: :sad4:
พิมพ์ไม่ออกกันเลยทีเดียววว ฮือออออออ รอดูว่าน้ำพุจะตอบอย่างไร
สงสารเคนด้วยยย ใครจะหลุดจากวงกลมความทรมานนี้ก่อนกันน้ออ TT^TT
ปล.เอากำลังใจแพ็คลงถุงฝากให้คุณโบสิบกล่อง รอติดตามค่ะ >w<
ปล2.คุณโบบอกว่าำน้ำพุหาตัวจับยากแบบนี้ แฟนคนปัจจุบันคือใครเนี้ยถึงจับไว้ได้อยู่ อร๊ายย ลุ้นนน!!
-
อ๊าววววววววววววววว มันยังไม่จบๆๆๆๆ
ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวกันต่อปายยยยยยยยย โฮะๆๆๆ
แต่อ่านแล้วก็มึนๆกะน้ำพุและเคน เหอๆๆ
เหมือนเคนจะเนียนพูดให้พุกลับมาคบกัน
แล้วพุมันก็มึนพอที่จะไหลไปตามคำพูดเคนเฉยเลย
บทสนทนามันเลยออกมาชวนให้เค้าคิดไปว่า ,,
เอ๊า !! สรุปแกจะกลับมาคบกันเร๊อะ ??
พุเอ๊ย มีสติหน่อยลูก ="=
แต่ตัดจบได้แบบ โบบบบบบบบบบ เอามีดมาจิ้มพุงเค้าเลยดีกว่า :a14:
ยังแอบรักพี่(นัท)เสียดายน้อง(เคน)อยู่ ครืออออ ~ ลุ้นกะคำตอบของพุอ่ะ
ไม่อยากจะเดา ไม่อยากจะคิดแทน ไม่อยากหวงแหน ไม่อยากเสียดาย
ก็รอละกัน พุมันเลือกไปแล้วนี่ ไม่ใครก็ใครละวะ แต่ถ้าเคนเจ็บเดี๋ยวเค้าโอ๋ให้ :กอด1:
อ้าว !~ สรุปตูยังเชียร์พี่นัทอยู่ใช่มั้ยเนี่ย แอร๊ยยยยย >~<
ปล.(อีกแล้ว ฮ่ะ ๆๆ ) ทำไมโบถึงเจอพุยากกกกกกกกกกกกอ่ะ น้องไม่ค่อยแวะมาดาวโลกใช่ป่ะ หึหึ
แล้วน้องทำการ ทำงานหรือยัง สื่อสารกับใครเค้ารู้เรื่องมั้ยเนี่ย แอบเป็นห่วง ฮ่ะ ๆๆ -- อ่ะ ล้อเล่งน๊า ^^
-
สงสารเคน อะนะ ดูเหมือนยังรักพุอยู่เหมือนเดิม :L1:
-
จนคำพูดสงสารเคนที่สุดเลยอะ
-
ชอบทั้งนัททั้งเคน แต่ถ้าคบเคนแล้วพุยังเป็นแบบเดิมก็ไปคบนัทเหอะ ต่างคนต่างมีกิ๊กจำนวนมาก ไม่มีใครเสียเปรียบใคร
-
เหอๆ ชะนีเกาะแข้งเกาะขาก็มีอยู่เป็นตัวเป็นตนแล้วนะเคน ไหนจะครอบครัวแก ที่โคตรรรรจะแอนตี้น้ำพุอีก :z3:
เคลียร์ตัวก่อนค่อยให้เค้ากลับดิ :เฮ้อ:
ไหนจะพี่นัทอีก ฮ่วยยยยยยยยยยย :serius2:
-
น้ำพุกับเคนคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอก ถ้าไม่ได้กลับมาเป็นแฟนกัน เคนคงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ น้ำพุให้ปวดใจหรอก น่าสงสารทั้งคู่เลย
-
+1 ค่ะ
แล้วจะตอบเคนว่าไงดีอ่ะ
จะกลับมาเป็นเพื่อนแต่เคนดันบอก "แค่กลับมาหาเราก็พอ"
ลุ้นเว้ย
-
ลุ้นจนใส้บิด น้ำตาไหลเลยทีเดียว
เคนนนนนนนนน ท่าทางจะรัก พี่พุ มากแน่เลย
พุจะตอบไงเนี้ย
แล้วพี่นัท หล่ะ
:z3: :z3: :z3:
-
:z3: ต่อไปจะแอบอ่านเงียบๆ
ท่าทางพี่นัทจะตกกระป๋อง
ปล. ผช อย่างเคนน่ากลัวที่สุด :serius2:
-
อ้าวพี่โบไหงตัดจบแบบนี้ล่ะ เอ๊ะยังไงเนี่ยเคน แหมแค่กลับมาหาเราก็พอ หุหุ แล้วพุจะตอบว่าไงอ่า ลุ้นกับคำตอบของพุที่จะตอบเคน ฮ่าๆ ให้พี่แบงค์มาเขียนบ้างซิพี่โบ อยากอ่านๆๆ ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
จะได้กลับไปคบมั๊ยอ่าา โฮกกก อยากให้แฮปปี้จริงเว้ยย
-
โอยยย ปวดหัวกันพุ มันไม่เด็ดขาดสักที
-
รอๆๆๆๆๆๆ
-
อ่านตอนนี้น้ำตาซึมเลยอ่า น้องเทนทำไมร้ายจัง สงสารน้ำพุสุดๆ :monkeysad:
เคนรักน้ำพุมากจริงๆ อยากให้กลับมาคบกันอีกจัง
แต่มันจะเป็นไปได้ไหมเนี่ย เหมือนจะคุยกันไม่รู้เรื่องอีกแล้ว
น้ำพุสู้ๆ คราวนี้อย่ายอมแพ้ เอาชนะใจตัวเองให้ได้นะ :กอด1:
ตื่นเต้นมากเลยอ่าพี่โบ มาต่อเร็วๆนะค้าาา :man1:
-
ตอนนี้ปวดใจมากค่ะ
อยากอ่านต่อแล้ว ลู้นทุกตอนเลยจริงๆ
-
แวะมาดันอยากอ่านต่อแล้วนะเนี่ย อิอิ
-
น้องโบคนสวย มาเคลียร์น้องน้ำพุด้วยจ้า
ค้างคานานๆ อึดอัดง่า :serius2:
-
ลืมไปว่าเคยอ่านเรื่องนี้แล้ว ตามไล่อ่านใหม่แต่ต้น
2วันเต็มๆๆ งานการ หนังสือแทบไม่สนใจ ลุ้นกะพุมากมาย
เฮ้อ :เฮ้อ: เหนื่อยแทนแต่เข้าใจอารมณ์พุอ่ะบางอย่างเราก้อเป็นไอเรื่องพูดเนี้ย
แบบเดียวกันเป๊ะ รอๆๆตอนต่อไป :call:
-
ดัน อึบ อึบ อืบบบบบบบบบบบบบบ
กลับไปอ่านอีกรอบเรื่องของขวัญพี่นัทล่ะ -*-
ลืมๆ งงๆ สับสนกะชีวิตจริงๆ เฮ้ออ
-
/
ลองมาคิดๆ ดู ผมกับเคน
......ก็รักกันนะครับ แต่ทำไมถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ไม่รู้
รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ
เราไม่คุย ไม่ฟัง ไม่เข้าใจกัน แล้วก็ไม่............ เอ่อ มันมีแต่คำว่า ‘ไม่’ เต็มไปหมดเลยครับ
ผมไม่ชอบพูด เป็นประมาณเด็กเก็บกดอ่ะคับ ส่วนเคนก็ไม่ยอมฟัง มันชอบคิดไปเองฝ่ายเดียว แล้วก็บังคับให้ผมเป็นอย่างที่มันคิด ทุกอย่าง.... ทั้ง ๆ ที่ผมรักมัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“เคน...ให้เรากลับไป แล้วไม่กลัวมันจะเป็นแบบเดิมอีกเหรอ?”
นี่คือสิ่งที่ผมกังวล
พอผมตอบไม่ตรงกับที่มันถาม เคนก็จ้องผมนิ่งอยู่สักพักหนึ่ง
สายตามันทำให้ผมรู้สึกโคตรหวาดหวั่น คือ... มันเป็นคนจริงจังจนน่ากลัว ผมเองก็บอกไม่ถูก
รู้แต่ว่าพอมันอารมณ์ไม่ดี ผมก็จะรู้สึกอึดอัดใจมาก
“พุจะให้เรากลัวไหมล่ะ?” เคนถามกลับ
“ถ้าจะให้เรากลัว ก็อย่าพูดว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีก มันไม่มีประโยชน์”
ผมพยายามจะอธิบายอะไรสักอย่าง แต่ก็พูดไม่ออก เคนมันนิ่งมากๆ
“ที่ผ่านมา... ไม่มีอะไรจะทรมานไปกว่าที่เราต้องเลิกกัน” เคนบอก
“ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน พุเจ็บบ้างไหม อยากเจอ อยากคุยกับเราบ้างไหม?”
“....................” ผมก้มหน้าเงียบ
“หรือว่าไม่รู้สึกอะไรเลย?”
“..เ..จ็บดิ เราเจ็บมาก” ผมพูดแทบจะร้องไห้ออกมา
“งั้นก็อย่ากลัวเลยว่าอนาคตจะเป็นยังไง อย่ากลัวว่าเราจะคบกันได้ไหม ...เราพร้อมจะแก้ไขตัวเองนะ แค่พุบอกมา...”
“................”
“หรือถ้าไม่กล้าบอกก็เขียนใส่กระดาษก็ได้ ทำยังไงก็ได้ให้เรารู้ว่าพุไม่ชอบอะไรที่เราทำ”
ผมพยายามอดทนไม่ให้สะเทือนใจกับคำพูดของเคนไปมากกว่านี้
“ทำไมอ่ะเคน..?” ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย” เหมือนมีแต่มันที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว
“ไม่รู้” เสียงเคนตอบ
“รู้แค่ว่ารักมาก... เกินกว่าจะทิ้งไปได้”
ไอ้คำว่ารักผมไม่รู้หรอกว่าแปลว่าอะไร แต่ถ้าสิ่งที่รู้สึกอยู่ตอนนี้มันพอจะเรียกได้ ผมก็อยากบอกเคนเหมือนกัน
“เราก็รักเคน!”
ผมลุกขึ้นบอกมันเสียงดังพอสมควร ความรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเลยคับ ใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าว แล้วก็เหงื่อแตกพลั่ก
ตอนนี้เหตุผลและคนอื่นผมไม่สนใจแล้ว ผมอยากบอกมัน ผมก็รักเคนเหมือนกัน
“...................”
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ
เราสองคนจ้องตากันเหมือนรอวันสิ้นโลก จากนั้นผมก็เห็นเคนยิ้มออกมาหน่อยนึง เป็นยิ้มที่ผมไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว
“ว่าไงนะ ไม่ค่อยได้ยิน?” เคนถาม
“..................” ผมยืนอึ้งกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไป
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ชัด” หืออ? มุกเก่าจริงแสด ผมมองหน้ามัน ตาที่ไม่ค่อยจะใหญ่อยู่แล้ว ดูเล็กยิ่งกว่าเดิมอีก
แต่ถ้าจะให้พูดคือ... มันยิ้มได้แล้วคับ ทั้งตาและปาก
ผมเดินไปยืนข้างเตียง แล้วก้มหน้าไปพูดข้างหูเคน ตะโกนใส่หูให้ได้ยินไปถึงปลายนิ้วโป้งตีนมันเลยว่า
“พุรักเคน!!!!”
“โอยยย” มันรีบเอามือปิดหู หน้าแหยเลย
“หูจะหนวกมั้ยเนี่ย ทีหลังพูดเบาๆ ก็ได้คร้าบ..กลัวหูหนวกแล้วจะไม่ได้ยินคำว่ารักอีก” มันว่า แล้วก็รีบยกมือขึ้นมาจับมือผมกุมไว้
“คิดถึงนะ รออยู่นานแล้ว” ความอ้วกนี่ยกให้เลย แต่คราวนี้ผมเขินมันโคตรๆ
“อืม”
“พรุ่งนี้จะมามั้ย?”
“.......ไม่รู้ดิ” กูอาย
“ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเลย โคตรเหงา” เวอร์
“......ฟ้าล่ะ?” ผมหลุดปากถามออกไปโดยไม่ทันคิด แหง่ะ... เหมือนเปิดประเด็นเดือดยังไงไม่รู้ครับ
“เราไม่ได้รักเค้านะ” เคนรีบพูดก่อนเลย แล้วก็อธิบายว่าจำใจคบไปงั้นๆ เพราะเค้าดูแลมันที่ค่อนข้างเละเทะตอนที่เลิกกับผมดี ครอบครัวเคนก็ชอบฟ้าด้วย มันก็เลยไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธที่มีคนเข้าใจไปว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันเพื่อที่จะได้ไม่ต้องตอบคำถามอะไรใครมาก
กรณีของฟ้าผมเข้าใจคับ ผมเคยเจอเคสนี้เลยเล่าเคนไปเหมือนกันเรื่องแอน
“ไม่รู้เลยนะเนี่ย เห็นมาคุยกับเราดี ก็นึกว่าเต็มใจช่วยให้คืนดีกับพุ” ช่วยให้เลิกกันเร็วขึ้นซะมากกว่า เหอๆ เรื่องแอนจบๆ ไปเหอะคับ
“แล้วที่พุเคยบอกเราล่ะ?” เคนถามอีก
“เรื่อง?”
“คนที่รู้สึกดีด้วย... ตอนนี้ยังคบกันอยู่รึเปล่า?” หง่ะ
“..............เอ่อ.......” พี่นัท
ผมหุบยิ้มแทบไม่ทันเลยครับ เป็นไปได้ก็ไม่อยากบอกมันเลย แต่ก็จำเป็นต้องบอกไปตามตรงว่าพี่นัทมีความสำคัญกับผมเพียงใด เค้าดีกับผมแค่ไหน อธิบายสรรพคุณและส่วนประกอบเสร็จสรรพ
ผมพูดไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ มันอธิบายความสัมพันธ์ไม่ถูก แล้วผมก็กลัวเคนจะโกรธด้วย
แต่ผมก็ไม่ได้โกหกนะคับว่าคบ พิเศษ สำคัญ อย่างมากมาย (แต่ไอ้ที่หนักๆ ไม่กล้าพูด เพราะคิดว่าบางเรื่องไม่ต้องบอกหมดก็ได้ เหอๆ)
เคนกึ่งนั่งกึ่งนอนฟังเงียบๆ ไม่หือไม่อือ จนผมพูดจบ มันถึงถามว่า
“สำคัญขนาดไม่ยอมเลิกกันเลยเหรอ?”
“เอ่อ...ก็.....ไม่ได้เป็นไรกัน จะเลิกกันได้ไง” เหอๆ ยังกับเดจาวู
แหง่ะ! จำได้แล้วคับ คราวก่อนเป็นพี่นัท (ฟันเหล็ก) คราวนี้เป็นพี่นัท (เถื่อน)
อ่า.... ดันชื่อเหมือนกันแล้วยังต้องมาตอบคำถามเหมือนกันอีก มันช่าง...น่าประหลาดใจจริงๆ!
ผมเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย แต่เคนมันคงเรียนรู้อะไรได้เยอะตอนที่เลิกกันไปแสนนาน มันก็เลยนิ่ง...... ไม่แสดงอารมณ์อะไร มากไปกว่าสายตาที่บ่งบอกความหมายได้ดีไม่ต่างกัน
“พุ”
“หือ?” ผมล่ะกลัวใจมันจริงๆ
“พุกับพี่นัท... ไม่ได้คบกันถึงขั้นที่เรารับไม่ได้ใช่ไหม?”
เอ่อ เท่าที่ผมรู้มา... ไอ้ที่เคนรับไม่ได้นี่ยังไม่ถึง medium เลยครับ แค่เพื่อนหอมแก้มมันก็โกรธผมจะเป็นจะตายแล้ว
“อย่าให้เค้าทำอะไร เหมือนที่เราทำกับพุ เข้าใจรึเปล่า?” เคนบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“เข้าใจ” ในเมื่อตกลงปลงใจแล้ว ผมก็ควรพยายามปรับตัวให้เคนบ้างเหมือนกัน
“อย่าทำนะพุ” มันย้ำอีก
“ถึงเค้าจะชอบแกล้งหรือล้อเล่นบ้าๆ ก็อย่าให้เค้าทำ” ผมรู้ว่าเคนมันอดกลั้นเรื่องนี้มาก ที่ยอมให้ผมกับพี่นัทยังคบกันได้นี่ก็โคตรมหัศจรรย์แล้วคับ
ผมรับปากเคน ไม่ได้รับปากส่งๆ เหมือนก่อน แต่คราวนี้จะทำจริงๆ
ก่อนกลับ ผมขอบใจเคนที่มันเข้าใจผมเรื่องพี่นัท มันใจกว้างได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมล่ะโคตรตกใจจนแทบช็อกเลยที่มันเปลี่ยนแนวคิดไปได้ขนาดนี้
แต่ก็ใช่ว่าจะโล่งอกซะทีเดียวนะคับ มันแฝงความกังวลอยู่เหมือนกัน
ก็.... เท่าที่ดูจากสายตา...... เคนไม่ได้ชอบใจเลยที่ผมยังมีพี่นัทอยู่
ความคลุมเครือระหว่างผมกับเค้าทำให้มันไม่สบายใจ แต่เคนก็ไม่ได้ห้าม เพราะอะไร...ไม่รู้เหมือนกัน
ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ผมทิ้งพี่นัทไม่ได้
สองคนนี้ผมรักนะครับ แต่ว่าเป็นรักที่ต่างกัน... เพียงนิดเดียวก็เรียกว่าต่าง
แต่ในเมื่อตอนนี้เลือกจะกลับมาหาเคนแล้ว ความสัมพันธ์ไม่ว่าจะทางกายหรือใจกับพี่นัทก็ต้องลดลงไปตามสภาพล่ะคับ จะให้มากอดจูบกันเหมือนเดิมก็ไม่ได้ ส่วนความรักที่มีให้มากกว่าพี่ชาย (ไปถึงขั้นไหนก็ไม่รู้) ก็ต้องลดให้เหลือแค่พี่ชาย
...ไม่อย่างนั้น...
ผมก็จะกลายเป็นคนที่ทรยศเคนซ้ำซาก ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นอีก
แต่ผมก็เป็นทุกข์.....ที่บอกเคนไม่หมดว่าผมเคยมีอะไรกับคนอื่นไปแล้ว.........
...โดยเฉพาะกับพี่นัท...
/
ช่วงนั้นผมทำงานอิสระอยู่คับ ไม่เป็นหลักแหล่ง ที่จริงก็หาไอ้ที่เป็นหลักแหล่งอยู่เหมือนกันแต่ว่าถ้าอันไหนที่ไกลบ้านมันไม่อยากทำ ขี้เกียจเดินทางหง่ะ เกลียดรถติด คนแน่น ความแออัด และอีกอย่างผมต้องอ่านหนังสือสอบวิชาชีพผมด้วยคับ พวกรุ่นพี่ก็จะหาข้อสอบเก่าๆ มาให้อ่าน แล้วก็มีติวด้วย
สอบอันนี้ก็เครียดนะคับ เพราะผมได้ยินมาว่ารุ่นพี่บางคน เช่นพี่ซี เป็นต้น สอบมาสองปียังไม่ผ่านเลย (ติดอยู่วิชานึง)
เหออ มันจะยากปานนั้นเลยเหรอวะ? พอลองปริ๊นมาอ่านดู เริ่มเครียดจริง เพราะทำไม่ได้เลยสักข้อ ย้ำ ! ไม่ได้เลยสักข้อ ยิ่งข้อสอบปีเก่าๆ ให้เขียนตอบ... มันไปไม่ถูกเลยคับ เหมือนไม่ได้เรียนมา เอาเป็นว่าเหมือนกรูไม่ได้เรียนคณะนี้เลยก็ได้
ผมเป็นคนไม่ชอบการสอบตก ไม่ใช่ขยันนะคับ แต่ขี้เกียจสอบใหม่เลยอยากให้ผ่านทีเดียว
และด้วยความขี้เกียจ แต่ไหนแต่ไรมา ผมจะอ่านหนังสือแค่รอบเดียว พอ (หรือบางทีก็ไม่อ่าน) ไม่เบิ้ล ถ้าเบิ้ลคือ ให้เพื่อนพูดๆ มา แล้วรอฟัง
ส่วนเทคนิคในการจำของผมคือการวาดรูปง่ายๆ เป็นคำตอบคับ (เผื่อใครจะนำไปใช้ สนุกดีด้วย)
ทำนองว่า แปลงตัวหนังสือให้เป็นภาพอย่างง่าย บางทีถ้าสมองจำหนักแล้วก็จะใช้บางอย่างในร่างกายประกอบ เหอๆๆๆ ไม่ใช่เขียนอะไรลงไปนะคับ แต่แค่ใช้จินตนาการเอา โดยเฉพาะมองฝ่ามือนี่ได้หลายข้อเลย (ล้ำมะผม?)
ตอนนี้ผมไม่ได้ทำไรมากไปกว่าอ่านหนังสือสอบกับ...ไปอยู่เป็นเพื่อนเคนที่โรงบาลคับ
ตอนกลางวันไม่มีใครว่างมาอยู่กับมันหรอก ขนาดฟ้ายังต้องทำงานเลย
แต่ผมเคยเจอเค้าทีนึงตอนเที่ยงๆ ฟ้าดูอึ้งมากที่เห็นผมโผล่ไป (กะแล้ว) แต่เค้าไม่ใช่ผญ. ขี้โวยวายอ่ะคับ ก็เลยคงได้แต่ซ่อนความเศร้าเอาไว้
ทีนี้เคนมันไล่ผมออกไปข้างนอกก่อน มันจะเคลียร์ เหอๆๆ อย่างมันง่ะ ไม่ได้ใจดีกับผญ. เหมือนผมนะคับ (หรือใครว่าผมใจร้าย ไม่จริงนะ) มันเย็นชาจะตายชักคับ กับคนที่ไม่ชอบหง่ะ
ผมปล่อยให้เค้าคุยกัน รู้สึกผิดที่สุดท้ายก็ต้องมาแย่งแฟนคนอื่น (แต่เคนบอกว่าไม่ได้ยอมเป็นแฟนซะทีเดียวนี่หว่า)
ผมลงมานั่งจ๋องชั้นล่างโรงบาล... (เหม็นกลิ่นยาชิ๊บเป๋ง) ซักพักมีคนมานั่งข้างๆ คับ ปรากฏเป็นไอ้น้องเทน มาในชุดนักเรียน เง้อ เห็นสัญลักษณ์แล้วก็คิดถึงสถาบันเก่าตงิดๆ
“รีเทิร์นกันได้แล้วดิ” น้องมันทักได้เยี่ยม
“อืม ขอบใจนะที่โทรบอก” ถ้าไม่ได้น้องมัน ป่านนี้ก็อาจจะไม่ได้เจอเคน
“สัมมนาคุณให้ผมด้วยล่ะ อุตส่าห์ช่วย”
“จะเอาอะไร?”
“โห ถามซะห้วน” แล้วมึงจะเอาไงแสด เริ่มรำคาญมันและ
“ล้อเล่น ไม่อยากได้ของๆ พี่หรอก ไม่ชอบของเกย์” ไอ้นี่ ปากน่าตื๊บจริงๆ พี่เมิงก็เกย์ มึงยังขอตังค์ใช้เลย
“แล้วคิดไงช่วยพี่” ผมถามเรื่องที่สงสัยมาตั้งแต่แรก
“ไม่ได้อยากช่วยหรอก แต่เคนมันจะฆ่าผมดิ ถ้าผมไม่โทรบอกให้พี่มา”
“อ่าว” สรุปเคนรู้เหรอว่าผมโทร? แล้วที่ผมเข้าใจว่ามันลบเบอร์ผม ความจริงก็ไม่ใช่นะคับ
“เมมชื่อไว้ว่า ‘ที่รักกู’ ซะด้วย... แหว่ะ จะอ้วก นี่พวกพี่ไม่รู้สึกขนลุกกันบ้างรึไง?”
“ก็เป็นบางที” ที่เคนชอบเลี่ยนใส่
“ไม่ใช่ ผมหมายถึงที่เป็นแฟนกันเนี่ย ไม่รู้สึกอยากจะอ้วกกันบ้างเหรอพี่?” แสดดด
“จะอ้วกทำซากอะไรวะ กรูเป็นเกย์”
“เต็มปากเต็มคำ” เทนเหมือนจะรังเกียจไงไม่รู้อ่ะคับแต่ก็ยังมานั่งแขวะผมอยู่ได้
“ผมไม่ได้ยอมรับพี่หรอกนะ และเชื่อว่าคนทั้งบ้านก็เหมือนกัน โดยเฉพาะเฮียกับป๊า” หง่ะ ตัวพ่อทั้งนั้น
“ขอบใจที่เตือน” กังวลอยู่เหมือนกันคับ แต่ผมไม่อยากคิดไกล คือป๊าผมก็ไม่ชอบเพศที่สามคับ เห็นเคยเล่าว่าตอนหนุ่มๆ มีตุ๊ดมาเกาะแกะแล้วพี่แกถีบกระเด็นเลย แถมชี้หน้าด่า
‘เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้กูอีกนะ อีตุ๊ด แม่ง.... เข้ามาอีก กูจะเตะให้หายเป็นตุ๊ดเลยมึง’
(ปล. พ่อผมเคยเป็นเด็กเทคนิคที่มีความโหดมากก -*-)
“พี่แม่งตลกดีว่ะ ไม่น่าเกิดมาเป็นผช.เลย” เทนพูดต่อ
“ถ้าพี่เป็น ญ. ผมคงไม่รู้สึกผะอืดผะอม เหมือนคนขี้ไม่สุดแบบนี้” มึง....
“นี่พูดจริงๆ นะ”
“รู้แล้ว! คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้นี่หว่า” พอเริ่มสนิทใจที่พอจะคุยกันได้ผมก็เลิกสุภาพกับไอ้น้องเทน ที่มันก็ไม่ค่อยเคารพผมแต่แรกเหมือนกัน
“พี่รู้สึกแย่มั่งป่ะ ที่เป็นแบบนี้?”
“แย่ที่ทำตัวเหี้ยมากกว่า” น้องเทนเลิกคิ้ว
“คนเราจะเป็นอะไรไม่สำคัญ สำคัญว่าดีหรือเลว”
“แล้วพี่ว่าตัวเองเป็นไง?”
“กลางๆ ค่อนไปทางเลว” พูดจบเทนหัวเราะตาปิดเลยคับ แหง่ะ มันฮาตรงไหนวะ
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองดีอะไรนักหนา... เป็นคนที่เฉยเมยและขี้รำคาญติดอันดับโลก
แต่ที่ผมมองตัวเองไม่เห็น แล้วคนอื่นดันเห็น... ก็มีอยู่หลายอย่างเหมือนกัน
ผมนั่งคุยกับเทนจนเคนโทรมาตามให้ขึ้นไปหา พอถึงห้องเทนก็ว่าพี่มันเรื่องฟ้า...
แขวะ กระแนะกระแหนต่างๆ นานา ที่ดันทิ้งผญ. ดีๆ มาเลือกผช. กลางๆ ค่อนไปทางเลวแบบผม
เหอๆ ตอนแรกก็ว่าจะโกรธมันเหมือนกัน แต่ไม่โกรธดีกว่าเพราะผมก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้
“นี่พี่น้ำพุ ใจคอจะนั่งดูทีวีทั้งวันเลยรึไง?” ผมมองหน้าเทน และมึงจะอะไรกับกูอีกหา?
“ในตู้เย็นมีแอปเปิ้ล ปอกให้เคนกินหน่อยดิ”
“อยากกินเองก็บอกมาเถอะ” เคนว่าน้องมัน “พุปอกไม่เป็น อยากกินก็ทำเอง”
“เฮ่ยยย อะไรกันเนี่ย!” เทนหันไปตะโกนใส่พี่มัน “ทำอะไรไม่ได้ แล้วเคนจะเลี้ยงไว้ทำไม เสียข้าวสุก!”
“มึงไปไกลตีนกูเลย ไอ้เวร” เคนม้วนหนังสือที่อ่านอยู่เขวี้ยงใส่น้องมันทันที ผมเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้อ่ะคับ ก็ดูตลกดีเหมือนกัน
เทนกระโดดหลบทันหวุดหวิดแล้ววิ่งไปเปิดตู้เย็นหยิบแอปเปิ้ลมายื่นให้ผมสองลูก...
ผมเอาไปล้างแต่โดยดี เพราะอยากทำให้เคนกินจริงๆ นะ
แต่เรื่องงานบ้าน งานครัวผม ติดลบอ่ะคับ
แอ่ด แอ่ด o6
พอทุกคนเห็นสภาพผม แค่จับมีดก็ไม่ผ่านแล้วครับ เคนทนดูไม่ไหวเลยกวักมือเรียก คว้ามีดเอาไปปอกเอง
เฮ้อ.... อนาถจริงๆ กู
“โทษนะเคน” คนไม่เจ็บ ให้คนเจ็บปอกผลไม้ให้กินซะงั้น
“ไม่เป็นไร ทำได้”
“เลือดซึมแล้วเว้ย” เทนพูดไปด้วยกินไปด้วย
“เฮ้ย! จริงเหรอ?” ผมตกใจ รีบมองดูแผลตรงมือ และพอสังเกตดีๆ ถึงเห็นว่าบนนิ้วของมันมีแหวนที่ผมให้ใส่อยู่ด้วย เอ่อ เพิ่งเห็นคับ ผมค่อนข้างเซ่อและสายตาไม่ดี (บอกแล้ว)
ผมมองหน้าเคนนิดนึงมันก็ยกมือมาขยี้หัวเล่นและบอกผมว่าไอ้เทนโกหก
“เห้ย ยิ้มไร?” เคนถาม
“เคนก็ยิ้มเหอะ ยิ้มไร?”
มันไม่ตอบคับ แต่หันหน้าหนีแบบเขินนน......เหอๆ จะเขินตรูทำไมเนี่ย
“เคน มึงพอเหอะ กูจะอ้วก!”
ไอ้น้องเทนทำลายบรรยากาศรอบที่แปดล้าน
“มึงช่วยออกจากห้องกูซักสองชั่วโมงได้ไหมเทน” เคนพูดแบบอารมณ์เสีย
“ก็ได้ เอาตังค์มา” พูดจบเคนโยนกระเป๋าให้เลยคับ
“สองชั่วโมงพอจริงดิ?” เทนถามก่อนไป
“เออ อย่าใช้เงินกูหมดด้วย” หง่ะ มันช่างเป็นอะไรที่ง่ายดายเสียจริง ใช้เงินปิดปากเนี่ย
พอในห้องไม่มีไอ้ตัวแสบแล้ว เคนก็เริ่มจะยิ้มออกอีกครั้ง
“ใส่พอดีเลย” มันหันมายิ้มโชว์นิ้วให้ดู แหะๆ แสดงว่ามันก็รู้ว่าเมื่อกี้ผมเห็น
“ชอบป่ะ?”
“ซื้ออะไรให้ก็ชอบหมดแหล่ะ” ไอ้ปากหวานเอ๊ย
“ไม่เห็นพุใส่ของที่เราให้เลย” เคนมองๆ ดูคอผมแล้วไม่เห็นก็เลยถามครับ
“กลัวหาย”
“หายอีกก็ซื้อให้ใหม่ได้” มันเนี่ยน้า....
“ใส่นะๆ อยากเห็น พรุ่งนี้ใส่มาให้ดูด้วยนะ” เคน...ในบางโอกาสก็เด็กกว่าผมเยอะ ซึ่งมันก็เด็กกว่าจริงๆ ผมชอบคนแก่กว่านะครับ เพราะผมชอบอ้อน แต่กรณีเคนมันมาอ้อน ผมเฉยๆ หง่ะ
ผมคุยเล่นกับเคนไปพักใหญ่ แต่แล้วอยู่ๆ งานเข้าคับ เคนมันปวดฉี่ และมันก็บอกให้ผมหยิบไม้เท้ามาให้ มันจะไปห้องน้ำ แหง่ะ..โคตรงงคับว่ามึงเดินได้แล้วหรือ??
คือ... ผมเนี่ย ปกติก็ทำอะไรไม่เป็นอยู่แล้ว แถมไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไง นอกจากจำวิธีการจากในหนัง
พอผมพยุงมันแถมลากสายน้ำเกลือมาด้วยถึงห้องน้ำ เคนมันก็ทำเป็นร้องโอดโอยเจ็บแขน
ส่วนผมก็ทำตัวไม่ค่อยจะถูก คิดในใจ มันไม่มีวิธีอื่นฉี่แล้วเหรอวะ (คือโง่อะคับ ไม่รู้ว่ามันมีอุปกรณ์อยู่ด้วย เคนมันก็ไม่บอก)
“ยืนไหวมั้ยเคน?” เห็นท่าทางมันเนี่ยสำออยเหลือเกิน
“ได้ๆ ปวดฉี่อ่ะ”
“ก็ฉี่เด่ะ”
“เจ็บแขน มือไม่ว่าง” แล้วจะให้กู.......
“พุช่วยหน่อยดิ” ว่าแล้ว.... ผมชั่งใจหน่อยนึงแต่เห็นมันเดี้ยงอ่ะคับเลยทำให้
ผมให้เคนเอาตัวมาพิงที่หลัง จากนั้นก็ดึงกางเกงลง ไอ้เคนไม่ได้ใส่ กกน. ก็นั่นล่ะคับ...... เห็นไปเต็มๆ สองตา :m25:
“พุ เรากลัวเลอะอ่ะ” แหง่ะ มึงก็บังคับทิศทางเองไม่ได้เหรอ คือผมอายคับ ไม่กล้าจับหง่ะ แต่ผมก็รู้เคนมันอยากให้จับ ไอ้บ้านี่ ถ้าไม่เดี้ยงหนักผมไม่ทำให้หรอก
ผมจับน้องชายมันเล็งให้ตรงชักโครก โคตรอาย ไม่กล้ามองและไม่เคยทำอะไรให้ใครถึงขนาดนี้มาก่อน
“อือ” ทนรอไปสักพัก มันครางครับ ผมหันขวับไปมองหน้าเลย
“เสียว”
“ไอ้ลามก” ผมรู้สึกว่าไอ้ที่อยู่ในมือมันชักจะกึ่มๆ และ
“มือนิ่มดี เสียวเลย” เคนก้มหน้าพูดกับซอกคอผม ไอ้นี่... ไม่ทันไร เริ่มออกลาย
คือ...มันเสียว ผมก็เสียวเหมือนกันนะ แต่ผมเสียวจะโดนมันปล้ำมากกว่าอ่ะคับ
H
รีบมาลง คำถามยกยอดไปวันหลังนะจ้ะ :กอด1:
-
:z13:
โฮะๆไม่รู้ว่าควรจะเสียใจหรือดีใจดีที่พุคืนดีกับเคนได้
กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยน่ะ
ยิ่งคนรอบตัวเคนก็ :เฮ้อ:ทั้งนั้น
เหนื่อยแทนพุเลย
แล้วถ้าพี่นัทรู้จะเป็นไง?รายนั่นยิ่งเดาใจยากอยู่
แต่เทนนี่กวนตีนฉิบหาย
เป็นเราคงตอกให้หน้าหงายหรือไม่ก็ต่อยไปแล้ว
นี่เป็นพุหรอก :a14:เฮอะ
ขอให้เจอดีสักวัน
ระวังจะเสียตูดไม่รู้ตัวนะเทน
หลายรายล่ะ เกลียดอะไรมั่งจะได้อย่างนั้น
เห็นเข้าตัวเองตลอดคนแบบนี้
:call: :call: :call:แช่งขอแช่งให้เทนได้แฟนเป็นเกย์
-
หึหึ พุเสร็จแน่!!!!
-
แง้ พี่นัทไปไหน
พุรีเทิร์นกะเคนแล้วอ่า
เสียดายพี่นัท T^T
-
เยส.................................
จุดพลุ !!! ปัง ปัง
อ่านไปยิ้มไป แอร๊ย..........
ให้มันได้อย่างงี้ :impress3:
-
ดีใจที่พุรู้ใจตัวเองสักทีนะ คืนดีกับเคนแว้ววว :mc4:
แต่ยังอุปสรรคให้ฝ่าอีกเยอะเหอะ อย่าเพิ่งรีบดีใจ อนาคตยังไม่แน่ไม่นอนเลย :เฮ้อ:
-
เคนเหมือนจะเย็นลงเนอะ โดยเฉพาะเรื่องพี่นัท นั่นเพราะตัวเคนเองก็มีเรื่องฟ้ารึเปล่า
เห็นแบบนี้ก็ดีใจด้วยนะที่ทั้งสองคนมีความสุขกัน ตั้งแต่แรกอ่านไปก็ลุ้นๆดีแต่หลังๆหนึบๆหัวใจเพราะพุไม่เลือกใครซะที
แต่ก็ยังชอบพี่นัทที่สุดอยู่ดีนะในเรื่อง
-
ดีใจนะที่พุกับเคนกับมาคบกันอีกแต่สงสารพี่นัทจัง
กับมาคบกันใหม่คราวนี้ก็อยากให้ทั้งสองคนใจเย็นๆกันมีอะไรก็พูดกันให้รู้เรื่องเดียวจะทะเราะกันเปล่าๆ
ไม่ใช่พี่นัทแกมาซ้ำรอยพี่ซีอีกนะแต่ไม่น่าพี่นัทแกน่ารักจะตายเนอะๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมันจะมีอะไรมากกว่านี้เลยค่ะ :sad4:
รอนะคะ :L2:
-
รักกับพี่นัทเหมือนกับจะไม่ต้องเจออุปสรรคอะไรมาก แต่รักกับเคนเหมือนกับจะต้องฟันฝ่าขวากหนามมากมาย ก็แสดงว่าพระเอกคือเคน ?
ขอติดตามดีกว่าค่ะ ไม่กล้าพูดอะไรตอนนี้ :o12:
-
เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฮ่าๆๆๆ เราชอบเคน เรารักเคน ฮูเร่ ฮูเร่ ฮูเร่ !!!!
-
welcome back นะจ๊ะ เคน ขอให้รักกันตลอดรอดฝั่งนะ
เค้าเชียร์เคน
-
ไม่ชอบผู้ชายแบบเคน ผู้ชายแบบนี้น่ากลัว อยู่ด้วยแล้วอึดอัด
แถมครอบครัวก็ตั้งท่าจะรังเกียจพุอีก เป็นเรา เราไม่ทนหรอก
รักแล้วต้องทนอะไรแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ สุดท้ายก็เลิกกันอยู่ดี
ตอนนี้ดูเหมือนจะมีความสุขทั้งสองคน แต่พุจะมีความสุขจริงๆเหรอ?
พุจะทนได้นานแค่ไหนกับนิสัยเคน จะรอดูว่าพุจะมีความสุขกับเคนได้จริงๆมั้ย?
ปล.เกลียดปากอิเด็กเทนมาก :beat: :beat: :beat:
-
กว่าจะรีเทิร์นกันได้
แล้วพี่นัทจะไปอยู่ไหนอ่ะ
-
:a2: ลุ้นมาหลายตอน เหนื่อยมากก
แอบสงสารพี่นัทนะ แต่พี่แกกิ๊กเยอะ(เกี่ยวไหมนี่)
ที่สำคัญเคนตอนนี้น่ารักมากกก :give2:
-
คืออออออ จะว่าดีมันก็ดีอ่ะนะ ที่กลับมาคบกัน
ก่อนหน้านี้ย้อนกลับไปอ่านอันเก่าๆ ก็สงสารเคน
อยากให้กลับมาคบกัน แต่เอาเข้าจริงๆใจหายอ่ะ
พี่นัทเค้าล่ะ เง้อออออออออ :m15: :monkeysad: :sad4: :o12:
นี่คือสุดท้ายแล้วใช่ป่ะ ?? เคนจะไม่เสียใจอีกใช่มั้ย ??
เอาน่าพี่นัทมีกิ๊กเยอะ คงไม่เป็นไรหรอก เง้อออ บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ..
คบเคนแต่ก็ยังมีพี่นัทเป็นพี่ คอยปรึกษาได้อยู่ คอยเข้าใจ ดีแล้วๆ ดีแล้ววววววว ไง
มันจบหรือยังเนี่ย ? มันจบแล้วหรอ ? ไม่อยากจะเชื่ออ่ะ
อะไรว่ะเนี่ยยยย เค้าหวังอารายอยู่ ฮือออออ :serius2:
-
มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ
จะเอาพี่นัท :dont2:
-
พี่นัท ในที่สุดก็เป็นแค่พี่!!!!
คุณดีเกินไป ....เศร้า
-
อร๊ายยยยยยยยยยย แฮปปี้
:impress2: :impress2:
แอบชอบน้อง เทน อ่ะ
:z1: :z1:
-
แอร๊ยยย
คบกันแล้วว
ดีใจจังค่า > <แฮปปี้ๆ เอเวอร์รี่ จิงเกอร์เบล
-
ีดีใจที่คืนดีกับเคน หวังว่าต่อไปนี้คงไม่แยกจากกันอีกนะ
เคนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
เชียร์เคนเสมอ อิอิ
-
ขอให้มีความสุขแบบนี้ไปนานๆนะ สาธุ อย่าเพิ่งมีปัญหาไรมาเกิดเลยเพี่ยง
-
สงสารเคน
-
แบบว่ามีความสุขมากมาย ที่น้ำพุคืนดีกับเคนแล้ว :-[
เป็นแบบนี้ไปนานๆน้า อย่าเพิ่งมีเรื่องอะไรเข้ามาเลย :monkeysad:
-
มันก็ดีนะที่ยอมปรับเปลี่ยนกันคนละนิดละหน่อย รู้สึกดีที่ยิ้มกันออก เข้าใจกัน แต่................
ไม่รู้ทำไม โคตะระใจหายเลย มันอึนๆ โหวงๆ พูดไม่ออก :sad11:
รู้สึกว่าพี่นัทคงจะเสียใจนะถ้าเป็นแบบนี้ ดูจากคนประเภทนี้จะเสียใจหรือเสียดายก็มักแสดงออกตรงข้าม
เพราะกลัว "เสียฟอร์ม"มากกว่า ก็นะคนกวนโอ้ยแบบนี้ (กิ๊กเยอะอีกตะหากคนเรา..ชิส์)
...นัทเอ๊ยยยยยยยย เจ๊เชียร์ตลอด ช่วงนี้ไม่มีบทเลย :o12:
ปล. น้องโบนี่เรื่องยังไม่จบใช่ป่าวคะ โอ้ย...ปวดใต ปวดตับ ปวดม้าม แต่อยากอ่านอีกอ่ะ
เอาให้อวัยวะภายในแตกซ่านเลยเหอะ ยอมตาย :sad2:
-
เองเรื่องนี่ทีไรเสียวทุกที
-
แล้วพี่นัทรู้เรื่องยังเนี่ย เสียดายพี่นัทเหมือนกันแหะ แต่เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจมากกว่าเปล่านะที่จะตัดสินใจเลือกรักใครสักคนหนึ่ง แต่เคนเจ้าเล่ห์จริงๆ เลยอ่า สงสัยพี่พุจะเสร็จเคนแน่ๆ ฮ่าาาาา รอตอนต่อไปนะพี่โบ ^^
-
คิดถึงพี่นัท :m15:
-
พี่นัทของหนู ฮือออออออออออออ :o7: :o7: :o7: :o7:
เป็นเคนจริงๆ เหรอเนี่ย
-
พี่นัทหายไปไหนแล้ว :o12:
-
เกิดเปนพุมีแต่เรื่องเนอะ :เฮ้อ:
-
ดีใจจังยากให้รักกันตลอดไปเลยอะคู่นี้
อย่าเพิ่งท้อนะ :กอด1:
-
up up up :z2:
-
น้องโบขา มาเขียนต่อให้มันจบเหอะนะคะ ค้างคานานๆเดี๋ยวตะำไคร่จับนะ :กอด1:
เพราะไม่ว่าใครจะเป็นตัวจริงในปัจจุบัน คนอ่านก็เปลี่ยนแปลงชีวิตคู่ของเค้าไม่ได้หรอกค่ะ
ถึงจะชอบ จะเชียร์ใครเป็นพิเศษ แต่ก็ยังยืนยันว่า...เมื่อเค้าต่างฝ่ายต่างเลือกกันแล้วเราก็มีหน้าที่ยินดีและอวยพร
ชีวิตใคร คนนั้นเค้าก็กำหนดเอง เรารักที่จะอ่านกันไปตามเรื่องตามราว
+1 ให้กำลังใจ
-
/
ผมเหล่หางตามองหน้าเคนนิดนึง มันก็เอาคางมาเกยไหล่มองแบบอ้อนนน
แบบว่า.......กูอยากมากกก ช่วยหน่อยน้า........ประมาณนั้นล่ะคับ
เหอๆ
ผมเห็นมันแล้วหมั่นไส้จัง ที่จริงไม่อยากให้มันได้เซ็กซ์หรอก เอาให้เข็ดที่มันทำกับผมวันนั้น แต่คิดไปคิดมา... ผมก็ทำให้โลกมันถล่มเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น เลิกแล้วต่อกันก็ได้ เรื่องเก่า ๆ ที่ไม่ดีผมจะพยายามลืมมันไปให้หมด
“เจ็บแล้วยังไม่เจียมเนอะ” ผมแอบกัดเคนนิดนึง มันก็ยิ้มแหะๆ
“คนใจร้าย... พุไม่รู้หรอก เค้าคิดถึงตัวเองมากนะ คิดถึงตลอดเวลาเลย” ไอ้เคนทำเสียงง๊องแง๊ง แล้วก็เอาปากมาจุ๊บๆ หูผม ทั้งที่ร่างกายมันก็ไม่สมประกอบเอาซะเลย
“เวอร์น่ะ” ผมหลุดขำแบบอายไปด้วย
“ช่วยหน่อยน้า ปวดไปหมดทั้งตัวแล้วคร้าบที่รัก โดยเฉพาะน้องเรา” ไอ้หื่นนนน
“แล้วจะให้ทำไง?” ผมถาม เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ ในสภาพแบบนี้ และในสถานที่แบบนี้ ซึ่งใครจะเข้ามาเมื่อไรก็ได้
“ในนี้แหล่ะพุ” เคนตอบเสียงกระเส่าและหายใจแรงขึ้น
“ยืนไหวเหรอ?” ไม่ได้ถ่วงเวลานะคับ แต่กลัวมันเดี้ยงหนักกว่าเดิม
“เดี๋ยวเรานั่งบนชักโครก แล้วพุล็อคกลอน...”
เอาก็เอาวะ อยากเหมือนกัน
ผมเอื้อมมือไปปิดฝาชักโครกแล้วพยุงเคนให้นั่งซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร เคนเอามือจับราวบนผนัง (ที่ปกติจะมีในห้องน้ำโรงบาลและคนพิการอ่ะคับ) พยุงตัวเอาไว้
ผมแอบมองไปนอกห้องน้ำอีกที ก่อนจะปิดประตูล็อคกลอนตามที่เคนบอก
พออยู่กันสองคนแล้ว ผมก็ล้างทำความสะอาดของมันก่อน เพราะมันเพิ่งฉี่มาเมื่อกี้
“อ่ะ...อา ที่รักครับ อมให้เราหน่อย” กูยังไม่ทันทำอะไรมากมายเลยแสรด
เสียวล่วงหน้าไปก่อนซะแล้ว
ผมมองของเคนที่ผงาดง้ำค้ำโลกอยู่ ไอ้บ้าเอ๊ย จะเป็นแฟนมึงต่อดีไหมเนี่ย ใหญ่โคตร......
ตอนแรกผมใช้มือสำรวจของมันก่อน ห่างหายไปนาน (แบบไม่เต็มใจด้วย) ตอนนี้ก็รู้สึกบอกไม่ถูก อยากทำให้ แต่ก็ไม่อยากทำให้ (อะไรของกูฮึ?)
สุดท้ายก็ใช้ปากให้มันล่ะคับ เคนก็ครางซะลั่นห้องน้ำ แถมกดหัวผมซอยเข้าปากรัวทั้งที่ขาเดี้ยง!!! (ถ้าไม่เดี้ยงปากกูคงแหกแทนตูด)
มันทำได้ไงวะ? หรือว่าอารมณ์หื่นครอบงำเลยลืมความเจ็บไปหมด?
ที่จริงผมก็กลัวมีคนเปิดมาแล้วได้ยินเสียงอันโคตรจะติดเรทเหมือนกัน แต่ก็...หน้ามืดหง่ะ เลยไม่สนใจ เหอๆๆ
พอไอ้เคนเสร็จน้ำแตก มันก็กดหัวผมแช่ไว้ ปรี๊ดแรกพุ่งเข้าคอหอยผมอย่างแรง
ผมรีบดันหน้าตัวเองออกมาเลยเพราะแม่งขมมากกกก (รับประทานยาไปเยอะล่ะมั้ง)
พอเอาปากออกกะทันหันเยี่ยงนั้น น้ำก็พุ่งเข้าหน้าผมแทน เปื้อนตั้งแต่หน้าอกยันเส้นผม
แม่ง.......กูกลายเป็นนายเอกหนังเอ็กซ์ไปแล้ว อ๊ากกกกก
พอรู้ตัวผมรีบลุกขึ้นส่องกระจกแล้วก็เอามือเช็ดหน้า ล้างหน้าทันที
คิดในใจ กูทำไปได้ แม่รู้ตีตายเลยยยยย
“พุ” ไอ้เคนเรียกเสียงหื่นไม่หาย
“อย่าเพิ่งล้าง” ทำไมวะ ผมหันไปมองหน้ามันเพราะล้างไปแล้ว แต่มีตามเส้นผมกับเสื้อผ้ายังติดอยู่
“ขอกอดหน่อย”
“ไอ้บ้า”
“นะๆๆ คิดถึงมากเลยรู้ไหม?” ขนาดนั้น
ผมคิดในใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
ถ้าไอ้เคนไม่เดี้ยงกูโดนหนักแน่นอน! เผลอๆ สามวันอาจจะไม่ได้ลุกจากเตียงก็เป็นได้
ผมเดินเข้าไปหามันแล้วกอดเคนเอง เพราะมันต้องพยุงตัวเองมั่ง
เคนใช้อีกแขนที่ว่างอยู่กอดผมกลับ
“อย่าไปไหนอีกนะ”
มันว่างั้น ส่วนผมก็ลังเลที่จะตอบในทันที
ไม่ใช่เพราะคิดถึงใครคนอื่นนะคับ แต่เป็นคนชอบคิดก่อนพูด
ก็ไม่รู้จะคิดทำไมนักหนาเหมือนกัน
ใจมันไม่สั่งหง่ะ บอกไม่ถูก
“อย่าไปไหนอีกได้ไหม เรารักพุนะ เรายอมพุทุกอย่าง” เคนดันหน้าผมมาจ้องตามัน บ่งบอกให้รู้ว่าพูดจริงและจริงจัง อย่างที่มันโคตรจะจริงจังมาตลอดเวลา
แต่ทำไมคำว่า ‘รัก’ ของมันทำให้ผมลำบากใจอย่างงี้วะ
ผมสงสัย มันคงเป็นเพราะผมรักเคน ไม่เท่าที่เคนรักผมมั้ง ผมก็เลย....รู้สึกไม่ดีอ่ะคับ
“เรารู้แล้วเคน เราไม่ไปไหนหรอก” ผมตอบได้แค่นั้น ออกจะทื่อๆ ตามแบบฉบับ ซึ่งเคนมันก็ไม่ได้ว่าไร แค่ยิ้มๆ ให้
“มีไรจะบอกเราป่าว?” เคนถาม
“ไม่มีอ่ะ” คิดไม่ออก
“แต่เรามี” อย่าบอกนะว่ามึงจะเล่นมุกเสี่ยวสยองขวัญ
“ขอบคุณนะ”
“....................” ขอบคุณไรวะ
“ดูดเก่งสุดยอด”
ไอ้เชี่ย! นึกว่าอะไร
คือที่ผมปากเก่งอาจเกิดจากหลายปัจจัยดังนี้
หนึ่ง... เคยลับฝีปากกับพี่ชยุตสุดหล่อตอนม.สี่เทอมปลายเรื่อยมาถึงม.ห้า จนพี่เค้าจบ
สอง... ดูหนัง x และเทคนิคการดูดด ศึกษาไว้ก่อนเผื่ออนาคตได้ใช้ (ก็ได้ใช้กับพี่ชยุตอีกนั่นแหล่ะเยอะสุด)
สาม... ประสบการณ์ตรงๆ แบบขึ้นเตียงกับพี่ซี ดูดแม่งลูกเดียว เพราะไม่อยากโดนแทง
แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าถ้าทำดีๆ มันก็โอ (มั้ง) ไม่ใช่ถูกข่มขืนนน อันนั้นอยากตายที่สุด! เหมือนย่ำยีศักดิ์ศรีกันเกินไป ผมคิดเรื่องนี้ทีไรก็เคืองเคน (ไม่ถึงกับเกลียดแล้ว) อยากเอา...กระแทกปากมันมั่ง แต่ดูท่าแล้วถ้าทำอะไรที่เกี่ยวกับ x มันคงชอบ คงไม่รู้สึกเหมือนผม
/
ช่วงนี้พี่นัทหายเงียบไปเลย... ซึ่งเป็นปกติที่ว่าคนอย่างเค้าไม่จำเป็นต้องง้อผม มีแต่ผมเท่านั้นล่ะคับที่ต้องง้อเค้า
ที่ผมยังไม่บอกพี่นัทเรื่องเคน คงเป็นเพราะผมยังไม่อยากให้เค้ามาพูดหรือทำอะไรให้ผมไขว้เขวตอนนี้ อย่างคราวที่แล้ว... ผมบอกเค้าว่าจะเป็นแค่เพื่อนเคน รักแบบเพื่อน เอาเข้าจริงมันก็ทำไม่ได้อย่างที่เค้าว่า และถ้าเอาไปบอก ก็คงต้องโดนเทศน์ชุดใหญ่
หรือไม่ก็...อาจจะโดนว่าอะไรแรง ๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองอีก
ผมแค่กลัวอ่ะครับ กลัวว่าที่บอกรักเคนมันจะไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง
ตอนแรกก็ว่าจะอยู่ไปตามปกติ ไปเยี่ยมเคนมั่งไปติวสอบมั่ง ตามธรรมชาติ
คณะผมจัดติวโดยรุ่นพี่คับแล้วก็มีของสมาคมอีกสามครั้ง จัดเต็มเลย
รุ่นพี่ผมติวเน้นฮา + ไม่รู้เรื่องครับ กระนั้นก็ยังประกาศกร้าวว่าทุกคนต้องสอบผ่านปีนี้ ใครที่รู้ตัวว่าจะไม่ผ่าน ไม่ต้องสอบ ฮ่าๆๆ
คือเค้าไปเร็วมากคับ อันไหนไม่รู้ก็บอกน้อง ๆ ว่า
‘เออ ช่างแม่งมันเถอะ ผ่านไปๆ’ หรือไม่ก็....
‘ไปอ่านเองละกัน ก็นั่นแหล่ะ อย่างที่รู้ๆ กัน’ หรือไม่ก็
‘เออ อันนี้ไม่ออกหรอก อันนี้ก็ไม่ออก ถ้าออกแม่งก็เหี้ยอ่ะ เห้ย อย่าไปซีเรียสกับมันมาก ไม่ต้องจำเยอะหรอก ปวดหัวเปล่าๆ’
เหอๆ ถ้าเป็นงั้นจะให้กรูมาติวทำแป๊ะอะไรฟระ
ข้ามสไลด์ไปมา สุดท้ายจบหลักสูตรอย่างรวดเร็ว (จบชีวิตตาม)
ปกติสอบประมาณหกหรือเจ็ดวิชาเนี่ยแหล่ะคับ จำไม่ได้ แต่ปีนี้เปลี่ยนใหม่ แล้วพวกผมก็ไม่รู้กัน อ่านไปซะเยอะเลย
ช่วงติวนี้ผมไปอยู่กับไอ้โมคับ กินนอนด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อย่างกับผัวเมีย - -“
เหอๆๆ มีบางเวลาเหมือนกันคับที่ผมคิดว่าไอ้โมหลุดเกย์มานิดนึง แต่มันไม่ใช่เกย์หง่ะ อาจจะเป็นเพราะอยู่ใกล้ผมมากไปมั้ง บางทีเลยแสดงออกยังกับไม่ใช่เพื่อนกัน
ทีนี้มีวันหนึ่ง ไปเที่ยวด้วยกันหลังติวเสร็จ ผมงานเข้าไปเจอกิ๊กพี่นัทคับ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าเก่าหรือใหม่ แต่พี่เค้าจำผมได้ว่าเป็นน้องพี่นัท (?) ก็เลยให้ผมช่วยโทรหาพี่นัทให้หน่อย เพราะเค้าโทรไม่ติด ติดต่อไม่ได้มาเป็นอาทิตย์แล้ว
พี่เค้าขอร้องอ้อนวอนผมอยู่นาน ผมลังเลใจเพราะกลัวโดนพี่นัทด่า แต่ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงอ่ะคับเลยช่วย
ใช้มือถือผมโทรไปก็ติดอ่ะคับ... ให้เค้าคุยกันซักพักพี่เค้าก็ขอบใจ แถมจะพาไปเลี้ยงข้าวอีกแต่ผมปฏิเสธ พอแยกกันเวลาผ่านไปพักใหญ่ มือถือผมดัง พี่นัทโทรมาดุใหญ่เลย...
“ซี้ซั้วะให้คนอื่นใช้โทรศัพท์ง่าย ๆ ได้ไงวะ ถ้าเกิดมันเป็นโจรเอ็งไม่โดนฆ่าตายไปแล้วเหรอ!?”
“เวอร์อ่ะ ก็ผมเห็นว่าเค้าเป็นกิ๊กพี่ ไม่ใช่โจรซักหน่อย”
“คนมันจะกลายเป็นโจรเมื่อไหร่ก็ได้เว้ย!” พี่นัทพูดเหมือนแถ
“ทีหลังอย่าไว้ใจคนอื่นง่าย ๆ แบบนี้อีกรู้มั้ย!?”
“ครับ” กะแล้วว่าต้องโดน... ก็มันปฏิเสธยากหง่ะ แล้วใครจะไปรู้ว่าเค้าไม่ชอบ
“แล้วนี่อยู่ไหน ดึกแล้วทำไมไม่กลับบ้าน?” พี่นัทถามต่อ
“มาเที่ยวกับเพื่อน”
“กลับได้แล้ว”
“ไม่อยากกลับ เบื่อ”
“เป็นไรอีกล่ะ?”
“จะสอบแล้ว”
“สอบ xxx เหรอ? มาหาพี่ดิ ติวให้”
ผมคิดนิดนึงเพราะอยากไปคุยกับพี่นัทเรื่องเคนเหมือนกัน... คือถ้าไม่ได้บอกมันก็อึดอัดอ่ะครับ รู้สึกว่ามีอะไรก็อยากจะบอกเค้าให้หมดเลย แต่พี่นัทไม่ใช่ส้วมบางเรื่องที่ไม่จำเป็นก็ต้องเก็บๆ ไว้บ้าง
สรุป ผมตอบตกลงพี่นัทไปแล้วก็แยกย้ายกับไอ้โม
กว่าจะถึงคอนโดเค้าก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน (เพราะเค้าไม่ได้อยู่ที่เดิมด้วยเลยต้องหานิดนึง)
“ไหน เอาชีทมาป่าว?” พี่นัทถาม พูดเรื่องติวเค้าก็จะคิดแต่เรื่องติวหรือไง?
“เอามา แต่พี่จะติวตอนนี้เลยเหรอ?”
“บ้าละ ขอยืมมาดูก่อนดิ ว่าพอรู้เรื่องมั้ย” ผมก็หยิบชีทในกระเป๋าให้ มันเป็นอะไรที่...งงๆ คับ ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่นัทเรียนรึเปล่า ไอ้ทฤษฎีจำยากสาดแบบเนี้ย
ผมให้พี่นัทอ่านไป ส่วนตัวเองก็อาบน้ำ อาบเสร็จก็ยืมเสื้อผ้าเค้าใส่
“เออ น้ำพุ อ่านดูแล้วไม่รู้เรื่องเลยว่ะ ชีทบ้าไรวะมีแต่รูป”
“ของพุจำรูปไปสอบอ่ะ”
ผมเดินไปนั่งข้างเค้าแล้วหยิบมาดูมั่ง แม่งเอ๊ย ยิ่งดูยิ่งปวดใจ ไม่รู้เรื่อง
ตอนเรียนก็ผ่านๆ เพราะมันมีแต่ภาษาอังกฤษที่อธิบายอ่ะคับ แปลแล้วก็โง่อยู่แบบนั้น
แล้วข้อสอบไม่ได้ออกเป็นรูปภาพ แต่ให้เราวาดเองแล้วบรรยายลงไป ขอบอกว่ารายละเอียดเยอะมากกก จำไม่หวาดไม่ไหว
“พี่นัทเคยเรียนมั่งมั้ยไอ้แบบเนี้ย” ผมเริ่มจะมึนส์ๆ
“เหมือนจะเคยเรียนอยู่ แต่ของพี่มันเห็นรูปแล้วตีสูตรคำนวณตามทฤษฎีเลย ส่วนของเอ็งมันจับฉ่ายว่ะ ไม่รู้แม่งจะเอาไง”
ผมนั่งจ๋อย ก็แน่ล่ะคับ เค้าเรียนคนละคณะกับผมนี่
“แต่ไม่ยากหรอก เดี๋ยวช่วย”
“ช่วยไง ไหนว่าไม่รู้เรื่อง”
“ช่วยให้หายเครียด” พี่นัทว่า
“ปะ เดี๋ยวพาไปดูอะไรสวยๆ”
พี่นัทลุกขึ้นยืนหยิบกุญแจห้องคีย์การ์ด แล้วก่อนออกไปก็หยิบเบียร์ติดไปด้วยสองป๋อง แหะๆ
ผมเดินตามเค้าขึ้นลิฟท์ คือคอนโดนี้เป็นอีกคอนโดนึงของพี่เค้าคับ ที่มาอยู่วันนี้เพราะไฟรั่วเลยต้องมาคุมช่าง เฟอร์ก็ไม่มีไรมาก เหมือนยังแต่งไม่เสร็จ
พี่นัทพาขึ้นมาชั้นบนสุดที่เป็นดาดฟ้า จากนั้นก็ปีนขอบปูนขึ้นไป (มันมีข้อจำกัดทางโครงสร้างเลยต้องปีน) ผมอึ้งเพราะข้างบนเป็นสวน สวนลอยฟ้า 55 มีหญ้าเทียมเตะบอลได้ ตอนกลางคืนลมเย็นสุดๆ มองเห็นวิวกรุงเทพฯ ตอนกลางคืนสวยงาม
“หู้ววว นอนสนามหญ้าได้ไหมเนี่ย” เห็นสีเขียวแล้วอยากไปเกลือกกลิ้ง
“โรแมนติกโคตร คอนโดเจ๋งสุดๆ” ปลื้มมากครับ บรรยายไม่ถูก เพราะชอบอะไรประมาณนี้ดูเงียบสงบตัดขาดโลกภายนอกดี ทั้งที่โลกข้างล่างมันก็โคตรวุ่นวายเลย
“ถ้าคนซื้อไม่เจ๋ง เอ็งคงไม่เห็นว่ามันมีไรเจ๋งๆ ว่ามั้ย?”
พี่นัทวางป๋องเบียร์แล้วเรียกผมไปลากม้านั่งยาวที่วางอยู่ริมๆ ไปกลางสนามหญ้า
พอผมได้นั่งแล้วโคตรโล่งเล๊ยยย
“อ่ะ” เค้าเปิดเบียร์ให้
“ขอบคุณครับ” ผมก็รับไปดื่มอึกๆ ชื่นจาย
“สวยอ้ะ” พอชอบไรแล้วอยากแบ่งความชอบไปให้คนอื่นมั่ง
“อืม จะมาอยู่ไหมล่ะ ให้เช่าราคาถูก”
“เท่าไหร่?” อยากอยู่จริงๆ คับ ประทับใจตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว มันมีแนวของมันไม่เหมือนคอนโดอื่น แต่เพราะอยู่กลางย่านธุรกิจแปลนเลยอัดๆ กันมากไปหน่อย ไม่งั้นคงไม่คุ้มตังค์
“ขอไม่เอาค่าเช่าเป็นเงิน” พี่นัทบอก
“งั้นเป็นอะไร?”
“ขอค่าเช่าเป็น ‘ใจ’ อ่ะ พอได้ไหมวะ?”
“....................”
ขออภัย บอกตรงๆ ไม่เกทไปพักนึง จนเข้าใจผมก็นึกถึงเคนขึ้นมา
“เช่าไม่ได้พี่ ใจมีบ้านอยู่แล้ว” ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจทั้งที่ไม่เคยลำบากใจเลยที่จะบอกว่าคบใครหรือทำอะไรกับใครกับพี่นัท
“ใจมันแค่ไปวิ่งเล่นบ้านเพื่อนไม่ใช่เหรอวะ?” พี่นัทถาม และผมเข้าใจความนัยของเค้าดี
“ตอนแรกก็ว่าจะอย่างงั้น แต่พอดีบ้านเพื่อนมันโดนมือดีวางระเบิด ผมเลยจำเป็นต้องช่วยเพื่อนซ่อมบ้านก่อน”
“ซ่อมเสร็จก็กลับมาเช่าได้หนิ พี่ไม่ได้ขายต่อให้ใครอยู่แล้ว”
ผมเข้าใจพี่นัทดีและไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆ
“ไม่ได้อ่ะพี่ เพราะคนวางระเบิดเป็นพุ พุต้องรับผิดชอบ”
“..................”
พี่นัทเงียบไปพักนึง พร้อมกับความกลัวของผมที่เริ่มทะลักทลายเข้ามาภายในใจ
ผมมองเค้าที่กำลังยกเบียร์ขึ้นดื่มรวดเดียว หมดไม่หมดไม่รู้ แต่หลังจากนั้นพี่นัทก็กำกระป๋องจนแหลกคามือ แล้วก็......เขวี้ยงทิ้งลงพื้นอย่างแรง!!!
ผมสะดุ้งตกใจ มองพี่นัทแบบชาไปหมดทั้งตัว
สลับกับมองซากกระป๋องเบียร์ที่นอนนิ่งมุมหนึ่งของสวน
H
มาแล้วขออภัยที่หายไปนานค่อดๆ :call:
หาข้อมูลที่น้ำพุเรียนอยู่ มันงงเหลือเกินเน้อออ
-
:z13:
พี่นัทเกิดอะไรขึ้น :sad4:
ใจเย็นๆอย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ :sad4:
แอบสะดุ้งตามนำพุเลย :sad4:
พี่นัทน่ากลัวง้า :sad4:
-
เย้ยยยยยยยยย ยย ย !! จิ้มไว้ก่อน
น้ำพุอ่า ~ มาซะดึก โดนแม่ไล่ไปนอนแล้วอ่า
เง้ออ T^T ~ ช้ากว่านี้อาจโดนแม่กระซวก ฮ่ะ ๆๆ
เดี๋ยวพรุ่งนี้รีบไปอ่านที่ออฟฟิศแต่เช้าละกัน คิคิ ^ ^
**
ครืออออ อร๊ายยย มึนมากกก
นึกว่ามันจะจบด้วยดีแล้วง่ะ
แล้วไหงพี่นัทมาเป็นแบบนี้อีกอ่ะ
เหมือนจะเล่นๆมาตลอด ตกลงพี่แกเอาไงเนี่ย
แล้วทำไมไม่ทำอะไรให้มันชัดเจนแต่แรกฟร่ะ
เง้ออออออออ มาต่อทิ้งไว้แบบนี้แล้วมันค้างคาอ่ะ
ไรฟร่ะ มันยังไม่จบอีกหรอ อย่านะ อย่ามาทำให้เค้า
ไขว้เขวเทใจไปให้พี่นัทอีกรอบ งืออ ~ Y-----Y
-
พี่นัทโหมดดาร์ค(เติมest) o22
ปกติแกก็ดาร์คอยู่แล้ว แต่นี่ขั้นสุดเลยมั๊ยเนี่ย :serius2:
-
o22
-
โอว พี่นัท ชอบพุจริงๆ เหรอเนี่ย
-
พี่นัทหลุดอ่ะดิ อย่าทำไรรุนแรงนะพี่ อยากให้มีความทรงจำดีๆให้กันดีกว่า จบกันด้วยรอยยิ้มนะ
-
พี่นัทคงชอบพุเข้าแล้ว :m15:
-
พี่นัทโหมดโหดมาแล้วว
-
มันมาก ตัดฉับได้จังหวะตลอด อยากอ่านไวไวจัง ตื่นเต้นๆ :m31:
-
ณ จุดนี้ เป็นห่วงใจพี่นัทมาก
เชียร์พี่นัทเบาๆ
-
เอาแล้วไง
-
สงสารพี่นัทอ่ะกำลังไปได้ดีแท้ๆ
แต่ก็เพราะพี่นัทอีกอะแหระช้าไม่ทำอะไรให้ชัดเจนอ่ะชริๆ
อยากรู้จะแย่แล้วว่าพุจะเลือกใครอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
พุคิดว่ารักเคนจริงหรอ?
อยู่กับเคนพุคิดเยอะจัง มีความสุขจริงเปล่า
แล้วพี่นัทล่ะ หรือนี่เป็นเพราะพี่นัททำกั๊กๆ จนพุไม่แน่ใจว่ารักจริงหรือไม่จริง
มันเลยต้องเศร้าแบบนี้
+1 ค่ะ
-
ยิ่งตอกย้ำว่าสำคัญแค่ไหน ยิ่งได้รับรู้เรื่องราวต่างๆของคนที่(คิดว่า)รักไปแล้วแค่ไหน ยิ่งทำให้เจ็บปวด
คนๆนี้ก็คงเจ็บเป็นเหมือนกัน :m15:
..เข้ามาแก้เพิ่มเติมคอมเม้นท์ค่ะ..
ปล.อ่านแล้วอินมาก ทั้งๆที่กลับไปอ่านคำเตือนหน้าแรกมาอีกครั้งแล้วแท้ๆ :o12:
2. DON'T BE SERIOUS BCOS TRACK IS PASTED BY.
-
พี่นัทห้ามมาแนวเดียวกับพี่ซีนะ
เค้าล่ะกลัวแทนน้ำพุอ่ะ :serius2:
-
สงสารนัท!!!!
คนดีทำไมต้องเป็นผู้แพ้ตลอดอะ
-
พี่นัทน่ากลัวมากค่ะ ตอนนี้ แอบตกใจ T^T
-
พี่นัทนี่คาดเดาอะไรไม่ได้เลยอ่า o22
น้ำพุคงตกใจแย่เลย ไม่อยากจะคิดต่อว่าพี่นัทจะพูดหรือทำอะไร :monkeysad:
-
เชียร์เคนๆๆๆๆ
สงสารเคนถ้าจะต้องเจ็บปวดอีกครั้ง เฮ้ออ
-
อ้าวพี่นัทเป็นไรไปอ่า มาต่อเร็วๆ นะพี่โบ รออ่านอยู่ค่ะ จะว่าไปแล้วพี่นัทก็น่าสงสารอ่า
-
เง้อเค้ากลัวแทนเลย
พุจะเหลือครบ32ไหมนะ
-
สั้นมากตอนนี้
โอ้ย เห็นใจพี่นัทที่รัก แต่คิดว่าพี่นัทคงไม่ทำอะไรหรอก ดูเป็นคนมีความคิดอ่ะ
ทำไมเรารู้สึกว่าเวลาพุอยู่กับเคนมันแปลกๆ ไม่รู้สิ มีอะไรสักอย่างขัดๆ
แต่กลับชอบเวลาอยู่กับพี่นัท เพราะเป็นธรรมชาติมากทั้งคู่
ไม่ต้องพยายามทำดีใส่กัน ไม่ต้องพยายามเอาใจกัน ไม่ต้องเก็บความคิดเอาไว้ ดูสบายใจกว่ากันเยอะเลย :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เครียด
-
พี่พุ จะโดน อ๊ากกกกกก ไหมอ่า
น่ากลัว
โอ้ยอยากอ่านต่อ
ตอนนี้ ค้างได้ปวดตับ จิงๆๆ
-
เชียร์เคน :mc4:
-
ใจหนึ่งก็เชียร์เคน แต่ไมี่ชอบตรงไอ้นิสัยสัยที่แลดูจิตๆ หลายๆเรื่องของเคน แต่ก็อดเชียร์ไม่ได้
เราเป็นพวกชอบรักแรกอะ 555+
ถ้าเคนมันนิสัยโตขึ้น เลิกทำตัวจิตๆจนหน้าขนลุกก็ดีนะ เพื่อนเราเคยมีแฟนแบบนี้แหละ
โคดน่ากลัวเลย เลิกกันสามรอบอะ ไม่ยอมไป เพื่อนเราหมดรักแล้วก็มาทำให้เพื่อนเราสงสารยอมใจอ่อนกลับไปคบ
เป็นงี้อยู่สามครั้ง ยืดเยื้อหลายปีโคดๆ
ถ้ากลับมาคบกันคราวนี้เคนใจเย็นขึ้น ฟังมากขึ้น พุขี้รำคาญน้อยลง แล้วเลิกโกหกเพราะรู้สึกว่ายุ่งยาก พูดอธิบายอะไรมากขึ้น
เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ก็คงคบกันรอด แต่ถ้ายังทำตัวแบบเดิม ไปคบพี่นัทดีกว่า
ส่วนพี่นัท ชอบหมดเลย ทั้งความกวน ความรู้ทัน ความเป็นผู้ใหญ่ ดูเป็นคนคิดได้ มีสติสุดในบรรดาแฟนๆของพุอะ
แต่ไม่อยากเชียพี่นัท ทั้งๆที่คิดว่าพี่นัทเนนี่ยแหละหน้าจะอยู่กับพุได้
ดันฝังใจเชียร์เคนไปตั่งแต่แรกซะแล้ว
แต่พออ่านมาถึงตอนนี้ก็สงสารพี่นัทว่ะ ทั้งๆที่พยายามทำความเข้าใจนิสัยแบบพุ แล้วก็เว้นระยะไม่ให้อึดอัด
ดูเป็นคนที่เข้าใจพุดีอะ คงกะว่าเด๋วก็ต้องได้อะ แต่พอยอมช้า ไอ้เจ้าพุดันไม่เอาด้วยซะงั้น
แต่พี่นัทอีกนั่งแหละที่ทำให้พุคิดได้ จนกลับไปหาเคน
ปวดใจว่ะ เชียร์เคน แต่ก็ชอบพี่นัท ใครได้พุไป เราก็ปวดใจอะ
-
:call:
-
/
“สงสัยจะเบลอว่ะ ทิ้งขยะไม่ลงถังซะงั้น” พี่นัททำลายความเงียบอันน่ากลัว โดยการลุกเดินไปเก็บซากกระป๋องเบียร์ทิ้งคับ
ผมดูแล้วก็ไม่เห็นว่าเค้าจะเบลอตรงไหน แต่พี่นัทก็ทำผมตกใจ เพราะอยู่ๆ เค้าก็ระเบิดลงเปรี้ยงซะงั้น
ผมมาคิดๆ ดูอีกที สาเหตุมันคงเป็นเพราะผม... ที่ไปพูดเหมือนโกหกเค้าไว้เมื่อตอนนั้น
ผมพูดว่าอยากกลับไปคบกับเคน แต่เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ผมรู้สึกว่าอยากได้แค่นั้น เพราะรักของเราที่ผ่านมามันจูนกันไม่ติด
แต่สุดท้าย... เรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ แล้วผมก็แพ้ใจเคนจนได้
ผมไม่แน่ใจในสาเหตุหรอกคับ มันอาจจะเกิดจากความรัก ความใจอ่อน หรือความสงสาร อะไรก็แล้วแต่เหอะ แต่เหตุผลมันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว เพราะตอนนี้ผมเป็นแฟนเคนไปแล้ว
หลังจากทิ้งขยะเสร็จ พี่นัทก็เดินกลับมานั่งที่เดิมโดยไม่ได้หนีไปไหน
ผมมองหน้าเค้าแบบกลัวๆ ไม่ได้กลัวว่าจะด่าว่าอะไร แต่กลัวว่าเค้าจะหมดความศรัทธาในตัวผม แล้วสุดท้ายก็เลือกที่จะไป...
ใช่แล้วครับ ถ้าผมคบเคน ไอ้ที่พร่ำบอกว่าที่ 1 มันก็ไม่มีความหมายสำหรับพี่นัท
เค้าไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้อีกแล้ว
“...พี่..นัท.....”
“มีไรก็พูดมาเลย ฟังอยู่” ผมลำบากใจเพราะกลัวที่จะบอก แต่ก็โล่งใจที่เค้าดูไม่โกรธมากอย่างเมื่อกี้
“พุคบกับเคนแล้ว” ผมกลั้นใจบอกออกไป
“ยินดีด้วย” และเค้าก็ตอบมาทันที
“....................”
“ทำไมทำหน้าเหมือนปวดขี้ ก็เอ็งพูดเองไม่ใช่เหรอวะว่าอยากกลับไป ตอนนี้ได้คบแล้วก็ดีไม่ใช่เหรอ?”
“แต่ว่า...ไม่ใช่แบบเพื่อนนะพี่ คบเป็นแฟน” ผมนึกว่าเค้าไม่เข้าใจ แต่คิดดีๆ อย่างพี่นัทคงไม่มีทางไม่เข้าใจ เพราะไม่อย่างงั้นเมื่อกี้เค้าจะโกรธทำไม
“พุขอโทษ...” ผมทั้งรู้สึกผิดและกลัว
“เลิกขอโทษเถอะ” พี่นัทว่า
“ชีวิตเอ็ง ๆ จะตัดสินใจคบใครก็ได้ พี่ไม่มีสิทธิ์จะไปยุ่งแล้วก็ไม่อยากยุ่งอยู่แล้ว”
“.................” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งก้มหน้ามองพื้นสนามหญ้าเงียบๆ
มันมีมากมายหลายอย่างในใจอยากบอกเค้าอ่ะคับ แต่คิดดูแล้วมีแต่ความเห็นแก่ตัวของผมทั้งนั้น ผมเลยพูดไม่ออก
“ถ้าเลือกมันก็อย่ามาแคร์พี่เลย เจอแต่เรื่องซ้ำๆ ไม่รู้สึกเบื่อบ้างรึไง?”
“ก......ก็พุ.....ร..รัก...รักพี่นัทเหมือนกัน!” ผมตอบทั้งที่รู้ว่าเรื่องที่เค้าด่าน่ะมันจริง
“แต่ว่าเคน ถ้าพุไม่อยู่กับมัน ไม่รับผิดชอบความรักของมัน พุก็รู้สึกผิด...” ผมพยายามอธิบายให้พี่นัทรู้เรื่องมากที่สุด ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะตรงใจผมซักเท่าไหร่ในประเด็นนี้
“พุอยากรักมันให้เท่ากับที่มันให้มาบ้าง เคนมันน่าสงสารอ่ะ พุทนหักหลังมันอีกไม่ได้หรอก”
“สรุปว่ารัก เพราะความสงสาร?” พี่นัทเหมือนพูดจี้ใจดำผม แต่ผมไม่ได้คิดว่าเป็นเพราะความสงสารอย่างเดียว มันหลายๆ อย่างรวมกันอ่ะคับ
“มันจะรักเพราะอะไร แต่พุก็รักไปแล้ว แต่ที่อยากขอโทษพี่นัทก็เพราะพุไม่ได้บอกพี่ แล้วก็ไม่รักษาคำพูดตัวเอง”
“หลายใจ” พี่นัทว่า แล้วเค้าก็แหงนหน้ามองฟ้า
ในกรุงเทพฯ ไม่มีดาวซักดวง ตอนนี้ข้างบนมันมีแต่ความมืด ผมเห็นก็รู้สึกเหงาๆ เหมือนกัน
แล้วก็ยิ่งเหงาขึ้นไปอีก เมื่อคิดว่าผมต้องห่างกับพี่นัท เพราะต้องซื่อสัตย์กับเคน
ก็ตอนนี้ผมยังรักเค้าอยู่ ถึงจะสะกดอารมณ์ความรู้สึกตัวเองแค่ไหน แต่ใจมันก็อยากกอด อยากจับมือเค้าเหมือนที่เคยอยู่ดี
ถ้ากอดโดยไม่ได้คิดอะไรผมคงไม่รู้สึกหนักใจเท่านี้ แต่นี่ผมคิดว่าผมรักเค้า หรือบางทีก็คิดไปถึงขั้นว่าอยากมีอะไรด้วย อยู่กับพี่นัทผมรู้สึกดีมากและไม่อึดอัด ถึงเค้าจะมีใครมันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมมากนัก เพราะผมเข้าใจและเราก็อยู่ในจุดที่พอดี
แต่ที่ไม่พอดี คือตัวผมที่ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองเรื่องเคนมากกว่า
“พี่ทำอะไรพลาดไปรึเปล่าวะ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ
“เอ็งไปคบมันประชดที่พี่ไม่ทำให้รู้ว่า ‘รัก’ จริงๆ หรือว่าไปคบมันเพราะมันจะตายถ้าเอ็งไม่ ‘รัก’ กันแน่?”
ผมนิ่งคิดตามคำพูดพี่นัทก่อนตอบ
“ก็ทั้งสองอย่าง...” ผมชอบพี่นัทเหมือนที่เป็นมาทุกอย่าง แต่ลึกๆ แล้วมันก็ต้องการให้เค้ารักผมจริงๆ อยู่ดีนั่นแหล่ะ
“แล้วถ้าตัดเหตุผลของมันกับเหตุผลของพี่ ใจเอ็งตอบว่าไง?”
“..........................”
“หรือมันไม่ตอบอะไรเลย? ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้น?”
“..........................”
“พูดอะไรมาซักอย่างเถอะ! คิดว่าเอ็งไปเป็นแฟนใครแล้วพี่สนนักเหรอ? มันก็แค่คำๆ เดียว แต่ที่พี่สนใจคือเรื่องของความรู้สึก ไม่ใช่เหตุผล ไม่ใช่ข้ออ้างสารพัด”
ผมรู้ว่าพี่นัทคงรำคาญกับเรื่องของผมเต็มที ผมเองก็เบื่อแล้วก็อึดอัดเหมือนกัน แต่ในเมื่อเลือกไปแล้ว ผมก็ต้องทำให้ดีที่สุด
“ความรักมันคืออะไรครับ ถ้ามันเป็นความสุขที่ได้ให้กับได้รับสิ่งดีๆ จากใครซักคน มันก็คงเป็นความรู้สึกที่เกิดกับพี่” ผมพยายามถ่ายทอดสิ่งที่เค้าอยากรู้ให้พี่นัทเข้าใจ
“แต่สำหรับเคน พุรู้สึกดีที่ได้ให้มัน แต่รู้สึกแย่ที่ต้องรับ บางทีพุรู้สึกว่ามันมากเกินไป”
“..............”
“แต่พุไม่โทษเคน เพราะตลอดเวลาที่คบกันพุไม่เคยบอกมัน พุเอาแต่ทำนิสัยเสีย รำคาญแล้วก็หนีปัญหา” ผมคิดถึงวันเก่าๆ แล้วก็เศร้า จนจะร้องไห้
“ถึงตอนนี้จะรักใครมากกว่า แต่คนที่พุอยากให้มีความสุขมากที่สุดก็เป็นเคนอยู่ดี”
การจะตัดสินใจทำอะไรซักอย่าง ผมเชื่อว่าเหตุผลและความรู้สึกของแต่ละคนต่างกัน
ที่ผมพูดออกไปอาจจะไม่โดนใจใคร แต่ผมคิดอย่างงี้
“โอเค....สุดท้ายก็ต้องเลือกใช่ไหม” พี่นัทถอนใจและทำหน้าเซ็ง
“แล้วคนที่ชนะก็ไม่ใช่กูซะงั้น เฮ้ออออ” เค้าพูดเหมือนบ่นอยู่คนเดียว
“อุตส่าห์งัดทุกวิธีออกมาจนจะครบทุกเซลล์สมองอยู่แล้ว แต่แม่งก็ยังไม่ได้เค้า ทำไมวะเนี่ย”
“ได้ดิ ทำไมจะไม่ได้พี่นัท” ผมบอก
“ถึงไม่ได้เป็นไรกัน แต่พุก็รักพี่ รักมากด้วย ความรู้สึกนี้จะไม่เปลี่ยน”
“..........” พี่นัทหันมาแบบตาลอยๆ
“อยู่กับพี่อ่ะ มีแต่ความทรงจำดีๆ ทั้งนั้น ถ้าความรักมันสวยงามก็มีครั้งนี้แหล่ะที่สวยที่สุด เพียงแต่ว่าเราไม่ได้ครอบครองมันเท่านั้น”
“อืม ฟังดูดี แต่จบเศร้าชิบหาย” พี่นัทพูดหลังจากเงียบกันไปอีกพักนึง
“หลังจากวันนี้พี่ขอหายหัวไปซักพักแล้วกัน ทำใจไม่ให้ต่อยหน้าเอ็งได้เมื่อไหร่พี่จะกลับมา”
“หง่ะ ทำไมต้องอยากต่อยหน้าพุด้วย”
“ก็เอ็งไม่เลือกพี่ แต่ถ้าแน่ใจแล้วว่าเป็นมันก็ช่างเหอะ พี่เข้าใจ”
“พี่นัทจะไม่หายไปเลยใช่มั้ย?”
“ถ้าเอ็งยังอยู่ พี่ก็ยังอยู่ ไม่ได้จะตายจากกันซักหน่อย”
“งั้น.........พี่นัท พุขอกอดหน่อยดิ”
“กอดอย่างเดียว?”
“ครับ”
ผมกับเค้ามองหน้ากันนิดนึง จากนั้นก็ขยับเข้าหากันแล้วสวมกอดกันช้าๆ
จากลมเย็นบนดาดฟ้าตึกสูงตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยไออุ่นของพี่นัท
ผมและเค้านั่งกอดกันเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร
ผมเสียใจนะครับที่ทุกอย่างมันไม่เป็นไปตามใจต้องการ แต่ก็คิดว่าแค่นี้ก็ถือว่าโชคดีแล้ว
อย่างที่บอก พี่นัทไม่ได้จะไปไหน
ผมเองก็ไม่ได้จะไปไหนเหมือนกัน เพียงแต่ว่าเราต้องยอมรับความจริงที่มันเกิดขึ้น แล้วก็ยอมเดินต่อไปข้างหน้าไม่ว่าสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้วนั้นจะถูกหรือผิด
/
หลังจากนั้นสองอาทิตย์เคนก็ออกจากโรงพยาบาล ส่วนผมก็ต้องไปติวสอบกับสมาคม ณ ม.แห่งหนึ่ง เพื่อน-พี่จากต่างสถาบันมากันเยอะมากกก ส่วนการติวก็ดูไม่เล่นๆ หัวๆ เหมือนที่พวกรุ่นพี่ผมเค้าทำกัน - -“
ผมก็เหมือนเดิมคับ ไปกินอยู่กับไอ้โม แต่ที่ต่างไปนิดหน่อยก็ตรงที่มีเคนโผล่มาด้วย
มันว่างมากกก (เสาร์อาทิตย์คับ ก็เลยมาได้)
ชอบแวะมาตอนพักแล้วก็ยังแวะมาตอนเย็น เพื่อมารับผมกับไอ้โมกลับหอ ทีนี้เคนกับไอ้โมก็เลยเริ่มจะคุยกันได้โดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเหมือนแต่ก่อนอีก
คิดไปคิดมาก็นึกถึงอดีตหง่ะ ตอนที่เคนชอบมานั่งรอผมที่เรียนพิเศษ แล้วผมก็เป็นต้องอัญเชิญมันกลับเพราะไม่อยากให้เสียเวลา
“ก็เราว่าง ไม่มีอะไรทำ” มันว่างั้น
“เคนรออยู่เราก็ไม่มีสมาธิติวดิ” พะวงอ่ะคับ ห่วงหน้าห่วงหลัง
“มัวแต่คิดถึงเราเหรอครับ?” มันยิ้มแป้นแล้นถาม
“ก็คิดถึงไง เลยไม่อยากให้รอ”
“มันยังไงเนี่ย งง.. ถ้าคิดถึงต้องให้รอดิ จะได้เจอกันเร็วๆ”
“ก็ห่วงไง จะรอตรงไหน จะทำอะไร เบื่อรึเปล่า เข้าใจมั้ยเนี่ย” ผมอธิบายให้มันฟัง (คือปกติจะไม่พูดแบบนี้เลยคอยแต่บ่นว่ามันงี่เง่าอย่างเดียว) ถึงจะออกแนวเหวี่ยงๆ นิดหน่อย แต่เคนมันไม่สนใจหรอกคับว่าผมจะอารมณ์เสียมั้ย มันก็แค่ฟังไปงั้นๆ
ผมยังคงมีความรำคาญติดอยู่ ไม่สามารถเปลี่ยนได้ทันที
ก็เหมือนเคนที่ไม่ชอบฟังเหตุผล ก็กูจะทำอย่างงี้..........ก็กูจะรอแบบนี้.......มึงห้ามกูไม่ได้หรอก
ประมาณนั้น
มีหลายทีคับที่ต้องเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง และต้องใช้เวลาเคลียร์กันนาน
แต่ที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นก็มีคือผมใจเย็นขึ้น ส่วนมันก็ฟังแล้วคิดตามมากขึ้น
ผมก็มีเหตุผลของผม
เคนก็มีเหตุผลของมัน
แต่ถ้ารับฟังแล้วยอมกันครึ่งทางก็พอจะไปกันได้อยู่ เหมือนวันนี้
“งั้นเราไปเดินเล่นที่ห้างรอก็ได้” เคนว่า
“จะได้ไม่ต้องห่วงว่ารอที่ไหน ทำอะไร แล้วเดินไปเรื่อยๆ หาซื้อไรกินคงไม่เบื่อ อย่างนี้โอเคมั้ยครับ?”
“โอเค” ได้ฟังแบบนี้แล้วโล่งอกเลย คือแต่ล่ะอย่างที่มันทำเนี่ย... เป็นอะไรที่ทำให้ผมคิดมาก
แต่ที่คิดมากก็เพราะเป็นห่วงมันเนี่ยล่ะ
พอรู้อย่างนี้ผมค่อยมีสมาธิเรียนหน่อย ไม่ใช่ว่ามารอกดดันกันแบบนั้น
เลิกติว ผมลงมาก็ต้องมองหาเคนก่อนเลย มันก็นั่งรออยู่บันไดทางลง นั่งเก็กแบบชิบหายวายวอด ผมเห็นก็หมั่นไส้ แต่จะไปบอกให้มันเลิกเก็กก็ไม่ได้อีก
“เฮ้ย” ผมยกมือตีหลังเคน มันเหม่ออยู่ พอเคนเห็นว่าเป็นผมมันก็บ่นทันที
“ทำไรอยู่ นานจัง เราเห็นเค้าออกมากันตั้งนานแล้ว” ผมนั่งลงข้างมันและบอก
“คุยกับเพื่อนอยู่ กว่าจะออกมาได้ รีบแล้วนะเนี่ย” เพื่อนผมมันพากันออกไปอีกประตูนึงกันแล้วครับ ไปเที่ยวต่อ แต่ผมไปไม่ได้
“รีบแล้วเหรอ? มานี่เลย ต้องโดนทำโทษ” มันคว้าคอผมไปหอมแก้ม ไอ้นี่เอาอีกและ
“ไอ้บ้า คนเห็น” ผมดันหน้ามันออก
“ก็ทำให้เห็น”
“ชอบโชว์เหรอ?” ไอ้โรคจิต
“ชอบโชว์ให้แฟนเห็นว่ารัก” เน่า
“ก็คนอื่นเห็นด้วย”
“เค้าจะได้รู้ไงว่าเรารักกัน”
“ไม่อยากให้รู้นี่”
“ทำไมล่ะ?”
“อายอ่ะดิ” เข้าใจไหมไอ้หน้าด้าน
“งั้นทำตอนอยู่สองคนก็ได้”
“อันนั้นโอเค”
“แต่ขอมากกว่าเดิมสองเท่านะ เอ๊ย ซักสาม สี่ ห้าเท่าเลยละกัน เพราะพุทำให้เราเก็บกด” ไอ้หื่น น่ากลัวว่ะ
“ใจเย็นดิเคน” พูดงี้และใครจะกล้าอยู่สองคนกะมึง แค่ปกติก็หื่นแทบแย่ละ
“รอมาหลายปีแล้ว จะให้เย็นอยู่อีกรึไง” เคนพูดจบก็ลุกขึ้นยืน แล้วดึงมือผมขึ้นมาด้วย
“ไปไหน?” ผมถาม
“กลับดิ ไปหาไรกิน หิวแล้ว” อ่ออออ
พอไปถึงรถยังไม่ทันได้ไปหาอะไรกินอย่างที่ว่า เคนก็จัดการกินปากผมก่อนเลย (บอกและว่ามันหื่น)
ทั้งขบ ทั้งกัด ทั้งดูด จนปากผมบวมเลย
“เมื่อไหร่จะเลิกไปนอนห้องคนอื่นซักที?” มันถามเสียงเรียบแถมยกมือผมขึ้นมาบีบและจูบเบาๆ อีก อะไรที่เป็นการสัมผัสเคนชอบหมดล่ะคับ ไม่รู้จะอะไรขนาดนั้นเหมือนกัน
“ติวเสร็จ เดี๋ยวเราก็กลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิมแล้ว” ผมบอกเคน คือบ้านผมเป็นอะไรที่มาคุประจำวัน ระหว่างพ่อ แม่ และผม วนเวียนๆ พ่อผมเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ บางทีโกรธผมเรื่องอะไรยังไม่รู้เลย
เจอแบบนี้บ่อยๆ ก็เบื่อ เลยไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน แต่บางทีก็อยู่ เพราะแม่บอกว่าให้อยู่กวนตีนมัน (พ่อผม) ไปเถอะ
“ไม่อยากมาอยู่กับเราบ้างเหรอ?” เคนถาม
“ดูก่อนนะ”
เหอะๆ ขืนไปอยู่ด้วย สวัสดิภาพตรูดกูจะเป็นยังไงบ้างวะเนี่ย ผมได้ยินเคนมันเปรย บ่นๆ หลายทีละคับไอ้เรื่องขึ้นเตียงกันเนี่ย ดูมันจะอยากมากเหลือเกิน ซึ่งก็พอจะเข้าใจหัวอกอยู่
แต่........ไม่ไปอ่ะ ไม่เอา ยังไม่อยากทำ และมึงจะทำไมกรู
“จะดูอีกนานไหมเนี่ย?” มันบ่น แล้วก็คาดเบลท์เตรียมออกรถ
“พ่อแม่ พี่ชายเคน รู้เรื่องเรายังอ่ะ?” ผมเปลี่ยนเรื่องไปก่อน เพราะยังหาคำตอบเรื่อง sex ไม่ได้
สงสัยส่วนหนึ่งเพราะกลัวเจ็บ อดีตฝังใจ ความทารุณของมัน ไม่รู้ดิคับ กลัว
“มีไม่ตอบนะ” มันแอบกัดผม แต่ก็ยอมเปลี่ยนเรื่องตาม
“พี่รู้แล้ว แม่รู้แล้ว แต่พ่อยัง” พี่รู้แล้วเหรอวะ!
“พี่ว่าไง”
“ก็โดนด่า ด่าไม่มีดี แต่ก็ช่างมัน มันอยากด่าให้มันด่าไป เราไม่แคร์อยู่แล้ว เราแคร์พุมากกว่า” หง่ะ
“เทนบอกว่าครอบครัวเคนไม่ชอบเราทั้งบ้าน” คิดเรื่องนี้แล้วก็เครียดเหมือนกัน
“อย่าไปสนใจที่มันพูดเลยไอ้ปากมอม พอดีมีตุ๊ดมาจับไข่มัน มันก็เลยพาลคนอื่นไปทั่ว” และกูเกี่ยวไรกับตุ๊ดหนิ
“แต่ที่ไม่ชอบก็จริงนี่”
“พุ เราบอกแล้วไงว่าไม่ต้องไปสนใจมาก เค้าจะคิดยังไงก็ช่าง ไม่มีใครมาบังคับเราได้หรอก”
“...................”
“เราทำงานหาเงินใช้เองไม่ได้ไปยุ่งกับที่บ้าน สิ้นเดือนก็ส่งเงินให้ใช้ พอมีธุระก็ไปช่วยตลอด เราก็ไม่ได้ทำตัวเหลวไหลนะ แล้วจะมาบังคับไม่ให้เราคบกับพุมันก็เกินไป เราไม่ยอมอ่ะ” ดูท่าเคนจะของขึ้นกับเรื่องนี้พอสมควร แสดงว่าก่อนหน้านี้มันคงโดนหนัก
แต่ผมว่าที่เค้าเป็นห่วงก็ไม่แปลกหรอกคับ เพราะผมเคยทำเคนแย่มาแล้ว ตอนนี้ก็ระวังตัวปรับปรุงนิสัยตัวเองอยู่ ไม่รู้ดีขึ้นรึเปล่า แต่ถ้าดูจากสถานการณ์โดยรวมก็ถือว่าดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ผมคิดไงก็พูด แม้จะกั๊กๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังดีกว่าเงียบไปเลย
ส่วนเคนก็.........จะว่าไงดี เอาเป็นว่ามันมีเหตุผลมากขึ้นแล้วกัน แต่ก็ยังง๊องแง๊งชอบจับชอบลูบเหมือนเดิม
ก็ไม่ได้ว่าไรมันหรอกคับถ้าอยากจับหง่ะ แต่ต้องไม่ให้คนอื่นเห็น
ผมเป็นพวกแคร์สายตาชาวบ้าน แล้วก็ไม่ชอบให้ใครรู้ว่าเป็นเกย์
เย็นวันนั้นผมก็ไปหาไรกินกะเคนที่เดิม เซนทรัลเวิร์ล
ทีนี้ตอนกำลังเดินผ่านโรงหนังเพื่อไปร้านอาหารนั้น อยู่ๆ ก็มีผญ.คนหนึ่งเดินมาสะกิดไอ้เคนคับ (เป็นสาวออฟฟิศ) เค้าถามครับว่ามาดูหนังเรื่องอะไรกัน พอดีเพื่อนที่นัดไม่มาแต่ซื้อตั๋วไว้แล้ว จะดูเรื่อง xxx มั้ย เค้าให้ฟรี
ผมกับเคนมองหน้ากันแล้วปฏิเสธทันที ไม่ใช่ไรคับ ไม่อยากดู แล้วก็...หนังคอมเมดี้ผมไม่ค่อยชอบด้วย
แต่พี่สาวคนนั้นก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ บลาๆๆ สุดท้ายอยู่ๆ ก็ได้ดูหนังฟรีคับ
“จะดูไหมพุ?” ผมกับไอ้เคนรับมาแบบงงกันถ้วนหน้า
“ดูก็ได้ ของฟรี”
“โชคดีว่ะ อยู่ๆ ก็ได้ดูหนัง” เคนยิ้มครับ ส่วนผมก็เริ่มระแวงมันนิดหน่อย มึงคิดอะไรพิเรนอยู่รึเปล่าหนิ?
อีกประมาณชั่วโมงนึงหนังฉายคับ ก็เลยรีบไปหาอะไรกินก่อน
“ชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหรอ?” เดินวนซักพักผมก็ตัดสินใจเลือกเองเลย เพราะเคนมันไม่ยอมเลือก
“ก็ข้างบนมีแต่อาหารญี่ปุ่น” เยอะเกินหน้าชาติอื่น เลือกไม่หวาดไม่ไหว
“เห็นมาทีไรก็กินแต่อาหารญี่ปุ่นจนหน้าจะเป็นคนญี่ปุ่นแล้ววว” มันดึงแก้มผม ไอ้บ้านี่
ผมดึงคืนบ้าง แรงกว่าจนเคนหน้าทิ่ม
“โอ๊ย เจ็บนะตัวเอง”
“อย่าพูดได้ป่ะ”
“ใจร้าย... ระวังตัวไว้เหอะ เจอดีแน่พุ!”
H
ถึงพี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าไม่ใช่พระเอก :impress3:
เศร้านิดนึง
-
เอ๊ะยังไงกันเนี่ยกับประโยคสุดท้าย o22
นี่กำลังจะบอกว่าพี่นัทเป็นพระเอกรึ เริ่มสงสารเคนขึ้นมาทันที :o12: :o12: :o12:
-
ไรเตอร์ชอบให้ความหวัง 555
-
นิยายยังไม่จบ อย่างเพิ่งนับศพปู้จายย :laugh:
เพราะฉะนั้น ยังไม่มีหมดหวังนะพี่นัท :กอด1:
แต่เค้าเชียร์เคนอ่ะนะ :m20: :m20:
-
เข้าใจแต่......เสียใจอ่ะเค้าเชียร์เพ่นัท :เฮ้อ:
-
เศร้าอ่ะ :o12:
พี่นัทของชั้น
พุรักพี่นัทที่สุด แต่ก็เลือกที่จะเป็นแฟนกับเคน
-
พี่นัทจ๋าาาาา ยังไงนู๋ก็เชียร์พี่นะ รักพี่ที่สุด ส่วนเคน...อืม ถ้าทำตัวดีๆอย่างนี้ต่อไป เราอาจจะเชียร์เธอบ้างก็ได้ หุหุ
-
สงสารทุกคนเลย :impress3:
-
พี่นัทไม่ชัดเจนเอง
ช่วยไม่ได้
ของอย่างนี้ใครดีใครได้
-
ขอบคุณน้องโบที่มาต่อให้หายคิดถึง... :L2:
.... ความรักเป็นเรื่ืองของ"ใจ" ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใครดีใครได้ การที่คนสองคนรักกันเข้าใจกันสำคัญอย่างยิ่ง ส่วนคนที่ไม่ได้ครอบครอง
ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าเสียหน้า แต่นั่นคือการไม่ดันทุรังเอาคนที่ไม่มีใจให้ตัวเองมาครอบครอง ได้มาแต่ตัวแล้วจะมีความสุขมั้ย ถ้า..
เค้าอยู่กับเราแ้ล้วเค้าคิดถึงอีกคน รักอีกคน ตลอดเวลา ...อ่านตอนนี้แล้วถึงจะเสียดายแต่ไม่ได้เสียใจ แต่ขอกอดนัททีนึง :กอด1:
.... ยังชอบนัทที่เป็นนัทแบบนี้อยูี่เสมอ ยังคงความแมนได้เสมอต้นเสมอปลาย ยอมรับความพ่ายแพ้
ยอมที่จะหยุดและปล่อยให้คนที่ต้วเองรักได้ตัดสินใจ และเลือกในทางที่เค้าคิดว่าดีที่สุด คนแบบนี้แหละได้ใจไปเลย ยังไงก็พระเอกในใจเจ้
.... ดีใจด้วยกับการคบกันครั้งนี้ของเด็กน้อยสองคนที่เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ใจเย็นขึ้น สื่อสารพูดคุยกันมากขึ้น
ดีใจที่น้ำพุรู้ว่า การที่ได้ให้ความรักนั้นสำคัญกว่าการได้รับมากมายแค่ไหน
............................
การอ่านเรื่องที่น้องโบเรียบเรียง มีข้อดีๆที่สังเกตุได้หลายอย่างเลยล่ะ
- เขียนคำสะกดไม่ผิดเลยก็ว่าได้ เพราะพี่ไม่เคยเห็นสักครั้ง ทำให้การอ่านเรื่องไม่เสียอรรถรส (ถ้าจะผิดจริงก็คงน้อยยยยยมาก เพราะพี่ยังหาไม่เจอเลย)
- การวางเรื่องแต่ละตอนน่าติดตามอย่างมาก ถึงแม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้ว แต่ไม่เคยเดาได้เลยว่าตกลงใครคือตัวจริงคนนั้นของน้ำพุ
- ถึงตอนนี้แล้ว....... ยังไม่รู้ว่าสรุปเรื่องจบตรงนี้แล้วหรือยัง? เดาไม่ได้เลยจริงๆ ต้องขอยกสองนิ้วโป้งให้คนเรียบเรียงเลยค่ะ +1 น้องโบ
ลป...แก้ไขตัวสะกดผิดค่ะ ^ ^
-
เป็นผู้ชายที่เท่มากจริงๆแหละ พี่นัทอ่ะ :กอด1:
พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมน้พุถึงได้กล้าบอกว่ารักพี่นัท ^^
แต่เอาจริงๆเค้าก็กลัวประโยคสุดท้ายของพี่โบมากอ่ะ อย่าเป็นงั้นจิ เค้าเชียร์เคนนะ :monkeysad:
ขอให้น้ำพุมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้วกันเนอะ (เค้าก็มีความสุขเพราะเลือกเคน :laugh:)
-
พี่นัทเท่่จิงๆๆ แต่ประโยคท้ายนี่ยังไงกันอะ
:call:
-
:pig4: :L2:
-
ดีใจที่พุได้รู้จักกับนัทนะ
ไม่ใช่แฟนตัวจริงก็ไม่เป็นไร ขอให้เป็นพระเอกในใจก็แล้วกัน
-
ปวดใจวุ้ย จะรักใครซักคนต้องคิดอะไรมากขนาดนี้เลยเหรอ เฮ้อๆๆ แม้แต่ความรู้สึกของใจตัวเองพุก็ยังสับสน
ทำเอาเราสับสนไปด้วย กริ๊ดดด (ฟาดหัวฟาดหาง) :z3:
-
เหอ!! พุก็แค่....สงสารแล้วรู้สึกผิดกับเคนก็เท่านั้นเอง
ถ้าการรักใครซักคน เรารู้สึกดีที่เป็นฝ่ายให้ แต่กลัวการรับจากอีกฝ่ายนึง
มันจะเป็นความรักที่มีความสุขได้ไง? แล้วเมื่อไหร่จะมีความสุขจริงๆซะที!!!
-
" ถึงพี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าไม่ใช่พระเอก " ปอยว่ะ นิสัยไม่ดี :a14:
พูดแบบนี้เค้าคิดลึกนะเนี่ย (นี่ตูยังแอบหวัง)ไม่ใช่ว่า เคนพุมีเหตุให้ต้องเลิกแล้วพี่นัทก็คือพระเอกตัวจริงนะ
พูดแบบนี้กลัวว่าจะโดน เคนพุ FC :z6: ว่ะ เค้าก็ชอบเคนน๊า แต่โบอ่ะชอบมาพูดให้เขว
ปล.หลังไมค์กันมั้ย อยากได้บทสรุปอ่ะ ว่าตอนนี้พุอยู่กะใคร หึหึ (ไม่ไหวจะลุ้นแล้วอ่ะ)
-
แล้วพี่นัทเค้าอ่ะ อยากให้เป็นพี่นัท ขอให้เคนนอกใจพุ เลิกกันไปเลยย
พุจะได้ไปหาพี่นัท :o12: :o12:
-
มันช่างทรมานกับการรอคอยการเป็นพระเอกตัวจริงของพี่นัทอ่ะ (ใช่ป่าวหว่า) :jul3:
-
ผิดไหมอะถ้าไม่ชอบน้ำพุ
เชียร์ให้พี่นัทกับเคนเป็นแฟนกันไปเลย
เคนหน้าเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น แถมนิสัยงุ๊งงิ๊งอีก เหมาะกับพี่นัทสุดๆ
-
ใช่!!
นิยายยังไม่จบ อย่าพึ่งตัดสินพระเอก
-
อะพูดแบบนี้สงสารเคนนะ
ตกลงเป็นพี่นัทจริงๆเหรอ
(ยังแอบหวังให้เป็นเคนตลอดไปนะ)
-
ถึงพี่นัทไม่ชั้ยพระเอก
แต่พี่นัท หัวใจ หล่อเสมออออ
o13
-
ฮืออ สงสารพี่นัทอ่ะ
นี่แสดงว่าตลอดมารักพุมากๆจิงๆใช่มั้ยอ่ะ
แต่แสดงออกไม่ชัดเจนไปหน่อย
แต่ถ้าแสดงออกชัดเจน แรงมากๆ
ก็คงโดนพุปฏิเสธไปแล้วแหละ
เอาเป็นว่า พุเป็นคนที่เดาใจยากมาก
ถึงมากที่สุด 55555
-
พี่นัทสุดยอดอ่า โคตรพระเอกเลย แต่ว่าประโยคสุดท้ายยังไงเนี่ยพี่โบ รอต่อไปนะ
-
ประโนคสุดท้าย !!
เป็นแฟนกับเคนแล้ว บอกเลิกกับพี่นัทแล้ว
ทำไมยังรู้สึกมาคุอยู่ ==
-
พี่นัททททท :monkeysad:
เป็นผู้ ช ที่เท่ห์ไม่ไหวแล้ว ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำ
ถ้าพี่นัทเป็นพระเอกจิงก็คงดี เพราะพี่นัทกับพุเหมือนจิ๊กซอว์ที่ต่อเข้าด้วยกันได้พอดีเลย
เวลาที่สองคนนี้คุยกัน ให้อารมณ์แบบ 'นี่แหละคืออีกครึ่งชีวิต' งี้ทุกทีเลย
เอ๊ะ รึเราคิดไปเองคนเดียว :sad4:
-
ตอบเม้นท์รวม ๆ นะจ้ะ :really2:
ถึงพี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าไม่ใช่พระเอก
อันนี้ไม่ได้ปอยยนะตัวเธอทุกคน เค้าหมายถึง พี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่มาดและการกระทำหลาย ๆ อย่างก็เป็นพระเอกของเรื่องหรือของใครหลาย ๆ คนได้เลย (พุเป็นตัวโกง : แบงค์)
อันที่จริง... เรื่องก็ไม่มีไรแล้ว... แต่ไม่รู้จะจบยังไง ?
(อ้าว งี้ก็รู้แล้วดิว่าใคร !!!?~) :a5: เพื่อไม่ให้คนอ่านเกิดความนอยด์และก็พอดีกับที่บอกว่า ครบกันมาจะปีและ
แต่ที่จริงเวลาคาดเคลื่อนไปตามโอกาส เพราะจะได้เดาอายุพุไม่ออก (หุหุ น้องเค้าขอ)
ถ้าคนอ่านนอยด์ว่าทำไมพุมัน....อย่างงั้น อย่างโง้น งี้ บลาๆๆ ทำไมไม่เลือกพี่นัท....เพราะอะไร ทำไมๆๆ พี่นัทดีจะตาย
คือ...ก็ถามเหมือนกัน แต่ฟามจริง พุตอบแค่ว่า “ไม่รู้อ่ะ อธิบายยาก”
(ปล. ก่อนหน้านั้นพูดไปเยอะแล้ว คงขี้เกียจบอกอีก)
...เหมือนเคยเขียนไปป่าวหว่า ว่าเรื่องบางอย่างสมองคิดไม่ได้ ก็เลยไม่รู้จะพูดยังไง จบข่าวค่ะ สรุปว่าเป็นน้องเคน (ง่ายไปมั้ยช้านน~)
แต่พยายามสื่อสารให้เข้าใจถึงสถานการณ์แบบมว๊ากกสุดๆ แล้วนะ เหนื่อยโฮกกก มึนส์ในความมึนส์ ถ้าอ่านดีๆ คงรู้ว่าทำไมถึงเป็นน้องเคน (หรือว่าไม่เข้าใจ ฮืออๆ :sad4:)
อีกเม้นท์นึง... ไปค้นๆ มาจากตอนแรกๆ...น้องเคนหน้าเหมือนพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นมว๊ากก แต่เมื่อตอน ม.หก
อันนี้ถามพุมาและ... คือตอนนั้นน้องเคนเค้าแต่งตัวแบบวัยรุ่นในการ์ตูนญี่ปุ่น หน้าก็ตี๋ๆ เลยออกแนวๆ นั้นล่ะจ้ะ Black and White Tone :o8:
ทู้นี้ไม่ได้มาเพื่อปิดเรื่องแต่อย่างใด เพราะเรื่องมันไม่มีวันจบอยู่แล้ว
แต่ถ้าเห็นสมควร หรือคิดว่าน่าจะโอแล้ว พุเบื่อไม่อยากพูดเรื่องตัวเองแล้ว หรือคนอ่านขี้เกียจอ่านแล้ว ก็เดี๋ยวค่อยจบและกัน
:pig4:
-
ไม่เบื่อนะครับ..แต่อยากเห็นพุที่เติบโตขึ้นไปอีก..
โดยรวมไม่ค่อยชอบพุ...แต่อ่านหลังๆๆมา..รู้สึกว่าพุเป็นคนช่างคิดไม่รู้กาละเทศะ
ชอบเคนที่จริงจังจริงใจแต่ชอบมองพุในมุมมองของัวเองจนพุอึดอัดเรื่องจึงจบแบบตอนต้น
ชอบพี่นัทที่เป็นผู้ใหญ่มีเหตุมีผลแต่ไม่ชอบที่อาศัยความเป็นผู้ใหญ่ซึ่งมองเห็นเรื่องของพุกับเคนจากมุมนอกแล้วใช้ประโยชน์จากจุดนี้ให้มันเกิดเรื่องต่างๆตามมา
สรุปคือไม่ชอบพุแต่ชอบฟังเรื่องของพุครับ
แต่สุดท้ายท้ายสุดก็ขอให้พุมีความสุขกับสิ่งที่ทำและเลือกครับ ติดตามมานาน สนุกมากๆๆครับ :L1: :pig4:
-
เรื่องราวไม่น่าเบื่ออ่านได้เรื่อยๆ แต่ถ้าน้องโบจะสรุปจบก็อาจจะรวบใจความเข้าอีกนี๊ดนึง
แฟนคลับคงอยากรู้ความคืบหน้าว่าปัจจุบันน้องๆมีความสุขกันอย่างไร เพื่อคลายปมที่ยังติดตรึงอยู่ที่นัทบ้ืาง
ถึงพี่จะเป็นอีกคนนึงที่ชอบนัท นั่นก็เพราะความเป็นเหตุเป็นผลต่างๆเท่านั้นเองค่ะ อาจจะเสียดายคนแบบนี้
แต่ในเมื่อคนที่เลือกจะรัก เลือกจะคบไม่ใช่ตัวเราซึ่งเป็นผู้อ่าน เราก็ต้องยินดีกับคนที่น้องเลือก เพราะนี่คือเรื่องของน้อง
การที่คนรักกัน เหตุผลไม่สำคัญเท่าความรู้สึกและจิตใจ เข้าใจน้องว่าทำไมอธิบายไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่ใช่พี่นัท
ก็เพราะความรู้สึกทั้งหมดบอกว่าเป็น "เคน" ก็แค่นั้นเอง เรื่องราวที่กำลังดำเนินไปเรื่อยๆ ชีวิตของน้องสองคนที่ผ่านอะไรมามากมาย
ความรักที่ฝังรากลึกจนยากจะถอน ถึงตรงนี้ก็ขอให้น้องสองคนมีความสุขมากๆ ใช้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์สอนเราเอง
เพื่อเราจะไม่ทำอะไรผิดพลาดแบบเดิมๆซ้ำอีก ขอให้ความรักราบรืืน รักและเข้าใจกันตลอดไป
ปล. วันก่อนไปอ่านอีกรอบนึงแล้วเห็นข้อความที่น้องโบพูดประมาณว่า "เหตุการณ์นี้(ตอนที่น้องเคนเป็นแฟนน้ำพุ) จะส่งผลถึงคนที่เป็นตัวจริงน้ำพุ"
พอมานั่งๆนึกดู คงไม่พ้นน้องเคนแน่ๆ เพราะรักกัน เลิกกัน แล้วก็ใจยังผูกพันกัน ถึงจะมีใครจะก็ไม่เคยตัดคนๆนี้ขาด อืมม..Love is a drug จริงๆค่ะ
-
แง้ อย่าเพิ่งจบน้าาา
ยังอยากอ่านเรื่องของพุต่อปาย 55555
-
ให้ตายเถอะ โบจ๋า นี่ถ้าตัวเองไม่บอกเค้าก็ไม่รู้เลยนะเนี่ย
ว่าตัวเองแอบมาเฉลยเอาโต้งๆแบบนี้อ่ะ ไม่ต้องลุ้นเลย หึ !!
(ก็บอกเองว่าไม่อยากลุ้นแล้ว เอ๊ะ !! อินี่ -*- )
เอาเป็นว่ารอตอนพิเศษ(?) หึหึ (พิเศษอารายยยย : โบจ๋า)
เค้าก็ไม่อยากให้จบอ่ะ ก็เรื่องมันยังไม่จบแล้วโบจ๋าจะมาจบได้ยังไง
เอาเป็นว่ารอตอนพิเศษ :laugh5: :laugh5: :laugh5:
(เรื่องจบอารมณ์ไม่จบ) ว่าแต่เค้าอยากรู้ทุกวันนี้พุยังได้คุยกะพี่นัทอยู่มั้ยอ่ะ
เค้าอาลัยอาวรณ์พี่นัทมากเลยอ่ะ เง้ออออ บ้าบอ
-
ดีใจจังสุดท้ายก็เป็นเคน
มารอตอนพิเศษด้วยคน :กอด1:
-
เย้ เย้ เคนชนะเลิศ
ความจริงใจ ความมั่นคง ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก เนอะ
แต่ทำไมเค้ารู้สึกว่าเคนกับน้ำพุจะไปกันไม่รอดอ่ะ T___T
อยากรู้ปัจจุบันยังรักกันดีใช่ป่าว แล้วพี่นัทกับพี่ซีนี่ก็ยังติดต่อกับพุเหมือนเดิมใช่ม้ะ
แล้วเคนจิ่ม้ะ้หึงอกแตกตายแล้วเหรอ ฮ่าๆๆ
-
เย้ การกลับมาของเคนทำให้สุขใจจริง ยังไงก็เชียร์เคนล่ะ พระเอกคนแรกฝังใจสุด
แต่ก็แอบกลัวความรู้สึกเดิมๆมันกลับมาทำประวัติศาสตร์ให้ซ้ำรอย
เชียร์เคนๆ พุห้ามทิ้งเคนอีกนะ จะงอนพุแล้วเลิกอ่านเลย โกธรแน่ ห้ามทิ้งเคนเด็ดขาดเชียว
-
มาเล่าให้ฟังอีกบ่อยๆน๊าไม่เคยเบื่อที่จะฟังเรื่องของพุเลยชอบในความมึนและติสต์ของพุจิงๆ
รักน้ำพุจังอิอิ :กอด1:
-
อย่ามัวแต่อัพ คู่หูดูโอ m2m เพลินเน้อ :laugh:
มาอัพน้ำพุด้วยนะคะ คิดเถิงงงงงง :monkeysad:
-
/
ระหว่างกินอยู่ เคนมันก็แพล่มไปเรื่อยละครับ มันชอบเล่าเรื่องตัวเอง ส่วนผมก็นั่งฟัง
ผมไม่ค่อยชอบฟังที่มันพูดเท่าไหร่ (เพราะพูดมาแต่ละอย่างผมต้องใช้สมองเยอะ) แต่ชอบมองเวลาเคนทำท่ากระตือรือร้น หรือไม่ก็ลุกลี้ลุกลนแปลกๆ เวลาคุยกับผม
เวลาอยู่กับคนอื่นมันไม่เป็นแบบนี้ แค่นั้นแหล่ะคับ
ผมก็เลยรู้สึกพิเศษ บางทีก็ตลก แล้วก็รู้สึกดี
ถ้ามันเป็นประมาณนี้ก็โอเคหง่ะ
ตอนจะจ่ายตังค์ ผมก็บอกเคนว่าแชร์ แต่มันก็พูดประมาณว่าผมยังไม่ได้ทำงาน ให้มันเลี้ยงนั่นแหล่ะดีแล้ว...
เหอๆๆ เรื่องงานนี่ไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าไหร่ เพราะผมยังไม่ได้หาเลย
รู้สึกว่าแก่กว่ามัน แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงตัวเอง ให้เด็กเลี้ยงซะงั้น
ชีวิตผมมันค่อนข้างล่องลอย เพราะผมชอบทำตามใจตัวเอง สร้างผลลัพธ์ให้ตัวเองก่อนจะทำอะไร ประมาณนั้นล่ะครับ พอดียังมองอนาคตเรื่องนี้ไม่ออก ก็เลยช่างมันไปก่อน
หลังออกจากร้านอาหาร เคนมันก็เดินตามผมต้อยๆ สังเกตมาหลายทีและ มันไม่ชอบนำ แต่ชอบตาม (เฉพาะเวลาเดินนะครับ)
หรือถ้าไม่ตามก็จะเดินกระแซะ จับมือ กอดคอ โอบเอว ซักอย่าง แต่ไม่นานพอให้ผมด่ามันหรอก ซักพักมันก็เอามือออก แล้วก็ทำใหม่
ผมก็มองๆ หน้าประมาณว่ามึงจะเอาไง?
เคนมันก็ยิ้มกลบ ทำเป็นพูดว่า...
“อะไรคร้าบ อย่ามองเราอย่างงั้นดิคร้าบ”
“ก็ไม่ได้ว่าไร” ผมตอบ ที่จริงมันอยากทำอะไรก็ให้อยู่ แต่ขอไม่นัวเนียมากจนคนทั้งห้างมองก็พอและ (แค่นี้คนก็มองมันเยอะแล้ว โดยเฉพาะสาวๆ ไม่ไหวจะเคลียร์กับมันจริงๆ)
“ไม่ว่าจริงดิ?” ยิ้มของเคนผมเห็นแล้วรู้สึกว่ามันน่ารักดี เฮอๆๆ
“ไม่ว่า แต่ขอพอดีๆ นะ”
ตอนนี้เดินขึ้นมาถึงชั้นโรงหนังแล้ว ประตูเปิดพอดีและคนก็กำลังทยอยเดินเข้าไป แต่ผมกับเคนยืนรอให้เค้าเข้าไปให้หมดก่อน
“พอดีขนาดไหน มาตรฐานเราหรือมาตรฐานพุ?”
“มาตรฐานเคนมันเป็นยังไง?” ผมถามไปงั้นแหล่ะ
“อยากรู้เหรอว่าเป็นไง?” มันยิ้มน่าหมั่นไส้
“ไม่อยากรู้จะถามเรอะ”
และไม่ทันได้ตั้งตัวเคนก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มผมเร็วๆ ทีนึง
“เฮ้ย” ผมตกใจมองรอบตัวเลยว่ามีคนเห็นป่าว ปรากฏเด็กตรวจกระเป๋าหน้าโรงมองอยู่คนนึง
“อย่างน้อยต้องทำแบบนี้ได้ เนี่ยแหล่ะมาตรฐานเรา”
“เหอะๆ” ไอ้หน้าด้าน ผมเขินมันและเขินคนอื่นด้วย หน้าร้อนเลย
ต้องรีบหลบเข้าโรง ผมก็ก้มหน้าก้มตาเดินหาที่นั่งแทบจะไม่รอเคน
คนที่ให้ตั๋วฟรีมาเค้าเลือกที่นั่งริมๆ แถวบนไว้ครับ ผมก็สงสัยว่าพี่เค้านั่งไหน ปรากฏว่านั่งหน้าผมแถวนึง เค้าพาคนรู้จักมาจองไว้ยาวเกือบทั้งแถวเลยครับ (หรือทั้งแถวก็ไม่แน่ใจ)
พอไอ้เคนตามมานั่งผมก็เลยชี้บอกมันว่าคนที่ให้ตั๋วฟรีนั่งอยู่ข้างหน้า
“สงสัยเค้าอยากให้เรามาเดทกันในโรง ใจดีเนอะ” มันยื่นหน้ามาพูดเบาๆ ข้างหู ผมชักเริ่มระแวง มันจะทำอะไรอีกมั้ยเนี่ย
“เคน อย่าทำอะไรบ้าๆ นะเว้ย” ผมเตือนมันเผื่อไว้ก่อน เคนมันก็หัวเราะคับ
“อะไรบ้าๆ คืออะไร?” มันยิ้มซะ... น่าขนลุก
“...ก็ชอบทำอะไรล่ะ”
“ไม่รู้ ชอบทำหลายอย่าง”
มันยื่นหน้ามาใกล้อีก โอ้ย จะอะไรนักหนาวะ
ผมหันไปดันไหล่มันไว้ แล้วทำตาดุใส่ มึงเข้าใจสายตากูมั้ยยย ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าอยู่เฉยๆ ให้รู้สึกปลอดภัยบ้างไม่ได้รึไง
“กลัวเหรอ?” เคนเริ่มไม่ยิ้มแล้ว แต่ก็ไม่ยอมถอยออกไป
“กลัว” ผมก็บอกมันตรงๆ เคนทำหน้าแบบน้อยใจ แล้วมันก็กลับไปนั่งที่มันดีๆ เหมือนเดิม
“เราไม่ทำอะไรหรอก ไม่ต้องกลัว” เคนพูดปลอบใจผม แต่หน้าตามันเนี่ย....
พอเวลาผิดหวัง ไม่ได้ดั่งใจสีหน้าจะแสดงออกเต็มที่ ผมมองทีเดียวก็รู้สึกแย่ตาม
ผมยอมรับก็กลัวเหมือนกัน ไอ้นี่มัน...อย่างที่เห็น ไม่รู้จะถูกปล้ำตอนไหน ก็เลยระแวง
เรื่องความรักของมันผมไม่สงสัยหรอกครับ แต่เรื่องการแสดงความรักเนี่ยดิ
ผมไม่ชอบเยอะ แต่มันชอบเยอะหง่ะ
เรียกว่านั่งเกร็งตลอดเรื่อง หนังตลก ก็ไม่ตลก เพราะผมคิดเรื่องเคนตลอด มันไม่ทำอะไรผมจริงครับ แค่เอาหัวมาซบไหล่
เฮ้อออ แอบเครียดเหมือนกัน แต่ผมว่าตัวเองคงคิดมากไป ก็เลยยอมๆ มันหน่อย เพื่อความสบายใจของมันและของตัวผมเอง
ผมเล็งไปที่มือเคน แล้วก็ค่อยๆ วางมือลงไป
ไอ้เคนนิ่งไปพักนึง มันถึงหงายมือขึ้นตอบรับกับมือผม
มันมีปฏิกิริยาโต้ตอบแบบนี้ค่อยยังชั่วครับ
ผมเองก็ไม่อยากให้มันรู้สึกแย่หรือน้อยใจอะไรหรอก อยากให้ที่คบกันมันราบรื่นบ้าง
สรุปผมกับเคน คงมีปัญหาในเรื่องการสื่อสารที่ไม่เข้าใจกันและการแสดงออกที่ไม่ตรงกันล่ะมั้ง
ดูหนังเสร็จเคนก็ไปส่งผมหอไอ้โม
มันมองสภาพหอเพื่อนผมนิดนึงแล้วก็ถามว่าอยู่ชั้นไหน
ผมก็ชี้ห้องริมติดถนนให้มันดู
“อยู่กันกี่คน?” เคนถาม
“สอง บางทีก็สาม โมมันอยู่กับน้องอ่ะ”
“อืมม” มันเงยหน้ามองห้องเพื่อนผมเหมือนคิดอะไรซักอย่าง
“เดี๋ยวเราเดินไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอก” ผมตอบทันที
“ทำไม? แค่ไปส่งเอง”
“ส่งแค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วคร้าบ”
พูดจบเคนมันดึงเบลท์ออกเปิดประตูลงไปรอเลย
ผมนั่งอึ้งไปแป้บนึงก่อนตามเคนลงไป
“ไปทางไหน?” เคนถาม ผมก็เลยต้องเดินนำทาง มันอยากส่งก็ไม่เป็นไร ตามใจ
ผมกดมือถือโทรเรียกไอ้โมให้มาเปิดประตูให้ ซักพักมันก็ลงมาแล้วก็ทำหน้าตกใจที่เคนตามมาด้วย
“มาส่งแฟนครับ” ไอ้เคนบอกโม ส่วนเพื่อนผมก็ยิ้มแหยๆ
“ขึ้นไปข้างบนมั้ย? พอดีพี่เราซื้อขนมมาเยอะเลย มาช่วยกินหน่อย” ไอ้โมชวนเคน
เคนก็หันมามองหน้าผม เหมือนจะให้ผมตัดสินใจให้หรือไม่ก็อยากรู้ว่าผมจะให้มันขึ้นไปไหม
ทำนองนั้นอ่ะคับ
“พี่อยู่ด้วยเหรอวะ?” ผมถามโม
“กลับไปแล้ว น้องกูก็กลับบ้านเหมือนกัน มาดิ ไม่ต้องเกรงใจ” ไอ้โมมันอารมณ์ไม่ค่อยคงที่คับ บางทีก็อยากเทคแคร์เพื่อนเหลือเกิ๊น แต่บางทีแค่หน้าก็ยังไม่ค่อยอยากจะมอง ปล่อยออร่าหงุดหงิดซ่านเลย ชวนคุยก็ไม่คุย เวลาเป็นแบบนั้นผมจะเลี่ยงคับ
แต่คราวนี้สงสัยอารมณ์ดี ชวนเคนคุยเฉยเลย
“ไปไหมล่ะ รีบกลับป่าว?” ผมหันไปถามเคนเมื่อสแกนอารมณ์ไอ้โมได้แล้ว มันเป็นแบบนี้ผมก็สบายหน่อย เคนจะได้ไปคุยกับคนอื่นมั่ง มันจะได้ไม่เบื่อ เวลาผมเงียบไม่อยากพูด
“ไม่รีบๆ” เคนยิ้มออกมาหน่อยนึง เหมือนตอนแรกมันก็ไม่อยากกลับเร็วอยู่แล้วหง่ะ
จากนั้นพวกเราก็ย้ายมวลเข้าไปในห้องไอ้โมคับ ห้องมันล่ะโคตรรก ของเยอะมาก แต่ก็พอมีที่ให้นั่งอยู่ ไม่บนเตียงก็บนเก้าอี้คอม กับเก้าอี้ทำงาน
“ห้องรกหน่อยนะ” ไอ้โมบอก แล้วรีบโกยอะไรที่วางเกะกะอยู่ไปกองรวมที่มุมใดมุมหนึ่ง
“ไม่หน่อยอ่ะ แฟนกูรับไม่ได้นะเว้ย สกปรกเงี้ย” ผมพูดแบบนี้แล้วเคนยิ้มหน้าบานเลย
มันยิ้มได้ผมก็ยิ้มได้ล่ะคับ เขินเหมือนกัน แต่อยากพูด
“เคนยังไม่บอกซักคำเลยว่ารับไม่ได้ เคนรับได้ใช่ไหม?” ไอ้โมเหมือนจะถามกู้หน้าตัวเองไปงั้นๆ
“ได้ๆ ห้องพุรกกว่านี้อีก” เผาตรูซะงั้น
“ไม่จริง ไหนล่ะหนม?” ผมเปลี่ยนเรื่องถามไอ้โม แล้วเลือกนั่งบนเก้าอี้คอม ไอ้เคนให้นั่งเตียง
โมหยิบขนมที่พี่มันซื้อมาให้ ผมก็คุ้ยๆ หยิบมาให้เคนกินประหนึ่งว่าเป็นของตัวเอง เหอๆ
ไอ้โมมันไม่หวงอ่ะคับ ด้านขอ ด้านให้
“เออ ไอ้พุ แอนขอรูปกล้องมึง ให้กูเอาลง FB” ไอ้โมบอก
“รูปไร?”
“รูปรับปริญญาอ่ะ” เคนเหลือบมามองหน้าผมทันที
คือว่าน้องไผ่ส่งซีดีมาให้ผมนานแล้ว และผมก็แชร์ไฟล์กับไอ้โม สตางค์เรียบร้อย (เต้ยังเรียนไม่จบนะคับ มันเปอร์ นี่ผมกำลังจะไปรับปริญญามันเร็วๆ นี้)
“ตอนนี้มีไฟล์อยู่ในเครื่องมั้ยโม?” เคนถาม
“หมายถึงรูปรับปริญญาไอ้พุเหรอ? มีๆ จะดูมั้ยล่ะ?”
“ขอดูหน่อย” กะแล้ว
เพื่อนผมมันก็จัดการหาให้ตามคำเรียกร้องล่ะคับ
ผมรู้สึกไม่ดีไงไม่รู้ อย่างที่ทุกคนรู้กันว่ากิ๊กผมมาเยอะมากวันนั้น รูปมันก็ออกแนวใกล้ชิดกันมากเกินไปหน่อย หลายคนเลยล่ะ
ถึงจะกลัวเคนหึง แต่ตอนนี้บริสุทธิ์ใจแล้ว ก็เลยให้มันดูไปเหอะ
“คนนี้ใครเหรอ?” เคนถามไอ้โมหลังจากเลื่อนเม้าส์จากโน้ตบุ๊คดูไปพักหนึ่ง
ส่วนหน้ามันเหรอครับ? เริ่มจะนิ่งๆ เย็นๆ ละ ผมก็เสียวสันหลังวาบไป เพราะมันไม่ถามผม แต่ถามคนอื่นหง่ะ แสดงว่ามันกำลังโมโหอยู่แน่เลย
“เพื่อนพุรึเปล่า?” ไอ้โมเอ๋อไปแป้บนึงพอโดนถามอย่างงั้น
ผมรีบพุ่งเข้าไปนั่งข้างเคน ก็เลยเห็นว่านั่นมันรูปคู่น้องนิคกับตุ๊กตาตัวใหญ่
“น้องเราๆ” ผมบอกเคน
“น้องที่โรงเรียนเก่า”
“น้องที่โรงเรียนเก่า......” มันย้อนแล้วทำหน้าแบบ...ไม่เชื่อว่าแค่นั้น
“คบกันนานดีเนอะ”
“.....................” ผมสะอึกพอโดนประชดใส่
เคนเปิดรูปต่อไป แถวๆ นั้นมันมีแต่รูปน้องนิค ผมกอดคอ ส่วนน้องมันก็กอดเอว
บางรูปก็มีกอดคอจากข้างหลัง หน้าชิดกันโค๊ส แหง่ะ...ก็คนมันสนิทกัน
“มากไปรึเปล่า” ตอนนั้นไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรที่ว่ามากไป
แล้วเคนก็พูดลอยๆ แบบไม่ต้องการคำตอบด้วย
“.....................” ผมเงียบ พูดไม่ออกตอบไม่ถูก เพราะเรื่องมันผ่านมาแล้ว และผมก็ไม่ได้คิดไรซักหน่อย
“เคนจะเอารูปมั้ย เดี๋ยวเรา write ให้” ไอ้โมคงหวังดีจะช่วยผมมั้งเลยพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราค่อยไปเอากับพุ” เคนตอบแบบไม่มองหน้าโม แต่มองหน้าผม
“.....................” แหง่ะ เริ่มกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
จนเคนดูเสร็จ ใช้เวลานานมากราวครึ่งศตวรรษ จังหวะนี้แหล่ะคับที่ไอ้โมชิ่งปล่อยผมเผชิญชะตากรรมสยองคนเดียวอีกแล้ว
“เฮ้ย เดี๋ยวกูไปเซเว่นหน่อยนะ เอาไรป่ะ?” มึ๊ง..........
“มึงจะไปซื้ออะไร?” ผมทำหน้าตะลึงใส่ไอ้โม ไม่เห็นเหรอว่าเคนโกรธกูอยู่น่ะห๊า มึงจะไปทำไม!
“ซื้อบัตรเติมเงิน ซื้อน้ำกินด้วย เอ้อ กูจะเอาหนังไปคืนเค้าด้วย” ธุระแม่งเยอะจริง
ตั้งนานไม่ไป ทีเวลาอย่างงี้ไปดีเหลือเกิน..
ผมส่ายหน้าไม่เอา เคนก็เหมือนกัน
และพอไอ้โมออกไปจากห้อง ทีนี้ล่ะคับ ไอ้ความเงียบที่น่ากลัว เริ่มกลายเป็นอย่างอื่นแล้ว
“สงสัยเราจะเป็นไอ้บ้าอยู่คนเดียว คิดเรื่องพุแทบตาย เครียดอยู่คนเดียวแทบบ้า ที่ไม่ชวนเราไปเพราะไม่อยากให้เรารู้เรื่องนี้ใช่มั้ย?” ไอ้เคนพูดแบบนิ่มๆ แต่สายตาทิ่มแทงมาก
“เปล่า......” ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง มันเล่นเชื่อมโยงอดีต-ปัจจุบันซะอย่างงั้น และถ้าพูดแบบนี้ก็แสดงว่าเคนคิดว่าผมยังมีเก็บไว้อยู่อีกอ่ะดิ
“บางคน เราเคยคบด้วยก็จริง แต่ตอนนี้ไม่คิดไรแล้ว เลิกคิดไปตั้งนานแล้ว เป็นพี่น้องกันเฉยๆ” พอบริสุทธิ์ใจก็เริ่มพูดอย่างใจเย็นได้
“เนี่ยนะพี่น้อง? ดูยังไงก็ไม่ใช่” ในสายตามันอ่ะดิ
“ก็สนิทกัน ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เลิกหมดแล้ว พี่นัทเราก็เลิกแล้ว ถ้าไม่เชื่อก็ไม่รู้จะบอกยังไง ที่เราพูดกับเคนที่โรงบาลวันนั้น เราพูดจริงนะ เราไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิมๆ เคนก็รู้ว่ามันแย่ เราเองก็แย่ ...รู้ตัวว่าทำไม่ดีมาเยอะ ไม่คิดว่าจะเชื่อหรือเข้าใจกันได้ตอนนี้หรอก แต่เราจะพยายามทำให้เคนรู้ซักวันแล้วกันว่าเราไม่ได้โกหก รักก็คือรัก ถ้าไม่รักเราไม่กลับมาอยู่ตรงนี้หรอก”
ถ้าผมไม่รักเคน ผมคงไม่เลิกกับพี่นัท ซึ่งจนป่านนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงทิ้งคนที่ผมรักมากที่สุดคนนึงไป เพื่อรักษารักนี้เอาไว้
“รูปพวกนี้มันถ่ายก่อนที่เราจะรู้ตัวว่าคิดไงกับเคน” พูดไปก็เหมือนแก้ตัว แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่เข้าใจกันซักที
“ต่อไปมันจะไม่มีอย่างงี้อีก”
“ขอโทษนะพุ” เคนบอก สีหน้าเริ่มดีขึ้นกว่าเมื่อกี้และดูเหมือนมันจะสำนึกผิดที่ไม่ฟังผมก่อน
“เราก็รู้ว่ามันยากที่จะให้ลืมเรื่องเก่าๆ ทุกอย่างมันคงต้องใช้เวลาจริงๆ” เข้าใจได้อย่างงี้ก็โล่งอกครับ ผมเองก็ต้องการเวลาเหมือนกัน
“เสียดายอ่ะ ที่เราไม่ได้ไป” เคนมันหมายถึงงานรับปริญญาผมคับ
“ก็ไปหนิ”
“ไปแต่ไม่ได้เจอกัน ถือว่าไม่ได้ไป” อ่อเรอะ
“โทษนะ ที่จริงอยากให้ไปมาก แต่ไม่กล้าชวน มัวแต่คิดนู่นคิดนี่อ่ะ”
“คิดอะไร?”
“ก็...ไม่รู้ กลัวถูกปฏิเสธ ไม่อยากเสียใจ”
“แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าเราก็เสียใจเหมือนกัน”
“.....................” ผมอึ้งเลยคับ เพราะมัวแต่คิดถึงตัวเองจริงๆ
“แต่ไม่เป็นไรหรอก ยอมเสียใจ เรายอมพุหมดทุกอย่างแหล่ะ” น้ำเสียงมันเนี่ยนะ...โคตรยอม
“ไม่เห็นจะยอมตรงไหน เมื่อกี้ยังโกรธเราอยู่เลย”
“ก็โกรธเพราะรักอ่ะ”
“มีงี้ด้วย”
“มีให้คนๆ เดียวเนี่ยล่ะ” มันพูดงี้ทีไรรู้สึกล้นทุกที
“นอกจากเรา เคยรักใครบ้างป่ะ?” เคนมันรักแบบทุ่มสุดตัวจริงๆ ที่จริงผมรู้แล้วว่าชีวิตที่ผ่านมาของมันเป็นยังไง แต่จังหวะนี้ขอถามอีกทีเพราะบรรยากาศมันนำพา
“เคย แต่ไม่เท่านี้ ไม่รู้ทำไมมันกลายเป็นอย่างงี้ไปได้ รักแบบบ้าไปเลย ถ้าคนเรามันจะตายเพราะรักได้ ป่านนี้เราคงตายไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบ” มันพูดยังกับผมเป็นฆาตกร - -“
“พุล่ะ?” เคนถามผมกลับ
“ก็... เมื่อก่อนเราไม่เคยรักใครหรอก เห็นเป็นแค่เรื่องหนุกๆ เพิ่งจะมารู้สึกไม่สนุก ก็ตอนจีบเคนเนี่ยแหล่ะ”
เคนทำหน้าประหลาดแล้วถามผมว่าทำไม
“เราไม่อยากจริงจังกับใคร สงสัยเพราะตอนนั้นคิดแค่ว่าอยากคบผช. ตามแฟชั่นในโรงเรียนมั้ง แล้วมันก็สนุกดี” ชายล้วนหง่ะ มีให้เลือกเยอะด้วย ถึงผมจะไม่สนใจก็มีคนมาสนใจแล้วก็ลากผมเข้าวงการอยู่ดี
“เราไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นเกย์จริงๆ แค่ตามๆ เพื่อนไป ตามสิ่งแวดล้อมไปด้วย พอเจอสังคมใหม่เจอผญ. ก็คงเลิกได้ คือตอนนั้นไม่ได้คิดได้อย่างงี้หรอก มันเป็นความรู้สึกลึกๆ ที่เพิ่งเข้าใจ”
ผมอธิบายเคน
ส่วนมันก็ตั้งใจฟังอย่างดี (แต่ไม่รู้จะเข้าหู ออกหูเหมือนเมื่อก่อนป่าวนะ)
“เพราะงี้ก็เลยหายไปเฉยๆ ตอนเข้ามหาลัยเหรอ?” เคนถามพลางทำหน้าเหมือนกลืนส้นตีนใครเข้าไป
“ก็ด้วยมั้ง บอกตรงๆ อย่าโกรธนะ ตอนนั้นเราเบื่อด้วย อยากอยู่คนเดียวหรือไม่ก็อยากอยู่กับเพื่อน ใครก็ได้ที่ไม่มายุ่งกับชีวิตเรามากไป” เคนหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม
“อันนี้ขอพูดตรงๆ นะ อย่าถือสามากเพราะมันคืออดีต เราแค่อยากให้เคนรู้เอาไว้ว่าเราเป็นคนประมาณไหน จะได้ไม่ตั้งความหวังหรือคิดมากกับเรื่องของเรามากไป”
เคนพยักหน้าแบบหน้าตาไม่สู้จะดี สงสัยเพราะไม่อยากได้ยินอะไรที่สะเทือนใจมันมั้ง
“ตอนที่เราเจอเคนครั้งแรกอ่ะ เราคิดว่า... คนนี้แม่งโค๊ตร....สเปคเลย น่ารักดี”
“เราน่ารักเหรอ? เหอะๆ พุมากกว่ามั้ง” เคนยิ้มแหยๆ
“เอาเหอะ ตอนนั้นคิดงี้จริงๆ ปกติเราไม่ค่อยจีบใคร กลัวแห้ว กลัวเสียฟอร์มด้วย เพราะเคยจีบไม่ติดมาแล้ว หน้างี้...แหกไปนอกโลก แทบต่อกันไม่ติด”
“ขนาดนั้น?” มันหัวเราะ
“อืม ตอนนั้นอยู่ม.สี่ เราจีบเด็กอ่ะ น้องเค้า popular มาก มีฝาแฝดด้วย แต่เราจีบคนพี่ หน้าตาคล้ายๆ เคนแหล่ะ แต่เคนหล่อกว่า”
“ฮ่ะๆๆ”
“ตั้งแต่กินแห้วตอนนั้นเลยไม่จีบใครละ”
“อ้าว น้องเค้าไม่สนใจมั่งเลยเหรอ?”
“บางทีก็เหมือนจะสน ไม่รู้ดิ ความอดทนต่ำ เลยเลิกจีบแล้วไปคบคนอื่นดีกว่า”
“งี้ก็ไม่ได้ชอบเค้าจริงๆ น่ะสิ”
“ก็คงงั้นมั้ง ประมาณว่ามึงไม่สนใจกู กูก็ไม่สนใจมึงเว้ย ฮะๆๆ ที่จริงไม่ถึงขนาดนั้น คือรู้ตัวว่าทำไปก็เท่านั้น น้องเค้าไม่ได้ชอบผช.หง่ะ” เนี่ยล่ะประเด็น
“ตั้งแต่นั้นมาก็เลย... คบมั่วตั้วไปหมด ตอนจีบเคนก็ยังคบอยู่ แต่ลดความสำคัญลงมา เพราะเราคิดว่าจริงจังและคนนี้ แต่ก็แห้วอีก เพราะเคนไม่ชอบเรา” อันหลังนี้แกล้งพูด
“ไม่ใช่ไม่ชอบ” เคนรีบแย้ง
“พุรู้อยู่แล้วล่ะว่าเราชอบ แต่เราเห็นว่ามันยังเร็วไป แล้วพุก็ดูท่าจะไม่ค่อยธรรมดาเท่าไหร่ซะด้วยสิ”
“ห่ะ?” ไม่ธรรมดายังไงฟระ
“วิธีการพูดอ่ะ... ดูคล่องมาก”
“ไม่คล่องเฟ้ย ยังดูสคริปอยู่เลยตอนคุยกันอ่ะ” ผมบอก เคนก็หัวเราะ
“อืมๆ จำได้ พุเคยบอก แต่ผ่านไปซักพักพุก็เลิกเขียนสคริปแล้วหนิ”
“ขี้เกียจอ่ะ”
“อืม ช่วงนี้แหล่ะที่เราคิดว่าคุยด้วยแล้วมีความสุขดี”
“เราเป็นงั้นได้ แต่แค่ช่วงเวลาสั้นๆ” ผมบอกเคน
“เราให้เวลาเคนมากกว่าคนอื่น เพราะเราชอบเคน แต่เวลามันก็มีจำกัดนะ”
“........................”
“ความต้องการของเราไม่เท่ากัน แล้วนั่นแหล่ะ ที่ทำให้เราคิดว่ากำลังทน มากกว่าเต็มใจ” ผมสรุป
“ที่ผ่านมาพุทนคุยกับเราเหรอ? ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย” เคนทำหน้าอึ้งมาก
“เราไม่ได้บอกเคนเอง เพราะกลัวโดนโกรธ ไม่อยากให้มีปัญหาอ่ะ”
“แบบนี้มันยิ่งมีปัญหาน่ะสิ เราไม่รู้เลย”
“ถึงรู้แล้วเคนฟังมั้ยล่ะ?”
“เรานึกว่าพูดเล่น”
“พูดจริง”
“ก็พุบอกล้อเล่น”
“.................” ผมไม่เถียงและ ล้อเล่นผมก็พูดล้อเล่น พูดจริงก็ไม่เห็นบอกล้อเล่นซักทีวะ
“โอเค เราผิดเอง ทีหลังจะไม่พูดมากอีกแล้ว” ไม่ใช่แค่พูดมาก มันพูดแบบไม่รู้เวล่ำเวลาด้วย
“แบบพอดีๆ อ่ะได้ไหม?” ผมขอเคนดื้อๆ
“ได้ ก็บอกแล้วกัน ไม่ต้องเกรงใจ” เคนว่า
“ตอนนั้นเราก็รู้สึกว่าพูดมากจริง ไม่รู้ขุดเรื่องอะไรมาคุยนักหนา แต่เพราะไม่อยากวางสายเลยตะบันพูดมันอยู่อย่างงั้น”
“อืม...เจ็บคอเลยรู้ป่ะ” ผมแอบบ่น
“ขอโทษ สรุปตอนนั้นเลิกกับเราเพราะเรื่องนี้ป่ะเนี่ย?”
“ก็ด้วย” เคนยิ้มแบบเพลียๆ
“แต่ตอนหลังพอรู้อยู่ว่าอยากเลิกเพราะอะไร” เคนว่า
“อืม”
“ขอโทษนะ มันโมโหจริงๆ”
“รู้” โมโหของมันโคตรแรง เรียกสึนามิถล่มยังน้อยไป
“ขอโทษเหมือนกัน เราไม่ดีเองที่ทำตัวแบบเดิมๆ ก็เคนบอกว่าคบเป็นเพื่อน เราก็เลยไปกิ๊กคนอื่นสบายใจ”
“เพราะงี้ไงเลยโมโห”
“ใครจะไปรู้”
“ดูไม่ออกรึไงล่ะ?”
“...........ออกก็ได้”
“น่าน... แล้วทำทำไม?”
“ไม่แน่ใจ ตอนนั้นมันอยากคบคนอื่นด้วย”
“...................” เคนถอนหายใจ ส่ายหัวเลยทีนี้
“ก็เราไม่ได้เป็นไรกันหนิ” ผมเถียงแบบเด็กเอาแต่ใจ
“งั้นทีหลังจะพูดจะย้ำให้ฟังทุกวันเลยเอามั้ย!?” มันหันมาขึ้นเสียงใส่ ผมนี่ต้องหดคอหนีเลย
“อดีตครับอดีต! ตอนนี้ไม่ทำแล้วววว” อย่าลืมว่านั่นมันอดีตไม่ใช่ปัจจุบันนะเฮ้ยยย
เจอดุเลยต้องอ้อนขอโทษซักหน่อย แหะๆๆ ผมคว้าแขนเคนมากอดแล้วเอาหัวถูๆ ปกติไม่ทำแบบนี้กับมันเลยตั้งแต่คบกันมา เพิ่งทำเป็นครั้งแรก แต่ดูท่าเคนจะไม่หลงกลง่ายๆ แฮะ
“ไม่ได้หรอก อย่างพุอ่ะ ต้องเตือนบ่อยๆ” มันไม่หลงกลก็จริง แต่ก็หันหน้ามาจุ๊บหัวผม
“ถ้าเราเปิดเผยตัวจริงแล้ว เคนจะทนเราได้เหรอ?” ผมกังวล เพราะค่อนข้างจะเฟคกับมันมาเยอะ แล้วตอนไม่เฟคก็แค่แรกๆ ที่รู้จักกันกับตอนที่ด่ากันอ่ะคับ
“นี่ยังไม่เผยอีกเหรอ?”
“อืม ยังไม่หมด”
“กลัวนะเนี่ย” ตอนนี้กลายเป็นว่าไอ้เคนเอาคางมากดหัวผมเล่นแล้ว
เจ็บนะเฟร้ย!
“กลัวเคนเหมือนกันแหล่ะ ชอบบ้า”
“บ้าเพราะใครล่ะ?”
“ไอ้โมมันไปซื้อของนานแล้วนะเนี่ย” ผมเฉไปเรื่องอื่น เพราะไม่ว่าอะไรผมก็ตัวต้นเหตุ
ทั้งที่ก็ไม่ใช่ซักหน่อย
“โทรถามสิ” เคนก็เห็นว่านานแล้วเหมือนกันคับ มันก็ยังดีนะ มีกะใจเป็นห่วงเพื่อนผมด้วย
ผมหยิบมือถือมากดหาเบอร์แล้วให้เคนโทรให้ (นิสัยมะ?)
แต่เคนไม่ว่าไร โทรให้ แล้วก็ได้ความว่าไอ้โมมันจะค้างหอไอ้จิ๊บคืนนี้ (ที่อยู่ใกล้กันอ่ะคับ)
เท่านั้นไม่พอ เคนยังบอกไอ้โมด้วยว่าจะนอนเป็นเพื่อนผมที่นี่!
เหอๆๆ กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ราวกับว่าพวกมันวางแผนกัน แต่ไม่ใช่หรอก
“เย้! ได้นอนด้วยกันแล้ว” ไอ้บ้า อย่ามากอดกูนะ
“ร้อน!”
“แอร์เปิดอยู่”
“เออ นั่นแหล่ะ” อยากเป็นฝ่ายเข้าหามันก่อนมากกว่าหง่ะ
“เราไม่ได้ถ่ายรูปตอนรับปริญญาด้วยกันเลยพุ อยากถ่ายด้วยกันอ่ะ”
“จะถ่ายยังไง?”
“ไปเช่าครุยแล้วถ่ายด้วยกันอีกทีได้ป่ะ?”
“พูดจริงดิ?”
“จริง เห็นคนอื่นได้ถ่ายคู่พุแล้วอิจฉา”
“โฟโต้ชอปมะ เดี๋ยวตัดให้”
“มันไม่เหมือนกัน! นะๆๆ ไปด้วยกัน เดี๋ยวเราออกเงินให้”
สรุปก็ต้องตามใจเคน
ใครว่าผมเอาแต่ใจ มันก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ!
H
หายไปนานเลยมาแบบยาวๆ เลย
:pig4:
-
พยายามปรับตัวทั้งสองฝ่ายแบบนี้ดีมากค่ะ มีอะไรก็คุยกันตรงๆไม่เงียบเนอะ
เริ่มจะหวานแหววและ :o8:
จะรออ่านตอนต่อไปเน้อ อย่าเพิ่งรีบจบเลยนะคะ :กอด1:
-
เคนน่าัรักอ่ะ คุยกันแบบนี้ก็ดีนะ ต่อไปน่าจะไปได้สวย
เคนเริ่มรับฟังพุมากขึ้น พุก็กล้าคุยมากขึ้น
เยี่ยม!!
-
ดีใจท่ีเปิดใจคุยกันจริงๆ
-
อยากรู้เรื่องของพี่นัทหลังจากเลิกกับพุไปแล้วเป็นไงบ้าง?
แล้วก็ยินดีกับพุด้วยค่ะ :L2:
-
อยากรุ้ว่าตอนนี้ที่บ้านเคนยอมรับยังอ่ะ :(
-
มีความสุขจังเลย อิอิ เลือกเชียร์ไม่ผิดคนจริงๆด้วย :o8:
เรื่องในอดีต ถ้าไม่พูดถึงมันก็คงจะดีกว่า แต่ในกรณีน้ำพุกับเคน มันอาจทำให้เข้าใจกันมากขึ้นเนอะ :กอด1:
แต่เมื่อก่อนเหมือนน้ำพุเป็นตัวร้ายจริงๆแหละ ฮ่าๆๆ :laugh:
-
มีไรก็คุยกันแบบนี้ก็หายห่วงได้แล้วสิ :กอด1:
-
พี่นัทอ่าาา
-
คุยกันดีๆ เปิดใจให้กัน ก็หมดปัญหาแล้ว
ขอให้รักกันนานๆ มีความสุขมากๆนะคะ
ดูแล้วโตเป็นผู้ใหญ่กันขึ้นเยอะเลย :n1:
-
ต่างคนต่างบอกความรู้สึกออกไป ว่าชอบไม่ชอบอะไร
จะได้ไม่มีปัญหาเหมือนเดิมอีก
ตอนนี้ค่อยเหมือนคู่รักกันหน่อย
ไม่ใช่ตบจูบเหมือนแต่ก่อน
-
เคนน่ารักมากกกกก มาเป็นแฟนกันเถอะ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
น่ารักมากๆอะ :impress2: :impress2:
ที่สองคนเป็นแบบนี้ได้ เราว่ามันคงเพราะเวลาด้วยแหละ
แล้วก็โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทั้งคู่ เจออะไรมาก็เยอะขึ้น
อ่านแล้วมีความสุขจัง o13 o13 o13
-
เคนกับน้ำพุน่ารักมากเลยค่ะ 2 ตอนที่ผ่านมา
อยากให้มีตอนหวานๆจังเลยค่ะ
-
มีอะไรก็เปิดใจคุยกันให้เคลียร์ไปเลย แบบเนี๊ยสบายใจที่สุด..
ฮือๆๆ..เห็นพุกับเคนหวานกันเราก็ชอบ แต่ก็สงสารพี่นัทอ่ะ
แต่ว่าจะให้ทุกคนสมหวังมันก็ไม่ได้นี่เนอะ..ชีวิตคนเรา :m15:
-
ยาวได้ใจดีมากกกกกกกกก กร๊ากก ก ~
ตอนหน้าพุโดนแน่ๆๆ o3
-
ว๊าว ดูดีจัง
ตอนนี้พุกล้าพูดตรงๆแล้ว
จริงๆแล้วเราเป็นพวกจะไม่กลับไปย้อนอ่านหนังสือเล่มเก่า
เพราะคิดว่า ยังไงซะ มันก็จะจบแบบเดิม
แต่คู่นี้นี่ อยากให้จบแบบใหม่จริงๆ อาจจะเป็นมิติใหม่ให้เราได้เรียนรู้ก็ได้
-
ขอให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ นะ อดีตก็คืออดีตนะ รออ่านต่อไปเรื่อยๆ นะพี่โบ ไม่เบื่อเลยเรื่องนี้ มีเรื่องให้ลุ้นตลอดเวลา :D
-
น่ารักไปไหนเนี้ย สองคนเนี้ย อิอิ
แล้วพี่นัท ล๊ะ น่าสงสารพี่ชายสุดเท่ จัง
-
/
สรุป คืนนั้นผมกับเคนไม่ได้ทำไรกันนะคับ ถึงใครจะอยากทำ แต่ผมมีข้ออ้างว่านี่มันเตียงเพื่อนโผ๊มมม... มันต้องเกรงใจกันบ้าง
ไอ้เคนก็ทำหน้าเซ็ง.. เหม็นเบื่อ.. ตามสไตล์มันล่ะคับ
อยากให้เห็นจริงๆ มันงอนทีไร ผมเป็นต้องรีบง้อทุกที (ที่จริงก็ง้อทุกคน เวลามีคนงอนผม) ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังย้อนอดีตกลับไปในวัยเด็ก ตอนที่ชอบเคนใหม่ๆ
แต่ก็ต่างจากอดีตอีกนั่นแหล่ะ ก็ผมเรียนรู้ที่จะทำหรือไม่ทำอะไรแล้ว... เคนก็พอๆ กันล่ะมั้ง มันงอนไม่นานก็ยอมนอนดีๆ
หลังจากผมลุกไปปิดไฟแล้วกลับมานอนข้างเคน มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้
ปกติผมไม่นอนกับมันนี่คับ (ถ้าไม่จำเป็น) ...เอ่อ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ประหม่าชอบกลหง่ะ
“พุ นอนยัง?” เคนถามผ่านความมืด ผมนอนตะแคงหันหลังให้มันอยู่
“ยัง” ผมตอบเบาๆ
เคนขยับมาประกบหลัง ผมรีบหันไปดันออกเลย
“ไม่ทำไรหรอก” มันบอก
“ไม่เชื่อ”
“พูดเหมือนไม่รู้จักเรา”
“ก็รู้จักน่ะสิ เลยไม่เชื่อ” ลองคิดดูไม่เห็นมีครั้งไหนที่มันจะไม่ทำอะไรหนิ ไหนบอกว่าเข้าใจแล้วฟะ!?
“จริงๆ เกรงใจเตียงเพื่อนพุ” สงสัยถ้าเป็นเตียงมัน ผม หรือโรงแรม ก็คงเสร็จไปแล้ว
“ทำไมต้องทำท่าไม่อยากขนาดนี้ด้วย?” เสียงมันเย็นๆ
“เปล่า...” บอกไม่ถูกจริงๆ ไม่รู้ทำไม ก็อยากอยู่ แต่กลัว มันเคยทำเจ็บหนิ
“โอเคๆ ไม่เร่งก็ได้ นอนเถอะ” เคนตัดจบ แหง่ะ... พูดเหมือนงอนอีกและ (ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า)
ต่างคนต่างนอนคับ แถมกว่าจะหลับ เพราะคิดมากกลัวเคนโกรธอีก แต่มันก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอก (มั้ง) แค่พูดน้อยลง...
พอตอนเช้าเคนกลับไปทำงาน
ผมก็รอไอ้โม สิบเอ็ดโมงได้ มันถึงมา... พอเห็นหน้ามันผมใส่เลย
“มึงทิ้งกูทำไมวะเนี่ยยย มึงแม่งชอบชิ่งอยู่เรื่อย ไม่เคยอยู่ช่วยกูเลย”
“แฟนมึงน่ากลัวนี่หว่า เดี๋ยวกูซวยโดนฆ่าไปด้วยทำไง” ชิ งอน
“มึงอยากมีกิ๊กเยอะเองช่วยไม่ได้ สรุปเมื่อคืนรอดมั้ย?” ไอ้โมถาม
“ไม่บอกเว้ย”
“แต่ก็ดูมึงปกติดี ไม่ได้เดินขาถ่าง...”
“เหี้ยละ กูอุตส่าห์เกรงใจมึง” รู้งี้ละเลงน้ำกามเลอะแม่งให้ทั่วห้องซะก็ดี
“เออๆ กูล้อเล่น แต่เคนแม่งน่ากลัวจริง... มันขี้หึงใช่มั้ยวะ?”
“นิดนึง” คิดว่าลดแล้วนะ
“แล้วกูสนิทกับมึงแบบนี้ มันว่าไรป่ะ?”
“ว่า”
“อ้าว งี้กูจะซวยมั้ยเนี่ย มึงรีบย้ายของกลับบ้านมึงไปเลยไป” ไอ้โมแกล้งพูด ผมทำหน้าบูดใส่มัน
“อยู่ด้วยไม่ได้ใช่มะ เออ จำไว้...”
“พูดไปงั้นแหล่ะ ออกไปหาไรกินกัน”
หลังจากหาไรกินแล้วก็มาติวหนังสือกัน ผลัดกันติวคับ ไอ้โมมันเรียนเก่ง แล้วก็พูดรู้เรื่องกว่าผม ผมก็นอนฟังสบาย พอถึงคิวผมติว มันเสือกหลับ
พอถึงวันสอบ... ก็ไปสอบคับ เหอๆๆ ผมพร้อมละ แต่แอบตื่นเต้น คือถ้าไม่ผ่านข้อเขียนวิชา xxx ผมคงอยากตายไปเลย มันไม่ยากหรอกคับ แต่ใช้เวลาทำนานเกินกว่าวิชาอื่นๆ ผมไม่อยากมาทรมานตัวเองรอบสองหง่ะ
แล้วช่วงที่สอบอยู่ ไอ้คนนั่งข้างผม สงสัยคงเทรนตัวเองมาอย่างดีว่าวิชานี้ต้องทำเวลา จะมามัวคิดเล็กคิดน้อยมากไม่ได้ ผมแอบเหลือบมองเค้าก้มหน้าก้มตาทำไม่หยุดเลยคับ ยังกับหุ่นยนต์ แถมทำเสร็จเร็วมาก แสรดดดรู้งี้สปีดให้ได้เท่าไอ้คนข้างๆดีกว่า เพราะผมทำไม่ทัน ขาดไปข้อครึ่ง...วาดไม่ทัน
สอบเสร็จก็มานั่งคุยกับเพื่อนเรื่องข้อสอบ เฮ้ออ มันผ่านไปแล้วจะไปรื้อฟื้นให้เสียใจทำไม
และพอถึงวันประกาศผล ไอ้โมโทรมาบอกผมว่าให้ไปเช็คดูเอาเองคับ มันสอบผ่าน...
ผมรู้สึกไม่กล้าไงไม่รู้ ไม่เข้าใจนิดนึงว่า มึงดูให้กูมั่งไม่ได้ไงวะ หรือว่ากูสอบตก?
ตอนนั้นผมอยู่บ้านอ่ะคับ เป็น freelance กำลังนั่งทำงานเครียดๆ อยู่เลย
จริงๆ ก็ไม่ได้ยินดียินร้ายกับชีวิตตัวเองเท่าไหร่ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็เสียใจ คงเศร้าหลายวันเหมือนกัน
แต่พอโหลดผล มีแม่มานั่งลุ้นอยู่หน้าโน้ตบุ๊คด้วย แม่งกว่าจะเจอชื่อตัวเอง
ปรากฏว่าผ่านหมดทุกวิชาคับ
“เย้...” โล่งอกมากกว่าดีใจ แต่แม่ผมเนี้ย
“ไชโย้ !!! ไชโย้ !!!!” ดีใจกว่าผมอีกคับ
“สอบผ่านแล้ว...” ผมพูดเบาๆ แบบว่า...พูดไม่ค่อยออก
“เก่งมากลูกแม่ นี่ขนาดบอกว่าทำไม่ได้นะเนี่ย โวยวายจะเป็นจะตาย ชั้นบอกแล้วว่าอย่าคิดมาก ยังไงก็ผ่าน” เห็นแม่ดีใจผมก็ปลื้มกับความฉลาดของตัวเองนิดนึง
เอ่ออ... ไอ้โมบอกว่ารู้แล้วให้โทรไปบอกมันด้วย ผมก็โทรไปคับ
“ดีใจด้วยเว้ย” ไอ้โมเอ่ย
“ดีใจกับมึงเหมือนกัน...” คิดในใจ ตอนนั้นแม่งบ่นชิบหายว่าทำผิดหลายข้อ
“ไปฉลองกัน” ไอ้โมชวน
“ที่?”
“ไม่รู้ แต่อยากไป ไปกันป่ะ?”
“คิดได้ค่อยมาชวน”
“เฮ้ย ไม่ต้องคิดหรอก ออกมาก่อนค่อยว่ากัน”
“มันต้องรู้ก่อนดิวะว่าที่ไหน ไม่งั้นกูจะไปถูกเหรอ”
“เออๆ ที่ไหนดีวะ มึงอยากไปไหนล่ะ?”
“ที่นั่งกินชิวๆ”
“กูอยากกินปิ้งย่าง”
“อีกแล้วเรอะสัด” เหม็นควันหง่ะ
“แล้วมึงจะกินอะไร?”
“อาหารเกาหลี” เหม็นพอกัน - -“ แต่ชอบอ่ะ
“แพงแสรด เออๆ ไปก็ได้ ร้าน xxx ใช่มะ?” ร้านประจำแถวสุขุมวิทคับ
ผมกับไอ้โมก็นัดเจอกันที่สถานีรถไฟฟ้าแล้วก็ไปต่อกัน ตอนนั้นลืมแฟนไปเลย... แต่คิดอยู่เหมือนกันว่าต้องบอกเคนป่ะวะ
ผมเป็นคนไม่ชอบรายงานชีวิตตัวเองให้ใครฟังทุกฝีก้าวอ่ะคับ ถ้าเจอค่อยบอกหรือไม่ก็ถ้าเคนโทรมาค่อยบอก
ผมละเลยไปรึเปล่าเนี่ย?
พอถึงร้าน กินกันไปได้ซักพักก็เริ่มคิดมากแล้วสิคับ แต่ไม่อยากโทรนี่หว่า...
“อิ่มแล้วเหรอ กินอีกดิ” ไอ้โมตักพิซซ่ามาให้ชิ้นนึง เฮ้ย จะตัดกำลังกูเหรอวะ
“กินเลยมึง กินๆๆ ไหนมึงบอกว่าอยากกิน ทำไมนิ่งแล้ววะ”
“เดี๋ยว... รอย่อยแป้บนึง” ไม่ชอบแป้งเยอะๆ ชอบเนื้อ กับข้าวยำเกาหลีอ่ะคับ อร่อยดี พิซซ่าเนี่ยไปไกลๆ เลย แต่เพื่อนตักให้ก็ต้องกิน
เวลากินข้าวกับไอ้โมมันชอบตักให้แบบนี้ล่ะคับ
แต่ผมนี่ไม่บริการใครเลย... คิดว่าถ้าเค้าอยากกินอะไร ให้เลือกเองน่าจะดีกว่าให้คนอื่นเลือกให้
คือเอาความรู้สึกตัวเองมาตัดสิน ก็เลยไม่ทำ
พอกินเสร็จก็แวะไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะติดห้างแห่งหนึ่ง บรรยากาศตอนเย็นๆ ผ่อนคลายดี ผมกับไอ้โมหย่อนก้นลงสนามหญ้าข้างสระน้ำ แล้วก็เริ่มคุยกันอีก
“กูอยากไปเที่ยวว่ะ” ไอ้โมว่า
“เที่ยวไหน?”
“เมืองนอก” อีกและ เงินก็ไม่ค่อยจะมี คราวที่แล้วมันโดน ตม.ที่สิงคโปร์จับด้วยคับ ไอ้โมอ่ะ
ผมนึกว่ามันจะออกมาไม่ได้ซะแล้ว... ใจหายมาก
แล้วฟังมันเล่า... ผมยังไม่รู้เลยว่าโดนจับเรื่องอะไร
แต่ผมเดาไว้สองเรื่องคือ... ตรวจเจอยาเสพย์ติด กับ...ตอบคำถามไม่ตรงกับเพื่อน
“กูอยากไปสิงคโปร์อีกว่ะ คราวที่แล้วยังได้เที่ยวนิดเดียวอยู่เลย” มันยังไม่เข็ด
“ไปที่อื่นบ้างดิ”
“ไม่ค่อยมีเงิน กูไปได้แค่ใกล้ๆ”
“กูก็เหมือนกัน จนโคตรๆ”
“เออ ปกติมึงกับเคนใครออกตังค์เวลาออกไปเที่ยวกันวะ” ผมขมวดคิ้วกับคำถามนิดหน่อย
“ช่วยกันออก... แต่เคนชอบจ่ายให้มากกว่า”
“รวยมั้ยแฟนมึง?”
“พอสมควร... แต่กูว่ามันงกนะ”
“งกเหี้ยไร ไหนว่าชอบจ่ายให้วะ”
“หมายถึงเรื่องอื่น มันไม่ค่อยใช้เงินฟุ่มเฟือย อย่างไปดูคอนเสิร์ต ดูละครเวทีอะไรแบบนี้มันจะไม่ไป” อะไรที่ผมชอบ เคนจะไม่ค่อยชอบคับ... ไม่รู้เพราะมันเป็นคนไม่ไร้สาระหรือว่าไม่มีอารมณ์สุนทรีย์กันแน่ เคนมันเป็นคนตึงๆ ไม่ยืดหยุ่นอ่ะ
“งั้นเค้าไม่เรียกงกหรอก ไม่ชอบแล้วจะเสียตังค์ทำไม” ไอ้โมว่า
“แต่พี่นัทไม่ชอบ เค้ายังไปกับกูเลยนี่หว่า...” ผมชะงักไปนิดนึงพอรู้ตัวว่า เอาพี่นัทไปเปรียบกับเคน
ป่านนี้เค้าจะเป็นไงก็ไม่รู้... แต่คาดว่าคงไม่ได้เศร้าอะไรมากมายหรอกคับ เพราะพี่เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น (ประมาณว่าจมอยู่กับเรื่องเดิมๆ)
พี่นัทไม่เหมือนเคนหง่ะ... เค้าไม่ปล่อยให้ชีวิตตกอยู่กับความเศร้านานๆ ไม่ได้คือไม่ได้
ไม่ใช่ดันทุรัง ไม่มีเหตุผลหรือใช้ความรู้สึกส่วนตัวมาตัดสิน
พอโทรหาเค้าไม่ได้ผมก็เหงาๆ เหมือนกันอ่ะคับ
คิดอยากให้เคนเป็นคนมีเหตุผลแบบพี่นัทมั่ง อยากให้มันลดความบ้าลงมามั่ง
รู้สึก..ไอ้เคนมันไม่ค่อยพอดีกับผมซักที (อาจจะคิดไปเอง คือว่าผมเป็นคนคิดมากเรื่องมัน) แต่ก็ไม่ได้เบื่อหรืออยากจะเลิกหรือไม่รักมันนะคับ
ถ้าคนอื่นที่ไม่สนใจมาก อยากพูดอยากทำอะไรก็ตามใจผมเลยอ่ะคับ จะคิดไงก็ช่างเพราะผมไม่แคร์
แต่ถ้าเป็นเคน ไม่ใช่เพราะผมแคร์มันมากเหรอ ถึงไม่กล้าทำอะไร ได้แต่คิดๆๆ อยู่แบบนี้
ผมอาจจะเป็นคนที่แสดงความรักกับคนที่รักไม่เก่งอ่ะคับ มันก็เลยค่อนข้างจะเป็นปัญหา... ซึ่งตอนนี้ก็คิดว่า...คิดนะ ว่าพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ ซึ่งมันก็ยังไม่ดีในสายตาใครหรอก
ภายนอกผมอาจจะสนใจคนอื่นมากกว่า
แต่ข้างในผมมีแต่เรื่องของคนรักเต็มไปหมด...
อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
แต่ผมรู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่
หลังจากแยกกับไอ้โมกลับบ้าน ผมก็โทรหาเคน เวลาเพื่อนอยู่ด้วยไม่ค่อยอยากโทรอ่ะคับ
“เลิกงานยังเคน?” ผมกรอกเสียงลงไป
“เลิกแล้ว... โทรมามีไรป่าวครับ?”
“ไม่มี”
“อ้าว”
“มีก็ได้”
“เอาไงแน่พุ พูดมาเร็ว แล้วตอนนี้อยู่ไหน?” มึนกับประโยค
“อยู่แถว xxx กำลังรอรถเมล์กลับบ้าน”
“ไปทำอะไรแถวนั้น?”
“หาไรกิน”
“กับใคร?”
“เพื่อน”
“คนไหน?”
“โม”
“อืม”
แล้วมันก็ไม่พูดอะไรต่อ ผมเดาว่าคงงอนชัวร์ๆ ไอ้เคน...นิยามสั้นๆ ของมันคือไม่งอน ไม่เงียบ
“เคน เราสอบ xxx ได้แล้วนะ” ผมบอกมัน ทั้งๆ ที่คิดมาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งบอกหง่ะ
“เหรอ!? ดีใจด้วยนะ ผ่านไปอีกหนึ่งเรื่องแล้ว” น้ำเสียงฟังดูดีขึ้น
“นี่ขึ้นรถเมล์ยัง รอเราได้ป่ะ เดี๋ยววนรถไปรับ” เคนติดแหงกบนถนนอยู่ตอนนี้
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเรากลับเอง”
“อยากเจออ่ะ รอหน่อยดิ แล้วหาที่หลบฝนด้วยนะ เผื่อไปไม่ทัน” ผมแหงนมองฟ้า... ฝนจะตกเหรอวะ ไม่น่าใช่
“พุโทรหาเราก่อนอ่ะ สงสัยจะฝนตกแน่เลยวันนี้” มันเฉลย ผมถึงกับฉุนกึก
สุดท้ายก็รอคับ แถมรอนานมาก นานสัดๆ เพราะรถติด
“ไม่มาพรุ่งนี้เลยวะเคน” พาล....มะคับ?
“โอ๋ๆ โทษครับ เดี๋ยวตัดถนนส่วนตัวได้เมื่อไหร่ รับรองรอไม่นานแบบนี้หรอก”
ผมถอนหายใจแรงๆ ไปทีนึง ก็เข้าใจอยู่คับว่าตอนเย็นๆ รถติด แต่ว่าถ้ามันไม่ให้ผมรอ ป่านนี้ก็ถึงบ้านไปแล้ว
“ไปไหนกันต่อดี กินไรยัง?” เคนถาม พอผมเจอแอร์ก็ค่อยๆ อารมณ์ดีขึ้นตามลำดับ
“ไปไกลๆ”
“ไล่เราเหรอ?” มันถามยิ้มๆ
“ป่าว เพิ่งกินมา พาไปนั่งรถเล่นหน่อยดิ ไกลๆ”
“ได้ครับเจ้านาย.. เดี๋ยวผ่านตรงนี้ไปให้ได้ก่อนนะ แล้วจะพาขึ้นทางด่วนออกนอกเมืองไปเลย”
“เคนหิวป่ะล่ะ?” เดาว่ามันยังไม่ได้กินไร
“นิดๆ”
“มีคอเรท กินป่ะ?” ผมหยิบกล่องลูกอมออกมา รู้ว่าไม่หายหิวหรอก แต่มันไม่มีไรกิน รถก็ติด
“ขอเม็ดนึง” ผมเทใส่มือให้เคนหยิบ แต่มันไม่เอา
“ป้อนหน่อย” แหง่ะ ผมก็ยื่นใส่ปาก แต่มันเล่นอ้างับไปทั้งนิ้ว
“เฮ้ย ไอ้บ้า” ผมรีบชักมือกลับ แล้วเช็ดนิ้วที่เปื้อนกับกางเกง
“โห...ทำไมต้องทำท่าอย่างงั้นด้วย เสียใจนะเนี่ย”
“ก็มันเปื้อน จะทำไรก็บอกกันก่อนดิ”
“งั้นขอจูบหน่อย”
“.................” ไอ้นี่
“นะ คิดถึง” ผมใจเต้นเลย อายอ่ะ
แต่ไม่ชอบอาย... ชอบให้มันอายมากกว่า
ผมเหล่มองเคนนิดนึงว่ามันจะทำไง ก็เห็นว่ากำลังรอคำตอบอยู่ ผมเลยรีบปลดเบลท์แล้วลากคอมันมาจูบปากเลย
เหอะๆ ว๊อนท์นักใช่มั้ยเมิง...... จัดให้!
ผมรุกปากกับลิ้นมันไปพักหนึ่ง เคนก็โต้กลับจนผมแทบจะหน้าหงาย
แต่ที่กล้ายั่วเพราะมันทำไรผมตอนนี้มากไม่ได้หรอก แล้วสุดท้ายก็โดนรถคันหลังบีบแตรไล่จริงๆ คับ เหอๆๆ สะใจ เคนมันหัวเสียน่าดูเลย แต่มันยังไม่รู้หรอกว่าผมแอบหัวเราะอยู่
“ถ้าหิวเดี๋ยวหาร้านใกล้ๆ กินก่อนก็ได้นะ” ผมบอกเคน เพราะถ้าจะไปไกลๆ กัน ท้องควรอิ่มก่อน
“ไม่เป็นไร คิดไว้แล้วว่าจะไปที่ไหน”
“อ้าว บอกมั่งดิ”
“แถวนนท์ฯ ร้านอาหารมันออกแนวป่าๆ ต้นไม้เยอะ เราเคยไปกินสามสี่ที พุน่าจะชอบนะบรรยากาศแบบนั้น” ปลื้มเคนไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง... อยากจะพุ่งเข้าไปกอด เดี๋ยวคิดไว้ก่อนแล้วกัน
พอถึงร้าน เคนก็บ่นหิวๆๆ แหง่ะ... ว่าจะอยากสวีทกับมัน มันดันเห็นของกินสำคัญกว่า
ก็ไม่เป็นไรคับ เลือกโต๊ะได้ก็นั่งชื่นชมธรรมชาติไป
ร้านนี้ต้นไม้เยอะจริงๆ โต๊ะก็เป็นไม้ มีโคมไฟสีนวลๆ อ่อ...ที่สำคัญ มีกลิ่นอะไรซักอย่างไล่ยุงด้วย แต่แม่งก็กัดอยู่ดีละวะ
“วันเสาร์นี้ว่างป่ะ?” เคนถามหลังจากแย่งกันสั่งอาหารแล้ว
“ว่าง”
“ไปถ่ายรูปรับปริญญากัน”
“ใครรับ?”
“อ้าว ก็เราสองคนไง เราหาช่างภาพไว้แล้ว จะไปม.พุหรือม.เราก่อนดี?”
เอ่อ... ม.ผมไม่อยากไปเท่าไหร่คับ อาย...เดี๋ยวเจอคนรู้จักหง่ะ
“ม.เคน” ผมตอบ
“เคยไปไม่กี่ทีเอง” แถมไม่ได้ไปหามันด้วย ไปเพราะอย่างอื่น
“โอเค เดี๋ยวพาทัวร์ ม.เราเล็กอ่ะ เดินแป้บเดียวก็ทั่วแล้ว ไม่เหมือนพุ โคตรกว้าง ไปตอนแรกๆ หลงเลย”
“เราก็หลง... บ้านไม่ได้อยู่ในนั้นหนิ ไม่หลงสิแปลก”
“ไม่ๆ หมายถึงหลงคนที่เรียนในนั้น หาทางออกไม่เจอมาหลายปีและ” เป็นเน่าอะไรเนี่ย
“เดี๋ยวบอกทางออกให้มั้ย?” ผมแกล้งถาม
“ไม่เป็นไร อยากติดอยู่ในนั้นตลอดกาล” :oak:
ฟังและเกร็งหน้าท้องเลย กลัวหลุดเขิน...เหอๆ อยากจะอ้วกด้วย
ผมหันมองซ้ายมองขวา หลังจากอาหารทยอยมาเสริ์ฟจนหมด พอดีว่าโต๊ะที่จัดไว้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวก็เลยไม่ค่อยมีใครสนใจกันเท่าไหร่ ต้นไม้มันบัง
ผมก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปนั่งข้างเคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มันก็ยิ้มงงๆ ว่าผมย้ายมาทำไม
“มีไรเหรอ?” มันกำลังตั้งหน้าตั้งตากินอยู่เลยล่ะ
“ป่าว”
“มีไรคร้าบ?” เคนวางช้อนส้อมหันหน้ามาถามดีๆ
“ป่าว อยากนั่งข้างๆ ไม่ได้รึไง?” เคนทำหน้าประหลาดใจสุดๆ กับที่ผมพูด
“ได้ เป็นแฟนกันน่ะไม่ต้องขอหรอก”
แหง่ะ... งั้นที่กูให้มึงขอก่อนก็ผิดน่ะสิ
ผมคิดตามแล้วรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้
“ทำมากกว่านั่งก็ได้นะ” ดูมึงจะว๊อนท์มากกว่ากูอีกนะ
ผมเลยลองเอามือไปวางบนหน้าขามันแล้วลูบเบาๆ ตอนแรกเคนมันก็ยิ้มๆ อยู่ แต่ตอนนี้มันหุบยิ้มและเริ่มมองจ้องผมแล้ว
เกิดความเงียบชั่วระยะหนึ่ง เสียงที่ได้ยินตอนนี้คือเสียงแมลง กับเสียงเพลงคลอเบาๆ
หง่ะ พอโดนจ้องมากๆ ผมเลยชักมือกลับ แต่เคนก็คว้ามือผมกลับไปที่เดิม
เอ่อ ไม่เดิมเท่าไหร่ มันเอามือผมไปวางบนเป้ามัน ซึ่งกำลังขยายตัวอยู่
“เฮ้ย ทำไร คนเยอะ” ผมตกใจ มึงปลุกโคตรง่ายเลยไอ้บ้า
“ไม่มีใครมองหรอก”
“บ้า ไม่อายรึไง” หน้าด้าน
“มานั่งทางนี้ คนไม่เห็นหรอก ต้นไม้บังอยู่” มันเป็นพุ่มอ่ะอาจจะมองเห็นแค่หัว (หัวบนนะ)
แล้วมันก็ดึงแขนผมให้ไปนั่งฝั่งติดต้นไม้ จากนั้นเคนก็ทำผมช้อคเพราะมันกำลังดึงเข็มขัดตัวเองออก
“เคน อย่ามาบ้า... เดี๋ยวคนเห็น...” ผมเริ่มกลัวแทนมันไปแล้ว
“ไม่เห็นหรอก เราดูอยู่ ทำให้หน่อยดิ” เอาจริงเหรอวะเนี่ย
ผมลังเลอยู่นาน มันก็ทำท่าจะงัดของมันออกมาซะแล้ว
“เคนไม่เอา ไปที่อื่นเหอะ เดี๋ยวทำให้ก็ได้”
อ๊ากกก ไอ้หน้าด้าน ไอ้ที่นั่งอยู่มันไม่ค่อยสว่าง และดูเป็นส่วนตัวก็จริง แต่ก็ไม่ได้มิดชิดไรมากหรอกคับ ถ้าเกิดเด็กเสิร์ฟโผล่มานี่จบเลย
เคนรีบเรียกเก็บตังค์โดยด่วน แต่มันก็ด่วนไม่ได้ มันต้องใช้เวลาไอ้เรื่องแบบนี้
กว่าจะได้จ่ายเงิน มันก็หมดอารมณ์ไปแล้ว เหอๆๆ
“จะทำต่อป่ะ?” ผมแกล้งถามตอนเดินออกมานอกร้านแล้ว
“ต่อดิ ในรถเลยป่ะล่ะ” มันเดินมากอดคอผมแล้วบอก
“ไม่ชอบในรถ”
“ทำไมล่ะ?”
“มันแคบ”
“งั้นแวะโรงแรมกันมั้ย?” เคนเอาหน้ามาซบคอผม คำพูดกับการกระทำคนละเรื่อง
“จะลงทุนเกินไปละ”
“ปกติไม่ลงทุนแล้วพุไม่ยอมหนิ”
“ไม่เกี่ยวเว้ย”
“งั้นชอบแบบไหนบอกมาดิ”
ผมจ้องตาเคน อยากรู้ว่ามันอยากอะไรนักหนา... ถ้าได้แล้วจะเลิกหื่นมั้ยวะ คิดว่าไม่หรอก (ถามเองตอบเองเลย)
“ไปคอนโดเคนก็ได้” ผมบอกมัน
“ห๊ะ! ว่าไงนะ!!?” เคนทำหน้าตกใจ ตลกโคตร
“ไ ป ค อ น โ ด เ ค น ก็ ไ ด้” ผมพูดช้าๆ ชัดๆ
“จริงดิ!!! ไม่ได้ล้อเล่นใช่ป่าว?”
“อืม ดูหน้าดิ”
“ให้แล้วเหรอ?”
“อืม”
“นี่เราเข้าใจตรงกันป่าวเนี่ย เราหมายความว่า...”
“เฮ้ยๆ ไปคุยกันในรถ” ไอ้บ้านี่ ดูสถานที่บ้างดิแสรด
พอปิดประตูรถได้ ผมรีบยกมือกันไว้ก่อนเลยเพราะคิดว่ามันต้องทำอะไรซักอย่างชัวร์
“อย่าๆ ไม่งั้นไม่ไปด้วย”
“อะไร ไม่ได้จะทำอะไรเลย...กลัวไปก่อนแล้ว” มันยิ้มรวบมือผมจับกางออก
“ไอ้บ้า !!! ไม่ทำแล้วจับทำไม” ยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นานผมก็เสียแก้มให้ปากมันไปหลายฟอด
“อ๊ากก ไอ้เลว ปล่อย” ร้องยังกับจะโดนปล้ำ แต่ฟีลลิ่งนี่คือหยอกกันเล่นมากกว่า
“ไม่นึกเลยนะเนี่ยว่าจะขี้อาย”
“ไม่ได้อายเว้ยยย แต่ไม่ชอบ” มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผมอยู่ดี
“อ่ะๆๆ ขอโทษๆ” เคนยอมยกมือขึ้น ผมยัวะเลยดันไหล่มัน แล้วปีนเบาะเอาขาข้างนึงไปเกยตักมัน อีกข้างอยู่เบาะตัวเอง ทุลักทุเลพอสมควร
จากนั้นก็ก้มหน้าลงกัดหูเคน
“เฮ้ยๆ เล่นไร เจ็บ” ผมกัดสลับกับเลียหูมันไปเรื่อยๆ เคนมันร้องจั้กจี้ซักพักก็เริ่มตัวเกร็ง
“รู้สึกดีมั้ยครับที่รัก?” ผมเอาคำพูดมันมาใช้มั่ง เป็นไงล่ะ กูก็หวานเป็นนะเว้ย แต่ความจริงมารยา อยากแกล้งมากกว่า
“ดีคร้าบ” มันกอดเอวผมแล้วครางเบาๆ ในลำคอ ผมยกมือลูบแผ่นอกมัน จงใจให้โดนหัวนมเฉียดๆ ส่วนปากก็ค่อยๆ เลื่อนลงไซร้ซอกคอ
เหอะๆๆ... กูก็พอได้เหมือนกันละวะ
เป็นรุกก็สนุกดีนะเนี่ย ชอบ
พอทำเสียวให้เคนซักระยะ ผมก็ถอยหน้าออกดูดปากเคนเบาๆ
“ต่อที่คอนโดนะ” ผมยิ้มบอกเคน แล้วปีนไปนั่งเบาะหลัง
กว่าเคนจะรู้เรื่อง ก็ไม่ทันและ ฮ่าๆๆ
“เฮ้ยยย ทำงี้ได้ไง กลับมานี่..”
“ไม่ชอบทำในรถ ได้แค่นี้แหล่ะ”
“พุ”
“................” ผมเลิกคิ้วกวนประสาทมัน
แล้วอยู่ๆ ไอ้เคนก็เปิดประตูจากฝั่งคนขับเดินมาเบาะหลังที่ผมนั่ง ผมจะหนีก็ไม่ทัน ได้แค่เปิดประตูค้างไว้ ขายังไม่ทันก้าวพ้นรัศมีในรถด้วยซ้ำ แขนผมก็ถูกดึงจนหงายหลังไปชนอกมัน
“เอ้ยย..” หน้าผมเงยไปเจอหน้ามัน เคนก้มลงมาบดปากอย่างแรง... ผมแทบคอเคล็ด ต้องยกมือตีหัวมันให้ปล่อยก่อน
“เจ็บคอ” เจ็บจริงนะเนี่ย ไอ้ซาดิสม์ เคยเป็นมั้ยคับ เหมือนเป็นตะคริวที่คอไปชั่วขณะ มันเจ็บโคตรๆ เลย
“เคนเจ็บ อย่าเพิ่งนะ เจ็บ” ผมยกมือห้ามไม่ให้มันเข้าใกล้ อีกมือนึงนวดคอตัวเอง แง่ม
“เป็นไรมากป่าว?” มันเหมือนเพิ่งสำนึกได้
“ไม่มาก แต่ขออยู่เฉยๆ ซักพัก”
“โทษนะ ดึงแรงไปหน่อย” มึงแรงประจำ ไอ้แสด
“อืมๆ กลับเหอะ”
H
ยังไม่ยอมจบ :a5:
น้องเต้รับปริญญาแล้วเน้อ... จบซักที จบพร้อมไอ้น้องแทคด้วย... แหม่ อยากเล่าเรื่องไอ้น้องแทคจริง แร๊งส์มาก แถมเจอพี่ซีด้วยนะเออ พี่แกแซวพุว่าทำไมผอมจัง ผอมลงอีกแล้ว
พุตอบสั้นๆ “จน” ฮ่าๆๆ
พอดีลืมตอบที่ถามกัน เพิ่งนึกได้
- พี่นัทโอเคดีเน้อ คุยกับพุอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เท่าเมื่อก่อน ห่างๆ แต่ก็ยังห่วงๆ ตามสไตล์ คิดว่าตัดใจได้แล้วนะ ไม่งั้นคงไม่กลับมา
- พ่อแม่เคน... ถึงไม่ยอมรับ ก็ต้องยอม เพราะเคนไม่เลิกจ้า ไม่ได้เหลวไหลด้วย เค้าคงยอมได้ (บ้านนี้มีลูกชายหลายคนนะ)
- แม่พุ เช่นกัน ไม่ชอบเคน แต่ถ้าพุไม่เลิก ก็ได้แค่บ่น (ฮ่าๆๆ) รู้สึกเพื่อนแม่อยากได้น้ำพุไปเป็นลูกเขย... เหอๆๆ ลูกสาวเค้าไม่สวยได้มาตรฐานพุ เอ๊ย ไม่ใช่ พุมีแควนแล้ว จะให้ไปมีแฟนใหม่ได้ไงเล่า
ปล. เรื่องนี้คิดว่า... ถ้าเขียนจบแล้วซักระยะหนึ่งคงจะเก็บนะคะ เนื่องจากพุไม่อยากให้เรื่องตัวเองอยู่ในเวบสาธารณะนานๆ (แม้ว่าจะนำมาแต่งเป็นนิยายก็เถอะนะ แต่เค้าโครงคือเอาเรื่องเค้ามาเขียนง่ะ) :impress3:
ปล.สอง พุฝากขอบคุณคนอ่านด้วยนะเออ... (ปกติไม่สนใจจะฝากอะไรเลย) :m16:
-
อ่า รวมเล่มด้วยได้มั้ยคะ
ขอร้องนะจ้ะ >~<
-
อ่านตั้งแต่ต้น จนมาถึงตอนนี้ทำให้รู้ว่า
เด็กน้อยในวันนั้นได้เติบโตแล้วนะเนี่ย เข้าใจอะไรๆมากขึ้น
รักกันเยอะๆ รักไปเรื่อยๆ รักกัน รักกัน :n1:
ปล.ขอบคุณน้องโบเน้อที่มาอัพเดทข้อมูลเพิ่มเติม :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้เหมือนโตมากับพุเลย :laugh:
พอลองเปิดใจ อะไรๆมันก็ดีขึ้นเนอะ :กอด1:
ถึงจะเก็บ แต่เค้าก็ดีใจที่ได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ อิอิ
ป.ล. บ่นๆในใจว่าคิดถึงน้ำพุ แล้วพี่โบก็เอามาลงจริงๆด้วย :z1:
-
สรุปเคนใช่ไหมเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ~ กอดรวบทุกชีวิต คิดถึงสุดๆเลยอ่ะ >~<
ว่าจะไปทวงอยู่เชียว หุหุ แต่ดันมาซะก่อน
เฮ้ออออ จะจบแล้วอ่า เสียดายดิ คิดถึงแย่เล๊ยยยย
ว่าแต่น้องแทค น้องแทคไหนฟร่ะ จำไม่ได้อ่ะ -*-
จบแล้วลบหรอ เสียดายอ่ะ ไม่รวมเล่มจิงดิ เค้าอยากได้นะโบจ๋า
ไม่รวมแล้วยังลบอีกต่างหาก เง้ออออ ~ T^T
(แต่เดี๋ยวต้องใช้วิชามารก่อน เป็นที่ระทึก :m14: )
-
ตอนนี้น่ารัก :haun4:
-
ตอบแบบรวดเร็ว
อ่า รวมเล่มด้วยได้มั้ยคะ
ขอร้องนะจ้ะ >~<
เรื่องรวมเล่มเดี๋ยวรอถามพุกับแบงค์ก่อนนะคะ -- --" แต่เคยคุยกันคือพุไม่อยากให้ทำขนาดนั้นง่ะ...
อ่านตั้งแต่ต้น จนมาถึงตอนนี้ทำให้รู้ว่า
เด็กน้อยในวันนั้นได้เติบโตแล้วนะเนี่ย เข้าใจอะไรๆมากขึ้น
รักกันเยอะๆ รักไปเรื่อยๆ รักกัน รักกัน
ปล.ขอบคุณน้องโบเน้อที่มาอัพเดทข้อมูลเพิ่มเติม
ขอบคุณสำหรับกำลังใจเสมอมาเช่นกันค่ะ :L2: เด็กน้อยตอนนี้ก็ยังเด็กอยู่เหมือนเดิม.. :man1:
อ่านเรื่องนี้เหมือนโตมากับพุเลย
พอลองเปิดใจ อะไรๆมันก็ดีขึ้นเนอะ
ถึงจะเก็บ แต่เค้าก็ดีใจที่ได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ อิอิ
ป.ล. บ่นๆในใจว่าคิดถึงน้ำพุ แล้วพี่โบก็เอามาลงจริงๆด้วย
ข้ามไปเยอะเหมือนกัน แหะๆ แต่เรื่องนี้เก็บมานานหลายปีแล้วเพิ่งเอามาปัดฝุ่นใหม่ จำได้ว่าเริ่มเขียนมาตั้งแต่...ห้า-หกปีที่แล้ว เพราะชอบความตื๊อของน้องเคน ชอบความหน้าตายของพุ (ที่จริงสองคนนี้ขี้เก็กพอกัน)
สรุปเคนใช่ไหมเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใช่จ้า
กรี๊ดดดดดดดดดดด ~ กอดรวบทุกชีวิต คิดถึงสุดๆเลยอ่ะ >~<
ว่าจะไปทวงอยู่เชียว หุหุ แต่ดันมาซะก่อน
เฮ้ออออ จะจบแล้วอ่า เสียดายดิ คิดถึงแย่เล๊ยยยย
ว่าแต่น้องแทค น้องแทคไหนฟร่ะ จำไม่ได้อ่ะ -*-
จบแล้วลบหรอ เสียดายอ่ะ ไม่รวมเล่มจิงดิ เค้าอยากได้นะโบจ๋า
ไม่รวมแล้วยังลบอีกต่างหาก เง้ออออ ~ T^T
(แต่เดี๋ยวต้องใช้วิชามารก่อน เป็นที่ระทึก )
ยังไม่จบจ้า มีหลายเรื่องยังไม่ได้เขียนเลย แถมมีหลายเรื่องที่ข้ามมาด้วย เรื่องหนังสือเดี๋ยวถามแบงค์กับพุก่อนนะ แต่คิดว่าไม่น่าทำ เพราะเดี๋ยวจะต้องเก็บเรื่อง แต่อีกนานค่ะ กว่าจะได้เก็บ
ปล. แทคเพื่อนคณะพุ รู้สึกจะจีบตอนปีสาม แต่ไม่ติด
***แบงค์ฝากถามว่าอยากอ่านเรื่องของพุกับกิ๊กคนไหนรึเปล่า?
(มีหลายคนโคตรๆ) รีเควสได้จ้ะ :really2:
-
ยังไงก็จะอยู่ในใจ
ตลอดไปนะจ๊ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดด...ในที่สุดมันก็คือเคนนี่ของเรานี่เอง
มิเสียแรงที่เชียร์มาแต่แรง
กรี๊ดดด +1 เลยค่า
-
เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว
แต่คนอ่านอยากกลับไปเป็นเด็กอีกจัง
อยากอ่านพุกับพี่นัท(เถื่อน)อีก
ก็เค้าชอบคนนี้อ่ะ :กอด1:
-
อุ๊ย ดีจัง ดูเข้ากันได้จริงๆ
ส่วนตัว อ่านตอนนี้แล้วคิดว่า ถ้าเปลี่ยนให้พุเป็นรุกอะ พุอาจจะมีความสุขนะคะ
แบบว่าเรื่องแบบนั้นมันฝังเพราะครั้งแรกไม่สนุกใช่ม้า งั้นถ้าเปลี่ยนฝ่ายก็น่าจะเวิร์คอะ
เชียร์ให้พุกดเคนเลย!!
-
เคนน่ารัก ฮ่าๆๆ
-
คิดถึงพี่นัท มากกกกกกก :)
-
พุยั่วเคนอ่ะพุยั่ววววอิอิ
หู้ยเข้าใจอารมเคนเลยแอบบอิชชี :o8:
มาขอโหวตเรื่องกิ๊กพุที่อยากรู้อยากรู้เรื่องพุกับพี่ชยุตที่สุด
ขนาดพี่ชยุตออกไม่กี่ฉากยังหลงรักเลยอ่ะแอบเขิลอิอิ :-[
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
ขอบคุณเรื่องราวของพุและเคน
-
ตอนนี้น่ารักจังเลย ดีแล้วมาเริ่มต้นกันใหม่นะ
ค่อยๆปรับการคบกันไปเรื่อยๆ นะแคน น้ำพุ :L1:
-
ข้ามไปเยอะเหมือนกัน แหะๆ แต่เรื่องนี้เก็บมานานหลายปีแล้วเพิ่งเอามาปัดฝุ่นใหม่ จำได้ว่าเริ่มเขียนมาตั้งแต่...ห้า-หกปีที่แล้ว เพราะชอบความตื๊อของน้องเคน ชอบความหน้าตายของพุ (ที่จริงสองคนนี้ขี้เก็กพอกัน)
โบจ๋าชอบมาสับขาหลอก พูดให้งงอ่ะ สรุปเค้าต้องเรียกพุว่าพี่ แล้วเรียกโบจ๋าว่าป้าป่ะ กร๊ากกกกก
(โบจ๋า : :beat: )
ยังไม่จบจ้า มีหลายเรื่องยังไม่ได้เขียนเลย แถมมีหลายเรื่องที่ข้ามมาด้วย เรื่องหนังสือเดี๋ยวถามแบงค์กับพุก่อนนะ แต่คิดว่าไม่น่าทำ เพราะเดี๋ยวจะต้องเก็บเรื่อง แต่อีกนานค่ะ กว่าจะได้เก็บ
ปล. แทคเพื่อนคณะพุ รู้สึกจะจีบตอนปีสาม แต่ไม่ติด
ที่อีกนานนี่เพราะนอกจากจะมีอีกหลายเรื่องยังไม่ได้เขียนแล้ว โบจ๋ายังไม่ค่อยจะมาต่ออีกด้วยนะ เช๊อะ ~
แต่เข้าใจๆๆ คนทำงานอ่ะ เค้าก็งานยุ่งเหมือนกัน เหอๆๆ
ปล.เค้าจำน้องแทคได้แระ อิอิ ^ ^
***แบงค์ฝากถามว่าอยากอ่านเรื่องของพุกับกิ๊กคนไหนรึเปล่า?
(มีหลายคนโคตรๆ) รีเควสได้จ้ะ
ไอ่แบบที่ผ่านมาแล้วผ่านไปมันเยอะอ่ะ จำไม่ได้ ไม่รู้อยากรู้เรื่องของใคร
แต่อยากรู้เรื่องของคนที่รู้อยู่แล้ว อยากรู้เรื่องพี่นัททั้งสอง เรื่องพี่ซีด้วย
ก่อนหน้านี้มัวแต่ลุ้นตัวจริง เลยไม่ค่อยได้สนใจอ่ะ อ่อ .. อยากรู้เรื่องกิ๊กกับแบงค์ด้วย ฮ่ะ ๆๆ
(แบงค์ : ตูไม่ใช่กิ๊ก :z6: )
ปล.เค้าอยากอ่านสเปอ่ะ เริ่มด้วยเรื่องนี้ก็ดีน๊า ^ ^
น้องเต้รับปริญญาแล้วเน้อ... จบซักที จบพร้อมไอ้น้องแทคด้วย... แหม่ อยากเล่าเรื่องไอ้น้องแทคจริง แร๊งส์มาก แถมเจอพี่ซีด้วยนะเออ พี่แกแซวพุว่าทำไมผอมจัง ผอมลงอีกแล้ว
พุตอบสั้นๆ “จน” ฮ่าๆๆ
-
เขียนเล่าไปเรื่อยๆได้ไหม๊อ่ะ ไม่อยากให้จบอ่ะ :man1:
หนังสือก็อยากมีเก็บใว้อ่าน เง้อออ ขอมากจัง :z1:
ติดตามตาหลอดดดดด
-
อยากอ่านตอนสวีทจัง อย่าเพิ่งจบเลย เรื่องนี้น่ารักมากๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วดีใจกับทั้งคู่ครับ
นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่านะที่พุยินยอมพร้อมใจให้เคนด้วยตัวเอง
-
:-[
อ่านทันสักที อิอิ ว่าแต่ร้านอาหารเกาหลีแถวสุขุมวิทพลาซ่าหรือป่าวอ่ะ
ไปกินบ่อยเหมือนกันอ่ะ อิอิ เด็กเสิร์ฟหล่อน่ารักดีอ่ะ คริคริ :impress2:
-
รีเควส
เคน กับ พี่นัทได้ป่าวคะ
คิดว่าแค่สองคนนี้ก็เขียนเล่ากันไม่หวาดไม่ไหวแล้วมั้ง แต่ชอบนะ
-
ชอบๆๆ อ่ะ
อยากฟังเรื่อง แทค อ่ะ><!!!
-
ตอบแบบเร็วๆ
1. หนังสือไม่ทำชัวร์แล้วเน้อพี่น้อง :a5: (คือว่า...ไม่มีใครทำหง่ะ และพุก็ไม่อยากทำด้วย)
2. แบงค์กิ๊กพุ ฮ่าๆๆ ใช่ป่าว อันนี้ไม่แน่ใจ
3. ช่วงที่เริ่มเขียนเรื่องพุเพิ่งอยู่มัธยมเองนะ :m13: โบอยู่มหาลัย :a14:
4. เดี๋ยวในเรื่องพี่นัท (เถื่อน) มา งั้นตอนพิเศษก็จัดเป็นคนอื่นแล้วกันนะ ชยุตกับนัท (ฟันเหล็ก)
ปล. แอบอยากเขียนเรื่องชยุตเหมือนกัน แฮะๆ
5. ใช่เลย ร้านอาหารเกาหลีที่สุขุมวิทพลาซ่า (จัดเต็ม) แต่ที่จริงพุก็ไปไม่บ่อยหรอกค่ะ ประมาณว่าถ้าจะกินอาหารเกาหลีก็จะไปที่นั่น
6. ส่วนเรื่องน้องแทคนี่คือต่อยกัน...กับพุและก็เพื่อนคนอื่น ถ้าอยากรู้เดี๋ยวจัดตามคิวนะคะ
:กอด1: ยังไม่ว่างเลย ~
-
อยากให้เก็บตอนพิเศษอื่นๆที่ไม่ได้มาลงอ่ะ แบบตอนไหนแบบพิเศษจริงๆ อยากให้เขียนอ่ะ จบเร็วไป ไม่ทันตั้งตัวเลย TT ตอนเรื่องนี้แทบจะเดาว่าแม่งจะจบที่ใครฟ่ะ สุดท้ายก็เคนนี่เอง กริ๊ดดดดดดดด เอาสส่ะ FC เคนดีใจ(แต่เราเป็น FC หลายคนน่ะเนี้ยออิอิ ตัดใจจากพี่นัทเถื่อนไม่ขาดเลย)
-
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกก
พุนี่กิ๊กเยอะจริงอะไรจริงนะ กลุ้มใจบ้างมั้ยเนี่ย ฮ่าๆ
ที่จริงเชียร์เคนตั้งแต่แรกอยู่แล้วนะ
เห็นว่าเหมือนพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่น กรี๊สอะ 555
ดีใจนะที่กลับมาคบกันอีก
อยากอ่านตอนที่กุ๊กกิ๊กกับเคนเยอะๆอ่ะค่ะ
เพราะที่ผ่านมาพุเอาแต่เบื่อรำคาญเคน เลยข้ามบรรยากาศเหล่านั้นไป
แอบสงสารพี่นัทเถื่อนอ่าาา แต่ป่านนี้คงหาแฟนเป็นตัวเป็นตนได้แล้วม๊าง
รออ่านตอนต่อไปคร่า
-
คิดถึงพุกับเคน :กอด1:
-
ตอนพิเศษ
น้ำพุ vs. ชยุต
ผมรู้จักพี่ชยุตเพราะไอ้นพครับ เค้าเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน
ที่จริงก็เห็นหน้ามาตั้งแต่ตอนม.สี่แล้ว แต่ไม่ได้สนใจไรมาก แค่มองๆ ...มองเพราะว่าเค้ามอง ก็เลยมองตอบประมาณว่า... มึงจ้องเหี้ยอะไร?
ผมไม่ชอบสายตาของคนที่มองเฉยๆ แล้วไม่ทำอะไรอ่ะคับ (?) มันรู้สึกหงุดหงิด คือไม่เข้าใจ จะมองทำไม มีไรก็พูดมาเลยดิวะ
“นพ เพื่อนมึงแม่งชอบมองหน้าหาเรื่องกู” ผมขึ้นม.ห้าและ นิสัยเหี้ยมาก ทำตัวยังกับเทพ นึกว่าตัวเองหล่อ เท่ตายอ่ะ.... แต่มีคนชอบผมเยอะจริงคับ เรทติ้งมันพุ่งตั้งแต่ม.สามแล้ว แต่ว่าเพิ่งจะมีกิ๊กเยอะตอนม.ห้าเนี่ยแหล่ะ
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน รู้แค่สนุกดีที่เป็นแบบนี้ มันหายเบื่อหายเซ็งไปพักหนึ่งเลยอ่ะคับที่ได้เล่นกับคนอื่น
“อ้าว นึกว่าชอบให้คนมอง” ไอ้นพพูดแซว
“ไม่ชอบเว้ย มึงถามดิ๊ มันมีปัญหาอะไรกับกู” ผมพยักเพยิดหน้าไปที่พี่ชยุต ซึ่งกำลังนั่งรวมกลุ่มอยู่กับเพื่อน ส่วนผมเดินผ่านมาเจอไอ้นพเลยแวะคุยกันมาพักใหญ่และ
“มันน่ะใครๆ กูเพื่อนมึง แต่ก็เป็นพี่มึงนะ เพื่อนกูก็เป็นพี่มึง พูดจาให้มันดีๆ หน่อย” ไอ้นพปรามตามนิสัย เวลาผมทำผิดมันก็จะดุ+เตือนประจำ ถือเป็นคนที่ดีมากๆ คนหนึ่งและผมก็รู้สึกดีที่มีมันเป็นเพื่อน
“ชยุตมันไม่มีปัญหาอะไรกับใครหรอก มันเป็นคนดีนะเว้ย”
“ดีแล้วไง?” มาบอกทำไม
“ไม่สนเหรอวะ?”
“อ้ออ.....” เริ่มจะเกท
ผมหันไปมองหน้าพี่ชยุตหน่อยนึง อ่อนเอ๊ย แค่นี้ก็ไม่กล้ามาคุยเอง
“พี่เค้าชอบกูเหรอ?” ผมถามไอ้นพ
“อืม กูคอนเฟิร์มว่าดีกว่ากิ๊กมึงทุกคนแน่นอน หล่อ นิสัยดี เรียนเก่ง ตังค์เพียบ” มันบรรยายสรรพคุณมาครบ ผมเบ้หน้า... เพราะรู้สึกขัดใจที่พี่ชยุตเอาไอ้นพมาเป็นสะพาน แม่งจอกว่ะ
“งั้นบอกพี่เค้ามาเป็นกิ๊กคนที่สามกูมา”
“กูว่าคนที่สิบแล้วล่ะ” เหอะ ไอ้เวอร์
ที่จริงผมพูดเล่นไปงั้นๆ ล่ะคับ ไม่เอาหรอก ไม่ชอบคนอ่อน
“ชยุต! มานี่หน่อย น้องน้ำพุอยากคุยด้วย” แสด จะตะโกนเรียกมาทำไม
“ไอ้นพ กูก็นิสัยโคตรดี ยังจะโบ้ยเพื่อนมึงมาให้กูอีกเหรอวะ” ผมไม่ได้อยากได้ซักหน่อย ตอนนี้กิ๊กกับเด็กอยู่ด้วย เป็นนักบาสโรงเรียนคับชื่อน้องนิค (คุ้นมั้ย)
“มึงก็ไม่ได้แย่อะไรนี่หว่า” เออๆ ผมว่าตัวเองนิสัยห่วยน่ะคับ แต่เพื่อนจะไม่ค่อยคิดอย่างงั้นกัน เหมือนอย่างที่เคยบอก ผมเป็นเพื่อนที่ดี แต่เป็นแฟนที่เลว เหอๆ
“เพื่อนมึงโดนแน่” ผมขู่ แต่ไอ้นพไม่สะทกสะท้าน
“มันอยากโดน” กำ
ผมส่ายหัวเซ็งตอนพี่ชยุตเดินมาหา หน้าตาท่าทางเนี่ยโคตรทื่อ... เห็นแล้วก็ขัดๆ
“มีไร?” พี่ชยุตหันไปถามไอ้นพ แถมปลายตามามองผมแบบสำรวจท่าที
“กูไม่มี แต่น้ำพุมี”
“...................” งานเข้ากูอีกและ
ผมยอมรับชะตากรรม แล้วปรับสภาพตัวเองอย่างรวดเร็ว
“พี่ชอบผมใช่ป่ะ?” ผมถามพี่ชยุตตรงๆ เค้าก็ทำหน้าอึ้งไปพักใหญ่ ไอ้นพรีบชิ่งปล่อยผมยืนเคว้งกับพี่เค้าสองคน
“..................” เงียบ พี่ชยุตหน้าโคตรแดง สงสัยกำลังอายจัด
“ชอบหรือไม่ชอบอ่ะ?” ผมไล่ต้อน เค้าก็ไม่ยอมตอบ แค่พยักหน้าเบาๆ
“พี่พูดได้ป่ะคับ พี่ไม่ได้เป็นใบ้ใช่มะ?”
“ค..ครับ พูดได้ดิ” หลังจากมองกันไปมองกันมานาน เพิ่งจะได้คุยกันจริงๆ ก็วันนี้
บอกตรงๆ ผมไม่ได้ชอบเค้าเลย หน้าตาท่าทางก็งั้นๆ น้องนิคดูสเปคผมมากกว่าอีก
แต่ไอ้นพเหมือนแอบๆ เชียร์พี่เค้ามานานและ เล่านั่นเล่านี่ให้ฟังบ่อยๆ บอกว่าดีนักดีหนาเลยอยากลองคบดู
“พี่จะคบกับผมมั้ย?”
“เฮ้ย...!” เค้าทำหน้าตกใจมาก แล้วก็ทำท่าลุกลี้ลุกลน
“ไอ้นพพูดไรไปอ่ะ”
“บอกว่าพี่ชยุตเป็นคนดี ก็เลยอยากให้ผมจีบ” อันหลังตอแหลคับ
“อะไรของมันวะเนี่ย” เค้าเกาคอ หน้าแดงจัด มือไม้อยู่ไม่สุข เหมือนไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหนดี เหอะๆ เห็นแบบนี้ผมยิ่งได้ใจ
ผมเป็นคนชอบแกล้งคนอ่ะคับ แต่จริงๆ ไม่มีไรหรอก
“ผมจีบพี่ได้ป่ะ?” แกล้งพูดทั้งนั้น
“เฮ้ย เอ่อ...” พี่ชยุตคงช้อคไปแล้ว ผมล่ะโคตรขำ เดินเข้าไปใกล้เค้าจ้องตา เอาไงๆ ฮ่าๆ แม่งโคตรชั่วเลยผม
“ล้อเล่นน่ะพี่ แฮะ” ผมเฉลยแล้วยิ้มกว้างใส่ มีความสุขในการแกล้งคนให้อายคับ
“แต่คบผมได้นะ อยากไปไหนก็ชวน ผมไม่เล่นตัวหรอก”
“.....................” ยังอึ้งอยู่
ผมหัวเราะหึ มองไปทางไอ้นพกับบรรดาเพื่อนๆ มันแล้วโบกมือบายให้ ไอ้นพก็ส่งสัญญาณหน้าตามาทำนองว่า...คุยกันเสร็จแล้วเหรอ?
“ไปนะพี่ แฟนรอ” เหอะๆ ที่จริงไม่มีแฟนหรอกคับ มีแต่กิ๊ก เต็มโรงเรียนเลย
พี่ชยุตหน้าเหวอ ถามผมก่อนไปว่า “มีแฟนแล้วเหรอ?”
“ล้อเล่นคับพี่ ไม่มีหรอก” ฮ่าๆ
“ผมว่างอยู่ มาเป็นแฟนผมมะ?”
“.......ล้อเล่นอีกแล้ว”
“อ้าว ไม่เชื่อซะงั้น” ไม่เชื่อล่ะถูกแล้วคับ ผมอ่อยด้วยสายตาส่งท้ายให้พี่ชยุตก่อนเดินกลับไปหาเพื่อนในกลุ่ม
วันหลังผมเจอไอ้นพอีกมันด่าใหญ่เลยที่ผมไปแกล้งปั่นหัวเพื่อนมัน
“ชยุตมันจริงจังนะเว้ย มึงอย่าเล่นมากได้ป่ะ”
“ก็อยากเล่นอ่ะ”
“ไอ้น้ำพุ!” เสียงไอ้นพเริ่มอ่อนใจกับผม สงสัยมันไม่รู้จะด่าอะไรแล้วก็เลยเงียบ ทำหน้าเซ็งๆ
ส่วนตัวผมนะคับ ผมไม่เห็นว่าพี่ชยุตจะจริงจังตรงไหน เค้าโคตรนิ่ง ทำตัวแข็งทื่อยังกับท่อนไม้ ถ้าไม่แกล้ง คุยกันก็ไม่สนุกหรอก คุยแบบหยอกๆ กันเล่นผมว่าพี่เค้าก็ชอบนะ
“นั่นเด็กกู” ผมชี้ไปที่กลุ่มน้องนิคที่กำลังเดินผ่านมา
“กูรู้และ”
“หล่อกว่าเพื่อนมึงเยอะ”
“ไอ้ชยุตก็หล่อนะเว้ย ใจมันไง หล่อเชี้ยๆ” ผมเบ้หน้า แล้วตะโกนเรียกนิค พอมันเห็นผมก็วิ่งเข้ามาหา
ตอนนั้นนิคอยู่ม.สี่ พี่ชยุต ม.หก เทียบกันแล้วอยู่กับนิคสนุกกว่าเพราะเค้าเป็นเด็กยิ้มง่าย ร่าเริงดี แต่พี่ชยุตนิ่ง...เงียบ ขี้อาย
“คาบนี้ไม่เรียนเหรอครับ?” น้องนิคยิ้มถาม
“มี แต่โดด” ผมตอบ ที่จริงอ.ไม่มาสอน ก็เลยเตร็ดเตร่อ่ะคับคาบนี้ ส่วนไอ้นพก็คาบว่างอ่ะ บังเอิญเจอ... เอ่อ อันที่จริงโต๊ะแก๊งค์ผมมันสังเกตเห็นง่ายอ่ะคับ ไอ้นพเลยชวนมาหาไรกินที่โรงอาหารและก็คุยกันจนบัดนี้
“ไปเล่นบาสกับนิคป่าว?” แม่งจะเล่นไรนักหนาวะ ผมก็ชอบเล่นนะคับ แต่ไม่ได้บ้าเท่ามัน
“ไม่อ่ะ” เดี๋ยวได้เวลาเรียนคาบต่อแล้วคับ รอเพื่อนดีกว่า
“ไปเหอะพี่น้ำพุ ไปดูนิคเล่นก็ได้”
“คาบต่อไปมีเรียน”
“งั้นตอนเย็นไปหาที่สนามหน่อยได้มั้ย มีซ้อมอ่ะ จะแข่งและ”
“พี่ต้องไปเรียนพิเศษ”
“โห่...เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยว่างเลย เบื่อนิครึเปล่าเนี่ย?” ผมลุกจากเก้าอี้เดินไปกอดคอลากมันออกมาให้ห่างๆ จากระยะได้ยินของไอ้นพ
“ไม่ได้เบื่อนะ คิดถึงนิคจะตายอยู่และ” ผมบอก นิคมันก็ทำหน้ายิ้มแบบเขินๆ
“แต่ช่วงนี้สมัครเรียนพิเศษไว้เพียบเลยไม่ค่อยว่าง” ผมขับรถมาโรงเรียนละคับตอนนั้น อยากกลับตอนไหนก็ได้ แต่ว่ามันมีเรียนพิเศษเนี่ยดิ เลยไม่ค่อยได้ชิวที่โรงเรียนเท่าไหร่
“พี่เรียนที่ไหนมั่งอ่ะ ไปเรียนด้วยได้ป่าว”
“อยากทำไรก็ทำดิ ใครห้าม” พูดจบไอ้นิคเอาปากมาชนแก้มผมจังๆ อย่างรวดเร็ว
“อย่าว่านะ เมื่อกี้อนุญาตแล้ว” แสรด
“เออๆ” ผมทำหน้าเบื่อหน่อยๆ ลากับนิคเสร็จก็เดินกลับมาหาไอ้นพ
“กลัวคนไม่รู้รึไงว่าเป็นแฟนกัน?” ไอ้นพว่า
“เออ” ผมแกล้งรับไปงั้นๆ มันจะได้ไม่เอาเพื่อนใส่พานมาประเคนให้
“เชี้ย รับเฉยเลย กูรู้มึงมีอีกหลายคน”
“รู้ก็ดีและ”
“ไม่คิดจะคบจริงๆ ซักคนเหรอวะ”
“ไม่”
“เวลาจะตอบ คิดบ้างก็ได้นะ” ไอ้นพว่า
“คิดแล้ว”
“เนี่ยนะคิด มึงตอบเร็วมาก!”
“ตอบช้าก็ได้ ........ม่ า ย ย ยยย........”
“เมื่อไหร่จะเลิกกวนตีนกูซักทีวะเนี่ย”
“กูพูดไม่กี่คำเอง” หาว่ากวนตีนได้ไง
“ไม่กี่คำของมึงนั่นแหล่ะที่กวนตีน เออ หน้ามึงด้วย”
“ขอบใจ”
ผมรู้สึกว่าชอบทำอะไรตามใจตัวเองโคตรๆ เลยตอนนั้น สงสัยมีรถด้วย (เกี่ยวนะองค์ประกอบ) อยากไปไหนก็ไป กูไม่ง้อใครสักคน ส่วนพ่อแม่ก็ปล่อยๆ ละ แต่ว่าผมก็ไม่ได้เถลไถลนะคับ เลิกเรียนก็ไปเรียนพิเศษตามปกติ พ่อแม่ให้เงินมาเรียนก็ต้องเรียน
ไอ้นพกับพี่ชยุตก็ไปเหมือนกัน ผมไม่ค่อยรู้หรอกเค้าเรียนที่ไหนมั่ง แต่เคยเจอที่สอนอังกฤษอ่ะ
ส่วนใหญ่ผมชอบเซ็งชีวิต พอเจอคนรู้จักจะไม่ค่อยชอบทัก เพราะขี้เกียจปั้นหน้าว่าดีใจที่ได้เจอเพื่อน ทั้งที่โคตรเซ็งเลย การเข้าสังคมมันก็ต้องทำหน้าตาให้น่าคบใช่ไหมล่ะคับ แต่มันไม่ค่อยมีอารมณ์ให้ทำตัวแบบนั้นเลยเนี่ยดิ
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันเบื่อๆ ตลอด
มีอยู่วันหนึ่ง...ผมไปเรียนพิเศษช้าโคตร แบบว่าเพิ่งแหกขี้ตาตื่นมาเลย สภาพเชี้ยซกมก เสื้อบอล กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ... ไปเรียนพิเศษในย่านธุรกิจที่มีแต่คนแต่งตัวดีๆ หน้าตาดีๆ
หาที่จอดรถได้แทบรากเลือด วิ่งกระหืดกระหอบจะไปเรียน พอดีสวนกับกลุ่มพี่ชยุตที่ทางเดิน (ไม่เห็นไอ้นพอ่ะ สงสัยกลับแล้ว)
เขาก็มองๆ เหมือนจะทัก แต่ช้า ผมเลยทักเขาก่อน
“ดีพี่”
“ดีครับ เพิ่งตื่นเหรอ?” เหอะๆ อายว่ะ มีแต่คนมองด้วยสายตาเหยียดหยาม
“เดี๋ยวผมไปเรียนก่อนนะ” พูดจบผมก็เริ่มเป็นนักวิ่งต่อ
แต่พี่ชยุตวิ่งตามมา...
“เลิกเรียนกี่โมงเหรอ?” เค้าถาม แม่ง..กรูยิ่งรีบๆ อยู่ รู้งี้ไม่ทักดีกว่า
“หกโมง”
“รีบกลับรึเปล่า?”
“จะชวนไปไหนพี่” ผมพูดดักคอ พี่ชยุตอ้ำอึ้งไปแป้บนึงก่อนตอบ
“จะชวนไปกินข้าว ไปมั้ย?”
ผมมองหน้าพี่ชยุตนิดนึง คิดว่าจะเล่นด้วยดีรึป่าววะ?
คือเรื่องแบบนี้ผมไม่คิดว่ามันจะจริงจังอะไรนักหนาหรอกคับ ก็ผู้ชายอ่ะนะ... ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง คบได้ แต่คงไม่นาน
ผมยังไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่ มันมีทุกรูปแบบล่ะคับที่เข้ามา แต่ไอ้ที่ทำให้หายเบื่อมากที่สุดคือการคบกับผู้ชาย
บางทีมันก็เหมือนทันๆ กันอยู่ ไม่ต้องปั้นแต่ง รักษาท่าทีอะไรมาก
บางทีก็รู้สึกว่าผมไม่ได้เหนือกว่าซะทีเดียว มันมีความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้นมา และมันก็ท้าทายดี แต่ถ้าอยู่กับผญ. จะเป็นอีกแบบนึง รู้สึกคนละสไตล์ คนละแนว ไปไหนด้วยเลยออกแนวเบื่อยิ่งกว่าเดิม
พี่ชยุตเดินเล่นรอแถวๆ นั้นจนผมเรียนเสร็จ ผมก็ออกไปกับเค้า
“ฝืนใจรึเปล่า ทำไมหน้าบึ้งๆ” เค้าถามตอนเดินไปหาไรกินกัน
“เปล่าคับ” ผมเซ็งกิ๊กคนนึงตอนเรียนหง่ะ รำคาญมันโคตร ชวนคุยอยู่ได้ไม่มีสมาธิเลย สงสัยพรุ่งนี้ต้องย้ายไปนั่งที่อื่นแล้ว แม่งเอ๊ย
พี่ชยุตเห็นผมอารมณ์บูดมั้ง เค้าเลยไม่พูดไร เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนผมอารมณ์เย็นขึ้นเลยถามเค้าจะกินร้านไหน เลือกได้ยัง
“ให้พี่เลือกเหรอ?” เออ
“ครับ”
“งั้นร้านนี้เลยแล้วกัน” ผมเงยหน้ามอง... ร้านอาหารเกือบจีน (มันคือร้านอาหารไทยที่เอาอาหารจีนมาเป็นเมนู)
ผมไงก็ได้ พอเข้าไปในร้านมันที่ไม่เยอะ โต๊ะเลยจะเป็นแบบนั่งยาวเรียงกันอ่ะคับ แล้วก็หันหน้าเข้าหากระจก มองเห็นสิ่งแวดล้อมข้างนอก
พอได้กินความเซ็งก็ค่อยๆ หายไป ทีนี้ก็เลยมีอารมณ์กวนตีนพี่ชยุตละ
“เลี้ยงป่ะพี่?” ผมหันหน้าไปถาม
“ถ้าให้เลี้ยงก็เลี้ยงอ่ะ”
“งั้นเลี้ยงหน่อย”
“อืม” พี่ชยุตพยักหน้าง่ายๆ อันที่จริงผมพูดเล่นคับ ไม่ได้อยากให้เลี้ยงจริงหรอก มีตังค์อยู่ ถึงจะแต่งตัวสถุนก็เหอะ
“ทำไมพี่เงียบจัง?” ผมถามต่อ
“ก็เห็นน้ำพุอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยไม่อยากกวน แล้วนี่กลับยังไง? จะกลับเลยมั้ย?”
โห มีไล่ ผมอึ้งไปนิดนึง เพราะไม่คิดว่าพี่เค้าจะรีบกลับขนาดนี้
“ผมขับรถมา พี่ล่ะ?”
“แท็กซี่ บ้านพี่อยู่แถว xxx อ่ะ” ไม่ได้ถามเฟ้ย
“ผมไปส่งป่ะ?” แล้วแต่อารมณ์นะคับ บางทีก็ไม่อยากส่งใคร บางทีก็อยากส่งจัง
“ไม่เป็นไรคับ ขอบคุณมาก”
“ผมอยากส่งอ่ะ ไม่ได้เหรอ?” ความจริงคือผมอยากขับรถเล่นมากกว่าคับ ไม่ใช่เพราะห่วงอะไรเค้านักหนาหรอก
“ได้... แต่เกรงใจ” พี่ชยุตตอบ
“อยู่กับผมไม่ต้องเกรงใจหรอก ผมยังไม่เกรงใจพี่เลย” หมายถึงให้เค้าเลี้ยงข้าว
สรุปผมได้ไปส่งเค้าถึงหน้าบ้าน บ้านพี่ชยุตอยู่ในหมู่บ้านนึงใจกลางเมืองเลยอ่ะคับ ซื้อไปได้!
“เข้าไปมั้ย?” พี่ชยุตชวน
“มีใครอยู่บ้างอ่ะคับ?”
“พ่อแม่พี่ น้องสาว แม่บ้าน...น่าจะแค่นี้ น้องชายไปเที่ยวกับเพื่อนคงยังไม่กลับ” คนเยอะจริงแฮะ งั้นไม่เข้าดีกว่า
“กลับตอนนี้รถติดนะ เข้าไปนั่งเล่นก่อนก็ได้” ผมมองนาฬิกา... ลังเล สุดท้ายไม่รู้คิดไง ดับเครื่องเดินตามพี่เค้าไปเฉยเลย
ที่จริงผมอยากเห็นบรรยากาศความเป็นอยู่ของคนอื่นนอกจากของตัวเอง อยากรู้เค้าใช้ชีวิตประมาณไหน ทำนองนั้นอ่ะคับ (เรียกเสือกป่ะหนิ)
พอเข้ามาในบ้านก็เจอพ่อพี่ชยุตกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่...... โคตรหล่อ !!!!!!! ดูไม่แก่เลย สมาร์ทมาก ตกใจอึ้งไปเลยผม
ถ้าบอกว่าพ่อหล่อกว่าลูกนี่จะเป็นไรมั้ยวะ
หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธี พี่ชยุตก็พาผมไปนั่งเล่นหลังบ้าน หาน้ำหาหนมมาให้กิน
ผมชอบโคมไฟในสวนของเค้าอ่ะคับ มันดูเป็นกล่องๆ ดี นั่งมองอยู่นานเลย
“พ่อพี่หล่อว่ะ” ผมบอกไปตามที่คิด พี่ชยุตก็หันมามองยิ้มๆ
“แล้วพี่ล่ะหล่อเหมือนพ่อมั้ย?”
“เกือบละ อีกนิดนึง” เกือบหล่อละ
“พี่หน้าเหมือนแม่มากกว่าพ่อน่ะ” พี่ชยุตบอก พอดีตอนนั้นแม่เค้าอยู่บนบ้านเลยไม่ได้เจอกัน
“ผมก็หน้าเหมือนแม่มากกว่า”
“ถึงว่า....”
“ถึงว่าไรคับ?”
“เปล่า” หลอกให้อยากแล้วก็จากไป...แม่งเอ๊ย เซ็งเลยตรู
“แม่น้ำพุน่าจะสวยเนอะ.. หรือคิดว่าไง?”
“ก็โออ่ะ” นึกถึงหน้าแม่แล้วก็.....เอิ่ม....ก็เหมือนเจ๊คนหนึ่ง ขาวๆ ตัวเล็ก ตาชั้นเดียว ขี้บ่น อ่อ ชอบนอนเปิดพุงด้วย
“มีคนเคยบอกรึเปล่าว่าน้ำพุเป็นคนพูดห้วนมาก”
“ไม่อ่ะคับ มีแต่คนบอกว่ากวนตีน” พูดจบพี่ชยุตขำ
“กวนแบบน่ารักๆ ไม่เป็นไรหรอก” เพิ่งเคยได้ยินเค้าชมผม
“ผมน่ารักแล้วรักผมป่ะ?” ถามแบบน้ำเสียงหาเรื่องโคตร พี่ชยุตชะงักไปแป้บนึงแล้วพูดว่า
“รักไปแล้วไม่รู้จะโดนตีนใครเข้ารึเปล่าเนี่ยสิ”
“ตีนใคร? เดี๋ยวผมรับแทนให้.....ในบางโอกาส”
“ฮะๆๆ บ้าดิ จะรับแทนทำไม?”
“เพราะ...”
“เพราะ?”
“เปล่า” ผมเอาคืนพี่ชยุตมุขเมื่อกี้ พี่เค้าก็ทำหน้ายิ้มแหยๆ
แต่ผมเปิดเผยไม่กั๊ก ก็เลยบอกเค้าไปว่า
“ผมโสดคร้าบ ตีนใครจะลอยมา ไม่มี๊~” ใครมันกล้ามีปัญหานักหนาวะเฮ้ย
“ไม่ค่อยเชื่อเลย พี่เห็นคบอยู่กับนักกีฬานี่” คนไหนฟระ นักกีฬานี่โจทย์กว้างมาก
“พี่เห็นหรือใครเห็น...” ไอ้นพฟ้องป่าว
“พี่เห็นเอง..” แหง่ะ
“เห็นหลายคน ไม่แน่ใจว่าคบใครอยู่เหมือนกัน” พี่ชยุตนิ่งได้อีก เค้าไม่ได้พูดด้วยอารมณ์โกรธหรือหึงอะไรซักอย่างอ่ะคับ เลยคิดในใจว่าอยากตีความนิ่งให้แตกแม่งซะเดี๋ยวนั้น
ตั้งแต่เห็นหน้า ได้คุยกันมา รู้ว่าเค้าชอบมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหา ผมยังไม่เห็นพี่ชยุตจะทำอะไรให้ผมรู้สึกว่าเค้าชอบเลย โอเคเค้าอาจจะชอบอยู่ แต่ไม่ได้จีบ
แล้วสรุป...ตอนนี้เหมือนผมพยายามจะให้เค้าจีบอยู่เลยฟร่ะ แง่ง
“ผมแค่คุยด้วยเฉยๆ เหมือนตอนนี้ที่ผมคุยกับพี่อยู่เนี่ยแหล่ะ” ผมแก้ตัวไป
“อืม แค่คุยเฉยๆ จริงๆ” เหอะ... ทำท่ายังกับไม่อยากให้คุยซะงั้น
ผมนิ่งคิด พลางดูลาดเลาจะมีใครเข้ามาเห็นป่าววะ เบื่อเพื่อนไอ้นพ จะทำไรก็ไม่ทำซักที ผมอุตส่าห์มานั่งอยู่ด้วยถึงขนาดนี้ก็เฉยอยู่ได้
มีอารมณ์ความรู้สึกบ้างมั้ยวะเนี่ย
“พี่ชยุต” ผมเรียก
“หืม”
“ผมกลับนะ”
“อ่อ..อืม” ขัดใจ........!!!
ผมเริ่มเชื่อละ...ที่ไอ้นพว่าเป็นคนดีนี่คงหมายถึงไม่มีพิษมีภัยไรกับใคร แต่ผมว่าออกแนวหัวอ่อนนิดๆ ซะด้วยซ้ำ
แหง่ะ ไอ้นพมันคิดอะไรของมันอยู่วะ ไม่เข้าใจ
พอพี่ชยุตเดินมาส่งผมที่รถ ผมก็รีรอพักหนึ่ง รอว่าเค้าจะพูดอะไรมั้ย?
“ขับรถกลับบ้านดีๆ นะ” แล้วพี่ชยุตก็เปิดประตูรถให้ พระเจ้า! ไม่ได้ดีใจนะ แต่ยังไม่อยากเข้าไปนั่งเฟร้ย
“ลาแค่เนี้ยเหรอพี่?” ผมยังไม่ยอมแพ้
“นอนหลับฝันดี” เห้ออ
“แล้วก็...ขอบใจนะที่มาส่ง” พี่ชยุตยิ้ม แต่ผมหน้าหงิก
เหอะ กำลังจะตัดสินใจขึ้นรถละ แต่เปลี่ยนใจดึงแขนพี่ชยุตเข้ามานั่งในรถ แล้วก้มลงไปจูบปากเค้าเร็วๆ ทีนึง
แหง่ะ...ตอนแรกนึกว่าอ่อนไม่ทำไรเลย แต่ไม่ใช่คับ คิดผิด
ผมไม่ทันจะได้ท้าทายอะไรต่อ เค้าก็กอดเอวลากให้มาจูบกันต่อ คราวนี้ยาวเลยคับ ตัวผมทับพี่ชยุตเต็มๆ จะขยับท่าใหม่ก็ไม่ได้มันแหง่กอยู่แบบนั้น
จนเค้าถอนหน้าออก ผมเลยรีบดันตัวมายืนนอกรถเหมือนเดิม... เหอะๆ ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้นนิดนึง เพราะอยู่ๆ พี่ชยุตก็ทำบางอย่างนอกเหนือความคาดหมายของผม
ผมยืนคิดไรเงียบๆ คนเดียวว่าจะเอาไงต่อดี ส่วนพี่ชยุตก็นั่งซึมเหมือนรู้สึกผิดหรือเครียดไรสักอย่าง
“พี่” ผมเรียก พี่ชยุตสะดุ้ง
“หือ !? เอ่อ โทษนะ” จะขอโทษเพื่อ
“คบกับผมมั้ย?” ทำไมกูต้องชวนเองด้วยวะเนี่ย แต่ไม่ได้คิดไรมากคับ เลยถามง่ายๆ เออ แล้วจะทำให้มันยากทำไมอ่ะ ไหนๆ ไอ้นพก็เชียร์อยู่ พี่เค้าก็ชอบผม ผมก็คบด้วย
อีกอย่างพี่ชยุตก็ดูไว้ใจได้ ไม่ใช่เพราะไอ้นพสาธยายให้ผมฟังหรอก ผมเห็นเอง คือโตแล้ว ดูออก
“แล้วคนอื่นล่ะ?”
“ใคร?”
“ก็คนที่น้ำพุคบอยู่”
“ไม่ได้คบใครซักหน่อย... เพื่อนกันทั้งนั้น แต่ถ้าพี่ไม่โอเคก็ไม่เป็นไรคับ” จะคิดไรมากมายนักหนาก็ไม่รู้
“ไม่ใช่อย่างงั้น” พี่ชยุตลุกขึ้นมายืนข้างผม แล้วทำหน้าลำบากใจโคตรๆ
“ที่พูดว่าคบ แล้วจะให้คบกันแบบไหน?”
“พี่อยากคบแบบไหนล่ะ?”
“....เอ่อ.....”
“ผมให้พี่คบแบบไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่แฟนอ่ะ ผมไม่อยากมีแฟน”
พี่ชยุตทำหน้าแบบงงเต็มที่ ซักพักเค้าก็พูดว่า
“ตามใจน้ำพุแล้วกัน พี่ยังไงก็ได้” เหอะ พูดงี้แต่รู้สึกเหมือนเค้าจำใจคบกับผมอย่างไรบอกไม่ถูก
ผมขับรถกลับบ้านด้วยความมึนส์ พี่ชยุตเป็นคนง่ายๆ ไม่เรื่องมากดี แต่ผมว่าเค้าก็รู้อยู่แล้วผมเป็นไง ไอ้นพเพื่อนรักคงเตือนแล้ว แต่ทำไมยังเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้
หรือว่าผมอ่อยเค้าไว้เยอะฟระ
H
ชอบน้ำพุตอนเด็กนะดูแรงดี กับชยุตยังไม่จบนะคงมีอีกซักตอน
ปล.ยังไม่รู้จะจบยังไง งั้นเขียนไปเรื่อยๆ ก่อนแล้วกันเน้อ
-
อิอิ แรงจริงๆ แหละ แต่ก็ชอบนะคะ
-
ผู้ชายในฝันนนนนนนนนนนนนอ๊ายอิชฉาน้ำพุจิงๆ
ชอบพุด้วยแรงดีอิอิพี่ชยุตนี้แกนิ่งได้ใจจิงๆแต่บทพี่แกจะเท่ห์ก็หื้มเล่นเอาละลาย :m3:
รู้แระทำไมพุถึงขอคบพี่ชยุตก่อนติดใจจูบพี่เค้าอ่ะจิอิชฉาเจงๆ
ชอบพี่ชยุตอ่ะ :จุ๊บๆ:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
น้ำพุร้ายกาจมากกกกก
-
พุเป็นคนขี้เบื่อ
คนนิ่งๆ แบบพี่ชยุตเลยไม่เข้าตาซินะ
-
ของเค้าแรงจริงๆ :laugh:
เอาแต่เด็กเลยนะน้ำพุ :m20: :m20:
-
4. เดี๋ยวในเรื่องพี่นัท (เถื่อน) มา งั้นตอนพิเศษก็จัดเป็นคนอื่นแล้วกันนะ ชยุตกับนัท (ฟันเหล็ก)
.. อันนี้คือ ในเรื่องพี่นัท(เถื่อน)ยังคงมีบทบาทอยู่ใช่ม่ะ ? อ่าๆ คิดถึงพี่นัทอ่ะ กลับมาเวิยๆเน้อ ^ ^
6. ส่วนเรื่องน้องแทคนี่คือต่อยกัน...กับพุและก็เพื่อนคนอื่น ถ้าอยากรู้เดี๋ยวจัดตามคิวนะคะ
.. เอ่อะ น้องแทคนี่ก็ชอบพุไม่ใช่หรอ แล้วมาต่อยกัน .. กับพุ ?? จริงเด่ะ ?? เรื่อง ?? (ตามคิวค่ะ)
**เม้นสเป
ไอ่เด็กน้อยนี่มันกะล่อนดีนะ กวนตรีนด้วย ฮ่ะ ๆๆ
นิสัยแปลกๆ เหมือนคนเบื่อโลกเลย
แต่มันคงไม่แปลกเท่าไหร่ เพราะใครๆก็เป็นกัน
เค้าก็เป็น บ่อยด้วย เป็นพวกชอบเฉี่อย เอิ๊ก ~
พี่ชยุตก็แลดูเป็นคนดีนะ เงียบๆ ขี้อาย แต่แอบแรงว่ะ ชอบบบ ฮ่ะ ๆๆ
เหมือนจะน่าเบื่อ แต่ก็ไม่น่าเบื่อซะทีเดียว หรือเปล่า ??
แต่เท่าที่จำได้ แกเหมือนจะโดนพุกระทำนี่
เป็นผู้เปิดประสบการณ์ด้านต่างๆของพุ ใช่ป่ะ ??
ว่าแต่นพนี่เพื่อนรุ่นพี่ใช่ป่ะ ตอนแรกแอบงง เหอะ ๆๆ
แต่ตอนนี้คิดว่าเข้าใจแระ ช้ามากกกก ความคิดตู -*-
แต่ว่า ๆๆๆๆ เค้ารออ่านเรื่องต่อจากตอนที่แล้วอยู่อ่ะ
โบจ๋ามาสับขาหลอก เอาสเปมาคั่นซะงั้น ชิร์ ~
อันนี้บอกไว้ก่อนว่าเค้าไม่ได้คิดลามกอะไรเลยนะ จริง จริ๊งงงงง
แค่อยากรู้เฉยๆอ่ะ คือออ เขินว่ะ แม่งงง สรุปตูคิดลามกจริงๆใช่มั้ยเนี่ย เง้ออ ~ (-////-)
-
น้ำพุร้ายมั๊กๆ เซ็กส์แอบเพียวสุดๆ ฟีโรโมนฟุ้งกระจายกันเลยทีเดียว
ดีใจจังที่ได้อ่านต่ออีก ขอบคุณค่ะ :กอด1: :pig4:
-
น้ำพุเปรี้ยวง่ะ มียั่ว มีกวน แถมรุกเองซะด้วย ฮาาา
ทำแบบนี้ พี่ชยุตไม่คบยังไงไหว อิอิ o18
ชอบพุอะ แรง แบบไม่ได้คิดอะไรเยอะ :o8:
-
น้ำพุเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจมากจริงๆนะ :laugh:
คือเหมือนจะนิสัยไม่ดี แต่เพราะเป็นอย่างนี้แหละถึงได้น่าค้นหา น่าสนใจ :o8:
แล้วกับพี่ชยุตก็คบกันมึนๆอย่างนั้นมาตลอดเลยเหรอเนี่ย คริๆ :z1:
-
อ่านตอนนี่ถึงรู้ว่าน้ำพุแรงงงงอ่ะ
-
ตกลง น้ำพุ มันเลือกใครเนี่ย
เยอะจัดจริงๆ
-
ตอนพิเศษ
น้ำพุ vs. ชยุต [2]
อันที่จริงสถานะของพี่ชยุตก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นซักเท่าไหร่ แต่เพราะหลายๆ อย่าง
ทั้งนิสัย ท่าทาง บวกกับเป็นเพื่อนไอ้นพด้วย ผมเลยเกรงใจแล้วก็รู้สึกผิดกับพี่เค้าอยู่หน่อยนึง
หน่อยเดียวนะ เพราะถือว่าตกลงกันแล้ว และผมก็ไม่ได้ปิดบังอะไรว่าคบใครหนิ พี่ชยุตรู้ก็ไม่เห็นว่าไง ออกแนวไม่สนใจด้วย เค้าบอกว่า ‘ถือว่าไม่เห็นก็แล้วกัน’
ใจกว้างสุดๆ แต่แบบนี้แหล่ะถึงจะคบกับผมได้นาน
“นพจ๋า ช่วยทำการบ้านหน่อย!” ผมเห็นมันเดินมากับกลุ่มเพื่อนผ่านโต๊ะผมก็เลยตะโกนทัก
ไอ้นพดันหลังพี่ชยุตมาแทน แล้วมันก็เดินจากไป โต๊ะผมนี่แหล่งรวมคนนอกคับ แฟนเพื่อนก็มาวนเวียนแถวนี้บ่อย ในกลุ่มผมมีสองคนอ่ะที่เป็นชายแท้ นอกนั้นไม่เกย์ ก็ไบ
“การบ้านอะไรเหรอ?” พี่ชยุตถามหลังจากทักเพื่อนผมคนอื่นๆ เสร็จ
“นั่งก่อนพี่” ผมขยับที่แล้วก็เปิดหนังสือให้ดู คือว่า...ทำไม่ได้โว้ย โง่สุดในห้องละ แต่ในกลุ่ม ผมฉลาดพอๆ กับอันดับหนึ่ง
“ทำไม่ได้อ่ะ ไม่รู้เรื่อง” พี่ชยุตเก่งเค้าก็ทำให้คับ แต่ระหว่างนั่งฟังพี่เค้าอธิบายงานอยู่ มีใครไม่รู้เดินเอามือมาตบหัวฉาด
“โอ๊ะ” หันไปดูเป็นไอ้ซัน (เพื่อนกลุ่มเด็กเรียนในห้องผม)
“ทำไรไอ้พุ?” มันถาม
“ทำการบ้าน” ผมตอบงงๆ มึงมาทำไมหนิ
“ไอ้ว่านถามหามึง นัดไว้ป่าววะที่ห้องดนตรี” ชิบหาย ลืม.... บางทีมันก็จำไม่ค่อยได้อ่ะคับ ทำหลายอย่างเกิน
“พี่ชยุตผมนัดเพื่อนไว้เดี๋ยวมานะ”
“อืม เดี๋ยวพี่ทำอันนี้ให้รอแล้วกัน” งานผม เหอะๆ
“ขอบคุณนะคร้าบ” ผมจุ๊บแก้มพี่เค้าไปทีก่อนรีบวิ่งแจ้นไปหาไอ้ว่าน คือว่า...ฝากมันซื้อของเอามาทำโครงงานวิทย์ บ้านมันขายเกี่ยวกับพวกไฟฟ้าอ่ะคับ แต่ที่นัดไปเอาห้องดนตรีสงสัยเพราะต้องเรียนคาบต่อไปมั้ง
(ปล. ไอ้ว่านก็หนึ่งในกิ๊กผมเหมือนกัน เป็นเพื่อนของเพื่อน)
“ว่าน” ผมทักมันก็ทำหน้าเซ็งใส่ แล้วก็ว่าผมมาช้ามาก
“ลืมๆ โทษที ไหนล่ะของ ได้ครบป่ะ?” มันยื่นถุงก๊อบแก๊บให้ ข้างในก็พวกสายไฟ แผ่นวงจรทำนองนั้นล่ะคับ เดี๋ยวต้องเอามาแกะลายหง่ะ
“ครบดิ ให้ฟรีด้วย” มันว่า
“เจรง...” หุหุ ดีเลย ไม่ต้องเสียตังค์
“จริง... แต่เสียใจโดนทิ้งตลอด”
“เฮ้ย ไม่เคยทิ้ง อย่างอนดิมาช้าหน่อยเดียว” ผมเอานิ้วเขี่ยแก้มมันง้อๆ
“รอเกือบชั่วโมงละ รู้งี้ไปหาที่โต๊ะดีกว่า” ไอ้ว่านจับมือผมไปซุกไว้ใต้โต๊ะแล้วบีบเบาๆ
“ไม่เคยสนใจกันเลย ไอ้นิคมันดีกว่ากูตรงไหน?” ฝังใจไรรึเปล่าวะ แขวะผมกับน้องนิคตลอด
ไม่รู้เหมือนกันนะคับว่ามีเรื่องไรกัน ไม่ได้อยากรู้อ่ะ
“กูไม่ได้อยู่กับนิค กูอยู่กับเพื่อน ไม่เชื่อไปถามไอ้ xxx เลย” ผมบอก
“แล้วนิคมันก็ไม่ได้ดีกว่าใครหรอก หรือมึงคิดว่าตัวเองแย่เลยเอาไปเปรียบแบบนั้น?”
“กูว่ากูแย่เพราะมึงไม่ค่อยแคร์กูเนี่ยแหล่ะ”
“เหอะ มึงแม่งชอบคิดไปเองว่ะ”
“งั้นมึงทำให้กูเลิกคิดไปเองได้มั้ยล่ะ?” เชี้ย เครียดไรนักหนา
“เออ จะเอาไง ว่ามา” พูดจบไอ้ว่านลุกยืนขึ้นลากผมไปห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด ผมพอรู้อยู่ว่ามันจะทำอะไร ก็ห้ามนิดนึงไม่อยากให้ใครเห็น
“ว่านกูรู้และ แต่เดี๋ยวกูเข้าก่อน แล้วมึงค่อยตามมา”
“ก็ได้ ห้องริมสุดนะ” เฮ้อ... ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย คิดว่าครั้งสุดท้ายละ เลิกกับมันดีกว่า
ผมเข้าไปรอซักพักไอ้ว่านก็เปิดประตูตามเข้ามาคับ
“คนเห็นป่ะ?” ผมถาม ไอ้ว่านเอานิ้วชี้แตะปากบอกให้ผมเงียบ แล้วมันก็ก้มหน้ามาจูบปากไซร้ซอกคอ
ผมยืนนิ่ง ไม่ได้มีอารมณ์กับมันเล๊ย ไม่ชอบบรรยากาศในห้องน้ำอ่ะ โคตรไม่หอม
“กูชอบมึงว่ะ” ไอ้ว่านพูดเบาๆ พลางยกแขนผมขึ้นมาดูด
“กูก็ชอบมึงแสด” ชอบนิดเดียว แถมเริ่มจะเบื่อมันแล้วด้วย
“โอ้ย สัด แขนกู” ผมจะดึงออกมาเพราะมันทำหลายรอยละ เดี๋ยวกิ๊กคนอื่นเห็น เอ๊ย ไม่ใช่ เดี๋ยวแม่ว่า
“เฮ้ย พอๆๆ เลิกๆ” ผมดันหัวมันออกแล้วเช็ดน้ำลาย หยึ๊ยย
“กับไอ้นิคมึงบอกมันอย่างงี้มั่งป่ะ?” ไอ้ว่านดึงคอเสื้อผมออกสงสัยเห็นรอยน้องนิคแล้ว
“บอกดิ กูไม่ชอบ เดี๋ยวแม่กูเห็น” แม่ผมยิ่งชอบจับผิดอยู่ แต่ที่นิคทำคือพลาด
“กลัวแม่เห็นหรือกลัวใครเห็น”
“สัด แม่กูดิ แล้วมึงดูดซะเยอะ แม่กูด่าแล้วมึงจะได้ยินด้วยป่ะล่ะ”
“เออ ขอโทษก็ได้ แต่กูชอบแขนมึงว่ะ เนียนดี”
“โรคจิตสัด”
“ไอ้เหี้ยปากดี มาขอดูดอีกซักทีมา”
กับไอ้ว่านก็แค่นั้นล่ะคับ มันชอบแขนมากกว่าอย่างอื่นเลยไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ (ไม่จริง แอบสยองอยู่)
พอผมกลับโต๊ะเพื่อนขึ้นเรียนกันหมดแล้ว เหลือพี่ชยุตนั่งรออยู่คนเดียว
“อ้าวพี่ ไม่ไปเรียนอ่ะ” ถามเชี้ยๆ เนอะ
“ก็รออยู่ การบ้านเสร็จแล้วนะ พี่ไปล่ะ” รู้สึกผิดเลยกู รอแค่นี้เนี่ยนะ
“เดี๋ยวๆ พี่เรียนไร?”
“ศิลปะ”
“ผมไปส่ง”
“ไม่เป็นไร มันไกล”
“จะไปอ่ะ” ผมรีบเก็บหนังสือใส่กระเป๋าแล้วก็เดินไปกับพี่ชยุต
“มองไรคับ?” ผมเห็นเค้าเหลือบมามองแถวปากบ่อยๆ สงสัยรู้แล้วแหงเลยว่าไปทำไรมา
“เปล่า...ผมยุ่ง” พี่ชยุตตอบแล้วยกมือมาปัดผมให้ เหอะๆ
“ผมยาวนะ ไม่กลัวโดนไถเหรอ?” ผิดระเบียบทั้งตัวมาตั้งแต่ม.ต้นละผม ส่วนพี่ชยุตก็เป๊ะทั้งตัว ช่างเที่ยงตรงดีเหลือเกิ๊น...
“กลัวคับ แต่กลัวไม่มาก หลบๆ อยู่เหมือนกัน แต่เพื่อนมันเป็นกรรมการนักเรียนเกือบทั้งห้องเลยสบายหน่อย” ความจริงคือผมเพิ่งยาวหลังจากโดนเจ๊โหดไถมาตอนต้นเทอม แง่งงง แค้น...
“ขอบคุณที่ทำการบ้านให้นะคับ” ผมบอกพี่ชยุต
“ไม่เป็นไร มีไรสงสัยก็ถามได้นะ”
“สงสัยทุกอย่างแหล่ะพี่ งั้นผมให้พี่ทำการบ้านให้หมดเลยได้ป่ะ?”
“ฮะๆ ถ้ากล้าใช้ก็จะทำให้”
“จริงอ้ะ?” :m13: กล้านะเฟ้ย
“จริงสิ” ^ ^
วันนี้ห้องพี่ชยุตเรียนศิลปะนอกสถานที่คับ แถมอ.ที่สอน ยังชอบแอบแต๊ะอั๋งผมด้วยคนนี้อ่ะ
พอ อ.เห็นผมมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ทั้งที่ไม่มีเรียน เค้าก็จ้องคับ แหง่ะ...
“มาทำไร?” อ.ถาม
“มาส่งแฟนคับจารย์” พูดจบเพื่อนพี่ชยุตก็โห่แซวกันเป็นแถว
“ไม่ใช่ครับจารย์ น้องเค้าล้อเล่น” อ้าว...ซะงั้น ไม่ไว้หน้ากันเลย
“เชื่อไปแล้วนะเนี่ย” อ.บอกพี่ชยุต แล้วก็หันหน้ามาถามผม
“ว่างเหรอคาบนี้มาเรียนด้วยกันสิ”
“ถ้าเรียนแล้วผมจะได้เกรดสี่วิชาจารย์มั้ยอ่ะครับ?”
“ไม่ลา ไม่ขาด ส่งงานครบก็ได้อยู่แล้ว มันขึ้นอยู่กับตัวเธอนั่นแหล่ะ” โอ้ะ เพิ่งโดดมาราธอนไปเอง ประชดตูป่าวฟระ
“แล้วผมบอกให้ไปหาที่ห้องไม่เห็นขึ้นไปซักที จะถามมั้ยเรื่องสอบน่ะ”
เอ่อ คือห้องพักครูของ อ.ศิลปะคนนี้แยกเดี่ยวคับ อ.บอกให้ผมแวะไปเอาหนังสือคุยเรื่องสอบเอ็นท์วิชาเฉพาะที่เลือกไว้ แกจะช่วยแนะให้ ทำนองนั้น
เหอะๆ ที่จริงผมแอบกลัว อ.นิดนึง
แต่วิชาเลือกที่แกเปิดสอนผมอยากเรียนอ่ะ ชอบส่วนตัว แถมเพื่อนในห้องไม่มีใครลงเรียนด้วยเลย (ประมาณว่าไม่ใช่เทรนของพวกเด็กอัจฉริยะ) แต่ผมไม่แคร์ ไม่ได้เรียนตามใคร เลยลุยเดี่ยว มันได้เกรดง่ายดีด้วยคับ แต่ต้องถูกลวนลามนิดหน่อย เหอะๆ
หลังจากบอกอ.ว่าจะแวะไปหาพรุ่งนี้ ผมก็เดินมานั่งโต๊ะม้าหินกับพวกพี่ชยุตแบบยังไม่ยอมขึ้นเรียน (จนกว่าเพื่อนจะโทรตาม)
“สนิทกับอาจารย์ ก. เหรอ?” พี่ชยุตถามหน้าตาแปลกใจ
“ไม่หรอกคับ แต่ผมจั่ววิชาเลือกโดนของแกทุกที” วิชาที่ผมชอบอ่ะ อาจารย์ ก. สอนซะเป็นส่วนใหญ่ ผมเลือกวิชานี่ครับ ไม่ได้เลือกครู
“ระวังตัวหน่อยนะ ได้ข่าวว่าแกชอบลวนลามเด็ก” พี่ชยุตเตือน
หง่ะ... เด็กคนนั้นเป็นใครหว่า? คงไม่ใช่กรูชิมิ?
พอ อ.สั่งงานเสร็จ ไอ้นพก็บอกให้ผมวาดรูปให้มัน (ใช้กูเรอะแสรด)
“ชยุต น้องน้ำพุวาดรูปเก่ง ให้มันวาดให้ดิ” เชรี้ยละ
“โควต้ากูมีคนเดียวเว้ย ถ้ากูวาดให้พี่ชยุตกูไม่วาดให้มึง”
“งั้นมึงมาวาดให้กูดีกว่า ชยุตไม่ต้องหรอก มันเอาตัวรอดได้”
“มึงเอาตัวไม่รอดว่างั้น”
“นพ อ.มองอยู่ มึงทำเองเหอะ เดี๋ยวน้ำพุโดนว่า” พี่ชยุตบอกไอ้นพจ๋อยไปเลยเพราะอ.กำลังเหล่มองมาจริงๆ
“แบร่” ผมแลบลิ้นใส่ไอ้นพ แล้วสอดมือกอดแขนพี่ชยุต
“เดี๋ยวผมช่วยทำนะที่รัก ให้จารย์ไปก่อน”
“ไอ้นี่ ต่อหน้าประชาชีเลยนะมึง” ไอ้นพขัด อ้าว งงเลยตรู นึกว่าจะสนับสนุนซะอีก
“อิจฉาเรอะ รู้นะ หรือว่าหึงกู?” ผมแกล้งแซวไปงั้นๆ
“ไอ้บ้า ใครจะไปหึงมึง”
“มึงไง” ผมผละจากพี่ชยุตโผไปกอดคอไอ้นพทำท่าจะจ๊วบบบมัน มันก็ดันๆ ผม หันหน้าหนีตายใหญ่ ฮ่าๆๆ
“ชยุต!!! มึงมาลากแฟนมึงไปซิ เร็ว !!! กูจะโดนมันขืนใจอยู่แล้ว !!!” ปากเสีย กูไม่ได้เป็นแฟนใครโว้ย เฮ้ออ หมดอารมณ์เลย
“เฮ้ย! ไอ้พุแขนมึง...” อยู่ๆ ไอ้นพก็เหมือนจะเห็นรอยดูดเข้าให้แล้ว
“อ่อ...” แล้วมันก็รีบดึงแขนผมหลบพี่ชยุต
“ไปทำอะไรกับใครมา!?” มันกระซิบถามอย่างไม่ค่อยพอใจ
“ไอ้นพ เมื่อไหร่มึงจะทำงาน?” พี่ชยุตถามแทรกขึ้น
“น้ำพุก็เหมือนกัน ไม่ขึ้นเรียนเหรอครับ?” ใบหน้าเค้าเรียบเฉยมาก... จนผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าเค้าหึงบ้างรึเปล่า
ชิ ช่างเถอะ ถ้าไม่หึงเดี๋ยวจะทำให้หึงซักวัน คอยดู
นิสัยผมมันคงเป็นพวกชอบเอาชนะอ่ะคับ ถ้าไม่ได้อย่างใจก็จะคิดหาแผนการอยู่นั่นแหล่ะ แต่ก็ไม่ถึงขนาดจะเป็นจะตายต้องเอาให้ได้นะ มันก็เป็นแค่ช่วงแรกๆ ที่ผมให้ความสนใจเท่านั้น
พี่ชยุตดูแตกต่างจากคนอื่นที่ผมเคยคบมากพอสมควร เค้าดูไม่ค่อยสนใจผม แต่บางทีก็ดูสนใจมากอยู่เหมือนกัน (งงๆ แฮะ)
ส่วนผมก็...สนใจทุกคนแหล่ะคับ แต่ไม่มากพอที่จะคบจริงจังถึงขั้นแฟน ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับใคร แค่สนุกปนเบื่อไปวันๆ
จนวันหนึ่งผมได้คุยกับเพื่อนในกลุ่มเรื่อง sex! คือว่า... มันเพิ่งไปมีอะไรกับแฟนมา แล้วมันก็เล่าอย่างแบบว่า...อื้อหือ น่าตื่นเต้น หวาดเสียวเหลือเกิน ผมนึกภาพตามแล้วก็ขนลุกนิดหน่อย (ปล. เพื่อนผมเป็นรุกนะคับ ในกลุ่มไม่มีใครเป็นรับซักคน ส่วนผม... ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันคับ)
คุยไปคุยมาเพื่อนคนหนึ่งก็ถามว่า ใครเคยบ้าง? จนมาถึงผม...
“อ้าว มึงยังเวอร์จิ้นเหรอน้ำพุ กูนึกว่ามึงเรียบร้อยไปแล้ว” นาย ก. เอ่ยขึ้นแบบไม่เชื่อ
“แล้วบรรดากิ๊กทั้งหลายแหล่ของมึงไม่เซอร์วิสมึงบ้างเลยเหรอวะ ตัวเลือกแม่งเยอะจะตายห่าทำไมไม่หัดใช้ ไอ้ฟ๊าย~”
หง่ะ ผมรู้สึกเสียหน้าโคตร รู้สึกตัวเองเป็นไอ้อ่อนขึ้นมาทันที หลังจากวันนั้นผมก็เลยถามเพื่อนอีกคนว่าทำยังไง มันก็ให้หนังโป๊เกย์มาดูซักสามแผ่นซีดีได้
ที่จริงผมไม่กล้าเปิดคับ ไม่เคยดู (เคยดูแต่ชายหญิงง่ะ) แต่ก็อยากรู้ เค้าทำยังไงกัน จนดูจบก็รู้สึกอยากลองขึ้นมา แต่ไม่รู้จะลองกับใคร...
ผมคิดไว้หลายคนมาก จนสุดท้ายเปิดไพ่ได้น้องนิค คือตอนนั้นก็รู้สึกว่าสนิทด้วยมากที่สุดแล้ว แต่พอเอาเข้าจริง จะชวนน้องมันยังไงดีวะ
“นิค วันนี้กลับบ้านกี่โมงเหรอ ว่างป่ะ?” ผมถามตอนมันกำลังจะไปซ้อมบาส
“ทำไมเหรอครับ?”
“ก็...มีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ ตกลงว่างป่ะ?”
“คุยไรครับ คุยตอนนี้เลยก็ได้ ซ้อมเสร็จแม่จะมารับไปกินข้าวคงไม่ว่างแล้วอ่ะคับ”
“งั้นไม่เป็นไร” พอไม่ได้ก็รู้สึกเซ็งปนผิดหวังนิดหน่อย
ผมเลิกคุยกับนิคเรื่องนั้นไปเลยแล้วเดินกลับโต๊ะ เหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะต้องไปเรียนพิเศษ
เฮ้อ...~ แก๊งค์ผมไม่มีใครเรียนซักคน นอกจากพวกเด็กในห้องซึ่งผมเบื่อจะคุยวิชาการด้วยแล้ว
ผมนั่งแกร่วอยู่ที่โต๊ะคนเดียวซักพักก็เห็นพี่ชยุตเดินผ่านมา จังหวะนั้นไม่ได้คิดไรมาก นอกจากรั้งเค้าไว้ก่อน
“อ้าว ยังไม่กลับอีกเหรอ?”
“ถ้ากลับแล้วก็ไม่เห็นดิพี่” ผมตอบ
“ครับๆ แล้วทำไมมานั่งอยู่คนเดียวตรงนี้ พี่เห็นพวกเพื่อนเราอยู่ในห้องสมุดอ่ะ ไปหาสิ” เชอะ เข้าไปทำไมกันนักหนา ไม่เข้าใจ ผมไม่ชอบห้องสมุดอ่ะ รู้สึกแม่งเสียงดังยิ่งกว่าอยู่ข้างนอกอีก โคตรรำคาญ
“ไม่ไปอ่ะ แล้วพี่ล่ะทำไร ทำไมยังไม่กลับ” ผมถามบ้าง
“กำลังจะกลับ”
“อย่าเพิ่งกลับดิ”
“ทำไมเหรอ?”
“ไม่ทำไมอ่ะ อยู่เป็นเพื่อนหน่อย” จังหวะนั้นผมก็คิดขึ้นได้ว่า... ไม่ได้น้องนิค แต่พี่ชยุตก็โอเคนี่หว่า เผลอๆ อาจจะน่าไว้ใจมากกว่านิคด้วยซ้ำ
“พี่ชยุต”
“หืม?”
“เคยมีไรกับใครยัง?”
“เฮ่ย!!” เค้าดูตกใจกับคำถามผมจนอายหน้าแดง
“เคยมั้ย?” ผมคั้นต่อ เค้าก็อ้ำๆ อึ้งๆ
“ลองกับผมป่ะ?”
“เฮ้ย บ้า!” หน้าเค้าจากแดงกลายเป็นซีดไปแล้ว ไม่เข้าใจทำไมต้องตกใจขนาดนั้น... แต่ก็คงเหมือนผมล่ะมั้ง ตอนโดนถามแบบนี้ครั้งแรก
“พี่ไม่คิดไรกับผมเลยเหรอ?”
“....................” หลบตา เงียบ
“ตอบหน่อยดิ”
“...ค..คิดสิ”
“งั้นลองมั้ย? แค่ข้างนอก ไม่เอาข้างใน” ถึงขั้นนั้นผมไม่กล้าหรอกคับ ไม่ได้ช่ำชองขนาดนั้น เพิ่งศึกษา แล้วก็ไม่อยากทำด้วย
“มันจะดีเหรอน้ำพุ?” พี่ชยุตถามแบบลังเล แต่ผมสังเกตจากสีหน้าเค้าก็โอไปแล้วแหล่ะ
“พี่ว่าดีมั้ยล่ะ?” ผมถามกลับ
“ไม่รู้สิ”
“ไม่รู้ก็ต้องลอง หรือถ้าพี่ไม่อยากก็ไม่เป็นไร ผมไปทำกับคนอื่นก็ได้”
“อย่าพูดอย่างงั้นได้ไหม” พี่ชยุตว่า “ไปสิ ที่นี่หรือที่ไหนดีล่ะ?” เค้าลุกขึ้นยืนและเริ่มมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง
ผมมองตอบแล้วบอกว่า “ที่ไหนก็ได้ ขอไม่ใช่ห้องน้ำก็พอและ”
สรุปพี่ชยุตพาไปห้องน้อคดาวน์ข้างโรงเรียน คือพี่เค้าเป็นหัวหน้าชมรมที่มีกุญแจห้องสำรองอยู่ ก็เลยเปิดเข้าไปได้
หลังได้ยินเสียงล็อคกลอน ผมอึ้งนิดหน่อยกับสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดจะทำ และที่สำคัญคือ..เริ่มป๊อดขึ้นมาซะงั้น
แต่....... พี่ชยุตก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกกลัวอะไร เขาล็อคห้องเสร็จก็ไปนั่งเก้าอี้อยู่มุมหนึ่ง
“....................”
เอ่อ มันเป็นอะไรที่เงียบมากครับ ผมทำตัวไม่ถูก ได้แต่คิดพลางมองพี่ชยุตไปด้วย เค้าไม่พูดไม่ทำอะไรเลย จนผมเป็นฝ่ายทนไม่ไหว เดินเข้าไปหาก่อน
“พี่...”
“หืม?” พี่ชยุตเงยหน้าขึ้นมามอง
“ผมเขินว่ะ” เค้าหลุดหัวเราะ
“พี่ก็เหมือนกัน ไม่เคยทำกับใครเลยนะเนี่ย”
“ผมก็ไม่เคย”
“....เหรอ?” ทำหน้าไม่เชื่ออีกคนและ
“จริงๆ”
“อืม เชื่อก็ได้”
“ผมเริ่มละนะ เสียเวลา เดี๋ยวไปเรียนพิเศษไม่ทัน” ชักจะลนละผม รู้งี้ไม่น่านั่งหายใจทิ้งนานเลย
“อืม เอาสิ” พี่ชยุตตอบ
“พี่ก็เอาของพี่ออกมาดิ” ผมเริ่มจะตัวแข็ง เกร็งด้วยความตื่นเต้น
“เอางั้นเลยเหรอ?”
“อื้ม”
“.............” พี่ชยุตเหมือนจะคิดไรพักนึงเค้าก็ลุกขึ้นยืนดึงเข็มขัด ปลดตะขอ รูดซิปกางเกงออก จนเผยให้เห็นเห็นชั้นในสีขาวโผล่ออกมา
มันเป็นการตัดสินใจแบบกล้าๆ กลัวๆ อ่ะคับ กว่าจะได้เริ่ม กว่าจะเสร็จ....
สรุปวันนั้นไปเรียนพิเศษไม่ทันคับ (โดดไปตามระเบียบ)
อ่อ...แล้วก็ เราผลัดกันนะครับ!!! :o8:
H
จบตอนพิเศษ เรื่องเยอะมากไม่รู้จะเขียนไรก่อนดี ตอนหน้ากลับสู่ภาวะปกตินะ
:pig4:
ปล. ไอ้น้องเทนเป็นเกย์จริงๆ ด้วยอ้ะ !!! อ๊ากส์ ตกใจ (ใครเคยแช่งไว้ จริงดังปาก)
แบบว่าเซอร์มาก หน้าโคตรเหมือนเคนเลย (แต่แอบหล่อกว่านิดนึง)
ตอบเม้นท์ค่ะ
WhatLoveIs : ตัวจริงแรงกว่านี้แน่นอนล้าน % ค่ะ
meduza : อิจฉาเหมือนกันค่ะ! มีเยอะขนาดนี้แบ่งๆ มาบ้างก็ได้นะ~
Nichdia : แต่เจ้าตัวบอกของจริงร้ายกว่าที่เล่า
nunamicky : ตามประสาคนเจ้าชู้เบื่อง่ายแบบพุพุ
❃indy❣zaka❃ : หน้าตาพอได้เลยเอาซะคุ้ม เหอๆ แต่ก็หล่อใสเด้งจริงนะ
เพื่อนบ้าน : พี่นัทกลับมาแน่ๆ ค่ะ อีกซักพัก ไม่นานๆ
ส่วนไอ้น้องแทคจีบพุไม่ติดตอนนั้นก็ไปมีแฟนใหม่เร้วว มีเรื่องกันเพราะแฟนน้องเค้าเนี่ยแหล่ะ
ชยุตกับพุไม่รู้ใครฝ่ายไหน เพราะพุก็ไม่รู้ตัวเองจะฝ่ายไหนเหมือนกัน ยังสับสนทางเพศอยู่
นพก็เพื่อนข้างบ้านพุไงจ๊ะ
รอฉากไรกับเคนอ้ะ! ทะลึ่ง
SoYiLovE : ที่จริงพุเป็นคนป๊อปมากก คนปลื้มกันเป็นแถว แต่พอดีไม่ค่อยแคร์ใครเลยจำไม่ได้ (สร้างภาพ ฮ่าๆๆ)
HappyMelon : พุอยู่ท่ามกลางรุกทั้งแก๊งค์ (คือเพิ่งรู้ดีเทลเหมือนกันจ่ะ) เพื่อนคงเสี้ยมมาเป็นอย่างดี (แต่ก็ไม่รอด)
BeeRY : รู้สึกพุคบแบบตีมึนกับทุกคนเลยนะ
dearmeepooh : น้ำพุบุคลิกดูนี่งๆ นะ แต่แอบแรง...
ลิงน้อยสุดเอ๋อ : ตกลงพุเลือกเคนค่ะ
:กอด1:
-
นี่แค่เรื่องเล่าเล็กๆน้อยๆ รายละเอียดปลีกย่อยน่าจะแรงกว่านี้อีกนะน้ำพุ :laugh:
อะไรก็ไม่เด้งเข้าตาเท่าที่พี่โบบอกว่าน้องเทนเป็นเกย์ :m20:
แอบสะใจแต่ก็ดีใจ เพราะเราชอบที่ผู้ชายหน้าตาดีได้กันเอง :z1:
พี่นัทจะคัมแบ็กเมื่อไหร่คะ คิดถึงพี่แกนิดๆ :กอด1:
-
พี่ชยุตคนดีที่พุไม่เลือก
อาจจะเป็นโชคดีของพี่แกละมั๊งเนอะ
-
ครั้งแรกของพุอย่างนี้นี่เอง!!!!!!
-
ตอนนี้ ปล.ของคุณโบแย่งซีนไปเต็มๆเลยค่ะ :laugh:
น้องเทนเจริญรอยตามพี่ชายละ :m20: :m20: :m20:
-
:a5: แว๊กกกกกกกกกกก !!~
ตกใจกะ ปล. ของโบจ๋า น้องเทนไปซะแล้ววววว
เดี๋ยวอ่านแล้วมาดิทใหม่ ขอเคลียร์งานชิ่งกลับบ้านก่อน -*-
ปล.(ของเค้า)ชอบอวาโบจ๋า น่ารักดี ฮีเป็นครายอ่ะ จะไปเป็น FC หน้าตาเป๊กดี กรั่กๆ ^ ^
**(ซา)ดิท
จำได้ว่าโบจ๋าก็เคยบอกว่าพุเคยลองกะพี่ชยุต
แต่ !!! ไม่คิดว่าน้องจะแร๊งงง แบบเน้ เหอๆๆ
ไปชวนเค้าเองเลยอ่ะ เธออหน้าไม่อายมากกก
สงสารพี่ชยุตอ่ะ โดนพุฟันแล้วทิ้ง ฮือออ ~
นี่ขนาดไอ่น้องนิคยังไม่โดนนะ ยังติดพุอย่างกะอะไรดี
ยังตามไปให้ความหวังกันยันมหาลัยเลย โอ้ ~ ของเค้าดีจริงๆ
แต่อ่านไปอ่านมาแล้วก็พาลจะสับสนทางเพศไปกะพุ นี่เธอจะอยู่สายไหน
ไอ่รับนี่โดนแน่ๆไปแล้ว ว่าแต่รุกนี่เธอทำเป็นอะป่าวเหอะ ฮ่ะ ๆๆ ดีแต่อ่อย เช๊อะ !!~
แต่ยังไงก็ยินดีกะพี่ชยุตด้วยนะที่รอดพ้นจากพุมันมาได้ ฮ่ะ ๆๆ
แต่ชอบนิสัยพี่แกนะ ใจกว๊าง กว้างดี หึหึ แต่ให้คบก็คงไม่เอาอ่ะ
เคยเจอแบบนี้อ่ะ แต่มันเงียบเกิ๊น อยู่ด้วยแล้วเหมือนคนบ้าเลย ต้องพูดอยู่คนเดียว -*-
เรื่องเพื่อนพุอีกคนที่ชอบดูดแขนอ่ะ เหมือนจะเคยเห็นในเรื่องแว๊บๆด้วยใช่ป่ะ
ตอนที่เรียนมหาลัยแล้ว แล้วบังเอิญไปเจอที่ผับอ่ะ ใช่ป่ะ ?? เยอะเกิน มึน งง !!
แต่จะว่าไปแล้วสเปนอกจากพี่ชยุตกะพี่นัท(ฟันเหล็ก)แล้วน้องนิคก็น่าสนใจดีนะ เรารักเด็ก *ทำตาวิ๊งๆ*
เออ .. มีเรื่องตลกจะเล่าให้ฟัง (อะไรนะ ? โบจ๋าไม่อยากฟัง จะเล่า !! เช๊อะ ~ )
ตอนที่โบจ๋าเพิ่งลงสเปพี่ชยุตพาทแรกอ่ะ หลังจากเข้ามาอ่านก็ไปนั่งเล่นเอ็ม
อยู่ๆก็มีคนมาทัก ชื่อชยุตอ่ะ มันมาจากไหนก็ไม่รู้ ตกใจมาก ใครว่ะ เห็นชื่อแล้วหลอนเลย ฮ่ะ ๆๆ จบ !!
ปล.รอฉากนั้นกะเคนอยู่ ฉากไหนไม่รู้ ทะลึ่ง ตึง ตึง ~
ปล.(อีกที) น้องเทนนนนนนนนนนนนนน *กรีดร้อง*
-
พุชวนเองเลยเหรอ :กอด1:
-
พุแรงกว่าตอนที่แล้วซะอีก ฮ่าา
สรุปก็คือทำแบบนี้กะพี่ชยุตจนจบเลยใช่มั้ย
จำได้ว่าบอกแบบนี้ในเรื่อง
ส่วนน้องเทน อิอิ แอบอยากรู้ว่าเป็นได้ยังไงอ่ะ
-
อยากรู้เรื่อง เทน อ่ะ :monkeysad:
-
>~<
อร๊ายยยย คำเดียวจบ
-
/
ขณะกำลังเดินทางไปยังสถานที่เกิดเหตุเมื่อสี่ปีก่อน ตอนอยู่ในรถผมนั่งเกร็งมาตลอดทางเลยคับ ทั้งเครียดทั้งตื่นเต้น แต่ก็พยายามกลบเกลื่อนว่าไม่มีอะไร ไม่ได้เป็นอะไร เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ โอ้ย ชิว สบายมาก เด็กๆ
แต่ก็...อดกลัวเคนไม่ได้ (ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่กลัวเท่านี้เลย)
คือว่า...ถ้าอยู่ๆ ผมเกิดไม่ยอมมันขึ้นมาเนี่ย จะเป็นไงวะ? มันจะปล่อยออกมาง่ายๆ ไหม? มันจะข่มขืนผมอีกมั้ย คิดเยอะไปสารพัดคับ จนถึงขั้นเหม่อลอยไม่ได้ฟังที่มันพูดซักนิด
“พุ!!!” ผมสะดุ้ง กลืนน้ำลายเอื๊อก มือเย็นเฉียบ
หันไปมองเห็นเคนกำลังจ้องหน้าผมอยู่... แบบสงสัยว่าผมเป็นไร ตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่ ถ้าจำไม่ผิดก็คงใกล้ถึงคอนโดมันแล้ว
“หึ้?” ผมเลิกคิ้ว
“ได้ฟังที่พูดมั้ยเมื่อกี้?”
“ไม่อ่ะ”
“คิดไรอยู่?”
“เยอะ เรื่อยเปื่อย”
“.....................” มันถอนหายใจ แล้วทำนิ่ง ให้ผมง้อ
“เมื่อกี้พูดว่าไรนะ?” ผมถาม เพราะอยากรู้จริงๆ นะ มันจะเงียบทำไม
“ช่างเถอะ ไม่สนใจฟังก็ช่างเถอะ” ไอ้ขี้งอน
“สนใจละ พูดมาๆ”
“ไม่ล่ะ”
“....................” เหอๆ อยากด่ามันคำนี้จริงๆ ‘ไอ้สาด’ ถ้าเป็นเพื่อนนี่พูดไปและ
“ขอโทษ....โห ไรวะ อย่างอนดิ”
“ไม่ได้งอน”
“ไม่งอนแล้วทำไมไม่พูด”
“เราถามว่า... อยากกลับบ้านมั้ย เปลี่ยนใจไม่ไปค้างก็ได้นะ” ในที่สุดเคนก็ยอมบอก
โอ้ มันให้โอกาสผมด้วย ดีจริงๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะพูดแบบนี้นะเนี่ย
ผมหัวเราะเหอะในลำคอ
“งั้นกลับ” พูดงี้เคนหันมาคิ้วขมวดทันที หุหุ เห็นแบบนี้ค่อยหายเกร็งขึ้นหน่อย
“กลับจริงดิ!?” หน้ามันแห้งเลยคับ แบบผิดหวังสุดๆ
“อ้าว ก็เคนให้กลับ”
“ไม่ได้ให้กลับ ถามเฉยๆ เผื่อพุไม่อยากไป เห็นนั่งเงียบ” แหม รีบเชียวนะมึง..
มันก็ทั้งอยากและไม่อยากแหล่ะคับ บอกไม่ถูก คือกลัวมันทำแรงเฉยๆ อ่ะ กลัวเจ็บตูด เพราะก็ไม่ได้ทำไรแบบนี้มานานแล้ว
“ป่าวๆ บอกว่าไปก็ไปดิ” ผมเลิกแกล้ง เดี๋ยวเคนจะซีเครียดไปมากกว่านี้
“แน่นะ? ถ้ายังไม่พร้อมก็บอก เรารอได้” หูย เชื่อตายไอ้พระเอก
“รอได้จริงเหรอ?” ผมจงใจถามโดยใช้สายตายั่ว เหอะๆ แต่ยั่วนิดเดียวก็พอและ มันอ่ะ
“ได้ดิ รอมา....” มันทำท่านับนิ้ว
“รอมาสี่ปีและ” เป็นผมไม่รอละ นานโคตรๆ
“งั้นอีกซักปีคงไม่เป็นไรมั้ง”
“โห จะใจร้ายกับผมเกินไปหน่อยมั้ยครับที่รัก”
“อ้าว พูดเองนะว่ารอได้”
“ไม่จริงหรอก รอไม่ไหวแล้ว~” เหมือนจะพูดขำขำนะครับ แต่ผมว่ามันเอาจริง!
พอถึงห้อง เราสองคนก็ถอดเสื้อผ้ากระโดดขึ้นเตียงกันทันที เอ้ยย ไม่ใช่ จะเร็วไปไหน ผมก็สำรวจห้องมันก่อนล่ะครับ ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงความสะอาดเรียบร้อยอยู่เหมือนเดิม
“ดีนะที่เก็บห้องแล้ว ไม่งั้นรกกว่านี้อีก” ไอ้เคนถอดกระดุมเสื้อไปซะสามเม็ด เผยความขาว+หุ่นสุดเฟิร์ม เสร็จแล้วมันก็เดินมากอดผมจากข้างหลัง
“เรากลัวพุจะไม่ยอมมาอีกแล้วนะเนี่ย”
แหะๆ ที่จริงผมเห็นบรรยากาศเดิมๆ แล้วก็ขนลุกเหมือนกันคับ มันสยองขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ แต่ก็ช่างเหอะ ลืมๆ ไปก่อน ปัจจุบันสำคัญกว่า เคนมันรักผมนะเว้ย ผมก็รักมันเหมือนกัน มันคงไม่ทำให้ผมเจ็บอีกหรอก (มั้ง)
“แต่ก็มา ดีใจอ่ะดิ?” ผมถามเคนด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ
“อืม คิดไรไม่ออกแล้วเนี่ย” แรงที่กอดรัดเริ่มแน่นขึ้น อีกทั้งอะไรสักอย่างยังดันอยู่แถวสะโพกอีกต่างหาก
“งั้นไปอาบน้ำไปเคน” ผมดันหัวมันออกจากไหล่
“อาบด้วยกันป่ะ?” มันทำท่าจะลากแขนผมไป แต่ผมขืนตัวไว้
“เฮ้ย ไม่เอาโว้ย รีบๆ ไปอาบเลย จะได้อาบต่อ”
“โอเคๆ” มันยิ้มตาเล็ก ไม่ได้ตื๊อ
“งั้นรอแป้บนึงนะ” แล้วเคนก็ก้มหน้าลงจะหอมแก้ม แต่ผมหลบ แล้วชิงหอมแก้มมันก่อน
“เร็วเลย”
“คร้าบ~” เห็นมันหน้าบานแล้วหมั่นไส้จริงๆ
ระหว่างนี้ผมก็นั่งทำใจล่ะคับ ทำใจอย่างเดียว ไม่รู้จะอะไรนักหนาเหมือนกัน
จนกระทั่งหมดเวลาทำใจ
หลังจากเราสองคนอาบน้ำเสร็จ (ผมใส่เสื้อเคน บ๊อกเซอร์มัน) แต่เคน ใส่บ๊อกเซอร์มันตัวเดียว โชว์หวิว
“มีถุงยาง กับหล่อลื่นยัง?” ผมทำด้านๆ ถามมันไปงั้นแหล่ะ(ที่จริงเขินมาก) ไอ้เคนก็หน้าแดงเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบมาวางให้เห็น โอ้ว ผิวเรียบขนาดใหญ่พิเศษ
“ไม่ใส่ได้ป่ะ?” ไอ้เคนหน้าแดงยิ่งกว่าแดง แดงลามเลยอ่ะคับ
“ไม่ได้!” ไอ้บ้านี่ ต้องป้องกันคับเรื่องแบบนี้
“...................” และก็นั่งเงียบกันไปพักนึง ไอ้เคนก็เขยิบเข้ามาใกล้แล้วยกมือกอดไหล่ผม
“...................” รอๆๆ กระตุ้นความนอยด์
“จะทำไรก็ทำ”
ผมบอกมันเพราะไม่ชอบภาวะกดดันแบบนี้ครับ ผมไม่ชอบรอเวลาหง่ะ เวลาพรีเซนต์งานทีไร ถ้าผมได้คนแรกหรือคนที่สองเนี่ยจะดีใจมาก ไปลุ้นตอนสุดท้ายมันหัวใจจะวายอ่ะคับ
“ไม่โกรธเรานะ?” เคนถาม
“โกรธทำไม”
“หลังจากนี้ต้องคุยกันเหมือนเดิมนะ”
“อืม คุยดิ”
“พุอย่าเกลียดเรานะ”
“ไม่เกลียดคร้าบ”
“....................” ชักทะแม่งๆ ว่ะ
“พุ เราไม่ได้บังคับนะ ไม่อยากบังคับ ถ้าไม่อยากทำจริงๆ เลิกตอนนี้ก็ได้”
ที่ผมกำลังกังวลอยู่ตอนนี้ เคนก็คงกำลังกังวลอยู่เหมือนกันล่ะสิ
เฮ้อ...
“เคน ถ้าเราไม่อยากทำนะ ป่านนี้คงไม่มานั่งเจ๋ออยู่แบบนี้หรอก”
“แต่เราดูพุฝืนๆ ไงไม่รู้ ....กลัวใช่มั้ย?”
“เคนก็ทำให้หายกลัวดิ”
“....................”
“ทำได้มั้ย?”
/
ได้ไหมไม่รู้ แต่ก็ทำไปแล้ว เหอะๆๆ กลัวโคตรตอนแรกๆ ล่ะคับ เหงื่อแตก หายใจแทบไม่ออก แต่ซักพักก็เคลิ้ม แล้วก็เจ็บ! อย่างที่คิดเลย
“ไหวมั้ยๆ?” เคนถาม
“โอ้ยย อย่าเพิ่งนะ”
“ยังๆ เรายังไม่ขยับ พุ...เจ็บมั้ย?”
“เจ็บ! มันถึงไหนแล้วเนี่ย”
“เกือบครึ่งล่ะ” แม่เจ้า กูจะตาย ยังไม่ถึงครึ่งเลย
“เอาออกก่อนมั้ย?”
“ไม่ต้องๆ เคน” เสียงผมสั่น ที่จริงคือสั่นไปทั้งตัว เหงื่อซึม ขนลุกตั้งแต่หัวจดเท้า
“หายใจลึกๆ พุ ไม่ต้องเกร็ง” ผมทำตามเคนบอก ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่ แต่ก็โอกว่าเดิม
“เข้ามาเลย” ผมกัดฟันบอกมันไป
แล้วก็นั่นล่ะคับ...
สุดทาง... รู้สึกเหมือนมีไรแข็งๆ คาอยู่ข้างใน จากนั้นมันก็เริ่มเสียดสีช้าๆ
ช้าๆ เร็วๆ หนักๆ สลับกัน
เหงื่อไอ้เคนหยดลงหน้าผม ตัวผมขณะดำเนินการมันจ้องตาผมตลอด ปากก็พร่ำพูดชื่อผมสลับกับครางต่ำๆ เหอะๆ ส่วนผมน่ะเหรอครับ ไม่บอกกกกเว้ยยยยย!!!! เขินอย่างมากมาย :-[
จนกระทั่งหมดไปสองน้ำ ผมเสียวแทบสลบ เพราะไอ้เคนจะต่ออีก
“แป้บเดียวๆๆ”
“ไม่ไหวแล้ว!!” ตูดบานไปแล้วคับ แทงอย่างพรุน
“นะๆๆ” แล้วมันก็ทำต่อ ไม่สนใจ ตัวผมโยกไปมา ผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ย หมอนเหมิน...ปลิวว่อน
คือว่า...กูเข้าใจความเก็บกดขั้นรุนแรงของมึงละคับ
“เคน….โออยย ชาไปทั้งตัวแล้ว”
“ได้ๆๆ พอละๆ” พอบ้านป้ามึง
“เคนน~”
“ขอกระแทกอีกห้านาที”
“ไอ้ ชชชชชช......” จะพูดว่าเชี้ยแต่ไม่กล้า
“เดี๋ยวให้พักนะที่รัก”
“..................”
ห้านาทีผ่านไป ช้าเหมือนแกล้ง
“สุดยอดเลยพุ”
“มันห้านาทียังเนี่ย!” รู้สึกจะเกินละ
“ยังๆๆ เมียครับ เมียครับ”
“ไอ้บ้า...โอ้ยๆๆ”
“ที่รักจ๋า รักพุนะ รักพุๆๆ”
เออ สาด ยอมก็ได้วะ
:jul1:
สรุปว่าทั้งคืนคับ (ไม่น่าเลย แม่งเอ๊ย) ตื่นมาโคตรจอร์ชเห็นฟ้าเหลืองนึกว่าวันสิ้นโลกซะแล้ว
ผมนอนจมซากสงครามอยู่งั้นล่ะคับ เคืองเคนเลยทีนี้ เล่นเอาแทบไม่ต้องนอนกัน เหนื่อยโคตรๆ
แต่ก็โกรธมันไม่ได้อีก เล่นสัญญาไปตอนต้นแล้วหง่ะ
“ไหนว่าจะไม่โกรธไงพุ?” เคนถามหลังจากเคลียร์ห้องและหาไรให้ผมกินในตอนบ่ายวันต่อมาแล้ว
“ไม่โกรธ”
“เสียงกระชากนะ”
“เออแม่ง” ผมหงุดหงิดกับสีหน้ามันว่ะ กวนตีน
“พูดเพราะๆ อย่าหยาบกับผัว” ได้ยินคำนี้แล้วจี๊ดเลย ผมกวนตีนมันได้คนเดียวนะ มันมากวนผมกลับงี้ได้ไง สาดด
“...ฮ่าๆๆ โอ๋ๆๆ ล้อเล่นคร้าบๆ หยาบได้ๆ ไม่ว่าๆๆ” เคนเอามือมาลูบหัว ทำนองตบหัวแล้วลูบหลัง
“ไปเลย ไปทำมีทกราแตง ลาซานญ่า สปาเก็ตตี้คาโบนาร่ามาให้เลย”
“เฮ้ยยย” เคนทำหน้าตกใจ
“จำได้ด้วย!?” ใครที่จำไม่ได้ให้ย้อนกลับไปอ่าน...เอ่อ ตอนที่ผมสั่งให้มันทำอาหารอิตาเลี่ยนนะคับ มันบอกว่า...หัดทำแล้ว ถ้าอยากกินให้ไปที่คอนโด จำได้มั้ย นั่นแหล่ะ
“จำได้! ไปทำให้เลย อยากกิน”
“...............” เคนยิ้มแหยๆ
“แม่ง ไอ้คนโกหก ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ” เห็นสีหน้ามันแล้วรู้เลย
“ไม่มีของเลย จะทำได้ไง ต้องไปซื้อวัตถุดิบที่ตลาดก่อนดิ”
“ไปซื้อมาเลย”
“ตลาดวายแล้ว” ผมขำ ตลาด Y เลยหายโมโหไปนิดนึง
“ซุปเปอร์ดิ มีเหมือนกัน”
“โห....พุ จะกินจริงอ่ะ? กว่าจะไปกว่าจะกลับ” มันยังอิดออด
“ก็อยากกินอ่ะ!!!”
“ครับๆ แต่เราไม่อยากทิ้งเมียไว้คนเดียว เกิดเป็นลมหน้ามืดขึ้นมาจะทำยังไง ใครจะดูแล”
“ว้อยยยย อย่าพูดคำว่าเมีย ถ้าไม่ไปแสดงว่าเคนทำไม่ได้ เคนหลอกเรา” พยายามใส่ร้ายป้ายสีมันสุดฤทธิ์คับ
“โอเคๆ ไปก็ไป” ไอ้เคนตอบหน้ามุ่ย แล้วมันก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...เหอะๆ สะใจเล็กๆ แก้แค้นมันทำผมตูดบาน
“อยากได้ไรก็โทรมานะ” เคนบอกหลังหยิบกุญแจรถกระเป๋าตังค์
“บ้านพร้อมที่ดิน”
“ตลก มันมีซะที่ไหนล่ะในซุปเปอร์” ผมเริ่มยิ้มออก
“กลับมาเร็วๆ นะ หิว”
“ก็เพิ่งกินไป” มันยิ้มตอบ
“อยากกินที่เคนทำ” เมื่อกี้ซื้อเค้ามาเห๊อะ
“ครับ งั้นเดี๋ยวรีบไปละ จะได้รีบกลับมาทำให้กิน” มันเดินมาจุ๊บไหล่ผมทีนึงก็ออกจากห้องไป
อ๊ากกก เขิน ที่จริงกลั้นเขินอยู่นานมากจนอกแทบจะระเบิดอยู่แล้วคับ เห็นหน้าเคนแล้วเก็กจะหลุด อยากให้มันออกไปไหนซักพักก่อน ไม่งั้นเสียฟอร์มแน่ๆ เลยผม
เฮ้อออ ผมนอนยิ้มไม่หุบทั้งๆ ที่ก้นระบม
กว่าเคนจะกลับมาผมก็คลานไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านั่งดูหนังที่ห้องรับแขกได้แล้ว ลำบากลำบนชิบ ครั้งต่อไปจะเป็นแบบนี้อีกมั้ยวะ
พอเคนกลับมามันก็ทำให้จริงๆ คับ แต่รับประทานแทบไม่ลงไปซะสองอย่าง
“นี่หัดแล้ว?” แทบขย้อน... กินได้สปาฯอย่างเดียว
“อย่าว่าดิ ไม่ได้ทำมานานแล้วมันก็ลืมเป็นนะ” ไอ้เคนเอานิ้วดีดหน้าผากผม ลามปามๆ
“พุล่ะทำอะไรเป็นมั่ง?” ถามงี้มาต่อยกันเลยดีกว่า
“ก็เป็นหลายอย่าง”
“อะไร? ไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ต้ม มาม่า” โห ดูถูก
“ข้าวผัดก็ทำเป็น”
“ฮ่าๆๆ จริงเหรอ กินได้มั้ย?”
“ได้บ้างไม่ได้บ้าง” ชิ
“ฮ่าๆๆๆ งั้นวันหลังลองทำให้กินมั่งดิ” ผมเบ้หน้าใส่เคน หาเรื่องขี้เกียจ
“นะๆๆ อยากกิน” มึงเลียนแบบกูใช่มั้ยยย
“อืมๆ”
กลัวทำแล้วกินไม่ได้จริงๆ ว่ะ สงสัยต้องไปเทรนมาใหม่เพื่อสามีซะแล้ว 555 :oni1:
จากวันนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้น (กว่าแต่ก่อน) ครับ จนกระทั่งถึงวันไปเช่าครุยถ่ายรูป...
ครุย ม.เคน กับ ม. ผมเกือบคล้ายกัน แต่ก็ต่างอยู่ดี พี่ที่ร้านก็ถามว่าตอนนี้มันช่วงรับปริญญาด้วยเหรอ ทำไมมาเช่าพร้อมกัน อะไรประมาณนั้น...
“ป่าวครับ เช่าไปถ่ายรูปด้วยกันเฉยๆ” ผมตอบแทนไอ้เคนที่เริ่มเข้าโหมดป้องกันตัวเมื่อเจอคนหมู่มาก คือหน้าตามันไม่เป็นมิตรจริงๆ นะคับ แต่พี่ผญ. ที่ร้านก็ขยันจะพูดกับมันจัง!
“งั้นน้องสองคนก็ต้องเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ แน่เลย... อุตส่าห์มาเช่าครุยถ่ายรูปย้อนหลังด้วยกันอีก”
“ก็นิดนึงครับ แหะๆ” ไอ้เคนไม่พูด บึ้งท่าเดียว
กว่าจะได้ออกจากร้าน... โอ้วว พี่เค้าชวนคุยได้ยาวนานจริงๆ ก็เพราะตอนนี้มันไม่ใช่ช่วงรับปริญญาไงคับ ร้านโล่งเลย
“แค่นี้ก็เสียเวลาเป็นชั่วโมง เราบอกให้รีบออกมา ก็มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหล่ะ” ไอ้เคนมีบ่น
“โมโหหิวใช่มั้ยเคน งั้นแวะกินไรก่อนป่ะ?”
“ไม่ได้โมโห แต่รำคาญนิดหน่อย พุหิวยัง?”
“ก็หิว”
สรุปก็กินบะหมี่แถวนั้นล่ะคับ เสร็จแล้วก็ไปมหาลัยเคนโลด
ช่างภาพมารอละคับ เป็นชายหนุ่มรูปงามหน้าคุ้นๆ หน้าเหมือนเคนเลย
แสดดดนั่นมัน ไอ้น้องเทน! เห็นแล้วถึงกับเฟล กูก็นึกว่าใคร
“นึกว่าจะมาพรุ่งนี้ซะและ” ไอ้น้องทัก
“ก็เนี่ย แฟนกูเค้ามัวแต่โดนสาวจีบอยู่ไม่ยอมออกมาซักที” เคนมีฟ้อง แต่..เค้าไม่ได้จีบผมซักหน่อย จะจีบมึงนั่นแหล่ะ
“ห่ะ หน้าแบบนี้เสน่ห์แรงกับสาวๆ ด้วยเหรอ!? ไม่ใช่ม้าง... ผญ.คนนั้นเค้าเป้นกระเทยป่าววะเคน” อ้าว ไอ้นี่ กูก็เป็นที่นิยมของญ.นะเว้ย
“ไม่รู้ รู้แต่ว่ารอนานมาก!!!” เคนยังไม่หยุดฟ้อง
“ทีหลังจับล่ามโซ่ไว้บ้านเลย จะได้ไม่ออกไปแพร่เชื้อข้างนอก” ปากหมาอีกและไอ้น้องเทน
“สัด เมียกูนะไม่ใช่แมว”
“เมียแมวมึงคลั่ง ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว”
“เฮ้ย จะถ่ายมั้ยรูปอ่ะ” กูชักรำคาญ นินทาเหี้ยไรของมัน
ถ่ายรูปก็ไม่มีไรคับ นอกจากเจอความกวนตีนของไอ้น้องเทนทั้งวัน ไม่รู้จะล้ออะไรนักหนา กูพี่มึงนะเว้ย
“เคน ช่วยเย็บปากน้องคุณหน่อยดิ๊ พูดมากว่ะ” เกือบหลุดว่าน้องมึงละ แม่ง...น่าเตะจริงๆ
“เฮ้ย เทนหยุด แฟนกูโกรธแล้ว” เคนเดินไปตบกะโหลกให้เบาะๆ แต่ก็ไม่สามารถหยุดความหมาของมันได้
“แหม แซวนิดแซวหน่อยทำสะดิ้งใหญ่เลยนะ ซักหน่อยจะกรี๊ดใส่กูมั้ยวะเนี่ย”
“พอๆ หุบปาก ไม่งั้นมึงก็กลับบ้านไปเลยไป”
“เฮ้ยๆๆๆ ไล่ได้ไง ถ้าไล่อีกกูจะลบเมมวันนี้ทิ้งแม่งให้หมดนะ”
“เอ่า เชี้ยยย อย่านะเว้ย”
ผมฟังสองคนเถียงกันแล้วเดินหนีเลยคับ ไม่ชอบให้มีคนมาล้อทำนองว่าตุ๊ดอะไรแบบนั้นอ่ะ หงุดหงิด หน้าตาไม่สบอารมณ์ทุกรูปเลยวันนั้น
ผมถอดครุย นั่งเซ็งอยู่พักใหญ่ๆ ไอ้น้องเทนก็เดินมาตาม (ทำไมไม่ใช่เคนวะ)
เห็นหน้ามันและอยากเอาตีนลูบโคตรๆ
“งอนน่ะ แค่ตูดก็พอและพี่” สัด
“...............” ผมไม่พูดกับมัน
ไอ้น้องเทนเดินมานั่งข้างๆ ผมลุกหนีทันที
“นั่งก่อนดิ จะให้ดูรูป” มันคว้าแขนผมกระชากให้นั่งลงที่เดิม
“มากไปแล้วนะมึง!” ก้นผมกระแทกเลย โกรธมาก
“โทษ” มันพูดลวกๆ ก่อนปล่อยแขนผม
“ไม่ชอบขี้หน้าก็บอกตรงๆ ดิวะ!” ผมฟิวส์ขาด
“ถ้ารู้ว่าเป็นพี่แล้วจะมาทำหอกอะไร มาแล้วก็เปลืองลูกตาเปล่าๆ แม่งเอ๊ย!!”
ระเบิดลงเสร็จผมก็เดินไปหาเคน โกรธจนพูดไรไม่ออกเลย ไอ้เคนก็นั่งหน้าเจื่อนๆ รอ
“จะกลับยังพุ?” มันถาม ผมก็พยักหน้า
ระหว่างทางผมไม่พูดไรเลย เคนก็เอาแต่ขอโทษแทนน้องมัน
“ทีหลังไม่ชวนมันมาแล้ว แม่งปากเสีย พูดไรไม่ค่อยฟังหรอกไอ้เทนน่ะ”
สรุปผมงอนไปเป็นอาทิตย์ซะงั้น เอ่อ..ก็ไม่เชิงคับ คือมันเซ็งๆ เลยเก็บตัวนิดนึง เลิกโกรธแล้วแหล่ะ
“หายเคืองไอ้เทนยัง?” เคนถามหลังจากวันหนึ่งออกไปเที่ยวด้วยกัน
“อย่าพูดชื่อมันได้มะ” หายแล้วแต่พอได้ยินก็ปรี๊ดแตก
“...มันฝากขอโทษ”
“ไม่ต้องการ”
“....อย่าโกรธมันเลยนะ มันก็แค่เด็ก ปากหมาไปวันๆ”
“เออ หมาแต่กับเรา” ผมเริ่มจะพาล แต่ก็เริ่มเข้าใจนิสัยไอ้น้องเทนแล้วล่ะคับ
“ช่างเหอะ มันจะเป็นไงก็ช่าง ไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้ว”
“เฮ้ย โกรธขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไอ้เคนตกใจ
“หายโกรธละ แต่ให้เจออีกก็ไม่เอา เกลียดกันก็อย่ามาเจอกันอีกดิ รำคาญ!”
ใส่ไม่ยั้งเลยผม พอดีกับเหลือบสายตาเห็นอะไรข้างๆ เข้า เชี้ยแทบช้อค!!!
ไอ้น้องเทนมันยืนกอดอกมองมาอยู่แค่ไม่กี่วานี่เองคับ!!! o12
“มึงพูดเอาเองละกันเทน” อ้าวๆๆๆ มันยังไงล่ะเนี่ย
“พุ ถ้าไอ้เทนมันกวนตีนอีกเราอนุญาตให้กระทืบได้เต็มที่” เคนพูดงั้นแล้วมันก็เดินไปรออยู่มุมเสาต้นหนึ่งไกลๆ แต่ก็ยังอยู่ในสายตา
“จะพูดดีๆ แล้วนะ ขอโทษ” น้ำเสียงไอ้เทนฟังไงก็กวนตีน ฟังไงก็พูดแบบขอไปที
“อืม”
“นี่พูดจริงนะเนี่ย ไม่ได้ตั้งใจ แค่อยากแกล้งเฉยๆ”
“...................” ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น
“ให้กราบเท้าเลยมั้ยพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“กราบดิ ให้งามๆ เลยนะ” ผมพูดเล่นคับ แต่ไอ้น้องมันคุกเข่าแล้ว
เฮ้ยยยยยย เวรแล้วมั้ยล่ะ
“เฮ้ย เทนพอๆๆ ลุกขึ้นเถอะ พี่พูดเล่น” ผมรีบบอก แต่ก็ไม่ทันมันพนมมือขึ้นละคับ ดีที่ตรงนั้นมันไม่ค่อยมีคนผ่าน ไม่งั้นเป็นซุปเปอร์สตาร์แน่ๆ กรู
“พี่อยากให้ทำไม่ใช่เหรอ?”
“บอกว่าพูดเล่น!” ผมดึงแขนมันขึ้นมา พอดีกับเคนวิ่งตามมาแล้วคับ
“ทำอะไรไอ้เทน?” เคนรับไปจัดการต่อ
“จะกราบขอโทษพี่น้ำพุ”
“ไอ้ควาย จะทำอะไรก็อายชาวบ้านเค้าบ้างสิวะ”
“ก็พี่เค้าไม่หายโกรธสักทีนี่หว่า”
“บอกว่าหายแล้ว” แสดดดด ต้องให้บอกอีกกี่ที
“ได้ยินมั้ยไอ้เบื๊อก” เคนด่าเข้าให้
“ได้ยิน”
“ทีหลังก็อย่าหมาใส่แฟนกู”
“เออ คำก็แฟนสองคำก็แฟน ไปประกาศใส่ไมค์ไป เค้าจะได้รู้กันทั่วห้าง แม่ง...กับพี่น้ำพุนะขึ้นหิ้งบูชา แต่กับน้องกับนุ่งนี่ถีบหัวส่งตลอด”
ก็ทำตัวน่าถีบซะขนาดนี้..........สมควร :z6: นี่แหน่ะ
H
คนอ่านเริ่มหาย... แต่คนเขียนหน้าด้านต่อ หุหุ แบบว่าสนุกดีนะเขียนเรื่องนี้ ถึงจะไม่ค่อยมีคนสนุกกับเราก็เถอะ แง้ๆๆ :sad4:
ตอบเม้นท์ค่ะ
BeeRY : ตอนหน้านี้ล่ะค่ะพี่นัทมาแน่ๆ เรื่องน้องเทนเป็นเกย์นี่แอบสงสัยอะไรเหมือนที่เราสงสัยป่ะ?
nunamicky : คิดว่าถ้าคบกับพุต่อต้องทุกข์แน่ๆ ถือว่าชยุตโชคดีจริงๆ
ordkrub : ดูไม่คิดอะไรเลยสำหรับครั้งแรก
❃indy❣zaka❃ : ต้องตามดูกันต่อไป
เพื่อนบ้าน : ใน avatar นี่คือหนูมาโอะจังค่ะ น่ารักโฮกกก เล่นหนัง Y ด้วยนะคะน้อง ลองไปดูในกระทู้พูดคุยได้ เรื่อง takumi-kun อ่ะค่ะ
ฮ่าๆๆ ขำที่บอกว่าพุฟันทิ้ง คือว่า...มันจริงอ่ะค่ะ!
พุตอนยังไม่เจอเคนคือ...ไม่ระบุเพศค่ะ ได้ทุกอย่างที่ฮีอยากจะเป็น
ชยุตนี่เป็นคนว่าง่ายตามใจพุสุดๆ เปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือ น่าสงสาร แต่ก็ดูเหมือนเต็มใจอยู่นะ เป็นนัมเบอร์วันเลยล่ะตอนนั้น
ไอ้น้องว่านนี่เคยเจอที่ผับถูกแล้วค่ะ โดนเขี่ยทิ้งแบบไม่ทันรู้ตัวด้วย น่าสงสารอีกคน
สเปน้องนิคอยากจัดเหมือนกัน จัดให้ได้จ้ะ (ชักเริ่มเยอะ)
ฮ่าๆๆๆ เรื่องนี้เจอคนหลอนอีกแล้ว (หมายถึงที่ชยุตโผล่มาทัก)
ฉากนั้นกับเคน...(ฉากไหน? ฮ่าๆๆ) แต่ได้แค่นี้ล่ะตัว ขำๆ
เรื่องไอ้น้องเทนกำลังสงสัยอยู่ว่าเป็นได้ไง พุไม่บอก!
Gummin : ชวนเองเลยค่ะ ฮ่าๆๆ
HappyMelon : ก็จนชยุตจบม.หกล่ะจ้ะ แล้วพอพุขึ้นม.หกก็ไปจีบเคนแทน
i-love-you : ตอนนี้กำลังสืบอยู่ เพราะพุไม่ยอมบอกว่าเรื่องเป็นไง
WhatLoveIs : แอร๊ยด้วย
:pig4:
ขอบคุณที่ยังอยู่เป็นเพื่อนกันนะจ๊ะเอาบวกไปเลย
-
ไม่หายนะ นี่เค้าก็ตามอยู่ตลอดนะจ้ะ
*เฮ้อออ ผมนอนยิ้มไม่หุบทั้งๆ ที่ก้นระบม* ชอบจังเลยอ่ะ :z1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
น้องเทนแย่งซีนอ่า ต่อมสาระแนกระตุก น้องเทนเป็นได้ไงเนี่ย >.<
-
ยกมือ >.<// ว่าเค้ายังสนุกอยู่นะ
เอาจริงๆ ตอนนี้ไม่ค่อยเข้าเล้าบ่อยแล้ว(เพราะติดอนิเม :laugh: ) เข้ามาก็ตามนิยายในเล้าแค่ไม่กี่เรื่องเองที่ต้องคอยเข้ามาเปิดดูทุกวันว่าอัพรึยังอะไรงี้
เรื่องของคุณโบทั้งสองเรื่อง ก็เป็นหนึ่งในนั้นเลย ที่ต้องเข้ามาเช็คทุกวันว่าอัพมั๊ยอะไรมั๊ย :-[
มันอ่านได้เรื่อยๆ สนุกได้เรื่อยๆ มันไม่มีน่าเบื่ออ่ะ
ชอบบบบบบมากเหอะค่ะ :กอด1:
-
อ๊าย มาต่อแล้ว :กอด1:
ดีใจอะ ที่พุกะเคนเข้ากันได้แล้ว
รักกันไปนานๆ น๊าา
-
น้ำพุกลับมาแล้ว
หลังจากไปฮากับพี่เมฆและน้องนีออน
ก็มาฮากับเลิฟซีเคนพุต่อ ฮ่าๆๆๆๆ เชื่อเขาเลยเคนเนี่ย
ครั้งแรกหลังจากกลับมาคบกันใหม่ เล่นเอาพุฟ้าเหลือง แต่พุก็ปลื้มใช่ไหมล่ะ
ดีใจอ่า ในที่สุดเคนกับพุก็กลับมาคบกันอีก
เค้ายังสนุกอยู่น้าา อย่าเพิ่งเลิกเขียนเลย
-
เคน กับน้พุ ตอนนี้น่ารักจริงๆ
พุตลกดี เวลาอยู่กับเคน พุแอบขี้บ่นอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :jul3:
ต่ออีกเรื่อยๆเลย ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ ไม่อยากให้จบ :กอด1:
-
สงสัยพี่กับน้องจะเสป็กเดียวกันซะละมั๊ง
เค้าว่ากันว่าเด็กผู้ชายชอบแกล้งคนที่ตัวเองชอบ? :m12:
-
อ๊ากกกก วิ่งมาจิ้มก่อน ค่อยกลับไปดิทบ้าน เนตมือถือกากมาก -*-
.
.
วิ่งมาดิท(ก่อนเจอโบจ๋าแหกอก ฮ่ะ ๆ)
กรีดร้องสองภาษา จะบอกว่าที่ช้า(ก็ไม่ช้านะ) เพราะโบจ๋านั่นแหละ เหอๆๆ
มัวแต่ตามไปลั้ล ลากะหนูมาโอะง่ะ น่ารักไปไหน ยิ้มหวานละลายใจ อ๋อยเพ้อ ~
เอ่อะ .. ชักผิดกระทู้ ผิดประเด็นล่ะ -*-
เข้าเรื่อง .. ครั้งแรกที่อ่านเลยอ่ะ เค้าอ่านจากมือถือ แล้วมันก็ หึหึ
อ่านไปเขินไปอ่ะ ตื่นเต้นประหนึ่งจะขึ้นเตียงเอง อ่านๆหยุดๆ เขินไส้บิดเลย
นั่งหัวเราะ คิกคิก เป็นคนบ้าเลย เพื่อนถามแกเป็นไรอ่ะ หน้าแดงแปร๊ดเลย
แสรดดดดดดดด ออกนอกหน้าไปหน่อย (-///-) เลยต้องหยุดอ่านให้หน้าหายร้อนก่อน
แต่พอมาอ่านในคอมอีกที อืมมม เลิฟ ซีนนี่จะเอาฮาหรือเอาเสียวดี -*-
อ่านไปอ่านมาชักฮาพุ ฮ่ะ ๆๆ แต่ กรี๊ดดดดดดด ~ สุดท้ายเธอก็เสร็จเคน อะจึ๊ก อะจึ๊ก กิ๊วๆ
แต่บ้าพลังไปหน่อยนะ เล่นกันซะฟ้าเหลืองเลย แต่ก็นั่นแหละ 4 ปีที่รอคอย จัดเต็ม จัดเต็ม !!
แล้วพุหายกลัวยังล่ะ ว่าแต่ครั้งต่อๆมายังฟ้าเหลืองอยู่ป่ะ ? (ชักจะลามกขึ้นทุกวันๆแล้วตู -*-)
ไอ่ตอนพุเหวี่ยงจะกินสปา การาแตงอะไรอ่ะ น่ารักดี ฮ่ะ ๆ เคนมันก็แสนดีจริงๆ
ถึงแม้จะบ้าเป็นพักๆ ขึ้นหึงไม่เข้าท่า ขี้งอน งี่เง่า แต่ก็ยอมย๊อมยอมพุจริงๆ
แต่เค้าก็แอบกลัวอ่ะ กลัวเคนจะอายุสั้น เพราะดันมาอยากกินข้าวผัดฝีมือพุอ่ะ กร๊ากก ~ (พุ : :z6:)
เรื่องน้องเทน เหอๆๆ เค้าแอบคิดเหมือนที่ใครสักคนเม้นท์ไว้อ่ะ (แอบจำไม่ได้)
เทนมันคิดไรกะพุป่ะเนี่ย เด็กๆชอบแกล้งคนที่ชอบจริงๆนะ หุหุ
อ่อๆๆ ที่พุไม่บอกว่าเทนเป็นเกย์ได้ไง เพราะจริงๆแล้วน้องมีพุเป็นแรงบันดาลใจป่าว (พุ : :z6: อีกสักที)
แต่เค้าก็ไม่ชอบนะ มาทำปากหมาใส่ มาล้ออะไรแบบนี้อ่ะ คือมันน่ารำคาญอ่ะ
แล้วมันก็ยังจะดื้อทำ เป็นไรมากป่ะเนี่ย พุมันก็งอนได้สะใจมาก เออนะเกลียดขี้หน้าก็อย่ามาเจอ
ว่าแต่ๆๆ บ้านนี้เค้ามีลูกชายกี่คนอ่ะ ซั่มกันเองซะ 2 แล้วยังมีเหลือไว้สืบสกุลอีกมั้ย ?
แต่ดูเหมือนบ้านนี้ลูกชายไม่ปกติสักคน -*- มีแต่หน้าตาดี แหม่ะ !~
เออออออออออ แอบเห็นโบจ๋าบอกว่าตอนหน้าพี่นัทกลับมาก อ๊ากกกกกกกก ~
วิ่งไปเตรียมป้ายไฟ นี่ฉันไปหลงตี๋หูดำนี่ได้ยังไงเนี่ย ยัง งงตัวเอง -*-
ว่าแต่พี่นัทไม่ได้กลับมาป่วนพุนะ ถึงแม้จะเชียร์พี่นัท แต่ถ้าสองคนนี้เค้าลงเอยกันแล้ว
ก็ไม่อยากให้มีปัญหาแล้วล่ะ กลัวเคนบ้า กลัวพุเจ็บอีก เน๊อะพุเน๊อะ
ไม่รู้จะเม้นท์อะไรแล้วอ่ะ นึกไม่ออก -*-
ปล.เค้าเป็นอีกหนึ่งเสียงที่ไม่อยากให้เรื่องนี้จบ เป็นอีกหนึ่งคนที่ยังยืนยันว่าจะอ่านต่อ
อย่าว่าแต่คนเขียนด้านเลย คนอ่านอย่างเค้าบางครั้งยังด้านกว่า กล้าไปทวงด้วยอ่ะ -///-
ปล.(อีกที)ได้ยินเคนเรียกพุว่าเมียแล้วขนลุก บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกกกกกกกก T^T
ปล.(สุดท้าย)รักพุ งุงิ :กอด1: (โอ๋ๆรักโบจ๋าด้วยอย่าน้อยใจ :กอด1: )
-
อั๊ยยยยยพุเป็นพันยาเคนแว้วเขิลอ่ะจิๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วแอบยิ้มตามดูแล้วพุอ่ะรักเคนแต่ไม่รู้ใจตัวเอง
ตอนนี้สมหวังแล้วอะไรๆก็ดีไปหมดอิอิ
แอบอยากรู้เรื่องน้องเทนอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
เห็นชื่อตอนแล้วกรี๊ดดดดดด :o8:
มันก็ดีกว่าครั้งก่อนใช่ไหมล่ะน้ำพุ แต่เคนนี่เก็บกดจริงๆ :haun4:
เรื่องน้องเทนตอนแรกไม่คิด แต่พอคุณโบทักเริ่มคิดนิดๆ :laugh:
แล้วก็ยังติดตามอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้หายไปไหน หุหุ :กอด1:
-
ไม่หายนะ เรารออ่านน้ำพุตล๊อดดดดดดดดดดดดด
เข้ามารอทุกวันเลย
ปล.น้องเทนนี่ยังไง เยอะนะเรา 5555+
-
เรื่องของเทน น่าติดตาม(เจือก) จิ๊งจิงๆ น๊า..............555++
เหมือนไอ่น้องเทนมัน แอบชอบพี่สะใภ้ มันเลย ง่าาาาาา
-
อยากอ่านเรื่องของเทนเหมือนกันแหะ
แต่ก็ชอบพุกับเคนในปัจจุบันเหมือนกัน น่ารักดี
-
คนอื่นไม่รู้นะว่าหายเปล่า
แต่พี่แอบมาส่องแทบทุกวันนะ :กอด1:
-
อร๊ายยยยยยยย ในที่สุดก็มาต่อจนได้
ไม่หายหรอกค่ะ เรื่องสนุกออกขนาดนี้
ได้กันอีกรอบแล้ว ดูหวานขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยอ่า
น่าร๊ากกกกกกก อยากอ่านแบบหวานอีกอ่ะค่ะ
กุ๊กกิ๊กๆน่ารักกันดี มีเรียกผัวเมีย แอร๊กกกกกกกก น่ารักโคตรๆ
แอบรำคาญน้องเทนด้วยอ่า เล่นแบบนี้ก็เคืองน๊าา
ตอนนี้ดีกันแล้วใช่มั้ยคะพุกะน้องเคนน่ะ ต่อตอนหน้าเร็วๆน๊าาา ฮิฮิ
-
น้องโบ พี่ไม่ได้หายไปไหนนา ยังวนเวียนมาอยู่เรื่อยๆ
ที่ไม่ได้เม้นท์ก็เพราะไม่ได้อ่านตอนพิเศษของคนอื่น เหตุผลเพราะ...
เมื่อพุเลือกเคน พี่ก็มุ่งไปที่น้องเคนคนเดียว ถ้ามีตอนพิเศษน้องเคนจะอ่าน และเม้นท์ แฮ่ๆ
แบบว่า ไม่อยากไขว้เขวไปกับความน่ารักของคนอื่นจนเอามาเปรียบเที่ยบกับน้องเคนสุดหล่ออีกแล้ว :-[
... พอมาคิดๆดู ถ้าป่านฉะนี้พุกับพี่นัท(เถื่อน)คบกันอยู่ พุก็คงเป็นหนึ่งในเด็กเสี่ยนัทแน่ๆ ไม่เอาไม่เวิร์ค
อย่างนี้แหละดีแล้ว คนรักเดียวใจเดียวแบบน้องเคนหายาก แถมหล่ออีกต่างหาก ยิ่งมาจูนเข้าหากันได้แบบนี้ยิ่้งดีไปใหญ่
รักกันนานๆ รักกันเยอะๆ รักกันเรื่อยๆ
... ชอบน้องเคนเวอร์ชั่นนี้ ... น่ารั๊กอ๊ะ :impress2:
-
/
ชีวิตระหว่างผมกับเคนก็คาดว่าคงจะเหมือนกับหลายๆ คู่นะคับที่ลุ่มๆ ดอนๆ ไม่ค่อยสมประกอบซักเท่าไหร่ แม้ว่าเราจะปรับตัวปรับความเข้าใจกันได้ประมาณนึงแล้ว แต่ก็เหมือนว่า...มีหลายอย่างเลยล่ะ..... ที่เป็นกำแพงสูงและหนาปึ๊กซึ่งเรายังปีนข้ามผ่านไปไม่ได้ง่ายๆ
ผมรู้สึกได้...ว่าอย่างงั้นนะ
ไอ้เคนเปลี่ยนไปนิดหน่อย มันจะไม่ค่อยบ้าเหมือนเก่าครับ ดูเป็นผู้ใหญ่ และชอบด่าผมด้วยคำพูดอันเชือดเฉือนเวลาที่ผมงี่เง่าหรือความเห็นไม่ตรงกัน มันก็จะใช้คำพูดทำร้ายจิตใจอันบอบบางของผม Y Y
บางทีผมเลยรู้สึกว่าเคนแม่งจะเย็นชาไปไหน มึงเป็นไรมากมั้ยเนี่ย
ส่วนตัวผมก็เผยความ ‘เด็ก’ ซะเต็มที่เลยครับ
เป็นพวกไร้สาระ ทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่รู้เรื่องรู้ราว และอื่นๆ อีกมากมาย เหอะๆๆ
ผมไม่ได้ทำงานกับผู้ใดใช่ไหมครับ เป็นพวกรับงานมาทำบ้านหง่ะ มีออกพบลูกค้าบ้างตามสถานการณ์ สภาพผมก็เลยออกแนว........ไม่ค่อยโตเท่าไหร่ คือยังดูเด็กๆ อยู่
มีคนทักว่าเป็นเด็กมหาลัยไม่เท่าไหร่คับ บางคนนึกไปถึงว่าผมอยู่ม.ปลายโน่น... โห ลดอายุให้กันแบบนี้ปลื้มตายเลย คือว่า...ผมเพิ่งไปตัดผมมาด้วยคับ ‘ทรงเห็ด’
ช่างตัดผมที่เป็นกะเทยก็ขยันแซวกันเจง... เค้าบอกว่าอยากกินเห็ดโผมมมจังเลยยยย แหะๆๆๆๆ
แต่ตัดแล้วถูกใจมากคับ เปลี่ยนจากลุคเดิมที่เป็นแบบชาวบ้านๆ ไปเลย
ตัดเสร็จไอ้เคนก็มารับ หน้าเก็กยังกับรูปปั้นอ่ะ แต่พอเห็นทรงผมมันหลุดขำก๊ากคับ
“คิดไงตัดทรงนี้” เคนถาม
“คิดว่าเท่เลยตัด”
“ไม่เท่เลย ตลก”
“อ้าว...” ไอ้นี่ ผมออกจะน่ารักนะ (อ้วกกก)
“ล้อเล่นๆ น่ารักดี” มันยังกลั้นขำอยู่คับ ถึงขนาดเอามือปิดปากหัวเราะด้วย...
อ้าวเวง สรุปกูแนวเกินไปใช่มะ?
“ภูมิใจล่ะสิ มีแฟนหล่ออ่ะ” ผมเห็นไอ้เคนมันกลั้นยิ้มจนหน้าแดงตอนเดินกับผมที่ตลาดนัดแห่งหนึ่งคับ คนแม่งมองจริง เออ กูหล่อไง
“คร้าบ.......หล่อคร้าบ หล่อมากกกก หล่อจนงงเลย”
“งงเพื่อ!”
“งงว่าแฟนเราจะแนวเยอะไปไหน แต่แม่งฮาจริง ฮ่าๆๆๆ หน้าเอ๋อว่ะ” สาด เอาเข้าไปมึง ขำให้สำลักน้ำลายตายไปเลยนะ
แต่พอเคนชินตาแล้ว ก็กลับเข้าโหมดเก็กชิงแชมป์โลกต่อไป...
“จะเก็กให้ใครดู เมื่อยหน้ามั่งป่ะ?” ผมกวนมัน เพราะอย่างที่บอกเวลาอยู่ข้างนอกมันจะนิ่งมาก
“เราก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว” อยากให้เห็นหน้ามันโคตร คือน่าถีบสัดๆ
“พักนี้ดูปลงๆ นะ งานเยอะ? เจ้านายด่า? หรือมีคนมาจีบ?” ผมก็ถามไปเรื่อย อยากรู้มันเป็นไร
ไอ้เคนปกติขี้เก็กก็จริง แต่ไม่ใช่คนพูดน้อยเวลาอยู่ด้วยกันอ่ะคับ
“ป่าว...”
“บอกมา”
“ไม่มีไร แค่เซ็งๆ เดี๋ยวไอ้เทนก็จะย้ายมาอยู่ด้วยแล้ว”
“หา!? มาที่คอนโดเคนอ่ะนะ” แล้วกูจะเลิฟๆ กับแฟนกูได้ไหมหนิ มีไอ้เด็กปาก dog มาสิงอยู่แบบนี้
“ก็มันสอบได้ ม.xxx แล้วคอนโดเราก็ใกล้มหาลัยมันมากกว่าบ้าน ม๊าเลยให้มันมาอยู่ด้วย”
“เอ่า ซวย”
“จะย้ายหนีไปอยู่ที่อื่นดีมั้ย”
“ดี”
“บ้านพุนะ”
“แม่ได้ฆ่าตาย!!” แม่ผมไม่ชอบไอ้เคนอย่างแรงครับ แต่ก็ไม่เชิงขัดขวางผมกับมัน ก็ให้คบกันอยู่นะคับ (พ่อผมยังไม่รู้เหมือนเดิม)
ส่วนไอ้เรื่องผมเป็นเกย์ จะหาแฟน ญ. แต่งงานไม่ได้ พ่อแม่ผมไม่ซีเรียสคับ
เพราะเค้าไม่อยากให้ผมไปไหนไกลอยู่แล้ว กะจะให้เป็นลูกแหง่ที่น่าตื๊บของพ่อแม่ตลอดไป (ประมาณนั้น)
“ก็บอกว่าจะไปหาที่บ้านบ่อยๆ ก็ไม่ให้ไป” ไอ้เคนบ่น
“มันต้องแสดงความจริงใจให้พ่อแม่เห็นรู้ป่ะ เค้าจะได้ยอมรับเรา”
“ยาก” แค่นึกภาพความวุ่นวายก็ไม่อยากเจอเหตุการณ์นั้นแล้วคับ
พ่อผมยิ่งโหดๆ อยู่ด้วย ไอ้เคนโดนฆ่าปาดคอทิ้งศพเน่าอยู่สวนหลังบ้านแน่ๆ
“ยังไม่ได้ลองเลย”
“เดี๋ยวๆ ยังไม่พร้อม”
“แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม เราอยากให้แม่พุรู้ว่าเราคิดไงกับพุจริงๆ นะ” เออ จะเร่งทำไมเล่า วู้
“แม่เรารู้แล้วแหล่ะ แต่ถ้าอยากไปจริงๆ เดี๋ยวเราบอกอีกที มันต้องดูอารมณ์เจ๊แกด้วย”
คือที่จริงเคนมันผ่านเรื่องนั้นมาได้แล้วคับ แล้วมันก็เป็นคนพูดเคลียร์เองโดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรซักอย่างด้วย (ครอบครัวมันมีพี่น้องสี่คนนะคับ ชายสาม หญิงหนึ่ง)
ที่จริงก็คงไม่มีพ่อแม่คนไหนปลื้มที่ลูกตัวเองเป็นเกย์หรอกคับ แต่ถ้าไม่ได้ทำอะไรเสียหาย หรือสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว (เอาคำพูดเคนมา แหะๆๆ แต่ที่จริงป๊ามันก็สลดอยู่เหมือนกันที่เคนเป็นแบบนี้)
“เดี๋ยวปลายเดือน xxx คอนโดเราก็เสร็จแล้ว” ผมบอกเคน
“แล้ว?”
“ไปอยู่ได้”
“หมายถึง?”
“ก็ถ้าเคนอยากหนีน้อง ไปอยู่คอนโดเราก็ได้”
“แล้วพุจะอยู่ด้วยมั้ย ถ้าพุไม่อยู่เราก็ไม่ไปอ่ะ”
“หะๆๆ อาจจะอยู่บ้างไม่อยู่บ้าง”
“เวรกรรม ไม่อยากอยู่ด้วยกันจริงๆ เหรอ?”
“อยากนิดนึง แต่ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า” ผมบอกไปตรงๆ ไอ้เคนก็ทำหน้าเซ็ง
“แล้วถ้าเราไม่อยากอยู่คนเดียวล่ะ เราอยากอยู่กับแฟนอ่ะ ได้มะ?” น่ารักตายอ่ะมึง
“ด้ายยยยยยยยยยย.....!!!!” ผมตอบ
“ว๊อนท์เมื่อไหร่เรียกพี่ละกันน้อง”
“ผมว๊อนท์พี่ทุกวันล่ะครับ มีแต่พี่นั่นแหล่ะที่ไม่ว๊อนท์ผม ชอบหนีผมตลอด”
“ไม่ได้หนีน้าเว้ยยยย เดี๋ยวคืนนี้จัดให้เลย หนักๆ” หุหุ
“จริงเหรอคร้าบบบ?”
“จริงคร้าบ” กูร้ากมึงนะเว้ยแสรด ถ้าอยู่กันแค่สองคนนะจับมาฟัดแล้ว ไม่มีเหลือ เหอะๆๆ
ผมถนัดขั้นเริ่มต้นแบบภายนอกอ่ะคับ แต่ขั้นสุดท้ายไม่กล้า ทำไม่เป็น....แหะๆๆ
สรุปก็เลยไม่ได้เป็นฝ่ายเสียบเค้าซักกะที T T (อยากลองดูเหมือนกัน)
แต่ว่า......เป็นแบบทุกวันนี้ก็โอเหมือนกันนะคับ เริ่มชินแล้ว ฮ่าๆๆ กร๊ากกก ขอไอ้เคนจัดท่าใหม่หน่อยดิ๊ x แตกกันไปเลย เอาให้มันหลงจนโงหัวไม่ขึ้น หุหุหุ
ปกติถ้าผมเบื่อๆ บ้านก็จะแวะเวียนไปนอนกับเคนนะคับ ลากยาวเป็นอาทิตย์ก็มี เวลาที่อยากกวนประสาทมันหรือว่าเวลามันมีเรื่องไม่สบายใจซักอย่าง... ก็จะอยู่คอยรับฟัง ดีกว่าต้องคุยกันทางโทรศัพท์ตั้งเยอะ เพราะพูดกันรู้เรื่องมากกว่า
ผมเป็นคนมีจิตวิทยาในการรับฟังปัญหาหรือเรื่องอะไรของใครซักคนอ่ะคับ พูดให้เค้าสบายใจหรือเห็นว่าตัวเองสำคัญหรือมีค่าขึ้นมาเพื่อให้ผ่านเหตุการณ์นั้นๆ ไปได้
แต่......... ไม่ค่อยมีใครทำให้ผมหายจากความนอยด์ได้เลย
นอกจากผมหายเอง
เซ็งเป็ด :z3:
/
และแล้ว... คอนโดผมก็ได้ฤกษ์เปิดตัว... แต่ผมยังไม่ไป เพราะ... เอ่อ.... ไม่มีเพื่อนไปคับ (และไม่อยากไปกับเคนด้วย เพราะบางงานก็ไม่อยากไปกับมันอ่ะ)
ถ้าถามว่าทำไมต้องเอาเพื่อนไป เพราะ...มันต้องตรวจรับห้องใช่มะคับ แล้วผมยิ่งเอ๋อๆ สายตาไม่ดี และเป็นพวกไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเค้า ก็เลยชวนไอ้โมไปด้วย
แต่...มันไม่ว่าง!!! แม่งเอ๊ย ทีงี้ล่ะไม่ว่าง และที่อยากเอามันไปมากกว่าใครทั้งหมด ก็เพราะมันรู้ว่าต้องทำอะไรยังไงบ้างอ่ะคับ
อันที่จริง...แอบคิดถึงพี่นัทอย่างมากมายเหมือนกัน รายนั้นรู้ยิ่งกว่ารู้อีกคับ รู้ลึกรู้จริงทุกรายละเอียด ตั้งแต่เรื่องวัสดุไปจนถึงโครงสร้าง ไปจนถึง...ค่า mlr ลบบลาๆๆ เปอร์เซ็นต์
เอ่อ กรูงง
อย่าถามเรื่องการเงินกับผมเป็นอันขาด บางทีบวกเลขยังไม่ค่อยจะถูกเลย (ทั้งที่ชอบวิชาเลขนะเนี่ย)
ผมรอคอนเฟิร์มจากไอ้โมไม่รู้มันจะติดงานหรืออะไรมั้ย แต่มันบอกถ้าว่างก็จะพาไปหง่ะ
และวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเล่น FB อยู่...
ปล. สมัครแล้วครับ เพราะวีบอกว่าอยากได้รูปที่ถ่ายกับผมตอนรับปริญญา เลยให้ผมสมัคร FB เพราะง่ายและสะดวกดีจะได้คุยกันได้เรื่อยๆ ด้วย...
(เอ่อ ถ้ามีคนสงสัยว่าวีคือใคร เค้าคือกิ๊กผมตอนอยู่เมืองนอกนะครับ - -“ แต่ตอนนี้เพื่อนกัน เพื่อนกันมาตั้งแต่กลับไทยซักพักละ)
ผมทำแนวไม่เล่นเหมือนชาวบ้านมาเป็นชาติ สุดท้ายก็ต้องสมัครอยู่ดี
ตอนแรกเลยก็มีรายชื่อเพื่อนโผล่มาให้กดรับยาวเป็นหางว่าว แต่ผมเลือกเฉพาะบางคนพอและ ตอนนี้ก็ล็อคขั้นสูงสุดอยู่ เพราะไม่อยากให้ใครล่วงรู้ความลับว่า in a relationship with……ไอ้เคน เหอะๆๆๆ
ล้อเล่นคับ!! มันมีรูปมีไรงี้ด้วย เลยไม่อยากให้คนนอกเห็นต่างหาก
เคนก็เล่นนะคับ friends น้อยกว่าผมครึ่งนึง ขนาดว่าผมไม่ค่อยรับแอดใครแล้วนะเนี่ย แต่ผมว่ามันเป็นพวกไม่ชอบพึ่งพาเทคโนโลยีมากกว่า มันจะไม่ค่อยทำกิจกรรมที่เกี่ยวกับการใช้คอมพิวเตอร์หรืออะไรไฮเทคอ่ะคับ
ที่ผมพูดเรื่อง FB ไม่ใช่ไรหรอกคับ ผมเห็นหน้าไอ้ตี๋หูดำโผล่มาตรงที่ขอเป็นเพื่อนอ่ะ
ที่จริงก็รู้อยู่คับว่าเค้าเล่น แต่ผมไม่ค่อยเล่นเท่าไหร่ นานๆ ทีเลยเพิ่งเห็น
ตอนแรกแอบตกใจ พอรู้ว่าเป็นใครก็กด accept โดยด่วน
แต่พอเข้าไปดูนะครับ อื้อฮื้ออออออ ความตื่นเต้นที่มีทั้งมวลหายไป กลายเป็นอยากกระทืบคนแทน
แม่ง เด็กในสังกัดเยอะมากกก............!!!! รูปเพียบ แต่ไม่ใช่พี่แกเอามาลงนะคับ เค้าแท็กต่อๆ กันมา แล้วสังเกตดูเหมือนไอ้ตี๋จะปล่อย FB ทิ้งร้างมาพักใหญ่ด้วย สังเกตจากมีคนมาทิ้งข้อความถามถึงไว้ ว่าหาย(หัว) ไปไหน?
ผมใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการตามสโตรกพี่นัท ทั้งรูปทั้งข้อความที่คนอื่นคุยกัน (เอ่อ เพื่อ?)
แต่พอได้รู้ก็วางใจได้หนึ่งเปราะเพราะดูท่าทางเค้าก็ยังเริงร่าอยู่กับกิ๊กทั้ง ญ. และ ช. ไม่รู้ว่าคนไหนที่พี่แกไลค์สุดด้วยก็เห็นเล่นกับทุกคน
จนกระทั่งพี่นัทส่งข้อความหลังไมค์มา
ถามว่า
‘ที่บ้านไฟฟ้าเข้าถึงแล้วเหรอ?’
เหอะ จิกกัดกันเข้าไป ไม่เล่น fb ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีไฟใช้ซักหน่อย
‘ล้อเล่น เหงาว่ะ ไม่มีคนอยู่ข้างๆ เลย’
เอ่อ.... ได้ข่าว คนอยู่ข้างๆ เอ็งเปิดดูรูปเมื่อกี้มีให้เลือกนับสิบ :angry2:
ผมไม่รู้จะคุยไรกับเค้านอกจากบอกไปสั้นว่า
‘คิดถึงพี่ว่ะ’
หลังจากส่งไปมือถือก็ดังขึ้นทันทีคับ ผมไม่นึกว่าเค้าจะไวปานนี้ก็อึ้งๆ ใจเต้นตุบๆๆ เหมือนกัน เพราะไม่ได้คุยกันมานานมากกกแล้ว
“ฮัลโหล” ผมตั้งสติรับสาย
“พี่ไม่อยู่เหงาอ่ะดี้เด็กน้อย”
“อาไร...” นี่หรือประโยคแรก
“พี่ต่างหากที่เหงา พุไม่เหงาซักหน่อย”
“อย่างน้อยก็เหงาเพราะคิดถึงพี่ล่ะวะ”
“หลงตัวเองไปป่ะ”
“อ้าว ไม่งั้นจะบอกว่าคิดถึงทำไมเล่า หรือพูดไปงั้นๆ ให้คนเค้ามีความหวัง”
“.......................” เอิ่ม พูดไม่ออก แต่ไม่ได้ให้ความหวังนะ แค่คิดไงก็บอกไปงั้น (หรือมีใครเถียงว่านั่นแหล่ะเรียกว่าให้ความหวัง!)
“ฮ่าๆๆ เฮ้ยย ซีเรียสเหรอวะ ล้อเล่น” เสียงพี่นัทหัวเราะ
“.......................” ผมก็ยังคงอึ้งต่อปายไม่จบสิ้น คือผมไม่แน่ใจว่าเค้าคิดไรอยู่ ยังชอบผมอยู่มั้ยหรือยังไง จะได้วางตัวถูกว่าต้องพูดหรือทำอะไรต่อไป
“น้ำพุ”
“อะไรพี่?”
“เรียกเฉยๆ ไม่ได้พูดคำนี้มานานแล้ว”
“..................” ผมก็ไม่ได้พูดคำว่า ‘นัท’ มานานแล้วเหมือนกัน เหอะๆๆ
และแล้วก็เงียบ........
:undecided:
“เฮ้ยยย อึดอัดว่ะ ไม่เห็นหน้าแล้วมันพูดไรไม่ออก” พี่นัทว่า
“เหมือนกันพี่ แต่พุว่าเห็นหน้าคงยิ่งพูดไม่ออก”
“อย่าเปลี่ยนไปขนาดนั้นดิวะ”
ฉึก!
ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเสียดๆ ใจกับประโยคนี้
คือว่า...ผมไม่ได้อยากเปลี่ยนไปอ่ะคับ เพราะไงเค้าก็ยังเป็นคนสำคัญที่เคยช่วยเหลือผมไว้เยอะอยู่ แต่ตอนนี้จะไม่ให้เปลี่ยนเลยก็ไม่ได้
“โทษพี่”
“กี่เดือนกี่ปีก็พูดแต่คำนี้เนอะ ฟังจนแทบอ้วกแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวบัญญัติศัพท์ใหม่ก็ได้ แต่ความหมายเหมือนกัน”
“พอๆ ขี้เกียจจำ” พี่นัทว่า
“ไม่สะดวก ลำบากใจ กลัวถ่านไฟเก่าคุ หรือกลัวอดใจไม่ไหว ก็ไม่ต้องมาเจอกันหรอกน้ำพุ พี่รู้ตัวเองว่าเสน่ห์มันล้นเหลือ เดี๋ยวเอ็งจะซวยเปลี่ยนใจจากคนรักเก่าเอาได้ง่ายๆ พี่เข้าใจ”
“บ้าและ พูดเหมือนหนังการ์ตูน พุไม่กลัวอะไรหรอก ไม่มีไรต้องกลัว”
“หึ ก็ดี”
“พี่ว่างเมื่อไหร่ล่ะ มาช่วยเช็คห้องที่คอนโดพุหน่อยดิ สร้างเสร็จแล้ว”
“อ้าว ไอ้ง่อย เพิ่งได้คุยก็ใช้พี่เลยนะเว้ย ความเกรงใจน่ะมีบ้างมั้ย”
“เพื่อนมันไม่รู้จะว่างมั้ย ไม่อยากไปคนเดียว พ่อแม่พุจะตามไปเซ็นต์สัญญาวันหลังอ่ะ”
“เฮ้อ แล้วไปกับพี่แฟนเอ็งมันไม่ว่าไรรึไง? ไม่อยากเป็นชู้นะเว้ย”
“นึกว่าเป็นอยู่” หมายถึงกับคนอื่นน่ะคับ
“ไม่เค๊ย...กล่าวหากันง่ายๆ เดี๋ยวก็ฟ้องศาลแม่งให้จับแก้ผ้าชักว่าว”
“ฮ่าๆๆ บ้าและ เคนมันไม่ว่าหรอก คุยกันได้ มันฟังภาษาคนรู้เรื่อง”
“กับเอ็งนึกว่าคุยภาษาต่างดาว”
“ตะแล่ดๆ แป้ดๆๆ ตะรื้ดๆๆ” ผมแกล้งทำเสียงล้อเลียนเค้าไป
“ปัญญาอ่อน ยังสติดีอยู่ป่าววะ คนที่บ้านคลุกอะไรใส่ข้าวให้กิน”
“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่นกพิราบนะ”
“แต่เป็นหมาน้อย...”
“พอและพี่ ตกลงไปป่ะเนี่ย?”
“จ่ายค่าเสียเวลาให้จะไป” ไอ้งก
สรุปเค้าก็จะไปให้ละคับ วันเสาร์บ่ายๆ
ผมก็ไม่ได้ปิดบังไรเคน ก็บอกมันไปอย่างที่ควรจะบอก... มันก็ไม่ว่าอะไรนะคับ เพราะเคนมันค่อนข้างจะชินเวลาผมจะไปไหนกับคนอื่นแล้ว
มันไม่มีเหตุผลที่จะไปไหนต้องไปกับแฟนตลอดนี่คับ บางทีก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศไปกับเพื่อนบ้างพี่บ้างน้องบ้าง คบผมต้องปล่อยอิสระหน่อยนึง ไม่งั้นผมจะอึดอัด
บอกเคนไปงั้นคับ ตอนแรกมันไม่ให้เลย แต่หลังๆ ก็คุยกันเข้าใจแล้วคับ
งงเหมือนกัน เรื่องไหนที่ผมขอ เคนมันจะให้ยากมากกกกก
แต่เรื่องไหนที่มันขอ ผมให้มันง่ายนะ..... คงเพราะนิสัยผมด้วยมั้ง แต่ไอ้เคนมันหัวแข็ง เลยให้ยากนิดนึง
/
พอถึงวันที่จะไปตรวจรับห้อง... ผมก็ไปรอพี่นัทที่คอนโดคับ พอเค้ามาเห็นหัว (ทรงผมเห็ดๆ) ของผม ก็ถึงกับตาโตหัวเราะก๊ากอีกคน
“นี่มันตัวอะไรวะเนี่ยยยย?” หยาบคาย! มันตลกตรงไหนวะ ออกจะดูดี
ผมสังเกตพี่นัทที่ไม่เจอกันหลายเดือน
เค้าหล่อขึ้นคับ!!!! เฮ้ยยย อันนี้เรื่องจริง เค้าผอมลง ผมก็ยาวขึ้น ดูเกาหลีไปเลย แต่ไงๆ ก็หล่อน้อยกว่าเคนอยู่ดี (อิอิ) แต่ไอ้เคนอ้วนขึ้นง่ะ เซ็งมันไม่ยอมออกกำลังกายเลยพักนี้
เรื่องความหล่อเรียงลำดับเคนหล่อสุด (ในสายตาผม), พี่ซี, พี่นัท (ขี้เหร่สุด)
เรื่องบอดี้ พี่ซีหุ่นดีสุดคับ เร้าใจผมโคตรๆ (แหง่ะ), เคน, พี่นัท (รั้งท้ายเหมือนเดิม)
ส่วนเรื่องฐานะ พี่ซีก็รวยสุดอีก (เอิ่ม เริ่มเสียดาย), พี่นัท, เคน (จนสุดในสามคนนี้ แต่รวยกว่าผมอยู่ดี)
แต่ทุกเรื่องที่กล่าวมาถ้านับผมรวมเข้าไปด้วย ผมหน้าตาดีและหุ่นดีที่สุดครับ ฮ่าๆๆๆๆ แพ้แค่ความมีอันจะกินเท่านั้นนนน.... (กล้าพูดไปอย่างหน้าด้านๆ)
“หัวหลิมว่ะเฮ้ย เข้าใจเปลี่ยนฉายาใหม่ให้ตัวเองนะ” พี่นัทแซว
“พี่เปลี่ยนให้ต่างหาก พุหล่อนะเว้ย ญ.มองเพียบ” ไม่มีใครชม ก็ต้องชมตัวเอง
“เค้ามองว่าเอ็งไม่เต็มรึเปล่า หน้าก็เอ๋อ ยังตัดผมทรงเด็กเอ๋ออีก ไอ้หัวหลิมเอ๊ย” สรุปจะว่าไรตรูกันแน่
การพบกันครั้งนี้ของผมกับพี่นัทไม่ได้น่าอึดอัดใจอย่างที่คิดคับ เค้าก็ดูปกติดีเหมือนเดิม ยังกวนตรีนเหมือนเดิม เห็นงี้ผมก็สบายใจคับ
และทีนี้จะมี จนท. ของคอนโดไปช่วยเช็คให้ด้วยคับว่าตรงไหนที่จะให้แก้ เค้าก็ส่งน้องวิศวกร ผญ. คนนึงมาคับ ตอนแรกผมไม่ได้คิดไร แต่น้องเค้าชอบฮาแล้วก็แอบยิ้มเขินๆ เวลาผมกับพี่นัทเล่นกัน (เอ่อ หมายถึงเช็คห้องอยู่ แต่ปีนป่ายว่อนบวกกับคุยกันขำๆ ด้วยมั้งคับ)
พี่นัทเค้าจะเตรียมกระดาษ post it มาแปะตามจุดที่จะให้แก้แล้วก็เตรียมลูกแก้วมาด้วย มาเช็คสโลปในห้องน้ำ (มีประโยชน์ๆ) ผมขี้แกล้งชาวบ้านอยู่แล้ว เลยแซวน้อง ผญ. ชวนคุยตลกๆ จนน้องเค้าอายม้วนไปเลย 55
พี่นัทก็ทำเป็นว่า
“ไอ้นี่ เอาอีกและ” แต่...ตัวเองก็ทำคับ พอๆ กับผมนั่นแหล่ะ
แย่งกันแซวอย่างสนุกสนาน (นิสัยเสียเหอะ)
เช็คเสร็จยังไม่วายจะไปขอเบอร์เลย... แต่อันนี้ผมขอผ่านคับ ไอ้เคนรู้ตายแน่ๆ
และนี่ก็เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกสนุกมาก หลังจากทำตัวสงบเสงี่ยมเป็นคนดีของเคนมาพักหนึ่ง เหอะๆๆๆ
H
มาแล้ว ดองนานเกิน... เพราะงานเยอะเน้อ ว่างแล้วรีบปั่นมาสังเวยทันที :จุ๊บๆ:
เม้าท์พุและตอบเม้นท์รวบยอด
ความเห็นส่วนตัวเราว่าน้ำพุเป็นไบมากกว่า เพราะดูเข้าขากับพี่นัทมากๆ เวลาหม้อสาวๆ เอ่อ หนุ่มๆ ก็หม้อนะ แต่เป็นหนุ่มน้อยน่ารักซะล่ะมากกว่า แต่สองคนนี้นี่นิสัยเสียจริงๆๆ หึหึหึ (ใครอยู่ใกล้ต้องระวังตัวเป็นอย่างสูง)
เคนกับพุก็ดีกันบ้างไม่ดีกันบ้างนะคะ เหมือนคู่รักคนอื่นๆ นั่นแหล่ะ
เรื่องน้องเทนเล่าเลยก็ได้ คงจะมีแรงบันดาลใจมาจากพุจริงๆ นั่นแหล่ะ เพราะพอย้ายมาอยู่กับเคน พุก็แวะมาหาแฟนเค้าบ่อยจะตาย สวีทล่อตากันสุดริด น้องเทนเค้ามีผช.มาจีบอยู่ก่อนแล้วก็เลยเริ่มเอนเอียงเพราะมีต้นแบบล่ะมั้ง เหอๆๆ ไอ้น้องเทนชอบพุมั้ย ตอบเลยว่าชอบ! (เคนไม่รู้ด้วยแหล่ะ) แต่กินแห้ว และไปคบกับคนอื่นเรียบร้อย
เรื่องทำอาหาร คือว่า... มันไม่เป็นสัปปะรดจริงๆ นะฝีมือไอ้เจ้าพุเนี่ย เคนลิ้มลองไปแล้วถึงกับใจสลาย ไม่เอาอีกเลย ฮ่าๆๆ
เรื่องไอ้น้องแทค ขอเม้าท์ตรงนี้เลยละกัน ปัญหามาจาก fb แฟนแทคกับเพื่อนพุมีเรื่องทะเลาะกันเพราะความหึงหวง จนวันนึง ไอ้พุไปกินเหล้ากับเพื่อนพวกนี้แล้วแทคเอาแฟนมันกับพรรคพวกมาจะเคลียร์ให้เพื่อนพุขอโทษ แต่เพื่อนไม่ขอโทษก็เลยต่อยกัน โดยไอ้น้องพุก็ไปร่วมแจมกับเค้าด้วย เลยโดนไปซะหนึ่งหมัดเต็มๆ ปากแตกกลับบ้าน โดนเคนดุไปอีกแปดวัน (อิอิ)
ที่จริงมีเรื่องเม้าท์อีก...ตอนพุไปทำวิจัย ตจว. มีเด็กมาติดอีกแล้วล่ะพี่น้อง อยากจะกรี๊ดดด... ปัญหาโลกแตกมากกับนายคนนี้
-
:o12: คิดถึงมากกกก ในที่สุดก็ได้อ่านน้ำพุแล้วววว :กอด1:
-
พุกับเคนมันน่ารักแหะ 555+
คิดถึงพี่นัทนิดๆ กวนๆดี
-
:m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m2:
วันนี้ที่รอคอย ได้อ่านต่อแล้ว
ขอบคุณมากนะคะ
-
บรรยากาศสิงคนนี้เปลี่ยนไปแล้วค่ะ
จากเมื่อก่อน ยังพอมีออร่าชมพูวิ๊งๆกันอยู่บ้าง
ตอนนี้ดูเหมือนพี่ชายกับน้องชายไปแล้วอ่ะ แลดูอบอุ่น น่ารักดีนะคะ :กอด1:
-
คิดถึงพุๆๆๆๆๆๆคิดถึงคนโพสด้วยอิอิ
ดีใจจังดูพุกับเคนราบรื่นดีพอเห็นพุกับเคนทะเลาะกันทีไรเราก็พอยเศร้าไปด้วย
พุตัดผมทรงเห็ดเหมือนแทมินSHINeeไหมอ่ะทรงนี้ไม่น่ารักจิงตัดไม่ได้น๊าอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
น้ำพุกลับมาแล้ว ><
น่ารักมาอ่ะคู่นี้ ฮ่าๆๆ
ดีใจที่พี่นัทยังเหมือนเดิม
-
คิดถึงน้ำพุจริงๆ :กอด1:
ถึงจะดีใจที่สุดท้าย(แต่ไ่ม่ท้ายสุด)ก็เป็นเคน แต่เวลาพี่นัทโผล่มานี่ก็แอบหวั่นไหวแทนน้ำพุ (ไปเกี่ยวไรกะเค้าเนี่ย 55)
พี่นัทเป็นพระเอกได้จริงๆด้วย :o8:
เรื่องน้องเทนก็ยังแอบฮาอยู่ แต่คิดอยู่แล้วว่าต้องแอบชอบพุ เพราะน้ำพุน่ารักนี่เนอะ (หมายถึงอะไรๆหลายๆอย่าง)
วันนี้วงเล็บเยอะจังเลยบวกหนึ่งให้พี่โบ (เกี่ยว?) :laugh:
-
ขอบคุณนะคะ
ค่อยหายคิดถึงพี่นัทหน่อย
ไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างน้อยก็สามารถกลับมาคุยกันได้อย่างพี่น้องก็โอนะคะ
:pig4:
-
น้ำพุมาแล้ววว เย้ๆๆ กอดๆๆๆ
ทำไมต้องมีคนหัวเราะพุเพราะผมทรงเห็ดด้วยอ่า
หรือว่ามันจะตลกจิงๆ ฮ่าๆๆ
พุกะเคนตอนนี้ไม่ค่อยหวานเลย (อยากอ่านหวานๆ ฮิฮิ)
แอบอึ้งน้องเทน มีผู้ชายมาจีบ??? คิดว่าน้องไปจีบเค้าซะอีก
-
คิดถึงน้ำพุเหลือเกิน. ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ. เรื่องราวของพุเป็นเรื่องราวที่จริงยิ่งกว่าจริง. ดิฉันอ่านแล้วซึมซาบทุกคำพูดค่ะ. และแอบเสียดายพี่ซีเหมือนกัน. หุหุ
-
กรี๊ดดดดดดด !!~ *แปะป้าบ(อีกแล้ว)*
ตึกออฟฟิศเค้าไฟไหม้ ต้องไปจัดการก่อน
[27.08.11 15.35 เซนบางนาไฟไหม้ นี่คือเรื่องจริง !!]
*ดิท1
พิมพ์ไว้แล้ว แต่เนทตัดโช๊ะส่งไม่ได้แสรดดดด -*-
พรุ่งนี้เค้ามาดิทให้ใหม่นะตัวเอง ซอรี่จริงๆ T^T
*ดิท2
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เหนื่อยอ่ะ เหนื่อยสาดๆ (เลยมาดิทช้า เกี่ยว?)
พี่นัททททททททททททททททททททททท คิดถึงโฮกฮากเลยเบบี๋ >.<
ยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีไม่มีเปลี่ยน งุงิ แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่พาพุเค้าไปหม้อสาว
เอ๊ะ!! หรือว่าพุมันหม้อเองฟร่ะ =*=
ไม่รู้จะเม้นไรอ่ะ หัวมันตื้อๆไปหมด ฮ่ะ ๆๆ
อ่อๆๆ คือออ ไอ่ที่พุมาจัดอันดับหนุ่มหน่อในฝันอ่ะ แอบช๊อค !!
คือทำไมพี่นัทเค้าเหมาบ๋วยตล๊อดตลอดเลยอ่ะ อุตส่าห์มโนไว้เกาหลีม๊ากมาก
ไอ่น้องเคนมันหล่อลากไส้ยังไงนึกไม่ออก แต่พี่นัทเค้าง่ะ ทำม๊าย ทำไมถึงเป็นงี้ล่ะ
แล้วโบเคยเห็นพี่นัทป่ะ บอกเค้าทีว่าพุโกหก บอกเค้าที !!!!!!!! :z3:
แล้วสรุปตอนนี้เคนพุ เลิฟๆๆกันแล้ว เอวี่ติงจิงเกอร์เบล์ เหอๆๆ
เลิฟๆกันมันก็ดีนะ แต่อย่ากลับมาตีกันอีกล่ะ ไม่อยากลุ้นแล้ววว
อ่อๆแล้วววววววววว เค้าสงสัยอ่ะ ไอ่น้องเทนนี่รับหรือรุก หุหุ
คราวที่แล้วโบจ๋าบอกน้องหล่อ เซอร์ติส แต่อ่านคราวนี้โบบอก
น้องมีผู้ชายมาจีบ(?) เลยไปโอเคเซย์เยสกับเค้า บอกทีว่ามันไม่ใช่แบบที่เค้าคิด
น้องไม่ได้รับ บอกเค้าที !!!!!!!!!!!! :z3:
อะไรอีกนึกไม่ออก พุมี fb จิงดิ ?? ไอ่เด็กต่างดาวนั่นเล่น fb
งืมมม ไม่ใช่เค้าคนเดียวที่คิดแบบนั้น ฮ่ะ ๆๆ *พี่นัทจับมือ*
แต่ฮาภาษาต่างดาวพุอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
จะว่าไปมีพี่นัทนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ว่างๆมาดูคอนโดให้หนูบ้างจิ เหอๆๆ
อ่อๆ เมื่ออาทิตย์ก่อนไปงานวิจัยที่โรงแรมแถวเพชรบุรี
เจอโบจ๋าด้วย ตื่นเต้นมากกกกกกกก แอบถ่ายรูปไว้ด้วย
กะว่าจะเอามาให้ดู แต่ทำไปทำมาขี้เกียจอัพโหลดแระ ฮ่ะ ๆๆ (อดป่ะ)
แล้วๆที่ว่าพุมีเด็กมาติดนี่ อย่าบอกนะว่าเด็กผู้ชาย -*-
คือ ปวดประสาทว่ะค่ะ ฟ้องเคนๆๆ จะฟ้องเคน ซ่าดีนัก หึหึ
บอกตรงๆตอนแรกๆที่มาอ่านนะ พูดตรงๆเลยนะ อย่าโกรธ
เค้าเกลียดพุว่ะ แม่มเลว เอิ๊ก ~ แต่อ่านไปอ่านมา
ถูกความแปลกของพุถีบตกหลุมฮ้า เลยตกหลุมรักไปเลย โฮะๆๆ
แล้วมาคิดดูตอนนี้ ทำไมตูไปว่าพุเลววะตอนนั้น เหอๆๆ
เอาเป็นว่าตอนนี้ร๊ากกกกกกกกกกกกกไอ่เด็กต่างดาวนี่นะจ๊ะๆ ^ ^
แต่ขอร้องอย่าปล่อยฟีโรโมนให้มันมากนัก สงสารเคน(เกี่ยว?)
เออแอบฮาไอ่ตอนพุว่าเคนมันจะเก๊กชิงแชมป์โลกอ่ะ ฮาว่ะ
คิดแล้วเมื่อยแทน อะไรมันจะขนาดนั้น ฮ่ะ ๆๆ
นึกไม่ออกแล้วจะเวิ่นอะไร ขอจบการเม้นแต่เพียงเท่านี้
จะกลับไปนอนตายให้หนอนแดกแล้ว เจอกันตอนหน้า(มาเร็วๆนะ) บับบุย :bye2:
-
หายไปนานจริงๆ คิดถึงครับ
แล้วซีมีข่าวคราวอะไรบ้างไหมครับ
-
อ้ากกก
อึ้งเรื่องน้องเทนมากกก
อยากฟังๆ
-
:กอด1:พุกะเคน
-
ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้หายคิดถึง
ดีใจที่ได้อ่านอีก
-
พุน่ารัก สาส อ่ะ
-
:a5:
คนอ่านทุกท่านคะ เนื่องจากวันนี้น้องพุเกิดงงชีวิตแวะมาเยี่ยมโบที่บ้านนะคะ
แต่ !!! ที่มาก็ไม่ใช่เพราะคิดถึง แต่เพราะว่าฮีจะไปเที่ยวกับแม่โบเลยแวะเอาพาสปอร์ตมาให้
โบก็เลยลากเข้ามาหน้าจอคอม เปิดบอร์ดเล้าและให้ไอ้น้องพุลองพูดคุยและตอบเม้นท์คนอ่านซักนิดนะคะ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าจะมีวันนี้... o22
******
หวัดดีคับผู้ติดตามผลงาน ก่อนอื่นขอ shock กับความยาวของเรื่องก่อน
ทำไปได้จิงวะ ขอคารวะพี่โบ ผมยังอ่านไม่หมดเลยคับ มันยาวเกินไป
พอดีวันนี้มาหาพี่โบเลยโดนบังคับให้มาจอยในนี้ ผมไม่มีอะไรจะกล่าวคับ ทำไงดี ...
...
ขอบคุณทุกความเห็นและกำลังใจให้คนเขียนละกันนะคับผม
...
ตอบคอมเมนต์
โฟเย่ - เบิร์นอะไรกันขนาดนั้นคับ ขอลบตัวสีน้ำเงินได้มั้ย อื่น ๆ รักนะ รักนะ
อะแคดบา - พี่โบพิมต่อเร็ว
โลอิน ดิซิส - น่ารักจิงดิ ฮ่า
วอทเลิฟอิส - คับ ขอบคุณ
อินดิ ซากะ - บรรยากาศที่สิงคนได้ โอ้ว
เมดุซ่า - ทะเลาะกับเคนบ่อยจนเริ่มเซ็ง แม่งด่าอยู่ได้ และผมหล่อกว่าแทมินเยอะคับ
สิน - กวนตีนคับพี่นัท
บีรี่ - ผมไม่เคยหวั่นไหวกับพี่นัทนะคับ แค่เห็นว่าเค้าเจ๋งอ่ะ ส่วนไอ้เทน อ่อนมาก
นุนามิคคี้ - ไม่ได้เป็นแฟนกับพี่นัทนี่สุโค่ยแล้วคับ
แฮปปี้เมล่อน - กอดผมถึงป่าวน่ะ ผมตัวสูงนะ ฮ่า ที่มีคนหัวเราะทรงเห็ดเพราะพวกเค้าอิจฉาความหล่อผมคับ อย่าไปสนใจ หวานกับเคนไม่ค่อยมีอ่ะ.. ส่วนไอ้เทน โนคอมเมนต์
วูเม่นดับเบิ้ลซีโร่เซเว่น - มาแล้ว และกำลังจะไปแล้ว
เวิร์ดสลิงเกอร์ - บางอย่างก็ไม่จริงคับ เวอร์โคตร ผมนิสัยดีกว่าในเรื่องเยอะ ฮ่า
เพื่อนบ้าน - ซวย วิ่งหลบควันให้ทันนะคับ ผมเอาใจช่วย เอ่อ จะตอบว่าไงดี พี่นัทไม่หล่อคับเหมือนจับกังแถวเยาวราช หน้าตาเพิ่งอพยพจากไหหลำ และสามารถเม้งได้เป็นภาษาจีนฮกเกี้ยน ดูยังไงก็ไม่หล่อ ใครว่าหล่อว่ะ ส่วนไอ้เทนเรื่องค่อนข้างซับซ้อนคับ ผู้ชายที่มาจีบมันความเป็นชายไม่ถึง 30 เปอร์ แล้วผมเล่นเฟสมันแปลกตรงไหนอ่ะ ดาวนาเม็กก็มีอินเตอร์เนตนะคับ ฮ่า ... etc. ไม่ตอบเป็นไรมั้ย โยนพี่โบอย่างว่อง อื่น ๆ อย่าเกลียดผมเลยนะคับ
อรดครับ - ยังไม่ได้ครางคับ คาดว่าคงกำลังอยากอยู่เหมือนกัน ฮ่า พี่ซีตอนนี้โสดคับ วันๆ ทำงาน กินเหล้า แล้วก็ปั่นจักรยาน
ชิโร นิจิ - ทำไมไอ้เทนมันฮอตเนี่ย เห็นถามถึงหลายคนแล้วนะ
กำมิน - กระโดดกอดให้ถึงนะคับ ฮ่า
สอยไอเลิฟ - เดี๋ยวบอกพี่โบให้นะคับผม
ไอเลิฟยู - ออกสื่องี้เค้าเขินนะตัว
...
เย้ ครบ
สนุกดีคับตอบคอมเมนต์ เหมือนได้เพื่อนใหม่มาอีกนิด
แต่ผมคงไม่ได้มาจอยบ่อยนะคับ ผมไม่ค่อยเล่นเนต ไม่ใช่ดิ ต้องบอกว่าไม่ได้เล่นเลยพักนี้
ขอลาก่อนแล้วกันคับ อย่าลืมออกกำลังกาย ไบไบ
***
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
EDIT
มาเม้(า/น)ท์ อีกรอบค่ะ พอดีรีบลงไปหน่อยด้วยความกลัวไม่ได้ลง เรื่องความกวนจากที่อ่านเนี้ยยังน้อยมั่กๆ ฟังที่คุยกับแบงค์ปาก...ยิ่งกว่านี้ค่ะ ยังมาหาว่าเรื่องนี้ยาวเรื้อรังอีกต่างหาก บอกให้โบรีบจบแล้วเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า ชิ -- --"
เม้นท์คุณน้องเพื่อนบ้านถามไว้เยอะมาก โดนไอ้พุโบ้ยมาเป็นที่เรียบร้อยงั้นขออนุญาตเผาต่อเลยนะคะ
เรื่องความหม้อขอบอกว่าแย่งกันหม้อค่ะ เห็นใครน่ารักหน่อยไม่ได้ ปากจะทำงานทันที แต่พุอารมณ์เฉื่อยเขาจะมากกว่าพี่นัท นานๆ ทีเลยจะหม้อค่ะ
ตามความเห็นส่วนตัว...พี่นัทกับเคนเนี้ยหน้าคล้ายกันนะ ตี๋ๆ ขาวๆ แต่เพราะความลำเอียงเลยทำให้พี่นัทตกอันดับอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆ
เคนกับพุทะเลาะกันบ่อยมว๊ากกก แต่ก็คืนนี้กันเร็วเพราะไอ้น้องพุถ้ารู้ตัวว่าผิดก็จะง้ออย่างรวดเร็ว แต่ถ้าไม่รู้ตัวเมื่อไหร่ก็ใบ้รับประทานกันเลยทีเดียว
น้องเทน...มีคนให้ความสนใจกันเยอะเลยนะเนี่ย คือน้องเค้าไม่ค่อยตี๋มากเท่าไหร่ เป็นคนขาวแต่ผิวเกรียมเพราะแดดง่ะเลยออกแนวเข้มๆ นิดนึง หล่อโฮกมาก สาวจริงและไม่จริงจะมีมาจีบก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ที่เด็ดของวันนี้คือแอบได้ยินพุ - แบงค์คุยกันตรงระเบียงความว่า ;
"อยากให้ไอ้เทนโดนเสยตูดว่ะ แต่คงยาก" พุ (น่าจะ) สเตตั้ด สิงห์อมควัน
"มึงมีความแค้นไรกับมันส่วนตัวป่ะหนิ" แบงค์ (น่าจะ) สเตตั้ด สิงห์อมควันกว่า
"มันคิสสกู"
"ห้ะ!! ตลอดเลยนะห่านี่"
"คิสสสแอสสสส"
"ฮ่าๆๆ สัด แค่นั้นอ่ะ กูว่าไม่ใช่ กูว่าพวกมึงดูดปากกันแล้วชัวร์"
"เห้ยย ไอ่เชี้ยยยย ทำไมมึงพูดงี้วะ กูไม่ได้ทำ"
"กูไม่เชื่อออออ"
"แบงงงงค์........." เสียงงอแงสุดริด
"กูไม่เชื่อมึง.......สาสสสส"
".............." แล้วเสียงก็เงียบไป ไม่ได้ยินพวกนั้นทำไรกันฟระ อยากออกไปแอบดู แต่กลัวโดนเห็น T T
"อย่าแรดพุ เดี๋ยวกูจะฟ้องผัวมึง"
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ทำไรกัน (เดี๋ยวจะหาคำตอบมาให้วันหลัง)
หรือสรุปชั้นจะคิดไปเองอีกแล้ว -- --" แต่สองคนนี้เป็นเพื่อนกันจริงๆ ค่ะ
เรื่องเด็ก -- ขำๆ ค่ะ จะยาวในเม้นท์นี้ไปมั้ยเนี่ย...คือ พุไปเป็นผู้ช่วยอ.ทำวิจัยกับน้องโมที่จ.xxx แล้วทีนี้งานวิจัยนี้เป็นโครงการใหญ่มาก (ระดับประเทศ) ก็เลยจะมีเด็กและอ.จากคณะอื่นไปร่วมเก็บข้อมูลด้วย แล้วพอดีไอ้น้องพุไปขึ้นรถสายค่ะ ที่เต็มเลยไม่ได้นั่งกับน้องโม คนที่นั่งคู่กันเป็นเด็กป.โทต่างคณะ พอขึ้นรถมาคนนั้นก็ทักไอ้น้องพุก่อน (ประมาณว่าอัธยาศัยดีมาก) ชวนคุยโน่นนี่นั่น
แถมออกตัวว่าเป็นพี่... แต่ที่จริงเด็กกว่าพุปีนึง (-- --" บอกแล้วว่าไอ้น้องพุมันหน้าเด็ก)
จากนั้นก็คุยกันมาตลอดทางเหมือนเป็นเพื่อนสนิทกันมาสิบชาติได้ -- --" แต่พุบอกว่าคนนี้เค้าเป็นคนพูดเพราะ เรียบร้อย น่าแกล้ง ก็เลยเล่าเรื่องแสบๆ เฮี้ยวๆ ในคณะให้ฟัง
เอ่อ... แต่ละเรื่องก็นะ ขอเอาข้อความจากเรื่องต้านอิฐมาประกอบหน่อย
เป็นเรื่องประมาณ....กินเหล้า จีบหญิง เล่นยา ยกพวกตีกัน ฟันแทง ปาระเบิด (ไอ้พวกเถื่อนนน) สงสัยน้องจะติดใจในความเถื่อนหรือยังไงไม่ทราบ เช้าต่อมาเห็นเล่าว่าเจอหน้ากันก็เข้ามากอดเอวเลย กอดแบบจริงจังไม่มีเหตุผลและส่งตาหวาน ฮ่าๆๆ ไอ้น้องพุ+น้องโมถึงกับอึ้ง
แล้วหลังจากนั้นก็ต้องทำงาน จะได้คุยก็ตอนพัก ได้ข่าวน้องโมแอบงอนพุไปสนใจคนอื่นมากกว่า ฮ่าๆ (พุ...ฮีเฟรนด์ลี่สุดริดมาก ณ จุดนั้น สงสัยผีเข้า) ที่จริงไม่มีไรมากค่ะ ขำๆ แบบชอบคุยนุ้งนิ้งกันสองคน แล้วอ. กับน้องโมก็ประชดลอยมาตลอด ตอนขากลับน้องโมงอนไม่เลิกอีก พูดประมาณว่า
"แลกเบอร์กันยัง? จะได้โทรคุยกันต่อ น้อง อย่าลืมนะ คอนโดมันอยู่ที่ xxx ถนน xxx ถ้าไงไปคุยกันต่อที่คอนโดมันก็ได้นะ อย่าลืมนะ คอนโด xxx ห้อง...ชั้น...."
เอ่อ จะเรียกว่าประชดดีมั้ยอ่ะ -- --" หรือจะเรียกว่าหึง!!? o18
ไอ้สองคนนี้มันดราม่ากันประจำ...
สุดท้าย ปล. เย้ยยย น้องเพื่อนเจอพี่ถอดร่างไปเพชรบุรีเหรออเคอะ ดูดีๆ รูปถ่ายอาจจะไม่มีหน้าพี่ติดอยู่นะคะ ฮ่าๆๆ
-
ดีจัยอ่ะ พุตอบของเราด้วย 555++
ดูๆยังไงๆๆ พุเค้าก้อยังน่ารักอยู่ดี บุคลิกท่าทาง ดื้อๆมึนๆ อึนๆไป วันๆ
อาร์ต ตัว พ่อจิงๆ
แต่เราก้อชอบน๊ะ หายากน๊ะแบบนี้ 5555+
ของสงวน
-
โอ้วว น้ำพุมาตอบเม้นเองเลย ^__^
ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ว่ามีวันนี้ด้วย o22
น้ำพุว่าสูงแล้ว อย่างงี้เคนต้องสูงกว่าสินะ :-[
ได้ข่าวว่าจะไปเที่ยว เที่ยวให้สนุกนะคะ :bye2:
-
ฮาน้ำพุ อ่านชื่อยูสเซอร์แต่ละคนอ่ะ :m20:
ตอบเม้นก็กวนได้ใจมากอ่ะ พุเอ๊ย :laugh: :laugh:
-
พุตอบเม้นฮาดี
อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าทำไมป๊อปนัก 555+
รออ่านเรื่องพุต่อไป
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าน้ำพุน่ารักอ่ะดูเป็นเด็กเซี้ยวๆแก่นๆให้อารมแบบน่าหยิกนิดๆ
ตกลงเอาเป็นว่าน้ำพุน่าร๊ากกกกกกกกก
ขอบคุณพี่โบนะค่าที่พาน้ำพุมาให้ยลความแนวของพุอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
ฮ่าๆ ดีใจๆๆ น้พุมาตอบเม้นท์กะพี่โบด้วย วันหลังมาอีกนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณน้ำพุที่เข้ามาตอบเม้นท์นะ
อ่านจากน้องโบเมาท์พุแล้วน้องนี่ก็ยังมีแต่คนรักเหมือนเดิมนะคะ :กอด1:
-
ขำชื่อล๊อกอินแต่ละชื่อ หึหึ
น้ำพุน่ารักเนอะ ดูเป็นเด็กแนวๆ เป็นตัวของตัวเองดี
น้องแบงค์กะน้องโบว์ก็น่ารักเหมือนกานนน :man1:
-
อ๋อยยย อ่านพุตอบเม้นท์แล้วขำ
แอบเปลี่ยนชื่อให้เค้าด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
เข้าใจเลยทำไมถึงมีคนชอบเยอะนัก
แค่ตอบเม้นท์ก็ทำให้หลงเลยอ่ะ ><
-
ดีใจที่พุแวะมาตอบครับ
มีความสุขมากๆนะครับ
ป.ล. เจอพุแซวเลยต้องรีบกลับไปแ้ก้ด่วน กลัวซีครางค้าง 5555
-
พุมาตอบเม้นท์ด้วย :กอด1:อย่างนี้ต้อง
ล็อคตัวมาบ่อยๆนะจะได้หายคิดถึง
ขอบคุณ หนูโบมากๆค่ะ :L2:
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกก !!! คนอื่นดี๊ด๊าดีใจที่พุตอบเม้นท์ แต่เค้าอายอ่ะ
เวิ่นเว้อยาวกว่าชาวบ้าน ถามเยอะกว่าชาวบ้าน เล่นออกปากทั้งพุและโบจ๋า
ครืออออออออออ ~ คราวหน้าจะให้น้อยๆกว่านี้ค่ะ สัญญา(แต่จะทำได้มั้ย T^T)
เอ่อๆ เดี๋ยวเค้ากลับมาดิทอีกทีได้ม่ะ (โบจ๋า: อีกแล้วนะอินี่) หึหึ
เมื่อเช้าโดดงานไปเที่ยว แต่โดนโทรตามให้กลับมาทำงาน งานค้างตรึมเลย
เซ็ง แสรดดดดดดดดดดดด ขอลา(ออก)ไปไฟท์กับมันก่อน นะจ๊ะ นะจ๊ะ :)
[โบจ๋าคิดในใจแค่นี้ก็เยอะแล้วหล่อน ไม่ต้องกลับมาดิทก็ได้ ชิชะ ~ ]
*กลับมาดิท(อะไร) ท๊า ดา ~~
จริงๆก็ไม่มีไรให้ดิทแล้วอ่ะนะ แต่แบบว่าฮาที่พุตอบเม้นท์อ่ะ
ว่าพี่นัทแบบว่าสมควรไปเกิดใหม่ได้เลย จับกังเอย จีนอพยพเอย =.=
แร๊งงงงงงงง แต่แอบฮา ก็ไม่แปลกใจอ่ะนะ ทำไมใครๆก็ร๊ากกกก
อ่อๆ แล้วสรุปเค้ากลายเป็นนุ้งเพื่อนไปแล้วหรอ พี่โบจ๋า ฮ่ะ ๆๆ
บางเวลาก็นึกอยากไปสิงพี่โบจ๋าบ้างไรบ้างอ่ะนะ งือออ อิชชี่เบา เบา
อยากไปแอบดูพุแบงค์ อะไรๆกันแถวระเบียง ให้เสี่ยงโดนถีบตกลงมา
อยากเป็นพี่โบจ๋าของน้ำพุบ้าง บางเวลา (เริ่มจิต แต่อย่าเพิ่งกลัว) ฮ่ะ ๆ
แหม่ะ ไอ่เราก็นึกว่าพุแบงค์เค้าไรกัน มโนไปไกลถึงดาวนาเม็กแระ หุหุ
ที่แท้เค้าแค่แย่งบุหรี่กันเองรึ แต่บอกตรงๆไม่นึกว่าแบงค์สูบอ่ะ
แบงค์ที่มโนไว้เป็นผู้ชายใส ใสสสสสสสส(?) แสนดี ฮ่ะ ๆๆ
แต่ฮาที่แบงค์ว่าพุอ่ะ อย่าแรด กร๊ากกกกกกกกก ได้ใจม๊ากมาก
[เน่ๆเค้าถามหน่อยจิ พี่โบจ๋ากับแบงค์เป็นพี่ น้องกันหรอ?]
อ่อๆแล้วที่เค้าบอกว่าเห็นพี่โบจ๋าอ่ะ ไม่ใช่ที่จังหวัดเพชรบุรีนะ
แต่เป็นโรงแรมแถวถนนเพชรบุรีเจยๆ อยากดูรูปม่ะ ??
(ไม่อยากก็จะให้ดู เพิ่งนึกวิธีลัดในการอัพรูปแบบคนขี้เกียจได้ เลยจะโชว์กาก)
ว่าแล้วก็แปะป้าบ แท่ แด แด๊ ~ http://t.co/3i2wxBs
ให้ดูแล้วก็เสี่ยงต่อการถูกพี่โบจ๋ากลับมากระโดดถีบยอดหน้ามาก :z6:
ย๊ากกกกกกกกกกก งั้นเค้าวิ่งหนีก่อนดีกั่ว โฮะๆ
เจอกันใหม่ตอนหน้า พี่โบจ๋ามาเวิยๆๆ :bye2:
ปล.แอบรู้สึกโชคดีนิดนึงว่าวันนั้นเค้ามาดิทเม้นท์ ก่อนพุมาตอบแป๊บเดียวเอง หึหึ
-
เย้ๆดีใจจังที่ตัวจริงของพุคือเคน เป็นเอฟซีเคน เชียร์มาตลอด อิๆ ตกข่าวเพิ่งย้อนกลับไปอ่านตอน+โพสต์เมนต์คนเขียนละเอียด เลยเจอเฉลย เย้ๆก่อนนั้นคือตั้งใจจะเลิกอ่านแล้วเลยผุดๆโผล่กดเข้ามาดูความคืบหน้าแบบหวั่นๆเพราะแอบกลัวเคนผิดหวังอีก และคิดว่าถ้าพุไปลงเอยกับคนอื่นเมื่อไหร่ก็เลิกอ่านเด็ดขาดจะได้ไม่ต้องรับรู้เพราะทนเสียใจกับเคนไม่ได้ สงสารเคนถ้าต้องเสียใจอีกครั้ง แต่ในที่สุดก็สมหวัง กรี๊ดถูกใจมากๆ รักกันนานๆนะคู่นี้เอาใจช่วยพุเคน ดีใจไปกับเคนในที่สุดสิ่งที่เฝ้าเพียรทำมาก็สำเร็จ+1จ้า ชอบๆ รอติดตามน้าต่อไปนี้คงจะได้อ่านอย่างสบายใจซะทีเฮ้อ~โล่งใจ
-
^
fc เคนเผยตัวอีกหนึ่งเสียง <3 สงสัยมีหลายคนแน่เลยที่หายตัวไปตอนน้องเคนอกหัก T T
เรื่องนี้เม้นท์ได้เต็มที่เลยจ้า... ไอ้น้องพุพอโดนด่าจะหัวเราะ (สงสัยชิน) ตอนหลังทำมึนโดนด่าแล้วเฉไปเรื่องอื่นให้พ้นเรื่องตัวเอง ฮ่าๆๆ
สรุปเมื่อวันก่อน...กับแบงค์แค่แย่งบุหรี่กันซะงั้น - -" :z3: (จิ้นไปเรื่อย)
คือไอ้น้องพุโดนแฟนสั่งห้ามไม่ให้สูบแล้วแต่ยังต่อต้านและขัดขืนอย่างสุดพลัง :z6: แต่ปกติก็ไม่บ่อยหรอกค่ะ ส่วนใหญ่เวลาไปกินเหล้ากับเพื่อนหรือตอนเครียดมากๆ มากกว่า
ปล. น้องเคนแทบจะไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่เลยนะ!!! ผิดกับพุลิบลับ
สงสัยสิ่งแวดล้อมต่างกันด้วยมั้งคะ คณะที่พุเรียนเนี่ยกินเหล้ากันบ่อยมาก แทบทุกอาทิตย์ บางวันไปติดๆ กันหลายวันจนคิดว่าเค้าไม่เรียนไม่ทำงานกันรึไงเนี่ย??????
สุดท้ายด้วยอาการแฮ้งค์อย่างต่อเนื่องจึงทำให้พากันหลับระเนระนาดในห้องเรียน
:laugh: เห็นรูปที่เอามาให้ดูแล้วฮามากค่ะ หลับกันเป็นผืนยันแถวหน้าสุด สงสารอ.มากหง่ะ.......
ดูเหมือนที่พุมาตอบเม้นท์จะเน้นเหลือเกินเรื่องความสูง...และความหล่อ (กลัวคนเค้าไม่รู้)
แต่ยังไงก็เตี้ยกว่าน้องเคน ฮ่าๆๆๆ ประมาณเจ็ดแปดเซนค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยนะคะ ถ้ามีโอกาสก็อยากล็อคตัวพุเข้ามาอีกเหมือนกัน แต่ต้องรอกลับจากไปเที่ยวก่อน :o12: ฮือออ อยากไปด้วยจัง แต่ไม่ว่าง
มีรูปมาประกอบทรงเห็ด... แต่ที่พุตัดมันสั้นกว่านี้ค่ะ เหมือนเอากะลามาครอบหัวมากกว่า :laugh:
(http://img17.imageshack.us/img17/8506/taemin1g.jpg)
(http://img842.imageshack.us/img842/9315/taemin00.gif)
:กอด1:
-
จุ๊บๆน้องโบ เอารูปทรงผมพุมา
ให้ดูแล้วบอกว่าสั้นกว่านี้อีก แบบว่า
นึกภาพออกเลย ถ้าไม่มั่นไม่กล้าตัดจริงๆนะนี้ :กอด1:
-
เพิ่งมาเห็น พุพุพุ
:m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m2:
ขึ้นสวรรค์ทันใด 55+
-
มาแสดงตัวว่ายังอยู่นะคะ ไม่ได้ไปไหนแต่อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามา 555++
พุนี่ยังเฮี้ยวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ชอบค่ะ^^
-
:กอด1: เม้นครั้งแรกของเรากับเรื่องนี้ค่ะ~
อ่านมาได้3-4วันแล้วยังถึงตอนน้ำพุไปกินเลี้ยงกับชยุตอยู่เลย -0-
:really2:หลังจากอ่านมาทั้งหมดทั้งมวลเราชอบพี่นัทเถื่อนที่สุด
พี่แกพูดอะไรมันโดนใจทุกที!
แต่ตัวละครที่ชอบที่สุดต้องเป็นน้ำพุอยู่แล้ว :o8:
อ่านๆไปแล้วน่ารักดี ♥♥
:z1: แต่เราข้ามมาอ่านตอนน้ำพุตอบเม้นต์แล้วนะค่ะ แบบว่าอยากทันเหตุการณ์ 55
-
/
ขอต่อเนื่องจากผมทรงเห็ดเลยละกันคับ พอดีมีอยู่วันหนึ่ง ผมไปดูหนังกับเคนรอบดึกแล้วทีนี้ตอนจะนั่งรถกลับ ผมเสียบแว่นสายตาไว้ที่คอเสื้อ แล้วพอดีซวย มันหลุดคับ หล่นที่ลานจอดรถ
แบบว่าได้ยินเสียงแต่ไม่รู้เสียงอะไรตก ไม่ได้ใส่ใจ
จนถึงคอนโดเคน ถึงเริ่มเอะใจและรู้ว่าแว่นหาย!!! o22
จังหวะนั้นตกใจโคตร... คือผมชอบแว่นอันนี้มาก ใส่แล้วโคตรหล่อเลย ญ.มองอย่างตรึม
แบบว่าช้อคจนหน้าซีด คิดในใจ แว่นกูยังมีชีวิตอยู่มั้ยเนี่ย
ผมก็นำพาความตกใจของตัวเองเดินไปหาเคนอย่างช้าๆ คับ
"เคน...แว่นหายอ่ะ" ผมบอกมันเสียงสลด
"หืม แว่นอะไร?"
"แว่นสายตาอ่ะ หนีบเอาไว้ที่คอสงสัยมันจะหล่นตอนขึ้นรถ"
"อ้าว ทำไมง้ันล่ะ บอกแล้วใช่ป่ะว่าถ้าไม่ใส่ก็ให้เก็บไว้ในกล่องให้เป็นที่เป็นทาง พุอ่ะชอบใช้ของไม่ระวัง...บลาๆๆๆ" โหย มึงจะบ่นทำไมเนี่ย ยิ่งใจไม่ดีอยู่
"ไปมั้ย จะพาไปหา" หลังจากโดนเทศน์ยกใหญ่ เคนก็พานั่งรถกลับไป ณ จุดเกิดเหตุเดิมคับ
ผมก็พยายามมองหา เผื่อมีคนเก็บได้ หรือมันยังอยู่ในสภาพเดิม แต่ก็ไม่ใช่ ตอนนี้แว่นกระผมได้โดนรถทับดับอนาถ เละเทะ ชิ้นส่วนแตกกระจายไปแล้วคับ
ผมเสียใจแล้วก็เสียดายอย่างโคตรๆ เดินสโลว์ไปเก็บซากมันขึ้นมาอย่างระทม
แล้วก็มีพี่ รปภ. เดินมาซ้ำเติม เอ้ย ปลอบขวัญผมด้วยว่า เก็บไว้ให้ไม่ทัน เห็นอีกทีมันก็โดนรถเหยียบแตกไปแล้ว
"น้องสายตาสั้นเหรอ?" รปภ.ชวนคุย
"ครับ"
"สั้นเท่าไหร่ล่ะ?" ถามเพื่อ
"ประมาณร้อยนิดๆ คับ สั้นไม่มาก"
"เสียดายแย่เลยเนอะ แว่นอันนึงตัดแพงมั้ยล่ะ?"
"ก็แพงอยู่คับ"
"นี่ถ้าพี่เห็นก่อนนะเก็บไว้ให้แล้ว บ้านอยู่ไกลมั้ยล่ะ ตอนพี่เห็นมันแตกน้องหายไปนานเลยหนิ พี่ก็สงสัยอยู่นะว่า เอ๊า....นี่แว่นใครเนี่ย ทำตกกลางถนนเลย....บลาๆๆ"
เอ่อ ยิ่งคุยยิ่งงงว่าจะถามอะไรนักหนา เพื่อนไม่คบเหรอ? ฮ่ะๆๆ ผมหันไปมองไอ้เคน มันเริ่มทำหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แล้วคับ ซึ่งนั่นแปลว่า มันกำลังโกรธ โมโห หรือไม่พอใจ ซัมติง -- --"
พอผมหาทางชิ่งได้ก็เลยบอกเคนว่ายังไม่อยากกลับ เสียใจโคตรๆ กับแว่นอันนี้ ตอนแรกเคนมันเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี แต่พอมันเห็นผมเศร้ามันก็พาไปนั่งทำใจตรงระเบียงโล่งๆ ของห้างคับ
ตอนนั้นมันก็ดึกพอสมควร คนเริ่มน้อยละ ผมก็นั่งบลิ้วอยู่งั้น น้ำตาแทบจะไหลอยู่และ
"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราพาไปตัดใหม่" เคนปลอบพลางยกมือขยี้หัวผม
"จะหาแบบนี้ได้อีกมั้ยก็ไม่รู้ เสียดายอ่ะ" มันไม่ได้หายากหรอกคับทรงนี้ แต่จะหาที่ลดราคาถูกๆ และมียี่ห้ออ่ะยากกกกส์ ผมเงินไม่ค่อยจะมี เอาไปผลาญไร้สาระหมด แล้วก็..โดนด่าประจำ
บางทีหาเงินได้ แม่จะเอาไปเก็บไว้ให้ เพราะผมชอบทิ้งขว้างเก็บของไม่เป็นที่ (แต่จุดมุ่งหมายแท้จริงแม่คือกักตุนไว้เผื่อตัวเองช็อต T T)
"เดี๋๋ยวก็หาจนได้ล่ะน่า... อย่าเศร้าดิ" ไอ้เคนยิ้ม ใช่ดิ มึงไม่ใช่ผู้เสียหายหนิ
"เศร้าเว้ย แหลกเลย" ผมหยิบซากมาอาลัยต่อ มาคิดตอนนี้มึงเป็นไรมากมั้ย
"เคนจะพาไปซื้อที่ไหนอ่ะ?" ผมถาม ยิงไกลถึงอนาคต
"ไม่รู้ อยากไปซื้อไหนล่ะ เดี๋ยวพาไป"
"ไม่รู้เหมือนกัน ช่วยคิดหน่อย"
"แล้วอันนี้ซื้อที่ไหน?" เคนหยิบซากมาส่องดู
"ตลาดนัด xxx มันเอามาลดราคา ขนาดลดแล้วยังเป็นพัน"
"แว่นมียี่ห้อมันก็พันขึ้นทั้งนั้นแหล่ะ" ของก๊อบนะเนี่ยแพงสาด
"ไม่รู้เว้ย ไม่ได้ซื้อบ่อย"
"อย่า 'เว้ย' ๆ ใครสอนให้พูดไม่เพราะ" แค่นี้ก็เอาเนอะมึง ขอให้ได้บ่น
"ก็พูดมาตั้งนานแล้ว ทำไมเพิ่งห้าม"
"ห้ามมานานแล้ว ทำไมยังพูด"
"ก็จะพูดอ่ะ มีปัญหาเหรอ" ผมทำเสียงกวนตีน แบบเล่นๆ นะคับ ไม่จริงจัง
"ฮ่าๆๆ ไม่มีคร้าบ กลัวแล้วคร้าบพี่" ผมแกล้งเอาแขนล็อคคอมันกด มันก็แกล้งยกมือขึ้นจี้เอวผม
แสรดดด จุดอ่อนกู!
ผมนั่งเล่นหัวกับไอ้เคนอยู่ตรงนั้นนานมากจนเริ่มง่วงก็กลับ(คอนโดเคน) ไปนอน
ผมเสียดายแว่นมากก็จริง แต่มันทำไรไม่ได้แล้วก็เลิกเสียใจแล้วไปหาซื้อใหม่ ก็ไปกับเคนนั่นแหล่ะคับ ตอนแรกผมจะเอาทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบบเดิม แต่หาไม่ได้ เอ้ย หาได้อยู่ แต่มันแพง เลยตัดใจไปซื้อแว่นแฟชั่นราคาถูก ถ้าหักอีกจะได้ไม่เสียดายมาก
>>> O-O แว่นตาผึ้งน้อยของผม (ซึ่งในอนาคตอีก 7 วันมันก็จะตามเพื่อนไปขึ้นสวรรค์ T T)
ไอ้เคนดี๊ด๊าใหญ่ รีบควักกล้องมาถ่ายรูปหลังจากซื้อเสร็จและมานั่งแด๊กก๊วยเตี๋ยวกัน
"จะถ่ายทำไม ก็เห็นหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว" ถ้าผมไม่มีอารมณ์แล้วมาถ่ายเนี่ย จะหงุดหงิดมาก
"ขอถ่ายหน่อยไม่ได้เหรอ เก็บไว้ดูอ่ะ เวลาเครียดเปิดมาดูจะได้ยิ้มได้" มึงจะขำกูอีกแล้วใช่ป่ะ
ไม่ได้เล่นสภาโจ๊กนะเฟ้ย
"อ่าๆ ไม่ถ่ายละๆ" มันเก็บกล้อง(มือถือ) เพราะเห็นผมหน้าบูด
"มองไร?" เคนถาม แล้วหันหลังไปตามสายตา เจอญ.สาวนางหนึ่งกำลังมองผมแล้วยิ้มแบบขำๆ อยู่ (คือเค้าอยู่กับแฟน)
เคนหันกลับมา แต่ผมเฉยๆ พอดีเหลือบไปเห็นเค้ามองก็เลยสงสัยแค่นั้น คือ...สงสัยว่ากูหล่อชิมิ
"รู้จักเหรอ?" มันถาม
"เป่า"
"แล้วมองทำไม เดี๋ยวโดนๆ" มันยกมือข้ามโต๊ะมาบีบหัวผม แบบบีบลูกบาสอ่ะคับ (ท่าประจำของการลงโทษ)
"เฮ้ย เจ็บ" ผมปัดมือมันทิ้ง เคนก็ชี้นิ้วขู่ เมื่อก่อนมันขู่แบบน่ากลัว เอาจริง เอาให้ตาย... ประมาณนั้น
แต่เดี๋ยวนี้ออกแนวเตือนมากกว่าคับ มันต่างกันด้านอารมณ์
"มองเฉยๆ ไม่ได้จะไปจีบซักหน่อย เล่นไรวะเนี่ย" ผมเจ็บหัวนะเว้ย
"อย่าทำตัวแบบนี้ได้ป่ะ"
"ยังไม่ทันได้ทำอะไร ..แค่นี้ก็ไม่ไว้ใจเหรอ?"
"ไม่ชอบ"
"...เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย..." กูเริ่มละเหี่ยใจ
"เค้ามอง เราก็แค่สงสัย" ผมอธิบาย คือไอ้นี่บางเวลาก็งี่เง่าเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ แต่ก็น้อยลงแล้ว
"ถอดออกเลยแว่นอ่ะ" ไอ้เคนสั่ง
"...................." ผมทำเสียงไม่พอใจในคอ แล้วถอดเก็บตามพระบัญชา
"เอามา เดี๋ยวเก็บไว้ให้" ผมก็ยื่นให้มัน
"ใส่แบบนี้มันเด่นรู้ป่ะ ไว้มองไม่เห็นแล้วค่อยเอาออกมาใส่" ไอ้โคตรบ้า
ผมพยักหน้า ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมัน ไหนตอนซื้อใหม่ๆ มึงยังตื่นเต้นชอบใจอยู่เลยวะ
เรื่องหึงไม่เข้าท่านี่เคนเป็นบ่อยกว่าผมคับ ผมก็หึงเหมือนกันบางที แต่ไม่แสดงออกอ่ะ
จริงๆ แล้วเคนกับผมนี่แต่งตัวสไตล์เดียวกัน เสื้อตัวใหญ่ๆ หน่อย แต่กางเกงมีหลายแบบ
หน้าไอ้เคนก็หล่อมาตรฐานคนส่วนใหญ่คับ เวลาเดินผ่าน ผญ. เค้าจะสนใจมันมากกว่าผม ผมเห็นบางทีก็ไม่รู้จะหึงหรืออิจฉาดี เอาเป็นว่าทั้งสองอย่างละกัน
เจอคนแบบว่า แอบกรี๊ดมันเบาๆ ห่างๆ เยอะคับ (แต่ไม่ได้เดินเข้ามาตรงๆ นะ) ผมเห็นแล้วโคตรเซ็ง...... นอยด์แล้วก็เหม่อ...... อันนี้เรียกหึงป่ะ?
เป็นแป้บเดียวก็หายอ่ะคับ เพราะรู้ว่ายังไงเคนก็เป็นเด็กผมคนเดียวอยู่และ เอิ๊กๆ
เชื่อใจมันโคตรๆ ง่ะ จนไม่รู้สึกเลยว่ามันจะมีวันทิ้งผม (แต่ถ้าทิ้งจริงขึ้นมานึกภาพตัวเองไม่ออกเลยฟร่ะ O[]O")
ส่วนแว่นผึ้งน้อยที่ผมได้มาใหม่ มีชีวิตอยู่กับผมได้แค่อาทิตย์เดียว ผมก็นั่งทับขาหักเป๊าะคับ :a6:
แม่งสาสสสสส ซ่อมขาแว่นใหม่ไม่ได้ด้วย พึ่งไปใส่เลนส์ได้แป้บเดียวเอง
ทีนี้ก็เลยไปซื้อดีๆ มียี่ห้อบวกแว่นกันแดดจัดหนักไปเลยคับ
คิดราคารวมแล้วอยากจะกรี๊ดใส่คนขายให้ลั่นร้าน ฮ่าๆๆๆ ดีที่ไปกับแม่ ไม่ได้ไปกับไอ้เคน ไม่งั้นโดนด่า!
เคนมันไม่ค่อยรวยหรอกคับ ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป ซื้อเสื้อผ้าของใช้และกินอาหารแบบกลางๆ
ผมก็เหมือนกันแหล่ะ ไม่ค่อยมีตังค์
ถ้าย้อนกลับไปตอนคบพี่ซี แม่งโคตรหรูเลิศ เวอร์มาก ไม่ใช่ผมเลย บางทีก็ทำตัวลำบาก
พี่นัทนี่แอบๆ หรูเป็นบางที พยายามจน แต่ที่จริงเค้าก็ค่อนข้างเลือกเยอะเหมือนกัน
ช่วงนั้นไอ้น้องเทนมันขนข้าวขนของเตรียมย้ายสำมะโนครัวมาอยู่กับเคนแล้ว ว่างๆ ผมก็เลยไปหาเฟอร์ฯ มายัดใส่คอนโดผมไปพลางๆ เผื่อพาเคนย้ายหนี
แต่ประเด็นคือ... แค่ค่าคอนโดก็จ่ายอ้วกแล้ว ไม่มีเหลือพออินทีเรียหรอกคับ เลยต้องซื้อแยกเอา ซึ่งก็ไม่ค่อยมีตังค์เหมือนเดิม.... จนโคตรเลย ทำไมวะ?
อ่อ... แม่ผมเอาเงินไปซื้อที่ด้วยคับ ที่บนภูเขา ตจว.อ่ะ กะว่าพอแก่แล้วก็จะเนรเทศตัวเองไปเป็นชาวไร่ประมาณนั้น...
แม่บอกผมว่าที่สวยมากกกกกกกก.... ไม่เคยเห็นที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อน
สวิสเซอร์แลนด์ บลาๆๆ
-- --" เอ่อ..... ไปภูเขาที่ไหนเจ๊ก็บอกว่าสวิสฯ ทั้งประเทศแหล่ะคับ
ทีนี้ผมไม่เชื่ออ่ะ ว่าจะสวยอะไรปานนั้น ถ้าจะซื้อจริง แล้วมาถามความเห็นผมขอเจอของจริงก่อนได้มะ?
แม่ก็เลยจะพาไปดูคับ บอกไปเลยละกันว่าแถวเขาใหญ่ นัดแนะเวลาเสร็จ ผมก็บอกเคน
"เฮ้ย ไปด้วยดิ" มันทำท่าตื่นเต้น ประหนึ่งว่าผมชวนไปฮันนีมูน
"บอกเฉยๆ ไม่ได้จะให้ไป"
"ไหนบอกว่าไปแค่พ่อกับแม่ ที่นั่งเหลือไม่ใช่เหรอ ไปด้วยยยย" มันมาอ้อนกอดไหล่ผมคับ
"นะๆๆ ที่รักคับ ให้ผมไปด้วยดิค้าบบบ"
"จะไปทำไม เดี๋ยวแม่เราก็ด่าหรอก" ผมหันหน้าหนีปากมันที่จ๊วบลงบนแก้มหลายที
"ด่าก็รับได้ เพราะเรารักลูกชายเค้า...." เลี่ยน
"ไม่ดีม้าง เดี๋ยวเคนอึดอัดนะ พ่อเราดุ" แล้วก็นิสัยไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านด้วยเหอะ ผมกลัวมันนอยด์จริงๆ นะ เลยไม่อยากให้ไป
"ไม่เป็นไร เราจะนั่งเงียบๆ แบบเจียมตัว"
"...................." เริ่มใจอ่อนละ
"ทำไมถึงอยากไปอ่ะ?" ผมถามถ่วงเวลาตัดสินใจ
"ที่จริงอยากไปเจอพ่อแม่พุนานแล้ว แต่ไม่มีโอกาส โชคก็ไม่ดี โดยแฟนกีดกันอีก"
"อ่อ..."
"อย่าทำเป็นไม่รู้ดิ"
"อ่อ......ครับ รู้คับ ขอโทษที"
"ลำบากใจเหรอ แม่พุเกลียดเรามากเลยเหรอ?"
"ไม่ได้เกลียดหรอก แค่ไม่ชอบ"
"ไม่ต่างกันเลยพุ ...ทำไมแม่พุไม่ชอบเราล่ะ บอกหน่อย"
เอ่อ จะบอกว่าไง ผมเคยไปบ่นมันไว้กับแม่เยอะมากกก ตั้งแต่คบกันแรกๆ แล้วคับ แม่ก็เลยติดภาพนิสัยหลอนๆ ของเคนมาตั้งแต่บัดนั้น o7
"ไม่แน่ใจอ่ะ ถ้าไงสแตนบายไว้ก่อนละกันเสาร์นี้ เดี๋ยวบอกแม่ให้"
"จริงดิ!?" เหอๆ ดีใจไป.....เดี๋ยวมึงจะได้รู้
ผมอยู่คุยกับเคนซักพักพอน้องมันมา ผมก็จะกลับ ที่จริงไม่ได้โกรธไรไอ้น้องเทนและ มันก็ทำตัวดีขึ้น แต่ผมอคติ ไม่ชอบขี้หน้ามันไปแล้วก็เลยไม่อยากอยู่
ปกติธรรมดา เวลาผมจะกลับเคนจะไปส่งป้ายรถเมล์คับ - -" ที่จริงไม่อยากให้มันทำแบบนี้เลย
ผมอยากแวะเดินเล่น ซื้อการ์ตูนก่อน
เคนมันชอบบ่น ไม่ให้เที่ยวเตร็ดเตร่ แล้วการ์ตูนมันก็อ่านแค่ไม่กี่เรื่อง แต่ผมสะสมเป็นโหล......
"ขอแวะร้านการ์ตูนหน่อยดิเคน..." ทำไมกรูต้องขอมันด้วยฟระ งง
"อีกแล้ว!" คือ...มึงบ่นมากกว่าจะให้กูไปอีกนะ
"ขอซื้อหน่อยไม่ได้รึไง เงินเรานะเว้ย"
"เงินพุซื้อการ์ตูน แต่เงินเราซื้อข้าวให้พุกิน มันต่างกันนะ"
"ไม่ได้ขอให้ออกให้เลย..." พูดงี้เคนโกรธทันทีคับ
"เรายุ่งเองล่ะ เห็นในกระเป๋ามีตังค์อยู่ไม่กี่บาท ถ้ารู้ว่ารวยคงไม่ออกให้..." แหง่ะ
"อยากซื้อก็ซื้อ เราพูดอะไรไม่ได้อยู่แล้วหนิ ...กลับก่อนนะ" มันงอนแล้วคับ ซวยจริงๆ :m29:
ผมยืนลังเลอยู่แป้บนึงก็ตัดสินใจวิ่งไปง้อเคน
"เคน!" มันเดินเร็วมากกก ขายาวโคตร
"เคนนนนน" โอ้ย ต้องวิ่งตามเลยกรู กว่าจะทันมันเดินเข้ามาในเขตคอนโดและ
"โทษ..........!!!!!!!" มันหยุดยืนมองผมด้วยใบหน้าไม่สื่ออารมณ์อันใด = โกรธนั่นแหล่ะ
"โทษๆ ...ซอรี่ ซอรี่ ซอรี่ กำมิดๆๆๆ จาพาโจๆๆๆ" ผมร้องเพลงไรวะ เคยได้ยินครั้งแรกในผับอ่ะ แถมเต้นได้ด้วย ฮ่าๆๆ (เต้นตามเพื่อน)
"...เค้าไม่ได้ตั้งใจจะว่าตัวเองนะ เค้าผิดไปแล้วอ่ะ นี่แน่ะๆๆ ตบปากตัวเองเลย ปากเสีย" ผมลงทุนทำปัญญาอ่อนง้อมันต่อ ซึ่งก็ได้ผลไอ้เคนเริ่มอมยิ้มและ แต่พยายามเก็กโหด
"หายโกรธเค้านะตัว มาดีกันๆ" ไม่พอยังถือวิสาสะไปเกี่ยวก้อยมันอีก
แหะๆ เคนยิ้มได้แล้วคับ แต่มันไม่มองหน้าผม สงสัยกลัวกลั้นขำไม่ไหว
และทันใดนั้นเอง
.......ป้าบ!!!!!!
เฮ้ย ใครยันหัวกูวะ หันไปมองเป็นไอ้น้องเทนคับ มึง!!!!!
"ได้กันมากี่ปีแล้วยังยืนจีบกันอยู่ได้ อายบ้างมั้ย!!!"
:o211:
ชักเยอะและสาดดด กูรุ่นพี่มึงนะเว้ยยย
H
ตอบเม้นท์ขอค้างไว้ก่อนเน้อ ^ ^;; ว่างๆ เดี๋ยวเข้ามาใหม่
-
น้องเทนขโมยซีนจิงๆ อ่านจนจบชอบคำพูดน้องเทนสุดแระ ฮ่าๆ
เดี๋ยวนี้มีง้อนะน้ำพุ น่ารักจิงๆ ดูเป็นคู่รักกันอย่างสมบูรณ์แบบเลยอะ
ต่างกับเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
-
อ่านแล้วเห็นพัฒนาการจริงๆแหะ พุสมัยก่อนกับพุสมัยนี้ และเคนสมัยหก่อนกับเคนปัจจุบัน
ฮาตอนพุพูดถึงอาการหลอนๆจองเคนสมัยก่อน เราก็ว่าแม่งหลอนจริง 55+
ผมเห็นบางทีก็ไม่รู้จะหึงหรืออิจฉาดี... เราว่าพุอิจฉาชัวร์ 555+ o13 o13 o13 o13
มาต่อบ่อยๆนะคะ รักเรื่องนี้จริงๆ
-
อยากเห็นตอนง้อกันอะ
พุจะน่ารักไปไหน :กอด1:
นั่นอ่านไปยิ้มไป จุ๊บๆทั้ง2คนเลย
จุ๊บหนูโบด้วยจ้า
-
น้องเทนสงสัยจะอิจฉา
ฮิฮิ พี่เมฆมา น้ำพุก็มา วู้วๆๆๆ
-
อ๊า น่ารักอะ
เคนกะพุดูเหมือนแฟนกันมากๆเลย ต่างจากแต่ก่อนมาก
พุมีง๊งมีง้อด้วยอะ คนเรามันเปลี่ยนกันได้จริงๆ
หมั่นไส้น้องเทน อิจฉาอะดี๊
-
เทนเอ๊ย ตรงได้ใจพี่มากอ่ะ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ อยากดูเคนไปเปิดตัวกับพ่อแม่พุ อิอิ :-[
-
กรี๊ด น่ารักมากคู่นี้ ง้อน่ารักมากพุ เวลาพุอยู่กะเคนเหมือนเด็กมาก ฮ่า เคนต้องคอยดูแลจ้ำจี้จ้ำไช เป็นคุณแม่คนที่2 555 รออ่านตอนลูกเขยไปเจอพ่อตาแม่ยาย อิๆ อยากให้ทุกอย่างราบรื่นนะ ขอให้คุณแม่พุเริ่มมองเคนในมุมใหม่เพราะเคนก็คนดีและรักลูกชายแม่จริงๆ สักวันคุณแม่ตัองเห็นแน่นอนอ่านไปแล้วยิ้มตามกับความน่ ารักของคู่นี้จริงๆ /ปอลอ อ่านดูเห็นบอกว่าพี่ซียังโสด แล้วแฟนแก คนนั้นไปไหนแล้วล่ะคะ เลิกกันแล้วเหรอ เห็นกลับไปคบซะดิบดีเคยวางแผนจะแต่งงานกัน/ปอลอ2 ที่พุเลือกเคนแทนพี่นัทเพราะหัวใจพุไงมันบอกว่าเป็นเคน ก่อนนั้นพุจะใชัสมองมากกว ่าหัวใจปฏิเสธความรู้สึกทั้งของตัวเองและเคน เพราะความกลัวและรักอิสระนิสัยของเคนกับพุที่สวนทาง บางทีเหตุผลกับหัวใจเลยตีกันสับสนไปหมดเลยเป็นแบบที่ผ่านมา ในขณะที่ส่วนลึกจิตใต้สำนึกของน้ำพุก็คือรักเคนมากกกนั่นแหละ เลยจะเห็นเวลาเมาแล้วหลุดความคิดความรู้สึกจากจิตใต้สำนึกออกมาหรือชอบหลุดแวบๆมีเคนเข้ามาในสมองบ่อย ๆ (แล้วก็กดมันเข้าซอกหลืบที่เดิมไว้ตลอด)ส่วนพี่นัทเหมาะเป็นพี่ชายพุ มองพุทะลุ มากทั้งความรู้สึกพุที่มีต่อเคนและพอดีเฮียแกรู้ว่านิสัยพุเป็นไงเลยรักษาระยะไว้ทำยังไงพุจะไม่อึดอัดและเวลาไหนควรทำยังไงรุกหยอดเวลาไหนซึ่งก็มาถูกทางนะแต่ถ้าจะบอกว่ามัวแต่ชักช้าไปไหม เลยทำให้เสียพุไปเราว่าก็ไม่อีกนั่นแหละ จะช้าจะเร็ว (พี่นัทได้เปรียบหลายอย่าง มีความเป็นผู้ใหญ่ นิสัยคล้ายกัน ฯลฯ )เหตุผลข้อเดียวเพราะคนนั้นเป็นเคน! อะ ยังไงพี่นัทก็แพ้อย่างสมศักดิ์ศรีนะต้องยอมให้เคนเค้าล่ะ เพราะเป็นตัวจริงมาตลอด นี่นาอิๆ คู่นี้(เคนพุ)เหมือนบุพเพสันนิวาส คู่สร้างคู่สม(+คู่เวรคู่กรรม555)รักมันฝังลึกตัดกันไม่ขาดหนีกันไม่พ้นจริงๆ
-
กรีดรว้องงงงงงงงงง ~!! รู้สึกตัวเองดีเลย์ม๊ากกก
เค้าไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วเนี้ยยยย อร๊ายยยยย ~ >w<
พุน่ารักมากกกก ทั้งมุมมอง ทั้งอารมณ์ ต่อความรักดีขึ้นมากๆ
เคนเองก็คงมีบทเรียนมาเยอะ ยังเป็นตัวของตัวเองกัน แต่ดูลงตัวขึ้นสุดๆ
ปล.อยากให้มีแบบน้ำพุอีกซักร้อยคน จะขอมาทางนี้ซักคน ///__///(*เพ้อเจ้อสุดติ่ง*)
ปล.เพิ่ม .. อยากเห็นพุเต้น ซอรี่ ซอรี่ มั่งง ,, *อ่านอีกรอบแล้วมีความสุข ขอบคุณคุณโบเฮิ๊ฟฟ >3
-
น้องเทนขโมยซีนอ่ะ :m20:
-
ไอ้น้องเทน
เล่นทีเผลอ!!!
-
นับแต่ครั้งแรกที่อ่านถึงเรื่องของเคน ดีฉันก็แกรันทีกับตัวเองว่า ไอ้นี่แหละพระเอก และเมื่อตามอ่านมาจนบัดนี้ ดีฉันก็จำต้องร้องก้อง ตบเข่าฉาด ว่าแล้วไม่มีผิด!
เพราะเคนทั้งโหดและร้าย อารมณ์ฉุนเฉียว แต่นั่นเป็นจุดเสน่ห์ แม้แมลงภู่ภมรมักดอมดมบุปผากลิ่นหวาน แต่ดีฉันเป็นอะไรแปลกกว่านั้น ตรงที่ชอบลองของอันตราย ดังนั้น เคนจึงเป็นพระเอกที่ดีฉันหลงในเสน่ห์เหลือเกิน
รักของเคนเป็นรักมั่นคง และรักรุนแรงดุจทะเลบ้า แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นดั่งขุนเขา ไม่ว่าลม ฝน พายุพัด เขาก็ไม่หวั่น มันเป็นรักที่...ยังไงพวกเขาก็เป็นของกันและกัน
รูปแบบนี้คือ “ของแรง” ชนกัน ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยแตกหัก แต่เมื่อต่างฝ่ายต่าง “เย็นลง” เขาก็กลับมา “เจอะ” กันอีก มันเป็นบทเรียนสอนให้เราตระหนักว่า ร้อนอย่าเอาร้อนไปสาด เย็นอย่าเอาเย็นไปราด มันต้องเป็นสองสิ่งผสมกัน
และตอนนี้ดีฉันยิ่งรู้สึกรักเคนมากยิ่งขึ้น น้องพุเองก็น่ารัก แต่ที่น่าหยิกยิ่งกว่า....คือน้องเทน!
ได้ใจไปเต็มๆ
ขอบคุณคุณโบว์และน้องแบ็งค์ค่ะ.
-
เคน พ่อทุกสถาบัน !!!!! กร๊ากกก ~
เคนเป็นพ่อหรือเคนเป็นแฟนอ่ะก๊าบ ทำไมดุจัง
พุเลี้ยงด้วยอาราย ให้กินน้ำตาลมากไปป่าว เหอๆๆ
แต่ดุๆแบบนี้อ่ะดีแล้ว จะได้เอาพุอยู่ หึหึ ดีใจด้วยนะเธอ เอิ๊ก ~
ปล.พุไม่ได้หึงหรอก พุแค่อิจฉา พุต้องเข้าใจอ่ะนะว่าพุไม่หล่อ กร๊ากกก (แต่เค้ารักพุนะ :m14:)
ไปดีฝ่าก่อนจะหลุดเวิ่นเว้อออกมา คึคึ :m32:
-
ตอบเม้นท์ :L1:
i-love-you : พอดีว่าให้พุตอบเรียงจากที่โพสล่าสุดอ่ะค่ะ ^ ^" ซึ่งถ้ามากกว่านี้ฮีไม่แคน ไม่รู้ในเรื่องอาร์ตตัวพ่อยังไง แหะๆ แต่ตัวจริงเด็กแนวมั่ก
HappyMelon : พุไปเที่ยวกลับมาแล้วจ้ะ ที่จริงเมื่อก่อนตอนพุชอบเคนก็ประมาณนี้นะ แต่จะเกรงใจมากกว่านี้ แหะๆๆ ข้ามตอนสวีทตัดดาร์คกันเลยทีเดียว...
❃indy❣zaka❃ : ความจริงน้องเค้าอ่านว่า 'อินดี้ ซ่าค่ะ' ฮ่าๆๆ แต่พอดีตอนนั้นวิ่งไปไหนไม่รู้กลับมาสงสัยลืม แถมพิมผิดอีก - -"
Loin_diciz : หุหุ น่าจะป๊อปเพราะหน้าตาท่าทาง....กวน...... อิอิ พุไปว่าเคนซาดิสม์ แต่ฮีก็ค่อนข้างมาโซแหล่ะ ขอบอก
meduza : เรื่องความแนวนี่ยกให้เค้าเลย
BeeRY : จะพยายามนะคะ T T"
nunamicky : คนรักน้องเค้ามีเยอะจริงๆ ^ ^
SoYiLovE : ขอโทษแทนพุด้วยนะคะเรื่องชื่อ T T ความจริงน่าจะไม่ใช่สอยไอเลิฟแน่ๆ อ่ะ
sin : ขอโทษแทนพุด้วยจ้า น่าจะซินเนอะ แต่หลักการน้องมันเป็น S=ส
ordkrub : ถ้าเผลอคุณอาจจะโดนแซวอีก ฮ่าๆๆ
gummin : จะพยายามค่ะ แม้จะยากยิ่ง เรื่องทรงผมอันนี้ย้อนอดีตนะคะ ปัจจุบันยาวแล้วเป็นทรงปกติ คล้ายๆ โน้ต อุดมหงะ - -" อยากเห็นตอนง้อกัน?...ฮ่าๆๆ สารพัดวิธี
เพื่อนบ้าน : เม้นท์ยาวๆ ก็ได้นะพี่ชอบ แบบว่า...มันได้อารมณ์ร่วมดี เหมือนมีเพื่อนเม้าท์พุ ฮ่าๆๆ อ้อ แล้วก็แบงค์ไม่ใสนะ แต่ก็ใสกว่าพุ กร๊ากก (หมายถึงนิสัย+บุคลิก)
โบแบงค์เป็นพี่น้องกันค่ะ ^ ^"
ปล. อันที่จริงพุมาตอบก่อนที่น้องจะมาดิทหล่ะ แต่มัน......เยอะ หลายสิ่ง นานมากกว่าจะได้โพส พอแบคกลับอีกที อ้าว...น้องเพื่อนมาดิทใหม่นี่หว่า ^ ^
WhatLoveIs : ฮ่าๆๆ เม้นท์นี้ฮา
Ak@tsuKII : เคนเป็นได้ทุกอย่าง อิอิ ตอนหน้าเจอพ่อตาแม่ยาย เรื่องอาจจะเหนือความคาดหมายก็ได้นะ
พี่ซีรักๆ เลิกๆ กับแฟนเค้าอ่ะคะ ไม่รู้รายละเอียดหง่ะ
พุใช้สมองเยอะมากจริงๆ O[]O แบบว่าหาเหตุผลเอาแต่ใจตัวเองได้ตลอด แล้วพอไม่ได้อย่างใจก็ระเบิดเปรี้ยงทีเดียว
พี่นัทเราว่าเค้าก็ทำถูกแล้ว พุก็ชอบพี่เค้ามากนะ แต่....เออ ทำไมไม่เลือก งง สุดท้ายเลือกเคน สรุป.....รักเคนเหรอ ก็งง...พิมไปงงไป ฮ่าๆๆ
suginosama : คนอ่านไม่หาย คนเขียนก็ไม่หายค่ะ ^ ^
★Sugar.B : ตามให้ทันนะจ้ะ เรื่องยาวมาก
yoyo : ใจตรงกัน และเข้าใจกัน(บ้าง)อะไรๆ ก็ดูสดใสไปหมด (จริงเหรอออ)
maruko : ขอแบบพุจะดีเหรอ? เลี้ยงยากนะ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องเต้น... ถึงท่าจะพิสดารยังไงฮีก็ทำให้เท่ได้! (ไอ้แบงค์อย่างชอบเหอะ)
Wordslinger : ขอบคุณค่า ใช้คำเปรียบเทียบแล้วไปไม่เป็นเลย แหะๆๆ สละสลวยมากมาย เรื่องน้องเทนติดตามดูนะคะว่าไปชอบพี่สะใภ้ได้ยังไง ^ ^
สรุปทั้งหมดทั้งมวล ใครที่เอาพุอยู่นั่นคือ...'ความรัก' ไงจ้ะ ชนะทุกสิ่ง (อ้วกกก)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
มีภาพมาฝาก ชื่อว่า... 'ความเหงาของพุบนเครื่องบิน'
(http://img696.imageshack.us/img696/6376/img1965ol.jpg)
ไม่มีคนนั่งด้วยเลย แต่เห็นบอกว่าชอบอยู่นะ
-
พุไปไหนอ่ะค่ะ
-
พุจะบินไปตามหาหัวใจที่ไหนเนี่ย อิอิ :m12:
อย่าเผลอไปจีบสจ๊วตกับนักบินเข้าล่ะน้องพุ :laugh:
-
เอ่อะ .. เครื่องบินลำนี้จะไปลิเบียหรือเปล่าค่ะ
ทำไมมันโล่งลึ้งแบบนี้ล่า -*-
พุอ่ะ ไม่มีเพื่อนเที่ยวก็ไม่บอก ทีหลังชวนเค้าก็ได้นะ
จะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดีเลย คิคิคิ ^ ^
(แม่เพื่อนบ้าน : ลำพังตัวเองจะยาไส้ยังแทบไม่พอ ยังเสนอหน้าไปเลี้ยงเค้าอีกเร๊อะ :beat: )
ว่าแต่พุไปเที่ยวไหนอ่ะพี่โบ เอารูปมาอวดกันบ้างจิ อยากเห็น(ฝีมือ)ตากล้อง อิอิ :P
อ่อๆ เพื่อนมีเรื่องจะฟ้องงงงงงงพี่โบ แม่เค้าเอาพี่ต้านน้องอิฐเค้าไปอ่านอ่ะ
แอบช๊อคตอนที่เห็นแม่หยิบเรื่องนี้มาจากตู้หนังสือ อุตส่าห์ไม่พรีเซนต์ง่ะ -*-
เลยต้องรีบเบรคด้วยการบอกแม่ว่า เรื่องนี้มันดาร์คอ่ะ แม่ไปอ่านพี่ฟ้าตัวป่วนป่ะ (เรื่องรักไม่กล้าบอก)
แม่บอก ดาร์คอะไรแม่อ่านพี่ตั๊มน้องพาย(รัก...ร้าย)มาแล้วเรื่องนั้นไม่ดาร์คกว่าหรอ
เค้าบอก ไม่ๆๆ เรื่องนี้ดาร์คกว่า แม่ว่า ดาร์คยังไง ไอ่เพื่อนก็ลงทุนเล่าเรื่องย่อให้แม่ฟัง
ปรากฎว่า ไม่สำเร็จค่ะ แม่ยังคงเอาไปอ่านเหมือนเดิม เง้อออ เหี้ย ห่า สารพัดสัตว์ ฉาก xyz
แม่จะคิดว่าหนูเป็นคนยังไง ลูกสาวตัวน้อยๆ(?) ใสๆ(?)ของแม่ T^T
(แม่บอกแกไม่ใสตั้งแต่อ่าน แอ๊บโซลูทแล้วย่ะ SM ทั้งเรื่อง เฮอะ!!)
แต่แม่ยังอ่านไม่จบ พอดีงานเข้าซะก่อนแม่ต้องไปเชียงใหม่ พี่โบว่า เค้าเอาหนังสือไปซ่อนดีมั้ย
แต่จริงๆแล้วแม่ก็ไม่ว่าหรอก เพราะแม่อ่านนิยายที่เค้าซื้อแทบทุกเรื่อง แต่เค้าเขินนนนนนนอ่ะ เหอๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกก ไอ่เพื่อนบ้าอีกแล้ว ชอบมาเวิ่นในทู้พี่โบง่ะ อดทนกะเค้าหน่อยนะ -*-
ถ้าพุจบแล้วเค้าก็ไม่รู้จะไปเวิ่นไหนล่ะ แต่ที่เค้าชอบเวิ่นเรื่องนี้ยาวๆเพราะพุมีอยู่จริงไง
ก็เลยสนุกสนานกับการมานินทา ฮ่ะ ๆๆๆ ๆ แต่เค้าก็รักพุนะ เด็กต่างดาว >.< ~
(นี่ๆ เอสเจออกอัลบั้มใหม่แล้วนะ ไปหัดเต้นมายัง มิสเตอร์ซิมเปิ้ล เต้นง่ายดี หุหุ อยากเห็นพุเต้นง่ะ)
ไปแระ กลับบ้านดีฝ่า เป็นสาวเป็นนางกลับบ้านดึกๆมันอันตราย(ต่อผู้ชายบนท้องถนน)ฮ่ะ ๆๆ
แต่ก่อนไปแอบจุ๊บปากหนูมาโอะเบาเบา อ๊ากกก :jul3: ถนัดแต่ลวนลามเด็กนี่แหละไอ่เพื่อน -*-
คุกคุกคุก แต่สุขจายยยยยยยยยย เอิ๊ก ~ เข้ามาเห็นหนูมาโอะทีไรรู้สึกมันเขี้ยวทุกทีอ่ะ อึ๊ยยย ~
-
:sad4:
เห็นแล้วนึกถึงตัวเองตอนนั่งเครื่องแบบโดดเดี่ยว. เรียกน้ำตาปริ่มหน่วยได้เลยค่ะคุณขา. หรือเป็นตอนน้องพุแอบหนีพี่เคนไปเที่ยวคนเดียว? หรือเป็นตอนเขาทั้งสองทะเลาะกัน ภาพทำให้น่าค้นหาความจริงเบื้องหลังนั้น.
ขอบคุณค่ะที่เอามาแชร์กัน อยากเห็นเสี้ยวหน้าน้องพุจังเลยค่ะ. ไม่ใช่เห็นหน้านะคะ แค่เสี้ยวหน้าก็พอค่ะ...เสี้ยวหน้าน่ะค่ะ เผื่อจะได้เอาเก็บไปฝัน หรือเอาเป็นปลายเส้นผมก็ได้. อิอิ :laugh:
-
ไม่ได้ตั้งใจว่าพี่โบนะคะ แต่แค่แซวเล่นๆเท่านั้นเอง
บางครั้งก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไร แค่อยากแสดงตัวให้กำลังใจคนเขียนน่ะค่ะ :o8:
สำหรับเรื่องน้ำพุ ก็พอใจมากแล้วไงที่เป็นแฟนเคน เลยอ่านได้เรื่อยๆ :laugh:
แต่ก็อยากอ่านไปอีกนานๆนะคะ ยังไม่อยากให้จบค่า :impress2:
-
ปูเสื่อรอคนไปเที่ยว :กอด1:
-
:z2: มารอเคนเคน กะน้ำพุจ้า
-
ประทับใจในความรู้สึกของเคนและพุมากครับ
ร่วมอวยพรทั้งคู่อีกครั้ง แต่ชอบความมั่นคงของเคนสุดๆๆครับ
ถนอมรักกันตลอดไปนะครับ
พุเคนเคนพุ
-
*ชูมือขวาสุดตัวขอถามคุณโบอีกนิดนะคะ >W<
เรื่องนี้จะมีรวมเล่มมั้ยอ่าคะ ? (มีคนไปถามยังหว่า . . เราปล่อยไก่มั้ยเนี้ย -3-)
อยากให้มี (*กระพริบตาปริบๆอย่างมีหวัง 5555) พร้อมแจกลายเซ็นคุณโบและพุ ~! ;'))
-
/
เจอเล่นถึงหัวแบบนี้ต้องเอาคืน.....เอาคืนเท่านั้น!!
ย๊ากกกกส์ ผมหันไปกระโดดโช๊ะตบหัวไอ้น้องเทนคืนเป็นสองเท่า
“โอ๊ย!!!!” มันร้องแล้วยกมือกุมหัวคับ
“เจ็บนะเว้ย”
“ห๊ะ ว่าไงนะ เจ็บน้อยใช่ป่ะ?” ผมยกแขนไปล็อคคอมันแน่นๆ อีกที
“โอ๊ยๆๆ เห้ย เจ็บ หายใจไม่ออก พี่น้ำพุ!!!” ไอ้น้องเทนร้องโวยวาย เวลาผมออกแรงก็ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะครับ
“เคน... ดูแลน้องชายเอ็งด้วย มันกวนตีนเรา” ผมผลักไอ้เทนไปให้เคน เหอะๆๆ และดูเหมือนพี่มันก็ไม่ค่อยอยากจะจับ ไอ้เคนรีบดันน้องมันไปให้พ้นทางทันทีเหมือนกัน
“เล่นอะไรของมึง?” เคนขมวดคิ้วถาม
“อุตส่าห์เตือนดีๆ แม่ง...” ไอ้น้องเทนบ่นอุบอิบ แล้วมันก็หันมามองหน้าผมอย่างเคืองๆ
“ขอบใจที่เตือนนะ” ผมบอกมัน แล้วเดินไปกอดคอเคน
“แต่คนมันรักกัน... ไม่เห็นต้องอายเลย ใช่มะ ที่รัก?”
ไอ้เคนอมยิ้มแบบขำๆ เขินๆ
“แอ้ะ อ้วกกกกกกกก” เห็นมันทำท่ารังเกียจมากนัก เดี๋ยวกูจะให้มึงกลั่นอาหารในกระเพาะออกมาทางปากเอง
“เคน...” ผมเรียกมันเสียงออดอ้อน น่าถีบ
“....................” ไอ้เคนก็หันมามองประมาณว่า มึงจะแกล้งทำไรอีก
“พุรักเคนนะ” พูดจบก็จ๊วบแก้มมันไปทีนึงแบบจัดเต็ม
“ฮ่าๆๆ” ไอ้เคนหัวเราะคับ
หัวเราะเพื่อ?
แล้วมันก็ดันผมออกเฉยเลย (แสดดด ถึงจะแกล้งทำ แต่กูพูดจริงนะเว้ย)
“คนแบบนี้ก็มีด้วยว่ะ ขนลุก” เสียงไอ้คนขี้อิจฉาคับ
“ช่วยไม่ได้ พี่ชายใครก็ไม่รู้ โคตรน่ารักเล้ยยยยยย........” :man1:ผมยังพยายามเข้าไปนัวเนียไอ้เคน แต่แบบไม่น่าเกลียดมากนะคับ มันที่สาธารณะก็เลยทำเหมือนเพื่อนหยอกกันเล่นมากกว่า คนไม่รู้ก็คงไม่คิดอะไร แต่คนรู้อย่างไอ้น้องเทนก็จะมีอาการขนลุกขนพองอย่างที่เห็น
“อยากทำอะไรกันก็ไปบนห้องนู่น อย่ามาโชว์ให้ชาวโลกเค้าเห็นอะไรแปลกๆ แถวนี้” ไอ้น้องเทนทำหน้ารับไม่ได้คับ
“โถ พูดจาเหมือนเด็กอินโนเซนส์ อยู่โรงเรียนไม่เคยเจอแบบนี้เหรอคับ?” เทนกับผมเคยอยู่มัธยมชายล้วนโรงเรียนเดียวกันคับ แต่เคนเรียนสหฯ ตอนผมเรียนนะเพียบ... แล้วมันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอ่ะ เป็นไปไม่ได้
“เพื่อนผมมีแต่แมนๆ !! ตุ๊ด เกย์ แต๋ว กะเทยทั้งหลายน่ะ ไม่คบ ถ้าไอ้พวกอย่างงี้เข้ามาใกล้นะเตะแม่งกระเด็นหมดอ่ะ” ถุย ไอ้ซาดิสม์ กูไม่เชื่อ ขี้โม้ว่ะ
“อ่อเหรอคับ งั้นน้องก็อยู่ใกล้พี่ไม่ได้อ่ะดิ?” ผมเดินเข้าไปหามันพลางส่งสายตาสยองขวัญ..... ไอ้เทนเห็นก็ชะงักไปนิดนึง
“น้องจะเตะพี่เหรอ?”
“.....................”
“ถ้าน้องเตะพี่จะจูบให้ปากเปื่อยเลย” ผมขู่มันคับ ไม่ทำจริงหรอก มันจะอ้วก ผมก็จะอ้วกเหมือนกันแหล่ะ
“เลิกเล่นได้แล้วพุ เทนมันกลัวแล้วเห็นป่ะ ฮ่าๆๆ” เคนดึงคอเสื้อผมไว้ไม่ให้เดินต่อคับ
ชิ เซ็ง ตอนแรกกะจะพุ่งเข้าไปกระโดดหนีบเอวไอ้น้องเทนให้มันตะลึงอ้วกแตกกันไปข้าง มันจะได้เข็ด ไม่มายุ่งกับผมอีก เหอๆๆ
“โด่ นึกว่าจะแน่” หน้าตาผมตอนนี้คงกวนตีนโคตรๆ ล่ะคับ แต่เห็นไอ้น้องเทนทำหน้าสยองปนอึ้ง ปน...โกรธ(มั้ง) แล้วสะจายยยสุดๆ ไปเลย
“มานี่เลย กลับบ้านได้แล้ว มันดึกแล้ว....” เคนลากคอผมออกมา แต่ก็ไม่วายหันไปบอกน้องมัน
“อย่าคิดมากนะเว้ย พุมันล้อเล่น”
“ถ้าปากดีอีกทีโดนแน่!!!” ผมหันไปขู่ไอ้เทนส่งท้าย แต่ที่ทำเพราะอยากกวนตีนเคนเฉยๆ คับ (มันบอกให้หยุดแต่ผมไม่หยุด ประมาณนั้น...)
ผมค่อนข้างมาโซนิดนึงหง่ะ อยากให้แฟนเล่นเจ็บๆ เป็นบางที ฮ่าๆๆ (O{}O)
ซึ่งไอ้เคนก็จัดให้โดยการกอดคอแล้วยกมืออีกข้างไถหัวผมจนเห็ดกระจาย...
“ที่บอกเทนเอาจริงป่ะเนี่ย?” เคนหันมาถามขณะเดินกลับมาป้ายรถเมล์ (สุดท้ายมันก็มาส่ง)
“อ้าว ก็ไหนพูดเองว่าเราล้อเล่น”
“นั่นเราคิด... ไม่ใช่พุคิด” ผมเลิกคิ้วทำหน้ากวนตีน
“พุ”
“คับ”
“เดี๋ยวโดน”
“หึหึ”
“....................” ไอ้เคนเริ่มทำหน้าโหด แหง่ะ กลัว....ผมเลยต้องรีบบอกมัน
“โห่ว ไม่คิดหรอก ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างงั้นอ่ะนะ เราก็แค่อยากแก้แค้นมันคืนมั่ง แม่ง...ปากดีเหลือเกิ๊นน...ไม่ไหวจะเคลียร์” เคนพยักหน้า
“ให้เวลามันหน่อยละกัน มันกำลังพยายามปรับตัวอยู่”
“ปรับตัวอะไร?” ไม่เข้าใจ -*-
“เรื่องทัศนคติของมันนั่นแหล่ะ ที่จริงมันไม่ได้เกลียดไรพุหรอก แต่มันยึดติดเรื่องเกย์-ไม่เกย์ มันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ”
“งั้นมันก็ไม่ชอบเคนด้วยดิ?”
“ตอนแรกมันก็ไม่ชอบหรอกที่เราเป็น แต่หลังๆ มาก็ทำใจได้และ” ไอ้เคนยิ้ม
“เหลือแค่ให้มันทำใจเรื่องเราให้ได้มั่งใช่ป่ะ?” ค่อนข้างน่าเบื่อว่ะ
“อืม ทนๆ มันหน่อยนะ ซักพักเดี๋ยวมันก็เลิกยุ่งเรื่องของเราเองนั่นแหล่ะ”
/
ที่จริงผมไม่ค่อยสนใจไอ้น้องเทนเท่าไหร่หรอกคับ มันจะชอบหรือไม่ชอบผมก็เรื่องของมัน
ผมเฉยๆ แต่ถ้ามันหาเรื่องผม ผมก็หาเรื่องมันกลับเท่านั้นเอง
เห็นมันชอบพล่ามให้ฟังนะว่าเกย์ที่มาจีบเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ (ในทางที่ไม่ดีเท่าไหร่อ่ะคับ) บ่อยๆ ตอนแรกผมก็รับฟัง อืม......เหรอ
เอออ.......แล้วไง?
เกี่ยวไรกับกูล่ะ
กูก็เป็นนะเกย์นะ แต่กูไม่ได้จีบมึง ทำไมต้องเหมารวม ไม่เข้าใจ
ไอ้นี่นะคับ เวลาที่พี่มัน (เคน) อยู่ด้วย มันจะชอบพล่ามเรื่องนี้ให้ฟังล่ะคับ และก็แอบจิกกัดผมเป็นบางที แต่พอเวลาเคนไม่อยู่ เช่น ผมเข้ามาซักผ้า(?) ที่คอนโดเคนแล้วไอ้น้องเทนกลับเร็ว โผล่มาทั้งที่ยังไม่เที่ยง มันจะไม่คุยไม่มองหน้าผมเลย
เอ่อ
งง........ฟร่ะ o12
ผมก็พยายามจะสังเกตมันนะ เป็นไรวะ? โมโหไรใครมารึเปล่า สงสัยอ่ะคับ แต่ไม่ถามให้เสียปากหรอก เรื่องของมึง
มันทำเหมือนผมไม่มีตัวตน ผมก็ทำได้
ทำได้ดียิ่งกว่าด้วยนะเออ......เหอะๆๆๆ
“บ้านไม่มีทีวีรึไงวะ?” เสียงไอ้เทนลอยมาขณะผมนั่งดูทีวีไม่สนใจมันที่นั่งอยู่แถวนั้นเหมือนกัน คือผมยึดรีโมทไว้อยู่อ่ะคับ มันคงอยากดูช่องอื่น แต่ผมไม่ให้
มึงอยากได้ มึงก็ขอดิ หึหึ
“........................” ผมไม่สนใจ ทำเป็นไม่ได้ยิน หน้ามึนอย่างเหี้ยๆ
ไอ้เทนเงียบ ซักพักก็ได้ยินมันทำเสียงฟึดฟัดขึ้นมา
“จะดูหนัง!!! กลับบ้านตัวเองได้แล้วไป!”
ผมหันไปเลิกคิ้วถาม
“หนังโป๊เหรอ?”
“ยุ่ง!!”
“โป๊เกย์ป่าววว?”
“ใครมันจะไปดูหนังอุบาทว์แบบนั้นวะ”
“ถรุย เวอร์จิ้นป่ะเนี่ย”
“ฟัน ญ มาเป็นสิบแล้ว!!” มันคุยโวโอ้อวดครับ ไม่เชื่ออย่างแรง
“แล้วเคยโดน ช. ฟันป่ะ?”
“ผมไม่ใช่พี่นะ..” -*-
“อืม แล้วไง คนทำก็พี่ชายน้องนั่นแหล่ะ รู้ป่าว...เคนโคตรเก่งเรื่องเซ็กซ์เลย ทำทีไรนะ พี่จุกทุกที แถมทนอึดอีกต่างหาก......นานเป็นชัวโมงอ่ะกว่าจะเสร็จ พี่ล่ะโคตรเหนื่อย แต่มันส์ว่ะ หนุกสุดๆ” รู้ว่ามันไม่ชอบก็พูดอัดใส่เข้าไปเยอะๆ คับ
“........................”
เหอะ ถึงกับอึ้ง เงียบไปเลย สม... :oni1:
ซักพักมันก็ทำท่ารับไม่ได้อีกแล้วคับ เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องไปเลย
ยะฮู้ววว มันต้องแบบนี้ สะใจมากมาย
/
ไอ้เทนมันหนีเตลิดเปิดเปิงไปไหนไม่รู้คับ ไม่กลับคอนโดเลยคืนนั้นอ่ะ หึหึ แต่กระนั้นเคนก็ปล่อย ไม่ได้สนใจ
ทีนี้ผมแกล้งคนอื่นสบายใจแล้ว ก็ต้องมาเครียดเรื่องตัวเองบ้าง ก็เรื่องที่เคนจะไปภูเขากับพ่อแม่ผมไงคับ
ผมก็ต้องไปบอกแม่ล่วงหน้าก่อน เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและของเคนด้วย แหะๆ
“มันจะไปทำไม?” แม่ถามแบบไม่สบอารมณ์ พักนี้แม่ผมยิ่งเครียดๆ เรื่องงานอยู่ด้วย อารมณ์เสียบ่อยมาก
“เคนมันอยากไปด้วยเฉยเฉยยยย”
“ก็นั่นแหล่ะ ไปด้วยเฉยๆ จะไปทำไม ไม่มีประโยชน์ ถ้ามันไปแล้วซื้อที่ด้วยจะไม่ว่าอะไรเลย” แม่ผมตกกระไดพลอยโจนได้เป็นนายหน้าค้าที่ดินกับเค้าด้วยคับ
“ก็ให้มันไปดูไว้ก่อนไง เผื่ออยากซื้อ”
“แกก็บอกให้มันมาซื้อเลยสิ ไม่ต้องเผื่อหรอก บอกมัน ถ้ารักกันจริง ก็ต้องซื้อที่ติดกับเรา ราคานี้มันหาไม่ได้ง่ายๆ แล้วนะ ฉันเอากำไรแค่ไม่กี่บาท”
“หง่ะ”
“แต่อย่าบอกมันว่าเราซื้อราคาเท่าไหร่ เดี๋ยวมันจะหาว่าเราขายแพง” ผลประโยชน์ตลอด
สรุปแม่ให้เคนไปด้วยง่ายกว่าที่คิดคับ เพราะแม่หวังว่า....เคนมันอาจจะอยากซื้อที่ หรือ.......เผื่ออาป๊าอาม๊ามันอยากได้ อะไรทำนองนั้น
“ไอ้พุ แกอย่าลืมบอกมัน(เคน)ว่าอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อนะ เดี๋ยวป๊าแกรู้นี่ซวยทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ” แม่บอกขณะได้เวลาอาหารเย็น
“รู้แล้ว”
“เออ แล้วเดี๋ยวแวะรับป้าไก่ก่อนไปด้วย” ป้าไก่นี่เพิ่งถูกชะตากับแม่ผมอย่างมากมายมหาศาลคับ ชอบขนาดว่าจะยกลูกสาวให้ผมเลยทีเดียวเชียว เหอะๆๆ แต่ป้าเค้านิสัยดีมากนะคับ เสียดายลูกสาวไม่สวย หุหุ
“แวะไม?” ผมถาม
“ก็เค้าจะไปกับเราด้วยน่ะสิ ป้าไก่เค้าก็ซื้อแปลงตรงข้ามกับของเราเลย เค้าอยากพาแกกับพ่อแกไปดูด้วย แล้วฉันก็จำทางไม่ได้ ให้ป้าเค้าไปด้วยน่ะดีแล้ว”
“แม่จำไรได้บ้างเนี่ย”
“แล้วแกทำไรเป็นมั่ง?”
“......................” หงะ
“ไปเด็ดใบชะพลูมาไปไอ้พุ วันก่อนชั้นไปเล่าว่าคราวที่แล้วลูกชายไม่ได้กินแหนมคลุก ป้า xx เค้าเลยไปตลาดทำมาให้ใหม่อีก”
“โห้.........” น้ำลายยืด... คือว่าครั้งก่อนแม่เอามาคับแล้วผมได้กินคำเดียว ผมมัวแต่ไปทำงาน แม่เลยแย่งกินหมด
“มันอยู่ตรงไหนอ่ะแม่?” ไม่แน่ใจพวกพืชพรรณธัญญาหารคับ จำไม่ได้กลัวเด็ดผิด
“อยู่ข้างต้นกล้วย”
“ใบมันเป็นไงอ่ะ?”
“ที่เค้าไว้ห่อกินกับเมี่ยงคำไง แกไม่รู้จักเหรอใบชะพลูน่ะ?”
“…………….”
“พอๆ กับเด็กป.หนึ่งเลยนะแกเนี่ย” ว่ากันเข้าไป สุดท้ายแม่ก็พาออกไปชี้บอกคับ
“นั่น ตรงนั้นก็มี”
“ไหน?”
“นั่นไง” แม่ชี้ๆๆ
“นี่เหรอ?” ผมมองไม่เห็นอ่ะคับ
“ชี้มั่วชี้ตั้วเลยนะแก ไม่มาแหกตาดูแล้วมันจะไปเห็นได้ไง” แหง่ะ - -“
พอผมจะกินก็โดนอีก
“ยังไม่ได้ซอยผักใส่เข้าไปเลย” แม่บอก ผมเห็นถุงผักก็เลยหยิบมาใบนึง เป็นผักกาด
“เด็ดเลยได้มั้ยแม่?” ผมก็ฉีกผักกาดโปรยเลยคับ
“ไม่ใช่ไอ้บ้า!!! ชั้นหมายถึงพวกนี้ ต้นหอมผักชี ใครเค้าเคยทำอย่างงั้น ผักกาดเค้าเอาไว้ห่อกิน”
“โอ๊ะ ซอรี่ ซอรี่” ผมหยิบผักใส่ปากคืน
“ซอรี่ซอแร่อะไร”
“ก็ไม่รู้...........”
“แกเคยรู้อะไรมั่ง ทำอะไรก็ไม่เป็นแบบนี้ ซักวันเดี๋ยวไอ้เคนมันก็ถีบแกกระเด็นออกนอกบ้าน”
“เคนรักพุจะตาย...มันไม่ทำหรอก”
“ก็แค่แรกๆ นั่นแหล่ะไอ้พุ นานๆ ไปแกยังทำอะไรไม่เป็นอยู่แบบนี้ เดี๋ยวววมันก็ทิ้งแกเอง”
“.....................” แม่นะแม่ ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้...........!!!! :o7:
/
และเมื่อถึงวันจริง ไอ้เคนก็ดูตื่นเต้นใหญ่โต มันเล่าด้วยว่าส่องกระจกแต่งตัวอยู่นานเป็นชั่วโมง กลัวดูไม่ดี แล้วพ่อแม่ผมเห็นจะไม่ชอบ
เอ่อ.........ถ้ามึงเวอร์เกินนะ พ่อแม่กูก็ไม่ชอบเหมือนกันแหล่ะ
ผมแวะรับไอ้เคนกลางทางอ่ะคับ พอมันเข้ามาในรถก็ยกมือไหว้ปกติ
“พ่อแม่ หวัดดีครับ” ที่เล่าว่าแต่งตัวนานนี่แค่เสื้อเชิ้ตเกงยีนส์เหรอวะแสรดด กูก็นึกว่ามึงจะใส่ทักซิโด้
“หวัดดีๆ” ป๊าผม (ยิ้มสร้างภาพไปงั้นๆ)
“....หวัดดีจ้ะ” แม่ผม (หน้าตาไม่รับแขกเท่าไหร่)
“กินไรมายัง?” ผมถามเคน เพราะนัดไว้ซะเช้าเลยคับ
“เรียบร้อยแล้ว พุล่ะ?”
“ยัง ตื่นสายอ่ะ”
“เราซื้อขนมปังมาเผื่อ กินมั้ย?”
“..........................” หน้าตาผม ณ ตอนนั้น... :m13:ซึ้ง
“พ่อแม่คับ ทานขนมมั้ยคับผมซื้อมาเผื่อหิวกลางทาง” ไอ้เคนยื่นถุงให้แม่ผม
“ทานเลยจ้ะ ไม่เป็นไร”
“หิวก็กินกันเลย” ป๊าผมบอก
ไอ้เคนยิ้ม เลิกคิ้ว ทำหน้าประมาณว่า... พ่อแม่ผมก็ดีหนิ ไม่เห็นเป็นอย่างที่ขู่เลย
คือก่อนหน้านี้ผมก็เล่าเรื่องพ่อแม่ผมให้มันฟังบ้างแล้วเหมือนกันว่าเป็นไง
จนกระทั่งแวะรับป้าไก่อ่ะคับ โดยมีลูกสาวเค้าคนนั้นแหล่ะมาส่งด้วย
“อ้าว ต.(แม่ผม) มีลูกชายสองคนเหรอเนี่ย.... ตายแล้ว หล่อทั้งคู่เลย” ป้าไก่ชื่นชม อันนี้ก็เป็นเรื่องธรรมอ่ะคับ ผมหล่ออยู่แล้ว
“อีกคนเพื่อนน้ำพุค่ะพี่” แม่ผมบอก
“ไหนคนไหนเหรอคะ น้องน้ำพุ?”
“ผมครับ”
“ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะเนี่ย” อวยกันสุดๆ
“แต่ดูไม่ออกเลยนะว่าเรียนจบแล้ว น้อง xxx(ลูกสาวแก) ก็บอกว่าหน้าเด็ก.... เหมือนเด็กม.ปลายเลย” ลูกป้าไก่เด็กกว่าผมคับ แต่หน้าแก่กว่าผม และที่สำคัญเรียนคณะเดียวกับผมด้วย เวลาจะไปทำงานที่ไหนเค้าก็อยากลากผมให้ไปทำกับลูกสาวเค้าหง่ะ
“ต. เราจะอยู่ที่เขาใหญ่กันนานมั้ย เดี๋ยวลูกสาวพี่เค้าว่าจะขับรถตามมาทีหลัง” ป้าไก่ถามแม่ผม
“ก็คงอยู่จนเย็นนั่นแหล่ะค่ะพี่ เผื่อแวะเที่ยวแวะกินข้าวแถวนั้นด้วย”
“ดีๆ พี่จะได้โทรบอกลูกสาว นานๆ ทีเราจะได้มีโอกาสมาเจอกัน เนอะน้องพุ” หา?
“ขอโทษนะคะ เพื่อนน้องพุชื่ออะไรเหรอคะ?” ป้าไก่เบนเข็มมาที่เคน
“เคนครับ” ผมตอบแทนมัน
“แหม ถ้าไม่บอกว่ามีลูกชายคนเดียวนะ ต. พี่นึกว่าเป็นพี่น้องกันเลยนะเนี่ย”
“หน้าเหมือนกันเหรอครับ?” ไม่อยากเชื่อ เหมือนตรงไหนฟระ เพิ่งมีคนแรกที่พูดแบบนี้
“เหมือนนะ ป้าว่าเหมือน คล้ายๆ น่ะ แต่น้องน้ำพุตาโตกว่า”
ผมหันไปมองหน้าเคน มันก็ยิ้มๆ คับ ซักพักมันก็ขอไอพอดที่ผมถืออยู่ไป ตอนแรกนึกว่าอยากฟังเพลง แต่ไม่ใช่..... มันเข้าไปตรง notes แล้วพิมประโยคนี้ครับ
‘Bcos v r soulmate’
H
ประมาณว่าคนที่หน้าเหมือนกันเค้าว่าเป็นเนื้อคู่กัน ทำนองนั้นอะค่ะ eiei
...แต่เราว่าไม่เหมือนนะ ป้าเค้าอาจจะเบลอ
ขอโทษที่หายไปนานอีกแล้วจ้า ขอสารภาพว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์พิมเรื่องไหนต่อเลยอ่ะ สงสัยจะติดอนิเม T T (อนิเมไม่วายด้วย พลังจิ้นเลยอาจจะหดหายไป) มันตันๆ อย่างบอกไม่ถูก
ตอบ...แบบเบลอๆๆ
Na_RimKLonG : พุยังไม่ให้บอกอ่ะจ่ะ เดี๋ยวคนอื่นรู้ (หมายถึงคนรู้จัก) เผื่อๆ ป้องกันไว้ก่อน
❃indy❣zaka❃ : สจ๊วตทาแป้งหนามากค่ะ ไม่สเปคพุเลย ถ้าแอร์ล่ะว่าไปอย่าง...(ตลอด)
เพื่อนบ้าน : เรื่องเที่ยวขอติดไว้ก่อนนะ ยังบอกมากไม่ได้ ฮ่าๆๆ ถ้ามีคนรู้นี่ซวย โดนให้ลบเรื่องทันทีแน่ๆ (ต้องระวังอย่างแรง)
หนังสือต้านอิฐ!!!! แบบว่า ขนาดแม่พี่อยากอ่านพี่ยังไม่กล้าให้อ่านเลย x กันอย่างเยอะ เขินเหมือนกัน (แต่พี่ยังไม่เปิดเผยกับแม่อ่ะ) แต่ถ้าคุณแม่น้องรับได้ก็ไม่น่ามีปัญหานะ มันอาจจะบ้าบอมากไปหน่อย ขอคุณแม่ทำใจ (เผื่อมีคอมเม้นท์)
ทู้พี่เวิ่นได้ เรื่อยๆ ชิวๆ มาเม้าท์พุกัน!! อิอิ
Wordslinger : พุไปเที่ยวกับญาติจ้า ไม่ได้หนีเคนหรอก หนีความเบื่อของตัวเองมากกว่า ส่วนเรื่องรูป ถ้าเป็นไปได้อยากให้ถอดเสื้อโชว์ทั้งตัวเลย ฮ่าๆๆ แต่ก็ได้แค่คิด...T T (เดี๋ยวลองขอๆ แบงค์ดูก่อนนะคะ)
BeeRY : หืออ ว่าไรพี่ตอนไหน ไม่เห็นมีเลยค่ะ ตาฝาดป่าว ^ ^
gummin : กลับมาแล้วค่ะ พ่อแม่พุถึงกับบ่นว่าผอมลง (ผอมตลอด)
Ak@tsuKII : มาแล้วนะคะ Y Y หายไปนานเป็นชาติเลย
kubkamsoda : ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวบอกให้เน้อ
maruko : มีคนถามไปแล้ววว แต่ตอบอีกทีก็ได้ว่าไม่มีรวมเล่มนะจ๊ะ
ปล. ถ้าตอนนี้อ่านแล้วงงๆ กัน...ขออภัยอย่างแรงคือคนเขียน...พิมไปมึนไป o2
fan service!!! แบบด่วนๆ มาเร็วเคลมเร็ว รูปนี้จะลบภายในวันพรุ่งนี้นะพี่น้อง ย้ำ! ไม่มีรอบสอง ไม่งั้นอาจโดนฆ่าได้
*deleted
เครดิต: bank
bank : ขอดีๆ มันไม่ให้อ่ะ (รูปแอบถ่ายจากมือถือ)
-
ชอบแม่น้ำพุอ่ะ รู้สึกตรงประเด็นทุกอย่าง :laugh:
แล้วน้ำพุก็เกรียนมากเลยตอนที่แกล้งน้องเทน แต่เหมือนเป็นคนน่าแกล้งมากอ่ะ :m20:
ส่วนเคน แอร๊ยย โซลเมท :-[
กดบวกพร้อมกอดพี่โบ มาต่ออีกๆๆ :oni2:
-
แอบสงสารไอ้น้องเทนมันเหมือนกัน
โดนพุแกล้งซะ
แต่อยากกวนพุมันก่อนเองน่ะนะ :m19:
-
ชอบแม่น้ำพุมากค่ะ เยี่ยม ตรงประเด็นสุดๆ
ความจริงเคนก็แอบน้ำเน่านิดๆนะนี่ 555+
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
ที่จริงพุก็พอๆกับเทนปะ เกรียนใส่กันไปมา 555
ณ จุดนี้สงสารเคน นี่ก็น้องนี่ก็แฟน เง้อออออ
แม่พุตรงดีนะ คิดยังไงก็แสดงออกอย่างนั้น
เคนทำซึ้งอะ น่ารัก อยากรู้พิมไปอย่างนั้นพุเขินหรือเปล่า กิกิ
-
พุจัดซะ เอาอีกม้ายยยยยยย น้องเทน
-
ตอนนี้สุขสันต์แทนเลยนะคะ ขอเอาใจช่วยเคนให้ชนะใจคุณพ่อคุณแม่ให้ได้นะคะ. เพราะทั้งสองคนคงเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ ดังว่า. หากมีคนเอ่ยทักว่าหน้าคล้ายกันแล้วไซร้, นั่นย่อมเป็นว่าเขาคือเนื้อคู่กันจริง.
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ.
:กอด1:
-
มีโอกาสแล้วหยอดตลอดเลยนะเคน :-[ :-[
ส่วนพุกับเทน ฮาได้อีกอ่ะ แกล้งเทนมันจังเลยนะน้ำพุ :laugh:
โอ๋ๆน้องเทน ถ้ากลัวน้ำพุ ก็มาซบที่อกพี่ก็ได้นะ มามะๆๆๆ :impress2:
-
เคนทำคะแนนซะคุุณแม่ยายจะปลื้มขึ้นมาบ ัางเปล่า อิๆ ชอบๆประโยคที่เคนพิมพ์ ฮ่าแฟนใครวะ ช่าง น่าร้าก น้องเทนนี่เจอฤทธิ์พุเข้าไป น่าสงสารเหมือนกันนะ ฮ่า รอตอนต่อไปจ้า เลิฟ ๆคู่นี้ จัดเป็ดและบวกสำหรับตอนนี้
-
น้ำพุมาแล้วววววววววววว อร๊างงง *ตะกายฝา*
แล้วนั่งปั่นแปะ กร๊ากกกกกกกกก :jul3:
(พี่โบจ๋า : :angry2: อีกแล้วอินี่ !!!!)
(เพื่อนบ้าน: เก๊าติดภาระกิจพิชิตโลกจริงๆน๊า หงิงๆ -*-)
ปล.ลูกๆเป็นสาววายคุณแม่พี่โบไม่รู้เลยอ๋อ แต่แม่เค้าไม่ว่านะ
ว๊ายวายเหมือนกัน บางทีแอบมีมาสปอยเค้าด้วยอ่ะ นิสัยไม่ดีชอบแกล้ง -*-
ปล.(อีกที)ฝากบอกอินดี้อ่ะ เก๊าก็อยากได้น้องเทนมาซบอกแฟ่บๆเหมือนกันนะ
หรือเค้าจะไปทำนมดูม ดูมมาให้น้องซบดี หึหึหึ พี่โคตรรักเด็กเลยอ่ะน้องเทน มาม่ะ มาม่ะ โม่ๆๆ
-----------------------*(ดิท1)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !~ มีใครทันดูรูปบ้างอ่ะ
พี่โบมาแบบเงียบๆ ไม่บอกไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้กันหรือเปล่า ก็ยังไม่แน่ใจ
กลับไปซี๊ดซอกคอก่อน เดี๋ยวมาดิทใหม่ อยู่ออฟฟิศไม่สะด๊วก ไม่สะดวก -*-
----------------------*(ดิท2)
คิดถึงพี่นัทง่ะ เค้าคิดถึงพี่นัท คิดถึงตี๋หน้าม่อ หูดำ
จับกังเยาวราช หึหึ <<<< มาอารมณ์ไหนเนี่ย = =!
โซลเมทใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้ำพุใจร้ายอ่ะ แกล้งน้องเทน
ถึงแม้น้องเทนจะเกรียน และถึงแม้น้องเทนจะกวนตีน ถึงแม้น้องเทนจะติ่งอย่างไร
แต่น้องเทนก็ยังเป็นน้องเทน(?) พุมาแกล้งน้องเกรียนเค้าไมง่ะ ??
(น้องเป็นของเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่? เนียนไปอย่าได้แคร์ค่ะ หึหึ)
แต่น่าแปลกที่น้องเจอพุเกรียน(กว่า)ใส่ ให้รู้สึกหยะแหยงๆยังไง
สุดท้ายน้องก็แปรพักต์ไปรักเกย์อยู่ดี ชะนีง๊ง งง อ่ะ = =? เช๊อะ !!!!!!!
กลับมาเรื่องพุ เค้ารักคุณนาย ต.(แม่น้ำพุ)อ่ะ *ชูป้ายไฟ*
คุณแม่ฮามาก ฮ่ะ ๆๆ เค้าชอบตอนคุยกะพุ บทสนทนาธรรมดาๆ
แต่เค้าโคตรขำอ่ะ ชอบพุเถียงแม่ แล้วก็โดนตอกกลับแบบน็อคเอ๊าท์ ฮ่ะ ๆๆ
แล้วก็แอบตื่นเต้นไปกะเคนด้วยนิดนึง หึหึ แต่ไม่เห็นมีไรอะนะ
ชอบคุณป้าที่พยายามยัดเยียด(?)ลูกสาวแกให้พุด้วย ดูแกเบลอๆดีนะ ฮ่ะ ๆๆ
ว่าแต่สวยมาตราฐานพุ นี่มันขนาดไหนอ่ะตัว แล้วที่ว่าพุหน้าเด็กนี่จริงหรอ พี่โบจ๋ายันเค้าที
อยากรู้อีกอย่างพุกอดคอเคนถึงหรอ เคนสูงมั้ย ?? พุอวยว่าตัวเองสูง แต่เค้าว่าเคนคงสูงกว่า
แล้วน้องเทนอ่ะ สูงกว่าพุมั้ย ?? ยังคงเสียดายน้องไม่หาย เฮ้อออออ ....
มีเรื่องไรอีกที่ยังไม่ได้เม้าท์ อ่อเรื่องโซลเมทเค้าเข้าใจนะ เคยได้ยินมาเหมือนกัน
บางคนตอนเพิ่งคบกันหน้าตาไม่เหมือนกันหรอก แต่พอมันคบไปคบมา มันดันหน้าตาเหมือนกันซะงั้น
อันนี้จริงป่าวไม่รู้นะ แต่เค้าก็มีโซลเมทเหมือนกันนะ มีแต่คนทักว่าหน้าตาเหมือนกันอ่ะ >.<
แถวบ้านเรียกเราว่าแฝด ทั้งๆที่เรารู้สึกว่าแม่งไม่ได้หน้าตาเหมือนกันเล๊ยยยยย เหอๆๆ
มีครั้งนึงเรานั่งคุยกันอยู่ อยู่ๆก็มีเด็กน้อยเดินมามองหน้าเราสองคนแล้วถามว่าพี่เป็นแฝดกันหรอ
มันหันมามองหน้าเค้าแล้วหันกลับไปทำหน้ามึนบอกเด็กว่า "ป่าว เราไม่รู้จักกัน" ฮ่ะ ๆๆ
หมดแล้วไม่รู้จะเม้าท์อะไร กว่าจะมาดิทได้อุปสรรค์มันเยอะจริง ช่วงนี้เจอเคอร์ฟิวด้วย
คุณนายแม่ไม่ให้นอนเกิน 5 ทุ่ม อยากจะตะโกนบอกแม่ว่า "หนูโตแล้วน๊า!!!!!!!"
แต่ก็เข้าใจอ่ะ เพราะถ้านอนดึกตอนเช้าๆเค้าชอบงอแง ไม่อยากไปทำงาน นิสัยเสียมาก T^T
แล้วเค้าจะมาแพร่มทำไมเนี่ย =*= ... อ่อๆ อีกอย่าง อยากเห็นรูปพุอีกง่ะ แฮ่ๆๆ
ไม่โชว์รอบสองนี่หมายถึงรูปเดิมป่ะ งั้นเปลี่ยนรูปใหม่จิ อิอิ ^ ^
ไปนอนละค่ะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ :a12:
กอดพุ กอดพี่โบ กอดแบงค์ :กอด1:
*กระซิบ* พี่โบถามหน่อย แบงค์ชอบผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ
(ด้วยความสัตย์จริง ถามแล้วกลัวโดนแบงค์กระทืบอ่ะ แล้วจะถามทำไม เง้ออ -*-)
-
คุณแม่พุแรงได้ใจริงๆ
จุ๊บๆๆหนูโบ :กอด1: พุกะเคน
-
อ่านได้ไม่เคยเบื่อเลยเรื่องพุเนี่ย 555+
-
แอ่ะ มาไม่ทันรูป / เข้ามารอตอนต่อไปเช่นเคยจ้า เพื่อนแม่พุพยามยัดเยียดลูกสาวให้พุเสียจริง กลัวตัวจริงพายุหึงเค้าจะลงซะจริง ฮ่าๆ
-
อ่านตอนแรกๆ.....ตอนที่พี่พุนอกใจพี่เคน เจ็บปวดมากอ่ะ ยิ่งพี่พุแสดงอาการรำคาญพี่เคน. โอ้ยบีบหัวใจนำ้ตาจะไหล สงสารพี่เคนมากๆและซาบซึ้งกับรักของพี่เคนมาก เหมือนพี่เคนอดทนเพื่อรักษาความรักครั้งนี้มาตลอด(ทั้งที่เหมือนจะเป็นคนไม่มีความอดทนเท่าไหร่) แต่พอเป็นเรื่องพี่พุพีเคนกลับยอมทำทุกอย่าง....แม้แต่ยอมโง่ㅠㅠ
นับถือนำ้ใจพี่เคน แต่ก็เข้าใจพี่พุนะ เพราะนิสัยผมคล้ายๆพี่พุเลย ขี้รำคาญไม่ชอบใครมาวุ่นวายมากๆ เพียงแต่ผมไม่ได้กิ๊กเยอะเท่าพี่พุ(ปกติทุกเรื่องผมเข้าข้างนายเอกนะ แต่ครั้งนี้ขอเข้าข้างพระเอก อิอิ)
คุณโบถามว่าอยากอ่านเรื่องพี่พุกับกิ๊กคนไหน....ผมไม่อยากอ่านเลยอ่ะ อยากอ่านเรื่องพี่พุกับพี่เคนมากๆ อย่างอ่านที่เค้ามีความสุขด้วยกัน ห่วงใยกัน ทดแทนที่ต้องเจ็บปวดกันมาทั้งเรื่องㅠㅠ เวลาอ่านเจอว่าพี่พุแคร์พี่เคนแค่ไหนหัวใจมันพองโตมากอ่ะ รู้สึกมีความสุขแทนพี่เคน >.<
สารภาพเลยว่าตอนอ่านช่วงแรกๆที่พี่เค้าเลิกกัน แล้วพี่พุไปบอกว่า"รัก"คนอื่น เจ็บปวดมากอ่ะ แทบจะไม่อ่านต่อ แต่พอดีเผลอกดมาหน้าสุดท้าย พบว่าเค้ากลับมารักกัน เค้ามีความสุขด้วยกัน ผมถึงได้อ่านมาจนถึงขนาดนี้ แล้วก็ดีใจมากที่มันซาบซึ้งมากกว่าที่คิด ถ้าเลิกอ่านไปจริงคงน่าเสียดาย แหะๆ
เขียนมาตั้งยาว...แต่ความหมายเดียวคืออยากอ่านเรื่องพี่เคนกะพี่พุมากๆเท่านั้นค้าบบบบบบ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
มาไม่ทันรูป. กระซิกๆ
-
พิเศษ
น้ำพุ & นัท (ฟันเหล็ก) & เพื่อนเสื่อมๆ
อันนี้เป็นตอนที่ผมไปทริปรับน้องที่ ตจว.กับบรรดาพี่ๆ น้องๆ ที่คณะนะคับ
ผมจำไม่ได้ว่าปีไหนอ่ะ... - -"
คณะผมไม่ค่อยมีคนเรียบร้อยคับ ถึงมีก็จะถูกละลายพฤติกรรมไปอย่างรวดเร็ว (เช่นกระผมเป็นต้น)
เป็นปกติพอถึงที่พัก ไหว้เจ้าที่เรียบร้อยก็จะมีการเปิดเหล้าโซ้ยกันเลยตั้งแต่คืนแรก...
ผมทนง่วงไม่ไหวหรอกคับ อาจจะแวะไปโฉบๆ บ้างแก้วสองแก้วแล้วแอบชิ่ง พอกิจกรรมวันแรกเสร็จ คืนนี้แหล่ะที่จะเมากันอย่างสุดเหวี่ยง ทั้งคณะนับคนไม่กินเหล้าได้เลย น้อยมาก
ปกติผมก็เมาอยู่และ เมามากเมาน้อยว่ากันไป แต่จำได้คืนนั้นเหมือนจะเบื่อๆ อะไรซักอย่างเลยกลับเร็ว ก็มานั่งดูทีวีที่บ้านพักกับเพื่อนผญ.อีกสองคน (ไอ้โม ไอ้สตางค์หลับไปแล้ว) บอกไว้ก่อนว่าบ้านพักมีหลายห้องนอนนะคับ บ้านผมปน ญ. กับ ช. อ่ะ
ดูทีวีเปิดไปเปิดมาเจอบอลทีมโปรดกำลังจะเตะ ตอนนั้นก็ประมาณตีหนึ่งกว่าๆ อ่ะคับ
ช็อตนั้นโคตรดีใจ กำลังนั่งลุ้นดูเพลินๆ อย่างมีความสุข
แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงคนซอยเท้าวิ่งมาหน้าประตูบ้าน
"เฮ้ยยยย มีใครอยู่บ้าง นอนกันยังวะ!!?" เสียงไอ้พี่ ด. เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่นัท(ฟันเหล็ก)
ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูบ้าน เจอเค้าวิ่งมากับพี่นัทนั่นแหล่ะ
"มีไรพี่?" ผมถามอย่างหงุดหงิด เพราะพี่เค้ามาขัดขวางการดูบอลของผม
"เฮ้ย น้ำพุ มึงไปดูเพื่อนมึงหน่อยดิ๊ อาละวาดใหญ่แล้ว" พี่ ด. กวักมือผมให้ออกมา
"ใครพี่?" ผมถามพลางใส่รองเท้า
"ไอ้บาส แม่งงงถือขวดปากฉลามเดินว่อนไปทั่วแล้วเนี่ย"
"หา!!!?" ชิบหาย กูไปแล้วจะถูกเสียบมั้ยเนี่ย เริ่มกลัว ไอ้บาสกับผมก็ไม่ได้สนิทไรกันนะคับ ก็พอคบกันธรรมดา แต่ประเด็นคือมันไม่ได้สังกัดกลุ่มไหนเลยเนี่ยดิ ก็เลยต้องมาซวยที่ผม
"มันไม่ยอมฟังเหี้ยไรเลย มึงเพื่อนมัน มึงไปช่วยลากมันกลับมานอนแล้วกัน"
ด้วยความตกใจผมเลยรีบวิ่งไปหาไอ้บาส โดยมีพี่นัทนำทาง เพราะไอ้พี่ ด. มันชิ่งไปแดกเหล้าต่อแล้วคับ
สาสสส
"พี่นัท ไหนไอ้บาสอยู่ไหนอ่ะ?" ผมมองไม่ค่อยเห็นคับ ทั้งง่วงทั้งเบลอเหล้า แถมยังต้องไปเสี่ยงตายอีก เวรกำกูมากมายที่่นั่งดูบอลต่อแต่คนอื่นในบ้านหลับหมด อันที่จริงเพื่อนผญ.ก็วิ่งตามมานะคับ แต่เค้าก็รอดูท่าทีอยู่ห่างๆ
"อยู่นั่น! น้องพุ ค่อยๆ พูดกับเพื่อนดีๆ นะ อยู่ห่างๆ แล้วระวังด้วย"
"อ่า ครับ"
แหง่ะ ผมเห็นมันแล้วคับไอ้เชี่ยบาส ตอนนี้มีน้องๆ กำลังช่วยพูดให้มันทิ้งขวดแล้วไล่ไปนอนอยู่ แต่มันก็โวยวายๆ ยังกับคนเมายาบ้ามากกว่า
"บาส!" ผมเรียกมัน โดยมีพี่นัทยืนอยู่ข้างๆ ไอ้พวกเด็กๆ พอเห็นผมมา ก็เฟดไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน - -"
"พุ บาสไม่ได้เป็นไรนะ บาสไม่ได้เมา" มันพูดพอหันมาเห็นผม ในมือมีขวดปากฉลามถืออยู่อย่างมั่นคง....
แม่เจ้า ....มึงบ้าไปแล้ว
"บาสมึงไปนอนมั้ย เดี๋ยวกูพาไปนอน มึงเมาแล้วนะ" ผมยืนห่างๆ แบบกลัวโดนเสียบ ไม่รู้มันเมายาไรด้วยป่าวอ่ะ
"พุ พุ บาสโอเค บาสโอเคจริงๆ" ไอ้บาสเดินโงนเงนไปชนพุ่มไม้แล้วล้มลงไป
"เฮ้ย มึง ปล่อยขวดเถอะ มันอันตราย" ผมปรี่เข้าไป แต่พี่นัทดึงแขนเอาไว้ก่อน
"ไม่ปล่อยๆ พุ...บาสจะกินเหล้า พี่นัท บาสจะกินเหล้าต่อ ให้บาสไปกินต่อเถอะนะ"
"มึงกินไม่ไหวแล้วมั้ง พอได้แล้ว เดี๋ยวกูพาไปนอน" ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก
"ไหวพุ บาสยังไหว พุดู... บาสไม่ได้เมา ไม่ได้เป็นไรจริงจริง" พูดได้สองคำคับ ......ไอ้สัด
"เฮ้ยใจเย็น! มึงกลับไปกับกูเถอะ" ผมหมายจะชิงฉลามบุกสุดรักแต่ไอ้บาสชูผงาดขึ้นมาซะก่อน แม่ง..ถึงกับถอยตั้งหลักไม่ทัน
เริ่มกลัวแล้วนะเนี่ย o22
"อยู่ห่างๆ น้องพุ เดี๋ยวพี่เข้าไปเอง" พี่นัทอยู่ๆ ก็โคตรแมนซะงั้น
แล้วทีนี้ ไอ้บาสที่กำลังนั่งอยู่ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแล้วมันก็ร้องโอ้ยคับ
"พุ บาสเจ็บตีน" งานเข้าอีกแล้วกู
"ห่ะ มึงไปโดนอะไร?" ตอนนั้นมันไม่ใส่รองเท้าคับ ไม่รู้หายไปไหนเหมือนกัน
"น้องบาส เอาขวดมา เดี๋ยวพี่ดูเท้าให้ ไปเหยียบไรมารึเปล่า?" พี่นัทค่อยๆ เดินเข้าไปหาช้าๆ ผมจะเดินตามเค้าก็ดันไหล่ไว้
"ไม่รู้ดิพี่นัท โอ้ยๆๆ เจ็บ! เจ็บตีนชิบหาย" มันร้องแล้วก้มลงไปดูฝ่าเท้าตัวเองคับ จังหวะนั้นพี่นัทก็เลยรีบวิ่งไปจับข้อมือไอ้บาสแล้วดึงขวดไปจนได้
"น้องพุ!!" พี่นัทหันมายื่นอาวุธส่งต่อผมซะงั้น
ผมยืนอึ้งชั่ววินาทีแล้วรีบไปรับไว้ก่อนจะวิ่งเอาไปทิ้งไกลๆ
พอผมกลับมาก็เห็นพี่นัทอุ้มไอ้บาสขึ้นมาแล้ว... อุ้มท่าเจ้าสาวด้วยแสดดดด
"น้องพุ สงสัยเพื่อนจะโดนเศษแก้วบาด ให้พี่ไปส่งที่ไหนดี?" เค้าถามรัวแบบ..กูหนัก
"บ้านพุก็ได้พี่" ผมเดินนำเพื่อมาเปิดประตูโดยไอ้เหี้ยบาสก็ร้องแหกปากโวยวายอาละวาดอย่างหนัก - -" ส่วนเท้ามันก็เลือดอาบอ่ะคับ
"โอ้ย" พี่นัทโดนมือไอ้บาสสอยหน้าไประหว่างทางเค้าก็เลยต้องปล่อยมันลง
"น้องบาสพี่จะพาไปส่ง อยู่นิ่งๆ ดิ" พี่นัทพูดแบบโมโหนิดๆ
"ไม่ไป! บาสไม่ไป บาสอยากแดกเหล้า!! โอ้ยยย เหี้ยแม่ง เจ็บตีนสัดดดดด!"
"พี่นัทเดี๋ยวพุลากมันไปเอง ไม่เป็นไร" ผมอยากช่วยเค้า ที่สำคัญรำคาญไอ้เหี้ยนี่เต็มทนและ
"ไอ้บาส เดี๋ยวกูพามึงไปทำแผลก่อน อยากแดกเหล้าต่อก็ค่อยว่ากัน" ผมพูดแบบสะกดอารมณ์พลางดึงแขนมันมาพาดไหล่
"ไหวมั้ยน้องพุ?" พี่นัทช่วยหิ้วอีกปีก
ส่วนไอ้บาส......แหกปากต่อสิคับ โวยวายอย่างบ้า ผมเลยฟิวส์ขาด อุ้มมันขึ้นมาด้วยแล้วรีบวิ่งพาเข้าบ้าน (อย่างนี้มันจะเร็วกว่า)
ส่วนเพื่อนผญ.ที่รออยู่หน้าบ้านเห็นก็เสียสละห้องตัวเองให้ไอ้บาสได้อาละวาดครับ
ผมอุ้มมันโยนลงที่นอน เสร็จแล้วพี่นัทกับผมก็มาช่วยกันกดไหล่ไอ้บาสไว้ให้อยู่นิ่งๆ
"ใครช่วยหายามาให้หน่อยได้ไหม ไอ้บาสมันโดนแก้วบาด!" ผมบอกเพื่อน ญ. สองคน
เรียกว่ากว่ามันจะสงบได้คือทำแผลเสร็จคับ
ขอบอกว่าไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ ไอ้เหี้ยนี่อ่ะ เมาเกินดีกรีเหล้าจะบันดาลได้ (ผมไม่รู้มันไปเสพไรเพิ่มป่าวนะ เคยห้ามอยู่เหมือนกัน แต่มันไม่ฟัง) ผมขังไอ้บาสไว้ในห้องนั้นนั่นแหล่ะคับ โคตรเหนื่อย
แต่ยังไม่ลืมว่าดูบอลค้างไว้อยู่นะคับ ผมเปิดทีวีทันที แต่ว่า.........
บอลจบไปแล้ว!!!
อ๊ากก กูเครียดดด :serius2:
"น้องพุนอนไหนเหรอ?" พี่นัทถามหลังจากเห็นผมปิดทีวี
"ห้องนี้อ่ะ" ผมชี้ไป ไอ้โม สตางค์ จะนอนหลับสนิทไปไหนวะ ไม่มีมาช่วยกันเลยยย
"อืมๆ"
"ทำไมพี่?"
"นึกว่านอนโซฟา" เค้าเห็นมีผญ. อยู่ด้วยอ่ะคับ
"บ้านพี่คนน้อย ห้องเหลือตั้งห้องนึงแหน่ะ ไม่มีใครนอนเลย..." แล้วจะบอกทำไม
"ไม? จะชวนพุไปนอนด้วยเหรอ?" ผมถามตรงๆ
"เปล่า....บอกเฉยๆ นึกว่าไม่มีที่นอน"
"มีที่นอนก็ไปได้นะพี่"
"จะไปไหมล่ะ?" ผมยิ้มมุมปาก
"ไม่อ่ะ"
พี่นัทยิ้มแหยๆ
"คิดไรกับพุป่าวเนี่ย?" ผมแกล้งถามเค้า พี่นัทก็หลบตา
"ไม่ได้คิดไร พี่ถามเฉยๆ เองคร้าบ"
"บ้านพี่อยู่ไหนอ่ะ พุเดินไปส่งป่ะ?" ผมตัดบทเพราะเริ่มง่วง กลัวนอนไม่พอด้วย
"ไม่เป็นไร เดินไปเองได้ อยู่ไม่ไกลหรอก"
"อืม" ดีเหมือนกัน
".........." พี่นัทมองหน้าผมเหมือนจะพูดไร หรือจะทำไร แต่ก็ไม่ได้ทำไรทั้งสิ้น
ผมเห็นแววตาที่เต้นระริกของเค้าแล้วอดยิ้มชั่วร้ายในใจไม่ได้
แต่ที่เห็นเหรอคับ
เลิกคิ้วทำหน้ากวนตีนเป็นเชิงถามว่าเค้ามีไรอีกป่าว?
จะมัวยืนจ้องกันอีกนานมั้ย?
"เป็นไรพี่นัท?"
"เปล่าๆ พี่กลับละ" เค้ารีบหันหลังเดินไปที่ประตู ผมก็เดินไปส่ง
"ขอบคุณที่ช่วยนะครับพี่" ผมไหว้เค้า พี่นัทก็รับไหว้
"ไม่เป็นไร ฮะๆ แต่ดูแลเพื่อนหน่อยละกัน ถ้ามีไรก็โทรตามได้"
"ไม่โทรได้ป่ะ"
"ก็ได้ เดินไปเรียกก็ได้"
"ไม่เดินได้ป่ะ"
"เข้าฝันก็ได้ จะเหาะไปเรียกยังได้"
"ฮ่าๆๆ" ผมขำ
"ครับ"
"ไปล่ะนะ"
"ครับ"
"นอนหลับฝันดี"
"ฝันร้ายและ ไม่ได้ดูบอล"
"เจอกันพรุ่งนี้"
"ครับ" ผมยกมือบาย แต่พี่เค้าก็ยังไม่ไป
"นอนดึกงี้ตื่นไหวป่าวพรุ่งนี้อ่ะ?"
"ทำไมคับ?"
"เปล่า"
"............."
จ้องตาต่อ
เค้าชอบเป็นแบบนี้บ่อยๆ อ่ะคับ ผมก็จ้องตอบ
"บาย" ในที่สุดพี่นัทก็เอ่ยขึ้นก่อน
"บาย" เฮ้อ... จืดสนิท :เฮ้อ:
ส่วนไอ้บาสเหรอคับ พังห้องซะเยิน แกะมุ้งลวดซะพรุน
พูดได้สองคำครับ....ไอ้สัด o18
H
เอามาลงตามสัญญาเฉยๆ นะคะ ถือว่าอ่านเล่นๆ เปรียบเทียบความต่างเวลาอยู่กับตัวจริงแล้วกัน ถ้าสังเกตพฤติกรรมจริงๆ เราว่าต่างมากเวลาอยู่กับน้องเคน คิดเยอะโคตร.... แต่พออยู่กับกิ๊กแทบไม่คิดไร ยังไงก็ช่าง... ไม่ค่อยแคร์เท่าไหร่ 555
ตอบจ้า :L2:
BeeRY : ที่จริงพุเกรียนนะ แต่พี่ไม่สามารถเขียนแล้วเกรียนได้เท่าน้องเค้าหง่ะ ส่วนแม่พุ...แรงจริงอะไรจริง คอนเฟิร์ม พูดอะไรใครก็ต้องฟัง เจ้าแม่มั่กๆ
nunamicky : ประเดี๋ยวจะโดนแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆ ฮ่าๆๆ
suginosama : น้องเคนยังคงความเน่าได้อีกนะ
HappyMelon : เกรียนทั้งคู่ค่ะ ดูท่าพุจะหนักกว่าด้วยนะ เพียงแต่ตอนแรกยังหงิมๆ อยู่
WhatLoveIs : จัดอีกแน่นอน
Wordslinger : คนหน้าเหมือนน้องพุมีเยอะมว๊ากก... พี่นัทก็เคยโดนทักนะคะ 55 ทั้งที่ไม่ตี๋เลยนะเนี่ย รูปมีแค่แก้มด้านข้างเองเน้อ... กระนั้นเจ้าของพิคก็ยังโวยวายเป็นการใหญ่ - -"
❃indy❣zaka❃ : haha สงสัยน้องเทนต้องโดนเชือดจากมือพุก่อน
Ak@tsuKII : เรื่องนี้มีแต่คนน่าสงสารค่ะ โดนพุปู้ยี้ปู้ยำหมด กร๊ากกก
เพื่อนบ้าน : พี่อายแม่อ่ะค่ะเลยยังไม่ได้บอกเรื่องเป็นสาววาย แม่รู้แค่แต่งนิยายเฉยๆ
ส่วนแม่พุ เหมือนจะโหดแต่ไม่โหด แค่เป็นห่วงลูกชาย(ลูกแหง่) มากๆ แค่นั้นเอง สังเกตที่พุทำไรไม่เป็นเพราะพ่อแม่เค้าไม่ให้ทำนั่นแหล่ะค่ะ
พุหน้าเด็กมั้ย??? ก็......รวมๆ นะ มันมีหลายองค์ประกอบเลยทำให้ดูเด็กกว่าอายุจริง ทั้งหน้าตา วิธีการพูด บุคลิก มันเหมือนเด็กอ่ะ!!
น้องเคนสูงนะ สูงมาก เคยเป็นเซนเตอร์อ่ะจ่ะ พุก็สูง แต่พอยืนกับเคนก็......ผัวเมียกันอย่างเห็นได้ชัด (กรี๊ดด เป็นปลื้ม ><)
แต่ไม่ใช่ว่าพุไม่แมนนะ แค่เคนแมนกว่าเยอะเท่านั้นเอง ออร่าเสะเปร่งประกายอย่างร้อนแรง (บ้าไปและ)
เรื่องรูป.......จะได้ม้ัยหนออออ ท่าจะยากอยู่ เหอๆ
ปล.โซลเมทน้องเพื่อน ญ. ช. อ่ะ?
ปล.สอง แบงค์ชอบผช. แอบกิ๊กใครสักคนอยู่ แต่ไม่รู้ใคร ไม่ได้สนใจ อิอิ
gummin : กอดกลับ :กอด1: เราก็ชอบแม่พุนะ เดี๋ยวจัดอีกเรื่อยๆ ฮาๆ
Loin_diciz : ขอบคุณค่า ถ้าเบื่อล่ะคนเขียนเศร้าเลย
Folcon : พี่ไม่อยากฟันธงว่าพุนอกใจแบบจริงจังนะคะ (เข้าข้างน้องสุดริด) เหมือนเค้ามีกิ๊กติดมาแต่ไหนแต่ไร แล้วพอมีแฟนก็ไม่ได้ไป x กับกิ๊กเหมือนเก่านะ เพียงแต่คุยด้วย (แค่คุย) เหมือนเดิมเฉยๆ มันไม่ได้เกินเลยถึงขั้นร้ายแรงมากในความคิดน้องเค้า แบบมันเหมือนจะมีซัมติงกันนะ แต่ไม่มี (อันนี้สมัยมัธยม)
ส่วนเข้ามหาลัยก็มีเหตุนอกใจเพราะโดนเคน......ก็เลยทำตัวแบบนั้น เพื่อแก้แค้น... อารมณ์ตอนน้องเค้าโกรธค่อนข้างแรงอยู่อ่ะ
และที่เขียนตอนพิเศษเพราะอยากให้รู้ว่าพุไม่ได้จริงจังกับบรรดากิ๊กเล๊ย ดูตอนคบเคนแรกๆ จิ ขี้อายมากกกกก คนละเรื่องเวลาอยู่กับกิ๊ก อยู่กับน้องเคนจะไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่... คิดนู่นคิดนี่ แคร์ กังวล จนตัวเองอึดอัดเอง ^ ^"
ปล. แทรกเรื่องอื่นบ้างพอจะได้เห็นสังคมรอบตัวของน้องพุ หึหึ อย่าว่ากันนะ o18
-
เพื่อนบาสของคุณพุคะ
ถึงจะไม่ใช่วันเข้าพรรษา แต่อย่างเธอควรงดเหล้าทุกวัน ดีกว่านะคะ o22
ตัวอย่างของคน ที่เมาแล้ว(คนอื่น)ได้เสียว ของจริง :laugh:
-
เข้ามากรี๊ดตรงพี่แบงค์ชอบผู้ชายนี่แหละ ถูกใจสาววายอย่างพี่โบเลยจิ อิอิ
-
พี่โบ น้องมาไม่ทันรูป เศร้า :monkeysad:
แต่ไม่น่าเชื่อ คนเรามันจะเมาได้ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย :laugh:
เค้าน่าจะเป็นคนแบบพี่นัท (ฟันเหล็กนี่แหละ) ไม่ค่อยพูด ใช้ดวงตาสื่อความหมายแทน :jul3:
แต่น้ำพุกลับคิดว่าจืดสนิทซะงั้น :z3:
อยากอ่านเกี่ยวกะแม่พุอีกอ่ะค่ะ ชอบๆๆ o13
-
แบ็งค์ชอบผู้ชาย!
อารมณ์คือการกรีดร้อง! แอร๊ยยยยยยยยยซ์. ถูกใจมากเลยค่ะ. คุณโบว์ขา (ออดอ้อน) อยากรู้เรื่องน้องแบ็งค์บ้างง่ะ. หุหุ
ปล. เพื่อนบาสน่าเอาขวดปากฉลามฟาดหัวให้สลบเสียจริงเชียว.
:กอด1:
-
เหมือนว่าบาสไม่ได้เมาเหล้าธรรมดานะ
ไปแอบเสพย์ยามาหรือเปล่าเนี่ย น่ากลัวจริงๆ o18
จริงอย่างที่คุณโบว์บอกเนาะ พุอยู่กับคนอื่นดูแบบไม่ค่อยสนใจอะไรอะ
อยากจะทำอะไรก็ทำโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก
ผิดกับอยู่กับแฟนตัวเองมากๆ พุเป็นแบบนี้ก็ดีนะ ชอบอะ :-[
แลดูว่าเคนพิเศษ คิคิ :กอด1:
คิดถึงเรื่องพุกับน้องเคนแล้วอ่า เข็นมาให้อ่านทีค่ะ :sad4:
-
เพื่อนน้องพุ คงดีกรีความแรงได้อีก 55555++
กิ๊กน้องพุเยอะมากกกกกก แอบเริ่มลืมเลือนว่าพี่นัท ฟันเหล็กคือใคร 5555++
-
เราก็เรียนคณะเดียวกับพุ แต่เราไม่กินเหล้า
เวลาไปไหนนี่ ได้เป็นคนคอยดูแลเพื่อนขากลับทุกที
เคยไปทริปเที่ยวกับชั้นปี เจอเหตุการประมาณพุเลย
เมาจนไม่รู้เรื่อง หาเรื่องเพื่อนไปทั่ว ไอ้เพื่อนที่โดนหาเรื่องก็เมาอยู่ด้วย
กลายเป็นแทบจะฆ่ากัน คนเข้าไปห้ามแต่ละคนก็กินกันเข้าไปทั้งนั้น
เมามากน้อยต่างกันไป ไอ้เราเป็นผู้หญิง ไม่เมา แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปกลัวโดนชก 555+
สุดท้ายเพื่อนผู้หญิง แต่แกร่งเยี่ยงชาย เข้าไปห้ามแล้วลูบหัวเพื่อนคนนั้น
สักพักสงบ และหลับไปเลย ... - -""
-
o22 เอิ่มคุณเพื่อนบาสน่าจะไม่ได ้เมาเหล้าอย่างเดียวนะเนี่ย ปล .เห็นด้วยตอนพุอยู่กะบรรดา(อดีต)กิ๊กกะคุณสามีไม่เหมือนกัน อิๆ
-
แบงค์ชอบผู้ชายยยยยยยยยย !!!!! โอ้ว คุณพระ !!!!! :m30:
เจ๋งอ่ะพี่โบเค้าอยากมีน้องชายบ้าง หึหึ
แต่เค้ามันลูกคนเล็กไม่มีน้องชายอ่ะ มีแต่พี่ชายบ้ากาม
แต่เค้าเพิ่งได้หลานชายมาเมื่อเช้านี้แหละ ฮ่ะ ๆๆ
พี่สาวเพิ่งโทรมาบอก เค้าเลยบอกว่า ดีแล้วๆๆ
โตขึ้นขอให้มันชอบผู้ชาย พี่สาวหัวเราะก๊ากกก แล้วว่าเค้า บ้า!!!!
คาดว่ามันคงบอกพี่ชายแล้วว่าอย่าให้เค้าได้เลี้ยงหลานเลยเดี๋ยวสับสน -*- หึหึ
แบ็งค์ชอบผู้ชาย!
อารมณ์คือการกรีดร้อง! แอร๊ยยยยยยยยยซ์. ถูกใจมากเลยค่ะ. คุณโบว์ขา (ออดอ้อน) อยากรู้เรื่องน้องแบ็งค์บ้างง่ะ. หุหุ
ปล. เพื่อนบาสน่าเอาขวดปากฉลามฟาดหัวให้สลบเสียจริงเชียว.
:กอด1:
^
กดไลค์เม้นท์นี้รัวๆๆๆๆๆๆ ฮี่ๆ
(อยากฟังวีรกรรมทำเพื่อเธอของแบงค์บ้างน๊า แบงค์น้า :m12:)
ว่าด้วยตอนพิเศษตอนนี้ เพื่อนบาสแม่งบ้า ฮ่ะ ๆๆ
ไม่เคยเจอคนเมาแล้วบ้าแบบนี้มาก่อนเลย แอบกลัว -*-
แต่ก็อย่างว่าเค้ามันประเภทเมาแล้วหลับ คนอื่นบ้าไปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี
ตอนที่แล้วบ่นคิดถึงพี่นัท(เถื่อน) ตอนนี้ได้พี่นัท(ฟันเหล็ก)มาแทน ฮ่ะ ๆๆ
แต่สองคนนี้นี่ถ้าเป็นปลากัดคงมีลูกเป็นโหลอ่ะ ขยันจ้องกันจัง
กะจ้องให้ท้องเลยเร๊อะ ระหว่างสองคนนี้แทบไม่มีบทสนทนา เหอๆๆ
แต่เค้าก็ชอบพี่นัทนะ ฮ่ะ ๆๆ แปลกๆ เบลอๆดี ชอบง่ะ ๆๆ >.<
ตอนแรกๆที่อ่านไม่ค่อยชอบพี่นัทนะ พุเองก็รำคาญอ่ะ
แต่หลังๆพุเริ่มชอบ เค้าก็ช๊อบชอบพี่นัทอ่ะ
แต่เสียดายคู่นี้แอบจากกันแบบงงๆ ไม่มีสาเหตุ เหอๆๆ
เห็นพี่โบตอนเม้นท์เค้ากรี๊ดๆๆเคนอ่ะ พี่โบเคยเจอเคนป่ะ
เคนหยิ่งเหมือนที่พุเล่ามั้ยอ่ะ พุเล่าซะแบบ แอบกลัวเคนเลยอ่ะ
หล่อ บ้า เงียบ โหด เดินเฉียดไปใกล้แล้วจะโดนงับหัวมั้ย ฮ่ะ ๆๆ
เออออออออ เรื่องรูปเจ้าของพิคโวยวายด้วยหรอ ฮ่ะ ๆๆ
เห็นแค่ติ่งเองอ่ะพุ ออกไปข้างนอกก็ใช่ว่าจะจำติ่งพุได้นะ ฮีโธ่!~
คราวที่แล้วเห็นติ่งขวา คราวนี้ขอติ่งซ้าย คราวต่อไปแนะนำให้จัดเต็ม ฮ่ะ ๆๆ
ว่าแต่รูปนั้นล่าสุดป่ะ ผมพุยาวแล้วอ่า ~ อ๋อยๆๆๆ คราวหน้าขอคอเสื้อลึกกว่านี้นะ =.,=
อ่อๆๆ ปล.ที่พี่โบถามเค้า โซลเมทเค้าเป็นมะยิงจ้าว อิอิ
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้เป็นโซลเมทกันแล้วนะ ฮ่ะ ๆๆๆ ;p
ปล.เพิ่งเห็นพี่โบเปลี่ยนอวา แต่เค้าแอบชอบรูปน้องอันเดิมมากกว่า อิอิ
ที่จริงอยากเม้าท์เรื่องน้องมาโอะกะแม้เค้าด้วยแหละ เรื่องวายๆของเค้า
แต่เกรงใจแล้วอ่ะ ผิดทู้ ผิดประเด็น เดี๋ยวโดนถีบ ฮ่ะ ๆๆ
29/9/11
** วิ่งเข้ามาบอกว่าคิดถึงพุ 55+ :oni1:
สาเหตุที่คิดถึงเพราะ เมื่อกี้เห็นเพื่อนทวิตเพลงๆนึงขึ้นมา
แล้วท่อนที่มันทวิตขึ้นมา เห็นแล้วก็คิดถึงพุขึ้นมาเฉยเลย
ไม่รู้ทำไม เหอๆๆ [ถึงแม้ว่าฉันไม่เหมือนคนดี ถึงร้ายก็รัก .. ฉันก็มีหัวใจ ..]
เง้อออออออออออ พี่โบเก๊ากิตตึ๋งอ่ะ *กอดรวบ*
ปล.วันนี้ตาซ้ายกระตุกทั้งวันเลย กระตุกจนจะบอดแระ แม่ม -*-
-
ไปเจอมา เหมาะกับเรื่องนี้มากกกก อารมณ์พี่เคนที่คิดคงเป็นแบบนี้...อิอิ
กุรอ ~> จนเหนื่อย !!
มึง ~ >เรื่อยเปื่อย ไม่เคยสน !!
กุรัก ~> กุเลยทน !!
มึง ~> คงมีหลายคน ให้สนใจ
กุเจ็บ ~> แต่เก็บไว้ตรงนี้ !!
มึง ~> ไม่มี แม้แต่หวั่นไหว !!
กุคิดถึง ~> โครตหวง ห่วงใย
แต่มึง ~> แม่ง !จังไร มีคนอื่นเรื่อยไป น่ายิงให้ตาย จริงนะมึง สัสสสส !!
แต่พี่เคนรักพี่พุจะตายย บรรทัดสุดท้ายพี่เคนคงไม่คิดหรอกเน้อออ ฮ่าาาาา
แระก็...ตอนนี้พี่พุก็รักแต่พี่เคนแล้วนี่เนอะ อยากอ่านสองคนนี้หวานกันๆๆๆ^____^
-
^
อันนี้โดน!! :laugh:
ถ้าส่งไปให้อ่านสงสัยจะร้องไห้เลยอ่ะ แทงใจดำ(ฮ่าๆๆๆ)
TALK สั้น
ส่วนคนเขียน...พยายามจะว่างแล้วแต่งานเยอะจริง บางทีมีเรื่องอยู่ในหัวนะ แต่พิมแล้วไม่เป็นภาษาคน อ่านไม่รู้เรื่องอ่ะ...
มันต้องใช้พลังเค้นอย่างแรง มึนตึ๊บเหลือเกิน
ตอนนี้ผลงาน(?) มีแค่พิเศษลงไว้เรื่องต้านอิฐ แบงค์เขียนนะไม่ใช่โบ ภาษามัน.....??? :z3: (อะไรเนี่ย)
แบงค์ฝากบอกว่าใครอยากอ่านเรื่องมันก็ให้มันได้กับพุก่อนมันถึงจะเขียนให้
(แหม๋ ช่างกล้า... :beat:)
พุก็มี...ฝากบอกว่าใครอยากเห็นรูปเค้าให้เข้ากูเกิ้ลเซิชคำว่า มาริโอ เมาเร่อ และเดี๋ยวก็เห็นเอง
ถ้าอยากเห็นแค่ติ่งขวา แนะนำ Mirror แล้วติ่งนั้นจากซ้ายจะเป็นขวาทันที (อะไรเนี่ย อะไร๊ - -")
เริ่มไม่เข้าใจพวกแกแล้ว...
:กอด1: คิดถึงทุกคน เข้ามาบวกให้ก่อนละกันนะ
-
คิดถึง :กอด1:
-
ให้ได้กับพุก่อนจึงจะได้อ่านเรื่องแบ็งค์ หากการณ์เป็นเช่นนี้ เห็นทีจะหมดหวังเป็นแน่.
วิ่งออกจากกระทู้ด้วนน้ำตานองใบหน้า :o12:
ปล. รออ่านอยู่นะคะคุณโบว์
ปปล. แบ็งค์เป็นน้องชายคุณโบว์!!! o22 เพิ่งรู้นะเนี่ย!
:กอด1:
-
อ่านทันแล้ว ใช้เวลาสองวัน พระเจ้ามากจิงๆ
อ่านแรกเข้าใจพุเลยย เคนน่ารักกลัวมากแอบคิดว่า โรคจิตป่ะวะ แค่นี้ กร๊ากกกกก
แต่ก้อสงสัยอ่านะ เคน รักจิงจังเหลือเกิน หัวปักหัวปำอ้ะ พี่พุโชคดีมากๆเลยที่เจอคนที่รักอ่านะ
ส่วนเรื่องนิสัยตอนโกดนี่ กลัวเหมือนกันนะเนี่ย เหอะๆ แต่ยังไงก้อขอให้รักกันนานๆน้าาาา เชียร์ตลอด กร๊ากก
ปล.สงสารเอ็ม โธ่เอ๊ย อาภัพจิง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
/
ระหว่างทางไม่มีไรมากคับ ป้าไก่เมาท์แหลก กระจุย แม่ผมนั่งหน้าก็หันมาทอล์คเป็นระยะ แต่สังเกตคงขี้เกียจ ไม่อยากคุยเท่าไหร่แต่ก็ต้องคุยตามมารยาท
ผมว่าป้าไก่มาก็โอนะคับ นั่งฟังเสียงหวานนิ่ม สุภาพๆ ของป้าแกก็เพลินดีเหมือนกัน
กว่าจะไปถึงที่สวยเวอร์ของแม่ ปาไปเกือบเที่ยงคับ เพราะพ่อผมเป็นคนขับรถช้ามาก ประมาณ 80 km/hr ตอนหลังเห็นแสดงออกทางสีหน้าว่าเหนื่อย ตอนขากลับเคนเลยไปถามพ่อผมว่าช่วยขับมั้ยครับ ประมาณนั้น...
“ป๊า เคนมันขับเกียร์ธรรมดาเป็น ถ้าเมื่อยให้มันขับแทนก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก” เพราะมันเป็นเด็กผม อิอิ
“ไม่เป็นไรๆ ไหวอยู่” พ่อผมฟอร์ม
“ให้มันขับเหอะ ป๊าจะได้พักไง ขับคนเดียวมาตั้งครึ่งวันแล้วนะ” คือเอาความจริงมั้ยครับ ผมอยากให้เคนขับ เพราะผมเห็นพ่อเหนื่อยจริงๆ ถ้าผมขับแมนนวลได้ผมลุยเองไปนานแล้ว
สุดท้ายพ่อผมก็โอเค
ไอ้เคนหันมายิ้มแฉ่งใหญ่เลยที่ได้ทำความดี
หึหึ ตอนนี้ยิ้มได้เพราะพ่อผมไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกันน่ะสิ วันดีคืนดีเกิดรู้ขึ้นมา....ผมเดาว่าพ่อผมคงไม่ยอมแน่ๆ
ส่วนเรื่องที่(ดิน) แม่ผมก็ทำการค้าอย่างที่คิดจริงด้วยครับ ผมดูท่าทางก็ไม่ได้อยากคุยกับเคนเท่าไหร่หรอก แต่เพราะมารยาทหรือผลประโยชน์ก็ไม่รู้ ถึงพูดได้เป็นการเป็นงานซะยาวยืด
เคนคงหลงดีใจว่าพ่อแม่ผมดีกับมันล่ะสิ...
เหอะๆ ก็ไม่เชิงหรอก - -“
ขณะที่คนอื่นๆ กำลังเดินสำรวจที่ ผม...ซึ่งไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ เห็นก็จบ เออ รู้แล้ว เดี๋ยวนั่งฟังเพลงรอใต้ต้นไม้ละกัน ปล่อยให้สี่คนนั้นเดินดูไป
ระหว่างซึมๆ มึนๆ อยู่ รถเก๋งคันหนึ่งก็พุ่งตรงมาทางนี้ครับ
และจากนั้น...
ก็ขับเข้ามาจอดเทียบผม ที่นั่งอยู่ริมถนน แล้วกดกระจกลง
“โทษนะครับ ไร่..........ไปทางไหนครับ?” ผมหันไปมองงงๆ แล้วชี้นิ้วบอก
แสดดด ก็อยู่ตรงหน้ามึงไง ยังจะถามอีก
พอรถคันแรกไป คันที่สองตามมาติดๆ คับ ผมมองอย่างระแวง... จะถามทางกูอีกมั้ย กูไม่ใช่คนแถวนี้นะ
แต่ปรากฏไม่จอดเทียบคับ จอดแทบจะเสยผมตกขอบทางเลย
ผมรีบลุกขึ้นยืนอย่างหงุดหงิด แต่เห็นคนที่ลงมาจากรถแล้ว... หงุดหงิดไม่ได้ ต้องสร้างภาพ
“เอ่อ...สวัสดีค่ะ คนอื่นไปไหนหมดเหรอคะพี่น้ำพุ?” ลูกป้าไก่เสด็จ
“เดินดูที่อยู่ครับ... แถวนู้นมั้ง” ผมชี้นิ้วบอก เค้าก็ยิ้มให้........กำลังทำท่าจะเดินไป แต่หันมาหาผมอีกที
“ไม่ไปด้วยกันเหรอคะ?” เค้าถามแบบสงสัย
“ไม่อ่ะครับ แดดร้อน” เดี๋ยวผิวเสียครับ (ลืมทากันแดดมาว่ะ อิอิ)
“สวยมีหมวกกับร่ม เอามั้ยคะ?” เงอะ...
ปล. ให้ชื่อว่าสวยแล้วกันนะ
“ไม่เป็นไรครับ พี่เดินดูแล้ว” ยิ้มสยาม.......
“อ่อค่ะ งั้นเดี๋ยวสวยไปหาแม่ก่อนนะคะ” บายครับ
พอเธอไป หน้าผมจาก......(^ ^) กลายเป็น (=*=) ทันที
ผมนั่งเบื่ออยู่พักใหญ่ไอ้เคนก็เดินต้อกแต้กกลับมาพร้อมกับพ่อผมครับ
“ไม่ยอมไปดูเลยนะ” พ่อผมแอบเหน็บ
“ให้ดูไร เห็นแล้ว” ผมพูดจาแบบนี้กับคนที่บ้านเป็นปกตินะครับ ใครได้ฟังก็จะด่าประจำว่าทำไมพูดกับพ่อแม่ห้วนจัง
คือไงดีล่ะ ผมเป็นคนขี้อายเวลาจะแสดงความรักกับพ่อแม่หรือคนสำคัญมากๆ อ่ะครับ
มันจะไม่ค่อยกล้าพูดกล้าทำอะไรเท่าไหร่ บางคนบอกว่าง่ายนะ แล้วก็เป็นเรื่องที่สมควรทำ แต่สำหรับผมมันยากมากๆ
“เอ๊า ก็ไปดูซักหน่อยสิ จะวางเลย์เอ้าท์ยังไง อะไรยังไง หมดสัญญาเช่ามัน (มันสำปะหลัง) เมื่อไหร่จะได้มาปลูกบ้านอยู่” รายละเอียดไม่บอกมากแล้วกันคับ เอาเป็นว่าซื้อได้ แต่ยังทำไรกับมันไม่ได้ เพราะติดสัญญาเช่ากับคนทำไร่มันคนเก่าอยู่
“อืม ก็ดูๆ ไว้แล้ว ที่มันก็เหมือนๆ กันหมดอ่ะ”
“เพื่อนเค้าก็สนใจนะ” พ่อผมพยักเพยิดหน้ามาทางเคน มันก็ยิ้มๆ คับ
“ที่สวยดี เดี๋ยวเราลองให้ม๊ามาดู เผื่อชอบจะซื้อเลย”
“หา?” มันชอบจริงหรือมันโดนแม่ผมเป่าหูวะเนี่ย
“เอาจริงดิ?” ผมถาม
“จริง! อยากได้แปลงที่ติดกับของพุอ่ะ”
“เหอะๆ” มึงอย่าส่อดิ พ่อกูอยู่
ผมเห็นท่าไอ้เคนคงอึดอัดมากน่าดูที่จะพูดจะคุยจะทำอะไรกับผมมากก็ไม่ได้ มันเลยใช้หมัดเด็ด สื่อสารทางสายตาเอา
เหอะๆ ผมเห็นแล้วก็...........นะ.................แน่นๆ หน้าอกอย่างไรบอกไม่ถูก - -“
มึงเป็นไรมากมั้ยเนี่ย!? อย่ามองงั้นดิ กูทำตัวไม่ถูก
ผมหลบสายตาเคน แกล้งมองหญ้า มองต้นไม้ไป
จนกระทั่งพวกแม่ผมเดินกลับมา แล้วก็คุยโม้เรื่องที่ต่อ เป็นอันว่า.... ได้เวลากลับครับ บรรลุวัตถุประสงค์แล้ว
ส่วนขากลับเนี่ย เคนขับใช่มะคับ ผมก็ไปนั่งหน้าคู่มัน แม่ผมไปนั่งกับป้าไก่กับลูกสาวแก
ทีนี้ในรถผมก็เหลือแต่ผช.
“หิวกันหรือยัง?” พ่อผมถามขณะไอ้เคนขับอย่างโคตรนิ่มกว่าปกติจนรู้สึกได้
“หิวแล้ว” ผมตอบ
“แล้วเราล่ะ?” พ่อผมถามเคน
“ก็นิดหน่อยครับ”
“เดี๋ยวแวะกินร้านอาหารที่ขับผ่านมาแล้วกัน”
พวกผมไปถึงช้ากว่าพวกแม่ๆ คับ ที่นั่งก็เลย......จำกัด
พ่อผมนั่งหัวโต๊ะ แม่กับป้าไก่นั่งคู่กัน ทีนี้ก็เลยเหลือที่ว่างข้างน้องสวยกับหัวโต๊ะ
ผมมองหน้าเคน... เคนก็มองหน้าผม แล้วมันก็ถามเสียงเย็นๆ ว่า..
“จะนั่งไหน?” ระหว่างทางที่ป้าไก่คุยโม้นี่คือ เค้าพูดด้วยคับทำนองว่าอยากให้ตระกูลเค้ากับผมเกี่ยวดองกัน ผมยังไม่มีแฟนใช่ไหม งั้นขอจองให้ลูกสาวนะ ประมาณนั้น...
ไอ้เคนก็ได้ยินนะครับ แต่มันทำเป็นเฉย
“มาๆ น้ำพุ มานั่งข้างน้องเค้าก็ได้ค่ะ มาเร็วๆ จะได้สั่งอาหารกัน มาจ้ะน้องเคน” ป้าไก่กวักมือเรียกแล้วชี้เป้าให้ผมกับเคน
แหง่ะ ก็คงต้องตามนั้น
“..................” พอนั่งเรียบร้อย เปิดเมนู ผมแอบเหลือบมองไอ้เคน มันจะอะไรหรือเปล่าวะ?
ก็เห็นมันนิ่งๆ เฉยๆ คับ อันที่จริงเนี่ยอ่ะหน้าปกติ
แต่ผมคิดมากไปป่าวไม่รู้ เดาเอาเองว่ามันไม่ปกติเท่าไหร่หรอก ดูจากสายตาด้วย
บรรยากาศในโต๊ะอาหาร...ก็โอคับ ทุกคนดูจะให้ความสนใจผมกับน้องสวย (มาก) เป็นพิเศษ
อวยกันไปอวยกันมา...โดยเฉพาะเรื่องเรียน
ส่วนผมโดนเรื่องหน้าคับ หน้าเด็ก (ไม่จบอ่ะ) แล้วก็อยากให้ผมไปสมัครงานอะไรซักอย่างกับน้องสวยเนี่ยแหล่ะ
ดูเหมือนทุกคนจะเฮฮาปาร์ตี้ มีความสุขกับอาหารมื้อนี้ซะเหลือเกิน
แต่ยกเว้นคนนึงคับ ที่โดนถีบออกจากวงโคจรอย่างน่าสงสาร........
“เคน กินน้อยจัง อิ่มแล้วเหรอ?” ผมถามมันที่นั่งเงียบมานานเป็นชาติแล้ว
“อืม” มันฝืนยิ้มให้นิดนึง
“เราไปเข้าห้องน้ำนะ ....ผมไปห้องน้ำนะครับ” เคนบอกผมแล้วก็บอกคนอื่นในโต๊ะด้วย
เอาล่ะสิ..............ทำไงดี?
ผมทำท่าจะตามเคนไป แต่แม่ถามดักก่อน
“พุ แกจะไปไหน?”
“ห้องน้ำ”
“รีบไปรีบมาล่ะ เดี๋ยวชั้นจะพาไปแวะไอ้ร้านที่แกอยากไปแล้ว” ร้านนั้นคือ.....อะไรวะ ลืม
ที่มันสร้างก่อนพาลิโอ แต่หน้าตาเหมือนกันอ่ะ อ๋อ นึกออกแล้ว ‘พริโม พอสโต’
ระหว่างนั้น ผมก็คิดเดาใจแม่ไม่ถูกเลยอ่ะคับ ไม่รู้ว่าชอบ-ไม่ชอบเคน หรือคิดกับมันยังไง
ที่เห็นๆ อยู่ก็พูดด้วยดีนะคับ ไม่มีทีท่ารังเกียจเลย แล้วก็ไม่ได้ตอบรับเรื่องผมกับน้องสวยด้วย พอป้าไก่เริ่มจับคู่ แม่ผมก็แค่ยิ้มๆ ไม่พูดอะไร
แม่คงรู้ล่ะคับว่าผมไม่ชอบน้องสวยแน่ๆ แต่ผมไม่รู้แม่จะยังไงกับไอ้เคนเนี่ยดิ
พอถึงห้องน้ำ ผมงงนิดหน่อยคับที่ไม่เจอเคน ก็เลยเดินตามหามัน จนสุดท้ายเห็นยืนเหม่อแถวๆ ทางออกไปลานจอดรถโน่น
“ทำไรวะเคน?” ผมเดินเข้าไปหา
“เปล่า จะกลับแล้วเหรอ?” มันนิ่งๆ ไปคับ
“เฮ้ย เป็นไร นอยด์เรื่องที่เค้าคุยกันเหรอ?” ผมเดา
“เปล่า กลับเลยใช่มั้ย?”
“อืม” ในเมื่อมันไม่บอก ก็เลิกตื๊อล่ะคับ
“แล้วนี่เข้าห้องน้ำยัง?” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ยัง”
“อ้าว ไหนบอกมาเข้าห้องน้ำ?” ไอ้เคนเงียบไปซักพักมันก็ทำท่าจะเดินหนี
“ไม่มีไร กลับเหอะ เดี๋ยวคนอื่นเค้ารอ”
“เคน เป็นไรวะ?” ผมไม่ชอบให้มันเป็นแบบนี้อ่ะคับ มันไม่เหมือนเดิม กูเริ่มของขึ้นและนะ
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นไร พุนั่นแหล่ะเป็นไร โกรธไรเรา!?”
“ไม่ได้โกรธ เห็นเงียบๆ ก็เลยถาม”
“ไม่รู้จะพูดอะไร... ทำอะไรก็ไม่ได้ แค่ฟังก็พอแล้วนี่”
“............................”
“ช่างเหอะ” ไอ้เคนตัดบทแล้วก็เดินไปเลยคับ
ผมยืนงง อึ้งแดรกอยู่พักนึงถึงเดินตามไป
ทีนี้เริ่มวิตกสิคับ สถานการณ์พลิก แต่ก็พูดไรมากไม่ได้ เงียบอย่างเดียว จนไปถึงพริโม่
“น้องน้ำพุให้สวยเค้าถ่ายรูปให้มั้ยค่ะ เอามั้ย? เอาสิ มุมนี้สวยมากเลย” ป้าไก่ลากผมไปและคับ ไอ้เคนหน้าเรียบสนิท แต่ออร่าทะมึนมันยังใช้การได้ดีอยู่
“พี่น้ำพุ มายืนตรงนี้มั้ยคะ ตรงนี้ก็สวย” เฮ้ย พอ
“โทษนะ พอดีพี่ไม่ชอบถ่ายรูป” พูดอย่างสุภาพมาก
“ทำไมล่ะคะ?”
“ไม่รู้อ่ะครับ ไม่ชอบถ่าย”
“งั้นช่วย....เอ่อ ช่วยถ่ายให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ?”
อ๊ากกก เวรกรรม! :serius2:
ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไงอ่ะคับ สุดท้ายได้เป็นช่างภาพให้สองแม่ลูกซะงั้น
พ่อแม่ผมก็วนเวียนๆ อยู่ห่างๆ ไม่ยุ่งและไม่ช่วย
(พ่อคงไม่รู้ว่าผมระทมอยู่ ส่วนแม่ก็ปล่อยตามยถากรรม)
เคนเหรอครับ?............................หายตัวลึกลับครับ! ไม่รู้ไปไหนแล้วววว
กว่าผมจะมีเวลาเป็นส่วนตัวได้ก็ตอนที่พ่อแม่ผมกับป้าไก่เดินมาเจอกันแล้วแวะเม้าท์ ผมเลยแอบหนีออกมา แล้วตามหาไอ้เคน...... พริโม่ใครเคยไป มันก็ไม่ได้ใหญ่โตไรมากคับ แต่เดินหาสามรอบทำไมกูไม่เจอมึงห๊ะไอ้เคน
สุดท้ายผมเดินไปทางไร่องุ่น เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีคนเดินเข้าไปถ่ายรูปเหมือนกัน แต่ไม่เยอะเท่ารอบๆ ตึกสไตล์อิตาเลี่ยน
ในที่สุดผมก็เจอเคนจริงๆ คับ ยืนเศร้าทำมิวสิคอยู่ บรรยากาศก็โคตรให้เลยนะ
แต่อารมณ์ผมไม่อยากดราม่าหง่ะ ถามหน่อยกูผิดอะไร ไม่ได้ตั้งใจไม่ได้อยากให้มึงมาอยู่ตรงนี้เลยนะ
“เคน” ผมเรียก
“ไปกินติมกัน” พยายามจะยิ้มให้มันอารมณ์ดีครับ แต่เคน...........ทำหน้าเรียบเป็นรูปปั้นตอบกลับมา
“แล้วว่าที่คู่หมั้นพุล่ะ ไม่ชวนเค้าไปเหรอ?” คิดเองไกลไปป่าววะเฮ้ย
“ว่าที่คู่หมั้นที่ไหนนน..... ไม่มีหรอก บ้าป่าว”
“...................” มันไม่ยอมเล่นด้วย หรือไม่ทัน ไม่รับก็ไม่แน่ใจ ได้แต่มองนิ่งๆ กดดันผม
“มีแต่หมั้นแล้ว นี่ไงหลักฐาน” ผมคว้ามือเคนขึ้นมาให้มันดูแหวนที่ตัวเองใส่อยู่
“เนี่ย แหวนเรา เห็นป่าว คู่หมั้นเราเค้าใส่แหวนเราอยู่ เห็นมั้ย?” กูอายนะสาด เมื่อไหร่มึงจะเก็ท และเลิกเย็นชาใส่กูซักที
“ -- แล้ว.........?”
“แล้ว?” ผมงง “ตาเซ่อเหรอ ให้แบบนี้คนเดียวนะเว้ย น้องสวยหมดสิทธิ์อ่ะ เพราะเราไม่ได้รัก”
“................” ไอ้เคนเริ่มยิ้มมุมปาก มองซ้ายมองขวา แต่มีคนครับ หึหึ
“ตั้งแต่มายังมีรูปถ่ายด้วยกันเลยว่ะ” ผมบอกเคน
“จะถ่ายเหรอ ได้ยินว่าไม่ชอบ?”
“ไม่ชอบหรอก แต่ยกเว้นให้คู่หมั้นอ่ะ หนึ่งคน”
“ไม่อยากเป็นแค่คู่หมั้น” ผมไม่ถามต่อหรอกนะครับว่าอยากเป็นอะไร...
“ได้มั้ย?” เคนไม่ยอมแพ้ เริ่มต้อนผมอีกและ
“ได้คร้าบ เป็นได้ทั้งนั้น” เขินโคตรนะ แต่ฟอร์มมาก่อน
“แน่ใจ?” ยังไม่หยุด ! สายตาของมึงช่างทำร้ายจิตใจกู ปากแดงๆ ของมึงก็ช่างยั่วยวนกูซะจริง
“อืม”
“แต่งงานกันนะ”
:a5:
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตกใจครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินประโยคในละครน้ำเน่าที่แม่ชอบดูเอาตอนนี้
แล้วก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงกับตัวเองด้วย
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ผมก็เคยเพ้อว่าอยากแต่งงานกับเคนนะคับ แต่พอโตขึ้นก็รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้หรือเป็นไปได้ยาก... มันเป็นอะไรที่เพ้อฝันอ่ะระหว่าง ช. กับ ช.
สำหรับผมไม่ต้องอะไรมากคับ แค่รัก.....เข้าใจ พูดจา รับฟัง........กัน –- ทุกๆวัน --- ก็พอแล้ว
“เฮ้ย เคน”
“ครับ?”
“ตั้งแต่เราคิดว่านายเป็นคนที่ ‘ใช่’ เราก็ไม่คิดจะมีใครอีกแล้ว เราจะรักจริงจังแค่คนเดียว รัก--ไปจนกว่าเราจะไม่รักกัน”
“...................”
“คิดได้แบบนั้น... มันถือว่าเราแต่งงานกันได้ยังวะ?”
H
มีเรื่องฮาๆ เกี่ยวกับ FB
เรื่องมีอยู่ว่า น้ำพุมันไปเมนท์อนิเมฯ เรื่องที่นาย A โพสไว้ โดยนาย A ใช้ชื่อเฟสเป็นชื่อจริง แล้วตอนคุยก็คุยกันโดยเรียกเป็นชื่อเล่น
หลังจากนั้นผ่านไปเดือนกว่าน้ำพุก็เข้า FB โดยเห็นชื่อนาย A ถูก tag ไว้รวมภาพกับน้องแอน ด้วยความสงสัย นาย A (เพื่อนโรงเรียนเก่า) รู้จักน้องแอนได้ไง? เลยคลิกรูปเข้าไปดู
ปรากฏว่า.........
‘อ้าว เวร ผิดคน’
นาย A ไม่ใช่เพื่อนน้ำพุ แต่เป็นรุ่นพี่ที่คณะ ก๊ากกกกกก มั่วได้อีก แล้วไปเรียกชื่อเล่นเค้าเป็นอีกคนซะเฉยเลย กว่าจะรู้ตัวเนี่ย นานไปมั้ย
*ตอบแบบรวบรัด
Bank : เคน.......หล่อแล้วหยิ่งกับคนอื่น ยกเว้นกับเมียตัวเอง ชอบหื่นทางสายตา
Bo : เคยเห็นนะน้องเคน อย่างที่เคยบอกเรื่องนี้มันเขียนเก่าเก็บไว้นานมากกกกจริงๆ หกปีที่แล้วแหน่ะ ระหว่างนั้นรู้ไรมาก็พิมร้อยเรียงเอาไว้เรื่อยๆ และที่ยังไม่เอาลงที่ไหน เพราะไม่รู้จะเอาไปลงที่ไหนหง่ะ (จนกระทั่งเอามาลงที่นี่) - -“ อยากเขียนให้จบก่อนอัพด้วยซ้ำค่ะ เพราะไม่อยากให้คนอ่านรอนาน แต่ก็อดรนทนไม่ไหว Y Y หักดิบ
เคยเจอน้องเคนครั้งแรกตอนไปแวะรับแบงค์กลับบ้าน (ช่วงสมัครสอบเอ็นท์) เห็นไกลๆ นะ แบงค์ชี้ให้ดู น้องเค้าเด่นจริงๆ หน้าเป๊ะ ตัวสูงๆ เกือบผอม เคยเจอแบบจะๆ ก็เคย แต่นานมากแล้ว..... ถามว่าหยิ่งมั้ย?... ถ้าคนไม่รู้จักแบบเรานะ หยิ่งมากกกกก แทบจะไม่มองหน้ากันเลยล่ะ ถามไรพุจะเป็นคนตอบแทนให้หมด (เหมือนเป็นล่ามยังไงอย่างงั้น)
เห็นบุคลิกแล้ว......พุจีบน้องเคนติด นับถือหง่ะ :call: ชาบู ชาบู
ตอนต่อไป..............วันเกิดน้ำพุ! ของขวัญที่เคนให้จะเป็นอะไรนั้น
โปรดติดตาม :-[
ภาพปลากรอบ...^ ^
(http://www.phudoilay.com/northeast/nakornratchasima/images/primo_posto_p02.jpg)
romance ซะไม่มี credit : http://www.phudoilay.com/northeast/nakornratchasima/primo_posto.php
-
:call: :call: :call: :call:
ณ จุดนี้กำลังละลายค่ะ :oo1: 555+
น่ารักเกิ๊น
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ่านตอนนี้จบแล้วแบบ เกือบตายย ^^
-
แอบสงสารเคนเหมือนกันนะ คงอึดอัดน่าดู เคนยิ่่งหวงๆพุอยู่แล้้วอะ
แต่ตอนท้ายๆ นี่หวานกัีนจังเลย ชอบๆๆๆๆ
แต่งงานกันนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
รอตอนต่อไปจ้า เคนให้ไรพุอะ อิิอิ
+1 จ้า
-
ใช้เวลาอ่านรวดเดียว2วันค่ะ
ช่วงแรกจนถึงช่วงก่อนเปิดเผยพระเอกนี่อึดอัดใจที่สุด
ลุ้นสุดยอด!!! พี่โบเขียนเก่งมากเลย อ่านลื่นมากๆค่ะ
ช่วงที่ชอบมากๆเป็นช่วงงานรับปริญญาของน้ำพุอ่ะ อย่างวุ่นแต่ฮามากจบซึ้งอีกต่างาก
ชีวิตน้ำพุน่าสนใจจริงๆ ดูนิสัยเหมือนอินดี้นะ ถูกใจ
ฝากบอกพี่พุ ขอให้มีความสุขมากๆ คู่ชีวิตไม่ใช่จะหากันเจอได้ง่ายๆรักษารักนี้ไว้ดีๆนะคะ
:กอด1:อยากจะกอดเธอ :กอด1:
-
ป้าไก่ ยัดเยียดลูกสาวตัวเองมากเกินไป มันทำให้ลูกสาวป้าดูไร้ค่ามากๆๆๆๆเลยนะคะ :เฮ้อ:
ส่วนเคน-พุ อร๊ายยยยยย :-[
เน่าได้อีกอ่ะอ่ะ พุเอ๊ยยยยยยย :laugh: :laugh:
-
น้ำพุ เคน กลับมาแล้ว
เคน อ่ะ นอยด์แน่เลย พุโดนจับคู่
แต่ว่านะ สงสารพุหน่อยเถอะ พุมันไม่รู้เรื่อง - -
รอๆๆ รอดูต่อไปว่าเคนจะให้ของขวัญอะไรวันเกิดพุ
-
ได้อารมณ์อึดอัด และหวานจนละลายในตอนท้ายเรื่อง ยิ่งอ่านยิ่งรัก ยิ่งอ่านยิ่งหลง ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้เรื่องมากกว่านี้ (ก็สอดรู้เรื่องชาวบ้านนั่นแหละ! แอร๊ย)
น่ารักจนต้องกรี๊ดเลยค่ะ.
ขอบคุณคุณโบว์นะคะ (คาดว่าน้องแบ็งค์คงไม่กล้าเข้ามากระทู้นี้ เพราะหลายคนเริ่มจ้องน้องแบ็งค์ อิอิ) :laugh:
ปล. ชอบทั้งเคนและพุเลย แต่ติดที่ดิฉันจะชอบเคนมากกว่าหน่อยนึง ด้วยเหตุผลที่ว่า เคนนั้นเป็นหนุ่มหยิ่งและหล่อ โฮะๆๆ
-
ถ้าพี่เป็นเคนนะโดดงับหัวลูกสาวป้าไปแล้ว
-
อ่านตอนนี้จบ ไหงมันหวานกันได้ขนาด!!!!!
-
เราว่า พุ เป็นคนน่ากลัวนะ
กลัวว่า ความเหงา ความโลเล ความไม่มั่นใจ ความขี้เบื่อ ของ น้ำพุ จะทำให้ เคน เจ็บ
ไงก็ สงสาร เคน น้อย ๆ แต่สงสาร นาน ๆ หน่อยนะจ๊ะ :m15:
-
/
ความเน่านี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ นะคับ แต่จะบอกไรให้... ในใจผมมันเน่ากว่านั้นอีก!!!
พูดไปก็กระดากปากตัวเองหง่ะ นี่ถ้าบรรยากาศไม่เป็นใจคงคิดนานจนรากงอกงามกว่านี้
“......................” หลังจากที่ผมพูดออกไป ก็....
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเคนนอกจากยิ้มแบบเขินๆ ของมันคับ แล้วมันก็กลบเกลี่ยนความอายของตัวเองโดยการยกแขนมาเกี่ยวคอผมให้เข้าไปอยู่ในอกแบนๆ ของมัน
“รักนะ” อ้วกกันแหลกลาน แต่จริงๆ โคตรเขิน ไม่สนใจใครและ
ผมเหลือบตาไปมองมัน แล้วก็พูดอ้อมแอ้มๆ แบบสาวน้อยเพิ่งหัดสารภาพรัก
“อืม เหมือนกัน”
โอ้ยยย สุดๆ แล้วกูอาย
พูดจบผมก็ก้าวขาเดินกลับไปที่ตึกไปหาไอติมกิน.... โดยมีลิงเกาะหลังตามมาด้วย
ณ จุดนั้นแอบลืมคนอื่นไปชั่วขณะ มัวแต่การ์ตูนตาหวานกับเคนแบบไม่เกรงใจประชาชนเข้าจะคายอาหารกลางวันออกมา
ผมเดินเล่นกับเคนต่อ พลางผลัดกันป้อนไอติมอย่างเมามัน... จนหน้าเลอะ! แสดดด
“ไอ้เซ่อออ เปื้อนเลย” ผมด่าแบบไม่จริงจัง เคนมันป้อนไอติมเลยปากผมไปเกือบถึงหูโน่น แม่ง ไอ้บ้า ผมจะเอามือเช็ด มันก็รีบปัดออกอีก
“เช็ดให้ ขอโทษนะครับ” ขอโทษแล้วยิ้มคือมึงไม่รู้สึกผิดจริง
“พอแล้ว เดี๋ยวพ่อเห็น” ผมหลบมือมัน แต่ไอ้เคนก็แหย่เข้ามาอีก
“พุ!!!” ผมหันไปมอง แว๊กกกก ป่ะป๊า
“หาตั้งนานไปอยู่ไหนกันมา จะกลับกันรึยัง?” พ่อผมถามแบบไม่สงสัยอะไร แต่ผมเนี่ยหน้าซีดไปแล้ว
“กลับเลยก็ได้” ผมยิ้มแห้งตอบ
“เดี๋ยวต้องแวะอีกหลายที่ รีบไป กว่าจะกลับถึงบ้านอีกก็ดึกพอดี”
ผมกับเคนเลยเดินตามพ่อผมไปคับ แต่ระหว่างทางยังไม่วายแอบเล่นหัวกันมาตลอดทาง
ที่ๆ จะไปแวะอีกทางผ่านก็....เอ้าท์เลท์อ่ะคับ
พ่อผมกับพวกป้าไก่อยากช้อปปิ้งก็เลยแวะอีก ผมไม่รู้จะซื้อไร เดินดูไปก็งั้นๆ เลยขอแม่ว่าจะแยกไปเดินกับเคนสองคน
“.........................” แม่ผมมองแบบจับผิดนิดๆ ปนไม่เห็นด้วย แต่ก็พยักหน้าให้ไป
“อยากบอกแม่พุอ่ะ ว่าเราคบกัน” เคนพูดขึ้นระหว่างเดินรอบๆ จากเมื่อตอนบ่ายมันอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองเลย
“ไม่ต้องบอกหรอก แม่เรารู้แล้ว”’
“อืม นะ แต่อยากพูดจากปากยืนยันอีกที เราหาโอกาสอยู่แต่แม่พุไม่ค่อยเดินคนเดียว” คือผมไม่อยากให้พ่อรู้ แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนแม่รู้อ่ะคับ เลยลำบากนิดนึง
“ไม่เป็นไรหรอก......”
“ไม่เป็นไรได้ไง อุตส่าห์มา”
“แล้วจะพูดกับแม่เราว่าไง?”
“ขอลูกชายไปเลี้ยงได้มั้ยคร้าบ...”
“คนนะไม่ใช่แมว”
“ล้อเล่น เอาจริงๆ นะ ขอแค่ให้เราคบกันก็พอแล้ว”
“ก็ให้แล้ว” กูยังมึน
“แบบให้ผู้ใหญ่ยินยอมด้วยไง”
“ก็ยินยอมแล้ว”
“ตอนไหน มันต้องให้เรากับแม่พุรับรู้ด้วยดิ ไม่ใช่คุยกันเอง” โอ้ย อย่าเรื่องมากได้มะวะ มันจะอะไรกันนักกันหนา
“เคๆ อยากบอกก็บอก หาจังหวะดีๆ แล้วกัน ถ้าไม่ได้บอกก็อย่าดันทุรังทำล่ะ เดี๋ยวจะซวย” ซวยแบบคนอื่นนอกจากแม่ผมรู้นี่มันจะกลายเป็นเรื่องนะครับ
“อย่าพูดเหมือนรำคาญได้มั้ย” ไอ้เคนเห็นผมชักสีหน้าหน่อยนึงมันก็....เริ่มนอยด์เหมือนกัน
“เปล่า......”
“ไม่อยากให้บอกเหรอ?”
“เปล่า...... ก็มัน” ผมคิดคำอธิบาย
“ถ้ามันลำบากมากนักก็ไม่ต้องบอกหรอก อย่าคิดมาก มันไม่เป็นไร... แม่เรารู้แล้วก็ไม่ได้ว่า อยากคบก็คบ”
“พุไม่เข้าใจเหรอ ถ้าเราพูดออกมาเองมันจะทำให้แม่พุเชื่อใจมากกว่า เขาจะได้ไว้ใจให้เราดูแลพุได้ แล้วเค้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเวลาพุมาอยู่กับเรา ที่พูดอ่ะเข้าใจไหม?”
“....................” ผมยืนฟังเคนเทศนานิ่งๆ พอคิดได้ก็พยักหน้า คนที่ไม่เคยจริงจังกับอะไรซักอย่างในโลกแบบผม ค่อนข้างจะคิดเรื่องแบบนี้ไม่เป็นอ่ะครับ
“งั้นเดี๋ยวเรียกแม่มาให้ก็ได้” ผมบอกเคนเสียงอ่อย
จากนั้นก็เดินตามหา พอเจอแม่ก็ดึงลากมาเดี่ยวๆ ให้มาคุยกัน...
เคนมันก็พูดอย่างที่มันบอกผมล่ะครับ...แม่ผมก็ยืนฟังเงียบๆ จนเคนพูดจบแม่ก็บอกเหมือนที่เคยบอกผมเหมือนกันว่า
“พวกเธอจะคบกัน จะเป็นอะไรกันป้าก็ไม่ว่าหรอก ถ้าคบกันแล้วมีความสุข เป็นคนดี ไม่ทำใครเดือดร้อนก็คบกันไป แล้วก็ดูแลกันดีๆ มีอะไรก็คุยกัน มีอะไรก็ช่วยกัน...อย่าทิ้งกัน
“....................” รู้สึกฉึกๆ กับประโยคท้าย
“ไอ้พุมันก็ไม่ใช่คนดีเลิศอะไร หน้าตาก็งั้นๆ เอาใจก็ยาก โลกส่วนตัวสูง ทำอะไรก็ไม่เป็น แถมยังขี้เกียจสันหลังยาวอีก ถ้าเธอทนอยู่กับมันได้ ป้าก็ไม่ว่าอะไร แต่ดูแลมันดีๆ ด้วยล่ะ ไอ้ลูกคนนี้มันยิ่งเซ่อๆ ซ่าๆ ไม่ทันบ้านทันเมืองเค้าอยู่ด้วย” พูดจบแม่ก็ยกมือขยี้หัวผมคับ ผมก็อายดิ เล่นบรรยายสรรพคุณกันขนาดนี้
“ผมจะดูแลน้ำพุเองครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“ก็อยากหายห่วงมันเหมือนกันแหล่ะ” ผมเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความรักที่ไม่ค่อยแสดงออกของแม่ก็พาลจะน้ำตาซึมอ่ะ
บ้านผมเนี่ย วันๆ เอาแต่เย็นชาใส่กันครับ ไม่ค่อยแสดงออกอะไรเลย... แต่ที่จริงแล้วโคตรเซนซิทีฟกันทั้งพ่อแม่ลูก ผมเป็นอ่อนไหวจริงๆ นะ ถึงภายนอกจะดูทื่อๆ ก็เหอะ
“พุโตแล้วนะแม่ ดูแลตัวเองได้”
“ชั้นไม่เชื่อแกหรอก ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง อย่ามาพูดเลย”
“ถ้าทำไม่เป็น เดี๋ยวให้เคนทำให้ก็ได้”
“ยังจะไปใช้คนอื่นอีก”
“ไม่ใช่คนอื่น........” ผมลากเสียง
“แฟนพุ” กล้าพูดไปได้เนอะกรู
“เออๆ แฟนก็แฟน แล้วอย่าทำตัวมีปัญหามาให้ชั้นปวดหัวอีกล่ะ โตแล้วก็ต้องรู้จักคิด ไม่ใช่ทำไปแล้วไม่คิดหน้าคิดหลัง เข้าใจมั้ย ทั้งสองคน”
“เข้าใจครับ” เคนตอบ แต่ผมเงียบ
“ผมจะไม่ให้เป็นอย่างที่ผ่านมาอีก ผมจริงจังกับพุมากนะครับ”
“ไอ้ที่ว่าจริงจังน่ะมันก็ดี แต่มันต้องจริงจังแบบมีสติ มีขอบเขต ..สมมติว่าถ้าเธอคิดชอบไอ้พุมันเต็มร้อย ก็ให้ลดลงมาเหลือหกสิบเจ็ดสิบพอ เผื่อใจไว้บ้าง อนาคตใครมันจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเธอเผื่อใจเอาไว้บ้าง อย่างน้อยเธอจะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บมานั่งผิดหวังเสียใจอยู่คนเดียว ที่ป้าพูดนี่ไม่ได้หมายความว่าจะแช่งให้พวกเธอเลิกกันนะ แต่แค่อยากเตือนว่าให้รักอย่างมีสติ” แม่ผมเหมือนจะเทศน์เคนครับ ส่วนมันก็ก้มหน้ารับฟังเงียบๆ
หลังจากพิจารณาหน้าตาท่าทางเคนอีกซักครู่ แม่ก็หันมาเล่นงานผมต่อ
“คนที่จะอยู่กับไอ้พุได้ต้องมีความอดทนสูง เพราะไอ้นี่มันอยู่กับใครนานๆ ไม่ค่อยได้หรอก มันเป็นคนขี้รำคาญ เธอต้องทำความเข้าใจมันอย่างมากเลยนะเนี่ยเคน” ‘มัน’ ที่ว่านี่หมายถึงผมเนี่ยล่ะครับ
“ป้าก็มีลูกชาย...ลูกแหง่ อยู่คนเดียวเนี่ยแหล่ะ เหนื่อยกับความงี่เง่าของมันเหลือเกิ๊น..... ถ้าเธอบอกว่าดูแลมันได้ ป้าก็หายห่วงล่ะ”
“ขอบคุณนะครับ ที่ไว้ใจผม แล้วก็ให้เราคบกัน” ไอ้เคนยกมือไหว้ แม่ผมก็รับไหว้แล้วเริ่มน้ำตาคลอเหมือนกัน
อ้าว............ ไหงจะร้องไห้กันได้วะเนี่ย...........
ปรากฏว่า อยู่ๆ ความรักที่ผมมีต่อแม่ ซึ่งมันเก็บซ่อนเอาไว้ในซอกหลืบของหัวใจก็ทะลักทลายออกมาเป็นหยดน้ำตามหาศาลคับ
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าร้องไห้ทำไม แต่ตั้งแต่ฟังแม่พูดมาจนบัดนี้ ผมก็รับรู้ได้ว่าไม่มีใครที่จะรักและเข้าใจผมได้มากเท่าเจ๊คนนี้อีกแล้ว
ไม่อยากดราม่าเลยนะ แต่ผมรักแม่ของผมจริงๆ
/
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดผมแล้วครับ... ไอ้เคนตั้งแต่มันโดนแม่ผมเทศน์ก็ดูเหมือนจะยิ่งทำตัวเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ไอ้ที่ชอบเถียงบ้าๆ บอๆ แล้วไม่ยอมผมเนี่ย ก็ลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด เวลาความเห็นไม่ตรงกันมันจะเป็นฝ่ายเงียบก่อน.......แล้วซักพักก็จะถามว่าตกลงผมจะเอายังไง จะให้มันทำยังไง
พอผมพูดจบ มันก็จะพูดความคิดของตัวมันเองบ้าง......อย่างมีเหตุผล
ย้ำว่า....... มีเหตุผลนะครับ
ถ้าผมคิดตามแล้วเห็นว่าเหตุผลมันฟังขึ้นกว่า ผมก็จะเป็นฝ่ายง้อและขอโทษที่พูดไม่ดี
ส่วนถ้าผมคิดว่าเคนพูดไม่ถูก ผมก็จะเดินหนีไปแล้วให้มันตามมาง้อทีหลังครับ
“พุ...วันเกิดอยากได้อะไร?” เคนถามขณะนั่งดูทีวีในห้อง... โดยมีไอ้น้องเทนอยู่ด้วย
“ไม่รู้ คิดไม่ออก” ผมไม่ได้เห่ออะไรกับวันแบบนี้คับ ทั้งปีทั้งชาติ วันไหนมันก็เหมือนกัน เหอๆ
“เกิดครบกี่ขวบเหรอพี่?” ไอ้น้องเทนถามแทรก
“2x” เคนตอบ
“โหย คนชรา!! แก่ว่ะ” มันกระแนะกระแหนผมเสร็จก็หันไปหาเคน
“แก่ขนาดนี้ หาแฟนเด็กใหม่เอ๊าะๆ ดีกว่ามั้งเคน”
คนถูกกล่าวถึง ถอนหายใจเฮือก แล้วพูดว่า “แฟนกูแก่ไม่แก่แล้วมึงเสือกเหรี้ยไร กูไม่ได้รักเพราะอายุเว้ย”
“แล้วรักเพราะอะไร? หน้าตาก็อย่างงั้น หุ่นก็ขี้ก้าง... นิสัยก็......”
“มึงดีให้ได้เท่าเค้าก่อน แล้วค่อยมาพูด”
“เนี่ยนะดี!!? ดีตรงไหนวะ ยังไม่เห็นซักอย่าง”
“มึงมันอคติแบบนี้มีกี่ตาก็มองไม่เห็นหรอก” พูดจบเคนก็ลุกขึ้นมาดึงมือผมยืนขึ้น
“จะไปไหนกัน?” ไอ้น้องเทนเสือก
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีมึงอ่ะ” เคนตอกกลับครับ แล้วมันก็คว้ากระเป๋าตังค์กับคีย์การ์ดออกไป
ที่ๆ มันพาไปก็ตรงสระว่ายน้ำของคอนโดที่อยู่ชั้น x
ตอนนั้นก็ดึกแล้วประมาณห้าทุ่มกว่าๆ คนเข้าห้องกันหมด ไอ้เคนเดินนำไปเก้าอี้นอนข้างสร้าง แล้วก็กวักมือให้ผมไปนั่งกับมัน
“ไอ้เทนมันเป็นอะไรของมันวะ นานจนป่านนี้แล้วเมื่อไหร่แม่งจะชินซักที” เคนหมายถึงที่ผมมาวนเวียนที่นี่บ่อยๆ อ่ะคับ
“คิดมากรึเปล่าที่มันพูด?” ผมส่ายหัว
“ไม่คิดหรอก เลอะสมอง... เห็นป่าวล่ะเราขี้เกียจเถียงกับมันแล้ว มันอยากพล่ามก็ให้มันพล่ามไปคนเดียว” ผมพูดแล้วเอนตัวนอนบนเก้าอี้ เอาขาสองขาพาดตักเคน
“แล้วตกลงวันเกิดอยากได้อะไร?”
“ไม่อยากได้อะไร”
“แต่เราอยากให้”
“แล้วจะถามทำไมเนี่ย” ผมหัวเราะ ไอ้เคนก็ยิ้มๆ
“อยากไปเที่ยวมั้ย?”
“อืม” ผมเริ่มสนใจขึ้นมา
“จะเลือกอะไรระหว่างทะเล น้ำตก ภูเขา...?”
“น้ำตกดีกว่า” ผมรู้สึกมีความสุขกับการถูกเอาใจแบบนี้ขึ้นมา
“โอเค งั้นวันเกิดน้ำพุ เราจะพาไปน้ำตกนะครับ”
“ไม่ทำงานเหรอ?” ผมดูปฏิทินมันวันธรรมดาอ่ะครับ
“ลางานสิ”
“ลงทุนไปป่าว เสาร์อาทิตย์ก็ได้ ไม่อยากให้เสียงาน”
“เสียอะไรก็เสียได้ ยกเว้นทำให้คนรักเสียใจ”
“ลิเกว่ะ เราไม่เสียใจหรอก ไม่ให้อะไรยังได้เลย มันก็เหมือนทุกๆ วัน”
“ไม่เหมือน” เคนว่า
“วันที่พุเกิดมันจะเหมือนวันอื่นได้ไง ปีหนึ่งมีวันนี้เดือนนี้แค่วันเดียว มันก็ต้องพิเศษกว่าวันอื่นสิ”
ผมจะเถียงต่อแต่คิดไปคิดมา แม่งงี่เง่าไร้สาระเกิน จะไปเอาชนะอะไรกับเรื่องแบบนี้วะ ก็เลยหยุดครับ
จากนั้นก็ตกลงวางแผนไปเที่ยวกับเคนอาทิตย์หน้าที่จังหวัดกาญจนบุรี...
ไอ้เคนมันแพลนไว้ว่าจะลางานสองวันคือก่อนวันเกิดกับวันเกิดผม...
จะว่าไปนี่เป็นครั้งแรกรึเปล่าวะที่ผมกับมันออกมาเที่ยว ตจว.กันสองต่อสองแบบนี้
ที่ๆ เราจะไปกันคือเขตอุทยานแห่งชาติน้ำตกไทรโยคอ่ะคับ เคนมันจองแพไว้... เราจอดรถให้ จนท. อุทยานช่วยดูแล จากนั้นก็เดินกันต่อไปยังจุดลงเรือ...
“เมื่อยป่าวเคน?” ผมเห็นมันทั้งขับรถทั้งเตรียมของ ถือของ.... แล้วผมทำไรมั่งวะ?
“ไม่หรอก แต่ง่วงนิดหน่อย มันมึนๆ หัวน่ะ” ผมยกมือนวดขมับให้เคนทันที
“เป็นไง? ดีขึ้นป่ะ” เคนหยุดเดิน แล้วยืนนิ่งๆ ให้ผมทำสะดวกๆ
“อืม ดี”
“จะไม่สบายป่าว?”
“ป่าว สงสัยพักผ่อนน้อยมั้ง ช่วงนี้งานมันเยอะ” มันรีบเคลียร์งานเพื่อหนีเที่ยวสองวันเลยนี่นา
“ให้ขี่หลังมั้ย?” ผมถาม เคนมันก็หัวเราะ
“หลังหักอ่ะดิ เราไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบใจนะที่เป็นห่วง” ไอ้เคนพุ่งหน้าเอาปากมาแนบแก้มผมเร็วๆ ทีนึงแล้วเดินต่อ
พอมาถึงเรือก็มีคนมารออยู่ก่อนแล้วครับ ผมเห็นน้ำที่ดูท่าทางลึกก็ค่อนข้างกลัวเพราะว่ายไม่เป็น แต่เพราะบรรยากาศของธรรมชาติก็ลืมๆ เรื่องนั้นไปจนถึงที่พัก
มันจะเป็นเหมือนรีสอร์ทที่เป็นแพเรียงต่อกันในน้ำอ่ะคับ ช่วงที่ผมไปมันไม่ใช่ไฮซีซั่นมั้งก็เลยไม่ค่อยมีคนพัก มีผมกับเคน แล้วก็ฝรั่งสองผัวเมียแค่นั้นเอง...เหอะๆ
พอผมกับเคนเอาของไปไว้ในห้องเสร็จ เราก็ออกมานั่งเล่นกันตรงชานบ้านคับ ตรงนี้จะอยู่ติดน้ำแล้วก็มีแปลผูกไว้หน้าห้องแต่ละห้องด้วย
ผมกับเคนนั่งลงบนแปลแล้วชื่นชม ดื่มด่ำกับธรรมชาติอยู่ครู่นึง
“เสร็จแล้วทำไรต่ออ่ะเคน?”
“เดี๋ยวรอกินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวเค้าจะพาไปล่องแพ แล้วก็เล่นน้ำตก”
“น้ำตกอะไร?”
“น้ำตกไทรโยคไง นี่พามาน้ำตกไทรโยคนะรู้รึเปล่าเนี่ย” มันล้อผมแล้วเอานิ้วจิ้มแก้มคับ
“รู้ดิ เห็นป้ายนะ” ผมหลบแล้วจิ้มคืน
“เคนยิ้มหน่อยดิ”
“ทำไม?” มันไม่ยอมทำตามแต่เก็กขรึมจ้องหน้าผมทันที
“อยากจับลักยิ้ม” ไอ้เคนนอกจากหน้าจะตี๋แล้วยังมีลักยิ้มแก้มขวาด้วยนะ
“จับแล้วให้อะไร?” มันพยายามกลั้นใบหน้าชื่นมื่นของตัวเองอยู่คับ แต่ก็ทำไม่ได้ ผมยกมือลูบตรงแก้มที่บุ๋มลงไปเล็กๆ แต่ซักพักเคนก็หลบแล้วดึงมือผมออก
“ยังไม่ตอบเลย จับแล้วจะให้อะไร?”
“อยากได้อะไรก็เอาไปเลยครับ ผมให้คุณ”
พูดจบไอ้เคนก็ก้มลงมาจูบปากทันที ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความไวของมัน แต่ซักพักก็เริ่มเคลิ้มตาม เคนยกมือกดท้ายทอยผมขณะที่มันบดปากและสอดลิ้นเข้ามาอย่างร้อนแรง ถึงผมจะไม่ใช่คนจูบไม่เป็น แต่ถ้ารู้สึกว่าอีกฝ่ายเหนือกว่าเรี่ยวแรงที่เคยมีมันก็หายไปได้ง่ายๆ เหมือนกัน
“ต่อไปนี้คุณเป็นของผมนะครับ” เลี่ยนนน
“ผมเป็นของคุณมานานแล้วครับ” อ้วกกก ผมยิ้มกว้างตอบกลับไปอย่างสุดเขิน
เห้ย กูจะเขินอะไรนักหนาวะ พอแล้ว!!!
“คนเดียวนะ?”
“คนเดียว”
“ถ้ามีคนอื่นอีกผมจะฆ่าคุณนะครับ”
“............................” :a5:
“แล้วผมจะฆ่าตัวตายตามคุณไป" ไอ้เคนหัวเราะที่เห็นผมทำหน้าเหวอ มันมองผมอย่างขำขันสุดแสนแล้วยกมือลากคอผมมาซบบนไหล่
“พูดเล่น” เคนเฉลย
“แต่กลัวไปแล้ว” ผมต่อปากต่อคำ
“พูดให้กลัวจะได้เชื่อฟังเรา” มันเอาคางกดหัวผมไว้ แล้วยกมือเล่นผม
“เป็นเด็กดีนะรู้มั้ยน้ำพุ...”
“เป็นได้แต่เด็กเกรียน” แหม พูดยังกับกูอายุห้าขวบ
“พุ ถึงแม่พุจะบอกให้เราเผื่อใจ... แต่มันทำยากว่ะ ยากจนคิดว่าคงทำไม่ได้” ไอ้เคนเก็บคำพูดนั้นมาคิดมากจนบัดนี้... คนเราบอกได้สอนได้ ตักเตือนได้ แต่จะทำไหมก็อีกเรื่องนึง
“แม่เราหวังดีกับเคนไง”
“เข้าใจ....... แต่ก็รักจนจะไม่มีที่เก็บอยู่แล้ว จะให้เอาที่เหลือไปทิ้งไว้ไหนล่ะ”
“เอาที่เหลือมาทิ้งไว้กับเราดิ” ผมค่อยๆ ดึงตัวเองมานั่งหลังตรงแล้วทอดสายตามองผืนน้ำสีเขียวอ่อน
“แต่ที่จริง...มันจะเป็นยังไงก็ช่างเหอะเคน ทำเท่าที่คิดว่ามันดีแล้วก็พอ ส่วนยิบย่อยไร้สาระก็อย่าไปคิดไรมากเลย ปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่า”
ผมชี้ให้มันมองภาพตรงหน้า “เคนเห็นไรป่ะ?”
“หืม? อะไร?” มันมองตาม
“ธรรมชาติไง สวยป่ะล่ะ?”
“แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องเมื่อกี้ยังไง?” เคนทำหน้างง ผมไม่ได้เล่นบทซึ้งอีกแล้วนะครับ แค่พูดไปตามอารมณ์
“ก็ปล่อยให้ความรักมันสวยไปตามธรรมชาติของมันไง”
H
แอบขี้เกียจลงใหม่ หุหุ o18
-
อู้ว ปรัชญาจริงๆแฮะ
-
เอามุมหวานๆ อย่างงี้มาให้ยลบ่อยๆ
น้ำตาลขึ้นเท่าตึก 2 ชั้นแน่ๆ เลยค่ะ อิอิ
ขอบคุณนะคะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก จริงๆ
-
:o8: :-[
กรี๊ด ใครก็ได้ เอาน้ำแข็งมาโปะหน้าช้านที! ตาร้อนค่ะ อิจฉาตาร้อน พวกเธอช่วยไป...ไปหวานกันไกลๆ เลยนะ! ทนไม่ไหวแล้วค่ะ
อิอิ...เหมือนจะมีอุปสรรคเหลือก็แต่ปะป๊าละนะพุเอ๋ย ตามการคาดเดาของเราแล้ว น่าจะยังมีกำแพงเป็นคุณพ่อจอมดุอีก และตอนนี้ทั้งสองคนก็น่าจะผ่านขั้นนั้นมาแล้ว และกำลังอยู่กินกันฉันท์สามีตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่
อยากรู้เรื่องของชาวบ้าน???? :serius2:
-
โอ้ยยย ต้องมีต่อนะ ตอนวันเกิดเนร่ย คิกๆ
รัก พุ+เคน :L2:
-
คึคึคึคึ~ พี่โบจ๋า~ คิดถึงเค้าล่ะเซ่~ ^^
(พี่โบ:แหม๋ ช่างกล้า)
จะบอกว่าตอนที่แล้วอ่ะ เค้ามาเม้นท์แล้วนะ นะจ๊ะ นะจ๊ะ
แต่มันก็หายไปแล้วเช่นกัน ตอนเล้าล่ม อะฮึก อะฮึก Y~Y
ซึ่งให้เม้นท์ใหม่ ก็คงเกินกำลังสมองเม็ดถั่วเขียวของเค้า
เพราะพล่ามไปเป็นพรืดดดดดดดดด เม้นท์สดอีกต่างหาก
ไม่ได้พิมพ์แล้วเอามาแปะแบบบางทีที่เคยทำ
(ว่าแต่พี่โบได้ทันอ่านอะเป่าอ่ะ คงไม่ งั้นไม่เป็นไร เนอะ?)
ว่ากันด้วยเรื่องของวันเกิด ..
แม่เจ้า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เห็นใจคนโสดกันหน่อยเถอะค่ะ
ดีที่บ้านน้ำท่วม ไม่งั้นคงไฟไหม้บ้านแล้วล่ะ อิชชี่ เบา เบา~
เอ๊ะ!! เราอิจฉาหน้ามืดไปหน่อย เม้นท์ข้ามตอนเฉยเลย
กลับไปที่เขาใหญ่กันก่อน หุหุ
ฉากขอแต่งงานที่เค้าอ่านแล้วบ้าบอไปคนเดียวเมื่อตอนที่แล้ว
ไอ่เด็กต่างดาวเอ๋ย เค้าเขินง่ะ ขนาดไม่ได้โดนขอเองยังเขินเลย กิ๊วๆ >////<
ไม่ได้เขินที่เคนขอนะ แต่เขินที่แกพูดอ่ะ ไม่น่าเชื่อว่าแกก็คิดเป็น ฮ่ะ ๆๆ
พี่โบบบบบบบบบบ เค้าหุบยิ้มไม่ได้อ่ะ เค้าโคตรเขินเลย *ระเบิดตัวเอง*
แล้วก็คุณนายแม๊ !!!!!!!!!!!! ชียังคงเป็นยอดหญิงของเค้าอยู่เช่นเดิม
จะมีใครรักและเข้าใจเราเท่าแม่ล่ะเน๊อะ ,, ถึงจะไม่ค่อยแสดงออกแต่ก็รักนะ (เอ่อะ..เริ่มส่วนตัว -*- )
แต่เค้าชอบที่แม่สอน และก็ดีแล้วที่แม่บอกเคนแบบนั้น ไม่ได้แช่ง แต่ต้องรักให้เป็น เยี่ยม!!!
กลับมาที่ทัวร์วันเกิด สองตอนมานี่อ่านแล้วเค้าอยากไปเที่ยวววววววววววว
แต่เค้าก็ขี้เกียจเดินทาง ง่ะ -*- แต่เที่ยวอะไรที่เป็นน้ำๆ ขอไปทะเลได้ม่ะ
เค้ากลัวน้ำแบบแพๆอ่ะ ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกัน กลัวน้ำลึกๆที่มองไม่เห็นข้างล่าง
กลัวแม่น้ำ กลัวคลอง กลัวบึง ฮ่ะ ๆๆๆ จิตม่ะ? (พี่โบ:อย่านอกเรื่อง กลับมาๆ)
อ่ะนะ ไปฉลองกันไกลแค่สองคน เคนแอบน่ากลัวตอนล้อเล่นอ่ะ
แต่เค้ากลัวจริงไปกะพุแล้วนะ ตกลงเคนพอจะคิดได้บ้างหรือยังเนี่ย เหอๆๆ
รู้สึกว่าตอนนี้พุจะมีความคิดมากเลย อารมณ์ไหนของเธอ ปรัชญา สาระชักขบวน
แต่เค้าชอบประโยคสุดท้ายอ่ะ “ก็ปล่อยให้ความรักมันสวยไปตามธรรมชาติของมันไง”
คิดได้อ่ะ ไม่อยากเชื่อออออออออ !!! กด LIKE เน้นๆ ('~*)b
ปล.ตอนเล้าล่มอ่ะเค้าใจเสียโคตรๆ กลัวพุหาย อยากจิร้องไห้เพราะเค้ายังไม่ได้เก็บเรื่องนี้
กลับเข้ามาแอบดูทีนึงตอนระบบยังไม่เรียบร้อย พุย้อนไปจนเดือน 6 แน่ะ หายไปเยอะโฮกก
อวาพี่โบตอนนั้นยังเป็นหนุ่มน้อยกีบบะหมี่อยู่เลย ฮ่ะ ๆๆ (ว่าแต่หนุ่มคนนั้นเป็นครายง่ะ?)
แต่กลับมาอีกที ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ยกเว้นเม้นท์เค้าหาย เหอๆๆ แต่ก็ยังดีกว่านิยายหายอ่ะเนอะ ^^
-
พุ แอบมีสาระกะเค้าด้วย
ตอนนี้เคนโต ขึ้นเยอะมากเลยอ่ะ
ไงก้อๆ รักจงเจริญ
-
ขอให้พุมั่นคง ได้ซัก ครึ่งของ เคนก็ได้นะ
ได้หรือเปล่าน้อ บทจะหวาน ก็ หวานจะได้น้องเทน กระอัก +
ชักกลัวใจ ว่า มันจะแอบรักแฟนพี่ อย่าเป็นแบบนั้นเลยนะ คิดเอง นอยด์เอง :serius2:
-
ว้าวววว เดี๋ยวนี้สองคนนี้แข่งกันเสี่ยวเปล่า ไม่ใช่แค่เคนคนเดียวละ ขบวนมดพาเหรด ฮ่าๆๆๆๆ
ส่วนเจ้าน้องเทนก็นะ คอยตอดคอยกัดไปเรื่อย เหอๆๆ นี่แหละแอบรักแฟนพี่ แต่ทำบ่อยๆ ไม่น่ารักนะ
จะยิ่งกลายเป็นโดนเกลียดไป
หม่อมแม่ก็รับรู้้อย่างเป็นทางการละ อิอิ
-
คุณแม่พุได้ใจจริงๆ :L2:
พุกะเคนก็น่ารักมากเลยตอนนี้ :กอด1:
-
โอมมม จงหวานกันไปแบบนี้นานๆตลอดไป คนอ่านจะได้อ่านไปสุขใจไป ^_____^
คิดถึงพี่พุพี่เคน...
คิดภาพพี่เคนหยิ่งไม่ออกเลยอ่ะ ออกจะอ้อนพี่พุขนาดนั้นนนนน^.^
-
HBD น้ำพุย้อนหลัง :L2: มาช้ายังดีกว่าไม่มา~~ (เพลงบ่งบอกรุ่นชัดเจน เหอๆ)
นานมากๆแล้วที่ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ได้โอกาสเหมาะๆเข้ามาอ่าน
อิ่มอก อิ่มใจกับเด็กน้อยสองคนได้วันนั้น จนมาเป็นหนุ่นน้อยสองคนในวันนี้ซะจริงๆ
อมยิ้มกับการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีของทั้งสองคน น้องเคนเปลี่ยนเยอะมากๆ ใจเย็นขึ้นเป็นกอง
น้ำพุ...ชัดเจนดี ไม่อายที่จะบอกรัก หยุดและคิดมากขึ้น
ปล. น้องโบ...ยังเขียนดีเหมือนเดิม อยากบอกว่าคิดถึงงานเขียนน้องโบกะน้องแบงก์มากมาย
ต้องมาตามเก็บอีกเรื่องนึงด้วย ไม่ได้อ่านนานเหลือเกิ๊น งานเยอะจนเบลอพอกัน เขียนต่อไปนะน้องโบ :กอด1:
-
พี่โบบบบบบบบบบบบบ เค้าทำสำเร็จแล้วววว ~ o7
พี่โบจ๋าบ้านน้ำท่วมป่าวเนี่ย ลอยไปกับน้ำแล้วม๊างงง
เอ๊ะ!! หรือมัวไปติดการ์ตูน โตแล้วน๊า กลับมาๆๆ เค้าคิดถึงพุ
ใจคอแกจะไม่สันนิฐานว่าพี่เค้างานเยอะ?? หึหึ
กอดพี่โบแบงค์พุเคนแนบแน่น :กอด1:
-
พุตั้งแต่กลับมาคบกับเคนคราวนี้ คือปล่อยเด็กเต็มที่ว่างั้น 555555555 เหมือนเดิกเลยเวลา
อยู่กับเคน
ตอนสมัยก่อนโน้น คือ ยังแอบแอ๊บๆไว้ ฮ่า
รอตอนต่อไปจ้า
-
/
หลังจากกินข้าวเสร็จ ป้าเจ้าของแพรีสอร์ท (เรียกไงฟะ) ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นญาติกับเพื่อนเคน - -"
เค้าก็พาไปล่องแพ เพื่อเตรียมโดดน้ำตกคับ
ก่อนจะมาเนี่ย ผมไม่ได้ศึกษาอะไรเกี่ยวกับที่นี่เลยซักอย่าง เคยเห็นผ่านๆ ในรูปสวยดี = =
พอมาเจอของจริงยังนึกอยู่เลยว่า...จะมีตรงไหนที่เป็นแอ่งตื้นๆ ให้กูโดดน้ำป๋อมแป๋มได้มั่งวะ
(ยังไม่รู้ตัวครับ)
ทั้งที่ทัศนียภาพมันไม่ใช่เลย มันเหมือนเป็นแม่น้ำสายยาวแล้วระหว่างทางบังเอิญมีน้ำตกไทรโยคโผล่มามากกว่า
"เดี๋ยวลงไปเล่นน้ำกันตรงนี้นะคะ" ป้าเค้าชี้บอกคับ...
ผมก็มองตามนิ้วพลางรับเสื้อชูชีพด้วยความอึ้ง...
ตรงนี้อ่ะ มันตรงไหน...?
มันก็แม่น้ำเหมือนเดิมนี่หว่าเฮ้ย สีเขียวมรกตซะด้วย...ฮู้ววว สุดยอด
ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก เหงื่อซึมนิดๆ
ทุกท่านคงเข้าใจอาการของคนว่ายน้ำไม่เป็นแล้วเหมือนโดนบังคับให้โดดลงน้ำที่ไม่รู้ลึกเท่าไหร่ใช่มะคับ
มันน่ากลัวมากกกกกนะนั่น!!! :freeze:
ในระหว่างที่กำลังคิดไม่ตกอยู่นั้นเอง
"เคน" ผมสะกิดเรียกคนข้างตัวที่กำลังถอดเสื้อ (ถอดไมวะ)
"ปะ เดี๋ยวลงน้ำกัน" แม่งเอ๊ย ยิ้มร่าเชียวนะเมิงงง รู้ว่ากูว่ายน้ำไม่เป็นยังจะ....
"ไม่ลงได้ป่ะ เพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆ เดี๋ยวจุกอ่ะ" ผมพยายามคิดหาข้ออ้างคับ แต่เคนมันไม่ยอมหรอก มันรู้ผมกลัวแต่แม่งนิสัย...
"ไม่ได้....อุตส่าห์มาแล้วไม่ลงได้ไง"
"ไม่เอา กลัว"
"ไม่ต้องกลัว เสื้อชูชีพก็มี โดดลงไปเดี๋ยวมันก็ลอยขึ้นมา"
"เออ รู้แล้ว แต่มัน...."
"มา เดี๋ยวเราใส่ให้" มันกางเสื้อชูชีพออกแล้วยัดแขนผมเข้าไปคับ นอกจากอับจนปัญญาหาข้ออ้างแล้ว ป้าเจ้าของแพที่ได้ยินเราเถียงกัน เขาก็มาพูดเชียร์ให้ลงอย่างงั้นอย่างงี้อีก
ตู้ม! ตู้ม!
แต่งตัวเสร็จ ผมหันไปมอง...โห ฝรั่งแม่งความเร็วจริงว่ะ o22
โดดล้ำหน้าเราไปไม่รอเลย
"เอ้า โดดลงไปเล้ยยย" ป้ากับลุงบนแพร้องบอก
แหง่ะ ผมยืนมองฝรั่งสองคนที่ปลิวไปกับสายน้ำก็เริ่มคิดว่าน่าสนุกดีเหมือนกัน น้ำไหลเชี่ยวเหี้ยๆ แต่กูก็กลัวอยู่ดีนั่นแหล่ะ
"ไปเลยมั้ยพุ?" ไม่ต้องรอให้ตอบคับ
ไอ้เคนมันจับมือผมโดดลงน้ำเลยซะงั้น!!!
อ๊ากกกกกกกกก
ผมช้อคไปซักครู่ ลืมตาขึ้นมาตอนนี้ก็ลอยคออยู่ในน้ำแล้วคับ
"เป็นไง หนุกมั้ย?" เคนหันมายิ้มขณะจับมือผมลากไปตามกระแสน้ำด้วยกัน
"หนุกบ้านป้า..เมิงดิ" ถึงจะตกใจแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าพูดหยาบกับมันมากคับ
ตัวผมมีเสื้อชูชีพช่วยพยุงไว้ก็จริง แต่มันไม่อยู่กับร่องกับรอย มันดันขึ้นอ่ะคับ จนหัวผมจะจมลงไป
ผมก็เลยใช้อีกมือนึงจัดเสื้อใหม่ แต่มันทุลักทุเลมาก เลยเผลอดึงมือออกจากเคน
"พุ!!" พอปล่อยมือจับเสื้อเท่านั้นล่ะคับ ผมกับไอ้เคนโดนน้ำพัดออกคนละทางเลย
"ค...เคนนน" พออยู่คนเดียวแล้วกลัวโคตรเลยคับ กลัวยิ่งกว่าเดิมอีก
"ไม่ต้องกลัวนะ อยู่เฉยๆ เดี๋ยวน้ำมันก็พัดมาเอง" ผมทำตามมันบอกเพราะไอ้เคนคิดว่าเดี๋ยวผมก็คงลอยตามมันไปเรื่อยๆ อ่ะ
แต่แม่ง...ทำไม.... ยิ่งลอยไปกูยิ่งห่างมึงงั้นวะ
ผมมองด้วยความอึ้ง ที่เห็นเคนลอยไปเร็วมาก แต่ผม...ช้ามาก ขนาดไม่ได้ทำไร แล้วแม่น้ำก็สายเดียวกัน แต่ทำไมกูไปไม่ถึงไหนเลย
นึกภาพตามคือ ไอ้เคนทางตรง แต่ผมลงทางเลี้ยว
"ค..เคน!! รอด้วยดิ เรากลัว!" ผมตะโกนบอกมัน
ขณะที่เคนก็ว่ายทวนน้ำกลับมาคับ แต่น้ำมันไหลแรงอ่ะ
"พุ ลอยตามมา!!" ไอ้บ้า
"ก็มันไม่ไปอ่ะ จะให้ลอยยังไง!!" T T ผมเดาว่าอยู่กันคนละทางน้ำแล้วมั้งคับ สปีดของเคนกับผมเนี่ยเลยคนละเรื่อง ฮือออ
ทำไมแม่มซวยงี้วะ!
"เคน!! ไม่ต้องว่ายมาลูก น้ำมันแรง เดี๋ยวป้าพาน้ำพุขึ้นแพเอง" หน่วยกู้ภัยมาแล้วคับ ป้าเค้าขับแพตามมาแล้วโรยเชือกให้ผม
จนสุดท้ายผมก็ลากสังขารตัวเองขึ้นมาบนแพได้ โคตรโล่งอกเลย
และยิ่งงง สงสัย นี่กูเป็นไรรึเปล่าเนี่ย ทำไมกูถึงไม่ลอยไปเหมือนคนอื่นเขา
"กลัวมั้ยลูก?" ป้าเค้าเดินเข้ามาเหมือนจะปลอบ แล้วก็บอกว่า
"มันมองไม่เห็นข้างล่างเลยกลัวใช่ไหม? เนี่ย..ตั้งแต่ทำงานที่นี่มา เพิ่งมีเราคนแรกเนี่ยล่ะที่ไม่ลอยไปตามน้ำ"
"..........." ช้อคสิคับ งั้นเพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ช่วยเอาผมไปลงกินเนสบุ๊คที
จากนั้นลุงก็ขับแพไปรับเคนกับฝรั่งที่อยู่ไกลออกไปคับ
พอมันขึ้นมาได้ ผมก็โดนเลย
"เป็นไรรึเปล่า แล้วปล่อยมือทำไม!?"
"..........." ผมยังอึ้งกับตัวเองไม่หายเลยไม่ได้ตอบไรไป
"ตกใจแทบแย่ เห็นลอยออกไปนึกว่าโดนคลื่นใต้น้ำ"
"มันแปลกมากเลยนะเนี่ย..." ป้าแพ (เรียกงี้นะ) เดินมาแสดงความประหลาดใจต่อ
"คนอื่นเค้าลอยละลิ่วไปกันหมด แต่น้ำพุไม่ไปไหนเลย ป้ายังไม่เคยเห็นใครเป็นแบบนี้เลยนะ"
".........." กรรม กูโดนคำสาปอะไรรึเปล่า ชักกลัว
"แล้วพุจะเป็นอะไรมั้ยครับ?" ไอ้เคนรีบถาม
"ไม่เป็นอะไรหรอกจ้ะ แค่ไม่เคยเห็นเฉยๆ อาจจะหนึ่งในร้อยนะที่ลงน้ำแล้วลอยนิ่ง ฮะๆๆ" จากนั้น topic เรื่องนี้ก็ทำให้ผม อับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนคับ
กลัวน่ะหายแล้ว แต่เป็นคนแปลกนี่อายมากกว่า
ตอนขากลับเนี่ย พระอาทิตย์ตกเขาไปแล้วคับ ลมเย็นก็พัดโชยมา ทำเอาผมสั่นกึกๆ ไปทั้งตัว
"เอาเสื้อเราไปใส่ดิพุ" เคนเดินมานั่งลงข้างผมที่ริมแพคับ มันจะเป็นลานโล่งๆ ถัดไปมีหลังคาคลุมเป็นที่กินข้าวแล้วก็มีบาร์อยู่ในนั้นด้วย ถือว่าเป็นแพใหญ่พอสมควร
"เคนไม่หนาวเหรอ?" ผมมองมันแล้วถาม
"หนาว แต่ไม่เป็นไร เอาไปเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"........"
"เร็วๆ" เคนดึงเสื้อเปียกของผมออกทางหัวแล้วยัดเสื้อมันลงไปแทน
..อุ่นขึ้นมานิดนึง
ผมหันไปมองเคนอย่างเกรงใจ...มันก็ทำเป็นถูมือถูแขนเรียกร้องความสนใจไปตามเรื่อง
"ส่งมือมาเคน" ทำตัวน่าสงสารตลอด พระเอกตลอด (แต่กูเป็นมารร้าย)
"อ่ะ" ไอ้เคนยิ้มแฉ่ง แล้วแบมือส่งมาให้ผม
เวลามันอยู่กับผมก็ยิ้มง่ายดูน่ารักน่าแกล้งดีนะ
มันเขินผม ผมก็เขินมัน ถึงจะคบกันนานแล้วแต่พออยู่ในบรรยากาศแบบนี้ก็อดจะอมยิ้มด้วยความอายไม่ได้
ผมคว้ามือเคนมากุมไว้แล้วยกขึ้นเป่าเบาๆ
“อุ่นขึ้นบ้างมั้ย?”
"อืม แต่มือพุเย็น" มันบอกแล้วหันไปมองข้างหลังเหมือนดูลาดเลา (มืดแล้วคับ) พอทางโล่งก็เขยิบมานั่งชิดกับผมแล้วกระซิบ
"กอดหน่อยได้มั้ย?" งี้ตลอดเลยนะเมิง
"อืม กอดดิ"
"หมายถึง พุ กอดเราหน่อย หนาวอ่ะ"
"งั้นเอาเสื้อคืนไป?" ผมทำท่าจะถอดคืน
"ไม่เอาๆ” เคนรีบห้าม
“ไม่มีคน.... กอดหน่อยนะ นะๆ หนาวจะตายอยู่แล้ว" ไอ้เวอร์
ผมสลัดความอายกับใจที่เต้นตึกๆ แล้วคว้าไหล่มันมากอดแนบอก
"ไม่เชื่อหรอกว่าหนาว" ผมบอกมันพลางยกมือเล่นผมที่เปียกชื้นอยู่
"หนาวจริงๆ ถ้าไม่อยากให้แข็งตายคืนนี้ก็ช่วยทำให้อุ่นทีดิครับ"
กะแล้วว่ามึงต้องไม่พลาด
"วันเกิดเรานะเว้ย" ผมท้วง ส่วนไอ้เคนซุกหน้าแล้วเป็นฝ่ายดึงผมเข้าไปกอดเอง
"ก็วันเกิดพุไง คืนนี้เลยตั้งใจจะทำให้พุมีความสุขสุดๆ ไปเลย"
สุดๆ ของมึงกูจะตายก่อนอ่ะดิ
เอ่อ......
เห็นแววตาแล้วเตรียมตัวแหกได้เลยคับ TT TT :sad4:
/
พอกลับถึงที่พักเราสองคนก็รีบไปอาบน้ำสระผมก่อนเลยคับ เดี๋ยวจะไม่สบาย เพราะตอนนี้อากาศเริ่มเย็นมากแล้ว
"เราอาบก่อนนะ" ผมอาบน้ำช้าหง่ะ เดี๋ยวให้เคนมันเร่งสปีดตามทีหลัง หุหุ
"อาบด้วย"
"เฮ้ย!" ผมตกใจเพราะมันตามเข้ามาจริงๆ
"ออกไปก่อนนนน!!" ผมยกมือดันอก แต่เคนยืนยิ้มนิ่งๆ ไม่ยอมขยับ
"เคน ออกไปก่อน อาบแป้บเดียว" เริ่มตื่นเต้นใจสั่นอีกและคับ
"พุอาบช้า เดี๋ยวเราช่วย จะได้เสร็จเร็วๆ" มึง.....น่ากลัวว่ะ
"แป้บเดียววว!! ออกไปก่อน" นึกคำพูดอื่นไม่ออกเลยคับ
ขอบรรยายบรรยากาศในห้องน้ำแพนิดนึง คือมันเป็นไม้หมดเลยคับ พื้นก็เป็นไม้ แบ่งส่วนเปียกส่วนแห้งด้วยชั้นวางของประดับกับพวกผ้าขนหนู ตรงที่อาบน้ำมีหน้าต่างเปิดไปมองเห็นข้างหลังเป็นป่าเขา
ส่วนที่น่าหวาดเสียวสยองเยี่ยงหนังผีก็คือไฟคับ
ไฟเป็นหลอดไส้หลอดเดียว (สีส้มๆ) โคตรสลัวรางพาอกสั่นขวัญแขวนเป็นอย่างยิ่ง
(พอดีต้องประหยัดเพราะใช้เครื่องปั่นไฟคับ)
"อายเหรอ?" เคนถามพลางถอดเสื้อผ้าตัวเองออก บ่งบอกว่ามันเอางี้แน่แล้ว
"ไม่ได้อาย! งั้นเราอาบทีหลังนะ" ผมจะเดินออกไป แต่ไอ้เคนก็เข้ามาขวางอีก
"อาบด้วยกันเนี่ยแหล่ะ เราไม่ทำอะไรหรอก" กูไม่เชื่อแสดดด Y Y
ผมเห็นหน้าตาท่าทางเป็นต่อของเคนแล้วหมั่นไส้มาก จะแกล้งให้กูอายเหรอ ฝันไปเถอะ
ผมใจกล้า หน้าด้าน ประสบการณ์โชกโชนนะคับ
หลังจากตัดสินใจได้ก็รีบถอดทุกอย่างทิ้งจนยืนตัวเปลือยเปล่าต่อหน้า..ไอ้หื่น
อ๊ากกกก!!! กูไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามึงจะไม่ทำอะไร
แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องคับ รีบเดินไปตรงฝักบัวเปิดน้ำราดโดยเร็วจะได้รีบๆ ออกไปจากสถานการณ์วิกฤต
ผมคิดว่าคืนนี้โดนแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ป้าแพเค้ารอกินข้าวอยู่จะมามัว XXXXXXXXX ได้ไง มันไม่มีเวลาขนาดนั้น
พอตัวเปียกได้ที่ ผมก็จะหยิบครีมอาบน้ำมาเท แต่บัดนี้ไอ้สิ่งที่ต้องการมันอยู่ในมือเคนแล้วคับ
"เดี๋ยวถูให้"
มันยิ้มคับ.....แต่ผมอ้าปากค้างพอมองต่ำลงไปแล้วเห็น..........
@&*#^*&^!#*@&
จ๊ากกกกกกก
"เอ่อ..." หน้าผมร้อนผ่าวๆ และเริ่มจะมีอาการเหมือนเคนทีละนิด
ขณะนั้นมันก็เทครีมอาบน้ำใส่มือแล้วละเลงถูบนตัวผมเบาๆ เริ่มจากแผ่นอกก่อนเลย
มือมันลูบไล้ไปทั่ว และรู้สึกจะจงใจเน้นตรงส่วนไวสัมผัสเป็นพิเศษ
เอ่อ
ถ้าหากว่า......มันกำลังทำให้ผมมีอารมณ์ร่วม เพื่อเริ่มปฏิบัติการกู้ชาติแล้วล่ะก็นะ
ผมขอบอกกับเคนว่า.....
YATTA!!!! มึงทำสำเร็จแล้ว!!!!!! :m30:
H
อุอุ ขออภัยที่ทำให้ค้าง ในที่สุดก็จะมี nc แต่ขออนุญาต nc หลังไมค์นะ ไม่สามารถออกอากาศได้ด้วยเหตุผลหลายประการ กรุณาเช็คข้อความส่วนตัว
ถึงไม่ได้อ่านก็ไม่เป็นอุปสรรคกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใดจ้ะ (หรือว่าเป็น?)
คุยเบาๆ ย้อนหลัง (เริ่มอู้และขี้เกียจ Y Y)
WhatLoveIs : เหมือนย้อนอดีตวันวานสมัยยังรักกันใหม่ๆ หุหุ เดี๋ยวอาจจะได้สำลักน้ำตาลกับเลือดกันหลังจากนี้
Akad3ar : วันเกิดมีซักสามตอนได้ค่ะ เอาให้สำลักความวายกันไปเลย
Ak@tsuKII : น้องเทนเนี่ยล่ะตัววอนหาเรื่อง สมัยก่อนพุดูพอจะเป็นที่พึ่งให้เคนได้บ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะพึ่งไม่ค่อยได้แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ (เคนเอ๊ย เหนื่อยต่อไป)
mur@s@ki : ชอบตอนรับปริญญาจริงง่ะ? มันเป็นอะไรที่ชุลมุนน่าปวดหัวมาก ส่วนที่พุโดนเพ่งเล็งเยอะสงสัยเพราะความแนวไม่เหมือนใคร ได้ใจผู้พบเห็น.. อิอิ ขนาดชอบทำตัวซกมก ยังมีคนซกมกเลียนแบบเยี่ยงไอด้อล!
❃indy❣zaka❃ : ไร้ค่า... คำนี้น้องพุเพิ่งโดนแม่ว่ามาเลยค่ะ O_O อันที่จริงน้องสวยเค้าก็เรียบร้อยอยู่นะ เมื่อเทียบ กับเด็กคนอื่นๆ ของพุ 55
sin : ของขวัญวันเกิดสุดแอดเวนเจอร์กันเลยทีเดียว
Wordslinger : พุยังไม่ได้บอกคุณพ่อเลยจ้า ยังเก็บเงียบเหมือนเดิม ดูๆ แล้วพ่อเค้ายินดีที่เห็นลูกชายยังไม่มีแฟนนะคะ แต่ออกบ้านบ่อยๆ ก็มีโทรตามตลอดเหมือนกัน แถมยังช่างสังเกตเวลามีสาวๆ มาแอบมองลูกชายด้วย ฮ่าๆ ขำดี เดี๋ยวรออ่านตอนต่อไปดีกว่า
gummin : คงจะหวานกันได้สักพักก่อนเริ่มเสียวสันหลังกันใหม่ หุหุ
ordkrub : นานๆ ทีจะมีอย่างงี้กับเค้ามั่ง
ppmayuree : ที่จริงเค้าก็แอบหวานกันอยู่นะ T T มันดราม่าไปใช่มั้ย
เพื่อนบ้าน : ทำไรสำเร็จจ้ะ? พี่ไม่ได้ดูการ์ตูนนะ แหม ใส่ร้าย ฮ่าๆๆ
ที่จริงพุก็พูดอะไรซึ้งๆ ได้นะ แต่นานๆ จะพูดทีนึง (ส่วนใหญ่ไร้สาระ ปญอ.หุหุ)
คุณแม่พุ..ทำเด็กต่างดาวน้ำตาแตกแล้วล่ะ ไม่กี่วันมานี้โดนสวดยับ ด้วยคำว่า 'ไร้ค่า' แต่ฮีก็ยังทำหน้ามึน หัวเราะอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ที่ทำให้ร้องไห้ เพราะเรื่อง 'ผงซักฟอก' (ประมาณว่าซื้อมาให้แม่ผิด แล้วแม่ด่า) นี่ร้องมาแปดรอบละ ยังไม่เลิกเสียใจสักที (น้องเคนปลอบด่วน)
ส่วนเรื่องน้ำตกนี่เป็นอย่างน้องว่าเลยล่ะ! ได้ยินมาแบบนี้เหมือนกัน
ความน่ากลัวของน้องเคนยังมีเรื่อยๆ จางๆ ค่ะ ตอนนี้ดีอยู่แต่อย่าเผลอไปสะกิดต่อมโหดเข้าละกัน
หนุ่มคีบบะหมี่เป็นดาราญี่ปุ่นนะ ชื่อฮายาโตะจ้ะ
i-love-you : สาระนานๆ ทีจะมา ^ ^
Folcon : อยู่กับน้ำพุพี่เคนไม่หยิ่งเลยยย ลำเอียงมาก อย่างเห็นได้ชัด เหอะๆๆ
Uonlii_I : หายไปนานเลยค่ะพี่ ยินดีต้อนรับกลับมาอ่านเสมอ ^ ^
ขอบคุณทุกคนจ้า :กอด1:
ตอนนี้อุปสรรคในการเขียนนิยายนอกจากงานแล้วยังมีผู้ปกครองมาเดินวนเวียนอยู่ข้างหลังให้เสียววาบๆ ตลอด
มันก็เลยไม่มีสมาธิอย่างร้ายแรง TT^TT ต้องแอบเขียนตอนดึกๆ เศร้าจิตจัง
-
กรี๊ด special ที่รอคอย ไม่คิดว่าเคนจะทำขนาดนี้ 55555+(หัวเราะอย่างสะใจ)
เคนทั้งเถื่อน หื่น โรคจิต ไม่เสียแรงที่เชียร์เคนมาตลอด อย่าว่าแต่พุเลย
เราเองอ่านไปยังเขินไปเลย อิอิ
-
ํพุมีของตกน้ำไม่ไหล(ตกไฟไม่ไหมด้วยหรือเปล่า)
YATTA และแล้ว NC ก็หายไป TToTT
-
ขอบคุณคุณโบว์มากเลยนะคะสำหรับบทอัศจรรย์ แต่ยังไม่ได้อ่านเลย ติดภารกิจสำคัญ เอาเป็นว่าขอจองพื้นที่ตรงนี้ไว้แสดงความคิดเห็นละกันนะคะ
แสดงความคิดเห็น.
เราเป็นคนที่กลัวเกรงการว่ายน้ำเป็นที่สุด แต่มิได้เป็นโรคกลัวน้ำนะเออ! ดังนั้น พออ่านเรื่องของพุตอนนี้แล้วจึงให้ตัวสั่นและอกขวัญแขวนร่วมด้วยไปกับพุอย่างที่สุด ไอ้น้ำสีมรกตนี่เราชอบจะนึกว่าจะมีตัวประหลาดอย่างอนาคอนด้าคอยหลบซุ่มอยู่ พอเราโดดลงไปก็จะโดนตะครุบหรืองาบไปทั้งตัว! น่ากลัวสุดๆ!
ระทึกลุ้นแทบแย่ว่าพุจะเป็นอะไรไหม ดีที่คุณป้ามหาแพมาช่วยไว้ได้ทัน เฮ้อ!
แต่ว่า...ทิ้งท้ายไว้ให้ได้ใจสั่นพอประมาณ เดี๋ยวขอตัวไปอ่านตอน เอ็นซีก่อนนะคะ
แสดงความคิดเห็นครั้งที่ ๒.
ตายแล้ว เคนนี่ร้อนแรงเร่าร้อนอะไรอย่างนี้ มันเป็นฉากร่วมรักที่โรแมนติกและอบอุ่นปนกับหยาดเหงื่อและหยาดรักที่ไหลท่วม ชอบเคนที่ "โรคจิต" เฉพาะกับพุ และชอบพุที่ยอมรักเคนอย่างเต็มใจ
ขอบคุณค่ะคุณโบว์
-
ว้าว ดีจังได้อ่านทีเดียว2ตอนเลย บวกเป็ดและบวกหนึ่งจ้า เดี๋ยวมาคอมเมนต์
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!~ เค้าปั่นแปะในโทรศัพท์ได้แล้ว TT~TT
ว่าแล้วก็มาเล่นกันก่อน *แปะๆ* ปล.เมื่อก่อนที่บ่นๆว่าทำไม่ได้เพราะเพื่อนบ้านหน้าโง่ไม่ได้ล็อคอิน กร๊ากกกกก -*-
** ดิทๆ :z2:
ฮาแตก เค้าอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่ามันฮามากอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
คนอื่นเค้าหวาน ซึ้งอะไรกันก็ว่าไป แต่ไอ่เพื่อนบ้านนั่งหัวเราะร่าน้ำตาเล็ดเลย
พุเอ๋ย ไอ่เด็กบ้าาาาาา ~ แกไปล่องแพแล้วจะเอาแอ่งที่ไหนโดดน้ำป๋อมแป๋ม
พอโดดลงไปดันไม่ลอยไปตามน้ำอีก ฮ่ะๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วแล้วปวดท้อง XD
มันช่างเป็นเรื่องมหัศจรรย์ เธอมีของอะไรป่ะเนี่ย ตกน้ำไม่ไหลอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
ส่วนไอ่ปัญหาเสื้อชูชีพไม่อยู่กับร่องกับรอย เราเชื่อว่าคนไทยเกิน 1 ล้านคนเคยประสบปัญหานี้
เค้าเคยใส่มันลอยน้ำอยู่ดีๆ ตัวดันหลุดออกมาจากเสื้อซะงั้น เพราะตัวจะจมน้ำ แต่ไอ่เสื้อบ้านี้มันไม่ยอมจม -*-
เค้าโคตรเกลียดไอ่เืสื้อชูชีพนี่เลยอ่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองจะตายก็เพราะไอ่เสื้อนี่มากกว่าจะจมน้ำเพราะว่ายน้ำไม่เป็นอ่ะ
ไอ่ตอนพุมือหลุดจากเคนนี่เข้าใจเลย ทำไมพวกว่ายน้ำไม่เป็นนี้ถึงต้องมีประสบการณ์อะไรแบบนี้ด้วยนะ เค้าก็เคยเจอ เหอๆๆ
หลังขึ้นแพมาแล้วก็หื่นปนหวานกันปายยยยยยยยยยย หมั่นไส้เฟ้ย !!! เคนอ้อนๆก็น่ารักดีนะ หุหุ
เวลาอยู่กะพุแล้วนึกภาพหยิ่งๆไม่ออกเลยเลยอ่ะ เวลาดีๆเค้าก็อ้อนได้น่ารักน่าชังเชียว
แต่เวลาบ้าขึ้นมานี่ โครตน่ากลัวง่ะ อารมณ์แบบนั้นจะกลับมาอีกมั้ยอ่ะ เค้าเจี๋ยววววว ><
พี่โบบอกให้หวานก่อนค่อยไปเสียวสันหลังกัน หึหึ พูดแบบนี้เค้าขนลุกล่วงหน้าไปแระ
YATTA!!! หลังไมค์ X แตกแหลกลานนนนน แต่เค้าก็ยังแอบขำอยู่ดีอ่ะ เง้อออ ~
ไอ่เขินมันก็เขินอยู่นะ ก็เค้าเป็นเด็กน้อยใสๆ ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้หรอก (พี่โบจ๋า : หร๊าาาาาา)
ก็มันมีหลายอารมณ์ไง๊ พุชอบคิดโน่น นี่ เวลา XXXX กันอ่ะฮาดี แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที
แล้วแบบจะกู้ชาติกันหรือจะชมวิว จะ XX หรือจะดราม่า จะโรคจิต จะอะไร คือบอกได้คำเดียว เคนแม่งบ้าาา !!! ฮ่ะ ๆๆ
ฉากนี้ไม่รู้จะเม้นท์ไรอ่ะ เค้าโครตเขินนนนนนนนน ใสๆ >////<
เรื่องสุดท้ายที่ฮาาาาาาาา ผงซักฟอก!!!!! คือ .. ที่บ้านไม่เคยมีปัญหากันเรื่องนี้อ่ะ
เค้าเลยไม่เข้าใจว่าพุเจ็บปวดยังไง แค่ไหนกับการซื้อผงซักฟอกมาผิด แล้วแม่ด่า ฮ่ะๆๆ
โดนด่าว่าไรค่ายังไม่เจ็บปวดเท่าซื้อผงซักฟอกผิด เธออาร์ตตตตตตตตตมาก
วันหลังจะไปซื้ออีกก็ชวนเคนไปนะ ไปช่วยกันเลือก จะได้มีคนปลอบเวลาโดนด่า ฮ่ะๆๆ
อ่อๆ เรื่องผู้ปกครอง เค้าก็โดนอ่ะ วันไหนนั่งจุมปุ๊กอยู่หน้าคอมนานๆแม่ก็จะมาเมียงมองล่ะ
.. ทำไร ? อ่านเวปเกย์อีกแล้วหรอ ?
.. อือ
.. ยังไม่เลิกอ่านอีกหรอ ?
.. ง่ะ !! อย่ามาขัดขวางการต่อยอดจินตนาการและการหาความรู้ของลูกนะ
.. (แม่ทำหน้าเือือมใส่ แถมโบกกะโหลกหนึ่งทีแล้วเดินจากไป)
.. T^T
ปล.เค้าเคยไปเห็น DT ของพี่โบอ่ะ ตอนที่นั่งดูอยู่แม่ก็มาแจม แล้วก็ร้องเสียงดังเพราะเห็นก๊อซซิล่าสีเขียวที่หน้าจอพี่โบ ฮ่ะ ๆๆ
หมายเหตุ แม่เค้าติดเกมส์นี้มากกกกกกกกกกกกกก เล่นได้ทั้งวันอ่ะ -*-
-
พี่โบ...เค้าอยากอ่านบ้างอ่ะ :monkeysad:
แต่ใส่ชุชีพแล้วมันก็ไม่ลอยไปตามน้ำเท่าไหร่นะ เพราะเค้าก็เคยเป็น
เหมือนมันกลายเป็นตัวถ่วงเราซะงั้นอ่ะ :laugh:
แต่อยากอ่านจริงๆนะ :m15:
-
เราอ่านใกล้ทันแล้ว ตอนนี้ติดอย่างเดียว ญาติๆที่พากันเดินให้สนุกสนานภายในบ้าน :serius2:
อ่านต่อไม่ได้เลยทีเดียว ได้แต่ดูคนอื่นเค้ากรี๊ดกันไปก่อน~ :m15:
--------------
มาอีดิทอีกทีหลังจากอ่านตอนนี้แล้ว -..-
เคนนี่หื่นจริงๆด้วยเน๊าะ *0* , แต่พุก็ตกหลุมพลางจนได้ ฮี่ฮี่
-
ฮิ้วๆ หมั่นไส้อิตาเคนจริง
มีความสุขเกินเหตุอะ 55
-
มาตอนน้องโบปล่อยของพอดี๊ พอดี :impress2: กอดๆ
เห็นแล้วว่ามาจ่อตรงข้อความ แต่ยังอ่านไม่ได้ งานเร่งได้อีก แซ๊ดดดดด :o12:
(ยังจะแว๊ปมาเม้นท์ได้อีก 5555+ เจิดมากชั้น)
-
ขอหลังไมค์บ้างได้ไหมอ่ะ
-
ตอนหลังไมด์นี่เลือดสาดดดดด 555
พี่เคนนี่แอบจิตเล็กรึเปล่าเนี่ย เหมือนจะดราม่า(เล็กๆ)แต่สิบวินาทีต่อมากลายเป็นซาดิสซ์ซะงั้นอ่ะ
ไม่รู้จะสงสารหรืออิจฉาพี่พุดีที่ได้พี่เคนเป็นแฟน^^"
แต่ที่รู้คือ...ชอบที่พี่สองคนรักกันและมีความสุขด้วยกันอ่ะคับ ชอบที่เค้าแสดงความรักต่อกัน ดูแลกัน อ้อนกัน (คือ...ในเนื้ิเรื่องก่อนหน้านี้ันน้อยจนคนอ่านขาดแคลน55)
-
มีแถมหลังไมค์ ขอบคุณมากครับผม
เคนพุน่ารัก ตลอดอ่ะ
สวีทที่สุด
เคนท่าจะตกใจจริงนะ จัดเต็มเลย ฮ่าๆๆๆ
-
อีกครึ่ง มันฮอทจริงอะไรจริงค่ะ :haun4:
นานๆเรื่องนี้ถึงจะมีเซอร์วิสมาให้อ่านกับเขาซะที
เลยต้องจัดเต็มให้ ซะคนอ่านเจอคริติคอลน็อคคาที่ไปเลย :m25:
-
ถึงจะหื่นยังไงเคนกะพุก็น่ารักเสมอ :กอด1:
จุ๊บๆนู๋โบด้วยจ้า
-
พี่ ขอตอนพิเศษหลังไมค์ ด้วยดิอยากอ่านอะ อ่านมาตลอดเลยยยย อยากอ่านมั้งอะ T T
-
ขำอะ เคนมันทำสำเร็จจนได้สินะ
ที่สำคัญพุก็จัดให้ด้วยนี่สิ อร๊ายยยยย
แล้วป้า?? ไม่รอจนไส้จะขาดแล้วหรอนั่น 5555
-
เรื่องที่พุไม่ไหลตามน้ำเนี่ยเค้าฮาไม่ออกอ่ะ รู้สึกกลัว ดีนะที่พุไม่เป็นอะไร ขวัญเอ๋ยขวัญมานะคะคนดี
ส่วนเคนนี่มันน่ารักแบบหลอนๆนะ น่ากลัวเป็นระยะๆ แต่ยอมรับในความรักหนักแน่นของเขาเลยจริงๆ
สู้ๆนะไอ้หล่อ(แบบว่าชอบคนหยิ่ง กร๊ากกก)
*ncครึ่งหลังฮาอ่ะ 2คนนี้ยังมีแก่ใจชมวิวนะ อิ๊อ๊ะ*
เรื่องหวาดระแวงผู้ปกครองผ่านข้างหลังนี่ก็เป็นเหมือนกันค่ะ หลังๆเริ่มไม่สนละ ฮ่าๆ ลูกจะอินดี้(?)
:กอด1: กอดนี้อุ่นเหมือนไอแดด :กอด1:
-
อุ เหตุการณ์ทำเอาใจหายใจคว่ำ ดีว่าสุดท้ายไม่เป็นอะไร
แต่เข้าใจฟีลเคนนะเคนจะเซนซิทิฟกับเรื่องนี้ กับพุเคนจะกลัวเรื่องต้องจากกันมาก
ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายก็ตาม
:o8: ว้ายๆๆ เอ็นซีถูกใจ 555 นานๆปล่อนที อิอิ ยังกะรู้ใจเนอะคนเขียนนี่
555 ตอนก่อนว่าจะเมนต์เรื่อง NC อยู่แต่ก็แอ๊บไว้(เราต้องเรียบร้อยอย่าเผยความหื่น) กร๊ากกก
กกก แต่จริงๆ จะบอกว่าเอ็นซีคู่นี้อ่านแล้วตลกๆสองคนนี้นะ อีกคนก็หื่นซะแบบเอาฟ้าเหลือง อีกคนก็
โอ๊ยๆก็จะตายแล้ว ฮ่าๆๆ :haun4: ฮาเคนหื่นไม่บันยะบันยัง :laugh:
ว่าแต่เอ็นซีตอนนี้แบบท้ายๆ จะเสียวหรือดราม่ากันนะ แอร๊ยย ปรับอารมณ์ไม่ทัน ฮ่าๆ
edit
เห็นพุบอกอยากลองยั่วให้เคนxแตกบ้าง ฮ่า ไอ่เราก็ลุ้นว่าจะทำไหม ฮ่า
แต่ว่าจะ ไม่รู้ใครจะยิ่งได้ประโยชน์ เสียประโยชน์กันแน่ :z1:
-
อ่านตอนนี้แล้ว....ชื่นนนนจายยยยย
คู่นี้เวลารักกันดีๆนี่มันสุดยอดเนอะ o22 o22 o22
ขอบคุณมากครับ
-
หลังไมค์ด้วยคนนนนน 555+ o13 o13 o13
-
ถ้าเคนจะหื่นขนาดนี้แล้วละก้ 555555555555555 สงสารพุนะเนี่ย แต่พุคงชอบเลยอ่ะดิ ฮ่าๆๆๆ
-
เคนน่ารักจริงไรจริง :กอด1:
ขอหลังไมค์ด้วยคนนะคะ
-
เคนน่ารักตลอดเลยอ่ะ เคนต้องคู่กะพุเท่านั้น อิอิ
ขอหลังไมค์ด้วยคนจ้า
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว อ่านตอนแรกใสๆน่ารักๆ แต่พอพุเข้ามหาลัย รู้สึกเลยว่าความรักมันช่างอึนๆ บีบๆยังงัยพิกลๆ
แต่เค้าก็เชียร์เคนตั้งแต่ต้นเลยนะ ช่วงอยู่มาหลัยอ่ะเคนน่าสงสารมากเลยนะ
ชอบมากที่สุดก็ตอนที่พุตามเคนไปที่โรงพยาบาลแล้วไปบอกรักเคนอ่ะ
พุน่ารักจัง เค้าเลยพลอยยินดีไปกับเคนด้วยว่าในที่สุดคนดีก็ได้รางวัลตอบแทนแล้วน๊า
เอาใจเชียร์เคนกับพุค่ะ ให้ครองคู่รักกันนานเท่านานเลย
เวลาพุอยู่กับเคนนี่พุเค้าทำตัวน่ารักนะ ดีมากๆเลยล่ะ
ขอบคุณคุณผู้เขียนมากเลยนะค่ะ ที่นำเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้มาให้ได้อ่านกัน
แล้วก็รบกวน ขอหลังไมค์เค้าด้วยได้มั๊ยค่ะ ช้ากว่าคนอื่นเค้าแต่ก็ตามมาจนทันน๊า รบกวนด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ คิดว่า พุ คนมีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศ(sex appeal) ถึงทำให้คนชอบเยอะแยะเหลือเกิน
ตัวเองได้ใจคบคนโน้นหน่อย คนนี้นิด เรื่องเลยยุ่งเหยิง
แต่...ทำไปทำมา ก็ตายรัง 555555 คงเพราะความรักที่มั่นคงของเคนด้วย ขอยกนิ้วให้เคนเลยนะ
นิสัย พุตามที่แม่ พุบ่น คงมีเคน และอาจพี่นัท อีกคนที่ทนได้
ปล ขอหลังไมค์ ด้วยได้ไหม๊ อะ นะนะ ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ
-
พี่โบคะ หนูขอหลังไมค์บ้างได้มั้ยคะพี่ :m13:
ฮ่ะๆๆ พี่โบปล่อยของคราวนี้ คอมเม้นท์กระฉูดอ่ะ
(หลังไมค์คลิปหลุดของพี่ต้านอ่ะ อยากดู เจ้าขุนทองเซ็กส์หมู่ อิอิ)
ป้อล้อข้างบน. มันมีจริงหรอพี่ ??
ป้อล้ออีกที. คอมเม้นขาประจำเป็นห่วงน้ำพุกันใหญ่ แต่ไอ่เพื่อนบ้านนั่งขำ อินี่เลว :beat: (กลัวรายเคนก็อยู่ เนอะเคน)
ป้อล้อส่งท้าย. คิดถึงปลาไหลมาเฟีย น้องนีออน พี่น้ำพุ พี่เคน พี่โบ พี่แบงค์ 55555555555555 :กอด1:
*อิดิท
คนจ๋วยเป็นไงบ้างอ่า บ้านน้ำท่วมยัง พี่แบงค์ พี่พุ พี่เคน โอเคอยู่ป่ะ ??
พี่น้ำพุว่ายน้ำไม่เป็น งั้นกลับดอยกะเพื่อนบ้านมั้ย อยู่บนนั้นปลอดภัยนะ ขอบอก ฮ่ะ ๆๆ
-
ได้รับแล้วนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ปล.เคนนี่ไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็รักก็หวงพุตลอดจริงๆ
-
ได้รับแล้วค่ะ ขอบคุณมาก
นี่ละเคน ขนาดอยู่ในอารมณ์นั้น ยังซีเรียส
ความจริงคู่นี้เขาเหมาะกันนะ คนหนึ่งก็ติสแตกตลอด
ส่วนอีกคนเหมือนเหมือนพี่เลี้ยงคอยคุมความประพฤติ
-
แบบว่ามันโฮกมาก :m10:
ขอบคุณมากค่ะ
-
กรี๊สส ขอหลังไมค์ทันมั้ยค๊าาาา :m31:
เพิ่งอ่านมะวานจบมะกี้ คอเคล็ดเรยย
เม้นรวบยอด คือเราก้เล็งเคนไว้แล้วแต่แรก
อยากมีคนมารักแบบนี้มั่งจังเพราะเราก็เป็นคนจริงจังเหมือนกัน -->ปรากฏดราม่าทั้งคู่ฆ่ากันตาย
:L3:
-
ขอหลังไมค์ด้วยคะ
ทันมั้ย?
-
เค้าขอด้วย จะทันรึป่าวหนอ เหอะๆ
-
เข้ามารอเคนเคนกะพุจ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ตามทันแล้ว
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:m17: คือว่าเค้าอยากอ่านต่ออ่ะ ได้โปรดมาต่อเถอะนะค่ะ
-
เกาะติดสถานการณ์น้ำ (พุ) ท่วม
ก่อนปัจจุบันประมาณสองสามอาทิตย์ได้
RRRR
แบงค์ : ดีพุ
น้ำพุ : ว่าไง
แบงค์ : มึงอยู่ไหน ?
น้ำพุ : จังหวัด x
แบงค์ : ไปทำไรวะ
น้ำพุ : ลี้ภัยดิสาส
แบงค์ : ลี้ภัยไรแสด.. น้ำท่วมบ้านมึงแล้วเหรอ เร็วโคตร
น้ำพุ : ยังๆ
แบงค์ : ก็ว่าอยู่ กูเห็นออกข่าวเพิ่งถึงยุดยาอยู่เลย แล้วเขาก็บอกว่าเอาอยู่ ไม่ท่วมแน่
น้ำพุ : สาด กูเผ่นตั้งแต่คำว่าเอาอยู่แล้ว
แบงค์ : ฮ่าๆๆๆ
น้ำพุ : เอาเสร็จยังก็ไม่รู้
แบงค์ : ฮ่าๆๆๆๆ
น้ำพุ : คือกูไม่รู้ว่าเขาจะเอาเสร็จเมื่อไหร่ แต่ที่รู้ๆ คือ แม่งแตกไปหลายน้ำแล้ว
แบงค์ : ฮ่าๆๆๆ เออ น้ำแตกตั้งแต่อยู่คอนหวัน ยันยุดยา แตกเยอะชิบ แต่ก็ยังเอาอยู่นะ
น้ำพุ : เอิ๊กส์ๆ ฝากดูแลแฟนกูทีแบงค์ กลัวว่ายน้ำออกมาไม่ทัน
แบงค์ : ฮ่าๆๆ ส้นตีนดิ มึงเมียมันมึงก็ดูแลเองดิ แม่งทิ้งไอ้เคนอีกและ กูล่ะสงสาร
น้ำพุ : ไม่ได้ทิ้ง เหี้ยและไง -*-
แบงค์ : มึงชิ่งอ่ะ เลว
น้ำพุ : กูไปเตรียมศูนย์อพยพให้เคนก่อนต่างหาก กูคนดี ห่วงใยมันเสมอ
แบงค์ : ไอ้แหล
น้ำพุ : อ้าว พูดจริงนะเนี่ย!!
แบงค์ : อ่าๆๆ เชื่อครับๆ -*-
H
รอตอนหลัก :call:
น้ำยังไม่ท่วมคับ แต่คาดว่าไม่รอดหรอก ฮ่าๆๆ
rep ล่าง :laugh: เดี๋ยวมาเฉลยตอนหน้าแล้วกันนะ
-
พุไม่รักเคนละหรอ หนีไปก่อนน้ำจะมาแตกที่ กทม. อีกนะ แต่ตอนนี้ก้อไม่ทันละเนอะ ปล่อยมาเต็มขนาดนี้ ฮ่าๆๆ
ทำไมพุทะลึ่งแบบนี้ ห๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:กอด1:
กรี๊ดดดดด อ่านบทสนทนาแล้วทั้งขำทั้งยิ้มกว้างออกมาเลย! พุคุยกับแบงค์อย่างน่ารัก นี่แหละคือเหตุผลว่าทำไมถึงเชียร์ให้กิ๊กกัน อุ๊ย ล้อเล่นนะคะคุณแบงค์.
ขอบคุณคุณแบงค์ (กับคุณโบว์) ค่ะ
ปล. รอตอนหลัก
ปปล. น้ำแตก แต่ยังเอาอยู่????!!! o22
-
แว๊กขอย้อนหลังทันมั๊ยนิ
-
มุกพุนี่...
พุหนีเฉยเลย น่าสงสารเคนอ่ะ ระวังเคนตามอาฆาต 555
-
:เฮ้อ: แม่งทิ้งไอ้เคนอีกและ กูล่ะสงสาร
.
.
บทสนทนานี้อ่านดูดีๆแล้ว ผู้ชายสองคนนี้นี่ .. o13
-
แบงค์ : ฮ่าๆๆ ส้นตีนดิ มึงเมียมันมึงก็ดูแลเองดิ แม่งทิ้งไอ้เคนอีกและ กูล่ะสงสาร
>> เห็นด้วยกะแบงค์ ไหงเมียทิ้งผัวไว้ล่ะ 5555555
รอตอนหลัก อิอิ
-
พุอ่ะ ทิ้งเคนตลอด ทำไมไม่พาเคนหนีมาด้วย ป่านนี้ไม่ลอยไปกับน้ำแล้วหรอ :confuse:
-
อ่าวเคน ยอมได้ไงนิ ไปลากกลับมาเลย มีทุกข์ต้องร่วมเสพ เอิ๊กๆ
-
พุนี่น่ารักน่าหยิกจริงแท้ ไปก่อนใครเพื่อนเลย
-
บ้านเค้าก็ท่วมล่ะน้ำพุ :sad4:
-
มันต้องแบบนี้สิ!!
เคนได้คู่กับพุ :mc4:
ชอบเคนๆๆ o13
-
เอ้าหนีน้ำท่วมคนเดียวอ่ะ ไม่ชวนเคน ฮ่าๆๆๆ
-
/
กิจกรรมในห้องน้ำเนี้ยแค่เรื่องจิ๊บๆ เท่านั้นคับ... ชุดใหญ่มันต้องมากกว่านี้แน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์!!! ผมยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่เลย โถ จอกมาก มึงทำได้แค่นี้เหรอวะเคน
“เคน ไม่อยากไปกินข้าวแล้วอ่ะ ขี้เกียจเดิน” ผมนั่งแบบคนหมดแรงอยู่ปลายเตียงระหว่างรอไอ้เคนเก็บข้าวของพวกเป๋าตังค์มือถือ กุญแจห้องไรเงี้ย
แหม รอบคอบจริงนะเมิงงง ผมไม่สนใจเอาของมีค่าติดตัวไปเลยคับ บอกเคน ของผมวางไว้นั้นแหล่ะ มันก็ไม่ยอม เอาติดตัวไปด้วย
“เสร็จแล้ว ปะ ลุกเร็ว เมื่อกี้เสียพลังงานเยอะ ถ้าไม่กินแล้วคืนนี้จะมีแรงต่อกันได้ไง”
“เหอะ” ผมแค่นเสียงใส่มัน กล้าพูดหนิมึงไม่ใช่กู
“โกรธเหรอ?” มันคว้ามือผมจับ แล้วทำเสียงแบบเริ่มซีเรียส
“เปล่า เมื่อยจริงนะ” ผมทำสายตาวิงวอน หวังในใจว่ามันจะไปหาข้าวมาให้กิน
“อดทนเดินไปแป้บเดียว ไม่ไกลหรอก”
“ไม่อยากเดินอ่ะ”
“งั้นเดี๋ยวอุ้มไปมั้ย?”
“บ้าดิ”
“งั้นขี่หลังก็ได้” พูดจบเคนก็หันหลังนั่งลงทันที
“มา ขี่หลังเรา เดี๋ยวเราพาไป”
ผมอึ้งนิดนึงแล้วอมยิ้มปีนขึ้นไปเกาะหลังเคน แหะๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
“ฮึ้บ” มันทำเสียงขณะลุกขึ้นยืน เชื่อป่าวครับ พอได้ยินแค่นั้นผมหลงรักเคนเลย แบบรู้สึกรักมากกว่าเดิมโดยไม่ทราบสาเหตุ ฮะๆ มันฟังดูมีสเน่ห์ดีแฮะ ฟังแล้วชื่นใจ :m13:
ขณะที่เคนกำลังล็อคประตูห้อง ผมก็กอดคอมันแน่นขึ้นแล้วชะโงกหน้าไปหอมแก้มมันอย่างแรง
เคนชะงักไปนิดนึงแล้วหันมาทำหน้าแปลกๆ
“จะเอาอะไรเหรอ?”
“เปล่า ทำไมล่ะ หอมแก้มไม่ได้ไง?” ผมถามเสียงกวนตีน
“ได้ดิครับ.. แค่สงสัยเฉยๆ ปกติพุไม่เป็นแบบนี้” เคนว่าขณะออกเดินไปตามแพที่ปูไม้ไผ่
“แล้วปกติเป็นไง?” ผมถามกลับ
“กวน......เล่นตัว.........” โห แรง กูเล่นตัวตรงไหนไม่ทราบ ก็ยอมมึงตลอด
“กว่าจะได้ทีนึง ข้ออ้างเพียบ...เฮ้อ ทรมาน”
มันใช้คำพูดให้ตัวเองดูน่าสงสารเว่อร์คับ ผมไม่ได้ใจร้ายกับเคนขนาดนั้นอย่าไปเชื่อมันนะ
ผมโดนป้ายสีให้เป็นจำเลยสังคม ทั้งที่ผมอ่ะน่าสารที่สุดที่มีแฟนเซ็กส์จัด
“พุรู้มั้ยว่าตอนเรานอนด้วยกัน เตียงเดียวกันแท้ๆ อ่ะ แต่โดนแฟนบอกห้ามกอด ห้ามจับ ห้ามนั่นห้ามนี่ เรารู้สึกยังไง....?”
“………………..”
“น้อยใจอ่ะ” ฉึก! กูว่าแล้วว่ากูต้องผิด
“โห เคน คือ.........มันร้อนนะ กอดแล้วก็นอนไม่สบาย แล้วเคนยังหนักแขนอีกนะ” ผมคิดว่าต่างคนต่างนอนหลับพักผ่อนตามอัธยาศัยดีกว่า มาก่งมากอดทำไมเล่า วุ่นวาย
“ไม่หนัก” เคนเถียง “ตัวพุเบาจะตาย เหมือนตอนเนี้ย ให้ขี่หลังสบายเลย”
“อ่ะๆ อยากกอดเดี๋ยวคืนนี้ให้กอดก็ได้” กูยอมมึงเสมอแหล่ะสาด
“แค่คืนนี้เหรอ?” ได้คืบเอาศอกไอ้นี่
“และคืนต่อๆ ไป”
“ทุกคืนได้ป่ะ?”
“เยอะละ ทุกคืนไรล่ะ ไม่ได้นอนด้วยกันทุกคืนซักหน่อย” ผมนอนไม่ค่อยเป็นหลักแหล่งเท่าไหร่คับ แบบ...ขี้เบื่ออ่ะ
“ก็มานอนด้วยกันทุกคืนสิ” เจตนามึงน่าสงสัยมาก
“เราตายแน่ถ้างั้น” มึงคงไม่คิดทำไรและ นอกจากจับกรูแหกขาชิมิ?
“ฮ่าๆๆ จะตายได้ไง ไม่ได้จะจับไปต้มยำทำแกงที่ไหนซักหน่อย นอกจาก.......ทำ..รัก”
เออะ จบคำผมยกมือฟาดหัวเคนไปเบาๆ ทีนึงให้มันหยุดละเมอเพ้อพก
“หิวแล้ว รีบเดินเร็วๆ”
“ครับคุณชาย...เกาะแน่นๆ นะ จะพาซิ่ง”
“เฮ้ยยยย”
แล้วเคนก็ออกวิ่งจนพื้นสะเทือนเลยคับ แม่ง...เกือบหงายหลังคว้าคอไม่ทันเลยแสรด
พอเกือบจะไปถึงที่กินข้าว ผมก็ให้เคนปล่อยลงก่อน เดี๋ยวป้ากับลุงจะสงสัย
คือเค้าทำอาหารเตรียมไว้รอนานแล้วครับ แต่ไม่ได้กินด้วยกันหรอก แค่มาคอยตรวจดูความเรียบร้อยขาดเหลือไร อยากเติมไรเพิ่มประมาณนี้
พอกินเสร็จ พลังเริ่มมาคับ ขากลับห้องเลยเดินเอง เพราะสวาปามไปเยอะ ขอเดินย่อยดีกว่า
ส่วนเคนก็หิ้วถุงส้มกลับมาเพราะป้าเค้าคะยั้นคะยอให้เอามากินต่อครับ
“เข้าห้องกันเลยมั้ย?” เคนถามหลังจากมาถึงหน้าห้อง
“...................” ผมก็สังเกตสีหน้ามันนิดนึงว่าคิดไรอยู่ แบบว่ากินข้าวมาอิ่มๆ ไม่อยากทำไรทั้งสิ้น
ที่ผมรู้สึกคือ บรรยากาศยามค่ำคืนโรแมนติกซะปานนี้ ไฟสีส้มนวลๆ เสียงน้ำไหลเป็นระลอกเร็ว เสียงจิ้งจก จั่กจั่น เสียงขุนเขา ผมอยากอยู่คนเดียวเพื่อดื่มด่ำกับธรรมชาติด้วยซ้ำนะ แต่จะไล่เคนไปก็ดูติ๊สแตกเกิ๊น
“เคนล่ะ?” ผมถามกลับ
“ไงก็ได้ แล้วแต่พุ”
“ถ้าเราให้เคนเลือกล่ะ”
มันเงียบไปแป้บนึงก่อนตอบ “ในห้อง”
“เพราะ?”
“ก็.........อยากอยู่เงียบๆ ด้วยกันสองคน” มันทำหน้าแบบตื่นเต้นลุกลี้ลุกลนนิดนึง ปกติเคนไม่เป็นแบบนี้ให้ใครเห็นหรอกคับ มันฟอร์มจัดมาก หน้านิ่งเป็นภูเขาน้ำแข็ง ขี้เก็กขั้นเทพ แล้วก็ดูเหมือนหยิ่ง ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยมองใคร
“ข้างนอกก็เงียบนะ” ผมแกล้งบอก
“อยากนั่งข้างนอกเหรอ?”
“ลมเย็นดีออก”
“เดี๋ยวก็ไม่สบาย เข้าข้างในเหอะ”
“ข้างในไม่เห็นมีไรเลย” ทีวีก็ไม่มีคับ ต้องประหยัดไฟ
“มี.............เราไง.......” มันเดินเข้ามาใกล้จนขาชนกัน
“มีแค่เราอ่ะ ไม่พอเหรอ?” มึงจะทำให้กูตื่นเต้นจนขนลุกไปถึงไหนเนี่ย
เคนฟอร์มจัดก็จริง แต่ผมก็ไม่อยากเสียฟอร์มเหมือนกันนะ ผมจะมาทำท่าใสซื่อ ไม่เคย ไม่รู้ เขินอาย ตื่นตูม บลาๆๆ แบบนางเอกช่องสามได้ไง ผมไม่ทำหรอก แต่พอเจอสายตาแห่งรักและพิศวาสแบบเต็มเปี่ยมจนล้นทะลักออกมา... ผมก็ชักทำตัวไม่ถูก
อ๊ากกกกกกก มึงทำแบบนี้ถึงกูจะผ่านฝนมาสิบแปดหนาวแต่กูก็สะท้านเฮือกเป็นเหมือนกันนะ
“..............” ผมเบนหน้าหลบสายตาเคน แต่ก็ไม่พ้นโดนมันกดจมูกและปากลงมาบนแก้มอยู่ดี
“ส้ม! กินส้มดีกว่า” ผมหาตัวช่วยแบบเร่งด่วน แม่ง...กูอายอ่ะ กูไม่อยากอายให้ใครเห็นบ่อยๆ รู้มั้ย!!! เฮ้ออ จะหัวใจวายตายอยู่และ
ผมคว้าถุงส้มแล้วเดินหนีไปนั่งริมแพ ตรงนั้นจะมีกระถางต้นไม้ ดอกไม้ประดับอยู่ด้วยคับ แล้วถัดไปก็เป็นแม่น้ำสายเดียวกับที่ผมโดดตู้มลงไปแล้วลอยนิ่ง เลยแม่น้ำออกไปก็เป็นป่าเขาลำนำไพร โอ้ว สวรรค์สุดๆ ปลื้มจนน้ำตาไหลแล้วเนี่ย เมืองไทยช่างงดงามจริงๆ
“กินส้มมั้ย เดี๋ยวปอกให้” ผมหันไปเรียกเคนแต่ไม่มองตา เพราะ.......เพราะ........ช่างมันเถอะ
พอผมชวน เคนก็ยิ้มหน้าบานแล้วเดินมานั่งซ้อนหลังกอดเอวผมทันที
ผมหันไปมอง........มันก็เอาปากมาจุ๊บปาก หน้าตาระรื่นน่าถีบตกน้ำมาก แต่ผมก็ทำเฉย รักษาฟอร์ม ค่อยๆ ปอกส้ม (ผลไม้หนึ่งในล้านที่ผมปอกเป็น) ออกมายัดใส่ปากเคนที่ดูเต็มอกเต็มใจอยากแดรกซะเหลือเกิน....
ผมหมั่นไส้เคนก็จริงคับ แต่ก็มีความสุขที่เห็นมันเป็นแบบนี้จนเผลอฟอร์มหลุดยิ้มกว้างออกมาแบบปิดไม่อยู่เหมือนกัน
“เฮ้ย ทำไรเนี่ย!” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามือเคนมันไม่ได้อยู่แค่เอวแล้ว แต่มันเลื้อยเข้ามาในเสื้อผมด้วย
“ไอ้บ้า อยู่เฉยๆ ไม่เป็นเหรอ” ผมจับมือเคนไม่ให้มันเอานิ้วไปเล่นที่ยอดอก แต่ถึงจะจับไว้ยังไงนิ้วมันก็ขยับได้อยู่ดี
“เคน อย่าดิ” ผมเริ่มนั่งไม่ติดที่ แต่เคนก็กอดไว้แน่นไม่ให้ลุกไปไหนได้
“อยากให้เราอยู่เฉยๆ พุก็อยู่เฉยๆ ก่อนดิ” อยู่เฉยกูก็เสร็จมึงดิ
“อุตส่าห์ปอกส้มให้กินนะ”
“อยากกินพุมากกว่า” มันพูดไปไซร้คอผมไปคับ
“เดี๋ยวก่อน!! ทำไรตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวคนเห็น”
“ไม่มีใครเดินมาหรอก”
“รู้ได้ไง”
“ไม่รู้ แต่จะเอา” ไอ้หน้าด้าน ตกลงมึงอายกูบ้างป่ะเนี่ย
เคนเล้าโลมผมอยู่พักนึง จนผมเริ่มจะเคลิ้มตามและ และทันใดนั้น...ผมก็ได้ยินเสียงมือถือดังคับ เป็นเสียงเพลงร็อคดังสนั่นลั่นทุ่ง
ไอ้เคนที่กำลังละเลงจูบผมอยู่ถึงกับทำเสียงจิ๊แบบหงุดหงิดแล้วก็ปล่อยมือออกข้างนึงเพื่อจะดึงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกง
“เกือบไปแล้ว... พ่อตาโทรมา” ตอนแรกผมเห็นมันจะกดปิดเครื่อง แต่พอหน้าจอขึ้นเป็นชื่อพ่อผมมันก็รีบยื่นให้อ่ะคับ
“ฮัลโหล” ผมนั่งท่าปกติเสร็จก็กดรับ
“เอ้อ เบิร์ธเดย์ๆ”
“ขอบคุณคร้าบ” ผมหันไปมองเคน มันก็ทำหน้าเป็นหมาเหงาเหงือกแห้งรออย่างละห้อย
พอเห็นงั้นก็เลยฉีกยิ้มยิงฟันให้แล้วคว้าคอเคนมาซบไหล่
พ่อผมคุยฟุ้งอยู่นานคับถามนั่นถามนี่ จนผมต้องขอวางเพราะมีสายซ้อน
เฮ้ยยย!! ใจผมถึงกับสั่นกึก นี่มัน...
‘พี่นัท(เถื่อน)นี่หว่า!!!’
ตอนนั้นลืมคิดอะไรทั้งสิ้นเพราะมัวแต่ตื่นเต้น ผมรีบรับอย่างเร็วเลยคับ
ไม่ได้เจอเค้ามานานพอๆ กับไม่ได้ยินเสียงกันนั่นแหล่ะ
พักนี้ผมค่อนข้างขาดการติดต่อกับพี่นัทคับ ไม่ได้ลืมและยังคิดถึงอยู่บ่อยๆ ในฐานะ....พี่ชายคนหนึ่ง ที่เป็นคนสำคัญของผมเสมอ
“ฮัลโหล”
“คราวนี้รับเร็วแฮะ สุขสันต์วันเกิดนะเด็กน้อย” ผมยิ้มขำพอนึกได้ถึงหน้าเค้าตอนที่ชอบพูดคำนี้ออกมา ไอ้เด็กน้งเด็กน้อยไรเนี่ย
“ครับ นึกว่าลืมแล้ว”
“ลืมแล้วจะโทรมาทำส้นอะไรล่ะ เด็กชาย....(ชื่อจริง-นามสกุล ผม) อายุครบ xx ปี เก่งป่ะล่ะ ความจำดีเยี่ยม” และแล้วก็ไม่พ้นชมตัวเอง
“ใครโทรมา?” เคนถามแทรกขึ้น ด้วยหน้าตา ท่าทางสงสัย(มาก) ออกแนวจับผิดด้วยคับ
ผมเอามือปิดลำโพงแล้วยิ้มแห้งตอบ “พี่นัท”
“โทรมามีธุระอะไร?”
“โทรมาแฮปปี้เบิร์ธเดย์”
“แล้วคุยกันเสร็จยัง?”
“เพิ่งคุย” แสรดดด นิดหน่อยไม่ได้ไง นี่พี่ชายนะ ถึงจะกิ๊กเก่าก็เหอะ
“แฟนอยู่ด้วยเหรอที่รัก?” พี่นัทยังมีอารมณ์เล่น ผมแยกประสาทมาฟังเค้าต่อ ขณะเจอสายตาเคนทิ่มแทงเป็นระยะ
“อยู่ด้วย งั้นไว้ค่อยคุยแล้วกันพี่”
“หงอเป็นลูกแมวเลยนะ....” แทงใจดำทำไม :m17:
“ไม่ได้หงอ แค่เกรงใจ”
“อ้าว แล้วไม่เกรงใจคนโทรมาเหรอ? คนโทรมาก็คิดถึงนะเนี่ย”
“พุ” เคนส่งสัญญาณเตือนครั้งที่หนึ่ง
“แค่นี้ก่อนนะพี่ เดี๋ยวพุโทรกลับวันหลัง”
“ใจดำว่ะ อยู่ๆ จะวางเฉยเลย อะไรจะกลัวแฟนปานนั้น...”
“ไม่ได้กลัว”
“พุ... วางเดี๋ยวนี้!” เคนส่งสัญญาณเตือนครั้งที่สอง
แม่งถ้าไม่แคร์พี่นัทนะป่านนี้กดสายทิ้งไปนานแล้ว
“พี่แกล้งพุป่ะเนี่ย แค่นี้นะ ใกล้ถึงฆาตแล้ว หวัดดีคับ”
“ฮ่าๆ โอเคๆ โชคดีนะ ขอให้รอดกลับมาสู่อ้อมอกพี่ ฮ่าๆๆ” ไอ้ตี๋หูดำเอ๊ย ตัวหายนะของแท้
“เฮ่ย!” อยู่ๆ เคนก็กระชากมือถือไปคับ
“โทรมาทำไม?” ผมช้อคที่มันกรอกเสียงแบบโมโหลงไปอย่างงั้น
“.....................” ผมได้แต่นั่งเหงื่อแตกซิก กลัวพี่นัทกวนตีนเคน แล้วผมจะซวยอีก ไอ้ตี๋หูดำอ่ะชอบกลั่นแกล้งคนอื่นจะตายชัก
“ผมดูแลดีอยู่แล้ว พี่ไม่ต้องห่วงหรอก” เคนพูด
“...................”
“ได้อย่างงั้นก็ดีครับ อย่าให้ผมรู้ทีหลังแล้วกัน”
“..............................” เคนนิ่งฟังยาว และมีแอบเหลือบมองผมเป็นระยะให้เสียวสันหลังเล่น
“ครับ ก็ได้ .....ครับ.......ครับ” แล้วมันก็วางสายพร้อมปิดเครื่องไปเลย
“พี่นัทว่าไงเหรอ?” ผมรีบถามด้วยความอยากรู้ มันจะปิดมือถือผมก็ไม่ว่าหรอก
เคนถอนหายใจหนักๆ ทีนึง แล้วมันก็ล้มตัวลงนอนตักผมเฉยเลย
หง่ะ กูงง
“พี่เค้าบอกว่าแค่อยากแกล้งแหย่เล่น ฝากขอโทษพุด้วย”
“จริงอ่ะ?”
“อืม” เคนหลับตาเหมือนไม่อยากพูดต่อ ผมเลยไม่กล้าถามไรมันอีก
“ดูพี่เค้าเป็นห่วงพุดีนะ” ซักพักเคนก็ลืมตาขึ้นมาถามใหม่คับ
“อืม... เค้าเคยเป็นที่ปรึกษาเราหลายๆ เรื่อง”
“ไม่เคยเล่าให้ฟังเลย”
“อยากฟังมั้ยล่ะ?”
“อยาก...” เคนตอบเสียงนิ่ง เป็นสัญญาณบอกว่ามันเริ่มจริงจังแล้ว
“อยากรู้ว่าช่วงที่เราไม่อยู่ พุเป็นไง พุคบกับใครบ้าง แล้วตอนนั้น พุคิดถึงเราบ้างมั้ย” พาลากดราม่าอีกและนะ
“จะฟังตอนนี้จริงดิ เรื่องมันยาว......แล้วก็........เคนจะไม่เสียใจเหรอถ้าได้ฟังแล้ว?” อดีตที่ไม่น่าพิสมัยของผม... อันที่จริงกว่าเราจะคุยกันพอเป็นปกติเหมือนคู่อื่นบ้างก็ใช้เวลานานอยู่เหมือนกันนะคับ จะกลับไปรื้อฟื้นเรื่องเก่าอีกทำไมก็ไม่รู้
“คงไม่เสียใจเท่าที่ผ่านมาหรอกมั้ง” มันทำเสียงขมขื่น ผมยิ่งไม่อยากเล่าเข้าไปใหญ่
“ลืมมันไปไม่ได้เหรอ? ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่.......” ผมไม่อยากเห็นเคนเสียใจหง่ะ
“ดีจริงเหรอพุ?”
“จริง!” ผมตอบอย่างหนักแน่น
“ที่เคนถามเมื่อกี้.......เอ่อ........ถามว่า.......... ‘มีแค่เราพอมั้ย?’” เคนจ้องหน้าผมแบบรอคอยว่าผมจะพูดอะไรต่อไป
“เอ่อ มันก็.......พอแล้วนะ เราไม่อยากได้อะไรอีกแล้ว”
ผมถอนหายใจ เหมือนยกภูเขาออกจากอกเมื่อเห็นว่าแววตาของเคนเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว
“หยุดได้แล้วใช่มั้ย?” เคนยกมือขึ้นจับแก้มผมแล้วถามเบาๆ ผมอยากด่ามันจะตายว่า กูหยุดได้นานแล้วโว้ย เมิงเพิ่งรู้เหรอแสด แต่เห็นเคนสีหน้าอ่อนลงไปเยอะผมเลยไม่กล้าพูดอย่างใจคิด ได้แต่กุมมือมันตอบแล้วพยักหน้า
“ถึงเราจะไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน แต่เราก็รักเคนนะ” ผมพูดออกไปด้วยใจเต้นรัว รู้สึกอายยิ่งกว่าตอนที่มีเซ็กซ์กันอีก เฮ้อ...
ไอ้เคนยิ้มคับ จากนั้นมันก็ลุกขึ้นจากตักผม “คำเนี้ย พูดทุกวันได้มั้ย?”
อีกแล้วนะมึง... ใครมันจะไปพูดบ่อยๆ ล่ะ
“ได้ เดี๋ยวอัด mp3 ไว้ให้ เปิดฟังสามเวลาหลังอาหารเลยเป็นไง?”
“ไม่เอา อยากฟังจากปากทุกวัน”
“เลี่ยนตาย”
“นะ.....เราก็จะบอกพุเหมือนกันว่าเรารักพุทุกวัน”
“......................” หน้ากูจะระเบิดอยู่และ พอได้มั้ยยยย
“รักมากนะ รู้ป่าว”
“......................” ผมไม่รู้จะทำไงกับมันแล้วคับ นอกจากเอนตัวหนีหน้าตี๋ๆ ของเคนที่ใกล้เข้ามา
ใกล้เข้ามาจนริมฝีปากชิดติดกัน และแนบประกบกันสนิท.....
H
หวานมั้ย อิอิ :-[
ขอบ่น อยากจะบ้าตาย พิมไว้จะเสร็จแล้วคอมเกิดแฮงค์หายหมดเลยยย TT TT อ๊ากกกก เศร้า
นอกรอบแบงค์มาวางระเบิดไว้ด้วยความริษยาสินะ หึหึ
เรื่องของเรื่อง...น้องพุไม่ได้ทิ้งน้องเคนนะ ตอนนั้นน้ำยังไม่ท่วมเลย น้องเค้าก็หาเรื่องไปนู่นไปนี่เรื่อยแหล่ะ (บทสนทนานั้นคือคุยล้อกันขำขำ) อีกอย่างตอนนี้น้ำก็ยังไม่ท่วมคอนโดเคนพุ และที่ทำงานน้องเคนแต่อย่างใด -- --“ ฉะนั้น...สองหนุ่มเลยยังไม่ได้อพยพหนีน้ำแต่อย่างใดค่ะ และถึงพุอยากจะไป เคนก็ไปไม่ได้อยู่ดี เพราะต้องทำงาน เจ้านายไม่ให้หยุด เหอะๆๆๆ และที่ไปหาที่อยู่ใหม่เผื่อน้ำท่วมนี้น้องพุก็ยืนยันว่าไปจริง ศูนย์อพยพก็เป็นรีสอร์ทของญาติน้องโมนั่นเอง (คร่าวๆ ก่อน แหะๆ เดี๋ยวยาวเวิ่นเว้อ)
ตอบรวบ
บทอัศจรรย์พุเคน พุบอกว่าลืมหนังโป๊ไปได้เลย... อันนั้นเด็กๆ หึหึ ถ้าอยากรู้ต้องไปแอบติดกล้องดูเอาเอง (ซะงั้น)
งงว่าทำไมขำน้องเค้ากันอ่ะ??? แต่ที่จริงฮีก็เป็นเด็กฮาๆ อยู่บ้างนะ ถ้ามีอารมณ์เล่นมุข แต่ส่วนใหญ่จะเงียบทำหน้าซังกะตายซะล่ะมากกว่า
คุณ Wordslinger อย่าชี้ทางให้แบงค์จิ มันจ้องอยู่ ฮ่าๆๆ แต่คงโดนตื๊บคนแรกเลยแหล่ะไม่อยากให้น้องตาย
น้องเพื่อนบ้าน พี่อ่านที่น้องเมนท์แล้วขำอ่ะ ฮากระจาย ไอ้ DT ก๊อซซิล่าไรนั่นอ่ะ พี่ลงไว้ให้แม่เล่นโดยเฉพาะ (เหมือนกันเลย ฮ่าๆ) หลังไมค์เดี๋ยวดูก่อนมีไรให้ลงอีกมั้ยยย x กันเลือดพุ่งกระฉูดอยู่และสองคนนี้แต่ใครจะกล้าเขียน ??? (แบงค์)) คลิปหลุดเจ้าขุนทองเป็นอะไรที่อุปโลกน์ขึ้นเอง แต่ศัพท์ในเรื่องมีจริง ใครเล่นดอทเออาจจะรู้ก็เป็นได้ ????
ขอตอบเท่านี้ ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ :L1:
-
เคนพุ สวีทเกิ๊นน อิจฉา
พี่นัทคิดถึงอ่ะ แอบมาป่วนแปบนึง ดราม่าซะงั้น
แสดงว่าคอนโดอยู่ใจกลางเมืองเลยดิ น้ำยังไม่เข้า ฮ่าๆๆๆ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
***
มีความรู้สึกว่าพี่โบจ๋าจะมาต่อน้ำพุในเร็ววันนี้ หึหึ เลยต้องรีบกลับมาดิท
ครั้งนี้ดิทช้าเลย เพราะเมื่อยแตก นอยด์แดรกไปหลายวัน (แล้วจะบอกทำไม -*- )
เข้าเรื่อง - - - อ่านตอนนี้แล้วเค้าก็หลงรักพี่เคน พี่เคนน่ารักนะ ถ้าตอนดีๆเนี่ย (แล้วเค้าไม่ดีตรงไหน??)
แบบว่าตามใจพี่พุมากมาย พูดเพราะด้วยอ่ะ พี่โบจ๋าสร้างภาพให้พี่เคนดูดีมากมาย (พี่โบจ๋า : อ้าว !! อินี่)
ก็พี่พุบอกว่าพี่เคนชอบด่า ห้ามโน่น ห้ามนี่ ไม่ค่อยมีเหตุผล แล้วเพื่อนบ้านก็เชื่อพี่พุหมดใจเลยนะ >~<
แล้วสองคนนี้ยังตบตีกันไม่เสร็จกับประเด็นที่ว่า พี่เคนหื่น หรือ พี่พุเล่นตัว น้องก็สงสัยนะ มันไม่เคลียร์อ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
แต่ชอบตอนพี่พุบอกว่า ถ้านอนด้วยกัน มึงคงไม่คิดทำไรและ นอกจากจับกรูแหกขาชิมิ? ฮาาาาาาาาาอ่ะ
ที่พี่โบจ๋าถามว่าทำไมพวกเราๆถึงขำพี่พุกัน เค้าว่าคงเป็นเพราะพี่โบจ๋านั่นแหละที่ถ่ายทอดความคิดพี่พุออกมาแบบขำๆ
ตอนนี้เห็นมีคนเพ้อเรื่อง ฮึ้บๆ กันเยอะเลย อืมมมมมมม เค้าก็อยากอินด้วยนะ แต่ไม่ค่อยเก็ทอ่ะ -*-
ฟังๆดูแล้วมันก็น่ารักดีนะ แต่จำไม่ค่อยได้ว่าเคยมีใครมาทำแบบนี้ให้หรือเปล่า เท่าที่จำได้ส่วนใหญ่เพื่อนบ้านจะโดนขี่อ่ะ
แล้วเพื่อนบ้านก็ไม่ได้ร้อง ฮึ้บ ด้วยนอกจากกรี๊ดแล้วก็ร่วงลงไปกองกับพื้นพร้อมอาการหลังยอกไปอีกหลายวัน เฮ้อออ ไม่โรแมนติกเลย
เอ่อะ .. นอกเรื่องอ่ะ (-*-) กลับมาที่แพหลังทานข้าว พี่เคนหวานมากกกกกก ไอ่มีแค่เรา แค่เรา แค่เรา เนี่ยย เขินเลยอ่ะ พี่เคนบ้าๆ >///<
นั่งป้อนส้มกันก็น่ารักดี อ่อยยยย เขิน *อยากระเบิดตัวเองตาย* ได้ลวนลามกันด้วยอ่ะ ถ้าคุณพ่อตาไม่โทรมาขัด
ประหลาดใจมากที่พ่อพี่พุโทรมาเบิร์ดเดย์อ่ะ เหอๆๆ นึกว่าจะเป็นแม่ซะอีก ก็เห็นเค้าแง่งๆกันไม่ใช่หรอ แหมจริงๆก็น่ารักนะเนี่ย
แต่ไฮไลท์อยู่ที่ พี่นัททททททททททททททททท พี่นัทคนดี๊ คนดีของเค้า พี่นัทยังไม่ตาย พี่นัทยังอยู่ โอ้วว พี่นัททททททททท
โทรมาแฮปๆเด็กน้อยด้วยอ่ะ คนอะไรน่ารักจริงๆเลย เค้าชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ เวลาพี่นัทเรียกพี่พุแบบนี้อ่ะ น่ารักดี ไอ่ง่อยก็ชอบ ฮ่ะๆๆ
พี่นัทจ๋า พี่นัทลืมพี่พุหรือยังอ่ะ ตัดใจได้ยัง ไม่เศร้าแล้วเนอะ เป็นพี่น้องกันก็ได้ แต่พี่เคนอ่ะ อย่าหวงให้มากนัก แค่นี้ก็ไม่ได้ ชิร์ ~~
นี่ถ้าไม่ได้พี่นัทนะ พี่พุจะกลับมาหาพี่เคนป่ะเหอะ (ทำไมเค้าคิดงี้วะ แต่คิดงี้จริงๆนะ ) เง้ออออ -*-
ตอนนี้ตัดจบได้แบบว่านะ เด็กๆเอาไปต่อยอดจินตนาการกันเอาเองนะคะ หึหึ น่าจะมีแบบ...อีกสักรอบไรงี้
(พี่โบจ๋าบอก : ฉันจบหวานๆ อินี่ก็คิดแต่เรื่องหื่นๆ) หึหึหึ
ปล.พี่แบงค์โกรธอะไรเจ้าขุนทองป่ะคะ ถึงได้จับเหล่านกกาไปเซ็กส์หมู่กันอ่ะ แต่จินตนาการพี่บรรเจิดมาก ผู้ชายใสๆ T^T
เห็นพี่โบจ๋าบอกว่า นอกรอบนั้นมาจากความริษยาของพี่แบงค์ งั้นเค้าก็อยากให้พี่แบงค์ริษยาบ่อยๆนะ จะได้มีนอกรอบกันบ่อยๆ
อ่อๆๆ เค้าก็เชียร์ให้พี่แบงค์ฟีชเชอร์ริ่งกับพี่พุนะ ขอบอก ฮ่ะ ๆๆ (เพราะเค้าหวังผลมากเลยอ่ะ -- อยากเห็นพี่โดนตื๊บ อ่ะ ไม่ช่ายย)
พอและ จะไปพายเรือเก็บค่าแชร์ :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ยิ้มแก้มแตก :o8: :impress2:
-
:กอด1:
อั๊ยยย น่ารัก
หวีทหวานเว่อร์ :L2:
รักพุจัง ดีใจด้วยที่มีเลิฟๆดีๆได้แล้ว เปิดอ่านตลอดเลยนะจ๊ะ :กอด1:
-
หวานละมุนมากๆ
ชอบตอนที่เคนให้พุขี่หลังอ่ะ
รู้สึกได้เลยว่าพุตื้นตันกับเคน และรู้สึกรักเอ็นดูจนอดไม่ไหวต้องหอมแก้ม
คู่นี้มันน่ารักจริงๆเลยน้าาาาาาา *ยิ้มปากกว้าง*
:กอด1: ด้วยความคิดถึงงงง :กอด1:
-
ว้าว มาต่อแล้ว เดี๋ยวมาเม้นต์จ้า
-
น่ารักอ่ะ ชอบให้พุใจดีกับเคนแบบนี้ตลอดไปจัง
พุอ่ะจะน่ารักมากๆเลยเวลาคุยกับเคนอ่ะ
พุถ้าเขินมากก็จับเคนหอมแก้เขินจิ อิๆๆ
-
อย่างนี้ต้องไปเที่ยวกันบ่อยๆแล้ว หวานซะ
-
:o8: :-[ :impress2: เขินนนนนนนน
-
:-[ :impress2: :-[ :o8:
อยากจะบอกคุณโบว์ว่า อ่านมาตั้งแต่ต้นและได้เห็นพัฒนาการความรักที่พุมีต่อเคน และดิฉันเชื่อว่า ความรักของทั้งสองคน ก็จะยังคงหวานชื่นกันอยู่แม้เดี๋ยวนี้ซึ่งผ่านมานานแล้วก็ตาม ฉากที่ประทับใจมากๆ ก็คือเคนให้พุขี่หลัง ตอนเคนพูด "ฮึ้บ" เพื่อยืนขึ้นตอนพุไปเกาะอยู่บนหลังแล้วนั้น ดิฉันอ่านเองยังรู้สึกหวามและวาบในอก แล้วตัวพุเองเล่า จะไม่รู้สึกคับในอกเพราะหัวใจพองโตจนแทบระเบิดหรือ, คุณโบว์เก่งมากที่เขียนในเชิงบอกเล่าออกมาได้ดีถึงเพียงนี้ ทำให้คนอ่านหนึ่งคนได้ซาบซึ้งไปกับรักที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรคอย่างมากมายจนกว่าจะมาสมหวังกัน
ดิฉันออกตัวตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นแฟนคลับเคน และทาย(แบบแอบๆ) ด้วยว่าเคนต้องเป็นพระเอก, และดิฉันก็ถูกต้อง เคนคือพระเอกที่เท่ห์และน่ารักที่สุดเลยค่ะ เป็นที่สัมผัสได้ว่ามีเลือดเนื้อและมีความเป็นคนอยู่ในตัวอย่างไม่เหมือนนิยายเรื่องใดที่อ่านมา (อาจจะเพราะเขาเป็นคนที่มีตัวตนอยู่จริงก็เป็นได้ แต่หากมิใช่เพราะคุณโบว์และน้องแบงค์ช่วยกันขีดเขียนออกมา ก็คงจะไม่มีเรื่องนี้ให้อ่านกัน)
หวานค่ะ ตอนนี้หวานจับใจ เราได้เห็นว่า พุนั้นได้ตัดสินใจจะหยุดอยู่ที่คนแล้ว และรักต่อเคนก็มีมากขึ้นจนทำให้แม้แต่กับพี่นัท(เถื่อน) เอง พุก็มิได้มีความโหยหายมากมายเท่าแต่ก่อน สรุปได้ว่า...เคนเท่านั้นที่เป็นพระเอกของพุ!
ขอบคุณค่ะคุณโบว์ (และน้องแบงค์)
:กอด1:
-
แอร๊ยยยย ไม่ไหวแล้ววว เราหน้าบานยิ้มไม่หุบเลย
ชอบอันนี้มาก ที่พุบอกว่า ถ้าไปอยู่ด้วย(กับเคน)เคนคงไม่คิดจะทำอะไร นอกจากจับแหกขา 5555+
กดไลค์ถูกใจกันเลยทีเดียว
-
กว่าจะหวานได้ขนาดนี้ ก็ไม่รู้ขมมาเท่าไหร่แล้วเนอะ แต่ก็อยากให้เป็นอย่างนี้ไปนานๆ :กอด1:
บรรยากาศก็โรแมนซ์เป็นใจซะไม่มี แถมพุยังบอกรักเคนอีก ฮิ้ววว :-[
ขอบคุณพี่โบค่า :L2:
-
อ๊ายยย น้องเคนทำไมโรแม้นซ์งี้หว่า :-[
น้ำพุไม่ละลายไปแล้วรึนั่น :impress2:
ปล. คิดถึงนัท นัทก็มา อย่างน้อยได้เป็นพี่ชายคนสำคัญของพุก็เริ่ดแล้ว :กอด1:
-
น่ารักว่ะ พุหลังๆมาเนี่ยทำตัวน่ารักกะเคนมากเลย มีจุ๊บด้วย เข้าใจความรู้สึกที่บอกว่าพอได้ยินเสียงฮึ้บจากเคนแล้วความรู้สึกมันเต็มตื้นขึ้นมา ความรู้สึกที่ว่าเรารักคนๆนี้มากจัง คนอ่านยังวาบหวามกะซีนน้ น่ารักทั้งคู่ เลย ฮาพุที่บอกแฟนตัวเองหื่น ถ้าอยู่ด้วยทุกวัน คงมีแต่จับแยกขา ฮ่าๆ แต่เคนก็หื่นกะพุจริงแหละ ได้ทุกที่ทุกเวลา นี่ถ้าไม่มีโทรศัพท์มาขัด ได้เอาต์ดอร์จะเคนแล้ว ฮา แอบเสียวตอนพี่นัทเกือบงานเข้า อย่าสะกิดเคนเชียว ลมหึงคุณชายยิ่งกว่าเฮอริเคน แต่ก็เข้าใจเคนนะ ช่วงเวลาของเราถ้าพุมัวแต่คุยกะคนอื่นก็ทำให้หมดอารมณ์ได้ง่าย ยี่งเคยไม่ถูกกัน
-
ดีใจที่พุหยุดที่เคน และรักกันมากๆตลอดไป :กอด1:
-
อ่านสามวันรวด สะใจมาก
ชอบจากผลงานเขียนต้าน-อิฐ แล้วตามมาเรื่องนี้ ยิ่งติดหนึบเข้าไปใหญ่
ชอบน้ำพุอาร์ตตัวพ่ออย่างแรง
อันที่จริงในบรรดาตัวเลือกของน้ำพุ แอบเชียร์เคน
เพราะนับถือในความรัก ความทุ่มเท และความมั่นคง
แต่ก็หวั่นในความบ้าดีเดือด และเจ้าอารมณ์
ส่วนพี่ซีให้นับถือเป็นพี่รหัสเหมือนเดิมก็ดีแล้ว หลายอย่างมันบอกว่าไม่ใช่แนว
ตอนที่พี่นัทเริ่มมีบทบาทก็คิดว่านายคนนี้แหละตัวจริง แต่ดันไม่ใช่
พี่แกก็คงวางแผนไว้เยอะเหมือนกันว่าจะจัดการกับเด็กน้อยน้ำพุยังไง
แกเกือบทำสำเร็จแล้วแหละ ถ้าไม่มัวแต่พกกิ๊กไว้เยอะเกิน อีกอย่างพี่แกท่าจะหวงความโสด
ที่สำคัญน้ำพุเองก็เติบโตและมีสติในการทำอะไร ๆ มากขึ้นด้วย
-
นั่งอ่านมา 3 วันในที่สุดก็ตามทันเเล้วค่าาาา :a2:
ตอนแรกที่อ่าน อ่านเพราะนิสัยของน้ำพุล้วนๆ อ่านแล้วแบบเอ่อ มันเจ๋งดีว่ะะ
ที่สำคัญทำไมมันนิสัยคล้ายๆ ตรูเลยฟร่ะ (บางเรื่องนะะ) อารมติสแตก ฮ่าๆๆๆ
เรื่องบางเรื่องที่พุทำ ก็เลยพอจะเข้าใจ อารมอยู่บ้าง ประมาณว่าถ้าเป็นเราก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน
และพอพุพี่นัท(เถื่อน) ดุพุ ก็เลยแอบกระทบจึกๆ จ๊ากกกกกกกกกกกก
ทั้งเรื่องที่อ่านมา เราไม่คิดว่าเคนจะเป็นตัวจริงเลยแหละ แฮะๆๆๆ
ตอนที่พี่โบ (ขอเรียกพี่เน้อ น่าจะอายุมากกว่าเรา เอิ๊กกกกก) แอบใบ้มา 3 คน
เราเชียร์พี่นัทสุดใจ แบบยิ่งอ่านยิ่งโดน ผู้ชายแบบนี้แหละ!!!!!
ถึงแม้พี่นัทจะไม่ได้เป็นพระเอกของพุ แต่สำหรับเราพี่โคตรๆ อะ :a9:
แต่พอมาเห็นว่าเคนรักพุมากก (ความจริงก็เห็นมานานแล้ว) และพุเองก็รักเคนมา
เห็นคนรักกัน อ่านแล้วก็ยิ้มตาม :m4:
เราว่าเรื่องนี้เหมือนกระจกสำหรับเรานะ สะท้อนอะไรให้เห็นหลายอย่างจากสิ่งที่พุเจอมา
ขอบคุณที่โพสเรื่องนี้นะฮับบบ :กอด1:
-
ห่างหายจากการติดตามน้ำพุไปนานเลยเรา
ตอนนี้ตามอ่านทันแล้ว น้ำพุกับเคนน่ารักกันจัง
เห็นคนรักกันเเล้วมีความสุข :กอด1:
-
เมื่อไหร่เคนเคนกะน้ำพุจะมาน้าาาา
มานั่งรอจ้า อิอิ
-
:3123: สนุกมากกกก ตามอ่านมาหลายวันจนทัน
ตอนแรกๆอ่านแล้วอึดอัดกับพุมาก มีกิ๊กเยอะจนตาลาย :really2:
พอต่อมาก็เริ่มลุ้นว่าใครเป็นพระเอกนะ
ตอนนี้ปัจจุบัน เคนน่ารักมาก อิจฉาพุเลย 555 :-[
-
/
กลับมาจากไปเที่ยวแพ สิ่งแรกที่ผมต้องจัดการคือ...งานครับ! แก้กันบานตะไท
และผมจะหงุดหงิดทุกครั้งที่ต้องแก้ ทั้งที่ก็รู้ๆ อยู่ว่ามันต้องแก้ เพราะที่เรียนมามันก็ต้องมีแก้ไปเรื่อยๆ
ตอนจบใหม่ๆ ผมยังอีโก้สูงจัดอยู่ คิดว่าความคิดตัวเองเนี่ยแหล่ะเจ๋งสุดๆ อุดมการณ์ ผลงานผมเค้นสมองทำให้อย่างดีแล้วพ่อจะไม่เอาได้ไง ? ทีนี้ก็ทะเลาะกันบ้านแทบแตกดิคับ ไม่มีใครยอมใคร ผมต้องกัดฟันทนเจ็บในอกเพราะความไม่เข้าใจ... โลก สังคม ของผู้ใหญ่
แต่พอทำไปเรื่อยๆ มันก็ค่อยๆ เรียนรู้เองคับว่า... จินตนาการของผมมันเอามาใช้ในชีวิตจริงไม่ได้เสมอไป และเสมอไปจนกว่าประเทศนี้จะเปลี่ยน
หลังจากปลงกับความเป็นจริง ผมก็ทำงานกับพ่อได้ง่ายขึ้นคับ แต่จะไม่อยู่ด้วยกันนอกจากเวลาคุยงาน... บอกตรงๆ ผมไม่ชอบให้คนมาจ้ำจี้จ้ำไชมาก มันรำคาญน่ะ แม้จะรู้ว่าห่วงก็เถอะ ถึงบ้านผมจะอยู่กันแบบห่างเหิน แต่ที่จริงทั้งพ่อและแม่หวงผมยังกับไข่ในหิน และที่ผมทำอะไรเองไม่เป็นซักอย่างนอกจากผมไม่คิดจะทำเองแล้ว พ่อแม่ยังไม่อยากให้ทำด้วย
เรียกว่าปกป้องยิ่งกว่าอะไร ใครมาแตะลูกกูไม่ได้ ประมาณนั้น...
ผมเคยโดนโกง...เกี่ยวกับงานเนี่ยล่ะคับ แต่มันเพิ่งขั้น primary อยู่ เล็กน้อยอ่ะคับ ไม่ซีเรียสไรมาก แต่พ่อผมไม่เป็นงั้นดิ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ถึงขนาดว่าผมก็โดนซัดไปด้วยว่าทำไมยอมให้มันหลอกเอาไอเดียไปง่ายๆ คนเรายอมได้ แต่ไม่ใช่ทุกเรื่อง
ผมโดนสวดเป็นชม. จนแทบร้องไห้ คิดว่าทำไมตัวเองแม่งไร้เดียงสาจังวะ ใจอ่อน ทำงานให้เค้าแต่ไม่เอาตังค์เค้าสักบาท (เพราะเห็นเป็นคนรู้จักของแม่) ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ผมไม่โดนหลอกใช้ไปจนตายเหรอ?
คิดแล้วมันก็น่าเจ็บใจ แถมงงๆ ทำไรไม่ถูก ต้องให้พ่อแม่ออกโรงปกป้อง (แกมขู่) จนได้ตังค์มาหน่อยนึง ที่จริงถ้าคิดภาพรวมผมต้องได้มากกว่านี้สามเท่า งานจริงถ้าได้ทำค่าตัวก็เกินครึ่งแสนอ่ะคับ แต่ก็ไม่ได้...
จะว่าไป... แม่ผมเป็นคนมีเหตุผลมากกว่าพ่อผมนะคับ ฉะนั้นเวลาเกิดเรื่องอะไรที จะบอกให้พ่อผมรู้ไม่ได้ ไม่งั้นเป็นเรื่อง...... และจะเป็นเรื่องใหญ่มากด้วย
ผมถึงบอกว่า...ถ้าพ่อรู้เรื่องผมกับเคนเมื่อไหร่ เมื่อนั้น...... หายนะมาเยือนคับ
และยิ่งถ้ารู้ว่าผมมีสถานะเป็นเมียมันแบบเสียชาติเกิดความเป็นชายอย่างงี้ ไอ้เคนยิ่งจะโดนหนัก และตัวผมเองก็ต้องโดนหนักด้วย
เพราะฉะนั้นเรื่องที่จะให้บอกพ่อว่าผมเป็นเกย์เนี่ยลืมไปได้เลยคับ
/
“ตอนบ่ายออกไปซื้อของกันมั้ยพุ?” เคนเดินมาชวน ตอนนี้ผมกำลังนั่งทำงานอยู่กับพื้นหน้าทีวีคับ ตั้งแต่เช้ามายังไม่ได้ลุกจากหน้าคอมเลย
“ซื้อไร?” ผมถามแบบไม่มองหน้า แกมขี้เกียจพูด
“พวกของกินของใช้นั่นแหล่ะ มันจะหมดแล้ว”
“อืม” อืมนี่คือ...รับรู้
“งานเหลือเยอะป่าว?” มันมานั่งข้างๆ แล้วมองดูคับ
“เยอะ แม่งเซ็งว่ะ” ผมบ่น เพราะพ่อโทรมาให้แก้อีกและ เบื่อโคตรๆ
“อย่าเครียดดิคร้าบ คิ้วชนกันแล้วเนี่ยเดี๋ยวก็ไม่น่ารักหรอก” เคนเอานิ้วมาดันแถวหว่างคิ้วผม ที่จริงก็หงุดหงิดที่มันกวนนะ แต่พอเห็นหน้าแล้วต้องคิดใหม่
...ระริกระรี้ได้โล่เลยเมิง...
“ไม่น่ารักแล้วไง?” ผมถามกวน
“ไม่น่ารักแล้วจะไม่รักเหรอ?”
“โธ่ รักดิ!” มันพูดแล้วเอาหัวมาซบไหล่ผม
“ไม่ให้ผมรักคุณแล้วจะให้ผมไปรักแมวที่ไหน” บ้า
ผมคิดแล้วก็ขำหน้าไอ้เคน.....เวลางอแงมันน่ารักดีคับ แต่บางทีก็รำคาญมันชอบกวนใจ ชอบหาเรื่องให้ผมเสียสมาธิทำงานหง่ะ
“รำคาญป่าว?” เคนถามโดน... ที่จริงผมก็ไม่ได้รำคาญอะไรขนาดนั้นหรอก
“เปล่า” ขวานผ่าซากไปก็ไม่ดีคับ
“อย่ารำคาญนะ เราแค่อยากอยู่ใกล้ๆ” เป็นเอามาก...
“มีไรป่าว?” ผมถาม “มีไรปรึกษาได้นะ”
“ไม่มีหรอก มันเหงา..”
“เหงาไรวะ?” ผมงง
“เหงาไม่มีคนคุยด้วย”
“ใครไม่คุยด้วย?”
“แฟนไม่คุยด้วย ขนาดหน้ายังไม่หันมามองเลย” อ้าว... กูทำงานน่อ
ผมคิดตามก็เดาว่าเคนน่าจะนอยด์ที่มันถามแต่ผมตอบแบบขอไปทีอ่ะคับ
เรื่องแค่เนี้ย !? แม่เจ้า...
“เป็นเด็กขาดความอบอุ่นเหรอ?” ผมแหย่มันเล่นๆ พลางยกมือลูบหัว
โถ ไอ้บ้า
“อืม...ใช่ ขาดมากด้วย” -*-
เริ่มคิดว่าพักนี้ผมนิ่งเฉยกับเคนไปป่าววะ ก็ทำงานนี่หว่า ขี้เกียจคุย ขี้เกียจสนใจ ถ้ามันไม่สบายใจที่เห็นผมนิ่งเป็นสากกะเบือ งั้นผมย้ายที่ทำงานดีมั้ย?
“เฮ้ย! ถอยๆๆ เกะกะ คนจะดูทีวี!!” ตัวมารมาและคับ แถมไม่มาเปล่า ถือจานข้าวปีนโซฟามาแล้วเอาขาเสียบกลางระหว่างผมกับเคนจนต้องผละออกจากกันซะงั้น
“เป็นเชี้ยอะไรเนี่ย” เคนหันไปด่า แต่ไอ้เทนกดรีโมทดูทีวีเฉย
“ที่นั่งมีตั้งเยอะตั้งแยะมึงจะผ่ามาตรงนี้ทำไม อยากดูทีวีก็ไปดูในห้องตัวเองโน่น”
“ไม่เอา จอมันเล็ก หิวด้วยเนี่ย ออกมากินข้าว”
หน้าเคน.......>> --*-- เซ็งสุโค่ยมาก
“ไรๆๆๆ มองแบบนี้เก็บตังค์นะเว้ย”
“กวนตีนนะมึง”
เพี้ยะ!!
เสียงฝ่ามือเคนฟาดไปที่กบาลไอ้เทนคับ ฮ่าๆๆ
กร๊ากกก สะใจ แต่ไอ้เทนก็ไม่ยอม มันตบหัวพี่มันคืนซะงั้น -*-
กว่าจะหยุดตีกันผมก็ทำงานไม่ได้แล้วคับ เก็บโน้ตบุ๊คอุปกรณ์หากินใส่กระเป๋าเตรียมอพยพทันที
“อ้าว พุ จะไปแล้วเหรอ?” เคนเพิ่งรู้ตัวตอนผมหิ้วกระเป๋าออกมาจากห้องนอนคับ แถมคิดว่าผมจะไปกับมันอีกต่างหาก
ไม่ใช่โว้ย…
“อืม เดี๋ยวไปทำงานที่คอนโดซักอาทิตย์นึงนะ”
“หา!!!” เคนร้องเสียงดัง ส่วนไอ้เทนทำหน้าหมางงใหญ่
“ไปละ”
“เฮ้ยยย เดี๋ยวดิ” เคนวิ่งมาขวางหน้า
“ไปทำไม?” เสียงมันแบบว่า.........ไป ทำ ไมมมมมม น่าสงสารสุดๆ :monkeysad:
“นึกว่าจะไปกับเรา งานทำที่นี่ก็ได้ อย่าไปเลย..” มันแย่งกระเป๋าผมอีกแหน่ะ สาดดดด
“ไม่มีสมาธิอ่ะ ดูเล่นกันดิ ข้าวของกระจุยกระจาย” คว้าไรได้คว้ามาฟาดกันคับ แม่งเล่นกันยังกับเด็กป.สี่ แถมเล่นกันแรงด้วยนะไอ้สองคนนี้ บางทีเลือดออก แขนขาเขียวช้ำก็มี -*-
“ไม่เล่นแล้วๆ”
“เอาเป๋ามาเคน อยากเปลี่ยนบรรยากาศทำงานด้วย”
“งั้นรอแป้บ เราไปอยู่ด้วยนะ ขอเก็บเสื้อผ้าก่อน”
“แล้วจะไปทำงานยังไง รถมันติด” คอนโดผมไกลจากที่ทำงานเคนพอสมควรแถมแถวนั้นรถติด ไม่ได้ใกล้รถไฟฟ้าซักเท่าไหร่ด้วย ลำบากมันอ่ะ
“ตื่นเช้าหน่อยก็ได้” เคนบอก
“อยู่นี่แหล่ะดีแล้ว จะได้กัดกันต่อ..” ผมแอบจิกมันบ้าง ชอบเล่นกันแรงดีนัก
“คนนะเว้ยไม่ใช่หมา อยากไปไหนก็ไปๆ รีบไป” ไอ้เทนคับ ทำเป็นไล่ผม ชิ
“อยากอยู่ด้วยตาย!” สาดดด
“ไม่อยากก็ไปดิ๊ ไม่ได้ห้าม” ผมดึงกระเป๋ามา แต่เคนก็ไม่ปล่อยอีก
“ไปจริงดิ? ทำไมอยู่ๆ จะทิ้งกันล่ะ?” ไอ้เคนทำหน้างงมาก ผมไปคอนโดนะคับ ไม่ใช่อิรัก
“ทำงาน”
“ทำที่ไหนก็ได้ไม่ใช่เหรอ?”
“มันเบื่อๆ อ่ะ อยากเปลี่ยนที่” อารมณ์ผมมันเอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่แล้วคับ อย่าแปลกใจกับความกะทันหัน
“งั้นก็รอดิ เก็บของแป้บเดียว”
“ไม่ได้อยู่ด้วยกันวันนึงมันจะตายมั้ย?” เสียงมารอีกแล้วคับ คือตั้งแต่กลับจากกาญฯ ผมก็ไม่ได้ไปไหน อยู่เป็นเมียมันในห้องสี่เหลี่ยมเนี่ยทู๊กวัน จนหลังเดาะ ฮ่าๆๆ
“แต่ไปก็ดีเคน เทนจะได้พาเพื่อนมาดริ๊งค์” แม้จะเรียนหนักแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถหยุดขี้เมาได้ -*-
“สาด ห้องกู...”
“แค่นื้ทำหวง แล้วทีตัวเอง.......” ละไว้ในฐานที่เข้าใจคับ แถมปลายตามามองผมแบบเหยียดหยามด้วย
“ได้ข่าวพี่น้ำพุ ตัวเมาเลยหนิ” สาสใส่ร้ายกู
“เลิกแล้ว.......ใช่มั้ยพุ?” เอ่อ... เพิ่งจะเลิกๆ ก็ตอนเนี้ยล่ะคับ ตอนได้คบเคน ชีวิตสำมะเลเทเมาก็เปลี่ยนไปทันที กลายเป็นต้องแอบเมาแทน ฮะๆๆ
คือ...มันเคยพูดว่าไม่อยากให้ผมกินเหล้าสูบบุหรี่เพราะ......บลาๆๆๆ (ออกแนวเทศนา) ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยในใจ... เพราะลับหลังเคน ผมซัดทั้งสองอย่างเลยหง่ะ T T (กลัวจริงๆ มันรู้ผมตายแน่)
แต่คือพอดีผมสั่งบุหรี่นอกมางุบงิบไว้ cotton นึงคับ (นานและ) ไอ้ที่เคยลองครั้งแรกนั่นแหล่ะ ที่จริงมันเป็นซิการ์แบบบุหรี่อ่ะ แรงกว่าปกติหน่อยนึง พอมาลองแบบ light อ้วกแทบแตก ไม่อร่อยอย่างแรง จนถึงขั้นอยากเลิกไปเลยคับ แต่ซื้อมาแล้วเสียดาย ก็ต้องเก็บไว้บริโภคต่อไปจนกว่าจะหมดซอง (ข้ออ้างมั้ย?)
บางคนอาจคิดว่า... ไอ้เรื่องชั่วๆ นี่ขยันทำจังนะน้ำพุ คือ... ลองคิดดูคับ เพราะว่ามันไม่ดีเนี่ยล่ะ ถึงทำ เพราะมันอันตรายถึงทำ เพราะมันท้าทายดีถึงทำ เพราะมันสะใจดี ถึงทำ
บุคลิกผมเถื่อนๆ แบบนี้ไอ้เคนก็ชอบด้วยแหล่ะ หาว่าไป
แต่เถื่อนถึงขั้นที่เป็นแบบอยู่มหาลัยเนี่ย มันรับไม่ได้หรอกคับ ประเภทกินเหล้า มั่วสุม บุกร้านเกมส์ ชกต่อย ไรแบบนั้นง่ะ
คือ... ผมก็ไม่ใช่คนเลวร้ายขนาดนั้น แต่สถานการณ์มันบังคับ ให้ต้องไปรวมกลุ่มกับเค้าเท่านั้นเอง -- --“ เฮ้อ
“สรุปไม่ต้องไปหรอกเคน อยู่ดูแลห้องแหล่ะดีแล้ว เราก็จะไปจัดห้องเราด้วย” ห่างกันบ้างก็ได้มั้ง เหอๆ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ใกล้ไรมากคับ เพิ่งตัวติดกันสุดๆ ช่วงนี้แหล่ะ
“ทำไมไม่อยากให้เราอยู่ด้วยล่ะ อยู่ด้วยกันดิ นะๆๆ” อ้อนอีกและ จะบอกว่ามันติด...sex ไปแล้วคับ จอร์ชมาก
“ห่างบ้างก็ได้...” ตูดกูไม่ไหวแล้ว...
“ห่างทำไม...?” ทำเสียงห่างทำไมมมม ซะเศร้าเชียว มึงอย่าเวอร์ดิ
“ก็บอกไปดิว่าเบื่อ จะไปหาผัวใหม่” เสียงไอ้ตัวมารแทรกมาอีกและคับ
ไอ้เคนทำหน้าเซ็งจิตเข้าไปใหญ่
“เอางี้ เดี๋ยวแวะมาเหมือนเดิม แต่ไม่ค้าง เคนะ?” ผมไม่สนใจคำใส่ร้ายป้ายสีของหมาเห่าโฮ่งๆ หรอกคับ
“.......................” ส่วนเคน...ขมวดคิ้วส่ายหัวท่าเดียว
“ทำไมล่ะ?” ผมเลียนแบบเสียงน่าสงสารของมันมั่ง
“......................” ไอ้เคนทำท่าเดิมแล้วพูดว่า
“อยู่ไม่ได้อ่ะ”
“อุบาทว์!” ไม่ใช่เสียงผมคับ เสียงหมาหน้าหล่อ (ชมทำไม?) ส่วนเคน...คนหล่อน่ารัก :impress:
“เสือก!! ไปไกลตีนไป!” เคนหันไปตวาดน้องมันแล้วลากผมเข้าห้อง
ผมเดินตามพอประตูปิดเคนก็เดินไปนั่งแปะทำคอตกอยู่ปลายเตียง มันถามว่า
“เราทำอะไรให้พุไม่ชอบเหรอ?” เอ่อ... อะไรหว่า
ผมยกมือเกาหัวแบบคิดไม่ออก
“บอกแล้วไงว่าอย่าเกรงใจ มีไรก็บอกมาเลย เราจะได้รู้ไว้” โหมดซีเรียสตามสเตปคับ
“ก็... ไม่มีนะ แค่อยากไปทำงานที่คอนโดมั่ง ตั้งแต่ซื้อมายังไม่ได้ไปนอนซักคืนเลย ช่วงนี้น้ำไฟฟรีด้วย แล้วก็.........เอ่อ เราอยากทำงานเงียบๆ คนเดียวอ่ะ”
“เรากวนเหรอ?” เคนเงยหน้าถาม
“นิดนึง ไอ้เทนด้วย กวนประสาท”
“โทษนะที่รบกวน” มึงอย่านอยด์ดิวะเฮ้ย
“นิดหน่อยอ่ะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่พุก็ไป”
ผมถอนหายใจนิดนึง แล้วยกมือไปวางไว้บนหัวเคน มันชอบบ้าเป็นพักๆ แบบนี้ล่ะคับ ทำใจ
“เมื่อก่อนก็ไม่ได้ค้าง ไม่เห็นเป็นไรเลย ห่างบ้างนิดหน่อยก็ดีนะ จะได้มีเวลาอยู่กับตัวเองบ้าง อยู่กับเพื่อน กับครอบครัว เรื่องพวกนี้มันต้องแบ่งๆ กันนะ ไม่ใช่แค่เรา คนอื่นก็สำคัญ ยิ่งตัวเองอ่ะ ยิ่งสำคัญ ต้องใส่ใจให้มากกว่านี้ เข้าใจป่ะ?” ผมพูดแบบมีสาระก็เป็นนะเออ
“เราอยากให้พุใส่ใจอ่ะ ไม่ได้เหรอ?”
“ก็ทำอยู่นี่ไง ให้แบ่งเวลาอ่ะ เคนจำที่แม่เราบอกได้ป่ะ มากไปมันก็ไม่ดี มันต้องบาลานซ์กันทั้งสองฝ่าย”
“อืม” เคนพยักหน้าอย่างหงอยๆ
เวลาติดแล้วแกะออกยากอ่ะคับไอ้เนี้ย
“ทุกอย่างยังเหมือนเดิมนะ ไม่ใช่ว่าไปแล้วอะไรจะเปลี่ยนซักหน่อย เชื่อกันซักครั้งอ่ะได้มั้ย?”
“อืม” เคนพยักหน้า ส่วนผมก็ลูบๆ หัวให้มันผ่อนคลาย
“งั้นเดี๋ยวไปส่งคอนโดนะ แอบไปซื้อเฟอร์ฯ กับคนอื่นอ่ะ ยังไม่ได้ไปดูหลักฐานเลย”
“เฮอๆๆ” ผมยิ้มแห้งยอมรับ คือ...ก่อนหน้านี้ไปเดินดูเลือกซื้อกับพวกไอ้โม นุช แล้วก็ไอ้มือกีต้าร์ (ลืมมันไปยัง?) อ่ะคับ พวกนี้มีความรู้ดี อีกอย่างก็... ตามประสาผม
........ไม่เห็นจำเป็นต้องไปกับแฟนหนิ ไปกับเพื่อนบ้างก็ได้.......แหะๆ
“ทำเวลาเร็วจังวะเคน?” ทันทีที่โผล่ออกมานอกประตู หมาหล่อก็เห่าทันที โฮ่งๆ
“เรื่องของกู! ...ไปคับที่รัก” ประโยคหลังเคนหันมายิ้มให้ผมแล้วจูงมือออกมา ไอ้เทนวิ่งตาม
“ไปไหนกัน?”
“เสือก”
“เอารถไปป่ะ ขอติดไปด้วยดิ”
“มึงจะไปไหน?” เคนถามอย่างหงุดหงิด
“ไปหาเพื่อน”
“กูจะไปส่งพุที่คอนโด”
“เออ นั่นแหล่ะ จะไปแถวนั้นพอดี เพื่อนโทรชวนกินข้าว”
“ข้าวหรือเหล้า? เอาให้แน่”
“ข้าวขอรับ นอกนั้นก็กิจกรรมยามว่าง...”
“พกถุงไปด้วยละกัน”
“พี่ก็เช่นกันครับ” ไอ้หมาหล่อยักคิ้วใส่พี่มัน เคนจากที่หน้าบึ้งๆ ก็เริ่มคลายออกมาหน่อยนึง เหอะๆ
จนกระทั่งถึงที่หมาย... ไอ้เทนก็ไม่ได้ลงไปแต่อย่างใด มันอ้างว่าบ้านเพื่อนอยู่เลยไปอีกหลายซอย เลยต้องแวะตามพวกผม
“มึงก็ต่อรถไปเองดิวะ” เคนหันมาด่า
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจ รอไปส่งดีกว่า”
“กูไม่ส่งเว้ย กูจะอยู่ที่นี่อีกนาน”
“เออ แม่งเอ๊ย อย่างงี้ทุกที กูไปเองก็ได้วะ!!” เทนหันหลังเดินกลับไปหน้าคอนโดผมแบบกระฟัดกระเฟียดทันที ส่วนพี่มันก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
ขณะที่เคนเดินนำลิ่วเข้าล็อบบี้ไป ผมหันไปมองไอ้เทนหน่อยนึง
ซึ่งตอนนั้นมันก็กำลังหันหลังมามองผมพอดีเหมือนกัน
H
ง่วงอ่า :t3: ขอตัว.... คุยกัน rep หน้าเน้อ
-
เอ่อ คือ น้องเทนอะไรของแกเนี่ย
แลดูเป็นมือที่สาม ยุแยงตะแคงรั่วตลอดเวลาเลยนะ
ตอนนี้คิดอะไรกับพุปะเนี่ย
สงสารเคนอะ บางทีก็รู้สึกว่าพุไม่ใส่ใจเคนเลย สงสารง่ะ
-
ตอนนี้มีเทนเป็นแบคกราวน์ตลอด :laugh:
ตึงๆ :เฮ้อ:
:pig4: :L2:
-
อิน้องเทนนี่เกรียนจริงๆ เป็นช่วงที่เริ่มชอบน้ำพุหรือเปล่าเอ่ย :z1:
สงสัยว่าจะเป็นแผนแอบมาสอดส่องคอนโดน้ำพุแหงๆ
แต่เคนน่ารักอ่ะ "ไม่มีน้ำพุ อยู่ไม่ได้" แอร๊ยยย :o8:
-
เทนเอ๋ย อยากขึ้นคอนโดพุก็บอกดิ 55555+
-
เทนนี่เกรียนมาก น่าตบให้เกรียนแยก
ตอนนี้คงชอบพุแล้วแน่เลย ต้องแอบมาหาพุที่คอนโดทีหลังแน่
แต่นี่คือคนที่พี่ชายรักแทบเป็นแทบตายนะ คนรักของพี่
ถ้าหักหลังกันนี่ ผู้ชายคนนี้คบไม่ได้
:กอด1: ขอบคุณมากค่ะคุณโบว์ สนุกมากเลย :กอด1:
-
เทนสุดจะกวน แต่กวนเหมือนเรียกร้องให้พุสนใจอ่ะ
บางทีก็น่าสงสารบางทีก็น่าหยิก
ท่าทางเทนจะเขินเลยไม่รู้ว่าจะเข้าหาพุได้ทางไหน
เลยเข้าหาทางกวนๆแล้วกัน
ส่วนคนพี่ เคนที่แสนดีของพุ อ้อนพุจริงๆเลย เค้าชอบอ่ะ
ชอบเห็นเคนอ้อนพุ น่ารักดีค่ะ
อยากให้พุกับเคนอยู่ด้วยกันบ่อยๆจังเลยอ่ะ
-
ไอ้เทน นี่แปลกๆนะ :m16: คงต้องรอดูต่อไป
พุ ตอนนี้ดูใจเย็นดินะ โดนเจ้าเทนจิกกัด ยังเงียบได้
-
ทำไมน้องเทนจะเอาพุแทนเหรอ แทรกแซงชีวิตคู่พี่ตลอด :เฮ้อ:
-
ตอนนี้เคนน่ารักดีมากเลยค่า, น่าสงสารจัง เข้าใจความรู้สึกเคนเลยว่า อยากจะอยู่กับคนที่ตัวเองรักขนาดไหน.
ส่วนเจ้าน้องเทน, สงสัยจะแอบชอบพุอยู่ล่ะสิ. :เฮ้อ: แต่ชื่อตอนก็บอกแล้วนะว่าเป็นอะไรสักอย่างที่เป็นตัวบอกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต. น่าจะมีเรื่องพ่อรู้ว่าเคนคบกับพุ และเรื่องที่เจ้าเทนเข้ามาก่อเรื่องวุ่นวายประมาณเป็นมือที่สามอะไรแบบนี้.
:กอด1:
ขอบคุณคุณโบว์ค่า.
-
หลงเสน่ห์น้ำพุทั้งพี่ทั้งน้อง แต่เทนออกแนวปากร้าย แกล้งคนที่แอบชอบ
-
:เฮ้อ:
เทนคิดไม่ซื่อหรือเปล่าเนี้ย
เคนระวังหลังด้วยนะ
พุดูเป็นผู้ใหญ่จัง
:z2:
-
โธ ตอนนี้สงสารเคน โดนพุเมิน สนใจงานจนลืมซะมี มันน่าน้อยใจดิ
นี่พุยังจะหอบงานหนีไปอีก เฮ้อออ มันก็ต้องมีอาการอยู่แล้ว ใครก็อยากอยู่ใกล้คนที่เรารักที่สุดอะ
สำหรับพุยังอยากมีโลกส่วนตัว(บ้่าง) แต่เคนอยากมีโลกของเราอยู่เสมอ
แต่ก็เข้าใจพุบางทีมันเครียดเรื่องงานด้วยอะนะ
................
เฮ้ย ไอน้องเทน อย่าริเป็นมือที่สามเด็ดขาดนะโว้ย
นี่ของพี่เอ็งนะ รู้ไม่ใช่เหรอว่าเคนเค้ารักของเค้าแค่ไหน
สภาพตอนเคนปีกหัก ก็เคยเห็นไม่ใช่เหรอ รู้ถึงความเสียใจของเคนใช่ไหม ตอนเลิกกับพุครั้งก่อน
รีบจัดการกับความรู้สึกนี้ซะ ไม่ใช่ว่ากลัว จะมาแทรกได้หรอกเพราัะคงยาก ก่อนที่พุจะเลือกเคนก็มีตัวเลือกมาให้พุมากมาย แต่นี่เพราะคือเคนต่างหากและความรู้สึกนี้มันนี้มัันเกิดกับคนนี้คนเดียวจริงๆแ้ละต้องคนนี้เท่านั้น แม้แต่พี่นัทยังต้องถอย
เพียงการที่จะมาเป็นมือที่สาม มันทำร้ายความรู้สึกพี่เอ็งน่ะ ทำร้ายมากๆๆ เพราะมันมาจากคนที่ใกล้ตัวสุด ไว้ใจที่สุด
--------------
เมนต์ตอนเก่าๆ
จะว่าไป แอบเคยคิดนะว่า หากพุเลือกที่จะคบที่นัทแบบแฟนจะเป็นยังไง?
ก็คิดได้ว่า บทสรุปจะไม่ต่างกับพี่ซีหรือกิ๊กคนก่อนๆของพุเท่าไหร่
แม้ว่าพี่นัทจะดูเหมือนเข้าอกเข้าใจพุไปซะทุกอย่าง
คือมันจะโอเคแค่ในช่วงแรกเท่านั้น แล้วก็เหมือนเดิมคือต้องเลิกรากันอยู่ดี เพราะพี่นัทสุดท้ายก็เติมเต็มความต้องการพุไม่ได้
กับพี่นัทมันจะเป็นความรู้สึกที่ว่าเรียกร้องอยากไ้ด้มากกว่านี้ ตอนแรกก็รู้สึกว่ามันพอ และเหมาะกับเรา แต่พอไปอยู่อีกฐานะหนึ่ง มันจะมีึความรู้สึกที่เรียกร้องและต้องการมากขึ้น ซึ่งคิดว่าพี่นัทจะสนองพุไม่ได้ แล้วสุดท้ายก็เข้าอีหรอบเดิม เพราะงั้นสถานะที่เหมาะที่สุด และมันจะอยู่นานเท่านานก็คือแบบปัจจุบันนี่แหละ เป็นพี่ชายที่พุพึ่งพาปรึกษาได้
เห็นอย่างที่แม่พุเห็นพี่บอกว่ายังไงก็ต้องเลิกกันอยู่ดี
กับเคนซึ่งให้จนล้นนั้น ยึดติดกับพุเกินไป ก็อาจจะมีความรู้สึกว่าอึดอัดบ้าง
ที่จริงอาจจะมีชะตากรรมเดียวกับคนอื่นๆที่ผ่านนะถ้าไม่ิติดตรงที่
่พื้นฐานเดิม พุรักเคนด้วยแหละ (เป็นรักที่ฝังลึกอะ แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่ยอมรับเลยแต่ก่อนน่ะนะ ปฏิเสธมาตลอด แต่สุึดท้ายก็ยอมรับในที่สุด ^W^ )
และข้อเสียก็ยอมรับได้เมื่อเทียบกับข้อดีอันมากมาย และจะมีใครอีกไหม ที่รักเราได้ขนาดนี้จริงมั้ย^^
ประสบการณ์อันเจ็บปวดก็ทำให้เรียนรู้อะไรมากมายอะเนอะ แม้จะกว่าจะรู้ก็ได้กรีดบาดแผลให้กันและกันไปแล้วก็ตาม
-
^
^
ว๊าวววววววววววว
-
พุมาแว้ววววว :กอด1:
ยังไม่เลิกแกล้งเทนอีกหรอพุ :laugh:
-
แทนกลัวเคนไม่รักเหรอ
:กอด1: นู๋โบ
-
นายเทนนี่ดูมี something เนอะะ
แต่ยังไม่รู้ว่าจะ thing ไหนกันแน่
thingดี หรือ thingร้าย หว่าาาาา :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ทันเเล้วภายในสองวัน งงตัวเองอยู่เหมือนกัน :laugh: (ก็มันมิใช่น้อยๆ = =)
ทั้งๆที่ช่วงที่ชีวิตน้ำพุยังวุ่นวาย ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร(เเต่ก็อ่านจบอย่างรวดเร็ว o18)
สนุกจังค่ะ ขอบคุณนะคะ :กอด1: :กอด1:
ปล.ไม่ได้สนุกเเต่เรื่อง อ่านคอมเม้น กับช่วงตอบเม้นก็สนุกค่ะ น่ารักดี เหมือนเพื่อนๆที่ชอบอะไรเหมือนๆกันคุยกัน ^^
จะรอตอนต่อไปนะคะ ^O^
เเอบมาเเก้ พอดีเพิ่งนึกได้
ฝากเพลงนี้ให้พี่น้ำพุได้มั้ยคะพี่โบ อิอิ
***ไม่คิดจะคบใครจริงจังเพราะไม่อยากทำร้ายใคร
และไม่ได้คิดว่าตัวเองดังรึว่าเป็นคนหลายใจ
แต่ฉันแค่ใจร้าย ฉันแค่ใจร้าย
ทุกวันก็เตือนตัวเองในใจอย่าไปทำร้ายคนอื่น(ซ้ำ ***)
http://www.youtube.com/watch?v=QupJOf5ii1k
-
/
ที่จริงเคนเคยมาคอนโดผมและคับ แต่มาตอนยังเป็นห้องเปล่าๆ ไอ้ที่ซื้อก็ไม่มีไรมากหรอก ทั้งห้องมีแต่สีขาวดำ กับสีไม้
ส่วนที่หงุดงหงิดกันเมื่อกี้ก็หายแล้วคับ หายเร็วมากพอไอ้น้องเทนไป เคนมันท่าทางชอบห้องผมน่าดู บอกว่าแต่งเท่ดี ขนาดไม่ค่อยได้ทำอะไรกับมันเพราะเงินน้อย...
แต่เรื่องห้องอ่ะช่างเหอะ ผมสงสัยไอ้น้องเทนมากกว่า เมื่อกี้มันจะหันมาจ้องทำแป๊ะอะไรแบบนั้น?
เอ่อ.......ถึงผมจะมองไม่ค่อยเห็นแววตา แต่โดยภาพรวมแล้วพอเดาออก
คือ..ผมก็ไม่ได้อินโนฯ ไรเลยอ่ะคับ ใครชอบหรือไม่ชอบมันรู้สึกได้อยู่แล้ว ตั้งแต่เกิดเจอมาเกือบทุกรูปแบบนี่หว่า
แต่พอคิดได้งั้นก็ตกใจนิดนึง งง...ว่ากลายเป็นแบบนี้ได้ไง
ถึงความแน่ใจในการเดาว่า 'ไอ้น้องเทน (อาจจะ) ชอบผม (มั้ง)' ไม่ถึง 50% แต่ความเป็นไปได้มันก็เกิดขึ้นแล้ว
'จะบอกเคนดีมั้ย?'
คำถามนี้ผุดขึ้นมา...
คำถามต่อไป...
'บอกแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?'
.........เคนต้องโกรธชัวร์ๆ
โกรธใครล่ะ? ......ผมไม่ได้ทำไรซักหน่อย (หรืออาจจะทำแต่ไม่รู้ตัว?)
ผมมาคิดทบทวนตอนอยู่กับไอ้น้องเทน... ก็ไม่มีไรนะคับ ปกติ มันเกรียนมาก เคนก็บอกว่าเทนเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว ผมเลยไม่คิดอะไรจนกระทั่งเมื่อกี้นี้
คือ เรื่องความกวน...เทนมันกวนตลอดล่ะคับ ตอนแรกๆ ผมอาจจะเอาคืนบ้าง แต่หลังๆ รำคาญหง่ะ เลยไม่คิดอยากจะคุยกับมันอีก ปล่อยมันไปตามยถากรรม ไว้มีอารมณ์เมื่อไหร่กูจะตอบโต้มึงละกันนะ
เอ่อ แล้วที่สงสัยอีกอย่าง มันเกรียนใส่ผมเฉพาะตอนอยู่กับเคนคับ แต่พอเวลาอยู่ด้วยกันสองคน (แบบว่ามันกลับมาจากมหาลัยเร็วไรงี้) มันก็จะนิ่งเงียบไปเลย ทำเป็นไม่คุยไม่สนใจ เห็นผมเป็นอากาศธาตุ
ผมก็งง อะไรของมัน เห็นแล้วหงุดหงิดอะคับ แต่ไม่สนใจมันหรอก ดีซะอีก จะได้ไม่ต้องรำคาญหู (แต่รำคาญลูกตาแทน)
เมื่อคิดได้ สรุปเลยละกัน...
'ช่างหัวมัน'
ไอ้น้องเทนจะคิดยังไงก็ช่าง แต่ทางที่ดีอย่าเจอบ่อยเลยดีกว่า พอไม่เจอกันเดี๋ยวมันก็เลิกคิดเอง
แม้จะไม่แน่ใจ ก็ควรตัดไฟแต่ต้นลม ใช่มะคับ?
ผมลูกคนเดียว ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพี่น้องเท่าไหร่หรอก แต่จะให้มามีปัญหาดราม่ากันแบบละครผมคงไม่เอา
ผมอยากมีชีวิตสงบสุขแบบนี้ต่อไปมากกว่า
/
ที่เคนบอกว่าจะอยู่นาน.... ก็นานจริงคับ นานข้ามคืน มันขอผมค้างเฉยเลยง่ะ โน้มน้าวใจไงก็ไม่ยอมไป
อุตส่าห์หวังดี ไม่อยากให้เหนื่อย ไม่ใช่ไล่ให้กลับเพราะไม่อยากอยู่ด้วยกันนะคับ
เวลาอยู่กับเคนมันเป็นอะไรที่.....ไม่เห็นหัวอะไรทั้งสิ้น (มันอ่ะนะ)
โลกนี้มีแต่กูกับมึง...ประมาณนั้น บางทีก็ยังคิดเลยว่ามึงเพ้อเจ้อมากไปป่าวเนี่ย ลดๆ บ้างก็ได้นะความรักความหลงอ่ะ
ไม่รู้มันจะ.....อะไรนักหนา
แต่ผมก็.......รู้สึกล้นนะ ไม่ใช่แค่เต็มหรือล้นธรรมดา รักของมันเหมือนน้ำท่วมอ่ะคับ
เป็นมวลขนาดใหญ่ ที่มีพลังมหาศาล ถึงจะเอาบิ๊กแบ็คมาขวางก็กั้นไม่อยู่ มีประโยชน์แค่ชะลอเฉยๆ เหอๆๆ
ตัวผมเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง เหมือนจะอึดอัด แต่ก็ต้องการ
มันเป็นสิ่งที่ได้รับแล้วมีความสุข รู้สึกดี.......
เวลาที่เห็นแววตา น้ำเสียง การกระทำ ที่มีไว้ให้เราเพียงคนเดียวเนี่ย เมื่อก่อนอาจจะไม่รู้สึกไรมาก ติดจะรำคาญ รก ขวางหูขวางตาด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เมื่อผมกับเค้าคิดตรงกัน มันก็กลายเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ดี
คืนนั้นผมยืนกอดเคน มองวิวจากหน้าต่างชั้น 1x ด้วยกัน เรื่องวิว ห้องผมวิวสวยกว่าห้องเคนคับ ยิ่งมืดๆ งี้มองได้ไม่เบื่อ
"ไม่เหนื่อยเหรอ?" เคนถามแล้วเอามือมาลูบแขนผมที่กอดเอวมันอยู่ คือ...เมื่อกี้เพิ่งมีไรกันอ่ะคับ แหะ
"นิดนึง" หลังเปลือยของมันยังเปียกเหงื่ออยู่เลย ผมเอาหน้าไปแนบแบบไม่กลัวเปื้อน
"งั้นต่ออีกยกป่ะ?"
"อืม ก็ได้ แต่เจลหมด"
"เดี๋ยวเข้าเบาๆ"
"ไม่เอา เจ็บ" ของมันก็ตั้งขนาดนั้น...
"แถวนี้มีเซเว่นมั้ยล่ะ เดี๋ยวเราลงไปซื้อให้"
"มี แต่จะไปจริงเหรอ?" เคนหันมามองยิ้มๆ แล้วมันก็กอดผม เอามือจับตูดขยำด้วย
"ไม่อยากให้ไปเหรอ?" มันขยำจนบางอย่างไหลออกมาจากก้น เหอๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเป็นอย่างยิ่ง ผู้ใหญ่โปรดให้คำแนะนำ
"ไปก็ดี เดินเล่นกัน"
"นอนรออยู่ที่นี่ก็ได้"
"หึ อยากเดินเล่น ขอขี่หลังด้วยนะ" ติดใจสุดฤทธิ์
"ให้ขี่ก็ได้ แต่กลับมาต้องขี่ (เซนเซอร์) ให้เรานะ"
"ทุเรศ" มึงกล้าพูด
"อ้าว ไม่ชอบเหรอ เราว่ามันก็ดูโอเคอยู่นะ"
"อ่ะนะ" ใหญ่ดี กร๊าก :haun4:
"เข้าข้างตัวเองตลอด" ผมว่า
"เปล่า.......เห็นมากับตา สัมผัสมาแล้วด้วยปาก ถ้าไม่ชอบพุจะกินเหรอ?" หน้ามึง.........อ๊ากกก หมั่นไส้
"เออๆๆๆ เลิกพูดได้และ" หัดอายซะบ้างแสรดดด
"ฮ่ะๆๆ เขินใช่มั้ยล่ะ ชอบนะ น่ารักดี"
"......................" ผมดันไอ้เคนออกจะไปหาเสื้อผ้ามาใส่ แม่งเอ๊ย จะชมไรนักหนา เขินก็จริง แต่เค้าไม่ให้พูดกันหรอก
"เฮ้ยยย" เดินไม่ถึงสามก้าว เคนก็เอาแขนมารัดเอวผมจากข้างหลัง แล้วมันก็พาลากไปกดบนที่นอนคับ
"หนัก" พูดได้คำเดียวหน้ามันก็กดลงบนซอกคอ มันจูบสลับกับดูดไปซักพักจนผมคิดว่ารอบสองจะมาแล้วเหรอวะ
"รักพุนะ" อยู่ๆ ก็พูดอีกและ
"อืม" ผมพูดคำนี้บ่อยๆ แบบเคนไม่ได้หรอกคับ มันอายอ่ะ
"พุล่ะ?" ถามกลับซะงั้น ก็รู้ๆ อยู่ จะถามเพื่อ
"เคนนนหนักกก"
"ไม่รักเคนเหรอ?" เสียงมึง กูขนลุก ฮีตขึ้นจนน้ำตาคลอเลยคับ
"วันนี้บอกรักเคนยังครับ?"
"อย่ามาเน่าดิ๊" ผมพยายามจะดันมันออก แต่ไอ้เคนเหมือนแกล้งทับมาซะแทบร้องแอ้ก
"ไม่อยากได้ยินก็จะพูด" เคนพูดอู้อี้ยังกับเด็กเอาแต่ใจบนหลังผม
"เปล่า... อยากได้ยินอยู่" เฮ้อ
"เราก็อยากได้ยินเหมือนกัน"
"ปล่อยก่อน เดี๋ยวบอก" เคนทำตามคับ พอหลุดแล้วผมก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วเอามาให้มันด้วย
แต่งตัวเสร็จก็แกล้งทำเป็นลืมคับ กะเนียนไม่บอก แหะๆ เขินอ่ะ เคนมันก็รออยู่ แต่เฉไฉไปเรื่องอื่นก่อน
จนกระทั่งลงมาข้างล่าง ตอนนั้นคอนโดคนยังไม่ย้ายเข้ากันอ่ะคับ เลยมีแค่แมว กับรปภ. ที่เห็นๆ อยู่
ผมพาเคนเดินอ้อมไปข้างหลัง คนไม่มีเลยคับ ลมก็แรง เดินๆ อยู่ ผมก็กระโดดไปกอดคอมัน เคนก็รับไว้ทัน
ทีนี้ก็เลยได้ขี่หลังมันสมใจ
"I love you." ผมบอกเคน อย่างเขิน.....
"so much." ต่อให้ด้วย
เห็นเคนยิ้มหน้าบานจนปากฉีก หึหึ ไอ้ตาเล็ก ดีใจแล้วล่ะสิ
ผมคิดๆๆ ของแถม คิดได้ก็เอานิ้วชี้เนี่ยล่ะคับ วาดเป็นรูปหัวใจบนอกซ้ายมัน
"แถมให้ หัวใจจากน้ำพุุ"
"........." เคนยังไม่พูดอะไรคับ ได้แต่ยิ้มๆๆ แล้วก็ยิ้ม จนสุดท้ายก่อนถึงหน้าคอนโดมันก็ปล่อยผมลงพูดว่า
"ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไร มีเยอะ"
"มีไว้ให้ใครครับ?" สายตา...สุดๆ
"ให้คนชื่อเคน..." กูจะสำลักความหวานตายอยู่และ
"เฮ้ยยย พอเหอะ รีบไปเซเว่นกันดีกว่า" พอๆๆ มากๆ เข้าจะตายเอา ผมดึงแขนเคนไปที่ประตูพอผ่าน รปภ. มันก็จับมือผมเดิน ตอนแรกอาย แต่ดึกแล้ว มืดด้วย คงไม่เป็นไร แหะๆๆ
/
หลังจากคืนนั้น ผมก็เข้าโหมดเก็บตัวทำงาน...โอ๊ะ ตอนแรกนึกว่าคงได้อยู่คนเดียวเต็มที่แล้ว แต่ไม่ใช่งั้น เคนมันก็ยังตามมาเกาะติดผมเหมือนเดิม แถมเอากีต้าร์มาร้องเพลงให้ฟังอีกต่างหาก (ตอนหลังเลิกงานอ่ะคับ มันจะมาง้องแง้งๆ ด้วย บางคืนค้าง บางคืนผมไล่กลับ)
เหอๆ มึงจะอะไรปานนี้ว้าเนี่ยยยยยยยยย......
"พุอยากฟังเพลงไร?"
"เคนร้องเพลงไรได้ ก็ฟังอันนั้นแหล่ะ" ภูมิใจกับความสามารถของมันเหมือนกันนะนี่ ทั้งเล่นดนตรีได้ เล่นกีฬาก็เก่ง หล่อเหี้ยๆ เลยมึง ทำไมกูตาถึงอย่างงี้ อิอิ ตอนแรกไม่รู้เลยนะว่ามันทำได้ แค่เห็นครั้งแรกก็ชอบเฉยๆ
"อืม........." เคนทำหน้านึกๆ ซักพักมันก็ร้องซักเพลง ที่ตอนนั้นผมไม่รู้จัก ไม่เคยฟังมาก่อน
"สิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึก สิ่งที่ฉันไม่เคยจะนึกว่ามี
แต่แล้วฉันก็ได้พบจาก ได้พบจากเธอ เธอคนนี้" เพลงไรฟระ
"แค่เธอก็พอ ฉันไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ ชีวิตฉันเพียงพอแล้วแค่คนนี้..."
"เพลงไรวะ กะเทยก็พอ? ฮ่าๆๆๆ" หูหาเรื่องมากคับผม
"โห พุ เพลงเสียหมดเลย" เคนหยุดเลยคับ
แล้วมันก็ร้องอีกหลายเพลง บางทีเคนก็เล่นกีต้าร์อย่างเดียว แล้วผมร้อง
เวลาเบื่อๆ อุดอู้อยู่ในห้อง ผมก็ชวนเคนไปร้องเพลงข้างสระว่ายน้ำครับ บรรยากาศสุดยอดมาก ปลอดคน โลกสีชมพูอีกและกรู
ปกติดาร์คตลอด
คิดได้ยังไม่ทันขาดคำ อยู่ๆ ก็มีคนกลุ่มนึงเดินเข้ามาคับ มีทั้งชายและหญิง พวกนั้นมองผมกับเคนพักนึงก็จับจองหาม้านอนข้างสระเหมือนกัน
"กลับเหอะ" หน้าเคนเปลี่ยนจากเมื่อกี้ไปอย่างสิ้นเชิงเลยคับ ผมกำลังจะลุก ก็มีผญ. ทักขึ้นมาก่อน ประมาณมหาลัยอ่ะ
"ร้องเพลงกันอยู่เหรอคะ ขอฟังด้วยได้มั้ย?"
".........." ถามใครไม่รู้ แต่มองหน้าเคน แล้วเคนไม่ตอบ
"อยู่ตึกไหนกันเหรอคะ?"
"ตึกนี้คับ" ผมชี้
"เหรอคะ เราอยู่ตึก x เพิ่งย้ายมา บลาๆๆ ยังไม่มีเพื่อนร่วมคอนโดเลยซักคน ถ้าไงเราเป็นเพื่อนกันมั้ย ชื่อไรกันเหรอคะ?"
".............." เคนไม่ตอบ มันทำเป็นก้มหน้าจับคอร์ดกีต้าร์ไปงั้นๆ ส่วนผมก็.....ไม่อยากตอบเหมือนกันแหล่ะสราด
"น้ำพุครับ คนนี้เคนครับ" มารยาทไว้ก่อน ส่วนเคนมองตาขวางเลย ประมาณว่าไปบอกทำไม
พอเค้าเห็นเคนไม่พูด ก็มาเล่นงานผมแทนดิทีนี้
ตอนแรกเคนก็เงียบๆ คับ ใครถามไรทำท่าไม่อยากตอบ หลังๆ มามันคงทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นยืนแล้วบอกผม
"รอที่ประตูนะ" ประตูที่ว่าก็ประตูทางที่จะเข้ามาสระว่ายน้ำอ่ะคับ มันต้องใช้คีย์การ์ดเปิดด้วย
"เพื่อนจะไปแล้ว งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ" รู้อายุกันและคับ
"เดี๋ยวค่ะ ขอเบอร์พี่น้ำพุได้มั้ยคะ อยู่คอนโดเดียวกันวันหลังเผื่อจะได้นัดไปกินข้าวกัน"
จอร์ช ใครจะให้ ปกติก็ไม่ได้ให้ง่ายๆ อยู่แล้วคับ แถมไม่ชอบโทรศัพท์พร่ำเพรื่ออีกต่างหาก
"มือถือพี่อยู่กับแฟนอ่ะคับ ไม่ค่อยได้พกเท่าไหร่"
"ไม่เป็นไรค่ะ ยังไม่โทรตอนนี้ คือว่า...อยากรู้จักพี่เฉยๆ คงไม่ว่ากันนะคะ"
ว่าเว้ย! แล้วไอ้ที่ยืนตาเขียวรออยู่นั่นยิ่งจะว่าเข้าไปใหญ่ :sad4:
"โทษนะคับ ให้ไม่ได้จริงๆ ไว้เจอกันค่อยทักกันก็ได้ พี่ไปก่อนนะ" ผมรีบชิ่งคับ แทบวิ่งก็ว่าได้
พอมาถึงเคน มันก็มองแบบ...น่ากลัวอ่ะคับ จนกระทั่งถึงห้องนั่นแหล่ะ
"ไปคุยด้วยทำไม บอกให้กลับก็ไม่กลับ" ไอ้เคนเอาอีกและ
"ก็คุยไปงั้นแหล่ะ ตามมารยาท" ผมตอบสะบัด แม่ง...ยังกับว่ากูผิดงั้นแหล่ะ
"ดี ไม่ให้เบอร์ไปตามมารยาทด้วย"
"ทำไงได้! ก็คนมันหล่อ หน้าตาดีอ่ะ ใครก็อยากคุยด้วย ไม่เห็นแปลกเลย" ผมพูดประชดแบบขำๆ คับ ไม่เครียดไปตามเคนหรอก มันบ้า ที่จริงเค้าก็อยากคุยกับมันนะคับ แต่มันเอาแต่...แผ่รังสีไม่น่าเข้าใกล้ออกมา แล้วใครมันจะไปกล้าพูดด้วย
"แต่แฟนเค้าหวง ไม่อยากให้คุยกับคนอื่นเข้าใจมั้ย" เคนว่างั้น
"เข้าจายยย......" ก็มึงเล่นชิ่งก่อนคนแรกนี่หว่า
"เข้าจายยยว่าหึง แต่มาโกรธเรามันก็ไม่ถูกนะ" สาดดด
"เราไม่ได้โกรธพุ"
"จริงดิ?"
"แค่ไม่ชอบ รู้ว่ามาจีบยังจะไปคุยด้วยอีก" แล้วมันก็ยกมือทำร้ายศีรษะผมคับ
"เจ็บนะ" -*- นี่แค่เรื่องขี้เล็บ เรื่องใหญ่กว่านี้สงสัยโดนฆ่าไปทำหุ่นขี้ผึ้งเก็บโลงแก้วซะล่ะมั้งกู
"อย่าให้เห็นแบบนี้อีก"
มันบ้ามั้ยล่ะ? o12
H
ปั่นมาสังเวย... คาดว่าจะให้'จบ'ตอนไอ้น้องเทนเนี่ยแหล่ะ (ดีมั้ย?)
ตอบจ้า
sin : คอนโดพุเคน >> 'รอน้ำท่วม จนรากแทบแตกแล้ว' สรุปไม่ท่วม แล้วน้ำพุไปหาศูนย์อพยพทำไม? (ขำ)
เพื่อนบ้าน : สร้างภาพให้น้องเคนเพราะความหล่อ ไม่หล่ออาจจะน่าสงสารน้อยกว่านี้ ฮ่าๆๆ นิสัยสองคนนี้...แบบว่าถ้าไม่เข้าข้างใคร พุนิสัยน่ารักกว่านะ ยิ้มง่าย ตลกเฮฮา (อาจจะกำลังสร้างภาพอยู่) น้องเคนนิ่งเกิ๊น ไม่กล้าคุยด้วย
เคน - พุ นี่พี่ว่าหื่นพอกัน ฮ่าๆๆ พุว่าเคนหื่นใช่ป่ะ แต่เวลาคุยกับแบงค์หรือกับเพื่อน ฮีแรงนะ ดูเป็นคนเชี่ยวชาญมาก
เรื่อง 'ฮึ้บ' อันนี้อธิบายยากแฮะ แต่น้องเค้าปลื้มกับอะไรแบบนี้แหล่ะ อะไรที่ไม่มีความหมายแต่มีความหมาย?
ป๊าพุ แท้ที่จริงแล้วห่วงลูกชายมว๊ากก โทรตามตลอด จนเป็นเหตุผลนึงที่น้องเค้าชอบปิดเครื่อง.......หนี ตามระเบียบ
พี่นัท หลังจากวันเกิดก็ได้เจอกันนะ แต่ไม่มีไรหง่ะ แค่นัดกินข้าว ตัดฉับๆๆ เลยซะงั้นอยากต่อเรื่องไอ้น้องเทน
มีหลายคนเชียร์แบงค์กับพุ หุหุ เชียร์นานแล้วแต่เชียร์ไม่ขึ้น (เสียใจอ่ะ) แต่ก็แอบมีซัมติงกันนิดนึง สภาพคล้ายๆ น้องโมที่แอบมีหลุดๆ บ้างเป็นบางครั้ง แต่สุดท้ายก็คือเพื่อนกันนน
Kfc_Pizza : แต๊งส์เช่นกันจ้า เรื่องน้องเทนไว้ติดตามกันต่อไป
luv_khun : นานๆ ทีหวานบ้างอะไรบ้าง ดราม่ามานาน อิอิ
yoyo : น้องเคนน้ำเน่าอ่ะ มากกว่านี้อาจอ้วกแตกได้
mur@s@ki : ตอนขี่หลังน้ำพุเพ้อสุดๆ ประมาณว่าทุกอย่างทั้งบรรยากาศ การกระทำ น้ำเสียง และความแมนทำให้ตกหลุมรัก...ประมาณนั้นค่ะ เรื่องน้องเทน...จะว่าน่าสงสารก็ได้นะ
HydrA : พุก็ตามใจเคนตลอดนา อย่างเวลาออกไปข้างนอก เคนจะเป็นอีกโหมดนึง (โหมดดาร์ค) เวลาจะกินหรือจะซื้ออะไรก็ทำให้ตลอด น้องเทนก็คงไม่รู้จะทำตัวยังไงมั้ง อีกฝ่ายเป็นผช.นี่นา คงสับสนน่าดู
ordkrub : พุเนี่ยตัวเที่ยวเลย แต่เคนไม่ค่อยว่างอ่ะสิ
lucifel : :o8: ด้วยคน
Wordslinger : ตอนขี่หลังแล้วได้ยินเสียงนั้น เสียงบ่งบอกความแมน ฮ่าๆๆ น้องเค้าได้ยินแล้วรู้สึกดีมากกก ก็เลยเน้นเป็นพิเศษ ที่จริงในเรื่องก็ใส่จินตนาการคนแต่งไปเยอะอยู่ เพื่อให้เรื่องมันสนุกสนานเฮฮาด้วยอ่ะคะ (สนุกรึเปล่าไม่รู้) ที่จริงคนแต่งก็เชียร์น้องเคน ถึงแม้ถ้าน้องเค้าจะไม่ได้เป็นพระเอกจริงก็ยังเชียร์อยู่ดี
Akad3ar : จับ H กันประจำวัน เหอๆๆ
BeeRY : จริงด้วย ขมกันมานานแล้ว ตอนหลังหวานๆ มั่งก็ดีเนอะ
Uonlii_I : พี่นัทยังอยู่ไม่ได้ไปไหนแต่อย่างใดจ้า ว่างๆ ก็พาน้องออกล่าเหยื่อเป็นที่สนุกสนานมาก -*-
Ak@tsuKII : เคนขี้หึงสุดๆ แต่ไม่หึงให้เห็นหรอกค่ะ จะไปหึงนอกจอมากกว่า อิอิ เม้นท์หลังโดนใจหง่ะ ถ้าพุไม่ได้ชอบแต่แรกคงยากจริงๆ ที่จะคบใครซักคน น้องเทนกวนก็จริง แต่มองอีกมุมก็น่าสงสาร Y Y ไม่รู้คนที่เป็นแฟนด้วยตอนนี้รักจริงป่าวด้วยเนี่ยสิ
❃indy❣zaka❃ : พุไม่ได้แกล้งเทนหรอกจ้า กำลังจะดราม่ากันอีกและ
gummin : เทนกลัวพุไม่รักเหรอ.... อิอิ
MinKKniM : หยุดได้แต่ก็ยังออกแนวเรื่อยเปื่อยเหมือนเดิมนะ ฮ่าๆ
malula, afternoon, eternally : นักอ่านหน้าใหม่ ขอบคุณนะคะ
yayu : happy!!!
HappyMelon, getto : เรื่องน้องเทนโปรดติดตามตอนต่อไป :impress2:
luv_khun : พุไม่ได้ใจเย็นอย่างเดียว ออกแนวไม่สนใจเทนด้วย ^^
lucifel : จะเอาได้มั้ยหนอ เหอๆๆ
gonna.be : ส่งให้แล้วนะจ้ะ ฟีดแบ็คคือ......ยังไม่ได้ฟัง -*- ต้องขอโทษน้องจริงๆ
:pig4: :กอด1:
-
เลิฟพี่โบโซมัชเหมือนกัน กรี๊ดๆๆๆๆ ชอบตอนนี้สุดๆๆๆ :m3:
เหมือนอ่านมาทั้งเรื่องแล้วรอตอนหวานๆแบบนี้แหละ :laugh:
น่ารักๆๆๆๆ รักกันนานๆนะน้ำพุกับเคน :กอด1:
อยากรู้เรื่องน้องเทนต่อแล้วค่ะ หลังจากที่(น่าจะ)อกหักจากน้ำพุ แล้วฮีไปได้แฟนผู้ชายอะไรยังไง :z1:
-
แววตา น้ำเสีย การกระทำทีมีไว้ให้เรา
เพียงคนเดียว เขินๆ :กอด1:
จุ๊บๆ หนูโบ
-
/
"มี แต่จะไปจริงเหรอ?" เคนหันมามองยิ้มๆ แล้วมันก็กอดผม เอามือจับตูดขยำด้วย
"ไม่อยากให้ไปเหรอ?" มันขยำจนบางอย่างไหลออกมาจากก้น เหอๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเป็นอย่างยิ่ง ผู้ใหญ่โปรดให้คำแนะนำ
^
^
เราขำอ่ะ รู้สึกว่าคนแต่งหื่น (แต่เราชอบนะ 55)
น้องแทนเป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย อ้ายยย
-
โอ๊ยยย น่ารั๊กอะ ไม่ไหวแล้ว ไม่น่าเชื่อ
พุแบบ เปิดใจให้เคนจริงอะไรจริง เราจำช่วงที่พุเคยรำคาญเคนได้(เพราะเคยเป็นมาก่อน)
แต่ไอ้ช่วงหวานๆนี่จะทำให้อิจฉาตาร้อนไปถึงไหนกันย๊าาา
หวานเว่อร์มากๆ ดีใจกับเคนว่ะ จริงๆ
-
สังหรใจแล้ว ว่้ำาเทนจะสนใจน้ำพุ
แต่ไม่อาจทำอะไรได้ เลยจิกกัดไปตามเรื่อง เหมือนคำพังเพยของฝรั่ง "องุ่นเปรี้ยว"
ดีแล้วที่ พุ ตัดปัญหา ไม่ยุ่งด้วย(หรือเปล่า)
จะจบแล้วเหรอ เขียนไปเรื่อยๆได้ไหม๊ค่ะ ตามอ่านอยู่นะ :3123: :กอด1:
-
เคนโคตรหื่น เอ๊ะ ไม่ใช่สิ พุก็ด้วยเหมือนกัน 5555+ ชอบ(เคนแม่งอีโรติกโคตร)
ปล1. น้องเทนเอ๋ยย ว่าเเล้วเชียว (พุ : คนมีเสน่ห์ก็เงี้ยแหละ 555+)
ปล2. ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่ออีกอ่ะ ฮือๆ
-
ว่าจะไม่พูดถึงเรื่อง "ขนาด" ของเคนแล้วนะ แต่ว่ารู้สึกน้องโบว์จะเน้นบ่อย! :laugh: แต่อย่างว่า...ตั้งแต่อ่านเรื่องของน้ำพุมา ดิฉันก็รู้สึกแหละว่า...เคนนั้น...ใหญ่จริง! แอร๊ย! :laugh:
ตอนนี้หวานกันจังเลยค่ะ. อิจฉา. ขัดใจยัยผู้หญิงที่เข้ามาทักจัง จะอะไรนักหนา น่าจะรู้ว่าคนเขาไม่อยากคุยด้วย.
ขอบคุณน้องโบว์ค่ะ. :กอด1:
-
น้ำจะท่วมบ้านเค้าเพราะพี่โบมาก่อนเค้าไปดิทของเก่าเนี่ยแหละ -*-
***
เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนนู้นนนนนนน พี่รกรขึ้นเตตัสในเฟสว่า "การนอกใจ คือดราม่าที่เจ็บปวดที่สุด"
เค้าก็ไปเถียง ฮ่ะ ๆๆ บอกว่า "ความตาย" ต่างหากคือดราม่าที่เจ็บปวดที่สุด
แต่พี่รกรบอกว่า ความตายมันเจ็บปวดแต่ว่าตายแล้วก็คือจบ แต่การนอกใจ ความรู้สึกมันไม่จบ
และความรู้สึกนั้นมันอาจจะติดตัวเราไปอีกนานเลยก็ได้ วันนั้นเพื่อนบ้านไม่เข้าใจ แต่วันนี้เค้าเข้าใจแล้ว T^T
พี่โบอาจสงสัย แล้วมันเกี่ยวอะไรกะเรื่องตูวะ -*- ฮ่ะ ๆๆ มันเกี่ยวเพราะผู้ชายคนนั้นทำให้เค้านึกถึงเคน
หลายๆครั้งที่พี่โบหรือแบงค์บอกว่าเคนหยิ่ง ไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า และหลายๆครั้งที่เค้ารู้สึกว่าเคนแสดงอาการไม่เป็นมิตร
กับเพื่อนร่วมโลกเวลาที่อยู่กับพุ หรือพร้อมจะงับหัวใครก็ได้ในโลกที่ไม่ใช่พุ เค้าเคยคิดว่านิสัยแบบนี้แม่งเกรียนและน่าปวดหัว
แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วอ่ะ หลังจากเจอเหตุการณ์นอกใจเพราะผู้ชายแสนดีที่พร้อมจะเป็นมิตรกับคนทั้งโลก ทั้งเพื่อนเรา ญาติเรา
จนนำไปสู่การนอกใจกับคนใกล้ตัวของเรา .. เค้าว่าคบผู้ชายเกรียนๆนี่มันก็ดีนะ ฮ่ะ ๆๆ เคนกลายเป็นหนุ่มคลีโอไปเลยอ่ะ
หนุ่ม(ไม่)โสดในฝัน กร๊ากกกกกกกกก ,, พอเหอะ !! เพ้อเจ้อมาก -*-
I love you .... so much ยังคงสร้างภาพอยู่ ฮ่ะ ๆๆๆๆ ก็เล่นน่ารักกันทั้งคู่อ่ะ งดเกรียนกันสักครู่
แต่ไอ่บทสนทนาชวนหวาบหวิวนั่น(ขยำตูด อะไรต่ออะไร) เล่นเอาเด็กน้อยต้อยติริดอย่างเค้าเขินเลยอ่ะ -////-
อยากไปอยู่ในทุ่งข้าวสาลีแล้วระเบิดตัวเองตายกลายเป็นโกโก้ครั้นช์จัง อร๊างงงงงง ~ ว่าแต่เซเว่นมันมีเจลขายด้วยหรอ ??
เรื่องน้องเทน นอกจากจะมาชอบพุแล้วมันยังมีอะไรอีกหรอ ?? น้องเทนจะรุก ?? จับพุปล้ำ มันต้องเคยดูดปากกันแล้วแน่ๆ
อย่าที่แบงค์บอก หึหึ จะเอาจริงแล้วใช่ม่ะ ไม่ใช่ดีแต่มาแง่งๆใส่เค้าเวลาเคนอยู่ด้วย เออ ประหลาดดีนะ อยู่คนเดียวแล้วไม่กล้า -*-
แต่ชอบปากดีเวลาเคนอยู่ด้วย น้องเทนเป็นไรมากป่ะ ?? เห็นพี่โบบอกว่าแฟนน้องเทนนี่ก็ไม่รู้ว่ารักจริงหรือเปล่านี่คือ ??
ไม่รู้ว่าเค้ารักน้องเทนจริงเปล่า หรือว่าไม่รุ้ว่าน้องเทนรักเค้าจริงเปล่า ? มันคืออันไหน ถ้าไม่รักเค้า แล้วพุก็ไม่รักเทน
งั้นมารักกะเพื่อนบ้านมา เพื่อนบ้านร๊ากกกกกกกกกกกเด็ก อิอิ >.<
ตอนนี้มีอะไรน่ารักๆเยอะเลยอ่ะ ขี่หลัง เล่นกีต้าร์ ร้องเพลง เคนเล่นกีต้าร์เป็นด้วยอ่ะ โคตรเท่ !!!
เค้าชอบเพลงที่เคนร้องมาก กระเทยก็พอ อย่างฮาาาาาาาาาา อ่ะ เคนชอบแบบนี้ก็ไม่บอก ฮ่ะ ๆๆ
แอบสงสารน้องนีคอนโดพุเบา เบา จะจีบใครก็ไม่รู้(ทั้งคู่ไม่มีใครเป็นมิตรกะชาวบ้านสักคน -*-)
แต่โดนเบรคซะหัวทิ่ม เคนยังคงยึดมั่นในอุดมการณ์ หล่อ เริ่ด เชิด หยิ่ง ... เท่มากกกกก ><
อ่อ ๆๆ แต่เรื่องน้องเทนอ่ะ เค้าก็ไม่อยากให้พี่น้องทะเลาะตบตีกันเหมือนกันนะ จากตอนที่แล้วพี่น้องคู่นี้เค้าเล่นกันแรงเนอะ
พี่ชายเค้ามันเล่นกันไม่เห็นแรงแบบนี้เลย จะว่าไปเค้าไม่เคยเห็นมันเล่นกันด้วยซ้ำ -*-
มีแต่มันอ่ะเล่นกะเค้าแรงๆ ทั้งๆที่เค้าเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ(?) T^T
และอีกหนึ่งประเด็นที่รับไม่ได้ คือพี่โบจะจบเรื่องนี้ ไม่นะ !! ไม่จริง !! โฮฮฮฮฮฮฮฮ *หัวใจสลายวันดอกฝ้ายบาน* T^T
เค้าไม่อยากให้จบอ่ะ เค้าอ่านจนเค้ารู้สึกเหมือนว่าเราเป็นเพื่อนกันไปแล้วนะ แล้วถ้าจบนั่นก็เหมือนกับว่า เพื่อนเลิกคบเลยอ่ะ
เหงาเด่ะ ~ อย่าทำอย่างนั้น อย่าไปไกลๆจากฉัน ทิ้งความเคยผูกพัน มันทำร้ายกันรู้ไหม ~ จะเลิกคบกันจริงๆหรอ ??
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
Ps.เค้ากดบวกได้แระน๊า คะแนนแรกให้พี่โบคนสวย อิอิ ^^
Ps.เค้าสัญญาว่าจะไม่เพ้อเจ้อแล้ว พี่โบเขียนต่อเถอะนะ (พี่โบบอก ชั้นเห็นแกพูดมาหลายรอบละ ไม่เคยทำได้สักที :beat:)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อย่าดราม่ามากนะ
เอาแค่ซอฟๆพอ
สงสารเคน
:z2:
-
ปัจจุบันเคนรู้ไหมเนี่ย ว่าน้องเทนมันแอบชอบแฟนพี่ ฮ่าๆๆๆ
-
เห็นด้วยกับเฮียเคนมากๆ รู้ว่าจีบแล้วคุยทำไม เป็นใครใครก็หึง นั่งดูคนอื่นจีบแฟนตัวเอง o18
-
ไม่เป็นไรค่ะ ตอนเเรกไม่ได้คิดว่าจะส่งให้จริงๆด้วยซ้ำ พอดีหนูฟังเเล้วนึกถึงพี่เค้า เลยอยากบอกเฉยๆ :laugh:
ตอนนี้หวานเว่อร์ไปเลยทีเดียว เอิ๊กๆ
อิจฉาเบาๆ (เเค่เบาๆ จริงๆนะ :z1:) o18
ว่าเเต่ว่าอ่านนิยายหลายเรื่อง ตอนล่าสุดคนเเต่งเดี๋ยวนี้เค้าอินสถานการณ์กันน่าดู
มวลน้ำอย่างนี้ มาเเบบน้ำท่วมอย่างนี้ เจอเเทบทุกเรื่อง
อีเเบบนี้ย้อนมาอ่านอีกทีก็รู้เลยน่ะสิว่า ตอนนี้ เเต่งช่วงไหน 55555
:กอด1: กอดคนเเต่ง ^^
-
ชอบอ่ะชอบสุดๆๆ หวานกันแบบนี้อ่ะน่ารักมากๆเลย
ชอบให้เคนกับพุอยู่ด้วยกันและหวานกันแบบนี้บ่อยๆ
ส่วนเทนดูแววแล้วคิดว่า เทนเริ่มจะทนแบกมันไม่ไหว
ท่าทางเทนอาจจะเริ่มรุกในเร็วๆนี้ก็ได้อ่ะ
แล้วเคนจะรู้มั๊ยอ่ะค่ะ
-
ความดีมันอยู่ตรงไหนนนน
เคนคงจะรักมากกกกกก ไว้ใจพุง่ายๆก้อระแวงใช่ป่ะล่ะ
เีิรื่องมันเคยมีอ่านะ ฮ่าา
ปล.น้องเทนจะเปงมดแดงแฝงพวงมะม่วงป่าวหว่า
ปล2. น้ำพุยังมีกิ๊กซ่อนอยู่อีกมั้ยล้ะนั่น
-
รออ่านดราม่าน้องเทนอยู่นะคะคุณโบ :laugh:
-
+1 ให้กับความหื่นของเคนค่ะ
ชอบจังเวลาสองคนนี้เค้าหวานกัน น่ารักแบบหื่นๆดีค่ะ
คิดอยู่เหมือนกันเรื่องน้องเทน ว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี้
-
บางครั้งคำว่า "รัก" ก็ไม่จำเป็นต้องพูด
แต่มีคนบอกให้พูดบ้างไรบ้าง ชีวิตรักมันจะได้สดชื่น :กอด1:
เคนหื่นนจริง แต่พุก็หื่นเหอะะะ จริงมะ??
ฮ่าๆๆ :laugh: :laugh:
-
คู่นี้มันน่ารักจริงจัง ขยันเติมความหวานให้กัน พุเริ่มอายน้อยลงแล้วในการตอบสนองความรัก ซึ่งมันเยี่ยมมาก
พาร์ทนี้ถูกใจฉากที่สระน้ำ เคนหยิ่งอีกแล้ว ..เค้าชอบบบบบบบบ!!! ฮ่าๆๆ
อ่านแล้วมันทำให้รู้สึกว่าพุสำคัญ แค่เธอเท่านั้น ประมาณนี้ เคนนี่เป็นผู้ชายที่แซ่บเว่อร์อีกคนละ //กรี้ดดด!!
:กอด1: ยังมีมาม่าเหลืออีกหรอคะ? ห่อใหญ่มากมั้ยคะคุณโบว์ กระซิกๆ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดด ดีใจที่ได้อ่าน หุหุ
เข้ามาบวกไว้ก่อนเดี๋ยวมาเมนต์เต็มที่หลังจ้า
ปล. ห้ามจบนะคะ จบมีประท้วง อิอิ
-
หนุ่ม ๆ ยังเสน่ห์แรงไม่ตก
ดีใจที่สองหนุ่มปรับตัวปรับใจเข้ากันได้ดี ไม่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่
รอเรื่องของเทนค่ะ
-
เค้าว่ากันว่า ... คนที่กำลังมีความรัก มักมีรังสีออร่าวิ้งๆรอบตัว ทำให้ดูสดใส ดูดี ดึงดูดสายตา และ ฯลฯ
ดังนั้น ... ก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดว่า สองหนุ่มรูปงามที่ปกติืก้เป็นที่ถูกตา ต้องใจใครต่อใครนั้น
จะมีรังสีดึงดูดมนุษย์โลกได้มากมายเยี่ยงนี้ ..... (วิชาการเวอร์ 555+)
สรุป.... วุ๊ยยยย ก็คนมันหล่ออออออ :impress2:
ปล. พี่นัทเปรี้ยวนะ พาน้องๆล่าเหยื่อ 555+ :laugh:
ปล. น้องโบ :กอด1:
-
อึ๊บๆ ดันขึ้นไป เดียวมาดิทเม้นต์ฮับ
---
ที่จริงเราชอบเคนที่หยิ่งแบบนี้นะ มีเสน่ห์ดี :o8: ดูเข้าถึงยาก เป็นผู้ชายสองบุคลิก
แต่อีกมุมที่เค้ามีคือจะพิเศษสำหรับคนพิเศษของเค้าเท่านั้น
โรแมนซ์จะตาย แล้วน่าอิจฉาคน'พิเศษ'คนนั้นด้วย o18
(แบบเป็นพระเอกที่อารมณ์สุดโต่งมากๆ ตอนดีก็ดี้ดี พูดเพราะ แต่เวลาคุณชายหึงเธอก็พายุเทอร์โดเข้าดีๆนี่เอง
แต่คนอ่านก็ชอบนะ เค้ามีมุมที่โรแมนติก แต่ก็โหด ขี้หึงดีด้วย ชอบ มันไม่ได้มีแต่มุมเดียวไงถ้ามีแต่มุมแสนดีมันดูน่าเบื่อไง แบบนี้แหละ พระเอก หุหุ :o8: (อ่านแล้วงงเมนต์เราอย่าถือสานะคะ กร๊ากกกกก เม้นต์มึนได้ใจ :z3:))
แล้วก็ดีออก พุจะไม่ต้องกังวลเืรื่องที่จะมีคนเข้าหาเคน สบายใจได้
ปล.เราอ่านNCเรื่องนี้นะ หื่นดี ฮ่าๆๆๆๆ แบบใช้บางคำแล้ว กรี๊ดดดด คำมันดิบและหื่นดี(คนอ่านชอบ กร๊ากกก) แต่ขณะเดียวกันก็ฮาอะ ตลกสองคนนี้เวลาคุยกันเรื่องแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หรือเวลาพุบรรยาย(คิด) แล้วตลกดี ฮ่าๆๆๆ
เคนก็หื่นได้ใจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แบบคุณชายเธอจะสามารถพูดออกมาไ้ด้อยากหน้าตาเฉยได้เลย กรากกกกกก
"ไม่อยากให้ไปเหรอ?" มันขยำจนบางอย่างไหลออกมาจากก้น เหอๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเป็นอย่างยิ่ง ผู้ใหญ่โปรดให้คำแนะนำ
>> ซีนนี้ อยากจะบอกว่า ตรูว่าแล้ว :pighaun:กร๊ากกกกกกก :laugh: เคนเค้าไม่อยากจะใช้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วอ่านะถุงก๊อบแก๊บ
(อ่านตอนที่มีอะไรกันแบบเต็มใจ ครั้งแรกที่คอนโดเคนได้ )
-
เข้ามารอเคนพุ
เคนน่ารักพุก็น่ารัก เดี๋ยวนี้พุก็น่ารักมากเลยนะ หวานกะเคนมากด้วย
ไม่ซึนเดเระ อย่างน้อยก็กล้าที่แสดงความรู้สึกกับเคนตรงๆออกไป ่
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
-
^
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!
เจอคนคิดเหมือนกันเรื่องถุงอ่ะ แต่เค้าทำมึนไม่พูดถึง >///< เดี๋ยวจะขัดกับภาพพจน์ใสๆที่สร้างมา -*-
แต่ที่จริงเค้าสงสัยตั้งแต่ครั้ง YATTA!!!! แล้วนะ เหอๆๆ ไม่พู๊ดดดดด เด็กน้อยใสๆ *_____*
-
/
ในที่สุดงานก็เสร็จตามเด็ดไลน์พอดีคับ... ป๊านัดผมให้ไปส่งงานที่ห้างและก็แวะกินข้าวกันเลย บอกตามตรง ผมกับป๊าไม่ค่อยสนิทกันครับ ถึงจะอยู่บ้านเดียวกันก็แทบไม่คุยกันเลย จะง้างปากออกมาแต่ละทีก็มีแต่ปัญหา
ยิ่งเวลาไปไหนด้วยกันสองคนยิ่งเป็นอะไรที่อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
อึดอัดจนพาลไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น
พอดีกับที่มีโทรศัพท์เข้า... ผมเลยขอไปโทรนอกร้าน
ไอ้แบงค์ครับ...โทรมาชวนไปมีตติ้งเพื่อนสมัยประถม... เหอๆๆ บอกตามตรงนอกจากมันแล้วผมจำได้ไม่กี่คนเอง ผมไม่อยากเข้าไปในร้านอาหารเร็วก็เลยคุยกับแบงค์นานนิดนึง จนกระทั่งมันรู้ว่าผมซื้อคอนโดใหม่แล้ว มันเลยอยากมาหา อยากมาอยู่ด้วย...ประมาณนั้น
ถ้าเป็นแบงค์ก็อยากให้มาอยู่นะครับ อยู่ด้วยแล้วสบายอ่ะ มันเทคแคร์ดี
“งั้นพรุ่งนี้กูขอไปอยู่กับมึงนะ ซักสองสามวัน...มึงจะว่าอะไรมั้ย?”
“ไม่ว่าหรอก มาดิ” ผมตอบ
“แล้วแฟนมึงล่ะ ไอ้เคนอ่ะ”
“เออ...ทำไม?”
“มันจะให้กูไปรึเปล่าเหอะ”
“แล้ว? มันไปห้ามตีนมึงไว้รึไง ห้องกูไม่ใช่ห้องมันซักหน่อย” ผมพูดขำขำ ตลก ใครๆ แม่งก็กลัวเคน แต่ก็ไม่แปลกมันน่ากลัวสำหรับคนอื่นจริงๆ นั่นแหล่ะ กร๊ากก (กูก็กลัว)
“เออ งั้นกูไปนะ พรุ่งนี้เจอกัน”
“เค”
“คิดถึงมึงนะ” เหอะๆ มึงจะพูดแบบนี้ทำไมวะแบงค์ สยอง ฟังแล้วจั้กจี้พิลึก
“เออ คิดถึงเหมือนกัน” ผมขมวดคิ้วตอบไปอย่างงงๆ แต่พอวางสายก็หายงงคับ เพราะไอ้แบงค์มันก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้วนี่หว่า
เรื่องโทรศัพท์เนี่ย วันไหนไม่มีคนโทรมาก็ไม่มีเลย วันไหนมีก็โทรมากันจัง!
ปล่อยผ่านไปสองสายและคับ จนกระทั่งช่วงนึง...เห็น sms พี่นัท
เค้าส่งมาชวนไปเที่ยว........ผับ!
เหอะๆ เหมือนรู้ว่าผมกำลังเบื่ออยู่เลย ไม่ได้ไปมานานแล้ว และไม่ได้กินเหล้ามานานแล้วด้วย อยากไปอ่ะ เครียดเรื่องงานโคตรๆ จบเหมือนไม่จบ และก็ไม่เคยไปผับกับพี่นัทเลยอยากเห็นว่าเค้าเป็นไงเวลาอยู่ในนั้น
แต่ .............ต้องขอเคนก่อน....
คิดในใจ.......ไม่ขอไม่ได้เหรอวะ ขนาดพ่อแม่ผมยังไม่ขอเลย -*-
วันนี้เคนนอนห้องตัวเองคับ ถ้ามีงานต้องไปแต่เช้ามันก็ไม่ค้าง จะว่าคิดถึงก็คิดถึง จะว่าโล่งก็โล่ง เหอๆ อยู่กับมันต้องใช้พลังงานเยอะนิหว่า
/
จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นไอ้แบงค์มา...ก็เหมือนเดิมคับ มีมันอยู่ด้วยแล้วเนี่ยสบายจัง มันกวาดห้อง ถูห้อง ทำกับข้าว ล้างจานให้ พอจะไปช่วยมันก็บอกไม่เป็นไร กูทำเอง มึงไปนั่งเถอะ
เหมือนอยากตอบแทนที่ผมให้มันมาอยู่ฟรีมั้งครับ แต่ทำไม...ลองคิดๆ ดูแล้ว ผมก็ไปค้างบ้านคนอื่นฟรีเหมือนกัน แต่ก็ไม่เห็นได้ทำไรแบบนี้เลย คนอื่นทำให้หมด - -“
คืนนั้นผมปรึกษาแบงค์เรื่องไปเที่ยวผับ คือ...ก็อยากไปอ่ะคับ
แต่คิดว่าคงไม่บอกเคน เพราะมันต้องไม่อยากให้ไป และถ้าจะให้เคนไปด้วย...ก็ไม่มีทางสนุกแหงๆ ลองนึกภาพคนอย่างมันเวลาไปนั่งคุมผมดิ -*-
“ไม่ยอมบอกเคน แม่งจับได้ทีหลังล่ะมึงตาย” ไอ้แบงค์ทำเป็นขู่เวอร์
“มึงดิตาย เคนยังไม่รู้เลยว่ามึงนอนนี่” ผมแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายแกล้งมันมั่ง
“เอ้ย ไอ้เหี้ยยยย ทำไมมึงไม่บอกมันเล่า ซวยแล้วกู” ฮ่าๆ ไอ้แบงค์ร้องอย่างโหยหวน
“ล้อเล่น บอกแล้ว กูยอมโดนสวดเพื่อมึงเลยนะแบงค์” อธิบายอยู่นานกว่าเคนจะนึกออกว่าใครว่ะ
อันที่จริง...ผมว่ามันก็ไม่ชอบหรอกครับที่จะให้ใครมาวุ่นวายกับรังน้อยๆ (คอนโดใหม่) ของผม แต่ยกเว้นให้ไอ้แบงค์คนนึงน่ะ นานๆ ที
“จริงดิพุววว รักมึงจังเลย” ไอ้แบงค์ทำเนียนมากอดผมคับ ผมเลยถีบมันไปห่างๆ
“แล้วเคนว่าไรมึงมั่ง?” แบงค์ถามต่อ
“หลายอย่าง”
“สาด ไรล่ะ บอกกูหน่อย” ทำท่าตั้งใจฟังจังวะ
“มันไม่ชอบให้ใครมากวนกูมาก แต่กูก็บอกมันแล้วว่ามึงไม่กวนหรอก มึงออกจะแสนดีกับกูซะปานนี้...” ไม่ได้ยอคับ พูดจากใจจริง ถึงน้ำเสียงจะฟังดูล้อเล่นไปหน่อยก็เหอะ
“ไม่หรอกกก ที่กูทำมันแค่เรื่องเล็กน้อย...”
“แต่เยอะสำหรับกูและ”
“มันไม่หึงมึงแน่นะ?”
“หึง”
“อ้าว”
“กูเลยบอกเคนว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพามึงไปให้มันเชือด” o18
“......................” ไอ้แบงค์อึ้งไปเลยครับพอพูดจบ ผมหัวเราะก๊ากตลกหน้ามันอย่างแรง
“ฮ่าๆๆๆ เป็นไรวะ ถึงกับช้อคเหรอมึง?”
“แกล้งกูป่ะสัส”
“ไม่ได้แกล้ง พูดจริง...”
“เฮ้ยยย ทำไมทำกับกูแบบนี้” :sad4:
“เหมือนจะเคยได้ยินว่ามึงอยากเจอเคนนะ”
“ตั้งนานมาแล้วเว้ยยย สมัยปู่ทวดกูเพิ่งเกิด และตอนนั้นกูแค่อยากเห็นว่าแฟนมึงหน้าตาเป็นไงแค่นั้น” จำไม่ผิดสมัยม.ปลายที่ผมเพิ่งคบเคนเลยล่ะมั้ง
“อ้าว งั้นมึงไม่อยากเจอเคนเหรอ?”
“เจอได้ๆ แต่ขอกูทำใจนานกว่านี้หน่อยได้มั้ยสาด”
“ทำใจเพื่อ?”
“ไม่รู้ ก็มึงเล่นเล่าสรรพคุณมันแต่ละอย่าง... แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เจอก็ดี กูอยากลองคุยกับมันซักตั้งว่าจะเป็นเหมือนที่มึงว่ารึเปล่า”
สรุปวันต่อมาหลังเลิกงาน ผมกับแบงค์ก็นั่งแท็กซี่ออกไปรอเคนที่นัดกันไว้ ณ ห้างแห่งหนึ่งคับ
ระหว่างรอแบงค์ก็ถาม
“เออ พุ มึงจะไม่บอกเคนเรื่องไปผับแน่นะ? กูว่ามันไม่กล้าว่ามึงหรอกมั้ง” คืนพรุ่งนี้แล้วสินะ ยังไม่ได้ตอบเมสเซจพี่นัทเลย...
“มันว่าอยู่แล้วมึงไม่ต้องห่วง” -*- ขอรอดูสถานการณ์ก่อนครับ เห็นท่าไม่ดีก็แอบหนีไปดื้อๆ ไม่ต้องบอกทุกอย่างในโลกหมดหรอก แค่คืนเดียวเองชิวๆ แถมพกไอ้แบงค์ไปด้วยยิ่งไม่เป็นไร
จนกระทั่งเคนมา พอเห็นผมยิ้มหน้าบานเชียวคับ น่ารักนะเมิง... แต่จะเริ่มไม่น่ารักหลังจากนี้แหล่ะ
“รอนานมั้ย?” เคนถามผม ผมบอกไม่เป็นไร มันเลทไปประมาณสิบห้านาทีหง่ะ พอเหลือบไปเห็นแบงค์จากหน้ายิ้มๆ เริ่มกลายเป็นหน้าขี้เก็กทันที
“หวัดดีครับ ผมชื่อแบงค์ครับ เป็นเพื่อนน้ำพุตั้งแต่สมัยป.ห้า ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ไอ้แบงค์รอท่าอยู่แล้วพูดสุภาพอย่างเหี้ยๆ คิดในใจพูดเป็นหนังการ์ตูนเลยว่ะมึง
“.........หวัดดีครับ” เคนยังคงคอนเซปเดิม ไม่ยิ้ม แถมทำหน้าแบบกูไม่อยากพูดเชี้ยไรและ
งั้นก็ตากูสินะ...
“แบงค์ที่บอกว่ามาค้างด้วยอ่ะ” ผมพยายามจรรโลงโลกให้สดใสด้วยรอยยิ้ม แต่ไอ้เคน พยักหน้าหงึกทีนึง แล้วมันก็ทำเป็นหันไปมองนั่นมองนี่ ก่อนถามผมว่าหิวยัง?
“หิวแล้ว” ผมตอบ
“พุอยากกินอะไร?” ไม่ใช่เคนถามนะคับ แบงค์ถาม
“เอ่อ...ไม่รู้ว่ะ มึงล่ะ?”
“กูตามใจมึงอ่ะ กูกินได้หมดแหละ” เสร็จแล้วมันก็หันไปถามเคนที่ทำหน้าเรียบอยู่ข้างๆ ผมคับ
“เคนอยากไปร้านไหนเป็นพิเศษป่าวครับ?” ยังสุภาพไม่เลิก
“แล้วแต่พุ” เสียงมึง...เป็นมิตรมาก
สรุปอะไรๆ ก็กูสินะ
ผมเลยต้องเป็นคนเลือกครับ ระหว่างเดินๆ วนอยู่ ไอ้แบงค์เป็นคนออกแนวพูดมากอยู่แล้วคับ มันก็ชวนผมกับเคนคุยเรื่อยเปื่อยโดยไม่สนใจสีหน้าเก็กขั้นเทพของเคน
เอ่อ เห็นใจในความพยายามว่ะ ซักวันหวังว่ามึงคงจะได้เป็นดาวนะ
“พุ กูไปเข้าห้องน้ำแป้บนะ เดี๋ยวมา” แบงค์บอก ผมก็พยักหน้า พอมันไปบรรยากาศที่เกือบจะดียิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่โดยไม่ทราบสาเหตุคับ สงสัยเพราะผมปรับอารมณ์ไม่ทัน คิดไม่ออกด้วยว่าจะพูดอะไรกับเคน
ส่วนเคนก็จ้องผมเงียบๆ แล้วไม่พูดอะไรเหมือนกัน ผมหลบตาหยิบน้ำขึ้นมาจิบไล่คอแห้งอึกนึงแล้วถาม
“มองไร?” มองแล้วไม่พูด เป็นเห้ไรมากป่ะ
“มองเมีย” ดูมันตอบ
“ไม่พอใจไรป่ะเนี่ย?” ไม่รู้เหตุผลคับเลยถาม
“ไม่อยากพูด พูดไปเดี๋ยวก็หาว่าบ้า”
“ก็บ้าอยู่แล้วจะกลัวไรอีก”
“อย่าปากดีพุ ไม่โมโหก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
“.......................” งงครับ o12
“แบงค์มันเพื่อนเราจริงๆ นะ” พูดเดาๆ ไปก่อน ไอ้เคนกว่ามันจะง้างปากได้ผมจะบ้าตายซะก่อน แม่งลีลาชิบ
“รู้แล้ว แต่รำคาญมันพูดมากเข้าใจป่ะ?” อย่างงี้แถวบ้านกูเรียกหาเรื่อง
“ไม่เห็นพูดมากเลย แล้วพูดก็ดีกว่านั่งเงียบอ่ะ มันคุยสนุกดีออก” เคนถามคำตอบคำก็จริง แต่ผมว่าที่แบงค์ทำก็เพื่อให้เคนมีส่วนร่วมนะ ไม่งั้นมันก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา บ้าบอคอแตก
“คุยสนุกงั้นก็คุยกับมันไปแล้วกันเดี๋ยวเรามา” เคนขยับทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะซะงั้น ผมคว้าแขนไว้แทบไม่ทันแหน่ะ
“เฮ้ย อย่าบ้าได้มั้ย เป็นไรเนี่ย”
“ก็บ้าอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“เออออ นั่งก่อน ขอโทษ เดี๋ยวบอกมันให้ก็ได้ว่าอย่าพูดมาก” อะไรมันจะปานนั้นวะ ยังงงไม่หายกับพฤติกรรมเลยนะเนี่ย
ผมว่าเพื่อนผมก็ไม่ได้ทำไรผิดนะ แต่อาจจะไม่ถูกใจเคนมั้ง คือไอ้แบงค์มันเป็นคนแบบนี้อยู่แล้วคับ ชอบทำท่าสนิทสนมกับผม (แต่คนอื่นมันก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่ผมคนเดียวซักหน่อย)
พอแบงค์กลับมาจะให้ผมบอกมันโต้งๆ ได้ไงล่ะ ก็เลยเอามือไปสะกิดมันใต้โต๊ะแล้วส่งซิกส์ทางสายตาเป็นรหัสมอส
ไอ้แบงค์ก็ซื่อบื้อ... เสือกถามออกเสียงอีกว่ามีอะไร
“แบงค์” ผมกับคนถูกเรียกชะงักหันไปมองเคนพร้อมกัน
“ครับ?”
“วันนี้เราจะพาพุไปค้างด้วยนะ” หา.......-*- ใครบอกมึงว่ากูจะไป
“อ่อ ครับๆ” มันยังยิ้มได้อยู่
“แล้วนายจะกลับเมื่อไหร่ จะอยู่อีกนานมั้ย?”
“.....................” ผมกับแบงค์หันมองหน้ากันแล้วเงียบไปหนึ่งอึดใจ
“แหะ ไม่นานหรอกครับ อีกสองวันก็กลับ” เพื่อนผมเริ่มจะยิ้มแหย
“โทษนะคับ คืนนี้อยู่คนเดียวได้รึเปล่า?”
“ได้ครับๆ ไม่มีปัญหา เชิญตามสบายเลยครับ” ตามสบายบ้าอะไร ถามกูยังว่าอยากไปมั้ย
ใจจริงผมอยากถามแสกกลางตรงนี้เลย แต่เห็นท่าว่าเดี๋ยวเคนมันจะงี่เง่าอีก เลยไม่ถามจนกระทั่งกินเสร็จแล้วไปส่งแบงค์ที่คอนโด ผมก็บอกเพื่อน
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมานะเว้ยแบงค์”
“เออ ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบ”
“ของในห้องกูใช้ได้หมดนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“อืมๆ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูทำความสะอาดห้องไว้รอ”
“เฮ้ยย ไม่ต้องหรอก”
“เหอะน่า... มึงกลับดีๆ ล่ะ ..ขับรถดีๆ นะครับเคน” ประโยคหลังมันยังอุตส่าห์ไปบอกเคนอีกแสด
พอออกจากคอนโดได้ซักพัก เคนพูดขึ้นเสียงโมโหเลย
“จะร่ำลาอะไรกันนักหนาวะ!” ผมอึ้งไปนิดนึงแล้วตอบ
“......ใจเย็นดิ แบงค์มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว” สรุปมึงไม่เข้าใจอะไร งง
“รู้สึกจะห่วงกันมากไปหน่อยป่ะ แล้ววันๆ มันทำอะไรบ้างในห้องพุ?”
“ห่ะ?”
“เวลาอยู่ด้วยกันน่ะ มันทำอะไร?”
“ก็ทั่วไป คุยกัน ดูทีวี กวาดห้อง ถูห้อง ทำกับข้าวให้กิน”
“เป็นบ้ารึเปล่าพุ เพื่อนผู้ชายที่ไหนเค้าทำกันแบบนี้”
“ก็ที่นี่แหล่ะ มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย”
“มันแปลกพุ”
“ไม่แปลก!” ผมเถียง “เรารู้จักแบงค์มานานแล้วนะเคน ถ้ามันคิดมากกว่าเพื่อนทำไมเราจะไม่รู้ เราไม่ได้เข้าข้างแบงค์นะ แค่พูดความจริง.. แต่ถ้าเคนจะไม่เชื่อก็แล้วแต่ ขี้เกียจอธิบายไรแล้ว” โธ่เว้ย ที่กูสาธยายให้มึงฟังเมื่อวันก่อน มึงลืมไปแล้วใช่มั้ย เสียเวลาชิบ
“.........................”
“โอเคๆ เราผิดเอง” อยู่ๆ ก็คิดได้เนอะ สาด
“พูดไม่รู้เรื่องอ่ะ เหนื่อยรู้ป่ะ” ของขึ้นแล้วกู อ๊ากกก กูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว เซ็ง
“ขอโทษ”
“........................”
“ขอโทษ อย่าโกรธเรานะ ก็แค่............เป็นห่วง.......มากไปหน่อยอ่ะ”
“.......................” ผมไม่พูดต่อ
และอยู่ๆ เคนก็ดึงมือผมไปจับคับ แล้วมันก็ยกขึ้นมาจูบเบาๆ อีก
“คนเรามันพลาดกันได้นะพุ” อะไรของมึงอีก
“ถ้าไม่รัก ไม่ทำแบบนี้หรอก” ผมดึงมือตัวเองออกมาแล้วตบหัวเคนแทนคำขอบคุณ
“ทีหลังฟังกันมั่ง”
“ต่อไปจะฟังคนดีทุกอย่างเลยคร้าบบบ”
:oak:
H
ตอนต่อไป... พุที่ต้องกลับมาเจอเทนอีกครั้ง ?
และพุจะได้ไปผับอย่างที่ว้อนท์มั้ย ? หึหึ o18
ตอบบบบบสั้นๆ
เห้ยยยย ทุกคน...เรื่องนี้ใสๆ ไร้ nc ที่เหลือจิ้นกันเอาเอง อย่าออกสื่อมากเดี๋ยวเสียภาพพจน์ 55 อันที่จริงเคนเล่นกีตาร์เป็นนานแล้วนะ อ่านข้ามกันล่ะสิ หุหุ รู้สึกเมื่อก่อนจะร้องเพลงให้พุฟังทางโทรศัพท์ หวานๆ กันปายยย มาม่ากับน้องเทนชามไม่เล็กไม่ใหญ่กินอิ่มพอดีจ้า รอติดตามกันเน้อ อ่อลืม...เซเว่นบางสาขามีเควายเจลขายนะ อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้สิ o3
ปล. แบงค์มันชอบอ้อล้อพุ (อ้อล้อแปลว่า?) แต่เหมือนสองคนนี้มันชินกันมานานแล้วเลยไม่รู้สึกอะไร -*- สติลเข้าข้างน้องเคนกันปายยยล่ะ :L1:
-
ไม่นะ คราวนี้เข้าข้างพุ
เคนก็ทำเกินไปนิด ไว้หน้าพุบ้าง
เพื่อนดี ๆ ก็จะไม่ให้คบเลยหรือไง
นู่นถ้าห้ามไม่ให้ไปกับพี่นัทค่อยมีเหตุผลหน่อย
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาโคตร :m20:
ตลกเวลาแบงค์อยู่กะเคนอ่ะ น่ากลัวมากกกกกกกกกก
แบงค์โคตรสุภาพเลย กลัวไรอ่ะ กลัวรายยยยย
พี่โบว่าถ้าแบงค์ชกกับเคนใครจะตายก่อนกันอ่ะ ??
เคนนี่ก็บ้าเน๊อะ บ้ามากอ่ะ รู้ตัวด้วย(หรือเปล่า)ว่าบ้า เหอๆๆ
ขี้หึงโคตรๆๆ แนะนำว่าถ้าไม่อยากบ้าบอกับพุก็จับมัดแล้วขังไว้ที่ห้องเล๊ยย
แต่เค้าอยากให้พุไปเที่ยวกับพี่นัทอ่ะ หุหุ เพลาๆบ้างก็ได้น๊าเคน
ผู้หญิงก็ไม่ให้คบ ผู้ชายก็ไม่ให้คบ เฮ้ออออ :เฮ้อ:
พีเอสซึ.แบงค์เป็นคนพูดมากหรอ ?? กร๊ากกกกกกกกกก ฮาอ่ะ
เหนือสิ่งอื่นใดอ่านตอนนี้แล้วเหมือนเดจาวู โคตรเข้าใจเหตุการณ์เลย
แต่แฟนเค้ามันเป็นมิตรนะ แต่มันขี้อายมากเลยไม่พูด แม้แต่กับเค้ามันก็ไม่พูด
เหมือนคนบ้าเลย อยู่ด้วยกันแล้วต้องพูดอยู่คนเดียวเนี่ย -*-
อ่อๆๆเรื่องเจล ตั้งแต่มาอยู่บางกอก เซเว่นแถวบ้านไม่มีขายนะเออ ไม่ได้แกล้งงงงง
แต่พอพี่โบบอกยี่ห้อแล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนอยู่เชียงใหม่ก็เคยเห็นในเซเว่นเหมือนกัน หุหุ
แต่นั่นมันนานมาแล้วว นานจนลืมแล้วตอนนั้นก็ยังใสๆอยู่ ฮ่ะ ๆๆๆ แต่ตอนนี้ก็ยังใสอยู่นะ o18
-
น้ำพุ หนีไปผับกัน ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
คนอ่านอยากเจอพี่นัท แอบคิดถึงพี่แกเหมือนกัน :กอด1:
ถ้าขอแล้วเคนไม่ได้ ก็ไปเลยน้ำพุ (จะโดนเคนถีบไหมฟร่ะะะ :z6:)
ไม่อยากกินมาม่าอะ ชามเล็กชามใหญ่ ชามกลาง ชามไหน ก็ไม่อยากกิ๊นนนนน :serius2:
-
อยากจะมีเพื่อน(ชาย)เเบบนี้ซักคน คริ คริ :-[
สงสัยเรื่องนี้จะใสๆจริงๆ เพราะยังไม่เคยได้อ่านอะไรที่มันไม่ใสเลย :m15:
มีใครใจดีสงเคาะห์ลูกเป็ดตัวน้อยๆนี้ทีค่ะ :monkeysad:
-
ชอบแบงค์นะ ไม่รู้ทำไมไม่มีเหตุผล คิคิ
ปล.ตอนนี้แอบสั้นอ่ะ แบบว่าเราคิดถึงพุมากกก 5555+
-
พ่อแง่ แม่งอน กันจัง
แต่...เคน หึงจัดมากๆ อีกฝ่ายมันจะทนไม่ไหวเอานะ
ทางสายกลาง.....ทางสายกลาง ท่องเอาไว้ o22 o22 o22
-
คือไอ้เรื่องเจลนี่ไม่เคยสังเกตจริงๆนะ เพราะเข้าเซเว่นก็สนแต่ของกินอ่ะ :laugh:
แต่แบบเคนเวอร์ชั่นนี้งี่เง่าจริงๆด้วย แต่เราก็รักคุณเหมือนเดิมค่ะ :m20:
ณ ปัจจุบันแบงค์ญาติดีกับเคนหรือยังคะพี่โบ :z1:
-
เคนหึงเว่อร์จริงเลย ขอแบบหยิ่งอย่างเดียวไม่งี่เง่าได้มั้ยคะ?
เพื่อนดีๆหายากจะตายต้องรักษาให้ดี รู้เอาไว้นะเคนนนนนนน
:กอด1: กอดพี่สาวคนของคนพูดมาก แถมขี้เทคแคร์ ฮ่าๆ :กอด1:
-
อยากรุ้มากๆค่ะ ว่าพุ เวลาไปเที่ยวจะเปงแบบไหน โอยย
ยิ่งไปกับพี่นัท นางต้องแบบ โสดเฉพาะคืนนี้ป่าวอ่ะ กลัวเคนแทนพุเลย เหอะๆ
ลุ้นๆ ค่าา มาต่อไวๆนะ
ปล.ไอเทนก้อมาเปงตัวกวนเรื่อยนะ เหอะๆๆ
ปล2.อยากรู้จิงๆค่ะว่าเรื่องนี้ก้อเปงเืรื่องจิงๆด้วยใช่ป้ะ (กรุถามตอนนี้เนี่ยนะ) ขอโทดค่ะ แต่อยากรุ้จิงๆ ว่าพุ อายุเท่าไหร่แล้วนั่น ฮอตเกิ๊น
-
น้องแบงค์เหมือนพระรองเกาหลี, โดยมีน้องเทนเป็นตัวร้ายแบบผู้ดี (?), ส่วนเคนเป็นเหมือนพระเอกผู้มาดเข้มและขี้เก็ก. โอย...ยิ่งอ่านยิ่งชื่นชอบน้องแบงค์มากกว่าเดิมอีกนะเนี่ย. อยากให้แบงค์กิ๊กกับพุจังเลย! อิอิ.
อยากกินมาม่าถ้วยยักษ์ของน้องเทนค่ะ. ท่าจะอร่อยเหาะทีเดียวเจียว!
ขอบคุณคุณโบว์นะคะ.
:กอด1:
-
เฮ้ยๆๆๆๆ
คาเรกเตอร์แบงค์น่ารักอ่ะ
-
มีแฟนแบบเคน ไม่ต้องทำอะไรเลย
>>>> ทำใจอย่างเดียว <<<<< :เฮ้อ:
5555 สงสารพุอะ
-
มาม่าน้องเทนยังไม่มา รออยู่นะ อิอิ :laugh:
-
เข้าใจเคนนะ เป็นใครก็ห่วงแฟนปะวะ ฮ่าๆ
ก็พุยิ่งน่ารักด้วย ก็ยิ่งน่าห่วง น่าหึง ไปกันใหญ่
แล้วนี่จะไปเที่ยวผับอีก โอ๊ย ไม่อยากจะคิด ถ้าเคนรู้เป็นไงเนี่ย
จะเจอน้องเทนแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง ฮ่าๆ
-
/
เคนมันขี้หึงเวอร์อยู่แล้วคับ แล้วยิ่งมาเห็นแบงค์ดูแลเอาใจใส่ผมดีเกินไปอีก ชอบนะคับไม่ใช่ไม่ชอบ แต่บางทีผมก็รู้สึกตะหงิดๆ กับการเทคแคร์ของมันเหมือนกันนะ ที่ผมบอกมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ก็ไม่ใช่กับทุกคนหรอก แบงค์มันก็เลือกคนอยู่
แล้วมันก็ชอบทำอะไรที่เพื่อนผช.ปกติเค้าไม่ค่อยทำกันด้วย แต่ผมว่ามันก็ระวังตัวมากกว่าเดิมอยู่นะ คือ...เวลาอยู่ด้วยกันมันจะชอบสังเกตความผิดปกติหรือทุกอิริยาบถของผมเลยก็ได้มั้ง
กินเปื้อน เสื้อเลอะ เหงื่อแตก บางทีก็เช็ดให้ หิวไร อยากกินอันนั้นมั้ย อยากกินอันนี้มั้ย ชอบ-ไม่ชอบอะไรถามหมด ขนาดท่ากดปากกาผม หรือผมเขียนตัวหนังสือยังไง มันยังเอามาเป็นประเด็น (ยิ่งกว่าแฟนอีกมั้งแสด)
...ชอบเวลามึงเขียนหนังสือว่ะ...(+เหตุผล)
...ชอบท่ากดปากกามึงว่ะ... (+เหตุผล)
บลาๆๆ มันพูดแต่แบบนี้คับ ยังไม่เคยได้ยินมันไม่ชอบอะไรซักอย่าง
อ่อ..แล้วแบงค์เป็นตัวอย่างที่ไม่เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนคับ ตอนม.ปลายมันเคยมีแฟน ตอนนั้นไปกินข้าวกันกลุ่มใหญ่ๆ แล้วขากลับมันไม่กลับกับแฟน แต่ดันมากลับรถผม ทั้งที่แฟนมันก็อยากไปกับมันใจจะขาด เหอๆๆ ช่างน่ายกย่อง
หลายๆ อย่างที่แบงค์ทำ จะว่าไปก็ไม่แปลกที่เคนหึงหรอกคับ เพียงแต่...มันอธิบายลำบากจริงๆ ว่าไม่มีไร
นอกจากแบงค์ ผมกับสตางค์หรือไอ้โม ก็ได้... ใครพลังจิ้นแรงก็คิดกันไปได้ทั้งนั้นแหล่ะคับ ยิ่งกับไอ้โมออร่าสีม่วงกระจายโคตรเวลาอยู่กันสองคน (ไอ้นี่มันไม่พูดมากเหมือนแบงค์ แต่จะแสดงออกโจ่งแจ้งเป็นบางที)
....ม่วงจนผมยังแปลกใจ ทั้งที่มันไม่ใช่เกย์ -*-
ตอนเรียนอยู่ก็ตัวติดกันมาก ประมาณว่าถ้าไม่เดินด้วยกันหรือไม่ไปไหนด้วยกัน คนจะสงสัยเลย
แต่ที่เคนไม่หึงไอ้โม ไม่แน่ใจคับ น่าจะเพราะไอ้โมมันบุคลิกออกเย็นชาสักหน่อยล่ะมั้ง ดูๆ ไปเหมือนไร้เยื่อใยกับผม แต่แบงค์เทคแคร์ ห่วงใยตลอดจริงๆ เวลาพูดก็ยิ้มให้อย่างสดใส...ไปมั้ง เคนเลยไม่ชอบ มันคงคิดว่าไอ้นี่มันจะดีกับแฟนกูมากไปรึเปล่า (ดีมากไปก็ไม่ได้ -*-)
คือผมกับแบงค์ กับโม..........พูดตรงๆ
บอกไม่ถูกอ่ะคับ... เหมือนจะมีอะไรให้ชวนคิดมาก แต่มันไม่มีอ่ะ เหอๆ
/
พอกลับถึงคอนโดเคน... เรื่องแบงค์เพิ่งจบกรุ่นๆ ต้องมาเจอไอ้น้องเทนอีก
คือตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เจอมันเลยคับ ซึ่งผมก็ไม่อยากเจอด้วยนั่นแหล่ะ สงสัยกับความรู้สึกมันอ่ะ... ไม่อยากให้เป็นอย่างที่คิด
ถ้าเกิดเป็นขึ้นมา วางตัวลำบากเลยทันที ผมคงมองหน้ามันไม่ติดเหมือนเดิม แล้วถ้าเคนเกิดรู้ขึ้นมายิ่งจะซวยไปกันใหญ่
มันจะอยู่ด้วยกันได้มั้ยถ้างั้น.....ยังไม่รู้เลย
ผมคิดมากไปก่อนครับ พอเข้ามาในห้อง ความคิดมากที่มีในหัวยิ่งเพิ่มดีกรีจนเกือบจะแน่ใจแล้ว เหลือแต่ว่า...ไอ้เทนมันจะทำอะไรต่อจากนี้?
เหมือนจะ......ไม่มีอะไรเปลี่ยนระหว่างผมกับไอ้น้องเทน แต่จริงๆ ไม่ใช่ ตอนนั้นไอ้น้องเทนนั่งเล่นเกมส์เพลย์อยู่ พอได้ยินเสียงเปิดปิดประตูมันหันหน้ามานิดนึงแล้วเจอผมยืนข้างเคน มันสะดุ้งเลยครับ ผมก็ตกใจเหมือนกันดิ มึงเป็นไรมากป่ะ โชคดีเคนไม่ได้มอง ไม่งั้นคงสงสัย
คือ... ผมไม่อยากมีเรื่องคับ อยากจากไปแบบเงียบๆ อยากให้มันเลิกคิดไปเองโดยที่เราไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กันเลย เหมือนว่าไม่เคยเกิดขึ้น อยากให้เป็นแบบนั้นมากกว่า (ฟังดูหล่อเลือกได้เนอะ ฮ่าๆ)
“กลับมาทำไมเนี่ยพี่ มาเก็บของเหรอ?” หลังจากตั้งสติได้ ไอ้น้องเทนก็ถามกวนส้นแบบเดิมคับ แต่สายตาไม่เหมือนเดิม
“มาอยู่ถาวรต่างหาก กูไม่ให้พุไปไหนหรอก” เคนตะโกนตอบมาจากในครัว มันกำลังไปรินน้ำใส่แก้วมาให้ผมอ่ะคับ พอเคนพูดจบผมเห็นสีหน้าไอ้น้องเทนเปลี่ยนเล็กน้อย น้อยมากๆ แต่ผมสังเกตอยู่แล้วเลยเห็น คือมันทำปากเหมือนจะยิ้ม แต่ไม่ได้ยิ้ม อ่อออ รู้แล้วครับ ตามันไงที่ยิ้ม
ผมเลิกมองไอ้น้องเทนแล้วรีบเดินจะไปหาเคน แต่ก้าวขาได้ยังไม่ทันไร หนังสือการ์ตูนหนึ่งเล่มก็ลอยมาฟาดแถวกลางหลังผมครับ
ผมหันไปมองเคืองๆ ไอ้น้องเทนก็ยักคิ้วกวนส้นตีนใส่
“เก็บการ์ตูนให้หน่อยดิ” มึงเด็กมากกกกกก
กูไม่เก็บ สาดดด ผมรีบเดินหนีไปหาเคน ๆ ก็ยื่นแก้วให้พอดี
“แต๊งกิ้ว”
“กินไรอีกมั้ย มีลูกพลับอ่ะในตู้เย็น”
“ลูกพลับเป็นไง?” นึกไม่ออกกะทันหัน
“อ้าว ไม่รู้จักอีก ลูกเล็กๆ สีเหลือง ผิวเรียบอ่ะ” อ่อ รู้จักเว้ย แต่ลืม
“ปอกไม่เป็น”
“ผมปอกให้ครับ กินมั้ย?”
“กิน” ผมยิ้มที่เคนจะทำให้ มันก็ยิ้มคับที่ผมกระดิกหางหิวน้ำลายยืดรอ
ผมมองเคนปอก มันเนี่ย...ทำไรเป็นเยอะเหมือนกันนะ พอเนื้อสีเหลืองๆ หล่นลงในจาน ผมก็จะหยิบกินคับ แต่มีมือดีฉกไปอย่างหน้าตาเฉยซะก่อน สาดดดดดเทน
“อยากกินก็หัดปอกเองซะเองบ้าง มือเท้าน่ะมีมั้ย?” กวนกูไม่เลิกนะมึง
“นี่ก็เหมือนกัน เอาใจจนไม่ลืมหูลืมตาเลยนะ แค่เรื่องง่ายๆ ก็หัดให้ทำเองมั่งเห๊อะ โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ” มึงสิเด็ก มันหันไปว่าเคนทั้งที่ปากก็เคี้ยวอยู่
“แล้วมันหนักหัวใคร หนักหัวมึงเหรอ?” เคนถามกลับ ไอ้เทนก็ยักไหล่คับ
“หนักใจ! ความร้ากกก มันทำให้ตาบอดดด จนมอง......ไม่เห็นความจริง......รีบปอกดิ อร่อยดี” อึ้งเลยไอ้น้องเทนร้องเพลงท่อนนึง เสียงโคตรดังหนวกหู
“ทำเอง!” เคนวางมีด
“ใช่ซี้ เป็นแค่น้อง.... มันเลยไม่สำคัญ....... ไม่โกรธหรอกนะ แต่จะจำไว้....”
“จะไปไหนก็ไปๆ รำคาญ” เคนไล่ แต่คราวนี้เทนยอมเดินกลับง่ายๆ คับ คือมันชอบวนเวียนมากวนตีนแป้บๆ ไรแบบนั้นอ่ะ
ซักพักบรรยากาศก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคับ ผมคิดอะไรหลายเรื่อง แล้วอยู่ๆ เรื่องคืนพรุ่งนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว... ผมแกล้งคุยอ้อมโลกอยู่นานเพราะไม่แน่ใจว่าจะบอกดีมั้ย แต่คิดอีกที บอกๆ ไปเหอะจะได้รู้ไว้ คราวหน้าถ้ามันไม่ให้ไปก็ไม่บอก จบ
“เคน คืนพรุ่งนี้พี่นัทชวนไป (ชื่อผับ) อ่ะ” พูดจบมันเงียบเลยคับ แต่ซักพักก็ตอบอืม
“อยากไปเหรอ?” เคนถาม
“ก็......อยากนิดนึง (ที่จริงอยากมาก) ไม่ได้ไปนานแล้ว เอ่อ......นั่นแหล่ะ ดื่มเที่ยวตามประสา ..เราไปนะ” เห็นมันนิ่งแล้วพูดไม่ถูก
“อืมมม” ทำหน้าไม่อยากให้ไปเท่าไหร่ แต่เพิ่งทะเลาะกันเรื่องแบงค์มาหมาดๆ มันเลยไม่อยากโวยวายอีกรอบมั้ง
“จะดีเหรอพุ ? นอกจากพี่นัทแล้วใครไปอีก”
“แบงค์อีกคน”
“แค่นี้?”
“แค่นี้แหล่ะ” ถ้าพี่นัทไม่พากิ๊กมาด้วยนะ เหอๆๆ (ล้อเล่น ไม่พามาหรอกครับ พี่นัทสับรางเก่ง)
“พุจะชวนเราไปด้วยเหรอ?” อ้าว ซะงั้น จะบอกว่าเปล่าก็กระไร เพราะ...เคนก็พอจะรู้จักพี่นัทอยู่นี่คับ.....เหอๆ เหมือนตอนแรกจะไม่ถูกกัน แต่ตอนนี้ก็เฉยๆ แล้ว
“ไม่ค่อยชอบเสียงดังเท่าไหร่” มันบอก
“แหะๆๆ” ผมได้แต่......ยิ้มแห้งแล้งไปตามเรื่อง
“แต่ถ้าพุอยากไปก็ได้นะ”
“เฮ้ยยย จริงดิ!!!!!!” ตกใจแทบช้อค ทำไมให้ง่ายจัง
“อืม ถ้าพุอยากไป เราตามใจหมดแหล่ะ”
ช้อคหนักกว่าเดิม เหมือนฝัน.........
“นึกว่าจะไม่ให้” ยังไม่ค่อยอยากเชื่อหูตัวเองง่ะ
“โธ่ ให้อยู่แล้ว.......ก็ห่วงอยู่นะ แต่เราไปด้วย คงไม่เป็นไร”
“.......................” อ่อ ที่แท้มึงก็จะไปด้วยนี่เอง
แม่เจ้า! ยังไม่ทันชวนเลย ผมก็นึกว่ามันจะให้ผมไปคนเดียว สงสัยเมื่อกี้ละเมอเผลอคิดไปเอง
“เคน... แต่....เรา กินเหล้าด้วยนะ”
“รู้แล้ว เราก็กิน ทำไมเหรอ?”
“เปล่าๆ” จิตตกไปเองรึเปล่าวะเนี่ยกู ไอ้บ้าเคนก็ผีเข้าผีออก ตกลงมึงจะดีหรือมึงจะร้าย ไม่ใช่มึงดีตอนนี้แต่ไปร้ายในผับนะ...
ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ถ้าไม่ให้ไปเดี๋ยวมันก็นอยด์อีก
และอีกอย่าง....ผมยังไม่เคยเห็นเคนตอนเมา หรือตอนเที่ยวกลางคืนเหมือนกันครับ อยากเห็นนน.....ฮ่าๆๆ (ทำไมอยากเห็นอะไรที่ไม่เป็นเรื่องทั้งนั้นเลยวะกรู)
สรุปคืนนั้นเลยเมสเซจตอบพี่นัทว่า...โอเค GO เคน แบงค์ ไปด้วยนะ
พี่นัทตอบกลับมาคับว่า
‘55 งานงอก’
งานงอกแป๊ะไร? -*- พูดเป็นลางนะเว้ยเฮ้ย
ผมเคลียร์เรื่องแบงค์กับเคนอีกซักยกก่อนเจอกันอีกครั้งครับ บรรยายความดีความชอบของแบงค์กับพี่นัทกรอกหูว่าสองคนนี้เป็นคนช่วยให้ผมรู้ใจตัวเองเร็วขึ้นแล้วให้ผมกลับไปหาเคนนะ ไรประมาณนั้น อยากให้มันทำตัวดีๆ เลิกทำหน้ายักษ์ใส่คนอื่นซักที ผมอยากไปเที่ยวหนุกๆ
เคนก็รับปาก...จนกระทั่งได้เวลา ก่อนออกจากห้องประมาณสี่ทุ่มเคนก็บอกไอ้เทนว่าคืนนี้จะไป...xxx ไม่กลับ
“ไปไหนก็ไปเหอะเคน แต่อย่าเมามากแล้วกัน เดี๋ยวเคนน้อยจะไม่ปลอดภัย” พูดจบยังแสยะยิ้มอีกสราด
“กูรักษาเท่าชีวิตไว้ให้พุจัดการคนเดียวอยู่และ” มึงจะจัดการยังไง แบงค์อยู่ หรือมึงจะถ่ายทอดสด รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย?
“ลองกลิ่นใหม่มั้ยพี่?” ไอ้น้องเทนโยนกล่องเล็กๆ ให้เคน
เคนรับแล้วโยนคืนกลับไปครับ
“ไม่เอา อย่างกูต้อง... (*เซนเซอร์)”
“โห ไม่ระวังบ้างเลย”
“คลีน กูระวังอยู่”
“...................” ผมยืนฟังเซ็งๆ มึงสองตัวพูดเหมือนกูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้เลยเนอะ จะทำไรกับกูก็ได้ใช่มะ กูไม่ยอมหรอก
หลังจากไปรับแบงค์ขึ้นรถ...เคนมันก็ทำตามที่สัญญาไว้จริงคับ ถึงหน้ามันจะยังดูเก็กๆ เหมือนเดิม แต่ก็เริ่มจะคุยโต้ตอบแบงค์อย่างเป็นธรรมชาติมั่งและ
พอถึงที่ไปเจอพี่นัทมันก็ไหว้ครับ .......แต่ต่อจากนี้เคนจะเป็นโหมดหน้านิ่งแล้วนะคับ และก็อย่าสงสัยเพราะปกติมันก็เป็นแบบนี้เวลาออกสื่อ
“ง่อย เอ็งหิ้วผู้ปกครองมาเพียบทำไม? ระวังได้นั่งเป็นหมาเหงานะเว้ยคืนนี้” พี่นัทเดินมากอดคอกระซิบบอกผมก่อนเข้าคับ แม่ง...กำลังล้วงบัตรประชาชนอย่าทำให้ใจเสียสิ
“ไม่สนอ่ะ คืนนี้เต็มที่ จัดหนักไปเลยนะพี่ อ่อ อย่าลืมเลี้ยงด้วยนะ ในกระเป๋ามีเงินแค่ร้อยเดียว” ผมเปิดให้ดูหลักฐาน พี่นัทเห็นก็ตบหัวไปหนึ่งป้าบเต็มรักคับ
“เฮ้ย เซ็ตผมมานะ โห... เสียทรง” ผมปัดๆ ให้เข้าที่เดิม
“เออ ผมยาวไม่หัวหลิมแล้วนี่หว่า” พี่นัทมองๆ
“หล่อป่ะล่ะ ทรงนี้”
“หล่อบาด” พี่นัทหัวเราะ “บาดถังขี้อ่ะ... ขี้เหร่เหมือนเดิม” ชิ ใครจะไปหล่อตาเล็กแบบเอ็ง
ขั้นตอนเข้าผับ...มีดังนี้คับ ตรวจบัตรประชาชน... หน้าผมกับหน้าในบัตรเนี่ย ไม่ค่อยเหมือนกัน คือ...ตัวจริงหล่อกว่าประมาณสามล้านเท่าได้ การ์ดเลยตรวจนานหน่อย เค้ามองหน้าผม มองบัตร มองหน้าผม มองบัตร วนเวียนอยู่ประมาณห้าครั้ง
ผมว่ามันนานนะ เลยขมวดคิ้วเซ็ง เมื่อไหร่กูจะได้เข้า....คนอื่นเค้ารอนานแล้วนะ
“ตัวจริงรึเปล่าเนี่ย?” ชุดดำถาม
“จริงดิคับพี่”
“พี่ว่าไม่เหมือนน้า... อายุเท่าไหร่แล้วเรา? สิบแปดสิบเก้ารึเปล่า หยิบบัตรมาผิดแล้วม้าง”
ผมกลืนน้ำลายหนึ่งอึก... หน้ากูเด็กขนาดนั้น แล้วกูจะได้เข้ามั้ยนี่
“ตัวจริง จริงๆ พี่ ผมเรียนจบแล้วครับ อายุ 2x แล้ว”
“พี่ครับ มีไรรึเปล่า?” พี่นัทเดินมาเคลียร์ เคนกับแบงค์ก็ตามมาด้วย
“น้องคุณหน้าไม่เหมือนในบัตรน่ะ เท่าที่ดูอายุไม่น่าจะถึงด้วย” กูอยากจะร้องให้ ทำไมตอนมากับเพื่อนไม่เห็นเข้ายากแบบนี้เลย
“ฮ่าๆๆ เค้าหน้าเด็กครับพี่ ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวเปิดรูปตอนรับปริญญาให้ดูก็ได้” หา? มีด้วยเหรอวะ
พี่นัทกดๆๆ ไอโฟนสามวิก็ยื่นให้ชุดดำจอมโหดดู......T T เป็นรูปใน FB อ่ะคับ
โอ้...แก้สถานการณ์ได้รวดเร็วมาก น่าจะไปเป็นนายกฯ นะพี่
พอผมผ่านด่านได้เข้าไปนั่งปั๊บถึงกับเสียเซลฟ์ไปพักใหญ่ ใจหายกลัวไม่ได้กินเหล้าอ่ะ
“มีแฟนหน้าเด็กต้องทำใจว่ะเคน” พี่นัทหัวเราะ ผมหน้าบูดเป็นตูด เคนก็ลูบไหล่ปลอบเบาๆ
“ขอบคุณนะครับพี่” มันบอกพี่นัท
“ช่างเหอะ เดี๋ยวเปิดเหล้าเลยดีกว่า เอาไรดี?”
สรุปพี่นัทสั่งแบล็คมาประเดิมก่อนคับ... อยากจะบอกว่าในที่นี้ ไอ้แบงค์คออ่อนสุด ฮ่าๆๆ ตอนนั้นยังไม่ดึกมากคับ เพลงไม่ดังเท่าไหร่ ที่นั่งที่พี่นัทจองไว้ก็หลบมุมเป็นโซฟาด้วย โห เยี่ยมจริง ง่วงก็จะได้หลับเลย
ผมสังเกตเคน มันกินเหล้าดุมั้ยวะ ปรากฏก็ชิวๆ ทั่วไปคับ ความเร็วไม่ทันผมกับพี่นัทเลย เซ็ง..
นี่ถ้าเพื่อนผมมาด้วยมันจะตกใจขนาดไหนเนี่ย ไอ้พวกนั้นมันเพียวเป็นช็อตๆ ได้ตลอดเลยคับ กินเหล้าลืมโลก.... ผมเองยังเคยตกอยู่ในวังวนนั้นช่วงนึง
ส่วนบรรยากาศตอนแรกก็งั้นๆ คับ ไอ้แบงค์กับพี่นัทพูดโคตรเยอะ ผมก็บ้าง... แต่ไอ้เคนเงียบสนิท
โต๊ะผมมีเด็กมาชงเหล้าให้นะคับ ผมหลอดลมไม่ค่อยดีอ่ะ แทบไม่อยากใส่น้ำแข็ง กินไปไอค่อกแค้กไป... ฝืนสังขารสาด แต่ใจมันรักอ่ะ -*-
พอดึกหน่อยเสียงเพลงเริ่มดังขึ้นคับ คนเริ่มแออัดยัดเยียด แต่ผมอยู่โซฟาตัวในโดนขนาบข้าง...ซ้ายแบงค์ ขวาเคน ไม่โดนใครหรอก
“dance กันป่ะพุ? กูคึกและเนี่ย” ไอ้แบงค์ชวน ดูเหมือนมันอยากๆ ไงไม่รู้ ผมหันไปมองชาวบ้านก็เริ่มยั้วเยี้ยกันพอประมาณแล้วเลยกะเอามั่ง คือเพลงที่เปิดตอนนี้เป็นแนวฮิปฮอปน่ะคับ ผมชอบบ
“เต้นกันป่ะ?” ผมหันไปชวนเคน มันส่ายหัวคับ
“เต้นเหอะ อยากเห็นอ่ะ” ไม่เคยเห็นนี่คับ เคยฟังแต่มันร้องเพลงง้องแง้ง
“เต้นไม่เป็น พุเต้นเหอะ เดี๋ยวเราดู” เก็กหล่อเป็นอย่างเดียวสิมึง มีผญ.มาโชว์โคโยตี้ให้ดูถึงหน้าโต๊ะด้วย แต่พี่นัทก็แม่งโคตรเร็วเล๊ยยย ชิงไปคุยอย่างว่อง พอกลับมา...ทำเป็นเนียนบอกคับว่า เพื่อความสงบสุขของทุกคน พี่ขอเสียสละเป็นฝ่ายเปลืองตัวเอง
ฮีโร่ชั่วข้ามคืนเลยดิ
‘ขอบคุณ!!!’
เนื่องจากตรงที่นั่งมันเต้นไม่สะดวกคับ ต้องขอสเปซพอสมควร เลยต้องลุกออกไปข้างนอก (ส่วนพี่นัทชวนแล้วบอกว่าหล่อสุดต้องเก็บไว้ออกหลังสุด)
“อย่าไปไกลนะพุ” เคนดึงแขนผมแล้วตะโกนพูดใส่ข้างหู
“จ้ะ” ผมหยิกแก้มมันก่อนเดินออกไป
“มึงเมายัง?” ไอ้แบงค์ถาม แล้วเริ่มโยกตัวตามจังหวะ ผมก็เอามั่ง
“ยัง แต่กูเริ่มมึน ตาลายคนเยอะกับเสียงดังว่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับเหล้าเลย ...แล้วมึงอ่ะ หน้าเบลอสัด” ผมถามมันกลับเพราะเห็นท่าทางเริ่มไปและเพื่อนผม.....ทีหลังต้องหัดใหม่ ไม่ได้เรื่องเลยมึง
“โอ้ย สบาย หน้ากูก็งี้อยู่แล้ว หล่อธรรมชาติ”
“ธรรมชาติลงโทษสาหัสว่ะ”
“สาด ใครจะหล่อเท่าแฟนมึงล่า”
“เหอะ เก็กขั้นเทพเด่ะ มันยังนิ่งได้อีกว่ะ” ผมแอบเหล่ไปมองเคนก็เห็นมันจ้องอยู่เขม็งเลยคับ
หง่า.......หวาดเสียว ทำหน้ายังกับรู้ว่ากูนินทามึงอยู่งั้นแหล่ะ
“เออ ไอ้เคนเมื่อวานกันท่ากูซะเยอะ ไหงวันนี้หน้ามือหลังตีนเลยวะ?” แบงค์ถามอย่างข้องใจ
“กูจัดการตบโหลกมันให้และไง วันนี้มันเลยสงบปากสงบคำกับทุกคน”
“เหรอพุวววว ขอบใจนะ รักมึงโคตรรรรรร” ไอ้แบงค์คว้าคอไปกอดหมับเลยคับ
“ไอ้เหี้ยยยย มึงเมาป่ะเนี่ย เดี๋ยวมึงเจอตื๊บ”
“เออๆ ลืมตัวๆ” แหงะ ไอ้แบงค์หันไปมองเคน แล้วมันก็ยกมือไหว้ขอโทษท่วมหัวเฉยเลย
“โทษคร้าบบบบบบ ผมลืมมมมมมม”
“..........................” เคนส่งสัญญาณอันตรายมาให้ผมทางสายตาคับ แต่เหมือนพี่นัทจะพูดไรกับมันซักอย่าง มันเลยนั่งสังเกตการณ์ต่อไป
“เกือบซวยแล้วกู... เคนมากูอดเลย” ไอ้แบงค์บ่น
“อดห่าไร?”
“ทำตัวตามสบายอ่ะดิ ทำไมกูต้องมาระวังอย่างงี้ด้วยยย.... แต่ไม่เป็นไร เพื่อเพื่อนกูทำได้เสมอ” โอ้ จอร์ช
“มึงเริ่มหล่อแล้วว่ะแบงค์”
“เหรอวะ มึงชมกู กูก็ดีใจและ” ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยชมใครหล่อเท่าไหร่คับ คนที่ผมชมต้องหล่อกว่าผมอ่ะ ผมถึงจะพูด เหอๆๆ แต่บางทีถ้าใจหล่อแบบแบงค์กูก็ชมนะเว้ย
H
คนอ่านตกใจอ่ะดิ มาต่อเร็วจัง คือ...
วันนี้เป็นวันพิเศษของตัวเอก (ซักคนหรือสองคนในเรื่องเนี่ยแหล่ะ) เลยรีบปั่นมาต่อจ้ะ... :กอด1:
T T ยังไม่จบพาร์ทเลย แต่ตอนต่อไป...ไอ้น้องเทนตามมา บอกแค่นี้ หุหุ o18
ปล. แบงค์ทำท่าจะขายออกอีกแล้ว ฮ่าๆๆ แต่มันไม่โสดแล้วเนี่ยจิ
ปล.สอง แบงค์กับเคน ต่อยกัน บอกได้สามคำ ไอ้แบงค์ตาย!
ปล.สาม พุไม่ให้บอกอายุอ่ะจ่ะ เรื่องจริงมั่งแต่งมั่ง ปนๆ กันไปตามยถากรรม.. :z10:
ปล.สุดท้าย... จริงๆ แล้วพุเป็นมิตรกับผญ.นะ สังเกตจะไม่ค่อยหลบหลีกเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ
-
:z13: << เพิ่งมีโอกาสได้ทำแบบนี้ ชอบอ่ะ ได้จิ้ม ดึ๊กๆ
หัวใจจะวายอ่ะคับพี่โบ T^T
ทำงานก่อน เดี๋ยวมาอ่าน แอนด์ ดิท
**
พี่โบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ วันนี้วันอารายยยหร๋อ :m18:
(พี่โบถาม แล้วแกเสือกไร ฮ่ะ ๆๆๆ me/-*- )
ค่ำคืนนี้ยังคงอีกยาวไกล พี่จะมาต่อในเวลาอันใกล้นี้มั้ยคะ ??
หรือมาแค่นี้แล้วรอไปก่อน เหอๆๆ
หลังกินเหล้าเราต้องกินอะไรร้อนๆ เช่น มาม่า(?)เพื่อตื่นมาจะได้ไม่แฮงค์(เกี่ยว)
รอมาม่าน้องเทน หึหึ เค้าว่าแระ เคนเล่นบอกไว้ก่อน น้องเทนก็ตามได้แด่ะ
(ว่าแต่น้องเทนมันเข้าผับได้แล้วหรอ ?? แสดงว่าก็ไม่เด็กเท่าไหร่นี่ ไม่เข้าข่ายๆ เพื่อนบ้านชอบผู้เยาว์อ่ะ)
แต่เคนกับพี่นัทนี่ดูจะยังมีความเกรงใจกันอยู่นะ เห็นเค้าดีๆกันแบบนี้แล้ว
ทำให้เกือบลืมเหตุการณ์นัทเคนบนแพไปเลยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ แต่เค้าชอบอ่ะ ดีๆกันไว้แบบนี้ เจ๋งดี
สำหรับแบงค์ แบงค์เยอะอ่ะ สังเกตแม้กระทั่งตัวหนังสือ ท่ากดปากกา โอ้วววว คุณพระ !!
แต่นายกวาดบ้าน ถูบ้านและทำกับข้าวได้ด้วย นายเจ๋งมากอ่ะแบงค์ o13 จริงๆแล้วเค้าก็ชอบแบงค์นะ
แต่ต่อให้แบงค์ยังโสด ยังไงเค้าก็อกหักอยู่ดีอ่ะ ใช่มั้ย ?? เฮ้ออออ .. .
~ ผ่านลมหนาว จะกี่คราวก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีใครให้ใจอุ่น
อยากจะหา คนที่ทำให้ใจสมดุลย์ แต่ไม่เคยสมหวังสักที ~
เริ่มไม่เกี่ยวแระ -*- บรรยากาศหดหู่เริ่มครอบงำ
เค้าชอบบรรยากาศในผับนะ อ๊ากกกกกกกก คิดถึงเชียงใหม่ อยากเที่ยว อยากเมา อยากเต้น
แต่เหนือสิ่งอื่นใดอยากเห็นเคนเต้นง่ะ กร๊ากกกก พี่นัทด้วย ตามโคโยตี้ไปซะแล้วไอ่ตี๋หูดำ T^T
ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าจะออกมามากน้อยยังไง แต่ทุกครั้งที่มีพี่นัท เพื่อนบ้านปลื้มใจอ่ะ
พี่ชายอบอุ่น พี่ชายที่แสนดี เค้าชอบพี่ชายคนนี้ที่สุดดดดดดดดดด งืออ ~ >.<
พอแระเพ้อเจ้อ เริ่มรำคาญตัวเอง -*-
-
บรรยากาศมันมาคุชอบกล อย่ามีการฆ่ากันเกิดขึ้นนะ
-
คุณแฟนมาตามหรือคะน้องพุ, อย่างนี้ต้องระวังตัวนะคะ ไม่อย่างนั้นอาจะมีเลือดตกยางออกได้ง่ายๆ !
(เวลาแบงค์อยู่กับพุแล้วน่ารักจริงๆ อยากให้กิ๊กกันน่ะค่ะคุณโบว์!)
:กอด1:
-
อย่างที่แบงค์เป็นน่ะคล้าย ๆ แฟนคลับนะ สังเกตไปหมด ชอบไปหมด
คนเป็นแฟนบางทียังมองไม่เห็นเลยในบางจุด
ส่วนเทน แสดงออกได้เด็กมาก ๆ แกล้งคนที่ชอบน่ะ ไม่กลัวทีนพี่มันเล้ย
วันเกิดใครหว่า จำไม่ได้เดี๋ยวต้องไปไล่ดู เคนเปล่าอ่ะ
-
คนเขียนขยัน มาบ่อยแฮะช่วงนี้ ช้อบ ชอบ อิอิ
แปะโป้งไว้ก่อนเดี๋ยวมาเม้นต์ทั้งสองตอน
-
เหวยๆๆ ทิ้งท้ายซะอยากกรี๊ดเลยอะ อยากเห็นน้องเทนตามมา 55
ไม่รู้นะ ชอบมันง่ะ เป็นคาแรกเตอร์และสถานะการณ์ที่อึดอัดดี หลงรักแฟนพี่ชาย หึหึ
พุได้เต้นบ้างยังเนี่ย เหมือนลุกจากโต๊ะมายืนนินทา 55 :m20:
-
เม้นต์ตอนที่แล้ว[oversensitive_________UP.]
เข้าใจเคนนะที่จะหึงรุนแรงกับแบงค์ ถึงพุจะบอกว่าเป็นเพื่อนสนิืทกันก็ตามที
ไม่แปลกเลยอะที่เคนจะหึง ยิ่งแบงค์เทคแคร์พุแบบนี้ มันเกินเพื่อนไง
จะคาดหวังว่าเคนจะเข้าใจในความสัมพันธ์และใจกว้าง คงยาก แล้วกับเคนนิสัยเค้าหวงพุแค่ไหนก็น่าจะรู้
เพราะงั้นระดับเลยพุ่งสูงขึ้นไปอีก ว่าจะเมนต์ตั้งแต่มะวานแล้ว สังเกตเคนยังไม่หึุงพุกับโมเท่านี้เลย
เพราะปฏิบัติและการวางตัวของโมต่างกันกับแบงค์น่ะ ที่จริงแบงค์ไม่ผิดหรอก แต่บางอย่างเราก็ต้องเข้าใจ
เพราะบางสิ่งที่เราทำจนเคยชินมันอาจจะมองดูว่ามากไปในมุมมองของ "แฟนเค้า"ก็ได้ เพราีะบางสิ่งบางหน้าีที่
มันเป็นสิ่งที่แฟนเค้าทำให้กัน(และควรปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแฟนเขาจัดการดูแลเทคแคร์กันเอง)
เพราะงั้นสิ่งที่แบงค์ปฏิบัติต่อพุ มันก็อาจจะทำให้เคนรู้สึกไง ว่ามันเกินไปกว่าที่เพื่อนเค้าทำให้กันแล้วก็อดที่จะอคติ
กับแบงค์ไม่ได้ว่าคิดว่าไร"เกินเลย" กัับแฟนเราหรือเปล่า ไม่เฉพาะแค่เคน ต่อให้เป็นคนอื่น(แฟนพุ)ก็อาจจะคิดและหึง
เหมือนกัน ยิ่งโดยเฉพาะกับเคน ไม่้ต้องนึกระดับเลเวลเลยว่าจะสูงปรี๊ดแค่ไหน
เพราะงั้นสิ่งที่แบงค์น่าจะทำก็คือลดการปฏิับัติ เทคแคร์ให้ลดลง เอาแต่พอดีพอ หากอยู่ต่อหน้า"แฟนพุ" โดยเฉพาะถ้าคนนั้นชื่อเคน
ว่าไปก็แอบสงสารแบงค์เหมือนกัน ความพยายามเป็นเลิศจริงๆ เจอเคนโหมดนี้เข้าไป เย็นวาบ
----------------
* love is a drug! *[NIGHTLIFE_________UP. Nov
สำหรับตอนล่าสุด .......ตอนนี้ีดีแล้วที่พุขอเคน ถ้าเคนรู้ทีหลังมีหวังมีเรื่องกันแน่ๆ แล้วเราก็สบายใจนะ
ที่เคนไปคุมพุ เพราะพุอะชอบดูแลตัวเองไม่ได้ โดยเฉพาะตอนเมา เพราะงั้นเคนไปด้วยเราอุ่นใจ
อะ มองดูข้อดีข้อเสีย เอาเคนไปด้วยอะดีแล้ว คุมพุได้ ดูแลพุได้ แล้วพุก็เกรงใจด้วย (พี่นัทก็หลิวลู่ลม แบงค์ก็อ่อนไปตามใจพุ)
ส่วนเรื่องเทน เสียวจริงๆ เคนรู้เนี่ย มีหวัง :z3:
ภาวนาอย่าให้เคนรู้เลย อย่าข้องเกี่ยวกันดีที่สุด ระหว่างพุกับเทน
ปล. เึคนโหด แต่เค้าชอบ กร๊ากกก :z2:
ปล. เคนลูกบ้าเยอะ อย่าลองของ เอิ้กๆๆ :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อย่าดราม่ามากนะ
ขอยาทัมใจด่วน
รักนะเคน+พุ
:z2:
-
ดีใจ อยากบอกว่าวันนี้วันเกิดเราพอดี ได้อ่านน้ำพุ 2 วันติด
สุขโป๊ดๆ
-
รักพี่โบที่ซู้ดดดดดด :กอด1:
คืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยน้อ รอดูตอนต่อไป :z1:
-
รักพุ ของเคน และรักคนโพส :กอด1:
-
ต่อไปเคนอาจจะญาติดีกับแบงค์ก็ได้นะ ถ้าเึคนเห็นว่าไม่มีอะไรต้องระแวง :z2:
ว่าแต่แบงค์มีแฟนยังอะ
ดูเป็นแม่ศรีเรือนดีนะ :laugh:
แววว่าจะเป็นภรรยาที่ดีได้ อุ๊บ ! แซวเล่นจ้า
เจ้าน้องเทน เอ็งก็ระวังพี่เอ็งดีๆเถอะ ไปยุ่งกับแฟนเค้า
ขาั้นั้นยิ่ง แฟนข้าใครอย่าแตะ
รอตอนต่อไป มาไวๆๆน้า :กอด1:
-
พุน่ารัก เคนก็น่ารัก ชอบตอนปอกลูกพลับอ่ะ(พูดแล้วอยากกิน) อะไรเล็กๆน้อยๆที่ทำให้กันแบบนี้น่าเอ็นดู
*แบนน้องเทน* ไม่ต้องรับมือที่สาม //เค้าขอโทษนะเทน
:กอด1: วันสำคัญของคนสำคัญ :กอด1:
-
อะไรจะเกิด ทำใจไว้ล่วงหน้าเลย
กลัวเคนทนไม่ไหวทุบหัวลากกลับห้อง
(โหดไปไหม)เกิดมาหน้าตาดีทำใจหน่อยนะพุ :กอด1:
จุ๊บๆ หนูโบ
-
น้าน นาน นาน มากเลย ที่ไม่ได้เข้ามา ตั้งแต่ตอนที่ไปดูที่
กลับมาอ่านอีกที ก็ยังรู้สึกได้ว่า ทำไมเคนถึงได้น่าสงสารอย่างนี้
ยึดติดเกินไปรึเปล่า
กลัว อย่าให้เคนโดนแทงข้างหลัง จากน้องเทนนะ นะ นะ นะ o13
-
แบงค็เค้าน่ารักดีนะ
น่ารักตรงที่ตามใจพุนี่
แหล่ะ แต่ไปเที่ยวพุพก
ผู้ปกครองไปเยอะจริงๆ
แล้วก็รอเทนออกโรง
อยากให้เทนมาเร็วๆจัง
-
เย้ๆ ตามมาอ่านทันแล้ว หลังจากช่วงนั้นติดสอบ ทำการบ้านนุ่นนี่นั่น ปิดเทอมก็ย๊าวยาว ในที่สุดก็ได้ฤกษ์กลับมาตามอ่านของพี่โบแล้ว ^^ อ่านทีไรก็ยิ้มทุกที น่ารักดีนะพุกับเคน :) โธ่ น่าสงสารพี่แบงค์นะทำอะไรไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย เพราะความนิ่งของเคน ฮ่าาาาาาา แล้วน้องเทนนี่ยังไง วู้ อยากจะรู้แล้ว รออ่านตอนต่อไปนะพี่โบ ^^
-
เข้ามาิจิ้มบวกให้คนเขียน และนั่งสวยๆรอตอนต่อไป
มาเร็วๆน้า งุงิ
-
/
ช่วงนี้ก็ซักตีหนึ่งได้แล้วคับ เมามายไปตามระเบียบ แต่จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเต้นอยู่กับไอ้แบงค์แค่สองคน... เหอะๆๆ แถมหลบมุมไม่ไปปะปนกับคนอื่นมากด้วย โคตรแยกตัวเลย แต่นั่นก็เป็นมติจากเบื้องบนอ่ะคับ ไม่อยากเรื่องมาก
ตอนแรกผมก็ว่าผมเริ่มเมาแล้ว แต่พอมาออกสเตปความเมาเริ่มหด หันไปมองเคนมันดูท่าจะเมายิ่งกว่าผมอีก ไม่ใช่ไรเลย ท่าทางจะโดนพี่นัทมอมเพื่อล้วงตับเข้าให้แล้ว ฮ่ะๆๆ แต่ตอนนั้นผมไม่รู้คับ รู้แค่ว่าพอหันไปที่โต๊ะก็เห็นไอ้เคนจ้องอยู่ทุกที
เออะ มึงจะมองไรนักหนาหนิ แน่จริงมึงก็ลุกขึ้นมาเลยสิ
ผมเต้นไปก็ส่งสายตาท้าทายมันไปคับ จะว่าไปกูก็ขี้อ่อยใช้ได้ว่ะ ทำให้มันยอมสละเก้าอี้จริงๆ
พอเคนเดินมาถึงตัวผม มันก็ถือแก้วเหล้ายื่นให้ผมคับ ท่าทางแม่งโคตรแข็งทื่อ ผมยืนมองซักพัก แต่เหมือนไม่ทันใจมันเลยเอาแก้วมาจ่อปากผม
“เฮ้ย ใจเย็นดิ” ผมรับมาดื่ม แต่แล้วหลับตาปี๋แทบไม่ทันเลย โคตรรรรเข้มมมมมม!!! ชงไงของมึงวะ (เด็กชงเหล้าหายหัวไปนานและคับ)
ขณะยืนแสบคออยู่ เคนก็เดินเข้ามาประกบติด ผมมองมัน... ก็เจอตาเยิ้มแบบไอ้ขี้เมาเข้าเต็มๆ
“ยั่วเราใช่ป่ะ?” เคนยกมือโอบเอวแล้วถามข้างหูผม คือ...เสียงเพลงมันดัง แล้วท่าเต้นผมไม่สามารถยั่วมนุษย์คนไหนได้หรอกคับ นอกจากไอ้คนนั้นมันจะคิดอกุศลกับผม เหอๆๆ ป่าวครับ ที่จริงใช้สายตาต่างหาก
“อืม ใช่” ผมยักคิ้วข้างเดียวตอบตรงๆ ไปเลย
คนเยอะแบบนี้ มีปัญญาทำอะไรกูป่ะล่ะ
ผมยกมือข้างที่ว่างจับหน้าเคน แล้วเอานิ้วโป้งไล้ปากมันเบาๆ
ไอ้เคนคิ้วขมวดกัดฟันจนขึ้นกราม แล้วลากผมไปตรงมุมกำแพงทันที
หลังจากนั้นไม่ต้องพูดอะไรมาก มันก็ก้มลงมาจูบปากผมอย่างแรง แต่ด้วยความที่คอผมเพิ่งโดนน้ำแข็งจากเหล้าทำร้าย ผมก็เลย..........
“แค่ก แค่กๆๆ” ต้องรีบผลักเคนออกมาไอก่อน -*- ขณะนั้นเคนก็ยังเอาจมูกมาชนจมูกผมเหมือนจะรอให้ไอเสร็จ แต่พอดีผมเหลือบไปเห็นไอ้แบงค์ยืนอ้าปากค้างอยู่อ่ะคับ ก็เลยเกิดอายขึ้นมา
“เดี๋ยวๆ ขอไอก่อน เจ็บคอ” ผมยกมือปิดปากทำเป็นแอคติ้งไปงั้นๆ เคนก็ยืนหอบหายใจแรงมองอย่าง.....เอ่อะ หื่นๆ เอาไงดีวะกรู
“เมาเหรอ?” ผมถามมัน เคนเอียงหูมาใกล้แบบว่าไม่ได้ยิน
“เมาเหรอ!!!?” ผมตะโกน แม่งจอกว่ะ แค่นี้ก็เมา
“ไม่เมาๆ” มันสั่นหัวแล้วยื่นหน้ามาใกล้จนปากแตะกันอีก เหออ ใจเย็น ผมยกมือปิดตามันแล้วดันๆๆ
“เดี๋ยวค่อยต่อ อายเค้า” ผมบอก ไม่เคยเห็นเคนเมาเลยไม่รู้มันเมาหรือยัง หรือตอนนี้มันอาจจะแค่กึ่มๆ อยู่
“เมื่อกี้ไม่เห็นอาย” เคนดึงมือผมออกแล้วถาม
“นั่นมันเมื่อกี้ อ่ะ เอาคืนไป” ผมยื่นแก้วให้ มันก็รับไปดื่มอึกนึงแถมจ้องหน้าไม่เลิก
ความรู้สึกนี้มันมาอีกแล้วคับ เจอมองแบบกูจะเอามึงเนี่ย น่ากลัวแสรดดดด
ขนลุกเลย หนีก่อนดีกว่า
ผมเดินหลบมาที่โต๊ะ เห็นไอ้แบงค์นั่งแกร่วอยู่คนเดียว เลยถาม
“พี่นัทล่ะ?”
“อยู่โน่น” มันพยักเพยิดหน้าไปอีกโต๊ะหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล ชิ...มนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ โตเป็นควายแล้วไม่ดูแลน้องเลย มัวแต่ใช้ความสามารถพิเศษอยู่นั่นแหล่ะ
จากนั้นเคนก็เดินตามมานั่งเบียดข้างผม แล้วยื่นแก้วที่กินหมดแล้วมาข้างหน้า
“ชงให้หน่อยดิ” สาด...ถึงจะเคยกินบ่อย แต่ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยชงเหล้าให้ใครเลยนะ แล้วเวลาอยู่คนเดียวผมก็กินเบียร์คับ เลยไม่ต้องวุ่นวายกับการกะส่วนผสมให้อร่อย
“ชงไม่เป็น” ผมบอกมัน
“ชงให้หน่อย” มันย้ำประโยคเดิมเสียงเครียดเล็กน้อย งงอ่ะ ผมเลยตัดรำคาญหยิบมาแล้วส่งต่อให้แบงค์
“แบงค์ชงดิ๊” ผมบอกแบงค์ แต่เคนกระชากแก้วกลับ
“ไม่ต้องใช้คนอื่น เราบอกให้พุทำ” -*- บอกว่าทำไม่เป็น!.......แต่
ขี้เกียจเถียงกับมันอ่ะ ก็เลยชงให้แบบไม่เต็มใจเท่าไหร่ รสชาติเป็นไงไม่รู้แหล่ะ ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันไปบอกแบงค์
“เข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย” ไอ้แบงค์ทำหน้าเลิกลั่กมองผมกับเคนสลับกัน พอเห็นผมไม่รอมันเลยรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามผมไป
“โกรธไรกันวะ เมื่อกี้กูยังเห็นพวกมึงฟัดกันนัวอยู่เลย” แบงค์ถามระหว่างทาง
“ไม่ได้โกรธ...แค่ปวดฉี่เว้ย” ที่จริงไม่ค่อยชอบให้ใครมาสั่งเท่าไหร่คับ ยิ่งอันไหนที่ทำไม่เป็นแล้วบังคับให้ทำเนี่ยยิ่งแล้วใหญ่ อีกอย่าง... มันต่างหากล่ะที่ดูเหมือนเคืองอะไรผมสักอย่าง
ผมเดินดุ่มๆ ไปเข้าห้องน้ำ ตอนดึกห้องน้ำคนเพียบเลยว่ะแสรดดด ต้องต่อแถว ระหว่างจ่อก้นคนข้างหน้าอยู่ ผมก็รู้สึกถึงออร่าบางอย่างบวกอุณหภูมิที่แผ่กระจายมาทางแผ่นหลัง
พอหันกลับไปมองเท่านั้นแหล่ะคับ ตกใจแทบผงะเลย
“มาไงวะเนี่ย!!?” ผมถามเสียงดังพอควรพอเห็นหน้าไอ้น้องเทน เฮ้ย มันเพิ่งขึ้นปีหนึ่งไม่ใช่เรอะ อายุ 18 แล้วมันโผล่เข้ามาในนี้ได้ไง อึ้งๆๆ อึ้งมาก ไม่คิดว่าจะเจอ
“เดินเข้ามา” มันตอบหน้าอย่างกวนส้น
“ไม่ใช่! อายุไม่ถึงไม่ใช่เหรอ แล้วเข้ามาได้ไง?”
“จะโง่ทำไม บัตรประชาชนคนอื่นดิ” มันตอบแบบไม่อยากตอบคับ
แต่ผม...ฟังแล้วโคตร sad ไอ้น้องเทนใช้บัตรคนอื่นเข้ามาอย่างง่ายดาย แต่ผมใช้บัตรตัวเองแท้ๆ เสือกมีปัญหา
“เคนรู้ป่ะเนี่ย?” ผมถามมัน
“ไม่บอก”
“งั้นเดี๋ยวบอกให้”
“ไม่ต้องยุ่ง” ทีงี้ทำเป็นกลัว อยากยุ่งตายล่ะ ผมหันหลังกลับแล้วเริ่มใช้ความคิดต่อ... ถ้าอยากเที่ยวกลางคืนทำไมต้องมาผับนี้ด้วยวะ เสี่ยงเคนมาเจออีก โดนด่าเละแน่มึง
ผมไม่สนใจ เข้าไปฉี่ตามปกติ แต่พอฉี่เสร็จจะไปล้างมือไอ้น้องเทนเสือกออกมาจากแถวเฉยเลยแล้วตามผมมาที่อ่าง...
“มีไร?” ผมถามมัน
“อย่าบอกเคนนะว่าผมมาที่นี่”
“เออ ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก”
“.......................” ไอ้เทนเงียบคับ ผมเลยหันไปมองมันนิดนึง แล้วก็เจอ...สายตาที่ไม่อยากเห็นเข้าให้อีก
แม่งเอ๊ย คลุมเครือ ไม่ชอบแบบนี้เลย แต่จะให้เคลียร์จบๆ ก็ไม่อยากทำอีก เดี๋ยวเรื่องมันจะไปกันใหญ่
“พุ เสร็จยัง?” ไอ้แบงค์เดินมาตาม พอเห็นเทนมันก็ถามว่าใครวะ?
“น้องชายเคน” ตอบเสร็จมันทำหน้าอึ้งโคตรๆ คับ เคยได้ยินแต่ผมเล่ามาเจอตัวจริงตะลึงไปเลยดิ
“มีปัญหาไรกับหน้าผมป่ะพี่?” ไอ้น้องเทนถามแบงค์อย่างกวนตีน
“ป่าว ไม่มีไร ไปกันยังพุ ยืนบังคนอื่นเค้าจะล้างมือ” ไอ้แบงค์จับมือผมพาเดินออกมาคับ แต่ยังไม่ทันพ้นรัศมีหน้าห้องน้ำดี ไอ้น้องเทนก็เดินมาดักหน้าไว้ แล้วยืนจ้องมือผมที่ไอ้แบงค์จับอยู่
“ทำงี้ไม่กลัวเคนว่าเหรอ?” แบงค์ขมวดคิ้วตอบพลางปล่อยมือ
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะน้อง พี่กับพุเป็นแค่เพื่อนกัน เคนก็นั่งกินเหล้าอยู่โต๊ะเดียวกัน พี่แค่พามันมาเข้าห้องน้ำเฉยๆ”
“ไม่ต้องแก้ตัวแทนหรอกครับ ผมไม่อยากรู้” แสดด ไม่อยากรู้แล้วเจือกถามทำไม กูงง
“คุยไรด้วยหน่อยดิ” เทนหันมาบอกผม
“คุยไร?” ผมถาม
“ความลับเหรอ จะได้ไป” ไอ้แบงค์ถูกมองคับเลยถามกลับ
“ไม่มีไรและ” พูดจบเทนก็เดินไปเลยคับ ผมมองตามอย่างงงๆ ส่วนไอ้แบงค์...
“เป็นเหี้ยไรมากป่ะเนี่ย กูอุตส่าห์พูดด้วยดีๆ”
“...............” ขอไม่ออกความเห็น เพราะไม่รู้
“คนตระกูลนี้แม่งไม่คิดจะผูกมิตรกับคนอื่นมั่งรึไง มองกูยังกับกูไปเหยียบตีนป้ามัน” ไอ้แบงค์โดนสองเด้งเลยอารมณ์เสีย
“เออ แล้วเมื่อกี้มันจะคุยอะไรกับมึงวะพุ? หรือว่า.............
มันจะสารภาพรัก!!! เชี้ยเอ๊ย รักต้องห้ามเหี้ยๆ”
o12
“มึงจะพูดเองเออเองอีกนานมั้ย” -*-
“ก็มึงบอกกูเองไม่ใช่เรอะ ว่าน้องมันชอบมึง”
“มึงจำได้ด้วยเหรอวะ?” กูพูดตอนไหนกูยังลืม
“จำได้ดิ ก็มึงเพิ่งเล่า เชี้ยเอ๊ย หลอกเด็ก” ด่ากูอีก ยังไม่ทันได้ทำไรซักอย่าง
“สัด กูเดา มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้”
“แกล้งโง่อีกแล้วนะมึง ขนาดนี้แล้วกูดูยังไงก็ใช่” ใช่เพราะกูบอกมึงมาก่อนเหอะ ถ้าไม่บอกก็ดูออกยากอ่ะคับ ไอ้น้องเทนมันไม่แสดงออกไรเลย
“แล้วเมื่อกี้มันหึงมึงอ่ะดิ แม่งเอ๊ย รักต้องห้าม” กูเริ่มเกลียดคำว่ารักต้องห้ามแล้ว จะพูดไรนักหนาวะเนี่ย กูไม่ได้รักมันซักหน่อย
“อยู่ห่างๆ ไว้แล้วกันไอ้พุ กูไม่อยากเห็นเพื่อนโดนปล้ำอีกว่ะ” แบงค์กอดคอผมแล้วพูดอย่างเจ็บแสบ
“ไอ้สสัด กูมีมือมีตีนนะ ใครจะยอมโดนง่ายๆ ฝันไปเถอะ!!”
“ก็เห็นโดนมาหลายทีแล้วนิหว่า”
“ค**”
เริ่มโกรธมึงและแบงค์ แต่โกรธได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวมันก็มาง้อมาทำดีด้วยสารพัด เสแสร้งทำเป็นไม่รู้หรืออาจจะไม่รู้จริงๆ ก็ได้ว่าผมโกรธ
ที่จริงที่ไอ้แบงค์ได้เป็นเพื่อนที่ผมคุยด้วยได้เยอะขนาดนี้ เพราะมันเป็นคนแบบนี้แหล่ะคับ
ชอบยุ่งวุ่นวายเรื่องชาวบ้าน แต่มันอยากรู้เพราะอยากให้ผมสบายใจได้ปลดปล่อยความเครียด ถึงจะนานๆ ทีก็เหอะ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนแบบนี้เลย มีมันคนเดียวเนี่ยแหล่ะคับ
อีกอย่าง เรื่องการแสดงออกของมัน คือ......ถ้ามันไม่เป็นแบบนี้ มันก็ไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอกคับ เห็นใจแบงค์ด้วยนะคับ
พอผมกลับถึงโต๊ะ พี่นัทก็ย้ายมวลมาที่เดิมแล้ว แถมชวนใครไม่รู้ (เกย์) มานั่งด้วยอีก
บร๊ะเจ้าโจ๊ก มันแสรดดดมากกกก นายนี่มันคริมสั้นจริงๆ (crimson?)
นั่นมันที่นั่งกู๊ววว แล้วนั่นก็แฟนกู๊ววว อย่ามาเนียนแตะเนื้อต้องตัวแฟนกู ผมมองอย่างอึ้งเลย... เคนทำไมนั่งเฉยแบบนี้ มึงหลับอยู่รึไงสาสสส
“ทำไรพี่นัท?” ผมเดินไปยันไหล่ถาม
“หึ๊ ป่าว น้องๆ เค้าใจดี อยากเลี้ยงเหล้า” เดี๋ยวตูบลัดหน้าแหก รวยจะตายแค่นี้ไม่มีปัญญาซื้อใหม่รึไง
“หวัดดีฮะ ชื่อไรเหรอฮะ เราชื่อ.....B1 ฮะ ส่วนนี่....B2 ฮะ” กล้วยหอมจอมซนสินะ
ผมว่าเค้าพูด ‘ฮะ’ บ่อยเกินไป แถมเสนอหน้าห่าไร กูไม่อยากรู้จักเมิง
“อ๋อ นี่น้องน้ำพุ กับน้องแบงค์คับ” พี่นัทตอบแทนให้ แถมยิ้มหน้าระรื่น ระดับนี้แล้วจะว่าไม่รู้ตัวว่าหาเรื่องก็ไม่ถูก
“ชื่อน่ารักจังเลยอ่ะ” เฮ้ย ผมว่าเค้าสาวมากเลยฮะ
“แก้วน้ำพุอยู่ไหนเหรอ เดี๋ยวเราชงเหล้าให้ ผสมอะไรเหรอ บลาๆๆ” อย่านะมึงๆ เดี๋ยวกูถีบ โน่นไปยุ่งกับพี่นัทเลยไป
ผมส่งคำถามทางสีหน้าไปหาพี่นัท แต่ไอ้ตี๋หูดำก็เอาแต่ยิ้มมุมปากองศา 20 ลิปดาเหนือพอดี
เฮ้ยยย หน้าตาแบบนี้ อย่าบอกนะว่าทำเพื่อดักควาย เชรดดเป็ด กูไม่ได้แดกหญ้าแพรกนะ
“โทษนะครับ B2 ช่วยสะกิดคนข้างๆ ให้หน่อยดิ” ผมชี้ไปที่เคน เค้าก็สะกิดให้คับ ไม่ใช่อ่ะ เอาทั้งมือวางบนแขนเคนเลย แบบว่า..นุ่มนวลมากเลยอ่ะตัวเธอว์ เดี๋ยวกูเตะกล้วยแตก มันเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ แต่ขวางหูขวางตาอย่างบอกไม่ถูก
“เคนๆๆ เพื่อนเรียก” ซักพักมันก็เงยหัวขึ้นมา ตาปรือเลยทีเดียว เหมือนง่วงมาก
“เค้าเมาแล้ววว” B2 ยังมีหน้ามายิ้มบอกกูอีกนายสัด
“เคน!! ไหวป่าววะ จะกลับเลยมั้ย!!?” ให้กูตะโกนอีก ยิ่งเจ็บคออยู่ ที่สำคัญมันไม่ได้ยิน ไม่ได้มองผมอีก เวรกรรม
“จะรีบไปไหนเล่าน้ำพุ ยังไม่ตีสองเลย” พี่นัทพูดแทรกขึ้น ลองมองดูแล้วต้นเหตุต้องเป็นไอ้คนนี้แหล่ะ
“ไม่รอหรอก เดี๋ยวรถติด” ผมตอบ
“เอ็งจะปล่อยพี่นั่งคนเดียวเหรอวะ? ค่าเหล้าก็ไม่ยอมออก แถมยังไม่มีน้ำใจจะอยู่เป็นเพื่อนอีก”
“ก็นี่ไงเพื่อนใหม่ นั่งเต็มโต๊ะเลย” โห พูดเหมือนความผิดร้ายแรงมาก ถ้างั้นก็ตัดสินประหารชีวิตกูไปเลยมั้ย
“อย่าเพิ่งกลับเลยน้ำพุ นั่งดื่มเป็นเพื่อนกันก่อนเถอะ....บลาๆๆ” เหตุผลล้านแปด โดยนาย B1&B2 สุมหัวกันอ้อนวอนผมกับแบงค์
สุดท้าย ท้ายสุด ผมก็ไม่ได้กลับ แถมต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษสละที่นั่งให้คนอื่นอีก แสดด แล้วยังไอ้เคนที่นั่งเก้าอี้ตัวในทำท่าจะเมาพับไปอีก แม่งเอ๊ย กูจะไปลากตัวมันมายังไงดี จะให้ไปฉุดกระชากมาแล้วบอกว่านี่ผัวกูนะคับ ก็ไม่ได้ มันนางร้ายช่องเจ็ดไป ผมไม่ทำหรอก
ไอ้ตี๋หูดำก็ไม่ช่วยไรเลยคับ เลวมาก!!! แกล้งทำให้ผมหึงเคนอย่างหน้าด้านๆ เพื่อสนองนี๊ดตัวเอง :fire:
H
ไม่ยอมดราม่าง่ายๆ หรอกตัวเธอว์ทุกท่าน เดี๋ยวมาตอบเม้นท์
-
ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยยย พี่พุหึงฮา เอ้ยย หึงโหดดด (เหรอ?)
นานๆทีตะเห็นพี่พุหึงน่าร๊ากกกกก อยากเห็น seen พี่พุหึงบ่อยๆ จะได้รู้ว่าพี่พุรักพี่เคนบ้างอะไรบ้าง(ปกติเห็นแต่พี่เคนแสดงคงามรัก>.<)
ค้างอ่ะพี่พุ ตกลงจะเป็นยังไงต่อไป พี่พุจะหึงแล้วทำเยี่ยงไรต่อน๊ออ>___<
-
พี่นัทแสบมาก
เคนรีบๆสร่างเมาเลย
เดี๋ยวได้โดนแทะหรอก
แต่เทนมาแล้ว ท่าทางจะ
มาหาพุนะเนี่ยะ
-
น้องพุหึง?!!! เหมือนฝนกำลังจะตกเลยอะ!!! :laugh:
อย่างนี้ ถ้าเคนรู้เข้าก็ดีใจแย่เลยสิ. :-[
ปล. เคนนี่คออ่อนจังเนอะ แต่...แข็ง แอร๊ยยยยย :laugh: (อะ ล้อเล่น!)
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ. รอตอนหน้านะคะ เมื่อไหร่จะดราม่าคะ ตัวเธอว์??
-
เย้้ๆๆๆๆๆๆๆๆ มาแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีจายย
เดี๋ยวมาคอมเมนต์ค่ะ
เข้ามากดบวกให้ก่อง งุงุ
-
แปะป้าบด้วยคน เหนื่อยโฮกอ่ะเบ่เบ๋ เพิ่งจะถึงบ้าน -*-
------------------
“เป็นเหี้ยไรมากป่ะเนี่ย กูอุตส่าห์พูดด้วยดีๆ”
“คนตระกูลนี้แม่งไม่คิดจะผูกมิตรกับคนอื่นมั่งรึไง มองกูยังกับกูไปเหยียบตีนป้ามัน”
^
^
:jul3: เจอประโยคนี้ของแบงค์เข้าไปก๋วยเตี๋ยวหลอดแทบพุ่ง อย่างฮาาาาอ่ะ ไม่ไหวแล้วเจ็บท้อง
แบงค์น่าสงสารไปเลยอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก แต่ ณ จุดนั้นเค้าอยากไปสิงแบงค์มากมายอ่ะ
ได้ดูคนเมาบ๊วบปากกันด้วยอ่ะ โฮกมากกกกกกกกกกกกกกกเบเบ๋ >,<
แต่พี่โบฮะ เค้ารู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นๆอ่ะฮะ หรือว่าเค้าคิดไปเองอ่ะฮะ
เหมือนเพิ่งกินเหล้าไปได้สองแก้วแล้วเค้าจะสลายโต๋ แต่ตูยังไม่ทันเมาอ่ะ กลับมาก๊อนนนน
แต่เค้าฮากล้วยหอมจอมซนมากกกกกกกกกก ได้ตี๋หูดำทำเรื่องแระ พี่นัทแกล้งน้อง !!
แต่น้องหึงได้ประหลาดมาก เคนมันเมาหลับไปแล้ว จะไปหึงทำไม เคนไม่ได้เล่นด้วยสักหน่อย
คาดว่าถ้าเคนไม่เมาหลับ บีบีทั้งสองอาจตายด้วยตีนเคนไปแล้วนะเออ โดนเตะกล้วยแตก ฮ่ะ ๆๆ
ไอ่น้องเทนก็มาแค่โชว์ตัว ฮีโธ่ !!!! ลุ้นนะเนี่ย ๆๆๆ รักต้องห้าม ฮาาาาาาาว่ะ
แบงค์โคตรหนังจีนอ่ะ นี่นิสัยแบงค์จริงๆหรือพี่โบแต่งเอาฮาเนี่ย
ตอนแรกนึกว่าแบงค์ใสๆ แล้วก็ได้รู้ว่าแบงค์ไม่ใสขนาดเอาเจ้าขุนทองมาเซ็กส์หมู่ได้ -*-
และสองตอนที่ผ่านมานี้ แบงค์เป็นอะไรที่ฮามากกกกกกกกก เธอเป็นผู้ชายเจ๊าะแจ๊ะ
แล้วก็เป็นแม่ศรีเรือน กร๊ากกกกก (เค้ายืมคำ Ak@tsuKII มาใช้นะ ถ้าไ่ม่พอใจให้ไปเตะ Ak@tsuKII ก่อน -*- )
Ps.พี่โบมาตอนหัวค่ำ !!! โอ้ คุณพระ !! คืนนี้เราอาจได้เห็นฝนดาวตก ;p
-
พี่นัทแมร่งแผนสูงอ่ะ ฮ่าๆๆ
แกล้งน้ำพุ มอมเหล้าเคน
-
ก็ยังปลื้มพี่นัทเหมือนเดิม 55555
มีความสุขบนความทุกข์คนอื่นตลอดๆ :laugh:
-
พี่นัทสามารถมาก o13 (สร้างความร้าวฉาน o18)
-
ขำกล้วยหอมจอมซน ส่วนพี่นัทก้อแสบตล๊อด
+1ค่ะ
-
เอาล่ะ พุจะจัดการยังไง
ชอบเวลาพุหึงเคนจัง อิอิ
-
อ้ายยยย เคนแม่งคออ่อน 5555+
น้องเทนแบบว่า ฮึๆ
ปล. พุ : เคนมันมองเหมือนจะเอาอ่ะ แม่. ร้ายว่ะเคน 5555+ หื่นกับพุตลอดดด
-
ถ้าเคนไม่เมาเยิ้มมมขนาดนี้ B1กับB2ที่มาเกาะแกะถึงเนื้อถึงตัวจะโดนคุณชายท่านจัดการยังไงหนออออ
พุหึงเยอะๆแหล่ะดีหึงเผื่อเราด้วย(หึหึ)
:กอด1: แบงค์วันนี้ค่อนข้างซวยนะคะ ฮ่าๆ :กอด1:
-
เคนเด็กน้อยโดนมอมร่วงไปแล้ว
พี่นัทวางแผนอะไรนอกจากแกล้งให้พุหึงเคน
-
พี่นัทร้ายกาจอ่ะ!!!! :laugh: :laugh:
-
กูจะไปลากตัวมันมายังไงดี จะให้ไปฉุดกระชากมาแล้วบอกว่านี่ผัวกูนะคับ ก็ไม่ได้ มันนางร้ายช่องเจ็ดไป ผมไม่ทำหรอก
คกลงน้องพุเป็นนางเอกซินะ
หมั่นไส้อีตาน้องเทนจริงๆ เคนรู้ต้องเอาตายแน่เลย
น่าสงสารเคย พุอุส่าห์หึง ดันเมาไม่รู้เรื่องซะนี่
-
น้ำพุหึงได้เงียบมากอ่ะ :laugh:
ถ้าเคนรู้เคนคงดีใจอ่ะที่น้ำพุหึงบ้างไรบ้าง :o8:
แต่คืนนี้พากลับห้องให้ได้ก่อนนะ :jul3:
-
ตอนนี้จบแค่ 20 ก่อนล่ะ
ง่วง
พี่นัทแน่เลย พระเอก
ทันคนและปราบน้ำพุได้แน่ๆๆ
แต่จะเลิกกะเคนยังงัยเดาม่ะออก
คิดได้อย่างเดียวว่า
คงไม่ใช่ให้เคนตายหรอกมัง
นิยายเกินไป
เพราะเรื่องนี้มันอิงเรื่องจริง ช่ายป่ะ
-
ง่ะ
อ่านเม้นหน้านี้แล้ว
สรุปเคนพระเอกรึป่าวเนี้ย
เดียวเย็นๆ
มาต่อๆๆ
-
ก่อนอื่นขอขอบคุณทุกบวกและทุกกำลังใจเลยนะคะ (ซาบซึ้ง)
นี่ก็ใกล้โค้งสุดท้ายของเรื่องแล้ว... (สาระ)
คือ...ไม่อยากให้จบเหมือนกันนะ แต่จะให้ซอกแซ่กอยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้าไปตลอดก็ไม่ได้ T T
ทั้งที่น้องเค้าก็บอกว่า 'ถามได้คับ' แบบว่ายิ้มน่ารัก โมเอ๊มาก (ไม่เกี่ยว) :กอด1:
หลังจากหาเวลานัดกิน (เลี้ยง) ข้าวกันได้แล้ว...ก็ได้เจอะตัวเป็นๆ อีกครั้งหลังจากวันนั้นที่มาบ้าน (ยังหล่อไม่เปลี่ยนแปลง แต่ขาวมากเหมือนเดิม)
จริงๆ น้องพุหน้าไม่บางเลย สามารถพูดเรื่องทะลึ่งได้หน้าตาเฉยมากๆ ไม่มีความอายใดๆ อยู่บนสีหน้า และไม่รู้ว่าเป็นธรรมชาติของน้องหรือรู้ว่าตัวเองทำหน้าทำตาแบบนี้แล้วจะดูดี ก็เลยขยันทำซะ
แถมยังตลกหน้าตายสุดๆ ไอ้แบงค์ความจริงไม่ใช่คนฮาหรอกนะ (แค่ชอบเจ๊าะแจ๊ะ ฮ่าๆๆ) แต่ดูเหมือนคำพูดบางอย่างจะติดมาจากพุเนี่ยแหล่ะ
...เวลาคุยด้วยแล้วสนุกสนานจริงๆ ด้วยเหตุนี้คนเลยหลงเสน่ห์กันเป็นแถวล่ะมั้ง
อันที่จริงความหล่ออย่างเดียวไม่สามารถทำให้เป็นที่รักของใครได้หลายคน แต่มันต้องอาศัยเรื่องอื่นๆ ที่ประกอบอยู่ในตัวคนๆ นั้นด้วย ซึ่งเราว่าสเน่ห์เค้าร้ายกาจมาก ไม่ว่าจะพูดจะทำอะไร ท่าทางแบบไหนก็ทำให้คนมองแล้วยิ้มตามได้ (เวอร์ไปรึเปล่าเนี่ย) แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ เค้าจะมีอะไรสักอย่างอ่ะที่เป็นลักษณะของเค้าแค่คนเดียว แถมดูแปลกๆ ประหลาดๆ ด้วยนะ อธิบายไม่ถูก ฮ่าๆๆ
อีกอย่าง อยากให้พุมาตอบเม้นท์มว๊ากก หลังจากขอร้องหลายทีแล้วว่าให้เขียนเรื่องเองมั่งสิ สั้นๆ ก็ได้ ไงก็ได้ แต่ฮีก็ไม่ทำ
บอกว่าเป็นนิยายมหากาพย์แบบนี้ไปแหล่ะดีแล้ว เดี๋ยวพุไปเขียนมันจะไม่ใช่นิยายอ่ะดิ - -"
......อ่ะ.......นะ
เข้าใจคนอ่านว่าอยากอ่านต่อไป แต่ลองถามพุดู เค้าตอบแบบไม่ต้องคิดเลยว่า
'จบได้แล้วววว! ไม่อยากให้ดราม่า เพราะชีวิตจริงมันไม่หรูเหมือนนิยายหรอก เดี๋ยวจะเศร้ากันไปเปล่าๆ'
(ปล. อย่าเพิ่งเดากันเลยนะว่าเรื่องอะไร)
และพุก็เล่าว่าเมื่อวันก่อนคุ้ยบ้านหาประกาศนียบัตร ค้นไปค้นมา..ไม่เจอไอ้ใบนั้นแต่ดันไปเจอรูปของคนๆ หนึ่ง มาเพ่งดูตอนนี้คนๆ นั้นหน้าตาคล้ายเคนเลยทีเดียวล่ะ
เลยอยากให้คุณคนอ่านลองทายกันขำๆ ดูว่า ชายคนนั้นเป็นใคร?
ส่วนเรื่องอื่นๆ เรื่องน้องเทนก็ตามต่อในเรื่องแล้วกันเน้อ...
เอ้อ มีเรื่องน้องโมโทรมาล่าสุด...พุบอกมันหายไปประมาณเดือนนึง โทรมาบอกว่าคอนโดเสร็จแล้ว แต่ติดใจตรงนี้อ่ะ ตรงที่โมเรียกพุรัวว่ามึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พุบอกคิดในใจ ไอ้เชี้ยนี่ติดอ่างเหรอวะ แถมพูดไม่หยุด พูดเร็วมาก จนต้องบอกว่า เมื่อกี้มึงพูดว่าไรนะ กูฟังไม่ทัน
'มึง!!!!'
'เออ!!! ว่าไง?' พุตะโกนกลับเลยให้มันหยุด
'เฮ้ย มึง'
'.........กูฟังอยู่' -*-
'ไปดูเฟอร์ที่อิเกียกัน กูไปมาแล้วใหญ่มาก บลาๆๆๆ' แบบขำน้องโม บางทีอยู่ๆ ก็ตื่นเต้นเวอร์ขึ้นมา แต่ชัดสุดตอนไปทำวิจัยแล้วหึงกับน้องคนนั้นอ่ะ แบบว่าจากนั้นก็เมินพุไปเลย แล้วไปเดินกับอาจารย์แทน ตอนหลังพุเริ่มรู้ตัวแล้วก็ต้องทำงานด้วยกันด้วย ก็เลยเริ่มมามีซัมติงกันเหมือนเดิม
ยอดนักสืบโคนันรายงานมาว่า มีช่วงนึงตอนไปทำวิจัยกลับมา พุส่งรูปที่ถ่ายไว้ส่งให้อ.กับน้องโม
แล้วจากนั้น... น้องโมก็เอารูปที่พุถ่ายขึ้นโปรไฟล์เฟสบุ๊ค ส่วนพุก็เอารูปที่ถ่ายกับโมตอนไป *** ขึ้นโปรไฟล์เหมือนกัน!!! (แต่ไม่เห็นหน้านะ เห็นแค่บางส่วนในร่างกายเท่านั้น)
ถามพุ กับโมมันยังไงแน่เนี่ย?
พุตอบ... ไม่มีไร เห็นรูปมันสวยดี ไอ้โมก็ชอบรูปนั้นเลยเอาลงเฉยๆ
ถามพุ เคนไม่หึงเหรอ?
พุตอบ... หึงทำไม ไม่มีไร มันไม่เห็นด้วย ตอนนี้เปลี่ยนแล้ว (แล้วก็ทำหน้าตกใจ) เฮ้ยยย เพื่อนกันจริงๆ!!!
แล้วเรื่องอะไรอีกล่ะ อ่อๆๆ เรื่อง "การนอกใจ คือดราม่าที่เจ็บปวดที่สุด" ใช่มั้ย? (ไม่เคยอ่านนิยายของคุณรกรเลยนะคะเนี่ย ส่วนมากลงเสร็จก็ไป แหะๆๆ)
คือพี่ลืมเม้นท์เรื่องนี้ไปนะ แต่เพิ่งคิดได้ เลยเอามาถามพุดีกว่า
"ดราม่าที่เจ็บปวดที่สุด ? ห๊ะ ? คือการนอกใจเหรอคับ ? ไม่รู้ คงแล้วแต่คนมั้ง แต่ความคิดพุ คำว่า 'ที่สุด' ของคนเราต่างกันนะ ต้องถามก่อนว่าเจ็บปวดเพราะอะไร? มันมีปัญหาอะไรกับชีวิตที่หาทางออกไม่ได้ ก็เลยจมปลักอยู่กับความเจ็บนั้นหรือเปล่า? ถ้าเปรียบกับเรื่องเคน เปรียบไมอ่ะ? มันก็เหมือน...พอวันนึง เมื่อเราหาทางแก้ไขความรู้สึกนั้นได้แล้ว คำว่า 'ที่สุด' มันก็จะค่อยๆ หายไป กลายเป็นไม่ที่สุด ฮ่าๆ"
"ความตาย เจ็บปวดที่สุดมั้ย แล้วมันจบมั้ย ? ผมว่ามันก็เหมือนนอกใจแหล่ะ 'ไม่' ทั้งสองอย่าง เพราะสิ่งเหล่านี้ต่อให้ทำยังไงมันก็ยังคงอยู่ในใจคนเสมอ แต่เวลาและองค์ประกอบที่ผมคงบอกไม่หมดจะทำให้ความเจ็บนั้นบรรเทาไปเอง"
ช็อตนี้ถามไปเรื่อยๆ แบบไม่ขัดจังหวะ
(น้องพุโหมด...เซ็งซะแล้วตอบ)
เคนรู้เรื่องเทนมั้ย?
...ตอนนี้ยัง
คอนโดพุน้ำท่วมป่าว?
...เกือบถึงนะ อีกนิดเดียว
น้ำพุยังมีกิ๊กซ่อนอยู่อีกมั้ยล่ะนั่น?
...ฮะๆๆ ไม่มี๊ (เสียงสูง)
เคนหื่นนจริง แต่พุก็หื่นเหอะะะ จริงมะ??
...ตามธรรมชาติของผช. คับ กามไปตามเรื่อง
พาร์ทนี้ถูกใจฉากที่สระน้ำ เคนหยิ่งอีกแล้ว ..เค้าชอบบบบบบบบ!!! ฮ่าๆๆ
...ไอ้เคนเหมือนหุ่นยนต์ใบ้คับ ทำใจและ
ห้ามจบนะคะ จบมีประท้วง
...เชิญหน้าทำเนียบรัฐบาลคับ (lol)
ดีใจที่สองหนุ่มปรับตัวปรับใจเข้ากันได้ดี ไม่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่
...จริงดิ??? ข้อนี้อาจจะโดนพี่โบต้มนะคับ
พี่นัทเปรี้ยวนะ พาน้องๆล่าเหยื่อ 555+
...เทคนิคขั้นเทพเกินจนไม่กล้าเลียนแบบเลยคับ
แบงค์เป็นคนพูดมากหรอ ?
...ดีแล้วที่มันพูด ผมจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
เคน หึงจัดมากๆ อีกฝ่ายมันจะทนไม่ไหวเอานะ
...ทนไม่ไหวจนเดี๋ยวนี้ผมต้องเอาคืนมั่ง มันจะได้รู้ว่าความขี้หึง ทำให้คนอื่นเดือดร้อนขนาดไหน
ปัจจุบันแบงค์ญาติดีกับเคนหรือยัง?
...แบงค์มันไม่ไรกับใครหรอกคับ ไอ้เคนก็เฉยๆ บางทีมันโทรถามแบงค์เรื่องผมก็มี
เคนหึงเว่อร์จริงเลย ขอแบบหยิ่งอย่างเดียวไม่งี่เง่าได้มั้ยคะ?
...ท่าจะยาก เพราะมันงี่เง่าระดับเหรียญทองโอลิมปิก แถมเป็นแชมป์มาสามสมัยแล้ว ยังไม่มีใครโค่นมันได้
อยากรุ้มากๆค่ะ ว่าพุ เวลาไปเที่ยวจะเปงแบบไหน?
...ถ้าไปกับเพื่อนจะไม่ค่อยได้กินเหล้าคับ เพราะไม่ทัน โดนแย่งรับประทานหมด
อยากให้แบงค์กิ๊กกับพุจังเลย!
...ผมชอบคนแรงๆ มากกว่าคับ แบงค์อ่อนไป
แบงค์มีแฟนยังอะ
...มีแล้วเลิกบ่อยคับ ตอนนี้มีอยู่
แบงค์ดูเป็นแม่ศรีเรือนดีนะ
...จริงคับ ทำได้ทุกอย่าง ใครอยากเอามันไปเป็นเมียมั่ง ยกมือขึ้น
ชอบตอนปอกลูกพลับอ่ะ(พูดแล้วอยากกิน) อะไรเล็กๆน้อยๆที่ทำให้กันแบบนี้น่าเอ็นดู
...ผมใช้มีดไม่เป็นคับ ปอกกล้วยกับส้มให้เคนได้สองอย่างมันก็ดีใจจนน้ำตาไหลแล้ว
นอกนั้นน้องพุไม่อยากตอบแล้ว อยู่ๆ ก็เซ็ง+ง่วงขึ้นมาเลยขอจบด้วยประการฉะนี้แล -*-
(พุแบตหมด)
ปล. เรียบเรียงมาลงแล้วนะ!
ปล.สอง ใครที่ไม่ลืมเรื่องที่ถามไว้ เฉลยเรื่องรูปถ่ายไปเลยแล้วกัน รูปนั้นคือรูป 'พี่จ้าว' (เฟิสคิส)
'คิดว่าตอนเด็กๆ อาจฝังหัวกับคนหน้าแบบนี้ก็ได้ ก็เลยชอบเคนตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย' พุกล่าว
พี่จ้าวหน้าเหมือนเคนมว๊ากกก ให้ตายเหอะ บางเรื่องมันก็มีจุดร่วมเหมือนกันนะนี่
-
จิ้มคนเขียนทันไหม๊เนี่ย :z13:
555555 ถูกใจ เห็นพุ หึงเคนมั่ง ขอบคุณพี่นัทจริงๆๆๆเล้ย :m20:
-
พี่พุตอบเม้นน่ารัก ฮ่า พี่นัทนี่ขั้นเทพจริงๆ เลยนะเนี่ย แสบมากอ่ะ ฮ่าา แล้วพุพาเคนกลับคอนโดไงล่ะนั่น ฮ่าา
-
อุอุ พุมาตอบเมนต์ด้วย
ปล.สอง ใครที่ไม่ลืมเรื่องที่ถามไว้ เฉลยเรื่องรูปถ่ายไปเลยแล้วกัน รูปนั้นคือรูป 'พี่จ้าว' (เฟิสคิส)
'คิดว่าตอนเด็กๆ อาจฝังหัวกับคนหน้าแบบนี้ก็ได้ ก็เลยชอบเคนตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย' พุกล่าว
>>ลืมไปแล้ว รูปไรหว่า 5555
เข้ามารอตอนใหม่นะจ๊ะ ชอบเวลาพุหึงเคนจัง ฮ่าๆๆๆ อยากรู้ว่าจะจัดการยังไง ิื
ส่วนเคนเมาพับไปซะแล้ว (ได้เห็น(เคนเมา)สมใจพุ ฮ่า แต่มาพร้อมปัญหา อิอิ)
-
จำได้ ๆ พี่จ้าวที่เห็นแววน่ารักของพุตั้งแต่ประถมหก
ชักอยากรู้พี่แกเป็นไงมั่ง ยังโลลิค่อนอยู่หรือเปล่า
-
ดีใจจังพุมาตอบเม้นต์ด้วย น่ารักอ้ะ!!! *จุดไฟเย็นฉลอง(เหลือจากวันลอยกระทง)*
:กอด1: รวบกอดพุกับคุณโบ :กอด1:
-
o13 o13
รู้ทันความคิดพี่นัทด้วย
เหอะๆๆ
ลุ้นเอาเหนื่อย
กว่าจะกลับมาคบกับเคนอีก
ถ้าเรื่องนี้เป็นนิยาย
คงมีคู่ให้กับ พี่นัท แบงค์ และโม
ด้วยแน่ๆๆ
:mc4: :mc4:
-
/
เคนเมาแล้วเป็นยังไงจะได้รู้คราวนี้ละคับ ระหว่างที่ผมยืนสังเกตการณ์อย่างคิดหางทางอื่นไม่ออก B2 ที่นั่งข้างเคนก็ดูเหมือนจะเป็นห่วงที่มันเมา เลยคอยแตะคอยถามว่าเป็นไงมั้ง (ไม่ได้ยิน) แค่เห็นคนมานั่งใกล้แล้วทำท่าจะชอบแฟนเรา ผมก็รู้สึกหงุดหงิดแล้วคับ
แล้วยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิมเข้าไปอีก ถ้าตัวเองไม่มีปัญญาทำอะไร แถมแฟนก็ยังไม่มีปัญญาทำอะไรอีกด้วย
ผมนึกโกรธพี่นัทในใจ ทำไมต้องพาสาวๆ (?) พวกนี้มาเนี่ย หน้าตาก็งั้นๆ แถมพี่นัทก็ใช่ว่าจะชอบออกสาวขนาดนี้ซะเมื่อไหร่ เอ๊ะ หรือว่าชอบวะ ชักไม่แน่ใจ
คือ..ผมก็ไม่เคยเห็นกิ๊กเค้าทั้งหมดหรอกคับ เห็นสองสามคน นอกนั้นตี๋หูดำจะปิดบังอำพรางเก่งมาก ไม่รู้ใช้เซลล์แยกประสาท แยกความจำได้ไง ว่าคนไหนต้องพาไปที่ไหน หรือคนไหนเคยสตอเบอร์รี่ไว้ว่ายังไงบ้าง ไม่อยากเรียกเลยว่านี่คือพรสวรรค์ แต่เค้าขั้นเทพจริงๆ นะ จนบางทีที่ผ่านมาผมยังแอบคิดเหมือนกันว่าตูอาจจะเป็นหนึ่งในนั้นที่โดนคำหวาน (?) ของเค้าหลอกล่อเอาก็ได้
คือ...พี่นัทอาจจะแหลใส่ผมเพื่อให้เค้าบรรลุวัตถุประสงค์ก็ได้ ถ้ามองในแง่ร้ายนะ แต่ถ้ามองในแง่ดี ถึงเค้าอยากจะจีบติด แต่อย่างน้อยเค้าก็ยังดูแลผม อยู่เป็นเพื่อนผมให้คำปรึกษา คอยด่าผมให้ได้สติเวลาผมหาทางออกไม่เจอ ในเมื่อข้อดีเค้าเยอะกว่าข้อเสีย (คิดงี้แล้วกัน) เรื่องร้ายๆ ของพี่นัทผมก็เลยมองข้ามไปอ่ะคับ
แต่จังหวะนั้นไม่ได้คิดว่าพี่นัทดีหรอก คิดแต่ว่าเค้าช่างกวนตีน เป็นไรมากป่ะวะ ชอบแกล้งคนอื่น ผมยืนหน้าเกร็งแบบเดือดข้างใน
และตอนนั้นเองอยู่ๆ ไอ้เคนก็เกิดโวยวายขึ้นมาคับ ผมยืนมองอย่างอึ้งๆ คือ...เมื่อกี้มันยังนิ่งๆ แต่ก็ยังกรอกเหล้าเข้าปากเรื่อยๆ อยู่ ผมก็นึกว่ามันเมาซึมเหมือนผมเหมือนพี่นัท ที่ไหนได้พอบีสองไปเซ้าซี้มากไป เคนมันเลยลุกขึ้นอาละวาดครับ
จังหวะนั้นดูเหมือนทุกคนอึ้งกันหมด (ยกเว้นพี่นัทตัวการนั่งเฉย) คือไอ้เคนนอกจากถีบโต๊ะแบบพยายามจะเดินออกมาแล้ว มันยังหันไปตะคอกด่าบีสองว่าสัด ! อย่ามายุ่งกับกูด้วยง่ะ เสียงดังน่ากลัวมาก ขนาดผมไม่โดนด่าเองผมยังกลัวเลย แล้วก็อยู่ในสภาวะงงคับที่อยู่ๆ มันก็เป็นอย่างงี้
ถ้าเคนตอนปกติมันจะไม่พูดกับคนอื่นเท่าไหร่คับ นิ่งเงียบ หรือถึงพูดก็ง้างปากออกมาน้อยมากๆๆ ยังกับดอกพิกุลจะร่วง ทีนี้ด้วยความที่มันอยากเดินออกมาแต่สภาพก็เมาๆ งั้น มันก็เลยเดินเซล้มไปชนโต๊ะแก้วตกแตกเลยคับ
“น้องๆ คับ ถอยออกก่อนระวังแก้วบาด” พี่นัทมีสติคนแรกรีบลุกขึ้นมาบอก แม่งเอ๊ย ทีงี้ทำมาเป็นสนใจ แต่เพราะคำพูดเค้าอีกนั่นแหล่ะ ผมก็เลยไปลากเคนออกมา เห็นแบบนี้โคตรกลัวโดนมันต่อยเลย ไม่รู้เป็นไร แต่กลัวไว้ก่อน เพราะผมเคยเห็นเพื่อนเมาอาละวาดแล้วคนที่ไปห้ามก็ปากแตกกลับมาง่ะ ไหนจะเรื่องไอ้บาสปากฉลามที่ตัวผมดันซวยเข้าไปยุ่งด้วยจริงๆ อีก
โอเค ถึงไอ้เคนจะไม่เป็นขนาดนั้นแต่มันก็ทำผมกลัวเพราะ...พอมันเห็นว่าคนที่ไปจับแขนมันเป็นใคร มันก็มองผมแบบ.....ไงดีล่ะ.....ไม่ใช่สายตาปกติอ่ะคับ
“พุ” มันเรียกผม ผมก็ยืนกลั้นหายใจ เพราะรู้ตัวว่ามันไม่ใช่ธรรมดาและ แต่ก็ทำใจดีสู้เสือไว้ก่อน
“พุ..” และมันก็เรียกอีก ผมรอฟังว่าเคนจะพูดไรจนรู้สึกเครียดมาก และตอนนั้นเองอยู่ๆ มันก็ก้มหัวลงมาซบไหล่ผมแล้วพูดว่า
“ทิ้ง..กู..ทำไม...?”
ผมยืนตัวแข็งทื่อ แบบตกใจอ่ะคับไม่คิดว่ามันจะพูดเรื่องเก่าแบบนี้ จังหวะนั้นผมไม่ได้สนใจคนอื่นเลย คิดแต่ว่าตัวเองจะทำยังไงดี จะแก้ไขสถานการณ์ยังไง เพราะไอ้เคนมันเริ่มตัวสั่นนิดๆ แล้ว
“ทิ้งกูทำไม!? มึงไม่รักกูเหรอ!?” ผมรู้สึกได้ว่ามันร้องไห้ด้วยคับ แล้วมันก็กอดผมแน่นมากๆ ผมยืนหน้าซีดยังกับตอนนี้ตัวเองย้อนเวลาหาอดีตไปช่วงที่ทำร้ายมันหยกๆ ในวันนั้น ทุกอย่างในความทรงจำมันชัดยิ่งกว่าชัด มันเป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่เคยลืมเลยว่าเคนมันเจ็บปวดแค่ไหน แต่ผมก็ต้องทำ เพราะผมมันเห็นแก่ตัว ผมทนมันไม่ไหวแล้ว ไม่อยากมีสภาพที่ต้องอยู่แบบโดนตามทำบ้าๆ บอๆ แบบนั้น
ทั้งชีวิตผม ผมไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยซ้ำ อาจเพราะ...ผมเคยชินกับสภาพที่เหมือนไร้รักมาจากครอบครัวก็ได้มั้ง ก็เลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้เท่าไหร่ ดูตัวอย่างเอาจากพ่อแม่ แล้วก็พวกญาติๆ คนใกล้ตัวเนี่ยล่ะคับ
คือ... เมื่อตอนเด็กๆ ผมจะถูกปล่อยปละละเลยมาก เป็นพวกครอบครัวมีปัญหาอ่ะคับ แม่ก็เครียดพ่อชอบกินเหล้า ทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ คือ...ถ้าไม่ถูกใจก็ไปอยู่ที่อื่นซะ ไม่ต้องมาวุ่นวายที่บ้านนี้มันก็จบ แต่มันก็ไม่ใช่งั้นถ้าพ่อผมกินเหล้าแล้วเป็นปกติเหมือนคนอื่นก็ว่าไปอย่าง
.....สรุป ที่แต่งงานกัน รักกันอะไรนั่นมันเหมือนฝันกลางวันเลยคับ แล้วพอตื่นมาก็รู้ว่าเค้าไม่ได้แคร์อะไรเลยนอกจากตัวเอง
ทุกวันนี้แม้จะโตจนรู้อะไรบ้างแล้ว บางทีผมยังคิดเลยคับว่าพ่อไม่รักครอบครัว เค้าเป็นอะไรไม่รู้ คอยแต่จะทำหน้ายักษ์ใส่พวกเราตลอด... แล้วที่ทำผมใจเสียสุดๆ คือด่าผมต่อหน้าคนอื่นเนี่ยแหล่ะ แม่ก็ว่าทำอะไรไม่เห็นแก่หน้าลูก เออะ...เรื่องนี้ผ่านไปดีกว่าครับ
เอาเป็นว่า...เพราะเหตุนี้แล้วกัน มันเลยมีส่วนทำให้ผมไม่ค่อยมั่นใจกับ ‘ความรักใดๆ’ ที่หลายคนอุปโลกน์ขึ้นมา
แม้แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เชื่อมั่นเคนร้อยเปอร์เซ็นต์นะคับ ผมยังคิดถึงคำพูดของแม่เสมอว่าต้องเผื่อใจไว้ ไม่ใช่กลัวว่ามันจะไม่รักหรอก แต่แค่ถ้าหากวันหนึ่งที่เราต้องแยกกัน จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่เพราะอนาคตมันไม่แน่นอนจริงๆ
ผมเสียใจได้ เศร้าได้ ร้องไห้ได้ แต่ผมต้องยอมรับความเป็นจริงให้ได้ ทำนองนั้นอ่ะคับ
เคนคงไม่มีคนคอยบอกแบบนั้น...มันก็เลยต้องเสียใจ ฝังใจอยู่แบบนี้....
“....................” ผมลูบหัวมันที่กำลังร้องไห้เบาๆ ใครๆ ต่างก็หวังอยากให้คนที่รัก รักตอบทั้งนั้น... ผมก็เหมือนกัน ไม่ต่างจากเคน
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า...เราอยากได้รักจากเค้าในรูปแบบไหน แล้วเค้าให้เราอย่างนั้นได้ไหม?
เคนรักผม แต่ผมให้มันได้แค่นี้
ผมรักมัน... แต่มันให้ผมได้เท่านี้ มันก็แค่นั้นเอง
แค่คนที่รักไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังเอาไว้ มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เหมือนใครเคยบอกว่าเมื่อก่อนเราไม่ยอมเปลี่ยน เราไม่ยอมปรับตัว มันก็เลยเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น แต่พอตอนนี้...ก็ดีขึ้นอยู่นะคับ ถึงจะไม่ดีพอให้ไม่ต้องหงุดหงิดพาลใส่กันก็เถอะ
“อย่าทิ้งเราได้มั้ย?” เคนร้องไปก็ถามคับ ไม่รู้ทำไมตอนนั้นผมถึงไม่ตอบอะไรเคนออกไปเลย สงสัยยังอึ้งอยู่ คือตอนนั้นทำได้อย่างเดียวคือลูบหัวกับลูบหลังมันปลอบใจ อย่างน้อยก็ให้มันรู้ล่ะว่าผมกอดมันอยู่
“เฮ้ย เคนเป็นไรวะ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆ ผมคับ หันไปแทบผงะรอบสอง เป็นไอ้น้องเทนซะงั้น! ไหนมันบอกว่ากลัวไม่ให้เคนรู้ว่ามาเที่ยวผับ แล้วมันจะเสนอหน้าออกมาทำไมเนี่ย
“เมาแล้วใช่ป่ะ พากลับเหอะ” พี่นัทเดินมาบอกอีกคน แล้วถามว่าไปกันไหวมั้ย คือ..เคนเอารถมาใช่ป่ะคับ แต่มันขับไม่ได้แล้วมั้งสภาพแบบนี้ ครั้นจะให้ผมขับ ผมก็ขับรถมันไม่เป็นอีก เวรกรรม (เกียร์แมนนวล)
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมพากลับเอง” น้องเทนบอก ใครคิดว่าไอ้น้องเทนไม่ห่วงพี่มัน คิดใหม่ได้เลยนะคับ ถึงนิสัยดูเหมือนแย่ก็จริง แต่ลึกๆ แล้วมันไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเคนหรอก
ส่วนพี่นัทก็งงคับ สงสัยว่าไอ้เด็กนี่เป็นใคร อยู่ๆ ก็โผล่มา แต่หลังจากนั้นคงนึกได้ว่าน้องชายเคน เพราะเค้าเคยเห็นที่งานรับปริญญาเคนและ ก็เลยพยักหน้าแล้วตบไหล่ผมบอกว่า
“ดูแลมันด้วยล่ะ ทำเป็นมั้ย?”
“รู้แล้วล่ะน่า” แย่จังผมเคืองพี่อยู่นะ
ผม ไอ้แบงค์ น้องเทน กว่าจะลากเคนออกมานอกร้านได้ก็เหนื่อยกันน่าดู... แบบว่าเข้าใจอารมณ์คนเมาแล้วอาละวาดพูดไม่รู้เรื่องป่ะคับ พอมันเห็นน้องเทนมันก็ด่าคับประมาณว่ามึงมาอยู่นี่ได้ไง ทำไมไม่กลับบ้าน มึงมีปัญหาอะไรกับแฟนกู เมื่อไหร่จะเลิกเสือกเรื่องของกูกันสักที เออ..กูมันควาย กูมันโง่ กูมันบ้า กูมันเจ็บไม่จำ ฯลฯ สารพัดที่จะระบายความคับแค้นในใจทั้งมวล
คือ...เคนพูดมาแต่ละอย่างเหมือนอัดอั้นตันใจสุดๆ แล้วอ่ะคับ
เรื่องแรกคือ... ที่ผมทิ้งมันแบบไร้สาระ แล้วมันไม่เข้าใจตัวเองทำอะไรผิด
เรื่องที่สอง.... คนในครอบครัว ที่ด่าว่ามันสารพัดตอนที่มันไม่ยอมตัดใจจากผม
ทั้งๆ ที่ก็ผ่านมาแล้วแต่พอมาเจอซ้ำอีกรอบผมก็รู้สึกผิดสิคับ ในชีวิตผมๆ รู้สึกผิดกับคนที่รักผมหลายเรื่อง แต่ผมไม่คิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะทำไม่ทำอย่างงั้นอย่างงี้นะคับ คือ...ผมเชื่อการตัดสินใจแรกของตัวเองเสมออ่ะ ไม่ว่ามันจะดีหรือเลวยังไง กูทำดีที่สุดแล้วในสถานการณ์ตอนนั้น ประมาณว่าผมอาจจะรู้สึกเสียใจมากที่เลิกกับเคน แต่ว่าผมไม่ได้เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง งงมั้ยคับ
เคนเมาจนอ้วกแตก ยังดีที่ใกล้ถึงรถแล้วก็เลยบอกให้น้องเทนไปเอาขวดน้ำในรถมาให้เคนล้างหน้าบ้วนปาก เฮ้อ...ผมลูบหลังให้มัน พยายามไม่มองอ้วก เพราะเดี๋ยวอ้วกตาม... ถ้าผมหน้ามืดไปอีกคน...สภาพคงดูไม่จืดแหงๆ
“บ้านพี่อยู่ไหน?” น้องเทนถามไอ้แบงค์คับ มันเป็นคนขับรถ แบงค์นั่งข้างคนขับ ส่วนผมกับเคนนั่งเบาะหลัง มันยังไม่สร่างนะคับ ยังคง..พล่ามถึงอดีตอันเลวร้ายทุกอย่างบนโลกที่มันเคยเจอมาอย่างไม่หยุดหย่อน
ผมนั่งฟังและคอยปลอบมันจนรู้สึกดำดิ่งสู่ห่วงความดาร์คไปพร้อมมันแล้วนะเนี่ย
“เอ่อ...เดี๋ยวส่งพี่คอนโดไอ้พุมันนะ ตอนนี้พี่ขอพักอยู่กับมันสองสามวัน” พูดจบน้องเทนหันมามองแบงค์แบบสงสัยอะไรซักอย่าง แต่มันไม่พูด กลับหันมาเรียกผม
“พี่น้ำพุ จะกลับไปคอนโดตัวเองด้วยรึป่าว?” มันถามเสียงห้วน
“อยากกลับก็กลับนะ เดี๋ยวผมดูเคนเอง” เรื่องอะไรวะ ผมก็อยากดูแลมันเหมือนกันนะ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่พามันไปนอนคอนโดพี่ดีกว่า” ผมตอบ
ไอ้น้องเทนก็ไม่ยอมคับจะพาพี่มันกลับไปให้ได้ ผมก็ไม่รู้ทำไมมันเกิดหวงเคนขึ้นมา หรือว่ามันอยากให้ผมอยู่กับแบงค์สองคน ? ไม่รู้คับ เดาไม่ถูก เถียงกันพักนึงไอ้แบงค์ก็เลยพูดขึ้นมาว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็กลับแล้ว ส่งมันที่คอนโดผมคนเดียวก็ได้
ห่วงเพื่อนก็ห่วง ห่วงแฟนก็ห่วง แต่ตอนนี้ห่วงแฟนมากกว่าเพราะมันเมา สุดท้ายก็เลยปล่อยแบงค์กลับคนเดียว เพราะไอ้น้องเทนไม่ยอมให้เคนค้างห้องผม
พอส่งแบงค์เสร็จ ระหว่างทางก็เหลือผมกับไอ้น้องเทนที่สติดีอยู่ ที่จริงผมก็มึนๆ นะคับ ไม่เต็มร้อยหรอก ผมนั่งกอดเคนลูบหัวมันไปเรื่อยๆ ส่วนมันก็พูดไปคับ......ทั้งสงสารทั้งรำคาญ
จนมันมาหยุดจริงๆ ก็ตอนที่หลังแตะที่นอนได้ซักพัก เคนก็หลับไปคับ ผมถอนหายใจโล่งเลย...คือ..ไม่อยากฟังความดาร์คของมันอ่ะ เครียดมาก ทำร้ายจิตใจกันมากๆ แต่ก็พอเข้าใจว่ามันเองก็สะสมความเครียดไว้รอวันระเบิดแบบนี้เหมือนกัน...
ผมกับไอ้น้องเทนช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เคน จากนั้นหาผ้ามาเช็ดตัวมันจะได้นอนสบายๆ พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็นั่งมองหน้าเคนตอนหลับอยู่อย่างงั้น ไม่รู้ทำไม มันหายง่วงหายมึนซะเฉยๆ คือ...ผมฟังที่เคนพูดแล้วสงสารมันอ่ะคับ ปัญหาชีวิตเยอะมากกก บางเรื่องผมก็เคยได้ยินจากปากมันแล้ว แต่บางเรื่องก็ไม่เคยฟังมาก่อน
“ไปอาบน้ำนอนสิ มัวมานั่งจ้องอยู่ทำไม?” ไอ้น้องเทนเดินมาบอกคับ ผมหันไปมองมันนิดนึง แล้วหันกลับมาที่เดิม แล้วไม่พูด ขี้เกียจพูดกับมันคับ ตอนนี้เหนื่อยใจสุดๆ
“เป็นไร ไม่อยากพูดกับผมนักเหรอ?” มันหาเรื่องคับ
แม่งไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ยว่ากูรู้แล้วมึงรู้สึกยังไง ที่จริงไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอก แต่จากเซนส์ของตัวเองมันได้คำตอบแบบนี้แล้วจะให้ทำยังไง
“เปล่า ไม่รู้จะพูดอะไร” ผมตัดสินใจลุกขึ้นเดินหนีจะไปอาบน้ำอย่างที่มันว่า พออาบเสร็จไอ้น้องเทนก็มายืนหน้าเครียดดักรออยู่อีก คือ....ปกติตอนแรกเลยนะคับ ผมก็คุยกับมัน เถียงกับมัน ตอนหลังๆ มันกวนตีนก็มีเบื่อไม่อยากคุยด้วยบ้าง แต่ก็ยังโต้ตอบอยู่
แต่หลังจากที่ผมมองเห็นอะไรบางอย่างผมก็พยายามไม่สบตามันและไม่คุยกับมันถ้าไม่จำเป็น ไอ้น้องเทนคงเห็นว่าผมเปลี่ยนไปมั้ง แต่ใครเล่าจะรู้ว่าคนที่ทำให้กูต้องเปลี่ยนน่ะคือมึงต่างหาก
“พี่ไม่พอใจไรผมรึป่าว? มีไรก็พูดมาเลยตรงๆ อยู่ด้วยกันแบบนี้มันอึดอัดเข้าใจมั้ย” มึงจะมาเริ่มทำไมเนี่ยยย กูอุตส่าห์หลบไม่พูดถึงแล้วนะ
“ก็ไม่หนิ” ผมเดินขยี้หัวตัวเองที่เพิ่งสระผมจะไปหน้าทีวีหาดรายมาเป่าจะได้รีบไปนอน แต่ไอ้น้องเทนก็เดินมายืนดักหน้าไว้อีก
“ผมไม่เชื่อ” มันบอก
“ก็แล้วแต่ดิ”
เคนนอนอยู่ในห้อง รัศมีใกล้แค่เดินไม่กี่ก้าว ถึงมันจะเมาหลับไปแล้วแต่ผมไม่กล้าอะไรทั้งนั้นล่ะคับ แม้แต่จะคุยเรื่องรักต้องห้ามของไอ้แบงค์อะไรเนี่ยซักนิดเดียว ผมก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยถึง
ที่จริงผมไม่สนแม้แต่นิดเดียวว่าไอ้น้องเทนมันจะเสียใจยังไง หรือมันจะไม่เสียใจก็สุดแท้แต่
ผมสนใจและห่วงความรู้สึกเคนมากกว่า
ในใจผมก็นึกด่าไอ้น้องเทนเหมือนกันนะคับที่มันอยู่ดีไม่ว่าดี หาเหาใส่หัวแบบนี้ มันก็รู้มันก็เห็นอ่ะว่าผมกับเคนเป็นไง ทำไมไม่ห้ามใจตัวเองวะ ทำไมไม่ตัดใจ ทำไมไม่ไปหาแฟนคนอื่น คนที่รักมันอ่ะ ผมเชื่อว่าต้องมีแน่ๆ
แต่จะให้ไปสั่งคนอื่นอย่างนั้นมันทำไม่ได้หรอกคับ บางอย่างพูดน่ะพูดง่าย แต่จะให้ทำมันยาก
“นึกว่าผมอยากเป็นแบบนี้เหรอ” น้องเทนพูดขึ้น ผมก็กลัวว่ามันจะพูดอะไรที่ไม่อยากได้ยินออกมาเลยหันไปถลึงตาใส่มันให้หยุด มึงหยุดเลยนะ ผมกลัวเคนรู้จริงๆ
“ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้! พี่เข้าใจมั้ย!?”
.
.
.
“เข้าใจ” ผมตอบตรงๆ ถ้าไม่ใช่เรื่องเคนผมมักจะนิ่งเสมอ ในเมื่อผมไม่ได้รัก ผมก็ไม่ค่อยรู้สึกรู้สากับความรู้สึกของคนๆ นั้นเท่าไหร่ อาจจะเสียใจไปกับความไม่สมหวังของเค้าบ้าง แต่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจมากนัก
“หึ พี่ไม่เข้าใจอ่ะ” ไอ้น้องเทนบอก “ถ้าเข้าใจมันต้องไม่เป็นแบบนี้ดิ”
“แล้วจะให้เป็นยังไง?” ผมถาม
“เป็นเหมือนเดิมอ่ะ เรื่องพี่กับเคนผมไม่ยุ่งหรอก อยากรักก็รักกันไปดิ”
“.................อืมมม.....” ไม่รู้จะพูดอะไร ณ ตอนนั้น แต่รู้สึกว่ามันจะไม่ได้อยากพูดอย่างที่ผมคิด
“ถามตรงๆ ทำไมพี่ไม่คุยกับผม” ดูข้อนี้จะคาใจไอ้น้องเทนมาก มันกัดไม่ปล่อยเลยต้องรู้ให้ได้
“....ขี้เกียจคุย” ผมตอบ พยายามจะทำตัวให้เป็นปกติ แต่เห็นสีหน้ามันแล้วแบบต้องหลบตาทุกที
มึงอึดอัดกูก็อึดอัดโว้ยสาด!!! ผมเลยจะไม่เป่าผมแล้ว จะเข้าห้องนอนไปนั่งเช็ดหัวในนั้นเอาก็ได้ แต่พอเดินผ่านไอ้น้องเทนมันก็เสือกมาจับแขนผมไว้อีก
เหมือนกระแสไฟฟ้าช็อตอ่ะคับ พอผมรู้ตัวว่าถูกจับ มันก็รีบปล่อยทันที แถมทำหน้าแบบอึ้งๆ ตัวเองอีกต่างหาก
“พอเหอะเทน พี่รู้แล้ว”
“...........................”
ด้วยความอึดอัด
ผมก็เลย...หลุดปากพูดออกไปจนได้คับ
H
ช่วงนี้มาต่อบ่อยหน่อยนะ จะจบแล้ว :really2:
*เพิ่มเติมเล็กน้อย
น้ำพุ - เมาหลับ
เคน - เมาร้องไห้
พี่นัท - เมาซึม
พี่ซี - เมาระราน (บางครั้งเมาร่ำรวย จ่ายแหลก)
โม - เมาหัวเราะ บางทีซึมๆ
เต้ - เมาระราน เหมือนมีองค์ลง
แบงค์ - เมาหลับ
:laugh:
-
น้องเทนมารักกับป้าดีกว่า พุเขามีเจ้าของแล้ว ไปรักข้างเดียวให้ทรมานทำไม
-
หลุดแล้วก็หลุดไปเหอะน้ำพุ ช่างมันน :เฮ้อ:
บางทีมันอาจจะดีขึ้น :L2:
ปล.พี่ซีเมาเมื่อไร น่าสนใจนะเมาร่ำรวย แจกๆเนี่ยย o3
-
อ้าว, ในที่สุดก็พูดออกมาจนได้. ไม่รู้ว่าต่อไปนี้จะเป็นอย่างไรเนอะ. บอกแล้วว่าให้รีบตัดใจซะ. น้ำพุน่ะ, ให้สำหรับเคนคนเดียวเท่านั้น. ไปไกลๆ เลยเจ้าน้องเทน.
ตอนที่เคนร้องไห้พร้อมกับตัดพ้อ, เกิดความรู้สึกเศร้าไปกับเคนด้วย. เห็นเลยว่าเคนมีน้ำพุ, เพราะน้ำพุเป็นทุกสิ่งสำหรับเขา. เป็นทั้งเพื่อน, น้อง, และพี่, ก็คือเป็นครอบครัวนั่นแหละ.
ใกล้จะจบแล้วใช่ไหมคะ. ไม่อยากให้จบเลย. เป็นอะไรที่ต้องเข้ามาอ่านน่ะ. เข้ามาในบอร์ดหน้าแรกก็ต้องมองหาชื่อ foyer ทันที. ชอบภาษาการเขียนของคุณโบว์ค่ะ. อ่านง่าย ไม่งง. รออ่านตอนต่อไปแล้วกันนะคะ.
ปล. แบงค์เมาแล้วหลับ! เหมือนกับดิฉันเลยค่ะ! o22
-
เคนกลายเป็นผู้ชายมีปมไปซะและ โถถถถ..ฮ่าๆๆ โอ๋ๆ เรื่องบางเรื่องพยายามลืมมันไปและนึกถึงมันให้น้อยลงจะดีกว่านะ สู้ๆ!!
ป.ล. น้องเทนอย่าเซ้าซี้ค่ะ ไปจัดการความรู้สึกตัวเองใหม่ซะเถอะ
:กอด1: รักแล้ว..รักตอบ มีความหมายเพียงใด เหมือนดั่งมีดอกไม้ในใจ หวานฉ่ำเกินใครจะรู้ :กอด1:
-
โธ่ๆๆ เคนเคนของแม่ยก น่าสงสารอีกแระ TOT
เรื่องมันฝังใจเนอะ
ส่วนเรื่องเทน
เอาเหอะ เคลียร์ๆกันไปเลยจะได้ไม่มีอะไรค้างคา
ข
-
เอ่อะพี่แบงค์เมาดูดีสุดป่ะเนี่ย เมาแล้วหลับอ่ะ เหอะๆ น้องเทนไม่น่าเลยนะ อึดอัดแทนเหมือนกัน
-
อ่านทันแล้ว เป็นเรื่องที่สุดยอดจริงๆค่ะ o13
ถ้ายังขอหลังไมค์เนี่ย ยังทันอยู่ไหมค่ะ อยากอ่านมากๆ :monkeysad:
-
พุเสน่ห์แรงเกินห้ามใจ เทนเลยพลาดไปไม่ทันตั้งตัว :เฮ้อ:
-
อ้าวว นึกว่าเคนจะได้เห็นพุหึง
ดันเมาซะนี่ แต่จริงๆ ตอนที่เลิกกันเคนก็มีส่วนผิดนะ หรือเราเข้าข้างพุหว่า
น้องเทนน่าสงสารจริงๆ ไม่ใช่เคนได้ยิน ลุกขึ้นมาอาลวาดต่อนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารเคนอ่ะ :monkeysad:
มันคงฝังใจสินะ ถึงได้เพ้อขนาดนี้ :z3:
เรื่องอดีตช่างมันเถอะ วันนี้รักกับน้ำพุก็ดีอยู่แล้วแหละ เป็นกำลังใจให้จ้ะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่าพี่โบ แต่ก็นะ...เคารพการตัดสินใจจากคนเขียนและเจ้าของเรื่องเสมอ :กอด1:
-
เข้าใจพุ เห็นใจเทน ถ้าเจอแบบนี้ก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน
-
สงสารเคนโน๊ะ กลายเป็นเรื่องฝังใจไปเลย
โอ้น้องเทน พุเอาให้เคลียร์ไปเลยดีกว่า
+1ค่ะ
-
เฮ้อ.. :เฮ้อ:สงสารเจ้าเทนเหมือนกัันนะ ดั๊นนนนนมามาชอบเจ้าตัวซ่า แฟนพี่ตัวเองอีก
อกกลัดหนองดีพิลึก วันนี้ขอเศร้าไปกับเจ้าเทนละกัน :sad11:
-
เทนก็น่าสงสารเหมือกันนะ
แต่ก็เทนก็ต้องห้ามใจตัว
เองด้วยเหมือนกัน
-
ตามอ่านทันจนได้ค้ะ ดีใจ
อ่านไปอ่านมา เริ่มสงสารน้องเทนค่ะ
แล้วก็แอบสงสารน้องเคนเล็ก ท่าทางคงจะเก็บกดน่าดูเมาทีเลยระบายออกมาหมดเลยลียร์
น้ำพุจะเคลียร์ยังไงน้า รอต่อไปค่ะ^^
-
/
อ่า... ถ้าใครกำลังคิดว่าพอผมรู้แล้ว น้องเทนจะพูดความในใจ จากนั้นก็แสดงออกว่าชอบผมอะไรแบบนั้น มันไม่มีนะคับ ไม่เคยทำ มันไม่เคยยอมรับออกมาจากปากตัวเองซักที
ไม่เคยบอกว่าชอบ ไม่ได้ทำอะไรซักอย่างที่แสดงออกว่าชอบ (รึเปล่าวะ?) มีเพียงอย่างเดียวที่ผมรู้ว่ามันชอบก็แค่แววตาเท่านั้นเอง
หรืออย่างมาก............
มันก็แค่ติดตามดูว่าผมทำอะไรแค่นั้น
เรียกภาษาชาวบ้านว่าไรวะ? ดูแต่ตามืออย่าต้อง มหันตภัยจะล้างโลก ไรงี้รึเปล่า?
ซึ่ง ณ ตอนนั้น... เทนไม่ได้ถามผมคับว่ารู้อะไร ผมก็ไม่ได้บอกว่ากูรู้อะไร... กูก็ฉลาดพอนะ แต่แค่กูไม่อยากพูด
มันพูดยากอ่ะคับ ไม่รู้จะให้ออกมาแนวไหน และเท่าที่สังเกต เทนก็ไม่ได้อยากให้ผมรู้สักเท่าไหร่ด้วยว่ามันคิดยังไง มันพยายามจะเนียนอย่างที่สุดมาหลายต่อหลายครั้ง ผมก็แกล้งโง่ทำเป็นไม่เห็นหลายครั้งเหมือนกัน
หลายคนบอกว่าเคลียร์ซะคงจะเป็นทางออกระหว่างผมกับมัน แต่เอาเข้าจริงมันทำไม่ได้อ่ะคับ เพราะต่างคนต่างไม่อยากแตะต้องความหายนะนี้ด้วยกัน ผมเองถึงจะไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดเทน ไอ้เรื่องความกวนตีนที่เห็นก็แค่เล็กน้อย ไม่เท่าคนในคณะผมหรอก
คือ คณะผมเนี่ย มีพวกกวนตีนแบบเกรียนโคตรๆ เยอะอ่ะคับ อัตราส่วนความกวนตีนกับขี้เมาเนี่ยพอกัน ผมยอมรับได้ และบางทีผมก็สนุกดีด้วยซ้ำนะที่เห็นเทนกวนๆ แบบนี้ เพราะไอ้เคนอ่ะ... มันค่อนข้างเป็นคนขี้เครียด แล้วก็ชอบพูดเรื่องชวนปวดหัวซะเป็นส่วนใหญ่ มีแต่ปัญหาโลกแตก จนผมคิดว่ามึงปล่อยวางบ้างซักเรื่องได้มั้ยยย ทำไมมึงต้องเก็บอะไรเล็กๆ น้อยๆ มาใส่ใจขนาดนี้ด้วยเนี่ย กูไม่เข้าใจ!
คนที่จะช่วยบรรเทาอาการประสาทของเคนได้คงมีแค่ผมคนเดียว มันก็เลยเกาะติดผมมากเกินความจำเป็นไงคับ เหมือนผมเป็นที่พึ่งทางใจอะไรแบบนั้นด้วย เห็นแบบนี้เวลาผมโมโหเพราะความงี่เง่าของมันผมพูดแรงนะคับ พูดจนไอ้เคนอึ้ง ซึม หงอยไปเลยก็มี แต่แรงๆ แบบนี้แหล่ะมันถึงจะคิดได้ มันถึงจะเลิกพล่าม
จะว่าไปมีเทนมาอยู่ด้วยก็ดีนะคับ ทำให้บรรยากาศในคอนโดมีสีสันอื่นๆ มั่ง ผมจะได้ไม่เบื่อง่ายและ อีกอย่างก็คือ มันจะได้ช่วยผมด่าเคนเวลาเคนเกิดบ้าขึ้นมา
คือ บางทีก็ดูเหมือนเคนเป็นผู้ใหญ่พึ่งพาได้พอสมควรใช่ป่ะคับ แต่บางที.... มันก็งี่เง่าเกินเยียวยาได้จริงๆ นะ อย่างมีตอนหนึ่งที่ผมโดนบังคับไปซื้อต้นไม้กับมัน แล้วผมเพิ่งตื่นมันมารับที่บ้านเลย ผมออกมา แต่งตัวสภาพโคตรเด็กวัดอ่ะคับ แม่เห็นยังด่าเลยว่าแกจะแต่งตัวให้มันดีกว่านี้มั่งได้มั้ยเนี่ย แต่พ่อผมชอบผมในมาดยาจกแบบนี้มากคับ คือ...เสื้อยืดเก่าๆ กางเกงขาสั้น ลากแตะ ผมไม่หวี สิ่งที่พกติดตัวไปอย่างเดียวคือกระเป๋าตังค์
ไอ้เคนหน้าหงิกทีเดียวที่เห็นผมแบบนี้ แต่พอดีพ่อยืนรอส่งอยู่หน้าบ้านมันเลยพูดไม่ได้ จนมารู้ทีหลังว่ามันไม่พอใจเรื่องอะไรก็ตอนที่ไอ้คนขายต้นไม้อ่ะคับ มันมองขา มองแขน แล้วก็มองหน้าผม สลับไปสลับมา (ที่จริงผมไม่รู้นะ เคนบอก) เอ่า....ก็คนมันขาวอ่ะโน๊ะ เค้าคงอิจฉา
แต่มันโกรธคับ แล้วก็ห้ามไม่ให้ผมใส่กางเกงขาสั้นอีก
ตอนแรกเคนก็ด่าไอ้คนขาย ตอนหลังพาลมาด่าผม หาว่าผมไม่ใส่ใจเวลาที่มันจะชวนออกไปไหน (คือถ้าใส่ใจจริง ต้องแต่งตัวรอให้ดีกว่านี้ ประมาณนั้น) แล้วก็หาว่าไม่ระวังรอบข้าง พาลไปจนถึงเรื่องที่ผมไม่ยอมออกกำลังโน่นแหน่ะ หาว่าผมไม่ยอมออกไปเจอแสงแดดจนผิวขาวซีดอีก.... คือ.......มันบ่นได้ทุกเรื่องในโลกที่มันคิดออก จนผมรำคาญอ่ะ!!!
คือเมื่อก่อนรำคาญเหมือนกันแต่ผมเก็บไว้ในใจ ไม่พูดคับ มันเลยเก็บกด ระเบิดตู้มทีเดียวแหลกลานกันไปข้าง แต่หลังจากกลับมาคบใหม่รำคาญเหมือนเดิมก็จริง แต่ไม่เก็บไว้แล้วคับ มีไรก็พูดกันนะ ถึงจะเถียง ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าให้เคนรู้จักผมด้านเดียว ด้านคนดี๊คนดีอ่ะ ผมเป็นคนดีซะที่ไหนล่ะ สร้างภาพทั้งนั้น ฮ่าๆๆๆๆ (เคนอาจเห็นธาตุแท้แล้วก็เป็นได้ แง้ๆๆ)
ส่วนเหตุการณ์หลังจากที่เคนเมาร้องไห้เป็นวักเป็นเวรครั้งนั้น ผมกับน้องเทนก็เล่าถึงวีรกรรมฉาวโฉ่ที่มันทำเอาไว้คับ ตอนแรกผมพูดก่อน น้องเทนมาแจม มันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน ส่วนผมก็เฉยๆ พยายามไม่รับรู้ว่ามันคิดอะไร มันอยากให้ผมคุยด้วยผมก็คุย ถึงในใจจะอึดอัดอย่างร้ายกาจ แต่ทำไงได้ จะให้ผมเริ่มเปิดประเด็นทั้งที่เทนมันไม่อยากพูดถึงก็กระไร
ใจนึงอยากเคลียร์ อีกใจอยากปล่อยไปตามเวรตามกรรม แบบว่า...รอให้มันเลิกไปเอง ผมอยากให้เป็นอย่างหลังมากกว่านะ เพราะการจะชอบใครในใจถือว่าไม่ผิด และไม่ได้ทำร้ายคนอื่นด้วย (ทำร้ายแต่ตัวเอง) ผมสงสารมันนะที่ต้องเก็บความรู้สึกไว้ แต่ถ้าผมเป็นมันผมก็เก็บแหล่ะ อีกฝ่ายเป็นพี่ชายที่เพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บและกำลังจะมีความสุขกับคนรัก ไม่ว่าตัวเองจะเลือกเดินไปทางไหนก็มีแต่ตัน ตัน ตัน และตัน โออิชิโย่ววว (ไม่เกี่ยว) มันตันจริงๆ คับ และผมก็ไม่ได้อยู่ในสถานภาพที่จะไปปลอบใจอะไรมันได้ด้วย เพราะผมต้องแกล้งโง่ให้สมใจเทนไงคับ
มันไม่อยากให้ผมรู้ว่ามันชอบผมเหอะ!!!! อันนี้ซีเรียสนะเนี่ย
ที่ตอนนั้นเทนหลุดออกมาว่า
...ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้... อ่ะ ผมก็ไม่รู้มันหลุดเพราะเหตุผลใดกันแน่ อาจจะไม่อยากกวนตีนผมอยากญาติดีกับผมเฉยๆ ก็เป็นได้ ผมว่ามันเองก็ยังไม่รู้สาเหตุหรอกว่าเพราะอะไรผมถึงไม่คุยด้วย มันคงงง เพราะอยู่ๆ ผมก็เป็นซะงั้น
และก็มีบางครั้งที่มันทำท่าเหมือนอยากจะบอกอะไรผม... เช่น แย่งกีต้าร์พี่มันมา แล้วร้องเอง ทำทีเป็นว่าล้อเลียนเคน แต่จริงๆ แล้ว ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่านะว่ามันกำลังเยาะเย้ยตัวเองมากกว่า
มันร้องเพลงนี้อ่ะคับ
“หลงกล เธอแล้ว ทำไง-ได้!
จะถอนตัว แต่ใจ มันไม่-ยอม-ห่าง!
หลงกล เธอแล้ว!
คงต้องยอม เธอทุกอย่าง!
ลองดู อีกที!
เจ็บนี้ ไม่ถึงตาย”
แหง่ะ ทิ่มแทงฉึกๆๆๆ แถมมันร้องกระแทกเสียงอีกต่างหาก แหง่ะ.... สยองพิลึก
ทำเอาผมหดหู่ไปเลยคับ จริงๆ นะ มันอึดอัดมาก แต่แสดงออกไม่ได้ พอเคนเห็นหน้าผมมันก็ถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ปลอบใจผมว่าอย่าไปฟังเทน มันไม่ได้คิดอะไรแล้ว (หมายถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผมทำอ่ะคับ) แต่ผมก็เถียงเคนไปว่า ไม่จริงอ่ะ เคนยังคิดอยู่ ดูจากตอนเมาก็เพ้อไปซะเยอะ มันก็พูดอย่างน่าสงสารเหมือนเดิมครับว่า เจ็บมากก็จริง คิดว่าเจ็บจนทำอะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว แต่พอวันนึงมันก็รู้สึกชาๆ ไปเอง คือ...ตอนเสียใจแรกๆ เคนก็เอาแต่คิดว่าผมผิด ผมมันเลวจริงๆ นั่นแหล่ะคับที่ทิ้งมันไป แต่พอนานวันเข้า มันก็กลับมานึกถึงตัวเองว่าตัวมันอ่ะ ทำอะไรให้ผมต้องจากไปอย่างงั้นรึเปล่า? พูดง่ายๆ ก็คือย้อนดูตัวเองล่ะคับ แล้วมันก็พบว่า... ตัวมันเองก็มีส่วนผิดที่ใจแคบ ไม่ฟังผม งี่เง่า ชอบทำอะไรเกินพอดี
(น่าจะรวมคำว่าโรคจิตไปด้วยนะเมิงงงง)
เคนมันก็รู้นะว่าผมเป็นคนขี้เกรงใจ แต่เพราะมันเอาแต่อ้างว่าทุกอย่างที่มันทำเนี่ย เพราะว่ามันรักผมนะ มันก็เลยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นว่าผมจะรับได้มั้ย สรุป..... ง่ายๆ ก็คือถึงผมจะผิด แต่ตัวมันก็ไม่ดี มันเลยให้อภัยผมอย่างง่ายดายเพื่อให้เรากลับมาคบกันใหม่น่ะสิคับ
ส่วนเรื่องครอบครัวของผมกับเคน
พูดตรงๆ นะคับ สำหรับแม่ผม ถึงจะยอมรับเรื่องผมกับเคนแล้วก็เหอะ แต่ผมคิดว่าตอนนี้เรายังเด็กอยู่ แม่ก็เลยให้เราลั่นล้ากันให้เต็มที่ แต่พอเราโตขึ้นจนถึงวัยที่น่าจะมีครอบครัวได้แล้ว ผมว่าแม่จะต้องกลับมาถามผมใหม่คับ ว่าผมอยากแต่งงานมีเมียรึเปล่า? หรือว่าผมจะเป็นเกย์ไปอย่างงี้ตลอดจริงๆ คือ...ให้ตายยังไงเค้าก็ไม่คิดว่าผมเกย์อะไรมากมาย ผมว่าผมก็ไม่ได้เกย์มากมายหรอก เพราะเมื่อก่อนอยู่ชายล้วนก็แค่เล่นหนุกๆ ขำๆ เอง ไม่ได้จริงจังอะไร พอมาเรื่องไอ้เคนเนี่ยล่ะที่จริงจังขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ส่วนครอบครัวเคนเหรอคับ?
คือ...แค่มีคำว่าเกย์แปะบนหน้าผาก มันก็สร้างความหนักใจในการเข้าหาครอบครัวฝ่ายตรงข้ามแล้วคับ ผมรู้ที่บ้านเคนไม่มีใครชอบผมเลยแม้แต่คนเดียว กระทั่งไอ้น้องเทนตอนแรกๆ มันก็เกลียดผมเหอะ ที่อยู่ร่วมบ้านด้วยกันขนาดนี้โดยไม่ฆ่ากันตายก่อนนี่ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว
โชคดีอีกอย่างคือเคนมันเคลียร์กับที่บ้านโดยไม่ดึงผมเข้าไปเกี่ยวได้ประมาณนึงแล้วด้วย ผมก็เลยไม่ต้องเครียดมาก (รึเปล่าหว่า?)
ใจจริงผมก็คิดอยากไปหาพ่อแม่มันเหมือนกันนะคับ ทำแบบเคนอ่ะ บอกพวกท่านว่าผมรู้สึกยังไงกับเคน แต่อุปสรรคของผมตอนนี้คือ... ผมยังไม่มั่นใจว่าจะดูแลมันให้ดีได้ ผมรู้ตัวว่ายังเป็นผู้ใหญ่และหนักแน่นไม่พอ หน้าที่การงานก็ไม่มั่นคง ทำอะไรเองก็ไม่เป็นซักอย่าง ถือว่ายังเป็นเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมในสายตาทุกคนอยู่ เพราะฉะนั้นเวลาจะพูดอะไรไปมันเลยดูไม่น่าเชื่อถือ ผมก็เลยอยากรอให้ตัวเองพร้อมมากกว่านี้ก่อนอ่ะคับ อย่างน้อยดูแลตัวเองให้มันได้ซะก่อนคิดดูแลคนอื่น เริ่มต้นให้ได้... จากนั้นคงมีซักวันล่ะที่ผมจะพกความมั่นใจไปหาพ่อแม่เคนแล้วบอกพวกท่านอย่างฉะฉานว่าต่อไปนี้ผมจะดูแลเคนเอง ไม่ต้องห่วงนะครับ !!! อาจฟังดูเน่าๆ แต่ผมก็ผู้ชายคนนึง มีความคิดอยากปกป้องดูแลคนรักเหมือนกันนะ!
มีวันหนึ่งตอนกินข้าวข้างนอกกัน เคนเกิดนึกดราม่าอะไรขึ้นมาไม่รู้ มันถามผมครับว่า ทำไมถึงรักมัน ทำไมกลับมาเลือกมัน ประมาณเนี้ย เพราะมันคิดว่าคนอื่นก็น่าจะมีอะไรพร้อมกว่ามันเยอะ (พูดให้ตัวเองดูต่ำต้อยน่าสงสาร เรียกร้องความเห็นใจอ่ะคับ) แต่ไม่ได้ระบุชื่อว่าคนอื่นน่ะใคร มันแค่อยากเปิดประเด็นนี้เท่านั้นแหล่ะ
“เพราะ............” ผมคิดหาคำพูดที่ตรงใจที่สุด เพราะไรวะ มึงมันทั้งบ้างี่เง่าโรคจิต มึงมีไรดีมั่งเนี่ย ฮะๆๆ
“เพราะ?” มันยิ้มรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ผมคิ้วกระตุกนิดนึงเพราะหน้าตาระรื่นเวอร์ ต่างจากตอนลงจากรถตลอดจนระยะทางที่เดินเข้ามาในนี้ มันเก็กขี้แตกแตน มีอยู่หน้าเดียวอ่ะคับ แต่พออยู่กันสองคนทีไร ชอบส่งตาหวานเยิ้มยิงใส่ผมตลอด
“ไม่รู้” ผมตอบแล้วเก็กนิ่งมั่ง คือกลัวหลุดเขินออกมาคับ
“โอ้ย......เจ็บอ่ะ” มันยกมือกุมหัวใจแล้วร้องออกมาเบาๆ คับ แต่หน้ามันนะ กวนตีนเล็กน้อย
“เลียนแบบนี่หว่า” ผมบ่นอุบอิบ เพราะ.... ผมเคยทำท่านี้คับ ทำเพื่อล้อเลียนให้เคนอารมณ์ดี มันชอบเห็นผมแอคติ้งงี้ล่ะคับ
“ทำมั่งไง เผื่อจะได้น่ารักเหมือนต้นแบบ” แหว่ะ
“บอกหน่อยน้า...... อยากรู้อ่ะ” เคนตื๊อใหม่ ผมหันมองซ้ายมองขวา หาทางออกคับ จนไปเจอ....... กล่องแสดงความคิดเห็น ที่มันชอบมีตามร้านอาหารอ่ะ
ผมหยิบออกมาพร้อมปากกา ไอ้เคนก็ทำหน้าหงิก คงคิดว่าผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจมันล่ะสิ แต่หารู้ไม่ว่าผมกำลังเขียนคำตอบให้มันอยู่ต่างหาก
แม่ง....ก็ไม่อยากพูดอ่ะ กระดากปาก ไม่ชอบพูดอะไรเลี่ยนๆ บ่อยๆ เดี๋ยวอ้วกแตก
ผมเขียนเสร็จ ก็ยื่นไปให้เคนคับ มันก็ทำหน้างง แถมรับไปไม่ตั้งใจอยากจะดูอีก เอาแต่จ้องหน้าผมท่าเดียว
ผมก็พยักเพยิดหน้าให้เคนดูดีๆ ทีนี้มันเลยเพ่งมองคับ ว่าผมเขียนอะไรเมื่อกี้
พอมันอ่านเสร็จ เคนก็ยิ้มหน้าบานออกมา หน้ามันแดงมากกก หูก็แดง........... ผมเห็นก็ยิ้มตามอย่างเขินๆ มั่ง ผมถามเคนคับว่าเห็นยัง?
มันบอก “เห็นแล้ว”
“อ่านออกป่ะ?” ไม่ใช่ว่ามันจะโง่ไรนะคับ เพราะผมเขียนชุ่ยต่างหาก (ตื่นเต้นง่ะ) เลยกลัวมันจะไม่เข้าใจ
เหอๆ ใจจริงผมอายนะ แต่แสดงออกอีกอย่างโดยการผมยักคิ้วแล้วส่งจูบให้มัน เคนก็หัวเราะเขินคับ................. เขินมากมายจนกินอะไรไม่ลงกันเลยทีเดียว
เหอๆๆ
ถ้ามีคนอยากรู้ว่าผมเขียนอะไร คำตอบอยู่ข้างล่างคับ
‘bcos you love me….the most’
แหง่ะ....... งั้นก็เข้าทำนองเพลงนี้อย่างจังๆ สินะ
..............ตอบแทนเธอ........
รักเดียวใจเดียว.................
H
จบงี้ได้มั้ยอ่ะ? (จ๊ากกก กลัวโดนคนอ่านตื๊บจัง) :a5:
แบบว่า...ถ้ายังไม่เคลียร์เรื่องไหนจะเขียนเรื่องนั้นแล้วกันเนอะ แล้วก็..........เห้ย จบจริงง่ะ ใจหายแว้บบบ ไม่อยากจบเหมือนกันนะเนี่ย :sad4: จบแบบแฮปปี้นะ แต่ทำไมเราเศร้า
-
จดหมายเหตุ **
เค้าพิมพ์เม้นไว้หลายวันแล้ว แต่ไม่เสร็จสักทีและไม่มีอารมณ์เอามาแปะ
ธาตุนอยด์เข้าแทรก และโดนอารมณ์บัดซบเข้าครอบงำมาหลายวันแล้ว -*-
เม้นเก่าที่พิมพ์ไว้คือ ...
คือ...ไม่อยากให้จบเหมือนกันนะ แต่จะให้ซอกแซ่กอยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้าไปตลอดก็ไม่ได้ T T
จอร์จจจจจจจจจจจจ จบเถอะจ่ะ เห็นประโยคนี้ของพี่โบว์แล้วต่อมสำนึกกับละอายใจแทบจะแข่งกันทำโอทีเลย -*-
พี่โบเคยบอกว่ามันจะจบมาตั้งแต่เดือน มิ.ย แล้ว แต่ก็ยังยืดมาได้จนถึงตอนนี้ แ่ค่นี้ก็ขอบคุณมากๆแล้วค่ะ (:
พีเอสซึ.ถ้าคุณชอบอ่านการ์ตูนตาหวาน คุณจะชอบนิยายของพี่รกร ฮ่ะๆ ๆๆ
แต่พอวันนี้มาถึงจริงๆแล้วเค้ารู้สึก ... :sad4:
แต่เอาเถอะงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา มีพบก็ต้องมีลาจาก (นี่เรากำลังจะไปรบกันใช่มั้ย ? จะลาไปไหนฟร่ะ -*- )
เวลาเกือบปีที่เค้าได้รู้จักน้ำพุ เคน 2นัท พี่ซี และใครอีกหลายๆคนผ่านตัวหนังสือของพี่โบ
ก็อย่างที่บอก มันเหมือนเราได้เป็นเพื่อนกันเลย ได้ฝากความคิดถึง ฝากคำถาม ฝากคำด่า ฝากคำชมไปให้
เราไม่ใช่เพื่อนกันจริงๆ แต่ก็เหมือนเป็นเพื่อนกันจริงๆ แต่ต่อไปนี้จะไม่ได้ฝากอะไรๆไปถึงเพื่อนคนนั้นแล้ว
ไม่ได้ซอกแซกอยากรู้ ไม่ได้หัวเราะกับเรื่องซึนๆของพุ ไม่ได้ปวดหัวกับความงี่เง่าของเคนแล้ว ก็เลยอยากบอกว่า จะคิดถึงนะ
เอาล่ะมาเข้าเรื่อง สองตอนสุดท้ายก่อนที่เนทจะตัด -*-
]* love is a drug! *[hearts and flowers
เห็นมั้ยบอกแล้วว่าถ้าเคนมีสตินะ ไอ่กล้วยหอมจอมซนมีหวังโดนเตะ ฮ่ะ ๆๆๆ
เคนน่ากลัวมากกกก เมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกครั้งป่ะเนี่ย เค้าโคตรกลัวคนเมาแบบนี้เลยอ่ะ
เห็นทีไรเป็นสร่างทุกที(พูดเหมือนตัวเองเคยเมาเลย แต่เค้าไม่เคยเมานะ เค้าเป็นเด็กน้อย ^^ )
คือเค้าสงสัยว่าเวลาเมาแล้วพูดแบบนี้อ่ะ พอสร่างแล้วมันหายเครียดมั้ย ?? หรือก็ยังอึนๆเหมือนเดิม
คือถ้าหาย เราก็ควรจะมอมเค้าบ่อยๆนะ ฮ่ะ ๆๆ (ไม่ใช่และ ความคิดเริ่มจังไ- )
เรื่องครอบครัวพุ อืมมม จะบอกว่าเรื่องโดนด่าต่อหน้าคนอื่นเนี่ย เค้าโดนประจำอ่ะ -*-
แต่คนที่ด่าไม่ใช่พ่อ แม่แท้ๆของเค้านะ ก็แค่พ่อเลี้ยง แม่เลี้ยง เรื่องครอบครัวมันดราม่าว่ะ ช่างมันเถอะ
เอาเป็นว่าเราเข้าใจความรู้สึกของพุ ณ จุดนี้ เหอ ๆๆ
ตอนเคนเมาแล้วพร่ำเพ้อ ละเมอหา น่าเอ็นดูอ่ะ เคนจ๋า~ เด็กมีปัญหา อ๋า อ๋า (น่ากระทืบจริงๆ)<< อ้าว เพลงเค้าไม่ได้ร้องงี้หรอ
เป็นพุตอนนั้นคงเศร้าแสรดเลย เหมือนเราได้ย้อนเวลากลับไป กลับไปเจ็บอีกครั้ง เฮ้อออ
ปัจจุบันมันก็(ค่อนข้าง)ดีอยู่แล้ว ทำไมถึงยังไปติดอยู่กับอดีตที่เจ็บปวดนั้นนะ ปล่อยๆมันไปบ้างก็ได้ เคนเอ้ยยย
+ ONE LOVE
เออนะ สรุปน้องเทนกับพุนี่ มันก็ยังอึนๆกันต่อไปแบบนี้หรอ เหอ ๆๆ
ว่าแต่ๆ ตอนเคนตื่น สร่างเมา โดนเผา นี่ฟีตแบคเป็นไงอ่ะ เขินอาย หรือ กุไม่รู้ กุเมา ฮ่ะ ๆๆ
เอออีกอย่าง น้องเทนนี่มันก็รักเคนดีนะ ถึงมันจะกวนตีนแต่มันก็คงรักพี่มันพอประมาณแหละ
เห็นตั้งแต่ตอนวันเกิดเคนแล้ว การแสดงออกย่ำแย่นะครอบครัวนี้ แต่ก็รักกัน ๆๆ >.<
บทสุดท้ายเค้าไม่รู้จะเม้นท์ไรอ่ะ มันก็เป็นไปตามนั้น แต่เค้าชอบตอนเคนเขิน ตอนที่เคนได้ยิ้มบ้าง
แล้วเค้าก็ดีใจ ที่ได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังมีความสุข และก็ขอให้ความสุขนี้อยู่กับเค้าไปนานๆนะ ^^
สุดท้ายนี้ ขอบคุณพี่น้องสองบี บอ.ใบ.ไม้ มาก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โบแบงค์ >.<
ไม่รู้ว่าจะได้คุยกันอีกเมื่อไหร่ แต่ก็จะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะคะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ทำเหมือนไม่เศร้าแต่จริงๆแล้วเค้าเศร้านะ กรี๊ดดดดด ~ วิ่งออกนอกทู้ไปซุกหมอนร้องไห้ :o12:
-
แคนจ้องแต่จะดราม่าแต่ทำไมมันกลับน่ารักกกกกกกกกกกก *เขินตัวบิด*
ส่วนเรื่องเทน(น่าสงสารนิดนึง) อืมม..นี่คงเป็นทางออกที่พึงกระทำที่สุดแล้วแหล่ะ พุทำดีแล้วจ้ะ
:กอด1: อย่าเศร้าเลยคุณโบ เรามาเริ่มกันใหม่ได้อีกนะคะ :กอด1:
-
จบแล้วจริงเหรอค่ะ
-
:กอด1: :man1:
ไม่อยากให้จบเหมือนกัน :serius2: แต่ก็นะมันก็จบแล้ว เพราะมันแบบแฮปปื้เอนดิ้งแล้ว
พุน่ารัก เคนก็น่ารักก็ได้ อิอิ
ขอบคุณคนโพสมากๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
อ๊ายยยย พุอ่าา :-[
ชอบคำตอบที่สุดเลย เขินแทน
กรี๊ดๆๆๆ ชอบอะ เป็นเหตุผลที่ดีมากๆ
‘bcos you love me….the mos :L1:t’
-
:o8: :o8: :o8:
-
:-[ :-[ เขินแทนเคนเน๊าะ พี่พุน่ารัก ๕๕
การหาคนที่จะรักทุกอย่างในตัวเราได้มันยากจริงๆนั้นแหละค่ะ :o12:
:sad4: เอ๋...~ จบแล้วหรือนี่ ใจหายเหมือนกันเรารู้สึกอย่านเรื่องนี้แล้วอยากเป็นเหาติดพี่พุไปตลอดเลย 55
-
จบงี้จริงสิ :serius2: :serius2:
หวังว่าพุจะมีความสุข นะะ :กอด1: :กอด1:
-
พุตอบโดนใจมาก ในที่สุดความรักชนะทุกอย่างเนอะเคนเนอะ
+1ค่ะ
-
กดบวกรัวๆๆๆให้ตอนส่งท้าย แต่ไม่ท้ายสุดใช่มะพี่โบ :monkeysad:
ใจหายจริงๆนะ อย่างที่เบียร์เคยบอกว่าเหมือนโตมากับน้ำพุ (แต่เวลาจริงๆมันแค่ไม่กี่ปีนะนี่ :laugh:)
พอจบแล้วคงคิดถึงน้ำพุแน่ๆเลย :กอด1:
ดีใจอ่ะที่สุดท้ายก็เป็นเคนจริงๆ ในส่วนนิยายก็อยากให้จบตอนรักกันอยู่แบบนี้แหละ
ชีวิตจริงก็ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะน้ำพุ :o8:
กอดพี่โบแน่นๆ ไม่อยากให้จบจริงๆนะ :กอด1:
-
ไม่เอาน้าาาาา อย่าพึ่งจบบบบบบ
โอ้ยยย เคนเอ้ยฉานก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเชียร์แกมาตลอด
เหตุผลอาจเหมือนกับน้ำพุก็ได้ 55555+
-
จากนั้นคงมีซักวันล่ะที่ผม จะพกความมั่นใจไปหาพ่อแม่เคนแล้วบอกพวกท่านอย่างฉะฉานว่าต่อไปนี้ผมจะดูแล เคนเอง ไม่ต้องห่วงนะครับ !!! อาจฟังดูเน่าๆ แต่ผมก็ผู้ชายคนนึง มีความคิดอยากปกป้องดูแลคนรักเหมือนกันนะ!
>> ว้าวววววว พุ เยี่ยม! ต้องหยั่งงี้สิ อิอิ
เคนงี่เง่ายังไงแต่ก็น่ารักอยู่ดิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เข้าข้างตาหลอดดดดดดดดด
‘bcos you love me….the most’
>> ว้าวคำตอบพุ เริด ! แสดงให้เห็นว่า ทุกอย่างที่ทุ่มเทตลอดมา ไม่ได้สูญเปล่า อย่างน้อยคนที่เราตั้งใจที่จะให้
เค้ารับรู้และสัมผัสซึ่งความรักที่เราตั้งใจมอบให้นั้น เค้าก็มองเห็นมันและรับรู้และสัมผัสกับสิ่งนั้นเช่นกัน
เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ กว่าจะมีวันนี้ไ้ด้เนอะ ชอบย้อนอ่านตั้งใจตอนที่พุเจอกับเคนที่โรงพยาบาล-ถึงปัจจุบันนะ
(เพราะไม่ชอบความอึมครึม ความเฉยชา ความเสียใจที่เคนต้องรับก่อนหน้านั้น เลยไม่ค่่อยย้อนอ่านเท่าตอนที่เริ่มมีความสุข อิอิ)
ปล. อย่าเพิ่งจบเลยน้า เขียนต่อเรื่อยๆเถอะ เดี๋ยวไม่มีเรื่องให้ตามอ่าน ตอนนี้ในเล้าเราตามอยู่ไม่กี่เรื่องเอง อิอิ
เคนน้ำพุ เป็นหนึ่งในนั้นที่ตามอ่าน และดีใจทุกครั้งที่ได้เห็นตอนใหม่
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะพี่พุT.T
ผมสารภาพเลยนะ อ่านเรื่องของพี่พุกะพี่เคนแล้วมันเจ็บแปล๊บๆตลอดเลย คือ....มันเหมือนซ้อนทับกับชีวิตจริงของผม ที่ผมเป็น"คนที่3"ในความสัมพันธ์
ผมชอบคนคนนึง ทำดีกับเค้าทุกอย่าง ในช่วงเวลาที่เค้าเจ็บปวดจากความรัก เค้าโดนทำร้าย โดนทิ้งข้างอย่างไม่ใยดีจากคนที่เค้ารักที่สุด เค้าเอาแต่ถามผมซ้ำๆว่าทำไมคนคนนั้นต้องทำกับเค้าแบบนี้ เค้าเจ็บปวด เค้าทรมาน....(ผมว่าผมเข้าใจพี่เคนนะ พี่เคนคงจะอารมณ์เดียวกะคนคนนี้ของผม เค้าเจ็บเท่าไหร่ ผมก็เจ็บเท่านั้น ผมเลยคิดว่าผมเข้าใจความเจ็บปวดขอพี่เคน)
เค้าคนนั้นของผมถูกทิ้งไปนานมาก แต่เค้าก็ไม่เคยตัดใจ ทั้งที่มีผมอยู่ข้างๆ เค้าก็ยังคงรอวันที่จะกลับไปหาคนรักที่ทิ้งเค้า รอคอยแม้จะรู้ว่าไม่มีหวัง รักทั้งที่ยังเจ็บปวดมากมาย...ช่วงนั้นใจผมแอบร้าย ที่ภาวนาให้เค้าไม่กลับมารักกัน ถึงจะเห็นเค้าเจ็บปวดแต่ผมเชื่อว่ามันจะหายไป ดีกว่าให้เค้ากลับไปอยู่กับคนที่ไม่รัก ซักวัน....เค้าก็คงจะถูกทิ้งและเจ็บมากเหมือนครั้งนี้ ผมไม่อยากให้เค้าเจ็บอีก (ตอนอ่านถึงตอนที่พี่เคนไม่ตัดใจ ผมก็เจ็บนะ ผมรู้สึกว่าพี่เคนเหมืแนเค้าคนนั้นของผมจริงๆT.T)
แต่สุดท้าย....เค้าก็กลับไปรักกัน เหมือนที่พี่พุกับพี่เคนกลับมารักกัน
พี่พุเลือกพี่เคนเพราะ.................‘bcos you love me….the most’
แต่ผมไม่รู้ว่าเค้าคนนั้นของผมถูกเลือกเพราะเหตุผลไหน.....
พี่พุกลับมาหาพี่เคนเพราะรัก และอยากอยู่ข้างกันตลอดไป
แต่ผมไม่รูว่าวันไหนเค้าจะต้องเจ็บกลับมา...อีกครั้ง
พออ่านเรื่องของพี่พุผมเลยรู้สึกเจ็บแปล๊บๆตลอดเวลาไงครับ....เพราะในฐานะคนอ่านและติดตามเรื่องพี่พุพี่เคน ผมก็ดีใจและมีความสุขที่พี่สองคนรักกันจริงและได้กลับมาครองรักกัน แต่แค่แว๊บเดียวที่มันมาซ้อนทับกับชีวิตของผม ผมกลับรู้สึกทรมาน.....และเจ็บปวดบ้างเป็นบางครั้ง
พี่พุมีโอกาสได้บอกพี่เคนว่าเลือกพี่เคนเพราะ....‘bcos you love me….the most’
บางทีผมก็แอบภาวนาว่า ซักวันนึง ผมจะได้ถามเค้าคนนั้นของผมด้วยคำถามเดียวกัน และถ้าเค้าตอบกลับมาด้วยคำตอบ ‘bcos you love me….the most’ ของพี่พุ..................ผมคงจะมีความสุขมากๆไม่แพ้พี่เคน
ยังไงก็รักเรื่องนี้นะครับ ผมชอบที่พี่พุสดใสอ่ะ จริงๆเรื่องพี่เคนมันควรจะเครียดจะอึมครึมกว่านี้ แต่พี่พุเล่าทีไร เรื่องพี่เคนดูแบบออกแนวฮาไปเลย ไหนจะคำว่าดราม่า ดาร์ค ฮ่าๆๆๆ อ่านไปแล้ว ถ้าไม่ใช่พี่พุเนี่ยต้องเครียดตายแน่ๆเลย
รักพี่เคนพี่พุคับป๋ม>.<
-
เค้าไม่อยากให้จบเลย
อยากให้มีต่อไปอีกเรื่อยๆ
ตอนพิเศษเป็นตอนๆไปก็ได้ค่ะ
อยากเห็นน้ำพุกับเคนไปอีกนานๆอ่ะค่ะ
ชอบทั้งเคนทั้งพุเลย
แบบว่าโหย เคนอ่ะ คนอะไรรักได้ขนาดนั้น ทนได้ทนดี
ส่วนพุก็เป็นคนมีเสน่ห์นะ
ประมาณว่าไม่ว่าพุจะทำผิดขนาดไหน ก็โกรธไม่ลงหรอกเงี้ยะ
เพราะงั้นคุณผู้เขียนค่ะ อย่าเพิ่งจบเลยเนอะ
อย่าเพิ่งให้พุกับเคนจากคนอ่านไปเลย
สงสารคนอ่านเถอะนะค่ะ กระซิกๆ
-
เฮ้ยย่ะ!! คือจบแล้ว???? แง๊ๆๆๆๆๆ
คุณโบเขียนไปเรื่อยๆได้ป่าว ยังอยากอ่านอีกเลย :sad4:
คือสรุปแล้วทุกวันนี้เทนกับพุก็ยังตีเนียนไปเรื่อยๆแบบนี้ใช่ปะคะ
ตอนนี้ก็ขำเคนนะ หวงจนพาลไปเรื่องอื่นได้ 5555
-
ยังอยากรู้เรื่องของชาวบ้านต่ออีกหน่อย อิอิ
พุจะทำให้เคนรัก เคนหลงไปถึงไหน
ไม่เว้นแม้แต่อิคนอ่าน คนอะไรน่ารักซะ
-
มีความสุขจัง :impress3:
อยากให้พุทำตัวน่ารักอย่างนี้ตลอดไป
เคนเองก็คงต้องปรับอารมณ์ ความรู้สึกบ้าง อย่าซีเรียสกับบ้างเรื่องให้มากนัก
หัดมองในมุมบวกบ้าง แล้วชีวิตจะมีความสุขขึ้นเยอะเลย
สองคนนี้เหมาะเป็นคู่กัน ทำให้เกิดความสมดุลย์ของชีวิต
ขอขอบคนโพสด้วยนะจ๊ะ :L2:
Love You All :กอด1:
-
ยิ่งเรื่องใกล้จบ ยิ่งหวานกันจนน่าอิจฉา! ไม่เหมือนตอนแรกที่อ่านแล้วต้องกลั้นใจอ่านไปด้วย. เห็นไหมล่ะ, เพราะว่าความรักที่มากล้นซึ่งเคนมอบให้พุ, พุจึงได้รักเคนในที่สุด และหยุดอยู่กับเคนในที่สุด. วุ้ย อยากให้มีคนมาเขียนให้เราแบบนี้บ้างจัง คงรู้สึกดีพิลึก.
ขอบคุณคุณโบว์นะคะ.
(พักนี้ไม่เห็นน้องแบงค์มาเขียนบ้างเลย ไปไหนคะ? อิอิ)
-
ขอให้รักกันตลอดไปนะ :กอด1:
-
บทสรุป
จบไปอีกหนึ่งเรื่อง (แบบไม่อยากให้จบด้วยนะ T T)
เอ่อ รู้สึกว่ายังค้างคาอยู่หลายเรื่องเหมือนกัน แต่เอาเป็นว่าเนื้อเรื่องหลักๆ จบแต่เพียงเท่านี้เน้อ
ส่วนตอนพิเศษ ถ้านึกอะไรที่น่าสนใจออก ก็จะเอามาลงเพิ่มให้อ่านกันนะคะ
อ้อแล้วก็....เรื่องน้องเทนที่เป็น topic ใช่มั้ย ดูเหมือนยังไม่เคลียร์เนอะ ซึ่งมันก็ไม่เคลียร์จนถึงตอนนี้จริงๆ นั่นแหล่ะ อึมครึม ทำไรไม่ได้ (ข้ออ้างจังเลยยยยย) ที่จริงอาจทำได้ แต่ไม่ทำซะล่ะมากกว่า
คือ..หลังจากคุยกันแบบตีเนียนไปเรื่อยๆ อย่างนั้น... ก็เกิดเรื่องราวที่ชวน......สยองขึ้นทุกขณะจิต คือสองคนนี้ไม่ได้ทำไรเกินเลยกันแม้แต่นิดเดียวนะ (เชื่อๆๆ ก็ได้) แต่...........มันมีความรู้สึกแบบ...........ไงล่ะ เหมือนปิดบังน้องเคนอ่ะ!
แต่ก็พยายามจะเข้าใจที่อธิบายอยู่นะ ว่าพูดไม่ได้ ไม่มีใครพูดถึง และน้องเทนไม่ได้แสดงออกว่าชอบ
(อืมมมมม..........ทำไมตรูระแวงพุจังฟระ)
จนสุดท้ายที่เคยบอกว่าเทนมีแฟนไปแล้ว ก็เพราะมีอยู่วันหนึ่ง ไอ้น้องเทนพาผู้ชายคนนั้นที่กำลังจีบเค้าอยู่มาที่ห้อง พอเค้ากลับไปก็มาถามพุเฉยเลย
ถามว่า....ถ้าจะเอาไอ้คนนี้เป็นแฟนอ่ะ โอป่ะ?
เอิ่ม..................นะ
นี่คือที่มาว่า ทำไมถึงมีแฟนเหรอ? นี่ยังสงสัยอยู่นะว่าถ้าพุบอกไม่โอ ก็จะไม่เอาคนนี้เป็นแฟนใช่ป่ะ?
เหมือนถามความเห็นแม่เลยว่าคนนี้่ผ่านมั้ย ฮ่าๆๆ
แต่ถึงน้องเทนจะมีแฟนไปแล้วแต่ความมาคุก็ไม่หลุดออกไปจากใจข้าพเจ้าอยู่ดี
เคลียร์(มั้ย)นะ!!!?
ขออภัยที่อาจจะพิมงงๆ เพราะไม่รู้จะอธิบายอย่างไร -*-
ตอบเม้นท์
เพื่อนบ้าน : เป็นไรไปเหรอตัวเอง ธาตุนอยด์อันใดทำให้เจ้าหม่นหมองหนอ น้องพอจะบอกพี่ได้หรือไม่ ?
เรื่องซ่อกแซ่ก -- แบบว่านะ พี่ว่าตัวพี่เอง!!! อันความอยากรู้เรื่องชาวบ้านนี่พี่ชอบนักแลน้องเอ้ย มีความสุขหง่ะที่ได้ทำ แต่คนโดนตามอาจทุกข์ได้ ก็เลยเกรงใจนิดนึง (นิดเดียว) เพราะพุไม่เห็นว่าไรหนิ นอกจากชอบถามว่าเมื่อไหร่เรื่องจะจบอ่ะ?
พี่ก็ถามกลับ แล้วเมื่อไหร่จะเข้าไปอ่าน --------- ชิ้งงงงงงงงงง ---------- (พุ :ไม่ตอบ ยิ้มมมมมม ไม่รู้เรื่องงงงง ฮ่วยย)
ต่อมา.....ถึงเรื่องจะจบแล้วแต่เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเสมอ ไม่ว่าพี่ แบงค์ หรือพุ (ที่อาจไม่โผล่มาเลย แต่แค่มาลงชื่อให้กำลังใจก็ยังดี) มีไรก็ลง rep ไว้ในกระทู้ได้ พี่ยินดีตอบเสมอจ้า
ครอบครัวน้องเพื่อนดราม่าเหรอ ครอบครัวพุก็ดราม่านะ เอาไปทำละครช่องสามได้เลยทีเดียว - -"
เคนตอนสร่างเมา.... เอออ อันนี้ลืมเขียน ฮ่ะๆๆ มัวแต่จ้องสมาธิไปเรื่องน้องเทนอยู่ เคนจะตอบว่าอะไรล่ะ นอกจาก
......เหรอออ จริงอ่ะะะ จำไม่ด้ายยยยคร้าบ ผมไม่รู้เรื่อง ผมมาวววว..........อิอิ (จำเค้ามา)
เคนถ้าเมาไม่มาก...ไม่เป็นนะ จะซึมๆ แต่ถ้าเมาขาดสติจะอาละวาดนิดนึงก่อนร้องไห้
........ทำมายยยน้ำมันมันแพงงงงี้ว้าาาา ทำไมม๊าต้องว่ากูโง่วววว ทำไมไอ้...ยืมตังค์กูแล้วไม่ใช้......ทำไมเมียไม่รักกูวว กูทำรายผิดดดด ฮืออๆๆ......... อิอิ ฝังๆๆๆ โลกนี้มันช่างทรยศน้องเคนจริงๆ ทุกอย่างเลวร้ายไปหมด
สุดท้ายแต่... ไม่ท้ายสุดได้มะ แง้ๆๆๆ ด้วยคน ยังไม่ยอมจากไป
mur@s@ki : เริ่มใหม่ยังไงเหรอตัวเธอ? เริ่มเขียนใหม่ใช่มั้ยอ่ะ?? อาจจะได้เป็นตอนพิเศษเล็กๆ น้อยๆ อ่ะค่ะ
bytoey : เรื่องหลักจบแล้วจ้า แต่พิเศษคงมีมาเรื่อยๆ (มั้ง แหะๆๆ)
SoYiLovE : ขอบคุณเช่นกันค่ะ จบแต่ไม่ยอมจากได้มั้ยยย
yoyo : ชอบคำตอบนี้เหมือนกันค่ะ แต่ตอนเล่าให้ฟัง เล่าซะเถื่อน ไร้ซึ่งความโรแมนติกใดๆ - -"
lucifel : เขินนนเหรอออ? :o8:
★Sugar.B : 'อยากเป็นเหาติดพี่พุไปตลอดเลย 55' อยากกดไลค์ให้ประโยคนี้อ่ะ ชอบๆๆ มันตรงใจ
afternoon : จบงี้จริงๆ จ่ะ แต่อาจมีตอนพิเศษโผล่มาบ้างอ่ะนะ
MinKKniM : ขอบคุณค่ะ โดนใจเราเหมือนกัน
BeeRY : ไม่ท้ายสุดจ้ะ แบบว่าเรื่องคนที่ชื่นชอบก็อยากเขียนถึงเป็นพิเศษอ่ะเนอะ แม้ว่าไอ้คนที่ชื่นชอบเค้าจะอยากให้เรื่องมันจบก็ตาม T T (นั่นแปลว่าเค้าเริ่มรำคาญเราแล้วรึเปล่า แต่แบบพุยังสุภาพอยู่ไง) แต่ความสุภาพนั้นคือการสร้างภาพอีกทีหนึ่ง แหง่ะ
Akad3ar : ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องเชียร์เคน ดูท่าเป็นคนเก็บกดสุดๆ แต่ก็ชอบอ่ะ ดูหล่อ เลิศ เชิด หยิ่งดี หุหุ ปล. พุก็เป็นเหมือนกัน บุคลิคคล้ายกัน
Ak@tsuKII : พารากราฟแรก...คือ...ไม่อยากจะบอกเลยว่าพุ 'สร้างภาพ' อ่าาา แปร่วววคือ ดูยังไงก็ไม่เห็นทางที่ฮีจะละทิ้งความเป็นเด็กน้อยไปได้ง่ายๆ เลยอ่ะค่ะ, พุรักเคน เพราะเคนรักพุที่สุด อันนี้ท่าจะจริง ไม่มีใครทุ่มเทไปกว่าพ่อคนนี้อีกและ ทุ่มเททางไหนก็ไม่รู้แหล่ะ เห็นแต่พุบ่นทู้กกที เคนงี่เง่ามา พุงี่เง่ากลับ....ฮ่าๆๆ เคนห้ามใส่ขาสั้น พุก็ห้ามเคนใส่ขาสั้นไปเล่นบาส อันนี้ฮา เหมือนอยากจะกวนตีนเคนเฉยๆ แต่เคนทำจริง (ประชดพุ)
ตอนหลังๆ เรื่องเริ่มคลี่คลายล่ะเนอะ ดราม่าน้อยลง พระเอกช้ำน้อยลง (ปกตินายเอกต้องช้ำไม่ใช่เรอะ ฮ่วย) แต่นายเอกเรื่องนี้ใช้เทคนิคพริ้วเอาตัวรอดแบบเนียนๆ ได้หลายครั้ง แม้จะทำนิสัยไม่ดีแค่ไหนก็ตาม......
สุดท้าย ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
Folcon : ตายล่ะ ดราม่าของจริงเหมือนพี่ไปจิ๊กเรื่องน้องมาเขียนเลย (เหมือนตอนที่เศร้าสุดๆ อีกต่างหาก) เข้าเรื่อง..คือพี่ไม่กล้าวิจารณ์เรื่องของน้องมาก เพราะพี่ยังไม่รู้จักน้องและคนนั้นของน้องดีพอ แต่ถ้าพุกับเคนพี่ก็พอรู้บ้างว่าเค้าเป็นยังไง เรื่องความรักนี่มันก็อธิบายยากอ่ะเนอะ ถึงตอนนี้ยังไม่สมหวังก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องสมหวังในความรักเร็วๆ นะคะ หรือถ้าลองมองดูแล้วหวังยาก ก็ลองมองคนอื่นๆ ดู เราอาจจะเจอคนที่ 'ใช่' กว่าโดยไม่รู้ตัวก็ได้นะ
HydrA : ตอนพิเศษได้ค่ะ ไอเดียแจ่มมาก ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะคะ
HappyMelon : เดี๋ยวเขียนเป็นตอนพิเศษละกันเนอะ พุกับน้องเทนยังเนียนกันไม่เลิก ก็ต่างคนต่างไม่อยากพูดเน้อ จะทำยังไงกันดี?
malula : อยากรู้ไปเรื่อยๆ เหมือนกันค่ะ เว้นเสียแต่ว่าเค้าจะไม่บอกเนี่ยสิ
luv_khun : ขอบคุณค่ะ ก็ต้องเอาใจช่วยให้เคน positive thinking ได้ในเร็ววันล่ะนะ
Wordslinger : เรื่องหลักจบแล้วนะคะ ^^
ส่วนแบงค์ก็...ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ ยังเป็นเพื่อนที่ห่วงใยพุต่อไป เมื่อวานก็เพิ่งเจอกัน มีมีตติ้งเพื่อนสมัยประถมอ่ะค่ะ (ช่างแน่นแฟ้นกันมากๆ) มันบอกว่าพุโดนเคนสวดก่อนมาเป็นชุดเลย มันเลยสั่งสอนไปว่าอะไรที่ไอ้เคนเป็นห่วงอ่ะ ก็ให้ระวังอย่าทำ คือตอนนี้พุมีรถแล้ว ถ้าคำนวณจากในเรื่องนะก็ประมาณอีกสี่ห้าเดือนอ่ะ ที่ป่ะป๊าเค้าซื้อให้ แล้วสองอาทิตย์แรกก็ชนซะระเนระนาด ขับรถไม่ระวังมากๆ อ่ะ เด็กคนนี้ ชะวี้ดชะว้าด ปาดแซงเร็วโฮกยังกับแข่งฟอร์มูล่าวัน -- --" ใครนั่งไปด้วยอาจหัวใจวายตายก่อนวัยอันควรก็เป็นได้ ที่เคนบ่นพุก็เล่าประมาณว่าตัวเองขับรถไม่ระวัง เค้าเลยไม่อยากให้ออกไปไหนคนเดียว โดยเฉพาะตอนกลางคืนยิ่งระวังยาก แล้วที่เคนโมโหอีกอย่างคือ...กลับมาจากทำงาน ซื้อของกินมาให้เพียบเลย แต่พุจะออกไปข้างนอก พุก็บอกว่า... เพื่อนชวนตั้งแต่เย็นแล้ว แต่มือถือเคนแบตหมด เนี่ยอุตส่าห์รอกลับมาก่อนออกไปยังจะบ่นอีก.......
โฮะๆๆ เถียงกันแทบตาย ไอ้แบงค์ก็รู้นะ แต่ยังอยากชวนแฟนเค้าออกมาอีก คือเพื่อนๆ ก็อยากให้พุไปเป็นปกติแหล่ะ ใช่ว่าจะเจอกันบ่อยเมื่อไหร่ล่ะ แต่ก็เข้าใจเคน...แบบ คนมันเป็นห่วงอ่ะ!!
gummin : :กอด1: :L2:
.....ขอบคุณทุกบวกทุกกำลังใจที่มีให้กันเสมอมาค่ะ...... สำหรับคนเขียน แค่ได้อ่านเม้นท์ของคนอ่านก็ดีใจแล้ว....
ส่งท้ายเกี่ยวกับตัวละครสั้นๆ
น้ำพุ ------ กวน ติ๊สแตก ใสซื่อเป็นบางเรื่องอย่างเสมอต้นเสมอปลาย... พำนักไม่เป็นหลักแหล่ง ชอบแอบแฟนหนีเที่ยว และชอบแอบทำอะไรโดยไม่บอกให้ใครรู้ (พอคนอื่นรู้ทีหลังทีไร อึ้งทุกที)
จากฟรีแลนซ์บ้านๆ ตอนนี้ใกล้จะได้เปลี่ยนอาชีพเป็นหนุ่มออฟฟิศแล้ว
ปัจจุบันต้องคอยปวดประสาทกับแฟนที่ตามบ่นทุกเรื่อง แต่พุก็ยืนยันว่าเป็นห่วงเคนเหมือนกัน โดยการรีบหนีเที่ยวแล้วรีบกลับค่ะ
ปล. รถชนเกือบรอบคันทำไมถึงไม่เรียกประกันหนิ ??
เคน ------ แลดูเป็นคนมีปัญหามากเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ แต่ก็น่ารักนะ อยู่นอกบ้านเอาการเอางานดี ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่พอเวลาอยู่กับแฟนจะเก็กหลุด ชอบเรียกร้องความสนใจด้วยแหน่ะ (งั้นก็แสดงว่าพุไม่ค่อยสนใจอ่ะดิ ฮ่าๆๆ) ปัจจุบันต้องคอยปวดประสาทกับแฟนที่บางทีเห็นเพื่อนกับเหล้าสำคัญกว่า แปร่ววว
พี่นัท ------ ยังมีชีวิตอยู่กับความโสดเหมือนเดิมค่ะ ดูพี่แกจะสนุกกับการเที่ยวเล่น กินดื่ม และสับรางเป็นอย่างมาก หน้าที่การงานตอนนี้ก็เป็นซีเนียร์เค้าแล้วนะ รับผิดชอบสูงมากๆ เวลาทำงานดูน่าเชื่อถือสุดๆ ต่างกับตอนเลิกงานลิบลับ เวลาว่างๆ นี่ก็อีกคนที่ชอบพาพุหนีเที่ยว ฮ่าๆๆ
ซี ------ คนนี้เกือบจะซีเนียร์แล้ว บ้างานพอควร ชอบบ่น ด่าลูกค้าเรื่องงานด้วยแหน่ะ ส่วนความรักเลิกกับจูนเสร็จไปจีบอีกคนก็แห้ว...เพราะเค้าเลือกผช.อีกคนโดยไปอยู่ที่เมืองนอกซะแล้ว อกหักรักคุดจริงๆ พ่อคนนี้ หาแฟนยากเพราะบ้างานนิดๆ ด้วยล่ะมั้ง ส่วนเวลาว่างเลิกงานก็มักไปกินเหล้ากับเพื่อน (ที่โฉดๆ อ่ะ) โอกาสเลยไม่ค่อยมี (มั้งนะ)
โม ------ ยังโสดด เพราะใครจีบน้องแกก็ไม่เอา พุบอกสเปคสูงเกินแล้วนิสัยน้องโมขวางโลกนิดๆ ผญ.เลยกลัว (แต่น้องแอนไม่ยักกลัว) พุกับโมชอบอะไรคนละแบบเลย เช่น อีกคนหัวรุนแรง ส่วนอีกคน...ชอบชิวๆ สบายๆ เบาๆ
เต้ ------ ปัจจุบันทำธุรกิจของครอบครัว โดยไม่แคร์เรื่องที่เรียนมาสักนิด น้องเต้เค้าบอกว่าจบมาไม่ได้เป็น xxx ไม่เท่ก็จริง แต่กูไม่สนใจและ กูพอและ คนนี้ถึงมีแฟนแล้วแต่ก็ยังติดต่อกับพุผ่านเฟส คือ...ถ้าหายเงียบไปนานๆ เค้าก็จะส่งข้อความมาทัก
แอน ------ คนนี้ทำยังไงน้องโมก็สลัดไม่หลุด ฮ่าๆ ยังตามเกาะติดเป็นปลิงต่อไป เนื่องจากเรียนต่อที่เดียวกัน ท่าทางจะชอบหนุ่มแว่นขนาดหนักนะน้องแอน... แต่คาดว่า...ถ้าพุไปเรียนด้วย ก็อาจโดนตามเหมือนกัน หรืออาจจะยิ่งกว่า เพราะน้องโมโหดกว่าพุเยอะ น้องแอนไม่ค่อยกล้าคุยด้วยเท่าพุหรอก
เอ็ม ------ น้องเอ็ม หนุ่มแว่นอีกคน กำลังจะรับปริญญา และเพื่อนๆ ก็ตามพุให้ไปด้วย ขำ ตอนแรกพุเนียนจะไม่ไป เลยปฏิเสธหาข้ออ้างสารพัด แถมไปลงในเฟสเอ็มขอโทษที่ไปไม่ได้และแสดงความยินดีย้อนหลังอีกแหน่ะ หารู้ไม่.... น้องเอ็มตอบกลับมาว่ายังไม่ได้รับเลย รับเดือนหน้าค้าบบ.......(พุจำเดือนผิด) ฮ่าๆๆ เพื่อนๆ ก็เลยมาเม้นท์ต่อว่าไอ้นี่มั่วๆๆ เมาๆๆ แต่เจ้าตัวก็ยังคิดจะหาเรื่องไม่ไปต่อ เพื่อนจึงมาทับถมว่า...เนี่ย...กูอุตส่าห์ยกเลิกตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวกับครอบครัวเพื่อไปงานไอ้เอ็มเลยนะเว้ยย แล้วมึงว่าไงพุ??? ขำอ่ะ เหมือนโดนเพื่อนไซโค เพราะตอนแรกปล่อยไก่ไปแล้วไง แต่ถ้าได้ไปก็.....หาทางบอกน้องเคนดีๆ เน้อออ
ส่วนคนอื่นๆ ไม่รู้ความเคลื่อนไหวค่ะ (แบงค์บอกแล้วในเม้นท์คุณ Wordslinger)
:pig4: :กอด1: :bye2:
ปล. เรื่องนี้อย่างที่เคยบอกไว้ว่ามีคำสั่งจากเจ้าพ่อให้เก็บนะคะ (มิเช่นนั้นโบอาจโดนเช็คบิลซะเอง แหะๆๆ) ก็ทำตามสัญญาอ่ะค่ะ ผ่านไปซักระยะเวลาหนึ่ง...มันก็จะหายวับ คงไม่ได้อยู่กับเล้าตลอดไป เพราะฉะนั้นใครอยากเก็บไว้อ่านก็ทยอยเซฟเก็บไว้ก็ได้จ่ะ ด้วยความปรารถนาดี (เราก็จะเซฟไว้เหมือนกัน T T)
-
Love is a drug จริงอ่ะ ชอบตอนจบอ่ะที่บอกว่า bcos you love me the most !! น่ารักจริงๆ เลยอ่ะ แอบกรี๊ดเบาๆ อ่านเรื่องนี้แล้วแบบดูสมจริงดี ชอบๆ แต่จบแล้วจริงๆ หรอ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะพี่โบ รออ่านตอนพิเศษเผื่อจะมี ^^ แล้วก็ขอให้พี่พุกับพี่เคนรักกันนานๆ :D
-
พี่โบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ~
**
นิยายย้ายมาห้องจบแล้ววววอ่ะ มันช่างตอกย้ำ แล้วเดี๋ยวอีกไม่นานนิยายก็จะหายไป
เค้าเสียใจจัง ... ว่าแต่ตอนพิเศษจะมาตอนไหน(จะมีมั้ย) เอาเป็นว่าปีใหม่ไปเที่ยวไหน
ก็มาเล่าๆเป็นนอกรอบให้ฟังกันบ้างนะคะ คิดถึงเลยอ่ะ T^T
ส่วนใครที่จะเก็บนิยาย 100 กว่าตอนเลยทีเดียว ไม่รวมนอกรอบกับตอนพิเศษอีก โฮกมากก
เค้ายังไม่ได้เก็บเลย รวมเล่มให้เค้าหน่อยจิ ฮ่ะ ๆๆๆ
เห็นมีคนพูดๆถึงให้พี่โบเขียนเรื่องใหม่ เผื่อใครไม่รู้ เพื่อนบ้านจะประชาสัมพันธ์ให้
พี่โบยังมีนิยายออนแอร์อยู่อีกเรื่องนะคะ ไปหาอ่านกันได้ โห่ววว ใครๆก็หลงรักพุเคนกัน
จนลืมพี่เมฆน้องมายด์ไปเลย น่าน้อยใจเน๊อะ ,,
เรื่องปลาไหลมาเฟีย กับนักเรียนต่างดาว เอ๊ย !! M&M ละลายทั้งในปากและในมือ(พี่เมฆ) เจ๊ยยย
ชื่อเรื่องติดเรทไปหน่อย :z1: และก่อนที่จะโดนพี่โบตบ เอาจริงๆคือ 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) M ♠ M 』
เฮฮาปาจิงโกะดีนะคะ ไปหาอ่านกันได้ อุดหนุนๆๆ ว่าแต่พีอาร์ก็ยังไม่ได้ไปเม้นท์ตอนล่าสุดเลย(รึเปล่า?)
อ่านบทสรุป ตอบเม้นท์แล้วก็ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาสาด ฮ่ะ ๆๆ เคนเมาแล้วโวยตลกอ่ะ
น้ำมันแพงก็เอามาเพ้อด้วยหรอ เพื่อนยืมเงินแล้วไม่คืนนน อืมมนะ เป็นคนคิดเยอะจริงๆ โลกนี้ช่างโหดร้าย
เทนพุ เค้าว่าเผลอๆน้องเทนไม่ใช่เกย์หรอ แค่อยากลองหรือเปล่า ประชดรักไม่สมหวัง บลาๆๆ ว่าไป
เดี๋ยวเจอผู้หญิงจับก็กลับใจเองแหละ เอิ๊ก ~
ตอนส่งท้ายเกี่ยวกับตัวละคร พี่โบลืมแบงค์อ่ะ หลังๆนี่คนนี้เค้าดังพอๆกับพุเลยนะ
มาอัพเดทด้วยจิ สาวๆเค้าอยากรู้ หึหึหึ
เรื่องงานเนี่ย เค้าอยากเป็นฟรีแลนซ์บ้านๆมากกว่าพนักงานออฟฟิศนะ -*- พุคิดดีแล้วหรอ
เจองานที่รัก เจอบริษัทดีๆก็ดีไปนะ เฮ้อออ ตอนนี้เค้าอยากลาออก แถมโบนัสสิ้นปียังลดลงอีก
อ๊ากกกกกกกกกกก ,, ธาตุเก่าเพิ่งออก ธาตุใหม่มาอีกแล้ววว แม่ม T^T
พี่นัท คิดถึงง่ะ ตี๋หน้าหม้อ หูดำ ฮีโร่ของเค้า ,, พี่ซี อาภัพว่ะพี่มาเป็นแฟนเพื่อนบ้านมา
เค้าไม่ซี ไม่มายด์เลยนะถ้าพี่จะบ้างานอ่ะ ตามสบาย แต่เลี้ยงหนูด้วย กร๊ากกกกกกกกก
โมโมน้องแอน แต่งงานกันเมื่อไหร่บอกเค้าด้วย(จะมีวันนั้นมั้ย)สงสารหนูแอนจริงๆ พยายามเข้านะ
น้องเต้รูปหล่อ บ้านรวยอยู่แล้ว อย่าได้แคร์ค่ะคุณหนู ,, น้องเอ็ม คนนี้คุณหมอใช่ป่ะ ?? จบแล้ววว
ไปใช้ทุนที่ไหนอ่ะ เค้าจะตามไปป่วง เอ๊ย !! ป่วย ให้หมอฉีดยา อั๊ย อั๊ย !!
เรื่องนอยด์ของเค้า บอกก็ได้นะมันเป็นเรื่องหัวจายยยยที่เค้าไม่ค่อยจะเข้าจายยยยย
แต่พี่โบคงไม่มีเวลามานั่งฟัง งั้นก็ช่างมันเถอะ ฮ่ะ ๆๆ ขนาดพี่สาวเค้ายังบ่นเลย ว่าเบื่อจะฟังแล้ววว
พอพี่เบื่อเค้าก็หันไปเล่าให้แม่ฟัง แต่แม่กำลังจะออกต่างจังหวัดอีกแล้ว เค้าเลยต้องหาเหยื่อรายใหม่ คุคุ
เออ มีเรื่องตลกๆด้วยแหละ เค้าเคยโค้ตคำพูดพี่ต้านขึ้นเตตัสในเฟซด้วย ปรากฎว่าโดนเพื่อนลบ
ออกจากเฟรนด์ลิสเลยอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกก ไม่รู้ตัวด้วยนะ จนเพื่อนอีกคนมาบอกอ่ะ อย่างฮา 55+
พอแระไปทำงานต่อก่อน จะลาพักหนาวแต่งานค้างตรึม เฮ้ออออ บัดซบ !!!! :z3:
-
กรรม.. นึกว่าตอนที่แล้วคุณโบแจ้งว่าใกล้จบ ที่แท้จบจริงนี่หว่า อ๊ากกกกกกกกกกกก เอ๋ออ่ะเรา!!!
อย่างนี้ต้องคิดถึงทุกคนแน่ๆเลย โดยเฉพาะคู่เอกแสนจะอินดี้
แล้วก็คุณโบ ที่เราบอกว่าเริ่มกันใหม่น่ะ หมายถึงอยากให้คุณโบเขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้ขึ้นมาอีกน่ะค่ะ
จะกี่เรื่องๆเราก็จะติดตามน้าาาา
เพราะที่ตามอ่านอยู่แค่ไม่กี่เรื่องหรอก เฉพาะที่อ่านแล้วมันใช่ พอเจอที่โดนใจทีนี้ก็จะติดหนึบเป็นรอยเตารีดไหม้บนเสื้อเลย(ดูน่ารังเกียจไปมั้ย? ฮ่าๆ)
ป.ล. เดาว่ารถชนแล้วพุไม่เรียกประกันนี่เพราะฝ่ายเคลมหล่อ เคนเลยสั่งห้ามเดี๋ยวป๋าเคนจ่ายเองป่าวเนี่ย
:กอด1: รัก(น้องชาย)คุณโบนะ อิอิ :กอด1:
-
แต่พุก็ยืนยันว่าเป็นห่วงเคนเหมือนกัน โดยการรีบหนีเที่ยวแล้วรีบกลับค่ะ ---- 555 :laugh:
ฮาอะพุ เป็นห่วงจริงจริ๊งงง
จริงๆ แล้ว อยากอ่านเรื่องของพุกับเอ็มนิดๆเน๊าะ แต่ดูจะไม่มีอะไรในกอไผ่แล้ว
เลย... เอาตอนพิเศษอะไรก็ได้ที่ให้พุอยู่กับพวกเราไปนานนานนนนนนได้มั้ยคะ :กอด1:
เช่น พุทำยังไงกับกิ๊กๆกั๊กๆ ที่ไม่ได้กิ๊กๆกั๊กๆหลังคบกับเคน
เช่นอิน้องอะไรหว่าที่มาถ่ายรูปรับปริญญาให้อะ แล้วมีคนมาจีบพุเพิ่มมั้ย
เคนมีเรื่องให้พุต้องหึงบ้างรึเปล่า??? ตอนนี้ทั้งคู่กลับมาคบกันนานรึยังเอ่ย วัดจากวันที่พุตัดพี่นัทและบอกจะคบกับเคนก็ได้จ้า
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดนี้
เราก็อยากให้พุอยู่กับเคนไปนานๆ พุโชคดีนะที่ได้เจอคนที่รักขนาดนี้
เราที่มีแต่พวกแว๊บมาแว๊บไป รู้สึกดีนะที่เห็นคนมีความรัก มีความกล้าที่จะทุ่มใจ(แบบที่เราทำไม่ได้)
ถ้าหลังจากนี้มีปัญหาอะไร อยากให้พุคิดให้ยาวๆ คิดถึงความดีเคนบ้างนะ หึหึ
ขอให้ Happily ever afterนะจ๊ะ :L2:
-
จบจริงหรอ ใจหายอ่ะ
อยากจะซึ้งแต่แม้นยาวๆไม่เป็นอ่ะ
อ่ออ ขอให้พุกับเคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
ขอให้โบแต่งเรื่องใหม่เร็วๆ(<- อันนี้เกี่ยวไหม)
ที่จริงอยากได้ หวานๆ(แต่พุคงไม่หวาน TToTT) อีกซักตอน
-
พี่โบเขียนเยอะๆๆๆๆๆนะคะ รออ่านเสมอค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณคนเขียนจริงๆค่ะ น้องโบใช่ไหม๊
พี่เป็นคนชอบอ่านเรื่องเล่ามาก เพราะได้เห็นมุมมอง ของการใช้ชีวิตคู่ของคน2คน ที่เป็น ผู้ชายทั้งคู่
การที่เริ่มจะรักกัน ซึ่งสังคมบ้านเราอาจเปิดรับมากแล้ว แต่ใช่จะเป็นเรื่องปกติที่ทุกครอบครัวจะยอมรับ
และการที่จะประคับประคอง ความรักให้ยืดยาว มั่นคง ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องพยายามกันคู่
หลายคู่อยู่กันยั่งยืน พี่อ่านในเล้านี้ ก็ยินดีและมีความสุขไปกับเขาด้วย
และก็อยากให้คู่ของ น้ำพุกับเคน จงยั่งยืนกันตลอดไปอยู่ด้วย ความรัก ความสุข เข้าอกเข้าใจกัน รู้จักอภัยให้กันในบางเรื่อง
ท้ายนี้ พี่ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆจ๊ะ :L1:
สำหรับน้องโบ (คนเขียน) น้องเขียนได้ดีนะคะ อ่านง่าย เหมาะแก่การเป็นนักเขียน และขอให้สนุกกับการเขียนต่อไป
จะติดตามอ่านนะคะ :กอด1: :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รอตอนพิเศษนะน้องโบ
ปล.นัองพุกับน้องเคนถึงความรักจะทะเลาะกันบ้าง
จะบ่นกันบ้างแต่ขอให้มีกันอย่างนี้ตลอดไปนะจ๊ะ
:z2:
-
ขอบคุณน้องโบมาก ๆ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของน้ำพุและบรรดา fc
เราอ่านยังหลงรักน้องเขาเลย ไม่แปลกใจหรอกว่าพุก็จะเป็นศูนย์กลางไปอีกนาน
นายเคนก็เหนื่อยหน่อย มีแฟนเจ้าเสน่ห์
-
:เฮ้อ: จบซะแล้ว
ขอบคุณคุณโบว์สำหรับช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมา, ดิฉันได้รับความสุขและอิ่มเอมใจจากการอ่านเรื่องเล่าเชิงนิยายเรื่องนี้มาก. รัก...เป็นอารมณ์ที่ทางศาสนาเรียกว่ายางเหนียวแห่งกิเลส แต่มันก็เป็นอารมณ์ความรู้สึกอันงดงามที่มนุษย์ผู้หนึ่งจะให้กับอีกผู้หนึ่งได้. ชื่อเรื่องว่า Love is a drug เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงลักษณะอาการของเคนได้ดีอย่างยิ่ง ในเมื่อได้ตกหลุมรักพุไปแล้ว ย่อมโงหัวไม่ขึ้น และเลิกรักไม่ได้ ก็เหมือนกับการที่เคนได้ติดยาเสพย์ติดสักอย่างนึง จะทำอย่างไรก็เลิกไม่ได้. ต่างกันตรงที่ว่า รักนั้นบริสุทธิ์ ส่วนยาเสพย์ติดนั้น ไม่ค่อยดีเท่าไหร่.
ผู้ชายอย่างเคนเป็นคนที่น่ามีไว้ในครอบครองอย่างยิ่ง (แอร๊ย) พุนั้นเมื่อเริ่มสนใจเคน ก็เห็นเคนเหมือนเป็นของหอมหวาน เมื่อคบกันไปนาน ความหอมความหวานก็ไม่เหลือเสียแล้ว อุปมาได้กับลิงซึ่งได้แก้ว เมื่อแรกเห็นก็คิดว่ามันมีสีสันน่ามองจึงจับมาลองเล่นด้วยสนใจใคร่รู้ แต่เมื่อเห็นว่ามันกินไม่ได้เสียแล้ว ก็เลิกให้ความสนใจ แต่รักของพุกับเคนนั้นมันลุกยิ่งกว่านั้น ตรงที่ว่า...เมื่อรักเพราะอารมณ์ได้สุดสิ้นไปแล้ว, รักที่ตามมาก็คือรักที่จะยืนยงเพราะคนรักกันย่อมใช้เหตุผลเข้าหากัน ยามมีปัญหาก็คุยกัน เห็นได้เลยว่า ทั้งพุและเคนต่างเคยเป็นคนอารมณ์ร้อน อยากทำอะไร...ทำ คือตามใจตนเองทุกอย่าง รักเคยร้อน เพราะรักทำให้เจ็บปวด แต่เดี๋ยวนี้รักทั้งสองนั้นหวาน เพราะเริ่มเข้าใจกันและกัน
เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการของความรักและความผูกพันของคนสองคน ทำให้รู้ว่า การจะรักกันนั้นมันต้องฟันฝ่าและเรียนรู้กันมามากมายแค่ไหน การจะคบกับใครสักคนหนึ่ง มิใช่แค่เจอกันแล้วลากเข้าห้อง ฟาดฟันกันแล้วจบ มันไม่ใช่เช่นนั้นเลย
ดิฉันอยากบอกว่าปลาบปลื้มมากค่ะ
กดบวก ๑ ให้คุณโบว์นะคะ :กอด1:
-
ในที่สุดก็ปิดฉากลง ยังไงก็จะรอตอนพิเศษเรื่อยๆนะคะ
เป็นเืรื่องที่จบไ้ด้ถูกใจคนอ่านค่ะ อิอิิ เพราะลุ้นมากลุ้นให้เคนเป็นพระเอก สุดท้ายก็สมหวังซะที ไม่คิดว่าจะได้รีเทิร์นกลับมาหากันน
เคนน่ารักยังไงก็น่ารักหยั่งงั้น กร๊ากกกกกกก ชอบพระเอกเรื่องนี้ ทุ่มเทสุดๆ
พออะไรมันลงตัวแล้ว ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ชอบที่ทั้งคู่หวานกัน แคร์กัน รักกัน หึงกัน หวงกัน หื่นกัน เอ๊ะ ไม่ใช่ อิอิ
ฯลฯ
ขอบคุณจ๊ะ รอติดตามต่อไปเรื่อยๆ
-
จบแล้ว น่ารักมาก
ในที่สุดก็เป็นเคนจริงๆ เราเชียร์เคนมาแต่ต้นเลยรู้สึกดีเป็นบ้า
นิยายจบแล้ว แต่ชีวิตจริงเคนพุก็ยังต้องดำเนินต่อไป
ไว้เอาตอนพิเศษมาเขียนมั่งนะ
คงจะคิดถึงน้ำพุน่าดูเลยอ่ะ
-
ถึงจะจบแล้วก็ยังรักยังหลง
เรื่องนี้อยู่นะ :กอด1:
:pig4:นู๋โบมากๆ
-
ได้อ่านแล้วก็ชื่นใจ
เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ
เรื่องคนที่ทุ่มเทและ
รักพุมากที่สุดคือเคน
ก็เลยเอาใจช่วยเคนให้
สมหวัง
แล้วก็คงคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ แงๆคิดถึงอ่ะ
-
Finally!!! อ่านจบสักที เหอ ๆ
จะบอกว่า ตอนที่เริ่มอ่านเรื่องนี้ตอนแรก ๆ รู้สึกแบบ เฮ้ย!!! มันดูสะเปะสะปะไงมะรู้
แบบ... เหมือนไม่มีประเด็น ไม่มีจุดหมาย ไปเรื่อย ๆ
แล้วตัวเอกก็นิสัย น่ารำคาญ น่าเบื่อมาก แย่อ่ะ ว่างั้น
แต่พอยิ่งอ่าน ๆ ไปเรื่อย ๆ กลาง ๆ เรื่อง ยิ่งแบบ หยุดไม่ได้อ่ะ อยากรู้จะเป็นงัยต่อไป
แล้วก็แบบ อินมาก ตอนแรกรู้สึกไม่ได้เชียร์เคนเลย แต่ก็เข้าใจนะว่ารักมาก แต่แบบมากไปป่ะ เหอ ๆ
แต่พอมาตอนนี้แบบว่า หาแบบเคน คงยากอ่ะ ชาตินี้จะมีอีกมั๊ย อะไรแบบนี้ ในแง่ดี ๆ ของเคนคือแบบ หาได้ยากจิง ๆ
แอบเชียร์พี่นัท(เถื่อน)สุดตัว 555+ ชอบบุคลิกแบบนั้นอ่ะ เข้าใจไปซะทุกอย่าง โผล่มาตอนที่ต้องการได้ทุกเมื่อ พูดง่าย ๆ คือมีแต่ทำให้รู้สึกดีซะเป็นส่วนใหญ่ คือยังงัยก็แคร์ ถึงแม้จะดูกวน ๆ ดูไม่ใส่ใจ แต่จิง ๆ แล้วไม่ใช่ ชอบอ่ะ!!! ชอบมาก
สุดท้ายกลับมาลงเอยกันได้ก็ดีใจนะ เคนกับน้ำพุก็น่ารักกันดี เริ่มเดินเข้าหากันคนละครึ่งทาง เริ่มเข้าใจ
แอบสงสารเจ้าเทนเล็ก ๆ 555+
ว่าแต่นายเอกเราเนื้อหอมเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนน กิ๊กเยอะมะหวาดมะไหว มากมายก่ายกอง รถไฟชนกันเป็นร้อยขบวน ดับอนาจ 555+
สรุปว่า พออ่านจบแล้ว รักเรื่องนี้อ่ะ ^_^
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าค่ะ
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ตอนจบแล้วเนี่ยแหล่ะ ใช้เวลา 2 วันรวด (ปกติจะไม่พยายามตามอ่านเรื่องที่ยังไม่จบ)
แรกๆ บอกตรงๆ ว่า น้องพุเนี่ยป๊อบได้ยังไง นิสัยแปลกๆ เพราะหน้าตาอย่างเดียวรึเปล่า
แต่พออ่านถึงช่วงหลังๆ แล้วถึงรู้ว่า อ้อ มันด้วยส่วนประกอบหลายอย่าง และมีส่วนที่อ่านแล้วรู้สึกว่า
อืม พุน่ารักดีนะ ประมาณนี้ค่ะ เลยไม่แปลกใจแล้ว
จริงๆ ไม่คิดว่าจะอ่านได้จนจบเลยค่ะ เพราะช่วงแรกจะเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีอะไรแต่ก็ลองอ่านดู
แต่อ่านแล้วติดซะงั้น
-
อุกรี๊ดดดดดด
จบแว้วววว :mc4:
แอบใจหายเหมือนกันเนอะ กระซิก กระซิก :impress3:
แต่จบไปแล้ว ก็ตามอ่านน้องมายด์ต่อชดเชยแล้วกันเนอะ
-
พอพุเปิดใจปุ๊บ มันก็เลยมองเห็นด้านอื่นๆ ของตัวเอง และเคนก็เสมอต้นสเมอปลายดีนะ
-
สงกรานต์ ... สเปเชี่ยว
/
ย้อนอดีตไปเมื่อปีที่แล้ว... วันหยุดยาวสงกรานต์ พอดีที่บ้านผมต้องไปเยี่ยมญาติที่ ตจว. คับ แล้วผมเป็นโรคอะไรก็ไม่ทราบ ไม่ชอบไปบ้านยาย ไม่อยากเจอญาติ ไปทีไรเบื่อทุกที ไปทีไรก็เจอแต่คนแก่... พูดจาเสียงดังโวยวาย ไอ้พวกเด็กน้อยก็แหกปากดังลั่น ส่วนพวกรุ่นราวคราวเดียวกับผม มาตอนนี้ก็ไม่สนิทกันเหมือนเดิมแล้ว เจอหน้าก็ไม่มีเรื่องคุย ทั้งที่เมื่อก่อนก็ดูสนิทกันดี ผมสนิทกับไอ้ฟิวไงคับ ไอ้นี่ตัวเชียร์เคนแต่แรกเลย ไอ้ฟิว มันไม่ค่อยชอบมางานรวมญาติแบบผมเนี่ยแหล่ะ จะติดเพื่อนมากกว่า ส่วนพี่บอลแต่งงานไปและ... คือ...ไปทำผญ. เขาท้องครับ เลยต้องรีบแต่ง เพราะท้องป่องแล้วอ่ะดิ ให้ป่องกว่านี้แล้วไม่แต่งมันก็จะอายชาวบ้านเค้าอีก เฮ้อ
ปกติผมไม่ค่อยสนใจเทศกาลเท่าไหร่ครับ ที่ไหนที่คนอื่นเขาไปจะไม่ไป อย่างตอนนี้คนออกนอกกรุงกัน ผมยิ่งอยากอยู่ในกรุง รถโล่งดี เดินเที่ยวไหนก็สบาย ไม่ต้องแออัด แต่ประเด็นคือพ่อผมเขาอยากให้ไปหายาย ผมก็ว่างไม่มีภารกิจอะไรแล้วมีเหตุผลอะไรให้ไม่ไปล่ะ เออว่ะ
สุดท้ายบอกไอ้เคน... มันเจือกแถอยากไปด้วยซะนี่ ถ้าไม่คิดไรมากนะคับ มันไปด้วยคนอื่นเขาคงไม่สงสัยอะไรนักหนาหรอก เพราะพี่ๆ ผมอ่ะ ก็เคยพาเพื่อนไปเสนอหน้าเหมือนกัน เหมือนเอาเพื่อนไปกดดันเพื่อจะได้ไปเที่ยวเล่นสงกรานต์ต่ออะไรแบบนี้อ่ะครับ
ผมบอกแม่ ว่าเคนจะไปด้วย แม่ก็ด่าเหมือนเดิมคับ บอกว่าจะเอามันมาทำไม ที่นี่วุ่นวาย บลาๆๆ คือ...มันเป็นอย่างงั้นจริงๆ ครับ ขนาดผมยังไม่อยากไป แถมญาติผมแต่ละคนก็........อืม.........นะ
สรุป เคนก็ไปครับ แต่เอารถผมไป (พ่อซื้อให้แล้วยังติดป้ายแดงอยู่เลย) ก่อนหน้านั้นวันนึง ไอ้น้องเทนรู้ข่าว มันก็ทำท่าอยากไปด้วยอีกคน อ้างจะเที่ยว แม่งมีเหี้ยไรให้เที่ยว บ้านยายผมอยู่ชนบทเลย มีแต่ทุ่งนา ข้างบ้านเป็นวัด ผีเคยดุอีกต่างหาก ผมไม่ให้มันไปหรอก ไม่เกี่ยวกัน แล้ววันแบบนี้ไปเที่ยวกับแฟนน้องให้หนำใจดีกว่ามั้ยครับแสรด
ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับแฟนน้องเทนเท่าไหร่ เคยเห็นครั้งเดียววันนั้นที่มันพามาคอนโด ก็หล่อดี ท่าทางดูมีมารยาท ใส่แว่นด้วย...เหอๆ ลองคุยด้วยเพราะโดนเทนบังคับให้มาคุย ก็...อืม.......เฉยๆ ว่ะ พอเขากลับไป เทนก็มาถามว่า...ไอ้แว่นมันดูเป็นไงมั่ง? ถ้าคบด้วยจะดีไหม? บลาๆๆ
เออออออออออ กูจะไปรู้กับมึงมั้ยวะครับ กูเจอเค้าแค่ไม่ถึงสามชั่วโมง
ผมตอบไม่รู้ คิดเอง แม่งอยากคบใครก็คิดเองสิวะ แต่เห็นเป็นน้องแฟนก็เลยบอกๆ ไปตามที่คิด ไอ้น้องเทนหน้าเบ้ ทำท่าเซ็งๆ พอผมบอกท่าทางน้องเค้าก็ดีนะ ลองคบดูดิ
“อืม ก็ได้” พูดจบ มันลุกไปหยิบมือถือมากดโทรออกเลยคับ แถมมานั่งข้างผมให้ได้ยินบทสนทนาอีกว่า...
“เฮ้ย แว่น มึงกับกูคบกันก็ได้”
หง่ะ ผมนั่งอึ้งกับความเร็วของมัน เอาง่ายๆ อย่างงี้เลยเหรอมึง มันคาใจชัดๆ เลยว่ะครับ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย พอน้องเทนวางสาย มันก็หันมายักคิ้วให้ผมทำนองว่าเสร็จและ เรียบร้อย...
ผมไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลยยิ้มแหยๆ ให้มัน มันก็ยิ้มกว้างขวางปานแม่น้ำแยงซีฯตอบกลับมา ถามว่าอยากรู้เหตุผลไหม?
อยาก! แต่ไม่เสือก เรื่องของมึง!
แค่นี้ละคับ จบ พอไอ้น้องเทนมีแฟนเป็นชาย อยากให้เห็นหน้าเคน... มันอึ้งมาก แบบว่านิ่งเป็นรูปปั้นไปเลย ไอ้เคนก็รู้นะคับว่ามีคนมาตื๊อจีบน้องมันอยู่นานแล้ว และ รร.ผมเนี่ย มันก็มีเรื่องแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ธรรมดาอ่ะคับ แต่ประเด็นคือ น้องเทนไม่เคยยุ่งเลย มันคบ ญ. มาตลอด แม้ว่าจะมีเก้งกวางอยากได้มันไปเป็นผัวแค่ไหนก็ตาม
คืนนั้นไอ้เคนเลยเรียกเทนไปห้องมืดสอบสวนกันเป็นชั่วโมงไม่กินข้าวกินปลา ตอนแรกแอบหวั่นผมจะโดนป้ายความผิดรึเปล่าวะ แต่ปรากฏรอแล้วรอเล่าก็ไม่โดนคับ ผมไม่โดนซัดทอดแต่อย่างใด พอไอ้สองคนนั้นออกมายังแอบอึ้งว่ากูรอดจริงดิ? ทั้งที่ดูท่าทางจะเป็นตัวการเหมือนกันนะนั่น
ผมระแวงสงสัยโคตร........กลัวเคนเป็นระเบิดเวลาอ่ะ กลัวโดนใส่ร้ายว่าผมเป็นคนชี้แนะน้องเทนให้คบ ผช. แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอย่างที่คิดแฮะ ทุกอย่างยังปกติดี ตอนหลังถามเคนมันก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ มันแค่ถามเหตุผลเทนว่าทำไมเฉยๆ แล้วก็คุยเข้าใจกันแล้ว เนื้อหาไม่มีอะไรมากคับ แค่น้องเทนบรรยายว่าน้องแว่นเป็นคนดี จริงใจ คอยช่วยมันหลายอย่างตั้งแต่อยู่ม.ปลายแล้ว ก็เลยลองคบดู.... คือ...ไม่แน่ใจตัวเองเท่าไหร่หรอก แต่ขอลองดู ประมาณนั้น
ตอนหลังผมสบายใจนึกว่าหลุดบ่วงกรรมแล้วเลยไปแซวไอ้น้องเทนว่าชอบคนใส่แว่นเหรอวะ? เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าชอบเนิร์ด (ที่จริงน้องแว่นไม่เนิร์ดครับ)
แซวจบ อยู่ๆ ไอ้น้องเทนหยิบแว่น(สายตา)ผมที่วางอยู่ข้างโน้ตบุ๊คขึ้นมาเฉยเลย มันกางขาแว่นออก ทำเป็นส่องๆ ดู สักพักก็เอาแว่นผมไปใส่
“ชอบคนใส่แว่น แล้วไง ...มีปัญหาป่ะ?” แหง่ะ สะอึกเลยกู ไม่นึกว่ามันจะมามุขนี้
“ใส่แล้วน่ารักนะ” มันชี้ไปที่ตาตัวเอง ผมงงว่ามันพูดถึงใคร แต่ที่แน่ๆ กรูไม่ลากพาเข้าตัวแน่นอน
“วันหลังถ้าพี่เจอน้องแว่น เดี๋ยวบอกให้นะว่าเทนชมน่ารัก”
“บ้าเด่ะ! ไม่ต้องบอก!” มันโวยวายทันที
“โถ ทำเป็นอาย...” กรูล่ะหมั่นไส้มึงจริงๆ ทีนี้ไอ้เทนก็ถอดแว่นผมออกคับ แต่ไม่ได้ถอดแล้ววางไว้ที่เดิม มันจะเอามาเสียบใส่หน้าผมเนี่ยดิ สาสสส เลยต้องถีบมันไปไกลๆ สักที ไอ้นี่เจอถีบก็ไม่ระคายผิวนะคับ เพราะมันหนังหนา แล้วก็โดนพี่มันถีบประจำ แม่งโรคจิต ชอบเจ็บตัว
กลับมาที่วันสงกรานต์ หัวเด็ดตีนขาดไง ผมก็ไม่ให้ไอ้น้องเทนไปเป็นก้างหรอก ตอนนั้นผมพอรู้จักน้องแว่นนิดๆ แล้ว มีเบอร์แต่ไม่สนิท เลยบอกน้องแว่นให้มาค้างเป็นเพื่อนเทนเวลาผมกับเคนไม่อยู่
พอตอนเช้าน้องแว่นมา...ไอ้เทนเห็นถึงกับตะลึงยืนเหวอไปเลย ผมเห็นแล้วสะใจโคตรๆ ให้ตายเหอะ วันนี้ล่ะจะเป็นวันที่มึงโดนเปิดประสบการณ์ แต่เดาไม่ออกใครจะเป็นฝ่ายบุกทะลวงนะคับ เพราะน้องแว่นก็ดูแมนๆ ดี เหอๆๆ
เช้านั้นผมก็ขับรถออกวงแหวนรอบนอกคับ ผมเป็นพวกตีนเร็วกว่าสายตา ชอบขับเลย ขับไม่บันยะบันยัง โชคดีรถเครื่องไม่แรงมาก ไม่งั้นจะน่ากลัวกว่านี้ เอิ๊กๆๆ ไม่รู้เป็นไร มันจะมีอาการแบบนี้เป็นพักๆ อ่ะคับ
“เคน ซ้ายว่างป่ะ แม่งไอ้คันข้างหน้าจะขับช้าไปไหน นี่มันเลนขวานะเว้ย”
“ไม่ว่าง มีรถกระบะ” เคนจะเป็นคนบอกทางโล่งผมเป็นพักๆ คับ
“ไม่ต้องรีบหรอก ขับตามเค้าไปนั่นแหล่ะ” แล้วก็จะคอยปรามผมเป็นระยะๆ เช่นกัน แต่ผมก็ฟังได้ไม่ถึงหนึ่งนาที ซ้ายโล่งปั๊บตบไฟ ไปซ้ายต่อทันที เอาตรงไหนที่มันเร็วสุดก็จะไปทางนั้น พอผมเหยียบแตะ 140 ไอ้เคนฟาดแขนผมเลยคับ ดังเพี๊ยะ
“เบาๆ” มันบอกให้ผมเบาตีนลงหน่อย ผมก็ลดๆๆ ลงเหลือร้อยเดียว แฮะๆ
ขับไปต้องดูความเร็วไปคับ เกินร้อยยี่เคนมันก็จะเตือนแล้ว เวลาเคนขับรถมันไม่ค่อยแซงซ้ายแซงขวามากคับ ขับไปเรื่อยๆ ความเร็วคงที่ ดูปลอดภัยอ่ะ แต่ผมขับรถน่ากลัว จนบางทียังกลัวตัวเองเลยหง่ะ
ช่วงเทศกาลแบบนี้รถเยอะอยู่แล้วคับ แต่ทางด่วนมันก็ขับได้เรื่อยๆ จนจะลงสะพานตรงบางปะอินป่ะคับ? รถเสือกติดโคตรพ่อโคตรแม่ติดซะงั้น!!! เอาล่ะเว้ยยย ซวยแล้วกู ติดสาหัสมากจะไปถึงบ้านยายกี่โมงกี่ยามวะเนี่ย หน้าผมเริ่มถอดสี เลยโทรไปรายงานแม่ว่ารถติดมากกกกกกกกก กว่าจะไปถึงต้องเย็นมากๆ หรือดึกมากๆ แน่เลยแม่ พอแม่กับป๊ารู้ ก็เลยบอกผมว่าให้ผมรอดูท่าทีก่อน หากบ่ายๆ รถหายติดแล้วก็ให้ขับต่อมา แต่ถ้ายังติดอยู่ก็ให้กลับกรุงเทพฯไปก่อน วันพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่แล้วออกให้เช้ากว่านี้
ตรงนั้นมันใกล้อยุธยาแล้วใช่ป่ะครับ ผมเลยจะไปเที่ยวรอดูท่าทีที่อยุธยาก่อน เสร็จแล้วค่อยออกมาตามบัญชา อิอิ
แต่ปัญหาในการเที่ยวครั้งนี้มีอยู่เรื่องเดียวครับ.............กรูไม่รู้ทางโว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!
ผมเคยมา...นานแล้วแหล่ะ และแน่นอนว่าต้องจำอะไรไม่ค่อยได้ ไอ้เคนก็ครือกัน ผมขับหลงไปซักพัก เคนเลยบอกว่าเดี๋ยวเปลี่ยนมันดีกว่า ในเมืองรถเยอะ ไหนจะมอไซต์ ไหนจะรถสงกรานต์ ให้มันขับดีกว่า เออ ก็ได้ ผมจะได้ดูวิว ดูวัด ดูบรรยากาศสงกรานต์ เรื่อยเปื่อย ไม่ต้องคอยระวัง หุหุ
ผมพอจำได้นิดนึงคับ ตรงวงเวียนอ่ะ เลี้ยวซ้ายจะมีวัด...(ลืมชื่อ) เลยให้มันแวะไปวัดนั้นก่อน แล้วก็แวะกินข้าวกันด้วย ขับต่อไปอีกซักพักก็จะเจอ...หมู่บ้านญี่ปุ่น (ป่าววะ?) ที่นี่ไม่ค่อยมีคนเลยแย่จังแอบลวนลามเคนไปได้หลายดอก อิอิ ถ่ายรูปกันสนุกเลยคับ มีแค่ผมกับเคน กับอีกหนึ่งครอบครัวที่มาเร็วเคลมเร็วจริงๆ ทัวร์เกาหลีรึไงวะนั่น พอไม่มีใคร... ที่นี่มีแค่เรา ก็เสร็จโจรสิคับ เสียงดังเฮฮาได้อย่างไม่เกรงใจผู้ใด แถมที่นี่มีแผ่นผับแจกให้ด้วยคับ (มันไม่เข้าฟรีนี่หว่าแสรด)
บาร์โว่!!!! ข้างหลังมีแผนที่เกาะเมืองด้วยล่ะ แทบอยากจะร้องไห้ ทีนี้ก็เที่ยวได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ
ผมดีใจมากจริงๆ นะคับ ยังกับเจอทองสองสลึง ทีนี้ก็สุมหัวกันดูกับเคนใหญ่เลยว่าจะไปเที่ยวที่ไหนต่อดี ผมเล็งๆ อันที่ยังไม่เคยไปอ่ะ วางแผนกันซักพักก็ขับไปเรื่อยๆ เที่ยวหลายๆ วัด เอาให้ครบเก้าวัดเลยละกัน ตามสโลแกน หุหุ
นอกเกาะเมืองยังไม่งงกับแผนที่จิ๋วมากคับ แต่พอเข้าเกาะเมืองแล้วเนี่ยดิ... แม่เจ้า แอบงงเหมือนกันนะ แต่พอดีผมพอดูแผนที่เป็นเลยไม่ค่อยหลงครับ
ช่วงนั้นก็ไปซักหกวัดได้แล้วมั้ง แต่มาช้อคตอนกำลังออกจากซอยแบบงงๆ แล้วมาโผล่ตรงที่รถติดเหี้ยๆ เนี่ยดิ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นถนนที่ไว้เล่นสงกรานต์กันรึเปล่านะครับ แต่มันติดมากกก แทบขยับไม่ได้ ไอ้เคนก็ทำท่าไม่อยากขับไปพัวพันตรงนั้นเพราะกลัวรถโดนเฉี่ยวเป็นรอยอ่ะ (เพิ่งถอยมา แล้วผมยังไม่ได้ขับชนอะไรนะคับ) เลยบอกผมว่าเลี้ยวกลับไปทางเดิมดีไหม? แต่ผมดูๆ แล้ว มันจะเลี้ยวไปทางไหนได้วะ ซอยมันเล็กแคบจะไปเชื่อมต่อกันมั้ยก็ไม่รู้ และถ้าออกนอกเส้นทางจากแผนที่จิ๋วเนี่ย ผมกลัวหลงอ่ะคับ เลยให้มันขับต่อไปเรื่อยๆ
สีหน้าเคนก็หงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ก็อย่างที่รู้ๆ กันว่าท่ามกลางสงครามทั้งมอไซต์ รถสงกรานต์น่ะ มันวุ่นวายอลหม่านกันแค่ไหน แต่ผมชอบดูนะ ท่าทางหนุกดี
ก๊อกๆๆ
จะไม่สนุกก็คราวนี้แหล่ะ
อยู่ๆ ก็มีก๊อยมาเคาะกระจกรถฝั่งที่ไอ้เคนนั่งคับ มันเหล่ตาไปมองนิดนึงแล้วรีบหันกลับมาแบบไม่สนใจ แต่น้องก๊อยก็ตื๊อไม่เลิก ตะโกนบอกเคนให้เปิดกระจกๆๆๆๆ สาสสสสสส รถกู๊ววววว แอบห่วงรถมากกว่า (กำ ขอโทษ) ห่วงแฟนดิ ดูทำหน้าหงิกซะปานนั้น
“เปิดกระจกหน่อยค่าๆๆๆ พี่ค้า เปิดหน่อยๆๆๆ ขอปะแป้งหน่อยนะค้าๆๆๆ”
ไม่ใช่แค่ก๊อยแล้วคับ มีน้องตุ๊ดที่เห็นความหล่อเจิดจ้าของแฟนผมเข้ามาผสมโรงด้วย แม่เจ้า........ ตุ๊ดมาเริ่มกลัวหง่ะ
เคนมันก็หันไปโบกมือบอกไม่เอาครับๆ แบบเสียมิได้ พยายามฝืนยิ้มให้สุดฤทธิ์ รถแม่งก็ไม่ขยับ สัด แถมโดนรุมทำร้ายกระจก สาดแป้งเน่าใส่ สักห้าคนได้ตอนนั้น เคนมันก็เลยหันหน้ามาหาผมแบบ....กูไม่ไหวแล้ว ทำไงดีพุ?
ผมเลยไปช่วยมันโบกไม้โบกมือ ชี้โบ๋ชี้เบ้ไปว่า ไม่เอา ไม่เล่นคร้าบ มีธุระ อะไรก็ว่าไป ทำหน้าตาน่าสงสารขอร้องสุดยอดสาด
แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตร... แทนที่สาวๆ จะฟัง แม่งเสือกเรียกพรรคพวกมารุมกระจกฝั่งผมเพิ่มซะงั้น
โอ้วววว ฟัคเดอะชิท!!!
รถผมเละตุ้มเป๊ะเกือบรอบคัน ยังๆ ยังไม่พอ พอรถคันหน้าเริ่มขยับได้แล้ว ก๊อยกับน้องตุ๊ดก็ยังไม่ยอมไปไหน กะว่าถ้าไม่ได้ฟันผมกับไอ้เคนงานนี้ไม่เลิกแน่ๆ อ๊ากกกส์ นู๋กลัวววววว!!! :sad4:
ผมกับเคนเลยหันหน้าไปมองกันอย่างปลงๆ แล้วลดกระจกลง.......จากนั้นมือมารก็เข้ามารุมอัดที่หน้าผมจนไม่เหลือสารร่างเดิมคับ แต่ไอ้เคนซวยกว่า......คือมันลดกระจกลงมาเยอะคับ เพราะกลัวรถผมเป็นอันตรายจากแรงอัด ทีนี้มันก็เลยโดนน้องตุ๊ดคนนึงกระชากเข้าไปจ๊วบที่แก้มอย่างจังทีนึง เต็มๆ สองตาผม!!! :serius2:
เห็นแล้วช้อคคับ ตกใจอ่ะ
ท่ามกลางเสียงกรี๊ดดังสนั่น ไอ้เคนรีบปิดกระจก ขับหนีทันที ส่วนผม............อึ้งๆๆ รู้สึกเจ็บแปล็บๆ แล้วก็รู้สึกโกรธจนอยากลงไปเตะยอดหน้าไอ้คนที่มันกล้าลวนลามแฟนผม
หง่ะ....โกรธจนพูดไม่ออก ทำไรไม่ถูก เคนมันก็ส่งเสียงหงุดหงิดออกมา แล้วบอกผมว่าเอาน้ำมาเช็ดหน้าให้หน่อย อยากจะอ้วกว่ะ ได้ยินเคนมันพูดแบบนี้ก็หายโกรธหน่อยนึง แต่ยังนอยอยู่ เลยว่ามัน
“แล้วเปิดกระจกเยอะทำไมอ่ะ”
“กลัวดันๆ มาแล้วกระจกหักอ่ะดิ”
“บ้า มันไม่หักหรอก”
“เออ ช่างมันเถอะ รีบเช็ดเร็ว เหนียว” ชิ งอนมัน แต่ผมก็เทน้ำใส่ผ้าเช็ดหน้าแล้วเช็ดแป้งออกให้เคน พอถึงวัดก็ล้างหน้าดีๆ กันใหม่อีกทีคับ แต่ผมยังงอนมันไม่เลิก มันไม่ถามเรื่องที่ผมโดนรุมมั่งเลยหง่ะ ปกติต้องบ่นแล้ว แต่นี่มันมัวแต่แสยงหน้าตัวเองอยู่ก็เลยไม่สนใจผม
ผมเก็บความนอยด์ไว้ในใจ แต่สีหน้าออกตอนกำลังเดินผ่านพวกร้านค้า เข้าไปในวัด ....วัดไรหว่าที่มีเจดีย์ใหญ่ๆ สามองค์ เคนมันก็ถามผมอยากกินไรไหม? แต่ผมแค่ส่ายหน้า อยู่ๆ มันก็หมดอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆ ก็เข้าใจนะคับว่าเคนมันไม่ได้อยากโดนหอมแก้มหรอก แต่ทำไงได้ ผมก็พยายามเป็นปกติ เดินๆ ดูไปเรื่อยๆ ให้ใจเย็นลงเอง
แอบเดินแยกด้วย ทำเป็นไม่สนใจมัน เพราะต้องการจะหยุดความงี่เง่าของตัวเองอ่ะคับ เลยจำเป็นต้องไม่มองหน้ามันสักพัก
พอเดินออกมาจากวัด ไปนั่งพักกัน เคนมันก็บอกจะไปซื้อของกิน ผมเลยจะไปซื้อน้ำ พอกลับมาก็นั่งกินกันเงียบๆ คับ อาจจะเพราะเหนื่อยด้วย แดดร้อนอ่ะแย่จัง พลังเริ่มหมด แอบดูเวลาบ่ายกว่าแล้ว ยังไม่ครบเก้าวัด ต้องเอาให้ครบก่อน ไม่งั้นไม่กลับ ตอนแรกก็นับอยู่หรอกคับว่ากี่วัดแล้ว แต่ไปๆ มาๆ มันลืม สุดท้ายเกินไปวัดนึง เพราะอยากไปต่อ... มันเป็นทางผ่านพอดี แล้วผมก็ไม่เคยมาวัดนี้ด้วย...
พอรู้จากแผนที่จิ๋วว่าเนี่ยวัดสุดท้ายแล้วนะ... ผมกับเคนก็แอบหายเหนื่อยคับ อาจจะเพราะวัดนี้อยู่นอกเมืองแล้วมันก็เงียบสงบ บรรยากาศดี เจดีย์ก็สวย แถมมีเด็กมานั่งเล่นดนตรีไทยให้ฟัง (ลืมสังเกตว่าต้องบริจาครึเปล่า กำ โทด)
ทีนี้เคนมันขับมาเยอะแล้ว ขากลับผมเลยจะขับเองคับ มันก็บอกว่าถ้าเมื่อยกลางทางค่อยเปลี่ยนกัน ตอนแรกผมก็กะจะโผล่ไปดูก่อนว่าถนนเส้นที่จะกลับรถหายติดยัง แต่ความซวยมาเยือนเมื่อเราหาทางกลับกันไม่ถูกครับ!!!
แผนที่จิ๋วมันบอกแค่สถานที่เที่ยวในจว.อยุธยา ไม่ได้บอกทั่วประเทศนี่หว่าเฮ้ย!!!
คลำทางกันซักพักแบบใจตุ้มๆ ต่อมๆ สุดท้ายมาโผล่ได้แถวๆ ที่หลงเข้ามานั่นแหล่ะคับ แต่..........................
ป้ายที่ชี้บอกว่าเลี้ยวซ้ายสระบุรี ผมขับเลยไปอย่างหน้ามึน
กำ โทษ
จะยูเทิร์นกลับก็ไม่มีให้ยูแล้วครับ สุดท้าย................
เห็นป้ายเลี้ยวซ้าย ม.ธรรมศาสตร์ ดีใจแทบสิ้นสติอ่ะ
แม่ง....รอดแล้วกู!!!!
สรุปวันนั้น ก็เลยได้กลับไปนอนซุกหัวอยู่คอนโดเคนเหมือนเดิมครับ
โทรรายงานความซวยให้แม่ฟัง... แม่ก็บอก เออ งั้นอยู่กรุงเทพฯ ไปนั่นแหล่ะ ไม่ต้องมาแล้ว
:a6:
H
หวังว่าคงจะหายคิดถึงกันได้บ้างนิดนึงนะคะ...
เพื่อนบ้าน : เอาคำพูดไหนของต้านไปขึ้นหง่ะ แอบอยากรู้ ถึงขั้นโดนลบเฟรนด์เลยเรอะ!!? มันดูสาหัสจังอ่ะ o22
-
อิอิ มีตอนพิเศษมาให้อ่านด้วย ดีใจ ^^
-
ได้อ่านแล้วว ค่อยหายคิดถึงหน่อย
เทนนี่ท่าทางที่คบกับแว่นเพราะพุล้วนๆเลยป่ะนี่
เทนก็คงยังกวนได้ตลอดเลยเนอะ
พุแอบมีหึงด้วยนะนี่ ดีแล้วรักกันก็ต้องมีหึงกันบ้าง รสชาดความรักดีออก อิๆ
-
หลังจากตามอ่านมา 2 วันเต็ม ๆ ก็ทันกับเขาซักที
จริง ๆ ตอนที่คนโพสต์อัพตอนแรกก็เข้ามาอ่านอยู่
แต่เห็นเค้าลางว่าอาจต้องมีรายการค้างคาก็เลยหยุดไปก่อน
รอให้จบแล้วค่อยอ่านทีเดียว ... ปรากฏว่ามันเยอะมากกกกกกกกกกกกก
ดูเหมือนมีไม่กี่หน้า แต่จำนวนตอนเยอะสุด ๆ
สำหรับพุ .. ก็เข้าใจนะ เป็นธรรมชาติและธรรมดาของวัยรุ่นโดยทั่ว ๆ ไป
ผ่านไปหลายปี พุมีพัฒนาการทางความคิดมากขึ้นตามวัย
เคน ... เป็นคนที่อารมณ์รุนแรง รักแรง หึงแรง โกรธแรง ที่ชอบมากคือจริงจัง หายากนะ
พี่ซี ... ผิดหวังว่ะ บอกได้คำเดียว เมื่อไม่มั่นใจกับพุก็เลยหวนกลับไปคบแฟนเก่า
แล้วคิดว่าพุจะไม่รู้ จะมาโทษว่าเป็นความผิดของพุก็ไม่ได้หรอกนะ you need to talk ย่ะ
ประเภทคิดเอาเองแบบนี้ แย่ ๆ ๆ ๆ แต่ยอมรับว่าเสียดายพี่ซีนะ ถ้าได้เปิดใจกันพี่ซีจะมีพุคนเดียวได้มั๊ย
พี่นัท ... ชายเจ้าชู้โดยทั่วไป ถึงจะดูว่าดีแต่ก็ไม่เหมาะเป็นแฟน แบบเธอมีตัวเลือกเยอะเกิน
และไม่สามารถสร้างความมั่นใจให้ได้เลย
พี่นัทกับพี่ซีเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนที่มองคนแต่ภายนอกโดยทั่วไป
เพราะถ้าว่ากันจริง ๆ พี่นัทจริงใจกับพุมากกว่าพี่ซี พี่ซีมีเงื่อนไขของการคบกัน ไม่ได้ออกมาจากใจ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คนที่รักพุด้วยหัวใจ คิด พูด และทำอะไรใช้หัวใจตัวเองล้วน ๆ ... เคนจัง
... ปกติจะไม่อ่านเรื่องเล่านะ น้อยมาก ๆ ที่จะอ่าน
เพราะว่าพอมันเป็นเรื่องจริงแล้ว แน่นอนว่ามันจะมีทั้งเรื่องดีและไม่ดีเข้ามา
อ่านแล้วมันจะเจ็บที่ใจจี๊ด ๆ หายใจไม่ทั่วท้องเป็นบางครัั้ง
นี่แหละถึงได้มาอ่านเอาตอนจบ แอบดูก่อนอีกว่าจบเศร้ามั๊ย
เพราะถ้าเศร้าก็ไม่อ่าน ไม่อยากจิตตกน่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ เรื่องนี้ถ้าได้อ่านดี ๆ จะพบว่ามันสอนคนอ่านได้หลายเรื่องเหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่อง "คน"
-
เห็นภาพตามเลยครับ ถึงไม่อยากไปไหนช่วงเทศกาล
-
WHAT!!!!!!
**
เหมือนเค้าจะจำได้ว่าพี่โบเคยเล่าให้ฟังเรื่องนี้อ่ะ
ไม่รู้เล่าว่าไง แต่จำได้ว่าเป็นเทศกาลอะไรสักอย่าง
พี่โบบอกว่าน้องไปเที่ยวกับแฟน ไปทำบุญ 9 วัด แต่เกินมาวัดนึง
น้องบอกว่าแถม ปีหน้าจะได้ของแถมเยอะๆๆ ประมาณนี้หรือเปล่า ไม่แน่ใจ ฮ่ะ ๆๆ
ปล.คิดถึง คิดถึง และคิดถึง ปีใหม่ไปเที่ยวไหน ส่งข่าวบ้างน๊า ~~ ^^
-
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณที่มาเเชร์เรื่องราวให้กันค่ะ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ถ้าว่างก็เอาอีกนะ
:z2:
-
ขอบคุณค่ะที่พาพุ-เคนมาส่งให้หายคิดถึง
เป็นห่วงน้องเทนว่าจะไปทางไหน
คือเขาไม่ได้มาทางนี้แต่แรก
ทีนี้เขาก็เหมือนจะใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือ
ซึ่งจุดหมายที่แท้จริงยังไงก็ไปไม่ถึง
-
ชีวิต น้ำพุเป็นชีวิตที่ปวดหัวแต่น่าอิจฉา
-
จะต้องคิดถึงเรื่องนี้แน่ๆเลยค่ะ
ถ้ายังไงรบกวนมารายงายเรื่องน้องพุเรื่อยๆนะคะ 5555+
-
มาบ่อยๆนะค่ะนู๋โบ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้ะ เทนนี่เอาคนอื่นมาทำแบบนี้ไม่ดีนะ ถ้าไม่คิดอะไรกับแว่น เคนน่ารักเสมอ หุหุ มีหนีบกันไปด้วย พะกันหลงซะงั้น สยองแทนเคน โดนไปเต็มๆ พุงอนเลย ไม่ระวังเลยน้าสุดหล่อ เข้าข้างพุปล่อยให้เค้าจุ๊บได้ไง ถึงจะรู้ว่าไม่เต็มใจ
-
อยากจะบอกว่า...ประทับใจค่ะ !!! o18
ซึ้ง ทั้งๆที่ตอนแรกๆอ่านเรื่อยๆดูไม่ค่อยมีอะไร แต่พอหลังๆที่เริ่มมีคนใหม่ๆในมหาลัยเข้ามาหาพี่พุ
อีกทั้งยังนิสัยพี่เคนอีก ปลื้มจริงๆค่ะ เรื่องสนุกมากๆ
อิจฉาพี่พุนะ ทำไมถึงมีคนรักได้เยอะขนาดนี้ แต่อย่างว่าพี่น่ารักจริงๆ 55
ชอบและนับถือพี่เคนนะคะ ที่พี่รักและรอพี่พุได้นานขนาดนี้ TT น้ำตาไหลจริงๆ
รักกันนานๆนะคะ ><
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ :กอด1:
-
Thank ค่ะ มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะ ชอบ ชอบ
สรุป เคนเลยไม่รู้ว่า พุ งอน อิอิ น่าฉงฉาน :z2:
-
จบแล้วฮือฮืออออ ชีวิตพี่พุมีอะไร'มาก'จริงๆค่ะ
ขอบคุณคนโพส พี่น้ำพุ มากมากเลย ที่มาแชร์
เอาเรื่องดีดีมาให้อ่านกัน ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ
T_TTTT แง
-
คิดถึงงงงงงงงง!!!!!
ความหล่อเจิดจ้าของเคนก่อเหตุ..น่ารักอ้ะ นานๆพุมันจะหึงซักที ฮ่าๆ
:กอด1: ขอบคุณนะคะสำหรับตอนพิเศษ :กอด1:
-
thx for sharing
-
คิดถึง เรื่องนี้ คิดถึง เคนเคน น้ำพุ อิอิ
รอตอนพิเศษตอนต่อไป อิอิ
-
^
จิ้มทะลุ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามนะคะ
คือว่า..ไม่รู้จะลงพิเศษตอนไหนดีอ่ะจ่ะ พอเรื่องจบ ก็เลยไม่ค่อยได้อัพเดทอะไรของน้องเค้ามากเท่าไหร่ แหะๆ เราเองก็ยุ่งๆ ด้วย
ที่รู้ๆ ส่วนมากก็มีเรื่องในอดีต...อ้อ... นึกออกแล้วเมื่อเร็วๆนี้ งานรับปริญญาเอ็ม พุไม่ได้ไปนะ แอบว๊าบหายตัวไปดื้อๆ ซะงั้น
ส่วนปีใหม่ที่ผ่านมาก็ไม่ได้อยู่กับน้องเคนเน้อ เหมือนต่างคนต่างไปกับครอบครัวตัวเอง
มีปีใหม่ที่แล้วอ่ะ ที่อยู่ดูพลุที่คอนโดด้วยกัน o18 เห็นบอกว่าสวยมาก ๆ เห็น 180 องศาเชียว! จุดรอบทิศ พุเลือกห้องได้ดีมากๆ พูดแล้วอยากไปยลมั่งเน้ T T (อิจฉาตาร้อน) :กอด1:
เข้ามาสวัสดีปีใหม่ในนี้อีกทีนะคะ ขอให้มีความสุข สมหวัง ร่ำรวย สวยหล่อ สุขภาพดีกันทุกคนเลยนะ :mc3:
เพื่อไม่ให้เปลือง มู้
จึงนำมาลงคับ HNY ด้วยได้ป่าว
พิเศษ ตอน ...ที่ทำงานใหม่น้ำพุ
ง่ายๆ โดนไล่ให้ไปทำคับ เดินทางก็ไปไม่เคยถูก ขับรถหลงอีก เวร กำ
กว่าจะไปถึงก็...สายลิบ --- ---""
ผมไปหย่อนใบสมัครไว้สองที่คับ แต่ที่ที่สองสัมภาษณ์ก่อน ส่วนที่แรกสัมภาษณ์ปุ๊บเริ่มงานปั๊บ
กูงงเหี้ยๆ ตอนแรกกะเริ่มงานสัก...ทิตย์หน้า คือ กูขี้เกียจ แต่พอเขาถาม เริ่มวันนี้?
กูก็....ครับ วันนี้ก็ได้
ผมคนง่ายๆ อยู่แล้ว
ใจง่ายด้วยนะ แหะ ^^"
สภาพที่ทำงานก็........ แม่จ้าววววว
มีแต่ตัวผู้ๆๆๆๆ ตัวผู้เป็นกระบุง!!!
อ๊ากกกกกกกกกก ไม่จริงใช่ไหม! มีผญ.คนเดียวเอง ทำไมมันหดหู่ได้ปานนี้ แม่งเซ็งโว้ย ไม่ประทับใจเหี้ยๆ
ถึง พี่ผญ. คนนั้นจะทำงานกับผมก็เหอะ แต่ไม่สวยอ่ะ (เห้ยยๆๆ ก็แค่ดู เฉยๆ น่ะ แฟนมีแล้ว แต่ขอแค่ดูหน่อยนะ อย่าเพิ่งด่า)
ปล. สรุปกูไปทำงานหรือทำเชี้ยไรกันแน่?
บอสมีแซว... พี่ xxx เขาแพ้คนหล่อ!
ย้ำจั๊ง ว่ากูหล่อ
คือ
รู้แล้ว!
ส่วนเพื่อนร่วมงาน... ทุกคน......ทำไมดูแล้วพวกเขาถึงไม่กล้าคุยกับผมเลยว่ะ TT^TT ทำมายยย จะว่ายุ่งก็ไม่ใช่
ช่วยสนใจกันหน่อยดิ อย่าเกรงใจผมเลยครับ คุยกับผมหน่อยเหอะนะๆๆๆๆ
จนมีคนนึงมานั่งทำงานข้างๆ ผมคิดอยู่นานมากว่าจะชวนมันคุยอะไรดี มันก็ไม่คุยกับผมด้วยนะ -*- กูมาใหม่ ถามชื่อกูหน่อยดิแสดดเอ๊ย
บอสเขาให้ผมทดสอบงานคับ ก็เลยเอางานมารีบปั่นไฟแล่บ โชว์สกิลเทพ
หึ
ไม่ใช่หรอก
โชว์เสร็จ กูจะรีบกลับคอนโดไปดูเมะ >__< กูติดการ์ตูนเหรี้ยๆ ไอ้เทนเอาเชื้อร้ายมาแพร่ รุมกระทืบมันเบยย สาดดดไม่เป็นอันกินอันนอนเลย ดูแต่การ์ตูน โดนไอ้ ค. ด่าไร้สาระประจำ
แต่ทีนี้ก็อย่างที่ว่าไปข้างต้น ทำเสร็จ เขาถามว่า...เริ่มงานเมื่อไหร่นั่นแหล่ะ
ทีนี้ผมปั่นงานเรียบร้อย เลยตัดสินใจคุยกับคนข้างๆ ถามมัน งานเยอะเหรอ?
มันก็บอก ก็แก้ๆ นิดหน่อย ไม่เยอะเท่าไหร่
ผม... ชื่อไรเหรอ?
มัน... ก. ไก่ทอดดดดดดดดด เอ๊ย ไม่ใช่ ล้อเล่น อักษรย่อ ก.
ผม... (รอมันถามกลับแล้วมึงชื่อไร? เอ๊ย แล้วนายชื่อไรดิ แต่ มันไม่ถามว่ะเห้ยยย แม่งเอี๊ยยยย ไม่อยากรู้จักกูรึไง ผมเลยบอกเอง) กู..เอ๊ย เราชื่อ..........น้ำพุนะ
มัน... (ยิ้มมมมม) แต่ไม่ค่อยกล้ามองหน้า ทำเป็นงานยุ่ง
-*-
แต่สุดท้ายเราก็คุยกันด้วยดีคับ มัน ก. ท่าทางนิสัยดีอยู่ เกาะมันตลอดเบยกู แต่มันไม่ค่อยอยู่ว่ะ มันเร่ร่อน ชอบเดินไปนู่นไปนี่ ผมเลยไม่รู้จะคุยกับครายยย เวรรรร
ตอนแรกนึกว่ารุ่นเดียวกัน แต่พอบอสขาแซวเดินขึ้นมาคุยงานกับผม เขาถามใครแก่กว่าใครว่ะ? ลองดูหน้าดิ๊??
ผมก็มองหน้าไอ้ ก. ถามมัน
ก. เท่าไหร่?
ก.... ยี่สิบ สอง ยี่สิบสาม
กู.... (คิดในใจ โอ้วเยี้ย เพิ่งจบ) งั้นก็ต้องเรียกพี่น้ำพุดิ
บอส.... น้ำพุอายุ xx แล้ว เค้าเป็นพี่ตั้ง จุดๆๆ ปี
แสรดดด ไอ้ก. หน้าแก่กว่ากูอีก แถมอีกคนอายุเท่ากัน แต่งงานมีลูกแล้ว...หน้าแก่กว่าสักสามปีได้ ฉะนั้น ให้กูเรียกพี่เถอะ
ทำงานเซ็งเหี้ยๆ ชิวเกินนนทนไหว หวังว่าวันต่อไปจะหนักกว่านี้สักสองเท่านะ เบื่อสัดๆ
ปล. ใครหมั่นไส้ผม ขอให้จู๊ดๆ อิอิอิ
ตอนทำงานอยู่ เคนก็โทรมาถามคับ
เลยบอกมันว่าเขารับแล้วอ่ะ กำลังทำงานอยู่ มันก็บอกดีๆ
เคน... แล้วเลิกงานกี่โมง
ผม... หกโมง
เคน... อืม ทำไปนะ ดีแล้ว ทำไป
ผม... (--*--)
เคน... (ถามล้านแปด บลาๆๆ แล้วมันก็ถาม) ออฟฟิศคนเยอะป่ะ?
ผม... ประมาณยี่สิบ
เคน... ก็โอเค
ผม... มีแต่ ผช.! เซ็งเลย
เคน... เฮ้ย! ตั้งใจทำงาน อย่าว่อกแว้กนะ
ผม... อืม หล่อๆ เพียบ
เคน... เดี๋ยวจะโดน
ผม... แต่ไม่มีใครหล่อเท่าแฟนเราซ้ากกคนนน
เคน... อย่ามาพูดเลย แล้ววันนี้แต่งตัวไปยังไง?
ผม... เอาเสื้อผ้าเคนมาใส่หมดเลย
เคน... อ้าว ไม่ได้ใส่ชุดหากินเหรอ? แต่ก็ ดีแล้ว ชอบตัวไหนก็เลือกๆ เอา
เคนมันสูงกว่าผมไม่เท่าไหร่หรอกน่ะ แล้วผมก็ไม่มีชุดทำงานเกินสองตัวด้วยคับ --*-- ไปธุระทีไร ใส่สองตัวนี้ตลอดเบยย
เซ็งสาดดด
ได้เวลาช้อปปิ้งแล้วสินะ >__<!!
H
พุ ฝาก HNY 12 ด้วยเช่นกันครับผม
-
เดาว่าพุหน้าตาดีเกินไป คนที่ทำงานเลยไม่กล้าเข้ามาคุยด้วย :laugh:
ขอให้มีความสุขกับที่ทำงานใหม่นะคะน้ำพุ แล้วก็สวัสดีปีใหม่ด้วยค่ะ :กอด1:
ได้จิ้มพี่โบที่ทู้นี้ บวกซะเลย :z1:
-
สวัสดีปีใหม่จ้า ขอมีความสุขมากๆ คิดเงินได้เงิน คิดทองได้ทองนะจ๊ะ
ใกล้ตรุษจีนอีกแล้วขออวยพรไปพร้อมกันเลย :mc4:
ถึงจะจบแล้วก็แว๊บเข้ามาดูประจำ
ขอบคุณคนโพสนะที่เอาตอนพิเศษมาเล่าเรื่อยๆ :L2:
-
orz .. อะไรกันนี่ HNY ค่า~
-
แบบว่าพุน่ารักเกิน
เลยทำให้เพื่อนๆพี่เขิน
ไม่กล้าเข้ามาคุยรึป่าว
เอ่ย
-
สงสัยเค้าเขินเลยไม่กล้าคุยด้วย อิอิ
เคนกับพุคุยโทสับกันน่ารักดี ฮ่าๆๆๆ มีแหย่ มีหยอด นะพุนะ อิอิ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
+1 และจิ้มเป็ด
็HNY 12 ด้วยจ้าาา
-
คิดถึงทุกคนเลยยยยยยยยยยยยยย
ขอให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ดีของทุกคนค่ะ
:กอด1: แจกกอดข่มขวัญ เอ๊ย รับขวัญ :กอด1:
-
สวัสดีปีใหม่น้องโบ น้ำพุ เคน
อะไร คนที่ทำงานน้ำพุเขินคนหล่อกันเหรอ อิอิ
-
ตอนแรกๆก็อย่างนี้แหละ
ยังเกร็งกันอยู่สักพักก็หาย
HNY
น้ำพุ+เคน
-
โอ้ สองวันเต็มๆสำหรับเรื่องนี้่
จบแล้ว...ก็ดีใจอ่ะนะที่อ่านทัน แต่ก็แอบใจหายนิดๆ จบซะแล้ว
แต่ก็นะ เราว่าก็จบได้ดีอ่ะ ถูกแบบที่พุพูดอ่ะแหละ จบแบบนี้ ทิ้งไว้แต่ความทรงจำดีๆจริงๆ^^
ขอบอกว่าสนุกมากอ่ะ อืม...จริงๆเราว่ามันดูเรื่อยๆนะ แต่ก็น่าติดตามสุดๆอ่ะ จะว่าตลกก็ไม่ใช่ จะว่าคราม่าก็ไม่เชิงนะ เอาเป็นว่าครบทุกรสอ่ะ
ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสท์มากนะคะ ที่เอาเรื่องสนุกๆแบบนี้มาลงให้อ่าน ไว้ว่างๆอย่าลืมแวะเวียนมาลงตอนพิเศษบ้างนะคะ
ปล.อยากอ่านฉากที่หายไปในห้องน้ำจังเลย ถ้าใครใจดีช่วย pm มาหน่อยนะจ๊ะ
-
....พี่เพิ่งเข้ามาอ่าน ดีเหมือนกันนะอ่านตอนที่มันจบแล้วไม่ต้องรอนาน เรื่องนี่เห็นน้องโบบอกมีเค้าโครงเรื่องมาจากเรื่องจริงแต่ก็คงไม่ทั้งหมด
....พี่ขอชมน้องโบจ้าที่เขียนเรื่องออกมาได้ดีมากๆๆ สามารถเขียนแบบเข้าใจอารมณ์ และจิตใจของทุกคนได้อย่างละเอียด
...โดยเฉพาะน้องพุ ซึ่่งตอนที่อ่านแรกๆๆ ..เกลียด..น้ำพุมากๆๆ เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยแคร์จิตใจคนอื่น ทำอะไรตามใจตัวเองตลอด
...แต่หลังๆๆก็เริ่มเข้าใจเหตุผลที่น้ำพุเป็นแบบนั้นแล้ว และน้ำพุก็ทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆพยายามปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับเคน
...แรกๆอ่านนี่เฮ้ย.. สนิทกับสามคนเสร็จสามคนเลยเหรอวะ ถ้าสนิทกับ 5 คนล่ะ ฮ่าๆๆ แต่คิดว่ามันเป็นนิยายดีกว่า
...แต่พี่ไม่รู้ว่าตรงไหนคือเรื่องที่เป็นจริง และตรงไหนคือนิยาย ก็เลยคิดซะว่าเออมันคงเป็นนิยายที่น้องโบแต่งขึ้นมาด้วยนะ
....จริงๆอยากบอกว่า อยากอ่านทางด้านความรู้สึกของน้องเคนด้วย แต่คงยากเนอะ น้องแกเก๊กแตกไปแล้ว งานคงยุ่งด้วย
....รออ่านตอนพิเศษอีกนะ เอาเรื่องน้องแบงค์มาเล่าบ้างสิจ๊ะ เป็นมหากาพย์แบบนี้ก็ได้ เห็นบอกว่ามีแฟนแล้วมิใช่หรือ 5555
....พี่ได้อ่านเรื่องนี้เพราะว่าพี่ไปเห็นเรื่อง พี่ต้าน น้องอิฐเข้าเลยรู้ว่ามีเรื่องเล่าแบบนิยายเรื่องนี้ด้วย ส่วนมากพี่ชอบอ่านเรื่องเล่า
....เพราะได้มุมมองชีวิต หลายแบบดี แต่พักนี้หาอ่านยาก เลยอ่านนิยายไปพลางๆๆก่อน ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะจ๊ะที่ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆมาให้อ่าน
และขอบอกอีกครั้งว่าน้องโบ เป็นคนที่เขียนนิยายได้ดีจริงๆๆ
....ปอลิง ส่งไอ้ Nc ตรงน้ำตกไทรโยคให้พี่อ่านหน่อยสิ เห็นคนอื่นอ่านแล้วบอกว่าฮา แต่ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรนะจ๊ะ :L2:
-
ยังรักกันดีใช่ป่ะคู่นี้ อิอิ
-
พุยังน่ารักเหมือนเดิม^^
-
หายไปนานเพราะคอมเจ๊งจ้า...TT TT ใช้งานอย่างหนักมันเลยป่วย ล้มน้อคไปเลย ต้องยืมคนอื่นใช้ก่อน
ส่วนเรื่องตอนพิเศษหลังไมค์สงสัยต้องวานคนอื่นช่วยส่งนะคะ เพราะ..... ไม่มีไฟล์อยู่กับตัวเลยจ้าาา
/
อัพเดทเรื่องน้ำพุ...
ตอนเครียดไม่มีคนที่ทำงานคุยด้วย... ฮ่าๆๆๆ น่าสงสารอ่ะ คือน้องเค้างง ตัวเองทำอะไรผิด เพราะเป็นคนไม่ได้อัธยาศัยแย่อะไรขนาดนั้น (น้ำพุออกจะฮา)
เทียบกับเคน เคนหนักกว่าอีก แต่เค้าไม่ได้ปัญหาเรื่องนี้ มันคงเป็นเพราะสังคมแต่ละที่ ต่างกันด้วยล่ะมั้งนะ...
แต่ตอนหลังก็มีคนคุยด้วยแล้ว (เลิกบ่นน้อยใจสักที)
เรื่องมีอยู่ว่า...ออฟฟิศที่ไปทำงานมันเป็นออฟฟิศเล็กๆ อ่ะค่ะ แล้ววันแรกน้ำพุไปอย่างเต็มยศ... เห็นบอกเหตุผลเพราะว่าแต่งตัวดีเกินไป
(?)
- -" เอิ่ม...
น้ำพุพูดอะไรต้องหารสามสิบอ่ะ ชอบพูดเวอร์ๆ ตลอด
ทีนี้น้อง ก. ตอนหลังสนิทกันแล้ว ก็เลยบอกพุว่า 'นึกว่าพี่เห็นสภาพออฟฟิศแล้ววันรุ่งขึ้นจะไม่มาซะอีก นึกว่าสัมภาษณ์เสร็จจะไปเลย แต่ผิดคาดว่ะ พี่แบบฟิตมาก! มาวันแรกก็ทำงานเลย'
พุบอก...'จะไม่มาทำ เพราะที่จอดรถตากแดดเนี่ยแหล่ะ'
555
ตอนหลังมารู้ว่า..ไอ้น้อง ก. ไปแอบถามพี่ ผญ. ว่าพุชื่ออะไร
พี่เค้าก็เลยบอก อยากรู้ก็ไปถามเองดิ เค้าก็นั่งอยู่ใกล้ๆ
(สรุป ก็ไม่กล้าถาม ปล่อยพุนอยด์คนเดียวเป็นอาทิตย์ ฮ่าๆๆ)
อันที่จริง ผญ. ออฟฟิศพุก็มีเยอะนะ แต่วันแรกๆ เหมือนจะไม่เห็นเพราะอยู่คนละแผนก..ทีนี้ก็เลยเลิกบ่นเซ็งสักที
แต่คนที่เซ็งดูเหมือนจะเป็นเคน... พอพุเลิกบ่นน้องแกจะระแวงทันที 55
ตอนหลังๆ เนี่ยเห็นว่าบ่นกระจายเลย...
พุทำงานเลิกค่ำ...ประมาณเกือบสองทุ่มอ่ะไม่กลับห้อง ทีนี้เคนโทรตาม บอกว่าถ้าจะกลับช้าให้โทรบอก (ช้านิดเดียวเอง น้องเอ๊ย)
แล้วพุเลิกงานมันชอบแอบไปซื้อการ์ตูน แต่ดันไม่บอกตรงๆ ให้เคนเข้าใจว่าทำโออยู่ซะงั้น งง
ทีนี้เจอหนักตอนที่แบตหมด แล้วกลับสามทุ่ม น้องเคนสวด... ทีหลังพกแบตสำรอง ที่ชาร์ตไปด้วยเลย หรือไม่ก็ไปซื้อมือถือมาใหม่อีกเครื่องให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
พุฟังเฉย... บอกไปไม่ทำหรอก แต่เห็นว่าถ้าทำโอ แบบติดงานจริงๆ เลิกปุ๊บ น้องแกรีบวิ่งหน้าตั้งเหยียบแหลกกลับห้องเลย 555
แล้วก็มีเรื่อง...น้องโมชวนพุไปเที่ยว..ประเทศ.....xxx
พุยังไม่ได้บอกเคนเลย... คือ พี่ชายน้องโมเค้าจะไปฮันนีมูนกับแฟน แล้วน้องโมจะเอาไอ้คุณน้ำพุไปด้วย เพราะโมอยากเที่ยวประเทศนี้(?)
พุ... ไม่คิดไรเลยจริงๆ นะ ไม่ถามความเห็นใคร ตอบโอเคไปแล้วเรียบร้อย
ส่วนเงินก็เอาที่ไปทำวิจัยกับโมนั่นแหล่ะค่ะ ให้โมไปรับกับอาจารย์แล้วก็เอาไปจองตั๋วเครื่องบิน
นี่เดาไว้ล่วงหน้าเลยว่าต้องโดนเคนสวดอีกรอบ
โปรแกรมเที่ยวเยอะจัด แล้วตัวเองก็ไม่รู้ด้วยนะว่าว่างรึเปล่า...
แถมมีคนจองตัวอยากจะไปเที่ยวด้วยเยอะแยะอีก ทั้งญาติ ทั้งพี่เขย เพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ สาดเซ
เราเคยบอกป่าวนะว่าพุเป็นคนคุยสนุก... คือตลก ฮาจริง แต่..............ทำไมตอนหลังชอบบ่นเมื่อยปาก
พูดเหมือน...ตัวเองเป็นคนคุยไม่เก่งนะ แต่พูดไม่หยุดง่ะ
ขออภัยที่นอกเรื่องมาซะยาว..
เล่าต่อเรื่องที่ทำงาน... คือ...มีตอนนึงน้องโมโทรมาเรื่องชวนเที่ยวปท. xxx แล้วก็พูดเรื่องงานวิจัยด้วย ทีนี้น้อง ก. ได้ยิน
นึกว่าพุจะลาออก ไปทำงานที่ใหม่
พุเลยบอกว่า 'ไม่ใช่ เพิ่งทำงานสองอาทิตย์จะให้รีบออกไปไหน'
น้องก. เลยพูดต่อ 'ถ้าพี่น้ำพุไป ก.เหงาแน่อ่ะ'
พุ 'เห้ย คนเยอะแยะ พี่ ABCDEFG'
ก. 'มันไม่เหมือนกานนน'
พุ 'เออ ยังไม่ออกหรอก เพื่อนโทรมาเรื่องเงินที่เล่าให้ฟังเฉยๆ'
โห เรื่องเยอะแยะ แต่เอาแค่นี้ก่อน ขอบคุณที่ยังติดตามนะคะ
ส่วนที่มีคนสงสัยว่าเล่าหรือนิยาย... โดยรวมมันคือนิยายจ้ะ จะว่ากึ่งๆ เล่าก็ได้
มันปนๆ กัน...บอกไม่ถูกประเภทไหน แต่ main หลักขอนิยายไว้ก่อน เพื่อไม่ให้คนอ่านซีเรียสหรืออินกับตัวละครมากนัก
เพราะตัวละครมันก็ไม่อยากให้ใครอินกับมันเล๊ยยย ปกติก็ทำตัวเหมือนผีไม่อยากให้ใครติดต่อได้ง่ายๆ อยู่และไอ้คุณพุ
น้องโมเพื่อนสนิทยังบ่นเลย ว่า 'ติดต่อมึงยากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!'
ไอ้น้องพุมันก็ไม่สนใจด้วยนะ เค้าโทรมาไม่โทรกลับ แบตหมดไม่สนใจชาร์ต ไม่พกมือถือ
ขนาดไปดูงานข้างนอกยังเอาไปแค่กุญแจรถดอกเดียว - " -
ชีวิตนี้สนใจอะไรมั่ง
นอกจากทำงานแล้วรีบกลับบ้านเพื่อไม่ให้โดนแฟนด่า
555
เพิ่มอีกนิด...
พุ..มีการเล่าให้ฟังว่า แอบไปเห็นในคอมเจ้านายโหลดบิท...คลิปเด็ดด้วยล่ะ!!!
H
:กอด1:
-
:กอด1: พี่โบแน่นๆ
-
ตามมาติดๆๆ เอิ๊ก ~ เราไม่ได้ตั้งใจนะ แค่บังเอิญเปิดมาเจอ ฮ่ะ ๆๆ :กอด1:
-
เข้ามาตามติดชีวิตน้องพุค่ะ ไอ้น้อง ก. เนี่ย สงสัยพุจะเป็นคนคุยสนุก ไอ้น้อง ก. จึงได้ชอบ ถึงกับบ่นว่าจะคิดถึง ถ้าพุจะออกจากงาน :laugh:
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ บวก ๑
-
:m20:
ดีใจด้วยนะพุ
มีคนคบด้วยแล้ว
555
-
น้ำพุก็ยังคงเป็นน้ำพุวันยังค่ำ หาได้แคร์ใครไม่
อาจจะยกเว้นเคนนิดหน่อย (มั้ง)
-
เคนออกน้อยจัง ฮ่าๆ คิดถึงเคนเคน พุแอบหนีเที่ยวอีกละ ควรโดนเคนสวดละ ทำไรไม่ปรึกษา *ตีก้น*
-
ยังไม่หายคิดถึงเลย :กอด1:
-
อ่านแร้วชอบมากๆคับเพราะนิสัยน้ำพุเหมือนแฟนผมเลย ส่วนเคนเหมือนผมนะ กว่าเราจะเข้าใจแระรักกันมาก เร่ิมงง5555+ เอาเป็นว่าเร่ืองแรกเลยท่่ีผมโพสข้อความ ชอบมากนะคับ ^_^. อะตอม :really2:
-
คิดถึงน้ำพุ คิดถึงเคน คิดถึงพี่โบ
ไอ้น้องก. อะไรนี่ พูดเหมือนผู้หญิงพูดกันเลย " พี่ไม่อยู่แล้วผมเหงาแน่เลย "
เอ่อ.. ไมงี้อ่ะ รึว่าผู้ชายธรรมดาเขาคุยกับแบบนี้อยู่แล้ว?!
:กอด1: จุ๊บ!!! :กอด1:
-
คุยคั่นเวลา
^
mur@s@ki, Wordslinger : 555 น้องก. สาวแตก ! ไม่ช่ายยยย ที่เหงาคงเพราะรุ่นพอๆ กับน้องเค้ามีพุคนเดียว นอกนั้นคนละแผนก ในห้องนั้นเห็นว่ามีคนทำงานอยู่สามคน (จะเงียบเหงาไปไหน) เวลาทำงานก็เลยคุยกันอยู่แค่นี้ค่ะ อีกอย่าง น้องก. ก็เด็กใหม่พอๆ กับพุ เพิ่งมาทำงานเหมือนกันจ่ะ
ttgroups : ขอเจาะไข่ ขอบคุณที่ชอบเน้อ ^^
gummin : คอมซ่อมได้แล้ว ถ้าว่างจะมาเผาต่อนะคะ แต่งานยุ่งมากง่ะช่วงนี้ ทั้งงานหลวงงานราช TT
Ak@tsuKII : เดี๋ยวคราวหน้าให้น้องเคนออกเยอะๆ เนอะ *คิดแล้วก็ขำ อยากพิมเลย แต่ขอทำงานให้เสร็จก่อนเน้อ TT
malula : 55 แคร์น้องเคนไหมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เวลาน้องเคนโทรมาหา จากที่ทำเป็นแอบด่าเค้า กลายเป็นเสียงอ่อนเสียงหวานไปเลย
Kfc_Pizza : ตอนแรกน่าจะต่างฝ่ายต่างเกรงๆ กัน แต่นานๆ ไปตอนนี้ก็เข้ากับทุกคนได้แล้วค่ะ
เพื่อนบ้าน : เวลาช่างประจวบเหมาะ หุหุ ยังไม่ได้ตอบ PM เลยง่ะ - -"
BeeRY : กอดกลับ
เรื่องที่ทำงานน้ำพุยังไม่จบจ้า
เห็นว่ามี ญ.จากออฟฟิศอื่นมาปิ๊งอีกและ -*-
ชีวิตสงบสุขได้พักนึง พอออกไปโลกภายนอก เอาอีกแล้ววว!
-
พี่โบคะ น้ำพุมีผู้หญิงมาชอบอีกแล้วหรอ?
อยากรู้จังว่าพุจะรู้สึกยังไง จะเหมือนคราวแอนรึเปล่า
จำได้ว่าตอนนั้นอ่านแล้วก็ฮาแอนเขาเน๊าะ ว่ารู้ทั้งรู้ว่าพุเป็นเกย์(รับ)ยังจะไปชอบพุเกินเพื่อนอีก
ตอนนี้น้องสลดแล้วค่ะ ไม่น่าไปฮาเขามากเลย เพราะตอนนี้น้องก็ไปชอบเกย์(รับ)อยู่เหมือนกัน
แถมแฟนของเขาคนนั้นยังหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (แต่ไม่รู้ว่าหึงโหดงี่เง่าแบบเคนรึเปล่านะ)
พี่โบว่าเรื่องมันคุ้นๆมั้ยคะ? *นั่งเหม่อลอยหน้าคอม*
:กอด1: มาหากันบ่อยๆนะคะพี่โบ คิดถึงมากๆ :กอด1:
-
เคนรักพุแบบหวงและห่วงใย ส่วนพุรักแบบเกรงใจ 555
-
ตามมาเม้นให้ค่ะ แอบอ่านมาตั้งนานเพิ่งสมัคร >__<~
ดีใจที่พระเอกเป็นเคนค่ะ
ช่วงตอนที่ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอกนี่เชียร์เคนคนเดียวเลย
ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
-
เพิ่งได้ตามอ่านค๊า...3 คืนกว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามทันแล้ว....
จะบอกว่า อ่านแรก ๆ แล้ว...น้องพุกิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าชู้มากๆๆๆๆๆๆๆๆ :z1:
เปรี้ยยยยยยยวววววววว เยี่_ว...ราดดดดดดดดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้องเอ้ยยยยยยย เสน่ห์ล้นเหลือ ...บางอย่างน้องพุ ไม่ได้อะไรกะใคร แต่คนมาหลงเสน่ห์เอง...ดูสับสนวุ่นวายดีเนาะช่วงนั้น...เราเชียร์เคนตั้งแต่ตอนแรกแล้ว...แต่พอเจอฉากนั้นนนนนนนน
เคนติดลบไป...มาบวกเพิ่มนิดหนึ่งช่วงน้องพุ..บอกเลิก อร๊ายยยยยยยยย น่าสงสารมากๆๆๆๆๆ
แต่ก็เนาะ ถ้าไม่ทำเยี่ยงนี้ เคนก็ยังไม่รู้ตัวเองอีกว่า มากๆๆๆๆๆไปจริงๆ...แลดูน้องพุ เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ...ไม่ได้รักใครเต็มร้อยยยยยยยยย มีช่วงพี่ซีเข้ามาที่ทำให้มีความสุขบ้าง แต่ก็มาเจอที่ซีเห็นแก่ตัวนั้นนะ...เลวจริงๆ ไรจริงเลยซีเนี่ย แย่อะ :m16: แอบสยองคำพูดของเคนที่ได้เจองานรับปริญญาพี่ชยุตนะ..."เค้าคนนั้นได้ตายจากผมไปแล้ว" อร๊ายยยยยยยย สงสารเคนคงจะเจ็บปวดดดดดดดดดดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ณ ตอนนี้ สองคนปรับตัวหากันได้เยอะ ดีใจด้วยจริงๆ คะที่ผ่านอุปสรรคมาด้วยกันมากมาย ...พุต้องเจอจิตอย่างเคนที่แหละ ถึงจะเอาอยู่ ฮ่าๆๆ เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง ฮ่าๆๆ...
ขอบคุณน้องโบว์น้องแบงค์ ที่มาถ่ายทอดให้ได้อ่านกัน ชอบมากคะๆ ปวดร้าวหัวใจดี ก่อนจะได้เข้าใจกัน...ชอบหลายช๊อตเหมือนกันคะ ส่วนมากชอบตอนหวีททททททททททกันช่วงหลังนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องพุเซอร์วิสแฟน อู้ยยยยยยน่ารักอะ :oo1: :z1: :m25:
ปล. อยากอ่าน ตอนสวีท ปีใหม่ด้วยกันจัง อยากอ่านมากๆๆๆๆๆ มาเล่าให้ฟังหน่อยค๊าได้โปรดดดดดดดด...อยากอ่านตอนที่พุหึงเคนด้วยค๊า เพราะเห็นแต่เคนหึงโหดดดดดดดดอะ...จะได้รู้ว่าเคนทำหน้ายังไง ฮ่าๆๆ :laugh:
ขอบคุณมากคะ :กอด1: :L2:
-
พิเศษน้องเคนเยอะๆ
/
มีอยู่วันหนึ่งผมเปิด FB แล้วเห็นไอ้ตรงคำขอร้องเป็นเพื่อนอ่ะคับ ขึ้นเป็นชื่อ ฟ. (กิ๊กเก่าผม) ผมเคยลบเค้าไปทีนึงและ ยังจะตื๊อส่งมาอยู่ได้ คุยกันที ก็พร่ำพรรณาแต่เรื่องความรักน้ำเน่า...ฮ่วย เลิกๆๆ ฟ.ช่างมันเถอะ แต่ไอ้เคนเนี่ยดิ... เป็นประสาทอะไรอีกไม่ทราบ อยู่ๆ ก็แอดผมมา คือ...กูก็แอดมึงไปแล้ว มึงส่งมาใหม่หาเป็ดอะไร ผมโคตรงง คลิกเข้าไปดู ยิ่งงงหนัก ในนั้นไม่มีอะไรสักอย่างเลยครับ พอกลับบ้านไปเลยถามมัน
"แอด friend มาเหรอ?"
"อืม รับยัง"
"ยัง จะรับเพื่อ?"
"อ้าว รับดิ ไว้คุยกัน เผื่อมีรูปจะได้เอาลง" หง่ะ จะคุยไรนักหนาวะ กูทำงาน
"ก็ลงไปเลยดิ"
"ไม่ได้ ลงงั้นเดี๋ยวโดนขโมย ...ก็เลยสมัครใหม่เนี่ย"
"โห...แค่รูปยังจะหวง ได้ข่าวมันเลือกคนรับได้ไม่ใช่เรอะ"
"อ้าวเหรอ ทำไง เล่นไม่เป็นอ่ะ"
"เซาะกราว!"
ความบ้าเรื่องแรกของมันคับ
แต่ความไม่บ้าก็มี
"เคนนนน~~" พอผมกลับถึงห้อง สิ่งแรกที่ทำคือมองหามัน เคนกำลังทำกับข้าวอยู่
"ไงครับ?"
"มีข่าวดีมาบอก" พอเห็นสีหน้าท่าทางผม มันก็ยิ้มตอบ
"ข่าวดีไร?"
"เจ้านายขึ้นเงินเดือนให้แล้วววว"
"จริงอ่ะ! ทำเดือนเดียวก็ขึ้นให้แล้วเหรอ แสดงว่าตั้งใจทำงานดีมากนะเนี่ย"
ผ่านไปหนึ่งวัน ผมเลิกงานเสร็จกลับห้อง
"เคนนนน!!!!" ผมรีบวิ่งไปหามันเหมือนเดิม
"ไงครับ?"
"มีข่าวร้ายมาบอก"
"ไม่อยากฟังเลย" ไอ้บ้า
"งั้นไม่เล่าก็ได้"
"เอ๊า เล่ามา บอกแล้วก็เล่ามา เรื่องงานหรือเรื่องรถ" ชีวิตผมวันๆ ก็บ่นให้มันฟังสองเรื่องนี้ล่ะครับ ไม่เรื่องในที่ทำงานก็เรื่องรถชน
หลังๆ นี่ชนแม่งทุกอาทิตย์เลย อะไรนักหนาวะ
"เรื่องงาน"
"ทำไม?" หน้ามันเครียดว่ะ "ไอ้น้องนั่นอีกแล้วเหรอ?"
"ไม่ใช่น้อง ก. เรื่องเงิน"
ผมคร่ำครวญให้มันฟัง เคนก็เดือดร้อนแทนนิดนึง บอกให้ผมค่อยหางานใหม่คับ แต่ผมไฟพุ่งกว่ามันมาก เลยบอกว่าไม่ทำแล้วโว้ย อยู่ๆ ออกเลยดีกว่า
มันก็ว่า
"ทำงี้เสียประวัติแฟนเราหมดดิ ออกเพราะไม่พอใจเนี่ยนะ ไว้หางานใหม่ที่ดีกว่านี้แล้วค่อยออกดิ ตอนนี้ก็ตั้งใจทำเหมือนเก่านั่นแหล่ะ เวลาพุไป เค้าจะได้เสียดายไง"
"มันเสียความรู้สึกนี่หว่า อุตส่าห์ตั้งใจทำเกือบตาย ที่เคยบอกว่าชอบอู้ที่จริงเราก็ไม่ได้อู้มากหรอก"
"เอาน่า หางานใหม่ไปพลางๆ หรือถ้าทนไม่ไหวก็ออกมาทำ freelance เหมือนเดิมก็ได้ นอกนั้นเราเลี้ยงเอง"
"งั้นขอตังค์สองหมื่น จะเอาไปจ่ายประกัน"
"โห...~"
เวลาหมด แค่นี้ก่อนนะคะ รีบบบบ มีธุระ :o12:
Talk'
mur@s@ki : ผญ.ที่มาชอบนี่เห็นว่ามาจากออฟฟิศอื่น เหมือนมาเสนองานอะไรสักอย่างอ่ะค่ะ แล้วพุเขาเป็นคนพูดจาท่าทางกวนทีน บุคลิคสเปคสาวๆ เลยยย เวลาพูดทีเขาก็จะเขินพุ ประมาณว่าพูดมางี้เป็นอันว่าไปไม่เป็น เหอๆๆ เห็นหลังๆมานี้ เวลาน้อง ก. กับพี่ ผญ.ไม่อยู่ เขาก็จะมานั่งคุยเรื่อยเปื่อยด้วย... แต่พักนี้ไม่ค่อยมาแล้วค่ะ มาแล้วไม่เจอ พุออกไซต์บ่อย แบบว่าคลาดกันทุกที แต่คนที่เจอบ่อยกลายเป็นน้อง ก. แทน 55
ผญ.มาชอบพุรู้สึกยังไง? ...ก็ไม่เห็นว่าไงนะคะ เค้าชอบเล่นๆ แบบขี้อ่อยแล้วจากไปหง่ะ แลดูนิสัยเสียยังไงบอกไม่ถูกถ้าคนนั้นเขาคิดจริงจังนะ แต่ถ้าเห็นท่าไม่ดีพุก็ชิ่งแหล่ะค่ะ แถมพฤติกรรมพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะฉะนั้น...คนที่มาชอบอาจจะงงได้ ไอ้นี่อยู่ๆ เป็นอะไรไป? สรุปแบบนี้ไม่รู้จะคุ้นป่าวนะ 55
iforgive : ดูๆ ไปเหมือนไม่เกรงใจนะคะ แต่ความจริง..ไม่ใช่เลย โคตรเกรงใจน้องเคน แต่เป็นแบบไม่แสดงออกให้เห็น
zonixuta : ขอบคุณมากค่ะที่ตามมาเม้นท์ให้ <3
Kiss Koki : พิเศษไม่รู้อยู่ไหนหาไม่เจอค่ะ พอดีเพิ่งไปล้างเครื่องมา...ถ้าไง ใครมีเก็บไว้ก็ช่วยส่งให้พี่ Kiss Koki หน่อยเน้อ
กิ๊กพุมีเยอะเจงงง~ แต่เป็นประเภทมาเร็วเคลมเร็วซะส่วนใหญ่ เหตุผลหนึ่งคือ..นิสัยขี้เบื่อของเจ้าตัวด้วย ทำให้คบใครนานๆ ไม่ได้ มันพาลจะรำคาญเขาไปซะหมด แต่ถ้าใครดีจริงก็จะคบได้นานหน่อย ^^" พุปล่อยมากก็ไม่ชอบ กักมากก็ไม่เอา จะทำไรทีก็เดาทางยากค่ะ ประมาณว่าเห็นหน้ายิ้มๆ อย่างงั้นแต่ในใจ คิดไรอยู่ไม่รู้...อาจจะคิดอีกเรื่องก็เป็นได้ (เค้าบอกมา 55)
-
จิ้มตูด เดี๋ยวมาดิทจ้า ขอไปอ่านก่อง-----Edit-----เคนน่าร้ากกก กุริ้ดดด ชอบค่ะ ถูกใจมีบทเคนเยอะถึงจะมาแบบสั้นๆตลกพุอ่ะ ฮ่าไหงมันพลิกผันเร็วจังดีใจไม่ทันไร ชอบคู่นี้เวลาที่ใช้ชีวิตและคุยกันจัง น่ารักดีอะ
-
อั๊ซซ่า ~ เค้าล็อคอินเลยนะ เพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ คิคิ
พี่โบขาทำไมมันสั้นกุ๊ดกู๊ละค่ะ หนูงง ยังไงกัน -*-
วันแรกได้ขึ้นเงิน วันที่สองไม่ได้เงินซะแล้ว และจะลาออก
ไม่อยากพูดเลย แต่ .. กุว่าแระ กร๊ากกกกกกกกก~
น้ำพุจะทำงานประำจำไ้ด้สักเท่าไหร่ มันน่าเบื่อมากนะตัวเธอ
ตอนนี้เคนๆน่ารัก ><~ เซาะกราวววขนาดหนัก !! ฮ่ะ ๆๆๆๆ ฮาโคตร
แค่รูปเธอก็หวงโน๊ะ จะหวงทำไมเอามาแบ่งกันดูสิ เค้าก็อยากดู อู อู ~
พี่โบบบ คราวหน้าขอสเป วาเลนไทน์ได้ป่ะ เป็นของขวัญวันกูดดด โฮะๆๆ
(แต่เกิดหลังวาเลนไทน์อ่ะ แง่งๆๆ เค้าโตเป็นสาวแล้วววนะ :-[ )
ป้อล้อ.เค้าเพิ่งไปเที่ยวทะเลกะแม่มาแหละ สนุกสนานกันดี ไม่มีทะเลาะ ตบตี ให้ไม่สบายใจเลย
ก่อนกลับคุณนายเห็นพวกอาๆแอดเฟสคุณลูก ก็เลยเรียกร้องอยากจะเล่นบ้าง
กลับมาก็เลยสร้างสรรค์ให้คุณนายเธอเล่น พี่สาวสอนไปวันเดียว อีกวันคุณนายก็มาเม้นเตตัสให้หนู
เล่นเอาช๊อคปนฮาาาาาา โทรไปถามพี่ว่าแม่เล่นเองหรอ นางบอกช่ายยเริ่ดป่ะ ?? ฮ่ะ ๆๆ
หลังๆเริ่มมาโพสวอลล์หนู ฝากความคิดถึงและเป็นห่วง ใช้ทั้งภาษาวัยรุ่นและภาษาเหนือ งงๆ ขำๆ ดีนะแม่หนู ^^
-
อ๊ากกก คิดถึงๆๆๆ เข้ามาส่องทุกวัน เผื่อพี่โบจะมาอัพเดทน้ำพุให้อ่านกัน
เคนน่าร๊ากก เหมือนเดิม ตอนนี้เหมือนเป็นผู้ใหญ่ ให้คำปรึกษากับพุได้เลยอ่ะ เท่ๆๆ o13
-
:m20:เคนเซาะกราวขนาดด 555555....น่ารักดี....ทำกับข้าวไว้รอน่ารักจัง....ภรรยาเคยทำอาหารไว้เซอร์ไพร้สะมีบ้างมั๊ยจ๊ะอยากรู้เรื่องชาวบ้าน555555. ขอเงินค่าประกัน55555...น้องโบมาสั้นจัง....อยากอ่านตอนหวีทปีใหม่จ้ง+วาเลนไทน์อะเคนเยอะๆ...ขอบคุณคะ :L2:
-
:กอด1:
เป็นการอัพเดทชีวิตประจำวันของทั้ง ๒ คนที่ดีมากๆ ค่า. แต่พออ่านถึงตอนที่บอกว่าคนทำกับข้าวนี่ ขอบอกว่าน่ารักมาก (คือก็พอรู้มานะว่าเคนน่ะต้องเป็นคนทำกับข้าวอยู่แล้ว, แต่ก็นะ...ผู้ชายทำกับข้าวเนี่ยเป็นอะไรที่โรแมนติกมากเลยนะ!)
ขอบคุณสำหรับเรื่องของพุและเคนค่ะ. ดูแลกันไปเรื่อยๆ เน้อ.
ขอบคุณคุณโบว์เจ้าค่ะ. :3123:
-
น้องเคนน่ารัก แม่บ๊าน แม่บ้าน แต่ผิดหูหน่อยไม่ได้เลยนะ ตั้งท่าจะหึง จะหวงตลอดเลย
-
เคนโลเทคหรอกเหรอนี่
น้ำพุน่ารักเนอะเวลาอยู่กะเคน ให้อารมณ์อีหนูกะป๋าเลย ฮ่าฮ่า
-
พุน่ารักว่ะ
เวลาอ้อนๆ อะไรงี้มันแบบ อ่านแล้วยิ้มอ่ะ
เหอะๆ ว่าแต่ จะออกเลยเราะ เพิ่ง เดือนเดียวเองนะ
ฮึกกก คนยังหางานไม่ได้มันจี๊ด
-
งง ว่า ,, เราไม่ได้เม้นท์เรื่องนี้เลยเหรอ?
มาตามอ่านทีหลังก็จริง อ่านจบแล้วด้วย คิดว่า เม้นท์ไปแล้ว เอ๊ะๆ หาไม่เจออ่ะ
สงสัยลืมพิมพ์ เหอะๆ ,,
เรื่องนี้ก็ยังน่ารักมาก ชอบมากเหมือนกันนะ
อ่านแล้ว เข้าข้างเคนมาตลอดเลยอ่ะ
แบบ ไม่เข้าใจว่าทำไมพุ ไม่ปฏิเสธ อะไรเลย
อยู่แบบนั้นมันอึกอัดไม่ใช่เหรอ
เพราะเราก็เป็นคนไม่ปฏิเสธ อะไรเหมือนกัน เลยเข้าใจได้ว่า มันอึดอัดมาก
แต่เรื่องที่พุทำก็เข้าใจอีกนั่นแหละ ถึงจะคิดได้ แต่เราก็ไม่ได้พูดคำว่า ไม่ ออกไป
ไม่รุ้จะเกรงใจอะไรนักหนา (ด่าตัวเอง)
แต่แอบเฮิร์ท นิดๆ ตอนที่พุได้กะ พี่นัทเถื่อน
มันแบบ จี้ดว่ะ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว และก็ไม่ได้มามีผลกะปัจจุบันมากมาย (เหรอ?)
เอาเถอะ ,, แต่อ่านไปแ้วก็รุ้สคกอยากรู้จนจบ อยากรู้ว่าเคนยังจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกมั้ย
แค่นี้ก็พอใจละ
ความรักมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะงั้น ระหว่างทาง
ก็เก็บเอาเป็นบทเรียนแล้วกัน ^^
-
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกันครับ คอยมาเล่าข่าวคราวให้ฟังบ่อยๆนะครับ
-
/
ปีใหม่ปีที่แล้วพุเคนต่างคนต่างไปหาญาติตัวเองนะคะ สงสัยต้องเป็นปีใหม่ก่อนหน้านั้นไปอีก ไม่แน่ใจปีไหนแต่จำได้ว่าคอนโดพุเพิ่งเสร็จเนี่ยแหล่ะค่ะ
ส่วนวาเลนไทน์ ดูเหมือนไอ้น้องพุมันจะค่อนข้างไม่ให้ความสนใจเท่าไหร่ เหมือนมีอคติอะไรสักอย่าง ลองอ่านกันดูเน้อ ต่อๆๆๆ
*NEW YEAR*
ปีใหม่ สิ่งเดียวที่ผมชอบคือวันหยุดยาว นอกนั้นก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ ผมไม่ชอบเห่อการสังสรรค์ตามวันแบบนี้เหมือนคนอื่น (แต่ถ้าคนอื่นจัดให้ก็ไม่ขัดศรัทธาหรอก) ตอนนั้นคอนโดผมเพิ่งเสร็จ แต่ยังไม่ได้อะไรกับมันมาก ส่วนใหญ่จะไปอยู่กับเคน เพื่อไม่ให้มันนอยด์ ห่างกันมากเดี๋ยวมันจะขาดใจตายซะก่อน เวลาไม่อยู่ด้วยกันมันชอบห่วงนั่นห่วงนี่เยอะด้วยดิ ผมว่าไปอยู่ในสายตาให้มันห่วงน้อยๆ ท่าจะดีกว่า
แต่ผมก็ต้องเจียดเวลาไปแต่งห้องตัวเองบ้าง ไหนจะมีช่างมาทำเฟอร์ฯ ให้อีก ก็ต้องไปรอคุมช่างครับ
บางทีมาแล้วขี้เกียจกลับก็มี แล้วผมว่าคอนโดผมร่มรื่น มีที่นั่งเล่นรับลมดีกว่าของเคน แล้วมันเพิ่งเสร็จ คนก็ยังเข้าอยู่น้อย เงียบๆ ดี โคตรเป็นส่วนตัว
ปีนั้นผมเลยชวนเคนมานั่งเล่นที่คอนโดผม หลังจากถามมันแล้วว่าต้องไปไหนกับที่บ้านไหม มันก็ว่าไม่ไปไหนหรอก เดี๋ยวจะอยู่เค้าท์ดาวน์กับผมเนี่ยแหล่ะ แรกๆ เคนมันก็เป็นคนปกติแบบวัยรุ่นทั่วไปอยู่น่ะครับ แต่หลังจากผมปฏิเสธกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้ไปหลายอย่าง เคนก็จำเป็นต้องลดละเลิกอะไรที่มันเคยทำมาแต่แรกๆ แล้วมามึนกับผมแทน
เวลาที่มันอยากทำอะไรพิเศษในวันพิเศษ ผมจะสกัดขัดขามันทุกทีไป ไม่ให้มันทำ หรือถ้าจะทำก็เป็นวันอื่น
ผมว่าวันพิเศษ มันสามารถเป็นทุกวัน หรือไม่ก็วันไหนก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำในวันที่ใครก็ไม่รู้บัญญัติขึ้นมาเลย
วันพิเศษของเรา เราก็ต้องบัญญัติขึ้นมาเองดิ จริงป่ะ?
พอจะย่างเข้าวันปีใหม่ เคนมันก็เตรียมพร้อมจะทำสิ่งพิเศษตามแบบของมันทันที ผมเห็นมันกระตือรือร้นแล้วก็นึกเอ็นดู รู้สึกมีความสุขกับมันไปด้วย แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับวันนี้หรอก แค่เห็นมันยิ้มตื่นเต้นผมก็ดีใจและ
วันนั้นมันเอากีต้าร์มาครวญเพลงให้ผมฟัง ในห้องนอนที่คอนโดผมเราเปิดหน้าต่างกว้างรับวิว รับลมเย็นๆ ของหน้าหนาวและฝูงยุงเข้ามาในห้อง -*-
ผมนั่งฟังมันร้องเพลงแล้วจิบเบียร์ที่่ซื้อจากเซเว่นมาดื่มไปพลางๆ เคนมันตื๊อให้ผมร้องบ้างหลายทีจนผมรำคาญเลยต้องเปิดหนังสือเพลงยุคดึกดำบรรพ์ขึ้นมาเลือกดู... เอาจริงๆ นะ ผมไม่ค่อยฟังเพลงไทยเท่าไหร่ รู้จักก็แต่เพลงดังๆ ฮิตๆ ซึ่งบางทีก็ยังจำไม่ได้เลยใครร้อง เวลาเลือกหาเพลงเลยลำบาก
"เลือกได้ยางงงง เร็วๆ อยากฟังแล้วคร้าบ" เคนมันเกากีตาร์รอจนนิ้วเปื่อยละคับ พอดีผมเปิดไปเจอพี่ปู วงหัวดำ เลยลองอ่านเนื้อเพลงดู เพลงไหนคุ้นก็เลือกเลย
แต่พอเลือกแล้วเสือกไปตรงกับเพลงนี้พอดีเลยครับ...
เพลง...'ยอมรับ' หง่ะ ซวยโคตรๆ เลย ตอนลองอ่านไม่ได้สนใจความหมายมันด้วยดิ แต่พอร้องไปร้องมา....ชักเอะใจ....
ทำไมมันโดนกูจัง -*-
แถมจะไม่คิดอะไรก็ไม่ได้แล้ว เพราะไอ้คนดีดกีตาร์มันคิด และหน้ามันเริ่มเครียดแล้วด้วย
ผม...ตอนแรกร้องแบบดำน้ำ ไปๆ มาๆ พอตั้งตัวได้และรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็ชักติดๆ ขัดๆ ตะกุกตะกัก แต่กรูก็ยังอุตส่าห์ร้องจนจบแถมเบิ้ลให้มันด้วยนะ
เพราะ..........เพราะไอ้เคนมันเบิ้ล! ผมก็ต้องร้องต่ออ่ะดิ
จบเพลงอย่างเสียวสันหลังวาบ เคนมันก็เงียบไปครับ มันไม่พูดอะไรแค่เลื่อนหนังสือเพลงยุคไดโนฯ ไปเปิดๆๆ แล้วครวญเพลงเอง คราวนี้มันเลือกนักร้องวงเดียวกับผม ต่างกันก็แต่เพลง... มันเลือกเพลง...ที่ร้องว่า.......
จะขอยืนยันยืนยัน ที่จะรักเธอ...ต่อ...ไป
เจ็บช้ำเป็นตายเป็นไป ยังไงไม่หวั่นเลย
จะคอยดูแลและทำให้รักเราเป็นเหมือนเคย
วันที่ล่วงเลย ไม่เคยเปลี่ยนฉัน.....
หง่ะ...อยู่ๆ ผมก็รับรู้ความรวดร้าวในวันนั้นของมันขึ้นมาครับ ผมรู้สึกร้อนๆ ที่กระบอกตาและในจมูกขึ้นมาทันที ส่วนเคนก็ก้มหน้าครวญเพลงของมันไปโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาเลยสักนิด มันคงกลัวว่าตัวเองจะมีสภาพเหมือนผมตอนนี้มั้งครับ บรรยากาศหวานๆ ตอนแรกพลิกเป็นขมขื่นทันตา... แต่มีบางอย่างช่วยชีวิตเราสองคนไว้ครับ!
สิ่งนั้นก็คือ............................... พลุ!!!
โอ้ แม่เจ้า.... พลุจุดรอบทิศเลยครับ วิวห้องผมมันมองได้ 180 องศา แล้วพลุมันก็จุดซะครบ 180 องศาของห้องผมเลย ผมนั่งอึ้งซักพัก เคนเองก็เงียบไปคงเพราะนึกไม่ถึงว่าอยู่ๆ จะได้เห็นอะไรแบบนี้ เคนวางกีตาร์แล้วก้าวลงจากเตียงไปชะโงกหน้าดูตรงหน้าต่าง ซักพักมันก็หันมายิ้มบอกผมให้ไปยืนดูด้วยกัน
อารมณ์ดิ่งเหวของผมเมื่อครู่ถูกรอยยิ้มของมันช่วยฉุดขึ้นมาในทันที ผมยิ้มตอบอย่างดีใจแล้วไปยืนดูพลุกับมันอยู่เป็นนาน
"สวยว่ะ เหมือนจุดให้ห้องเราดูเลยเนอะ" เคนหันมาบอก
"อืม"
"เป็นไร?" มันยกมือมาขยี้หัวผมแล้วถาม
"เป็นงง"
"งงอะไร... ยกโทษให้"
"หา?"
"ก็เมื่อกี้ขอโทษใช่มั้ย ยกโทษให้แล้ว"
"..........." ผมคิดตามแล้วก็เกทว่ามันพูดถึงเพลงที่ผมร้อง... หง่ะ นั่นมัน...บังเอิญเว้ย ถึงกูจะรู้สึกอยากขอโทษมึงจริงๆ ก็เหอะ
"ขอบคุณมาก....นะ" ผมตอบได้แค่นั้น มันก็ยิ้มๆ แล้วกดหัวผมมาซบบนไหล่ ผมอดกลั้นความรู้สึกตัวเองแทบตาย...ไม่อยากร้องไห้ แต่มันก็ร้องไปแล้ว น้ำตาไหลทั้งที่ดูพลุอยู่นั่นแหล่ะ ใครบอกว่าผมไม่เจ็บ ที่ผมทำร้ายมันผมเจ็บนะครับ นึกได้เมื่อไหร่ก็เป็นสิ่งเตือนใจให้ผมคิดถึงใจเคนให้มากๆ ทุกที
คิดว่า...ถึงแม้เค้าจะเป็นแบบไหนที่เราไม่ชอบไปบ้าง แต่คนๆ นี้ เขารักเรามากนะเว้ย
เมื่อคิดได้... ความเลวร้าย เอาแต่ใจตัวเองทุกอย่างในโลก มันก็ค่อยๆ เบาบางลงไปครับ
*VALENTINE*
ผมไม่ได้เกลียดวันนี้อะไรหรอกนะครับ แค่รำคาญพวกชอบเห่อวัฒนธรรมต่างชาติ มันจะอะไรกันนักกันหนากับวันนี้
กระตือรือร้นกันเหลือเกิ๊นนนนวัยรุ่นไทย ทีวันอื่นๆ ของประเทศไม่เห็นจะให้ความสนใจกันเท่านี้เลย
วันหนึ่งที่คอนโด...ไอ้น้องเทนมันเปิดเพลงนั่งทำการบ้านของมันอยู่ ผมก็ทำงานของผม ส่วนเคนนั่งอ่านหนังสือ แล้วทีนี้มันใกล้วาเลนไทน์แล้วไงคับ DJ
ก็เลยเปิดแต่เพลงที่เกี่ยวกับอะไรแบบนี้ ไม่ว่าจะหมุนไปคลื่นไหนๆ ก็พูดถึงแต่วาเลนไทน์
ผมก็เลยบ่นขึ้นมาด้วยความเซ็ง
"เอาไอพอดมาเปิดแทนได้ป่ะ คลื่นไหนแม่งก็เปิดแต่เพลงซ้ำๆ เบื่อว่ะ!" ผมเอ่ยขึ้นแบบไม่เจาะจงพูดกับใครครับ
"อ่าว ก็มันใกล้วาเลนไทน์แล้ว ไม่ให้เปิดเพลงพวกนี้แล้วจะให้เปิดเพลงอะไร" ไอ้เทนเงยหน้ามาบอกประมาณว่าผมนี่ช่างไม่รู้เรื่องเอาซะเลยนะ
"รู้แล้ว แต่เบื่อเข้าใจป่ะ ทีวันพ่อวันแม่ ไม่เห็นจะเปิดเพลงค่าน้ำนม ต้นไม้ของพ่อ อะไรอย่างงี้บ่อยๆ เลย"
"ฮ่าๆๆ" เคนดันหัวเราะขึ้นมา ผมเลยหันไปขมวดคิ้วใส่ มันหยุดแต่ก็ยังมองผมยิ้มๆ อยู่
"ไม่ชอบวาเลนไทน์เหรอ มันเป็นวันของเรานะ" เอิ่ม มุขมึงเนี่ย ไปไกลๆ
"แหว่ะ!!!! โลกนี้ไม่ได้มีสองคนนะเว้ย!" เสียงไอ้เทนอ้วกใส่พี่มัน ส่วนผมก็ยังแอนตี้เรื่องเดิมอยู่ไม่เลิก
"ไม่ใช่ไม่ชอบ" ผมบอกเคน ส่วนไอ้เทน..ช่างหัวมัน
"ก็เฉยๆ แต่ไม่เข้าใจ ทีวันอื่นๆ ล่ะ วันมาฆบูชา วันอาสาฬหฯ พืชมงคล อะไรอย่างงี้! มันไม่สำคัญรึไง"
"บ้าป่ะ! วันมาฆบูชาจะให้เปิดเพลงอะไร" ไอ้เทนว่า ผมนึกขึ้นได้ก็แถบอกมัน
"เพลงสวดมนต์ไง อะระหังสัมมา...อิติปิโสภะคะวา ชินบัญชร อ่ะ มีตั้งเยอะแยะ"
"เปิดแล้วพุจะฟังเหรอ?" เคนถามแบบกลั้นยิ้ม มันขำจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด ไอ้เส้นตื้น
"ไม่ฟัง"
"แล้วพูดทำไมคร้าบบบบ"
"พูดเฉยๆ พูดให้คิด ว่าวันอื่นๆ ก็มี ไม่เห็นต้องบ้าวาเลนทง วาเลนไทน์เลย"
"ใครบ้า?" เคนเลิกคิ้วถาม หน้าเปื้อนยิ้ม
"ก็เห็นมีบ้า ดิ้นๆๆ อยู่คนเดียวล่ะในนี้" ไอ้น้องเทนปลายตามองผมแบบหน่ายๆ
"คนอื่นเค้านั่งฟังเพลงอยู่ดีๆ แต่มีบางคนแม่งหาเรื่องด่าเฉยเลย"
"ไม่ได้ด่าเว้ย"
"งั้นพุอยากให้วันไหนเป็นวันวาเลนไทน์ ถ้าไม่ใช่ 14 กุมภา?" เคนถาม ผมเลยตอบมันแบบไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น
"ทุกวัน ...โดยไม่ต้องรอวาเลนไทน์ได้ป่ะล่ะ?"
"............" เคนเงียบครับเป็นอันว่าโต้แย้งไม่ได้หรือชัดเจนในคำตอบก็ไม่ทราบ แต่ผมว่ามันอึ้ง ไม่รู้จะตอบยังไงอยู่มากกว่า ผมเลยถามย้ำแบบหยอกเย้า
"ได้ป่ะเคน?"
"น้ำเน่า ไม่ได้มีอยู่แค่สองคนนะเว้ย" ไอ้น้องเทนพูดแทรกแต่ทั้งผมและเคนไม่มีใครสนใจเสียงมัน
"ได้น่ะได้ แต่พอเอาเข้าจริง พุจะชอบป่าวล่ะ ผมน่ะอยากโรแมนติกกับพี่นะครับ แต่พี่ชอบไม่เอากับผม"
"เฮ้ยยย!!! ไม่เอากับคุณแล้วผมจะเอากับใคร อย่ามามั่ว!"
"งั้นคืนนี้ต้องพิสูจน์"
"ไม่ต้องรอคืนนี้หรอก เดี๋ยวนี้เลยมา!" ผมลุกขึ้น แล้วทำท่าม้วนแขนเสื้อเดินไปคุกคามมัน แต่ไอ้เคนแม่งชอบเลยเลยดิ ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ซะงั้น ผมตกใจวิ่งหนีเลย
>//< ไอ้บ้ากูล้อเล่นนนนนน!!!
เคนบางทีมันก็เรียกผมพี่นะครับ เวลามันอยากล้อเลียน อ้อนหรือมันอยากพูดกระทบกระเทียบอะไรผมสักอย่างแล้วแต่อารมณ์มัน แต่ผมไม่ค่อยเรียกเคนว่าน้องหรอก กระดากปาก ให้พูดเล่นๆ น่ะได้อยู่ แต่ให้เรียกจริงจัง น้องเคน แบบเนี้ย พูดไม่ได้ เรียกมัน ไอ้ ก็ไม่ได้ พูดหยาบใส่มันเนี่ย ไม่ได้เลย ภูมิคุ้มกันต่ำโคตรๆ
แต่ผมก็เป็นเหมือนกัน ถ้าเคนพูดไม่เพราะใส่จะรู้สึกแย่ คิดมากไปเลยอ่ะครับ ว่าทำไมมันพูดกับเราแบบนี้... มันไปโมโหอะไรมาหรือมันไม่พอใจอะไรเรา... กรำ คิดเยอะไปป่ะหนิ แต่อะไรที่ผิดปกติแม้แต่เรื่องเล็กน้อยมันก็มีอิทธิพลต่อจิตใจทั้งผมและมันนั่นแหล่ะครับ
เพราะฉะนั้น ถ้าสิ่งไหนที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี แต่เราเผลอทำไปแล้ว พอคิดได้ ผมก็จะรีบเคลียร์กับมันถ้าทำได้
แต่ถ้าทำไม่ได้... ก็เฉยๆ ไปครับ ทำท่าสำนึกผิดสักหน่อย (ประมาณว่าเราก็ไม่ใช่คนไม่รู้สึกรู้สาอะไรนะเว้ย) แล้วค่อยๆ คุยกัน
ส่วนเคน มันเป็นคนดูง่าย เป็นไรมาก็แสดงออกหมด แถมพูดมากด้วย เรื่องเดียวอะครับ สาธยายเป็นชาติเลย เอ่อ ลืมบอก เคนเวลาอยู่ในบ้าน กับนอกบ้าน ไม่เหมือนกันนะครับ ต่างกันโคตรๆ เวลาอยู่ข้างนอกมันผีเข้าชอบลีลา ท่ามาก ปากหนัก ไม่รู้จะอืดอาดไปถึงไหน จะทำอะไรทีต้องรอให้ผมถามก่อน
ถ้าไม่ถามก็จะยืนเต๊ะท่าอยู่นั่นแหล่ะ ผมต้องปรนนิบัติมันแทบทุกอย่าง อย่างวันหนึ่ง พามันไปโชว์รูม เช็คระยะ ผมต้องทำให้มันหมดเลยนะ (หากใครกำลังว่าผมกินแรงเคนอยู่ โปรดคิดใหม่ได้ครับ ยังไม่สาย -*-) ตั้งแต่รับบัตรคิว คุยกับพนักงานแทนมัน หาอะไรให้กิน หาหนังสือให้อ่านฆ่าเวลา ตอนจ่ายตังค์ยังไปจ่ายแทนมันเลย เพราะมันเป็นคนประเภทไม่ชอบคุยกับคนอื่น (แต่กับกูมึงพล่ามทั้งคืนจนกูปวดหูแสรดดดด)
เห็นมันลีลาแล้วรำคาญครับ เลยต้องทำให้ แต่พอเวลาอยู่บ้านผีออก เหมือนเป็นอีกคน ยิ้ม หัวเราะ ขี้โม้ ขี้อ้อน พูดมาก เอาใจ สารพัด
เนี่ยล่ะครับ ไอ้เคน...
ในวงเล็บ แฟนน้ำพุแต่เพียงผู้เดียว :man1:
H
ว่าจะพิมเกี่ยวกับวันปีใหม่พอดี ส่วนวาเลนไทน์ พุไม่เห็นความสำคัญต่างจากวันอื่น มันก็เลยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษค่ะ
ปล. ที่จริงพุเสียงดีนะ ออกจะร้องเพลงเพราะ :กอด1:
เพลง ยอมรับ
เรื่องระหว่างเรานั้น ใครก็มองว่าฉันผิด
ที่เป็นคนคิดบอกลาให้เธอเสียใจ
เขาคงไม่อาจรู้ ว่าเราเข้ากันไม่ได้
ที่อยู่กันไป เพราะคำว่ารักและเป็นคนดี
* แต่เธอ คงรู้ถึงความรู้สึก
อึดอัดใจที่เรานั้นมีตลอดมา
เพียงแค่ฉันเป็นคนบอกลาก่อนเธอเท่านี้
** ฉันยอมรับผิด ทุกคำกล่าวหา
ที่ฉันนั้นทิ้งเธอไป
ขอโทษ ที่ฉันเปลี่ยนใจจากเธอไป
ฉันยอมรับผิด ไม่มีข้อแม้
ถึงฉันจะต้องเสียใจ
แต่ไม่อาจจะทนอย่างนี้อีกต่อไป
ฉันเองก็พอรู้ ที่เคยให้คำสัญญา
จะอยู่ด้วยกันตราบฟ้า และดินมลาย
แล้วมาจะวันนี้ ฉันเองเพิ่งรู้ว่าทำไม่ได้
ที่อยู่กันไป เพราะคำว่ารักและเป็นคนดี
( ซ้ำ * , ** )
เมื่อเธอก็เป็นเธอ และฉันก็เป็นฉัน
เมื่อเราไม่เข้ากัน จะอยู่กันไป เพื่ออะไร
ยอมรับไว้คนเดียว
เพลง ยืนยัน
ตั้งแต่วันนั้นที่เธอได้เจอฉัน ต่างเรียนรู้...กัน ผูกพันเข้าใจ
ผ่านความเจ็บช้ำในคืนที่โหดร้าย ผ่านชีวิตมากมาย วุ่นวายวกวน
มีบางอย่างอยากให้รู้ ว่าใจยังรัก รักเธอมิคลาย
ขอให้เธอจดจำไว้ ว่าเธออยู่ในใจฉัน
จะขอยืนยันยืนยัน ที่จะรักเธอ...ต่อ...ไป
เจ็บช้ำเป็นตายเป็นไป ยังไงไม่หวั่นเลย
จะคอยดูแลและทำให้รักเราเป็นเหมือนเคย
วันที่ล่วงเลย (วันที่ล่วงเลย) ไม่เคยเปลี่ยนฉัน...ไป
ต้องผ่านความทุกข์ต้องทนอีกแค่ไหน
เจ็บอีกเท่าไร ไม่มีทางทิ้งกัน
แค่เพียงได้รู้ว่าเธอยังมีฉัน แค่ยังรัก...มั่น ต่อกันเรื่อยไป
มีบางอย่างอยากให้รู้ ว่าใจยังรัก รักเธอมิคลาย
ขอให้เธอจดจำไว้ ว่าเธออยู่ในใจฉัน
จะขอยืนยันยืนยัน ที่จะรักเธอ...ต่อ...ไป
เจ็บช้ำเป็นตายเป็นไป ยังไงไม่หวั่นเลย
จะคอยดูแลและทำให้รักเราเป็นเหมือนเคย
วันที่ล่วงเลย (วันที่ล่วงเลย) ไม่เคยเปลี่ยนฉัน......จากเธอ
วันเวลาไม่ทำให้รักเราผ่านล่วงเลย
มันไม่เคยเปลี่ยน...ฉัน....ไป
-
:กอด1:
เหมือนได้ใกล้ชิดความสัมพันธ์ของทั้งคู่เข้าไปอีกนิดหน่อย รู้สึกคล้ายกับว่าเราเป็นตัวอะไรสักอย่างแอบดูอยู่ข้างหน้าต่าง :laugh: แต่ยอมรับเลยว่าทั้งตอนปีใหม่ และวาเลนไทนส์ ต่างหวานกันทั้งคู่
มาคิดๆ ดูแล้ว ก็ประหลาดใจว่าตัวเองมีส่วนคล้ายกับพุนะ คือไม่สนใจวันสำคัญเหล่านี้ แต่วันสำคัญทางศาสนาก็จะไปตักบาตรทำบุญบ้างนะเออ แต่วาเลนไทน์หรือคริสต์มาสอะไรเงี้ยจะเฉย อยู่บ้านอ่านหนังสือมากกว่าจะออกไปข้างนอก เพราะคนเยอะ รถเยอะ และรู้สึกว่ามากไป o22
...แต่เคนน่าร้ากมาก!!! เหมือนเห็นพุเป็นแม่เลย ให้ทำให้ทุกอย่าง เป็นทั้งแม่ทูนหัวด้วยซินะ :z1:
ขอบคุณคุณโบว์มากนะคะสำหรับเรื่องราวเล็กๆ ในวันพิเศษเหล่านี้.
-
เคนน่ารัก ยอมพุทุกอย่างเลยจริง ๆ
-
โอ้ ทั้งสองเพลงตรงเป๊ะกับเรื่องพุ-เคนเลย
ส่วนเคนเวลาอยู่กับพุ คงมีความสุขกาย สบายใจ เลยแสดงออกเต็มที่
เก๊กนอกบ้านดีกว่าเก๊กในบ้านอยู่แล้ว
น้องเทนโผล่มาแว้บ ๆ มีอะไรคืบหน้าบ้างคะ ยังคบหนุ่มแว่นอยู่หรือเปล่า
พูดถึงวันนั่นนี่ตามเทศกาล สมัยละอ่อนก็สนใจตามประสา โตมาก็เฉย ๆ ไม่ยินดียินร้าย ทุกวันเหมือนกันหมด
-
เหมือนสองเพลงนี้แต่งมาเพื่อพุกับเคนเลยอ่ะ โดนมาก ขนาดคนอ่านร้องไปยังแอบคิดแทน อะไรจะตรงขนาดนี้ o22
ช่วงเวลาที่เลวร้าย ทำให้รักกันมากขึ้น ไม่เสียดายแล้วก็เสียใจหรอกเนอะ ที่เคยเกิดเรื่องอะไรที่ผ่านมา
เพราะว่ามันทำให้พุกับเคนเข้าใจกัน แล้วก็ช่วยกันประคับประคองความรู้สึกดีๆของกันเอาไว้
ชอบคู่น้ำพุกับเคนที่ไม่ต้องตัวติดกัน 24 ชั่วโมง ไม่ต้องหวานกันมาก ไม่บ้าเทศกาล เฮ้ออ พูดแล้วก็คิดถึง มาต่ออีกเยอะๆนะคะพี่โบ :กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องพุเนี่ย เลือกเพลงไม่ทันคิดเล่ยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: จะดราม่าตอนฉลองปีใหม่ซะแล้วววววววววว
ดีนะน้องเคน....ตอบเพลงกลับทัน ใครได้ฟังก็คิดทั้งนั้นนนนนนนนนนนนแหละ เพลงที่พุร้องอะ :เฮ้อ:
พลุรอบทิศทางช่วยชีวิตไว้จริงๆๆ
วานเลนไทน์ขำอะ...ให้เปิดเพลงวันมาฆะฯ คิดได้ไง เพลงสวดมนต์ ถ้างั้น วันวาเลนไทน์ พุก็ชวนแฟนไปตักบาตรทำบุญดิ...เก๋ดีออก
ขอบคุณน้องโบคะที่มาเล่าให้ฟัง...ฟังได้เรื่อยๆ นะคะ ...น่ารักดี...เดียวนี้พุกลายเป็นน้องแมวแล้วฮ่าๆๆ :z2:
-
:pig4:
ทั้งพุและเคนเลือกเพลงได้ตรงมากๆ
ขอให้รักขอพุ+เคนยั่งยืนตลอดไป
:L2:
-
ขอบคุณที่มาต่อเคนเยอะๆนะคะ ถูกใจเอฟซีเคนเคน อิอิ พุเลือกเพลงเกือบได้ดราม่า สงสารเคนจังดีว่าพลุช่วยดึงบรรยากาศไว้ทัน เคนน่ารักจริงๆ น่ารักตลอดผู้ชายคนนี้
-
:L2: :L2: :L2:
-
พี่เคนน่ารักอ่า.... ><///
ขอบคุณนะคะ
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์คะ... :n1:
v
v
v
" :กอด1:รักคือทุกวัน...ขอให้สดชื่น...สดใส....ใส่ใจ..สด ๆๆ ทุกวันจ้า :กอด1:" 555555555
-
เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ตอนพิเศษนี่พิสูจน์ได้เลยว่าเคนไม่ได้งี่เง่าเป็นอย่างเดียว
เพราะทำตัวได้น่ารักเว่อร์อ่ะ ที่สำคัญคือรักมั่นแบบนี้น่านับถือจริงๆ (แล้วก็แลดูเป็นผู้ชายหลายมิตินะ)
ไม่สนใจวาเลนไทน์เหมือนกับพุเลยค่ะ เพราะคิดว่ามันเหมือนเป็นแฟชั่นมากกว่าวันแสดงความรักจริงๆยังไงก็ไม่รู้สิ
:กอด1: รัวววววว จุ๊บๆพี่โบ :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ บอกได้แค่นี้ จะรักหมดทั้งใจที่มี ให้มันตราตรึงอยู่ในใจเพื่อไปถึงวันลาจากกกก ฮ่ะ ๆๆ
พิเศษเคนเยอะๆๆจริงๆๆ เคนๆน่ารักอ่ะเวลาผีออก อุอุ แต่ก็ดีแล้วววมันพิเศษก็ตรงที่
มีแต่พุนี่แหละที่ได้เห็นเวลาผีออกอ่ะ รู้สึกไหมว่าตัวเองโชคดี :]
ช่วงนี้เค้าเจอแต่คู่ร้างรับวาเลนไทน์เลย ปวดแก่นมากกก T^T
ขอให้คู่นี้ผีเข้า ผีออกกันไปนาน น๊านนนนนนนนนนนนน เลยนะ เลิฟฟฟฟฟฟ ~
-
อ่านกี่ที่ก็ยังไม่หายคิดถึง :กอด1:
-
อัพเดทค่ะ ><
น้องเต้เลิกกับแฟนแล้วววว แอร๊ยยย~ แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าถามว่าทำไมนอกจากน้องพุ ซึ่ง...เราก็อยากรู้ด้วย แต่เรื่องมันยาววว แต่ชอบตรงนี้อ่ะ ตรงที่น้องเต้บอกว่ามองข้ามความสัมพันธ์ระหว่าง ช-ญ ไปแล้ว (แล้วระหว่าง ชช.ล่ะ ฮ่าๆๆๆ)
แล้วก็ชอบตรงนี้อีก...ตรงที่น้องแกชอบร้องเพลงให้เพื่อน(พุ)ฟัง และเต็มใจให้รีเควสเพลงตามใจชอบ แล้วจะโชว์พลังเสียงให้อัดเก็บไว้ด้วย แบงค์เล่าให้ฟังว่าเคยไปคณะพุ แล้วไอ้สองคนนี้ feat. กัน (พุกับเต้) น้องสตางค์เล่นกีตาร์ร้องเพลงฝรั่งกัน
มันบอกเพราะมว๊ากกกกกกก อยากฟังด้วย >//<
พูดถึงน้องสตางค์ หายเงียบไปเลย แถมพุ PM ไปไม่ตอบด้วยนะเออ
เรื่องน้องเทน...ก็ยังคบกับน้องแว่นอยู่ค่ะ แต่พุบอกเหมือนเพื่อนกันมากกว่า เรด้าร์จับความหวานแหววไม่ได้ -*- ฮ่วย น้องแว่นออกจะน่ารักเน้อ แต่ถ้าถามเรื่องพุกับเทน...เหอๆ เหมือนไม่อยากบอก แต่ก็ยังอุตส่าห์บอกอยู่เหมือนเดิม แค่มองๆ แต่ไม่มีไร
แล้วก็...น้องนุช! เลิกกับนพซะแล้ว แถมจะตามมาทำงานที่เดียวกับพุอีก...งงตรงนี้
น้องนุชมีแฟนใหม่และทำงานที่เดียวกัน แต่ลาออกเพราะทำไม่ไหว จากนั้น..น้องนุชเนี่ยอยู่ ตจว. ทั้งบ้านและแฟนก็อยู่นั่น แต่จะมาเช่าหอทำงาน กทม. กับพุ -*- เราก็สงสัยนะอยากเปลี่ยนบรรยากาศหรืออย่างไร พุก็บอก มันเบื่อ... แค่นี้ แต่เราว่าน้องนุชเนี่ยแปลกๆ ชอบตามพุยังไงไม่รู้ ปีใหม่ที่แล้วก็จะตามพุไปเยี่ยมญาติด้วย โทรมาบอกว่าขับรถออกมาแล้วด้วยนะ พุบอกอึ้งไปเลย จะมาทำไม ยุ่งไรกับกรู กรูไม่ว่าง ไม่มีเวลาให้สักวัน (ฮ่าๆๆ) แถมให้น้องโมโทรมาขออีกทีอีกต่างหาก เริ่มไม่ไหวจะเคลียร์นะตัวเธอว์ ฮ่วยยย
จบการรายงานแต่เพียงเท่านี้ค่ะ :กอด1:
-
น้องนุชนี่น่ากลัวเนาะ เฮ้อออ
-
: 222222: ..................... น้องแว่นน่ารักจริงอ๋อ ??
-
ขอบคุณการรายงานข่าวค่ะ
สรุปแล้วทุกคนก็ยังโคจรรอบพุอยู่เช่นเดิม
-
จุ๊บๆ :หนูโบทะลุไปหาเคนกะพุด้วย :กอด1:
-
น้องนุชนี้น่ากลัวนะ....พุต้องบอกสะมีแล้วมั้งแบบนี้..เลิกกะเพื่อนพุแล้วมาตามพุแบบนี้..ไม่ธรรมดาแล้วละ..แต่ชีก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพุมีแฟนแล้ว..เฮ้อ...ขอบคุณสำหรับข่าวอัพเดทคะ น้องโบ:กอด1:
-
^
จิ้ม (และขอเม้าท์ต่อ มันทนไม่ไหว)
รู้ค่ะ!! คือ...นุชถามพุประมาณว่าตอนนี้มีกิ๊กกับใครบ้างมั้ย? และเป็นเพศไหน? ผช.หรือผญ.?
ไอ้น้องพุมันก็พูดเล่น ประมาณว่าไม่มีหรอก แต่อยากจะจีบหนุ่มหล่อเกาหลี ซึ่งเป็นที่ต้องการของสาว ๆ :-[ (ปากกก...วอนหาเรื่องจริงๆ)
แล้วน้องนุชยิงเปรี้ยงมาโดนจังๆ ถามว่า จะจีบเต้เหรอ? (เต้เพิ่งเลิกกับแฟนพอดี)
สรุป...เค้ารู้ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจ น้องนุชมีแฟนอยู่แล้ว แถมเป็นเพื่อนเก่าพุด้วย !!! แล้วงง จะตามพุมาทำไม ไม่เข้าใจอย่างแรง
แอบกลัวแทนนะเนี่ยยย :sad4: แต่เจ้าตัวก็ยังเชื่อว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ !
ที่จริงแอบคิดมาตั้งนานแล้วนะพุกับนุชเนี่ย ตั้งแต่ไปนอนที่เชียงใหม่ด้วยกันง่ะ เห็นว่าเช็ดผมให้กันด้วย พอพุปวดหัวก็นวดหัวคิ้ว นวดขมับให้ ฮ่วย แถมตอนนั้นเป็นแฟนนพอยู่ด้วยนะ เซอร์วิสดีจัง ยิ่งคิดยิ่งเครียดแทน
เตือนไปแล้วด้วยนะคะ แต่พุบอกว่า ไม่มีไรหรอกมั้ง นุชบอกว่าคบกับ xxx (เพื่อนพุ) ก็รักกันดี แล้วแถมบอกดีกว่าตอนคบกับนพอีก ก็ต้องรอดูกันต่อไปว่าจริงไหม ไม่ใช่อยากกลับมากิ๊กกันอีกหรอกนะ !!!
พอถามว่า แล้วเคนว่าไง?
ตอนแรกพุบอก เคนก็ไม่เห็นว่าไร...แฟนนุชก็เพื่อนพุ จะคิดมากกันไปไหน !
แต่...เราก็ยังสงสัยเคนไม่ว่าไรจริงอ่ะ? คะยัั้นคะยอมากๆ เตือนมากๆ เข้า
พุเลยไปคุยกับเคนใหม่
คราวนี้... ได้เรื่อง
เคนให้พุไปบอกเลย ไม่ต้องมา เงินเดือนสตาร์ทหมื่นสอง(ที่จริงได้เยอะกว่านี้แต่ให้โกหกว่าลด) ไหนจะค่าหอ ค่าน้ำมัน ค่ากิน
อยู่บ้านตัวเองอยู่กับแฟนตัวเองไปนั่นแหล่ะดีแล้ว!! เงินแค่นั้นค่าใช้จ่ายเยอะอย่างงี้มันไม่พอกินหรอก! บอกเค้าไปเลย
o18
อย่างงี้ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ต้องรอดูว่า...จะเป็นอย่างไรต่อไป งิ
ปล. น้องแว่นน่ารักจริงงง แนวๆ เซอร์ๆ แบบเดียวกับน้องเทนเลย
ปล. 2 ทุกคนยังโคจรอยู่รอบๆ ค่ะ มีบางคนหายไป บางคนเหนียวแน่น เป็นไปตามปกติ แบงค์ไงเหนียวๆ พานัดมีตติ้งเพื่อนประถมอีกแล้ว ยิ่งนานวันยิ่งลากเพื่อนในชั้นเข้ามารวมแก๊งค์มากขึ้น ^ ^"
จบการอัพเดทค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะคะสำหรับข่าวความเคลือนไหว
ปล.มีข่าวอะไรก็มาบอกอีกนะ
:L2:
-
พุชอบคิดว่าไม่มีอะไร เดี๋ยวต้องให้เคนลุยซะเลยนี่่
-
คิดว่านุชคงชอบพุและอาจจะชอบมาแต่แรกแล้ว เพียงแต่พุมีคนอื่นเยอะแยะไปหมด
และไม่เคยคิดอะไรกับนุชเกินกว่าเพื่อนด้วยมั๊ง นุชก็เลยไม่กล้าก้าวข้ามความสัมพันธ์แบบนั้น
จากที่อ่าน ๆ มา คนที่พุเคยคบเวลาเลิกคบกันแบบกิ๊ก ก็จะเลิกคบแบบเพื่อนไปด้วย (หรือเปล่า)
ตอนนี้นุชอาจจะคิดว่า เอาวะ เป็นงัยเป็นกัน ถวายตัวให้ซะเลย ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ก็ชอบมานานแล้วนี่หว่า
แบบนี้น่ากลัวจริง ๆ นะ คนแบบนี้มักจะบอกว่าไม่หวังอะไรหรอก แต่อย่าตกหลุมพรางตรูนะเว้ยยยย
จะกดหัวให้ยอมรับเป็นคู่ชีวิตซะเลย อะไรแบบนั้น พุระวังไว้เป็นดีที่สุด จะได้ไม่ต้องมีเมียโดยประมาท
-
^
^
สะกิดคนข้างบนขอ *แปะมือๆ*
*แก้ไขข้อความ
เวลาโดนขัดจังหวะตอนจะเม้นนี่มันเสียอารมณ์และทำให้ลืมข้อความที่จะเม้นได้เลยนะ -*-
เค้าจะบอกว่าคิดเหมือนคนข้างบนเลยยยยยยยย แม้ความจริงนุชจะคิดไม่ซื่อจริงหรือเปล่าไม่รู้
แต่ ณ ตอนนี้เราทุกคนต่างอยู่ในภาวะเฝ้าระวัง ฮ่ะ ๆๆๆ เหมือนเป็นเรื่องระดับชาติเลยทีเดียว
แต่จะบอกว่าเค้าจำไม่ได้อ่ะว่านางเป็นใคร เหอๆๆ นอกจากเป็นแฟนเก่านพแล้ว
นางกับพุเคยกิ๊กกั๊กกันด้วยอ่ะป่าวอ่ะ ก่งก๋งแล้วจำไม่ได้ T^T (เดี๋ยวไปหาอ่านย้อนเอา)
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เรื่องแบบนี้เราควรมองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อน ระวังไว้ก็ดี
เพราะเค้าพึ่งไปเผือกเรื่องชาวบ้านมา ยังสยองขวัญไม่หายเลย
เป็นเพื่อนกันอย่างงี้แหละ คิดว่าไม่มีอะไร พอเมาเท่านั้นแหละ ผู้หญิงขึ้นขี่เลย เหอๆๆ
ครัวแตกไปตามระเบียบนะ พุเอ๋ยยยยยยยย ระวังตัวไว้ให้ดี ประเดี๋ยวจะมีเมียไม่รู้ตัว
แกยิ่งเป็นประเภทพ่นฟีโรโมนไม่รู้ตัว เค้าอาจจะแอบรักแอบชอบแกมาตั้งนานแล้วก็ได้
แต่ไม่อยากพูดไปเดี๋ยวไก่จะตื่น แต่อย่าเผลอล่ะ ระวังแม่จะเสียบให้ หึหึหึ
ยังไงแกก็เป็นผู้ชายนะโว๊ยยย อย่าลืม ตอนมีสติอ่ะไม่ห่วงหรอก ห่วงตอนไม่มีสตินี่ดิ
ด้วยความปรารถนาดี จาก .. เพื่อนบ้าน(จอมเผือก) o18
-
มาอัพเดทบ่่อยๆนะ :กอด1:
น้องแว่นน่าร๊ากกกอะ :o8:
:L2: :L2:
-
คนมีเสน่ห์ ต่อเพศตรงข้ามและ เพศเดียวกัน ก็ยังนี้ละน๊า ขนาดไม่ได้ทำอะไรนะเนี่ย
ถ้า พุทำเนี่ยจะขนาดไหน โอ๊วววววววววววว So hot :-[จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
ดีนะเนี่ย สะมีสะกัดไว้ทัน ดีมากมีไรปรึกษาสะมีไว้ อิอิ น่ารักดีอะ :impress2: :กอด1:
-
ไม่ได้ๆ พุของเคนแต่เพียงผู้เดียว นุชอันนี้ไม่ได้ๆ
แต่พุเค้าเรตติ้งดีตลอด เคนอย่านิ่งนอนใจน๊า
-
update!
จบไปแล้วว >< รอดแล้วไอ้น้องพุ
หลังจากโดนหลายๆ คนเตือนไป...ทั้งสารมีพุ (น้องเคน) ทั้งตัวข้าพเจ้า ทั้งไอ้แบงค์ เพื่อนๆ ในเล้าด้วยนะเออ และทั้งเจ้านายพุ!
ขนาดเจ้านายพุยังบอกเลยว่าเค้าชอบนายรึเปล่า!? ไอ้น้องพุที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องตอนแรก ก็เลยยอมคายออกมาในที่สุดว่า...
"ก็พอรู้อยู่ แต่อยากได้คนมาช่วยงานโว้ยยย" :serius2:
ขำ...แบบว่าคนน้อยค่ะ ออฟฟิศนี้ แล้วพุรับงานหนักอยู่คนเดียว น้องแกเลยไม่สนใจว่าใครจะอยากมากิ๊กด้วยมั้ย ขอคนมาทำงานก่อน ฮ่าๆๆ แต่ทุกคนไม่ให้ค่ะ เจ้าตัวเลยต้องไปบอกน้องนุชว่า...
"คุณมาช้าไป ออฟฟิศรับคนอื่นแล้วว่ะ เสียใจด้วย"
แล้วเจ้านายรู้เห็นเรื่องทั้งหมด หากแม้นว่าน้องนุชโทรมาถามที่ออฟฟิศจริง เค้าก็คงช่วยน้องพุอ่ะค่ะ
ฉะนั้น ทุกคนตอนนี้สบายใจได้ว่าน้องนุชไม่ได้ทำงานด้วยแล้วชัวร์ๆ ค่ะ
แฮปปี้เอนดิ้ง :กอด1:
-
กลายเป็นไข่ในหินไปแล้วน้ำพุ ขนาดเจ้านายยังช่วยปฏิเสธอ่ะ :laugh:
จะว่าไปก็ดีแล้วแหละ ถ้านางมาอาจเกิดปัญหากับชีวิตครอบครัวอีก :z1:
กดบวกให้พี่โบที่มาแจ้งข่าวค่า :กอด1:
-
ขอแสดงความเสียใจกับน้องนุชด้วยนะคะ คุณเนียนไม่พอค่ะ ฮ่ะๆๆๆ
เจ้านายกับพุเค้าก็ดูสนิทกันนี่ ถึงขนาดคุยเรื่องนี้ได้ แล้วสรุปพุจะลาออกไหมคะ ^^
-
ขำพุ อยากได้คนช่วยงาน หวังจะแก้ปัญหาเรื่องงาน แต่จะได้ปัญหาครอบครัวมาแทนนะ
งานหนักแต่เจ้านายดูแล ใส่ใจดีขนาดนี้ก็สู้ตายนะสำหรับพี่น่ะ หนักกายแต่สบายใจ ไหวอยู่แล้ว
-
เค้าเรียกหาเหาใส่หัว
-
ทั้งโล่งอกทั้งขำ ดูเหมือนทุกคนพร้อมใจกันปกป้องพุเต็มที่
กลายเป็นของรักของหวงไปซะแล้ว
-
/
ทุกวันเวลาผมกลับมาห้อง... สิ่งแรกที่ผมจะทำคือ...กวนไอ้เคน
กวนมันทุกวิถีทาง เพราะบางทีก็รู้สึกอยากจะไปเกลือกกลิ้งอยู่ใกล้ๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ
แต่บางทีก็อยากถีบมันไปไกลๆ เหมือนกัน (เอาไงแน่กรู?)
เคนมันทำงานเลิกก่อนผมครับ... ชีวิตประจำวันพ่อบ้านเหรี้ยๆ เลิกงาน เล่นกีฬาหนึ่งยก ไปซื้อกับข้าว (หรือไม่ก็ทำกินเอง) กวาดบ้าน ถูบ้าน ผมกลับมาจากงานก็ถอดเสื้อผ้าให้มันซัก แล้วมากินข้าว กินเสร็จก็ปล่อยมันล้างจาน เพราะ! ผมต้องทำงานนอกต่ออ่ะดิ ถึงผมจะมีงานประจำแล้ว แต่ผมก็ยังต้องทำงานกับเสด็จพ่ออยู่นะครับ เกือบฆ่ากันตายตั้งหลายรอบแล้ว เพราะผมยังละทิ้งอีโก้ตัวเองไม่ได้
ถึงขนาดพ่อพูดอย่างเคืองๆ ว่า
"แกจะไม่แก้งานให้เขาใช่ไหม?"
คือ ผมทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว และอยู่ๆ ลูกค้าจะให้เปลี่ยน ทีนี้...ผมก็ขี้เกียจอ่ะดิ พยายามสุดตรีน หาเหตุผลให้เค้าไม่เปลี่ยน
แต่ทำยังไง เค้าาาก็จะเปลี่ยน
โอ๊ะ สาดดดดดดดเอ๊ยยยยยยยยยยยย น่ารำคาญเหี้ยๆ
ผมต้องทำงานนิคับ ทำแม่งทุกวันทุกเวลาเลยมั้ง น้ำหนักลดเลย... ทั้งไอ้เคน ทั้งพี่ที่ทำงานก็ขยันหาของมายัดใส่ปาก ให้ผมไม่ไหลตายคาคอมไปซะก่อน
เคนมันก็ดีนะครับ อยากกินไรก็ทำให้... แต่บางทีมันก็เอาปัญหาที่ทำงานมันมาเล่าให้ผมฟังเวลาผมเครียดๆ เหมือนกัน
มันบอกว่า ทำงานพลาด...โดนด่ามา
ผมเลยบอกมันว่า "ผิดเป็นครู" (ดูมีสาระมะ)
แล้วมันย้อนถามว่า "แล้วถูกเป็นอะไร?"
"ถูกเป็น ผอ. เป็นปลัด ...รัฐมนตรี"
(ดีไม่บอกเป็นนายก) หึหึ พูดแค่นี้มันก็ขำแล้วครับ เห็นงี้ผมเป็นตัวคลายเครียดให้มันนะ ทั้งที่ตัวเองก็เครียดจะตายห่าอยู่แล้ว ><
พอทำงานเสร็จผมก็จะไปแย่งที่นอนเคน ตรงห้องรับแขกมันชอบเอาฟูกมาปูนอนดูหนังครับ และเปิดแอร์เย็นๆ ห่มผ้า
ไอ้เคนแม่งสบายโคตรๆ กูอยู่หน้าคอมเนี่ยน้องๆ อลาสก้า หนาวว้อยไอ้สาด
"นอนด้วย!!" ผมเอาตีนเขี่ยๆ ปลายผ้าห่มแล้วมุดตัวเข้าไปนอนเบียดมัน แต่ถ้างานไม่เสร็จ จะแค่เดินไปตีก้นมันแล้วกลับไปทำงานต่อครับ (ฮ่าๆๆๆ)
หรือบางที ผมนอนอยู่ก่อนแล้ว และไอ้เคนไปทำนู่นทำนี่ แต่แวะมาดูทีวี ผมก็จะแกล้งเอานิ้่วตีนไปหนีบชายกางเกงขาสั้นมันลง
ดึงแรงๆ ให้ กก. หลุด ฮ่าๆๆ ไอ้เคนบางทีมันก็ไม่มีอารมณ์จะเล่นกับผมหรอกครับ พอโดนผมแกล้งบ่อยๆ มันก็จะเตะตูดผมไปป้าบนึงแล้วเดินหนีไป
"เคนอ่ะ ชอบแกล้ง"
"ใครแกล้งใครกันแน่"
"เคนแกล้งพุ"
"พุนั่นแหล่ะแกล้งเคน อยากโดนเตะอีกทีไหม?"
ไอ้เคนพูดขู่ไปงั้นแหล่ะคับ ถ้าผมไม่หาเรื่องมันต่ออ่ะนะ
แล้วเคน ชอบกินแรง...หลับก่อนผมอ่ะครับ ผมทำงานเหนื่อยจะตายหร่าอยู่และ แต่มันดันหลับเฉยเลย ไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อนกัน
เวลาแบบนี้ ผมจะเดินไปแกล้งมัน
แล้วแต่ท่านอนเคน
ถ้านอนหงาย ผมจะดึงเสื้อขึ้นแล้วเอานิ้วแหย่สะดือมัน
ถ้านอนตะแคง ผมก็จะไปนอนทับก้นมัน เขย่าๆ ก้นให้ตื่น หรือไม่อยู่ดีๆ ก็เรียกชื่อเฉยๆ แล้วไม่ยอมพูดอะไร
มันก็จะบ่นคับ ว่า
"เรียกหาอะไรวะเนี่ย -*- ทีหลังเรียกแล้วต้องพูดนะ ถ้าไม่พูดอีก ...เดี๋ยวโดน..."
"โดนรายยยหะ"
"โดน***อ่ะดิ"
"โอ้ยยย ชอบบบบ มาเลยยยย ......อ๊ากกกก ล้อเล่นนนน"
เวลามันเอาจริงก็กลัวคับ ไอ้เคนเอาคืนที เจ็บนะ
เอ่อ แล้วก็... ไอ้นี่ ชอบไปทำสติ๊กเกอร์ชื่อผมมาแปะตามของใช้ส่วนตัวคับ -*- กลัวคนอื่นไม่รู้ใช่ป่ะ ว่ามีลูกชื่อน้ำพุ เอร๊ยยย เซาะกราวว่ะไอ้บ้า
อายคนเว้ยยย มึงเป็นไรมากไหม
บางจุดที่ผมรับไม่ได้ ผมจะแกะออกทิ้งแม่งเลยฮะ ทิ้งแม่งเลย
เว้นเสียแต่ว่าไอ้เคนจะไปคุ้ยขยะเอากลับคืนมานะ -*-
เคนมันรู้เรื่องที่ผมจะไปเที่ยวกับโม แล้วก็ไอ้โจแล้วนะครับ
(ปล. โจคือเพื่อนสมัยมัธยม) พอผมบอกเหตุผลที่มาที่ไป มันด่าเลยคับ ว่าผม "ใจง่าย"
โห.... ใจง่ายตรงไหน ไปเที่ยวกับเพื่อนมันต้องใจง่ายด้วยเหรอวะ
"งั้นเราจะไปกันไหมละ ชวนแล้วไม่สนใจ เราก็ต้องไปกับเพื่อนดิ" ผมเคยถามเคนหลายทีและคับว่า ไปเที่ยว ตปท.กันมั้ย มันก็บอกว่าไม่ว่าง ไม่มีตังค์อยู่นั่นแหล่ะ พอบอกให้เก็บตังค์มันก็ดันเอาไปทำอย่างอื่น ถึงแม้ว่าอย่างอื่นที่ว่า...ผมจะมีเอี่ยวด้วยก็เหอะ แต่ไม่เห็นต้องทำจริงๆ เลยนี่หว่า
คือ...ผมกับเคน หมดตรูดไปกับของแต่งรถครับ.....!!! ทั้งท่อ สก๊อย สเกิ๊ต สปอยเล่อ แมค เคเอฟซี พิซซ่า เต้าฮวย เต้าทึง
รวมแล้ว หมดไปเยอะฮะ
ไร้สาระมั่กมากกกกก
ทีนี้ก็เลยตกลงกับเคนว่า...เดี๋ยวไป เก็บตังค์ก่อน (นะ)
แต่พอจะเลือกประเทศ ทะเลาะกันอีกและ... เคนมันชอบอะไรที่.....ศิวิไลซ์เซชั่น รุ่งเรือง สะดวกสบาย ก้าวหน้า...
แต่ผม...ถอยหลัง....ได้ แต่อย่าก้าวหน้า -*- ผมชอบเก่าๆ ๆ เถื่อนๆ หง่ะ... แต่ในความเถื่อนของอะไรหลายๆ อย่าง แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง สิ่งนั้นยังมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่
ทุกประเทศต่างก็มีอะไรที่น่าสนใจต่างกันคับ
และผมเคยดูหนังเรื่องนึง... โลเกชั่นมหัศจรรย์พันลึก นึกว่าพี่แกล่อ 3D ทั้งเรื่อง แต่ไม่ใช่...ว่ะ
เมืองนี้มันมีอยู่จริง! แถมไม่รู้ด้วยชื่อเมืองอะไร แต่หาไปหามา มันอยู่ที่อินเดียครับ
แต่ไอ้เคน เหมือนมันดูเดี่ยวมากเกิน มันเลยไม่ปลื้มปท.นี้ ยังตกลงกันไม่ได้คับ แถมต้องพาไอ้โจไปให้มันสแกนด้วยเกย์ด้าร์ก่อนไป -*- ที่จริงมันเคยเห็นแล้วตอนมัธยม แต่ไอ้เคนคงลืมมั้ง ชอบกลัวไม่เข้าท่า :P ในโลกนี้ผช. ปกติยังมีอยู่อีกเยอะนะเว้ย
แล้วไอ้เรื่องชอบพูดให้ผมหึงเนี่ย ประจำ... ผมพยายามคิดในแง่ดีนะคับ ว่าคนที่มาแอบจับมือมันง่ะ คงไม่คิดอะไรหรอกกกก (ประชด)
ไอ้คนนั้นมันเป็น ผช. และเป็นเพื่อนที่ทำงานเคนคับ มันเล่าประมาณว่า...
"ไอ้ xxx มันจับมือเรากดเม้าส์ว่ะพุ ไม่รู้มันคิดไรกับเรารึเปล่า"
"แล้วจะให้คิดไร?" -*- หลายทีและไอ้นี่ รู้ว่าชอบจับก็ยังให้จับอยู่ได้
"ไม่รู้ดิ มันขี้เกียจชี้บอกที่จอมั้ง"
"ให้จับด้วยรึไง?"
"ก็เห็นว่ามันจะบอกงาน..." เสียอารมณ์เว้ย จะเล่าอะไรนักหนากับเรื่องไอ้เนี้ย เดี๋ยวก็เล่าว่าซื้อน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ให้กินทุกเช้า เดี๋ยวก็เล่าว่าชวนไปดูหนัง ไปเที่ยว ไป....บลาๆๆ
สราดด แม่กูฝากมาบอกว่า ขี้เกียจฟัง! เมื่อไหร่มึงจะแก้ปัญหานี้ได้สักที!?
"เคน...อย่าให้มันมายุ่งมากได้ป่ะ รำคาญ" คือกูรำคาญทุกเรื่องที่มึงเล่าเกี่ยวกับไอ้เนี่ย มึงเข้าใจป่ะ
"ทำงานด้วยกันทุกวัน ไม่ให้มายุ่งได้เหรอออออ?"
"บอกไปดิว่ามีแฟนแล้ว ปากอ่ะมีมั้ย ทำไมไม่พูด"
"พูดแล้วคร้าบบบ รู้กันทั้งบริษัท... พี่เค้ายังชมเลยว่าพุน่ารัก"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย" มึง.....อย่าบอกนะว่า.....
มันเอารูปผมไปออกสื่ออีกแล้วครับ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูอยากจะตื๊บเมิงงงงง
"มีคนสงสัยด้วยนะว่าพุเป็น ผญ.หรือ ผช." มันโชว์ชาวบ้านรูปที่ผมตัดทรงบ๊อบหง่ะ แล้วมุมนั้นมันมองได้หลายแบบ ถ้าคิดอกุศลหน่อย จะกล่าวหาว่าผมเป็น ผญ. ได้คับ คิดแล้ว.........กูก็สวยเหมือนกันนะ สราดดดด
"แล้วตอบว่าไง?" ผมถามเคน
"ไม่ตอบ ให้เดากันเอาเอง" โอ๊ะ ทำเป็นมีความลับนะสาด
มีอยู่วันหนึ่ง...ไม่รู้ไอ้เคนเกิดผีเข้าอะไร มันขอดูกระเป๋าตังค์ผมคับ ปกติไม่ยุ่งหรอก จะชอบยุ่งกับมือถือมากกว่า มันโรคจิตชอบดูว่าใครโทรหาผมมั่ง หรือว่าผมโทรหาใครมั่ง... เอาเป็นว่าถ้ากรูลบฮิสตอรี่ทิ้งแล้วมึงจะรู้มั้ย ถามหน่อย บักเคน
แต่ผมจริงใจคับ ไม่มีเมียเก็บหรอก
อยากดูไร ดู
อยากทำไร ทำ
แล้วทีนี้...มันรื้อค้นกระเป๋าตังค์ผมแล้วไปเจอใบขับขี่รถมอเตอร์ไซต์คับ มันก็งง ผมขับมอไซต์ไม่เป็น แล้วมีได้ไง
"ก็คนมันเก่งอ่ะ ขับเป็นวันนั้นอ่ะวันเดียว"
"ถามจริงๆ ตอบดีๆ ดิ"
"เอ๊า พูดจริงนะเนี่ย ขับไม่เป็นหรอก หัดมันวันนั้นนั่นแหล่ะ แล้วสอบเลย"
"แล้วก็ผ่าน?... จะเก่งไปรึป่าวเนี่ย งั้นพุพาขับไปซื้อกับข้าวในซอยหน่อยดิ" ไอ้เทนมันเอามอไซต์มาทิ้งไว้นานและคับ เผื่อใช้ไปธุระใกล้ๆ หง่ะ
จริงๆ ผมพอขับได้นะ แต่ไม่แข็ง... ที่บ้านไม่มีมอไซต์อ่ะ เลยต้องไปอาศัยของคนอื่นลอง ล้มก็หลายครั้ง ทีนี้ผมบอกเคนว่าขับให้ก็ได้ แต่พาล้มหัวแตก ขอไม่รับผิดชอบ ฮ่าๆ
แล้วก็...ขับให้ก็ได้ แต่เคนต้องใส่หมวกกันน้อคเดินลงไป
"ไม่เอา เดี๋ยวเค้าหาว่าเราบ้า"
"บ้าอยู่แล้ว จะกลัวอะไร"
"คนต้นคิดไม่บ้ากว่าเหรอ พุ... ใส่เป็นเพื่อนกันดิ!"
"หึ อะไรวะ แค่นี้ก็ไม่กล้า"
"โห..." มันจับปากผมลงโทษไปทีนึง เจ็บเลย... -*-
สรุปผมก็ใส่ลงมากับมัน อยากจะบอกว่าเท่โคตรรรรรรร กูกับมึงเป็นพาวเวอร์เรนเจอร์ใช่มะเนี่ย แล้วอย่างฮา มีป้าคนนึงเปิดลิฟท์เข้ามาเห็นพวกผมแล้วผงะตกใจไม่ยอมเดินเข้ามาสักทีคับ ผมเลยแกล้งพูดเล่นๆ ว่า
"หยุดนะ นี่คือการปล้น!"
พูดจบไอ้เคนยันหัวทิ่มแล้วรีบดึงหมวกออกเลยอธิบายให้ป้าเค้าหายกลัวเลยคับ จบเรื่องมันยังเอาหมวกมาเคาะหัวผมอีก...ไอ้บ้า...กูมึนนนนะ
สรุปพอลงไปถึงมอไซต์ ผมยังไม่ทันขับพ้นคอนโดเลยคับ ไม่รอด...เป๋ไปเป๋มา เดี๋ยวช้าเดี๋ยวเร็ว ออกถนนใหญ่โดนเสยดับแน่ๆ เคนเลยต้องขับเองเหมือนเดิม แถมยังมีหน้ามาถามว่า ผมซื้อใบขับขี่ใช่ไหม?
โห...ดูถูก............................มันจะซื้อได้ไงวะ ความสามารถสองนาทีของน้ำพุล้วนๆ
ไอ้ตรงที่ไปซื้อกับข้าว มันก็มีอย่างอื่นขายด้วยคับ มากมาย ละลานตา... แต่หาที่ชอบจริงๆ ก็ไม่ค่อยมีหรอก
ผมเดินดู เคนมันก็ถามจะกินข้าวมันไก่มั้ย?
"อยากกินข้าวมันเป็ดอ่ะ มีป่ะ?"
"ลองถามเค้าดูดิว่ามีไหม"
"เคนถามให้หน่อยดิ"
"เค้าจะได้ถีบเรากระเด็นออกนอกร้าน.. อย่าสรรหาอะไรที่มันพิศดารมากได้ไหมพุ"
บางทีไอ้เคนก็เหนื่อยกับความกวนตีนของผมเหมือนกัน แต่มันทำอะไรไม่ได้ นอกจากบ่น.......ฮ่า
H
โดนแย่งเล่นคอมตลอดๆๆ T
-
เห็นด้วยกะชื่อตอนมาก ๆ เลย
คุณชายพุทั้งติส ทั้งกวน
แต่เวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วมันให้อารมณ์อบอุ่น ความรักอบอวล
เป็นทัังเพื่อนและคนรัก ทำอะไรลุย ๆ ด้วยกันได้ อิจฉามากกกกกกก
-
แอร๊ยย เวลาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากๆอ่ะคู่เนี้ย
จะว่าไปเค้าก็ชอบแหย่น้องแบบพุเหมือนกัน เห็นมันอารมณ์เสียแต่เราอารมณ์ดี :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ,, น่าร๊ากกกกกกกอ่ะ >,<
ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากน่ารักอ่ะ ฮามากกก
ชอบทุกความบ้า ความฮา ความกวน ความน่ารัก
เมื่อวานเค้าเพิ่งไปนั่นอ่านตอนเก่าๆมา พอได้มาอ่านตอนล่าสุด
เฮ้อออออออ เคนพุเนี่ยน่ารักสุดละ ฮ่ะๆ แต่เค้าขำมากกกกอ่ะ
ตอนพุบอกว่าตัวเองก็สวยเหมือนกันนะ 555+
ลาตายอย่างสงบ ฟินนนนนนนนน ~
-
น่ารักอ่ะทั้งเคนทั้งพุเลย เคนเป็นคนที่โรแมนติกเนาะ แล้วก็ดูแม่บ๊าน แม่บ้านเหมาะกับการเป็นเมียมั่ก ๆ
ถึงแม้ว่าตามจริงแล้วจะไม่ใช่ก็เถอะ ขำที่เอารูปพุไปโชว์คนที่ทำงานว่าเป็นแฟน แหม คงภูมิใจล่ะสิ แฟนน่ารัก อิ อิ อิ
-
ไม่ได้มาอ่านตั้งนาน ไม่รู้ว่ายังอัพเดทอยู่นะเนี่ยน้องโบ
... น้องเคนน่าสงสารจริงจริ๊งงง พุจะกวนฮาไปไหน :laugh:
... เออ..มันก็น่ารักกันไปแบบโหดๆนะเนี่ย ฮาดี :jul3:
-
:pig4:
น่ารักทั้งคู่เลย
ปล.มีความสุขจังอ่านไปยิ้มไป
-
น่ารักอะคู่นี้ชอบๆ เวลาอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกันแล้วน่ารักมากเลย เคนเคนของคนอ่านก็น่าร้ากเหมียลเดิม สุดยอดคุณแฟน พุสบายเลยเพราะมีสามีทำให้ทุกอย่าง 5555
-
:กอด1:
-
*สะบัดน้ำในหู* ..หงายเงิบบบบบบ
เน็ตเน่าทำพิษ โผล่มาอีกทีพี่โบมาอัพตั้งหลายรอบแล้ว ToT
พุกับเคนน่ารักมากเลยค่ะ ชอบตรงที่แหย่กัน มันดูอบอุ่นดี ^^
:กอด1: คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
...ตอนนี้รู้สึกว่า ต่างคนก็ต่างเข้ากันดีนะ ดูน่ารักทั้งคู่
...ไม่เอาแต่ใจตัวเอง เหมือนแรกๆๆที่เจอกัน ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ :L2:
-
อ้าว..น้องพุกลับบ้านมา....นึกว่าไปจุ๊ฟสะมี. :กอด1: :man1:..ให้เคนหลงหัาปักหัวปำ55555กวนจริงๆนะเรา.,,แต่น่ารักน่ารัดดีนะ..,น้องงานแยอะแบบนี้ไม่ได้ทำการบ้านสะมีไม่อึดอัดไม่งอนเหรอเนี่ย??!.. อยู่ด้วยกันตอนนี้ดูอบอุ่นและน่ารักมากกจ้า..มีได้ไปเที่ยวกันสองคนอีกเหรอเปล่าเล่าบ้างเน้อ..ตกลงเคนได้กินข้าวผัดฝีมือซุปเปอร์แฟนพุหรือยังคะเนี่ย?..มีเอาใจสะมีบ้างไรบ้างเคนคงคลั่งพุมากขึ้นๆๆๆๆนะเนี่ย...ดีจังเคนทำให้พุเยอะมาก....ฮาใส่หมวกกันน๊อค555555 ช่างกล้า5555555...บ้าจี้5555555. #ขอบคุณมากจ้าน้องโบ :L2:
-
พอจบนิยายแล้วคิดถึงงงงงคนในเรื่องอย่างบอกไม่ถูก เลยพยายามขุดคุ้ยข้อมูลเก่าๆ สุดฤทธิ์ :o12: จนกระทั่งไปเจอ...บล็อคพุที่เซฟไว้...หลายปีแล้ว.... :a5:
กรี๊ดมากกกก เลยขอเอามาลงอย่างว่อง อ่านแล้วบางทีก็ฮา บางทีก็งงๆ อารมณ์น้องแกจริงๆ
เลือกๆ มา นั่งไล่อ่านทั้งคืนพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหวแน่ๆ :sad4:
-
:m20: ฮาสาดดดดดดดดดดดดดดดดด มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ เพื่อนโมกะเพื่อนพุ ไม่เต็มพอกันมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ
กินข้าวลืมจ่ายตังค์ ดูหนังมิตรภาพ อย่างฮา อะ
มีอีกมั้ยคะ ลงได้เรื่อยๆ นะคะ ติสสสสสสส จริง ๆ เลย น้องพุเนี่ย...มาแวะอ่านตลอดจ้า :pig4:
อยากอ่านที่อยู่กะสะมีอะ ปัจจุบันมีมะ.... ไปฟิสเนสสสสสสสสเข้าสปากันบ้างมั้ยคู่เนี่ย เหมือนจะงานเยอะทั้งคู่ มีไปเที่ยวกันสองคน เหมือนตอนไทรโยคมั้ยอะ5555 ติทเรทนิดๆๆๆ อิอิ :กอด1:
ขอบคุณมากคะน้องโบ :L2:
-
อ๊ากกกกก ,, จิ้มไม่ทัน งั้นจิ้มคุณพี่ทะลุถึงพี่โบก็ได้ค่ะ
สเตปเดิม ทำงานก่อนเดี๋ยวมาอ่าน แอนด์ อีดิท -*-
**
กำลังเรียกร้องอยากอ่านเกี่ยวกับเคนเคนอยู่พอดีเลย
พี่โบมาแถมให้แล้ว อิอิ
แต่เค้าฮาตอนโมโมตีฉาบอ่ะ ขำแบบไม่ไหวแล้ว เกินใจจะิอดทน :m20:
ประตูมันเปิดไม่สุด หรือ โมโมสูงเกินไป 555+
แล้วก็แบงค์ หึหึ ไม่กลัวเคนตามมาเตะเอาหรอ พาพุเที่ยวอ่ะ ดึกดื่นเที่ยงคืนด้วย
ไม่ห่วงเพื่อนจะเหนื่อยแบบที่พี่โบว่าจริงๆ (เค้าไม่ได้ว่านะ พี่โบว่า 55+ )
แต่มันเป็นเรื่องปกตินะ Lucky in Love, Unlucky in Game แบ่งๆกันปายยย ^^
ปล.ยังไม่ได้ตามเก็บตอนพิเศษทั้งหลายแหล่เลยค่ะ กรี๊ดดดดดด ><~
-
:m20:
ฮาดี ทั้งคู่เลย
:pig4:
-
5555 มิตรภาพที่ลึกชึ้ง
-
"หนาวนี้ แต่งงานกันนะ" แหม ถ้ามาดูกับเคนจะเป็นยังงัยกันนะ
-
กรี๊ด หนูพุ ในอดีตหนูแอบไปกุ๊กกิ๊กกับนุ้งโมหรือคะ? เหม่ๆ คงเป็นช่วงที่เลิกรากับน้องเคนใช่ไหมคะ? ส่วนของวันแรกที่อ่านนั้นรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวและเหงาหงอยของน้องพุเลยค่ะ.
ขอบคุณคุณโบว์มากค่ะที่คอยอัพเดทอยู่เรื่อยๆ
ปล. แล้วนุ้งแบงค์ล่ะคะ? ไม่เห็นมีข่าวคราวอะไรเลย. :กอด1: :L2:
-
Talk...
จากไดข้างบนนะคะ พุ-โม สนิทกันมากค่ะ ถึงขั้นแอบหวงกันอย่างเงียบๆ (แบบเพื่อนนะ) เหมือนตอนที่พุไปสนิทกับคนอื่นมากกว่า น้องโมจะงอนเงียบ ไม่คุยด้วยเลย ส่วนเวลาน้องโมไม่สนใจ พุเองก็จะหงอยไปเหมือนกัน ในไดที่เอามานี้ยังไม่เลิกกับน้องเคนนะคะ แต่เป็นช่วงที่พุเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก แล้วพี่นัท (ฟันเหล็ก) เปลี่ยนไป๋ต่างหาก ส่วนกับเคนพุก็กำลังหนีตาย ฮ่าๆๆๆ บล็อคนี้มันนานแล้วค่ะ และตอนนี้น้องเค้าก็เลิกเขียนไปแล้ว เนื้อหาส่วนมากเพื่อนที่ ม. จะมาอ่าน ก็เลยจะไม่พูดเรื่องรักๆ ออกสื่อมาก จะเน้นเรื่องเรียน งาน+ เพื่อน ชีวิตประจำวัน มากกว่า ถึงจะมีเรื่องรักก็เป็นอะไรที่อ้อมๆ แบบว่า อ่านแล้วต้องตีความอีกที แล้วก็ต้องเดาเอาเองว่าพูดถึงใครอยู่อ่ะค่ะ ^^
มีบางช่วง... อ่านไปเจอแต่กินเหล้าๆๆๆ กินบ่อยมว๊ากกกกกกก แทบจะทุกวัน อะไรจะบ่อยปานนั้นน่ะน้องเอ๋ย
เรียนก็หนักมากกกกกก งานน้องเค้า...อะไรมันจะเยอะแยะมากมายปานนั้น แทบไม่มีเวลากินเวลานอนเลย (แต่ทีเวลากินเหล้ามีนะ -*-!)
พยายามหา...บางช่วงมีเขียนถึงน้องเคนเหมือนกันนะคะ! แต่เป็นตอนเพิ่งเลิกแรกๆ สุดเลยอ่ะค่ะ T^T
มันเป็นอารมณ์ประมาณว่า...เลิกทั้งที่ยังรัก เอาเป็นว่า...เหมือนเพลงนั้นเลย 'ยอมรับ' ไม่มีอะไรจะตรงไปกว่านี้อีกแล้วจ้า T T
ในบล็อคมันมีแต่อะไรก็ไม่รู้อ่ะจ้ะ ไม่มีหวานๆ เลย มีแต่ฮากับเครียด แล้วก็มีแต่คำหยาบเต็มไปหมด ><
ตอบคุณ Wordslinger แบงค์ยังมีชีวิตอยู่จ้าา เพิ่งไปเจอพุมาเอง... ไอ้นี่ก็ตื๊อเพื่อนจังเลยยย
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า แบงค์นัดมีตติ้งแล้วน้องพุจำวันผิด -*- (ตลอดดดดด)
วันนั้นพุทำงานด้วย เลิกดึกมากกก แถมไม่ได้พกโทรศัพท์ตอนออกไปข้างนอก ไอ้นี่ก็กระหน่ำโทรตามจนน้องพุกลับมารับสาย แล้วก็ต้องไปเจอจนได้ค่ะ เพราะไอ้แบงค์ส่งเพื่อนอีกสองคนไปดักหน้าออฟฟิศให้พุขับตามไปที่ร้านอาหาร (เอากับมัน ไม่ได้ห่วงว่าเพื่อนจะเหนื่อยเลย)
ส่วนเรื่องแบงค์...โหยย เดี๋ยวนี้มันเนื้อหอมนะ มีแฟนแล้ว แต่ก็ยังมีคนมาจีบอยู่ น้องพุยังชมเลยว่าแบงค์มันหล่อขึ้นว่ะ!
แต่เรื่องงานดูท่ามันจะไม่รอดค่ะ ทำงานพลาดบ่อยมากๆ
ตอบคุณ Kiss Koki น้องพุทำงานเยอะมากเลยอ่ะค่ะ ไม่ได้ออกเที่ยว ตจว.กันเลย มีแต่ไปเดินห้างซื้อของ แต่เห็นว่าจะไปอินเดียตอนปลายปีกัน ไม่รู้จะได้ไปจริงมั้ยนะ อีกนานเลยยย ฟิสเนส สปานี่ คงไม่มีเวลาไปนวดกันแน่ๆ ค่ะ^^ แต่น้องเคนเค้าก็ไปเล่นกีฬาของเค้าทุกอาทิตย์อยู่แล้ว เรื่องข้าวผัด ลืมตอบ... พุเคยทำให้กินแล้วนะคะ แต่แค่ครั้งเดียว จอดดด คุณสะมีทนดูไม่ได้ (เหมือนในเรื่องจะมีบอกขั้นตอนที่น้องเค้าทำอยู่นะคะ)
ขอบคุณที่ยังติดตามและมาร่วมวงเม้าท์กันเบาๆ เน้อ
ถ้ามีอะไรอีกจะมาอัพเดทให้อ่านกันนะคะ
-
:laugh:
แสดงว่าอีกหน่อยก็คงได้อ่านเรื่องของน้องแบ็งค์สินะคะ. หึหึ.
ส่วนเรื่องของน้องพุ...ด้วยความที่อ่านเรื่องนี้มาได้สักระยะ และมันก็ค่อนข้างจะยาว หลังจากอ่านไดฯ ข้างบนแล้วก็ไม่อาจจะปักธงลงไปได้ว่าน้องพุกำลังพูดถึงใคร...ก็ได้แต่เดาๆ เอาล่ะนะ. เหมือนจะคุ้นๆ
อ่านมานานจนรู้สึกผูกพัน เหมือนได้รู้ได้เห็นเพื่อนหรือพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันเสียนาน
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ. :กอด1:
-
มีอีกมะที่เขียนถึงเคน ชอบๆ รออ่านนะคะ ได้รู้ถึงมุมมองพุในขณะนั้น ชอบที่เปรียบว่า ตอนนี้เค้าเหมือนเครื่องบินตัวเองที่เหมือนหมาวัด ตรงจริงๆ 555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ช่างมันเถอะนะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว
แถมตอนนี้หมาก็ได้ขี่เครื่องบินแล้วเฟ้ยยย
-
มันผ่านไปได้แบบเหลือเชื่อจริงๆนะเรื่องพุกับเคนเนี่ย
พอกลับไปพูดถึงเรื่องในอดีตแล้วก็เจ็บปวดแทนทั้งคู่ทุกทีเลย :z3:
แ่ต่ช่างมันเถอะ ปัจจุบันมันแฮปปี้แล้วนี่เนอะ
พุเขียนไดอารี่ได้ฮามาก เคยคิดจะเขียนแต่เขียนได้สองวันก็ขี้เกียจแล้ว :laugh:
-
โฮกกกกก อยากบอกว่าตามอ่านเรื่องนี้มา3วัน ลมแทบจับ...
ปกติไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องมีเค้าโครงมาจากคนจริงเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้คุณโบเขียนดีมากเลยค่ะ ทำเอาเราติดงอมแงมเลย เรียกว่าอ่านทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้มั้ง ยกเว้นเวลานอนกับกินข้าวกับเข้าห้องน้ำ (เวลางานก็อ่านนะ 55+) ดีที่ช่วงนี้งานไม่เยอะ...
-
แหมมม!!!!.น้องพุ,,เขียนไดแบบว่าเข้าใจตัวเองนะ...55555....อ้าวน้องโบอย่างนี้เคนก๊ชอบนะดิซุปเปอร์แฟนพุงานเยอะวันหยุดก็ต้องอยู่่บ้านทำงาน55555ไม่ได้ออกไปลั๊นลากับเพื่อน5555...สะมีท่าจะไม่เหงานะเนี่ย...สะมีคงชอบมั่งเนี่ย...5555..ชอบเคนตอนที่อ้อนแฟนน่ารักดี..หรือตอนที่พุอ้อนสะมีนะน่ารักดีชอบๆ.., :impress2: :-[
-
พุก็เข้าใจอารมณ์ตัวเองพอสมควรเลยนะ
และแหม..ยกเคนซะเลิศลอย ตัวเองก็เนื้อหอมไม่เบาหรอก
-
:กอด1:..มาส่อง อิอิ ยังไม่มีอัพเดทใหม่ :3123:รอ จะมีเล่าสงกรานต์ปีนี้บ้างมั้ยน๊า :impress2:
-
555 ข้างบนนี้จำได้...แม่พุด่าว่า ทำไม แกโง่อย่างงี้..~~~
เท่าที่อ่านน่าจะเป็นช่วงที่...ไอ้น้องพุีมี ผญ รุมตอมมากมาย :เฮ้อ: ที่ xx ไว้คือเราจำไม่ได้นะคะว่าในเรื่องเขาชื่อไรกัน (ฮ่วย หรือไม่ได้ลงก็ไม่รู้ ญ เยอะจริง)
ขอตอบรวมสั้นๆ เน้อ
สงกรานต์เรื่องเล่นน้ำนี่คงไม่ได้เล่นกันแน่ๆ ค่ะ น้องพุบ่น ไปทีไรโดนรุมทุกที น้องมันกลัว ฮ่าๆๆๆ :laugh: เคนก็ไม่เล่นเหมือนกันค่ะ ไม่ชอบคนเยอะ o18 แต่เรื่องเที่ยว... จะได้ไปไหมไม่รู้ ต้องดูงานไอ้น้องพุก่อนค่ะ แต่ถ้าได้ไปจะมาอัพเดทให้เน้อ
เรื่องน้องโมตีฉาบ อันนี้เราก็ฮานะ 55 น้องเค้าสูงเกินค่ะ พุกับตังค์ เดินก้มนิดเดียวผ่าน แล้วทีนี้ น้องโมไม่ได้มองทางตอนเดิน อาจจะเห็นแค่หางตา น้องแกเลยไม่ก้ม ชนประตูเหล็กเข้าเต็มๆ จนตัวกระเด็นเลย 555 ที่ขำคือชนแรงมากจนเป็นเสียงเหมือนตีฉาบแล้วเพื่อนล้อเนี่ยแหล่ะ
อยากอัพเดทเหมือนกันนะ แต่ตอนนี้ยังไม่ค่อยรู้ข่าวอะไรหง่ะ - -"
-
พุนี่หล่อเลือกได้จริงๆเลยนะเนี่ย :z1:
คิดถึงค่ะพี่โบ :กอด1:
-
เหอ ๆๆ แอนน่ากลัวอ่ะ เธอรู้ตัวบ้างหรือเปล่า
พุของเราก็ยังเนื้อหอมไม่บันยะบันยัง
-
อ่านไปเรื่อยๆ ทำไมรู้สึกเหมือนเข้ามาอ่านน้องพุบ่น :laugh: น้องเขาบ่นเก่งมากๆ เลยค่ะคุณโบว์ขา! :-[
-
^
จิ้มทุกคน :z13:
เวลาพิมไดเหมือนบ่นจริงๆ นั่นแหล่ะค่ะไอ้น้องพุ :m13: ดูท่าทางเป็นเด็กเก็บกดพอสมควร แต่ตัวเป็นๆ ไม่ขี้บ่นเลยนะ พูดน้อย แต่ออกแนวฮาๆ กวนบาทาเล็กๆ ท่าทางก็ดูเป็นเด็กน้อยอารมณ์ดี ฮ่าๆๆๆ (ถึงจะบอกว่าสร้างภาพ แต่บุคลิกยังไงก็ไม่โตหง่ะ)
จะมาบอกว่า...ทริปที่พุจะไปเที่ยวกับพี่ๆ + น้องโมล่มแล้วจ้า!!
น้องเคนดีใจใหญ่ :laugh: แต่คาดว่าไอ้น้องพุหรือไม่ก็น้องโม คงไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่นอน ฮ่าๆๆๆ โปรดติดตามว่าสองคนนี้จะได้ไปด้วยกันไหม? (แต่ก็ไปด้วยกันมาหลายครั้งแล้วนะ o18)
จิ้มล่างด้วย :z13:
\/
อธิบายเรื่องบล็อค-ได น้องพุ ออกจะงงๆ นิดนึงนะ พี่ก็ไม่รู้แน่ชัดว่ามีอันไหนมั่ง แต่ที่ได้จากแบงค์อ่ะอันนี้ ถ้าเขียนถึงเพื่อนในมหาลัยน่าจะอีกอัน -- --" ซึ่งแบงค์บอกว่ามันหายไปแล้ว... พุก็หาบล็อคตัวเองไม่เจอ o12 ที่จริงวันที่เขียนมีไม่เยอะมากหรอกค่ะ เนื้อหาก็บ่นๆๆ เรื่องงานกับเรื่อง ผญ.ซะส่วนใหญ่ :เฮ้อ: ท่าจะเก็บกดโดนตามตลอด... แต่ทำอะไรเขาไม่ได้
-
โอ๊ะ !!!
เค้าเห็นด้วยกับ Wordslinger นะ ไดพุมีแต่บ่น บ่น และบ่น ฮ่ะ ๆๆ
ไดนี้เพื่อนๆพุได้อ่านบ้างป่ะคะ เห็นพูดถึงน้องแอนแบบว่า
ถ้าเจ้าตัวมาอ่านนี่คงช๊อคอ่ะ เหอ ๆๆ
-
หญิงที่เข้ามารายล้อมพุ ล้วนแล้วแต่มุ่งมั่นและน่ากลัวทู๊กกกกคน
-
555555555555.....พุตลกขำมากกก....แค่นำ้พริกมะนาวกินกะหมูทอดไม่รอดง่ายสุดแล้วมั่งเนี่ย55555...,ขอบคุณมากจ้าน้องโบ...ทริปเที่ยวล่มอยากเห็นหน้าตาตอนเคนสะใจจัง... :impress2:คงจะดีใจมากนะที่ซุปเปอร์แฟนพุไม่ได้ไปไกลจากอ้อมอก5555...ก็ไปกะเค้าด้วยซี่เคน...เค้าไปเที่ยวลุยๆกัน..ถึงไม่ชอบแต่ไปกะแฟนคงสนุกนะอิอิ^__^
-
พุไปเที่ยวเคนก็ไปด้วยสิ อิอิ ผู้หญิงตื๊อน่าเบื่อจัง ดูพุไม่รอดเรื่องทำอาหาร งี้ไงถึงต้องมีเคน 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
พุเขาแน่จริงๆ
ทั้งหญิงและชาย มากมายอะ
เคนระวังนะ
-
เหมือนกันเลยพุ ตัวจริงไม่ค่อยพูด แต่มาเขียนบ่นๆๆได้ไดอารี่เป็นเล่ม
:กอด1: มิส ยูววววววววววว :กอด1:
-
SPECIAL
/
หลังเลิกงานวันหนึ่ง... แม่งเหนื่อยโคตร... ยิ่งทำ ยิ่งมีคนลาออก แม่เจ้า...เกิดอะไรขึ้น ณ ที่แห่งนี้ ฮวงจุ้ยไม่ดีมีอาถรรพ์ หรือ...เพราะอะไร ผมว่าเพราะที่จอดรถมันตากแดดแน่ๆ สงสารรถมาก TT TT แต่ไม่รู้จะทำไง เคนเลยให้ลดกระจกลง เอาที่ปัดน้ำฝนขึ้น ถ้าผมขี้เกียจเอาผ้าไปคลุมง่ะ
"พุ ทำไมเดี๋ยวนี้กลับดึก งานเยอะเหรอ?" เคนถามค่ำวันหนึ่ง...ผมทำคนเดียวหกงาน จะบร้าตายอยู่แล้ว TT TT นี่ยังไม่นับงานนอกนะคับ แทบอ้วก
"อืม เยอะ"
"เยอะจริงดิ?"
"อืม ไม?" สงสัยไรกู
"เยอะแล้วทำไมมีเวลาไปอัพรูปหมา" ลง FB คับ เผยแพร่ให้คนทั้งโลกได้รู้ว่าหมาออฟฟิศผมน่ารัก! หมาน้อยน่ารัก ป้าแม่บ้านชอบเอามาทิ้งไว้ตากแอร์ห้องผม แล้วผมก็เล่นกับมัน ลูบหัว ลูบหาง กอด จูบด้วยความรัก 555 แต่พอเวลามันดื้อกัดดะ ผมก็เตะมันกระเด็น แต่ทั้งหมดที่ทำไปเพราะความรักล้วนๆ
"ก็ชอบอ่ะ" ผมตอบ
"พุกลัวหมาไม่ใช่เหรอ?"
"ยกเว้นตัวนี้ ตัวนี้น่ารัก เดี๋ยวให้ดู ว่ามันน่ารักจริงๆ" ผมกระตือรือร้นวิ่งไปเอากล้องถ่ายรูปเปิดให้เคนดู
"อืมๆ เห็นแล้วๆ" ไอ้บ้านี่ดันไม่สนใจหมาน้อยผมทั้งที่เพื่อนผมแต่ละคนมีแต่ชื่นชมเอ็นดูทั้งนั้น
เออ ช่างมัน
"เราซื้อส้มกับเค้กมาให้ด้วยนะ อยู่ในตู้เย็น" ผมบอกมัน
"ซื้อที่ไหน?" ไอ้เคนสงสัยอีก
"ส้มซื้อที่ออฟฟิศ เขารับมาขาย เค้กซื้อที่ร้าน xxx"
"ไปซื้ออะไรตั้งไกล" เค้กร้านที่ว่ากับออฟฟิศผมและคอนโดมันไม่ใช่ทางเดียวกันอ่ะคับ
"พอดีไปส่งน้อง ก. ที่แบงค์เลยแวะซื้อ"
"ส่งทำไม ไปเองไม่เป็นเหรอ?"
"น้ำใจ เพราะปกติทุกวันน้องมันจะซื้อหนมปังมาให้เรากิน...เอ่อ ฝากน้องเขาซื้อ ไม่ได้ซื้อให้นะ" ไอ้บ้า มองกูงี้ กูกลัวนะเว้ย
"บอกกี่ทีแล้วว่าให้ตื่นแต่เช้า ข้าวก็อุ่นให้ กับข้าวอ่ะ เหลือทิ้งทุกวัน ถ้าไม่กินจะซื้อเขาใช่ไหม งั้นจะได้ไม่ต้องซื้อให้"
เป็นชุดคับ เป็นชุด มึงขี้บ่นพอๆ กับแม่กูเลยอ่า... โห เงินก็ให้ไว้ใช้ ยังจะบ่นอีก
- -"
ทีผมไม่เคยบ่นมันเลยนะ ตามใจ เอาไงก็เอา ตลอด แต่อันไหนที่ไม่อยากทำจริงๆ ผมก็ไม่ทำให้มันหรอก ขี้เกียจ
ผมตื่นสายง่ะ เคนไปทำงานก่อนทุกวัน แค่เวลาแต่งตัวยังจะไม่มี จะเอาเวลาไหนกินข้าว...สรุป โดนด่าคับ แต่บางทีผมตื่นเร็วนิดนึงก็ได้กินข้าวที่มันทำให้อยู่นะ -*-
ส่วนเรื่องเงิน ผมเก็บไว้ส่วนนึง ให้พ่อแม่ส่วนนึง อีกส่วนให้เคนใช้ดูแลผม เหอะๆ ผมไม่มีเวลาคับ มันมีเวลาก็ให้มันทำไป
มีวันหนึ่งผมไปเดินซื้อของที่ห้างกับเคน ผ่านร้านแว่น ผมอยากได้กันแดดอันใหม่ง่ะ (อันเก่ายกให้เคน) ผมเล็งไว้นานแล้วรุ่นนึง แต่ของหมด ต้องสั่ง เลยจองไป ระหว่างนั้นก็ลองอันอื่นและคุยกับคนขายไปด้วย
ส่วนไอ้เคน ยื่นกอดอกทำนิ่ง เก็กเหมือนไม่สนใจ แต่ที่จริงผมทำไรมันจะแอบเหลือบมองตลอด
พนักงานก็อยากได้ยอดขายตามปกติ เลยถามผมเป็นเชิงว่า
"แล้วเพื่อนน้องไม่อยากได้สักอันเหรอคะ?" ผมเห็นหน้ามันและ ไม่ค่อยอยากถามเลย (เขาไม่กล้าพูดกับมันคับ หน้าตาไม่น่าคบ)
"เอาป่ะ ซื้อให้" พูดจบพนักงานยิ้มขำครับ คงนึกว่าผมพูดล้อเพื่อนเล่น
แต่ไอ้เพื่อนคนนี้มันไม่เล่นด้วยหรอก
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวใช้อันเดียวกับแฟนก็ได้" มันขยับปากพูดหน้านิ่งๆ โห ไอ้ขี้เก็กเอ๊ย!!!
"เอามั้ย ซื้อให้" ผมอยากซื้อให้จริงๆ คับ เลยถามย้ำอย่างจริงจัง เคนมันก็มองจะยิ้มก็ไม่เชิง คืองี้คับ ไม่รู้มันเป็นไรนะ ออกไปข้างนอกไม่ชอบยิ้ม กลัวหน้าเหี่ยวรึไง มีอยู่หน้าเดียว แต่พออยู่กันสองคนหรืออยู่กับคนรู้จักมันก็เหมือนคนปกติอยู่ ออกแนวง๊องแง๊งด้วย เรื้อน น่ารำคาญมั่กๆ
"ที่ติดตังค์อยู่หมื่นนึงไง เดี๋ยวซื้อแว่นใช้คืนให้ แล้วที่เหลือก็หายกัน" ผมแกล้งอำไปงั้นแหล่ะคับ เดี๋ยวคนขายจะสงสัยในความสัมพันธ์ หุหุ
ไอ้เคนทำหน้างงทันที จากงงเปลี่ยนเป็นงอ... แล้วมันก็ส่ายหัวอย่างระอา
"พี่ว่าน้องผมใส่อันไหนแล้วหล่อ ช่วยเลือกหน่อยคับ" เรียกน้องแกล้งมันซะเลย พูดจบพี่เค้าก็รีบเดินไปหยิบมาให้เลือกซะสี่อัน ไอ้เคนรีบพูด
"พุ ไม่เอา"
"เหอะน่า พี่เพิ่งถูกหวยมางวดที่แล้ว"
ผมให้มันลองไอ้รุ่น wayfarer กับ aviator
โห...ไอ้บ้านี่ หล่อไม่เกรงใจใคร มึงรู้ไหมว่ามึงได้ฆ่าคนทั้งห้างแล้ว
"เป็นรุ่นน้องเหรอคะ นึกว่าเพื่อน เห็นสนิทกันดี" คนขายพานอกเรื่อง ผมได้ที แกล้งอำต่อ
"ผมหน้าเด็กหรือมันหน้าแก่คับ? ฮ่าๆๆ คนขี้เมาก็งี้แหล่ะครับพี่ หน้าจะแก่ก่อนวัย" ไอ้เคนเอามือเคาะหัวผมแล้วทำหน้าโหดใส่ให้ผมหยุดแหล
มันไม่คิดจะแก้ตัวใดๆ กับใครด้วยนะคับ ถ้าเป็นผมคงรีบบอกปฏิเสธคนอื่นไปแล้ว แต่ไอ้เคนมันไม่แคร์ หรือมันไม่อยากจะพูดก็ไม่รู้
"รุ่นนี้ก็ดีนะคะ แต่อันนี้ก็ดี น้องเค้าหน้าเรียวใส่อันไหนก็ขึ้น" ชมไอ้เคนใหญ่เลยยยยย เอ่อ มันก็จริงแฮะ
"เนี่ย น้องสองคน โครงหน้าคล้ายกัน ใส่รุ่นไหนก็ดูดี ถ้าไงซื้อสองรุ่นนี้ไปเลยไหมคะ?"
ผมหันหน้ามองไอ้เคน... กูหน้าไม่เหมือนมึงสักนิด กูหล่อกว่ามึงมากมายนัก
"ผมเอารุ่นที่จองไว้ดีกว่าคับ" ผมยิ้มตอบ ส่วนไอ้เคน
"ผมไม่เอาครับ เปลืองตังค์แฟนผม"
"..............."
จบเห่
พี่คนขายทำหน้าอึ้ง งงไปสักพัก สงสัยสมองกำลังตีความประโยคที่ไอ้เคนพูดอยู่
หง่ะ ขออย่าให้เขานึกออกเลยว่ามันหมายถึงใคร เดี๋ยวอาทิตย์หน้าผมมาเอาแว่น ผมจะได้ไม่อาย
/
อีกเรื่อง...เป็นเรื่องเกี่ยวกับออฟฟิศผม...ซึ่งที่จริง มีคนหน้าตาดีอยู่เพียบ หล่อๆ กันทั้งนั้น (แต่ว่ามีลูกมีเมียกันหมดแล้วนะคับยกเว้นน้อง ก.)
ทีนี้จะมีพนักงานใหม่มาทำแผนกผมคับ แล้วอีกแผนกนึงผมบอกไอ้ฟิว (น้องผม) ให้มาสมัคร มันเพิ่งเรียนจบและเพิ่งถอยรถใหม่ ถ้ามันมาทำงานจริงผมจะไปจอดรถบ้านมัน แล้วมารถมันคับ (ฮ่าๆๆ กลัวสีซีดนิหว่า)
ส่วนพนง.ใหม่ เห็นพี่เค้าบอกว่าหล่อ รวย เก่ง เพอร์เฟค แต่ดูหยิ่งๆ เพิ่งย้ายมาจาก จังหวัด xxx (ผมยังไม่เห็นตัวจริงคับ แต่แอบดูรูป ก็ไม่เท่าไหร่)
แต่แค่บรรยายสรรพคุณก็อิจฉาแล้ว... ไม่อยากให้ใครมากลบรัศมีว่ะ บอกตรงๆ (ฮ่าๆๆๆ) คนที่ออฟฟิศก็ไม่อยากให้คนนี้มาครับ หล่อเกิน
เลยไปเล่าให้เคนฟัง มันก็ว่า
"หล่อไม่หล่อพุไม่ต้องไปสนใจหรอก หล่อแล้วทำงานห่วยมั้ยเนี่ยดิ ไม่ใช่มาแล้วเป็นภาระพุอีกนะ ถ้ามาแล้วต้องเสียเวลานั่งบอกนั่งสอนอย่างงี้ไม่ต้องมาดีกว่า" ผมทำงานไม่เคยเป็นภาระใครครับ มีแต่คนโยนภาระมาให้ผม เจ้านายเลยเกรงอกเกรงใจอย่างเหลือล้น แล้วทีนี้ผมอยากได้คนมาช่วยงานนานแล้ว แต่ต้องเป็นงานนิดนึง ไม่ใช่มานั่งสอนทุกสเตป มันเหนื่อยง่ะ เห็นดูท่าทางคนใหม่นี้น่าจะเก่งอยู่เลยเบาใจ วางแผนโบ้ยงานเต็มที่ แต่ไม่รู้จะเป็นอย่างที่คิดรึเปล่าอ่ะดิ
"เห็นพี่ที่ออฟฟิศบอกว่าเพอร์เฟค งั้นคงช่วยอะไรได้อยู่มั้ง" แม่งเอ๊ยย คนก่อนหน้านี้ก็ดูเป็นงาน แต่ท่าดีทีเหลว ลาออกไปแล้วคับ ผมถึงกับช้อคไปชั่วขณะ
แถมยังต้องมารับรู้เรื่องดราม่าของพี่เค้าอีก เวรกรรม
"ไม่มีใครเพอร์เฟคหรอก อย่าไปคาดหวังอะไรนักเลย งานเราอ่ะ ไม่มีใครทำแทนเราได้ตลอดหรอก รับผิดชอบตั้งแต่แรกแล้ว ยังไงมันก็ต้องรับผิดชอบจนถึงที่สุด จะไปหวังโยนงานให้คนอื่นเหมือนไอ้พี่คนนั้นแล้วเป็นไง อยู่ๆ เค้าออก เราก็ต้องมานั่งเครียดตามงานต่ออยู่ดี"
หง่ะ เจอเทศน์
แต่ก็เทศน์ได้ตรงจุดอยู่ ผมนิ่งฟังแล้วพยักหน้าหงึกๆ ตาม
น่ากลัวไอ้คนใหม่มันออกจริงวุ้ย งานออฟฟิศผมหนัก แถมแรงกดดันเยอะด้วย...
สำหรับผมนะครับ ถ้าโดนเจ้านายด่าแบบเหตุผลไม่เพียงพอ ผมก็ออกเหมือนกัน แถมออกแล้วไปตามกลับจะไม่มีวันกลับมาด้วย
คนเป็นผู้ใหญ่และเป็นถึงเจ้าของบริษัท มันต้องมีวุฒิภาวะทางอารมณ์และสติปัญญาพอสมควรครับ
ซึ่งถ้าหากเกิดฟิวส์ขาดแบบไม่รู้จักยับยั้งและแยกแยะ ผมก็ไม่รู้จะทนอยู่ต่อทำไม ลาออกไปขายก๋วยเตี๋ยวดีกว่า
แต่ที่เล่ามาไม่ใช่ผมโดนเจ้านายด่ามานะคับ ผมไม่เคยโดนหรอก ส่วนใหญ่คนทั้งออฟฟิศจะเกรงใจผมง่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เจ้านายเคยพูดถึงลักษณะคน...ว่าผมเป็นคนที่เกิดมาสุขสบาย อยู่บนกองเงินกองทอง...ไม่เคยพบเจอกับความยากลำบาก สังเกตจากอะไรรู้มั้ย?
เค้าบอกว่าสังเกตจากมือผม...
พูดแล้วก็หาว่าหนังการ์ตูน มือผมเนียนเรียวคับ ใครๆ ก็ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ผมเองก็ชอบมือตัวเอง ไอ้เคนก็ชอบมานั่งบีบนั่งลูบเล่นอยู่เหมือนกัน
แต่ผมไม่ได้บ้านรวยอะไรขนาดนั้นนะคับ เพียงแต่เป็นคนติดสบาย ไม่ชอบความลำบากจริงๆ
มีครั้งนึงผมเหวี่ยงเจ้านายเหมือนกัน ที่ทำงานไม่เป็นระบบ เลยต้องมานั่งตามแก้ให้... ที่หนักสุดคือ...มาช่วยคิดโครงสร้างบริษัทให้ใหม่
ผมถึงกับอึ้ง... นี่ตกลงกรูเป็นรองประธานรึเปล่าเนี่ย ต้องมานั่งปวดหัวกับเรื่องแบบนี้
แต่ผมก็ช่วยเค้าคิดเท่าที่เด็กคนนึงจะช่วยได้คับ (ลืมไปแล้วรึเปล่า ผมเด็กใหม่นะโว้ย มาทำงานไม่ถึงสามเดือน)
แถมต้องไปช่วยไอ้เรื่องนี้วันหยุดด้วยเนี่ยดิ ไอ้เคนถึงกับวีน
เพราะปกติผมก็ไม่ค่อยจะว่างอยู่แล้ว ยังจะพรากวันหยุดหนึ่งเดียวของผมไปอีก
"ให้แค่ครึ่งวัน เดี๋ยวเราไปส่ง ไม่ต้องขับไปเองหรอก"
"งานจะเสร็จมั้ยวะครึ่งวัน"
"เสร็จไม่เสร็จไม่รู้ แต่ให้เวลาแค่นี้ วันหยุดไม่ให้หยุด มันจะสั่งงานอะไรนักหนาวะ"
"...เหอๆ เค้าเร่งให้เสร็จก่อนพี่ xx (ที่เป็นซีเนียร์ผม) จะกลับมา" พี่เค้าติดภารกิจอยู่คับ ผมก็ไม่เข้าใจว่ารีบอะไรเหมือนกัน ทำวันปกติไม่ได้รึไง
พอไปถึงออฟฟิศ ไอ้เคนก็ยังหน้านิ่งๆ แบบมาคุเหมือนเดิม
"เดี๋ยวมารับตอนเที่ยง ถึงเวลาแล้วลงมารอเลยนะ"
"จะพยายาม"
เอาเข้าจริงเลทครับ ไม่กล้าขอปลีกตัวมาด้วย แต่ยิ่งช้ายิ่งกระวนกระวาย กลัวมันมาตามถึงที่่ ไอ้ที่เค้ารู้กันว่าผมมีแฟน คือไม่ได้บอกว่าแฟนเป็น ญ หรือ ช นะคับ
"แป้บนะ ยังไม่เสร็จ" ผมโทรศัพท์คุยกับมันเบาๆ
"เร็วๆ"
"ก็มันยังไม่เสร็จ..."
"ลงมาเร็วๆ รอนานแล้ว เลิกทำได้แล้ว"
"เฮ่ย น้ำพุ แฟนโทรตามเหรอวะ?" เจ้านายถามแทรกขึ้นมา ผมแค่ยิ้มแห้งๆ คับ
"แฟนพี่น้ำพุมาเหรอ อยากเห็นอ่ะ" ไอ้น้อง ก. ทำตาโต มันคือคนที่รับชะตากรรมเดียวกับผมคับ
"ไม่ใช่แฟนๆ เพื่อน! นัดเพื่อนไว้" ผมแก้ตัว กลัวแบบว่ามันมารออยู่ข้างล่าง คนอื่นเห็นขึ้นมาแล้วจะช้อค ไม่อยากเป็น talk of the town อ่ะ ยิ่งพี่ๆ ที่นี่ เรื่องเดิมแม่งพูดไม่เลิกกันสักที
"เพื่อนบ้าอะไร เร็วๆ!!" เสียงไอ้เคน มันแอนตี้คำว่า 'เพื่อน' ที่ออกจากปากผมมากๆ เป็นเห้ไรไม่รู้
"ไม่เชื่อ เหยย กิ๊กเหรอวะ" เจ้านายแซวไม่เลิก แถมเสียงดังไปถึงไอ้เคน มันยิ่งโรคจิตขี้กลัวผมมีกิ๊กอยู่ด้วย มันกลัวจริงคับ แต่เก็บไว้ในใจ ไม่พูด
ผมรู้อดีตมันไม่มีวันลืม ผมเองก็ไม่ลืมเรื่องของมัน เพียงแต่เรามีความสุขกับปัจจุบัน อย่าให้มีอะไรไปสะกิดเป็นพอ ที่จริงมันก็เป็นปัญหาอยู่เหมือนกันคับ แต่ไม่เหมือนเดิมคือเราเปิดใจคุยกันด้วยเหตุผลมากขึ้น ไม่หนีปัญหาเหมือนเก่า ซึ่งถ้าเราคุยเข้าใจตรงกัน มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร อาจจะเซ็งๆ รำคาญบ้าง แต่มันช่วยไม่ได้ เพราะเราเคยเป็นแบบนั้นมาเอง มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกจากทำตอนนี้ให้มันดีไปเรื่อยๆ พออนาคตมองย้อนกลับมาจะได้ไม่เสียใจกับสิ่งที่ทำ
ผมรีบตาแตกวิ่งลงไปหาเคน... พยายามพิรุธน้อยสุด แต่คนอื่นเค้าคิดกันเองไปแล้ว ถึงจะบอกว่าเพื่อนผู้ชายก็เถอะ
ไอ้เคนนั่งรออยู่ในรถ ไม่ได้ลงมาตามถึงที่อย่างที่คิด โคตร...โล่งอก
"มีกิ๊กที่ไหน?" ทันทีที่เข้าไปนั่ง ประโยคแรกอันซีเรียสของมันก็เอ่ยขึ้น
"เค้าพูดเล่นกานนนนน" เจ้านายชอบแซวงี้ละคับ ทั้งออฟฟิศโดนมาหมด ผมก็อธิบายมันไป
"แล้วทำไรกันอยู่? ไม่รู้จักหิวข้าวกันเหรอ?" มันพูดพลางออกรถ
"งานดิ เคลียร์เอกสารเก่า ปวดหัวจะบ้าตายอยู่และ"
"อ่ะ น้ำ" มันหยิบขวดชาเขียวให้ผม
"แต๊งกิ้ว น่ารักจริงๆ เลยยยย..." ผมคว้ามือมันมาจูบทีนึง จะให้จูบที่หน้าก็ชะเง้อไกลไปหน่อย
"น่ารักก็รักให้มากๆ หน่อยดิ" ไอ้เคนเริ่มยิ้มได้นิดนึง...นิดเดียว
"เอ่า นี่ยังรักไม่พออีกเหรอ?"
"ยัง"
"ไอ้คนไม่รู้จักพอ" ผมแกล้งแซว มันหัวเราะแล้วยกมือมาไถหัวผม
ผมเลยจับแขนเคนไว้แล้วหยิบปากกาที่เหน็บอยู่คอเสื้อ มาเขียนคำว่า 'รัก' ตัวใหญ่ๆ ให้
ไอ้เคนยิ้มขำๆ ผมได้ที มันไม่ว่าเลยเขียนอีกคำ
'หิว'
คำนี้มันไม่ปลื้มด้วยคับ เลยตบหน้าผากผมไปทีนึง แหง่ะ ถ้าปกติผมแกล้งมันจะโดนเตะตูดคับ
พอไปถึงร้านอาหาร มันเป็นโต๊ะยาวนั่งหันหน้าไปทางเดียวกันอ่ะคับ เลยได้นั่งข้างกัน ระหว่างรอผมเห็นแมลงอะไรไม่รู้ เดินเล่นอยู่บนโต๊ะ ผมเลยจับข้อมือเคนขึ้นมากางนิ้วชี้ออก (มันก็นั่งเหม่อๆ อยู่) ผมเอานิ้วมันไปจิ้มแมลงคับ พอเห็นเคนเลยสะดุ้งชักมือกลับ ร้องเฮ่ย ผมโคตรขำ
มันก็เหล่ตามองแล้วพูด "ขำ....ขำมากไหม?"
"ฮ่าๆๆ ก็ตลกหน้าเคนอ่ะ"
"นึกอะไรเล่นไม่ออกแล้วใช่มั้ย?"
"อืม นิดนึง"
"เดี๋ยวโดนๆ รอกลับบ้านก่อนเหอะ" ผมหัวเราะค้างแล้วรีบนวดไหล่ประจบ
"ขอโต๊ดดด"
"ไม่ ไม่..." หมายถึงไม่ยกโทษให้ แถมหันตัวหลบด้วยนะ ............หง่ะ -- --"
"............" มาคุเล็กๆ มึงหาเรื่องจะทำไรกูก็บอกมาเหอะ
ของอย่างงี้ไม่ต้องเอาเรื่องแมลงตัวเล็กๆ มาเป็นแพะหรอก ยังไงกูก็ยอมมึงอยู่และแสรดดด ฮี่ฮี่ o18
H
:กอด1: :pig4:
-
พี่พุยังน่ารักเสมอ โอ๊ยยยละลาย
-
มาน่ารักกันตอนดึกๆ อีกละหรอเนี่ยยยย :oni2:
ยิ่งนานวันยิ่งรู้สึกว่า พุ แคร์ เคน มากขึ้นเรื่อยๆ :n1: :laugh3:
แม่ยกเป็นปลื้มมม o14 o15
-
พุน่ารักยิ่ง อยู่กับเคนยิ่งน่า รัก
-
เคนขี้บ่นเหมือนแม่ ดุเหมือนพ่อล่ะสิ เป็นยอดคุณแฟนจริง ๆ
-
:laugh:ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....+ ให้น้องโบก่อน ฮาพุ :impress2:
พุอยู่กะเคนแล้วน่ารักดี...อยู่ด้วยกันมานานคงปรับตัวหากันรู้ทางกันแล้วมั่งเนี่ย ฮ่าๆๆ
เคนอยากบอกทุกคนว่าพุเป็นแำฟน..แต่พุอายยยยยยยยย อายทำไม๊ แฟนหล่อขนาดเน้่ ฮ่่าๆๆ
พุก็ตื่นแต่เช้าหน่อยเซ้ แฟน อุตส่าห์ทำอาหารไว้ให้....ทำงานหนักแต่กินไม่ครบมื้อไม่ตรงเวลาไม่ดีนะจ๊ะ..มีเงินเยอะเ่ท่าไหร่ แต่สุขภาพไม่ดีก็จะแย่เอานะจ๊๋ะ...(ด้วยความเป็นห่วงจากแฟนขี้หึงเคน อิอิ :กอด1: ก็เค้ารักของเค้าอะน๊า..^____^..)
ฮา พี่ร้านแว่น คงจะงงน่าดู.....ไปเอาแว่นคราวหน้าได้อายแน่พุ ฮ่าๆๆ :กอด1:
*******
เข้าใจเล่นนะน้องพุ...เขียน "รัก" บนแขนเนี่ย เล่นเอาแฟนเคนปลื้ม...โดนหนักหลายยกแน่ ฮ่าๆๆ แฟนเคนเป็นคนจริงจัง ซุปเปอร์แฟนพุเป็นคนขี้เล่นก้เข้ากันได้ดีนะ น่ารักอะ...นึกหน้าคนขี้เก็กตลอดฮาอะ...พุเล่าแล้วชอบอ่านอะ
ที่บอกเจอคนข้างนอกทีไรแฟนเคนเก็กทันที ฮ่าๆๆ แต่พออยู่กะซุปเปอร์แฟนเปลี่ยนเป็นคนละคน..ได้เห็นคนเดียวละซี้อิอิ :impress3:
เคนไปหาที่ออฟฟิศแบบนี้ได้ความแตกแน่เตรียมตัวยังน้องพุ เปิดตัวไปเหอะแฟนรักออก อิอิ ..เจ้านายและน้องก. มีช็อคแ่ึน่.ฮ่าๆๆ :laugh:
ขอบคุณมากจ้าน้องโบ น่ารักที่สวดดดดดดดดดดดดดดดดด....มาลงได้เรื่อย ๆนะจ๊ะ ตามอ่านอยู่จ้า^___^
-
:pig4:
เคนน่าจะลงไปตามเลยเนอะ
พุจะได้ 5555
:z2:
-
เหมือนเจอเพื่อนเก่ามานั่งเล่าเรื่องให้ฟัง. สนุกสนานมากมายทีเดียว. คิดถึงตอนเก่าๆ ที่เคนยังคอยตามติดพุ และพุคอยหนีเคน, แต่นอกจากนั้นก็ได้รู้ว่าทั้งสองนั้นยังรักกันดี และคอยดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ดิฉันว่าความรักของคู่นี้มันอิงหลักความจริง และมันก็ดู "เรียล" และไม่ "เฟค" อยากจะบอกว่า ปลาบปลื้มเคนมานานแล้วนะคะ ตั้งแต่เริ่มเรื่องและดิฉันก็ยังเป็นแฟนเหนียวแน่นของเคนมาอยู่โดยตลอด แต่ก็มิได้หมายความว่าดิฉันไม่ชอบพุ ดิฉันรักน้องพุเลยล่ะค่ะ. เป็นเพราะคุณโบว์ที่สื่อถึงลักษณะของทั้งสองคนออกมาได้อย่างสมจริง จนสามารถจะซาบซึ้งไปกับความรักของสองคนได้เลยค่ะ.
น้องเคนเจ้าเล่ห์ถูกใจดิฉันมาก รับรองว่ากลับบ้านไป น้องพุจะต้อง "เสร็จ" :laugh:
ขอบคุณคุณโบว์มากนะคะ :กอด1: กดบวกให้นะคะ
-
ตอนนี้น่ารักอีกแว้ว ชอบๆ เคนพุน่ารัก เคนเคนของคนแม่ยกก็น่ารักเหมียลเดิม ฮ่าๆ ตลกเคนด้วย ยอมที่ไหน กร๊าก ฮาที่พุพยายามปิดบังแล้วเคนก็ส่งเสียงตามสายมา กร๊าก ตลกอีกคนก็พยามกลบเกลื่อน ส่วนอีกคนก็ไม่ยอมเหมือนกัน
-
อยากเห็นรูปหมาพุ วุ้ยๆๆ
แต่เค้าฮาาาาาาา เรื่องสุดท้ายมากเลยอ่ะ 555+
ตลก คิดถึง แง้ววว T^T
-
คิดถึงมากกก ดีใจที่ได้อ่าน
-
เข้ามาอ่าน 3 วันไม่ยอมหลับยอมนอน งานการก้อไม่ยอมทำ ฮ่าๆๆ
รู้สึกเสียดายมากเลยค่ะที่เพิ่งเข้ามาอ่านเลยอดเห็นรูปน้ำพุเลย :o12:
เป็นเรื่องที่หลากหลายความรู้สึกมากเลยแอบรู้สึกอิจฉาคนแต่งที่รู้จักน้ำพุด้วย เหอๆๆ
ขอบคุรมากๆๆเลยค่ะที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีดีให้ฟัง o13
-
/
งานผมมันเริ่มไม่ไหวแล้วคับ คือ..ทำไม่ไหวแล้วง่ะ ทำอยู่คนเดียว ปวดกบาลชิบหาย ไม่มีใครช่วยได้ เพราะไม่มีใครทำเป็น
-*- ประเทศไทยมันหาคนทำโปรแกรมนี้ยากขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย
ไม่น่าใช่ เพราะโปรแกรมนี้มันง่ายสาดๆ ใช้ง่ายที่สุดในสามโลกแล้ว
หนักไม่หนักไอ้น้องเทนก็เคยมาเล่าให้ผมฟังว่าตอนที่ผมทำงานดึกแล้วยังไม่กลับ ไอ้เคนของขึ้นด่าสาดเลยว่า
"ไอ้พวกห่านี่ ใช้งานเมียกูเหมือนหมูเหมือนหมา!! ถ้าสี่ทุ่มแล้วพุยังไม่กลับกูจะไปพากลับมาเอง!"
T T หง่ะ ซึ้งใจเคนและเศร้ากับชะตากรรมของตัวเองจังเลย
ผมจะลาออกอยู่คับ ถึงแม้คนที่นั่นจะดีกับผมยังไงก็ตาม แต่ผมไม่ชอบวิธีการทำงานแบบนี้เอาซะเลย...
ยิ่งอยู่ไป ผมยิ่งเหมือนประธานบริษัทขึ้นทุกวัน
ผมงงกับการมีส่วนร่วมกับเจ้านายแทบทุกเรื่อง...
คือ.... กูไม่อยากรับรู้เหี้ยอะไรอีกแล้ว :serius2:
อุตส่าห์ตั้งใจทำงานจะได้รีบกลับตามเวลา แม่งก็มาดึงมารั้งอยู่นั่นแหล่ะ คนที่บ้านยิ่งดุๆ ขี้บ่นอยู่ด้วย แม่งเอ๊ยยย
ผมอิจฉาไอ้เคนมากๆ ที่งานมันสบ๊ายสบาย... ถึงอาชีพมันจะดูไม่เท่เท่าผม แต่มันมีความสุข และมีเวลารีแลกซ์ของมันอ่ะคับ
แต่ผมไม่มี...
ก็ไม่รู้ทำไมต้องทำงานเยอะขนาดนี้เหมือนกัน แต่รู้ตัวอีกทีมันก็ทำไปแล้ว.......
คนเรา เวลาที่ทุกข์มากๆ แต่พอเวลาเจอสุขแค่นิดเดียววิ่งเข้ามา ก็ดีใจแทบตายเลยคับ
อันที่จริงผมชอบงานที่ผมทำนะ แต่ผมไม่ชอบงานอัดๆ สักเท่าไหร่
ผมทำโอที่ทำงานแล้วยังต้องมาทำงานนอกต่อที่บ้านอีก...แม่เจ้า...
ส่วนไอ้เคนเหรอคับ?
พักนี้มันชอบออกไปเตะบอลตอนดึกๆ กับเพื่อนมันคับ ตอนแรกที่บอกก็เฉยๆ อยากไปไหนก็ไปเหอะ
แต่พอมันไปทุกวัน ผมก็ชัก...เซ็งๆ คิดถึงมันแบบแปลกๆ เริ่มไม่มีสมาธิ นั่งไม่ติดที่ งานไม่เดินยังไงไม่รู้
จะว่ามันไม่ชวนก็ไม่เชิง เคนเห็นผมทำงาน ก็รู้แล้วว่าชวนไงก็ไปไม่ได้อยู่ดี เลยไม่คิดจะตื๊อผม ออกไปเฉยเลยซะงั้น
ปล่อยผมอยู่กับไอ้น้องเทน ซึ่ง...ผมก็อึดอัดนิดหน่อยกับบรรยากาศ ที่จริงนิสัยมันก็ดีขึ้นกว่าตอนแรกๆ นิดนึง แต่เพราะไปคิดแบบนั้นแล้ว ผมเลยไม่ค่อยสนิทใจเวลาจะพูดคุยกับมัน แถมน้องแว่นเซอร์ก็คอนเฟิร์มมาแล้วว่าไอ้เทนมันผู้ชายพี่ มันไม่ใช่เกย์...
-*- (กรูจะเชื่อดีไหมง่ะ)
เพราะฉะนั้นเรื่องแฟนกันจึงลวงโลกคนทั้งเพ FB ไอ้เทนนะคับ ขึ้นมาว่า สนใจใน 'ผู้ชาย' เลยนะคับ แต่น้องแว่นบอกว่าไอ้เทนลงไว้หลอก ผญ. ว่ามันเป็นเกย์
โอ้ววว...มึงเนื้อหอมขนาดนั้น !!! o12
ที่จริงผมก็อยากรู้เรื่องชาวบ้านอยู่นะ แต่ไม่ถามไอ้เทนให้เสียปากหรอก ถามน้องแว่นเนี่ยแหล่ะ ว่าไม่เสียใจเหรอ โดนหลอกใช้เป็นไม้กันหมา (ว่าแล้วก็อุตส่าห์นึกดีใจว่ามันมีแฟน ดันตอแหลกันซะนี่)
น้องแว่นก็ช่างแสนดี บอกว่า "รู้ว่าหลอก แต่เต็มใจให้หลอก"
ป๊าดติโธ่...ไอ้เทนมึงนี่นะ วาสนาดีขะหนาด
ในเมื่อน้องแว่นบอกว่ามันไม่ใช่เกย์ งั้นผมก็คงหลงตัวเองว่ามันชอบสินะ !!! คนเรา...แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร อุปทานสินะ??? - -"
เกย์ด้าร์ผมชำรุดสินะ เหอๆๆๆ
ถ้าเป็นงั้นจริงก็ดีดิ
แล้วที่ผมบอกว่า...ไม่มีอารมณ์ทำงานเพราะเคนไม่อยู่ มันก็จริง... แม่งเอ๊ย กูก็อยากไปเตะบอลเหมือนกันนะ ทำไมไม่ตื๊อกูซักหน่อย ทีเรื่องอย่างว่ามึงตื๊อ
กูดีจริงๆ นะสาดเอ๊ย
"เทน รู้ป่ะ ไอ้สนาม xxx มันไปทางไหน?" ไอ้เด็กนี่ก็เล่นเกมส์กวนสมาธิอยู่ได้ กูเองก็อยากเล่นเหมือนกันนะ
"กูเกิ้ลดิ" มันตอบแบบไม่อยากตอบ
ตอนแรกผมนึกว่าไม่มี แต่ปรากฏสนามดังอยู่ เสิร์ชกูเกิ้ลเจอด้วย!
ผมจะไปสังเกตการณ์ไอ้เคนสักหน่อยคับ ไปดูเฉยๆ มันเป็นไงมั่ง อยู่ที่นี่เบื่อไม่ไหวแล้วว่ะ
"พี่จะไปไหน อู้งานเหรอวะ?" น้องเทนเห็นผมหยิบกระเป๋าตังค์ มือถือ กุญแจรถเตรียมล้อหมุนมันเลยเจือก
"ไปตามผัวกลับบ้านรึไง? ...เออช่าย... หนามบอลแม่งมีแต่ตัวผู้ พี่ชายกูจะโดนปู้ยี่ปูยำไปถึงไหนต่อไหนแล้ววะเนี่ย"
ประโยคหลังมันทำเป็นพูดกับตัวเองคับ
-*-
"เพ้อเจ้อ" ผมด่าไอ้เทน แต่มันก็ทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋อน่าตบโหลกใส่เหมือนเดิม
"จะไปไหมละ เดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่ต้อง"
"ไปถูกป่าวหน่ะลุง ได้ข่าวหลงทางประจำ แล้วกลางค่ำกลางคืน สายตาก็ไม่ดียังจะอวดเก่งอีกหน่ะ"
เถียงกันสักแป้บยังไงมันก็จะไปให้ได้ ก็ช่างมัน ส่งก็ส่งวะ เพราะผมก็เป็นอย่างมันว่าจริงๆ ง่ะ ถ้าถนนเส้นไหนไม่ค่อยได้ไปหรือไม่ค่อยผ่านผมจะจำทาง
ไม่ได้ ถึงที่ไหนไปบ่อยก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี เมมสมองจะน้อยไปไหนฟระ
แถมไอ้เทนไม่ยอมขับรถผมด้วยคับ (อ้างขับไม่เป็นแต่ที่จริงตอแหลมันขับได้อยู่)
มันจะขี่มอไซต์ของมันเอง ผมหนิโคตรรำคาญเลย เอาแต่ใจตัวเองจริงนะมึง
แต่มันก็พาผมไปถึงได้โดยสะดวกโยธิน ถึงจะมีบ่นและประชดประชันที่ผมเป็นห่วงเป็นใยเคน
เอ๊า ก็แฟนกูทั้งคนหนิ แถมแฟนบ้าๆ บอๆ ไม่ค่อยเต็มบาท ต้องดูแลเป็นพิเศษดิ
พอถึงสนามน้องเทนก็จอดแอบๆ ให้ด้วย (ไอ้นี่เริ่มรู้ภาษา)
ผมเลยกลายเป็นมนุษย์โรคจิตแอบมองหาเคนอยู่ห่างๆ ซะงั้น ที่จริงมีน้องเทนมาด้วยก็ดีเหมือนกันจะได้ช่วยอยู่เป็นเพื่อนไม่ให้ผมกลายเป็นไอ้บ้าอยู่คนเดียว
จากมุมหนึ่งในสนาม ผมเห็นไอ้เคนวิ่งๆ หยุดๆ เตะวืด ยิงนก (เล่นโคตรเก่งเลยมึง) เห็นแล้วขำเหมือนกันเพราะเวลาเล่นบาสมันจะเด่นโคตร แต่พอมาเล่นบอลมันแทบจะดับคาสนาม Y Y
ผมรอจนมันเล่นเสร็จนั่นแหล่ะ ถึงไปแสดงตัวอยู่แถวๆ ข้างสนาม โดยไอ้น้องเทนไม่ตาม ยืนบื้ออยู่ที่เดิม
ไอ้บ้าเคนก็ดันมัวแต่ยุ่งกับโทรศัพท์ ไม่มองมาทางนี้ซักที คนไม่อยากให้มองก็เจือกมอง -*-
สักพักมือถือสั่นคับ ผมหยิบมาดูเห็นชื่อมัน ยิ้มออกเยยยยย น่ารักที่สุด! เล่นเสร็จปุ๊บโทรหาปั๊บเลยยยนะที่ร้ากกก
"ฮัลโหล" ผมพยายามกลั้นยิ้มเก็กขรึม...แต่...ทำไม่ได้
"เตะบอลเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะกลับและ ....เอาไรป่าว?" มันรายงาน ปกติไม่ค่อยอยากรู้ แต่วันนี้อยากรู้และ
"เตะบอลหรือเตะลม วืดเอาๆ" ผมแกล้งล้อมัน ไอ้เคนนิ่งไปสักแป้บ แล้วหันซ้ายหันขวาทันที
พอมันเห็นผมจากเมื่อกี้เก็กนิ่งอยู่ ก็ยิ้มกว้างเลยยยย เก็กหลุด
เสร็จแล้วก็รีบเก็บของ บอกลาเพื่อนมันลวกๆ แล้ววิ่งมาหาผมเลยคับ ผมก็เดินไปรอมันที่ทางออก แล้วก็แอบดูสีหน้าคนอื่นเวลาเห็นมันกับผมอยู่ด้วยกัน มีใครอิจฉากูป่ะ มีใครเล็งเด็กกูมั้ย? กรูจะได้ไม่ให้มันมาเล่นที่นี่อีก....
"มาไงอ่ะ แล้วมากับใคร คนเดียวเหรอ?" ไอ้เคนทำเสียงตื่นเต้นที่เห็นผมมายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้
"มามอไซต์กับเทนอ่ะ"
"ไอ้เทนเนี่ยนะ? มันอยู่ไหน?"
ผมหันไปที่ที่เทนยืนอยู่เมื่อกี้แต่ไม่เห็นมันแล้ว... อ้าว ไอ้นี่
"ไปไหนของมันวะ" ผมเกาหัวงงงง แต่ก็เลิกสนใจอย่างรวดเร็ว มันโตแล้วมาได้ก็กลับเองได้อยู่หรอก ส่วนเคนก็โทรหาน้องมันเช็ค ได้ความว่าไปบ้านน้องแว่นและ เหอะๆ
ผมกับเคนเลยกลับกันครับ แต่ผม...นอยด์แดรก บอกตรงๆ ผมเครียดเรื่องงานจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วแต่ผมไม่พูด มีวันนี้แหล่ะที่ระบายออกมากับเคนอย่างจริงๆ จังๆ
มันเลยพาผมไปหาอะไรเย็นๆ กินที่ตลาดโต้รุ่งเพื่อดับอารมณ์ร้อน
ผมพูดไปก็จะร้องไห้ไปคับ อารมณ์ประมาณเด็กเก็บกดง่ะ เห็นผมเป็นพวกเลื่อนลอยอย่างนี้แต่จริงจังกับงานมาก อะไรที่มันไม่ถูกไม่ควร หรือพฤติกรรมอะไรที่มันเฮงซวย ผมก็รับไม่ค่อยได้ แต่เพราะยังไม่ถึงขีดสุดไอ้ความเฮงซวยนั้นเลยสะสมอยู่ข้างในรอเวลานับถอยหลัง
เคนนั่งฟังผมพูดจนจบ...นับเวลาร่วมสองชั่วโมงได้ที่ผมพรั่งพรูทุกสิ่งทุกอย่างออกมา ช็อตไหนที่มันเริ่มเห็นน้ำตาผมคลอมันก็จะลูบหัวแล้วก็เอามือสอดใต้โต๊ะมาจับมือผมไว้ คือมันไม่เคยรู้มาก่อนว่าผมเครียดขนาดนี้ มันก็เองก็เสียใจที่ทิ้งผมไว้แล้วออกไปเล่นกีฬา มันคิดว่าผมอยากมีเวลาส่วนตัวทำงาน เพราะถ้ามันอยู่เคนจะชอบชวนผมคุย บางทีผมก็รำคาญนิดๆ
ไอ้นี่เวลาเห็นผมทำท่าแบบนั้นใส่ก็จะคิดมากเหมือนกันมันเลยเลือกจะออกไปซะ
ผมเข้าใจว่าทำงานมันก็ต้องมีปัญหาเป็นธรรมดา แต่ในแต่ละวัน ถ้าปัญหานั้นมันยังคงอยู่ และไม่ได้รับการแก้ไข โดยเฉพาะเกิดขึ้นโดยสันดานของคน ผมมองว่ามันดูมืดมนไร้ทางออกยังไงไม่รู้
"ไม่ไหวก็ออกพุ... เป็นแบบนี้เราก็ไม่อยากให้ทำแล้ว แฟนคนเดียวเราเลี้ยงได้ ไม่เห็นต้องไปง้อพวกมันเลย"
"ถ้าเราออกออฟฟิศนี้จบแน่ ไอ้น้อง ก. ตายแน่ๆ ยิ่งไม่ค่อยมีคนทำงานเป็นอยู่ด้วย สงสารคนที่เค้าอยู่อ่ะ ไม่อยากทิ้งไปเฉยๆ" จะให้เล่าก็ยาวคับ เอาเป็นว่าคนมันน้อย หาคนทำงานไม่ได้ แล้วงานก็เยอะมากๆ คับ
"สงสารเค้าแล้วสงสารตัวเองบ้างไหม แล้วมันเคยสงสารพุไหม? พุคิดดีๆ ดิ ทำงานกับคนบ้ามันเหนื่อยนะ มันพูดไม่รู้เรื่องก็อย่าไปทำ สนใจหัวมันอะไรมากมายล่ะ เหนื่อยก็หยุด เหนื่อยก็พอเหอะ... กลับไปเป็นฟรีแลนซ์เหมือนเดิมดีกว่า"
ไอ้เคน...จากตอนแรกมันสอนให้ผมอดทนคับ แต่พอมาวันนี้มันกลับเสี้ยมให้ผมออก ให้ผมเลิกเห็นใจทุกคนที่สร้างความลำบากให้
สรุปคือ...ผมจะให้โอกาสเจ้านายใหม่... สักพัก... ถ้าหากเขาไม่ดีขึ้น ผมจะออก
ถึงวันนั้นให้ขอร้องอ้อนวอนยังไง ผมจะไม่กลับไปเด็ดขาด ซึ่งดูท่าทีแล้วผมออกแน่ เพียงแต่ว่า..ขอรับผิดชอบงานตัวเองให้ถึงที่สุดก่อน
พอกลับถึงห้อง ไอ้น้องเทนยังไม่กลับมาคับ ส่วนผมเป็นคนคิดมากหง่ะ ไม่หายนอยด์ง่ายๆ อารมณ์มันค้างแล้วทีนี้ก็ไม่อยากไปทำงาน แต่ออฟฟิศผมเนี่ยเรื่องมาก อยู่ๆ ลาก็ต้องบอกเหตุผลเจ้านาย ขี้เกียจบอกอ่ะ เลยนั่งคิดไม่ตกอยู่
"เราโทรให้มั้ยพรุ่งนี้ บอกว่าพุไม่สบาย แล้วเดี๋ยวจะบอกเผื่อให้ด้วยว่า ให้เค้าหาคนใหม่ทำแทนได้เลย พุจะลาออกแล้ว"
"บ้าน่ะเคน"
"ไม่เห็นต้องแคร์หัวมันเลยพุ ปัญหาของมันให้มันแก้เองมั่งดิ จะไปคิดแทนให้หมดได้ยังไง"
"ก็ว่าอยู่ แต่พูดแบบนี้ก็สะใจตายเลยดิ ทำบาปเค้าเกินไปป่าว"
"มันทำตัวเองทั้งนั้น.. พุรู้ป่ะ เวลาเราเห็นพุทำงาน เราเครียดแทนเหนื่อยแทนเลยทุกวัน ไม่เชื่อดูหลักฐานดิ สิวขึ้นตั้งสามเม็ด" ไอ้เคนมันเปิดผมแล้วชี้ให้ดูตรงหน้าผากกับตรงข้างแก้มคับ ผมจับหน้ามันดูชัดๆ แล้วไล่ไปอาบน้ำ เดี๋ยวเอายาแก้สิวให้ทา
เมื่อก่อนผมไม่ค่อยดูแลตัวเองมากคับ เพราะอยู่แต่กับพวกเถื่อนๆ แต่เดี๋ยวนี้เริ่มดูแลนิดนึง แม่จะหาพวกครีมทาหน้า ทาผิว อะไรพวกนี้อ่ะ มาให้ใช้สารพัดจะงง ทาบ้างไม่ทาบ้างแหล่ะคับ ส่วนไอ้เคนก็ผิวสุขภาพดีอยู่แล้ว มันเป็นคนขาวเนียนใช้ได้อยู่ ปากก็สีแดงแจ๋ ผมชอบทุกอย่างในตัวมันหมดเลยนะ
ยกเว้นฟัน ไม่ค่อยสวยอ่ะ ฟันแรงเกิน ฮ่าๆๆๆ (คนละเรื่อง) บอกให้มันดัดอยู่ ไม่ยอมดัด กลัวหล่อมากไปกว่านี้
โอ้โห... หล่อให้กูดู มึงจะกลัวอะไร
ผมก็ฟันไม่ค่อยสวยเหมือนกันคับ แต่เกลียดหมอฟัน ไปหาทีไรน้ำตาเล็ดทุกที เลยพยายามรักษาสุขภาพปากของตัวเองสุดชีวิต ตั้งแต่เด็กผมฟันผุแค่ซี่เดียวเอง ไอ้บ้าเคนดิ ฟันผุตั้งหลายซี่แหน่ะ ตอนเด็กๆ ชอบแอบกินขนมแล้วไม่ยอมแปรงฟันแน่ๆ
พอเคนอาบน้ำเสร็จ ผมก็อาบมั่ง แล้วก็หาครีมมาทาหน้าให้มัน ปกติไม่ทำให้นะคับ เพราะมัวแต่ยุ่งกับงานอยู่ แต่วันนี้ช่างแม่งแล้ว
ถ้าจะเจ้านายเร่งเอาก็จะบอกปัดไม่ให้ไปใช้คนอื่นเลย เพราะผมคงทำให้ไม่ทันแล้ว
"ทาให้ทุกวันเลยได้มั้ย?" ไอ้เคนยิ้มถาม
"ได้"
"จริงอ่ะ?"
"จริง แต่ถ้าวันไหนขี้เกียจก็ทาเองนะ"
"ก็ยังดี ...ท่าทางคืนนี้ไอ้เทนจะไม่กลับ.." พอมันเกริ่นแบบนี้รู้เลยคับว่าคิดอะไรอยู่
"แล้วไง?" ผมมัวแต่งานยุ่งทุกวัน อาทิตย์นึงอย่างมากเลยให้มันได้แค่สองวัน หรือบางอาทิตย์มันก็ไม่ได้เลยสักวัน เพราะผมเหนื่อย
"ไม่แล้วไง" ยังไม่ทันหมุนฝาปิดกระปุกครีมไอ้เคนก็เข้ามากอดมาหอมที่แก้มซอกคอ
"ห้องนั่งเล่นมั่งดีมั้ย?" มันถามเสียงหื่น
"ไม่ดี เผื่อเทนกลับมาล่ะ โทรถามให้แน่ใจก่อนดิ" ผมหวังดีจะไปหยิบมือถือมาให้ แต่ไอ้บ้าเคนดันไม่ยอม กอดไว้แน่นอยู่ที่เดิมแล้วลากผมมานั่งกลางหว่างขามัน
"ไม่ต้องโทรหรอก ให้มันเห็นหนังสดไปเลย"
"ประสาท" ผมนึกว่ามันอำเล่นคับ แต่ประโยคถัดมานี้ทำเอาผมตกใจจนหน้าซีดเหงื่อแตกไปบัดเดี๋ยวนั้น ก็เพราะ......ว่า.....................
"พุ ...รู้สึกว่าไอ้เทนมันแปลกๆ มั้ย?" ถามแค่นี้ผมก็กลัวจนต้องกลั้นหายใจแล้วคับ o22
ตอนนั้นเครียดจนหน้าชา ขนหัวตั้งเลยแหล่ะ ไม่รู้กลัวทำไมเหมือนกันทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
"ป..แปลกไงอ่ะ?" ผมว่าไอ้เทนก็ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นทำนองว่าชอบผมเลยนะคับ มันก็ปกติธรรมดา แล้วที่ผมคิดไปเองว่ามันชอบก็แค่ความรู้สึกส่วนตัว
นั่นแหล่ะ มันอาจจะไม่ได้ชอบก็ได้ เหมือนที่เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าไอ้คนนี้ชอบกู แต่มันก็ไม่ได้จีบและยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง...
"ไม่รู้ แล้วพุคิดว่าไง?" เสียงไอ้เคนดังอยู่ข้างแก้ม ผมเหล่มองอยากเห็นหน้าว่าอยู่ในอารมณ์ไหน ก็เห็นมันทำหน้านิ่งๆ แต่แววตาก็ไม่ได้เคร่งเครียดอย่างที่คิด
"ไม่เห็นคิดอะไรเลย เทนแปลกยังไง?" ผมย้อนถาม แต่เคนก็ยังคงคำตอบเดิมว่า
"ไม่รู้ ก็เลยถาม ว่าคิดเหมือนกันมั้ย"
"อ้าว แปลกแบบไหน.... เคนพูดมาเลยดิ" ผมอยากรู้ว่ามันรู้อะไร แล้วรู้มานานยัง กลัวนะเนี่ย... เพราะถ้าเป็นอย่างที่ผมคิดคือผมรู้มานานแล้ว และผมไม่ยอมบอกมัน เคนจะหาว่าผมปิดบังรึเปล่า (แต่ผมก็ไม่แน่ใจนี่หว่า ผมไม่ผิดนะ)
"ไม่รู้จะอธิบายยังไง ช่างมันเถอะ" สุดท้ายมันก็ยิ้มออกมา ผมโล่งอกเลยคับ เพราะไม่อยากเป็นประเด็นกับเรื่องที่ยังเป็นปริศนาอยู่จนทุกวันนี้
H
ไม่รู้สั้นไปไหม แต่สงสารพุมากกว่าเครียดงานจนร้องไห้เลย T T เด็กน้อยรับภาระหนักเกินตัว มีนัดกับแบงค์คุยเรื่องนี้กันมาค่ะ เพราะไอ้แบงค์ก็เพิ่งโดนเค้าเชิญออกจากงานมา ช้ำยิ่งกว่าอีก!!! พักนี้มีแต่เรื่องดราม่าจนคนเขียนเครียดอยากจะร้องไห้ตามแล้วนะเนี่ย
ตอบสั้นๆ จ้ะ
ตอนนี้หมาน้อยก็ไม่สามารถจรรโลงใจน้องพุได้แล้ว เห็นว่าน้องหมาดื้อมาก พุเลยเตะกระเด็นและซ้อมน้องหมาจนอ่วมไปหมดแล้ววว จากที่เคยให้เข้ามา
นั่งในห้องกอดจูบลูบคลำ ตอนนี้พุก็ไม่ให้น้องหมาเข้ามากวนเวลางานของเค้าแล้วค่ะ!
สุดท้าย ไม่รู้ว่าอยากรู้เรื่องซีกันไหม ฮีมีแฟนใหม่และ คุณภาพในการคัดสรรคนดรอปลงไปเยอะเลย T T แต่แอบไปอ่าน fb เค้าแล้วแอบช้ำเล็กๆ ที่วิธีการพูดคุยเหมือนกับตอนพูดกับพุเลย แบบพูดเพราะกับแฟน แต่หยาบกับเพื่อนประมาณนั้น... (แต่ช่างมันเถอะ น้องเคนดีที่สุดแล้ว :impress2:)
-
อ่านแล้วขำที่เคนจะไปตามเมีย! เคนน่ารักตรงนี้แหละ ตรงที่รักแล้วรักจริง ไม่มีหวั่นไหว ไม่มีเคลื่อนไปตามแรงผลักใดๆ รักพุก็จะคงรักพุอยู่แบบนั้น เยส!
ส่วนเรื่องงานที่เข้ามาเยอะ ก็มีประสบการณ์เหมือนกันค่ะ แบบ...ให้คนอื่นทำบ้างได้ไหม! แต่พุก็ลองสู้ดูอีกสักตั้งนะคะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็คงจะต้องเห็นด้วยกับเคนละค่ะ ว่าออกไปหาทำที่อื่นดีกว่าค่ะ
น้องแบงค์โดนเชิญออกจากงาน?! เอ่อ...
ถ้าถามเรา...เราว่าเคนน่าจะระแคะระคายเรื่องความรู้สึกของไอ้น้องเทนบ้างแหละ แต่ที่ปล่อยไปไม่ถามแล้ว ก็เพราะเห็นว่าพุก็มิได้มีท่าทีอะไรตอบสนอง คงจะคิดแหละว่า เชื่อใจพุดีกว่า โอย...พ่อคุณ จะน่ารักอะไรขนาดนี้ (ยิ่งชอบคู่นี้เข้าไปใหญ่)
แต่ขำเรื่องน้องพุและน้องเคนเป็นหนูน้อยฟันผุ!
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ (แล้วอย่าลืมมาอัพเดทอีกนะคะ) :กอด1:
ปล. กดบวกแต้มให้ และให้น้องเป็ดไป ๑ ตัวนะคะ จุ๊บ จุ๊บ
ปปล. ใกล้ที่ทำงานปัจจุบัน มีสนามฟุตบอลสองสนาม ซึ่งน้องๆ ละอ่อนเหนือชอบมาเล่นกันจนดึกจนดื่น แล้วทีนี้แต่ละคนก็จะตัวขาวๆ กันทั้งนั้น แถมยังถอดเสื้อเล่น เคยขับรถผ่านแล้วน้ำลายไหลเลยค่ะ :laugh: ข้างๆสนามก็จะเป็นร้านกาแฟ พวกแฟนสาวก็จะมานั่งกินนั่งดื่มรอแฟนตัวเอง ทีนี้...ข้างสนามก็จะมีเหล่าหนุ่มๆ ตัวเล็กๆ ขาวๆ นั่งกันอยู่ ทำให้เราแอบจิ้นไปไม่ได้ว่า เป็นแฟนๆ ที่มานั่งรอ :laugh: อ่านตอนนี้แล้วก็เลยเห็นภาพมากๆ ว่าน้องพุตัวขาวไปยืนรอน้องเคนสุดหล่อข้างสนามท่ามกลางสายตาของหนุ่มๆ ที่มองอย่างจาบจ้วง! :z3:
-
จองก่อน รอเครื่องว่างค่อยมาเม้นพิมพ์ในโทรศัพท์ไม่มันส์ เหอๆ
**
อุแหม่ จะรอเครื่องว่างแม่งก็ไม่ว่างเลย กลับมาเม้นบ้านก็ได้ฟร่ะ !!
ไม่อยากบอกว่าตอนเห็นหัวทู้เปลี่ยนเค้าแอบตกใจอ่ะ ดราม่าไรว๊าาาาาาา
นึกว่าสองหน่อทะเลาะตบตี หรือใครมีชู้ เหอๆๆ อ่านไปลุ้นไปจนไส้บิด
เชื่อป่ะ ลุ้นแม่งทุกบรรทัดว่าเมื่อไหร่มือที่ 3 จะออกมา ฮ่ะ ๆๆ (คิดไปโน่นนนนน)
ที่ไหนได้เด็กต่างดาวเค้านอยด์แดกเรื่องงานนี่เอง เฮ้อออออ ~
ช่วงนี้มันเทศกาลเปลี่ยนงานใช่ไหมเี่นี่ยยยย ???
ออฟฟิศเค้าก็ลาออกแม่มยกแก๊งค์เลย โฮะๆๆ หนึ่งในนั้นก็มีเค้าด้วย
ยี่นใบลาก่อนชาวบ้าน แต่ได้ไปทีหลังชาวบ้านเลย เรามันคนดี
ที่มีคนเห็นค่า (เมื่อกุยื่นใบลาออก) ซึ้ง ~ T^T
แต่แบงค์จ๋า นายโดนเชิญ(?) อ๊าววววววววววว เปรี้ยวหรอจ๊ะ ฮิฮิ
เรื่องงานพุ เิอิ่ม .. ก็ตามที่เล่าๆๆมานั่นแหละ ถ้าจะมีส่วนร่วมไปซะทุกเรื่องขนาดนั้น
นายไปบริหารเองเลยเหอะ เหนื่อยนักก็ออก ไปเป็นฟรีแลนซ์บ้านๆให้แฟนเลี้ยงดีกว่าตัว
แฟนตัวก็น่ารักไม่เปลี่ยนแปลงวะ อิชชี่เบาๆ ทุกครั้งที่ที่พี่โบมาสเป เค้าก็มานั่งอ่านตอนเก่าๆ
อ่านเคนตอนนั้น กับเคนตอนนี้ อ่านพุตอนนั้น กับพุตอนนี้ มันเป็นการเดินทางที่ยาวนานจริงๆ
เฮ้ยยยยยย แต่เค้าก็เข้าใจพุนะ อารมณ์ไม่ไหวแล้ว กับอารมณ์เกรงใจ จะไปก็ไปไม่ได้อ่ะ
เพราะก็เป็นอยู่ คือกุจะออกแต่เค้าให้อยู่ช่วย เก๊าะช่วยก็ได้ อ๊ากกกกกกกก ,, ไม่เข้าใจตัวเอง
สรุปเข้ามาบ่นแข่งกะพุ 5555555555555+
เรื่องน้องเทน !!!!!!! เอ่อะ .. สรุปน้องยังสับสนในเส้นทางของตัวเองหรืออย่างไร
แอบสงสารน้องแว่นเบาๆ แต่มันเรื่องของเค้า เราไม่เกี่ยว หงิงๆๆ
เรื่องพี่ซี ถามคำเดียว !!!!! หญิง หรือ ชาย คะแฟนใหม่ เค้าอยากรู้แค่เน้ !!!
พี่เลือกเดินเส้นทางไหนนนนน ชะนีจะล้นโลกตายแล้ววว หนูปวดใจ T^T
ถ้ามีข่าวพี่นัทแต่งงานเมื่อไหร่ หนูคงได้บวชชี อ๊ากกกกกกก ,, พี่ตี๋หูดำ คิดถึงๆๆๆๆ
-
สงสารพี่พุ T-T
เข้าใจเลยค่ะเพราะบางครั้งก็เจอแบบนี้เหมือนกันขนาดเป็นแค่สั้น ๆ ยังเหนื่อยเลยแล้วพี่พุต้องเจอตลอด...
สู้ ๆ นะคะพี่
พี่เคนก็สู้ ๆ ด้วย ตอนนี้พี่เคนจะเป็นคนที่คอยดูแลพี่พุได้ดีที่สุดเพราะเป็นที่พักใจได้ ><
พี่คนโพสก็สู้ ๆ เช่นกันนะคะ ขอบคุณที่คอยมาอัพเดทค่ะ /กอดๆ/
-
เคนน่ารักเนอะ
พุว่าไหม
:z2:
-
ชอบเคนนะ ถึงแม้ว่าอาจจะน่ารำคาญในบางจังหวะ
แต่เชื่อเถอะว่าเคนรักและหวังดีกับพุอย่างจริงใจที่สุดแล้วล่ะ
ส่วนพี่ซีเสียดายอ่ะ ไม่อยากบอกว่าแอบเชียร์ในช่วงหนึ่งด้วย เฮ้อ
-
ไอ้พวกห่านี่ ใช้งานเมียกูเหมือนหมูเหมือนหมา!! ถ้าสี่ทุ่มแล้วพุยังไม่กลับกูจะไปพากลับมาเอง!"
ชอบท่อนนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สามีเค้าก็ห่วงภรรเมียเ็ป็นธรรมดา เคนน่ารัก ดูแลใส่ใจพุตลอดเลย
เป็นทุกอย่างสำหรับพุจริงๆ
คนที่บ้านยิ่งดุๆ ขี้บ่นอยู่ด้วย
ชอบท่อนนี้ของพุ ฮ่าๆๆๆๆๆ แบบความรู้สึกคือเป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ คน(สามี)ที่บ้าน แอร๊ยยย
-
สุดท้าย ไม่รู้ว่าอยากรู้เรื่องซีกันไหม ฮีมีแฟนใหม่และ คุณภาพในการคัดสรรคนดรอปลงไปเยอะเลย T T แต่แอบไปอ่าน fb เค้าแล้วแอบช้ำเล็กๆ ที่วิธีการพูดคุยเหมือนกับตอนพูดกับพุเลย แบบพูดเพราะกับแฟน แต่หยาบกับเพื่อนประมาณนั้น... (แต่ช่างมันเถอะ น้องเคนดีที่สุดแล้ว :impress2:)
เห็นด้วย เคนชนะเลิศที่สุด ถ้าเป็นรางวัลก็ต้องเรียกว่าลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ฮ่าๆๆๆ หาแบบนี้ไม่ได้อีกหรอก
อย่าดูถูกเคนเน้ออ เคนฉลาดนะ คิดว่าน่าจะจับความรู้สึกของเทนได้บ้างแล้ว เพียงแต่ไม่แน่ใจและไม่อยากให้มันขยายวงกว้าง
และเคนที่ไว้ใจพุด้วย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด น้องโบ มาต่ออีกแล้ว + ให้ค๊า...
พุน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยช่วงนี้... :impress3:
(แต่แอบสงสารน้องหมาอะ...พุใจร้ายไปเตะน้องหมาได้ไงเนี่ย หุๆๆ)
มีไปตามแฟนด้วย ฮ่าๆๆ ดีจัง...ไปออกกำลังกายกะแฟนมั่งดิ...จะได้คลายเครียดดดดดดดดดด
หรือกีฬาในร่มก็คลายเครียดได้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ...เคนน่ารักเสมอนะ...ดีจัง :กอด1:
ว่าแต่...น้องเทน จะเห็นหนังสดมัยเนี่ย5555 พี่ชายจิตซ้า ว่าแต่อย่าเล่ย เดียวน้องใจแตก ฮ่าๆๆๆ :z1: :mc4: :haun4:
-
ขอบคุณจ๊ะที่มาอัพเดทเรื่องของพุเป็นระยะๆ ก็ยังตามอ่านอยู่ ตอนแรกๆไม่ค่อยชอบเคน เพราะอ่านตามความรู้สึก
ของพุหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่จริงๆแล้วเคนเป็นคนที่รักมั่นคงมากกกกกก น่าอิจฉาพุจัง และก็ดีใจที่พุตัดสินใจเลือกเคน
ขอบคุณน้องโบว์อีกครั้งนะจ๊ะ :L2:
-
น้องโบขยันอัพ พี่ก็ขยัน(แอบ)อ่าน แล้วเม้นท์บ้าง ไม่เม้นท์บ้าง
ขอสารภาพบาป :m23:
ป.ล....
เอ้าฮึบๆ ขยันอัพนะน้องโบ ส่วนเรื่องซี ช่างฮีเต๊อะ แต่ขอเฮียนัท(เถื่อน)บางเป็นครั้งคราวก็ดีนะคะ ฮี่ๆ o14
เด็กน้อยน่าสงสาร สู้ๆเน้อน้ำพุ น้องแบ้งก์ :L2:
-
เข้ามาดูทุกวัน นึกว่าอ่านไปแล้ว ปรากฏว่ายัง แก่แล้วแก่เลยจริง ๆ
คนเราบางทีมันก็มีขีดจำกัดเหมือนกันนะ เห็นว่าทำได้ทำไหว ก็ใช้ไม่บันยะบันยัง
ฟางเส้นสุดท้ายทำให้อูฐหลังหักมาแล้ว ต้องบอกให้เจ้านายรู้ว่าเราไม่ไหว ต้องหาผู้ช่วย
บางคนก็งกนะเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว เจอแบบนี้ลาออกดีกว่า
โถน้องเคนเครียดจนสิวขึ้น พ่อคนผิวบาง
ตอนที่เคนเห็นพุมายืนรอที่สนามบอลแล้วยิ้มกว้าง นึกภาพออกเลยนะ
พ่อคนหลงแฟน คงดีใจมาก เคนน่ารักตรงนี้แหละ พุเป็นที่หนึ่งเสมอ
อ่า เคนจะเข้าใจเรื่องเทนว่ายังไงหนอ
-
...ชีวิตหลังจากที่พวกเค้า ฝ่าฟันอุปสรรค์มาและตรงลงปลงใจ..เลือกคน คนนี้เป็นคู่ครอง...
...พี่ว่าสองคนดูแล เอาใจใส่กันดีเนอะ เป็นครอบครัวที่น่ารักดี แต่ถ้าจะให้ดีที่สุดต้อง..อยู่กันสองคน
...พี่ว่าสิ่งที่เคน คิดอยู่มันก็คือ..ปริศนาที่พุคิดอยู่นั่นแหละ..แต่เคนเลือกที่จะไม่พูด เพราะถ้าพูดไปแล้วอาจทำให้พุไม่สบายใจได้
...พุเลือกคู่ครองไม่ผิดนะ เคนเลือกที่จะเอาน้ำเข้าบ้าน ไม่คิดจะเอาไฟเข้าบ้าน เป็นคนดีใช้ได้เลยแหละ สามีพุเนี่ย
...ขอให้ทั้งสองคนรักกันมากขึ้นเรื่อยๆๆ และรักกันทุกวัน งานถ้ามันหนักมากและทำให้เราไม่มีความสุข ก็อย่าทนต่อไปเลย
...คนเก่งๆๆ ที่ไหนก็ต้องการ แต่ก่อนออกก็บอกกล่าวให้เป็นทางการ และให้เวลาเค้าหาคนใหม่มาเคียร์งานกับเราด้วย
...อย่าปุบปับออก มันจะทำให้ตัวเราเสียหาย ฝากบอกแบงค์ด้วยว่า ที่นี่ไม่ต้องการเราแล้ว ที่อื่นยังต้องการเราอยู่ สู้ๆๆนะ:กอด1:
-
สงสารพุมากเลย ชีวิตช่วงหนึ่งก็เป็นแบบนี้ :sad4:
แต่พุก็ยังมีเคนที่น่ารักเสมอ แอร๊ยย ผู้ชายคนนี้น่ารักมากจริงๆ :o8:
ตอนแรกเห็นชื่อตอนก็ตกใจว่าจะดราม่ายังไง แต่เหตุการณ์แบบพุน่าจะเกิดกับคนเราบ้างแหละเนอะ เอาเป็นว่าเห็นอกเห็นใจและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน :กอด1:
เรื่องพี่ซี...เฉยๆนะคะ ถ้าจะเล่าก็อ่านได้ค่ะ แต่ไม่ค่อยอยากรู้เท่าไหร่หรอก สนใจน้ำพุกับเคนมากกว่า เพราะเค้าชอบสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันที่สุดเลย :m3:
กอดๆพี่โบ สู้ๆค่ะ เหนื่อยก็พักหน่อยน้า ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ :กอด1:
-
พี่เคนดีที่1เลย จะทำอะไรก็นึกถึงพุตลอด
อย่างตอนที่เล่นบอลเสร็จปุ๊ปก็โทรหาปั๊บ นี่มันเป็นอะไรที่น่ารักอ่ะ
พุได้มองเห็นกับตาตัวเองคงยิ่งรู้สึกดี ..น่าจับหอมแก้มโชว์เลยเนอะว่ามั้ย?
:กอด1: พี่โบคนสวย ขอบคุณค่า :กอด1:
-
ดีใจที่ยังได้รู้เรื่องพุผ่านทางนี้อยู่ค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
-
อ่านจบแล้ววววววววววววววววววววววววววว บันไซ!!
ตอนแรกเห็นหน้าน้อยๆ คิดว่าไม่เยอะ ที่ไหนได้ :sad4:
มีทุกหน้า โอ้ แม่จ้าว แต่เราก็อ่านจนติด อิอิ
คือแบบ...อ่านไปเรื่อยๆแล้วก็รู้สึกว่า ทำไมพุนิสัยเหมือนเค้าแบบนี้
แต่ไม่นับเรื่องเจ้าชู้ กิ๊กเยอะนะ เค้าไม่ได้มีเสน่ห์แบบนั้น ฮ่าๆๆ
นิสัยแบบขี้รำคาญ อะไรแบบนี้ เหมือนมองตัวเองไงไม่รู้
ป๊าของพุ จากที่อ่านมา คล้ายป๊าเรามากๆ นิสัยอะ แต่คงต่างกันนิดหน่อยละนะ
เวลาเมาเราโดนด่าประจำ ก็ค่อนข้างเป็นเด็กเก็บกดละ เราเลยเข้าใจอารมณ์พุอะ
แต่เรื่องของพุกับเคนมันคนละเรื่อง จะบอกว่าเราเชียร์เคนแต่แรกอะ
ถึงแม้เคนจะทำตัวงี่เง่า บ้า หรืออะไรก็ตาม แต่ก็ยังสติลเคนซะเหมอ ฮ่าๆๆ
อ่านไปก็ลุ้นชิบ ว่าจะใช่เคนป่าวน้า แล้วพอรู้ว่าใช่แน่แล้ว กรี๊ดเลย
อ๊ากกกกกก แน่แล้ว ใครมันจะทำเพื่อพุได้ขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เคน
ร้องไห้ให้เคนไปหลายยกตอนที่พุทรมานเคน
แล้วก็แอบจิกกัดพุไปเยอะ ทำไมทำตัวแบบนี้ บลาๆๆ
พี่นัทเถื่อนเนี่ย ดีนะ เป็นคนที่เอาพุอยู่เลยแหละ แต่ยังไงดี เหมาะกับการเป็นพี่ชายมากกว่าเนอะ
ส่วนพี่ซี โคตรผิดหวัง คือจะทิ้งไปหาแฟนอยู่แล้ว แล้วมาทำกับพุแบบนี้ได้ไงวะ โคตรเคือง
จริงๆระหว่างอ่านมีเรื่องที่อยากจะเม้นเยอะมากกกก
แต่ตอนนี้ดันนึกไม่ออกซะงั้นหละ ฮ่าๆๆ
อยากอ่านเรื่องของพุอยู่เรื่อยๆนะคะ ชอบมากกกกก
รู้สึกดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ดีมากๆที่เจอเรื่องนี้
เพลงนี้มอบให้เคน http://www.youtube.com/watch?v=SQ4gimV1XPA (http://www.youtube.com/watch?v=SQ4gimV1XPA)
ปล,,,พี่โบคะ คือว่าเค้าอยากได้เรื่องนี้ที่ส่งหลังไมค์กันอ่ะค่ะ
(ไม่กล้าพูดว่าเป็นncหลังไมค์ ฮ่าๆๆๆ) คือแบบ...อยากอ่านมากๆๆๆ
พี่พอจะมีเก็บอยู่มั้ยอะคะ ขอหน่อยนะคะ นะนะนะ :monkeysad:
-
ตอบจ้า~
BossoM : เวลาน้ำพุรำคาญเขาจะทำหน้าเฉยๆ ไม่แสดงออกอะคะ แต่ในใจหงุดหงิดไปหมด คนอื่นเลยดูน้องเขาไม่ออก เรื่องหลังไมค์ หายอ่ะจ้า ขอความกรุณาคนอื่นที่มีเก็บไว้ ส่งให้หน่อยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมากมาย
suginosama : ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ให้เช่นกันค่ะ ^^
mur@s@ki : ดูท่าจะทำมากกว่าจับหอมแก้มโชว์อีก! 555
BeeRY : เรื่องที่ทำงานยังคงดราม่าต่อเนื่องเลยค่ะ แต่เห็นว่า ณ ตอนนี้เจ้านายยังไม่กล้าทำไรน้องเค้า แต่ไประเบิดใส่คนอื่นแทน (เว้นพุไว้คน) ซึ่งพุบอกว่า ถ้าเขาโดนแบบคนอื่นเมื่อไร เขาก็สวนกลับเท่านั้น แต่แบบมีเหตุผลนะไม่ใช่ใช้อารมณ์ ซึ่งพี่ว่าเวลาพุจริงจัง น้องเขาก็น่ากลัวอยู่นะ
StillLoveThem : ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์มากๆ ค่ะ เพราะคิดเหมือนกันเลยเรื่องงาน ไม่อยากให้น้องเขาออกปุบปับเพื่อความสะใจ แล้วทิ้งงานให้คนข้างหลัง ส่วนแบงค์...มันเครียดมากกก เอาเป็นว่าทำงานพลาดอย่างใหญ่หลวง แล้วคนที่นั่นก็เหมือนไม่ค่อยชอบมันอยู่แล้ว ทีนี้พอมันทำพลาดก็เลยเหยียบซ้ำ กดดันใหญ่ จนต้องให้ออกค่ะ T T แต่ตอนนี้มันก็มีทางไปที่น่าจะสบายใจขึ้นแล้ว ค่อยหายห่วงหน่อย
malula : เห็นด้วยกับคอมเมนท์มากๆ ค่ะ คือ..น้องเขาก็ทำเต็มที่ พยายามเคลียร์ทุกอย่างให้ แต่พอมันชักมากเข้า เร่งเข้า แล้วงานมันไม่ทัน พุไม่ใช่คนทำงานไม่คิด พอเขาเจอปัญหา เขาก็พยายามแก้ แต่ให้แก้คนเดียว แต่เจ้านายไม่แก้ด้วย น้องเขาก็เลยท้อมากๆ อย่างที่เห็นอ่ะจ้ะ (น่าเศร้าจริงๆ พักนี้มีแต่ปัญหา) ปล.เรื่องน้องเทนยังคงเป็นปริศนาต่อไป แต่เหมือนตอนแรกรู้แล้วว่า 'ชอบ' นะคะ ไปๆ มาๆ ...เริ่มไม่แน่ใจ เราเองก็เริ่มงง 555
Uonlii_I : เม้นท์ให้ก็ดีใจแล้วค่า~ พี่นัทเถื่อน เริ่มกลายร่างเป็นปีศาจ ฮีมีของเล่นใหม่ค่ะ (ที่จริงมีมานานซักพักใหญ่แล้ว) เป็นรถจักรยาน... ไม่เข้าใจ ทำไมเทรนเริ่มมาแนวนี้กัน ซีก็เคยบ้าจักรยานพักนึงค่ะ แต่เลิกแล้ว -*-
luv_khun : ขอบคุณเช่นกันค่า~ อาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ได้นะคะ น้ำพุใส่ไฟเคน 555 ที่จริงน้องเค้าอาจจะไม่บ้ามากก็ได้นา... แต่ใครก็ไม่สตอร์คเกอร์น้ำพุเก่งเท่าน้องแอนอีกและ ชีรู้ทุกอย่าง!!!
Kiss Koki : + ให้เช่นกันค่า ว่าจะบวกให้ทุกคนเลยแต่ลืมทุกที - -" น้องหมาน่ารักมาก ตอนเด็กๆ แต่เดี๋ยวนี้น้องหมาโตเป็นหนุ่ม หมาหยอกนิดหน่อย น้องแกเล่นเตะกระเด็น -*- โหดร้ายมั่ก แถมตอนน้องหมานอนเฉยๆ ก็แกล้งไปตบหัว เตะก้นมันอีกแหน่ะ T T เรื่องไปเล่นกีฬากับน้องเคนเหมือนจะอยากไปมากเลยนะคะ แต่ไปไม่ได้ เพราะ 1. เคนไม่อยากให้ไป 2.เลิกงานน้องพุก็สลบเหมือดแล้ว
Ak@tsuKII : น้องเคนน่ารักมากจ้า~ >//< แม้จะถูกใส่ไฟมากมายแค่ไหนก็ตาม แต่เราก็เริ่มไม่เชื่อพุแล้ว สรุปที่ผ่านมาเนี่ย... น้ำพุอาจจะพูดเล่นสนุกๆ เพื่อแกล้งทุกคนก็เป็นได้ ! ( o22 เรื่องไหนจริง เรื่องไหนหลอก?!)
iforgive : ซีโลเลอ้ะ!!! แอบรู้มาด้วยว่า ตอนจีบพุ ก็จีบคนอื่นด้วย กำ -*- เสียความรู้สึก
Kfc_Pizza : น่ารักไหมพุ? :m1:
กระต่ายชมจันทร์ : คนที่เจออะไรแบบนี้ตลอดต้องเหนื่อยมากแน่ๆ เอาใจช่วยให้น้องเขาหาทางออกได้ในเร็ววัน หรือไม่ก็ยื่นใบลาออกซะ คนที่บ้านคงจะดีใจมากกกก 555 :laugh:
เพื่อนบ้าน : มือที่ 3 มีนะ แต่ทำอะไร 2 คนนี้ไม่ได้หรอกจ้ะ 555 ตัดไฟต้นลมทุกที เรื่องปล่อยออร่าทะมึน พุแพ้เคนซะที่ไหน ออร่าน้องเขามีพลังทำให้เจ้านายถอยมาได้แล้ว ตอนนี้แม้ปัญหายังคงมีอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้มาจุ้นกับเจ้าพุเหมือนก่อน ค่อยหายใจหายคอคล่องขึ้นมาหน่อย เรื่องแบงค์ก็โอเคจ้ะ หาทางออกให้ตัวเองได้แล้ว มันเปรี้ยวจนคนที่ทำงานเขาหมั่นไส้นั่นแหล่ะ แต่แบงค์มันก็คนพูดตรงๆ พวกนั้นรับไม่ได้มั้ง เลยหาเรื่องมัน โอ้ย เรื่องมันเยอะ!
เส้นทางสายน้องเทน... คิดว่าคงตัน เลยไม่รู้จะยังไง - -? ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้เป็นรักต้องห้ามเลย (แต่คิดว่าคงไม่ดราม่าหรอก...มั้งนะ)
แฟนซี ผญ.แหล่ะ หลังเลิกกับจูน ไปจีบ ช. แห้ว แล้วถึงมาจีบน้อง ผญ. คนนี้ติดเนี่ยล่ะจ่ะ T T งง เหมือนคบสลับ ช-ญ.
ปล. ขอให้ได้งานใหม่ที่ดีๆ ทำเน้อ
Wordslinger : พุบอกว่าอยากเอาชนะ! ปัญหาที่เป็นอยู่ตอนนี้ เลยจะลองสู้อีกสักตั้ง คุณแม่พุก็บอกให้ฮี ไปช่วยวางแผนงานให้เจ้านายไปเลยไป เผื่อมันจะดีขึ้น!! พุบอก 'ถ้างั้นตรูไปเปิดออฟฟิศบริหารเองไม่ดีกว่าเรอะ' 555 โอ้วว เรื่องสนามฟุตบอล เห็นภาพตามเลยค่ะ เห็นว่าอยากไปเล่นด้วยอยู่นะ แต่สามีเหมือนไม่ค่อยเต็มใจ 555 กลัวแฟนถูกจีบแน่ๆ (จิ้นไปเรื่อย) :m23:
/
เม้าท์ต่อเรื่องพี่นัทเถื่อนนิดนึง ที่ตอนนี้เค้ากำลังบ้าจักรยานอยู่ (แถมไม่สนใจกิ๊กอีกด้วยยย)
เขาตั้งแก๊งค์ขี่จักรยานไปทั่วกทม. และจังหวัดใกล้เคียงเลยค่ะ กลายเป็นนักปั่นน่องเหล็กไปแล้ว...
ชวนพุไปเข้าแก๊งค์อีกแหน่ะ พุบอกซื้อจักรยานให้ดิจะไป แต่พี่แกเล่นสวนกลับว่าจะเอาจักรยาน 4 ล้อที่หลานขี่มาให้ จบเลย 55
ขอบคุณทุกเม้นท์จ้า
-
^
^
^
^
ตายแล้ว คิดถึงพี่นัทเถื่อนขึ้นมาทันทีเลยค่ะ! แต่จะสบประมาทพุเกินไปแล้วนะ จักรยาน ๔ ล้อเหรอ? ก็เหมาะกับพุดีนะ :laugh:
Thanks คุณโบว์ค่า :กอด1:
-
ตี๋ ~~~ คิดถึงตี๋ ตี๋ก็มาาาาาาาาาา :m1:
พี่นัทขาาาา ฟิกเกียร์หรอคะ ระวังไข่ด้านนะคะ อุ๊ปส์~
(เป็นสาวเป็นนางอ่ะเพื่อนบ้าน พูดอารายออกไป -///- )
ปั่นแต่จักรยานไม่สนใจกิ๊กก็ดีแล้วค่ะ ปั่นมาถึงเชียงใหม่เลยก็ดีนะคะ
ปล.จักรยาน 4 ล้อ กร๊ากกกกกกกกก ~ ตี๋กวนตีนอ่ะ แต่รักตี๋นะ จุ๊บๆ
พี่ซี ~ เฮ้อออออ ก็ยังดีที่คบชะนี ดียังไง ?? (ไม่รู้) -*-
แต่เท่าที่ดูๆพี่โบตอบเม้นท์พี่ซีแอบนิสัยไม่ดีนะคะ โลเล หลายใจ
แต่ให้อภัยเพราะพี่เปย์ (เกี่ยวไหม?) q:
น้องเทน รักต้องห้ามกับพุน่ะหรอคะ หนูไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก
แต่หนูเป็นห่วงน้องแว่นอ่ะ จะยอมโดนเป็นไม้กันชะนีไปถึงเมื่อไหร่
แล้วเมื่อไหร่ตัวเองจะได้มีโอกาสมีตัวจริงกับเค้าซักทีล่ะ (แล้วเพื่อนบ้านไปเผือกอะไรด้วยเนี่ย)
เด็กน้อยอวกาศ ~ อย่าเครียดมากนะคะ ถ้าไม่ไหวก็พอเถอะ เป็นห่วงสุขภาพจิตอ่ะ
อยู่ที่ทำงานก็เิริ่มทารุณน้องหมาแล้ว กลับมาบ้านก็ทารุณแฟน(?) เป็นห่วงๆๆ
น้องเคนคุณแฟนคนดีที่หนึ่ง ><~
แบงค์ๆ ได้ดีแล้วก็ดีใจด้วยยย หาเพื่อนร่วมงานดีๆนี่มันหายากยิ่งกว่าหางานดีๆอีกเนอะ ((:
เลิฟๆ พี่โบนะคะ สงกรานต์เที่ยวไหนอ่าาา
ปล.คิดถึงทุกคนเลย กอดรวบบบบ อิอิ
-
ทำงานที่ไหนก็ต้องเจอปัญหาทั้งนั้นแหละ พยายามแก้ปัญหาและอดทนก่อน ไม่ไหวค่อยเปลี่ยนงาน
อย่างน้อยก็ได้ประสบการณ์ ทำให้เราโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พุสู้ๆนะ ทำเท่าที่กำลังไปถึง แล้วถ้าไม่ไหวก็ค่อยถอยออกมา
เคนเค้าห่วงพุนั่นแหล่ะ ไม่อยากให้พุเหนื่อย
หวังว่าเรื่องงานจะค่อยๆดีขึ้นๆเรื่อยๆนะคะ
-
ขอบคุณคะน้องโบ :3123:
สงกรานต์ ไปเที่ยวไหนหรือเปล่า ทั้งคู่เนี่ย...หรือว่าทำงาน นอนพักผ่อนอยู่บ้านกัน...
เรื่องออกกำลังกาย น่าจะไปด้วยกันน๊า...จะได้แข็งแรงทั้งคู่ เอ๊ หรือว่า ออกกำลังกายในร่มก็พอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z1:
มีใครไปเรียนนวดสปามานวดให้แฟนบ้างมั้ย อิๆๆ
เรื่องงานสู้ ๆ คะ ถ้าไม่ไหวก็ออกมาเหอะ สุขภาพจะแย่เอา...บางทีการออกมา ก็เป็นโอกาสอีกอย่างหนึ่งของเราที่จะได้เจออะไรใหม่ ๆ ...เป็นกำลังใจให้คะ :L2:
ถ้ามีอะไรของซุปเปอร์แฟน มาเล่าอีกน๊าน้องโบ แวะมาส่องดูเรื่อย ๆ อยู่ค๊า
อ้อ...ฝากถึงน้องพุซุปเปอร์แฟนของเคนว่า...พอดีเคยอ่านเจอ จำ credit ไม่ได้แล้วว่ามาจากใคร ขอโทษด้วยคะ
เค้าบอกว่า
" :กอด1:คุณมีคนที่กอดคุณเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อไม่เคยพอมั้ย...หอมคุณจูบคุณเท่าไหร่ไม่เคยเบื่อไม่เคยพอ...
รับฟังทุกปัญหาที่เข้ามา....ให้กำลังใจกันตลอด...ถ้าคุณมีคนแบบนั้นอยู่ข้างๆ คุณแล้ว โปรดรักษาเข้าไว้ให้ดีที่สุด :กอด1:"
ประมาณนี้แหละคะจำไม่ได้หมด อ่านแล้วนึกถึงเคนอะ โอ้ยยยยยยยยซึ้งงงงงงงงงงง :m15:
-
ขอบคุณสำหรับข่าวคราวนะค่ะ
สู้ๆๆนะ o13
-
ตอบจ้า~
BossoM : เวลาน้ำพุรำคาญเขาจะทำหน้าเฉยๆ ไม่แสดงออกอะคะ แต่ในใจหงุดหงิดไปหมด คนอื่นเลยดูน้องเขาไม่ออก เรื่องหลังไมค์ หายอ่ะจ้า ขอความกรุณาคนอื่นที่มีเก็บไว้ ส่งให้หน่อยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมากมาย
ได้รับเรื่องหลังไมค์แล้วค่า ขอบคุณผู้ที่ส่งให้ด้วยนะคะ :man1:
เรื่องหงุดหงิดเนี่ย บางทีส้มก็จะนิ่งๆ แต่ถ้าเรื่องที่กำลังหงุดหงิดมันถึงจุดที่พีคจริงๆ
มันก็จะระเบิดตู้มมมมม นั่นแหละ ฮ่าๆๆ
ดูพุแล้วย้อนดูตัวเอง พุเอ้ยยยยยยย :กอด1:
-
special
ท่องเที่ยวกันเถอะ!~
/
สงกรานต์ที่ผ่านมาผมเกือบเสียน้ำตาเพราะไอ้บ้าเคนครับ อ๊ากกกก
ก็มันจะผิดสัญญากับผมอ่า!! ผมบอกมันให้พาไปเที่ยววันสงกรานต์ มันก็โอเค แต่พอถึงเวลาเสือกบอกไม่ต้องไปหรอก แดดร้อน รถติด นอน...กันอยู่บ้านดีกว่า
อ๊ากก ไอ้แสร๊ดดดดดดด กูโกรธมึง
แต่ผมโกรธแบบนิ่งๆ คับ เพราะถ้าโวยวายมันก็จะยิ่งไม่ยอมเข้าไปใหญ่ ไอ้บ้าเอ๊ย เอาแต่ใจตัวเองจังนะเมิงงง
ผมเลยบอกมันว่า...
"ถ้าเคนไม่อยากไปก็อยู่ที่นี่เนี่ยแหล่ะ เดี๋ยวเราไปเองคนเดียวก็ได้!" ผมพูดแบบน้ำตาซึมเลยหง่ะ ก็อุตส่าห์รอวันหยุดมาตั้งนาน อยากออกไปเที่ยวจะบ้าตายอยู่และ ทำงานก็ไม่ได้โงหัวเลยกู พอมีโอกาสกูก็อยากผ่อนคลาย ธรรมชาติ นั่งรถเล่น อะไรอย่างงี้มั่งดิ แม่งเอ๊ย
"พุจะไปไหน?" ไอ้เคนเริ่มหน้าเสีย พอผมบอกจะไปคนเดียว แบบไม่สนมัน อยากทำเหี้ยไรก็ทำ สราดด
"ไม่รู้! ไปเรื่อยๆ" ผมตอบเสียงห้วน แล้วก็ย้ำอีกรอบว่าจะไปคนเดียว ทีนี้มันเลยยอมอ่อนให้ แล้วก็จะไปด้วยตามสัญญาครับ
ผมอารมณ์ดีขึ้นทันทีพอได้ออกจากคอนโด แต่มันเนี่ยดิ ยังไงก็ไม่อยากไป มันก็เฉยๆ ไงไม่รู้ครับ มีผมร่าเริงอยู่คนเดียว
และที่ไปเนี่ย ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีแพลน ไปมั่วๆ ประมาณว่า เดี๋ยวผ่านจังหวัดนี้ ขับรถขึ้นเขาละกัน มันส์ดี
ระหว่างทางก็จะเจอพวกที่เล่นสงกรานต์เป็นระยะๆ เมาเต้นท่าผีเปรตอะไรกันก็ไม่รู้
ผมเลิกเล่นสงกรานต์มานานมากแล้วววคับ น่าจะช่วง ม.ต้น จำไม่ค่อยได้และ
ถ้าตอนเด็กๆ เล่นก็สนุกอยู่หรอก แต่พอเริ่มโต เริ่มไม่หนุก
ไปทีไรถูกรุมสะกรำทุกที น่ากลัวมากกก Y^Y เหมือนจะโดนลากไปรุมโทรมอย่างงั้น มือใครต่อมือใคร บี้แบนบดอัดจนช้ำไปทั้งตัว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมเลิกเล่นเลย ไม่มีความพิสวาสกับเทศกาลนี้แม้แต่น้อย
ไอ้เคนก็พอๆ กัน แต่ไม่หนักขนาดเลิกเล่นไปเลยแบบผม... มันบอกว่าเคยไปเล่นกับเพื่อนที่ ตจว. แล้วตอนเดินๆ อยู่โดนลากไปปะแป้ง ไม่ดิ เทแป้งใส่ทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า จนมันมองไม่เห็น เค้าก็เลยฉุดกระชากลากถูมันไปสระผม อาบน้ำให้ -*- ผมถามมัน ถอดเสื้อผ้าเลยมั้ย มันก็บอกว่าถอดดิ โดนบังคับถอด แค่เสื้อนะ กระเทยเห็นวิ่งหนีตายแทบไม่ทัน 555 มันวิ่งหนีไปขึ้นรถคันอื่นเลยครับ แล้วค่อยขอเค้าลง ฟังแล้วก็ขำ แต่ถ้าให้มันไปเล่นอีก มันก็ไปนะครับ
แต่สำหรับผม มันไม่ให้ (กำ) พอดีแหล่ะ ผมก็ไม่อยากเล่น กลัวๆๆๆ นั่งดูในรถ หรือในทีวีก็พอและ - -''
ผมแวะไปเที่ยวน้ำตกแถวภาคตะวันออกครับ จำชื่อไม่ได้และ แต่น้ำน้อยมาก ๆ ช่วงหน้าร้อนก็แบบนี้ คนก็ไม่ค่อยมี สรุป กรูมาทำอะไรวะ?
แต่อยากได้บรรยากาศ ปูเสื่อ โซ้ย ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่างหง่ะ กินเสร็จก็นอนผึ่งพุง แต่ประเด็นคือ...ไอ้เคนไม่อยากอยู่และ ไม่อยากกินไอ้ที่ผมบอกด้วย
กรรม -*- มึงคุณชายจากราชวงศ์ไหนวะ
มันพาผมไปกินร้านไรไม่รู้ บนเขา ท่าจะดังอยู่เหมือนกันมั้งครับ คนเยอะดี แต่มีเรื่องนิดหน่อย
เพราะฟ้าเปิดและแดดจ้ามากๆ ผมเลยใส่แว่นกันแดดกินข้าว... (แสบตาอ่ะ)
ไอ้โต๊ะข้างๆ มันก็เจือกแซวคับ ประมาณว่าทำไมต้องใส่แว่นปิดบังอำพรางขนาดนั้น มีความลับอะไรรึเปล่า ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าเหรอ บลาๆ ๆ
ตัวผมอ่ะ ไม่สนใจหรอก คิดซะว่าพูดถึงคนอื่น แต่ไอ้เคนเนี่ยดิ...-*-
"พี่ครับๆ เก็บตังค์ครับ"
"....................."
แหง่ะ
กูยังแดรกไม่อิ่มเลยสาดดดดดดดดดดดดดดดดดด จะรีบไปไหน ตูดกูเพิ่งแตะเก้าอี้ได้ไม่ถึงสิบห้านาที ข้าวกูเพิ่งกินได้แค่เจ็ดคำ
ผมหันไปขมวดคิ้วมองหน้าเคนแบบงงๆ ปน ไม่เห็นด้วย มันก็ดันทำหน้าเหม็นบูด แถมเชิดหน้าใส่อีก ไอ้บ้าเอ๊ย งอนไรกู แน่จริงมึงไปกระโดดถีบพวกนั้นดิ กูหล่อ กูไม่ผิด
"เคน"
"............" มันหันมาเก็กหน้าโหดใส่ เอ๊า ไอ้นี่ พาล
"ยังไม่อิ่ม"
"เดี๋ยวพาไปกินอย่างอื่นต่อ"
"ไมไม่กินนี่เลยล่ะ จะรีบไปไหน?"
"....ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าทำไม"
เออ รู้ก็ได้วะ
ผมกลับไปนั่งสงบเสงี่ยมแบบเดิม แต่โดนมันไล่ไปสตาร์ทรถรอ -*-
ที่จริงไอ้เคนอารมณ์เสียตั้งแต่ผมไปถามเด็กเสิร์ฟว่าแถวนี้มีอะไรน่าเที่ยวแล้วครับ แบบว่า...อย่างที่รู้กัน มันขี้เก็ก ไม่ค่อยคุยกับใคร แล้วผมก็ไม่อยากสุ่มหาสถานที่แล้วหนิครับ พี่เค้าก็เลยหวังดีไปหาหนังสือท่องเที่ยวของจังหวัดนี้มาให้ (แถมร้านนี้ได้ลงหนังสือด้วยนะ!) ผมไม่ใช่คนอัธยาศัยแย่แบบมันหนิ เค้ายิ้มแย้มแนะนำมา แล้วจะให้ผมหน้าเป็นตูดคุยกับเค้าหรือไงล่ะ
พอหลุดจากตรงนั้นมาได้ มันก็หายบ้าไปนิดนึง (คงคิดได้ว่าตัวเองเริ่มงี่เง่ามั้ง) แต่ก็มีเรื่องอีก
พอดีข้างทางอ่ะคับ มีแผงขายของเยอะแยะ ผมเลยขอมันแวะลงไปดู มันก็บ่นว่าไม่เห็นจะมีอะไรน่าซื้อเลย แต่ผมเห็นองุ่น เลยว่าจะลงไปดูๆ ซื้อฝากพ่อแม่ซักหน่อยถ้ามันหวานนะ
ผมลงไปคนเดียว ไอ้เคนรออยู่บนรถ ทีนี้ผมไปเจออะไรบางอย่าง เป็นเม็ดสีเขียวๆ ครับ สวยดี บรรจุอยู่ในถุงยังกับผงทำหญ้าเทียมเลยวุ้ย แต่ไม่ใช่ ก็เลยตื่นเต้น ถามป้าคนขายว่าอันนี้อะไรครับ?
หลังจากนั้น..............
"*@&#(@*#&*(@#&"
คุยกันนานเหรี้ยๆ ถามนิดเดียว ป้าเค้าตอบซะยาวเลย ป้าเค้าฝอยไม่หยุดจนผมขำอ่ะ ขำตัวเองหาช่องทางกลับไม่เจอ
กว่าจะขึ้นรถได้ ได้ไอ้เม็ดเขียวๆมาถุงนึง 10 บาท ไอ้เคนบ่นแหลกเลย
"เจอญาติเหรอ?"
"ป่าววว จะบ้าเรอะ"
"เห็นคุยไม่หยุด นึกว่าญาติกัน รอนานจนรถสิบล้อมันจะเสยท้ายอยู่แล้ว" แหง่ะ - -"
"เราเห็นไอ้นี่มันสวยดีเลยซื้อมา" ผมบอก
"ซื้อมาแล้วรู้จักรึเปล่า?"
"เขาบอกว่าไข่น้ำอ่ะ" เพิ่งรู้จักเมื่อกี้นี้แหล่ะ
"เอาไปทำอะไร? ซื้อมาแล้วทำกินเองเป็นเหรอ ไม่พ้นเราอีกดิ" เออ ไม่พ้นมึง ผมก็สาธยายที่ป้าเค้าบอกไป
"ลงไปตั้งนานได้แค่นี้เนี่ยนะ!? ถ้าเราไม่เห็นตัวพุ แล้วรอนานขนาดนี้เรานึกว่าพุเป็นอะไรไปแล้วนะเนี่ย!" แล้วไอ้เคนก็บ่นเรื่องที่ผมคุยนานกับซื้อของไร้สาระมาตลอดทาง
เอ่อ กูผิดมากมั้ยยยยยยยยยยยย?
จนมันมาอารมณ์เกือบดีอีกที ตอนที่ถึงไร่แห่งนึง ที่ขายพวกผักผลไม้ปลอดสารพิษ เวรกรรม ลงรถไม่ทันไร ฝนตกพอดี ว่าจะอยู่แป้บเดียว ทีนี้ติดฝนได้อยู่นานเลยไง
แถมเจอเจ้าของไร่เค้ามาชวนคุยอีกครับ คุยทุกเรื่องบนโลกตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ อันตัวผมก็ไม่อยากคุยเท่าไหร่หรอก ไอ้เคนไม่ต้องพูดถึง
แต่เหมือนได้รับเกียรติ และ...เรื่องที่เค้าพูดก็เป็นประโยชน์ เลยฟังๆ ไว้ก็ดีครับ (ฟังจนจะหลับ)
ไอ้เคนสะกิดให้กลับประมาณ 18 ทีได้ แต่ผมหาช่องทางไม่เจอ -*- มันแยกตัวลำบากไงไม่รู้ จนฝนหยุดก็ยังไม่ได้กลับ เพราะเผลอไปพูดไว้ว่าอยากฟังเจ้าของไร่ร้องเพลง (กำ -*-)
พอดีไอ้ตรงนั้นมันมีกีตาร์อคูสติกเล่นด้วย ผมเลยต้องไปนั่งฟังต่อ กำๆๆ
"สักเพลงมั้ย?" เค้าพูดออกไมค์ใส่ผมคับ ผมก็ไม่เด่ะ อายเค้า
"ไปร้องดิ จะได้กลับ" อ้าว ไอ้เคน...ซะงั้นอ่ะ
มันเหล่ตามามองผมแว้บนึงก็ลุกขึ้นยืน ตกใจ! นึกว่างอนจะหนีไปที่อื่น แต่ไม่ใช่คับ มันลุกขึ้นเดินไปที่เค้าเล่นกีตาร์แล้วขอดีดเอง เค้าก็ส่งให้นะครับ
"มาดิ" มันส่งสายตาโหดๆ สั่งผมให้ไปร้องเพลง ผมก็....เอ่อ มองซ้ายมองขวา ก้มหน้างุดๆ เดินไปนั่งข้างมัน ขยับไมค์มาถือไว้ด้วยอาการตื่นเต้น ปนงงๆ
"เพลงอะไรดีครับ...... ที่รัก?"
ที่รัก พ่อง... ออกไมค์ดังลั่น คนมองตรึม
"เพลงที่รัก ร้องเป็นมั้ย?" อ่อ เพลงสินะ เพลงสินะ
"......................." ผมสั่นหัว
"จะรักเธอไปจนตาย ทั้งหัวใจให้เธอไปหมดแล้ว ที่รักเธอคือดวงใจของฉัน...~" มันร้องคลอเบาๆ ครับ
"กรี๊ดดดดด" ได้ยินจริงๆ นะเสียงนี้ อายแทนเลย ไอ้เคนยิ้มมุมปาก แต่เหมือนแสยะมากกว่า -*- เพื่อ?
"ร้องเลยค่ะ ร้องเลยๆ" มึงเป็นที่นิยมของหญิงสาวสินะ สินะ -*-
"ร้องไม่เป็น" ผมบอกมัน "เคยได้ยินอยู่ แต่ลืมเนื้อไปและ"
ตรงข้างๆ ผมจะมีเนื้อเพลงกับคอร์ดที่เค้าปริ๊นท์รวบรวมเย็บเป็นเล่มวางทิ้งไว้อยู่คับ ผมหยิบมาเปิดดูอย่างด่วนๆ ไล่ดูตามตัวอักษร มีแต่เพลงฝรั่งเก่าๆ เข้าทางพอดี
ปกติไอ้เคนไม่ฟังเพลงสากลหรอกคับ แต่พออยู่กับผมไปนานๆ มันก็ต้องทนฟัง เหมือนผมฟังเพลงไทยที่มันเปิดนั่นแหล่ะ
เสียงผมพอได้อยู่ครับ คนเริ่มให้ความสนใจมายืนดูกันเพียบ อายอ่ะ
แล้วจบเพลงตอนลงจากเวที ไม่วาย ไอ้บ้าเคนโดนขอถ่ายรูปอีก แม่เจ้า! ไม่เลิกรา (แล้วกูล่ะ?) แต่งง คราวนี้มันเสือกให้เค้าถ่ายด้วยเฉยเลย -*- ปกติมันญาติดีกับคนแปลกหน้าซะที่ไหน
เออ! เมิงเซเลปสินะ สราดดด แถมไล่ผมไปสตาร์ทรถรออีก ผมโคตรหงุดหงิดเลย ทีกูล่ะเมิงกันท่าตลอด
ผมนั่งรอมันในรถนานมากกกก หรือเพราะเห็นมันเป็นงั้นเวลาเลยผ่านไปช้าก็ไม่รู้ กว่าจะมา ผมเงียบเลย
"รอนานป่ะ?" จากที่หน้าเป็นตูดตลอดวัน ทีงี้ยิ้มแป้นเลยนะเมิงงง
"นานดิ! ทำไมให้คนอื่นถ่ายรูปด้วยล่ะ?"
"เค้าขอ ..ก็ให้" มันตอบแบบกวนตีน ผมปรี๊ดแตกเลย
"งั้นถ้าคนอื่นขอ เราทำมั่งนะ แล้วอย่ามาห้ามด้วย!"
"แค่นี้โกรธเหรอพุ?"
"....................."
"โกรธเหรออออ?" ยิ่งทำเสียงน่าหมั่นไส้งี้กูยิ่งโกรธมึงสิบเท่า
"ทีนี้รู้ยังว่าเรารู้สึกยังไง... " -*-
"วันนี้ทั้งวัน เราเป็นแบบพุเนี่ยแหล่ะ"
ผมนิ่งคิด เออว่ะ... เรื่องแค่นี้ ที่ผมเคยคิดว่าไม่เห็นมันจะน่างอน น่าโมโห น่าหวง ตรงไหน ตอนนี้มองดูตัวเอง... ถ้ากรูเคยคิดงั้นแล้วกรูจะโกรธมันไปทำไม
แต่มันก็ห้ามความรู้สึกยากนิคับ รู้ตัวอีกที มันก็เป็นไปแล้ว
เออว่ะ...
แล้วที่เคยด่าไอ้เคนบ้า งี่เง่า ไร้สาระ กูเองก็เป็นอ่ะดิ (แต่ดีหน่อย ไม่หนักเท่ามัน - -")
ขากลับเคนอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด (ไม่ค้างนะคับ) สงสัยมันอารมณ์ดีที่เห็นผมอารมณ์เสีย ไอ้นี่โรคจิตแท้ๆ ชอบจริงเห็นผมเซ็งเนี่ย
แถมขับรถเร็วโคตร (แต่นิ่มนะ) พอดีหันไปเห็นตั้ง 140 แม่เจ้า ทีกูล่ะ ฟาดแขนไม่ให้เหยียบ กูเอามั่งดิ
ผั่วะ!!!
"เบาๆๆๆ" ผมเลียนแบบเคนตอนนั้นเป๊ะ แต่ตีมันแรงกว่า อิอิ
ไอ้เคนสะดุ้ง หน้าตาตกใจ
"อูย เจ็บนะ มีอะไรเหรอครับพี่?"
"ขับรถเร็วอ่ะน้อง"
"ผมจะรีบกลับครับ เพื่อนนัดเล่นบาส"
"เฮ้ยยย มาเที่ยวกับเราแล้วยังจะนัดอีกเหรอวะ นัดกี่โมง?" อึ้งเลยกรู
"สามทุ่มคร้าบ เล่นด้วยกันมะที่รัก?"
"โห่ ที่รักแล้วที่รักจะกลับทันเหรอที่รัก ทำไมที่รักไม่เล่นวันอื่นล่ะที่รัก ที่รักโทรไปยกเลิกเลยนะที่รัก ที่รักไม่ให้ที่รักเล่นอ่ะ" มันพูดที่รักมาผมเลยแกล้งพูดให้มันงงเล่นๆ มั่ง ไอ้เคนทำหน้ามึนกับประโยค สักพักมันก็หัวเราะและบอกว่า
"กลับทันนนน เนี่ย เดี๋ยวชั่วโมงนึงก็ถึงและ เราขับรถน่ากลัวเหรอ?"
"ไม่หรอกกก แต่กว่าจะกลับไปถึง ไม่เหนื่อยเหรอ และเล่นวันอื่นไม่ได้รึไง?"
"ไม่ด้ายย สงกรานต์ปีนี้เพื่อนมาจาก ตจว. หลายคน นัดกันไว้แล้ว" เพื่อนทีมบาสมันสมัย ม.ปลายอ่ะคับ ผมก็ไม่ค่อยรู้จักหรอก รู้แต่ว่ามันก็ยังสนิทกันอยู่ เออ จะว่าไปผมไม่ค่อยรู้จักเพื่อนเคนเลยแฮะ ถึงรู้ก็แค่ผิวเผินมากๆ ส่วนใหญ่เป็นคนที่เคยไปเล่นกีฬาด้วยปัจจุบันเท่านั้น
"เพิ่งบอก? ทำไมไม่บอกก่อนจะได้ไม่ต้องให้มา" อยู่กับเพื่อนไปเลยมึง แสรดดด ที่ไม่อยากมาเที่ยวกับผมเมื่อเช้าเพราะเรื่องนี้สินะ สินะ
"ต้องมาดิ เมียสำคัญกว่า พุไม่ให้ไปใช่ป่ะ งั้นโทรบอกเพื่อนให้หน่อย ไม่กล้าแคนเซิลเดี๋ยวมันจะด่าเอา" ไอ้เคนยื่นมือถือให้ผม ผมหันไปขมวดคิ้วใส่ ชิ ยิ่งไม่ชอบโทรศัพท์อยู่
ผมหาชื่อเพื่อนมัน กดต่อสาย รอสักพัก เสียงแรกที่ได้ยิน...
"เคนนนนนน!!!!!!! คิดถึงๆๆๆ คิดถึงมากๆ เลยอ่ะ เคนจะมาถึงยัง รออยู่นะที่ xxx เนี่ยตอนนี้พวก บลาๆๆ มากันครบหมดแล้วเหลือเคนคนเดียว บลาๆๆๆ"
"............................." เหี้ยไรวะ!!! พูดไม่หยุด กูงง สรุปชื่อบอย นี่ ผญ. ใช่มะ? ผมหันไปมองหน้าไอ้เคน มันก็หันมาเลิกคิ้วยิ้มๆ ให้ผมครับ
"โทษครับ ผมไม่ใช่เคน" กว่ากูจะพูดได้!
"อ้าว ใครอ่ะ น้องเทนเหรอ หรือว่าพี่ xxx (พี่ชายเคน)"
"ไม่ใช่ครับ" -*-
"อ้าว แล้วใครพูดคะ เคนลืมมือถือทิ้งไว้เหรอ แล้วเคนอยู่ไหนอ่ะ? ฝากบอกเคนหน่อยได้มั้ยว่าเพื่อนๆ รออยู่ที่ xxx ให้รีบมาด้วยนะคะ" พูดมากอะไรได้ขนาดนั้น มันมีเพื่อนอย่างงี้ด้วยเรอะวะ
"ครับ เดี๋ยวบอกให้ แต่ไอ้เคนฝากบอกว่าไปไม่ได้แล้วนะครับ"
"ไปไม่ได้!!? ทำไมล่ะคะ ทำไมไปไม่ได้?" เค้าทำน้ำเสียงตกใจมากกกกกกกก แถมได้ยินเสียงคนรอบข้างหึ่งๆๆ ตามมา
"มันติดเมียครับ หมดแรงจะลุกจากเตียงแล้ว ไว้วันหลังค่อยโทรมานัดใหม่นะครับ"
".................................เอ่อ..........................ค่ะ..........."
"บายค้าบ"
วางสาย ผมหันไปทำหน้าเซ็งใส่ไอ้เคน มันอยู่สหฯ มาก่อน คงมีเพื่อน ผญ. เยอะสินะ อิจฉา
"ทำไมไปบอกเค้าว่างั้นนน เดี๋ยวมันก็เข้าใจผิดกันพอดี" ไอ้เคนหัวเราะขำๆ กับคำตอบของผมคับ
"ติดเมียอ่ะใช่ แต่เรื่องบนเตียง เราไม่เคยหมดแรงง่ายๆ นะ โห่ววว เสียหายหมดเลย ไม่ได้และ ต้องรีบโทรไปแก้ตัวใหม่"
มันจะคว้ามือถือคืนคับ แต่ผมจับมือไว้ไม่ให้ แล้วยกขึ้นมากัด กะจะแกล้งมันเล่นเฉยๆ ไอ้นี่เจือกกดมือกับปากผมแล้วดันนิ้วมันเข้ามา
ไอ้แสร๊ดดด มึงขับรถอยู่นะ
"ไอ้บ้า เค็ม! เฮ้ยย ขับรถไปเลย อันตราย" ผมปัดมือมัน มันก็ดันๆ มาจะจับน้ำพุน้อยของผมอีก -*-
"เคนอย่าแกล้งดิ โอ้ย เดี๋ยวรถชนหรอก!!" ผมขึ้นเสียงเอาจริงและ มันเลยหยุดคับ แต่ใบหน้ายังยิ้มแบบสะใจอยู่
"ทีนี้รู้ยัง ว่าตอนเราโดนพุแกล้ง มันเป็นยังไง?"
หง่ะ พอกรูแกล้งมึง มึงก็เอาคืนทุกที แล้วยังมีหน้ามาอาฆาตกันอีกนะ ไอ้บ้า!
H
หายไปนานมากกกก คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยยย :กอด1:
-
=[]= ตาฝาด เมาขี้ตา หรือว่าของจริง
**กลับมาดิทใหม่หลังสติมาและตื่นเต็มตา(?)
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ,,
เคนน่ารักอ่ะ โคตรน่ารัก ยิ่งอ่านสเปเคนก็ยิ่งน่ารักมากขึ้นๆทุกที ><~
ให้ตายเถอะนี่มันคนเดียวกับไอ่แฟนโรคจิตในเรื่องหรือเปล่าอ่ะห๊ะ !!!
นี่มันคนละคนนะ ไม่ใช่อ่ะ เค้าไม่เชื่อออออ ~
เฮ้อออออ หาผู้ชายแบบนี้ได้อีกที่ไหน บอกทีจะไปกว้านซื้อ(?) เลิฟๆๆ ^3^
กลายเป็นตอนนี้เหมือนพุจะติดเคนแทนนะ ฮ่ะ ๆๆๆ มีการห้ามไม่ให้ไปหาเพื่อนด้วย
ติดแฟนหรอจ๊ะหนุ่มน้อย กิ๊วๆๆ เคนก็แสนดีจริงๆ ไม่ให้ไปก็ไม่ไป
ให้พุโทรบอกเพื่อนให้ก็แสนจะกวนตีน กลับไม่โกรธอีกต่างหาก หัวเราะขำซะงั้น
โอ๊ยยยยยยยยย อิจฉาตาร้อนวาบๆๆ จะน่ารักกันไปไหนหนอ ?? ชะนีเหี่ยวเปลี่ยวหัวใจจริงๆ T^T
แต่ฮาไอ่ที่พุว่าพวกเมาแล้วเต้นท่าผีเปรตอะไรนั่นอ่ะ เค้าก็ไม่ชอบนะ เห็นแล้วหดหู่พิลึก
สงกรานต์ปีนี้ได้กลับเชียงใหม่ แต่ได้เล่นน้ำวันเดียวหน้าร้านเขยเชียงใหม่
2 ชั่วโมงเท่านั้นแต่ก็สนุกสนานสมใจดี ไม่ได้ถูกลวนลามเพราะเล่นกับแก๊งพี่ชาย -*-
ได้เห็นชะนีเมากลิ้งตกรถกะบะให้สะท้านใจเล่นด้วย เห็นวัยรุ่นขี้เมาทำท่าจะไล่ตีกัน
ให้รู้ว่าเทศกาลดีๆก็มีอะไรเสื่อมๆแทรกอยู่เสมอ ว่าแต่พี่โบไปเที่ยวไหนอ่ะ เงียบฉี่ไปเลย ^^
-
โห่ เคน นายแน่มาก หึง โหด และเอาคืนได้สะเด็ดสะเด่ามาก
พุเองก็เหมือนกัน คู่นี้เกิดมาเพื่อคู่กันจริง ๆ เลยว่ะ 55555
-
เคนแกล้งแบบสอนๆ พุจะได้รู้ใจกันมากขึ้นนะ
ชอบเคนจัง พุงอแงเท่าไหร่ก็ไม่เคยรำคาญ คอยเป็นกำลังใจให้ตลอด
ไม่ให้ไปหาเพื่อนก็ยอมไม่ไป รักเมียยิ่งชีพ
ปลื้มอ่ะ
-
โห่ ๆๆๆ เคนเห็นเมียดีกว่าเพื่อน ไม่เห่อเลยเนอะ
หวงเว่อร์ไม่มีใครเกิน เก็บไว้แกล้งเล่นคนเดียวละซี้
-
:m20: ฮ่าาาาา คู่นี้น่ารักม๊าก
มาให้หายคิดถึงบ่อยๆๆนะคะ ^^
-
ไม่รู้ล่ะ จะอะไรยังไงก็ช่าง แต่ดิฉันก็จะเข้าข้างพุ, หมั่นไส้เคนน่ะ ชอบทำให้น้องพุคิดมาก (แม้ว่าพุจะเคยทำให้เคนคิดมากกกกกกกว่าก็ตามที)
ขอบคุณคุณโบว์ค่ะ
แล้วก็...ห้ามทำอะไร 'รุนแรง' กับพุนะ :laugh:
-
อ้ายยย ตั้งแต่ย้ายห้องมาไว้นิยายที่จบแล้วหนิ ไม่ได้มาอ่านต่อเลย
ที่ทำงานพุแอบเครียด
เรื่องน้องแทนนี่ยังงงเหมือนเดิม(แอบอยากเห็นหน้าน้องแว่น ><)
-
โอ้ยย...มีความสุขที่ได้อ่านนนนน
-
น่ารักกันจัง ขอบคุณที่มาต่อครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เข้ามาเม้นท์อีก
:L2:
เคนเข้าใจแกล้งเนอะ แกล้งแล้วสั่งสอนไปในตัว
เก่งเนอะ พุหาคนอย่างเคนได้แถวไหน
จะไปเดินแถวนั้นบ้าง 555
ปล.พุกับเคนใครตามใจใครมากกว่ากัน
-
อ่านจบแล้วครับ
เยอะมากๆๆ ฮ่าๆ
นิยายสนุกมากครับ
-
เคนขาน่ารักที่ซู้ดดดด :-[
ขอให้รักกับพุตลอดไปนะคะ :L2:
งอนบ้าง ทะเลาะ แต่ก็เข้าใจกันมากขึ้น
ไม่เอาแต่เงียบกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคะ
ขอบคุณที่มาอัพเดทความน่ารักของทั้งคู่นะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณค้า ชอบมากๆๆ คิดถึงคู่นี้ อ่านเมื่อไหร่ก็เรียกรอยยิ้มได้เสมอ
เป็นคู่ที่น่ารักและลงตัวมากๆ
-
มีเรื่องให้ฟินนนน~ น้องเต้กับน้ำพุ แอร๊ยยยย ห่างหายกันไปนาน แบบว่าชอบจิ้นพุกับคนอื่นด้วยอ่ะ คงไม่ว่ากันนะ *--*
-
กร๊ากกกกกกก ,, จิ้มอีกละ
พี่โบบบบบบบบบบบบ อิชชี่เบา เบา นะเนี่ย :P
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ติดเมีย" ฮ่าๆๆ พุ หึงเคนเหรออออออออออออออ ฝากถามด้วยค๊า น้องโบ...เคนสอนพุได้นะเนี่ยทันกัน หลัง ๆ กลายเป็น ค่อย ๆ ปรับกันไปจนเข้าใจกัน ดีจัง...เอ๊ไม่ได้ไปเล่นบาสกะเพื่อนแล้ว หยุดสงกรานต์หลายวัน เคนจัดหนักน้องพุมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ.... ขอบคุณคะน้องโบ :L2:แวะมาบ่อยๆๆน๊า
อะอ๊า ...แล้ว เคนจะระเบิดลงมั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยยยย.....เต้มาเขียนใจวอลที่รักเค้าเนี่ย ฮ่าๆๆ ตามผลให้ด้วยคะน้องโบ
แต่ก็น่ารักดีนะ แซวกัน ขำ ๆๆ :กอด1: :3123:
-
ส่วนตัวชอบน้องเต้เหมือนกันค่ะ คุณโบว์ แต่ว่านะคุณขา เล่นกันอย่างนั้นแล้วน้องเคนไม่เดือดเหรอคะ?? แบบ...มาเปิดดูบ้างอะไรบ้างไหมเอ่ย????
ถ้าเห็นแล้วจะเกิดอะไรขึ้นไม่อยากจะคิดเลย o22
-
ไม่เอา :laugh:
ต้องเคนเท่านั้น
:m20: :m20: :m20:
-
เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!! โดนสะเก็ดระเบิดกันถ้วนหน้า T^T
ขอโทษอย่างแรงค่ะ
เรพที่แล้วมัวแ่ต่คลั่งตามกระแส + เสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เค้ากับน้องเต้อยู่เลยลืมน้องเคนไปแป้บนึง แป้บเดียวนะ คิดได้จากนั้นก็เริ่มเป็นห่วงเหมือนกัน จะแย่มั้ยนะน้องพุ?
เนื้อหาในโพส อย่างเราๆ ก็จะรู้ว่าเพื่อนเค้าแซวกันขำขำ และน้องเต้ก็แค่คิดถึงเพื่อนเก่า....
แม้ว่าจะคิดถึงแบบ 'จริงจัง' ก็ตาม
เห้อ ปัญหาไม่ใช่แค่พวกเพื่อนเล่นเองชงเอง แต่ไอ้น้องพุก็ไปเล่นกับเค้าด้วยเนี่ยดิ เหมือนเป็นการยืนยันว่าเมื่อก่อนสองคนนี้มันแอบมีซัมติงกันจริงๆ
(แต่มันก็มีจริงนี่นะ)
เราเลยส่งหลังไมค์ไปเตือนเล็กๆ เรื่องน้องเคน รีต่อๆ มาก็เห็นพุรีบพาเรื่องออกอ่าวไทย เพื่อนๆ เองก็หันไปคุยเรื่องอื่น
แต่มันไม่ทันและ เมื่อน้องเคนเข้ามาอ่าน!!! พร้อมประโยคที่สามารถฆ่าคนเล่นได้
-
บางทีพุก็เล่นโดยไม่ได้คิดอะไร ตามสไตล์
แต่ลืมไปว่า เคนอ่ะกับเรื่องพวกนี้แล้วเล่นด้วยไม่ได้
เป็นเราเจอประโยคแบบนั้น ขนสันหลังคนจะลุกชัน
แม่จ๋า~~~~~~ เคนโคตรน่ากลัว :impress3:
ตอนสงกรานต์ของพุกับเคน น่ารักมากกกกกกกกกกกก
รักกันไปนานๆนะ คิดว่าถึงตอนนี้แล้ว เคนคงไสมารถไปรักใครได้อีกแล้วนอกจากพุ
พุก็เหมือนกันนะ เชื่อว่าทั้งสองคนเกิดมาเพื่อรักกันจริงๆนะ :กอด1:
-
แว๊กกกกกกกก ,, อะไรเนี่ย ?? เข้ามาทีไรก็เจอ -*-
สั้นๆได้ใจความ แสดงว่าเรื่องเพิ่งเกิดอ่ะดิ ถึงยังไม่รู้ว่าเขาตีกันป่ะ
เฮ้อออ เรื่องบางเรื่องมันก็เล่นได้ บางเรื่องมันก็ไม่ควรเล่นอ่ะนะ
ไอ่เราไม่คิดอะไร แต่คนของเรามันดันคิดนี่ดิ ซวยเลย -*-
แต่หนูว่าถึงทะเลาะยังไง เดี๋ยวก็เคลียร์กันได้อยู่ดี คนรักกันโกรธกันได้ไม่นานหรอก
สู้สู้ นะเด็กต่างดาว เอาใจช่วยทั้งสองคน ^^v
ขอบคุณนักข่าวหัวเห็ดด้วยค่ะ ได้เรื่องยังไงมาบอกกันบ้างน๊า ฮี่ฮี่
-
อีตาเคน น้องพุเค้าแค่เล่นๆ นะ ห้ามทำอะไรน้องพุนะ
-
o22..น๊านนั้นๆ...เล่นจนได้สยองพองขนเลยพุ...จะง้อยังไงละทีเนี่ย :a5:...พุ ^_^ออนท็อปละกันนะอิอิ...เรื่องแบบนี้ห้ามเล่นกับความรู้สึกเคน...จำไว้น้้อง...ง้อยังไงน้องโบได้โปรดตามด้วยคะ...อยากรู้เรื่องผัวเมียชาวบ้านใจแทบขาด555555..ขอบคุณคะ :z3:
-
น้ำพุต้องเอาตัวเข้าแลกแล้วล่ะงานนี้ ง้อสุดชีวิตทุกท่า เอ๊ย ทุกวิธีการ
ออดอ้อน งอนง้อ รับรองว่าเคนจะต้องอ่อนระรวยในที่สุด
-
ยังติดตามสถานการณ์อยู่นะคะ
ถ้ารักคือความเข้าใจ เรื่องนี้ต้องเคลียร์กันได้ค่ะ :กอด1:
-
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเล้า เข้ามาอีกที แง่ะ ไหงมีเรื่องกันละเนี่ย
สงสารเคนจัง พุง้อเลย เข้าใจความรู้สึกเคนนะ มันต้องมีอารมณ์ขึ้นอยู่แล้ว ยิ่งคนของเราไปเล่นด้วยอีก
เฮ้อออออออ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปวดตับบบบบบบบบบบบ
น้องเคนเย็นไว้
น้องพุเอาตัวเข้าง้อด่วน
:angellaugh2:
-
เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา มาเกาะติดสถานการณ์ (ป่านนี้น่ะนะ)
คงเคลียร์กันได้แล้วน่อ เคนได้ทั้งตัวและหัวใจพุจะไปกลัวอะไร
แหม...เว้นช่องเล็ก ๆ ให้พุบริหารเสน่ห์บ้างเหอะ
-
///
เรื่องผมกับเคนเคลียร์กัน ok แล้วคับ เข้าใจผิดกันนิดหน่อย เลยปิด FB ไปและ -*-
พอปิดก็มีเรื่องอีก WTH!
พักนี้มีแต่ดราม่า... งงชีิวิตว่ะ
พักนี้แอนเริ่มมาตื๊อผมอีกและ งงเหรี้ยๆ
พักนี้มีเด็กมาติด เด็กนะ เด็กประถม ป.สาม ลูกพี่ที่ออฟฟิศ คำพูดแม่งส่อมาก... น้องมันบอกว่า หวงผม หมั่นเขี้ยวผม ชอบมากอดมาหอมตรงมือกับแขน -*-
ถ้าโตกว่านี้แอบกลัว แต่คงไม่มีไรมั้ง ใช่ไหม ? ใครช่วยบอกที t_t แม่งเอ๊ย จะติดกูไปถึงไหน?
จนไอ้น้อง ก. เห็นแล้วถามเล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก
"น้องโอ!! อะไรจะติดพี่น้ำพุขนาดน้านนน หือออ ชอบพี่เค้าเหรอ?"
"........................." ผมกับไอ้น้องโอนั่งอึ้งกับคำถามไปสักครู่
"ชอบพี่น้ำพุเหรอน้องโอ?" ไอ้ ก. ถามซ้ำอีก -*-
สักพักน้องโอส่ายหน้า แบบเหมือนยังงงอยู่ แล้วตอบแบบเสียงเบาแทบไม่ได้ยินว่า "ไม่ได้ชอบ"
"เฮ้ยยยยย!!!! ไม่ใช่ชอบอย่างงั้นนะ พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น" ไอ้ ก. คิดได้ รีบปฏิเสธใหญ่
เอ่อ ผมคงเป็นไอดอลของน้องเค้าสินะ คิดงี้แล้วภาคภูมิใจ -*-
เล่าไอ้เคนขำขำ มันเสือกขำไม่ออก แต่ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากคับ แค่พยักหน้ารับรู้ แล้วถามว่า
"ไปเล่นอะไรแผลงๆ กับเด็กหรือเปล่า?"
"เฮ้ย เปล่านะ ก็คุยกันปกติ ทำงานไปคุยไป รำคาญจะบ้า"
"แล้วเด็กมันไม่ไปยุ่งกับคนอื่นเลยเหรอ?"
"อือ แม่งแย่งเรากินหมูปิ้งหมดเลย หันมาหมดแล้วเหลือแต่ไม้ โคตรโกรธ หิวมากกก"
"บอกไปสิ ว่า 'พี่จะทำงาน ไม่ว่างเล่นด้วยหรอก' พูดเป็นไหม?"
"บอกไปไม่ฟังหรอก แทบจะตบหัวเราอยู่และ"
"ตบบ้าอะไร มีแต่เปียถักอยู่บนหัว เมื่อไหร่จะตัดผม ปล่อยยาวให้เด็กมันเล่นหัวอยู่ได้"
"ไม่มีเวลา"
"เดี๋ยวพาไป"
ช็อตตอนไปตัดผม ที่จริงไม่อยากพาเคนไปด้วยหรอก วันนั้นมันอารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะเรื่อง
คนที่ทำงานโคกับผมอ่ะคับ เล่าให้มันฟัง ผช.บ้าอะไรวะ ขี้น้อยใจเหรี้ยๆ โทรหาผม ผมไม่รับก็เครียด ผมไม่คุยด้วยก็เครียด หาว่าโกรธ แถมเอาไปฟ้องพี่ที่ทำงานผมอีก -*- (ที่เค้าว่ามา เนี่ยคิดเอาเองทั้งน้านน)
มือถือมันไม่มีสัญญาณเลยไม่ได้รับสายฮะ ผมไม่ได้วางหูใส่ท่านนะคับ อย่าเข้าใจผิด
เหรี้ยเอ๊ย ทำไมกูต้องอธิบาย
ไอ้เคนหน้าหงิก บอกให้ผมถามเค้า
"มึงเป็นไรมากป่ะ โทรไม่ติดก็โทรเข้าเบอร์อื่นสิวะ" ฮ่าๆๆ T T
แล้วห้ามไม่ให้ผมคุยอย่างอื่นนอกจากเรื่องงานด้วย แหม...หวงกรูจริงๆ ภูมิใจๆ
ตอนนี้เคนผมดำและคับ เมื่อก่อนสีออกน้ำตาล ผมเลยว่าจะทำสี สวิตช์กับมัน พอถึงร้านบอกให้มันไปเดินเล่นรอ มันก็ไม่ไป โว๊ะ ไอ้นี่ กลัวเมิงเบื่อเฉยๆ หรอก
ช่างก็ถามผม เอาทรงไร หยิบหนังสือให้ดู ผมให้เค้าดีไซน์ให้เลย ขี้เกียจคิด มันง่วงๆ
มาสเตปเดิมอีกและคับ ไม่ว่าร้านไหนก็ต้องถาม
"เรียนชั้นไหนแล้วคะ?"
ผมตอบ "เรียนจบแล้วคร้าบ" แอบฮาในใจ เดี๋ยวอีกหน่อยตกใจว่ากูหน้าเด็กแน่ๆ เบยยย
"อ้อ จบแล้ว...จบม.หกเหรอ? อยู่ปีไหนแล้วล่ะ?"
"จบ ป.ตรีแล้วฮะ ทำงานแล้ว"
เค้าทำหน้าตกใจมาก แล้วก็หัวเราะกร๊ากกก
"ตายแล้ว หน้าเด็กมากเลย พี่ก็นึกว่าเพิ่งจบ ม.หก นี่กำลังจะถามว่าลองทรงหรือเปล่า พี่จะได้ตัดแบบไม่ผิดระเบียบมาก ฮ่าๆๆ"
"เหอๆๆ"
ผมแอบเหลือบมองไอ้เคนในกระจก มันได้ยิน ก็นั่งอมยิ้มครับ เป็นไงล่ะ หนังหน้าแฟนมึง... คุณภาพๆๆ
พักนี้ทะเลาะบ่อยไงไม่รู้ เลยต้องหล่อวิ๊งเข้าไว้ มันจะได้ใจอ่อนเร็วๆ เวลาเราอ้อนให้มันหายงอน
ตัดเสร็จทำสีด้วย ไอ้เคนรอนานจนหน้าหงิก แถมเงินไม่พอจ่าย สะกิดเรียกให้มันเอาเงินยัดใส่มือ
ออกมาจากร้าน มันถอนใจเฮือก
"เฮ้ออ ถ้ารู้ว่าจะออกมาเป็นงี้ ไม่ให้มาตัดตั้งแต่แรกหรอก"
"อ้าว ไม ดูไม่ดีหรอ?"
"เปล่า... น่ารัก...." เหอๆๆ เขิน
ดีได้ไม่ทันไร ไอ้บ้าเคนมันโกรธผมอีกและ
ตอนกลับผมเป็นคนขับครับ แล้วผม...เลี้ยวเร็วไปหน่อย ประมาณว่าตัดหน้าคันอื่น มันก็ตกใจมาก ตะโกนดุผมเลยเสียงดัง
"ไม่เห็นรถรึไง ทำไมไม่รอก่อน จะรีบไปไหน!!?"
"ก็มันมาช้า...." แหง่ะ กลัว
"ช้าบ้าอะไร! จะชนอยู่แล้ว ขับรถอย่างงี้ อย่าขับเลยดีกว่า จอดๆ เดี๋ยวขับเอง"
ผมก็จอดเปลี่ยนตัวคับ ใจเสียอย่างแรง
นั่งเงียบอยู่นานจนถึงคอนโด ไอ้เคนก็บอก
"เดี๋ยวไปส่งมั้ย?"
"หะ?"
"ทำงานน่ะ ไม่ต้องขับรถไปเองหรอก พุชนบ่อยว่ะ"
"เดี๋ยวจะใจเย็นกว่านี้...ก็ได้......... ขอโทษนะ"
"กลัวเป็นอะไรไป ...เข้าใจไหม?"
"ครับ" คอตกเลยกรู ไอ้เคนก็เลยยกมือลูบหัวปลอบเบาๆ
"เป็นห่วงน่ะรู้ป่ะ ไม่อยากให้ทำอะไรคนเดียวเลย"
"ไม่อยากให้เป็นห่วงเหมือนกันแหล่ะ" ผมเอนผมซบไหล่ เคนเลยหันมากอดเอาคางกดหัวผม
"แต่ละเรื่องที่เล่าให้ฟัง ไม่ทำให้ห่วงเล๊ย... เหมือนบ้าอยู่คนเดียว ทีเรื่องเราไม่มีหรอก จะห่วงกันสักนิดอ่ะ"
"ไอ้บ้า ไม่จริง วันก่อนที่เคนหายไป เราร้องไห้เลยนะ"
"จริงดิ?"
"จริง ไม่โกหกหรอก" (เดี๋ยวรออ่านย้อนหลังเน้อ~)
"งั้นเดี๋ยวจะแกล้งหายไปซัก 3 วัน เอาให้ร้องไห้ทุกวันจนทำอะไรไม่ได้เลย"
"เฮ้ยยย โหดดดดดว่ะ"
"แล้วรักคนโหดมั้ย?"
"แหะๆๆ รักคร้าบบบ" พูดจบผมดึงเสื้อยืดเคนขึ้นแล้วมุดหัวเข้าไปจุ๊บพุงมันก่อนกัดเล่น ไอ้เคนเอาคืนยกมือตีก้นป้าบแล้วบีบขยำแรง
เฮ้ย เล่นแบบนี้ ไปต่อกันบนห้องเลยดีกว่า! อย่าช้าๆ ฉลองผมทรงใหม่ o18
H
ขอคั่นเวลาด้วยสเปก่อน :o8: เรื่อง fb ไว้คราวหน้า ขอเรียบเรียงก่อนนะคะ
-
ตอนท้ายนี้ยังไงนะ ทำให้จิ้นไปไกลเลย :z1:
-
:L2: :กอด1:
-
:m11: อ๊ากกกกกกก ,, น่ารักอ่ะ ><~
แต่ถึงกับต้องปิด fb เลยหรอ โหหหหห
แต่เค้าสงสัยๆๆ ไอ่เด็กน้อยนั่นน่ะ ผญ หรือ ผช คะ
คิดว่าผู้ชายแต่มันถักเปียบนหัวพุ ??? เก่งนะ ฮ่ะ ๆๆ
-
กรีดร้อง!
ตอนนี้สองเขาหวานกันจนน่าอิจฉา
ชักอยากจะอ่านตอนย้อนหลังเสียแล้วซิ เรียบเรียงเสร็จแล้วอย่าลืมเอามาลงด้วยเน้อค้า
ขอบคุณคุณโบว์มากๆ ค่า :กอด1:
-
สุดท้ายก็หวานตบท้าย จุ๊บพุงๆๆๆๆๆ ฮา
เหตุการณ์(เฟซบุค) มีเหตุให้เสียน้ำตาด้วยรึ รออ่านๆๆ สงสัยเคนจะงอนหนััก ฮ่ๆๆๆๆ
-
เวลาเคนอารมณ์ดีก็น่ารักดีอะ
แต่ทำไม ชอบอารมณ์ไม่ดีน๊า...ต้องอย่างพุซิถึงดูเด็กตลอด
อย่าว่าแต่เด็กป.3 ชอบพุเลย เราคนอ่านไม่เคยเจอตัวจริง ไม่เคยคุยด้วยยังชอบพุเลย
.... :กอด1:...
-
เข้ามาเม้นท์อีกรอบนะคะ
เอาเข้าจริงๆ ดิฉันก็เฝ้าเชียร์เคนมาโดยตลอด และเคนเป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุด ก็เพราะความที่เป็นคนรักมาก และเมื่อรักมากมักจะแสดงออกมาก ผิดกับพุที่ไม่ค่อยจะแสดงออก (?) ทำให้เคนมักจะเจ็บบ่อยๆ ฮืออออออ อยากอ่านเหตุการณ์เฟซบุ๊คมากค่ะ รอนะคะคุณโบว์ :กอด1:
-
///
เล่าไอ้เคนขำขำ มันเสือกขำไม่ออก แต่ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากคับ แค่พยักหน้ารับรู้ แล้วถามว่า
"ไปเล่นอะไรแผลงๆ กับเด็กหรือเปล่า?"
ขำอ่ะ พุในสายตาเคนนี่น๊อ ต้องปรับปรุงตัวด่วนเพื่อให้แฟนไว้ใจ
เรื่องหึง หวง เป็นเรื่องปกติของคนเป็นแฟนกันนะ
ยิ่งน้ำพุประวัติดีมากกกกก จริง ๆ ก็ไม่ใช่ความผิดน้ำพุนะ
แต่ละคนเข้ามาหาเองทั้งนั้น แต่เคนก็รักมากน่ะ ก็ยิ่งหวงมาก หึงมาก
ความรู้สึกแบบนี้ถึงแม้จะรู้สึกว่าอึดอัดอ่ะ มากไปอ่ะ รับไม่ไหวแล้วนะเว้ย
แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดเคนไม่รู้สึกแบบนี้ พุจะรู้เลยว่าชีวิตมันขาด
และจะไม่มีวันเหมือนเดิม รักกันไว้น่ะดีแล้ว ใจเย็น อดทน ปรับตัว และยอมรับกันและกัน
-
เคนจะเป็นพ่อพุไปทุกทีแล้วน่อ
แต่ที่ทำทั้งหมดก็เพราะรักและห่วงล้วน ๆ
ก็หวังว่าพุจะเข้าใจและไม่อึดอัดจนเกินไป รักกัน ๆ
-
:เฮ้อ:
จบลงด้วยดีกับเรื่องFB
ดีกันนานๆนะอย่าทะเลาะกันเลย
ชอบอ่านเรื่องหวานๆ
รักนะพุ+เคน
ปล.พุงเคนขาวมาไหม555
-
น้องพุ.....ถ้าจะมีกลิ่นฟีโรโมนเยอะ...แรงดึงดูดดดดดเยอะแม้แต่เด็กยังมาติด55555555...มีเสน่ห์อย่างแรงแฟนถึงได้รักหลงสะขนาดอิอิ...อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากเลยพุเคนเนี่ย...ถ้าแฟนไปส่งทุกวันเดียวความแตกนะ5555เคนน่ารักมากหมายถึงตอนนี้นะ...หาได้ที่ไหนเนี่ยแฟนแบบนี้เนี่ยทั้งหวงทั้งห่วง...น้องพุขี้เล่นน่ารัก.....((^^_______^^*+)).........ขอบคุณมากกกจ้าน้องโบ...ว่าแต่อยากอ่านตอนคดีfb อะน้องโบ...อยากรู้ว่าพุง้อแฟนยังไง.. :call:
-
ไม่ได้แวะมาพักนึง มีคดีเกิดขึ้นอีกแล้ว แถมเป็นคดีสะเทือนใจพระเอกหายตัว นายเอกน้ำตานองอีกต่างหาก ฮิ้วววววววววว
แต่น่ารักอ่ะ เข้ามาหาทีไรก็ได้ยิ้มกลับไปตลอด ขอบคุณนะคะพี่โบ
:กอด1: ยิ่งหยิ่งยิ่งรักนะเคน กร๊ากกก :กอด1:
-
ตอนนี้หวานอ่ะ เขาห่วงกันน่ารักกกกก :o8:
รอตอนต่อไปน่ะคะ ^^
-
เข้ามารอจ้า อิอิ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังระเบิดลูำกนั้น
-
ชอบน้ำพุเวอร์ชั่นนี้จัง ขี้อ้อน หงอได้อีก 555++ น่าร๊ากกกกก :กอด1:
น้องเคนแมน แมนมว๊ากกกก เท่ โหล่ว o13
-
น่ารักซะจริงๆคู่นี้
งอนกันไปงอนกันมา แต่ก็ยังรักกันเหมือนเดิม^_^
-
/
เรื่องของเรื่อง... ที่ไอ้เคนงอน
คือ
ไอ้เต้บ่นคิดถึงในหน้า wall fb เฉยๆ ครับ เพราะไม่ได้เจอกันมาเป็นปีแล้ว
แต่ปกติถ้าใครจะส่งข้อความทำนองนี้มาให้ผม ส่วนใหญ่จะ PM กันคับ เพราะกลัวแฟนผมเห็นนั่นแหล่ะ กลัวคนอื่นรู้ด้วย หลายอย่าง
โอเค ผมเล่นไม่คิดจริง ความผิดผมเอง ที่อยากแซวไอ้เต้ ชอบปฏิกิริยาตอนมันโวยวายร้อนตัวแล้วตลกดี
แต่พอรู้ตัวว่าเล่นเกิน ผมก็จะลบทิ้งอยู่ แต่ลบไม่ทันเคนมาเห็นก่อน ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้อ่ะ เพราะปกติเคนไม่ค่อยเล่นเน็ต
พอเห็นไอ้ประโยคโดนไล่แบบนั้นผมช้อคเลย กลัวเคนโกรธมากๆ ถึงขนาดไม่กล้ากลับคอนโดเลยครับ
ไอ้เต้ก็โทรมา ประมาณว่าเป็นห่วง กลัวผมมีปัญหาเหมือนกัน ผมบอกไม่เป็นไร(มั้ง) เดี๋ยวเคลียร์เอง เรื่องเล็กๆๆ
แต่คิดในใจ จะรอดมั้ยกรู
คุยเรื่องเคนแป้บเดียวเต้มันก็ชวนไปหาไรกินต่อคับ แต่ผมไม่ว่าง มันเลยบอกว่าถ้าว่างเมื่อไหร่ให้โทรหา
ส่วนเรื่องเคน กังวลอยู่ แต่พอดีต้องออกไปทำงานต่อกับเจ้านายเลยตัดใจ เลิกเครียด รอเคลียร์ตอนเย็น
ตกเย็นเลิกงานผมแบบว่า ยังกลัวอยู่
กลัวมันโกรธ กลัวมันถามถึงอดีต เพราะผมเคยมากกว่าเพื่อนกับไอ้เต้นิดหน่อย
ที่จริงไม่เคยเล่าให้มันฟังเลยว่าเคยมีไรกับใครมาก่อน ไม่รู้จะแฟร์กับมันมั้ย? เพราะผมไม่อยากให้มันเปลี่ยนไป ไม่อยากให้มันเจ็บกับอดีตของผมไปมากกว่านี้
พูดตรงๆ ผมเองก็กลัวเสียมันไปเหมือนกันเลยไม่เล่า ถือว่าผ่านไปแล้ว และมันไม่ใช่เพราะผมเต็มใจที่จะไปมีอะไรกับใคร แต่เพราะเมาแล้วโดนขโมยทำดื้อๆ ต่างหาก
ผมยืนทำใจหน้าประตูอยู่นานมากกกกก น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง เดินวนไปเวียนมาอยู่อย่างงั้น
พอทำใจได้ เปิดประตูเข้าไป เคนไม่อยู่ห้องครับ
เคนหายตัวซะงั้น!
ปกติมันต้องอยู่ ต้องหาข้าวให้กิน ต้องเอาเสื้อไปซักให้ มันไปไหน?? อึ้งมากๆ ที่ไม่เห็นเคน
คือถ้ามีธุระหรือมันจะไปไหน กิน ขี้ ปี้ นอน เคนต้องบอกผม บางทีบอกจนผมรำคาญ ว่ามึงจะเข้าห้องน้ำมึงต้องบอกกูด้วยเหรอ?
ผมใจหาย ยืนเคว้ง รีบกดโทรศัพท์หา
แต่ดันฝากหมายเลขโทรกลับ! เวรกรรม รู้งี้รีบโทรหาแต่แรกก็ดี
ไอ้บ้าเคนมันหายหัวไปไหนเนี่ย ในใจร้อนรนไปหมด คิดลบว่ามันต้องนอยด์เรื่องผมกับไอ้เต้จนหนีเตลิดหรือเปล่า?
นี่แค่เรื่องเล็กๆ เองนะ
มันจะไร้เหตุผลขนาดไม่ฟังผมเลยเหรอ? ไม่ใช่มั้ง!!!!
แต่เรื่องเล็กๆ แค่นี้ทำเอาผมเครียดจนน้ำตาซึม ข้าวก็ไม่มีคนทำให้กิน ผ้าก็ไม่มีคนซักให้ งานก็ต้องทำต่อ
โอ้ ชีวิตบัดซบ
สรุปผมไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งสิ้นได้แต่นั่งเหม่อรอเคน ผมพอจะถามใครได้บ้างวะว่ามันอยู่ที่ไหน?
เลยลองโทรหาน้องเทน มันก็ไม่รู้ แถมกวนตีน เยาะเย้ยผมอีกว่าผมถูกปั๋วทิ้ง
คำนี้มันกระแทกใจผมอย่างจัง
แค่จินตนาการว่าเคนไม่เอาผมแล้วก็แทบทรุด
ผมไม่มีเบอร์เพื่อนเคนเลยสักคน ก็เลยลองเปิดเข้า fb ว่าจะถามคนในนั้น เผื่อมีใครรู้ แต่ก่อนได้ถามผมดันย้อนกลับไปอ่านประโยคประชดประชันของเคนอีกรอบก็แม่งเศร้ามากก
ใจเสียสุดๆ ผมนอยด์ไปสารพัดล่ะคับ
เพราะเคนไม่เคยหายไปเฉยๆ แบบนี้ แล้วยิ่งถ้าหายเพราะมีเรื่องเข้าใจผิด ผมยิ่งคิดมาก คิดถึงขนาดว่าไปลบ fb ตัวต้นเหตุทิ้งเลย
มันไม่ชอบให้เล่น ผมไม่เล่นก็ได้ t-t ปิดแม่งเลย ไม่ให้เหลือหลักฐานว่าผมไปเที่ยวเล่นหัวแกล้งใคร
ผมรอเคนตั้งแต่เย็นถึงตีสองมันก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมา
ไอ้น้องเทนก็ทำงานกลุ่มกับเพื่อนไม่กลับห้อง
ปกติผมชอบอยู่คนเดียวนะครับ
แต่ในเวลาแบบนี้การอยู่คนเดียวทำให้ผมน้ำตาไหลกลิ้ง หยดแหม่ะๆๆ
ไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไหร่ แต่สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบเช้า ผมหัววิ๊งเลยคับ เพราะเพลียจากงานแล้วก็นอนไม่พอ
บรรยากาศในห้องเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ผมยังคงอยู่คนเดียว ทั้งที่เวลาแบบนี้ผมน่าจะได้นอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ กับอ้อมกอดอุ่นๆ ของคนที่รัก
ไม่รู้ตัวเลยจนถึงเดี๋ยวนี้ว่าขาดเขาแล้วเราเป็นยังไง
ผมลองนึกย้อนทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง ข้อผิดพลาด การกระทำแย่ๆ ของตัวเอง คิดแล้วก็เศร้าว่าผมเลวร้ายกับเคนได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ?
ถ้าเกิดอยู่ๆ เคนคิดได้ว่าคนอย่างผมมันมีแต่ทำให้ช้ำใจ แล้วมันยอมจบล่ะ?
เวลาประมาณหกโมง ผมสะดุ้งเพราะได้ยินเสียงไขประตูห้อง คนที่เปิดประตูเข้ามาคือเคน!
ตอนแรกผมกลัวว่าจะเจอสีหน้าแววตาเย็นๆ จากมัน แต่ไม่ใช่ เคนขมวดคิ้วแบบสงสัยที่เห็นผมนั่งเอ๋อมองมันอยู่ที่โซฟา แทนที่จะหลับอุตุอยู่บนเตียง แล้วก็ไม่อยากจะตื่นเวลามันปลุกไปทำงาน
"เคนไปไหนมา?" ผมถามมันอย่างร้อนรน ในใจกลัวมันโกรธไม่คุยด้วย แต่ผิดคาด มันตอบว่า
"ไปช่วยเพื่อนทำทีสิส เราเขียนโน้ตติดไว้หน้าตู้เย็น พุไม่ได้อ่านเหรอ?" เพื่อนสนิทมัน เรียนต่อ ป.โทอยู่คนนึงครับ
!
พอไอ้เคนเฉลย ผมผงะไปนิดหน่อยก่อนรีบวิ่งไปที่ตู้เย็น เจอโน้่ตนั่นจริงๆ คับ
แถมในโน้ตยังเขียนบอกให้เอาสปาเก็ตตี้ในตู้เย็นมาเวฟกินอีกต่างหาก กำ
พอดีตั้งแต่กลับมา ผมไม่ได้ทำเชี้ยไรสักอย่าง ไม่ได้แหกตาดูสิ่งใด ข้าวก็ไม่ได้กิน เหอๆๆๆ กรูทำอะไรลงปายยยยย
พอรู้อย่างงั้นในอกที่หนักอึ้งมาทั้งคืนก็กลับเบาโหวงขึ้นมาทันที
ผมนั่งทิ้งตัวอย่างหมดแรงอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว แต่ก็ยังกังวลเรื่องเต้อยู่เลยลุกขึ้นไปถามมันตรงๆ
"หายโกรธเราแล้วเหรอเคน?" ถามไปก็ลุ้นไป สีหน้าไอ้เคนซีดเซียวแบบคนอดนอน มันคงเหนื่อยหน้าตาเลยดูเครียดนิดๆ
"เรื่องเต้น่ะเหรอ? มันน่าโกรธมั้ยล่ะ ให้ความหวังเค้าไปทั่ว"
"....ไม่ได้ให้ความหวังนะ ก็แค่แซวเพื่อนเล่นเฉยๆ"
"แล้วสนุกมั้ย?"
"............"
"ถามก็ตอบดิ" ผมหดคอแบบกลัวๆ
"...ตอนนั้นก็สนุกดี แต่ตอนนี้ไม่แล้ว แต่...เราไม่ได้คิดไรกับเต้จริงๆ นะเคน เราไม่ได้เจอมันเป็นชาติแล้วมันเลยพิมมาแบบนั้น แล้วก็...เราไม่ได้คุยกับมันนานก็แค่อยากแกล้งเพื่อนเล่น เรา......เรา...." ไอ้เคนทำหน้าเซ็งๆ แล้วเดินหนีผมจะเข้าห้องเฉย ผมใจหายวาบรีบเดินไปคว้าแขนมันไว้น้ำตาจะไหลอยู่และที่เห็นมันเมิน แต่พอผมเห็นหน้ามันชัดๆ อีกทีเท่านั้นแหล่ะ
"โอ๋...ล้อเล่นน่า หายโกรธตั้งนานแล้ว!" ไอ้บ้าเคนมันเสือกยิ้มขำซะงั้น แต่ผมงงแดรก
"ถ้าโกรธไม่ซื้อสปาเก็ตตี้ให้กินหรอก จะปล่อยให้อดตายไปเลย"
"............" ยังงงอยู่ครับ ตามอารมณ์ การเล่นละครของมันไม่ทัน
"อ้าว...แล้ว.....แล้วทำไมปิดเครื่อง ทำไม...ทำไมไปไหนไม่บอก ปล่อยให้เป็นห่วงอยู่ทั้งคืน จะไปไหนก็โทรบอกก่อนดิ เคนทำไมทำแบบนี้" ผมพูดวนไปวนมา ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ สราด ทีเวลาอื่นเมิงทำไมโทรหากูดีจัง
"แบตหมดพอดี ตอนแรกว่าจะยืมเพื่อนโทรแหล่ะ แต่เห็นว่าโน้ตไว้แล้วเลยไม่ได้โทร ก็ไหนแฟนใครบางคนบอกเราไม่รู้ ว่าไม่ชอบโทรศัพท์... ในเมื่อไม่ชอบแล้วจะทำทำไม จริงป่ะ?"
".................." มันย้อนผมซะ พูดไม่ออก
"ถ้ามีธุระสำคัญก็โทรมาดิ ไม่ได้ห้ามไม่ให้โทรซักหน่อย เราไม่รู้ว่าเคนหายไปไหน นั่งรอทั้งคืนเลย ข้าวก็ไม่ได้กิน"
"อ้าว แล้วทำไมไม่กิน บ้ารึเปล่า ไปอดทำไม"
"ไม่เห็นเคนแล้วกินไม่ลง"
ไอ้เคนทำหน้าตกใจกับคำพูดผม
"จริงๆ เราไม่เห็นโน้ต ก็เลยคิดไปต่างๆ นานาว่าเคนโกรธเราเรื่องเต้เลยไม่กลับห้อง"
"เราไม่โกรธเรื่องไร้สาระพรรค์นั้นหรอก" แหม...
"ไม่โกรธเลยยยยย ไล่ให้เราไปหาเต้ กล่าวหาว่าเราชอบมันอีกล่ะ พิมมายังกับไม่รู้ว่าเรารักใคร"
"แล้วรักใคร?" ไอ้เคนยิ้มกริ่ม
โห ไอ้บ้า ได้ทีนะ มึงแกล้งกูใช่ไหมเนี่ย
"ตกลงไม่โกรธใช่ป่ะ ง่วงมาก ไปนอนละนะ เจ็ดโมงปลุกด้วย" พูดกลบเกลื่อนไปงั้นล่ะคับ คนง่วงๆ ให้บอกรัก บ้าป่ะ
"โห... ไม่ตอบแถมใช้อีก ใจร้ายจริงๆ ว่ะ" ปากบอกงั้น แต่ก็คงสมใจมันล่ะ ที่รู้ว่าผมเป็นยังไงเมื่อคืน
ผมนึกขึ้นได้ ไอ้เคนก็ท่าทางจะนอนน้อยเหมือนกัน ก็เลยเปลี่ยนใจเดินไปชงกาแฟ แล้วก็ทำขนมปังทาแยมให้มันแด๊ก
"โห หายไปคืนเดียว ทำตัวน่ารักขึ้นเยอะเลยน้า...." มันกระดี๊กระด๊าใหญ่เลย อะไรจะดีใจขนาดนั้น
"ขออีกได้ป่ะ ยังไม่อิ่ม" กินโคตรเร็วเลยมัน
"กินไรล่ะ?" เอาใจเค้าหน่อย เดี๋ยวโดนทิ้ง
"ข้าวไข่ดาว...เอ๊ย ถ้ายากไป ไข่เจียวก็ได้ นะๆๆ" ผมตอกไข่ไม่เก่งคับ ไข่แดงแตกบ่อย เจียวเลยง่ายกว่า
"ได้ๆ แต่รอหน่อยนะ ข้าวยังไม่ได้หุง"
"คร้าบบบ ที่รักผมรอได้"
ผมอมยิ้ม เขินไอ้เน่า
พอทำให้มันกินเสร็จก็สายใกล้ได้เวลาไปทำงานแล้ว แต่ผม...มึนหัวคับ ใกล้น็อค อยากโดดงานจังเลย ไอ้บ้าเคนลาล่วงหน้าไว้แล้ว เลยเตรียมตัวงีบสบายใจ
"ไปทำงานไหวมั้ย ไม่ไหวก็ลาพักผ่อนเหอะ" ไอ้เคนบอก เห็นหน้าผมซีดๆ มั้ง
ผมนั่งตัดสินใจ สักพักก็โทรไปที่ออฟฟิศ ลาป่วย
จากนั้นก็กลับไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงกับเคน
"ถ้ารู้ว่าคิดถึงเรา จนกินไม่ได้ นอนไม่หลับขนาดนี้นะ เราโทรมาหาตั้งนานแล้ว" ไอ้เคนยังไม่เลิกตอกย้ำผม
"แต่ไม่โทรดีกว่า... ปล่อยให้คิดถึงกันซะบ้างก็ดี" โห
"ไอ้โหด" แอบเหน็บมันเบาๆ
"นอนๆๆ เดี๋ยวตื่นมาตอนเที่ยง เราอยากกินมาม่า ทำมาม่าให้ผมกินหน่อยนะครับ" มันพูดและหันมากอดผม ผมหมั่นไส้เลยพลิกตัวไปนอนทับมันจนไอ้เคนร้องอั่ก
"อยากกินมาม่ารสอะไรครับ?"
"น้ำพุทำอะไรให้ เราก็กินอันนั้นแหล่ะครับ" ผมขำ ที่ไอ้เคนมันพยายามจริงๆ ให้ผมทำกับข้าวแบบง่ายสุดๆ ให้มันกิน ปกติมันเป็นคนทำตลอดเลย ผมไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ รอกินอย่างเดียว แล้วล้างจานหน้าที่ผมแทน
สรุป ไอ้ที่กลัว ไอ้ที่คิดมาก ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ
ไอ้เคนคิดได้ที่ใส่อารมณ์ลงใน fb มันก็เลิกโกรธผมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
แต่มันงอนที่ผมไม่โทรไปง้อมันสักหน่อย มันก็เลยไม่โทรกลับแค่นั้นเอง
กรำ... ร้องไห้ฟรี อดนอนฟรี นอยด์ฟรี อดข้าวฟรี...เลยกรู
แต่ไอ้ของฟรีพวกนี้ ก็ทำให้ผมรู้ซึ้งล่ะครับ ว่าผมขาดไอ้เคนไม่ด้ายยย อ๊ากกกก :serius2:
H
มาแล้วจ้า.... เศร้ามากกก TT^TT พุปิด fb แล้วเราจะตามไปสโตรคใคร ทำใจไม่ได้อย่างแรง
ตอบคำถามนะคะ
เพื่อนบ้าน : เด็ก ผช.นะ! ถักเปียเป็นด้วย แต่ไม่ใช่เปียสวยๆ นะคะ แต่เป็นเปียเยินๆ ฮ่าๆๆ
Kfc_Pizza : เคนขาว พุงก็น่าจะขาวด้วยเนอะ หุหุ
ส่วนคนอ่านคนอื่นๆ ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลยนะคะ ตอนนี้กำลังเครียดอยู่ว่าจะติดต่อพุยังไงดีถ้าไม่มีไอ้แบงค์
โฮกกกกกก เงียบยาวแน่ๆ เลย TT_TT ให้นัดเจอก็เกรงใจ งานน้องเค้าเยอะมากกก ตอนนี้ก็เห็นรับจ็อบทำโปรเจคใหญ่อยู่ด้วย
แล้วก็เห็นว่ามี ผช.เดินตามแถวๆ ออฟฟิศ กับที่คอนโดก็มีคนแอบดักรอ บางทีมาโบกรถให้ไอ้น้องพุอีกต่างหาก
แบบว่า...ผมทรงใหม่พุย้อมสีสวยง่ะ หน้าเลยดูสว่างขาวใสขึ้นกว่าเดิมอีกสามเท่า >..< น่าร้ากกกมั่กๆๆ
เปลี่ยนลุคทีก็ฮอตที แต่ต่อจากนี้เป็นไงไม่รู้แล้ว T T เจอกันใหม่โอกาสหน้านะคะ
-
พุอาการหนัีก ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วดีใจที่เห็นพุรักเคนมากๆๆขนาดนี้
ชอบที่ทั้งสองรักกันๆๆ น่ารักมากๆๆๆ แคร์กันอย่างนี้ไปนานๆๆ นะ น่ารักที่ซู้ต ทั้งเคนทั้งพุ
เคนก็คงอยากกินฝีมือแฟนตัวเองแหละ อะไรก็อร่อยหมดแหละ อิอิ ดูท่าพุจะไม่ถนัดเอามากๆ
แหม เต้ยังคิดชวนพุไปกินข้าวอีกนะ เค้าเพิ่งระเบิดลง ยังกู้ไม่เสร็จเลย ถ้าลองพุไปแล้วเคนรู้ล่ะก้อ
มีหนาววววววววววววววววววววว
ที่จริงไม่เคยเล่าให้มัน ฟังเลยว่าเคยมีไรกับใครมาก่อน ไม่รู้จะแฟร์กับมันมั้ย?
เรื่องบางอย่างให้ตายไปกับเราดีที่สุดนะพุ เมื่อมันผ่านไปแล้วก็ฝังมันไปซะเุถอะ จะไปคุ้ยขึ้นมาให้มันได้อะไร
ไม่ใช่เรื่องที่จะแฟร์ต่อกันไหมหรือเปล่า อย่าให้เคนรู้เลยเพราะเคนเค้าหวงพุมากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
o13
-
ลุ้นแทบตาย
แต่รักคือความเข้าใจเนอะ :กอด1:
สุดท้ายพุก็ต้องยอมรับว่าขาดเคนไม่ได้จริงๆ กรี๊ดดดด :o8:
ยังอยากติดตามความรักของทั้งคู่ต่อไป
เชื่อว่าคนเขียนสามารถค่ะ สู้ๆๆๆๆ o13
-
แอร๊ยย คิดถึงพี่โบ คิดถึงน้ำพุ :กอด1:
FB นี่ทำให้คนทะเลาะกันมาเยอะแล้วเนอะ ปิด FB ก็ดีตรงที่มีเรื่องให้ทะเลาะกันน้อยลง
แต่ว่า...เมื่อไหร่เราจะได้อ่านล่ะ ถ้าพี่โบบอกว่าอีกนานแบบนี้ คงนานจริงๆ :o12:
รอต่อไปค่ะ :impress2:
-
คิดถึงพุ :กอด1:
รอติดตามนะคะ :pig4:
-
กรำ... ร้องไห้ฟรี อดนอนฟรี นอยด์ฟรี อดข้าวฟรี...เลยกรู
แต่ไอ้ของฟรีพวกนี้ ก็ทำให้ผมรู้ซึ้งล่ะครับ ว่าผมขาดไอ้เคนไม่ด้ายยย อ๊ากกกก
ชอบท่อนนี้ อิอิ :impress2: :mc4:
-
โถ ๆ พ่อคนอ่อนไหว กลัวถูกทิ้ง กลัวเคนไม่รัก
หารู้ไม่ เคนคงกลัวกว่าพุเป็นร้อยเท่า ก็เสน่ห์แรงเหลือเกิ๊น
เรื่องบางเรื่องที่เป็นประเด็นอ่อนไหว หัวเด็ดตีนขาดก็อย่าเล่า
เล่าแล้วพัง
-
เคนพยายามอย่างมากที่จะให้พุเป็นแม่บ้าน
โถ อยากหลงเสน่ห์ปลายจวักพุอ่ะดิ
...
-
โหหหห เคนต้องดีใจหน้าบานเว่อร์แน่ๆเลยอ่ะ พุคิดถึงขนาดนี้
ว่าแต่ผ่านมากี่ปี พี่พุก็ยังฮอตๆๆ แล้วก็ฮอต!!!ไม่มีตกจริงๆ
:กอด1: กอดพี่โบ :กอด1:
-
น้ำพุทำอะไรให้ เราก็กินอันนั้นแหล่ะ
น่ารักเกิน :กอด1:
-
:กอด1:
โอย ทั้งขำทั้งหวานค่ะ คุณโบว์ นึกว่าเคนหายไปทำอะไร นึกว่าจะทิ้งน้องพุหนีไปไหนเสียแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
สรุปว่าน้องพุนอยด์ไปเอง แต่ก็ดีที่ว่า มันเหมือนเป็นการย้ำให้พุรู้ว่าเคนสำคัญกับตัวเองแค่ไหน
-
สรุปน้ำพุเพ้อไปเอง ไอ่เด็กต่างดาวเอ๊ยยยยยยย ,, -*-
แต่มันก็ทำให้เราได้รู้ และคิดอะไรได้เยอะเลยใช่ไหมล่ะ
ก็ดีแล้วล่ะ จะได้รักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น คิดถึงกันให้มากขึ้น
แต่ที่ไม่ดีเลยก็เรื่องปิด FB นี่แหละ ช๊อคไปตั้งแต่ตอนที่แล้วแระ
ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ตามกะเค้านะ แต่แบบเสียดายอ่ะ ไม่มีแหล่งเม้าท์ T^T
พุใจร้อนไปนะ ไม่น่ารีบปิดเลย เสียดายยยยย สงสัยนี่คือตอนจบของจริง
ส่วนเรื่องมีคนดักเจอ เดินตาม ระวังนะเฮ้ยย เดี๋ยวโดนฉุดไปซวยเลยนะเออ
ปล.เคนน่ารักอ่ะ คุณแฟนแสนดี ><~
-
นึกถึงตอนที่พูกำลังเรียนมหาลัย แล้วเคนไปตามเฝ้า ตามคุม จำได้ว่าพุรำคาญเคนมากกก
หลบได้หลบดี เที่ยวไปกิ๊กกับคนนั้น คนนี้ เยอะไปหมด
แล้วดูตอนนี้ซิ.. พุมานั่งกินไม่ได้ นอนไม่หลับเฝ้ารอเคน
เฮ้อ...ก็ใช้เวร ใช้กรรมกันไปนะพุเอ๊ย
ขอบคุณโบว์มากจ๊ะ จะเข้ามาดูเป็นระยะๆ นานก็ไม่เป็น
-
:L2:
ผิดคาดตอนแรกนึกว่าน้องเคนจะโกธร
น้ำพุมาก แปลว่าน้องเคนใจเย็นขี้นเยอะ
เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว :เฮ้อ:
น้ำพุคราวหน้าทำอะไรให้นึกถีงใจน้องเคนด้วย
รักกันมากๆอย่างนี้ตลอดไปนะ
ปล.1 น้ำพุระวังตัวด้วยนะ ถ้ายังงัยก็ให้น้องเคนไปรับไปส่งซิ
ปล.2 น้องโบว์เดินหน้าหาแหล่งข้อมูลเต็มที่นะคะเอาใจช่วย ขอบคุณล่วงหน้าคะ
:pig4:
-
อร๊ายยยยยยยยยๆๆ..บอกได้คำเดียวว่า.."น่ารักอะ"..ไม่เห็นหน้าเคน :กอด1:กินข้าวไม่ลง....อู้ยยยยยยยยยยยหวานจริงไรจริงเอาใจสุดๆ...ทำอาหารให้แฟนกินอีกจะทำให้เคนหลงไปถึงไหนน้ำพุอิอิ........ดีจัง..ขอบคุณจ้าน้องโบ..รอได้คะขอให้น้องแบ้งค์ส่งข้อมูลเรื่อยๆนะคะ... :call:
-
special
LL
/
เจอคนกวนตรีนอีกและคับ... -*- ไอ้เชี้ยนี่มันมาจากไหนไม่รู้ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันที่คอนโด
ผมกับเคน ไปทำงาน เลิกงาน คนละเวลา แต่เวลาจอดรถ จอดข้างกัน เราสองคนมีที่ประจำคับ
ไอ้เคนอุตส่าห์หาที่ที่ลำบากที่สุดให้ (คือต้องวนไปจอดชั้นสูงสุด และห่างไกลลิฟท์มากที่สุด -*-) ด้วยเหตุผลว่า เราจะได้จอดรถใกล้กัน เหอๆๆ
คิดในแง่ดีก็ดี เผื่อเวลาผมตื่นทันจะได้เดินไปด้วยกัน (มั้ง) คิดในแง่ร้าย กูเหนื่อยอ่ะ กูขี้เกียจเดิน
ผมเจอไอ้บ้านั่นครั้งแรกที่ลิฟท์ เมื่อนานมาแล้วถ้าจำไม่ผิด คือก่อนที่จะมีที่จอดรถประจำ
ทีนี้วันนั้น ผมเมานิดหน่อย ไปสังสรรค์กับเพื่อนนั่นแหล่ะ มันบังคับขู่เข็ญลากผมไป T_T แล้วทีนี้เอาง่ายๆ ... ผมลงลิฟท์ผิดตึก
ก็ว่ามันแปลกๆ ไม่คุ้น แต่ก็ยังอุตส่าห์คีย์การ์ดติ๊ดๆ
แม่งงงงงงงงงไม่เปิดว่ะคับ งงคับ ยืนเป็นหมางงทีเดียว
ไอ้นั่นมันก็ยืนจ้องผมคับ คงคิดว่า เชี่ยนี่แม่งมั่ว มันเอาคีย์การ์ดอะไรมาเปิดประตูวะ ?
แล้วมันก็เดินแทรกผมมาสแกนคีย์การ์ดเอง
ติ๊ด~
ประตูเปิดออกทันใด หง่ะ มันอมยิ้มแล้วเปิดประตูเดินเข้าไปก่อน แต่ก็เปิดรอให้ผมเข้าไปด้วย โหว โคตรเจ้นท์ว่ะ ไม่กลัวกรูเป็นขโมยเลยเนอะ
และทันใดนั้นเอง
ผมก็ร้องออกมาแบบนึกขึ้นได้
"เชี่ยยย ผิดตึก!!!" o22 พูดจบวิ่งหนีเลยคับ อายเหรี้ยๆ
หลังจากวันนั้นมาเจอมันอีกทีเมื่อไม่นานมานี้ ก็ตอนเลิกงานวันหนึ่ง
ผมง่ะ เหนื่อย เพลียจากงานมากมาย ท้องร้องจ้อกๆ มาตลอดทาง คิดในใจ คำแรกที่เห็นหน้าเคน ผมต้องถามมันว่า
"เคน! หิวววว มีไรกินมั่ง หิวอ่ะ หิวๆๆ"
ถ้าเคนอารมณ์ดีก็จะสาธยายเมนูให้ฟัง แต่ถ้ารมณ์บ่จอย มันจะบอกผมว่า
"ไม่ต้องถาม ไปดูเอง" -*- ไร้เยื่อใยมั่กๆ ไอ้สาด
ไอ้เคนมันมีเรื่องให้เครียดได้ตลอดปีอยู่และคับ เรื่องผม (T_T เครียดเพื่อ?) เรื่องงาน เรื่องเพื่อน เรื่องสังคม เรื่องเงิน เรื่อง..............บลาๆๆ
บางทีก็เล่าผม บางทีก็ไม่เล่า นั่งเงียบ หน้านิ่วคิ้วขมวดคนเดียว ถามก็ไม่ตอบ แต่ก็ส่วนน้อยอ่ะคับที่ไม่เล่า ผมเป็นเหมือนส้วมให้มันระบายนั่นแหล่ะ พอมันได้พูดก็อารมณ์ดีขึ้น
ผมกลับมาก็เวลาปกติ แต่พอจะจอดรถที่ประจำดิ แม่ง....เสือกมีรถคันนึงมาเสียบแทนเฉยเลย
ผมเหยียบเบรคค้างดูด้วยความหงุดหงิด
ใครมาแย่งที่ประจำกูวะ!!!
อารมณ์เสียทันทีคับ แต่ช่วยไม่ได้ ก็เลย เลยไปจอดข้างๆ กัน ผลัดไปเสานึง
ผมลงจากรถ หน้าบึ้งมากมาย ยังไม่ทันเดินได้สามก้าว เจ้าของรถคันข้างๆ ก็เปิดประตูออกมา หันไปดูถึงเห็นว่าเป็นไอ้คนวันนั้น
คิดในใจอยากด่า ที่จอดรถมีตั้งมากมาย ทำไมมึงต้องมาจอดตรงนี้ด้วยวะไอ้สาด
"หวัดดีคับ" ผมชะงักที่โดนทักระหว่างรอลิฟท์ หางตาเหลือบมองนิดนึงแล้วฝืนยิ้มตอบ ยังไงกูก็มีมารยาทวะ แม่สอนมาดี
แล้วมันก็ถามผมพักตึกไหน จำได้ เมื่อตอนนั้นผมขึ้นผิด อะไรประมาณนี้ มันก็พูดไป ผมก็ฉีกยิ้มมุมปากนิดนึง แต่ไม่คุยกับมัน
พอเข้าตึกได้ แม่งก็ตามมาอีก... ผมก็งง เพราะมันไม่ได้อยู่ตึกนี้นี่หว่า
ยังไม่ทันได้ถาม มันก็เสนอหน้าบอกผมก่อนและว่า มาหาเพื่อนที่ตึกนี้ แถมชั้นเดียวกับผมด้วย
แม่เจ้า คิดว่ากูเชื่อดิ แต่ด้วยความสะเพร่า ผมใจเร็วกดชั้นไปก่อนแล้ว มันเลยรู้ว่าผมอยู่ชั้นไหน
สมองคิดแก้สถานการณ์อย่างรวดเร็ว ถ้าขืนแม่งตามไปถึงหน้าห้องทำไง มันต้องอ้างว่าห้องเพื่อนไปทางเดียวกันแหงเลย ทำไงดีกูๆๆๆ
พอถึงชั้นนั้น ผมคิดได้พอดี ลิฟท์เปิด ผมยืนนิ่ง รอให้มันออกไปก่อน
"อ้าว ไม่ไปเหรอครับ?" มันก็หน้าด้านไม่ออกก่อนอีก กำ -*-
"ครับ พอดีลืมของ"
"ลืมที่ไหนเหรอ?"
"ที่รถ"
"เอ้ย ผมก็ลืมเหมือนกันนี่หว่า ซื้อหนังสือมาอ่านอ่ะครับ ถ้าคุณไม่พูด ผมลืมสนิทเลยนะเนี่ย" เหอๆๆๆ ไอ้.............
ผมจำใจลงลิฟท์ไปอีกครั้ง หน้าเริ่มเครียดและ
มึง....อย่าเริ่มนะมึง ไอ้สาดดด ถ้ามึงวุ่นวายกับกู กูจะย้ายไปอยู่ที่อื่น
พอถึงชั้นล่าง ผมไม่เข้าลิฟท์ที่จอดรถดิ แต่เลือกเดินออกไปนอกอาคารแทน คือ....ถ้าตามมาอีก ผมจะฟันธงและว่ามันจะจีบ ผมรำคาญไอ้พวกอย่างงี้มากๆ ไม่มีเวลามาปวดหัวกับเรื่องแบบนี้อีกแล้วครับ
แค่เรื่องงาน ก็ไม่ค่อยอยากทนแล้ว ไหนจะเรื่องพ่ออีก ทำงานด้วยกันก็มีแต่อุปสรรค เฮ้อออ
ผมเดินก้าวเร็วๆ ออกมา โล่งอกเหรี้ยๆ ที่ไม่เจอตาม ไหนๆ ออกมาแล้วเลยแวะไปซื้อของเซเว่น
แต่กลับมาอีกที อึ้งคับอึ้ง
ไอ้เชี้ยนั่นมันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ข้างล่าง ตรงล็อบบี้ ผมชะงัก เดินกลับออกไปเหมือนเดิม
เซ็งเหี้ยๆ กูเหนื่อยแล้วนะ กูหิวข้าวด้วย T____T แม่งเอ๊ย
ผมกินของที่ซื้อมาจากเซเว่นรองท้อง (ทำบาปทำกรรมกูจริงๆ นะมึง!)
แอบเดินไปดูตั้งหลายครั้ง มันก็ไม่ไปไหนสักที
สุดท้ายผมเลยโทรเรียกเคนลงมา ชวนมันไปเดินเล่น
พอเคนลงมา สภาพแต่งตัวพร้อมไปเล่นกีฬาเลยคับ
"อะไร จะไปแล้วเหรอ? เรายังไม่ได้กินข้าวเลยนะ" ผมโวยมัน
"ก็หาให้แล้วไง หิวยังล่ะ รีบไปกินดิ แต่เดี๋ยวเดินเสร็จเราไปเลยนะ"
"เคนกินแล้วเหรอ?" ไม่รอกูเลยยย
"อืม กินและ ต้องรีบไป เพื่อนนัดเร็วอ่ะวันนี้" ผมหน้าบูดเป็นตูดหมายิ่งกว่าเดิม
"งานเสร็จยัง? ไปเล่นด้วยกันมั้ยล่ะ" มันชวนเพราะเห็นผมเริ่มไม่พอใจ
"หรือไม่ไป จะดูการ์ตูน?" ล้อกูอีก -*-
ที่จริงอยากตามมันไปเล่นด้วยนะคับ แต่ผมเหนื่อย ขี้เกียจออกจากบ้านแล้ว ส่วนใหญ่กลับมาไม่ลุยงานต่อ ก็พักดูอนิเมะซะมากกว่า
"เคน มีคนตามเราว่ะ" ผมบอกมันไปตรงๆ ดูดิ๊ พอบอกแบบนี้แล้วยังจะรีบไปหาเพื่่อนอยู่อีกมั้ย
"ใคร?" ไอ้เคนเปลี่ยนโหมด ถามเสียงเข้ม
"ไม่รู้แม่งดิ แต่มันอยู่ตรงล็อบบี้อ่ะ" ผมเล่าให้มันฟังหมดเปลือก เล่าจบ ไอ้เคนรีบเดินไปดูหนังหน้าทันที
แต่...
เอ่อ มันหายหัวไปและคับ
- -"
แต่ยังไม่จบแค่นั้น เคนมันยังอุตส่าห์เดินไปดูที่รถของไอ้คนนั้นด้วย
"พุ ทีหลังถ้ามาถึงแล้ว โทรบอกนะ เดี๋ยวลงมารับ"
"เหอะๆ จะดีเหรอ?"
"ดีดิ! หรือจะให้มันตามไปถึงห้องล่ะ"
"เอ่อ มันอาจจะไม่ได้คิดอย่างงั้นก็ได้นะ" ผมคิดไปเอง ไรแบบนั้น
"ไม่รู้ - แต่เราไม่ชอบให้มันมาตามอย่างงี้ ที่จอดรถมีตั้งมากมาย แต่แม่งจงใจมาเลือกตรงนี้ชัดๆ"
ไอ้เคนหัวเสียอย่างมากมาย มันพาผมไปกินข้าวข้างนอกแทน แล้วจบลงที่...ผมต้องไปเล่นบาสกับมันซะงั้น... -*- (แหง่ะ กูยิ่งเล่นกากๆ อยู่ อายเค้าอ่ะ)
แต่เคนมีกางเกงกับเสื้อสำรองในรถอยู่แล้วคับ ติดตรงที่รองเท้าอ่ะดิ ใส่ของมันไม่ได้ หลวม เลยต้องวิ่งทั้งรองเท้าแตะ เวรกำ สรุป เหมือนไปนั่งดูมันเล่นซะมากกว่า
เพื่อนมันก็ชอบแซวคับ ร้องเพลง พกเมียมาด้วยเหรอ พกเมียมาด้วยเหรอเนี่ยยยย สนุกสนานมากมั้ยเมิง...
ไอ้เคนเลยทำหน้าโหด บอกว่า อย่าแซวๆ เลยพากันหุบปาก แต่ก็ชอบยิ้มล้อเลียนกันคับ
มีเพื่อนมันคนนึงนั่งข้างผม ระหว่างรอเปลี่ยนตัว ก็ชวนผมคุย บอกว่า
"ขาขาวจังวะ ขาวกว่าหน้าผมอีก"
"มันไม่ค่อยโดนแดด ผมใส่กางเกงขายาวนั่งทำงานแต่ในออฟฟิศตลอด"
"ก็ใส่กันหมดล่ะคับ แต่นายขาวจริงๆ นะ ฮ่าๆๆๆ น้ำพุคงคิด เชี่ยนี่มาดูอะไรส้นตีนกู ฮะๆๆ"
"ประมาณนั้นล่ะคับ มาดูส้นตีนผมทำไม?"
"เอ๊า คิดจริงอีก ผมล้อเล่นนะ...ถามหน่อยดิ เคนขี้หึงป่าว?" ผมเหลือบมองไอ้คนที่พูดถึงนิดหน่อย มันกำลังมองมาทางนี้อยู่พอดี แถมชี้นิ้วขู่อีกต่างหาก
"ขี้หึงโคตรอ่ะ กลัวโดนมันเตะอยู่เนี่ย" เพื่อนเคนยิ้มกว้าง
"ไม่ต้องกลัวไปนะ ผมมีแฟนแล้ว จะแต่งอาทิตย์หน้านี้แล้วด้วย"
"อ่อ ยินดีด้วยคับ" ผมยิ้มตอบ ที่แท้การ์ดที่ได้เมื่อเดือนก่อน เป็นของไอ้คนนี้นี่เอง
"อย่าลืมมางานผมด้วยนะ บอกเคน มันก็ยึกยัก ไม่ชัวร์ว่าจะเอาแฟนมาด้วยป่าว ไม่รู้จะกลัวอะไร ทั้งที่เขาก็รู้กันหมดว่าใครแฟนมัน"
"ผมไปแน่คับ เจ้าบ่าวมาชวนอย่างนี้ไม่ไปได้ไง" พอเขาพูดแบบนี้ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเคนไม่ได้ชวน แค่เอาการ์ดมาให้ดู และบอกผมเฉยๆ ว่าเพื่อนมันจะแต่งงาน
ระหว่างกลับบ้าน ผมก็ถามเคน มันเจือกย้อนว่า "จะไปทำไม" เฉยเลย... -*-
"เค้ามาชวน ก็ต้องไปดิ"
"ใครมาชวนไปไหน พุก็ไปหมดเหรอ?"
"ไม่ใช่ นี่มันงานแต่งเพื่อนเคนนะเว้ย"
"ก็เพื่อนเราไง" โอเค เพื่อนมึง ไม่ใช่เพื่อนกู
"ทำไมไม่อยากให้ไป? ขอรู้เหตุผลหน่อยดิ๊"
"เปล่า ไม่ใช่ไม่อยากให้ไป" พูดจบมันก็ถอนหายใจเฮือกนึงคับ
"ฟ้ากับพ่อแม่เค้าจะไปด้วย เราเลยไม่อยากให้พุไปเจอ"
"เรอะ"
"เลี่ยงได้ก็เลี่ยงเหอะ ถ้าเค้าเห็นพุมากับเรา เดี๋ยวก็เข้ามาต่อว่าอีก" ตอนฟ้ากับเคนเลิกกันมันก็โดนสวดไปแล้วหลายชุดคับ เวลาออกงานเจอกันที่ไหนก็มากระแนะกระแหนไม่เลิก
เข้าใจอารมณ์เคนอยู่ แต่ก็น่าจะบอกกันดีๆ ตั้งแต่แรกดิ
"งั้นเคนไปคนเดียว ก็โดนคนเดียวดิ ไม่เอาอ่ะ เราไปด้วยดีกว่า"
"เราไม่อยากให้ใครมามองพุแบบเหยียดหยามเข้าใจป่ะ แค่เราเจอคนเดียวก็พอทนอยู่" พระเอกมากมึง
"คิดไรมากมาย ไม่เห็นแคร์เลย เราไม่ได้ทำไรผิด ไม่ได้ขอข้าวเค้ากินซักหน่อย ...ไงเราก็จะไปด้วย ลองมาว่าดูดิ เดี๋ยวจะสวนกลับเลย"
"เฮ่ย เค้าเป็นผู้ใหญ่นะ"
"เราพูดด้วยเหตุผล เคยใช้อารมณ์ที่ไหนล่ะ"
สรุปก็ได้ไปคับ แต่งตัวแนวผมเนี่ยแหล่ะ ไอ้เคนที่จริงก็ไม่ใช่แนวนี้ แต่พออยู่ๆ ไปก็เริ่มทำไรคล้ายๆ กันหมดแล้ว
ประมาณใส่กางเกงขาลอย เสื้อยืดทับสูทสีน้ำเงินเข้ม แต่งตัวถอดบล็อคเหมือนกันเป๊ะเลยคับ
เจ้าบ่าวเห็นถึงกับแซวว่าไอ้เคนเปลี่ยนไป เปลี่ยนแนวตามใจเมียรึเปล่า บลาๆๆ
ผมยิ้มรับอยู่แล้วคับ ก็เมียมันจริงๆ นี่หว่า น่าจะภูมิใจด้วยซ้ำนะ มันรักขนาดนี้
ส่วนไอ้เคนเก็กขรึม ไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ นิ่งๆ ตามสไตล์
ระหว่างถ่ายรูปหน้างานพร้อมเพื่อนมันคนอื่นๆ กันอยู่ ฟ้ากับแม่เค้าก็เดินทางมาถึงคับ ผมเพิ่งเคยเห็นก็วันนี้ แม่ฟ้าท่าทางจะรวยใช่เล่นเหมือนกัน เพชรเป็นเพชร
ฟ้าเห็นผมกับเคนก็ชะงักนิดนึง เห็นกระซิบกระซาบอะไรกันซักพัก แม่ฟ้าก็เดินลิ่วตรงมาที่เคน ทุกคนรีบยกมือไหว้กันหมด (ผมก็ด้วยนะ แต่โดนเชิดใส่ง่ะ T T)
** ปล.
ต่อจากนี้จะดราม่านิดหน่อย เพราะฉะนั้นคนเขียนขอไม่ดราม่า.... เหมือนกับเรื่องซื้อที่ที่ปากช่อง ซึ่งเคนไม่ได้ซื้อแล้ว เพราะพ่อแม่น้องเค้าไม่โอ
ถึงจะมีเงิน แต่ไม่ขอยุ่งเกี่ยวใกล้ชิดกับครอบครัวพุเด็ดขาด T T
H
ไหงจบงี้ - -"
ความพยายามของเรายังมีอยู่ค่ะ เพราะพวกไอ้แบงค์มันนัดมีตติ้งกันทุกเดือน เพื่อนกลุ่มนี้มีทุกแนวมาก ตั้งแต่พริตตี้ เด็กแว๊น เด็กร้านเกมส์ บัญชี ธุรการ เจ้าของกิจการส่วนตัว หมอ สถาปนิก วิศวกร ฯลฯ
มิตรภาพนี่มีทุกสาขาอาชีพจริงๆ ^^ ส่วนเจ้าคนแย่งที่จอดรถ ก็ยังป้วนเปี้ยนๆ อยู่ห่างๆ ไม่รู้งานนี้พุจะไป หรือเค้าจะไป หึหึหึ
ส่งท้าย อิอิ
"เคน เวลาถ่ายรูป ยิ้มยังไงเหรอ?" ผมกำลังนึกหน้าตัวเองตอนถ่ายรูปอยู่คับ ไปเจอเพื่อนมาหง่ะ แต่ก่อนหน้านั้นทะเลาะกับเสด็จพ่อ หน้าผมคงกล้ำกลืนน่าดู ทีนี้เลยอยากรู้ว่าไอ้เคนทำหน้าไง เพราะไม่เห็นมันจะเคยขยับมุมปากยิ้มเกินห้าองศาสักที (เฉพาะตอนถ่ายรูปนะ)
เคนหันมายิ้มให้ดูครับ ยิ้มกว้าง หน้าบาน ลักยิ้มบุ๋ม น่าร้ากกกกกกนะเมิง
"อย่างงี้เหรอ?" ผมยิ้มเลียนแบบมัน แต่ทำหน้าตลกๆ ไอ้เคนเห็น มันหลุดหัวเราะก๊าก เก็กหลุดต่อหน้าธารกำนัน เพราะเรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ในร้านอาหาร
"เคนแม่ง... ที่จริงไม่เคยยิ้มหรอก"
"เฮ้ย ยิ้มนะ ยิ้มให้ทุกวันเลย"
"หมายถึงตอนถ่ายรูปอ่ะ"
"อ่ะ ถ่ายดิ เดี๋ยวยิ้มให้ดู" เคนยื่นโทรศัพท์มันมาให้ผมคับ ผมก็สนองนี้ดมันไปหนึ่งแชะ
"เก็บไว้เป็นหลักฐาน เผื่อคนอื่นถามทำไมรูปนี้ถึงยิ้ม จะได้บอกว่ายิ้มให้แฟน" โห ไอ้เน่า 55
ผมส่งมือถือคืนให้เคนดูรูป มันผงะนิดนึง เพราะผมกวนตีนไม่ได้ถ่ายตรงปากมันคับ แต่เลยขึ้นมาอีกครึ่งจมูกบนขึ้นไป
"5555 ยิ้มไม่เห็นฟัน"
"ไม่เห็นทั้งปากไม่เห็นทั้งฟัน แต่เดี๋ยวกลับบ้านไป คนถ่ายจะโดนฟัน"
"ห้า.... ....ห้า.........ห้า.........." เริ่มหัวเราะไม่ออก
:L1:
-
เคนนี่สตาร์ทติดง่ายจริงๆ เกี่ยวกับคนที่อาจมาพัวพันกับน้ำพุ ขี้หึงขนาด
แต่ก็น่ารักนะ น้ำพุโชคดีแล้วที่เจอคนที่รักน้ำพุจริงๆ ส่วนเรื่องคนอื่นก็ปล่อยผ่านไปเถอะ
ไม่ต้องเก็บมาเป็นประเด็น อะไรบางอย่างมันก็ควบคุมไม่ได้
ทำได้ก็แค่หลีกเลี่ยง ดูแลกันและกันให้ดีที่สุดสำคัญกว่า
-
อะไรงงๆ จบแบบงงๆ(ป่ะ?)
คนอื่นช่างแม่งเหอะ อย่างที่พุว่าไม่ได้ขอข้าวเขากินสักหน่อย
คนสองคนรักกันถ้ามันไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อนหรือล้มตายก็อย่าได้แคร์
แคร์คนที่เขารักและคอยดูแลเราดีกว่า ส่วนชะนีฟ้าก็ไม่จบไม่สิ้น -*-
นางเป็นอะไรมากไหมเนี่ย หมดเคนเป็นไปแล้วจะไม่มีเอาหรือไงห๊ะ
ส่วนผู้ชายคนนั้น พุคงไม่ต้องถึงกับย้ายบ้านหนีหรอกมั้ง เหอๆ
เลี่ยงๆไปก็คงไม่เจอกันหรอกมั้ง หรือมันตามติดอะไรน่ากลัวกว่านั้น
ปล.เคนพุ เลิฟๆอ่ะ ><~ ขอบคุณพี่โบสำหรับข่าวคราวค่ะ ขอบคุณแบงค์ที่ขยันมีตติ้งด้วย ^^
-
โอ๊ย เคนยอดรัก พ่อยอดขมองอิ่ม ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้
ตอนนี้ทั้งหวานทั้งขม หวาน...เพราะว่าน่ารักจริงๆ ขม...เพราะจะมีดร่าม่าในตอนต่อไป (?)
ขอบคุณคุณโบว์มากค่ะ
ปล. แธ็งค์น้องแบ็งค์ด้วยค่า :กอด1:
-
โอ้ น้ำพุของเรายังฮ็อตไม่เลิก
สมควรที่เคนต้องดูแล ไม่งั้นไอ้พวกแมลงมาก่อกวน
ยังมีปัญหาอีกมากมายให้สองหนุ่มฟันฝ่า
อย่าท้อ แล้วก็อย่าปล่อยมือกันก็แล้วกัน
-
เป็นกำลังใจให้สองหนุ่ม
-
:impress3:เคนน่ารักอะ.....รอบคอบดี...พุบอกเคนหมดเลยเดียวนี้
ฮ่าๆๆๆ....กลายเป็นแมวล่ะ อิอิ...ให้กำลังใจทั้งคู่สู้
ๆคะ :กอด1: :L2:....ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี,, ขอบคุณน้องโบคะ. :3123:.มีมีตกันเคนตามไปอะเปล่าเนี่ย ให้กำลังใจน้องโบมาต่อด้วยคะ มาเรื่อย ๆ นะคะ อ่านตลอดจ้า. ***ดิท......น้องโบแนะนำสองหนุ่มไปเที่ยวจ้า..งานเยอะกันมากก็ไปเที่ยวกันนะจ๊ะน้องพุเคน..http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11674652/E11674652.html
สวยดี
-
เป็นกำลังใจให้น่ะคะ
เลิฟเคน พุ :L1:
-
กำลังมันส์ ตัดฉับ แอร๊ยยยยยยยย อย่าได้มาแหยมนะยะชะนี เดี๋ยวเจอสวน
เราไม่เห็นต้องแคร์คนอื่นเลยเนอะ แต่แคร์กัน(เคน)และกัน(พุ) ก็พอ
ใครมาตอมพุไม่ได้หรอก อิอิ คนของเค้าหวงของของเค้า
-
หญิงฟ้ากับแม่ของนางเนี่ยชักจะเยอะไปและ ไม่จบไม่สิ้น อิพวกตัวโกง ฮึ่ยยย!!!
เคนกับพุไม่ต้องสนใจเนอะ "แค่เธอก็พอ" เน๊อะๆ
:กอด1: ขอบคุณค่ะพี่โบ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ตอนต่อไปจะดร่ามาเหรอ
เอาแบบซอล์ฟๆนะ
เอาแบบมีหวานปนด้วยจะดีมาก
ปล.ขอมากไปหรือเปล่า
:pig4:น้องนะคะที่ตามเรื่องมาแต่งจนได้ love love
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก่ ชอบบบบ หาตออนพิเศษยังไงคะ
-
น้ำพุกับเคนน่ารักอีกแล้วววว :impress2:
เรื่องดราม่าก็ไม่นิยมเสพเหมือนกัน แต่ก็ขอให้ทั้งคู่เจอแต่ความสุขเท่าที่จะเจอได้แล้วกันเนอะ :กอด1:
ไอ้คนที่จะจีบน้ำพุนี่หล่อได้เท่าเคนหรือเปล่าคะ ถ้าไม่ก็ถอยเหอะนาย สู้เคนไม่ได้หรอกย่ะ o18
-
^^...ข้อความที่น้องโบมาตอบหายไปตอนเล้าล่มอะ...เสียดาย.. :z3:..!!!!#น้องโบไว้เขียนตอนหวานๆก็ได้จ้า^ _ ^.อะอ๊ะ..มีไปเที่ยวหอศิลป์อู๊ยยยยย :impress3:!!!!!!...(อยากอ่านอะ...ทำหน้าอ้อนๆน้องโบอิอิ..)..//เคนเคยพูดไว้ว่าครอบครัวให้ช่วยอะไรเค้าก็เต็มที่..โตๆกันแล้วไม่น่าจะมีอะไร.....คนเป็นพ่อแม่ก็คงอยากให้ลูกมีความสุขจริงมั๊ย?พิสูจน์ตัวเอง....//ชอบเพื่อนเคนอะ.. "แต่งตัวตามใจเมีย"...น่ารักอะ...น้องพุอย่ามัวแต่ทำงานมากนะจ๊ะ...พักบ้างไรบ้างเดียวซุปเปอร์แฟนเคน...งอนน้อยใจน๊า~~~~~ไปเที่ยวบ้างพักผ่อนบ้างแพคคู่ •_________• สู้ ๆ LoVe ^ :กอด1:^ lOvE..jA
-
คอมเม้นที่เค้าเขียนไว้อย่างยาวยืด มัน"หาย"ไปง่าาาาาาาาาาาาา :o12:
คุณโบอ่านทันมั้ย?? ฮืออออออออออออออออ
เอาอีกรอบดีมั้ย แต่เค้าเหนื่อยจังเลย ทำงานเยอะ ไหนจะป่วยอีก นี่มันปีชงใช่ม๊ายยยยยย :o211:
เอาสั้นๆง่ายๆได้ใจความนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ทั้งพุและเคนเสมอค่า เรื่องของคนสองคน ก็ต้องมีแค่คนสองคนเป็นตัวแปร
คนอื่นถามว่ามีความสำคัญกับชีวิตมากน้อยแค่ไหน มันก็ต้องมี แต่...เรื่องของคนสองคนเนี่ย
คนที่สามสี่และห้า เข้ามายุ่ง มันก็ไม่ใช่เรื่องของคนสองคนสิคะ
งงมั้ย?? เค้าก็งงนะ (???)
:laugh:
ไปละ รักพุ เลิฟเคน ชุบุชุบุ :กอด1:
-
เป็นแฟนคลับคุณโบตั้งแต่พี่ต้าน-น้องอิฐ แล้วแต่ยังไม่แสดงความชื่นชมคุณโบเลยเพราะไม่ได้สมัครสมาชิกพึ่งจะไดฤกษ์สมัครจึงเข้ามาเม้นท์คุณโบเจ้าแรก เรื่องราวของน้ำพุทำให้ไม่ยอมหลับย
อมนอนลุ้นว่าน้ำพุ-เคน real รีเปล่า ตอนนั้นเริ่มอ่านช่วงเดือนมี.ค ปีที่แล้ว(54)เป็นช่วงที่ 4 คนหลักๆ เคน-พุ-ซี-นัท(เถื่อน)พัวพันกันยุ่งวุ่นวายตอนนั้นแอบเชียร์พี่ซีคือคิดว่าตัวเราเป็นพุก็เลยรำคาญเคนเหมือนพุในขณะนั้นพอเรื่องราวผ่านไปจึงพบว่าพี่ซีแม่งคล้ายๆซาตานใ
นคราบเทพบุตร คือน้ำพุเราคุ้นเคยนิสัยอยู่แล้ว แต่พี่ซีแม่งสร้างภาพเลยรู้สึกไม่ดีเพราะพี่ซี ตอนที่พุต่อยหน้าพี่ซีแล้วสะใจจริงๆ พี่นัท(เถื่อน)คือในความรู้สึกเขาเหมาะจะเป็นพี่ชายอยู่แล้วคือคอยแนะนำ ตักเตือน และให้แง่คิดดีๆแก่พุ ถึงจะไม่รู้จุดประสงค์ของแกก็เถอะและแกเป็นคนที่ยอมรับการตัดสินใจของคนอื่นได้ดี เคนคือ Rare Item ของน้ำพุ รักมาก หวงมาก ห่วงมาก หึงมาก หื่นมาก ถ้าเป็นไปได้คงอยากตัวติดกับพุตลอดเวลาแต่ตั้งแต่กลับมาคบกันเป็นแฟนอีกรอบคู่รักคู่นี้ต่างรักกันอย่างมีสติมากขึ้น มีเหตุผลกันมากขึ้น ต้องขอบคุณ คุณโบที่นำเรื่องราวที่มีแง่มุมหลากหลายมาให้อ่านกัน (ชอบครูเมฆกะน้องมายด์ก็ด้วย)
-
เก๊ามารอตอนต่อไป อยากอ่าน o18
-
อ้าวววว มีมาตงมาตอบด้วยหรอ ??
พลาดดดดดดด T^T
-
เคนน่ารักเวอร์ น่าัรัก น่ารัก น่ารักมากกกกกก
ชอบไอ้ประโยคนั้นมากเลย "กลับมาหาเคนก็พอ" โอ้ยยย ตายยยย ตายยยย พระเอกสุดดดดดดดด :impress2:
แอบสารภาพนิดนึง เค้าหยุดอ่านไปช่วงนึงด้วยแหละ
น่าจะช่วงประมาณพี่ซีพี่นัทเถื่อนมีบทเยอะหน่อยแบบใกล้ๆจะเลิกกับเคนอ่ะ
คือใจเราอ่ะ คิดอยู่ตลอดว่าเคนเป็นพระเอก ไม่รู้ดิ ทั้งๆที่บางการกระทำมันก็ไม่ใช่แล้วใช่ป่ะ
เพราะเคนกับพุช่วงนั้นไม่เหมือนคนรักกันเลย แล้วพอพี่ซีพี่นัทเริ่มมีบทบาทมากขึ้น
ประกอบกับพุก็กิ๊กเยอะเสียเหลือเกินนน แบบเฮ้ยย นี่อ่านมานานมากแล้วนะ พุเจอคนถูกใจมาเยอะจนฉันไม่นับแล้ว
แต่สรุปว่าใครเป็นพระเอกฟร่ะ จะได้เชียร์ถูก หรือพระเอกจะยังไม่โผล่ก็ไม่แน่ (ไอ้ที่ทำให้หยุดอ่านคงเป็นตรงนี้แหละ พระเอกอาจจะยังไม่โผล่ 555)
แต่ใจก็ยกธงเชียร์เคน เคนเท่านั้นนน เคนonly~ only only เคน 555555
แต่ก็เหนี๊อยยเหนื่อย ลุ้นจนท้อ ไม่หนักหัว แต่หนักใจ (ยืมน้องเทน 55)
ไม่เห็นหนทางที่พุจะกลับมาพิสวาทเคนได้เลยอ่ะ ยิ่งเคนให้ใจเยอะเท่าไหร่ ใจพุยิ่งห่าง
ฟีลนี้มาหัวก็แว้บไปถึงน้องอิฐก่อนมาเจอพี่ต้านอ่ะแบบชีวิตวุ่นวาย ความวัวไม่ทันหายความควายดันเข้ามาแทรก
อะไรจะต้องเกี่ยวพันธ์กับคนเยอะขนาดนั้นน ปวดหัว+เครียดตายเลยยย แต่ของน้องอิฐรู้อนาคตไงเพราะเป็นการเล่าย้อนหลัง
ของพุเหมือนทางข้างหน้ามันมืดอ่ะ ไม่ใช่ไม่มีทางเดินนะ แต่มองไม่เห็นทาง
รู้สึกเหมือนตัวเองเดินกับพุมานานแล้วก็เหนื่อยจนขอออกไปพักอ่ะ
เหมือนวิ่งมาราธอนมาครึ่งทาง แต่ตัวเองไม่รู้ว่าตอนวิ่งไปอีกแค่ไหน ฟีลแบบ ไม่ไหวแล้วค้าาาา :z3:
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถ้าหล่อนกลับมาอ่านอีกไม่กี่ตอนหล่อนจะเจอกับ "กลับมาหาเคนก็พอ" โอ้ยย ยกมือสองข้างกำหมัด ทุบขึ้นทุบลง มันแบบ ไม่ไหวแล้ววว :m1:
ยิ่งพอรู้ว่าเป็นเคนยิ่งฟีลกู๊ดดดดด คือพอพุรู้ว่าตัวเองรักเคนอ่ะ เราแบบ นี่แหละ ใช่เลย พระเอกสินะ โอตส์!
แล้วพอพุคืนดีกับเคนที่โรงบาล ฟีลมันบอกเลยว่า พุจะมั่นคงกับรักครั้งนี้ไปอีกนาน ใจมันบอกว่า จะแฮปปี้เอนดิ้งแล้ว
หลังจากคืนดีกัน เคนกับพุก็น่ารักมากกกๆ คู่เดียวกับตอนกลางๆเรื่องจริงป่ะเนี่ย 5555
น่ารักทุกตอนเลย คือทุกตอนที่อ่านมาเนี่ย ไม่รู้จะให้คำว่อาะไรนอกว่า "น่ารัก"
แต่พุอย่าน้อยใจหรือหึงนะ คำที่เค้าชอบหลุดปากตอนอ่านคือ "โอ๊ยย เคนน่ารัก" 55555555
__
อ่านเคนพุแล้วนึกถึงเพลงเพลงนึง
มีท่อนนึงบอกไว้ว่า "เป็นความผิดของเวลาที่ทำให้เราต้องพรากกัน"
มันใช่เลยอ่ะ ถ้าพุเจอเคนช้ากว่าเดิมสัก 5 ปี พุึคงไม่หนีเคนเอาเป็นเอาตายแบบนั้น
เพราะตอนพุยังเด็ก พุก็รู้สึกว่ายังไม่อยากผูกมัดกับใคร แต่เคนดันจริงจังมากๆ
ทั้งๆที่ตอนนั้น (หรือหลังจากนั้นหน่อย) พุเองก็รักเคน
มันดูเป็นเพราะความเลื่อมล้ำทางเวลาจริงๆอ่ะ เหมือนเขาเจอกันเร็วไป
แต่ก็ไม่แน่นะ อาจจะดีกว่าเจอกันช้าก็ได้ เพราะถ้าไม่เจอกันตั้งแต่ตอนนั้น
ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าระหว่างนั้นเคนจะเจออะไรมาก่อน จะอยู่ว่างๆเฉยๆเหงาๆรอพุมาเจอ รอพุมาหยุดที่เคนหรอ 55555
ไปอ่านตอนพิเศษต่อก่อนะคะ :bye2:
ปล. o13
-
อ่านจบแล้ว เรื่องแหวกแนวดี ชอบนะ และยังรออ่านต่อ ฮ่าๆ
-
มารยาหญิงมันช่าง 10000 เล่มเกวียน T_T
ยังไม่ทันหายเซ็งเจอคนตามที่คอนโด ที่ทำงานแม่งเจอ ญ. หลอกอีก ปกติผมไม่มีเรื่องไรที่ทำงานเลย ขนาดเจ้านายยังไม่กล้าด่า 55 แต่เริ่มด่าแล้วไปทำงานสายคับ
ปกติผมก็นิสัยไม่ดีตื่นสายอยู่แล้ว สายตั้งแต่ประถมยันทำงานเลยคับ เสียใจอุตส่าห์ไปบอกเคนว่าโดนดุ มันว่าไงรู้ป่าวครับ
"โดนซะบ้าง น่าจะโดนมาตั้งนานแล้ว พุไปโคตรสาย..เรายังสงสัยอยู่เลยว่าไปสายขนาดนี้ ทำไมเค้าไม่ว่าอะไรเลย"
เป็นชุดคับเป็นชุด -*-
"โห เคน...นาฬิกาที่ทำงานมันเร็วนี่หว่า"
"ไม่ต้องโทษนาฬิกาเลย เราปลุกก็ตื่นได้แล้ว แต่นี่ปลุกแล้วนอนต่อ นอนต่อห้านาทีสิบนาทีมันจะได้อะไร ปลุกจนไม่อยากจะปลุกแล้ว"
".............." หงอยเลยกรู มึงทำไมบ่นกูเยอะขนาดนี้
"ไม่เข้าข้างหรอกนะ" ประโยคตบท้ายคับ แหงะ่
ไปทำงานแรกๆ สร้างภาพไงครับ ทันเวลาอยู่ แต่หลังๆ นอนดึก ติดบอล ตื่นไม่ทัน และคิดว่าไม่ทันก็ช่างหัวมันคับ เป็นไงล่ะ เหอๆ
ส่วนใหญ่ผมทำงานกับพี่ๆ ที่มีลูกมีเมียแล้วคับ ไม่มีเมียอยู่คนเดียว ไอ้น้อง ก. กำลังอยากจะยัดเยียดไอ้น้องเทนให้เป็นเมียมัน แต่ก็สงสารน้อง ก. อ่ะ
สงสารน้องแว่นด้วย เมื่อไหร่จะพบทางสว่างสักที
ไม่อยากจะด่ามัน... ไอ่เทนมันเอา ผญ. มา XYZ ที่ห้องด้วยคับ แถมเอามาเวลาเคนไม่อยู่ คือตอนที่มันไปเล่นบาสไงคับ
กว่าจะกลับก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน มันเล่นบ้าอะไรขนาดนั้นวะ บ้าพลังรึไง
ส่วนผมเหรอคับ อยู่ห้องดิ จะให้ผมไปไหนง่ะ ผมต้องนอนเก็บแรงดูบอลยูโรงัย T__T
แต่นอนไม่ค่อยหลับคับ แม่งเสียง ผญ. ร้องอย่างดัง!!! ครวญครางได้น่าหวาดเสียวตามเป็นอย่างยิ่ง *--*
แม่งขนาดกูยังไม่ร้องดังขนาดนี้ 55
นอนไม่หลับก็นั่งฟังแม่งเลย 55 ซาวน์แทร็คสุดยอดมาก
ไอ้เทนมันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ -*-
ก่อนเคนกลับประมาณครึ่งชั่วโมง พวกนั้นก็เสร็จกิจ ไอ้เทนรีบส่ง ผญ นั่งแท็กซี่กลับบ้าน ย้ำ ส่งแค่ขึ้นแท็กซี่เท่านั้น แล้วก็ขึ้นห้องมาทำหน้าทำตากวนส้นตรีนใส่ผม
ประมาณว่า กูแน่ไหมล่ะ กูแน่ไหมล่ะ กูได้ ผญ. สวย
แสรด -*- กูก็ได้ ผช. น่ารักเหมือนกัน ไม่อยากจะคุย
"อย่าเที่ยวเอาเรื่องผมไปบอกเคนล่ะ เข้าใจป่ะ?"
"จะบอก"
พูดจบมันย่างสามขุมเข้ามาทำท่าจะเตะผมเลยคับ อ๊าก ถอยก่อนดิ
"อย่านะเว้ยๆ ไม่เล่นนะเว้ย"
"เคนรู้ พี่ตาย!"
กลัวจะแย่แล้วมึง ไอ้สาด -*- ไม่พูดก็กลัวเด่ะ พอเคนกลับมา... มันก็เหนื่อยๆ คับ มานอนดูบอลกับผมได้สักพัก แม่งหลับ
ผมก็พยายามไปกวน ปลุกมัน บีบจมูก บีบปาก จิ้มแก้ม จับนม จับไข่ เตะตูดให้มันตื่นมาดู แต่มันเจือกถีบผมกลับ เอามือไปใกล้ก็ปัดออกแบบรำคาญ 55 ขำไอ้เคน
ผมก็ได้แต่นอนยิ้มมองมันขมวดคิ้วหลับ
พอผมมีทีท่าว่าจะก่อกวนมันต่อ มันก็จะกลิ้งตัวมาทับผมแล้วจี้เอวอย่างรุนแรง T T
เจอจี้แล้วไม่กล้าแกล้งต่อเลยคับ ทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ
แต่ตอนดีๆ มันก็น่ารักนะครับ ผมโดนยุงกัดที่ตีน ก็บอกให้มันเกาให้
"เคน ยุงกัดตีนอ่ะ เกาให้หน่อย" ยังไม่ทันบอกตำแหน่งมันก็เกาที่หลังเท้าให้ผมแล้วคับ ตามองทีวี มือเกามั่ว
"ลงมาอีกๆๆๆ ลงมาๆ ข้างล่างนิ้วโป้งมาทางซ้าย ซ้ายอีกๆ นั่นแหล่ะๆ เกาเลยๆ"
"เกาเองไม่เป็นรึไง" มันหันมาว่า แต่ก็เกาให้คับ 55 หายามาทาให้ด้วย น่ารักที่สุดในโลกกก
ตอนเคนหลับ ไอ้เทนก็มานั่งดูด้วยนะคับ เรียกว่าดูด้วยกันทุกแมตช์ก็ว่าได้
"เล่นบอลกันมั้ยเพ่?" ไอ้เทนชวนพนันบอลคับ
"จะเล่นเท่าไหร่?"
"สิบบาท"
"แสรด สิบบาทกรูไม่เล่นหรอก กูเล่นสิบเอ็ดบาท"
"ฮ่าๆๆ 11 บาท ก็ 11 บาท ผมแทงสเปนนะ"
"ทีมโปรดกรู มึงแย่งกรู ไอ้ขี้โกง" ผมชอบดาวิด ซิลวาอ้ะ ตัวเล็ก น่ารัก เลี้ยงบอลก็เก่ง
"ต่อให้ครึ่งลูกก็ได้"
"เออๆ โปรตุเกสก็ได้วะ แต่พี่ไม่ชอบไอ้โด้อ่ะ ไอ้นี่แม่งแอคติ้ง"
"อ้าว นึกว่าชอบแบบหล่อล่ำ"
"หึ ชอบน่ารักๆ แบบน้องแว่นอ่ะ" ผมแซวมัน แต่ไอ้เทนเจือกทำหน้าเซ็งใส่ แล้วมันก็สร้างงานให้ผมโดยการปลุกเคนแล้วฟ้องว่า
ผมชอบแฟนมัน
"เคนๆ พี่น้ำพุมันจะแย่งไอ้แว่นแฟนเทน"
"อ้าว เฮ้ย" ไอ้เคนตื่นขึ้นมาแบบรำคาญ แล้วด่า... ด่าไอ้เทนนะไม่ใช่ผม
"มีหน้าไปเรียกเค้าว่าแฟนอีกเหรอ ไม่รักก็ไปหลอกเค้าอยู่ได้นะมึงอ่ะ"
"รู้ๆ กันอยู่ ไม่เรียกว่าหลอกหรอก... แต่ถ้าบางคนเคยหลอกบางคนอ่ะไม่แน่" และแล้วก็ชิ่งกระทบมาโดนกูอีกจนได้ -*-
เรื่องไอ้เทนพอเหอะ มันอ่ะตัวสร้างความร้าวฉาน แต่ผมไม่หวั่นไหวหรอกนะ ผมทำทุกอย่างด้วยความจริงใจเสมอ
ถึงจะแอบเหล่มองคนน่ารักบ้างเป็นบางที แต่ผมไม่เคยนอกใจเคนอีกเลย ถึงจะมีคนเข้ามาแล้วผมอยากเล่นด้วยแค่ไหน ผมก็ไม่เล่น
พอนึกถึงหน้าเคนแล้วทำไม่ลง ผมไม่อยากเห็นมันเสียใจเพราะผมอีก
อย่าว่าแต่คนอื่นเลย ไอ้เทนเองก็เหอะ ถึงมันจะไม่แสดงออกแต่บางทีก็รู้สึกว่ามันเอาใจใส่เรื่องของผมอยู่เหมือนกัน
มีวันหนึ่งผม เคน ไอ้เทนไปซื้อของด้วยกันที่โลตัสครับ ตอนแวะกินข้าว มันก็ควักลูกอมออกมาถุงนึง
บอกว่ามีคนซื้อมาให้จากเจแปน พอเห็นเป็นของนอก ผมแกะใส่ปากเลยครับ
เห็นสีครีมๆ นึกว่ารสนม ปรากฏไม่ใช่ มันเป็นรส ......ชีสสสสสสสสสสส!!!!!!
คือว่า ผมเกลียดชีสมากมาย กินทีไรจะอ้วกแตกทุกที
พอเคี้ยวๆ ไปแล้วรู้ว่าเป็นชีส สีหน้าเปลี่ยน ผมสำลักแต่รีบกลืนทันที ...มันเหม็นขึ้นจมูกผมเลยสำลักคับ น้ำหูน้ำตาไหล พะอืดพะอม กลืนแทบไม่ลงด้วย ทรมานเหรี้ยๆ
"ฮ่าๆๆ แค่ลูกอมเม็ดเดียว ทำพี่น้ำพุร้องไห้ได้ด้วย แม่งเจ๋งว่ะ อันนี้" ยังๆๆ ไอ้เทน มันยังไม่สำนึก
"เฮ้ย เคยบอกแล้วนะว่าไม่ชอบชีส ยื่นมาให้ทำไมวะ" ผมเคยโวยวายที่เจอชีสในตู้เย็นคับ ไอ้เทนเคยซื้อเอามาไว้กินกับขนมปัง แค่เห็นก็แหยงแล้ว
"แล้วกินทำไมล่ะ"
"ก็ใครจะไปรู้ มึงน่ะแกล้งกูไอ้เทน" บางทีผมก็กูมึงกับมันแล้วครับ หน้าอย่างกวนตีน พูดเพราะด้วยไม่ได้หรอก
"โห แค่นี้มึง-กู ...รู้แล้วว่าไม่ชอบชีส ไม่ชอบน้ำทุกอย่างที่ปั่นกับนม ไม่ชอบข้าวโพดอ่อน ไม่ชอบมะเขือเทศ ไม่ชอบเต้าเจี้ยว ไม่ชอบฟองเต้าหู้ ขนุน น้อยหน่า ตำซั่ว ตำมั่ว ตำปูปลาร้าไม่กิน ของเผ็ดไม่กิน เปรี้ยวก็ไม่แดก....แม่งเอ๊ย เลี้ยงยากชิบ เรื่องมากได้อีกว่ะ ขนาดหมาที่บ้านยังเลี้ยงไม่ยากเท่านี้" แม่งหลอกด่ากูอีก สาด แต่ผมฟังผมยังอึ้งว่ามันพูดถูกทุกอย่าง แถมจำได้ด้วย ไอ้นี่... กูคิดนะ ดีที่เคนไปห้องน้ำไม่งั้นมีสงสัยแน่
"ลืมไปอย่างเปล่าวะเทน?" ผมแกล้งถามมันกลับ
"ไม่ลืม หรือไม่ก็รู้เท่านี้ มีอะไรที่ไม่ชอบอีกล่ะ?" เทนยักคิ้วยิ้มแบบภาคภูมิใจที่มันจำได้
"ไม่ชอบมึงไง "
พูดแบบนี้จบไหมมั้ย? ไอ้เทน ผมยอมรับว่ามันก็เป็นคนดูดีคนหนึ่ง กวนตีนปนเถื่อนๆ คงสเปคหลายคน อยู่ด้วยแล้วคงไม่เหงากัดกันทั้งวัน
แต่คนแบบมันผมก็เจอมาบ้างแล้วครับ ความสนุกตื่นเต้นชั่วคราว สำหรับผมมันพอแล้ว มันสนุกมามากพอแล้วครับ
ผมรู้มันก็ไม่ได้อยากเป็นมือที่สามหรืออะไรทำนองนั้น อย่างมากก็แค่มอง หาเรื่องมาคุย ผมว่ามันก็คงอึดอัดตัวมันเองเหมือนกัน ทำไปทำไมก็ไม่รู้
แต่การอยากมีตัวตนในสายตาของคนที่ไม่มีสิทธิ์ มันจะทำอะไรได้บ้างล่ะครับ ? ...ก็ทำได้แค่นี้
ผมเองก็ไม่อยากยุ่ง มันจะทำอะไรก็เรื่องของมัน ผมห้ามความรู้สึกใครไม่ได้ นอกจากไม่สร้างโอกาสหรืออะไรที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกมีความหวัง
ที่อยู่กันสามคนนี้ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่บ้านเคน ส่งไอ้เทนมาเป็นไม้กันหมา มาเป็นสายสืบอะไรหรือเปล่า...
ที่บ้านแม่ผมก็บ่นให้ผมออกมาอยู่คนเดียวเหมือนกัน เพราะไปอยู่กับเคนอย่างงั้น เดี๋ยวที่บ้านเค้าจะหาว่าไปเราไปเกาะลูกเค้ากิน ยิ่ง ผช.กับ ผช. เค้ามองลบอยู่แล้ว
ถึงเราจะทำงานแล้วแชร์เงินกันใช้ก็เหอะ เค้าไม่ได้มารู้กับเราด้วย แม่ผมไม่อยากให้ผมโดนคนอื่นว่าลับหลังเสียๆ หายๆ
อีกอย่าง... พ่อผมเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมผมไปอยู่คอนโดคนอื่น ทั้งที่คอนโดตัวเองก็มี
แม่ผมห่วงตรงนี้ด้วย อย่างที่เคยบอก ไม่แต่งงาน ไม่มีแฟน ไม่เป็นไร แต่พ่อผมไม่ยอมให้ผมคบ ผช.แน่ๆ T_T
อาจมีย้ายบ้านครับงานนี้ แต่เคนคงไม่ยอมแยก... มันอาจจะมาอยู่กับผมมั้ง เดี๋ยวดูก่อนละกัน
ส่วนเรื่อง ผญ. เด็กใหม่คับ อายุเท่ากัน มาวันแรกก็โดนหลอกให้ไปส่งบ้านเลย บอกบ้านไกล ไม่มีรถ ปวดท้องเมนส์ ผมคนดีต้องส่งอยู่แล้วคับ
วันต่อมา... พี่ที่ทำงานบอกวันสัมภาษณ์เค้าขับรถมานะ ผมงง อ้าว ไหนบอกกรูไม่มีรถ นั่งรถเมล์ ชีวิตแลดูลำเค็ญ ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดี
สรุป โดนหลอกป่าวว่ะตรู
แต่ดูท่าทางเค้าก็ใสซื่ออยู่นะ หรือผมอคติไปเอง เหอๆๆ
็H
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านและชื่นชอบนะคะ รีที่แล้วหายไป... ไม่เป็นไรเนอะ :pig4:
-
แอบชอบโหมดเคนจอมเกา อิอิ :laugh:
แธงค์คุณโบว์ค่ะ
-
หลีกเลี่ยงชะนีอ่อนแอที่เห็นพุเป็นหลักพึ่งพิงได้ เพราะมันคือหายนะสำหรับชีวิตคู่
ส่วนเทนไม่มีคำใดจะกล่าว สงสารก็แต่น้องแว่น เฮ้อ ทำกันได้ลงคอ
-
เคนน่ารักง่า เกาเท้าให้น้ำพุด้วย จะมีซักกี่คนที่ยอมทำให้แฟน :o8:
ส่วนไอ้น้องเทนบางทีก็สงสาร บางทีก็อยากเตะ :z6:
คิดถึงพี่โบ กอดพี่โบ มาต่อน้องนีออนกับพี่เมฆด้วยนะคะ :กอด1:
-
เคนน่ารักจัง
พุดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ :กอด1:
-
น้องผู้หยิงนี้ยังงัย แอบคิดอะไรรึป่าว
-
...น่ารักทั้ง่คู่ ผ่านทุกข์ ผ่านสุขกันมาเยอะ และอาจจะด้วยวัยวุฒิ ที่มีมากขึ้น
...ทำให้รู้ผิดรู้ถูก จะทำอะไรก็ไตร่ตรอง โดยเฉพาะน้ำพุ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ดูแลเอาใจใส่เคนมากขึ้น
...ถ้าแยกออกมาอยู่กัน สองคนก็ดีนะ ถ้ามีปัญหาก็ค่อยๆๆแก้ไป ครอบครัวก็สำคัญ แต่ยังไงชีวิตก็เป็นของเรา
...เลือกทางชีวิตเองได้ ต่อไปพ่อแม่ก็ต้องเข้าใจ ยังไงก็ขอให้รักกัน ซื่อสัตย์ และมั่นคงต่อกันตลอดไปนะจ๊ะ
...อ่านมาหลายๆๆตอน น้องพุ เริ่มมีความรักที่แท้จริง กลัวการถูกทิ้ง มีความมั่นคง มีความมั่นใจ และภูมิใจในความรักที่เคนมีให้
...ขอให้เข้าใจกัน ประคับประคองความรักกัน ให้ยืนยาวตลอดไปนะจ๊ะ ขอบคุณน้องที่เอาเรื่องของพวกเค้ามาเล่าให้ฟังด้วยจ้า :กอด1:
-
เรื่องผู้หญิงไม่ใช่กิจธุระของพุเลยนะ
มาเองได้คงหาทางกลับได้เองแหละ
ดีใจแทนเคน ที่พุมีความคิดเป็นผู้ใหญ่และจริงจังกับชีวิตคู่มากขึ้น
ส่วนน้องเทนซักวันคงเจอคนที่ใช่
-
เคนน่ารักๆๆๆๆๆ. :impress3:..เกาให้แฟนด้วยอิอิ พุมั่นคงดีแล้ว :กอด1:..... อย่าไปยุ่งกะ ผญ. คนนั้นเลยเพิ่งมา.....แอบแีรงงงงค์ซัะแล้วก็รู้ว่าเค้ามาแบบนี้ตัดไปเล่ย .....
-
...น่ารักทั้ง่คู่ ผ่านทุกข์ ผ่านสุขกันมาเยอะ และอาจจะด้วยวัยวุฒิ ที่มีมากขึ้น
...ทำให้รู้ผิดรู้ถูก จะทำอะไรก็ไตร่ตรอง โดยเฉพาะน้ำพุ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ดูแลเอาใจใส่เคนมากขึ้น
...ถ้าแยกออกมาอยู่กัน สองคนก็ดีนะ ถ้ามีปัญหาก็ค่อยๆๆแก้ไป ครอบครัวก็สำคัญ แต่ยังไงชีวิตก็เป็นของเรา
...เลือกทางชีวิตเองได้ ต่อไปพ่อแม่ก็ต้องเข้าใจ ยังไงก็ขอให้รักกัน ซื่อสัตย์ และมั่นคงต่อกันตลอดไปนะจ๊ะ
...อ่านมาหลายๆๆตอน น้องพุ เริ่มมีความรักที่แท้จริง กลัวการถูกทิ้ง มีความมั่นคง มีความมั่นใจ และภูมิใจในความรักที่เคนมีให้
...ขอให้เข้าใจกัน ประคับประคองความรักกัน ให้ยืนยาวตลอดไปนะจ๊ะ ขอบคุณน้องที่เอาเรื่องของพวกเค้ามาเล่าให้ฟังด้วยจ้า :กอด1:
ขอลอกคอมเมนต์นี้เลยจ้า อิอิ เห็นด้วยมากๆๆ
ความรัก(ของพุ)=เคน ณ วันนี้พุได้คำตอบให้กับตัวเองแล้ว
ชอบนะ มุมมองของพุเหมือนบรรลุเข้าไปอีกขั้น ฮ่าๆๆๆๆ รู้ว่าตัวเองต้องการอะำไร ควรทำยังไง ควรให้ความสำคัญกับอะไร
เคนน่ารักอ่าา มีเกาให้ด้วย
ชอบตอนที่เคนไม่เข้าข้างพุ เรื่องไปทำงานสาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บอกได้คำเดียวว่า
เคน น่ารักอะ
:-[ :-[ :-[
-
เคนน่ารักจัง แค่ยุงกัดยังเซอร์วิสได้อีก
พุคงหายคันเท้าแต่มาคันหัวใจแทน :-[
:กอด1: คิดถึงนะคะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
แอบมาส่อง รอตอนต่อไปจัร :impress2:
-
/
ช่วงนี้มีหลายเรื่องคับ
ทั้งเรื่องงานรับปริญญา
ทั้งผู้ร่วมงานคนใหม่
ทั้งไอ้โรคจิตที่คอนโด
แล้วก็เรื่องครอบครัว
เอาเรื่องเด็กใหม่ก่อนเลย...
ตั้งแต่รู้ตัวว่าโดนหลอก ผมเย็นชาขึ้นต่างจากวันแรกราวหน้ามือหลังตรีน...เวลาคุยก็คุยแค่เรื่องงานครับ
เค้าก็คงงงเหมือนกัน ไม่กล้าคุยกับผมเลย เวลามีธุระจะถามผมหน้าตาเค้าจ๋อยมาก เหมือนกลัวๆ จนผมเริ่มสงสาร
แต่ถึงไงผมก็ไม่คุยเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องทั่วไปกับเค้าอยู่ีดี
อยากห่างให้มากที่สุดอ่ะคับ เพราะยังไม่เข้าใจเรื่องโดนหลอกไปส่งบ้านอยู่
ส่วนเรื่องงาน...ตอนแรกก็โออยู่หรอก ตอนหลัง...โห แม่งเอ้ย
กรูคุยกับคนหรือคุยกับควายอยู่วะ เข้าใจยากมากสาดดดด (อุ่ย กำ โทษๆๆ)
กรูว่าไอ้ ก. หนักแล้วนะ แต่มันยังดีกว่ามากที่พยายามแก้ไขตัวเอง ตอนแรกผมเขียนให้มันทำตามเลยเพราะเข้าใจว่ามันหัวช้าแล้วก็ไม่ได้เรียนสายนี้มาโดยตรง มันทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ตอนหลังมันเกรงใจผม ก็จะจดเมมโมเอาไว้เอง ถือว่าปรับตัวดีในสายตาผม
แต่เด็กใหม่เนี่ย จบตรงเรื่องนี้มาเลยครับ ผมว่าเค้าน่าจะรู้มากกว่าผมซะอีกนะ เพราะผมจบอีกเจอร์นึง แต่ดูท่าจะไม่ใช่...
คือผมรำคาญคนที่ถามซ้ำๆ เรื่องเดิมมากครับ
แล้วก็รำคาญคนที่ทำเหมือนเข้าใจแต่ไม่เข้าใจ
และที่รำคาญที่สุดก็คือ...กรูพูดเป็นสิบทีไม่เข้าใจ ทำผิดจนเหนื่อย กรูก็พยายามระงับอารมณ์ อุตส่าห์เขียนให้ทุกขั้นตอนแต่คุณก็ยังทำผิดอยู่อีก
คือ กรูงงคับ คุณไม่เข้าใจอะไรอีกวะ ถ้าไอ้ที่ให้ทำมันยากกรูจะไม่เซ็งเลย
ไม่ได้จะโม้นะคับ แต่
เหลืออย่างเดียวที่ผมยังไม่ได้ทำคือเข้าไปนั่งจับมือเค้าลากเม้าท์ทำงานเนี่ยล่ะ
ตอนกินข้าวคงจะเป็นเรื่องปกติถ้าไปด้วยกัน แต่เธอชอบนั่งเบียด สรุปมานั่งตักกรูเลยไหม?
ส่วนตอนเย็น จะรอกลับพร้อมกรูเพื่ออ... ไม่ได้ไปส่งนะคับ บ้านอยู่คนละทาง แค่เดินออกจากตึกด้วยกันเฉยๆ ผมทำโอ เธอก็ทำโอ ผมไม่ทำ เธอก็ไม่ทำ รีบเก็บของกลับตาม -*-
ที่จริงไม่อยากจะบ่นกับไอ้เคนเรื่องแบบนี้ให้รกสมองมันเลย เดี๋ยวมันเครียด
ไอ้เคน มันเป็นโรคเครียดลงกระเพาะคับ ปวดท้องน่าสงสาร
มีวันนึงมันปวดมาก...โทรหาผม บอกว่าทำงานไม่ไหว ผมเลยรีบใส่เกียร์แบบชูมัคเกอร์ไปรับมันที่ออฟฟิศ ตอนแรกจะพาไปหาหมอมันไม่เอา ขอไปนอนพักที่บ้าน เพราะมันมียากินอยู่แล้วอ่ะคับ
เวลานั้นก่อนเที่ยง ต้องแวะซื้อข้าวก่อนกินยา แต่ไอ้เคนนั่งยังปวด เลยให้มันนอนก่อน
"ปวดท้องอ่ะพุ โอยย~" มันนอนบีบมือผมจนเจ็บ
"กินข้าวไหวมั้ย จะได้กินยา จะได้หายปวดไง"
"ลุกไม่ไหวแล้ว~"
"เราป้อนก็ได้ ทนกินหน่อยนะ" ผมยกมือเช็ดเหงื่อให้มัน สงสารมันมาก เจ็บแทนเลย
"อืม"
พอกินข้าวกินยาเสร็จ มันก็ยังนอนทุรนทุรายอยู่สักพัก ผมไม่กล้าไปทำงาน เลยโทรบอกเจ้านายขอลาครึ่งวัน
"อยู่ไหน?" คำถามแรกเจ้านายผม เพราะเห็นไม่ได้เอาเบอร์ที่ออฟฟิศโทรอ่ะคับ
"อยู่บ้านครับ ขอลาครึ่งวันนะครับพี่ xx แฟนปวดท้อง"
"ปวดท้องเมนเหรอ อ่อ โอเค" กร๊ากกก แอบขำในใจ
วางสายปุ๊บ ไอ้ เคนถาม
"งานเยอะป่าวพุ กลับไปทำต่อก็ได้ เราอยู่คนเดียวได้" นางเอกหนังจริงมึง อยู่ได้ๆ มึงจับมือกรูแน่นเลย
"อยากให้ไปป่าวล่ะ?"
"ไปก็ได้" เคนพูดแบบตาเศร้าๆ
"ไม่ไปหรอก อยู่นี่แหล่ะ ขี้เกียจทำงาน"
"โห ถ้าตัดคำว่าขี้เกียจทำงานออกจะดีมาก" ผมเอามือไปวางบนหน้าผาก จะลองวัดไข้ดู ไอ้เคนยิ้มแบบปวดท้องสักพักก็นิ่วหน้า แล้วก็หลับไปโดยที่มือมันจับมือผมวางบนท้องมันคับ
พอเคนตื่นมันก็หายปวดแล้ว แต่ยังสำออย...ร้องจะเอาโน่นเอานี่
แหม...ได้ที ใช้กรูใหญ่เลยนะ
"พุ เราอยากกินไอติมอ่ะ"
"พุ อยากกินเป็บซี่"
"พุ อยากกินมาม่าต้มยำ"
"อย่าขออะไรที่กินไม่ได้ได้ป่ะ?" บอกมาแต่ละอย่าง
"อยากกินอ่ะ"
"ไม่ได้หรอก แน่จริงอย่าปวดท้องอีกดิ แล้วจะซื้อให้กินทุกอย่างเลย"
"ห๊ะ ถ้าหายปวดท้องจะตามใจเราทุกอย่างเหรอ ดีๆๆ"
"มั่วละ" -*- คนป่วยบ้าอะไรวะระรื่นได้อีก..
/
ช่วงนี้เป็นเทศกาลรับปริญญาใช่ป่ะคับ ผมก็มีโปรแกรมไปร่วมยินดีกับรุ่นน้องคณะ แล้วก็เพื่อนที่ต่อโทอยู่อีกมหาลัยคับ
แต่จบมาซักพักแล้ว ไม่ค่อยรู้จักเด็กใหม่เท่าไหร่ ดูแก่แบบบอกไม่ถูก ส่วนน้องสายตรงผม เริ่มกลายพันธุ์คับ
จากรุ่นแรกๆ คือหล่อเหี้ยๆ ต่อมา...เซอร์แดรกเหรี้ยๆ...ต่อมา...แต๋วแตกเหรี้ยๆ
อร๊ากกกส์ เป็นงั้นไป หมดยุคเรืองรองของสายกรูแล้วเหรอวะ
ไปคราวนี้ผมเจอพี่ซี..ในมาด....หลวงพี่....เหอๆๆ
ตัดสกินเฮดคับ ไม่ได้บวชไรกับเค้าหรอก ออกจะติดเด็กปานนั้น เจอกันคราวนี้ พยายามเลี่ยงอยู่ห่างกันคับ
เข้าทำนอง มองหน้ากันไม่ติด...เหอๆ
ส่วนรับปริญญาเพื่อนผมก็เจอไอ้โม เวอร์ชั่น ถอดแว่นแล้วมาใส่คอนแท็คแทน
แม่งไม่ซกมกละ หล่อมากมายก่ายกอง แต่ยังไงก็แพ้ผมอ่ะ
"แต่งตัวอะไรของมึงวะ?" คำทักทายแรกของไอ้โม -*-
"กรูหล่อสะกิดใจมึงก็บอกมาเหอะ" แฟชั่นใหม่ผมคับ ยังออกแนวฮิปเหมือนเดิม แต่เด็กฮิปส่วนใหญ่ไม่น่าใส่
"สะกิดใจกรูมากกก เฮ้ย เคน หวัดดี ว่าไง?" ไอ้โมยิ้มทักทายเคนคับ แฟนผมมันก็ยิ้มๆ เล็กน้อย
"หวัดดี"
"โห พาแฟนมาด้วยเหรอวะ" มันแซว
"พามาดิวะ คนหล่อ ต้องคู่กับคนน่ารัก"
"คนไหนน่ารักวะ" ดูมันทำหน้า มันคงคิดว่าผมชมตัวเอง ผมเลยชี้ไปที่เคน
"เคนน่ารัก แต่มึงอ่ะ...แม่ง แต่งตัวอะไรของมึงวะ" มันยังไม่เลิกขัดตาอีก ห่านิ
"ทำไม กรูเท่อ่ะดิ เดี๋ยวมึงคอยดูกรูนำเทรน"
"ใครเค้าจะกล้าแต่งตามมึง"
"มีแล้วกัน คนที่คอนโดเคนอ่ะ"
"ใคร?" ไอ้เคนยังไม่รู้เรื่อง เลยรีบหันมาขมวดคิ้วถาม
"ไอ้คนที่เคยตามอ่ะ"
"ยังตามอยู่อีก?"
"ตามแล้วแม่งแต่งตัวเลียนแบบเรา แม่งหน้าก็อย่างสาว โบ๊ะแป้งซะเนียนเลย แต่แต่งตัวแบบนี้ เคนนึกภาพดูดิ จะฮาขนาดไหน นี่ถ้าหน้าตาไม่ดีจริง ทำไม่ได้นะเนี่ย...."
"เคน ไปตรงนู้นกันไหม ปล่อยไอ้บ้านี่ไว้คนเดียว" ไอ้โมเดินมาดึงแขนเคนลากไป
"เฮ้ยยย ปล่อย คะ แอนนน กรู ...."
ผมเดินไปคาราเต้ที่มือไอ้โมแบบเล่นๆ มันก็หันมาโวยเล่นๆ
"เหอะๆ หึงด้วยเหรอวะ?"
"ไม่หึงๆๆ แต่ของกรูๆ"
H
ไปแล้ว เวลาหมด :o12:
-
สงสารเคนจังคงทรมานน่าดู ป่วยแล้วอ้อนพุเนอะ อิจฉานะเนี่ยะ
ส่วนชะนีน้อยต้องรักษาระยะห่างให้มากค่ะ และพยายามอย่าไปไหนด้วย
เดี๋ยวโดนตีมึนเอาไปอ้าง พวกเหมือนจะเรียบร้อย หงิม ๆ แอ๊บโง่เนี่ยะต้องระวังเยอะ ๆ
บางทีอาจต้องบอกตรง ๆ หรือบอกเคนไว้หน่อยก็ดี save ตัวเองนิดนึง
-
หึหึหึ ว๊ากกกกกก ,, อะไรเนี่ย ?? คิดถึงเธอจัง กอดรวบ ^^
เคลียดลงเพาะเค้าก็เป็นนะแต่ไม่ปวดท้อง อ้วกอย่างเดียว อ้วกมันทุกสิ่งอย่าง -*-
แต่เคนป่วยน่าเอ็นดู ไม่เป็นไรหรอกมีแฟนแสนดี(?)อย่างพุอยู่ก็ดูแลกันไปนะ
ส่วนน้องนีเด็กใหม่ โดนผู้ชายด่าโง่ไม่ประเทืองแบบนี้เจ็บจังถึงจะลับหลังก็เถอะ
แต่เราก็เป็นนะเวลาสอนงานเด็กใหม่แล้วมันไม่จำ ทำผิดซ้ำๆก็มีปรี๊ดเหมือนกัน เหอๆ
ส่วนพี่ซีอะไรง่ะ โกรธไรกัน ??
ปล.คิดถึงพี่นัท ปุอิ๊ง ปุอิ๊ง ~
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ้าๆๆ :-[ :-[
-
แสดงว่านางชะนีนี่ออกนอกหน้ามากเรื่องชอบน้ำพุ ระวังตัวหน่อยนะคะ เดี๋ยวชีวางแผนอะไรแปลกๆ ขึ้นมาเดี๋ยวจะยุ่ง
ส่วนเคน...กรี๊ด...คนตัวโต ป่วยแล้วอ้อนแบบนั้น มัน...น่ารักมากเลยค่ะ
ขอบคุณคุณโบว์นะคะ :กอด1:
-
เคน-พุ รักกันดูแลกัน เวลาเจ็บป่วยไม่ว่าจะมากหรือน้อยได้กำลังใจจากคนรักทำให้หายเร็วนะ
แมงหวี่แมงวันก็ช่างมันเถอะ เราไม่เล่นด้วยซะอย่าง เดี๋ยวก็หายไปเองแหละ
-
ทั้งเก้งทั้งชะนี ต้องระวังตัวไว้นะเนี่ยพุ บอกเคนไว้ด้วยก็ดี
ตอนนี้น่ารักอีกแล้ว เคนเป็นคนป่วยที่น่ารักมากๆ อ้อนแฟนซะ ส่วนพุก็น่ารักมากทำหน้าที่เป็นแฟนที่ดีมากๆ
อย่างนี้แหละ จะเจ็บเล็กน้อยหรือเจ็บมากก็ดูแลซึ่งกันและกันไป
พุหวงเคนด้วย อิอิ น่ารักจริงๆๆๆ แฟนของใครของใครก็หวงเนอะ
ของของเรานี่นา
-
เห็นมุมเคนอ้อน แล้วพุดูแลน่ารักอ่ะ >.< :กอด1:
-
คุณแฟนป่วย น้ำพุก็ดูแลอย่างดี อย่างนี้แหละคู่ชีวิต :o8:
ถ้าเค้าได้ทำงานกะพุ เค้าคงโดนพุรำคาญแหง แต่ไม่ถึงขนาดผู้หญิงคนนั้นนะ คือบางทีก็ทำท่าเหมือนเข้าใจแต่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดนะ :laugh:
ชอบจัง เดี๋ยวนี้พุหึงเคน เล็กๆน้อยๆก็ยังน่ารักมาก :o8:
กอดพี่โบ คิดถึงค่ะ :กอด1:
-
เึคนน่ารักอะ.....พุก็แสดงความรู้สึกตัวเองให้เคนเห็นดีจังอิๆ หึงจริง ๆก็ได้จ้าน้องพุ...หมวดเคนอ้อนชอบน่ารักดี :impress3:...ขอบคุณมากจ้า้น้องโบ :L2:
-
ตามอ่านอยู่สามวัน จนจบ สนุกดีครับ ดีใจที่สุดท้ายลงเอยกับเคน
-
พ่อเนื้อหอมนะน้ำพุ มีคนมาตอมตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.น้ำพุดูแลน้องเคนดีๆนะ ปวดท้องอะทรมานมาก
สงสารน้องเคน
-
ตามลุ้นจนเหนื่อยเลยค่ะ อิอิ
-
...เออ ยิ่งอ่านน้องพุ มันยิ่งรั่ว แต่ก็น่ารักดีนะ แหม มีหึงแคนด้วย ถึงกับ...ของกรู เชียว น้องเคนมันยิ้มแก้มแตกไปแล้วมั้ง
...ปวดท้องบ่อยๆๆไม่ดี ยังไงพาเคนไปหาหมอนะ เดี๋ยวจะเป็นนิ่วในถุงน้ำดีเหมือนพี่เพราะปวดท้อง จุก เสียด บ่อยๆเพราะเครียดลงกระเพาะนี่แหละคิดไปเอง
...ทำไปทำมามันปวดเพราะเป็นนิ่ว 100 กว่าเม็ดในถุงน้ำดี แต่ตัดทิ้งไปแล้วสบายใจ :laugh:
-
ไม่มีอะไร แค่อยากดัน อิอิ
รอตอนใหม่ จ้่่าาาาาาาา
-
///
งานเยอะสราด... -*-
ทำมัน 7 วันรวดไม่มีการพัก!
สงสัยนี่คือบทลงโทษจากสวรรค์ที่ผมดันทุรังแพคเคนใส่กระเป๋าไปเที่ยวโดยไม่ได้ศึกษาเส้นทาง แล้วก็หลงแม่งทั้งวันครับผม
ช่วงหยุดยาวที่ผ่านมาผมบังคับให้เคนไปเที่ยวด้วย ทั้งที่มันก็ไม่อยากไป (เหมือนเดิม) แต่งานนี้ผมทุ่มทุนสร้าง ออกค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด แล้วก็...หาลวกๆ ว่าที่ไหน unseen กรูจะไป อยากให้แฟนประทับใจกับสถานที่แปลกใหม่คับ
แต่ปรากฏว่า...ไอ้ตรงที่ unseen แม่งอยู่ไหนวะ ไม่มีแผนที่บอก เลยกะตายดาบหน้า โดยการถามทางกับชาวบ้านแถวๆ นั้นดู
สรุป ตายภายในดาบเดียว เพราะชาวบ้านดันตอบแต่คำว่า "ไม่รู้ๆ" -*- กำ
แถมขับรถชนมอไซต์อีก ซวยบรมเลยกรู -*-
ไปไหนก็หลงหมดทุกที่ ไอ้เคนก็เครียดดิคับ เพราะมันบอกแล้วว่าถ้าไปก็เตรียมตัวเอาเองดีๆ แล้วกัน มันจะนั่งเฉยๆ ผมก็โอเค๊ ได้เลย รับรองสนุก
อยากสารภาพว่าเตรียมตัวก่อนออกเดินทาง 1 ชม. ไม่นึกว่าเมืองมันจะลับแลขนาดนั้น ได้สนุกกันของจริงทีเดียวครับผม
กลับมาก็งานงอกงาม อยากดูโอลิมปิกก็อยากดู อยากดูอนิเมะก็อยากดู อยากฟังเพลง อยากอ่านการ์ตูน อยากนั่นอยากนี่ แต่เวลามันมีจำกัดเลยทำพร้อมกัน
"พุ จะทำอะไรก็เลือกเอาซักอย่างดิ จะอ่านหนังสือ ทำงาน ดูทีวี หรือกินข้าว? การ์ตูนน่ะปิดไปเลยนะ ทำงานก่อน แล้วถ้าจะดูทีวี ฟังเพลงมันจะฟังรู้เรื่องเหรอ ...แล้วทำไมไม่กินข้าวให้เสร็จก่อนเนี่ย"
"เคนๆ" ผมขำมันบ่น
"สรุปจะให้เราทำอะไรก่อน"
"กินข้าวก่อน แล้วค่อยทำงาน ทำงานด้วยดูทีวีด้วยก็ได้ แต่ห้ามอ่านการ์ตูน การ์ตูนน่ะ อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ ทำงานให้เสร็จก่อน"
"อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกว่าให้กินข้าวก่อน"
"เออ นั่นแหล่ะ" ผมหัวเราะขำที่เห็นไอ้เคนมันงงคับ
และเพราะผมมีอะไรให้ต้องทำมากมาย...ไม่ว่าจะงานที่ออฟฟิศ หรือ งานฟรีแลนซ์ที่เตรียมจ่อตูดมาติดๆ
ผมก็เลย..ไม่ค่อยมีเวลาให้ไอ้เคนซักเท่าไหร่ - -" นอกจากตอนดูโอลิมปิกที่นั่งเชียร์ด้วยกัน
"แพ้ แพ้ เดนมาร์ค แพ้ แพ้ เดนมาร์ค ขาหักตายซะ" เชียร์แบตคับตอนนั้น ไอ้เคนหันมาขำผมแล้วก็ลากคอผมไปฟัด แก้มเนี่ยเบี้ยวหมด มันกดมาได้ไม่ยั้ง
"หมั่นเขี้ยว!" ไอ้นี่บ้า คนจะเชียร์กีฬาก็มานั่งมองหน้าตาหวานเยิ้มอยู่ได้
"โอ่ย จะดูทีวี!!" ผมก้มหลบ มันก็ตามมานัวไม่เลิก
"ไม่ไหวแล้ว ทำไมน่ารักอย่างนี้" มันแสดงอาการหื่นชัดเจน -*- สังเกตจากหน้าตาและท่าทางเลยรู้ว่าความว้อนท์ของมันคืออะหยัง
"ครับๆ ใช้มือไปก่อนนะคุณเคนนนน เหนื่อยนะเนี่ยๆ" ทนฝืนทำงานกับดูทีวีอยู่คับ ทั้งที่อยากดูการ์ตูนกับอยากนอนมากกก
"ไม่มีเวลาให้ผมเลยนะคุณน้ำพุ นี่ขนาดไปเล่นบาสฆ่าเวลามาเป็นอาทิตย์ก็ยังต้องใช้มืออยู่ อย่างงี้มันไม่ไหวนะ"
"คุณเคนนนน ผมทำงานหนักก็เพื่อคุณนะครับ ผมจะพาคุณไปเที่ยว สปป.ลาว ผมต้องทำงานเก็บตังค์ เข้าใจป่าว" ที่จริงอยากพาไปไกลกว่านี้ แต่มันไม่ยอมลูกเดียว หาว่าแพง
"ยังๆ ยังไม่เข็ด ถ้าจะพาผมไปหลงอีก ผมไม่เอาแล้วนะ"
"ไม่หลงๆ ไปกับทัวร์ครับผม"
"แล้วคุณมีเวลาไปเหรอครับ คุณน้ำพุ"
"ไม่มีก็ต้องมีล่ะวะ เดี๋ยวจะหาทางไปให้ได้"
"เรื่องเที่ยวเนี่ยไม่มีคำว่าพลาด แต่ทีเรื่องผม ดันทำเฉย เสียใจนะเนี่ยคุณน้ำพุ"
"โุถ คุณเคน ลำบากใจนะเนี่ยๆ" ว่าจะยอมมันไปแล้ว แต่มันดันเข้าใจซะงั้น
"ล้อเล่นๆ รู้ว่าทำงานเหนื่อย ไม่เป็นไรหรอก ไว้งานเสร็จเมื่อไหร่ ค่อยทบต้น ทบดอก เอาให้จำทางกลับบ้านไม่ได้เลย ฮ่าๆๆ"
"โห น่ากลัว" -*-
"ล้อเล่นๆ" ^^ คำพูดล้อเล่นของมึงนี่จะมีความจริงปนอยู่ซัก 80% ได้
/
พักนี้เจอพี่นัทบ่อยคับ เพราะไปดูบอลด้วยกัน ว่าจะไม่บ้าบอลแล้ว อดไม่ได้ -*-
เนื่องจากออฟฟิศผม...เค้าเป็น FC บอลทีมหนึ่งในไทยพรีเมียร์ลีค เรียกบ้าเฉยๆ ไม่ได้ เรียกคลั่งเลยดีกว่า มีบอลเตะวันไหนวันนั้นจะ active กันโคตรๆ ไม่เว้นแม้แต่เจ้านายก็เป็น
ผมก็เลยไปกับพี่ๆ เค้าด้วย เคยชวนไอ้เคนไปทีนึง ไปดูด้วยกันหมดเนี่ยล่ะคับ มันไม่ชอบอย่างแรง
แถมด่า
"ทีหลังไม่มาอีกแล้วนะ แม่งเล่นเชี้ยอะไรกันวะ โคตรมั่ว"
โห...และเมิงเล่นเก่งตายห่าน ยังจะไปว่าเค้าอีกนะเมิงอ่ะ
ทีจริง มันเมื่อยที่ได้ยืนดูคับ เลยไม่ชอบ
แต่พาไอ้เคนไปเปิดตัวครั้งเดียว เป็นที่โจตจันชั่วข้ามวันเลย
ไอ้ ก. สายข่าวอาชญากรรม เอ๊ย บันเทิง รีบมาสอบถามผมใหญ่ หลังจากอึ้งกับไอ้เคนไปพักนึง
มันมาชื่นชมความหล่อของไอ้เคนให้ผมฟังคับ หาว่าผมคบแต่เพื่อนหน้าตาดี
ก่อนหน้านี้มันเห็นไอ้เต้กับสตางค์ ก็ชมไปครั้งนึงแล้ว แต่ไอ้เคนจะตาลุกวาวเป็นพิเศษ เนื่องจากความอิจฉาตาร้อนที่ตัวมันช่างต่างจากไอ้เคนมากมาย *-*
แต่ถึงไอ้ ก. จะไม่หล่อแต่มันนิสัยดีมากๆ คับ อยู่ด้วยแล้วสนุกเฮฮา ผิดกับเด็กใหม่ ที่ตอนนี้ทนแรงกดดันไม่ไหวลาออกไปแล้วคับผม! *-*
ถึงไม่มีคนช่วยทำงาน แต่ลดคนเพิ่มภาระ ก็ยังดี ให้เค้าไป ขอบใจมาก ไม่งั้นกรูรำคาญไม่เลิกแน่ -*-
ส่วนที่ไปดูบอลกับพี่นัท ก็ไปเหมือนเดิมคับ คือไปกับพี่ๆ ที่ออฟฟิศผม
พี่นัทไม่เหมือนไอ้เคน เค้าชวนคุยไปทั่ว เข้ากับคนง่ายมาก ก็เลยสนิทกับพี่ๆ ผมไปเลยคับ
เนื่องจากที่ผ่านมาพี่แกเป็นสิงห์นั่งปั่น ขนาดมาดูบอลไกลถึงที่นี่ ก็ยังปั่นจักรยานมา -*- ทำให้ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงของเค้าคับผม ก็คือ...หุ่นดีขึ้นอย่างแรง กล้ามเป็นกล้าม ไร้ไขมันส่วนเกิน *-*
มีโชว์หน้าท้องให้ผมดูโดยไม่อายสายตาประชาชีอีกต่างหาก แหม่ ถ้าของไอ้เคนไม่เป็นงี้เหมือนกัน จะลองขอลูบดูสักหน่อย 55
จบแมตช์ พี่นัทมีการชวนไปกินเหล้า
โอ้ย ไม่อยากไปมาก ไม่อยากไปเหรี้ยๆ ไม่อยากไปเลยสักนิดเดียว
"เคนๆๆ กินเหล้ากัน" โทรชวนเลยคับ ถ้ามันไม่กิน ผมค่อยขอไปกิน
"ห๊ะ? นึกยังไงเนี่ย ไม่กลับมาทำงานเหรอ?"
"ไม่ละ ขอวันนึง ไปมั้ย พี่นัทชวน"
"นี่ก็พาเสียคนตลอด~"
"ไปมั้ยๆๆ"
"ไม่ แล้วเราก็ไม่ให้พุไปด้วย ถ้าอยากกินมากินที่คอนโด"
"โห อยากเปลี่ยนบรรยากาศ มาเหอะนะๆ" ที่อยากไปขนาดนี้เพราะไม่มีเพื่อนไปกินนานแล้วคับ ว้อนท์มาก ไอ้เคนก็ไม่ใช่แนวด้วย มันไม่ค่อยกินเหล้าเมายาสักเท่าไหร่
"บอกว่าไม่! ถ้าไม่กลับมาก็ไม่ต้องกินเลย จะเอาไง"
"โหยย ครับๆ ก็ได้ๆ" เซ็งเลยกรู ชวนพี่นัทไปคอนโดเหรอคับ ไม่ไปหรอก
"เห็นหน้าแฟนเอ็ง พี่ก็เสียบรรยากาศแล้ว ไว้หายกลัวแฟนเมื่อไหร่ ค่อยมาหาพี่แล้วกันนะน้อง~"
H
พักนี้รีบมารีบไปสุดๆ ไม่ได้คุยกับคนอ่านเลยอ่ะ ยังคิดถึงทุกคนเช่นเิดิมเน้อ ขอบคุณที่มาดันด้วยจ้า :L2:
-
โอ๊ย อ่านตอนนี้แล้วอย่างฮา ฮาพุอยากเอาใจเคนอุตส่าห์วางแผนพาไปเที่ยว แล้วก็ล่ม
ฮาพี่นัทที่บอกว่าเห็นหน้าเคนแล้วหมดอารมณ์ บ๊ะ ก็คนมันมีฟอร์มนี่
ฮาเคนที่หื่นแล้วไม่มีที่ปลดปล่อย แอบน่ารักตอนชมพุว่าน่ารัก
ถึงแม้ว่าจะชมหวังฟันก็เถอะ ขอบคุณที่มาต่อเรื่อย ๆ นะคะ
-
น้องพุรีบทำตัวให้ว่างนะคะ สงสารน้องมือของเคนเขา (เดี๋ยวจะเมื่อยแย่)
ดูจากปฏิกิริยาไอ้น้อง ก. คาดว่าเคนน่าจะหล่อลากไส้มากๆ 555+
คือคุณโบว์ขา อ่านแล้วก็กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่หน้าคอมเนี่ยแหละค่ะ ดีที่ไม่มีใครอยู่ด้วย มิเช่นนั้นอาจจะมีการหาว่าบ้าได้
ขอบคุณค่ะ
ปล. ต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบแล้ว คิดถึงๆ
-
โอย..คิดถึงพุจ้า
นานๆ เข้ามาที ได้อ่านแล้วดีใจจัง
ขอบคุณ คนโพส ด้วยนะ
ขอให้น้ำพุ กับ เคน รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ
พุนี่โก๊ะ จริงๆ ทั้งน่ารัก และน่าเบื่อไปในคราวเดียวกัน งงมะ... :z2:
-
ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้ววววววว^___^~~~~~< :impress3:<ไม่มีเวลาให้แฟนเลยน๊าน้องพุ....สงสารเคนอดหลายวันฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......พุตลกอะไม่วางแผนเที่ยวเลย......ให้เคนจัดให้ดิ....เหมือนตอนไปล่องแพวันเกิดพุไงโรแมนติกดีออก....ชวนคนเครียดลงกะเพาะกินเหล้าสะงั้นดีนะเคนไม่ไป o18
-
น่ารักมากๆๆๆ เคน พุ :-[
คิดถึงจัง :L1:
-
น่ารักมากเลย :-[
-
สนุกมากครับ ขอบคุณจ้า
-
:กอด1:
-
ดีจังเลยที่เคนเข้าใจและอดทนเวลาพุงานเยอะ ๆ
แอบขำพุอยากเป็นเด็กเกเรบ้าง แต่ผู้ปกครองดุเหลือเกิน
-
น่ารักอีกแล้วคู่นี้ พุคนก่อนกับพุคนนี้ทำไมช่างต่างกันนัก ฮ่าๆๆ
พุคนปัจจุบัน เป็นคุณแฟนที่น่ารักที่สุดเลยเน้ออ ถึงจะซนบ้าง เคนต้องดูแลบ่อยๆ อิอิ
ดูสิ อยากทำให้โน่นทำนี่ให้แฟน ฮ่าๆๆ แต่ว่าถ้าเลือกระหว่างเที่ยวกับงดทำการบ้าน คิดว่าเคนคงเลือกไม่อยากเที่ยว
มากกว่านะ ฮ่าๆๆๆ เคนผู้น่าฉงฉาน คงอัดอั้นมากๆๆ นะเนี่ย อิอิ
ชอบความสัมพันธ์แบบนี้จัง คือมันเหมือนคนเป็นคู่ชีวิตกันอะนะ ดูใส่ใจกันดี แล้วดูพุก็แคร์แฟนดี
ซึ่งเราว่ามันดีนะ คนที่เราต้องแคร์และใส่ใจก็เป็นเขานี่ีแหละ ถ้าเราจะเอาแต่ความต้องการของตัวเองมันก็คง
จะอยู่กันไม่ยืด พุน่ารักนะที่ขอเคนไปกินเหล้า แต่พอเ้คนไม่ให้ไปแต่มากินที่คอนโดแทนก็ยอมไม่ดื้อดึง
ชอบๆๆ น่ารักทั้งคู่ แสดงว่าเคนหล่อมากกกกกกก น้อง ก ถึงกะตะลึง ยังงี้แหละ พุเลยต้องหวงหน่อยชิมิๆๆ อิอิ
-
เดี๋ยวนี้พุใส่ใจความรู้สึกเคนมากเลยเนอะ ทำงานเก็บเงินพาเคนไปเที่ยว อยากไปกินเหล้าก็โทรมาขอ
มันเป็นไปเองตามธรรมชาติแล้วดิ แบบว่าจะทำอะไรก็ใส่ใจความรู้สึกของแฟน :o8:
น่ารักมากน้ำพุ ส่วนเคนน่ะหล่อ :laugh:
คิดถึงพี่โบและน้ำพุเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
อ่านจบหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ ใช้เวลา 3 วัน
น้องพุกิ๊กเยอะจริง ๆ .. ดีใจที่กลับมาลงเอยกับเคน
เคนรักมั่นคงมาก ๆ
แต่ก็แอบสงสารพี่นัท T^T
ขอบคุณนะคะ ^^
-
อ่านแล้ว ดีใจกับความเสมอต้นเสมอปลายของพุนะครับ 55555+
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13...อ่านแล้วสนุกดี...
เคนจริงจังทุกสิ่ง........หวังว่า เวลาและสังคมรอบข้างจะไม่ทำให้ความรักเปลี่ยนไป
น้องพุก็เล่นกับทุกสิ่ง ดีขึ้น ปรับปรุงตัวเพื่อความรัก
พี่ซี...คงเพราะกลัวการอยู่คนเดียวมั้ง...อายุมากขึ้น ก็เลยเหมือนฉลาดน้อยลง
หรือ หาตัวคั่นเวลา แต่ไปเจอเด็กจับจริง เลยไปไม่รอด...........................
พี่นัทเถื่อน เสมอต้นเสมอปลายดี คงจะทยอยเลิกกับกิ๊กไปเยอะนะ
ถึงได้หันไปขี่จักรยาน คงอยากมีคู่แบบมีสติ ....หาคนถูกใจต่อไป...
น้องเทนคงกำลังหาตัวตนของตัวเองอยู่ จริงๆ ก็คงเป็นแบบถามใจตัวเองอยู่
ที่เป็นปัญหาอยู่ ก็คงเป็นครอบครัวเคน เรื่องยอมรับคงยาก แต่ต้องระวัง
ตอนนี้แค่ปล่อยให้ตามใจตัวเองไปก่อน คิดว่าอีกหน่อยคงเบื่อเลิกกันไปเอง
เว้นระยะอดทนตามประสาผู้ใหญ่ แล้วค่อยหา ญ ให้เคน ถ้าไม่เลิก ก็อาจกดดัน
น้ำพุต้องอดทน และถามเคนตรงๆ ถ้าเกิดปัญหาขึ้น.....................
ได้เห็นคู่ ญ คู่หนึ่ง นานตั้งแต่เด็กๆ แล้ว เขาตัดสินด้วยการทิ้งทุกอย่างของครอบครัว
แล้วหนีมาอยู่ด้วยกัน เริ่มต้นในที่ๆ ไม่มีคนรู้จักเขา เปิดร้านขายของเล็กๆ ขายของสด
ของแห้ง พอฐานะเริ่มดีขึ้น ก็ไปขอเด็กมาเลี้ยง 2 คน ส่งเรียนหนังสือเท่าที่เด็กจะรับได้
ช่วงนี้ ญาติของทั้ง 2 ฝ่ายเริ่มจะตามเจอตัวแล้ว แต่ทั้ง 2 คน ก็ยืนยันที่จะอยู่ด้วยกัน
สุดท้าย ญาติของฝ่ายหนึ่ง ตัดขาด ..... ปัจจุบัน พวกเขายังอยู่ด้วยกัน อายุมากขึ้น
ลูกบุญธรรมที่เลี้ยงไว้ เรียนจบ ทำงาน แต่งงานแล้วก็ไม่ให้ขายของแล้ว ถึงไม่ได้ร่ำรวยมาก
แต่ก็มีความสุขดี ที่เห็นได้ชัดตลอดมา คือ คนที่เป็นทอม ไม่ค่อยให้ อีกคนทำงานหนัก
ทุกอย่าง...เขาจะพยายามทำให้ทุกอย่าง อีกคนเหมือนจะทำอะไรไม่เป็นซะด้วยซ้ำ แต่ก็ช่วย
เวลาผ่านไป ได้มองเห็นเป็นเรื่องจริง สังคมเมื่อหลายสิบปีก่อน ไม่ได้ให้โอกาสเหมือนปัจจุบัน
กว่าพวกเขาจะอดทนผ่านมาได้ ผ่านสายตา คำถาม รังเกียจ จากสังคมได้ ช่วงนั้นพวกเขาลำบากมาก
ไม่มีคนซื้อของร้านเขา ของสดก็ต้องมาทำเป็นกับข้าวขาย แต่พวกเขาไม่มีฝืมือพอ อาหารไม่อร่อย
คนก็ไม่ซื้อ ก็ต้องเลิกทำขาย ขายของสดน้อยลง เรื่องรู้มาถึงแถวบ้าน ยายเราสงสารเขา
เดินไปซื้อของที่ร้านเขาทุกวัน ยังสั่งให้ทุกคนไปซื้อของที่ร้านเขาด้วย ทั้งที่มีร้านใกล้กว่า
ทำแบบนี้ทุกวัน จนคนเริ่มไปซื้อตาม อาศัยว่า อยู่ในกลุ่มญาติๆ บ้านเราไปซื้อหลังหนึ่ง
บ้าน ป้า ลุง น้า อา ทั้งหลาย ก็เลยต้องไปซื้อด้วย พอคนไปซื้อเขาเยอะแล้ว มีลูกค้าประจำ
ยายก็ไม่เดินไปซื้อ เพราะแก่แล้ว เดินไม่ค่อยไหว พอเห็นว่ายายไม่ไป ก็ขี่จักรยานมาถาม
จะเอาอะไร สั่งไปก็มาส่งให้ แต่ยายเกรงใจ เพราะพอคนอื่นเห็นมาส่งบ้านยาย ก็อยาก
ให้ไปส่งด้วย ไม่ส่งก็โกรธ ตอนหลังยายเลยไม่ให้มาส่ง ไม่อยากให้เสียลูกค้า
สังคมปัจจุบันดีขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกที่ ที่ให้โอกาส หวังให้น้ำพุ และเคน มีความสุข
หวังว่าสังคมรอบข้างของทั้งคู่จะเข้าใจ และให้โอกาส :3123:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เย้ อ่านจบแล้วววว ชอบมากเลยยย
ดีใจที่สุดท้ายพุคบกับเคน เชียร์มาตลอด อิอิ น่ารักมากคู่นี้ :กอด1:
-
ส่งกำลังใจให้ทั้งสองน้า น่ารักมากๆๆ ปล.ยังคงชื่นชอบเคนไม่เปลี่น
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ใช้เวลาสามวัน
อยากบบอกว่าพลาดไปได้ไงเรื่องนี้
ประทับใจเรื่อยๆอ่านตอนแรกๆหมั่นไส้ พุ มาก และสงสารเคน
แต่พอพุกลับมาคบกับเคนก็หายโกรธเลย ตอนหลังนี่แวนกันมากเลย
จนแอบอิจฉา ขอให้กำลังนะครับ จะติดตามต่อไปนะ :L2:
-
อั้ยยะ โศกมาหนึ่งวันเต็มๆ
สปีดขึ้นมาอ่านจนถึงตอนสุดท้าย
ทำเอาลืมเรื่องร้ายๆ ที่พี่พุทำกับพี่เคนไว้หมดเลย
พี่นัทก็มาโผล่พอเป็นกษัยจริงๆ (ชวนกินเหล้าอีกต่างหาก)
ป.ล.แอบเสียดายไม่ได้อ่าน ซีเคร็ท ออฟ ไทรโยค แงๆๆๆ อยากอ่านๆๆๆๆๆ
-
:z13:
:z13:
:z13:
:z13:
-
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
คิดถึงน้ำพุกับเคน
-
ยังไม่มีเรื่องอัพเดทเลยจ้า o18 แต่แอบไปจิ๊กมาได้สองรูป
ถ่ายบนนี้
(http://imageshack.us/a/img716/3766/70828147.jpg)
ได้รูปนี้
(http://imageshack.us/a/img826/1248/69170560.jpg)
ใครรู้มั่งคะ ปท. อะไร
เพราะน้องเมล์มาแค่ว่า 'ไปเที่ยวมา ถ่ายจากข้างบน เห็นข้างล่าง'
เอ่อ จะบอกสั้นไปไหม งงอยู่เป็นนาน แต่น่าจะหมายความอย่างนี้นะ :sad4:
-
งะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอบใจจ้าคนสวยที่เอารูปมาให้ดู :กอด1:
-
Griffith Observatory
ลองกูเกิ้ลเสิร์ชดูได้ที่นี่มาค่ะ
ไปฮันนีมูน LA กันหรอเนี่ย วู้วววว
คิดถึงพุเคนจังเลยค่า :really2:
-
วิวสวยดีค่ะ
แสดงว่าน้องงานไม่เยอะแล้ว และจากภาพก็อาจจะทายได้ว่าน้องไปเที่ยวกับเคน?
:กอด1:
ปล. แธ๊งคุณโบว์ค่ะ (แบ็งค์ไม่มาทักทายบ้างเลยคะช่วงนี้?)
-
ไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันไกลน่าดูเลยนะเนี่ยย
-
คิดถึง คิดถึงนะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
WoW ไปฮันนีมูลกันมาเหรอจ๊ะ
คงสวีตหวานกันมากเลยนะน้ำพุ+เคน
Happy Happy na ka
ปล.ขอบคุณมากๆนะคะน้องโบว์สำหรับภาพ
-
พุไปเที่ยวกับเคนอ๊ะป่าวคะ มีเวลาสวีทกันต่างแดนด้วยเนอะ ดีจัง :z1:
ขอบตคุณพี่โบค่ะ คิดถึงพี่โบด้วยนะ ส่วนสองหนุ่มเมื่อไหร่จะมีเรื่องให้อัพเดทน้า :impress2:
-
คิดถึงหนุ่มๆ คิดถึงพี่โบ กอดรวบ .. :กอด1:
-
/
สวัสดีจ้า ช่วงนี้เหนื่อยล้ากับงานมากมาย จนหลังๆ ไม่ได้ติดตามข่าวสารใดๆ มากนัก... T T :monkeysad: อยากมีเวลาเยอะๆ จริงๆ เลยย
ขออัพเดทแบบไม่เป็นนิยายแล้วกันนะคะ
พอดีวันก่อนไอ้แบงค์เจอน้องพุโดยบังเอิญ คือตึกที่แบงค์ทำงานมันมีห้างฯ ด้วย พุนัดซื้อของกับน้อง ก. แต่น้อง ก. ติดงานเดี๋ยวตามมาทีหลัง ก็มาเจอแบงค์ก่อน
ลืมบอกว่า แบงค์ไม่โดนไล่ออกแล้วนะคะ ยังทำงานอยู่ที่เดิม ที่โดนกดดันอาจจะเพราะมันเป็นคนไม่ชอบประจบใคร พูดตรงๆ แบบแทงใจดำมากไปหน่อย คนอื่นเลยเกลียดขี้หน้า แต่มันไม่แคร์ก็ทำงานของมันต่อไป
ส่วนน้องพุ ตามรูป ไม่ได้ไปฮันนีมูนกับน้องเคนแต่อย่างใด T T อเมริกาไปกับญาติ (ฝั่งพี่บอล) ค่ะ ไปแป้บเดียว แล้วก็กระทันหันมากกก จนน้องเคนตกใจ ตามไปไม่ทัน (ทำวีซ่าไม่ทัน เลยอด)
เรื่องไปเที่ยวด้วยกันก็คงเป็นที่ลาว อย่างที่เคยลงไปอ่ะค่ะ เห็นว่าจองทัวร์ไปแล้ว เร็วๆ นี้ก็จะไปกันแล้วค่ะ ^^
พุเนี่ยชอบเที่ยวจริงๆ นะ เจอกันก็มีชวนแบงค์ไปแบ็คแพ็คตอนปลายปีด้วย
เงินมีไว้เที่ยวจริงๆ แต่ไอ้แบงค์เนี่ยดิ... อยากจะไปแต่ไม่มีตังค์ ฮ่าๆๆ ลุ้นให้มันเก็บตังค์ทันจะได้ไปแอบสืบข่าวเรื่องน้องพุ
แล้วขำตอนนึงที่แบงค์กับพุฝันเรื่องเดียวกัน คืนเดียวกัน! มิราเคิ้ลสุดๆ เกี่ยวกับเรื่องฟัน แบงค์เล่าไปแล้ว ออกแนวน่ากลัวเลือดสาดนิดๆ
แต่น้องพุไม่ยอมเล่า เพราะกลัวเกินกว่าจะพูดออกมา... แบงค์เลยพูดขำๆ ประมาณว่า
"ต้องจ่ายมึงเท่าไหร่ มึงถึงจะยอมเล่า เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมาทำงานสาย ให้สันนิษฐานไว้เลยว่าเป็นเพราะมึงทำให้กูนอนไม่หลับ"
"ไม่ใช่ไม่อยากเล่า แต่กูสยอง คือกูเกลียดไอ้ตัวที่อยู่ในปากกูมาก มันเป็นอะไรที่ไม่น่าอยู่ในปากคน แต่อยู่ในปากกู หง่า แค่คิดกูก็ขนลุกแล้ว"
"พูดแบบนี้ยิ่งทำให้อยากรู้เข้าไปใหญ่เลย เล่ามาไอ้พุ มึงฝันเหี้ยอะไร"
"หง่า กูกลัว!!!"
ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าตัวอะไรอยู่ในปากหรือฟันน้องเค้า แต่ถ้าสยองกว่าของแบงค์ก็คงจะน่ากลัวจริงๆ ล่ะนะ
เพราะแบงค์แค่ฝันมาฟันหลุดหมดปากเอง....><"
เพิ่มเติม แล้วก็เรื่องเที่ยวแบ็คแพ็คเนี่ย กลายเป็นปัญหาเล็กๆ ของน้องพุไปซะแล้ว ด้วยความอยากไปจัด น้องพุก็เลยชวนดะเลยค่ะ
ทั้งเพื่อน ๆ ทั้งญาติ จนไปถึงน้องโม...
คือน้องโมเค้าก็เป็นขาเที่ยวเหมือนกัน ชอบแบบแบ็คแพ็คด้วย ขอให้ราคาอยู่ในงบที่จ่ายได้
แต่นิสัยอย่างนึงคือ น้องโมไม่ชอบไปเที่ยวกับคนเยอะๆ หรือถ้าไป ก็ต้องไปกับคนรู้จัก ทริปนี้ที่มีแบงค์ไปด้วยอาจทำให้น้องเค้าเกิดอาการงอน! เหมือนครั้งก่อนก็ได้
ปล. ลืมบอกว่าน้องเคนคงจะไม่ได้ไป โอกาส 30/70 เพราะติดงาน ลาไม่ได้ค่ะ หรือไม่น้องพุก็อาจจะไม่ได้ไปซะเอง เพราะน้องเคนขอเลื่อน
แต่แบบว่าไปชวนชาวบ้านเค้าไว้หมดแล้ว จะเลื่อนได้ไหม ฮ่าๆๆ
มีตอนนึงที่น้องพุเล่าให้ฟังว่าไปเที่ยวอเมริกามา
โมก็ถาม
"อ้าว ไปกับใคร?"
"ไปกับป้า...กับลูกป้า"
"อ้อ แล้วไป อย่าให้รู้ว่าไปกับเพื่อน"
ฟินนนกับประโยคนี้มากกกก ฮ่าๆๆ พูดเหมือนหึงหวงไม่อยากให้ไปกับคนอื่นเลย (จิ้นไปเองอีกและ)
แต่น่าจิ้นนี่นา รอดูปลายปีดีกว่า อิอิ :z1:
H
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงทุกคน แล้วก็ขอบคุณคุณ zonixuta สำหรับชื่อสถานที่นะคะ สวยมากๆ เลย :กอด1:
-
แล้วโมไม่มีแฟนเป็นของตัวเองเหรอมาเที่ยวหวงพุเนี่ย
โฮ ทำไงดีอยากส่งสปายติดตามการเที่ยวของพุกับเคนจะฟินแค่ไหน
-
ว๊าวๆๆ อยากให้แบงค์เก็บตังค์ทันเหมือนกันนะ ฮ่ะ ๆๆ
พี่โบไม่ไปด้วยหรอ สืบเองเลยฟินกว่าเยอะ อิอิ
แต่พุนี่เที่ยวจริงๆนะ เที่ยวบ่อย เที่ยวเยอะ อิจฉาจริงๆ
อยากไปเที่ยวเหมือนกัน แต่ขี้เกียจเดินทาง .. เอ่อะ -*-
แต่พุกับโมนี่มีซัมติงตลอด ยิ่งเคนดูโอเคๆกับโมยิ่ง เฮ้ยย 3P ห๊ะ !! :z3:
ปล.ดีใจกับแบงค์ด้วยที่ไม่ได้โดนไล่ออก เย้ ,, แต่ฝันน่ากลัวไปนะ :sad4:
-
:L2:
น้องน้ำพุเที่ยวจังเลยนะ
ชอบให้น้องเคนอยู่คนเดียว
เวลาไปเที่ยวไม่มีแฟนไปด้วย
ไม่คิดถึงกันเหรอ
:-[ :-[ :-[
-
หลังจากอ่านจบแล้ว ตอนแรกก็ :z3: มันจะทรมาน ไปไหน แต่สุดท้ายก็จบด้วยดี :เฮ้อ: ลุ้นเกิ๊น
อ่านเรื่องนี้แล้ว ก็นึกถึงตัวเองเลย ว่า เออ อย่างน้อย ก็ไม่เคยเจออะไรมากมายขนาดนี้ ถึงจะคล้ายๆก็เถอะ
ขอบคุณ ที่เขียนเรื่องนี้มาให้ได้อ่านนะคะ ขอบคุณ จริงๆ รักคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
กระโดดกอดพี่โบ :กอด1:
น่าเสียดายนะคะถ้าเคนจะไม่ได้ไปเที่ยวกับพุด้วยกัน ขอให้ได้ไปด้วยกันทีเถอะ :m5:
ฝากยินดีกับแบงค์ด้วยที่ยังได้ทำงานต่อนะคะ :L2:
งานเยอะก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่โบ :กอด1:
-
/
ไปเที่ยวมาแล้วคร้าบบบบ ประเทศที่เคยบอกไว้ ^^ สวยดีครับ ธรรมชาติงดงาม โอโซนเพียบ
ขนาดแกมี่ยังถอย เลยไม่ได้เจอฝนซักเท่าไหร่ครับ
แต่ก่อนหน้านั้น มีเรื่องนอกเหนือความคาดหมายของผมกับเคนตั้งแต่เริ่มเดินทางเลยคือ...
ผมกับมันไม่ได้นั่งด้วยกัน T T
แล้วพวกผมไปสาย เค้าก็เหลือที่ไว้แค่นั้น
ผมอ่ะ ยังไงก็ได้อยู่แล้ว
แต่ไอ้เคน...พอรู้ มันรมณ์เสียเลย เพราะต้องนั่งแยกกันอย่างงั้นไปตลอดทริป -*-
ที่จริงผมเองก็เซ็งๆ เหมือนกัน ไม่รู้จักใคร แล้วก็มีแต่พวกป้าๆ น้าๆ ทั้งนั้นเลย ขี้เกียจคุยด้วยอ่ะ
กำ โทษครับ
ผมว่าในทริปนั้น ไอ้เคนเด็กสุดละ ถึีงแม้หน้ามันจะเลยวัยไปแล้วก็ตาม :P ในรถ หันไปมองมันทีไร ทำหน้าบูดเท้าคางมองวิวทุกที
แต่ว่าที่เที่ยวมันสวยอ่ะคับ อารมณ์ตอนลงรถกับตอนอยู่ในรถเลยคนละเรื่อง
และอีกอย่างคนจัดทริปเค้าให้เวลาเยอะ ไม่เหมือนทัวร์ทั่วๆ ไป อยากเดินไปไหนพวกเมิงก็ไปกันเถอะ เวลาไม่อั้น
เพียงแต่ พอใจแล้วพวกเมิงต้องกลับมาขึ้นรถนะ
ประมาณว่าให้ตรัสรู้เอาเองโดยสามัญสำนึกว่าควรจะมาขึ้นรถตอนไหน ไกด์ไม่ค่อยยุ่งมากครับ
ส่วนแต่ละที่ ไอ้เคนจะเป็นนายแบบหน้ากล้องให้ผมครับ
พอดีตอนนี้ผมกำลังหัดเล่นกล้องอยู่ ก็จะวุ่นกับการตั้งค่านานหน่อย
แต่ส่วนใหญ่ภาพสวยอยู่แล้วครับ เพราะนายแบบมันหล่อลาก! บวกกับพรสวรรค์ของผมยิ่งไปกันใหญ่
ผมถ่ายให้เคนสวยทุกรูปอ่ะ แต่พอผมอยากมีรูปติดมั่ง
ไอ้เคนดันทำภาพเบลอ มือสั่น หัวขาด ตัวแตก โฟกัสผิดจุดซะงั้น -*-
มันถ่ายแก้ๆ อยู่ชาติกว่า ก็ไม่ได้เรื่องสักที จนผมหงุดหงิด
"โห เคน เอาแบบนี้ดิ ถ่ายให้ได้แบบเราดิ จัดคอมโพสิชั่นดีๆ ดูเราถ่ายให้เคน สวยไหม?" ผมก็กดรูปมันให้มันดู
"เอาแบบนี้เลย แล้วดูเคนถ่ายให้เรา" ผมเอาภาพเบลอให้มันยล
"อ่าๆๆ เดี๋ยวถ่ายให้ใหม่" คือ...ไอ้เคนมันไม่ชินกับกล้องที่ต้องปรับแมนนวลอ่ะคับ ก็พอเข้าใจอยู่ แต่ถ้าเป็นโหมดออโต้ภาพที่ผมอยากได้มันก็จะไม่ได้ มันต้องปรับอ่ะ
พอมันพลาดอีก ผมก็หมดอารมณ์
"ทำไมถ่ายยากถ่ายเย็นหยั่งงี้วะ" มันบ่น เพราะก็อยากทำให้ได้ดีๆ เหมือนกัน แต่คงไม่ถนัดมั้ง
"เออ ช่างเหอะเคน ไม่เป็นไร" ผมบอกมัน คว้ากล้องคืน แต่มันดึงกลับแล้วบอก
"โอ๋ๆๆ ไม่เอา ขอแก้ตัวอีกที นะๆ เดี๋ยวถ่ายให้ใหม่นะครับทูนหัวของผม"
หง่ะ พูดหวานเอาใจซะจนเกือบอ้วก
หายรมณ์เสียไปนิดนึง แต่ให้ถ่ายใหม่ก็เน่าเหมือนเดิม -*-
แล้วที่ๆ ผมไปมันเดินเยอะทั้งนั้นเลยครับ ขึ้นเขาลงห้วย เส้นทางปราบเซียนมากๆ มีวันนึงที่ผมแต่งตัวไม่เข้ากับสถานที่
ใส่กางเกงเดฟซะแนบขา แล้วต้องไปปีนน้ำตก -*- คือเอากางเกงไปไม่กี่ตัวอ่ะ ใส่ซ้ำ 555
ก็ไปกับพี่ไกด์อีกคนรั้งท้ายคับ พี่เขาก็หาทางไปให้ แล้วคอยยื่นมือช่วยผมข้ามทางไป ไอ้เคนก็ยืนจ้องตาเขียวปั๊ด
พี่ไกด์ง่ะ น่ารักกกมากกกกกกด้วยยยยย
มือนุ่มอีกต่างหาก :z1:
"น้ำพุข้ามได้ไหม?" พี่ไกด์ถาม "ค่อยๆ ข้ามมา เหยียบหินก้อนนั้นนะ ก้อนนั้นลื่น"
"ครับพี่ แต่ผมข้ามไม่ได้ กางเกงมันฟิต"
"ฮ่าๆๆ มาๆ พี่ช่วย" พี่เค้าก็ยื่นมือมาคับ แต่ไอ้เคนที่อยู่ข้างหลังดึงเสื้อผมถอย แล้วมันก็กระโดดไปหินอีกก้อน
"มาทางนี้ดิ ไม่ลื่นหรอก" มันหันมาบอกผม แล้วยื่นมือมาแทน ผมจะไปทางไหนล่ะ ถ้าไม่ไปหาเคน - -"
แต่..... ทางที่มึงให้กูไป....ปีนโคตรยากเล๊ยยยย เป้ากูจะแตก
ผมชอบหามุมสวยถ่าบรูปครับ แล้วเลทขึ้นรถประจำ ทางขึึ้้น-ลงเขาก็ลำบาก กางเกงก็รัด ผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายด้วยครับ เลยหมดแรง
ผิดกับไอ้เคน เล่นกีฬาทุกวัน ไม่ได้มีความเหนื่อยอะไรเลย........
คนอื่นเค้าไปกันหมดแล้ว แต่เคนมันก็รอผมปีนเขาอยู่คับ มันก็หันมาเรียก
"ไหวมั้ยคร้าบที่รัก?" ไม่มีคนอ่ะ เลยพูดได้
พูดบ่อยโคตรทั้งทริป ทั้งที่ปกติไม่เห็นจะพูดเท่าไหร่เลย ไอ้คำว่า,,,
......ที่รัก ที่รักของผม ทูนหัวของผม......เนี่ย ฟังแล้วพิลึก o12
แล้วที่พักหลังๆ เคนไม่ค่อยพูด ก็เพราะผมไปกวนตีนมันทุกวี่ทุกวันเนี่ยล่ะ
ตอนอยู่บ้านมีแต่เรียก ไอ้พุ ไอ้ตูดดดพุ ประจำ
แล้วมีครั้งนึงที่ผมทำงานหนักมากไป แล้วปวดตา...
เอ่อ ที่จริงมันมีสาเหตุมาจากผมดูการ์ตูนมากไปด้วย แบบว่าดึกดื่นเที่ยงคืนไม่ยอมหลับยอมนอน ดูแต่การ์ตูน ก็โดนไอ้เคนบ่นจนหูชา จนมันเลิกบ่น
ผมก็น็อคมาเลย ต้องปิดตาข้างเดียว แต่ก็...ยังห่วงดูการ์ตูนอยู่ เลยบอกเคน มันก็ด่า
"มัวแต่หมกมุ่นอยู่นั่นแหล่ะ ไม่ดูคืนเดียวมันจะตายไหม อยากจะเป็นคนตาบอดนอนให้ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ใช่มั้ย?"
"โห เคน ตาบอดแต่มือเท้าก็ยังใช้ได้อยู่นะ"
"อย่าเถียง ให้พักไม่พักนะ คืนนี้ห้ามดูการ์ตูนเลย เลิกดูได้แล้ว เดี๋ยวตาก็บอดหรอก"
"เออ เคน คนตาบอดต้มมาม่าได้ป่ะ? งั้นก็คงไม่อดตายมั้ง"
"อย่ากวนนะไอ้พุ"
"ไม่ได้กวน โหไรเนี่ย" ไม่ได้กวนจริงๆ นะครับ ถามดีๆ อ่ะ
แล้วตอนที่ไปเที่ยวกัน เดินเยอะเหนื่อย เตียงทวินครับ ไม่ได้นอนด้วยกันอีก เหนื่อยมาก ไม่มีอารมณ์ทำอะไรกันทั้งสิ้น
กลางดึกไอ้เคนเหมือนละเมอหรืออะไรสักอย่าง มันเรียกผม
"พุ พุ"
"อือ" ผมก็สะลืมสะลือลืมตาเห็นมันมองผมอยู่
"พุ พุ"
"อือ"
"ไอ้พุ!"
"เออ อะไรเคน" ก็พูดมาสิวะ
แต่มันไม่พูดครับ ผมก็เลยหลับต่อไปด้วยความอ่อนเพลีย
สักพักเตียงยวบ ไอ้เคนมานอนด้วยเฉยเลย เตียงก็ยิ่งแคบๆ นะเมิง
"สงสัยผีหลอกว่ะ" มันกระซิบบอกผมครับ
"เฮ้ย อย่าพูดอย่างง้านน ยิ่งกลัวๆ อยู่"
"จริงๆ" แล้วมันก็เอาผมเข้าไปกอดซุกหน้าที่หลังคอซะแน่น
"กลัวผีด้วยเหรอวะ?" เพิ่งนึกได้ว่ามันไม่กลัวครับ เลยงง
"เปล่า"
"อ้าว แล้วมานอนด้วยทำไม?"
"กลัวมันมาหลอกพุอ่ะ เลยมาช่วยกันให้ก่อน"
"เออ ดีเนอะ" ขำไอ้เคนครับ ไม่รู้ยังไงของมัน แต่สุดท้ายก็นอนด้วยกันเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ
อีกเรื่อง พี่ไกด์อ่ะคับ เค้าจะชอบถ่ายรูปให้ลูกทัวร์ ผมกับเคนก็โดนด้วย
ไอ้เคนพอเค้าถ่ายรูปมัน - ไม่เป็นไร
แต่พอถึงทีผมมั่ง
"น้ำพุๆๆ หันมาทางนี้หน่อย" ไอ้เคนรีบเดินโฉบเข้ามาในเฟรมด้วยอย่างไว แล้วมันก็พูดกับพี่เค้าทีเล่นทีจริงว่า
"เอาทุกช็อตเลยนะพี่"
หรือไม่ก็
"ไม่พลาดเลยนะพี่"
ขอบอกว่ามันน่ะคิดมาก!!
มันน่ะชอบห่วงเวอร์ครับ เคยโกรธผมเรื่องดูบอลด้วย พอดีผมโดนเจ้านายมัดมือชกให้ไปดูบอลด้วยที่ ตจว. คือ... ทีมที่ออฟฟิศเชียร์มันเป็นทีมเยือนอ่ะ
แล้วพวกเราก็หอบหิ้วสังขารอันอิดโรยจากงานไปดูกัน
แบบว่า...มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมถูกบังคับให้มาเก็บเสื้อผ้าที่คอนโด แล้วก็ไปโล้ด
ยังงงๆ อยู่ มารู้สึกตัวอีกที เคนมันก็โทรมาแล้ว เพราะเห็นผมไม่ยอมกลับสักที
"อยู่ไหนพุ?"
"เอ่อ...อยู่จังหวัด xxx" ไกลพอสมควรครับ
"ไปทำอะไร?"
"ดูบอล" เท่านั้นล่ะครับพี่น้อง
"อะไรนะ! นี่บ้าบอลกันขนาดนี้เลยเหรอ!!!?" เสียงโคตรโกรธอ่ะ
"เอ่อ มาคุยงานด้วย..."
"แน่นะ? แล้วกลับเมื่อไหร่"
"วันจันทร์"
"อืมๆ" แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ
กลับมาเนี่ยมองตาขวางเลย...แล้วมีประชด
"เป็นไง สนุกไหม?"
ตอบว่า 'สนุก' ก็ตายเด่ะ
ส่งท้าย
เสียงบ่นหลังซีน
"มัวแต่ถ่ายรูปอยู่ได้ ถ่ายแม้กระทั่งหมา!"
H
หายคิดถึงไปได้นิดนึง T T
ตอบน้องเพื่อนบ้าน ทริปหน้าที่พุจะไป มันมีแต่ผู้ชายอ่ะจ้า ไม่กล้าไปกับเค้าด้วยหรอก แล้วไปกันทีเป็นอาทิตย์ๆ พี่คงโดนไล่ออกจากงานก่อนอ่ะ ฮ่าๆๆ
แต่น้องพุเค้าไม่แคร์สื่อ รู้ว่าถึงจะหายหัวไปนานๆ เจ้านายก็ไม่คงไล่เค้าออกหรอก ...กล้าเนอะ
-
จิ้มพี่โบ ด้วยความคิดถึง ^^
-
สนุกจ้า
-
เคนหวงได้น่ารักมากๆๆ ฮ่าาาา
คิดถึงน้ำพุ มาบ่อยๆๆนะคะ ขอบคุณคะ :L1:
-
เคนตลกจัง พุก็เสน่ห์แรงตลอดๆ
-
ไปเที่ยวด้วยกันสองคนน่าจะดีกว่านะหนุ่มๆ :laugh:
ขำเคนอะเรื่องผีอะ อยากเป็นผีผ้าห่มกะพุอะดิ น่าร๊ากกกก :m3:
เข้าใจคนชอบถ่ายรูปเลย เพื่อนก็เป็น คือมันถ่ายสวยนะ แต่ก็ชอบอยู่หน้ากล้องด้วย พอเราถ่ายให้มันไม่สวย บ่นอยู่นั่นแหละ ก็คนมันถ่ายไม่เป็นนินา :เฮ้อ:
มาอัพอีกนะคะ รอๆๆๆๆ :impress2:
-
เคน=ผู้ชายหลายมิติ หึงยังน่ารักเลย ฮ่าๆ ชอบตอนเคนหวานกะพุ ตอนเคนดุพุก็ชอบ ฮ่าๆ เพราะเคนดุพุก็เพราะรักห่วงหวังดี ดูแลพุ คอนสอน คอยห้ามปราม
-
อร๊ายยยยยยๆๆ...ได้ไปเที่ยวด้วยกันแล้ว...เซ็งแทนไม่ได้นั่งด้วยกัน...ไปเองสองคนเล่ยจัดทริปหน้าหนาวเนี่ย...อยากอ่านอะพุเคนหนาวเนื้อห่มเนื้ออิอิ^^...ตลกเคนอะ..หวงแบบว่ากันท่าตลอด55555...ของๆเค้าอะน๊า...ขอบคุณน้องโบจ้ามาได้เรื่อยๆน๊วาหนุกดี..."พ่อทูนหัวของผม"หวานมากมายเลยเคน :impress3:
-
ทูนหัว แอร๊ยยยย เขินแทนพุเลยอ่ะ
-
น้องเคนน่ารักเสมอ
น้องพุอะ ตลอดๆ
55555
-
อยากมีแฟนแบบเคน ๆ
เอ๊ะ ไม่ดีกว่า เพราะบางทีเคนขี้บ่น ดุด้วย
สองคนนี้กะไม่นอนแยกกันเลยสิท่า
-
///
ผมจะลาออกจากงานแล้วครับ ! เหตุผล...
เพราะโดนทุกทางกดดันง่ะ
ไม่ว่าจะเป็นหม่ามี้...
ไอ้เคน...
เจ้านาย...
แล้วก็ตัวผมเอง...
และผมเริ่มหมดศรัทธากับอะไรบางอย่าง...
คือ
แม่...ให้ผมออกไปเรียนต่อโทง่ะ
ส่วนไอ้เคน...อยากให้ผมลาออกตั้งนานละ เพราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้มันเท่าไหร่
แต่ที่ทำมันหมดความอดทน ขีดเส้นตายผม...ก็เพราะเจ้านายจะให้ผมไปประจำที่สาขา ตจว. อ่ะดิ ถามว่าไกลมั้ย
ไกลสัสส !!!
ซึ่งไอ้เคนมันรับไม่ได้อย่างร้ายแรง...
ไม่รู้มันช้อค โกรธ โมโหหรือของขึ้นอะไร
แต่พอเคนรู้มันน้ำตาคลอจะร้องไห้เลยนะ มันไม่ยอมให้ผมไปหรอก ใครจะเป็นจะตายไม่รู้แม่งละ แต่ผมต้องไปลาออกพรุ่งนี้เลย!
สรุป
ผมก็ตัดสินใจจะออกนั่นล่ะครับ
สำหรับผม เรื่องงานน่ะผมค่อนข้างหัวไว ให้ทำไรก็ทำได้หมด สอนแป๊บเดียวก็เข้าใจแล้ว
คนเดียวทำได้หลายอย่างไงฮะ แล้วก็ทำเร็วด้วย เพราะผมต้องสปีดตัวเองให้กลับบ้านทันเวลา เดี๋ยวคนที่บ้านมันจะบ่นมันจะอารมณ์เสียอีก
และอย่าให้ไอ้เคนบ่นนะครับ ไม่จบอ่ะ บ่นยาวเชร็ดเข้
เพราะงี้ เลยกลายเป็นประเด็นให้เจ้านายใช้งานผมแหลกลานเลย...
เคยโทรมาตามให้ผมไปทำงานแบบไม่รู้เวล่ำเวลา คือวันหยุดแล้วผมกำลังจะไปดูฟุตซอลกับไอ้เคน โทรมาตาม ผมไม่ห่วงงานหรอก ผมห่วงบอลมากกว่า อิิอิ
เลยไม่ไป ไอ้เคนรู้ก็ของขึ้น คือถ้าตื๊อนานกว่านี้ มันจะกระชากมือถือมาด่าเจ้านายผมเลย 555
ผมเลยคิดเล่นๆ ว่า... ถ้าผมออกน่ะ....เละแน่
อภิมหาโปรเจคที่กำลังทำอยู่ก็คงไม่รอด
ก็สมน้ำหน้าดี
กับการรับงานเกินตัว
(กำ โทษนะนาย ที่คิดแบบนี้) แต่เห็นแก่ได้ฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะนาย ผมไม่ลาออกตั้งแต่ตอนแรกก็ดีแล้วครับ
ผมบอกล่วงหน้าไว้สองเดือนเลย ทำตามกฎทุกอย่าง มันจะไม่มีปัญญาหาคนแทนก็ให้รู้ไปเหอะ
โล่งอกไอ้เคนล่ะ แต่สำหรับผม ไม่มีอะไรมาก แค่หมดศรัทธาจริงๆ
แล้วให้ผมไป ตจว. ผมก็ไม่อยากไปหรอก ไม่อยากห่างจากไอ้เคน
ไม่มีมัน ผมก็อยู่คนเดียวไม่ไหวจริงๆ T T
ผมคงอดตาย แล้วก็คงเหงาอย่างเหี้ยแน่ๆ ไม่ไหวๆ
สรุป...ผมต้องสงสารเจ้านายผมไหม? :เฮ้อ:
H
จะออกแล้วววววว เพราะคำสั่งให้ไป ตจว.แท้ๆ เชียว
แต่แม่พุก็ให้ไปเรียนต่อด้วยแหล่ะนะ :กอด1:
-
คิดแบบโรแมนติก เคนคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตพุเลยนะ
แต่เหตุผลประกอบ "ผมคงอดตาย" 555+
-
ก็ดีแล้วนะที่ลาออก เห็นพุทำงานแล้วแบบ โอเอ็มจี !!
ของเค้าแค่วันละ 8 ชั่วโมงยังแทบลากสังขารกลับไปนอนตายเลย
แต่เกรงว่าต่อใหุ้พุลาออกมันก็อาจจะไม่มีเวลาให้เคนนะ
เพราะว่างแล้วไง คงหาโปรแกรมเที่ยวแหลกอ่ะ กร๊ากกกกกก
แต่ก็ดีแล้วล่ะ ทำงานมากรวยยยยย ฮ่ะ ๆๆ ออกมาอยู่บ้านให้เคนเลี้ยงนะ
:กอด1: พี่โบ คิดถึงๆๆๆ
-
เป็นกำลังให้นะ
สู้ :L2:
-
ยังหนุ่มยังแน่น หางานใหม่ดีกว่า คนมีความสามารถไม่ต้องกลัวตกงาน
ทำอะไรที่ปรับเข้ากับชีวิตเราดีกว่า
เห็นหลายคนทุ่มเทชีวิตให้งานไม่ได้เงยหน้าเงยตาจนพลาดเรื่องดี ๆ อย่างน่าเสียดาย
-
ถ้าเป็นคนอื่นก็คงคิดหนักอยู่ เพราะงานก็ไม่ได้หากันง่ายๆ แต่เก่งเลือกได้อย่างน้ำพุสบายอยู่แล้ว ^_^
แถมจะไปเรียนต่อด้วย ความรู้ ความสามารถเต็มสมอง >///<
จะสงสารเจ้านายน้ำพุก็ตรงเหตุผลของการลาออกนี่แหละ ซ๊ะมี เอ๊ย แฟนขีดเส้นตายถ้าได้ไป ตจว.
รู้สึกทั้งเอ็นดูทั้งสารเคนเลย น้ำตาคลอถ้าพุไปอยู่ตจว. 555
พุขาดเคนไม่ได้ เคนก็ขาดพุไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ รักกันๆเนอะ
-
:กอด1: สู้ๆน้า
-
ดีแล้วน้ำพุ
คนเก่งอย่างน้ำพุทำงานที่ไหนก็ได้
จะได้มีเวลาซีวีดกับเคนเต็มที
:L2:
-
เข้าใจความรู้สึกของพุเลยค่ะ เพราะเจ้านายนิสัยแบบนี้ก็เลยตัดสินใจลาออกจากงานทันทีเหมือนกัน เง้อ...
แต่ก็ดีแล้วนะคะ ทำสิ่งที่ให้ความสุขกับตัวเองเถอะค่ะ
-
แอร๊กกกก ในที่สุด ก้ตามอ่านจนจบ เยี่ยม เราใช้เวลาสองวันในการตามไล่อ่าน :เฮ้อ:
จะบอกว่า มันสุดยอดมากกก ชอบนายเอกแบบนี้สุด (แม้จะแอบหมั่นไส้บางในบางครั้ง -*-) :serius2:
แต่บางทีก็ดูโลเลเกินไป ก็เข้าใจนะว่าน้ำพุไม่ค่อยเชื่อในความรัก หรือไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ
จะบอำกว่าเราเชียร์เคนมาตั้งแต่ต้น อย่างพุเนี้ยต้องเจอแบบเคน
ต้องเจอคนแข็งๆถึงจะเอาอยู่ ไม่งั้นพุก็จะลอยไปลอยมาเหมือนเมฆแบบนี้
แต่ว่าเป้นเเฟนกันไงกลัวเคนขนาดนั้นอ่ะพุ -*-
ที่สำคัญเคนเป็นรักแรก แบบเห้นแล้วปิ๊งเลย เลยคิดว่าน่าจะมีอิทธิพลกับพุบ้างพอสมควร
แบบถึงเลิกไปก็ลืมไม่ได้ เพราะรัก เพราะผูกพันธ์ ถึงบางครั้งจะเป้นเพราะสงสารก็เถอะ
ยังไงมันก็คือรักอ่ะนะ
แอบเจ็บใจพี่นัทกับพี่ซี ทำไมทำกับพุแบบนี้ โดยเฉพาะอิพี่ซี ไม่ไหวเลย
นิสัย หน้าจะให้เคยจัดการ เอะ แล้วเคนจะทำอะไรได้ -*-
แต่ก็นะ บางทีพุก็ไม่ชัดเจนเกินไป กิ๊กทั่วราชอาณาจักรจริงๆ
ทั้งหนุ่มทั้งสาว เห็นแล้วเหนื่อย เฮ้อออ :เฮ้อ:
สุดท้ายนี้จะบอกว่า คนแต่งสุดยอดมาอ่ะ คารวะ1จอก
เราชอบผลงานของคุณมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องที่คุณแต่งไว้
ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาลง :pig4:
สุดท้ายขอหื่นหน่อย อยากได้ nc ตอนไปเที่ยวแพน้ำตกอะค่ะ ยังพอจะได้มั้ยคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
รีบๆมาลงนะคะ ยังมีคนรออยู่ :L2: :pig4:
-
///
เดือนหน้าจะถึงวันเกิดเคนแล้วคับ...เอาไงดีวะกรู ?
ผมก็ตามสไตล์ ชิวๆ ล่ะคับ แต่จำได้มันเคยดูทีวีแล้วพูดชมว่าทะเลนี้สวย อยากไปดำน้ำว่ะ อะไรสักอย่าง ไม่ค่อยตั้งใจฟังเท่าไหร่
ผมเองก็นึกไม่ค่อยออกด้วยว่าจะให้อะไรมัน
งั้นเดี๋ยววันเกิดพาเคนไปอย่างที่มันอยากไปแล้วกัน แม้ว่า..ผมจะไม่ค่อยชอบการดำนำ้สักเท่าไหร่ก็เหอะ
แต่ก่อนถึงวันเกิดมัน ผมต้องไปดูงาน ตจว. หลายวันอ่ะดิ
พอมันรู้ก็ซีเรียส อารมณ์เสียใหญ่เลย... มันคิดว่าผมจะลาออกอยู่แล้ว ให้ไปทำไม ส่งคนอื่นไปดิ ทำไมต้องเป็นผม
เอ่อ ไม่เป็นกรู แล้วจะให้เป็นมึงรึไงล่ะ?
"ไปกี่วัน ไปเมื่อไหร่ ไปยังไง ไปกับใคร นอนที่ไหน นอนกับใคร ไปรถอะไร กลับกับใคร กลับกี่โมง บลาๆๆๆ"
เชื่อมั้ย ผมตอบมันทุกคำถามเลย... เข้าใจว่าเป็นห่วง ก็เลยไม่อยากทำให้เป็นห่วง
แล้วก็คราวนี้... ผมอยากไปด้วยอ่ะดิครับ โดนจำกัดสิทธิและเสรีภาพมานานและ
...ไปทำงานมันส่วนน้อย หนีเที่ยวนี่ดิ ส่วนใหญ่ แต่จะให้รู้ว่าทำอะไรออกนอกทางไม่ได้ ไม่งั้นไอ้เคนมันเอาผมตายแน่ๆ
...เอ่อ ผมไม่ได้ออกลายอะไรนะครับ ผมแค่อยากไปกินดื่มเที่ยว ตามประสามั่ง
ผมขี้เกียจฟังไอ้เคนบ่น ห้ามนู่นห้ามนี่มากมาย
แต่ผมเข้าใจมันจริงๆ นะครับว่าเป็นห่วง เลยไม่ทำให้เป็นห่วงอยู่นี่ไงล่ะ
โดยการเมามันทุกวันที่ไป ตจว. เลยครับ แหะๆ
ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ แต่หลังเลิกงานก็ไปตระเวณกินเหล้าทั่วเลยครับ
หนุกมาก เหมือนไม่ได้กินมานานแล้ว (โดนห้ามนี่หว่า)
แต่ด้วยความที่ปกปิดเคน กรรมเลยตามสนองเลยไงล่ะ
ผมปิดประตูหนีบนิ้วตัวเองอ่ะ...ปิดแรงมากด้วย ไอ้ที่เมาๆ อยู่เนี่ยสร่างเลยครับ ปวดนิ้วจนหน้าเขียว
สุดท้ายต้องโทรไปสารภาพผิดกับเคน อยากให้มันปลอบอ่ะ
"เคนนนน....." เสียงผมก็แหบๆ คือแสบเหล้ากับเจ็บ รวมๆ กัน
"หือ เป็นไรอ่ะ เสียงแปลกๆ" เคนถาม
"เราเจ็บนิ้วอ่ะ"
"ไปทำอะไรมา?"
"ประตูหนีบ"
"เซ่อขนาดนั้นเลยเหรอ? ฮ่าๆ ๆ ไปทำยังไงให้หนีบได้ล่ะ" ยังอารมณ์ดีอยู่ครับ แต่เดี๋ยวก่อนๆ
"....มึนๆ นิดหน่อยอ่ะ" ผมตอบ
"อย่าบอกนะว่าเมา"
"ไม่เมาหรอก แค่มึนๆ"
"ใครบอกให้กิน" มันเริ่มทำเสียงดุและ กลัวๆๆ
"ไม่มีอ่ะ กินเอง"
"บอกไม่ให้กินเองใช่มั้ย ทำไมพูดไม่ฟัง" คือ..มันเคยสั่งไว้ว่าถ้าจะดื่ม L ต้องมีมันอยู่ด้วยครับ ถ้าไม่มีมัน ห้ามแดรกเด็ดขาด แต่ใครมันจะบ้าทำตามล่ะจริงมั้ย
"เราเจ็บนิ้วนะเคนนนน...อย่าดุดิ"
"ก็ไม่ใช่เพราะเมาเหรอเลยต้องมาเจ็บอย่างงี้" กูบอกว่าไม่ได้เมา แสรดดด
"คร้าบ ขอโทษคร้าบ - ฉันทำผิดไปแล้ว เสียงในหัวใจฉันพูดขอโทษ" ร้องเพลงให้มันฟังซะเลย กลบเกลื่อนความผิด
"แล้วหาอะไรทาหรือยัง เจ็บมากมั้ย?" เสียงไอ้เคนดูเป็นห่วงขึ้น
"มากมายอ่ะ"
"บวมป่าว หาน้ำแข็งมาประคบนะ หรือไม่ก็หายาหม่องมานวด"
"คร้าบ"
"แล้วหนีบแรงป่าว ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ"
"ตั้งแต่เช้า"
"เมายันเช้าเลยเหรอไอ้พุ!?"
ชิบ-หาย
#&&#$#$$*#_)(*(#$*)#(
เปรี้ยงปร้างๆๆๆๆ แว๊กกกกกกกกกกกกกกก แกล้งตายดีกว่ากู
:sad2:
ก่อนถึงวันเกิดเคน... ผมเตรียมพร้อมมาแล้ว จะไม่ให้พลาดเหมือนครั้งก่อนๆ แม้ว่าจะไม่ค่อยมีความจำเรื่องเส้นทางก็เหอะ
ไอ้เคนอะเลิร์ทใหญ่ ยิ้มหน้าบานจนปากจะฉีกไปถึงหูอยู่และ
ดูมันจะมีความสุขมากกกที่ผมบอกว่าจะพาไปเที่ยวทะเล ดำน้ำดูปะการัง ณ เกาะทางใต้ฉลองวันเกิด
มันอารมณ์ดีจริงๆ นะคับ ผมทำอะไรผิดหรือ กวนตีนยังไง มันก็ไม่สำเร็จโทษเลย
ช่วงขับรถไปกัน เป็นปกติ...ที่กรุงเทพฯ รถจะติดบรรลัยอยู่แล้ว แต่ผมสองคนทำให้เป็นเรื่องสนุกได้ โดยการหาช่องทาง แซงซ้าย แซงขวา หาเลนที่จะไปให้เร็วที่สุดครับ
ผมจะคอยดูรถให้เคน แล้วกำกับให้มันเลี้ยว ตามที่ผมบอก
จนมันพูดขึ้นขำๆ ว่า
"เราชักไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วว่ะ ไม่รู้จะเชื่อตัวเองหรือจะเชื่อเมียดี"
"เชื่อเมียสิครับ" ผมประชด ชอบจริงนะ คำว่าเมียเนี่ย
"ฮ่าๆๆ ก็ได้ ตอนกลางวันจะเชื่อเมีย แต่ตอนกลางคืนเมียต้องเชื่อผัวนะ"
"เออๆ จะเอาท่าไหนบอกเลย จัดให้หนักๆ"
มันจะรู้มั้ยกูประชด
"หนักอยู่แล้วววว รู้ชะตากรรมตัวเองแล้วใช่ป่ะ?"
"ไม่รู้หรอก" ไอ้หื่น
"ได้นอนมองเพดานทั้งคืนแน่"
"มองทำไม ไอ้บ้า ใจคอจะไม่ทำอย่างอื่นเหรอ ไหนบอกว่าอยากดำน้ำดูปะการัง"
"ดำน้ำก็ตอนกลางวันไง แต่อันนั้นอ่ะ ก็ตอนกลางคืนไง"
"อ่ะๆๆ ถ้าน็อคกลางอากาศก็อย่าดันทุรังทำกับคนตายนะเว้ย ว่าวซะนะ จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน"
"ยังไม่มีลูกสักหน่อย แต่ก็อยากจะทำลูกเร็วๆ นี้แหล่ะ"
"เก็บกดนะไอ้บ้า"
"ใช่ดิ เมียมัวแต่ไปเมาเป็นอาทิตย์ นี่ยังดีนะ ที่ไม่ไปตามลากคอกลับมา"
โห...มันพูดอย่างงี้มีแววคราวหน้า เอาจริงวุ้ย
"เหอะๆๆ ยอมก็ได้ๆ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะน้องเคน"
"มาบอกอะไรตอนนี้อ่ะ ไม่โรแมนติกเลย" เอาใจยากจริงแสด
"จะให้บอกตอนไหนล่ะ"
"บอกที่ทะเล บอกที่เตียงก็ว่าไปดิ"
"เดี๋ยวบอกใหม่ก็ได้ วู้ ทำเป็นดราม่าไปได้"
ส่วนใหญ่ทางที่ไป เคนขับครับ มันไม่ค่อยให้ผมขับหรอก ไม่ใช่ไม่ไว้ใจว่าผมเป็นนักซิ่งนะ แต่มันกลัวผมเหนื่อย มันเลยยอมเหนื่อยเอง
สงสารมากมายขับคนเดียวตั้งไกลอ่ะ
ถามว่าหลงมั้ย มีบ้างครับ นิดหน่อย ไม่หนักเท่าครั้งก่อนมี่ผมพามันไป
รีสอร์ทที่ผมจองไว้ก็สวยมากมายครับ หาดส่วนตัวสุดๆ เรียกได้ว่าไร้ผู้คน
มีแค่เราเท่าน้านนนนกับฝรั่งหนึ่งกระจุก ซึ่งเป็นอะไรที่ ถูกใจบักเคนมาก
กว่าจะไปถึงที่พักก็ค่อนข้างดึกแล้วครับ เคนก็เหนื่อยๆ นิดหน่อย แต่ผมเมื่อยมากกก ขนาดไม่ได้ทำอะไร
"นอนเลยมั้ยเคน" ผมก็ถามอย่างห่วงๆ เพราะเห็นขับรถนาน มันคงอยากพัก ที่ไหนได้ ไอ้เคนอึดเกินคาด มันชวนผมไปเดินเล่นชายหาด ทั้งที่ผมอ่ะ โคตรง่วงละ แต่ก็นะ วันเกิดมัน... ตามใจเค้าหน่อย
ผมหยิบขวดเบียร์กับขนมติดมือไปด้วย มีเค้กช้อคฯ ให้มันก้อนเล็กๆ ก้อนหนึ่ง อุตส่าห์ไปสั่งทำด้วยความยากลำบากจากร้านโฮมเมด...
แต่มันก็รู้แล้วล่ะว่ามี ไม่ค่อยจะเซอร์ไพรส์เลย ผมเอาอะไรเข้าบ้านมันรู้หมด
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราก็เดินลงไปชายหาดกัน ใกล้นิดเดียว
ทะเลแถวนั้นมันก็มืดๆ คับ ไฟน้อย ไม่ค่อยสว่าง คนก็น้อย ผมหาทำเลนั่งกรึ๊บเบียร์กับเคน
ปกติมันไม่แตะหรอก ค่อนข้างเด็กอนามัยนะไอ้เคน
ผมว่าหาคนอย่างมันยากนะ ที่ไม่ชอบกินเหล้า ไม่ชอบเที่ยว ไรประมาณนั้นอ่ะ
หรือว่าผมอยู่ท่ามกลางขี้เมาเยอะก็ไม่รู้
แถวนั้นน้ำค้างแรงพอสมควรคับ ลมก็เย็น ผมหนาวเลยไปนั่งให้เคนกอด ฮ่าๆๆ
ผมนั่งพิงอกมันดูดาวเงียบๆ ไม่ค่อยได้คุยไรกันมาก กินบรรยากาศสลับกินเค้ก กินขนมกันอย่างเดียว ส่วนใหญ่ผมจะป้อนมันง่ะ ด้วยมือมั่งด้วยปากมั่ง ไม่ใช่ไร ผมไม่ชอบกินของจุกจิกเท่าไหร่ ถ้า L อย่างเดียวก็โออยู่ พวกขนมเลยต้องยัดไอ้เคนลูกเดียว ฮ่าๆๆๆ
ระหว่างนั้นเอง...อยู่ๆ มีดาวตกครับ! :a1:
อึ้งไปสองวิ จะอธิษฐานก็ไม่ทันแล้ว เพราะแค่อึ้งก็เสียเวลาไปเยอะอยู่
"เคนเห็นดาวตกมั้ย" ผมตื่นเต้นครับ นานๆ จะเห็นที มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะเนี่ย โชคดีสุดๆ เลย
"เห็น" เคนมันก็ดูจะตื่นเต้นเหมือนกัน
"อธิษฐานทันป่ะ?"
"ไม่ทันอ่ะ พุล่ะ?"
"ไม่ทัน แค่รู้ว่ามีดาวตกก็หมดเวลาแล้ว"
"ถ้าทันพุจะขออะไร?"
"ขออะไรดีหว่า... ขอให้รวย ขอให้รวย ขอให้รวยยิ่งขึ้นกว่านี้ ให้โชคดี โชคดี สุขเกษมเปรมปรีย์ ขอให้..."
"พอๆๆ" ไอ้เคนเบรคผมหัวทิ่มเลยคับ กำลังร้องเพลงมันส์ๆ ชิ
"ไม่มีเกี่ยวกับเราเลยยยย" ทำเป็นน้อยอกน้อยใจ! พูดก็ได้วะ
"ขอให้เรารักกันไปนานนานนนนน" พูดเองเขินเอง
ไอ้เคนเองก็เขินครับ เริ่มจะยิ้มเขินๆ
มันกลั้นยิ้มสุดพลังมาก
"แล้วเคนล่ะ จะขออะไร?" ผมถามมันบ้าง
"ขอให้พุเป็นของเราตลอดไป"
"น้ำเน่าว่ะ"
"อ้าว พูดจริงๆ นะ"
"แล้วตอนนี้ไม่เป็นรึไง"
"เป็น แต่อยากให้เป็นตลอดไปไง"
"อืม"
"แต่ช่างเหอะ ขอไม่ทันก็ไม่เป็นไร เพราะพุต้องเป็นของเราอยู่แล้วจริงมั้ย?"
"จริง" ลองตอบไม่จริงดิ โดนมันฆ่าตาย
"รักพุนะ"
"อื้ม...เราก็รักเคน" พูดจบไอ้เคนจูบกบาลกับหน้าผากผมไปอย่างละที ผมก็เอียงให้มันทำนั่นแหล่ะ รักมันนี่หว่า
"หายเจ็บนิ้วยัง?" มันจับมือผมยกขึ้นมาจับๆ ดูครับ ผมก็ยังปวดหนึบๆ อยู่
นี่คงเป็นอีกสาเหตุนึงที่มันไม่ให้ผมขับรถมั้ง
"เกือบละ"
"พิการเลยเห็นไหม" มันจุ๊บนิ้วผมอีก
"ยางงงง ยังไม่พิการสักหน่อย แหม่ แค่นิ้วบวม"
"ก็เห็นโทรมางอแง"
"เจ็บไง แต่ตอนนี้หายแล้ว"
"รักพุนะ"
อะไรของมัน พูดบ่อยจริง ผมเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันเลย แล้วมันก็ทำตาซึ้งใส่อีก
เห็นแล้วเสียวจะเสียตัวกลางแจ้งจริงๆ
"หนาวแล้วอ่ะ ขึ้นห้องกันไหม?" ที่จริงไม่มีคนอย่างงี้ผมพอได้นะ แต่หนาวว่ะ น้ำค้างแรงจนหัวเปียกละ
"กอดไม่อุ่นเหรอ?"
"อยากกลับไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าอีก"
"อย่าเพิ่งนอนไม่ได้เหรอ?" มันนี่ก็จะอ้อนเอาให้ได้จริงๆ
"ได้ ตามใจวันนึง แต่ระวังจะโดนรีดน้ำหมดตัว" กูก็ไม่ใช่ขี้ๆ นะจะบอกให้
"ฮะๆๆ รอวันนี้มานานแล้ว" เดี๋ยวเหอะ จะสนองให้สมใจเลยมึง
o3
H
แฮปปี้เบิร์ดเดย์น้องเคนนน
ปล. ไม่ได้เกิดวันนี้นะ ย้อนหลัง
:b:
-
:o8:น้องพุอ้อนเคนจังเลยนะ น่ารักค่ะ
:HBD5: น้องเคน ย้อนหลัง ขอให้มีความสุขตลอดไปนะคะ
-
อ๊ากกกกกก พุอ้อนน่ารักมากเลย
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังให้เคนด้วยน๊า :L2:
-
:a13: พุก็ยังน่ารักกับเคนเหมือนเดิมเลย น่าร๊อกอ่าาา
ปล.อยากได้แฟนแบบเคนจุงเบย ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบดื่มเนี่ย
-
โอ๊ย ให้ตายเถอะ รักและชอบตอนนี้จริงๆ เคนน่ารักมาก เหมือนเด็กน้อยออดอ้อนขอความรัก! ส่วนพุก็ช่างยั่วอย่างไม่รู้ตัว! ขอบคุณคุณโบว์มากค่ะ ที่มาอัพเดทบ่อยๆ จุ๊บๆๆๆๆ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
Happy Birthday นะคะน้องเคน
อ่านเรื่องน้องน้ำพุกับน้องเคนเมื่อไหร่
ก็มีความสุขกับรอยยิ้มเมื่อนั้น
ขอให้รักกันตลอดไปนะคะ
:o8:
-
สุขสันต์วันเกิดน้องเคน ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีความสุขกับน้องพุทุก ๆ วัน
เวลาพุตามใจเคนมันน่ารักอย่างนี้เอง
เคนก็ยังคงรักและหลงพุต่อไป เอิ๊ก... หวานซะ
-
ไม่ได้เข้ามานาน คิดพุ กับเคนเสมอ พุก็ยังเป็นพุอะเนอะ โกะ
เคนก็เบาๆ ความห่วงบ้าง บางครั้งดูเป็นคนจู้จี้ ขี้บ่น
แต่กับพุ ก็สมควรโดนแล้วละ นาน นานจะเห็นพุอ้อน น่ารักดี
น่ารักอะคู่นี้ :กอด1: ขอให้รักกันตลอดไปนะ
ขอบคุณคนโพส(น้องโบว์ใช่ไม๊)ด้วยนะคะ ที่ทำให้ได้ตามเรื่องของพุ กับเคน อยู่เรื่อยๆ :pig4:
-
เคนน่ารักเหมือนเดิม ที่ต้องคอยห้ามคอยบ่นเพราะความรัก ห่วงใยนี่แหละ สิ่งที่คอยห้ามค่อยบ่นก็เป็นสิ่งที่ดีต่อตัวพุทั้งนั้น พุก็เฮี้ยวซะ ถ้าจะปล่อยตามใจพุก็คงไม่ไหว อันนี้เข้าข้างเคน ฮ่าๆๆ ดีแล้วพุสามีรักสามีหวงขนาดนี้ น่าอิจฉาจะตายเคนน่ารักขี้อ้อนออกขนาดนี้ ฮ่า ๆๆๆ
-
:o8: :o8: :o8: ดีจัง รักกันดี รักกันนานๆนะคะ
-
โอ๊ยยย อ่านตอนนี้แล้วทั้งฮา ทั้งหวานเลยนะ พุเนี่ยะ
จะอ้อนเคนซะหน่อยโดนดุซะงั้น แหม แล้ววันเกิดเคนนี่ เอาใจสุด ๆ เลยนะ
ยอมทุกอย่าง ทำให้ได้ทุกอย่าง แบบนี้เคนก็หัวปักหัวปำไปเลยสิ
ชอบเคนอ่ะ หายากนะผู้ชายแบบนี้
-
อิ่มอกอิ่มใจ!!!!!!
สุขสันต์วันเกิด เคน
ขอให้รักกันตลอดไป
-
HBD ย้อนหลังจ้า
ขอให้สมหวัง พุเป็นของเคนตลอดไป นะ!!
คิดถึงมาก :กอด1:
-
ของหายอยากได้คืน
///
เมาอีกแล้วครับ !
คราวนี้เมาแล้วได้เรื่อง
เรื่องมีอยู่ว่า... ผมได้ไปดูงาน ตจว. อีกและคับ
พี่ที่ทำงานนัดแนะดริ๊งค์ + ดูบอลกันเรียบร้อย
ผมว่างานนี้ผมต้องได้ดื่มเหมือนเดิม ปฏิเสธยากด้วย เพราะตัวเองก็อยากกินอยู่แล้วอ่ะ
กินแล้วมันดียังไงก็ไม่รู้ รู้แต่มีคนเลี้ยง ก็เลยยิ่งอยากเข้าไปใหญ่ 55
แต่ถ้าดริ๊งค์แล้วไม่บอกเคน เดี๋ยวมีซวย เลยต้องบอกก่อน
"เคน...เราไปดูงาน ตจว. 3 วันนะ" ผมรายงานมันในค่ำวันหนึ่ง
"อีกแล้วเหรอ?" ไอ้เคนถอนใจขมวดคิ้วเซ็งเหมือนเดิม
"อืม"
"อืม" มันเซ็งอย่างแรง แต่คงปลงแล้วรอผมลาออกอย่างเดียว ใกล้แล้วๆๆ แต่เจ้านายจะไม่ให้ผมออกอ่ะดิ ผมต้องหนีแล้วล่ะ
"แล้ว...มันมีบอลด้วยอ่ะ" ผมรายงานต่อ เคนตวัดสายตามามองเขม็ง
"แล้วไงพุ?"
"ขอไปดูบอลนะ" ลองเรียบๆ เคียงๆ ดูก่อนครับ
"ออฟฟิศนี้มันบ้าบอลกันเหลือเกินนะ" กร๊ากกก
"มันอยู่ในสายเลือดนี่หว่า" ผมพูดขำๆ แต่ไอ้เคนไม่ฮา
"คือ...ตอนดูบอลขอกินเหล้าสักนิดดดส์นึงนะครับ" ผมทำสายตาวิงวอน ไอ้เคนมองผ่านไม่สบตาทำหน้าดุ
"บอกแล้วไงว่าไม่ให้กิน"
"ขอนิดนึงหน่า"
"อย่าพูดไม่รู้เรื่องพุ"
"นึงนึงน้า นะๆๆๆ นิดเดียว ไม่เมาหรอก คราวนี้จะระวังไม่ให้ประตูหนีบอีกนะ" ผมบีบแขนบีบขามันประจบสอพลอเป็นที่สุด
"ยังไม่เข็ดเหรอ? กินแล้วเป็นไง นิ้วพิการ! คราวนี้เอาให้มันหักไปเลยดีมั้ย?" โห มันโหดจิงแฮะ แต่ผมต้องใช้นิ้วกลางแทนนิ้วชี้โคตรเมื่อยอ่ะ ปกติสลับกันคลิกเม้าส์สองนิ้ว ตอนแรกต้องใช้มือซ้ายเลยเพราะเจ็บสัส
ตอนพรีเซนต์งาน ต้องจดคอมเม้นท์ เขียนมือขวาไม่ได้คับ เลยใช้มือซ้าย แม่งรัวกันมาเป็นชุด ผมเขียนไม่ทัน ลูกค้าก็มองงงๆ ไอ้นี่มันเป็นอะไรของมัน มันจบป.สี่หรือไง เขียนหนังสือไม่ได้ ลายมือก็อย่างเชี้ย 55
"พี่เคนครับ พุขอนะครับ คือพุอยากกินอ่า กินไปดูไป มันอินไงฮะพี่เคน ขอร้องล่ะ พลีสสส บอลจบเลิกดื่มเลย สาบาน" กรูไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกเว้ย คราวนี้เล่นบทงอแงครับ กอดแขนเคนซุกหัวอ้อนมันอย่างเอาเป็นเอาตาย
คือ...ผมอยากขอให้ได้ พอถึงเวลาจะได้กินอย่างสบายใจ เพราะยังไงก็กินอยู่แล้วอ่ะ - -"
"พี่เคนนนน~ พุขอแล้วนะ" ทั้งกอดแขนกอดเอวนัวเนียซุกไซร้มันเลยครับ แต่ไอ้เคนเฉย
"โห่...พี่เคนอ่ะ" กรูอุตส่าห์อ้อนมึงขนาดนี้ สราดด ทำนิ่ง
"งั้นพุขอน้องพี่เคนแทนก็ได้" ต้องเล่นจุดอ่อนมันครับ ไอ้เคนสะดุ้งนิดนึงที่ผมล้วงไปจับน้องมัน
"เอออ ลองขอดู ถ้าน้องพี่ให้ พี่ก็ให้" สัด ทีงี้ล่ะมึงยิ้ม
และแล้วมันก็ยอมให้ผมกินครับ แต่มีข้อแม้คือ...ต้องโทรไปรายงานมันทุกครึ่งชั่วโมง
มันบ้ามั้ยล่ะ?
พอถึงวันนั้น สเตปเดิมครับ ไปกินร้านอาหาร
ผมไม่เมาง่ายๆ หรอกแค่นี้ วู้ แต่เฮ้ย แบบว่าเด็กเสิร์ฟร้านที่ไปกินโคตรน่ารักเลยว่ะ เป็นเด็ก ผช. หน้าหวาน ตัวเล็ก
ทั้งเนื้อทั้งตัว ดูไม่ออกว่า ช.หรือ ญ.กันแน่
เหมือนทอม น่ารักดีอ่า... ทั้งโต๊ะผมก็แซวๆ น้องเค้าครับ ถามประมาณว่าเป็น ผช. จริงอ่ะ ผช.จริงเหรอ? เหมือนทอมเลยอ่ะน้อง น้องเค้าก็ยิ้มๆๆ ปฏิเสธขำๆ ว่าผมเป็นผช.ครับ แล้วก็ผสมเหล้าให้อย่างขะมักเขม่น
ผมก็เริ่มหาเรื่องอยากคุยด้วย...อยากแซวไปตามเรื่องอ่ะครับ ที่มานี่ก็แซวไปหลายที่แล้ว แม่งมีแต่คนน่ารัก
คือไม่ได้จะนอกใจเคนนะ อย่าเข้าใจผิด แค่ชอบแซวหนุกๆ บอลจบก็ไม่ได้เจอกันแล้ว ผมไม่ได้อยู่จังหวัดนี้และไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้มาอีกมั้ย
ผมก็ทำหน้าที่โทรรายงานเคนตามปกติ ไม่เมาครับ แต่เริ่มมึนละครึ่งหลังเดินเซ ใกล้ลิมิตอ้วกจะพุ่ง เหล้าหมดด้วย
ก็เลิกกลับที่พัก
แล้วที่เรื่องเกิดเหรอครับ? เกิดเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว
คือ..ผมหากระเป๋าตังค์ผมไม่เจออ่ะครับ T_______T เข้าห้องไม่ได้
มันหายไปตอนไหนก็ไม่รู้
มันเป็นเรื่องใหญ่สุดๆ ในรอบปีของผมเลยนะเนี่ย เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นมันอยู่ในนั้นหมด
ผมช้อคแบบเหี้ยๆ
พอรู้ว่าหายแน่ๆ แล้วก็เหมือนเดิมครับ โทรไปรายงานเคน
"เคนนนนนน~ เรากลับมาแล้วนะ" แบบว่าเศร้ามากกกเว้ย กูจะร้อง ไม่ค่อยมีตังค์หรอกครับ แต่เสียดายบัตรต่างๆ นานา ถ้าไปไล่ทำใหม่ล่ะเป็นเรื่องใหญ่โตมาก
"อืม ไม่ได้เจ็บตัวใช่ไหมคราวนี้"
"ไม่อ่ะ" จะบอกมันไงดี
"ดีแล้ว กินไรยัง?"
"ยังอ่ะ กินไรไม่ลงเลย กระเป๋าตังค์หาย"
"พูดจริงอ่ะพุ?"
"น่าจะจริง มันหาไม่เจออ่ะ ฮือ เคนนนน เราเข้าห้องไม่ได้ หายเกลี้ยงเลย ฮือๆๆๆ" ไม่ได้ร้องจริงนะครับ ทำเสียงงั้นเฉยๆ
"นึกดีๆ ไปลืมทิ้งไว้ที่ไหนหรือเปล่า?"
"นึกไม่ออกเลย เพิ่งรู้ตอนมาถึงแล้วเข้าคอนโดไม่ได้อ่ะ"
"ถ้าหายจริงเรื่องใหญ่เลยนะพุ ของในนั้นไปไล่ทำใหม่สี่วันก็ไม่จบ ลองถามคนที่ไปด้วยกันก่อนดีไหม อาจจะลืมทิ้งไว้ในรถก็ได้"
"อืม"
"แล้วเข้าห้องไม่ได้ทำไงล่ะ?" มึงถามกูแล้วกูถามใคร
"เคนก็มาเปิดให้เราดิ"
"ไปไม่ได้ ติดงาน กว่าจะได้กลับก็เย็นโน่นแหล่ะ"
"เคนจะให้เรารอถึงเย็นเลยเหรอ เหนื่อยจะตายอยากนอนอ่ะ" เงินก็ไม่มี ถ้ามีเงินจะนั่งแท็กซี่ไปนอนที่อื่นแล้ว
"ไปไม่ได้จริงๆ โทรบอกไอ้เทนแล้วกัน"
"ไม่อยากโทรหามัน เคนโทรให้หน่อยดิ"
"อะไรนักหนาวะเนี่ยกับโทรศัพท์ อืมๆ ก็ได้ เดี๋ยวให้มันโทรไป"
วางสาย
ผมก็ลองโทรหาพี่ที่ออฟฟิศให้ช่วยหาครับ แต่ไม่เจอ ผมไม่คิดว่าใครจะเอาไปหรอก เพราะถ้าจะหายมันหายนานแล้ว ผมชอบวางของทิ้งไว้ประจำ
รอสักพักไอ้เทนโทรมากวนตีนอีก กูยิ่งเครียดๆ อยู่
"ได้ข่าวว่ากระเป๋าตังค์หายเหรอ? สมน้ำหน้า กะแล้วว่ามันต้องหายสักวัน ไร้ระเบียบสิ้นดีเลยพี่อ่ะ"
"ใครใช้ให้มึงโทรมาด่ากูเนี่ย เมื่อไหร่จะมาเปิดประตูให้วะ" ผมกับไอ้เทนเหรอครับ ด่ากันประจำไม่ต้องตกใจ
"เออ แล้วใครบอกผมจะไปเปิดให้พี่ล่ะ จะโทรมาบอกว่ารอไปเถอะ ไม่ว่างไปให้หรอกมีเรียน"
"จำไว้นะเมิงงง"
"จำทำไม ไม่อยากใส่ใจเรื่องไร้สาระ ขี้เมางี้กระเป๋าตังค์หายก็สมควรอ่ะ"
"ไม่ได้เมาเว้ย"
"ไม่ได้เมาแล้วมันหายได้ไง ขี้เมา"
"ไอ้สาด"
"ขี้เมา"
"เฮ้ย"
"ขี้เมา หึหึ"
"สัส แค่นี้นะ!" ผมกดวางสายแบบหงุดหงิดเชี้ยๆ
จากนั้นนั่งระลึกชาติสักพักว่าหายจริงดิ แทบไม่เชื่อตัวเองว่าทำหาย เพราะผมไม่เคยมีประวัติกระเป๋าตังค์หายมาก่อน ถึงจะชอบทิ้งๆ ขว้างๆ ของระเกะระกะ ไม่เป็นระเบียบจริงก็เหอะ แต่ผมคิดว่านี่เป็นของสำคัญไม่น่าไปหลงลืมที่ไหนได้
หรือว่านี่จะเป็นกรรมของตรูอีกแล้วเนี่ย T_______T
ผมนั่งเศร้าอีกพักใหญ่เคนก็โทรมา
"พุ ตกลงหายจริงเหรอ?" มันถามย้ำ
"จริง"
พอคอนเฟิร์มงั้นผมเจอมันเทศน์แบบจัดหนักจัดเต็มเลยครับ ใครว่ากูไม่เศร้า กูเศร้านะ แล้วยังมาโดนด่าอีก
ไอ้เคนปลีกตัวมาหาได้อีกชั่วโมงต่อมา มาถึงมันก็เทศน์ผมต่อ ผมก็เงียบ...คอตก สำนึกผิด
แค่คิดว่าต้องไปทำบัตรใหม่ก็แทบร้อง ดีที่ไม่พกเงินสดเยอะ ไม่งั้นเศร้ากว่านี้อีก
อีกอย่างที่เสียดายคือ...กระเป๋าครับ ซื้อที่เมืองนอกตั้ง 95 ยูโร แม่งโคตรแพงของโปโล สีดำ ใครเจอเอามาคืนด้วยนะ ที่อยู่ตามบัตรประชาชนเลยครับ T___T แง้ๆๆ
"พรุ่งนี้แจ้งความ แล้วก็เดี๋ยววันจันทร์ลางานไปทำบัตรใหม่เลยนะ" เคนสั่ง ผมก็อือๆๆ เคนว่าไงก็ตามนั้น เพราะพอมันเทศน์เสร็จมันก็ปลอบผมครับ แล้วก็จัดแจงวางแผนชีวิตให้ผมเสร็จสรรพ
"ให้ไปด้วยไหม?" เคนถาม เอาจริงๆ ผมไม่ค่อยถูกโรคกับตำรวจครับ ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยแม่งชอบไถตังค์ข้างถนน (บางคนนะ)
"ไม่เป็นไร ไปคนเดียวได้อ่ะ โตแล้ว"
"เราไปด้วยดีกว่า"
"แล้วจะถามทำไม"
"เดี๋ยวไปไม่รู้เรื่องอีก เตรียมคำตอบไว้ยัง เค้าจะถามว่าหายที่ไหน หายเมื่อไหร่ โดนล้วงหรือเปล่า ถ้าหายนอกเขตมันให้ไปแจ้งที่ๆ ทำหายนะ ต้องตอบว่าหายในกรุงเทพฯ เนี่ยเข้าใจมั้ย?"
"เป็นตำรวจเหรอ?"
"กวนอีกละ"
เอาเข้าจริงที่ไอ้เคนมันคาดไว้อ่ะผิดหมดเลยครับ... ผมเดินดุ่มๆ เข้าไปใน สน.ใกล้บ้าน เห็นตำรวจเวรคนนึงก็ตะโกนบอก
"มาแจ้งความคร้าบ!!" ตำรวจวัยกลางคนได้ยินก็เดินมาเชิญให้ผมกับไอ้เคนนั่งลงที่โต๊ะ
"แจ้งเรื่องอะไรครับ?" ผมอ่ะ ไม่ถูกโรคกับตร.จริงๆ นะครับ ผมทำท่ากวนตีนมาก
"กระเป๋าตังค์หาย"
"เอกสารหายนะ" แล้วเค้าก็หยิบสมุดมาเขียนๆ ตรงหน้าปกว่าเอกสารหาย
-*-
กำ ผมทำหน้าเซ็งแบบไม่มีสาเหตุ ส่วนไอ้เคนยิ้มมุมปากพอเห็นผมทำท่านั่งไขว่ห้างกอดอกมอง
"อะไรหายบ้าง โดนล้วงเหรอ?" เค้าก็ถามแบบใจดีนะ แต่ไม่ชอบขี้หน้าว่ะ
"ไม่ได้โดนล้วงหรอกครับ แต่ไม่รู้หายได้ไง หายเกลี้ยงเลย"
"55 หายหมดเลยนะ เสียดายแย่"
แล้วก็เปิดสมุดเขียน ถามชื่อ...ผมก็บอกชื่อตัวเอง ที่อยู่ อ่อ พอดีทะเบียนบ้านผมอ่ะ อยู่ไกลนิดหน่อย
"โห...อยู่โน่นเลยเหรอ แล้วมาทำอะไรแถวนี้?"
"แฟนอยู่แถวนี้ครับ"
"อ่อ อยู่กับแฟนเหรอ? แล้วบ้านที่ xx ล่ะ"
"ปล่อยทิ้งไว้ครับ"
"แล้วพ่อแม่อยู่ไหนล่ะ?"
"พ่อแม่ก็อยู่แถวๆ นี้แหล่ะครับ"
"อ้าว แล้วบ้านที่โน่นก็ปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ ไม่มีคนอยู่เหรอ? ทำไมไม่ให้เค้าเช่าล่ะ?"
"หาคนเช่ายาก"
ผมแม่งโคตรเซ็ง เมื่อไหร่คุณจะเขียนใบแจ้งความให้ผมสักทีวะ ถามอยู่นั่นแหล่ะ
"ดีเนอะ มีบ้านตั้งหลายหลัง... อะไรหายบ้างนะ? บัตรประชาชน....ใบขับขี่..." ตรูยังไม่ทันบอก
"ครับ บัตรประชาชน ใบขับขี่ ATM บลาๆๆ" ผมก็ร่ายยาวไปหลายรายการ จนถึงใบประกอบวิชาชีพ
"อ้าว เรียนจบแล้วเหรอ...โห เก่งนะเนี่ย จบ xxx ด้วย เรียนยากมั้ย?"
"ก็ไม่ยากเท่าไหร่"
"แล้วก็คีย์การ์ดคอนโดด้วยเหรอ อยู่คอนโดไหน?"
"xxx, กับ xxx"
"อย่างงี้จะเข้าคอนโดได้ไหมเนี่ย ต้องทำใหม่สินะ" ก็เออสิวะ
"มีอะไรอีกมั้ย?"
"พอแล้วครับ เอาที่สำคัญๆ" ไอ้ที่ผมบอกไปว่าหายแม่งถามทุกข้อ...แต่ไม่เกี่ยวกับที่หายนะครับ ถามไร้สาระอ่ะ
กว่าจะเขียนเสร็จ นานมาก ความรู้สึกผมนะ แล้วปากกาแม่งก็เปลี่ยนบ่อยจริง
อันที่เขียนติดก็ไม่เอามาเขียน เอาอันที่หมดหมึกมาเขียน กูล่ะเซ็ง
ไอ้ตอนที่เปลี่ยนปากกา ผมคิด...มันเป็นอะไรมากป่าววะ สับสนไรวะ
หันไปมองเคน มันมองจ้อง ตร.คนนั้นหน้านิ่งเลยครับ
แล้วตำรวจมันก็ให้ผมไปซีร็อกจะได้เซ็นต์แต่ละที่ให้
พอกลับมาก็ถามผมอีกว่าทำงานที่ไหน...แล้วผมทำตำแหน่งอะไร
แถวบ้านเขาก็รับเหมาทำ xxx ถ้ามีงานจะจ้างเค้าก็ได้นะ ไรประมาณนั้น
ผมก็...
"ครับ ถ้าไงเอาเบอร์มาละกัน ถ้ามีงานจะติดต่อไป"
เค้าก็จดเบอร์ให้ครับ แต่เอาปากกาหมดหมึกมาเขียนให้อีกละ ก็ขูดอยู่นั่นแหล่ะ -*- ทำไมไม่ทิ้งไปเลยวะ กูงง
ไอ้ตร. ก็หัวเราะ ปากกาไม่ติด คือ...ไม่ได้กดแล้วหมึกมันจะออกมาไหม
เคนหันหน้านิ่งๆ ของมันมามองผม แบบไม่สบอารมณ์ ผมไม่รู้มันช้าแบบนี้กันเป็นประจำมั้ย ไม่เคยขึ้น สน. มาก่อน
แต่ถามพี่ที่ออฟฟิศเค้าบอกไปแจ้งความแป้บเดียวก็เสร็จ แต่ผมว่าไม่เห็นมันจะแป้บตรงไหน
"นี่ชื่อผมนะ ......" ตร.บอก
"ครับ" ผมก็รับมา แต่ใต้โต๊ะ ไอ้เคนครับ มันดึงออกไปจากมือผม แล้วมันก็ขยำเก็บใส่กระเป๋ามันเลย
ผมยิ้มแหยๆ
"แล้วของน้อง...."
"อ่อ ครับ" ผมหยิบมือถือมากดหาเบอร์ที่ออฟฟิศ บอกเค้าให้โทรหาพี่ที่เป็นธุรการ เพราะเรื่องไรผมจะบอกเบอร์ตัวเองล่ะ ไม่บอกหรอก แค่ประกันโทรมาก็รำคาญแม่งจะแย่อยู่แล้ว ตื๊อชิบหาย
พอดีมีคนมาแจ้งความต่อครับ ผมก็เลยไปได้สักที ไม่งั้นก็จะชวนคุยอยู่นั่นแหล่ะ -*-
ก่อนไปมีการมาบอกผมอีก
"ถ้ายังไงมีงานไหนทำไม่ทันก็ติดต่อผมได้นะ"
"ครับ" ผมหันหลังไปตอบ ไม่ทันพ้นจากสน.ไอ้เคนเอาขยะในกระเป๋ากางเกงที่ตร.ให้ทิ้งลงถัง หน้ามันหงิกยังกะตูด
"นี่ขนาดเรามาด้วยนะเนี่ย ถ้าไม่มาแม่งจะขนาดไหน"
"เหอะๆ คิดมากหน่ะ" ผมว่าไม่ใช่อย่างที่มันคิดหรอก
"เค้าอาจจะเป็น ตร.ช่างคุย"
"คุยเชี้ยไรวะแบบนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับของหายเลย ถามแต่เรื่องส่วนตัว"
"ช่างเหอะเคน เจอกันครั้งเดียว"
"หวังว่ามันจะไม่ไปโผล่ที่ออฟฟิศพุนะ" มันระแวงมากไปแล้ว ผมว่าไม่ใช่หรอก แต่ความจริงแม่งเค้าเขินไรกูวะ -*-
"ไปก็ช่างดิ ไม่ได้อยู่รับหน้าออฟฟิศอยู่แล้ว ยังไงก็ไม่ได้เจอเราหรอก"
"แม่งเซ็งจริงๆ อย่างงี้ไม่ต้องลางานไปด้วยทุกที่เลยเหรอ?"
"นั่นก็เวอร์ ไม่ได้หล่อแบบมาริโอ้นะจะได้มีคนมากรี๊ด"
"นี่ขนาดไม่ใช่มาริโอ้นะเนี่ย"
"หรือจะเป็นดี ชอบเก็บเห็ดอ่ะ เก็บเยอะตัวจะโตขึ้นด้วยนะ"
ไอ้เคนขมวดคิ้วทำหน้างง แล้วพอมันนึกออกก็หัวเราะร่วน
"เข้าใจเล่นนะไอ้ตูด"
H
พุจนป่านนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าทำหายที่ไหน 555 :laugh: แต่น่าจะหายตอนเมานะ
มีตอนไปดำน้ำกับน้องเคนอีกนิดหน่อยอ่ะค่ะ พุโดนน้ำทะเลพัดจนน้องเคนต้องว่ายน้ำตามไปช่วย แล้วก็โดนหินบาดแขนขาจนเลือดซิบด้วย ไม่ถูกกับน้ำจริงๆ เด็กน้อยคนนี้ 555
-
ยังฮาแบบมึนๆเหมือนเดิมเลยครับ
มาบ่อยๆนะ
-
ชอบตอนพุอ้อนเคนจริง ๆ เหมือนแมวเหมียวเทียวไล้เทียวถูทำนองนั้น
แต่ในใจตั้งเป้าเอาไว้เรียบร้อยว่า ตรูจะทำอะไร 555+
-
พุคะ น้องจะมึนไปไหน -*-
เหตุเกิดเพราะน้องมึนตลอด กระเป๋าหายได้จนจริงๆแน่ๆ
เกิดเป็นพเนี้ยน่าอิจฉา ไปไหนใึครก้รัก
แถมแฟนหล่ออีก พี่ฟินแทน :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ,, อะไรกันนี่พลาด BD ><~
สสวก ย้อนหลังเคนจัง เคนจ๋าไปหลายๆวันเลยนะ อิอิ
ตอนล่าสมน้ำหน้าจัง กร๊ากกกกก ล้อเล่นน๊า น่าสงสารจุงเบยยยย
เชื่อว่าคนไทยเกิน 1ล้านคนกระเป๋าเงินหายคงอยากได้บัตรคืนมากกว่าเงิน เนอะ !!
โชคดีที่พกเงินไม่เยอะ แต่พกบัตรเยอะเลย 5555 น่าโดนเคนตีตูดจริงๆ ว๊ากกกกกก
แต่เค้าเคยนะ ลืมเป๋าตังทิ้งไว้คนเก็บได้เค้าส่งไปรษณีย์มาคืนด้วย แต่เอาตังในเป๋านั่นแหละส่ง 55
ปล.สองตอนล่าสุดน้องพุแฮ่นจริงๆ 5555 แต่น่ารักอ่ะ คิดถึงจริงจังนะ ><
-
พุอยู่กับเคนกลายเป็นเด็กน้อยไปเลย
คุณตำรวจก็หลงเสน่ห์น้องพุอีกคนแล้วสิ
-
พุเมาแล้วได้เรื่องตลอดเลย เชื่อซะมีแต่แรกก็ดีแล้ว เห็นมะ เคนน่ารักเป็นที่พึ่งให้พุได้ทุกเรื่องเลย
-
เฮ้อ...พุเอ้ย เหมาะแล้วที่ต้องให้เคนดูแล
ขำก็ขำ แต่ก็น่าโมโหถ้าเราเป็นเคนนะ จับตีซะเลย :m18:
-
พุตลกอ่ะ ฮ่าๆ ช่วงนี้ดูก่องก๊องนะพุนะ
หลังจากนี้เหล้าคงได้งดขาด(ถ้าไม่ได้แอบกินเอง) ต่อให้อ้อนน้องชายพี่เคนก็คงอดอยู่ดี
วีรกรรมเมาพาซวยเยอะไปหมด
:กอด1:
-
เอ่อ.... คุณ ตร. :o
_________________________
I added cool smileys to this message... if you don't see them go to: http://s.exps.me
-
อยากรู้เรื่องน้องเทน กับน้องแว่นอ่ะะะ :z3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L1: :L1: :L1:
Happy New Year na ka
:L2:
-
พุยังมึนเหมือนเดิมนะ 555
มาต่ออีกไวไวนะคะ
-
เจอใครพุ!! :confuse:
-
คนไหนพระเอกเนี่ย พี่จ้าวไปไหน-มองหา- :m7:
-
ตายห-่า!! เอาไอคิวนี่แหละเป็นพระเอก :z6:
-
พุ สงสารคิวอ่า
แกทำแบบนั้นได้ไง :beat: :beat:
-
no comment :really2:
-
แวะมาสวัสดีปีใหม่พี่โบฮับ ,, ช้าไปเป็นชาติ 555+ (เก๊างานยุ่ง หงุงหงิง ~ )
มีความสุขมากๆนะก๊าบบบบบบ สุขภาพแข็งแรง การงานรุ่งเรือง ร่ำรวย อู้ฟู่ ~
มีเวลาพักผ่อนเยอะๆ จะได้แว๊บมาอัพเดทหนูพุ 555+ (ผลประโยชน์แอบแฝงมากมาย)
ขอให้ครอบครัวพี่โบสุขขีกันถ้วนหน้าด้วยนะคะ นะคะ
ฝากไป ฮปนย. น้องพุ น้ัองเคน ด้วย มีความสุขมากๆ รักกันๆๆ
ฝากกอดพี่นัททีนึงด้วย 55555+ คิดถึงพี่นัทจัง หุหุ
สวัสดีปีใหม่ค่าาาา ~ :L2:
-
เคยแต่ทำกระเป๋าเงินเหรียญหาย แต่ในนั้นก็มีแบงค์ร้อยอยู่หลายใบ คิดแล้วก็เสียดาย :เฮ้อ:
เคนใจดีอะ เหมือนผู้ปกครองพุจริงๆเลย :laugh:
พุก็ระวังให้มากขึ้นอีกนิดนะจ๊ะ :กอด1:
-
///
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังทุกคนเลยนะคะ คิดถึงๆ :กอด1:
ไม่ได้อัพมานาน...คือมีหลายอย่างที่อยากจะแต่งนะแต่ข้อมูลไม่เพียงพอ T T น้องพุ+เคน ยังสบายดี ฮาเหมือนเดิม แต่ฮาน่าจะแค่พุคนเดียวนะ
น้องพุบอกว่าตัวเองเข้าเกณฑ์ข้อสาม เพราะฉะนั้นได้งานแน่นอน!!!
5555555555
ไม่รู้อำเล่นมั้ยนะ แต่ขำอ่ะ
-
ถ้าถึงกับพิจารณากันอย่างถี่ถ้วนนี่ก็อาจจะได้งานนะ(ถ้าพุมั่นใจว่าตัวเองสวยโดนใจ เอ่อะ .. )
แต่เกรงว่านอกจากจะได้งานแล้ว ยังจะได้เรื่องปวดหัวตามมาด้วยอะจิ (มีที่ไหนวะ รับพิจารณาผู้ชายสวย)
เคนอาจจะเครียดลงกระเพาะ ปวดท้องแม่งวันเว้นวันเลยก็ได้นะ ถ้าเป็นงั้นจริงอ่ะ 5555
มิสๆ
-
ก็คงอย่างที่พุบอก ถ้าพุไปสมัครคงได้แน่ ฮาฮา บ้า บ้า แบบเดียวกัน
โถ..เคนผู้น่าสงสาร ไมเกรนคงถามหาแน่ :z3:
-
ท่าทางพุจะเหมาะกับบริษัทนี้นะ คงมีอะไรฮา ๆ
-
เอ่อะ พริตตี้รึป่าว ถ้าพี่พุสวยขนาดนั้นล่ะก็
อย่างฮาเลยนะเนี่ย
-
:m20: :m20: :m20:
น้องพุถามน้องเคนซิว่าน้องพุเหมาะไหม
:L2:
-
เคนหึงเช้าหึงเย็นแน่ๆ :laugh:
-
มีหวังมีพ่อ เอ้ยยย แฟนไปนั่งเฝ้าทั้งวันแน่เลยพุ
-
สวย รวยอารมณ์ขันนะจ้ะ 5555555
:กอด1:
-
ถ้าไปทำงานที่นี่จริงๆ จะดีเหรอพุ :laugh:
เงื่อนไขแบบนี้ตำแหน่งอะไรเนี่ย แต่พุตรงกับข้อสามงั้นเหรอ :m20:
แต่ถามเคนก่อนนะว่ายอมให้ไปหรือเปล่า ล้าน% คงยอมอะ :jul3:
-
ความฝัน
////
ฝันเกี่ยวกับรถครับ รถหาย...
หายครั้งแรก ตามหาอยู่นาน สุดท้ายเจอตำรวจสอยไปเก็บ
หายที่สอง แม่งที่เดิมอีก ซุปเปอร์ไฮเวย์ที่ไหนสักแห่ง แต่คราวนี้หาไม่เจอ ถือเป็นฝันร้ายโดยแท้
หายที่สาม... อันนี้เรื่องยาวครับ
ก่อนหน้าที่จะฝัน พอดีไอ้เคนซื้อส้มจีนมาให้กิน ตั้งหลายกิโลแหน่ะ หวานๆ ทั้งนั้น ผมก็เอามานั่งกิน ส่วนใหญ่ผมชอบดูข่าวการเมือง กับ การ์ตูน สลับกัน ส่วนไอ้เคนชอบดูละครน้ำเน่า ไร้สาระเหี้ยๆ ผมไม่เห็นว่ามันจะสร้างสรรค์ตรงไหน ผมเลยด่าละครมัน แล้วเอามาเทียบกับการ์ตูนของตัวเองที่สอนอะไรมากกว่า
มีอยู่ครั้งนึง พระเอกนางเอกแม่ง...เสี้ยมให้คนเหี้ย ผมเลยวิจารณ์เป็นชุด จนไอ้เคนมันทนไม่ไหว ด่าผมกลับ ทำผมร้องไห้เลย ไอ้บ้าเนี่ย มันปกป้องละคร ปกป้องนักแสดง แต่มันด่าผม คิดดู มันบอกว่าไอ้คนแสดงไม่ผิด อยากด่าก็ไปด่าคนเขียนบทโน่น หรือไม่ก็ไปแต่งบทละครเองเลย ถ้าแต่งดีมีสาระมากนัก ก็ลองเขียนบทส่งไปเลย อยากรู้ว่าจะมีใครไม่ด่าเรื่องของพุไหม?
เถียงกันยาวครับ ช่างมันเถอะ มันว่าผมเดี๋ยวมันก็ง้อผม
ข่าวการเมืองเนี่ยไอ้เคนก็ดูครับ ปกติไม่สนใจเท่าไหร่ แต่ผมจะติดตามมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เพราะที่บ้านชอบดู แต่มีตอนเรียนมหาลัยเนี่ยล่ะไม่ค่อยได้ตาม ถึงขั้นว่า มีตอนที่เขาเคอร์ฟิวกันอ่ะ ผมไม่รู้
แล้ววันนั้นผมต้องไปทำงานหอไอ้โม
พอออกมาจะรอขึ้นรถเมล์ อ้าว...ทำไมถนนโล่งอย่างงี้วะ ห้าทุ่มแถวนี้รถก็ยังเยอะอยู่นะ พอคิดออกก็ชิบหายแล้ว ต้องไปทำงานจริงๆ ครับ ไม่ไปไม่ได้ หรือว่ากรูต้องเดิน...!!! ไกลไปไหมสาด? สรุปมีรถตู้ผ่านมารีบโบก ถึงได้ไปครับ
ปกติไอ้เคนจะเป็นคนดูแลชีวิตประจำวันผมใช่มั้ย ดูตามหลักการแล้วมันน่าจะเป็นเมียผมมากกว่านะ เพราะผมห่ามกว่ามันเยอะ มันเป็นคนไม่ค่อยออกนอกทาง ไม่ค่อยมีเรื่องระทึกหรือเรื่องบ้าๆ เท่าผมนะ สงสัยว่าเด็กคณะผมมันเถื่อน ส่วนเด็กคณะมันก็อยู่ในกฎระเบียบซะมากมาย
ผมไม่เคยนึกอยากเรียนคณะไอ้เคนเลย นึกภาพตัวเองไม่ออก คงเบื่อตาย ผมเคยคุยกับเด็กคณะอื่น เหมือนไม่ใช่แนว แม่งคุยเรื่องเหี้ยอะไรกันวะ ช่างไม่เมคเซ้นส์ น่าเบื่อมาก ตอนไอ้เคนคุยให้ผมฟัง ผมก็เบื่อ เออ เรื่องของมึงเถอะ จะเรียนอะไรจะทำอะไรก็เรื่องของมึง มาเล่าให้กูฟังหาหอกอะไร แล้วกูจะทำอะไรมึงจะอยากรู้ไปทำไป รู้ไปแล้วมึงบินได้มั้ย เบื่อมันมากๆ ตอนนั้น
สงสัยเพราะสังคมมันต่างครับ ผมคุยกับเพื่อนกับคนคณะเดียวกันรู้เรื่อง แต่ผมคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง มันก็เลยไม่ค่อยอยากคุย
แต่พอผมมาอยู่กับเคน เจอกันทุกวัน เรียนรู้นิสัยกันและกัน ไอ้เคนมันก็ปรับตัวเข้ากับคนอย่างผมได้เยอะ รู้-ไม่รู้ว่าผมต้องการอะไร ช่วงเวลาไหนที่ห้ามไปยุ่งด้วย เพราะผมเป็นพวกโลกส่วนตัวนิดนึงอ่ะ
ส่วนผมก็รู้เช่นเห็นชาติไอ้บ้าเคนมาตั้งนานแล้ว... มันเป็นคนชอบบงการชีวิตคนอื่น แต่ที่ทำเพราะหวังดีนั่นแหล่ะ อย่างของกินของใช้ แม้แต่ครีมทาผิวทุกชนิดมันก็ยังไปสรรหาซื้อมาให้ เสื้อผ้าก็เหมือนกัน
ซื้อมาอยู่นั่นแหล่ะ บอกว่าไม่ต้อง เดี๋ยวไปเลือกเอง มันก็ยังจะดื้อด้านเอามาให้ใส่อยู่ได้ ผมไม่ใส่ของที่ผมไม่ชอบนะ เรื่องรักษาน้ำใจ ตอนนี้มันเกินเวลาแล้ว ไม่ชอบคือไม่ชอบอ่ะ มันเสียใจก็ดี จะได้ไม่ต้องซื้อมาให้อีก
เดี๋ยวนี้ผมไม่รู้เป็นอะไร ชอบใส่เสื้อของแถมอ่ะ พวกโลโก้ร้าน เป็นพรีเซนเตอร์ให้อะไรอย่างนั้น หรือไม่ก็เสื้อบอลอ่ะ กับกางเกงขาสั้น พอไปสนามบาสกับไอ้เคน เพื่อนมันก็ชอบแซว บอกว่า ไอ้เคนมันไปทำอะไรมาวะดำจัง ตีนผมยังขาวกว่าหน้ามันอีก ฮ่าๆๆๆ ที่จริงหน้ามันก็ขาวนะ ขาวชมพูอีกต่างหาก แต่ตัวผมอ่ะ นานๆ จะเจอยูวี ก็เลยขาวมากไปหน่อย
ส่วนใหญ่ผมไม่ชอบบังคับใครให้ทำอะไรหรอก อย่างไอ้เคน ถ้าอยากซื้อหรืออยากกินอะไร ผมจะพามันไปเลือกเอง หรือบางทีแวะห้างจะโทรถามมันก่อนตลอดว่า จะเอาไรป่าว? แบบนี้ แล้วต้องถามด้วยว่าเอาแบบไหน ยี่ห้ออะไร เดี๋ยวซื้อผิด
เรื่องที่ผมชอบกวนมันก็ยังเหมือนเดิม มันก็ไม่ว่าอะไร นอกจากทำเสียงรำคาญๆ ตอนผมแหย่มัน ตอนที่กินส้มเหมือนกัน ผมกินเป็นสิบๆ ลูกคนเดียว ไม่แบ่งใครเลย พอถึงลูกที่สิบแปด... ลูกนั้นมันเปรี้ยวอ่ะ ผมก็หันหลังเอาที่เหลือไปป้อนใส่ปากเคน มันก็อ้าปากเคี้ยวหมับทันทีคงนึกว่าหวาน แต่พอกินไป มันเปรี้ยว หน้ายี๋เลย มันคำรามเรียกชื่อ
“ไอ้พุ โคตรเปรี้ยว” แล้วก็ยกตีนมาถีบผม ผมก็ฮาครับ ที่แกล้งมัน
สำนึกผิดรีบปอกลูกใหม่ คราวนี้ชิมดูหวานละ หันไปจะป้อนมันใหม่ ไอ้เคนรีบหันหน้าหลบทำเสียงห้วน
“ไม่กิน”
“อันนี้หวาน” ชิดปากมันละ เลยต้องกิน พอรู้ผมไม่ได้หลอก มันก็ยิ้ม
“ไถ่โทษเหรอ?”
“อืม เอาอีกมั้ย?”
“ไม่เอาละ กินเถอะ” อิอิ
เรื่องฝันครับ...ก่อนหน้าจะฝัน แม่งไม่รู้ใคร กวนตีนโทรมาตอนตีห้าครึ่ง พอดูเป็นเบอร์แปลกผมไม่รับ โคตรหงุดหงิด มานอนต่อ... ไอ้เคนตื่นเตรียมตัวไปทำงานเรียบร้อยละ ก่อนออกจากบ้านไอ้เคนก็มาปลุกผมให้ไปส่งมันคับ คือพอผมออกจากงาน ผมก็มีหน้าที่เป็นคนขับรถแทนง่ะ ตอนเช้า-เที่ยง มันกลัวผมอดตาย มันเลยให้ไปส่ง แล้วเดี๋ยวมันจะลงไปซื้อของกินมาให้ผม ทำนองนั้น
แต่ไอ้ช่วงก่อนออกจากบ้าน ผมนอนต่อแล้วก็ฝัน
ฝันว่ารถหายนั่นแหล่ะ ไอ้บ้าเคนมาปลุกพอดี เลยตื่นมาเล่าให้มันฟัง กำลังจำได้แม่นอยู่เลย
ก็คือผมขับรถไปจอดที่มหาลัยครับ แล้วทีนี้พอทำงานเสร็จจะเดินกลับมาที่รถ แม่งแถวนั้นกลายเป็นตลาดนัดไปเฉยเลย ผมเดินวนหาซักสิบรอบได้ นึกว่าจำที่จอดผิด เจอคนหัวขาดถือขวานนอนอยู่ตอนหาด้วย ตอนนั้นคิดในใจด้วยว่าหายอีกแบ้วเหรอวะเนี่ย ไม่รู้จะทำไง ขณะเดินวนๆ อยู่ ผมไปเจอรุ่นพี่ครับ กำลังนั่งกินเหล้ากันหน้าเซเว่น พอพี่มันเห็นผมก็ชวนกินเหล้าอ่ะ แล้วก็ถาม
“เห้ย ไปไหนวะ มากินเหล้าด้วยกันดิ” เค้าก็ยื่นแก้ว น่าจะเหล้าปั่นให้ เพราะมันมีหลายสี
“โหพี่ ไม่มีอารมณ์อ่ะ ของหาย” ผมก็ตอบ
“เอาน่า กินก่อนๆ ของพี่ก็หายเหมือนกัน” ผมรู้สึกเหมือนมีเพื่อนร่วมชะตากรรม เลยรับมาแก้วนึง ดื่ม
“อะไรหายเหรอพี่?”
“ยาสีฟันว่ะ”
พอเล่ามาถึงตรงนี้ไอ้เคนหัวเราะครับ แล้วด่าพี่ผมว่า “ทุเรศ”
“โหพี่ ผมรถหาย!” คิดในใจ ของมึงกับของกูทำไมช่างต่างกันอย่างนี้ ถึงว่าล่ะ ดูไม่ทุกข์ร้อนเลย
“เอาน่ะ จอดไว้ไหน” ไอ้พี่ถาม ผมก็เล่าๆ ไป พี่มันก็ให้ผมไปลองถามเค้าเอา แล้วมันก็บอกผม
“มึงไปซื้อยาสีฟันให้กูหน่อยสิ” คือให้เอาตังค์ผมนะ ท่าทางประมาณนั้น
“โห พี่ทำไมไม่ซื้อเอง” ไอ้พี่คนนี้มันมีตังค์ครับ แต่มันกินเหล้าเก่งเทพมาก กินจนอ้วน
“มึงไม่ต้องเอาดีมากหรอก ไปซื้อยาสีฟันดาร์ลี่อ่ะ บาทเดียว” พี่อีกคนนึงบอก ผมก็เพิ่งรู้ว่ามียาสีฟันราคาถูกขนาดนี้อยู่บนโลกด้วย ก็เลยจะไปซื้อให้ก็ได้
แต่ก่อนไป ไอ้พี่ที่ใช้ผมก็เรียกไว้ก่อนล้วงไปหยิบเหรียญในกระเป๋ากางเกง
“อ่ะๆๆ เอาตังค์กูไป กูให้มึงห้าบาท”
ยังไม่ทันซื้อ และยังไม่ทันหารถเจอเลย ไอ้เคนก็ปลุกผมแล้วครับ
“รถพุอ่ะ ไม่เคยให้โชคเลย ซื้อทีไรไม่เคยถูก” ไอ้เคนพูดถึงหวยครับ มันซื้อบ้างเป็นบางครั้ง ไม่บ่อยและก็ถูกแดรกประจำ แต่ผมไม่เคยซื้อเลย แล้วเลขรถผมเลขเรียงครับ ตอนไปจองโชคดีอ่ะ แต่ถ้าจะไปหาโชคกับมันหลังจากนั้นไม่มีทางได้หรอก
“แต่ไอ้เรื่องรุ่นพี่พุอ่ะ น่าซื้อนะ ได้ยินเค้าพูดๆ มาเหมือนกัน เดี๋ยวงวดนี้ซื้อดีกว่า”
“เราฝันทีไร ไม่เคยออกอ่ะ” จะมาว่ากูไม่แม่นไม่ได้นะ
“เดี๋ยวลองดู แต่ฝันเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ ฝันเป็นเลขเลย ก็ดีจะได้ไม่ต้องตีไห้กลุ้ม”
อ่ะๆๆ เรื่องของมัน แต่ถ้าเสียขึ้นมาจะสมน้ำหน้าให้
“เรื่องรถเนี่ย ฝันมากี่ทีแล้ว” มันก็ถามผมครับ
“สามล่ะ นี่ครั้งที่สาม”
“แล้วไอ้รุ่นพี่นั่นล่ะ ทำไมไปนึกถึงได้” ความหมายของมันประมาณว่า...ก่อนหน้าที่จะฝันมันต้องมีเหตุให้นึกถึง
“อ๋อ......” ผมลากเสียงคิดนิดนึง
“พอดีก่อนหน้านี้ไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์เค้าใน FB อ่ะ”
“FB ? ไหนบอกเลิกเล่นแล้ว” หน้าตามันเขม่นมองอย่างสงสัยมาก
“เอาของสตางค์โพสไป” คื่อก่อนหน้านี้ผมไปเจอสตางค์มาครับ มันไป ตปท. ผมเลยฝากซื้อนาฬิกามาสองเรือน ให้เคนอันนึง ผมอันนึง ไอ้สตางค์ตอนนี้มันหล่อเหี้ยๆ หล่อไม่เกรงใจเพื่อนเลยสัด หน้าตามันคมเข้มแล้วก็เรียวขึ้นกว่าแต่ก่อน เพราะผอมลงด้วยมั้ง ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ถ้าไม่ฝากมันซื้อนาฬิกาก็คงไม่มีทางได้เจอ
ความจริงมีเพื่อนหลายคนนัดเจอผม แต่ผมทำงานเหนื่อยไม่ค่อยว่าง พอว่างก็ไม่ยอมนัดพวกมัน
ที่บ่นๆ มาก็มีไอ้โม สตางค์ เต้ จิ๊บ แอน ไอ้บาสขี้เมา
ไอ้บาส เต้ จิ๊บ ความจริงมันเป็นคนดังนะ บางคนอาจจะรู้จักก็เป็นได้ หึหึหึ แต่ไอ้พวกนี้มักหาเวลาว่างไม่ค่อยได้ สังคมเพียบ
“คือไอ้พี่เนี่ยมันเพิ่งเกิด เมื่อเดือนก่อนมั้ง ตอนนัดเจอสตางค์เอาของ มันวันเกิดพี่เค้าพอดี เลย BD ไป พี่เค้าก็ตอบมาอย่างใส่ใจทุกคน ไม่ใช่แค่ขอบคุณเฉยๆ ประมาณนั้นอ่ะ” ผมก็เล่าให้เคนฟัง มันก็ไม่ว่าอะไร
พอใกล้ถึงที่ทำงาน มันก็ถามว่า
“ตอนเย็นจะมารับเรามั้ย?” ผมยังไม่ทันตอบมันก็ว่า
“ไม่ต้องมารับก็ได้ เดี๋ยวกลับเอง พุจะได้ไม่เสียเวลา” มีวันนึงมันกลับเองเนี่ยแหล่ะ โหนรถเมล์หน้ามันกลับมาเลย สงสารง่ะ ที่จริงไม่ต้องกลัวผมอดตายก็ได้ ผมหิวก็ไปหาอะไรกินเองได้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยกิน ผอมโซมากคับเดี๋ยวนี้
กลับบ้านทีแม่ก็ทักว่า ไอ้เคนมันเลี้ยงแกยังไงให้เหลือแต่กระดูกแบบนี้!!
เคนมันก็หานั่นแหล่ะ แต่ผมเครียดงาน กินไรไม่ค่อยอร่อยอ่ะ กินน้อยด้วยก็เลยผอมอ่ะคับ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรามารับ” ผมก็ไม่อยากให้มันลำบากไง
พอพูดแบบนี้มันก็เหมือนดีใจนิดนึง “ก็ดีนะ ตอนเย็นจะได้ไปหาซื้อนมมากิน”
ไอ้เคนชอบซื้อดัชมิลล์คิดส์ มาให้ผมง่ะ ตอนไปทำงานผมก็เอาไปกินด้วย
จนพี่ที่ทำงานล้อว่า
“ทำไมกินนมน่ารักจังวะ”
“กินแค่นี้อิ่มเหรอ?” อยากจะบอกว่าไม่อิ่ม แต่พี่คนนึงชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า
“กล่องแค่นี้แหล่ะ เหมาะกับน้ำพุแล้ว ถ้ากล่องใหญ่กว่านี้ก็กินไม่หมด” หง่ะ ก็กินหมดอยู่นะ
ไอ้เคนชอบซื้อของน่ารักๆ มาให้แบบนี้ประจำ แต่มันไม่ได้ดูตัวคนเล้ยยย..... ผมก็ไม่ใช่ตัวเล็กหรอก แต่ออกแนวขี้ก้างเฉยๆ
วันดีคืนดีก็มานั่งมองผมกินข้าว บางทีกินไม่พร้อมกันก็ชอบมาเดินดูผมกิน ไรประมาณนั้นอ่ะ ผมก็รำคาญหน่อยๆ แต่ความจริงมันมาดูว่าผมกินได้ไหม ชอบที่มันทำหรือซื้อมาไหม อิอิ แฟนผมน่ารักมั้ยล่ะ?
H
จะออกมั้ยงวดนี้ ได้ข่าวว่าถูกกิน ฮ่าๆๆๆเชื่อไม่ค่อยได้ เรื่องสมัครงานก็โดนอำเล่นค่ะ คือมีรับสมัครจริงแต่น้องพุไม่ได้จะไป... คุณสมบัติตำแหน่งที่จะทำก็ต้องสังสรรค์ได้ตลอด มีหวังเมาทุกอาทิตย์แบบนี้ไม่ไหว เคนไม่มีทางให้ ความจริงคือที่บ้านเค้าจะเปิดบริษัทให้ต่างหาก o22 น้องพุกลายเป็นเจ้าของบริษัทเฉยเลย ช้อค
-
:L2: :L2:
-
เคน เป็นคนที่รักจริงจังนะ เป็นแฟมิลี่แมน เลย รักและดูแลพุอย่างดี
พุก็ยังเหมือนเด็กตามเคย คู่นี้เหมาะกันนะ ความสมดุลย์ที่ลงตัว
รักและดูแลกันตลอดไปนะ :กอด1:
-
เรื่องนี้สนุกมาก ช่วยอัพเดทไปเรื่อยๆ นะคะ :mc4:
-
ต้องเรียกพุว่าซ้อหรือเถ้าแก่เนี้ยหรือเปล่า คิคิ เจ้าของกิจการเชียวนา
เคนสมกับเป็นพ่อบ้านจริง ๆ รักกันก็ต้องดูแลกันเนอะ
-
อ่านตอนนี้แล้วฮา
ฝันได้เป็นเร่ืองเป็นราวมาก
-
เห็นชื่อแอนด้วย ..นางยังหลอนอยู่มั้ย?
:กอด1:
-
ฝันเป็นเรื่องเป็นราว :t3:
-
อะโห อ่านจบแล้ว ใช้เวลาสองวันกว่าๆศุกร์เสาร์อาทิย์ แถมจันทร์ให้อีก
ไม่เป็นอันทำอะไร 5555 ลุ้นสุดๆ :laugh:
ขอสารภาพว่า แอบมาดูเฉลยก่อนว่าพุจะเลือกใคร
พอรู้ว่าเป็นเคน ก็เชียร์เคนซะเลย กร๊าก
อ่านๆไปคิดไม่ออกเลยว่าจะลงเอยกันยังไง ดูแล้วยากส์(เติมเอส)
ก็พุบรรยายซะเกลียดเคนมาก ไม่มีวันให้อภัย
จริงๆแล้วเป็นคนซึนใช่ป่ะ จริงๆรักเค้ามากมาย :-[
ฮาตรงความคิดพุอ่ะ ตอนคุยกะเคนยอมทุกอย่าง
พอความในใจงี้ ด่าเค้าสารพัด 5555
แต่เคนก็โหดจริงอะไรจริง เพราะรักมากกกกก(อาจเกินไปนิดนึง - -")
อ่านๆไป ก็สงสารเคนไป โดนทำร้ายกี่ครั้งๆก็รักไม่เปลี่ยน
ตอนกลับมาคบกันอีกครั้ง ดีใจสุดๆๆๆ
หลังจากพอเจออุปสรรคขวากหนามมากมาย ทั้งคู่ก็ปรับตัวเข้าหากัน
และแล้วก็เป็นคู่ที่น่ารัก น่าอิจฉาอีกคู่นึง
ยิ่งตอนท้ายๆงี้ น้ำพุน่ารักขี้อ้อนมาก :o8: เคนรักเคนหลง
:กอด1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่า
มาต่ออีกนะคะ ^^
ps. ใครยังมี nc หลังไมค์ตอนไปกาญ ขอหน่อยน้า ขอบคุณล่วงหน้างับ :pig4:
-
:L1: :L1:
Happy Valentine na ka
น้องน้ำพุ & น้องเคน
ขอให้มีความสุขกับความรักตลอดไป
:L2:
-
///
ระหว่าง รถ กับ บ้าน คุณจะเลือกอะไร?
สำหรับเด็กจบใหม่...หรือยังไม่จบ ส่วนใหญ่เลือกรถครับ ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในคนที่ชอบขับ ชอบดู ชอบยุ่งวุ่นวายกับมัน มาตั้งแต่สมัยแบเบาะ ตั้งแต่สมัยผมเริ่มซ่า ตั้งแต่สมัยเพิ่งหัดเจ้าชู้ มันนานมาแล้วล่ะครับ
ถ้ายังเป็นเด็ก มีรถ ไม่ถือเป็นภาระ เพราะค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ผู้ปกครองจะเป็นคนออก เรามีหน้าที่ขับมันไปซิ่ง ไปแหกโค้งที่ไหนก็ได้ตามใจ
(ไม่กลัวตาย?)
แต่พอโตแล้ว... มีรถ ถือเป็นภาระอย่างหนึ่ง เพราะค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทั้งประกัน พรบ. ภาษี น้ำมัน ค่าบำรุงรักษา ค่าล้างทำความสะอาด ทั้งหมดเราต้องออกเอง... บานนนนน เราไม่มีหน้าที่ขับไปซิ่ง ไปชนที่ไหน เพราะเวลาซ่อมที จะเสียเวลานานมากคับ
ผมเก็บรถผมไปซ่อมทีเดียวอ่ะ เพราะมันมีหลายแผล ใกล้หมดประกันค่อยไปเคลม
ที่มันชนบ่อยเพราะขับใจร้อน บวกสายตาแย่ๆ ไม่ค่อยอยากใส่แว่นอ่ะ ไม่ชอบให้คนอื่นเรียกว่าไอ้แว่น แล้วก็ไม่อยากเป็นประเด็นกับน้องแว่นด้วย
ผมกะจะลองเอารถไปให้ที่ศูนย์ดูก่อนจะซ่อมได้เมื่อไหร่ ไอ้เคนก็ถามว่า
"ไปกี่โมง?"
"อืม...." คิดอยู่คับ
"กว่าจะตื่น 11 หรือเที่ยงล่ะ?"
"เที่ยง"
"งั้นเดี๋ยวไปเราไปรอที่ศูนย์นะ" ถ้าจะทิ้งรถไว้ ไอ้เคนจะไปรับ ประมาณนั้น
"อืมๆ"
เกือบเที่ยงละ ผมยังไม่ออกจากคอนโดเลย ไอ้เคนก็ไม่โทรมาตามแฮะ แปลกดี ปกติต้องเร่งแล้ว
ผมเลยต้องโทรบอกมันหน่อยว่าออกมาแล้ว... มันก็ว่า เดี๋ยวตามไป
ผมก็มาถึง ฝ่ายเคลมไปพักเที่ยงพอดี ต้องรอ เห็นพนักงานบอกว่าเดี๋ยวจะแจ้งวันซ่อม ทำนองนั้น... ผมก็คิดว่า... ถ้างั้นคิวคงเยอะ คงไม่ต้องทิ้งรถวันนี้ ไอ้เคนมาก็ไม่มีประโยชน์ เลยต้องโทรบอกมันใหม่
"เคน ไม่ต้องมาแล้วนะ"
"ทำไม?" เสียงมันดุมาก สะดุ้งเลยกู
ผมก็อธิบายมันไป
"เลื่อนอีกแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะได้ซ่อม" มันก็บ่นๆๆ
พอตอนบ่ายฝ่ายเคลมมา... ผมพาไปดูรถ ดันดุผมอีกว่า
"จอดแบบนี้ไม่กลัวชนเหรอครับ?"
ผมงงง่ะ ที่จริงผมจอดปกติ แต่ปลดเบรคมือ ให้เค้าเลื่อนรถได้ แล้วทีนี้ใครไม่รู้มาเลื่อนรถผมเกือบชิดฟุตบาทเลย (โดนดุฟรีเลยกู)
คุยกันซักพัก เค้าก็บอกว่าทิ้งรถไว้ได้เลยซะงั้น ประมาณอาทิตย์นึงซ่อมเสร็จ เดี๋ยวลัดคิวให้
อ้าว...เหรอวะ งั้นต้องโทรบอกเคนใหม่ มันจะด่ามั้ยเนี่ย ที่จริงกลับเองก็ได้นะ
"โอเคๆ เดี๋ยวไป" ปรากฏว่าไอ้เคนไม่ว่าอะไร เสียงเหมือนมันอยากมาไงไม่รู้
จากนั้นผมก็เข้าไปคุยรายละเอียดต่อ ฝ่ายเคลมก็ซักถามประวัติผมอย่างละเอียด...
"โทษนะครับ เรียนอยู่หรือว่าทำงานแล้ว"
"ทำงานแล้วครับ"
"เราชื่ออะไรเหรอ?"
"xxx" จะถามเพื่อ อ่านเอาสิวะ ผมบอกชื่อจริงไป
"ไม่ ชื่อเล่นดิ"
"น้ำพุ"
"พี่ชื่อเป็กนะ ถ้าน้องมีปัญหารถชนโทรบอกพี่ เดี๋ยวพี่จะให้คำปรึกษาว่าต้องทำยังไง โทรหาพี่ก่อนอย่าเพิ่งโทรบอกประกัน เพราะบลาๆๆๆ" เค้าร่ายกลเม็ดเรื่องเงินอะไรให้ฟังไม่รู้ ไม่ค่อยเข้าใจ ก็ยังงงๆ อยู่
"รถคันนี้ต้องผ่อนอะไรไหม หรือว่าซื้อสด?"
"สดครับ"
"ว่าแล้ว ท่าทางมีเงิน" เพิ่งมีคนบอกว่ากรูดูมีตังค์ก็คราวนี้
"รู้ได้ไง?" จะบอกว่ามั่ว ผมตกงาน และจนมาก เพิ่งรับงานมาทำยังไม่ได้ตังค์เลยซักบาท
"ทำงานอะไรอยู่เหรอ?"
"ทำ xxx เป็นฟรีแลนซ์อยู่"
"ได้เงินดีไหมล่ะ?" แล้วเค้าก็เอาประวัติผมในใบขับขี่มาอ่าน
"ก็แล้วแต่งานอ่ะ"
"มาช้าไปนะ พี่เพิ่ง...........ไปแล้ว" เค้าพูดประมาณว่าเพิ่งจ้างคนอาชีพเดียวกับผมมาทำงานให้ และเสร็จไปแล้ว
"เหรอ พี่ต่างหากที่พลาด"
"ฮ่าๆๆ ขอโทษนะที่พี่เจอน้ำพุช้าไป แต่เฮ้ย เอารถไปเคลมนานแล้วนี่ ทำไมเพิ่งเอามาซ่อม น้ำพุนั่นแหล่ะที่มาเจอพี่ช้า"
"ก็เพิ่งว่างมา"
"เกิดปี xx อายุ xx เหรอ ปีเดียวกับน้องพี่เลย พี่แก่กว่าเราปีนึง"
"ห่ะ?"
"ฮ่าๆๆ ทำหน้าอย่างนั้นหมายความว่าไง พี่ดูหน้าเด็กกว่าอายุใช่ไหมล่ะ"
"ไม่ใช่อ่ะ นึกว่าแก่กว่านั้น"
"ล้อเล่นๆ พี่อายุ xx แล้ว" จะเท่าไหร่ก็เรื่องของคุณเถอะ
"อายุเท่าน้องพี่เลยนะ บ้านอยู่ xxx เฮ้ย ซอยเดี๋ยวกับญาติพี่เลย รู้จักป่ะ ป้า....ที่ขาย....อ่ะ"
"ไม่รู้จักอ่ะ"
"อ่อ ไม่คิดจะคบใครเลยใช่ไหม ฮะๆๆ" แล้วยุ่งไร
แล้วไอ้พี่เป็กมันก็วาดแผนที่บ้านป้าอะไรนั่นให้ผมดู แล้วก็กากบาทตำแหน่งบ้านผมไว้ คร่าวๆ แต่ก็ถือว่าใกล้เคียงอ่ะ -*-
ทะเบียนบ้านผมกับที่ผมอยู่มันคนละที่คับ พ่อกับแม่ผมก็คนละที่เหมือนกัน สรุป ครอบครัวผมไม่มีใครอยู่ทะเบียนบ้านเดียวกันเลย
"ประกันใกล้หมดแล้ว ต่อไหม? แต่ถ้าใช้อันเดิมมันบลาๆๆ"
"ก็ว่าจะเปลี่ยนบริษัทใหม่เหมือนกัน"
"ทำอันนี้ไหมละ ลดจากอันเดิมประมาณห้าพัน ถ้ารวม พ.ร.บ.ด้วย ราคา..." มันก็ไม่แพงเท่าไหร่ แต่ผมว่าจะทำอีกบริษัทนึงอ่ะ
"ทำไปเหอะ เผื่อรถเป็นอะไรขึ้นมาเมื่อไหร่เราไม่รู้ใช่ไหมล่ะ" เค้านึกว่าผมจะไม่ทำประกันคับ ความจริงไม่ใช่
"ก็ว่าจะทำอยู่ แต่ไม่ใช่บริษัทนี้อ่ะ"
"อันนี้ดิ ซ่อมห้างด้วย ซ่อมกับพี่ มีไรน้ำพุก็โทรหาพี่ เช่น น้ำพุรถชน ก็โทรถามว่าพี่เป็กทำไง ต้องเคลียร์ยังไง"
"..........." เอาเข้าจริง ผมจะโทรไหมก็ไม่รู้ แล้วหน้าตากรูดูโง่งมปานนั้นเลยเหรอฟะ
"ทำก็ได้" คือผมขี้เกียจไปหาเองอ่ะ ไม่ใช่ไร
"พรบ.ด้วยไหม"
"ครับ เอาทีเดียวจบอ่ะ"
"ทีเดียวจบเลยนะ" เค้าก็กรอกข้อมูลฉับๆ
"น้ำพุกรุ๊ปเลือดอะไร?" โห ถามทำไมวะเนี่ย
"Y ครับ"
"พี่กรุ๊ป O นะ เป็นผู้ให้"
"ให้กรมธรรม์?"
"อันนั้นก็ใช่ แต่พี่หมายถึงให้คำปรึกษาเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไง น้ำพุสงสัยอะไรก็ถามพี่ได้"
"ครับ"
"อีก xx วันมารับรถได้นะ พี่ลัดคิวให้"
"เย้" อ้าวหลุดเด็กน้อยเลย อุตส่าห์เก็กขรึมตั้งนาน
"อุตส่าห์ลัดคิวให้เลยนะเนี่ย ไม่งั้นรอไปอีกสองอาทิตย์ รถเยอะมาก" โม้ป่ะวะ
"แล้วนี่น้ำพุกลับยังไง?"
"พ่อมารับอ่ะ" พ่อหนูอยู่ไหน... คาดว่าถ้าพ่อมานั่งฟังผมคุยอย่างนี้มีหวัง พ่อได้กระทืบ ชักกลัวว่ะ
"ที่นี่มีรถไปส่งนะ"
"เหรอครับ"
"อืม มีสิ จะไปไหมล่ะ?"
"ไม่เป็นไรครับ ให้พ่อมารับแล้ว"
พูดถึงพ่อ พ่อก็โทรมาพอดี ผมเห็นตัวไอ้เคนมาแต่ไกลและ...เดินวนๆ หาผมอยู่
"อยู่ไหน?"
"หันมาทางซ้าย" ตัวกูจะทิ่มมึงตาบอดอยู่และ เซ่อซะไม่มี
ไอ้เคนวางสายแล้วเดินดุ่มๆ เข้ามาครับ มาตรงที่ผมนั่งคุยไร้สาระเป็นชาติอยู่
มันถาม "เป็นไง?"
แล้วหันไปมองไอ้พี่เป็กที่ทำหน้าอึ้งตะลึงลานอยู่ คงงงว่าทำไมพ่อผมดูเด็กกว่าเค้าจัง และคงคิดได้แล้วมั้งว่าไอ้หน้าตี๋นี้มันไม่ใช่พ่อบังเกิดเกล้าของผม ฮ่าๆๆๆ ก๊ากกก
"สวัสดีครับ" พี่เป็กไหว้ตามมารยาทแบบหน้ายังงงๆ อยู่ ส่วนไอ้เคนก็รับไหว้ตอบ
"รถได้วันไหนครับ?" มันถามพี่เป็ก
"วันที่ xx ครับ ผมลัดคิวให้ เป็นลูกค้าวีไอพีเลย" โอ้ ปานนั้น พูดไปเรื่อย
"อืม ดีครับ ขอบคุณมาก" พูดจบมันเดินหนีผมไปนั่งรอที่อื่นเลยคับ ผมก็เคลียร์เรื่องรับรถอะไรอีกนิดหน่อย
แอบเสียวสันหลัง มันจะเคืองไรตรูไหมวะ
"เรียบร้อยละ เออ พี่ชื่อไร?" ยังไม่จบ ถามเหมือนกรู เป็นเด็ก ปญอ
"เป็ก"
"ความจำดีนี่ ทรัพย์สินเงินทองของมีค่า เอาออกจากรถหมดยัง"
"เดี๋ยวไปดูอีกที"
"อย่าลืมไปดูนะ เอ่อ ถามจริง นั่นพ่อแท้ๆ เลยเหรอ พี่ว่าไม่ใช่ละ น้ำพุมั่วละ"
"เหอๆๆ"
"น้ำพุมั่วแล้ววว อยากรู้จริงๆ นะเนี่ย เพื่อนหรือพี่?" ผมหันไปมองไอ้เคน มันจะได้ยินไหมวะ ถ้าบอกเพื่อนมันโกรธไปสามชาติแน่
"พี่อ่ะ" จะให้บอกว่าผะอัวหรืองายยยย
"โห หลอกพี่นะเนี่ย จำไว้"
"พี่ก็เหมือนพ่อนั่นแหล่ะ ดุพอกัน"
"ท่าจะจริง รีบกลับเถอะ ท่าทางพี่น้ำพุจะอารมณ์เสียแล้ว"
"ครับ"
พอเห็นผมลุก ไอ้เคนก็ลุกตาม... แต่ไม่รออ่ะ เดินไปเลย.......T T ใจร้ายนะมึง ผมวิ่งไปเอาของในรถ กระหืดกระหอบตามมันมาที่ลานจอด
"ถ้าต้องมารอแบบนี้ จะมาทำไมวะ น่าจะให้กลับเอง" มันพูดลอยๆ แต่โดนผมเต็มๆ นี่ขนาดเพิ่งมาฟังนะเนี่ย
"เค้าก็ชวนคุย ขายประกันไปงั้นแหล่ะ"
"แล้วก็ซื้อของเค้าจนได้"
"ไม่เป็นไรหรอก เบี้ยถูกกว่าเดิม"
"ไหนจะไปซ่อมห้างอื่น มาซื้อของมัน ชนอีกก็ต้องมาซ่อมห้างนี้อีกดิ" ตอนพ่อผมซื้อให้ ซื้ออีกที่อ่ะคับ แต่ผมมาซ่อมที่นี่
"ช่างเหอะ ใกล้คอนโด"
"มันชวนคุยอะไร ตั้งแต่ก่อนเรามาก็นานเป็นชม. แล้วดิ พนักงานที่นี่มันว่างมากนักเหรอ"
"คงงั้นอ่ะ วันธรรมดา" จะว่าไปก็คุยนานจริงว่ะ
"อย่ามากวนเรานะพุ" เคนโกรธจริงแล้วครับ
"ไม่ได้กวน... เค้าก็ชวนคุยไปเรื่อย อยากขายประกันนั่นแหล่ะ ไม่มีไรหรอก"
"ชวนคุยแล้วไง สนใจทำไมล่ะ ไม่เห็นต้องตอบเลย"
"เริ่มพาลแล้วนะเคน ไปกินอะไรมา กินยาลืมเขย่าขวดเหรอ" ผมไม่ได้โมโหไปตามมันหรอก งงมากกว่า ไอ้เคนมันบ้าอ่ะ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวก็ขี้หึงไปทั่ว แล้วพอคนที่น่าจะหึง เจือกไม่หึงเฉยเลย
"วันนี้ตอบแบบเอาบุคลิคเคนมาใช้เป๊ะเลยนะ เผื่อคนอื่นเค้าจะกลัวเรามั่ง" ผมบอกมัน จริงๆ นะครับ ไอ้เคนเวลาคุย หน้าจะนิ่งๆ หยิ่งๆ เวลามีเรื่องฮาก็ยิ้มมุมปากนิดนึง แหม วันนี้กูอุตส่าห์ละทิ้งตัวตน กลายร่างเป็นมึงเลยนะเนี่ย
"แล้วกลัวไหม? ก็ไม่กลัว แถมพล่ามต่อได้อีก มันน่าเข้าไปเขกกะโหลกสักที" คงไม่ได้หมายถึงกะโหลกกูใช่มั้ยยยย
"เหอะๆ สรุปโมโหไรมากันแน่"
"โมโหอะไรล่ะ ถ้าไม่คุยไปเรื่อยป่านนี้เสร็จไปนานแล้ว ยังจะให้เรามารออีก"
"รอนิดรอหน่อยก็ไม่ได้"
"คิดว่าว่างเหรอ ต้องรีบไปดูงานต่อนะ"
"อ้าว ไม่ว่างแล้วมาทำไม" เห็นมึงไล่บี้กูมาแต่เช้า นึกว่ามึงว่างนะเนี่ย
"ว่างเวลาที่นัดกันไว้ แต่นี่มันเลยแล้ว พุมัวแต่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา"
"เออ นั่นแหล่ะ ไม่บอกล่ะ เรากลับเองก็ได้ ที่ศูนย์เค้าก็มีรถรับส่ง"
"งั้นเดี๋ยวไปส่งคืนที่ศูนย์" มันโมโหใหญ่เลยครับ
ไม่บ้าตามหรอกนะ สรุปสงสัยโกรธที่เดี๋ยวให้ไป เดี๋ยวไม่ให้ไป แล้วมันไม่ค่อยมีเวลาด้วยมั้ง (แต่ก็น่าจะบอกกรู) พอไปถึงเจอไอ้พี่เป็กพูดเจ๊าะแจ๊ะด้วย เลยของขึ้น
"ส่งตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวนั่งรถเมล์กลับเอง วู้" เซ็งกับมึงว่ะ
"จะลงยังไงกลางถนน"
"ส่งป้ายหน้าดิ"
"เราไม่ใช่โชเฟอร์รถเมล์"
"ตามใจๆ จะเอาเราไปต้มยำทำแกงที่ไหนก็ตามใจเถอะ"
"คราวนี้พุผิดนะ" กูผิดด้วยเรอะ กูผิดตรงไหน งง
"ถ้าไม่ห้ามเรามาตอนแรก ป่านนี้เสร็จไปนานละ" คือตอนแรกที่ผมโทรหามัน เคนออกมาแล้วครับ พอผมบอกไม่ต้องมา มันกลับไปทำงานเจอรถติด กว่าจะอ้อมกลับมาอีก เป็นชม. เลย สมัยนี้รถติดชิบหายอ่ะ (แล้วจะมารับกูทำไมหนอ)
"เห็นไหมเสียเวลาไปฟรีๆ ตั้งเป็นชม. งานการอะไรก็ไม่ได้เลย"
"(-*-) ขอโทษครับ" ยังงงอยู่นะ
"ไปนั่งรอเราร้านกาแฟข้างออฟฟิศไถ่โทษ แล้วเดี๋ยวดูงานเสร็จจะมารับไปเดินเกษตรแฟร์"
"โอ้ว"
"อยากไปไหม?"
"อยากๆ พี่เคนสุดยอด"
"งั้นก็รอ เดี๋ยวกลับมา" ถ้าผมรอคอนโด มันคนละทางอ่ะ กลับไปกลับมาอีก เห้อ ชีวิต
พอถึงที่หมาย เคนก็สั่งอีก
"บอกพี่ที่ร้านขอไปนั่งโซนข้างในนะ ข้างนอกคนเยอะวุ่นวาย"
"เรื่องมากว่ะ"
"บอกให้ไปก็ไป"
"ครับๆ"
"แล้วก็วันรับรถไม่ต้องมานะ เดี๋ยวไปเอง"
"โห......ครับๆ"
"ไปละ"
"รีบไปรีบมานะ ขี้เกียจรอนาน" ผมมองหน้ามันหยั่งเชิงก่อนหอมแก้มลาไปหนึ่งดอก จะได้อารมณ์ดี
"ปล่อยรอซะให้เข็ด" มันยิ้มชั่วร้ายใส่ผม แหง่ะ
H
ฝ่ายเคลมปกติถามมากแบบนี้ไหมเนี่ย เห็นว่าล้วงประวัติกันลึกน่าดู ฮ่าๆๆ
Happy Valentine's Day ค่ะทุกคน :m1: อยากอัพๆ แต่ย้อนหลังไม่เกี่ยวกับ 14 กพ เลย
-
:L2: :L2: :L2:
น่ารักเสมอเลยคู่นี้
-
ฮาาาาาาาาาาเลือดกรุ๊ป Y 555+
โอ้ ,,, คิดถึง กอดๆๆ :กอด1:
แฮปปี้วาเลนไทน์ค่ะ
-
หึงสะเด็ดเลย ท่านพ่อ
-
บอกไปเลยเป็นพ่อทูนหัว
น่ารักมากค่ะ แม้จะได้อ่านฉากเคนหึงพุ แต่ก็น่ารักตรงความขี้หึงนี่แหละ เฮ้อ.... :กอด1:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ส์นะคะคุณโบว์ :L2:
-
เคน เอ้ย เคน ขี้หึงจริงๆ
พุก็นะ ชอบทำให้เคนหึง
ชอบพุตอนนี้จัง ดูชิล ชิล กับอารมณ์ของเคน
ดีแล้วจะได้ไม่มีเรื่องทะเลาะกัน ถ้าเป็นบางคู่ทะเลาะกันบ้านแตกไปละ
พุจอมโกะ แต่น่ารักอะ :กอด1:
-
เนื้อหอมไม่สร่างซาเลยพุ
ไปไหนหนุ่ม ๆ อยากซักประวัติเรื่อย
แต่พ่อทูนหัวหวงน่าดู ดุอีกต่างหาก
สวัสดีวันแห่งความรักค่ะ
-
ขอเมนต์ตอนก่อนก่อนนะ
ที่พุทิ้งท้ายว่า แฟนน่ารักมั้ย
ตอบ ว่าน่ารักมากกกกกกกกกกกก super น่ารัก สุดยอดคุณแฟนแล้วนั่น อิอิ
เคนน่ารักตลอดเว
-
นีแหละพ่อทูนหัว เป็นทุกอย่างให้พุได้ อยู่ข้างเคนอะ เจอคนป้อแฟนตัวเองมันก็ต้องขึ้นเป็นธรรมดา เคนน่ารักมากดูแลพุดีมาก
-
Happy Valentine's Day เช่นกันค่า (ย้อนหลัง)
มาอัพเดทอีกบ่อยๆ นะคะ ยังติดตามอยู่เสมอ
ป.ล. คิดถึงพี่นัทเถื่อน
-
โอ้ว ชอบอ่ะ :o8:
-
:L1:
-
เคนน่ารักง่ะ น้ำพุก็น่ารักเหมือนกันนะ เดี๋ยวนี้มีหอมแก้มเอาใจเคนด้วย :o8:
-
เคน เดี๋ยวนี้นะ ดุจิง
หวงก็บอกมาตรงๆน่า :o8:
น้ำพุน่ารักเกิ๊น
โดนจีบอีกแล้ว อิพี่เป๊กฝันไปเถอะ เจอพ่อ(ทูนหัว)พุแน่ :m16:
-
เคนรักพุมากก็เลยหึงมากเป็นธรรมดา ต้องเข้าใจนะพุนะ :o8:
-
อั๊ยย๊ะ :กอด1:
-
:z1:อ๊ากกกกกๆ..,พ่อทูลหัวของพุน่ารักมาก...555555.,,,เข้าใจอารมณ์แฟนมากเลยนะเดียวนี้น้องพุ^^หยั่งเชิงหอมแก้มแฟนเจ้าเล่ห์นะเรา...ชอบอะรับส่งอารมณ์เข้าใจกันมากขึ้นดีจัง...ย้อนกลับไปอ่านตอนวันเกิดเคนน่ารักมาก...ขอให้รักกันนานๆๆตลอดไปเลยจ้า...^^..ขอบคุณน้องโบมากจ้า^^ว่าแต่อยากอ่านวานเลนไทน์จังว่าเคนจะหวานใส่แฟนขนาดไหน^^อยากอ่านบทอัศจรรย์ของพุตอนวันเกิดเคนจัง...ขอบคุณอีกครั้งจ้าน้องโบเขียนได้น่ารักมากจ้า^^
-
เพิ่งมีเวลาว่างได้มาอ่านเรื่องนี้
สนุกมากๆค่ะ แอบลุ้นว่าสุดท้ายแล้วพี่พุจะลงเอยกับใคร ใช่คนที่เชียร์หรือป่าว อิอิ
แต่สุดท้ายก็ใช่ เชียร์พี่เคนตั้งแต่แรก
ปล.อยากรบกวนขอ NC ที่กาญฯหน่อยได้ไหมคะ เรามาช้าไป แหะๆ
-
สรุปแล้วน้ำพุ ตอนยังเด็กๆเป็นโรคโหยหาความรัก อยากให้คนมาชอบมารัก กลัวที่จะรักคนอื่น
แล้วประกอบกับเป็นคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญเอาแต่ใจตัวเอง เลยรู้สึกอย่างนั้นกับเคน ใจเลยปฎิเสธมาตลอด
พอมาอยู่ด้วยกันคนกัน ก็ปรับตัวเข้าหากันได้ มีความสุขด้วยกันได้ เพราะด้วยความรักที่มีต่อกันไง
ขอให้รักกัน ดูแลกันตลอดไปนะ ว่าแต่เคนเมื่อไหร่จะปรับมนุษยสัมพันธ์ให้ดีขึ้นเนี่ย
-
เคนนี้ดูรักพุมากเลยเนาะ ขี้หึงสุดๆ
แต่เจ้าพุนี้ไปไหนก็มีแต่คนรัก
ตัวจริงคงน่ารักสุดๆ อาจจะเป้นคนที่มีเสน่ห์มากๆ
เอางี้ขอแนะนำน้องเคนนะคะ จับพุขังไว้บ้านเลย
จบ o13
5555555555555 ขอ nc ตอนไปกาญจนหน่อยนะคะ ขอไปรอบที่แล้วไม่ได้เลย ใครมีขอด้วยนะคะ :pig4:
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
เราส่งตอนพิเศษให้สำหรับคนที่ขอในหน้า83แล้วนะคะ ใครที่อยากได้ก็ลงชื่อไว้ได้ค่ะ สำหรับคนที่ขอก่อนหน้านี้ เพราะเราไม่ได้ไล่ย้อนดูเมนต์ย้อนหลัง
อย่าลืมเข้ามาเมนต์ เวลาที่มาลงตอนพิเศษตอนใหม่ๆนะคะ คนเขียนจะได้มีกำลังใจพิมพ์ตอนใหม่มาลงให้อ่านเนอะ อิอิ :กอด1:
คิดถึงพุ และ เคนนนนนนนนนนนนนนนน!!! ฮ่าๆๆๆ รออ่านอยู่นะคะ :L1:
-
เคนหึงโหดอีกแว้วววว
ฮาพุอ่ะ :m20:
-
///
VLT ผมไม่ได้ไปไหนเลยคับ อยู่บ้านทำงาน เตรียมการเป็นเถ้าแก่ (นี่ยังงงอยู่เลยนะคับ
คือ...เรื่องมันยาว ไว้ก่อนละกัน)
มีแต่ไอ้บ้าเคนนั่นแหล่ะ มีคนเอาดอกไม้มาหนีบไว้ให้หน้ากระจกรถ...แต่ไม่รู้ใคร
ผมไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะเชื่อใจมัน ยังไงมันก็รักผมที่สุดอยู่แล้ว อิอิ
แต่หลังจากนั้นวันหยุดแม่โทรมาชวนผมไปทำบุญออกโรงทานที่ ตวจ. อ่ะ
พ่อผม...พึ่งไม่ค่อยได้อยู่แล้วคับ แม่เลยให้ผมพาไปแทน
ผมก็ไปกับเคน มันอาสาขับรถให้...
พออยู่บนรถคุยกับแม่ผม ก็ฟ้องใหญ่เลยว่าวันๆ ผมทำนิสัยแย่ๆ อะไรบ้าง
---- นอนดึก ตื่นสาย ขี้เกียจ ชอบแกล้ง ชอบแย่ง เฉื่อย ไม่ช่วยงานบ้าน ไม่ออกกำลังกาย วางของเกะกะ กินข้าวไม่เป็นเวลา ชอบถามอะไรกวนตีน บลาๆๆๆ (พอและมึง)
แม่ผมก็เกทับดิคับ ว่าซ้ำเข้าไปอีก เพราะผมก็นิสัยไม่ดีประมาณนั้นเลย
กำ
ไอ้บ้าเคน มึงทำไมไม่บอกแม่บ้างล่ะ ว่ามึงทำอะไรกรูบ้าง
แสรดดด
พอไปถึง วัดชนบทมากคับ แต่ผมกับไอ้เคน...มาอย่างหล่อเลย
ป้าๆ ยายๆ เวลาเดินผ่านถึงกับมองเหลียวหลัง หุหุ
โรงทานของป้าคนที่ชวนแม่ผมมา...ทำขนมครกแจกครับ
ผมกับไอ้เคนก็หวังดี ไปช่วยเค้าทำครับ จะบอกว่าสนุกเหรี้ยๆๆๆๆ
ป้าเค้าก็สอนว่าต้องทำยังไงบ้าง
พวกผมก็ลุยเลยคับ
ต้องหยอดน้ำมันก่อน ----- อันนี้ไอ้เคนทำ
แล้วก็ใส่น้ำขนมครก (เรียกไม่เป็น มันเป็นแป้งๆ) ----- ไอ้เคนทำ
แล้วก็ต้องโรยน้ำแป้งที่ผสมผัก (สูตรไหนวะ) ----- ไอ้เคนทำ
ผมแคะอย่างเดียวครับ อิอิ
แคะยากเหี้ยๆ
เละ! บอกได้คำเดียว เละ! และบางทีไม่สุก ก็ยังดันทุรังแคะ กำของคนกิน
ไอ้เคนก็หยอดแป้งเลอะเทอะ แถมสมองไม่ดี ทำผิดขั้นตอนอีก
คือ... พวกผมรีบคับ มีคนมาต่อคิวรอกินยาวเหยียด
ระหว่างรอ ก็ยืนมองหน้าพวกผมไป ยิ้มขำไปคับ เพราะลุคไม่ให้มาทำอย่างนี้เลย
ส่วนใหญ่งานอย่างนี้มีแต่ผู้สูงอายุ กับเด็กครับ
วัยรุ่นน้อย มีผมกับไอ้เคน... ดูแปลกถิ่นมาก คนนึงหล่อขาวจั๊วะ อีกคนก็ตี๋สูงหล่อ(แฟนผมเอง อิอิ) เค้าเลยให้ความสนใจกัน
บางคนก็พูดแซว
"ลูกเต้าเหล่าใครน้อ ทำไมหล่อแท้" อิอิ เค้าเขินนะยาย
"ใครเอาหนุ่มหล่อที่ไหนมาแคะขนมครกเนี่ยยย" จะลอยแล้วคร้าบ....
"สุดหล่อจ๊ะ วันนี้ป้าจะได้กินมั้ยจ๊ะ"
"ได้คร้าบ รอแป้บนะคับ" ผมก็ตอบไป ไอ้เคนยิ้มนิดนึง ดูตั้งอกตั้งใจมาก
ยืนเหงื่อแตกหน้าเตา
ส่วนผม ระหว่างรอก็แอบไปหาไรกินมั่ง แอบอู้ นั่งบ้าง เมื่อย ร้อน
แต่ไอ้เคน... ไม่ครับ จริงจังเกิ๊น
ผมเลยต้องไปหาข้าวหาน้ำ หาขนม หาไอติมให้มันกิน โรงทานมีของกินเยอะแยะ
แต่มือมันเปื้อน และมันก็ไม่ยอมห่างเตาไปไหนเลยคับ ผมเลยต้องคอยป้อนมัน เช็ดเหงื่อให้ด้วย อิอิ
"เคน กินข้าวมันไก่เร็ว" ผมดึงเสื้อมันออกมา (ไม่กินมึงตาย) มันก็หันหลังมาอ้าปาก ผมก็ยัดช้อนใส่ปากมัน มันก็เคี้ยวยิ้มแก้มตุ่ย เสร็จแล้วก็หันกลับไปหยอดหนมครกต่อ
คนแคะก็แม่ผม กับพวกป้าๆ ครับ ผลัดกัน
"เคนกินน้ำ" ผมป้อนอีก เอาทิชชู่ซับเหงื่อให้มัน มันก็ยิ้มแก้มปริ บอกว่า
"สนุกอ่ะ ไม่เคยทำไรแบบนี้เลย"
"ถึงว่า...ระริกระรี้เชียว" ป้าๆ เค้าชวนมันคุยสนุกสนานเลยคับ
"ก็คนมันมีความสุขอ่ะ"
"งั้นกลับบ้านไปเปิดร้านขายขนมครกมะ"
"ก็ดีนะ สนุก ไม่ต้องเครียดอะไร แล้วได้มาทำบุญแบบนี้ ยิ่งรู้สึกดี"
"งั้นก็ดีและ"
"พุล่ะ?"
"ก็หนุกดีไม่เคยทำเหมือนกัน" อิอิ
พอดีมีคนแบกไอติมมา... แย่งกันใหญ่ ผมเอามั่ง หยิบมาเผื่อคนอื่นด้วยหลายๆ อัน
เป็นไอติมแท่งกะทิหลายสี ผมถามไอ้เคน มันจะเอาสีไร
"ไม่เอา กินเถอะ"
"เอาเถอะน่า เราป้อน"
"ไม่ค่อยหิวอ่ะ กินด้วยกันได้มั้ย" ที่จริงมันห่วงทำขนมครกคับ
"ก็ได้" ผมแกะพลาสติกยื่นให้มันกัดก่อน
"พุกินก่อน" ผมเสียวฟัน เลยชอบดูดมากกว่ากัด แต่ถ้าเคนกินด้วย ตามมารยาทต้องกัดคับ แต่ผมชอบแกล้งมันอ่ะ เลยดูดเปื้อนน้ำลายไปเกือบครึ่ง เหอะๆๆ มันจะกล้ากินต่อมั้ย รอดู
"โห ทำไมไม่ดูดให้หมดแท่งเลยล่ะ" พอยื่นให้ มันก็บ่นคับ แต่ยิ้มๆ
"หมดแท่งเคนก็ไม่ได้กินดิ" ผมยื่นให้
"เหอะๆ นึกว่า...." มันจะพูดไรสักอย่าง แต่หยุดไว้ทัน แล้วโบกมือว่า
"ไม่มีไรๆๆ" ไอ้นี่พิรุธ คิดอะไรลามกอยู่ล่ะสิ
มันก็กัดตรงน้ำลายผมนั่นแหล่ะคับ ไม่รังเกียจ เพราะปกติก็กินของเหลือให้ผมประจำ
เราอยู่กันจนเกือบเย็น ขนมครกหมดเกลี้ยงเลยคับ
แล้วไอ้เคนก็ยังเรียกคะแนนจากพวกป้าๆ ช่วยเค้าขนเตา เก็บของไปส่งที่รถด้วย
ป้าๆ ก็ชมไอ้น้องเคนไม่ขาดปากเลย ว่ามันหล่อ มันเก่ง มันอึด ยืนช่วยไม่ไปไหนเลย....อย่างโน้นอย่างนี้
ส่วนผมเหรอคับ?
อู้เป็นส่วนมาก... ก็เลยง่อยกระรอกไปเลย ไม่ได้รับความสนใจเท่าไหร่ T T
แม่ผมก็เซ็งอย่างแรง ลูกชายไม่เอาไหน แถมลูกเขยมาขโมยซีนงานนี้หมด
แย่จัง ฮ่าๆๆ
H
สั้นไปหน่อยเน้อ
คุณ Ak@tsuKII ขอบคุณที่ส่งแทนให้นะคะ T T NC รบกวนส่งให้เราด้วยนะ ทำหายอ่ะ ยังหาไม่เจอเลย
-
ขอบคุณคุณ Ak@tsuKII อีกครั้งนะคะ
สำหรับ แากที่ขอไป :haun4:
55555555
ตอนนี้มันเคนขดมยซีนชัดๆ พุอ่ะง่อย อิจฉาอยากได้แฟนแบบเคน อ๊ากก
-
๕๕๕๕ สรุป ทำไปๆ ก็ฝีมือดีขึ้นใช่ไหมขนมครกอะ อย่าบอกว่าเละยันต้นจนจบนะ เหอๆ
-
ว้าว ทำบุญร่วมชาติ แคะขนมครกด้วยกัน ชาติหน้าเจอกันอีก เป็นพ่อค้าขายขนมครกร้านติดกัน :laugh:
น่ารักจริงๆแฟนน้ำพุ น้ำพุก็เป็นแฟนที่น่ารักเหมือนกัน ถ้าไม่ติดต้องทำขนมครกแจกล่ะก็ เคนต้องออกอาการปลื้มกว่านี้แน่ๆ :o8:
ขอบคุณพี่โบที่ยังมีเรื่องราวน่ารักๆของสองคนนี้มาเล่าต่อนะคะ :กอด1:
-
แอร๊ย เพิ่งเมนต์ว่าอยากอ่านตอนต่อไป คนเขียนก็มาอัพทันใจ เคนน่ารักตลอดเว- (me/อวยตลอดกร๊าก)ลูกเขยกะแม่ยายเข้ากันได้ดีจริงๆ 555 พุเคนหวานเหมือนเดิม ชอบๆ คนหล่อทำยังไงก็อร่อยเนอะ แหมแฟนพุเนี่ย ฮ็อตเจรงๆ อิอิ เดี๋ยวส่งตอนพิเศษไปให้นะคะ ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
แหนะพุแอบอิจฉาเคนที่ได้เป็นขวัญใจคนแก่เหรอจ๊ะ
มีแฟนเป็นคนดีมีน้ำใจดีออกน้า... ใคร ๆ ก็เอ็นดู
-
เคนท่าทางจะชอบมากนะ ทำขนมครก :mc4:
ไว้แวะมาอัพเดทอีกเน้ออ
-
เคน หล่อและยังทำตัวเป็นลูกเขยที่ดีอีกต่างหาก
น้ำพุ ก็น่ารักค่ะ :L2:
ขอบคุณที่มาอัพเดทนะคะ
ปล.ขอตอนพิเศษด้วยคนค่า :pig4:
-
ว้าวว อ่านกันตาแฉะเลยครับ....ยอมรับว่าแอบเข้ามาดูตอนจบก่อนเลยว่าพุเลือกใคร...จะได้เชียร์ถูกคน สนุกมากๆๆครับ เคนรักพุมากกกก
ยังไงขอให้พุรักเคนนานๆน่ะครับ แบบหวั่นเล็กๆ.....ขอบคุณคนเขียนด้วยน่ะครบ
ปล. คุณ Ak@tsuKII ขอตอนแบบว่าๆด้วยคร้าบบบบ.....ขอบคุณครับ
-
:L2: :L2: :L2:
คนขายขนมครกน่ารักทั้งคู่เลย
ไปทำบุญด้วยกันอย่างนี้ดีจัง
:mc4:
:mc4:
:mc4:
-
เคนไปเปิดร้านขายขนมครกเหอะ
ดูชอบเกินอะ 5555
-
อร๊ายยย น่ารักมาก
อยากกินขนมครกเลย :laugh:
เคนขยันงี้ แม่ยายปลื้มบ้างป่าว :-[
-
โธ่ คุณแม่ จะให้ลูกชายได้หน้าซะหน่อย
โดนคุณลูกเขยแย่งไปละ เอาน่า...ใช่คนอื่นไกล 5555
-
:laugh: :m20:55555555......เคนได้ใจป้าๆ ไป พุคอยซับเหงื่อเคนก็พอแล้วจ้า อิอิ ขอบคุณน้องโบคะ ....มาอัพเดทเรื่อย ๆนะคะรออ่านอยู่คะ ขอบคุณมากๆๆคะ :กอด1: :pig4: :L2:
-
///
ในที่สุดก็มีเพื่อนทนความดับแนวของผมไม่ไหวครับ
คือมีคนถามหา LINE Whatsapp pin facetime
เหรี้ยไรอีกวะ
facebook twitter ของผมคับ
แต่ผมไม่มีเหรี้ยไรสักอย่างเลยคับ
ชีวิตนี้จะดับแนวไปไหน
จะตัดขาดโลกภายนอกเกินไปรึเปล่า ทำตัวลึกลับเกินละมนุษย์แล้วนะเมิงงงง
รุมคิดถึงผมกันใหญ่เลยทีเดียว
ไอ้โมก็เลยสงสาร... กับเคืองผมนิดๆ เรื่องที่ผมไปเจอสตางค์แล้วไม่บอกมัน
ก็เลย...สมัครเฟสบุ๊คให้ผมคับ... บร๊ะเจ้า จะสร้างความลำบากให้กูทำไม (คือ ไม่เล่นผมก็ไม่ตายอ่ะคับ)
ก็เฟสเปล่าๆ เนี่ยล่ะคับ ให้ผมไปแอดเพื่อนเอง....
แถมเอาหน้าผมไปใส่โปรไฟล์ประจานอีก แม่งเอ๊ย ต้องรีบเปลี่ยน มีคนแอ้ดมาแล้วด้วยยยยยย
จะเร็วไปไหน ใครวะ!!!! กรูยังไม่ทันเล่นเลย กรูไม่รู้จักเมิงงงง
ไม่ได้ละ เดี๋ยวเคนเห็น เปลี่ยนใส่หน้าหมูอวกาศไปคับ
มันไม่ชอบให้ผมเสนอหน้าอ่ะคับ แล้วผมก็ไม่ได้เจอเพื่อนมานานหลายเดือนละคับ
จนเมื่อไม่นานมานี้ รุ่นพี่ผมแต่งงานอ่ะ (ไม่สนิทเลย ไม่เคยคุยกัน)
ก็เลยได้เจอเพื่อน
แต่ผมไปกับกลุ่มเพื่อนไม่ค่อยสนิทนะคับ กลุ่มกินเหล้าอ่ะ (ยังงงอยู่กรูไปทำไม แต่เพื่อนบอกเจ้าบ่าวมีโชว์แหล่มๆ ก็เลยไป)
-*- เหตุผล............... เข้าท่า..........โคตร
ไอ้เคน...ถามแล้วถามอีก.... what when who where how
ซักจนกรูสะอาดเลยทีเดียว พอสะอาดแล้ว มันก็เสนอตัวว่า....จะให้ไปด้วยมั้ยยยย
โห...ถ้ามึงไป ก็ไม่สนุกอ่ะ กูก็ทำอะไรไม่ได้อ่ะ
ก็เลยบอกมัน
"ไม่ต้องไปหรอกกกกกกกก"
"ทำไมไม่อยากให้ไป งานมันมีอะไร?"
"จะมีอะไร ก็มีเจ้าบ่าว เจ้าสาวอ่ะดิ"
"รู้แล้ว ถามว่าทำไมไม่อยากให้ไป?" มันจะหน้าด้านรู้ทุกเรื่องให้ได้คับ ผมก็ยอมมมมมมมมม
ยอมคับ ไม่อยากโกหก เพราะเดี๋ยวนี้โกหกไป มันก็เริ่มจับได้และ
แต่ผมโกหกเรื่องไม่เป็นเรื่องนะ ไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนใคร ต้องออกตัวก่อน เดี๋ยวโดนด่า
คือผม.....ทำอะไรสักอย่างอยู่นอกห้องอ่ะ แล้วไม่ไปนอนสักที จนเช้า มันตื่น ก็ถามผมว่า
"ลุกมาทำอะไร? ได้นอนรึยังเนี่ย?"
"นอนแล้ว" โกหกคับ ตีห้ายังไม่นอนเดี๋ยวก็โดนด่า
"จริงอ่ะ โกหกเรารึเปล่าเนี่ย"
"จริง" เสียงเริ่มไม่ใช่ละ กลัว
"อย่ามาตอแหลเรานะพุ ทำอะไรอยู่ ไม่คิดจะรักษาสุขภาพบ้างเลยเหรอ ฟหกด่าสว"
คือ..... ไม่ต่างกันเลยคับ โดนด่าเหมือนเดิม
ไอ้เคนเมื่อก่อนจะคุมเข้มกว่านี้เยอะ เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว คงปลงมั้ง
ผมก็คนสไตล์นี้อ่ะคับ แต่ก็ยอมๆ มันทุกเรื่องนั่นแหล่ะ มันว่าไรมาก็ไม่ค่อยสะทกสะท้านเท่าไหร่ พอมันโมโหก็ง้อๆ หน่อย
ส่วนผมก็ทนที่มันขี้บ่น ขี้วีน ขี้หงุดหงิด ขี้เครียดได้เหมือนกัน (ปัญหาชีวิตมึงเยอะเหลือเกิน)
ไม่ใช่ทนดิ เรียกว่า...ปรับตัวเข้ากันได้มากกว่า
มีครั้งนึง ผมเผลอเอาของๆ มันไปทิ้ง เพราะคิดว่าหมดอายุขัยแล้ว (ไม่บอกละกันว่าคือไร เดี๋ยวมีคนหาว่า โง่ มาจากต่างดาว ฮ่าๆๆ)
มันก็วีนคับ โมโหบ้านแตกเลย แต่มันไม่คิดว่าคนที่เอาของมันไปทิ้งจะเป็นผม เพราะผมไม่น่าจะไปยุ่งกับของชิ้นนี้ได้
สุดท้ายมันเอาระเบิดไปลงที่ไอ้น้องเทนคนเดียวเลยคับ (แพะรับบาป ฮ่าๆๆ)
จนกระทั่งมันมาบ่นกับผมว่าต้องเป็นไอ้เทนแน่ๆ ที่เป็นคนทำ
ปล. ผมเคยทิ้งแล้วทีนึงด้วย แต่มันอุตส่าห์เก็บกลับมาได้ คราวนี้ผมทิ้งรอบสองไง มันก็เลยโกรธ เพราะเก็บไม่ทัน หายจริง
ผมก็เลยถามว่าไอ้ของที่หายไป มันเป็นไง รูปร่างหน้าตาแบบไหน อยู่ส่วนไหนของบ้าน พอมันบอกตำแหน่งเท่านั้นล่ะ
ไอ้สัด ชัดเลย!!!
"เคน... ไม่ใช่เทนหรอก เราทิ้งเอง" ผมสารภาพผิดไปตรงๆ คับ
"หา!!! พุเหรอ!!!" มันตกใจคาดไม่ถึง "อ๋อ ที่แท้เป็นนายนี่เอง เราก็ไปด่าไอ้เทนซะเยอะเลย"
จากนั้นก็
"พุรู้ไหมว่ากว่าเราจะ..........(*&$(*#$&@)#(@# ฟหกด่าสว" ลากไปยาวๆ คับ ยิ่งมันฟังเหตุผลปัญญาอ่อนของผม มันยิ่งใส่ใหญ่เลยคับ (ด่าอะไรกูไม่เคยจำได้อ่ะ)
จนในที่สุด มันก็เงียบ... อ่าว ต่อสิ ต่อสิ เอาให้หนำใจเลยมึง
ผมกะจะไปหยิบดินสอสีมาให้แล้วนะ มันจะได้ระบายต่อ (ถุ้ย)
ไม่ใช่คับ ผมก็ถามมันด้วยน้ำเสียงน่าสงสารว่า
"เคน"
"..........."
"โกรธมากเลยเหรอ?"
"..........."
"เราผิดไปแล้ววววว ขอโทษษษษษ"
มันมองหน้าคับ แล้วหลุดยิ้มนิดนึง
"เออๆๆๆ"
เห็นไหม คนเรามันพลาดกันได้คับ!!!! พอขอโทษ คนของเราก็พร้อมที่จะให้อภัยอยู่แล้ว แค่ยอมรับไปตรงๆ เท่านั้นเอง
ผมไม่ได้รู้ไปหมดทุกเรื่องนี่คับ แล้วยิ่งผมเพิ่งมาอยู่โลกมนุษย์ได้ไม่นานด้วย (อ้าว ไม่ใช่เหรอ)
ต่อๆ เรื่องงานแต่ง...ที่จริงผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยนะคับ ก็ห่วงมันเนี่ยแหล่ะ จะรับได้ไหม เพื่อนผมแต่ละคน รุ่นพี่ผมแต่ละคน....
มันบ้าๆ บอๆ กันทั้งนั้น
แต่
เอ้า อยากไปก็ไป
พอไปถึง... ก็ไม่กล้าเข้าคับ ไม่มีบัตรเชิญ ต้องโทรหาเพื่อน
แม่งเอ๊ย........ ไม่ได้เข้าสังคมมานาน............ สวยๆ หล่อๆ กันทั้งนั้นเบย แต่สู้กูกับแฟนกูไม่ได้หรอกคับ
โดยเฉพาะบักเคน
มองกันตาค้าง (ประจำเลยนะมึง)
เอาตรงๆ มั้ย ผมหน้าตาธรรมดานะ แค่ขาวเฉยๆ ถ้าคนที่ไม่ได้คุยกับผมจะไม่ค่อยสนใจผมหรอก ต้องคุยก่อน แล้วจะมาเอง
(แบบนี้สินะ เรียกว่า... คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง)
แต่ไอ้เคน ไม่ต้องทำอะไรเลย ยืนเฉยๆ ก็มีคนจีบแล้ว -*-
แต่เสียใจคับ เบอร์โทรมันไม่เคยให้ใครง่ายๆ หรอก แล้วยิ่งจะมาขอพวกไลน์ วอสแอ๊พ เป็ดแมวอะไรนั่น มันยิ่งไม่มีคับ
มันโลวเทคกว่าผมอีกกกกกกก หน้าอย่างนี้ใครจะเชื่อวะ กรูล่ะเงิบเกือบตกสะพาน
เฟสมันก็ไม่ให้คับ แต่ ถ้าจะเป็นต้องให้จริงๆ นะ ในนั้นก็จะไม่มีอะไรเบย มันแทบลบทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดแล้ว
พอผมเลิก มันก็เลิกซะงั้น กำ นี่มึงมีไว้เพื่อนส่องกูจริงๆ ใช่มั้ย ไอ้โรคจิต (อ้าว ไม่ใช่ โทษๆ)
พอผมเจอเพื่อน ก็ทักกันปกติคับ แต่มีคนนึงคับ แม่งเหี้ยเอ๊ยยยยย ใครไม่รู้คับ ไปกอดไอ้เคน แล้วพูดประมาณว่า
"เฮ้ย xxx ไม่ได้เจอกันนานเลย คิดถึงมึงว่ะ" ไอ้เคนก็ทำหน้าเอ๋อแดกคับ เพราะมันไม่รู้จัก
แล้วไอ้นั่นก็พล่ามไปเรื่อย พร้อมจับนั่นจับนี่แล้วกอดไอ้เคนอีกสองทีแบบว่า ดีใจมากกกกก ที่ได้เจอมัน
ผมนี่ยืนจ้องเลยคับ พอได้ยินเคนบอกว่า
"ผมไม่ใช่ xxx นะครับ" เท่านั้นล่ะ
"อ้าวเหรอครับ โทษครับ ผมก็นึกว่าเพื่อนผม" ทำกับเคนแบบนี้นี่มึงใจกล้ามากนะ
"มานี่เลย" ผมดึงเคนออกมาพอได้จังหวะ ก็ถามมันใคร อะไร ยังไง
มันทำท่านึก พร้อมกับทำปากเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มไปด้วย
"พอจำได้ละ เคยเรียนที่เดียวกัน แต่ไม่รู้จักนะ อยู่ห้องอื่น ไม่เคยคุยเลย"
"โห นี่มึงเนียนเลยนะเนี่ย" ผมบ่นๆไอ้นั่นคับ แล้วเอาหลังมือปัดๆ สูทไอ้เคน ปัดความชั่วร้ายออกไป ชิ้วๆๆ
"ไม่ช่วยเราเลย" ไอ้เคนงอแง
"ถ้ารู้ว่าไม่รู้จัก ป่านนี้เจอเทคดาวน์ไปและ" อย่านะเว้ยๆ กรูลูกศิกษ์บัวขาวนะเว้ย
"เหอะๆ ปากดี ให้มันจริงเห๊อะ"
"แน่นอนครับ ไม่ดีจริงก็คงไม่ได้เป็นแฟนคุณอ่ะคับ"
"เฮ้อ" มันถอนใจยิ้มเขินๆ คับ อิอิ จัดไปไอ้น้อง
ผมไปนั่งโต๊ะกับเพื่อน จริงๆ ผมไม่ค่อยมีสิทธิ์มีเสียงกลุ่มนี้เท่าไหร่นะคับ
เหล้าอ่ะ ไปทีไร จ่ายเท่ากัน แต่ได้กินน้อยกว่าทุกที โดนแย่งอ่ะ เพราะพวกมันแดกกันอย่างดุ!!! สกิลขั้นเทพจริงๆ ไม่เคยทันมันเลย
แล้วไปนั่งกับพวกมัน ไม่ทันถามกินน้ำไร
ชงมาแล้ว ไม่มีถามสุขภาพกูซ๊ากกคำ
แล้วพอเห็นเคนเพิ่งนึกได้คับ
"นาย น้ำไร เออช่างเหอะ ผมชงให้แล้ว" ขอบใจมากเพื่อนกรู
ไอ้เคนก็รับอย่างเสียมิได้คับ
พอถึงขั้นตอนโชว์สำคัญที่เพื่อนบอก..............
กรี๊ด แม่เจ้าาาาาาาาาาาาาาาา
ไม่บอกนะว่าคืออะไร เดี๋ยวมีคนรู้ แต่จะมีคู่แต่งงานบนโลกทำแบบนี้สักกี่คนบ้างวะ
นั่งตะลึง วิ้ดวิ้ว ตาตั้ง อ้าปากค้าง กันทั้งงาน...
แล้วยิ่งไอ้เคน...เห็นหน้ามันแล้วขำสุดๆ เลยคับ ท่าทางมันจะอึ้งพอสมควร มันหันมาถามผมหน้าเครียดนิดๆ ว่า
"ทำอะไรกันวะ คิดได้ไง"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"เสื่อมว่ะ"
"ฮ่าาาๆๆๆๆๆ"
"คณะนี้แม่งมีแต่คนไม่เต็มหรือเปล่าวะ กูคิดถูกหรือคิดผิดที่มาวะเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ทันแล้วไอ้น้อง"
จบงานด้วยความฮาระทึกใจกันไปคับ
H
สั้นๆ นะคับ
ยาวมากไม่ไหวอ่ะ ร้อนเกิ๊น ขี้เกียจพิม
เข้ามาบอกล่วงหน้า ว่าจะเริ่มลบบางส่วน...ออกแล้วนะคับ
แต่ไม่ต้องตกใจ เพราะคงไม่ลบเยอะคับ แค่ตัดๆ ออกบ้าง ลบหมดก็เสียดาย
:ling2:
-
:mew3:
คุณแบ็งค์! ขอบคุณค่ะ ที่เอาเรื่องราวน่ารักๆ ของเคนกับพุมาฝากอีก ไม่ค่อยได้เจอคุณแบ็งค์ อิอิ
-
อยู่กันด้วยความเข้าใจ น่ารักเนอะ เฟส ไลน์กะไม่เล่นน
-
5555 ฮาพุอะ
-
:mew1:
น่ารักเสมอเนอะ
น้องน้ำพุ+น้องเคน
:L2:
-
เหมือนจะไม่เข้าใจ
แต่ด้วยสไตล์น้ำพุ มันทำให้เราเข้าใจ
โชว์อะไรหว่า แต่พอจะจินตนาการได้
:laugh:
เคนน่ารัก มีคนมาแอบเนียนด้วย
ฮามาก ถึงตาพุแอบหึงบ้างล่ะ :mew3:
-
มันคือโชว์อะไรเคนถึงกะอึ้ง@[]@” รักกันน่ารักคู่นี้
-
พุมีหึง คู่นี้น่ารักตลอดเลย ว่าแต่โชว์คู่บ่าวสาวมันเป็นยังไง ทำเอาอยากรู้เลยอ่า :laugh:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงง
รักกันดี รู้แค่นี้ก็มีความสุขละ
:กอด1:
-
ไม่น่าเชื่อว่าคนเพื่อนเยอะอย่างพุกับเคนจะไม่สนเรื่องโซเชียล แนวจริง ๆ
เป็นครั้งแรกหรือเปล่าเนี่ยที่พุหวงเคนออกนอกหน้า
-
หายไปนาน มา!
เรื่องเยอะนะแต่เล่าไม่ถูก
เอาเป็นข้อๆ แล้วกัน
1. กุได้กระเป๋าตังค์คืนแล้ว มีคนใจดีส่งมาให้ เย้ๆ ฟินนาเร่ แต๊งกิ้ว
2. กุเจอพี่นัท(ฟันเหล็ก) เพราะไอ้เคนคนเดียววว ให้กุไปสมัครงาน ว่าจะหนีแล้ว แม่งเจอจนได้ ทำกูหลบจนคอเคล็ด
3. กุจะไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทเพราะมันอยู่ ตจว. แล้วไอ้เคนแม่งโคตรนอยด์ เลยให้กุไปข้อ 2. กุต้องโอ๋มันอีกนานมั้ย
5. กรูไปเที่ยวทุ่งทิวลิปกับเคน ให้ญาติพาไป ต้องเลี้ยงหลานให้พี่บาส (พี่ชายพี่บอล) แมร่งอย่างลิง
รูปนะแจ้
(http://img24.imageshack.us/img24/2298/img0240gy.jpg)(http://img842.imageshack.us/img842/2189/img0230cl.jpg)(http://img560.imageshack.us/img560/9899/img0244ll.jpg)(http://img197.imageshack.us/img197/411/img0232xp.jpg)
คืนนั้นมึงกลับถึงบ้านกี่โมงวะ?
เรื่องคือ ผมโดนไอ้พุล่อลวงให้ไปดูคอนเสิร์ตด้วย... มันเลยถามว่ากลับถึงบ้านกี่โมง
เชรี่ยเอ๊ย ไม่ถามกูเดือนหน้าเลยล่ะสราดดด ห่วงกูมากเลยนะ
แถมเคนรู้ ยังโทรมาพูดประมาณว่า ยอมเป็นเหยื่อไอ้พุทำไม
T T ผมยอมตลอดล่ะคับ ก็ชอบเหมือนกันนะวงนี้ ฟังได้ ไม่ฮาร์ดคอร์มาก เพิ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง
รู้ใช่มั้ยล่ะ วงไหน ที่พวกเด็กแนวมันชอบไปกันอ่ะ
นี่มันจดจ่อรอสลิปนอตอยู่ โหดสัดดดเลยยย
บังเอิญผมไปดูเฟสของน้อง ก. ถึงกับยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัว เห็นเอางานไอ้พุไปแอบเนียนว่าตัวเองทำเฉยเลย
ขนาดลายมือยังลอก ไหวป่าววะ แต่แบบนี้เจอบ่อยคับ ใครๆ ก็อยากจะเป็นแบบมันอ่ะ ไอ้พุมันแรร์ :katai1:
-
ได้เป๋าตังคืนด้วยอะ :katai2-1:
เจอกิ๊กเก่า เคนว่าไงบ้างน้อ อิอิ
รูปดอกทิวลิปสวยจัง
ขอบคุณค่า พุน่ารักเหมือนเดิมเลย :mew3:
-
แหม..ใครก็ไม่อยากขัดใจพุเนาะ ส่วนพุก็ไม่อยากขัดใจเคน
ดีใจที่ได้กระเป๋าต้งค์คืนนะจ๊ะพุ ส่วนพวกก๊อปงานพุ เดี๋ยวกรรมต้องตามสนอง
-
พุได้กระเป๋าตังคืนแบ้วววว
55555 ยอมเป็นเหยื่อของพุทำไม :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:mew1:
-
ข้อ 4 ไปไหนอ่าพุ เห็นข้อแล้วไปข้อ 5 เลยอ่า :laugh:
ไปเที่ยวกันมา ทุ่งทิวลิปสวยจังเลย มีเวลาหวานๆกะเคนด้วย :impress2:
คุณแบงค์ก็สบายดีนะคะ :L2:
-
เข้ามาอัพเดทค่า ขอบคุณคุณแบ็งค์นะคะที่เอาเรื่องราวมาเล่าให้ฟังต่อ แต่ดอกทิวลิปสวยมากๆ!
-
^^^ ขอจิ้มคนข้างบนหน่อยนึง อิ อิ
ยังน่ารักทั้งคู่เหมือนเดิม ดีใจที่ท้้งคู่ต่างปรับตัวเข้าหากันได้
ขอบคุณที่มาอัพเดทนะคะ
-
ติดตามอยู่เรื่อยๆๆนะครับ
พอดีเพิ่งได้มีโอกาสมาเม้นนนน
เป็นอีกเรื่องที่ติดตามมานานแล้วเช่นกัน
ชอบมากกกก555 :mc4:
-
ยังไม่มีอัพเดทใหม่ๆ เลยค่ะ ยุ่งมากไม่ค่อยได้ตาม แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องชายได้วินาทีประวัติศาสตร์มา ตอนน้ำพุสารภาพรักกับเคน ตอนที่ไปบ้านเคนครั้งแรกกับน้องฟิว (ที่เป็นญาติกัน)
คือ...สองพี่น้องเค้าเขียนคุยกันบนกระดาษทิชชู่ (อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ บนกระดาษทิชชู่)
แล้วน้องพุยังเก็บไว้อยู่ สงสัยทิ้งไม่หมดตอนเลิก เพราะเห็นบอกว่าตอนนั้นทิ้งหมดเลย ไปเจอในชั้นหนังสือเก่าตอนม.ปลาย
แบบว่าตื่นเต้นมากรีบเอามาลงเลย รู้สึกว่าตอนเอามาเขียนเป็นนิยายจะไม่ใช่แบบนี้ ที่เคนยังไม่เป็นแฟนพุ ไม่ใช่กลัวว่าพุเชี่ยวเกิน แต่เพราะติดสัญญากับแฟนเก่าอยู่ต่างหาก
กรี๊ดแตก ซื่อสัตย์มาก! หลงรัก สุดยอดดดดด ยกนิ้วให้
แล้วที่ยอมเป็นแฟนด้วยสงสัยจะครบปีแล้ว เลยขอล่ะมั้ง >/////< แถมบีบบังคับให้พุสารภาพรักแล้วตัวเองไม่ยอมตกลงอีก แอบร้ายเหมือนกันนะ
edit
อ่านจบสรุปได้ว่า
ตอนนั้นพุมีความคิดอยากลองคบกับผู้หญิง(เพราะยังไม่เคย ก็เลยอยากลอง) แต่ถ้าเกินไปก็จะสารภาพว่าตัวเองเป็นเกย์
เด็กไม่ดีเลยเนอะ แต่ให้อภัยเค้าเถอะ เค้ากลับใจได้แล้ว T T กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาก็ทะเลาะตบตีกันอยู่นาน
แต่ความรู้สึกตอนอ่านคือ... เคนแบบว่าแฟนต้องมีคนเดียว ต้องรักคนเดียวจริงๆ เหมือนในเรื่องเป๊ะเลย อิอิอิ
พอแล้วดีกว่าค่ะ ชักจะเพ้อเยอะ เดี๋ยวคนอ่านหาว่าบ้าค่ะ อย่าถือสากันเลยนะคะ
-
เคนเป็นคนที่จริงจัง มั่นคงมากเลยนะ พุโชคดีแล้วนะ
-
พุนิสัยไม่ดีอะ 555
แอบคิดจะมีกิ๊กเป็น ผญ.
-
โห พอรู้เหตุผลของเคนแล้วแบบอึ้ง
ยังมีผู้ชายแบบนี้อยู่อีกเหรอ
รักษาสัญญากับแฟนเก่า
สุดยอดอ่ะ ตั้งปีนึงแน่ะ :katai2-1:
-
เคนเป็นผู้ชายที่สุดยอดจริงๆ
เดี๋ยวนี้หาไม่ได้ง่ายๆ แล้วคนแบบนี้
อย่าว่าแต่สามวันจากนารีเป็นอื่นเลย แค่หันหลังให้มันก็คุยกับคนใหม่แล้ว
ไม่แปลกเลยที่พุจะรักเคน รักกันไปนานๆ นะ :กอด1: :impress2:
-
:L2: :L2: :L2:
เคนนายแน่มากๆ นายเป็นคนดีมากๆ
เป็นบุญของพุเนอะมีแฟนดีๆอย่างนี้
รักษาไว้ดีนะจะบอกให้
:mew1:
-
ขอยืมเคนไปก๊อปปี้หน่อย หายากแท้คนแบบนี้
เริ่มต้นอาจคิดไม่ตรงกัน แต่อยู่ไป ๆ ก็จูนจนลงตัว
รักกันนาน ๆ นะจ๊ะ เคน-พุ
-
เคนเป็นผู้ชายที่รักมั่นคงมาก
-
จนตอนนี้ก็ดีใจนะที่เชียร์เคนตั้งแต่แรก ทั้งหล่อทั้งแสนดี พุโชคดีมากๆๆๆๆ รักกันนานๆน้า :impress2:
-
จิ้มคนข้างบน อิอิ
นี่เป็นสิ่งที่ดิฉันมักจะเน้นย้ำเสมอในนิยายของตัวเอง ว่าคนที่รักจริง และรักนาน และรักไม่ลืมนั้นมีจริงๆ ประทับใจกับเคนมากค่ะ นี่แหละลงว่าได้รักไปแล้ว จะให้ยังไง ไม่ว่าจะเจ็บ จะปวดเพราะเขา แต่ก็ยังรัก แม้ว่าเคนจะเจอทุกข์หนักด้วยเรื่องของน้ำพุมาอย่างมากมาย แต่ท้ายที่สุดก็ยังรักน้ำพุอยู่ดี รักทั้งสองคนมากๆ ค่ะ :mew1:
-
น่ารักจังเลย ขอให้รักกันนานๆนะคะ
ปล.ขอตอนพิเศษด้วยคนนะๆๆ>.<
-
อ่านจบภายใน 2 วัน ตาแฉะเลย แต่มีความสุขมากๆ
เคนรักมั่นคงแบบนี้ จะหาได้อีกมั้ยในโลกเนี่ย เป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ(ถึงช่วงแรกๆจะแอบน่ากลัว)
แต่ตอนนี้ขอบอกว่า น่ารักมากก อ่านแล้วฟิน รู้สึกเลยว่าผ่านอุปสรรคมาได้แล้วทุกยอ่างมันดีขึ้นจริงๆ แบบว่าเข้าใจกัน คุยกัน ถึงจะสมเป็นคู่แท้
-
ข้อความในทิชชู่แผ่นนั้นคือขุมทรัพย์ของพวกเรา แต่อาจกลายเป็นจดหมายลาตายของพุได้ถ้าเคนได้อ่าน ฮ่าาาาาาา
:กอด1:
-
อ๊ากกกกกก คิดถึงอ่าาาา คิดถึงๆๆๆ ><
-
เข้ามาแจ้งข่าว(ร้าย) ค่ะว่า...
น้ำพุ+เคน ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ ด้วยเหตุผลเรื่องงาน... T_T
ห่างคราวนี้คือ...ห่างแบบอยู่กันคนละจังหวัดเลยค่ะ (ไกลด้วย)
ก็เห็นว่ามาม่ากันอยู่เป็นเดือนๆ แล้วน้องเคนก็ขับรถไปส่งน้องพุ ก่อนกลับก็ร้องไห้ ระหว่างทางก็โทรมาร้องอีก... เศร้าอ่ะ :o12: น้องพุก็ร้องเหมือนกัน ไปทำงานตาบวมเลย
มันมีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้ต้องย้ายไปค่ะ ทั้งจากทางบ้านน้องพุ แล้วก็ตัวน้องเค้าเองอยากมีงานการมั่นคงด้วย เลยจำเป็นต้องไปสร้างเนื้อสร้างตัวมั้ง เพราะที่ผ่านมาชอบลอยไปลอยมาใช่ไหมล่ะ เห็นว่าน้องเคนจะลาออกจากงานไปอยู่ด้วย จะไปหางานทำที่นั่น แต่ตอนนี้ยังก่อน กำลังหาจังหวะอยู่
น้องพุ ได้ข่าว... ไปทำงานวันเดียวก็ฮือฮากันทั้งบริษัทแล้ว ถึงขนาดนั่งทำงานโดนขอห้ามปิดม่าน เพราะสาวๆ อยากมองหน้า :katai1:
แล้วก็...ทั้งน้ำพุ+เคน ลงทุนซื้อมือถือใหม่ทั้งคู่ ให้สามารถ Chat หากันได้ทั้งวันทั้งคืน แทนการคุยโทรศัพท์ (ไม่โลวเทคแล้ว)
ขอบอกว่าติดต่อง่ายกว่าตอนอยู่ กทม. อีกนะเนี่ย !!!
:mew6: ขอจบการรายงานก่อนนะคะ
ปล. คิดถึงเด็กน้อยจริงว้อยยยยยยย ฮือๆๆ
-
สองบรรทัดแรก ทำเอาจิตตก อ่านไปอ่านมา อ๋อ แค่ไปทำงาน
พุเสน่ห์แรงแบบนี้ ขอให้เคนหนักแน่น ทั้งคู่เลยแล้วกัน
-
ไลน์หากันทั้งวันเลยน้าา ตกใจมากนึกว่าจะร้ายแรงกว่านี้นะเนี่ยยย
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้อีกครั้งน๊า
-
:mew2ใ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ
น้องพุ+น้องเคนสู้ สู้
-
ตกใจเลยที่ว่าตอนแรกบอกว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน :a5:
แต่อนาคตอันใกล้ก็คงได้อยู่ด้วยกันแล้วเนอะๆ ให้กำลังใจจ้า :L2:
-
กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ นะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย :กอด1:
-
มาอัพเดทอีกเน้อ :call: :call: :call:
-
คุณโบว์ทำเอาป้าแก่เสียขวัญเกือบหงายหลังล้มตึง ที่แท้ก็ห่างกันเพราะสถานที่ทำงาน แต่ได้ยินว่าพ่อยอดขมองอิ่มยังอุตส่าห์หาทางจะดั้นด้นไปหางานทำในสถานอันใกล้แฟน...ก็ปลาบปลื้มแย่แล้วค่ะ เอาเป็นว่าถ้าเคนไปด้วย คราวนี้คงต้องลอกผนังกำแพงบริษัทออกให้สาวๆ มองเคนบ้างละมังคะ :laugh:
-
เนื้อหอมอย่างนี้เคนไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวแน่ ต้องตามไปคุม
-
ง่า เกริ่นมา ทำเอาใจหายแว่บบบบบ
ห่างแค่ตัวละนะ ดูทรงแล้วใจทั้งสองคนใกล้กันมาก
พุไม่โลว์เทคแล้ว เย่ :katai2-1:
-
โอ๊ยย เรื่องนี้น่ารักมากเลย รักกันนานๆนะจ้ะทั้งสองคน จุ้บๆ :impress2:
-
:o12: เรื่องมันเศร้า
แต่เคนรีบๆตามพุไปนะ
-
ขอให้พุกับเคนอยู่ด้วยกันเร็วๆๆ สงสารทั้งคู่
:sad4:
-
////
หลายเดือนมานี้ ผมกับเคนห่างกันมากๆ เลยคับ
มันจะเข้าทำนอง... รักแท้แพ้ระยะทาง หรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ
แต่มันรู้สึกเหมือนกลายเป็นเรื่องปกติ... กลายเป็นเฉยๆ ไปแล้ว ที่วันนี้จะไม่คุยก็ได้ ไม่เป็นไร
ส่วนตัวผมเฉยๆ นะ แต่พอเจอมันเท่านั้นแหล่ะ น้ำตาแตกเบย
หลังจากวันที่ผมย้ายมาทำงาน ผมก็ไม่ต้องปรับตัวอะไรมากคับ เพราะคนที่นี่ดูแลเป็นอย่างดี ดีมากจนรู้สึกว่าไม่เหงา
ส่วนเรื่องคนจะมาชอบ มันมีอยู่แล้วคับ เดี๋ยวก็หาว่าหลงตัวเองอีก แต่ก็มีจริงๆ จะให้ทำไง
แถมเทคแคร์ผมดีอีกต่างหาก เทียบกับไอ้เคนไม่ติดฝุ่นเลย
บอกก่อนว่าเป็น ผญ. นะคับ ไม่ใช่ ผช.
ปกติอยู่กับเคน ผมเทคแคร์มันนะส่วนใหญ่ อาจจะเพราะความลีลา เรื่องมากของมันด้วยมั้งที่ไม่ทันใจผม
บางอย่างผมเลยต้องจัดการแทนมันหมด
แล้วมาที่นี่... ต้องเจอล้วงตับเรื่องแฟนคับ เพราะเค้าอยากรู้กันมากว่าผมมีรึยัง
ถ้ามีแล้ว หน้าตา รูปร่าง นิสัยเป็นยังไง
แล้วใครมันจะไปกล้าบอกวะคับ ว่ามันเป็นใคร แล้วชื่อไอ้เคน ก็อย่างผู้ชาย บอกชื่อจริงไม่ได้อีก แล้วจะใช้ชื่อปลอมก็รู้สึกแปลกๆ อีก
สุดท้ายก็เลยเลี่ยงว่าเดี๋ยวคอยดูตัวจริงเลยดีกว่า เดี๋ยวผมเปิดตัวเลย (ซึ่งความจริง มันทำไม่ได้ และผมก็จะไม่ทำ)
ทุกทีที่เปิดประเด็นเรื่องแฟน ผมเลยต้องเลี่ยงตอบคำถามทุกที
จนเหนื่อยที่จะต้องคอยปิดแล้วว่าแฟนผมมันเป็นใคร สวยไหม หน้าตาเป็นไง
ช่วงมาใหม่ๆ ไอ้เคนมันก็จะโทรมาดราม่าคับ ทำเสียงเศร้า เงียบ อึมครึม
ผมก็เป็นห่วงมันเลยถามว่า
"อยู่ได้ไหม?"
"อืม"
"สัญญากับเราแล้วนะว่าต้องอยู่ได้อ่ะ"
"อืม ได้" เสียงสั่นๆ แมร่งร้องไห้ชัวร์เลย ผมเลยน้ำตาซึมมั่ง
คิดไปคิดมา ไอ่แสรด ประโยคนี้มึงน่าจะถามกูมากกว่านะ ว่ากูจะอยู่ได้ไหม? 555
ผมไม่มีปัญหาเรื่องการอยู่คนเดียวคับ เพราะชอบโลกส่วนตัวอยู่แล้ว
แต่ไอ้เคนเนี่ยดิ เป็นเด็กมีปัญหาคับ ขาดความอบอุ่น ขี้น้อยใจ สารพัดจะเป็นมันอ่ะ
แรกๆ มันโทรหาผมสามเวลาหลังอาหารเลยนะ
แล้วถามทุกครั้งที่โทรมาเลย ว่ามีคนมาจีบไหมๆๆๆ
พอตอบว่ามี มันก็เริ่มนอยด์แดรก
แล้วก็ถามว่าเค้ามายังไงๆ กับผมมั่ง ผมก็ต้องรายงานมันทุกสถานการณ์
แต่บางทีเลี่ยงไม่ได้ ต้องไปกับเค้าสองคน ผมก็ไม่บอกมัน เพื่อให้เกิดความสบายใจทั้งสองฝ่าย
ผมคิดว่ายังไงก็ไม่มีทางนอกใจเคนหรอก เค้าดีกับผมมากก็จริง แต่ผมไม่มีทางชอบเค้าแบบนั้นได้แน่
แต่พอต้องรับโทรศัพท์เคนบ่อยๆ ตอนแรกก็โอเคนะคับ แต่นานๆ ไป งานการไม่ต้องทำกันพอดี
มันหงุดหงิดรำคาญใจอย่างบอกไม่ถูกอ่ะคับ แต่ถ้าถามว่าคิดถึงมันไหม ก็คิดถึงทุกวันนั่นแหล่ะ
"เคน งานยุ่ง เดี๋ยวมีไร ไลน์มาละกัน" ผมหาทางออกให้ เพราะงานแม่งเยอะจริง เลิกดึกกว่าที่ทำงานเก่าอีก
"มันกดไม่ถนัดพุ ปุ่มแม่งเล็กนิดเดียว"
"เออ ติดงานไง บางทีมันก็โทรคุยไม่ได้เจ้านายอยู่"
"ไม่อยากไลน์ กดยาก หาตัวหนังสือก็ไม่เจอ เราขาดใจตายพอดีกว่าจะพิมเสร็จ"
"เหอะๆ งั้นค่อยคุยตอนค่ำๆ ละกัน ทำงานก่อน"
"งานมันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?" แม่งงอแง
"เยอะดิ"
"งานเยอะหรือทำอะไร?" มันหาเรื่องครับ!
"เออ อยากคิดอะไรก็ตามใจ แล้วแต่"
"พูดงี้เหรอ อย่าให้เจอนะ"
"แล้วเคนล่ะ ว่างใช่ป่ะ ว่างก็มาหาดิ"
"ไปแน่ จองตั๋วเครื่องบินให้เลย วันเสาร์นี้"
"เอาจริงดิ?"
"จริง" โห มันไวแหะ
"จองเองดิ"
"จองไม่เป็น"
"กำ"
"ไปจริงนะ จองให้เลย"
"มากี่วัน"
"อาทิตย์นึง"
"บ้าละ" วันหยุดมีสองวัน มึงล่อเป็นอาทิตย์
"ลาพักร้อน"
"เหลือวันลากี่วัน?"
"ก็เนี่ยแหล่ะ หมดแล้ว"
"กำ"
"จำทางได้บ้างแล้วใช่ไหม?"
"ได้บ้างแล้ว เดี๋ยวพาเที่ยว"
"แน่นะ เดี๋ยวก็พาหลงอีก"
"ไม่เป็นไร มี GPS"
"เชื่อได้ไหมเนี่ย มีคนขับรถตกเขาเพราะไอ้ GPS นี่มาแล้วนะ ใช้ความจำดิ"
"จำไม่ได้"
"กำ" แม่งพูดเลียนแบบกูอีก
"เออ แล้ววันหยุดเรามีแค่สองวัน ที่เหลือเคนทำไงวะ?"
"ไปนั่งเฝ้า แล้วก็ไปเปิดตัว ว่าเป็นผัวพุ"
"จะเปิดหาพี่เหรอ!!" กูปิดแทบตาย มึงมาไม่กี่วันก็แล้วจะสร้างความวุ่นวายให้กูเพื่อ
"ทำไมล่ะ กลัวเหรอ?" นี่มึงเอาจริงใช่ไหม
"ไม่กลัว แต่ไม่อยากบอก ยิ่งมีพวกปากหมาๆ เยอะอยู่ เราไม่ชอบโดนล้อ"
"ลองมาล้อดิ มีเรื่องกับผมแน่"
"ทำเป็นเก๋า"
"ไม่เก๋าอ่ะ แต่จะเอาเมื่อไหร่บอกเลย"
"ถุย"
"ถุยอะไร ถุยใคร ถ้าพาผู้ชายเข้าบ้านนะ เรายิงแม่งทิ้งจริงๆ ด้วย"
"ไอ้เวอร์ เก่งจริงๆ นะ"
"เก่งอยู่แล้ว พุก็เหมือนกัน จะกัดแก้มแล้วฟัดๆๆ ให้แก้มหลุดเลย"
"คุณเป็นล็อตไวเลอร์เหรอครับ?"
"มันเขี้ยว เฮ้อ... อยากเจอแล้วอ่ะ คิดถึง"
"คิดถึงเช่นกัน"
"อย่าไปหวั่นไหวกับใครนะที่รัก"
"ที่รักบ้านพี่"
"ไม่คิดจะโรแมนติกเลยใช่ไหม"
"ชวนคุยไมวะ จะทำงาน"
"อยากคุยอ่ะ คิดถึงๆๆๆ" งอแงไม่เลิก
"ไอ้นี่ เออ วางแล้วนะ..." ออกมาคุยนานแล้วคับ ผมอยู่ห้องกับ ผญ. ที่ชอบผมด้วย เดี๋ยวมาแอบฟัง
แล้วมือถือนี่ต้องระวังสุดชีวิตเหมือนกันคับ ชอบมาแอบดูเวลาผมไลน์กับใคร
จนถึงวันที่เคนมา... ที่จริงผมยังจำทางไม่ได้เลยไปกับพี่ด้วย
พี่บอลไงคับ! มาทำงานจังหวัดเดียวกันพอดี ฟลุ๊คสุดๆ
ลืมบอกไปว่า ตอนแรกผมจะไปช่วยบริหารงานบริษัทของน้า ที่่เค้าจะเปิดกิจการใหม่ แต่มันเกิดปัญหาการโกงกันเกิดขึ้น
เรื่องบานปลาย บริษัทเลยไม่ได้เปิด ผมก็เลยมาหางานใหม่ทำด้วยประการฉะนี้คับ
ผมไปรับเคนที่สนามบินกับพี่บอล
แรกๆ เวลาไปไหนพี่บอลจะเป็นห่วง ผมชอบหลงทาง เลยไปเป็นเพื่อนด้วย จะให้นั่งกด GPS บ่อยๆ บางทีมันก็ไม่ไหวคับ
เคนมันจำพี่บอลได้ แล้วพี่ผมมันก็ชอบอยากรู้ด้วยว่าคนที่ผมคบเป็นไง ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ก็ซักไอ้เคนใหญ่เลย
ซักละเอียดมากคับไอ้พี่บอล การที่จะโกหกมัน เลยกลายเป็นเรื่องยากไปเลย
"พี่บอล พี่รู้ไหม พุให้ผมฝากอะไรมาให้จากที่บ้าน" มันให้พี่บอลทาย ตอนพาไปกินข้าวร้านดังในเมือง
"อะไรวะ?"
"เหล้าครับพี่ สองขวด ซุกผมไว้ที่คอนโด แล้วให้ผมไปเอามาให้ มันน่าตีมั้ยอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ เหล้าไรวะ"
"xxx กับ xxx"
"โห อะไรวะ ไม่เคยได้ยิน ชื่อแปลกๆ ว่ะ แกไปซื้อมาจากไหนพุ"
"ป๊าซื้อมาฝากจากเชียงใหม่ ไม่เคยได้ยินกันเหรอ โห ออกจะดัง"
"ดังบ้าอะไรวะ แล้วน้า....เนี่ยนะ ซื้อมาให้"
"เออดิ เคนเลยไม่กล้าด่าพุไง ฮ่าๆๆ"
ผมก็กดๆ มือถือให้เคนกับพี่บอลดู
"แรงนี่หว่า ว๊อดก้า เดี๋ยวก็ได้เมาหัวทิ่ม" พี่บอลบอก
"มาลองกัน อยากรู้มันจะแสบไส้ขนาดไหน ฮ่าๆๆ สนไหมเคน?"
"กินก็กิน สูตรไหนดีอ่ะ"
"สำหรับน้องเคนนะครับ พี่แนะนำ .... เพียวเลยครับ น้องเคนจะได้สัมผัสถึงรสชาติแท้ๆ ออริจินอลของมัน" ผมพูดล้อ
"ถ้าผมเพียว พี่พุก็ต้องสูตรนี้นะ" มันชี้แบบแรงกว่าให้ผม ก็ขำๆ กันไป ส่งพี่บอลเสร็จ ผมก็พาเคนไปที่บ้าน
เรื่องกินเหล้าอ่ะพูดเล่นนะคับ แต่วันหลังตอนเคนไม่อยู่อ่ะกินจริง
ผมพาเคนไปเที่ยว ถูกบ้าง หลงบ้าง แต่ถ้าหลงจะเงียบๆ ไว้คับ เดี๋ยวโดนด่า
ที่จริงเคนมาแค่่สามวันนะคับ ไม่ถึงอาทิตย์หรอก สองวันที่พามันเที่ยว กับอีกวันที่ต้องส่งมันกลับเวลาผ่านไปโคตรเร็วเลย
เร็วจนผมรู้สึกใจหาย
คืนก่อนกลับ... ผมกับมันเลยนอนคุยกันทั้งคืน
แล้วก็ทำทุกอย่างให้หายคิดถึงกันนั่นแหล่ะ แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งทำยิ่งหน่วงวะ
"เดี๋ยวเราจะลาออกมาอยู่มากับพุ" เคนบอก
"อืม มาดิ" กูก็อยากอยู่กับมึงโคตรๆ เลยนะเว้ย ไม่มีมึงกูไม่รู้จะไปกวนตีนใครอ่ะ
"หาซื้อบ้านกันดีไหม?" ที่ผมอยู่ตอนนี้เป็นบ้านพักของบริษัทคับ
"บ้าน! หลายล้านเลยนะ"
"เบื่อ ไม่อยากอยู่คอนโดแล้ว อยากมีบริเวณไว้เดินเล่น อยากรู้สึกว่ามันเป็นบ้านของเราจริงๆ"
"เอาจริงเหรอ? ไม่รู้จะได้อยู่ที่นี่อีกนานไหม"
"จริงดิ จะลาออกมาอยู่ด้วยจริงๆ รอได้เลื่อนตำแหน่งกับรอโบนัสจะได้เงินก้อนมาดาวน์บ้าน"
"เราเพิ่งมา จะให้ซื้อบ้านเลยเรอะ เร็วไปป่ะ"
"ก็ดูๆ ไว้แล้วกัน"
เออ ลืมเล่า ไอ้เคนมันบ้า ก่อนหน้านี้มันมาส่งผมกับคนที่บ้านผมด้วยเลยนะ แล้วตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมหาที่อยู่ เพราะไม่อยากอยู่บ้านพักบริษัท
คราวนี้อพาร์ตเม้นท์มันค่อนข้างหายาก แล้วก็หาที่จอดรถดีๆ ไม่ได้
มันเลยจะซื้อคอนโดให้ผมเลย ด้วยจังหวะที่มันเห็นป้ายติดประกาศข้างเสาไฟฟ้า แต่สุดท้ายพ่อแม่ผมก็ให้ไปอยู่บ้านพักบริษัทนั่นแหล่ะ เรื่องเลยจบไป
พอถึงวันกลับ... พี่บอลติดงาน เลยไม่ได้ไปด้วย ผมก็ไปส่งเคนคนเดียวที่สนามบิน
ตอนแรกก็ไม่อะไรเท่าไหร่ มันบอกให้ผมส่งข้างหน้าแล้วไปเลยด้วยซ้ำ แต่ผมอยากอยู่คุยกับมันนิดนึงก่อนเข้าเกทอ่ะ เลยลงไปด้วย
เช็คอินเสร็จก็คุยกันเรื่อยเปื่อย จนได้เวลาไปรอเครื่อง
"เดี๋ยวไปแล้วนะ"
"อืม"
"ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกด้วยนะ"
"อืม" ผมเริ่มพูดไม่ออกมั่งคับ ใจหายโคตรๆ ส่วนเคนก็ตาแดงๆ
แล้วอยู่ๆ มันก็เข้ามากอดผมแน่นๆ บอกว่า
"ดูแลตัวเองด้วยนะคับทูนหัว" แม่งเน่าอีกแล้ว แต่ผมร้องไห้ ยิ้มทั้งน้ำตาตอนผละออกจากกันแล้วตีมันไปป้าบนึง
"มาร้องไห้อะไรวะเนี่ย" ปกติผมไม่ร้องไห้ต่อหน้าคนหมู่มากแบบนี้เลยครับ แต่มันกลั้นไม่อยู่ เคนมันก็น้ำตาไหล ยิ้มๆ เหมือนกันคับ แล้วมันก็เดินเข้าเกทไป
ผมแม่งเศร้ามากคับ ตอนขับรถกลับร้องไห้มาตลอดทางเลย คิดถึงมันสุดๆ ก็รอว่าเมื่อไหร่มันจะว่างมาหาอีก เพราะช่วงโปรเนี่ย ผมลาไม่ได้ครับ
หลังจากเจอกัน เคนก็เริ่มไม่โทรมาบ่อยแล้ว มันคงเข้าใจว่าผมงานเยอะ แถมผมยังรับงานนอก (แบบช่วยไม่ได้) ด้วย
คือว่า...ผมไปเป็นหุ้นส่วนกับไอ้แทคคับ
ทำงานนอกด้วยกัน
ตอนนี้ผมคุยกับมันบ่อยกว่าเคนอีกคับ เพราะต้องปรึกษางาน มันดีกับผมแบบสุดตีนมาก คือช่วยผมทั้งงานนอกงานใน เป็นที่ปรึกษาอะไรต่างๆ
แล้วอีกเดี๋๋ยวมันต้องบินมาดูหน้างานกับผมด้วย แล้วยังโปรเจคอะไรหลายๆ อย่างที่รับมาอีก
งานผมยุ่งสุดๆ คับ
แล้วไอ้เคนยังห่างไป เพราะเข้าใจความยุ่งของผมอีก
ผมเลยกลัวจะกลายเป็นความเคยชินที่ไม่มีมันก็รู้สึกเฉยๆ ซึ่งมันก็เฉยๆ จริงๆ นั่นแหล่ะ
บางทีหายไปนานๆ ก็เริ่มรู้สึกเอะใจเหมือนกันว่า...ทำไมมึงไม่สนใจกรูเลยยยย
ผมโทรไปหาก็มีบ่นเหมือนกันว่า
"ไม่โทรมาหาเลยนะ"
"คิดว่ายุ่งอยู่ไง"
"ยุ่งบ้าอะไรสองทุ่มแล้ว"
"อ้าว ก็เห็นตอนนั้นห้าทุ่มยังบอกเลยว่าคุยงานกับเพื่อน"
"ไม่ได้ยุ่งตลอดสักหน่อย คิดถึงกันบ้างไหมเนี่ย"
"คิดถึงอยู่ทุกวันนั่นแหล่ะ"
"แล้วจะมาหาอีกเมื่อไร?"
"อีกประมาณสองเดือนอ่ะ งานคงเริ่มซาๆ ลงแล้ว"
"สองเดือน ! นานไป"
"เดี๋ยวไปหาแน่ๆ น่ะ คราวนี้อยู่ยาวเลย"
"ยาวน่ะกี่วัน?"
"อาทิตย์นึง เดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน จะได้ไม่ต้องออกไปกินกับคนอื่นข้างนอก"
"อืม"
"อากาศเริ่มเย็นแล้วนะ เอาผ้าห่มหนาๆ มาห่มด้วย"
"ไม่เห็นจะเย็นตรงไหน มันก็ปกติเหมือนที่เคยมา"
"นั่นแหล่ะ เดี๋ยวไม่สบาย เราก็ป่วยอยู่เนี่ย ตากฝน"
"อ้าว เป็นไรมากป่าว กินยายัง?"
"กินแล้ว"
"ดีขึ้นยัง?"
"ก็ดีขึ้นแล้ว"
"ตากฝนตอนไหน?"
"เล่นบาสไง ตกตอนขี่มอไซต์กลับ"
"เด็กแว๊นเหรอ รถมีไม่ใช้"
"รถแม่งติดเยอะเกิน เดี๋ยวนี้ขี่มอไซต์ไปทำงานนะเนี่ย ไม่งั้นสายทุกวัน"
"ระวังด้วยล่ะ มอไซต์อ่ะ"
"ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ"
"ห่วงดิ คุยนานแล้วไปนอนพักเหอะ"
"พุไล่เราอ่ะ"
"ไม่ได้ไล่ อยากให้พักเยอะๆ จะได้หายไวๆ"
"อยากให้หายไวๆ พุก็มาดูแลเราสิครับ"
"ไปได้ที่ไหนเล่า"
"ล้อเล่น แค่ได้ยินเสียงก็หายแล้ว"
"เวอร์"
"อยากให้โทรหาบ่อยๆ ไหมล่ะ?"
"ไม่ต้องบ่อยหรอก"
"เราอยากให้โทรบ่อยๆ อ่ะ อึดอัดจะตายอยู่แล้วเนี่ย"
"มันแน่นอกใช่ป่ะ"
"ประมาณนั้น ฮ่าๆ"
"เคน คิดถึงอ่ะ มีคนมาชอบเราอีกแล้วนะเว้ย"
"หะ อีกแล้ว? ใครอีกล่ะ ผญ ผช?" มันเริ่มถามแบบเป็นเรื่องปกติแล้ว ซึ่งผมไม่ค่อยชอบเลย
"ผู้ชายว่ะ"
อยากจะบอกว่า.......ไอ้คนนี้แม่งสเปคผมเลย.....
ผมชอบคนแรงๆ คับ แล้วก็หน้าตี๋ๆ เถื่อนๆ หน่อย แล้วไอ้นี่มันใช่เลย
ที่สำคัญมันยังเด็กคับ
รู้จักกันที่ๆ ผมไปรับงานนอกอ่ะ แล้วเรื่องแม่งบังเอิญแบบตลกมาก...
พี่บอลรู้จักไอ้ V (นามสมมติ) อยู่ก่อนแล้ว... พอรู้ว่าผมไปทำงานที่นี่ พี่บอลก็ไปด้วย แล้วใช้มือถือผมโทรหาไอ้ V คุยกัน แต่ไอ้ V ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานผม เลยไม่จำเป็นต้องเจอ จนอยู่มาวันนึง ไอ้ V โทรเข้าเครื่องผม แล้วถามว่าผมโทรหามันเหรอ?
ผมก็งง เพราะไม่ได้เมมเบอร์มันไว้ ผมคิดว่าพี่ที่ทำงานโทรมาอำผม เพื่อชวนไปกินเหล้าด้วยซ้ำ
คุยไปคุยมา กลายเป็นว่า มันรู้จักพี่บอล ผมเคยเจอมันแล้วด้วย แต่จำหน้ามันไม่ได้ เพราะตอนนั้นไม่ได้สนใจมอง จากนั้นมันก็เพ้อบอกรักผม แบบเมาๆ เพราะแม่งเมาจริงนั่นแหล่ะ
จนกระทั่งมาบังเอิญเจอกันที่บ้านพี่บอล... (ความจริงไอ้ V มันมาบ้านพี่บอลบ่อยอยู่แล้ว แต่ผมไม่เคยสนใจสักทีว่ามีใครอยู่)
ไอ้ V ขอโทษผม บอกว่าคืนนั้นมันเมา จำไม่ได้ว่าพูดไรไป แต่ผมแม่ง...ไม่เชื่อ แล้วคิดจริงไปแล้วว่ะ
คร่าวๆ ประมาณนี้แล้วกัน
H
หายไปนานคราวนี้มาแบบจัดเต็มค่ะ
น้อง V!!!!!!! >___< นายมาจากไหน เมาสดหรือเมาดิบไม่รู้ รู้แต่ว่าน้องบอกรักพี่พุไปแล้วค่ะ
ถ้าพุบอกว่าสเปคก็ต้องมีความหล่ออยู่พอสมควรสินะ อ๊ากกกกก เริ่มนอยด์เพราะเคนใจเย็น
-
ดีใจมากที่มาอัพเดท ไว้มาต่ออีกนะ :call: :call: :call:
ถ้าจำไม่ผิดเกาะใหญ่ทางใต้หรือเปล่า ทำไมไปทำงานไกลจังเลย ทีตอนนั้นที่ทำงานเก่าให้ย้ายไปทำต่างจังหวัดพุยังไม่ไปเลยอ่ะ
เคนรักพุมากคงไม่มีอะไร แล้วไม่มีใครมาจีบเคนบ้างหรอ :monkeysad:
คิดถึงพี่นัทด้วย มีข่าวคราวบ้างไหม :กอด1:
-
อุ จุกกันเลยทีเดียว น้องเคนรีบมาเลยนะคะ ป้าแก่เอาใจช่วย เดี๋ยวถ้าเกิดช้าแล้วอีตาวีเอาไปกกล่ะไม่ช่วยนะเออ
-
พุ พุ พุ หยุด หยุด หยุด
อย่าคิดนอกใจเคนเด็ดขาด
มั่นคงหน่อยอย่าว่อกแว่ก
-
ฮื้อ น้ำพุ ห้ามหวั่นไหวเด็ดขาดนะ ยิ่งห่างๆ กันอยู่ด้วย
กลัวใจพุจริงๆ เลยอ่ะ จะทำอะไรก็นึกถึงหน้าเคนไว้นะ
ถ้าเคนรู้เคนจะเสียใจแค่ไหน เท่าที่ผ่านมาต่างฝ่ายก็เจ็บปวดมามากพอแล้ว
อย่าทำร้ายเคนอีกนะน้ำพุ :sad4:
-
พุควรบอกคนอื่นไปตรง ๆ ว่ามีแฟนแล้ว แต่ขอเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่บอกรายละเอียดนะคร้าบบบบ
และรักแฟนมาก ไม่คิดมีคนอื่น ... ขอเลยนะครับ มันเป็นการแสดงความจริงใจอย่างหนึ่งนะ
และสมัยนี้คนก็ใจกว้างมากพอที่จะยอมรับเรื่องนี้กันแล้ว
ถ้าครอบครัวของพุกับเคนยอมรับเรื่องนี้แล้ว พุจะต้องแคร์คนอื่นทำไม
แคร์เฉพาะคนที่รักเราและเรารักสิ เพื่อนร่วมงานก็ดูที่ผลของงานไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว
แล้วเรื่องผู้หญิงคนที่มาชอบ บอกเขาไปตรง ๆ ว่า โทรศัพท์เป็นของใช้ส่วนตัว
และพุไม่ชอบให้คนละลาบละล้วงนะครับ (จริง ๆ มันเป็นเรื่องของมารยาทนะ)
คิดดูนะ แค่เพื่อนร่วมงานยังไม่มีมารยาทขนาดนี้ วันหนึ่งจับพลัดจับผลูเป็นแฟนกัน
ไม่ใช่จะโดนผูกเชือกไว้ที่คอเลยเหรอ ...
สำหรับพี่ แม้แต่คู่ชีวิตยังไม่เคยดูโทรศัพท์ ข้อความ เมล หรืออะไรกันเลยนะ
อยากฝากข้อความทั้งหมดนี้ไปยังพุจัง ... ทำไมพุถึงไม่ทำงานที่กรุงเทพล่ะ
ที่ไหนก็ไม่เหมือนที่บ้านหรอกนะ เฮ้อ... เป็นห่วงแทน
-
ระยะทางนี่น่ากลัวจริงๆแหละ :hao5:
แต่ไม่มีอะไรหรอกเนอะ พุก็อย่าหวั่นไหวนะจ๊ะ เคนอาจจะทำเซอร์ไพรส์ย้ายมาอยู่ด้วยกันเร็วขึ้นก็ได้
เง้อ หน่วงอ่า :sad4:
-
ล๊อคอินนี้เพื่อเธอ ไม่ได้เข้าเล้ามาชาติเศษ
แต่เห็นแล้วต้องเม้นอ่ะ คิดถึง กร๊ากกกก ,,,
น้ำพุ !!!! เอ็งนี่ต้องคอยเฝ้าตลอดเลยใช่ไหม
เผลอไม่ได้เลยอ่ะ ไม่ไปยุ่งกะใครก็มีคนมายุ่งตลอด
แถมหวั่นไหวกับไอ้น้องวีอีก เหอๆๆ ให้เคนยิงทิ้งแม่มเลยย
เฮ้ออออ อ่านแล้วก็อึดอัด ค้างคา หน่วง ไม่อยากมาม่า -*-
กลัวเคนเสียใจ นี่ไม่กลัวพุเสียใจเลยนะ 55 ช่างมัน
ปล.คิดถึงพี่นัท ไปตบกะโหลกพุให้ทีดิ หมั่นไส้ แบร่ !!
-
ตั้งสตินะพุ อย่าวอกแวก !!!
สามีแบบเคนหาไม่ได้ที่ไหนแล้ว
-
:เฮ้อ:
ไม่รู้จะพูดอะไร. แต่จะทำอะไรกันก็ให้นึกถึงอีกคนให้มากๆ
น้ำพุ&เคนต้องผ่านไปให้ได้. สู้เว้ย
-
พุอย่านอกใจเคน
ไม่งั้นตายหยั๊งเขียดดดดดดด
เคนใจเย็นไปนะ
-
กลัวใจพุมากบอกเลย
:mew6:
-
เฮ้ยยย พุ เฮ้ยยย
คือแบบบ เฮ้ยยยยยยยยยยยย
มันจะเป็นเรื่องอะไรอีกปะวะะะะ
ขอให้แค่เฉียด ๆ (แค่นี้แหละ พอแล้ว อย่าใกล้กว่านี้อีกเลย) แล้วก็ออกไปจากวงโคจรเลยเถอะแก
อ่านมาทั้งเรื่องนี่กลัวใจพุสุดแล้วเหอะ 555
-
ชอบน้ำพุจังค่ะ คนเขียนเขียนถึงน้ำพุได้น่าเอ็นดูมาก กวนดีจริงๆ :man1:
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนต้นจนตอนล่าสุด เพลิดเพลินจนไม่อยากให้จบเลยค่ะ :mew2:
ชีวิตน้ำพุมีสีสันมากอ่ะ น่าสนุกจัง เร้าใจได้ทุกช่วงของชีวิต :m20:
ลุ้นให้เคนเป็นพระเอกสุดใจอ่ะ นึกว่าจะปิ๋วซะแล้ว อิ อิ ประทับใจในความรักมั่นคงของเคนมากจริงๆ :heaven
ตอนช่วงพี่นัทเถื่อนเด่นๆนี่แบบเราเศร้ามากอ่ะ :hao5: แต่เราก็ชอบพี่นัทนะ อบอุ่นผสมกวนทีน เข้ากั๊น เข้ากัน :hao7: กับพี่แกรู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยความเข้าใจ มีอะไรเหมือนๆกันเข้ากันได้ไปหมด คิดว่าน้องคงเลือกพี่นัทแล้วแน่ๆ แต่ยังอยากเชียร์เคนอยู่อ่ะ ไม่อยากให้เคนเสียใจเลย :กอด1: แต่ความรักที่มากมายมหาศาลของเคน มันหนักไปเนอะ เลยกลายเป็นสิ่งที่ทำร้ายตัวเองและน้ำพุไปซะงั้น :ling1: หล่อขนานนั้นโดนแฟนทิ้งได้ไงเนี้ยยยยย :katai1:
อยากรู้จริงๆว่าอะไรที่ทำให้เคนรักน้ำพุได้ขนาดนี้ โดนทำร้ายจิตใจขนาดนั้นก็ยังไม่เข็ด เหอ เหอ :mew5:
ตอนท้ายสุดนี่ทำให้เร้าใจอีกแล้วอ่าาาา รักแท้จะแพ้ระยะทางหรือเปล่า น้ำพุหนักแน่นไว้นะครับ รอลุ้นต่อไป :laugh:
ยังไงก็เอาใจช่วยสุดใจนะคะ ขอให้น้องสองคนรักกัน เข้าใจกัน มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน๊า :bye2:
-
///
ผมกำลังถูกคุกคามสิทธิและเสรีภาพอย่างหนักเลยฮะเลยช่วงนี้
ไอ้คำพูดที่ว่า 'ผีเห็นผี' เนี่ย ท่าจะจริงว่ะ
คือมันเห็นกูนะ ไม่ใช่กูเห็นมัน กูมองมันไม่ออกเบยแสรดดดด
คือที่ สนง. ผมอ่ะคับ มีเกย์คิงอยู่คนนึง ผมดูมันไม่ออกเลยจริงๆ แม่งโคตรเหนือจินตนาการผมไปเยอะเลยอ่ะ
สมมติชื่อ บ็อบ ล่ะกัน ไอ้บ็อบแก่กว่าผมไม่กี่วัน แต่มันให้ผมเรียกว่าพี่
ความสนิท ไต่ระดับ จาก 0 ถึง 99.99 เพราะมันก็อัธยาศัยดี และเทคแคร์เป็นเจ้าบ้านที่ดีอยู่
ผมคุยกับมันได้ในระดับหนึ่ง เพราะอายุด้วยมั้ง เรียกว่าเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ผมมีที่นี่ นอกนั้นก็มีแต่สาวๆ ห้อมล้อมยังกับอยู่ในฮาเร็มเลยกรู
ตอนนี้ผมกำลังมีปัญหากับไอ้บ็อบคับ
คือ... มันมีแฟนแล้ว เคยได้ยินว่าแฟนมันขี้หึงโคตร ตอนแรกน้ำพุว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะ แต่พอรู้จักกับแฟนเค้า แมร่งเราเสรือกเข้ากันได้เฉยเลย
จนบางที ผมดันไปเป็นส่วนเกินระหว่างไอ้สองผัวเมียคู่นี้ได้ไง กรูก็ยังงง
ผมลำบากใจนะคับ แต่ผมไม่มีเพื่อน ก็อยากไปกับเค้าบ้าง ซึ่งพวกเค้าก็ไม่รังเกียจอะไร (รึเปล่าวะ)
ไอ้บ็อบอ่ะไม่แน่นอน แต่แฟนมันกรูยังสงสัย
จนกระทั่งพักหลังๆ มานี้ ผมเริ่มรู้สึกว่า ตัวเองพึ่งพาไอ้บ็อบมากเกินไป
มันเป็นเพราะผมยังไม่คุ้นกับสถานที่อ่ะ ก็จะค่อนข้างงอแงกับมันนิดนึง ให้มันพาไปทัวร์ตามที่ต่างๆ
จนบางทีก็ลืมนึกไปว่า มันต้องมีเวลาส่วนตัวกับแฟนมันบ้าง
ซึ่งพอมันหายไปเดทกัน ผมก็โดดเดี่ยวเลยทีนี้ แต่ก็เข้าใจนะคับ ก็แฟนเรามันไม่อยู่นี่ มันไม่โทร ไม่ไลน์ ไม่อะไรทั้งนั้น
สาดดดด......ไอ้เคน กรูเหงา มึงเข้าใจม้ายยยย!!!!
แต่ระยะทางห่างไกล ก็ทำได้แค่รอ ให้มันมาหา....... แบบช่วยไม่ได้จริงๆ คับ
อาทิตย์นึงโทรคุยครั้งเดียวมั้ง ไอ้เคนไม่ชอบกดมือถือแชท ฉะนั้นแอพต่างๆ ก็ตัดไปโดยปริยาย...
งั้น...ไอ้สัด กรูงงเลย แล้วมึงจะซื้อสมาร์ทโฟนมาทำหอกอะไรวะ ไอ้หอมซอย!
แต่ก็ช่างมันเหอะคับ แล้วแต่
ยังไงมึงก็ยังอยู่ในใจกรูเสมอ แม้ว่ากรูจะอยู่ในสถานะกองขี้ ที่มีฝูงแมลงวันมาตอม กูก็ไม่หวั่นไหว
เคนบอกว่า...จะลางาน มาอยู่ยาวต่อเนื่องกับผมห้าวัน
กรูนับปฎิทินรอเลยคับ... หาที่พัก ตั๋วเครื่องบิน ของฝาก เตรียมล้างตรูดรอมันเลย
แต่วันจริง แมร่งโคตรมิราเคิ้ลอ่ะคับ
มันโทรมาบอกผมว่า
มัน.......คงไปขึ้นเครื่องไม่ทันแล้ว ครับ
แถวบ้านผมเรียก ตกเครื่อง อ่ะครับ
แล้วเหตุผลของมันเหรอคับ?
มันไปแวะรับเพื่อนมาขึ้นเครื่องด้วยกัน แล้วรถติดสนั่นมาไม่ทันประมาณครึ่งชม.
ผมไม่โกรธนะ แต่เป็นห่วง กลัวมันมาไม่ได้ บอกตรงๆ หาตั๋วยาก
แล้วเรื่องเพื่อนที่จะมาด้วยกันมันก็บอกตั้งแต่แรกแล้ว... แต่เชี้ยนี่ เอาใจยาก เดี๋ยวมาเดี๋ยวไม่มา เดี๋ยวเปลี่ยนใจ งี่เง่ากับไอ้เคนน่าดู
กรูรำคาญ แมร่งโคตรเรื่องมากเลยไอ้สัด กรูให้มึงมากับแฟนกู แล้วกูพามึงเที่ยวเนี่ย ก็บุญมึงเท่าไหร่แล้ว ไม่อยากจะเอ่ยถึงมันเลยหงุดหงิด
ยังดีที่มันไม่ได้มาเที่ยวด้วยตลอดทริป แค่สองวันกลับ ผมยังพอรับได้
ลืมบอก ไอ้เคนเรียนต่อ ปริญญาโทแล้ว....... มีสังคมใหม่ๆ และเพื่อนใหม่ๆ และ...เก้งกวางตัวใหม่ๆ แวะเวียนมาเรื่อยๆ เช่นกัน
ผม....สตั้นนะคับ ที่มันอยู่กับคนที่ผมไม่เคยรู้จัก ถึงไอ้เคนจะไม่ social แต่เพื่อนมันง่ะตัวพ่อ
พอเห็นรูปแฟนผมอัพโหลดลงโดยบรรดา.........เก้งกวางสายพันธุ์ใหม่ แล้ว............ผมถึงกับ.................อึ้งแดรก
รูปมันก็ทั่วๆ ไปนะคับ ขี้เก็ก แต่ไอ้คอมเม้นท์เนี่ยดิ
พวกมึงจะอวยเหรี้ยอะไรกันนักหนา! มึงเพ้อเจ้อป่ะเนี่ยยยยย
มัน...จี๊ดอ่ะคับ บอกตรงๆ ผมทนดูไม่ได้เลย
โทรไปไซโคไอ้เคนบัดเดี๋ยวนั้น ห้ามไม่ให้ใครมาถ่ายรูปกับมันให้ผมเห็นอีก
"ยิ่งห้ามยิ่งยุ ยังไงก็ต้องเรียนด้วยกัน ทำรายงานด้วยกัน แล้วจะไปห้ามมันตลอดเวลายังไง" ไอ้เคนบอก
"ก็แล้วทำไมต้องอยู่กลุ่มเดียวกับพวกมันด้วยเล่า!"
"ถึงไม่อยู่กลุ่มเดียวกัน ยังไงก็ได้เจอกันอยู่ดี... มันหนีไม่พ้นหรอก... หึหึ แต่....คิดไปคิดมา... แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ"
"ด ดี!? ดีบ้านคุณสิครับ!"
"ฮ่าๆๆ ดีดิ พุหึงด้วย"
"กำ..........."
"พุหึงแล้ววว... ดีใจ" อยากให้ฟังน้ำเสียงง๊องแง๊งของมันนะคับ น่ากระโดดถีบ แบบจา พนม
"หึงแล้วก็ทำให้หายหึงด้วย ไม่งั้นโกรธนะเว้ย" กูยอมรับ
"ไม่อ่ะ ไม่เอา ชอบให้หึงแบบนี้แหล่ะ"
"เออ จำไว้... ระวังเดี๋ยวเสียตูดขึ้นมาจะหาว่าไม่เตือน"
"อ้าว แรงเว้ย มือเท้ามีนะครับ เราควรเสียวข้างหน้ามากกว่าอีก ส่วนพุอ่ะ....ข้างหลังนะ ระวังๆ ไว้ให้ดีๆ"
"เอ๊า ไม่คิดว่าเราจะเสียวข้างหน้ามั่งเลยเหรอวะ"
"ทั้งหมดนั่นแหล่ะ ถ้าไปหาแล้วรู้ว่าของๆ เราเสียหายนะ โดนแน่"
"ของอะไรวะ เราเป็นของ........แล้วเหรอ?"
"ช่ายยยย พุเป็นของเรา" หน้าด้านๆ เลยนะมึง
ยังดีที่ไอ้เคนไม่ได้พาเพื่อนใหม่มา แต่เป็นเพื่อนเก่าที่ผมไม่คุ้นเลย ผมไม่คิดจะจำเพื่อนมันคนไหนหรอก
แมร่งเหมือนเกาหลีศัลยกรรม เพราะหน้าคล้ายๆ กันหมด
จนในที่สุด เคนกับเพื่อนมันก็มาถึง เวลาหายไปครึ่งวันกับการรอ แต่แค่เห็นหน้าผมก็ดีใจแล้ว
ส่วนไอ้โน้ตเพื่อนมัน ผมก็ยินดีต้อนรับ พาไปกินข้าวและพาไปโรงแรมที่พักที่จองไว้เรียบร้อย
"กูไม่ได้เป็นส่วนเกินพวกมึงใช่มั้ย? จริงๆ นะ กูไม่น่ามาเลย มาก็ลำบากพวกมึงต้องนอนแยกกัน" ไอ้โน้ตงี่เง่าตามคอนเซป เพราะผมบอกเคนว่าคืนนี้ผม
จองไว้ได้แค่ห้องเดียว และผมจะกลับไปนอนบ้านพักของออฟฟิศ
ผมไม่คิดไรมากนะ แค่อยากให้พวกมันนอนสบายๆ กัน เพราะที่ห้องผม มันไม่มีเครื่องนอน
"ไม่ต้องคิดมากหรอก มาเที่ยวนะเว้ย มึงก็อย่าดราม่านักเลย" เคนบ่นเป็นรอบที่ร้อยได้
"เออๆ กูผิดเองแหล่ะที่มา แถมทำมึงตกเครื่องอีกต่างหาก" ไอ้โน้ตเสียค่าเครื่องคืนให้เคนคับ และอย่างที่รู้ถ้าซื้อหน้าเคาน์เตอร์แพงบรรลัยง่ะ
"เล่นเอางานนี้กรูหมดตรูดเลย คงไปไหนไม่ได้แล้ว นอกจากให้มึงเลี้ยง"
"เลี้ยงก็เลี้ยง ถ้ามึงจะเลิกพูดมากสักทีอ่ะนะ"
วันต่อมา ผมก็พาพวกมันไปเที่ยวกัน... หลงบ้าง แต่เงียบๆ ไว้ แถมยังต้องเก็บอาการอยากส่วนตัวกับไอ้เคนก็ไม่ได้เพราะไอ้โน้ตอยู่ด้วย
อึดอัดแทบตาย T T
มาวันสุดท้ายของไอ้โน้ต ผมพาพวกมันบุกออฟฟิศ เพราะเคนบอกว่าอยากไปดูผมทำงานที่ไหนอย่างไร
พอดีวันนั้นไม่ค่อยมีคนอยู่ และงานผมก็เยอะมากกกก ค่ำแล้วก็ยังไม่เสร็จสักที มันสองคนเลยช่วยผมทำ
แต่ไอ้โน้ต.... เสือกทำงานผมเจ๊ง ผมเลยจะปริ้นใหม่ แต่มันบอกว่า ไม่เป็นไร ยังใช้ได้อยู่
"ไม่ได้อ่ะ เจ้านายจะเอาไปพรีเซนต์ เค้าค่อนข้างเนี้ยบว่ะ เดี๋ยวผมปริ้นใหม่ละกัน" ผมเพลียสุดๆ เลยคับ ทำงานมาทั้งวัน แต่ก็ไม่โกรธไอ้โน้ตหรอก รู้ว่า
มันตั้งใจจะช่วย แต่รีบมากไปหน่อย
ปรากฏว่า... ไอ้โน้ตแม่งเสือกมางี่เง่าใส่ผมเฉยเลย ไปบ่นลับหลังกับไอ้เคนด้วยว่า
"กูทำผิดมากเลยใช่มั้ย? กูทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง"
เอ๊า แล้วมึงมางอนกูทำไมสัด มึงคนผิดแล้วมึงมีสิทธิ์มางอนกูด้วยเหรอ แปลกว่ะไอ้นี่
งานเสร็จผมพามันไปกินข้าว มันก็ไม่กิน ไม่พูดไม่คุย ไม่มองหน้า
ผมเองก็ไม่คุยกับมันเหมือนกัน มาทำงี่เง่าใส่กูอีก ผมคุยแต่กับเคน ซึ่งพอไอ้โน้ตกินเสร็จมันลุกหนีออกไป เคนก็บอกว่า มันเป็นคนแบบนี้แหล่ะ มีปม
ด้อยอย่างหนัก อย่าไปใส่ใจ มันแค่อยากช่วยพุ เห็นทำงานเหนื่อย
ผมอึดอัดสุดๆ คับ กลับโรงแรมไป หมดอารมณ์เลย (คืนสองนี่จองสองห้อง) ผมได้แต่นอนซุกไอ้เคนด้วยความเซ็ง
"ไอ้โน้ตมันเป็นคนไม่เหมือนชาวบ้าน เอาแต่ใจตัวเองจนเพื่อนไม่อยากคบแล้ว คงมีแต่เราล่ะมั้งที่พอทนนิสัยมันได้"
"เคนนี่โคตรอึดเลยว่ะ" ผมแขวะ
"ถ้ามองอีกมุม มันก็เป็นคนน่าสงสาร ไปที่ไหนก็ไม่มีใครอยากคบ เพราะคอยแต่สร้างศัตรูไปทั่วนั่นแหล่ะ"
"เออ พ่อพระจริงๆ ถ้าไม่เห็นแก่หน้าเคนนี่เรากระโดดข้ามโต๊ะไปถีบหน้ามันแล้ว คนอะไรวะ ทำตัวเหี้ยๆ"
"พุ....ปล่อยไปเหอะ พรุ่งนี้มันก็กลับแล้ว"
"ถ้าไม่กลับต้องมีการตายเกิดขึ้นแน่ ระหว่างมันกับเรา"
พอไปส่งไอ้โน้ตที่สนามบิน ผมก็ค่อยโล่งอก
วันที่เคนมา... ผมทำงานซะส่วนใหญ่นะคับ เวลาจะสว่งสวีทนี่แทบไม่มี นอกจากตอนเลิกงาน...
ทริปนี้เน้นกินอ่ะคับ กินเสร็จกลับมานอน.... ก็แทบสลบเหมือด
"นี่ขาไปโดนอะไรพุ?" เคนเอานิ้วลูบทันที
"ปะทัด" ผมรีบเอาผ้าห่มมาปิดเลย แผลมันไม่สวยอ่ะ
"ไปโดนได้ไง?"
"ก็งานนั้นไง เจอ่ะ มันกระเด็นมาโดน"
"ไม่ระวังเลย จะไปไหนทำอะไรก็ระวังหน่อยดิ แล้วไปกับใคร?"
"พี่ที่ออฟฟิศ"
"อ้อ แล้วเรื่องไอ้นั่นว่าไง?" ผมเกริ่นเรื่องไอ้บ็อบให้เคนรู้ไปแล้วนะคับ
ไอ้บ็อบเนี่ยมองออกด้วยว่าผมเป็นเกย์ โคตรอึ้งเลย
มันบอกว่า ไม่ผมเป็นเกย์ ก็ต้องเคยมีแฟนเป็นเกย์ล่ะวะ
แม่เจ้า... ถามมันว่ารู้ได้ไง มันก็บอกว่า
"ก็น้องออก น่ารักๆ นิดนึงอ่ะ ลักษณะ.. ยิ่งดูหน้าตาผิวพรรณแบบนี้ โอกาสเป็นสูง"
"โห........ พี่ไปเดินแถวสยาม ผู้ชายหน้าขาว ใสกว่าผมมีเป็นเอเคอร์"
"ไม่รู้ดิ เดาเอานะ แล้วสรุปเป็นจริงๆ รึเปล่า"
"เหอๆ ไม่ได้เป็น ไม่ชอบผู้ชาย แล้วเหมือนเคยบอกว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วด้วยนะ" โกหกคำโตเลยกรู คือ ไอ้บ็อบบอกว่าจะหาเพื่อนเกย์มาให้ผม เพราะที่นี่ผมไม่มีเพื่อนไง แต่ผมไม่อยากยุ่ง ถ้าจะมาแนวนี้กรูขออยู่คนเดียวดีกว่า ผมเลยต้องปกป้องสวัสดิภาพของตัวเองไปก่อน
แต่ขนาดผมปฏิเสธว่าไม่เอา ผช. เด็ดขาด มันยังคอยถามอยู่นั่นแหล่ะ
จนในที่สุด มันก็ชอบผมเองซะล่ะมั้ง เพราะหลังๆ แมร่ง...เยอะกับกรูจริง ทุกคำถามซ้ำๆ กันสามเวลาหลังอาหาร กูปวดหัว สงสัยว่ามึงอยากรู้ไปทำไมว่ากูจะทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร
ขนาดยังไม่เป็นอะไรกัน มึงยังถามกรูเยอะยิ่งกว่าแฟนกรูหลายเท่า
ผมให้เคนดูไลน์ที่ไอ้บ็อบมันพิมส่งมาหาผมเป็นคอมโบแล้วไอ้เคนถึงกับของขึ้น
"ไอ้เหี้ยนี่เหรอที่คิดจะมาจีบเมียกู แมร่งไม่ดูสารรูปตัวเองเลย..." มันมองรูปไอ้บ็อบตาเขียว
"ทีหลังไม่ต้องพิมตอบมันเลยนะ อย่าไปให้ความสำคัญกับมัน มันชวนไปไหนก็อย่าไป มันเป็นใคร มันเป็นแค่พนักงานกระจอกๆ โธ่เอ๊ย แล้วจะมายุ่งอะไรกับพุ นี่ยังเสนอหน้าจะเข้าทางพ่อแม่อีก ใครจะยอมเป็นพ่อมึงวะ ไอ้นี่มันชักเอาใหญ่แล้ว เห็นเมียกูน่ารักหน่อยไม่ได้เลยใช่มั้ยไอ้เหี้ย" เป็นชุดจริงคับเคนด่าเป็นชุด
อ่านไลน์ไป ดูรูปที่ผมถ่ายกับกลุ่มไป แล้วก็ด่าๆๆๆๆ แบบไม่พักหายใจ
ตอนหลังผมก็ทำตามที่มันบอก... ไปกับกลุ่มสาวๆ แทน ไอ้บ็อบก็รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงนะครับ มันก็เริ่มดิ้นๆๆ เรียกร้องความสนใจ ตามสโตกเกอร์ผมด้วย ผมโคตรหลอนเลย T__T กลัวอ่ะ บอกตรงๆ
H
เรื่อง V จบไป คนใหม่มาแทน เนื้อหอมไม่เลิกเลยยย
-
ไม่ชิบคนแบบโน้ตเลยบอกตรงๆ ส่วนสองคนนี้ก็ฮอตตลอดดดดด
-
ป๊าดดดดดดดด
เนื้อหอมตลอดดดดดด
พุเคนนนนนน
รออีกค่าา
-
:pig4: :pig4:
-
หนูเคน พ่อยอดขมองอิ่มของป้า อย่าทำตัวเข้าทำนอง "ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง" สิคะ ไปเคลียร์เหล่าเก้งกวางที่มากระแซะออกไปให้หมดเถอะ อยู่ไกลกัน ถ้าปล่อยให้อีกคนคิดมากมันจะไม่ดีนะคะตัวเอง เจ๊เป็นห่วง
:mew1:
ปล. ขอบคุณค่าคุณโบว์
-
เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วกันฟระ ไม่ชอบเลยรักทางไกล
กลัวใจแต่ละคนชะมัดเลย แล้วคนรอบข้างก็นะ แหม่ ..
-
เสน่ห์เหลือล้นจริงๆ
เคนพุ เชื่อใจกันไว้นะ :mew6:
-
ดีใจอ๊าาา เห็นหายไปนานนึกว่าคงไม่มาอัพเดทแล้ว แต่พุนี่เนื้อหอมจิงๆนะ แต่ว่าเคนก็ไม่ใช่ย่อยอะ หอมพอกัน ยังไงหนักแน่นเข้าไว้นะ หนทางพิสูจน์ม้าระยะทางพิสูจน์คน ขอให้รักๆแบบนี้ตลอดไป ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาก็ตามใจ เชียร์เคนพุฟอเอเวอร์
-
หนักแน่นเข้าไว้นะพุเคน แต่เนื้อหอมเวอร์ๆ ต่างคนต่างหึงเป็นธรรมดา :z1:
-
คิดถึงน้ำพุ น้ำพุก็มา....ฮิ้วววววววว
เคนเรียนโท ก็แปลว่าจะไม่สามารถย้ายไปอยู่กับพุได้แล้วอ่ะดิ ปวดใจจี๊ดๆอ่ะ แต่ดูเหมือนทั้งคู่จะโอเคเนอะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :bye2:
-
ทั้งสองคนนี้หล่อสเปคเก้งกวางจริง ๆ เลย
อย่าเปิดช่องเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาแทรกแซง ไล่ไปให้หมด เคน-พุ เท่านั้น
-
:เฮ้อ:
น้ำพุมีคนเข้าหาตลอดๆ
เคนก็ไปหาน้ำพุบ่อยๆซิไปแสดงความเป็นเจ้าของ55555555
:mew1:
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆ นั่งอ่านรวดเดียวเลย o13
-
ตามอ่านรวดเดียวจบแล้ว สนุกมากก เชียร์เคนมาตั้งแต่ต้นแล้วไม่ผิดหวังจริงๆ ปลื้มมาก
ขอให้รักกันไปนานนะๆ
-
///
ในที่สุด ก่อนปีใหม่ก็ได้กลับบ้านสักทีคับ T^T (แทบจะลืมทุกสิ่งไปหมดแล้ว ยกเว้นไอ้บ้าเคน)
พอเท้าแตะพื้นสนามบิน... โรคภูมิแพ้กรุงเทพฯ กรูกำเริบขึ้นทันที 555 กลัวรถติด
ไอ้เคน มันเป็นเอามาก ลางานมารับผม ตั้งแต่ผมยังไม่ออกจากที่ทำงาน รวมเวลาแล้ว มันมารอตั้งสามชั่วโมงกว่า
กรูซาบซึ้งจัง... T^T คิดถึงมึง...
ผมก็เดินดุ่มๆ มองหามันตรงทางออก เห็นคนตัวสูง หน้าขาว อยู่รางๆ เพราะสายตาไม่ดี - -" กำ
แต่รู้เลยว่าเป็นเคน หุ่นแบบนี้
ผมยิ้มแก้มแทบแตก เดินไปหา ยังไม่ทันจะทัก มันคว้ากระเป๋าผมไปสะพายให้ทันที
...........ผมฟินโคตร แทบจะพุ่งเข้าไปกระโดดกอด ถ้าหากว่า...มันไม่บ่นขึ้นมาซะก่อน - -"
"นี่มารอตั้งสามชั่วโมงแล้ว ไม่มาสักที สายการบินนี้มันอะไรวะเนี่ย แม่งชอบเลทประจำ" มึงบ่นไปเถอะกรูชินแล้ว
"มาเร็วเองนี่หว่า" เร็วเว่อร์อ่ะคับ
"กลัวรถติด แล้วต้องมารอ เดี๋ยวหาเราไม่เจออีก" มันแถแบบหน้าแดง... หุหุ
พอลงไปถึงลานจอดรถ ซึ่งไม่ค่อยมีคนแล้ว ผมก็เลยคว้ามือเคนมาจับ แบบว่า...อยากสัมผัสมึงเหรี้ยๆ ที่รักกรู น่ารักที่สุด
ไอ้เคนชะงักนิดนึง จากหน้านิ่งตอนอยู่ข้างบน พอส่วนตัวแม่งยิ้มเขินผมเฉยเลย
"คิดถึงนะ" ในที่สุดมันก็เก็กแตก
"555" ผมหัวเราะที่เห็นมันเขิลลลแบบไม่ไหวแล้ว
"คิดถึงเราป่ะ?"
"คิดถึงโคตรๆ อ่ะ ไม่เจอกันนาน ดูดีขึ้นนะเนี่ย" พูดจบคว้าคอ จ๊วบแก้มมันเลย ใครเร็วกว่าได้เปรียบ หุหุ
ไอ้เคนยิ้มตาเล็ก เอาคืน 2 เท่า แล้วบอก
"พุก็เหมือนกัน ไหนว่าตัวดำ ไม่เห็นดำตรงไหนเลย" ผมอำมันเล่น
"ดำขึ้นจริง ตากแดดบ่อย"
"เราว่าขาวขึ้นกว่าเดิมมากกว่า" มันจ้องหน้า ทำตาเยิ้มใส่ผม
"เหมือนตอนนั้นเลย ตอนมัธยมอ่ะ" เคนกอดคอพูดใกล้ๆ หูผม แมร่งขนลุก
ผมหันไปจ้องตามัน แหม่ ไอ้แสรด อยากซั่มกรูล่ะสิ ใบหน้ามันว้อนท์ 555
ถ้าไม่ติดว่าอยู่ตรงนี้... กรูก็ให้มึงซั่มและ
พอถึงรถ.... รถใหม่มันนะคับ คันเก่าให้ไอ้เทน คันนี้เกียร์ออโต้ด้วย ผมขับได้ พอดีผมจะไปเยี่ยมญาติที่ ตจว.ก่อน
พ่อแม่ผมไปแล้ว ผมต้องไปเจอครอบครัวก่อนดิ ผัวเอาไว้ทีหลัง
อยากจะบอกว่ารถติดเหี้ยๆ... ตอนผมเปลี่ยนขับกับไอ้เคนพอดี
แถมแถวนั้นอากาศหนาวมาก แทบจะแข็งตาย...
แต่ไอ้เคนก็รู้หน้าที่นะคับ เอาเสื้อกันหนาวมาเผื่อผมด้วย.... อิอิ น่ารักจริง
มีช็อตนึงตอนอยู่บ้านญาติ ผมคันหัว จะไปร้านให้เค้าสระผมให้สักหน่อย เพราะหนาวจริงๆ สระเองไม่รอด
แต่ร้านแถวนั้นแม่งเสือกปิดหมด สุดท้าย เคน... สุดสวาทขาดใจของผม ก็เลยอาสา สระผมให้....
รักมึงอีกแล้ววววว >< ตามใจกรูไปมั้ยวะ
ตอนนอน ขนาดนอนคนละห้อง มันยังเปิดประตูมาดูผม แล้วเอาผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้ด้วย
"ผืนนี้อุ่น ห่มทับอีกชั้นนึง เดี๋ยวไม่สบาย"
.........ฟินมากคับ อบอุ่น มีความสุข แบบไม่น่าเชื่อ ไม่เชื่อว่าจะเป็นมัน เพราะแต่ก่อนมีแต่ผมทั้งนั้น...
มันต่างหากที่เป็นคนโวยวาย เรียกร้องจะเอานู่นเอานี่
จำได้เลย ตอนนอน มันร้อน แต่ผมหนาว ผมไปลดแอร์ มันก็บ่น
"ลดแอร์ทำไม ร้อน"
"เราหนาวอ่ะ"
"24 เนี่ยนะหนาว"
"เออดิ เปิดไรเย็นนักหนา"
"ไปเปลี่ยนให้คืนเลย ถ้าหนาวมานี่ จะกอดให้หายหนาว"
"ไม่ต้องกอดหรอก" หงุดหงิดแม่ง ผมปรับ 24 คืน แล้วไปหาเสื้อแขนยาวมาใส่ทับเสื้อกล้ามอีกชั้น
"ใส่ทำไม บอกว่าจะกอด"
"ไม่ต้องอ่ะ"
"พุ ไม่ต้องใส่หรอก เดี๋ยวเรากอดไง"
"ยังๆ ยังไม่จบ" ตามใจแล้ว พูดไม่รู้เรื่องว่ะ
ผมขึ้นไปนอนบนเตียง ไอ้เคนก็พูดเรื่องเดิมให้ผมถอดเสื้ออยู่นั่นแหล่ะ โคตรไร้สาระ เหตุผลไม่มี เอาแต่ใจตัวเองไปมั้ย
แต่สุดท้าย ผมก็ตามใจมัน...
มาวันนี้เนี่ยดิ... มันเปลี่ยนไป แบบว่าดูแลผมแทบทุกอย่าง
หลังกลับจากพบพ่อแม่ และญาติๆ พอถึงคอนโด ที่เดิม ห้องเดิม
ผมกับไอ้เคนก็เต็มที่เลยคับ เอาให้หายคิดถึงกันไปข้าง ...แต่ไม่หายอ่ะ T^T อีกแค่สองวันกรูก็กลับและ
อาบน้ำเสร็จ เคนไปหาเสื้อผ้า(มัน) มาให้ผมใส่ แต่ขาด... กกน.
ผมแวะไปหาในตู้ก็ไม่เจอ
"เคน กกน. เราหายไปใหนอ่ะ?"
"ในตู้ไม่เห็นเหรอ?"
"ไม่เห็น"
"หาหรือยัง?"
"หาแล้ว"
"งั้นใส่ไปก่อน เดี๋ยวหาให้"
ผ่านไปสองวัน จนวันสุดท้าย มันก็ไม่เห็นจะหาให้เลย...
ส่วนผมก็จำไม่ได้ว่าตัวเองเอาไปเก็บไว้ไหน
"เคน เราหา กกน.ไม่เจออ่ะ" ผมไม่ใส่บ็อกเซอร์นะ นอกจากตอนนอน
"หาหรือยัง?" มันพูดแบบเดิมเป๊ะ
"หาแล้ว ไม่เห็นจริงๆ"
"ถ้าเราหาเจอล่ะ ให้ไรดี?"
"พูดงี้แสดงว่าเอาของเราไปซ่อนอ่ะดิ"
"55 บ้าแล้ว จะซ่อนทำไม"
มันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วเปิดชั้นเล็กๆ ในนั้น....
ผ่าง!!!
"นี่ไง" ไอ้เคนหัวเราะ ผมหน้าแตก เพราะมองไอ้ตู้บ้านี่ไม่เห็น แถมลืมว่าเอาใส่ไว้ในนี้อีกต่างหาก มันเป็นมุมที่ผมลืมมองจริงๆ
"ให้ไรดีน้า...." มันทำหน้ากรุ้มกริ่ม
"ให้หมดแล้ว จะเอาอะไร เอาตูดมั้ย?" ผมพูดขำๆ
"55 จริงป่ะ แต่ทำเองนะ ทำให้เราดู..."
"อีกและ!!! ทำอย่างอื่นมั่งเห๊อะ" ตั้งแต่กลับมาเนี่ย ไม่ได้ไปไหนเลยนะเว้ย ใจคอคุณมึง...
ไอ้เคนกระโดดมารวบผมไปกอด หอมแก้ม จูบปาก
"พุอยากทำอะไรล่ะ? นี่ยังเคืองไม่หายเลยนะ รีบกลับเกิน"
"เดี๋ยวก็มาใหม่ ช่วงนี้งานน้อยลงแล้ว" ลาได้แล้วด้วยยย
"แต่อยากให้เคนไปหามากกว่า แถวนั้นมีอะไรน่าเที่ยวเยอะแยะ เราอยากพาเคนไป อยู่โน่นก็ไม่รู้จะไปกับใคร" หงอยโคตร สนิทกับใครมากก็ไม่ได้ แม่งจ้องแต่จะล่อกูกันทั้งนั้น
"โอ๋ๆ" ไอ้เคนลูบหัว "เดี๋ยวเรียนจบจะไปอยู่ด้วยนะ ตอนนี้ก็ชวนพี่บอลเที่ยวแก้ขัดไปก่อน"
"โห ไอ้พี่บอล เจอทีไร ให้เลี้ยงลูกให้ทุกที ลูกก็โคตรดื้อ อารมณ์แบบ...พระเจ้าตากจะไปตีกรุงศรีอ่ะ คึกเหลือเกิน..."
"555 พุ ฮาว่ะ"
"อยู่นี่เคนไม่เหงาล่ะซี่... คนชอบเยอะแยะ"
"ไม่เยอะเท่าไรหรอก" fb มันแทบแตกแหน่ะคับ ดราม่าแย่งกันใหญ่ หารู้ไม่ แฟนกูไม่เข้าเลย
"ยอมรับด้วยยย มีใครเข้าตามั่งมั้ยล่ะ ที่มาชอบๆ อ่ะ" ผมเห็นมีน่ารักๆ ด้วยนะ กลัวมันไขว้เขวเหมือนกัน
"ก็มีแต่คนชื่อน้ำพุอ่ะ ที่มาชอบแล้วเข้าตา" ไอ้เหรี้ยยยย โดนกูซะงั้น
"ถามงี้ ไม่เชื่อใจกันเหรอ?"
"ไม่รู้ดิ เห็นเคนเงียบๆ ไป" เงียบจริงนะคับ เดือนนึงโทรมาไม่กี่ที นับครั้งได้ ผมเองก็ไม่รู้จะโทรไปอะไรนักหนาเหมือนกัน แต่ก็คิดถึงอยู่ทุกวัน
"กลัวพุรำคาญ รู้นะว่าขี้รำคาญ" ก็จริงว่ะ
"แล้วทำไงล่ะ ก็คิดถึงเคน"
"หนีเราไปเอง บอกว่าอย่าไป ก็ไม่เชื่อ"
"ไม่ได้หนี เราก็เจ็บนะเว้ย" ผมก็มีเหตุผลของผม แล้วไปอยู่นู่นหน้าที่การงานผมรุ่งมากอ่ะ
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราตามไปเอง" เคนยิ้มบอกในที่สุด
"ไปเริ่มใหม่ที่นั่นก็ได้ ยังไงก็อยากอยู่ด้วยกัน"
"....อืม" มาเร็วๆ นะมึง กูรอ
H
Happy New Year 2014 จ้าาาา
ในที่สุดก็ได้เจอกันแล้ววว รอมานาน น้องพุล่าสุดนี่ออร่ามากๆ >//< น่ารัก เข้าใจความรู้สึกน้องเคน ณ บัดดล
น้องเคนก็หล่อนะ เห็นมาหลายครอบครัวแล้ว ว่าลูกคนกลางหล่อสุด อิอิ :hao7:
-
ดีใจที่พุ เคน ยังหวานรักกันดีอยู่ ขอบคุณที่มาต่ออยู่เรื่อยๆ :mew1:
-
โอ๊ย ชื่นใจจริงๆ ได้อ่านเรื่องของเคนกับพุเป็นของขวัญปีใหม่อย่างนี้ก็ไม่อยากได้อะไรแล้ว ขอบคุณคุณโบว์มากนะคะ ที่มาอัพเดท อยากให้เคนกับพุรักกันไปนานๆ เห็นท่าทีแล้วจากนี้น้องเคนคงหาทางไปอยู่กับพุให้ได้แน่ๆ เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้เน้อ...
...แต่อย่าหักโหมนักนะ เดี๋ยวสะโพกคราก :hao7:
-
คิดถึงเคนกับพุมาก
ดีใจกับของขวัญปีใหม่ชิ้นนี้มาก
Happy New Year 2014 ค่า
-
ห่างกันบ้างก็ทำให้รักและคิดถึงกันมากขึ้นงี้แหละ
แต่อย่าห่างมากนะ เดี๋ยวห่างเลย แต่ละคนยิ่งดึงดูดคนอื่นให้เข้ามาอยู่ด้วย
-
ดีใจที่ยังอัพเดทกัน คิดถึงมาก
-
ไม่ได้เข้าเล้านานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
พอเข้ามาแล้วเจอเลย ดีใจอ่ะ HNY นะคะ
แต่คิดว่าหนูอิจฉาป่ะ ?? คิดถึงหนุ่มๆเหมือนกันนะ ชิร์
คิดถึงพี่นัทด้วยยยยอ่า ตายไปยัง ฮ่ะๆๆๆ
-
อ๊ากกก เห้นเคนพุหายไปนาน ในที่สุดก็มาอัพข่าวล่าสุดให้ได้รู้สักที อยากให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันเร็วๆจัง
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๗ จ้า
คิดถึงพุกับเคนมาก ยังรักกันดีอยู่ก็สบายใจ
-
ได้ฉลองปีใหม่กับแฟนคนเดิม แถมหวานซ้าาาา น่ารักทั้งคู๋เลย :man1:
เคนดูแลพุดีจัง ทำหน้าที่สามีดีมาก พุคงปลื้มน่าดู :o8: รักและดูแลกันไปอย่างนี้นานๆนะ
สวัสดีปีใหม่ด้วยคนค่ะ ยังทันอยู่เนอะ :mc4:
-
:L2:
ดีใจจังพุกับเคนมาอยู่ด้วยกัน
-
Happy New Year 2014 naka
:L2: :L2: :L2: :mew1:
-
ยังคิดถึงอยู่เสมอ
:กอด1:
-
คิดถึงคนบ้านนี้จังเลยยยย
หนูเด็กใหม่นั่งอ่านเรื่องนี้สองวัน ตกหลุมรักอะจริงๆ น่ามีมิตติ้งนะคะ55555 :mew1:
-
มีคนแนะนำให้มาอ่านเรื่องนี้ ไม่ผิวหวังจริงๆค่ะ >_<
-
ตอนนี้ฟินมาก
หวานจนมดกัดคอม
คงเพราะความห่างไกล ทั้งพุทั้งเคนเลยไม่มีกั๊ก
สวีทจัดเต็มเลยทีเดียว
:mew3:
คิดถึงน้า มาต่ออีกนะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
เคยอ่านมาตั้งนานแล้วแต่เพิ่งมาเม้น
ปิดเทอมอ่านรอบที่สอง ชอบเคนมากเลย จะมีผู้ชายทีรักจริงจัง จริงใจ ทุ่มเทให้คนๆ นึงมากขนาดนี้อีกมั้ยเนี่ย
อ่านแรกๆ นี่หมั่นไส้พุมากกกกก เจ้าชู้สุดๆ แต่ก็น่ารักอ่า ประทับใจเคนสุดๆ
:-[
-
เพิ่งได้เจอกับเคนครับ T T ไม่ได้เจอมันนานมาก ขี้บ่นเหมือนเดิมเลยนะสาส
แต่ไฮไลท์ไม่ใช่เรื่องไอ้เคน
แต่กลับมาบ้านคราวนี้ ผมเจอพี่นัท (เถื่อน) ด้วย!!!
เรื่องของเรื่อง ผมมาทำธุระเรื่องงานที่ กทม ครับ ไม่งั้นคงไม่มีเวลากลับมาเหยียบที่นี่แน่ๆ
ไอ้เคนก็เป็นแฟนที่ดีเหลือเกิน ไม่ยอมมารับกรูที่สนามบิน เพราะต้องช่วยเพื่อนไอ้เทนเฝ้าร้าน
มันให้ผมนั่งแท็กซี่ไปหามัน ณ ตลาดนัดแห่งหนึ่ง ซึ่งไอ้น้องเทนก็อยู่ที่นั่นด้วย
ผมขี้เกียจลากกระเป๋าไปเหี้ยๆ แต่ไม่อยากขัดใจแฟนเว้ย
พอไปถึง รู้เลย... ไอ้น้องเทนมันไปขายของช่วยเพื่อนมัน
และมันก็กระซิบบอกผมเองว่าเพื่อนมันคนนี้อ่ะชอบไอ้เคน
แล้ว.......ไอ้เวรนี่กวนตีนกรูไหม
"ก็แฟนมันไม่สนใจนี่หว่า หาแฟนใหม่ให้แม่งเลย"
"อยากแก่ตายป่ะไอ้เด็กเหี้ย มึงอยู่เฉยๆ ก็ไม่มีใครว่าหรอก"
"กลัวขึ้นคานอ่ะเด้ ไม่ยอมเฝ้าเคนให้ดีเอง ยุหาเมียใหม่แม่งล่ะดีแล้ว"
"ลองดิวะ กรูได้ถีบมึงคนแรก"
"เอาเด้ ไม่กลัว อยากไม่กลับมาเองทำไม ช่วยไม่ได้เว้ย" ฟังมันพูดก็แหม่งๆ
แต่อารมณ์โมโหมีมากกว่า
จากไม่คิดก็คิดนิดๆ เพราะไอ้เคนแม่งเสือกไม่ไปรับผมจริงๆ นั่นแหละ
เพื่อนไอ้เทน เกย์นะคับ
น่ารักไหม ก็งั้นๆ (ในสายตาผม) แต่คุยเก่งดี
ที่เคนไม่มารับเพราะช่วยเฝ้าร้านให้ไอ้เด็กนี่อยู่ มันไปรับน้อง เพิ่งกลับมาหลังผมแป้ปเดียว
งอนแม่งจริงๆ ดูมันเฉยกับผมไงไม่รู้ ผมบอกมัน
"เคน หิวว่ะ ยังไม่ได้กินไรเลย"
"พุอยากกินไหนล่ะ? เซนลาดป่ะ"
"เบื่อและ ที่อื่นมั่งเห้อ"
"ไปไม่กี่ครั้งเอง เบื่อง่ายจัง" ผมนะครับ ที่ไปไม่บ่อย
"อยากกินร้าน ไปแถวอารีย์ดิ" ผมอยากนั่งบรรยากาศดีๆ ไง
"ไม่อยากไปแถวนั้น เซนลาดเหอะ จะได้ไปส่งน้อง xxx ด้วย เนี่ยเดี๋ยวน้อง xxx ไปด้วย เขาจะได้กลับง่ายๆ" ก็เพื่อนไอ้เทนนั่นแหละ ซักแป้ปเดี๋ยวพี่มันจะมาเฝ้าร้านแทน
"ไม่อยากกินห้างเว้ย เข้าใจป่ะเนี่ย!!" ผมของขึ้น มึงอ้างน้องเขาเยอะไปป่าว
"เราก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวแวะส่งน้อง xxx"
ผมเถียงกับมันอยู่นาน ก็ยังตกลงกันไม่ได้
เริ่มโกรธเหี้ยๆ แล้ว มึงเห็นคนอื่นดีกว่ากรูเหรอ
เลยหนีออกไปเดินเล่น ดูดหรี่ ถ่ายรูปลง IG ด้วย
อารมณ์เหี้ยไรไม่รู้ ปกติไม่เล่น
โพส ไปซักแป้ป พี่นัทเถื่อนเห็นคับ เขามากดหัวใจให้
แล้วก็คอมเมนว่ามา กทม เหรอ ผมตอบ ช่าย
แล้วเขาก็โทรเข้ามา
"มาทำไรวะ?" พี่นัทถาม คิดถึงว่ะ มากเลยนะเนี่ย ถ้าไม่โทรมาผมก็ไม่คิดจะไปเจอเขาเลยนะคับ กะมาหาไอ้เคนกับพ่อแม่ เท่านั้น
ผมก็เล่าๆ ไปว่ามาธุระ ก่อนหน้านี้ก็มาทำธุระบ่อยนะคับ แต่ไม่ได้เล่า
พี่นัทก็ด่าว่ามาแล้วไม่บอก กะจะไม่เจอหน้ากันเลยรึไง
ผมแก้ตัวว่ามาแป้ปเดียว ก็กลับ ไม่มีเวลาไปเจอใคร (เรื่องจริงคับ ก็มาทำงานอ่ะ) แต่ครั้งนี้อยู่นานหน่อย
"ดูหนังกันป่ะ?"
"เรื่อง?"
"#_(_(,)::" จำไม่ได้ ทอม ครูซอ่ะ
"ไม่ดู หิวข้าว"
"งั้นกินข้าว อยากกินไร"
"โห มาแปลกวุ้ย ดูตามใจแปลกๆ"
"555 แสนรู้ ก็เอ็งมาทั้งที ก็กะจะให้พาไปเลี้ยงหน่อย"
"พาไปไรล่ะ ไม่ใช่คนกรุงเทพแล้ว"
"อะไรวะ ไปอยู่ xxx แค่แป้ปเดียว ย้ายสำมะโนครัวแล้วเหรอ"
"ย้ายแล้ว ย้ายทะเบียนบ้านไปแล้ว"
"อ้าว พูดเล่น เสือกจริง แล้วไอ้เคนล่ะ จะตามไปอยู่ด้วยไหม"
"ไม่รู้แมร่ง พุหิวก็ไม่ยอมพาพุไปกินข้าว"
"มีตีนป่ะ มีก็เดินไปหาแดรกซะ" กำ หาพวกไม่ได้ ยังมาซ้ำเติมกรูอีก
"แต่ถ้าไม่อยากกินคนเดียว ชวนพี่ก็ได้ เดี๋ยวไปรับ"
"เจรง"
"เพิ่งซื้อรถใหม่ ไม่ค่อยได้ขับเลยเนี่ย"
"จะรวยไปไหนเนี่ยพี่ มีกี่คันละที่บ้าน"
"555 ขายแดรกหมดละ เหลือไม่เยอะหรอก"
"โม้"
"เอาตังไปแต่งจักรยานดีกว่า" จักรยานบ้า คันละเป็นแสน
"สรุปกินไร คิดไว้เลยนะ อยู่แถวไหน เดี๋ยวไปรับ"
"นัดเคนไว้แล้วดิพี่ แต่เดี๋ยวถามมันก่อนดีกว่าว่าเอาไง แมร่งพุอยากไปกินซอยอารีย์มันไม่ยอมพาไป โคตรเซ็งอ่ะ"
"ฝากบอกมันนะ เมียอุตส่าห์มาจาก xxx ทั้งที กรุณาพาไปแดรกอะไรที่มีสีสันหน่อย" ใครจะกล้าพูดวะเนี่ยประโยคนี้ 555
ผมเดินกลับไปหาไอ้เคน ถามว่าตกลงจะไปกินไหน มันก็ยังยืนยันว่าเซนลาด
พอบอกว่าจะชวนพี่นัทไปด้วย มันก็โกรธว่าผมไปชวนเขาทำไม
"ไม่ได้ชวน"
"แล้วพี่เขารู้ได้ไงว่าพุมากรุงเทพฯ?"
"ถ่ายรูปลง ig พี่เขาเห็น"
"ถ่ายทำไม กลัวคนไม่รู้เหรอว่ามา"
"ประมาณนั้น" ผมกวนตีนมัน หมั่นไส้ว่ะ
"พี่เขาอยากมากินข้าวด้วย ไปป่ะ เดี๋ยวเขามารับ" เขา inbox ใน fb มาบอกนะคับว่าจะมารับพวกผม
"ไม่อยากเจอหน้าตอนนี้ ชวนทำไมวะ!!" มันโมโหใส่ผมเลยคับ ผมก็งง ว่าไปเคืองกันตอนไหน ก่อนหน้านี้ก็ดีๆ อยู่นี่หว่า
ผมก็เลยรีบโทรไปบอกเขาว่าค่อยไปวันหลังละกัน
"ไอ้เคนมันไม่ให้พี่ไป?"
"นั่นแหล่ะพี่ พุอยู่อีกหลายวัน เดี๋ยวค่อยเจอ มันงอนพุแล้วเนี่ย เหนื่อยใจจริ๊ง"
"เออๆ วันหลังก็ได้" พี่นัทก็เข้าใจคับ เขาก็ไม่ได้ว่าไร
คราวนี้ ผมไปหว่านล้อมกับเคนว่าตอนนี้เซนทรัลรถติดจะตาย เปลี่ยนไปที่อื่นเหอะ คือ...ไม่อยากไปกับเพื่อนไอ้เทน เผื่อได้แยกกัน ไม่ใช่ไร ไอ้น้องเทนก็คอยแต่จะกวนตีน รำคาญว่ะ
แต่ไอ้เคนเสือกเหวี่ยงกลับมาว่า "รถมันก็ติดทุกที่ มีตรงไหนไม่ติดมั่ง"
คือเถียงกันไร้สาระเหี้ยๆ ผมเองก็ทนไม่ไหว น้อยใจที่ไม่มารับก็ทีแล้ว น้อยใจอีกหลายๆ เรื่องที่มันทำกับผมวันนี้ เลยบอกมันไปว่า งั้นเดี๋ยวไปกินคนเดียวละกัน
จบก็ลากกระเป๋าไป
กูแทบร้องไห้ แม่งไม่ตามด้วยนะ แต่โทรมาตอกย้ำว่า
"เราไปเซนลาด ถ้าเปลี่ยนใจก็ตามไปละกัน" มึง!!!!
ผมเดินไปถนน กะเรียกแท็กซี่กลับบ้านตัวเอง แต่เดี๋ยว อารมณ์ค้างว่ะ ขอโทรไปเศร้ากับพี่นัทแป้ป
"เคนมันทิ้งพุอ่ะพี่นัท มันปล่อยพุไปกินข้าวคนเดียว แล้วตัวมันก็ไปกับชู้ แม่งเอ้ย อยากฆ่ามันว่ะ"
"ปะๆ งั้นไปกัน"
"เห้อ"
"ไป"
"......"
"ไป"
"55" หัวเราะฝืดๆ
"รอนั่นแหละ 15 นาที ok?"
"อ่า เคๆ" ไม่อยากไปคนเดียวหรอกครับ เลยตกลง
พี่นัททางด่วนมาอย่างเร็ว พอถึงก็พาไปกินข้าวในซอยอารีย์นั่นแหล่ะ ไม่ได้บอกนะคับว่าร้านไหน แต่เขาพาไปร้านที่ผมคิดๆ ไว้ก่อนหน้านี้พอดี
อะไรมันจะรู้ใจได้เวอร์ขนาดนั้นก็ไม่รู้นะ อึ้งเหมือนกัน
ตลอดเวลาเขาไม่ถามถึงไอ้เคนซักคำ ก็โม้เรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย
ชวนผมไปเที่ยวเมืองนอกอีก บอกจะออกตังให้ครึ่งนึง
"ไปป่ะเนี่ย เอาจริงนะเว้ย พี่อยากไป อยากไปนานแล้วแต่ไม่มีเพื่อน"
"โม้ว่ะ กิ๊กพี่เยอะแยะ ไม่ชวน เขาจะรู้ป่ะล่ะ"
"เห้ย กิ๊กพี่ไม่พาไปเมืองนอกหรอก ไปแค่เจเจก็พอแล้ว"
"ปีหน้าพุไปญี่ปุ่นกับเพื่อน ตังจะเหลือไหม ไม่รู้"
"เอาหน่า ช่วยครึ่งนึง แต่ไปจริงๆ นะเว้ย"
"-*- เหอๆ เคนให้ไปไหมไม่รู้ แต่เคยชวนมัน มันไม่ไปแหะ" ประเทศทะเลทรายคับ สุดท้ายได้ไปเมืองจีน คนละเรื่องเลย แต่ไอ้เคนพูดจีนได้นิดหน่อยว่ะ เพิ่งรู้
ผมอยู่คุยกับพี่นัทจนง่วง นี่ถ้าไม่ติดเคอร์ฟิว สงสัยยาวกว่านี้ ก่อนหน้าไอ้เคนก็โทรมาถามว่า กลับคอนโดไหม
"ไม่กลับ" ตอบห้วนๆ
"แล้วนอนไหน บ้านเหรอ กลับมานอนคอนโดดิ"
"คอนโดเราเราอาจจะไป แต่คอนโดเคนเราไม่ไป" มันเงียบแล้ว ถอนใจยาวๆ ทีนึง
"คืนนี้นอนบ้านก็ได้ แต่พรุ่งนี้มาละกัน"
"ใครบอกว่าเราจะไป อยากทำไรก็เชิญเหอะ" มันทำเสียงแบบเดิม
"อยู่ไหน รออยู่เซนทรัลนานแล้วนะ"
"รอไมวะ บอกว่าไม่ไป"
"แล้วอยู่ไหน กินข้าวยัง"
"กินแล้ว อยู่ซอยอารีย์ กับพี่นัท!" มันเงียบไปแป้ปนึง
"ร้านไหน เดี๋ยวไปหา"
"ไม่ต้องอ่ะ จะกลับแล้ว"
"กลับไง"
"พี่นัทไปส่งดิ"
"ที่ไหน"
"บ้านเราดิ"
"...อืมมมม ถึงแล้วโทรมานะ"
"ไม่โทร"
"พุ......." มันทำเสียงข่ม
"ไม่โทร" ย้ำกวนตีนมัน ให้สมกับที่มันปล่อยผมไว้!
"โอเค งั้นเดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเราโทรหาละกัน รับโทรศัพท์ด้วยนะ"
"ไม่รับ" มันเงียบไปอีกหนึ่งอึดใจ แล้วก็ยอมรับว่าตัวเองผิดจนได้
"เราขอโทษนะ เดี๋ยวโทรไปใหม่ละกัน" ยังอีกนะมึง
พอถึงบ้าน ไอ้เคนก็โทรมาจริง จะไม่รับก็กลัวมันตามเช็คบิลทีหลังอีก
"พุจ๋า เราขอโทษนะ คราวหลังจะตามใจแล้ว แต่วันนี้มันมีธุระเยอะจริงๆ" มันก็บ่นไรไม่รู้เยอะแยะ งงว่าก่อนหน้านี้ทำไมมึงไม่พูด เออ ลืมไป ว่ามันต้องเก็ก
"ไอ้เทนบอกว่าเพื่อนมันชอบเคน รู้เรื่องป่ะเนี่ย?" ข้องใจมานานแล้วว่ะ อีกอย่างคือเริ่มหายโกรธมันแล้ว
"เพื่อนคนไหน?" มันทำเสียงงง
"ไอ้ xxx" ยังมึนได้อีกนะมึง
"บ้าแล้ว โดนมันอำแล้วพุ น้อง xxx มันเป็นแฟนเพื่อนเรา"
"อ่าว"
"ไปเชื่ออะไรไอ้เทน แล้วมีอะไรทำไมไม่ถามเรา" แล้วไอ้เคนก็เล่าๆๆ
สรุปเลยละกัน ผมโดนไอ้เทนหลอก!!! ต้มกูซะเปื่อยนะ เด็กเวร
H
อัพสักนิด ไม่ค่อยละเอียดนะ เพราะรีบงานยุ่งมากกกกกก
-
คิดถึงพี่นัทเถื่อน ยังน่ารักเหมือนเดิม :mew1:
ก็น่าน้อยใจอ่า รอบที่แล้วเคนไปรอรับพุอย่างไว รอบนี้ให้มาเอง แถมยังทิ้งให้ไปกินข้าวคนเดียว
ขอบคุณที่มาอัพเดทค่า :call: :call:
-
:pig4: :pig4:
พุก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
ถึงเคนจะไม่มีนอกมีในกะใคร
แต่ก็แอบน้อยใจแทนพุเหมือนกันนะ
ที่ทำเหมือนไม่สนใจกันเลย
นาน ๆ เจอกันควรจะสวีทให้เต็มที่สิเออ
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ แต่ยังอ่านไม่จบ อดรนทนไม่ได้ อยากรู้จริงว่าใครเป็นพระเอกตัวจริงกันแน่ :laugh:
ก็เลยมาอ่านตอนล่าสุดซะเลย (เดี๋ยวค่อยย้อนกลับไปอ่านต่อ อิอิ) ปรากฎว่าคือออออ เคน!! จริงๆด้วย
เดาไว้อยู่ล่ะ อ่านถึงตอนที่พุถูกเคนจับไปขืนใจน่ะ อารมณ์ประมาณว่ากำลังนั่งดูจำเลยรัก กะ สวรรค์เบี่ยง รวมกัน :sad4:
ก็เลยเดาว่าเป็นเคนแน่ (ส่วนตัว ชอบพระเอกแนวนี้ โหดนิดๆ 5555)
ขอบคุณที่ยังมาอัพเดตให้อ่านอยู่เรื่อยๆค่ะ และดีใจที่เห็นน้ำพุกับเคนยังรักกันมาจนถึงวันนี้ ^^
-
:mew2:
มันน่าน้อยใจจริงๆอ่ะแหละ เก๊กอยู่นั่นแหละพี่เคน
-
พลาดตอนนี้ได้อย่างไร ตอนเคนไม่สนใจนี่แอบนอยด์แทนพุเหมือนกันนะคะเนี่ย
ปล. ลุกจากงานอันทับถมได้ก็มาอ่านทันทีเลย เหนื่อย :mew2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุด ก็อ่านจบบบบบบบบบบ ฟินมากกกกกกกกกก ติดมากกกกกกกกกก 555
อ่านแบบยิงยาวเลย สุดยอดอ่ะ ถึงขั้นฝันถึงพุเลยจริง ๆ อ่ะ :o8:
อ่านมานี่โคตรเข้าข้างพุตลอดเลยนะ พุไม่ผิดซะหน่อย ที่กิ๊กเยอะ ก็มันมีแต่คนเข้าหาอ่ะ
แถมเข้าหาตั้งแต่เด็ก ยังไม่รู้จักความรักเลย จะให้ทำไงอ่ะ มีแต่คนเรียกร้องอยากได้ ปวดตับ
พอมาเจอเคนนี่ ช่วงแรกอย่างหลอนอ่ะ อะไรมันจะกดดันขนาดน้านนนนนนน
ยิ่งตอนเปิดตัวพี่นัท(เถื่อน) ใหม่ ๆ นี่ อย่างเคืองอ่ะ อะไรมันกวนขนาดน้านนนนนน
ชอบแกล้งพุอ่ะ วิญญาณ FC พุ เข้าสิงทันที เคืองจริง อะไรจริง แทบจะมาเมนต์ว่าก่อนอ่านจบ
ดีนะ ที่ตอนหลังดีมากกกกกกก ไม่ทิ้งพุ น่ารักจริง ๆ ยกโทษให้ คริ คริ (มีสิทธ์อะไรไปยกโทษเค้าเนี่ย 55 )
ในที่สุดก็ดีกับเคนจนได้ เค้าอ่ะ น้ำตาไหลพราก ๆ น่ารักจริง ๆ
ยิ่งตอนแรก ไอ้น้องเทนแกล้งไม่ยอมพาไปหาเคนนะ น้ำตาซึมเลยเหอะ :mew6:
พอได้ปรับตัวเข้าหากันแล้ว น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักทั้งสองคนนะ :กอด1:
รักกันนาน ๆ นะจ๊ะ อย่าลืมมาอัพเดทข่าวคราวด้วยนะจ๊ะ
ขอบคุณน้องแบงค์ กับ น้องโบ มากเลย ที่เรียบเรียงมาให้เราได้ฟินกัน ขอบคุณจ๊ะ :กอด1: :กอด1:
-
///
ที่สนามบินผมรอไอ้เคนเป็นชาติ... โคตรเซ็ง ตอนลงเครื่อง จะโทรไปบอกมันสักหน่อย ว่ามาถึงแล้วนะ...
สายแรก ...ไม่รับ
ลองโทรอีกที... รับแล้ว แต่แม่ง... เสียงงัวเงียเต็มที่ บ่งบอกว่ามันยังไม่ตื่นเลย
โถ ไอ้สัด ขอบคุณ กูมาเนี่ย มึงช่วยสนใจกูสักนิดเหอะ
แต่ก็ไม่ได้บ่น ไม่ได้ว่าอะไร รอก็รอ... มันบอกขอโทษซะเสียงอ่อนเสียงหวาน บอก จะรีบมา
ถุ้ย... กูอยากจะฆ่ามันรอบที่เท่าไหร่แล้วจำไม่ได้
ตั้งแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ตั้งแต่ชินที่ไม่ต้องมีผม มันก็ดูใส่ใจผมน้อยลง
ตอนแรกก็ไม่ชอบที่มันเวอร์ แต่ตอนมันไม่เวอร์ กูก็นอยด์
เฮ้อ.. มีอะไรพอดีมั่งมั้ยวะชีวิต
ผมเดินไปนั่งรอมันตรงม้านั่ง... สาเหตุที่กลับมากรุงเทพฯ ก็ไม่มีอะไรครับ แค่เบื่อคน! เจอตามรังควาญ จองเวรไม่เว้นวัน ขนาดหนีแล้วก็ยังตาม
ทั้งผู้ชาย ทั้งผู้หญิง ทั้งมีลูก มีเมีย มีผัวแล้ว แม่งมากันครบเซต ><" กูจะบ้า ไม่ไหวจะอยู่แล้วครับ เลยต้องขอลาพักร้อนแบบยาวๆ สักหน่อย
ตอนนั่งรออยู่ ก็พอดี ได้ยินเสียงทัก
"อ้าวน้อง ยังไม่กลับเหรอครับ?" พี่คนที่นั่งไฟล์ทเดียวกันถาม เจอกันตอนกำลังนั่งรถจะไปขึ้นเครื่อง คือผมมาสายเพราะจำเวลาผิด เกือบตกเครื่อง พี่เขาก็เหมือนกัน
ตอนนั้นก็ไม่มีใครในรถ มีผมคนเดียว พอเขาเข้ามาอีกคน เขาก็หันมาถามเบาๆ
"คนไทยหรือเปล่าครับ?" เหมือนจะไม่ฮา แต่ผมแม่งฮา ไม่เคยมีคนมาถามผมแบบนี้มาก่อน นอกจากไอ้เต้นะ เคยมีแต่ฝรั่งมาถามว่า
"Are you Japanese?" แต่กูฟังเป็น "Are you Spanish?"
คือผมคิดว่าตัวเองหน้าฝรั่ง -"- หารู้ไม่....
จากนั้นพี่คนนี้เขาก็โม้ นึกว่าจะตกเครื่องมาไม่ทันซะแล้ว... พอดีเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย แล้วดูเวลาผิดด้วย
ก็คล้ายๆ ผมอ่ะครับ แต่ผมไม่ได้เมา จากนั้นก็ถามโน่นถามนี่ ชวนคุย ผมก็อัธยาศัยดีอ่ะนะ ก็คุยกับเขาไป
"พักอยู่แถวไหนเหรอ? พี่ไปส่งไหม เดี๋ยวน้องชายมารับ ใกล้ถึงแล้วล่ะ" ไอ้บ้าเคน เพิ่งตื่น ป่านนี้คงยังออกมาได้ไม่ถึงสามกิโลมั้ง
ใจจริงก็อยากไปกับเขา ด้วยความใจง่ายนั่นแหล่ะ แต่ไม่เอาดีกว่า...
"ไม่เป็นไรครับ พ่อผมกำลังมาเหมือนกัน"
"มาจากแถวไหนล่ะ?"
"xxx"
"โห ไกลน่าดู อีกเป็นชั่วโมงเลยมั้งครับนั่น"
ยิ่งพูดก็ยิ่งเคืองไอ้เคนว่ะ
"แล้วนี่เป็นคนกรุงเทพฯ หรือว่าเป็นคน จว.xxx ครับ?" จว. ที่ผมนั่งเครื่องมา
"กรุงเทพฯ ครับ"
"แล้วไป จว.xxx ทำไมเหรอ?"
"ผมทำงานอยู่ที่นั่น"
"อ้าวทำงานแล้วเหรอ ตกใจเลย" เขายิ้มหัวเราะเหมือนขำตัวเอง
"พี่นึกว่าน้องอยู่มัธยม" อึ้งแป้ป ก็รู้นะว่าหน้าเด็ก แต่มัธยมมันก็เด็กเกินป่ะวะ พี่เขานั่งเป็นเพื่อนชวนผมคุย จนน้องเขามารับ
"ให้นั่งรอเป็นเพื่อนไหม?" เขายังอุตส่าห์มีน้ำใจ แต่หารู้ไม่ กูรำคาญ... ทำไมต้องเจอซักตลอดด้วยวะ ไม่ใช่ผ้านะเว้ย
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพ่อก็มาแล้ว"
"งั้นพี่ไปนะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาได้" จะบอกว่าไม่มีเบอร์ ก็เดี๋ยวเข้าทางอีก เลยเงียบๆ ยิ้มๆ
พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร โบกมือให้แล้วก็ไป
ผมนั่งเซ็งอยู่คนเดียวกว่าครึ่งชั่วโมง ไอ้เคนมาถึงก็โทรหาว่าอยู่ตรงไหน แล้วมันก็วิ่งกระหืดกระหอบมา
"พุครับ ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ" มันถึงขั้นยกมือไหว้ผมเลยทีเดียว แต่ผมทำหน้าเฉยๆ
"ขอโทษนะ รอนานไหม เมื่อคืนไปช่วยน้องติวบลาๆๆ กลับเกือบตีสี่ เช้าดันไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกอีกก็เลยไม่ตื่น นี่เรารีบมายังไม่ได้อาบน้ำเลยนะเนี่ย" มันให้ดูสภาพชุดอยู่บ้านที่ใส่ ผมก็พยักหน้าไปเฉยๆ
ความจริงก็เคืองๆ มันอยู่ แต่เดี๋ยวไม่นานก็หาย พอขึ้นรถ ไอ้เคนก็ชวนคุย
"ไปอยู่ xxx ไม่เห็นดำเลย ขวาขึ้นกว่าเดิมอีก" มันยิ้มมองจ้องตาไม่กระพริบ ถ้าเป็นคนอื่นคงรำคาญไปแล้ว แต่พอดีเป็นมันผมก็แค่ยักไหล่ยิ้มตอบ
"หน้าฝน ไม่ค่อยโดนแดด" ห่วงจริ๊ง กับผิวกูเนี่ย พอมันเห็นทำท่าเฉยๆ ใส่ ไอ้เคนก็คว้าคอผมมาจูบแก้มแล้วก็เอาจมูกกดหัวฟัดไปมาเบาๆ
"อยากกินอะไรครับทูนหัว?" ผมก็ร่ายให้มันฟังไป เป็นอาหารที่ทางโน้นหากินยากอ่ะ หรือผมหาไม่เจอก็ไม่รู้
"เดี๋ยวทำให้กินนะ" แค่มันบอกจะทำให้ ก็ฟินนาเร่แล้วครับ
"เออ แล้วเรื่องห้องเราล่ะ ว่าไง เรียบร้อยดีป่ะ?" ก่อนหน้านี้ ไอ้เคนโทรมาบ่นเรื่องเพื่อนผมที่เช่าคอนโดผมอยู่อ่ะ มันจะย้ายออก
ผมก็ให้เคนไปจัดการ
"เรียบร้อยแล้ว เฮ้อ.. กว่าจะเคลียร์ของออกหมด เป็นเดือน! ต้องไปหาตั้งไม่รู้กี่วัน"
"อ้าว"
เพื่อนสมัยประถมคับ เป็นพริตตี้ ไอ้ห่าแบงค์นั่นแหล่ะ พามา แรกๆ ก็สารพัดปัญหา สุดท้ายก็ยังปัญหาใส่แฟนกูอีก
"รู้ป่าว เราไปทีไร ก็โชว์นมให้ดูตลอด"
"เฮ้ย!" แทบกรี๊ด
"แล้ว...แล้วเห็นเลยป่ะ?" ผมก็ตะลึงไปนิด
"เห็นนะ แต่ไม่หมด เขาไม่ได้เปิดหมด แค่ชอบใส่ตัวเล็กรัดๆ" ไอ้เคนส่ายหัวแบบหน่ายเต็มที่
"ถ้าจะใส่แค่นั้น ก็ถอดไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ" มันบ่นซ้ำแบบไม่ชอบใจเท่าไหร่ ผมก็ได้แต่ฟัง
"แล้ว....แล้วเป็นไงมั่ง?" ถอดป่ะ....อยากดูเหมือนกัน ไม่ใช่ไร -"- เฮ้ย ล้อเล่น
"เป็นไงอะไร?" มันเหล่ตาถาม
"แล้วไอ้ xx มันทำอะไรอีก?"
"ก็มีชวนไปผับ ขอถ่ายเซลฟี่ด้วย" โอ้ เอาใหญ่แล้วนะ คนเขามีลูกมีเมียแล้วนะ ><"
"แล้วถ่ายด้วยป่ะเนี่ย?"
"ไม่" คำนี้มันพูดเสียงเย็นชามาก เหอะๆ ไม่ได้หึงเคนเลยนะครับ รู้ว่ามันไม่สนหรอก แต่เพลียเพื่อนพริตตี้ของผม มันเคยพล่ามให้ผมฟังว่าฟันผู้ชายมาแล้วนับพัน มันสวยมากกกก มันหุ่นดีมากกกก ทุกคนต้องหลงเสน่ห์อันแสนเล่อค่า.....ถุ้ย พอๆ เลอค่าเพราะโชว์นมใช้กับไอ้เคนไม่ได้ผลหรอก เพราะมันไม่ชอบนม! ไอ้เคนบ่นเรื่องเพื่อนคนนี้ให้ผมฟังตลอดทาง
แอบสงสารที่ไปทำบาปทำกรรมให้มันไปจัดการแทน แต่ทำไงได้ งานนี้ต้องโทษไอ้แบงค์
พอกลับถึงห้อง ไอ้เคนไม่ได้ทำพะแนงหมูให้กินแต่อย่างใด มันบอกว่า "เหนื่อย" เดี๋ยวทำให้กินพรุ่งนี้
ก็มีเคืองอีกรอบ...
"อยากกินอ่ะ" ผมงอแง แต่มันเดินเข้าห้องไปอาบน้ำเฉย
พอออกมา ผมก็เข้าไปกอดแขนอ้อนวอน
"เคน อยากกินพะแนงหมู อยากกินสาคูไส้หมู แล้วก็อยากกินตำซั่วปูปลาร้า"
"ห๊า" มันหันมามองตาโต
"ตำซั่ว.... กินเป็นด้วย?"
"อืม"
"ไปกินเป็นตั้งแต่ตอนไหน?" ผมก็เล่าๆ ไป เมื่อไม่นานมานี้แหล่ะครับ มีพี่คนนึงสั่งมา แล้วผมหิวมาก อาหารอย่างอื่นยังไม่เสิร์ฟ ก็เลยลองกินดู จากนั้นก็เกิดความอร่อยขึ้นมา แบบฉุดไม่อยู่!
"พะแนงทำให้ได้นะ แต่สาคูกับตำซั่ว สงสัยต้องซื้อ เดี๋ยวเราโทรบอกไอ้เทนให้ซื้อมาให้นะ มันจะเข้ามาตอนบ่ายๆ นี้แหล่ะ" ผมพยักหน้ารับ
สักพักเคนก็เข้าครัวไปอุ่นกับข้าว... ตั้งแต่ชาติไหนไม่รู้ มาให้ผมกินรองท้องรอไอ้เทนไปก่อน
"แล้วพะแนงอ่ะ?"
"พรุ่งนี้ๆ เดี๋ยวทำให้กิน วันนี้ยังก่อน"
"โห...อะไรวะเนี่ย อุตส่าห์มาทั้งที เป็นการต้อนรับที่อบอุ่นมาก" น้อยใจว่ะ
"เหอะน่า...นะ กินอันนี้ไปก่อน นี่ก็อร่อยนะ เอาส้มโอไหม เดี๋ยวปอกให้" ผมก็ไม่อยากงอแงแล้วครับ เอาไงก็เอา
พอกินข้าวเสร็จ เคนปอกส้มโอให้ลูกนึง ได้จานใหญ่พอดี มันก็เอามาป้อนใส่ปากให้ผม พอกินๆ อยู่ มันยิ้มแล้วก็หอมแก้มผมอีกแระ
นี่มันอัลไล!
"หอมเนอะ" จะโกรธก็โกรธไม่ลง...ไอ้ที่ไม่โทรไม่คุยกันสามชาติ พอมาเจอกันก็เป็นแบบนี้ กูค่อนข้างงง
ไม่นานพอไอ้เทนมา มันก็วางถุงกับข้าว แล้วใส่ผมก่อนเลย
"ไหน ใครวะ อยากกินตำซั่วปูปลาร้า?" ผมไม่ตอบแต่เชิดหน้ายักคิ้วกวนตีนใส่มัน
"คิดได้ไงวะ ไอ้ของแบบนี้ มีคนมาวิ่งไล่แจก เทนยังไม่อยากกินเลย" โห ดูถูก มันอร่อยนะเว้ย
"อย่าบ่น แล้วมึงกินไรมายัง?" เคนรีบเดินไปหาจานมาแกะเทใส่
"ยัง มัวแต่วิ่งตามซื้อของให้เมียคนบางคนนั่นแหล่ะ...แม่ง......" มันค้างเพราะผมเดินไปกอดเอวเคนจากข้างหลังแล้วยักคิ้วล้อเลียนไอ้เทนต่อ
เอาให้มันอิจฉาตาย
"หูววว น่ากิน" ผมเหมือนตุ๊กแกเกาะหลังไอ้เคน มันเดินไปไหน ผมก็กอดมันเดินตาม ไอ้เคนก็ไม่ยักว่าอะไรนะ มีแต่ไอ้เทนนั่นแหล่ะที่มองผมด้วยแววตาอาฆาต
"พี่น้ำพุ! จะแดก-ไม่แดก!" ผมเลื้อยมานั่งกินบนโต๊ะดีๆ แต่ยังแอบขำหน้าไอ้เทนไม่หาย
"ลำบากคนอื่นไปซื้อจะพูดขอบคุณสักคำก็ไม่มี" ผมทำเป็นไม่ได้ยิน ลองส้มตำกินดู
โห....อร่อย ไม่เผ็ดมากด้วย
"เคน ซื้อร้านไหนอ่ะ อร่อยสุดเท่าที่เคยกินมาในชีวิตเลยนะเนี่ย" ผมพูดความจริง เพราะตั้งแต่เกิดมาเคยกินอยู่สามที แต่กวนตีนไม่ถามคนซื้อ
"ไอ้เทน ซื้อร้านไหน?" เคนถามให้ ผมเห็นไอ้เทนทำหน้าหงิก แล้วมันก็งอนเดินเปิดประตูออกจากห้องไปเลย
"ไปแกล้งมัน" เคนตบหัวผมเบาๆ
"ไม่รู้ ไม่สนใจ" ผมยักไหล่ ทำมึน
"ขอบใจมันสักคำ เดี๋ยวทีหลังมันไม่ซื้อมาให้อีกหรอก"
"มันไม่ซื้อ เคนก็ไปซื้อเองดิ"
"มันเป็นน้อง ใช้มันน่ะดีแล้ว"
"โห ประเสริฐมากพี่ชาย"
"ประชดๆ" ไอ้เคนแกล้งบีบจมูกผม
พอดึกๆ ผมลุกมาเข้าห้องน้ำ แล้วก็เปิดหาน้ำในตู้เย็นกิน เห็นไฟแดงๆ ลอยอยู่ตรงระเบียง ถึงรู้ว่าเป็นไอ้เทนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่
ตอนแรกก็ว่าจะไม่สนใจแล้ว แต่พอดีมันหันมาเห็น และรู้ว่าผมกำลังมองอยู่ เลยช่วยไม่ได้ เดินไปหามันที่ประตูสักหน่อย
"เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดสูบบุหรี่นะมึง" ชาตินี้คงคุยกับมันดีๆ ด้วยไม่ได้แล้วครับ
"พี่ดิเล็ก ผมไม่เล็กนะ"
"เหรอ....รู้ได้ไง แสดงว่าแอบดูของกูเหรอ ว้ายว้ายว้าย"
"กวนตีน!" มันหันหน้ากลับไปแบบหงุดหงิดเต็มที่
"ขอบใจนะเว้ย ส้มตำอ่ะ อร่อยมาก" ไอ้เทนเงียบไปแป้บนึง
"เออ" มันรับในคอ แต่ไม่มองหน้า ผมเลยเดินกลับเข้าไปนอน
วันต่อมา.... ไอ้เคนไปทำงาน... ส่วนผมก็..........ไม่ทำอะไรคับ พักผ่อน ดูทีวี กับทำโครงการของตัวเอง เผลอหลับไปตอนสายๆ ตื่นมาอีกที ว่าจะหาอะไรกิน.... ผมเจอตำซั่วกับไก่ย่างวางอยู่บนโต๊ะกับข้าวแล้ว
กำลังนึกสงสัยว่าใครซื้อมาให้..... เคนหรือไอ้เทน
เรื่องนี้เดาไม่ยาก.... ถ้าเป็นเคน มันต้องแสดงตัวว่ามันเป็นคนซื้อให้อยู่แล้ว คือถ้าไม่โทรบอก ก็ต้องโน็ตบอก
แต่นี่เงียบกริบเลย ไม่มีการถามหาความดีความชอบ เพราะผมเช็คมือถือแล้วก็ไม่เห็นมันโทรหรือไลน์มาเลยนะ
แล้วนิสัยมัน ถ้าได้เวลากิน เห็นผมนอนหรือผมเล่นอะไร มันก็จะลากมากินให้ได้นะ
เพราะงั้น... เจ้าของอาหาร เป็นใครไม่ได้นอกจาก..........ไอ้เทน
เอิ่ม........ขอบใจนะเว้ย
H
เอิ่ม ชอบหรือไม่ชอบกันแน่ช่วยบอกข้าน้อยที น้องเทนนนนนนนน
ลุ้นจนปวดตับ :katai1:
-
น้องเทนคนซึน แต่นั่นก็เมียพี่นะ ตัวเองพูดเองอ่ะ :hao5:
น้ำพุสบายดีเน้อ พี่โบก็สบายดีเน้อ คิดถึงค่ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ: น้องเคนมาอีหรอบนี้ตลอดอะ
-
รอวันที่น้ำพุกับเคนจะได้มาอยู่ด้วยกัน^^
-
น้ำพุเนื้อหอมทุกที่ทุกเวลาจริง ๆ
น้องเทนเป็นเด็กดีนะ เอาใจพี่สะใภ้ด้วย
-
น่าจะชอบนะ มาต่อให้อ่านอีกเรื่อยๆ นะคะ :pig4:
-
เคนอย่าได้ชะล่าใจเชียวนะ น้องพุออกจะเนื้อหอมขนาดนี้ เผลอเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็มีใครมาชุบมือเปิบ, ส่วนตาเทน แกจะตีท้ายครัวพี่ตัวเองหรือจ๊ะ :mew1:
ขอบคุณคุณโบว์มากๆ เลยนะคะ ที่เอาอัพเดตมาให้ได้อ่านกัน. :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
พุเนื้อหอมตลอดๆ เคนทำใจหน่อยนะ
-
เคนรู้มั้ยว่าพุเนื้อหอมมาก ถ้ารู้คงอกแตกตายชัวววว หรือพี่เคนมีกิ๊กซุกอยู่เลยดูเมินๆพุ ฮืออออออ มโนววววว
-
///
ความน่ากลัวมาเยือนอีกแล้วครับ ที่ผมเคยเล่าว่ามีคนตามรังควาญ
T_T ไอ้ที่หนักสุดอ่ะ คือคนที่มีลูกมีเมียแล้วด้วย...
ยังไม่อยากเชื่ออยู่เลยว่าจะมีเคสนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง
แต่มันก็เป็นไปแล้ว ฮือออๆๆ อยากจะบ้าตาย
ทำไงดีคับ ช่วยหน่อย
ตั้งแต่ผมกลับมาจากกรุงเทพฯ ความเครียดที่หายไปแป้ปนึงก็กลับเข้ามาใหม่
ก็รู้อยู่ว่าหนีไม่ได้หรอก
แต่จะให้ทำยังไง เจอหน้าแม่งแทบทุกวัน
ตอนแรกผมก็คิดว่ามันแค่แซวขำขำ เพราะยังไงลูกเมียก็มี
แต่พักหลังๆ เริ่มไม่ขำ... เพราะแม่งเล่นถึงตัวเลย
เดินผ่านเป็นจับมือ เผลอเป็นกอด ไอ้ที่รับไม่ได้คือมาจูบคอ หอมหัวผมเลยเนี่ย อะไรของมึง!
ผมไม่ชอบเลย เคยบอกแม่งก็ไม่ฟัง พอพูดแรงเสือกน้อยใจ ขอร้องอย่าให้ผมพูดจาทำร้ายจิตใจแล้วก็ขอให้ได้แทะเล็มไปอย่างงี้อีก โห บอกเลยว่ามึงไม่ได้หน้าด้านธรรมดา แต่มึงโคตรหน้าด้านเลย
ถ้าไม่เป็นพี่ที่ทำงาน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ไกลบ้าน ผมก็คงกล้าทำอะไรมากกว่านี้มั้ง T^T
ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็กลัวๆ อยู่ ไลน์มาผมไม่เคยตอบ โทรมาถ้าหลังเวลางานผมก็ไม่รับ วันดีคืนดีก็มาเคาะประตูห้อง ไม่เปิดแม่งก็เขวี้ยงก้อนหินใส่หน้าต่างบ้านผม มึงมาเคาะตอนเที่ยงคืน กูคงกล้าเปิดมั้งสัส
คือ....ถ้ากระจกกูแตกเมื่อไหร่... ความอดทนผมหมดแน่
ผมยังไม่ได้โทรบอกเคนเลย... เพราะมันน่าจะนอนแล้วและออฟไลน์โหมดไว้อยู่ กลัวไอ้เชี้ยนั่นโทรมา บล็อกเบอร์มันไว้แม่งก็เอาเบอร์อื่นโทรอีก
อยากจะร้องไห้จริงๆ T___T
ไม่ใช่ไม่หนีนะครับ หลีกเลี่ยงทุกครั้งที่เจอ แต่แม่ง...... ว่างงานไง เสี้ยนที่ผมไม่สนใจ ก็เลยไล่บี้จะเอาให้ได้
ฮึ่ยยยยย
จะทำยังไงกับมันดีครับเนี่ย?
H
รายงานสดจากสกายรีพอร์ต :katai4:
เพลียจิตไปกับน้อง แนะนำไปว่าให้ย้ายไปอยู่ที่อื่นดีไหมคะ?
เพราะตอนนี้น้องอยู่โซนบ้านพักบริษัท แล้วอิพี่นี่ก็อยู่ใกล้ๆ
-
o22 คนแบบนี้ยังมีในโลกอีกหรอเนี่ย แจ้งตำรวจเถอะ ถ้าจะทำขนาดนี้
ใจเย็นๆน๊าน้องพุ สู้ๆจ๊ะ
-
ถ้าขนาดนี้แนะนำให้แจ้งตำรวจลงบันทึกก่อนดีกว่าค่ะ น่ากลัวออก
-
คิดถึงพุ คิดถึงทุกคน
-
:haun4:
-
ย้ายหนี หรือไม่งั้นก็กระซิบบอกเมียเขาว่าให้ลองสังเกตพฤติกรรมของสามีคุณหน่อย...แบบ...แอบดูห่างๆ ไม่ให้รู้ตัว หึหึ :hao7:
ไม่งั้นก็ฟ้องเคนเลยค่ะ รับรองมีเฮ
-
สงสารพุ เป็นอิฉันคงต่อยมัน กระทืบๆเจี๊ยวมัน ให้แม่งมีลูกอีกตัวไม่ได้เบย :katai1:
-
น่ากลัวและน่ารำคาญมากนะเนี่ยสถานการณ์แบบนี้
ฝากบอกน้ำพุ..น่าจะลาออก หางานที่กรุงเทพฯทำเหอะ
อยู่ใกล้ครอบครัวและแฟนตัวเอง น่าจะดีกว่านะ :L2:
-
แต่ละคนยังคงเหมือนเดิม
พุ ...เสน่ห์แรงมากกกก
เคน ...เก๊กมากกกก
น้องเทน .... ซึนมากกกกก
มาต่ออีกนะ ส่วนไอ้คนโรคจิตต้องพยายามอย่าอยู่คนเดียว เสียวโดนมันปล้ำว่ะ
-
เอ่อ ทำถึงขนาดนี้ น่าจะจัดการขั้นเด็ดขาด แต่ก่อนอื่นบอกเคนก่อนดีไหมอ่า เผื่อเคนจะช่วยแก้ปัญหาได้ น้ำพุไม่ได้ตัวคนเดียวนะ :กอด1:
-
แล้วคนอื่นๆ ในบริษัทเค้ารู้เรื่องนี้ไหม ให้หัวหน้าช่วยเตือนได้ไหม
เห็นด้วยกับความเห็นข้างบน อยากให้ย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพ อยู่กับครอบครัว อยู่กับแฟน น่าจะมีความสุขมากกว่านะ
งานในกรุงเทพพุก็น่าจะหาได้อยู่แล้ว
-
แนะนำลาออกซะ
แล้วมาทำงานที่เดียวกับเคน
จะได้สวีทกันไม่เบื่ออออ
-
เฮ้ย ไม่ได้อ่านตั้งสองตอน ดีใจที่มาต่อนะคะ
ชอบอ่านตอนเคนพุหวานๆ น้องเทนยังทำมึน ถึงชอบก็ห้ามแตะนะ เมียพี่ :mew6:
พุ เปลี่ยนงานดีไหม ถ้าคนนั้นจะหน้าด้านขนาดนั้นอ่ะ
กลัวเป็นเรื่องใหญ่จัง มีลูกมีเมียแล้วด้วย
:hao4:
-
:L2:
เริ่มน่ากลัวนะ สู้ สู้.
พุตัองสติมาปัญญาจะเกิด
เป็นกำลังใจนะ
ปล.บอกเคน เพื่อมีไอเดียดีๆ
-
ปรึกษาเคน แล้วหนีออกมาเลยยยยย น่ากลัวอ่ะ โรคจิตป่ะวะ (อุ๊บส์ หลุดนิด)
-
น่ากลัวแทนพุเลย ระวังตัวด้วยนะ แบบนี้ต้องบอกเคนแล้วล่ะ
-
น่ากลัวอะคะเจอคนแบบนี้ เป็นเราหลอนนนน
น้ำพุลองปรึกษาเคนดูเนอะ กลัวอะ
ไม่ได้อ่านนานมากกกกก แต่เราติดตามตลอดนะคะ สู้ๆ
-
บอกเคนเลยพุ ไอ้นี่ไม่ธรรมดา อัดคลิปไปให้เมียมันดูเลย :m16:
-
เจอแบบนี้ก็ประสาทกินเหมือนกัน
แจ้งหัวหน้างานหรือเมียผู้ชายคนนั้นไปเถอะค่ะ อย่าเก็บไว้คนเดียว
และก็บอกเคน ช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไง
-
ตามมาอ่านอ่ะคะ จากเฮียต้านนู๋อิฐ สนุกมากอ่ะ ประทับใจมาก อ่านนานมากแล้ว
แล้วหยุดเข้าบอร์ดไปซักพัก พอกลับมา เจอ เคนพุไป โอ๊ยยยจิบร้าา น่าร็ากกก :m3:
หากจะขอ NC ตอนนี้ยังทันไหมคะ(เขิลลลลลล)แบบหลังไมลอะคะ :hao6: :o8: :-[
รักคนเขียนฝุดดมากอดที :กอด1:
ขอบคุณนะคะที่เอาเรื่องเราดีๆน่ารักๆสอดแทรกความคิดอะไรหลายๆอย่าง แบบพูดไม่ถูกอ่ะ
ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่านละกาน จากใจเลยย :L2: :L1:
-
///
อาจจะลืมกันแล้วว่าผมเป็นใคร?
เออว่ะ... ผมเป็นใคร ผมยังลืมตัวเอง
น้ำพุครับ
ช่วงที่ผ่านมางานยุ่งมาก คนก็มีแต่คอยกวนตีน
บางทีก็รำคาญ พวกว่างงาน มายืนจ้องหน้า
ไอ้เหี้ย ถ้าไม่มีไรจะพูด ก็ไปไกลๆ ตีนได้ไหม กูเบื่อสัดๆ
ตอนนี้ออฟฟิศผม รับเด็กฝึกงานมาด้วย
ดีกรีเดือนคณะครับ ถามว่าหล่อไหม?
บอกเลยว่าหล่อสัดๆ
ด้วยความที่อายุผมกับน้องเขาค่อนข้างจะใกล้เคียงกัน (เหรอ?)
เลยค่อนข้างสนิทกันพอสมควร
ไอ้พี่ที่คอยตามรังควาญจองล้างจองผลาญผม
ตอนแรกก็เห่อเด็กใหม่ คอยตามติดน้องเขายังกับปลิงดูดเลือด
เลี้ยงพิซซ่า เคเอฟซี ติดต่อกันหลายวัน แม่งโคตรลงทุน
ผมว่าผมจะรอดตัวแล้วนะ
ตอนหลัง ไอ้พี่เวร มันบอกว่าไม่ชอบที่เห็นน้องเขาไปแดกเหล้าเคล้านารีบ่อยเกิน แล้วน้องก็ค่อนข้างเถื่อนไปสักหน่อยด้วย
เลยไม่ชอบและ กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับผมดีกว่า
พ่องดิเห้ย!! ถามกูยัง?
คิดว่าไอ้พี่เวรมันเอาจริงไหม? คนอื่นก็บอกว่ามันเล่นๆ ไปงั้นแหล่ะครับ ไม่กล้าหรอก มันเห็นผมดูเป็นเด็กกรุงเทพฯ
ใสๆ น่าแกล้ง มันเลยมานัวเนียผม
จริงๆ ผมไม่ได้คิดอะไรมากนะ แต่แม่งรำคาญเฉยๆ
ผมอยู่ที่นี่ อยู่ไปอยู่มา ชักทำตัวขวางโลกขึ้นทุกวัน แต่ความก้าวหน้ามันก็มี จนตอนนี้ซื้อที่ดินไว้แล้ว เตรียมทำบ้านขาย
ไปไถตังค์ไอ้เคนมาร่วมลงทุน 555
มันก็โอเคนะ
จริงๆ เคนก็บินมาหาบ้าง สลับกัน
มีครั้งนึง มันบินมาหาผม อยู่ได้แค่คืนเดียว ยังไม่ทันพาไปไหนเลย คุณปู่ผมเสีย เลยรีบบินกลับกันทันที
มันก็ไปอยู่ช่วยงานศพด้วยครับ ไปทุกวันเลย ช่วยได้มากกว่าญาติผมบางคนอีก
แล้วมีเรื่องนึงที่ผมประทับใจมัน คือก่อนหน้าวันเกิดผมไม่นานเท่าไหร่ ผมไปดูเขาแข่งขันสเก็ตบอร์ด
แล้วผมก็โพสภาพลง IG เล่นๆ ไม่แน่ใจว่าผมเคยเล่าให้มันฟังหรือเปล่านะว่าผมอยากลองเล่น แต่เท่าที่จำได้ ไม่เคยคุยกันเรื่องนี้นะ
แต่ใน IG ผมคุยเล่นกับเพื่อนที่คอมเม้นท์เรื่องการแข่งนิดหน่อย ว่าแม่งสุดยอดเลย ไรงี้
แล้วทีนี้วันเกิดผมอ่ะ ไอ้เคนมันซื้อสเก็ตบอร์ดส่งไปรษณีย์มาให้ครับ
ตอนแรกอยู่ในกล่องก็งงว่ามันคืออะไร พอเปิดออกมาผมล่ะอึ้งทึ่งเสียว
หุบยิ้มไม่ได้เลยครับ ดีใจมากกกกกก
รู้สึกว่ามันใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ดีครับ ว่าผมอยากได้อะไร ทั้งที่ไม่เคยบอก
ก็รู้สึกดีครับ ถึงจะไม่ได้เจอตัวเป็นๆ เพราะต่างคนต่างทำงานก็เหอะ
คิดถึงว่ะ
เดี๋ยวไม่นานนี้เคนมาหาอีกครับ
ผมก็งอแง อยากเจอเร็วๆ มันก็บอกว่า
"พรุ่งนี้เจอกันทูนหัว ใจเย็นๆๆๆๆ ไว้นะ"
H
:pig4:
-
เคนน่ารักจัง อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันกับพุเร็วๆ จัง
ขอบคุณที่ยังอัพเดทให้อ่านกันอยู่ค่ะ
-
เคนดีกับพุที่สุดเลยยยยย :impress2:
-
ง่อววววว น่ารักฝุดๆ
เตรียมสร้างเรือนหอแล้วป่ะ 55555
:-[
-
:heaven :heaven
-
น่าจะย้ายมาอยู่ด้วยกันสักทีเนาะ
-
ขอบคุณสำหรับอัพเดทเบาๆ นะคะ ชอบที่ทั้งสองคนดูยังสานต่อความสัมพันธ์และรักษาความรักกันไว้อย่างแข็งขัน พอนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของเคนกับพุ จนกว่าจะถึงวันนี้ได้ ก็ยิ่งเห็นว่าทั้งสองคนโชคดีมากๆ ที่ได้มารักกันและแม้จะอยู่ห่างกันแต่ใจก็ยังส่งไปถึงกันตลอดเวลา
ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับอัพเดท
-
เคนจะเรียนจบยัง
-
น่าร๊ากกกกกกก อ่าแล้วยิ้มแก้มปริเลย คิดถึงพุนะจ๊ะ :กอด1:
-
อ่านแล้วหมันไส้นายเอก คือผู้ชายแท้ๆมาชอบไปอีก เลือกมากหลายใจไปอีก สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่นึกว่า ปอย ตรีชฏา ตายละ กราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ สวยจริงๆชายแท้มาชอบยังเชิ่ดใส่ อยากเห็นหน้าจังเลยค่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
WoW อิจฉาอะ
คนมีแฟนมันดีอย่างงี่้นี้เอง
รักน้องน้ำพุ&น้องเคน
:L2:
-
เคนเป็นแฟนที่ดีมาก ๆ เลยน้า
-
///
ปีใหม่เที่ยวไหนกันครับ?
ผมชอบช่วงเวลาหยุดยาวแบบนี้ที่สุดเลยนะ เพราะถนนกรุงเทพฯ โล่งมาก โล่งเหี้ยๆ โล่งสัดๆ
ใจจริงผมกะลายาวเก้าวันรวดแล้วนะ แต่คิดไปคิดมา ไม่อยากใช้วันลาเปลืองว่ะ ปีหน้าแพลนไปเที่ยวเลยต้องเซฟเวลาที่เหลือไว้หน่อย เลยได้อยู่กับ 'แฟน' แค่สามวันเองครับ
ผมกับแฟนก็ไม่มีโปรแกรมอะไรมากมาย เพราะปกติส่งท้ายปีผมจะนอนครับ ทำเหมือนเป็นวันปกติไม่ได้ตื่นเต้นไรกับใครเขาหรอก
แต่ปีนี้ ไอ้เคนมันงอแง มันงอนตั้งแต่ผมมาแค่สามวันและ แถมไอ้ที่จะไปเที่ยวก็ไม่ได้ไปกับมันด้วย ผมไปกับเพื่อนมหาลัยผม จองตั๋วเครื่องบินราคาถูกไว้ตั้งแต่กลางปีที่แล้วได้ มันงอนแบบเห้ๆ ก็เลยยอมอดนอนพาไปเคาน์ดาวน์สักหน่อยก็ได้วะ
เอาตรงๆ กูเคยเคาน์ดาวน์จริงๆ จังๆ กับใครเขาไหม?
เปล่าเลย... ไม่เคยจดจ่ออะไรขนาดนั้น แต่เพื่อง้อไอ้เคน พามันไปเปิดหูเปิดตาก็ได้วะ ผมยอมทนฝ่าฝูงชนเรือนแสน! (น่าจะถึงนะ เพราะมันเยอะแบบเห้ๆ เลย) ไปที่ลาน CTW แบบว่า คิดไม่ออกจะไปไหน ไปสนามหลวงก็ได้ข่าวสวดมนต์ข้ามปี ไม่ไปหรอกว่ะ
ผมรอเคาน์ดาวน์ตั้งกะสี่ทุ่ม คนแน่นสัดๆ โคตรเกลียดที่ๆ คนเยอะแบบนี้มากมาย
สุดท้ายออกมาหาที่นั่งข้างนอกได้ โลเกชั่นดีด้วยนะ ก็พยายามนั่งรอนั่นแหล่ะ แต่ติดตรงที่มีมนุษย์ลุงคนนึง (อายุอาจไม่ถึง แต่นิสัยเหี้ยโคตรลุง) แม่งนอนตรงขอบข้างหลังที่ผมกับเคนนั่งอยู่ แล้วทีนี้เขาเอาหลังมาโดนผม คือนาบหลังมาชิดหลังผมเลย เหี้ยกูร้อนไหม? ผมหันไปมองแม่งนอนไปได้นะมึง ผมฟ้องเคนเลย
"เคน เขาเอาหลังมาโดนเราอ่ะ" กูนั่งเฉยๆ นะเว้ย ที่ใครที่มันอย่ามาระรานกูดิสัด หน้าผมนี่เคืองมาก จะลุกไปที่อื่นก็ไม่ได้ ไม่มีที่นั่งดีๆ แล้ว
ไอ้เคนก็ดึงแขนผมให้ขยับเข้าไปใกล้มัน
"เชี่ยเอ๊ย อยากนอนทำไมไม่ไปนอนที่บ้านวะ" ไอ้เคนด่าครับ ไม่รู้มันได้ยินป่าว แม่งศอกใส่หลังผมเลย แต่ไม่แรงเหมือนแกล้งขยับตัวมาโดน
"เคน เมื่อกี้มันเอาศอกมาโดนเรา" ฟ้องครับ ผมเป็นคนขี้ฟ้อง ผมรู้ ทีนี้ไอ้เคนเริ่มของขึ้น
"ไม่ดูแล้ว กลับกัน" มันเก็บข้าวของเลยครับ
"อ้าว เฮ้ย จริงดิ อุตส่าห์รอตั้งนาน" เสียเวลาฟรีๆ ไปสองชั่วโมง อีกนิดเดียวก็จะได้ดูพลุแล้วนะ
"ไม่อยากดูแล้ว คนเยอะขนาดนี้ กลัวออกไม่ได้ด้วย"
ผมเลยจำใจ ฝ่าฝูงชนออกมาจากที่นั่นก่อนเวลาอันควร และเนื่องจากคนเยอะสัสๆ ไอ้เคนก็เลยเดินนำและจับมือผมไว้ ให้ผมจับเสื้อมันอีกที เอาแบบไม่ให้หลุดจากกันได้เลย ผมเอาหน้าซุกหลังมันมุดๆๆ ออกไปจนเจอแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
แม่งไอ้สัด! กูจะไม่มาเหยียบที่นี่ตอนปีใหม่อีกเลย
ตอนซ้อนมอไซต์ออกมา เราแวะจอดรถดูจุดเกิดเหตุอีกที พอดีตรงนั้นพอมองเห็นไอ้ตรงที่เขาจัดงานอยู่หน่อยนึง ก็ได้ดูตรงนั้นแหล่ะครับ
"โคตรเฟลอ่ะ มีแค่นี้เหรอวะ พลุที่คอนโดยังจุดมากกว่านี้เลย" ผมเซ็งสุดชีวิต นึกถึงปีใหม่ปีก่อนๆ ที่พาเคนไปนอนคอนโดผมอ่ะ พลุจุดรอบทิศเลยนะ นานด้วย แต่นี่อะไร คนรอเป็นแสน แม่งมีไฮไลท์นิดเดียว
"เอาน่ะ อย่างน้อยปีนี้เราก็ยังได้มาเคาน์ดาวน์ด้วยกันนะ" มันพูดยิ้มๆ ตาหวานเยิ้ม
"เสียเวลานอนชิบ พลุอบต.ยังอลังการกว่านี้ไหม" ดูถูกสุดขีดครับ ก็ผมยังเซ็งไม่หายอ่ะ แต่เห็นมันมองแบบนั้นก็อารมณ์ดีขึ้นหน่อยนึง
"งั้นรีบกลับไปนอนกัน" น้ำเสียงกระตือรือร้น+สายตาหื่นกามแม่งมาเต็ม ผมเลยพูดดักไว้ก่อน
"นอนอย่างเดียวนะเว้ย เหนื่อยแล้ว วันนี้เดินทั้งวันโคตรปวดขาอ่ะ" ไปเดินช้อปกันตั้งแต่เที่ยงแล้วครับ
"ปวดตรงไหน เดี๋ยวนวดยาให้ไหม?"
"นวดให้อย่างเดียว ไม่นาบได้ป่ะ" หน้ามันงอเหมือนเด็กโดนขัดใจ แต่แบบ...ปวดขาจริงครับ โดนยกอีกทีนี่ เดี้ยงแน่
"เหนื่อยแล้วจริงๆ ไหน พรุ่งนี้อยากไปไหน? อยากกินอะไรบอกเลย" ไอ้เคนทำหน้าเศร้า เบ้ปาก ส่ายหน้า คือคิดว่าน่ารักหรือน่าถีบ? แหม่ แฟนผมก็ต้องน่ารักดิ
"ก็ได้ๆ" เซ็งมัน ต้องยอมตลอด ไอ้เคนเริ่มยิ้มได้ หน้าบานแหล่ะทีนี้ แต่ผมเคาะปากเบาๆ เป็นนัย มันเลิกคิ้วหน้าตางงๆ ไม่รู้แม่งคิดอะไรอยู่ หันซ้ายหันขวาทันที
"ปากช่วยนะ" มันร้องครางแบบจะไม่ยอม แล้วก็ทำเสียงนะๆๆๆ เอามือลูบหัวไหล่ผมอ้อน
"จะเอาไม่เอา ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา"
"อย่าดุดิ ยิ้ม ไหนยิ้มหน่อยเร็ว ยิ้มให้ดูหน่อย" ไม่เจอกันแป้บเดียวทำไมทำตัวปัญญาอ่อนจังวะ คือก่อนหน้านี้มันมาหาผมครับ ผมก็พามันเที่ยวจัดเต็มไปสามวัน ไอ้พี่ที่ทำงานก็อยากรู้อยากเห็นเรื่องผมเหลือเกิน บังคับให้พาไอ้เคนไปเจอให้ได้ เขาจะเลี้ยงข้าว เลี้ยงต้อนรับเพื่อนผม...
ขี้เกียจจะขัด เพราะเลี่ยงมาหลายครั้งแล้วเวลาที่มันมาหาผม ก็เลยพาไปเจอสักหน่อย
ลับหลังไม่รู้แหล่ะว่าเขาจะวิจารณ์มันว่ายังไงบ้าง ไม่ได้สนใจมาก แต่พี่ๆ เขาก็ต้อนรับอย่างดีครับ
แต่แอบได้ยินเขาคุยกันนิดนึง บอกว่า
'เพื่อนไอ้พุนี่แหม... ใช้ได้นะ' เป็นทำนองชื่นชมครับ ก็แอบรู้สึกดีนิดนึง
แต่อยากจะฆ่าก็ตอนที่ไอ้พวกพี่ๆ ที่รักจะพาไอ้เคนไปตีหรี่อ่ะครับ ผมรีบบอกเลย
"โห พี่ หน้าอย่างมันไม่ต้องพาไปหาหม้อหรอก มันมีหม้อส่วนตัวไว้ใช้แล้ว"
"ไอ้พุ คนเรานะ กินของเดิมซ้ำๆ ไม่เบื่อเป็นไปไม่ได้ มันต้องไปหารสชาติอย่างอื่นบ้างดิวะ พี่ดูท่าแล้วเพื่อนเอ็งน่าจะชอบนะ เมื่อกี้นี้ยังบอกเลยว่าอยากไปต่อ"
"ตรงไหนวะพี่ แค่ไอ้เคนบอกว่าอยากไปฟังเพลงต่อเนี่ยนะ" แล้วบอกเลย มันพูดรักษามารยาทเฉยๆ เหอะว่ะ
"อย่าๆ พี่ดูออก เห็นท่าทางนิ่งๆ แบบนี้เซ็กส์จัดชัวร์ พี่ฟันธงเลย ถ้าไม่ถูกนะ ไปตีหัวไอ้XXXได้เลย" อึ้งครับ เงียบแดกไปเลยผม ไปต่อไม่ถูกเลย
แต่เอาเข้าจริง พวกพี่ๆ ที่รักก็แค่พูดลองเชิงไอ้เคนเล่นๆ ครับ ไม่ได้จะพาไปจริงหรอก แค่กินเหล้ากันธรรมดา พาชี้ชวนให้แซวเด็กเล่นมั่งไรมั่ง แต่อย่างไอ้เคนหรือจะชอบผู้หญิง หึหึ
หลังจากคืนอันเร่าร้อน...ช่วยที่รักผมให้สบายใจสบายตัวไปแล้ว ผมก็หลับเป็นตายตื่นสายโด่งนู่น เคนปลุกเป็นล้านรอบผมก็ยังไม่ตื่น จนมันไปซื้อข้าวกลับมาให้ ผมก็ยังไม่อยากตื่น จนมันเลิกปลุกนั่งเหงาหงอยรออยู่หน้าทีวี ผมสงสารเลยอาบน้ำแต่งตัวกินข้าว เตรียมไปทริปวันนี้กัน ซึ่งมันบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าอยากไปไหว้พระ 9 วัด
"เอา 10 วัดเลยไหม?" ผมนี่ก็ยังเล่นมุกเดิมได้อีก
"เอาสิ ยิ่งเยอะยิ่งดี" จุดหมายปลายทางคือวัดในเกาะรัตนโกสินทร์ครับ ตอนแรกว่าจะขับรถไป เพราะกลัวร้อน แต่เอาเข้าจริงอากาศกำลังดีไม่ร้อนมาก ไอ้เคนเลยพาซิ่งมอไซต์
เพราะออกเกือบเที่ยง ก็เลยไปได้แค่ห้าวัด แถมทำมันอารมณ์เสียเรื่องนัท (ฟันเหล็ก) ด้วย
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า...ผมกับพี่นัท(ฟันเหล็ก)อ่ะ คุย FB กันมานานแล้วครับ นานจนลืมน่าจะเกือบปีได้มั้ง เขาทักมาใน FB ผมก็ตอบ เขาไม่ได้คุยกับผมมาชาตินึง อยู่ๆ มาทักก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน แต่เราคุยปกติทั่วไปเหมือนเพื่อนผมคนอื่นๆ นั่นแหล่ะ บางทีพี่นัทส่งสติ๊กเกอร์มาทุกวันจนผมรำคาญไม่ตอบไปเลยก็มี
จนปีใหม่ปีนี้ที่ผมกลับกรุงเทพฯ เขาก็ถามผมว่าคิวเต็มยัง จะไปเที่ยวไหน นัดใครไว้บ้างยัง?
ผมก็บอกว่ายังไม่ได้นัดใครจริงจังเลย
เอาตรงๆ เพื่อนผมพอรู้ผมกลับมาก็จะนัดมาเจอหลายคนอยู่ แต่ไม่ได้เจาะจงวันเวลาชัดเจน
ผมกะว่าปีนี้ไม่อยู่กับใครและ อยู่กับไอ้เคน อยู่กับครอบครัวผมก็แทบไม่มีเวลาจะไปเจอใคร เลยบอกพี่นัทไปอีกว่า
"ที่จริงนัดพ่อเอาไว้อ่ะพี่" เคนอ่ะพ่อผมเสมอ พ่อทุกสถาบันเลยมันอ่ะ
"งั้นก็ไปเที่ยวกับพ่อเหอะ" เขาบอก
พอมาถึงกรุงเทพฯ เขาก็ทักแชตมาอีกว่าสรุปว่างไปเจอเขาไหม เขาอยากให้ผมพาไปเลี้ยงขนม 555
ขำเหอะ พี่นัทจริงๆ เขากวนตีนผมอยู่บ่อยๆ แต่จะกวนแบบมุ้งมิ้งน่ารักนะ เคยเล่าให้ฟังว่ามีคนแก่ทักว่าเป็นผู้หญิงเพราะผมยาวด้วย แล้วก็ดีใจที่ปีนี้ไม่เจอทักว่าเป็น ญ แล้ว
หึหึ ใครว่าผมเคะ สาวแตกนะ อิมเมจผมไม่ใช่แนวนั้น เคยบอกแล้วคนที่มาชอบผมส่วนมากนี่กวางนะ (เกย์รับน่ะ) ไม่ใช่เก้ง มีรุกไม่กี่คนหรอกที่หลงเข้ามา ผมไม่นุ่มนิ่มนะบอกเลย จนบางทีไอ้เคนยังบ่นว่าทำตัวให้มันน่ารักหน่อยดิว้า... บางทีก็บอกว่าทำตัวให้สมกับเป็นภรรยาหน่อยดิว้า...
ผมก็เป็นตัวผมแบบเนี้ย ถ้าไม่เถื่อนมึงจะชอบกูเหรอ?
ไอ้เคนมันเป็นคนนิสัยผู้หญิงอยู่นิดๆ คือเยอะ เยอะไปซะทุกเรื่อง
แต่ผมเป็นคนชิว... เรื่อยเปื่อย ง่ายๆ
เวลาไปช้อปปิ้งรอไอ้เคนซื้อของนะ กว่าจะเลือกได้ นานอยู่นะ แม่งสุดท้ายไม่เอา...
แต่พอผมจะไปช้อปที ผมมีเป้าหมาย เดินตรงไปซื้อเลย จบกลับบ้าน ไม่มามัวเลือกๆ อยู่ เสียเวลา
วันสุดท้าย ไหว้พระครบ 9 วัดพอดี อยากแถมวัดที่ 10 แต่บังเอิญ วัดพระแก้วปิดก่อน ก็เลยอด อิ่มบุญกันไปครับ
สุดท้ายไปนั่งดูวิววัดอรุณฯ กัน ลมเย็นๆ โชยมาสดชื่นดี
"ตกลงเรื่องพี่นัทว่าไง? บอกไปยังว่ามีแฟนแล้ว" เคนยังไม่จบครับ
"บอกตั้งนานและ แต่คุยกันแบบพี่น้อง ไม่มีสาระอะไรเลย ไม่เชื่อลองอ่านแชตก็ได้อ่ะ" ผมส่งมือถือไปให้มันเช็ค มันก็ดันเช็คจริงซะงั้น
ผมไม่มีใครเลยนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เหอะ เบื่อๆ อ่ะ อยากมีโลกส่วนตัว แต่พอได้เจอเคนก็อยากมีโลกของเราไปนานๆ เหมือนกัน ไม่อยากทำงานไม่อยากทำอะไรเลย แต่มันเป็นไปไม่ได้ ผมมีธุรกิจเล็กๆ อยู่ที่โน่นอ่ะครับ กำลังไปได้ดี เลยยังไม่มีแพลนกลับกรุงเทพฯ เลย อีกอย่างเบื่อเมืองหลวง เบื่อรถติด ไม่อยากอยู่แล้วด้วย
"แทคนี่ใคร ทำไมคุยอะไรกันนักหนาเนี่ย" มันไล่อ่านทุกคนเลยเหรอวะ!?
"เพื่อนตอนมหาลัยไง ทำงานด้วยกันอยู่" ที่มีเรื่องกันมันมาระบายขอโทษผมแล้วนะครับ ไม่ได้ติดใจไรมาก มีผลประโยชน์ร่วมกันเลยพอให้อภัยกันได้ เหอะๆ
"เคยนัดเจอกัน?"
"อืม ก็ทำงานนอกด้วยกันอ่ะ" ไม่ต้องทำไรมากก็ได้ตังค์แล้วครับ จริงๆ ก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างอยู่ แต่ผมไม่อยากคิดไปเองหรอก เอาตรงๆ มันเคยส่งของทางไปรษณีย์มาให้ผมหลายอย่าง ถ้าไม่นับกระดาษอาร์ตที่มันให้ปริ๊นท์ส่งลูกค้านะ มันเคยมา จว.ที่ผมอยู่ เพื่อมาคุยงานกับลูกค้าด้วย ก็พามันไปเที่ยวเทคแคร์ปกติ แต่มันไม่ให้ผมออกตังค์เลยสักบาทเนี่ยดิ บอกว่าเลี้ยงอัดฉีดหุ้นส่วน แม่งอยากกินไรมันเลี้ยงหมด ขอแค่อยู่เป็นเพื่อนมัน คุยเรื่อยเปื่อยกับมัน แล้วก็ทำงานกับมัน มันจะให้ผมออกไปทำงานกับบริษัทมันด้วยนะ แต่ผมไม่เอา
คือรู้ว่าไอ้แทคหาเงินเก่งมาก เพื่อนน้อย เพราะไปก่อเรื่องเหี้ยๆ ไว้เยอะ มันคงเห็นผมเป็นคนชิวมั้ง เลยอยากมีผมไว้เป็นเพื่อน ก่อนหน้านี้คุยกันบ่อยจนผมแทบบ้าเลยครับ เพราะทำโปรเจคใหญ่ด้วยกัน จริงๆ เรื่องงานแม่งไม่เท่าไหร่หรอก แต่เรื่องไร้สาระนี่กินเวลาไปมากจนบางทีก็รำคาญ จนมาตอนหลังๆ นี้มันเงียบๆ ไป ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยนึงนะ แต่มันก็ยังส่งของมาให้อยู่นะครับ มีคนเคยถามมันด้วยนะ มันก็มาเล่าให้ฟัง
เขาถามมันว่า ผมกับมันเป็นแฟนกันรึเปล่า? มันก็ขำๆ นะครับ ไม่รู้ไปทำอะไรให้คนไปคิดกันอย่างนั้นได้ โคตรงง
"คนถามมันเป็นเกย์ไง สงสัยเกย์ดาร์จะทำงาน" ไอ้แทคพูดขำๆ ตอนเจอกันที่กรุงเทพฯ ช่วงหนึ่งที่ผมกลับมาเยี่ยมบ้านแล้วนัดคุยงานกัน
"แล้วมึงตอบเขาว่าไง?"
"กูก็ตอบไปว่า...เพื่อนดิพี่ เพื่อนกันตอนเรียนมหาลัย... มันเป็นเกย์ไง มันเลยคิดได้ แต่แหม มันก็คิดได้เนอะ เหมือนแฟนกันตรงไหนวะ น้ำพุออกจะแมน"
"ประชดกูป่ะเนี่ย"
"แมนดิ มีแฟนเป็นผู้ชาย แม่งแมน x2 อยู่แล้ว" มีช่วงนึงไอ้เคนงอนผมเรื่องพูดจาไม่เข้าหูสักอย่าง ผมไปบ่นให้ไอ้แทคฟังด้วย มันก็ให้ผมเล่าละเอียดเลยนะ บอกว่าอยากวิเคราะห์ว่าคนอย่างผมอ่ะ เวลาคุยกับแฟน คุยแบบไหน พอผมบอกมันด่าเลยครับ ว่าผมคุยกับไอ้เคนโหดไป ห้วนไป ถ้าเป็นมันเจอแฟนพูดคำแบบนี้มันเงิบนะ ผมไม่อยากบอกหรอกว่าไอ้เคนมันชินแล้ว ผมไม่ค่อยพูดหวานๆ กับมันหรอก ไม่ชอบของเลี่ยน ยกเว้นตอนผีเข้าก็จะอ้อนมันแบบตลกๆ เฮฮามั่ง แล้วแต่อารมณ์
นี่เคนยังไม่รู้นะว่าไอ้แทคเคยจีบผม ถ้ารู้อาจจะโดนเขม่นมากกว่านี้
ทำไงได้ล่ะครับ ก็ทำงาน ได้ตังค์ด้วยกัน มีมันผมก็สบายไปเยอะอยู่ จะใช้ไอ้โมก็เรื่องมากเหลือเกิน ทำงานด้วยกันกัดกันทุกที ผมทำกับไอ้แทคดีกว่าอ่ะ
ลืมบอก เคนจบโทนานแล้วนะครับ ผมไม่ได้ไปรับปริญญามันหรอก ติดงานเหอะ เลยไม่รู้จะเล่าอะไร
พี่ซีก็ยังหวานกับแฟนเด็กคนเดิม... น่ารักมุ้งมิ้งไม่อายสื่อ เขา-ตัวเองกันอยู่นั่นแหล่ะ เหม็นสาบกลิ่นความรักโรแมนติกเห้ๆ
คนสุดท้ายที่ผมทราบข่าว... พี่นัท(เถื่อน) ตอนนี้ย้ายประเทศ ไปทำงานเมืองนอกแล้วนะครับ
เห็นใน FB ถ่ายรูปกับแฟนด้วย... หวีดหยองกันสัดๆ คือเห็นหน้า Feed ทีไร ผมแม่งเซ็งจิต อิจฉาทุกทีอ่ะ
แฟนเขาเป็นผู้ชายครับ ก็น่ารักดีอ่ะ น่ารักกว่าผม (คิดว่านะ) คือหน้าตาอย่างไอ้พี่นัทมีแฟนน่ารักขนาดนี้แม่งบุญวาสนามากอ่ะ ตอนนี้คงอยู่ดีมีสุขกันแล้วมั้ง ลืมผมไปเลยเนอะ
แล้วผมจะไปอิจฉาคนอื่นเขาทำไมวะ คงเพราะผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนคู่อื่นมั้ง
ไม่รู้ดิ ก็ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ อ่ะ เคนก็กำลังอยู่ตัวกับงานของมันเหมือนกันให้ทำไง มันก็คงไม่อยากมาเริ่มต้นใหม่ที่ ตจว.สักเท่าไหร่หรอก สองปีแล้วยังอยู่มาได้ ก็ไม่เห็นจะรักแท้แพ้ระยะทางตรงไหน เอาวะ อดทน
ก่อนกลับ ผมอยากนั่งรถเมล์เล่นมั่ง เปลี่ยนบรรยากาศ จากแถวสนามหลวงนั่งไปข้าวสาร ไม่ไกล พอเดินเล่นหาไรกินเสร็จขากลับไปเอารถพอดีมันไม่มีที่นั่ง เราสองคนก็ยืนโหนรถเมล์อยู่ หนึ่งในผู้ร่วมชะตากรรมมีเด็กผู้ชาย ไม่ม.ปลายก็เพิ่งขึ้นปีหนึ่งล่ะวะ ดูจากหน้าตาและทรงผม พอดีมีคนลง 1 ป้าย ไอ้เด็กนั่นมาสะกิดไหล่ผมบอก
"น้องๆ มานั่งไหม?" ผมมองหน้ามัน แล้วมองที่นั่งว่าง
"ไม่ครับ ไม่เป็นไร" มาเรียกกูน้อง เดี๋ยวเหอะมึง
"นั่งดิครับ" มันยังตื๊อ ไมวะ กูงงมาก หน้าไม่ได้เด็กขนาดนั้นมั้ง ว่างก็นั่งเองดิ แล้วมีเด็กกว่ามัน ม.ต้น ยืนอยู่แถวนั้นด้วยไม่เรียกล่ะ?
"ไปนั่งไป" เสียงไอ้เคนบอกครับ มันดันหลังผมไปเบาะนั้น เสร็จแล้วก็เอามือจับราวบนเก้าอี้ กับราวบนหัวดักไว้ตรงเก้าอี้ผมเลย
เสร็จแล้วมันก็หันไปจ้องหน้า ไอ้เด็กนั่นแม่งก็จ้องกลับเหมือนกัน แต่หน้าเจื่อนๆ แล้วที่เวรกว่านั้นแม่งเสือกลงป้ายเดียวกัน
"ถ้าไม่จบนะ ต่อยแม่งจริงด้วย" ไอ้เคนบ่นครับ เก่งไม่เข้าเรื่อง
"บางเรื่องอ่ะ ปล่อยวางมั่งเห้อ" ผมก็ไม่เห็นว่าเขาจะอะไรมากหรอก มันคิดไปเอง แค่บังเอิญลงป้ายเดียวกันเดินมาทางเดียวกันเฉยๆ
ทีเรื่องของมัน มีผู้หญิงเดินตามตั้งแต่สยามยัน CTW อันนี้ยังดูจงใจมากกว่าอีก ผมยังไม่คิดมาก แม่งแอบฮาด้วยซ้ำเวลาเห็นมันหงุดหงิดงุ่นง่านเวลาตกเป็นเป้า แล้วถ้าไม่นิยายมากนะ เคยมีโมเดลลิ่งมาแจกนามบัตรมันด้วยนะ แต่ไอ้เคนทำไงรู้ไหมครับ มันยกมือกันหน้าแล้วเดินหนีอย่างรวดเร็ว 555 เสียมารยาทสุดๆ ทิ้งผมไว้เลยอ่ะ แต่มันฮาจริงๆ แฟนผมนี่ก็ไม่ใช่ขี้ๆ นะครับบอกเลย มีแต่คนอยากรู้จักมัน ถ้าไม่ตั้ง private ในโซเชียลไว้นะ ผมว่าผมแย่แน่ ดีที่นิสัยมันไม่ได้แจกยิ้มง่ายแบบผม ไม่งั้นผมนี่ต้องตามหวงแทบไม่ทัน ดีแล้วล่ะครับ ที่แฟนผมมันเข้าถึงยากขนาดนี้ อิอิ
H
ตื่นตอนเช้า คิดถึงกันบ้างไหม...? (เพลงบอกอายุ อิอิ) HNY 2015 ทุกคนค่ะ :pig3:
น้องเทนหายเข้ากลีบเมฆไปไหนฟร้าาาา
อัพเดทแบงค์อีกคนก็ได้ มันส่งไลน์ สติ๊กเกอร์ HNY ให้พุแล้วบอกคิดถึงด้วยนะ แหม... แถมนัดน้องพุ แล้วเขาไม่ว่างด้วยนะ (กำ) อดเจอค่ะ! :hao5:
-
Happy New Year จ้า :mc4:
พุเคน ยังน่ารักเหมือนเดิม ให้ดีอยากให้มาอยู่ด้วยกันมากกว่า
ตอนนี้ได้อัพเดทข่าวคราวคนอื่นๆ ด้วย พี่ซี พี่นัท มีแฟนกันไปซะแล้ว แต่ก็ดีแล้วแหละ
รอติดตามอ่านอยู่เรื่อยๆ :pig4:
-
:L2: :L2: :L2:
ขอให้รักของน้องพุ&น้องเคนยืนยงตลอดกาล
Happy Happy Happy
:L1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอพรให้คุณโบว์มีแต่ความสุขนะคะ ขอให้เคนและพุรักกันไปนานๆ
อย่าไปอิจฉาเขาเลยลูก มีเคนเป็นแฟนทั้งคนก็วิเศษสุดๆ แล้วจ้า ชอบเคนตรงที่รักมั่นคง รักหนักแน่นนี่แหละ
-
ยาวจุใจเลยทีเดียว
ฮอตทั้งคู่แหละ ไม่ต้องเกี่ยงกันหรอกคู่นี้ :-[
สวัสดีปีใหม่นะคะ
:mew1:
-
ขอให้เคนกับพุรักกันไปนานๆ
-
ปีใหม่นี้มีเรื่องอัพเดทเยอะเลยนะคะ :mew3:
แต่พุกับเคนยังน่ารักเหมือนเดิมเลย :man1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
น้ำพุกับเคนยังเนื้อหอมเหมือนเดิม
เรื่องห่างกันเพราะอาชีพการงานนี่ไม่ใช่แค่คู่เราหรอกนะ อดทน บริหารเวลาให้ดี
และที่สำคัญไม่ว่อกแว่ก ซื่อสัตย์ต่อกันทั้งต่อหน้าและลับหลัง
-
///
จะเป็นมะเร็งตายก็งานนี้มั้งครับ
พักนี้ผมเครียดสัดๆ ทั้งเรื่องคน-เรื่องงาน
ปกติแทบไม่สูบบุหรี่เลย ทั้งที่ซื้อแบบใหม่ๆ มาลองหลายซองอยู่
อย่างที่เคยบอกว่าไม่ชอบดูดให้ใครเห็น เคนก็ไม่รู้ ผมซ่อนแทบตาย
งานผมมีปัญหานิดหน่อย เสือกเป็นหมากให้เขาเดิน เลยรู้สึกเหี้ย ถึงเหี้ยมากเลยชีวิตกู เล่าให้เคนฟังเหมือนกัน มันบอกให้ลาออกอีกแล้ว -*-
ผมเล่าไม่หมดอ่ะบางเรื่อง บางทีมันก็อธิบายยาก
โดยเฉพาะเรื่อง ผญ. จะเล่าก็... ยังไงๆ อยู่
ผมว่า... ผมโดนสโตกเกอร์อีกแล้วว่ะ T T ยิ่งโคตรเกลียดอะไรแบบนี้อยู่ด้วย
ผมต้องลงทุนไปซื้อหูฟังแบบตัดเสียงรบกวน 95% เลยนะ จะได้ไม่ต้องได้ยินที่เขาพูด
สโตกเกอร์นะ มันจะไม่ค่อยเข้ามาคุยมากหรอกครับ
แต่มันจะตามๆๆๆ แทบทุกที่ จนผมหลอน
และที่หลอนที่สุดคือเขาเดินอ้อมระเบียงชั้นสองจากอีกฝั่งมาเพื่อยืนดูผมทำงานห้องข้างล่าง
มันจะไม่แปลกนะ ถ้าระเบียงนั้นจะมีคนเดินไปมาบ้าง
แต่แม่งไม่มีไงครับ เพิ่งเห็นเขาเดินมาตรงนี้คนแรก
แล้วผมเงยหน้าไปเจอเขายืนมองผมอยู่ตรงนั้น
รู้เปล่าผมหลอนแค่ไหน?
พักเที่ยงแม่งก็มาดักรอดูผมว่าขับรถไปกับใคร
ไอ้ที่รอแม่งก็แดดร้อนด้วยนะ
พอจะเดินไปติดต่องานแผนกอื่น แม่งก็เดินตามไปแอบดูอีก
เอาเป็นว่า ตรงไหนที่ไม่คิดว่าจะเจอ แม่งเขาจะอยู่ตรงนั้น
ผญ. อีกคนก็มาตามตื๊อ อุตส่าห์ขับรถไปกินข้าวกับเพื่อน ไกลมากหลายสิบโล ไม่คิดว่าจะตามมา เสือกตามเจอเฉย เพื่อนผมนี่แม่งสตั๊น
ส่วนผมก็เงิบแดก เสือกไปบอกคนอื่นอีกดิว่าเป็นผมเป็นแฟน -*-
บนโต๊ะอาหารก็ทำเหมือนผมเป็นง่อย เป็นเด็กเอ๋อตักอาหารเอง กินเองไม่เป็น
ไอ้เคนแฟนกูยังไม่ขนาดนี้ -*-
คนประเภทนี้ยิ่งหนียิ่งตามไงไม่รู้ดิครับ มีลูกมีผัวแล้วด้วยนะที่สำคัญ
ตามผมฉิบหาย ตามจนอึดอัดนะบางที ผมรู้ตัวว่าผมเริ่มเครียดมากละ แต่ยังต้องอยู่ทำงานที่เดียวกัน ผมจะทำไงดีวะเนี่ย?
จะไปฟ้องผัวเขาเหรอครับ? ผัวเขาอยู่ ตจว.
แล้วลักษณะสโตกเกอร์นี่มันเป็นความรำคาญทางสายตา แต่ส่งผลต่อจิตใจผมค่อนข้างมากเลยนะ เกิดเป็นคนหล่อนี่แม่งโคตรน่าสงสาร... หล่อไม่ถูกวิธีก็เป็นแบบนี้ล่ะ -*-
อาทิตย์ก่อนแม่งทนไม่ไหวกลับบ้านไปพักใจเลยนะ ไปเจอพ่อแม่ ไปเจอไอ้เคนบ้าง ก็ดีขึ้นหน่อยนึงครับ แต่ความเครียดมันตามผมมาถึงบ้านด้วยเนี่ยดิ
แล้วตอนไอ้เคนไปทำงาน น้องเทนมาจากไหนไม่รู้ ผมไม่เจอมันนานแล้ว เห็นว่าไปอยู่หอกับเพื่อน เคนเลยยึดคอนโดคนเดียว
ตอนนั้นผมนอนหลับอยู่ บ่ายแก่ๆ เห็นจะได้ อยู่ๆ ก็มีคนมาดึงขาสองข้างออกจากโซฟา ตามด้วยกระชากข้อมือสองข้างให้ลุกขึ้น
“ตื่นๆ”
“อะไร....คนจะหลับจะนอน” ผมง่วงมาก แต่ด้วยแรงดึง + เสียง + ถ่างตามาดูหน้าได้หน่อยนึง รู้ว่าเป็นไอ้เทนก็ไม่อะไร เดินหลับตาตามมันมาที่โต๊ะอาหาร
“กินข้าว” ปลุกกูมาแค่นี้ ไอ้บ้าเอ๊ย ผมนั่งหลับตาอยู่บนเก้าอี้พักนึง
“เร็วๆ เดี๋ยวมันเย็นก่อน อุตส่าห์ซื้อมาให้” กับข้าวมันก็ไม่ได้เวอร์วังอะไร อาหารพื้นๆ พวกต้มยำ ผัดผัก ยำวุ้นเส้น
ข้าวไอ้เทนตักให้แล้ว
ผมก็กินๆ ไป โดยมีมันนั่งฝั่งตรงข้ามมองดูผมกินอยู่
“เป็นไง พอใช้ได้ไหม?”
“อืม” ไม่รู้จะคุยไรกับมัน ไม่อยากถามด้วยว่ามาได้ไง และรู้ได้ไงว่าผมมา
ผมไม่อยากคิดไรมาก
แค่ไอ้ที่หนีมาก็เต็มกลืนแล้ว
“ไปตัดผมเป็นเพื่อนหน่อยดิ” ไอ้เทนมันชวน ผมชักสีหน้าใส่มัน
“ไปเองดิ”
“ใจดำว่ะ ว่างไม่ใช่ไง? งั้นกับข้าวที่กินไปคายออกมาเลย” ไอ้สัดทวงหนี้กูซะงั้น ผมนิ่งเงียบ
“ตัดทรงไรดีวะ ร้านไหนดี?” เห็นมันอะเลิร์ท ผมเลยแนะนำมันไป ร้านที่เคยตัด แต่แม่งเสือกจะไปตัดในห้าง แล้วจะถามกูทำเพื่อ
วันแรกผมไม่ไป ไอ้เทนมาตื๊อผมจนวันสุดท้ายก่อนกลับ ผมเลยไปให้มัน จะได้หายว้อนท์ซะ
ห้างที่มันพามา ผมไม่ได้มาเดินเกือบปีได้แล้วมั้ง แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
แถมเสือกมาเจอคนรู้จักมันอีก มันบอกว่าแม่เพื่อนสนิทที่ม. เขาก็คุยทักทายกัน
แล้วยังไงไม่รู้หันมาถามว่าผมเป็นใคร เรียนอยู่ชั้นไหนแล้ว
ผมแอบขำในลำคอ พอแก้ตัวว่าทำงานแล้ว เขาก็ถามว่าผมเป็นหมอเหรอ?
ผมแม่งขำ เพิ่งมีคนแรกที่พูดแบบนี้ กูหน้าเหมือนหมอตรงไหนวะ
ป้าเขาก็เริ่มวิจารณ์หน้าผม ว่าหนังหน้าดีครับ จมูกโด่ง คิ้วคม ตาคมไรงี้ ศัลยกรรมรึเปล่า?
ผมแม่งขำอีกละ
“ของจริงหมดครับ ไม่ได้ศัลยกรรม ถ้าผมทำสงสัยหน้าผมเป็นกะเทยแน่ๆ” พูดจบป้าเขาหัวเราะใหญ่
ไอ้เทนมีเหน็บแนม
“ชอบใจอ่ะดิ มีคนชมว่าหน้าเด็ก”
“เออ”
“มีผัวเด็กด้วยใช่ป่ะ”
“เออ พี่มึงไง” ไอ้น้องเทนแยกเขี้ยวใส่ เคนมันเด็กกว่าผมนะอย่าลืม
พาไอ้เทนไปเปลี่ยนลุคเสร็จ ยอมรับมันหน้าตาดีนะ ก็หล่อกันทั้งบ้านอ่ะ แต่ผมหล่อสุด ผญ.ผมเยอะกว่าไอ้เคนนะพูดเลย
บางคนหล่อ+หยิ่งเกิน ญ.ไม่กล้าจีบ ไม่กล้าเข้าใกล้ก็มีนะ เช่น แฟนผมไง แล้วมันก็ไม่จีบใครด้วย นิ่งเป็นรูปปั้นแบบมันถ้าผมไม่เอา ใครจะเอา 555
ไม่ใช่แค่ผมไปหาเคน ไอ้เคนก็มาหาผมเหมือนกัน ช่วงสงกรานต์ มันบอกอยากมาเที่ยว ผมก็ตามใจ พามันแวะเที่ยวตามรายทาง จนมาถึง จ.ระนอง
ของขึ้นชื่อที่นี่ คือ บ่อน้ำพุร้อนครับ
มีทั้งแบบสาธารณะ ทั้งแบบเอกชน
ผมแนะนำนะ เข้าเอกชนไปเหอะ สะดวกกว่ากันเยอะ
ผมมาถึงสปาก็ค่ำแล้ว เขาปิด 3 ทุ่มมั้ง แต่มาถึงก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว เปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จ ก็เข้าไปแช่กันครับ (มันแยกชาย-หญิงนะ)
ตอนแรกก็พอมีคนบ้างนิดหน่อย ไอ้เคนลงไปแป้ปเดียว แดงไปทั้งตัวเลย เดี๋ยวนี้นะมันขาวกว่าผมแล้ว เคนมันนั่งทำงานแต่ใน office ส่วนผมตากแดดเป็นกรรมกร แม่เห็นแม่ยังบอกว่าดำขึ้น แต่แม่บอกดูดีกว่าเมื่อก่อน เพราะตอนนั้นแม่งขาวซีดยังกับศพ
เราแช่กัน ทั้งน้ำร้อนน้ำเย็น สลับไปมา เหลืออีกประมาณครึ่งชม. สปาปิด คนออกหมด เหลือผมกับมันสองคน ไอ้เคนขยับตัวจากในอ่างจากุชชี่มากอดคอผม แล้วมันก็เอาน้ำร้อนมาลูบหน้าผม
“ร้อนไหม จะขึ้นยัง?” รอยยิ้มมึงนี่นะ... ไม่ค่อยจะเยิ้มเลย
“ยังอ่ะ อยากแช่ต่อ เดี๋ยวให้เขามาไล่ก่อนค่อยไป” อิอิ
“เริ่มมึนแล้วว่ะพุ” ไอ้เคนเอาหัวมาซบไหล่ผม
“ไปแช่น้ำเย็นดิ เดี๋ยวก็เป็นลมหรอก” ผมเอามือลูบไหล่ แล้วดึงมันขึ้นจากอ่างน้ำร้อนไปนอนแช่ในน้ำเย็น บ่อน้ำเย็นมันจะเล็กกว่าบ่อน้ำร้อนครับ นั่ง 3 คนก็เต็มขาแทบจะเกยกันแล้ว
“มานั่งนี่มา” พอลงบ่อ ไอ้เคนดึงแขนผมไปนั่งซ้อนตักมัน
“เล่นไร จะเล่นหนังสดให้คนดูเหรอ?” ผมแกล้งถาม แกล้งเอามือเขี่ยนมมันด้วย ไอ้เคนยิ้มเอามือกดสะโพกผมบดกับเป้ามัน
“ครึ่งชั่วโมงไม่พออ่ะ”
“แล้วใครจะให้ทำ บ้าป่ะ” ผมรีบลงจากตักมัน กลัวมีคนเข้ามาเห็น แล้วแม่งก็มีเด็กเข้ามาเตรียมเก็บทำความสะอาดจริงๆ ดีนะลงมาทัน ไอ้เคนนั่งเซ็งสักพักมันก็ลากผมไปห้องซาวน่า
คราวนี้ล่ะ ไม่มีใครเห็นแน่ แต่แม่งร้อนเหอะว่ะ ก่อนเข้าไปมันหยิบผ้าขนหนูติดไปด้วย ตอนแรกก็สงสัย แต่พอเจอล้วงเจอควักเท่านั้นแหล่ะ นิพพานเลยกู
ไม่ได้ทำถึงขั้นนั้นนะครับ ไงก็กลัวคนเปิดมาเจออ่ะ เกรงใจ กลับมาจบที่โรงแรมดีกว่า
“ไม่อยากให้ไปเลยอ่ะ” ผมอ้อนเคน อยากให้มันอยู่นานๆ แต่มันก็ลางานมาอยู่กับผมหลายวัน รวมหยุดยาวด้วยก็ 10 กว่าวัน แต่ไม่เบื่อนะ คิดถึงจะตาย
“ไม่อยากไปเหมือนกัน แต่พอพุไปทำงาน แล้วให้เราทำไรล่ะ อยู่ห้องเฉยๆ ก็เบื่อ นี่ก็ซักผ้าทำความสะอาดอะไรให้หมดแล้ว” เห็นใจมันเหมือนกันว่ะ แต่ผมรู้สึกหน่วงในอกอ่ะ พอรู้ว่ามันใกล้จะกลับ
“เคนจะกลับวันไหน?”
“พรุ่งนี้ก็ได้”
“โห ทำใจไม่ทัน”
“งั้นอยู่ต่ออีกสองวัน หาตั๋วให้ด้วยละกัน”
“ฮือ ไม่อยากให้ไป” กอดคอมันแน่นเลยทีนี้ คิดถึงเว้ยยย
“อยากมาอยู่เอง เลือกเอง อย่างอแงดิ คิดว่าเราไม่เสียใจเหรอ” มันลูบหัวผม กอดตอบ
นั่นดิ ทำไงได้ เลือกเอง บางทีผมก็ชอบการอยู่คนเดียวมากกว่า พวกติ๊สแตกอ่ะครับ ตอนไปอยู่กับมันที่คอนโดมันบ่นผมทุกวัน ผมก็ฟังเฉยๆ เข้าใจว่ามันคงไปเก็บกดจากอะไรมาสักอย่าง
ถึงมันจะบ่น แต่ของกินไม่เคยขาดครับ บางอย่างไม่อยากกินมันก็ยัดเยียดให้ผมกินจนได้ นั่งเล่นเกมส์มันก็เอาผลไม้ เอาน้ำมาเสิร์ฟ แฟนผม...ประเสริฐสุดไหมละ
เก้ง กวาง กระซู่ ชะนี กูปรี กี่คนมาล่อผมก็ไม่เอา อยากถีบไปไกลๆ ด้วยซ้ำ นี่ยิ่งคิดยิ่งรำคาญไม่หาย สวยมากด้วยนะคนนี้...
H
ไม่หายคิดถึงเลยนะคนนี้.... กระซิกๆๆๆ :mew6:
-
อยากให้พุกลับมาอยู่กรุงเทพฯ กลับมาอยู่ใกล้ๆ เคน จะได้สวีตหวานให้เราอิจฉา แต่...เพราะความติสต์แตกของน้อง คิดว่าคงยาก ไม่ใช่อะไร อยากให้มาอยู่ให้เคนปกป้อง เพราะน้องน่ารักไง อยู่คนเดียวเดี๋ยวมีคนคิดร้าย แค่นี้ก็มีทั้งสตอล์กเกอร์ กับหญิงที่หวังจะเคลม เฮ้อ ดีหน่อยที่เคนมั่นคง ไม่ต้องกลัวว่าจะนอกใจ
ขอบคุณคุณโบว์มากค่ะ ที่มาต่อให้
-
คิดถึงทั้งพุ เคน น้องเทนเลย อยากให้พุกลับมาทำงานกรุงเทพอ่ะ
ฮา อันนี้ => บางคนหล่อ+หยิ่งเกิน ญ.ไม่กล้าจีบ ไม่กล้าเข้าใกล้ก็มีนะ เช่น แฟนผมไง แล้วมันก็ไม่จีบใครด้วย นิ่งเป็นรูปปั้นแบบมันถ้าผมไม่เอา ใครจะเอา 555
ขอบคุณที่มาต่อให้อ่านนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
เกิดเป็นคนหล่อก็อย่างนี้แหละ ต้องทำใจ มีแต่คนอยากจะเข้าหาตลอด55
จริงๆก็อยากให้พุกลับมาอยู่กับเคนนะ แต่อยู่ห่างกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
เป็นการพิสูจน์ความรักไปในตัว ว่าระยะทาง ความห่างไกล ไม่มีผลต่อรักแท้ที่มีให้กัน
รักกันแบบนี้ไปนานๆนะ ^^
-
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
คิดถึงจัง น้องน้ำพุ+น้องเคน
พออ่านแล้วก็หายคิดถึงนิดหนึ่ง
ถ้าว่างก็มาต่อนะ
ปล.ไม่มีคำแนะนำสำหรับ stalker เซ้งกับคนแบบนีั :เฮ้อ: :m16: :m31:
ปล.1 น้ำพุดูและหางานที่กรุงเทพไว้บ้างซิ
รักนะ
-
คิดถึงงงงงงงง :hao7:
-
คิดฮอดหลายเด้อค่า :กอด1:
-
จริงๆเราเฟบเรื่องนี้ไว้ในมือถือนานมากกกก แต่เพิ่งได้อ่านเมื่อวาน 5555555
ตอนแรกกะจะอ่านไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายคืองอมแงมมาก เมื่อวานเลยนอนไปเกือบตีสี่ //มีเรียนเช้าด้วย :laugh:
คือติดแบบ ติดมากกกก ชอบพุมากๆ น่ารักก
ตอนแรกเรานึกว่าพี่จ้าวจะมามีบททีหลัง แต่สุดท้ายไม่มีเลย 555
จริงๆตอนแรกเราเชียร์เคนมาก ตอนทะเลาะกันหนักๆก็เชียร์ เราสายยันเดเระอ่ะ :-[
ร้องไห้ตามตอนเลิกกันรอบแรก แล้วก็ร้องไห้อีกรอบตอนคืนดีกัน
อินมากบอกเลย 5555555555
เราชอบฉากตอนที่พุพูดความจริงให้เคนฟังอ่ะ ตอนที่ไปห้องโม ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่อ่านหลายรอบมาก 55555
(จากใจเราว่าจริงๆพุก็รักเคนอยู่แต่ไม่รู้ตัว เราหมายถึงก่อนเลิกกันนะ ไม่งั้นพุไม่คบกับเคนเป็นปีๆหรอก)
พี่ซีเราเฉยๆ ไม่เชียร์เท่าไร แล้วโครตไม่ชอบเลยตอนที่พี่ซีมานอนกะพุตอนกลับไปคืนดีกะจูนแล้ว
มันให้อารมณ์แบบพี่ซีหวงก้างอ่ะ ถ้าเราเป็นพุตอนนั้นบอกเลยว่ากระทืบทิ้ง :fire:
ตอนที่ซื้อของมาให้ก็ไม่ชอบ มันเหมือนพี่ซีจะซื้อพุคืนมาด้วนเงินอ่ะ
เอาเป็นว่าเราไม่เชียร์พี่ซีค่ะ :katai4:
มาที่พี่นัท เราชอบพี่เค้าอ่ะ ดูเป็นคนสปอร์ตๆ เป็นผู้ใหญ่มากกก คือมีเหตุผล
ตอนแรกเราคิดว่าพุจะเลือกพี่นัทนะ แต่สุดท้ายก็เลือกเคน
จริงๆเลือกเคนอ่ะดีแล้ว เพราะเรากลับไปอ่านอีกรอบมาก (ที่นอนตีสี่เพราะอ่านไปสามรอบ 5555)
แล้วพี่นัทให้ความรู้สึกของที่ปรึกษามากกว่า
ไม่ใช่กิ๊กนะแต่ว่าให้ความรู้สึกแบบ ถ้าพุมีปัญหาหรือไม่เหลือใคร ถ้าพุมองกลับมาพี่นัทจะอยู่ตรงนั้น
แต่ก็ไม่ใช่แฟนอยู่ดี สำหรับเรานะ 5555555
เอาเป็นว่าชอบมากๆ ตอนที่เราอ่านมาถึงตอนคืนดีกันเราคิดว่าจะไม่อัพต่อแล้ว แต่ขอบคุณจริงๆนะคะที่อัพจนถึงตอนนี้
อาจจะคอมเม้นท์งงๆไปหน่อยนะคะ เราพิมพ์ในมือถืออ่ะ
ปล.ขอบคุณจริงๆนะคะที่แต่งเรื่องนี้ เราชอบมากก จริงๆใช้คำว่าชอบไม่ได้ ต้องบอกว่ารักเลยอ่ะ :mew1: :mew1:
ปล2. ใครมีฉากอัศจรรย์ตอนล่องแพมั่งมั้ยคะ ส่งให้เราหน่อยค่ะ อยากอ่านง่ะ
ปล3.ขอบคุณอีกรอบค่ะ :L1: พี่โบ(เรียกแบบนี้ได้มั้ยคะ) สู้ๆนะคะ เดี๋ยวเราจะแวบไปอ่านเรื่องอื่นมั่ง ฮี่ๆ
-
พี่พุกลับมาทำงานที่กรุงเทพเหอะ
จะได้อยู่กกพี่เคนไง
นะๆพี่พุ :mew1:
-
:katai2-1:
แวะมาอ่านทีละครึ่งปี ก็จะเข้ามาดูกระทู้นี้ให้หายคิดถึงพุ ^^
-
ชะนีมีปั๋วแล้ว น่ากลัวอ่ะ หล่อนต้องการอะไร
... แนะนำให้พุมาทำงานที่กรุงเทพเถอะ
-
อ่านจบแล้ววววว สนุกมากๆเลยค่า :-[ :-[ :-[
ขอให้ทั้งคู่รักกันไปนานๆนะคะ :impress2: :impress2:
แล้วก็ขอบคุณคุณโบว์ที่มาอัพเดทเรื่องราวของทั่งคู่ให้เรื่อยๆนะคะ :กอด1:
อยากขอตอนพิเศษหลังไมค์ด้วยจะทันไหมคะ ใครมีช่วยส่งให้หน่อยน้า :hao5:
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะ
-
:-[คิดถึงพุมาก
สงสารคนหล่อจริงๆเลยยยยย :katai2-1:
-
อ่านสองวันจบ ด้วยความเร่งสปีดพยายามไม่ทำไรเลยตะบี้ตะบันอ่านอย่างเดียว เพราะอึดอัด+หน่วงเหลือเกินว่าพุจะเลือกใคร :hao5:
อ่านตอนพุกลับมาคืนดีกับเคนแล้วปลาบปลื้มมากกกก แล้วพอย้อนไปตอนแรกๆ คือสงสารเคน แต่อย่างว่า คนเราบางทีมันต้องมีเหตุทำให้สองฝ่ายปรับตัวหรือเข้าใจตัวเอง เข้าใจกันบ้าง
อย่างเคนที่ตอนแรกจะโดนพุรำคาญก็ไม่แปลกอ่า คืออะไรที่มากเกินมันก็น่ารำคาญจริงๆ นั่นแหละ แถมยิ่งโดนข่มขืนแบบนั้นด้วยคะแนนก็ยิ่งติดลบไปกันใหญ่ บวกกับนิสัยของพุที่เป็นพวกขี้เบื่อ เข้าใจเลยว่าพอเริ่มหมดความสนใจมันจะเริ่มกลายเป็นความรำคาญทันที
แต่เคนก็อดทนมาตลอด คือผู้ชายคนนี้รักจริง รักเดียว รักมาก แถมทุ่มสุดๆ นี่ถ้าตอนกลับมาคบกันอีกรอบเคนไม่เปลี่ยนนิสัยตัวเองก็คงได้เลิกกันไปอีกรอบ แต่ก็ดีที่น้ำพุยอมรับใจตัวเองได้ ถึงจะต้องทำให้เคนเจ็บหนักไปแล้วครั้งนึงก็เถอะ
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ยิ่งตอนหวานๆ กันนี่น้ำพุน่ารักมาก คนเรารักกันมันก็ต้องมีมม.แบบนี้บ้างแหละ ถึงน้ำพุจะบอกว่าไม่ชอบอะไรเลี่ยนๆ เว่อร์ๆ ก็เถอะ แต่จะให้แข็งทื่อเป็นไม้ก็คงไม่ใช่ มาเจอเรื่องนี้ช้าไป แต่ปี 2015 เคนกับพุยังรักกันอยู่ดีคนอ่านก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ :L2:
ปล.เรื่องชะนีมีปั๋วที่พุเจอนี่เข้าใจฟีลเลย คนในครอบครัวเคยเจอ นางมีลูกอ่อนอีกต่างหาก ผัวก็มีแต่ก็ยังมายุ่งกับคนเขามีลูกมีเมียแล้ว ก็ไม่เข้าใจว่าชะนีพวกนี้เขาใช้อะไรคิด ทำอะไรก็ไม่คิดเห็นหน้าลูกตัวเองเลย :เฮ้อ:
-
ชะนีน่ากลัวอ่ะ หลอนแทน
พุอ้อนเคนน่ารักกกก
เมื่อไหร่จะได้กลับมาอยู่ กทม ด้วยกันนะ
:mew3:
-
เพิ่งตามอ่านจบ หลงน้องพุมากค่าาาาาา
แอบหลอนพี่เคนนิดหน่อยแต่ตอนหลังมุ้งมิ้งดีให้อภัย
ส่วนตัวเชียร์พี่นัทหล่อ แต่ยังไงดี อ่านไปก็รู้อะว่ายังไงพี่แกก็ไม่วิน
อยากให้พุกับเคนกลับมาอยู่ด้วยกันมาก ไม่ชอบให้ห่างกันงี้เลย
กลัวใจอะ ทั้งคู่เลย ยิ่งเคนไม่ค่อยจี้น้องแบบเมื่อก่อนยิ่งไม่สบายใจ :ling3:
-
///
ช่วงเดือนก่อนๆ ความซวยมาเยือนเยอะมากครับ และดูท่ามันจะยังคงซวยเรื่อยๆ จากลางสังหรณ์ของผมเอง
รถชน 2 ครั้ง ชนทั้งมอไซต์ทั้งรถยนต์ -*- ((ประกันได้ทำหน้าที่ของเขาแล้ว))
และอื่นๆ อีกมากมาย ขี้เกียจบรรยายเดี๋ยวจะกลายเป็นบ่น
ส่วนเรื่องผมกับเคน
ผมไม่ได้เจอมันมากว่า 5 เดือนแล้วมั้งครับ แต่เร็วๆ นี้จะไปxxxกับมัน ไปไหว้พระเสริมดวงชะตาสักหน่อย เพราะรู้สึกจะซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนซะเหลือเกิน
ไปแถบนั้นก็ไม่ต้องห่วงเรื่องภาษามาก อังกฤษพอได้อยู่แล้ว ส่วนจีนเคนมันพูดได้
ว่าไปแล้ว ช่วงนี้ผมได้ดิวงานกับคนจีนด้วยคับ ที่สำคัญ...หล่อ รวย สูง หุ่นดี ครบสูตร และ...ทำให้ผญ.ในออฟฟิศผม เกิดอาการหื่นแตกได้เมื่อเขามาคุยงานกับผม
...ก็เธอคนเดิม ที่ stalker ผมนั่นแหล่ะ -*- คนอื่นก็ถามนะว่าคนที่มาหาคือใคร อะไรยังไง อยากเสือกเรื่องคนหล่อว่างั้นเหอะ
เนื่องจากเขาเป็นชาวต่างชาติ (ที่พูดไทยได้ปกติ) ผมก็เลยประหม่านิดหน่อย
เขาก็ประหม่าผมเหมือนกันครับ เวลาคุยกัน มันจะมีบรรยากาศอึดอัดแปลกๆ เกิดขึ้น ซึ่งผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันคืออะไร
และเนื่องจากเขาเป็นมือใหม่ และมาช่วยงาน (นี้) ชั่วคราว เขาเลยต้องการให้ผม...ไปกำกับงานกับเขาบ่อยๆ และขีดเส้นใต้ว่า 'ทุกวัน' ด้วย ซึ่งผมไม่สามารถทำได้ เพราะหน้าที่ผมมันมีอะไรให้ทำเยอะมาก
หลังเลิกงาน... เขาชวนผมไปกินข้าวด้วยกัน ผมก็ไป เพราะ 'หิว' คำเดียว ก็คุยไรกันเรื่อยเปื่อย คุยเรื่องส่วนตัวเพราะความอยากเสือกของผมบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับเจาะลึกอะไร เพราะดูเขาก็อยากเล่าเองด้วย เขาเป็นคนมีน้ำใจและเด็ดขาดบางเรื่องดีครับ มีถามด้วยนะว่าอยากได้อะไร จะไปเที่ยวยุโรป มีน้ำใจมากครับ ผมเลยฝากแบบไม่ให้ขัดศรัทธากันเลยทีเดียว -*- แต่เขาบอกว่าไม่ต้องฝากก็ได้เดี๋ยวซื้อให้ ตามประสาคนมีตังค์
ผมกับเคนไม่ได้เจอกันเลย คิดถึงมันมาก x10 จากปกติ โทรก็ไม่ค่อยได้โทร
เหงาๆ เพื่อนที่สนิทที่สุดตอนนี้คือไอ้พี่บ็อบ กับแฟนมัน มีคนปากดีชอบแซวว่าผมไปเป็นมือที่ 3 ของพวกเขา ทั้งที่จริง...ผมไปเป็น 'ลูก' ให้พวกเขามากกว่า
เพราะไอ้พี่บ็อบเนี่ยแหล่ะ ทำให้ผมได้แกะเปลือกกุ้ง (เพื่อทำอาหารกินเอง) เป็นครั้งแรกในชีวิต
ผมบอกให้ไอ้พี่มันถ่ายรูปผมตอนแกะเปลือกกุ้งไว้ ผมจะส่งไปอวดแฟน
แฟนเห็นต้องซึ้งน้ำตารินไหลร่วงแน่ที่เห็นผมเข้าครัว 555
แต่เรื่องปรุงนี่ให้พ่อครัวตัวจริงเขาทำ
วันหนึ่งตอนกำลังทำงาน... ไอ้น้องเทนมันทักไลน์ผมมาครับ บอกว่าเดือนหน้าไอ้แว่นจะรับปริญญา
ผมก็กด congratulations ให้มันไป คือ... น้องแว่นรับ มึงก็รับป่ะ มึงเรียนคณะเดียวกัน สัด -*-
มันชอบเอาน้องแว่นมาอ้างทุกๆ ประโยคของการชวน+ไซโคหน่อยๆ เมื่อผมปฏิเสธ
ส่วนตัวผมเฉยๆ นะ ไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้ แต่ไปแล้วต้องเจอ family ไอ้เคน ผมขอไม่ไปละกัน
เคนก็เล่าให้ฟังเหมือนกันว่าไอ้เท็นจะรับปริญญาก่อนหน้าแค่ 3 วัน มันไม่ได้รีบบอกล่วงหน้าและไม่ได้ชวนด้วย คงกะไม่ให้ผมไปแต่แรกอยู่แล้วมั้ง
น้อยใจมั้ย...ก็นิดหน่อย
แต่ก็เข้าใจก็ได้วะ ผมไปคงไม่ดีเท่าไหร่หรอก
จนเร็วๆ นี้ผมเห็นทั้งเท็น ทั้งเคน แท็กรูปมา ก็เห็นครอบครัวเขามากันครบ
เห็นพี่ชายไอ้เคนละสยอง...ดีละที่ไม่ไป ไม่งั้นผมคงอึดอัดใจแย่
H
มาสั้นๆ ค่ะ
-
จิ้มจึกๆ
-
ขอให้ได้อยู่ด้วยกันเร็ว ๆ นะ
-
เข้ามาอัพเดตชีวิตพุกับเคนเจ้า
-
ไปทำบุญก็ดีนะพุ อย่างน้อยก็สบายใจ
-
ขอบคุณนะคะ ที่ยังอัพเดทให้อยู่ขอติดตามด้วยคนค่ะ ชอบน้ำพุตลกน่ารัก เคนก็น่ารักมากรักเดียวใจเดียว รักกันตลอดไปนะคะ :L1:
-
ไม่ได้เจอกันตั้งห้าเดือน. แถมเจออุบัติเหตุอีก ใครดูแลพุละนี่. เป็นห่วงอะ
ขอบคุณที่กลับมาต่อนะคะ
-
ขอให้ได้อยู่ด้วยกันน๊า :L2:
-
เอาใจช่วยพี่พุค่ะ อยากให้พี่พุได้อยู่กับพี่เคนอ่ะ :mew1:
-
ยังรออ่านตลอดเลยนะ :-[
ขอบคุณค่าาาา :L2:
-
///
สวัสดีปีใหม่ไทยครับ!
สงกรานต์ สงกรานต์ สงกรานต์!
ผมนี่หยุดไปยาวๆ เลย กลับบ้านไปหาพ่อแม่ด้วยความคิดถึง ส่วนไอ้แฟนหน้าตี๋นี่ก็ค่อนข้างเจอมันบ่อยนะ เจอผ่านคลื่นอ่ะ video call คุยกัน หลังจากไอ้เคนไม่ทนนั่งจิ้มตัวอักษร ที่จริงไอ้ function นี้มันก็มีมาตั้งแต่แรกแล้วแหล่ะ แต่ผมเป็นพวกไม่ชอบโชว์หน้าตัวเองว่ะ อาย เพิ่งเลิกอายมาช่วงหลังๆ นี้เอง
จริงๆ ก่อนหน้าก็มีเรื่องราวเยอะแยะ สุข เศร้า เหงา ซึม ปะปนกันไป
ทั้งไอ้เคนป่วยเข้าโรงบาล มันไม่ยอมบอกผมด้วยนะ เป็นไอ้น้องเทนโทรมารายงานแทน ผมนี่ตกใจน้ำตาซึมเลยนะ พอผมจะไปเยี่ยม มันก็ไม่ให้มา บอกว่าไม่ได้เป็นไรมาก ดีขึ้นแล้ว ผมต้องโทรยืนยันจากไอ้เทนว่าเคนไม่เป็นมากจริงใช่ไหม? ไม่ค่อยเชื่อมันเท่าไหร่ เทนบอกก่อนเข้าโรงบาลอ่ะเป็นหนัก แต่ถึงมือหมอก็โอเคแล้ว
ค่อยโล่งอกอ่ะครับ แต่ก็โทรเช็คกับไอ้เทนเป็นระยะๆ เพราะเคนมันไม่ค่อยรับโทรศัพท์
สุดท้ายผมก็บินไปเยี่ยมมันจนได้ ก่อนออกจากโรงบาล 2 วัน
ไอ้บ้าเคน บอกไม่ให้ผมไป แต่พอไปถึงแม่งนอนตะแคงยิ้มจ้องหน้าผมไม่หยุดเลย ผมล่ะขำมันว่ะ ตกลงมึงดีใจใช่ไหมที่กูมา แล้วทำเป็นปากแข็ง...
“นี่ถ้าเราเป็นผู้หญิง พุมานอนเฝ้าแบบนี้ไม่ได้นะเนี่ย” ไอ้แปะเคนพักอยู่ห้องรวมครับ ห้องรวมของผู้หญิงห้ามผู้ชายนอนเฝ้าไงมันเลยพูดขึ้นมา
“ทำไมจะไม่ได้วะ ก็พี่พุเนี่ยแหล่ะเป็นผู้หญิง” ไอ้น้องเทนพูดแทรก ได้ยินแล้วผมนี่ถึงกับหัวร้อนเลย
ไม่ชอบอ่ะ ไม่ใช่ไม่ชอบธรรมดา โคตรไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้!
ถึงจะมีบางอย่าง ส่วนน้อยในตัวผมทำให้คิด ขนาดแม่ผมยังบอก แต่ผมก็ไม่ยอมรับนะเฟ้ย ใครพูดแบบนี้ออกมานี่กูโคตรเครียดเหอะ
ก่อนหน้านี้อีก ก็มีเรื่องที่ไอ้เคนงอนผมและผมงอนมัน
เรื่องที่มันงอนผมอ่ะ เท่าขี้เล็บ แค่ผมไปงานแต่งเพื่อนแล้วไม่บอกไม่ชวนมัน แค่เนี้ย! แม่งให้กูง้อเป็นชาติ ส่วนเรื่องผมงอนมัน มันไม่ได้ง้อผมสักคำ
เรื่องมีอยู่ว่าไอ้แปะเคน ไอ้ตาเล็ก ไอ้หน้าตี๋ มันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว และไปช่วยเพื่อนจัดงานแต่ง โดยที่ช่วงนั้นผมก็ได้มีโอกาสแวะกลับบ้านด้วย เนื่องจากติดไปดูคอนเสิร์ตกับไอ้แท็ค พอดูเสร็จประมาณ 4 ทุ่ม ผมก็ขับรถไปรับเคน ณ สถานที่จัดงาน ผมมีอาการไม่สบายนิดหน่อย แต่ก็ยังพอทนได้อยู่ มาเป็นหนักก็ช่วงมารับมันและมาช่วยเพื่อนมันจัดงานเนี่ยแหล่ะ ผมหัวร้อนโคตรๆ เลย ก็เลยเดินไปบอกไอ้แปะว่า
“ร้อนอ่ะ ร้อนจนเริ่มปวดหัวละ สงสัยไม่สบาย”
มันก็บอกให้ผมไปนั่งพัก คือแบบอากาศก็ร้อนนะครับ ไม่มีแอร์ ผมก็พยายามจะพักแหล่ะ แต่มันร้อนไปหมด
ไอ้แปะมันก็ยุ่ง ช่วยเพื่อน ผมเข้าใจนะ แต่กูไม่สบายนะเว้ย มึงไม่คิดจะสนใจกูเลยเหรอ
นั่งสักแป้ปผมก็เดินไปบอกมันอีก ใจคืออยากให้มันกลับ แต่มันเนี่ยดิ เสือกไปหาพัดลมมาเปิดให้ แล้วก็ให้รอเหมือนเดิม
ผมนี่ก็พยายามรอ รอด้วยความน้อยใจโคตรๆ คือตลอดเวลามันปล่อยลอยแพผม ไม่มาถามสุขภาพกูสักคำ
จนผมปวดหัวทนไม่ไหว เลยเดินไปบอกมันว่า
“กลับแล้วนะ ร้อน ทนไม่ไหวแล้ว” มันก็ไม่สนใจเหมือนเดิมครับ แค่พยักหน้ารับอืมๆ แล้วก็ยุ่งวุ่นวายกับเพื่อนมันไป
ผมนี่รีบเก็บของ เก็บความน้อยใจ ความโกรธ น้ำตานี่กลั้นมาพักใหญ่ละ กะว่าไม่ร้องหรอกน่ะ มาถึงลานจอดรถ เย-แม่ม มีรถมาจอดซ้อนคัน ไม่ปลดเบรกมืออีกต่างหาก ผมนี่หัวร้อนสัดๆ พอดีกับไอ้แปะมันเดินตามมาส่ง เห็นรถเพื่อนมันจอดซ้อนอยู่ เลยรีบไปเคลียร์ให้ มันเห็นผมหน้าบูดๆ บึ้งๆ มองด้วยสายตาเป็นห่วงอยู่หรอกแต่ก็ไม่พูดอะไรนะ แค่บอกว่า
“เดี๋ยวเรากลับพร้อมเพื่อน พุก็ขับรถระวังๆ ล่ะ ถึงแล้วโทรบอกด้วย”
อื้มมมมมมมมมมมมม!!!!!
ผมกลับถึงบ้าน ก็ไปนอนพัก เอาตีนก่ายหน้าผาก คิดว่าถ้าไม่ดีขึ้นจริงๆ จะกินยา ที่ไหนได้ นอนไปได้สักแป้ป คิดเรื่องไอ้แปะเมื่อกี้ ความน้อยใจนี่มาเต็ม งานแต่งเพื่อนมึงสำคัญมากกว่ากูที่กำลังไม่สบายใช่ป่ะสัด พอคิดได้ผมนี่เป่าปี่ร้องไห้ ร้องชิบหาย ร้องแบบสะอึกสะอื้นนานเป็นชั่วโมงเลยล่ะครับ ร้องจนแสบจมูก แสบคอไปหมด
มันก็ไม่ได้มาง้อหรอกนะครับ เพราะมันไม่รู้ว่าผมน่ะอาการหนักขนาดนี้
ผมเองก็ไม่อยากจะไปถือสาไรด้วย มันก็คงเหนื่อยจากช่วยเพื่อน กลับมาก็ดึกมากแล้ว
เป็นไงล่ะ ร้องไห้ฟรีอีกแล้วกู...
H
ในที่สุดก็ได้มาอัพ T T :impress3:
-
ดีใจมากๆ พบเรื่องอัพเดท ขอยาวๆ ได้จะยอดมากเลย :katai2-1:
ได้รู้ข่าว ของน้ำพุ เคน ชอบ :L1: :L1: :L1:
รอตอนใหม่นะ :mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ฮิฮิ น้องน้ำพุร้องไห้ฟรี น่ารักอะ
รักนะ น้องน้ำพุ&น้องเคน
:mew1:
ปล.ถ้าพอมีเวลาก็มาต่ออีกนะ
-
ฮือ คิดถึง อยากอ่านเรื่องของพุยาวๆ กว่านี้อีก ชอบเคน ชอบเทน ชอบพุ!
ขอบคุณสำหรับอัพเดทนี้นะคะ ไว้มาต่ออีกยาวๆ นะคะคุณโบว์
-
คิดถึงพุ เคน อยากอ่านบ่อยๆ อ่านแบบยาวๆ มาต่ออีกนะคะ :pig4: :pig4:
-
งื้ออออออ คิดถึงงงงงง
ขอบคุณที่มาอัพเดทน้าาาา. :กอด1:
-
:mew1: :mew1:
-
พี่พุน่ารักอ่ะ รักกับพี่เคนนานๆนะคะ
มาแบบสั้นยังไม่หายคถ.เลย
-
คิดถึงพุมากๆเลย
ขอให้มีความสุขในปีใหม่ไทย ทั้งพุและเคน รักกัน รักกัน :กอด1:
-
:mew1:ขอบคุณที่มา คิดถึงมากกกกกกก
ถึงจะสั้นแต่ก็ดีใจมากที่พุมาอัพเดท
ยังคงรอเสมอค่าาาาา
-
เรื่องนี้น่ารักโคตร ไมเป็นเด็กตลกขนาดนี้น้องพุ น้องเคนนี่รักมากแต่บางอย่างก็ไม่เข้าใจเด็กแนวเล้ย อ่านหลายวันแทบไม่ได้นอน นั่งหัวเราะคนเดียวจนน้องๆสงสัย เป็นกำลังใจให้น้องๆทั้งสองรักกันนานๆนะ :L2:
-
///
ช่วงนี้ผมมีเพื่อนหญิงนอกออฟฟิศคับ ด้วยความเหงาก็คิดว่าจะคุยๆ ด้วย แบบเพื่อน
ทั้งที่ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าถ้ามาแซะผมขนาดนี้ คงไม่คิดแบบเพื่อนแล้วมั้ง
แต่ผมคาดการณ์ว่าโปรฯ กูคงไม่ถึงเดือนหรอก ที่ไหนได้...
อาทิตย์กว่าโปรฯ ผมก็หมดซะแล้ว เร็วกว่าที่คิด เรื่องนี้ใช่ว่าผมจะปิดเคนนะ ใครมาจีบผมบอกมันหมด แค่มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เดินตามมาขอคุยด้วย ผมยังบอกมันหมดเลย
(เหยดเข้ โมเมนต์แบบนี้กูมีได้ไงวะ ปกติต้องเป็นเคนดิที่เจอ ไม่ใช่กู)
ช่วงนี้ทำไมกูรู้สึกหล่อจังวะ 555
ถามว่าเคนซีเรียสไหม ?
ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ บอกตอนมัน video call มาพอดี เลยได้เห็นหน้าอันสุดเซ็งของมัน เวลาเล่าให้ฟังก็จะแค่
"เออ เออออ เอออออ" เออแม่งอยู่ได้คำเดียว -*-
เวลาคอลมาทีไร มันไม่ค่อยมีสติครับ ชอบจ้องจอซะมากกว่า
ที่ออฟฟิศผม จะมีแข่งกีฬากระชับมิตรคับ ผมได้ลงบอล! แต่ไม่ได้ซ้อมเหี้ยไรเลย
ที่ไปซ้อมดันเป็นบาสซะงั้น ไปช่วยเขาซ้อมแบบกากๆ คับที่สนามกีฬาฟรีของรัฐบาล ซึ่งที่นั่นก็จะมีเด็ก ม.ปลาย สุดแจ่มแมว มาเล่นบาสกันเป็นดงเลยคับ ผมนี่รู้สึกสดชื่นยิ่งกว่ามีผู้หญิงมาตามจีบอีก 555
เล่าเรื่องนี้ให้เคนฟัง... มันว่าไงรู้ไหม?
"จองตั๋วเครื่องบินให้ด้วย จะไปดูพุแข่งบอล"
"เออ ดีเลย ถ้าเคนมา ก็มาช่วยลงบาสให้แผนกเราหน่อย ไม่มีคนพอดี" ที่เหลือมีแต่ชราภาพกันอ่ะคับ ที่ลงบาส ผมนี่สงสารพวกเขาเหลือเกิน
"เราลงได้เหรอ?"
"ได้ดิ ญาติลงได้หมด"
"ผัวก็ได้เหรอ?"
"ผัวหรือเมียก็ได้ด้วย"
สรุปมันมาจริง ดีใจสุดติ่งกระดิ่งแมว ทั้งที่ก็เพิ่งบินกลับไปเจอมันเมื่อไม่นาน ได้เจออีกแล้ว ดีกับใจกูจริงๆ นะคับ
ผมก็พามันไปเที่ยวชื่นชมกับความงามของธรรมชาติ ขับรถไปไกลเหมือนกันจาก จว.ที่ผมอยู่ ก่อนจะพามันไปแข่งกีฬา
ปรากฎว่าบาสแข่งก่อน ผมก็อยู่ให้กำลังใจมันและอยู่ซ้อมกับมันด้วย
เคนลุคนี้ผมไม่ได้เห็นมาชาตินึงได้แล้วคับ ความโปรฯ ของมันเรียกสายตาผู้ชมได้มากพอสมควร
มันก็บอกว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เล่นบาสละ ส่วนใหญ่ไปวิ่งเฉยๆ ผมก็วิ่งเหมือนกันคับ ซิกซ์แพ็คขึ้นด้วย ดีใจ พี่ที่ออฟฟิศมีแต่คนอิจฉาหุ่น ถามว่าทำไงให้ขึ้นแบบนี้วะ ผมบอก พี่ไปวิ่งขึ้นเขาทุกวันดิ แดกข้าว 3 มื้อ แล้วก็ลดๆ เหล้าเบียร์ เดี๋ยวก็ได้เอง แต่แอบเสียใจ เมื่อวันที่ผมกลับบ้านไปเจอแม่ แม่บอกหุ่นผมเหมือนผู้หญิง -*- ได้ยินละไมเกรนกูแทบขึ้น
"หุ่นแกมันไม่ใช่หุ่นผู้ชาย มันหุ่นผู้หญิง" ผมนี่จำฝังใจ T T
ดูเคนซ้อมก็อาหารตาดีอยู่หรอกครับ แต่คนอื่นในทีมผมเนี่ยดิ เขาเล่นบาสไม่ค่อยเป็นกัน มีคนเก่งอยู่คนเดียวทีมจะไปชนะได้ไงล่ะคับ -*- จะเป็นลมมั่ง ชู้ตว่าวมั่ง ส่งไม่ผ่านมั่ง
เห็นไอ้เคนวิ่งบ้าอยู่คนเดียวแล้วสงสารมันจริงๆ
ได้แต่คอยส่งน้ำ ส่งผ้าเย็นให้ แล้วก็รีบวิ่งแจ้นไปสนามบอลแข่งต่อ
อย่างที่รู้กันผมไม่ได้ซ้อม เพิ่งได้มาเตะลูกบอลเอาก็วันนี้เนี่ยแหล่ะ ก็เลยแพ้ไปอีกตามระเบียบ
ช่วงพักกินข้าว ไอ้พี่บ๊อบ ที่เคยสงสัยว่าผมเป็นเกย์ มันก็เดินมาสะกิดถามผม
"พุ เคนนี่ใช่ไหมแฟนมึง?" สะอึกสิกู :sad3:
"ไม่ต้องมาปฏิเสธเลยนะมึง กูคิดไว้แต่แรกแล้วแหล่ะ ว่ามึงต้องเป็น แหม....บอกว่ามีแฟน ญ. แฟน ญ. แต่ไม่เคยเห็นหน้าสักที รูปก็ไม่มีให้ดู มาหาก็ไม่เคยมา ที่พี่เห็นก็มีแต่ไอ้เคนเนี่ย ที่มึงบอกว่ามาหาบ่อย มึงปฏิเสธไม่ได้แล้วนะน้ำพุ" ผมขี้เกียจปิดละคับ พี่มันเองก็เป็นเกย์อ่ะ แล้วก็ไว้ใจมันแล้ว เลยบอกๆ ไป
"อืม"
"ห๊า!!!" พี่มันทำหน้าตกใจ
"ตกใจไร"
"จริงเหรอวะ?"
"อืม" พยักหน้าแบบขอไปที พี่บ๊อบทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่
"ใครรุกใครรับวะ?"
"มันใช่เรื่องไหมเฮ้ย"
"ทำเป็นเสียงเข้มนะมึง แต่กูพอดูออกแล้วว่าใครเป็นฝ่ายถูกกระทำ" แล้วมันก็หัวเราะใส่ผมแบบสะใจจริงๆ ผมเลยเดินหนีมันคับ ตอนหลังก็มาว่าผมอีกว่าโกหกมัน บลาๆๆ ผมบอกเลยว่า รู้แล้วก็ไม่ต้องไปป่าวประกาศนะ
"เออ กูไม่บอกใครหรอก มึงคิดว่ากูเป็นคนแบบนั้นหรือไง" โดนด่ากลับมาซะงั้น -*-
"แต่ยิ่งมึงไม่บอกนะน้ำพุ คนอื่นก็ยิ่งจะหาคู่มาให้มึงนะ เขาคิดว่ามึงโกหกว่ามีแฟนกันหมดแล้ว"
ผมก็ได้แต่ขมวดคิ้ว ถอนหายใจ ด้วยใบหน้าสุดเซ็งนั่นแหล่ะคับ
ผมไม่ได้เล่าตอนที่ผมไปทริปไหว้พระที่ฮ่องกงกับเคน+แม่ผมด้วยนะ ผมกับมันซื้อสร้อยคู่มาคับ แบบเดียวกันเป๊ะ สร้อยเก่ากับแหวนเลยถอดเก็บไปละ แต่ไอ้เคนยังใส่แหวนอยู่นะ
ทีนี้อยู่ๆ มันก็เปลี่ยนเอาของมันมาแลกกับผม ผมก็เลยงงว่ามึงจะแลกเพื่อ?
"ลองดูดิ ว่ามีอะไรแปลกไป" มันก็ชี้ๆ ให้ผมหา
"อะไรล่ะ?"
"ลองดูๆ"
ผมก็หาๆๆ จนมาเจอตรงจี้ห้อยคอ มันเอาไปแกะสลักมา คำเดียวกับที่อยู่บนแหวนนั่นแหล่ะคับ
"เพื่อไร?" กูสงสัยจริงๆ นะ ไม่ได้กวนตีน
"ถึงเปลี่ยนสร้อยแล้ว แต่คำนี้ต้องอยู่ไง"
"อืมๆ" ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็พยักหน้าคับ คงเป็นความทรงจำมั้ง ไม่รู้ว่ะ
"แหวนก็เอาใส่นิ้วไว้" มันทำท่าจะเอามาใส่ให้ แต่ผมชิงเอามาใส่เองก่อน อายเขาว่ะ อยู่ร้านอาหารคนเยอะ แต่ผมเคยเห็นผู้ชายขี่มอไซต์กอดกันมันไม่เห็นอายเหมือนกูวะ
"เดี๋ยวอันนี้เราเอากลับไปแกะ" มันชูสร้อยผมที่เอาไปคล้องคอตัวเองละ ผมก็ยิ้มโยกหัวพยักหน้าให้มัน แล้วก็เอาแหวนที่ใส่เมื่อกี้ยกมาจูบให้มันดู
ไอ้เคนที่เมื่อกี้ยิ้มตอบเบาๆ อยู่ ถึงกับเขินก้มหน้าหลบตาผมซะงั้น
555555555
เขินกูทำไม!? ไอ้บ้าเอ๊ย
H
ไอเทมคู่ก็มา... :-[
-
ดีใจ พุ เคน มาลงให้ได้อ่าน
ขำเรื่องพุชวนเคนเล่นบาส อ่ะ
เคน ""เราลงได้เหรอ?"
พุ "ได้ดิ ญาติลงได้หมด"
เคน "ผัวก็ได้เหรอ?"
พุ "ผัวหรือเมียก็ได้ด้วย"
แถมพุยังดีใจแบบสุดติ่งกระดื่งแมวทึ่ได้เจอเคนอีกครั้ง
ชอบ :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แวะมาเล่าบ่อยๆน้าา
-
ทำไมเราเขินตามไปด้วย รักกันนาน ๆ นะเคน-พุ
-
น่ารักมากคู่นี้
มาอัพให้หายคิดถึงบ่อยๆน๊า
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย อีป้าอยากจะกรี๊ดไปสามบ้านแปดบ้าน ชอบอัพเดตตอนนี้มาาาาาาาาาาาากค่ะ พุกับเคนเป็นคู่ที่รักจริงๆ ตามมานานหลายปี อ่านทีไรก็ยังชอบ
รักคุณแม่เลยที่บอกว่าหุ่นพุเป็นหุ่นผู้หญิง นี่แสดงว่าเกิดมาเพื่อเป็นคู่กับเคนล่ะสิ
เดี๋ยวจะกลับไปอ่านอีกรอบนึง คิดถึงคุณโบว์กับน้องแบงค์ด้วยนะคะ
-
โอ๊ะๆ ทำไงดีรักเคนคนโหดกับน้ำพุคนอึนจนกู่ไม่กลับแล้ว เพิ่งเคยได้อ่านแต่รู้สึกตัวเองติดมาก :hao3: ตอนนี้อ่านเลยครึ่งของที่ลงแล้วยังอินเลิฟไม่หาย เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม รวมถึงคนแต่งด้วยนะคะ :กอด1:
ปล.อยากอ่าน NC หลังไมค์ ขอผู้ใจดีเมตตาหน่อยค่ะ ต้องการบริจาคเลือดด่วน :haun4: 555+
-
เป็นกำลังใจให้เคนพุเสมอค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:mew1:
:mew1:
:mew1:
น่ารักสุดๆไปเลย
น้องพุ&น้องเคน
รักนะ
:กอด1:
-
มุ้งมิ้งอ่ะ คู่นี้ มาอัพเรื่อยๆนะจ๊ะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยจ้าาาา สนุกากกกก น้องพุหล่อเลือกได้สุดๆ
-
คิดถึงคู่นี้สุดๆ
หวานมาก
พุงอนน่ารักอ่ะ ขำตรง เคนไม่ง้อ โถๆๆ
:laugh:
-
พึ่งมีโอกาศได้มาอ่าน อ่านมาสามวันแล้วยังไล่อ่านไม่ถึงปัจจุบันเลย55555555
เดี๋ยวมาตามเก็บทีหลัง ที่อ่านเนี่ยอ่านไม่หยุดเลยเพราะอยากรู้ว่าสรุปพุจะเปนไง พอรุแล้วก็
เหมือนจะเข้าใจแบบพยายามเข้าใจน้ำพุ แต่ก็ไม่เข้าใจอยุดีมันมีหลายอย่างให้ขัดใจ
แต่เราไม่ใช่น้ำพุอะยังไงก็ไม่เข้าใจอยุดี
แต่สนุกมากเลย ชีวิตมีสีสันหนุกหนานลุ้นระทึกสับสนงงงวยหยุดอ่านไม่ได้เลย
อ่านไปก็ขมวดคิ้วไปในตอนที่ขัดใจ55555555แต่ก็ไม่ได้คิดตามไรมากมาย
ช่วงน้ำพุกับพี่นัทเถื่อนอิมเมจเราไปไกลมาก ชอบบรรยากาศรอบๆทุกอย่างที่เวลาอยู่ด้วยกันตลอดเลยทุกตอน
เราไม่รู้ว่าจริงๆจะยังไงแต่เราก็เชียพี่นัท แต่มันก็ไม่เป็นไปตามที่คิด5555555
อารมณ์เหมือนตอนดู Blue Valentine จบครั้งแรกเลย มันจ๋องๆแปกๆ
ที่เป็นงั้นเพราะจิ้นไปเว่อวังสวยหรูว่าต้องพี่นัทอะ555555555
แต่สุดท้ายเคนก็คือความรัก ไม่เคยอ่านเรื่องไหนแล้วชอบและชอบเท่านี้มาก่อนเลยแบบเหมือนได้รับรู้ชีวิตช่วงนึงของคนนึงและมันก็ยังดำเนินอยุต่อไป คุณคนเขียนเขียนสนุกมากเลยไม่รู้จะบอกไงและแต่ชอบๆๆๆๆๆๆอะ :m3: :m3:
จะติดตามไปเรื่อยๆและเก็บจนจบ นี่ข้ามมาอ่านกระทู้ท้ายๆล่าสุดที่เป็นปัจจุบันก่อนนะเนี่ย5555555แบบอยากรู้ความเป็นไป ชอบมากและขอให้มีความสุขมากๆนะคะ :จุ๊บๆ:
-
น่ารักสุดๆๆ ตามอ่านมานานแล้ว ขอให้มีความสุข รักกันไปนานนานนานนานเล้ยย :o8:
-
น่ารักสม่ำเสมอทั้งคู่เลย
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
ยังคงติดตามอยู่เสมอค่ะ :กอด1:
-
ชอบอ่าน อยากให้มาต่อบ่อยๆน่ะคะ
สนุกมากค่ะ
ขอให้เคนกับพุรักกันนานๆรักกันตลอดไปเลย
ตอนแรกๆเคนแพ้ทางพุ
ตอนหลังๆพุแพ้ทางเคนเฉย555
-
///
ช่วงนี้ชีวิตน้ำพุเหมือนเจอราหูอม หรือว่าผมต้องไปหยิบบทสวดมนต์ฝุ่นหนา 10 มิลที่แม่ให้มาสวดก่อนนอนดีคับ
สงสัยกูต้องทำแล้วว่ะ เผื่อชีวิตจะได้มีความสุขความเจริญกับเขามั่ง สัดเอ๊ย
อะไรนักหนาวะ
สดๆ ร้อนๆ นี้ ผมนี่โดนสาวใหญ่ วัย...น่าจะห้าสิบ ตามจีบคับ!
พอรู้ กูนี่เหงื่อแตกทันทีทันใด กูไม่รู้จะตั้งสติยังไงเลย
เล่าให้เคนฟัง
ผมนี่เผลอสบถคำหยาบใส่มัน ด้วยความอัดอั้นที่มีเลยล่ะคับ (ปกติไม่พูด เพราะมันไม่ชอบ)
แต่พอหลุดพูด มันไม่ว่านะ มันหัวเราะขำผม
เจอโจมตีเรื่องงานแบบรัวๆ ยังไม่พอ
ยังจะมาเจอเรื่องบัดซบอย่างนี้อีก
แถมต้องร่วมงานกับป้าเขาไปอีกนานพอดู น้ำตาผมนี่แทบไหล
"ก็เอาตัวรอดมาได้ตั้งหลายคนแล้วไม่ใช่เหรอ กับคนนี้ก็แค่จิ๊บๆ พุทำได้อยู่แล้ว หรือไม่ก็บอกเขาไปตรงๆ เลยว่ามีผัวแล้ว เขาจะได้เลิกตาม"
ไม่พูดเด็ดขาดคับคำนี้ ผมยังอยากรักษาหน้าตัวเองไว้อยู่
ช่วงนี้ ผญ.มาติดเยอะคับ เครียดชิบหาย ขนาดวันๆ แทบไม่ได้ออกไปไหน ทำแต่งานๆๆ เหล้านี่เลิกแล้วคับ บุหรี่มีบ้างนานๆ ที
แล้วผมเพิ่งไปตัดผมมาด้วยคับ + มาร์กหน้าเกือบทุกวัน (กูมาถึงจุดนี้ได้ไงวะ) จุดที่เคนบอกว่า...
"ทำไมมาไฟล์ทดึกจัง ทำไมไม่เลือกตอนกลางวัน หรือสักทุ่มสองทุ่มก็ได้ นี่อะไร มาถึงก็ปาไปเที่ยงคืน" ผมจะกลับบ้านไงคับ แต่โคตรซวยวันนั้นไอ้เคนดันไม่อยู่กทม.ซะงั้น มันไปทำงาน ตจว. แต่ก็ไม่ไกลกทม.มาก
"เวลานั้นค่าเครื่องมันถูก แล้วเราก็ไม่อยากลงมาเจอรถติดด้วย" เหตุผลหลักเลยคับ เบื่อรถติด
"หรือว่าจะให้เรานั่งรถทัวร์ไปรับที่สนามบิน เสร็จแล้วค่อยนั่งแท็กซี่ไปส่งพุที่คอนโด"
"ไม่ต้องขนาดนั้นมั้ง" แล้วมึงก็นั่งรถทัวร์กลับไปทำงานอ่ะนะ กังวลไปไหม มันพูดว่าจะมารับประมาณ 3 รอบ ผมว่ามันโอเวอร์ไปอ่ะ
ไม่อยากพูดคำว่ากูก็ผู้ชายนะ เพราะมันเคยอ้างเรื่อง ช ญ ไม่เกี่ยวละคับ ถ้าจะเอาจริงๆ อ่ะ
ช่วงนี้งานหนัก ไม่มีเวลาออกกำลังซะด้วย ผมเลยดูง่อยแดรกเป็นพิเศษคับ + ช่วงนี้หล่อเป็นพิเศษ หล่อผิดปกติ ผมนี่ค่อนข้างจะไม่เข้าใจหนังหน้าตัวเอง มาหล่อเอาอะไรตอนนี้วะ!
"งั้นไปขึ้นแท็กซี่ในสนามบินนะ อย่าออกมาโบกข้างนอก"
"เสียเพิ่ม 50 อ่ะ"
"แค่ 50 บาท ยังไงมันก็ปลอดภัยกว่า แล้วเวลาขึ้นแท็กซี่อ่ะ ก็หาอะไรมาปิดๆ หน้าตัวเองหน่อย อย่าโชว์มาก หาหมวกไปใส่ แล้วก็ทำตัวขี้เหร่ๆ อ่ะ" มึงพูดง่ายเนอะ
"อืมๆ เดี๋ยวเอาแว่นไปใส่ด้วย จะได้ดูแย่ขึ้นอีก 30%" แว่นสายตาอันแสนเชยของผมคับ
"ก็ดี... มันคงไม่เป็นอะไรหรอกใช่ไหม? มันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งเนอะ" พูดเองเออเองไปคนเดียว มันห่วงเวอร์มากคับ คือวันนั้นไม่มีใครอยู่จริงๆ ไอ้เทนก็ไปเที่ยวยุโรป พ่อผมขับรถกลางคืนไม่ได้ ถึงได้ก็คงให้กลับเอง พ่อผมเป็นคนที่แบบว่าเกิดเป็นผู้ชายแล้วจะกลัวอะไร มีความแมนสูงคับ ส่วนเพื่อนผมก็เกรงใจอ่ะ
ตอนแรกผมก็ไม่กลัวหรอก แต่ไอ้เคนแม่งเสี้ยมให้กูกลัวแท็กซี่เฉย
ข่าวข่มขืนก็ค่อนข้างบ่อยด้วยมั้งคับ แต่.....
นั่นมัน ผญ. นะเว้ยที่โดน กูแทบไม่ค่อยเจอข่าว ผช.โดนข่มขืนเลย
แต่เคนก็บอกว่า ผช.ที่ไหนโดนแล้วมันจะกล้าไปแจ้งความล่ะ เสียศักดิ์ศรีตายเลย
มามองดูตัวเอง...
เอิ่ม... ก็ถูกของมันนะ
*ถ้าถามว่ามาร์กหน้าทำไม คือ...มีคนปรารถนาดีซื้อให้คับ ก็ ผญ. ที่ชอบผมนั่นแหล่ะ แม่งให้กูมาร์กกูยังหาที่แกะกล่องไม่เจอเลย พอเอากรรไกรตัดปุ๊บ แม่งเสือกเจอที่เปิดเฉย -*-
แผ่นมาร์กพอลองเอามาแปะดูมันเย็นดีคับ ผมชอบ ก็เลยทำเรื่อยมา... จนงานเข้าแบบนี้ -*-
คือผมจะไม่บอกเคนเด็ดขาดคับว่าใช้อะไร เดี๋ยวมันหล่อกว่าผม ที่รักผมมันหน้าเป๊ะอยู่แล้ว ผมเชื่อว่าถ้ามันห้อยหัวเดินก็ยังดูดีอ่ะ ถึงจะมีริ้วรอยแห่งวัยไปบ้าง แต่ผมคิดว่าเป็นเสน่ห์นะ เพราะเวลามันยิ้ม ผมก็จะมองริ้วรอยบนหน้ามันนั่นแหล่ะ 555
อีกจุดนึงที่ผมมาถึงได้ คือ...
มีคนมาทักคับ ว่าเมื่อก่อนอ่ะ ผมต้องเป็นเดือนคณะแน่ๆ เลยใช่ไหม...?
คือ...ถ้ากูหล่อจริง...กูจะไม่สงสัยเลยไง
หรือว่าที่ผ่านมากูจะคิดผิดวะ...........................?
H
5555555555555555555555 :ling1:
น้ำพุ ผู้คิดว่าตัวเองไม่หล่อมาตลอด.....
-
น่าเอ็นดูน้องพุ อย่าเครียดเลยค่ะเรื่องสาววัยดึกมาแอบชอบ ก็นึกไปเสียว่าแกเอ็นดูเราแบบลูกๆ หลานๆ ก็สิ้นเรื่องค่ะ
เรื่องพุหน้าตาดีนี่ไม่เถียงเลยค่ะ หน้าตาก็เหมือนกับน้ำหวานดอกไม้ไงคะ เรียกให้ผึ้งภมรมาดมดอม ไม่อย่างนั้นพุคงไม่เนื้อหอมแบบนี้หรอก อีกอย่าง...เพราะหน้าตาแบบพุเป็นแบบที่เป็น จึงทำให้เคนทั้งรักทั้งหลง ทั้งหวงเว่อร์ไงคะ
ขอบคุณสำหรับอัพเดตค่า
-
ฮืออออออ คิดถึง พุ + เคน มากเลย รักกันนาน ๆ นะจ๊ะ :กอด1:
-
คิดว่าพุน่าจะขาวๆ น่ารัก+หล่อ หรือเปล่า คุณ foyer ว่าพุเหมือน หรือคล้ายดาราคนไหนคะ จะได้จินตนาการถูก :laugh:
-
โอย.... มีสาวใหญ่มาหลงเสน่ห์น้ำพุอีกและ :hao3:
ก็มีมาตลอดนะ แต่คนนี้วัยอาจจะมากกว่าคนอื่น
น้ำพุ ไม่รู้ว่าตัวเองหล่อมาตลอด :ling1:
โธ่....ดูจากจำนวนเพื่อนชั้นมอปลายและมหาลัยที่มาชอบ
ทั้งหญิง ทั้งชาย ก็รู้และ :mew1: :mew1: :mew1:
รอ ตอนใหม่
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
5555555555:)
ก็คนมันหล่ออะเลยมีแต่คนรุมรัก
น้ำพุพ่อคนหล่อน่ารัก
เคนก็พ่อคนหล่อสุขุม
เบื่อคนมีแฟนหล่อ
:เฮ้อ:
-
ดีใจ เห็นพุมาเขียน นิดหน่อยก็ยังดีให้หายคิดถึง เมื่อไหร่จะกลับมาทำงานที่ กทม ซักทีล่ะ
จะได้อยู่ใกล้ๆเคน :L2:
-
แหมๆ ถ้าพุไม่หล่อแล้วจะมีคนมาชอบเยอะเหรอ เคนหวงขนาดนั้นก็จะรู้ตัวได้แล้วนะ :hao3:
-
น่ารักตลอด
-
โหววผู้ชายเขามีแต่คนอยากหล่อ
อยากให้สาวมาติด
พุนี่อะไร อยากขี้เหร่
ไม่อยากให้สาวมาติด
อ๋อลืมไป พุไม่ชอบสาวและมีผัวแล้ว5555
ปล.พอจะบอกได่ไหมค่ะว่าพุกับเคนหน้าประมาณดาราคนไหนจะได้พอนึกหน้าออก
พวกดาราญี่ปุ่นไรงี้ก็ได้
-
555555 หล่อกว่าบักเคนป่าวคะ
อิๆ
-
น่ารั๊ากกกกก :pig4: :impress2:
-
:L1:
Happy Valentine Day naja
:L2:
:L2:
:L2:
-
สารภาพว่าอ่านไม่จบ แล้วก็เดินออกไปเงียบๆ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:pig4: :pig4:
-
จำได้ว่าเคยอ่านจบไปแล้วรอบนึง..นานแล้ว
ตอนนี้กลับมาอ่านอีกทีแต่ก็ยังรู้สึกซาบซึ้ง
ความรักของทั้งคู่เหมือนเดิม
มีเคนก็ต้องมีพุ
น่ารักน่าหลง
ความรักสวยงาม
บวกเป็ด บวกหนึ่งฮับ
-
น่าร้ากกกก
-
ได้เข้ามาอ่านเรื่องของพี่น้ำพุนี้แบบคือลุ้นมากๆ อกจะแตกตาย555 สุดท้ายพ็อย่างที่คิดไม่มีผิดยังไงยังไงก็คือพี่เคน เมื่อได้เป็นสามีคนแรก ยังไงยังไงก็คือสามีปัจจุบัน555 อ่านๆไปก็แอบซึ้งจนน้ำตาไหลเลยก็มี สงสารพี่เคนมากๆ แต่ก็นับถือพี่เคนจริงๆ ตอนสุดท้ายในที่สุดก็กลับมารักปรับความคิดความเข้าใจกันใหม่ ก็ดีใจด้วยมากๆครับ ขอให้พี่ทั้ง2คนรักกันนานๆอย่าได้มีอะไรเป็นเหตุต้องทำให้เลิกกันอีก ขอให้ครอบครัวพี่ๆทั้ง2คนเปิดใจยอมรับด้วยนะ จุฟ ขอบคุณเรื่องราวสนุกๆดีๆให้ได้อ่านกันครับขอบคุณมากๆน้ะ :mew1: :mew1: มาต่อด้วยนะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ
มึนๆ งงๆ
ของคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
:hao7: :hao7: :hao7:
-
คิดถึงพุจัง น่าร้ากกกกก
-
:L1: :-[
ดูคนนี้แล้วนึกถึง อ่า
น่ารักกกก
-
คิดถึงพุ :mew1: :mew1: :mew1:
เคน พุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
///
ทุกท่านครับ
ผมจะเข้ามาบอกว่า...
ผม...
เลิก...
ทำงานที่เก่าแล้วครับ!
ผมกลับมาอยู่กรุงเทพแย้ว....
แฮร่!
สาเหตุไม่ใช่เพราะตัวผมเอง... หรือเพราะไอ้เคน มันเป็นเพราะป๊าผมครับ... เข้ารพ. เอาเป็นว่าอาการหนักมาก เกือบเสียชีวิต ผมนี่บินกลับไฟล์ทเร็วสุด และตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านทันที คือลาออกมาอยู่ดูเลยเป็นเดือน พอป๊าดีขึ้นถึงหางานใหม่ทำ
ซึ่งบอกตรงๆ ว่าเงินเดือน ลดลงเกือบครึ่งได้... ร้อนถึงไอ้เคน... ทนเห็นความอับจนของผมไม่ไหว โอนตังค์ให้รายเดือนเลย...
-*- โถ๊ะ ไม่ขอยังจะให้
แต่ถ้าให้ กูก็เอา 555
ตั้งแต่กลับมาเคนมันโคตรจะเปย์ผมเลย โดนตัวไหนมาวะ มาทำตัวป๊าแถวนี้ งงนิดหน่อยอ่ะ
ให้ตังค์ใช้ไม่พอ ซื้อโน้ตบุ๊ค โทรศัพท์ ทีวีให้ใหม่อีก มีบอกด้วยนะว่าให้ไปดาวน์รถใหม่... เพราะรถผมมันเก่าแล้ว? มันจะซื้อให้ไปอีก...
โห ซึ้งน้ำตาจะไหลเลยกู
นี่คือการต้อนรับกลับของมึงใช่หรือไม่ สุดตีนจริง
(แต่ผมยั้งไว้ก่อนนะ ยังไม่อยากได้ รถผมยังโอเค แม้จะเจ็บมาเยอะ จากการชน) พอผมไม่เอารถใหม่ มันจะแลกรถมันให้ผมใช้ไปอีก พีคมาก
พอดีเคนมันซื้อรถใหม่คับ ไฉไลกว่าเดิม รุ่นท้อป เทคโนโลยีนี่มาเต็ม ผมถึงกับกดไม่เป็น งงแดกกับรถมันไปพักใหญ่ ดูมันจะหวงรถหน่อยๆ ด้วย เพราะไม่ให้คนอื่นยืมเลย...
ยกเว้น....กู
ซึ่งประวัติชนนี่ทุกปีนะครับ 555
แต่สุดท้ายผมก็ไม่เอารถมันหรอก หวงซะขนาดนั้น ไม่อยากเอาไปชน เดี๋ยวมันบ่นอีก
อีกเรื่อง..
คือถึงจะกลับมาแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ไปอยู่กับเคนเหมือนเมื่อก่อนนะครับ เพราะที่ทำงานใหม่อ่ะ มันใกล้คอนโดผมมากกว่า ใครจะขยันตื่นเช้าก็ตื่นไปเหอะ แต่กูไม่
ผมใช้ชีวิต สโลว์ไลฟ์ เป็นกรรมกรอยู่ ตจว.ซะนาน จะให้ไปอยู่กับมันแล้วต้องแหกขี้ตาตื่นตีห้างี้ ผัวก็ผัวก็เหอะวะ การนอนสำคัญกว่าเฟ้ย
ตอนแรกก็คิดว่าเคนจะงอแงไรงี้ มันกลับเข้าใจอ่ะ แต่ผมก็ไปหามันทุกอาทิตย์นะ
ไปก็ไปเพื่อโดนมันกดขี่คับ ไม่มีไรมาก ขี้บังคับเหมือนเดิม
บังคับให้กิน นอน ออกกำลังกาย -*-
อย่าให้พูดเลย... โคตรเซ็ง
พอไม่ชอบไม่กิน มันบอกว่าไงรู้ไหม
“ไม่อยากกินก็จะจับยัด” T T
พอไม่นอน... เช่น ดูทีวี เล่นมือถือไรงี้ เดินไปปิด กระชากมือถือโยนไปนู้น ปิดไฟไม่สนใจ แถมเทศน์ก่อนนอนให้ฟัง
สุดท้ายบังคับไปออกกำลังกาย... สวนสาธารณะ วิ่งเป็นชม. เหนื่อยไม่ไหว มันก็ยังให้วิ่งต่อ กูนี่แทบคลานอ่ะบอกเลย...
เสื้อผ้าก็เหมือนกันคับ ที่ทำงานใหม่ ต้องมาพร้อมชุดใหม่ มันพาไปซื้อ และเลือกให้เสร็จสรรพ...เป็นสิบๆ ตัว... -*- ของเก่ามันแทบจะเอาของผมไปทำผ้าขี้ริ้ว
ขนาดเวลานอน มันยังจะเลือกชุดนอนให้...
ถามว่าเกินไปไหม ก็ไม่หรอกครับ ผมตามใจมัน ผมไม่เรื่องมาก มันว่าไงก็ว่างั้นแหละ ผมเลี้ยงง่ายครับ ยกเว้นบางเรื่อง ถ้าไม่ยอมจริงๆ มันก็ปล่อยอยู่ แต่จะบ่นก่อน... ซึ่งก็รำคาญหน่อยๆ แต่ทนได้
ผมกับเคนก็ประมาณนี้ล่ะคับ มันก็ดีมั่ง โหดมั่ง แต่ส่วนใหญ่ชอบโหดใส่ ดูแลก็เป็นแบบกึ่งบังคับ บางเวลาแม่งก็โคตรตามใจซะเฉยๆ อยากกินไร อยากได้อะไร สายเปย์ก็มา
เรื่องที่ทำงาน ที่จริง ถ้าผมอยากตื่นสาย มันก็ลงทุนจะเช่าคอนโดให้ผมอยู่ข้างที่ทำงานเลยนะ แบบแพงแค่ไหนกูพร้อมจ่าย แต่ผมอ่ะสงสารเงินในกระเป๋ามัน ไม่ได้อยากจะรีดไถอะไรหรอก ให้กูลำบากมั่งก็ได้
แถมวันปกติ ยังให้บัตรเครดิตผมไปเผื่อรูดใช้ไรอีก...
ครั้งแรกครับ จำเป็นต้องขนาดนี้ไหม... กูตั้งตัวไม่ทัน
เป็นธรรมดา...หากทำงานใหม่ ก็ต้องมาพร้อมเพื่อนใหม่ ผมก็สนิทกับเพื่อนใหม่เร็วมากครับ มี 2 คน ชวนเที่ยวตลอด ซึ่งผมก็ไม่ค่อยจะสะดวกไป เพราะวันหยุดต้องแบ่งเวลาให้ที่บ้าน และไอ้เคน ส่วนวันธรรมดา ไม่ค่อยอยากเที่ยว อยากกลับมานอนมากกว่า
ไหนจะเพื่อนเก่า อย่างไอ้โม และไอ้เต้
ไม่อยากเจอก็ต้องเจอล่ะครับ สัญญากับมันไว้แล้ว ว่าถ้ากลับมา จะมาเจอมันบ่อยๆ
ไอ้โมมันก็ลงทุนขับรถมารับไปกินข้าวตลอด...
ส่วนไอ้เต้นี่ พาไปบ้านเลย แม่งบ้านมัน กูนึกว่าดูละครช่อง 3 อยู่ อลังการสัสๆ เลยท่าน
เคน ไม่ค่อยอะไรกับไอ้โมครับ ปล่อย... เพราะรู้ว่าไอ้โมมันสาระเยอะ คงไม่พาผมไปเสียคน
ที่ไหนได้... ไม่พาเสียคน แต่พาเสียเงินดิคับ เงินที่ไอ้เคนให้ไม่พออ่ะคิดดู ต้องรูดบัตรเอา ขืนกูไปกับมันบ่อยๆ นี่แดกแกลบแน่นอน
กับไอ้เต้ เคนมันไม่ค่อยชอบ เพราะความหล่อ กลัวผมตกบ่วงมากมั้ง ซึ่งกูก็แอบติ่งจริง 555 เต้มันน่ารักอ่า ถึงจะพูดมาก พูดคนเดียวอยู่ได้ก็เหอะ แต่เพราะความหล่อกูให้อภัย นั่งมองหน้าได้เพลินๆ
เรื่องความหึง ผมไม่ค่อยห่วงเคนเท่าไร แม้จะมีคนแอบส่งสายตาปิ๊งๆ หรือหน้าด้านมาขอไลน์ไง มันจะหน้านิ่ง ไม่ค่อยยิ้มตอบ ขนาดใช้ผมเป็นสะพานเพื่อคุยกับมันยังมีอ่ะคิดดู
กูนี่ถึงกับเฟล...
ผมหล่อก็จริงนะ... แต่เดี๋ยวนี้เริ่มมีคนดูออกว่าเป็น... เพราะแม่งมีแต่คนถาม ว่าเป็นป่ะ? แมร่งกูดูเหมือนขนาดนั้นเลยเหรอวะ
ไม่อยากดูออกขนาดนั้นคับ เดี๋ยวเกย์มาจีบ พอมีผู้ชายมาแซวนี่กูคิดดีไม่ได้เลย
แต่บางทีก็ดูแมน จนผัวคนอื่นมาเขม่นก็มีนะคับ ผมนี่อย่างเซ็ง...จะให้กูทำตัวยังไง
มาพูดเรื่องไอ้เคนดีกว่า... ปีใหม่ก่อนหน้าๆ มันพาผมไปฉลองไกลถึงยุโรปเลย สาเหตุเพราะผมชอบเที่ยว บ่นจะเที่ยวๆ อยู่นาน แล้วเราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน มันเลยจะสร้างความประทับใจให้ พอไปมันก็ดีจริงๆ คับ ชอบมาก รักคูณสิบ พาไปตั้งสองอาทิตย์อ่ะ
ผมก็พามันไปเที่ยวเหมือนกันคับ กะจะสร้างความทรงจำดีๆ ที่เพชรบูรณ์ 555 ที่ไหนได้ ต้องพามันไปแบกคนขาหัก หนัก 70 แต่มีผลัดกันแบกหลายคนคับ ทำตัวเป็นพลเมืองดีกันหน่อย ผมก็อยากจะช่วยอยู่นะ แต่เคนห้าม ไม่ใช่กลัวผมเหนื่อยหรอก มันกลัวเขาตาย 555 กลับมานี่กล้ามขึ้นเป็นลูกเลยมัน
H
ไม่ได้มาอัพเดทน๊านนาน คิดถึง <3 น้ำพุกลับมาแล้วววว
-
ดีใจมากที่มาอัพเดท พุกลับมาอยู่กรุงเทพฯ แล้ว งี๊ก็หาเรื่องมาอัพบ่อยๆ ได้ใช่ไหม please
เคนสายเปย์มาก ดูแลพุดีมาก :mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
ยินดีต้อนรับการมาอยู่กรุงเทพอย่างถาวร
ชอบป๋าเคนสายเปย์ คนที่รักน้องน้ำพุมากมาย
แล้วมาอัพเดท บ่อยๆนะ
รักคะ
:กอด1:
:กอด1:
:กอด1:
-
กำลังคิดถึงๆ พุ ...........
ที่จริงคิดถึงตลอดๆ.......ไม่ได้โม้
อย่างเข้าห้องน้ำคอนโดที่ซื่้อก็คิดถึงพุ ตอนที่พี่นัทพาไปตรวจเช็คคอนโด
ว่าต้องมีลูกแก้วไปกลิ้งในห้องน้ำเพื่อดูว่าลาดเทจริงไหม
เอาเข้าจริงตอนซื้อเองก็ลืมซะงั้น เลยนึกถึงไง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พออ่านหัวเรื่อง แหม......ทำใจหายแว้บ....เลย
ทุกท่านครับ
ผมจะเข้ามาบอกว่า...
ผม...
เลิก...
อ่านไปขำพุไป เข้าใจความลำบากใจของพุเลย
เป็น......ไม่เป็น..... พอแมนก็มีเรื่องอีก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชอบบบบ ที่พุเล่านี่ นั่น นู้น นะ :mew1:
แต่เคน ป๋าจริงๆ แสดงว่าตำแหน่งงานเคนเงินดีมั่กมาก ดีกว่าพุเยอะเลยนะดูแล้ว
เพื่อนโม เต้ ก็กลับมาหากัน ดีจริงเลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เคน พุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึง คิดถึง
ดีใจด้วยที่กลับมาทำงานที่ กทม ซะที
เคนรักและห่วงใยพุมากเลยน้า อาจดูเหมือนผู้ปกครองที่คอยบ่น บ่น
แต่ก็เพราะรักนั่นแหละ
:impress2: :กอด1:
-
ดีใจที่ยังคิดถึงกัน :)
มาบอกข่าวคราวบ่อยๆนะครับ
-
เคนรักพุยังไงก็ยังคงอย่างนั้นเหมือนเดิม
รักจริงจริ๊งตลอดกาล
คู่แท้ของเล้าเป็ด
ชื่นชมทั้งสองคนเลย
จุ๊บพุทีนึง..จุ๊บเคนทีนึง
ชื่นจายยยยยย อิอิ
-
ดีใจอะ ที่น้ำพุกลับมา คิดถึงมากกกกกกกกกกกกก
-
เราพึ่งมาอ่าน อ่านหลายวันมากเผื่อจะมาถึงนี้
เราอยากบอกว่าสนุกค่ะ อย่าลืมกันนะคะ
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ ติดตามเสมอ...
-
อยากให้ไรท์ มาอัพเดท ............ :mew2:
ชอบเรื่องพุมาก.........
ชอบสำนวนการเขียน การดำเนินเรื่องของไรท์สุดๆ :katai2-1:
คิดถึงพุ เคน มากกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
เคน พุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยู่ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่าเลยนะเคน-พุ
-
:ped149: :ped149:
-
ทำไมฉันเพิ่งมาเจอเรื่องนี้เนี่ย
โคตรๆๆๆชอบ สนุก มัน ครบรสมาก
ตอนเคนโหดน่ากลัวมาก คิดว่าเป็นกุๆก็เลิกโหดเกิ๊น แต่ก็ยังเชียร์เคนตลอด
ตอนพุไปคบพี่นัทอ่ะ กะจะเลิกอ่านแระ ทำใจไม่ได้ คืออินมาก 55
สุดท้ายพุกลับมาเลือกเคน โอ้ยฟินนนส์เฟ่อ ฟิน น.หนู ล้านตัว
ปล. ขอบคุณคุณโบที่มาถ่ายทอดเรื่องดีๆให้อ่านน่ะคะ เขียนออกมาได้ดี อ่านลื่น โคตรอิน :กอด1: :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
-
///
มาอัพเดทคับ เริ่มที่เรื่องช้อค เรื่องเศร้าที่ไม่คาดฝัน
พี่บอลเสียชีวิตแล้วคับ
ผมแม่งโคตรรู้สึกผิด รู้สึกแย่ที่เวลาพี่แกติดต่อมาผมไม่ค่อยสนใจอยากคุยอยากตอบเท่าไหร่ ตามนิสัยติ๊สแตกของผมนั่นแหล่ะ
พี่บอลไม่เคยบอกอะไรผมเลยว่าป่วย ได้ยินมาจากแม่ก็แค่ผิวเผิน ผมก็นึกว่าไม่เป็นไรมาก เพราะยังโทรมาคุยเรื่องงานกันอยู่เลย แล้วอยู่ๆ แม่ก็โทรมาบอกว่าเสียแล้ว..
ผมคิดว่าตัวเองจะทำใจได้ แต่พอวันเผาดันทำใจไม่ได้คับ ร้องไห้หนักมาก คือคิดว่าทำไมวะ ไม่น่าตายอ่ะ มันเร็วเกินไป
จนถึงตอนนี้คิดถึงพี่บอลทีไรน้ำตาซึมทุกที
ในชีวิตผมช่วงนึงพี่บอลคือพี่ที่สนิทที่สุด มีพี่แกในความทรงจำหลายเรื่อง ทั้งเรื่องดีและไม่ดี แม้ใครจะมองพี่บอลไม่ดี แต่สำหรับผมพี่แม่งโคตรอ่อนโยน
///
มาที่เรื่องผม ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนมากคับ แค่ไอ้เคน 'ช่วย' ซื้อคอนโดให้ใหม่
แค่นั้นเอ๊ง.....
-
คอนโดเดิมที่เคยคุยให้ฟังอ่ะว่ามันจะให้ไปเช่าอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงาน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยในการเดินทาง
ผมก็ไม่เอาๆๆๆๆ ดิคับ ทำไมต้องมาจ่ายรายเดือนแพงๆ ด้วยอ่ะ แค่ต้องตื่นเช้าหน่อยเดียว
มันก็เลยใช้วิธีแก้ปัญหาแบบคนริช ไม่อยากเช่าก็ซื้อแม่ง จะได้จบๆ
แต่ผมไม่อยากได้ ไม่เอาๆๆ ทำไมต้องมาสร้างหนี้ที่ไม่อยากได้ให้ด้วยอ่ะ
ค่าส่วนกลางโคตรแพง สองห้องนอนไปอีก จะซื้อให้ใครอยู่
-
แต่สุดท้ายมันกล่อมผมจนได้คับ ก็ช่วยมันออกตังค์ประมาณ 15% (เพราะจน) มันจะกู้ไรก็แล้วแต่ ผมมีหน้าที่อยู่ ในที่ๆ มันเลือก
.. เถียงไม่ออก จนด้วยเหตุผล..
แต่อยู่ไปอยู่มาดันชอบอ่ะ กว้างดีคับ อยู่สบายมากๆ ไม่อยากออกไปไหนเลย
แล้วก็มีความสุขมากๆ ที่ได้ออกไปเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์ด้วยกัน
เวลาไปเลือกของกิน
เวลาช้อปปิ้ง
เวลามันบอกให้เลือกเสื้อผ้าตัวที่ชอบมากองๆ
อยากจะขอบคุณความหวังดี ทุกๆ อย่างมันไม่เคยหวง ถือคติเงินหาใหม่เมื่อไรก็ได้
ผมก็คิดคล้ายๆ มันนะคับ มีปัญญาหาได้ก็ใช้ซื้อความสุขไปมั่งเห้อ
ชีวิตมันไม่แน่นอน
H
โพสยาวๆ ไม่ได้จ้าา เป็นท้อ
-
:L2:
เสียด้วยนะคะเรื่องพี่บอล
ปล.ดีคะที่มาอยู่ด้วยกัน อย่าคิดเยอะ 555:)
รักนะ น้องเคน&น้องพุ
:mew3:
-
อ่านถึงตอนพุบอกเลิกเคนละเคนต่อยต้นไม้นี่เป็นเศร้าเลย คือเค้าต่างกันจริงๆ คนนึงจริงจังมั่นคงส่วนอีกคนเบื่อง่ายไม่เสียดายเวลาหรืออะไรสักอย่าง เราคิดว่าพุก็รักเคนแหละนะ ยังรักอยู่แต่มันเข้ากันไม่ได้เลยนิสัย เราอ่านสปอยเห็นว่าเคนนี่แหละที่น่าจะเป็นพระเอกใช่มะ ลองมาดูกันว่าจะจูนยังไง แต่พูดก็พูดเถอะ พุอยู่คนเดียวน่าจะดีกว่านะ หลังจากนี้5555
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะ
:กอด1:
-
คิดถึงจังเลย เมื่อไรจะมาต่อจ๊ะ
-
:mew1:
-
อ่านจบแล้วววว เยสสสสสส
ใช้เวลาแบบหลายวันเลย
อ่านแทบจะ 16-18 ชั่วโมงต่อวัน
รักคู่นี้อีกแล้วครับ
.
.
.
ว่างมาเล่าต่อนะครับ
รักความรักของคุณทั้งสองคน
:L2: :3123: :L1:
-
พึ่งเจอเรื่องนี้ไปอยู่ไนมาเนี่ย ขอสารภาพเลยว่าเพิ่งใช้งานเล้าเป็ดเป็นไม่กี่เดือนเอง
เชียร์เคนมาตั้งแต่ต้นเลย มีเซ้นส์เคนต้องใช่แน่ๆถ้าสุดท้ายพุไม่เลือกเคนคงอ่านต่อไม่จบ
อยากรู้ว่าเคนปลื้มนักบาสคนไหนมีอยุ่ตอนนึงพุไปห้องเคนเห็นมีโปสเตอร์นักบาสติดอยู่
เพราะว่าส่วนตัวชอบดูบาส NBA ยุค 90s ทีมโปรด CHICAGO BULLS เลิกดูบาสตั้งแต่ bulls
ได้3แชมป์สุดท้ายปี1998
fc เคน+น้ำพุ
-
เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกในเล้านี้ไม่นาน เลยเพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ชอบทั้งพุและเคนเลยค่ะ ขอให้รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะคะ
-
กลับมาอ่านอีกกี่ครั้งก็มีความสุขเหมือนเดิม คิดถึงนคะ และก็เสียใจด้วยเรื่องพี่บอล ยังไงก็รอติดตามอยู่นะคะ
-
/
“ไม่มีทาง!” ถึงผมอยากจะกลับไปคบกับเคน แต่มันก็ไม่ใช่ฐานะแฟน ผมแค่อยากเป็นเพื่อนมัน
ทอแล พูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว เลิกกันไปแล้วก็ยังอาลัยอาวรณ์ ตอนคบกันก็กลัวเค้าเรียกร้องอยากจะเลิก นายพุนี่มันทุเรศจริงๆ คบไปทั่ว จะใช้คำว่าร่านก็ไม่ได้เพราะไม่ได้มั่วเรื่องเพศ รอดูจุดจบนะ เชื่อว่าคนแบบนี้ไม่มีใครรักจริงเพราะตัวนายพุเองก็ไม่เคยรักใครจริงนอกจากตัวเอง
-
คิดถึง เรื่องเน้ และกลับมาอ่านอีกครั้งงง. :mew1: :mew1: :mew1:
-
โห โตมากับเรื่องนี้ของจริง o13 :L2:
คงสบายดีกันนะคะ จะสงกรานต์แล้วอยากปะแป้งน้องพุจังเลยยย :o8:
อยู่ทางนู้นดูแลตัวเองด้วยนะคะ :3123: :pig4:
-
โห หลายอารมณ์มากเรื่องนี้ ตอนอ่านตอนแรกๆคือไม่เชียร์เคนเลย ยิ่งตอนมาโดนทำร้ายร่างกายคือติดลบ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ็สงสารเคนมากอะTT แต่สุดท้ายก็รักกัน ดีงาม