สวัสดีค่ะ แวะเอาตอนพิเศษมาฝากด้วยความคิดถึง
ใครยังไม่เคยอ่านก็ลองอ่านดูกันได้น้า จบแล้วค่ะ
หวังว่าจะยังไม่ลืมพี่ไนน์สุดกวนและน้องคุณสุดมึนกันนะคะ ❤️
———————————————-———————————————
ตอนพิเศษ 2 : [[ ที่พี่นิ่งไม่ได้โกรธ แค่หื่น ]]
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
7.00 AM
เสียงนาฬิกาปลุกบอกเวลาเช้า ผมขยี้ตาเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตารับแสงแดด
ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะยันตัวเพื่อลุกข้นไปล้างหน้า หากแต่ยังไม่ทันได้ทำ ผมกลับต้องล้มลงบนเตียงนอนอีกครั้งเพราะแรงฉุดจากฝีมือคนข้างๆ
“พี่ไนน์ ปล่อยดิ ผมจะไปอาบน้ำ”
“… อือ” งัวเงียไม่พอ ออกแรงฉุดรั้งร่างผมทั้งร่างให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดมันด้วย
”พี่ไนน์ ปล่อยก่อน ผมจะไปอาบน้ำโว้ย”
ผมโวยวาย ไอ้พี่ไนน์ไม่ยอมฟัง งัวเงียๆอย่างเดียว
นี่มึงแกล้งกูปะเนี่ยถามจริง แหกปากดังจนข้างห้องจะตื่นกันทั้งชั้นแล้วเนี่ย
“พี่ กูร้อน” ผมพยายามแกะมือ ไอ้พี่ไนน์ไม่ยอมปล่อยแต่เสือกกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
“มึงจะรีบตื่นไปทำไม นอนก่อน”
“ผมมีเรียน8โมงป่ะพี่”
“วันนี้วันเสาร์”
อ้าว เออว่ะ
แล้วนี่กูเสือกรีบตื่นเช้าทำแป๊ะอะไรวะเนี่ยยยยยยยย
ไอ้ห่าอยากด่าตัวเอง
ไอ้พี่ไนน์เห็นผมเงียบก็แอบลืมตามามองแล้วหัวเราะเยาะใส่หน้าผมด้วยความสะใจ
อ่ะ เชิญมึงเลยครับ
“แต่ผมตื่นมาแล้วอะ จะไปกินข้าว”
“หิวหรอ”
พี่มันถาม
“เออ หิว”
“กินกูก่อนก็ได้”
โห ไอ้เหี้ย พูดมาได้ไม่อายปาก
ไอ้พี่ไนน์หัวเราะ คงเพราะเห็นผมทำหน้าพะอืดพะอม บ้าบอออออ มึงบ้าบอ
“มึงไม่กินกู งั้นให้กูกินมึงแทนแล้วกัน”
พี่ไนน์ไม่รอให้ผมถาม รีบฉกหน้าเข้ามาใกล้แล้วชิงหอมแก้มของผมเบาๆ
“เหี้ย ทำไรเนี่ยพี่ สาดดดดดด”
ผมถาม รู้สึกหน้าร้อนๆ
“งอแงแต่เช้า” พี่ไนน์ว่าก่อนจะแกล้งหลับหูหลับตานอนต่อ ไม่ฟังผมบ่นอีกต่อไป
ผมด่าไปได้แปปเดียวก็หยุด จะลุกไปไหนก็ไม่ได้ติดที่ไอ้ห่าพี่ไนน์มันเสือกนอนกอดผมอยู่
เออ นอนต่อก็ได้วะ
ผมถอนหายใจยาว ก่อนจะค่อยๆเอนหัวลงซบไหล่พี่ไนน์ รู้สึกว่าหน้ายังร้อนๆนิดหน่อยกับสัมผัสเมื่อครู่
ไอ้เหี้ย ผ่านมากี่ครั้งทำไมกูยังเขินๆกับสัมผัสของพี่มันอยู่เลยวะ
ผมหลับตาเบาๆ ทบทวนเหตุการณ์สี่เดือนที่ผ่านมา
หลังจากวันวาเลนไทน์ครั้งนั้นที่พี่ไนน์ประกาศอย่างชัดเจนที่สุดในเฟสบุ๊คว่า “ผมเป็นของมัน ห้ามใครมายุ่ง”
ชีวิตผมก็เหมือนจะมีแค่ไอ้พี่ไนน์คนเดียวแล้วจริงๆ
จริงๆแล้วชีวิตผมก็ยังดำเนินไปตามปกติ ก็ไปเรียน กินข้าว ดูหนัง นอนอยู่ห้อง
เพียงแต่ทุกๆอย่างมันมีพี่ไนน์เข้ามาอยู่ด้วยแค่นั้นเอง
สาดดดด คิดๆไปคิดๆมา นี่ชีวิตกูมีพี่มึงมาเกาะติดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
สี่เดือนก่อนพี่ไนน์เริ่มมาหาผมบ่อยขึ้น และจากการที่มาหาผม ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นผมไปหาพี่มันที่ห้อง
จากนั้นพี่ไนน์ก็เริ่มหาวิธีต่างๆนานาที่ทำให้ผมต้องนอนค้างห้องพี่มัน จนตอนนี้กลายเป็นว่าผมเนี่ยอยู่ห้องพี่ไนน์บ่อยกว่าห้องตัวเองอีก ข้าวของเครื่องใช้ของผม พี่ไนน์ก็ซื้อมาเผื่อไว้ให้หมด
ตื่นมาก็เจอหน้าพี่ไนน์ ไปเรียนพี่ไนน์ก็ไปส่ง จะกลับพี่มันก็มารับ จะนอนก็นอนข้างๆพี่มันเนี่ย
เจอกันตลอดขนาดนี้ แต่สถานะของเราก็ยังไม่มีชื่อเรียก
มันคือสถานะที่ไม่ต้องคิดอะไร รู้แค่อยู่แบบนี้แล้วมันสบายใจ แค่นั้นก็พอแล้วมั้ง
มีพี่อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ผมเงยหน้าไปมองหน้าไอ้พี่ไนน์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ
ตอนที่พี่มันบอกว่าชอบผมจริงๆ ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าเชื่อคำพูดเขาได้มากแค่ไหน
แต่ตอนนี้ พี่ไนน์ก็ทำให้ผมเห็นจริงๆ
แม่งเทคแคร์ผมดีทุกอย่าง ถึงจะปากหมาแต่ก็ดูแลดียิ่งกว่าใคร เวลาไม่สบายแม่งก็เช็ดตัวให้ นอนเฝ้าไข้ด้วย โอ้โห เลี้ยงดูกูดียิ่งกว่าแม่
“แอบมองหน้ากูเหรอ”
ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆเปลือกตาที่ปิดอยู่ก็เปิดขึ้น ไอ้พี่ไนน์ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้ผมก่อนจะหัวเราะหึๆ
“ใครบอก ผมเปล่านะ”
“อะไรเนี่ย ก็เห็นๆอยู่ว่าลืมตามาแล้วเจอมึงแอบมองกูอยู่อ่ะ”
“กูเปล่าาาาาา”
“เอาเถอะ” พี่มันขำ “ไม่อยากแกล้งเด็ก ป่ะ ตื่นๆลุกได้แล้วมึง อ้วนแล้วยังนอนทับกูอีก”
“เอ้า เดี๋ยวๆ พี่เป็นคนกอดกูเองปะวะ”
“หื๊อออ ใครกอดมึง มีด้วยเหรอ มโนป่ะเนี่ย”
ไอ้ห่า กวนส้นตีน มึงดึงกูไม่ยอมให้ลุกแท้ๆ
ไอ้พี่ไนน์ไม่ตอบอะไร แม่งยืนขำอย่างเดียว ดีใจมากมั้งทำผมโวยวายได้แต่เช้า
“ข้าวเช้าไม่ต้องกิน ไอ้ห่า” ผมด่า
“โอ๋วววว กูล้อเล่นๆๆ กูดึงมึงไปเองเนี่ยแหละ”
ว่าไม่พอ เอื้อมมือมาดึงแก้มผมเล่นอีก โว้ยยยยย หน้าคนนะไม่ใช่เยลลี่ ดึงเอาๆ
ผมไม่ตอบอะไร แต่เลือกที่จะเดินไปล้างหน้าแปรงฟันแทน ไอ้ห่า เบื่อคนกวนตีน
หลังจากอาบน้ำล้างหน้าล้างตาผมก็ออกมาทำอาหาร
ปกติวันเสาร์อาทิตย์ผมจะทำอาหารเองน่ะเพราะแบบว่าเวลาว่างมันเย้อออออเกิน
ส่วนพี่ไนน์ก็มาเป็นผู้ช่วยบ้าง ช่วงเวลาผมทำอาหารพี่แม่งจะกวนตีนผมมากผิดปกติ ไม่รู้เป็นส้นตีนอะไร
“กูมาช่วยแล้วจ้า”
“พี่ไปนั่งนู่นไป”
“ไม่ๆกูจะช่วยมึง”
ดื้อเก่งไอ้สัด
“อ่ะงั้นพี่ไนน์หั่นผัก”
“โอเค ง่ายๆ”
พี่มันพยักหน้าเออออก่อนจะรับมีดไปหั่นอย่างชำนาญ
“โว้ยยยยยย พี่ไนน์ หั่นงั้นใครจะไปกินได้วะ คนนะไม่ใช่ควาย มันใหญ่ไปป่ะ!”
“เอ้าก็กูหั่นให้มึงกินไง”
“นี่คน!”
“เอ้าเหรอ นึกว่าเป็นอีกตัว ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยยย”
“กวนตีน”
“อ่ะทำหน้าบึ้งอีกละ” พี่มันบอก เอามือมาจิ้มแก้มกูอีก
”ถ้าจะมากวนตีนก็ออกไปนั่งรอไปพี่”
“คุณมึงอย่าเพิ่งงอนดิ”
“กูไม่ได้งอนพี่”
“งอนอยู่เนี่ย อ่ะทำอาหารต่อเดี๋ยวกูยืนดูไกลๆ”
“ไปนั่งข้างนอกดิ”
“จะยืนตรงนี้ แต่ไม่ยุ่งจริงๆ มองอย่างเดียว”
“โว้ยยยย แล้วทำไมพี่ไม่ไปข้างนอกละวะ”
“ก็กูชอบมองมึงตอนใส่ชุดกันเปื้อนอ่ะ”
อะไรนะ
“มึงน่ารักดี”
อะ…
เอ้า ไอ้เหี้ยย
“พูดมาก”
“เขินก็ด่ากูตลอด”
“ไม่ได้เขิน”
“แล้วหน้าแดงทำไม”
“หั่นหอมอยู่”
“มันต้องร้องไห้ปะอันนั้น”
“เป็นหอมหรอถึงรู้อ่ะ”
“ไม่ได้เป็นหอมแต่ขอหอมได้ปะล่ะ”
ผมด่าต่อไม่ถูก ไอ้เหี้ย กวนตีนกูเก่ง
“ว้า เถียงต่อไม่ได้ละ”
ไอ้-เหี้ย
ผมทำปากใส่พี่มันแบบไม่ออกเสียง พี่ไนน์ขำ
เออดี ชีวิตผมก็จะมีสีสันเล็กๆแบบนี้แหละ
หลังจากที่กินข้าวเสร็จผมก็นอนอืดอยู่บนเตียงที่ห้องพี่ไนน์ต่อ
ไม่ได้ออกไปไหนหรอก ขี้เกียจ
ไม่ได้กลับห้องด้วย เพราะเย็นนี้นัดกับพี่ไนน์ไว้ว่าจะดูหนังที่นี่
ส่วนพี่ไนน์ ออกไปทำงานให้มหาลัย
คือช่วงสามเดือนก่อน พี่ไนน์มันไปรับงานเพิ่ม
เหมือนเป็นงานที่แบบเป็นตัวแทนมหาลัยอะไรงี้มั้ง ผมก็ไม่ค่อยรู้
รู้แค่เวลามีงานอะไร จะเห็นหน้าไอ้พี่ไนน์อยู่บนไวนิลติดทั่วมหาลัย
เขรรรร้ โคตรคนดัง แม่งจะฮอตเกินหน้าเกินตาละ
ไม่ใช่แค่งานเยอะ แฟนคลับก็เยอะ
จากเดิมที่ว่าฮอตแล้ว ตอนนี้แม่งโคตรของโคตรฮอต
ร้อนกว่าแดดเมืองไทยก็ไอ้พี่ไนน์เนี่ยแหละคร้าบบบบบ
เคยถามเหตุผล ว่าไปรับทำงานแบบนี้เพิ่มทำไม
พี่มันก็หันมาตอบนิ่งๆว่า “ทำงานหาเงิน จะได้เอาเงินมาเปย์มึง”
โอเคเป็นอันว่าจบ
ผมพลิกตัวเล่นไปมา นอนโง่ๆคิดเรื่องอดีตแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
กำลังนอนเพลินๆมือกลับไปสะดุดคลำเจออะไรบางอย่าง
พวงกุญแจ?
ผมหยิบขึ้นมาดู เป็นพวงกุญแจมิกกี้เม้าส์ที่ผมซื้อให้พี่มันตอนไปเดทแรกที่สวนสนุก
กลิ่นในวันนั้นยังติดตรึงตราใจผมอยู่จนถึงทุกวันนี้
ไม่ใช่กลิ่นไอฝนนะครับ
กลิ่นอ้วกกูเนี่ยแหละ สาดดดดดดด ใครใช้ให้พาไปสวนสนุกวะ แม่งเป็นสถานที่ที่ผมโคตรเกลียด
เดทแรกแม่งโคตรเหี้ย
สนุกแบบเหี้ยๆน่ะ คือทั้งกลัว ทั้งจะอ้วก ทั้งขำ ทั้งตลก
แม่งก็มีความสุขดี
แถมตอนกลับมาที่ห้องคืนนั้นยังเป็น…
จูบแรกของผมกับพี่มันด้วย
3เดือนก่อน
“พี่ไนน์ ไปอาบน้ำต่อดิ ผมอาบเสร็จแล้ว”
“เอออ ได้ๆ”
“ได้อะไรเนี่ย พี่แม่งติดเกมว่ะ ตีดอทแม่งทุกวัน มันสนุกตรงไหนวะเนี่ย”
ผมพูด พี่ไนน์ยังคงไม่สนใจ ผมเลยกวนตีนพี่มันด้วยการยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ บังจอโทรศัพท์แม่งเลย
“อะ ไม่ต้องเล่นละ” ผมขำ ไอ้พี่ไนน์ทำหน้าเหวอ
“ไอ้เหี้ย”
“เศร้าอ่ะดิโดนบังจอ ว้ายยยย เล่นไม่ได้”
“มึงแม่ง ไม่รู้อะไรเลย”
พี่มันทำหน้าจริงจังขึ้น จ้องผมตรงๆ “เอาหน้ามึงออกไป”
“เดี๋ยวๆ ทำไมอยู่ๆจริงจังวะพี่”
“ไอ้คุณ มึงถอยหน้ามึงออกไปก่อน”
“ผมถอยพี่ก็เล่นต่อดิ”
พี่ไนน์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆจับหน้าผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
“มึงหาเรื่องเข้าตัวเองนะ”
ผมยังไม่ทันได้ถามว่าอะไรพี่มันก็รั้งหน้าผมเข้าไปหาอย่างรวดเร็วก่อนจะ
”จุ๊บ”
…
ทุกอย่างแม่งเร็วมาก ผมนึกอะไรไม่ออก ตอนนี้ในหัวมีแต่หน้าไอ้พี่ไนน์ที่ยืนเอามือกุมหน้าผมอยู่
“กูบอกมึงแล้ว มึงวอนเองนะ”
”เดี๋ยว…พี่บอกอะไรผมวะ”
งงไปหมด
“ก็กูบอกมึงแล้วว่าให้ถอยหน้าไปไกลๆ“
“ก็นึกว่าพี่จะเล่นเกม”
“มึงเพิ่งอาบน้ำมา ตัวหอมๆหน้าใสๆอย่างนี้กูกลัวอดใจไม่ไหวไอ้สัด”
ผมอึ้ง
ยืนนิ่งกับเหตุผลที่ได้ยินจากคนข้างหน้า
“เนี่ย แล้วนี่มึงยังจะมายืนเขินต่อหน้ากูอีก ไอ้เหี้ยแม่งน่ารัก กูทนมาขนาดนี้ได้ไงวะ”
ประโยคหลังเหมือนพี่แม่งหันไปบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผมอีก
“คุณ คือกูไม่ไหวแล้วว่ะ กูขอนะ”
“หะ…เหี้ย ขอไรวะ”
กูกลัวววววว
“กูขอแค่จูบก่อน”
”กะ…ก็ให้ไปแล้วเมื่อกี้ไง พี่ไม่ได้ขอด้วย”
“มึงเด็กอนุบาลรึไง จูบที่กูขอมันคือแบบนี้”
ไม่ว่าเปล่าพี่มันดึงแขนผมเข้าหาตัวก่อนจะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับหน้าแล้วดึงรั้งเข้าไปใกล้
ผมเบิกตากว้าง เห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของพี่มันในระยะใกล้ ก่อนที่พี่ไนน์จะค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับแนบริมฝีปากลงมา
สัมผัสที่เกิดขึ้นไม่ได้ร้อนแรงหากแต่มันกลับเนิบนาบ ช้า และอ่อนหวาน พี่ไนน์ค่อยๆบรรเลงกลีบปากลงบนริมฝีปากผมเบาๆ และประทับมันไว้อยู่อย่างนั้น แค่นั้นผมก็ใจเต้นมากพอแล้ว หากแต่พี่ไนน์ไม่หยุดแค่นั้น
พี่ไนน์ค่อยๆลากลิ้นไปตามริมฝีปากผม สัมผัสเสียววาบที่ได้รับทำให้ผมเผลอกลั้นหายใจและเปิดปากออก นั่นทำให้พี่ไนน์ค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นผมไม่ให้ถอยหนี ความร้อนเริ่มเกิดขึ้นระหว่างเรา มือของผมกำชายเสื้อพี่ไนน์ไว้แน่น พี่ไนน์รุกล้ำเข้ามามอบสัมผัสที่ผมไม่เคยได้รับมาก่อน น้ำใสๆไหลซึมออกที่มุมปาก พี่ไนน์ถอนหน้าออกมาแล้วใช้ปลายนิ้วเช็ดให้ ผมหอบเหนื่อยก่อนจะรีบอ้าปากเพื่อรับอากาศหายใจ พี่ไนน์มองหน้าผมแล้วขำก่อนจะกระชับตัวผมแน่นขึ้น
“นั่งตักกู”
“อะ…อะไรนะ”
“มานั่งตักกู”
“เห้ย มะ… ไม่เอา”
“คุณอย่าดื้อ มานั่งตักกู” ไม่ว่าเปล่าพี่มันออกแรงฉุดรั้งเอวผมให้ขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักพี่มัน
สบสายตาเจ้าเล่ห์ของพี่ไนน์ในระยะใกล้แบบนี้บอกตรงๆแม่ง…
หัวใจกูจะวาย
ผมรู้สึกวาบหวามอีกครั้งเมื่อลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้ามาในโพรงปาก พี่ไนน์บดขยี้ริมฝีปากของเขาลงกับริมฝีปากของผมอย่างดุดันเหมือนกับได้ปลดปล่อยสิ่งที่กักขังมานาน พี่ไนน์จูบผมซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น ผมไม่รู้จะโต้ตอบยังไง เลยได้แต่เงยหน้ารับความรู้สึกใหม่ที่พี่ไนน์มอบให้เท่านั้น
พี่ไนน์ค่อยๆละริมฝีปากออกก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากผม “จูบที่กูบอก มันคือแบบนี้”
เขาพูดเบาๆด้วยเสียงแหบพร่า ผมรู้สึกได้ถึงไอร้อนที่เพิ่มขึ้นแถวบริเวณหน้า
“อะ… ไอ้เหี้ย พี่”
“พูดไม่ถูกเลยหรอ”
“ยังจะมาขำอีก สัด”
“โถ ไปไม่เป็นเลยน้องคุณ บอกกูมาตรงๆเหอะ”
“อะไร”
“จูบกับกูแล้วรู้สึกดีใช่ป่ะ”
“อะ…ไอ้เหี้ย! ไม่ใช่แล้วโว้ยยยยย”
“เอ้าแล้วนั่นมึงจะไปไหน”
“จะไปขี้! ไม่ต้องตามมา!”
ผมตะโกนกลับไป พี่ไนน์ไม่ได้ตอบอะไร ผมได้ยินแต่เสียงหัวเราะของพี่มันดังตามมา
ไอ้ห่า เก่งจังนะเรื่องแกล้งกูเนี่ย
ว่าแต่ …
พี่มันไปฝึกมาจากไหนวะ
จูบเก่งเหี้ยๆ
.
.
.
.
ปัจจุบัน
20.02 PM
”มึงจะดูหนังหรือมึงจะนอน เลือกเอาสักอย่าง”
เสียงพี่ไนน์ดังขึ้นปลุกผมที่กำลังจะหลับตาลงอย่างเคลิบเคลิ้ม
“ใครหลับ ไม่มี๊”
“เมื่อกี้มึงกำลังจะหลับ”
“เค้าเรียกพักสายตา”
“กวนตีนเก่ง” พี่ไนน์ว่า ก่อนจะเอื้อมมือมาดึงคอเสื้อผมที่นั่งพิงเตียงอยู่ไม่ห่างกัน “มึงมานี่เลยมา”
“อะไรของพี่วะ”
“กูหมั่นไส้มึง”
ผมไม่ขยับ พี่ไนน์เลยเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ผมแทน
“อะ…อะไรของพี่เนี่ย ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“กูทำหน้าแบบไหน”
“แบบโรคจิต”
“หึๆๆ” ไอ้พี่ไนน์ไม่ตอบ หัวเราะอย่างเดียว พี่มันดึงผมให้เข้าไปใกล้
ไอ้ห่า พอแล้วมั้ง อีกนิดก้นกูจะเสยตักมึงแล้วเนี่ย
“ใกล้ไปไหมวะพี่”
“เงียบไป กูจะดูหนัง”
บอกให้กูเงียบแต่มือพี่มึงเล่นเลื้อยมาตามขอบคอเสื้อผม ก่อนจะมาหยุดที่ไหล่ข้างขวา
เอ้า โอบกูอีก เนียนไปอีกกกกกกกกกก
แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร
ไม่อยากเถียงเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกดีอะไรทั้งนั้นแหละ โวะ
ดูหนังไปสักพักผมก็เริ่มหาว … อ่า ก็หนังมันเนิบนี่หว่า
“ง่วงหรอ”
เสียงแหบพร่าดังขึ้นจากด้านซ้าย เดี๋ยวๆทำไมเสียงมันดูใกล้ๆชอบกล
ผมหันไปมอง
ไอ้เหี้ยยยยยยยย
“พี่จะขยับเข้ามาใกล้ขนาดนี้ทำไมเนี่ย”
“กูหนาว”
“หนาวก็ห่มผ้าดิพี่”
“กูขาดความอบอุ่น”
ผมนี่ได้แต่มองบน
พี่มันขำ ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างมาจับที่แขนทั้งสองข้างของผมพร้อมออกแรงดึงรั้ง
ตัวของผมเลยตกเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆของพี่มัน
“กอดผมงี้พี่จะดูหนังได้หรอวะ”
“กูไม่ดูละ”
“เอ๊า อะไรวะเนี่ย”
“อยากแกล้งเด็กแถวนี้”
“ผีเข้าผีออกว่ะ”
พี่มันตอบกลับด้วยการกระชับกอดให้แน่นขึ้น
“โอ้ยยยย หน้ากูจะฟิวชั่นกับไหล่พี่แล้วนะ“
“อยากฟิวชั่นอย่างอื่นด้วยป่ะล่ะ ฟีตเจอริ่งแนบแน่นรับประกันความเสียว”
“ไอ้เหี้ย ทะลึ่ง”
“กูหมายถึงฟิวชั่นมือไง อยากจับมือกับกูมั้ย มึงนี่คิดอะไรคุณ”
“กวนตีนว่ะพี่”
“กูงงไปหมด มึงคิดอะไรน้าา”
ไอ้เหี้ย กวนตีนๆๆๆๆๆๆๆ ด่าในใจเป็นรอบที่ล้าน
แม่งชอบจัง แกล้งให้ผมขายขี้หน้าเนี่ย
พี่ไนน์ค่อยๆดันตัวผมออกให้เป็นอิสระ ผมกำลังจะถอยหนีแต่พี่มันไม่ปล่อย กลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“อยากว่ะ”
“หะ…เหี้ย อยากอะไรของพี่”
“ขอจูบได้ไหม”
“…”
“นะ”
“… จะจูบก็จูบไปดิ จะมาขอทำไมวะ”
กูเขินเนี่ยยยย ไอ้สัดดดดดดด
ไอ้พี่ไนน์ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะประคองหน้าผมไว้แล้วก้มลงมาประทับจูบให้อย่างนุ่มนวล พี่มันค่อยๆไล้ริมฝีปากผมเบาๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป ทำเอาสติผมขาวโพลนเพราะความอบอุ่นที่พี่มันมอบให้ ก่อนที่สัมผัสนั้นจะให้ความรู้สึกที่รุ่มร้อนขึ้นเมื่อพี่ไนน์ค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผม ลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมไว้ ถึงจะผ่านมากี่ครั้งผมก็ยังไม่เคยรู้สึกชินกับสัมผัสนี้สักที จูบที่อ่อนหวานค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่ชวนให็รู้สึกวาบหวามมากขึ้นเมื่อพี่ไนน์ดึงเราให้แนบชิดกันมากขึ้น มือของพี่ไนน์ที่ไล้สะเปะสะปะไปตามเอวผมทำให้ผมรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย ผมพยายามโต้ตอบด้วยการสอดลิ้นกลับอย่างเก้ๆกังๆ อยากจะทำให้พี่รู้สึกดีเหมือนที่พี่ไนน์ทำให้ผม
“อือ…” พี่มันครางเสียงต่ำ มือก็ลูบเอวผมวนไปมาอยู่อย่างนั้น พี่ไนน์ป้อนจูบให้ผมอยู่นาน ก่อนที่จะผละออกเมื่อผมต้องการอากาศหายใจ
“หอบเลยเหรอมึง” ผมพักหายใจก่อนจะตอบ
“เออดิ พี่แม่ง ไปอดอยากมาจากไหนวะ”
“จากมึงเนี่ยแหละไอ้ตัวดี”
ผมล้อเลียนพี่ไนน์ด้วยการขยับปากตามด้วยความหมั่นไส้
“กวนตีนกูอย่างนี้แสดงว่าปากมึงยังเจ่อไม่พอใช่ปะ”
“อะระ อะระ”
“เดี๋ยวกูจะจูบมึงให้ปากบวม”
“ไอ้เหี้ยยย พี่วางกูลงดิ๊!”
ไอ้พี่ไนน์ไม่ฟังเสียงโวยวายของผม แต่กลับอุ้มผมขึ้นพาดไหล่อย่างหน้าตาเฉย
พี่มันโยนผมลงบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะโน้มตัวลงมาพร้อมกับวางแขนสองข้างคร่อมตัวผมไว้
อะ… ไอ้สัด กูว่าสถานการณ์มันเริ่มแปลกๆแล้วนะ
“พี่จะทำ…”
“มึงไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น กูจัดการเอง”
ไอ้เหี้ยยยยย กูได้ขอมั้ยยยย
พี่ไนน์จ้องผมด้วยสายตาคมกริบ ก่อนที่จะยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วมอบจูบที่ร้อนแรงให้ผมอีกครั้ง
พี่ไนน์สอดลิ้นเข้ามาเกี่ยว ก่อนจะไล่ต้อนผมให้จนมุม ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่พี่มันจูบผม แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป
พี่ไนน์เอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับหน้าผมให้ขยับไปตามรสจูบที่เขามอบให้ ก่อนที่พี่ไนน์จะค่อยๆสอดมืออีกข้างเข้ามาในเสื้อยืดตัวใหญ่ของผม
“อื้อๆๆ” ผมอยากร้องทักท้วง แต่พี่มันไม่เปิดโอกาส นี่มันไม่ใช่แค่จับเอวเหมือนทุกที นี่แม่งลูบไปทั้งตัวแล้วเนี่ยยย
พี่ไนน์ไม่สนใจ แต่ถอนจูบออก ก่อนจะค่อยๆลากริมฝีปากพรมจูบผมไปทั่วหน้า ในขณะที่มือพี่มันก็ยังซุกซนไปทั่ว พี่ไนน์ค่อยๆไล้มือไปตามหน้าท้องของผม สัมผัสเย็นๆจากมือใหญ่ทำให้ผมเผลอร้องออกมาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่
“อ๊ะ…อื้อ”
“…” พี่ไนน์หยุดมือทันที ก่อนที่สายตาคมจะเลื่อนมาสบตาผมที่ยังทำอะไรไม่ถูก
”…เอ่อ … คือ ผมไม่ได้ตั้งใจจะร้องนะ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรเมื่อพี่ไนน์มันเอาแต่จ้องผมแล้วเงียบ
“…”
พี่ไนน์ยังคงเงียบ จ้องผมค้างอยู่อย่างนั้น
“พี่โกรธผมหรอวะ ไม่ร้องแล้วจริงๆ เมื่อกี้แค่เผลอ”
“… มึงแม่ง… กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ อะ…อะไรของพี่วะ”
“ตอนแรกกูแค่จะแกล้งมึงเล่น แต่พอมึงร้องแบบนี้กูชักจะหยุดตัวเองไม่อยู่แล้วว่ะ”
“…หยุด หยุดอะไรไม่อยู่” หน้าพี่มันจริงจังมากจนกูเริ่มกลัวแล้วเนี่ย
“กูว่ากูเริ่มไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ย มึงแม่ง น่ารักเกินไปมากๆ”
คำชมตรงๆที่หลุดออกมาจากปากพี่ไนน์ที่นั่งอยู่ข้างหน้าทำเอาผมหน้าร้อนและเริ่มไปไม่ถูก
ไอ้เหี้ย
ผมยอมรับก็ได้ว่าผมเขิน
ร้อยวันพันปีพี่มันเคยชมผมแบบนี้ซะที่ไหน
“เนี่ย แล้วยังจะมานั่งตาโตทำหน้าแดงใส่กูอีก เฮ้อออออออ”
เอ้ากูผิดอะไร
“ถ้าถึงวันนั้นเมื่อไหร่มึงต้องชดเชยส่วนของเวลาตอนนี้ให้กูเยอะๆเลยนะ”
“อะไร…วะ”
“ตอนนี้กูอดทนโคตรๆ” พี่มันว่าแค่นั้น ก่อนจะรั้งตัวผมเข้าไปใกล้แล้วประทับริมฝีปากลงบนคอผมเบาๆ
สัมผัสอบอุ่นที่เกิดขึ้นที่คอทำให้ใจผมรู้สึกหวั่นไหว ความชื้นจากลิ้นร้อนที่ลากกวาดแถวบริเวณต้นคอไปจนถึงไหปลาร้าทำเอาผมรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างนั้น
“ตอนนี้กูขอจองมึงแค่นี้ก่อนแล้วกัน สักวันกูจะมา’เอา’จริง”
พี่มันว่าไว้แค่นี้ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
แล้วทิ้งกูไว้อย่างเนี้ย
ผมเอื้อมมือไปสัมผัสรอยจูบที่ต้นคอ
Kiss markสีแดงจางๆปรากฏขึ้นให้เห็น เกิดมาเพิ่งเคยได้ก็วันนี้เนี่ยแหละ
เขินๆว่ะ เหมือนผมโดนใส่ปลอกคอแสดงความเป็นเจ้าของเลย…
“คุณ!!!”
“ห๊ะ อะไรพี่”
เสียงดังตะโกนมาจากห้องน้ำทำเอาผมสะดุ้ง
“กูลืมหยิบผ้าเช็ดตัว มึงไปหยิบให้กูหน่อยดิ”
ไอ้ห่า สติสตางค์พี่มันคงไปหมดและ เดินเข้าห้องน้ำแบบโทงๆ
“เออได้ๆ อยู่ไหนวะพี่”
“ลิ้นชักสีขาว ชั้นสอง หาให้กูหน่อย”
“แปปนะ”
ผมตอบ ก่อนจะรีบเดินไปเปิดลิ้นชักที่ว่าไว้
แต่ทันทีที่เปิด สิ่งของที่ปรากฏอยู่ในสายตานั้นไม่ใช่ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ หากแต่เป็นช่อกุหลาบสีขาวช่อสวยวางอยู่ตรงกลางลิ้นชัก
เดี๋ยวนะ นี่พี่ไนน์จะเอาไปให้ใครวะ…
ผมค่อยๆหยิบช่อกุหลาบขาวขึ้นมาพลิกดู จัดช่อไว้อย่างสวย กลิ่นก็หอม นี่พี่มันจะเอาไปให้ใครวะเนี่ย
จิตใจผมเริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมา ก่อนจะพยายามคิดในแง่ดีว่า พี่มันอาจจะซื้อไปให้พี่รหัสในงานรับปริญญาก็ได้
หากแต่มือที่พลิกกุหลาบอยู่ก็ต้องสะดุดเมื่อเจอการ์ดสีแดงที่ผูกติดมากับช่อ
ผมค่อยๆเปิดดูด้วยความตื่นเต้น แต่แล้วหัวใจก็ต้องเต้นแรงกว่าเดิมเมื่อได้เห็นข้อความในการ์ดแผ่นเล็ก
“ให้ไอ้คุณ เด็กโง่ของกู”
อะ… ไอ้เหี้ย ผมไปเป็นเด็กของพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่สำคัญผมไม่ได้โง่ด้วย สาดดดด
ในใจก็ด่าแต่ตากูเนี่ยจะร้องไห้แล้ววววว เกิดมาไม่เคยมีใครทำอะไรเซอร์ไพร์สแบบนี้
“อ่ะ จะร้องไห้เลยอะดิ้”
เสียงมาน้ำตาหดเลยครับ ไอ้เหี้ย ผมหันไปมองพี่คุณที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง
“ใครร้องวะ ไม่มี๊”
“อะ กูเชื่อๆ กูเชื่อมึงมากๆ กูเชื่อว่ามึงไม่ได้จะร้องไห้จริงๆ”
“พี่แม่งกวนตีนผมตลอด”
“หึๆ” พี่มันเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะจูงมือผมไปนั่งที่เตียง
“ชอบป่ะ”
“ชอบๆ กุหลาบสวยดี”
“ไม่ กูหมายถึง ชอบกูป่ะ”
สัด ไม่กวนสักวินาทีได้ปะ
พี่ไนน์ยิ้ม “ล้อเล่น กูก็ถามถึงกุหลาบเนี่ยแหละ”
“ชอบดิ รู้ด้วยหรอว่าผมชอบกุหลาบสีขาวอ่ะ”
“อ้าว กูเลือกมาส่งๆ บังเอิญจังวะ”
ไอ้เหี้ย กูไม่ซงไม่ซึ้งมันและ
“โอ๋วววว กูล้อเล่นนนนน” พี่มันบอกเมื่อเห็นผมกระฟัดกระเฟียด “กูก็รู้ดิ มึงเคยบอกกูไงจำไม่ได้หรอ”
“เออ ลืมว่ะพี่”
“เรื่องมึงกูก็จำได้หมดแหละ”
ผมพยายามจะไม่ยิ้ม แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะต้องหลุดยิ้มออกมา
พี่มันก็น่ารักเสมอแหละ
พี่มันส่งยิ้มให้ผมกลับ แถมยังเป็นยิ้มหวานซะด้วย
ผมเกาแก้มเบาๆเพื่อแก้เขิน
“เอ้อ … แล้วพี่ซื้อให้ผมทำไมวะ เนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย”
“เนื่องในโอกาสที่…” พี่มันลากเสียงยาว พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปใกล้
สายตาของเราอยู่ในระดับเดียวกัน
“โอกาสที่กูจะขอมึงเป็นแฟน”
…
“เป็นแฟนกับกูนะ”
ผมพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าพี่ไนน์ด้วยความอึ้ง
“กูสัญญา… กูจะไม่ทำให้มึงผิดหวัง”
ผมยิ้มให้พี่ไนน์ น้ำตาเริ่มปริ่ม
“ร้อยพันกระบวนท่าและเทคนิค กูจะเอามามอบความสุขให้มึงแน่นอน รับรองว่ามึงได้สำรักความสุขและความเสียวไปจนตายเลย”
“โคตรเหี้ย!!”
บรรยากาศสีชมพูโรแมนติคแม่งหายวับไปกับตา เหลือไว้แต่ไอความหื่นของพี่แม่งฟุ้งกระจายเต็มห้องเลยเนี่ย
“ปากก็ด่ากูเหี้ย แต่พอกูจูบทีไรมึงก็เคลิ้มตลอดอะคุณ”
สัด
“นี่ ตอบเร็ว”
“ตอบอะไรอีกวะ”
“เป็นแฟนกับกูนะ”
พี่มันกระชับมือผมเบาๆ ”กูจะดูแลอย่างดีเลย”
ผมอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มเล็กๆ ก่อนจะมองตาคู่นั้นกลับ
“พูดมาขนาดนี้จะไม่ให้ผมตอบตกลงได้ไง”
“สรุปว่า…?”
“อื้ม เป็นแฟนกัน”
ทันทีที่ผมพูดจบไอ้พี่ไนน์ก็ยิ้มกว้าง รวบตัวผมไปกอดไว้แน่น
ผมค่อยๆวาดแขนไปกอดตัวใหญ่ๆของพี่มันกลับ
“มึงเป็นแฟนกูแล้วนะคุณ จากนี้ไปกูสัญญากูจะเอามึงนานๆ”
“อะไรนะ”
”สัญญาว่าจะรักมึงนานๆ เมื่อกี้กูพูดผิด”
“แล้วไป”
“กูเผลอพูดในสิ่งที่คิดออกไปอะ”
“ไอ้สัด ไอ้พี่ไนน์ ไอ้ลามก!”
ผมขอเล่าจนถึงตอนนี้ เพราะหลังจากนั้นผมก็โดนพี่ไนน์มันจับกดลงกับเตียงแล้วนอนฟัดผมอย่างกับหมา
เฮ้อ เนี่ยแหละ… แฟนผม
ต่อจากนั้น 1
“เออพี่ไนน์ ถามหน่อยดิ พี่เซอร์ไพร์สผมแบบนี้ไม่กลัวพลาดหรอวะ”
“พลาดยังไง”
“ถ้าสมมติผมเปิดลิ้นชักมาเจอช่อกุหลาบแล้วไม่ได้สนใจอ่ะ แบบมองข้ามไป งี้แผนก็ล่มปะ”
“ไม่ล่มหรอก เพราะมึงจะไม่ทำอย่างนั้น”
“ยังไงวะ”
“กูรู้ว่าถ้ามึงเปิดมาเจอ ยังไงมึงก็หยิบมาดูว่าช่อกุหลาบนี่กูจะให้ใคร”
“…”
“เพราะกูรู้ดี ว่ามึงมันขี้เสือก ไอ้น้องคุณ”
“ไอ้เหี้ยพี่ไนน์ นี่หลอกด่าผมหรอ!!”
ต่อจากนั้น 2
Facebook
Nine Nithan
:Nine Nithan in a relationship with Khun Kanin
คนนี้ของกู ห้ามยุ่ง
Por thanapong : เหี้ยยยยย เอาเรื่องว่ะ ได้สักทีนะมึงงงงง
Ger sattiwut : เขร้ ไอ้สัด งานนี้ต้องฉลอง
Gigi kemmanit : กรี๊ดดดดดดดดด เค้าเป็นแฟนกันแล้วค่ะทุกค้นนน นั่งลุ้นตั้งนาน แม่ยกตื่นเต้นๆๆ
น้องเชอรี่ แม่ชื่อลำไย : พี่ไนน์ทรัมอยั่งนิดั้ยงัย แร้วรักของเราล่ะคร๊ … หนูเษียจรัยTTTTT
หนูลำยอง น้องไม่ได้ชื่อลำไย : ดีใจด้วยนะคร้า เป็นแฟนกันสักที ขอให้ได้กันไวๆค่า
หนูลำยอง น้องไม่ได้ชื่อลำไย : *ได้แต่งงานกันไวๆ
“ชอบการพิมผิดของน้องเม้นนี้ว่ะ”
“มีสักนาทีไหมที่จะไม่หื่น”
“ก็น้องเค้าพูดในสิ่งที่กูภาวนามาตลอด”
“อะไรวะ”
“กูขอให้กูได้มึงไวๆ”
“ไอ้สัด!!!”
The end .
ฮืออออ คิดถึงจังงง :z2:
เป็นไงบ้างค้า ลองแต่งแนวๆเขินๆขึ้นครั้งแรก
อาจจะเก้ๆกังๆไปบ้าง ขอโทษด้วยน้า
หวังว่าจะชอบกันนะคะ