ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ 'เมีย' ผม
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3736356#msg3736356)
ตอนที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3737353#msg3737353)
ตอนที่2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3739041#msg3739041)
ตอนที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3740753#msg3740753)
ตอนที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3742385#msg3742385)
ตอนที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3744112#msg3744112)
ตอนที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3746585#msg3746585)
ตอนที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3752435#msg3752435)
ตอนที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3779395#msg3779395)
ตอนที่9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63728.msg3783586#msg3783586)
นิยายเรื่องอื่น
[MY HUNT]ตะวันล่า(เซ็กส์)รัก「☀」 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63369.msg3729009#msg3729009)
[♢close friend♢]เพื่อนสนิท...ที่กลายเป็น'อดีต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63942.msg3741375#msg3741375)
[Dedtor!!!ลูกผู้ชายขัดดอก✿] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66050.0)
หลง(รัก♥)นายสกินเฮด (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66431.0)
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ ‘เมีย’ ผม
บทนำ
"น้องข้ามฟ้านี่หล่อเนอะ" พี่ใบหม่อนพนักงานที่ทำงานใหม่ของข้ามฟ้าที่เพิ่งเข้าไปทำได้ไม่นานนัก
"นั้นสิหล่อขนาดนี้ไม่น่ามีลูกติดเลย แถมแฝดสองอีกต่างหาก เฮ้ยยย" พี่ปูถอนหายท้าวคาง
"พวกพี่ก็ชมผมเกินไปครับ แหะๆ" ข้ามฟ้ายิ้มบาง ลูบท้ายทอยเบาๆแก้เขิน
"เกินไปอะไร พี่ละอิจฉาภรรยาที่บ้าน" พี่มะนาวจิ๊ปากใส่
"งานดีไม่ดีมาทีลูกสองคิดเอา เนอะๆ" พี่ใบหม่อนแซวทำเอาข้ามฟ้าแก้มแดงไปหมด
ข้ามฟ้าผู้ชายหน้าหล่อ ขาว สูง หุ่นดี ภายนอกเป็นผู้ชายสุขุม สะอาด เรียบร้อยทุกมุมด้าน ที่สาวๆทั้งสาวแท้สาวเทียมต่างหมายปองอยากได้เป็นแฟน เป็นที่สนใจในกลุ่มพนักงาน หลายคนเข้ามาทักมาจีบ แต่เมื่อรู้ว่ามีลูกแฝดถึงสองคนก็พากันอิจฉาภรรยาที่บ้าน แต่ก็รู้อีกอย่างก็คือแต่งงานแล้วเมียทิ้งไปอยู่เมืองนอกกับสามีใหม่ กลายเป็นหนุ่มหล่อวัยทำงานอายุยี่สิบเก้าต้องมาเป็น...พ่อหม้ายลูกติด(2)ซะแล้ว
"แต่เสียดายเมียตาไม่ถึง" พี่ปูเสียงเข้มทุบโต๊ะหนึ่งที
เสียงประตูเปิดและก็มีเสียงร้องเท้าเดินมาจากด้านหลังพวกเธาและเขา ทำให้พี่ๆทั้งโต๊ะรวมถึงโต๊ะอื่นๆเรียกได้ว่าทั้งร้านก็ว่าได้ต้องระสายตาหันไปมองที่เขาคนนั้นคนเดียว แต่ยกเว้นข้ามฟ้า ทุกคนถลึงตากว้างตลกใจในความหล่อ เข้ม สูง หุ่นบึก มีเคราเรียงได้รูปสวยงาม ในมาดเซอร์
"หู้ยยย สามีข่อย" พี่ใบหม่อนตาโต ทำท่าเช็ดน้ำลาย
"พ่อหม้ายลูกติดแบบน้องข้ามฟ้าพี่ขอผ่านไว้ก่อนนะจ๊ะ" พี่มะนาวยิ้มกว้างจนน้ำลายแทบย้อยออกปาก ข้ามฟ้าหัวเราะในลำคอเป็นในเพราะรู้อยู่แล้ว ฮ่าาๆ
"ขอโทษนะครับ เมื่อนี่ได้ยินอะไรพ่อหม้ายลูกติดนะครับ" คนที่ถูกมองทั้งร้านเดินเข้ามาถามที่โต๊ะพวกเขา
"หล่อ อะ อ่อ ก็น้องที่ทำงานน่ะค่ะ เป็นหม้ายลูกติดสองค่ะ" พี่มะนาวกระตุกกระตักเพราะเขินคนข้างหน้า
"คนนี้หรอครับ หึหึ" เขาถามสาวๆหัวเราะในลำคอและชี้ไปที่ข้ามฟ้า
"ใช่ค่ะ" สาวๆทุกคนตอบพร้อมกัน
"พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ 'เมีย' ผมครับ" เขาเน้นคำว่า 'เมีย' อย่างชัดถ้อยชัดคำ ยกยิ้ม ทำเอาสาวๆอ้าปากเหวอกันทั้งโต๊ะ
"อะ อะไรนะคะ" พี่ใบหม่อนถามเสียงกระตุกกระตัก
"ข้ามฟ้าเป็น'เมีย'ผมครับ" เขายกยิ้มเอามือวางที่ไหล่ข้ามฟ้า ทำเอาเขาเขินอายไปด้วย
"จริงหรอคะน้องข้ามฟ้า" พี่ใบหม่อนถลึงตาใส่
"ไม่จริงใช่มั้ยคะ" พี่ปูส่ายหัวไปมา
"นั้นสิคะ" พี่ปูและอีกสองสาวจ้องหน้าข้ามฟ้าเขม่น
"จริงครับ แหะๆ" ข้ามฟ้าตอบยิ้มแหะๆให้
"โสดนี่ของฉันให้แด่ผู้ชายหล่อที่ได้กันเอง อาเมน~" พี่ใบม่อนตบที่ขมับไม่แรงนักทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้
ข้ามฟ้าแนะนำพี่ๆที่ทำงานด้วยกันให้ 'อินทรีย์' แฟนหนุ่มของเขาให้รู้จัก และให้อินทรีย์แนะนำตัวให้พี่ๆรู้จักเช่นกัน หลังจากที่ทุกคนตกใจถลึงตากันมาสักพัก ก็ได้คุยกันเรื่องข้ามฟ้าและอินทรีย์ไปพอสมควร
"แหม ไม่รู้จะอิจใครดี งานดีทั้งคู่" พี่ปูจิ๊ปากใส่ทั้งคู่
"ยังไงผมฝากฟ้าด้วยนะครับ บอกให้อยู่บ้านเลี้ยงลูกก็ไม่ยอม" อินทรีย์ขยี้ผมข้ามฟ้าเบาๆ
"แล้วนี่ลูกไม่มาด้วยหรอคะ" มะนาวถามขึ้น
"มาครับ แต่ให้ลุงสมคนขับรถพาไปซื้อขนมกินเดี๋ยวคงตามมา" อินทรีย์ยิ้มตอบตอบ
"พ่ออออออ" เสียงตะโกนลากยาวพร้อมวิ่งยิ้มแป้นมาของเจ้าตัวแสบทั้งสองคน
"เบาๆครับพายุ ไต้ฝุ่น" ข้ามฟ้ากอดลูกทั้งสองแน่น หอมแก้มทั้งสองข้างของทั้งคู่
"พี่ๆครับนี่พายุ ส่วนนี่ไต้ฝุ่น ลูกของผมเอง" ข้ามฟ้าแนะนำลูกๆให้พี่ๆรู้จัก ลูกๆยกมือขึ้นไหว้ป้าๆ
"น่ารักน่าเอ็นดูจังเลยลูก นี่ป้าใบหม่อนนะคร้าบ"
"ป้ามะนาวนะครับ หล่อแต่เล็กเลยนะลูก"
"ส่วนพี่ เอ้ย ป้าชื่อ ปู น่ะครับสุดหล่อ"
สองพี่น้องพูดครับ และพยักหน้ายิ้มให้แล้วหันกลับไปซุกที่ท้องคนเป็นพ่อ
"พายุ คิดถึงพ่อ" คนพี่แหงนหน้าอ้อนพ่อ
"ไต้ฝุ่นด้วยฮะ" คนน้องแหงนอ้อนอีกคน
"พ่อก็คิดถึงครับ แล้วนี่เปิดเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง" ข้ามฟ้าถาม ลูบหัวลูกเบาๆ
"สนุก/ไม่หนุก" ทั้งคนพี่และคนน้องตอบไม่เหมือนกัน
"ไมตอบไม่เหมือนกันละ ฮึ" อินทรีย์เอ่ยถามลูกบ้าง
"พายุสนุกคร้าบป๊า" คนพี่กระโดดยิ้มกว้าง
"แต่ไต้ฝุ่นไม่อยากไป อยากอยู่กับพ่อและก็ป๊า" คนน้องตอบเสียงสั่น หน้าหงอยก้มหน้ามองพื้น
"เรียนเสร็จกลับมาก็อยู่กับป๊ากับพ่อแล้ว เข้าใจมั้ยครับ" อินทรีย์จับหัวใต้ฝุ่นโยกไปมา
"ฮะ" คนน้องแหงนหน้าพยักหน้าตอบ
"พายุก็ดูน้องด้วยนะครับ เราสนุกน้องก็ต้องสนุกรู้มั้ยครับ" ข้ามฟ้าพูดกับลูกชายคนโต
"ครับ พายุจะดูน้อง" คนพี่ตอบชัดถ้อยชัดคำ พูดฉะฉาน
"น่ารักจังเลยครอบครัวนี้" ใบหม่อนหยิบแก้มทั้งคู่เบาๆ
"งั้นวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวต้องพาลูกๆกลับไปทานข้าวเย็นที่บ้านก่อนน่ะครับ" ข้ามฟ้าลุกขึ้นขอตัวกลับบ้าน และเอ่ยลาพี่ๆอินทรีก็เอ่ยลา และให้ลูกๆยกมือไหว้สวัสดีป้าๆ
ครอบครัวสุขสันต์เดินออกมาจากร้านคาเฟ่ข้างที่ทำงานข้ามฟ้า เดินมายังรถที่ลุงสมมาจอดรอที่หน้าร้าน ทุกคนขึ้นรถเสร็จลุงสมก็ออกรถ จนมาถึงบ้าน เอารถจอดก็ลงจากรถกัน และได้เวลาชำระความ!!!
"โอ้ยยย เจ็บ" อินทรีย์เกาๆที่หน้าท้องที่โดนหยิก
"สม! ใครใช่ให้มึงไปพูดแบบนั้น" ข้ามฟ้าชี้หน้าคาดโทษ
"ผัวพูดแค่นี้รับไม่ได้" อินทรีย์จิ๊ปากใส่
"ผัวพ่อมึงสิ! กูยอมแค่มึงหรอกนะ" ข้ามฟ้าหันไปด่าทันที
"ดีใจนะเนี่ยมีเมียน่าระ โอ้ยๆ ไม่พูดแล้วๆ" โดนหยิกเข้าให้ที่หู อินทรีย์รีบยกมือห้าม
"ถ้าไม่เลิกพูดกูต่อยแน่" ข้ามฟ้าง้างหมัดขู่
"ไว้พูดกันบนเตียงก็ได้เนอะ หึหึ" อินทรีย์กระซิบที่ข้างหู แล้วหัวเราะในลำคอ ก่อนจะอวดครวญร้องเพราะถูกต่อยเข้าจังๆที่ท้อง
"ฮ่าาาาาาาาาาๆ ป๊าโดนพ่อต่อย ตุบๆ ป๊าแพ้ๆ" ลูกทั้งสองชี้ป๊าไปหัวเราะไปแทบลงไปนอนกับพื้น
-----------------------------------------------------
Talk : ฝากด้วยนะคะ แนวทำงานกันทั้งคู่ ตอนต่อไปคือเรื่องราวความสัมพันธ์ก่อนจะมาเรียก"ป๊า"นะคะ :pig4:
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่1
#เมื่อปีที่แล้ว
"ข้ามฟ้า กูว่ามึงอยู่เลี้ยงหลานเฉยๆก็ได้น่ะ ไม่เห็นต้องไปรีบสมัครงานเลย" ข้ามเดือนน้องชายคนเดียวของข้ามฟ้าที่เกิดห่างกันหัวปีท้ายปีและเป็นพระเอกซุปเปอร์สตารฟืในตอนนี้ แนะนำพี่ชายของเขา ที่กำลังไปสัมภาษณ์งานตามบริษัทที่เรียกไป
"กูแค่ไม่อยากให้สิ่งที่เรียนมามันเสียเปล่า" ข้ามฟ้าถอนหายใจกับสิ่งที่คิด
"เอาอย่างนี้ มึงใช่เวลาอยู่กับลูกและคิดว่าพักผ่อนอีกสักปีนึง รอพายุไต้ฝุ่นเข้าเรียนก่อน" ข้ามเดือนนั่งลงกับเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพี่ชาย
"เอางั้นหรอ..." ข้ามฟ้าเสียงเบาพร้อมกับคิดตาม
"มึงอยากให้ลูกมึงเป็นเด็กมีปัญหารึไง คิดว่ามึงทิ้งมันไม่มีเวลาให้มัน แค่แม่มันทิ้งไปก็แย่พอแล้ว กูบอกตามตรงนะข้ามฟ้า กูไม่อยากให้มึงไปทำงานเลยด้วยซ้ำ" ข้ามเดือนเอื้อมมื้อไปตบๆบ่าพี่ชายเบาๆ
"เฮ้ยยย กูรอให้พายุไต้ฝุ่นเข้าเรียนก่อนก็ได้ กูทำงานเช้าไปรับลูกเย็นคงไม่มีปัญหา" ข้ามฟ้าพูดอย่างไม่มีทางเรียก เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้ลูกคิดอย่างที่ข้ามเดือนบอกเหมือนกัน
"คิดได้ก็ดี ไปๆรับหลานกูได้ละ" ข้ามเดือนหัวเราะในลำคอพร้อมผลักไหล่ไล่ให้พี่ชายไปรับหลานที่ไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับคุณปู่คุณย่าของเขา แล้วก็เดินขึ้นบ้านไป
"พ่ออออออออออออ" เสียงเจ้าสองแสบที่วิ่งมาจากหน้าบ้านมาแต่ไกล
"อ้าววว กลับมากันยังไงฮึ" ข้ามฟ้าก้มสวมกอดยกตัวลูกที่กระโดดขึ้นมานั่งที่ตักแล้วหอมแก้มนุ่มเจ้าแสบคนสองฟอด
"ลุงมาส่งครับ" พายุตอบ
"ลุงๆหล่อ" ไต้ฝุ่นตอบยิ้มๆ
"ฮึ? ลุงหล่อใครกันครับ" ข้ามฟ้างุนงงถามลูกทั้งสอง
"อ้าวตาฟ้า มานั่งอยู่นี้เอง" คุณจันทร์ผู้เป็นแม่พูดขึ้น
แต่เอ๊ะ!!! มีใครเดินมาด้วยนะ หน้าตาแบบนี้ไม่เห็นเคยเจอ ลูกเพื่อนแม่ ไปเจอกี่คนก็ไม่เจอคนนี้ ไม่คุ้น
"ไม่ต้องสงสัย นี่อินทรีย์ลูกคุณพิมพ์ เพื่อนแม่ แต่ลูกคงไม่เคยเจอเพราะเขาเพิ่งกับมาจากเมืองนอก" คุณจันทร์แนะนำลูกเพื่อนให้ข้ามฟ้ารู้จัก ข้ามฟ้าพยักหน้าเข้าใจ
"แล้วนี่กลับมาทำไมไม่บอกผม ผมกำลงจะไปรับ" ข้ามฟ้าถามพ่อแม่
"พอดีเจอคุณพิมพ์เและก็เจ้าอิน ไม่ได้เจอนานพ่อกับแม่เลยไปนั่งคุยกันนิดหน่อย พอจะกลับคุณพิมพ์เธอเลยขออาสาให้เจ้าอินมาส่งพ่อแม่แล้วก็เจ้าแฝดแค่นั้น" คุณขอบเขตผู้เป็นพ่อร่ายยาว
"แล้วนี่ทำไมยังไม่กลับ" ข้ามฟ้าถามคนที่นิ่งมาแต่ต้น
"เอ๊ะตาฟ้า เดี๋ยวเถอะไปพูดอย่างนั้นได้ไงเสียมารยาท" คุณจันทร์เอ็ดลูกชาย
"ไม่เป็นไรหรอกครับผมไม่ถือ ว่าแต่คุณป้ามีอะไรอร่อยๆให้ผมกินบ้างมั้ยครับ" อินทรีย์หันไปยกยิ้มใส่ข้ามฟ้า
"มีสิจ้ะป้าทำเองทั้งนั้นแต่ก็มีลูกมือค่อยช่วย" คุณจันทร์ยิ้มตอบ
"มีๆ อร่อยทั้งนั้นเลยครับ" พายุตอบลุงอินทรีย์ของเขา
"ช่ายย คุณย่าทำอร่อยมากๆ" ไต้ฝุ่นยกนิ้วโป้งกดไลค์ให้
"งั้นลุงต้องขอฝากท้องที่นี้แล้วละครับ ได้มั้ยครับ" อินทรีย์ย่อเข่าข้านึงลงไปพูดกับเจ้าแฝด
"ได้ครับ" เจ้าแฝดตอบพร้อมกัน
"บ้านตัวเองไม่มีแดกไง" ข้ามฟ้าพรึมพรำคนเดียวแต่กะให้คนที่นั่งอยู่ได้ยิน คนได้ยินส่ายหัวแค่นยิ้ม
รู้สึกไม่ถูกชะตากับแม่งจริงๆ หน้าตากวนตีนเอาที่
หลังจากนั้นคุณจันทร์ก็ขอตัวเขาไปแสดงฝีมือให้แขกได้ชิมในครัว ไปได้สักพักก็มานั่งและให้คนครัวมาเสิร์ฟอาหารที่โต๊ะ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่เคยเหมือนเดิม แต่วันนี้กับมีคนแปลกหน้าแถมกวนตีนมานั่งเพิ่มหนึ่งคน ข้ามฟ้ามองอินทรีย์อย่างไม่ชอบใจ
คุณจันทร์แนะนำข้ามเดือนลูกคนเล็กให้อินทรีย์รู้จักเมื่อข้ามเดือนลงมาจากห้อง
"หู้ย คุณป้าทำนี่น่ากินทั้งนั้นเลยนะครับ" อินทรีย์มมองไปทั่วโต๊ะ
"อย่าไปชมมากเจ้าอิน เดี๋ยวป้าเขาจะลอยซะก่อน หึหึ" คุณขอบเขตหัวเราะในลำคอ
"เดี๋ยวเถอะคุณเขต" คุณจันทร์หันไปดุสามีและตีที่แขนไม่แรงนัก ก่อนจะหันไปมองอินทรีย์ยิ้ม "ปากหวานจริงเจ้าคนนี้"
"พายุหิวครับ"
"ไต้ฝุ่นก็หิวคร้าบบ"
"อ่ะๆกินกันเลยดีกว่า" คุณขอบเขตยิ้มตอบหลาน
"เอาอันไหนครับลุงตักให้ อันนี้มั้ย" อินทรีย์ถามพร้อมตักอาหารใส่จานทั้งสอง
"ไม่ต้อง ลูกกูเดี๋ยวกูจัดการเอง" ข้ามฟ้าพูดแล้วตักอาหารให้ลูก หันไปเหลือบมองมันที่แค่นยิ้ม
หลังจากจัดการท้องให้อิ่มหน่ำสำราญกันทั้งบ้านก็ได้เวลาพาเด็กๆไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวเขานอน
"ลุงหล่ออาบให้ๆ" ไต้ฝุ่นเขย่าแขนไปมา
"ใช่ๆอาบให้ๆ" พายุก็เอากับเขาอีกคน
อินทรีย์มองข้ามฟ้าแล้วไหวไหลให้อย่างเหนือกว่า
ข้ามฟ้ากัดฟันกรอดหมั่นไส้ไอ้คนตรงหน้า แถมแอบงอนที่ลูกๆไปขอให้เขาอาบน้ำให้
"ว่าไงครับ ใครกูอาบให้เจ้าแฝดได้มั้ย?" อินทรีย์พูดเรียบแสร้งทำหน้าถามอย่างแอบแฝงความกวน แล้วก็ก้มไปกระซิบที่หูเจ้าแฝดว่า "ไปขอพ่อเร็วครับไม่หันลุงอาบให้ไม่ได้น้าาา"
"นะๆคร้าบบพ่อ"
"นะฮะๆนะ"
"โอเคครับพายุไต้ฝุ่น งั้นเดี๋ยวพ่อไปเตรียมชุดไว้ให้น่ะ" ข้ามฟ้าทำใจตกลงอย่างปฏิเสธความต้องการของลูกไม่ได้
อินทรีย์แค่นยิ้มอย่างชอบใจ คิดในใจว่า...น่ารักดี
ทว่าข้ามฟ้ากลับคิดว่า...อินทรีย์กำลังกวนประสาทและเล่นสงครามประสาทกับเขา
ข้ามฟ้าพาลูกๆและคนที่ลูกร้องอยากให้อาบน้ำให้นักหนาไปส่งที่ห้องน้ำ แต่ไม่ปล่อยให้อยู่กันสามคนแน่ๆ เพราะเจ้าแฝดแสบกันจะตาย อาบน้ำให้ทีไรเล่นเหนื่อยทุกที เลยยื่นกอดอกพิงรออยู่ที่ขอบประตูห้องน้ำ
"โห่ววว แกล้งลุงนี่นา" อินทรีย์เสียงอ่อนลูบฟองสบู่ที่อยู่บนหน้า
"ฮ่าาาๆ"เจ้าแฝดหัวเราะชอบใจ
"มานี่เลยอย่างนี่ต้องเจอ พลังคลื่นเตา! หยาาาาาาๆ " เสียงแอคชั่นพร้อมท่ายิงน้ำทำให้ข้ามฟ้าหลุดหัวเราะ
พอเจ้าตัวรู้ตัวก็รีบเม้มปากติดกันเงียบทันที
แต่อดคิดไม่ได้ว่า...ตลกดี
เล่นหนังแอคชั่นกันในห้องน้ำกันเสร็จก็พาเจ้าแฝดออกมาเพื่อเช็ดเนื้อเช็ดตัว
"อยู่นิ่งๆครับพายุไต้ฝุ่น" ข้ามฟ้าเอ็ดเพราะนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง
"คิกๆ อ้า พายุจั๊กจี้ ฮ่าาๆ" คนพี่หัวเราะดิ้นไปมาเมื่ออินทรีย์ใช้นิ้วจั๊กจี้พุง
"ฮ่าาๆ มะ ไม่ ไต้ฝุ่น ไม่อ้าววว คิกคิกๆ" คนน้องโบกมือปฏิเสธเมื่ออินทรีย์ยกมือทำท่าผี แต่ไม่ได้ผลถูกจู่โจมเข้าที่พุง
ข้ามฟ้ามองไปยิ้มไปอย่างอดมีความสุขไม่ได้ที่เห็นลูกๆหัวเราะคิกคักกันใหญ่
หลังจากจั๊กจี้ เช็ดตัว และแต่งตัวกันเสร็จก็ขอให้ลุงอินทรีย์พาไปนอน ให้เล่านิทานให้ฟังหลายเรื่องจนสลบกันไปทั้งคู่
นี่เรามันหมาหัวเน่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เด็กๆแลชอบอินทรีย์มากคงตามใจเอาใจจนชอบ หึหึ ข้ามฟ้าส่ายหัวและหัวเราะในลำคอให้กับสิ่งที่คิด
"เดี๋ยวกูกลับเลยนะ ดึกมากละ" อินทรีย์เตรียมลุกออกจากที่นอน
"มึงอาบน้ำนอนที่นี่เลยก็ได้ ถ้าที่บ้านไม่ว่าอะไร" ข้ามฟ้าบอกเรียบๆด้วยน้ำเสียงธรรมดา
"ได้ไง๊?" อินทรีย์ถามยกยิ้มใส่
"ก็ถ้าไม่ได้กูจะบอกมั้ยละ งั้นมึงก็กะ..." ข้ามฟ้ายังพูดไม่ทันจบอินทรีย์ก็รีบแทรก
"นอน ขี้เกียจขับรถตอนกลางคืนด้วย" อินทรีย์พูดเสร็จ ข้ามฟ้าก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าให้ อินทรีย์น่าจะใส่ได้เพราะตัวเท่าๆกัน
อินทรีย์เข้าไปอาบน้ำไม่นานนักก็ออกมา แต่ยังไม่ได้แต่งตัวก็เดินโถงๆโชว์แผ่นอกที่เต็มไปด้วยซิกแพค พันผ้าเช็ดตัวไว้ท่อนล้าง ข้ามฟ้ามองอย่างไม่คิดอะไรเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันเขาชินแล้วเพราะเขาก็มีแต่เพื่อนผู้ชายทั้งนั้นข้ามฟ้าหยิบผ้าเช็ตัวและเดินเข้าไปอาบต่อจากอินทรีย์ อาบเสร็จก็เดินโถงๆออกมาเหมือนกับอินทรีย์ในตอนแรก
แต่จะรู้มั้ยว่าอินทรีย์ไม่ได้คิดเหมือนอย่างที่เขาคิด...
"มองหาไร ไม่นอนไปล่ะ" ข้ามฟ้าหันไปมองไอ้คนที่มองเขาอยู่ได้
"ก็มึงน่าฟัดนี่นา..." อินทรีย์กลื่นน้ำลายพรึมพรำคนเดียวโดยที่ไม่ให้ข้ามฟ้าได้ยิน
ทั้งคู่นอนหันหน้าเข้าหากันโดยที่มีเจ้าแฝดกลั้นกลางระหว่างเขาสองคนไว้ ข้ามฟ้าหันกลับไปปิดโคมไฟที่หัวเตียงจนมืดสนิท
บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบ...
"กูถามไรอย่างนึงดิ" อินทรีย์เอ่ยขึ้นจากความเงียบ
"อะไร"
"มึงไม่ชอบขี้หน้ากูหรอ"
"...มั้ง"
"ทำไมว่ะ"
"ก็ไม่ทำไมแค่ไม่ชอบ"
"แต่ให้กูนอนบ้านมึงได้เนี่ยนะ"
"กูก็ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดนิ แล้วอีกอย่าง..." เงียบไป
"อีกอย่างอะไร"
"มึงก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด พอๆกูจะนอนละ" ข้ามฟ้ารีบปรับหัวกับหมอน
อินทรีย์แค่นยิ้มให้คนที่พูดเมื่อนี่และอดที่จะยิ้มไม่ได้
...แค่นี่ก็ดีแล้ว
เช้าตรู่ข้ามฟ้าต้องตื่นมาลงไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสุขภาพใกล้ๆบ้านเป็นประจำ และกลับอาบน้ำแต่งตัว แล้วเข้าครัวสั่งแม่ครัวให้จัดเตรียมอาหารให้ลูกๆพ่อแม่ ข้ามเดือน และแขก...
7:30น.
"พายุครับ ไต้ฝุ่นครับตื่นเร็วลูก" ข้ามฟ้าสะกิดปลุกลูกเบาๆ
"อื้อออออออ" เจ้าแฝดลูกขึ้นบิดตัวพร้อมกัน
"ชู่ๆๆ เบาๆครับลุงอินนอนอยู่ ไปอาบน้ำเร็วครับ" พูดด้วยเสียงเบาๆเพราะกลัวอีกคนตื่น แล้วอุ้มลูกๆลงจากเตียง พาเจ้าแฝดที่เดินเซไปเซมาเข้าห้องน้ำ
จัดการอาบน้ำให้ลูกๆเสร็จก็พาลงไปนั่งเล่นกับปู่เขตย่าจันทร์และอาข้ามเดือน
"เมื่อคืนตาอินนอนนี่หรอลูก" คุณจันทร์ถามลูกชายคนโต
"ลุงหล่อนอนๆ" พายุตอบ
"แล้วนี่ยังไม่ตื่นหรอ" คุณจันทร์ถามยิ้มๆ
"กำลังจะไปปลุกนะครับ" ข้ามฟ้าพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปที่ห้องเพื่อปลุกคนที่นอนเป็นตาย
เปิดประตูเข้าไปก็เดินเข้าไปเรียกเบาๆ แต่เขากับไม่ตื่น เรียกกี่ทีก็ขานตอบแต่ไม่ลุก ขี้เซ้าจริงๆสงสัยจะเป็นคนนอนกินบ้านกินเมืองสินะ ข้ามฟ้าส่ายหัวหัวเราะให้กับท่าทางของคนตรงหน้า และยกยิ้มให้กับความคิด....
"ไฟไหม้โว้ยยยยยยยยยยยย ไฟไหม้" ข้ามฟ้าจัดการตั้งกล้องโทศัพท์ไว้ที่ชั้นวางหนังสือแล้วย่องๆเท้าไปยื่นข้างตู้เสื้อผ้าแล้วตะโกนดังๆ
"อื้ออออออ ฮะไฟไหม้ เฮ้ย ไฟไหม้ๆ" คนเพิ่งตื่นกุลีกุจอขึ้นควานรอบตัว "ไฟไหม้ ไหนๆๆ ไหม้ตรงไหน" อินทรีย์เสียงตื่นด้วยความตกใจ เขารีบลุกขึ้นจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกะลังที่มีน้ำอยู่
ข้ามฟ้าเดินออกไปยื่นกอดอกพิงประตูห้อง
"มึงๆไฟไหม้ตรงไหน หนะ...ไหน" อินทรีย์รีบๆพูดแล้วกลับมาคิดตามได้ว่าคง...
ข้ามฟ้าเดินไปที่ชั้นแล้วกดบันทึกวีดีโอ
"ฮ่าาาาาาาาาาๆ โอ้ยท้องกูๆ ฮ่าๆ ท้องแข็งเลยเชี่ย ฮ่าๆ" ข้ามฟ้าปล่อยหัวเราะโค้งตัวลงไปกอดท้องหัวเราะ
"นี่มึง! มึงแกล้งกูหรอ" อินทรีย์กัดฟันชีหน้าคนที่ย่อตัวลงไปหัวเราะ
"ไฟไหม้ๆ ฮ่าาาๆ" ข้ามฟ้าโบกโทรศัพท์อย่างมีชัย
ก๊อกๆ ก๊อกๆๆๆ ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่หันไป
"พ่อๆเปิดเร็วคร้าบ" เสียงพายุเอ่ยขึ้น
"เปิดฮ่ะๆพ่อ" ตามด้วยเสียงไต้ฝุ่น
"ไฟไหม้หรอตาฟ้า เปิดเร็วลูกกๆ" คุณจันทร์เคาะประตูต่อ
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นไรเปล่า" เสียงข้ามเดือนน้องชายสำทับ
"อย่าเงียบสิเจ้าฟ้า" คุณขอบเขตเคาะประตูอีกที
คนที่ยื่นฟังอยู่ในห้องที่กลั้นหัวเราะอยู่สุดท้ายก็ปล่อยออกมาเต็มที
"ฮ่าาาาาาาาาาๆ โอ้ยกูขำ ฮ่าๆๆๆ" ข้ามฟ้าลงไปหัวเราะอีกครั้งชี้นิ้วขึ้นไปทีอินทรีย์อย่างชอบใจ
"ไอ้...." อินทรีย์กัดฟันกรอดจะด่าแต่คิดไม่ออกว่าจะด่าอะไร
ข้ามฟ้าลุกขึ้นยืนกลั้นหัวเราะเดินไปเปิดประตูให้ทุกคน
"ไม่มีอะไรครับทุกคน อินทรีย์เขาแค่ละเมอนิดหน่อย ใช่มั้ยอินทรีย์" ข้ามฟ้าว่าหัวเราะในลำคอ และเน้นประโยคสุดท้าย
"ครับ แค่ละเมอ" อินทรีย์กัดฟันตอบ
"ดีแล้วลูกงั้นเดี๋ยวแม่พาหลานลงไปรอกินข้าวพร้อมกัน" คุณจันทร์พูดแล้วก็พาเด็กๆลงไปรอที่โต๊ะอาหาร
"ตามมาเร็วๆละลูก" คุณขอบเขตตบบ่าลูกชายเบาๆ ทั้งคู่พยักหน้าตอบ
"ละเมอรุนแรงจังวะ" ข้ามเดือนพูดขึ้นเกาศรีษะเบาๆสีหน้าสงสัยแล้วเดินตามลงไปอีกคน
ข้ามฟ้ายิ้มเดินไปจนถึงประตู แต่ไม่วาย...
"เอ๊าะ อย่าลืมเอากะลังไปเก็บที่เดิมนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ" ข้ามฟ้าหันกลับมาชี้ไปที่กะลังที่อยู่ในมืออินทรีย์แล้วหัวเราะออกไป
อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ จะเอาให้เคร็ดไม่กล้าเล่นด้วยอีกเลย มึงงงงงง อินทรีย์คิดแค้นในใจ
.
.
.
"มึงเจอกูแน่ข้ามฟ้า หึหึ" อินทรีย์หัวเราะในลำคออย่างคิดว่ามีชัย เพราะรู้วิธีที่จะแก้แค้นได้อย่างสาสมแล้ว รอแต่จังหวะเหมาะๆ หึหึ
-------------------------------------------------------------
Talk : แผนเอาคืนอินทรีย์จะเป็นยังไงต้องรอติดตาม หึหึ คอมเมนต์เป็นกำลังใจกันได้นะคะ
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่2
การรวมทานอาหารของอินทรีย์กับครอบครัวข้ามฟ้า ทำให้อินทรีย์หน้าม้านเล็กน้อยด้วยความอับอาย ทำเอาข้ามฟ้าแทบไม่ค่อยอยากมองหน้าอินทรียเท่าไหร่ เพราะกลัวจะหลุดหัวเราะดังๆออกมาจนทุกคนงุนงง เลยได้แต่หัวเราะในใจ
หลังทานข้าวกันเสร็จสับทุกคนก็มานั่งกันในห้องนั่งเล่น ยกเว้นข้ามเดือนที่มีคิวถ่ายละครเลยต้องรีบไป ข้ามฟ้าสอนเจ้าแฝดแสบวาดภาพ ฝึกเขียน และฝึกอ่านหนังสือเพื่อเตรียมเข้าเรียนในปีหน้า
อินทรีย์มองหน้ากัดฟันกรอดเอาเรื่องเมื่อข้ามฟ้าทำท่ายกโทรศัพท์มาตบลงบนมือสองสามที เขาได้แต่รอวันที่จะถึงตาเขาบ้าง เพราะในตอนนี้ข้ามฟ้าเหมือนผู้ที่ถือไผ่เหนือกว่า
ถ้าทุกคนได้เห็นคลิปนั้นละก็หมดกันอนาคตว่าทีประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ คงไม่รู้จะมุดท่อลงดินไปที่ไหนดี
"พ่อเป็นไรครับ" พายุเอ่ยถามหลังจากสังเกตพ่อที่แค่นยิ้มแค่นหัวเราะตลอด
"เปล่าครับลูก พ่อแค่นึกถึงตัวตลกในหนังเมื่อเช้านะครับ" ข้ามฟ้าตอบลูกยิ้มๆ
"ตัวตลกหรอฮะ ไต้ฝุ่นอยากดูๆ" คนน้องเขย่าแขนพ่อไปมา
"ดูๆๆ พายุก็อยากดูคร้าบบ" คนพี่เขย่าแขนอีกข้าง
"ไม่ได้นะครับ!" อินทรีย์ผู้ที่เงียบมาตลอดจู่ๆก็หลุดพูดออกมาเสียงดัง ทำเอาทุกคนหันมามองด้วยใบหน้างุนงงเป็นจุดๆเดียวกัน "เอ่อ...คือ ไม่ได้ครับถ้ายังเขียนอันนี้ไม่เสร็จ รอให้เสร็จก่อนดีกว่านะครับ แล้วเดี๋ยวลุงเปิดให้ดู โอเคมั้ยฮึ?" อินทรีย์รีบแก้ต่างเพื่อกลบพิรุจ ทำให้ทุกคนร้องอ่อเข้าใจ
"ครับ!" สองแฝดตอบพร้อมกันแล้วรีบก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือที่พ่อกำลังสอนอยู่
ข้ามฟ้ามองอินทรีย์หัวเราะในลำคอแล้วส่ายหัวไปมาเบาๆ อินทรีย์หยิบโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นล่าสุดของตนขึ้นมาอย่างเร่งรีบ แล้วรีบปลดล็อค เข้ายูทูบ พิมพ์หาคลิปตลกเอาไปรอเจ้าแฝดด้วยความเร็วสี่จี
ไม่นานนักสองแฝดก็เร่งรีบเขียนหนังสือจนเสร็จ กระโดดโลดเต้นดีใจที่จะได้ดูตลก
"ดูๆๆ ดูครับๆ"
ข้ามฟ้าแกล้งทำท่าล้วงกระเป๋าเหมือนจะหยิบโทรทัพท์ออกมา ทว่าอินทรีย์รีบดึงเจ้าแฝดเข้าไปนั่งที่ตักแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นเปิดอย่างง่ายดายเพราะเตรียมพร้อมหมดแล้ว
"นี่ครับ พ่อเขาดูอันนี้ครับ ใช่มั้ยข้ามฟ้า" อินทรีย์บอกเด็กๆแล้วหันมากัดฟันถามข้ามฟ้า
"อันนี้มันธรรมด๊าๆไปนะครับพายุไต้ฝุ่น มันตะ..." ข้ามฟ้าทำเสียงสูงล้อเลียน และพูดต่อจนลูกๆหั้นมาให้ความสนใจแต่ยังพูดไม่ทันจบก็โดนดักคอซะก่อน
"ต้องอันนี้ครับ อันนี้เลย" อินทรีย์พูดแทรกทำให้เด็กหันกลับมาจ้องที่โทรศัพท์
"ฮ่าาาๆ ไฟไหม้ๆ" พายุลงไปกลิ้งหัวเราะ
"ปู่คร้าบย่าคร้าบ มาดูเร็วไฟไหม้ๆฮ่าาๆ" ไต้ฝุ่นขวักไม้ขวักเรียกปู่ย่าให้มาดู
"ดูกันไปเลยเด็กๆ ย่ากับปู่นวดอยู่" คุณจันทร์ที่นั่งให้เด็กในบ้านนวดเท้านวดแขนเช่นเดียวกับคุณขอบเขต
"ไฟไหม้ หึหึ" ข้ามฟ้าหัวเราะในลำคอมองอินทรีย์ทำให้เขากัดฟันกรอดอีกครั้ง
อินทรีย์ได้แต่คิดว่าพลาดจริงๆที่กดเข้าไปในคลิปไม่อ่านชื่อเรื่องจนซ้ำเหมือนกับตัวเองที่โดนเมื่อเช้า แต่ผิดกับเขาที่โดนมากกว่านั้น วันนี้กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องกัดฟันมองข้ามฟ้าอย่างหวั่นใจ เหมือนคนแพ้ที่ถูกแกล้งไปมา จนต้องละแวงไปหมด
"เดี๋ยวผมขอตัวกลับเลยดีกว่าครับคุณลุงคุณป้า" อินทรีย์พูดแล้วลุกขึ้น
"เอ้ารีบกลับจังตาอิน" คุณขอบเขตถาม
"นั้นสิลูก ไม่หน้ารีบกลับเลย" คุณจันทร์มองอย่างเสียดาย
"เดี๋ยวผมมาใหม่ครับ ยังไงก็ต้อหาเวลามาเล่นกับเจ้าแฝดอยู่แล้วครับ" อินทรีย์ยิ้มตอบ "สวัสดีครับ" เขายกมือไหว้ ทั้งสองท่านยกมือตอบขานรับไหว้
"ลุงหล่อมาอีกน่ะครับ" คนพี่ลุงขึ้นแบะแขนกว้างเป็นสัญญาณให้อุ้ม
"มาอีกๆ ไต้ฝุ่นคิดถึง" คนน้องลุงขึ้นกอดเข้าที่ขาสองข้างแหงนหน้ามอง
"งั้นตาฟ้าไปส่งตาอินไป พาพายุไต้ฝุ่นไปด้วย" คุณจันทร์โบกมือให้ข้ามฟ้าไปส่ง
"ครับ" ข้ามฟ้าว่าลุกไปอุ้มไต้ฝุ่น แล้วเริ่มเดินตามอินทรีย์ที่อุ้มพายุออกไป
ทั้งคู่และสองแฝดออกมายืนตรงรถ อินทรีย์หอมแก้มพายุที่อุ้มอยู่ก่อนปล่อยลงจากตนให้ยืนแทน แล้วเขยิบไปหอมแก้มไต้ฝุ่นที่ข้ามฟ้าอุ้มอยู่
"ลุงกลับแล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงมานะครับ" เขาพูดเสียงธรรมดาโบกไม้โบกมือลา
"ไม้บายครับ" คนพี่โบกมือลาลุง
"บายยยยยๆคร้าบ" คนน้องลากเสียงยาวยกมือไม้บาย
อินทรีย์หันไปมองข้ามฟ้าที่นิ่งไม่ได้พูดอะไร แล้วเปิดประตูรถค่อยขึ้นไปและออกรถ อินทรีย์ขับรถมาจนถึงหน้าบ้านกดรีโมทเปิดประตูบ้าน แล้วเคลื่อนรถเข้าไปจอดในโซนที่จอดรถ
อินทรีย์เข้าบ้านมาด้วยสีหน้าธรรมดาที่ยิ้มแย้มร่าเริงปกติ เมื่อวานเขาไลน์บอกคุณพิมพ์ไว้แล้วว่าจะนอนบ้านป้าจันทร์ เดินเข้าไปหาพ่อแม่ที่ห้องนั่งเล่น เข้าสวมกอดและหอมแก้มผู้เป็นแม่ที่นั่งทำเล็บอยู่
"อ้อนดีจริงลูกคนนี้" คุณพิมพ์สายหน้ายิ้ม
"ก็มีแม่คนเดียวนิครับ หรือว่ามีอีก ห๊ะ พ่อ" อินทรีย์ทำหน้างุนงงหันไปถามคุณสิงห์
"ไอ้ลูกเลว มาถึงก็หาเรียกใส่หัวกูเลยนะ" คุณสิงห์ว่าแล้วโยนหมอนพิงใส่ลูก อินทรีย์หัวเราะชอบใจ
"จริงรึเปล่าคะคุณสิงห์" คุณพิมพ์จ้องตาเขม่นอย่างจับผิด
"โถถถถถ มีไรละคุณพิมพ์ ผมนี่รักเดียวใจเดียว ใช่มั้ยไอ้อิน" คุณสิงห์หันไปถามลูกชายเพื่อหาตัวช่วยยืนยัน ทว่าอินทรีย์กลับยกยิ้มไหวไหล่ไม่ตอบหันหลังเดินหนีขึ้นห้อง
"สรุปมันยังไงคุณสิงห์!" คุณพิมพ์พูดเสียงดังที่เล็ดลอดจากฟันที่กัดอยู่ แล้วลุกขึ้นไปจับใบหูสามีบดขยี้บิดไปมา
"โอ้ยยย เจ็บๆ ไม่มีไรจริงๆคุณพิมพ์ ไอ้ลูกชั่วนั่นมันใส่ร้ายผม" คุณสิงห์ปลดมือภรรยาออกพูดแล้วลูบหูแรงๆ
อินทรีย์ที่ไปเรียนเมืองนอกและใช้ชีวิตทำงานที่นู้นมาสักพัก พอกลับมาถึงไทยก็ดูหวั่นๆเพราะตอนนี้ไม่รู้จะติดต่อเพื่อนได้ช่องทางไหน โซเชียลก็ไม่เล่น โทรศัพท์เก่าที่มีเบอร์โทรเพื่อนก็หายก่อนไปเรียนที่เมืองนอก เลยต้องมานั่งรื้อชั้นหาสมุดเฟรนด์ชิพที่เคยเพื่อนเขียนๆให้ไว้ตอนจบมอปลาย
เขาไล่หาเบอร์เพื่อนและลองโทรออกหาหลายคน แต่เหมือนจะเปลี่ยนเบอร์กันไปแล้ว และมายังแผ่นสมุดท้ายของเล่ม เป็นเบอร์สุดท้ายของสมุดคือเบอร์เพื่อนสนิทเขาจึงกดโทรออก
[ฮัลโหลครับ] อินทรีย์ฟังเสียงเพื่อนยิ้มๆ
"ไอ้พาร์ค"
[นั้นใครครับ...]
"กูอินทรีย์ไงไอ้ควาย" อินทรีย์แค่นหัวเราะ
[ไอ้อินนนนนนนนนน มึงหายไปไหนมาตั้งสิบปี กูติดต่อก็ไม่ได้] พาร์คลากเสียงยาวด้วยน้ำเสียงดีใจ
"กูไปเรียนเมือกนอกมา โทรศัพท์กูหายก่อนไปเลยไม่มีอะไรติดต่อพวกมึง นี่กูเพิ่งกลับมาไทยได้สักพัก" เขาเล่าให้เพื่อนฟัง
[กลับมาไทย! มึงรีบมาหาพวกกูเลย เดี๋ยวคืนนี้ทุ่มนึงปาร์ตี้ต้อนรับกันหน่อย] พาร์คตื่นเต้นดีใจที่เพื่อนกลับมา
"เคๆเดี๋ยวกูโทรหาอีกที" เขาว่าแล้วกดวางสาย
หกโมงกว่าๆอินทรีย์ได้อาบน้ำแต่งตัว ใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยืนสีฟ้าซีดขาดๆเสื้อคลุมหนังแท้ แว่นตาดำรองเท้าผ้าใบในมาดเซอร์แบบที่เค้าชอบใส่เป็นประจำออกจาบ้านไปร้านที่พาร์คโทรมาบอกไว้ตั้งแต่ห้าโมงครึ่งว่าจะไปที่นั่นกัน
มาถึงร้านอินทรีย์ก็จอดรถลงจากรถท่าทางมีความพระเอกมาก ฮ่าๆ พอก้าวเท้าเข้าพ้นประตูร้านก็เป็นที่รวมสายตาของคนทั้งร้าน ต้องจดจ้องมาที่เขาเพียงผู้เดียว เขาถอดแว่นตาออกเสียบคอเสื้อแล้วเดินเข้าไปที่โต๊ะเพื่อนที่นั่งรอกันอยู่
"ไงมึง ไม่เจอนาน" พาร์คผู้ชายขาว สูง ตี๋เอ่ยทักอินทรีย์ที่มาใหม่
"ฮอตไม่เปลี่ยนไอ้นี่ เดินมาสาวๆพวกกูหายหมด" กราฟผู้ผิวเข้ม หน้าคมไว้เคราที่เป็นเพื่อนอีกว่า
"พวกมึงก็เวอร์" อินทรีย์แค่นยิ้มนั่งลง
"เวอร์ห่าไร แล้วนี่ไปอยู่ถึงนู้นเพื่อนฝูงก็ไม่ติดต่อมา" พาร์คกอดไหล่อินทรีย์
"โทรศัพท์มันหายจริงๆ พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่เล่นโซเชียล เบอร์พวกมึงกูก็จำไม่ได้ นี้ดีแค่ไหนที่กูจำเบอร์พ่อแม่ได้ อีกอย่างกลับมาไทยแป๊ปๆก็กลับไปนู้นไม่มีเวลามาหาพวกมึงเลย" อินทรีย์ยกแก้วเหล้าที่เพื่อนชงส่งมาให้ขึ้นจิบ
"เออๆ แล้ว...มีเมียยังหว้าาา" พาร์คพูดเบาๆแต่เรียกเสียงแซวได้ยกใหญ่
"ยัง"
"ยังอะไรมึง ไปอยู่กลับของนอกไม่มีได้ไงว่ะ" พาร์คทำหน้าจริงจัง
"หรือมึงยังไม่ลืม..." กราฟจ้องหน้าถาม ทำให้ทั้งโต๊ะหันไปมองเขาเพื่อรอคำตอบ
"ลืมแล้วเว้ย" อินทรีย์ตอบพรางกระดกแก้วเหล้าเอาๆ
ลืมคนที่เขาเคยรักมากที่สุด ยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ มอบหัวใจให้แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งอินทรีย์ไป ใช่...เขา เขาคือผู้ชายที่อินทรีย์รัก แต่วันนึงกลับไร้ค่าเมื่อคนๆนั้นเลือกที่จะทิ้งเขาไปอย่างไร้เหยื่อใย เหลือเพียงแต่ความเจ็บปวดที่อยู่ในใจเขาจนกลายเป็นแผลเป็น
ภาพถูกบอกเลิกอย่างไม่ทราบสาเหตุจริงๆของมัน ผุดเข้ามาในสมองอินทรีย์อีกครั้ง
'อิน เราไม่ได้รักอินแล้วว่ะ'
'ทำไมว่ะพอร์ช เราไม่ดียังไงเราแก้ไงให้ก็ได้'
'อินดีเว้ย แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนอะไร เพราะเราเจอและรักคนที่ดีกว่าอินไปแล้ว'
'นั่นเขาเลือกว่าดีไม่พอ ไม่พอที่จะรั้งใครไว้เลย"
'เอาเป็นว่า...เราเลิกกันเถอะว่ะ'
และเขาก็เดินจากไปอย่างไร้ร่องรอยทิ้งให้คนที่ถูกบอกเลิกงุนงง ไปที่โรงเรียนก็ไม่เจอครูบอกว่าทำเรื่องย้ายไปแล้ว เขาพยายามติดต่อหลายครั้งแต่ไม่ได้รับการยอมรับแต่อย่างใด ไปหาที่บ้านก็ไม่พบใครถามข้างบ้านก็บอกว่าได้ย้ายออกไปแล้วเมื่อวานก่อน เร็วไปมั้ยเหมือนพอร์ชเตรียมการไว้แล้วว่าจะไปจากเขา
ทุกคนบนโต๊ะจะรู้แผลในใจของอินทรีย์ เพราะทุกคนเป็นเพื่อนที่อยู่ในห้องเดียวกัน รู้ถึงความรักที่เขาสองคนมีให้กันและเป็นคนที่อยู่ข้างฟอินทรีย์ในวันที่เขาเศร้าที่สุด
พวกเพื่อนๆของอินทรีย์จะรู้ว่าอินทรีย์ไม่มองผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้รังเกียจหรือไม่ชอบอะไร เพียงแต่เขาเลือกที่จะรักแต่ผู้ชาย
"ลืมไปก็ดี อย่าไปสนใจแม่ง" พาร์คตบบ่าเบาๆเพื่อปลอบ
"นั้นดิ กูว่าน่ะเกย์รุกหล่อเหลากว่าชายแท้แบบมึงเนี่ยหาได้ง่ายมากทั้งหญิงและชาย" กราฟพูดเรียบตบบ่าอีกคน
"ช่างมันเถอะว่ะ วันนี้สังสรรค์กันดีกว่า" อินทรีย์ตัดบทให้เข้าวงชนเหล้ากันต่อ
"แด่อินทรีย์ที่กลับมา เอ้าชนนนน" พาร์คยกแก้วเป็นสัญญาณให้ทุกคนยกแก้วชนกัน
"ยินดีต้อนรับกลับไทยเว้ย" กราฟตบบ่าเบาๆรวมถึงเพื่อนทุกคน
อินทรีย์ได้ขอเบอร์เพื่อนที่เหลือไว้เรียบร้อยเผื่อเอาไว้ติดต่อนัดเจอกันอีก
เที่ยงคืนกว่าอินทรีย์และทุกคนก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้าน เดินโซเซกันทั้งโต๊ะ ไม่เว้นอินทรีย์ที่ดื่มหนักเหมือนย้อมใจไม่ให้นึกถึงเรื่องเก่าๆจนแทบขับรถไม่ไว้ แต่ก็ยังดีที่คลำๆทางกลับมาได้จนถึงบ้าน
บ้านที่เงียบสนิทเพราะทุกคนต่างเข้านอนกันตั้งแต่หัวค่ำ เขาค่อยๆพยุงร่างตัวเองขึ้นไป เปิดประตูห้องเดินไปถอดกางเกงเหลือบ๊อกเซ่อร์ทิ้งตัวลงนอนหงายแล้วหลับไป
อินทรีย์สะลึมสะลือตื่นมาสายๆ ลุกขึ้นจากเตียงลงไปทานข้าวข้างล่างโดยที่ยังไม่ได้อาบน้ำ ก็ลงมาทั้งหัวเซอร์ๆ แต่สายแบบนี้พ่อแม่คงกินกันเสร็จหมดแล้ว พอแม่บ้านเห็นก็รีบไปบอกแม่ครัวให้จัดเตรียมอาหารมาให้ แล้วเดินตามอินทรีย์ไปที่โต๊ะอาหาร เขาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้รออาหารมาเสริฟ ไม่นานก็มีเสียงดังขึ้น
"ลุงอินนนนนนนนนนนนนนน" เสียงตะโกนยาวที่ดังมาแต่ไกลไม่ต้องบอกกูรู้ว่าเป็นใคร อินทรีย์หันไปยิ้มให้
"พายุไต้ฝุ่น มาได้ไงครับ" อินทรีย์อ้าแขนกว้างรับเด็กๆที่วิ่งมาเข้ากอด ยกขึ้นนั่งที่เข่าคนละข้าง แล้วถาม
"พ่อครับ ปู่ย่าก็มา" พายุตอบ
ปกติคุณจันทร์และคุณขอบเขตจะมาบ้านนี้บ่อยๆแล้วก็จะเอาเด็กๆมาด้วยบางครั้ง แต่ข้ามฟ้าจะไม่ค่อยได้มาด้วย นานๆทีจะมาแต่ก็ไม่ได้เจอกับอินทรีย์เพราะยังไม่ได้กลับมาไทย
"เด็กๆมาหาย่าเร็วลูก" คุณพิมพ์ที่เดินมาใหม่ อ้าแขนรอไม่นานเจ้าแฝดก็ลงจากเข่าอินทรีย์วิ่งไป "คิดถึงยายมั้ยครับ วันนี้มีขนมอร่อยๆเต็มเลย"
"คิดถึงคร้าบบบบ" ตอบพร้อมกันสองพี่น้อง
"กินขนมครับๆ" คนพี่ดิ้นบอก
"เอาคุกกี้ๆ" คนน้องพูดยิ้มๆเพราะติดใจคุกกี้เป็นพิเศษ
"ได้ครับเดี๋ยวย่าเอามาให้น้าา" คุณพิมพ์คลายกอดออก เด็กๆวิ่งกลับไปหาอินทรีย์ "เจอกันแป๊ปเดียว รักลุงอินมากกว่าย่าละ"
"ผมหล่อไงแม่พายุไต้ฝุ่นเลยรักเร็ว" อินทรีย์แค่นยิ้มตอบทำให้คุณพิมพ์เบะปากใส่
ไม่นานคุณจันทร์กับข้ามฟ้าก็เดินตามเข้ามา ข้ามฟ้าทำหน้างุนงงเล็กน้อยที่เห็นอินทรีย์ในมาดนี้แบบหัวเซอร์ เข้าเดินเข้าไปใกล้ๆอินทรีย์ มองหน้านึกคิดว่าตอนมันหัวเซอร์ๆดูคุ้นๆผิดกับเมื่อวานที่แต่งตัวเรียบร้อย
"จ้องไร" อินทรีย์เอ่ยถาม
"กูว่ากูเริ่มคุ้นมึงละ" ข้ามฟ้าไล่สำรวจหน้าเขา "มึง!!! มึงนี่เองไอ้อิน มึงเดินชนกาแฟหกใส่เป้ากู!" ข้ามฟ้าทุบโต๊ะไม่แรงนัก อินทรีย์เบิกตากว้างตกใจ
.
.
.
ข้ามฟ้าเข้าไปนั่งดื่มกาแฟในร้านกาแฟที่ไม่ใหญ่มากนัก เพื่อรอไปรับเด็กๆจากกองละครที่ข้ามเดือนพาไปวิ่งเล่นรอตอนเขาไปสมัครงาน แต่ข้ามเดือนบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงค่อยมาเพราะทุกคนในกองกำลังติดเด็กอยู่
ข้ามฟ้ารอจนถึงเวลานัด เขาเอื้อมมือยกแก้วกาแฟที่เหลือเกือบเต็มแก้วขึ้นเพราะยังดื่มไม่หมดกำลังจะก้าวขาลุกเอียงตัวเดินแต่ถูกคนชนเข้าที่แขนจนล้มกลับไปนั่งเหมือนเดิม แถมฝาแก้วกาแฟหลุดหกใส่เต็มๆเป้ากางเกง
"เชี่ยะ" ข้ามฟ้าสบถขึ้นมองเป้าที่เลอะกาแฟ
"โทษที" น้ำเสียงเรียบๆออกจากปากอินทรีย์ที่รู้ว่าเดินชนอย่างเดียวโดยที่ไม่รู้ว่าทำกาแฟหกใส่ข้ามฟ้า
ข้ามฟ้าจ้องหน้าอ้าปากกำลังจะพูดแต่ยังไม่ทันพูดอะไรคนทำก็เดินไปแล้ว ข้ามฟ้ามองตามแผ่นหลังกว้างที่เสียบหูฟังไม่สนโลกและไม่สนเป้าที่มันทำเลอะ
"พ่อมาแล้ววว" เจ้าแฝดจะวิ่งเข้าไปหาเหมือนทุกครั้งแต่ข้ามฟ้าห้ามไว้เพราะกลัวเหม็นกาแฟ
"ฮ่าาๆ มึงไปทำไรมาว่ะฟ้า" ข้ามเดือนหัวเราะเมื่อเห็นคราบน้ำตาลๆที่เป้ากางเกงพี่ชาย
"ไอ้บ้าแม่งชนกูจนกาแฟหกใส่กูแล้วพูดว่า โทษที แค่นี้? แล้วเดินไป กูโครตหงุดหงุด" ข้ามพูดอย่างหงุดหงิด เพราะตลอดทางต้องเจอะเจอใครต่อใครมาตั้งหลายคน ทุกคนต่างจับจ้องที่เป้ากางเกงสีขาวเขาที่มีสีน้ำตาลเข้มเต็มไปหมด
อย่าให้เจอนะมึงงงง!!!
------------------------------------------------
Talk : ขอบคุณคอมเมนต์ติชมทุกคนด้วยนะค่ะ❤
พ่อหม้ายลูดติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่3
เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้อินทรีย์หูชาฟังข้ามฟ้าด่าจนทานข้าวแทบไม่ลงต้องนั่งเขี่ยข้าวฟังบ่นว่ากูต้องอายแค่ไหน มันเปียกไปยันข้างใน ขอโทษกูคำเดียวแล้วไป บล่าาๆ~~~ อีกมากมาย
ผ่านไปอาทิตย์กว่าจะสองอาทิตย์ อินทรีย์ก็ยังวนเวียนไปมาบ้านข้ามฟ้า มาหาเจ้าแฝดบ่อยๆ เอาขนมไปฝากจนเจ้าแฝดติดกันแจ มาทีไรวิ่งเข้ากอดตลอด พายุไต้ฝุ่นจะชอบคนที่เอาใจซึ่งอินทรีย์ทำตลอดจนเด็กไม่ยอมห่าง
ข้ามฟ้าที่จากไม่ค่อยชอบหน้าและไม่รักษาน้ำใจเลย ก็มาเริ่มสนิทกับอินทรีย์แบบเพื่อนกัน เพราะได้คุยกันมากขึ้น ทำให้เริ่มถูกคอ แกล้งกันไปแกล้งกันมาคงเป็นเพราะนิสัยกวนตีนคลายๆกันเลยเข้ากันได้ อีกอย่างต้องยกให้เจ้าแฝดที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างเขากัน
"เมียมึงทิ้งมึงไปทำไมว่ะ" อินทรีย์เอ่ยถาม
"กูไม่ดีมั้ง เลยทิ้งกูไปมีผัวฝรั่ง หึหึ" ข้ามฟ้าแค่นหัวเราะ
"ไม่ดีแต่ขนาดยอมแต่งงานและมีลูกกับมึงแล้วเนี่ยนะ แล้วมึงยังรักเขาอยู่ป่ะ" อินทรีย์งง
"กูก็บอกไม่ถูกแต่คนที่ทิ้งกระทั่งลูกได้ กูว่าก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรักแล้วว่ะ" ข้ามฟ้าตอบแบบไม่คิดนาน
"ก็จริง แล้วมึงคิดจะมีใหม่ป่ะ"
"ไม่อ่ะ อยู่กันพ่อลูก แค่นี้ก็มีความสุขดี" ข้ามฟ้าตอบไปยิ้มไป "ว่าแต่มึงเถอะจะสามสิบละยังไม่มีลูกมีเมียอีก" ข้ามฟ้าหันไปถามอินทรีย์บ้าง
"กูเคยถูกบอกเลิกจากคนๆนึง จนกูไม่กล้ารักใครเลยว่ะ" อินทรีย์หันไปตอบ
"ทำไมว่ะ"
"เขาบอกกูดี แต่ว่าเขาเจอและรักคนที่ดีกว่ากูไปแล้ว"
"ก็เท่ากับมึงดีไม่พอ" ข้ามฟ้าพูดต่อโดยที่ไม่ได้เอะใจคิดว่าเขาที่อินทรีย์หมายถึงคือผู้ชาย
"คงงั้น"
"หาใหม่ดิว่ะหล่อแบบมึงหาง่ายๆ หรือมึงมีคนที่ชอบก็จีบเลยอย่าไปนึกถึงคนเก่า"
"ไม่อ่ะเขาคงไม่ชอบกูหรอก"
"มึงลองแล้วหรอ"
...ลอง
คนที่ลองเปิดใจมาพักนึงก็มึงเนี่ยแหละ...
จะเอาคนที่ลูกตั้งสองคนทำเมียมันง่ายที่ไหนกันว่ะ อินทรีย์คิดในใจ
อินทรีย์ยอมรับว่ามีความรู้สึกดีๆให้กับข้ามฟ้ามากกว่าวันแรก วันแรกอาจจะอยากกวนประสาทเพราะตลกดี แต่พอได้คุยจนเหมือนสนิทกันในระดับนึงก็เริ่มได้เห็นหลายๆมุมของข้ามฟ้า ทำให้หวั่นไหวไปบ้าง แต่ปัญหามันคือข้ามฟ้าไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมมีลูกแล้ว จะมาเป็นแฟนกันได้ไง เขาเองก็เป็นรุกและก็ไม่คิดรับ
รวบหัวรวบหางแม่งเลย อินทรีย์หัวเราะกับสิ่งที่คิด
ติ้ง
เสียงข้อความจากโทรศัพท์ข้ามฟ้าที่ดังขึ้น
ข้ามเดือน :
ฟ้ากูลืมบทไว้ที่ห้องตรงหัวเตียง มึงเอามาให้กูที่กองหน่อยดิ กองเดิม ขอเร็วๆน่ะมึง
"มึงกูฝากพายุไต้ฝุ่นหน่อยดิ เดี๋ยวกูต้องเอาบทไปให้เดือนที่กอง" ข้ามละจากโทรศัพท์บอกอินทรีย์
"เออๆไม่ต้องห่วง"
"เดี๋ยวพ่อมานะครับพายุไต้ฝุ่น อยู่กับลุงอินไปก่อนนะครับ" ข้ามฟ้าก้มไปบอกลูกๆที่นั่งวาดรูปกันอยู่
"คร้าบบบ" สองแฝดตอบพร้อมกัน
ข้ามฟ้ารีบเดินกึ่งวิ่งขึ้นบ้านตรงไปที่ห้องข้ามเดือนเพื่อหยิบบทละคร แล้วรีบออกรถไปยังกองถ่ายที่เคยไปรับพายุไต้ฝุ่น
อินทรีย์นั่งมองเด็กๆที่วาดรูปกันอย่างมีความสุข เผลอคิดในใจว่า ถ้ามีข้ามฟ้าเป็นแฟนก็ดีนะเนี่ย ไม่ต้องเหนื่อยมีลูก เพราะถ้าได้เป็นเมีย ลูกเมียก็คือลูกเรา พ่อแม่ก็ได้หลานเลยไม่ต้องรอ น่ารักน่าเอ็นดูและท่านทั้งสองก็ชอบพายุไต้ฝุ่นอยู่แล้ว
"พายุไต้ฝุ่นครับ" อินทรีย์ขวักมือเรียกให้มาใกล้
"ครับ" ทั้งสองหันมาขานแล้วเดินไปหา
อินทรีย์วางแผนกระซิบข้างหูเด็กๆ เหลือแต่รอข้ามฟ้ากลับมา และไม่นานข้ามฟ้าก็มา
"พ่อคร้าบบบบ" พายุเสียงกอดขากระพริบตายิบยับ
"ไต้ฝุ่นอยากไปทะเลลล~" ไต้ฝุ้นเสียงอ่อยตาเป็นประกาย
ข้ามฟ้าหันไปมองอินทรีย์ที่แสร้งทำหน้านิ่งเหมือนไม่รู้เรื่อง
"มึงหลอกไรลูกกูอิน" ข้ามฟ้าถาม
"ป๊าว กูไม่ได้พูดอะไร ใช่มั้ยครับเด็กๆ" อินทรีย์ตอบแล้วโยนได้ให้
"ช่ายยย พายุอยากไปเอง"
"ไต้ฝุ่นก็อยากไป"
เจ้าแฝดยังไม่หยุดอ้อนทำตากระพริบไปมาเป็นประกาย กอดขาสองข้างของพ่อ ทำให้ข้ามฟ้าถอนหายใจเข้าลึกๆ
"ครับๆเดี๋ยวไปทะเลกันนะ" ข้ามฟ้าตอบทำเอาถูกใจคนข้างๆ
"เย้ๆๆๆ" เจ้าแฝดกระโดดโลดเต้นดีใจ
อินทรีย์ยิ้มแป้นดีใจที่ทั้งหมดตามแผนที่วางไว้
"พายุไต้ฝุ่นอยากไปเที่ยวทะเลมั้ยครับ" อินทรีย์ถาม
"อยากครับ" พายุตอบ
"ไต้ฝุ่นอยากเล่นน้ำ" ไต้ฝุ่นตอบยิ้มตื่นเต้น
"ถ้าอยากก็ต้องอ้อนพ่อข้ามฟ้ารู้มั้ยครับ ทำเสียงอ้อนกระพริบตาเรียกคะแนนสงสาร เดี๋ยวพ่อใจอ่อนก็พาไป โอเคมั้ย"
"กระพริบแบบนี้หรอ" พายุถามทำตากระพริบให้อินทรีย์ดู รวมไต้ฝุ่นที่ทำตามอีกคน
"ครับแบบนี้เลย แต่อย่าบอกนะว่าลุงอินทรีย์บอก"
"ครับ" เจ้าแฝดยิ้มตอบพร้อมกัน
อินทรีย์แอบทำมือเยสโดยไม่ให้ข้ามฟ้าเห็น ข้ามฟ้ามองอินทรีย์อย่างจับพิรุจ เพราะลูกๆไม่เห็นเคยร้องอยากไปทะเล พอปล่อยให้อยู่กันสามคนเข้าหน่อย กลับมาร้องอยากไปทะเล
"งั้นกูไปด้วยนะ" อินทรีย์แถขอ
"มึงอย่ามาแอ๊บไอ้อิน" ข้ามฟ้าว่า
"กูป๊าวว พายุไต้ฝุ่นอยากไปเอง" อินทรีย์เสียงสูงไม่ให้เป็นพิรุจ ฮ่าๆ
ทั้งสองบ้านต่างจัดเตรียมโปรแกรมไปทะเลกันใกล้ๆจากที่ตอนแรกจะไปเกาะกันเพราะไม่อยากข้ามทะเลเป็นห่วงเด็กกลัวจะเมาเรือเลยไปหัวหินแทน
อินทรีย์เสนอตัวให้ไปนอนบ้านตากอากาศสุดหรูติดริมทะเลของพ่อแม่เขาที่ซื้อไว้ที่นั่น โดยที่ข้ามฟ้าไม่ต้องหา ทุกคนมากันหมดทั้งสองบ้านรวมถึงข้ามเดือนที่พอรู้ว่าที่บ้านจะไปพักผ่อนก็สั่งให้ผู้จัดการเคลียร์คิวงานทั้งหมดแล้วไปกับที่บ้าน
รถตู้เคลื่อนออกจากบ้านมายันหัวหิน เข้ามายังบ้านตากอากาศของครอบครัวอินทรีย์
"หู้ยยยย หรูมากเลยคุณพิมพ์" คุณจันทร์หันไปยิ้มบอกเพื่อนหลังเห็นบ้านหลังใหญ่ที่ออกแบบแนวคราสสิกสไตล์ฝรั่งเศส คุณพิมพ์และคุณสิงห์ยิ้มรับ
"อาเดือนคร้าบบบ พายุหิว" พายุสกิดเบาๆที่แขนข้ามเดือนอย่างอ้อนๆ
"เดี๋ยวพ่อพาไปหาไรกินครับ" ข้ามฟ้าบอกลูกๆที่เกาะข้ามเดือนกันแจ
"ไม่อ๊าววว" พายุส่ายหัวไม่ให้ข้ามฟ้าพาไป
"ไต้ฝุ่นอยากให้อาเดือนพาไปๆ" ไต้ฝุ่นตอบอ้อนๆ
"หึหึ มาครับ อาเดือนพาไปเอง" ข้ามเดือนหัวเราะในลำคอเมื่อหลานๆอ้อน
ข้ามเดือนที่แต่งตัวมิดชิดกลัวแฟนคลับเห็น อยากอยู่ใช้เวลากับครอบครัวให้มากที่สุด เพราะเดี๋ยวนี่ไม่ค่อยมีเวลาให้กับที่บ้านต้องถ่ายละครเลิกกองไม่เป็นเวลา แถมจะยังอีเวนต์ที่มีติดๆกัน
ข้ามเดือนจูงหลานๆแทนเพราะอุ้มไม่ได้พร้อมกัน พามาหาซื้อขนมกินลองท้องที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ที่บ้านพักแล้วเดินกลับกัน
อินทรีย์พาทุกคนเลือกห้องจัดแจงให้พ่อแม่ คุณจันทร์กับคุณขอบเขต เจ้าแฝดกับข้ามฟ้า และ...ตัวเองคงต้องนอนกลับข้ามเดือนไป
"พายุอยากนอนกับอาเดือน" พายุกอดขาเดือน
"ไต้ฝุ่นด้วยครับ"
"นอนกับพ่อเนี่ยแหละครับ เดี๋ยวไปเบียดอาเดือน" ข้ามฟ้าบอกลูกๆทำให้หน้าหงอยก้มหน้าสลดกันใหญ่
"งั้นฟ้าไปนอนกับอิน ให้เจ้าแสบนอนกับเดือนก็ได้ไปลูก" คุณจันทร์เสนอแก้ปัญหาทำให้เจ้าแฝดยิ้มกริ่ม
"ก็ได้ครับ" ข้ามฟ้าตอบอย่างไม่มีปัญหาเพราะตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกับอินทรีย์แล้วเหมือนกัน
"เย้ๆๆๆๆ" สองแฝดยิ้มกระโดดดีใจ
อินทรีย์พาข้ามฟ้ามายังห้องตัวเองที่เลือกไว้ เป็นห้องกว้างเตียงเดียว ทั้งคู่วางกระเป๋าลงที่เตียงจัดข้าวของประมาณครึ่งชั่วโมง
"เดี๋ยวกูไปดูชุดให้ลูกก่อน" ข้ามฟ้าบอก อินทรีย์พยักหน้ารับ แล้วเดินไปที่ห้องข้ามเดือน
ข้ามฟ้าเปิดประตูไปพบกลับเด็กๆที่นอนสลบกันอยู่บนเตียง ข้ามฟ้าแค่นยิ้ม
"คงเหนื่อย กระโดดกันพักนึงก็ลงไปนอน" ข้ามเดือนส่ายหัวขำ
"หึหึ ให้นอนสักพักแล้วค่อยปลุก เดี๋ยวกูเตรียมชุดรอแล้วค่อยให้เปลี่ยน" ข้ามฟ้าเดินไปยังกระเป๋าเป้ลูกที่มีคนละใบ เปิดหยิบชุดที่ใส่ว่ายน้ำออกมา ทั้งสองจะใส่ไม่เหมือนกัน เพราะข้ามฟ้าอยากให้ลูกๆเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องเหมือนเด็กแฝดอื่นๆที่พ่อแม่ชอบบังคับจับใส่ชุดเหมือนกัน แต่สำหรับข้ามฟ้าลูกอยากใส่อันไหนก็ให้ใส่ แล้วแต่บ้างชุดที่ชอบเหมือนกัน สีเดียวกันและคนละสีบ้าง ซึ่งเด็กแฝดชอบแบบที่ข้ามฟ้าบอก
จัดเตรียมชุดให้ลูกๆเสร็จ ข้ามฟ้าก็เดินกลับไปในห้องตัวเองต่อเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าไว้รอลูกๆตื่น ข้ามฟ้าถอดเสื้อออกเดินไปหยิบเสื้อและกางเกงในกระเป๋า เอาพาดบ่าเดินเข้าห้องน้ำไป โดยที่มีอินทรีย์นอนมองไม่ละสายตาที่นอนอยู่บนเตียง
อึก...อึกอึก!!!
เสียงน้ำลายลงคอของอินทรีย์ที่ดังในลำคอ
ข้ามฟ้าที่เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาพร้อมกับเสื้อยืดสีขาวบางและกางเกงเลเลยเข่านิดๆ
อินทรีย์ยิ้มให้กับข้ามเดือนที่แต่งตัวในลุคนี้ ที่ดูธรรมด๊าๆไม่จัดทรงผมอีก
...น่ารักดี
อินทรีย์ถอดเสื้อตัวเองโชว์ซิกแพคเดินไปหยิบเสื้อกางเกงที่กระเป๋า ยืนอยู่สักพักทว่าข้ามฟ้าก็ไม่ได้สนใจอะไร มั่วแต่จัดของแล้วออกไปข้างนอก
อะไรว่ะ!!! อ่อยขนาดนี้ไม่มองกูเลย
อินทรีย์โวยวายในใจคนเดียว
ไม่นานเด็กๆก็ตื่นมา ข้ามฟ้าจับเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมลงทะเล พอใส่เสร็จก็รีบวิ่งให้อุ้มลงไปข้างล่างกัน
"หล่อเชียวครับพายุไต้ฝุ่น" คุณพิมพ์ชมหลานๆ
"หล่อได้พ่อมั้งเนี่ย" คุณสิงห์ชมอีกคนทำเอาเจ้าแฝดบิดตัวไปเกาะขาข้ามฟ้าเขิน
"ตายแล้ว ปู่ย่าเขาชมแค่นี้เขิน ฮ่าๆ" คุณจันทร์แซวหลานตัวเองทำให้ทุกคนปล่อยหัวเราะกันดัง
ข้ามฟ้าพาพายุไต้ฝุ่นมาเล่นน้ำที่สระส่วนตัวก่อน โดยมีข้ามเดือนค่อยจับพายุ แล้วตัวเองจับไต้ฝุ่น กันไว้เพราะสระมันเป็นสระผู้ใหญ่ สระเด็กไม่มี เลยต้องค่อยระวังเด็กๆจับใส่ห่วงยางแล้วเย็นๆแดดร่มกว่านี้ค่อยพาลงทะเลอีกที
อินทรีย์พกกล้องถ่ายรูปมาคอยถ่ายเก็บบรรยากาศครอบครัวและรอบๆ เขาโฟกัสไปที่เด็กๆในสระ เห็นรอยยิ้มมีความสุข หัวเราะคิดคัก สาดน้ำใส่กัน กดถ่ายไปหลายรูป แต่จะโฟกัสที่ข้ามฟ้าเป็นพิเศษ เขามองข้ามฟ้าผ่านเลนส์กล้องเต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใสทำให้ดูแล้วมีความสุขตาม นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้มองใครแล้วรู้สึกดีไปด้วย...
'มองไร'
'เห็นพอร์ชยิ้มแล้วอินโคตรมีความสุขเลยรู้ป่ะ หึหึ'
'เน่าว่ะ'
'อยู่เป็นยิ้มที่ทำให้อินมีความสุขตลอดไปได้มั้ย'
'อืม☺'
ยิ้มกว้างๆที่ทำให้หัวใจเขากระชุมกระชวยทุกครั้งที่ได้เห็นมัน..
อินทรีย์เหม่อคิดจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"ไอ้อินนนนนน" ข้าฟ้าตะโกนดังมาจากสระทำให้เขาสะดุ้ง "เป็นไรว่ะมึง กูเรียกตั้งนานไม่ได้ยิน" ข้ามฟ้าถามต่อ
"เปล่า แค่คิดไรเรื่อยเปื่อย" อินทรีย์ตอบเรียบๆ
ข้ามฟ้าและข้ามเดือนพาเด็กๆขึ้นจากสระเช็ดเนื้อเช็ดตัว เสร็จข้ามฟ้าก็เดินเข้าไปหาอินทรีย์ที่นั่งอยู่เก้าอี้ริมสระ แล้วนั่งเก้าอี้ข้างๆ
"มึงโอเคเปล่าว่ะ" ข้ามฟ้าถาม
"โอเค...เรื่องไรอ่ะ?" อินทรีย์แสร้งถามกลับ
"มึงมั้งที่รู้ดีกว่ากู มึงคิดถึง..."
"อืม แค่ชั่ววูบว่ะ" อินทรีย์ขื่นหัวเราะตอบ
ข้ามฟ้าถอนหายใจมองคนตรงหน้าเนือยๆ
"ไรว่ะอุส่าเป่าหูลูกกูให้อ้อนมา ตัวเองเสือกหงอย" ข้ามฟ้าตบบ่ายิ้มๆ
"กูเปล่าชวน จริงๆ" อินทรีย์ทำเสียงหนักแน่น
ทั้งคู่พาเด็กลงไปเล่นทะเลต่อ เพราะแดดกำลังอ่อนลง ข้ามฟ้าจูงลูกที่วิ่งดีใจ เด็กสามขวบที่วิ่งกันจนทำคนเป็นพ่อเหนื่อย
"ลุงอินคร้าบไต้ฝุ่นอยากเล่นทราย" ไต้ฝุ่นร้องออดอ้อน
"เอาทรายกลบลุงอินกันดีมั้ยครับ" ข้ามฟ้าเสนอลูก ทำให้อินทรีย์หันขวับไปมองตากว้าง
"อ๊าวววววววว" สองแฝดกระโดดเกาะขาอินทรีย์กระพริบตายิบๆเหมือนที่อินทรีย์เคยสอนไว้ ฮ่าๆ โดนกลับมาใช้กับตัวเองอย่างงี่ก็...
.
.
.
ข้ามฟ้ากับเด็กๆโถมทรายใส่ตัวอินทรีย์ทีละนิดจนเต็ม และข้ามฟ้าที่จัดการเสริมหน้าอกให้อินทรีย์หลายซีซีเลยทีเดียว
"ลุงอินมีนมๆฮ่าๆ" พายุหัวเราะชี้หน้าอกอินทรีย์
"ฮ่าๆลุงอินเป็นผู้หญิง" ไต้ฝุ่นชี้ลงไปดิ้นหัวเราะ
Talk : มีเรื่อยๆนะคะ จะลง3วัน1ตอน รอติดตามด้วยนะคะ☺
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่4
หลังจากเล่นน้ำกันเสร็จทุกคนก็มาอาบน้ำแต่งตัวรอเวลาปาร์ตี้ซีฟู้ดตอนดึก ข้ามฟ้าเข้าไปอาบน้ำล่างตัวที่เริ่มมีก่อนเกลือเกาะติดจากน้ำทะเล อาบเสร็จก็ออกมาเปลือยท่อนบนโชว์แผ่นอกหนาที่ขาวสว่าง
อินทรีย์ที่นั่งรอข้ามฟ้าออกมาได้แต่นั่งมองกลื่นน้ำลายลงคอ เพราะความเซ็กซี่ที่ข้ามฟ้าเดินเสิร์ฟไปทั่วห้อง
ไอ้คนที่เป็นผู้ชายก็เฉยๆกับการเดินโถงๆแบบนี้ แต่ไอ้คนที่เป็นเกย์แถมมาเจอคนที่เริ่มหวั่นไหวให้มาเดินโชว์แบบนี้ก็อดคิดเกินไม่ได้
ข้ามฟ้าใช้ผ้าผืนเล็กค่อยเช็ดตามลำคอไปมา
โอ้ยยยยยย ตอนนี้อินทรีย์เริ่มรู้สึกใจคอบ่ดีเท่าไหร่
โดยที่เจ้าตัวที่ทำให้อินทรีย์เป็นแบบนี้ไม่รู้ตัว
อินทรีย์รีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร่งรีบเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่มันกำลังลุกขึ้นสู้ให้ข้ามฟ้า
"อะไรของมันว่ะ" ข้ามฟ้าเกาหัวมองงุนงงที่อยู่ๆอินทรีย์ก็รีบวิ่งเข้า
อินทรีย์ได้จัดการอาบน้ำและจัดการ'ตัวเอง'(เน้น)เสร็จ ก็เดินโชว์ซิกแพคหนาออกมาจากห้องน้ำไปยังกระเป๋า
โดยที่ข้ามฟ้านอนอยู่ที่เตียง
"อาบนานจังมึง" ข้ามฟ้าถามเพราะอินทรีย์เข้าไปนานกว่าเขาเยอะ
ผู้ชายไม่หน้าจะอาบนานขนาดนี้ แต่คงรักสะอาด ข้ามฟ้าได้แต่สงสัย
"กู...กูเป็นคนอาบนานแบบนี้ประจำ จะได้สะอาดไง" อินทรีย์ที่พูดรนๆแต่ข้ามฟ้าคงไม่ได้เอะใจอะไร จึงพยักหน้าตอบ
เฮ้ยยยยยย
อินหรีย์ถอนหายใจโลงอกเบาๆ
ข้ามฟ้าออกจากห้องปล่อยให้อินทรีย์อยู่เดียว เดินมายังห้องข้ามเดือนเพื่อหาสองแสบ เขาเปิดประตูไปพบกับเสียงหัวเราะคิกคักที่ลูกชายกำลังเล่นกระโดดทับอาเดือนของเขากัน
"ฮ่าๆ อาเดือนแพ้แล้วว" พายุกระโดดชี้หน้าอาที่นอนคว้ำอยู่
"อาเดือนตายเลยย ฮ่าๆ" ไต้ฝุ่นลงไปนั่งทับหัวเราะคิกคัก
"พายุไต้ฝุ่นรุมอาเดือนอ้าาาา" ข้ามเดือนลากเสียงยาวแกล้งทำหน้างอแง
ข้ามฟ้ามองภาพตรงหน้ายิ้มมีความสุข
เจ้าแฝดติดข้ามเดือนพอสมควร แต่ข้ามเดือนจะไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะต้องถ่ายละครหลายเรื่อง กลับมาก็ดึก ถึงบ้านทีไรเด็กๆนอนแล้วทุกที แต่ถ้าวันไหนช่วงเช้าไม่มีงานก็จะอยู่เล่นด้วยตลอด
จนถ้าข้ามเดือนอยู่นี่ลืมพ่อกันไปเลย
"แกล้งอะไรอาเดือนกันครับ" ข้ามฟ้าเดินเข้าไปถาม
"อาเดือนให้เล่นเป้าฉุบครับ" คนพี่ยิ้มอธิบายพร้อมประกอบท่าทาง
"ช่ายครับ ใครแพ้โดนทับๆ" คนน้องพูดแล้วทุบเบาๆที่ท้องเป็นคิงคอง
"ช่วยด้วยข้ามฟ้าาา กูโดนแกล้ง~" ข้ามเดือนอวดครวญฟ้องพี่ชาย
ข้ามฟ้าหัวเลาะในลำคอก่อนจะไปกระพริบตารู้กันกับเจ้าแฝด
จากนั้น...
ตุบ!
"โอ้ยยยยยยยยย ไอ้ฟ้า ไอ้ชั่ว" ข้ามเดือนร้องอวดครวญแบบไม่ได้เสแสร้งเพราะเจ็บที่โดนข้ามฟ้ากระโดดทับลงมาเต็ม
"ฮ่าาาๆ อาเดือนอ่อนนน" พายุชี้ลงไปนั่งหัวเราะเยาะข้ามเดือน
"นี่แหน่ๆ ฮ่าาๆ" ไต้ฝุ่นกระโดดลงไปทับข้ามฟ้าอีกทีเพื่อให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น
"โอ้ยยยยย พอครับไต้ฝุ่น อาไม่ไหวแล้ว มึงออกไปเลยข้ามฟ้าไอ้พี่เวร" ข้ามเดือนที่พูดกับไต้ฝุ่นเสียงอ่อน แต่แว็ดใส่พี่ชาย
ผิดกันอย่างสิ้นเชิง ฮ่าๆ
"รำเอียงว่ะ กับลูกกูพูดเพราะ ทีกับกูด่าเอาๆ มีน้องก็อยากได้ยินคำพูดเพราะๆบ้าง" ข้ามฟ้าลุกขึ้นพูดตัดพ้อ
"มึงอย่ามาตอแหล กูเป็นดารามึงลืมหรอ ไอ้มุกควายๆแบบมึงกูเล่นตั่งแต่เข้าวงการ" ข้ามเดือนดักคออย่างรู้ทัน
"ควาย!" ข้ามฟ้าด่าที่ข้ามเดือนรู้ในสิ่งที่คิด
อุส่าจะเรียกคะแนนสงสารซะหน่อย
ข้ามฟ้าหันกลับมาเล่นกับเด็กๆ จั๊กจี้เอวจนลงไปชักดิ้นชักงอกับที่นอน โดยมีข้ามเดือนเป็นเพื่อนร่วมทีมช่วยจั๊กจี้ จนเจ้าแฝดหัวเราะคิกคัก
หลังเล่นกันเป็นเด็กเสร็จก็ถึงเวลาปาร์ตี้ซีฟู้ด ข้ามฟ้าอุ้มเด็กๆลงมาโดยมีข้ามเดือนช่วย มาถึงก็วางลงให้วิ่งไว้ออดอ้อนปู่ย่าๆกัน
ข้ามฟ้ามองอินทรีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าหัวเราะกับการแต่งตัวที่ดูเซอร์ได้ใจจริงๆ
"มึงอย่ามาดูถูกไลฟ์สไตล์กูนะข้ามฟ้า" อินทรีย์มองขามฟ้าที่หัวเราะปิดปากอยู่
"กูยังไม่ได้ดูถูกมึงเลย"
"มึงหัวเราะไอ้ห่า"
"ก็ดูแพงดี ฮ่าๆ"
"เดี๋ยวกูจับทำเมียให้ขำไม่ออกเลย" อินทรีย์พรึมพรำคนเดียวโดยไม่ให้ข้ามฟ้าได้ยิน
ทว่าข้ามฟ้าที่ได้ยินนิดๆแต่ไม่ชัด
มันพูดอะไรของมันว่ะ
"อะ อะไรๆเมียว่ะ"
"ป๊าวว แค่บอกว่ากวนตีนแบบนี้ไงเมียมึงถึงทิ้ง" อินทรีย์แค่นหัวเราะเยาะเย้ย
"กูเป็น Single Dad เว้ยไอ้ฟายย" ข้ามฟ้าพูดสำเนียงฝรั่งแล้วด่า
"ฮ่าๆต่อไปอาจจะไม่ Single ก็ได้" อินทรีย์เขยิบไปพูดใกล้ๆ
"..."
"เพราะเดี๋ยวมึงจะมีผัวให้ลูกกกก ฮ่าๆ" อินทรีย์ที่พูดเสร็จก็วิ่งไป
ทิ้งข้ามฟ้าให้งุนงงกับสิ่งที่เขาพูด
หมายความว่าไงว่ะ มีผัวให้ลูก?
คือกูจะไปเป็นเมียคนอื่นเนี่ยน่ะ!?
"ไอ้เหี้ยอินนนนน ไอ้ฟาย" ข้ามฟ้าที่วิ่งตามไปเมื่อคิดตามทัน
ทว่ายังไม่เข้าใจสิ่งที่อินทรีย์สื่อจริงๆ
ผู้ชายสองคนที่อายุราวยี่สิบปลายๆจะสามสิบวิ่งไล่กันเป็นเด็กๆ
ทำให้ทุกคนที่เห็นส่ายหัวขำกันคัก
"สองคนนี้นี่กัดกันตลอด" คุณจันทร์ยิ้มส่ายหน้าไปมา
"ยังงี่แหละค่ะ พวกผู้ชายเข้ากันเร็วจะตาย" คุณพิมพ์มองภาพตรงหน้ายิ้มๆ
"ลุงอินหนีเยยยย ดูสิๆ" ไต้ฝุ่นลากเสียงพลางสะกิดคนพี่ให้ดู
"ฮ่าๆหนีงี่ๆเลย" พายุหัวเราะพร้อมทำท่าทางลงไปวิ่งล้อเลียนอินทรีย์
จนเรียกเสียงเฮฮาจากปู่ๆย่าๆได้ดีเลยทีเดียว
จากที่วิ่งไล่กัน อินทรีย์ก็โดนข้ามฟ้าเตะไปหลายทีแต่ไม่แรงมาก เอาแค่เป็นการหยอกล้อกันพอ
ทุกคนทานของทะเลสดๆอย่างเอร็ดอร่อยทั้งกุ้ง ปู ปลา หอย หมึกและอีกมายมายที่ซื้อจัดเตรียมกันมา
ข้ามฟ้านั่งแกะกุ้งให้ลูกๆไว้แล้วให้ข้ามเดือนอาสุดที่รักเจ้าแฝดป้อน เพราะตอนนี้อะไรๆก็อาเดือนๆอย่างเดียว จนข้ามฟ้าอดน้อยใจไม่ได้ ฮ่าๆ
"กินปูมั้ยครับลุงอินแกะให้" อินทรีย์เอ่ยถามพายุไต้ฝุ่น
"ไม่อ๊าววว ให้อาเดือนแกะๆ" ไต้ฝุ่นส่ายหน้ายิกๆปฏิเสธ
"เอาคร้าบบ แต่ให้อาเดือนแกะ" พายุตอบแต่ก็ไม่วายจะให้อาเดือนเขาแกะ
อินทรีย์ที่ทำหน้าหงอยเหงาเหมือนลุงเฒ่าถูกทิ้ง ทำให้ข้ามฟ้าส่ายหน้าหัวเราะ
ติดอาเดือนกันจนลืมลุงอินกันไปด้วยอีกคน คงต้องรอกลับไปกรุงเทพฯ ข้ามเดือนก็จะไปถ่ายละคร แล้วถึงจะกลับมาติดลุงอินทรีย์กันแหงะเหมือนเดิม
"ไม่ต้องเสียใจตาอิน ขนาดพ่อแท้ๆยังโดนเมินได้เลย ฮ่าๆ" คุณขอบเขตพูดพร้อมหัวเราะเยาะลูกชายคนโต
อินทรีย์หัวเราะเยาะในลำคอให้ข้ามฟ้าที่นั่งข้างๆได้ยิน
ทำให้ข้ามฟ้าหันขวับไปจ้องเขม็ง
ทานกันไปจนอิ่มท้องข้ามฟ้าก็ให้เด็กๆวิ่งเล่นย้อยสักพัก แล้วก็พามาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องข้ามเดือนอีกรอบ อาบนานหน่อยเพราะเจ้าแฝดมั่วแต่เล่น อีกอย่างกว่าจะกล่อมให้มาอาบได้นานพอควร เพราะอะไรๆก็อาเดือนอาบให้ๆ ร้องจะให้ข้ามเดือนมาอาบให้อย่างเดียว แต่สุดก็พามาอาบจนได้ อาบเสร็จก็จับแต่งตัวในชุดนอน แล้วปล่อยลงนอนทั้งสองคน โดยที่ข้ามฟ้าขั้นกลางให้ลูกๆกอดกันคนละข้าง
ดีหน่อยที่ช่วงๆนี้เด็กๆไม่ค่อยติดนมเหมือนตอนเล็กๆ เลยทำให้ข้ามฟ้าไม่ต้องลำบากหลับๆตื่นๆมาชงนมให้เจ้าแฝด เพราะตั้งแต่สามขวบก็เริ่มอยากนมน้อยลง เลยจับเปลี่ยนมากินนมกล่องแทน
พอลูกหลับสนิทข้ามฟ้าก็ให้ข้ามเดือนมานอนเป็นเพื่อนแล้วตัวเองกลับไปนอนบ้าง
เปิดประตูไปก็พบกับผู้ชายร่างใหญ่ที่นอนเล่นอยู่บนเตียง
นึกว่านอนไปแล้วซะอีก
"มาแล้วรอ" อินทรีย์เอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
"อือ ต้องรอพายุไต้ฝุ่นหลับสนิทก่อนถึงจะมาได้" ข้ามฟ้าตอบและเดินไปนั่งที่เตียง
"อ่อ" อินทรีย์พยักหน้าเข้าใจ
ทั้งคู่นอนหงายหน้าให้เพดานโดยที่ยังไม่ได้นอนกัน
ความเงียบที่ทำให้อินทรีย์อึดอัดแปลกๆ
"เลี้ยงลูกตั้งสองคน มึงเหนื่อยป่ะ" อินทรีย์หันไปถามทำลายความเงียบ
"ก็มีบ้าง แต่มันก็คุ้มสำหรับคนเป็นพ่อแบบกู กูดีใจซะอีกที่ได้เลี้ยงเขา เพราะถ้าแม่พายุไต้ฝุ่นเธอจะเอาไป ก็เอาไปได้ เพราะเธอได้ชื่อว่าแม่ ยังไงกฎหมายก็ต้องให้ลูกอยู่กับผู้เป็นแม่สูงกว่าผู้เป็นพ่ออยู่แล้วถ้าแม่จะเลี้ยงดู กูคงเสียใจที่ไม่ได้เลี้ยงดูเขาเอง เพราะเขาเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นโลกที่สดใส เป็นรอยยิ้มที่เป็นกำลังใจของกู แค่นี้กูก็หายเหนื่อยละ"
"ลูกมึงคงดีใจเนอะที่มีพ่อแบบมึง กูว่าพายุไต้ฝุ่นจะไม่เสียใจเลยสักนิดที่ไม่มีแม่อยู่ข้างๆ แต่มีพ่อที่ค่อยเป็นทุกอย่างให้เขา ทั้งพ่อและแม่ในคนเดียวกัน"
"กูก็หวังว่าอย่างนั้น" ข้ามฟ้าตอบแล้วหันไปมอง
"เดี๋ยวพายุไต้ฝุ่นก็มี'ป๊า'เพิ่มละ" เป็นอีกครั้งที่อินทรีย์จงใจพรึมพรำแล้วผลิกตัวนอนหันหลังให้
"..."
มันพูดห่าไรของมันว่ะ กูได้ยินไม่ชัดทุกที
ข้ามฟ้าเกาหัวงุนงงแล้วหันหลังนอนชน และหลับกันไปทั้งคู่
รุ่งเช้าอินทรีย์ตื่นมาแต่ยังไม่ยอมลุกจากเตียงมองคนข้างๆที่นอนหันหลังให้ยิ้มๆ ก่อนจะคิดฉวยโอกาสเล็กหน่อย หึหึ
แขนหนาค่อยๆยกขึ้นไปวางที่ลำตัวข้ามฟ้าจากด้านหลังช้าๆ โดยที่ข้ามฟ้ายังไม่รู้สึกตัว
"อื้อออ" ข้ามฟ้าพยายามปัดแขนหนักออกแต่ไม่หลุดแล้วผลิกตัวหันหน้ามาชนอินทรีย์
อินทรีย์ได้แต่ยิ้มอึ้งๆ
ผู้ชายอะไรน่ารักจังว่ะ แถมหล่ออีกต่างหาก นี่ถ้าไปเจอใครข้างนอกคงไม่รู้ว่าแต่งงานแล้ว มีลูกแล้ว เพราะใครๆก็อยากจีบเป็นธรรมดา
เขานอนมองคนหลับยิ้มๆและยังกอดรัดไว้อยู่ จนข้ามฟ้าเริ่มรู้สึกตัว ทำให้เขารีบหลับตาขวับสนิทแต่มือยังกอดข้ามฟ้าอยู่
กูอ่อยเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
"เห้ยยยย ไอ้อินหนัก ไอ้เชี่ยนิ" ข้ามฟ้าที่ด่าเมื่อตื่น
มึงไม่รู้สึกแบ๊บ เฮ้ยยยย ไอ้เชี่ยอินเอ้ยจะอ่อยผู้ชายให้มาเป็นเมียนี่มันอยากจริงๆเลยมึง
อินทรีย์ถอนหายใจในใจให้กับข้ามฟ้าที่เฉยชามาก กูกอดขนาดนี้ยัง ยังไม่รู้สึกห่าอะไร
กูจะรุกให้หนักเลยค่อยดู
"กูหนักไอ้เชี่ยนิ ปล่อยโว้ยยย"
แต่จะรู้อะไรมั้ยว่าข้ามฟ้าก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันเพราะจู่ๆ
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
เสียงหัวใจเขาก็เต้นเมื่อถูกอินทรีย์กอดรัดแน่น
"อื้ออออ จะนอน" อินทรีย์ยังสวมบทคนนอนต่อ ทว่าข้ามฟ้าใช้แรงแขนผลักออกจนหลุดจากวงแขน
"ควาย แขนหรือขาช้างว่ะหนักเป็นบ้า" ข้ามฟ้าบ่นพร้อมบิดเนื้อตัวที่ชาไปครึ่งตัวจากแรงทับ
อินทรีย์ยังคงแกล้งหลับรอจนข้ามฟ้าเข้าห้องน้ำไปจึงยอมลืมตาตื่นขึ้นมา นั่งรอข้ามฟ้าอาบน้ำ พอข้ามฟ้าออกมาจากห้องน้ำ เขาก็รีบเข้าต่ออย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากเห็นข้ามฟ้าในภาพเซ็กซี่อีก
เห็นแล้วมันกลัวอดใจไม่ไหวเผลอจับปล้ำซะ
วันนี้มีโปรแกรมมากมายที่จัดเตรียมไว้ เพราะมีเวลาเที่ยวกันอีกสองวัน แต่ข้ามเดือนขอตัวกลับไปก่อนคนเดียวเพราะมีคิวถ่ายละครต่อ แค่เคลียร์คิวได้วันนึงก็ดีแล้ว แต่ทำเอาเด็กๆงอแงกันใหญ่ ปกติจะเห็นแต่หัวเราะคิกคัก มาคราวนี้นั่งหน้าหงอยกันเชียว
"อาเดือนไปทำงานนะครับพายุไต้ฝุ่น เดี๋ยวกลับไปก็เจออาเดือนแล้ว" ข้ามฟ้าพูดกับลูกที่นั่งหงอยทั้งคู่
"พายุอยากให้อาเดือนอยู่ ฮึก" พายุที่เสียงเริ่มสั่น
"ไต้ฝุ่นด้วย ฮึก อาเดือนอยู่ด้วย ฮือ" ไต้ฝุ่นเสียงสั่นและปล่อยโฮในที่สุด
"พ่อเคยบอกว่าไงครับ เป็นผู้ชายห้ามอะไรครับ"
"ห้ามร้องไห้ ฮึก คร้าบบ" ทั้งคู่ตอบสะอึกสะอื้นพร้อมกัน
"ใช่ครับ เพราะฉะนั้น ฮึบเร็วครับ อายลุงอินน้าา"
พอข้ามฟ้าพูดจบเจ้าแฝดก็รีบฮึบๆหยุดร้องไห้กันใหญ่
"งั้นวันนี้ป๊าพาไปกินไอติมเยอะๆเลยดีมั้ย" อินทรีย์พูดออกไปยิ้มๆ
"ป๊าพ่องมึงสิ ไปกันดีมั้ยครับ" ข้ามฟ้ากัดฟันด่าเพราะคุณสิงห์ยืนอยู่ไม่ไกล แล้วหันไปถามลูกๆ
"ดีคร้าบบบ กินติมๆ" เจ้าเช็ดหน้าเปลี่ยนเป็นยิ้มแป้น
ข้ามฟ้ายิ้มรับพาเจ้าแฝดเดินไปขึ้นรถเพื่อไปร้านไอศกรีมใกล้ๆ
.
.
.
"ต่อไปได้เรียกแน่ หึหึ" อินทรีย์หัวเราะในลำคอพอใจมองพาข้ามฟ้ากับเด็กๆข้างหลัง
----------------------------------------------------
Talk : ลุงอินทรีย์จะเริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ เหลือแต่พ่อข้ามฟ้าว่าจะตกลงไปในหลุมที่ลุงอินทรีย์ขุดเมื่อไหร่ หึหึ ต่อไปได้เรียกป๊าอินแน่ ฮ่าๆๆ #อินทรีย์ข้ามฟ้า :mew1: :mew3:
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมียผม
ตอนที่5
หลังจากกลับมาจากทะเล ข้ามฟ้าก็พาพายุไต้ฝุ่นไปที่กองละครบ่อยๆจนทุกคนหลงรักกันเข้าไปใหญ่ ตอนแรกก็กลัวจะไปกวนคนที่กอง ทว่ากับเป็นที่พึงพอใจสำหรับทุกคน
ข้ามฟ้าเลยรู้สึกแปลกๆเล็กน้อยในทริปที่ไปทะเล เพราะอินทรีย์มีท่าทีแปลกๆ พูดก็แปลก เริ่มทำท่าเหมือนจะจีบ แต่ก็คงไม่ใช่เพราะอินทรีย์ออกจะดูแมน ร่างเข้มกว่าเขา คงไม่มาชอบเขาหรอก
แต่ข้ามฟ้าจะรู้มั้ยว่าเอาใจอินทรีย์ไปแล้วเต็มๆ อินทรีย์ก็แสดงท่าทีออกมากขึ้น จนข้ามฟ้าไปตามไม่ทันและยังงุนงงกับการกระทำต่างๆของเขา และจากที่สังเกตก็ไม่มีท่าทีจะรู้ว่าที่อินทรีย์ทำทั้งหมดคือกำลังจีบโดยตรง ถึงจะไม่ได้บอกออกไปเป็นคำพูด ทว่าการกระทำมันฟ้องอยู่แล้ว
อินทรีย์เวียนไปเวียนมาบ้านข้ามฟ้าบ่อยขึ้น จากที่มาหาเด็กๆกับกลายเป็นมาหาข้ามฟ้า จากที่ซื้อของมาฝากเด็กๆเต็มไปหมด ก็จะมีของมาฝากข้ามฟ้ามาด้วย
ถึงข้ามฟ้าจะเป็นผู้ชายก็อดรู้สึกแปลกไม่ได้ที่อินทรีย์เริ่มมีท่าทีเหมือนจะจีบเขา
และวันนี้ก็เหมือนเคย อินทรีย์โผล่หน้ามาที่บ้านข้ามฟ้าแต่วัน ไม่รู้ว่างมาจากไหนทุกวัน
"ลุงอินนนนนน" เจ้าแฝดวิ่งถลาเข้าไปกอดขา
"โอ้โห คิดถึงลุงมั้ยครับ"
"คิดถึงค้าบบบ" พายุดิ้นดุกดิก
"ไต้ฝุ่นก็คิดถึง" ไต้ฝุ่นพูดยิ้มแป้น
คงจะคิดถึงขนมที่ลุงอินทรีย์เอามาให้ เอามาทุกวันจนโดนข้ามฟ้าเอ็ดไปแล้วหลายรอบ และวันนี้คงไม่วายจะโดนอีก เพราะหอบมาพะรุงพะรังไปหมด
"มึงจะซื้อมาทำไมเยอะแยะอิน เมื่อวานยังไม่หมดเลย" ไม่ทันขาดคำข้ามฟ้าที่เดินมาเห็นก็เอ็ดทันที
"ก็ของกินไง เก็บไว้มันไม่เสียหรอก"
"กูรู้ แต่มึงไม่ต้องซื้อมาทุกวันก็ได้ บ้านกูต้อนรับอยู่ละ"
"เออน่า บ่นเป็นพ่อลูกอ่อนไปได้"
"ก็พ่อลูกอ่อนไงไอ้ห่า มึงเห็นมั้ยที่เกาะขามึงอยู่น่ะลูกกู!" ข้ามฟ้าก็ยังไม่วายจะเล่นตามน้ำ
"คุกกี้ย่าๆค้าบบ" เจ้าแฝดดิ้นร้องจะเอาคุกกี้ที่คุณพิมพ์ทำอย่างเดียว
ติดคุกกี้คุณพิมพ์กันไปใหญ่เพราะอินทรีย์เอามาให้ทุกวัน จากปกติก็ชอบมากอยู่แล้ว พอมีมาเสิร์ฟถึงที่ก็ติดใจชอบใจกันเข้าไปใหญ่
ข้ามฟ้าจัดการเอาข้าวของจากมืออินทรีย์ให้เด็กในบ้านเอาไปเก็บในครัวแล้วเอาคุกกี้ใส่จานมาให้เจ้าแฝดทานเล่นก่อน
คนพ่อมองลูกๆทานอย่างอดยิ้มไม่ได้เพราะหยิบจับกันสองไม้สองมือไม่ปล่อยให้วาง วันนี้พิเศษหน่อยเพราะอินทรีย์เอามาให้คูณสองเลย
"กินเบาๆครับลูก เดี๋ยวติดคอ" ข้ามฟ้าอดหัวเราะและเตือนไม่ได้
"มีอีกเยอะเลยครับเด็กๆ" อินทรีย์พูดยิ้มๆ
"มึงเนี่ยจะทำลูกกูอ้วน ดูดิกินคุกกี้ทุกวัน" ข้ามฟ้าหันไปพูดกับอินทรีย์
"เอาน่าา เด็กกำลังโต"
"รู้แต่ที่หลังเอามาอาทิตย์ละครั้งพอ"
"อะ..."
"ไม่ต้องเถียงเพราะกูสั่ง ถ้ามึงเอามาทุกวันอีกกูจะไม่ให้เข้าบ้านกู" และนั้นคือคำขาดจากข้ามฟ้า
เด็กๆก็นั่งทานคุกกี้กันอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจว่าผู้ใหญ่เขาคุยอะไรๆ ไม่พูดไม่จา ตั้งหน้าตั้งตาทานอยากเดียว
พวกเขานั่งเล่นนู้นนี่กันในห้องนั่งเล่น ข้ามฟ้าก็สอนพายุไต้ฝุ่นเขียนหนังสือเหมือนทุกวัน เขียนทีละนิดทีละหน่อย เตรียมไว้ตอนเข้าเรียน จะได้เข้าใจง่ายขึ้น ตอนนี้เจ้าแฝดสองคนก็จำอักษรและอ่านได้แม่นขึ้น แต่ก็จะกระตุกกระตักนิดนึงตามภาษาเด็กๆ
"มึงคิดไว้ยังจะให้พายุไต้ฝุ่นเรียนไหน" อินทรีย์ถามขึ้น
"คงเป็นโรงเรียนใกล้ๆบ้านที่ทุกคนสามารถไปรับได้ อย่างกูกลับจากที่ทำงานไปรับได้เร็ว ปู่ย่าไปได้ และก็เดือนไปรับได้อยู่ แต่ก็คงต้องเลือกโรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้านการสอนด้วย"
"อ่อ แล้วเมื่อนี่มึงบอกว่ากลับจากทำงาน มึงจะทำงานหรอ?"
"อืม ก็ว่าจะทำหลังหรือก่อนลูกกูเรียนสักอาทิตย์"
"มาทำที่บริษัทกูมั้ย"
"กูอยากทำกับคนที่ไม่รู้จักมากกว่าว่ะ"
ข้ามฟ้าตอบได้อย่างไม่คิดเพราะเขาอยากหาทำงานจากคนที่ติเตือนเขาได้เต็มที เพราะถ้าเป็นบริษัทอินทรีย์คนคงจะมองว่าเขาเด็กเส้น ไม่ค่อยกล้าด่าว่าเท่าไหร่
"งั้นแล้วแต่มึงละกัน ถ้าเปลี่ยนใจยังไงค่อยบอกกู"
ที่อินทรีย์เสนอไปส่วนนึงคืออยากช่วยข้ามฟ้า อีกส่วนก็คืออยากหาเวลาเข้าใกล้ข้ามฟ้ามากขึ้น และได้มองข้ามฟ้าอยู่ในสายตาตนตลอดเวลา
วันนี้อินทรีย์มาห้างสรรพสินค้าเป็นเพื่อนข้ามฟ้า มาซื้อพวกของใช้สำหรับลูกๆทั้งสอง ซื้อผงนมไว้ชงอุ่นๆให้ดื่มก่อนนอน และผลิตภัณฑ์ซักผ้าเด็กที่ข้ามฟ้าเป็นคนเลือกให้และมาซื้อเองทุกครั้ง
อินทรีย์หยิบถุงเลย์มาสองถุงแล้วเดินแยกไปจ่ายก่อนเพราะข้ามฟ้ายังเลือกนู้นเลือกนี่อยู่ แล้วเดินมาแกะถุงเลย์ส่งให้พายุไต้ฝุ่นกินกันหนึ่งถุง พอได้ของกินก็เงียบตลอดทาง
"กินป่ะมึง" อินทรีย์หันไปถามข้ามฟ้า
"อืมเอา"
ทว่าข้ามฟ้ากำลังจะหยิบ ทว่าอินทรีย์กลับชักถุงหนีพร้อมพูดว่า
"กูป้อนให้"
"ไม่ต้องกูกินเอง"
"อ้าปากเร็วๆ" อินทรีย์หยิบเลย์ออกมาหนึ่งชิน
"กูบอกว่า..."
"อ้าปาก" อินทรีย์พูดเน้นคำขึ้น
ข้ามฟ้ายอมอ้าปากให้ดีๆ อินทรีย์ส่งสายตาหวานชื่นให้ข้ามฟ้า เขาสบตากันสักพักแล้วป้อนเลย์เข้าปาก
"หู้ยยยย น่ารักอ่ะแก"
"เออใช่ๆ ดูลูกๆเขาดิแก"
"พ่อก็หล่อทั้งคู่ ลูกยังน่ารักอีก"
"กรี๊ดดด ฉันชอบเขาา"
"เขาเป็นแฟนกันแน่เลยแก~"
"ละมุนละไมมากกกก"
การที่ทั้งคู่ยืนป้อนเลย์กันกลางซุปเปอร์มาร์เกิต ทำให้สาวๆที่อยู่ล้อมรอบตัวเขา ต่างกรี๊ดให้กับความน่ารักของทั้งคู่ ประกอบกับเจ้าแฝดทั้งสองที่นั่งอยู่ในรถเข็นของ ทำให้ดูน่ารักอบอุ่นไปอีก
ข้ามฟ้าแทบสำลักเลย์ออกมาเมื่อได้ยินคำพูดรอบๆข้างเขา ที่ดูจะชอบมาก เพราะตอนนี้หันไปทางไหนด้านไหน ก็มีสายตาหวานช่ำจับจ้องมาทีเขา
ผิดกับอีกคนที่ดูชอบอกชอบใจที่คนพูดอย่างนั้น และยิ้มออกหน้าออกตา
"กูว่าเรารีบไปเถอะว่ะ" ข้ามฟ้าพูดมองซ้ายมองขวา
"มึงเลือกซื้อเสร็จแล้วไง?"
"ยัง..."
"เอ้า งั้นก็เลือกให้เสร็จ"
"มึงไม่รู้สึกแปลกๆหรอว่ะ" ข้ามฟ้ายื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆเสียงเบา
"ก็ไม่...กูชอบด้วยซ้ำ"
คำพูดอินทรีย์ทำให้ข้ามฟ้าถลึงตาเลิกคิ้วนิดๆ แต่เจ้าตัวกับยิ้มแป้น
"มึงนิท่าจะบ้า ไปเถอะ พายุไต้ฝุ่นหิวมั้ยครับ" ข้ามฟ้าก้มลงไปถามลูกๆ
"หิวค้าบบบ" ไต้ฝุ่นพยักหน้าตอบ
"กินติมๆพายุอยากกินค้าบ" พายุที่ไม่ห่วงข้าวแต่ห่วงทานไอศกรีมมากกว่า
"เดี๋ยวเราไปทานข้าวกันก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวพ่อพาไปกินไอติม โอเคมั้ยฮึ"
"โอเคครับ!" ตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกับทั้งคู่
ข้ามฟ้าเข็นรถไปจ่ายของที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า แต่ก็ยังไม่พ้นสายตาผู้คนที่จับจ้องมาที่เขากับอินทรีย์และเด็กๆอย่างยิ้มๆ
ข้ามฟ้ารีบจูงลูกๆออกมาจากมาร์เก็ต เพราะรู้สึกเขินอายที่มีคนมองเขาแบบนั้น ทว่าอินทรีย์ที่ยิ้มแป้นโชว์ฟันภูมิอกภูมิใจที่มีคนชอบเขากับข้ามฟ้า
ข้ามฟ้ามองอินทรีย์อย่างเอะใจว่าทำไมเขาไม่รู้สึกอะไรบ้าง
ยิ้มห่าไรของแม่งอยู่ได้
"ไอ้อิน มึงจะยิ้มห่าไรนักหนา" ข้ามอดทีจะถามไม่ได้
"ลุงอินยิ้มหวานน" ไต้ฝุ่นยิ้มโชว์เหมือนอินทรีย์
"แบบนี้เลยๆ" พายุเอานิ้วชี้ฉีกปากยิ้มกว้าง
"ลุงอินมีความสุขครับ"
"ความสุขอะไรมึง"
"ก็...เขาบอกกูกับมึงเข้ากัน" อินทรีย์ขยับเข้าไปพูดใกล้ๆ
"เข้าบ้านมึงสิ ไปไกลๆตีนเลย" ข้ามฟ้าแว็ดใส่ยกตีนให้ข้างนึง
อินทรีย์ยังยิ้มตลอดทาง ข้ามฟ้าได้แต่มองอย่างพึลึกจนเข้าร้านอาหาร พาเด็กๆเข้ามาทานข้าวมื้อเย็นกัน พอบอกว่าทานข้าวหมดจะพาไปทานไอศกรีมก็ทานเกลี้ยงจานทั้งคู่
ทานข้าวเสร็จก็พาเจ้าแฝดมาทานไอศกรีมตามที่ตกลงกันไว้ ข้ามฟ้าสั่งให้ลูกๆแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะ ไม่นานไอศกรีมที่เด็กๆชอบก็มาเสิร์ฟ
พายุไต้ฝุ่นไม่รอช้า หยิบช้อนตักใส่ปากเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย มีป้อนกันไปป้อนกันมา สลับกันทาน คนเป็นพ่อแค่ได้เห็นภาพแบบนี้ก็รู้สึกดีในใจที่ลูกๆรักกันขนาดนี้
ทว่าอินทรีย์ก็มองข้ามฟ้าที่เอาแต่ยิ้มแป้นชอบใจเวลาที่มองลูกตัวเอง เขานับถือข้ามฟ้าจริงๆที่เลี้ยงลูกสองคนแค่คนเดียว แต่ก็ไม่เคยเห็นข้ามฟ้าบ่นว่าเหนื่อย ว่าไม่ไหวอะไรเลย กลับเห็นเป็นรอยยิ้มกว้างๆทุกครั้งที่อยู่กับลูกๆ
เจ้าตัวที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาคมกลับรู้ตัวว่ามีคนจับจ้องเขาอยู่
"มึงนิชอบมองหน้ากูจัง" ข้ามฟ้าหันไปพูด
"ก็ชอบ" อินทรีย์ตอบเสียงหวาน
"ชอบเชิ้บไรมึง กูขนลุกหมดละ" ข้ามฟ้าพูดพร้อมท่าทางลูบๆแขน
อินทรีย์ส่ายหัวแค่นหัวเราะกับคนข้างๆที่ไม่รู้สึกหรือมีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิน คงอีกนานกว่าจะจีบสำเร็จ ตอนนี้แค่ทำให้หวั่นไหวให้ได้ยังยาก เรื่องจีบติดไม่ต้องพูดถึง
ข้ามฟ้างุนงงและเริ่มสับสนหนักกว่าเดิมจากตอนแรกที่เริ่มสงสัยว่าอินทรีย์มีท่าทีแปลกๆเหมือนกำลังจีบเขาอ้อมๆ ยิ่งมาเมื่อนี่ยิ่งรู้สึกสงสัยเข้าไปใหญ่ เพราะน้ำเสียงแววตาที่อินทรีย์สื่อเหมือนจีบเขาจริงๆ
มึงมันไม่มีเค้าโครงที่ดูว่าชอบผู้ชายเลย ดูเข้ม ดูเนียบ มาดเซอร์ หุ่นหนา และหน้ายิ่งดูไม่รู้
แต่จะว่าไปเกย์ที่ชอบผู้ชายส่วนใหญ่ก็แทบดูไม่ออกเลย เพราะมันก็เหมือนผู้ชายทั่วไป
"พ่อค้าบบ" เสียงเรียกลูกๆที่มองพ่อเหม่อลอยไม่สนใจอะไร
"ไอ้ฟ้า!" อินทรีย์ตะโกนเรียก
ข้ามฟ้าสะดุ้งหลุดจากภวงศ์เอ๋อๆงงๆ
"ฮะๆมีไร"
"มึงเหม่อไร พายุไต้ฝุ่นกินเสร็จแล้ว กูเรียกก็ไม่ได้ยิน คิดไรอยู่ว่ะ" อินทรีย์พูดแล้วถามลงท้าย
ก็คิดเรื่องมึงนั้นแหละไอ้ฟาย!
"คิดเรื่อง...งะ งาน!นิดหน่อย" ข้ามฟ้าพูดรนๆ
"เออๆคิดมากเนอะ ปะๆกลับกัน" อินทรีย์พูดพลางลุกขึ้นจูงพายุไต้ฝุ่นไปจ่ายตังที่เคาน์เตอร์
อินทรีย์ขับรถมาส่งข้ามฟ้ากับเจ้าแฝดที่บ้าน เข้าไปสวัสดีคุณจันทร์คุณขอบเขตแล้วก็ขอตัวกลับเลย
"ตาอินนิมาทุกวันเลยเนอะคุณ" คุณจันทร์หันไปพูดกับสามี
"คงอยากมาเล่นกับหลานเรามั้ง นี่ถ้าเรามีลูกสาวคงคิดว่าตาอินมาจีบแล้วแน่ๆ" คุณขอบเขตพูดขำๆ
ทว่าคนที่หูผึ่งได้ยินกับคิดวิตกกังวลเข้าไปใหญ่ ถ้ามีลูกสาวจะคิดว่ามาจีบ!? ข้ามฟ้าเกาหัวยิกๆกับสิ่งที่รกอยู่ในสมอง
คิดมากน่าไอ้ฟ้า มันแค่ชอบพายุไต้ฝุ่นเลยมาบ้านเราบ่อยๆ
ไอ้ชอบก็เข้าใจนะ แต่ที่ไม่เข้าใจคือการพูดการจามันเนี่ย ดูยังๆก็เหมือนอ่อยเขายังไงไม่รู้
ข้ามฟ้าสะบัดหัวออกจากความคิด แล้วพาพายุไต้ฝุ่นขึ้นไปบนห้องอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน อาบเสร็จก็พาลงมาดื่นนมอุ่นๆแล้วพาขึ้นนอน
ข้ามฟ้าทิ้งตัวลงนอนระหว่างกลางให้ลูกๆกอดเหมือนทุกวันที่ทำประจำ เจ้าแฝดก็จะเอาหัวมาซบอกกอดเขาจนหลับสนิท
ความฟ้าพยายามข่มตาให้หลับ ทว่ากลับมีอะไรที่มันคางคาใจอยู่
'ก็ชอบ'
อยู่ๆคำพูดสั้นกับน้ำเสียงหวานๆและสายตาประกายวาวมันก็โผล่เข้ามาในหัว
โว้ยยยยยย
.
.
.
"มึงคิดยังไงกับกูกันแน่นะอิน"
ข้ามฟ้าพึมพำเบาๆคนเดียว การที่เขารู้สึกแปลกกับอินทรีย์มันจะทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปรึเปล่า เพราะเขาคงทำตัวเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ
-----------------------------------------
Talk : เป็นใครก็คิดแหละน้า ลุงอินทรีย์จะรุกพ่อข้ามฟ้ามากไปแล้วนาาา เป็นกำลังใจให้ลุงอินด้วย ฮ่าๆ :L2: :กอด1:
ฝากติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ => เพื่อนสนิท...ที่กลายเป็น'อดีต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63942.msg3741375#msg3741375)
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่6
"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า" อินทรีย์ยกมือโน้มหัวไหว้เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน
วันนี้อินทรีย์มาเหมือนทุกวันจนเป็นเรื่องปกติของบ้านนี้ที่เห็นเขา
"จ้ะๆ ไปนั่งก่อนเถอะลูก" คุณจันทร์พูดหลังรับไหว้กับคุณขอบเขต
อินทรีย์เดินเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่น เจอเด็กๆที่นั่งเขียนหนังสือ นั่งวาดรูปกันอยู่ พอหันมาเห็นเขาก็กระโจนวิ่งเข้าใส่ กอดรัดขาเหมือนทุกวัน เป็นซะแบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไง น่ารักขนาดนี้
เขานั่งสักพักก็ยังไม่เห็นมีวี่แววข้ามฟ้า หรือไม่อยู่ก็ไม่รู้ หัว คอชะเงอเฝ้ารอว่าอีกคนเมื่อไหร่จะมา
ไม่นานคุณจันทร์และคุณขอบเขตก็บเดินมาพร้อมของว่างที่จัดเตรียมมาให้แขก
"ขอบคุณครับ ว่าแต่ข้ามฟ้าไปไหนหรอครับ" อินทรีย์ถามคุณจันทร์
"อ่อ ตาฟ้าไม่สบายนะจ้ะ นอนป่วยตัวร้อนอยู่ข้างบนนู่น" คุณจันทร์ตอบ
"หรอครับ นักมากเลยใช่มั้ยครับ" อินทรีย์ถามด้วยสีหน้ากังวลเพราะความเป็นห่วง
"ก็หนักจ้ะ นี่ป้าก็กำลังข้าวต้มร้อนๆไปให้ทาน แล้วก็จะดูอาการอีกที"
"งั้นผมเอาขึ้นไปให้ก็ได้ครับ ถ้าตัวร้อนมากเดี๋ยวผมเช็ดตัวให้" อินทรีย์เสนอตัว
"ก็ดีเหมือนกัน ป้าเขาจะได้มานวดให้ลุง" คุณขอบเขตพูดพลางหัวเราะในลำคอ
เพี๊ยะ!
โดนภรรยาตีเข้าที่แขนเข้าให้พูดยียวนดีนัก
"ยังไงป้าฝากด้วยน่ะลูก ข้าวอยู่ในครัวจ้ะ" คุณจันทร์ขอบคุณแล้วบอกให้อินทรีย์ไปเอาข้าวต้มในครัวได้เลยเพราะคนครัวทำเสร็จแล้ว
อินทรีย์เดินเข้าไปหยิบข้าวต้มในครัวที่คนครัวเตรียมไว้แล้วเดินขึ้นไปข้างบนตรงไปที่ห้องข้ามฟ้า เปิดประตูไปก็พบผู้ชายนอนซมอยู่บนที่นอน เลยเดินเอาข้าวต้มไปวางที่ชั้นหัวเตียงแล้วนำมือไปจับๆแตะๆวัดไข้คนป่วย
"เฮ้ยยยยยย....เข้ามาทำไม" เสียงตกใจที่ไม่เหมือนตกใจของข้ามฟ้า คงเพราะไม่สบายอยู่เสียงเลยอ่อนและยานแบบนี้
"เอาข้าวต้มมาให้" อินทรีย์พูดยิ้มๆชี้ไปที่ข้าวต้ม
"วางไว้ตรงนั้น แค่กๆ แหละเดี๋ยวทานเอง" ข้ามฟ้าพูดน้ำเสียงเหนื่อยๆ
"ขนาดตกใจยังไม่มีแรงเด้งตัวขึ้นเลย แล้วนี้จะมีแรงตักข้าวทานได้ยังไงห๊ะ" คนร่างหนากว่าถามพลางหัวเราะส่ายหัวไปมา
"ทานได้ แค่ก น่า แค่กๆ มึงลงไปเถอะ" ความดื้อรั้นของคนป่วย ทำให้อินทรีย์ต้องหยิบชามข้าวต้มมาเพื่อจะป้อนเอง
"อย่าดื้อ เป็นพ่อคนละ" อินทรีย์ดักคอข้ามฟ้าที่กำลังจะดื้อดึงกินเอง
ข้ามฟ้าจำใจยอมให้อินทรีย์ป้อนข้าวต้มเพราะขี้เกียจเถียงและอีกอย่างก็คงไม่มีแรงห้ามอะไร
ข้ามฟ้ารอบสังเกตใบหน้าอินทรีย์ที่ดูเต็มใจทำให้เขา จนทานหมดเกลี้ยงอินทรีย์ก็วางชามไว้แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ข้ามฟ้าที่นอนอยู่ก็ค่อยๆเคล้มหลับตาไป
อินทรีย์เดินออกมาพร้อมกะละมังน้ำเล็กๆกับผ้าผืนนึง เพื่อเอามาเช็ดตัวให้ความฟ้า เพราะเห็นหัวยังร้อนอยู่
เขาวางกะละมังที่ชั้นหัวเตียงใช้มือบิดน้ำออกจากผ้าให้หมาดๆ แล้วค่อยๆเช็ดที่แขนข้ามฟ้า เช็ดเรื่อยๆไปมาคบสองข้าง
"ฟ้าตื่น ถอดเสื้อก่อน" เขาสะกิดคนหลับเบาๆ
"อื้อออออ อะไร" ข้ามฟ้าขยี้ตางวนเงียถาม
"ถอดเสื้อ จะเช็ดตัวให้" อินทรีย์บอก
"ไม่เอาาาา"เสียงที่เหมือนจะไปมีแรงพูดแล้ว
อินทรีย์ถอนหายใจให้กลับความขี้เซ้าดื้อดึงของข้ามฟ้า
"จะถอดเองหรือให้กูถอดให้" อินทรีย์พูดพร้อมน้ำเสียงจริงจัง ทำท่าจะถกเสื้อออก แต่ข้ามฟ้าก็ไม่ได้ขัดอะไร อินทรีย์เลยถอดให้
ลืมไปว่าคนป่วยไม่มีแรงอยู่จะให้ถอดเองได้ไง เขาค่อยๆถอดกางเกงข้ามฟ้าออกด้วยให้เหลือแต่บ๊อกเซอร์ ตอนถอดออกข้ามฟ้าสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
อินทรีย์ไล่เช็ดที่แผ่นอกและหน้าท้องไปมา หน้าอกหนาๆ หน้าท้องขาวๆที่ทำให้เขาถึงกับกลื่นน้ำลายลงคอไม่ทัน และใจที่เต้นระทวยไม่เป็นจังหวะ
ไม่ต่างกับข้ามฟ้าที่มองอินทรีย์แปลกๆไป และเริ่มใจเต้นแปลกเมื่อมองใบหน้าอินทรีย์ที่กำลังเช็ดไปมาที่หน้าท้องเขา
"ยกรักแร้ขึ้น" อินทรีย์มองหน้าพูด
ข้ามฟ้ายอมยกตามคำสั่งคนเช็ดอย่างว่าง่าย ด้วยแรงที่ไม่ค่อยมีนัก อินทรีย์เลยช่วยจับไว้แทน อินทรีย์ลูบวนๆที่รักแร้จนข้ามฟ้ารู้สึกจี้ๆ
ข้ามฟ้ามองหน้าอินทรีย์สะลึมสะลือ พลางคิดว่าเมียเขายังไม่เคยมานั่งทำให้ขนาดนี้เลย ไม่เคยสนใจด้วยซ้ำว่าเขาเป็นยังไง แต่อินทรีย์กลับทำให้เขา
อินทรีย์จับแขนข้ามฟ้าวางลงเหมือนเดิมแล้วหันไปบิดผ้าอีกรอบ เคลื่อนย้ายลงไปที่ท่อนล่างแทน ใช้ผ้าเช็ดจากล่างขึ้นมาเช็ดตามต้นขา และลามมา....ขาอ่อน
อินทรีย์ค้างผ้าเช็ดผ้าไว้ตรงขาอ่อน กลื่นน้ำลายมองตาวาวกระสับกระส่าย ใจเต้นแรงไปหมด
ข้ามฟ้าลืมตามองอินทรีย์ที่หยุดเช็ดแล้วจ้องมองที่ขาอ่อนเขา แถมมองไปที่น้ำคอก็จะเห็นว่าเขากำลังกลื่นน้ำลายอยู่ ข้ามฟ้าเองก็รู้สึกใจเต้นรัวเหมือนกัน เมื่อเห็นแบบนี้ เขาไม่เคยใจเต้นกับผู้ชาย อินทรีย์เป็นคนแรกที่ทำให้รู้สึกแบบนี้
อินทรีย์ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆข้ามฟ้าที่เดิม ระดับหน้าเท่ากัน
"สะ เสร็จแล้วกูไปก่อนนะ" อินทรีย์พูดกระตุกกระตัก แล้วกำลังจะเอี้ยวตัวลุก
ทว่า...ข้ามจับที่แขนอินทรีย์ไว้ไม่ให้ลุก
ทั้งคู่สบตากันเป็นประกายวาว ข้ามฟ้าที่ดูเลื่อนลอยเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...
อินทรีย์ค่อยๆขยับใบหน้าโน้มลงไปหาข้ามฟ้าช้าๆมองไปที่ริมฝีปากซีดขาวของคนป่วย แล้วกระทับจูบลงไปช้าๆที่ริมฝีปากข้ามฟ้า โดยที่ข้ามฟ้าไม่ขัดขืนอะไร แถมยังให้การตอบรับเขากลับไปอย่างดี
ทั้งคู่บดขยี้ริมฝีปากกัน อินทรีย์ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปลิ้มลองความหวานชื่นในโพรงปากของข้ามฟ้า ลิ้นคู่ตวาดเข้าใส่กันไปมา ความเร่าร้อนที่ทำให้ทั้งคู่รู้สึกดี และทำให้ข้ามฟ้าหายใจติดขัด แต่...
ข้ามฟ้าผละริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรลงไป เขาส่ายหัวให้หลุดจากความคิดและเรียกสติให้กลับมา
เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรลงไป ทำไปทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชาย ทั้งที่ความรู้สึกแบบนี้ อาการแบบนี้เขาไม่เคยมีกับผู้ชายคนไหน แต่กลับทำให้ทำแบบนี้กับอินทรีย์
"เอ่อ...กูง่วงแล้ว แค่ก มึงลงไปขะ ข้างล่างเลย แค่กๆ ก็ได้" ข้ามฟ้าพูดไปไอไปและเสียงที่สั่นๆรัวๆเหมือนทำอะไรไม่ถูก
"อะ โอเค กูลงไปข้างล่างก่อนนะ" อินทรีย์พูดแล้วลุกเปิดประตูลงไปข้างล่าง
อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าข้ามฟ้าไม่ได้รังเกียจจูบเขา อีกทั้งยังให้การตอบรับอย่างดีเลยที่เดียว อินทรีย์แค่นยิ้มก่อนจะลงไปหาพายุไต้ฝุ่น
ต่างกับข้ามฟ้าที่รู้สึกสับสนวุ่นวายไปหมดกับสิ่งที่ตัวเองกระทำไป เขาเหมือนคนล่องลอยไม่มีสติ เมื่ออยู่กับอินทรีย์ในตอนที่ไม่สบาย และใจที่กระสับกระส่าย ใจที่ตีกับความรู้สึกว่า เขารู้สึกกับอินทรีย์ยังไงกันแน่ เขาเป็นผู้ชาย จะไปหวั่นไหวกับอินทรีย์ได้ไง
ถ้าเรื่องนี้พ่อแม่รู้ ข้ามเดือนรู้ และไหนยังจะลูกๆอีก ที่เขาไม่มีวันให้รู้จะรู้สึกยังไง พายุไต้ฝุ่นจะคิดยังไง ถ้ารู้ว่าพ่อตัวเองไปจูบกับผู้ชาย แถมยังเริ่มหวั่นไหวกับอินทรีย์แล้ว
ข้ามฟ้าใช้เรียวนิ้วลูบเบาๆที่ริมฝีปากตัวเอง
"นี่เราคิดยังไงกับอินทรีย์กันแน่วะ" ข้ามฟ้าพึมพำงุนงง
อินทรีย์นั่งเล่นกับพายุไต้ฝุ่นอย่างสนุกสนาน และก็ยังอดยิ้มไม่ได้ที่ข้ามฟ้าจูบตอบ พลางคิดในใจว่าหรือข้ามฟ้าเองก็เริ่มหวั่นไหวและมีใจให้เขาน้อยๆ
"ลุงอินยิ้มหวานอีกแล้ววววว" พายุชี้ไปที่หน้าคนลุงที่ยิ้มบานไม่หุบตั้งแต่ลงมา
"ลุงอินมีความสุขไง~" ไต้ฝุ่นบอกคนพี่ เพราะจำได้ว่าคราวที่แล้วอินทรีย์ยิ้มก็พูดแบบนี้
"เก่งมากครับ ลุงอินมีความสุขมากเลยวันนี้" อินทรีย์ยิ้มแป้นขยี้หัวเจ้าแฝดเบาๆ
คุณจันทร์กับคุณขอบเขตมองยิ้มแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไปมีความสุขอะไรมา ทั้งๆที่ตอนมายังเฉยๆปกติอยู่ พอขึ้นไปห้องข้ามฟ้า ลงมาก็ยิ้มแป้นโชว์ฟันขาวเป็นลิงได้กล้วย เหมือนมีความสุขมาก
"ขึ้นไปแป๊บเดียวลงมายิ้มไม่หุบมีไรรึเปล่าตาอิน" คุณขอบเขตเอ่ยถามให้คลายความสงสัยในใจ
"นั่นสิ ไปแกล้งไรเจ้าฟ้ามันรึเปล่าเนี่ยฮึ?" คุณจันทร์ถามอย่างเห็นด้วยกับสามี
"เปล่าครับ แค่มีความสุขนิดหน่อย" อินทรีย์แค่นยิ้มตอบ "งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับเลยดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่" อินทรีย์ทำท่าลุกขึ้นยืนแล้วยกมือไหว้
"กลับดีละลูก ถึงบ้านก็ให้คุณพิมพ์โทรบอกป้าด้วย" คุณจันทร์รับไหว้
"ครับเดี๋ยวผมให้แม่โทรมาหานะครับ" เขาพูดก่อนจะหันไปลาเด็ก "ลุงกลับก่อนนะครับ"
"หอมก่อนค้าบบๆ" ไต้ฝุ่นลุกขึ้นเข้าไปกอดขา
"หอมพายุด้วยยย" พายุคนพี่ลากเสียงไปกอดขาลุงอีกข้าง
การที่มาทุกวันแบบนี้ทำให้เด็กๆรักอินทรีย์เข้าไปใหญ่ อินทรีย์ยิ้มแป้นให้กับการกระทำที่น่ารักมากๆของเจ้าแฝด แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขารักลูกๆข้ามฟ้าได้ไง อินทรีย์ก้มลงไปหอมซ้ายขวาที่แก้มของทั้งคู่ เดี๋ยวจะเอามาเป็นลูกให้ได้เลยคอยดู หึหึ อินทรีย์หัวเราะส่ายหน้าให้กับความคิดของเขา แล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ
อินทรีย์ขับรถมาจนถึงบ้านก็เข้าไปบอกแม่ให้โทรหาคุณจันทร์ว่าเขามาถึงแล้ว แล้วเคลื่อนตัวเดินขึ้นข้างบนเข้าห้องของตัวเองไป
เขาทิ้งตัวลงนอนหงายหน้าเข้าหาเพดาน พลางคิดถึงเรื่องวันนี้ที่เขาได้จูบดูดดื่มกับข้ามฟ้า มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆในตอนนั้นและก็ตอนนี้ด้วย
การที่ข้ามฟ้าจูบตอบเขาทำให้เขารู้ว่าข้ามฟ้าก็คงหวั่นไหวกับเขา และคงรู้แล้วว่าเขาชอบข้ามฟ้า
อินทรีย์ผลิกตัวเอาหน้าแนบกับที่นอนแล้วดิ้นๆทุบๆที่นอน การกระทำของเขาตอนนี้ช่างขัดแย้งกับหน้าตา รูปร่าง และมาดเซอร์ของเขามาก ถ้าใครเห็นคงอดหัวเราะไม่ได้
จูบนี้ถือว่าเขามีหวังขึ้นมาอีกระดับที่จะได้ข้ามฟ้ามาครอบครอง
เขาเผลอหลับไปกับความฝันที่หวานชื่นทำให้เขาระทวยไปทั่วร่าง จนสะดุ้งตื่นมาดึกๆอีกที ลุกขึ้นขยี้ตาสะลึมสะลือ
อินทรีย์นึกขึ้นได้ว่าข้ามฟ้าป่วยอยู่เลยหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้หัวเตียงขึ้นมาจะโทรถามอาการ
ตืดดดด ตืดดดด ตืดดดด ~~~~ ตืดตืดตืด
ทำไมยังไม่รับสายอีกเนี่ย เขากดโทรออกใหม่เรื่อยๆ จนข้ามฟ้ารับ
[อื้อออ อะไรมึง แค่กๆ เนี่ยไอ้อิน] เสียงข้ามฟ้าที่ดูงวนเงียเหมือนเพิ่งตื่นนอน
"เพิ่งตื่นหรอ เป็นไงบ้าง ทานข้าวทานยายัง แล้วนี่ดีขึ้นยัง" อินทรีย์เอ่ยถามยาวเยียด
[เอาที่ แค่กๆ ละคำถาม เริ่มจากกูเพิ่งตื่น ปวดหัว แค่ก กับไอนิดหน่อย ส่วนข้าวกับยาแดกแล้ว และอาการก็คงดีขึ้นมั้ง..." ข้ามฟ้าตอบที่ละคำถาม
"มั้ง...? ทำไมต้องมั้งด้วยวะ" อินทรีย์ถามงุนงง
[ก็ไม่แน่ใจ แต่ก็ดีขึ้นมั้งตั้งแต่เช็ดตัวไป]
"อ่อออ....นึกว่าดีขึ้นเพราะจูบกูซะอีก" อินทรีย์พูดยียวนข้ามฟ้า
[ไอ้....!!!]
ทำให้ข้ามฟ้ารู้สึกหน้าแดงมากในตอนนี้ไม่รู้จะตอบจะด่าอะไร เพราะเสียงก็ไม่ค่อยจะมี ด่าได้ไม่เต็มแรง
อินทรีย์อดขำไม่ได้ที่ข้ามฟ้าด่าเขาไม่ได้เพราะป่วยอยู่
"ถ้าพรุ่งนี้ไม่หาย เดี๋ยวกูจูบแบบดูดดื่มระดับTopให้เลย โอเคมั้ย" อินทรีย์พูดกลั้วขำ
ตอนนี้หน้าและตัวข้ามฟ้าที่ป่วยร้อนจากไข้แล้ว ยังรู้สึกร้อนวูบเข้าไปอีกเมื่อเจอคำหวานยียวนแบบนี้จากอินทรีย์
[มึง แค่กๆ ไม่ต้องมาบ้านกู แค่ก เลยพรุ่นี้] คนเขินพูดอย่างตัดเขิน
"ไม่ไปได้ไงละ มึงจูบกูแล้วมึงต้องรับผิดชอบกู นี่กูเสียหายนะเว้ย ฮ่าๆ" อินทรีย์พูดกลั้วหัวเราะติดตลกไปด้วย ทว่าข้ามฟ้าเงียบไปจากการเหนื่อยและพูดไม่ค่อยออก อินทรีย์เลยพูดต่อ "ยังไงวันนี้ก็....ฝันดีนะ"
มึงชอบกูจริงๆด้วยไอ้อินนนนน!
แล้วรับผิดชอบเนี่ย? รับผิดชอบห่าไร ทำอย่างกับไม่เคยงั้นแหละ กูเนี่ยเสียหาย มีลูกถึงสองคนละยังมีหน้าไปหลับหูหลับตาจูบกับผู้ชายอีก
โอ้ยยยยยย!!!! ข้ามฟ้ากำลังสับสนครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต เขาไม่รู้จะเลือกทางไหนที่ทำให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี
เขายอมรับว่าเขา....หวั่นไหวให้ผู้ชายด้วยกันอย่างอินทรีย์ มันเป็นเรื่องแปลกมากที่เขารู้สึกแบบนี้ และยากที่จะทำอะไรสักอย่าง
-------------------------------------------
Talk : อินทรีย์ทำให้คุณพ่อหม้ายลูกติดอย่างข้ามฟ้าใจเริ่มสั่นคลอนกับเขาแล้ว ไม่สบายนิดๆหน่อยๆก็เคลิ้มตามไปกับอินทรีย์ได้ :laugh: :hao6: :hao7: :hao7:
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละเมียผม
ตอนที่7
Rrrrrrrr Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ข้ามฟ้าที่ดังขึ้นจากชั้นหัวเตียง เขาสะลึมสะลือ ขยี้ตา บิดขี้เกียจ หยิบมาดูเมื่อเห็นโชว์ชื่ออินทรีย์ เขากระแอ่ม ครุ่นคิดหนักเพราะยังรู้สึกอายกับการจูบที่ดูดดื่มเมื่อสองวันก่อนไป ก่อนจะถอนหายใจ จำใจกดรับสาย
"ฮัลโหล" ข้ามเอ่ยทักทายเมื่อรับสาย
[เพิ่งตื่น?] อินทรีย์ถาม ทำให้ข้ามฟ้าถอนหายใจ
"เอออ่ะดิ มึงนิชอบโทรมากวนกูตอนนอนจังวะ" ข้ามฟ้าหน้ามุ่ยว่า
[เอ้า! กูอุส่าห์จะโทรมาถามว่าทานข้าวทานยายัง ยังจะมาว่าอีก]
"ก็รอกูหลับอีกนิดไม่ได้ไง"
[พูดได้ขนาดนี้คงหายป่วยละมั้ง งั้นเดี๋ยวกูไปที่บ้านมึง] อินทรีย์ว่า
"มึงไม่ต้องมาเลยนะไอ้อิน..." ข้ามฟ้าจะห้ามแต่อีกคนไม่ฟัง
ตูด ตูด ตูด
ไอ้อินนนนนนน
ข้ามฟ้าได้แต่ตะโกนดังๆในใจ ที่ไม่อยากให้อินทรีย์มาเพราะกลัวเขาจะพูดนู่นนี่ให้เขิน จนคนอื่นสงสัยกันหมดว่าเขาเป็นอะไร
แต่คงไม่ทันเพราะอินทรีย์วางสายใส่เรียบร้อย และคงจะมาในอีกไม่นานนี้ ข้ามฟ้ารีบแบกร่างที่เริ่มดีขึ้นจากการป่วยลุกออกจากเตียง เข้าห้องน้ำเอาผ้าเช็ดเนื้อเช็ดตัว แต่งตัวแล้วลงไปข้างล่างเพื่อรอ
วันนี้ข้ามเดือนเอาพายุไต้ฝุ่นไปวิ่งเล่นด้วยที่กองละครเพราะพี่ๆที่กองต่างเรียกร้องถามหา บ่นคิดถึงจนข้ามเดือนต้องพาไปสักที คงได้โอกาสที่ข้ามฟ้าป่วยพอดีเลยพอไป เพราะพี่ชายตัวเองคงดูหลานๆได้ไม่ดี และอาจติดไข้
"เป็นยังไงบ้างลูก หายแล้วหรอน่ะ" คุณจันทร์ถามไถ่ลูกชาย
"ค่อยยังชั่วครับ เลยอยากออกมาจากห้องบ้าง" ข้ามฟ้านั่งลงกับโซฟาแล้วตอบ
นี่ก็เข้าวันที่สามแล้วที่เขานอนป่วยอยู่แต่ในห้อง เลยลงมาข้างล่างบ้าง เพราะอาการค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว
"ก็ดีเหมือนกัน อยู่แต่ในห้องมันหดหู่" คุณขอบเขตพยักหน้าพูด
สามคนพ่อแม่ลูกคุยนู่นนี่กัน อย่างสนุกสนาน ไม่นานนักก็มีเสียงบีบแตรรถดังขึ้นหนึ่งที ซึ่งที่บ้านจะรู้เลยว่าอินทรีย์มา เด็กในบ้านกำลังจะเดินไปเปิดให้ แต่ข้ามฟ้าบอกว่าจะไปเปิดให้ เจ้าตัวลุกแล้วเดินไปยังหน้าบ้าน กดรีโมทเปิดรั้วให้
อินทรีย์นำรถเข้ามาจอดในที่จอดรถ แล้วเปิดประตูลงมามองข้ามฟ้ายิ้มๆ และสายตายียวนที่สบตาให้ข้ามฟ้า ทำให้เจ้าตัวกัดฟันกรอดเพราะรู้ว่าอินทรีย์กำลังนึกถึงคืนนั้นแน่ๆ
"ยิ้มห่าไร จะเข้ามั้ยบ้านอ่ะ" ข้ามฟ้าขมวดคิ้วถาม
"ก็แค่....." อินทรีย์พูดเสียงอ่อยเอานิ้วลูบๆที่ปากและสายตายียวนเป็นการสื่อกับข้ามฟ้าเรื่องเมื่อคืน
"กู....เร็วๆเหอะรีบๆเข้าบ้าน" ข้ามฟ้าไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเลยทำเข้มเดินเข้าบ้าน
อินทรีย์ได้แต่หัวเราะในลำคอส่ายหน้าพึงพอใจ ที่ทำให้ข้ามฟ้ามีปฏิกิริยากับการยียวนของเขา
เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น อินทรีย์ยกมือสวัสดีคุณขอบเขตและคุณจันทร์ แล้วนั่งลงที่โซฟาข้างๆข้ามฟ้า เมื่อผู้ใหญ่รับไหว้
ทว่ามองไปรอบๆก็ไม่พบพายุไต้ฝุ่น เงียบกริบไปทั้งบ้าน ไม่มีเสียงวิ่งมาหาเขาเหมือนทุกที เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าไปวิ่งเล่นกันอยู่ไหนรึเปล่า
"แล้วนี่หลานไปไหนอ่ะครับ" อินทรีย์ถามคุณจันทร์คุณขอบเขต
"ไปกับตาเดือนน่ะลูก" คุณจุนทร์ยิ้มตอบ
"ตั้งแต่เช้านู่น" คุณขอบเขตว่า
"ไปกองหรอครับ" อินทรีย์พยักหน้าหงึกๆเข้าใจ
"จ้ะ คงเห็นฟ้าไม่สบายเดือนก็เลยพาเด็กๆไปด้วย"
หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องนี้คุยโดยไม่มีเรื่องที่ทั้งคู่....อย่างที่ข้ามฟ้ากังวล แต่ก็ดีสำหรับเขา เพราะไม่ว่าใครจะรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเขาจูบผู้ชาย
ทว่ายังไว้ใจไม่ได้เพราะอินทรีย์ยังส่งยิ้มยียวนกวนตีนข้ามฟ้าจนเจ้าตัวได้แต่จ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
คุณจันทร์และคุณขอบเขตก็ยังสงสัยไปใหญ่ เมื่อเห็นอินทรีย์มองข้ามฟ้าแค่นยิ้ม เกาหัวงุนงงว่าเกิดอะไร มันต้องมีอะไรแน่ๆ วันก่อนนู่น ลงมาจากห้องข้ามฟ้า ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน่าแปลกใจ
แต่ก็เลือกที่จะเก็บความสงสัยกันไว้สองคน โดยไม่ถามไป แต่จะจับพิรุจเอาเองว่ามันมีอะไรรึเปล่า ซึ่งทั้งคู่ส่งสายตาหวิบๆว่าต้องมีแน่ๆ
อินทรีย์ยังคงมองข้ามฟ้าแซวๆ คนถูกมองด้วยสายตายียวนส่งสายตาดุดันใส่เพื่อเตือนว่าห้ามพูดออกมาเด็ดขาด
อินทรีย์นึกอะไรสนุกๆอีกได้เลยหันไปมองคุณจันทร์คุณขอบเขตยิ้มๆ
"พอดีอีกสองวันบ้านผมจะไปพักผ่อนที่เขาใหญ่ เลยจะชวนคุณลุงคุณป้าไปด้วยกัน พ่อแม่ผมจะได้มีเพื่อนคุย คุณลุงคุณป้าว่างมั้ยครับ" อินทรีย์เสนอแผนเที่ยวที่ไม่ได้ตั้งไว้ตั้งแต่แรก
แต่ที่เสนอไปเพราะจะได้มีเวลาจีบข้ามฟ้ามากขึ้น ไปก็อาจจะได้นอนห้องเดียวกันเหมือนตอนไปทะเลอีก อะไรๆมันก็จะง่ายขึ้น
ข้ามฟ้ากัดฟันกรอดทว่าคิดในใจขอให้พ่อกับแม่ไม่ตอบตกลง เพราะการไปครั้งนี่มันแปลกกว่าครั้งที่แล้วสำหรับเขา เพราะครั้งก่อนเขายังเฉยๆแมนๆคุยกันกับอินทรีย์ แต่ครั้งนี้มันมีความรู้สึกหวั่นไหวเข้ามาเกี่ยวเนื่อง
"เอาสิ ลุงก็อยากไปพักผ่อนอีก" คุณขอบเขตตอบ
ทำเอาข้ามฟ้าหันหน้าขวับไปมองพ่อที่ตกลงไปกับครอบครัวอินทรีย์ ข้ามได้แต่คิดในใจว่า ตายแน่ๆกูข้ามฟ้า
เขาหันไปมองอินทรีย์ก็รู้เลยว่าต้องเป็นแผนของร่างหนาแน่นอน เพราะมันกะทันหันมาก จนตั้งตัวแทบไม่ทัน จะชวนไปเที่ยวอีกสองวันอยู่แล้ว เพิ่งมาบอกเอาทำอะไรตอนนี้
"งั้นดีเลยครับ ผมเตรียมบ้านพักไว้แล้ว ยังไงอีกสองวันผมมารับนะครับ" อินทรีย์ยิ้มแป้น
ที่บอกว่าเตรียมไว้แล้วเนี่ยเขาโกหก กลับบ้านไปคงต้องโทรให้แม่บ้านไปจัดเตรียมความสะอาดและความเรียบร้อยไว้ ซึ่งโชคดีหรือปกติก็ไม่รู้ เพราะบ้านพักพ่อแม่เขาแต่ละที่ มักจะสร้างไว้แค่สี่ห้อง งานนี้ข้ามฟ้าต้องเสร็จเขาแน่ๆ
ยังไงพายุไต้ฝุ่นก็ต้องติดข้ามเดือนแหมะอยู่แล้ว แต่ข้ามเดือนจะไปได้มั้ยเนี่ยสิ
"แล้วเดือนไปได้มั้ยครับ" อินทรีย์ถาม
"รายนั้นแค่บอกว่าไปเที่ยวก็รีบเคลียร์งานแล้วมั้ง แต่ก็คงไปได้แค่วันเดียวเหมือนเดิม" คุณจันทร์ว่า
อินทรีย์แค่นยิ้มคิดในใจว่าแค่วันเดียวก็ยังดี ยังไงก็ต้องได้นอนกับข้ามฟ้าให้ได้
ข้ามฟ้าได้แต่ถอนหายใจฝึดฝัด ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะไปกันทั้งบ้าน ยังไงก็ต้องไปดูแลลูกๆ
บ่ายโมงกว่าๆ ข้ามฟ้าขอตัวพ่อแม่ไปรับเด็กๆ เพราะไม่อยากให้กวนน้องชายมาก อีกอย่างตัวเองก็อาการดีขึ้นมากแล้ว เจ้าแฝดคงไม่ติด
ข้ามฟ้ากำลังจะเดินไปที่รถ ทว่าอินทรีย์กลับออกมาด้วยอีกคน ข้ามฟ้ามองอินทรีย์ด้วยสายตาเชิงถามว่าเดินมาทำไม
"เดี๋ยวกูขับให้" อินทรีย์เอ่ย
"ไม่ต้องกูขับเองได้" ข้ามฟ้าว่า
"มึงยังไม่หายดีเท่าไหร่ เดี๋ยวโดนแดดจนหน้ามืดทำไง"
"กูไม่เป็นระ..." พูดไม่ทันจบอินทรีย์ก็แทรก
"ขึ้นรถ ไม่ต้องพูดมาก กูขับให้" อินทรีย์พูดแล้วเดินไปขึ้นรถตัวเอง
ข้ามฟ้าได้แต่ถอนหานใจเนือยๆกับความเจ้ากี้เจ้าการของอีกคน ซึ่งเขาก็ขี้เกียจพูดอะไรมาก เลยจำใจเดินขึ้นรถตาม
อินทรีย์ออกตัวรถมาเรื่อยๆ แต่รถก็จะติดหน่อย ข้ามฟ้าเลยหาจังหวะถาม
"แผนมึงใช่มั้ย" ข้ามฟ้าพูดขึ้น
"แผนไร?" อินทรีย์ถามทั้งๆที่รู้
"เรื่องไปเขาใหญ่ แผนมึงใช่มั้ย"
"เปล่า จะไปอยู่แล้วจริงๆ"
"มึงอย่ามาโกหก ถ้าไม่ใช่แผน มึงก็ต้องชวนล่วงหน้าดิ"
"เอ้า มึงก็แปลก กูชวนกะทันหันเพราะเตรียมไว้หมดแล้ว ถ้าเป็นแผน กูจะเตรียมทันรึไง อีกแค่สองวันเนี่ย"
ข้ามฟ้าได้แต่คิดในใจว่า เออว่ะจริงของมัน
"แล้วทำไมมึงคิดว่ากูมีแผน" อินทรีย์ถามเสียงอ่อย
"ไม่มีไร" ข้ามฟ้าตอบลอยหน้าลอยตา
อินทรีย์ค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆข้ามฟ้าขณะรถติดไฟแดงอยู่
"นึกว่า....กลัวได้นอนห้องเดียวกับกูซะอีก" อินทรีย์แค่นยิ้ม
"ทำไมกูต้องกลัว อีกอย่างกูนอนกับลูกกูนู่น"
"ไม่อยากนอนกับกูไง๊" อินทรีย์แค่นยิ้มถาม
"นอนห่าไรล่ะ นี่ไอ้อิน มึงอย่ามาทำเป็นรุกกูได้มั้ยวะ นี่กูลูกสองแล้วน่ะ" ข้ามฟ้าพูด
อินทรีย์ไม่ตอบกลับหรือพูดอะไรกลับได้แต่แค่นยิ้มตลอดทาง จนทำให้ข้ามฟ้ารู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบเวลาแบบนี้ เขาเป็นผู้ชายๆแท้แต่ต้องมาโดนเกย์รุกที่หล่อกว่าผู้ชายแท้อย่างอินทรีย์จีบหนัก มันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ปกติมีแต่จีบคนอื่น พอมาตัวเองโดนจีบมันไม่ชิน
และจากที่ดูอินทรีย์แล้วก็ไม่มีท่าทีจะล้มเลิกความคิดที่จะจีบเขาแน่ๆ ยิ่งไปเผลอจูบครั้งเดียวทำให้เขาต้องโดนรุกหนักกว่าเดิมจนได้ ตอนแรกก็อ้อมๆหยอดๆ พอจูบไปก็เปิดเผยเลยทีนี้
ทั้งคู่ขับรถมาจนถึงกองละครที่ข้ามเดือนถ่าย ก็จอดรถลงไปหาพายุไต้ฝุ่น โดยโทรบอกข้ามเดือนล่วงหน้าแล้วว่าจะมารับลูกๆกลับ
"พ่ออออ ลุงอินนน" พอเห็นทั้งคู่ เจ้าแฝดก็วิ่งเข้ามากอดขาข้ามฟ้าเลย
"อยู่นี้ดื้อรึเปล่าครับ" ข้ามฟ้าก้มลงไปถาม
"ไม่ดื้อค้าบบบ" พายุตอบ
"ไต้ฝุ่นไม่ดื้ออ" ไต้ฝุ่นพูด
"แล้วนี่อาเดือนอยู่ไหนครับ" ข้ามฟ้าถามเพราะยังไม่เห็นน้องชาย
"ไม่รู้ค้าบบ" พายุตอบข้ามฟ้า
"อาเดือนให้อยู่กับป้าจูลี่" ไต้ฝุ่นบอก
ป้าจูลี่ คือผู้จัดการส่วนตัวของข้ามเดือน เป็นผู้ชายที่มีใจสาวไปเกินร้อย ข้ามฟ้าพยักหน้าหงิกๆเหมือนเข้าใจ แต่ยังงุนงงอยู่ เลยเดินไปถามจูลี่
"เดือนละครับพี่จูลี่" ข้ามฟ้าถาม
"น้องเดือนไปทำธุระค่ะ เลยฝากเด็กๆไว้กับพี่" จูลี่ตอบยิ้มๆ
ธุระอะไรของเขานะ ถึงปล่อยหลานอยู่กับพี่จูลี่ ข้ามฟ้าได้แต่คิดอย่างสงสัย
"งั้นเดี๋ยวผมพาพายุไต้ฝุ่นกลับเลยนะครับ" ข้ามฟ้าบอกยิ้มๆ ป้าจูลี่พยักหน้าเข้าใจ ทั้งคู่และเด็กๆลาป้าจูลี่ ก็พาออกไปขึ้นรถทันที
อินทรีย์ขี่รถมาเรื่อยๆจนข้ามฟ้าสังเกตุเห็นว่านี่ไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้านเขา แต่เป็นทางไปแถวๆห้างที่เคยไปด้วยกันวันนั้น
"ไปไหน" คนสงสัยถามงุนงง
"ทานข้าว" อินทรีย์ตอบกลั้วยิ้ม
ข้ามฟ้ามองนาฬิกา ก็บ่ายโมงนิดๆ ทำไมไม่ไปทานที่บ้าน ยังไงก็มีของทานเยอะแยะอยู่แล้ว
"กลับไปกินที่บ้านก็ได้"
"จะพาเจ้าแฝดไปกินไอติมด้วย" อินทรีย์พูดแล้วหันไปถามความเห็นเด็กๆ "ไปมั้ยครับ?"
"ปายยยย ติมๆ" ทั้งสองพี่น้องกระโดดทำตาลุกวาวที่จะได้ไปทานไอศครีม
"พายุไม่ได้กินติมหลายวันแล้ววววว" คนพี่เกาะเบาะพ่อทำตาออดอ้อน
"ไต้ฝุ่นด้วยค้าบบบบ" มาอีกคน กระพริบตารัวๆกันใหญ่
ผู้เป็นพ่อก็ได้แต่ถอนหายใจพยักหน้ายิ้มรับเพราะคงขัดอะไรไม่ได้แล้ว เป็นแบบนี้ทุกทีไม่เคยปฏิเสธลูกได้
อินทรีย์แค่นยิ้มอย่างมีชัย เขารู้อยู่แล้วว่าถ้าทำให้เจ้าแฝดไปได้ คนพ่อก็สบายๆไม่มีปัญหา จุดอ่อนของข้ามฟ้าคงลูกอ้อนของพายุไต้ฝุ่นเนี่ยแหละ
แต่สิ่งนึงที่ทำให้ข้ามฟ้าไม่ค่อยอยากไปห้างสรรพสินค้าก็คงเป็นเหตุการณ์ในวันนั้นที่มีแต่สาวๆกรี๊ดเขากับอินทรีย์กันใหญ่ แถมมองว่าเป็นแฟนกันอีก เลยไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก
รถเลี้ยวเข้าขึ้นชั้นจอดรถของห้างสรรพสินค้า หาๆวนๆไม่นานก็ได้ที่จอด
"ไปที่อื่นได้มั้ยวะ ที่ไม่ใช่ห้าง" ข้ามฟ้าหันไปถาม
"ทำไม กลัวอะไร หรือว่า...." อินทรีย์พูดยียวนคนข้างๆ
"กูแค่เบื่อ"
"ไม่ต้องอายเรื่องที่เขาแซวกันหรอก" อินทรีย์เว้นช่วงพลางแค่นยิ้ม "ต่อไปมันก็จริงอยู่ดี"
คำพูดของคนขับรถทำให้คนฟังถึงกับสำลักไอออกมาหันขวับไปมอง
เจ้าแฝดก็มองกันด้วยสายตางุนงงว่าเขาพูดอะไรกัน เพราะยังเด็กไร้เรียงสาอยู่เลยไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ทำได้แค่เงียบๆยิ้มๆตามประสาเด็ก
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่8
ร่างชายสมส่วน สุขุม ใบหน้าหล่อเหลาอย่างข้ามฟ้าถึงกับตัวเกร็งไปหมด สีหน้าซีดเหลือง เพราะตั้งแต่เดินเข้าร้านไอศครีมก็มีคนให้ความสนใจเขา จับจ้องเขาพอสมควร ส่วนนึงก็คงเป็นเพราะเขาเป็นพี่ดาราดัง อีกส่วนใหญ่คงมาจากการที่ผู้ชายสองคนจูงเด็กเข้ามาในร้านแน่นอน คิดไว้อยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ ข้ามฟ้าเอาแต่บ่นในใจ จริงๆเขาก็คิดและกลัวตั้งแต่เห็นอินทรีย์เลี้ยวรถเข้าห้างละ อยากจะกลับบ้านหรือไปที่อื่นจะแย่แต่ทำไงได้ แพ้ลูกตลอด ไม่เคยใจแข็งได้สักครั้ง เจอลูกอ้อนของเจ้าแฝดต้องสยบทุกที
"ติมๆ มาแล้ววววววว" พายุลิ้นห้อยเมื่อไอศครีมวางอยู่ตรงหน้า
"ของไต้ฝุ่นเหมือนกานนน" คนน้องไม่วายที่จะมองไอศครีมตาละห้อย
คนพ่อก็เลิกๆสนใจคนรอบข้างแล้วมาดูลูกๆทานกัน เพราะถ้าปล่อยคงหกเลอะเทอะไปทั่วโต๊ะแน่ๆ
"พายุขอกินของไต้ฝุ่นบ้างสิ" คนพี่ชี้ไปที่ถ้วย
"ไม่อาว" คนน้องป้องถ้วยกันไม่ใครถูกแย่ง
"หน่อยๆนิดๆเอง"
"ม่ายยยอาวววว" คนน้องลากเสียงยื่นยันคำเดิม
"ชิ โกดแล๊ว" คนพี่กอดอกเชิ่ดหน้า
"ไม่งอนน้าา เดี๋ยวพายุอ้วนงายย" หาข้ออ้างมาให้คนพี่ไม่คิดมาก แต่เปล่าเลย....
"ไต้ฝุ่นงก พายุเป็นพี่นะไต้ฝุ่นต้องเชื่อฟังสิ พายุอยากกินนะ" คนที่ปากคว่ำเง้างอนกอดอก
คนพ่อนั่งมองลูกแก้ปัญหาตรงนี้กันเอง อยากจะดูว่าทั้งคู่จะทำยังไง เลยได้แต่นั่งมองเฉยๆไม่ขัดจังหวะทั้งคู่ ส่วนลุงเขากูมองยิ้มๆที่เห็นสองที่น้องมีลูกงอนกัน เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น เพราะปกติรักกันจะตาย
"ก็...ก็ได้ งั้นไต้ฝุ่นให้พายุกินติม"
"จริงนะ!" คนพี่ตาวาว
"แต่! พายุต้องให้ไต้ฝุ่นกินด้วย"
"อ่ะ! กินด้วยกานน" คนพี่ขยับถ้วยไอศครีมไปติดกับถ้วยน้องแล้วแบ่งกันกิน
ข้ามฟ้ามองลูกยิ้มๆแล้วยกมือไปลูบผมลูกทั้งสองเบาอย่างเอ็นดู ในที่สุดลูกไก็ไม่ตีกันตายซะก่อน จนยิ้มค่อยหุบลงเมื่อมีเสียงผู้คนพูดถึงเขาดังขึ้น
'น่ารักว่ะแก'
'นั้นดิ พาลูกมากินติมกันด้วยอ่า'
'แต่ว่าคนไหนพ่อ ชั้นว่าคนที่เซอร์ๆหน่อยอ่ะ'
'ช่างก็ว่าคนนั้นแหละ ร่างใหญ่กล้ามโตแบบนั้นรุกชัวแกรรรรร'
'กรี๊ดดดดดดด'
'ชั้นถ่ายรูปแพ๊พพพพพ ลงเพจสายวายชั้นว่าเริ่ด'
พอออออ!!!! รุกบ้ารุกบออะไรละ ห๊ะ!? มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย พ่อมันนั่งอยู่ตรงนี้เว้ย! แต่กลับบอกว่าอินทรีย์เป็นพ่อเพราะรูปร่างใหญ่กว่าเนี่ยนะ! แถมจะมาลงเพจสายวงสายสายวายอะไรไม่รู้ ไม่รู้จักเว้ย!
ข้ามฟ้าได้แต่คิดในใจกัดฟันกรอด เขาเนี่ยผู้ชายแท้นะ มามองเป็นรับได้ไง ถึงจะตัวเล็กกว่าอินทรีย์ก็เถอะ ตาขว้างไปทางอินทรีย์ที่ยิ้มแป้นพอใจ มาด้วยกันก็มองว่าเพื่อนมากับเพื่อนก็ได้นิ นี่มารงมารุก เฮ้ยยยย จะบ้าตาย!
"ยิ้มห่าไรมึง" ข้ามฟ้าขลึงตาถาม
"เปล๊า" คนร่างหน้าเสียงสูง
"ทีหลังกูไม่มาแล้วจริงๆด้วย"
"เขินอ่ะดิ"
"เออ! ....เอ่อ....เออกูนึกได้ว่าพ่อกับแม่ฝากซื้อของ" ข้ามฟ้าชะงักเมื่อเผลอหลุดปากไป แต่ก็ยังคงหาเรื่องแก้ตัวได้ทัน(มั้ง)
อินทรีย์หัวเราะให้กับข้ออ้างของอีกฝ่าย ดูก็รู้ว่ากำลังเขินอยู่ ฮ่าๆ
"ฝากซื้อไรอ่ะ"
"ซื้อ...(ซื้อไรดีว่ะ)" ข้ามฟ้ายังคงนึกไม่ออก
"สรุปซื้อไร"
"..."
"เร็วเดี๋ยวพาไปซื้อ"
ข้ามฟ้ากลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ เพราะโดนอีกฝ่ายต้อนจนๆมุม
"เออไอ้ห่าอิน กูเขินพอใจยัง แม่งต้อนกูจริง" พูดออกมาพรวดเดียวแล้วก็ก้มหน้างุดเขิน ใบแก้มแดงเรื่อ
"ฮ่าๆ ก็แค่เนี่ย เดี๋ยวต่อไปก็ชิน" อินทรีย์ว่ายิ้มๆ มองว่าน่ารักดี ทว่าข้ามฟ้ายังคงก้มหน้าไม่ขึ้นมาตอบโต้
"พ่อเขินหยอออ?" สองพี่น้องเอียงคอถามอย่างอดสงสัยกับท่าทางคนเป็นพ่อไม่ได้
ผู้เป็นพ่อเงยหน้าขึ้นมามองลูกโดยคิดวิธีแก้ตัวยังไงดี ให้ตัวเราดูดีขึ้นมา
"เอ่อ สาวๆชมพ่อหล่อไงครับ พ่อเลยเขิน" แกฝ่ายแค่นหัวเราะให้กับคนที่ให้คำแก้ตัวลูก
"พ่อหล่อ" ไต้ฝุ้นชมพ่อ ข้ามฟ้าเอื้อมมือไปลูบปอยผม "แต่ลุงอินหล่อกว่าเนอะพายุ"
"ช่ายยย ลุงอินเท่สุดๆ" พายุยกนิ้วโป้งกดไลค์
จบกันชีวิต!!! กูว่ากูหล่อแล้วนะ ขนาดลูกกูยังมองว่ามึงหล่อกว่ากูเลยไอ้อินน
ข้ามฟ้าได้แต่สบถในใจอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ ทว่าอินทรีย์กลับยิ้มแป้นภูมิใจในความหล่อของตนเอง ทำให้อีกฝ่ายแยกเคี้ยวใส่ ข้ามฟ้ายอมกัดฟันทนฟังกลุ่มสาวๆเม้าท์มอยกันเรื่องเขาสองคนกับลูกอย่างสนุกปาก จนทานเสร็จก็รีบไปเช็คบิลออกจากร้านก็สั่งให้อินทรีย์บึ่งจากห้างกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
ข้ามฟ้าพาเจ้าแฝดไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน กว่าจะอาบเสร็จก็เสียเวลากับการเล่นน้ำเช่นเคย จนต้องรีบอาบๆเช็ดตัวและพาไปใส่ชุดนอนที่เตรียมไว้ แต่จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
Rrrrrr Rrrrrr
ข้ามฟ้าเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ที่นอน เห็นจอแสดงชื่ออินทรีย์ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะกดรับ
"ว่า"
[จะโทรมาบอกบอกว่าเจอกันวันไปเลยนะ]
"เออ ไม่ต้องมาหยอดกูสักวันก็ดี"
[หึๆ แค่จะให้มึงพักหนึ่งวัน แล้วจัดเต็มที่เขาใหญ่]
"มึงนี่มัน...."
[ฝันดีนะคุณข้ามฟ้า เจอกัน]
ตูด ตูด ตูด ตูดดดด
ข้ามฟ้ายิ้มให้โทรศัพท์ก่อนจะสะบัดหัวแรงๆให้กับสิ่งที่กำลังทำ และกลับไปแต่งตัวให้เจ้าแฝดต่อแล้วพาเข้านอน
สถานการณ์วุ่นวายกับการขนกระเป๋าเดินทางของแต่ละคนมารวมกองกันที่หน้าประตูรถตู้ คนขับรถยกกระเป๋าไปขึ้นท้ายรถทีละใบสองใบ ทุกคนขึ้นรถกันอย่างแฮปปี้ที่จะได้ไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ
"เย้~~~~ ไปเที่ยววววๆ" ไต้ฝุ้นกระดึบๆดีใจ
"เขาหย่ายยยยย ใหญ่ๆเลยๆ" พายุทำท่าทางอ้าแขนกว้างให้ดู
"ใช่ครับ ไปเขาใหญ่กันเลยยยย" ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกำมือยืดสุดแขนไปข้างหน้า
"ปายยยยยยยย" สองแฝดกำมือยืดสุดแขนตามพ่อ
"ลุงไปด้วยยยยยย" อินทรีย์ทำตามๆก่อนที่ทุกคนจะปล่อยเฮกันออกมาอย่างอดหัวเราะไม่ได้
ปู่ๆย่าๆมองหลานๆทั้งสองอย่างอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางที่ตื่นเต้นไม่ต่างจากไปเที่ยวทุกๆครั้ง ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาตื่นตลอด นี่ก็กระโดดโลดเต้นตั้งแต่ในบ้านยันบนรถ ใบหน้าหลานๆยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำให้อดยิ้มตามไม่ได้
บรรยากศในรถเต็มไปด้วยความสุขสนาน ขาดข้ามเดือนอีกคนที่ขับรถตามมาติดๆเพราะเดี๋ยวเขาจะต้องกลับมาทำงานต่อในอีกวันสองวันอยู่ได้ไม่นานเหมือนเดิม ตอนแรกเด็กๆก็งอแงจะมานั่งคันเดียวกันอาเดือนเขากัน แต่โดนคนพ่อห้ามกลัวจะทำให้อาเสียสมาธิยิ่งดื้อๆซนกันอยู่
เขาใหญ่
ล้อรถเคลื่อนจอดช้าๆเข้าที่หน้าบ้านพักตากอากาศ ที่ทำเลดีมากเหมาะกับการมาพักผ่อน หลบเลี่ยงผู้คน มีความเป็นส่วนตัว ตัวบ้านเป็นไม้ด้านนอกดูบ้านๆเรียบๆด้านในเป็นปูนเหมือนบ้านทั่วๆไป ทำให้ได้บรรยากาศไปหลายแบบในหลังเดียว
เจ้าของบ้านพาทุกคนเข้ามาในบ้านเตรียมจัดห้องนอนให้ตรงตามต้องการ ซึ่งตอนนี้อินทรีย์รอแค่เพียงให้เจ้าแฝดกระโดดโลดเต้นร้องจะนอนกับข้ามเดือน เขาจะได้นอนกับข้ามฟ้าตามแผ่น
"งั้นเรามาแบ่งห้องกันเลยมั้ยครับ เอาเป็นผู้ใหญ่เหมือนเดิมสองห้อง ข้ามฟ้ากับเจ้าแฝด ส่วนผมนอนกับเดือนเอง" เขาว่า
ข้ามฟ้าได้แต่สงสัยในใจว่าเป็นไปได้ไง อย่างอินทรีย์มันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ
"งั้นตามนี้" คุณสิงห์เอ่ย
"ม่ายยยย พายุอยากนอนกับอาเดือน" ว่าแล้วก็วิ่งไปกอดขาอาเดือนทั้งสองคน
"อาเดือนนน ไต้ฝุ่นนอนด้วยฉิ" ทำตาโตกลมออดอ้อนจนอาต้องพยักหน้ายอมในที่สุด
"ได้สิครับ งั้นให้ลุงอินไปนอนพ่อฟ้าเนอะ" อาเดือนพูดแล้วก้มไปเล่นกับหลาน
ตามแผน! อินทรีย์อยากจะปรบมือดังๆจริงเลย
แผนมึงสินะยิ้มจนสัมผัสได้ อีกฝ่ายกัดฟันกรอด
"งั้นไปขึ้นจัดของหันดีกว่าเนอะ" คุณขอบเขตว่าแล้วประคองภรรยาตัวเองไป
ทุกคนแยกย้ายกันไปตามห้องที่แบ่งกันอย่างลงตัวเมื่อครู่ เจ้าแฝดก็สะพายเป้วิ่งดุ้มๆไปกับข้าเดือน ส่วนคนหน้าบึ้งไม่พอใจกับห้องตัวเอง ไม่สิต้องบอกว่ากับคนที่นอนห้องเดียวกัน แต่ก็ต้องเดินตามด้วยท่าทางฮึดฮัด ต่างจากอีกคนที่อารมณ์ดีผิวปากสบายใจเฉิบ
อินทรีย์เปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป ตามด้วยข้ามฟ้าที่ยืนมองอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเข้าไป
โว้ยยยย กูจะเจออะไรบ้างเนี่ย ข้ามฟ้าสบถในใจและตบหน้าผากตัวเองเบาๆ
"กลัวอะไร" คนยิ้มบานถาม
"กลัวมึงไงถามได้ กูขอละวันนี้อย่ามาทำอะไรให้กูขนลุกอีกนะ" ข้ามฟ้าว่าแล้วเอากระเป๋าไปว่าง
"ตรงไหนลุกอ่ะ"
เดินมาด้านหลังแล้วกระซิบข้างหู "ถ้าตรงนั้นเดี๋ยวกูเอาลงให้"
"เหี้ยๆ เหี้ยมะ...มึงทำอะไรเนี่ย" คนตกใจสะดุ้งโหยงพูดกระตุกกระตักไปหมด
ฟอดดด
"ไอ้...."
อินทรีย์ขโมยหอมแก้มไปทีนึงฟอดใหญ่ๆ ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งเข้าไปใหญ่ ขาก็เริ่มแข็งก้าวไม่ออก กับใบหน้าที่แดงเรื่อออกมาจนอดอับอายไม่ได้ที่ทำให้อีกฝ่ายยิ้มพอใจที่เขาเขิน
คนถูกหอมด่าไม่ออก แปลกที่เขากับรู้สึกดีและเขินเอามากๆ (ก.ไก้ล้านตัวววว) ถ้าเป็นเมื่อก่อนหรือผู้ชายคนอื่นเขาคงชกเข้าไปที่หน้าไปแล้วเต็มๆหมัด ทว่าเป็นอินทรีย์ทำให้เขาใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
ฟอดดด
"คืนนี้ระวังนะ อาจเจอของดี หึหึ" คนฉวยโอกาสอีกครั้งรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
"ไอ้....ของดีบ้านสิโว้ยยยยยยยย" คนเขินกัดฟันกระโดดไป
ปู่ๆย่าๆของเจ้าแฝดมานั่งเล่นคุยกันที่ห้องนั่งเล่น โดยที่คุณขอบเขตที่สงสัยมานานนั้นไปถามเรื่องราวเกี่ยวกับอินทรีย์ว่าเป็นยังไง ถึงได้ไปๆมาๆที่บ้านบ่อย ตอนแรกตนกับคุณจันทร์คิดว่าชอบมาเล่นกับเจ้าแฝด แต่พอนานวันเข้าก็ออดคิดไม่ได้ว่า อินทรีย์ลูกของคุณสิงห์คุณพิมพ์จะชอบลูกเขารึเปล่า เลยมาถามตรงๆจึงได้ตอบตรงๆกลับไปเช่นกันว่า....
อินทีรย์ชอบผู้ชาย
เพี้ยะ!
"นั้นไง ผมว่าแล้วไม่มีผิด" คุณขอบเขตตบเข่าดังฉากหันไปหาภรรยา
"ฉันก็คิดไว้แล้วเชียว ท่าทางนี่เหมือนตอนคุณจีบฉันเดี้ย"
"ผมก็เพิ่งมาคิดๆตอนมันไม่ค่อยอยู่บ้าน เอาแต่ไปบ้านคุณกันนั้นแหละ" คุณสิงห์ว่า
"รู้อย่างงี้แล้วคุณขอบเขตกับคุณจันทร์จะว่ายังไงคะ คือฉันรับรองว่าตาอินต้องจริงจังแน่ๆ" คุณพิมพ์ออกตัวไว้ก่อน
"ตัวพวกเราไม่ค่อยคิดมากหรอกค่ะสมัยนี้แล้ว ห่วงแต่ตาฟ้าค่ะเพราะว่าเป็นพ่อคนแล้ว ไม่รู้จะมารักผู้ชายได้มั้ย"
"ผมก็แล้วแต่เขาแหละครับ โตแล้วคิดเองเลือกเอง ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องเด็กๆ อีกอย่างตาอินก็ดูแลข้ามฟ้ากับเจ้าแฝดดี แค่นี้ผมก็ไม่ขัดละ"
"งั้นแสดงว่าลูกผมมีสิทธิ์สินะ" คุณสิงห์ยิ้ม
"ก็อย่างที่บอกตาฟ้าเป็นผู้ชาย ผมก็ไม่รู้ว่ารายนั้นจะรู้ตัวรึเปล่าว่าโดดจีบ" คุณขอบเขตหันมาบอก
"แหม่คุณ ขนาดเรายังรู้ ตาฟ้าไม่รู้ก็โง่ละ"
"เหมือนคุณน่ะหรอ"
"นี่คุณ!"
"ก็มันจริง ผมจีบคุณเป็นเดือนกว่าคุณจะรู้ แถมยังมาถามอีกนี่จีบแล้วหรอ"
"ก็ฉันเป็นผู้หญิง คุณหยุดเลยนะ หยุดไปเลย" คุณจันทร์ว่าแล้วทุบๆไปที่อกและหลังสามี จนอีกคู่อ้าปากพูดไม่ถูกว่าจะห้ามยังไง
"เอ่อ....เอาเป็นว่าไปดูเด็กๆดีกว่าค่ะ ฮึๆ ใช่มั้ยคะคุณ" คุณจันทร์เอ่ยขึ้นตัดบท
"ใช่ๆครับ ไปข้างนอกดีกว่าเนอะ"
คุณจันทร์ยอมหยุดแล้วชี้หน้าคาดโทษ แล้วเดินออกไปดูหลานทั้งสองที่สระว่ายน้ำ
-------------------------------
Talk : คิดถึงกันมั้ยยยยย พายุกับไตฝุ่นคิดถึงนะค้าบบบบ
พ่อหม้ายลูกติด(2)เนี่ยแหละ'เมีย'ผม
ตอนที่9
หลังจากที่จัดเก็บข้าวของกันเสร็จ ก็ให้พักผ่อนอยู่ในห้องกันก่อน เพราะต่างเพลียกับการเดินทางมาหมาดๆ หลังจากนั้นก็ลงมารวมกันที่ระเบียงไม้กว้างๆของชั้นล่าง ตัวระเยียงมีพื้นที่ให้เจ้าแฝดวิ่งกันได้อย่างเต็มที่ ปู่ๆย่าๆก็จัดหนักเตรียมบาบีคิวชุดใหญ่ไว้ให้สังสรรค์กัน ไปทะเลก็ทานซีฟู้ด มาเขาใหญก็ต้องจัดปิ้งย่างแบบทานให้ท้องแตกกันไปที่เดียว
"ฮู้ยยย หม่ำๆ" พายุกระโดดโต่งๆชี้ไปที่บาบีคิวจานใหญ่ที่ลุงอินเพิ่งย่างเสร็จอย่างอดดีใจไม่ได้
"บาบีคิววววววว" คนน้องก็ใช่ว่าจะน้อยหน้า ทำตัวงอตาโตลิ้นละห้อยมองบาบีคิวอย่างตื่นตา
ทำเอาทุกคนปล่อยหัวเราะออกมาดังลั่น คงอยากทานกันมากโดยเฉพาะไต้ฝุ่นที่ไม่ต้องพูดไรมากก็รู้ว่าพร้อมเอาใส่เข้าปากทันที
เด็กยังคงไม่สนใจพ่อเหมือนเคย จะทำไงได้ล่ะนานๆทีอาเดือนจะอยู่ได้ด้วยเต็มวัน เลยกะใช้เวลาให้คุ้ม ตักตวงให้เต็มที่ อาเดือนเลยต้องรับภาระไปถึงสองเท่าเพราะตอนนี้ดื้อกว่าตอนไหนๆมาก คือจะทานกันอย่างเดียว คนนี้ทาน คนนู้นก็ทาน จนอาเดือนจะไม่ได้ทานล่ะ ข้ามฟ้าหันมาหัวเราะน้องชายที่กำลังเช็ดน้ำเช็ดเหนื่อยที่หน้าผาก ทว่าคิดในใจว่า สมน้ำหน้าอยากทำตัวเป็นพระเอกดีนัก หึๆ
"มานี่มาลูก เดี๋ยวพ่อทำให้" ข้ามฟ้าเอ่ย
"ม่ายอาววว อาเดือนทำ" ไต้ฝุ่นพูดด้วยเสียงงอแง
"อาเดือนเหนื่อยครับ หนูให้อาเดือนทำให้ ดูสิ...อาเอือนยังไม่ได้ทานเลย ไต้ฝุ่นกับพายุอยากให้อาเดือนปวดท้องเหรอฮึ?" เจ้าแฝดส่ายหัวเบาๆก่อนจะทำสีหน้าเศร้า
"พ่อทาม" ทั้งสองแฝดพูดพร้อมกันแต่น้ำเสียงยังสั่นๆอยู่
เฮ้อออ ข้ามฟ้าถอนหายใจในลำคอไม่อยากให้ลูกๆได้ยิน ที่ถอนหายใจไม่ใช่ว่าเหนื่อยหรือลำคาญแต่เขาอดรู้สึกไม่ดีไม่ได้ที่ทั้งสองดูเศร้าไป
"เอางี้มั้ยครับ! เดี๋ยวพ่อทำให้แล้วให้อาเดือนป้อน ดีมั้ย?" เขาค่อยๆพูดจาตะล่อมจนเจ้าแฝดทำท่าครุนคิด เอียงคอแล้วยิ้มพยักหน้าหงึกๆ
ข้ามฟ้าและทุกคนยิ้มดีใจที่อย่างน้อยเจ้าแสบก็ปรับสีหน้าดีขึ้นมา ไม่งั้นคงอัดอัดตายแน่ๆ ก่อนจะก้มจัดการบาบีคิวให้ชิ้นเล็กลงพอดีคำกับปากเด็กๆ โดยมีลุงอินช่วยทำอีกคน จากนั้นก็ส่งจานให้อาเดือนทำหน้าที่ต่อ
"มาครับอาเดือนป้อนน้า อ้ะอ้ามมมม" ข้ามเดือนพูดจาหวานอ้อนหลานจนกระดึบๆเข้ามาให้ป้อนกันใหญ่
จะไม่ให้ติดได้ไงก็อาเดือนเขาเล่นมีเสน่ห์มาหวาดล้อมเด็กๆได้ตลอดเวลา ทั้งตามใจ พูดเพราะใส่ แถมยิ้มหวานๆที่อ่อนโยนกับเด็ก เจ้าแฝดเลยติดเป็นพิเศษน่ะสิ ไม่ใช่แค่เจ้าแฝดนะแฟนละครแฟนคลับเขาก็ต่างรักต่างหลงกันยกใหญ่ ไม่ว่าจะงานไหนเขาก็มีคนตามไปเป็นกำลังใจให้ทุกที่ๆเขาไป อาจด้วยเพราะความเป็นกันเองและอัธยาสัยดีกับทุกคนเลยทำให้เขามีวันนี้ได้นาน
"เฮ้ออ ไม่รักลุงอินกันแล้วล่ะซิ๊~" อินทรีย์ถอนหายใจพร้อมทำเสียงน้อยใจตามด้วยเสียงสูงท้ายประโยค
"รักคับ!" เจ้าแฝดตอบทันครัน แต่ลุงอินกลับไม่ตอบกลับทำหน้าเศร้าต่อ
งานนี้เจ้าสองแฝดคิดใหญ่ ทำตาโตหันไปมองหน้ากันเองขวับเพื่อปรึกษาว่าทำไงดีงานนี้ ฮ่าๆ ก่อนจะหันกลับมายิ้มๆ
"ลุงอินกินม้ายย" พายุยกจานบาบีคิวที่เหลือส่งให้อินทรีย์ ดีที่น้ำหนักมันน้อยลงเลยยกไหว แต่ลุงอินของเขายังคงเล่นบทน้อยใจต่อและแกล้งทำเสียงเฮ้อฮ้ายต่อ
"นี่งาย ป้อนๆไต้ฝุ่นป้อนเลย" ไต้ฝุ่นยิ้มหวานๆใช้ส้อมจิ้มหมูให้ลุงอิน
"นี่ด้วย สับปารดอร่อย" พายุจิ้มให้อีกคน
คนลุงก็ยิ้มแป้นสิจะทำไงได้ หลานๆเล่นง้อด้วยวิธีงี้ก็ต้องยอม ฮ่าๆ อ้าปากกว้างให้เด็กป้อน จริงๆยอมแพ้ตั้งแต่ยกจานบาบีคิวให้ละ ทำให้ทุกคนยิ้มให้กับความน่ารักและความเจ้าเล่ห์ คงได้พ่อมาเยอะ แต่ตอนนี้พ่อไม่มีเล่ห์ล่ะเจอลุงอินมีเยอะกว่าจนต้องยอม
หลังจากทานกันเสร็จก็นั่งเม้าท์เรื่องนู้นเรื่องนี้กันเรื่อยเปลื่อยตาภาษา....
'คืนนี้ระวังนะ อาจเจอของดี หึหึ'
คำพูดยียวนของคนตัวหนาทำให้ข้ามฟ้ารู้สึกกังวลและหวาดกลัวเล็กน้อย จะไม่กลัวได้ไงล่ะ ก็อีกฝ่ายเล่นจู่โจมเขาหนักขึ้นจนตั้งหลักไม่ทัน
เขาเข้าไปอาบน้ำโดยที่อินทรีย์รออยู่ข้างนอก และครั้งนี้เขาหยิบเสื้อผ้าเข้ามาในห้องน้ำด้วย จากที่ครั้งก่อนกล้าเดินโถ่งๆไปทั่วห้อง แต่ตอนนี้เริ่มใจหวั่นละ ขืนเดินไปแบบเมื่อก่อนที่พันผ้าขนหนูผืนเดียวมีหวังคงโดนคนฉวยโอกาสจำปล้ำเป็นแน่
เขาออกมาจากห้องน้ำสวมใส่ชุดเรียบๆดูสุขุมตามบุคลิก ทำให้คนที่รอดูแผงอกอันขาวสะอาดเลิกคิ้วแปลกใจที่ไม่ได้เห็นสิ่งที่ชวนฝัน จากนั้นคิ้วคู่ได้ขมวดผูกเป็นปมขึ้น ก่อนจะฮึดฮัดถามเจ้าตัว
"ทำไมไม่ใส่เสื้อข้างนอก!" เสียงของคนไม่พอใจทำเอาข้ามฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย
"ชุดมันก็ต้องใส่ในห้องน้ำถูกละ มึงจะเสียงดังทำไม" เขาถามกลับ แต่จริงๆอยากตอบไปอีกอย่างว่า ใครจะไปกล้ามึงมันไว้ใจไม่ได้ แต่ได้เพียงคิดไว้เท่านั้น
"จับปล้ำแม่งซะเลยนิ่!" คนหงุดหงิดเดินกระแทกเท้าเข้าห้องน้ำและปิดประตูดัง ปัง!
ทิ้งให้คนที่ยืนอยู่ด้านนอกถึงกับไปไม่เป็น อ้าปากค้างด้วยความเหวอ ปล้ำ!? ข้ามฟ้าสะบัดหัวตั้งสติแล้วเดินไปนอนเล่นบนที่นอน
คนด้านในยกยิ้มมุมปากเพราะคิดแผนอะไรบางอย่างได้หลังจากอาบน้ำเสร็จ นึกขึ้นได้ว่าก่อนจะเดินเปิดประตูมาอาบน้ำเขาลืมผ้าขนหนู ซึ่งลืมจริงๆ แต่มันดีมากๆที่ลืม หึๆเขาค่อนหัวเราะแล้วเดินเปิดประตูออกไปในสภาพร่อนจ้อน....
คนบนเตียงยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสังเกตอะไรเพราะคิดว่าคงออกมาแต่งตัวปกติ แต่เมื่อปลายตาไปมองกับเห็น....
เมื่อเห็นเขาก็ถลึงตาด้วยความตกใจ ถึงเขาจะเป็นผู้ชายเขาก็ไม่ชินกับการที่ต้องเห็นของสงวนคนอื่นหรอกนะ คนเปลือยร่างยิ้มพอใจก่อนจะเดินดุ้มๆเข้าไปยืนใกล้ๆข้ามฟ้า
"เขินทำไม มีเหมือนๆกัน" เขายังคงพูดจายียวนและกวนประสาทหนักขึ้น "ของกูคงใหญ่กว่ามึงเยอะอ่ะดิ หึๆ"
ทำเอาอีกฝ่ายอารมณ์ฟึดฟัดเอ่ยปากด่าไปจนได้ด้วยน้ำเสียงจริงจริง
"ไอ้ทุเรส! มึงไปใส่กางเกงเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!" เขาผลักอินทรีย์ให้เอาตัวออกห่าง "แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูเล็กกว่ามึง!"
"ก็กูแอบดูมึงอาบน้ำ เล็กๆแบบนั้นไม่ต้องอายหรอก" ยังๆ คนเปลือยยังไม่หยุดยียวน เขาแกล้งพูดว่าแอบดูแต่จริงไม่ได้ทำ
ทำให้อีกฝ่ายโมโหหนักกว่าเดิม เลิกอาย เลิกเขิน และใช้มือไปบีบของสงวนอินทีรย์ด้วยความรวดเร็ว บดขยี้แรงจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ
โอ้ยย! โอ้ยยยยย!
สมน้ำหน้า!!! ข้ามฟ้ายกยิ้มก่อนจะใช้มือที่บีบนั้นไปลูบที่ใบหน้าของคนร้องโอดครวญ แล้วหัวเราะออกมาใส่หน้า
คนเจ็บหาจังหวะเหมาะคว้าอีกฝ่ายลงมาสวมกอดจากด้านหลังนั่งทับตัก ข้ามฟ้าสะดุ้งเฮือกขึ้นมาเมื่ออวัยวะสำคัญของอินทรีย์เริ่มแข็งตัวดุนดันสะโพกเขา แต่คนเปลือยกับยิ้มแป้นพึงพอใจ อีกทั้งยังแค่นหัวเราะออกมา
"มึง.....มึงอย่ามาเล่นพิเรนทร์ๆนะไอ้อิน!!! ปล่อย!!!" คนในอ้อมแขนดิ้นรนพยายามให้หลุดพ้น
"มันตื่น ต้องทำไงดีวะ" คนถามหน้าซื่อ
"มึงก็ไปในห้องน้ำสิโว้ย! ถามกูๆจะรู้มั้ย!" คนที่หน้าเริ่มแดงเรื่อจากอะไรสักอย่างชี้ไปที่ห้องน้ำ
"รู้สิ มึงช่วยกูได้" ทำเอาข้ามฟ้ากระพริบตารัวๆเลยทีเดียว
"ชะ....ช่วยเชี่ยไร ปล่อยกูเลยนะไอ้อิน!" ข้ามฟ้าทำหน้าตาตื่นและยังคงใช้แรงที่มีดิ้นแรงขึ้น ทว่ากลับไม่มีผลกับคนด้านหลัง
"ก็ทำให้กูไง ผู้ชายเขาก็ช่วยกันออกบ่อย เพื่อนกูยังเคยช่วยกูเลยหรือมึงไม่เคยให้เพื่อนช่วย"
"ใครจะไปให้ช่วยว่ะ!!!"
"งั้นก็ลองไง มึงช่วยกู กูช่วยมึง" พูดน้ำเสียงชักชวนจนอีกฝ่ายนิ่งเงียบครุนคิด ก่อนจะส่ายหน้าให้ว่าไม่เอา
"มันก็เหมือนช่วยตัวเอง แค่ความรู้สึกมันต่างกัน ลองดูก็ไม่เสียหายหลอกน่า"
"มันจะดีหรอวะ" คนในวงแขนถามเสียงอ่อย
"ดีดิ ยิ่งถ้าเป็นมึงยิ่งดี เอาน่าแค่ผลัดกันเอง"
"เออ! ลองดูก็ได้"
เมื่อได้คำตอบที่เพิ่งพอใจ ก็ทำให้คนที่เปลือยอยู่ยิ้มอย่างหุบไม่อยู่ หึๆ
"งั้นเริ่มเลย" เขาค่อยๆคลายวงแขนออกแล้วขยับไปนั่งพิงปลายเตียงดีๆ
ข้ามฟ้าใจเต้นรัวเมื่อหันไปมองท่อนล่างของอินทรีย์ที่ขึงขังชี้มาที่หน้าเขา ก่อนจะค่อยๆขยับตัวไปนั่งลงหว่างขา
ตึก ตึกๆ ตึกๆ
เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะทำเอาใบหน้าแดงเรื่อแถมตรงนั้นของเขายังแข็งดันเป๋ากางเกงตาม นี่.... นี่กูมีอารมณ์กับผู้ชายหรอวะ ข้ามฟ้าคิดในใจ ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนมือไปจับที่ส่วนกลางอีกฝ่ายช้าๆ มะ...มันใหญ่มาก ใหญ่เกินไป ใหญ่กว่าเขาอีก คนจับตาโตวาว ส่วนคนถูกจับก็ยกยิ้มมุมปากให้
"อื้ออ....อย่างหันแหละ อ่า..." อินทรีย์หลับตาแหงนหน้าขึ้นให้เพดาน ความเสียวซ่านไปทั่วร่างกาย นี่มันนานมากแล้วนะที่เขาไม่เคยทำอะไรกับคนที่เขารัก ซึ่งข้ามฟ้าทำให้เขาแล้ว มันรู้สึกดีมากที่ได้ทำอะไรแบบนี้กับคนที่รัก อินทรีย์ยังคงครางออกมาอย่างไม่รู้ภาษา ข้ามฟ้าค่อยๆเร่งจังหวะมือให้แรงๆขึ้น จากนั้นก็วนๆรูดขึ้นรูดลงอย่างเน้นๆ ก่อนจะอึ้งเมื่ออีกฝ่ายจับท้ายทอยแล้วบดขยี้ลงมาที่ริมฝีปาก
"อื้อ! ไอ้อินๆ แค่กๆ" ก่อนสำลักเมื่อริมฝีปากผละออกจากกัน "เชี่ยอิน! มึงจูบทำมั้ย!"
"ก็มึงทำกูเสียวนี่ ทำต่อเร็วๆ เดี๋ยวอารมณ์ค้างกูจับมึงปล้ำแน่ๆ" เขาไม่ได้ขู่แต่จะทำจริงๆ
ข้ามฟ้าให้แขนเช็ดๆขยี้ๆปาก ก่อนจะคิ้วขมวดแล้วทำหน้าที่ต่อ....
"อื้มดี...ดีมากอ่าาาส์" มือค่อยๆรูดขึ้นลงก่อนจะถี่ขึ้นเรื่อยๆและแรงขึ้น คนทำให้ได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่มึงจะเสร็จห๊ะ! แตกยากชะมัด
"ฟ้า...อื้ออ ซี๊ดดด....อ่าาส์!"เขาเร่งจังหวะขึ้นแรงกว่าเดิมจนอินทรีย์แทบลงไปนอนนาบเพราะความเสี่ยวมันพุ่งไปทั่วร่าง
ยังไม่แตกอีกหรอวะ! ข้ามฟ้าเริ่มรู้สึกเมื่อยมือเมื่อยแขนก่อนจะหน้าเหวอตาตื่นเมื่อน้ำรักกระเด็นเลอะเสื้อเขาไปหมด
"ไอ้อินนนน! มึงไม่บอกกูล่ะว่าจะเสร็จเลอะกูหมดเลย!" ข้ามฟ้างอแขนแบมือก้มดูเสื้อตัวเอง ที่เต็มไปด้วยน้ำขน
"ยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี" อินทรีย์ว่าไม่พอใช้มือขึ้นมาปลดกระดุมข้ามฟ้าที่ละเม็ดตามด้วยปลดซิบกางเกงทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก แต่ไม่อายอะไรเท่าไหร่นอกจากอับอายที่ไอ้นั้นมันตั้งโด่เด่เพราะมีอารมณ์นี่แหละ อินทรีย์ยิ้มกริ่มพอใจเมื่อถอดกางเกงในข้ามฟ้าออก
"อ๊ะ!" ข้ามฟ้าตกใจขึ้นเมื่อถูกอีกคนจับของสงวน นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ทำกับใครหลังจากเลิกกับแม่เจ้าแฝดไป
ช่างเหมาะกันกันมาก เพราะทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้นานแล้ว
อินทรีย์เริ่มขยับขึ้นลงจากช้าๆจนมันแรงขึ้นเรื่อยๆทำให้ข้ามฟ้าแหงนหน้าขึ้นสู้เพดาน ทว่าอินทรีย์กลับยกยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ แต่ข้ามฟ้าไม่เห็น
เขาค่อยๆก้มลงแล้วใช้ปากเลียๆวนๆที่ส่วนปลาย และอ้าปากรับของสงวนเข้าไปลิ้มลอง ในปากค่อยๆขยับขึ้นลงไป เนื้อริมฝีปากแนบชิดกับส่วนแข็งขืนพอดี มันช่างหวานดีเหลือเกิน ทว่าข้ามฟ้าได้แต่เสียวจนลืมรู้สึกว่ามีอะไรมาเพิ่มอีกอย่าง และเมื่อค่อยๆผ่อนตาก้มคอลงมาก็ตกใจทั้นที
"อิน! มึงทำไรเนี่ย หยุดๆ! มันสปรก!"
เขาถลึงตาตกใจ จะไม่ตกใจได้ไงคนตรงหน้าถึงกับใช้ปากใช้เขาเลย ทวาาอีกฝ่ายไม่ฟังทำต่ออย่างหน้าตาเฉย ข้ามฟ้ากลืนน้ำลายอึกใหญ่ๆลงไปในคอ เขากลัวมันจะสปรกล่ะสิไม่ใช่อะไร แต่ลืมไปเพิ่งอาบน้ำมา เขาเลิกสนใจกลับมาเสียวซ่านต่อ ความเสียวในเรือนร่างมันเพิ่มขึ้นๆจนจะอกแตกตาย
"อ่าา..อื้อออ ไอ้อินเอาปากออก....อ่าาส์" เขาครางอกมาพร้อมเตือนว่ามันจะออกแล้ว ทว่าคนทำกลับไปยอมผละปากออก
"อ๊ะ! อื้อออ...อ่าาาส์" คนครางเสียงผ่อนเมื่อน้ำน้ำรักทะลักเข้าไปในโพล่งปากร่างหนา
"คลายออกมามันสปรก!"
อึกๆเสียงกลืนลงไปทำให้ข้ามฟ้าอ้าปากเหวอที่อีกฝ่ายกลืนมันลงไป หลังจากเสร็จกิจทั้งคู่ก็นอนพักกันก่อนที่ข้ามฟ้าจะขยับตัวเพื่อจะไปอาบน้ำล้างตัวใหญ่ แต่ถูกแขนหนากดตรงเอวไว้ให้นอนลง
"ปล่อยย กูจะไปอาบน้ำ"
"หึหึ อาบทำไม"
"ทำมะ...."
".....มึงยังไม่ได้ใช้ปากให้กูเลย"
คนพูดยกยิ้มแต่คนฟังนี่สิ อ้าปากเหวอไปไม่ถูก พูดไม่เป็นเลยทีเดียว ผู้ชายอย่างเขาไม่เลยทำอะไรแบบนี้ แต่ถ้าเป็นของผู้หญิงสวยๆหรือแฟนเก่าก็ว่าไปอย่าง นี่ต้องมา.....ต้องอมไอ้นั้นอ่ะนะ! ให้จะไปกล้า แค่คิดก็ขนลุก ทว่าอินทรีย์ปล่อยให้ข้ามฟ้าเอ๋อได้แป๊บเดียวก็นำมือไปเอามือข้ามฟ้ามาสัมผัสส่วนกลางต่อแล้วดำเนินงานต่อด้วยริมฝีปาก
*TBC