CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 10-03-2016 19:40:15

หัวข้อ: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 10-03-2016 19:40:15

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

--------------------------------------

นิยายที่แต่งจบแล้ว
{{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47157.0)
{{ Prince's Room }} ระวัง...เขตอันตราย!! [3P] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56382.0)
{{ I'm Not Him }} เขาให้ผมเป็นดารา  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60933.0)
{{ He's Not Me }} ผมไม่อยากเป็นดารา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62107.msg3707544#msg3707544)

Ongoing
{{ Just U,Not US }} เมื่อผมเป็นผู้จัดการดารา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66315.msg3795969#msg3795969)


สารบัญ
ตอนที่ 0
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3336967#msg3336967)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3348405#msg3348405)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3352165#msg3352165)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3356129#msg3356129)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3364426#msg3364426)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3369844#msg3369844)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3373659#msg3373659)
‘นาย’ Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3377109#msg3377109)
‘นาย’ Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3378456#msg3378456)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3381306#msg3381306)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3385636#msg3385636)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3388831#msg3388831)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3392878#msg3392878)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3395724#msg3395724)
 ‘นาย’ Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3413184#msg3413184)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3420016#msg3420016)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3424421#msg3424421)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3428135#msg3428135)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3430950#msg3430950)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3438287#msg3438287)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3440598#msg3440598)
 ‘นาย’ Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3442781#msg3442781)
 ‘นาย’ Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3445601#msg3445601)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3447698#msg3447698)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3450807#msg3450807)
ตอนส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3452115#msg3452115)
ตอนพิเศษ 'เกมอีแก่กินน้ำ'  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52388.msg3457233#msg3457233)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 10-03-2016 19:43:00

(http://www.mx7.com/i/a40/2pJdBC.jpg) (http://www.mx7.com/view2/yY5Vyyjka7WJ9l7o)

ตอนที่ 0

ผมชื่อเอกภพ แปลว่าหนึ่งเดียวในโลก

ส่วนเขาชื่อนราธิป แปลว่าเป็นใหญ่ในหมู่คน

ผมรู้จักเขาดี

อย่างน้อยก็เคยคิดแบบนั้นจนเจอตัวจริง ก่อนจะเปลี่ยนความคิด เมื่อได้เห็น ‘ตัวตน’ ที่แท้จริง

“คุณคงไม่กลับคำพูดทีหลังหรอกนะ”

“ฉันไม่ทำหรอก”

นั่นคือคำยืนยันของเขา พร้อมรอยยิ้มเหยียดทั้งที่ดวงตายังแฝงความโศกเศร้า

“เพราะฉันไม่ได้เป็นคน ‘ทำ’”

และนั่น...คือจุดเริ่มต้น






พวกเราจูบกันดูดดื่มทันทีที่ปิดประตูห้อง ผมอยากอาบน้ำก่อน แต่ ‘นาย’ กลับกระชากเสื้อผมให้เข้าใกล้ บังคับให้ก้มต่ำ ก่อนใช้เรียวลิ้นรุกแทรกเข้ามา อีกทั้งยังเอนตัวดุนดันตรงหว่างขาของผมให้สัมผัสถึงบางสิ่งที่ตื่นตัวใต้กางเกง

สีหน้าของเขา ‘อยาก’ มาก

ผมสนองตอบโดยการกระชากตัวเขาแนบกับกำแพง ก่อนจะเป็นฝ่ายบดจูบเร้าร้อน พร้อมปลดกระดุมทีละเม็ด

“มีปัญญาแค่นี้รึไง”

ถ้อยคำท้าทายพร้อมกับนายที่กระชากเสื้อผมจนขาด กระดุมกระเด็น ผมได้แต่มองเขาอย่างอึ้งๆ แต่เมื่อเห็นใบหน้าเชิดอย่างเย่อหยิ่งก็หลุดยิ้มออกมา ยอมให้เขาชักนำแต่โดยดี

ยกแรก เขาขึ้นควบบนตัวผม

ยกที่สอง ผมขึ้นคร่อมเขา

ยกที่สาม เรานัวเนียกันจนไม่รู้ว่าใครชนะใคร

ยกที่สี่ ผมคุมเกมอย่างอยู่หมัด

ความจริงอันน่าตลกคือนายชอบเอาชนะ และผมก็ชอบเอาชนะเหมือนกัน

ความแตกต่างระหว่างเราสองคน คือนายจะไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ขณะที่ผมยินยอมเป็นเบี้ยล่าง เฝ้ามองเหยื่อที่ยิ้มเริงร่าอย่างเหนือกว่า ก่อนจะรอให้อีกฝ่ายหมดแรงแล้วตะปบ กินทั้งเลือดทั้งเนื้อรวมทั้งกระดูกอย่างหมดจดไม่ให้พลิกขึ้นมาได้อีก

“อา...”

ยกที่ห้า ผมปลดปล่อยในตัวเขาพร้อมแรงตอดหนึบ

พวกเราเหงื่อออกซึมแม้จะเปิดเครื่องปรับอากาศจนเย็นเฉียบ ตอนถอนกายออกมานายนอนทรุดอย่างสิ้นท่า ร่างกายที่มีไลน์กล้ามเนื้ออย่างคนชอบออกกำลังกายเป็นประจำหอบหายใจจนหน้าอกสะท้อนขึ้นลง ขาทั้งสองอ้ากว้างเผยให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน

ผมมองภาพนั้นด้วยสายตาพอใจ ก่อนจะดึงถุงยางโยนทิ้งกับอันที่ใช้แล้วซึ่งกองกระจายเต็มพื้น ช่วงนี้เกิดเรื่องชุลมุนจนไม่มีเวลาหาคู่นอนมาระบายอารมณ์ นายนับว่าเข้ามาในจังหวะที่ใช่พอดี

“ไหวมั้ย”

ผมก้มมองคนที่นอนหอบระรัว ใบหน้าเอนซบหลับตาพริ้มกับหมอนหนานุ่ม เห็นแล้วก็อดเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลละเอียดของนายไม่ได้ จนเห็นริ้วรอยของวัยตรงหางตาเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ น่าแปลก เพราะผมคิดว่ามันช่างเซ็กซี่บาดใจ จนเผลอก้มไปจูบเบาๆ

“อย่า...”

นายพลิกตัวนอนคว่ำพลางชักสีหน้าหงุดหงิด ดึงผ้าห่มคลุมตัวเองทั้งที่ตัวยังเลอะคราบคาว

“ผมจะพาไปทำความสะอาด”

“ไม่ต้อง”

นายตอบทั้งที่ไม่ลืมตา วันนี้เขาอ่อนล้าทั้งกายและใจ

“คุณมักอารมณ์เสียหลังมีเซ็กซ์รึไง” ผมหัวเราะเบาๆ ไม่ถือสากับท่าทางไร้เยื่อใย ยังไงซะนายก็คิดว่าผมเป็นแค่คนดวงซวยที่อยู่ตรงนั้นในตอนที่เขาต้องการใครสักคนพอดี และคนดวงซวยที่ว่าก็ดันตอบรับคำเชิญชวนของคนแก่อายุสี่สิบเอ็ด ซึ่งยังมักมากในกามและดูแลตัวเองซะปึ๋งปั๋ง

เสียก็แต่เขามักเป็นฝ่ายเสียบคนอื่น พอโดนจิ้มซะเอง ก็เลยนอนพังพาบปวดเอวแบบนี้

“ถ้าจะสูบบุหรี่ก็ไปข้างนอก”

ผมที่เพิ่งจุดบุหรี่ชะงักเมื่อนายปรือตามองอย่างไม่พอใจกับกลุ่มควันลอยอ้อยอิ่ง ก่อนจะเลิกคิ้ว แสร้งทำเป็นยื่นหน้าเข้าใกล้ แต่นายพลิกตัวหนีแล้วดึงผ้าห่มจนคลุมมิด แสดงท่าทีรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด

นี่มันได้แล้วทิ้งกันเห็นๆ

ผมยักไหล่ ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ต่อที่ระเบียง ด้วยวิวคอนโดชั้นยี่สิบทำให้กรุงเทพยามราตรีเป็นกับแกล้มชั้นเยี่ยม ผมพ่นควันออกมาจางๆ ก่อนจะครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อ

รสเซ็กซ์กับนาย แม้จัดจ้านแต่ไม่นับว่าติดใจ ผมไม่ใช่คนบ้าเซ็กซ์ คิดซะว่าเป็นแค่กิจกรรมระบายความใคร่ที่มีก็ดีไม่มีก็ได้ จึงไม่เคยใช้สิ่งนี้ในการตัดสินเหนือความรู้สึก

ถ้าอย่างนั้น...ผมกำลังรู้สึกดีๆ กับนายงั้นเหรอ

ผมไม่ค่อยแน่ใจตัวเอง แต่การที่ตกปากรับคำ ก็นับว่ามีใจไปแล้วกว่า 20% แล้วอีก 80% ล่ะ คืออะไร

คงจะเพราะ...ผมรู้จักเขาดีเกินไป

เรื่องของผมกับนายนั้นค่อนข้างซับซ้อน

ผมได้รับมอบหมายจากผู้มีพระคุณท่านหนึ่งในการสืบหาประวัติของนาย ทำให้รู้ว่านายนั้นเคยหลงรักเด็กผู้ชายคนหนึ่งถึงขนาดยอมจ่ายเงินซื้อตัว กักขังร่วมหนึ่งปีเต็ม ก่อนจะถูกเด็กคนนั้นดัดหลัง ใช้เซ็กซ์หลอกให้ตายใจคิดว่ารักตอบ คลายความระวังจนหนีออกไปได้พร้อมกับเอกสารทุจริตที่ทำให้ไม่กล้าเข้าไปตอแยด้วยกลัวว่าจะถูกฟ้องสองข้อหาติด หนึ่งคือการฉ้อโกงบริษัท สองคือการพรากผู้เยาว์

นั่นเป็นเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน และผมก็ได้พบกับเขาอีกครั้งหลังอีกฝ่ายตามมาตอแยเด็กคนเดิมที่บรรลุนิติภาวะแล้ว เด็กคนนั้นคือคนรักของบอส เจ้านายคนปัจจุบันของผม เจ้าของ ‘คิงส์คลับ’ ธุรกิจผิดกฎหมายที่ฉากหน้าเปิดผับธรรมดา แต่ฉากหลังเป็นคลับชั้นสูง มีกฎระเบียบที่เข้มงวด คัดกรองสมาชิกอย่างดี เปรียบเสมือนคาสิโนขนาดย่อมที่ให้บริการทั้งเซ็กซ์และยาเสพติด

คลับแห่งนี้วางลำดับชั้นอย่างชัดเจน

ผู้มีอำนาจสูงสุด คือบอส...หรือก็คือ ‘คิง’ เจ้านายของผม

ถัดมาคือ ‘ควีน’ หรือนิลกาฬ คนรักของบอสที่เพิ่งเข้ามาในคลับและได้รับการยอมรับจากทุกคนโดยไร้ข้อกังขา

รองลงมาคือ ‘เรือ’ มีทั้งหมดสองคน ซึ่งเป็นหุ้นส่วนของคลับ มีอำนาจตัดสินใจรองจากบอสและควีน

จากนั้นจึงเป็น ‘บิชอป’ อีกสองคน มีหน้าที่ในการติดต่อกึ่งเลขาของบอสและควีน คอยคัดกรองสมาชิกและดูแลทั้งคลับและผับ
และที่ขาดไม่ได้ คือ ‘อัศวิน’

ตำแหน่งนี้มีสองคนเช่นเดียวกัน คนหนึ่งคอยคุมประตูที่ชั้นหนึ่ง ตรวจบัตรลูกค้าและคอยเป็นฉากหน้าหากถูกตรวจค้น อีกคนดูแลชั้นสอง คอยห้ามปรามเวลาเกิดเรื่องวิวาทจนต้องใช้กำลัง

ผมคืออัศวินชั้นหนึ่ง

ส่วนพนักงานที่ไม่มีตำแหน่งรองรับ จะถูกเรียกว่า ‘เบี้ย’

ลำดับชั้นในคิงส์คลับอ้างอิงจากหมากรุก ทั้งหมดเป็นความคิดของบอส แม้จะฟังเหมือนเล่นสนุก ไม่น่าใช้งานได้จริง แต่หน้าที่ที่แบ่งแยกอย่างเอกเทศนั้นกลับเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้คิงส์คลับเป็นที่ยอมรับและมีชื่อเสียงในแวดวงผิดกฎหมาย

ฉะนั้นเมื่อ ‘นาย’ หมายใช้คลับเป็นทางเชื่อมหาควีนคนสำคัญ ผมซึ่งเป็นอัศวินชั้นหนึ่งจึงต้องขับไล่อย่างสุภาพ ก่อนจะได้รับคำสั่งให้จับตัวเขา เพราะนายพัวพันเกี่ยวกับเหตุวิกฤตอย่างหนึ่งของคลับที่เล่นเอาทั้งคิงและควีนแทบแย่

และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ผมตกล่องปล้องชิ้นกับนาย เขาอกหักดังเปาะ พ่ายแพ้แก่ควีนอย่างสิ้นท่า แถมยังถูกปฏิเสธรัก ไร้เยื่อใยโดยสิ้นเชิง ตามประวัติที่ผมเคยสืบมาก่อน นายเป็นคนมั่นใจในตัวเอง เย่อหยิ่ง และชอบคิดว่าเหนือกว่าคนอื่นๆ แต่นายที่ผมเห็นในวันนี้ เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการคนปลอบโยนผ่านสัมพันธ์ทางกาย ไม่มีอะไรสักอย่างนอกจากตัวและหัวใจที่ยับเยิน

แล้วผมที่รู้จักเขา เห็นเขามาตั้งแต่ต้น แถมยังเข้าใจความรู้สึกเขาเป็นอย่างดี จะปฏิเสธคำเชิญชวนนั้นได้ยังไง

นายต้องการความสัมพันธ์เพียงข้ามคืน ขอให้ผ่านคืนนี้ไปได้โดยไม่โดดเดี่ยว จากคนที่ล่วงรู้อดีตซึ่งเก็บซ่อน จากคนที่สามารถเผยความอ่อนแอให้เห็นโดยไม่อาย แค่นั้นก็เพียงพอสำหรับเขา

แต่ตัวผมนั้น...

“นี่”

ผมหันไปมองด้านหลัง พบว่าคนที่ควรจะนอนปวดเอวกำลังยืนกุมสะโพกทำหน้าหงุดหงิดอยู่ข้างประตูกระจกที่เปิดออกรับลมหนาวตอนกลางคืน

“เรียกชื่อผมสิ”

“...เอก”

ผมยกยิ้มตามคำเรียกนั้น รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก

“จะสูบบุหรี่อีกนานแค่ไหน ฉันจะนอนแล้ว”

“ก็นอนสิครับคุณ หรืออยากให้ผมไปร้องเพลงกล่อม” ผมพูดพลางพ่นควันบุหรี่ด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อน

“ฉันชวนนายมานอนด้วย”

“ผมก็ ‘นอน’ กับคุณไปแล้ว”

นายมองผมอย่างขุ่นเคือง

“อย่าต่อปากกับฉันไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกก็รู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”

ผมหัวเราะร่วน ก่อนจะดับบุหรี่อย่างว่าง่าย

“ปีนี้ผมอายุยี่สิบแปด ไม่เด็กสักเท่าไหร่”

“ฉันสี่สิบเอ็ด”

“ผมรู้...” ผมพึมพำ พอคิดว่าห่างกันถึงสิบสามปีก็รู้สึกแปลกๆ แต่เพราะเขาหมั่นดูแลรูปร่างหน้าตา ถึงหลงคิดว่าพวกเราไม่ได้ห่างกันมาก “และผมรู้...ว่าคุณตามผมไป ‘นอน’ ด้วยความหมายไหน แต่ไม่เข้าใจ กับแค่พูดคำว่า ‘ฉันนอนไม่หลับหากไม่มีคนอยู่ข้างๆ’ มันยากนักเหรอครับนาย”

ชื่อของเขาคือนราธิป แปลว่าเป็นใหญ่ในหมู่คน

ฉะนั้นเขาจึงมีชื่อเล่นว่านาย มาจากคำว่าเจ้านาย

แต่เวลาที่ผมเรียกคำนั้น กลับตีความหมายในฐานะของการเรียกขานคนธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้มีสิทธิ์หรืออำนาจเหนือกว่าใคร

เพราะผมคือเอกภพ

ในเมื่อผมคือที่หนึ่ง ต่อให้ใหญ่มาจากไหนเขาก็เป็นได้แค่ที่สอง

ไม่ว่ายังไง ‘เอก’ ก็เหนือกว่า ‘นาย’

นั่นคือคำตอบที่ถูกต้องที่สุด



-----

พี่เอกของบ่าววววววววววว ฮิบฮิ้ววว

สำหรับท่านที่หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้ พี่เอกเป็นตัวละครในเรื่อง King’s Club (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47157.msg3078865#msg3078865) ซึ่งเป็นเรื่องราวของคู่หลักนิลกาฬที่ถูกอ้างถึง และคิงซึ่งเป็นเจ้าของคลับที่ถูกเรียกว่าบอสในเรื่องค่ะ ตัวละครจะเยอะหน่อยเพราะพี่เอกทำงานในคลับเลยจะมีพวกเรือพวกอัศวินและบิชอปคนอื่นเข้ามาแจมด้วย ถ้าจำตัวละครได้แล้วก็อ่านฉลุยค่ะ ไม่จำเป็นต้องอ่านเรื่องก่อนก็ได้

ส่วนท่านนักอ่านที่ตามมาจากน้องนิล ยินดีต้อนรับสู่เอกแลนด์ค่ะ ฮิ้วววววว เป็นอันเข้าใจว่าทำไมเรื่องหลักพี่เอกบทน้อยกว่าคนอื่น แทบไม่มีตอนเสริม เพราะเรานั้นรักมั่นในพี่เอก ก็เลยเปิดเรื่องแยกออกมาค่ะ ทำความเข้าใจกันก่อนว่าเรื่องนี้พี่เอกนำ ฉะนั้นจะไม่ตลกเฮฮาแบบน้องนิลสุดสตรองของเรา (ไม่หื่นเท่าด้วย 555) แต่จะออกแนวอินดี้คูลๆ แบบเอกสไตล์ คงคอนเซ็ปไม่ดราม่าเช่นเดิม เปิดใจให้นายด้วยนะคะ <3

เพจนักเขียนที่เขี่ยป้ายคิงไปข้างๆ แล้วปักธงพี่เอกอย่างเหนียวแน่น (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: saltcaramel ที่ 10-03-2016 19:52:15

เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 10-03-2016 19:53:27

 :mc4: เย้ๆ พี่เอกมาแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูพาล ที่ 10-03-2016 19:56:34

เจิม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-03-2016 19:56:41

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 10-03-2016 19:59:43

พี่เอกของบ่าวววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-03-2016 20:00:56

แกรรรร พี่เอกอ่ะ พี่เอกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mizuamechang ที่ 10-03-2016 20:02:51

โอ้ยยย มาแล้วววว ชูป้ายเอกนายค่ะ -///- :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 10-03-2016 20:06:40

พี่เอกกกกกกกกก สะมีย์ของน้องงงงงงงง :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 10-03-2016 20:09:34

มาเรื่องนี้อยู่ทีมนายค่ะ แอร๊ยยยยย อยากให้นายยั่วให้พี่เอกคลั่งจังเลยยยย  :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-03-2016 20:16:48

ปรบมือค่ะ.  :katai2-1:. พี่เอกมาเหนือ
เคะแก่กว่าดูน่าถนอมดีนะแต่ว่านายก็ช่างเป็นไม้แก่ดัดยากจริงๆ
ปากแข็งแล้วใจแข็งรึเปล่าเอ่ย
แล้วนายจะเข้าคุกไหมคะ หรือว่าเราตกข่าวเรื่องคดีฟ้องร้องไป

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 10-03-2016 20:22:35

นายดูเอาแต่ใจนิดๆนะ...แต่เคมีเข้ากันอะกะเมะขี้แกล้งนิดๆแบบเอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 10-03-2016 20:42:32

 :mc4: :mc4: :mc4: พี่เอกมาแล้วววววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 10-03-2016 20:58:58

ฮิ้วววววววว ว ว ว ว ว พี่เอกขาจัดนายเบาๆ 5 ยกเอ๊งงงงง ไม่มีก็ไม่หวั่นแต่ถ้ามีก็สู้ไม่ถอย  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 10-03-2016 21:00:57

ขอกรี๊ดดังๆเหอะ "พี่เอกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!

แบบว่าชอบพี่เอกมากมาย  อยากได้ผู้ชายแบบนี้  โอ้ยยยยยยฟินที่จะได้อ่านพี่เอก :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 10-03-2016 21:01:29

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตามค่าาา  :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 10-03-2016 21:04:12

โอ้โหๆ พี่เอก คุณพี่มาวินมากกกกก
คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียว เอกเหนือนาย
โอ๊ยยยตายฟาดเรียบ~~

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 10-03-2016 21:21:22

กรี๊ดดังๆให้พี่เอกกับนายยยย อร้ายยยยยยยยยยยยยยย จะเฝ้าตามไม่ให้ห่างเลย  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 10-03-2016 21:22:38

เคะแก่นั้นแซ่บ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 10-03-2016 21:57:10

พี่เอกคนเท่ห์ของน้องงงง อยู่ๆ ก็อยากแก่ขึ้นมาเลย 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 10-03-2016 22:04:09

เห็นชื่อเรื่องแล้วถึงกับกรี๊ดดดดด รอดูความแซ่บของคู่นี้อยู่นะ    :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 10-03-2016 22:12:00

จึ่กจึ่กจึ่ก ปักเอาไว้ คู่นี้แซบพอๆกับคิงควีนเลยยย  :haun4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 10-03-2016 22:26:28

กรี๊ดดดดดดดด เรื่องของเอกกับนายมาแล้นส์~
แค่ยกแรกก็แซ่บแล้วอะ ตื่นเต้นสุด!
ชอบอะ คู่นี้เค้าตามกันทัน
(แอบอยากเห็นความแซ่บของนายชัดๆ บทต่อไปน่าจะมีหละ เนอะๆๆๆ ^^)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-03-2016 22:37:58

เอกนาย
 :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 10-03-2016 22:40:22

 :impress3: ขอเข้าสู่เอกแลนด์น่ะจ้ะ  :mew1: พอมาอ่านเรื่องของนายแล้ว ชอบขึ้นเป็นกองเลยน่ะ ดูอุเคะจริง ๆ  :o8: นายน่ารักกว่าที่คิดน่ะ ส่วนพี่เอกก้อดูซึน ๆ ดีแถมยังดูหลงตัวเองอีกต่างหาก ไม่คิดว่าจะหลงตัวเองขนาดนี้ตอนอ่านเรื่องที่แล้วน่ะ 555  :hao3: ติดตามต่อจ้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 10-03-2016 22:45:44

เพิ่งเข้าไปอ่านพี่คิงน้องนิลรอบสองเมื่อกี้  ออกมาก็มาเจอกับพี่เอก เป็นอะไรที่ปลื้มปิติยินดียิ่งนัก

#ทีมปักธงรอ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: meeoldly ที่ 10-03-2016 22:50:46

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: l3loodl2o5e ที่ 10-03-2016 22:51:33

หึๆ เปิดตัวได้สมศักดิ์ศรี ที่สุดของที่สุดเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 10-03-2016 22:54:48

อกจะแตก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PingPong_Hunlay ที่ 10-03-2016 22:55:44

 :m25: :m25: พี่เอกติดใจสินะ หึหึ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 10-03-2016 23:11:29

กรี๊ดสิคะงานนี้!!! จะรออะไร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 10-03-2016 23:53:58

อะไรคือการเขี่ยป้ายคิงไว้ข้างๆคะ ฮ่าาา
พี่เอกมาแล้ว จุกพลุฉลอง  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 11-03-2016 00:43:11

พี่เอกกกกกกกกก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BBG ที่ 11-03-2016 01:00:46

 :hao6:ตามมาติดๆ เลย  ยิ่งอ่านยิ่งชอบกับความsmเล็กๆของพี่เอก...มาให้อัศวินปราบซะดีดี... :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 11-03-2016 01:01:39

โอ้ยยยยตายยย
5 ยก นายยจะตายคาอกพี่เอกไม๊เนี่ย
55555
ในคลับที่แซ่บทุกคนไม๊เนี่ยยยยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-03-2016 01:02:50

พี่เอกมาแล้วววว เริ่มต้นมาก็นัวกันเลยนะ :-[ พี่เอกไม่หื่นมากแต่แซ่บ :hao7:

รอตอนหน้านะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kimdodo ที่ 11-03-2016 03:41:07

พี่เอกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 11-03-2016 09:10:06

เจิมค่ะ เห็นชื่อนักเขียนก็กดเข้ามาเลย
ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบนายก็เถอะ.....

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-03-2016 09:37:40

ฮิ้วววววววว  รอยย่นหางตาและความซึนคือนิพพานค่ะ

เอกชอบเหมือนเราเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bonusbobobo ที่ 11-03-2016 09:41:07

พี่เอกของน้องงงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 11-03-2016 10:04:17

มาเจิมมม กรี๊ดดด เรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 11-03-2016 10:39:48

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่เอกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 11-03-2016 11:58:24

โอ้ยยยย แซ่บ อยากอ่านต่อเลยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HunterKill ที่ 11-03-2016 12:45:55

 :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Moota ที่ 11-03-2016 18:34:15

 :pighaun: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 11-03-2016 18:37:56

ชอบคู่คนมีอายุ  :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lazyishappy ที่ 12-03-2016 00:14:54

ไม่ดราม่าแน่นะคะ แอบหวั่นใจ ยังไงพระเอกก็ช่วยปราบคุณนายให้อยู่หมัดเลยนะคะ เอาแบบหยุดซ่าแล้วหงอๆไปเลย ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 12-03-2016 00:30:17

เห็นเงียบๆแต่พี่เอกแกดื้อเงียบนะคะ นายไม่น่าเลย ถูกเบนสทยอย่างรวดเร็ว   :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 12-03-2016 03:10:06

มาปักหลักที่เอกแลนด์ค่ะ
แกรนด์โอเพ่นนิ่งมากค่ะ  :m25:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 12-03-2016 04:20:49

เอกมาแว้ววววว~~~ ...ดีใจอ่ะ
หึหึ อยากเห็นคนแก่งอน ทำไงดีหว่า???
ก่อนจะงอนกันก็ต้องรักกันอ่ะเนอะ ฮี่ๆๆ

รอ ร๊อ รออ

 :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-03-2016 04:38:07

พี่เอกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Air_Yaoi ที่ 12-03-2016 12:46:16

มารอค๊าาาา  :hao6:
ปล. รู้สึกหมั่นไส้ลิ้งค์เพจมากกกก ตั้งแต่เรื่องน้องนิลละ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 12-03-2016 15:13:09

ฮิ้วววววววว  เชียร์เอกเต็มที่ค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: giri ที่ 12-03-2016 15:33:33

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ให้พี่เอก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-03-2016 21:55:29

 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-03-2016 10:05:47

เข้ามาติดตามพี่เอกค่าา :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 13-03-2016 13:41:59

มารอค่ะ แซ่บเวอร์ อิอิเราอยู่ทีมเอกน้าาา จัดเต็มเลยค่าอัศวิน  o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 13-03-2016 18:10:10

ชื่อเรื่องโคดแสลงใจ T_T

เห็นแล้วนึกถึงอีกเรื่อง ที่กำลังมีปัญหาเรื่องโกง

เห็นชื่อคล้ายกัน แอบปวดใจ 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 13-03-2016 21:01:15

กรี๊ดดดด

พี่เอกกะนายยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Up! บทแรก - [ 10/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 14-03-2016 23:55:27

ป้ายคิงยังปักกลางใจ แต่เพิ่มเติมคือเอกแลนด์คร่าาาาา กรี๊ดดดดดดดดดด  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1:เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 19-03-2016 18:11:04

ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด

“พี่เอก”

ผมที่กำลังตรวจงานก่อนบอสจะมาถึงเงยหน้ามองอัศวินอีกคนหนึ่งซึ่งอายุน้อยกว่ามาก ‘เก่ง’ ใกล้จะยี่สิบแล้ว แต่เจ้าตัวไม่เคยโดนสงสัยหรอกว่าอายุถึงหรือเปล่า เพราะหน้าตาเลยวัยไปมากโข แถมยังตัวสูงกล้ามบึก ที่พอจะเข้าเค้าอยู่บ้างก็คงเป็นผมทรงเกรียนๆ ของเด็กยังเพิ่งเข้ามหาลัย

สาเหตุที่พวกเราอายุต่างกันมากทั้งที่อยู่ในตำแหน่งเดียวกัน เป็นเพราะบอสดูคนที่ความสามารถ เก่งนั้นมีฝีมือสมชื่อ เหมาะกับตำแหน่งอัศวินมากที่สุด แม้ว่าจะใจร้อน ถนัดต่อยตีจนบางครั้งออกจะเกินเลยไปบ้างก็ตาม

“หมู่นี่พี่ดูเหม่อๆ นะ”

ผมสนิทกับเก่งที่สุดในคลับ คงเพราะรู้ความลับเรื่องเจ้าตัวแอบชอบบิชอป ‘แว่น’ ตอนเก่งเพิ่งเข้ามาสมัครใหม่ๆ เวลามีอะไรเจ้าเด็กคนนี้ก็ชอบมาปรึกษาไม่ก็ระบายเรื่องความเย็นชาของอีกฝ่ายอยู่เรื่อย ไปๆ มาๆ ก็เลยนั่งก๊งเหล้าด้วยกันบ่อยๆ

“บรรยากาศคลับเป็นแบบนี้ ก็ช่วยไม่ได้นี่นา”

ผมเสยผมที่ปรกลงมา เผยให้เห็นรอยไถข้างศีรษะเป็นรูปมงกุฎราชา สัญลักษณ์ของคิงส์คลับ ผมน่ะเป็นอัศวินคุมชั้นหนึ่ง มีตำแหน่งประจำตรงหน้าประตู นับว่าเป็นคนคัดกรองและเป็นหน้าเป็นตาที่จะสร้างความประทับใจแรกพบให้กับลูกค้า ฉะนั้นก็เลยต้องสร้างภาพลักษณ์ให้น่าจดจำสักหน่อย เพราะด้วยหน้าตาเพียวๆ แล้วผมไม่ได้หล่ออะไรมาก ออกจะจืดๆ ซะด้วยซ้ำ แม้จะมีหลายคนบอกว่าการที่ผมเป็นผมแบบนี้จะดูเท่แบบเรียบเรื่อยดีก็เถอะ

“ควีนออกจากโรงพยาบาลแล้วไม่ใช่เหรอพี่” เก่งกระซิบถาม เรื่องที่ควีนถูกแทงเข้าโรงพยาบาลนั้นทำเอาระดับสูงในคลับโดนบอสลงโทษจนแก้มบวม โดยเฉพาะอัศวินสองคนที่มีหน้าที่ปกป้องควีน แม้จะผ่านมาสามวันแล้วแต่หน้าผมยังมีรอยช้ำสีม่วงคล้ำจางๆ ประทับอยู่เลย ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเรื่องทุกอย่างไม่เป็นไปด้วยดี บอสจะลงโทษพวกเราหนักขนาดไหน

ต้องขอบคุณควีน

เมื่อก่อนคิงส์คลับนั้นถูกปกครองอย่างเข้มงวดด้วยกฎของราชาที่ไร้ช่องโหว่ เพราะบอสของพวกเรานั้นได้ชื่อว่าราชาไร้พ่าย ไม่ใช่ว่าเก่งกาจเหนือคน แต่เพราะมีใจที่แข็งยิ่งกว่าเพชร ไม่เคยผ่อนปรนให้ใคร ไม่เคยมีความลังเล ตัวตนของบอสนั้นมั่นคงปักหลักจนทำให้พวกเราเชื่อฟังและสร้างความเชื่อถือกับลูกค้าในคลับที่ผิดกฎหมายนี้ให้โดดเด่นเหนือคลับอื่นๆ

แต่เมื่อมีควีนเข้ามา บรรยากาศตึงเครียดของคลับก็เริ่มผ่อนคลาย บอสไม่ได้ยอมอ่อน แต่ด้วยหน้าที่ของควีนที่ช่วยเข้ามาจัดการปัญหาเฉพาะหน้าต่างๆ ภายในคลับแทนบอส ทำให้พวกเรากล้าที่จะเข้าหาจนสนิทสนมกลมเกลียวกว่าเดิม

อะไรหลายๆ อย่างที่ขึงจนตึง ก็เริ่มจะผ่อนลงมาเป็นความพอดี

เรื่องที่ควีนได้รับบาดเจ็บเลยเป็นเรื่องที่อ่อนไหว

เหล่าเบี้ยไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล จึงได้แต่สอบถามจากระดับสูงในคลับ แต่ด้วยคำตอบปากเปล่าคงไม่ช่วยคลายความกังวล ตราบใดที่บอสยังมาทำงานด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมรังสีอำมหิตชวนให้หลายคนไม่กล้าขยับตัว

“เพราะแว่นรู้งาน แผลของควีนเลยไม่หนักหนา แต่ถึงจะออกจากโรงพยาบาลบอสก็คงไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนหรอก นายก็รู้ว่าควีนเป็นคนยังไง ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมา...”

“คงไม่อยู่เฉยๆ ล่ะสินะ” เก่งพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ สมเป็นคู่กัดของควีน

“อย่างน้อยในอาทิตย์นี้ก็คงไม่เจอควีนล่ะนะ” ผมสรุป ส่วนเก่งทำหน้าสลด เพราะพอควีนออกจากโรงพยาบาล พวกผมก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเยี่ยมที่คอนโดส่วนตัวของบอส ที่นั่นน่ะมีแค่ระดับเรือเท่านั้นที่เข้าไปหาได้

“แว่นสนิทกับควีนนี่ ถ้าเป็นห่วงก็ถามแว่นสิ ถ้าเป็นเรื่องนี้แว่นคงตอบอยู่แล้ว”

ก่อนอื่นต้องอธิบายว่าเก่งนั้นมาสมัครเป็นอัศวินก็เพราะตกหลุมรักบิชอปรุ่นบุกเบิกอย่าง ‘แว่น’ เข้าอย่างจัง เสียก็แต่บิชอปที่อายุมากกว่าผมสองปี สวมแว่น แต่งกายสุภาพสะอาดสะอ้านเหมือนพนักงานบริษัทมากกว่าการทำงานในคลับนั้น...เป็นพวกติดไอแพดอย่างรุนแรง ถ้าไม่ใช่ควีนหรือบอสแล้วล่ะก็จะใช้การพิมพ์ตัวอักษรแทนการพูดคุย ชวนให้คู่สนทนาหดหู่หัวใจ

“ชวนคุยเรื่องคนอื่นมันยังไงๆ อยู่นะพี่”

“ถ้าไม่คุยเรื่องนี้แว่นก็ไม่ตอบหรอก” ผมตบบ่ารุ่นน้องที่ได้แต่เฝ้ามองแว่นห่างๆ เหมือนหมาเฝ้าเครื่องบิน “ไปประจำที่เถอะ ใกล้เวลาบอสเข้างานแล้ว”

อย่างที่บอกไป ผมเป็นอัศวินประจำชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นชั้นของการพนัน มีตั้งแต่โต๊ะเล่นไพ่ โต๊ะสนุกเกอร์ รูเล็ต ขณะที่เก่งนั้นเป็นอัศวินประจำชั้นสอง อันเป็นชั้นของความบันเทิงและเมามาย เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ยาเสพติด หรือกระทั่งถุงยางจะมีจำหน่ายบนนั้น สามารถทำกิจกรรมอะไรก็ตามที่เห็นสมควรได้อย่างอิสระ

คลับแห่งนี้เปิดทางด้านหลังของผับซึ่งมีไว้เพื่อบังหน้า เรือคนหนึ่งจะคอยดูแลที่ฝั่งผับเพราะเป็นหุ้นส่วน ขณะที่บอสจะดูแลทั้งสองฝั่งโดยเน้นที่คลับเป็นพิเศษ ตรงชั้นสองนั้นจะมีออฟฟิศของบอสซึ่งมีประตูเชื่อมไปยังทั้งคลับและผับ โต๊ะทำงานของทั้งบอสและควีนก็ประจำอยู่ที่นั่น

ในฐานะของอัศวิน ผมแทบไม่ไปทางฝั่งผับ เพราะคลับปิดตอนตีสาม ขณะที่ผับนั้นปิดไปตั้งแต่เที่ยงคืน ปกติแล้วหลังเลิกงานจะถ้ามีคนชวนไปเที่ยงต่อก็ไม่อิดออด แต่ถ้าเหนื่อยก็จะปฏิเสธง่ายๆ แล้วกลับไปนอนพักในห้องเช่าส่วนตัวที่อยู่ไกลจากที่นี่สักหน่อยเพราะราคาถูก แม้ว่าเงินเดือนในคลับจะสูง แต่ผมมักเอาไปตกแต่งและซ่อมบำรุงรถบิ๊กไบค์คันโปรดมากกว่าดูแลตัวเอง

จะว่าไป...นี่ก็สามวันแล้ว

สามวันนับจากเกิดเรื่องกับควีน และสามวันนับจากเรื่องใน ‘คืนนั้น’

นึกแล้วก็ขำ หลังจากผมนอนนิ่งให้นายนอนกอดเป็นหมอนข้าง ตื่นเช้ามาอีกครั้งเจ้าตัวก็หายไปแล้ว คาดว่าคงจะไปทำงานตามปกติ เพราะนายทำงานเป็นเวลา ขณะที่ผมน่ะทำงานกลางคืน เลยมักตื่นซะสายโด่ง

นายไม่ได้ทิ้งกุญแจไว้ให้ซะด้วย สื่อว่าถ้าก้าวเท้าออกไปแล้ว ก็อย่าหวังจะกลับเข้ามาอีก

ในใจผมค่อนข้างเสียดาย เพราะคิดอยากลองเอาจริงกับเขาอยู่เหมือนกัน แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าจะสานต่อ ผมก็ไม่ใช่พวกตามตื๊อไร้สาระ ถึงจะแอบคิดถึงอยู่บ้าง แต่ในเมื่อเพิ่งจะเริ่มต้นสานสัมพันธ์ก็พอจะถอนตัวทัน

พลันประตูคลับเปิดออก ตอนแรกผมคิดว่าเป็นบอส จึงรีบเตรียมโค้งตัวต้อนรับ แต่คนที่เดินเข้ามากลับเป็นนายในชุดสูทสุภาพที่มักสวมใส่พร้อมพรมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ อย่างมีรสนิยม

ผมมองคนที่ไม่ได้เจอกันสามวันพร้อมแย้มยิ้มจางตรงมุมปาก

...ทั้งที่ให้โอกาสถอยแล้วเชียว

“กรุณาออกไปด้วยครับคุณ”

ผมเก็บสีหน้าขณะดันอกนายไม่ให้เข้ามาในเขตของคลับ เพราะประตูทางเข้านั้นจะมีม่านสีแดงขวางกั้นไม่ให้ผู้เข้ามามองเห็นการพนันด้านในได้ ตราบใดที่ยังไม่ผ่านอัศวินอย่างผม

“อะ...อะไรเล่า”

นายตกใจที่ถูกผมไล่ เงยหน้ามองอย่างเสียความมั่นใจนิดหน่อย

“ฉันมาหานิลกาฬ ไม่ได้มาหาแกสักหน่อย”

“วันนี้ควีนไม่เข้า”

“แต่ฉันไปที่โรงพยาบาลเห็นบอกว่าออกมาแล้วนี่” นายขมวดคิ้ว “แกคงไม่โกหกฉันหรอกนะ”

“ผมจะโกหกไปทำไม เพราะต่อให้ควีนอยู่ที่ออฟฟิศ คุณก็เข้ามาในคลับไม่ได้”

“ทำไม”

“คงยังไม่ลืมว่าคุณถูกแบล็คลิสต์อยู่หรอกนะ” ผมมองนายอย่างประหลาดใจที่เจ้าตัวลืมเหตุการณ์ฉุดกระชากเมื่อครั้งแรกพบของเราไม่ได้ ตอนนั้นเจ้าตัวเล่นโผล่มาก่อเรื่องวุ่นๆ ก็เลยโดนควีนบังคับให้แว่นซึ่งมีหน้าที่คัดกรองลูกค้าในคลับขึ้นแบล็คลิสต์ไว้

“นิลกาฬกับฉันไม่มีเรื่องติดใจกันแล้ว”

“เหรอครับ” ผมพยักหน้ารับแบบขอไปที “แต่คลับนี้เป็นของบอส”

พูดจบก็ยิ้มสำทับไปนิดหน่อย

“คำสั่งบอสเป็นสิทธิ์ขาด ต่อให้ควีนไม่เอาความ แต่คุณก็ยังติดแบล็คลิสต์สำหรับ ‘คิงส์คลับ’ อยู่ดี”

ผมมองนายอย่างเห็นใจกึ่งขบขัน ท่าทางไปไม่เป็นของนายเพราะเกรงกลัวบอสนั้นออกจะน่าเอ็นดูไม่เลว เขาน่ะเป็นนักธุรกิจที่...เอ่อ...ขี้โกงและทุจริตก็จริง แต่การมาเจอนักเลงตัวเป็นๆ แถมคนคนนั้นยังเป็นราชาไร้พ่าย ก็เหมือนหนูตัวอวบสวมขนเฟอร์ติดสบายกับราชสีห์ที่มีมงกุฎบนศีรษะแต่ฝนเล็บเตรียมพร้อมนั่นแหละ

“ฉันส่งไลน์ไป...แต่นิลกาฬไม่ตอบข้อความ”

หน้าตาผมเหมือนคนเหมาะเป็นที่ปรึกษารึไงนะ ตั้งแต่คราวของเก่งแล้ว มีอะไรก็มาเล่าให้ผมฟังหมด

หรือเพราะดูเป็นคนเก็บความลับอยู่กันแน่

...เอาเถอะ อย่างน้อยการที่เป็น ‘คนคนเดียว’ ที่นายพูดเรื่องนี้ได้ ก็นับเป็นเกียรติของอัศวินคนนี้

“บอสคงจะเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ให้ควีนล่ะมั้งครับ” ผมสันนิษฐาน บอสทำอะไรมักทุ่มสุดตัว ทั้งเรื่องคลับและเรื่องของควีน คงไม่ปล่อยให้คนรักคุยกับชายอื่นลับหลังได้หรอก ต่อหน้าต่อตาก็ไม่เว้น “คุณก็เลิกมาหาควีนเถอะ ไม่มีคนในคลับคนไหนยินดีกับการที่คุณเดินเตร็ดเตร่แถวนี้หรอก แม้จะแค่รออยู่ข้างหน้าก็ตาม”

“แกก็ด้วยเหรอ”

การเรียกคนอื่นแบบดูถูกนิดๆ คงเป็นเอกลักษณ์ของเขาที่คนฟังชักจะชิน

“ถ้าคุณมาหาควีน ผมไม่ชอบใจ” พูดจบผมก็ยกยิ้มนิดๆ ขณะก้มกระซิบ “แต่ถ้าคุณมาหาผม...ก็อีกเรื่องนะครับนาย”

“เลิกกี่โมง”

“ครับ?”

ตอนแรกตั้งใจจะหยอกแท้ๆ แต่พอเจอนายถามอย่างเอาจริงก็ทำผมแอบเหวอไปเหมือนกัน

“ฉันถามว่าเลิกกี่โมง”

“ตีสาม” ผมตอบพลางมองนาฬิกาที่เพิ่งทุ่มนึงเท่านั้น “คุณจะรอเหรอ แถวนี้ไม่มีร้านเปิดดึกขนาดนั้นหรอกนะ”

ความจริงเคยมี แต่โดนบอสถล่มไปแล้ว

“แกเป็นใคร ทำไมฉันต้องรอถึงเจ็ดชั่วโมง”

ผมเลิกคิ้วกับท่าทางดุดันของนาย

“หมอนข้างคืนเดียวละมั้งครับ” ผมไม่ใช่คนกวนประสาท น้ำเสียงที่ตอบไปเลยค่อนข้างเอื่อยเฉื่อยไม่จริงจังนัก

“ยังจำคอนโดนฉันได้มั้ย”

“ก็พอได้”

“ฉันจะรอถึงตีสามสี่สิบ ถ้าแกไม่มา ก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นอีก”

ผมเลิกคิ้วสูงขึ้นกว่าเดิม ไม่รู้จะขำกับประโยคไหนก่อนดี

“คุณเป็นคนมาหาผมเองนะ”

“ฉันมาหานิลกาฬ”

“แล้วที่บอกจะไม่รอล่ะ สุดท้ายคุณก็รอผม...ถึงเจ็ดชั่วโมงสี่สิบนาทีนี่”

“ฉันไม่ได้รอ” นายตวัดตามองอย่างขุ่นเคือง เขาเป็นคนดูแลร่างกายตัวเอง แต่กลับสูงถึงแค่ปลายหูของผมเท่านั้น

“คุณบอกว่าจะรอ”

“ฉันจะทำอย่างอื่น ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารอแกอย่างเดียว”

“อ่อ...” ผมขานรับเสียงเนือยอย่างพอเข้าใจ แต่ท่าทางนั้นคงไปกระตุ้นต่อมขี้หงุดหงิดของนายเข้าละมั้ง

“ไม่มาก็ไม่ต้องมา!”

ผมคว้าแขนนายก่อนที่คนท่ามากจะเดินหนีไปซะก่อน

“คีย์การ์ดล่ะ”

“ฉันไม่เคยให้การ์ดกับใคร” นายสะบัดมือหนี “ฉันจะบอกพนักงานข้างล่างเอาไว้ แจ้งชื่อแล้วเดินขึ้นมาได้เลย”

ผมพยักหน้ารับ สมเป็นนายผู้ขาดคู่นอนไม่ได้ ถ้าต้องแจกการ์ดให้ทุกคนซื้อมาร้อยอันก็คงไม่พอ

“คุณกำลังเชิญชวนผมนะ”

“ฉันบอกแล้วว่าถ้าไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา”

“ผมไม่ได้บอกสักคำว่าจะไม่ไป” ผมยกยิ้มนิดๆ หรี่ตามองนายที่ยังฟึดฟัดไม่หาย อายุก็มากแล้วขี้โมโหขนาดนี้ความดันไม่ขึ้นแย่เหรอเนี่ย “แต่...คุณเป็นชักชวนผมก่อน...ครั้งที่สองแล้วนะ”

“แล้วยังไง”

ผมไม่ตอบ เพียงผายมือให้นายรีบออกจากคลับก่อนที่บอสจะเข้ามาซะก่อน

ในใจคิดเงียบๆ อย่างนึกคาดโทษอีกฝ่ายเล็กๆ

...ให้โอกาสถอยไปแล้ว แต่ในเมื่อเป็นฝ่ายก้าวเข้ามาเองในครั้งที่สอง

...ก็อย่าหาว่าไม่เตือนแล้วกัน





คืนนั้นผมไปสายนิดหน่อย

เป็นเพราะบอสเรียกประชุมกะทันหันหลังเลิกงาน ในฐานะอัศวินจึงไม่อาจปลีกตัวได้

กว่าจะขึ้นมาที่ห้องของนาย ก็เป็นเวลาเกือบตีห้า

จะยังรออยู่มั้ยเนี่ย

ผมลังเลนิดหน่อย ก่อนจะเคาะประตูห้องของนาย รออยู่พักใหญ่ไม่ยักมีคนมาเปิด เลยตัดสินใจหันหลังกลับ

“รอแค่นี้ก็ทำไม่ได้รึไง”

แต่กลับมีเสียงรั้งไว้ซะก่อน

ผมค่อนข้างประหลาดใจเมื่อพบกับนายในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว ปลายผมชื้นอยู่หน่อยๆ แสดงว่าคงสระผมแล้วไม่ได้เป่าให้แห้ง เมื่อเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ให้ความรู้สึกสดชื่นหลังต้องผ่านความโสมมของคลับที่มีทั้งเรื่องคาวโลกีย์และของมึนเมา

“ทำไมยังไม่นอน” ผมถาม แต่เดินเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ เพราะนายเปิดประตูค้างเอาไว้แล้วหันหลังกลับด้วยท่าทางฉุนเฉียว จนผมต้องเป็นคนปิดประตูและกดล็อกราวกับเป็นเจ้าของห้องซะเอง

“เพราะใครกันล่ะ”

“อ้อ...นอนไม่หลับ” ผมครางในลำคอ “ผมนึกว่าคุณจะเรียกคู่นอนคนอื่นซะอีก”

“ฉันไม่ชอบนัดซ้อน และใครจะตื่นมารับโทรศัพท์ตอนตีสี่” นายเอ่ยอย่างหงุดหงิดขณะทิ้งตัวนั่งบนขอบเตียง “แต่จะจำเอาไว้ว่าอัศวินแห่งคิงส์คลับไม่รักษาคำพูด”

“บอสนัดประชุมกะทันหัน” ผมก้มลงไปใกล้ๆ เขา แต่พอนายนิ่วหน้าเพราะกลิ่นเหม็นที่ติดจากคลับ เลยถอยผละออกมาแล้วถอดเสื้อ “ผมจะอาบน้ำ คุณรอไหวมั้ย”

“ถามใหม่สิ” นายกอดอก เป็นอันรู้กันว่าเขารอมานานแค่ไหน

“ไม่นานหรอก”

“อาบให้สะอาดก็พอ”

ผมส่ายหัวกับท่าทางบึ้งตึงของนายที่ไม่เคยจะยิ้มดีๆ สักครั้ง ก่อนจะถือเสื้อไปพาดไว้กับราวในห้องน้ำแล้วก้มถอดกางเกง น่าแปลกที่นายเดินตามเข้ามาด้วย

“เรื่องที่ประชุมเกี่ยวกับนิลกาฬรึเปล่า”

ผมเปิดน้ำฝักบัวพลางหันมามองนาย เจ้าตัวเองก็มองผมอย่างคาดเค้น ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าเสียมารยาทแค่ไหนกับการยืนดูคนแก้ผ้าอาบน้ำผ่านตู้กระจก

เอาแต่ใจจริงๆ

“จะว่าเกี่ยวก็เกี่ยว จะว่าไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยว”

“ขยายความซิ”

ผมปิดน้ำ เทแชมพูชโลมศีรษะ

“บอสแค่เก็บกวาดปัญหาที่เหลืออยู่นิดหน่อย แล้วกำชับว่าพรุ่งนี้ควีนจะมาทำงาน...ให้พวกผมช่วยดูช่วยห้ามหากควีนทำอะไรแผลงๆ เพราะปกติก็ไม่ค่อยจะอยู่นิ่งสักเท่าไหร่ ปกติบอสจะปล่อยควีนตามสบาย แต่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาคงไม่เหมาะ และพวกลูกค้าก็อาจจะเข้ามาสอบถามเรื่องนั้นด้วย”

“ฉันอยากเจอนิลกาฬ”

“ควีนนั่งรถมากับบอส และกลับพร้อมบอส” ผมเอ่ยเสียงเรียบเรื่อยขณะหันไปกดสบู่ ทันทีที่ถูตัวจนเกิดฟองภาพของนายก็แวบขึ้นมา นี่เป็นกลิ่นเดียวกับที่ติดตัวเขาสินะ “ถ้าคุณยังอยากแก่ตายก็อย่าไปดีกว่า”

นายลอบสบถ มือจิกกับท่อนแขนของตัวเอง บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้...การที่นายมาหาผมอีกครั้ง แถมยังทนรอจนดึกดื่นขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องอยากได้หมอนข้างใบเดิม แต่เพราะยังอาลัยอาวรณ์กับคนรักเก่าที่แม้จะตัดใจก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“ถ้าอยากเจอควีนจริงๆ...” ผมเว้นช่วงอย่างลังเล

“พูดให้จบ”

“ติดต่อกับผมบ่อยๆ ก็คงมีสักวันที่ได้เจอ”

ไม่ได้ฉวยโอกาส แต่ผมเพียงยื่นข้อเสนอ

เขามีสิทธิ์เลือกว่าจะรับหรือไม่รับ

“บางครั้งควีนชอบพาเบี้ยไปเลี้ยงข้าวหลังเลิกงาน ถ้าผมขอติดไปด้วย ควีนคงไม่ปฏิเสธ เพราะอัศวินอีกคนหนึ่งก็มักไปร่วมเป็นปกติอยู่แล้ว” ผมเอ่ยขณะเปิดน้ำอีกครั้งเพื่อล้างตัว ปล่อยให้นายมีเวลาได้ครุ่นคิด “บอสจะไม่ตามไปเพราะเป็นช่วงเวลาที่ควีนจะทำตัวเป็นกันเองกับลูกน้อง ถ้าเป็นตอนนั้น...”

“เอาเบอร์แกมา”

ผมยิ้ม นายเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้เร็ว และตัดสินใจเร็วจนน่ากลัวว่าจะหลงผิดเข้าสักวัน

“ผมบอกแล้วนะว่า ‘สักวัน’ ตอนนี้ควีนยังบาดเจ็บ บอสคงไม่ปล่อยให้ห่างตัวง่ายๆ”

“ฉันบอกว่าเอาเบอร์ของแกมา”

แถมยังแน่วแน่จนเป็นพวกหัวแข็งไม่ฟังความ

“โทรศัพท์ของผมอยู่ในกระเป๋ากางเกง คุณจัดการเองก็แล้วกัน” ผมเอ่ยอย่างไม่ถือสาขณะล้างหน้าและบ้วนปาก ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวจากลิ้นชักข้างๆ ขึ้นมาเช็ดตัว ระหว่างนั้นนายก็จัดการล้วงเอาโทรศัพท์ของผมยิงเข้าหาเครื่องตัวเองเสร็จสรรพ พร้อมทำสีหน้ามาดมั่นอย่างมีหวัง

ท่าทางนั้นช่าง...

จะเปิดช่องให้ถึงไหนนะ

ผมหลุบตาขณะเช็ดตัวให้แห้ง นายคงไม่คิดอะไร เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาก็ไม่เคยจะติดต่อกับคู่นอนคนไหนลึกซึ้ง สำหรับนาย ทุกคนล้วนเป็นเพียงหมอนข้างใบหนึ่งที่มีไว้กอด และวางทิ้งไว้เฉยๆ จะหยิบจะจับเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ หรือจะเปลี่ยนปลอกใหม่เมื่อไหร่ก็ล้วนเป็นไปตามต้องการ

แต่เขาคนลืมไป ปกติคู่นอนของเขามักยินยอมเพราะต้องการเงิน จะมีใครอยากหลับนอนกับคนแก่ร่วมสี่สิบปีทั้งที่มีตัวเลือกอีกตั้งมาก เพราะจากในประวัติ นายมักเลือกเด็กอายุสิบห้าสิบหกปีซึ่งปั่นหัวง่ายและให้ความยินยอมแต่โดยดีในการแลกเซ็กซ์ อาจจะเพราะนึกหวนไปตอนเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับนิลกาฬ แบบนี้เรียกว่ายังไม่เข็ด

ส่วนผม...ผมออกจะผิดแผกไปจากคู่นอนปกติของนาย เป็นเพราะรู้จักเขา ล่วงรู้ความรู้สึกของเขา และเป็นหนึ่งในตัวหมากสำคัญที่จะเขยิบเข้าหาความรักครั้งเก่า

ผมไม่ต้องการเงิน แต่ที่ยอม ก็เป็นเพราะ...

“คืนนี้จะทำรึเปล่า”

ผมเดินเข้าไปยืนแนบกับตัวเขาที่หันหลังให้เพราะมัวแต่จดจ่อกับโทรศัพท์สองเครื่องในมือ

นายรีบเก็บเครื่องของผมเข้ากระเป๋ากางเกงเช่นเดิมอย่างไม่สนใจ ไม่ทันสังเกตว่าผมลอบยิ้มเมื่อเห็นเบอร์ของเขาอยู่ในรายการโทรออกล่าสุดของตัวเอง

“ถอยออกไป แล้วเช็ดผมให้แห้ง” นายหันมาเอ่ยเสียงขุ่นเพราะหยดน้ำจากปลายผมโดนเขา “ฉันไม่มีเสื้อให้แก ใส่เสื้อคลุมตรงนั้นแล้...อื้อ!”

นายหลับตาอย่างตกใจเมื่อผมโน้มตัวเข้าไปบดโลมเลียริมฝีปากของเขาผ่านปลายลิ้นจนต้องเม้มปากแน่น ก่อนจะเอ่ยกระซิบอย่างย้ำชัดทีละคำ

“ผม-ถาม-ว่า-คืน-นี้-จะ-ทำ-รึ-เปล่า”

“ฉันไม่มีอารมณ์”

ในที่สุดก็หันมามองผมที่เป็นผมจริงๆ สักที

“แต่ผมมี”

“นี่เป็นห้องของฉัน ถ้าไม่ฟังกันก็ไสหัวออกไป”

“คุณจะนอนไม่หลับ”

“อดนอนคืนเดียวฉันไม่ตายหรอก ออกไป!” นายผลักอกผม ดวงตาแฝงความรังเกียจ ราวกับว่าคืนที่เขาโดนกอดนั้นเป็นเพียงความเผลอไผลโดยไม่ได้ตั้งใจ และไม่คิดจะซ้ำประวัติศาสตร์เดิม

ผมมองร่างที่รีบเดินหนีออกจากห้องน้ำอย่างนึกขัน หยิบเสื้อคลุมมาสวม โดยที่ยังพาดผ้าขนหนูรอบคอเพราะปลายผมยังไม่แห้งสนิทดี

นายมองผมอย่างระแวง ถึงขนาดไม่กล้าล้มตัวนอนบนเตียง

แต่ผมไม่สนใจ หอบเสื้อผ้าที่ยังมีกลิ่นเหม็นฉุนออกมาตากตรงระเบียง เพราะพรุ่งนี้ยังต้องใส่ซ้ำอีกครั้ง ถือวิสาสะควานหาไม้แขวนเสื้อโดยไม่ขออนุญาตจากเจ้าของ ก่อนจะเดินออกไปตรงเคาน์เตอร์บาร์ด้านนอก รินน้ำเย็นขึ้นดื่มแก้กระหาย ไม่ลืมคว่ำแก้วล้างน้ำให้เรียบร้อย จากนั้นจึงเช็ดผมจนหมาด แล้วค่อยนำผ้าเช็ดตัวไปตากกับที่พาดด้านใน

นายมองผมทุกการกระทำอย่างงุนงงแต่ไม่กล้าเปิดปากถาม จนกระทั่งผมเข้ามาทิ้งตัวนอนข้างๆ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุม นายก็ยังมองหน้าอยู่อย่างนั้น

“ไม่นอนล่ะคุณ” ผมถามกึ่งหยอก

“ฉันไม่มีอารมณ์”

“ผมรู้แล้ว” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “งั้นก็นอนสิ”

“แต่แกมี”

“อันนั้นผมก็รู้ แต่ช่วยไม่ได้” ผมเอ่ยพลางดึงแขนเขาให้ทิ้งตัวนอนดีๆ ตาแดงก่ำขนาดนั้นยังฝืนตื่นอยู่อีก ความจริงง่วงจะตายแล้วไม่ใช่รึไง

“ฉันไม่ทำหรอกนะ”

คราวนี้ผมหลุดหัวเราะออกมา

“ตรงไหนที่ผมแสดงออกว่าจะทำ ผมจะนอนต่างหาก นอนนิ่ง เป็นหมอนข้างชั้นดี”

“เพราะอะไร”

นายยังคงตามเกมผมไม่ทัน พอโต้เถียงก็ขับไล่ พอทำตัวดีก็สงสัย จะเอายังไงกันล่ะเนี่ย

แต่ผมก็ไม่รังเกียจเขาที่เป็นแบบนี้นักหรอก

นายที่วันๆ เอาแต่ตั้งแง่กับคนอื่น คงจะประหลาดใจกับการที่มีผู้ชายตัวโตขนาดนี้เชื่อฟังอย่างว่าง่ายเกินคาด


“เพราะคุณเป็นเจ้านาย”

ผมตอบพร้อมยกยิ้มน้อยๆ ตรงมุมปาก ช่วยคลายใจจนนายยอมทิ้งตัวนอนและตะแคงมากอดผมเอาไว้หลวมๆ

แต่น่าเสียดาย...

เพราะเจ้านายในความหมายของเขา และของผมดันไม่เหมือนกันนี่สิ

---------

พี่เอกสุดคูลและรู้ทันในทุกเรื่องทุกอย่างของบ่าววววว โฮ ตกหลุมรักพี่เอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าค่ะบอกเลย ก็ขนาดคนมีผัวอย่างน้องนิลยังแอบหวั่นไหวกับพี่แกเลย พี่เอกเป็นคนใจเย็นไม่ด่วนดีด่วนได้ ให้เปรียบเปรยคงเป็นคนชอบตกปลา เหวี่ยงเบ็ดรอเฉยๆ แล้วก็รอปลามางับ จากนั้นก็กระตุกโดยไม่ให้ปลารู้ตัว มารู้อีกทีก็โดนกินค่ะ! //อันเป็นที่มาของชื่อตอนนั่นเอง

อนึ่ง เจ้านายในความหมายของนาย คือการเป็นผู้ออกคำสั่งและมีคนเชื่อฟังทำตาม
แต่เจ้านายของพี่เอกนั้น...จุ๊ๆๆ

เพจนักเขียนที่กอดขาพี่เอกแล้วคร่ำครวญ พี่เอกของบ่าวววว (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-03-2016 18:40:55

ติดกับแย้ววววว เย้ๆ
พี่เอกคูลมาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 19-03-2016 18:53:56

หลงรักพี่เอกแต่ยังคิดถึงน้องนิลอยู่ #เขานะไม่ใช่นาย 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PingPong_Hunlay ที่ 19-03-2016 19:13:32

พี่เอกหล่อมาก :heaven

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 19-03-2016 19:27:45

เปลี่ยนสามีทันมั้ยยยย พี่เอกสุดยอดดด อยากได้พี่ต้องทำยังไง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-03-2016 19:29:46

  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Misty_White28 ที่ 19-03-2016 19:34:41

กรี๊ดดดดดด!

กรีดร้องดังๆ
พี่เอกของเค้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 19-03-2016 20:07:28

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-03-2016 20:21:37

อร้ายยยยยยยยยย

พี่เอกน่ารักอ่าาาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-03-2016 20:22:32

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-03-2016 20:26:09

เอกนิสัยดีมากกกกกกก
ส่วนนายก็เกินไปนะ คนเขามีแฟนแล้ว
ยังไปยุ่งอีก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 19-03-2016 20:41:33

พี่เอกน่ารักอ่อยแบบมีชั้นเชิง เริ่ดดดดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-03-2016 23:31:45

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 19-03-2016 23:43:08

เอาเลยพี่เอก อ่อยเยอะๆ อ่อนจนนายใจอ่อนกันไปข้างนึง ให้ความรู้สึกเหมือนหมาป่ากับหนูน้อยหมวกแดงเลย เอกนี่ซ่อนเล็บสุดๆ มีวิธีการหลอกล่อต่างๆนาๆให้นายหลงกล 555 เอาใจเราไปเลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 20-03-2016 00:25:15

รู้สึกว่านายดูมิ้งมุ้งมาก ความโหดดรอปไปเลยเมื่อเจอพี่เอกสุดคูลคะลู้~ ❤

ตื่นเต้นๆ นายจะรักเอกยังไงล่ะเนี่ย???

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mememomo ที่ 20-03-2016 00:49:05

พี่เอกกกกกกกกกกก น่ารักสุด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-03-2016 02:17:28

พี่เอกชิคกิด้าวมากค่ะ เขินนนน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 20-03-2016 06:56:13

 :z1: o18

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 20-03-2016 09:35:09

จับขึ้งไปเลยพี่เอก :oo1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 20-03-2016 10:05:49

พี่เอกแซ่บค่ะ 55555 คิดถึงควีนนน  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 20-03-2016 11:40:59

พี่เอกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 20-03-2016 12:03:06

ยอมใจ

ยินดีกับเจ้านายด้วยค่ะที่ค้นพบทางสว่าง  :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-03-2016 13:20:10

พี่เอกสุดยอดค่ะ o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 20-03-2016 15:32:21

ไปๆ มาๆ พี่เอกนี่น่ากลัวไม่แพ้คิงนะ รู้ทัน หลอกล่อ หึหึ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 20-03-2016 22:12:09

แม้จะรักจะชอบน้องนิลขนาดไหน..
แต่เจอเคะแก่ๆ ซึนๆ แบบนี้ที่ไรพี่แพ้มากบอกเลย
แพ้เคะแก่ โอ้ยยยยยยยยยยยย
นายขาน่ารักกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 20-03-2016 22:30:03

นายติดกับแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-03-2016 03:44:03

พี่เอกสุดหล่ออออ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 21-03-2016 10:53:47

 :mew1:เจ้านายยิ่งมายิ่งน่ารักเนอะ ส่วนพี่เอกยังได้ใจเราเสมอ  :mew4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 21-03-2016 12:41:38

เคะราชินีใช่นายเนี่ย เจ้าอารมณ์มาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: qhanb ที่ 21-03-2016 15:21:35

โอ้ยยย นายน่าเอ็นดู มองนายน่าเอ็นดูมาแต่ไหนแต่ไรละ อยู่กับพี่เอกละเหมือนเด็กเลย ไม่ได้ดูแก่กว่าพี่เอกเลยอะ5555 แบบเด็กน้อยต้องการกอด น่าร้าก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 21-03-2016 15:24:53

ติดกับแบบคูลๆ
 :o9:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 21-03-2016 16:16:15

ตกหลุมรักพี่เอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kengtham ที่ 21-03-2016 16:27:47

นายกับพี่เอก

 :pighaun: :pighaun:

ที่สุดของสายเลยละค่า

ยินดีต้อนรับพี่เอกอย่างเป็นทางการ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 21-03-2016 16:42:37

หึหึ เจ้านาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-03-2016 19:09:45

มากรี๊ดให้กับเอกนาย  :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Taohoo ที่ 21-03-2016 20:12:07

 :a5: นายเรื่องนี้กับนายเรื่องก่อนใช่คนเดียวกันอ้ะป่าวน้อ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JallolY ที่ 21-03-2016 22:21:01

เริ่มรู้สึกกลัวพี่เอกแปลกๆ เเบบนี้นายจะไปไหนรอดดดดด  o22 o22

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 22-03-2016 21:02:50

โอ๊ยยยยย พี่ดอก
พี่เอกของนายช่างน่ารัก
แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์โครตๆ
พี่เอกมาวินอะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 22-03-2016 22:46:44

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: แพรพลอย ที่ 23-03-2016 12:44:37

รู้สึกถึงความละมุนละไม(?)
ฮื่อออ อ่านแล้วยิ้มตามไม่หยุดเลย
ทำไมน่ารักอย่างนี้นะพี่เอก
เจ้านายนี่สายซึนอีกคนสินะ....

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 23-03-2016 16:27:37

เอกเจ้าเล่ห์ ขอให้จีบนายติดไวๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 24-03-2016 08:59:15

โฮกกกก ตกหลุมรักพี่เอกจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วค๊าาา   :m1:
ปล.ชื่อเพจของคนเขียนเป็นอะไรที่เรารออ่านทุกครั้งที่มาอัพ ฮ่าๆๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 26-03-2016 03:34:38

พี่เอกกกกของเค้าาาา

หัวข้อ: Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 26-03-2016 12:42:15

หลงรักพี่เอกจนได้ ทำไงดี ทำไมหล่อฉลาดแบบนี้ นายนี่เชื่อคนง่ายเหมือนกันนะเนี่ย 55555 รออ่านตอนต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 1 : เหวี่ยงเบ็ด -P.3- [19/03/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-03-2016 17:15:58

พี่เอกของน้องงงงงง :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [1/4/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 01-04-2016 19:10:12

ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ

เสียงนาฬิกาปลุกดังตอนเจ็ดโมง ผมขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะคลายมือจากตัวนายที่ขยับหนี

ตอนกลางคืนเขาเป็นฝ่ายกอดผม แต่ตื่นเช้ามากลับเป็นผมที่กอดเขา

“อีกแล้วเหรอเนี่ย”

นายสบถ แสดงว่าก่อนหน้านี้ก็เป็นเหมือนกัน หรือที่เขาไม่ค่อยอยากจะนอนกับผมเท่าไหร่จะเป็นเรื่องนี้ ปกตินายนิยมคู่นอนอายุน้อยตัวเล็กๆ ผอมๆ คงจะกอดได้พอดีมือ เจอผมเข้าเลยไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ โอบไม่ค่อยถนัด ขยับตัวยุกยิกตลอดจนผมเป็นฝ่ายรวบตัวเขาเข้ามาเพื่อตัดปัญหา

ผมปรือตามอง ทันเห็นนายเดินหายไปในห้องน้ำ เลยรีบพลิกตัวคว้าโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาเปิดดู ล็อกหน้าจอเอาไว้ซะด้วย ผมกดรหัสวันเกิดของนายลงไป แต่เมื่อไม่ได้ผลเลยลองวันเกิดของควีน

...เข้าได้อย่างที่คิด

นายไม่นิยมถ่ายรูป หน้าจอโทรศัพท์จึงเป็นกราฟิกธรรมดาที่ติดมากับเครื่องอยู่แล้ว ผมลองกดเข้าไลน์ของนาย เจอกับข้อความที่พิมพ์ไปหาควีนแต่ฝ่ายเดียว

- ยินดีด้วยที่ออกจากโรงพยาบาล –

- นิลกาฬ? –

- ถ้าเธอโกรธฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายขนาดนี้ –

- นิลกาฬ ฉันอยากคุยเรื่องของแม่เธอ –

- …. –

- … -

- ฉันเคยรักเธอจริงๆ นะ –

เคยรัก...หรือยังรักอยู่กันแน่

ผมรีบกดออกแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมเมื่อได้เสียงน้ำเงียบลง ก่อนจะพลิกตัวไปนอนหลับตาเหมือนเดิม ความพยายามของนาย...ช่างเหมือนการดื้อดึงเพียงฝ่ายเดียว ควีนมีบอสอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็เข้าไปแทรกไม่ได้ แต่ดูจากการกระทำของนายก็ไม่คิดจะหวังที่จะไปทำให้สองคนนั้นเลิกกัน แค่เรียกร้องความสนใจจากควีน หวังพูดคุยกันได้โดยไม่มีเรื่องหมางใจ

คำว่าเคยรัก ก็เพื่อให้ควีนรู้ว่าไม่ได้คิดก้าวก่ายเป็นมือที่สาม

หรือคำว่าเคยรัก ก็เพื่อย้ำเตือนตัวเองว่ารักไม่ได้กันแน่

ตามประวัติที่ผมสืบเกี่ยวกับนาย หลังจากนิลกาฬหนีออกมาพร้อมหลักฐานข่มขู่ที่จะฟ้อง นายก็ถอยออกมาตั้งหลัก หัวเสียมากถึงขั้นตัดขาด แต่หลังจากนั้นไม่กี่ปี เขาก็พยายามกลับมาหาควีนอีกครั้ง แต่ด้วยทิฐิ ไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ นายจึงได้แต่สืบหาไม่กล้าเข้าใกล้

จนกระทั่งมีโอกาสได้เจอควีนอีกครั้ง

ถึงตอนนั้นนายก็ถอยกลับไม่ไหว หรือไม่ก็ใจเขาเองที่ไม่อยากจะถอยห่างออกไปอีก

ภาพลักษณ์ของนาย เหมือนคนไร้ใจที่ควงกับคนอื่นไปทั่ว เปลี่ยนคู่นอนไม่เว้นวัน แต่ความจริงแล้วหัวใจของเขาหยุดอยู่กับคนคนหนึ่งมาตลอด

หนึ่งปีที่อยู่ร่วมกัน ควีนหลอกล่อนายให้จมในหลุมกับดักอย่างอยู่หมัด

ถ้าอย่างนั้น...

ผมต้องใช้เวลาสักกี่ปีกันล่ะที่จะลากเขาออกมาได้

“นี่”

ผมลืมตามองเมื่อถูกสะกิด นึกแปลกใจที่นายปลุกผม ครั้งก่อนเขายังปล่อยให้นอนตีพุงยาวถึงช่วงสาย

“วันนี้นิลกาฬเข้างานใช่มั้ย ถ่ายรูปให้ฉันดูหน่อยสิว่าเขาหายดีแล้วจริงๆ”

ผมหลุดยิ้ม

“คุณเป็นสตอล์กเกอร์รึไง”

“ไม่ใช่!” นายปฏิเสธเสียงแข็ง สายตาโกรธขึงไม่ยอมรับ “ก็ในเมื่อฉันมีส่วนทำให้เขาบาดเจ็บ มันผิดตรงไหนล่ะถ้าอยากรู้ว่าเขาหายดีรึยัง”

“ครับๆ” ผมขานรับขอไปที “ผมจะถ่ายมาให้ดูแล้วกัน มีอะไรอยากจะสั่งอีกมั้ย นาย”

นายเชิดหน้าเล็กน้อยเมื่อถูกเรียก เขาคงเข้าใจผิดเต็มเปาจากคำพูดเมื่อคืนของผม ว่าถูกยกย่องเป็นเจ้านายที่พร้อมจะยอมทำตามคำสั่งทุกอย่าง ว่าซ้ายก็ซ้าย ว่าขวาก็ขวา

ครับ ว่าซ้ายก็ซ้าย ว่าขวาก็ขวา...เหมือนกับเบ็ดล่อปลาที่อยู่นิ่งไร้พิษภัย แต่ก็เพียงช่วงระยะหนึ่งเท่านั้น ไว้เขางับปลายเบ็ดของผมเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นจะหลบหนีก็ไม่ทันแล้ว

เพราะเจ้านายสำหรับผม ไม่ใช่ผู้มีอำนาจเหนือกว่า

แต่เป็นเพียงคนธรรมดาที่หลงคิดว่าตัวเองเป็นเจ้านาย เป็นแค่ ‘นาย’ เท่านั้น




และก็เพราะได้รับคำสั่งอย่างขอร้องแบบนั้นล่ะนะ

“ควีน ยิ้มหน่อยสิครับ”

“จะถ่ายรูปผมไปทำไมเนี่ยพี่”

“มีเบี้ยหลายคนอยากได้รูปของควีนมาเป็นเครื่องรางน่ะครับ แต่ไม่กล้าขอ ผมเลยอาสาเอง ก็ควีนเพิ่งทำวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ไว้นี่ครับ”

นิลกาฬหรือควีนฉีกยิ้มสวยทันทีเมื่อถูกชม ไม่ทันจับผิดคำพูดของผมสักนิด ความจริงถ้าบอกเรื่องนายไปหลายๆ อย่างคงจะง่ายขึ้น เพราะควีนก็คงจะอยากจะเคลียร์เรื่องของนายให้จบลงด้วยดี แต่ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะเอาข้ออ้างอะไรติดต่อนายได้อีกล่ะ
หรือต่อให้นายพยายามยืดเยื้อ ควีนก็คงมีวิธีจัดการที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ เขาสามารถทำให้บิชอปและอัศวินทุกคนยอมรับอย่างหมดใจ ด้วยวิธีการคิดที่หลุดโลกแต่ได้ผลเสมอ ผมเลยเลือกที่จะระวังตัวเองไว้ก่อน ไม่งั้นแผนที่วางเอาไว้จะพังซะเปล่าๆ

ก็ขนาดก่อนหน้านี้ที่คิดว่าเดินตาหมากไว้ดีแล้ว ยังถูกควีนทำซะเละตุ้มเป๊ะจนหัวแตกเย็บไปตั้งหลายเข็มนี่ครับ

ผมไม่กล้าประมาทควีนอีกแล้ว

“อยากได้ท่าอะไรเป็นพิเศษมั้ยพี่เอก”

ดูเหมือนควีนจะดีอกดีใจที่ได้ออกมาข้างนอกหลังต้องนอนอุดอู้ในโรงพยาบาลและถูกขังอยู่ที่คอนโดกับบอส ถึงได้ดูคึกคักขนาดนี้

“งั้น...” ผมลังเล “ถ่ายคู่กับผมมั้ยครับ”

“ไม่ดีมั้งพี่เอก” ควีนตอบปฏิเสธทันที เขาน่ะวางตัวดีเสมอจนน่าชื่นชมเชียวล่ะ

“ผมล้อเล่น” เป็นผมเองที่ต้องยอมแพ้ เมื่อกี้คิดไปได้ยังไงนะว่าถ้าส่งรูปคู่กับควีนไปให้นาย คืนนี้เขาคงจะโทรเรียกให้ผมไปหาอีก แต่เทียบกับการโดนมองว่าลามปามควีนเกินไป คงจะไม่คุ้มสักเท่าไหร่

...ใจเย็นๆ สิเอก

“จริงสิพี่เอก วันนั้นพี่เป็นคนไปส่งนายรึเปล่า”

ผมลอบสะดุ้งเฮือกในใจเมื่อควีนถามถึงประเด็นที่พยายามหลีกเลี่ยงที่สุด

“ใช่ครับ ผมไปส่งเขาที่ลานจอดรถ” ผมตอบตามจริง ไม่ได้ขยายความหลังจากนั้นก็กระโดดขึ้นรถนาย แล้วไปต่อกันที่คอนโดของเขา

“นายพูดอะไรรึเปล่า”

“เปล่านี่ครับ”

“แปลก”

สังหรณ์ของควีนดูถูกไม่ได้เลย

“นายไม่ใช่คนเงียบหายทั้งที่ยังค้างๆ คาๆ แบบนี้ ถึงผมจะไม่อยากยุ่งด้วยเท่าไหร่ แต่มันตะขิดตะขวงใจชอบกล ไอ้คิงก็พังโทรศัพท์ผมทิ้งเป็นเครื่องที่สองแล้ว เลยไม่รู้จะติดต่อนายยังไง” ควีนเอ่ยพลางถามผมด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะรู้ทันอยู่แล้ว “พี่เอกพอรู้เบอร์นายมั้ย”

“ทำไมควีนถึงคิดว่าผมรู้ล่ะครับ” ผมถามกลับด้วยรอยยิ้มสบายๆ แบบไม่เดือดเนื้อร้อนใจเท่าไหร่

“เพราะพี่เอกเป็นคนรอบคอบรองจากพี่แว่น ไม่มีทางให้นายเข้ามาวุ่นวายในคลับแล้วปล่อยไปโดยไม่มีมาตรการรองรับแน่ๆ ในข้อมูลสมาชิกของนายมีลงเบอร์โทรไว้ก็จริงอยู่ แต่ไอ้คิงไม่ยอมปลดแบล็คลิสต์ พี่แว่นลบข้อมูลทั้งหมดทิ้งไม่ให้ผมเข้าไปดู ถามก็ไม่ยอมบอก...”

“หากนั่นเป็นคำสั่งของบอสที่ทำเหมือนนายระเหิดหายไปซะเฉยๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ควีนยุ่งเกี่ยวกับเขา แล้วควีนคิดว่าผมจะบอกเหรอครับ”

“ไม่” ควีนพยักหน้ารับ “ถ้าคนในคลับไม่ยึดคำของไอ้คิงเป็นหลัก แล้วผมจะไว้ใจอัศวินและเบี้ยทุกคนได้ยังไง”

“งั้น...”

“แต่” ควีนแย้มยิ้มกว้างกว่าเดิม “พี่เอกเป็นคนเฝ้าประตูคลับ ผมเชื่อว่าระหว่างนี้นายจะต้องมาหาผมไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้งแน่ๆ ผมเลยอยากขอความร่วมมือนิดๆ หน่อยๆ”

“อะไรเหรอครับ”

ผมรู้สึกไม่ดีชอบกล จะห้ามควีนก็ไม่ได้ซะด้วย

“ผมอยากฝากให้พี่เอกบอกเบอร์ใหม่ของผมกับนายถ้าเขามาหา จะได้นัดเคลียร์ให้เรียบร้อย” ไม่พูดเปล่ายังยัดเศษกระดาษที่จดเบอร์ไว้ให้ผมด้วย แล้วอัศวินที่ดีจะโยนทิ้งได้ยังไงล่ะ

 “บอสรู้เรื่องนี้รึเปล่าครับ”

“เดี๋ยวก็รู้ ฉันไม่เคยปิดบังอะไรสักหน่อย ไว้จับได้ก็บอกเองล่ะน่า” ควีนยักไหล่อย่างอารมณ์ดี “ฝากด้วยนะพี่เอก ผมไว้ใจพี่นะ”

...ควีนนะควีน

“ครับ ถ้านายมาผมจะส่งให้เขาแน่นอน”

ยกเว้นก็แต่...นายจะ ‘ไม่มา’ น่ะนะ



วันนี้ที่คลับค่อนข้างวุ่นวาย

เดิมทีชั้นหนึ่งจะไม่ชุลมุนเท่าชั้นสองซึ่งเน้นเรื่องของมึนเมา เพราะเป็นแหล่งการพนัน หากเผลอสติหลุดเพียงวูบเดียวก็สามารถโดนโกงหรือพลาดท่าหมดตัวได้ทันที ฉะนั้นกลุ่มลูกค้าที่ผมดูแลอยู่จะไม่ค่อยสร้างปัญหา หรือต่อให้มีก็มักจะจบลงที่การเจรจา
การขัดแย้งกับกฎของคิงส์คลับทั้งยังมีสติครอบถ้วนสมบูรณ์คงจะไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่ เพราะตอนสมัครสมาชิกพวกเขาได้เซ็นยินยอมแล้ว ถ้าผิดกฎ อัศวินก็มีสิทธิ์ลงไม้ลงมือ

และปัญหาในวันนี้ก็ไม่พ้นควีนที่ลงมาเดินเล่นชั้นหนึ่ง เขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลก็จริง แต่เพราะได้รับการดูแลอย่างดีเลยไม่ได้ดูซูบซีดไปกว่าเดิมสักเท่าไหร่ พวกลูกค้าก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บ พอเห็นควีนเลยเข้าไปพูดคุยห้อมล้อม ชักชวนมาเล่นโป๊กเกอร์ซะให้ได้

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องเท้าความไปก่อนหน้านี้ ทางคลับเคยหวิดถูกตำรวจเข้าตรวจค้น โชคดีที่ผมแก้ปัญหาทัน แต่ก็ไม่มีอำนาจพอจะคุมเหล่าลูกค้าที่เริ่มกระสับกระส่ายอยากกลับบ้าน แต่ในสถานการณ์ที่มีตำรวจดักอยู่ข้างหน้า ใครจะโง่ปล่อยพวกเขาเดินเข้าปากช้างล่ะครับ

แต่การปิดประตูขังพวกเขาเอาไว้ก็ยิ่งทำให้เรื่องราวบานปลาย โชคดีที่ตอนนั้นควีนลงมาแก้สถานการณ์ เปิดโต๊ะโป๊กเกอร์ท้าประลองดึงความสนใจ และก็เพราะครั้งนั้นเป็นเหตุ พวกลูกค้าเลยกระตือรือร้นที่จะขอแก้มือทันที

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้...คือควีนเล่นโป๊กเกอร์ไม่เก่ง!

เมื่อไม่มีบิชอปช่วยแจกไพ่ เรื่องอะไรจะยอมรับปากกันล่ะ พอโดนล้อมมากๆ ควีนเลยใช้กลยุทธ์ไม่สบายตัดปัญหา แต่ดันใช้ผิดสถานการณ์ เพราะเหล่าเบี้ยที่ไม่ได้อยู่เหตุการณ์ตอนควีนโดนแทงนั้นได้คิดไปถึงไหนต่อไหนว่าควีนมีแผลสาหัสปางตาย ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นแค่รอยบาดลึกยาวสองเซนติเมตร

โกลาหลสิครับ

ควีนคงสำคัญตัวเองผิด หรือไม่ก็ไม่ทันคิดว่าพวกเบี้ยจะตื่นตกใจขนาดนั้น แต่จะให้กลับคำก็ทำไม่ทัน เลยได้แต่ปล่อยเลยตามให้พวกเบี้ยตื่นตกใจเรียกบอส บอสเองนั้นก็รู้จักคนรักตัวเองดีว่าไม่มีทางล้มพับไปแน่เว้นแต่จะแอบสำออย เลยจัดการดัดหลังที่ควีนเดินเพ่นพ่านไปทั่วโดยการไม่ลงมาช่วย

ควีนเลยโดนรุมอยู่อย่างนั้นที่ชั้นหนึ่งจนถึงเวลาปิดบริการ แทบจะเป็นลมเข้าให้จริงๆ

ที่ชั้นหนึ่งแม้ไม่มีห้องออฟฟิศ แต่ก็มีคอกล้อมโซฟาทรงกลมที่ตีโค้งส่วนตัวสำหรับสมาชิกชั้นสูงของคลับในระดับเรือขึ้นไป ควีนนั่งหน้าซีดอยู่ตรงนั้น เป็นของโชว์ให้พวกลูกค้ามองอย่างเป็นห่วงและสงสัย ส่วนพวกผมก็ตกเป็นกรรมไป เพราะโดนถามยกใหญ่ว่าทำไมควีนที่ชอบยิ้มกริ่มเสมอถึงได้ดูอ่อนแอ

ผมจัดการเรื่องคนต่อยตีได้ดีกว่าการตอบปัญหาที่ไม่สามารถแย้มพรายได้ว่าสาเหตุทั้งหมดเป็นเพราะอะไร โดยเฉพาะเมื่อเป็นการถามซ้ำซากฟังไม่รู้เรื่อง กว่าจะเลิกงาน ทั้งควีนทั้งผมก็เหนื่อยล้าไปทั้งใจ

หลังจากนี้ตัวควีนคงจะเข็ด ไม่กล้าลงมาชั้นหนึ่งสักพักใหญ่ สมใจบอสนักล่ะ

ส่วนผมนั้นปวดหัวไปหมด อยากจะนอนเป็นตายสักคืน

แต่พอเดินออกมาจากคิงส์คลับลับหลังบอสและควีนที่กลับไปก่อน ผมก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับรถเฟอรารี่สีแดงขับมาชะลอจอดอยู่ข้างๆ และลดกระจกลง

“ขึ้นมา”

นายนั่งในตำแหน่งคนขับ ออกคำสั่งแล้วเลื่อนกระจกปิด ไม่คิดรอคำตอบสักนิด

เอาเถอะ ผมก็ไม่คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว

“ผมบอกไม่ให้มาไม่ใช่เหรอคุณ ถ้าเจอบอสจะทำยังไง”

“แล้วทำไมฉันต้องฟังแก”

เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

“เป็นอะไรล่ะคุณ นอนไม่พอเหรอ”

ผมเลื่อนมือไปแตะข้างขมับของเขา แต่นายบ่ายหน้าหนีไปซะก่อน

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”

ผมเลิกคิ้ว หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะพบว่ามีทั้งข้อความและสายโทรเข้านับสิบกว่าสาย ทั้งหมดเป็นของนาย

“เวลาทำงานผมปิดเสียง และวันนี้ที่คลับก็วุ่นๆ เลยไม่มีเวลาหยิบออกมาดู”

“ถ้ามีแล้วไม่ใช้ก็ปาทิ้งซะ”

“จะให้ปาโทรศัพท์ทิ้งทั้งที่มีรูปของควีน ผมคงทำไม่ลง” พูดจบผมก็รอปฏิกิริยาจากนาย เป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิด เขาหันมามองอย่างใคร่รู้ เก็บอาการแทบไม่อยู่

เป็นจุดอ่อนที่ยั่วง่ายจนน่าเศร้าซะจริงๆ

ในกระเป๋าของผมยังมีเศษกระดาษของควีน แต่...นายไม่ได้มาหาผมที่หน้าคลับ ไม่ขอนับรวมว่าอยู่ในเงื่อนไข

“ส่งมา”

“ผมจะส่งให้หลังได้แช่น้ำสบายๆ”

“ฉันไม่ได้มารับแก”

ผมรู้...เพราะเขายังจอดรถนิ่ง ตั้งใจมาหาเพื่อคุยเป็นการส่วนตัวแค่สั้นๆ เท่านั้น จากคำสบถเมื่อเช้าคงไม่ค่อยชอบใจกับนิสัยการนอนของผมที่พลิกตัวไปกอดเขาสักเท่าไหร่

“แต่ที่ห้องเช่าผมไม่มีอ่างน้ำ”

“อย่าทำตัวเรื่องมาก ฉันไม่สนุกกับแกด้วยหรอกนะ”

“งั้นถือว่าให้รางวัลผมแล้วกัน” ผมยิ้มน้อยๆ “ผมจะได้มีกำลังใจทำตามคำสั่งของคุณมากขึ้นยังไงล่ะ”

เขาไม่ตอบ แต่สุดท้ายก็ยอมออกรถแต่โดยดี

ความจริงยังมีวิธีพูดอีกมากที่จะได้ตามต้องการ โดยเฉพาะการข่มขู่

แต่นี่ยังไม่ใช่เวลาพยศ

เพราะผมต้องทำให้เขาตายใจ จนกระทั่งติดเบ็ด

แล้วค่อยกระตุกขึ้นมาทีเดียว




หลังผมนอนแช่น้ำอุ่นสมใจ ก็ได้เวลาส่งโทรศัพท์ให้นาย

รูปของควีนที่ถ่ายมานั้นทำให้เขาอมยิ้ม เพราะภาพของนิลกาฬที่ร่าเริงสดใส สามารถทำให้ใครต่อใครนึกเอ็นดูและอารมณ์ดีกันทั้งนั้น

“ถ้าเจอควีน คุณจะพูดอะไร” ผมถามอย่างนึกสงสัยจริงๆ “ขอความเห็นใจหรือขอคืนดี”

นายมองค้อนผมที่เดินพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวรอบเอว

“ยุ่งอะไร”

“ผมเป็นอัศวิน ครั้งก่อนก็ถูกบอสลงโทษที่ทำให้ควีนเจ็บตัว ถ้าครั้งนี้นัดให้คุณไปหาควีนแล้วทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมา ผมไม่ซวยเหรอ”

“ฉันไม่ทำอะไรโง่ๆ อีกครั้งหรอกน่า”

ที่แท้เขาก็รู้...ว่าการเรียกร้องความสนใจก่อนหน้านี้มันค่อนข้าง...อ่า...โง่เง่าไปสักนิด

“ฉันเคยรักเขา”

“แล้วตอนนี้ล่ะ” ผมมองอย่างไม่อยากเชื่อกับคำยืนยันนั้นสักเท่าไหร่

“คงจะเป็น...ความรู้สึกผิด...” นายนิ่งไปอึดใจหนึ่ง เหมือนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดวกวนมากมายแค่ไหน
ผมเดินไปหยุดยืนข้างหน้านายที่นั่งก้มหน้าเล็กน้อย

“ควีนคงอยากให้คุณชดใช้โดยการตัดขาดมากกว่า ยิ่งคุณป้วนเปี้ยนรอบตัวควีน ก็ยิ่งยืนยันว่าอดีตของเขาเลวร้ายแค่ไหน”

นายแค่นหัวเราะเมื่อถูกเปรียบเป็นตัวร้ายกาจ

วูบหนึ่งเขาดูเศร้าสร้อย แต่วูบหนึ่งก็ช้อนตามมองผมด้วยรอยยิ้มเหยียด

“ฉันจะคุยกับนิลกาฬ ไม่ใช่จะคุยกับแก”

ผมยักไหล่ ยอมเลิกราแต่เพียงเท่านี้

“ผมหิว”

“ในตู้เย็นมีของสด” นายเอ่ยขณะเป็นฝ่ายเดินสวนผมเพื่อชำระร่างกายบ้าง “มองอะไร”

“ผมแค่คาดไม่ถึงว่าคุณจะทำอาหารกินเอง”

“คู่นอนฉันเป็นคนซื้อ เขาเข้ามาช่วงเย็นพอดี”

“วันนี้?”

“ใช่ วันนี้” นายยกยิ้ม “มีปัญหาอะไร”

ผมโคลงศีรษะ ถูกถามแบบนี้จะตอบอะไรได้นอกจากเลยตามเลย

“คุณจะกินด้วยรึเปล่า”

“ฉันจะนอน”

“ครับผม” ผมขานรับอย่างเอื่อยเฉื่อย ไม่ได้โศกสลดอะไรหรอก ก็แค่รู้สึกหน่วงๆ นิดหน่อย

หลังนายเข้าห้องน้ำไปแล้วผมก็เดินไปสวมชุดคลุมตัวเดียวกับเมื่อวาน ก่อนจะออกไปข้างนอกที่เป็นห้องนั่งเล่นซึ่งมีโซนครัวเล็กๆ อยู่ด้านใน เจอหมูหมักเหลือในแพคโฟมนิดหน่อย แล้วก็พวกผักสด เพราะขี้เกียจหุงข้าวผมเลยทำเป็นแกงจืดต้มผักใส่หมูใส่ไข่แบบง่ายๆ ตั้งใจให้ทานง่ายแบบคล่องคอ จะได้นอนหลับสบายไม่หนักท้องมากนัก

โชคดีที่เครื่องครัวในห้องของนายมีเครื่องปรุงครบถ้วน แต่เจ้าของห้องคงไม่รู้หรอกว่าใช้ทำอะไรได้บ้าง คนอย่างนายคงจะรอกินอย่างเดียว

เห็นแบบนี้แต่ผมทำอาหารค่อนข้างเก่งนะครับ อย่างน้อยก็สามารถทำแกงจืดธรรมดาที่ไม่น่าทานให้มีรสชาติขึ้นมาได้จากการลองผสมนู่นนี่ตามการคาดคะเนที่ให้สอนก็คงอธิบายไม่ถูก คงเพราะอาศัยอยู่ตัวคนเดียวในห้องเช่าแคบๆ ก็เลยต้องมีทักษะด้านนี้ติดตัวในการประหยัดค่าใช้จ่ายแบบไม่อนาถาเกินไปนัก

ตอนผมยกหม้อออกจากเตา นายก็อาบน้ำเสร็จและนั่งตรงโต๊ะกินข้าว มองมาโดยไม่ปิดบังความสงสัย

“แกงจืดต้มผักใส่หมูใส่ไข่” ผมอธิบายอย่างนึกขันเล็กๆ กับท่าทางอยากรู้อยากเห็น คงจะได้กลิ่นหอมเลยเดินตามออกมาละมั้ง “ลองชิมมั้ยคุณ”

“ไม่”

นายปฏิเสธทันทีที่ได้ยินชื่อเมนู

“อร่อยนะ”

“ทุกคนก็พูดแบบนี้” นายว่าอย่างไม่เชื่อถือ สงสัยบรรดาคู่นอนของเขาที่เคยโชว์ฝีมือ มากกว่าครึ่งจะไม่ผ่านเกณฑ์ของเขาสักเท่าไหร่

“อย่าหาว่าผมไม่ชวนแล้วกัน” ผมไม่ตื๊อต่อ แต่เทน้ำแกงใส่ถ้วยแล้วเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับนายที่สวมชุดนอนผ้าฝ้ายลายตารางแบบเดียวกับกล้วยหอมจอมซน แต่คนที่บอกว่าจะนอน กลับนั่งมองอยู่อย่างนั้นด้วยสายตากึ่งลังเล

ทิฐิสูงจริงๆ

เพื่อไม่ให้หักหน้านาย ผมเลยบ่นว่าทำมาเยอะเกินไป คงจะกินไม่หมด

“ไหนบอกว่าหิว”

“หิวคือหิว อิ่มคืออิ่ม ไม่เห็นจะเข้าใจยากตรงไหนนี่ครับ” ผมยิ้มบาง นายแอบหลบตานิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ลิ้มลองแกงจืดต้มผักใส่หมูใส่ไข่ที่แสนจะธรรมดาจนได้

คำแรกที่ได้ชิม เขาถึงกับลอบมองผมอย่างประหลาดใจ

แล้วกินจนหมดชาม

“อร่อยมั้ย”

“พอใช้ได้”

ปากแข็ง

ผมยังคงยิ้มนิดๆ ขณะเก็บชามไปล้างให้เรียบร้อย มั่นใจฝีมือตัวเองพอสมควรว่าการซดน้ำอุ่นๆ คล่องคอหลังแช่น้ำคลายความเมื่อยล้า คงจะทำให้รสชาติอร่อยขึ้นกว่าปกติสองเท่า

“จะนอนเลยมั้ยคุณ”

จึงไม่แปลกที่เขาจะอารมณ์ดี และว่าง่าย

“เอาสิ”

พอถึงเตียงนายก็ทำหน้าย่นคิ้วขมวดเหมือนไม่อยากจะกอดผมสักเท่าไหร่ ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะต้องเป็นฝ่ายโดนทับซะเองจนอึดอัดขยับตัวไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร คืนนี้ผมจะยอมนอนนิ่งๆ ทำตัวดีไม่ละเมอก็แล้วกัน

เมื่อคืนน่ะเผลอไปหน่อย

แล้วก็เผลอหลับไปทั้งอย่างนั้น ไม่ได้ตั้งใจหรอกน่า

---------

น้องนิลมีบทด้วยยย คนในคลับจะมีโผล่ออกมาในเรื่องนี้ค่ะ แต่พูดถึงนิลแล้วสงสารพี่เอก พี่แกคงจะแพ้ทางน้องมากจริงๆ อย่างน้อยก็โดนพลิกแผนจนเลือดอาบมารอบนึง 5555

พี่เอก พ่อหนุ่มเพอร์เฟ็คแมน มีพี่เอกคนเดียวนี่ได้ครบเลยค่ะ พ่อบ้าน พ่อครัว พ่อทูนหัว และพ่อของลูก T0T


เพจนักเขียนที่หวั่นไหว อยากจะไปเป็นผ้าปูเตียงให้พี่เอก (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ploy ที่ 01-04-2016 19:47:45

ชอบคู่นี้อ่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-04-2016 20:09:21

โอ๊ยรู้สึกว่านายกำลังเล่นตัวอะ
คือแบบพี่เอกดีเกินไป กรี้ดค่ะ
น้องนิลยิ้ม ฟินมากๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 01-04-2016 20:12:04

เอกน่ารักมากเลยยย ชอบบบบบ
ถ้านายไม่เอา เราขอนะอยากได้ไว้บ้าน
เราจะได้ไม่อดตาย อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-04-2016 20:20:57

ไม่ๆๆๆๆ ไม่รักพี่เอกแล้ววว แต่หลงเลยยย โอ้ยยย นิะไร เพอร์เฟคขนาดนี้ นายก็เริ่มน่ารักขึ้นทุกวัน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mizuamechang ที่ 01-04-2016 20:39:23

พี่เอกมันร้ายยยย มีผลงมีเผลอออ แหมมม รู้สึกสงสารนายนิดๆละ...
แต่จะอย่างไรก็ตาม เราขอให้นายติดกับไวๆนะคะ กร้ากกก :hao7: 
ตะลึง ตึง ตึง มากค่ะ คนเขียนอัพล้าวววว พี่รู้ไหม ชั้นมาเฝ้าพี่ที่เล้าเป็ดทุกวันเลยนะ  :z3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 01-04-2016 20:40:31

พี่เอกฉลาดล้ำมาก แต่น้องนิลคงไม่มาพังแผนอีกนะรอบนี้

หรือว่าแทนที่จะพังแผนน้องนิลจะมาเป็นคิวปิดอีกนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 01-04-2016 21:48:35

อ่านแล้วแอบคิดถึงบอสกับควีน
นายเล่นตัวเกินนนนนน  :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 01-04-2016 21:56:04

ทำไมฉันชอบนาย 5555
พี่เอกกวนนน จะเก็บนายไว้กินคนเดียวสินะ 5555  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kamaji ที่ 01-04-2016 23:11:07

คิดถึงอเล็กซ์

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 02-04-2016 00:38:54

 :impress3: พี่เอกยิ่งมายิ่งน่ารักน่ะ พี่เอกสู้ ๆ น่ะ  :กอด1: เราเชียร์ให้เหยื่อตายใจไว ๆ อยากเห็นนายออดอ้อนจังเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-04-2016 00:41:15

 :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 02-04-2016 01:11:07

พี่เอกจ๋าาาาาาาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-04-2016 02:12:48

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-04-2016 02:26:57

มาติ่งนิลกาฬพี่เอกจะกระทืบไหมคะ รักกกก  :hao5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 02-04-2016 03:47:35

พี่เอกหรือจะสู้นิลกาฬ ฮาาาาาา มาเหนือเมฆและทำให้ทุกคนแปลกใจเสมอ สโลแกนของน้องนิล
นายช่างปากแข็ง กลัวอ่อนไหวชัวเลยไม่อยากให้พี่เอกพ่อของลูก(?)กอด  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-04-2016 04:42:57

เหมือนหมาป่ามากเล่ห์คอยจ้องจะจับกระต่ายป่าเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-04-2016 10:29:04

พี่เอกขาาาาา  :mew3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-04-2016 11:59:50

้เพอร์เฟคแมนของน้องงง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 02-04-2016 12:41:58

บอกไปว่าฉันรักเขาาาาา ยอมแล้วทูนอยากมีผัวเป็นพี่เอกกก ผู้ชายอะไรรรรโซคูลและเจ้าเล่ห์มากกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 02-04-2016 15:40:18

นายปากแข็งสุดๆ รอพี่เอกจัดการน้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 02-04-2016 16:46:41

เฮ๊ย...พี่เอกนี่ สมองระดับไม่ธรรมดาเลย



ดีนะที่พี่แกเป็นคนสมถะ  ถ้าแกหมักใหญ่ใฝ่สูงนี่น่ากลัวมากบอกเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaNip015 ที่ 02-04-2016 17:34:23

 :- :-[ :-[ :-[
รอตอนต่อไปคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 02-04-2016 23:18:33

 :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 03-04-2016 16:48:03

พึ่เอกกกก
รอชายกับหมอบอยู่นะ อิอิ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-04-2016 18:57:58

คนคิดเป็นแบบแผนมักจะเดาคนที่คิดอะไรไม่เป็นระบบมากไม่ได้หรอกค่ะ5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 04-04-2016 03:22:53

อู้ววววว์ เอกนาย ร้อนแรงนะเนี้ย  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 05-04-2016 23:38:51

พ่อของลูก :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 2 : งับเหยื่อ -P.4 - [01/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 06-04-2016 03:12:47

เราอยากเห็นนายติดกับไวๆ แต่ก็นะ พี่เอกเจ้าเล่ห์ว่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 06-04-2016 20:08:02

ตอนที่ 3 : ลับหลัง

ผมยืนมองห้องเช่าแคบๆ ของตัวเองด้วยความรู้สึกที่แปลกไป

คงเพราะไม่ได้กลับมานอนที่นี่ติดต่อกันสองคืนแล้ว ทุกครั้งที่มาก็มักเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับออกไปทำงาน ยิ่งเปรียบเทียบกับห้องคอนโดแบ่งเป็นสัดส่วนของนาย ห้องของผมคงไม่ต่างกับรูหนู

เพราะเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย เลยไม่เดือดร้อนกับห้องเช่าราคาถูกที่มีกลิ่นเก่าและรอยแตกตามกำแพง ถ้าไม่นับเตียงนอนที่หันมาทางประตูเพราะไม่มีห้องแยกแล้ว ก็มีส่วนครัวตรงระเบียงแคบที่ผมซื้อเตาไฟฟ้ามาใช้กับกระทะทรงโค้งสารพัดนึกที่ทั้งผัดทั้งต้มทำได้หมดเนี่ยล่ะ ที่พอนับเป็นเครื่องเรือนได้บ้าง

ตู้เสื้อผ้าของผมเป็นโครงเหล็กหุ้มผ้าใบรูดซิบเปิดปิดที่สามารถพับเก็บเคลื่อนย้าย กระจกเพียงหนึ่งเดียวอยู่ในห้องน้ำที่มีแค่ชักโครกและฝักบัว ผมซื้อพรมปูไว้กันลื่น ไม่ได้ตกแต่งอะไรเพิ่มเติม

แตกต่างกับนายราวฟ้ากับเหว

ผมก้มเก็บเสื้อผ้าใส่แล้วโยนในตะกร้าตั้งใจเอาไปซักเพราะค้างไว้หลายวัน ใจหนึ่งเผลอคิดว่าถ้าเอาเสื้อไปทิ้งไว้ในห้องนายสักตัวเขาจะด่ามั้ย เพราะนายเป็นพวกไม่ยึดติดผูกพันกับใครเป็นพิเศษ ยิ่งใครแสดงความเป็นเจ้าของ แสดงสิทธิ์รุกล้ำเขตของเขาเกินที่ตั้งเอาไว้ นายก็จะยิ่งหงุดหงิด

เอาใจยากจริงๆ

ผมฮัมเพลงขณะเดินลงไปข้างล่างพร้อมเหน็บตะกร้าผ้าไว้กับเอว อีกข้างยกปิดปากหาว รู้สึกง่วงหน่อยๆ เพราะเมื่อคืนต้องแอบกอดนายลับๆ ใกล้เช้าค่อยเปลี่ยนเป็นให้นายพาดแขนกับตัวของผม พอเขาตื่นมาเห็นท่าทางที่ถูกเตรียมไว้ก็ค่อนข้างพอใจไม่สบถเหมือนเคย

“พี่เอก”

เก่ง เพื่อนร่วมตำแหน่งอัศวินที่อายุน้อยมากกว่ายืนดักอยู่ตรงบันไดทางลง ห้องเช่าของผมไม่มีลิฟต์หรอก มีแค่สี่ชั้นเตี้ยๆ เท่านั้น และผมก็อยู่ที่ชั้นสอง

“มีอะไรรึเปล่า” ผมถามอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ยังกวักมือเรียกให้รุ่นน้องเดินตามไปห้องซักผ้าหยอดเหรียญซะด้วยซ้ำ

“เมื่อวาน...ผมเห็นนะ” เก่งเอ่ยอย่างลังเล “ผมเห็นพี่ขึ้นรถไปกับ...ผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แค่ผม พี่แว่นก็เห็น”

ผมครางในลำคอ รู้สึกลำบากใจนิดหน่อยที่ความแตกเร็วกว่าที่คิด กับเก่งน่ะไม่เท่าไหร่ เขาเป็นคนซื่อตรงจริงจัง แม้จะใจร้อนแต่ก็รักพวกพ้องบ้าลำดับชั้นในคลับ ถ้าผมบอกว่าเป็นเรื่องงานเขาก็พร้อมจะปิดปากเงียบ แต่ปัญหาก็คือ...แว่นเนี่ยล่ะ

แว่นมีอายุงานเท่ากับผม เป็นคนที่มองภายนอกแล้วคงเดาไม่ออกว่าจะทำงานผิดกฎหมาย เพราะเขาดูสะอาดสะอ้านแต่งตัวเรียบร้อยเหมือนพวกขายประกันซะมากกว่า แถมยังสวมแว่นกรอบเหลี่ยม เป็นคนคิดละเอียดรอบคอบถี่ถ้วน แล้วยัง...ฉลาดมีไหวพริบสมตำแหน่งบิชอป

อ้างเรื่องงานกับเก่งน่ะพอรอด แต่กับแว่นยังไงก็โดนรู้ทัน

“ผมมาหาพี่ตั้งแต่เช้า แต่พี่เพิ่งกลับมาตอนบ่ายโมง พี่เอก...พี่นอนกับผู้ชายคนนั้นเหรอ”

เก่งทำหน้าเหมือนไม่อยากยอมรับสักเท่าไหร่ นายสร้างเรื่องไว้มาก เหล่าระดับสูงในคลับที่เผชิญเหตุการณ์มาด้วยกันล้วนเกลียดขี้หน้านาย

อันที่จริงผมก็ควรเป็นหนึ่งในนั้น ถ้าไม่ติดว่าดันรู้จักประวัติเขามาก่อนละก็นะ

เอาไงดีล่ะ

ผมเทเสื้อลงในถังซักผ้า ใส่ผงซักฟอก เติมน้ำยาปรับผ้านุ่ม ก่อนจะหันไปแลกเหรียญสิบกับเก่งเพราะมีแต่แบงก์ยี่สิบ รุ่นน้องจ้องตาเขม็งแม้จะยอมยื่นเศษเหรียญให้ เขาคงกลัวว่าผมจะทรยศคลับ เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดกรณีเข้าใจผิดแบบเดียวกัน ล่อซะแทบแย่

ถ้าให้อธิบายเรื่องนาย ก็ต้องย้อนไปถึงอดีตของควีน แต่ในเมื่อควีนก็ไม่เคยคิดจะเล่าให้พวกเราฟัง หากผมออกปากเองก็ไม่เหมาะสักเท่าไหร่ ไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดถึงซะด้วยสิ

“พี่กำลังคบกับนายน่ะ”

ผมตัดสินใจทิ้งระเบิด

“ฮะ!!!!” เก่งอ้าปากค้าง

“มันคือรักแรกพบ อืม...และก็เป็นรักต้องห้าม เพราะอย่างนี้ละนะเก่ง วานปิดให้พี่หน่อย พี่ไม่อยากมีปัญหากับบอส แล้วก็...กับ
ควีน"

“ผมบอกพี่แว่นได้ใช่มั้ย”

ผมหลุดหัวเราะ ไม่เคยคาดหวังว่าเก่งจะเก็บความลับกับแว่นได้หรอก

“ได้สิ”

และไม่เคยกลัวว่าแว่นจะเปิดปากบอกใครด้วย ขนาดจะชวนคุยยังยากเลย ยิ่งเมื่อเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคลับ แว่นก็คงไม่คิดจะยุ่ง

“แล้ว...” เก่งยังดูไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ ต้องขอบคุณที่รุ่นน้องคนนี้ถนัดใช้กำลังมากกว่าสมอง “ปิดบอสจะดีเหรอพี่”

“บอสไม่เคยสนใจเรื่องส่วนตัวของลูกน้อง ขอแค่ยังทำหน้าที่ไม่บกพร่องก็พอ”

เก่งพยักหน้ารับ

“แต่ควีน...”

นั่นล่ะตัวดี

ควีนชอบนักเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ในคลับ ถึงขนาดช่วยจับคู่ให้คนอื่นไปทั่ว

“ผู้ชายคนนั้นมีปัญหากับควีน ถ้าควีนรู้คงเข้าหน้ากันยาก เก่งช่วยพี่ได้ใช่มั้ย”

“น่าจะได้มั้งครับ” เก่งไม่ค่อยมั่นใจว่าจะรับมือกับควีนไหวรึเปล่า “แต่เมื่อวานควีนยังมาขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นกับพี่แว่นอยู่เลย สรุปแล้ว...”

“เก่ง” ผมตัดสินใจปาระเบิดลูกที่สอง “เมื่อวานกลับพร้อมแว่นเหรอ”

ได้ผล อัศวินเลือดร้อนหน้าแดงก่ำไปถึงหู ท่าทางสงสัยกลายเป็นอาการอ้ำอึ้งน้ำท่วมปาก

“คือ...คือว่า...”

เก่งน่ะแอบรักแว่นมาหลายปี รักษาระยะห่างดีเยี่ยม แต่ช่วงหลังมานี้ก็เริ่มรุกเข้าหาผิดวิสัย ที่น่าแปลก คือแว่นก็คล้ายจะยอมใจอ่อน

“เป็นสัญญาณดีนี่” ผมเดินไปตบไหล่รุ่นน้องที่ยังอ้าปากพะงาบๆ เชื่อสิว่าคงลืมเรื่องของผมไปหมดแล้ว “แล้วไปส่งแว่นถึงที่บ้านรึเปล่าล่ะ”

“คือ...ผมส่งถึงข้างหน้านะพี่ ผมไม่ได้เข้าไป! ผมเปล่านะ!”

นี่มันร้อนตัวชัดๆ

“ว่าแต่เก่งเริ่มไปส่งแว่นตั้งแต่วันไหน พี่ไม่เห็นรู้เลย”

“เอ่อ...ผม...” เก่งขยับตัวยุกยิกอยู่ไม่สุก “ผมมีธุระ ผมขอตัวก่อนนะพี่เอก!”

ผมโบกมือลารุ่นน้องที่รีบวิ่งฉิวออกไป แถมยังสะดุดขาตัวเองเกือบล้มอีกต่างหาก

จัดการตัวปัญหาได้หนึ่ง

ที่เหลือ...ก็คงเป็นแว่น รายนั้นไม่เปิดปากเองก็จริงอยู่ แต่ถ้าควีนถามขึ้นมาก็ตอบทุกคำ

ใช่ ปัญหาน่ะไม่ใช่แว่น แต่ยังเป็นคนคนเดิม

...ควีน




เป็นที่แน่นอนว่าวันนี้ควีนเก็บตัวอยู่ในห้องออฟฟิศชั้นสอง ป้องกันไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

ผมรู้สึกโล่งอกโล่งใจมาก ถ้าไม่นับบอสแล้ว ก็มีควีนเนี่ยล่ะที่ไม่รู้จักรับมือยังไง

“พี่เอก!”

ผมเงยหน้า เห็นเก่งยืนส่งสัญญาณให้จากชั้นสอง พอผมพยักหน้ารับ ร่างของลูกค้าในสภาพเมามายก็ถูกโยนให้กลิ้งตกบันไดลงมา อย่าหาว่าพวกอัศวินบ้าพลังเลย แต่ชั้นสองน่ะวุ่นวาย มีแต่คนคุยไม่รู้เรื่อง ฉะนั้นการพาท่องบันไดจะช่วยเรียกสติได้ประมาณสองส่วน

ผมเดินไปหิ้วหลังคอคนที่นอนเปื่อยอยู่ปลายบันไดให้นั่งนิ่งๆ

“ค่าเสียหายสำหรับเหตุการณ์ครั้งนี้คือ xx,xxx ไม่ทราบว่าจะจ่ายบัตรหรือเงินสดครับ”

กฎของคิงส์คลับ คือการปรับสองเท่าหากทำข้าวของเสียหาย ฉะนั้นลูกค้าเวลาได้ฟังทีไรก็อยากจะสลบเหมือดทุกที

เพราะไม่มีคำตอบ ผมเลยจัดการยึดบัตรก่อนจะดึงลูกค้าให้ลุกขึ้นแล้วต่อให้เบี้ยที่ยืนเข้าแถวเป็นระเบียบยาวไปจนถึงหน้าประตู พวกเราทำงานอย่างเป็นทีมเวิร์ก ถ้ามีคนก่อเรื่องที่ชั้นสอง เก่งจะจับแยก โยนลงมาให้ผมคิดเงิน จากนั้นผมก็จะจัดส่งออกนอกคลับ ซึ่งจะมีเบี้ยคอยช่วยเรียกรถรับส่งอยู่ด้านหน้าไม่ให้เกะกะที่ แน่นอนว่าลูกค้าต้องไปจ่ายเงินปลายทางเอาเอง

กิจกรรมที่ไม่ค่อยสนุกนี้มักจะเกิดหลังช่วงตีหนึ่งเป็นต้นไป ช่วงที่ชั้นหนึ่งซึ่งผมดูแลอยู่เริ่มซบเซาเพราะเล่นได้เล่นเสียหลายตา แตกต่างกับชั้นสองลิบลับ

ผมนวดบ่าเล็กน้อยหลังจัดการส่งต่อลูกค้าสามรายที่ต่อยกันเองจนตาปูด คงไม่พ้นเรื่องแย่งคู่ขาตามเคย ลูกค้าชั้นหนึ่งเองก็เคยชิน และการทำแบบนี้ก็ทำให้พวกเขาไม่กล้าโกงต่อหน้าอัศวินอย่างผมด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

“เรียบร้อยนะ”

“เรียบร้อยดีครับพี่”

เบี้ยที่กระจายตัวรอบๆ คลับเพื่อความปลอดภัยและสอดส่องพฤติกรรมลูกค้ารายงานหลังทำความสะอาดขั้นบันไดให้สะอาดเอี่ยม ผมพยักหน้ารับก่อนจะไปยืนประจำข้างประตูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างนั้นก็หยิบโทรศัพท์ที่คุยค้างไว้ขึ้นมาดู

- ทำอะไรอยู่ –

- อย่าเงียบใส่ฉัน –

- เอก –

ผมหลุดยิ้ม ให้รู้สึกเหมือนมีคนตามหึงหวง ทั้งที่ความจริงแล้ว...ผมคุยค้างกับนายเรื่องควีนที่เก็บตัวเงียบ คงจะไม่มีรูปถ่ายส่งไปในวันนี้ เขาเลยลนลานเกินกว่าเหตุ

- ผมจัดการคนเมานิดหน่อย เมื่อกี้เราคุยถึงไหนนะ –

- ...ถ้าวันนี้ไม่มีอะไรคืบหน้าก็ไม่ต้องมา –

ผมมองข้อความนั้นแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง

ความสัมพันธ์ที่ขึ้นอยู่กับบุคคลที่สามนี่มันไม่สนุกเลยจริงๆ

- ตีหนึ่งแบบนี้คุณจะไปหาคู่นอนจากไหน –

- อย่างน้อยก็ง่ายกว่ารอแกถึงตีสามแล้วกัน –

ผมนิ่งไปอีกครั้ง ปัญหาสำคัญอีกอย่าง คือเวลาของพวกเราไม่ตรงกัน

และเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ซะด้วยสิ

- ตามใจคุณ –

นายอ่านแล้วไม่ยอมตอบ เขาคงคิดว่าไม่จำเป็นต้องคุยกับผมอีกเมื่อหมดธุระ

แต่ผมไม่ใช่คนยอมแพ้ง่ายๆ อย่างนั้นหรอก




เพราะมาหานายสองคืนติด ตอนผมเดินเข้าในคอนโดหรูช่วงตีสามกว่าๆ พนักงานจึงต้อนรับทันทีเพราะคิดว่าผมเป็นแขกคนสำคัญของลูกค้าวีไอพีที่สุดแสนจะเอาใจยาก

ผมเคาะประตู ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนมาเปิด ป่านนี้นายคงจะหลับสนิทไปแล้ว

คงต้องโทรเรียกล่ะนะ

แต่ไม่ทันหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดประตูก็เปิดออก

เป็นเด็กผู้ชายวัยสิบห้าสิบหก รูปร่างผอมบางตัวเล็กกว่านาย ผิวขาวสะอาดสะอ้านไว้ผมยาวระบ่า แบบเดียวกับที่นายชอบ

“เอ่อ...เป็นแขกของนายเหรอครับ”

“ใช่” ผมตอบ มองจากสภาพของเด็กนี่ที่สวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำที่นายมีเก็บไว้เต็มลิ้นชัก ด้วยสภาพโทรมๆ เพิ่งอาบน้ำ คงจะเอาเสร็จกันไปแล้ว

ก็ดี ถือว่าผมไม่ได้มาขัดจังหวะนาย

“ตอนนี้นายนอนหลับอยู่ คือ...”

“ไม่เป็นไร” ปากตอบไป แต่ตัวน่ะเดินเข้าในห้องอย่างแนบเนียนเหมือนรู้จักกับนายเป็นเวลานาน เด็กคนนี้คงจะกลัวกับภาพลักษณ์ของผมที่ดูเป็นนักเลงหน่อยๆ ก็เลยไม่กล้าห้ามปราม “ให้เรียกรถไปส่งมั้ย”

“ครับ?”

เด็กนั่นเบิกตากว้างเมื่อผมหันมาถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ เหมือนชวนคุย

“ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยสิ”

“แต่...นายบอกให้ผมอยู่”

“ไปแต่งตัว” น้ำเสียงผมเข้มขึ้น รอยยิ้มหายไปเหลือแค่ใบหน้านิ่งและสายตาข่มขู่ ไอ้เด็กนั่นกลัวจนตัวสั่น รีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องหยิบเสื้อผ้าออกมาสวมแทบไม่ทัน

“มีเงินค่ารถมั้ย” ผมถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

“อ่า...ครับ”

“งั้นก็กลับดีๆ”

ผมยืนรอที่หน้าห้องจนกระทั่งเด็กนั่นเดินเข้าลิฟต์ไปแล้วจึงปิดประตูล็อกกลอนเสร็จสรรพ ก่อนจะแง้มประตูห้องนอนของนาย พอเห็นเขาขยับตัวกระสับกระส่ายก็หลุดยิ้มน้อยๆ ออกมา ก่อนจะเดินไปอาบน้ำและสวมเสื้อคลุมที่วางเรียงในลิ้นชักอย่างเป็นระเบียบ

อืม...ผมเริ่มคิดจริงจังที่จะทิ้งชุดนอนไว้ในห้องนายซะแล้วสิ

ผมผูกเชือกตรงเอวขณะเดินออกมาจากห้องน้ำ ทุกการกระทำเป็นไปอย่างเงียบกริบโดยไม่ต้องเปิดไฟ ผมเข้าไปแทรกตัวในผ้าห่มผืนเดียวกับนาย ก่อนจะยกศีรษะของเขาขึ้นให้ซบบนต้นแขนตัวเอง อย่างที่ทำมาตลอดสามคืน

นายที่นอนไม่ค่อยสนิทนักพูดงึมงำในลำคอ พลิกตัวมาโอบรอบตัวผม พอได้ไออุ่นก็หลับเป็นตาย ไม่สนว่าเป็นใครกันแน่

คนคนนี้นี่น้า...

ผมปัดปอยผมที่ปรกหน้าอีกฝ่าย มองไปสักพักก็เริ่มง่วงจึงยกแขนออก ทำตัวนิ่งเป็นหมอนข้างไร้ชีวิต ป้องกันไม่ให้ตื่นเช้ามาแล้วเจอน้ำเสียงหงุดหงิดของนาย

เอ่อ...ซึ่งพรุ่งนี้น่าจะเข้าขั้นโมโห

แต่ไม่เป็นไรหรอก ก็ผมมีไม้ตายอยู่นี่นา

--------

อย่าแปลกใจทำไมพี่เอกมีแค่เก่งกับพี่แว่น ไม่มีเบอร์หนึ่ง ต้องอธิบายว่าพี่แกสนิทกับเก่งเพราะอยู่ตำแหน่งเดียวกัน ส่วนพี่แว่นนั้นเริ่มงานมาด้วยกันเลยนับว่าพอสนิทอยู่ แต่เบอร์หนึ่งเพิ่งเข้ามาได้หนึ่งปี คุมระหว่างคลับและผับ วิ่งไปวิ่งมา ในพาร์ทพี่เอกเลยไม่ค่อยได้เจอเบอร์หนึ่งสักเท่าไหร่ค่ะ รวมถึงพี่หมอบซึ่งอยู่แต่ฝั่งผับด้วย

เพจนักเขียนที่กิ๊วก๊าวกับพี่เอกภาคไล่เด็กเนียนๆ 555 (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

ปล.ช่วงนี้เราค่อนข้างยุ่งๆ ค่ะ วันหยุดเลยถือโอกาสปั่นมาลง แต่สั้นมาก...ถือว่าพอกิ๊บก๊าวแก้คิดถึงนะคะ <3

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-04-2016 20:28:59

พี่เอกช่างเนียนจริงๆ. เก่งหน้าแดงจะเป็นไงนะ 55
หมอนข้างประจำ น่ารักอะ
ไม่อยากจะนึกหน้านายตอนลืมตาตื่นมาเจอพี่เอกสุดคูลเลย.  :hao6:
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ คืดถึงควีนกับบอสเนอะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 06-04-2016 20:40:48

ฮาเก่งมากๆ โดนพี่เอกหลอกต้อนจนไปไม่เป็น แทนที่จะจับผิดพี่เอกกลับดดนพี่เอกหลอกซักซะเอง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-04-2016 20:48:00

แหมม เก่งเขินตลอดอ่ะเรื่องพี่แว่น
พี่เอกนี่เนียนจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-04-2016 20:51:12

 :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 06-04-2016 20:53:07

พี่เอก คูลมากกก เท่ฝุดๆ นายไม่เอาเราเอาน้าพี่เอกขาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-04-2016 21:11:00

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 06-04-2016 21:29:07

 :m20: :m20: :m20: :m20:
ทำไมถึงตลกกกกกก พี่เอก555

ถ้าควีนรู้ คงทำหน้าไม่ถูกจิงๆ
อยากรู้เลย ตอนควีนรู้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-04-2016 21:33:20

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 06-04-2016 21:59:25

 อยากให้เช้าไวๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 06-04-2016 22:56:54

ทำไมเราถึงมองว่าเก่งน่ารักมากกัน  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaNip015 ที่ 06-04-2016 23:16:39

 :- :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 06-04-2016 23:26:23

ชั้นชอบพี่เอกจัง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-04-2016 23:30:17

คนมากเล่ห์

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-04-2016 02:27:27

นายตามพี่เอกยังไงก็ไม่ทันแน่นอน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-04-2016 06:23:34

อืม... พี่เอกน่าโมโหจริงๆนั่นแหละ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 07-04-2016 09:56:16

เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 07-04-2016 21:23:10

แหมๆๆๆๆ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเลยนะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 08-04-2016 02:08:33

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 08-04-2016 07:16:46

เนียนได้อีกคะคุณพี่ เนียนเข้าห้อง เนียนไล่เด็ก และเนียนเป็นหมอนข้าง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 3 : ลับหลัง -P.5 - [06/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 08-04-2016 10:15:53

ตกลงใครติดใคร ก็ไม่รู้สินะ
แต่พี่เอกเจ้าเล่ห์มากจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด-P.6 -[11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 11-04-2016 19:52:04

ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด

“แกมาได้ยังไง!”

“เงียบหน่อยสิคุณ ผมเพิ่งได้นอนเอง”

“ลุกออกจากเตียง เดี๋ยว-นี้!”

ผมยอมลืมตาตื่นหลังถูกตะคอกใส่ด้วยน้ำเสียงตะโกนฉุนเฉียว ยังรู้สึกง่วงงุนอยู่บ้างแต่พอเห็นนายยืนคิ้วขมวดปนตกตะลึงก็ยิ้มออก แต่ท่าทางนั้นคงไปกระทบความดันของนายเข้า

“ลุกขึ้นมา!”

“อย่าตะโกนสิคุณ เดี๋ยวก็เจ็บคอหรอก” ผมยกมือปิดปากหาว กลบรอยยิ้ม

“พัทรหายไปไหน”

อ้อ ไอ้เด็กนั่นชื่อนี้สินะ

“ผมให้เขากลับไปเอง” ผมโคลงศีรษะ “ผมไม่ได้นึกจะมาก็มาหรอกนะ แต่คุณไม่ยอมรับโทรศัพท์”

“ฉันไม่ว่าง”

ไม่ต้องเดาเลยว่าเขาทำอะไรๆ อยู่

“และต่อให้รับก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับที่แกนอนบนเตียงของฉัน หรือแกฟังไม่รู้เรื่อง”

“ผมไม่ได้มาตัวเปล่านะคุณ” ผมขยับตัวนั่งให้สบายกว่าเดิม “ผมมาพร้อมคำเชิญจากควีน”

“อะไร” นายลดท่าทีโมโห จากที่เตรียมไล่ผมออกนอกห้อง กลายเป็นเดินเข้าหาจนต้องอดใจไม่ให้คว้าเขาเข้ามากอด

ผมมองนายที่อยู่ห่างจากตัวเองแค่หนึ่งเมตรแล้วยกยิ้มอีกครั้ง

“พร้อมจะไปกินข้าวต้มเป็ดข้างทางรึยังล่ะครับ นาย”




แน่นอนว่าผมโกหก

นั่นน่ะแค่ข้ออ้างเท่านั้น

หลังเลิกงานในวันต่อมา ผมกับนายจึงนั่งอยู่ที่ร้านข้าวต้มเป็ดร้านประจำที่ควีนมักพาเบี้ยมาเลี้ยงบ่อยๆ ไม่ใช่เพราะร้านนี้อร่อยมาก แต่เพราะราคาประหยัดชนิดที่ต่อให้ขนมาทั้งร้านขนหน้าแข้งควีนก็ไม่ร่วง

แต่นายนี่สิ...

เขาที่แต่งตัวจัดเต็ม ทั้งสวมเชิ้ตตัวเก่งทับด้วยสูทไม่ติดกระดุม ผูกเนคไทสีน้ำเงินนั่งอยู่ในร้านข้าวต้มข้างทางนั้น...เป็นอะไรที่หาได้ยากและแปลกแยกมาก

“แกหลอกฉัน”

“ผมเปล่า”

“แล้วทำไมถึงไม่มีใครโผล่หัวสักคน”

“นั่นเพราะว่าควีนยกเลิกนัดกะทันหัน ผมกลัวคุณจะแต่งตัวเก้อ ก็เลยพามาดูลาดเลาที่ทาง ครั้งหน้าจะได้ไม่หลงยังไงล่ะครับ”
นายไม่โง่ขนาดเชื่อผมซ้ำสองหรอก

ผมใจดีเดินไปหยิบแก้วตักน้ำแข็งมาให้ เพราะร้านนี้ต้องบริการตัวเอง แต่นายมองเหยียดหนึ่งครั้งไม่คิดจะแตะ เขาคงคิดว่าสกปรก

“กินรองท้องก่อนนอนแล้วหลับสบายนะครับ”

“ฉันไม่ได้มีเวลานอนยาวเหมือนแก” นายผุดลุกทั้งที่อาแปะไม่ทันยกข้าวต้มมาเสิร์ฟ ผมรีบรั้งแขนเขาไว้ เรื่องอะไรจะให้เดทแรกพังไม่เป็นท่า “ปล่อย”

“ผมหวังดีกับคุณนะ”

“ปล่อย”

“ดูก่อนสิ” ผมพยักเพยิกไปทางเท้า “ซอยนี้เป็นซอยแคบๆ ต้องจอดรถเรียงชิดกำแพงเท่านั้น ไม่มีลานจอดส่วนตัว ร้านตั้งอยู่ตรงฟุตบาทเปิดโล่ง ถัดไปเป็นโรงงานมีคนเข้าออกตลอดเวลา คุณไม่เห็นปัญหาเหรอ”

นายยอมกวาดตามองตามที่ผมบอก

“ผมยอมรับว่าโกหก แต่เพราะหวังดีให้คุณมาดูลาดเลา ปกติควีนจะนั่งรถตู้มากับพวกเบี้ย แล้วติดรถกลับ ถ้าคุณชับรถเฟอรารี่คันโปรดมาจอดรออย่างตอนนี้ ควีนคงรู้ตัวก่อน เผลอๆ จะไม่ลงมาด้วยซ้ำ หรือถ้านั่งแท็กซี่ ก็ไม่มีที่จะนัดคุยกับควีนอยู่ดี วันนั้นถ้าเก่ง...อัศวินอีกคนมาด้วย แค่เห็นหน้าคุณก็คงจะยกหมัดขึ้นมาแล้ว คุณน่าจะจำเขาได้นะ”

นายไม่มีทางลืมอยู่แล้ว แรกพบกันเก่งก็เกือบจะลงไม้ลงมือกับเขา รายนั้นน่ะมีอะไรก็ใช้กำลังก่อน ถ้าไม่ได้ผมช่วย มีเหรอจะจบเรื่องได้โดยที่ยังครบสามสิบสองอยู่อย่างนี้

“แผนเดิมของผมคือเรียกควีนระหว่างที่พวกเบี้ยกับเก่งกินข้าวต้มให้ออกมาเจอคุณซึ่งรอในรถ แต่ถ้าคุณเอารถมาไม่ได้...จะนัดตรงไหนดีล่ะ” พอเห็นเขายอมฟัง ผมก็ปล่อยแขนพลางผายมือไปรอบๆ “คุณต้องเข้าใจผมนะ ถ้าผิดพลาดขึ้นมาผมอาจจะโดนไล่ออกก็ได้ ถึงตอนนั้นใครจะเป็นคนส่งข่าวเรื่องควีนให้คุณล่ะ เก่งน่ะเป็นพวกปากโป้งซะด้วย และถ้าควีนหายตัวไปนานๆ คงถูกสงสัย”

“บอกว่านิลกาฬจะกลับกับแกสิ”

"โอเค ถ้าผมตามควีนออกมาได้ แล้วคุณจะพาเขาไปคุยตรงไหน ควีนคงไม่ยอมไปคอนโดของคุณหรอกนะ เขาวางตัวดีเสมอ" พูดแล้วผมก็ยกมือลูบคางอย่างตั้งใจครุ่นคิดอย่างจริงจัง “เอาแบบนี้มั้ยคุณ”

"อะไร"

“มาจำลองเหตุการณ์กันดีกว่า ผมจะได้ช่วยอุดช่องโหว่”

นายคิ้วขมวด ราวกำลังคาดเดาว่าผมจะเล่นไม้ไหนอีก

...ก็ไม่ได้ลึกลับซับซ้อนอะไรหรอก

“ลองสมมติว่าผมเป็นควีนสิ”

อย่า...อย่ามองแบบขยะแขยงขนาดนั้น ผมรู้หรอกน่าว่าไม่มีส่วนไหนเหมือนควีนเลยสักนิด

“ถ้าเรียกควีนออกไปหาคุณ คุณจะนัดเจอตรงไหน”

นายมองซ้ายมองขวา ทางซ้ายเป็นกำแพง ทางขวาเป็นรถที่จอดเรียงตามแนวยาว ข้างหลังเป็นโรงงาน ข้างหน้าเป็นปากซอย

“ถ้าตอบไม่ได้งั้นเราไปสำรวจสถานที่กัน” ผมเดินไปจ่ายเงินกับอาแปะทั้งที่กิมไปแค่ไม่กี่คำ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าเข้าหานายที่เหมือนอยู่ผิดที่ผิดทาง เขามองทางเท้าที่มีน้ำเสียนองกับพื้นแล้วทำหน้าแขยง “จะมามั้ยคุณ”

“นำไปสิ”

ผมเลิกคิ้ว ก่อนจะเดินนำเมื่อนายไม่อยากให้ผมเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเขาเวลาเดินเขย่งข้ามทางเท้าสักเท่าไหร่ พอออกมาจากหน้าปากซอยก็เป็นถนนใหญ่ที่มีรถวิ่งพอประมาณ เนื่องจากเป็นช่วงใกล้เช้า แต่ก็ยังไม่ถึงเวลาทำงาน

“แถวนี้ไม่มีร้านกาแฟเลยรึไง” นายคิ้วขมวดหงุดหงิดหลังตามผมทัน เพราะใกล้โรงงานเลยมีพวกร้านขายกับข้าวเยอะ แต่เป็นพวกข้าวหมูแดง ก๋วยเตี๋ยวไก่ ที่กำลังเตรียมร้านก่อนฟ้าสว่างซะมากกว่า ร้านกาแฟตากแอร์นั่งชิลน่ะตัดไปได้เลย มีแต่กาแฟโบราณที่ตั้งโต๊ะขายเท่านั้น

“ผมเลยต้องพาคุณมาสำรวจไง” ผมยักไหล่เป็นเชิงว่าเห็นมั้ย ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

“แล้วทำไมต้องโกหก”

“เพราะถ้าไม่โกหก คุณก็คงไม่ยอมมา ในเมื่อคุณกำลังสนุกสนานกับเด็กพัทรอยู่นี่”

“หึงรึไง” นายแค่นยิ้ม มองผมอย่างดูถูก

“คุณคิดว่าไงล่ะ” ผมถามกลับ น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยไม่รู้สา นายจ้องตาสักพักก็เหนื่อยหน่าย หันมาสนใจกับปัญหาตรงหน้าแทน

“ถ้าเดินไกลกว่านี้จะมีร้านดีๆ บ้างมั้ย”

“ผมไม่รู้ ผมบอกแล้วว่าไม่เคยมากินข้าวต้มกับควีน ที่มาถูกก็เพราะถามเอาจากลูกน้อง” ผมก้มมองนายที่ชักหน้าหงุดหงิดเพราะเริ่มร้อน “ถ้าอยากรู้ก็เดินดูด้วยกันสิคุณ”

นายอ้าปากเหมือนจะด่า แต่ก็ด่าไม่ออกเพราะการที่เราสองคนยืนงงงวยอยู่ตรงหน้าปากซอยก็เพราะข้อเรียกร้องของเขาที่อยากเจอควีน

“มานี่สิ จะได้เห็นชัดๆ” ผมจับศอกนายให้เดินข้างกัน เพราะผมไม่ใช่ลูกจ้างของเขาสักหน่อย นายเองก็เหมือนจะรีบจัดการให้จบๆ ไป เร่งฝีเท้านำผมซะลิ่วจนต้องรีบเดินตาม

สุดท้ายพวกเราก็เจอกับร้านขนมปังปิ้งเล็กๆ ร้านหนึ่ง ไม่มีแอร์ แต่ก็ดีกว่าไม่มีที่นั่ง ห่างจากหน้าปากซอยราวๆ สามสิบเมตร นับว่าทำเลดีเพราะพวกเบี้ยคงไม่บังเอิญมาเห็นเข้า นายถึงกับถอนหายใจโล่งอก แม้จะคิ้วขมวดกับกลิ่นพริกจากใบกระเพราที่ลอยคลุ้งจนแสบตาจากร้านตามสั่งข้างๆ

“ลองเข้าไปดูมั้ยคุณ”

“ไม่ต้อง” นายอยากกลับห้องตัวเองเต็มทน ผมสงสารเขาเหมือนกันนะที่ต้องอดหลับอดนอนเพราะคำโกหกที่แค่อยากหาเวลาเดินเล่นด้วยกัน แต่ก็ช่วยไม่ได้...

“เข้าไปขอเบอร์จากเจ้าของร้านหน่อยเถอะ ถ้านัดขึ้นมาแล้ววันนั้นเขาปิดร้าน จะได้ไม่มาเก้อไงล่ะคุณ” ผมพยายามถ่วงเวลา เดินนำเข้าไปในร้านโดยที่นายก็รีบตามหลังเพราะกลิ่นกระเพราหนักข้อกว่าเดิม เขาไอคอกแคกไม่หยุด ผมเลยถือโอกาสสั่งกาแฟร้อนมาให้เขาดื่ม พร้อมกับขอนามบัตรร้านไปด้วย

“ฉันจะกลับ”

“นี่ก็จะตีห้าแล้ว คุณต้องเข้างานตอนแปดโมงไม่ใช่เหรอครับ กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ขับรถออกมาใหม่ก็หมดเวลาแล้ว ดื่มกาแฟสักหน่อยเถอะจะได้ไม่ง่วงในเวลางาน”

เพราะเหตุผลฟังขึ้น และนายเองก็ร้อนจนเหงื่อออก เลยยอมนั่งตากพัดลมสักพัก

“ฉันเอาเอสเพรสโซ่”

“ร้านนี้มีแต่กาแฟร้อน กับกาแฟเย็นเท่านั้น เสียใจด้วยนะคุณ”

นายสบถอีกรอบ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากล้วงผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อตัวเอง ผมมองเขาเพลินเชียวล่ะ

พอกาแฟร้อนมาเสิร์ฟ ผมก็สั่งขนมปังเนยน้ำตาลมาอีกชิ้น นั่งกินรอนายที่ค่อยๆ จิบกาแฟ ดูเหมือนเขาจะเป็นพวกลิ้นแมว ผมก็ไม่ทันสังเกตซะด้วยสิ เพราะตอนทำแกงจืดนายก็กินตอนเอาหม้อลงจากเตามาสักพักแล้ว

เจอจุดอ่อนอีกหนึ่ง

เพราะใกล้จะได้เวลานอนของตัวเอง เครื่องดื่มของผมเลยเป็นนมจืดธรรมดาเพราะไม่ชอบรสหวานมาก และไม่ต้องการคาเฟอีนมาเติมเต็มเหมือนกับนาย เขามองผมแล้วคงจะหิว ก็เลยออกปากสั่งขนมปังปิ้งเพิ่มอีกสองแผ่น เป็นแบบเนยน้ำตาล และสังขยา

“ผมเลี้ยงนะ”

“ฉันไม่เคยให้คู่นอนต้องออกเงิน”

“แต่คืนนี้ผมไม่ได้นอนกับคุณนี่” ผมอ้างทั้งรอยยิ้มบาง “ผมเลี้ยง”

“ตามใจ” นายไม่เถียง ดีเหมือนกัน ค่อยเหมือนว่าพวกเรามาเดทหน่อย “สรุปแล้วถ้าวันไหนนิลกาฬออกมากินข้าวต้ม แกต้องโทรบอกฉัน แล้วฉันจะนั่งรอที่ร้านนี้ และแกก็เป็นคนพานิลกาฬมา”

...จะหยุดคิดถึงควีนสักนาทีไม่ได้รึไงนะ

“คุณเข้าใจถูกแล้ว” ผมพยักหน้าทั้งที่แอบเซ็ง “ผมจะอาสาพาควีนไปส่งที่คอนโดบอสเอง ไม่งั้นคนอื่นๆ คงไม่ยอมให้ผมพาควีนออกมานานๆ”

“แล้วแกจะบอกนิลกาฬยังไง”

ง่ายมาก บอกว่านายรอเจออยู่ แค่นั้นเขาก็แทบจะวิ่งมาแล้ว

แต่ถ้าพูดแบบนั้น...นายจะสำคัญตัวเองผิดน่ะสิ

“ผมจะบอกว่ามีเรื่องอยากปรึกษา เป็นปัญหาส่วนตัว ทุกคนและควีนคงเข้าใจ”

“ถ้าอย่างนั้น...”

“คุณมีเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง เพราะถ้าบอสโทรตามคงไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่” ผมพูดดักไว้ก่อน “และคุณต้องกลับไปทันที อย่าคิดตามมาส่งเด็ดขาด ที่คอนโดบอสมีสายพร้อมรายงานเสมอ อีกอย่าง...”

“อะไรอีก” นายฉุนหนักเมื่อถูกกันไว้ทุกทาง

“คุณต้องสัญญาว่าถ้าควีนบอกให้จบ คุณต้องจบ”

“...”

“หรือคุณคิดจะยื้ออีก”

“ฉันรับปาก” นายยอมพูดในที่สุด “แต่...”

เขาเงยหน้ามองผม พร้อมเหยียดยิ้มออกมา

“ถ้านิลกาฬบอกให้จบ เรื่องระหว่างฉันกับแก ก็ต้องจบเหมือนกัน”

นี่มันเอาคืนกันชัดๆ

“แกก็คงไม่คิดจะยื้อหรอกนะ”

ผมได้แต่ส่งยิ้มเย็นเป็นคำตอบ

...หวังว่าเวลานั้นเขาจะยังพูดแบบนี้ได้ชัดถ้อยชัดคำอีกก็แล้วกัน




(ต่อข้างล่าง)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด-P.6 -[11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 11-04-2016 19:52:21

เดทแรกจบลงอย่างราบรื่นแต่ไม่ค่อยจะน่าจดจำสักเท่าไหร่

ผมเริ่มคิดว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคจิตที่พอใจกับอะไรเล็กน้อยอย่างนี้ ถ้าเล่าให้ใครฟังคงโดนล้อแย่ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยผมก็ภูมิใจกับวิธีเนิบนาบอย่างค่อยเป็นค่อยไปล่ะนะ

"สวัสดีครับบอส สวัสดีครับควีน"

ผมโค้งตัวเมื่อบอสกับควีนเข้ามาในคลับ ทั้งคู่มาทำงานตอนช่วงหนึ่งทุ่ม หลังเดินทักทายลูกค้าและพนักงานแล้วบอสมักจะตรงไปที่ออฟฟิศชั้นสองทันที และเก็บตัวอยู่อย่างนั้นจนได้เวลาเลิกงาน หากใครต้องการพบบอสจะต้องมีการนัดหมายล่วงหน้ากับเเว่น ซึ่งนั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ชั้นสอง เป็นหน้าด่านคัดกรองและติดต่อรายละเอียดต่างๆ

ส่วนควีน...

"พี่เอกเจอนายบ้างมั้ย ให้เบอร์ไปรึยัง"

"ไม่ครับ เขาไม่ได้มาที่คลับเลย" ผมตอบเสียงเรียบ พยายามที่จะไม่สะทกสะท้านกับสายตาของบอสที่มองมาเมื่อควีนเข้ามากระซิบกับผม

"เอก"

"ครับบอส" ผมรู้ว่าบอสไม่หึงดะไร้สาระหรอก โดยเฉพาะกับลูกน้องของตัวเอง บอสให้ความไว้วางใจเสมอ แต่ถ้าเกิดจับได้ขึ้นมา...ก็แค่พิการหรือตาย บอสน่ะลงมือได้เหี้ยมอย่างที่ผมไม่เคยเจอใครใจเด็ดเท่านี้มาก่อน แถมยังเจ้าแผนการสุดๆ กว่าจะรู้ตัวว่าติดกับก็โดนปิดประตูหนีตายไปไหนไม่รอดแล้ว ผมน่ะรู้ซึ้งจากใจเลยทีเดียว

"เฝ้าประตูให้ดี อย่าให้มีตัวอะไรเล็ดลอดเข้ามา"

"ครับบอส!"

"ไอ้คิง มึงคงไม่ได้บอกให้พี่เอกโกหกกูเรื่องนายหรอกนะ"

อย่าตกใจครับ บอสกับควีนพูดกันด้วยภาษาเป็นทางการอย่างนี้เสมอ

"ยอมคายแล้วเหรอว่าแอบนัดเจอผู้ชาย"

"สัดคิง ถ้ามึงรู้แต่แรกก็บอกสิวะ กูจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำลับๆ ล่อๆ แล้วดูพูดเข้า กูบริสุทธิ์ใจขนาดนี้ มึงจะหึงทำซากอะไร" 

เอ่อ...บอสครับ ยืนทะเลาะกันหน้าประตูคงไม่ใช่เรื่องดีมั้ง

"มึงเพิ่งพูดว่า 'ลับๆ ล่อๆ' นะนิลกาฬ หรือนั่นคือความบริสุทธิ์ใจของมึง"

"ก็ใครล่ะวะที่เขวี้ยงโทรศัพท์กูจากระเบียงชั้นบนสุดจนแตกละเอียด กูก็กลัวถูกมึงจับโยนเหมือนกันนี่หว่า" ควีนพูดจบก็ทำหน้าเจ็บปวดรวดร้าวราวกับเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นซะเอง "มึงเเม่งหวงไม่เข้าท่า กูกับนายจบไปแล้ว ที่เหลืออยู่มีแต่เรื่องบุญคุณความแค้นล้วนๆ"

"อย่าชวนทะเลาะ"

"หืม นี่เราทะเลาะกันอยู่เหรอ งั้นเอาใหม่ กูขอเทคสอง" ควีนสูดหายใจเข้าลึก "กูไม่ได้พิศวาสนายเลย ถ้ามึงระแวง มึงเจอกับนายพร้อมกูก็ได้ โอเคยังครับคุณผัว กูรู้ว่ามึงหงุดหงิดที่กูโดนแทง แต่แผลเท่าจิ๋มมดแค่นี้อย่าทำเหมือนผู้หญิงมีเมนส์เหวี่ยงไปทั่วสิวะ ตั้งแต่ตอนลงโทษพวกลำดับสูงแล้วนะมึง กูยังโกรธนะที่ต่อยพี่แว่นของกู"

แว่นกับควีนค่อนข้างสนิทสนมเหมือนพี่น้องน่ะครับ อย่าตกใจว่าทำไมควีนถึงเข้าข้างขนาดนั้น

"ถ้าไม่ลงโทษ พวกนั้นจะรู้เหรอว่าทำผิด" ไม่พูดเปล่าบอสยังเหล่มองผมที่ก้มหน้าต่ำหลบตา บอสทำถูกแล้ว อัศวินที่ปกป้องควีนไม่ได้ถือว่าทำหน้าที่บกพร่อง และการลงโทษของบอสก็ทำให้พวกเราตระหนักในหน้าที่และไม่กล้าประมาทซ้ำสอง

"กูรู้ แต่มึงต่อยพี่แว่นกูเบาๆ ก็ได้นี่หว่า พี่แว่นไม่ได้อึดอย่างไอ้เก่งนะ กว่าแก้มจะหายบวมใช้เวลาเป็นสัปดาห์"

...ผมเองกว่าแก้มจะหายก็ร่วมสัปดาห์เหมือนกันนะ

"มึงอารมณ์ดีขึ้นแล้ว งั้นเข้าเรื่องเดิม" ควีนฉีกยิ้มกว้าง "มึงถอดชื่อนายจากแบล็คลิสต์ทีสิไอ้คิง"

"ไม่!"

ควีนครับ...ควีนจะทำให้บอสโกรธอีกรอบทำไมเนี่ย

"กูมีเหตุผลนะคิง" ควีนยังพยักหน้าหงึกหงักกับตัวเองอย่างไม่รู้สากับสีหน้าเย็นชาของบอส "อย่างแรก กูจะได้ไม่ทำอะไรลับหลังมึงอีกไง และในเมื่อกูบริสุทธิ์ใจขนาดนี้ ก็เชิญนายเข้ามาตรงๆ เลยไม่ดีกว่าเหรอ นี่ถิ่นมึงกับกูนะ จะกลัวอะไร"

เหตุผลฟังขึ้น แต่ไม่อำนวยกับผมสุดๆ

"กลัวก็แต่มันจะไม่กล้ามาน่ะสิ" บอสแค่นหัวเราะชั่วร้าย "ใครจะบริสุทธิ์ใจเหมือนมึงล่ะเมีย"

"ใช่ ใครจะสดใสบริสุทธิ์เท่ากูอีก...เดี๋ยว! นี่มึงด่ากูเปล่าวะ"

"เอก"

"ครับบอส" ผมโค้งตัวเล็กน้อย ตอนนี้พวกเรายืนกันตรงประตูก็จริง แต่ปกติก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดจังหวะบอสอยู่แล้ว และไม่กล้าแม้แต่จะสอดแนมด้วย ทุกคนต่างรู้ว่าเจ้าของคิงส์คลับนั้นโหดขนาดไหน

"อย่าให้มีเหลือบไรเข้ามา"

"ได้ครับ!"

เป็นอันว่าคำขอของควีนตกไป ผมล่ะแสนจะโล่งใจเป็นล้นพ้น คนที่พอจะยั้งควีนที่มีความคิดโลดโผนทีเล่นทีจริงตลอดเวลาก็มีแต่บอสเนี่ยล่ะ

"มึงจะไม่ให้กูเจอนายตลอดชีวิตเลยใช่มั้ย"

ผมว่าควีนพูดถูกแผง

"พี่เอก ฝากด้วยแล้วกัน ไอ้คิงแม่งงอแงอีกแล้ว"

"เอ่อ...ครับ"

ได้แต่รับปากไปก่อน คราวนี้ต่อให้ไม่ใช่เรื่องตัวเอง แต่ขืนทำจริงชะตาผมคงไม่จบแค่หมัดเดียวของบอสละครับ

เวรล่ะ ถ้าบอสตั้งใจไม่ให้ควีนเจอนายไปตลอดชีวิตจริงๆ งั้นการที่ผมวางแผนไว้ซะเต็มที่ก็...

ไม่เป็นไรน่าเอก ตอนนั้นบอสอาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้

แต่เป็นไปได้ยากสุดๆ

คนอย่างบอสย่อมเอาที่มั่นใจไว้ก่อน การที่ไม่ให้ควีนเจอกับนาย ก็เพราะไม่รู้ว่าฝั่งนายที่ไม่บริสุทธิ์ใจอยู่เห็นๆ  แม้ควีนจะรับมือได้แน่นอนอยู่แล้ว แต่เพื่อป้องกันในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง บอสเลือกที่จะตัดความเป็นไปได้ทั้งหมดทิ้งอย่างไม่ลังเล

ผมมองส่งบอสและควีนที่เดินตรวจชั้นหนึ่งโดยมีพนักงานโค้งรับเป็นแนวยาวแล้วลอบระทึกใจอยู่ลึกๆ ควีนทักทายพวกลูกค้าด้วยรอยยิ้มไว้ทีท่าเช่นเดิม ก่อนจะเดินขึ้นบันไดชั้นสองไปพร้อมกับบอส วันนี้ก็คงไม่ลงมาเหมือนเดิม

ผมลดโทรศัพท์ที่แอบถ่ายรูปบอสกับควีนเดินควงกันแล้วส่งให้นาย ความจริงคลับมีกฎห้ามถ่ายรูป เพราะกลัวว่าหลักฐานผิดกฎหมายทั้งหลายจะรั่วไหล และจะเป็นการเปิดเผยหน้าตาของลูกค้าที่มาเข้าร่วมคลับ แต่ผมมีตำแหน่งเป็นอัศวิน ฉะนั้นถึงเบี้ยข้างๆ จะเห็นว่าผมกดถ่ายรูป ก็ไม่คิดปรามเพราะรู้ดีว่าไม่มีทางสร้างความเสียหายให้กับคลับแน่นอน

ยกเว้นก็แต่การทำร้ายจิตใจคนแก่คนหนึ่งที่ป่านนี้คงจะนอนเหงา อืม...ไม่ก็กำลังกอดเด็กเอ๊าะที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

ซึ่งป่านนี้คงจะหมดอารมณ์ไปแล้ว

ผมมองข้อความของนายที่ขึ้นว่าอ่านแล้วแต่ไม่ยอมตอบกลับแล้วยิ้มบาง ทำเป็นพูดไม่ว่ารัก แต่พอเห็นภาพคู่ก็สะอึกเงียบหาย ไม่รู้ตัวเองเอาซะเลยว่าอาการหนักขนาดไหน

- คืนนี้ผมจะเข้าไป -

- ไม่ต้อง ฉันเหนื่อย -

รู้อยู่แล้ว...อดนอนมาทั้งวัน แล้วยังเจอรูปปวดใจ ถึงอยากนอนก็คงไม่ได้นอน

- ถ้าเซ็กซ์ช่วยให้คุณอารมณ์ดีไม่ได้ งั้นลองทานซุปมั้ย -

- อะไรของแก -

- เมื่อคืนวานหลังทานแกงจืดของผมคุณก็หลับสนิทถึงเช้า วันนี้ผมเลยว่าจะทำซุปหัวหอมให้คุณทาน รับรองว่าอร่อยกว่าครั้งก่อนที่หยิบวัตถุดิบใส่ไปมั่วๆ แน่ -

- ... -

- วันนี้ควีนพูดถึงคุณด้วย -

- ห้องฉันไม่มีหัวหอม -

- เดี๋ยวผมซื้อเข้าไป -

เป็นอันตกลง




เวลาตีสี่สิบห้านาที นายเปิดประตูด้วยท่าทางโทรมสุดขีด ขอบตาดำคล้ำใบหน้าหมองจากการอดนอน แต่ถึงอย่างนั้นก็นอนไม่หลับเพราะเขาอยู่ห้องคนเดียว

ผมวางถุงพลาสติกไว้ตรงโซฟา ก่อนจะหยิบหัวหอมหลายลูกไปล้างในครัว

"นิลกาฬพูดถึงฉันยังไง"

นายเดินตามผมมาถึงด้านใน ไม่คิดอาสาเป็นลูกมือช่วยเหลือ

"อืม...ผมถามว่าถ้านายอยากพบควีน ควีนจะยอมพบด้วยมั้ย" ผมพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ยากจะจับผิดว่ากำลังโกหก ก่อนจะหันไปสวมผ้ากันเปื้อนที่ติดในครัวของนาย แล้วตั้งอกตั้งใจหั่นหัวหอม

"นิลกาฬตอบว่าอะไร"

"ควีนบอกว่า...โอ๊ะ คุณ หยิบทิชชูให้หน่อย ผมแสบตา"

นายสบถหงุดหงิด แต่ก็รีบเดินออกไปหยิบกระดาษทิชชูจากนอกห้องครัวเข้ามาให้ผมทั้งกล่อง

"มือผมเลอะหอม"

"แกนี่..." นายได้แต่ด่าพึมพำ แต่ก็ช่วยเช็ดหน้าให้ผมที่หลับตายื่นเข้าไปใกล้ "สรุปนิลกาฬตอบว่าอะไร"

"ตอบว่า...โอ๊ย คุณ เช็ดอีกทีได้มั้ย น้ำตาจะไหลแล้ว"

"เลิกหั่นแล้วตอบก่อนจะตายรึไง" คราวนี้นายแทบจะควักลูกตาผมออกมาเลย

"ผมไม่อยากให้รอนาน เดี๋ยวคุณนอนไม่พอ"

"แค่นี้ก็นอนไม่พออยู่แล้ว" นายชักเสียงหงุดหงิด "มานี่ ฉันหั่นเอง แค่หอมจะเป็นอะไรนักหนา"

ผมยกมือสองข้างขึ้นแบบจำยอมเมื่อนายเข้ามาแย่งมีดและเขียงไปไว้ข้างหน้าตัวเอง

"ล้างมือด้วยสิคุณ เดี๋ยวซุปก็เค็มหรอก"

"เออน่า" นายขานรับขอไปที แต่ก็ยอมไปล้างมือ เขาก็คงไม่อยากกินขี้มือตัวเองสักเท่าไหร่ "ตอบมาได้แล้วว่านิลกาฬพูดอะไร"

"ควีนบอกว่า...เขายังไม่อยากเจอคุณ"

"ทำไม"

"อย่าหยุดหั่นสิคุณ"

นายหันไปใจจดใจจ่อกับการหั่นหอมอีกครั้ง แม้แรงสับมีดจะค่อนข้างรุนแรงเกินจำเป็นไปสักหน่อย แต่ท่าทางว่าง่ายเพราะมัวแต่สนใจกับคำพูดของผมจนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ฟังต่อนั้นเป็นภาพที่น่าเอ็นดูไม่เลว

...ภาพแบบนี้ชวนเข้าใจผิดจริงๆ ว่าใครเป็นเจ้านายกันแน่

"ถึงจะไม่เกี่ยว แต่การที่ควีนถูกแทงคุณก็มีส่วน แถมยังทำให้คลับเกือบถูกปิดบริการ จู่ๆ คุณบอกอยากพบ ควีนก็ต้องคิดระแวงอยู่แล้วสิครับ"

นายพยักหน้ารับเป็นระยะ อดคิดตามไม่ได้ว่าน่าจะจริง

ใช่...นั่นน่ะคนปกติ เว้นแต่นิลกาฬไม่ค่อยจะปกติธรรมดาสักเท่าไหร่ รายนั้นเป็นประเภทลุยเอาโต้งๆ เคลียร์กันตัวๆ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรมทั้งนั้น

แต่นี่เป็นนิลกาฬที่ทุกคนในคลับรู้จัก ไม่ใช่นิลกาฬแสนเชื่องของนายที่เคยอยู่ด้วยกันเมื่อสี่ปีก่อน

"ผมว่าควรจะเว้นช่วงสักระยะ อย่างน้อยก็จนกว่าแผลของควีนจะหายสนิทดี จนกว่าบอสวางใจ และคนในคลับเริ่มลืมเรื่องที่เกิด อืม...คุณคงไม่รู้ว่าคนที่คุณขอซื้อยาเสพติดต่อนั้นโดนบอสลงโทษหนัก และทำให้ทางคลับของเราเข้มงวดมากขึ้น" ผมเอ่ยชัดถ้อยชัดคำและเน้นทีละประโยคเพื่อให้สลักลึกลงในใจของนาย กึ่งบอกเล่ากึ่งคาดโทษไปในตัว

"ฉัน..."

"สรุปแล้ว...เพราะการกระทำของคุณให้สถานการณ์ยังตึงเครียด ถ้าคุณไปเจอควีนตอนนี้ มีแต่จะทำให้ทุกคนมองไปในทางเลวร้ายมากกว่าการแสดงความจริงใจ"

ถ้าไม่นับเรื่องควีน สิ่งที่ผมพูดทั้งหมดถือเป็นความจริง

"...คุณน้ำตาไหลน่ะ"

"ช่างฉัน" นายหันหน้าหนีเมื่อผมถือกระดาษทิชชูหมายจะช่วยเช็ด เขาเดินไปล้างมือที่อ้างแล้วล้างหน้าไปในตัว พอได้คำตอบที่ต้องการก็เลิกล้มการหั่นหอมทันที

"ไม่ต้องห่วงหรอกคุณ"

ผมเดินตามไปยืนคร่อมอยู่ข้างหลังเขา สัมผัสบ่าที่สั่นเทาอย่างเจ็บปวดด้วยใบหน้าเรียบเฉย นายยังคงเปิดน้ำทิ้งไว้ ทำเป็นล้างหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่ใช่คนอ่อนแอ เเต่เป็นคนอ่อนไหวที่พอหลุดออกมา ก็แทบเก็บกลั้นความรู้สึกนั้นเอาไว้ไม่อยู่ เหมือนกับในวันนั้น...วันที่ชักชวนผมเพียงเพื่อรักษาแผลใจ

"ยังไงผมก็จะให้คุณเจอกับควีน" ผมเอ่ยปลอบเสียงทุ้มนุ่ม ยืนยันในข้อตกลงที่เขาเป็นคนตั้งขึ้น "เราวางแผนอย่างดี ทำทุกอย่างมาถึงตอนนี้..."

ผมตอกย้ำ...ทุกประโยคที่เอ่ยคือความจริง คือการแสดงซึ่งความซื่อสัตย์เชื่อฟังของผมที่ยอมอ่อนข้อให้โดยตลอด แต่ในตอนนี้...คงจะยิ่งเสียดลึกในใจอีกฝ่ายซะมากกว่า

"แม้ควีนจะบอกว่าไม่ แต่ผมจะทำให้คุณสมหวังเอง"

และปิดตายด้วยประโยคสุดท้ายที่ทำให้นายร้าวลึก ผมดึงตัวเขาให้หันมา นายไม่ได้ร้องไห้ แต่ท่าทางอ่อนแออย่างเปิดเผย ไม่แม้แต่จะขัดขืนนั้นทำให้ผมคิดว่าได้เวลากระตุกเบ็ดครั้งแรกแล้ว

ผมค่อยๆ เกลี่ยเส้นผมของนาย ริ้วร้อยแก่วัยที่เห็นชัดมากขึ้นจากการอดนอน อ่อนล้า ทำให้เขาดูเปราะบางจากปกติราวคนละคน เหมือนกับครั้งแรกที่เรานอนด้วยกัน...

"เพราะอะไร แกเป็นคนของคลับ แล้วทำไม..."

สายตาลังเลนั้นทำให้ผมอดที่จะก้มจูบเขาไม่ได้ นายไม่ขัดขืน แต่ขบริมฝีปากผมตอบเบาๆ ชวนให้เสียวซ่านไปทั้งตัว

ความอ่อนแอที่มาพร้อมกับความเร่าร้อน

จากวันนั้นก็ผ่านมาครบอาทิตย์ อุ่นเครื่องกำลังพอดี

"เพราะคุณเป็นเจ้านาย" ผมเอ่ยเสียงพร่า กระซิบข้างหูของเขา จงใจให้ฝังลึกไปในสมองว่าเขาจะทำยังไงกับผมก็ได้ แม้กระทั่งเป็นเครื่องระบายอารมณ์จากความสิ้นหวังที่มีแค่ผมที่เข้าใจ "เพราะคุณเป็นเจ้านาย..."

ฉะนั้นเมื่อผมกดจูบอีกครั้ง นายจึงบดเบียดตอบ

ผมช้อนสะโพกเขาขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ห้องครัว นายเกาะเกี่ยวผมเอาไว้แนบแน่น ย่นคิ้วเล็กน้อยเมื่อผมค่อยๆ คุกเข่าแล้วกลืนกินส่วนนั้นของเขาจนเปียกชื้นไปหมด

นายจิกหลังศีรษะผมไม่คิดจะออมแรงสักนิด เขาไม่เคยจะใส่ใจคู่นอนอยู่แล้วว่าเป็นยังไง ผมผละปากออกเมื่อเขาตื่นตัวเต็มที่ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแน่นด้านหลังเพราะห่างเหินกันมาพอสมควร

"อี๊ เดี๋ยว..."

ผมจูบปิดปากเขา

ปลายนิ้วเคล้นคลึงอย่างค่อยเป็นค่อยไป ขืนนายอาละวาดตอนนี้ก็แย่น่ะสิ ผมกล่อมเขาด้วยการฉกจูบที่แลกลิ้นจนน้ำลายเปรอะเปื้อน ช่วงล่างก็ย้ำหนักๆ ตรงจุดกระสันที่จำได้ดีว่าอยู่ตรงไหน นายขดตัวอยู่บนเคาน์เตอร์ มือยังจิกศีรษะผมไม่ยอมปล่อยจนน่ากลัวว่าจบงานนี้อาจจะหัวล้านก็ได้

ผม 'ละเลียดชิม' เขาไปทั้งตัว นายชอบให้คนปรนเปรอ ผมก็เลยจัดให้ทุกตารางนิ้วตั้งแต่ริมฝีปาก ลำคอ ยอดอก หน้าท้อง สะดือ และจบที่ช่วงล่าง ก่อนจะไล่ยาวไปถึงปลายนิ้วเท้า สีหน้าของนายตอนมองผมลากปลายลิ้นวนที่ตาตุ่มนั้นทำเอาร้อนรุ่มไปหมด เหมือนกำลังจะละลาย ผมเลยจัดแจงท่าทางของเขาได้ง่ายกว่าที่คิด จับขาข้างหนึ่งของเขาพาดบ่า อีกข้างเกาะเกี่ยวไว้กับช่วงเอว ผมซูดซิบกางเกงลง ก่อนจะสวมถุงยางให้เรียบร้อยแล้วจัดการตีประตูเมือง

"อึก เดี๋ยว..."

"เดี๋ยวอะไรคุณ" ผมหยุดนิ่งตามคำพูดของเขา นายทำหน้าเหยเก คงเพราะส่วนนั้นของผมค้างๆ คาๆ ตรงช่องทางแค่ครึ่งเดียว มันเต้นตุบๆ และร้อนผ่าวพอๆ กับข้างในตัวเขาที่ตอดรัดแน่นจนต้องกลั้นหายใจ "ว่าไงครับนาย..."

นายไม่ตอบ เขามองผมทำตาประหลับประเหลือกเพราะดันหยุดนิ่งไม่ขยับเข้าจริงๆ แข่งความอดทนกับผมคงจะคิดผิดไปสักหน่อย กว่าจะไล่ต้อนมาถึงตอนนี้ได้ผมก็ทนแล้วทนอีกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

"อยากให้ผมทำยังไงต่อ..." ผมกระซิบข้างหูเขา ก่อนจะดูดดุนติ่งเล็กๆ นั่น "พูดสิครับนาย..."

พอเรียก 'นาย' บ่อยเข้าเขาก็อ่อนยวบยาบ เมื่อครู่คงจะรุกหนักไปหน่อยนายถึงรู้สึกเหมือนถูกคุกคาม แต่พอผมทำตัวดีขนาดนี้ก็ปัดความคิดนั้นทิ้ง ไม่จำเป็นต้องถือทิฐิกับคนที่ด้อยกว่า ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรนอกจากแสดงความภักดี

นายเชื่อแบบนั้น

ไม่มีอะไรต้องเสีย ไม่มีอะไรต้องกลัว

นายยังคงเชื่อแบบนั้น

"ผมขยับนะ"

...อย่างที่ผมทำให้เชื่อ

นายเปลี่ยนมาจิกที่บ่าของผมเมื่อดันตัวเองเข้าไปจนสุด เขาโน้มตัวก้มหน้าต่ำ พยายามกลั้นเสียง แต่พอโดนผมกระทุ้งหนักเข้า ร่างกายก็เอนหงายไปด้านหลัง บิดตัวตามความเสียวซ่านเพราะผมยังคงปรนเปรอเขาไม่หยุดด้วยริมฝีปาก

ผมพยายามอย่างมากที่จะทำให้นายถึงฝั่งก่อนด้วยเซ็กซ์ที่สมบูรณ์แบบ

น้ำขาวขุ่นเปรอะเสื้อคลุมของนาย ช่องทางของเขาตอดรัดผมตามจังหวะหอบหายใจ นายปรือตามองผม ถึงจะพยายามบ่ายเบี่ยงมาตลอดแต่ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเขารู้สึกดีสุดๆ แตกต่างกับเซ็กซ์ครั้งแรกของเราที่ออกจะ...เอ่อ...ขยันขันแข็งกันไปสักนิด

แน่นอนว่าผมยังไม่เสร็จ พอเห็นนายสิ้นท่าโดยดีก็ถึงคราพยศ ผมช้อนเอวนายทั้งที่ยังคาส่วนนั้นไว้ออกจากห้องครัว นายรีบผวากอดผมแน่น พยายามจะยกมือต่อยผมที่ทำอะไรกะหันหัน แต่ก็ต้องครางลั่นอย่างอดไม่อยู่เมื่อผมดันตัวเขาไว้กับกำแพง ทั้งสอดทั้งเสียดทั้งกระแทกหนักจนตัวกระเด้งกระดอน

"...เอก..."

ตกหลุมตันหาอย่างกู่ไม่กลับ

ผมเสร็จตอนที่นายคว้าผมไปจูบเองด้วยความลุ่มหลงมัวเมา ก่อนจะถอนตัวเองออก ดึงถุงยางทิ้ง แล้วใช้ปากฉีกอันใหม่สวมอย่างรวดเร็วว่องไว ผมจับเขาหันหลังแล้วกระหน่ำเสยอีกรอบ ยังคงคากางเกงเอาไว้ เพราะในกระเป๋าด้านหลังผมเตรียมถุงยางไว้เพียบ

"ฉัน...ยืน...ไม่ไหว"

...ท่ายืนคากำแพงกับคนแก่คงจะหนักไปสักหน่อย ผมรั้งสะโพกนายเอาไว้ช่วยเขาประคองทั้งที่ยังกระทั้นตัวสอดใส่ไม่หยุด เสียงกระแทกของเนื้อแนบเนื้อดังลั่น ปลายเท้าของนายจิกกับปลายเท้าของผม ตัวสั่นไปหมด มองจากมุมนี้ไม่ว่ามองยังไงก็ไม่เหลือคราบความเย่อหยิ่งจองหองสักนิด

ยิ่งกินก็ยิ่งอร่อย เหมือนค่อยๆ ปลอกเปลือกลอกเนื้อในเขาออกมา

ผมแลบเลียริมฝีปากขณะดึงถุงยางอันที่สอง ก่อนจะเเกะอันที่สามแล้วสวมด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ คราวนี้ผมอุ้มเขาไปที่ห้องนอนเพราะนายคงจะรับท่ายากไม่ค่อยไหว พอพาเขานอนหงายกับเตียงก็ตามขึ้นคร่อม แนบส่วนนั้นของตัวเองทิ้งตามน้ำหนักจนจมจ่อเข้าลึก นายครางหวิว ก่อนจะสะเทือนไปทั้งร่างเมื่อผมยึดสะโพกเขาให้ยกสูงไม่ติดเตียง พร้อมกระหน่ำตัวเองลงมา

"อ๊า...อ๊ะ"

นายเลิกกลั้นเสียงโดยสิ้นเชิง ถึงตอนนี้เขาคงลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นเจ้านาย ส่วนผมเป็นทาสแสนซื่อสัตย์

มีแต่การทำตามสัญชาตญาณดิบเท่านั้น

จากปลายนิ้วที่จิกทึ้งเริ่มกลายเป็นเกาะเกี่ยวต้องการ ผมเองก็สนองตอบเป็นเท่าตัว นับในใจเงียบๆ ว่ายังเหลือถุงยางอีกเท่าไหร่


สาม...ไม่สิ น่าจะได้อีกสักสี่ยก

ผมมองนาฬิกาบนผนังแล้วคะเนเวลาคร่าวๆ ช่วงเวลาที่เป็นต่อนี้คงอยู่ได้ไม่นาน แต่ก็นับว่าคุ้มค่าที่รอคอย

ไม่เป็นไร ไว้ครั้งหน้า....

ผมเป็นคนใจเย็น แต่ไม่ใช่คนใจดี

ยอมบ้าง เเข็งบ้าง ให้ความหวัง ตัดความหวัง หลอกล่อให้ผ่อนคลาย และตีทะลุจุดอ่อน

นั่นล่ะคือวิธีการของผมล่ะ

-------

คิงกับนิลมีบทพร้อมกันทั้งที...โดนพี่เอกแย่งซีนหมดเลย

พี่เอกของบ่าววววว

กระตุกเบ็ดครั้งแรกแล้วค่ะ ล่อซะไปทั้งตัวและหัวใจ ตับไตไส้พุงทั้งยวง นายโดนทั้งไม้อ่อนไม้เเข็ง โดนกัดโดนชิมขนาดนี้ ใครจะทนไหว  อัพยาวสะใจเพื่อก่อนลาหยุดไปเที่ยวค่ะ *0*

เพจนักเขียนที่อยากเป็นเขียงที่เธอหั่นหอมก็ยังดี
 (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 11-04-2016 20:12:20

พี่เอกแม่งโครตเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ
แผนสูง
นายเอ๊ย ตกหลุมพี่เอกจังๆเลย
แต่ว่านะ อยากให้ซักวัน หลุมร้อยแปดของพี่เอกจะเป็นหลุมื่ฝังตีวพี่เอกเอง
อยากเห็นะเอกพ่ายแพ้จัง ..หุหุ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 11-04-2016 20:21:27

นายโดนทะลวงซะ จะทีแรงเหลือไหมเนี่ย อิอิ
ระวังพี่เอกจะติดกับที่วางซะเองน่ะ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-04-2016 20:22:42

สนับสนุนให้พี่เอกเจ้าเล่ห์แบบนี้ไปตลอด
กระตุกครั้งแรกยังลากไส้ได้หลายยกขนาดนี้.   นายเอ๋ย เตรียมใจเสียเถอะ
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 11-04-2016 20:40:45

กระตุกเบ็ดครั้งแรกนายยังโดนจัดหนักขนาดนี้ ถ้าครั้งต่อๆไปจะเป็นขนาดไหนนะ 5555555 :z1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 11-04-2016 21:05:39

เรียกได้ว่า ไม่มีใครร้ายกาจเท่าพี่ท่านอีกแล้ว 55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 11-04-2016 21:06:24

เอก  นายน่ากลัวมาก  สงสารนายซะแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-04-2016 21:07:14

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 11-04-2016 21:14:32

เราว่าเดี๋บวนิลก็พาพี่เอกเสียเรื่องอีก5555555

ยิ่งรั้นๆอยู่ แต่ดีค่ะ ทำเลย เราชอบเห็นคนขี้วางแผนเสียเซลฟ์5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-04-2016 22:15:01

กลัวแผนพี่เอกจะพังเพราะนิลกาฬผู้หลุดโลก 55555555555555555555

ปล.คิดถึงพี่คิงจังเลยค่ะ แอบเป็นเมียลับๆมานานแล้ว  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 11-04-2016 22:27:59

รอวันพี่เอกพลาดท่าเสียทีกับแผนที่ตัวเองวางไว้ค่ะ
แม้จะไม่ชอบนายตอนเรื่องน้องนิล แต่ก็ไม่อยากให้นางโดนปั่นหัว ทำเป็นของเล่นอย่างนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 11-04-2016 22:28:14

พี่เอก กระตุกรอบแรกก็จัดไป3ตามอีก4รวมเป็น7พี่เอกพี่ถึกหรือหื่น ตอบ!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 11-04-2016 22:46:27

พี่เอกเป็นคนฉลาดดดด  o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-04-2016 23:00:05

พี่เอกตรูเจ้าเล่ห์จริงๆ เอะอะตกเบ็ดๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 11-04-2016 23:14:50

พี่เอกช่างไม่ธรรมดา พบถุงมาประมาณเกือบโหล เช้ามาคาดว่าประตูนายคงจะพรุน แข้งขาอ่อนทรุดได้ง่ายๆ แก้ได้ด้วยการให้เอกจัดบ่อยๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kimdodo ที่ 11-04-2016 23:20:40

พี่เอกแม่งร้ายยยยยยบยยยยยยบ แต่ได้ใจมากเลยค่ะหัวหน้าาาาาา :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 12-04-2016 00:36:21

ความร้ายของพี่เอกนี่น้องขอยอมใจ  :call:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 12-04-2016 01:00:49

โหย พี่เอกรักนายด้วยนะ สงสารนายอ่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 12-04-2016 02:21:10

อยากให้พี่เอกเป็นแบบนี้ไปตลอดฆ่าไม่ตาย  ถ้าจะเสียท่าก็ขอให้พลาดกับคิงควีนพี่เเว่น อะไรประมาณนี้พอ  ที่เหลือขอให้ความเจ้าเล่ห์ของพี่เอกคงอยู่ตลอดไป และไม่มีอะไรมาลบล้างได้  เพี๊ยง! ! !

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 12-04-2016 02:41:11

 :hao6: :hao6: :hao6: โอ๊ยยยยย แสบตา ไม่ใช่เพราะหอมแต่เพราะความแซ่บพี่เอกค่ะ
ชอบลิ้งที่ตัวเองโปรโมทเพจจัง เป็นแค่เคียงก็ยอมเนอะ เที่ยวให้สนุกนะคะ
รอพี่เอกตอนหน้าค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-04-2016 03:14:30

แผนพี่เอกแต่ละอย่าง5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-04-2016 05:53:01

พี่เอกสุดยอดดดด เห็นเงียบๆ พี่เอกฟาด(นาย)เรียบนะจ๊ะ ใครเป็นแฟนพี่เอก หลงตายเลย ย้ายทีมๆๆๆ #ทีมพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-04-2016 10:11:21

พี่เอกเจ้าเล่ห์ จนน่ากลัว 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-04-2016 10:50:55

พี่เอกมันร้ายยย แต่เราชอบ :hao6: ยิ่งร้ายยิ่งรัก จัดเต็มนายไปเลยพี่เอก

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 12-04-2016 11:10:32

 :katai2-1:พี่เอกสุดยอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 12-04-2016 12:59:01

พี่เอกกกกกก หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วจ้าาาา มีการนับถุงยงถุงยาง แหม่ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 12-04-2016 15:53:35

พี่เอกร้าย ชักสงสารแล้วสิเนี่ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 12-04-2016 18:03:51

พี่เอกแมร่งมีครบทุกอย่าง หล่อ เจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ เฉลียว ฉลาด สุขุม มีครบทุกอารมณ์ มาดแมน แฮนด์ซั่ม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 13-04-2016 12:20:58

เเอร๊ยยย พี่เอกของน้องงงง :impress2:

ขอไว้อาลัยให้นายล่วงหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: faruay_pp ที่ 14-04-2016 01:31:35

ในที่สุดก็ได้อ่านสักที (รู้สึกว่าลงนานแล้ว 55)
เอกนายไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ สมกับการรอคอย


รอตอนต่อไป..~~ ><

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 14-04-2016 21:22:53

 :hao6: :hao6: :hao6:โดนเอกถล่มประตูจนระทวยเลยละสิ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 14-04-2016 21:56:33

ฉันอยากจะตัดเส้นเอ็นเบ็ด
แง้ง  หนูนิลมาทำให้อิพี่เอกเสียแผนที หมั่นไส้มัน 5555555
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 15-04-2016 11:05:12

เราแอบคิดว่านายคงไม่ได้คุยกับนิลจนกว่าจะคบกับพี่เอก 555+

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-04-2016 13:15:27

จะมีใครตามทัน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 15-04-2016 13:36:13

พี่เอกสุดยอด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 15-04-2016 15:08:46

 :katai2-1: ติดตามๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่า / นายอดกินซุปหัวหอมมเลยยยย แต่อย่างอื่นก็อร่อยกว่านะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 18-04-2016 08:33:44

นายหลงกลพี่เอกจอมวางแผนซะแล้วววว :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้ดื้อ ที่ 18-04-2016 12:09:02

รอพี่เอกอย่างใจจดจ่อ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 18-04-2016 23:03:39

สนุกจัง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 19-04-2016 19:40:43

ร้ายนะพี่เอก :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 4 : กระตุกเบ็ด -P.6 - [11/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-04-2016 22:11:33

แอร๊ยยยยยยยยย พี่เอกของเค้าาาาาาาา งือออ ผู้ชายคนนี้แซ่บมากค่ะหลงพี่แกตั้งแต่ใน King's Club แล้ว อย่าว่าแต่น้องนิลต้องห้ามใจเลยเราก็ห้ามเหมือนกัน ฮึ่ยย อยากจะฟัดแรงๆมากค่ะผู้ชายคนนี้  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ -P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 23-04-2016 11:57:13

ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ

ซุปหัวหอมเป็นหมัน แต่เซ็กซ์สำหรับเราถือว่าราบรื่น

เพราะช่วงสายของวันต่อมานายยังคงนอนเป็นตายอยู่ข้างผม เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่ผมตื่นแล้วยังเห็นเขาหลับตาพริ้มม้วนตัวอยู่ในผ้าห่ม พาดแขนไว้กับเอวของผมอย่างคุ้นชินกับการกอดใครสักคน

ผมค่อยๆ ยกแขนเขาออก ก่อนจะเดินไปอาบน้ำพร้อมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

ผมไม่ได้วางแผนล่วงหน้าตั้งแต่แรกหรอกนะ

ผมเพียงแค่ปรับไปตามสถานการณ์ที่ก็เท่านั้น ตอนไหนควรอ่อน ตอนไหนควรรุก อ้างอิงไปตามอารมณ์และความคิดเห็นของนาย
อ้อ แต่เรื่องให้อดนอนนั่นบอกเลยว่าจงใจ

ตั้งแต่วันแรกที่เหมือนพลาดท่าโดยไม่ตั้งใจ เขาก็คอยแต่กันท่าไม่ยอมให้ผมคลุกวงในมาตลอด ผมเลยต้องคอยดูว่าจะพอจับจังหวะตอนไหนได้บ้าง เพราะถ้าไม่ให้เขายินยอมเอง คนเย่อหยิ่งอย่างนายคงเกลียดขี้หน้าผมน่าดู เผลอๆ จะยกเลิกข้อตกลงซะด้วยซ้ำ

แต่ถ้าไม่ให้เขาจดจำสักหน่อยว่าสัมผัสของผมเป็นยังไง เรื่องราวก็ไม่คืบหน้าสักทีน่ะสิ

สรุปคือผมตั้งใจรวบหัวรวบหางเขาในวันใดวันหนึ่งอีกครั้งอยู่แล้ว ถุงยางก็เตรียมพร้อมเสมอ

พอเดินออกจากห้องน้ำผมก็คอยเก็บซากหลักฐานจากเมื่อวานให้เรียบร้อย พวกเราเริ่มจากห้องครัว ก่อนจะไล่มาตามทางเดินแล้วค่อยจบที่ห้องนอน เสื้อผ้าเลยกระจัดกระจาย เอ่อ...ถุงยางเองก็ด้วย พอนำทุกอย่างทิ้งถังขยะ ผมก็เดินไปหยิบถุงพลาสติกที่ทำทีว่าซื้อของมาทำอาหาร แต่ความจริงแล้วเเอบเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน พร้อมกับกางเกงนอนที่ไปซ่อนไว้ใต้ลิ้นชักในห้องน้ำ นายคงไม่เปิดหรอก มีแต่คู่นอนของเขาเท่านั้นที่หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวมาสวม ขณะที่ของนายน่ะเป็นผ้าเนื้อดี สั่งตัดพิเศษไม่คิดใช้ปนกัน

พอทุกอย่างลุล่วงตามตั้งใจผมก็เดินไปที่ห้องครัว มีดยังอยู่ที่เดิม ส่วนหัวหอมสีคล้ำลงหน่อยเพราะปลอกเปลือกทิ้งไว้นาน คงจะใช้ไม่ได้แล้ว ผมเลยเอาที่นายหั่นค้างไว้ทิ้ง แล้วนำที่เหลือมาล้างน้ำและเริ่มทำอาหารใหม่ ไม่ลืมเปิดหน้าต่างที่ปิดสนิทเมื่อคืนให้ลมเข้า เพราะจะช่วยให้ไม่แสบตา

มื้อเช้าจะให้มีแค่ซุปหัวหอมก็คงไม่เข้าที ผมเปิดตู้เย็นดูของเหลือ ก่อนจะทำไข่คนและทอดเบคอนเพิ่ม พอจัดจานล้างกระทะเรียบร้อยก็เข้าไปหานาย เขายังนอนก้นโด่งอยู่เลย

คงเพราะอดนอนมาหนึ่งคืน แถมเมื่อวานกว่าจะได้หลับก็...

"คุณ" ผมสะกิดนายที่พลิกตัวคิ้วขมวดเมื่อไร้ไออุ่นข้างกาย "คุณ ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ"

ตามประวัติ นายเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกที่ทำการค้ากับคนต่างชาติ เพราะสามารถแก้ไขตัวเลขได้อย่างเเนบเนียน รวมทั้งกินส่วนต่างด้านค่าเงินให้เข้ากระเป๋าตัวเองด้วย แต่สุดท้ายเขาก็ถูกเพื่อนสนิทหักหลัง นำหลักฐานโกงกินทั้งหมดฟ้องร้องทำเหมือนตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งที่ร่วมหัวจมท้ายมาด้วย นายแค้นมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยื้อคดีไปเรื่อยๆ และต้องขึ้นศาลในอีกไม่กี่สัปดาห์ นายไม่เคยพูดเรื่องนี้ แต่ผมรู้ว่าเขาคงจัดการได้

เพราะอะไรน่ะเหรอ หลักฐานเห็นอยู่ตำตา ว่าแม้ขาดรายได้หลักจากบริษัทนั้นไป นายก็ยังคงใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เขาไม่ได้ทำธุรกิจเดียวมาตลอดหลายปี เงินที่ได้มานั้นถูกนำไปลงทุนในหุ้น ในกองทุน และเร็วๆ นี้นายกำลังจะเปิดบริษัทใหม่ เขาถึงได้ดูวุ่นวายเพราะต้องติดต่อเซ็นสัญญา ทุกอย่างกำลังราบรื่น ส่วนบริษัทเดิมนั้น...ในเมื่อเขาไม่ได้ ก็ไม่คิดจะให้คนทรยศได้ครอบครองไปง่ายๆ

ในเมื่อเอาด้วยเล่ห์ไม่ได้ เขาก็เอาด้วยกล

ระหว่างยื้อคดี นายปล่อยข่าวเสียหายใส่บริษัทเดิมของตัวเอง ลดความน่าเชื่อถือ สร้างความร้าวฉานภายใน จนทำให้ชื่อเสียง
ของบริษัทที่เขาสร้างมามีแต่ความฟ่อนเฟะเละไม่เป็นท่า เรียกว่าสร้างมาด้วยมือ ขยี้ด้วยฝ่าเท้า

ซึ่งที่นายต้องทำ จึงมีแค่รอ...รอให้เพื่อนคนนั้นล้มละลาย ขณะที่เขานั่งบริหารบริษัทใหม่อย่างสบายอกสบายใจ แน่นอนว่านายไม่คิดจับธุรกิจเดิม ครั้งนี้เขาทำด้านอสังหาฯ สร้างบริษัทที่กรุงเทพ ต่างจากบริษัทเก่าที่ตั้งในต่างจังหวัด ไม่ได้เน้นหลายสาขา แต่เน้นที่ความมั่นคงและปักหลักระยะยาว

"กี่โมง..." นายพึมพำอ่อนเพลีย คงเพราะเหนื่อยล้าสะสม

"เที่ยงครึ่ง" ผมตอบ "วันนี้คุณไม่เข้างานเหรอ"

"ช่างเถอะ..." นายคงจะไม่ไหวจริงๆ เพราะเขาพลิกตัวหนีไม่คิดลืมตา "ฉันหยุด"

เป็นเจ้าของบริษัทก็ดีอย่างนี้ นึกอยากหยุดก็หยุด ไม่ต้องโทรแจ้งใคร

"ลุกมากินข้าวเถอะ ผมทำซุปหัวหอมเตรียมไว้แล้ว"

พอพูดถึง 'ซุป' นายที่โดน 'เซ็กซ์' จนเปลี้ยก็ลืมตามองผมด้วยสีหน้ากึ่งเคืองเหมือนเพิ่งนึกออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

แต่จะด่าผมได้ยังไงล่ะ ตอนเขาบอกว่าเดี๋ยว ผมก็ยอมหยุดให้แต่โดยดี ฉะนั้นจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นถือว่าเป็นความผิดของผมไม่ได้หรอก หลักฐานอะไรก็เก็บกวาดเรียบร้อย ไม่มีอะไรหลงเหลือให้ระคายตา

"ผมช่วยมั้ย" ผมถามอย่างหวังดีเมื่อนายยันตัวลุกแบบทุลักทุเล เขาค่อนข้างพอใจที่บนตัวไม่เหลือรอยอะไร...ซะที่ไหนล่ะ ผมทำตราประทับไว้บนหลังของเขาเพียบ แต่นายคงไม่มีตาหลังไปเห็นเข้าหรอก เว้นแต่พวกคู่นอนเด็กๆ ซึ่งไม่กล้าปากมากอยู่แล้ว

"ไม่ต้อง" นายสบถอุบ "แกออกไปก่อน"

หันมาไล่ผมอีกแหน่ะ

"อายเหรอคุณ" ผมแกล้งแซว ได้รับคำตอบเป็นสายตาขวางๆ ที่ไม่คิดจะเล่นด้วย "ก็ได้ๆ...ถ้ามีอะไรเรียกผมแล้วกัน"

นายรอให้ผมเดินออกแล้วถึงค่อยพลิกตัวลงจากเตียง แน่นอนว่าเขาเปลือยเปล่า สะอาดสะอ้านไม่มีคราบคราวเปรอะเปื้อนให้เหนียวตัว  นายเดินกุมสะโพก เหมือนจะได้ยินเสียงกระดูกลั่นนิดๆ ซะด้วยซ้ำ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่รู้ว่าผมแอบดู
พอได้ยินเสียงน้ำไหล ผมก็สบายใจที่จะกลับมาเตรียมโต๊ะอาหารด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นอีกสิบระดับ

ผมถือวิสาสะชงกาเเฟให้นาย เอสเพรสโซ่อย่างที่เคยสั่งแต่ไม่ได้ดื่ม คั่วเมล็ดกาแฟกลิ่นหอมจากเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ช่วยอำนวยความสะดวกเต็มพิกัด บดละเอียดแล้วใช้เเรงอัดน้ำร้อนไหลผ่านเพื่อความเข้มข้น ผมไม่ใช่คนชอบกินกาแฟเท่าไหร่ แต่ก็ศึกษาวิธีมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

พอนายเดินออกมาในชุดสบายๆ แล้วทิ้งตัวนั่งบนโต๊ะ ผมก็หยิบจานและถ้วยซุปออกมาเสิร์ฟ

"กาแฟล่ะ" นายคงจะได้กลิ่นถึงถามหา คำแรกที่ลองชิมซุปถึงกับเบิกตากว้างเล็กน้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าถูกใจอย่างจัง

"ยังร้อนอยู่ ไว้อุ่นกว่านี้ผมจะยกมาให้"

นายเหลือบมองผมอย่างประหลาดใจที่รู้เรื่องลิ้นแมวของเขาโดยไม่ต้องถาม จะว่าช่างสังเกตหรือเอาใจใส่ก็ถือเป็นเรื่องดีทั้งนั้น อย่างน้อยก็ทำให้สีหน้าบึ้งตึงเพราะโดนกระทำชำเราอย่างเต็มใจของนายผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง

"คุณอยากกินอะไรเพิ่มมั้ย ในตู้เย็นมีไข่เหลือ อย่างไข่ลวกอีกสักฟอง"

"ไม่ต้อง" นายปฏิเสธ ไม่เห็นความหวังดีที่ผมกะจะโด๊ปร่างกายเขาเอาซะเลย "แกกินรึยัง"

"คุณห่วงผมเหรอ" ผมยิ้มนิดๆ

"ฉันไม่ชอบให้ใครจ้องเวลากินข้าว" นายเอ่ย "ไปยกของแกมา"

ออกปากเองขนาดนี้นับว่าพัฒนาในทางที่ดี โบราณที่เขาว่าเสน่ห์ปลายจวักคงจะเป็นเรื่องจริงสินะ ผมเดินเข้าไปยกส่วนของตัวเองออกมานั่งตรงข้ามกับนาย ไม่ลืมถือแก้วกาแฟของเขามาด้วย

"แกน่าจะเปิดร้านอาหารมากกว่าทำงานที่คลับ" นายออกความเห็นหลังลองดื่มกาแฟของผมแล้วพบว่ารสนุ่มละเอียด อุณหภูมิอุ่นร้อนกำลังดีไม่ลวกปาก กลิ่นหอมโชยดีกว่าร้านกาแฟข้างทางเป็นไหนๆ ถ้ามีครีมโปะหน้าด้วยคงจะสมบูรณ์แบบ "ไม่งั้นฉันคงเอ็นดูแกมากกว่านี้"

ผมว่าเขาคงหงุดหงิดเรื่องเวลาที่ไม่ตรงกัน ทำให้ต้องมานั่งถ่างตาคอยจนดึกดื่น เสียทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต

"ผมก็เปิดร้านอาหารอยู่นะ"

"ที่ไหน"

"ก็ที่ห้องคุณไง"

นายนิ่งไปครู่ใหญ่ คงไม่เคยเจอมุกจีบเสี่ยวๆ แบบนี้มาก่อน เอาน่า เจอเด็กเอ๊าะๆ อ้อนเอาใจมาเยอะแล้ว เจอนักเลงตัวโตๆ อย่างผมประจบบ้างจะเป็นไร

"สรุปวันนี้คุณจะหยุดรึเปล่า"

"ทำไมฉันต้องบอกแก"

"ผมว่าจะชวนคุณเข้าฟิตเนสสักหน่อย ดูคุณ...อืม...ช่วงนี้คงไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเท่าไหร่"

นายหน้าเสียไปเลย คนอายุเกินสี่สิบ จะมีอะไรน่ากังวลใจเท่าเรื่องรูปร่างที่เฟิร์มเหมือนสมัยหนุ่มๆ อีกล่ะ เพราะหมู่นี้เอาแต่เครียดเรื่องผม เรื่องควีน เขาเลยไม่ค่อยดูแลตัวเอง แต่ความจริง...เขาก็ไม่ได้อ้วนเผละมีส่วนเกินอะไรหรอก มาถึงขึ้นนี้พวกคุณๆ ก็คงเดาได้ ใช่ ผมแค่หาข้ออ้างที่จะใช้เวลาอยู่กับเขาเท่านั้น

เอาใจใส่ ช่างสังเกต แล้วจี้จุดอ่อนที่ทำให้ปฏิเสธไม่ได้ด้วยท่าทางแสดงความเป็นห่วงเป็นใย

แล้วเหยื่อจะไปไหนเสีย

"วันนี้ฉันจะเข้าฟิตเนส"

"ผมไปด้วยได้มั้ย ผมว่างจนถึงช่วงเย็น"

ผมหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงควีน เพราะไม่อยากให้บรรยากาศสบายๆ นี้พังทลาย

"ที่ที่ฉันไปเข้าได้แต่สมาชิกเท่านั้น" นายยิ้มเหยียดอย่างสะใจที่ผมคงต้องเสนอตัวเก้อ

"ใช่ที่ xxx รึเปล่า" ผมพูดพลางหยิบบัตรสมาชิกออกมาจากกระเป๋า ที่นี่มีค่าใช้จ่ายรายเดือนสูงก็จริง แต่คนไม่ฟุ่มเฟือยอย่างผมมีเงินเก็บมากพอที่จะมาถมใช้กับที่นี่อย่างสบายๆ แต่คงต้องงดเรื่องอะไหล่รถไปสักระยะ

นายอึ้งตะลึง คาดไม่ถึงว่าผมจะ 'บังเอิญ' มี แต่ใครว่าเป็นเรื่องบังเอิญกันล่ะ ผมสืบประวัติของเขา รู้ทั้งที่อยู่ ทั้งเบอร์โทรศัพท์ รู้กระทั่งเลขทะเบียนจดบริษัทเปิดใหม่รวมทั้งรายละเอียดการฟ้องร้องในศาล ฉะนั้นกับแค่การสมัครสมาชิกล่วงหน้าเพื่อใช้สำหรับกรณีอย่างนี้ มีหรือผมจะไม่เตรียมไว้ก่อน

นับตั้งแต่นายเข้ามาหาผมที่คลับวันนั้น...ผมก็ค่อยๆ เหวี่ยงแหดักทางให้เข้ามาติดเบ็ดโดยไม่รู้ตัว

"งั้นก็ตามใจ"

นายน่ะมักให้รางวัลคู่นอนที่ทำตัวดีอยู่แล้ว

และหลังจากเรื่องน่าเศร้าเพราะควีนไม่อยากเจอหน้า ลึกๆ แล้วเขาก็คงอยากให้มีใครสักคนอยู่ข้างๆ

นี่ล่ะนะคนแก่ปากแข็ง




ฟิตเนสที่ประจำของนายตั้งอยู่ในตึกสูงล้อมด้วยกระจกทึบที่เห็นแค่คนข้างในเท่านั้น ผมไม่มีชุดใส่โดยเฉพาะ เลยสวมแค่เสื้อกล้ามสบายๆ และกางเกงขาสั้น ส่วนนายเป็นขาประจำอยู่แล้ว สวมเสื้อรัดกล้ามเนื้อแขนสั้นผ้าระบายความร้อนเนื้อดี กับกางเกงรัดรูปสามส่วน รองเท้าเองก็มีพร้อมเปลี่ยนเป็นผ้าใบ นายหิ้วกระเป๋าเล็กๆ มาด้วย เป็นพวกผ้าขนหนูและอุปกรณ์อาบน้ำ

ผมยืนรอนายอยู่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อ ตอนออกมาเขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนส่ายหน้าช้าๆ ไม่ว่าอะไร แต่ในใจคงแอบคิดว่าผมมีบัตรสมาชิกซะเปล่า ดันแต่งตัวเหมือนไปซื้อโจ๊กหน้าปากซอย

นายเริ่มวอร์มร่างกาย ผมเองก็ยืนข้างๆ เขา คงเพราะนอนเต็มอิ่มนายเลยดูสดชื่นกว่าทุกวัน

"มาใกล้ฉันทำไม"

"ก็ผมไม่รู้จักใครนอกจากคุณนี่"

นายทำหน้าเหมือนอยากจะไล่ก็พูดไม่ออก ในเมื่อหลวมตัวกึ่งอนุญาตให้ตามมาแล้ว เขาก็ต้องทนให้ผมเกาะติดแบบนี้ล่ะนะ
แต่ผมเองก็ไม่ได้กระแซะเขาให้รำคาญใจ แต่เว้นระยะห่างที่เหมาะสม เหมือนเป็นเพื่อนสนิทที่มาเล่นฟิตเนสด้วยกันมากกว่าคู่ขา

"นี่คุณ มาเล่นเครื่องนี้สิ"

หลังวอร์มร่างกายเสร็จพวกเราก็แยกย้ายไปตามเครื่องออกกำลังกายว่าใครจะเล่นเน้นที่ส่วนไหนเป็นพิเศษ ผมเน้นที่กล้ามเนื้อแขนและช่วงบ่า ปกติอยู่ห้องเช่าก็ยกดัมเบลบ่อยๆ เพราะต้องคอยลากลูกค้าไม่มีสติออกนอกร้าน ส่วนนายนั้นเอาแต่เน้นกล้ามเนื้อท้องตั้งแต่เข้ามา ไม่คิดว่าเขาจะเสียเซลฟ์ขนาดนี้

ผมเเนะเครื่อง Elliptical ให้เขา เป็นเครื่องลู่เดินกึ่งสเต็ปที่ให้ทำให้เหมือนกำลังเดินแบบก้าวเท้าสูงๆ โดยมีไม้จับสองข้างแบบคันโยกให้บิดตัวออกกำลัง มันเป็นเครื่องเน้นส่วนอื่นๆ และก็เน้นสะโพกเป็นพิเศษ อืม...ผมไม่ได้มีความนัยแอบแฝงหรอก
คงเพราะผมยืนรออยู่แล้ว เขาก็เลยตามมาเครื่องข้างๆ อย่างว่าง่ายเกินคาด

"คุณไม่มีเทรนเนอร์ส่วนตัวเหรอ" ผมชวนคุย

"ช่วงแรกฉันจ้างเทรนเนอร์" นายเอ่ยขณะตั้งค่าน้ำหนัก ดูชำนาญมากทีเดียว "แต่ช่วงหลังไม่จำเป็น...ลงน้ำหนักให้เต็มฝ่าเท้าสิ"

ผมแอบสะดุ้งเมื่อเขาให้คำแนะนำ หรือที่ตามมาเล่นด้วยจะเป็นเพราะทนเห็นผมใช้เครื่องออกกำลังกายผิดวิธีไม่ได้ ก็เลยตามมาทำให้ดูเป็นตัวอย่างกันนะ 

"เหยียบลงให้สุด อย่าจับไม้สูง"

...ท่าจะใช่

"แกไม่เคยมาใช่มั้ย"

นายจับผิดผมสำเร็จ

"ผมเพิ่งสมัครสมาชิกเมื่อสามวันก่อน" ผมว่าอย่างสบายๆ ไม่ได้รู้สึกร้อนตัวอะไร "ถ้าไม่วางเงินล่วงหน้าสองปีก็จะไม่ออกบัตรวีไอพีให้ คงเพราะผมดูไม่น่าจะจ่ายไหว"

พูดจบก็หัวเราะอย่างไม่จริงจัง

"แล้วแกจ่ายไหว?"

นายถามกึ่งดูถูก แต่ผมรู้จักเขาดีพอที่จะรู้ว่า...เขาแค่กำลังสงสัยจริงๆ

"บอสเต็มที่กับลูกน้องเสมอ รวมทั้งเรื่องเงินเดือน" ผมยิ้มนิดๆ "แต่ความแตกต่างระหว่างคนรวยตั้งแต่เกิดกับคนเพิ่งมีเงินก็ต่างกันอยู่ดี"

"ก็จริง" นายตอบรับอย่างไม่ลังเล คงจะเดาได้แล้วว่าผมทำเรื่องไร้สาระพรรคนี้ไปทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะเข้าใกล้เขา

เหมือนทาสที่โง่งมเข้าไปอีก

นายคล้ายจะชอบใจ แต่ก็ไม่พอใจ ขัดแย้งระหว่างถูกเอาใจและการตามติดเกินพอดี

แต่ก็คงไม่มีคู่นอนตัวเล็กของเขาคนไหนที่จะตามมาออกกำลังกายสร้างกล้ามเนื้อแบบนี้หรอก ส่วนใหญ่ยังต้องเรียนหนังสืออยู่ด้วยซ้ำ ยิ่งใกล้จะเปิดเทอมแบบนี้ คงกำลังเรียนพิเศษหัวโต

กลายเป็นว่าหลังจากนั้นนายแนะนำผมแทน ผมเองก็ว่าง่าย ไม่ได้โต้เถียงอะไรนอกจากรับฟังด้วยรอยยิ้มสบายๆ  จนพวกเราเหงื่อโทรมทั้งตัวเลยแยกย้ายกันอาบน้ำ

ตอนออกมาผมไม่ได้ช่วยนายถือกระเป๋า แต่แย่งเอาผ้าขนหนูมาช่วยซับผม นายเหลือบมองนิ่งๆ ไม่ได้พูดขอบใจอะไร

ใกล้ตัวผมน่ะมีทั้งบอสทั้งแว่นที่รักความสะอาดสุดขีด เลยรู้ว่าพวกของเปียกน่ะสร้างความรำคาญกว่าของหนักเยอะ

"แกจะไปทำงานกี่โมง"

"ผมเข้างานหกโมง แต่ถ้าคุณว่าง ผมตั้งใจจะแวะทำอาหารเย็นที่ห้องคุณก่อน ไปสายสักสิบนาทีคงไม่เป็นไร"

นายเหลือบมองผมอีกครั้ง ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเองก็คงอยากชิมอาหารคาวฝีมือผมนอกจากพวกซุปพวกแกงจืด

"แกทำอาหารอิตาเลี่ยนเป็นมั้ย"

"ขอแค่มีวัตถุดิบและวิธีทำผมก็ทำได้ทั้งนั้น"

"งั้นเเวะซื้อของก่อน"

"ผมขับให้มั้ย"

นี่เป็นการวัดใจ

ตอนขามานายเป็นคนขับรถ เขาชอบที่จะทำตัวเป็นเสี่ย แสดงความเป็นเจ้าของและเจ้านาย หวงของ และเย่อหยิ่ง แต่ตอนนี้นายกลับส่งกุญเเจรถให้ผมง่ายๆ เขาคงสำนึกได้ว่าตัวตนของเอกภพนั้นไม่ได้คิดทำตัวข่ม แม้จะเป็นฝ่ายทาบทับเขาใต้ร่าง แต่ก็ไม่ได้วางตัวกร่างเป็นสามี หรืออะไรก็ตามที่ควรจะเป็น

ผมลอบยิ้ม พอกระตุกเบ็ด ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น

นายเริ่มคุยกับผมเรื่องควีนน้อยลง หรืออาจเพราะยังไม่อยากแตะต้องบาดแผลที่ยังสดใหม่ แต่การที่เขาให้ความสนใจ สังเกตว่าผมใส่ใจเขาขนาดไหน ก็นับเป็นการเริ่มต้นที่ดีกว่าตอนแรกหลายเท่า

และเกินเลยจากข้อตกลงที่ตั้งไว้

นายบอกเมนูที่อยากทาน ปล่อยให้ผมลงไปซื้อของเองที่ซุปเปอร์ใกล้คอนโด แน่นอนว่าตอนขึ้นห้องเขาไม่แม้แต่จะช่วยถือ แต่เดินตรงไปนั่งรอที่โซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาติดต่องานที่คั่งค้างเอาไว้

ผมหันหลังเข้าครัวโดยไม่ต้องรอคำสั่ง

ระหว่างเรามีคำพูดน้อยมาก มักเป็นผมมากกว่าที่ชวนคุย

"ผมไปแล้วนะ"

หลังทำกับข้าวและล้างกระทะให้เรียบร้อยโดยไม่ต้องบอก ผมก็ถอดผ้ากันเปื้อนและหันไปพูดกับนายที่แทบไม่สนใจผมเลย แต่ผมรู้...ว่าเขาแอบมองผมเป็นระยะด้วยความระแวง เพราะมีจังหวะหนึ่งที่นายยื่นหน้าเข้าใกล้ เหมือนจะยั่ว แต่ความจริงคือลองใจ

ผมมองดวงตาประกายระริกอย่างรอคอยของเขาแล้วได้แต่ลอบยิ้มอย่างเเนบเนียน เป็นฝ่ายดันตัวเขาออก แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายคงคิดว่าที่ผมว่าง่ายขนาดนี้เพราะหวังเซ็กซ์ แต่พอความคิดนั้นไม่เป็นผล ก็เลยยิ่งสงสัยว่าสรุปแล้วผมตั้งใจจะเป็นแค่คนรับใช้ให้เขาจริงๆ น่ะเหรอ

ฉะนั้นตอนผมบอกลาและเตรียมเดินออกจากห้อง นายจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้น

"คืนนี้ถ้ามาหลังตีสี่อีก ก็ไม่ต้องมา"

ผมมองคนที่คลายความระวังตัวจนไม่เเทบไม่เหลือเกราะป้องกันใดๆ แล้วไม่ลืมกำชับครั้งสุดท้าย

"ผมทำของหวานไว้ในตู้เย็น ถ้าคุณหิวก็กินรองท้องแล้วกัน"

ภาพสุดท้ายตอนปิดประตู คือนายที่มองผมเหมือนตัวประหลาดของแท้

ไม่เอาน่า...ถ้าผมเป็นฝ่ายก้มหน้าไปจูบเขาตอนนั้น แล้วจัดการกินไปทั้งตัว คืนนี้จะได้คำเชิญน่ารักและปฏิกิริยาน่าตลกนั่นเหรอ

อดเปรี้ยวไว้กินหวานน่ะ คือคติประจำใจผมเลยล่ะ

----------
ทำขนาดนี้ ใครจะไม่หลงคะพี่เอก ตอบบบบบ!!!

อะแฮ่ม ขอโทษด้วยค่ะที่มาช้าหน่อย ช่วงนี้ไม่รู้ทำไม...จากงานว่างๆ ก็รุมเร้าเข้ามา ทำเอาเราแทบไม่มีเวลาเเต่งนิยายเลย ฉะนั้นอาจจะอัพช้า ไม่สม่ำเสมอเท่าตอนพี่คิงน้องนิลนะคะ เพราะโดยส่วนตัวแล้ว...พี่เอกแต่งยากกว่าน้องนิลสุดเฮฮาเยอะเลยค่ะ OTL

[ur=https://www.facebook.com/MajaYnaja/l]เพจนักเขียนที่ยอมเป็นกากหัวหอมในท้องเธอ[/url]

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 23-04-2016 12:12:53

พี่เอกแม่มแผนสูงจนน่ากลัว
นายติดกับอย่างจังเลยอ่ะ
อยากจะเห็นตอนที่พี่เอกโดนนายซ้อนแผนบ้างอะ
จะแอบสะใจพี่เอกเบาๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-04-2016 12:18:43

พี่เอก.   :impress2:    :o8:   อ่านแล้วชักจะเหนื่อยแทนนายจัง
อิอิ หยอดยาอะไรไว้ในซุปรึเปล่า
เด็ดมากๆ.

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-04-2016 12:22:14

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-04-2016 12:34:06

ไม่คิดเลยว่าพี่เอกจะเป็นคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ แต่ก็ยอมใจอยู่ดี รอวันที่นายจะเลิกแข็งกระด้างสักที พูดจาดีๆให้พี่เอกหลงหนักกว่าเดิมดีมั้ยนาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 23-04-2016 13:18:51

พี่เอกสุดยอด ฉลาด รอบจัด  o13 :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 23-04-2016 14:11:01

ร้ายแบบพี่เอกนี่แอบน่ากลัวว่าคิงนะ หึหึ อันนี้แบบเดาทางไม่ถูกว่าจะกระโจนฮุบเมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 23-04-2016 14:15:54

อุยยย นี่นายติดกับเพราะของกินใช่ไม๊นี่  :mew2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Guy_BLove ที่ 23-04-2016 15:37:37

แอบกลัวพี่เอก5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 23-04-2016 17:18:18

พี่เอกร้าย แต่น่ารัก อิอิ :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiiCell ที่ 23-04-2016 18:46:28

เต็มที่มาก ลงทุนหลอกล่อเต็มที่จริงๆ :ruready

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-04-2016 20:56:44

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้ดื้อ ที่ 23-04-2016 21:16:05

รู้สึกเอ็นดูนายมากเลยค่ะ  :hao7: :hao7:

ทูนหัวของบ่าววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 23-04-2016 23:05:08

โอ้ยยยย พีเอกกกก แยบยลมากกชิงๆๆๆๆๆ
ตายแล้วตายแล้วววว

นายจะไปไหนรอดดดด
คนในคลับนี่เจ้าแผนการทุกคนเลยอะป่าวววเนี่ยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Moota ที่ 23-04-2016 23:17:21

เจ้าเล่ มากค่าาาา :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-04-2016 00:19:00

พี่เอกตรูนี่แผนล้ำตลอด o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 24-04-2016 01:11:06

ยังย้ำคำเดิม พี่เอกเจ้าเล่ห์มากกกกกกกกกกก
หลอกล่อคนแก่สินะ ยอมใจพี่เอกเลย สรุปพี่เอกจริงจังเอาจริงสินะคนนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 24-04-2016 05:55:06

โอยเอกก ทั้งชอบ ทั้งหมั่นไส้ อยากให้พลาดท่าโดนนายปั่นหัวจริงๆ
อยากให้เสียเซลฟ์ซะหน่อย คงตลกดี  o16

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 24-04-2016 06:55:26

ยอมใจพี่แก ลูกล่อลูกชนแพรวพราว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 24-04-2016 06:59:47

อ่อยตลอดพี่เอกเนี่ย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 24-04-2016 08:14:52

หลงพี่เอกเข้าไปอี้กกก นี่ก็เม้นต์ตลอดว่าหลงแล้วหลงอีก แต่ขออีกแล้วกัน หลงจนยอมแลกทุกอย่างเพื่อพี่เอกแล้วจ้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 24-04-2016 08:35:46

หลงพี่เอกอย่างแรง!!!!  สเน่ห์ปลายจวักล้นเหลือจริงๆ นายจะไปไหนรอด :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 24-04-2016 09:02:00

โคตรเจ้าเล่ห์เลยพี่เอก สะจายยยยยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-04-2016 11:29:31

พี่เอกน่ากลัวขึ้นทุกวัน



นี่วางแผนตีวงล้อมนายทุกสเต็บเลย



กว่านายจะรู้ตัว ว่าถูกเด็กมัดมือชก ก็คงโดนเด็กน็อค  เข้าหัวใจเต็มๆ



พี่เอกคะ ถ้านายเขาหลงรักพี่เอกแล้ว พี่ก็อย่าทอดทิ้งนาย เหมือนที่คนอื่นๆทำกับนายนะ



สงสารคนแก่ขี้วีนบ้าง เดี๋ยวความดันกับโรคหัวใจถามหา ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 24-04-2016 12:46:00

พี่เอกFCค่ะ!!! กรี๊ดกร๊าดดดๆ ฮ่าๆๆ ช่างเป็นบุรุษที่มีความคิดเหมือนหอมหัวใหญ่ซะจริง!! :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 24-04-2016 17:56:50

 o13 เอกนายเก่งมาก สมกับเป็นคนที่เราชอบตั้งแต่พาร์ทแรกแหละ ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมาหลงรักคนที่แก่กว่า  :a5: แต่ก้อได้รสชาติไปอีกแบบนึง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 24-04-2016 20:33:59

พี่เอกคือดีงามมมม โอ้ยยย ไม่หลงได้ไง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 24-04-2016 20:37:35

เริ่มสนุกละ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 25-04-2016 00:25:31

พี่เอกเป็นเจ้าแผนการสินะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 25-04-2016 00:38:18

โอ้ยพี่เอกคนดี5555555 :katai1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: faruay_pp ที่ 25-04-2016 23:31:12

ได้ทีละเอาใหญ่ โอ๊ยพี่เอกจ๋า 5555 ><

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 27-04-2016 22:45:03

คนที่เล่ห์เหลี่ยมเยอะที่สุดในคิงคลับ น่ากลัวจะเป็นพี่เอกซะแล้ว   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaNip015 ที่ 28-04-2016 02:27:14

 :oo1: :oo1: :-[ :o8: :z3: :z3: :z13: :z13: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :hao7: :hao7: o13 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 5 : ทุบเกราะ - P.7 - [23/04/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 28-04-2016 05:29:22

นายน่ารักไปเลย555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [1/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 01-05-2016 20:03:26

ตอนที่ 6 : ทดสอบ

ผมค่อนข้างระรื่นตอนมาที่ห้องของนายช่วงตีสามครึ่ง เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เขาเป็นฝ่ายเชิญผมก่อนโดยไม่มีข้อแม้เรื่องควีน
แต่...

"เอ่อ...คือ..." คนที่เปิดประตูคือเด็กหนุ่มคนเดิมที่ชื่อพัทร พอเห็นผมก็ผงะทำตัวไม่ถูก คงจะหลงติดกับของนายเหมือนที่ผมโดนแก้เกมโดยไม่ทันตั้งตัว

"เข้ามาสิ"

นายสวมเสื้อคลุมนั่งไขว่ห้างบนโซฟา ดูจากสีหน้าอิ่มเปรมแล้วคงจะได้กินเด็กไปหลายยก เขามองผมอย่างท้าทาย แค่ดูก็รู้ว่าเป็นการจัดฉากที่จงใจให้ผมแสดงความหึงหวง จนป่านนี้เขาก็ยังไม่เชื่อว่าผมนั้นจะเป็นลูกหมาตัวเล็ก หรือเพราะดูจากภาพลักษณ์ภายนอกแล้ว ผมเหมือนคนแก้ปัญหาด้วยกำลังกันล่ะ

ใช่ ผมถนัดใช้กำลัง แต่ก็รู้สถานการณ์ด้วย

"อืม...ใช้พลังงานไปเยอะคุณคงจะเหนื่อย ผมไปทำอะไรให้ทานมั้ย"

ผมเดินเข้ามาแล้ววางข้าวของที่ซื้อติดมือมาด้วยวางไว้บนโต๊ะ เข้าครัวไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมเมื่อเห็นนายพยักหน้ารับด้วยสายตาระแวงอย่างเฝ้าคอยว่าผมจะทำอะไรกันแน่

"เธอล่ะ จะทานมั้ย"

ผมเลยเผื่อแผ่ไปให้คู่นอนของเขาด้วย

เด็กนั่นสะดุ้งเฮือกตัวสั่น คงเพราะสายตาที่ผมใช้มองเขานั้นไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด

"คือ...ผม..."

“จะอึกอักทำไม ถ้านับตามจริงพัทรยังเหนื่อยกว่าฉันอีก" นายพยายามใส่ไฟ ใบหน้าที่เชิดขึ้นอย่างรอคอยให้ผมดีแตกนั้นมองไปมองมาก็ชวนขำ ผมส่ายหน้าน้อยๆ หลุดยิ้มออกมาทั้งที่ควรจะอารมณ์เสีย

“เอาเป็นพวกพาสต้าแล้วกัน ผมจะได้ผัดทีเดียว”

“ตามใจสิ” นายว่าพลางตบตักตัวเอง เรียกให้พัทรที่ยืนเหงื่อตกระหว่างพวกเราขึ้นไปนั่งบนนั้น ทำตัวเป็นอาเสี่ยป้อเด็กของจริง ผิดก็แต่เขาไม่ได้สวมสร้อยพระเต็มคอ พุงพลุ้ย แล้วก็ทำตาหื่นๆ เหมือนในละครที่ควีนชอบดู

“คือ...ผมไปช่วย”

“ไม่ต้อง” นายเอ่ยอย่างหงุดหงิดเมื่อพัทรทำท่าเหมือนเกรงใจผม “ฉันไม่ได้เรียกเธอมาเพื่อเข้าครัว”

จงใจแบ่งแยกขนาดนี้ผมก็ได้แต่ยิ้มบางๆ ให้นายอย่างรู้ทัน

ผมต้มเส้นพาสต้าที่ซื้อติดตู้เย็นมาตั้งแต่เมื่อวาน นายไม่ชอบกินรสจัด แต่ชอบความเข้มข้นกลมกล่อม ผมเลยทำเป็นซอสขาวคาโบนาร่า จะได้ใช้เบคอนเหลือจากวันก่อนให้หมดด้วย และที่เลือกเมนูนี้ ก็เพราะการทำซอสขาวใช้เวลาไม่นาน ถึงจะทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่ผมก็ไม่อยากปล่อยให้เด็กพัทรนั่งบนตักของนายนานนัก

เพราะเคยได้รับอนุญาตจากนายแล้วว่าให้ร่วมโต๊ะได้ ผมเลยทำส่วนของตัวเองไว้ด้วย ตอนยกจานออกมาวาง เด็กพัทรก็รีบลุกมาช่วยเหมือนหาจังหวะอยู่แล้ว แน่นอนว่าผมรีบห้าม ใช้งานเด็กโปรดของนายเดี๋ยวจะโดนมองว่าหึงหวงไม่เข้าท่า

“กลิ่นหอมดีนี่”

นายยิ้มอย่างพอใจ โอบเอวพัทรให้นั่งข้างๆ กัน

“คุณจะดื่มอะไรมั้ย” ผมถามขณะถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ในห้องครัว

“ไวน์แล้วกัน ขวดที่สองจากตู้ชั้นล่าง”

ผมพยักหน้ารับ ไม่ได้แสดงท่าทีรำคาญใจอะไรกับความเรื่องมากของนาย แต่เดินไปหยิบแก้วสำหรับไวน์มาให้อย่างรู้งาน พร้อมกับยกขวดขึ้นเปิดด้วยท่วงท่าราวกับมืออาชีพ...อย่าลืมสิว่าผมทำงานคลับ แม้จะไม่ได้อยู่ชั้นสองที่มีบริการของมึนเมาพวกนี้ แต่ก็พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง

ผมรินไวน์ให้นายเพียงก้นแก้ว ก่อนจะรีบเอาขวดไปแช่ในถังน้ำแข็งที่เตรียมไว้ เพราะเป็นไวน์แดงเลยไม่ได้ใส่น้ำแข็งเยอะเท่าไหร่ หากเย็นจัดเกินไปรสชาติจะทำให้ฝาดลิ้น

“พัทรล่ะจะดื่มอะไร”

“ก็ดื่มกับฉันไง” นายเลิกคิ้วเมื่อผมมองข้ามเขาไปให้ความสนใจกับเด็กอีกคน

“พัทรยังเด็กอยู่เลย อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ไม่ใช่เหรอ เด็กที่ไม่เคยกินไวน์จะเมาเร็ว แล้วเขากลับบ้านยังไงล่ะ”

พัทรสะดุ้งเมื่อผมย้ำคำว่า ‘กลับบ้าน’ แต่นายไม่ทันรู้ตัวเพราะผมพูดไปยิ้มไป

“ไม่ยักรู้ว่าแกใจดีกับคนอื่นด้วย”

ในสายตานายคงเห็นผมเป็นคนโอบเอื้ออาทร ใจดีมีเมตตาซะแล้ว

“ในเมื่อเป็นเด็กของนาย ผมก็ต้องดูแลอย่างดี” ผมเลยทำตัวให้สมบทบาท “เอาเป็นน้ำผลไม้แล้วกัน ชอบดื่มน้ำส้มหรือแอปเปิ้ลล่ะพัทร”

“เอ่อ...น้ำส้มก็ได้ครับ”

ผมเดินเข้าไปหยิบกล่องน้ำผลไม้อย่างไม่อนาทรร้อนใจทั้งที่ต้องดูแลเด็กที่อายุห่างกับตัวเองเป็นสิบปี ผิดกับพัทรที่นั่งเกร็งไปทั้งตัว คงปรับอารมณ์ไม่ถูกกับผมที่จู่ๆ ก็เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำสายตาข่มขู่เขา

“กินเลอะแล้ว”

ตอนนั่งกินพาสต้าด้วยกัน ผมเหลือบไปเห็นพัทรนั่งเกร็งจนซอสเลอะปาก ก็เลยเอื้อมมือใช้นิ้วโป้งช่วยเช็ด

“อย่ามาแตะเด็กฉัน” นายรีบปัดมือผมทิ้ง

“โทษทีนะคุณ ผมเผลอไปหน่อย” ผมโคลงศีรษะอย่างไม่ได้ตั้งใจ แล้วหันไปหยิบกระดาษทิชชูส่งให้พัทรแทน เด็กนั่นรับไปอย่างเก้ๆ กังๆ ขณะที่นายเริ่มรู้สึกไม่สู้ดี

ผมเห็นสายตาของเขาแล้วก็ลอบยิ้มในใจ นั่งสงบเสงี่ยมช่วยรินไวน์ให้เขาจนทานเสร็จครบทุกคน แล้วค่อยรวบรวมจานมาถือไว้

“งั้นผมไปล้างจานก่อนนะ คุณเองก็ตามสบาย เอ้อ...พัทรก็ด้วย ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

“...ครับ” พัทรเริ่มกล้าคุยกับผม ท่าทางหวาดกลัวตอนแรกก็เริ่มผ่อนคลายและมองตามไม่กะพริบ แทบไม่ปิดบังความรู้สึกตัวเอง ขนาดผมยังสังเกตเห็น แล้วมีหรือนายจะไม่ทันรู้ตัว

ตอนผมเดินออกจากห้องครัวอีกครั้งเลยไร้วี่แววของเด็กคนโปรด

“พัทรล่ะ” ผมแสร้งถามอย่างสงสัย กวาดตามองอย่างเป็นห่วง

“กลับไปแล้ว” นายตอบอย่างหงุดหงิด เขานั่งบนโซฟา กัดแก้วไวน์ที่ยังดื่มค้างไว้ “แกคิดจะทำอะไร โปรยเสน่ห์ใส่พัทรรึไง”

“เปล่าสักหน่อย” ผมยักไหล่อย่างไม่รู้เรื่อง

“แล้วทำไมต้องใส่ใจขนาดนั้น แกเป็นพวกเห็นใครถูกใจก็เลียแข้งเลียขารึไง”

“ผมดูเป็นอย่างนั้นเหรอ”

“ก็เออน่ะสิ!”

นายกระแทกแก้ววางบนโต๊ะข้างๆ ผมเดินไปดึงขวดจากถังน้ำแข็ง ตั้งใจจะช่วยรินเติม แต่ก็ต้องพบว่าระหว่างที่ผมหายไปล้างจานในห้องครัว นายก็จัดการดื่มไวน์ทั้งขวดภายในเวลาแค่ไม่กี่นาที

“คุณเมาแล้ว”

“ฉันไม่คออ่อนขนาดนั้น”

ดูจากคอลเล็คชั่นไวน์ที่มีเก็บเป็นตู้ ผมเชื่อคำนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย

“แล้วคุณไห้พัทรกลับไปทำไม”

“แล้วแกจะถามถึงพัทรทำไมนักหนา นั่นมันเด็กของฉัน”

“ก็เพราะเป็นเด็กคุณไง ผมถึงสงสัย คุณไม่ได้เรียกพัทรมานอนด้วยในคืนนี้เหรอ”

“แล้วคิดว่าฉันเรียกแกมาทำไม”

“อืม...ทำอาหาร?” ผมเอ่ยเป็นคำถาม เรียกสายตามองตวัดของนายที่เล่นเอาหลุดหัวเราะออกมา

“ฉันไม่ใช่ตัวตลก”

“ครับ คุณไม่ใช่ตัวตลก แต่คุณน่ะเป็นเจ้านาย” ผมยิ้มน้อยๆ พลางก้มตัวหิ้วถังน้ำแข็งและแก้วไวน์ไปเก็บ พอกลับออกมาอีกครั้งก็
เห็นนายมองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เหมือนไม่แน่ใจตัวเองนัก และไม่แน่ใจในตัวผม เขาที่อยู่ท่ามกลางคู่นอนซึ่งยังไม่บรรลุนิติภาวะ คงจะเจอกับความน่ารำคาญแบบเด็กๆ มาเยอะ จนรับมือกับมาดที่สงบนิ่งเกินคาดของผมไม่ถูก

“ผมอาบน้ำก่อนนะ”

“อาบให้สะอาด”

“ครับผม”

นายกัดปากตัวเองเมื่อเห็นผมขานรับอย่างทีเล่นทีจริง ช่วยไม่ได้ ผมกำลังอารมณ์ดีสุดๆ ที่นายไล่เด็กนั่น

ยอมรับตามตรง ตอนแรกที่เห็นพัทร ผมตกใจ และหึงหวง แต่พอเห็นใบหน้าเชิดหยิ่งของนาย ก็รู้ทันทีว่านี่คือการทดสอบ เลยเห็นเป็นเกมเกมหนึ่ง

อัศวินคุมชั้นหนึ่งอย่างผมเชี่ยวชาญด้านการพนันซะด้วยสิ ก็ไม่แปลกหรอกที่ผมจะชนะอีกครั้งในครานี้ เพราะถ้าหลุดเอาอารมณ์งี่เง่าออกมา ฝ่ายที่ถูกนายไล่กลับเห็นจะเป็นผมแทนเด็กพัทรเนี่ยล่ะ

พออาบน้ำเสร็จผมก็เปิดลิ้นชัก หากางเกงที่เตรียมเอาไว้ด้านล่างสุดแล้วนึกลังเล ก่อนจะเก็บมันไว้อย่างเดิม แล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม ตานี้ผมชนะก็จริง แต่ไม่ควรรีบร้อนจนเสียงาน นายพลาดท่าให้ผมครั้งหนึ่งแล้ว ถ้ารุกคืบเกินจำเป็นจะกลายเป็นความเหิมเกริมซะมากกว่า

ผมเสยผมปรกตาขึ้นตอนเดินออกจากห้องน้ำ สะดุดตากับนายที่นั่งรอบนเตียง

“คุณมีอารมณ์?”

เพิ่งอาบน้ำ นั่งเล่นกับเด็ก แล้วยังดื่มไวน์ไปทั้งขวด

ก็ไม่แปลกหากเขาจะรู้สึกคึกคักขึ้นมา

“วันนี้ผมเหนื่อยมาก ถ้ายังไง...”

“แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” นายเอ่ยเสียงห้วนกึ่งบังคับทันที เป็นนิสัยเขาล่ะที่ต้องข่มคนอื่นให้ได้ ทั้งที่ตอนแรกยังนั่งแบบลังเลเหมือนไม่รู้จะเกริ่นชวนยังไงอยู่แท้ๆ ปกติเขาถนัดแต่รุกคนอื่น พอเจอผมก็ต้องยอมเป็นฝ่ายรับ เลยหาคำดีๆ ในการหาข้ออ้างให้ถูกเสียบไม่ได้

ไม่รู้ตัวเอาซะเลยว่านับวันก็ยิ่งตกลงไปในหลุมที่ผมขุดไว้ลึกขึ้นทุกที

“ผมไม่ได้เตรียมถุงยางมา”

“นั่นมันหน้าที่แกไม่ใช่รึไง!” นายทำหน้าเสียอารมณ์ทันควัน

“ก็ผมคิดว่า...คุณจะเรียกผมมาเข้าครัวอย่างเดียวนี่” ผมเอาคืนคำพูดของเขาที่เล่นเอาเถียงคืนไม่ได้ “แต่ถ้าคุณยอมให้ผม...”

“ไม่ต้อง!” นายรีบร้องห้าม เป็นฝ่ายถูกจิ้มว่าหนักแล้ว ต้องแบกรับความรู้สึกเวลาน้ำอุ่นฉีดพุ่งในตัว คงเป็นอะไรที่เขารับไม่ได้ยิ่งกว่า

“แต่คุณมีอารมณ์...”

“ก็เป็นความผิดแกไม่ใช่รึไง!”

นายยังพยายามที่จะโทษผมอยู่ดี ความจริงแล้วผมเตรียมถุงยางติดตัวเสมอ แต่ในเมื่อนายเตรียมแผนมาทดสอบผมขนาดนี้เลยอยากลองแกล้งเขาดูบ้าง

ผมไม่ได้บ้าเซ็กซ์ คืนก่อนกอบโกยไปขนาดนั้นก็เลยไม่ได้รู้สึกเสียอายอะไรหากจะอดสักวันสองวัน ยังไงผมก็ไม่ได้อยากเป็นแค่คู่นอนของเขาอยู่แล้ว

“จะทำอะไร” นายถามผมที่เดินไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเขาด้วยสายตาสงสัยกึ่งหวาดหวั่น

“ในเมื่อเป็นความผิดของผม ผมเลยขอแสดงความรับผิดชอบโดยการใช้ปากช่วย” ผมเอ่ยพลางคลี่ยิ้มน้อยๆ “หวังว่าจะพอชดเชยได้นะครับนาย”

เขามองผมอย่างกระดากอายนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ

“ทำให้ดีเหมือนที่ทำอาหารก็แล้วกัน”

ในที่สุดก็ยอมรับแล้วว่าผมทำอาหารอร่อย

แต่จากมุมมองตอนนี้...

เขาน่าจะเป็น ‘อาหาร’ ให้ผม ‘ทำ’ มากกว่านะ

----------

เล่นตัวอย่างไรให้ได้ผล ต้องศึกษาจากกลยุทธ์พิชิตใจด้วยมารยาชายของเอกภพค่ะ เป็นหนึ่งไม่มีสองจริงๆ 5555

ตอนนี้มาสั้นๆ อยากให้ยาวกว่านี้หน่อยแต่พอแต่งถึงประโยคสุดท้ายแล้วเราเอาแต่ดิ้น เลยแต่งต่อไม่ได้ค่ะ ลงไปทั้งแบบนี้เลย 5555 แต่ช่วงนี้วันหยุดเยอะ คงไม่ทิ้งช่วงนานแบบก่อนหน้านี้ค่ะ มีเวลาแต่งมากขึ้น ดีใจมาก ฮือ

ปล.บรรยากาศเรื่องพี่เอกจะค่อนข้างเรียบเรื่อยสไตล์คูลๆ ไม่ได้ปี๊ดป๊าดแบบน้องนิล หวังว่ายังไม่เบื่อกันก่อนนะคะ


เพจนักเขียนที่แม้จะโดนพี่เอกไล่ก็ยอมใจให้แก่เธอ (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-05-2016 20:16:05

แอร๊ยยยยย
ซอสขาวไงคะพี่เอก ทำอะไรได้อย่างนั้น
แหมร้ายจริงทำเป็นไม่ได้เอาถุงมาด้วย.  :ling1:
นายพลาดละ ฮ่าๆๆๆๆๆ. ตอนแรกนึกว่าจะทรีซัมกันแล้ว ที่แท้นายแค่ยั่ว ยั่วไปยั่วมาโดนกินเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 01-05-2016 20:17:13

 :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-05-2016 20:18:03

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: imAWESOMEz ที่ 01-05-2016 20:21:40

พ่อหนุ่มโซคูล พ่อเอกภพ พ่อชายยอดชา   :hao5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-05-2016 20:22:58

ทำไมเหมือนเราตกหลุมพี่เอกพร้อมนาย
#นายไม่รู้ตัว #แต่เรารู้ตัวแลพร้อมใส่ชูชีพกระโดดลงไป #หลุมรักของพี่เอกที่ลึกสามล้านแปดแสนกโลเมตร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-05-2016 20:39:39

ยอมใจมารยาพี่แก งานนี้บอกเลยว่านายไม่รอดแน่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 01-05-2016 21:12:32

ความแผนสูงของพี่ น้องขอเรียนรู้ไว้ค่ะ

ความแซ่บก็เช่นกัน :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 01-05-2016 21:13:57

หลุมลึกชนิดปีนก็ไม่ได้แล้วหล่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 01-05-2016 22:30:41

กรี๊ดดดดดดด พี่เอกได้ใจมากอ่ะ นายคงไม่รู้ว่าเสียรู้เข้าจังเบ่อเริ่มเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-05-2016 23:18:31

พี่เอกตรูนี่เทพจริงๆ
นายนี่กว่าจะรู้ตัวก็ตกลงไปในหลุมและ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 02-05-2016 00:12:55

ก็ชอบเอกนะ แต่ไม่รู้สิ ปกติเราทีมนายเอกตลอด พอมาเจอนายเอกแพ้ทางแบบนี้เลยรู้สึกขัดใจเล็กๆ เห็นๆ กันอยู่ว่าเจ้านายเสียเปรียบ (ทางด้านกลยุทธ์)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 02-05-2016 00:38:13

พี่มาเหนือจริงๆค่ะจุดนี้ ยอมใจ 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 02-05-2016 00:58:00

โอ้ยยยยตายยยยแล้ววววว
พี่เอกกกกกก แผนไม่ได้น้อยกว่าคิงเลยจิงๆ
55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 02-05-2016 04:40:24

ตาย ตาย ตาย พี่เอกคนดี55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 02-05-2016 07:36:55

เดี่ยวๆ พี่เอก
ร้อยเล่ห์เพทุบาย
ต่อไปนี้จะเรียกพี่เอกว่า
"พี่เอก .. ร้อยเล่มเกวียน"!!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 02-05-2016 08:28:44

พี่เอกนี่มารยาร้อยเล่มเกวียนกว่าผู้หญิงอีก อร๊ายยยยยยยย!!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-05-2016 08:55:20

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-05-2016 09:03:02

นายโดนพี่เอกปั่นหัวตลอดเลย ถ้านายรู้จักปรับอารมณ์ตัวเองบ้างคิดว่าน่าจะยั่วพี่เอกได้ง่ายขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 02-05-2016 09:18:59

กรี๊ดได้ม้ายยยย นายน่ารักจังเลยยยยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 02-05-2016 10:50:57

ชั้นเชิงพี่เอกนี่เหนือเมฆจิมๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 02-05-2016 15:25:42

รักเอกภพ แต่อยากเห็นเอกหงอยหรือโดนตลบแผนซะมั่ง หมั่นไส้ 555

ชอบครับ สไตล์เรียบๆ เรื่อยๆ ไม่เบื่อหรอก
อีกอย่างที่รอลุ้นรอติดตามนอกจากแผนของนายเอกภพแล้วก็คำบรรยายเพจนักเขียนนี่แหละครับ  สร้างสรรค์ขำขันดีเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: faruay_pp ที่ 02-05-2016 15:55:42

เริ่มจะวางแผนแยบยลมากขึ้นแล้วนะเอก.
รอตอนต่อไปค่าา :)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 02-05-2016 16:06:36

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-05-2016 22:53:14

พี่เอกท่าน ล้ำลึกจริงๆ   o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-05-2016 23:23:08

ไม่เบื่อแน่นอนค่ะ ชอบผู้ชายเจ้าแผนการณ์แบบพี่เอก :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-05-2016 00:16:17

นายนี่ยิ่งตกหลุมลึกขึ้นทุกทีนะ  :hao3:

เหมือนทำอะไรก็เข้าทางเอกไปหมด  :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 03-05-2016 06:30:36

กินละนะค้าบบบบ...พี่เอกกล่าวต่อในใจ  คึคึคึ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PoyPay ที่ 03-05-2016 06:42:22

พี่เอก so cool มากอะคะ... มารยามากมายอะ...
ว่าแต่... แล้วพี่เอกหยุดแค่ปากจริงๆหรอคะ... >///< ...

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 03-05-2016 16:06:04

นายคะป้าว่า นายต้องหัดเล่นโกะค่ะ



เพราะอิพี่เอก เล่นวางหมากใว้ทุกขั้นตอนแบบนี้นายก็แพ้เรียบอะดิ คริๆ



เมื่อไร นายจะหลงรัก ผู้ชายตัวโตคนนี้ล่ะ เดี๋ยวหนุงพัทรแย่งนะเออ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 04-05-2016 11:14:38

5555555 ยอมใจจ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 05-05-2016 08:44:11

งานนี้ทั้งเล่ห์และกลจริงๆพี่เอก ดีๆอย่าให้เสียชื่อคิงคลับนะต้องเอานายมาเป็นเมียโดยดุษฎีให้จงได้  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 05-05-2016 13:47:23

ให้มันรู้ไปว่าพี่เอกจะไม่ชนะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 05-05-2016 22:24:49

เจ้าเล่ห์มารยาไม่มีใครเกินเอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 6 : ทดสอบ- P.8 - [01/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 05-05-2016 23:08:56

เพิ่งจะรู้ตัวว่าพี่เอกหล่อขนาดนี้ ฮือออออออออ
พี่เอกเท่อะ งือ #ปักป้ายทีมพี่เอก
นายตกบ่วงพี่เอกแล้วล่ะ แล้วล่ะ แล้วล่ะ
 :ling1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 7 : คดีความ- P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 06-05-2016 19:46:07

ตอนที่ 7 : คดีความ

หลังจากนั้นนายก็ไม่ได้จัดฉากให้รถไฟปะทะกันอีก

ผมค่อนข้างพอใจที่ไม่ต้องเห็นเขาอยู่กับเด็กคนไหน ส่วนความสัมพันธ์ของเรา...ก็ราบเรื่อยตามแต่อารมณ์ของนาย เขาพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงควีนมากขึ้น อาจเพราะยังไม่อยากได้รับคำตอบที่น่าผิดหวัง ช่วงหลังจึงเรียกหาบ้าง เงียบหายบ้าง ผมเองก็ไม่ได้บุกไปเหมือนวันแรกๆ เพราะกระตุกเบ็ดไปแล้วครั้งหนึ่ง

ปลาที่ถูกตะขอเกี่ยวแล้วน่ะ...ดิ้นหลุดไม่ได้ง่ายๆ หรอก

“ใคร”

ผมถามเสียงงัวเงียเมื่อถูกปลุกก่อนเวลา

(( ผะ...ผมพัทรเองครับพี่ ช่วยผมด้วย! ผมจะถูกข่มขืน! ))

ผมลืมตามองนาฬิกาบนผนัง พบว่าเพิ่งเจ็ดโมงเช้าเท่านั้น

“รู้เบอร์ฉันได้ยังไง”

(( ผมได้มาจากนาย...ผมเพิ่งออกจากคอนโดนาย ตอนเดินกลับหอจู่ๆ ก็มีคนแปลกหน้าตามมา เขาพาผมมาขังไว้ เห็นว่าจะตามเพื่อนๆ มารุมโทรม ช่วยผมด้วยนะพี่เอก ผมไม่รู้...ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใครแล้ว ))

พูดจบก็สะอื้นใส่ ผมเลิกคิ้ว หยิบบุหรี่ขึ้นจุด รู้สึกบันเทิงขึ้นมาหน่อยๆ หลังได้ฟังคำโกหกที่ไม่น่าเชื่อเอาสักนิด อย่างแรก เมื่อคืนนายไม่ได้นอนกับพัทร แต่เขานอนกับเด็กใหม่ที่เพิ่งไปควงมาได้จากร้านอาหารแห่งหนึ่งต่างหาก ส่วนผมรู้ได้ยังไงนั้น...นายเป็นคนบอกผมเอง พวกเรามักคุยกันผ่านไลน์เป็นประจำตั้งแต่ตอนของควีนจนกลายเป็นความเคยชิน และการให้นายเล่าว่าอยู่กับใครนั้นก็เป็นเรื่องง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วย แถมเขาเองก็ภูมิใจนำเสนออยู่แล้ว เผลอๆ อยากให้ผมตอบอะไรที่นอกเหนือไปจากคำว่า ‘ขอให้สนุก’ ซะด้วยซ้ำ

อย่างที่สอง เด็กที่ถูกเขี่ยทิ้งแล้วอย่างพัทรจะเอาเบอร์ผมมาจากนายได้ยังไง เว้นแต่ว่าจะเห็นจากข้อความที่เขาคุยค้างไว้โดยบังเอิญแล้วแอบดูข้อมูลของผม

อย่างที่สาม คนจะถูกข่มขืนประสาอะไรโทรหาผมที่ไม่รู้ว่าอาศัยอยู่ตรงไหนในประเทศไทยบ้าง ถ้าผมอยู่ดอนเมือง แล้วพัทรอยู่วงเวียนใหญ่ กว่าจะไปถึงเขาคงเสร็จสมไปสิบกว่ายกแล้วแน่ๆ แถมยังเล่าเป็นฉากๆ แค่ฟังก็รู้ว่าเตรียมคำพูดล่วงหน้าไว้อยู่แล้ว

“อยู่ที่ไหนล่ะ” ผมถามด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยไม่สนใจ แต่จะให้วางสายก็สงสารเด็กที่อุตส่าห์ให้ท่า นายมักเปลี่ยนคู่นอนบ่อยๆ จะมีเรียกซ้ำหน้าก็เฉพาะเวลาที่หาคนควงใหม่ไม่ได้ การที่พัทรโดนเรียกติดๆ กันในช่วงเวลาไล่เลี่ย เลยทำให้ผมอยากรู้ว่าเขามีดีอะไรให้นายติดใจ หรือบางที นายอาจจะไม่คิดอะไรก็ได้ ขอแค่เด็กว่าง่ายพูดจาเอาใจหน่อยก็เปย์หนักๆ ให้แล้ว

(( คอนโดชั้นสอง ห้องสองศูนย์ห้าที่ xxx ครับ ))

“เดี๋ยวฉันแจ้งตำรวจให้แล้วกัน”

 (( เดี๋ยว! พี่เอกจะไม่มาช่วยผมจริงๆ เหรอ ))

“อยากให้ไป?” ผมถามเสียงเนือย ดับบุหรี่กับที่เขี่ยข้างๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้า

(( ผมกลัว... ))

น้ำเสียงสั่นเครือใช้ได้ ผมถือว่าให้คะแนนความพยายาม

“งั้นรอสักยี่สิบนาทีแล้วกัน”

ผมวางสาย เสยผมปรกตาขึ้นก่อนจะแปรงฟันอยู่หน้ากระจก ท่าทางโรยๆ เพราะโดนปลุกตั้งแต่เช้าตรู่นั้นเป็นอะไรที่ชวนอารมณ์เสีย แต่ในเมื่อช่วงนี้นายเริ่มจะห่างๆ กับผม มีอะไรมากระตุ้นบ้างก็น่าจะเป็นเรื่องดี

หลังบ้วนปากเสร็จผมหยิบกระเป๋าเงินเดินลงไปข้างล่างทั้งเสื้อกล้ามและกางเกงบอล เปล่า ผมไม่ได้รีบบึ่งไปหาพัทร แต่เดินไปกินโจ๊กเจ้าอร่อยที่มักลงมากินหากตื่นเช้า พออิ่มท้องก็ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดที่ดำไม่มีลายกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มตัวเก่งที่ไม่ได้ซักมาสองวัน

ผมเดินไปเช็ครถสุดที่รัก จับนู่นจับนี่เอาผ้ามาเช็ดจนเงาก็พอใจ สวมหมวกกันน็อกแล้วค่อยขับไปตามที่หมาย ดูท่าจะกินเวลาเกินยี่สิบนาที

ตอนมาถึงผมก็ขึ้นไปชั้นสองตามที่บอก คอนโดนี้มีห้าชั้นครับ อยู่ในละแวกโรงเรียน สงสัยจะเป็นหอพักของพัทร ผมเคาะประตูแล้วจุดบุหรี่รอ ไม่นานก็มีคนมาเปิด

“เฮ้ย แม่งเรียกคนมาช่วย!” เป็นเด็กวัยรุ่นสองคนที่สวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย

อยากจะบอกพวกเด็กๆ ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะพวกนี้ซะเหลือเกินว่าให้กลับไปวางแผนมาใหม่ ลากคนมาข่มขืน เสือกเปิดประตูให้เข้ามาง่ายๆ แถมยังพูดจบก็วิ่งหนีออกไปอีก เปิดทางขนาดนี้ถ้าผมหันหลังกลับไม่เก้อกันหมดรึไง อ่านนิยายมากเกินไปแล้ว

ผมคิดขำๆ พลางเดินคีบบุหรี่เข้าในไปห้องโดยไม่ปิดประตู เจอกับภาพของพัทรที่นอนตัวสั่นร้องไห้สะอึกสะอื้น ถึงแก้ผ้าแต่ไม่มีร่องรอยอะไร มันคงไม่ลงทุนขนาดให้เพื่อนมาข่มขืนตัวเองเพื่อความสมจริง

“ฮือ พี่เอก พี่มาช่วยผมจริงๆ ด้วย”

...หลังวางสายนับครึ่งชั่วโมงน่ะนะ

ผมเหมือนมาดูโชว์ตลก ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจคงจะโทรเล่าให้ควีนฟัง เขาน่าจะชอบเรื่องโป๊ะแตกแบบนี้นักล่ะ เผลอๆ จะตามมากับผมแล้วชี้หน้าพัทรพร้อมหัวเราะใส่จนเด็กนี่หน้าม้านไปเลย

แต่เพราะทำแบบนั้นไม่ได้ ผมเลยกดโทรหานาย

(( มีอะไร ))

“ผมอยู่กับพัทร เด็กคุณจะโดนข่มขืน” ผมคีบบุหรี่ถือไว้ข้างหนึ่งขณะคุยกับนายโดยปรายตามองพัทรที่ทำหน้าอึ้งๆ จากตอนแรกที่ตั้งใจถลาเข้าหาผมทั้งที่ตัวเปล่าเปลือย กลายเป็นนั่งอ้าปากพะงาบทำอะไรไม่ถูก

(( พัทร? อ้อ...พัทรน่ะเหรอ ))

นายถึงกับลืมเจ้าเด็กนี่ไปด้วยซ้ำ แต่เขาใจดีกับคู่นอนเสมอ

(( แล้วโดนรึยังล่ะ ))

ผมพยักหน้าให้พัทรตอบแทน เพราะเปิดสปีกเกอร์ไว้เขาเลยได้ยินทุกคำ

“เอ่อ...ยังครับนาย”

(( งั้นก็ดี แล้วทำไมพัทรถึงโทรหาแกได้ล่ะ ))

“เขาบอกว่าได้เบอร์ผมมาจากคุณแน่ะ”

(( ฉันจะให้เบอร์แกไปทำไม ถ้าจะหาคนนอนด้วยก็ไปหาเอง เรื่องอะไรจะยกเด็กให้แกฟรีๆ ))

ผมหลุดหัวเราะในลำคอเบาๆ รู้สึกคุ้มค่าขึ้นมาหน่อยที่ถ่อมาดูโชว์เล่นขายของแบบนี้ เพราะปกติผมมักส่งข้อความคุยกับเขา ไม่เคยโทรหากันเลยสักครั้ง

“แล้วจะให้ผมทำยังไงกับเด็กของคุณดีล่ะ”

(( ถ้ายังไม่โดนแล้วแกจะอยู่ทำไม ))

ผมต้องยกมือปิดปากเพื่อไม่ให้หลุดขำออกมาเสียงดังเกินไป

 (( เย็นนี้แวะมาด้วย ฉันอยากกินลาซานญ่า ))

“ได้ตามบัญชาครับนาย”

ผมพูดทีเล่นทีจริงก่อนจะรอให้นายวางสายแล้วค่อยเก็บโทรศัพท์ คนแก่เจ้าอารมณ์น่ะไม่ชอบให้ใครวางหูใส่เพราะจะเสียเซลฟ์

“งั้นฉันกลับล่ะ”

ผมโบกมือให้พัทรที่ก้มหน้าอับอายที่โดนประจานซึ่งหน้าขนาดนี้ ผมไม่ใช่พ่อพระนะครับ

“ดะ...เดี๋ยว พี่เอก”

พัทรใช้ไม้ตายสุดท้าย กระโจนเข้ามาโอบเอวผมจากด้านหลัง ให้ร่างกายเปลือยเปล่าแนบสนิทจนเหมือนจะรวมร่างกัน

“อย่าทิ้งผมเลยนะ ผมขอโทษ ผมยอมรับว่าผมกุเรื่องขึ้นมา แต่ผมแค่อยากเจอพี่...อยากรู้จักพี่มากขึ้น”

“อืม...” ผมครางในลำคอ พ่นควันบุหรี่ให้ลอยอวลขึ้นไป “ฉันไม่สนเด็ก โทษทีแล้วกัน”

ผมเดินออกมาทั้งอย่างนั้น จนพัทรต้องเป็นฝ่ายปล่อยมือก่อนจะโดนลากออกมาถึงหน้าห้องทั้งที่ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น เขามองผมอย่างโกรธๆ คงจะรู้แล้วว่าความหลงใหลชั่ววูบไปกับความใจดีของผมนั้น มันก็เหมือนกับที่เขาสร้างภาพทำเป็นออดอ้อนออเซาะกับนายนั่นแหละ

ตอนเดินลงมาผมเจอเพื่อนของพัทรนั่งรออยู่ด้านล่าง พวกเขามองผมอย่างตกใจ คงสงสัยว่าทำไมถึงเร็วจัง ผมเลยยิ้มเขานิดหน่อยก่อนจะเดินขึ้นมอเตอร์ไซค์ขับไปหาซื้อของทำลาซานญ่าให้นาย

ตอนไปถึงพนักงานต้อนรับไม่ยอมให้ผมขึ้น คงเพราะนายไม่อยู่ห้อง ถือว่ามีระบบรักษาความปลอดภัยใช้ได้

(( คราวนี้ใครโดนข่มขืนอีกล่ะ ))

สาเหตุที่ผมไม่ชอบเด็ก ก็เพราะว่าอ่านง่ายไม่น่าเร้าใจ ผิดกับคนแก่ประสบการณ์อย่างนาย ถึงจะเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็รู้ทันเจนโลก ไม่ต้องมานั่งอธิบายอะไรให้มากความ

“ผมขึ้นห้องคุณไม่ได้”

(( ฉันนัดแกตอนเย็น ))

“ผมโดนเด็กคุณกวนแต่เช้า อยู่ใกล้ๆ คอนโดของคุณพอดีเลยซื้อของมาเก็บไว้ก่อน”

การโทรหานายสองครั้งในวันเดียว นับว่าไม่เลวร้ายอย่างที่คิด

“อย่าเงียบสิคุณ หรือซ่อนเด็กคนเมื่อคืนเอาไว้ ผมไม่ว่าอะไรหรอก”

(( ส่งโทรศัพท์ให้พนักงาน ))

ผมทำตามคำสั่งของนาย ปล่อยให้เขาพูดกับพนักงานต้อนรับก่อนจะรับโทรศัพท์คืน พบว่าเขาวางสายไปก่อนแล้ว

“เชิญทางนี้ค่ะ”

เพราะเจ้าของไม่อยู่ พนักงานเลยต้องใช้คีย์การ์ดสำรองมาเปิดประตูให้ผมแทน

การเข้ามาในห้องที่ไม่มีนายให้ความรู้สึกประหลาดอยู่เหมือนกัน ผมเดินเข้าครัวหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม ก่อนจะเริ่มทำลาซานญ่าโดยใช้โทรศัพท์เปิดหาวิธีทำไปด้วยเพราะไม่เคยลองมาก่อน และปรับสูตรใส่แฮม ใส่เห็ด ใส่ถั่วลันเตา และข้าวโพดเพิ่มลงไปเพื่อสร้างสีสัน ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จสมบูรณ์น่าทาน ผมเลยถ่ายรูปส่งไปหานายทางไลน์


- อะไรของแก –

- ผมรู้ว่าคุณซื้อคอนโดใกล้กับบริษัทใหม่ ขับรถมาใช้เวลาแค่สิบนาที และนี่ก็ใกล้พักเที่ยงแล้วด้วย...–

- แล้ว? –

- ลาซานญ่าถ้าปล่อยให้เย็นจะไม่อร่อยนะคุณ –

นายอ่านแล้วไม่ตอบ แต่หลังจากนั้นสิบนาทีเขาก็เปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“วันนี้แกเป็นบ้าอะไร”

เขาคงเริ่มรำคาญกับการที่เดี๋ยวโทรหา เดี๋ยวส่งไลน์ไม่หยุดหย่อน

“ผมไม่ได้ตั้งใจนะ เมื่อเช้าคุณก็ได้ยินว่าผมอยู่กับพัทรจริงๆ” ผมอ้างพลางยกชามลาซานญ่าที่เก็บในเตาอบอุ่นๆ วางตรงหน้านาย พร้อมกับกาแฟเอสเพรสโซ่หอมๆ ที่คราวนี้ทำครีมหวานโปะหน้าไปด้วย เห็นอย่างนั้นนายก็ทำตาวาว แค่ดูก็รู้ว่าเขาชอบใจมากทีเดียว

“แกใส่อะไรลงไปเยอะแยะ”

“หมูสับ แฮม ถั่วลันเตา เห็ด ข้าวโพด”

นายทำหน้าแหยงนิดๆ เขาคงเคยกินแต่จากภัตตาคารที่เน้นความเรียบหรูแบบคลาสสิค

“ลองชิมดูสิ”

แล้วมีหรือเขาจะไม่ถูกปาก

นายค่อยๆ ทานด้วยท่วงท่าสง่าสมวัย แต่สุดท้ายก็กินจนหมด เขาใช้กระดาษทิชชูซับปาก ก่อนจะยกกาแฟดื่มจนหมดถ้วย

“เย็นนี้อยากกินอะไรมั้ยคุณ” พ่อครัวทุกคนย่อมรู้สึกดีเวลาเห็นคนชอบอาหารที่ทำเองกับมือ โดยเฉพาะกับคนสำคัญ

“ฉันอยากกินเสต็ก”

เขาคงเบื่อพวกชีสพวกเส้นสปาเกตตีแล้วล่ะมั้ง

“ได้ แต่ผมต้องลงไปซื้อเนื้อใหม่นะ”

“ก็ลงไปพร้อมฉันสิ” เขาคงจะพูดโดยไม่รู้ว่านั่นเป็นคำชักชวนที่ยืนยันว่าความสัมพันธ์ของเราคืบหน้าอย่างเป็นธรรมชาติขนาดไหน

ผมถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินลงไปพร้อมกับนาย จงใจทิ้งข้าวของบางส่วนและจานที่ยังไม่ได้ล้างเอาไว้เพื่อสื่อว่าจะขึ้นมาอีกครั้ง นายเองก็ไม่ได้ว่าอะไร อย่างน้อยเขาก็เชื่อใจได้ว่าผมไม่คิดขโมยของมีค่าภายในห้องของเขาไปขายต่อแน่นอน

เพราะทำเป็นลืมกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ นายเลยต้องขับไปส่งที่หน้าซุปเปอร์ ช่วงหลังมานี้เขาเลิกระแวงและเริ่มชินกับการกระทำบางอย่างที่บางครั้งเหมือนเกินเลยแต่ไม่ข้ามเส้นของผมแล้ว

“เดี๋ยวสิคุณ”

ผมเคาะกระจกรถก่อนที่นายจะขับออกไป

“อ้อ เงินสินะ” นายรีบหยิบบัตรเครดิตให้ผม “จะซื้อเนื้ออะไรก็รูดไปเลย ฉันไม่เกี่ยง”

“ผมไม่เอาบัตรนี้” ผมยกยิ้มเมื่อเห็นเขาทำตัวใจใหญ่อย่างกับป๋าพาเด็กมาช้อปปิ้ง “กลับไปผมจะขึ้นห้องยังไงล่ะ ต้องโทรให้คุณคุยกับพนักงานอีกรอบเหรอ”

นายคิ้วขมวด เขามองหน้าผมอย่างชั่งใจ แต่พอเห็นรอยยิ้มสบายๆ ก็ตัดสินใจยอมหยิบบัตรอีกใบให้ผม

“คีย์การ์ดสำรอง ฉันให้แกแค่วันนี้เท่านั้น”

“ผมจะรักษาอย่างดี”

นายหันหน้าหนีกับคำพูดชวนเลี่ยนแล้วขับรถออกไปโดยไม่คิดหันมามองผมที่ยืนส่ง พอเห็นรถเฟอรารี่สีแดงลับสายตาไปผมก็หุบยิ้ม พลิกคีย์การ์ดในมือแล้วจัดการโทรหาคนรู้จักที่พอก็อปปี้การ์ดเป็นให้มาเจอทันที

“มีอะไรเหรอครับพี่เอก”

เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อกร หรือกรกวรรษ เป็นบิชอปอายุน้อยที่สุดของคลับ แต่นับตามจริงก็อายุพอๆ กับเก่งนั่นแหละ ความสำคัญของกรต่างกันตรงที่...บอสเป็นคนชักชวนด้วยตัวเองเมื่อหนึ่งปีก่อน

ตำแหน่งของบิชอปในกระดานหมากรุกน่ะประกบคู่ตัวคิงและควีนใช่มั้ยล่ะครับ เมื่อก่อนคลับเรายังไม่มีควีน บิชอปที่ประกบคู่ข้างคิงเลยเป็นแว่น เปรียบเสมือนเลขาหรือมือขวาของบอส ส่วนตำแหน่งอีกฝั่งปล่อยว่างไว้ถึงสามปี พอบอสรับกรเข้ามาก็เลยไม่มีหน้าที่ตายตัวนัก จะมาช่วยแว่นก็ไม่รู้จะแบ่งเบาหน้าที่ยังไง ในเมื่อแว่นรับผิดชอบงานได้ดีเยี่ยมและละเอียดจนไม่กล้าแทรกแซง กรเลยเป็นบิชอปที่คอยช่วยทางหน้าร้านฝั่งผับ พอผับปิดเมื่อไหร่ก็ค่อยมาทางคลับ เรียกว่าคอยดูแลภาพรวมจากทั้งสองฝั่ง

ปกติแล้วผมไม่ค่อยสนิทกับกร เพราะเด็กนี่เพิ่งเข้ามาทำงานแค่ปีเดียว และมีตำแหน่งหน้าที่ต่างกัน แต่เพราะกรรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน และสนใจรถมอเตอร์ไซค์เหมือนกัน เลยปรึกษาเรื่องนี้กันบ้างเวลาเจอหน้า

“พอจะก็อปปี้การ์ดใบนี้ได้มั้ย”

กรมักมีรอยยิ้มโอนอ่อนประดับบนใบหน้าเสมอ คงเพราะอายุน้อยเลยทำตัวดีไม่ใช่ตำแหน่งเข้าข่มพนักงานคนอื่นๆ เลยเป็นที่รักและเอ็นดู แม้ว่าเจ้าตัวจะ...เอาเป็นว่าคนที่บอสรับมาเองย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

“สบายมากครับพี่”

ผมเลือกที่จะไม่ถามว่าทำไมกรถึงทำได้ บิชอปคนนี้สามารถทำอะไรหลายๆ อย่างให้เป็นไปได้เสมอ

“ใช้เวลานานมั้ย”

“ขอสักชั่วโมงก็พอครับพี่เอก แต่ถ้าพี่รีบผมจะเร่งให้”

“ไม่ต้อง อีกชั่วโมงเจอกันที่นี่”

“ได้ครับ”

พอบิชอปขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ขับออกไปผมก็เดินเข้าไปซื้อของในซุปเปอร์ เดินไปพลางคิดเมนูไปพลาง สุดท้ายก็วกกกลับมาซื้อเนื้อแกะที่นายน่าจะชอบและหาทำเองยาก แล้วก็พวกมันฝรั่งเอามาทำเป็นมันบด และผักสลัด ตอนออกมาอีกครั้งก็เห็นคนที่นัดยืนรออยู่แล้ว

“ขอบใจมาก”

“ไม่เป็นไรครับพี่ เฮ้ย ไม่ต้องหรอกพี่เอก ของแค่นี้เอง” กรรีบปฏิเสธเมื่อผมหยิบแบงค์ห้าร้อยส่งให้ ผมเลยไม่เซ้าซี้ กรเองก็รู้จักสงบปาก ไม่ถามสักคำว่าคีย์การ์ดที่ให้ก็อปปี้นั้นเป็นของใคร

กรเป็นคนรู้จักพูด รู้จักคิด และรู้จักวางตัว ผมเลยไม่ลำบากใจที่จะบอกให้เขาไปส่งที่คอนโดของนายเป็นการประหยัดค่ารถ มั่นใจว่ายังไงบิชอปคนนี้ก็เก็บความลับและไม่ปากโป้งบอกใครแน่ๆ ว่าผมแอบทำอะไรอยู่

คราวนี้ผมเดินขึ้นห้องนายพร้อมคีย์การ์ดเปิดประตูโดยไม่ต้องเดินไปที่เคาน์เตอร์ต้อนรับด้านหน้าเหมือนเคย ก่อนอื่นก็ต้องเอาพวกเนื้อพวกผักไปแช่เย็น รีบทำตอนนี้เนื้อจะเหนียวซะเปล่าๆ จากนั้น...

ก็ได้เวลาสำรวจห้องนายสักที

ผมรู้จักเขาผ่านประวัติในกระดาษปึกหนึ่ง และรู้จักเขามากขึ้นผ่านเซ็กซ์ทางร่างกาย เรื่องนิสัยนั้นพอจับจุดได้บ้าง แต่ขอทำความรู้จักผ่านข้าวของเครื่องใช้ในห้องบ้างแล้วกัน

ก่อนหน้านี้ที่ตื่นทีหลังนายผมพอสังเกตนิดหน่อย แต่ไม่มีโอกาสสำรวจโดยมีเวลาหลายชั่วโมงขนาดนี้

กลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบ สบู่ แชมพู ทั้งหมดนั้นรู้ดีแล้ว ที่จำเป็นน่ะ...

ผมเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วนั่งยองๆ อยู่หน้าตู้เซฟที่เคยค้นเจอตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ในใจคาดเดารหัสไปต่างๆ นาๆ ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเปิดเซฟสำเร็จ

ข้างในนั้นคือ...





ตอนห้าโมงตรงนายกลับมาด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน

เพราะพอคะเนเวลาอยู่แล้วโดยไม่ต้องถาม ผมเลยยกสเต็กเนื้อแกะออกมาเสิร์ฟโดยไม่ต้องให้เขาร้องเรียก เมนูนี้ผมเลือกทำเป็นซอสส้มราดรอบๆ เป็นวงสวยงาม ตั้งใจให้รสเปรี้ยวตัดกับมันบดที่ออกหวาน และน้ำสลัดซึ่งเป็นครีมข้น

ผมชอบกินอะไรง่ายๆ แบบใช้แค่ช้อนคันเดียว ก็เลยทำข้าวผัดธรรมดาสำหรับของตัวเองมาทานพร้อมๆ กับนาย เขาเลิกคิ้วมองอย่างประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรแล้วกินจนหมด

“ไปเปิดไวน์มาซิ”

ผมไม่หือไม่อือทำตามคำนั้น วันนี้นายดูครึ้มอกครึ้มใจ ยิ้มกรุ้มกริ่มไม่หยุด คงจะเกี่ยวกับของที่ผมเจอในตู้เซฟ

ซึ่งเกี่ยวข้องกับการขึ้นศาลอีกสามวัน

ผมเคยคิดว่าเขาร้าย...แต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดนี้

“คุณมีอะไรจะเล่าให้ผมฟังมั้ย” ผมถือแก้วไวน์ส่งให้นาย แล้วนั่งข้างๆ บนโซฟา ช่วยเกลี่ยเส้นผมบนใบหน้าของเขา “อย่างเรื่อง...คดีที่ค้างไว้”

นายบ่ายหน้าหนี แต่สายตาที่มองผมนั้นเป็นประกายวาวอย่างลิงโลด

“อีกสามวัน” เขายกแก้วขึ้นกึ่งเฉลิมฉลองชัยชนะ “ฉันจะหลุดพ้นจากเรื่องบ้าๆ สักที”

“แล้วถ้าทุกอย่างไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดล่ะ”

รอยยิ้มของนายเลือนหาย พร้อมมือที่ตวัดแก้วสาดไวน์ใส่หน้าผม

เขาโกรธที่สุดเวลามีคนขัดอารมณ์

“อย่ามาทำรู้ดี”

“ผมแค่อยากเตือนคุณ บางครั้งชัยชนะก็ไม่ได้ความว่าคุณจะไม่แพ้” ผมยังคงเอ่ยหนักแน่น ปล่อยให้ไวน์ไหลซึมตามปลายคางจนหยดบนเสื้อ “คุณต้องไปขึ้นศาลที่ต่างจังหวัด...ผมไปด้วยไม่ได้ ผมถึงอยากให้คุณระวังตัว”

“ต่อให้แกจะสืบข้อมูลฉันมามากก็อย่าทำอวดรู้นักเลย” อารมณ์ดีๆ ของนายลอยหายไปกับคำพูดของผม “สิ่งที่แกคิดว่ารู้ดี บางทีอาจจะไม่ใช่ความจริงสักอย่าง”

ผมคลี่ยิ้มจาง...เพราะนั่นคือสิ่งที่พิสูจน์ด้วยตัวเอง ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักเขาผ่านเอกสารชุดหนึ่ง จนถึงตอนนี้ นายก็ทำให้ผมแปลกใจและไม่เคยเสียใจกับการขุดค้นตัวตนที่หลบซ่อนอย่างแนบเนียน

ผมยกมือปาดไวน์ ก่อนจะหยิบไวน์ที่แช่ทิ้งไว้เทให้นายใหม่ เขาพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะยกจิบราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณจะไปวันไหน”

“พรุ่งนี้”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้โทรหาผม”

“ถ้าต้องขอความช่วยเหลือ ฉันก็คงไม่คิดจะขอจากแก”

นายวางแก้ว เขาคงหมดอารมณ์ละเลียดชิมแล้ว แต่นายจัดคอเสื้อผมที่เปียกชื้นให้เข้าที่ ก่อนจะตบแปะๆ บนอกผม

“ไปอาบน้ำ ฉันจะนอนแล้ว”

คืนนี้คงงดอีกตามเคย

ถ้าเป็นปกติผมคงทำตัวเยือกเย็นไม่รู้สึกรู้สา แต่ในเมื่ออดเจอเขาอีกสามวันเต็ม และถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่นายคิด คงได้มีงานฉลองยกใหญ่ จัดปาร์ตี้เรียกพวกเด็กๆ มานอนมากกว่าเรียกผู้ชายตัวโตๆ ที่รู้มากอย่างผมแน่ ถ้าวันนี้ไม่เสนอหน้ามาเองนายก็คงไม่คิดจะให้เข้าห้องซะด้วยซ้ำ เพราะมัวยุ่งกับการเตรียมคดีความจนต้องพักเรื่องควีน

อืม...ขอกระตุกเบ็ดอีกสักรอบแล้วกัน ถึงจะเร็วไปหน่อยก็เถอะ

“เอก...!”

นายสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ผมก็ทิ้งตัวลงนั่ง รูดซิปกางเกงเขาลง

“ให้ผมทำเถอะ” ผมเหลือบตามองช้อนจากเบื้องล่าง แอบเห็นนายกลืนน้ำลาย สภาพที่เส้นผมเปียกชื้นและมีกลิ่นมอมเมาของไวน์แดงคงจะชวนปลุกอารมณ์ไม่น้อย “ผมอยากทำให้คุณ”

นายนิ่งไปครู่ใหญ่ แต่สุดท้ายก็ยกมือที่ดันไหล่ผมออก

เป็นสัญญาณยินยอม ยังไงเขาก็ไม่ใช่ฝ่ายเสียเปรียบ

“อะ...เอก”

แต่ถ้าคิดว่าผมจะอ่อนโยนเมื่อครั้งก่อนก็คงคิดผิดไปแล้ว

นายประมาทเกินไป และที่ทุกครั้งที่เขาเผลอไผล เปิดช่องว่าง ผมก็ไม่รีรอที่จะรุกคืบจนไม่ทันตั้งตัว หากครั้งก่อนผมใช้ปากให้เขาอย่างนุ่มนวลรักใคร่ปรนเปรอเหมือนบรรจงทำอาหารชั้นเลิศที่ต้องประคับประคองไม่ให้บอบช้ำ ครั้งนี้ผมก็เลือกที่จะใช้ปลายลิ้นฉกชิมส่วนอ่อนไหวของนายอย่างรุกเร้าและดูดดึง นายขย้ำศีรษะของผม เขาถึงกับถดตัวหนีชิดกับโซฟา แต่เมื่อโดนผมโน้มตัวรุกไล่ไปอีกก็จนทางตัน

“เดี๋ยว...”

นายตื่นตกใจ คงไม่คิดว่าจู่ๆ ผมจะบีบเคล้นเขาจนต้องกลั้นเสียงและขย้ำศีรษะของผมให้ถอยห่าง นายวาดหวังว่าจะเป็นแบบครั้งล่าสุดที่ผมใช้ปากให้ เฝ้าเล้าโลมจนเขาเสร็จสมตามระดับอารมณ์ที่ค่อยๆ ไต่ขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป

แต่เขาคงลืมซะแล้ว...ผมชำนาญในการหลอกล่อ หยอกเย้าเหยื่อ หากทำให้ตายใจได้ครั้งหนึ่ง การจัดการในขั้นต่อไปก็ทำได้ไม่ยาก เหมือนที่เขานอนตัวระทวย หลั่งออกมาอย่างรวดเร็วทั้งที่เพิ่งเริ่มต้นได้ไม่เท่าไหร่

นายหอบหายใจกระชั้น ถูกบังคับให้ถึงจุดสุดยอดอย่างรวดเร็วเกินตั้งตัวจนหมดเรี่ยวแรงชั่วครู่ ผมใช้นิ้วโป้งแตะบนปลายลิ้นที่ยังมีรสชาติขมปร่า ก่อนจะลุกขึ้นและโน้มตัวเข้าคร่อมนายที่มองตามการกระทำของผมทั้งดวงตาปรือปรอย
เ
ห็นแบบนี้ใครจะอดใจไหว ผมก้มจูบเขาที่ยังตั้งตัวไม่ทันเพราะยังอารมณ์ค้างกับความรู้สึกที่ถูกกระชากให้พุ่งสูง เริ่มจากการไล่ลิ้นไปตามริมฝีปากอ่อนนุ่มนั่นแล้วค่อยรุกแทรกเข้าไป วินาทีนั้นเปลวเพลิงที่เริ่มมอดถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง นายจูบผมตอบ พยายามจะเอาชนะให้ได้

พวกเราจูบกันโดยไม่มีใครยอมใคร ก่อนนายจะเอื้อมมือโอบรอบต้นคอผมเอาไว้ ยึดไม่ให้ผละหนีเพราะเริ่มเพลี้ยพล้ำ เป็นโอกาสให้ผมไล่มือไปช่วงล่าง แตะเข้ากับกลางลำตัวที่ยังเปียกชื้นของเขา

ส่วนนั้นสู้มือทันที และนายเองก็ค่อนข้างพอใจที่ผมช่วยปรนเปรอด้วยวิธีนี้ เรายังจูบกันไม่หยุด เช่นเดียวกับมือผมที่ขยับให้เขาในจังหวะถี่ๆ จนกระทั่งนายหลั่งออกมาเป็นครั้งที่สอง

คราวนี้ดวงตาเขาฉ่ำเยิ้มออกมาเต็มที่ และแฝงความอ่อนเพลีย

มือที่โอบไหล่ผมพยายามจะดันออก แต่ผมยังคงรุกคืบบดจูบไม่หยุด

“...!!!”

พลันนายสะดุ้งเหมือนถูกช็อตเมื่อถูกรุกรานด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัว

ผมใช้น้ำกามของเขาเป็นช่วยหล่อลื่น เพราะไม่ได้ทำกับนายมาร่วมอาทิตย์ ตอนสอดเสียดเข้าไปคับแน่นและยากลำบากตามคาด แต่เพราะช่วยปลดปล่อยให้นายไปสองรอบ ต่อให้เขาไม่อยากโดนทำก็ยังอดรู้สึกดีไม่ได้เพราะห้วงอารมณ์วาบหวามที่ตกค้าง

พอเห็นท่าทางดึงดันของนายเริ่มอ่อนลง จะด้วยความเหนื่อยอ่อนหรืออะไรก็ตามที่จงใจทำให้เกิดขึ้น ผมก็ผละจูบที่เล่นเอาลิ้นชาเพราะโดนเขากัดทีเผลอตอนรุกแทรกด้านหลัง ก่อนจะก้มกระซิบข้างหู

“วันนี้ผมมีถุงยางพร้อม”

ปลายลิ้นมีกลิ่นคาวของเลือด ปนกับรสชาติขมฝาดของน้ำกาม และความหวานหอมของไวน์ที่ถูกสาด

ผมจูบเขาซ้ำๆ หลายครั้ง ก่อนจะลดระดับลงมาที่ข้างแก้มและลำคอ

“คุณล่ะ...พร้อมมั้ย”

ผมคลี่ยิ้ม ไม่รู้ว่ากำลังทำสายตาและสีหน้ายังไง แต่เขากลับจ้องไม่กะพริบเหมือนโดนสะกด ก่อนจะรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อผมถอนมือออกจากช่องทางด้านหลัง กระชากเข้าสู่ความเป็นจริงที่รอรับคำสั่งจากเจ้านาย

ที่มีเพียงคำตอบเดียว

แต่นายยังคงเป็นนาย แม้ถูกกักบนโซฟาไม่ยอมให้พลิกหนี โดนปลุกปั้นจนแทบไม่เหลือสภาพให้ต่อกร เขาก็ยืนยันสถานะเหนือกว่าของตัวเองโดยการเอื้อมมือไปที่กางเกงข้างหลังของผม และหยิบเอาแพคถุงยางที่เก็บไว้คลี่แผ่ตรงหน้า

“ต้องถามฉันว่า...แค่นี้จะพอรึเปล่าต่างหาก”

นั่นไม่ต่างกับคำตอบรับ

และก็ไม่ต่างกับ...ปลาตัวเดิมที่หลงกินเบ็ดเป็นครั้งที่สอง

------------

พี่เอกเดี๋ยวอ่อนหวานเดี๋ยวร้อนแรง นายที่แม้พอเดานิสัยได้บ้างก็เหมือนตกลงเล่นเกมไปในตัว
แต่ยิ่งคิดว่าคุมเกมเหนือพี่เอกมาแค่ไหน ความจริงแล้วก็ยิ่งตกลงไปในกับดักยิ่งกว่าเดิม...

นักเขียนเองก็ด้วย T T


เพจนักเขียนที่อยากจะเป็นทาสให้พี่เอกเฆี่ยนตี (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

ปล.เบอร์หนึ่งมีบทด้วยล่ะ! นึกว่าจะไม่มีบทในเรื่องนี้แล้วซะอีก 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 06-05-2016 20:09:35

ถึงพี่เอกจะเป็นคนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจจอมวางแผน แต่หนูก็อยู่ #ทีมพี่เอก นะคะะะะะ  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 06-05-2016 20:10:54

ไม่คิดว่าพี่เอกจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ งี้ดดดดด
สงสารน้องพัทรเลย ลงทุนวางแผนตั้งเยอะ 5555555555
ป.ล.เบอร์หนึ่งในสายตาพี่เอกเป็นกระต่ายรักสงบมาก 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-05-2016 20:12:36

เอกชั้นเชิงเหนือกว่านายเห็นๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 06-05-2016 20:12:48

พี่เอกกกก ยอมแล้วทูนหัว ขอมีผัวเป็นพี่เอก ไม่ใช่ปลาก็อยากกินเบ็ดมากมาย 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มะเมอเมอ ที่ 06-05-2016 20:14:47

อ่านไปอ่านมา เราเริ่มหมันไส้พี่เอกแล้วค่ะ
ตอนอ่านผ่านมุมมองน้องนิลนี่ก็โอเคอยู่
แต่พออ่านผ่านพี่เอกนี่หมั่นไส้เบะปากกรอกตามาหมดเลยค่ะ5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-05-2016 20:29:16

เริ่มต้นเลยนะ. รำคาญเด็กมุขตื้นมากมาย
เกมนี้คนแก่และเก๋าเขาเล่นกันย่ะไม่ใช่เวทีของเด็กอมมือชอบทางลัด
ตอนนี้ยกนิ้วให้พี่เอกเลย นิ้วโป้งนะ  o13
ถ้าพี่เอกเก็บอารมณ์ไม่เก่งคงไม่ร้ายขนาดนี้
นายเอ๋ย. นายตกหลุมลึกแล้วล่ะ สู้ไม่ถอยสินะคืนนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-05-2016 20:40:36

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 06-05-2016 20:47:09

ตกหลุมพี่เอกด้วยอีกคนนน ไปไหนไม่รอดแล้ววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-05-2016 21:22:29

สรุปว่าพอรึป่าวน๊าาาาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 06-05-2016 22:23:20

พี่เอกน่ากลัวง่ะ นายไม่รอดแน่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-05-2016 22:50:19

แอบลั่นตอนที่พี่เอกบรรยายสภาพกางเกงยีนส์ตัวเก่งของแก ฮ่าๆๆๆๆคือพี่คะไม่ค้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้ โถ่ วันนี้เบอร์หนึ่งมีบทด้วย เย้ๆ คิดดูขนาดพี่เอกยังรู้ว่าเบอร์หนึ่งมันร้าย ส่วนนายคิดว่าคงหนีพี่เอกไม่ได้แล้วแหละโดนปั่นหัวซะขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 06-05-2016 23:09:29

มาเหนือเมฆตลอด พี่เอกมีตำราดีแน่ๆ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 06-05-2016 23:13:09

 :mew1: คิดถึงเบอร์หนึ่งจัง พี่เอกพี่แบบจอมวางแผนจริง ๆ น่ะเนี่ย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kamaji ที่ 07-05-2016 00:11:01

ร้อนแรงมากพี่เอกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 07-05-2016 00:13:15

พี่เอกพกมาพอมั้ย
จากที่เคยคิดว่าพี่เอกคนซื่อ จริงๆแล้วพี่เอกร้ายมาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 07-05-2016 00:16:15

พี่เอก ไม่มีคำใดสามารถจำกัดความพี่ได้จริงๆค่ะ
คิดถึงเบอร์หนึ่งกับกระต่าย~

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 07-05-2016 00:44:31

โอ๊ยตายๆ คู่นี้ทำไมมันสมน้ำสมเนื้อแบบนี้เนี่ย...
ปลื้มค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 07-05-2016 05:13:11

โอ๊ยยยยยยยยยย หลงพี่เอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า  :-[
น้องอยากได้คนนี้!!! พี่เอกทูนหัวของบ่าว  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-05-2016 06:35:50

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 07-05-2016 13:15:18

พี่เอกนี่ เหนือชั้นจริงๆ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ขนาดนายยังหลงกลหลายต่อหลายครั้ง ซูฮกพี่ท่าน  :call:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 08-05-2016 00:06:24

พี่เอกร้ายมากจริงๆ เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-05-2016 01:06:39

55555555 ถุงคงจะน้อยเกินไปใช่มั้ยนาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 08-05-2016 03:33:44

แซ่บลืมม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 08-05-2016 04:49:51

เรื่องนี้มันเร้าใจเจ้จริงๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้ดื้อ ที่ 08-05-2016 10:33:21

พี่เอกกกกก  :hao7: :hao7: :hao7:

ไม่รู้ทำไมแต่ชอบนายจัง 555 รอนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: faruay_pp ที่ 08-05-2016 12:20:03

เรื่องคดีสู้ๆ นะคะนาย..
พี่เอกก็กระตุกเบ็ดบ่อยๆ นะ คนอ่านชอบ 555 ><

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-05-2016 15:30:52

รอตามอยู่ค่ะ ในตู้เซฟมีอะไรนะ   :hao4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 08-05-2016 16:47:41

ร้ายที่สุด พี่เอก :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 08-05-2016 19:53:01

พี่เอกนางไม่ธรรมดาจริงๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 08-05-2016 20:20:18

พี่เอกฉลาดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-05-2016 22:12:41

 :hao5: :hao5:
พี่เอก. พี่เป็นที่สุดอ่ะ เท่มากได้ใจสุดๆ
สนใจมาเป็นพ่อของลูกเค้ามั้ย
 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 10-05-2016 09:06:02

อิจฉานายยย อยากได้พี่เอกบ้าง หุๆ :haun4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 10-05-2016 10:19:32

ได้แต่แอบคิดว่าถ้านายชนะ แล้วจะทิ้งพี่เอกของเราป่าวหว่า  :mew2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 10-05-2016 10:58:14

พี่เอก แมร่งโคตรเจ้าเลห์ มีกลอุบายใช้หลอกล่อตลอด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 7 : คดีความ - P.9 - [06/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 11-05-2016 06:49:34

ทีมพี่เอกคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 11-05-2016 20:25:21

‘นาย’ Part 1

ผมถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ขึ้นศาล

ทุกคนต่างเฝ้าคอยรอให้จนมุม จำนนต่อหลักฐาน โดยเฉพาะเพื่อนสนิทที่ร่วมเปิดบริษัทด้วยกัน แลกเปลี่ยนความเชื่อใจกัน ก็ยังมองผมอย่างผู้ชนะ

แต่ในนาทีต่อมา...

เขาก็ต้องพึงสังวรว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้ชนะ

ผมไม่เคยเชื่อใจใคร ยิ่งกับเพื่อนที่ตกลงร่วมทุนกันเปิดบริษัทเพื่อผลประโยชน์ หาวิธีโกงเงินจากลูกค้า แล้วแบ่งเปอร์เซ็นต์ด้วยกัน ไม่มีทางหรอกที่ผมจะเชื่อใจคนแบบนี้ คนที่กับบริษัทในมือตัวเองยังโกงกินได้อย่างไม่อาย

พูดแล้วก็เหมือนเข้าตัวเอง แต่แล้วยังไงล่ะ ผมก็เป็นแบบนี้แต่แรก

...เป็นมาตั้งแต่แรก

“นราธิป!”

หลังจบศาล สมยศก็ปราดเข้ามาหาผมด้วยสายตาแค้นเคือง แต่ก็ถูกทนายรั้งเอาไว้เพราะจะโดนฟ้องข้อหาข่มขู่และทำร้ายร่างกายเอาได้ ตอนนี้ผมไม่ใช่ฝ่ายเสียเปรียบ ถูกไล่ต้อนอีกแล้ว

แต่เป็นเขาต่างหาก

“โชคดีแล้วกันเพื่อน” ผมแค่นยิ้มเหยียด สมยศไม่เคยเรียกชื่อเล่นผม คงเพราะกลัวว่าจะเป็นการยกย่องเทิดทูนเป็นเจ้านาย แต่การที่เขาเรียกชื่อจริงผมทั้งที่คบกันมานาน ก็เป็นสิ่งยืนยันว่าคิดไม่ซื่อแต่แรก

แล้วคนที่ระวังตัวเองดีอย่างผม...จะพลาดท่ากับไอ้หมอนี่ได้ยังไง

ตอนเปิดบริษัท พวกเราตกลงแลกเปลี่ยนเอกสารหลักฐานการทุจริตไว้คนละชุด นอกนั้นก็ทำลายทิ้ง เพื่อไม่ให้มีใครหักหลังใคร ไม่รู้หรอกนะว่าสมยศไปได้ข่าวจากไหนว่าเอกสารที่ผมเก็บไว้หายไปแล้ว ถึงได้หยิบเอาส่วนของตัวเองที่ควรจะเก็บรักษาอย่างดีมาฟ้องร้องผม

และนั่นก็เป็นการกระทำที่ผิดมหันต์

ผมไม่เคยเชื่อใจใคร เปิดใจให้ใคร ย่อมไม่แปลกหากมีการเตรียมตัวไว้พร้อม แสร้งทำเป็นจนมุม แต่ลับหลังค่อยๆ ทำลายรากฐานของสมยศ ถึงจะน่าเสียดายอยู่บ้างเพราะบริษัทนี้ถึงเป็นการตั้งตัวแรกเริ่มของผม แต่เมื่อผมไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะมีใครได้ไป

ระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ผมปฏิเสธข้อกล่าวหาของศาล โดยอ้างว่าเอกสารนั้นเป็นการปลอมแปลงเพื่อยื้อคดี คือช่วงเวลาที่ผมลอบปล่อยข่าวเสียๆ หายๆ กับบริษัท เมื่อมีประวัติครั้งหนึ่งลูกค้าย่อมไม่ไว้วางใจ ยิ่งเป็นประวัติการโกง...พวกเขาจะมั่นใจได้ยังไงว่าสมยศนั้นจะเป็นผู้บริสุทธิ์? เจ้าของสองคน คนหนึ่งจะสะอาดสะอ้าน ขณะที่อีกคนอับเฉางั้นเหรอ

ไม่มีทางซะหรอก

แม้จะไม่มีหลักฐาน แต่การบอกข้อมูลทีละเล็กน้อยให้ลูกค้าได้ฉุกคิดและทบทวนการทำงานตลอดหลายปีก็ทำให้พวกเขาวิเคราะห์ได้เองว่าสมควรจะร่วมงานกับบริษัทนี้อีกหรือไม่ แล้วยังพวกพนักงาน...ที่ผมลอบจ่ายเงินชดเชยเป็นจำนวนมากเพื่อให้พวกเขาลาออก ผมถนัดใช้เงินแก้ปัญหาเสมอ และส่วนใหญ่ก็มักจะได้ผล

ความแตกต่างระหว่างสมยศกับผม คือเขาไม่กล้าได้กล้าเสีย ไม่ใจเด็ดพอ

สมยศเอาแต่มองหลักฐานในชั้นศาลว่าผมต้องเป็นล้ม โดยไม่มองรอบข้างว่าความจริงแล้วใครกันแน่ที่กำลังจะล้ม

ยังไงก็ตาม...คดีอาญาไม่อาจถอนฟ้อง แม้ว่าตัวบริษัทของสมยศนั้นแทบจะคงอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้แล้วก็ตาม สมยศยังคงเกาะเกี่ยวความหวังแห่งชัยชนะ โดยเฉพาะในวันนี้ วันที่ผมยากจะปฏิเสธอีกครั้งหากไม่มีหลักฐานมาอ้างอิงในคำโต้เถียงบนชั้นศาล

...แล้วใครว่าผมไม่มีกันล่ะ?

วินาทีที่ผมนำเอกสารตัวจริงที่เปลี่ยนแปลงข้อมูลบางส่วนจากผิดเป็นถูก เก็บซ่อนไว้ในตู้เซฟไม่เคยห่างจากตัวมาเปรียบเทียบกับเอกสารที่สมยศถือครอง สีหน้าของเขาก็คล้ายกับโลกพังทลายตรงนั้น

เป็นอะไรที่สาแก่ใจ

เขาใช้อะไรคิดว่าผมจะยอมยกจุดอ่อนให้คนอื่นถือครองตั้งหลายปี สิ่งที่ผมแลกเปลี่ยนกับเขาเป็นแค่การปลอมแปลงที่แนบเนียนมากๆ และทิ้งข้อตำหนิไว้ก็เท่านั้น ตอนนั้นสมยศคงไม่คิดว่าผมจะซ้อนแผนตั้งแต่แรก ถึงได้วางใจ และคิดว่าตนเป็นฝ่ายได้ชัยมาตลอด

ทั้งที่ความจริงแล้ว...เขาแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ทันได้ยื่นฟ้องซะด้วยซ้ำ!

คดีอาญาไม่อาจถอนฟ้อง แต่หากหลักฐานที่นำมานั้นใช้ไม่ได้ ผมก็กลายเป็นฝ่ายฟ้องสมยศกลับ ด้วยข้อหาการปลอมแปลงเอกสารที่ไม่ว่ายังไงก็ดิ้นไม่หลุด ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายถือหลักฐานตัวปลอมให้ทุกคนเห็นเป็นเดือนๆ จะพลิกลิ้นยังไงก็ไม่มีใครเชื่อ

จึงไม่แปลกหากตอนเดินออกจากศาล เขาจะทำหน้าเหมือนอยากฆ่าผมมากขนาดนี้

บริษัทกำลังล้มละลาย หรือต่อให้เขาพยายามประคับประคอง ก็ไม่มีทางกลับมาเฟื่องฟูได้เหมือนเดิม ยิ่งเมื่อตัวเขาเองโดนผมฟ้องกลับ จะมีลูกค้าคนไหนเชื่อคำพกลมของเขาอีกล่ะ ถ้าจะโทษก็โทษที่ความประมาทซะเถอะ

คิดว่าตัวเองถือก้อนทอง แต่ความจริงเป็นแค่ก้อนหินที่ถ่วงแข้งขาต่างหาก!

ผมเดินขึ้นรถเฟอรารี่สีแดงอย่างอารมณ์ดีที่จบเรื่องคาราคาซังไร้สาระพรรค์นี้สักที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่ค่อนข้างคุ้นหน้าดี...คนที่อุปการะนิลกาฬ หนึ่งในผู้ให้ความช่วยเหลือตอนเขาหนีไปจากผมยืนรอผลตัดสินของศาลอยู่ข้างหน้า ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจมาซ้ำเติม หรือคาดหวังอะไรกับคดีฉาวครั้งนี้ของผมกันแน่

แต่ถ้าเธอรู้...นิลกาฬก็ต้องรู้

ผมหรี่ตา ในใจสับสนและปั่นป่วน นิลกาฬคือรักครั้งแรก เป็นรักฝังใจ เข้าขั้นหลงใหลและบ้าคลั่ง ตัวผมนั้นไม่เคยเชื่อใจใคร ฉะนั้นการมีคนที่รักสักคนจึงมีแต่ความหวาดระแวงว่าเขาจะหลบหนี และตัดสินใจกักขังคนคนนั้นเอาไว้ในปราสาทที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด แต่ภายใต้รอยยิ้มยินดี กลับแอบซ่อนความเกลียดชังเอาไว้ จนตอนนี้ผมก็ยังไม่ลืมว่าช่วงเวลาที่เขาหลบหนีมาพึ่งพิงผู้หญิงคนนี้ ยืนประกาศกร้าวต่อหน้าผมว่าทุกอย่างเป็นเพียงการเสแสร้ง เขาทำหน้าโล่งใจขนาดไหน

นั่นคงเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ผมลิ้มรสความพ่ายแพ้

มันน่าอับอาย และไม่อยากนึกถึง ผมตัดสินใจถอยให้ห่างจากนิลกาฬ ปลุกปลอบใจตัวเองได้ด้วยเซ็กซ์ที่สามารถหาคู่นอนวัยเดียวกับเขาได้ไม่ยาก แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กัน...ที่ผมไม่สามารถนอนหลับไปโดยปราศจากสิ่งเหล่านั้น เพียงพริบตาที่ต้องนอนเหงาคนเดียว ภาพตอนกลับมาแล้วพบว่านิลกาฬหายตัวไป มันจะย้อนกลับมาทำร้ายผม

ความรู้สึกของการถูกทิ้งที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากยอมรับ

มันทำให้ผมยิ่งกลัวการผูกมัด เปลี่ยนคู่นอนแทบไม่ซ้ำวันเพื่อจะได้ไม่เกิดการยึดติด คนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นเสมออย่างผม มองทุกสิ่งอย่างด้วยสายตาหยามเหยียด ไม่มีทางที่จะเป็นคนน่าสมเพชทั้งที่ตัวเองคิดดูถูกยิ่งกว่าใคร

ผมใช้ชีวิตอย่างนั้นอยู่หลายปี จนกระทั่งคิดว่าคงทำใจได้แล้ว ฟ้าก็ส่งให้ผมพบกับนิลกาฬอีกครั้ง

และนั่นก็ทำให้ผมสำนึกได้ว่าความจริงแล้วผมไม่เคยลืมเขาจากใจได้เลย

แต่ไม่ใช่ความรักหลงใหลอย่างเมื่อก่อน

‘ฉันเคยรักเขา’

นั่นเป็นคำที่ผมเคยตอบออกไป

‘แล้วตอนนี้ล่ะ’

‘คงจะเป็น...ความรู้สึกผิด...’

...ผมไม่สามารถอธิบายว่าสรุปแล้วต้องการอะไรกับการเจอกันอีกครั้งกับนิลกาฬ ผมรู้แค่ว่าไม่อยากให้เขาหายไปเสียเฉยๆ และทำเป็นไม่เคยรู้จักกันอีกก็เท่านั้น แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าเขาคงจะรังเกียจ ไม่อยากเห็นหน้าผมที่เปรียบเสมือนช่วงเวลาแห่งฝันร้ายของเขา

แต่ผมก็ยัง...ดันทุรัง

นึกแล้วก็ขำชะมัด คนอย่างนราธิป...ผู้เป็นใหญ่เหนือหมู่คนกลับต้องตามง้องอนเด็กคนหนึ่ง

‘ถ้าเจอควีน คุณจะพูดอะไร’

เด็กที่ตอนนี้เป็นควีนของคิงส์คลับ มีคนรักปกป้องหวงแหน อยู่คนละโลกกับผมโดยสิ้นเชิง

‘ขอความเห็นใจหรือขอคืนดี’

ขอความเห็นใจ? กับเรื่องอะไรล่ะ แล้วถ้าขอคืนดี...หึ พวกเราไม่เคยคบกันด้วยซ้ำ

ผมถึงตอบคำถามนั้นไม่ได้...ตอบคำถามกับ ‘เอก’ ไม่ได้!

รถเฟอรารี่เลี้ยวเข้าจอดในโรงแรมสี่ดาวซึ่งหรูที่สุดในจังหวัด เดิมทีผมมีบ้านที่นี่ เพราะบริษัทหลักที่เริ่มก่อตั้งอยู่ในจังหวัดนี้ แต่พอสมยศทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมา ผมก็ไม่เสียดายที่จะขายบ้านทิ้งแล้วย้ายไปอยู่ในกรุงเทพซึ่งสะดวกในการขยับขยายธุรกิจกว่ามาก ปล่อยให้สมยศคิดว่าเป็นผู้ร่ำรวยที่สุดในจังหวัดไป หมอนั่นมันก็โลกแคบแบบนี้ ผมไม่มีวันเลือกคนที่ฉลาดกว่าตัวเองมาร่วมงานด้วยหรอก

หลังขึ้นห้องผมก็เปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ้คที่พกมาด้วยเพื่อเช็คงานที่วางแผนลงทุนและเปิดใหม่ในเร็วๆ นี้ ถ้าเป็นอย่างที่คาดไว้ก็น่าจะเป็นช่วงเดียวกับที่สมยศขึ้นศาลครั้งแรกในข้อหาปลอมแปลงเอกสารพอดิบพอดี ถือว่าเป็นช่วงมีโชคลาภโดยแท้

หลังตอบอีเมลเสร็จผมก็เหลือบมองโทรศัพท์ที่สั่นมาสักพัก ปลายสายคือเอก...อัศวินแห่งคิงส์คลับที่จนตอนนี้ก็ยังไม่วางใจเต็มร้อย เรื่องของเราเริ่มต้นจากความผิดพลาดยามอ่อนแอของผม...จะว่ายังไงดีล่ะ เรื่องของนิลกาฬเป็นเสมือนเรื่องต้องห้ามที่ไม่มีวันให้ใครล่วงรู้เป็นอันขาด แต่เมื่อมีคนขุดคุ้ยขึ้นมา แถมยังรู้ดีโดยไม่ต้องบอกกล่าว สิ่งที่เก็บกลั้นในใจมาเนิ่นนานก็คล้ายจะล้นทะลักจนต้องหาที่ระบาย และจะเป็นใครอื่นไปได้หากไม่ใช่คนคนนั้นที่ทำเป็นรู้ทันไปหมด

ผมไม่ชอบให้คนฉลาดอยู่ใกล้ตัว แต่เอกเป็นข้อยกเว้น และยิ่งเขาทำเหมือนชอบผม ยอมลงให้ผมทั้งที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด แล้วยังเอาใจ ตามใจ เอาใจใส่ จึงอดรู้สึกเหนือกว่าและชอบใจที่เห็นอีกฝ่ายยอมศิโรราบไม่ได้

แม้จะมาพร้อมกับระแวง

ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งที่อยู่กับเขา ผมถึงรู้สึกตงิดๆ ชอบกล โดยเฉพาะช่วงหลังมานี้ที่เหมือนโดนครอบงำแปลกๆ ทั้งที่เขาเองก็ไม่ได้ฝืนใจผม บังคับ หรือแสดงทีท่าเหนือกว่า

แต่ทำไมผมถึงเหมือนถูกควบคุมกันล่ะ!?

คำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ แม้จะมองอย่างสงสัย เอกก็มักยิ้มซื่อให้ทุกที ฉะนั้นถ้าเลี่ยงได้ผมก็จะไม่เรียกเขา ยกเว้นก็แต่ตอนเขามาหาเอง ที่ไม่เคยจะปฏิเสธได้สักที

ผมตัดสินใจไม่รับโทรศัพท์ กดปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ แล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อหาคู่นอนในค่ำคืนนี้

ความจริงแล้วผมชอบที่จะเป็นฝ่ายรุก เพราะชอบที่จะชักนำ กดข่มคนอื่น จนถึงตอนนี้ก็ยังพอใจที่จะเป็นอย่างนั้น แต่พอพลาดท่าให้เอกครั้งหนึ่ง ผมกลับต้องเป็นฝ่ายรับให้เขามาโดยตลอด ความจริงผมก็อยากรุกใส่เขาหรอกนะ เสียแต่เอกไม่ใช่สเป็คผมโดยสิ้นเชิง ผมชอบผู้ชายตัวเล็กกว่าตัวเอง ผอมบาง ดูน่ารักน่าเอ็นดู ฉะนั้นพอเห็นเขาทีไรเลยหมดอารมณ์และต้องยอมให้เป็นฝ่ายนำทุกที ไม่งั้นพวกเราคงล่มกันตั้งแต่ปากอ่าว ยังดีที่เอกไม่ถึงกับทำให้ผมอับอายเวลาโดนกอด ไม่งั้นผมคงทนไม่ได้นานขนาดนี้

แล้วยิ่ง...

‘นาย...’

เสียงกระซิบข้างหู และรสสัมผัสที่นำไปถึงปลายทางที่ทั้งเร่าร้อนและสุขสม สามครั้งแล้วที่ผมมีอะไรกับเขา โดยไม่ตั้งใจ โดยไม่คาดหวัง แต่ทุกครั้งกลับยิ่งตอบสนองความพอใจได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าเขาสังเกตผมโดยตลอด อย่างที่รู้ประวัติความเป็นมา อย่างที่รู้ว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร

ความขัดแย้งปรากฏขึ้นมาในใจ ส่วนหนึ่งคือความชอบพอเมื่อได้รับการตอบสนองอย่างดีเยี่ยม ทั้งเรื่องการใช้ชีวิต และเรื่องของเซ็กซ์

แต่อีกส่วนหนึ่ง...

นับวันที่ยิ่งรู้จัก คือช่วงเวลาที่ยิ่งถลำลึก เหมือนผมกำลังถูกเขาปอกลอกตัวตนออกมาช้าๆ โดยไม่ทันตั้งตัว กว่าจะตั้งหลักทัน ทุกสิ่งทุกอย่างของผมก็อยู่ในกำมือเขาทั้งหมดแล้ว

อีกส่วนหนึ่ง...คือความกลัว

โชคดีที่มีเหตุจำเป็นมาต่างจังหวัด เพราะหากถูกคนคนนั้นเสนอหน้าเข้าหา ก็คงจะมีสารพัดเหตุผลข้ออ้างที่ปฏิเสธไม่ได้อีกตามเคย เอกทำตัวเหมือนข้ารับใช้ซื่อสัตย์ที่จมจ่อกับการรับใช้เจ้านายอย่างจงรักภักดี แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมจะรู้สึกว่าเหนือกว่าเขาจริงๆ สักครั้ง ราวหลงละเมอในภาพฝันเลือนราง ที่พูดออกมาไม่ได้ว่าเป็นความจริงหรือคิดไปเองกันแน่

ทั้งที่เริ่มต้นจากเรื่องของนิลกาฬ แต่ช่วงหลังกลับแทบไม่พูดถึงรักเก่าที่ฝังใจ

ผมเริ่มมองไม่เห็นทางตันสำหรับความสัมพันธ์แปลกประหลาดครั้งนี้

เพราะผับอยู่ใกล้โรงแรมผมจึงขี้เกียจขับรถ แต่เลือกที่จะเรียกรถรับส่งของโรงแรมซึ่งต้องจ่ายค่าบริการเพิ่มเพื่อความสะดวกรวดเร็ว เป้าหมายของผมเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบห้าสิบหกปีที่ดู ‘ง่าย’ เพราะผมไม่อยากจะเล่นบทข่มขืนหรือใช้กำลัง อายุก็ปูนนี้แล้ว จะให้เล่นอะไรแบบเด็กๆ ไม่ไหวหรอก

ผมต้องการแค่ใครสักคนที่ตอบสนองความคาดหวังโดยไม่เรื่องมาก แลกกับเงินสักก้อนโดยไม่ผูกพัน

ข้อตกลงนี้ระบุชัดและเข้าใจง่าย หลังหาคู่นอนได้แล้วผมจึงเดินออกไปขึ้นรถของโรงแรมที่ให้จอดรอเอาไว้ แต่พอขึ้นไปนั่งเบาะหลัง คนขับรถกลับไม่ใช่คนเดิม

“ฉันลืมของ เธอนั่งรอไปก่อน”

ผมชักรู้สึกว่าไม่เข้าท่า แต่พอจะรีบลงจากรถโดยไม่ให้เผยพิรุธ เด็กที่ควงมากลับกระชากแขนผมจนเสียการทรงตัวแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าโปะจมูก

“เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ แค่นั่งรอเฉยๆ คุณก็เดินเข้ามาติดกับแล้ว คิดว่าตัวเองฉลาด แต่ความจริงก็ไม่เห็นเท่าไหร่เลยนี่...คุณเจ้านาย”

เด็กนั่นพูดจาล้อเลียน ก่อนจะร้องจุ๊ๆ เมื่อผมพยายามขัดขืน อันที่จริงเรี่ยวแรงเด็กอายุสิบห้ากับคนแก่อายุสี่สิบเอ็ดแค่เห็นก็รู้แล้วว่าใครชนะ แต่ผมออกกำลังกายเป็นประจำ ไม่ใช่คนแก่ปวกเปียกสักหน่อย

ไม่นานผมก็บิดมือไอ้เด็กแก่แดดจนร้องโอดโอย ผ้าเช็ดหน้าหล่นกับเบาะรถ ผมรู้สึกมึนงงเล็กน้อยเพราะเผลอสูดเข้าไปนิดหน่อย แต่ไม่ถึงกับหมดสติ

น่าแปลก ไอ้คนขับรถไม่ยักจะทำอะไรทั้งที่เห็นอยู่ว่าผมปราบเด็กได้ง่ายๆ และไม่นานก็รู้คำตอบ เพราะประตูข้างหลังผมมีคนเปิดเข้ามา รวมกันแล้วเกือบสามคน ปิดทางหนีโดยสิ้นเชิง

“ราตรีสวัสดิ์”

หนึ่งในนั้นพูด ง้างหมัดขึ้นมา

แล้วผมก็หมดสติ

-------------
ตอนนี้มาสั้นไม่ใช่อะไรค่ะ เขียนไม่ได้สักที คือเขียนมุมพี่เอกแล้วมันอธิบายตามที่ต้องการไม่ได้ ลบๆ แก้ๆ หลายรอบมากแล้วยังติดๆ ตรงเรื่องคดีของนายด้วย เราเองก็ไม่ได้รู้กฏหมายเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าที่แต่งไปเข้าใจถูกรึเปล่า....แต่ลองๆ ถามจากเพื่อนที่พอรู้เรื่องนี้เขาบอกว่ายังพอแถได้ค่ะ

พอลองเปลี่ยนมาเเต่งพาร์ทนาย...เลยค่อยยังชั่ว แต่ก็เค้นได้เท่านี้ค่ะ ขอแปะโป้งลงก่อนนะ  :sad4:

ถือเป็นโบนัสเสริมด้วยว่านายรู้สึกยังไงกับพี่เอก พี่แกนี่...ทั้งเชื่องทั้งคุกคามจนนายแอบกลัวนะเห็นมั้ย 5555

พี่เอก : ฮะฮะฮะ ก็ดีแล้ว ผมจะได้เป็นคนพิเศษของเขาไง

คนแต่ง : จ้ะ!


เพจนักเขียนที่ขอเป็นฝ่ายคุกคามพี่เอกบ้างสักครั้งจะนอนหลับฝันดี (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 11-05-2016 20:53:19

นายก็รู้ตัวสินะคะว่าพี่เอกนี่น่ากลัว 555555555555555555555555
ฮือ พี่เอกจะมาช่วยนี่คงยากใช่มั้ย? แต่หวังว่านายจะไม่เป็นไรนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-05-2016 21:00:45

นายหาเรื่องซวยเองละ
ปิดเครื่องทำไม พี่เอกโทรมาก็เพราะเป็นห่วงยังพาตัวเองออกไปเสี่ยงอีก
เราสงสัยจริงไเลยว่าทั้งที่พี่เอกก็เตือนแล้ว ทำไมไม่มีทีมบอดี้การ์ดมาด้วยล่ะ
แบบว่าตามประสาคนรวยๆแต่แก่นี่ไม่ต้องมีใครคุ้มครองเลยเหรอ ชะล่าใจมากไปปะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-05-2016 21:52:03

ถึงคราวซวยอ่ะนาย แล้วทีนี้จะทำไงดีล่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 11-05-2016 21:53:02

หรือพี่เอกจะแอบตามมาช่วย   :ruready

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 11-05-2016 22:55:26

นายโดนลอบทำร้าย??? เอกรีบๆมาช่วยนายเร็ว :katai1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-05-2016 22:57:57

พี่เอกมาเร็วๆ :katai1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 11-05-2016 23:24:26

นั่นๆ พี่เอกจะมาช่วยนายทันไม๊
หรือ นายจะหนีรอดออกมาเอง
หรือ
..หรือ.. หรือ..อะไรื.. มาต่อที!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-05-2016 23:35:43

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 12-05-2016 00:49:03

ถูกครอบงำแบบแปลกๆ
ดูนายนิยามการกระทำของพี่สิพี่เอก ขำมากก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 12-05-2016 01:04:33

นายก็ไม่ใช่ขี้ๆนะ สัญชาตญาณแรงอยู่ที่รู้สึกว่าเอกค่อยๆคุกคามเข้ามาแบบช้าๆโดยไม่ฝืนใจ ยังดูสับสนงงๆว่า เอ๊ะ มันใช่เหรอ ใช่นะ แต่ก็ไม่ได้ขัดใจ เอกทำได้ยังไง 55555 ตอนนี้นายโดนพวกสมยศจับไปแล้ว อย่างนี้จะทำยังไงต่อดีนะ พี่เอกขาจะไปช่วยนายหรือไม่?! รอตอนต่อไปค่า   :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 12-05-2016 03:00:11

รอพี่เอกมาช่วยนะ นายเริ่มหลง..พี่เอกเรื่อยๆแล้วสิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-05-2016 03:06:01

นายประมาทมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-05-2016 05:51:42

พี่เอก อย่ามัวแต่แกล้งหยอกนาย ไปช่วยนายเร็วๆ แหมๆ เล่นสนุกกับเค้าเพลินเลยน้าา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 12-05-2016 10:28:44

แหม่ะ แม่นมากกะเซ้นต์ของพี่เอกที่คงรู้สึกว่านายจะโดนทำร้ายแน่ๆ นั่งรอตอนต่อไปว่าพี่เอกจะมาช่วยยังไงดีกว่า หุหุหุ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 12-05-2016 11:01:46

นายน่าร๊ากกกกกกกก กลัวพี่เอกด้วย กลัวหวั่นไหวล่ะสิ 5555555 พี่เอกรีบมาช่วยนายเร็ว นายจะโดนอะไรก็ไม่รู้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 12-05-2016 13:51:26

 :mew2: มาอัพต่อไว ๆ น่ะ กำลังตื่นเต้นเลย น่าจะโดนคนสมยศจัดการแน่ๆ  เพราะนายมีพฤติกรรมที่ตามติดง่าย ชอบหาเด็กเป็นกิจวัตรยังไงต้องโดนเข้าสักวันแน่ ๆ ไม่น่าเลย แต่พี่เอกน่าจะสังหรณ์ใจแล้วล่ะ ดีแหละ โดนซะบ้างจะได้เห็นค่าพี่เอกมากขึ้น  :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-05-2016 17:27:57

หูยยยย  นายประมาทไปป่าว ถิ่นอื่นนะ มาไม่มีบอร์ดี้การ์ดได้ไง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-05-2016 22:43:05

พี่เอกคุกคามจนนานยังรู้สึกได้ ฮ่่ๆๆแต่หนูก็ยังชอบพี่นะพี่เอกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 13-05-2016 11:44:49

หืม นาย...

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 13-05-2016 12:27:00

ระดับพี่เอก  ติดต่อนายไม่ได้


ก็ต้องรู้แล้วล่ะ  ว่านายต้องเกิดเรื่อง


นายกับนิลกาฬ   นี่หลักการใช้ชีวิตเหมือนกันจนน่าตกใจ


เพียงแต่นายเจ้าเหล่ห์เรื่อง ธุรกิจ


แต่นิลกาฬ  เจ้าเล่ห์  เรื่องเอาตัวรอด


แถมพี่เอก กับ คิง ก็เจ้าแผนการไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันซักเท่าไร


เชื่อว่าพี่เอก  ต้องรู้อยู่แล้วว่านายต้องเกิดเรื่อง 


แต่อยากรู้ว่าแม่ของชาย ไปทำธุระอะไรที่นั่น



หวังว่าคงไม่เกี่ยวข้องกับ ปัญหาของนายนะ



พี่เอก รีบไปทำคะแนนเพิ่ม  นายกำลังจะเพลี่ยงพล้ำแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 13-05-2016 12:35:00

รอพี่เอกช่วนนาย ถ้านายไม่เก่งเกินที่จะช่วยตัวเองน่ะนะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 13-05-2016 14:15:27

มีความรู้สึกว่าถ้าพี่เอกมาช่วยนายไม่ทันพี่เอกคงโดนนายเป่าหัวสมองกระจุย TwT

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 1 - P.11 - [11/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 13-05-2016 18:42:00

เกิดเรื่องจนได้สิน่า แล้วแบบนี้พี่เอกจะมาช่วยทันมั๊ย?? อย่าให้นายเป็นไรเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 13-05-2016 19:21:49

   
‘นาย’ part 2
   
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เจอกับสมยศอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด

สมยศเป็นชายวัยกลางคนที่อายุน้อยกว่าผมสามปี แต่หน้าตาเลยวัยไปมากโขเพราะชอบดื่มหนัก และไม่ดูแลตัวเอง หากผมชอบใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย หมอนี่ก็ต้องนับเป็นขั้นกว่า เพราะถึงผมจะชอบใช้เงินแก้ปัญหา แต่ก็ชอบที่จะปั่นเงินก้อนให้ทวีคูณเพื่อชดเชยส่วนที่จ่ายไป แต่หมอนี่น่ะเอาแต่โกงกินในบริษัทตัวเอง พอสายป่านขาดจึงแทบไม่เหลืออะไร

“หัวเราะทำไม”

“ก็หัวเราะ...คนโง่ที่กำลังขุดหลุมฝังตัวเอง” ผมพูดพลางหรี่ตา รู้สึกเจ็บที่ศีรษะ ได้กลิ่นคาวเลือดไหลลงมาจนแสบตา “จะเข้าคุกทั้งทีคิดจะพ่วงข้อหาทำร้ายร่างกายด้วยรึไง”

สมยศเป็นคนซื่อ เป็นคนต่างจังหวัดที่ไม่ได้มีฐานครอบครัวที่มั่นคงแต่แรก พอผมให้โอกาสก็เลยเหลิง และขี้โอ้อวดทั้งที่ไม่มีดี แล้วยังขี้ประจบ คนประเภทนี้จะใช้แล้วเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ไม่เสียดาย ผมถึงให้เขาอยู่ใกล้ตัวมานานสองนาน

“บอกรหัสบัญชีแกมา” สมยศกล่าวเสียงเข้มขณะผมมองรอบๆ ที่นี่เป็นบ้านเก่าของผมเอง ไม่คิดว่าสมยศจะเป็นคนซื้อต่อ ไอ้หมอนี่...อาจจะคิดอยากเป็นอย่างผม ไม่สิ คิดอยากจะเหนือกว่าผมมาตลอด

ถึงไม่อยากยอมรับ แต่ก็นับว่าครั้งนี้ผมพลาดท่าอย่างน่าอาย นิสัยชอบหาคู่นอนแปลกหน้าที่ถูกสเป็คของผมน่ะต่างรู้กันทั่ว และเด็กที่ใช้เงินเปย์ได้ก็ต้องรับเงินจากคนอื่นได้เหมือนกัน สมยศใช้นิสัยข้อนี้ของผมในการทำให้ตายใจแล้วหลอกขึ้นรถ แต่พอถูกรู้ทันก็เลยต้องใช้กำลัง

จะว่าคาดไม่ถึงก็ว่าได้...ผมแค่คาดไม่ถึงว่าสมยศจะโง่ใช้วิธีอุกอาจขนาดนี้

“บัญชีไหนล่ะ”

“อย่ามาเล่นลิ้น!” สมยศบีบคางผมจนเจ็บ แต่ผมก็ไม่มีวันทำสีหน้าเจ็บปวดให้มันได้ใจหรอก

“อย่าบอกนะว่าแกจะใช้เงินฉันหลบหนีออกนอกประเทศ...คิดจะหนีคดีล่ะสิ”

เป็นวิธีเอาตัวรอดที่เดาได้ไม่ยากเลย

“ลืมไป...บริษัทที่แกยึดไปจากฉันมีแต่หนี้สินสินะ” ผมยังคงยิ้มเย็นอย่างเหนือกว่า “เอาเถอะ รหัสบัญชีแค่นี้ทำไมฉันจะให้ไม่ได้ หาอะไรจดซะสิ”

ผมบอกรหัสไปง่ายๆ ใครจะบ้าเอาเงินฝากไว้ในบัญชีเดียว อีกอย่าง เงินส่วนใหญ่ผมนำไปลงในหุ้น ในกองทุน ต่อให้อยากได้จนตัวสั่น สมยศก็คงไม่บ้าขนาดให้ผมไปถอนเงินพวกนั้นออกมาหรอก

“อ้อ เอาไปแล้วไม่ต้องคืนนะ ฉันจะถือว่าทำทาน”

ไม่ทันเหยียดยิ้มตอกย้ำความสมเพช สมยศก็ฟาดปากผมหนักๆ จนเผลอกัดลิ้นตัวเอง ทำเอาเจ็บจี๊ดจนนิ่วหน้า

“อย่างน้อยก็จะหนีอยู่แล้ว งั้นฆ่าแกทิ้งซะตรงนี้ดีมั้ย”

สมยศเห็นผมเงียบแล้วยิ่งได้ใจ กระชากศีรษะผมให้เงยหน้าจ้องตากับมัน

“ถือว่าอำลายังไงล่ะ”

“หึ” ผมหัวเราะ ไม่คิดว่าคนขี้ขลาดอย่างสมยศจะกล้า

แล้วผมก็โดนฟาดอีกครั้ง คราวนี้เต็มหลังมือจนถูกแหวนที่มันใส่ข่วนแก้มลากเป็นทางยาว คิดไปคิดมา...ผมควรจะเลิกยั่วโมโหมันรึเปล่านะ ถึงจะรู้แก่ใจว่าไอ้สมยศมันโง่ แต่มันเล่นโง่ถึงขนาดจับตัวผม ทำร้ายผม นั่นแสดงว่ามันกำลังจนตรอก และคนบ้าที่กล้าทำแบบนี้...ย่อมบ่งบอกว่าสติไตร่ตรองไม่ค่อยจะมี

แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่จะจีบปากจีบคอ พูดคำหวานให้มันอารมณ์เย็นลงซะด้วยสิ

“ตราบใดที่มีมึง กูก็จะโดนกดหัวอยู่อย่างนี้”

โดยเฉพาะเมื่อมันจับหน้าผมให้เงยขึ้นอีกครั้ง แล้วตะโกนออกมาเหมือระบายความในใจ

“ถ้ามึงตายๆ ไปซะ กูจะได้โงหัวได้สักที!”

ทฤษฏีอะไรของมัน

แต่เพราะถูกบีบปากจนพูดไม่ได้ เลยแต่จ้องด้วยสายตามาดร้ายว่าอย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ เชียว

ซึ่งคงจะไม่ทัน

สมยศคงเตรียมใจอยู่แล้วว่าหากจับผมมาแล้วเอาเงินหลบหนีไป ผมก็คงไม่ปล่อยให้มันหนีไปง่ายๆ อีกอย่าง มันก็ต้องโทษอาญาต้องจำคุก ฆ่าคนเพิ่มอีกสักคน ก็ต้องจำคุกเหมือนกัน

อยู่ที่ช้าเร็วจะจับได้รึเปล่าก็เท่านั้น

ผมหรี่ตา...มองสมยศที่ควักมีดพับด้วยความหวาดระแวง อย่างน้อยมันก็ไม่เสียสติขนาดใช้ปืนฆ่าคนป่าวประกาศไปทั่ว หรือไม่ก็หาอาวุธไม่ทัน

มันจ่อใบมีดที่ข้างลำคอของผม จงใจทำให้กลัวและร้องขอชีวิต

“มีอะไรสั่งเสียสุดท้ายมั้ยครับนาย”

เป็นครั้งแรกที่มันเรียกชื่อเล่นผม แม้จะเป็นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“อย่างฝังดิน ถ่วงน้ำ หรือเผาไฟ ผมจะช่วยสั่งลาให้สมฐานะของเจ้านาย”

ผมจ้องมันไม่กะพริบ ไม่แม้แต่จะหลบสายตาให้มันได้ใจ ถ้าจะต้องตาย...ผมก็ไม่มีวันตายอย่างขี้ขลาดให้มันเอาไปพูดอวดได้หรอกน่า!

น่าแปลกที่ผมไม่ยักกลัวความตายสักเท่าไหร่ คงเพราะชีวิตนี้ก็ใช้อย่างสุดตัวมานานแล้ว ความพอใจด้านร่างกายไม่ต้องพูดถึง ส่วนธุรกิจก็ไม่ได้ห่วงมากมาย อย่างน้อยก็ยังไม่ได้เปิดอย่างเป็นทางการ ไม่มีใครตักตวงไปได้ เงินและทรัพย์สินก็ทำพินัยกรรมบริจาคทั้งหมด ไม่มีวันให้พวกเครือญาติตอดเอาไปเด็ดขาด แม้จะตายผมก็ไม่คิดเหลืออะไรให้ใคร

ของของผม ถ้าไม่คิดยกให้ ก็อย่าหวังว่าจะมีใครได้!

ใช่ คนอย่างเจ้านาย...มีแต่ให้ทุกคนประจบตามใจ แต่ไม่มีวันลดตัวทำแบบนั้นกับคนอื่น!!

ฉะนั้นสิ่งที่ผมมอบให้สมยศก่อนที่มันจะกดใบมีดลงมา จึงมีแต่รอยยิ้มเย่อหยิ่งและสายตาเหยียดหยาม

“มึง...” สมยศมือสั่น คาดหวังที่จะเห็นผมแพ้และรอกระทืบซ้ำ แต่พอไม่ได้ตามต้องการก็กำด้ามมีดอย่างตัดสินใจไม่ถูก ถ้ามันฆ่าผมตอนนี้ นอกจากเป็นฆาตกร ยังพ่วงตำแหน่งหมาขี้แพ้ไปด้วย

มันจะต้องแพ้ผมไปชั่วชีวิต!

“วางอาวุธลงเดี๋ยวนี้ นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ!”

พลันประตูเปิดอ้าพร้อมแสงไฟสาดเข้ามาจนผมทั้งสมยศตาพร่า มันยกมือข้างที่ถือมีดป้องตาตามสัญชาตญาณ และในวินาทีนั้นเองที่เกิดความเปลี่ยนแปลง

เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนที่กรู่เข้ามา ลบความลังเลของสมยศโดยสิ้นเชิง

มันเหมือนหมาจนตรอกอย่างแท้จริง แต่ก่อนจะสิ้นหวัง มันก็พยายามที่จะกัดเจ้าของ...

มันเงื้อมีดขึ้นหมายจะแทงผม!

ทั้งที่มีปืนขู่จากนายตำรวจที่บุกเข้ามาอย่างเว้นระยะดูท่าที แต่กลับกระตุ้นให้สมยศลงมือซะอย่างนั้น ผมได้แต่สบถออกมา ถึงพร้อมตาย แต่ในตอนนี้สถานการณ์เป็นต่อ มีคนมาช่วย ผมอยากจะอยู่ดูสมยศโดนจับเข้าคุกด้วยตาตนเองมากกว่าโดนแทงอนาถท่ามกลางคนมากขนาดนี้

ปัง!

เสียงปืนไม่ทำให้สมยศชะงัก แต่ก็ทำให้ใบมีดเป๋เล็กน้อย

มันหมายจะฆ่าผมให้ตายไปพร้อมกัน!

ผมเบิกตากว้าง และนั่นก็เป็นการกระทำที่ถูก เพราะทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าหลังสมยศชะงักไปครู่หนึ่งเพราะถูกยิงจากด้านหลัง พร้อมคนคนหนึ่งถลาเข้ามาพร้อมกับมือที่เอื้อมขวางอย่างรวดเร็ว

อย่าว่าแต่ผมเลย สมยศก็ตกใจ

เพราะสิ่งที่แตะบนอกของผมคือมือของคนคนนั้นที่กำรอบใบมีดแน่นจนเลือดไหลอาบ ไม่ยอมส่วนปลายคมใดๆ แตะต้องโดนตัวผมทั้งสิ้น!

“เอก...”

ผมพึมพำเรียกร่างนั้นอย่างสับสน ความจริงก็ไม่เข้าใจตั้งแต่ตำรวจมาโผล่ตรงนี้แล้ว ถึงจะพอเดาได้ว่าต้องมีพลเมืองดีสักคนแจ้งความ แต่คาดไม่ถึงว่าจะเป็นอัศวินแห่งคิงส์คลับ

เขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!

“ไม่เป็นอะไรนะคุณ”

เอกหันมายิ้มให้ผมเหมือนไม่รู้ร้อนหนาวอย่างเคย ก่อนจะหันไปจ้องสมยศด้วยสายตาเรียบเฉยพร้อมเข่าที่กระแทกเต็มซี่โครง แล้วกระชากแย่งใบมีดทั้งที่ยังกำรอบจนเลือดไหลไม่หยุดโยนกระเด็นไปไกล

หลังผู้ก่อเหตุไร้อาวุธตำรวจที่รอทีท่าอย่างกลัวว่าจะยิงโดนพลเมืองดีก็รีบเข้ามาจับกุมสมยศทันที

“นรา...ธิป!”

มันกรีดร้องเคียดแค้นอย่างไม่อยากเชื่อ ความพ่ายแพ้ที่ได้รับในวันเดียวกัน อย่างไม่คาดคิด โดยไม่คาดฝัน ทำให้สมยศเจ็บช้ำและเหมือนคนบ้าที่จิตใจเสื่อมโทรม เห็นแก่ความเป็นเพื่อน ผมจึงหันไปมองมันด้วยรอยยิ้มเหนือกว่าอย่างที่มอบให้ตอนเช้า
อย่าคิดฝันที่จะเหยียบย่ำคนอย่างผม

คนอย่างเจ้านาย...ไม่มีวันยอมลดตัวเป็นเหยื่อเด็ดขาด!

“ลุกไหวมั้ยคุณ”

เอกช่วยแก้เชือกให้พลางถามอย่างเป็นห่วง ดวงตาเรียบนิ่งจนเกือบจะเย็นชาเป็นประกายวิบวับอย่างเคย มองแล้วชวนไม่น่าไว้วางใจ แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเผชิญกับน้ำเสียง รอยยิ้ม และท่าทางโอนอ่อนเป็นพิเศษของเขา ผมก็มักยอมลงยอมตามใจทุกที

แม้กระทั่งตอนที่เอกแตะแผลตรงศีรษะซึ่งถูกฟาดจนสลบ ทั้งที่ไม่ชอบให้ใครจับหัวแท้ๆ...

คงเพราะเจตนาของเอกไม่ได้หมายจะกดข่มผมเหมือนคนอื่นๆ

แล้วยัง...

ผมรู้สึกมองเอกเหมือนเห็นตัวประหลาด สำหรับผมแล้ว...ไม่มีความคิดที่จะเอาตัวไปขวางของมีคมอันตรายแบบนั้นแน่ ต่อให้เป็นนิลกาฬผมก็คิดเอาตัวเองไปเสี่ยงหรอก

ถึงผมจะรักนิล แต่คนทุกคนย่อมรักตัวเองมากที่สุด

แล้วทำไม...

“ไม่บาดเจ็บตรงไหนอีกใช่มั้ย”

ทำไมถึงไม่ลังเลเลย

“แกนั่นแหละ...โง่รึเปล่าที่จับปลายมีด” ผมเก็บความรู้สึกนั้นไว้แล้วถามเสียงห้วนอย่างโมโห

“ตอนนั้นผมคิดแต่จะทำยังไงก็ได้ไม่ให้มีดโดนคุณ ก็เลยเอามือมาจับ” แต่เอกดันตอบด้วยรอยยิ้มสบายๆ อย่างยอมรับคำต่อว่าด้วยความเต็มใจ แถมยังสะบัดมือเหมือนว่าเลือดที่ไหลอยู่นั้นเป็นแค่น้ำแดงธรรมดา “ว่าแต่คุณเถอะ...ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ ผมเตือนแล้วไงว่าให้ระวัง”

จริงสิ ก่อนหน้านี้เอกบอกกับผมแล้วว่าอย่าประมาท

แต่นอกจากนิลกาฬแล้ว...ไม่เคยมีใครกล้าตลบหลังผมมาก่อน แล้วยังเพราะมัวแต่ดื่มด่ำกับสีหน้าพ่ายแพ้ของสมยศ ผมก็เลยไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าลงมือเร็วขนาดนี้

“ไปโรงพยาบาลกันเถอะ”

“แล้ว...”

ผมมองสมยศที่ถูกใส่กุญแจมือ คุมตัวแน่นหนาจับยัดขึ้นรถตำรวจ

“ไม่มีอะไรต้องห่วง” เอกยิ้ม “ไม่มีอะไรที่ผมจัดการให้คุณไม่ได้หรอก...”

ผมคิดไปเองรึเปล่านะ เพราะแม้รอยยิ้มนั้นจะอ่อนโยนแค่ไหน แต่สายตาที่เขามองสมยศกลับไม่มีสิ่งนั้นอยู่เลย

อย่างไหนคือตัวตนจริงๆ ของแกกันแน่

เอกภพ

-------

มาต่อจนจบแล้วค่ะ ความจริงพาร์ทนายรวบให้เป็นตอนเดียวก็ได้นะเนี่ยเพราะไม่ยาวอย่างที่คิด...แต่ในเมื่อแบ่งไปแล้ว ก็แล้วกันเนอะคะ ขอนอบรับความผิดพลาดล้วนๆ


อธิบายเพิ่มเติมเรื่องนายค่ะ
คำถามว่าทำไมนายไม่จ้างบอดี้การ์ด...สำหรับเรานายไมได้รวยขนาดจ้างบอดี้การ์ดค่ะ และนายก็ไม่กลัวใครลอบทำร้าย เพราะแม้นายจะทุจริต แต่เป็นการกินจากส่วนต่าง นายไม่ได้ไปโกงกินใครจนบ้านแตก ล้มละลาย สิ้นหวังจนต้องมาล้างแค้นเอาคืนให้ตายกันไปข้าง ( ยกเว้นสมยศไว้คน อันนี้ทำตัวเอง ถ้าไม่ทรยศก่อนนายก็คงไม่ใช้ไม้ตาย ) หรือถ้าจะลักพาตัวเรียกค่าไถ่...แล้วจะลักพาตัวนายไปเรียกค่าไถ่จากใคร? เพราะนายอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดค่ะ ( สำหรับรายละเอียดครอบครัวนาย จะละเว้นไว้ในกาลอนาคตต่อไป )

สรุปแล้วอันนี้นายประมาทล้วนๆ พี่เอกเตือนก็ไม่ฟัง เพราะคิดว่าพี่เอกไม่รู้ว่าตัวเองจะมาเพื่อชนะค่ะ (นายเข้าใจว่าพี่เอกเตือนเรื่องที่ตัวเองจะแพ้ศาล) ลองนึกภาพนายลัลล้าจนโดนพี่เอกกระตุกเบ็ดนะคะ คือนายตั้งใจมาเพื่อชนะ มาตอกหน้าล้วนๆ อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก อยากมาเห็นสมยศกระเสือกกระสนยื้อคดีความเหมือนกับที่ตัวเองยื้อมาหลายเดือน เลยคิดไม่ถึงว่าสมยศจะมาเล่นงานเอาแบบนี้ ( อนึ่ง นายเป็นพวกไม่ชอบใช้กำลัง เป็นพวกแก้ปัญหาด้วยเงินค่ะ ไอ้ความคิดมาดักตีหัวคนไม่เคยมีค่ะ )  ฉะนั้นนายเลยด่าตลอด ว่าแทนที่จะเอาเวลาไปสู้คดี หรือหนีๆ ไปเลย เจือกมายุ่งกับนายให้เสี่ยงคุกเสี่ยงตารางเร็วกว่าเก่า หาเรื่องโดยใช่เหตุแท้ๆ

ตอนหน้าจะกลับมาเป็นพี่เอกนำเหมือนเดิม จะมาพร้อมเฉลยหลายๆ อย่าง...คนอย่างเอกภพ ไม่หว่านเมล็ดโดยไม่หวังผลค่ะ 5555

เพจนักเขียนที่อยากจะเก็บเลือดพี่เอกมาทำคุณไสยแบบใสๆ(?) (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

ปล.สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องพี่เอก อาจจะไม่รู้ว่า...ตัวละครที่คิดชื่อว่า “สม” ทุกตัวในเรื่องของเราจะมีความหมายคือ “ตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง” ค่ะ หรือจะเรียกว่า “สมน้ำหน้า” ก็ได้ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-05-2016 19:39:42

 :เฮ้อ:   รอดแล้ววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 13-05-2016 19:52:40

งือออออ พี่เอกคือดีงามมมม นายตกหลุมไปเต็มๆ หวังว่าพี่เอกจะไม่ทิ้งนาย ไม่หักหลังนายเหมือนคนอื่นนะ สงสารนาย  :hao5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 13-05-2016 20:00:06

พี่เอกเท่มากกกกก ประหนึ่งซุปเปอร์ฮีโร่ที่ชอบใส่กางเกในไว้ข้างนอก สุดยอดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-05-2016 20:14:40

พระเอก~~~~พี่เอก~

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 13-05-2016 20:33:17

อู้ยยยยย เกือบแล้วนะคะนาย T_T
พี่เอกยังไงเนี่ย ยอมเจ็บนี่อยู๋ในแผนใช่มั้ย
แล้วตามมาช่วยนายถูกเวลาได้ไง?
น่าจะตามมาซักพักแล้วรึเปล่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 13-05-2016 21:18:00

นายนี่....สมควรให้พี่เอกห่วงนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 13-05-2016 21:23:43

พระ .เอก มาช่วยแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-05-2016 21:29:48

บางทีก็แอบคิดนะว่าจะมีสักครั้งไหมที่พี่เอกทำไรแบบไม่หวังผลอะ ฮ่าๆๆ เบื่อคนเจ้าเล่ห์จริงๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-05-2016 21:35:24

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 13-05-2016 22:43:52

พี่เอก...เซียนแห่งเมะทั้งปวง 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-05-2016 23:22:44

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 13-05-2016 23:30:20

อ่านไปก้ออดหมั่นไส้นายไม่ได้น่ะ แต่เราก้อเข้าใจว่านายคงต้องมีปัญหากับทางครอบครัวมาก่อนแน่ ๆ ไม่งั้นคนเราจะปกป้องตัวเองและอยู่เพียงคนเดียวตลอดมาได้ยังไง ไม่ได้เป็นมาเฟียซะหน่อยที่ต้องระวังทุกฝีก้าวน่ะ และนิลก้อคงมาตอกย้ำให้นายกลายเป็นแบบนี้ไปเลย ยังไงก้อเอาใจช่วยพี่เอกน่ะจ้ะ เป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อกันดีจริง ๆ อยากเห็นวันที่นิลได้รู้จังเลย  :impress3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 13-05-2016 23:48:13

พี่เอกรัายกาจที่สุด

ทำขนาดนี้นายจะไปไหนรอด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 14-05-2016 03:08:32

นายเกือบแย่แหนะถ้าเอกมาไม่ทัน ว่าแต่พี่เอกรู้ได้ยังไงว่านายหายไปแล้วอยู่ไหน สมยศเรามีอะไรจะบอก.....สมน้ำหน้า  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 14-05-2016 11:38:57

พี่เอกนี่น่ากลัวจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 14-05-2016 12:58:35

พี่เอกนี่ไม่เบาเลย...เจ้าเล่ห์ไม่เบา นายติดเบ็ดง่ายแน่ๆ ถึงจะไม่ใช่เรื่องไม่ดีก็เถอะ แต่ก็เชียร์พี่เอก 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-05-2016 16:21:29

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 14-05-2016 18:35:55

ย้งอ่านไป อ่านไป ยิ่งเจอแต่ความร้ายกาจของเอกภพ
พี่เอก..พี่แม่งโครตร้ายเลย..!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 14-05-2016 19:50:10

พี่เอกร้อยเลห์จริงๆ มีทุกอย่าง ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 14-05-2016 20:51:56

เอกติดสัญญาณGPSไว้ที่ตัวนายป่ะเนี่ย ทำไมรู้ว่านายอยู่ที่ไหน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 2 - P.11 - [13/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 14-05-2016 22:46:15

ตามมาอ่านจากเรื่อง คิงส์คลับ ซึ่งเข้าไปอ่านเมื่อตอนเรื่องนั้นจบแล้ว  ชอบพี่เอกมาก ณ ตอนนี้ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 17-05-2016 19:50:36

ตอนที่ 8 : ความแตก

เกือบไปแล้ว

ผมคิดระหว่างปล่อยให้คุณหมอเย็บแผลกรีดยาวอย่างน่ากลัวบนมือขวาข้างถนัด อันที่จริงในสถานการณ์นั้นจับข้อมือสมยศแล้วแย่งมาก็ยังได้ แต่ผมกลับเลือกที่จะใช้มือไปรับ โดนนายด่าว่าโง่ก็สมควรแล้ว

“เอ่อ...เจ็บเหรอคะ”

ผมหันมาโบกมืออย่างไม่ถือสากับคุณหมอที่มองผมด้วยสายตาแปลกๆ คงเพราะเปลี่ยนสีหน้าไปมาละมั้ง ไอ้เจ็บน่ะเจ็บอยู่หรอก แต่พอโดนยาชาเข้าไปก็แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมยังจำได้เลยว่าหลังขึ้นรถตำรวจมาพร้อมกับนายเพื่อมุ่งตรงมาโรงพยาบาล เขามองแผลที่มือผมแล้วทำหน้าแหยงขนาดไหน

ถ้าแค่จับคงไม่ลึกขนาดนี้ แต่ผมดันกระชากมีดออกจากสมยศตรงๆ ก็เลยยิ่งกรีดขวางจนหมอบอกว่าถ้ากำแรงกว่านี้นิ้วอาจจะขาดได้

อืม...ไม่หรอกน่า ผมกะแรงไว้แล้วนี่

ครับ คนถนัดใช้กำลังอย่างผมจะทำอะไรที่หวานเลี่ยนอย่างกับละครน้ำเน่าด้วยการเอามือไปกันให้นายโดยไม่หวังผลได้ยังไง แม้แผลจะลึกกว่าที่คิด แต่ก็ไม่นับว่านักหนา ผู้ชายไม่กลัวเรื่องแผลเป็นน่าเกลียด และยิ่งไปกว่านั้น...การหาข้ออ้างดีๆ ในการลาหยุดที่คลับก็เห็นจะมีแต่การทำให้ตัวเองเจ็บตัว ตอนนี้น่ะเป็นช่วงเวลากอบโกยล้วนๆ ผมจะปล่อยนายให้หนีหายจนต้องเสนอหน้ามาหาเองอย่างก่อนหน้านี้ได้ยังไง

ถึงจะรู้สึกผิดกับบอสนิดหน่อยที่ต้องอู้งาน แต่คลับก็ไม่ถึงกับทำอะไรไม่ได้หากขาดอัศวินไปสักสองสามวัน

ผมน่ะทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแล้ว ขอทำตามใจตัวเองบ้างก็แล้วกัน

“เสร็จแล้วค่ะ เอ่อ จะให้อธิบายการดูแลแผลเลยมั้ยคะ”

คงเพราะผมเอาแต่มองออกไปนอกห้อง คุณหมอก็เลยถามขึ้นมา

“เดี๋ยวผมเข้ามาฟังได้มั้ย”

“เอ่อ...ตามสบายเลยค่ะ ถ้าไม่สะดวกถามกับพยาบาลเอาก็ได้”

“ขอบคุณครับ”

ผมยกมือข้างที่ถูกพันแผลแน่นหนาแล้วลอบยิ้มจนคุณหมอแอบลูบไหล่เหมือนขนลุกวาบๆ สงสัยจะแสดงสีหน้ามากไปหน่อย แต่พอออกไปหานายที่ถูกตำรวจสอบปากคำอยู่ที่ห้องถัดไป ผมก็แสร้งทำเป็นห่วงเป็นใยเหมือนคนที่รักเขาจนยอมทิ้งแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง

ใช่ ผมรักเขา แต่ก็ไม่ขนาดเอาชีวิตไปทิ้งอย่างไร้ค่าหรอกนะ

นายเองก็มองผมพลางคิ้วขมวด คงจะนึกสยองกับท่าทางเกินจริงของผม แต่ก็ปฏิเสธไม่ออกเมื่อผมถือวิสาสะนั่งข้างๆ

“สอบปากคำเสร็จแล้วเหรอครับ”

ผมหันไปถามนายตำรวจที่พอคุ้นหน้าด้วยรอยยิ้มใสซื่อเหมือนพลเมืองดีคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ทั้งที่ความจริงแล้ว...ผมเป็นคนรวบรวมตำรวจกลุ่มนี้บุกไปช่วยนาย

แม้จะทำงานที่คลับ แต่แท้จริงแล้วผมมีเส้นสายกับตำรวจ ไม่ถึงกับติดต่อได้เองโดยตรงหรอก ผมเพียงโทรศัพท์หาคนรู้จักท่านหนึ่ง และท่านผู้นั้นก็โทรศัพท์หาตำรวจในพื้นที่ จากนั้นทุกอย่างก็ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วย

“อ่า...เสร็จแล้วครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมอย่าลืมมาให้ข้อมูลที่สถานีนะครับคุณนราธิป”

นายพยักหน้าส่งๆ ขณะที่ตำรวจคนนั้นรีบเก็บสมุดจดและเดินจากไปราวรู้ตัวว่าถูกผมไล่อ้อมๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร ใหญ่โตจากไหนหรอก แต่คำสั่งจากเบื้องบนที่ให้คอยช่วยเหลือผมนั้นทำให้ตำรวจชั้นน้อยไม่กล้าขัดผมสักเท่าไหร่ ยิ่งเห็นคนบ้าคนหนึ่งกระโจนเข้าไปอย่างไม่กลัวตายทั้งที่ช่วยยิงสกัดสมยศจนเสียจังหวะด้วยแล้ว

...ก็ใครจะยอมให้เขาเอาความดีความชอบไปกันล่ะ

ถ้าสมยศโดนยิงตายก่อนที่ผมจะกระโดดเข้าไปช่วย นายคงไม่หันมามองผมด้วยสายตาที่เป็นห่วงแต่ไม่แสดงออกอย่างนี้หรอก
อะไรนะ แล้วทำไมถึงกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้?

อย่าลืมสิ ผมเป็นอัศวินแห่งคิงส์คลับนะ ปืนผาหน้าไม้ก็เคยเจอมาหมดแล้ว กับอีแค่คนถือมีดเล็กๆ อันเดียว ผมจะกลัวทำไม

“แกมาได้ยังไง”

“คุณไม่ยอมรับโทรศัพท์ผมสามวันแล้วนี่ครับ” ผมยิ้มบาง “ผมเป็นห่วงกลัวคุณจะเกิดเรื่อง ก็เลยขอลางานกับบอสและนั่งรถตู้มาถึงเมื่อเช้า ทันเห็นคุณชนะคดีด้วยนะ”

นายมองผมเหวอๆ เขาคงไม่สังเกตเห็นผม แน่ล่ะ จะไปเห็นได้ยังไงในเมื่อผมแอบมองจากตึกอีกฝาก

“ตอนเย็นผมตั้งใจจะชวนคุณไปดื่ม คุณก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์อีก ผมเลยไปหาคุณที่ห้อง แต่เคาะเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิดจนต้องเรียกพนักงานขึ้นมาดู พอเห็นคุณทิ้งโทรศัพท์ไว้ไม่ยอมกลับมาสักที ผมจึงตัดสินใจแจ้งความ”

“ทั้งที่ฉันหายไม่ถึงสองชั่วโมงเนี่ยนะ”

“ผมมีเส้นสายนิดหน่อย” แม้อยากจะปิด แต่ในเมื่อทุกอย่างส่อพิรุธขนาดนี้ ผมก็ไม่คิดจะโกหกคนหัวไวอย่างนาย “อาศัยเส้นจากคนรู้จัก ถามหาคุณตามบาร์ใกล้ๆ โรงแรมเลยเจอเบาะแสได้ไม่ยาก”

นิสัยชอบควงคู่นอนของนายเป็นที่รู้กันทั่วโดยไม่ต้องเดาเลย

“ยังดีที่ตามมาทัน” ผมมองนายด้วยสายตาลึกซึ้ง ในใจนึกเป็นห่วงจริงๆ “วันหลังคุณก็อย่าใจร้ายกับผมนักเลย”

พูดจบผมก็หยิบโทรศัพท์ของนายที่เอาติดตัวมาด้วยวางบนมือของเขา จะบอกว่าครั้งนี้หวุดหวิดก็ไม่เชิง เพราะที่ผมตามเจอเร็วขนาดนี้ก็เพราะ...ข้อมูลของสมยศน่ะถูกผมสืบมาหมดก่อนจะเดินทางมาหานายที่เพชรบูรณ์ซะอีก!

เรื่องบ้านเก่าของนายที่ถูกซื้อต่อไปก็ไม่มีทางยกเว้น ฉะนั้นพอนายหายไป ที่แรกที่ผมตามหาจึงเป็นบริษัทเก่าของเขา ส่วนที่ที่สองก็คือบ้านหลังนั้นนั่นเอง

นายรับโทรศัพท์คืนไปโดยไม่พูดตอบอะไร แต่การที่คนถือทิฐิอย่างเขายอมสงบปาก ก็ไม่ต่างกับการตกลงกรายๆ

นับจากนี้หากเขาจะเมินสายจากผมก็คงต้องคิดหนักซะแล้วล่ะ

“กลับโรงแรมกันเถอะครับนาย คืนนี้เจออะไรมาเยอะแล้ว”

ผมลุกขึ้น พร้อมกับส่งมือซ้ายให้เขา

“แล้วแกพักที่ไหน”

นายคิ้วขมวดเมื่อเห็นผมทำท่าเหมือนว่าจะกลับไปพร้อมกัน

“ความจริงผมจองโรงแรมเล็กๆ เอาไว้ เอ่อ...ควรเรียกว่าเป็นห้องพักชั่วคราวแบบราคาถูกจะดีกว่า”

“งั้น...”

“แต่ในสถานการณ์แบบนี้คุณคงจะหาคู่นอนที่ทำตัวว่าง่ายไม่ทัน ผมเลยจะสละตัวเอง” ผมพูดด้วยรอยยิ้มกึ่งขบขัน “ไม่ต้องห่วงหรอกครับนาย ผมเองก็บาดเจ็บ จะนอนนิ่งหลับเป็นตายข้างๆ คุณอย่างดีเลย”

เป็นข้อเสนอที่น่าฟังและได้เปรียบทั้งสองฝ่าย

จึงไม่แปลกที่นายจะจับมือซ้ายผม ไปจัดการค่ารักษา และพากันออกไปเรียกแท็กซี่ข้างหน้าเพื่อกลับโรงแรม

พอกลับมาถึงนายยังไม่วายรักสะอาด แทนที่จะนอนหลับพักผ่อน กลับเดินเข้าห้องน้ำก่อนซะอย่างนั้น

“แกเองก็ด้วย”

เขาไม่มีวันกอดหมอนข้างสกปรกที่เลอะคราบเลือดแน่ๆ

ผมได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจ จะอ้อนให้นายช่วยอาบเพราะเจ็บมือก็ทำไม่ได้ ในเมื่อเขาดันนั่งรอตาจะปิดอย่างน่าสงสารจนตีเนียนไม่ลง

ผมรีบอาบน้ำอย่างทุลักทุเล ใส่แต่กางเกงสามส่วนตัวในเดินเปลือยอก พอออกมาอีกทีนายก็นอนหลับปุ๋ยบนเตียงไปแล้ว

ถึงจะไม่มีคู่นอน แต่ความตึงเครียดและความอ่อนล้าก็จู่โจมนายอย่างอยู่หมัด

ผมจัดท่าทางของเขาให้อยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะแนบฝีปากเบาๆ ตรงรอยข่วนเล็กๆ บนหน้าอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง

“ราตรีสวัสดิ์ครับนาย”




ตื่นเช้ามาก็อย่างที่คาด นายอารมณ์เสียฟึดฟัด ปัดแขนผมทิ้ง

แต่วันนี้ต่างจากทุกวัน

“โอ๊ย!”

เพราะผมมีแผลที่มือ แถมยังเป็นแผลที่แลกมาจากการช่วยชีวิตเขาซะด้วยสิ

นายที่อ้าปากไปแล้วเปลี่ยนมาเม้มปาก มองผมที่สะดุ้งตื่นมากุมมือขวาด้วยท่าทางไปไม่เป็น คนรักแต่ตัวเองอย่างนายคงจะทำตัวไม่ค่อยถูกกับการเป็นห่วงคนอื่นนัก โดยเฉพาะกับคนที่มีสถานะไม่ค่อยชัดเจนอย่างผม

“ไม่เป็นไรหรอกคุณ” ผมรีบทำกลบเกลื่อนแม้จะกุมมือขวาไว้ พยายามทำให้เขาที่ตีหน้าเครียดสบายใจ “หิวแล้วใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวผมไปทำอะไรให้ทา...ไม่สิ ตอนนี้เราอยู่ในโรงแรมนี่นา”

ผมหัวเราะแห้งๆ ตีมึน ก่อนจะถามในเรื่องที่อยากรู้อย่างแนบเนียน

“คุณจะกลับกรุงเทพวันไหน”

“วันนี้” นายตอบ “แกล่ะ”

“ผมมาเพราะคุณ คุณกลับ ผมก็ไม่มีความจำเป็นต่ออยู่ต่อ” พูดจบผมก็ลุกจากเตียง “คุณมีเสื้อให้ยืมมั้ย ผมไม่ได้เตรียมชุดมาด้วย จะให้นั่งรถตู้กลับโดยใส่เสื้อตัวเมื่อวานคงจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่”

“งั้นก็กลับกับฉันสิ”

“ครับ?”

“ฉันบอกให้แกกลับกับฉัน จะไปไม่ไป?”

“ไปครับไป” ผมรีบพยักหน้ารับ “ผมไม่ความจำเป็นต้องปฏิเสธคุณนี่นา”

นายสะบัดหน้าหนี ไม่ยอมมองท่าทางดีใจของผมแล้วชิ่งเข้าห้องน้ำไปก่อน

ผมหัวเราะเบาๆ บนเตียงขณะเอนหลังพิงหมอนอย่างสบายใจ

กลทรมานตนนี่เข้าท่ากว่าที่คิดแฮะ




ก่อนกลับนายพาผมมาล้างแผลที่โรงพยาบาลก่อนเพราะกลัวติดเชื้อ เขาคงเพิ่งได้ว่าเมื่อปล่อยให้ผมอาบน้ำทั้งที่ไม่ควรให้แผลโดนน้ำ แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดเขาเป็นคนออกอย่างใจป้ำ และผมก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด ให้เขารู้สึกว่าต้องรับผิดชอบก็ดีแล้ว

ก่อนกลับผมจงใจบอกให้คุณหมอพูดเกี่ยวกับวิธีการดูแลรักษาแผลให้นายฟังไปพร้อมๆ กัน แม้นายจะทำหน้ายู่เหมือนไม่สนใจ แต่ก็คงจะจดจำได้ทั้งหมด

จากนั้นผมก็เป็นตุ๊กตาหน้ารถที่ดี นั่งเจ็บมือข้างๆ นายจนถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ

ตอนแรกนายจะไล่ผมกลับบ้านตัวเอง แต่พอเห็นผมทำเป็นหลับอย่างอ่อนเพลียตอนมาถึงคอนโดของเขา ก็เลยอนุญาตให้ขึ้นมานอนพักบนห้องชั่วคราว

“แกตัวร้อน”

แผลที่มือคงอักเสบจนไข้ขึ้น มิน่าล่ะรู้สึกสมองเฉื่อยกว่าเดิมชอบกล

ผมเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดคลุมอาบน้ำขณะที่นายเดินวนรอบห้องแล้วสบถพึมพำ

“ถ้าหายาแก้ไข้ละก็...ผมย้ายที่เก็บไว้ที่ห้องครัว ไว้ในที่ชื้นอย่างในห้องน้ำมันไม่ดีนะคุณ”

นายเงยหน้ามองผมอย่างหงุดหงิดที่ย้ายของโดยไม่บอก แถมยังรู้ทันว่าเขากำลังทำอะไรอีกต่างหาก

“งั้นก็ไปจัดการเอาเองแล้วกัน”

นายเดินหนีไปเปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อเช็คงาน ดูจากที่เปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบายๆ แล้ววันนี้คงตั้งใจพักผ่อนกับห้อง คนทิฐิสูงอย่างนาย...ไม่มีวันบากหน้าเอาศีรษะที่มีผ้าพันแผล และรอยข่วนที่ข้างแก้มเหมือนโดนฟาดไปให้ใครเห็นแล้วซุบซิบนินทาหรอก

เข้าทางผมอีกครั้ง

ผมกินยาแก้ไข้พร้อมยาฆ่าเชื้อ ความจริงไม่ต้องให้นายเดินหาหมอก็ให้ยาพวกนี้กับผมตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่นายคงไม่ทันสังเกต เขาโยนเงินให้โครมเดียวก็ถือว่าจบเรื่องจบราว ส่วนเรื่องตัดไหมหมอบอกว่าต้องใช้เวลาสักสัปดาห์ แต่เพราะถูกเย็บที่ฝ่ามือซึ่งต้องขยับอยู่บ่อยๆ อาจต้องเว้นสักสิบวันเพื่อให้แผลสนิทกันดี

วันนี้คงต้องเข้าคลับไปลางานกับบอสสักอาทิตย์...

ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายโมงเท่านั้น ก่อนเข้ามาที่คอนโดพวกเราแวะกินข้าวเที่ยงกันก่อน ผมตัดสินใจใช้ความปรารถนาดีของนายในการเดินเข้าไปนอนในห้องของเขาตามคำเชิญ เพราะชักรู้สึกง่วงซึมขึ้นมาจริงๆ

ก่อนปิดประตูผมมองนายที่ก้มหน้าก้มตาคุยโทรศัพท์โดยที่สายตาไม่ละไปจากจอโน๊ตบุ๊คด้วยความรู้สึกเสียดาย อยากจะใช้เวลานี้สานสัมพันธ์เพิ่มขึ้นสักหน่อย แต่สุดท้ายก็หันไปทิ้งตัวนอน สูดกลิ่นหอมบนหมอนของนาย

แล้วก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว




ปกติแล้วเวลาอยู่ในห้องของนาย ผมมักจะตื่นตัวทุกครั้ง

หากเขาขยับตัวผมจะรู้ เวลาตื่นนอนสบถอะไรก็รู้หมด เผลอละเมอเรียกชื่อคู่นอนผมยังรู้เลย แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมหลับสนิทเหมือนตาย

ฉะนั้นตอนตื่นมาแล้วเห็นนายนั่งทำงานอยู่ข้างๆ ผมเลยตกใจมากจนเผลอสะดุ้งเฮือก

“อะไรของแก” นายหันมาขมวดคิ้วใส่ คงประหลาดใจพอกันที่จู่ๆ ผมก็ทำหน้าตกอกตกใจอย่างกับเห็นผี...ต้องเข้าใจกันหน่อยว่าเวลาอยู่กับเขาสมองผมจะทำงานไม่หยุด คอยระวังตัวเองไม่ให้หลุดมาดแสนเชื่อง แต่โดนฤทธิ์ยาเข้าไปอะไรๆ ก็เหมือนจะไม่ค่อยเป็นไปตามต้องการสักเท่าไหร่

ผมรีบตีหน้ายิ้มเป็นปกติ แซวนายแก้เก้อ

“ทำไมถึงมาอยู่ในห้องละคุณ”

“เปลืองแอร์”

...คนที่ใช้เงินเป็นน้ำอย่างไม่เสียดายแบบนายเนี่ยนะคิดประหยัดไฟ?

ผมมองนายที่ก้มหน้าก้มตาพิมพ์โต้ตอบแชทในโน๊ตบุ๊คแล้วนึกขัน เขายังคงปากแข็งไม่เปลี่ยน

“จะไปไหน”

แถมยังถามโดยไม่มองอีกต่างหาก

“คืนนี้ผมต้องเข้าคลับไปขอลาป่วยกับบอส”

“โทรไปลาไม่ได้รึไง” คราวนี้นายหันมาจ้องตาอย่างสงสัยจริงๆ แต่ก็เป็นฝ่ายหลบตาหนีไปซะก่อน...เห็นแล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ รู้สึกว่าวันนี้ไม่ใช่แค่ผมที่ควบคุมตัวไม่ได้ดีอย่างเคย นายเองก็มีบางอย่างที่แปลกไป

หรือว่าไอ้การยอมบาดเจ็บของผมครั้งนี้จะเป็นเหยื่อล่อชั้นดีให้นายติดเบ็ดเข้าอย่างจัง!?

บอกตามตรงว่าผมไม่ได้หวังสูงขนาดนั้น อย่างน้อยแค่ให้เขายอมอ่อนกับผมสักอาทิตย์ก็พอใจแล้ว

“ครั้งนี้ผมต้องลาหลายวัน...อาจจะเป็นอาทิตย์ ผมเลยอยากเข้าไปฝากงานลูกน้องก่อน ไม่งั้นคงไม่วางใจ” พูดจบผมก็หยุดชั่งใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมา “และผมต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้านก่อนด้วย...ที่นี่ไม่มีชุดให้เปลี่ยน ผมคงใส่แต่เสื้อคลุมอยู่อย่างนี้ทั้งวันไม่ได้”

“งั้นก็ตามใจ”

...ไม่ติดกับแฮะ ตอนแรกผมคิดว่าถ้านายรู้สึกอะไรกับผมจริงๆ จะต้องบอกให้เอาเสื้อมาติดไว้ในห้องสักสองสามชุดตามจุดประสงค์หลักซะอีก

แต่กลายเป็นว่าผมหงายไพ่เร็วเกินไป นอกจากจะผิดหวัง ยังหาจังหวะพูดขออีกครั้งยากกว่าเดิม

เอาเถอะ...ไว้ค่อยคิดวิธีอื่นแล้วกัน

ผมรู้สึกปวดหัวหนึบๆ เลยใช้สมองได้ไม่ฉับไวเหมือนเคย พอเห็นนายไร้เยื่อใยก็รีบเปลี่ยนเป็นเสื้อเปื้อนเลือดตั้งใจเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ตอนออกมาเขาไม่แม้แต่จะอาสาไปส่งซะด้วยซ้ำ

ผมไม่เซ้าซี้ เพราะก่อนจะมาถึงกรุงเทพผมก็เล่นกลทรมานตนไปมากแล้ว หากใช้มุกซ้ำๆ จะกลายเป็นน่ารำคาญซะมากกว่า ทางที่ดีก็คือปล่อยนายไว้สักพัก...ยิ่งฝืนรุกเข้าหามีแต่จะทำให้แผนเสียเหมือนเมื่อครู่

ครั้งก่อนนายหายไปหลายวัน แต่ครั้งนี้...

ผมมองผ้าพันแผลที่มือตัวเอง

...ครั้งนี้เขาจะไม่ติดต่อผมได้นานแค่ไหนกันนะ

...อยากจะรู้จริงๆ




หลังกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องเช่าของตัวเอง ผมก็โบกแท็กซี่ไปที่คลับเพราะขับมอเตอร์ไซค์ไม่ไหว

กว่ามาถึงหน้าผับก็ปาไปเกือบหกโมงกว่าๆ แล้ว แอบได้ยินเสียงท้องร้องประท้วงเบาๆ แต่ยังไม่อยากกินข้าวเพราะกลัวกินยาแล้วจะรู้สึกง่วงอีก ก็เลยยอมอดอาหารมาสะสางเรื่องราวที่คลับให้เรียบร้อย แล้วค่อยกลับไปนอนพักผ่อนเป็นตายสักคืน

“อ้าว พี่เอก”

กร บิชอปที่อายุน้อยที่สุดของคลับวิ่งออกมาหาระหว่างที่ผมกำลังเกาหัวยุ่งๆ เพราะนับเงินถอนแล้วไม่ครบ สงสัยแท็กซี่คันเมื่อกี้จะหยิบสลับระหว่างแบงค์ยี่สิบกับแบงค์ห้าสิบ ไม่ก็จงใจโกง เฮ้อ...วันนี้ดวงไม่ค่อยดีเอาซะเลย เสียไต๋ให้นายไปก็แล้ว ยังต้องเสียเงินอีก หวังว่าจะไม่มีอะไรให้ตั้งตัวไม่ติดอีกหรอกนะ

“ทำไมเข้าทางหน้าร้านละครั...” กรเงียบเพราะเห็นผ้าพันแผลที่มือของผม เป็นอันตอบคำถามทั้งหมดทั้งหมดว่าทำไมถึงไม่ขี่มอเตอร์ไซค์ไปจอดที่หลังร้านเหมือนเคย “บอสเข้าร้านแล้วนะพี่ จะไปพบเลยมั้ย”

สมเป็นบิชอป แค่มองก็รู้ว่าวันนี้ผมมีธุระกับบอส

“อืม” ผมพยักหน้ารับ ไหนๆ ก็ลงหน้าร้านแล้วเลยตัดสินใจเดินเข้าจากทางผับไปพร้อมๆ กับกร เพราะที่ชั้นสองของผับซึ่งเป็นโซนส่วนตัวแยกสัดส่วนด้วยโซฟารูปตัวแอลนั้นยังไม่ค่อยมีลูกค้าสักเท่าไหร่ และด้านในสุดจะเป็นประตูเชื่อมไปออฟฟิศของบอส เหมือนกับที่ชั้นสองของคลับซึ่งสามารถเดินทะลุไปมาได้

“บอสครับ ผมเอก สะดวกมั้ยครับ”

“เข้ามา” เสียงตวัดห้วนดุของบอสทำให้ผมกับกรมองหน้ากันอย่างสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี แต่พอเปิดเข้าไปก็พบสาเหตุที่บอสนั่งกุมขมับอยู่ตรงโต๊ะทำงาน เพราะข้างๆ นั้นว่างเปล่าไร้วี่แววของควีน...เนื่องจากคนรักเอาแต่จ้อกับเรืออีกคนของคลับอย่างสนุกปากไม่ยอมเว้นจังหวะให้ใครพูดแทรกสักนิด

“แล้วก็นะพี่หมอบ จากนั้นก็...อ้าว พี่เอก! ผมกำลังพูดถึงพี่พอดีเลย!”

คิ้วกระตุกยิกๆ

“มีอะไรเหรอครับควีน” ผม ‘จำใจ’ เดินเข้าไปหาควีนที่กวักมือเรียกด้วยรอยยิ้มฉีกกว้างน่าขนลุกตรงโซฟาสำหรับนั่งเล่น ห่างจากโต๊ะทำงานหลายสิบก้าว บอสถอนหายใจเฮือก คงนึกระอากับท่าทางระริกระรี้ของควีนไม่ต่างกัน แต่ก็ห้ามไม่ไหว

แล้วผม...จะรอดมั้ย

เอกภพถึงคราต้องเหงื่อตกจริงๆ ซะแล้วสิ

“เอกบาดเจ็บมานี่ นั่งก่อนเถอะ หน้าซีดเชียว”

“ขอบคุณครับ” ผมนั่งลงตามคำเชิญของหมอบ...เรือหรือหุ้นส่วนสำคัญของคิงส์คลับซึ่งมีหน้าที่ดูแลฝั่งผับโดยเฉพาะ ภายนอกเขาดูเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ความจริงแล้วเขาก็...ก็ไม่ค่อยมีอะไรเป็นพิเศษเหมือนสมาชิกคนอื่นๆ แต่ความจืดจางก็ถือเป็นเอกลักษณ์ของเขาที่ทำให้ทุกคนเห็นแล้วรู้สึกสบายใจ

“อ้าวเบอร์หนึ่ง มาทำหน้าเป็นอะไรตรงนี้ ชิ้วๆ เกะกะจริง” ควีนหันไปโบกมือไล่กรที่เดินตามมานั่งข้างๆ ผมได้เนียนสุดๆ

“ให้ผมร่วมด้วยสิครับควีน” รอยยิ้มพริ้มเพราไร้พิษภัยของกรบ่งบอกว่าแม้จะไม่ถาม แต่อันที่จริงแล้วเจ้าตัวน่ะอยากรู้เรื่องผมแบบสุดๆ เห็นแล้วผมก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ บิชอปประกบหมากตัวควีนอย่างกร...มีนิสัยสอดรู้สอดเห็นเหมือนเจ้าของจริงๆ

“งั้นก็ได้”

ควีน...ไล่ไปหน่อยก็ดีนะครับ

“นี่ๆ พี่เอก เล่าหน่อยสิว่าวีรกรรมเมื่อคืนที่พี่ไปก่อน่ะเป็นยังไง ผมรู้แค่นายโดนจับ แล้วพี่ก็เอาตำรวจไปบุก ตอนนี้สมยศติดคุกหัวโตรอขึ้นศาลตัดสินโทษ ทั้งพี่ทั้งนายเข้าโรงพยาบาลทั้งคู่แล้วก็กลับกรุงเทพตอนเช้า เล่าให้ผมฟังหน่อยสิพี่!”

...ควีนก็เล่าแต่ต้นจนจบไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ!

ผมแสนจะอ่อนอกอ่อนใจ พอมองไปทางบอสอย่างขอความช่วยเหลือ บอสก็...ก็แสดงสีหน้าชัดเจนว่าไม่ขอยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวใดๆ ของสมาชิก แตกต่างกับควีนที่ยังจ้อไม่หยุดอย่างลิบลับ

“พี่เอกนะพี่เอก ทำเป็นบอกว่าไม่เคยเจอนาย แต่เล่นลางานไปฟังคดีของนายแต่หัววันแล้วยังทำวีรกรรมเป็นฮีโร่ช่วยตัวประกันอย่างนี้มันตลบหลังผมชัดๆ ผมโกรธมากนะพี่ ถ้าไม่อยากให้ผมโมโหกว่านี้พี่ต้องเล่ารายละเอียดทั้งหมด ห้ามอิดออดเด็ดขาด! ผมนั่งจินตนาการว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่หมอบจนเหนื่อยแล้วเนี่ย!”

ซวย ซวยจริงๆ

ลืมได้ยังไงนะว่าคุณน้าของควีนก็มาดูผลตัดสินของนายในตอนเช้า ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นก็คงจะรู้ทั่วไปทั้งจังหวัด ตำรวจเล่นขับรถไปเป็นฝูงอย่างเอิกเกริกซะขนาดนี้

“ก็ตามที่ควีนรู้มานั่นแหละครั...”

“อย่าทำไก๋นะพี่!” ควีนชี้หน้าผมอย่างรู้ทันว่าจะโดนตัดบท “ถ้าไม่เล่า...เบอร์หนึ่ง จับตัวพี่เอก!”

กรเหวอ ผมเองก็เหวอ แต่บิชอปคนสนิทของควีนก็ทำตามคำสั่งโดยสัญชาตญาณ ถ้าไม่ติดว่ายังมึนงงด้วยฤทธิ์ไข้ผมคงไม่พลาดท่าขนาดนี้ เพราะขณะที่หันไปต่อกรกับบิชอป ควีนก็แอบเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ผมไปอย่างรวดเร็ว

“ถ้าไม่เล่า...ผมจะโทรหานายตอนนี้ล่ะ!”

ดูจากสีหน้ายิ้มเยาะอย่างเหนือกว่า เชื่อว่าควีนคงรู้หมดแล้วว่าผมกับนายแอบติดต่อกัน ไม่งั้นผมจะตามไปช่วยเขาทำไม แถมยังลางานไปด้วย ฉะนั้นพอควีนทำท่าจะกดเปิดโทรศัพท์ ผมก็ร้อนตัวจนรีบสารภาพออกมาหมดเปลือก

ติดกับดักควีนอีกแล้ว

ควีนและบอสรู้อยู่แล้วว่าผมมีเส้นสายกับตำรวจ ตอนเล่าว่าติดต่อขอกำลังเสริมไปช่วยนายจึงไม่ค่อยแปลกใจนัก มีแต่หมอบกับกรที่ยังไม่รู้เรื่องซึ่งทำหน้านิ่งแม้ความจริงอยากรู้ใจจะขาด แต่ในเมื่อควีนไม่ถาม เลยไม่กล้าซักผมจนหนักเกินไป

“ผมจับมีดที่กำลังจะแทงนาย แล้วเขวี้ยงทิ้ง ตำรวจเลยเข้ามารวบตัวสมยศ ส่วนผมกับนายก็ไปโรงพยาบาลกัน อย่างที่ควีนได้ยินได้ฟังนั่นแหละครับ”

เล่าจบผมก็รู้สึกเหนื่อยใจชอบกล สู้อุตส่าห์เหวี่ยงแหดักนายทุกทาง ดันมาตายม้าตื้นที่ควีนซะนี่ โดนล้วงไปขนาดนี้แม้จะข้ามเรื่องความสัมพันธ์ แต่จากสายตาล้อเลียนตอนผมเล่าว่าบาดเจ็บเพราะนาย ควีนก็คงเดาได้แล้วว่าทำไมผมต้องปิดบังเรื่องนี้กับเขา

“พี่เอก พี่ชอบนายเหรอ”

ผมให้ความเงียบเป็นคำตอบ ส่วนควีนอ้าปากค้าง

“พี่ชอบนายจริงๆ เหรอ!”

ผมเงียบอีก

“แล้ว...นายล่ะ ชอบพี่รึเปล่า” ควีนถามเสียงสั่นอย่างลุ้นระทึก ไม่รู้ว่าลุ้นให้ผมสมหวังหรือผิดหวังกันแน่ เพราะเขากับนายก็ใช่ว่าจะมีความทรงจำที่ดี

ผมยิ้มขื่นให้คาดเดาเอาเอง

“ไม่เป็นไรนะพี่ นายก็เป็นคนแบบนี้ล่ะ เอาแต่ใจจะตาย” ควีนตบไหล่ผมด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจ “งั้นที่พี่ไม่ยอมติดต่อนายให้ผมก็เพราะว่ากำลังหาข้ออ้างจีบนายอยู่ใช่มั้ย”

“ใช่ครับ...”

“ไม่ต้องห่วงพี่เอก”

ไอ้บอกว่าไม่ต้องห่วงนี่ล่ะน่าเป็นห่วงที่สุด!

“ผมจะช่วยพี่เอง!”

“ควีน” ผมถอนหายใจเฮือก เหลือบมองบอสอีกครั้ง เมื่อเห็นบอสไม่มีท่าทีจะเข้ามายุ่งจริงๆ ผมก็หันมาพูดอย่างจริงจังกับควีนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมขอละ...ให้ผมจัดการเองเถอะครับ”

“แต่...”

“นะครับควีน” ผมจ้องแบบไม่ยอมกะพริบตา ตั้งใจว่าไม่ให้เขาปฏิเสธเด็ดขาด

อาจจะเสียมารบาทไปบ้าง แต่ไม่ว่ายังไง...

ผมก็ไม่มีวันยอมให้คิวปิดนิลกาฬคนนี้เข้ามาป่วนแน่นอน!

----------

พี่เอกนี่แพ้ทางน้องนิลจริงๆ แพ้หนักมากด้วย แต่จะโทษพี่แกก็ไม่ได้ เพราะในคลับถ้าไม่นับคิงภาคองค์บอสเข้าสิงจนโหดเกินจะรับ ควีนก็เป็นคนทรงอำนาจที่สุดแล้ว 555

ปล.อันนี้ท่านที่อ่านคิงส์คลับคงรู้กันอยู่แล้ว พี่เอกเป็นสายตำรวจที่แฝงมาในคลับ ถูกน้องนิลเปิดโปงไปครั้งหนึ่งด้วยความผิดแผนแบบกลับตาลปัตรมาก พี่แกเลยหวั่นๆ น้องตั้งแต่ตอนนั้นยันตอนนี้ (ฮา) และนี่เป็นอีกสาเหตุว่าทำไมพี่เอกถึงเนียนได้เนียนดี ก็พี่แกเล่นหลอกคนทั้งคลับมาแล้ว!


เพจนักเขียนที่สงสารพี่เอกแต่ก็รักนิลกาฬที่สุด! (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-05-2016 20:03:45

ให้น้องนิลช่วยเถอะค่ะพี่เอก  คิวปิดนิลกาฬผลงานไว้ใจได้นะคะ คู่หญิงที่ห้ามแล้วไม่ฟัง อิอิ
น้องนิลตาเป็นประกายมากอะ.  :impress2:  พี่คิงคงยอมใจ ตามใจเมียเลยจ้าสอบสวนกันไป
เราว่าตอนนี้นายคงกำลังสับสนแน่เลย ให้เวลานายสักหน่อยเนาะ ยิ่งตอนที่บอกว่าเปลืองแอร์นี่แบบนั่งเฝ้าพี่เอกใช่ไหมล่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 17-05-2016 20:06:47

นิลจัดการยากสุดดดดดดพ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-05-2016 20:37:35

พี่เอกต้องทำใจนะ น้องนิลอยากทำหน้าที่กามเทพใจจะขาด ถ้ายอมให้น้องนิลช่วย อาจจะได้ความฮและความปวดหัวเบาๆแถมพ่วงมานะ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 17-05-2016 20:41:48

ใดใดในโลกล้วนพ่ายในควีน 5555  นางรู้นางเห็ยทุกอย่างอ่ะ พี่เอกโดนนางเปิดโปงมาครั้งที่สองแล้วน่ะนั่น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 17-05-2016 21:08:26

ถึงจะไม่ชอบนายแต่โดนพี่เอกปั่นหัวบ่อยๆก็น่าสงสารเหมือนกันนะ ส่วนพี่เอกกับนิลนั้นขอหัวเราะด้วยความสะใจเถอะพี่เอกแกแพ้หมดรูปจริงๆ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-05-2016 21:12:31

นายนี่ตกลงหลุมพี่เอกไปกี่รอบแล้ว 5555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-05-2016 22:06:25

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 17-05-2016 22:07:07

 :impress3: ในที่สุดคิวปิดนิลก้อมาแล้ว  :mew1: จะอดใจไหวเร้อ ยังไงงานนี้นางต้องมาเอี่ยวด้วยแน่ ๆ พลาดได้ไง พี่เอกสุดเท่ของน้องนิลเลยน่ะ นิลชอบอยู่แล้วล่ะ เรื่องจับคู่น่ะ  :z1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 17-05-2016 22:23:44

 :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

น้องนิลรู้แล้ว
พี่เอกกก ไม่น่ารอดดด
นิลยุ่งแน่นอนน
555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 17-05-2016 22:30:18

พี่เอกตกม้าตายจิงๆ
นิลกาฬนี่ตัดจี๊ดที่สุดเลยนะ
55

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 17-05-2016 22:48:08

เจอน้องนิลเข้าไป พี่เอกถึงกับไปไม่เป็นต้องคายทุกอย่างออกมาเลย55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 17-05-2016 23:36:30

พี่เอกไม่เชื่อใจนิลกาฬเหรอ สมหวังมาหลายคู่แล้วนะพี่ 55555555555555555555
ไม่เชื่อถามกรที่อยู่ข้างๆได้ 555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-05-2016 03:04:43

5555555555555555นิลตัวยุ่ง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 18-05-2016 07:44:53

สู้ๆนะเอก นายเริ่มเห้นใจแล้ว
อีกไม่นานหรอกนายต้องรักเอกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 18-05-2016 08:40:41

โดนจับติดจนได้นะพี่เอก ชนะนายแต่มาแพ้ทางควีนซะนี่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 18-05-2016 09:49:56

ตอนที่นิลเปิดโปงพี่เอกอยู่ตอนไหนนะ ลืมมมมมมมม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 18-05-2016 09:50:11

 :laugh:  :laugh:  ยอมแพ้นิลกาฬเห่อะพี่เอก ไม่มีทางที่จะไม่เข้ามายุ่ง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 18-05-2016 17:49:54

เราไม่รู้จะขำพี่เอกเป็นภาษาไหนดี นิลกาฬก็ยังน่ารักเหมือนเดิม  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-05-2016 20:11:19

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 18-05-2016 20:59:10

ดูท่าน้องนิลจะได้เป็นผู้จัดการทั้งผับและคลับซะแล้ว เพราะทุกคนดูจะเกรงกันเป็นแถวๆ  o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 19-05-2016 14:54:28

พี่เอก น่าจะเช็คดวงหน่อยก็ดีนะ



ว่าระยะ นี้ดวงตกหรือเปล่า



คนเราเวลาดวงตก ต่อให้ฉลาดแค่ใหนก็ ตัดสินใจผิดพลาดได้ ฮ่าๆๆๆๆ



แล้วเชื่อเถอะ พี่จะยิ่งพลาดหนักเมื่อ นิลกาฬผู้มีความคิดเกินคาดเดา



ล่วงรู้ความลับ ความรักของพี่กับนายแบบนี้แล้ว



เจ้่าแห่งกามเทพ จะไม่ลงมือทำอะไร  ก็ไม่ใช่นิลกาฬเมียรักของคิงส์แล้วล่ะพี่เอ๊ยยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 19-05-2016 15:32:11

ยินดีด้วยค่ะนาย

คุณได้เข้าสู่วงโคจรของเอกภพแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 19-05-2016 18:40:26

555
เสียท่าควีน
ไม่มีใครชนะน้องนิลได้หรอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 19-05-2016 19:02:28

แผนแตกเพราะควีนเลย ระวังคิวปิดนิลกาฬไว้ให้ดีนะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-05-2016 19:42:39

5555 พี่เอกแพ้หมดรูปเลยงานนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 19-05-2016 20:51:16

น้องนิลลงมีวงแตกแน่ค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 20-05-2016 10:30:39

เรื่องนี้พี่คิงจะไม่ยุ่ง  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 8 : ความแตก - P.12 - [17/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 20-05-2016 23:13:11

555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้- P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 23-05-2016 19:46:25

ตอนที่ 9 : พิษไข้

กว่าจะกลับมาถึงห้องผมก็แทบหมดแรง

เรื่องการฝากฝังหน้าที่ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก เพราะยังไงกรก็อยู่ทั้งคน แถมคนรักของกรก็เข้ามาช่วยงานทางฝั่งผับมากขึ้น ฉะนั้นขอยืมตัวบิชอปมาสักอาทิตย์คงไม่เป็นไร แถมครั้งนี้ควีนสนับสนุนเอามากๆ ซะด้วย แม้ว่าจากท่าทางของเขาเองจะไม่เชื่อเลยก็ตามว่าคนอย่างผมจะจีบนายติด

เพราะพวกเราต่างกันมากเกินไป

นึกแล้วก็รู้สึกหนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะไข้ขึ้นหรืออะไรกันแน่ ก็หวังแต่ว่าควีนจะไม่ตัดโอกาสผมโดยการเดินหน้าเข้าหานายเองหรอกนะ

ผมทิ้งตัวนอนกับฟูกพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พอเห็นว่าไม่มีข้อความหรือสายเรียกเข้าใดๆ จากคนที่คิดถึงจึงหลับตา

...จะว่าไปยังไม่ได้กินข้าวกินยาเลยนี่หว่า แต่เอาเถอะ นอนไปทั้งแบบนี้คงไม่เป็นไร

คนอย่างเอกภพไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอก




ผมฝัน

ฝันถึงตอนเป็นเด็ก ตอนที่ผมยืนอยู่หน้าหลุมศพของพ่อ

แต่ไม่ได้ร้องไห้

พ่อของผมตายในหน้าที่ ส่วนแม่ก็หย่าขาดกันไปนานแล้ว

ครับ พ่อผมเป็นตำรวจ

ตอนนั้นผมอายุประมาณสิบสี่สิบห้า ถือว่าโตพอจะดูแลตัวเองได้แล้ว ยิ่งได้รับความช่วยเหลือจากเจ้านายของพ่อที่ออกค่าเล่าเรียน หาที่อยู่ให้ ผมเลยพยายามตอบแทนบุญคุณท่าน

ตอนเรียนจบ ผมตั้งใจจะเป็นตำรวจตามรอยพ่อ แต่...ผมไม่เหมาะกับการรับราชการอย่างร้ายกาจ

เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปวันๆ ผมเลยสมัครทหารสองปี เอาให้พอมีฝีมือติดตัวและไม่เปลืองค่าใช้จ่ายของท่าน

แต่สุดท้ายพอจบออกมา ผมก็กลายเป็นคนตกงานอยู่ดี

ท่านพยายามช่วยเหลือโดยการจ้างวานงานเล็กๆ น้อยๆ ให้ผม ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกสืบหาสืบเสาะคนบางกลุ่มที่ใช้อำนาจราชการแทรกแซงไม่ได้ บางครั้งบางที่ก็เข้าก๊วนเข้าแกงค์ แฝงตัวกับพวกอันธพาลขายยา เป็นสายให้กับพวกตำรวจไปพลางๆ เพราะหน้าตาผมให้

อันที่จริงผมก็คิดนะว่าทำไมถึงไม่กระตือรือร้นที่ทำอะไรสักอย่างให้เป็นหลักแหล่งมั่นคงสักที ถ้าจะโทษก็ต้องโทษนิสัยเอื่อยเฉื่อยของผม ขนาดท่านยังจนปัญญา เพราะไม่ได้มีแค่ผมที่ท่านให้ความช่วยเหลือ แต่คงมีผมคนเดียวนั่นแหละที่ท่านปั้นไม่ขึ้น ทำได้แต่ภารกิจสั้นๆ ไม่เอาการเอางานสักเท่าไหร่

เด็กขาดความอบอุ่นอย่างผม น่าจะเป็นพวกโหยหาความรักรึเปล่านะ น่าแปลกที่ผมกลับพยายามถอยห่างซะมากกว่า ตัวตนของผมในโลกนี้เหมือนสายน้ำที่ไหลเอื่อยไปเรื่อยๆ ไม่สนใจเป็นพิเศษ ไม่รักใครเป็นพิเศษ แต่ความจริงแล้ว...การที่ผมทำตัวล่องลอย คงเป็นเพราะไม่อยากให้ท่านทิ้งซะมากกว่า

ผมแค่กลัวการถูกทิ้ง ตอนเด็กแม่ผมทิ้งไปกับคนรักใหม่ พ่อทิ้งผมเพราะหน้าที่การงาน พอมีท่านเข้ามาช่วยเพราะนึกเอ็นดูผูกพัน ผมเลยกลัวว่าถ้าประสบความสำเร็จ ไม่มีปัญหาอะไรให้ท่านช่วยสะสาง ผมก็จะถูกทิ้งอีกครั้ง

เพราะท่านเองก็มีครอบครัวของตัวเองอยู่แล้ว

และเกี่ยวพันกับคิงส์คลับ

นั่นคืองานสุดท้ายของผม ซึ่งท่านบอกเองว่ามีแต่ผมเท่านั้นที่เชื่อใจว่าจะทำได้ การแฝงตัวเป็นอัศวิน คอยรายงานการเคลื่อนไหวของคลับผิดกฎหมาย ตอนแรกผมคิดว่าถ้าถูกจับได้เมื่อไหร่ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต แต่กลายเป็นว่าผมอยู่รอดปลอดภัยจนถึงตอนนี้ และคงจะเป็นแบบนี้ไปอีกหลายๆ ปี

พอค่าใช้จ่ายทุกอย่างก็สามารถจัดหาได้เอง ผมก็ติดต่อกับท่านน้อยลงแต่ไม่ถึงกับขาดหาย ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ควรเป็น แต่ตัวผมกลับรู้สึกวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก

เหมือนขาดอะไรบางอย่าง โหยหาอะไรบางอย่าง

ผมคิดว่าตัวเองไม่ใช่เด็กมีปม และไม่ใช่พวกอมทุกข์ด้วย ผมกลัวถูกทิ้ง แต่ท่านก็ไม่ได้ทิ้งผม

แล้วผมเป็นบ้าอะไร

ทั้งที่มีเงินเก็บจำนวนไม่น้อย ผมกลับเลือกเช่าห้องแคบๆ ไม่ใช่เพราะประหยัด แต่ในเมื่ออยู่คนเดียวผมจะมีบ้านใหญ่โตไปทำไม รถที่ขับก็เป็นมอเตอร์ไซค์ที่เน้นสะดวกรวดเร็ว เพราะไม่รู้จะซื้อรถยนต์สี่ที่นั่งเพื่อใคร

นั่นสิ จะมีไปเพื่อใคร

ผมว่าผมรู้คำตอบแล้วล่ะ

ตอนเด็กแม่มีคนรักใหม่ มักแอบออกนอกบ้านเวลาพ่อไม่อยู่ ผมเลยมักอยู่คนเดียวมาตลอด ตอนแม่แต่งงานใหม่ พ่อก็ขยันทำงานเพื่อมีเงินส่งผมเหล่าเรียน ทำให้ผมอยู่คนเดียวอีก หลังจากนั้นแม้ท่านจะเข้ามาช่วยเหลือ แต่ผมก็ยังอยู่ตัวคนเดียว เพราะสิ่งที่ท่านมอบให้มีเพียงเงินและโอกาส

สิ่งที่ผมหาได้เอง

แต่ผมเลือกที่จะไม่ทำ เพราะไม่รู้ว่าจะขยันไปทำไม จะกระตือรือร้นเพื่ออะไรในเมื่อสุดท้ายก็ต้องอยู่แบบเดิม ในที่ที่เดิม

ทุกวัน

ทุกวัน

ในความฝัน ผมยังคงยืนอยู่หน้าหลุมศพของพ่อ แม้ไม่ได้ร้องไห้ แต่ในใจว่างเปล่า

ข้างหลังคือท่านที่ยืนรอในที่ที่เดิม แต่เป็นที่ที่ผมเอื้อมไม่ถึง เข้าไปหาไม่ได้ และเมื่อมองห่างออกไป แม่ซึ่งทิ้งผมไปแต่เด็กก็กำลังหัวเราะมีความสุขกับครอบครัวใหม่ ผมไม่โทษเธอ เพราะพ่อผมเป็นคนหัวดื้อ พวกท่านมักทะเลาะกันเสมอ แต่ผมก็ไปหาเธอไม่ได้เช่นกัน เพราะผมรู้ว่าที่นั่นไม่ใช่ที่ของผม

ผมเพียงอยู่คนเดียว...ตรงนี้

รอบกายมีคนมากมาย แม้หัวเราะและสนุกสนานกับคลับ แต่เมื่อกลับบ้าน ผมก็เป็นแค่เอกภพ

เป็นหนึ่งเดียวในโลก

เป็นเพียง ‘คนคนเดียว’ ในโลก

บางที...

ผมคงจะเป็นคนขี้เหงาแบบสุดๆ เลยละมั้ง




“เอ...ก”

“เอก!”

ผมสะดุ้งเฮือก รู้สึกร้อนจนเหงื่อออกซึมไปทั้งตัว  ผมกะพริบตาปริบเพราะทุกอย่างมืดมาก ไม่ได้เปิดไฟ และไม่ได้เปิดหน้าต่างเพราะรู้สึกหนาว มีเพียงเสียงหึ่งๆ ของพัดลมที่ส่ายไปมา แต่พอเริ่มปรับสายตาได้ผมก็ต้องเป็นฝ่ายประหลาดใจเมื่อเห็นคนที่ไม่ควรอยู่ที่สุดนั่งอยู่ตรงหน้า

นาย!

นี่คือห้องของผม...ห้องพักเล็กๆ แคบๆ ของผมแน่นอนล่ะ แต่นายที่ไม่เคยมาส่ง ไม่แม้แต่จะสนใจ ทำไมมาถึงที่ บุกเข้ามาในห้อง แถมยังนั่งทำหน้าคิ้วขมวดอยู่ข้างๆ ได้ยังไง

วูบหนึ่ง ผมคิดว่าคงเป็นความฝัน คนอย่างนายจะทำหน้าเป็นห่วงผมชัดจริงๆ น่ะหรือ แต่พอปรือตามองอีกครั้ง ภาพของนายก็ยังไม่หายไป แถมยังยังฟาดมือลงมาเต็มหน้าผมจนเจ็บ

“ตายรึยัง”

…นายตัวจริงเสียงจริงแน่นอน

ผมพยายามที่เรียกรวมสติให้ได้มากที่สุดแม้จะกำลังสับสนว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ในห้องเช่าเก่าโทรมที่ไม่เคยคิดจะมาเหลือบมาแลคนอย่างผม แต่คิดให้สมองแตกตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเขากำลังนั่งหน้าเป็นรอคำตอบจากผมอยู่

“คุณ...”

“ทำไมไข้ขึ้นขนาดนี้ แกไม่กินยาใช่มั้ย” นายขมวดคิ้ว ชักเสียงโมโหราวกับว่าไม่เต็มใจมาซะเหลือเกิน “แล้วห้องรูหนูนี่มันอะไร สกปรกชะมัด”

ผมหลุดยิ้ม คงจะเข้าขั้นซาดิสต์ไปแล้วที่เห็นเขาด่าทีไรก็ยิ้มทุกที

“ไข้ขึ้นจนเพ้อรึไง ยิ้มบ้าอะไรของแก” นายว่าก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกให้ผมลุกขึ้น เขามองรอบห้องผมด้วยสีหน้าขยะแขยง แต่นายครับ...ไม่มีใครลากให้คุณเข้ามาที่นี่นะ ทำไมต้องทำเหมือนถูกบังคับฝืนใจขนาดนั้นด้วยล่ะ “เก็บเสื้อผ้าซะ”

“หืม?”

“ยังจะมาหืม ถ้าฉันไม่มาป่านนี้แกตายไปแล้ว”

แค่ไข้ขึ้นคงไม่ทำให้ตายหรอกมั้งครับนาย...

“หรือจะไม่ไป? แล้วอย่ามาหาว่าฉันไม่สำนึกบุญคุณลับหลังล่ะ”

อะไรของเขาเนี่ย ผมมองนายอย่างอึ้งๆ บอกตามตรงว่าพอตื่นมาอีกครั้ง สมองผมนี่ปวดตึ้บๆ เลย

“เอก...”

นายคงเห็นผมนิ่งไม่ต่อปากต่อคำเหมือนเคย ก็เลยยอมลดระดับเสียงลงเลิกชักแม่น้ำทั้งห้า

“จะไปมั้ย”

นั่นเป็นคำถาม แต่สีหน้าของเขาที่มองมานั้นคือห้ามปฏิเสธ

ผมได้แต่ยิ้มจางออกมาแม้จะรู้สึกสะเทือนอยู่ในใจ กลัวว่าสิ่งที่เก็บเอาไว้จะหลุดลอดออกมา

ทำไมผมถึงจีบคนคนนี้กันนะ

ผมเคยคิด เคยถามตัวเอง จนตอนนี้ก็ยังสงสัย คงเป็นแบบเดียวกับสีหน้าเหลือเชื่อของควีนว่าอะไรกันที่ทำให้ผมซึ่งไม่เคยมีเป้าหมายหรือยึดติดกับอะไรมาก่อนยอมตามติดเจ้านายที่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง

คำตอบก็คงเป็น...เพราะคนคนนี้แสนดื้อและขี้เหงากว่าผมเป็นร้อยเท่าพันเท่า แต่กลับเลือกใช้ชีวิตต่างจากผมราวฟ้ากับเหว จนอดไม่ได้ที่จะเข้าหาด้วยความใคร่รู้

ก่อนจะถอนตัวไม่ขึ้น

“ไป...ครับ”

ระหว่างที่ผมหลอกล่อนายให้ติดกับ ตัวผมเองก็ค่อยๆ จมลงไปในหลุมที่ขุดด้วยสองมือ

ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วใครจะตกลงไปลึกกว่ากัน





ผมว่าผมชักอาการหนัก

หมายถึงไข้นะไม่ใช่อย่างอื่น

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

“ปวด...” ผมลังเลที่จะพูด เหลือบมองนายซึ่งเต็มใจขับรถกลับคอนโดด้วยมาดอาเสี่ยพาเด็กไปนอนกกด้วยความรู้สึกแปลกๆ

“ปวดอะไร”

“ปวดท้อง”

“สำออยเหรอแก” นายตอกกลับอย่างคุ้นชิน แต่พอไม่ได้ยินเสียงผมยอกย้อนตอบก็หันมามองตาปริบๆ

“เดี๋ยวก็รถชนหรอกคุณ” ท่าทางนั้นน่ารักจนเผลอหลุดยิ้มและอดแซวเขาไม่ได้ นายหน้าม้านเล็กน้อย หันไปตั้งขับรถ แต่กลับแวะข้างทางก่อนจะถึงคอนโดแค่ซอยเดียว

“กินยาแล้วใช่มั้ย”

“คุณเป็นคนยัดใส่มือผมเองด้วยซ้ำ” ผมตอบ ไม่ได้ตั้งใจจะยียวน แต่พอนึกถึงตอนที่นายลากให้ผมลุกจากเตียง โหวกเหวกโวยวายกับความเล็กแคบของห้อง แต่ก็รื้อจนเจอยาที่ผมเก็บไว้ในกล่องพลาสติกเล็กๆ แล้วยัดใส่มือแกมบังคับให้ใส่ปาก ก็รู้สึกอุ่นๆ อวลๆ สุขใจอย่างบอกไม่ถูก

...ผมคงไม่ใช่พวกชอบความเจ็บปวดจริงๆ ใช่มั้ย

“ข้าวล่ะ กินรึยัง”

ผมไม่ตอบ จะว่าไป...ผมไม่ได้หาอะไรรองท้องตั้งแต่กลับจากเพชรบูรณ์ด้วยซ้ำ

มิน่าล่ะถึงได้ปวดท้อง ที่แท้เพราะหิว พ่วงด้วยยากัดกระเพาะอยู่นี่เอง

ผมขยับตัวยุกยิกเมื่อนายมองแบบเดาคำตอบได้ ไม่รู้ทำไม...ผมทำตัวเนียนใส่เขาได้ทุกรูปแบบ จะให้สำออยทำเป็นยอมอ่อนข้อยังไงก็ได้ จะแกล้งเจ็บมือเรียกร้องความสนใจก็ยังได้ แต่พอผมดันป่วยขึ้นมาจริงๆ กลับไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นสักเท่าไหร่

เรื่องมากจริงๆ นายเอกภพ

“ไสหัวลงไป”

“คุณจะเลี้ยงข้าว?”  ผมถามเพราะพอมองข้างทาง ก็เห็นร้านอาหารซึ่งเป็นห้องแอร์เล็กๆ สะอาดสะอ้านพอใช้ แม้จะไม่ถึงระดับของเจ้านาย แต่ก็ไม่แย่เกินกว่าที่ผมเคยพาเขาไปตอนเดทแรก

“หรือจะไม่กิน ฉันจะได้พาแกไปโรงพยาบาล จับฉีดอาหารเหลวแทน”

“คุณห่วงผม?”

“ฉันแค่ไม่อยากให้แกตาย อย่างน้อยก็ไม่ใช่เพราะสำออยจากแผลที่เสือกมาปกป้องฉัน” นายว่าพลางปลดเข็มขัดนิรภัย “ไสหัวลงไปได้แล้ว”

ในเมื่อเขาเสนอตัวเลี้ยงผมก็ไม่ขัดศรัทธา แม้อยากจะบอกว่าด้วยฤทธิ์ยาที่เพิ่งกินไปจะทำเอาทั้งปวดท้องทั้งง่วงนอนแบบสุดๆ เลยก็เถอะ

แต่นายก็...ก็ยังเป็นนาย เขาเดินนำลิ่วเข้าไปในร้านไม่สนใจใครทั้งที่ตั้งใจเลี้ยงผม แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน

ผมส่ายหน้าน้อยๆ อย่างอ่อนใจ พอไม่รีบตามไปคลอเคลียเหมือนเคย กลายเป็นว่าโดนทิ้งคล้อยหลังซะอย่างนั้น แต่พอเดินเข้าไปในร้านนายกลับนั่งรอพร้อมกับเมนูที่วางนิ่ง มองผมอย่างแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชักช้าอย่างนี้ ทั้งที่ปกติต้องเป็นผมต่างหากที่ช่วยเปิดประตูให้เขา แย่งหยิบเมนูไปก่อน สอบถามว่าเขาอยากจะกินอะไร ตบท้ายด้วยการสั่งอาหารให้อย่างรู้ใจหลังต่อปากกันสองสามประโยค

คุณเจ้านายครับ...คุณคงไม่เคยป่วย หรือไม่เคยดูแลคนป่วยเลยสินะ

“เมนูแนะนำคืออะไร” พอผมลากสังขารมานั่งตรงข้ามกับเขาได้ นายก็เปิดเมนูที่เป็นกระดาษตัดแปะด้วยสีหน้าไม่ค่อยชอบใจ แล้วหันไปถามพนักงานแทน

“ต้มยำกุ้งกับปลาทอดสมุนไพรครับ”

“เอามาทั้งสองอย่างนั่นแหละ”

คิดน้อยและขี้เกียจคิด สมกับที่แวะข้างทางอย่างขอไปทีจริงๆ แต่เขาคงไม่คิดจะให้คนป่วยที่ตาปรืออย่างผม...กินต้มยำรสจัดกับปลาที่ต้องนั่งแงะก้างหรอกใช่มั้ย

 “มองอะไร”

ดูจากสีหน้าเชิดๆ นั่นแล้วสงสัยจะคิดจริงๆ

“ผม...เอ่อ ช่างเถอะ” ผมคิดถูกมั้ยเนี่ยที่ยอมตามเขามา แต่อย่างน้อยการอยู่กับนายก็ดีกว่าอยู่คนเดียวเป็นไหนๆ ดะ...เดี๋ยวนะ ท่าทางอย่างนั้นมั้น...เวรล่ะ! นายกำลังหรี่ตามองผมอย่างประเมิน เมื่อกี้ดันบอกปัดไปขอไปที เขาไม่ชอบให้ใครทำตัวถือดีซะด้วยสิ ผมรึอุตส่าห์ยอมทุ่มเททุกอย่างให้เข้าทางเขา แล้วดันมาหลุดอะไรเอาตอนนี้

“ผมหมายถึง...ผมปวดท้องอยู่”

ได้แต่ขุดกลทรมานตนขึ้นมาใช้อีกครั้ง ทั้งที่ความจริงกำลังเหงื่อตกจนเลิกปวดไปแล้ว

“ก็แล้วไป”

รอดตัว

ผมลอบถอนหายใจเฮือก ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย รู้แบบนี้กลับไปนอนคนเดียวยังดีกว่าอีก เพราะถ้าขัดใจอะไรนายจนเขานึกอยากสลัดทิ้งขึ้นมา เท่ากับว่าที่ผมทำมาทั้งหมดสูญเปล่าเลยนะเนี่ย

ยอมลงทุนเจ็บตัวทั้งที...แต่ดันไม่ประเมินสภาพตัวเอง

เฮ้อ...สงสัยก่อนหน้านี้จะราบรื่นเกินไปจนได้ใจไปหน่อย

“ถอนหายใจทำไม”

เมื่อกี้ผมเผลอถอนหายใจ!?

ให้ตายเถอะ นายครับ จะมาสังเกตอะไรผมนักหนาในวันนี้เนี่ย ปกติก็ไม่เห็นจะจ้องทุกอิริยาบถขนาดนี้เลย มันต้องสลับกันสิครับนาย!

“ขมวดคิ้ว? แกคิดนินทาฉัน? หรือกำลังด่าอะไรฉันอยู่รึไง”

...ผมอยากตาย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบุญที่สั่งสมมาช่วยชีวิตเอาไว้หรือยังไง พนักงานเลยเข้ามาตักข้าวให้ก่อนที่ผมจะถูกไล่ต้อนอย่างฉิวเฉียด นายจะไม่พูดเวลาเคี้ยวอาหาร เป็นมารยาทอันดีที่น่าชื่นชม และช่วยให้ผมพ้นวิกฤตการตีหน้าซื่อไปอย่างหวุดหวิด

คงเพราะรสชาติอร่อยกว่าที่คิด นายก็เลยพลอยเจริญอาหารไปด้วย เขาตักใส่แต่จานของตัวเอง พอทานไปจนครึ่งจานก็ค่อยสังเกตว่าผมแทบจะไม่แตะต้มยำเพราะรู้สึกแสบคอ ส่วนปลาก็กินในสัดส่วนหนึ่งชิ้นต่อข้าวสามช้อน

พอเห็นท่าทางนั้นผมก็เริ่มลน ปกติต้องทำยังไงนะ...อ้อ ผมต้องแกะก้างให้เขา ตักกับข้าวให้เขา แต่...อืม...แค่พยายามรั้งสติไม่ให้หน้าทิ่มโต๊ะได้ก็บุญแค่ไหนแล้ว แถมไอ้อาการปวดท้องก็กลับมากำเริบแบบตุ่ยๆ ชวนรำคาญใจ สงสัยเพราะไม่ได้หาอะไรใส่ท้องนานเกินไปเลยปรับตัวไม่ทัน

“ทำอะไร”

“แกะก้างให้คุณไง” ผมพยายามยิ้มประจบ  แม้หน้าตาผมจะไม่ได้หล่อเหลามากมาย แต่รอยยิ้มของผมก็ทำให้หลายคนยอมจำนน รวมถึงตัวนายเองในบางครั้ง

แต่ครั้งนี้คงจะ...ไม่ได้ผลเท่าไหร่

“กินๆ ไปเองเถอะ” นายตอบด้วยสีหน้าหงุดหงิดเหมือนไม่ได้ดั่งใจ ทำเอารู้สึกแย่ไปอีก ผมตักข้าวใส่ปากต่อไปได้อีกแค่ไม่กี่คำก็ต้องวางเพราะนายทานเสร็จแล้ว และเขาก็ไม่ชอบรอ

“คิดเงิน”

นายควักแบงค์พันจ่ายโดยไม่รอเงินทอน ก่อนจะรีบเดินลิ่วไปที่รถอีกครั้ง แต่คราวนี้ชะงัก ยืนตรงประตูหน้าร้านแล้วหันมามองผมด้วยสีหน้ายุ่งยาก เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่ก็ตัดสินใจหันหนี เดินไปนั่งรอในรถแทน

คงไม่คิดที่จะพาผมกลับไปทิ้งที่เดิมหรอกนะ

ผมหัวเราะแห้งๆ กับตัวเอง อย่าว่าแต่นายเลย ผมยังรำคาญตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ

พอรัดเข็มขัดเสร็จผมก็เตรียมใจที่จะถูกนายด่าสักประโยค ตบท้ายด้วยการบอกว่าจะพาไปส่งที่ห้อง แต่ผมคงดูถูกน้ำใจเขาเกินไป เพราะสุดท้ายแล้วนายก็พาผมมาที่คอนโด

จริงสิ...นายใจดีกับคู่นอนเสมอ

ผมพยายามนึกถึงนิสัยต่างๆ ของนายที่จำได้ขึ้นใจ แต่ยิ่งใช้สมองก็ยิ่งปวดหัวตุบๆ คงเพราะไม่ยอมหลับสักทีอาการเลยกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง แถมเมื่อกี้ยังนั่งในห้องแอร์เย็นเฉียบ ทำเอาไข้หนักกว่าเดิม

นายนะนาย...

เขาต้องไม่รู้แน่ๆ ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่

ผมเดินตามนายต้อยๆ เข้าไปในห้อง ไม่พูดไม่จาแต่ใช้สัญชาตญาณ บังคับสติที่เริ่มเหลือน้อยไปยังห้องน้ำ หยิบชุดคลุมมาเปลี่ยนด้วยความคุ้นชิน ล้างหน้าล้างตานิดหน่อย พอเดินออกมาก็เห็นนายยืนกอดอกทำหน้าดุ อ้อ...นายรักความสะอาด ถ้านอนกับคนที่ไม่อาบน้ำอย่างผมคงฉุนน่าดู แต่นายครับ...คงไม่คิดให้คนป่วยฝืนสังขารขนาดนั้นใช่มั้ย

ผมยิ้มเนือยๆ ให้เขา คิดว่าพอจะชดเชยแทนคำขอโทษ ก่อนจะตรงไปเตียงนอน ตอนแรกว่าจะรอ แต่พอได้ยินเสียงเขาอาบน้ำก็เผลอเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว

“แกจะฆ่าตัวตายอีกรึไง”

ท่ามกลางความงัวเงียผมได้ยินเสียงนายดังใกล้ๆ หู เหมือนว่าเขาจะพยายามดึงผ้าห่มออก เอ้า ลืมตัวอีกแล้วนายเอกภพ เวลาผมนอนคนเดียวชอบคลุมโปงเสมอ แต่พอนอนกับนายผมก็ไม่เคยต้องทำอย่างนั้น

มันเป็นนิสัยเหมือนกับเจ้านายที่หากไม่มีคนนอนด้วยจะนอนไม่หลับนั่นแหละ ผมแค่ชอบเห็นความมืด มากกว่าสะดุ้งตื่นมาแล้วเห็นห้องที่ว่างเปล่า

แต่นี่เป็นห้องของเจ้านาย...ของ...นาย

“ชักจะได้ใจไปแล้วนะ ฉันให้แกมานอนด้วย ไม่ใช่ให้แกมากอด!”

ผมงึมงำไม่รู้เรื่อง ก็ตอนนี้รอให้เขานอนแล้วแอบกอดไม่ไหวแล้วนี่นา

ไหนๆ วันนี้ก็พินาศแล้ว เอาให้มันเต็มที่ไปเลยแล้วกัน ในเมื่อไม่ยอมให้คลุมโปง ฉะนั้นต้องยอมสละตัวเองซะดีๆ

ยังไงนายก็คงไม่ถึงกับถีบคนป่วยตกเตียงหรอกน่า

โครม!

...นายทำจริงด้วยว่ะ

------------
พี่เอกป่วยแล้วดูไม่เจ้าเล่ห์ น่ารักไปอีกแบบ น่าพาไปเลี้ยงดูจนไม่อยากจะยกให้นายเลย 555 หวังว่าอ่านตอนนี้แล้วจะเข้าใจพี่เอกมากขึ้นนะคะ พี่แกดูล่องลอยมาตลอด ขนาดนิลกับคิงยังบอกว่าพี่เอกเหมือนปล่อยตัวไปตามกระแสโลก เหมือนน้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ โดยไม่มีจุดสิ้นสุด จะบอกว่าพี่แกมีปม...ก็ไม่ได้อาการหนักเท่าคนอื่น ยังบอกได้เต็มปากด้วยซ้ำว่าไม่ใช่คนอมทุกข์ ไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่ก็เพราะความไม่มีอะไรนี่แหละ...ถึงได้มีอะไร (เอ๊ะ ชักจะงง)

ปล.ว่าแต่นายจะพาพี่เอกมาฆ่าหรือมาช่วยกันแน่ 5555

เพจนักเขียนที่อยากจะเป็นแปลงตัวเป็นยาให้เธอได้ดื่มกิน (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

(เห็นคนถามถึงฉากพี่เอกโดนน้องนิลเปิดโปง ในเรื่องคิงส์คลับจะอยู่ตอนที่ 51 ค่ะ พี่เอกสะบักสะบอมพอดี)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-05-2016 19:55:19

นี่เขาดูแลคนป่วยกันแบบนี้เหรอคะเนี่ย หาความธรรมดาไม่เจอจริงๆเลยค่ะ. พี่เอกคะไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ นายเองก็คงจะสะดวกกว่านี้นะ.  เดาว่านี่คือผลงานของคิวปิดนิลกาล ส่งนายมาหาพี่เอก ใช่ป่าวๆ
เห็นพี่เอกมีปมเรื่องพ่อแล้วแบบ เห้ย นี่คือสิ่งที่พี่ชอบใช่ไหม ผู้ชายที่อายุมากกว่า ทำทุกอย่างเพื่อรั้งนายเอาไว้ เรียกร้องความสนใจ รอฟินหลังจากพี่เอกหายป่วยค่ะ อยากเห็นความร้ายของนางแล้ว ช่วงอ่อนแอนี่สงสารแกนิดๆอะ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 23-05-2016 20:05:01

นาย always be นายจริงๆค่ะ 555555 อดทนเถอะนะพี่เอกนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ceylon ที่ 23-05-2016 20:06:41

คนเรื่อยๆจริงๆเราว่าน่ากลัวนะ แบบไม่มีอะไรให้ต้องห่วง จะไปก็ไปได้ทุกเมื่อ แต่พี่เอกคงไม่ไปหรอกมั้ง มีนายแล้วนี่ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 23-05-2016 20:08:58

เพิ่งเห็นพี่เอกน่ารักก็ตอนป่วยนี่แหล่ะ
ปกติเจ้าเล่ห์จนน่าหมั่นไส้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-05-2016 20:16:22

นายือคนที่ไม่เคยดูแลใครสินะ โอ้ยยย จับเข้าคอร์สดูแลผู้ป่วยเบื้องต้น1 เลยดีมั้ย สงสารพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 23-05-2016 20:21:46

โถถถ พี่เอก 5555555 :laugh: นายนี่ก็... ดูแลคนป่วยไม่เป็นยังพอเข้าใจ แต่ยันตกเตียงนี่คือ... :m20: :m20:

หายไวๆนะคะพี่เอก เพราะถ้าไม่รีบหายล่ะก็ หนักกว่าเดิมชัวร์ๆ  :m20:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 23-05-2016 20:33:34

จะสงสารพี่เอกดีไหม...ปวดหัวแทนดีแท้หนอ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 23-05-2016 20:39:26

ไม่รู้ว่านายพยายามดูแลหรือพยายามฆ่าพี่เอกกันแน่ ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-05-2016 20:49:08

ฮ่าๆๆๆๆนี่สงสารพี่เอกนะแต่สะใจก็มีเหมือนกัน คิดซะว่านายเอาคืนที่โดนพี่เอกปั่นหัวบ่อยๆก็แล้วกันนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 23-05-2016 20:53:04

พี่เอกจะตายมั้ยคะ? 55555555555555555
โอ๊ยยยยย เป็นห่วงจังเลย นายดูแลพี่เอกดีๆหน่อยสิ
อยู่ห้องตัวเองหรืออยู่กับนายก็พอกันเลย 55555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 23-05-2016 20:56:09

ชอบนายเอกภพภาคแรมต่ำจริงๆ 555
พอมาอยู่กับนายที่ยังคงเป็นนายนี่ ดูแล้วไม่น่าจะรอดชีวิต

คิงส์คลับเป็นสถานที่รวมเด็กมีปัญหาจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-05-2016 21:14:48

  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 23-05-2016 21:19:29

ฮาฉิบหายยยยย...ถีบจริงด้วยว่ะ 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 23-05-2016 21:28:37

ถ้าดูแลคุณพี่ขาของเรางี้ พาส่งโรงบาลไปเลยง่ายกว่านะนาย เดี๋ยวเราไปเฝ้าคุณพี่ขาเองงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 23-05-2016 21:45:12

ดูเหมือนจะมีอะไรในความไม่มีอะไร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 23-05-2016 21:59:41

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ตลกกกกก
ทำไมถึงรู้สึกตลกก้ไม่รู็
แต่เหมือนจะแพ้กันไปแพ้กันมาวันนี้ 5555

อยากอ่านพาร์ทนายบ้างงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 23-05-2016 22:05:16

ปมพี่เอกไม่หนักแต่ซึมลึก 

น่าสงสารน่าเก็บไปเลี้ยง

และน่าสงสารยิ่งขึ้นเมื่ออนายเลี้ยงด้วยบาทา 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 23-05-2016 22:30:41

นาย ดูแลพี่เอก(ของเค้า)ดีๆหน่อยสิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 23-05-2016 22:35:05

เอ็นดูนาย มีความซึนขนาดหนัก 555555555555555  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-05-2016 22:58:33

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 24-05-2016 02:41:36

พี่เอกหมดความกะล่อนไปเลยอะ
5555
หมดสภาพจิงๆ
ชอบบบ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 24-05-2016 07:12:11

พี่เอกตอนป่วยนี่หมดมาดจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-05-2016 08:02:19

 :hao7: :hao7: พี่เอกช่างน่าสงสาร :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 24-05-2016 08:38:34

อ่อ.........พี่เอกชอบคนแก่มาตลอดนี่นะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 24-05-2016 09:41:20

พี่เอกดูเบลอมากตอนนี้ 5555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-05-2016 11:52:01

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 24-05-2016 12:19:28

พี่เอกสู้ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-05-2016 12:23:55

โธ่ พ่อเอกภพทูลหัวของบ่าว
ดูไร้พิษสงมาก 5555 ไม่เคยเจอพี่เอกมุมแบบนี้เลย น่ารักน่าหยิก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 25-05-2016 15:48:03

นายดูแลพี่เอกดีๆหน่อย สงสารพี่เอก

คนป่วยต้องการคนดูแลและกำลังใจนะนาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 25-05-2016 20:22:32

สงสารเอกมากมาย
ทำไมนายมำกับเอกแบบนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 25-05-2016 22:55:32

พี่เอก พี่มาสายเอ็มแล้วแน่ๆ ตอนป่วยนี่ดูน่าเอ็นดูจริงๆ

ชักเห็นใจนาย ทำตัวไม่ค่อยจะถูก ยากจะรับมือพี่เอกทั้งตอนปกติและตอนป่วย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 26-05-2016 11:10:06

ป่วยแล้วเชื่องเลย555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-05-2016 11:23:40

อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่เอกมาก



การเจ็บป่วยทำให้ร่างกายและจิตใจคนเราอ่อนแอลงจริงๆ เชื่อดิ



แล้วยิ่งความฝันที่เป็นปมชีวิต และ จุดเจ็บของชีวิต มันผลุดออกมาจากจิตใจที่แอบกดเอาใว้ลึกที่สุด



ก็ยิ่งดึงให้อาการป่วยไข้เพิ่มขึ้นพร้อมจิตใจและร่างกายอ่อนแอลงมากๆ



ก็ถ้านายไม่ใส่ใจ ขนาดถีบร่วงเตียงทั้งๆที่สภาพเราก็เบลอขนาดนี้



น้อยใจแทนพี่เอกว่ะ  งอนกลับมาพักรักษาตัวที่ห้องเช่าหรือไม่ก็เรียกรถไปนอนโรงพยาบาลเถอะว่ะพี่เอก



ขืนอยู่ในสภาพแบบนี้ อาจป่วยตายก่อนหายก็ได้นะ



รักษาตัวเองหายดีแล้ว จะกลับมาง้อหรือมาป้อนายใหม่ก็ค่อยคิดกันอีกที



ขืนอยู่แบบนี้ ตายแน่ๆ เชื่อป้า ป้ารู้ ป้าเห็น ดวงดาวบอกป้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 9 : พิษไข้ - P.13 - [23/05/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 27-05-2016 18:34:24

แอบสงสารพี่เอกเบาๆ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 28-05-2016 11:46:31

ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร

ผมสลึมสลือตื่นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงพลิกตัวกระสับกระส่าย พอปรือตามองก็เห็นนายกำลังนอนชมวดคิ้วอยู่บนเตียง กอดหมอนข้างเป็นตัวตายตัวแทนโดยไม่ห่มผ้าอะไรเลย

พอก้มมองตัวเองก็พบคำตอบ ผ้าห่มอยู่ที่ผมนี่ไง นายคงจะเสียสละให้แล้วปรับอุณหภูมิห้องสูงขึ้นเพราะอากาศไม่เย็นฉ่ำเหมือนเคย แต่ถึงอย่างนั้นก็มีไอเย็นอยู่ดี ผมเห็นแล้วก็สงสาร เลยปีนขึ้นเตียงในสภาพทุลักทุเล ค่อยๆ เข้าไปกอดนายที่นอนหลับไม่สนิทนัก

เอ๊ะ...เหมือนเขาจะตัวร้อนๆ

ไม่สิ เป็นผมต่างหากที่ตัวร้อน แต่...แต่เขาเองก็ท่าทางไม่ค่อยดี

ผมมองผ้าพันแผลตรงศีรษะนายแล้วก็ชักทำอะไรไม่ถูก หรือว่าเขาเองก็ปวดแผล นอนหนาว เลยไข้ขึ้นเหมือนกัน เวรล่ะ สรุปแล้วกลายเป็นคนป่วยสองคนอยู่ด้วยกันเหรอเนี่ย แล้วใครจะดูแลใคร สรุปแล้วเพราะผมโดนนายถีบตกเตียง กรรมเลยตามสนองเขา หรือเพราะเขาใจดียอมยกผ้าห่มให้ กรรมเลยสนองผมที่ป่วยหนักแต่ก็ต้องดูแลคนป่วยอีกคน!?

บางทีผมก็ลืมว่านายอายุสี่สิบเอ็ดเข้าไปแล้ว จะเจ็บจะป่วยก็ง่ายกว่าคนอายุยี่สิบตอนปลายกว่าผมเยอะ

แต่ไม่ว่าจะมองมุมไหน ผมก็อาการหนักกว่าเขานะ

แล้วทำไมผมถึงต้องลากสังขาร หาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เขาด้วยล่ะเนี่ย!

ช่วยไม่ได้...พอเห็นนายคิ้วขมวดนอนไม่นิ่งขนาดนั้นใครจะทนไหว ยังไงก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แถมฤทธิ์ยาที่ทำให้ง่วงซึมก็หมดฤทธิ์พอดี ผมเลยถือโอกาสเปลี่ยนผ้าพันแผลที่มือไปด้วยแล้วเช็ดตัวเองไปพลางๆ เช็ดไปเช็ดมาก็ชักหมดแรง นอนตายซากอยู่ข้างๆ นาย

ตอนแรกกะว่าจะเอาผ้าวางบนหน้าผาก แต่พอเห็นนายมีผันพันรอบหัวก็ตัดใจ เอามาแปะบนหน้าผากตัวเองแทน ไม่ลืมแบ่งผ้าห่มให้เขา ปรับอุณหภูมิห้องให้อุ่นขึ้นอีกนิด แล้วเอาหมอนข้างมากันพราะกลัวว่าจะต่างติดไข้กันเอง

...นี่ผมยังดูแลเขาดีกว่าที่นายลากผมมาอีกนะเนี่ย!




พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งผมก็ได้ยินเสียงไอนำมาเลย

“แกขึ้นมาได้ยังไง แคก!”

คงเพราะครั้งนี้ไม่ได้ฝันถึงอดีต ผมเลยตื่นมาด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสกว่าเมื่อวาน พอเงยหน้ามองก็เห็นว่านายย่นคิ้วที่ผมมานอนตัวเปียกๆ เพราะเหงื่อออกซึมบนเตียงของเขา

“ผมปวดหลัง และคุณก็ไม่ได้ห่มผ้า”

“ฉันแค่สงสารเพราะแกนอนขดอย่างกับหมา”

ผมยิ้มเป็นคำตอบ ไม่อยากต่อปากมากนักเพราะยังปวดหัวตุบๆ และยิ่งอาการหนักเมื่อเห็นนายเดินดุ่มๆ เข้าห้องน้ำด้วยท่าทางหงุดหงิดงุ่นงาน

“คุณจะทำไร”

“อาบน้ำ” นายหันมาตอบหน้าตาเฉย

“คุณอาบไม่ได้”

“แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน ร้อนขนาดนี้ฉันอยู่ไม่ได้หรอก”

“คุณป่วย”

“แกสิป่วย แคก!”

“นั่นไง คุณป่วย”

“แกนั่นแหละที่ป่วย”

...การเถียงกันระหว่างคนที่อาการร่อแร่ทั้งคู่คืออะไรกันเนี่ย ผมมองนายที่คงจะไม่ฟังแน่ๆ เลยใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายกระชากเขาให้ลงมานอนด้วยกัน

“เมื่อคืนคุณไข้ขึ้น ผมเลยลุกมาเช็ดตัวให้” ผมชี้ไปที่กะละมังใส่น้ำข้างล่างเตียงฝั่งผม ซึ่งนายคงไม่ทันสังเกต “คุณกำลังป่วย และก็ไอแล้วด้วย”

นายมองผมหน้าแดงก่ำอย่างไม่ยอมรับ ก็ออกจะ...ยากจะเชื่อจริงๆ ว่าเขาที่ลงทุนถ่อไปหาผมเพื่อมารักษาตัว สุดท้ายดันล้มป่วยซะเองแบบนี้

“สั่งข้าวต้มสองที่มาเถอะครับ จากนั้นก็ทานยา แล้วนอนพักด้วยกัน...”

“ฉันเหนียวตัว”

“เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้ก็ได้”

“แกนอนไปเลย!”

นายรีบผลักผมที่ทำท่าจะลุกให้นอนลง ก่อนจะไอโชลกออกมาชุดใหญ่เพราะตะโกนดังไปหน่อย ผมช่วยลูบหลังให้เขา แต่ก็โดนปัดมือทิ้งเพราะนายเงยหน้าจ้องตาเขม็ง

อา...ผมเองตอนนี้ก็ใช่ว่าจะใจดี มีอารมณ์ตามอกตามใจเขาซะด้วยสิ

“อยู่นิ่งๆ”

ผมเอ่ยเสียงเรียบ กดไหล่นายให้นั่งอยู่บนเตียง ส่วนตัวเองก็หอบกะละมังไปเปลี่ยนน้ำในห้องน้ำ เอามาวางไว้แทบเท้านาย ก่อนจะใช้โทรศัพท์ที่หัวเตียงสั่งข้าวต้มหมูสองชาม แล้วเดินออกไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลจากข้างนอกเข้ามาพร้อมกับเสื้อตัวใหม่สำหรับเขา

นายมองตามการกระทำผมตาปริบๆ

“เช็ดตัวสิครับ หรือจะรอให้ผมช่วย”

นายสะดุ้ง รีบบิดผ้าจากกะละมังที่ผมประเคนให้ขึ้นมาเช็ดตัวแบบเก้ๆ กังๆ เหมือนยังงุนงงปรับตัวไม่ค่อยทัน เห็นอย่างนั้นผมที่กำลังเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำตัวใหม่ก็ถอนหายใจเฮือก เข้ามาช่วยเขาเช็ดตามข้อพับให้ด้วยท่าทางเหนื่อยๆ

ซึ่งผมก็กำลังเหนื่อยจริงๆ เหนื่อยมากด้วย ลมหายใจร้อนผ่าว มึนเบลอไปหมดแล้วเนี่ย!

โชคดีที่คราวนี้นายว่าง่าย ยอมให้ผมเช็ดๆ ป้ายๆ โดยไม่เถียงอะไรสักแอะ

“ยิ้ม...”

“ครับ?”

“แกไม่ยิ้ม”

ผมที่กำลังบรรจงติดกระดุมถึงกับสะดุ้ง เวรแล้วไง! ลืมปั้นหน้าไปเสียฉิบ!

“ผมเจ็บแผล” ผมโทษไอ้อาการป่วยที่ทำเอาสมองไม่ทำงานด้วยความสัตย์จริง “คุณจะเปลี่ยนผ้ามั้ย ผมจะได้ทำทีเดียว”

น้ำเสียงของผมออกจะ...กระด้างไปสักหน่อย แถมมือก็ทำไปก่อนจะรอคำตอบจากนายซะอีก ก็ผมรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ทำให้ควบคุมอารมณ์ยากชอบกล

ผมเปลี่ยนผ้าพันแผลที่ศีรษะให้นาย ก่อนจะจัดการให้ตัวเองแบบไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ขณะที่เพิ่งสำนึกได้ว่าควรจะทำตัวว่าง่ายน่าสงสาร อ้อนให้นายช่วยพันแผลที่มือ เสียงเคาะประตูก็ขัดจังหวะซะก่อน ส่วนนาย...

นายก็ลุกพรวดพร้อมกับเงินทันที!

เดี๋ยวสิครับคุณเจ้านาย ใจคอไม่คิดจะช่วยผมพันแผลใหม่เลยเหรอ!

ผมที่เริ่มอารมณ์เย็นลงมองตามแบบเหวอๆ อดคิดไม่ได้ว่าชาติก่อนทำกรรมอะไรเอาไว้ ตอนมึนเบลอก็หลุดมาดไปเยอะ พอตั้งสติได้นายก็ไม่อยู่ให้ใช้ไม้ตาย อะไรจะประจวบเหมาะขนาดนี้!

นึกแล้วก็ได้แต่ทำแผลให้ตัวเองอย่างขุ่นเคือง พอเดินออกมานายนั่งรออยู่ตรงโต๊ะอาหาร หลังเหยียดตรงวางท่ารอให้คนบริการอย่างเต็มที่ ผมเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม แต่ไม่ทันได้ลิ้มรสข้าวต้มชามละหกสิบนายก็หันมาจ้องตาดุ

“น้ำฉันล่ะ”

ผมร้องเอ้อในใจ เกาศีรษะแล้วเดินเข้าครัวเพื่อหาน้ำมาเสิร์ฟ แต่มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอน้ำเปล่าแบบไม่แช่เย็นเลยสักขวด จะให้ชงกาแฟก็ไม่เข้าที ผมเลยหยิบนมจืดที่เคยซื้อติดตู้เย็นเอาไว้เพื่อทำอาหารมาอุ่น อย่างน้อยก็คงดีกว่าดื่มคาเฟอีนให้ตาค้างทั้งที่ควรจะพักผ่อน

แต่นายมองผมตาเขียว

“ฉันไม่ดื่ม”

“งั้นผมต้มน้ำอุ่นให้”

“ฉันจะเอากาแฟ”

ผมมองหน้าเขา เห็นท่าทางดื้อดึงนั่นแล้วอยากจะว่าขึ้นมาตงิดๆ แต่ก็รู้สึกเหนื่อยใจขึ้นมาซะก่อนเลยยอมเข้าครัวอีกรอบแล้วชงกาแฟให้เขา วิธีเหมือนเดิมแต่ขาดความเอาใจใส่ สภาพโทรมขนาดนี้ผมคงมานั่งพิถีพิถันบรรจงอัดผงกาแฟไม่ไหวหรอก

พอยกดื่มนายถึงกับย่นหน้า

“แกชงประสาอะไร”

“ผมป่วย”

ข้ออ้างที่ทำให้นายยอมสงบปาก ผมเองก็ได้ลิ้มรสข้าวต้มสักที แม้จะไม่ได้อร่อยมากมายแต่ผมก็กินจนหมดเพราะเมื่อวานแทบไม่มีอะไรรองท้อง ขนาดนายลากผมไปร้านอาหารก็กินได้แค่ไม่กี่คำ

พอท้องอิ่ม อารมณ์ขมุกขมัวของผมก็เริ่มจะดีขึ้นมาหน่อย

ผมจัดยาลดไข้ให้นาย ส่วนตัวเองก็ทั้งลดไข้ แก้อักเสบ แก้ปวดอีกสารพัด

“ทานยานะคุณ” ผมยิ้มบาง อันที่จริงก็สังหรณ์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าคนอย่างนายน่ะเหรอจะดูแลคนป่วยได้ แต่ที่หนักกว่านั้นคือนอกจากจะทำไม่ได้แล้ว ผมยังต้องเป็นฝ่ายดูแลเขาด้วยอีกต่างหาก

นายยอมกินยา คงเพราะอยากจะหายไวๆ แต่พอดื่มน้ำเสร็จก็หลุดไอออกมา น่าเสียดายเพราะผมไม่มียาแก้เจ็บคอ

“ผมลงไปซื้อยาให้นะ”

“ไม่ต้อง” นายซดกาแฟซะเรียบ ลามปามมาที่นมจืดของผม “แกไปนอนพักซะ”

“งั้นมานอนด้วยกัน”

“ไม่ ฉันไม่ได้เป็นหนัก”

“แต่คุณอายุมากแล้ว ถ้าไม่รีบรักษาตัวจะเป็นเรื้อรังได้นะ”

“เอก!” นายตะโกน ก่อนจะหลุดไอออกมาอีกครั้ง เขามองผมอย่างไม่พอใจที่ยกเรื่องอายุมาพูดทั้งที่พยายามดูแลตัวเองดีขนาดนี้

“ไปนอนด้วยกัน...นะ” ผมเอ่ยพลางเอื้อมไปจับมือนายบนโต๊ะ “นะครับนาย”

ไม่รู้เพราะตาเชื่อมๆ จากพิษไข้ หรือเพราะรอยยิ้มโรยๆ ของผม นายเลยสะบัดมือหนีแล้วเดินเข้าห้องไปก่อนเป็นคำตอบ
ไม่วายสบถพึมพำอย่างหัวเสีย

“มันผีเข้าผีออกรึไงวะ”

ผมส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะซ้อนจานเอาไว้ไปวางนอกห้องเพื่อให้พนักงานมาเก็บ แล้วนำแก้วน้ำไปทิ้งในอ่างล้างจานไว้เฉยๆ เพราะยังไม่อยากให้มือเลอะ พอเดินเข้าไปในห้องนอนก็หยิบรีโมตแอร์ปรับอุณหภูมิให้ขึ้นเป็น 27 องศา เพราะดูเหมือนว่านาย
จะแอบปรับลงมาเหลือแค่ 24

เขาชักหน้าหงุดหงิด แต่พอเห็นผมทิ้งนอนบนเตียงเอาหน้าซุกหมอน ก็ยอมทิ้งตัวนอนบ้าง

แต่เหมือนจะนอนไม่หลับ

แน่ล่ะ เล่นซดคาแฟอีนไปขนาดนั้น

“ทำอะไร”

“เผื่อคุณคิดถึงไออุ่น” ผมพูดขณะสอดมือใต้หมอนข้างที่กั้นระหว่างเราไปหานาย แตะปลายนิ้วของเขาไว้

“ไอร้อนน่ะสิ” นายงึมงำ แต่ก็ไม่ได้บอกให้ผมชักมือกลับ ได้ยินอย่างนั้นผมเลยหลับลึกทันที ไอ้ป่วยก็ส่วนป่วย แต่ที่นอนไวขนาดนี้ก็เพราะตั้งแต่ตื่นมาก็ต้องวุ่นวายแต่กับนายไม่หยุดเลยเนี่ยล่ะ

ไม่รู้ว่าปล่อยไก่ไปกี่เล้าแล้ว หวังว่านายจะไม่ถือสาเพราะต่างคนต่างมึนก็แล้วกัน




พักผ่อนไปไม่เท่าไหร่ ผมก็สะดุ้งตื่นเพราะเสียงดัง ‘โครม!’

ผมลุกพรวด รีบมองข้างกายเป็นอย่างแรก แน่นอนว่านายไม่อยู่บนเตียงแล้ว และต้นเหตุจากเสียงนั้นก็คงมาจากเขานี่แหละ
ผมถึงกับลืมอาการตัวเองแล้วรีบเดินออกนอกห้องนอน ก่อนจะเจอกับนายที่ทรุดตัวนั่งแปะอยู่กับพื้นหน้าตู้เย็น ท่าทางอ่อนเพลียหน้าซีดเผือด มือถือกระบอกน้ำเย็นเอาไว้ และมันก็หกเลอะเทอะเต็มไปหมด

“คุณทำอะไรเนี่ย”

ผมรีบเข้าไปแย่งกระบอกน้ำมาวางไว้บนโต๊ะก่อนจะดึงตัวนายให้ลุกขึ้น ชุดนอนเขาเปียกไปหมดแล้ว นายเองก็ตัวอ่อนปวกเปียกไม่มีแรง แต่ยังปากแข็งไม่ยอมตอบเหมือนกลัวเสียหน้า

ผมหาผ้ามาเช็ดพื้นกันไม่ให้คนแก่ลื่นล้มซ้ำสอง พอจะเดาได้คร่าวๆ ว่าเขาคงจะหิวน้ำเพราะเจ็บคอ พอหาน้ำอุ่นไม่เจอเลยต้องยอมกินน้ำเย็น แต่อาจจะหน้ามืดกะทันหันเลยล้มจ้ำเบ้า เสียการทรงตัวลุกไม่ขึ้นไปโดยปริยาย

“เอ้า ดื่มนี่ก่อน”

ตอนเช้าผมเห็นปัญหานี้ไปแล้ว ก็เลยต้มน้ำทิ้งไว้ในกา ผมกดน้ำอุ่นให้นาย ก่อนจะเดินเข้าห้องไปหาชุดมาเปลี่ยนเพราะเขาเริ่มสั่นจากชุดเปียกๆ ที่เลอะน้ำเย็นจัดจากตู้เย็นคุณภาพดี

“ทำไมคุณไม่ปลุกผมล่ะ”

ผมมองนายที่จิบน้ำอุ่นด้วยสีหน้าอ่อนใจ ส่งเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ อย่าว่าแต่ผมป่วยแล้วหายเจ้าเล่ห์เลย นายเองที่เพิ่งพลาดท่าทำน้ำหกกระจายเต็มพื้นก็ทำตัวว่าง่ายเหมือนกัน

“ก็แกนอนอยู่” นายตอบแบบไม่เต็มเสียง ทำเอาผมรู้สึกเคืองๆ ชอบกล มันน่าโมโหมั้ยล่ะ ทั้งที่นอนอยู่ด้วยกันแท้ๆ แต่เขายังลากสังขารออกมาทำให้ตัวเองลำบากขนาดนี้ได้โดยที่ผมไม่รู้ตัวสักนิด

“คุณห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

เหวอ! เผลอหลุดปาก!!

นายมองหน้าผมอึ้งๆ ผมเองก็มองหน้าเขาอึ้งๆ

“แกพูดว่าอะไรนะ” น้ำเสียงของนายเข้มขึ้น เข้มชนิดที่กาแฟเมื่อเช้าที่ผมชงให้ยังสู้ไม่ได้ สำหรับนายนราธิป สิ่งที่เกลียดที่สุดก็คือการถูกต่อว่า โดยเฉพาะคนคนนั้นที่เปรียบเหมือนหมาน้อยเดินตามต้อยๆ คอยรับใช้อย่างแสนเชื่อง

“ผมแค่...”

คิดเข้าสินายเอกภพ พูดอะไรก็ได้ที่จะไม่ทำให้นายจ้องตาแดงก่ำจนเหมือนจะยิงแสงเลเซอร์!

ให้ตายสิ ผมว่าผมพูดเป็นคำถามแบบยอกย้อนกึ่งชมเชยนะที่เขารู้จักเอาใจใส่คนอื่น แต่เจ้าตัวคงไม่นึกยินดีสักเท่าไหร่

งั้นเอาเป็น...

“ผมจำไม่ได้แล้ว” ผมกะพริบตาปริบๆ แสร้งทำเป็นกดขมับ “ผมปวดหัว เผลอพูดอะไรไปก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

“คิดว่าฉันจะเชื่อคำแก้ตัวโง่ๆ นั่นรึไง” นายเริ่มจะแยกเขี้ยว เขากำลังจะแปลงร่างเป็นยักษ์ใช่มั้ย

“คุณเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า” ผมพยายามประนีประนอม ชี้ให้เขาไปเปลี่ยนในห้องน้ำเพราะจากท่านั่งแปะไปทั้งก้นเมื่อครู่ทำให้กางเกงเขาเปียกอย่างกับจมน้ำมา

“แกออกคำสั่งฉัน?”

ชักจะไปกันใหญ่ ผมพยายามข่มใจไม่ให้เผลอถอนหายใจเฮือกๆ ไม่ให้เผลอคิ้วขมวด ไม่ให้เผลอพูดอะไรแปลกๆ ออกมาแล้วส่งยิ้มละมุนนุ่มนวลให้ทั้งที่ตาเยิ้ม

“ผมเป็นห่วงคุณต่างหาก”

นายเงียบไปครู่หนึ่ง ส่วนผมเองก็ไม่กล้าหุบยิ้ม ทั้งที่ไม่ได้เป็นคนโดนน้ำหกใส่ แต่ทำไมรู้สึกหนาวยะเยือกแบบนี้วะ

“เอกภพ”

ผมชักทำอะไรไม่ถูกว่าควรจะตอบรับหรือฉีกยิ้มต่อไปดี

“แกรู้มั้ยว่าวันนี้คำพูดของแกมันไม่น่าเชื่อถือที่สุด จนฉันชักสงสัยแล้วว่าจริงๆ แล้วแกเป็นแบบนี้แต่แรกรึเปล่า”

“นาย...”

“แกคิดว่าเป็นคนเดียวที่สืบประวัติฉันรึไง แกมันเป็นสายตำรวจที่แฝงในคลับ แล้วตอนนี้ล่ะ แกก็เป็นสายจากคลับที่มาขัดขวางฉันไม่ให้เจอนิลกาฬรึเปล่า ทั้งหมดนั่นแกเสแสร้งใช่มั้ย”

“เดี๋ยวสิครับนาย คุณชักคิดไกลเกินไปแล้ว”

ความจริงผมก็คิดว่านายอาจจะรู้ประวัติผมคร่าวๆ จากการที่บุกมาถึงห้องได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

แต่ไม่คิดว่าเขาจะเพ้อไกลขนาดนี้

เขาต้องไข้ขึ้นหนักแน่ๆ ดูจากหน้าแดงๆ นั่นสิ ที่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาก็เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอจนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้ไม่ใช่รึไง

“แล้วฉันคิดถูกรึเปล่าล่ะ”

“มันจะไปถูกได้ยังไงล่ะ...” ผมเสยผมที่ปรกหน้าด้วยความกลุ้มอดกลุ้มใจกับสายตาคาดเค้นจากนาย เอาไงดีวะเอกภพ คุกเข่าสารภาพรักเลยดีมั้ย ไม่สิ ถ้าทำแบบนั้นมีหวังโดนนายถีบโครมเข้าให้อีกรอบน่ะสิ

ใจเย็นๆ เข้าไว้ ผมยอมทนตกเบ็ดมาตั้งนาน จะมายอมตายน้ำตื้นแบบนี้ได้ยังไง

“คือว่าผม...”

“แคก!”

“...คือผม...”

“แคก! แคกๆ!!”

“ผม...”

“แคกๆๆ!”

“ผมว่าคุณควรดื่มน้ำเยอะๆ ดีกว่า”

ผมตัดสินใจเดินเลี้ยวเข้าครัวแล้วกดน้ำอุ่นเติมให้นาย เขารบคว้าไปกระดกรวดเดียวอย่างกับดื่มเหล้า แถมยังส่งให้ผมไปเติมมาเพิ่มด้วย

“ทำไมไม่ทำให้เร็วกว่านี้ แคก!”

เอ้า ความผิดผมอีก!?

ผมมองนายด้วยสายตาอ่อนอกอ่อนใจอย่างไม่ปิดบัง ส่วนเขาเองก็ทำเป็นก้มหน้าก้มตาจดจ่ออยู่กับแก้วน้ำด้วยสีหน้าอิดโรยเพราะสำลักไอเยอะจนร้าวไปทั้งตัว ก็เอาแต่จับผิดผมไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อสักที ความหนาวเย็นเลยซึมซาบจนป่วยหนักขึ้นเลยเห็นมั้ย

“ขอโทษนะครับนาย”

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมเลยถลกกางเกงเปียกๆ เขาลงในทีเดียว

“เฮ้ย!”

ไม่เห็นไม่มองอะไรทั้งนั้น ต่างคนต่างจะตายอยู่แล้วจะมามีอารมณ์หื่นอะไรอีก นายตกใจยกขาจะถีบทั้งที่ไม่ได้สวมชั้นใน ทำเอาอ้าซ่าไปถึงไหนต่อไหน แต่ผมถือโอกาสจับจังหวะเอากางเกงตัวใหม่สวมครอบอย่างรวดเร็ว นายไม่ทันอุทานยกสอง ผมก็ดึงตัวเขาให้เอนมาข้างหน้าเพื่อจะได้จับกางเกงยกขึ้นจรดสะโพกพอดี

ท่าของเราสองคนเลยเหมือนจะซบกันอยู่กลายๆ

แต่ความจริงแล้ว...เหมือนกับการโอ๋เด็กมากกว่า

นายตัวสั่น ไม่รู้ว่าโกรธหรือหนาวกันแน่ เห็นแบบนั้นผมเลยจัดการปอกลอกเสื้อตัวปัญหาเพื่อไม่ให้เสียเวลา ไหนๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วจะมัวช้าอยู่ได้ยังไง

“พอ!”

แต่นายรู้ทัน เขาผลักตัวผมให้ออกห่าง แล้วจัดการสวมเสื้อตัวใหม่พร้อมกับปาเสื้อเปียกๆ ใส่หน้าผม

“สรุปนี่เป็นตัวตนของแกจริงๆ ใช่มั้ย”

ผมหยิบเสื้อที่แปะเต็มหน้าตัวเองมาพับให้เรียบร้อย

“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรอยู่”

“เอกภพ!”

“ครับ”

“แกกล้าทะ...แคก!”

“...”

“แคกๆๆๆ!!!”

“ผมว่าผมลงไปซื้อยาแก้ไอให้คุณดีกว่า”

ผมกุมขมับอีกรอบ เดินไปเติมน้ำให้นายแล้วเอาชุดนอนเปียกๆ แยกตะกร้าเอาไว้ ก่อนจะเปลี่ยนชุดตัวเองให้กลายเป็นไปรเวทธรรมดาซึ่งติดกระเป๋ามาด้วยตอนนายบอกให้เก็บเสื้อผ้ามาด้วย

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ผมได้สิทธิ์ให้เอาข้าวของส่วนตัวมาไว้ที่ห้องนายแล้วนี่หว่า!

ผมว่าผมรู้ตัวช้าเกินกว่าจะดีใจชอบกล โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่โคตรจะชิบหายแบบนี้ ผมเดินออกจากห้องนอนพร้อมกับผ้าขนหนูผืนใหญ่ เอามาคลุมให้นายที่ยังนั่งจ๋องที่เดิมเหมือนหมดแรงจะลุก เขาสะบัดหน้าหนี เหมือนจะทั้งอายทั้งโมโหตัวเองที่ทำเสียเรื่องตลอด

คนป่วยสองคนทะเลาะกันนี่มันบัดซบจริงๆ ว่ะครับ

เอาตรงๆ ผมค่อนข้างโล่งใจ เพราะถ้าผมนอนหมดสภาพอยู่คนเดียวป่านนี้คงโดนนายควักไส้ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นรู้สึกไม่ดีชอบกล เหมือนว่าเรื่องระหว่างเราจะไม่เงียบหายไปเฉยๆ ด้วยการที่ต่างคนต่างทำเมินแน่ๆ

อย่างน้อยนายก็คนหนึ่งล่ะที่ไล่บี้ไม่เลิก

“ผมจะซื้อข้าวเย็นมาเลยนะ คุณอยากทานอะไรมั้ย”

นายไม่ตอบ คงเพราะกลัวเปิดปากแล้วไออีกรอบเลยจ้องผมตาแดงก่ำแทน สงสัยไม่ได้นอนมาตลอดวัน ถ้าจะโทษต้องโทษที่เขาเรียกร้องจะดื่มกาแฟนั่นแหละ

“งั้นคุณแพ้ยาอะไรรึเปล่า”

นายส่ายหน้า ยังดีที่มีการตอบสนองบ้าง

“ผมจะรีบไปรีบกลับ”

พอออกจากห้องเขาได้ผมก็ถือโอกาสถอนหายใจออกมาหมดปอด ยืนนิ่งตั้งสติอยู่นานกว่าจะทำใจไปกดลิฟท์ได้ เอาล่ะ ก่อนอื่นก็ต้องลงไปซื้อยาซื้อข้าวในนาย ระหว่างนั้นต้องหาข้อแก้ตัวให้ได้ ไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่กล้าขึ้นไปเผชิญหน้ากับเขาแน่ๆ

เหมือนก่อนหน้านี้จะเคยคิดเผื่อกรณีความแตกมาแล้ว...แต่ตอนนั้นเตรียมตัวยังไงบ้างวะ

ผมยืนมองเลขลิฟท์ที่ลงมาทีละชั้นด้วยสายตาเหม่อลอย ให้ตายสิ ทำไมสมองของผมถึงได้ว่างเปล่าอย่างนี้

เอาเถอะ ค่อยๆ นึกไปเดี๋ยวก็คิดออกเอง

ผมถอนหายใจอีกเฮือก ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ซึ่งปิดเครื่องตั้งแต่เมื่อคืนวานมาเปิด เสียงแจ้งเตือนดังระรัวจนผมสะดุ้ง อะไรเนี่ย ปกติผมก็ไม่ได้ชอบคุยชอบแชทอะไรกับใคร มีแค่นายเท่านั้นที่จะเป็นฝ่ายทักไปก่อน แต่ในเมื่อผมอยู่กับนายทั้งคืน แล้วใครมันส่งข้อความมาเยอะแยะขนาดนี้วะ

คิ้วขวาถึงกับกระตุกยิกๆ เมื่อเห็นชื่อไม่พึงประสงค์หลายคน ผมเลือกกดดูคนที่น่าจะปลอดภัยที่สุดก่อน

‘พี่เอก’

ผู้ถูกเลือกคือเก่ง รุ่นน้องที่ค่อนข้างสนิทสนมกับผมและมักมาหาที่ห้องบ่อยๆ

‘ผมซื้อข้าวมาให้พี่หลังเลิกงานนะ ควีนกับกรบอกว่าพี่ไม่สบาย ผมว่าพี่คงไม่ลุกขึ้นมาหาอะไรรองท้องแน่ๆ’

สมเป็นรุ่นน้องที่ค่อนข้างรู้จักผมดี แต่ว่า...

ผมเห็นลางวินาศอยู่ลิบๆ

‘อ้าว พี่ไม่ล็อคประตูห้องเหรอ’

‘หืม พี่เอก ทำไมห้องพี่เหมือนถูกโจรปล้นเลยล่ะ พี่ปลอดภัยรึเปล่า หรืออยู่ที่โรงพัก?’

‘พี่ ผมรอพี่ที่ห้องนะ ถ้าเห็นแล้วช่วยตอบด้วย’

‘ทำไมไม่เปิดเครื่องสักที พี่เอก ผมไล่เช็คพนักงานที่พี่พอรู้จักทุกคนแล้ว แต่ไม่มีใครเจอพี่เลย’

‘ผมแจ้งบอสล่ะนะ’

ในใจผมร่ำร้องหนักมากว่าเชี่ยแล้วไง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะนั่นเป็นข้อความตั้งแต่เมื่อสิบชั่วโมงก่อน

ผมดูรายการโทรเข้านับร้อยสาย มีตั้งแต่พนักงานในคลับ เก่ง กร แว่น หมอบ และที่สำคัญที่สุด...

‘พี่เอกกก!’

ควีน!!

‘เก่งบอกไปหาพี่ที่ห้องแล้วไม่เจอ พี่หายไปไหน’

‘มันส่งรูปให้ดู สภาพห้องพี่เหมือนถูกโจรขึ้นบ้านเลย!’

‘เอ๊ะ หรือว่าพี่ไปหานาย?’

ผมอ่านข้อความของควีนไปก็กลืนน้ำลายไป ค่อยๆ เลื่อนนิ้วลงอย่างช้าๆ

‘พี่แว่นยอมให้ผมดูที่อยู่นายแล้ว เบอร์หนึ่งบอกว่าเป็นที่เดียวกับที่มันเคยมาส่งพี่’

‘ถ้าวันนี้พี่ยังไม่ติดต่อกลับ ผมจะแวะไปหานะ ทุกคนเป็นห่วงพี่มากเลย!’

ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจ แล้วทำไมจู่ๆ ถึงมาห่วงมาใยผู้ชายตัวโตที่แค่ลาหยุดเพราะเอามือไปรับมีดแบบโง่ๆ อย่างจงใจจนไข้ขึ้นด้วย!!!

ผมรู้สึกเหมือนจะหน้ามืด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะจู่ๆ ก็มีเสียงโทรเข้าซะก่อนจนต้องตบหน้าเรียกสติ

จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่ผมเพิ่งอ่านข้อความล่าสุด!

(( อ้าว พี่เอก ในที่สุดก็เปิดเครื่องแล้วเหรอ ))

“ควีนครับ คือผมสบายดี”

...และควีนเองก็เหมือนจะสบายดีมากเช่นกัน จากน้ำเสียงเหมือนไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยเลยนี่ครับ!

แน่นอนว่าประโยคหลังผมได้แต่คิด

(( งั้นก็ดีแล้วพี่เอก ว่าแต่พี่อยู่ที่คอนโด xxx ใช่มั้ย ลงมารับหน่อยสิ ผมอยู่ข้างล่างกับเบอร์หนึ่ง มีอาหารมาฝากด้วยนะ! ))

ชิบหาย!! ชิบหาย!! ชิบหาย!!

ผมพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้นิ่งที่สุดเมื่อประตูลิฟท์เปิดออก พร้อมกับร่างคุ้นตาของคนสองคนที่กำลังยืนอยู่ตรงด้านหน้าคอนโด

ควีนกับกร!

ให้ตายสิโว้ย ผมไว้ใจกรนะ แต่นั่นเป็นก่อนที่กรจะกลายเป็นบิชอปประกบควีน เพราะตั้งแต่นิลกาฬเข้ามารับตำแหน่งในคิงส์คลับ บิชอปจอมเจ้าเล่ห์ที่ไม่ค่อยออกลายก็เหมือนจะมีคนเปิดผนึกซะอย่างนั้น

แล้วตอนนี้บิชอปคนที่ว่าก็พาควีนมาบุกถึงที่!!!

เอกนะเอก...แกคิดยังไงวะถึงได้ให้กรมาส่งให้วันนั้น แม่งเอ๊ย คีย์การ์ดมีเลขห้องอยู่ด้วย อย่างกรถึงไม่ถามอะไรแต่ต้องจำได้แน่ๆ ที่สำคัญที่สุด เขาน่ะเก็บความลับเก่ง แต่ต้องไม่ใช่กับควีนซึ่งกุมอำนาจในคลับรองจากบอส!

(( พี่เอกจะลงมาหรือให้ผมขึ้นไปดี ผมรออยู่ตรงล็อบบี้เนี่ย ))

...ทำไมควีนต้องทำเสียงกระตือรือร้นขนาดนั้นด้วย(วะ)ครับ!

ผมกลั้นหายใจขณะเดินออกจากลิฟท์ แม้ใจจริงอยากจะกดปิดประตูแล้วหนีขึ้นดาดฟ้าไปโดดตึกลงมาให้รู้แล้วรู้รอด แต่นั่นเป็นการกระทำที่ผิดมหันต์ อย่างน้อยที่สุด ผมก็ควรเป็นกันชนหน้าด่านก่อนที่นายจะรู้ว่าคนที่เขาคิดถึงมาตลอดพาตัวเองมาหาถึงที่!

ใช่ ผมต้องไล่ควีนกลับไปให้ได้!

เหมือนอะดรีนาลีนหลั่งกะทันหัน กระทั่งพิษไข้หรือบาดแผลที่อักเสบก็ทำอะไรผมไม่ได้ อัศวินแห่งคิงส์คลับยืดตัวตรงเดินเข้าหานิลกาฬและกรด้วยสีหน้าที่ไม่รู้ว่าปั้นให้ออกมาดูเหมือนไม่เดือดเนื้อร้อนใจรึเปล่า ทั้งๆ ที่ในใจนั้น...

เฮอะ หากตอนเช้าว่าพังพินาศแล้ว ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่า...

มหาโลกาวินาศ!!!

----
   
และตอนนี้บอกได้เลยว่า...พี่เอกควรไปทำบุญค่ะ 55555555555

เห็นคนหมั่นไส้พี่เอกเยอะ อยากให้พี่แกโดนนายเอาคืนบ้าง แต่ยังไม่ต้องถึงมือนายหรอกค่ะ แค่นิลกาฬพี่เอกก็ไปไม่ถูกแล้ว โอ๊ย สงสาร แต่ก็สะใจ คำย่งคำหยาบออกมาหมดแล้วค่ะพี่ 55555

เพจนักเขียนที่รักหรอกจึงหยอกเล่น ไม่เอาไม่งอนนะพี่เอกของบ่าว  (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

ปล.ตอนนี้เราไม่ค่อยมีเวลาทวนเท่าไหร่ เจอคำผิดบอกได้เลยนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 28-05-2016 12:01:47

โอ้ยยยสงสารทั้งพี่เองทั้งนาย55555555555555 นายน่ารักเหลือเกิน หมดแล้วความเลวร้ายที่สั่งสมมาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-05-2016 12:02:45

โอ๊ย. ผัวเมียคู่นี้น่าเป็นห่วงจริงๆ
จะตบตีกันอีกไหมนะ 555. ดูสังขารตัวเองกันบ้างเหอะ
น้องนิลบุก.   :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 28-05-2016 12:29:45

 :laugh: :laugh: :laugh:
วุ่ยวายของจริง...เจ็บตัว ป่วย พ่วงด้วยวันแห่งหายนะ สินะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 28-05-2016 12:54:07

พอเห็นพี่เอกน็อตหลวมคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้วเราขำ สู้ๆนะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 28-05-2016 13:05:39

พี่เอกที่สมองยังไม่เข้าที่เพราะป่วย นี่ว่า คงเป็นช่วงเวลา พรศุกร์เข้า พระเสาร์แทรกของพี่เอกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 28-05-2016 13:19:48

ขำพี่เอกอ่ะ กลัวควีนขนาดนั้นเลย ไม่ต้องห่วง มันต้องวุ่นวายแน่ๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 28-05-2016 13:34:07

พี่เอกผู้มีชะตาชีวิตตกต่ำ  ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-05-2016 13:49:45

เละ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-05-2016 13:55:03

 :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 28-05-2016 14:02:23

พี่เอกหลุดแล้วหลุดอีกนะ ป่วยทีเดียวพลาดเลย
ถ้านายหายจะโดนถีบกลับเลยมั้ยคะ? 55555555555555
แล้วพี่เอกจะไล่นิลกลับยังไงน้า? รายนั้นจะยอมกลับง่ายๆเหรอ ชอบเลิฟสตอรี่ของคนในคลับขนาดนี้!!
 :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 28-05-2016 14:14:21

โอ้ยสงสารพี่เอก 5555555555 ไปทำบุญซะนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 28-05-2016 15:11:02

 :laugh:  :laugh:  :laugh: มาแล้วววววววววววววนิลกาฬผู้ยิ่งใหญ่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 28-05-2016 15:17:12

พี่เอกเอ้ยยย!! บอกเลยคนที่รับมือยากที่สุดไม่ใช่ "นาย" หรอก "ควีน" ต่างหากน่ากลัวที่สุด (กลัวจะทำให้เรื่องวุ่นวายเพิ่มขึ้น)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 28-05-2016 15:42:05

5555555555 พี่เอกกกกกกก ซวยจริงๆ

 เหมือนพี่เอกพยายามตกเบ็ดจับนาย เกือบสำเร็จแล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายก็มีตัวอะไรก็ไม่รู้ติดตามมาเป็นพรวนจนทำคนตกเบ็ดเสียเรื่อง แถมเหยื่อที่(เหมือนจะ)จับได้ก็ดูจะรู้ตัวแล้วด้วยว่าถูกล่ออยู่ :m20: :m20:

สงสารพี่เอกจับใจปนสะใจนิดๆ 55555

เราว่าพี่เอกก็ยังโชคดีนะที่นายมาป่วย ไม่อย่างงั้นเจอทั้งนายทั้งน้องนิลลากไส้แน่ๆ o18

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 28-05-2016 16:49:18

รู้สึกไปเองรึเปล่าว่าตอนนี้มันหวานแปลกๆ? 55555555  :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. พี่เอกชิบหายต่อเนื่อง โอ้ยยยย ขำไปอีกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 28-05-2016 17:22:10

ฮ่าๆๆๆๆๆโถวววว พี่เอกของน้องไม่เอาไม่สติแตกนะคะ มาดเมิ่ดนี่หลุดแทบไม่เหลือเลยจริงๆ กับนายว่าพลาดแล้วแต่กับกรนี่พลาดกว่าใช่ไหมคะพี่ แล้วนี่นิลมาถึงที่ขนาดนี้พี่เตรียมตัวให้ดีนะคะนิลไม่น่าจะยอมกลับง่ายๆ #ซับน้ำตาให้พี่เอกแป๊บ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 28-05-2016 18:01:21

เจอควีนทีไรไปไม่ถูกเลยพี่เอก สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 28-05-2016 20:02:45

โธ่ คุณหลวงเอกภพ ช่างโชคร้ายเสียนี่กระไร 5555

งานนี้พี่เอกถึงกับเงิบ ควีนบุกมาหาถึงที่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 28-05-2016 21:48:32

สงสารพี่เอกนายป่วยแล้วทำตัวเปิ่นๆ ต้องคอยตามดูแล
แล้วยังจะควีนมาหาถึงที่อีก ซวยจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: manawzaa_25 ที่ 28-05-2016 21:56:04

โอยยยยยย
พี่เอกภาคแรมต่ำนี่เป็นอะไรที่จี้มากกกกกกก
ไอ้ที่วางแผนไว้นี่รวนไปหมด แต่ก็เอาใจช่วยน๊าาาาา
ส่วนนาย หลังจากนี้ศึกษาวิธีดูแลคนป่วยด้วยนะจ้ะ ไม่งั้นเราจะไปจิ๊กตัวพี่เอกมาดูแลเอง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 28-05-2016 23:11:22

นิลกาฬหรืออุกกาบาต น่ากลัวมากค่ะ 55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 29-05-2016 00:33:31

 :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ตลกกกมากกกก
5555
ทำไมขำมากขนาดนี้ๆๆๆๆๆๆๆ
5555555

พี่เอกกกทำไงดีเนี่ยยยย 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 29-05-2016 00:50:47

5555555 เริ่มสงสารพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 29-05-2016 00:55:14

 :mew4: ขำพี่เอกจริง ๆ เลยน่ะ ตัวจริงกำลังเผยออกมาต่อหน้านายแล้วน่ะ แต่ก้ออดสงสารไม่ได้น่ะ งานนี้พี่เอกจะป่วยหนักกว่าเดิมไหม เมื่อมาเจอกับควีนอีกน่ะ  :mew1: ควีนก้อลายกามเทพออกมาเชียวน่ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 29-05-2016 01:23:32

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ เลย น้องนิลจะสร้างวีรกรรมอะไรอีกหนอ  พี่เอกจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้ายังงัย ไม่ให้น้องนิลไปเจอนายได้  อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ   5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 29-05-2016 01:29:09

 :hao5: :hao5: :hao5:
โธ่ๆพี่เอกของน้อง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-05-2016 01:49:09

น้องนิลคือโคตรชนะทุกคน มีความควีนไม่เสื่อมคลาย
โอย ขำพี่เอกอ่ะ แกยิ่งไม่สบาย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 29-05-2016 03:43:24

พี่เอกจะสามารถไล่นิลกาฬไปได้เหรอ ได้ข่าวนางแพ้ทางควีน ฮาาาาาา รอดูวันสุดพีคของพี่เอก  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 29-05-2016 07:45:17

 :jul3: :jul3: :jul3: เปลี่ยนจากชื่อ นิลกาฬ เป็น มหากาฬ ก็คราวนี้แหละ  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-05-2016 07:55:29

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 29-05-2016 11:06:37

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-05-2016 14:00:58

 :mew1:ฃ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 29-05-2016 16:47:09

โถๆๆๆๆ อะไรมันจะซวยขนาดนี้
จริงๆก็อยากให้พี่เอกเป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับนายได้ซักทีนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 29-05-2016 21:08:23

เรื่องไหนที่ควีนมีเอี่ยวนี่เตรียมวินาศได้เลย ลาก่อยนะพี่เอก บรัยย :bye2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 30-05-2016 09:32:52

กรรมมันตามมาเร็วขนาดนี้... มาในรูปแบบนิลกาฬ ซะด้วย 5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: makone ที่ 30-05-2016 14:27:15

วินาศสันตะโรของแท้จริงๆ เลยพี่เอก  :heaven

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 31-05-2016 04:01:02

ขำหวะ พี่เอกแม่งเคราะซ้ำกรรมซัด
ขุดหลุมไว้เยอะไง พี่เอก
ถึงเเวลาลงแต่ละหลุมละ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: akajinkame ที่ 31-05-2016 08:49:00

เข้าใจว่าพี้เอกต้องทำบุญ แต่ต้องทำใจด้วยค่ะ เพราะนายก็ตะหงิดๆ ระแคะระคาย น้องนิลก็หาช่องช่วย(ป่วน)อยู่ 5555 รอค่า รอว่าพี่เอกจะแพ้ควีนอย่างไร อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 31-05-2016 14:31:46

เหมือนพี่เอกโดนเอาคืนค่ะ ฮ่าๆ

  :m20:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 31-05-2016 18:58:26

ภาวนาให้นายไม่ลงมาเจอนิล ไม่งั้นพี่เอกเละแน่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 01-06-2016 09:53:36

5555 คราวซวยได้มาเยือนเจ้าแล้ว
ขุดหลุมไว้เยอะ ก็ตกลงไปเองแล้วกันนะ คิคิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 10 : วินาศสันตะโร - P.14- [28/05]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 02-06-2016 11:44:56

ไหวไหมพี่เอก 5555

ควีนงมารวมวงด้วยพินาศนะแผนการอ่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 02-06-2016 19:05:50

ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ

หลังสงบสติอารมณ์ปั้นหน้าเหมือนไม่รู้สึกรู้สา ผมก็เข้าไปแตะไหล่ควีนที่พูดกับโทรศัพท์ซึ่งยังไม่ได้วางสาย แต่ไม่มีคนตอบรับ เพราะคนที่ว่ากำลังเสนอตัวเข้าหาถึงที่

“ควีนครับ...”

“อ้าว พี่เอก” ควีนหันมาทำหน้าเหรอหรา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างที่มองยังไงก็ไม่น่ายินดี “พี่อยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย แล้วนายล่ะ”

ควีนชะโงกหน้ามองข้ามไหล่ หวังจะเห็นภาพผมกับนายเดินควงแขนลงมาด้วยกันแบบสวีทหวานจี๋จ๋า

“นายอยู่บนห้องครับ”

“อย่าบอกนะว่าพี่...” ควีนทำตาวาว กวาดสายตามองสภาพเปื่อยๆ ของผมแล้วคาดเดาถึงสาเหตุใต้ร่มผ้า อยากบอกชะมัดว่าอะไรก็ตามที่เขาคิดอยู่มันไม่มีทางเกิดขึ้นในชีวิตจริงของผมแน่ๆ ยิ่งในสถานการณ์ที่โคตรจะพังแบบนี้ด้วยแล้ว

“นายไม่สบายครับ และไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น”

“อ้อ...” สายตาควีนเปล่งประกายระยิบระยับกว่าเก่า ทำไมตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรไปก็ชวนคิดทั้งนั้นเลยวะ ยิ่งหน้าผากของควีนแทบจะเขียนอยู่แล้วว่าไอ้อาการไม่สบายของนายเนี่ย ต้องมาจากการฟีสเจอริ่งกับผมแน่ๆ ทั้งที่พวกเราเพิ่งทะเลาะกันเนี่ย

“เอาเป็นว่าผมรับน้ำใจควีนกับคนในคลับที่เป็นห่วง ขอโทษด้วยที่ไม่เปิดโทรศัพท์ แต่หลังจากนี้ผมจะอ่านข้อความบ่อยๆ ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเลย นี่คือข้าวที่ควีนซื้อมาฝากสินะครับ เดี๋ยวผมเอาขึ้นไปเอง ขอบคุณครับควีน”

พูดจบผมก็คว้าถุงพลาสติกจากมือควีนแล้วดันหลังเขาให้ออกนอกคอนโดก่อนที่จะวุ่นวายมากไปกว่านี้

“กร ไปส่งควีนด้วยนะ”

“แน่อยู่แล้วพี่เอก ไม่งั้นบอสฆ่าผมตาย” กรพึมพำ ก่อนจะหันมาถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย “ว่าแต่พี่เอกไม่เป็นไรนะ หน้าพี่แดงก่ำเลย ไปโรงพยาบาลมั้ยพี่”

“ไม่เป็นไร” ผมรีบบอกปัด คิดในใจว่าวิธีที่ผมจะหายดีที่สุด คือการที่พวกเขาออกไปจากที่นี่ยังไงล่ะ!

“เดี๋ยวสิพี่เอก ผมมาถึงนี่แล้วจะให้ผมกลับไปเฉยๆ เหรอ” ควีนรีบเบี่ยงตัวหนีเมื่อเห็นว่าผมตั้งใจไล่เขาจริงจัง “พี่เอก พี่มีอะไรก็บอกผมมาตรงๆ ดีกว่า ผมช่วยพี่ได้นะ คิวปิดนิลกาฬยังจับคู่ให้เบอร์หนึ่งสำเร็จแล้วนะพี่!”

ไม่ว่าเปล่า ควีนยังหันไปตบไหล่กรที่แอบก้มหน้าพึมพำว่า ‘ก็ไม่ได้อยากให้ช่วยสักหน่อย’

ก็นั่นแหละครับท่านผู้ชม

แม้ควีนจะมีประสบการณ์มาแล้ว แต่กว่าจะลงเอยกันได้ ก็เล่นเอาแต่ละคู่หกคะเมนตีลังกาน่าดู

ผมไม่ขอเสี่ยงดีกว่า!

“ถ้าควีนเจอนายจะพูดอะไรกับเขาครับ” ผมถอนหายใจเฮือก รู้ดีว่าไม่อาจหาญฉุดกระชากลากแขนควีนที่ดื้อดึงสุดขีดโดยมีบิชอปแสนรู้ใจเป็นฝ่ายสนับสนุนอยู่ข้างๆ แน่ เลยตัดสินใจพาควีนมาคุยกันให้รู้เรื่องระหว่างไปซื้อยาแก้ไอให้นาย ได้ผล เพราะควีนที่ขืนตัวแทบตาย เดินตามผมในทันทีเหมือนลูกเจี๊ยบทั้งที่ความจริงแล้วเป็นนกนางพญา

“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ก็คงจะบอกให้เขาเลิกยุ่งกับผม แต่ตอนนี้คงจะถามว่าคิดยังไงกับอัศวินของคลับผมรึเปล่า...”

ปาระเบิดชัดๆ!!

“ควีนก็รู้ว่านายแคร์คุณมาก แล้วเขาจะ...” พูดแล้วผมก็กัดปาก เพราะกรมองระหว่างพวกเราด้วยสายตาสงสัยเต็มแก่ ลืมไปซะสนิทว่าอดีตของควีนนั้นมีแค่ผมกับบอสเท่านั้นที่รู้ และอาจจะรวมหมอบด้วยอีกคนเพราะเป็นเพื่อนสนิทบอสและเอ็นดูควีนยิ่งกว่าใคร “ผมหมายถึง เขาคงลืมคุณไม่ได้ง่ายๆ หรอกครับ”

“โธ่ พี่เอก พี่ก็รู้ว่าผมน่ะรู้จักนายดี๊ดี”

ทำไมต้องเสียงสูงด้วยครับควีน

“ฉะนั้นไอ้การที่พี่ได้นอนค้างกับนายสองต่อสองตั้งหลายคืนเนี่ยบ่งบอกแล้วว่านายมีใจไม่มากก็น้อยล่ะน่า! ยิ่งพี่กำลังป่วยเพราะช่วยนายจนไข้ขึ้นเจ็บตัวขนาดนี้ ต่อให้ไม่รักไม่ชอบ นายก็ต้องสนใจพี่บ้าง พี่เอกไม่รู้เหรอว่าตลอดมาไม่เคยมีใครเสียสละตัวขนาดนั้นให้นายเลยสักคน! นายก็แก่ปูนนี้แล้ว มีเหรอจะไม่หวั่นไหว!”

นี่ควีนกำลังช่วยผมด้วยการด่านายใช่มั้ยครับ

ผมกุมขมับแล้วกุมขมับอีก และยิ่งประสาทเสียเมื่อกรช่วยพูดเสริม

“นั่นสิพี่เอก แม้ว่านายจะเคยทำไม่ดีกับคลับเอาไว้ แต่ในเมื่อพี่เอกที่ไม่เคยสนใจใครมาก่อนนึกชอบขนาดตามจีบ ผมเองก็อยากจะช่วยด้วยนะพี่”

“ว่าไงนะเบอร์หนึ่ง พี่เอกไม่เคยมีแฟนเลยเหรอ!”

“ใช่ครับควีน ตลอดเวลาสี่ปีที่ทำงานมาด้วยกันพี่เอกไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย มาทำงานก่อนเวลาและกลับบ้านหลังเลิกงานทุกวัน แม้จะมีไปดื่มเหล้าบ้างก็ตามประสากลุ่มผู้ชายเฮฮา แต่ไม่เคยหิ้วสาวคนไหนเหมือนเก่งเลยนะพี่!”

...ผมเพิ่งรู้ว่าบิชอปประจำตัวควีนนี่ช่างล็อคคู่ได้อย่างพอเหมาะ พวกเขาสองคนเข้ากันได้อย่างกับกิ่งทองกับใบหยก...จน...ผมอยากวิ่งไปฟ้องบอสให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

“ฮู้ววว หนุ่มซิง”

“ผมไม่ซิงนะครับควีน”

“ฮู้วววว พี่เอกเสียซิงให้กับนาย”

ผมอยาก...อยากจะระเหิดหายไปจากตรงนี้เลย

โทษเถอะ ใครจะไปหิ้วคู่นอนต่อหน้าต่อตาคนในคลับกันล่ะ แถมผมเองก็ไม่ใช่คนต้องการเรื่องพรรคนั้นบ่อยๆ เลยไม่ค่อยอะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่ใช่ว่าจะเป็นหนุ่มบริสุทธิ์สดซิงยันอายุยี่สิบเจ็ดสักหน่อย ได้แต่คิดครับ เพราะถ้าพูดออกไปจะยิ่งไปกันใหญ่ ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าร้านขายยาโดยแสร้งทำเป็นหูดับไปซะ ตอบคำถามกับเภสัชไปพลางตั้งสติไปพลาง เพราะไม่ว่าจะพูดอะไรควีนก็พร้อมจะโยงจับคู่ให้ตลอด

“ควีนครับ...ความจริงควีนเกลียดนายไม่ใช่เหรอ แล้วจะมาจับคู่ให้ผมทำไม!”

สิ้นสุดความอดทน ผมที่รับเงินทอนเดินออกจากร้านด้วยขมับที่ปูดโปนเห็นเส้นเลือด ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นทั้งควีนทั้งกรมองผมด้วยตากะพริบปริบๆ อย่างอึ้งทึ่งและตกตะลึง

“พี่เอกโกรธเหรอ”

ควีนหันไปถามกร

“น่าจะใช่มั้งครับ ผมเองก็ไม่เคยเห็นพี่เอกโกรธพอๆ กับที่พี่เอกไม่เคยหิ้วสาวคนไหนซะด้วยสิ”

กรหันไปตอบควีน คือ...พวกเขาควรจะหันมาถามผมมากกว่าคุยกันเองมั้ยครับ!

ผมสูดหายใจเข้าลึก เพิ่งรู้ตัวเอาตอนนี้ว่าการทะเลาะกับนายนั้นเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเจอควีนแท็คทีมมากับบิชอป ความจริงเขาควรเปลี่ยนชื่อจากนิลกาฬ เป็นมหากาฬมากกว่า เมื่อก่อนกรออกจะเรียบร้อยให้ความเคารพผม มาดูตอนนี้สิ เสียเด็กชัดๆ!

“เบอร์หนึ่ง ไปไกลๆ ก่อนซิ”

ราวรู้ว่าโดนนินทา ควีนเลยสวมบทบาทจริงจังในทันที

“ควีนครับ ผมยอมทรยศพี่เอกเพื่อทำตามคำสั่งควีนทั้งที่ใจไม่อยากทำ แล้วควีนจะทิ้งผมไว้กลางทางแบบนี้ไม่ได้นะครับ”

...ผมจะจดบัญชีแค้นกรเอาไว้ให้ขึ้นใจแน่นอน

“เออน่า อย่าเสือกให้มาก” ควีนโบกมือบอกปัด เพราะรอยยิ้มชักหายกรเลยจำใจถอยห่างทั้งที่ไม่อยากเลยสักนิด แต่ด้วยความเป็นบิชอป จึงฉีกยิ้มแบบเชื่อฟังคำสั่งอย่างดีจนเหมือนกระต่ายไร้พิษสง

ไอ้หมาจิ้งจอก

ผมไม่ได้เรียกกรแบบนี้มานาน แต่ครั้งนี้ขอสักทีเถอะ!

พอปราศจากคู่หูดูโอ้ ควีนกับผมก็ยืนคุยอย่างเคร่งเครียดอยู่ข้างถังขยะหน้าร้านขายยา

“ผมขอโทษแล้วกันที่เมื่อกี้คึกไปหน่อย” ควีนเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน การที่เขาได้รับการยอมรับให้คงตำแหน่งนี้ได้ทั้งที่เพิ่งเข้ามาในคลับไม่ถึงปี ก็เพราะการเข้าหาอย่างเป็นกันเอง และการวางตัวดีโดยรู้ลิมิตเสมอ แม้บอสจะค่อนข้างยอมควีน แต่เป็นตัวนิลกาฬเองที่เว้นระยะห่างไม่ให้ข่มอำนาจคะคานกันหรือก้าวก่ายใดๆ จนเสียระบบ “พี่ก็รู้ว่าผมรักสมาชิกทุกคนในคลับมากแค่ไหน เลยอดที่จะเห็นทุกคนมีความสุขไม่ได้ บอกตามตรงว่าตอนรู้ว่าพี่จีบนาย ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็นะ...เมื่อก่อนนายทำกับผมไว้มาก แต่ผมเองก็ยอมรับว่าผมก็ทำกับนายไว้ไม่น้อย อีกอย่างตอนนี้ผมก็โคตรจะแฮปปี้ดีกับไอ้คิง ฉะนั้นเลยพอจะยอมวางอดีตลงได้แบบชิลๆ นิดนึง”

“ครับ”

ผมนึกคำตอบรับอื่นไม่ออกนอกจากคำนี้จริงๆ

“แล้วทีนี้นะพี่เอก เมื่อวานพี่เพิ่งมาบอกว่าทำตัวเป็นพระเอกช่วยเหลือนาย แล้วจู่ๆ ก็หายไปอยู่คอนโดนาย ผมก็เลยนึกว่าพี่ตกลงคบกับนายเรียบร้อยแล้ว ถึงได้รีบมาแสดงความยินดีไง อีกอย่างถ้านายรักกับพี่เอก เขาก็จะเลิกยุ่งเลิกตามผม ไม่ทำให้ไอ้คิงมันประสาทเสีย วินๆ ทั้งคู่ จริงมั้ยล่ะ”

...ก็จริง

“แต่ดูจากที่พี่เอกแสดงออก ที่เงียบไปไม่ใช่ว่าเขิน น่าจะเพราะแผนล่มซะมากกว่า...”

ผมกึงกับจุก รู้สึกเหมือนโดนหมัดฮุกที่ลิ้นปี่อย่างจัง

“สรุปแล้ว...พี่เอกกับนายตอนนี้เป็นยังไงกันแน่ บอกผมให้ชัดๆ หน่อยได้มั้ยพี่”

ควีนสมเป็นควีนจริงๆ ในเวลาแค่ไม่กี่นาที เขาทำให้ผมทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งโมโห และจบท้ายด้วยการจำนน

ยอมใจกับคิวปิดนิลกาฬสักวันก็แล้วกัน

“สำหรับผม...ผมยังไม่ได้รักนาย ผมแค่สนใจเขา และอยากเข้าใกล้ อยากทำความรู้จักให้มากขึ้น”

อย่างน้อยก็มากกว่าพวกเอกสารที่ตามสืบผ่านตัวอักษรทั้งหลายพวกนั้น

“ส่วนนายเอง...เขาก็ไม่ได้ชอบผม จนถึงตอนนี้เขาก็คงเห็นว่าผมเป็นของแปลกที่ทำตามคำสั่งได้ดี เรียกใช้ง่าย ไม่เรื่องมากจุกจิก อันที่จริงที่ผมยอมปกป้องเขาครั้งนี้เหมือนความสัมพันธ์ของเราจะดีขึ้น แต่เมื่อเช้า...เหมือนมันจะยิ่งแย่ลง”

“โธ่ พี่เอก ถ้าคนเราเจอหน้ากันแล้วปิ๊งรักปักอกปักใจหลงใหลจะเป็นจะตายกันหมด จะมีนิยายให้นั่งมโนทำไมล่ะพี่” ควีนทำหน้าเห็นอกเห็นใจ ตบไหล่ผมที่สูงกว่าแปะๆ “ผมน่ะรู้จักนายดี บอกเลยว่าตอนนี้เขาไม่ใช่แค่เห็นพี่เป็นของแปลกหรอก นายแบ่งอาณาเขตชัดเจนมาก และจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เกินกว่าที่เขากำหนดไว้ ฉะนั้นการที่พี่เข้าไปแล้วยังไม่ถูกนายขย้ำตาย แสดงว่าพี่มีหวัง”

“แต่เมื่อเช้านายก็เกือบขย้ำผมอยู่นะครับควีน” นึกแล้วก็โล่งใจชะมัดที่เขาป่วย ไม่งั้นผมคงไม่มีสิทธิ์กระทั่งยืนปรึกษากับควีนอยู่ข้างถังขยะแบบนี้ด้วยซ้ำ

“โอ๊ย พี่เอก นายก็จ้องจะหาเรื่องคนอื่นไปทั่วนั่นแหละ กับแค่ต่อปากต่อคำลงมือลงไม้น่ะธรรมดาจะตาย ผมบอกแล้วไงว่านายหวงอาณาเขตตัวเองมาก ฉะนั้นถ้าเขาคิดจะไม่เอาพี่แล้วจริงๆ นู่น พี่โดนเตะโด่งออกจากห้องแล้ว นายใจแข็งมากนะ เขาจะไม่ยอมผิดซ้ำสอง และจะไม่ให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สองทั้งนั้น ถ้ายังไม่โดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมา พี่เอกก็เข้าใจเถอะว่ายังไหวอยู่”

แล้วควีนก็ทำหน้าปุเลี่ยน

“แต่ผมอยากให้พี่เตรียมใจหน่อย นายเป็นคนหวงอาณาเขต หวงของ ไม่ยอมให้ใครเข้ามาและไม่ยอมให้ใครออกไป ถ้าพี่ทำสำเร็จขึ้นมา เผลอๆ จะโดนจับขังไม่ยอมให้ออกไปไหน"

ว่าแล้วควีนก็เงยหน้าป้องปากกระซิบเหมือนเป็นความลับ

“เพราะนายเป็นพวกที่ถ้ารักแล้วจะคลั่งรักแบบสุดๆ เลย”

ได้ยินแบบนี้ผมก็ชักใจชื้นขึ้นมาหน่อย

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ”

ผมหลุดยิ้มเย็น

 “เพราะผมเอง...ก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่”




ท้ายที่สุดควีนก็ยอมกลับเพราะบอสโทรมาตาม แถมยังขับรถมารับถึงที่อีกต่างหาก พอโดนทิ้งไว้กลางทางจริงๆ กรที่ยืนส่งควีนกับบอสก็เข้ามาขอโทษผมที่ลามปามเกินไป ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะอารมณ์เริ่มจะเย็นลงบ้างแล้ว และพอเข้าใจว่ากรคงจะโดนอิทธิฤทธิ์ของควีนทำเอาหลุดสัญาชาตญาณดิบ

ขนาดผมเองยังโดนล้วงจนหมดพุงเลยนี่ครับ

จะโทษว่าไม่สบายก็คงไม่ได้แล้ว เพราะตอนที่คุยกันสมองผมปลอดโปร่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนซะด้วยซ้ำ จากตอนแรกที่ความสัมพันธ์ของผมกับนายค่อนข้างเหมือนเมฆหมอกขมุกขมัวที่ยากจะจับต้องหรือเห็นรูปร่าง ตอนนี้ก็ชักมั่นใจในตัวเองมากขึ้น อย่างน้อย...ก็เรื่องที่ควีนรับประกันด้วยตัวเองว่าที่ผมทำไปนั้นไม่เสียเปล่าซะทีเดียว

อืม...พอตั้งหลักตั้งตัวใหม่ได้ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองก่อนหน้านี้แม่งโคตรทุเรศเลย นับตั้งแต่ผมโดนนายปลุกที่ห้องเมื่อคืน สภาพทางจิตใจของผมก็ไม่ค่อยจะพร้อมมาตลอด แล้วพอยิ่งสะสมหนัก เจอนายทำตัวดื้อ ทุกอย่างเลยยิ่งไปกันใหญ่ ไอ้ที่จะรั้งอยู่แล้วก็หลุดออกมาเพียบ แต่เมื่อได้ควีนช่วยเบิกเนตร ปัดๆ ห้วงอารมณ์ความคิดไร้สาระอันน่าหงุดหงิดออกไป เลยทำให้สมองเริ่มจะวิ่งฉิวขึ้นมาหลังติดๆ ขัดๆ โดนสกัดมาตลอด

ทั้งหมดทั้งมวลก็เป็นเพราะผมเดาอารมณ์นายที่ลากผมมาที่คอนโดไม่ถูกนั่นแหละ เขาเหมือนจะเป็นห่วง แต่ก็ดันทำเหมือนพาผมมาฆ่า แล้วจะไม่ให้ผมเป๋ได้ยังไงล่ะ

เอาล่ะนายเอกภพ ได้เวลาเก็บกวาดปัญหาแล้ว!

ไม่ใช่ว่าผมหายดีแล้วหรอกนะครับ ผมก็ยังปวดหัวตุบๆ ปวดเนื้อเมื่อยตัวอยู่นั่นแหละ แต่ความรู้สึกมันแจ่มชัดกว่าเดิม และมีกำลังใจฮึกเหิมที่น่าลองกันอีกสักตั้ง

“แกตกท่อรึไง”

พอเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับคำพูดทักทายทันที นายหยิบผ้าที่ผมให้ไว้ขึ้นคลุมขณะทิ้งตัวนั่งหน้าบูดตรงโซฟา เปิดทีวีดูอย่างสบายใจเฉิบ

“คุณไม่พักผ่อนหน่อยเหรอ” ผมยิ้มหวาน มั่นใจว่าครั้งนี้ต้องทำได้น่ามองมากแน่นอน

นายถึงกับเลิกคิ้ว

“กลับมาเป็นคนแล้วเรอะ”

“งั้นก่อนหน้านั้นผมเป็นอะไร”

“ไอ้บ้า”

“...”

ผมยังคงยิ้ม แล้วหยิบยาแก้ไอให้นายเมื่อเขาเริ่มจะไอโขลกอีกครั้งยามเปิดปาก ไม่ลืมแกะโจ๊กที่ควีนซื้อมาให้กินรองท้องแบบคล่องคอ นายก็ยังเหมือนเดิม ทำหน้าพอใจเมื่อมีคนช่วยบริการให้อย่างดี ราวกับว่าที่ผมลงไปเจอควีนเป็นแค่ฝันไปอย่างนั้นล่ะ

พอดูเขานั่งกินอย่างว่าง่ายแบบนี้ หัวใจของผมก็รู้สึกอุ่นๆ อวลๆ อย่างบอกไม่พูด

ผมมีความสุข

อืม...ผมคิดว่าผมมีความสุขจริงๆ นะ ก่อนหน้านี้ที่รุกหน้าจีบนาย ก็มุ่งแต่จะตกเบ็ดจนไม่สนใจตัวเองเลยว่าคิดยังไงกับเขากันแน่ จะรักได้จริงๆ รึเปล่า จะเข้ากันได้แน่หรือ เฮ้อ...ผมก็นิสัยแย่แบบนี้ พออยากจะอยู่กับใครขึ้นมาก็หวังจะคว้ามาเป็นของตัวเอง ไม่สนใจวิธีการอะไรทั้งนั้น อย่างครั้งของท่านก็ถึงกับทำตัวไม่มีหลักลอยอยู่ตั้งหลายปี

นายเหมือนจะจับได้ถึงสายตาของผมที่แปลกไปถึงได้เงยมองด้วยสีหน้าสงสัยพร้อมคิ้วที่ขมวดมุ่น เขาคงไม่ชอบให้ใครจ้องหน้าตรงๆ สักเท่าไหร่ มันเสียมารยาทมาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าผม

“อย่าคิดว่าฉันจะลืม”

แต่ทวงถามไปถึงเรื่องก่อนหน้านี้แทนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาเองก็ดูจะสงบลงหลังผมออกไปจูนสติอยู่ครู่ใหญ่

“แกเข้าหาฉันเพราะเป็นสายให้คลับรึเปล่า เอกภพ”

คราวนี้ผมไม่สะท้านกับท่าทางของเขาแล้ว

แต่ตอบกลับอย่างใจเย็นสมเป็นผมคนเดิม

“ถ้าผมเป็นสายให้บอสเพื่อกันคุณให้ออกห่างจากควีนจริงๆ ผมจะลงไปซื้อยา แกะโจ๊ก นั่งรินน้ำอยู่ตรงนี้ แล้วรอล้างจานให้คุณทำไม”

“...”

“ผมคงไม่ตกใจที่คุณล้มโครมจนรีบเข้ามาเปลี่ยนเสื้อ เช็ดพื้น ลงไปซื้อยาแล้วกลับขึ้นมาให้คุณถามย้ำอย่างนี้หรอก ถ้าผมเป็นสายจริงๆ ผมคงถือโอกาสนั้นหนีกลับคลับไปแล้ว” พูดไปผมก็พยักหน้ารับ นี่ไม่ใช่คำแก้ตัวสักนิด ทุกคำล้วนเป็นความจริง “ที่สำคัญ...”

ผมมองตานาย

“คุณเป็นคนเริ่มชวนผมก่อน และเป็นคนมาหาผมถึงที่คลับเอง ความจริงแล้วคุณต่างหากที่ใช้ผมเป็นสะพานไปหาควีน ลืมแล้วเหรอครับนาย...”

“งั้นเมื่อไหร่...แคก! ฉันจะได้เจอนิลกาฬสักทีล่ะ” นายกัดฟันถามเมื่อโดนย้อน เขาเองก็เกือบลืมไปแล้วว่าที่ยังยอมให้ผมพันแข้งพันขาอยู่อย่างนี้เพราะอะไร

“ตอนนี้ทั้งผมทั้งคุณยังไม่เหมาะจะเจอใครเท่าไหร่” ผมชี้ให้ดูสภาพโทรมๆ ของเราสองคน “แต่อาทิตย์หน้า ผมจะพาคุณไปเจอควีนแน่นอน”

ข้อเสนอนี้ควีนเป็นคนเสนอออกมาเองหลังผมเล่าทุกอย่างหมดเปลือก มาลองวัดกันสักตั้งว่าถ้าถูกควีนปฏิเสธอย่างเต็มปากเต็มคำแล้ว เขาจะไล่ผมเป็นหมูเป็นหมารึเปล่า

แต่ถ้ายังยอมให้ผมเข้ามาในห้องนี้...ยังตอบแชทผมอยู่...

‘พี่เอกก็เตรียมรุกครั้งใหญ่ได้เลย’

ผมลอบยิ้มเย็นขณะขานตอบในใจ

รับทราบครับควีน

นายคล้ายไม่ทันสังเกตรอยยิ้มมีเลศนัยของผม เขี่ยๆ โจ๊กในชามกินแค่ไม่กี่คำก็วางช้อน สีหน้ายังแฝงความยุ่งยากใจจนชวนหนาวๆ ร้อนๆ อย่างบอกไม่ถูก

“ไปหยิบกระเป๋าฉันมา”

“ครับ?”

“ไปหย...แคก!”

“คุณกินน้ำก่อนนะ” ผมรีบรินน้ำอุ่นส่งให้นายที่ออกจะน่าสงสารไปสักหน่อยเพราะสำลักไอจนหน้าแดง แล้วหันไปรื้อถุงยาพ่นแก้เจ็บคอให้ด้วย พอเห็นนายอาการดีขึ้นก็เข้าไปหยิบกระเป๋าเงินของเขาในห้องนอน เขาไม่ค่อยกลัวคนแอบเปิดดูสักเท่าไหร่เพราะไม่ชอบเก็บเงินสด แต่บัตรเครดิตบอกเลยว่าเพียบ

นายตัดสินใจปิดปากเงียบเพราะกลัวไอจนเสียเรื่องอีก เขาเปิดกระเป๋า ก่อนจะคิ้วขมวดหนักขึ้นจนผมยิ่งกังวล

“นาย...”

“ตอบฉันมา” นายพยายามอย่างยิ่งที่จะกลั้นไอแล้วโยนบัตรแข็งใบหนึ่งทิ้งบนโต๊ะด้วยแรงที่ไม่เบาจนเกือบไถลมาชนผมซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมมองเขาอย่างไม่เข้าใจเท่าไหร่ ก่อนจะใจหายวาบเมื่อสังเกตบัตรใบนั้นชัดๆ

เวรล่ะกู

ความประมาทเป็นหนทางสู่ความตายชัดๆ ผมคิดว่าตัวเองตั้งหลักได้ดีแล้วแท้ๆ ที่ไหนได้...แม่งยังมึนอยู่นี่หว่า!

ผมได้แต่กลืนน้ำลาย ไม่กล้าสบตานายด้วยใจที่เต้นหนักด้วยความระทึกมากกว่ารักใคร่หลงใหล

“เมื่อกี้นายใช้คีย์การ์ด ‘จากไหน’ เข้าห้องฉัน เอกภพ”

ครับ บัตรแข็งบนโต๊ะ คือคีย์การ์ดเข้าห้องที่นายเก็บไว้ในกระเป๋าเงินไม่ห่างตัวและวางไว้บนเตียงนอน เขามีใบเดียวเท่านั้น และแน่นอนว่าไม่มีทางให้ใครที่ไหนทั้งสิ้น นายหวงแหนอาณาเขตตัวเองที่สุด แม้จะยอมลงให้ผมบ้าง แต่ถ้ารู้ว่าผมริอาจแอบเล่นทริคก็อปปี้คีย์การ์ดเขามา ต่อให้แก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้น!

บรรยากาศปลอดโปร่งคล้ายมีฝนฟ้าคะนองกะทันหัน

พระเจ้าครับ ผมทำบาปหนามากหรือไง

ทุกอย่างกำลังไปด้วยดีแล้วแท้ๆ!

--------

 ทีละนิดทีละหน่อย พอดีจบสวยเลยรีบมาอัพพร้อมกับความซวยที่ยังไม่จบวันของพี่เอกค่ะ โธ่ พี่คะ แม้พี่จะจูนคำพูดมาดี แต่เหมือนสติจะยังไม่เต็มร้อยนะคะพี่ 5555  #คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด #พี่เอกไม่ใช่ของนาย #ของบ่าวต่างหาก

ปล.น้องนิลจะป่วนแค่ไหน แต่บทจะจริงจังทีไรก็เป็นการเป็นงานขั้นสุดนะเออ! #วาทะควีนคือที่สุด


เพจนักเขียนที่ยอมเป็นโสรยาให้พี่เอกกักขังตลอดชีวิต  (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 02-06-2016 19:16:53

เหมือนอยู่ในเขตอากาศแปรปรวนอย่างรุนแรง แจ่มใสอยู่ดีจู่ๆน้ำท่วมดินถล่มซะงั้น ถถถถถถถ พี่เอกสู้ๆ!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-06-2016 19:30:36

โถววว พี่เอกของน้องแล้วจะแถว่าไงต่อละคะ หือ?

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 02-06-2016 19:34:15

พี่เอก 5555555555555555555555555555555555555
ซวยไม่จบสิ้นเลยค่ะ จะตอบนายยังไงเอ่ย?

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 02-06-2016 19:34:51

ดีใจ ที่เห็นพี่เอกตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก โฮะๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-06-2016 19:36:38

คืนนี้หนูจะสวดมนต์แผ่เมตตาให้พี่นะคะ พี่เอก อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 02-06-2016 19:42:28

พายุเข้านะคะช่วงนี้ โถ่ๆๆ พี่เอกของน้อง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 02-06-2016 19:44:07

แรกๆนั่นแค่ลมแรง แต่คราวนี้คาดว่าน่าจะมาเป็นพายุนะพี่เอกนะ

555555555555555555555555

แต่นายยังไม่หายดี คราวนี้คงยังฆ่าพี่เอกไม่ตาย (แต่อาจสาหัส :m20:)

ป.ล.แอบสงสารนายเหมือนกันนะถ้านิลกับพี่เอกจะทำตามแผน คนแก่เสียใจเดี๋ยวอาการหนัก :o12:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 02-06-2016 19:52:56

รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 02-06-2016 20:23:37

ตอนนี้ควีนคือแสงสว่างนำทางให้พี่เอกเจอทางออก แต่แกดันซวยตกหลุมที่ตัวเองขุด 5555  งานนี้ได้แต่ภาวนาขอให้โชคดีน่ะพี่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 02-06-2016 20:30:29

กร๊าาาาาาากกกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 02-06-2016 21:04:07

 :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Misty_White28 ที่ 02-06-2016 21:13:26

ตายน้ำตื้น...

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 02-06-2016 21:22:49

พี่เอก!!! งานงอกครั้งใหญ่หลวง ทูนหัวววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-06-2016 21:50:03

ถ้าหายป่วยแล้วเอกควรจะรีบไปทำบุญ :mew5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 02-06-2016 22:04:02

จะรอดมั้ยเนี่ยพี่เอก  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 02-06-2016 22:38:18

นึกว่าตอนนี้พี่เอกจะตั้งหลักกลับมามีมาดได้เช่นเดิม แพ้ทางนายซะงั้น555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-06-2016 22:55:42

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: manawzaa_25 ที่ 02-06-2016 22:57:04

พี่เอกกกกกกกกกก จะแก้ตัวว่าไงละเนี่ยยยยยย
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 02-06-2016 23:18:05

นายโดนปั่นหัวมาตั้งหลายตอน ถึงเวลาเอาคืนทบต้น ทบดอกแล้วจ้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 02-06-2016 23:33:16

โถ่ๆๆ เกือบจะรอดอยู่แล้วนะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 02-06-2016 23:48:30

พี่เอกยังต้องล้างบาปต่อไป  :เฮ้อ: นิลกาฬมาทีเหตุการณ์พลิกเลยน่ะ พี่เอก ยังไงนิลกาฬก้อยังเซนส์ดีเหมือนเดิมน่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-06-2016 01:54:08

ต่อไปนี้ให้เรียกน้องนิลว่านางฟ้านิลกาฬผู้เบิกเนตร ยิ่งกว่าคิวปิกอีก ไม่ธรรมดาจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-06-2016 02:31:09

จะมาตกม้าตายเพราะเรื่องนี้หรือกร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 03-06-2016 04:28:58

งานเข้าชนิดที่ว่าช็อคน็อคไปเลย   รอดูสกิลแถของพี่เอกกันต่อไป  เอาน่าพี่เอกสู้ๆนะ   555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 03-06-2016 10:41:12

สู้ต่อไปค่ะพี่เอก อุอิๆๆๆ พักนี้ไม่ค่อยมีฉากอะจึ๊ดอะจึ๋ยเลยเนาะ 5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 03-06-2016 10:43:46

อูยยยยยยยย ฝนฟ้ามันมาพร้อมกับไต้ฝุ่นอีกระรอกแล้วซินะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 03-06-2016 13:55:10

พี่เอก ว่างวันใหนคะ



ป้าจะพาไปทำบุญ  เสริมดวงชะตาค่ะ



นิลกาฬ  คิวปิดใหญ่ วันนี้ยอมถอยง่ายๆ เพราะ ซะมี โทรตาม หรอกนะ



แต่คราวหน้า คิวปิดนิลกาฬ ต้องบุก ถึงรังรัก ( ? )นายกับพี่เอกแน่ๆ



พี่เอก  คิดอะไรไม่ออก  คลุกวงใน ปล้ำนายก่อนเลย  แล้วค่อยอธิบายทีหลัง ฮ่าๆๆ



คนป่วยไม่มี สติ ทำอะไรก็ไม่ผิด เชื่อป้า (ถ้ามีปัญหาเดี๋ยวป้าเรียกรถพยาบาลให้  )

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 03-06-2016 16:00:12

พี่เอกตกม้าตายตอนจบ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 03-06-2016 18:42:11

ยังไม่หมดวันซวยอีกนะพี่เอกผู้เจ้าเล่ห์

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 03-06-2016 23:48:40

นู๋นิลออกโรงเองแล้วววว
จะเป็นไงเนี่ยยยยย
พี่เอกกกจะออกหัว หรือ ก้อย ก้ตอนหน้าแล้วซินะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-06-2016 09:07:11

 :bye2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 04-06-2016 12:57:44

พี่เอกจะรอดมั้ยนะ :mew5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-06-2016 14:29:49

55555555555555555555555 บายพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 04-06-2016 22:03:28

ทำไมเราพลาดเรื่องพี่เอกไปได้

พี่เอก..ช่างเป็นพระเอกที่มากเล่ห์มากกลอ่ะ
เอาใจช่วยน้าาา จับโคแก่ใหได้สักทีดื้อมานาน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 05-06-2016 12:32:52

ถถถถถถ!!! พี่เอกรอดจากควีนมาได้ ดันมาตกม้าตายเรื่องนี้อีก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 05-06-2016 15:53:26

พี่เอกผู้หน้าสงสารรรร สองสามตอนมานี่พี่เอกน่าร้ากกกน่ารักไม่เยากยกให้นาย เลยเก็บไว้ฟิคนเดียวดีกว่าาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 05-06-2016 17:02:05

บริการรับสะเดาะเคราะห์ราคาเป็นกันเอง

จะสงสารหร่อจะขำพี่เอกดีนะ 5555

ปล.ถ้าพี่เอกมาใช้บริการ ขอแค่ลูบคลำเป็นค่าบริการก็พอ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 11 : คิวปิดนิลกาฬ - P.16 - [02/06]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 05-06-2016 23:32:10

พี่เอก จะผ่านสถานการณ์นี้ไปได้อย่างไร??

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 06-06-2016 19:56:19

ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง

หลังจากนั้นเป็นยังไง?

เฮอะ จะเหลือเหรอ

“อ้าวพี่เอก”

กรเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นผมยืนดักอยู่หน้าประตูห้อง

“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะพี่” กรถามด้วยรอยยิ้มเหยๆ เหมือนกล้าๆ กลัวๆ คงเพราะบรรยากาศรอบตัวผมตอนนี้มาคุมาก ผมยืนล้วงกางเกงพิงกับระเบียงด้านหลัง สูบบุหรี่มองฟ้าไปพลางๆ ทบทวนว่าพลาดท่าง่ายๆ ได้ยังไง เพราะหลังจากนายรู้ว่าผมมีคีย์การ์ดปริศนาอีกอัน เขาก็โกรธจัด คราวนี้ไม่ยอมฟังคำอธิบายอะไรแล้ว คำพูดหวานซึ้งก่อนหน้านี้ของผมเองก็เป็นหมัน ถ้าไม่ติดว่าเจ็บคออยู่ เขาคงตะโกนด่าผมสักยก แต่เพราะยังป่วย ก็เลยได้แต่ขอบัตรอีกใบจากผมไปโยนทิ้งต่อหน้า แล้วชี้นิ้วให้ออกไป

อืม...ไม่ถึงกับโดนไล่เป็นหมูเป็นหมา ยังนับว่ามีหวังได้มั้ยนะ

เสื้อผ้าบางส่วนของผมยังอยู่ในห้องนอนของนาย แต่เพราะยังอยากทิ้งเศษซากความสำคัญเอาไว้สักหน่อยผมเลยรีบถอยออกมาก่อนที่เรื่องจะยิ่งยุ่ง ไม่ลืมบอกนายว่าให้ทานยาแล้วพักผ่อนมากๆ นายเองก็คล้ายจะชั่งใจ คงเพราะยังติดเรื่องที่ผมจะพาไปหานิลกาฬ เลยไม่ตัดขาดกับผมซะทีเดียว

พอโดนทิ้งซะดื้อๆ ผมก็คร้านจะไปคลับ เพราะรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะไปเจอควีน และก็รู้สึกโหวงแปลกๆ เกินกว่าจะกลับห้องไปนอนหนาวอย่างเหงาๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่สุดท้ายผมก็เลือกมาหากร ต้นเหตุที่ทำให้ผมถูกไล่ออกจากห้อง แต่จะโทษเขาก็ไม่ถูกอีก เพราะคนที่บอกให้กรไปก็อปปี้คีย์การ์ดมาก็คือผมเอง

ยอมรับก็ได้ ผมกำลังเฟลสุดๆ จนไม่อยากอยู่คนเดียวว่ะ

กรเป็นเด็กที่มีฐานะค่อนข้างดี แต่ไม่ถึงกับร่ำรวยมาก เรียกว่ามีกินมีใช้ไม่ลำบาก และเพราะสวมภาพลักษณ์เด็กดีมาตลอดไม่เว้นกับครอบครัว เลยทำให้พวกท่านวางใจให้ออกมาอยู่คนเดียวได้ที่หอพักนักศึกษา กรเป็นนักศึกษาปีหนึ่งครับ ดูภายนอกเหมือนเด็กเรียนที่ไม่สู้คน สอบได้คะแนนดีตลอด ทำให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ ถ้าไม่มาเห็นมันในคลับด้วยสองตา คงไม่มีใครเชื่อว่าเด็กเนิร์ดอย่างมันจะเป็นบิชอปคนเก่งที่เจ้าเล่ห์ที่สุด

มันน่ะจิ้งจอกสวมหนังกระต่ายของแท้เลย

“ขอพักสักคืนได้มั้ย”

คงเพราะรู้ดีว่าเด็กนี่จะไม่ถามมากละมั้งผมเลยเลือกมาพึ่งพิง และเจ้าตัวก็คงพอเดาอะไรได้ว่าผมกำลังมีปัญหากับนายซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับคิงส์คลับเลย

ความจริงตัวเลือกที่ดีที่สุดคือแว่น บิชอปอีกคนของคลับที่ผมค่อนข้างสนิทสนมพอประมาณเพราะอายุใกล้เคียงกัน รายนั้นเชื่อได้เลยว่าปิดปากสนิท แต่ถ้าผมไปนอนค้างด้วยมีหวังโดนเก่งหึงหวงไร้สาระ และแว่นเองก็อาศัยอยู่กับครอบครัว ไม่ค่อยเป็นส่วนตัวสักเท่าไหร่

“เอ่อ...คือ...”

กรอึกอัก ก่อนจะเหล่มองในห้องอย่างสื่อความหมาย

“ถ้าพี่ไม่รังเกียจก็ตามสบายครับ”

เออว่ะ เด็กนี่มีแฟนแล้วนี่หว่า

ผมพ่นควันบุหรี่ ชั่งใจคิดว่าตัวเองสมองเสื่อมขนาดลืมแล้วรึไงว่ากรเป็นคนดวงซวยคนแรกที่ควีนจับคู่ให้ซะด้วยซ้ำ และแฟนของมันก็ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด หลังตกลงคบกันกรก็พามาอยู่ด้วย

ผมขยี้บุหรี่กับราวระเบียง ก่อนจะถอนหายใจเฮือก

“งั้นไม่เป็นไร” ผมไม่อยากรบกวนชีวิตคู่รักเท่าไหร่ แบบว่าเห็นแล้วมันเสียดในใจชอบกล ที่สำคัญ แฟนกรน่ะเป็นสายของควีน ขืนรู้ไปถึงหูควีนอีก มีหวังโดนล้อยันลูกบวช

“งั้นพี่เอกจะไปไหนครับ”

ผมหันหลังแล้วโบกมือปัดเป็นคำตอบ ความจริงคือยังไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกว่าไม่อยากกลับห้องก็เท่านั้น

อืม...ตอนนายตระเวนหาคู่นอนก็คงอารมณ์ประมาณนี้ล่ะมั้ง ไม่อยากนอนตาค้างอยู่คนเดียว ต่อให้เป็นคนไม่รู้จักก็ช่าง ขอแค่มีคนอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอุ่นใจแม้ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย

เมื่อก่อนผมไม่ได้อาการหนักขนาดนี้นะ

หรือเพราะป่วยอีกแล้ววะ

ไม่หรอก นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ผมก็แค่...เหนื่อยใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ก็เท่านั้น

แถมยังเละตุ้มเป๊ะสุดๆ

ผมมีความคิดที่จะกลับไปง้อนาย แต่รู้ว่าโผล่หน้าไปตอนนี้ก็มีแต่ทำให้เขาเจ็บคอซะเปล่าๆ ยิ่งพูดก็เหมือนแก้ตัว นายแทบไม่เชื่อคำของผมแล้ว ขนาดส่งแชทไปยังไม่อ่าน อุตส่าห์วางแผนมาตั้งนาน ย่ามใจไปไม่รู้กี่รอบ สุดท้ายดันมาตายน้ำตื้นซะนี่ ผมเป็นคนไหลไปเรื่อยๆ เหมือนไม่สนใจโลก คอยเนียนตามสถานการณ์เก่งก็จริง แต่ถ้าเหยื่อที่คิดจะตกดันสลัดหลุดหนีหายไปในน้ำ ผมเองก็ตามไปคว้าไม่ไหว

ว่าแต่คืนนี้นายจะหลับลงมั้ยนะ

ผมเริ่มฟุ้งซ่าน ชีวิตที่ล่องลอยอยู่คนเดียวมาตลอด พอคิดจะเข้าหาใครอีกคนก็เหมือนจะรู้สึกยึดติดขึ้นมาแปลกๆ ทั้งที่ยังไม่ได้ตกลงปลงใจกันซะด้วยซ้ำ ผมนึกย้อนตอนที่ควีนบอกว่านายเป็นพวกคลั่งรัก ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะผมน่ะอาการหนักกว่า แค่โดนไล่ออกมาถึงกับทำตัวเกเรไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง กระวนกระวายเดินพล่านไปทั่ว ถ้าคบกันแล้วทะเลาะรุนแรง ผมไม่ยิ่งแย่กว่านี้รึไง

อืม...นึกตัวเองในสภาพนั้นไม่ออกเลยแฮะ

ผมเดินล้วงกระเป๋าเดินไปเรื่อยๆ ตอนนี้เริ่มเย็น คลับบาร์อะไรก็เริ่มเปิด ผมแวะเข้าร้านข้างทางร้านหนึ่งใกล้ๆ กับคอนโดของนาย รู้สึกห่วงเขาอยู่ลึกๆ เลยวนเวียนไปไหนไม่ได้ไกลสักที

“พี่เอก!?”

แล้วผมก็เจอกับ...พัทร

ดูเหมือนเขาเองก็ไม่ตั้งใจจะเจอผมหรอก ไม่งั้นคงไม่อุทานลั่นอย่างตกอกตกใจเกินจริงขนาดนี้

ผมไม่มีอารมณ์จะสนใจเด็กกะโปโลเลยเดินออกจากร้าน ไม่อยากมีปัญหาในสภาพเปื่อยๆ สักเท่าไหร่ แค่นี้แม่งก็สารพัดอย่างถาโถมจนหนักไปทั้งตัวแล้ว

อืม...ผมว่าผมควรกลับไปนอน

แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่อยากกลับ แล้วจะทำไงได้

“พี่เอก พี่บาดเจ็บเหรอ”

เด็กพัทรเร็วมาก หรือไม่ก็เพราะผมเดินเอื่อยเฉื่อยมาก ไม่นานพัทรก็เข้ามาคว้าแขนข้างที่บาดเจ็บของผม มองผ้าพันแผลอย่างเป็นห่วง

“พี่ตัวร้อนนี่”

ผมมองพัทรนิ่งๆ คิดว่าเขาชอบผมเพราะอะไรกันนะ เพราะว่าผมทำตัวดี ยิ้มให้ แค่นี้น่ะเหรอ

แล้วทำไมนายไม่เห็นใจอ่อนบ้างเลย ผมทำให้เขาเยอะกว่าตั้งหลายเท่า

“ดะ...เดี๋ยว พี่เอก!”

ผมไม่สนใจพัทรที่วิ่งไล่ตามเมื่อบิดมือหนีง่ายๆ โดยไม่ต่อปากต่อคำแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู นายอ่านแชทแล้วแต่ไม่ตอบ บางทีผมคงใจร้อนเกินไป อดทนได้ตั้งนานจะมาสติแตกอะไรตอนนี้วะ

ผมชักปวดหัวหนักทุกที แต่ยังไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวที่บ้าน มองไปมองมาก็เจอพัทร นึกได้ว่าเขาอยู่หอพักแบบส่วนตัวเหมือนกัน แต่ผมไม่กล้าเท่านาย ยังไม่ถึงขนาดคว้าใครก็ได้มานอนด้วย

เฮ้อ...ไปหาเก่งแล้วกัน

ผมตัดสินใจไปเยือนอัศวินอีกคน แม้จะไม่อยากสักเท่าไหร่เพราะห้องของเก่งรกมาก สกปรกกว่าห้องผมหลายเท่า แถมรายนั้นยังพูดจ้อ ช่างซักช่างถามและปากโป้งสุดๆ

แต่แล้วผมก็ชะงักเมื่อเห็นนาย...

พัทรเองก็เห็นเหมือนกัน จากที่พยายามเกาะแขนผมเลยรีบหดมือกลับ แต่ก็ไม่ทันสายตานายที่มองมา

เขาคล้ายจะแค่นยิ้มเยาะผมหน่อยๆ ก่อนจะหันหนีไม่สนใจ เดินสวนเข้าไปในบาร์ที่ผมเพิ่งเดินออกมา

ผมคว้าแขนเขาไว้

แต่นายสะบัดออกทันทีแล้วยังตีผมกลับด้วย

บอกเลยไม่เจ็บไม่คัน

“ผมขอโทษ”

ผมพูดแทนคำอธิบายที่เขาคงไม่อยากฟัง

“ผมขอโทษจริงๆ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว”

“แกมันสัปลับ”

“ผมแค่อยากเข้าหาคุณ เข้าไปในเขตหวงห้ามของคุณ”

“แกไม่มีสิทธิ์นั้น...แคก!”

“นาย...ไม่สบายเหรอครับ”

พัทรเอ่ยแทรกขึ้นมา

“เธอ?”

“พัทรไงครับ” เด็กนั่นรีบแนะนำตัว ไม่รู้สึกอะไรเมื่อถูกลืม ท่าทางกระตือรืนร้นนั่นทำเอาผมหลุดหัวเราะแห้งๆ เหมือนว่าที่ตามผมต้อยๆ ก่อนหน้านี้เป็นแค่ภาพลวงตา หรือสุดท้ายแล้วคนส่วนใหญ่ก็เห็นแก่เงินมากกว่าความรู้สึกทั้งนั้น

“อ้อ” นายครางในลำคอ พยายามไม่พูดมาก “งั้นคืนนี้ฉันเอาเธอแล้วกัน”

“ครับ!”

จะมีใครสักคนที่เข้าหานายนอกเหนือจากเหตุผลพวกนั้นมั้ย

ผมมองพัทรที่เปลี่ยนไปเกาะแขนนายด้วยสีหน้าเอาอกเอาใจอย่างเสแสร้งแล้วก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบ รู้ดีว่านายแค่จ้างไปนอนเล่น เพราะสภาพแบบนี้เขาคงออกกำลังกายใต้ร่มผ้าไม่ไหว

...แตก็รู้สึกแย่อยู่ดี

ผมจ้องทั้งคู่ตาไม่กะพริบ ยืนมองจากจุดเดิมจนกระทั่งนายพาพัทรขึ้นคอนโด ไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่ก็นานพอจะทำให้ปลายบุหรี่จี้ใกล้ปากจนถุยทิ้งแทบไม่ทัน

พอคิดว่าได้เวลาแล้วผมก็กดโทรออก

“นายหลับหรือยัง”

(( เอ๊ะ พี่เอก?? อะ...เอ่อ...คือผม... ))

“ออกมา”

ผมสั่ง

“ออกมาเดี๋ยวนี้”

อย่าลืมสิว่าผมมีเบอร์โทรของพัทรจากตอนที่เขาจัดฉากขอความช่วยเหลือโง่ๆ กับผม ไอ้เด็กนี่เหมือนอยากจะแย้งแต่ก็ไม่กล้าเถียงผมสักเท่าไหร่ สุดท้ายก็ตกปากรับคำและทำตามคำสั่งของผมแต่โดยดี

ผมยืนรออยู่จุดเดิม ไม่ขยับ จนกระทั่งพัทรเดินลงมาโดยสภาพไม่บุบสลายใดๆ แล้วค่อยควักเงินแลกกับบัตรที่อีกฝ่ายส่งให้ด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนอย่างตื่นเต้นเหมือนแอบทำความผิด

ครับ มันคือคีย์การ์ดที่นายโยนทิ้งไปนั่นแหละ

พัทรที่ได้เงินสองต่อในวันเดียวค่อนข้างอารมณ์ดีแกมง้องอนเมื่อเห็นผมไม่สนใจ

“นี่...พี่เอก ไม่สนผมจริงๆ เหรอ ผมไม่คิดเงินพี่หรอกน่า”

“ทำไมต้องหาเงินขนาดนั้น”

“ก็...ชีวิตวัยรุ่นมันมีเรื่องต้องใช้เงินเยอะนี่นา วีธีนี้เองก็ง่ายดีด้วย ยังไงผมเองก็เป็นผู้ชาย ไม่เสียหายและไม่ต้องกลัวท้องด้วย”

ผมส่ายศีรษะกับความคิดแบบนั้น  ผมเคยรู้จักคนที่ใช้วิธีเดียวกันหาเงินมาก่อน แต่เขาคนนั้นมีเหตุจำเป็นจริงๆ แม้จะดูเหมือนมักง่ายไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าเด็กพัทรที่ติดฟุ่มเฟือยรักสบายเป็นไหนๆ

เฮอะ ก็เพราะเป็นวัยรุ่นน่ะสิถึงได้คิดน้อยอย่างนี้ ไม่มองอนาคตเอาซะเลยว่าจะเกิดผลกระทบอะไรต่อไปบ้าง

ผมถึงได้เกลียดเด็กนัก

พอได้สิ่งที่ต้องการผมก็เดินหนีพัทรขึ้นไปห้องของนาย เข้าไปในห้องของเขา ความรู้สึกผิดที่แอบบุกรุกมีอยู่หน่อยๆ แต่ก็นะ...ผมเองก็ไม่ใช่คนดีที่จะมาสำนึกผิดทั้งที่เป็นคนต้นคิดทำคีย์การ์ดสองใบซะด้วยสิ

ถ้าคิดว่าคนอย่างผมจะถอยไปง่ายๆ ก็รู้จักเอกภพน้อยไปแล้วนะครับนาย

ผมยืนมองนายที่นอนหลับสนิทด้วยพิษไข้พร้อมสายตาวูบไหวยากคาดเดา นิ่งไปได้แค่ครู่หนึ่งก็ถอนหายใจเฮือกเครื่องปรับอากาศถูกลดอุณหภูมิอีกแล้ว นายเป็นพวกขี้ร้อน แต่ช่วยดูสภาพตัวเองหน่อยได้มั้ยว่ากำลังไม่สบายอยู่น่ะ

แล้วดูสิ รอยชื้นหมาดๆ บนหมอนนั่น...ก่อนเข้านอนคงอาบน้ำสระผมไปแน่ๆ

“คุณใช้ชีวิตมาถึงตอนนี้โดยไม่ป่วยตายไปก่อนได้ยังไงนะ...”

“แคก”

ไม่ทันขาดคำนายก็ไอโขลก พลิกตัวหนีไปอีกทางจนผ้าห่มร่นลงมาถึงช่วงเอว ผมเข้าไปช่วยคลุมให้เขา พยายามไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว แล้วลองวัดไข้ตามข้างแก้มและซอกคอ

บอกเลยว่าหนัก

ผมอยากจะจับเขาฉีดยาชะมัด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข้าห้องน้ำมาช่วยเช็ดตัวไปลดความร้อนพลางๆ

“เอ...”

ผมใจเต้นระรัว หรือว่าจะนายเรียกชื่อผมอยู่

“เอามือออกไป แคก!”

...โธ่เว้ย!

ขนาดนอนหลับยังจะไล่กันอีก ผมมองนายแบบชักฉุนนิดๆ แต่สุดแล้วก็หยิบเจลเย็นที่ซื้อติดมือมาตั้งแต่ตอนเย็นพร้อมกับยาแก้ไอของเขามาวางบนหน้าผาก ก่อนจะเกิดเรื่องผมเอามันไปแช่ไว้ในตู้เย็นแล้วน่ะครับเลยใช้งานได้พอดี

พอสีหน้าเขาเริ่มดีขึ้นผมก็ยืนกอดอก จ้องนายอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกหน่วงๆ ตื้อๆ ในใจก็เริ่มจะบางลง เลยเตรียมตัวกลับห้องไปพักผ่อนบ้าง

มองไปที่ปลายเตียง ยังเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของผมกองเอาไว้

เผลอหลุดยิ้มไม่ได้จริงๆ

ให้ตาย ผมแม่งต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ





สุดท้ายแล้วผมก็จัดการก็อปปี้คีย์การ์ดเป็นใบที่สาม

แบบนี้เขาเรียกว่ายังไม่เข็ด

ส่วนใบที่สองตัวต้นเหตุ ผมก็ให้พัทรเอาไปทิ้งไว้ในถังขยะเหมือนเดิมในตอนเช้า โดยใช้อันนั้นเข้าห้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บอกได้เลยว่าไอ้เด็กนี่คร้านจะจีบผมแล้ว คงเพราะการกระทำทุกอย่างชัดซะขนาดนี้ว่าผมกับนายไม่ใช่แค่เพื่อนสนิท แต่เป็นอดีตคู่ขากันต่างหาก

พัทรตัดใจได้เร็ว แม้จะบ่นพึมพำต่อว่าผมทุกครั้งที่โดนใช้ แต่พอเงินเปย์ไปเขาก็ยิ้มกว้างทุกที

และนั่นทำให้การย่องเข้าห้องของนายในทุกค่ำคืนของผมค่อนข้างราบรื่น

แม้นายจะชอบใช้คู่นอนไม่ซ้ำหน้า แต่พอป่วยเลยขี้เกียจไปหาคนอื่น พัทรก็ได้อานิสงค์ รับเงินทบต้นทบดอกอย่างสนุกสนาน
เพราะไม่ต้องเผชิญหน้าต่อปากให้วุ่นวาย เข้าคืนที่สาม ผมก็หายสนิท สติแจ่มชัด พิษไข้ไม่มีเหลือ จะติดก็แต่แผลที่มือซึ่งยังตัดไหมไม่ได้เพราะยังไม่แห้งดี

ส่วนนายน่ะเหรอ...

หลังถูกผมเข้าไปปรับแอร์ทุกคืน เช็ดตัว เอาเจลโปะ เขาเองก็เริ่มดีขึ้น แต่ยังคงไอเรื้อรังตามประสาคนแก่ที่ร่างกายเริ่มเสื่อมสภาพ

“ถ้าเลิกกินตามใจปากก็คงหายไปแล้ว”

ผมบ่นพึมพำขณะนั่งบนเตียงข้างๆ นาย วางยาพ่นที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไว้ตรงหัวเตียงเพราะอันเก่าเล่นใช้แทบทุกชั่วโมงจนเหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น เห็นนายนอนหลับคิ้วขมวดอยู่อย่างนี้ก็อดจะก้มหน้าลงไปไม่ได้ ผมชะงัก ชั่งใจว่าควรจะลักหลับดีรึเปล่า แต่สุดท้ายด้วยมโนสำนึก ผมก็เปลี่ยนจากริมฝีปากเขาเป็นข้างหน้าผากแทน

อืม...พอใจแล้ว กลับไปนอนดีกว่า

ถ้าควีนรู้ว่าผมทำตัวลับๆ ล่อๆ เป็นโจรย่องเบาแบบนี้คงไม่อยากเชื่อ ไม่รู้ทำไมถ้าไม่ได้เห็นหน้านายแล้วจะหลับไม่สนิท มั่นใจว่าต่อให้สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะล่มไม่เป็นท่า ผมก็คงวนเวียนอยู่รอบตัวนาย  ทำตัวลอยไปลอยมาอย่างกับผีเฝ้าทรัพย์แบบนี้ไปอีกหลายๆ ปีจนเลิกไปเองล่ะมั้ง

ถูกคนอย่างผมล็อคเป้าแล้วก็ต้องทำใจ

ผมกระซิบราตรีสวัสดิ์กับนายแล้วปิดประตูห้องนอน เจอกับพัทรที่ทำหน้าบูดนอนตะแคงบนโซฟา โดนเตะโด่งจากเตียงนุ่มๆ มาอยู่ตรงนี้เป็นใครก็โกรธทั้งนั้น

“ผมล่ะคิดไม่ถึงว่าคนอย่างพี่จะทำเพื่อคนอย่างนายขนาดนี้”

ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอ โยนขนมที่ซื้อติดมือมาฝากพัทรเป็นรางวัลปลอบใจ

“คนอย่างฉันมันทำไมหือ”

“ก็พี่ดู...ไม่น่าจะชอบนายได้เลย”

“แล้วคนอย่างนายล่ะ?”

“ก็เป็นตาแก่บ้ากามไง”

พัทรตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด แถมยังทำปากยื่น เห็นแล้วผมก็ส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ คลี่ยิ้มบางไม่ถือสาหาความ

สิ่งที่พัทรเห็นน่ะคนละเรื่องกับความจริงเลย

ผมโหยหาใครสักคนมาเติมเต็มความว่างเปล่าตลอด ส่วนนายเองก็ใช้เซ็กซ์มาเป็นข้ออ้างเพื่อทดแทนสิ่งที่ต้องการจริงๆ เพราะถ้าเกิดใช้เงินซื้อเด็กสักคนมานอนกอดโดยไม่ทำอะไรเลย มีหวังเขาโดนหาว่าเป็นตาแก่ไร้น้ำยากันพอดี ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับนาย เห็นชัดว่าเขาไม่ใช่พวกบ้ากาม เขามีความต้องการ แต่ก็ระงับตัวเองได้ เขาแค่ไม่ชอบการโดนดูถูกก็เลยสร้างภาพลักษณ์แบบนั้นให้คนเข้าใจผิดไปทั่ว

ก็ดีแล้ว...ไม่งั้นเขาจะตกถึงท้องผมเหรอ

ควีนบอกว่านายนิสัยแย่ มาถึงตอนนี้...ก็คงไม่มีใครพูดได้เต็มปากว่าผมนิสัยดี ภายนอกพวกเราต่างกันมาก แต่ข้างในกลับมีความคล้ายคลึงจนน่าตกใจ

อีกไม่กี่วันนายจะได้เจอกับควีน

ตามแผนเดิมคือผมต้องเป็นคนพาควีนไปตามที่นัดหมาย ฉะนั้นเขาเองก็ทำบ่ายเบี่ยงหลบหน้าผมไม่ได้แล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 - P.17 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 06-06-2016 19:56:52

และก็ถึงวันที่รอคอย

วันนี้เป็นวันแรกที่ผมต้องเข้าคลับหลังลาหยุดมานาน แผลเองก็แห้งสนิท เพิ่งไปตัดไหมมาสดๆ ร้อนๆ ผมขยับมือแล้วก็รู้สึกโล่งชอบกล แถมยังรู้สึกแปลกตากับรอยกรีดสีแดงขวางกลางฝ่ามือไม่น้อย มองไปมองมาก็เพิ่งรู้สึกตัวเอาตอนนี้เองว่าผมนี่บ้าบิ่นชะมัด

ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปทำงานด้วยความคิดถึงบรรยากาศเดิมๆ ไม่ลืมใส่ถุงมือปกปิดแผลเป็นเพื่อไม่ให้มีคนถามถึงสาเหตุซึ่งค่อนข้างจะเล่ายาก ผมจอดรถด้านหลังผับ เปิดประตูเข้าไปก็เจอกับกรเป็นคนแรก

 “พี่เอกมาก็ดีแล้ว” กรบอกอย่างจริงใจ “ผมไม่เหมาะกับตำแหน่งอัศวินเลย ขอเป็นบิชอปทำตัวเงียบๆ เหมือนเดิมดีกว่า”

“ยังไงก็ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไรครับพี่”

เขาน่ะไม่เป็นไร แต่ผมน่ะเป็น เพราะสุดท้ายแล้วคีย์การ์ดใบที่สามผมก็ต้องวานให้กรช่วยเอาไปก็อปปี้ให้อยู่ดี แม้จะกำชับไม่ให้บอกใครก็ไม่อาจวางใจได้หากคนคนนั้นเป็นควีนจอมล้วงความลับชาวบ้าน

“แล้วก็...อืม...ไว้พี่รู้จากบอสดีกว่า” กรพูดให้อยากแล้วจากไป เขาดันหลังให้ผมรีบขึ้นไปหาบอส ทิ้งความสงสัยว่าระหว่างที่ผมไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นบ้าง

เห็นแบบนี้ผมเลยรีบเคาะประตูห้องออฟฟิศ เมื่อได้รับอนุญาตก็เปิดประตูเข้าไป เจอบอสกับควีนกำลังคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพอดี แต่พอเห็นผม ควีนก็ทำตาประกาย กระตือรือร้นจนชักไม่แน่ใจว่าผมหรือเขากันแน่ที่จะไปจีบนาย

“วันนี้แล้วสินะพี่เอก ไม่ต้องห่วงหรอก ไว้ใจผมได้เลย!”

...ความเชื่อใจแอบติดลบ

ดูเหมือนควีนจะเล่าเรื่องนี้ให้บอสฟังแล้ว เขาเลยไม่โกรธใส่ลูกน้องอย่างผมเท่าไหร่ที่แอบมีนัดลับๆ กับคนรักของพระราชา เพราะถ้าควีนจับคู่สำเร็จ เขาก็จะได้ไม่ต้องคอยหึงหวงรำคาญนายให้ปวดหัว

“อย่าเถลไถล” บอสหันมากำชับคนรักที่ออกนอกหน้านอกตาเป็นพิเศษ

“เออน่า ก็แค่ไปเลี้ยงข้าวต้มเป็ด แล้วก็สะบั้นเยื่อใยกับนาย ยังพอกลับมาทันถล่มศึกมังกรอีกสองยกได้แบบสบายๆ เลย”

บอสยิ้ม ควีนเองก็ยิ้ม พวกเขาทะเลาะกันมากสุดแค่มีปากเสียง เพราะต่างคนต่างก็รู้จักที่จะยอมถอยทีละก้าว

...มันคือการให้เกียรติ ควีนเคยว่าไว้

ถึงจะรู้สึกหวาดๆ กับควีน แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขากับบอสเป็นคู่รักตัวอย่างที่น่าชื่นชม

“ชั้นหนึ่งมีปัญหา” บอสเข้าเรื่องคลับด้วยสีหน้าดุโหด มีแค่ควีนเท่านั้นแหละที่จะได้เห็นรอยยิ้มแบบที่ไม่ใช่การแสยะขู่ขวัญ “กรบอกว่ามีคนน่าสงสัยเข้ามาขโมยของจากลูกค้าคนอื่น มันไม่อยากก้าวก่ายหน้าที่อัศวิน เลยรอให้มึงมาจัดการเอง”

เพราะถ้าเกิดบิชอปออกโรงเองแบบเอิกเกริกเกินไป อัศวินเฝ้าประตูอย่างผมจะถูกลดความสำคัญและถูกมองว่าเป็นตำแหน่งที่จะให้ใครแทนก็ได้ ซึ่งคงไม่ใช่เรื่องดีนัก รู้แบบนี้แล้วผมก็ชักรู้สึกผิดที่เอาแต่ทำตัวโรคจิตไล่ตามนายช่วงคลับมีปัญหา

“รับทราบครับบอส ผมจะรีบจัดการทันที”

บอสพยักหน้ารับ ก่อนจะโยนเอกสารชุดหนึ่งให้ผม เป็นประวัติของคนน่าสงสัยที่ว่า เพราะทุกคนที่เข้ามาในคลับแห่งนี้ต้องลงทะเบียนกับแว่นโดยใช้บัตรประชนชาพร้อมทั้งที่อยู่ข้อมูลจริงเพื่อป้องกันไม่ให้มีสายจากที่อื่นเข้ามาปะปน

ผมสะดุดตากับชื่ออันแสนเป็นเอกลักษณ์เข้าอย่างจัง

“นาย...สมถุย?” แถมยังหลุดอ่านออกเสียงอีกต่างหาก

ควีนที่นั่งนิ่งทำตัวเรียบร้อยให้บอสคุยกับลูกน้องพลันหัวเราะก๊าก เขาคงรอปฏิกิริยานี้จากผมอยู่แล้ว

“ไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอกพี่” ควีนยิ้มอย่างนึกสนุก “ผมเคยลงไปดูหมอนี่มาแล้ว มันชอบแอบขโมยของจุกจิก อย่างเก็บชิปที่ตกตามใต้โต๊ะบ้าง แอบเนียนหยิบจากกองชิปเวลาลูกค้าคนอื่นเผลอบ้าง วันหนึ่งได้ไปไม่เท่าไหร่ ก็เลยยังพอทิ้งช่วงให้มันได้ใจแล้วรอพี่มาจัดการเอง”

ด้วยตำแหน่งของควีนไม่จำเป็นต้องคิดเรื่องยิบย่อยอย่างการแทรกแซงตำแหน่งเหมือนอย่างกร เขาสามารถเข้ามาดูแลปัญหาตรงนี้ได้ทันที...ถ้าอยากจะทำ

“แต่มันมือเบาน่าดู หลบกล้องวงจรปิดเก่ง เลยยังหาหลักฐานจังๆ ไม่ได้ ลูกค้าเองก็ไม่ทันสังเกตซะด้วย จากประวัติที่พี่แว่นให้มา ดูเหมือนทางบ้านมันเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร สงสัยจะเป็นเด็กวัยรุ่นที่คิดทำอะไรท้าทายแก้เซ็งมากกว่า”

ผมพยักหน้ารับ แต่พออ่านประวัติก็ขมวดคิ้ว...สมถุยอายุยี่สิบเอ็ดปี เพิ่งเรียนจบมากๆ สนใจด้านศิลปะการต่อสู้เป็นพิเศษ ไม่ว่าจะมวยไทย เทควันโด้ ไอคิโดก็ไปเรียนมาหมด

แล้วคนแบบนี้จะมาป่วนคลับทำไม

หรือเขาคิดอยากจะลองวิชาโดยไม่รู้ว่าคิงส์คลับเป็นสถานที่อันตรายขนาดไหน

“เพลาๆ หน่อยนะพี่เอก มือพี่เองก็ยังไม่หายดีด้วย แถมวันนี้มีนัดสำคัญ อย่าหมดหล่อล่ะ”

“ครับควีน”

ผมรับคำ ชักรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ความจริงผมไม่ชอบการมีเรื่อง แต่ช่วงนี้กำลังหงุดหงิดอยู่พอดี

ไอ้สมถุยคนนี้มาได้เวลาไม่เลว

ผมคืนประวัติลูกค้าให้บอสเพราะไม่สามารถเดินถือไปถือมาในคลับให้ลูกค้าคนอื่นเห็น ก่อนจะขอตัวด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไร เก่งยืนรออยู่แล้ว เขาทำทีจะเข้ามาคุยกับผมตั้งแต่แรก แต่เพราะกรให้ผมเข้าไปหากับบอสก่อนเลยยังไม่ได้จังหวะ

“วันนี้ควีนบอกว่าพี่จะไปกินข้าวต้มด้วยกันเหรอ”

“ใช่ เดี๋ยวฉันขับมอเตอร์ไซค์ตามไป”

ปกติแล้วเก่งจะนั่งรถตู้ไปกับพวกเบี้ยน่ะครับ ที่นั่งจำกัดจำนวนซะด้วย

“ดีเลย พวกผมจะได้เลี้ยงข้าวฉลองที่พี่หายดี”

“ควีนเป็นคนเลี้ยงไม่ใช่เหรอ”

“ก็พวกเราออกเงินก่อน แล้วค่อยไปทวงเงินควีนอีกทีไงพี่”

...เดี๋ยวได้กัดกับควีนตาย

เก่งกับควีนเป็นไม้เบื่อไม้เมากันครับ ไม่ได้เกลียดอะไรหรอก แต่เจอทีไรเป็นต้องหาเรื่องทุกที

ผมพยักหน้าแบบไม่ใส่ใจนัก ปกติก็ไม่ได้ยุ่งเรื่องของคนในคลับอยู่แล้ว ถ้ามาปรึกษาผมก็ช่วย แต่ถ้าไม่เอ่ยออกมาก่อนผมก็ปล่อยไปตามยถากรรม หรือเพราะเหตุนี้กันนะถึงได้มีคนนึกหมั่นไส้ ก่อเกิดเป็นเจ้ากรรมนายเวรตามติด ทำให้ชีวิตผมในช่วงอาทิตย์นี้ติดๆ ขัดๆ ตลอด

สงสัยจบงานนี้ต้องไปทำบุญสักหน่อยแล้ว

ผมตั้งปฏิญาณกับตัวเองในใจก่อนจะลงไปยืนประจำตำแหน่งตรงประตูคลับ  รอคอยการมาเยือนของนายสมถุย ระหว่างนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นระยะ ส่งข้อความไปบอกนายว่าอย่าลืมนัดของเราในวันนี้

‘ฉันไม่ลืม’

ในที่สุดนายก็ตอบผมสักที ให้ความรู้สึกเหมือนช่วงแรกๆ ตอนที่เขาใจจดใจจ่อกับควีนจนแทบไม่เห็นหัวผม แต่ตอนนี้น่ะไม่ใช่แล้ว...ไม่รู้ว่าคิดไปเอง หรือเข้าข้างตัวเองกันแน่ แต่ผมมั่นใจว่านายเริ่มปลงตกกับควีนกว่าเมื่อก่อน เพราะยังไงซะ...เขาก็ไม่มีหวังตั้งแต่แรก

ผมตื่นเต้นกับนัดหลังจากนี้มากกว่าเรื่องสมถุยซะอีก

ถ้าควีนปฏิเสธตรงๆ นายจะยังพยายามยื้อยุดอีกมั้ยนะ แต่นายก็เหมือนกับผม ต่อให้รู้ว่าจะถูกปฏิเสธก็ยังตัดใจให้ขาดไม่ได้ อย่างน้อยขอแค่เจอหน้าก็ยังดี

อืม...พวกเราควรจะไปทำบุญด้วยกันด่วนๆ เลย

“พี่เอก” เบี้ยคนหนึ่งสะกิดผม พยักเพยิกไปทางชายคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามา

สมถุย

ผมรับบัตรสมาชิกมาตรวจสอบ พยายามไม่สนใจกับสายตาสำรวจของหมอนี่ที่คล้ายจะรู้จักผม พวกเราจ้องตากันตอนคืนบัตร สมถุยอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจไปเดินวนเวียนแถวๆ โต๊ะแบล็คแจ็คซึ่งมีคนมุงเยอะที่สุด

ไม่วายหันมามองผมเหมือนท้าทายให้จับผิด

“พี่เอก ทำยังไงต่อดีครับ”

ผมไม่ตอบ แต่เหลือบมองควีนซึ่งโบกมือให้กำลังใจจากชั้นสอง ข้างๆ คือกร บิชอปตัวดีที่ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม ไม่บอกก็รู้ว่าพวกเขาอยากเห็นว่าผมจะจัดการสมถุยยังไง

ลองขยับมือข้างที่บาดเจ็บ...ยังรู้สึกเสียดๆ ตึงๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่หนักหนาขนาดทนไม่ได้

“คอยกันคนไว้ที”

ผมบอกกับเบี้ยก่อนจะเดินตรงเข้าหาสมถุยที่กำลังเนียนหยิบชิปที่กระเด็นออกจากกองของลูกค้า จับข้อมือมันเอาไว้แบบหลักฐานคาตา แต่สมถุยเองก็รออยู่แล้ว มันเลยส่วนหมัดอีกข้างเข้าทันที

ผมเองก็ใช่ว่าจะไม่ระวังตัว กระชากข้อมือมันเข้าหาจนเสียสมดุลแล้วยกเข่ากระแทก แต่สมถุยดูจะเชี่ยวไม่เบา เพราะมันเกร็งหน้าท้องทัน ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไหร่นัก ส่วนหมัดที่ปล่อยออกมาแม้จะผิดเป้าหมายจากหน้าเป็นไหล่ไปบ้าง แต่ก็เล่นเอาเจ็บใช่ย่อย

ผมกับมันซัดกันทันที

เบี้ยที่ได้รับคำสั่งคอยกันลูกค้าให้ออกห่างจากรัศมีตะลุมบอนอย่างรวดเร็ว ไม่นานเสียงตื่นตกใจก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงเชียร์เฮอย่างสนุกสนาน โต๊ะไพ่ถูกทิ้งหมางเมิน เพราะลูกค้าเจอการพนันครั้งใหม่ที่น่าสนใจกว่า

“จะพูดอะไรก็ว่ามา”

ผมเช็ดรอยเลือดตรงมุมปากระหว่างพักยกให้หายใจหายคอ เมื่อกี้โดนต่อยไปสองหมัด ตรงไหล่กับที่กราม ส่วนสมถุยโดนไปสามหมัด ข้างแก้มสองครั้งกับกกหู โชคดีของมันคือหมัดขวาของผมแรงน้อยกว่าปกติ แม้จะสวนเข้าหน้าจังๆ ก็ไม่ค่อยสะทกสะท้านสักเท่าไหร่

แต่โชคร้ายของมันคือมือข้างถนัดของผมดันเป็นมือซ้าย ตอนโดนหลอกให้ระวังขวาจนโดนตบป้าบที่กกหูจังๆ มันเลยมึนจนต้องเป็นฝ่ายผละห่างไปเอง

“ผมสนใจตำแหน่งอัศวิน”

ผมยิ้ม รู้ดีอยู่แล้วว่ามันไม่ได้เล็งที่จะขโมยของลูกค้าหรอก แต่เป็นการเรียกร้องความสนใจอย่างหนึ่งเพื่อเปิดตัวให้เอิกเกริก คิงส์คลับนั้นมอบหมายตำแหน่งตามความสามารถ ถ้าทำให้ทุกคนยอมรับโดยการโค่นเจ้าของตำแหน่งเดิมลงไป ต่อให้อายุน้อยแค่ไหนก็จะได้ขึ้นแทนที่ทันที

เก่งซึ่งเป็นอัศวินซึ่งอายุน้อยที่สุดของคลับก็ได้รับการแต่งตั้งด้วยวิธีนั้นเช่นกัน

นับว่าไอ้เด็กนี่ยังคิดเป็น เพราะเก่งมันบ้าพลัง กล้ามโต ตัวบึกบึน พร้อมจะอาละวาดตลอดเวลา เทียบกับผมที่ดูเอื่อยเฉื่อยแล้วยังน่าลุ้นกว่า

“ถ้าอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของคลับ ก็ต้องเริ่มจากการสมัครสมาชิก” ผมอธิบายอย่างใจเย็น “ไม่งั้นต่อให้ล้มฉันได้ก็ไม่มีประโยชน์ คิงส์คลับมีกฎที่เข้มงวด และทุกคนก็ต้องเคารพในกฎ ไม่มีการข้ามขั้นตอนใดๆ ทั้งสิ้น”

สมถุยเหมือนโดนน้ำสาด จากที่ตั้งการ์ดเตรียมลุยกลายเป็นทำหน้าเอ๋อ

เหล่าลูกค้าเองก็เริ่มเซ็งเพราะมวยล่มซะอย่างนั้น

“แล้วผมจะได้วัดฝีมือตอนไหนล่ะ”

“ถ้าสมัครสมาชิกแล้วจะมาท้าฉันตอนไหนก็ได้ทั้งนั้นยกเว้นในเวลาทำงาน ไม่อย่างนั้นค่าเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมดนายจะต้องเป็นคนจ่ายสองเท่า”

“ถ้าเป็นตอนเลิกงานก็ได้งั้นสิ”

ผมขมวดคิ้วทันที แต่ก็ยอมตอบออกไป

“ใช่”

“งั้นผมขอท้าคุณเดิมพันด้วยตำแหน่งของอัศวิน วันนี้...หลังเลิกงาน...หวังว่าจะไม่กลัวจนต้องบอกปัดหรอกนะ”

ผมไม่ใช่คนที่ถูกยั่วยุง่ายๆ ด้วยถ้อยคำเด็กน้อยแบบนั้นหรอก แต่ต่อหน้าลูกค้าทุกคนที่รอลุ้นแทนเหมือนกำลังดูละครสนุกๆ สักเรื่อง ผมจะทำให้พวกเขาผิดหวังได้ยังไง

“ก็ตามใจ”

จบงานนี้ผมว่าแค่ทำบุญยังไม่พอ คงต้องไถ่ชีวิตโคกระบือให้ไอ้สมถุยนี่ด้วยซะแล้ว

ไปช้าสักหน่อยก็อย่าว่ากันนะครับนาย

   -----------------

ไปๆ มาๆ เราชักสนุกกับการหาเรื่องซวยๆ โยนใส่พี่เอกซะงั้นค่ะ 5555

ควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องจาก เพราะเป็นเจ้านาย = เพราะเป็นความซวย ได้แล้วนะคะพี่เอก ส่วนนายสมถุย...เอาเป็นว่าเรารู้กันเนอะ จุ๊ๆ แต่คิดว่าหมอนี่น่าจะมีบทบาทจากนายสมคนอื่นๆ เยอะอยู่พอสมควร เป็นสมที่แหกคอกออกมาอีกที แต่ก็เป็นตัวประกอบอยู่ดี

เพจนักเขียนที่อยากจะไปเป็นแม่ยกเกาะขอบเวทีถวายตัวเชียร์พี่เอก (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 06-06-2016 20:37:04

5555 สมถุย แค่ชื่อก้ขำแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 06-06-2016 20:43:48

ทำไมอ่านตอนนี้แล้วสงสารนาย ทั้งนิล ทั้งพี่เอก ทั้งพัทร เรียกนายว่า คนแก่ หมดเลย

หยาบคาย!!!  :m20:

คิดถึงฉากหวานๆของนายกับพี่เอกจังเลยค่ะ (เคยมีด้วยเราะ!?)

หวังว่านายจะใจอ่อนกับพี่เอกน้าาา น่าเอ็นดูขนาดนี้

ป.ล.ตอนแรกที่อ่านชื่อตอนนึกว่าจะมีผู้ท้าชิงมาจีบนายแข่งกับพี่เอก 55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-06-2016 20:46:10

พี่เอกแกทำบาปทำกรรมมาเยอะสิน่ะ เลยเจอแต่เรื่องซวยๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 06-06-2016 20:46:53

พอเห็นชื่อก็รู้เลยว่าคงอยู่ไม่เกินสองตอน 55555555555555
แต่คงจะไม่มาเพิ่มความซวยให้พี่เอกหรอกนะ?
ผิดนัดหรือไปสายนี่ไม่ไหวนะพี่เอก คะแนนจะติดลบไปอีก
 :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-06-2016 20:53:51

ฮ่าๆๆๆๆช่วงนี้พี่เอกดวงตกสุดๆ คิดถูกแล้วคะพี่เรื่องไปทำบุญ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 06-06-2016 20:54:47

โอยยยยยย จะได้เจอนานมั้ยนี่พี่เอก หวังว่าจะไม่โดนเด็กซัดจนเปื่อยแล้วไปอ้อนนายอีกนะ 55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-06-2016 21:19:56

 :laugh:   มาอีกสมแล้วค่ะเจ้านาย ถุ้ย
เราชอบนะ เพราะเป็นความซวยนี่เอง พี่เอกเลยทั้งเจ็บตัวทั้งเสียตังค์
แต่เสียดายที่ช่วงนี้พี่เอกไม่เสียตัวเลย 55555ขอให้ตกนายได้ไวๆนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 06-06-2016 21:36:14

สมถุย!!!!! ชื่อนี้ฮาาาาาาาาา :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-06-2016 21:41:43

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 06-06-2016 22:05:37

สมถุย ชื่อน่าร้ากกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 06-06-2016 22:07:10

อยากเป็นเป้าหมายให้พี่เอกล็อค//โดนตบ

พี่เอก หนูมีน้ำมนต์9เก้าให้อาบล้างซวย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-06-2016 22:19:09

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-06-2016 22:37:10

เหนื่อยหน่อยนะเอกช่วงนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 06-06-2016 22:43:15

เห็น สม..... ชะตากรรมกำหนดไว้สินะ
พี่เอก สู้ๆนะ ไช่วงนี้ม่มีนายตกถึงท้องจะมีแรงหรอ ^^

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 06-06-2016 23:09:53

จริง แค่ทำบุญคงไม่พอ
อาบน้ำมนต์ล้างซวยเลยเอก
จบแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 06-06-2016 23:14:32

ไอ้พวกตระกูลสมเนี่ย
อยู่ไม่นานใช่ไม๊
5555555

พี่เอกน่าจะต้องถือศีลอยู่วัดเลยมะ
สงสัยจะเปนปีชงหนักกก
555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 06-06-2016 23:18:37

นึกว่ามีคนมาแข่งจีบนาย :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 06-06-2016 23:23:12

พี่เอกกกกกกกก สู้เค้านะคะ
จัดการสมถุยให้หมอบไปเลย จะได้ไปหานายเร็วๆ
รีบๆเคลียกันน้าาาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-06-2016 02:11:56

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 07-06-2016 10:07:04

ป้าว่า พี่เอก


ควร จะ รับขันธ์ ครอบครู



หรือ บวชล้างซวยเลยท่าจะเหมาะกว่า



ถ้างานจะเข้าพี่เอกรัวๆ แบบนี้



ไม่มีเวลาให้ฟื้นฟู ร่างกายเลย ความโชคร้ายประชิดหลังตลอด



ส่วนนาย ก็คงต้องเข้าฟิตเนต เข้าสปา เข้าคลีนิคเสริมความตึงของใบหน้า



เพราะ เด็กใน ปกครอง นินทา ว่านาย เป็นชายแก่ รัวๆๆ เลย :mew5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 07-06-2016 16:08:12

 :m20:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LSK ที่ 07-06-2016 18:24:08

ฮาชื่อสมถุย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-06-2016 22:49:43

มาอีกแล้วค่ะขบวนการตัวสม  ขอให้อยู่นานเกินสามตอนนะ สมถุย 5555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 08-06-2016 10:05:20

งานนี้คาดว่าวัดที่มีในประเทศคงไม่พอล้างซวย แล้วมั้งนี่ :mew2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 08-06-2016 10:17:42

นี่นึกภาพเอกภพเป็นภูตจิ๋วไปแล้วครับ
แบบที่จะออกมาช่วยคนตอนที่เขาหลับกันไปหมดแล้ว
ดูน่ารักน่าหยิก ไม่มีความเจ้าเล่ห์แบบปางลวงเหยื่อเลย

ชื่อนี้ก็น่าจะเหมาะนะครับ เพราะเป็นปีชง 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 08-06-2016 11:19:40

แอบขำ พี่เอก ทำบุญนี่คงต้องหลายวัดหลายจังหวัดหน่อยนะ
พี่แม่ค.ซวยเข้ามาเยือนติดๆกันหลายเรื่องเลย
555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-06-2016 12:35:15

สม มาแล้วว

ยกป้ายเชียร์พี่เอกอย่างแน่นอน งานนี้คงสนุกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 08-06-2016 13:04:04

พี่เอกคงต้องทำบุญล้างซวยครั้งใหญ่แล้วล่ะ..ซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 08-06-2016 15:23:37

แค่ชื่อก็ไม่เป็นมงคลแล้ว "สมถุย"
555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-06-2016 16:49:20

พี่เอกขา ทำบุญกันหน่อยไหม นี่ที่รักเตงชวนแล้วนะ
 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-06-2016 01:14:27

เพิ่งเข้ามาอ่านคร่า มาเป็น fc พี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 09-06-2016 02:48:14

พี่เอกต้องจัดการมารก่อนไปหานาย สู้ๆพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 10-06-2016 02:28:09

พี่เอกคงต้องไปทำบุญจริงๆแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 11-06-2016 21:39:05

ถถถถ พี่เอกดวงซวยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำบุญ 9 วัดน่าจะไม่พอ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 12-06-2016 22:31:39

 o13. มาต่อเร็วๆน๊าาาาา เรารออยู่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bloodrain ที่ 13-06-2016 10:16:49

เอ็นดูพี่เอกเหลือเกินค่ะ สงสารแท้  :z3:

รอติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 14-06-2016 21:00:47

ช่วงนี้พี่เอกดวงตกใช่มั้ย

ไปทำบุญด่วนๆเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 26-06-2016 12:52:57

พี่เอกนี่ซวยซ้ำซวยซ้อนไปอีกก
แต่ไม่แน่นายอาจจะแสดงท่าทีเป็นห่วงมากขึ้นก็ได้ มั้ง?
สมถุย =[]=;; แค่ชื่อก็แบบ 55555555555
น้องนิลนี่เป็นพวกเล่นพิเรนทร์ไม่เปลี่ยนเลยอ่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 12 : ผู้ท้าชิง - P.17 - [06/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 26-06-2016 15:29:59

รอร๊อรอรอ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 30-06-2016 20:21:17

‘นาย’ Part 3

ทุกครั้งที่ผมคิดว่ารู้จักเอก สุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นไม่ใช่เลย

ท่าทางของมันตอนที่ขมวดคิ้วขุ่นเคือง ชักสีหน้าใส่ผม มองเหม่อไม่สนใจตอนป่วย ทำให้ผมลอบคิดในใจว่านี่คือธาตุแท้ชัดๆ

แต่พอหันมาเห็นผมจ้องเขม็งทีไร มันก็สะดุ้งเฮือก รีบปั้นหน้าเอาอกเอาใจ ดูลื่นไหลเป็นธรรมชาติจนอดคิดไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วเอกรู้สึกยังไงกับผมกันแน่ ที่ทำอยู่นั้นเต็มใจหรือโดนบังคับ แค่อยากตกเหยื่ออย่างผม อยากเอาชนะ หรือทำตามใจโดยไม่มีข้อแม้อื่น

ผมไม่เข้าใจมันจริงๆ

แต่ถึงอย่างนั้น...

“อยู่นิ่งๆ”

ผมไม่ชอบให้ใครออกคำสั่ง โดยเฉพาะกับคนที่เด็กกว่าเป็นสิบปี แต่ไม่รู้ทำไมเวลามันขึ้นเสียงไปพลางดูแลผมไปพลาง ผมถึงทำตัวไม่ถูก ไม่ตวาดด่าให้หลาบจำสักที คงเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมานี้...ไม่เคยมีใครเอ็ดผมด้วยความเป็นห่วงอย่างนี้เลยสักครั้ง

มันทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าเอกจะแสดงออกแบบไหน แต่ถ้าเป็นผม สุดท้ายแล้วมันก็หันมาใส่ใจเหมือนเดิมอยู่ดี

แล้วผมจะคิดมากทำไม

ก็ดีแล้วไม่ใช่รึไงที่มีคนทุ่มเทให้มากขนาดนี้ ยอมเอาตัวเองมาปกป้อง ทนให้ผมดุด่าเอาแต่ใจ

“ถ้าผมเป็นสายให้บอสเพื่อกันคุณให้ออกห่างจากควีนจริงๆ ผมจะลงไปซื้อยา แกะโจ๊ก นั่งรินน้ำอยู่ตรงนี้ แล้วรอล้างจานให้คุณทำไม”

 “ผมคงไม่ตกใจที่คุณล้มโครมจนรีบเข้ามาเปลี่ยนเสื้อ เช็ดพื้น ลงไปซื้อยาแล้วกลับขึ้นมาให้คุณถามย้ำอย่างนี้หรอก ถ้าผมเป็นสายจริงๆ ผมคงถือโอกาสนั้นหนีกลับคลับไปแล้ว ที่สำคัญ...”

 “คุณเป็นคนเริ่มชวนผมก่อน และเป็นคนมาหาผมถึงที่คลับเอง ความจริงแล้วคุณต่างหากที่ใช้ผมเป็นสะพานไปหาควีน ลืมแล้วเหรอครับนาย...”

ใช่ ผมจะเดือดร้อนทำไมในเมื่อผมต่างหากที่เป็นคนเริ่ม

ผมแค่อยากจะเจอนิลกาฬ

แต่ในช่วงหลังกลับแทบลืมไปแล้วว่าทำไมถึงยอมให้เอกเข้ามาใกล้ขนาดนี้ บุกรุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของผม และก็ตระหนักได้อีกครั้งว่า ไม่ใช่มันหรอกที่รุกคืบเข้ามา เป็นผมต่างหากที่เป็นฝ่ายเปิดประตูต้อนรับ

ผมเป็นคนกระชากเอกออกมาจากห้องพักโทรมๆ นั่นเอง!

คงเพราะคำพูดเหมือนรู้ทันไปหมดของมัน ทำให้ผมนึกฉุนเฉียวจนจ้างนักสืบบ้าง แต่ด้วยความที่วุ่นกับคดีความ ผมเลยยังไม่ได้สนใจ จนกระทั่งกลับมาที่คอนโด ผมถึงค่อยเปิดดูและพบว่าความจริงแล้วเอกนั้นเป็นสายตำรวจ เขาเป็นเด็กที่อยู่ใต้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของข้าราชการคนหนึ่ง

ถึงผมจะเป็นนักธุรกิจที่ทำการค้าแบบสุจริต แต่ก็ไม่ถึงกับกลัวสายสืบตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

เพราะถ้ามันคิดจะจับผมคงไม่ตามไปช่วยถึงต่างจังหวัดหรอก

คำแก้ตัวของเอกทำให้ผมสงบ แต่ที่ยอมไม่ได้ คือการที่เขาเข้าห้องของผมด้วยคีย์การ์ดที่โผล่มาจากความว่างเปล่า แถมยังทำเหมือนไม่สำนึกผิดอะไรเลย จริงอยู่ว่าผมเป็นฝ่ายเปิดประตูต้อนรับให้มันเข้ามา แต่ใช่ว่าคิดจะเข้าก็เข้ามาง่ายๆ เหมือนเป็นบ้านตัวเอง!

เอกมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าถือครองคีย์การ์ดห้องของผม

ผมโกรธมาก ใครล่ะที่จะไม่โกรธ แต่ที่โกรธยิ่งกว่า คือมันยังคงวนเวียน แสดงอำนาจบาตรใหญ่ ทำสนิทสนมกับคู่นอนของผมแล้วยังลอบเข้ามาตอนดึกๆ ดื่นๆ!

ไอ้บ้านี่ไม่มีความละอายเลยรึไง!!!

แม้จะมีพัทรอยู่ข้างๆ จนหลับ แต่พอปัดป่ายพบว่าข้างกายไม่มีใคร ผมก็มักนอนกระสับส่ายหลับไม่สนิททุกครั้ง แล้วกับคนที่อาจหาญขนาดเข้ามาในห้องผม นั่งอยู่ข้างเตียง แล้วยังบ่นใส่ผมต่อหน้ามีหรือจะไม่รู้ตัว

ในใจเดือดดาลเป็นที่สุด แต่พอมันห่มผ้า วัดอุณหภูมิให้...สัมผัสอุ่นๆ นั้นก็ทำให้ผมผ่อนคลายและเคลิ้มหลับ

เมื่อลืมตาตื่นพัทรจะคอยเตรียมโจ๊กให้อย่างดี มันบอกว่าสั่งมาจากร้านอาหารเพราะออกไปเองไม่ได้ แต่ผมรู้ว่าคงเป็นใครบางคนที่รู้จักดีซื้อมาฝากซะมากกว่าในเมื่อมันขี้เหนียวจะตายไป ส่วนเด็กพัทรเองที่ตื่นก่อนผมเสมอก็เพื่อปกปิดว่ามันนอนบนโซฟาหลังผมหลับในตอนแรก ทำไมผมจะไม่รู้ในเมื่อเดินออกมาทีไรห้องข้างนอกก็มีไอเย็นของเครื่องปรับอากาศที่เปิดตลอดคืน

การกระทำลับๆ ล่อๆ ทำให้ผมทั้งโมโหทั้งเคือง แต่ก็ยังไม่อยากเปิดโปงต่อหน้าเมื่อไร้หลักฐาน ในคืนต่อมาและต่อๆ มา...ผมจึงเฝ้าคอยเอกเพื่อเตรียมจับผิด ถ้ามันกล้าล่วงเกินหรือคิดทำอะไรไม่ดีขึ้นมาจะได้มีข้ออ้างก่นด่า เสือกไสไล่ส่งมันอย่างจริงจังสักที

แต่ก็ไม่มีโอกาสสักครั้ง

จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกถึงสัมผัสบางเบาบนหน้าผาก...กับน้ำเสียงนุ่มหวานกล่าวราตรีสวัสดิ์

การกระทำที่ไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีอย่างที่สุด เหมือนกับคนบ้าเพ้อพกโดยไม่สนใจว่าคนที่นอนอยู่นั้นจะรู้สึกตัวหรือไม่

ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันจริงๆ

เอกภพ...แกฟั่นเฟือนไปแล้วใช่มั้ย

หลายครั้งที่อยากจะถาม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยออกไปเพราะอยากรู้ว่ามันจะบ้าได้นานแค่ไหน

หรือนี่อาจจะเป็นวันสุดท้าย

ผมนั่งรอนิลกาฬทที่ร้านขนมปังซึ่งเคยมาดูลาดเลา ทั้งตื่นเต้นระคนตื่นกลัว ลุ้นระทึกที่จะได้พบหน้าคนที่เฝ้าคอย และหวาดหวั่นกับปฏิริยารังเกียจจากคนคนนั้น แต่ภายใต้ความรู้สึกทั้งสองอย่างนั้นแอบแฝงซึ่งความในใจลึกๆ ที่อยากรู้ว่าเอกภพจะทำหน้าแบบไหนเมื่อเจอกับผมโดยไม่ต้องแอบย่องเข้ามาตอนดึกๆ ดื่นๆ

ตอนนี้เป็นเวลาตีสามครึ่ง คนในคลับน่าจะมาถึงร้านข้าวต้มเป็ดกันแล้ว แน่นอนว่าผมยังไม่ได้นอน แถมยังมารอตั้งแต่ตีสอง สั่งกาแฟมากินเป็นถ้วยที่สามเข้าไปแล้ว

คนอย่างเจ้านายนั่งดื่มกาแฟที่ร้านขนมปังข้างทาง...หันหน้าเข้าหาพัดลมพร้อมกับเหงื่อที่ซึมจนต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าซับบ่อยๆ

ตีสามสี่สิบห้า ผมเริ่มอยู่ไม่สุก จ้องโทรศัพท์ตลอดเวลา ก่อนจะตัวเกร็งเมื่อเห็นร่างคุ้นตาเดินเข้ามาแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก

นิลกาฬ

เขายังเหมือนเดิม ออกจะระรื่นกว่าเก่าซะด้วยซ้ำ เพราะพอเห็นผมนั่งอยู่มุมร้านด้านในสุดก็ยิ้มกว้าง ยกมือทักทายเหมือนไม่มีความหมางใจกันซะอย่างนั้น แล้วผมจะทักตอบยังไงล่ะ ให้ยกมือก็ไม่ใช่ ผมได้แต่ตีหน้านิ่ง บอกอย่างใจกว้างว่าจะเลี้ยงเครื่องดื่ม...

คนอย่างเจ้านายเลี้ยงเครื่องดื่มแก้วละยี่สิบห้าบาท

ยังไงก็ตาม ผมค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นเขามาคนเดียว

“พี่เอกติดธุระ ก็เลยให้ผมล่วงหน้ามาก่อนเพราะกลัวนายจะรอนาน”

ท่าทางของเขาไม่เหมือนคนที่อิดออดไม่อยากเจอผมเลยสักนิด

ความรู้สึกตงิดใจเริ่มปรากฎอย่างเชื่องช้าเหมือนตะกอนที่เริ่มก่อตัว แต่ผมยังคงทำหน้าเคร่งขรึม เอ่ยกับนิลกาฬอย่างที่ซักซ้อมอยู่หน้ากระจกเป็นเวลานาน

“เธอสบายดีมั้ย”

ผมยังจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เห็นเขาล้มลงยังไง เลือดสีแดงสดไหลออกมายังไงตอนที่โดนแทง

เพราะอย่างนั้นถึงได้ห่วงแสนห่วงเหลือเกิน

“สบายมากครับนาย ไอ้คิงดูแลผมดีก็เลยหายไว ถึงจะลำบากที่เสียเลือดเยอะไปหน่อย แต่นอนโรงพยาบาลไม่กี่วันก็ออกมาอยู่คอนโดแล้ว ไม่ได้หนักหนาสาหัสถึงชีวิตหรอก แผลเล็กเท่านิ้วก้อยเอง”

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็โดนแทงเพราะผม

เพราะความดื้อดึงของผม

“ฉันขอโทษ”

เอกเคยถามว่าว่าหากเจอนิลกาฬแล้ว...ผมจะขอความเห็นใจหรือขอคืนดี

ผมตอบไม่ได้

แต่เมื่อได้เจอนิลกาฬ กลับมีเพียงคำเดียวที่ผมพูดออกมา

คำขอโทษ

“ฉันขอโทษจริงๆ ทั้งเรื่องที่คลับ...รวมถึงเรื่องในอดีตทั้งหมด เธอจะยกโทษให้ฉันได้มั้ย”

นิลกาฬเงียบ นานจนผมใจเสีย

รอยยิ้มบนใบหน้าเลือนหาย เหลือเพียงสายตาที่จ้องผมอย่างเกลียดชังเมื่อถูกขุดคุ้ยถึงสิ่งที่ไม่อยากนึกถึง

เห็นแบบนั้นผมก็เจ็บปวดทั้งใจ

ผมรักเขาจริงๆ

ถ้าไม่รักก็คงไม่เห็นแก่ตัวขนาดนั้น ถ้าไม่รักคงไม่กักขัง ดึงดันให้เป็นของตัวเอง

แต่มันคือความรักที่นิลกาฬไม่ต้องการ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงความต้องการของผมเพียงฝ่ายเดียว

“เมื่อไม่กี่เดือนก่อนผมได้เจอกับแม่ เธอเองก็พูดแบบนี้ แต่รู้มั้ยผมตอบว่าอะไร” นิลกาฬเอ่ยขณะหลุบตาต่ำ มือจับกำไลข้อมือที่เป็นหนังถักไล่ตามความยาวเหมือนไม่สนใจกับหัวข้อที่เกริ่นขึ้นมานัก “ผมบอกว่าผมรักแม่ แต่ก็ไม่ยกโทษให้เธอ”

ผมใจหายวาบ

“สำหรับนาย” นิลกาฬเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง สายตาจ้องตรงแน่วแน่ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงช้าชัด “ผมยกโทษให้ แต่ไม่มีวันรักคุณ”

คำตอบสมเป็นเขา

คนสองคนที่ทำให้ชีวิตของนิลกาฬตกต่ำอย่างที่สุด คนหนึ่งไม่ได้รับการยกโทษ แต่ได้ความรัก

ขณะที่อีกคนไม่ได้รับความรัก แต่ก็ยอมถือโทษให้

ผมควรจะพอใจแล้วใช่มั้ย

แต่ทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้ล่ะ...ผมรู้อยู่แล้วว่าไม่มีหวัง รู้ว่านิลกาฬกำลังคบกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่มอบความรักอย่างที่เขาใฝ่หามาตลอดอย่างที่ผมไม่มีวันให้ได้ แล้วทำไมผมถึงยังเสียใจกันนะ

พวกเราต่างหลบตาไปคนละทาง ความเงียบครอบคลุมชั่วอึดใจ ผมเริ่มไม่รู้จะเอ่ยอะไรต่อ จนกระทั่งเจ้าของร้านนำนมปั่นมาเสิร์ฟให้นิลกาฬ  รอยยิ้มจึงหวนคืนมาบนใบหน้านั้นอีกครั้ง

“กลับมาเรื่องของนายดีกว่า”

ผมเปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน

“นายชอบพี่เอกมั้ย”

ผมมองรอยยิ้มซุกซนของนิลกาฬแล้วยิ่งเจ็บปลาบ สรุปแล้วที่เขามาในวันนี้ก็เพื่อคำถามนี้สินะ

“ฉันกลับล่ะ”

“เดี๋ยวสินาย!” นิลกาฬผุดลุกอย่างตกใจ รีบยกมือขวางดักผมไว้ ถ้าเป็นคนอื่นผมคงผลักไปแล้ว แต่เพราะเป็นเขา...คนที่ผมเคยทำผิดมาก่อน แถมยังทำให้เจ็บตัวจนต้องนอนโรงพยาบาล ผมเลยไม่กล้าที่จะแตะต้องด้วยกลัวว่าทำให้เขาเจ็บอีกครั้ง

“นาย...ในเมื่อคุณอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำไมไม่ลองพิจารณาพี่เอกดูล่ะ”

“มันเล่าอะไรให้ฟัง”

ผมชักเสียงดุ เริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อคิดว่าเอกขายอะไรผมบ้าง

“ก็...ไม่มีอะไรมากหรอก” นิลกาฬจ้องตอบอย่างบริสุทธิ์ใจ “แต่ในเมื่อนายตัดใจจากผมแล้วก็ควรเปิดใจมองคนใหม่บ้างนะ”

ถ้าตัดใจได้ภายในสิบนาที ผมคงไม่ลงทุนมานั่งตบยุงในร้านขนมปังตั้งแต่ตีสองหรอก!

“มันบอกให้เธอมากล่อมฉันรึไง”

“ไม่ๆๆ” นิลกาฬโบกมือปัด “ผมบอกแล้วไงว่ายกโทษให้นาย ก็เลยอยากเห็นนายมีคนที่รักจริงๆ สักคน และคนที่เข้าตาที่สุดก็คือพี่เอก ผมเลยอยากสนับสนุนต่างหาก”

“พูดแบบนี้ฉันยิ่งเกลียดมัน”

“ผมรู้” นิลกาฬหัวเราะ “ผมอยู่กับนายตั้งนาน คุณเป็นคนหัวดื้อ ถ้ามีคนพูดอย่างก็จะทำอีกอย่างเพราะไม่อยากคล้อยตามใครง่ายๆ พี่เอกเองก็รู้ ถ้าเขาอยู่ด้วย คงไม่กล้าให้ผมพูดออกมาด้วยซ้ำเพราะกลัวโดนเหม็นขี้หน้า”

ผมมองหน้านิลกาฬ อยากถามว่าทั้งที่รู้อยู่แล้วยังจะเอ่ยออกมาอีกทำไม

“ตอนนี้พี่เอกอยู่โรงพยาบาล”

“...”

“วันนี้มีคนท้าชิงตำแหน่งอัศวิน เป็นเด็กวัยรุ่นใจร้อนที่เก่งไม่หยอก ถ้าเป็นปกติพี่เอกคงชนะง่ายๆ แต่เขาบาดเจ็บที่มือ เลยเปิดช่องว่างให้โดนเล่นงาน” นิลกาฬยังคงเอ่ยต่อไป “พี่เอกหลบทัน แต่ก็พลาดท่าบาดเจ็บหนัก ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล xxx ห้อง 204”

นิลกาฬพูดพลางเก็บเก้าอี้ที่เกะกะให้เรียบร้อย ทั้งที่จะเดินหลบฉากไปตอนนี้ก็ยังได้ แต่ผมยังคงรอฟัง

“ก่อนจะถูกหามขึ้นรถพี่เอกสารภาพว่านายรออยู่ ขอให้ผมรับปากว่าจะมาไม่งั้นไม่ยอมไป ผมเลยต้องมาหานายโดยเฉพาะ วันนี้ไม่ได้มีการเลี้ยงข้าวต้มเป็ดอะไรทั้งนั้น ความจริงไอ้คิงจอดรถรออยู่ที่ปั๊มใกล้ๆ นี่เอง มันก็อยู่ในเหตุการณ์ ถึงไม่พอใจแต่เถียงผมไม่ได้”

“...”

“ขอบคุณสำหรับเครื่องดื่มนะครับ ผมขอตัว”

ผมยืนมองนิลกาฬที่เดินจากไปนิ่งๆ น่าเหลือเชื่อที่แทบไม่อาวรณ์อะไรเขาเลยทั้งที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนซึมเศร้าแทบเป็นแทบตาย

โรงพยาบาล xxx ห้อง 204

นิลกาฬจงใจบอกชัดขนาดนี้ แสดงว่าเอกอยากเจอผมรึเปล่านะ

-------------

มาอย่างไวไปอย่างไวพร้อมความวุ่นวายอีกร้อยแปด คือสโลแกนของนิลกาฬนักแหลแห่งชาติ

โปรดคำนวณเศษสามส่วนสี่จากคำพูดว่ามีความจริงอยู่สักเท่าไหร่กัน เพิ่งรู้เรื่องอะไรล่ะ ความจริงนั่งนับวันรอจะมาเจอนายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอควีน!!!

 

ปล.ช่วงนี้เราหายตัวไปเพราะมีญาติผู้ใหญ่เสียกะทันหันค่ะ อันนี้เป็นตอนที่แต่งตุนไว้อยู่แล้วเลยเอามาลงก่อนเพราะกลัวทุกท่านจะรอนาน อ่านแล้วชอบยังไงก็เม้นให้กำลังใจกันได้นะคะ ขอเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ไม่เอาเรื่องแสดงความเสียใจเนอะ ตอนต่อไปอาจเว้นอีกสักหน่อยแต่จะไม่ปล่อยนานเป็นเดือนแน่นอน

 
เพจนักเขียนที่ใจหายไปเลยหายไปในอากาศ (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 30-06-2016 20:30:36

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 30-06-2016 20:36:12

เย้ยยย พี่เอกแพ้เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย คิดว่า พี่เอกจะอัดผู้ท้าชิงเพื่อระบายความโกรธแค้นซะอีก หายไวๆนะ พี่เอก สุดหล่อองน้อง อยากจะตามไปเยี่ยมถึง รพ.เลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 30-06-2016 20:44:37

น้องนิลเจ้าเลห์ไม่เปลี่ยน 5555555
พี่เอกคงไม่ขึ้นขั้นเจ็บหนักอะไรหรอกมั้ง น้องนิลน่าจะพูดให้เว่อร์ไปยังงั้นเอง
นี่ก็ต้องดูต่อว่าตาลุงนี่จะไปรพ.ตามที่บอกมั้ย 55 -..-
มาต่อไวๆ น้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-06-2016 20:45:42

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ.  :mew1:
น้องนิลชงขนาดนี้แล้วรอแค่นายถามใจตัวเองแล้วล่ะว่าคิดยังไงกับพี่เอกกันแน่
ตอนนี้เราเข้าใจนายมากขึ้นเลย นิสัยอย่างเขาคงเกลียดการที่พี่เอกทำอะไรลับหลังแบบมีชั้นเชิงแบบนี้
แต่เราเชื่อว่าการกระทำและสัมผัสทุกอย่างของพี่เอกจะสื่อความจริงใจได้พอ
เสัยใจเรื่องการสูญเสียด้วยค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 30-06-2016 20:48:15

พี่เอกแพ้หรอออ
หรือว่า ฝั่งสมถุย ตายไปแล้ว55555

แต่อะไรก้ตาม เรื่องคิงรออยู่คงจริง แต่ที่เหลือ
สตอสไตล์นิลล้วนๆ 555555

นายไปหาพี่เอกชัวร์ แต่พี่เอกจะเจ็บหนักจริงไม๊เนี่ย
คนนั้นก้รางวัลนักแสดงดีเด่น ไม่แพ้ไอ้นู๋กรเลย 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 30-06-2016 21:36:10

ที่อยู่โรงพยาบาลนี่เพราะพี่เอกแพ้หรือเพราะความแหลของนิล

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 30-06-2016 21:54:56

นิลกาฬ ก็คือ นิลกาฬ 5555 นางมาไวไปไวเกิ๊นนน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 30-06-2016 21:57:21

เราขอโทษค่ะน้องนิล แต่เราไม่เชื่อที่น้องนิลพูดอะ55555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-06-2016 22:41:13

คิวปิคนิลกาฬเริ่มทำงาน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 30-06-2016 23:29:42

จะแพ้ได้ไง แค่ชนะไม่ได้แบบชิลๆ ใช่มั้ย
ส่วนที่ยู่รพ. คือเอาซากสมถุยไปโยนไว้งี้
บวกกับทำแผลเก่าที่ฉีกนิดหน่อย

ตอนหน้าคงจะเป็นประมาณว่า
"คุณถูกควีนหลอกแล้วครับ" เอกพูด 5555
หรือหนักกว่านั้นคือนายก็แค่กลับบ้านนอน 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 30-06-2016 23:57:47

สงสารพี่เอกอะไรจะซวยขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 01-07-2016 04:21:35

นิลนี่สุดยอดแห่งความแหลที่แท้จริงอ่ะ555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-07-2016 06:19:55

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-07-2016 07:42:53

หุห และแล้วนิลกาลก็ได้ช่วยจับคู่สมใจนึก งานนี้คงต้องบอกนายว่าอย่าเชื่อคำพูดนางมากนัก ที่บอกว่าเจ็บหนักจนถึงขั้นแอดมิทโรงบางนี้ก็อย่าเพิ่งปักใจ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 01-07-2016 10:36:53

พี่เอกไม่น่าจะแพ้นะ เฮียแกอึกถึกทนจะตาย โดยคิงซ้อมมายังไม่เป็นอะไรเลย มือเจ็บแต่ใช่ว่าอย่างอื่นจะเจ็บ ประสบการณ์ของเฮียแกที่สั่งสมมาอีก  พี่เอกของข่อยยยยย อย่าตายนะพี่ //ยัง!!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 01-07-2016 14:11:51

ีถึงจะหมั่นไส้แต่ก็ยังเป็นก่วงเสมอนะคะพี่เอกของน้อง หายไวๆนะจุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lunar_lustre ที่ 01-07-2016 14:50:49

นี่ก็คิดอยู่ว่าน้องนิลต้องแหลชัวร์ๆ จริงๆอาจไม่แหล แค่พูดเกินจริงไปเยอะ 5555

โอยย.. พูดแล้วก็คิดถึง กลับไปอ่านเล่ม 1 วนอีกรอบดีกว่า :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 01-07-2016 15:27:07

 :impress3: นายกำลังจับผิดพี่เอกอย่างเต็มที่่ กำลังติดกับเขาอยู่น่ะยังไม่รู้ตัวอีกแน่ะ น้องนิลน้องยังคงความเจ้าเล่ห์ไว้เต็มเปี่ยมเลยน่ะ  :z1:
ขอบคุณน่ะจ้ะที่มาอัพต่อ รอได้เสมอจ้า รักษาสุขภาพด้วยน่ะจ้ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: คาลปิ้น ที่ 01-07-2016 16:45:09

น้องนิลนี่เจ้าเล่ห์น๊ะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 01-07-2016 17:31:28

นิลกาฬฬฬฬฬฬ อะไรคือเพิ่งรู้เรื่อง
แล้วฉากแบบพี่เอกไม่ยอมไปโรงบาลถ้านิลไม่มาหานายคืออะไร
ขอความจริงจากปากพี่เอก 5555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 01-07-2016 19:15:29

55555 กี่คนแล้วที่ตกหลุมแหลของควีน

นายก็ไม่รอด อยากจิขำให้ฟันร่วง ควีนตัวแสบ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-07-2016 00:35:18

ปรบมือรัวๆ ให้คิวปิดน้องนิล   :katai2-1:

พี่เอกอาจได้คะแนนสงสารจากนายไปเยอะเลย เพราะดูๆ นายก็เริ่มอ่อนลงให้ตั้งเยอะแล้ว   :z2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 02-07-2016 01:57:55

แอบซึ้งกับตอนนาย สงสารนายจุง
แต่พี่เอกพอมีหวังแล้วนะ สู้ๆๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-07-2016 21:04:08

เป็นกำลังใจให้พี่เอกพ้นเคราะห์กรรม พ้นทุกข์พ้นโศกซะทีนะคะ ซวยเกิ้นนน :mew4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 02-07-2016 22:19:19

ใครกล้าทำพี่เอกเจ็บเนี่ย ไม่ดีๆ :mew4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 02-07-2016 22:28:54

สมถุยแกมันร้าย! ทำพี่เอกอย่างงั้นได้ยังไงงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 03-07-2016 18:58:29

อ่าวว อย่างงี้นายจะไปหาพี่เอกรึเปล่าน้าาา

ถ้านิลแหลแล้วนายจับได้ คราวนี้คงได้โกรธพี่เอกกันยาวๆ พี่เอกก็ซวยกันยาวๆไป

แต่คิดว่านิลคงพูดจริง(อาจใส่ความเว่อลงไปด้วย 55555) เพราะพี่เอกช่วงนี้ก็ดวงซวยอยู่แล้ว :m20:

เข้าใจนายที่โกรธ ไม่อยากให้หายโกรธง่ายๆเลย อยากให้พี่เอกขอโทษและเคลียกับนายตรงๆ

พอเคลียจบก็รุกจีบแบบเต็มตัวไปเล้ยยย :z1:

ป.ล. 2ตอนมานี้รู้สึกพี่เอกจะมีแววติด(ว่าที่)แฟนนะคะ 555555

คนเขียนดูแลสุขภาพด้วยนะคะ รอได้เสมอค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 03-07-2016 20:43:27

เดี่ยวนะ
พี่เอก...อยู่ร.พ. จริงๆ
หรือแผนของนิลกาฬ
เราเดาไม่ถูก
นิลแม่งรอบจัด....นี่แผนหรือเรื่องจริง
บอกชั้นที`~~

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 04-07-2016 13:38:55

พี่เอกชอบนายขนาดนี้ นายก็ไปหาพี่เอกหน่อยสิคะ :mew2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-07-2016 15:00:04

มารยาสาไถยอวอร์ด....ขอมอบให้แก่ แก่ แก่ แก่ แก่........ควีนนิลกาฬ แห่ง คิงส์คลับบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 05-07-2016 23:18:40

พี่เอกกกกกกกกกกกกกก  :ling1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 06-07-2016 06:35:54

 :hao5: พี่เอกกกกก พี่เอกหลบทันแต่พลาดท่า แล้วอย่างนี้พี่เอกยังเป็นอัสวินอยู่มั้ย ถ้าไม่เป็นแล้วพี่เอกจะไปทำอะไรรรร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 09-07-2016 16:16:34

นายยยยยยย  รับรักพี่เอกเถอะ



นายก็อายุอานามไม่น้อยแล้วนา



อย่าเล่นตัวนาน หาไม่ได้แล้วนา คนครบเครื่องแบบพี่เอก



แซ่บทุกอย่าง ทั้งทำอาหารเก่ง ช่างรู้ใจ เอาใจเก่ง เก่งทั้งงานบ้าน งานบนเตียง



ถ้านายรักพี่เอกนี่ ชีวิตในบ้าน แทบไม่ต้องทำอะไรเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ



ยกป้ายไฟเชียร์ พี่เอกรัวๆๆๆๆๆ



นิลกาฬ นี่มาวางหมาก แล้วก็กลับไปแอบรอดูผลใช่ใหม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 09-07-2016 20:01:13

ตอนที่ 13 : เท่าเทียม

(( โชคดีนะพี่เอก ))

ผมขมวดคิ้ว มองโทรศัพท์ที่วางไปพร้อมกับเสียงหัวเราะหลอกหลอนด้วยความสับสน

ควีนควรจะไปหานายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไม...

โคตรสังหรณ์ใจไม่ดี

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

ผมเอ่ยกับพยาบาลที่ช่วยพันผ้าที่มือให้อย่างตั้งใจ เรียกความรู้สึกคุ้นเคยตลอดสัปดาห์กลับมาอีกครั้ง ถ้าไม่นับแผลตรงมุมปากซึ่งโดนต่อยจนเลือดซึมก็แทบไม่ได้เจ็บช้ำตรงไหน ผิดกับสมถุยที่หน้ายับเยิน มันเองก็ถูกหามขึ้นรถโรงพยาบาลคันเดียวกัน ป่านนี้ยังคงไม่ได้สติ

เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ

หลังเลิกงาน บอสก็ช่วยกั้นโต๊ะชั้นหนึ่งให้ผมกับสมถุยได้ปะฉะดะกันอย่างเต็มยศ พร้อมกับเหล่าเบี้ยเป็นพยานว่าตำแหน่งอัศวินจะถูกสับเปลี่ยนหรือไม่ ผมยอมรับว่าสมถุยมันเก่ง ถ้าขึ้นสู้แบบประกวดเอารางวัลคงได้ถ้วยติดมือมาอย่างน้อยก็รองชนะเลิศ แต่นี่เป็นสังเวียนนักเลง พอเห็นมันวาดท่าคาราเต้อย่างสวย ผมก็จัดการขัดขาจนล้มโครมน่าอนาถสุดๆ

จากนั้นก็ตามไปล็อคคอไม่ให้มันลุกขึ้นมาด้วยท่ามวยปล้ำ แต่เพราะมือขวาผมไม่ค่อยมีแรงมันเลยดิ้นหลุด ไอ้สมถุยลุกพรวดพราดเกินไป แถมยังผิดจังหวะ ฟาดมือมาโดนแผลเก่าผมเต็มๆ จนรอยเย็บแห้งสนิทปริแตก

ทั้งผมทั้งมันยืนอึ้ง แต่มันอึ้งกว่าเพราะโดนผมสะบัดมือให้เลือดกระเซ็นใส่จนต้องหลับตา เปิดโอกาสเผด็จศึกโดยการตีศอกแสกหน้าจนมันเป็นฝ่ายเลือดกระฉูด สลบคาที่

เป็นอันจบการต่อสู้ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที

ควีนเรียกรถพยาบาลเพื่อไม่ให้สมถุยซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกของคลับเสียเลือดเยอะเกินไป สงสารเบี้ยต้องเช็ดพื้นทำความสะอาด แล้วยังคะยั้นคะยอให้ผมขึ้นไปด้วย เพราะยังไงซะในสภาพมือชาปากแตกคงไม่ช่วยให้นายอยากคืนดีกับผมสักเท่าไหร่ เผลอๆ จะอาการหนักกว่าเก่า

ผมกังวลใจมาก เห็นรอยยิ้มของควีนที่บอกว่าจะไปพบนายเองแบบสองต่อสองแล้วเห็นลางวินาศชอบกล

แต่ผมไม่มีทางเลือก หรือให้ถูกคือ ผมถูกเก่งจับโยนขึ้นรถโรงพยาบาลตามคำสั่งควีน ไม่ทันตั้งตัวรถก็ออกวิ่งพร้อมกับควีนที่โบกมือน้อยๆ อย่างกับนางงาม ไม่ลืมตะโกนไล่หลังว่าให้ขอใบเสร็จค่ารักษามาเบิกกับแว่นด้วย

พอมาถึงโรงพยาบาลก็โดนจับให้กรอกประวัติแทนสมถุยซึ่งพอจำได้คร่าวๆ จากการอ่านเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน สรุปแล้วผมต้องติดแหงกอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งที่ใจลอยไปถึงไหนต่อไหน

ผมกลัวว่าควีนจะทำความแตก

ถ้านายรู้ว่าผมเป็นคนกีดกันไม่ให้พบมาตั้งแต่แรกมีหวังไล่ยิ่งกว่าหมูกว่าหมา!

ผมมองโทรศัพท์ ชั่งใจว่าจะโทรหานายดีรึเปล่า ตอนนี้เขาจะกำลังเศร้าอยู่รึเปล่านะ หรือกำลังโกรธจัดที่ผมผิดสัญญา

กล้ามาตลอดแท้ๆ แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกขี้ขลาดเป็นบ้า

ผมถอนหายใจเฮือก เก็บโทรศัพท์ ก่อนจะเดินไปเยี่ยมสมถุยว่าฟื้นรึยัง เพราะต้องบอกมันว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดทางคลับจะเป็นผู้รับผิดชอบให้เอง แต่พอไปถึงผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นประตูเปิดแง้ม เหมือนถูกบุกรุกอย่างเร่งรีบ ผมลองชะโงกมอง ก่อนจะยิ่งตะลึงเมื่อเห็นว่าคนคนนั้นคือนาย

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?

คำตอบนั้นผมคิดออกภายในไม่กี่วินาที...จะมีใครได้ล่ะนอกจากควีน

ผมชักสีหน้ายุ่งยากใจเพราะตั้งตัวที่จะเผชิญหน้ากับเขาไม่ทัน นายผิดหวังขนาดมาเล่นงานผมถึงโรงพยาบาลเลยเหรอ อะไรจะโกรธแค้นกันขนาดนั้นเนี่ย แต่แล้วผมก็สังเกตเห็นอาการผิดปกติ นายกำลัง...คุยกับสมถุย!

“เอก”

แถมยังเรียกร่างซึ่งนอนไม่ได้สติด้วยชื่อของผมอีกด้วย

ผมอยากจะแทรกขึ้นมาชะมัดว่านั่นไม่ใช่ผม แต่เป็นสมถุยที่โดนศอกฟันกลางหน้าผาก แก้มบวมตุ่ย หน้าช้ำยับเยิน ถูกผ้าพันไปทั้งหน้าจนมองไม่ออกว่าเป็นใครต่างหาก

จะว่าไป...ผมกับสมถุยก็รูปร่างคล้ายกันซะด้วยสิ ทรงผมก็ตัดสั้น นอนลงไปทั้งแบบนั้นคงไม่เห็นว่ามันไม่ได้ไถหัวเป็นรูปมงกุฎ

นายคงตกใจจนไม่ทันสังเกต

“ใครใช้ให้แกบาดเจ็บหนักขนาดนี้ แกมันโง่”

ขนาดนอนไม่ได้สตินายยังด่าได้อีก ผมชักรู้สึกสุนทรีย์อย่างบอกไม่ถูก ยืนล้วงกระเป๋าพิงกับกำแพงเพื่อพักเท้า มองแผ่นหลังของนายที่ยังคุยกับสมถุยโดยไม่รู้ตัวสักนิดว่ามีคนย่องเบาเข้ามาในห้อง

“วันหลังก็หัดเจียมตัวซะบ้าง มือบาดเจ็บยังเสือกไปต่อยกับคนอื่น แกเป็นเด็กรึไง”

น่าเสียดายเพราะนายหันหลังให้ ผมเลยไม่รู้ว่าเขากำลังทำสีหน้ายังไง

แต่ฟังจากน้ำเสียง...เขากำลังโกรธมาก เล่นด่ารัวไฟแล่บเลยนี่

ผมยืนรอสักพักใหญ่ พอเห็นนายนิ่งก็เริ่มคิดว่าควรขัดจังหวะได้แล้ว ขืนเล่นมากไปจะยิ่งยุ่ง แค่นี้ผมก็มีชนักติดตัวเยอะไปหมด เรื่องคีย์การ์ดก็ยังเคลียร์ไม่ได้ แล้วยังเรื่องควีนอีก

ผมอยากรู้จะแย่ว่านายคุยกับควีนได้ความว่ายังไง

แต่ไม่ทันออกปาก นายที่เงียบไปนานก็เอ่ยพึมพำออกมา

“แกเป็นแบบนี้แล้วใครจะมาหาฉันตอนกลางคืนล่ะ”

เดี๋ยวนะ...

“แล้วฉันจะหลับได้ยังไง...”

ผมอ้าปากค้าง ถึงกับต้องยกมือปิดปากจึงจะบังคับไม่ให้หลุดเสียงอุทาน

นายรู้!!

เวรแล้วไงนายเอกภพ มือเจ็บ ปากแตก แล้วยังโดนนายฆ่าอีกรึเปล่าโทษฐานบุกรุกห้องนอนโดยไม่ขออนุญาต

แต่เดี๋ยวก่อน

ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ ว่านายพูดเสียงเบาหวิว ไม่ยักจะเจืออารมณ์อยากฆ่าคนเลยสักนิด

สำหรับคนอย่างนราธิป ถ้ารู้อยู่แก่ใจมีหรือจะไม่อาละวาดออกมา แต่การที่เขาปล่อยให้ผมย่องเข้าไปหาอยู่อย่างนั้น แล้วยังตัดพ้อต่อว่า ก็แปลได้อย่างเดียวว่าเขานั้น...

รอยยิ้มใต้ฝ่ามือเริ่มฉีกกว้างอย่างห้ามไม่อยู่

ผมขอโทษครับควีน คุณนี่แน่จริงๆ

ผมคิดในใจ เพราะนายคงไม่สามารถบึ่งมาพร่ำเพ้อแบบนี้ได้ถ้าไม่มีคนบอกพิกัดและกล่าวคำชวนเข้าใจผิด

หลังสูดหายใจเข้าลึกผมก็ค่อยๆ เดินเข้าใกล้นายที่ยังก้มมองสมถุยด้วยสายตาบอกไม่ถูก แต่บรรยากาศรอบกายนั้นชวนหน่วงหนึบอยู่ไม่น้อย ผิดกับผมที่เรียกได้ว่าร่าเริงสุดขีด ดอกไม้บานสะพรั่งเต็มสวนสีม่วง

“นายครับ” ผมแตะไหล่เขา ผลคือร่างนั้นสะดุ้งเฮือก หันมามองผมเหมือนเห็นผี “คุณห่วงผมเหรอ”

“เอก!” น้ำลายนายแทบจะกระเซ็นใส่ผม เขาทำหน้างงอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นบุญตาสุดๆ “เดี๋ยวสิ...แล้วนี่ใครล่ะ”

“สมถุย”

นายพยายามอย่างยิ่งไม่ให้สบถว่าชื่อบ้าอะไรวะ

“คนที่ท้าชิงตำแหน่งอัศวินกับผมแต่แพ้ไป”

“แล้วทำไมแกต้องมาโรงพยาบาลด้วย”

“แผลผมปริ” ว่าจบก็ชี้ให้ดูพลางทำหน้าบริสุทธิ์ใจ “เลยโดนควีนจับขึ้นรถพยาบาลมาพร้อมกับสมถุย ว่าแต่คุณเถอะ...ได้พบกับควีนแล้วใช่มั้ยครับ เขาหาร้านขนมปังเจอรึเปล่า”

นายมองผมด้วยสายตาแฝงความรู้สึกหลากหลาย เหมือนอยากถามอีกหลายอย่าง และยังจัดการกับความจริงที่เพิ่งรู้ไม่ได้ แต่เมื่อผมชวนเปลี่ยนเรื่อง ไม่กล่าวถึงการเข้าใจผิดแถมยังหน้าแตกหนัก นายก็ยอมตามน้ำแต่โดยดี

“นิลกาฬมาถูก” นายหลบตา “ฉันเคลียร์กับเขาแล้ว ต่อจากนี้จะไม่สร้างเรื่องให้เขาลำบากใจอีก”

“แค่นั้นเหรอครับ”

นายเงยหน้า ดวงตาประกายกร้าวอย่างไม่ชอบใจ

“แล้วจะมีอะไรอีก”

“ผมก็ไม่รู้ แต่ว่า...” ผมเลิกตีหน้าหมาน้อย แต่เลือกแสดงความจริงใจออกมา “นายรอที่จะเจอกับควีนมาตลอด นายพอใจแค่นี้เหรอครับ ถ้าเป็นนายคนที่ผมรู้จัก จะต้องพยายามหาข้ออ้างเพื่อขอติดต่อกับควีนต่อไป อย่างน้อยได้คุยกัน...หรือแค่ทางข้อความก็ยังดี อย่างที่ผมพยายามทำกับนาย”

นายหลบตาอีกแล้ว เขากัดปาก กำมือแน่น

“ผมชอบนายนะ”

เป็นครั้งแรกที่นายเอกภพสารภาพรักออกมาอย่างเต็มปาก

มันชวนให้ใจหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก ผมตื่นเต้นมาก รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

“ผมคิดไปเองได้ใช่มั้ยว่า...การที่นายยืนอยู่ตรงหน้าผมตรงนี้...ทั้งที่ควรจะไปกับควีน หมายความว่านายเองก็ใจอ่อนให้ผมเหมือนกัน”

นายไม่ตอบ แต่พอผมแตะมือนาย เขาพลันสะดุ้งน้อยๆ แต่ก็ไม่ยักขัดขืน

ในใจอุ่นวาบขึ้นทันที

ได้เวลากระตุกเบ็ดครั้งที่สามแล้ว

“นาย...” ผมเอ่ยเสียงเบา “ผมยังไปที่ห้องของคุณได้ใช่มั้ย”

“ฉันเคยห้ามแกได้ด้วยรึไง”

ผมหลุดยิ้มกับคำประชดประชัน เขารู้จริงด้วยๆ แถมยังเห็นดีเห็นงามอีกต่างหาก

“ถ้าอย่างนั้น...” ผมเลื่อนมือขึ้นแตะที่คางของเขา “นายให้ผมจีบต่อได้ใช่มั้ย”

“ถ้าฉันตอบว่าไม่”

“ผมก็จะไม่หยุด”

“ถ้าอย่างนั้นแกจะถามทำไม” นายจ้องผมตาถลึง แต่ก่อนจะพูดได้มากกว่านั้น ริมฝีปากของเขาก็ถูกประกบติด

ผมจูบนาย

จูบอย่างดูดดื่มโดยไม่สนใจว่าอยู่ในห้องผู้ป่วยของสมถุย เขาไม่แม้แต่จะขัดขืน ราวรู้ดีอยู่แล้วว่าป่วยการเปล่าเมื่อผมใช้มือข้างที่บาดเจ็บโอบรัดเขาอย่างนี้

ปลายลิ้นของเราสอดประสาน เกาะเกี่ยวแนบแน่น

กระตุกเบ็ดครั้งที่สามประสบผลสำเร็จ

หลังจากนี้อย่าหวังว่าผมจะปล่อยให้หลุดมือไปได้อีกเลย

“เดี๋ยว...”

นายครางฮึมฮำในลำคอเมื่อผมค่อยๆ จูบไปลากเขาเข้าห้องน้ำผู้ป่วยเดี่ยวไป กว่านายจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งพวกเราก็มาถึงหน้าห้องน้ำแล้ว

“อย่าคิดว่าจะทำ...”

“ผมมีถุงยางน่า”

นายจ้องเขม็ง เหมือนจะอ้าปากด่าว่าสถานที่อย่างนี้ยังจะมีถุงยางอีก เอ้า ก็ผมเตรียมพร้อมตลอดเวลานี่นา จริงอยู่ว่าไม่ค่อยเจนจัดเรื่องเซ็กซ์สักเท่าไหร่ แต่บอกเลยว่าห่างหายไปนาน ผมเองก็ชักมีอารมณ์อยู่เหมือนกัน

“สกปรก” นายย่นหน้าอย่างรังเกียจเมื่อโดนผมลากไปยืนอยู่หน้าชักโครก

“ห้องน้ำโรงพยาบาลฆ่าเชื้อตลอด สะอาดยิ่งกว่าห้องนอนคุณแน่นอน” ผมกระซิบข้างหูนาย ค่อยๆ ถอดสูทเขาออกมาพาดไว้กับราวแขวนอย่างประณีตเพื่อไม่ให้มีรอยยับ

นายยืนนิ่งอย่างกับหุ่น ปล่อยให้ผมปอกลอกทีละชิ้น แต่ปากก็ยังสรรหาคำต่อว่าไม่หยุด

“ฉันไม่ยืนทำหรอกนะ”

ผมพยักหน้าหงึกหงัก รู้ว่านายแก่เกินกว่าจะทำท่ายืนนานๆ

“ผมให้คุณเลือกแล้วกัน บนฝาชักโครกหรือตรงอ่างล้างหน้าดี”

“เอกภพ” นายเอ่ยเสียงดุ แต่สภาพของเขาที่เหลือแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวมองยังไงก็ไม่มีอานุภาพพอจะห้ามผมในสถานการณ์นี้ได้เลยสักนิด “ถ้าพยาบาลมาเห็นจะทำยังไง ฉันไม่ยอมรับเรื่องน่าอับอายเด็ดขาด”

“สมถุยยังไม่ได้สติ ไม่มีใครเข้ามาหรอกครับ และต่อให้เข้ามา...” ผมเอื้อมมือไปล็อคกลอนประตู “แค่นี้ก็ไม่มีปัญหา”

นายจนด้วยคำพูด พอเขาตัวเปล่าเปลือย ผมก็ค่อยๆ ถอดเสื้อตัวเองบ้าง

สายตาของนายออกจะหวาดหวั่นอยู่สักหน่อย เหมือนยังไม่มั่นใจแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธผม เขาคงไม่ชอบเซ็กซ์ในห้องน้ำแถมยังแปลกถิ่น แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อถูกต้อนก็เถียงไม่ออกว่าเขาเองก็มีอารมณ์

คนที่มีเซ็กซ์เป็นประจำอย่างนาย...เมื่อขาดหายไปนานๆ คงยังอัดอั้นยิ่งกว่าผมซะอีก

ผมก้มจูบนายอีกครั้ง ค่อยๆ ปลดกางเกงและสวมถุงยางด้วยมือเดียว เพราะมืออีกข้างผมยันไว้กับบ่าของนายซึ่งค่อยๆ นั่งลงบนฝาชักโครก นายไล้ปลายนิ้วเท้าขึ้นตามท่อนขาของผมจนชวนสยิว กุมท้ายทอยให้บดจูบแนบแน่น มาถึงตอนนี้ผมก็ไม่ต้องลีลาท่ามาก เอาจริงๆ ผมเองก็กลัวจะมีใครเข้ามาเหมือนกัน

มือซ้ายค่อยๆ สอดแทรกเข้าไป เพราะไม่มีอะไรหล่อลื่นเลยออกจะฝืดสักหน่อย นายนิ่วหน้า ครางฮืออยู่ในปาก แต่พอถูกดันให้เอนพิงไปด้านหลังจนเผลออ้าขากว้าง ส่วนนั้นของนายก็ตื่นตัวขึ้นมาทั้งที่ยังไม่ทันได้จับ

คนแก่อะไรฟิตปึ๋งปั๋ง

ผมช้อนขานายให้พาดกับข้อศอกเพื่อจะได้ไม่ทำให้แผลฉีกกว้างกว่าเดิม เขาจึงต้องเกี่ยวแผ่นหลังผมไว้ไม่ให้ลื่นไถลตกจากชักโครก หลังเล้าโลมจนพอใจทั้งผมทั้งนายคล้ายจะมีอารมณ์มากกว่าทุกที ผละจูบออกมาเล็กน้อยนายก็กระชากศีรษะผมเบาๆ เป็นเชิงว่าอย่าชักช้าลีลามาก เขาแทบทนไม่ไหวแล้ว

ผมเลยตอบสนองไปเต็มที่

“อึก!”

นายกลั้นเสียง ซุกหน้ากับบ่าของผมเมื่อโดนเสยเข้าไปรวดเดียวหนักๆ

“สมถุยสลบอยู่นะครับ ไม่ต้องกลั้นเสียงหรอก” ผมจูบริมฝีปากเขาเบาๆ

“ถ้าเราเสียงดังจนมันตื่นล่ะ” นายค้อนขวับ “ฉันไม่หน้าด้านเหมือนแก”

ผมอารมณ์ดีกับคำว่า ‘เรา’ จนไม่สนใจคำเหน็บแนมนั่นสักนิด ตั้งอกตั้งใจกับการเดินเครื่องอย่างแน่วแน่จนนายจิกเล็บกับหลังระบายความเสียวซ่าน ความจริงนายเป็นคนเนี้ยบ เรื่องเล็บเท้าเล็บมือบอกเลยว่าตัดกริบสะอาดสะอ้าน ฉะนั้นผมเลยไม่ค่อยเจ็บสักเท่าไหร่ ยิ่งเห็นเขาจิกหนักยิ่งมีอารมณ์ซะด้วยซ้ำ

“อะ...เอก” นายครางกระท่อนกระแท่นเพราะตัวโยกคลอนไม่หยุด ห้องน้ำมันก้อง เลยได้ยินเสียงน่าอายชัดเจนกว่าที่เคย ข้างหนึ่งผมใช้ศอกช้อนขานายแล้วยกสูง สบโอกาสให้รุกรานช่วงล่างได้ถนัดถนี่ อีกข้างผมก็รองศีรษะเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้กระแทกกับกำแพงตรงๆ เห็นแบบนี้ต่อให้นายอยากจะด่าแค่ไหนก็หาคำพูดดีๆ ไม่เจอ

ผมสลับจูบตามลำคอและแผ่นอกของนาย ก่อนจะโดนกระชากให้ขึ้นไปประกบปากเมื่อเขาถึงจุดหมายเร็วกว่าที่คาด

“อึก!”

เจ็บจี๊ดๆ ตรงหนังหัว ราวกับว่ามีเส้นผมร่วงติดมือนายไปด้วย ผมไม่ว่าอะไร ได้แต่มองนายที่ชี้นิ้วดักหน้าผมไว้ก่อนด้วยสายตาเอาเรื่อง

ถ้าพูดล้อออกไปต้องโดนตีหัวแตกทั้งที่ส่วนนั้นของตัวเองยังคากับก้นเขาอยู่แน่ๆ ผมเลยได้แต่เก็บความในใจแล้วจัดการกระทุ้งหนักหวังปลดปล่อยบ้าง นี่เป็นเซ็กซ์ที่ผมมีความสุขที่สุดเพราะไม่ต้องวิเคราะห์สภาพจิตใจเขาแล้วลื่นไหลตามน้ำ แต่เป็นตัวผมและนายจริงๆ โดยไม่ต้องสวมกำแพงป้องกันอีกหลายชั้น

ไม่นานผมก็หลั่ง ก้มจูบนายที่หายใจหอบ หน้าแดงก่ำด้วยทั้งแรงอารมณ์และความอาย

ผมดึงถุงยางใช้แล้วห่อกับกระดาษทิชชูทิ้งในถังขยะ ก่อนจะจับแขนนายให้ไปตรงอ่างล้างหน้า

“แกจะทำอะไร”

“ก็คุณไม่เลือกเองนี่ครับ” ผมคลี่ยิ้มจนใจ แต่ออกจะดูร้ายกาจไปสักหน่อยในสายตาของนาย “ผมเลยคิดว่าคุณอยากได้ทั้งสองที่ อีกอย่างผมเองก็มีถุงยางติดมาสองอันพอดี ถ้ายังไง...”

“ถอยออกไป!”

แต่ผมน่ะสวมถุงยางอันใหม่แล้ว

ผมมองนายที่ฉุนเฉียวเหมือนเห็นแมวขู่ฟ่อตัวหนึ่ง ก่อนจะทิ้งตัวคุกเข่าแล้วกลืนกินส่วนกลางลำตัวของนายโดยไม่พร่ำบอกล่วงหน้า นายสบถอุบ พยายามจะดึงผมออกแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเขาเล่นตัวอ่อนยวบ อารมณ์ที่เริ่มจะโรยๆ ถูกปลุกขึ้นมาทันที

เมื่อส่วนนั้นของนายเริ่มตื่นตัวผมก็ค่อยๆ ไล่ลิ้นขึ้นไปที่สะดือของเขา นายทำความสะอาดตัวเองดีตั้งแต่หัวจรดเท้า ปลายเล็บยันสะดือเลยทีเดียว จากนั้นจึงเลื่อนไปที่แผ่นอก ลากเลียผ่านตุ่มไตเล็กๆ ทั้งสอง ก่อนจะกดจูบหนักๆ บนไหปลาร้า สร้างรอยตามลำคอ ก่อนจะจบที่ริมฝีปากซึ่งเผยอออกอย่างเชิญชวน

ตัวของเขาถูกดันให้นั่งบนอ่างล้างหน้าตั้งแต่ผมไล่มาหยุดตรงสะดือจนตัวอ่อนยวบแล้ว เมื่อผมแทรกตัวเองเข้าไปขาทั้งสองจึงถูกแยกออกง่ายดาย นายครางฮึมเมื่อถูกรุกรานอีกครั้ง ตีไหล่ผมเป็นการทำโทษก่อนจะเป็นฝ่ายยกขาเกาะเกี่ยวกับสะโพกของผมเพื่อการสอดใส่ที่สะดวกยิ่งขึ้น

จากนั้นบทรักเร่าร้อนครั้งที่สองก็เริ่มต้นพร้อมเสียงครางสะท้านในลำคอของนายที่พยายามกลั้นเอาไว้จนเกือบสำลักไอไปหลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นนายก็ค่อนข้างพอใจ โดยเฉพาะกับมือข้างซ้ายของผมช่วยประคองเอวเขาเอาไว้เพื่อจะได้ไม่เมื่อยมาก เขาชอบการเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ แต่ละเอียดอ่อนแบบนี้เสมอ

คราวนี้เราเสร็จเกือบจะพร้อมกัน ผมกอดนายไว้แนบแน่น สูดดมกลิ่นกายที่ชวนให้รู้สึกสงบใจ นายเองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ

“ออกไปได้แล้ว” ก่อนจะสลัดผมทิ้งไม่ไยดี

เพราะได้กินอิ่มไปครึ่งท้องผมเลยยินยอมว่าง่าย อีกอย่าง...นายเองก็ดูอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัดเพราะไม่ได้นอนมาตลอดคืน ผมเกลี่ยนเส้นผมชื้นข้างแก้มของเขาและช่วยจัดแต่งให้เรียบร้อย ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาทำความสะอาด แต่โดนนายจับข้อมือรั้งเอาไว้

“ฉันจะอาบน้ำ”

พูดจบเขาก็ดันตัวผมให้ผละห่างแล้วเดินเข้าไปในส่วนฝักบัวและดึงม่านปิดเป็นเชิงกีดกั้นทันที

ผมส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ แอบนิกพิเรนทร์ว่าถ้ารุกเข้าไปจะเป็นยังไงนะ แต่ที่นี่เป็นโรงพยาบาล ได้กินพอหอมปากหอมคอก็ควรจะพอได้แล้ว เลยจัดการตัวเองให้เรียบร้อยโดยไม่ลืมบอกนายว่าจะออกไปก่อน

นายตอบรับ น้ำเสียงกระชากห้วนนิดหน่อย ทำทีเป็นโกรธเคือง แต่ความจริงผมรู้หรอกน่าว่าเขาเองก็ค่อนข้างพอใจกับเซ็กซ์นอกสถานที่ครั้งแรกของเราอยู่ไม่น้อย

แต่พอเดินออกมาผมก็ต้องชะงักกับสมถุยที่หันตะแคงมาทางประตูห้องน้ำ มันสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบพลิกตัวทำเป็นนอนหงายแสร้งตายทันที

ผมกระตุกคิ้ว เดินไปยืนข้างเตียงด้วยสายตาเยียบเย็น ยึดสายน้ำเกลือเอาไว้เป็นตัวประกัน

“ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เอ่อ...ก็สักพักแล้วครับ”

“ฉันให้โอกาสอีกครั้ง” ผมย้ำ กดเข็มที่เจาะกับแขนของสมถุยจนมันสะดุ้งโหยง “ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่”

สมถุยตอนแรกเหมือนไม่เข้าใจ แต่พอมองหน้าผมมันก็รีบตอบตะกุกตะกัก

“ผะ...ผมเพิ่งตื่นครับ เมื่อกี้นี้เลย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้เรื่องสักนิด!”

ผมพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะปล่อยมือ มันถอนหายใจเฮือก ดูหงอลงทันทีอย่างกับถั่วงอกลีบๆ โดนรังแก

“งั้นนอนต่ออีกสักหน่อยสิ”

“ครับ?”

คราวนี้ผมไม่พูดย้ำ แต่ส่งยิ้มเป็นคำตอบ สมถุยผวาเฮือก รีบหลับตาเหมือนว่าต่อให้ตายยังไงก็จะไม่ฟื้นผิดเวลาอีกแน่นอน

ไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออก นายในชุดสูทเนี้ยบไปทั้งตัวเดินออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อจากน้ำอุ่น

“เมื่อกี้แกคุยกับใครรึเปล่า”

“สมถุยสลึมสลือนิดหน่อยน่ะครับ ผมเลยบอกให้เขาหลับต่อ”

ผมไม่ได้โกหกเลยนะ ฟ้าดินเป็นพยานได้

“มันคง...ไม่ได้ยินหรอกนะ” นายทำหน้าเครียดคล้ายเตรียมแผนฆาตกรรมผู้รู้เห็นทันที

“ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ” ผมเหลือบมองคนเจ็บพลางนึกในใจว่ามันติดหนี้ผมเข้าแล้ว ให้ผมรู้น่ะดีกว่านายรู้เป็นไหนๆ “คุณง่วงแล้วสินะ งั้นกลับกันเถอะ”

“อย่าคิดว่าฉันจะลืมเรื่องคีย์การ์ด”

“ให้ผมส่งคุณหลับสักตื่นค่อยเคลียร์กันก็ได้ ยังไงผมก็ไม่หนีไปไหนหรอก” ผมแตะแขนนายเบาๆ “ผมไม่ยอมห่างจากคุณอีกแน่ๆ”

ถ้าเป็นคนอื่นได้ยินประโยคนี้ อาจจะรู้สึกขนหัวลุกนิดๆ มากกว่าดีใจ

แต่สำหรับนาย

“แล้วฉันจะรอดู”

ดูจากแก้มที่ซับสีแดงจางๆ และใบหน้าเชิดอย่างเย่อหยิ่งเอาแต่ใจ

เขาคงจะชอบมากทีเดียว


(ต่อข้างล่าง)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ‘นาย’ Part 3 - P.18 - [30/06/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 09-07-2016 20:01:50

พวกเรานอนด้วยกัน แต่ไม่ได้กอดกันเพราะนายยังยุกยิกไม่เป็นสุก เลยแค่แตะนิ้วเหมือนตอนป่วย ให้อารมณ์เหมือนเด็กวัยรุ่นมากกว่าคนยี่สิบตอนปลายกับคนแก่สี่สิบต้นๆ

พวกเราไม่ได้พูดเรื่องความสัมพันธ์ว่าตกลงจะคบ หรือไม่คบ ผมกับนายพอใจกับสถานะในตอนนี้และต่างรู้ดีแก่ใจเกินกว่าจะเอ่ยออกมาซึ่งหน้า เพราะจะให้เรียกว่าแฟนเหมือนวัยรุ่นก็คงไม่ใช่ เรียกผัวเมียยิ่งแล้วใหญ่ ผมกับเขาอายุรวมกันปาไปเกือบแปดสิบปี ไม่มีอารมณ์มาจำกัดความแบบนั้นหรอก

แค่เขาเปิดใจให้ผมก็พอแล้ว

“ก่อนอื่นก็เรื่องคีย์การ์ด...แกมีอะไรจะสารภาพมั้ย” นายในชุดคลุมอาบน้ำนั่งไขว่ห้างถามบนโซฟา มือหนึ่งถือแก้วไวน์ที่ผมช่วยรินให้อย่างรู้ใจ

“ผมแค่อยากเข้าไปในเขตของคุณ” ผมพูดพลางวางขวดไวน์ในถังน้ำแข็ง ถ้าเป็นปกติคงหาที่ทางให้ตัวเองไม่ขัดตานาย แต่ในตอนนี้...ผมถือแก้วไวน์อีกแก้ว แล้วนั่งลงข้างๆ เขา “คุณก็รู้...ผมไม่ใช่คนใสซื่อที่จะทำตามคำสั่ง ผมเองก็มีสิทธิ์มีความต้องการที่อยากจะครอบครองและเข้าหาคุณเหมือนกัน”

ถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง

เพราะนายคงไม่พอใจนักหากผมทำตัวไม่รู้ไม่ชี้อีก

“แกมันไอ้บ้า”

“ผมบ้าแต่ก็รู้จักขอบแขต ไม่คิดสร้างความรำคาญใจให้กับคุณ ผมคิดได้ว่าต้องวางตัวยังไง” ผมเสริมต่อ ฟังจากเสียงครางในลำคอของนายแล้ว คาดว่าเขาเองก็ยอมรับในความจริงข้อนี้ที่หาไม่ได้จากคู่นอนคนอื่น

“มีอะไรที่แกแอบทำอะไรลับหลังฉันอีกมั้ย”

“เรื่องพัทร”

ผมสารภาพ ยังไงนายก็รู้อยู่แล้วว่าผมกับพัทรร่วมมือกัน

“แล้วก็...” ผมลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมพูดออกมาดีกว่าผิดใจกันภายหลัง “เรื่องนี้”

ผมหยิบคีย์การ์ดใบที่สามจากกระเป๋ากางเกงส่งให้นาย แน่นอนว่าวูบแรกเขาแทบจะพ่นไฟใส่ผมผ่านแววตา แก้วไวน์ยกสูงคล้ายจะสาดใส่ ผมเตรียมหลับตา แต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่ทำ

“แกมันยิ่งกว่าบ้า”

เขาคล้ายจะปลงกับนิสัยพิลึกๆ ของผมแล้ว

นายกระดกไวน์ขึ้นดับอารมณ์ร้อนๆ ให้สงบลง เห็นอย่างนั้นผมก็รีบเอาใจ สลับแก้วของตัวเองที่ยกดื่มเพียงจิบเดียวแลกกับแก้วที่ว่างเปล่าของเขา

เขาชะงักไปวูบหนึ่ง นายไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่นโดยเฉพาะกับที่ใช้งานไปแล้ว แต่พอเห็นผมเลิกคิ้วท้าทาย เขาก็รับไปถือเอาไว้และยกจรดปากซ้ำรอยเดิมอย่างไม่ลังเล แถมยังแลบลิ้นเลียริมฝีปากอีกต่างหาก

ท่าทางนั้นเซ็กซี่อย่างร้ายกาจจนใจกระตุก

“ผมอยากเข้าหาคุณ และเป็นห่วงคุณ นี่เป็นวิธีเดียวที่นึกออกว่าจะเจอคุณได้ยังไง” ผมสารภาพเสียงอ่อน จ้องนายตาไม่กะพริบ “ผมยอมให้คุณด่าดีกว่าไม่ได้พบคุณอีก”

ช่างเป็นประโยคหวานเลี่ยนอะไรขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากปากของนายเอกภพ ขนาดนายยังขยับตัวเหมือนขนลุกเฮือกๆ แต่ก็เหมือนเดิม เขาชินซะแล้ว ต่อให้ผมทำอะไรแผลงๆ ลุกขึ้นมาร้องเพลงโดยไม่สร้างความหงุดหงิดรำคาญใจจนเกินไป นายก็พร้อมจะรับฟัง

“จัดการซะ”

ผมรับคีย์การ์ดจากนายแล้วหักทิ้งทันที

เสียงดัง ‘เปาะ’ นั้นชวนให้วูบโหวงในท้องอยู่ไม่น้อย แต่ผมไม่มีอะไรต้องกลัวในเมื่อพวกเราตกลงกันแล้วว่าจะสานสัมพันธ์ต่อแม้จะไม่มีเรื่องควีนเข้ามาเกี่ยวข้องก็ตาม

ผมอยากถามเรื่องนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่ทันเอ่ย นายก็โยนของสิ่งหนึ่งให้ผม

เป็นคีย์การ์ดใบที่สองที่ควรจะโดนทิ้งถังขยะไปแล้ว

“เก็บเอาไว้”

“นาย...” ผมมองเขาอึ้งๆ ที่มั่นใจว่าใช่ใบเจ้าปัญหาก็เพราะว่ามันยังมีกลิ่นเหม็นเปรี้ยวจางๆ อยู่เลย ถึงว่าสินายรีบโยนให้ผมนัก แถมยังหันไปเช็ดมือกับกระดาษทิชชูอีกต่างหาก

“ฉันไม่อยากเสี่ยงกับวิธีการบ้าๆ บอๆ ของแกอีก เก็บไว้ซะ” นายเอ่ยเสียงดุ พูดรัวเร็วราวกับกลัวว่าผมแย้งขึ้นมา “แต่แกห้ามเข้าห้องโดยพละการ ถ้าจะทำอะไรต้องบอกล่วงหน้า ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉันก็อย่าคิดว่าจะใช้มันเด็ดขาด”

ผมแทบจะหูทวนลมไปแล้ว คาดไม่ถึงว่านายจะยอมให้ถึงขนาดนี้

แต่อันที่จริง...เขาก็ยอมผมตั้งแต่ในห้องน้ำแล้วนี่หว่า

ในลำคอรู้สึกกระหายอย่างบอกไม่ถูก ผมเหลือบมองนายด้วยสายตาต้องการ ชั่งใจคิดว่าผมกลายเป็นคนหื่นกามตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่เพิ่งมีเซ็กซ์กันไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนแท้ๆ แต่ดูเหมือนน้องชายผมจะตื่นตัวเร็วซะเหลือเกิน

ใจเย็นๆ ไว้...เรายังเคลียร์กันไม่จบ

“เรื่องของพัทร...”

“ฉันไม่เคยพิศวาสเด็กนั่นอยู่แล้ว” นายจิบไวน์อย่างสบายอกสบายใจ แต่เขาจับประเด็นผิดไป ผมไม่ได้หมายถึงพัทรคนเดียว แต่หมายถึงคู่นอนของเขาทุกคนต่างหาก

“คุณมีผมแล้ว คุณจะหาคนอื่นมานอนด้วยอีกมั้ย”

สายตาของผมเข้มขึ้นเมื่อเห็นนายชะงัก คล้ายยังไม่ทันฉุกคิดเรื่องนี้

“นาย...” ผมลากเสียงเรียบ ถึงสถานะของเราจะไม่ชัดเจน แต่อย่างน้อยก็ก้าวข้ามไปยังเส้นแบ่งระหว่างคู่รักแล้ว และการจะเป็นคนรักกัน ก็ควรจะซื่อสัตย์ไม่นอกใจหรือนอกกายกันไม่ใช่รึไง

“อย่าเข้าใจผิด ฉันยังมีอิสระตามที่ฉันต้องการ” นายชี้นิ้วปรามผมทันทีเมื่อเห็นบรรยากาศกดต่ำ “แกไม่มีส่วนมาทำให้ชีวิตของฉันถูกจำกัดหรือก้าวก่ายใดๆ ทั้งสิ้น”

ผมรับฟังเงียบๆ แต่แย่งแก้วไวน์ของเขามาถือไว้พลางเอื้อมจับต้นขานายพลางบีบเบาๆ

“แต่...” นายวางมือทาบกับผม “ถ้าฉันนอนหลับทุกคืน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องหาคู่นอนคนอื่น แกเข้าใจความหมายฉันใช่มั้ย”
ไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกว่าวันนี้นายเสน่ห์แรงเป็นบ้า

ช่วงล่างปวดหนึบๆ อย่างน่าอดสู แต่ยังไม่เสร็จธุระเลยต้องทนต่อไป

“สรุปแล้ววันนี้คุณกับควีนพูดอะไรกัน”

“อย่าถามเหมือนฉันเป็นนักโทษของแก เอกภพ” นายบิดเนื้อหลังมือผมทันที เล่นเอาสะดุ้งถดตัวผละออกมาแทบไม่ทัน เขายกยิ้ม แย่งแก้วไวน์คืนพลางยกจิบ ดูอารมณ์ดีเมื่อเห็นผมสบถอุบ

โอเค ผมอาจจะได้ใจไปหน่อย งั้นเอาใหม่แล้วกัน

“คุณกับควีน...จบด้วยดีใช่มั้ย” ผมถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่คุกคามเท่าก่อนหน้านี้ นายหลุบตาต่ำ กัดปลายแก้วน้อยๆ เป็นท่าทางที่เขามักเผลอทำเวลาลำบากใจ

“ก็ถือว่าดี...”

“เล่าให้ผมฟังได้มั้ย” ผมตัดสินใจเอ่ยอย่างค่อยเป็นค่อยไป คนอย่างนายคาดเค้นให้ตายก็ไม่มีวันได้ผลหรอก แต่ต้องคอยตะล่อมให้เขาวางใจต่างหาก

“แกรู้เรื่องแม่ของนิลกาฬสินะ”

ผมพยักหน้ารับ แม่ของควีนกำลังป่วยเลยอยากเจอลูกชายเพียงคนเดียวหลังทอดทิ้งมาหลายปี

“นิลกาฬบอกว่าเขาไม่ยกโทษให้แม่ แต่เขารักเธอ” นายเอ่ยพลางแค่นยิ้มหึ แต่ดวงตากลับแฝงความเศร้าหมอง เป็นอีกครั้งที่เขาเผยความอ่อนแอออกมา ซึ่งทุกครั้งล้วนเป็นเรื่องของควีน “ส่วนฉัน...เขาบอกว่าจะยกโทษให้ แต่ไม่มีวัน...รัก”

มือของนายสั่นน้อยๆ เขาคงกลั้นใจมากกว่าจะเอ่ยคำนั้นออกมา

ทั้งที่รู้อยู่แล้ว...ทั้งที่ไม่เคยคาดหวัง แต่พอหวนนึกก็อดจะปวดใจไม่ได้

ผมเข้าใจทันทีว่าทำไมนายถึงยอมผมง่ายขนาดนี้...เรื่องของเราเป็นไปอย่างรวดเร็วกว่าที่ผมคิดซะด้วยซ้ำ ปัจจัยหลักไม่ใช่อะไรเลย ควีน...เป็นคนเร่งปฏิกิริยานั้น คำที่บอกว่าไม่รัก ทำให้นายเจ็บปวด แม้เขาจะหวั่นไหวกับผมอยู่แล้ว แต่การตกลงปลงใจในทันทีไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนอย่างนาย นอกจากว่าจะถูกความจริงปาใส่หน้า และมีผมเพียงคนเดียวที่จะช่วยพยุงเขาให้ข้ามผ่านความร้าวรานนี้ไปได้

มีผมแค่คนเดียว...

“เอก?” นายอุทานเมื่อถูกผมแย่งแก้วไปถืออีกครั้ง ก่อนจะหุบปากฉับเมื่อเห็นผมยกไวน์ขึ้นกระดกจนหมดตัดโอกาสไม่ให้เขาแย่งคืนไปอีก ผมวางแก้วว่างเปล่าไว้ที่โต๊ะข้างโซฟา ก่อนจะเสยผมปรกตาขึ้นเพื่อมองนายให้ชัดๆ

พร้อมคลี่ยิ้มออกมา

“คุณมีอิสระตามต้องการ ผมเองก็เหมือนกัน ผมยังซื่อสัตย์ต่อคุณ อยากเอาใจคุณ แต่ก็แสดงความรู้สึกอย่างอื่นได้เหมือนกันสินะ”

“พล่ามอะไรของแก” นายมองรอยยิ้มของผมด้วยสายตาไม่วางใจ

ท่าทางนั้นยิ่งชวนให้ช่วงล่างปวดหนึบไปกันใหญ่ ผมโน้มตัวลงเพื่อจูบเขา แต่นายขืนตัวน้อยๆ เหมือนยังปรับอารมณ์ไม่ทัน ผมเลยผละออกมาเล็กน้อย เปลี่ยนไปกระซิบข้างหูเสียงเบา

“ผม ‘หึง’ คุณได้แล้วใช่มั้ย”

นายเบิกตากว้าง ไม่ทันตอบเขาก็โดนผมจูบอีกครั้ง พร้อมกับร่างที่ถูกดันจนแนบติดโซฟา

ผมค่อยๆ แหวกสาบเสื้อชุดคลุมอาบน้ำอย่างเชื่องช้า นายหลับตา จูบตอบอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน แต่ไม่ทันที่ผมจะสอดแทรกตัวเองเข้าไป เขาก็ใช้เท้าถีบยอดอกจนผมหงายหลังตึง ต้องสะบัดหัวเรียกสติอยู่สักพักกว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ถุงยางล่ะ”

“ใช้หมดตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้ว”

นายฉีกยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่คล้ายแสยะเย้ยหยันมากกว่า

“ฉันจะไปทำงาน”

“เดี๋ยวสิคุณ...”

ผมอ้าปากค้าง รีบคว้าแขนนายที่ลุกหนีอย่างรวดเร็ว

“เอก” นายหันมาดันอกผม ซ้ำรอยกับที่โดนถีบจนช้ำ “แกมีอิสระที่จะทำอะไรมากขึ้น อยากหึงก็ตามใจ แต่แกห้ามมีเซ็กซ์กับฉันโดยไม่ป้องกัน ฉันไม่อยากติดโรคตาย”

ผมเหวอมาก อยากจะสวนกลับเป็นบ้าว่าผมควรกลัวติดโรคจากเขามากกว่ามั้ย แต่เพื่อไม่ให้ทำร้ายจิตใจคนแก่ ผมเลยแตะข้อศอกนายเบาๆ พลางเอ่ยถามแกมชักชวน

“งั้นพรุ่งนี้ไปตรวจเลือดด้วยกันนะครับ”

นายตวัดตาค้อนขวับทันที

“แกไม่ไว้ใจฉัน”

เอ้า ขนาดคุณยังไม่ไว้ใจผมเลย แล้วผมจะไว้ใจคุณได้ยังไงล่ะ

ผมได้แต่คิดในใจ

“นับจากนี้เราจะเท่าเทียมกัน...ไม่ถูกหรือครับ”

นายนิ่งไปครู่นิ่ง แต่ก็ยอมพยักหน้ารับอย่างหงุดหงิดแกมไม่พอใจ

เห็นแบบนั้นผมก็หลุดยิ้มออกมาพร้อมกับกอดเอวเขาไว้หลวมๆ อย่างที่ปกติไม่มีทางได้ทำเด็ดขาด

เพราะผมไม่ใช่หมาน้อยคอยเลียแข้งเลียขาเขาอีกแล้ว

และเขาเองก็ไม่ใช่เจ้านาย

แต่จะเป็นเพียง ‘นาย’ ของผมเพียงคนเดียว

---------
   
ขึ้นเอนด์เครดิต ขอบคุณทุกท่านที่ตามมาถึงตอนจบของเรื่องนี้...ซะที่ไหนล่ะ!

ยังไม่จบค่ะ พี่เอกกับนายเพิ่งคบกันเอง สถานะของทั้งคู่เป็นประเภทมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน มากกว่าแฟนแต่ไม่ใช่คนรัก แต่ก็ถือว่าพิเศษมากๆ สำหรับทั้งคู่ที่ยังไม่เคยมีคนจริงจังหรือคบหาโดยไม่ต้องไปบังคับใครที่ไหน

ว่าแต่จะไปรอดหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป...

ปล.หลังจากนั้นสมถุยก็ลาออกจากคลับเพราะไม่กล้าสู้หน้าพี่เอก //ขึ้นเครดิตนักแสดงรับเชิญพร้อมคำอำลา
‘ลาก่อนนะสมถุย พวกเราจะจดจำนายตลอดไป’

เพจนักเขียนที่สงสารความเปิ่นของนาย จำใครผิดไม่ว่าดันมาสลับกับสมถุย! (https://www.facebook.com/MajaYnaja)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 09-07-2016 20:22:19

พี่เอกกกกก บ่าวยอมพี่เอกทุกอย่างแล้ว ทูนหัวววว โอ้ยยยยย เท่ฝุดๆ พี่เอกกกก
RIP สมถุย
ขึ้นต้นชื่อว่าสม...แปลว่า  เตรียมอำลาจากกันด้วยความเร็วแสงสินะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-07-2016 20:22:56

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 09-07-2016 20:25:04

หึหึ  งานนี้เอกต้องหากระเช้าไปขอบคุณควีนซ่ะแล้ว  กามเทพนิลการมิทชั่นคอมพลีสสสสสสสสสส   5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shannara ที่ 09-07-2016 20:33:31

แหม่ดีนะคะ ที่ไม่ชื่อ สมหญิง ถถถ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-07-2016 20:44:54

 :katai2-1:    ปรบมือรัวๆให้กับผลงานของคิวปิดนิลกาฬค่ะ
พี่เอกเท่ห์จุง นายก็ช่างเผ็ดเยี่ยงขิงแก่ นี่ไม่ไดแซะคนแก่นะคะ ไปตรวจสุขภาพก็ดีค่ะทั้งคู่บ่าวสาวเลยเนาะ ฮ่าๆๆ

เราจะจดจำนายนะสมถุย แล้วก้อลืมให้หมดนะ. อย่าเพิ่งจบจ้ารอนายใจอ่อนก่อน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 09-07-2016 20:58:22

โถ๊ะ! สมถุย ซีรีย์ ส. ออกมาบทน้อยกว่าสมศักดิ์เรื่องที่แล้วซะอีก น่าสงสารจริง

กลับมาเรื่องเฮียและนาย ทำไมเรานึกเห็นนายเป็นเคะราชินีก็ไม่รู้ 5555 เฮียเราดูมีความหวังมาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 09-07-2016 21:11:52

เอกกับนาย!! ดีกันเพราะนิลกาฬ
น้องนิลซะอย่างจัดให้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 09-07-2016 21:25:27

โอยยย พี่เอกช่างร้ายกาจจริงๆ T.,T  :hao6:
นายก็ร้ายแบบเซ็กซี่มาก แก่แต่เผ็ดอะไรปานนี้  :-[
ไว้ใจคิวปิดนิลกาฬได้เลยย แม้วิธีจะแผลงๆ ไปบ้าง 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-07-2016 21:30:45

พี่เอกควรเลี้ยงขอบคุณนิลนะ ไม่งั้นไม่ได้คบกับนายเร็วขนาดนี้หรอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 09-07-2016 21:31:24

เราว่า คนที่ได้กำไรคือนายตะหาก  ได้พี่เอกไปครอง คนอะไรทำได้ทุกอย่าง แถมยังเอาใจคนรักที่สุด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 09-07-2016 21:42:03

เขินนนนนนนนนนนนน อ่านแล้วเขิน 55555555

ดูละมุน ดูน่ารักกกก ชอบพี่เอกหึงนาย แค่นี้ก็รู้เลยว่าพี่เอกขี้หวง (แต่ถ้าถึงคราวนายหึงบ้าง พี่เอกอาจสาหัส หนังหัวหลุด :m20: )

ขออนุญาตแปะรูป เป็นแฟนอาร์ตการ์ตูนเรื่องวันพีชค่ะ แต่เห็นแล้วนึกถึงพี่เอกกับนายเฉยเลย

(http://i67.tinypic.com/2u6efyw.jpg)

ป.ล.พี่เอกอย่าลืมรายงานสถานการณ์ให้น้องนิลรู้นะคะ 555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-07-2016 22:16:16

ฝีมือนิลกาฬเขาดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 09-07-2016 22:27:39

 :กอด1:  นายยิ่งกว่าถูกหวยอีกค่ะ​ เจอคนอย่างพี่เอกมารัก
ทั้งเท่​ ทั้งเอาใจเก่งขนาดนี้
ปล.นาย​ เคะราชินีมากกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 09-07-2016 23:08:20

 :hao7: อร้ายยยยยยยยย สำเร็จไปครึ่งทางแล้วพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 09-07-2016 23:10:30

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 10-07-2016 00:06:01

พี่เอกเปลี่ยนไปเลยนะ 55555555555555
ที่นายเข้าใจผิดต้องโทษนิฬกาล เสี้ยมไว้เยอะ 5555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 10-07-2016 00:09:37

สงสารสมถุยจริงๆ มาผิดเวลาดีแท้ กลายเป็นนักแสดงรับเชิญ(ออกไป) เลยเห็นมั้ย555

แล้วก็มีวันที่นายทำเปิ่น  :-[

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 10-07-2016 00:11:12

เอาใจเชียร์คู่นี้สุดๆ ต่อไปเราว่าคนแด่ต้องขี้งินสุดๆแน่เลย ส่วนพี่นี่ยดรางวัลนาฏราชให้ มารยาพี่แกเยอะมากกกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 10-07-2016 00:40:17

ยอมใจพี่เอก :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-07-2016 01:52:52

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 10-07-2016 06:25:38

คู่รัก(?)สุดหวานแห่งปี  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 10-07-2016 09:24:11

แง้นายน่ารัก นายเซ็กซี่ เคะราชินีชัดๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 10-07-2016 10:23:03

นายยังคงเป็นนายอยู่วันยังค่ำ

พี่เอกคงต้องเหนื่อยหนน่อยนะ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 10-07-2016 11:01:23

พี่เอ้กกกกกกก  :pighaun:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 10-07-2016 15:11:47

คบกันแล้ว อย่างนี้ต้องฉลอง เฮ้~~~~ :mc4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-07-2016 18:03:56

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 11-07-2016 00:51:59

ง่อววววว ว ว ว ว ว ว พี่เอกกลับมาแล้ว จัดการนายได้อยู่หมด นิลกาฬก็ยังเก่งเหมือนเดิม  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-07-2016 13:03:47

มิสชั่นคอมพลีส สินะคุณกามมม เทพนิล

ปรบมือรัวค่าาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 12-07-2016 00:50:07

ก็ว่าพี่เอกเจ็บหนักขนาดนอนโรงบาลเลยหรอ

นิลร้ายใช่เล่น 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Brosohub ที่ 12-07-2016 04:49:16

ตามอ่านมาสักพักแล้วค่า
มีความแอบ มีความใต้ดิน 555 ขออภัย โพล่มาจากเงามืดแล้วนะคะ

จะบอกว่าดีอ่ะโครงเรื่องดี แน่นด้วย ภาษาดี อ่านแล้วเข้าใจเลยไม่ต้องแปล
บรรยายได้เข้าใจ นึกภาพตามง่ายไม่ต้องมโนเอง
ตัวละครมีคาแรคเตอร์ชัดเจน และ สุดในทางของตัวเอง 5555+ ชอบตรงนี้แหละ
ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นเวลาเห็นว่ามีการอัพ 5555 วัดตรงนี้ว่าชอบมาก

ไม่อยากให้จบไว อย่าเพิ่งรีบจบนะ พี่เอกต้องเอ็นดูนายให้ชมเยอะเย้อก่อนนนนนน
หลงพี่เอกอีกคน 5555 สุดท้าย ขอบคุณคนเขียนค่าาา รอนะค่าาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 12-07-2016 12:44:54

 :กอด1:เจ้านาย วัยทองอะโลน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: faruay_pp ที่ 12-07-2016 16:54:07

มาอ่านแล้วโดนใจ ฟินกันไปทุกระรอก><
หลังจากนี้ทุกอย่างคือความเท่าเทียม แต่ถึงกระนั้นก็ยังอยากให้พี่เอกเอาเปรียบนายบ่อยๆ แอร๊ย! ^^

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 12-07-2016 20:21:39

แอบขำสมถุย
แกนี่นะ โชคดีสุดที่ได้เป็นพยานรักของนายและพี่เอก
5555

ปล.พี่เอกรุกหนักมาก!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 12-07-2016 22:26:27

ได้กอดได้อ้อนนายแล้วนะเอกภพ
กามเทพนิลกาฬฝีมือใช่ย่อยนะเนี่ย
หรือเพราะเอกปูทางมาดีแต่แรกแล้วต่างหาก ? 555

กำลังจะซึ้งที่นายคืนคีย์การ์ดให้
แต่ดันขำที่นายรีบโยนรีบเช็ดมือซะก่อน 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 13-07-2016 00:31:01

คอมพลีท!!!  ได้เลี้ยงส่งสมถุยละ


เห้ยยยย ! ! ! ไม่ใช่ดิดเค้าได้คบกันแล้วววว   นายกินเด็ก(กว่านิดนึง)  เลยดูลดอายุเหรอ นายน่ารักอะ เหมือนวัยรุ่นใสใส

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 13-07-2016 09:15:44

รู้สึกว่านายน่ารักขึ้น
น่ารักมากๆๆ  :katai2-1:
พี่เอกก็หวานเว่อร์ ขยันหยอดตลอดๆ
นายเขินมั้ยไม่รู้
แต่คนอ่านเขินมาก 555  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - อัพ! ตอนที่ 13 - P.20 - [09/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 15-07-2016 00:40:19

อย่างน้อยๆเค้าก็เปิดใจกันแล้วววววว เง้อววว มันดีกับใจ ^^

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย -ตอนที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 15-07-2016 20:19:07

ตอนที่ 14 : สมร

จากนั้นพวกเราก็มีเซ็กซ์ทุกวัน

สำหรับนาย...ถือว่าปกติ แต่สำหรับผม...ถือว่าต้องปรับตัว แต่จะทำไงได้ในเมื่อกลับห้องแล้วเจอเขานอนรอบนเตียงไอ้น้องชายก็ทรยศทุกที แถมนายดันไม่เคยปฏิเสธอีกต่างหาก แม้เราจะไปตรวจเลือดกันแล้ว...และปลอดภัยดี (ถ้าไม่นับเรื่องไขมัน+ค่าความดันของเขาเกินมาตรฐานตามประสาคนอายุเยอะละก็นะ ) ถึงอย่างนั้นนายก็ยังบังคับให้ผมเตรียมถุงยาง เขาบอกว่ามันสกปรก และทำความสะอาดยาก

สรุปแล้วเขาก็ยังไม่ยอมนั่นแหละ

“แกนี่มัน...” เสียงสบถตอนเช้าเริ่มเจือความหงุดหงิดน้อยลง แฝงความอ่อนอกอ่อนใจที่มาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ตรงมุมปาก ผมลืมตาแป๋วมองนาย ดึงมือเขามากดจูบเบาๆ ผมเป็นตื่นง่ายมากครับถ้าร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ แถมยังตื่นเต็มตาไม่งัวเงียด้วย

พวกเราเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันที่หวานจุกอกอย่างบอกไม่ถูก แต่ผมชอบนะ ก่อนหน้านี้ต้องเก็บกดอดทนมาตั้งนาน ได้ทำตามใจอยากแบบไม่ต้องกลั้นสักที จนบางครั้งรู้สึกเหมือนผมกำลังอ้อนนาย...ก็คงจะเป็นอย่างนั้น สเป็คผมชอบคนแก่กว่าคงเพราะตอนเด็กไม่เคยมีโอกาสได้ทำตัวอย่างนี้สักเท่าไหร่

นายเองก็คล้ายจะพอใจ แน่ล่ะ เขาชอบให้คนเอาอกเอาใจเสมอ

 ผมยกมือออกอย่างรู้งานเมื่อนายขยับลงจากเตียง เขากระชับเสื้อคลุมก่อนจะเดินเซๆ กุมสะโพกไปจัดการธุระส่วนตัว เสียงประตูห้องน้ำปิดดังพร้อมกับผมที่ลุกขึ้นมาเดินเปลือยท่อนบน นับจากวันนั้นผมก็เก็บเสื้อผ้าใส่เป้มาทิ้งไว้ ไม่ถึงกับย้ายบ้านอะไรเพราะข้าวของเครื่องใช้ไม่ได้มีมากมาย แค่พามอเตอร์ไซค์คันโปรดมาเบียดที่จอดของนายด้วยก็เท่านั้น เสื้อคลุมสำหรับคู่นอนเลยถูกผมจัดการยัดไปไว้ใต้เตียงเรียบร้อยกันแสลงตา เชื่อว่านายคงไม่ลงทุนก้มลงไปหยิบเพราะปวดหลัง

ผมเสยเส้นผมที่ยุ่งกระเซิงก่อนจะเดินไปเตรียมอาหารเช้าและชงกาแฟ ตอนนายเดินออกมาในชุดสูททุกอย่างก็พร้อมพอดี

“เอสเพรสโซสำหรับคุณ”

นายพยักหน้าอย่างชอบพอเมื่อผมบริการเหมือนเคย ที่ต่างจากเดิมคือผมนั่งกินกับเขาด้วยสภาพเพิ่งตื่นนั่นแหละ ชายวัยกลางคนสวมชุดทำงานเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า กับชายวัยยี่สิบตอนปลายที่สวมกางเกงบอลแค่ตัวเดียว มองยังไงก็ต่างกันราวฟ้ากับเหว

นายเดินไปหยิบเอกสารมาทบทวนในเวลาเดียวกับที่ผมเก็บจานไปล้าง พอเดินออกมาอีกทีเขาก็เตรียมออกไปทำงานแล้ว

“ตอนเที่ยงคุณจะมามั้ย”

“วันนี้ไม่สะดวก” นายตอบ เขาคล้ายจะกระดากเล็กน้อยเมื่อผมยืนส่งโดยยกแขนเท้ากับกรอบประตูด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนอยู่บ้านตัวเอง แถมยังทำเป็นเป็นกิจวัตรประจำวันซะด้วยสิ

“ให้ผมไปรับมั้ย”

“ไม่ต้อง”

ถึงจะตกลงเรื่องความสัมพันธ์แล้ว แต่นายยังคงปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่อยากบอกใคร เขาพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้เดินคู่กันข้างนอกไม่ว่าจะกรณีใดๆ ทั้งสิ้น ผมคิดว่าเขาคงห่วงภาพลักษณ์ตัวเอง ไม่อยากเป็นขี้ปากคนอื่น ซึ่งผมก็เห็นด้วย พวกเราเจอกัน อยู่ด้วยกัน มีความสุขด้วยกันในห้องนี้ก็นับว่าเป็นส่วนตัวดี ผมไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก เพราะรู้ว่านายน่ะเป็นจอมเรื่องมาก

“แล้วผมจะรอ”

ผมอมยิ้มบอกลานายขณะที่เขาเพียงขานรับเสียงเบาแบบเก้อๆ ทั้งที่ควรจะชินได้แล้ว ปฏิกิริยาจากนายน่ารักจนผมต้องแอบหันไปกลั้นหัวเราะบ่อยๆ จนกระทั่งเห็นนายลงลิฟต์ถึงวางใจ ปิดประตูล็อคกลอนแล้วกลับไปนอนโดยไม่ลืมคลุมผ้าห่มปิดหัวจนมิด

ปกติแล้วผมจะตั้งปลุกอีกทีตอนสิบโมงครึ่งเพื่อเตรียมตัวทำอาหารเที่ยงให้นาย แต่ช่วงนี้บริษัทของเขาเพิ่งเปิดอย่างเป็นทางการ ทำให้มีงานวุ่นวายเข้ามาให้จัดการเพียบตามประสาพนักงานใหม่ที่ยังไม่รู้ระบบระเบียบมากพอ นายเลยต้องไปคอยคุมจนกว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทาง จากตอนแรกที่นอนก่ายกันจนถึงช่วงสาย บางวันก็อู้หยุดงานบ้าง นายจึงต้องขยันขันแข็งกลายเป็นนักธุรกิจเต็มตัว

ผมเลยได้นอนเต็มอิ่มไปถึงช่วงบ่าย

ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแจ้งเตือน มาจากนายที่บอกเมนูที่อยากกินในตอนเย็น เขาคงพอเดาได้ว่าผมจะตื่นเวลาประมาณนี้ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่านายรู้จักเอาใจใส่คนอื่นเหมือนกัน

หลังพิมพ์ตอบกลับและคุยต่ออีกสองสามประโยค ผมก็ลุกไปอาบน้ำจัดการตัวเองบ้าง เปลี่ยนจากกางเกงบอลเป็นกางเกงยีนและเสื้อกล้ามหนึ่งตัว ผมเอาเสื้อนอกสำหรับใส่ไปทำงานพาดไว้กับโซฟา ก่อนจะเดินไปดูตู้เย็นว่ามีอะไรเหลือบ้าง

ผมจดรายการของสดที่ต้องซื้อ รวมทั้งนับจำนวนถุงยางที่ต้องใช้ ก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปจ่ายตลาดอย่างกับเป็นแม่บ้านยังไงยังงั้น ระหว่างทางผมแวะนั่งร้านกาแฟเพื่อสูบบุหรี่และอ่านหนังสือพิมพ์ฆ่าเวลาไปเกือบชั่วโมง ก่อนจะขี่รถกลับคอนโดแล้วใช้คีย์การ์ดสำรองเข้าห้องนาย นั่งดูโทรทัศน์แก้เซ็งไปสักพักก็ได้เวลาสวมผ้ากันเปื้อนทำอาหาร

นายกลับมาตอนห้าโมงสิบนาที สีหน้าแฝงความอ่อนล้าและเหนื่อยหน่าย เขาไม่เคยพูดเรื่องบริษัทกับผมเลย เหมือนที่ผมไม่เคยเอ่ยถึงคลับยกเว้นเรื่องของควีนที่อาจยกมาเป็นหัวข้อถามไถ่บ้าง แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการจนน่าหึงหวงเท่าเมื่อก่อน

จบมื้อเย็นผมก็ล้างจานเรียบร้อย หยิบเสื้อคลุมตรงโซฟาพาดไหล่เตรียมตัวไปทำงาน แต่นายไม่มาส่งผมถึงหน้าประตูหรอก เป็นผมซะเองที่ต้องหันไปบอกลาเขา

“ผมไปแล้วนะ”

“อย่าโอ้เอ้ล่ะ”

เห็นท่าทางเคร่งเครียดนั่นแล้วผมก็เดินวกกลับไปจับคางเขาให้เงยขึ้นแล้วจูบหนักๆ บนริมฝีปาก อยากบอกว่ามีอะไรก็ปรึกษาผมได้ แต่เกรงว่าวีรกรรมเก่าก่อนของผมจะทำให้เขาแอบขยาด นายขมวดคิ้ว ไม่ทันจะอ้าปากด่าผมก็หนีออกจากห้องแล้ว แถมยังล็อคกลอนให้เสร็จสรรพ

รอยยิ้มของผมเลือนหายทันทีที่ประตูปิดลง

สถานะตอนนี้แม้จะไม่อาจเรียกว่าไม่ดี แต่ก็ไม่ถึงกับดี  พวกเราเป็นคนพิเศษของกันและกัน ไม่ใช่คู่รัก หรือคนรักเวลาอยู่ในห้องแม้นายจะยอมอ่อนให้ผมหลายครั้ง เช่นเดียวกับที่ผมตามใจนาย พวกเรามีเซ็กซ์กัน พูดคุยกัน แต่ก็เป็นเรื่องซ้ำๆ เดิมๆ

ในห้องนั้นอบอุ่นเหลือเกิน แต่เมื่อออกมาก็เหมือนเป็นโลกอีกใบที่หนาวเหน็บ พวกเราต่างมีชีวิตของตัวเองอย่างเป็นเอกเทศไม่คิดก้าวก่ายหรือล่วงล้ำ แม้จะอยู่ในข้อตกลงแต่แรก และต่างก็พอใจกับวิธีนั้น แต่เมื่อเดินออกมาผมกลับอดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ทุกที

ไม่รู้ว่านายจะรู้สึกเหมือนกันรึเปล่า

ผมส่ายศีรษะช้าๆ ได้แต่บอกกับตัวเองว่าอย่าใจร้อน...นี่ก็ถือว่าคืบหน้ากว่าที่ผมคิดไว้มากโข รวมทั้งความรู้สึกในใจที่มากขึ้นทุกทีจนน่าตกใจ ไอ้นิสัยบูชารักนี่...พอสารภาพกับใครคนไหนเข้า ก็คล้ายจะลงหลักปักฐาน หลงหัวปักหัวปำเลยทีเดียว

อ้อ สมถุยลาออกแล้วนะครับ หลังออกจากโรงพยาบาลมันก็มาส่งจดหมายลาออกทันที ไม่ใช่ว่าพ่ายแพ้หมดมาดแบบสลบเหมือดคาคลับอย่างเดียวหรอก แต่มันไม่กล้าสู้หน้าผมเพราะเรื่องที่โรงพยาบาลต่างหาก

ถึงขนาดโดนควีนบอกว่าถ้าลาออกเร็วขนาดนี้ต้องจ่ายค่ารักษาเองมันยังยอมควักเลย

ก็ดีไป ผมไม่อยากให้คนรู้เรื่องผมกับนายวนเวียนในคลับเท่าไหร่ แค่ควีนคนเดียวก็ปวดหัวจะแย่

“พี่เอกๆ พี่กับนายเป็นไงบ้างอ่ะ หลังจากวันนั้นที่คบกันแล้วก็ไม่ยอมเล่าให้ผมฟังเลยนะ ทั้งที่เป็นความดีความชอบของคิวปิดนิลกาฬแท้ๆ เชียว!”

ยังดีที่นายมีประวัติกับทางคลับ เวลาคุยเรื่องนี้ควีนเลยมักหาจังหวะที่เบี้ยคนอื่นไม่ทันได้ยิน ไม่งั้นผมคงโดนถามล้วงลึกไปถึงไหนต่อไหน

“ก็เรื่อยๆ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะครับควีน”

การรับมือกับคนชอบเสือ---กับคนที่ชอบเสนอตัวแก้ปัญหาให้ชาวบ้านแล้ว คือการทำยังไงก็ได้ให้ทุกอย่างราบรื่นจนดูน่าเบื่อที่สุด

ควีนมองอย่างรู้ทันว่าผมแกล้งตอบไปอย่างนั้น แต่เมื่อง้างปากผมไม่ได้เพราะไม่มีข้อต่อรองใดๆ แล้วเขาก็ได้แต่ตัดใจ

...ซะที่ไหนล่ะ

“ดูนี่สิพี่ นายส่งไลน์มาหาผมด้วยล่ะ”

ควีนนี่นอกจากเสือกแล้วยังเสี้ยมอีกเหรอครับ

ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ที่จงใจโบกไปมาหลอกล่อให้ติดกับแล้วเสมองไปอีกทาง ทำไมจะไม่รู้ว่านายแอบคุยกับควีนลับหลัง ผมน่ะแอบเช็คโทรศัพท์เขาทุกคืนหลังทำกิจกรรมบนเตียง บางครั้งก็เลยมีสะกิดขออีกยกตามระดับความหึงหวง

แต่นายกับควีนลดสถานะเหลือแค่คนรู้จักที่ถามไถ่ทั่วไปไม่ก็ชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่นับว่าน่าเป็นห่วง

“ชิ พอพี่ไม่เผยช่องโหว่แล้วไม่สนุกเลย”

“ควีนไปจัดการคู่นั้นเถอะครับ” ผมพยักเพยิดไปทางชั้นสอง ตั้งใจโบ้ยความซวยให้เก่งเต็มที่ ควีนชักหน้าเซ็ง รายนี้ก็หวงแว่นเกินไปจนไม่ยอมจับคู่ดีๆ ให้ นับว่าไอ้เก่งทำบุญมาเยอะ

“ไว้ผมมีอารมณ์ก่อนแล้วกัน” ควีนเก็บโทรศัพท์ เหลือบมองผมนิดๆ อย่างมีความนัย “พี่เอกไม่ตอบ งั้นผมถามนายก็ได้”

“นายไม่พูดหรอก” ผมยิ้มนิดๆ รู้ดีว่านายไม่ใช่คนขี้อวด โดยเฉพาะกับอดีตคนรัก “ว่าแต่ควีนอยู่ตรงนี้...จะดีเหรอครับ”

“แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะ” ควีนหันมายักคิ้วให้ผมพลางเหลือบมองชั้นสองที่ตอนนี้มีชายชุดดำสวมแว่นคนหนึ่งยืนคุมอยู่หน้าประตูอย่างผิดแปลกจากสภาพแวดล้อมรอบด้านโดยสิ้นเชิง “ไอ้คิงมันเจรจาการค้า ผมไม่อยากยุ่ง”

ไม่ขอขยายความว่า ‘การค้า’ นั้นหมายถึงอะไร แต่ที่แน่ๆ คิงส์คลับของเราจะไม่ทำอะไรเกินตัวจนประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอย่างแน่นอน ผมเงยมองชั้นสอง เห็นไอ้เก่งกำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะถูกรุกรานพื้นที่ ลูกค้ารายนี้ถือเป็นหน้าเป็นตาของคลับ เพราะเขามาจากตระกูลเก่าเก่าที่มีชื่อในแวดวงสังคม มักกู้ยืมเงินเพื่อไปลงทุน แม้เป็นเงินก้อนจำนวนไม่น้อย แต่ก็ได้รับกลับคืนทบต้นทบดอกอย่างคุ้มค่าหลายครั้งจนกลายเป็นลูกค้าประจำที่มักโผล่มาทุกสามถึงหกเดือน

ผมยืนเป็นเพื่อนควีน ก่อนจะสะดุดกับสายตาขวางๆ ของบอดี้การ์ดที่มองมาจากชั้นบน ผมรู้จักเขาดี หมอนี่เป็นมือขวาคนสำคัญที่มักมาพร้อมกับ “คุณนิด” ทุกครั้ง

ไม่นานการเจรจาก็จบลง “คุณนิด” เดินลงมาจากชั้นสองด้วยสีหน้าหงุดหงิดคล้ายไม่พอใจ เขาอายุพอๆ กับผม นั่นคือเฉียดยี่สิบตอนปลาย ผมน้ำตาลละเอียดไว้ยาวตามประสาผู้ชายเจ้าสำอางที่ไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น แต่ไฝเสน่ห์ตรงใต้ตาขวาก็ทำให้ใครหลายคนเหลือบมอง รูปร่างคุณนิดถือว่าสมบูรณ์แบบ แต่ด้วยสกุลจึงไม่มีใครกล้าล่วงเกิน ดูจากบอดี้การ์ดหน้าเข้มคนนั้นได้ เพราะเขาพกปืนมาด้วยแม้ว่าจะฝากไว้กับเบี้ยคนหนึ่งในคลับของเราก่อนเข้ามาก็ตาม

ดวงตาสีเขียวสอดส่องเหมือนพยายามหาบางอย่าง ผมรีบยืนบังควีน แม้ว่าจะถูกเห็นแล้วก็เถอะ แต่ควีนยังยกมือดันหลังผมให้ผละห่าง แล้วเดินเชิดหน้าออกมาเผชิญด้วยตัวเอง

วูบหนึ่งผมเห็นชายสองคนสบตากันพร้อมประกายไฟดังเปรี๊ยะ!

คุณนิดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะเป็นฝ่ายหลบตาอย่างหาได้ยาก เขาสบถอุบ กระทืบเท้าเสียงดังออกจากคลับพร้อมมือขวาร่างสูง
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า...คุณนิดน่ะมองควีน แต่ทำไม...สมรถึงมองผมด้วยสายตาเคียดแค้นกันล่ะ

ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้เพราะเมื่อลับหลังคนกลุ่มนั้น บรรยากาศในคลับที่คล้ายถูกหยุดเวลาไปครู่หนึ่งก็เต็มไปด้วยเสียงวิจารณ์ ไม่ว่าใครต้องรู้จักคุณนิด เขามักปรากฏตัวอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์และอินเตอร์เน็ตเสมอ ยิ่งถูกพูดถึงมากก็ยิ่งยินดี

“พี่เอก บอกผมตามตรงนะ ไอ้หมอนั่นเล็งคิงรึเปล่า”

ควีนสังหรณ์แม่นจนน่ากลัว

“...เขาพยายามจีบบอสอยู่หลายปีแต่ไม่สำเร็จ ไลฟ์สไตล์ต่างกันเกินไป บอสไม่ชอบการเป็นจุดเด่นหรือออกงานไร้สาระ”

“แล้วเคยนอนด้วยกันมั้ย”

ผมหยุดคิดครู่หนึ่ง รู้สึกหนาวสันหลังวาบๆ

“...ไม่น่าจะเคยนะครับ”

“อ้อ” ควีนแค่ขานรับในลำคอ  สีหน้านิ่งจนผมเผลอเดินถอยหลังไปก้าวหนึ่ง “อ้าว พี่เอก ทำไมยืนห่างขนาดนั้นล่ะ”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”

ค่อยยังชั่วตรงที่สีหน้าควีนเริ่มดีขึ้นแล้ว

“จริงสิพี่ ไอ้คนตัวสูงหน้าเข้มข้างๆ นั่นใคร”

“มือขวาของเขาครับ ชื่อสมร”

“เขาเป็นคู่ปรับพี่เหรอ”

“เปล่านะครับ” ผมได้แต่ตอบไปอย่างงุนงง

“แล้วทำไม...ถึงได้เหมือนอยากจะฆ่าพี่ขนาดนั้นล่ะ”

แม้จะอยู่ในอาการหึง แต่ควีนก็ยังเสือ---ช่างสังเกตจนน่าทึ่ง ผมนี่ไม่รู้จะพูดยังไงเลย!



ช่วงเวลาตีสาม หลังยืนส่งบอสกับควีนและสำรวจความเรียบร้อยแล้วผมก็เดินล้วงกระเป๋าข้างเดียวมาที่รถ แต่ไม่ทันได้ขึ้นคร่อมก็ได้กลิ่นแปลกๆ เข้าซะก่อน

ผมสำรวจที่มา ก่อนจะพบว่ามาจากตัวรถของผมเอง

ถังน้ำมันถูกเจาะ

ของเหลวค่อยๆ หยดจนเจิ่งนองกับพื้น บ่งบอกว่าถูกกระทำย่ำยีเป็นเวลานาน ด้วยความมืดขนาดนี้ถ้าไม่ทันสะกิดใจแล้วขับออกไปรับรองว่าเกิดอุบัติเหตุแน่ๆ

แถมยังมีสิทธิ์ถึงชีวิตซะด้วย

ผมยืนมองมอเตอร์ไซค์สุดที่รักเงียบๆ ด้วยอารมณ์คุกรุ่น

ไม่ได้โกรธเรื่องเล่นงานถึงตาย แต่ว่า...

ใครมันกล้าทำร้ายลูกรักผมวะ!!




ตีสี่ครึ่ง ผมเปิดประตูห้องนอน เจอกับนายที่นั่งรอบนเตียงเหมือนทุกวัน

เพราะไม่มีไออุ่นให้นอนกอด นายเลยสวมแว่น ( เขาสายตายาวน่ะ อย่าถามเชียวว่าเพราะอะไร ) นั่งทำเอกสาร พอเห็นผมเดินเข้ามาก็เริ่มเก็บของ ส่วนผมก็รีบอาบน้ำให้สะอาดถูกใจเขา

เสียแต่วันนี้ผมไม่ค่อยมีอารมณ์เท่าไหร่

“เอก?” นายเรียกอย่างงุนงง คงเพราะเรามีเซ็กซ์มาตลอด ถุงยางเองก็พร้อมเพราะเพิ่งซื้อเพิ่มเมื่อเช้านี่เอง

“คุณรู้จักผู้ชายที่ชื่อสมรรึเปล่า”

แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงคิดว่าเรื่องในวันนี้เกี่ยวกับเขา

แน่ล่ะ คนอย่างเอกภพไม่เคยหาเรื่องใคร การชกต่อยในคลับก็เป็นไปตามกฎทั้งนั้น ผมรักสงบจะตาย แล้วจะมีใครอาฆาตแค้นถึงขนาดหมายชีวิตกันล่ะ

ความผิดปกติเพียงอย่างเดียวในชีวิตผมตอนนี้ก็คือนาย

ผมเลยคิดหาคำตอบอื่นไม่ได้จริงๆ

นายเบิกตากว้าง ขณะที่ผมคิดว่าจะต้องทายถูกแน่ๆ เขาก็ตบผมจนหน้าสะบัด

“แกมีกิ๊กเหรอไอ้เด็กเวร”

เฮ้ย! ผมว่ามันผิดประเด็นนะ!

“เดี๋ยวก่อนสินาย คุณเข้าใจผิดแล้ว”

“เข้าใจผิดอะไร เข้ามาถึงแกก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แทนที่จะมีอะไรกับฉันก็ถามถึงชื่อผู้ชายอีกคน ไม่ได้มีกิ๊กจะเรียกว่าอะไร”
ถ้าจะโทษ...คงต้องโทษชีวิตรักของนายที่ไม่เคยมีใครอยู่กับเขาอย่างซื่อสัตย์เลยสักครั้ง

“ใจเย็นๆ สิคุณ” ผมรวบมือเขาก่อนจะโดนทำร้ายร่างกายซ้ำสอง ขณะเดียวกันก็คอยมองเท้านายไว้ด้วย โดนตบไม่ว่าแต่โดนถีบหงายหลังบ่อยๆ นี่ไม่ไหวจริงๆ ครับ กระดูกจะเคล็ดซะให้ได้ “ผมไม่ได้มีกิ๊กสักหน่อย ผมไม่ใช่คนใจง่ายขนาดนั้น คุณก็น่าจะรู้”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง พอออกจากห้องนี้แกอาจจะไปกับใครก็ได้!”

“แล้วคุณล่ะ” ผมชักโมโหขึ้นมาเหมือนกัน “คุณเองเวลาไปข้างนอกก็ไม่คิดจะบอกอะไรผมเลยสักครั้ง ทำอะไรลับหลังบ้างก็ไม่รู้”

“นี่แกสงสัยฉัน!?”

นายไม่เคยคิดเข้าข้างผมอย่างที่เข้าข้างตัวเองบ้างเลย

ผมมองสายตากราดเกรี้ยวนั่นแล้วก็พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ เห็นกองไฟอยู่ข้างหน้าถ้ากระโจนลงไปก็มีแต่เสียกับเสีย อีกอย่าง นี่เป็นข้อตกลงแต่แรกของเรา ไม่ใช่เรื่องชวนทะเลาะเลย

“...ผมขอโทษ วันนี้ถังน้ำมันรถผมโดนเจาะ ก็เลยอารมณ์ไม่ดี”

นายที่กำลังจะตวาดออกมาหยุดกึกทันควัน

“อะไรนะ”

“วันนี้ผมกลับบ้านช้ากว่าปกติเพราะต้องโทรเรียกให้อู่มารับไปเปลี่ยนถังน้ำมันใหม่ถึงกลับมาได้ คุณไม่สงสัยเลยเหรอ”

“ฉันทำงานเพลินไปหน่อย และปกติแกก็ชอบกลับช้าไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว ก็เลย...”

“ช่างเถอะครับ เอาเป็นว่าผมสงสัยว่าเป็นฝีมือคนที่ชื่อสมร ก็เลยมาถามคุณ แต่ถ้าไม่รู้จักก็แล้วไป”  พูดจบผมก็โถมตัวลงไปกอดนาย “ผมเหนื่อยจัง...”

“อะไรของแก” นายพูดเสียงอ่อนทั้งที่ยังไม่สบอารมณ์ แต่ก็ยอมลูบศีรษะผมเหมือนปลอบเด็ก วูบหนึ่ง ผมรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา การกลับมาแล้วมีใครสักคนรอคอย แม้ไม่ต้องเข้าใจกันมาก แต่เพียงอยู่เคียงข้างกัน สัมผัสกันอย่างนี้ก็เพียงพอแล้ว

คืนนั้นพวกเรานอนแตะมือ นายเลิกพยายามกอดผมเป็นหมอนข้างเหมือนที่ทำกับเด็กเอ๊าะๆ เพราะมีแต่ฝ่ายเขาที่เมื่อยขบเพราะเกร็งแขน ส่วนผมเอง...ก็รอเขาจนหลับสนิทแล้วค่อยพลิกตัวไปโอบแนบแน่น

นายครางอือเล็กน้อยจนผมคลายอ้อมแขนให้หลวมขึ้นจึงนอนต่อ เขาคงคร้านจะดิ้นหนีแล้วเหมือนกัน

ผมสูดกลิ่นกายของนาย ยังไม่รู้สึกง่วงนอนแม้แต่น้อย กลับกัน สมองของผมทำงานหนัก และเต็มไปด้วยความกังวล

เพิ่งแน่ใจก็ตอนนี้...ความสัมพันธ์ของผมกับนาย...ช่างคล้ายกับน้ำมัน ภายนอกดูสงบนิ่งราวสายน้ำไหลเอื่อย แต่หากมีประกายไฟเพียงเล็กน้อยก็พร้อมจะถูกจุดพรึ่บขึ้นมาทันที

ปัญหาไม่ใช่ว่าพวกเราใช้ชีวิตอย่างมีอิสระเกินไป

แต่เป็นเพราะนายไม่เชื่อใจผมเลย!

...มันคงเร็วไปจริงๆ

แม้ควีนจะช่วยเร่งปฏิกิริยาให้ แต่ก็เหมือนเป็นการมัดมือชกกลายๆ นายเริ่มใจอ่อนกับผม ยอมรับผม หรือกึ่งๆ จะหลงผม แต่ใช่ว่าจะยอมรับตัวเองที่เป็นแบบนี้ได้ หลายครั้งที่เขายังทำตัวไม่ถูก ยังไม่พร้อม และไม่เปิดใจมากพอ

ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างประหม่า

นายเป็นเหมือนเหยื่อที่ติดเบ็ดแล้วก็จริง แต่เขาดันรู้ทันจนต้องรีบกระตุกขึ้นมาก่อนถึงเวลา แม้จะจับตัวได้ แต่สุดท้ายแล้วก็มีรอยแผลติดตัวมาด้วย ผมต้องทำยังไงถึงจะให้เขาไม่หันไปสนใจรอยแผลนั้นนะ

แล้วยัง...

ผมหรี่ตา เชื่อว่ายังไงไอ้สมรก็ต้องเกี่ยวข้องกับนาย

สงสัยต้องใช้สายสืบอีกครั้งซะแล้วสิ

----

อย่าตกใจทำไมเก่งกับแว่นยังไม่คบกัน นี่เป็นเหตุการณ์ก่อนไปทะเลนะคะ
เพราะตอนจบเรื่องคิงส์คลับคือทุกคู่สมหวังหมดแล้ว รวมทั้งพี่เอกกับนายด้วย

อนึ่ง นายสมรนี้เป็นตัวประกอบกิตติมาศักดิ์ค่ะ ส่วนที่เป็นตัวประกอบอะไรทำไมไม่มีคำว่าสม? เอาล่ะมาลองแยกส่วนประกอบชื่อกันนะคะ สม+ร เป็นอันรู้กันนะ!! จุ๊ๆ #ตัวประกอบขั้นแอดวานซ์

สุดท้ายนี้...สำคัญมาก อยากวอนให้ช่วยคิดนามสกุลคุณนิดทีค่ะ ขอแบบดูดีมีสกุลสมเป็นตระกูลเก่ามากผู้ดี คือเราคิดได้แต่แบบพวกไม่มีสกุลอ่ะค่ะ ตอนหน้าต้องใช้แล้ว ทำไงดี ฮือ

เพจนักเขียนที่มีทักษะการตั้งชื่อต่ำเรี่ยเท่าแมงกุดจี่
 (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nonnon04 ที่ 15-07-2016 20:49:37

รักพี่เอกมากขึ้นทุกตอน  คิดชื่อสกุลเลิศหรูไฮโซผู้ดีไม่ออกเหมือนกันค่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 15-07-2016 21:02:32

สม+อร หวังว่านายคงเป็นตัวร้ายที่สร้างสีสันนานๆหน่อยนะ
ปล.นามสกุลคุณนิดที่อยู่ๆก็ผุดขึ้นมา
'อมรเลิศสกุลชัย'

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 15-07-2016 21:08:44

 :m20: :m20: ขอขำนายก่อนนะคะ 5555555555 นายนี่ผิดประเด็นจริงๆ กะแล้วว่าถ้านายหึงพี่เอกคงเจ็บตัว

สมรนี่จีบนายรึเปล่าน้าา ถึงจ้องจะกินเลือดกินเนื้อพี่เอกขนาดนั้น แต่ก็ดูเหมือนนายจะไม่รู้จักเพราะก็ไม่เห็นบอกอะไร

เดาว่าสมรแอบชอบนายแบบลับๆค่ะ 55555555 แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็น่าคิดว่า แล้วไปรู้เรื่องพี่เอกกับนายได้ยังไง

จริงๆคิดว่าคู่นี้ใสมาเลยนะ (ถ้าไม่นับอายุกับเรื่องบนเตียง) ดูน่ารัก ละมุน เด็ก(ไม่เล็ก)อ้อนผู้ใหญ่(คนแก่ ..แอร๊ก..) :o8:


ป.ล.นามสกุลนี่คิดไม่ออกจริงๆค่ะ แต่น่าจะมีคำพวก รัตน ไพศาล อนันต์ อะไรพวกนี้มั้งคะ แลดูเว่อวัง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 15-07-2016 21:12:59

หลงพี่เอกรอบที่ล้านๆ อ่านทีหลงทีฮือออ
ส่วนนามสกุลนิลวัชรเนตรสกุลไหมคะยาวดี :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-07-2016 21:36:40

รู้แล้วว่าพี่เอกลืมอะไร. ลืมทำบุญล้างซวยไงคะ
แต่ไม่เป็นไรมีถุงยางแพคใหญ่เป็นเครื่องราง พร้อมตบเรียกสติจากนายเมียรัก
พี่เอกสู้ตายนะคะ อย่าหงุดหงิดง่าย อ้อนเข้าไปเราเด็กกว่าได้เปรียบอยู่แล้ว
เรื่องนามสกุลนี่เอาสั้นๆจะเก่าแก่กว่านะคะ ฟังแล้วกระชับความหมายชัดเจนค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 15-07-2016 21:59:12

นายน่ารักขึ้นเยอะ :impress3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 15-07-2016 22:16:20

นามสกุล 'อัครมหายิ่งทวีศักดิ์' จะดูเว่อร์ไปไหมอ่ะ :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-07-2016 23:00:28

นายหึงพี่เอกหรือนี่  ยินดีกะพี่เอกด้วย   :hao7:

เอาใจคนแก่ขี้ใจน้อยเยอะๆ หน่อยนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 15-07-2016 23:14:41

โอ๊ะๆ ชีวิตเหมือนจะหวานและดี แต่ก็ยังมีรอแผลหลงเหลืออยู่ ว่าแต่สม-รนี่มันสมอะไรกันนะ สมเริกหรือเปล่า  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Brosohub ที่ 16-07-2016 00:27:35

ส่งนามสกุล 'บุญหนัก' เข้าประกวด 5555 อย่างเม้นข้างบนว่าไว้ สั่นๆง่ายๆ คล้ายๆบุญนาคไง 55
นายเปิดเผยขึ้นเยอะมาก มีความหลง มีความแสดงความเป็นเจ้าของ ที่สำคัญหึงก็แสดงออกชัดเจน
แถมนะแถม นางตบแทนที่ตะเป็นต่อย 555555 มาเคะตอนแก่ก็ยังปรับตัวเก่งนะเนี่ยยย พี่เอกสุดยอดดดด

สุดท้าย ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 16-07-2016 02:02:23

อะไรทำให้คิดว่าเวลาพูดชื่อ 'สมร' แล้วจะนึกถึงผู้ชายทันที เรางงมากว่านายรู้ทันทีได้ยังไงว่าเป็นผู้ชายทั้งๆ ที่เราคิดถึง 'สายสมร' หรือ 'คุณป้าสายสมร' อะไรทำนองนี้มากกว่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 16-07-2016 02:37:36

เป็นตัวประกอบขั้นสูง55555
ตลกกกก
แต่เล่นกับใครไม่เล่นน มาเล่นกับพี่เอก
หึหึ
ไม่น่ารอดดเกิน2ตอนนน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 16-07-2016 02:37:54

ตอนแรกอ่านชื่อตอน นึกว่าจะเป็นมนุษย์ป้าคุณหญิงคุณนายซะอีก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-07-2016 05:54:18

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 16-07-2016 06:28:05

งื้ออออ...มีระแวง ระวัง คิดมาก และงุนงงเบาๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 16-07-2016 08:40:58

ตอนแรกเข้าใจว่าสมรคือชื่อผู้หญิงซะอีกนะเนี่ย 555
ตัวละครแปลกๆ เพิ่มมาอีกสอง ที่อยากรู้คือเรื่องคุณนิดที่มาจีบคิงอ่ะ อยากเห็นน้องนิลฉะกับนาง 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 16-07-2016 09:26:24

นายน่ารักขึ้นเยอะเลย
เอกชักขี้หวงอีกแล้วละสิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 16-07-2016 11:39:59

เห็นความเป็นแม่บ้าน(?) ของพี่เอกแล้วยิ่งอยากได้ ฮาาา เรื่องนามสกุลเราก็โนสกิลเหมือนกันค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-07-2016 13:57:26

ส่ง อัครโภคิน กับ รัตนสกุล เข้าประกวดค่ะ5555 ดูลิเกดี


พี่เอกดูเด็กลงเยอะเลยตอนนี้ ดูวัยสะรุ่นวุ่นรักกิ๊กกั๊กคนแก่แสนซึนม่กค่ะ5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 16-07-2016 14:30:44

โบกป้ายไฟ ให้พี่เอก เค้าเป็น FC นะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 16-07-2016 14:40:24

อะไรคือการที่พี่เอกแซะนายว่าแก่ ทุกๆย่อหน้าคะ
5555  :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 16-07-2016 17:14:23

ป๊าดดดด ตระกูล สม..ยังไม่จบ!
5555+
ปล.นามสกุลนั้นไซร้ คิดไม่ออก
แต่คิดว่า ต้องทีคำว่า "สม" ละกัน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 17-07-2016 09:55:08

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 17-07-2016 13:40:00

เป็นคู่ที่บ้างครั้งก็เหมือนคบกันอยู่้างครั้งก็ไม่ ลำบากใจแทนพี่เอก

นามสกุลไฮโซของคุณชายนิด อัครดิษกรโชติการ  :z1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 17-07-2016 20:35:25

คิงส์คลับนี่จะหนีไม่พ้นกับคนชื่อ"สม" เลยใช่ไม๊ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 14 : สมร - P.21 - [15/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 19-07-2016 21:29:42

อีคุณนิดนี่คิดจะมาอ่อยมาจับคิงหรอ?? ไม่มีทางหรอก!! คิงน่ะฉลาดแถมยังรักเมียอีกด้วย // สมรคือใคร เกี่ยวข้องอะไรกับนาย เอกสู้ๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 20-07-2016 12:24:21

ตอนที่ 15 : ฉากหน้า


ผมพลาดแล้ว!

พลาดที่ไม่สืบเรื่องครอบครัวของนายให้ดี!

เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ...ตามประวัติที่เคยอ่านระบุแค่ว่าครอบครัวของนายหย่าขาดจากกัน นายย้ายออกมาอยู่ต่างจังหวัดกับแม่ตั้งแต่อายุสิบแปด แม่ของนายเป็นคนมีฐานะดีและครอบครองที่ดินในจังหวัดจำนวนมากเลยไม่ขัดสน เธอเสียชีวิตตอนนายไปเรียนต่างประเทศ เมื่อกลับมาเขาจึงขายที่บางส่วนเพื่อหาทุนและสร้างบริษัทหุ้นกับสมยศขึ้นมา

นั่นคือสิ่งที่ผมรู้

แต่ในความเป็นจริงแล้ว...ครอบครัวทางพ่อของนายมีนามสกุลเดียวกับคุณนิด!

นามสกุล ‘อัครมหาเลิศสกุล!’

ผมชักเข้าใจนิสัยติดจะหยิ่งของเขาขึ้นมาทันที

แต่เขากับคุณนิดไม่ใช่พี่น้องกัน เป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องเท่านั้น

สาเหตุการหย่าขาดก็มาจากเรื่องผัวๆ เมียๆ พ่อของนายมีเมียน้อย หรือก็คือแม่คุณนิด แถมไม่ได้เพิ่งมีตอนหย่าขาด พ่อของเขาถึงขนาดมาพาเมียน้อยมาอยู่บ้านนับตั้งแต่นายอายุได้ห้าขวบ!

อืม...เขาอดทนมาถึงอายุสิบแปดได้นับว่านานกว่าที่ผมคิดไว้ หรือไม่แม่ของนายก็รอจนกว่าเขาจะบรรลุนิติภาวะจึงตัดสินใจหย่าขาดอย่างถาวร

แต่ที่น่าตะลึงกว่า คือครอบครัวของคุณนิดนั้นเป็นเพียงตระกูลเคลือบทองเท่านั้น! ภายใต้คฤหาสน์หลังใหญ่หรูหรา ท่ามกลางงานสังคมที่ขยันออกหน้าสื่อ แท้จริงแล้วเงินทองกลับร่อยหรอจนน่าเป็นห่วง!!

ยิ่งสืบรู้ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าการแสดงออกภายนอกช่างหลอกตาคนจริงๆ ตระกูลของคุณนิดมีหนี้สินติดพันจนนับไม่ถ้วน ทั้งหมดมาจากการกู้ยืมเพื่อมาหมุนใช้จนยิ่งพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ คิงส์คลับเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมรีบโทรหาแว่น สอบถามถึงตัวเลขแต่ละครั้งที่คุณนิดกู้จากบอส พบว่ามันมากขึ้นทุกครั้งอย่างที่คาดเอาไว้ คุณนิดก็ช่างกล้า เขาใช้วิธีการกู้จากเจ้าหนึ่งไปโปะอีกเจ้าหนึ่ง เมื่อต้องทบดอกเบี้ยจากเงินต้นไปด้วยจำนวนจึงมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อเขาจ่ายครบตรงเวลาทุกครั้ง จึงไม่เคยมีใครคิดสงสัย ทั้งที่ความจริงแล้วมันคือทริคโยกย้ายง่ายๆ โดยที่เจ้าตัวไม่จำเป็นต้องมีเงินเลยสักบาทเดียว!

รายชื่อคลับใต้ดินที่คุณนิดไปเยือนนั้นมีไม่ต่ำกว่าสิบ การที่ขยันออกงานโผล่หน้าขึ้นสื่อบ่อยๆ ก็เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้ภาพลักษณ์ดูดีในสายตาคนอื่นนั่นเอง ช่างกล้าเล่นกับอันตรายโดยแท้

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังหยิบยืมเงินจากเพื่อนสนิทหรือไฮโซบางท่านโดยอ้างว่ามาร่วมทุน แล้วแสร้งทำเป็นขาดทุนถูกโกงยับเยิน ด้วยใบหน้าดูดีและสกุลที่ค้ำคอ ทำให้ไม่มีใครกล้าติดใจ ทั้งที่เขานำเงินส่วนนั้นมาหมุนใช้จ่ายในชีวิตประจำวันอย่างแนบเนียน

นี่มันนักต้มตุ๋นในคราบผู้ดีชัดๆ!

“แกทำอะไร”

ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อนายเข้ามาในห้องโดยไม่ทันรู้ตัว ทั้งที่เมื่อเช้าบอกว่าจะไม่กลับมากินข้าวตอนเที่ยง ผมเลยปิดห้องนั่งวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากสายสืบ แต่จู่ๆ เขากลับเปิดประตูพรวด จะแอบก็แอบไม่ทันแล้ว

ผมได้แต่ยิ้มแห้งเมื่อนายเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาส่องประกายวาวขึ้นทุกครั้งเมื่อเห็นเนื้อความในเอกสารที่กระจัดกระจายเต็มเตียง ครั้งแรกเขาอ้าปากจะด่าผมที่ทำห้องรก แต่สุดท้ายก็ยืนกอดอก ยืนขวางทางหนีตรงประตู แล้วจ้องเขม็งแยกเขี้ยวด้วยสีหน้าที่ผมกลัวแสนกลัวว่าจะกัดกินผมยันกระดูก

“อธิบายมา”

“ใจเย็นๆ ก่อนนะคุณ“ ผมพยายามทำหน้าให้ดูน่าสงสาร “เมื่อวานเกิดเรื่องผมก็เลยลองสืบดูเท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะรื้อประวัติครอบครัวของคุณหรอกนะ”

“นั่นไม่ใช่ครอบครัวฉัน!”

“โอเคครับ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อน” ผมบอกเพราะเห็นเขาหน้าซีด ไม่วายโกรธจัดจนความดันขึ้น คบคนมีอายุต้องทำใจร่มๆ เข้าไว้ “จำได้มั้ยว่าผมถามถึงสมร หมอนั่นคือมือขวาของคุณนิด ทีนี้เข้าใจรึยังว่าทำไมผมถึงสืบเรื่องนี้”

นายนิ่งไป เขาคล้ายยังจับใจความไม่ได้ว่าแล้วสมรมาเกี่ยวกับผมได้ยังไง

ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

เอ้า ก็ไอ้เอกสารพวกนี้มีแต่เรื่องเน่าเฟะในตระกูลคุณนิดทั้งนั้น ผมยังไม่เห็นความเชื่อมโยงใดๆ เลยนอกจากคุณนิดและนายเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และพวกเขาต่างก็เกลียดกันมาก ไม่เคยติดต่อข้องแวะเลยสักครั้งเดียว เรียกว่าทำเป็นเหมือนอยู่คนละโลกยังได้เลย

“ฉันตัดขาดกับไอ้ครอบครัวบ้าๆ บอๆ นั่นไปนานแล้ว ไม่มีทางที่จะหวนกลับมาเจอกันได้อีก แกไปเหยียบตาปลาไอ้เด็กนั่นน่ะสิมันถึงได้จองล้างจองผลาญให้คนมาตามเก็บ สมน้ำหน้า”

แม้นายจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็เลิกตั้งป้อมตรงประตู เปลี่ยนใจมายืนข้างๆ ผมพลางมองเอกสารด้วยสายตาขยะแขยง

คนแก่อะไรปากจัดแต่น่ารักซะไม่มี

ผมตบตักตัวเองแปะๆ อย่างคาดหวัง ปรากฏนายย้ายสายตาที่ใช้มองเอกสารพวกนั้นมามองผมแทน

“แกคิดว่าฉันอายุสามขวบรึไ...เอก!”

เขาผิดเองนะทื่มายืนในระยะที่ผมคว้าเอวจับมานั่งตักได้อย่างพอดิบพอดี นายยันหน้าอกผมไว้ ไม่ยอมนั่งเต็มก้น ผมเลยกัดปากที่กำลังโวยวายของเขาไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ กัดไปกัดมากลายเป็นจูบได้ยังไงก็ไม่รู้

...แล้วก็กลายเป็นจับเขากดบนเตียงโดยที่ตัวเองคร่อมทับทั้งที่สวมกางเกงนอนแค่ตัวเดียวได้ยังไงก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน

จริงสิ เมื่อคืนเราไม่ได้ทำกัน มิน่าล่ะถึงรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเอาซะเลย ผมมองนาฬิกาตรงเพดานอย่างชั่งใจ เหลืออีกเกือบสี่สิบนาทีก่อนนายจะกลับบริษัท แต่เขาเล่นมาโดยไม่บอกผมเลยไม่ได้ทำอาหารเตรียมไว้ให้ ฉะนั้นเราคงต้องสั่งอะไรขึ้นมากินแทนเพื่อความรวดเร็ว ให้เต็มที่ก็สิบห้านาที บวกกับเวลาทานอาหารอีกสิบห้านาที เท่ากับว่าผมมีเวลาเล่นจ้ำจี้กับเขาแค่สิบนาทีเท่านั้น

เหลือเฟือ

“เดี๋ยว...ฉันไม่ได้กลับมาทำแบบนี้กับแก”

นายพยายามดันอกผมอย่างขัดขืน แต่สีหน้ายังเคลิ้มจากรสจูบอยู่เลย เขาน่ะอารมณ์ไวกับเรื่องอย่างว่ากว่าผมสักสามเท่าได้ แถมพอได้ผมปรนเปรอพาขึ้นสวรรค์ทุกคืนจากที่ยังขัดๆ เรื่องโดนทำประตูหลังก็กลายเป็นติดใจ ว่ากันตรงๆ แล้วในสายสัมพันธ์ที่เหมือนคาบเส้นระหว่างจะรุ่งจะร่วง ก็มีเรื่องเซ็กซ์เนี่ยล่ะที่พวกเราไม่เคยทะเลาะกันเลย

ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเราใช้ร่างกายมากกว่าสมอง ก็เลยไม่มีปัจจัยอื่นเข้ามาให้หงุดหงิดรำคาญใจ อย่างที่ผมกำลังปอกลอกนายอยู่ในตอนนี้ อืม...รีบไปหน่อยจนเสื้อสูทยับ สงสัยต้องให้เขาเปลี่ยนชุดใหม่ไปทำงานซะแล้ว

“เดี๋ยวก่อนเอก แกจะ...”

ไหนๆ ก็ต้องเปลี่ยนชุดผมเลยไม่ต้องกลัวเลอะอีก จัดการถลกกางเกงเขาออกแล้วหยิบถุงยางมาสวมโดยที่นายยังใส่เสื้อเชิ้ตและผูกเนคไท เห็นแล้วรู้สึกเหมือนหน้ามืดตาลาย ทำไมเซ็กซี่กว่าแก้ผ้าอีกวะเนี่ย

“แกจะรีบไปไหน” นายมองผมตาถลนเมื่อโดนจับแยกขาอย่างรวดเร็ว ปกติพวกเราเนื้อชนเนื้อตลอดเลยไม่ชิน

“ก็ต้องทำเวลานี่”

“อะไรนะ”

“ไหนคุณบอกว่าจะไม่มากินข้าวเที่ยงกับผมไง” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อน้ำเสียงเขาเริ่มแข็ง นายไม่ชอบให้ผมทำเหมือนวางแผนจัดการทุกอย่างให้หมด โดยเฉพาะเรื่องตารางเวลาของเขา มันเป็นการจุ้นจ้านและถือสิทธิ์มากเกินไป

“ก็ฉัน...อ๊ะ...คิดว่าจะมีเด็กบางคนงอน อื้อ...เบาหน่อย ฉันต้องไปทำงานต่อ”

ผมที่เกือบใส่ไปเต็มหน่วงถึงกับชะงัก ใครใช้ให้เขาเวลานอนหงายจนเสื้อเชิ้ตร่นขึ้นมาถึงพุงเซ็กซี่บาดตาบาดใจขนาดนี้ล่ะ ตอนกลางคืนพวกเราจะกอดก่ายตะแคงแยงยังไงก็ได้ แต่ในตอนนี้ผมต้องคำนวณถึงสุขภาพและการเดินเหินของผู้มีอายุด้วย

“ห่วงผมเหรอคุณ” ผมถามยิ้มๆ

“ใครจะไปห่วงแกลง”

ผมฟังแล้วยิ่งอารมณ์ดี คนปากร้ายอย่างนายถ้าจับเคล็ดได้อะไรๆ ก็รื่นหูไปหมด

“อ๊ะ...อา อี๊”

ผมเอาหมอนมารองสะโพกเขาก่อนจะเดินเครื่องหนักถี่ๆ ที่ต้องยั้งใจไว้ตลอดว่าอย่าแรงเกินไป นายกระชากผมเข้าไปจูบ เขาไม่ค่อยชอบครางเสียงดังเพราะขี้อาย ครับ คนของผมนอกจากจะปากเสีย ท่ามาก แล้วยังขี้อายในเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกด้วย เวลาทำกันไม่กัดหมอนก็กัดแขนผม ไม่กัดปากก็จูบปากผม แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมครางออกมาดังๆ สักที

เสร็จไปหนึ่งยกผมเปลี่ยนถุงยางก่อนจะดึงแขนนายให้ขึ้นมานั่งบนตัก แน่นอนว่าเขาดันไหล่ผมทำหน้าเอาเรื่องแบบไม่ยอมขย่มแน่ๆ นายชอบให้คนอื่นเอาใจแต่ไม่ชอบทำให้ใครทั้งนั้น ผมยิ้มหวาน คลี่ยิ้มในระยะประชิดก่อนจะโอบสะโพกเขาแล้วจัดการท่านั่งดีๆ ก่อนจะยกตัวเองเสยเข้าไป

“อ๊ะ...” นายสะดุ้งโหยง กัดปากทำหน้าซาบซ่านจนผมแทบอดใจไม่ไหว นี่อุตส่าห์เลือกท่าที่ทำได้ช้าๆ ไม่กินแรงเขามากแล้วแท้ๆ เชียว แต่กลายเป็นว่าคอขาวๆ ที่มีคอเสื้อเปิดกว้างและเนคไทผูกอยู่หมิ่นเหม่ชวนกระตุ้นอารมณ์มาก ผมลังเลอยู่นานก่อนจะตัดสินใจฝังรอยจูบ

เพี๊ยะ!

โดนตีเต็มหลัง แสบจนคิดว่าต้องขึ้นรอยแดงในเร็วๆ นี้

แต่นายยิ่งตีผมก็ยิ่งคึก ยกสะโพกเขาขึ้นแล้วทิ้งลงมาจนเสียวแทบขาดใจ ผมจูบปากนาย มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในสาบเสื้อลูบเคล้นไปทั้งแผ่นหลัง ขณะที่มืออีกข้างขย้ำแก้มก้นคอยคุมจังหวะการสอดใส่ตลอดเวลา แม้นายจะไม่ขย่ม แต่สุดท้ายการที่เขาโยกตัวน้อยๆ ก็นับว่าเป็นสัญญาณที่ดี

ดีจนกินเวลาเกินมาเกือบห้านาที

เวรแล้วไง! ผมรีบสั่งอาหารก่อนจะพานายไปล้างตัวในห้องน้ำ โชคดีที่พอทดเวลาได้ ไม่งั้นหากนายไปทำงานสายเขาต้องโทษผม และก็โวยวายใส่ผมแน่นอน

“คุณไม่รู้จักสมรจริงๆ เหรอครับ”

ระหว่างทานอาหาร พวกเรานั่งตรงข้ามกันโดยที่ผมมีแค่กางเกงตัวเดียวผิดกับนายที่สวมเสื้อสูทตัวใหม่เอี่ยม เขาเขี่ยเส้นสปาเกตตีในจาน ดูไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่ ใบหน้ายังซับสีแดงเรื่อจากอารมณ์ตกค้างและน้ำอุ่นร้อนหลังชำระล้างกาย

“บางที...น่าจะเคยเห็น” เขาตอบอย่างไม่แน่ใจ ถึงจะไม่อยากคุยเรื่องครอบครัว แต่นายก็แยกแยะได้ว่าครั้งนี้เกี่ยวพันกับตัวผมจนน่าสงสัยเกินกว่าจะแสร้งไม่รู้เรื่อง

ผมรื้อเอารูปถ่ายของสมรที่ได้จากนักสืบส่งให้นาย

“คนนี้ครับ ที่ตัวสูงๆ หน้าตี๋ๆ คิ้วเข้มเหมือนชินจัง” ผมตั้งใจทำให้นายขำ ผลออกมาคือเขาเพียงอมยิ้ม แต่ก็นับว่าประสบความสำเร็จ

“หมอนี่...เป็นเด็กของบ้านใหญ่”

บ้านใหญ่คือครอบครัวทางพ่อของนาย

“มันเคยฝึกเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันช่วงหนึ่ง แต่พอฉันออกมาก็ไม่ได้เจอกันอีก” นายส่งรูปถ่ายคืนให้ผม “ฉันจำได้แค่นี้ ไม่ต้องถามซอกแซกอีกล่ะ ขนาดมันชื่ออะไรฉันยังไม่รู้เลย”

คนอะไรใจดำเป็นบ้า

ผมชักสงสารสมรขึ้นมาหน่อย เป็นบอดี้การ์ดให้ทั้งทีแต่เจ้านายดันไม่คิดจำซะงั้น

แต่ผมเองก็เกือบจะเป็นแค่คนที่ผ่านมาและผ่านไปสำหรับนายเช่นกัน คนปิดตัวเองอย่างเขาถ้าไม่รุกเข้าหาด้วยวิธีค่อยเป็นค่อยไปอย่างแนบเนียนมีหวังไก่ตื่นไล่จิกไล่ตะเพิดจนยับเยิน

“งั้นเดี๋ยวผมจัดการเอง”

นายเหลือบมองผมเหมือนไม่ไว้ใจสักเท่าไหร่

“ยังไง”

“ผมเป็นอัศวินของคิงส์คลับนะ” ผมยิ้ม “ผมก็ต้องมีวิธีจัดการแบบของผมอยู่แล้ว”




นายตอนอายุสิบแปดเป็นยังไงนะ

ผมพยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออก นายผู้แสนเย่อหยิ่งและถือดีล้วนมาจากประสบการณ์ที่หล่อหลอม ทำเอาคิดภาพเขาหัวเกรียนสวมชุดนักเรียนขาสั้นไม่รอดสักกะที  แถมยิ่งคิดก็ยิ่งห่างไกลจากความเป็นจริงจนเผลอหัวเราะออกมาอีกต่างหาก
ส่วนตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนน่ะเหรอ

ผมก็อยู่ที่หน้าบ้าน ‘คุณนิด’ หรือตระกูล ‘อัครมหาเลิศสกุล ‘ น่ะสิครับ คฤหาสน์หลังโตภายใต้รั้วสีทองที่โอ่อ่ากว้างขวางในย่านหมู่บ้านราคาหลักสิบล้าน ไม่บอกก็รู้ว่าแถวนี้มีแต่พวกคนมีเงินอยู่ทั้งนั้น แต่เชื่อมั้ย การรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านพวกนั้นยังดีกว่าที่คฤหาสน์นี้หลายสิบเท่า เพราะขนาดผมปีนรั้วเข้ามายังไม่มีใครโผล่หัวออกมาสักคน

อ้อ ไม่มีเงินจ่ายเงินเดือนแล้วนี่นะ

ผมเห็นความน่าอดสูทันทีที่ลอบมองผ่านหน้าต่าง คฤหาสน์หลังใหญ่สองชั้น มีห้องหับรับแขกเป็นสิบห้อง แต่ถูกฝุ่นจับเก่าร้าง เครื่องเรือนที่ควรวางตกแต่งก็ว่างเปล่า ไม่แคล้วโดนเอาไปขายมาเป็นเงินก้อน ที่พอดูได้ก็มีแค่สวนหน้าบ้านที่ตัดหญ้าตกแต่งดูสะอาดสะอ้าน และห้องรับแขกที่เหมือนจะขนของมีค่าทั้งหมดมาประดับให้ดูมีราคา ให้ตาย นี่มันการแสดงตบตาอะไรเนี่ย

เดิมทีผมแค่อยากดูลาดเลาและสำรวจศัตรูเฉยๆ ถ้าไม่รู้จักให้ดีพอจะตีจุดอ่อนได้ยังไงล่ะ ผมเป็นอัศวินประเภทใช้สมองไม่ใช่แบบเก่งที่เจออะไรก็ลุยดาหน้าไว้ก่อน ฉะนั้นต้องประเมินสถานการณ์ให้ดี และต้องรู้จุดประสงค์ให้ได้ว่าเรื่องสมรหมายชีวิตผมนั้นเกี่ยวข้องกับคุณนิดรึเปล่า

ส่วนพ่อของนายหรือเจ้าของคฤหาสน์คนเก่า รายนั้นเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจตั้งแต่สิบปีก่อน นั่นเป็นการตัดขาดระหว่างตระกูล...และนายของผมอย่างสมบูรณ์

หลังจากเดินวนรอบๆ ผมก็นับจำนวนคนอาศัยได้แค่สี่คนเท่านั้น หนึ่งคือพ่อบ้านชรา สองคือแม่คุณนิด ซึ่งอยู่บนชั้นสอง ส่วนชั้นแรกก็มีคุณนิด และนายสมรที่กำลังคุยกันหน้าดำเคร่งเครียด

กำลังคนน้อยนิดจนรู้สึกเหมือนมารังแกชอบกล

ขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะลอบเข้าไปดักฟังนายสมรปืนไวก็สังเกตเห็น หมอนั่นยิงปืนเก็บเสียงมาตรงตำแหน่งที่ผมยืนอยู่ กระสุนทะลุหน้าต่างปะทะเข้ากับต้นไม้ ส่วนตัวผมนั้นก้มหมอบทันอย่างฉิวเฉียด

ยิงปืนซี้ซัวอย่างนี้น่าโทรแจ้งตำรวจให้มาจับนัก! แต่ผมเองก็จะโดนข้อหาบุกรุกบ้านคนอื่นเหมือนกัน เอาเป็นว่า...ช่างเถอะ

“อีกแล้วนะสมร!!”

เสียงตะโกนจากคุณนิดดังขึ้นมาทันที เสียงลอดออกมาจากรอยแตกที่หน้าต่างจนฟังชัดแจ๋ว

“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำอะไรเกินเหตุ เมื่อวานที่แอบไปเจาะถังน้ำมันคนอื่นยังไม่จัดการเลยนะ ถ้ามีคนตายขึ้นมาจะทำไง คิดจะให้ตระกูลอัครมหาเลิศสกุลฉาวเพราะน้ำมือของนายใช่มั้ยสมร หรือลืมบุญคุณที่พ่อฉันเอาแกมาเลี้ยงทั้งที่เป็นโรคบ้าอย่างนี้ไปแล้ว”

“ปะ...เปล่านะครับคุณนิด ผะ...ผมแค่”

ผมได้โอกาสแอบมองอีกครั้ง เห็นสมรกำลังก้มหน้าสำนึกผิด หมดมาดบอดี้การ์ดโดยสิ้นเชิง สงสัยหมอนี่จะเป็นโรคติดอ่าง แถมยังขาดความมั่นใจในตัวเองเอามากๆ สรุปแล้วที่เห็นทั้งหมดไม่ใช่ของจริงเลยสักอย่างสินะ

“แล้วเมื่อกี้ยิงอะไร” น้ำเสียงคุณนิดคล้ายกับนายจนผมตกใจ แต่เขาเสียงแหลมกว่า อาจจะเพราะเด็กกว่าด้วยละมั้ง

“ผะ...ผมเห็นเงาคน กะ...ก็เลย...”

“ทำไมไม่รีบบอก! แล้วยืนทำอะไรอยู่ล่ะ รีบไปดูสิว่าใช่คนมั้ย โดนยิงตายไปรึยังก็ไม่รู้ นายนี่มัน...” สงสัยจะเป็นสายเลือดซะแล้วที่ทำให้คนตระกูลนี้อารมณ์ร้ายทุกคน ไม่รู้ว่าเข้าข้างตัวเองมากไปรึเปล่า แต่ผมว่านายยังร้ายได้น่ารักกว่าเยอะ

เดี๋ยวสิเอกภพ นี่ใช่เวลามาอวยคนของตัวเองมั้ย ก่อนอื่นผมต้องรีบหลบฉากก่อนที่สมรมาเจอตัว ไม่งั้นได้เจอกระสุนอีกนัดแทนแน่ๆ

“เจอมั้ย”

“มะ...ไม่เจอครับ คะ...คุณนิด”

จะเจอได้ไงผมแอบปีนต้นไม้อยู่เนี่ย

“ก็ดีไป” คุณนิดถอนหายใจเฮือก “ว่าแต่เมื่อวานไปเจาะถังน้ำมันใคร จะหาเรื่องอะไรให้ฉันอีก”

“ผะ...ผม”

“ถ้าพูดไม่ทันก็เขียนมา” คุณนิดยื่นกระดาษกับปากกาให้ เหมือนจะเป็นการสื่อสารที่คุ้นเคยระหว่างทั้งคู่ ไม่นานนายสมรก็เขียนจนเต็มเหมือนอัดอั้น แม้ผมอยากรู้แค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีตาทิพย์

“อัศวินคนนั้นเป็นคนรักของเจ้านาย?”

แต่ก็ยังมีหูทิพย์อยู่...

“แน่ใจนะ ฉันไม่อยากยุ่งกับคนของคลับทั้งที่ไม่มีหลักฐาน ทั้งนายทั้งฉันยังไม่เคยเข้าไปคุยด้วยสักครั้ง แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใช่เขาจริงๆ”

เสียงเขียนขยุกขยิกดังอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมเสียงลำบากใจของคุณนิด

“เอาเถอะ นายก็อย่าลงมือหนักแล้วกัน จำสัญญากับฉันได้มั้ย นายต้องอดทนเข้าไว้ รอจังหวะที่เหมาะสม แล้วฉันก็จะประเคนไอ้เจ้านายให้เอง!”

เป็นเรื่องแล้วไง





“ฉันไม่รู้”

นายชักเสียงห้วน แน่ล่ะ เขาคงโมโหมากเมื่อเดินมาถึงรถเฟอรารี่คันโปรดแล้วเห็นผมยืนรออยู่ข้างๆ เพราะกลัวมีใครเห็นนายเลยรีบเปิดประตูให้ผมเข้าไปแล้วขับออกมาทันที

ผมเล่าเรื่องที่ได้ฟังในวันนี้ให้เขาฟังคร่าวๆ ไม่ได้ลงลึกถึงวิธีว่าหาเจอและเข้าไปได้ยังไง

นายเองก็รู้จักผมดีพอที่จะไม่ถาม

“ลองนึกดีๆ สิครับ มันต้องมีเหตุผลที่ไอ้สมรอยากได้ตัวคุณ”

“ฉันจำไม่ได้ มันตั้งเกือบสามสิบปีมาแล้ว และฉันก็ไม่อยากจะจำด้วย!” นายทุบพวงมาลัยรถจนเสียงแตรดังสนั่น ทำให้สายตาของทุกคนมองมาเป็นตาเดียว แต่รถของนายติดฟิมล์ดำทั้งคัน เลยไม่มีใครเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่นาน ทุกคนก็ต่างกลับไปใช้ชีวิตตามปกติ

ผมมองนายที่หายใจหอบแล้วลูบหลังมือเขาเบาๆ นายสะบัดหน้าหนี แต่ไม่สะบัดมือตาม

“คุณหาที่จอดก่อนดีกว่า”

“ทำไม”

“ผมไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุระหว่างที่เราคุยเรื่องนี้กัน”

นายมองหน้าผมเขม็ง เขาอ้าปากจะด่า แต่ก็ด่าไม่ออกเพราะนี่ไม่ใช่แค่ปัญหาของผมแล้ว แต่มันคือปัญหาของเขาที่ลามถึงผมด้วย

“แม่งเอ๊ย!” นายสบถก่อนจะเลียวรถจอดข้างทางกะทันหันจนได้ยินเสียงด่าจากรถที่โดนปาดหน้า ผมยังกุมมือนาย รอจนเขาปรับลมหายใจให้เป็นปกติถึงพูดต่อ

“สมรมีปัญหาด้านควบคุมตัวเอง ตอนสติหลุดก็แทบจะฆ่าคนได้ แต่พอถูกปรามก็กลายเป็นคนขี้ขลาดพูดติดอ่าง สมรอายุห่างจากคุณห้าปี ตอนที่คุณอายุแปด เขาก็อายุสิบสาม นายลองนึกดีๆ สิครับว่าพอจำคนคนนี้ได้บ้างมั้ย”

นายนั่งเอนหลังพิงผนัก ดูเหนื่อยล้าแต่ก็พยายามนึกตามคำเกลี้ยกล่อมของผม

“ตอนนั้น...” นายเอ่ยเสียงเบาหวิวออกมา “พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนัก ฉันเองก็เตรียมเรียนต่อต่างประเทศเพื่อตัดปัญหา แค่เรื่องตัวเองก็วุ่นวายจะแย่แล้วจะมีเวลาไปสนใจคนอื่นได้ยังไง ฉันไม่สนใครทั้งนั้น จำใครไม่ได้สักคน”

และผมก็รู้คำตอบว่านายตอนอายุสิบแปดกับสี่สิบเอ็ดนั้นต่างปิดตัวเองพอกัน

“แล้วกับคุณนิดล่ะครับ”

นายแค่นหัวเราะทันที

“มีลูกเมียหลวงกับเมียน้อยที่ไหนถูกกันด้วยรึไง ฉันทำกับมันเหมือนเป็นอากาศธาตุในบ้าน เป็นฝุ่นเป็นราเป็นตัวเสนียดที่มาเกาะอาศัย ตอนมันเกิดก็ไม่เคยไปดู พอมันพูดได้ก็ไม่เคยจะฟัง ฉันไม่เคยคุยกับมันสักครั้งด้วยซ้ำ นับตั้งแต่ออกมาจากบ้านใหญ่ก็ไม่เคยเจอหน้าอีกเลย”

นายครับ...คุณนี่ช่าง...คงความเป็นตัวเองได้ดีจริงๆ

“แล้วตอนคุณพ่อของคุณเสียล่ะ”

“ฉันไม่ได้ไปงานศพ” นายตอบทันที แถมยังเชิดหน้าแบบมั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรผิด “ตอนแม่เสีย ฉันรีบบินกลับจากต่างประเทศ แม้ไม่ทันดูใจแต่ทันส่งท่านก่อนทำพิธี แต่ไอ้พ่อบ้านั่นอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง มันยังไม่คิดจะมา แล้วฉันจะถ่อไปเพื่อมันทำไม อีกอย่...!!”

นายที่กำลังเอ่ยอย่างติดลมสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนผมใช้นิ้วโป้งกดริมฝีปากเอาไว้จนพูดต่อไม่ออก

“คุณนี่พูดเหยียดคนทุกคนในโลกเลยรึไงนะ”

“ฉันนึกว่าแกรู้อยู่แล้วซะอีก” เขาแสยะยิ้มอย่างท้าทายโดยไม่สำนึกสักนิด แต่ผมเห็นว่าแววตาของเขานั้นไม่ยิ้มแม้แต่น้อย มันร้าวลึก แฝงเจ็บปวด และนั่นคือความแตกต่างระหว่างเขากับคุณนิด ดวงตาและท่าทางที่เข้มแข็งแต่เปราะบางนี้คือสิ่งที่ดึงดูดผมไว้อย่างอยู่หมัด

สาเหตุที่นายชอบดูถูกคน อาจจะมาจากการที่เขาไม่เคารพกระทั่งพ่อของตัวเองก็เป็นได้

ผมโน้มตัวเข้าหาเขาช้าๆ สบตากับนายไม่กะพริบ เช่นเดียวกับนายที่จ้องตอบโดยไม่คิดยอมแพ้ แม้แต่ตอนที่ริมฝีปากของเราแตะกันเบาๆ...

“นี่ใช่เวลามาจูบเหรอนายเอกภพ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนจะหาเรื่อง ผิดกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความยั่วเย้า

“ผมนึกว่าอยากจูบเมื่อไหร่ก็จูบได้ซะอีก” ผมว่าพลางปลดเข็มขัดนิรภัยของเขา คราวนี้นายเริ่มอยู่ไม่สุก เริ่มแสดงท่าทีขัดขืนขึ้นมา

“ฉันไม่มีวันยอมทำกับแกในรถแน่ๆ”

“...นี่คุณคิดว่าผมเป็นคนยังไงเนี่ย ผมแค่จะบอกให้เราสลับที่กัน อารมณ์คุณเป็นอย่างนี้คงขับรถไม่ถึงคอนโดแน่ๆ เอ้า ลงมาได้แล้วครับนาย ผมยังไม่อยากไปทำงานสาย”

นายจ้องผมตาถลึง จะด่าก็ด่าไม่ออกเลยระบายอารมณ์ด้วยการตบอกผมหนักๆ คนแก่อะไรชอบใช้กำลัง

ผมคิดยิ้มๆ ก่อนจะสลับที่กับนาย ระหว่างทางเราไม่ได้คุยเรื่องสมรอีกเพราะถามไปก็ไม่ได้ความ ผมแวะกินข้าวกับนายที่ร้านอาหารใกล้ๆ คอนโดก่อนจะขับไปส่งเขา จากนั้นก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาเพราะใกล้เวลาไปคลับ

“เอก”

ผมที่กำลังสวมหมวกกันน็อคหันไปมองนายที่ย้อนกลับมาจากหน้าลิฟต์ด้วยสีหน้ายุ่งยากใจเหมือนโดนบังคับ

“มีอะไรเหรอคุณ”

“ระวังตัวด้วย”

“อะไรนะครับ” ผมไม่ได้ตั้งใจจะกวนนะ แต่นายพูดเสียงเบาเหลือเกิน เบายิ่งกว่าตอนพูดเรื่องครอบครัวตัวเองซะอีก เบาจนผมคิดว่าเป็นแค่สายลมพัดผ่าน เสียงเข็มตกยังดังกว่าเลย

แต่นายยืนทำหน้าเบี้ยวอย่างโมโห เขาตีหัวผมก่อนจะเดินหนีขึ้นลิฟต์ไป

อยากจะถามอยู่หรอกว่าเจ็บมั้ยนั่นเล่นตบมาเต็มหมวกกันน็อค แต่พูดไปก็ยิ่งทำให้เขาอายเปล่าๆ ผมบอกแล้วไงว่าคนรักของผมคนนี้ปากร้าย นิสัยเสีย และขี้อายสุดๆ

แม้จะไม่ควรดีใจ แต่เรื่องครั้งนี้ทำให้ผมได้รู้จักเขามากขึ้น และหลุดจากข้อตกลงของเราโดยที่เขาเองก็ต่อว่าอะไรไม่ได้

เฮ้อ ผมมีความสุขจัง

-------------

หมั่นค่ะหมั่น หมั่นไส้พี่เอกแรงมาก พี่ท่านจะชิลไปไหนคะ แล้วจะอวยแฟนไปไหน หมั่นค่ะหมั่น!
นายเองก็อย่าตีพี่เอกบ่อยนัก บ่าวเห็นแล้วใจไม่ดี แม้พี่เอกจะดูชอบอกชอบใจและแอบด่าแฟนลับหลังมากก็ตาม คู่นี้มาโซกันรึไงคะ ตอบ!

และขอขอบคุณที่ช่วยคิดนามสกุลให้นะคะ เราชอบแนวโอเวอร์ไม่เหมือนคน เพราะจะได้ไม่มีใครเหมือน 555 เราขออนุญาตเอา ‘อมรเลิศสกุลชัย’ของคุณ  aiyuki และ ‘อัครมหายิ่งทวีศักดิ์’ ของคุณ Minty มารวมกันนะคะ
ตู้ม! กลายเป็น ‘อัครมหาเลิศสกุล’ = มีทั้งความยิ่งใหญ่+สกุลเลิศหรู ตรงตามความต้องการค่ะ 555

เพจนักเขียนที่อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ โปรดส่งใครมารักฉันที (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-07-2016 12:55:11

 :m20:   เอาล่ะสิ งานนี้เปิดโปงกันสนุกแน่ ตลกนามสกุล ตั้งใจจะอลังได้น่าหมั่นไส้จริง
ว่าแต่งานนี้คนที่จะหมดบทคือสมรสินะ โถ่เอ๊ย บ้าไม่พอยังอาจจะต้องเจ็บตัวอีก
พี่เอกนี่ยังไงนะเล่าทีไรนี่คำว่าแก่มาเต็ม คำก้อแก่สองคำก้อแก่ มีแฟนขี้อายก็ต้องทำใจนิดนึงนะคะ 
คู่นี้ไฟแรงไม่ต่างจากคู่เด็กเลยนะ (คิงกับควีน) น่ารักกันดีค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 20-07-2016 13:02:42

นามสกุลเริศฝุดๆ แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า ตระกูลนายจะล่มจมกลวงขนาดนี้ ช่างเถอะ...
สนพี่เอกดีกว่า พี่เอกนี่ สกิลนินจาหรือเปล่าเนี่ย ซ่อนตัวยังไงไม่ให้เจอ 555 สุดยอดดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 20-07-2016 13:26:41

ไม่เคยอยู่ทีมนายเลย แต่ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้พี่เอกจนเราขอย้ายข้างมา #ทีมนาย แล้ว
"คนแก่อะไรปากจัดแต่น่ารักซะไม่มี" (ขอลืมเรื่องที่นายเคยทำชั่วคราว)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 20-07-2016 13:38:08

ถ้าเเม่คุณนิดคือเมียน้อยของพ่อนาย  งั้นนายกับคุณนิดก็ต้องถือเป็นพี่น้องแท้ๆกันนะคะเป็นลูกต่างแม่   ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 20-07-2016 13:54:33

ห่างหายไปอาทิตย์นึงไม่ได้เข้าบอร์ด ดีที่ยังไม่ไปไหนไกลไม่งั้นอ่านจนมึนแน่ ๆ  :mew2: แต่กลับมาทีความสัมพันธ์คืบหน้า  :impress3: แต่พี่เอกคงต้องให้เวลากับนายนิดนึงน่ะ พี่เอกสามารถอยู่แล้ว แต่พี่เอกนี่ปากร้ายเชียวว่าควีนลับหลังประจำเลยน่ะ  :mew4: สมถุยนายโดนถุยไปจริง ๆ เลย ขอไว้อาลัยนิดนึง  :sad11: สมรคงมีบทบาทเยอะ กว่า หวังว่านายคงจะมาเป็นตัวเปลี่ยนความสัมพันธ์ของนายกับพี่เอกน่ะ รู้สึกสังหรณ์ใจนิด ๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-07-2016 13:58:58

โอ้ยยยย...พี่เอกอวยนายจนบางทีก็แอบหมั่นไส้

คนแก่ของพี่นี่ทำอะไรก็น่ารักสินะ ชิชะ...แล้วในสายตาคนแก่ เอ้ย! เจ้านายมองแฟนเด็กคนนี้ว่าไงน๊าาาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 20-07-2016 14:14:12

ทำไมคุณนิดดูไม่ร้าย
ทำไมสมอรดูน่าทะนุถนอม
แย่แล้ว~ นี่ขั้นเป็นอะไร 555+
ปล ข้ามเม้นนี้ไป

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 20-07-2016 14:16:37

แหมมมมม พี่เอกขาาาาา ตอนกับคนอื่นก็อวยแฟนตัวเองดีกว่างั้นงี้ พออยู่กับนายนี่ คนแก่ คนอายุมาก ความดัน กระดูกกระเดี้ยวมาครบเลยนะคะ!!! 555555555555 :m20: :m20:

แสดงว่าคุณนิดต้องมีแผนทำอะไรซักอย่างกับนายรึเปล่า เพราะบอกว่ารอเวลาแล้วจะประเคนนายให้ อาจจะจ้องฮุบสมบัตินายรึเปล่า :m16:

พี่เอกก็น่าเป็นห่วงสมรจะทำอะไรบ้าๆบ้างก็ไม่รู้ ยังคงคิดว่าสมรแอบชอบนายนะ นายตอนเด็กๆอาจมีความน่ารักตะมุ้งตะมิ้งก็ได้นะคะ :hao3:

คนเขียนสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ รอซื้อรวมเล่มอยู่นะคะ อุดหนุนแน่นอน

ป.ล.พี่เอกแซะนายน้อยๆลงหน่อยก็ได้นะ เดี๋ยวคนแก่งอน 555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 20-07-2016 14:37:37

รักนายขึ้นทุกวัน คนแก่ขี้วีน


พี่เอกจะฉลาดไปใหน ตั้งแต่หายป่วยนี่ ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งเอาเปรียบนายตลอด



คุณนิด กับสมร จะออกอีกกี่ตอน ฮ่าๆๆ ตายยยยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-07-2016 20:12:01

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-07-2016 20:30:16

พี่เอก เป็นประเภทอวย เมีย สินะ ๆ

วิ่งหนี นาย แผล๊บ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-07-2016 20:37:17

พี่เอกดูมีความเท่ ดูมีความเจ้าเล่ห์ ดูมีความกวน ดูมีความหื่น ดูมีความอวยแฟน โอ้ยย อยากได้ๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ พี่เอกจัดการเรื่องนี้เร็วๆน้าาา อยากรู้เหมือนกันว่าสมรอยากได้ตัวนายทำไม หลงรักเหรอ? หรือแก้แค้น?

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 20-07-2016 21:20:38

ไม่คิดว่าจะเอานามสกุลที่เราคิดไปใช้จริงๆนะเนี่ย 55555 :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 20-07-2016 22:35:57

 :m20: :m20: :m20: :m20:

พี่เอกกกกกก ชิวไปจริงๆอะ
ชิววจนน่าหมั่นไส้ 555555

แต่สมร ไม่น่ารอดเรวๆซินะ
พี่เอกจัดไปปป

น่าจะให้นู๋นิลรู้ด้วยนะ เรื่องนี้ เพราะอีคุณนิด ก่น่าให้นิลจัดการ จะได้สนุกกก
ให้คิงจัดการ จะโหดไป

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 20-07-2016 23:01:18

เริ่มเห็นความน่ารักของนาย

เริ่มเห็นความน่าหมั่นของพี่เอก ไม่ค่อยเลยนะ

รอดูการเปิดโปงคุณนิด กะ สมร ค่ะ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 20-07-2016 23:58:32

รองจากคิงที่อวยเมียตัวเองสุดติ่งก็พี่เอกนี่แหละ ไม่ว่าเมียจะทำอะไรก็ดีและน่ารักไปเสียหมดจริงๆ 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 21-07-2016 11:40:27

พี่เอกเป็นมาโซ แถมเป็นคนชอบอวยเมีย   555555555 :katai4: :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 21-07-2016 19:03:58

หวานแบบเผ็ดๆ 5555

สมรนี่ดูภายนอกไม่เหมือนกับตัวจริง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-07-2016 20:09:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 21-07-2016 22:33:04

ชอบคนเขียนมาก ทำไมเขียนเรื่องได้น่าติดตามขนาดนี้
เราติดมากๆจริงๆนะ เราว่าเรื่องนี้ดขียนได้ดีและไหลลื่น
กว่าเรื่อง ของนิลกาฬกับคิงอีก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nuuwasabi ที่ 21-07-2016 22:45:50

อ่านรวดเดียวจบ -////////- #ชูป้ายไฟ ทีมพี่เอก 

เมื่อผช ซึน 2 คนมาเจอกัน โอ๊ยยย
อยากเห็นพี่เอกเล่นบทโหดบ้างง ดูซิคุงนายจะอึ่งขนาดใหน เจอนิสนึง ก็ไปไม่เป็นแล้วว :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 22-07-2016 09:02:45

พี่เอกเป็นมาโซ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 22-07-2016 12:05:24

นายน่ารักกกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 22-07-2016 12:23:57

แหม่ ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะคุณอัศวิน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 23-07-2016 10:09:37

เจ้านายน่ารักขึ้นตลอดเลยยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 15 : ฉากหน้า - P.22 - [20/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 23-07-2016 13:23:42

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 23-07-2016 20:35:44

ตอนที่ 16 : สิ่งที่ซ่อนอยู่


คุณนิดมาที่คลับอีกแล้ว

พร้อมกับสมร

ทั้งคู่ไม่ได้ขึ้นไปหาบอสเพราะเมื่อวานทำสัญญากู้เงินแล้ว วันนี้เลยมานั่งเล่น...ไม่สิ นั่งดูคนเล่นพนันที่ชั้นหนึ่งอย่างสนุกสนาน คุณนิดยังคงใช้เทคนิคพราวเสน่ห์อันร้ายกาจในการขอให้ผู้ชนะเลี้ยงเครื่องดื่ม ด้วยยามสกุลเด่นดังและหน้าตาที่จัดได้ว่าน่ามอง ทำให้ไม่มีใครติดใจสักคนว่าเจ้าตัวถังแตกขนาดไม่มีเงินจ่าย

ดูสีหน้าไร้พิษภัยนั้นแล้วก็ยังไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกับที่ตวาดใส่สมร

“พี่เอก คุณนิดอะไรนี่คงไม่ได้มาจีบไอ้คิงหรอกนะ”

“ไม่หรอกครับ ถ้าไม่มีธุระที่นัดหมายไว้ล่วงหน้าต่อให้เป็นลูกค้าเก่าก็เข้าพบบอสไม่ได้”

ผมคิดว่าคุณนิดไม่ได้จริงจังกับบอสหรอก เขาเพียงพยายามใกล้ชิดกับคนที่ดูมีเงินเพื่อจะเกาะแบบเนียนๆ ก็เท่านั้น และบอสของคิงส์คลับก็ไม่เคยติดกับดักใครซะด้วยสิ เวลาเจอหน้าเลยชอบชม้อยตาให้ท่าอยู่บ้าง เขาหวังอยากได้อำนาจของคลับมาช่วยเหลือปัญหาด้านการเงิน แต่พอบอสมีควีนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมา ก็เหมือนดับฝันไปดื้อๆ

“ไม่รู้ทำไม แต่พอเห็นหน้าคุณนิดอะไรนั่นแล้วตาขวาผมกระตุกถี่ยิบๆ เลย”

“...ควีนดูคนเก่งไงครับ”

ผมพูดตามจริง ลังเลว่าควรจะบอกเขาดีรึเปล่าว่าคุณนิดเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนาย

“แล้วไอ้สมรนั่นล่ะ มันยังจ้องพี่เอกไม่หยุดเลย พี่แน่ใจนะว่าไม่ไปเผลอเหยียบเท้ามันเข้า”

ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอเป็นคำตอบ ไม่ยอมปริปากให้ควีนรู้สาเหตุอย่างแน่นอน

“พี่เอกช่วยผมหน่อยสิ”

“ครับ?”

“ถึงผมจะไม่เก่งไพ่โป๊กเกอร์ แต่ถ้าเป็นโป๊กเกอร์เฟสล่ะก็...หึ” ควีนเอ่ยเป็นนัยก่อนจะเดินเข้าหาคุณนิดซึ่งกำลังนั่งเล่นรูเล็ตหลังจากเชียร์ลูกค้ากลุ่มหนึ่งจนได้ชิปมากองโต และเพื่อเป็นการขอบคุณที่เขาบังเอิญบอกใบ้ให้พนันถูกเลข ก็เลยแบ่งชิปจำนวนหนึ่งมาให้

ผมเดินตามหลังควีนไปโดยเว้นระยะห่างอย่างพอเหมาะ สายตาสอดส่องจับจ้องที่สมรเป็นพิเศษ แม้ว่าหมอนี่จะฝากปืนก่อนเข้าคลับแล้วแต่ผมก็ยังไม่วางใจกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ สักเท่าไหร่

“อ้าว คุณนิด” ควีนเข้าไปแตะไหล่อย่างสนิทสนม “เจอกันอีกแล้วนะครับ”

คุณนิดที่กำลังเก็บความดีใจหลังได้ชิปฟรีๆ แอบเหวอเล็กน้อยเมื่อเจอรอยยิ้มเป็นมิตรจนน่าสยอง

แต่ไม่นานก็ตีหน้าอย่างแนบเนียน

“นั่นสินะครับ เมื่อวานผมไม่ได้มีโอกาสไปทักทายควีนคนใหม่ของคลับเลย ยังคิดอยู่ว่าจะเป็นการเสียมารยาทรึเปล่า แต่ดูเหมือนควีนจะไม่ถือสา...น้ำใจดีสมกับที่มาจากบ้านนอกเลยนะครับ”

น้ำเสียงของเขาสร้างความฮือฮาให้กับคนของคลับไม่น้อย เพราะหลายคนไม่รู้ว่าควีนเป็นเด็กต่างจังหวัด แล้วทำไมล่ะ การเป็นคนรักของบอสไม่ได้วัดจากฐานะการเงินหรือสกุลสักหน่อย

แต่คำพูดของคุณนิดก็เหมือนดิสเครดิตควีนดีๆ นี่เอง ราวกับต่อว่าเป็นแค่คนธรรมดาแท้ๆ แต่เดินกร่างในคลับราวสูงส่งนักหนา
ควีนยังยิ้ม เขาเก็บสีหน้าได้ดีเสมอ

“แหม จะให้เปรียบกับคุณนิดที่มีหน้ามีตาในแวดวงไฮโซผมก็เหมือนเด็กบ้านนอกจริงๆ นั่นแหละ งั้นเพื่อให้สมฐานะของคุณนิด...ผมจะเรียกชิปเพิ่มให้แล้วกัน”

คุณนิดเหมือนโดนแช่แข็งในชั่วพริบตา

“อ้อ ไม่ต้องกลัวนะครับว่าต้องใช้เงินสด ผมจะจดในบัญชีของคุณนิดเอง ถือว่าช่วยอำนวยความสะดวกไงครับ ยังไงกับแค่ชิปไม่กี่กองขนหน้าแข้งคุณนิดก็ไม่ร่วงอยู่แล้ว ใช้ชิปคนอื่นเล่นจะสนุกอะไร ของแบบนี้ต้องกล้าได้กล้าเสียสิถึงจะสมเป็นคิงส์คลับ” ควีนกวาดชิปกองเก่าของคุณนิดคืนให้เจ้าของอย่างแนบเนียน ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกให้เบี้ยขนชิปมาอีกกองใหญ่ตั้งเรียงอยู่หน้าคุณนิด ถ้าเปลี่ยนเป็นเงินก็เหยียบหมื่น แถมลูกค้าหลายรายก็ป้องปากอย่างเห็นด้วยอีกต่างหาก

“ส่วนเรื่องเมื่อวานความจริงผมน่ะลืมไปแล้ว แต่ในเมื่อคุณนิดกลัวจะเสียมารยาท ไอ้ผมต่อให้ไม่อยากถือสาก็ต้องถือเพื่อให้เกียรติคุณสักหน่อย งั้นคุณนิดเลี้ยงเครื่องดื่มผมสักแก้วเป็นการชดเชยแล้วกัน ดีมั้ยครับ”

คุณนิดรีบลุกแล้วเดินออกจากคลับทันที ไม่แม้จะแตะต้องชิปหรือตอบรับควีนทั้งสิ้น ร้อนจนสมรที่ผมคอยดูทีท่าไม่ให้กระโดดเข้ามาบีบคอควีนรีบก้าวตามหลังแทบไม่ทัน

“หึ”

ผมคล้ายจะเห็นควีนแค่นยิ้มเยาะ แต่ก็เพียงพริบตาเดียวก่อนที่ควีนจะหันมายิ้มหวานให้ลูกค้าคนอื่นเพื่อเล่นพนันกันต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ควีนรู้ได้ยังไงครับว่าคุณนิดเล่นทริค”

ถ้าผมไม่ได้สืบมาก่อนก็คงไม่ทันสังเกต แต่ควีนลงมาดูแค่แป็บเดียวก็จับได้แล้ว แถมยังเอาคืนได้ครบถ้วนกระบวนความอีกต่างหาก ถ้าเป็นนักมวยบอกได้เลยว่า...โดนน็อคคาที่!

“ผมเป็นใคร? นิลกาฬเชียวนะ! กับอีแค่ลูกไม้ตื้นๆ แบบนี้เคยทำมาไม่รู้กี่รอบแล้วทำไมจะดูไม่ออกล่ะ จะหวังเล่นฟรีกินฟรีในคลับของนิลกาฬ คิดง่ายไปแล้วไอ้น้อง เฮอะ”

...คุณนิดอายุมากกว่าคุณนะครับควีน

“เมื่อกี้สมรหมายตาควีนด้วย”

“ผมก็ให้พี่เอกไปกันแล้วไง” เขายักไหล่อย่างไม่สนใจ ผมล่ะกุมขมับ สงสัยต้องรายงานบอสซะแล้วว่าสมรไม่ใช่คนธรรมดาที่แค่เหยียบเท้าบอกขอโทษแล้วจะหาย

รายนั้นเชื่อฟังคำคุณนิด และคุณนิดเองก็เจ้าคิดเจ้าแค้น ในเมื่อทั้งคู่ตั้งใจจะเล่นงานผมโดยเกรงกลัวคลับอยู่แล้ว ถ้าเพิ่มควีนคนเก่งมาสักคนจะเป็นไรไป

เพราะอย่างนี้ไงผมถึงไม่อยากนิลกาฬรู้เรื่อง แต่ต่อให้ไม่บอก เขาก็ขยันหาเรื่องอยู่ดี

ถ้าแค่ผมคนเดียวน่ะสบายมาก ส่วนนายยิ่งไม่ต้องห่วง เพราะตราบใดที่ผมถือแต้มต่อมีแหล่งกบด่านของพวกนั้นพร้อมลุย ย่อมไม่มีใครพาเขาไปจากผมได้แน่ๆ

แต่ตอนนี้...

ให้ตายสิ คุณจะอยู่เฉยๆ ไม่ได้เลยสินะครับควีน!




แล้วมีหรือจะรอด

ผมเลียริมฝีปากที่มีรอยเลือดจากที่โดนบอสต่อยเบาๆ โทษฐานดึงตัวอันตรายมาที่คลับจนควีนไปหาเรื่องเข้า ฟังแล้วไม่ค่อยจะยุติธรรมสักเท่าไหร่ แต่ผมก็ยอมรับว่าเป็นความผิดผมเอง คุณนิดไม่เคยมาคลับสองวันติด เห็นได้ชัดว่าวันนี้เขาจงใจมาสังเกตการณ์ผมโดยเฉพาะ ส่วนเรื่องกินฟรีคือผลพลอยได้

ผมก็เลยซวยไปด้วยนี่ไง

เวลาตีสาม ลูกน้องเริ่มแยกย้ายกลับบ้าน ผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปที่มอเตอร์ไซค์พลางคิดหาวิธีจัดการคุณนิดและสมร ตอนนี้ก็รวบรวมข้อมูลมาได้พอประมาณ แต่ดันขาดปัจจัยหลักอย่างต้นตอซะนี่ เรื่องนี้ถ้าไม่ไปง้างปากเองก็คงจะยาก หรือผมจะลองเสี่ยงแอบเข้าคฤหาสน์อีกครั้งแล้วลองค้นห้องคุณนิดดี?

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ก็ยังได้อยู่ ยิ่งรู้จักศัตรูมากก็ยิ่งกำจุดอ่อนได้มาก แต่ตอนนี้ควีนเข้ามาเอี่ยว ผมก็ประวิงเวลาชักช้าไม่ได้แล้ว เกิดสมรหน้ามืดตามัวไปเล่นงานทางนั้นผมต้องโดนบอสกระทืบแน่ๆ

คิดแล้วก็ชักเหนื่อย ความคึกคักเริ่มจะลดเลือนลง

แม้จะฟังดูเหลือเชื่อ แต่...ครับ ความจริงแล้วก่อนหน้านี้ผมกำลังสนุก

ผมไม่เคยกลัวตาย อย่างน้อยก็ไม่กลัวว่าจะถูกสมรฆ่าตาย ฉะนั้นจึงไม่เดือดเนื้อร้อนใจกับการกลั่นแกล้งหรือหาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนอื่น กลับกัน ผมค่อนข้างจะครึ้มอกครึ้มใจใจด้วยซ้ำที่มีคนเกี่ยวข้องกับนายปรากฏตัวขึ้นมา แม้จะไม่ชอบใจว่าทำไมมันต้องการตัวนาย แต่ถ้ามั่นใจซะอย่างว่าปกป้องเขาได้ แล้วผมจะกลัวอะไร

สองคนนั้นไม่มีอะไรให้ผมกลัวเลย

ถ้านายคือคนเดียวที่ทำให้คนเฉื่อยชาอย่างผมรู้สึกอยากจะทำอะไรเพื่อเขา เรื่องนี้ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมกระตือรือร้นอย่างหาได้ยาก แต่ในเมื่อโดนควีนป่วนก็...เอาเป็นว่าโยนความคึกคักนั่นทิ้งไปก่อน

“พี่เอก กลับดีๆ นะพี่”

“อืม”

ผมโบกมือลากรที่จอดมอเตอร์ไซค์ข้างๆ ผมและกำลังขับออกไปรับแฟนหน้าผับ พอไม่มีใครอยู่ผมก็ก้มดูสภาพลูกรักตัวเอง...ปลอดภัยหายห่วง ก็ดีแล้ว ผมยังไม่อยากโมโห

ผมขึ้นคร่อมรถขณะจุดบุหรี่สูบ กะว่าจะขอแค่ครึ่งมวนให้หายอยากแล้วค่อยกลับไปหานาย เพราะถ้ามีกลิ่นนิโคตินในห้องเมื่อไหร่นายจะเริ่มฟ้อนเล็บทันที

“เฮ้อ กลับดีกว่าเรา”

ไม่ทันถึงครึ่งมวนผมก็ตัดสินใจดับบุหรี่โดยใช้เท้าขยี้ ก่อนจะหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาสวม แต่ใครจะทันคิดว่าจังหวะนั้นมอเตอร์ไซค์ของผมจะถูกเตะจนล้มโครมไปพร้อมคนขี่ หมวกกันน็อคที่ใส่ได้แค่ครึ่งเดียวหลุดกระเด็นออกมา

ไม่บอกก็รู้ว่าใคร สมรรอจังหวะที่ผมไม่ทันระวังตัวเล่นงานโดยแอบอยู่ในถังขยะ มันจะลงทุนเกินไปแล้ว หรือไม่ก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องประเภทนี้ ผมว่ามันน่าจะเป็นคนคิดน้อยหรือไม่ก็ไม่คิดอะไรเลย

ผมโดนลากออกจากรถมอเตอร์ไซค์เพราะโดนทับ อย่าหาว่าผมสำออยเชียว ลองโดนบิ๊กไบก์ทับบ้างจะรู้สึก ขาผมชาไปวูบหนึ่งเลยทีเดียว แต่พอขยับตัวได้ผมก็ล้วงเอามีดผีเสื้อที่พกติดตัวเสมอสะบัดใบมีดขึ้นมาเฉือนข้อมือสมรอย่างไม่ลังเล

“โอ๊ย!”

“อย่าคิดจะหยิบปืนขึ้นมาเด็ดขาด” ผมยังไม่เหี้ยมขนาดตัดเส้นเลือดใหญ่ แค่ปาดให้พอเลือดซิบดูน่าสยดสยองหน่อยก็เท่านั้น จะเรียกว่าเป็นการขู่ขวัญก็คงได้ สมรพยายามจะผละห่างเพื่อล้วงปืนซึ่งเหน็บไว้หลังกางเกง จุดประจำของบอดี้การ์ดเกือบทุกคน แต่พอมันขยับ ผมก็โถมตัวเองใช้ศอกกระแทกอกจนสมรกระเด็นชิดกำแพง ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวผมควงใบมีดให้คว่ำลงแล้วปักบนต้นขาสมรจนมิดด้าม มันสะดุ้งเฮือก แต่ก็ร้องออกมาไม่ได้เพราะโดนผมปิดปาก

ร่างสูงใหญ่ทรุดฮวบกับพื้นทันที

กฎของนักเลงคือห้ามเผยช่องโหว่เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็มีแต่โดนสวนกลับ ประสบการณ์การเป็นอัศวินร่วมสี่ปีทำให้ผมเจนสนามมากพอจะกะได้ว่าตรงไหนคือกล้ามเนื้อและทำร้ายคนโดยไม่ต้องห่วงว่าอีกฝ่ายจะพิการจนถูกเรียกร้องค่ารักษาชดเชยในภายหลัง

ผมเป็นอัศวินที่มีคุณภาพน่า

“คุณนิดกลับไปแล้วใช่มั้ย มึงมาดักรอคนเดียวใช่มั้ย”

ผมควงใบมีดพลิกกลับมาจ่อคอสมร ไม่ลืมเขี่ยปืนของมันไปแถวถังขยะเพื่อความปลอดภัย

“ใช่ก็พยักหน้า ไม่ต้องพูด!”

สมรพยักหน้าช้าๆ แต่การกระทำนั้นมองยังไงก็เหมือนจงใจเอาคางไปปาดกับใบมีดด้วยตัวเอง

ทั้งที่ความจริงแล้วถูกผมบังคับ

ก็แค่เล่นแง่นิดหน่อยน่า

มันมองผมอย่างหวาดกลัวราวเห็นสัตว์ประหลาด กุมแผลที่มือ ดูท่าสติสตางค์จะกลับมาเป็นด้านเจียมเนื้อเจียมตัวแล้วสินะ

“นี่เป็นคำสั่งคุณนิดหรือมึงตัดสินใจเอง ถ้าเป็นคำสั่งให้ส่ายหน้า ถ้าตัดสินใจเองก็พยักหน้า”

สมรพยักหน้าอีกครั้งอย่างระมัดระวังสุดขีด แสดงว่าคุณนิดยังไม่กล้าพอจะเล่นงานควีนของคลับ หรือไม่ก็ตกใจที่โดนตอกหน้าจนหนีกลับไปตั้งหลักก่อน

“ทำไมถึงเล่นงานกู ไม่ต้องพูด เขียนมา”

ผมหยิบกระดาษที่เตรียมไว้พร้อมปากกายัดใส่มือสมร มันมองผมอึ้งกว่าเก่า คาดไม่ถึงว่าผมจะรู้วิธีสื่อสารเบื้องต้นระหว่างมันกับคุณนิดด้วย นี่ล่ะครับข้อได้เปรียบของการรวบรวมข้อมูลของศัตรู ยิ่งรู้มากก็ยิ่งข่มให้อีกฝ่ายหวาดกลัวมากขึ้น

“เขียนสิ!”

สมรลังเล แต่สุดท้ายคล้ายกับว่าต้องการระบาย มันเขียนเต็มหน้ากระดาษ ลายมือโย้เย้เหมือนไม่ได้รับการศึกษาที่ดี หรือไม่ก็สมองทำงานเร็วกว่าร่างกายจะตามทัน ตัวอักษรถึงได้ลากยาวเป็นพรืดโดยแทบไม่ยกปากกาขึ้นมาเลย

สมรหอบหายใจหนักอย่างอัดอั้น มันมองผมก่อนจะยัดกระดาษใส่อกกลับ ถ้าไม่ติดว่ากลัวตายมันคงซัดผมไม่เลี้ยงไปแล้ว ผมหยิบกระดาษขึ้นมากวาดสายตาคร่าวๆ เพราะถ้าตั้งใจอ่านจะเปิดช่องให้มันเล่นงานกลับได้

เนื้อความในนั้นทำให้ผมทั้งโกรธทั้งตะลึงจนไม่รู้จะทำยังไง

“วันนี้กูจะปล่อยไปก่อน ไปรักษาตัวซะ ตอนนี้มึงสู้กูไม่ได้หรอก”

ผมผละออกมาโดยที่ไม่ยอมละสายตาจากสมรเพื่อกดดันมันเอาไว้ สมรเองก็เหมือนจะไม่ค่อยมีใจ เล่นโดนผมดักแทบทุกทางแถมยังรู้เรื่องการสื่อสารผ่านกระดาษอีก มันคงกลัวขนหัวลุกไปหมดแล้วว่าผมรู้จากไหน

“แล้วอย่าคิดทำอะไรโง่ๆ ตรงนี้มีกล้องวงจรปิด คลิปที่มึงเจาะถังน้ำมันกูเอาไปแจ้งความได้ แค่ตอนนี้กูยังไม่ทำก็เท่านั้น”

“คะ...คิดว่ามีคนเดียวรึไง”

ผมเลิกคิ้ว เหมือนฟังคำขู่ของเด็กน้อยไร้ทางสู้คนหนึ่ง

มันสู้ในถิ่นผมแล้วจะหวังเอาหลักฐานอะไรมาเล่นงาน

“ทิ้งปืนไว้ ไป!”

สมรมองผมอย่างอาฆาตแค้นครู่หนึ่งก่อนจะยอมเดินกะเผลก มันคงรู้ดีอยู่แล้วว่าสู้ผมในสภาพนี้ไม่ไหวจริงๆ

ผมยืนรอจนกระทั่งมันเรียกรถไปโรงพยาบาลแล้วค่อยไปเก็บปืน ก่อนจะมาดูมอเตอร์ไซค์สุดที่รักว่ามีรอยขีดข่วนตรงไหนรึเปล่า โชคดีที่รถล้มทับผมก็เลยไม่มีรอยถลอกใหญ่ๆ แต่ก็เล่นเอาใจหายเหมือนกัน

ผมสวมกันน็อคใหม่อีกครั้ง ก่อนจะพับกระดาษเก็บอย่างดีเพื่อเอาไปให้นาย

วันนี้เราคงต้องคุยกันยาว




“กลับดึกขนาดนี้แกจะ...เอก!!”

นายเงยหน้าอย่างตกใจเมื่อเห็นผมแบกหน้าบวมๆ เข้ามาในห้อง เป็นอะไรที่ชุ่มชื่นหัวใจเมื่อนายทิ้งงานแล้วปราดมาจับแก้มผม แต่นายครับ...แค่แตะเบาๆ ก็พอไม่ต้องจิ้ม คุณนี่ไม่รู้จักคำว่าถนอมเลยใช่มั้ยเนี่ย

“อย่าบอกนะว่าวิธีจัดการของแกคือไปท้าต่อยกับสมรเหมือนเด็กๆ แล้วนี่กลิ่นอะไร แกไปฟัดกับหมารึไง”

“สมรซ่อนตัวในถังขยะแล้วเล่นงานผม” ผมพูดกึ่งอ้อน พยายามเลี่ยงเรื่องหน้าเพราะไม่ให้นายเข้าใจบอสผิด แต่ดันโดนเขามองอย่างกับว่าเป็นคนเอาตัวไปคลุกขยะซะนี่

“ไปอาบน้ำค่อยมาคุย”

“งั้นคุณอ่านนี่ก่อนแล้วกัน” ผมหยิบกระดาษส่งให้นาย เขาเอานิ้วคีบรับอย่างขยะแขยง พอเห็นลายมือไก่เขี่ยไร้ระดับก็ยิ่งรังเกียจ

“สมรเป็นคนเขียน เกี่ยวกับคุณ”

“ว่าไงนะ”

“ผมไปอาบน้ำก่อนล่ะ”

ผมรีบถอดเสื้อไปซักน้ำเปล่าในห้องน้ำก่อนรอบหนึ่ง เพราะนายคงไม่ยอมให้ผมเอาผ้าไปรวมในตระกร้าของเขาทั้งสภาพนี้แน่ๆ พอจัดการเรียบร้อยก็รีบสระผมล้างตัว จงใจประวิงเวลาให้นายค่อยๆ อ่านและทำความเข้าใจ

เนื้อความในจดหมายคืออะไรน่ะเหรอครับ...

ก่อนจะขึ้นมาบนห้องผมอ่านละเอียดไปรอบหนึ่งแล้ว ฉะนั้นจะเล่าอย่างย่อพร้อมเสริมความคิดเห็นบางส่วนให้ฟัง

สมรหลงรักนาย...รักมานานตั้งแต่ตอนเด็กๆ มันเคยเป็นบอดี้การ์ดให้นายช่วงหนึ่งในระยะสั้นๆ แต่เหมือนนายจะไม่ทันสังเกตความผิดปกติของมัน (ซึ่งน่ามาจากไม่อยากจะสนใจใครเลยมากกว่า) และปฏิบัติกับมันอย่างคนทั่วไป (หรือก็คือให้ฟังคำด่าอย่างเดียว) มันเลยคิดว่านายทำดีด้วย มันจึงคิดทำดีกับนาย

แต่นายออกจากบ้านไปซะก่อน

สมรรักนาย และคุณนิดก็รู้เรื่องนี้ แต่ทั้งคู่อยู่เมืองหลวง ส่วนนายไปต่างประเทศ ไม่รู้จะทำยังไงดี พอเขากลับมาก็ดันไปตั้งบริษัทที่ต่างจังหวัด อาศัยที่ดินฝั่งแม่อีก จนกระทั่งนายขึ้นมากรุงเทพเพราะเรื่องของสมยศ ทั้งคู่จึงเริ่มวางแผน แต่นายไปพัวพันกับคิงส์คลับซะได้ ทำให้คุณนิดบอกให้ยกเลิกแผนไปก่อน

จนกระทั่งผมคบกับนาย

สมรตามติดนายมานาน มันรู้กระทั่งเรื่องนายรักควีน และเคยควงคู่นอนสลับเปลี่ยนไปหลายต่อหลายคน มันไม่เคยออกหน้า แต่ครั้งนี้เกิดความหึงหวง ไม่คิดฟังคำคุณนิดอีก มันตัดสินใจเองเพื่อที่จะจัดการผม และรอจังหวะพาตัวนายมาที่คฤหาสน์ คุณนิดจะทำตัวเป็นน้องแสนดีโดยขอส่วนแบ่งทรัพย์สินบ้างเล็กๆ น้อยๆ  ส่วนมันก็จะได้เคียงข้างนายอีกครั้ง สมรหวังเพียงแค่นี้ แถมยังรับปากจะปกป้องนาย สรุปแล้วไม่ใช่แผนลักพาตัวขู่ขวัญทำร้ายร่างกายอะไรเลย

เพราะอย่างนี้ไงผมเลยปล่อยสมรไปก่อน

เห็นท่าทางซื่อตรงใสซื่ออย่างจริงใจขนาดนั้นแล้ว...ผมที่กลับกลอกวางแผนเข้าหานายก็คล้ายจะเป็นตัวร้ายขึ้นมาทันที

ผมสวมกางเกงนอนโดยคล้องผ้าเช็ดผมพาดรอบคอ ตอนออกมานายก็ปาก้อนกระดาษใส่ผมอย่างฉุนเฉียว ไม่บอกก็รู้ว่ากระดาษก้อนนั้นเดิมทีเป็นของใคร

“เล่าเรื่องแกเจอสมรให้ฉันฟังซิ”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ”

“กระดาษมีรอยเลือด”

“อ้อ...” ผมใช้ผ้าเช็ดข้างแก้มเพื่อปกปิดสีหน้า จะบอกเขาไม่ให้ตกใจยังไงดีล่ะว่าผมกรีดข้อมือ เอามีดปักขา และใช้ของมีคมจ่อคอสมรบังคับให้เขาทำร้ายตัวเองจนเลือดซิบ “สมรยังไม่ตายหรอกครับ ไม่ต้องห่วง”

“อย่าเฉไฉ”

ผมมองสายตาคาดเค้นแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง

“แล้วไม่ต้องปั้นเรื่องหลอกฉันด้วย”

ถูกดักขนาดนี้แล้ว...ยิ่งประวิงเวลามากก็ยิ่งเสียเรื่อง ผมเลยยอมเล่าตามจริง โดยเพิ่มความน่าสงสารของตัวเองไปด้วยว่าโดนรถล้มทับและถูกกระชากออกมาอย่างโหดร้ายขนาดไหน แต่เหมือนนายจะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมสักเท่าไหร่ ออกแนวจับผิดซะมากกว่า

“สุดท้ายผมก็ปล่อยสมรไป...เรื่องก็มีเท่านี้ล่ะคุณ” ผมพูดแล้วก็รู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงชอบกล “คุณล่ะ...อ่านกระดาษแผ่นนั้นแล้วรู้สึกยังไง”

“จะให้ฉันรู้สึกอะไร ฉันไม่รู้จักมัน และไม่เคยทำดีกับมันด้วย”

ผมล่ะสงสารสมรจับใจเลยที่หลงรักคนแก่ใจร้ายคนนี้

“คุณอยากให้ผมทำอะไรมั้ย อย่าง...ข่มขู่คุณนิดให้ล้มเลิกแผนการบ้าๆ นั่น”

“แล้วสมรล่ะ”

“หมอนั่นทำอะไรผมไม่ได้”

นายมองผมที่เอ่ยอย่างมั่นใจด้วยสายตาเยาะเย้ย ก่อนจะตอบกลับเสียงดังฟังชัด

“แผนการบ้าๆ นั่นก็ทำอะไรฉันไม่ได้เหมือนกัน”

เห็นความถือดีที่น่าหมั่นไส้นั่นแล้วผมก็อดใจไม่ไหวโน้มตัวไปจูบ นายเผยอปากให้สอดลิ้นเข้าไป ผมเอียงคอเล็กน้อยเพื่อความแนบแน่นยิ่งขึ้น ก่อนจะผละออกมา ตำแหน่งจากตรงนี้ทำให้เห็นรอยคล้ำใต้ตาของนายอย่างชัดเจน

ผมใช้นิ้วโป้งลูบเบาๆ อย่างนึกสะท้อนในใจ

“คุณเหนื่อยมั้ย...ที่ต้องรอผมทุกวันอย่างนี้”

เวลาที่ไม่ตรงกันของเราทำให้เขาต้องคอยถ่างตาจนดึกดื่น แม้ว่านายจะแอบงีบก่อนผมกลับบ้าง แต่พอเวลาไม่มีใครเขาก็นอนกระสับกระส่าย เหมือนแค่พักสายตามากกว่าพักผ่อน

วัยนี้ควรนอนให้ครบแปดชั่วโมงสิ

“แล้วจะให้ฉันทำไง เรียกพัทรมานอนด้วยงั้นซิ”

“ผมไม่ยอม”

“แล้วแกจะถามทำไม” นายมองผมเหมือนมองเด็กงอแงคนหนึ่งที่พูดไม่รู้เรื่อง อย่างกับถูกไม้แสกหน้า ผมได้แต่หัวเราะแห้งๆ ขณะโอบกอดนายหลวมๆ พร้อมคลอเคลียเหมือนแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่ง

“งานที่บริษัทของคุณยุ่งมากเหรอ” เป็นครั้งแรกที่ผมถามเรื่องส่วนตัวของเขา นายนิ่งไปชั่วอึดใจ แต่เพราะถูกผมตะกองกอดเอาไว้เลยจำใจเอ่ยออกมา

“ก็ไม่มากหรอก...เริ่มจะเข้าที่เข้าทางแล้ว”

เป็นคำตอบกำกวมที่แฝงความกีดกันอย่างชัดเจน

ผมวางคางบนศีรษะของนาย ก่อนจะเอ่ยเสียงเนือยอย่างจำยอมทุกสิ่งอย่าง

“อย่าระแวงขนาดนั้นสิ ผมไม่แสดงความเห็นหรือพูดแทรกให้คุณอารมณ์เสียหรอก แม้เราจะมีข้อตกลงไม่ก้าวก่ายเรื่องการทำงาน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะพูดถึงไม่ได้” ว่าพลางก้มสูดกลิ่นหอมผ่านเส้นผมของเขาอย่างผ่อนคลาย “ผมเป็นผู้ฟังที่ดีได้เหมือนกันนะ”

นายนิ่งไปอีกครั้ง ก่อนจะตอบในคำคอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจนใจสั่น

“อืม...”

----------
   
ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ เรียนรู้กันนะนายนะ ความจริงนายก็อ่อนให้พี่เอกเยอะแล้ว แต่เพราะทิฐิและยังระแวงพี่เอกก็เลยยังดูแข็งๆ อยู่บ้าง

ส่วนสมร...โดนพี่เอกเล่นซะยับเลยนะเรา โธ่ๆ แต่ไม่ว่าจะโดนตื้บท่าไหน พี่เอกที่เดี๋ยวคูลเดี๋ยวฮอตก็เท่บาดจิตบาดใจเหลือเกิน


เพจนักเขียนที่อยากเป็นมอเตอร์ไซค์จะได้ล้มทับพี่เอกสักครั้งในชีวิต อั๊ยย๊ะ! (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-07-2016 20:56:22

พี่เอกช่างเป็นพระเอกที่คนเขียนใช้งานคุ้มเหลือเกินค่ะ
สิ้นเปลืองพลังชีวิตเสียจริงๆ สงสารนายนะ เจอแต่คนแปลกๆในชีวิต พี่เอกดูแลนายสึดชีวิตเลยนะคะ สู้ๆ
ขอบคุณค่ะ คนเขียนสู้ๆเช่นกัน.  :katai2-1:   

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-07-2016 21:04:50

ถถถถ คนแก่หัวดื้อ ดื้อด้านด้วย นี่อ่นลงแล้วเหรอ ว่าแต่ พี่เอกทูนหัวของเรานี่ เจ็บตัวบ่อยจัง เจอนายก็ช้ำจะแย่แล้ว ทูนหัวยังเจอพวกนักเลงตัวประกอบตระกูลสมอีก น่าจ๋งจ๋าน มาๆๆ เราขออาสาดูแลพี่เอกเองนะ มาๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 23-07-2016 21:05:47

นายชักจะมีความเมียประทับองค์ นั้งรอสามีกลับบ้าน จับผิด และงอแงเล็กน้อย 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 23-07-2016 21:29:27

ทำไมรู้สึกว่า...คนที่อันตรายที่สุดในชีวิตนายคือคนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด /// เหลือบมองพี่เอก :hao4:

555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 23-07-2016 21:35:08

ชอบชื่อเพจจังเลยค่ะ อยากจะล้มทับพี่เอกบ้างเหมือนกัน 55555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-07-2016 21:36:09

ปกติเราจะเฉยๆกับสารพัดสมในเรื่องนี้ แต่ทำไมมาตอนนี้กลับรู้สึกสงสารสมรยังไงก็ไม่รู้ดูเป็นคนซื่อๆนะถ้าไม่นับเรื่องอารมณ์แปรปรวน หลงรักผิดคนแล้วสมรเอ้ยพี่เอกแกหวงของแกขนาดนี้แกคงปล่อยไปให้คนอื่นหรอก และท้ายสุดพี่เอกก็โดนน้องนิลหาเรื่องมาให้อีกจนได้ ฮ่าๆๆๆ
ปอลิง ชอบชื่อเพจนักเขียนอะอยากล้มทับพี่เอกด้วยคน อร๊ายยยย  :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 23-07-2016 21:45:55

สงสารน้องสมรของป้า ใครก็ได้ดามใจสมรหน่อยยยย
ตอนนี้นายกะพี่เอกหวานมาก ชอบบรรยากาศคู่นี้อยู่ด้วยกันอะ ลงตัวผุดๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 23-07-2016 21:46:16

สงสารนายที่ต้องคอยถ่างตารอพี่เอกจนดึกดื่น

นายแก่แล้วควรจะพักผ่อนเยอะๆนะ เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-07-2016 22:24:52

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2016 22:33:16

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 23-07-2016 22:46:32

สมรจะน่าสงสารจริงๆมั้ยอะ  มันอาจจะมาพลิกก็ได้อะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 23-07-2016 23:27:56

อีคุณนิดจะทำอะไรนิลได้ โถ่
55555
ให้นิลไว้แก้เหงา สนุกๆมากกว่า 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 23-07-2016 23:46:07

นายน่ารักขึ้นทุกวัน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 24-07-2016 00:13:40

นาบฮอตแต่เด็กเลย
สงสารสมรเบาๆ
สู้กับเอก สมรไม่ไหวม้างงงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 24-07-2016 00:34:36

นายทำให้สมรเป็นตัวประกอบที่น่าเห็นใจมาก รู้สึกสงสาร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 24-07-2016 01:20:36

นายน่ารัก ^^

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-07-2016 03:13:25

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-07-2016 04:01:02

พี่เอกบู๊ได้เท่และฮอตมาก โบกป้ายไฟรัวๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 24-07-2016 08:03:22

รู้สึกนายเริมมีความเมียเข้ามาแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 24-07-2016 10:08:44

สมรหลงรักนาย!! สงสารสมรเล็กๆจริงๆที่มาหลงรักคนแก่ปากร้ายแบบนาย ถูกลืมอีก ถถถ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 24-07-2016 11:20:32

พี่เอกกกกกกกกกกกกก :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 24-07-2016 12:43:53

เป็นบอดี้การ์ดที่แย่มากเลยนะ นิดๆหน่อยๆคายออกมาหมด ห่วยจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-07-2016 14:56:29

นายถนอมพี่เอกหน่อย



พี่เอกเขาเพิ่งโดนรถทับมานะ ฮ่าๆๆๆๆๆ



อยากไปนอนเป็นเพื่อนนายรอพี่เอก     ได้ใหม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-07-2016 15:04:26

โธ่ สมร นึกว่าจะทำอะไรให้ตื่นเต้นกว่านี้ เจอพี่เอกเข้าไปถึงกับได้เลือด :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 24-07-2016 15:30:57

 :hao6: เรื่องนี้เซ็กซี่ดีจัง พี่เอกกกกก ทำไมพี่ถึงชอบเหน็บเรื่องอายุนายตลอดเลยอ่ะ มันขำนะพี่  ส่วนนายถึงจะเหวี่ยงวีน แต่หลังๆ ทำไมมันดูน่ารักก็ไม่รู้ ขี้หึงอีกต่างหาก หวงพี่เอกก็บอกเค้าไปเลยสิ  :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 24-07-2016 16:22:55

 :hao5:  น่าสงสารสมรจัง ไรท์หาคู่ให้สมรหน่อยสิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 24-07-2016 22:23:20

 :L3: อดสงสารสมรจังเลย  :sad4: ยังไงก้อรักคุณนิดไปก่อนแล้วกันน่ะ  :กอด1: เอกกับนายค่อย ๆ เรียนรู้กันน่ะ รักซึมลึกแน่ๆ  ตอนนี้ก้อเห็นได้ชัดแล้วนายอุตส่าห์ถ่างตารอ 555  :mew3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 24-07-2016 23:49:22

นายฮอต มีคนแอบรักแอบชอบ :m20:

พี่เอกโหดขนาดนั้นแอ๊บไปใครจะเชื่อ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-07-2016 18:34:36

มีความละมุนนน ตอนท้าย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 26-07-2016 09:25:45

ิทำไมเรารู้สึกสงสารสมร   :mew4:
หลงรักคนใจร้ายยยย 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 27-07-2016 03:22:01

เพิ่งรุ้ว่ามีภาคต่อ  ฮืออออทำไมชั้นพลาดเรื่องนี้ไปตั้ง16ตอนเลยเหรออแอแ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - บทที่ 16 - P.23 - [23/07/59] UP!!!!!!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 30-07-2016 11:19:07

พออ่านถึงตอนล่าสุด รู้เลยนะว่านายยอมเอกมากขึ้น เริ่มคิดแล้วว่าใครเด็กกว่ากันแน่ รออ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - แจ้งข่าวค่ะ -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 30-07-2016 22:56:23

ตอนนี้ Knight's Hour เปิดพรีออร์เดอร์แล้วนะคะ
ตามไปดูรายละเอียดได้ ที่นี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55003.0) เลย

ที่หายไปไม่ใช่อะไรค่ะ เก็บตัวฝึกวิชา แคกๆ หนีไปแต่งเนื้อหาจนจบค่ะ แต่งแบบกะหน้าคร่าวๆ เพราะต้องคำนวณดีๆ แต่ยังไม่ได้เกลาไม่ได้เพิ่มบทบรรยายอะไรเท่าไหร่ เรียกได้ว่างานลวก งานร้อน งานเผาขนสุดๆ ขอไปเคลียร์ตรงนี้สักหน่อยแล้วจะมาอัพต่อให้ยาวๆ จนจบนะคะ ^0^!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - แจ้งข่าว - P.24 -
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 30-07-2016 23:16:53

โอเค รับทราบเจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - แจ้งข่าว - P.24 -
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 31-07-2016 14:34:22

รับทราบค่ะ จะรออ่านนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - แจ้งข่าว - P.24 -
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 01-08-2016 14:11:07

น่าสงสารสมร คิดว่านายดีด้วย

แต่ พี่เอก พี่เท่มากกกก บู๊สุดยอด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - แจ้งข่าว - P.24 -
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-08-2016 16:51:14

รับทราบจ้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน - P.24 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 01-08-2016 20:22:46

ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน
   
และผมก็เจอข้อแตกต่างระหว่างนายกับคุณนิดได้อีกอย่าง
   
นายน่ะมีอะไรก็เก็บอุบไว้กับตัวเอง โมโหเอง หายเอง แต่คุณนิดน่ะมีอะไรต้องป่าวประกาศ ทำให้เรื่องใหญ่เข้าไว้ เพื่อเรียกร้องความเห็นใจหรือเรียกง่ายๆ ว่า ‘ขี้ฟ้อง’

“ผมไม่ยอมนะครับคุณคิง”

วันต่อมา ผมถูกเรียกตัวทันทีที่เข้างาน เห็นว่าคุณนิดมายืนรออยู่นานแล้ว เดือดร้อนไปถึงบอสกับควีนที่ต้องเข้างานเร็วกว่าทุกวัน

“คนของคุณทำให้ลูกน้องผมเจ็บหนักขนาดนี้ ผมไม่มีวันปล่อยให้เรื่องเงียบไปเฉยๆ แน่”

ตั้งแต่เข้ามาในออฟฟิศก็มีแค่คุณนิดที่พูดไม่หยุด บอสไม่แม้แต่จะถามความเห็นผมด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าเชื่อคำคนอื่น หรือดูภาพในกล้องวงจรปิดไปแล้ว แต่เพราะเชื่อในตัวของลูกน้องทุกคน และรู้จักผมดีว่านายเอกภพไม่มีทางไปท้าตีท้าต่อยใครอย่างไร้เหตุผล ถ้าเป็นเก่งก็ว่าไปอย่าง

“หยุดพูดก่อนนะคุณนิด คุณพูดวนไปมาจนผมปวดหัวแล้ว” ควีนยกมือห้ามเมื่อคุณนิดเริ่มโวยวายในเรื่องเดิมๆ โดยพูดย้ำแต่ว่าสมรเจ็บตรงไหน โดนเย็บไปมากเท่าไหร่ แถมยังอ้างถึงปัญหาความผิดปกติเพื่อให้ผมเหมือนกลั่นแกล้งคนไร้ทางสู้อีกต่างหาก “สรุปแล้วคุณอยากได้ค่ารักษาพยาบาลเท่าไหร่ก็พูดมาตรงๆ เถอะ”

เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกอาย...อายแทนคุณนิดน่ะครับ

“ฉันต้องการค่าปลอบขวัญด้วย!”

ผมคงประเมินเข้าสูงไปหน่อย เพราะคุณนิดไม่แม้แต่จะกระดากแถมยังเรียกร้องมากขึ้นอีกต่างหาก

“ว่าไงคิง” ควีนหันไปถามบอสที่นั่งนิ่งอย่างน่ากลัว ฉายาราชาไร้พ่ายของบอสไม่ใช่ว่าเขาเก่งกาจเกินคนจนโค่นล้มไม่ได้ แต่มาจากการแสดงออกที่ไม่สะทกสะท้านต่อให้สถานการณ์บีบเค้นเพียงไรต่างหาก ไม่เคยมีใครไล่ต้อนบอสให้เสียความเยือกเย็นได้ และนั่นก็ทำให้เขาไม่เคยโดนเอาเปรียบแถมยังเป็นที่เกรงขามแม้ว่าจะอายุน้อยกว่าคุณนิดก็ตาม

“คิงส์คลับไม่มีกฎจ่ายค่าเสียหายใดๆ ที่เกิดจากการทะเลาะวิวาท”

น้ำเสียงราบเรียบแต่สายตาเหี้ยมเกรียมทำเอาคุณนิดหดคอไปสองเซนติเมตร

“แต่คนของคุณเริ่มใช้อาวุธก่อนนะ!”

ผมกลอกตา ใบมีดเล็กจิ๋วของผมถ้าเทียบกับปืนสีดำมะเมื่อมแล้วเหมือนของเล่นไปเลย

“ที่นี่ปกครองด้วย ‘กฎ’ ถ้าคิดก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ก็ต้องเคารพในกฎ”

“แต่...”

“คิงส์คลับไม่มีข้อห้ามเรื่องทะเลาะวิวาท ต่อให้ถูกทำร้ายก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง” บอสเอ่ยพร้อมยิ้มเหี้ยม “หรือจะลองพิสูจน์ด้วยตัวเองล่ะ”

เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือในประโยคนั้น ผมเลยแอบดัดนิ้วจนเกิดเสียงดังกรอบ คุณนิดสะดุ้งโหยง มองผมราวกับว่าเป็นยมทูตที่พร้อมจะเอามีดแทงคนตายทันที สงสัยเขาจะอ่านกฎของคลับไม่แตกฉานจริงๆ เพราะแม้จะทำร้ายร่างกายกันได้ แต่ที่นี่ห้ามฆ่าคน

“มีอะไรจะพูดอีกมั้ย” บอสเอ่ยเสียงเรียบแกมข่มขู่ คุณนิดได้แต่ส่ายหน้า เพราะขืนเรียกร้องความเป็นธรรมหลอกๆ อีกมีหวังเขาได้ตามรอยสมรไปแน่ๆ

“งั้นก็ไสหัวไป”

คุณนิดหน้าเสีย คนอย่างเขาคนไม่เคยโดนไล่ซึ่งหน้ามาก่อน แต่เพราะทำอะไรไม่ได้แถมผมยังยืนดัดนิ้วเลยยอมหอบร่างบอบบางจนเหมือนจะหักออกไป วูบหนึ่งผมเห็นแผ่นหลังนั้นดูโศกสลดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าคนจนตรอกที่พร้อมทำทุกอย่างแม้ว่าจะเป็นเรื่องหน้าไม่อายแค่ไหนก็ตาม

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนาย...ผมจะไม่เห็นใจเลย

“เอาล่ะ มีอะไรจะสารภาพมั้ยพี่เอก” ลับหลังคุณนิด ควีนก็เอามือประสานไว้ใต้คางพร้อมรอยยิ้มกว้างราวรอโอกาสสืบสวนอยู่แล้ว ผมโน้มศีรษะให้บอสเล็กน้อยเป็นการขอโทษที่นำพาเรื่องยุ่งยากมากให้ เขาปรายตามองอย่างไม่ใส่ใจนัก

“ควีนคงไม่ถูกหมายตาแล้วล่ะครับ เพราะสมรไม่สนใจเรื่องที่คุณหักหน้าคุณนิดเลย”

“งั้นสนใจเรื่องอะไรล่ะ”

เวลาบอสเอ่ยควีนจะฟัง เวลาควีนพูดบอสจะเงียบ ทั้งคู่แบ่งหน้าที่ไม่ให้ทับซ้อนอำนาจหรือคะคานกันอย่างดี แต่ผมอยากให้บอสช่วยเหลือลูกน้องอย่างผมบ้าง...สักนิดก็ยังดี

“อืม...พี่ไม่ต้องตอบดีกว่า ผมลองเดานะว่าสาเหตุที่ทำให้พี่เอกต้องลงมือหนักขนาดนั้นทั้งที่ปกติไม่ยุ่งเรื่องคนอื่น แสดงว่านี่ต้องเกี่ยวกับ...นาย”

ผมกลอกตา

“มือที่สามเหรอพี่เอก เอ๊ะ หรือว่าคนรักเก่า ไม่สิ สเป็คนายไม่ใช่ล่ำบึกแบบสมรแน่ๆ ถ้างั้นก็...”

“พอได้แล้ว”

คำขอของผมเป็นจริง บอสจับศีรษะควีนให้หันเข้าหาตัวจนหน้าซุกอก ควีนดิ้นขลุกขลัก แม้จะหลุดออกมาได้แต่ก็เล่นเอาผมเสียทรง

“ไหนมึงบอกว่าถ้ากูไปส่งวันนั้นแล้วจะจบ แล้วทำไมยังไม่จบอีก”

“โธ่ไอ้คิง นี่มันเรื่องพี่เอกไม่ใช่เรื่องกูสักหน่อย”

“เรื่องของเอกแล้วมึงยุ่งทำไม”

“อุก...” ควีนทำหน้าเจ็บปวดเหมือนโดนกรีดหัวใจ

“เลิกก่อเรื่องได้แล้วนิลกาฬ ก่อนที่กูจะหมดความอดทน”

บอสครับ...ผมไม่เคยรู้สึกดีใจที่ทำงานกับบอสเท่านี้มาก่อน บอสช่างสมเป็นคนที่ผมยอมรับจริงๆ!

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

ผมรีบถือโอกาสชิ่ง ถ้าตัดปัญหาเรื่องควีนได้ทุกอย่างก็สบายแล้ว คุณนิดดูหงอขนาดนั้น สมรเองก็บาดเจ็บ ทั้งคู่คงไม่สามารถทำอันตรายให้กับควีนได้ในเร็วๆ นี้แน่นอน

ความจริงแล้วเรื่องรักใคร่ของลูกน้อง บอสไม่เคยห้ามควีน แม้จะชักสีหน้ารำคาญบ้างก็ตาม แต่ที่เขาออกปากขนาดนี้ คงเพราะไม่อยากให้ควีนแกว่งเท้าหาเสี้ยนจนเจ็บตัวมากกว่า

บอสเป็นคนเจ้าแผนการที่รอบคอบมากที่สุดคนหนึ่ง แม้จะไม่ค่อยมีใครได้เห็นความสามารถของบอส แต่นั่นหมายความว่าทุกคนล้วนอยู่ในกระดานของเขาหมดแล้ว สมองของบอสก็เหมือนการเล่นหมากรุก เขาวางแผนล่วงหน้าหลายต่อหลายชั้น เพื่อจะไม่ยอมให้มีหมากต่างสีตัวไหนเข้าใกล้ควีนหรือทำอันตรายต่อคลับได้ กันทุกทาง ตัดความเป็นไปได้และสะบั้นสายป่านทุกอย่าง ไม่ใช่รอให้เรื่องเกิดแล้วค่อยมานั่งแก้ แบบนี้จะไม่เรียกว่าเจ้าแผนการได้ยังไง

- วันนี้ฉันจะไปรับ -
   
ผมอมยิ้มกับข้อความที่แสนน่ารักของนาย ดูเหมือนว่าคำพูดของผมเมื่อวานจะทำให้เขาเริ่มคิดที่จะไว้วางใจผมมากขึ้นแล้ว
   
- กลัวผมถูกดักตีเหรอครับ –

ผมแกล้งแซว

- กลัวพลาดไม่ทันเห็นแกโดนตีน่ะสิ -

เขาตอกกลับ ผมหัวเราะหึๆ นี่เป็นครั้งแรกนับจากคบกันที่เขาเสนอตัวมาที่ทำงานของผม โดยไม่ใช่การมาหาควีน

- ขอบคุณนะ -

- หัวฟาดรึไง -

- ผมแค่ดีใจที่คุณมารับผมบ้าง แสดงว่าพรุ่งนี้ผมก็ไปรับคุณในที่ทำงานได้เหมือนกันใช่มั้ย -

- ถ้าไม่ทำตัวเด่นก็ไม่มีปัญหา อย่าหาเรื่องให้ฉันก็พอ –

ให้ตาย...พอควีนหลบฉากเส้นทางรักของผมก็เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ!

ผมตัดสินใจกดโทรหานาย

“ระวังสมรด้วยนะคุณ

(( มันอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่รึไง ))

“ยังไงก็ระวังตัวหน่อย วันนี้คุณนิดเพิ่งมาเรียกร้องค่ารักษาพยาบาล แม้จะถูกบอสไล่กลับแล้วแต่เขาอาจจะยังวนเวียนอยู่แถวนี้เพื่อหาเงินก็ได้”

(( หึ โง่เสียชื่อสกุลจริงๆ เอาเถอะ แกคงไม่คิดว่าฉันจะลงจากรถเดินไปหาแกหรอกนะ ))

ผมยิ้ม มั่นใจว่านายไม่กล้าให้ใครเห็นอยู่แล้ว

“คุณน่ารักจัง”

(( ฉันจะอ้วก ))

นายวางสาย แต่น้ำเสียงไม่ยักจะพะอืดพะอมตามคำบอก ถ้าพูดกันต่อหน้านายต้องหลบตาผมแน่ๆ

ไม่รู้ว่าเพราะได้กำลังใจดีรึเปล่า วันนี้ผมเลยกระตือรือร้นเป็นพิเศษจนเบี้ยยังทักว่าผมมีแฟนแล้วเหรอ ดูเหมือนกรจะไม่ได้ปากสว่างขนาดกระจายข่าวเรื่องผมกับนาย ผมเลยแค่ยักไหล่ให้ไปคิดกันเอาเอง

- ฉันถึงแล้ว -

ก่อนเลิกงานยี่สิบนาที นายส่งข้อความหาผม

- ถ้าเหงาจะลงมาหาผมก็ได้นะ - 

- ทำงานไปซะ! –

 ผมหัวเราะในลำคอแผ่วเบา

“พี่เอกต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ”

เบี้ยคนเดิมยังไม่ละความพยายามที่จะเค้นความจริงจากผม

“ทำไม เห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอ”

“โห ชัดจนไม่รู้จะชัดยังไงแล้วพี่”

“ทำงานไป อีกสิบห้านาทีก็ได้กลับบ้านแล้ว นายจะได้กลับไปหาแฟนตัวเองไง”

เบี้ยสะดุ้งเมื่อโดนผมพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะเตรียมตรวจความเรียบร้อยเพราะปกติแล้วในช่วงใกล้ปิดคลับลูกค้าก็จะทยอยกลับกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องยืนไล่ให้เสียเวลา

พอเห็นทุกอย่างเรียบร้อยดีผมจึงตัดสินใจบอกเก่งว่าขอออกไปก่อนเพราะบอสกับควีนกลับไปตั้งแต่ตีสอง เนื่องจากวันนี้ไม่มีนัดอะไรเป็นพิเศษ เก่งมองผมอย่างประหลาดใจ ปกติผมมักจะรอออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ เสมอ

“เอาน่า...” ผมตบไหล่เพื่อนร่วมตำแหน่งก่อนจะหันไปโบกมือให้แว่นที่นั่งอยู่หน้าออฟฟิศอย่างเคร่งเครียดเพราะกำลังคำนวณยอดในวันนี้ รายนั้นพยักหน้าเล็กน้อยตามประสาคนไม่พูดมากเหมือนเคย “กับแว่นก็พยายามรุกหน่อย ลองหาข้ออ้างขอค้างบ้านสักคืน แม้จะไม่ได้นอนด้วยกันแต่ก็ถือว่ามีอะไรพัฒนา”

เก่งหน้าแดงแปร๊ด เห็นแล้วผมก็ส่ายหัว จะสอนเรื่องเทคนิคกับคนไม่มีเซ้นท์จับอารมณ์คนอื่นอย่างเก่งคงจะยากเกินความสามารถไปหน่อย

ผมมองนาฬิกาแล้วเดินออกจากคลับก่อนเวลาเลิกงานสิบห้านาที ทิ้งมอเตอร์ไซค์ไว้เพราะตั้งใจติดรถกลับกับนาย แต่พอเดินไปที่หน้าคลับผมก็ใจหายวาบเพราะไม่ยักเห็นเฟอรารี่สีแดง จนกระทั่งมองเลยห่างออกไปสามร้านถึงค่อยโล่งอก

ผมเดินไปเคาะกระจกรถนายด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าเท่บาดตาบาดใจที่สุด

แต่นายกลับไม่ยอมปลดล็อครถสักที

“คุณ...” ผมเคาะอีกครั้ง คราวนี้นายยอมเปิดประตูให้ แต่พอขึ้นมาบรรยากาศในรถกลับไม่สู้ดีเอาซะเลย “เป็นอะไรไป เจอใครงั้นเหรอ”

นายกัดปากแล้วเสมองข้างทาง อาการส่อพิรุธเห็นๆ

“คุณเจอใคร ควีน? ไม่สิ...คุณนิด?”

“ฉันไม่อยากคุยตรงนี้” นายเอ่ยเสียงห้วน ไร้เยื่อใยใดๆ ในน้ำเสียงนั้นจนชวนให้จิตใจแห้งผาก “และเลิกพูดมากก่อนที่ฉันจะคุมตัวเองไม่ได้แล้วถีบแกลงจากรถ”

ผมตัดสินใจรัดเข็มขัดนิรภัยแล้วปิดปากทันที นายกำลังโกรธจัด...โกรธอย่างที่เส้นเลือดปูดโปนและต้องระงับอารมณ์ตัวเองไม่ให้ตวาดออกมา ความหนักหนานี้บ่งบอกว่าถ้าสะกิดเข้าหน่อยจะต้องระเบิดตูมแน่นอน ฉะนั้นผมจะไม่หาเรื่องตาย แต่นั่งคิดวิเคราะห์เงียบๆ ว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า

ไม่ใช่ควีนแน่นอน เพราะพวกเขาเคลียร์กันจบแล้ว ที่เป็นปัญหาตอนนี้ก็มีแค่คุณนิดเท่านั้นซึ่งกำลังเข้าตาจน

หมาจนตรอกมักทำอะไรคาดไม่ถึง แต่ผมก็ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะมีอะไรมากระทบกระแทกใจของนายจนแสดงอาการถึงขนาดนี้ เพราะนึกไปนึกมา คุณนิดก็มีส่วนได้เปรียบแค่เรื่องครอบครัวที่อาจนำพาความยุ่งยากใจให้นายบ้าง แต่ต่อให้คิดจนสมองแทบแตกแค่ไหน ผมก็มองไม่ออกอยู่ดีว่านายที่เห็นคุณนิดเหมือนเหลือบเหมือนไร จะยอมเอาอารมณ์มาใส่กับคนที่ลืมจากความทรงจำไปแล้ว

หรือจะเป็นสมร?

ยิ่งไม่มีทางไปใหญ่ นายไม่ชอบการตามตื๊อไร้สาระ โดยเฉพาะเรื่องความรักฝังใจรักแท้รักเดียวของนายสมรซึ่งเหมือนเรื่องเพ้อฝันคิดไปเองฝ่ายเดียว เผลอๆ เจอหน้ามีแต่โดนดูถูกดูแคลน ถึงสมรจะน่าสงสาร แต่นายไม่เคยเห็นใจใคร

งั้นจะเป็นเรื่องอะไรได้ล่ะ

ผมคิดแล้วคิดอีก คิดซ้ำคิดซาก ฉุกนึกถึงความเป็นไปได้ต่างๆ นาๆ เท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็ไม่มีอะไรเข้าเค้าสักอย่างเดียว
ลอบสังเกตสีหน้าของนาย...หน้าตาเขาดูไม่ได้จริงๆ มือกำพวงมาลัยแน่น ขาเหยียบคันเร่งไม่ยอมยกออก โชคดีที่ตอนกลางคืนถนนโล่ง จึงไม่ต้องห่วงเรื่องอุบัติเหตุ

เห็นริมฝีปากล่างที่ถูกกัดแน่นแล้วอยากจะช่วยคลายเหลือเกิน

แต่ผมทำได้เพียงสังเกตเงียบๆ พลางภาวนาให้อารมณ์ของนายลดลงตามจังหวะเข็มนาฬิกา ซึ่งคงจะไม่เป็นผลเท่าไหร่ เพราะพอถึงคอนโดนายก็ปิดประตูรถกระแทกเสียงดัง เขาไม่แม้แต่จะรอผมด้วยซ้ำแต่เดินนำไปที่ลิฟต์อย่างเร่งรีบจนต้องวิ่งตาม

ผมเกือบจะโดนลิฟต์หนีบอยู่แล้ว แต่นายไม่สนใจเลย เขาไม่ปรายตามองผมแม้แต่เสี้ยววินาที และนั่นทำให้ผมตระหนักได้ว่า...หรือเรื่องคราวนี้จะเกี่ยวกับตัวเอง

แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด เรื่องที่ตามสืบครอบครัวของเขาก็รายงานบอกทุกอย่างไม่ปิดบัง ถ้าเป็นเรื่องนอกใจยิ่งเป็นไปไม่ได้ ตอนเช้าผมนอนกกกับเขา อยู่แต่ในคอนโด ตอนเย็นก็ออกมาทำงาน ชีวิตของผมเจอแต่นายไม่ได้เจอคนอื่นเลย

คีย์การ์ด? ไม่หรอก นายไม่โกรธเรื่องเดิมซ้ำซาก ถ้าเขาบอกว่าไม่ติดใจแล้ว ก็คือไม่จริงๆ

ผมเดินตามหลังนายอย่างระมัดระวังตัวเองที่สุดแม้จะไม่รู้สาเหตุเลยก็ตาม จนกระทั่งนายเปิดประตูห้องอ้ากว้าง ผมก็รีบตามเข้าไปก่อนจะโดนปิดใส่ แต่พอก้าวข้ามกรอบไปเพียงก้าวเดียว นายกลับโยนของสิ่งหนึ่งกระแทกหน้าอกผม

มันคือเครื่องอัดเสียง

แถมยังกดเล่นแล้วซะด้วย

‘อยากได้ท่าอะไรเป็นพิเศษมั้ยพี่เอก’

วินาทีนั้น...ผมเหมือนโดนน้ำเย็นสาดใส่ทั้งตัว

นั่นเป็นเสียงของควีน!

ไม่หรอกน่า ไม่มีทางเป็นไปได้

‘งั้น...ถ่ายคู่กับผมมั้ยครับ’

และนี่...ก็เป็นเสียงของผมเอง

‘ไม่ดีมั้งพี่เอก’

‘ผมล้อเล่น’

น้ำลายที่กลืนลงไปช่างบาดคอเหลือเกิน ผมอยากจะทำลายเครื่องอัดเสียงนี้ แต่ก็สายเกินไปเพราะจากสายตานายบ่งบอกว่าเขาได้ฟังทั้งหมดแล้ว และตอนนี้คนที่หลบตามาตลอดก็กำลังจ้องผมไม่กะพริบ นั่งอยู่บนโซฟา หันหน้าเขาหาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังระคนเกรี้ยวกราด

‘จริงสิพี่เอก วันนั้นพี่เป็นคนไปส่งนายรึเปล่า’

บทสนทนายังคงดำเนินต่อไป

‘ใช่ครับ ผมไปส่งเขาที่ลานจอดรถ’

‘นายพูดอะไรรึเปล่า’

‘เปล่านี่ครับ’

‘แปลก นายไม่ใช่คนเงียบหายทั้งที่ยังค้างๆ คาๆ แบบนี้ ถึงผมจะไม่อยากยุ่งด้วยเท่าไหร่ แต่มันตะขิดตะขวงใจชอบกล ไอ้คิงก็พังโทรศัพท์ผมทิ้งเป็นเครื่องที่สองแล้ว เลยไม่รู้จะติดต่อนายยังไง’

ทั้งที่แอร์เย็นจัดขนาดนี้ แต่ผมกลับรู้สึกถึงเม็ดเหงื่อที่ซึมเต็มแผ่นหลัง

‘พี่เอกพอรู้เบอร์นายมั้ย’

มือและเท้าของผมด้านชาไปหมด

‘ทำไมควีนถึงคิดว่าผมรู้ล่ะครับ’

‘เพราะพี่เอกเป็นคนรอบคอบรองจากพี่แว่น ไม่มีทางให้นายเข้ามาวุ่นวายในคลับแล้วปล่อยไปโดยไม่มีมาตรการรองรับแน่ๆ ในข้อมูลสมาชิกของนายมีลงเบอร์โทรไว้ก็จริงอยู่ แต่ไอ้คิงไม่ยอมปลดแบล็คลิสต์ พี่แว่นลบข้อมูลทั้งหมดทิ้งไม่ให้ผมเข้าไปดู ถามก็ไม่ยอมบอก...’

‘หากนั่นเป็นคำสั่งของบอสเพื่อป้องกันไม่ให้ควีนยุ่งเกี่ยวกับนาย แล้วควีนคิดว่าผมจะบอกเหรอครับ’

‘ไม่ ถ้าคนในคลับไม่ยึดคำของไอ้คิงเป็นหลัก แล้วผมจะไว้ใจอัศวินและเบี้ยทุกคนได้ยังไง’

‘งั้น...’

‘แต่พี่เอกเป็นคนเฝ้าประตูคลับ ผมเชื่อว่าระหว่างนี้นายจะต้องมาหาผมไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้งแน่ๆ ผมเลยอยากขอความร่วมมือนิดๆ หน่อยๆ’

คราวนี้ผมเป็นฝ่ายหลบตานาย เป็นครั้งแรก...ที่ผมไม่กล้ากระทั่งสู้หน้าเขา

‘อะไรเหรอครับ’

‘ผมอยากฝากให้พี่เอกบอกเบอร์ใหม่ของผมกับนายถ้าเขามาหา จะได้นัดเคลียร์ให้เรียบร้อย’

‘บอสรู้เรื่องนี้รึเปล่าครับ’

‘เดี๋ยวก็รู้ ฉันไม่เคยปิดบังอะไรสักหน่อย ไว้จับได้ก็บอกเองล่ะน่า ฝากด้วยนะพี่เอก ผมไว้ใจพี่นะ’

‘ครับ ถ้านายมาผมจะส่งให้เขาแน่นอน’

บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้

ผมยิ่งกว่าไร้เรี่ยวแรง อยากทำลายเครื่องอัดเสียงบ้าๆ นี่ อยากจะขยี้ให้แหลกเละ แต่ในความจริงแล้ว แม้แต่จะก้าวไปข้างหน้าผมยังทำไม่ได้ เหมือนมีกำแพงกางกั้นระหว่างผมกับนาย จนได้แต่เอนหลังพิงกับประตูเพื่อทรงตัวไม่ให้ทรุดนั่งอย่างสิ้นท่า

“มีอะไรจะพูดมั้ย”

น้ำเสียงของนายเย็นชาเหลือเกิน ผมพยายามขยับปาก แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา ผมจะแก้ต่างอะไรได้ ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดล้วนเป็นความจริง

บอกว่า ‘ไม่’ ผมก็ผิด

แต่ถ้ายอมรับว่า ‘ใช่’ ก็เหมือนฆ่าตัวตายซึ่งหน้า

วินาทีนั้น ผมอยากเอ่ยคำขอโทษ หมดสิ้นข้ออ้างเอาตัวรอดใดๆ ผมอยากขอโทษเขา ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ผิดหวัง และเจ็บช้ำกับความรักที่เพิ่งเริ่มต้นนี้ แต่ผมก็ทำได้เพียงฝืนกลืนลงไป เพราะรู้ดีว่าในตอนนี้...นายไม่เชื่อผมอีกแล้ว

สายตาเกลียดชังอย่างที่สุดของนายคือสิ่งยืนยัน

ไม่ว่าผมจะขอโทษ หรืออธิบายเหตุผลมากมายแค่ไหน พูดความรู้สึกแท้จริงตัวเองอย่างไร นายก็ไม่มีหวังเชื่อ กลับกัน เขามีแต่จะยิ่งรังเกียจ ขยะแขยง และต่อต้าน

...แล้วจะให้ผมทำยังไง

เป็นครั้งแรกที่ถูกไล่ต้อนจนได้แต่นิ่งงัน ไม่ว่าจะหาทางออกมากมายแค่ไหนสุดท้ายก็มีจุดจบอย่างที่ไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ ผมทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว...

ผมอับจนหนทางอย่างแท้จริง

ทันทีที่ตระหนักได้ ภาพเบื้องหน้าพลันพร่าเลือนจนน่าตกใจ ผมรู้สึกถึงความรู้สึกอัดแน่นในอกที่ทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็น และเมื่อเงยหน้าขึ้น ก็คล้ายกับมีหยาดน้ำใสเย็นเยียบไหลผ่านแก้มและหยดลงบนพื้น

“เหอะ”

แต่ไม่สามารถเปลี่ยนสายตาของนายได้เลย

“ฉันไม่เคยเชื่อใจแก และนี่ก็เป็นสิ่งพิสูจน์ว่าฉันคิดถูก”

“ผม...ทำเพื่อคุณ”

น้ำเสียงของผมสั่นเครือจนน่าตกใจ

“เพื่อฉัน?”

นายหัวเราะลั่น ทิ่มแทงใจจนทำให้ผมได้แต่กะพริบไล่น้ำตาที่เอ่อคลอออกไป และนั่นก็ทำให้เห็นว่านายกำลังมองผมด้วยท่าทีแบบไหน มันยิ่งกว่าการถูกเกลียดเสียอีก

“หรือเพื่อตัวเองกันแน่ เอกภพ”

คำตอบของคำถามนั้น ผมย่อมรู้ดีที่สุด

เหมือนกับที่นายเห็นธาตุแท้และมองด้วยความชิงชังอยู่อย่างนี้

เพราะสายตาของเขา...มองผมไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉาน

มันเจ็บยิ่งกว่าถูกไล่เหมือนหมูเหมือนหมาซะอีก

“เก็บของแล้วออกไปซะ วางคีย์การ์ดไว้ด้วย อย่าให้ฉันพูดซ้ำสอง”

“ผม...”

นายตัดบทคำพูดด้วยการเขวี้ยงแจกันใกล้มือใส่ เขาขว้างแม่นมาก เพราะแจกันกระแทกกับอกผมอย่างจังก่อนจะตกแตกกับพื้น เศษกระเบื้องกระจายเต็มเท้าจนแทบไม่กล้าขยับก้าวไปข้างหน้า

แต่ผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะข้ามไปอยู่แล้ว

เศษแจกันที่แตกละเอียด ไม่ต่างกับสายสัมพันธ์ของเราสองคนที่ไม่มีวันกลับเป็นอย่างเดิม

วินาทีนั้น พื้นที่ยืนอยู่คล้ายถล่มลงมา

แต่ยังไม่เท่ากับความจริงที่ว่า...

........

...

   
เคยมีคนถามผม ว่ามีโอกาสเป็นไปได้แค่ไหนที่คนอย่างนายเอกภพจะมีความรัก ผมหัวเราะตอบ บอกอย่างไม่ใส่ใจว่าถ้าจะมาก็มาเถอะ ผมไม่เดือดร้อนขนาดคิดขวนขวายตามหา ถ้ามาแล้วจีบไม่ติดก็ช่าง ถ้าเขามาชอบแล้วผมไม่ชอบก็ช่าง อยากจะเกิดอะไรก็เกิด อย่างไรซะ ชีวิตที่เป็นอยู่นั้นสงบสุขและราบรื่น แม้ว่าจะชวนเหงาไปสักหน่อยก็ตาม
   
หลายคนได้ฟังต่างบอกว่าผมเท่ชะมัด น่าอิจฉาเป็นบ้า ไม่ลืมทิ้งท้ายว่าถ้าผมมีแฟนคงนึกภาพไม่ออกเลย

ผมก็นึกภาพตัวเองไม่ออกเหมือนกัน

แต่เมื่อพบนาย ผมกลับคล้ายถูกกระตุ้นสัญชาตญาณดิบ รู้สึกอย่างเสี่ยงอยากลอง แม้จะนึกเว้นระยะห่างจากนายบ้าง แต่เมื่อทุกอย่างเข้าทางโดยแทบไม่ต้องพยายาม ทั้งเรื่องของควีนและการกระทำของนาย ผมก็มาไกลถึงจุดที่ถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
เพราะอะไร

เพียงเพราะเขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมสนใจ ถึงยอมทำอะไรไปมากมายงั้นเหรอ

จนถึงตอนนี้ ผมก็เพิ่งเข้าใจว่าผมไม่ได้เท่อะไรเลย และไม่ได้น่าอิจฉาด้วย คำพูดตอนนั้น เป็นเพียงฉากหน้าเพื่อปิดบังความขี้ขลาดต่างหาก

ทั้งผมทั้งนายต่างไม่มีใครยอมรับหรือให้คำจำกัดความในสายสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ตอนแรกผมคิดว่าเพราะไม่อยากผูกมัด แต่ความไม่อยากนั่นล่ะคือคำตอบ

พวกเราต่างหวาดกลัวที่จะเสียมัน จึงเลือกที่จะไม่ให้ความสำคัญกับมัน

ผมไม่เคยบอกรักเขาสักครั้งเดียว!

...

แต่ตอนนี้ ผมยอมรับได้เต็มปาก

คนอย่างนายเอกภพกำลังมี ‘ความรัก’

แม้จะถูกพรากไปอย่างรวดเร็วก็ตาม

------------

กรรมตามทันล้วนๆ ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของบาปบุญคุณโทษ ฉะนั้นขอให้ทุกคนอย่าก่อกรรมทำเข็น ร่วมกันทำบุญและเมตตาต่อสัตว์โลก...เดี๋ยวๆ ชักจะไปกันใหญ่แล้ว!

อะแฮ่ม ในที่สุดก็ถึงตาพี่เอกสิ้นลายค่ะ ความสัมพันธ์ของคนนี้ก็แปลกๆ มาแต่ต้นแล้ว เหมือนที่พี่เอกเปรียบเปรยว่าเหมือนอยู่ตรงปากเหวตลอดเวลา ถ้าใครเหลื่อมล้ำไปก็คล้ายจะตกลงไปทันที แต่พี่เอกก็พยายามสมาน พยายามปลูกต้นไม้ดามใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ไม่รอด เพราะรากฐานต้นไม้ของพี่เอกนั้นไม่แข็งแรงพอนั่นเอง

พี่เอกร่วงลงเหวเรียบร้อยเจ้าค่ะท่านผู้ชม!

เอาจริงๆ แล้วอย่างที่เห็นว่านายระแวงพี่เอกตลอด นายเป็นคนคลั่งรัก ถ้ารักใครจริงจะหวงจะยึดเป็นของของตัวเองทันที แต่กับพี่เอกคือยังไม่ใช่ นายมีกำแพงขวางไว้บางๆ เสมอแม้จะพยายามแค่ไหนก็ตาม

ตรงนี้ถือว่านายคิดถูก

ส่วนพี่เอก...พี่เอกก็เหมือนคนทำกรรมติดตัวค่ะ กลับสู่ธรรมะอีกครั้ง...โกหกอะไรไว้ ก็ต้องโดนสนองตอบ พี่เอกพยายามทำดีกับนายสุดชีวิตให้เปิดใจ แต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่บอกรักนายเพราะขี้ขลาด ขี้ขลาดตรงไหนเหรอคะ...ตรงที่ไม่ยอมสารภาพความจริงจนนายค้นพบเองแล้วพังไม่เป็นท่า พอต่างคนต่างกั๊ก เลยคบไปไม่สุดสักที
แล้วพี่เอกก็ร่วงลงเหวตามสเต็ป //พี่เอกบอกจะย้ำทำไมล่ะเฮ้ย

ถึงทีสาวกนายได้เอาคืนแล้วค่ะ ส่วนสาวกพี่เอกอย่างเรา...ก็ได้แต่...

เพจนักเขียนที่ถือป้ายไฟเชียร์ห่างๆ แบบแอบสะใจนิดๆ  (https://www.facebook.com/MajaYnaja)

สุดท้ายนี้...พี่เอกเปิดพรีออเดอร์แล้วนะคะ!!

จิ้มดูรายละเอียด Pre-order (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55003.0)
(http://www.mx7.com/i/935/8rWC9N.jpg) (http://www.mx7.com/view2/zgAINvB05Ug8LWNR)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-08-2016 20:34:56

พี่เอกอ่ะ แบบว่า กฌเพราะปกป้องควีนไม่ใช่เหรอ... #ทีมพี่เอก ทูนหัววว ง้อนายๆๆ ง้อไม่สำเร็จไม่เป็นไร ชั้นจะปลอบใจพี่เอง....

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 01-08-2016 20:39:42

รอฉากนี้ อยากเห็นเอกสิ้นท่ามานานแล้วหมั่นไส้ค่ะ
 #ทีมคนแก่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-08-2016 20:43:42

 :pig4:

นายไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะคะ เราชอบผู้ชายทำกับข้าวเป็น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 01-08-2016 20:59:12

 :m15: พี่เอกเอ้ยยยยย สงสารพี่เอกกก แต่ช่วยไม่ได้นะพี่ ไม่ยอมบอกนายแต่แรกเอง 55555555 ดีนะที่นายไม่ลงไม้ลงมือแรง(แต่แบบนี้น่าจะเจ็บกว่าลงไม้ลงมือ)
พี่กลับไปตั้งหลักแล้วค่อยมาง้อนายนะ ขอการง้อแบบจริงจัง จริงใจนะพี่ นี่โกรธแทนนายเลยนะ!!  :m16:

แวะมาอีดิทเพิ่มหลักไปอ่านมาอีก(หลาย)รอบค่า**

ทำไมเรากลับรู้สึกสงสารนายมากกว่าพี่เอก คิดว่าถึงนายจะมีกำแพงกั้นไว้บ้างแต่นายก็ยอมพี่เอกเยอะมากเลยนะ
คนที่ไม่รับใครเข้ามาอย่างนายแต่ยอมพี่เอกขนาดนี้ พอมาเจอแบบนี้คงผิดหวัง+โกรธมาก เราว่านายเองก็เจ็บ แต่ไม่ใช่แนวเจ็บแล้วโหวกเหวกโวยวายหรือเรียกร้องอะไร

ส่วนพี่เอกก็น่าสงสาร แต่น่าสงสารคนละแบบกับนายนะ พี่เอกจะออกแนวน่าเห็นใจ แบบ โธ่! พี่ ทำไมไม่บอกนายไปให้หมดๆตั้งแต่ตอนที่ปรับความเข้าใจกัน พี่พลาดเองนะ จะว่าพี่เอกผิดก็ไม่เชิง เพราะความสัมพันธ์คู่นี้มันไม่ใช่แบบธรรมดาๆ พี่เอกจะวางแผน หลอกลวงบ้างก็คงไม่แปลก(อิงตามลักษณะนิสัยพี่เอก) คิดว่าหลายครั้งที่โกหกออกไปก็เพราะลนลานด้วย ประมาณว่ากลัวเสียแผน แต่ก็นั่นล่ะค่ะ! กลับมาที่เดิม คือพี่ไม่บอกนายเองงงงง :laugh:

#พี่เอกผู้(เคย)ไร้รัก :hao3: :hao3:

คิดว่าเป็นฝีมือสมรกับคุณนิด เพราะตอนที่แล้วเหมือนสมรจะพูดประมาณว่า คิดว่าพี่เอกมีหลักฐานคนเดียวเหรอ? อะไรประมาณนี้
ถ้าใช่จริงๆ คู่นี้คงรอดยากก บังอาจมาสั่นคลอนความสัมพันธ์พี่เอกกับนาย555555555

จบการอีดิทค่า**


ไม่ทีมใครทั้งนั้น #ทีมเสือก เอ้ย! ไม่ใช่ๆ #ทีมอยากเห็นเขารักกัน  :o8:

ป.ล.จากนี้ก็แอบเป็นห่วงนาย ไม่มีพี่เอกอยู่ใกล้ๆแล้วจะเจออะไรรึเปล่าไม่รู้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 01-08-2016 21:06:50

บังเอิญไปไหมที่จะอัดเสียงได้ครบขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-08-2016 21:20:38

ถึงกับสตัน้ท์เลยอ่า
นายเอาไงล่ะ ถ้าเกลียดแล้วก็อย่าหวังเลยน่าพี่เอก
จะง้อคนแก่ขี้น้อยใจยังไงเนี่ย
ถึงขั้นนี้แล้วพี่เอกอย่ายอมนะ จะต้องทำไงก้อทำเลยเพราะถ้าออกจากห้องไปแล้วโคตรสิ้นหวังเลย
นายอาจจะกลับไปใช้หมอนข้างเปลืองอีกก็ได้ สงสารคนแก่จังค่ะ.

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-08-2016 21:23:21

โหยยยย...อยากกอดดปลอบใจ   พี่เอกของน้องน้ำตาร่วง!   

นายใจร้ายจัง...งานนี้ต้องบนให้กามเทพอย่างนิลกาฬออกโรงมาช่วยซะแล้ว  อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 01-08-2016 21:26:20

จะสงสารหรือสมน้ำหน้าพี่เอกดีคะ 55555555
กรรมตามทันแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-08-2016 22:11:28

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-08-2016 23:04:46

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 01-08-2016 23:24:27

แล้วใครอัดเสียงไว้อะ
คุณนิดเอามาได้ไง โอ้ยยย
บอสสสสต้องถึงมือบอสไม๊เนี่ยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-08-2016 23:48:14

จะว่าสงสารพี่เอกก็สงสาร แต่ก็แอบสะใจเล็กๆ ก็เปิดเผยมาซะต่อจากนี้จะเข้าใกล้นายได้มั๊ยเนี้ยพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-08-2016 00:51:21

ความจริง คือ ความจริง หลังจากนี้ ง้อเท่านั้นค่าาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-08-2016 08:22:31

นายพี่เอกทำก็เพื่อเข้าหานาย อยากรู้จักกับนายให้มากขึ้น

อย่าไปโกรธพี่เอกเลย สงสารรรรร :sad11:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 02-08-2016 10:07:47

ทีมนายแต่แอบสงสารพี่เอก  :hao5:
พังจริงๆ ล้มทั้งยืน พี่เอกทำตัวเอง
สงสารทั้งคู่เลย ปกตินายก็เป็นคนเชื่อใจใครยากอยู่แล้ว พอมาเจอแบบนี้แล้วหนักกว่าเดิม
อยากอ่านพาร์ทนายเพิ่มบ่างจังเลยค่ะ
อยากให้เขียนขยายส่วนความรู้สึกของนาย แล้วก้เรื่องของนายตั้งแต่ช่วงที่น้องนิลไปอยู่ด้วยอ่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bloodrain ที่ 02-08-2016 10:55:50

อื้อหือ เละเลยพี่ ซี้ดเลย เศร้าแรง TvT

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 02-08-2016 11:40:00

เริ่มผิดชีวิตจบ........ แต่หวังว่าจะมีกระดานใหม่ให้พี่เอกน๊า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 02-08-2016 12:10:58

ต่อให้เป็นเอกภพ แต่ถ้าทางข้างหน้าเหมือนเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบก็จะหลงระเริงจนลืมว่ามันเป็นทางที่เปราะบางเหลือเกิน แค่ลมพัดเบาๆกลีบพวกนั้นอาจจะปลิวหายไป
และในบางครั้งมันอาจจะปลิวไปมากจนไม่สามารถหาจำนวนมากขนาดนั้นมาโปรยใหม่ได้
ยิ่งคนแบบพี่เอกยิ่งแล้วใหญ่ คนที่มั่นใจและคิดว่าสิ่งที่ตนทำมันรอบคอบพอ เอาแต่คิดว่าปกป้องนายได้ จนลืมนึกว่าคนแบบนายอ่อนไหวสุดเรื่องความเชื่อใจ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 02-08-2016 14:03:06

เล่นเอาน้ำตาร่วงเลย เอกภพหนอเอพภพ!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 02-08-2016 14:04:02

ขอยักไหล่อย่างไม่แคร์ พร้อมจุดประทัดอย่างยินดี :mc4: :mc4: :mc4: และแล้วคุณพี่ขาของน้องก็กลับมาว่างอีกครั้ง

บอกเลยว่าถ้านายไม่เอานี่ชะนีรอต่อคิวคุณพี่ขาอยู่นะ อย่ามาเสียดายหล่ะคุณ คุณพี่ขาเราออกจะแซ่บลืม อบอุ่นละมุนใจ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 02-08-2016 16:07:03

สงสารพี่เอกจังเลยอ่ะ  :mew2: สงสัยคุณนิดเป็นคนเอาเครื่องอัดเสียงมาให้หรือเปล่า แก้แค้นคืน  :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 02-08-2016 16:25:42

พี่เอกน่ะผิกที่โกหกแต่แรก และโกหกบ่อยด้วย ตกเหวเลยเป็นไง นายใจแข็งจริง :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-08-2016 16:43:34

พี่เอกต้องให้น้องนิลเข้ามายุ่งแล้วค่ะแบบนี้  :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-08-2016 17:14:52

ง่าาา :mew4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-08-2016 19:50:30

รอให้นายเอาคืนอยู่แต่ไม่คิดว่าจะออกมาแบบนี้ โถถถถ พี่เอกของน้องงงง โอ๋ไม่ร้องนะคะทำตัวเองทั้งนั้นเลยนี่  o18 ฮ่าๆๆ เอาน่ะถ้าพี่เอกจริงใจให้นายเห็นเดี๋ยวนายก็ใจอ่อนเองแหละน่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 03-08-2016 08:31:36

 :hao3:  จะใช่แน่เหรอที่ว่ามันจบแล้วอ่ะ
แต่ถ้าจบจริงเค้ามีอกดูมๆ รอคอยพี่เอกคนดีอยู่นะ
# โผมาซบอกเค้าได้เลย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 03-08-2016 11:14:29

ยังงี้ต้องเรียกน้องนิลมาสมานแผลใจ 555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-08-2016 13:51:28

ไอเครื่องอัดเสียงมาจากที่ไหนอ่ะนั่น เฮ้ออ งานเข้าตลอดนะพี่เอก ไปทำบุญบ้าง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-08-2016 23:42:08

โถววววววว พี่เอกเอ้ย กรรมมาทันจนได้ เอาหน่าเจ็บนี้เพื่อชดใช้ คิดซะว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน //ตบบ่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 04-08-2016 09:24:26

เราจะไม่สมน้ำหน้าพี่เอก แต่แอบสะใจนิดๆ
งานนี้พีีเอกต้องง้อคนแก่ให้ได้นะ จริงใจเท่านั้นพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 04-08-2016 10:09:52

ทำตัวเองแท้ๆเลยพี่เอกกกกก :hao4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 04-08-2016 19:16:46

ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน

ผมเดินสะพายเป้ออกจากคอนโดของนาย มองเหม่อรอบข้างด้วยสายตาว่างเปล่า

สัมภาระข้างหลังหนักอึ้งกว่าทุกทีทั้งที่มีเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชุด ส่วนมอเตอร์ไซค์ของผม...ยังอยู่ที่คลับ ตอนนี้เลยมีสภาพเหมือนคนหนีออกจากบ้าน แม้ความจริงแล้ว...ผมจะถูกไล่ออกมาต่างหาก

แต่ละย่างก้าวเดินไปโดยไม่ทันคิด ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ และจะไปที่ไหน เอาตามตรงคือผมยังไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

ไม่สิ ผมรู้ดีอยู่แล้วว่าสักวันเรื่องต้องแดงขึ้นมา

ความลับไม่มีในโลก แม้ผมจะพยายามปกปิดแค่ไหนก็ตาม

แต่ที่คาดไม่ถึง คือการถูกเปิดโปงในจังหวะที่กำลังเป็นไปด้วยดี นายกำลังโน้มเอียงเขาหาผมแล้ว อีกเพียงนิดเดียว...เพียงนิดเดียวเท่านั้นเราก็จะ...

ก็จะอะไรล่ะเอกภพ ผมคาดหวังอะไรกับความสัมพันธ์ที่มีแต่การระแวดระวังด้วยรึไง

นายคลางแคลงในตัวผมตลอด

ส่วนผมเองก็พยายามซุกความผิดนี้ไว้ใต้พรมโดยการปิดหูปิดตานาย

ผมเคยสงสัย ทำไมนายถึงไม่เปิดใจให้ผมสักที เมื่อไหร่กันที่เขาจะเชื่อมั่นในตัวผม

คำตอบนั้นง่ายมาก
   
เพราะขนาดผมเองยังไม่กล้าแม้แต่จะสารภาพความจริง

แล้วผมจะคาดหวังอะไรจากนาย

“หึ...” ผมแค่นยิ้มเย้ยหยันตัวเอง ภาพเบื้องหน้าพร่าเลือนอีกครั้งเมื่อนึกถึงคำพูดเสียดแทงใจ

‘เพื่อฉัน?’

เสียงหัวเราะของนายยังตอกย้ำมาถึงตอนนี้

‘หรือเพื่อตัวแกเองกันแน่ เอกภพ’

ผมเคยคิดว่าผมรู้จักนายดียิ่งกว่าตัวเขาเอง

แต่สุดท้ายแล้ว...กลับเป็นนายต่างหากที่เห็นธาตุแท้ในตัวผมมาตลอด!

ต่อให้ตะเกียกตะกายพยายามยื้อแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ มันไร้ค่า ไร้ความหมายตั้งแต่แรก

ผิดตั้งแต่ใช้ความรักของเขามาหลอกลวงแล้ว!

ผมเดินทีละก้าวอย่างเชื่องช้า คล้ายยังไม่อยากไปจากนาย พยายามถ่วงเวลาในการยอมรับความจริงที่เพิ่งเกิดขึ้น เพราะรู้แก่ใจว่าผมไม่มีสิทธิ์แม้จะหันหลังกลับ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะยืนต่อหน้านายอีกครั้ง

เหมือนฝันสลายชั่วพริบตา

โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันเตรียมใจ

ผมกลายเป็นคนโง่งมที่ทำอะไรไม่ถูก ในหัวว่างเปล่าราวกับมีใครเอาสีขาวมาเทใส่ ไม่รู้กระทั่งจุดหมายปลายทางว่าจะไปไหนกันแน่

 “พี่เอก...”

เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกและขวางหน้าไม่ให้ผมเดินต่อ ทำเอาหยุดชะงักกะทันหัน ผมเงยมองอีกฝ่าย พยายามคิดว่าเขาคือใคร ก่อนจะหาคำตอบได้ว่าหมอนี่คือกร...เป็นบิชอปคนหนึ่งของคลับ

แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ผมไม่ได้ถามออกไป เพราะเหนื่อยเกินกว่าจะเปิดปากสนทนากับใครทั้งนั้น

“ทำไมพี่เอกเป็นแบบนี้ครับ มา มากับผมก่อน” กรพยายามจูงผมให้ออกห่างจากริมถนน สีหน้าเขาคล้ายกลัวว่าผมจะกระโดดตัดหน้ารถฆ่าตัวตายอย่างไรอย่างนั้น แต่ผมไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก แม้จะยังไม่เข้าใจตัวเองมายืนในจุดที่สุ่มเสี่ยงขนาดนี้เอาตอนไหนก็ตาม

“ควีน ผมเจอพี่เอกแล้ว”

พอลากผมออกมาสำเร็จกรก็รีบโทรหาใครคนหนึ่ง ควีน? อ้อ...นิลกาฬ แม้จะโดนบอสห้ามแต่ดูเหมือนควีนคนเก่งของคลับจะยังพยายามสืบเรื่องผม แล้วคนซวยที่ต้องทำตามคำสั่งก็คือบิชอปมือขวาอย่างกรนี่เอง

“กระดี๊กระด๊า? ควีนครับ ไม่ใช่อย่างนั้นเลย ตอนนี้เขาเหมือนคนอกหักชัดๆ!”

แม้กรจะป้องปากกระซิบขนาดไหน แต่ผมก็ได้ยินอยู่ดี

อกหัก?

ในที่สุดผมก็หาคำจำกัดความสภาพตัวเองในตอนนี้จนได้

ใช่ ผมกำลังอกหัก

ผมก็แค่...

“เฮ้ย! พี่เอก!” กรสะดุ้งโหยงเมื่อหันมาเห็นมาหน้าผม “ควีน เดี๋ยวผมโทรกลับ เรื่องด่วนมาก แค่นี้นะครับ”

พูดจบกรก็รีบหันมาเผชิญหน้ากับผม เขาทำหน้าเหมือนไปไม่เป็น ถึงขนาดยกมือเกาศีรษะอย่างไม่รู้จะจัดการยังไง เป็นภาพที่หาได้ยากจากบิชอปจอมเจ้าเล่ห์ สุดท้ายกรก็หันมาบอกให้ผมยืนรอ ห้ามไปไหน ก่อนจะรีบเดินไปซื้อของบางอย่างในเซเว่น

เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหนได้ผมก็เลยยอมทำตามคำนั้นอย่างว่าง่าย ไม่นานกรก็เดินออกมาพร้อมกับถุงพลาสติก เขายัดใส่มือผม ท่าทางเก้ๆ กังๆ จนน่าขำ

“เอ่อ...ก่อนอื่น...พี่เอกเช็ดหน้าก่อนเถอะ”

ผมในตอนนี้ย่อมตลกไม่ออกอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเปิดปากถุงแล้วเห็นห่อกระดาษทิชชูอยู่ข้างใน ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะลองแตะหน้าตัวเอง...น้ำตาที่คิดว่าหลั่งรินออกมาเพียงหยดหนึ่งที่ห้องของนาย แท้จริงแล้วมากกว่านั้น มันเอ่อคลอ และกำลังทิ้งตัวเป็นหยาดหยดลงมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวสักนิด

ผมนิ่งงัน คาดไม่ถึงว่าจะคนอย่างเอกภพจะร้องไห้ง่ายดายขนาดนี้

“โอ๊ย เอาไงดีวะ” กรสบถโดยไม่คิดรักษาภาพพจน์ ก่อนจะกดต่อสายอีกครั้ง โดยที่ผมเองก็ไม่ใคร่สนใจจะฟัง “จัดห้องที เดี๋ยวกูจะพาคนไปพักด้วย หืม? ใคร? พี่เอกน่ะพี่เอก อย่าเพิ่งโวยวาย เพราะมึงต้องย้ายไปนอนที่อื่นด้วย เออน่า นี่เป็นเรื่องของผู้ชาย สัตว์กินพืชหลบไปก่อน”

ผมยังคงถือถุงพลาสติกอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับตัวเองดี

“เอาล่ะพี่เอก ใจเย็นๆ นะ...รถผมจอดอยู่ตรงนู้น ซ้อนหลังผมไหวมั้ยพี่” ความจริงควรเป็นกรมากกว่าที่ต้องใจเย็นๆ เพราะท่าทางของเขาลุกลี้ลุกลนจนผมได้แต่มองตอบด้วยสายตาว่างเปล่า ท่ามกลางความเงียบ กรก็ถอนหายใจเฮือก แล้วหันไปเรียกแท็กซี่แทนโดยลากผมไปด้วย

รู้ตัวอีกครั้งก็นั่งอยู่บนรถแล้ว

ผมยังคงทำอะไรไม่ถูก แต่พอเห็นคอนโดนายที่ห่างไกลออกไป ในอกคล้ายถูกบีบอย่างรุนแรงจนอยากร้องออกมาดังๆ

ไม่! ผมไม่ยอมรับบทสรุปแบบนี้เด็ดขาด!

ในใจตะโกนร่ำร้องคัดค้านในความสัมพันธ์ที่จบลง แต่ในความเป็นจริง ผมทำได้เพียงมองเหม่อราวคนไร้วิญญาณ

ถึงไม่อยากเชื่อแค่ไหน สุดท้ายก็มีแต่ต้องยอมรับ

มันสายไปแล้ว

สาย...เกินไป


กรพาผมมาที่ห้องพักของเขา มาถึงก็หยิบกระเป๋าเป้ของผมวางไว้ข้างเตียง ก่อนจะอธิบายว่าผมสามารถใช้ห้องน้ำ ห้องครัว หรือกระทั่งห้องนอนได้ตามสบายเหมือนอยู่บ้านตัวเอง

ผมได้แต่มองด้วยสายตาสงสัย

“ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ แฟนผมมันไปนอนกับเพื่อนแล้ว ผมเองก็จะไปขอนอนกับคนอื่นเหมือนกัน พี่เอกอยู่คนเดียวให้เต็มที่เลย จะไม่มีใครมารบกวนแน่นอน”

กรว่าก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนกับแปรงสีฟันติดมือไปด้วย

“ผมอยู่ห้องข้างๆ ถ้ามีอะไรก็มาหาได้เลยนะพี่ แล้วก็...ถ้ายังทำอะไรไม่ถูก ผมแนะนำว่าพี่ควรจะนอนหลับสักตื่น เอาให้ตั้งสติได้ดีกว่านี้แล้วเรามาคุยกัน ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร แต่พี่ต้องพักผ่อนจริงๆ” กรพูดรัวเร็วจนผมแทบจับใจความไม่ทัน “ผมไม่กวนล่ะ โชคดีนะพี่”

เสียงประตูปิดลง ทิ้งให้ผมจมอยู่ในความเงียบงัน

ต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าผมจะพามานั่งบนเตียงเหมือนทำตามคำพูดนั้นโดยไม่ผ่านกระบวนการความคิดใดๆ ไม่แม้แต่จะสำรวจห้อง หรืออาบน้ำชำระร่างกาย

เพราะผมเหนื่อยเหลือเกิน

เหมือนกับว่าได้ใช้พลังงานสุดท้ายไปกับการเดินออกจากห้องของนาย ขยับตัวแต่ละครั้งก็ทรมานเป็นบ้า ผมทิ้งตัวลงบนเตียง แต่ไม่ว่าจะข่มตานอนแค่ไหน ผมกลับหลับไม่ลง

ให้ตายสิ...

ผมหัวเราะฝืน ยกมือขึ้นปิดตาเมื่อคิดถึงความจริงข้อหนึ่ง

ขนาดตัวผมเองยังนอนไม่ได้

แล้วนายล่ะ

ค่ำคืนที่ไม่มีคนอยู่เคียงข้าง...คุณจะนอนได้มั้ย




ผมมองเพดานทั้งคืนจนเผลอหลับ ตื่นมาอีกครั้งก็เจอแขกมาเยือนเต็มห้อง

ไม่สิ นี่ไม่ใช่ห้องของผม

ต้องบอกว่าเจ้าของมาทวงห้องถึงจะถูก

เสียแต่กรไม่ได้มาคนเดียว

เขามาพร้อมกับควีน หมอบ แว่น แล้วก็เก่ง!

...ขนอะไรมาทั้งคลับเนี่ย!?

ผมรีบลุกนั่งด้วยความตกใจสุดขีด มองซ้ายมองขวาค่อยโล่งอกที่บอสไม่ได้มาด้วย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมจู่ๆ ถึงมีการรวมตัวประชุมกะทันหัน แถมดูตัวการก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่มีอำนาจรองจากบอสก็มีแต่ควีนเท่านั้น!

ไล่จากข้างตัวทางขวาผมก่อนเลย...นิลกาฬกำลังยิ้มด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ต่อมาคือกรที่กำลังนั่งรินน้ำส่งให้แต่ละคน ส่วนทางฝั่งซ้ายของผมคือหมอบ เรือหรือหุ้นส่วนอีกคนของคลับซึ่งมีเอกลักษณ์คือความจืดจาง ข้างๆ กันคือแว่นที่กำลังจิ้มไอแพดเหมือนไม่สนใจใครทั้งสิ้น โดยมีเก่งยืนปิดท้ายอยู่ปลายเตียงเหมือนถูกสั่งให้จับตัวผมไว้หากคิดหนี...

อะไรวะเนี่ย!

บอกตามตรง ผมโคตรไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

ความรู้สึกมันมึนๆ อึนๆ อย่างบอกไม่ถูก เอาจริงๆ แล้วผมว่าเผลอหลับไปไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ

“ทำไมทุกคนถึง...”

“ไม่เอาน่าพี่เอก อย่าอายเลย พวกเราต้องช่วยกันนะ!”

ช่วย? ช่วยอะไรวะครับ!?

ผมมองควีนด้วยสายตาไม่ไว้ใจ อาการสติหลุดคลับคล้ายจะหวนคืนสู่ความจริงที่ว่า...แม้ผมจะอกหัก แต่ก็ใช่ว่าจะให้คนทั้งคลับมาปลอบถึงที่!

อีแบบนี้มีแต่จะเศร้าไม่ลงน่ะสิ!

“น้องนิล น้องทำความผิดอะไรก็สารภาพไปตรงๆ เถอะ” หมอบซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจที่ไม่ยักจะกระตุ้นต่อผู้ฟังซะเท่าไร่ ทำเอาผมยิ่งสงสัย แต่พอมองควีนกับกร ทั้งสองก็เสตามองไปคนละทาง ชวนให้คิ้วกระตุกยิกๆ จนกระทั่งไอแพดถูกยื่นมาข้างหน้า

ผมมองแว่นที่แทบไม่เปลี่ยนสีหน้าอย่างสับสน

ก่อนจะอ่านข้อความที่ถูกพิมพ์เป็นระเบียบอย่างว่าง่าย

- ดูเหมือนว่าควีนจะเป็นคนอัดเสียงล่ะ –

...หืม!?

ผมคิดว่าตาลายจนอ่านผิดแน่ๆ

“คือแบบนี้พี่...” ควีนพูดพร้อมส่งสัญญาณให้เก่งเข้ามากดตัวผมไว้กับเตียงเพื่อไม่กระทำการอุกอาจถึงชีวิตกับคนรักของบอส โดยมีหมอบคอยพูดปลอบอยู่ข้างๆ และมีกรคอยกันท่าอีกคนหนึ่ง “มันเป็นความผิดร่วมกันน่ะ”

อะไรร่วมกันนะ!?

“ผมเล่าแต่แรกเลยแล้วกัน” ควีนเกาแก้ม คล้ายจะเขินเพราะโดนผมจ้องตาไม่กะพริบ “พี่เอก ผมจับพิรุธพี่ได้ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว พี่คิดว่าผมจะอยู่เฉยๆ ทำตัวดีให้ไอ้คิงมันดูแลเหรอ ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเคลียร์กับนายดีๆ ไม่ได้แน่ เลยให้เบอร์หนึ่งไปหาพี่ตั้งแต่วันนั้น เพราะรู้ว่าพี่ไปส่งนาย แต่...คืนนั้นพี่ไม่กลับห้อง”

คราวนี้กลายเป็นผมเองที่โดนทุกสายตาจ้องเหมือนตัดสินความผิด

“ผมพยายามไม่คิดหรอกนะ พี่กับนาย...มันออกจะเหลือเชื่อเกินไป พอออกจากโรงพยาบาลผมเลยจงใจลงไปคุยกับพี่เอกเพื่อดูว่าจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมารึเปล่า แต่พี่เลี่ยงตลอด แถมยังขอผมถ่ายรูปทั้งที่ปกติมักจะหัวเราะกับความคิดประหลาดๆ ของพวกเบี้ย ไม่ใช่สนับสนุน คำพูดของพี่เอกขัดกับการกระทำไปหมด ทุกอย่างไม่ใช่ความจริงเลย ผมก็เลยอัดเสียงจากเครื่องเล่นขนาดกะทัดรัดที่ได้จากเบอร์หนึ่งตั้งแต่ตอนนั้น ผมแค่ต้องการหลักฐาน...เผื่อว่าพี่เอกจะ...ถูกนายหลอก”

ควีนพูดไปก็กลืนน้ำลายตัวเอง

“พี่ต้องเข้าใจผมนะ คนหนึ่งก็คนรู้จัก อีกคนก็ดันเป็นคนรู้จักอีก แถมผมยังคิดว่าพี่เอกไม่น่าจริงจัง ส่วนนายน่ะ...น่าจะอยากติดต่อผมโดยผ่านใครสักคนในคลับอยู่แล้ว พี่เอกเสนอตัวไปก็เหมือนอ้อยเข้าปากนาย ถึงตอนนั้นถ้าเกิดนายคิดจะทำอะไรขึ้นมาก็อาจใช้ไอ้เครื่องอัดเสียงนี้ได้ ให้รู้ว่าพี่เอกเองก็ไม่ได้คล้อยตามง่ายๆ เขาไม่ชอบคนทำอะไรลับหลัง สู้ตัดขาดกันไปยังดีกว่าวางแผนชักนำคนอื่นมาทำร้ายคลับอีก”

ผมได้แต่ส่ายหน้าฝืนๆ ควีนคาดการณ์สลับกันซะนี่ ผมเป็นคนแบบไหนในสายตาเขากัน แล้วนายล่ะ...นายเป็นคนที่เลวร้ายขนาดไหนในสายตาของควีน

“นายไม่คิดสร้างความเดือดร้อนให้คุณแล้ว...” ผมอดที่จะแก้ตัวให้เขาไม่ได้ “ต่อให้มีเรื่องผม แต่เขาก็ไม่คิดจะทำให้เรื่องบานปลายมาถึงคุณ ควีน...คุณคือสิ่งต้องห้ามสำหรับนายที่เขาตระหนักแล้วว่าไม่มีวันได้มา แต่ก็ไม่มีทางทำอันตรายใดๆ เด็ดขาด”
“ผมเองก็เพิ่งรู้ตอนที่ได้เจอกับนายอีกครั้ง ดูเหมือนว่าที่ผมโดนแทงจะทำให้ทิฐิทุกอย่างของเขาหายไปหมดเลย”

“หึ ลองเป็นสาเหตุให้คนรักเกือบตาย ไม่ว่าใครก็ตกใจทั้งนั้น ต่อให้เป็นนายที่ดื้อแสนดื้อ...เขาก็ยอมปล่อยวางดีกว่าต้องเสียคุณไป ได้เจอดีกว่าไม่มีวันได้พบ ได้คุยดีกว่าไม่มีวันได้ฟังเสียง...” พูดไปพูดมาผมก็ชักเจ็บขึ้นมาดื้อๆ ทำไมถึงกลายเป็นการถกกันระหว่างผมกับควีนได้ล่ะนี่ “เล่าต่อเถอะครับ”

“เอาเป็นว่าผมเก็บเครื่องอัดเสียงไว้ จนกระทั่งเก่งปากโป้งว่าพี่เอกกับนายคบกัน”

“ผมไม่ได้ปากโป้งนะ ควีนเล่นให้พี่แว่นมาถาม แล้วผมจะไม่ตอบได้ยังไงล่ะ!” เก่งที่โดนโบ้ยความผิดรีบแก้ตัว แต่เหมือนจะไม่มีใครสนใจฟัง

“ตอนแรกผมคิดว่าพวกพี่ไม่น่าเป็นไปได้ พอรู้เข้าเลยเริ่มจะลุ้นๆ เหมือนกัน พี่เอกก็รู้ว่าผมน่ะแม้จะไม่ชอบนายแต่ก็หวังให้นายเจอคนดีๆ ยิ่งพอมีข่าวเรื่องนายโดนลักพาตัว แล้วพี่เอกตามไปช่วยอย่างกับพระเอกหนัง ผมก็เลยลากพี่หมอบมาระดมสมองวิเคราะห์ความสัมพันธ์ เพราะพี่เอกที่คิดว่าไม่น่าจะเอาจริงดันเกิดจริงจังขึ้นมาแทน”

“พี่ห้ามแล้วนะ” หมอบรีบยกมือแสดงตัวว่าได้พยายามห้ามปรามควีนสุดความสามารถ แต่ไม่เป็นผล

“พี่หมอบเองก็คล้อยตามกับผมเหมือนกันล่ะน่า ทีนี้...พอพี่เอกกลับมาเล่าให้ฟัง ผมเลยคิดว่าเรื่องคงไม่เลวร้ายขนาดที่คิดไว้ตอนแรกหรอก แหม...ตอนนั้นผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ไอ้คิงก็พ้นจากการโดนจับเข้าคุกสดๆ ร้อนๆ เลยอดระแวงนายไม่ได้นี่นา แต่ในเมื่อคิดมากเกินไปเองเครื่องอัดเสียงก็คงไม่ได้ใช้ ผมเลยให้พี่หมอบเป็นคนเก็บ”

“แล้วพี่ก็ทำหาย” หมอบยกมืออีกข้างขึ้นด้วยสีหน้าเหมือนสารภาพบาป “จู่ๆ น้องนิลยัดเหยียดให้แล้วทำเหมือนตัวเองบริสุทธิ์ พี่ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มันหายไปจากกระเป๋าทั้งที่เก็บติดตัวตลอดเพราะคิดว่าสักวันน้องนิลอาจจะทวงคืน เอ่อ...ขอโทษนะเอก ขอโทษจริงๆ”

...ชัดเลย

ชัดเลยว่าทำไมพวกเขาถึงรวมตัวกันขนาดนี้!

ไล่มาตั้งแต่อัศวิน บิชอป เรือ และควีน ครบทุกตำแหน่งไม่มีขาดไม่มีเกิน!

วูบหนึ่งผมโกรธจัด ใครบ้างจะไม่โมโหเมื่อรู้ว่าเรื่องส่วนตัวถูกสอดแนมและเปิดเผยกับคนหลายคนขนาดนี้ แถมยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ไว้ใจซะด้วย แม้ควีนจะมีข้ออ้างที่พอรับฟังได้อย่างการปกป้องคลับ ด้วยวิธีการเดียวกับบอสนั่นคือการตัดความเป็นไปได้ทุกอย่างทุกทางก่อนที่มันจะเริ่มต้น ผมเข้าใจควีน ตอนนั้นเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ตึงเครียดที่สุดในชีวิต เพราะคนที่ต้องลงทุนลงแรงแถมยังเจ็บตัวจากผลครั้งนั้นมากที่สุดก็คือนิลกาฬ

แถมตัวการยังมาจากคนที่ติดพันในอดีตโดยไม่เกี่ยวกับคลับแม้แต่น้อย เขาย่อมรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบจนไม่อาจเสี่ยงให้เกิดเรื่องซ้ำๆ

แต่ในฐานะคนธรรมดาหนึ่ง โดยไม่ต้องหยิบยกตำแหน่งอัศวิน ผมก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้ต่อยเขาสักหมัดไม่ได้จริงๆ

 “พี่เอก โว้วๆ ดึงสติไว้พี่” กรรีบเอาตัวขวางควีนพร้อมส่งสัญญาณให้เก่งขึ้นมานั่งทับผมทั้งตัว ส่วนหมอบกับแว่นซึ่งเป็นสายบุ๋นอย่างเดียวก็ถอยฉากจากรัศมีอันตรายเรียบร้อย

“พี่เอก ผมขอโทษ!” ควีนร้องลั่นเมื่อเห็นผมตั้งหมัด ชะโงกหน้ามาจากหลังกรพร้อมยกมือไหว้อย่างขอโทษขอโพย ไม่จบเพียงแค่นั้น ควีนยังหันไปพยักหน้ากับคนที่เหลือ ปรบมือทำสัญญาณ...

“เอ้าพวกเรา ตามที่ซ้อมไว้เลยนะ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกรอบ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกครั้งนะ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกสักรอบ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอ...”

“พอ!!!” ผมรู้สึกถึงขมับที่ปวดตุบๆ เส้นสมองแทบจะแตกตายซะให้ได้ ไอ้โกรธก็ยังโกรธอยู่ แต่เล่นเจอเสียงประสานจากรอบสารทิศ ขนาดแว่นยังถือไอแพดชูขึ้นเพื่อไม่ให้แตกแยกทั้งที่แทบไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ผมก็หมดแรงจะต่อว่าพวกเขา

ความจริงผมไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นแต่แรกด้วยซ้ำ

ควีนพูดถูก ผมหลอกนาย

เทียบกับนายที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา แสดงจุดยืนหลังจากคุยกับควีนโดยแยกแยะเรื่องระหว่างคลับกับเรื่องของผมอย่างชัดเจน ผมที่โกหกหลอกลวงตั้งแต่ต้นก็เหมือนคนน่ารังเกียจคนหนึ่ง

ผลที่ออกมานับว่าสาสมแล้ว

“พี่เอก...พี่ไม่โกรธพวกเราใช่มั้ย” ควีนยังหลบหลังกรอย่างกล้าๆ กลัวๆ เขาไม่ได้ห่วงเรื่องจะโดนผมทำร้ายหรอก คนเต็มห้องขนาดนี้ถ้าผมลงมือขึ้นมาคงได้ฉะกับเก่งก่อนแน่ๆ แต่เขาเกรงว่าผมจะไม่ยกโทษให้มากกว่า

เห็นควีนทำหน้าจ๋อยแบบสุดๆ ก็ถือว่าเป็นบุญตาอยู่เหมือนกัน

ผมถ่วงเวลาให้พวกเขาลุ้นระทึกจนพอใจจึงค่อยพยักหน้าช้าๆ

“โอ๊ย ค่อยยังชั่ว” วินาทีนั้นเหมือนได้ยินเสียงถอนหายใจจากคนทั้งห้อง เก่งยอมลุกจากตัวผมไปยืนคุมตรงปลายเตียงเหมือนเดิม หมอบกับแว่นกระเถิบเข้ามาใกล้ กรรีบรินน้ำส่งให้ผมพร้อมยิ้มประจบ ส่วนควีนก็เขยิบมานั่งข้างๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“แล้ว...พี่กับนายทะเลาะกับเพราะเครื่องอัดเสียงอันนั้นอย่างที่ผมคิดไว้มั้ยอ่ะ”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากไม่ให้เผยความฉุนเฉียวออกมา

“ผมว่าแล้ว พี่หมอบ พี่นั่นแหละผิด!”

“น้องนิลมาว่าอย่างนี้ได้ไง คนที่ยัดใส่มือพี่ก็น้องนิลเองนะ” หมอบร้อนตัวทันควัน แต่คนที่สู้คนอื่นไม่ได้แถมยังเถียงไม่รอดอย่างหมอบพูดจบก็หันมาหาทำหน้าเสียอกเสียใจใส่ผม เห็นแบบนี้ใครกล้าเอาผิดก็ไม่ต่างกับการรังแกคนอ่อนแอยิ่งกว่าผักเหี่ยวๆ แล้ว

“หมอบทำหายไปตอนไหน” ผมถามพลางนวดต้นขาที่โดนเก่งนั่งทับโดยพยายามทำเหมือนไม่ใส่ใจมากที่สุด เพิ่งนึกได้ว่าเมื่อวานร้องไห้ต่อหน้ากรเลยไม่อยากจะหันไปทางขวาสักเท่าไหร่ เริ่มเข้าใจว่าทำไมควีนถึงให้คนตามดูความคืบหน้าของคู่ผมโดยตลอดจนผิดปกติ ที่แท้ก็มีลับลมคมนัยกันตั้งแต่แรกนี่เอง

“น่าจะราวๆ...สามวันก่อน”

ช่วงที่คุณนิดเข้าคลับพอดี

และเป็นช่วงที่สมรเริ่มเล่นงานผมหนักถึงชีวิต

พอตัดเรื่องความหึงหวงออก ผมก็ลองคิดถึงข้อความที่สมรเขียนอีกครั้ง...มันกับคุณนิดอดทนรอนายได้ตั้งหลายปี เพื่อที่จะเข้าหาได้โดยไม่ถูกมองว่าเป็นศัตรู คุณนิดหวังแค่เงินช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ส่วนสมรหวังแค่จะได้ปกป้องและอยู่เคียงข้างนาย
มันหวังแค่นี้จริงๆ

ถ้าอย่างนั้น...มันจะทำร้ายผมถึงตายทำไมล่ะ มันต้องรู้สิว่าผมคบกับนาย และถ้าผมเป็นอะไรขึ้นมา มีหรือนายจะทำดีกับมันและคุณนิดลง เว้นแต่ว่า...จะมีเหตุผลอื่นที่ทำให้มันควบคุมตัวเองไม่อยู่ และคุณนิดเองก็เห็นด้วยที่จะให้มันลงมือเพราะเชื่อว่าจะเอื้อประโยชน์ให้นายเข้าข้าง

“ว่าไงพี่เอก พอนึกออกมั้ยว่าใครเป็นคนได้เครื่องนั่นไป”

“หมอบ ก่อนทำหายเห็นคุณนิดหรือสมรบ้างมั้ย” ผมเมินควีนแล้วหันไปถามกับเรือของคลับแทน คนที่ถูกเล่นโดยไม่รู้ตัวและไม่แม้แต่จะสู้ใครได้ที่สุดในคลับก็คือเขานั่นแหละ

หมอบย่นคิ้วนิดหน่อย แม้จะอยู่คุมทางผับไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวผิดกฎหมาย แต่ก็พอรู้จักลูกค้าวีไอพีคนนี้อยู่บ้าง

“เห็นสิ ปกติถ้าไม่ไปกู้เงินทางคลับก็มักหาวันว่างๆ มานั่งดื่มในผับอยู่แล้ว เขาคุยเก่งนะ พี่เลยเลี้ยงเหล้าไปตั้งเยอะ”

...คนที่ติดกับดักคุณนิดมากที่สุดคือหมอบเองเหรอเนี่ย

“โอ๊ย พี่หมอบ พี่ไปเลี้ยงทำไม เปลืองชะมัดเลย!” ควีนลุกขึ้นโวยวายอย่างอารมณ์เสีย

“คุณนิดเขาไม่ได้ขอให้พี่เลี้ยงนะ พี่เต็มใจเองเพราะเขาคุยสนุกต่างหาก อีกอย่างพี่ไม่ทำก็มีคนอื่นจ่ายให้อยู่ดี คุณนิดเขาน่ารักออก” หมอบพยายามหาข้ออ้าง ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ “จริงสิ วันนั้นพี่กำลังคุยกับชายเรื่องเอก เพราะมีแต่คนลือว่าเอกมีแฟนแล้ว ก็เลยลามมาที่เครื่องอัดเสียงว่าจะทำยังไงดี...”

ผมควรจะดีใจมั้ยนะที่เรื่องผมมีแฟนเป็นที่พูดถึงไปทั่วทั้งคลับทั้งผับ

“แล้ว...?” ควีนช่วยต้อนให้หมอบนึกเร็วๆ ส่วนผมเองก็ชักเห็นเค้าลางความน่าจะเป็น

“คุณนิดเข้ามาแทรกพอดีแล้วชวนพี่ไปนั่งตรงบาร์ข้างล่าง ตอนนั้นคนเยอะชุลมุนไปหมด แต่ดูเหมือนจะหายในวันนั้นนั่นแหละ”

“พี่หมอบ” ควีนตบหน้าผากตัวเอง “พี่คิดไงพูดเรื่องเครื่องอัดเสียงต่อหน้าคนนอกเนี่ย อย่าว่าแต่คุณนิดเลย ถ้ามีเบี้ยคนไหนได้ยินว่าผมทำเรื่องอุกอาจขนาดนี้กับอัศวินมีหวังมองหน้าไม่ติด พี่เอกยิ่งมีประวัติโดนผมอัดเสียงอยู่ด้วย”

นั่นสินะ ผมนี่มีแววซวยกับการโดนควีนอัดเสียงตลอดจริงๆ ผมว่าผมไม่ต้องทำบุญไถ่โคกระบือถึงวัดแล้วล่ะ ผมควรจะขออโหสิกรรมให้ชาตินี้อย่าจองเวรกันอีกเลยกับควีนมากกว่า!

“พี่ไม่ได้บอกว่าเป็นเสียงของน้องนิลกับเอก แต่พูดว่านี่เป็นหลักฐานให้คุณนราธิปต่างหาก”

“ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย” ควีนทำหน้าเซ็ง “ว่าแต่...คุณนิดมาหูผึ่งอะไรกับชื่อของนายถึงขนาดลงทุนขโมยเครื่องอัดเสียงด้วยล่ะ”

“คือว่า...” ผมคิดว่าเปล่าประโยชน์ที่จะเก็บงำความลับ เพราะต่อให้ไม่พูด ควีนผู้มีไหวพริบเป็นเลิศก็สามารถจับโยงเรื่องนั้นมาผูกกับเรื่องนี้ได้เอง คนขี้สงสัยอย่างเขาถ้าไม่ได้คำตอบที่ต้องการก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีก “คุณนิดกับนายเป็นพี่น้องต่างแม่กันน่ะครับ”

“ชัดแล้ว! งั้นคุณนิดเป็นคนทำแน่ๆ!”

ใช่ ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งมั่นใจ ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวช้าๆ...

คุณนิดพยายามเข้าทางผับทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยมา เป็นไปได้ว่าตั้งใจดักรอนายแล้วแสร้งทำเป็นเหตุบังเอิญ ตอนนั้นผมกับนายคบกันแล้ว ปัญหาที่นายเคยมีกับคลับจึงถือว่าเลิกราไม่ต้องกลัวว่าจะติดร่างแหไปด้วย แต่ปรากฏว่าไปเจอหลักฐานชิ้นนี้เข้า จึงลองขโมยและเปิดฟัง...

เขาอาจไม่เข้าใจ แต่ไม่ใช่กับสมร

มันที่ตามติดนาย รู้ทั้งเรื่องอดีตว่านายเคยรักกับควีนย่อมเข้าใจทันทีว่าผมหลอกเขา

หลอกลวงอย่างไม่น่าให้อภัย

คืนนั้นที่คุณนิดกับมันมาคลับ สมรถึงได้จ้องผมเขม็ง ส่วนคุณนิดไม่รู้จักหน้าผมเป็นพิเศษเพราะไม่สนใจเรื่องรักใคร่ของนาย ก็มองแต่ควีนที่เป็นคนอัดหลักฐาน

พอเจอกันต่อหน้าสมรก็ระงับความโกรธไม่ไหว แอบเจาะถังน้ำมันผม ไม่ใช่เพราะหึง แต่เพราะโกรธแทนนาย

มันโดนคุณนิดต่อว่า แต่พอคุณนิดรู้ว่าผมคือเจ้าของเสียงก็ยอมยกยอด ไม่วายกำชับให้หาเวลาดีๆ ลงมือ เพราะเขาเองก็คงคิดใช้ของชิ้นนี้ไปต่อรองกับนาย แต่ถ้าไปถึงแล้วยื่นให้ดื้อๆ คงโดนมองว่าสมรู้ร่วมคิด

สมรไม่ฟัง

มันดักทำร้ายและโดนผมสวนกลับ คุณนิดไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาของมัน ต่อรองกับบอสก็ไม่ได้ผล ระหว่างรอหาเหยื่ออยู่แถวคลับก็เจอรถเฟอรารี่ของนาย

คุณนิดเข้าตาจน เลือกเดิมพันกับหมากตานี้

ส่วนผมก็โดนเขี่ยทิ้งออกนอกกระดานทันที

“งั้นลุยเลยมั้ยพี่เอก!” เก่งต่อยหมัดเข้าหากันอย่างฮึกเหิม พร้อมจะร่วมบุกตะลุยไปทันที เก่งไม่ชอบขี้หน้าสมรมาตั้งนานแล้ว หรือให้ถูกคือ...ใครทำอะไรขวางหูขวางตาเก่งก็พร้อมจะหาเรื่องตลอดนั่นแหละ

“ถ้าพี่เอกอยากได้ผู้ช่วยผมก็พร้อมสนับสนุนนะครับ” กรหันมาทำตาใสซื่อ

“งั้นผมก็...” ควีนรีบเสนอตัวทันที แต่โดนผมหันไปยกมือห้ามดักไว้ก่อน

“ถ้าควีนสำนึกผิดจริงๆ ผมขอแค่อย่างเดียวได้มั้ยครับ”

ในที่สุดผมก็ได้พูดในสิ่งที่คิดมานานสักที

“อะ...อะไรเหรอพี่เอก”

“นับจากนี้ เรื่องของผมกับนาย...” ผมไล่สบตาคนทั้งห้องอย่างเชื่องช้า ก่อนจะมาหยุดที่ควีนเป็นคนสุดท้ายพร้อมเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมขอจัดการเอง...คนเดียว!”

(มีต่อ)

หัวข้อ: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 17 : ล้มทั้งยืน -P.24 - [01/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 04-08-2016 19:17:40

ผมตื่นเต็มตา ไม่ต่างกับการถูกตบหน้าเรียกสติ

จนตอนนี้ก็ยังไม่อยากเชื่อ ทั้งเรื่องของคุณนิดและสมรที่ประจวบเหมาะเหลือเกิน จะว่าไป สมรก็เหมือนกับด้านตรงข้ามของผม มันซื่อตรง พูดติดอ่าง พอใจกับการเฝ้ามองห่างๆ และปกป้องลับๆ แต่ตัวผมนั้น...มีแต่ความกลับกลอก พูดจากไหลลื่นดิ้นไปเรื่อยๆ พยายามใกล้ชิด เบียดตัวเองเข้าไปในอาณาเขตของนายโดยไม่เลือกวิธี

เหมือนฟ้าส่งมันมาฆ่าผมเลย

กลิ่นควันบุหรี่ลอยตลบ จังหวะการก้าวเดินมั่นคง ผมเพิ่งกลับไปเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ไม่เหมือนคนที่เดินสะโหลสะเหลจะเป็นจะตายทั้งที่ผ่านไปแค่หนึ่งวันเท่านั้น อันที่จริงผมควรจะขอบคุณพลพรรคคิงส์คลับ เพราะการโดนล้อมกรอบจนแทบกระดิกตัวไม่ได้ ฟังเรื่องเล่าน่าอัศจรรย์ใจ ทำให้ผมตั้งหลักได้โดยไม่ต้องใช้การปลอบโยนหรือกำลังใจใดๆ ทั้งสิ้น

ยังไงก็ตาม การเต้นอยู่ในฝ่ามือและสายตาของควีนก็ไม่ใช่เรื่องดี ก่อนกลับไปที่ห้องตัวเอง ผมขอให้ควีนยกมือสาบานว่าจะไม่เข้ามาสอดแทรกเรื่องของผมกับนายอีก คนอื่นๆ ก็ยอมรับปาก พวกเขายังตกใจไม่หายที่เห็นผมในสภาพเซื่องซึมเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างขนาดนั้น และเพื่อประกอบการเล่าว่ากรเจอผมยังไง กรเลยเปิดวีดีโอตอนผมนั่งเหม่อในรถแท็กซี่ให้ทุกคนดู...

เอาล่ะ ผมจะไม่นึกโมโหกับเรื่องที่ผ่านมา เพราะจะห้ามก็ไม่ทันแล้ว อีกอย่าง พอเห็นภาพตัวเองผมยังไม่อยากจะเชื่อสายตาด้วยซ้ำ บอกได้สามคำ ผีตายซากชัดๆ! ...แต่ถ้าไม่ได้กรที่ควีนสั่งให้จับตาดูผมเพราะสังหรณ์ใจแปลกๆ ผมก็คงทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวี ปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆ ทิ้งให้ความน้อยอกน้อยใจและความสำนึกผิดโทษตัวเองซึมซาบกัดกินวนไปเวียนมา ซึ่งพอมาคิดอีกครั้งแล้ว...

ไร้สาระสุดๆ

ผมทิ้งบุหรี่ในถังขยะ ก่อนจะเดินข้ามถนนตรงไปยังคอนโดแห่งหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

ครับ ผมมาหานาย

เมื่อวานมันกะทันหันไปนิด กระชั้นชิดไปหน่อย จิตใจบอบช้ำร้าวรานแทบเป็นแทบตาย โต้ตอบอะไรไม่ได้สักคำ

แต่ตอนนี้น่ะเหรอ...

ผมรักนาย ให้พูดอีกสักกี่ครั้งก็ได้ ผมรักนาย ผมรักนาย

แล้วเรื่องอะไรจะยอมให้จบแค่นี้ละ!

“มาลองวัดความอดทนกันดีกว่า...เจ้านาย”

-------------

พี่เอกคืนฟอร์มค่ะ จากตอนแรกสติหลุดหนักมาก ต้องเข้าใจพี่เอกนะ เพราะพี่แกไม่เคยอกหัก ไม่เคยคิดว่าจะอยู่ในสภาพนี้พอๆ กับที่คิดว่าคงไม่มีแฟน เลยดูหนักหนาสาหัสกว่าชาวบ้านหน่อย ความจริงอยากให้เศร้ากว่านี้ แต่เราแต่งดราม่าไม่เป็น เก่งแต่สร้างเรื่องซวยๆ ไปๆ มาๆ มาลงอีหรอบนี้เฉย ยังไม่สะใจเลยทำไงดี 555

ปล.พาร์ทหน้าถึงตานายนำค่ะ รับรองว่า...น่วม! //ใครน่วมต้องลุ้น หึหึ

เพจนักเขียนที่แม้พี่เอกจะไม่ดีที่สุดแต่ก็อยากได้ที่สุดนะบอกเลย
 (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 04-08-2016 19:18:51

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-08-2016 19:37:15

มันต้องอย่างง้านนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-08-2016 20:01:27

ว่าแล้วว่าควีนนี่ตัวยุ่ง..

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 04-08-2016 20:02:36

 :m20: :m20: :m20: ไม่รู้ทำไมนะ แต่อ่านตอนนี้แล้ว สงสารพี่เอกไป ขำไป5555555
มันคงเป็นความซวยจริงๆล่ะพี่เอก แถมเป็นความซวยที่มาจากเหล่าสมาชิกด้วย(ขำและสงสารหนักมาก) ถือซะว่าฟาดเคราะห์ไปนะพี่นะ

แต่ควีนไม่ยุ่งก็ดีแล้วเนอะ พี่เอกจะได้ฉายเดี่ยวโชว์เท่แบบจัดเต็มซะที นิลนี่ตัวแย่งซีนเลย โผล่มาแล้วมีเกมพลิกตลอด :laugh:

ทำไมรู้สึกสังหรณ์ว่าพี่เอกจะใช้วิธี ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก คะ? 555555555 คิดว่าพี่เอกง้อหวานๆไม่เป็น คงเข้าไปตรงๆชิคๆคูลๆตามสไตล์ แต่ก็สังหรณ์(อีกแล้ว) ว่าตอนหน้าพี่เอกไม่น่าจะโดนแค่แจกัน คงโดนทั้งมือทั้งตี..นายแบบจัดเต็ม :z6: :z6:

ประมาณว่ายอมให้ทำร้ายด้วยความสมัครใจแต่อย่าโกรธผมเลยย (ได้ข่าวว่าพี่เอกก็ชอบอกชอบใจที่โดนตีเป็นปกติอยู่แล้ว :hao3: )

น่าลุ้นกว่านั้นคือจุดจบคุณนิดกับสมร! ถึงจะแอบสงสารนิดหน่อยก็เถอะ :m16:

คนเขียนสู้ๆนะคะ แอบกระซิบว่าเค้าพรีออหนังสือแล้วน้าาา เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-08-2016 20:13:56

อาการพี่เอกคือแบบ...หนักถึงหนักมาก!

งานนี้ก็คงต้องยกความดีความชอบให้ควีนและพรรคพวกอย่างจำใจละนะ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 04-08-2016 20:32:10

รอดูนายซัดพี่เอก 55

รักพี่เอกนะ แต่ชอบดูพี่เอกโดนทำร้ายมากกกก

555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 04-08-2016 20:44:36

ออกแนวเริ่มรำคาญนิล
ชอบสมรอ่ะเรื่องหน้าให้สมรเป็นพระเอกนะ55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: มะเมอเมอ ที่ 04-08-2016 20:50:41

กลยุทธ์ที่พี่เอกใช้คงไม่พ้นการตื้อแน่ๆ
จะใช้แผนการก็เข้าอีหรอบเดิมอีก
เราอ่านตอนนี้แล้วขำสะใจมากค่ะ555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 04-08-2016 21:04:10

นิลกาฬนะนิลกาฬ 555555555555
ต่อจากนี้คงเข้ามายุ่งไม่ได้แล้วเนอะ 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 04-08-2016 21:13:43

อ่านแล้วเกร็งตัวมาก
ไม่รู้พี่เอกหรือนาย ใครกันนะที่บอบช้ำที่สุด?

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-08-2016 21:19:10

โอ้ยยย พี่เอกของน้องชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้กับแก๊งค์นี้คะ หืมม โดยเฉพาะนิลกาฬเนี่ย ชีวิตผกผันตลอด  o18

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-08-2016 21:23:05

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 04-08-2016 21:27:19

เต็มที่เลยเอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: wasabi ที่ 04-08-2016 21:38:54

พี่เอกต้องโดน  ถึงจะสงสารพี่เอก แต่สงสารนายมากกว่า 

พี่นายต้องใจแข็งให้พี่เอกง้อหนักๆๆๆๆ  #ทีมพี่นาย  55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 04-08-2016 22:00:37

โอ้ยยยตาย พี่เอกกก โครตพระเอกเลย
ดูเป็นพระเอกสมัยก่อนนไงไม่รู้
หรือไม่ก้แบบ ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 04-08-2016 22:21:17

ทรมานพี่เอกนานๆเลยนาย เพราะคนโดนหลอกไม่ใช่ตัวตลก ไม่ใช่เรื่องสนุก #ทีมทรมานเมะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 04-08-2016 22:57:28

จัดไปค่ะพี่เอก 55555 โดนนิลกาฬจัดการกันซะหมดเลย ไม่ทิ้งลายจริงๆ คิงรู้ไหมเนี่ย น้องนิลจะโดนคิงลงโทษไหม แอบอยากอ่านตอนโดนลงโทษ คิดถึงๆ //ติ่งหนูนิล

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 04-08-2016 23:17:48

พี่เอกสู้ๆนะ ไม่มีตัวช่วยแล้ว 5555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 05-08-2016 06:34:25

คู่นี้ลุ้นหนักมากกก 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 05-08-2016 09:35:02

ทำไมเราแอบสะใจพี่เอกอ่ะ แต่ก็นะ ขอใก้พี่เอกมัดมือชกเจ้านายให้สยบต่อทาสเร็ววันล่ะกัน o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 05-08-2016 10:00:11

พี่เอกต้องน่วมอยู่แล้วสิ ใช่มะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 05-08-2016 14:35:33

พี่เอกกกกก อย่าไปยอมค่ะ เดินหน้าง้อนายด่วนๆเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-08-2016 15:00:24

ฮ่า สงสารไม่ลงจริงๆ   :hao7: 

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 05-08-2016 22:02:41

รวมพลคนช่างวุ่นจริงๆ หัวหน้านี่น้องนิลเลย สงสารพี่เอกได้รับความช่วยเหลือจากน้องนิลโดยไม่รู้ตัว :ling2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 06-08-2016 08:15:18

คราวนี้ไม่ต้องปูกลีบกุหลาบไว้เดินแล้วนะพี่เอก เพราะยังไงต่อให้เดินบนถนนขรุขระแค่ไหน แค่พี่จับมือนาย คอยอุ้ม คอยประคอง พี่ก็ไม่ต้องการกลีบกุหลาบบนทางเดินแล้ว
อาจมีแวะพักชมดอกไม้ แต่ต่อให้ทางข้างหน้ามีหนมแหลมคม แค่นึกไว้ว่าในมือนี้มีมืออีกคนอยู่ แค่นั้นก็พอแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 06-08-2016 22:45:55

ควีนแสบอีกแล้ว แล้วดันเอาไปฝากพี่หมอบอีก เฮ้อออ น่าสงสารพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-08-2016 11:31:47

สู้เขาพี่เอก อดทนไว้ :z2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน - P.25 - UP!
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 07-08-2016 15:33:33

ตัวแสบไม่ว่าเมื่อไหร่ก็แสบจริงงงงงฃ


ลุ้นนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [7/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 07-08-2016 19:49:40

นาย Part ‘4’


ถ้าถามว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง

ผมคงตอบอะไรไม่ได้นอกจากโกรธจนแทบกระอักเลือด เหมือนโดนหักหลังซึ่งหน้า ซ้ำรอยกับที่นิลกาฬเคยทำ คนสองคนเข้ามาทำให้ชีวิตผมปั่นป่วน คนแรกยิ้มแย้มบอกรัก ก่อนจะตีจากและแทนที่ด้วยความชิงชัง คนที่สองทำดีทุกอย่าง เอาใจไม่บกพร่อง แต่ทุกคำพูดไม่มีอะไรเป็นความจริงสักอย่างเดียว!

เหมือนโดนทำร้ายซ้ำๆ จนแทบทนไม่ไหว

แต่คนอย่างเจ้านาย มีแต่ต้องปั้นหน้าว่าเป็นไร ต่อให้เจ็บช้ำแค่ไหนก็ไม่มีทางให้ใครมาดูถูกว่าอ่อนแอ!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น วูบหนึ่งผมนึกระแวง แต่พอเห็นว่าเป็นเบอร์โทรจากเลขาจึงกดรับ เพิ่งรู้ตัวว่าผมนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมข้ามคืน แทบไม่ขยับเลยสักก้าวเดียว

เครื่องอัดเสียงยังอยู่ตรงหน้าประตู เช่นเดียวกับเศษกระเบื้องของแจกัน และคีย์การ์ดที่เอกวางหลบมุมอยู่ข้างๆ

ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเมื่อเอกหันหลังจากไป

ผมรู้สึกจุกตื้ออย่างบอกไม่ถูก จนต้องนวดหน้าอกตัวเองพลางกดรับโทรศัพท์ ได้ยินเสียงเลขาถามเรื่องการประชุมตอนสิบโมง เลยตอบกลับไปว่าให้ยกเลิกตารางและหยุดงานหนึ่งวัน เพราะประมวลจากสภาพตอนนี้แล้วคงให้ใครเห็นไม่ได้

ก็ยังดี เพราะครานี้ยังเตรียมตัวเตรียมใจ ไม่ถลำลึกไปในกับดักอีกฝ่ายมากนัก ไม่งั้นคงอาการหนักกว่านี้

ผมยังคงนั่งนิ่ง นึกทบทวนว่าเอกเริ่มโกหกตั้งแต่ตอนไหน

คงจะตั้งแต่วันนั้น...วันที่มันหลอกให้ผมบันทึกเบอร์เพื่อจะได้ติดต่อเรื่องนิลกาฬ

จากนั้นก็พาเดินตระเวนจนเจอกับร้านขนมปัง

แล้วยัง...

‘ควีนบอกว่า...เขายังไม่อยากเจอคุณ’

คำโกหกที่ไม่น่าอภัยที่สุด!

‘ถึงจะไม่เกี่ยว แต่การที่ควีนถูกแทงคุณก็มีส่วน แถมยังทำให้คลับเกือบถูกปิดบริการ จู่ๆ คุณบอกอยากพบ ควีนก็ต้องคิดระแวงอยู่แล้วสิครับ’

ไม่อยากเจออะไรล่ะ นิลกาฬยื่นเบอร์ให้มัน แต่มันไม่แม้แต่จะบอกผมสักคำ!

ทุกคำพูดที่เคยหลอกผมจนเชื่อสนิทใจ แท้จริงแล้วตรงกันข้ามทุกอย่าง!

‘ผมว่าควรจะเว้นช่วงสักระยะ อย่างน้อยก็จนกว่าแผลของควีนจะหายสนิทดี จนกว่าบอสวางใจ และคนในคลับเริ่มลืมเรื่องที่เกิด อืม...คุณคงไม่รู้ว่าคนที่คุณขอซื้อยาเสพติดต่อนั้นโดนบอสลงโทษหนัก และทำให้ทางคลับของเราเข้มงวดมากขึ้น’

แล้วยังทำเป็นหวังดี ให้คำแนะนำเหมือนตั้งใจช่วยผมจริงๆ!

‘สรุปแล้ว...เพราะการกระทำของคุณให้สถานการณ์ยังตึงเครียด ถ้าคุณไปเจอควีนตอนนี้ มีแต่จะทำให้ทุกคนมองไปในทางเลวร้ายมากกว่าการแสดงความจริงใจ’

ตอกย้ำซ้ำเติม กุมจุดอ่อนมาทำร้ายซึ่งหน้า ทำให้ผมหมดแรง ยอมจำนนทุกอย่างให้มันทำตามใจชอบ!

ใครเลยจะรู้ว่าตอนที่ผมร้องไห้เพราะคำพูดพวกนั้น มันคงนึกกระหยิ่มยินดี

‘แม้ควีนบอกว่าไม่ แต่ผมจะทำให้คุณสมหวังเอง’

ทำไมถึงโง่ขนาดนี้นะ

‘เพราะคุณเป็นเจ้านาย’

ทำไม...ถึงเชื่อคำนั้น

ช่างตลกร้ายเหลือเกิน เจ้านาย...ความหมายของคำนั้นคืออะไรกันแน่

คือคนที่คิดจะปั่นหูยังไงก็ได้ ขุดคุ้ยประวัติตามต้องการ เอาอดีตมาตีแผ่ บดขยี้แผลเก่าที่ยังไม่ตกสะเก็ดจนเลือดอาบ แล้วทำทีเป็นช่วยรักษางั้นเหรอ

ตอนของนิลกาฬ ผมยังเต็มใจ เพราะผมรักเขา รักจนยอมทำเป็นหูหนวกตาบอด เพื่อดึงให้อยู่ด้วยกันนานที่สุด แต่กับคราของเอก...มันคือการเหยียดหยาม! มันรู้...รู้ว่าคนที่ไม่เชื่อใจใครง่ายๆ อย่างผมพร้อมเสี่ยงหากเป็นเรื่องของนิลกาฬ มันกุมความลับนี้ตลอดเวลา หลอกตลบพลิกคำหลายต่อหลายชั้นเพื่อให้ได้บทสรุปที่ต้องการ

สำหรับเอก เจ้านายก็คือไอ้โง่คนหนึ่งสินะ

มันหัวเราะเยาะลับหลังผมมานานแค่ไหนแล้ว มีสักครั้งไหมที่จะเห็นใจ ไม่คิดฉวยโอกาสทำดีกลบเกลื่อนทั้งที่ประสงค์ร้าย

...มีสักครั้งไหม

ผมพยายามปรับลมหายใจที่เริ่มกระชั้นถี่เพราะแรงอารมณ์ให้เป็นปกติ แม้ว่าจะทำได้ยากซะเหลือเกิน ผมต้องลืม ลืมไปให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ต้องทำเหมือนไม่สะทกสะท้านอะไร คนอย่างเจ้านาย จะไม่ยอมถูกหลอก แม้จะเป็นความจริง ก็ไม่มีวันยอมรับเด็ดขาดว่าเผลอใจไปมากแค่ไหน

ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น!

ในหัวปวดตุบ ลำคอแห้งผาก อาจเพราะผมนั่งไม่ขยับแทบไม่กินน้ำกินข้าวมาหลายชั่วโมง ร่างกายอ่อนล้าอย่างประหลาด เหมือนมีส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายมีรูรั่ว ปล่อยให้พลังงานเหือดหายอย่างช้าๆ

เสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง โชว์หมายเลขที่ผมพอจะคุ้นเคย

ถึงไม่อยากรับก็ต้องรับ ผมไม่อยากให้ปลายสายมองว่าผมถูกกระทบแค่ไหนกับการเปิดเผยความจริงครั้งนี้

“มีอะไร”

(( พี่ชาย อย่าพูดเย็นชาอย่างนั้นสิครับ ผมเป็นคนช่วยพี่นะ ))

“ฉันเป็นลูกคนเดียว” ผมกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด เมื่อวานตอนที่จอดรถรอเอก นิด...น้องชายต่างแม่เข้ามาเคาะกระจกรถผม ถ้าไม่เพราะได้เห็นรูปจากเอกสารที่เอกวางกระจัดกระจายบนเตียงตอนสืบเรื่องครอบครัว ผมก็คงจำมันไม่ได้

(( แล้วเป็นไงบ้างครับ เคลียร์หรือยัง ให้ผมช่วยอะไรมั้ย ))

“ไม่ต้อง” ผมเอ่ยเสียงเฉียบขาด “และอย่ายุ่งเรื่องของฉันอีก”

(( ก็ได้ครับ )) ปลายสายอิดออดนิดหน่อย (( แต่พี่ไม่คิดจะตอบแทนผมหน่อยเหรอ ))

“อยากได้เท่าไหร่ล่ะ” ผมแค่นเสียงดูแคลน ใครเลยจะเชื่อว่าทายาทตระกูลอัครมหาเลิศสกุลตกต่ำขนาดนี้ ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณ แม้ไม่รู้ว่าเครื่องอัดเสียงนั้นเป็นของใคร แต่ก็นับว่าช่วยให้ผมตาสว่าง

(( อย่าพูดแบบนั้นสิพี่ ผมไม่ได้ทำเพื่อเงินสักหน่อย ผมแค่อยากให้พี่มาที่บ้านบ้าง อย่างน้อยเราก็เป็นครอบครัวเดีย... ))
“ตอนนี้ฉันไม่ยอมให้ใครมาหลอกอีกหรอกนะ จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา ก่อนที่จะไม่ได้สักบาทเดียว”

(( ห้าล้าน ))

ในที่สุดมันก็ยอมลอกคราบน้องชายแสนดีออกสักที คนรอบตัวผมเป็นแบบนี้ตลอด...ไม่มีใครเข้าหาอย่างจริงใจสักครั้ง

“มากไป”

(( แต่ผมทำให้พี่ไม่ต้องถูกคนรั... ))

“เอกเป็นแค่คู่นอน ไม่ใช่คนรัก กับคนแบบนั้น ฉันให้แสนเดียวยังเยอะด้วยซ้ำ”

(( แค่แสนเดียวเนี่ยนะ พี่จะบ้าเหรอ! ))

“ไม่เอาก็ไม่ต้องโทรมาอีก”

(( ดะ...เดี๋ยว พี่นาย ผมว่าเราตกลงกันได้น่า อย่างน้อยหนึ่งล้านก็ยังดี ))

“หนึ่งหมื่น”

(( ผมจะส่งเลขบัญชีไป ยังไงก็รบกวนโอนเงินมาหนึ่งแสนด้วยนะครับ ))

ผมกดตัดสาย ไม่อยากสานต่อบทสนทนาไร้สาระ แต่ไม่ทันวางโทรศัพท์ก็มีเสียงข้อความแจ้งเข้า เป็นหมายเลขบัญชีของนิด

กระหายเงินจนน่าสมเพช

ผมโยนโทรศัพท์ไปอีกฝั่งของโซฟา ไม่คิดจัดการเรื่องนี้เพราะยังไม่มีอารมณ์ ปล่อยให้มันกระวนกระวายนั่นแหละดี ยังไงซะเราก็ไม่ได้ตกลงว่าจะโอนตอนไหน ถือว่าผมไม่ผิดคำพูด

“พอกันที”

ผมยกมือปิดตา นอนเอนพิงให้ใบหน้าหงายขึ้น ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับคิงส์คลับอีกแล้ว

เรื่องของนิลกาฬเองก็เหมือนกัน พอกันที

ผมจะไม่ยอมมีจุดอ่อนให้ใครเข้ามาใช้ประโยชน์อีก!

เป็นเจ้านายที่เย่อหยิ่ง ไม่ผูกพัน ไม่สนใคร ใช้เงินแลกสัมพันธ์ทางกาย ปล่อยให้ใจเป็นอิสระ

แบบนั้นคงปลอดภัยที่สุดแล้ว

วูบหนึ่ง...สติของผมเริ่มเคลิ้มคล้ายจะหลับใหล น่าแปลกที่ครั้งนี้ไม่กระสับกระส่ายหรือตื่นกลัว โหยหาอยากได้ใครสักคนอยู่เคียงข้างแม้แต่น้อย

ไม่สิ ผมเองก็ใช่ว่าจะนอนอย่างสบายใจ เพียงแต่ตอนนี้...รู้สึกว่าการอยู่คนเดียวนั้นดีที่สุด

ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ หากการหักหลังของนิลกาฬทำให้ผมกลายเป็นคนขี้เหงาจนไม่กล้านอนอย่างเดี่ยวดาย

การทรยศครั้งนี้ของเอก กลับส่งผลให้ผมหวาดกลัวไออุ่นยามถูกกอดจนหลับใหลไปด้วยกัน

เพราะแค่นึก...ผมก็ขยะแขยง

อ้อมกอดที่ควรทำให้ผ่อนคลาย ตอนนี้มีแต่ทำให้หวาดระแวงและกลัวว่าจะถูกเอาเปรียบหรือโดนล่อลวง ไม่อยากถูกสัมผัสหรือแตะต้อง

หึ...งั้นผมต้องขอบคุณมันสินะที่อย่างน้อยก็ทำให้ผมไม่ต้องคว้าใครหน้าไหนมานอนด้วย

ในที่สุดคนอย่างเจ้านายก็อยู่ด้วยตัวเองได้ ปิดกั้นจากทุกสิ่งรอบกายอย่างสมบูรณ์

กำแพงของผมถูกก่อหนาขึ้นอีกเท่าตัว

ภายใต้สติที่เริ่มจมดิ่งในห้วงนิทรา ประตูห้องพลันถูกเคาะเสียงดังจนสะดุ้งตื่น คิ้วขมวดมุ่นเพราะถูกขัดจังหวะการนอน แต่พอกระชากประตูออก ผมก็ยืนแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น

เอกภพ

มีอย่างที่ไหนเพิ่งไล่เมื่อวานก็กลับมาเสนอหน้าอีก!

ผมปิดประตู แต่โดนมันจับขอบประตูแล้วดันออก ผมน่ะหรือจะสู้แรงอัศวินแห่งคิงส์คลับได้ ที่ทำได้ก็มีแต่ถลึงตาใส่อย่างโมโหเท่านั้น

“มาทำไม!”

“มาหาคุณ”

ผมมองเอกอย่างไม่อยากจะเชื่อ มันพูดเสียงเรียบ ไม่แม้แต่จะสำนึกผิด ดวงตาแฝงความมั่นใจ แตกต่างกับคนเมื่อวานที่ยืนทำอะไรไม่ถูก อ้าปากพะงาบพยายามหาข้อแก้ตัว และใบหน้าอับจนหนทางจนต้องหลั่งน้ำตาออกมาราวคนละคน

มันคงไม่ได้หัวฟาดพื้นความจำเสื่อมหรอกนะ!

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก” ผมพยายามพูดภาษาคน “อย่าโผล่หัวมาที่นี่อีก”

“ทำไมล่ะครับ” เอกยังคงดึงดัน ฉุดกระชากประตูกับผมที่หน้าห้อง “คุณไม่รู้สึกอะไรกับผมเลยรึไง”

ผมกัดฟันกรอด ก็เพราะรู้สึกไม่ใช่รึไงถึงได้โกรธจนแทบคลุ้มคลั่งอยู่อย่างนี้

แต่เรื่องอะไรจะสารภาพออกมา

“ออกไป!”

“อย่าตะโกนสิครับนาย เดี๋ยวคนอื่นได้ยินก็ตกใจหรอก”

ผมเกลียดท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวของมันจริงๆ

“แกจะมาอีกทำไม ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าเราจบกันแล้ว”

“เข้าใจ แต่ผมรักคุณ”

ความเกรี้ยวกราดแล่นริ้วมาจากปลายเท้าขึ้นมาถึงหัว ผมตวาดออกมาเสียงดังจนตัวเองยังตกใจ

“คิดว่าฉันจะเชื่อคำของแกอีกรึไง!!!”

พูดจบ ผมก็แทบหน้ามืด เหมือนใช้พลังงานเฮือกสุดท้ายจนโลกโคลง

เอกทำหน้าคาดไม่ถึง ไม่ใช่ว่าเพราะโดนตะคอกใส่ แต่มันตะลึงที่โดนผมล้มทับ

“นาย...”

“อย่ามาจับ!” ผมรีบขืนตัวหนี หลบอยู่หลังประตูอีกครั้ง พยายามบอกตัวเองว่าอย่าอารมณ์เสียเกินไป ผมอายุมากแล้วมันไม่ดีต่อสุขภาพ

“ไม่เอาน่าคุณ เรามาคุยกันอีกครั้งเถอะ”

“นี่แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลยรึไง” แต่ช่างยากเหลือเกินเมื่อต้องต่อปากกับคนที่ชื่อเอกภพซึ่งเหมือนจะไม่ฟังอะไรเลย “ฉัน-ไม่-เชื่อ-คำ-แก-แล้ว พูดไปก็เปล่าประโยชน์ ฉันไม่อยากคุย”

“งั้นคุณฟังผมอย่างเดียวก็ได้” เอกยังคงไม่ยอมแพ้ ดูจากสายตาดื้อด้านแล้วผมคิดว่าต่อให้พูดจนหน้ามืดไปอีกสามรอบมันก็คงตั้งท่าจะเข้ามาให้ได้อยู่ดี เลยสะบัดตัวเข้าไปในห้อง หยิบโทรศัพท์มากดเรียกรปภ.

“นาย คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจสิ”

ผมตวัดตาอย่างคาดโทษคนที่ถือวิสาสะเดินเข้ามาและเห็นว่าผมกำลังทำอะไร คุยกับมันแล้วเหนื่อยชะมัด ความง่วงงุนของผมถูกกระชากหายทันทีที่เห็นหน้ามันแล้ว มองไปมองมา มันเปลี่ยนเสื้อจากเมื่อวาน เซ็ทผมมาอย่างดี หึ ยังอุตส่าห์มีอารมณ์แต่งตัวได้อีก ขนาดผมยังใส่ชุดเดิมอยู่เลย

ผมเดินหนีมันเรื่อยๆ ถ่วงเวลาจนกระทั่งรปภ.ขึ้นมาสี่คนเพราะผมแจ้งว่ามีคนโรคจิตบุกห้อง เอกหันมามองผมหนึ่งที อาจจะคิดว่าผมใจอ่อนล่ะมั้ง แต่ขอโทษเถอะ ผมยืนกอดอก มองดูฉากสะใจเบื้องหน้าโดยไม่คิดช่วยเหลือ

ก่อนจะแทบอ้าปากค้างเมื่อเอกจัดการรปภ.ทั้งสี่คนภายในห้านาที

“ผมบอกแล้วว่าอย่า คุณทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น”

ผมฉุนจัด ถึงขนาดนี้แล้วมันยังมีหน้ามาว่าผมอีกเหรอ ไอ้คนกลับกลอก!

รปภ.ที่นอนโอดครวญวอเรียกพรรคพวกขึ้นมาเสริม คราวนี้มากันจนเบียดเต็มห้อง ผมยืนลุ้น เพราะหนึ่งต่อสิบเริ่มมีความสูสีขึ้นมาบ้าง แถมครั้งนี้คนที่ถูกเรียกก็มีประสบการณ์ต่อสู้ดี เล่นเอาเอกถึงกับต้องชักอาวุธที่เป็นมีดพับขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนทิศทางกระบองไม่ให้โดนตี เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันทำตัวสมตำแหน่งอัศวิน

ตอนแรกๆ เอกพยายามไม่ทำร้ายคน แต่พอเริ่มตึงมือก็เริ่มเลือดตกยางออก รวมทั้งตัวมันเองด้วย ไม่นานมันก็โค่นรปภ.อีกสิบคนลงด้วยท่าทางสะบักสะบอม เลือดซึมตรงมุมปากและข้างขมับที่ถูกตี เนื้อตัวมีรอยช้ำจากการโดนกระชากจับให้ออกจากห้อง แต่สุดท้าย มันก็ยังอยู่ตำแหน่งเดิม ไม่ยอมขยับไปไหนทั้งสิ้น

“จะคุยกันได้รึยัง” น้ำเสียงของมันชักจะกระด้างขึ้นเหมือนหมดอารมณ์จะกล่อมผม

แต่มันมีสิทธิ์มาเคืองด้วยรึไง

ครั้งนี้ผมเลิกเรียกรปภ. เปลี่ยนเป็นโทรหาตำรวจให้มาจับคนร้ายข้อหาบุกรุกและทำร้ายร่างกาย

สายตาของเอกเข้มขึ้นทันที

ผมคิดว่ามันคงกลัวเลยส่งยิ้มเย้ยให้หนึ่งครั้ง แต่ดันเรียกเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างอ่อนใจซะนี่

“ลืมแล้วรึไงว่าผมไปช่วยคุณตอนโดนลักพาตัวได้ยังไง” เอกพยายามเตือนความจำ แต่กลับทำให้ผมฉุกนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“แกจงใจให้เจ็บตัวรึเปล่า”

“ครับ?”

“แผลที่มือนั่น ตอนนั้นแกก็จงใจใช่มั้ย”

เอกเลิกคิ้ว ก่อนจะยกฝ่ามือขวาซึ่งมีรอยแผลเป็นกรีดยาวขึ้นดู มันนิ่งงันไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบหน้าซื่อตาใส

“ใช่ ผมจงใจเจ็บตัวเพื่อให้คุณดูแล แม้ว่าสุดท้ายแล้วจะไข้ขึ้นหนัก แถมคุณเองก็ไม่สบายก็เถอะ”

   
ผมทำหูทวนลมประโยคหลัง เพราะมัวแต่ตัวสั่นกับความจริงอีกอย่าง
   
“มีอะไรที่แกทำแล้วไม่หวังผลบ้างมั้ย มีอะไรที่แกทำอย่างจริงใจบ้างมั้ย เอกภพ!”

“คุณพูดอะไร” เอกลดมือลง มองผมพลางส่ายหน้าน้อยๆ “ผมจะเข้าหาคุณโดยไม่หวังได้ยังไงในเมื่อผมรักคุณ แล้วจะหาว่าทำโดยไม่จริงใจได้ยังไง ในเมื่อทุกอย่างที่ทำก็เพื่อคุณ”

“แกทำเพื่อตัวเอง”

“...ใช่ เพื่อตัวเองด้วย ก็มันรักไปแล้วจะให้ทำไง ถ้าผมไม่เล่นลูกไม้ คุณก็คงไม่แม้แต่จะหันมามอง ถ้าผมไม่สำออย คุณก็คงไม่คิดดูแล ที่ทำไปถึงจะดูเกินเลยไปบ้าง แต่คนที่เจ็บตัวก็ผมเองทั้งนั้น ผมไม่เคยทำให้คุณมีบาดแผล ไม่เคยคิดร้ายสักครั้ง ลองตอบสิครับนาย มีอะไรบ้างที่ผมทำแล้วไม่เอื้อประโยชน์ให้คุณเลย”

ผมตอบไม่ได้

“แกหลอกฉันเรื่องนิลกาฬ”

“ผมขอโทษ” เอกเดินเข้ามาใกล้ แต่ยิ่งทำให้ผมถอยห่าง “ผมขอโทษเรื่องนั้นจริงๆ คุณเสียความรู้สึกมากใช่มั้ย”

วูบหนึ่ง ขอบตาผมร้อนผ่าวเมื่อถูกพูดแทงใจ

“ฉัน...”

แล้วตำรวจก็มา

เอกถอนหายใจเฮือกเมื่อโดนขัดจังหวะ มันมองตำรวจเหมือนไม่เห็นปัญหา ก่อนจะกดโทรหาใครคนหนึ่งแล้วส่งให้ตำรวจนายหนึ่งที่เหมือนจะมียศใหญ่สุด

“คะ...ครับ ผมทราบแล้วครับ ขอโทษครับท่าน ครับ ครับ ผมจะปฏิบัติตามครับท่าน ครับ ครับ”

ทุกคนต่างเอียงหูฟังด้วยความสงสัยว่าปลายสายเป็นใครถึงทำให้ตำรวจคนหนึ่งยืนหงอหน้าซีดได้ขนาดนั้น ไม่นานเอกก็รับโทรศัพท์คืนและพูดอีกหลายประโยคเป็นเชิงว่าขอโทษที่รบกวน ภาษาสุภาพเหมือนคุยกับญาติผู้ใหญ่ พอมันวางสายตำรวจที่โดนผมเรียกมาก็เผ่นแนบไปหมดแล้ว แถมยังพารปภ.ที่นอนเจ็บออกไปด้วย

ผมมองมันเหมือนเห็นตัวประหลาด ขณะที่เอกเพียงยืนเกาหัวคล้ายพยายามหาคำอธิบาย

“ผมเป็นสายตำรวจ ถ้าคุณคิดจะจับผมเข้าคุกคงต้องหาคนที่มียศสูงกว่าผู้บัญชาการที่เป็นหัวหน้าของผมซะแล้วล่ะ ส่วนเรื่องอื่น ผม...”

“ฉันเคยถามแล้วว่าแกทำอะไรลับหลังฉันอีกมั้ย และฉันให้โอกาสแค่ครั้งเดียว” ผมเอ่ยเสียงต่ำ พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้โวยวายออกมา แม้จะยังตระหนกอยู่บ้างที่มันมีแบคใหญ่กว่าที่คิด “พูดตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว”

“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ตอนนั้นผมคงพูด แต่ในเมื่อทำไม่ได้ ผมก็จนทางเลือก” เอกว่าพลางยิ้มหวานหยดเมื่อในห้องเหลือเพียงเราสองคน “เรื่องที่ผมเป็นสายตำรวจให้กับคลับบอสและควีนรู้อยู่แล้ว ไม่ถือเป็นความลับอะไร พ่อของผมเสียชีวิตในเครื่องแบบ หัวหน้าหรือท่านผู้บัญชาการจึงรับอุปการะช่วยส่งเสียด้านค่าใช้จ่ายต่างๆ ความจริงแม่ของผมยังมีชีวิตอยู่ แต่ท่านหย่าขาดและมีครอบครัวใหม่ไปนานแล้ว ตั้งแต่ตอนอายุสิบห้าผมก็อยู่คนเดียวมาตลอด”

ไม่รู้ทำไมผมถึงเลือกที่จะเงียบ หรือเพราะรู้ว่าพูดขัดไปก็ไม่ช่วยอะไร

“ฝีมือการต่อสู้ผมได้มาจากการฝึกทหารสองปี อย่าว่าแต่มีด ปืนผมก็ใช้ได้ แต่ทักษะการตอบโต้ได้มาจากการทำงานในคิงส์คลับร่วมสี่ปี วงการนักเลงไม่มีการสู้ตัวต่อตัวอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ใช้คนมากเข้าว่า หรือเรียกง่ายๆ ว่าหมาหมู่ ถ้าคุณอยากล้มผมต้องหาคนที่ใจเด็ดกล้าลงไม้ลงมือกว่านี้สักสิบคน ถึงจะพอไหว แล้วก็...อ้อ ก่อนจะเข้าคลับ ผมเคยเป็นนกต่อให้ตำรวจ ตีสนิทเข้าแก๊งค้ายา ก็เลยโกหกเก่ง ตีสีหน้าเก่ง เวลาสืบข้อมูลจะใช้คนจากวงในของตำรวจ เลยได้รายละเอียดที่ต้องการเยอะกว่าคนอื่น อืม...มีอะไรอีกนะ...” เอกลูบคางครุ่นคิด ปล่อยให้เลือดที่ขมับไหลอาบไม่คิดใส่ใจ “ผมไม่เคยมีแฟน แต่รู้ตัวว่าเป็นไบฯ หญิงก็ได้ชายก็ดี ผมไม่รังเกียจเรื่องเพศที่สาม แต่รู้ตัวว่าชอบคนอายุมากกว่า เอาจริงๆ แล้วคุณน่ะเป็นสเป็คผมเลย”

“กะ...แกพล่ามบ้าอะไร” ผมโคตรไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ และข้องใจตัวเองมากว่าจะหน้าแดงเพื่ออะไร

เอกหัวเราะในลำคอ น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังสบายเหมือนสายน้ำเอื่อยเย็นช่ำ

“เพราะทำภารกิจมาตลอด ผมเลยติดนิสัยหาข้อมูลเพื่อจับจุดอ่อนก่อนลงมือ กับคุณเองก็ไม่เว้น ผมรู้ทุกอย่างทั้งอดีตที่ผ่านมาและเรื่องฉ้อโกงในบริษัท ก่อนที่คุณจะไปตัดสินคดีกับสมยศ ผมไขตู้เซฟเจอเอกสารตัวจริงที่คุณจะเอาไปยื่นกับศาลด้วยซ้ำ คีย์การ์ดที่ก็อปปี้มานั้นก็วานให้คนในคลับช่วยทำให้ พัทรก็โดนผมใช้แลกกับเงิน แล้วก็...รหัสโทรศัพท์ของคุณคือวันเกิดควีน ผมเข้าไปเช็คบ่อยๆ แต่ไม่ได้ลบข้อมูลหรือทำอะไร ผมแค่อยากรู้ว่าคุณคุยกับใครบ้างเฉยๆ”

ยิ่งฟังผมก็เริ่มสับสนว่าควรจะโกรธเรื่องไหนก่อนดี

“ผมหลอกคุณเรื่องควีน แต่ควีนรู้เรื่องของเราและสนับสนุน วันที่เขาไปพบคุณเป็นเหตุสุดวิสัยทำให้ผมต้องเข้าโรงพยาบาล อันนั้นไม่ได้แกล้ง อ้อ จริงๆ แล้วตอนที่เราทำกันในห้องน้ำ สมถุยได้ยินทั้งหมดแต่โดนผมบังคับให้หลับไม่รู้เรื่อง อืม...น่าจะหมดแล้วนะสำหรับเรื่องที่ผมปิดคุณไว้”

“เอก!!” ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่านอกจากตะโกนเรียกชื่อเขาดังๆ

“ครับ” เอกขานรับ เดินเข้าใกล้มากเรื่อยๆ ผิดกับผมที่โดนต้อนมาถึงทางตันจนหลังพิงกำแพง “นาย...ผมยอมรับ ผมใช้วิธีสกปรกเพื่อเข้าหาคุณ ตอนแรกเพราะยังห่วงเรื่องควีน ต่อมาก็เพราะสนใจคุณ แต่พอได้ใกล้ชิดดูแล ผมก็เริ่มหลงคุณ จนกระทั่งคบกัน ผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าผมรักคุณ”

คนอะไรจะหน้าไม่อายได้ขนาดนี้!

“คิดว่าฉันจะยกโทษให้รึไง” ผมถามเสียงห้วน มองเอกอย่างระแวงเมื่อมันหยุดยืนห่างออกไปแค่สองก้าวเท่านั้น

“ไม่คิด คุณไม่ใช่คนยกโทษให้ใครง่ายๆ”

“ถ้ารู้แล้วก็กลับไปซะ หรือว่ามีอะไรจะพล่ามอีก” ไม่ใช่ว่าผมอยากฟัง แต่อยากรู้ว่ามันจะมาไม้ไหนต่างหาก

“ผมพูดไปหมดแล้ว...” เอกมองผมนิ่งๆ ด้วยสายตายากอ่านความ ก่อนจะ...ทิ้งตัวคุกเข่ากับพื้น!

มันจะทำผมหัวใจวายให้ได้เลยรึไง!!!

“ผมขอโทษ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วให้คุณยกโทษให้ ถ้าคุณโกรธผมมากก็ตีผมเถอะ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว และจะไม่หนีไปไห...”
ไม่รอให้มันพูดจบผมก็ฟาดมือไปที่หน้าหนาๆ ของมันเต็มแรง

เสียงเพี๊ยะดังสนั่น ใบหน้าของเอกสะบัดไปด้านข้าง มันดูตกใจ แต่สุดท้ายก็หันมาจ้องหน้าผมเหมือนเดิม

ผมลงมืออีกครั้ง ซ้ำรอยแผลตรงมุมปากและเลอะเลือดที่ไหลจากขมับของมันด้วย เอกยังคงไม่ร้องสักแอะ จัดท่าทาง และนั่งคุกเข่ารอให้ต่อยตีตามใจชอบ

“ไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี”

“ผมไม่มีของพรรค์นั้นอยู่แล้ว” เอกเอ่ยทั้งรอยยิ้ม ก่อนจะถูกผมตีอีกครั้ง มันถือดีอะไรมาขอให้ผมยกโทษ คนอย่างเจ้านายไม่มีวันยอมให้คนผิดซ้ำสองอยู่ใกล้ตัวเป็นอันขาด หากความเชื่อใจหมดไปจะไม่มีวันเรียกกลับคืน

ถ้ามันกล้าทำอย่างเดิมอีกล่ะ หรือถ้าทั้งหมดนั่น...มันโกหกล่ะ

ผมไม่คิดให้โอกาสมันทำร้ายซ้ำสองหรอก

แค่นึกว่ามันปกปิดผมเรื่องไหน ลับหลังแอบทำอะไร ผมก็แทบจะจับหัวมันโขกกับพื้นแรงๆ แต่ทำได้เพียงลงมือลงไม้กับเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระบายความคับแค้นในใจให้ลดเลือนบ้าง

แม้ว่าจะไม่ช่วยอะไรเลยก็ตาม

ไม่นาน...ผมก็หยุดมือ รู้สึกเหมือนทำร้ายตัวเองมากกว่าเพราะเอกไม่สะดุ้งสะเทือน ขณะที่ผมปวดหนึบไปทั้งมือและยังเจ็บที่ใจ

“อยากจะอยู่ที่นี่ก็เชิญ”

เอกมองผมตาเป็นประกาย แต่ผมดับความหวังของเขาด้วยประโยคต่อมาพร้อมแค่นยิ้มเยาะ

“เพราะฉันจะไปเอง”

---------

หมั่นค่ะหมั่น ตอนนี้ทั้งเผลอเคลิ้มและหมั่นไส้พี่เอก แต่ที่แน่ๆ คือสงสารนาย โธ่ คนแก่ของบ่าว

ใครบอกนายโชคดีได้พี่เอกให้คิดใหม่นะคะ พี่เอกทำได้ทุกอย่างจริงๆ ทำอาหาร เรื่องบนเตียง ยันกระสอบทราย แต่ก็รวมความหน้าทนและความกวนเล็กๆ อันน่าตีด้วย โอ๊ย นาย ทำไมต้องตีหน้าพี่เอกด้วย เดี๋ยวก็หมดหล่อกันพอดี!

เพจนักเขียนที่อยากจะไปช่วยทำแผลให้นายเอกภพเหลือเกิน (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

ปล.คนอะไรด้านขนาดนี้แต่ยังดูเท่ ไม่ใช่เอกภพทำไม่ได้!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-08-2016 20:40:56

ถ้านายไม่เอาเราเอาเองค่ะ โถถถ พี่เอกของบ่าว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 07-08-2016 20:42:22

เจ็บตัวตลอดๆเลยพี่เอก นายล่ะจะใจอ่อนเมื่อไรน๊า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 07-08-2016 20:55:44

ขอจิ้มทดสอบความหนาของหน้าพี่เอกค่ะ // แอร๊กก  :z6:
555555555555 คือตอนแรกก็เดาๆไว้ประมาณนี้ว่าพี่เอกคงมาขอโทษ+ยอมโดนทำร้ายเต็มที่
แต่ที่ผิดคาดคือ นางสตรองมากกกก กวนหนักมาก #หมั่นพี่เอก
นึกว่าจะมาแบบน้องหมาหงอยนั่งซึมต่อหน้านาย ที่ไหนได้! :laugh: :laugh:

ตอนนี้สงสารนายยย คนมันเคยมีบาดแผลมาก่อน แต่คือขำแรงตอนพี่เอกบอกเรื่องสมถุยมากลืมอารมณ์ดราม่าไปสนิท :m20: คือฮาลั่น นายทำหน้ายังไงคะ พี่เอกอธิบายหน่อย 55555555555

นายสู้ๆนะ ปั่นหัวพี่เอกไปนานๆเลย จากตอนที่แล้วสงสารตอนนี้หมั่นมากค่ะ! :m31:
แต่นายจะไปจริงเหรอ ไปไหนอ่าา ตอนหน้าพี่เอกจะรั้งนายไว้หรือปล่อยไป ถ้าปล่อยไป ระวังโดนสมรรุกเข้าหานะ  :serius2:


หรือตอนหน้าพี่เอกจะ.... :oo1: :haun4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-08-2016 20:59:16

เอาจริงๆก็สงสารนายนะพี่เอกก็เกินไป คือเราโดนแบบนายก็คงคิดแหละว่าที่ผ่านมามันยังไงอันไหนจริงอันไหนหลอกและถึงจะสงสารพี่เอกของน้องที่โดนทุบตีแต่ตอนนี้ขอย้ายไปทีมนายแป๊บนะพี่นะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 07-08-2016 21:10:14

เอก นกต่อ เอก นกต่อ
เอก นกต่อ เอก นกต่อ

โอ้ยยยย ไยพี่เอกถึงทำร้ายหัวใจอันบอบบางของคนแก่ได้ขนาดนี้ ไหนๆก็เป็นกระสอบทรายแล้ว จะยอมให้พี่เอกอุ้มนายไปปรับความเข้าใจต่อบนเตียงต่อก็ได้ #รักนายเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 07-08-2016 21:26:48

แก่แล้วอย่าเล่นตัวมากนะนาย เดี๋ยวหัวใจวายจะแย่ นี่ลุ้นให้คุณพี่ขาตัดใจจากนายทุกวี่วันมาก

คุณพี่ขาของเรานี่ครบเครื่องนะเออ ทำให้ทุกอย่าง เป็นได้ทุกสิ่ง ด้านทนถึกและบึกบึนอีกตะหาก โฮะๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-08-2016 21:28:14

เอิ่มม กลัวนายหน้ามืดความดันขึ้นจังค่ะ
พี่เอกจะต้องเจ็บตัวจนจบดรื่องเลยปะเนี่ย สงสารนิดนึง อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 07-08-2016 21:37:29

ชอบความมึนของพี่เอก  5555  งานนี้เชียร์พี่เอกละกัน  อยากเห็นนายอ่อนให้เอกบ้างแต่จริงๆคือกุมอำนาจไว้เต็มมือ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-08-2016 21:41:09

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 07-08-2016 21:44:52

โอ้ยนายคะ กลัวจะเป็นลมเป็นแล้งต้องการคนถือยาดมไหมคะ 55555
ส่วนพี่เอก #เบ้ปากกลอกตาบน. :katai3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 07-08-2016 22:40:31

สงสารทั้งคู่จริงๆนะเนี้ย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 07-08-2016 22:42:58

 :L3: คือไม่รู้จะสงสารนายหรือว่าจะสงสารพี่เอกดีอ่ะ แต่คือหมั่นไส้พี่เอกกับนายมาก ๆ ช่างเป็นคู่ซึนแห่งปีจริง ๆ คือไม่รู้จะเรียกว่าหวานหรือขมดีกับความรักของพี่เอก นายรับพี่เอกไปเถอะ คนอะไรด้านสิ้นดี  :o8: คงหาคนแบบนี้ยากน่ะ ถึงจะเจ้าเล่ห์แต่ก้อรักแบบจริงใจสุด ๆ  น่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 08-08-2016 00:22:59

โธ่ นายคะ ออกแรงทำร้ายพี่เอกมาก เดี๋ยวก็ความดันขึ้นหรอกค่ะ

พี่เอกแมนมาก มารับผิดแบบนี้ เอาใจติ่งไปเลยค่ะ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-08-2016 00:31:33

เห็นใจพี่เอก
คนแก่น่ารักเนอะ
 
#ทีมเมียพี่เอกคนคูลล์

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-08-2016 01:10:15

โอ้ย นายไม่เอา เราเอาเองได้หรือเปล่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-08-2016 02:01:09

 :mew1:น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-08-2016 05:45:59

คืนดีกันเถอะ :o12:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 08-08-2016 06:07:58

พี่เอกขาาาา อยากจะอยู่ทีมนายนะ แต่ ไม่เอาอ่าาา เราแพ้ผู้ชายทำอาหารได้ ทูนหัวของบ่าวววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supak-davil ที่ 08-08-2016 10:51:31

นายขา
งอนพี่เอกซัก 3 ตอนนะคะ
เดี๊ยนจะดูว่าพี่เอกจะง้อยังไง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 08-08-2016 12:25:45

อ่านแล้วเหมือนนายงอนมากกว่าโกรธ ฮ่าๆๆ พี่เอกคนดีของน้อง ง้อนายหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 08-08-2016 13:01:54

โถ่วววว พี่เอกทูนหัวของบ่าวววว
นายทนใจแข็งได้อย่างไร
เป็นเราจะไม่ทน  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 08-08-2016 14:35:51

โถ๋ พี่เอก ช้ำไปหมด เจ็บตัวตลอด



มาใส่ยามาทาแผลมา แล้วยาแก้ฟกช้ำดำเขียว ป้าซื้อมาฝาก อ้อ น้ำใบบัวบกเย็นเจี๊ยบกินได้เลย



นายคะ ถ้านาย ทุบตีหรือไล่พี่เอกของป้าอีกครั้ง



ป้าจะยึดพี่เอกคืนไม่ ให้พี่เอกโดนซ้อมโดนไล่ ซ้ำๆแบบนี้แล้ว สงสารเด็ฏกำพร้าขาดความอบอุ่น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 08-08-2016 16:17:34

ทำไมรู้สึกว่านายเจ็บว่าพี่เอกรัวๆเลย ตอนนี้นายได้คะแนนไปรัวๆๆๆๆเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-08-2016 16:22:19

นาย ระวังความดันด้วยนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 08-08-2016 20:09:31

ตีพี่เอกแรงๆเลยนาย หมั่นไส้มานานแล้ว :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-08-2016 21:08:39

พี่เอก สู้ ๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-08-2016 23:09:48

พี่เอกทำลายความมั่นใจที่นายมีให้ คงยากจะได้คืนดีกัน ตอนนี้สงสารนายมากกว่าพี่เอกล่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-08-2016 01:58:09

โถ่นายคะ ตัวเองมีปมคนอื่นก็มี ตัวไม่ชื่อพี่เอกแต่แรกแล้วตัวคิดว่าตอนนั้นตัวมีอะไรให้เขาเชือเหรอ

โกรธเพราะตัวเองถูกทำเหมือนเป็นคนโง่และกลัวที่ควบคุมอะำรไม่ได้มากกว่ามั้ง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 09-08-2016 07:16:03

นายโกรธไม่หายอีก โธ่ อุตส่าห์หวานกันตั้งนิดนึง รออ่านน้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lunar_lustre ที่ 09-08-2016 19:34:16

ทำไมมีแต่คนเข้าข้างนาย เรากลับคิดว่านี่มันธรรมดาจะตายไป ไม่ว่าจะเรื่องอะไรในโลกนี้ถ้ายังใช้ชีวิตอยู่ในสังคมมนุษย์ ทุกคนพูดโกหก ปิดบัง ซ่อนเร้นกันทั้งนั้น แล้วยิ่งตัวนายเองเงินที่ใช้ก็มาจากการโกงชาวบ้านง่ะ โกรธพี่เอกทำไม :sad4:

ที่อ่านๆมาชอบตอนควีนสุดแซ่บกะพลพรรคคิงคลับมาแจมที่สุดอ่ะ ตอนอ่านไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าคนเขียนเขียนฉากพวกนี้ให้ดูแบบ joyfulสุดๆ อ่านแล้วหน้ายิ้มตามเลย o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 09-08-2016 20:30:51

พี่เอกคะ มาหาน้องมา เดี๋ยวช่วยปลอบใจ //อ้าแขน  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 10-08-2016 01:25:28

พี่เอกเหมาะกับนายที่สุดแล้วนะ รู้ทักกันดีออก 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 10-08-2016 14:04:36

ทำไมไม่รู้สึกถึงความตึงเครียดในตอนนี้เลย หรือเพราะมั่นใจในพี่เอกมากไป หรือรู้กันอยู่แก่ใจว่านายรักเอกแล้วกันแน่

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 10-08-2016 17:04:26

นายแก่แล้วนะ  พ้นจากเอกก็ไม่มีใครจริงจังด้วยแล้วนะ  นายคิดดีๆ ไม่ค่อยจะเข้าข้างพี่เอกเลยกรู

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fukuroki ที่ 11-08-2016 01:03:32

6ตอนรวด โอยยยย สงสารใครก่อนดี นายหรือพี่เอก  :hao5:
พี่เอกนี่เนียนด่าน้องนิลไปเยอะเหมือนกันนะคะ o18
รักแก๊งคิงส์คลับอ่ะ ร่วมตัวกันมาดูใจ? พี่เอกรอบเตียงเชียว
นายจะยอมอภัยพี่เอกมั้ย พี่เอกทำทุกอย่างเพราะเหตุผลเดียวจริงๆ เพราะรักถึงจะออกแนวฮาร์ดคอไปหน่อยก็เหอะ

ลุ้นค่ะว่าจะไปไงต่อ คนแก่จะใจอ่อนมั้ย จะเลิกปากแข็งรึยังว่าจริงๆก้อหลงพี่เอกไปแล้ว  :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 11-08-2016 20:20:29

นาย Part ‘5’

ผมหนีมานอนที่บริษัทได้สองวันแล้ว เพราะคิดว่าเอกคงไม่กล้าขนาดบุกขึ้นมาถึงห้องผู้บริหารชั้นบนสุด

แต่ผมคงดูถูกมันมากเกินไป

“ขอโทษนะคะท่านประธาน”

“ฉันบอกว่ายังไง หรืออยากโดนไล่ออก!”

“ตะ...แต่ว่า”

“อย่าอารมณ์เสียสิคุณ”

เอกเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาด้วยท่าทางสบายๆ แม้ว่าใบหน้าจะเต็มไปด้วยพลาสเตอร์ยาตามมุมปากและรอยช้ำตรงข้างแก้มรวมทั้งแผลที่ขมับ

“ออกไปก่อนเถอะ”

แถมยังหันไปพูดกับเลขาผมเหมือนกับว่าเป็นประธานบริษัทซะเอง

“แกทำอะไรลงไป” ผมพยายามระงับอารมณ์ ตลอดสองวันนี้ผมนำรูปเอกไปให้ยามหน้าประตูเพื่อกันไม่ให้มันเข้ามา แถมยังกำชับเลขาอย่างดี

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ปริปากเรื่องเราหรอก” เอกยักไหล่ ก่อนจะถือวิสาสะนั่งตรงข้ามกับผมราวเป็นคู่ค้า “ผมแค่กระซิบว่าคุณมีปัญหาเรื่องเงินที่ติดกับคลับใต้ดิน ถ้าไม่ให้ขึ้นไปจะเรียกพวกมาอาละวาด ก็รีบให้ผมขึ้นมาทันที อืม...คงเพราะหน้าผมเป็นแบบนี้เลยยิ่งน่าเชื่อถือ แล้วก็เพราะคุณหนีมาอยู่กินที่บริษัท เลขาหน้าห้องเลยคิดว่ากำลังหนีหนี้น่ะสิ”

“คนอย่างฉันไม่เคยติดหนี้ใคร!”

“ไม่มีใครรู้จักคุณดีเท่าผมนี่” เอกยังพูดเอาดีเข้าตัว ก่อนจะมองหน้าผมด้วยสายตาอ่อนลงจนเกือบกลายเป็นความซาบซึ้งตรึงใจ “ผมคิดถึงคุณแทบแย่...”

น้ำเสียงคล้ายจะอ้อนวอนขอคืนดี แต่ผมไม่อยากรับรู้และรับฟัง

“ผมขอโทษ”

“เลิกพูดเถอะ ฉันสะอิดสะเอียน”

“ผมจะขอโทษจนกว่าคุณจะยอม”

“แกอย่าบ้าให้มากนัก!”

“งั้นคุณก็อย่าเชื่อคำพูด แต่ดูการกระทำผมสิ”

“การกระทำของแกก็ไม่ได้ทำให้ดูดีขึ้นมาสักนิด!”

“จริงๆ เหรอครับนาย” เอกมองด้วยสายตาตัดพ้อ “ทุกๆ อย่างที่ผมดูแลคุณ ไม่ว่าจะเป็นตอนคุณสบายดีหรือป่วยไข้ ไม่ว่าจะเป็นตอนคุณหิวหรืออ่อนล้า มันไม่สามารถยืนยันความจริงใจของผมได้เลยเหรอ”

ในใจวูบโหวงไปครู่หนึ่ง ประโยคที่มันเคยพูดคล้ายกันนี้ดังแว่วขึ้นมาในความทรงจำ

‘ถ้าผมเป็นสายให้บอสเพื่อกันคุณให้ออกห่างจากควีนจริงๆ ผมจะลงไปซื้อยา แกะโจ๊ก นั่งรินน้ำอยู่ตรงนี้ แล้วรอล้างจานให้คุณทำไม ผมคงไม่ตกใจที่คุณล้มโครมจนรีบเข้ามาเปลี่ยนเสื้อ เช็ดพื้น ลงไปซื้อยาแล้วกลับขึ้นมาให้คุณถามย้ำอย่างนี้หรอก ถ้าผมเป็นสายจริงๆ ผมคงถือโอกาสนั้นหนีกลับคลับไปแล้ว’

แต่ประโยคหวานหยดพวกนั้นมาพร้อมกับความจริงอีกอย่าง

‘ที่สำคัญ...คุณเป็นคนเริ่มชวนผมก่อน และเป็นคนมาหาผมถึงที่คลับเอง ความจริงแล้วคุณต่างหากที่ใช้ผมเป็นสะพานไปหาควีน ลืมแล้วเหรอครับนาย...’

ใช่ ผมใช้เอกเป็นสะพานไปหานิลกาฬ แต่นี่เป็นข้อตกลงของเราแต่แรก มันเป็นฝ่ายยอมรับเอง ผมไม่เคยเอาเปรียบ หมกเหม็ด หรือทำอย่างที่มันทำ

นี่จึงไม่ใช่ข้ออ้างเลย

“น่าเสียดายนะ แต่ฉันไม่เชื่อทั้งคำพูดหรือการกระทำของนายทั้งนั้น” พูดจบผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้น เตรียมว่าจ้างบอดี้การ์ดทั้งที่ไม่เคยคิดจะทำเพราะออกจะไร้ความจำเป็น ผมไม่ใช่เศรษฐีร่ำรวยร้อยล้าน ลูกทายาทคนดังหรือคนสำคัญอะไรเลย

เอกมองราวรู้ทัน ก่อนจะพูดแทรกเสียงขรึม

“ผมอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณจะหนีทำไม”

“ฉันไม่ได้หนี!” ผมบีบโทรศัพท์แน่น มองหน้าเอกด้วยสายตาเกรี้ยวกราด มันรู้จักผมดีจริงๆ

คนอย่างเจ้านายไม่ยอมให้ใครมาหยาม

ผมสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย

เอกภพตามตื๊อไม่เลิกแน่

ต่อให้ผมคิดจะกำจัดมันออกไป แต่สุดท้ายมันก็หาทางกระเสือกกระสนมาอยู่ดี แล้วกับแค่คนบ้าคนหนึ่งผมจะเป็นเรื่องใหญ่ทำไม ต้องหดหัวอยู่ในกระดอง ปล่อยให้มันคุกคามยังไงก็ได้งั้นเหรอ

ถ้าอย่างนั้น...

“แกอยากจะทำอะไรก็ทำ”

ผมจะไม่หนี จะไม่เป็นฝ่ายเก็บข้าวของหลบหน้าหรือทำตัวหวาดระแวงราวเป็นคนผิด

“คุณหมายความว่าให้ผมไปอยู่ด้วยได้?”

“ฉันเหนื่อยจะคุยกับคนบ้าอย่างแกแล้ว” ผมกล่าว โบกมือไล่ให้เอกออกไปเพราะจะทำงาน “ไปรอฉันที่ห้อง อย่าเกะกะ”

“คะ...ครับ!”

เอกทำหน้าดีใจราวโล่งอกเป็นหนักหนา ผมมองแผ่นหลังที่รีบกุลีกุจอเหมือนกลัวผมเปลี่ยนคำพูดด้วยสายตาดูแคลน ไม่ควรเสียเวลาเล่นไล่จับกับมันตั้งสองวันเลยจริงๆ

ขั้นต่อไป คงไม่พ้นวัดความอดทน

ผมไม่เคยเห็นขีดจำกัดของมันเลยสักครั้ง ขนาดร้องไห้ต่อหน้าวันต่อมายังยิ้มระรื่นได้อีก

แต่ผมไม่คิดว่าจะแพ้หรอกนะ



หนึ่งทุ่มตรง กลิ่นอาหารโชยแตะจมูกทันทีที่เปิดประตู

ผมลอบประหลาดใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าเอกจะไปทำงานที่คลับแล้วซะอีก ถ้าอย่างนั้นการเตะถ่วงเวลากลับเสียดึกก็ไม่มีประโยชน์น่ะสิ

เมื่อได้ยินเสียงคนในครัวก็เดินมาต้อนรับทันที เอกสวมผ้ากันเปื้อน พอเห็นผมก็รีบยกจานมาเสิร์ฟแถมยังเปิดไวน์เสียด้วย แต่ผมมองผ่านมันวูบหนึ่ง ก่อนจะเดินสวนมันราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นอากาศธาตุ เรื่องปากท้องไม่เป็นปัญหาเพราะก่อนจะเข้ามาผมก็ทานรองท้องมาแล้ว

“นาย...”

เอกพยายามจะเดินตามผม ซึ่งผมก็ปล่อยให้มันทำตามใจ เพียงแต่ไม่หันมองและเอียงหูฟัง ราวกับว่าทุกอย่างที่มันทำเป็นแค่เสียงนกเสียงกา

เอกเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ

“วันนี้ผมลาหยุด ผมจะอยู่กับคุณทั้งคืน”

ผมไม่ตอบ เดินไปอาบน้ำและสวมเสื้อคลุมพลางเดินไปทำงานตรงโซฟา เอกตามมานั่งข้างๆ รินไวน์วางบนโต๊ะใกล้มือผมอย่างเอาใจใส่ แต่ผมทำเหมือนมองไม่เห็น ไม่แม้แต่จะเหลือบมองคนที่แตะข้อศอกน้อยๆ อย่างวิงวอน การทำตัวนิ่งเงียบดีกว่าอาละวาดเป็นไหนๆ เพราะเอกแทบทำอะไรไม่ถูก แถมยังไม่กล้าล่วงเกินอีกต่างหาก

พอเริ่มรู้สึกกระหายผมก็ลุกไปรินน้ำเย็นดื่มหน้าตู้เย็น ไม่เปิดโอกาสให้มันเข้ามาช่วยบริการ ปล่อยไวน์ทิ้งให้วางแช่บนโต๊ะข้างโซฟาอยู่อย่างนั้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยงาน สายตาจดจ่อกับหน้าจอ จนกระทั่งเริ่มดึกจึงเก็บของ แล้วเดินเข้าห้องนอน

เอกตามเข้ามา

ผมปิดไฟ เปิดแอร์ ก่อนจะทิ้งตัวนอนและดึงผ้าห่มคลุมถึงอก หลับตานิ่งสงบราวอยู่ตัวคนเดียว

“...คุณหลับได้แล้วเหรอ” น้ำเสียงนั้นเจือความยินดีระคนเหงาหงอยเมื่อไม่เห็นผมกระสับกระส่ายเหมือนเคย

รู้สึกถึงน้ำหนักที่นั่งเคียงข้างพร้อมปลายนิ้วอุ่นแตะข้างแก้ม ลมหายใจผมสะดุด กลัวว่ามันจะทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมา แต่เอกเพียงช่วยเกลี่ยเส้นผม ก่อนจะผละถอยออกไป

“ราตรีสวัสดิ์ครับ”

ผมรอจนมั่นใจว่ามันเดินออกไปแล้วจึงค่อยลืมตาอีกครั้ง

มือกำผ้าห่มแน่น รู้สึกว่าหมากตานี้ประสบความสำเร็จ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ช่วยให้ดีอกดีใจขึ้นมาสักนิด




เช้าวันต่อมา ไม่มีวี่แววคนนอนเคียงข้าง

ผมนึกว่ามันจะหน้าด้านหน้าทนขนาดเข้ามานอนด้วยซะอีก แต่คงจะคิดผิดสินะ

ดวงตากะพริบปริบ ขับไล่ความรู้สึกมึนๆ จากความดันจนต้องนั่งปรับสายตาสักพักกว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ผมผูกเนคไทพลางมองเงาตัวเองในกระจก พบริ้วรอยของวัยที่ไม่อยากจะเห็น สงสัยต้องหาเวลานอนให้เต็มอิ่มและออกกำลังกายสักหน่อยแล้ว

ผมเดินออกจากห้องนอน ถือกระเป๋าทำงานติดมาด้วย แต่เดินได้เพียงสองก้าวเอกก็ถือกาแฟเข้ามา กลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟคั่วอย่างดีแถมยังมีฟองนุ่มอย่างที่ผมชอบ มันสวมแค่กางเกงนอนตัวเดียว เปลือยอก ทำตัวตามสบายเหมือนตอนที่เรายังคบกัน

“ผมเตรียมอาหารเช้าให้คุณด้วย ไข่ดาวไม่สุกกับขนมปังปิ้งกำลังดี กินด้วยกันนะครับนาย”

ผมเหลือบมองโซฟาที่มีหมอนและผ้าห่มสำหรับแขกวางกองไม่เป็นระเบียบ เป็นคำตอบว่าเมื่อคืนมันนอนตรงไหน หึ ทำมาเป็นรู้ดีกลัวโดนผมถีบตกเตียงหรือยังไง แล้วดูทำหน้าเข้า วันนี้มันทั้งเว้นระยะห่างและพยายามไม่พูดเย้าแหย่ สงบเสงี่ยมเจียมตัวจนรู้สึกแสลงตา

“นาย...”

ผมเดินสวนมันออกจากห้อง ไม่แม้แต่จะหันมองหรือสนใจ เอกก็ไม่กล้าพอจะเดินตาม ปล่อยให้ผมขับรถไปบริษัทอย่างราบรื่น

แต่ถึงจะไม่เห็นหน้า มันก็ไม่วายส่งตัวแทน

เที่ยงตรง เลขาของผมที่ไม่รู้มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ยังไงถือกล่องข้าวใหม่เอี่ยมส่งให้ด้วยท่าทางลำบากใจ

“เอ่อ...มีคนฝากมาให้ท่านประธานน่ะค่ะ”

ผมบอกให้เธอเอาไปทิ้ง

เย็นวันนั้น ผมทำงานล่วงเวลาและแวะรับประทานอาหารก่อนกลับ แม้ค่อนข้างมั่นใจว่าเอกคงไม่กล้าลางานหลายวัน แต่กว่าจะถึงห้องก็เกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ว

เป็นอย่างที่คิด เอกไปคลับแล้วจริงๆ

ผมรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะปนมาพร้อมความโหวงแหวงในอกก็ตาม ก่อนจะสะดุดตากับกระดาษบนโต๊ะ ทำเอารู้สึกลังเลขึ้นมาวูบหนึ่ง ถ้าไม่อยากจะสนผมก็ควรทำเป็นไม่เห็นสินะ แต่ในเมื่อมันเองก็ไม่อยู่ห้อง ผมจะเข้าไปดูสักนิดคงไม่เป็นไร

‘มีลาซานญ่าอยู่ในกล่องเก็บความร้อนที่ไมโครเวฟ ถ้าคุณหิวก็จัดใส่จานได้เลย

ปล.ผมทำสูตรเดียวกับที่เคยทำให้ วันนั้นคุณทานจนหมด แสดงว่าคุณชอบมากสินะ’

ไอ้ลาซานญ่าแบบผสมผสานจนแทบไม่เหลือรสเดิมน่ะเหรอ

ผมไม่อาจตอบได้ว่าไม่ชอบ เพราะรสชาติอร่อยแปลกใหม่ แต่ถ้าบอกว่าชอบ...ก็ไม่ใช่อีกเพราะไม่ใช่อย่างที่เคยกินเป็นประจำ

ความพิเศษของเอกคือรสอาหารของเขาไม่เหมือนกับที่ไหน

แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเครื่องผูกมัดผมได้

ผมทิ้งกระดาษไว้ที่เดิม ทำเหมือนไม่เคยอ่านและทำตามกิจวัตรประจำวันของตัวเอง

คืนนั้น...

ในความมืดผมรู้สึกตัวตื่นแต่ไม่ลืมตา ได้ยินเสียงเท้าแผ่วเบาเข้ามาใกล้และหยุดนิ่ง ผมรู้ทันที...มันกำลังยืนมองผมนอนหลับอย่างที่เคยทำ พอใจกับการเฝ้ามองอย่างเงียบงัน แอบว่าผมบ้าง ช่วยดึงผ้าห่มให้ผมบ้าง ก่อนจะกลับออกไป

ตอนนั้นผมนึกประหลาดใจแกมขบขัน

ส่วนตอนนี้...

มันจุกตื้ออย่างบอกไม่ถูก




เท้าของผมเหยียบบนแผ่นกระดาษทันทีที่เดินออกจากห้องนอนในเช้าวันต่อมา

วูบหนึ่งผมคิดด่ากราด เกลียดนักคนที่ทำให้ห้องสกปรก แต่พอมองไปรอบๆ ก็พบว่าทุกอย่างยังคงสะอาดเอี่ยมดี เผลอๆ จะมีคนช่วยถูพื้นใหม่ให้ด้วยซ้ำ จึงก้มหยิบกระดาษที่ว่าขึ้นมาดู

ลายมือเป็นระเบียบถูกเขียนจนเต็มหน้าด้วยคำสามคำ

‘ผมขอโทษ’

ผมเลิกคิ้ว หันไปมองเอกที่นอนคลุมโปงบนโซฟา ในที่สุดมันก็เลิกพยายามอย่างเปล่าประโยชน์สักที ก็ดี ผมขย้ำกระดาษแล้วโยนไปบนตัวมัน นึกเคืองในใจว่ามันคิดให้ผมเป็นอาจารย์ ส่วนมันเป็นเด็กประถมที่คัดลายมือส่งเมื่อทำความผิดรึไง

คิดง่ายไปแล้ว





เที่ยงวันนั้นไม่มีของอะไรมาส่ง ผมนั่งรอจนถึงบ่าย เมื่อมั่นใจว่าไม่มีจริงๆ เลยตัดสินใจเลิกงานตรงเวลาไม่เถลไถล อย่างไรซะเอกก็คงไปที่คลับ เลิกวุ่นวายไร้สาระกับผมแล้ว

แต่ผมคิดผิดอีกครั้ง

“เหนื่อยหน่อยนะครับ”

บริษัทของผมไม่มีที่จอดรถในตึกเพราะไม่ใช่สำนักงาน แต่ใช้ลานกว้างร่วมกับระแวกใกล้เคียงโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพราะเป็นพื้นที่สาธารณะ และเพราะเหตุผลนี้เอง...เอกจึงสามารถทำตัวกลมกลืนเข้ามาอย่างง่ายดาย แถมยังสูบบุหรี่ยืนพิงกรอบประตูรถเฟอรารี่สีแดงราวเป็นเจ้าของเสียเอง

ผมเห็นมันตั้งแต่ไกลๆ แล้ว และเกือบจะชักเท้าหันหลังกลับเปลี่ยนไปเรียกแท็กซี่หน้าบริษัทเพื่อปล่อยให้เอกยืนรอเก้อ แต่มันดันเห็นผมไวพอกัน แถมยังโบกมือทักทายซะด้วย ถึงขนาดนั้นผมก็ไม่อาจถอยหนี ยังไงซะมันก็ไม่มีตัวตนในสายตาผมอยู่แล้ว จะกลัวอะไรล่ะ

ใช่...จะกลัวอะไร แม้ว่าทันทีที่ผมปลดล็อกประตู เอกจะเข้าไปนั่งตำแหน่งข้างคนขับก็ตาม!

ผมไม่รู้จะหาคำใดมาเปรียบเปรยกับการกระทำน่าโมโหของมันจริงๆ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้...คือการไม่มองไม่สนใจกับคนหน้าหนาที่รัดเข็มขัดซะเรียบร้อย แล้วยังหันมาจ้องตาแป๋วเหมือนรอให้ผมออกรถเสียที

ให้ตายเถอะ! ผมอยากจะตวาดเหลือเกิน อยากขับไสไล่ส่งให้มันลงไปกลิ้งกับพื้น แต่ถ้าทำลงไปพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า และเข้าทางเอกอย่างจัง

คล้ายได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเพื่อระวัดระดับความอดทน ผมขมวดคิ้วมุ่น ขับรถออกนอกลานกว้างก่อนที่จะมีใครมาเห็น

“ร้านอาหารตรงหัวมุมนั่นอร่อยนะครับ” ขับได้ไม่นานคนอยู่ไม่สุกก็เริ่มเปิดปากชี้มือบอกทิศทาง “เมนูแนะนำคือปลาทอดสมุนไพร คุณชอบนี่ครับ ลองแวะกันหน่อยมั้ย”

แน่นอนว่าไม่ ผมเลี้ยวรถเข้าไดรฟ์ทรูเพื่อซื้อเบอร์เกอร์กลับไปกินที่ห้องแม้ว่าจะไม่ชอบพวกอาหารขยะ แต่นับเป็นตัวเลือกที่ดีเพราะไม่ต้องรอนานและไม่ต้องทนนั่งกินข้าวกับคนข้างๆ ด้วย

“ไม่เลวนี่...” เอกหลุดชมเมื่อเห็นการตัดสินใจของผม ทำเอารู้สึกครึ้มอกครึ้มใจขึ้นเพราะนานครั้งจะแก้เกมทัน แต่มันกลับหัวเราะร่วน ยกมือคล้ายจะแตะไหล่ผม แต่สุดท้ายก็ชักมือกลับ “คุณน่ารักชะมัด”

...โคตรอยากถีบมันลงรถเลย

พวกเรานั่งกันอย่างสงบเกินคาดจนมาถึงคอนโด น่าจะเพราะครั้งนี้ผมทำเอกเสียแผนอีกฝ่ายจึงยอมเลิกรา ทันทีที่รถจอดสนิทดี ผมก็รีบหยิบถุงเบอร์เกอร์สำหรับคนเดียวเดินเข้าลิฟต์ แต่พอหันหลังกลับเพื่อกดชั้นที่ต้องการ ดันไม่เห็นหัวของเอกตามเข้ามาซะนี่

...ผมกดเปิดประตูค้างไว้ก่อนจะลอบชะโงกหน้ามองโดยไม่ให้ส่อพิรุธ เห็นเงาของคนคุ้นเคยยืนคร่อมบนมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ เพราะมองไม่ชัดจึงต้องโน้มตัวอีกเล็กน้อย ค่อยเห็นว่าในมือของเอกถือหมวกกันน็อกเตรียมสวม

มันหันมาสบตาพอดี

“ผมจะเข้าคลับเลย คุณขึ้นไปก่อนเถอะ ไม่ต้องรอ” น้ำเสียงนั้นนุ่มทุ้มบอกกล่าวธรรมดา แต่สำหรับผมเหมือนเป็นการล้อเลียนจนรู้สึกกระดากอายอย่างบอกไม่ถูก

ประตูลิฟต์ปิดลง ผมยกมือกุมขมับ

...ระฆังตีหมดยก รอบนี้แพ้ภัยตัวเอง




หากไม่นับตอนกลางคืนที่มันจะมายืนมองนิ่งๆ แล้ว  ทุกเช้าจะมีกระดาษเอสี่วางหน้าห้องอย่างเรียบร้อยโดยมีที่ทับกระดาษอันเล็กกันปลิว

ประโยคที่คัดจนเต็มหน้าจะต่างไปในแต่ละวัน

‘ยกโทษให้ผมนะ’

ตัวอักษรบรรจง เรียงแถวสวยงามเหมือนเอาไม้บรรทัดมาวัด ไม่โย้เย้ทำส่งๆ และมีน้ำหนักเท่ากันอย่างตั้งใจ

ผมยืนพิจารณาโดยไม่สนใจความหมายก่อนจะขยำกระดาษและโยนบนตัวเอกที่นอนคลุมโปงโซฟา

เที่ยงวันนั้น เลขาถือช่อดอกกุหลาบสีแดงด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน

ผมโยนทิ้งใส่ถังขยะที่ว่างเปล่าในห้อง ปล่อยกลิ่นหอมลอยตลบ มั่นใจแล้วว่าเอกไม่ถอยง่ายๆ เมื่อวานมันแค่แสร้งทำให้ผมตายใจอย่างที่ถนัดก็เท่านั้น ฉะนั้นผมต้องนิ่ง ต้องเยือกเย็นให้มากที่สุด

ผมท่องซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยิ่งย้ำกับตัวเองในตอนเย็น เอกทิ้งก้นบุหรี่ทันทีที่เห็นผม ก่อนจะรีบเสือกตัวเองขึ้นนั่งเมื่อผมปลดล็อกจนน่าฉงนว่ากำลังเป็นสารถีให้มันหรือยังไงกัน

“เมื่อวานนี้ที่คลับมีพนันกันด้วย” เอกเริ่มชวนคุย ส่วนผมมองถนนแน่วแน่ “ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าควีนรู้เรื่องของเรา และยังสนับสนุน อ้อ จะว่าไปเรื่องเครื่องอัดเสียงก็เป็นฝีมือควีน ผมลืมบอกเรื่องนี้สินะ ควีนส่งต่อให้กับหมอบ เรืออีกคนของคลับ แล้วโดนคุณนิดขโมยไป หรือก็คือเรื่องที่ผมทะเลาะกับคุณพวกลำดับสูงในคลับรู้กันเกือบหมด”

ว่าไงนะ!!!

ผมอยากจะตะโกนลั่นอย่างโมโห แต่ทำได้เพียงท่องยุบหนอพองหนอในใจ

“พอเห็นผมง้อไม่สำเร็จก็เลยเริ่มตั้งโต๊ะพนัน คิงส์คลับชอบเรื่องตื่นเต้นท้าทายอยู่แล้ว อัตราส่วนตอนนี้คุณได้มากกว่าผมอีก โดยเฉพาะควีนที่แทงข้างคุณไปตั้งเยอะ”

“...”

“แต่ควีนมากระซิบลับหลังผมว่าถ้าเขาไม่กล้าลงมากๆ คนอื่นคงไม่มีใครแทงข้างนาย” เอกหัวเราะเบาๆ “ดูเหมือนความจริงแล้วทุกคนจะเชียร์ผมนะครับ”

“ฉัน...!!”

ซวยแล้วไง

เพราะกำลังขับรถอยู่ผมเลยทำได้เพียงกัดปาก และอดที่จะหันไปมองเอกด้วยใจนึกหวั่นไม่ได้ เป็นไปตามคาด...มันจ้องผมตาประกายวาวระยับเหมือนถูกแจ็คพ็อต ผมตกหลุมมันอีกแล้ว!

“ผมไม่คิดจะเอาชนะคุณหรอกนะ เรื่องแบบนั้นไม่สำคัญเลย ผมยอมให้คุณชนะร้อยครั้งพันครั้งก็ได้ถ้านั่นทำให้คุณยอมยกโทษให้” เอกเอ่ยด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อเล่นกึ่งจริงจัง “ผมรอคุณได้ทั้งชีวิตนั่นแหละ แต่คุณล่ะ...”

ผมลอบกลั้นใจอย่างตั้งใจฟังโดยไม่รู้ตัว

“อายุคุณก็ไม่ใช่น้อยแล้ว ผมรอคุณได้อีกนาน แต่คุณจะรอได้ถึงเท่าไหร่ อย่าประวิงเวลาเลยครับนาย คุณกำลังเสียเปรียบอยู่นะ ปูนนี้แล้วต้องรีบกอบรีบโกย...”

ผมยื่นมือไปตีหัวมันอย่างอดไม่อยู่ ทำเอาเอกหน้าคว่ำเกือบกระแทกคอนโซลรถ แต่ก็ยังไม่วายมือไวคว้ามือผมไปจูบเบาๆ อย่างรวดเร็ว มันหัวเราะลั่น ส่วนผมนั่งขนลุกไปทั้งตัว

“คุณน่ารักชะมัดเลย”

เกลียดมันเป็นบ้า!



(ต่อด้านล่าง)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘4’ - P.26 - [07/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 11-08-2016 20:20:50

เช้าวันต่อมากระดาษคัดลายมือกลับกลายเป็นประโยคคำชมที่ผมไม่ต้องการ

‘คุณน่ารักจัง’

ผมบี้กระดาษเละกว่าทุกที แถมยังฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโปรยใส่ตัวเอกอย่างฉุนเฉียว

ฝันไปเถอะว่าผมจะระทวยเหมือนเด็กวัยรุ่น!





 “อะไรน่ะ”

เที่ยงวันนั้น ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นเลขา ‘โอบ’ กล่องของขวัญขนาดใหญ่เข้ามา

 “ไม่ทราบเหมือนกันค่ะท่านประธาน”

...เล่นลูกไม้อะไรอีกเอกภพ

ผมโบกมือให้เลขาออกไปก่อนจะแกะกล่องดู ปรากฏว่าเจอกล่องขนาดเล็กอีกอันอยู่ข้างใน

แกะอีก เจอกล่องซ้อนอีก

ชั้นแล้วชั้นเล่า

ผมชักโมโห นึกได้ว่ามันคงเอาคืนที่ผมฉีกกระดาษเมื่อเช้าเลยเขวี้ยง กระแทกพื้น เสียงขลุกขลักดังขึ้น ผมมองอย่างนึกฉงน ที่แท้มันไม่ได้ใส่กล่องเปล่ามาแกล้งหรอกหรือ

นั่งชั่งใจคิดอยู่พักใหญ่ ผมก็ตัดสินใจเดินไปหยิบมาแกะต่อ ต้องสะกดอารมณ์ไม่ให้เดือดดาลเพราะเจอซ้อนอีกสองชั้น กว่าจะเจอกับตุ๊กตาล้มลุกตัวหนึ่ง...หน้าตา...ไม่นับว่าดี เพราะรอยยิ้มกว้างเกินเหตุ ดูไม่ทุกข์ร้อน แถมยังสวมเสื้อเขียนหมายเลข ‘หนึ่ง’ ไว้ซะด้วย

ส่งตัวแทนมารึไง

ผมโยนทิ้ง แต่พอมันล้มกลิ้งสามตลบก็ลุกขึ้นมาปั้นหน้าระรื่นใส่

ผมเดินไปเตะ เจ้าตุ๊กตาโอนเอียงเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ตั้งตรงเหมือนเดิม

“...”

ผมโทรเรียกเลขาให้มาจัดการเศษขยะที่กองเต็มห้องเพราะถังขยะถูกช่อดอกไม้จับจองพื้นที่จนไม่สามารถยัดอะไรลงไปได้อีก เลขาเดินยิ้มๆ เข้ามา ก่อนจะเอ่ยชมตุ๊กตาล้มลุกบนโต๊ะทำงานของผม

“น่ารักดีนะคะ”

ผมไม่ตอบ ลับหลังเลขาก็ดีดนิ้วใส่ตุ๊กตาที่ตั้งอยู่ริมโต๊ะทำงานอย่างไม่ใส่ใจ มันหมุนรอบตัวเองสามร้อยหกสิบองศา โยกเยกไปมาน่าหมั่นไส้จนเผลอเล่นหลายครั้งพร้อมอารมณ์ขมุกขมัวที่เบาบางลง

ของชิ้นนี้ไม่เลวเลย





“คุณชอบมั้ย”

ระหว่างทางกลับบ้าน ผมหยิบหูฟังใส่เพื่อบ่งบอกว่าวันนี้ไม่ว่ามันจะพล่ามอะไรก็แล้วแต่อย่าคิดว่าผมจะมีส่วนร่วมอีก แม้จะได้ยินเสียงพูดลอดเข้ามาเบาๆ ก็ตาม

เอกส่ายหน้าน้อยๆ ผมรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ เงาที่สะท้อนกับกระจกรถทำให้เห็นโดยไม่ตั้งใจน่ะสิ

สักพักเอกก็ฮัมเพลงออกมา

รู้ตัวอีกทีผมเบาเสียงหูฟังไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่แน่ใจ




ตกกลางคืน ผมตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกแน่นท้องจนนอนไม่สบาย

ดูเหมือนสามวันกับอาหารขยะจะทำพิษ เริ่มมีอาการท้องอืดตามประสาร่างกายที่เริ่มเสื่อมสภาพและย่อยยาก ผมเดินไปหายาในห้องน้ำ ก่อนจะจำได้ว่าเอกย้ายไปไว้ในห้องครัว แต่พอรื้อดูก็พบแต่ยาแก้ไข้กับยาแดงทาแผล ผมทั้งง่วงทั้งจุกในท้องจึงอารมณ์ไม่ดี ควานหาอยู่นานจนกระทั่งได้ยินเสียงคนใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้ามา

เอกเอาเสื้อนอกพาดบ่า อ้าปากหาว ก่อนจะชะงักในท่านั้น พวกเราสองคนสบตาโดยไม่ตั้งใจ

“คุณตื่นขึ้นมาหายาเหรอ” เอกตาไว พอเห็นผมถือกล่องยาเลยรีบเข้ามาแตะหน้าผากและซอกคอโดยไม่มีความคิดอกุศลเจือปน แต่สัมผัสอุ่นๆ ที่ไม่ได้เจอมานานกลับทำเอาผมลอบสะดุ้งเหมือนไม่คุ้นชินซะได้ จะว่าไปผมก็ไม่แตะต้องตัวใครมาหลายวันทั้งที่เคยหักโหมกับกิจกรรมบนเตียงอย่างต่อเนื่อง

“ก็ไม่มีไข้นี่”

ผมไม่ตอบ วางกล่องยาทิ้งไว้และรีบเดินเข้าห้องเพื่อหลีกเลี่ยงการใกล้ชิด แต่เอกกลับจับต้นแขนรั้งเบาๆ

“รู้สึกไม่สบายตรงไหนบอกผมสิ ผมลงไปซื้อยาให้คุณได้นะ”

ผมสะบัดแขนหนี แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงมือมันก็ไม่ต่างกับปลาหมึก

“อย่าฝืนตัวเองน่าคุณ ถ้าป่วยเรื้อรังจะทำยังไง”

...แค่เรื่องถ่ายท้องคงไม่เรื้อรังหรอกมั้ง

คงเพราะเห็นผมไม่ยอมพูดยอมจาแถมยังไม่หันไปมองสักครั้งเอกก็ยอมแพ้ ถอนหายใจเฮือก ยอมปล่อยมือให้ผมกลับไปนอนต่อ

ได้ยินเสียงกุกกักเพราะเอกเข้ามาอาบน้ำ ทุกวันหลังจากสวมกางเกงตัวเดียวมันจะยืนกอดอกจังก้ามองผมยามหลับห่างๆ บ่นพึมพำแล้วกลับออกไป

“อย่าทำให้ผมเป็นห่วงนักจะได้มั้ย ตาแก่หัวดื้อ”

...ปากมันน่าจับตีจริงๆ





อย่างที่คิดไว้ไม่ผิด กระดาษคัดลายมือของเช้าวันต่อมาคือประโยคหวานๆ จากเมื่อคืน

‘ผมห่วงคุณนะ’

เห็นแล้วรู้สึกแสลงชอบกลเหมือนว่าอาการท้องอืดครั้งนี้หนักหนาสาหัส ผมขยำกระดาษโยนใส่เอกตามเคย พอจะออกจากห้องก็นึกลังเล วกกลับมาดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าให้มันนอนหายใจสะดวก เพราะขนาดผมเองเห็นแล้วยังรู้สึกอึดอัดจนทนไม่ได้

ใบหน้ายามหลับที่เรียบนิ่งเหมือนคนไร้พิษสงและไม่คิดอะไรพิเรนทร์นั้นคล้ายไม่ได้เห็นมานาน ปกติแล้วผมจะตื่นก่อนมันเสมอเลยคุ้นชินกับภาพนี้ ชวนให้รู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจ

ผมยืนมองสักพักก่อนจะออกไปทำงาน ไม่ลืมแวะซื้อยาแก้ท้องอืดและบอกเลขาให้สั่งอาหารชีวจิตมาเป็นมื้อเที่ยง ผมมองอาหารที่เต็มไปด้วยสีเขียวอย่างไร้รสยิมแล้วนึกแหยง คนกินตามใจปากขอแค่รสชาติอร่อยอย่างผมทำแบบนี้ก็เหมือนให้ฝืนกินยาขมชัดๆ

ไม่นานเลขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องข้าวกล่องหนึ่ง

“มาส่งแล้วไม่ใช่รึไง”

“เอ่อ...อันนี้มาจากคุณคนเดิมน่ะค่ะ”

ผมเลิกคิ้ว รอจนเลขาออกไปจึงเปิดกล่องดู เป็นข้าวกับเต้าหู้ผัดและสารพัดเห็ด เทียบกับอาหารที่สั่งในราคาหลักร้อยกับกล่องข้าวในราคาสักสิบแล้ว...ผมเลือกรับประทานอันหลัง

ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่เอกก็รู้ใจผมจริงๆ





เย็นวันนั้นผมตัดสินใจแวะร้านอาหารที่มันพูดชวนตั้งแต่วันแรกเพื่อไม่ให้รู้สึกติดค้างบุญคุณ

“ผมเลี้ยงนะ”

ผมสั่งเมนูแนะนำปลาทอดสมุนไพรเป็นคำตอบ ปล่อยให้เอกที่นั่งตรงข้ามยิ้มเล็กยิ้มน้อยน่าขนลุกสิ้นดี พออาหารมาเสิร์ฟก็รีบกระตือรือร้นช่วยตักกับข้าวให้ผม แกะก้างปลาวางเป็นชิ้นๆ

ข้อดีของเอกคือไม่ได้เอาใจส่งๆ เหมือนพวกคู่นอนคนอื่นที่ชอบตักเอาทุกอย่างมากองบนจานผม แต่มันคอยตักทีละอย่างสลับกันเพื่อไม่ให้อาหารเสียรสชาติ และสังเกตตลอดเวลาว่าผมชอบอะไรเป็นพิเศษ

พอเดินกลับมาที่รถเอกก็ฉวยกุญแจในมือผมไปถือ

“ผมขับให้นะ”

เมื่อมีคนเสนอตัวเป็นสารถีผมก็ไม่ขัด

อาจเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ พอหนังท้องตึงหนังตาเลยเริ่มหย่อน ตอนแรกแค่อยากพักสายตา แต่กลายเป็นว่าเผลอหลับลึกโดยไม่รู้ตัว




สะดุ้งตื่นอีกครั้งตอนกลางดึก ผมกะพริบตาปริบมองรอบกาย ไม่น่าเชื่อว่าผมจะหลับสนิทชนิดที่เอกอุ้มขึ้นมาบนเตียงโดยไม่รู้ตัวสักนิด ผมสำรวจตัวเอง พบว่ายังสวมเสื้อตัวเดิมแต่สูทถอดพาดวางข้างๆ แสดงว่ามันยังไม่กล้าจับผมแก้ผ้าเปลี่ยนเสื้อตามใจชอบ

ผมลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ พอเห็นแสงจากใต้ประตูก็ลอบประหลาดใจเพราะนี่ปาไปตีห้า เอกควรจะนอนแล้ว

ผมแง้มประตู เห็นคนคนหนึ่งกำลังนั่งตรงโต๊ะอาหาร ถือปากกาบรรจงเขียนอะไรบางอย่าง

“วะ อีกแล้วเหรอเนี่ย!”

เอกขยี้หัวเมื่อมือเลอะปากกาแล้วเผลอปาดกระดาษจนเป็นทางยาว ใต้เท้าของมันมีกระดาษเสียขย้ำทิ้งเต็มไปหมด บางแผ่นคัดไม่ตรง บางแผ่นเขียนผิด บางแผ่นไม่สวย ผมมองภาพนั้นแล้วรู้สึกขำอย่างบอกไม่ถูก เผลอยืนอยู่นานจนชักเมื่อยจึงกลับไปนอนต่อ

คราวนี้หลับสนิทยาวถึงเช้า




‘อยากดูแลคุณ’

ผมมองข้อความในกระดาษด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

เอกเก็บกวาดหลักฐานซะเรียบ อาจจะขนไปทิ้งในถังขยะใหญ่ตรงทางหนีไฟข้างนอกก่อนจะกลับเข้ามา ใครเลยจะเชื่อว่าแค่กระดาษแผ่นเดียวทำเอาผู้ชายสัปหลับคนหนึ่งทะเลาะกับมันได้ค่อนคืน

ครั้งนี้ผมขยำไม่ลง แต่ถ้าวางไว้เฉยๆ เอกคงได้ใจ เลยจำใจเก็บไว้กับตัว

ให้มันนึกว่าผมเอาไปทิ้งแล้วกัน




แต่ประโยคแรกที่มันทักทันทีที่ขึ้นรถในตอนเย็นคือ...

“คุณเก็บกระดาษไว้เหรอ”

...ดูถูกมันไม่ได้เลยจริงๆ!

“ผมดีใจนะที่อย่างน้อยคุณก็ไม่ขยำทิ้งแล้ว”

ผมไม่ตอบ เลี้ยวเข้าร้านอาหารเพราะเริ่มรู้ตัวว่าจะทรมานตัวเองไปทำไม เมื่อตอนเที่ยงเอกทำอาหารมาให้ เจอรสชาติอร่อยเข้าไปก็ไม่อยากจะกลับไปกินอาหารขยะพรรค์นั้นแล้ว

“ผมเลี้ยงนะ”

ผมพยักหน้าส่งๆ ก่อนจะชะงักเมื่อเผลอแสดงกิริยาตอบรับมันไป

ครั้งนี้เอกไม่ล้อเลียนหรือกล่าวชม มันเพียงหัวเราะเบาๆ เหมือนสายลมอุ่นลอยเฉื่อย

...ผมชักลืมแล้วว่าเราสองคนกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง ก่อนจะฉุกใจคิดได้ว่าผมกำลังโกรธ อยากจะตัดขาดกับผู้ชายคนนี้อยู่ต่างหาก

อย่าลืมจุดประสงค์แรกเริ่มสิเจ้านาย

-------

เจอคนอย่างพี่เอกนี่รับมือยากสุดๆ! พี่แกทุ่มคือทุ่ม! ตั้งแต่เปิดเรื่องมาคือใส่เกียร์เดินหน้าไม่มีหยุด เป็นคนที่ทั้งรักทั้งหมั่นไส้ในเวลาเดียวกัน 555

อย่าว่าแต่นายที่แพ้ ไอ้เราก็พ่ายแพ้ยกให้ทั้งใจเลยค่า เจอแบบนี้ใจแข็งแค่ไหนก็อ่อนยวบค่ะ อยากด่าไปจูบไป หมั่นไส้ปนเอ็นดู 555


ตอนหน้ากลับมาเจอมุมพี่เอกจอมมารยาและคุณนิดกับสมรกันค่ะ

   เพจนักเขียนที่อิจฉาตาร้อนเจ้านายเหลือเกิน (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-08-2016 20:40:12

อือออออ. ยอมใจเด็กชายเอกภพคนที่นั่งคัดลายมือก่อนนอนจังค่ะ
คนแก่ต้องดูแลสุขภาพสิคะ. อย่าเครียดเลยน่า ปูนนี้แล้วยังคิดจะตัดสามีออกจากชีวิตอีกเหรอ. สามีเด็กนะคิดอีกทีสิคะนาย.
ขอบคุณค่ะ บอกเลยว่านายใจแข็งมากๆ เป็นเราจะระทวยตั้งแต่ตอนเดินมาวัดไข้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 11-08-2016 20:47:41

ยอมแล้ววว T////T
พี่เอกกกกก  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 11-08-2016 20:49:01

คนมันมีใจอ่ะเนอะเจ้านายยยยย ใจอ่อนหน่อยน๊า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-08-2016 20:50:39

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 11-08-2016 20:58:08

 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 11-08-2016 21:11:02

ทุ่มเทให้ชั้นบ้างงง ทูนหัวววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-08-2016 21:19:28

อย่าเพิ่งใจอ่อนนะคะนาย ขออีกนิดให้พี่เอกง้อไปก่อน :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-08-2016 21:21:55

พี่เอกกกกกกก ฮืออออออ ดีต่อใจ ตอนนั่งคัดลายมือต้องน่ารักมากแน่ๆ โอ้ยยย นายไม่เอาเราเอาค่ะะะะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 11-08-2016 21:28:11

 :laugh: นายเริ่มใจอ่อนล่ะ..เอกสู้ๆ..อีกนิดเดียวจะได้เผด็จศึกล่ะ.. :jul3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 11-08-2016 21:30:43

พี่เอกขา. ทูนหัวของบ่าว
ถ้าจะน่ารักขนาดนี้นะ >///<
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-08-2016 21:39:15

ทุ่มเทมาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 11-08-2016 21:42:12

พี่เอกกกกก เต็มที่มากกก

แล้วอีคุณนิดหายไไหนเนี่ยยย

พนันกันที่คลับหรอ
แล้วคิงลงฝั่งไหนอะ ให้เดา คงลงคนละฝั่งกับควีน เงินจะได้ไม่รั่วไหล

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 11-08-2016 21:51:46

ฮือออออ ถ้านายไม่เอายกให้เราเถอะ #มีความอยากได้พี่เอก  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 11-08-2016 22:35:38

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 11-08-2016 23:31:55

เอ้า คนทนคนจริง :z2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: ALEXIS ที่ 11-08-2016 23:54:04

อ่านแล้วอยากมีแฟนแบบพี่เอก ฮือออออ
ถ้านายไม่เอา หนูขอนะคะ

 :hao5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-08-2016 00:03:16

จอนนี้น่อรว้อกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 12-08-2016 00:17:47

ลูกบ้าพี่เอกมีเยอะจริง  หัวใจคนแก่จะทนได้แค่ไหนน้อ   :mew2:

นายอย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆ นะ  อยากเห็นอิพี่เอกจะมีมุกไหนมาอีก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-08-2016 00:18:45

นอกจากทำตัวน่าหมั่นไส้แล้วยังหน้ามึนอีกนะคะพี่เอก ยอมเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 12-08-2016 00:33:53

พี่เอกเวอร์ชั่นนี้ ชนะน๊อคนายค่ะ
#มากกว่าชนะน๊อคคือชนะใจ!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 12-08-2016 00:55:33

อ่านแล้วเขินนนนนน :-[ อย่างกับวัยรุ่นจีบกัน ทั้งๆที่อายุรวมทั้งสองคนนั้น.....55555555555555555 :m20:
ตอนแรกไม่อยากให้นายหายโกรธเพราะหมั่นพี่เอก แต่ตอนนี้ไม่อยากให้นายหายโกรธเพราะอยากดูมุกง้อคนแก่ของพี่เอกอีกยาวๆ
โถถถ เด็กชายเอกภพ มีความลงทุนและหน้ามึนมาก 5555555

รอคอยตอนหน้าพาร์ทพี่เอก อยากเห็นปฏิกิริยาคนในคลับ เรื่องขี้เสือ*ไว้ใจคิงส์คลับ   :laugh: แกนนำคือควีน(ที่มีคิงคอยให้ท้าย)อยากเห็นนายบุกคลับจัง อาจไปจัดการเรื่องคุณนิดและถือโอกาสให้พี่เอกเปิดตัวแฟนไปในตัว บันเทิงแน่นอน :laugh:

รอตอนต่อไปค่าาา คิดถึงฉากหวานๆของทั้งคู่......หมายถึง... :oo1: :jul1: :haun4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 12-08-2016 01:06:40

 :z1: พี่เอกเท่จังเลยอ่ะ ชอบมาก ๆ  :กอด1: ทำทุกทางจริง ๆ เลยน่ะเนี่ย อดทนเข้าไว้รับรองได้นายมาไว้ในกำมือแน่ ๆ อยู่กับเอกรับรองหายจากความดันแน่ ๆ พี่เอกทำอาหารเก่ง ชอบจัง  :impress2: อิจฉานายน่ะ ถ้าไม่เอาโยนมาทางนี้เลยจ้ะ พร้อมอ้าแขนรับ  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-08-2016 02:09:04

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 12-08-2016 04:57:38

นายน่ารักกก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 12-08-2016 08:24:41

 :katai2-1:  อยากได้แบบพี่เอกสักคนมีหลงเหลือบ้างมั้ยคะ. อิจฉานายหนักมาก นายเป็นคนแก่ที่งอนได้น่ารักมากค่ะ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-08-2016 08:43:53

เปลี่ยนทีมได้เหรอ พี่เอกน่ารักมาก ๆ อ่าาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 12-08-2016 09:47:15

ทำไมเราหมั่นไส้พี่เอกยิ่งกว่าเดิมอีก 5555

ตุ๊กตาล้มลุกก็เหมาะกับพี่เอกดีเนอน ฮึ้ยยย หมั่นไส้

อย่าลืมจุดประสงค์แรกเริ่มสิเจ้านาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-08-2016 10:00:29

แพ้ทางพี่เอกจริงๆ :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 12-08-2016 10:49:41

 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 12-08-2016 12:21:16

ตอนเขียนพี่เอกน่ารักอ่าาาาา อย่าว่าแต่พี่เอกน่ารักอลย นายก็น่ารักกกก ฮื้ออออ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 12-08-2016 20:46:36

เอกเป็นผู้ชายที่สุดยอดมาก
ส่วนนายก็เป็นคนทีาโกรธเอกๆด้ไม่นานเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Soda.wine ที่ 12-08-2016 21:09:06

 :mew1:  อื้มมมม พี่เอกน่าร๊ากง่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 12-08-2016 21:39:17

อ่านตอนนี้มันทำให้เราเห็นความทุ่มเทของพี่เอกจริงๆ เขียนคัดลายมือมันยากจริงๆนะ ทำนางเป็นคนน่ารักแบบนี้!!  :impress2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 12-08-2016 22:58:15

นี้อยากจะให้เจ้านายโกรธอิตาพี่เอกอีกสักหน่อยนะ แต่แบบ  :o8:
ทั้งหน้าหมั่นไส้ผสมน่ารักกกกกกก แง้ง.โกรธนางไม่ลงจริมๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 12-08-2016 23:20:54

มีความมุ้งมิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 13-08-2016 13:04:44

นายคะ อย่าเล่นตัวนานไปค่ะ อายุเยอะๆแบบนาย



หาหนุ่มๆแซ่บๆครบเครื่องแบบพี่เอกย้ากแล้วนะ



ที่เหลือส่วนใหญ่ก็ง๊องแง๊ง  แบบพัทธ อาศัยใว้ใจอะไรไม่ได้หรอก



ยอมๆพี่เอกเขาเถอะ ของเขาดี ของเขาเกรดเอ นายน่าจะรู้ว่าแซบนัวจริงๆ ป้าเชียร์

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - นาย Part ‘5’ - P.27 - [11/08/59 : UP!!]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 13-08-2016 13:37:13

 :pig4: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 14-08-2016 19:16:47

ตอนที่ 19 : พักยก

บอกตามตรงว่าแม้จะเป็นที่หนึ่งในโลกสมชื่อเอกภพ ไม่ขลาดกลัวหรือหวั่นเกรงต่อสถานการณ์ใดๆ แม้กระทั่งง้องอนคนรัก แต่ผมเองก็ชักจะหมดมุก

ผมไม่เคยต้องทำแบบนี้กับใครนี่นา อย่าว่าแต่นายชักสีหน้ารำคาญ ผมเองก็ลอบด่าตัวเองไปหลายรอบอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าไม่ทุ่มเทขนาดนี้ ไม่แสดงความจริงใจออกมาโดยไม่มีกั๊ก นายคงสัมผัสถึงตัวตนข้างในของผมไม่ได้สักที

แถมการกระทำทั้งหมดของผมก็ไม่สูญเปล่าซะทีเดียว ช่วงหลังมานี้เวลาผมพูดจ้อหรือเล่าเรื่องในคลับเขามักเผลอฟังและอมยิ้มตาม ยิ่งเวลาที่รู้ตัวแล้วทำหน้าเหมือนพลาดท่า ยิ่งน่ารักจนแทบยั้งใจไม่อยู่ทุกที

ทำเอาผมหลงหัวปักหัวปำยิ่งกว่าเดิม

ผมเคยบอกแล้วครั้งแล้วสินะว่าเป็นประเภทบูชารัก หรือตามคำของควีนอาจจะเป็นพวกคลั่งรักเลยก็ว่าได้ ฉะนั้นถ้าตกลงปลงใจขึ้นมาก็ถอนตัวยาก แถมยังพยายามฉุดรั้งอีกฝ่ายให้ลงอยู่ในหลุมกับดักเดียวกันอีกต่างหาก

ยิ่งนายเหมือนมีเยื่อใยกับผมเลยยิ่งปล่อยไปไม่ได้เข้าไปใหญ่

ความจริงผมก็แทบไร้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ มาต่อกรกับนายแล้ว ผมแค่แสดงความเป็นตัวเองให้เขาได้เห็น หยอกบ้างแหย่บ้าง ซึ่งก็เป็นนิสัยของผมเอง ถ้าเขาไม่ตั้งแง่จ้องจะจับผิดทุกอย่างคงราบรื่นกว่านี้

ส่วนควีน...เขาเลิกให้ใครตามผมแล้วอย่างที่สาบาน คนในคลับก็พยายามไม่เข้ามาถามเรื่องส่วนตัว จะมีเลียบๆ เคียงๆ บ้างก็จากตัวต้นเรื่องที่ยังห่วงว่าผมจะง้อนายไม่สำเร็จ และกลัวว่าผมจะตามนายไม่ได้นาน

อืม...ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะทำได้ถึงไหน แต่ที่แน่ๆ คือทุกวันนี้ผมมีความสุขดี แล้วเรื่องอะไรผมต้องทำให้ตัวเองทุกข์ด้วยล่ะ

ชีวิตของผมมีแค่การทำงานในคลับเท่านั้นที่ฉุดรั้งให้ตื่นตัวขึ้นมาบ้าง ฉะนั้นผมจึงมีเวลาให้นายอย่างเหลือเฟือ เวลาทั้งหมดนอกจากการเป็นอัศวิน ล้วนเป็นของเขา

เพราะผมไม่มีสิ่งสำคัญอย่างอื่นอีกแล้ว...

ข้าวกล่องมื้อเที่ยงวันนี้คือหมี่ผัดผักใส่กุ้ง ไม่ต้องกลัวหกเลอะเทอะระหว่างจัดส่งและไม่หนักท้องมาก เหมาะกับคนท้องอืดท้องเฟ้อ ที่เดาได้ไม่ใช่ว่าผมมีพลังจิตหรอก แต่นายเผลอกุมท้องตัวเอง ผมเลยเดาว่าสาเหตุน่าจะมาจากอาหารพวกเบอร์เกอร์

ยามและเลขาของบริษัทนายคุ้นหน้าผมดีชนิดที่เห็นหน้าก็เปิดทางให้ ส่วนข้ออ้างเรื่องเจ้าหนี้ผมอธิบายไปแล้วว่าเป็นแค่การล้อเล่น ผมกับนายเป็นเพื่อนสนิทกัน ส่วนที่เหลือพวกเขาจะคิดต่อยอดยังไงก็ตามสบาย

หลังนำอาหารไปส่งตามเวลาผมก็ปลีกตัวมาเดินเล่นอยู่แถวคฤหาสน์อัครมหาเลิศสกุล ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า ตราบใดที่ยังจัดการเรื่องคุณนิดไม่ได้ ผมก็ยังไม่วางใจหรอก ทุกวันนี้เวลารอนายเลิกงาน ผมจะคอยตามสืบตามเฝ้าครอบครัวนี้ตลอด

แน่นอนว่าสมรออกจากโรงพยาบาลแล้ว สาเหตุย่อมเป็นเรื่องเงิน แต่สมรไม่สนใจเรื่องปากท้องเท่าไหร่ นับจากวันนั้นมันกับคุณนิดก็ทะเลาะกันเพราะผิดแผน เครื่องอัดเสียงที่คิดว่าจะใช้เป็นไม้ตายกลับไม่ช่วยให้นายหันมาเหลือบแลสนใจ คุณนิดรึสู้อุตส่าห์เตรียมบทน่าสงสาร ลงทุนให้คุณแม่ของตัวเองร้องห่มร้องไห้ เตรียมบทบาทให้พ่อบ้านช่วยพูดถึงความรักของนายท่านคนเดิมว่าอยากมอบบ้านหลังนี้ให้นาย ด้วยตรรกะง่ายๆ ว่าถ้าเกิดนายยอมมาร่วมอาศัย คงสามารถสนิทสนมกลมเกลียวและแบ่งปันทรัพย์สมบัติให้บ้าง อย่างน้อยได้หุ้นบริษัทสักห้าเปอร์เซนต์ก็ยังดี

ไม่คิดเลยว่าถ้านายยอมมาจริงๆ...อาจจะเป็นฝ่ายเตะโด่งพวกเขายกตระกูลโดยไม่สะทกสะท้านสักนิด

อย่างไรก็ตาม นายคล้ายจะเบี้ยวเงิน เพราะผมเห็นคุณนิดอารมณ์เสียเรื่องนี้หลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะโทรไปเท่าไหร่ปลายสายก็ไม่ยอมรับสักที จะไปเผชิญหน้าก็ยังไม่กล้าพอ เท่าที่สังเกต...ผมว่าคุณนิดค่อนข้างเกรงนาย

ส่วนสมร มันโกรธที่เห็นผมยังเดินลอยชายข้างๆ นายทั้งที่ทรยศหักหลังเขา เราสองคนเคยยืนจ้องตาผ่านลานจอดรถของบริษัทนายหลายครั้ง แต่มันสู้ผมไม่ได้แถมยังเป็นพื้นที่สาธารณะเกินกว่าจะชักปืน เลยได้แต่ยืนมองห่างๆ จนเห็นภาพบาดตายามนายนั่งในรถโดยมีผมอยู่ข้างๆ

จะว่าสงสารก็สงสาร แต่ผมไม่มีความเห็นใจกับศัตรูที่สร้างความร้าวฉานให้หรอก

อีกอย่าง สถานการณ์ตอนนี้มันสงบแปลกๆ คุณนิดเริ่มไปไม่ถูกเมื่อนายไม่คิดติดต่อกลับ ส่วนสมรก็เริ่มตัดใจ

แต่ดูเหมือนคุณหญิงของบ้านจะยังไม่ยอม

“ไหนล่ะเงินหนึ่งแสน นี่เรารอมาจะครบอาทิตย์อยู่แล้วนะ”

แม่ของคุณนิดเป็นหญิงไม่สาวอายุหกสิบต้นๆ เธอไม่ค่อยดูแลตัวเองปล่อยให้สภาพเสื่อมโทรมตามวัย อาจเพราะสิ้นหวังกับตระกูลที่ไม่มีทรัพย์สินในคลังแม้แต่แดงเดียว จึงมีสีหน้าที่หมองคล้ำเหมือนโดนราหูอมอยู่เสมอ

“ครั้งล่าสุดเขาบอกว่าจะตีเช็คให้อาทิตย์หน้า ผม...พยายามแล้ว แต่ถ้าตื๊อมากไปก็กลัวลดเหลือหมื่นเดียว”

“แกมันไม่ได้เรื่องจริงๆ!”

น่าเสียดายที่ราหูไม่ช่วยให้ใบหน้าหมองคล้ำของคุณหญิงลดความเกรี้ยวกราดลงเลย คุณนิดเม้มปาก แผ่รังสีโศกสลดออกมา จะว่าไปตลอดการสังเกตการณ์ ผมเห็นเขากล้าหือก็แค่กับสมรที่เถียงไม่ทันเพราะติดอ่าง แต่พอสมรเริ่มไม่ฟังเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ สรุปแล้ว คุณนิดไม่ได้เย่อหยิ่งหรือวางอำนาจบาตรใหญ่เท่านาย

“แม่อยากได้นักก็ไปคุยเองสิจะได้รู้ว่าเขารับมือยากขนาดไหน” คุณนิดพึมพำเสียงเบา แน่นอนว่าย่อมลอยเข้าหูคุณหญิงของบ้านอย่างจัง

“นี่แกเถียงฉันเหรอ!”

มองดูแม่ลูกทะเลาะกันแล้วไม่ยักจะสนุกเท่าไหร่ ผมฆ่าเวลาเบื่อๆ จนกระทั่งนายใกล้เลิกงานจึงถอดหูฟังที่มีสัญญาณเชื่อมกับเครื่องดักฟังที่แอบติดไว้ด้านในของหน้าต่างแต่ละบานอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะปีนลงจากต้นไม้พอดีกับพ่อบ้านแสนซื่อสัตย์เข้ามาช่วยห้ามทัพ

อันที่จริงผมก็สงสัยนะ ครอบครัวนี้ไม่มีอะไรเลย แล้วทำไมถึงยังรับใช้ดูแลอย่างดีอีก กับสมรยังพอเข้าใจได้เพราะไปไหนไม่รอดและคงไม่มีใครรับเข้าทำงาน แต่กับพ่อบ้านวัยห้าสิบปีผู้นี้ทำงานได้คล่องแคล่ว อย่างน้อยก็ดูแลสวนและห้องรับแขกได้สะอาดสะอ้านสวยงาม

คงจะเป็นความซื่อสัตย์ล่ะมั้ง

ผมคิดในใจแม้ไม่ค่อยอยากเชื่อว่าในสภาพแวดล้อมอย่างนี้จะมีคนยินดีก้มหน้าก้มตาฟังคำสั่งโดยไม่ได้ค่าแรงอีกเหรอ แต่ในเมื่อคุณนิดโดนนายเล่นงานจนไปไม่เป็น ผมก็ไม่ใคร่สนใจนักเพราะขนาดเรื่องตัวเองยังเอาไม่รอด

ผมปีนกำแพงออกจากคฤหาสน์ ก่อนจะเรียกแท็กซี่ไปรอนายที่ลานจอดรถ

เวลาห้าโมงตรง นายเดินเข้ามาใกล้และปลดล็อกประตู ผมยื่นมือหานาย ฉีกยิ้มกว้างแม้รู้ดีว่าอีกฝ่ายพยายามฝืนมองข้างทางจนดูไม่เป็นธรรมชาติ

“ผมขับเอง”

นายส่งกุญแจให้ง่ายๆ ไม่รู้ว่ากลัวจะหลุดปากเถียงกับผมหรืออะไร แต่อย่างน้อยการเชิดหน้าเดินอ้อมไปที่นั่งข้างคนขับอย่างไม่ยี่หระก็ทำให้ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเขาโกรธผมน้อยลงแล้ว

“วันนี้ผมไปดูลาดเลาที่คฤหาสน์คุณนิดมาล่ะ”

นายตัวเกร็งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆ ก็ถูกเปิดบทสนทนาในเรื่องที่เขาไม่อยากจะฟัง แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องพูด

“คุณรับปากจะให้เงินคุณนิดหนึ่งแสนใช่มั้ย คุณนิดพยายามติดต่อคุณแต่ทำไม่ได้ วันนี้เลยทะเลาะกับคุณหญิงของบ้านยกใหญ่ ดูเหมือนพวกเขาตั้งใจจะนำไปหมุนในหนี้นอกระบบที่ชักมากขึ้นเรื่อยๆ จนคุมไม่อยู่ ตอนนี้ก็ขึ้นกับเวลาแล้วว่าจะโป๊ะแตกเมื่อไหร่”

ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเงินก้อนนั้นเป็นค่าเครื่องอัดเสียงที่ขโมยมาจากหมอบอีกต่อ นับว่ากล้าเรียกราคาจริงๆ ถ้านายให้ไม่กลายเป็นว่ายอมจ่ายค่าโง่หรอกเหรอ ผมไม่แปลกใจเลยที่เขายังประวิงเวลาแบบนี้

 “คุณนิดจะรออาทิตย์หน้าเป็นอาทิตย์สุดท้าย ถ้าคุณยังไม่โอนเงินเขาคงมาหาที่บริษัทไม่ก็ที่คอนโดเพราะโดนกดดันมาอีกที ส่วนสมรไม่ขอยุ่งเกี่ยวเรื่องนี้ มันยังบาดเจ็บที่ขาเลยรักษาตัวอยู่ในคฤหาสน์ แต่ยังไงซะมันก็ไม่กล้าลงมือกับคุณอยู่แล้ว และกำลังจะตัดใจเพราะคุณเอาแต่ตัวติดกับผมด้วย”

นายขยับตัวหยุกหยิกเล็กน้อย กำหมัดแน่นเหมือนต่อสู้กับตัวเองไม่ให้เผลอแย้งออกมา เห็นแล้วผมก็อารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก

“ผมไม่มีอะไรปิดบังคุณแล้วจริงๆ นะ...” ผมเอ่ยเสียงเบาอย่างวาดหวังว่าเขาจะใจอ่อน “และไม่คิดจะทำแล้วด้วย ผมเล่าให้คุณฟังทุกอย่างทั้งหมดเลย”

พูดจบก็แอบเหล่ดูปฏิกิริยา ปรากฏว่าเขาหันหน้าหนีมองข้างทางซะอย่างนั้น ผมถอนหายใจเฮือก พยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ

ช่วยไม่ได้ นอกจากเขาจะไม่ขยำกระดาษของผมแล้วยังเก็บไว้กับตัว แถมเวลาทานข้าวด้วยกันยังนั่งรอให้ผมบริการทั้งที่ก่อนหน้านี้จงใจด้วยตัวเองทั้งหมด แล้วจะไม่ให้หวังได้ยังไงล่ะ

หรือว่าควรจะสร้างสถานการณ์...

ไม่ ไม่ ไม่ เลิกนิสัยเสียๆ ได้แล้วเอกภพ! ขืนนายมารู้ทีหลังได้โดนกระชากหัวหลุดจากคอแน่ๆ!

ค่อยเป็นค่อยไปตามธรรมชาติ...นายเองก็ชอบแบบนี้อยู่แล้วด้วย

“วันนี้ผมซื้อของติดตู้เย็น ว่าจะทำสเต็กอกไก่กับซัลซ่ามะม่วง รสชาติออกหวานๆ เปรี้ยวๆ ทานแล้วสดชื่นสบายท้อง คุณอยากลองชิมหน่อยมั้ย”

ผมพูดพลางเหลือบมองผลลัพธ์ แต่นายยังคงสนใจแต่กับข้างทางจนคิดเองเออเองตัดสินใจขับรถตรงเข้าคอนโดโดยไม่แวะ เขาไม่เปิดปากคัดค้านถือว่าประสบความสำเร็จไปอีกขั้น

ทันทีที่เข้าห้องนายก็เตรียมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที เขาไม่ชอบใส่สูทเวลาอยู่บ้าน แต่ชอบสวมเสื้อคลุมเดินไปเดินมาเพื่อความคล่องตัว นับเป็นอาหารตาไม่เลว ส่วนผมเองก็ต้องทำอาหารที่กินได้จริงๆ โดยการสวมผ้ากันเปื้อนหันหน้าเข้าหาครัว หยิบวัตถุดิบจากในตู้เย็นออกมาจัดวาง นำอกไก่ย่างในกระทะโดยใช้น้ำมันแค่เคลือบบางๆ เป็นอย่างแรก แล้วค่อยทำซัลซ่ามะม่วงเป็นซอสราด

ผมเลือกทำเมนูนี้เพราะใช้เวลาไม่นาน และสังเกตว่านายไม่ค่อยทานผลไม้สักเท่าไหร่ อาจเพราะเขาไม่ใช่คนที่จะลงไปจับจ่ายซื้อของด้วยตัวเอง ถ้าไม่มีคนดูแลก็ปล่อยปละละเลย

“อาหารเสร็จแล้วครับ” ผมเรียกนายซึ่งนั่งทำงานตรงโซฟาระหว่างถือจานวางบนโต๊ะ เขาทำทีเป็นไม่สนใจ หลังพิมพ์ก๊อกแก๊กไปสักพักก็วางโน๊ตบุ๊คกับโซฟา แล้วเดินมานั่งรับประทานอาหารโดยไม่คิดรอผมสักนิด

“อร่อยมั้ยคุณ” ผมพยายามชวนคุย นายไม่ตอบเช่นเคย จับมีดและส้อมหั่นเนื้อไก่อย่างสง่างามไร้เสียงกระทบจาน มีมารยาทแต่เก็บเกลี้ยงไม่เว้นกระทั่งเศษมะม่วง เห็นเขาเจริญอาหารผมก็สุขใจ

นายน่ะถึงไม่พูด...แต่แสดงออกมาชัดจะตาย

ผมคิดว่าให้เขาทำบึ้งตึงแบบนี้ไปตลอดก็ไม่เลว ดีกว่าโดนไล่เป็นไหนๆ แถมนายไม่ได้ทำเหมือนผมเป็นไรฝุ่นแล้วด้วย

ดีแล้ว ดีแล้ว

ผมมองนายที่ก้มหน้าก้มตาทานแล้วไล่สายตาไปยังไหปลาร้าที่ลอดจากสาบเสื้อคลุม หลายวันนี้พยายามหลายต่อหลายครั้งไม่ให้แตะตัวนายเพราะกลัวจะอดใจไม่อยู่ เขาน่ะยังเว้นนานๆ ได้เพราะอายุมากแล้ว เผลอๆ จะดีกับสุขภาพด้วยซ้ำ แต่ผมนี่สิ จากที่เคยทำทุกวันพอขาดหายไปก็เหมือนจะอึดอัดชอบกล

ผมเหลือบมองไวน์ที่เปิดวางบนโต๊ะแกล้มอาหาร แวบแรกคิดจะลองมอมนายดีมั้ย แต่นางฟ้าเอกในใจก็โผล่มาฆ่าซาตานทิ้ง แถมยังตวาดด่าว่าผมยังไม่เข็ดอีกรึไง

เฮ้อ...ต่อสู้กับจิตใจชั่วร้ายของตัวเองช่างเหนื่อยจริงๆ

ผมลูบหน้าขับไล่ความฟุ้งซ่านแล้วเริ่มทานบ้าง ขณะคิดว่าจะชวนนายคุยเรื่องอะไรดีเสียงโทรศัพท์ของอีกฝ่ายก็ดังแทรกซะก่อน

นายทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่ชอบใจ เขาไม่ชอบถูกขัดจังหวะระหว่างรับประทานอาหาร พอดูปลายสายที่โทรมาก็เลิกคิ้ว ก่อนจะวางทิ้งไว้เหมือนเดิมไม่คิดรับสาย

ผมล่ะคันปากยิกๆ อยากจะถามเหลือเกินว่าเป็นใคร แต่ไม่ทันได้พูดเสียงริงโทนที่เงียบไปครู่หนึ่งก็ร้องลั่นอีกครั้ง

นายขมวดคิ้ว รวบมีดและส้อมไว้บนจานที่เพิ่งทานได้แค่ครึ่งเดียว รับกระดาษทิชชูจากผมไปเช็ดปาก ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ด้วยท่วงท่าเหนื่อยหน่ายรำคาญใจ

“ว่ามา”

จากนั้นปลายสายก็พูดยาวเหยียดจนเขาเป็นฝ่ายรับฟังท่าเดียวพร้อมกับคิ้วที่ขมวดมุ่นขึ้นเรื่อยๆ ผมลอบมองอย่างนึกฉงน สบเข้ากับสายตาของนายที่มองมาคล้ายขอความเห็น

หรือว่าจะเป็น...

“เปิดเสียงสิคุณ”

นายลังเล คล้ายต่อต้านไม่อยากทำตามคำของผม แต่สุดท้ายก็ยอมกดปุ่มเปิดเสียง

เป็นคุณนิดจริงๆ ซะด้วย!

(( ช่วยพวกเราด้วยเถอะนะพี่ แม่ของผมกำลังป่วยหนัก อย่างน้อยก็ช่วยมาดูอาการ ยังไงซะเราก็เป็นญาติกัน นะครับพี่... ))

ผมอึ้งกับการโกหกของคุณนิดจริงๆ รีบส่งสัญญาณมือบอกนายว่าแม่ของคุณนิดไม่ได้ป่วยเป็นอะไรทั้งนั้น โชคดีเป็นบ้าที่ยังตามสืบอยู่ แถมในครั้งนี้นายก็ยอมเชื่อคำของผมอย่างไร้ข้อกังขาใดๆ

“นั่นไม่ใช่แม่ฉัน ทำไมฉันต้องไป”

เขาถึงกับแค่นหัวเราะดูแคลน

(( แต่...แต่ว่า... ))

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงล้มโครม ดังสนั่นจนผมกับนายได้ยินชัดเจน

“แม่!!!”

คุณนิดตะโกนลั่น พร้อมเสียงเอะอะโวยวายลอดผ่านโทรศัพท์ที่เหมือนถูกวางทิ้งไว้อย่างไม่ใส่ใจ ผมกับนายพยายามเอียงหูฟังเพื่อจับผิด ได้ยินคร่าวๆ ว่าจู่ๆ แม่คุณนิดก็ตกบันไดลงมาหัวฟาดพื้น หมดสติทันที

...อะไรจะประจวบเหมาะขนาดนี้

ผมสังเกตถึงความผิดปกติ นายเองก็ไม่ต่างกัน

คุณนิดตะโกนแทรกให้สมรรีบอุ้มพาไปโรงพยาบาลโดยไม่แม้แต่จะรั้งรอทั้งที่เมื่อกี้พยายามกล่อมนายตั้งมากมาย ทำให้อดเชื่อไม่ได้ว่าหรือจะเป็นความจริง...เพราะถ้าเตี๊ยมกันมา เขาควรจะรีบเล่าเหตุการณ์อย่างละเอียดเพื่อเรียกร้องความเห็นใจสิ แถมยังผิดจุดประสงค์ไปไกลโข จากตอนแรกพยายามให้นายไปหาที่คฤหาสน์ ตั้งใจเล่นลูกไม้ใช้สายสัมพันธ์เกลี้ยกล่อม กลายเป็นทิ้งนายไว้กลางทาง ส่วนเขาก็รีบวิ่งแห่ออกจากบ้านไปพร้อมสมร

เสียงโทรศัพท์ตัดไปหลังจากนั้นไม่นาน

ผมกับนายล้วนตกอยู่ในความเงียบ

“...”

“...”

“ผมคิดว่า...เมื่อกี้อาจจะเกิดขึ้นจริง”

“หึ กรรมตามสนองน่ะสิ” นายพึมพำก่อนจะชะงักกึก กัดปากอย่างแรงเมื่อเผลอโต้ตอบกับผมอีกครั้ง

“ไม่เอาน่าคุณ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของเราสองคนแล้วนะ”

ผมพยายามหาทางประนีประนอม เพราะถ้าไม่พูดออกไปก่อนก็อย่าหวังว่านายจะเป็นฝ่ายยอมอ่อนข้อให้ ที่สำคัญ...ผมก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว เรื่องทิฐิอะไรไม่เคยคิดจะแบกไว้บนบ่าให้หนักตัวสักนิด

“ถือว่าพักยกก็ได้ คุณยังไม่ยกโทษให้ผม แต่เราแค่พักยกกันเพื่อจัดการเรื่องของคุณนิดให้เสร็จ หลังจากนั้นคุณจะไม่คุยกับผมต่อ ยังโกรธยังแค้นยังไงก็ทำได้เหมือนเดิม”

ผมถือวิสาสะแตะเบาๆ ที่ปลายนิ้วของนายเพื่อแสดงความจำนน นายหลับตานิ่งไปครู่หนึ่งราวกำลังชั่งน้ำหนัก ก่อนจะลืมตาขึ้นเมื่อเห็นว่าไม่ได้เป็นฝ่ายเสียหาย

“ก็ได้” นายคล้ายกับยกก้อนหินออกจากอก อย่างน้อยเขาก็สามารถด่าผมได้ตามใจปากสักที “พักยกชั่วคราวเท่านั้นนะ”

“ครับผม”

ผมยิ้มอย่างโล่งใจ ไม่ว่าคุณนิดจะจงใจหรือไม่ แต่เขาก็ทำให้เราแตกคอและหันหน้าเข้าหากันซะอย่างนั้น

“คุณจะไปมั้ย”

“ทำไมฉันต้องไป” พอได้พูดตามต้องการ นายก็เชิดหน้าอย่างมาดมั่นแฝงความเย่อหยิ่งจองหองไม่เห็นหัวใคร “จะเกิดอะไรก็ต้องเกิด ฉันไม่มีหน้าที่ต้องไปรับผิดชอบความเป็นความตายของใคร โดยเฉพาะกับคนที่ไม่หวังดี”

“แต่นั่นเป็นคุณแม่ของน้องชายคุณนะ อายุไม่ใช่น้อยๆ หกล้มแค่ครั้งเดียวก็สามารถถึงชีวิตได้เลย”

“มันไม่ใช่น้องชายของฉัน”

“แล้วทำไมคุณถึง...มือสั่นแบบนี้ล่ะ”

นายเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะเหลือบมองมือที่กำแน่นบนโต๊ะที่ผมกำลังแตะเบาๆ มือนั้นสั่นสะท้านน้อยๆ โดยที่เจ้าตัวยังไม่ทันสังเกตเห็นซะด้วยซ้ำ

“คุณกำลังกลัวอะไร กำลังฝืนทนอยู่รึเปล่า เป็นเพราะนึกถึงเรื่องแม่ของคุณใช่มั้ย”

วูบหนึ่งคล้ายเกราะอันแข็งแกร่งของเขาสั่นไหว

“ตอนที่แม่ของคุณเสีย คุณไม่มีแม้แต่โอกาสจะ...”

“มากไปแล้วนะเอกภพ!” นายตวาดลั่น ผุดลุกขึ้นยืนพร้อมตบโต๊ะเสียงดัง “ฉันไม่ได้อนุญาตให้แกพูดจาอวดดีแบบนี้!”

“เจ้านาย...” ผมเอ่ยเสียงอ่อน ทั้งที่แววตาแข็งกร้าวจริงจัง “อย่าลืมสิว่าคุณไม่มีสิทธิ์ไม่มีอำนาจมาสั่งไม่ให้ผมทำอะไรทั้งนั้น คุณเองก็ไม่จำเป็นต้องตอบผมก็ได้ ผมแค่พยายามช่วยวิเคราะห์”

“ไม่จำเป็น!”

“ทำไมจะไม่ล่ะครับ” ผมยืนขึ้นบ้าง เผชิญหน้าเข้าหาเขาอย่างไม่กลัวเกรง “ผมรักคุณ แล้วมันผิดตรงไหนที่ผมอยากเข้าใจคุณมากขึ้น ผมอยู่ตรงนี้แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องปิดบัง ไม่จำเป็นต้องฝืนเหมือนไม่รู้สึกอะไรทั้งที่ความจริงแล้วคุณกำลังเป็น!”

นายต่อยหน้าผม มันเจ็บนิดหน่อย...แรงของเขาน่ะเทียบกับเก่งไม่ได้เลย อันที่จริงผมว่าเขาต่อยคนไม่เป็นด้วยซ้ำ ไม่งั้นปกติจะเอาแต่ตีผมเหรอ

แสดงว่าครั้งนี้เขาโกรธจัดมากจริงๆ เพราะผมกล้าขนาดล้วงลึกเอาความในใจเขาออกมาทั้งที่สถานะของพวกเราไม่อาจเรียกได้ว่ากำลังคบหากัน

แล้วผมเอาสิทธิ์อะไรไปทำแบบนั้น

ช่างหัวมันสิ!

“ปากคุณบอกว่าไม่ แต่การที่คุณยอมเปิดเสียงให้ผมฟังด้วย ก็เพราะคุณลังเลแต่แรกแล้ว และการที่คุณยอมพักยกคุยกับผม ก็เพราะอยากให้มีคนช่วยทักท้วงไม่ใช่รึไง ใจคุณอยากจะไป เพราะถึงจะรังเกียจทางนั้นมากแค่ไหนแต่คุณก็ไม่กล้าเดิมพันกับชีวิตของแม่คนหนึ่ง นาย...ตอนนั้นคุณไม่มีแม้แต่โอกาสจะบอกลาคุณแม่ของคุณ นั่นทำให้คุณเกลียดชังครอบครัวนี้เหลือเกิน คุณเกลียดที่ทุกคนบีบคั้นให้คุณต้องไปเรียนต่อ หลังกลับมาคุณถึงใช้ความสามารถทุกอย่างในการสร้างอำนาจเพื่อเหยียบย่ำพวกเขา เพื่อสร้างฐานของตัวเองให้สูงขึ้นจนไม่ว่าใครก็เอื้อมไม่ถึง”

ผมเว้นช่วงครู่หนึ่ง ถ้าไม่ติดว่ามีโต๊ะขวางกั้น นายอาจจะฆาตกรรมผมแล้วก็เป็นได้

“เรื่องของนิลกาฬก็เหมือนกัน คุณรักนิลกาฬเพราะสงสารที่เขามีปมเรื่องแม่ คุณจึงยินดีที่จะรับดูแลเขาจนกลายเป็นการกักขัง และถึงจะโดนหักหลังยังไง คุณก็ยังช่วยเหลือแม่ของนิลกาฬ เพราะคุณอ่อนไหวกับเรื่องนี้มากไม่ใช่เหรอ”

“พอสักที!”

นายพยายามจะต่อยผมอีกครั้ง แต่คราวนี้โดนจับแน่น นายถลึงตามองผม แต่ในแววตานั้นมีความรวดร้าวแทงใจดำอย่างจัง

คิดว่าจะปิดบังผมที่จับจ้องเขาทุกอิริยาบทได้งั้นเหรอ

คนที่รู้จักเขาดีคนนี้

“อย่ามายุ่งกับฉัน ปล่อย!”

“คุณกลัวว่าถ้าแม่ของคุณนิดเป็นอะไรไปขึ้นมาจะกลายเป็นความผิดของคุณ ถึงจะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับทางนั้นมากแค่ไหน แต่คุณก็ไม่อยากเป็นสาเหตุให้ใครก็ตามต้องสูญเสียในสิ่งที่คุณให้ความสำคัญแต่ไม่มีโอกาสได้บอกลา นาย...กับแค่การไปหาคนที่คุณเกลียดเพราะเป็นห่วง ไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นฝ่ายแพ้ ไม่มีใครดูถูกคุณหรอก!”

นายมองด้วยสายตาอึ้งตะลึงราวถูกปอกเปลือกอย่างหมดจด ก่อนที่เขาเม้มปาก คล้ายอยากโต้เถียงแต่กลับหาคำแย้งไม่ได้

“ไม่เหนื่อยเหรอครับนาย...” ผมเอ่ยพลางเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปใกล้ ลูบใบหน้าของเขาที่ก้มต่ำไม่ยอมตอบคำ “กดคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสูงส่งกว่า เหยียดคนอื่นเพื่อรักษาจุดยืนไม่ให้ใครกล้าหยาม คุณไม่เหนื่อยเหรอครับ...ถ้าจะปล่อยวางลงบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก”

ผมกอดเขาหลวมๆ

“ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อยเถอะ”

นายยังไม่พูดอะไร แต่ผมรู้ว่าเขาฟังทุกคำอย่างตั้งใจ

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ให้คุณไปคนเดียวหรอก จะไม่ให้ใครทำอะไรคุณได้ทั้งนั้น” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง เพื่อไม่ให้เขาคิดว่าผมกำลังพยายามควบคุมหรือถือโอกาสวางตัวเหนือกว่า “ผมรักคุณนะ รักทั้งหมด...ที่เป็นคุณ”

เป็นครั้งแรกที่เขายินยอมฟังคำบอกรักผมโดยไม่คัดค้าน

และเป็นครั้งแรกที่ผมคิดว่าเขายอมเชื่อคำนี้อย่างหมดใจโดยไม่มีอคติเจือปน

เกราะของนายถูกทำลายอย่างหมดจดโดยที่เขายินยอมให้ผมโอบกอดเพื่อซบหน้าลงกับบ่า วินาทีนั้นเหมือนกับพวกเราเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาสองคนที่รู้จักตัวตนของกันและกันเป็นอย่างดี

ไม่มีเจ้านายคนที่ปกป้องตัวเองด้วยการดูแคลนเหยียดหยามผู้อื่น

ไม่มีเอกภพคนที่ปล่อยวางและทำตัวเฉยชาตามกระแสโลก

ไม่จำเป็นต้องตอบรับ

ขอแค่อยู่ด้วยกันอย่างนี้...

ผมก็พอใจแล้ว

   

   

โชคดีที่อาการของแม่คุณนิดไม่หนักหนาสาหัสมาก นายจึงยอมเขียนเช็คหนึ่งแสนให้อย่างไม่ลังเลทั้งที่อิดออดมานาน เพราะรู้ดีว่าเงินก้อนนี้จะถูกนำไปใช้ในการรักษา ไม่ใช่เอาไปโปะหนี้ที่มาจากการโกงคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แถมยังข่มขู่เขาอีกต่างหาก

คุณนิดพึมพำขอบคุณ ไม่กล้าแม้แต่จะอธิบายถึงโทรศัพท์ก่อนหน้านั้นด้วยความละอาย นี่เป็นการเผชิญหน้าครั้งแรกของสองพี่น้องหลังห่างเหินกันเป็นยี่สิบปี ส่วนสมรยืนมองอยู่ห่างๆ ด้วยท่าทางวิตกกังวลคล้ายสาวน้อยที่เพิ่งเจอไอดอลคนรักครั้งแรกอย่างคาดไม่ถึง และยิ่งเหงื่อแตกซิกเมื่อนายปรายตามอง แม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่แค่กวาดตาผ่านๆ ก็ตาม

“พ่อบ้าน?”

“อ้อ คุณสมคิดน่ะเหรอครับ”

คุณนิดเจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนข้าทาสในเรือนเบี้ยทันทีเมื่อเจอพี่ใหญ่ที่แผ่รัศมี ‘ข้ามาเพราะอยากมาเอง แต่ยังไงข้าก็เกลียดเอ็งทุกครั้งยามสบตา’ ในมือถือเช็คสั่นๆ เหมือนฝืนใจจะรับเมื่อต้องแลกกับสิ่งที่ไม่คุ้มค่าเอาซะเลย

“เขาอยู่เฝ้าบ้านนะครับ ว่าแต่...” คุณนิดค่อนข้างประหลาดใจเมื่อนายรู้ว่ายังมีพ่อบ้านอีกคน

ผมอมยิ้ม เขาทำเป็นไม่สนใจแต่กลับจำรายละเอียดได้ทุกอย่าง

“อ้อ...” นายครางในลำคอ ก่อนจะหันหลังกลับ

“ดะ เดี๋ยวสิครับ!”

“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาที่บ้าน”

“บ้าน?”

“เตรียมตัวให้ดี”

นายทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองสมรให้ผมหึงหวงซะด้วยซ้ำ ส่วนคุณนิดก็โดนประโยคอันน่าเหลือเชื่อจากปากนายโจมตีจนยืนค้างหน้าประตู ใครจะเชื่อว่าคนอย่างนราธิปที่พยายามหลีกเลี่ยงไม่ยอมรับครอบครัวตัวเองมานานจะยอมพูดออกมาง่ายๆ ว่า ‘บ้าน’

เหมือนปมในใจของนายถูกคลายออกอีกเปลาะหนึ่ง

ผมได้แต่ยกความดีความชอบให้ตัวเอง คนอย่างนายไม่ให้โอกาสใคร แม้กระทั่งตัวเอง บีบเค้นจนแทบจะยืนอยู่ในทางตันที่ไม่เหลือใครอยู่แล้ว ทั้งที่ความจริงเป็นคนอ่อนไหว อย่าว่าแต่เรื่องคุณนิดเลย เรื่องของผม...เขาเผลอไผลตั้งหลายครั้ง แต่ที่ไม่ยอมยกโทษให้สักที ก็เพราะทิฐิที่เขาไม่กล้ายอมรับว่า...เขาตกอยู่ในกับดักของผมตลอด

ผมน่ะตามง้อเขาได้เสมอ แต่กับเรื่องครอบครัวของเขานั้นรอไม่ได้

มันมีแต่ยืดเยื้อและคาราคาซัง เป็นผลเสียกับทั้งสองฝ่าย

ถ้าผมไม่ฝืนกระชากความจริงข้อนี้ออกมา นายก็จะเอาแต่ปกปิดแล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกเจ็บ ทั้งที่ไม่ใช่เลย เขารู้สึกอยู่เสมอ แต่เก็บซ่อนไว้ใต้ฐานที่ยกสูงขึ้นเหนือคนอื่นเพื่อปกป้องตัวเองต่างหาก

นายคิดว่าการหันกลับไปสะสางปัญหาที่โยนทิ้งไปแล้วคือการเสียหน้า

แต่ความจริงแล้วคือการเผชิญหน้า

“คุณคิดเหมือนผมใช่มั้ยว่าตัวพ่อบ้านน่าจะมีปัญหา”

“ฉันถึงจะไปดูด้วยตาไงล่ะ” นายตอบอย่างขอไปทีเหมือนไม่ใส่ใจ

“ไม่ต้องห่วงนะ...” ผมโน้มศีรษะก้มกระซิบข้างหูเขาเบาๆ เผยยิ้มมุมปากที่แฝงความรักใคร่และเต็มไปด้วยความนัยแอบแฝง

“ผมจะไปกับคุณแม้ว่าจะเป็นในนรกก็ตาม”

จะไม่มีวันปล่อยเด็ดขาด

“แต่ฉันจะไม่ไปกับแกหรอกนะ” นายเอ่ยเสียงห้วน ดันอกผมแล้วเดินหนีอย่างรู้ทันว่าคู่สนทนากำลังคิดพิลึกชวนโมโห แต่วูบหนึ่งดวงตาคู่นั้นกลับประกายระยับชอบใจ

คนที่อยู่ตัวคนเดียวมาตลอดอย่างนาย ประโยคของผมเมื่อครู่คงแว่วแหวานยิ่งกว่าคำบอกรักซะอีก

อย่าว่าแต่นายทลายเกราะตัวเองที่ขีดกั้นระหว่างตัวเขาและครอบครัว อคติที่ใช้ผลักดันตัวผมให้ออกห่างก็คล้ายจะลดน้อยลงจนหน้าปลื้มใจ

คืนนั้นผมไปทำงานที่คลับ ส่วนนายก็พักผ่อนเพื่อเตรียมรับมือกับเหตุการณ์วันพรุ่งนี้...

ได้เวลาเผด็จศึกเสียที



-------------

ใกล้จบแล้วค่ะ ใจหายสุดๆ เลย เราเป็นโรคจิตอย่างหนึ่ง เวลาแต่งนิยายใกล้จบทีไรจะจิตตกทุกที QAQ
แต่ไหนๆ มาถึงตอนนี้แล้ว...ใคร #ทีมเอก ใคร #ทีมนาย ขอเสียงหน่อยยยยย


เพจนักเขียนที่อยู่ทีม...เอกนาย 555 (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-08-2016 19:32:34

ทีมพี่เอกสุดตัวเลยค่ะ.  เราก้อแอบใจหายนะคะที่ใกล้จบแล้ว
แต่ลุ้นหนักเลยค่ะว่าจะลงเอยกันยังไง ตอนนี้แอบน่ารักตรงพักยกมากอดกันนี่แหละค่ะ
โอ๊ยคนแก่ดื้อจริงๆ.  :mew1: 

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 14-08-2016 20:06:50

#ทีมซาตานเอก ค่ะ 55555555555 ตลกตรงนางฟ้าเอกมากๆ :laugh:

ตอนนี้อ่านแล้วได้หลายอารมณ์หลายมุมดีค่ะ ชอบ เห็นความรู้สึก(แอบหื่น)ที่พี่เอกมีต่อนายแล้วน่ารัก
แอบสงสารคุณนิดนะตอนนี้ แรกๆคิดว่าจะเป็นตัวร้ายที่ร้ายกว่านี้ แต่ตอนนี้ดูง่อยๆหงอๆชอบกล

พ่อบ้านน่าจะมีความลับอะไรอยู่ ดูจากชื่อที่อยู่ ตระกูลสม   :hao3:

รอคอยตอนต่อไปนะคะ ใจหายเหมือนกัน ยังไม่อยากให้จบเลย คู่นี้รู้สึกกราฟชีวิตขึ้นๆลงๆตลอด ไม่มีช่วงหวานยาวๆให้ได้หายใจหายคอบ้างเล้ยยย ตอนจบ+ตอนพิเศษ ขอจัดหวานๆ(หรือแซ่บ?) ให้คู่นี้หนักๆเลยนะคะ :z1: :z1:

ป.ล.สมรนี่แลดูสาวน้อยแรกแย้มมากๆ เอ็นดูจริงๆ อยากให้มีบทได้คุยกับนายบ้างจัง สงสาร >> ปล่อยพี่เอกหึงไปค่ะ 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 14-08-2016 20:08:50

รอติดตามตอนต่อไป :katai4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 14-08-2016 20:31:12

เผด็จศึกซะทีๆๆๆๆ พลีสสส

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-08-2016 20:32:43

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-08-2016 20:47:19

โยกย้ายทีมทุกตอนเลยเรา ตอนนี้ทีมพี่เอกค่ะ รัก อยากได้ด้วย 55555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 14-08-2016 20:54:10

 o13 สุดยอดเลยอ่ะพี่เอก นายแน่มาก เล่นเอานายช็อคไปเลย  :กอด1:อยากรู้จังว่าพ่อบ้านเป็นใครน่ะ ทำไมถึงได้ซื่อสัตย์จงรักภักดีผิดปกติ อย่าบอกน่ะว่าเป็นชู้กับคุณนายน่ะ แล้วคือพ่อของคุณนิด  :katai3: จะจบแล้วเรอะ เสียดายจังเลยอ่ะ  :katai1: แล้วเรื่องต่อไปจะอยู่ในซีรีส์นี้ด้วยไหม หรือว่าจะเป็นเรื่องคุณนิด 555  :mew3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-08-2016 21:09:23

พระเอกจริงๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 14-08-2016 23:01:24

#ทีมนาย..รายงานตัวค่ะ
หลงรักนายมากขึ้นเรื่อยๆ
อย่าเผลอนะคะพี่เอก จะแอบสอยนายมาเก็บไว้คนเดียว
ฮ่าๆๆๆ งานมโนต้องมา!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lattechan ที่ 14-08-2016 23:27:19

ทีมพี่เอกที่แอบชอบนายค่าา จะจบแล้วใจหายเลยค่ะ
 :mew2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 14-08-2016 23:53:51

#ทีมนายตั้งแต่ต้นยันเกือบจบเรื่องถึงแม้จะเคยเผลอไผลไปกับพี่เอก 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Brosohub ที่ 15-08-2016 00:02:04

#ทีมคนเขียน สู้ๆค่า
เราก็ไม่อยากให้จบ ฮรื้ออออ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 15-08-2016 00:52:26

อุ๊ยๆ ตื่นเต้นค่ะๆ รอตอนต่อไปเลย  :z2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 15-08-2016 08:14:26

ดี้ดี พี่เอกทิ้งเล่ห์เหลี่ยมเพราะนายเลยนะเนี่ย รออ่านค่า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 15-08-2016 09:09:28

หมั่นไส้ในความมั่นของพี่เอกจังเลยยยยยย ยังคงเป็น #ทีมนาย สงสารคนแก่ใจกระตุกบ่อย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 15-08-2016 10:12:42

พี่เอกคงคิดถึงตัวนายมากแน่ๆ55555555 :haun4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-08-2016 12:22:46

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-08-2016 20:09:50

จบไวไปแล้ววววว ยังสะใจพี่เอกไม่หายเลย ฮ่าๆๆ เราย้ายมาทีมนายก่อน ไว้พี่เอกทำดีและเท่มากกว่านี้เราถึงจะกลับไป

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 15-08-2016 20:18:41

ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ให้จบหรอกนะ :ling1: :ling1: :ling1:
เข้าเรื่อง พี่เอกตอนนี้น่าักมาก กล้าที่จะพูดความจริงเพราะเป็นห่วง กล้าพูดในสิ่งที่นายยังไม่แม้แต่จะยอมรับ กล้าที่จะยืนยันความจริงใจของตัวเอง
นายก็น่ารักมากๆๆๆๆ ยืนฟังนิ่งๆเป็นแมวหงอยเลย แต่ที่จริงแล้วนายก็เป็นแคาคนแก่ไม่ยอมรับความจริงคนึงแหละ พอเจอพี่เอกบอกแบบนี้แสดงความจริงใจให้ขนาดนี้ เป็นใครก็ยอม แล้วก็เป็นตอนที่แสดงถึงความเป็นคนธรรมดาสองคนที่รักกันเงียบๆได้ดีที่สุดด้วย
นั้นเป็ฯดหตุผลว่าทำไมถึงไม่ยอมให้เรื่องนี้จบไงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-08-2016 20:58:02

จะจบแล้วเหรอออ ใจหายอ่าา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มัลฟรอย ที่ 15-08-2016 21:42:40

ตามมาแต่แรกเลยครับ ใกล้จบแล้วก็ใจหายจริมๆ ;-(
ที่จริงไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลยครับ เอกกะนายเป็นกิ่งทองใบหยกจริงๆ -..-

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 15-08-2016 22:43:03

นายใจแข็งอะไรขนาดนี้
เอกสู้ๆนะ ตระกูล สม มาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 16-08-2016 00:24:17

ทีมคนเขียนละกัน
เขียนถูกใจขนาดนี้ ยกนิ้วให้เลย!!!

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 16-08-2016 01:58:24

ทีมพี่เอก เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรักมากขึ้นทุกที

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-08-2016 05:39:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 16-08-2016 09:31:01

เผด็จศึกไหนดีน๊าาาา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 16-08-2016 14:40:06

อ่านต่อครับ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 16-08-2016 17:05:10

คิดถึงพี่เอกโหมดหื่นที่กระหน่ำย่ำยีนายแม้ยามรุ่งสาง  555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 17-08-2016 00:36:32

 :katai4: :katai5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 17-08-2016 21:14:44

อิจฉานายอ่ะ บอกเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 18-08-2016 20:36:55

ตอนที่ 20 : เผด็จศึก

   
เที่ยงตรง ผู้ช่วยที่ผมโทรตามก็มาเจอกันที่คอนโดของนาย

“ทำไมต้องเป็นหมอนี่ด้วย!”

สองเสียงประสานกันชวนให้รื่นหูสุดๆ ผมคาดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้เลยไม่ค่อยประหลาดใจเท่าไหร่ เพียงแต่รอให้พวกเขาจ้องหน้ากันจนพอใจแล้วค่อยเข้าไปห้ามทัพก่อนที่จะมีการลงไม้ลงมือขึ้นมา

ครับ ผมไม่ให้นายไปคนเดียว และก็จะไม่เข้าไปแค่สองคนด้วย

แม้ทางนั้นจะมีคนแก่หนึ่งคน คุณนิด และสมร แต่ในเมื่อผมต้องคอยปกป้องนาย จึงตัดสินใจโทรเรียกเก่งมาช่วยในกรณีต้องพะบู๊

เสียแต่อัศวินคนนี้แม้รู้ว่าผมคบกับนายก็ยังไม่ชอบขี้หน้านายสักเท่าไหร่

“ไหนพี่เอกบอกว่ามีเรื่องอยากให้ผมช่วยไง ไม่ใช่...ให้ผมมาช่วยไอ้แก่นี่”

“แกว่าใครนะ” นายกัดปากอย่างเจ็บแค้นที่ถูกว่า เอาน่า...เทียบกับผมนายยังเหมือนคุณน้าคุณอา แต่ถ้าเทียบกับเก่งแล้ว...เขาน่ะรุ่นพ่อเลย “ฉันก็ไม่ได้อยากให้แกมาช่วย มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นซะ”

“เก่ง ขอโทษนายเดี๋ยวนี้” ผมเดินมาขวางก่อนที่เพื่อนร่วมอาชีพจะปล่อยหมัดใส่คนรัก “นายเคลียร์กับควีนแล้ว และเขาก็ไม่ได้ติดแบล็คลิสต์ในคลับแล้วด้วย อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติเขาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง แถมพี่ยัง...”

ผมพยายามส่งสายตาบอกเก่งว่าตอนนี้ยังง้อไม่สำเร็จ ฉะนั้นอย่าได้สร้างความลำบากใจเชียว เก่งหน้าเสีย เขาไม่เคยถูกผมตำหนิมาก่อน แล้วยังไม่นับเรื่องที่ผมทำท่าเกรงอกเกรงใจคนอื่นนอกจากบอส

ส่วนนายเองก็ทำหน้าไปไม่เป็น ดึงชายเสื้อผมพลางถามอย่างเอาเรื่อง

“ฉันไม่ได้ติดแบล็คลิสต์แล้ว? ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้”

ผิดตลอดอ่ะนายเอกภพ

“ผมลืม อันนี้ไม่ได้ตั้งใจปิดบังนะ แต่ลืมจริงๆ”

“แก...” นายยกมือจะตี แต่โดนรวบข้อมือไว้ทัน ผมหันไปส่งเสียงจุ๊ๆ ให้นายพลางเหล่ตามองเก่ง เป็นอันรู้กันว่าในเมื่อผมช่วยปกป้องเขาแล้ว นายเองก็ควรจะปกป้องศักดิ์ศรีในฐานะรุ่นพี่และอัศวินรุ่นเก่าแก่ของผมด้วย

“เก่ง”

“ฮึ่ย...ขอโทษ!”

ผมยักไหล่พลางทำหน้าลำบากใจให้นายว่าคงกล่อมได้แค่นี้ เขาขมุบขมิบแอบด่า แต่สุดท้ายก็ไม่หาเรื่องเก่งอีก

“เอาล่ะ ก่อนอื่นก็ต้องทำความเข้าใจสถานการณ์กัน”

ผมพูดพลางกางแผนผังคฤหาสน์ตระกูลอัครมหาเลิศสกุล

“เก่งคงจำได้ คุณนิด...ลูกค้าของเราจะเป็นเป้าหมายในครั้งนี้ เขามีการกู้ยิมเงินที่ไม่ค่อยบิสุทธิ์สักเท่าไหร่ ซึ่งอาจนำพาความยุ่งยากในคลับอนาคตได้ เพื่อตัดปัญหา บอสไฟเขียวมาแล้วว่าให้พวกเราจัดการได้ตามใจชอบเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอันตรายใดๆ ก็ตามแก่ควีน ฉะนั้นนี่จึงถือเป็นการทำเพื่อคลับ ไม่ใช่เพื่อพี่อย่างเดียว”

“แล้ว...” เก่งเหล่มองนายเป็นคำถาม

“คุณนิดเป็นคนรู้จักกับนาย ถ้าให้นายนำเขาจะต้อนรับเป็นอย่างดีเพราะเขาคงไม่เปิดประตูต้อนรับเราสองคนแน่ๆ จริงมั้ย”

เก่งพยักหน้ารับ รายนี้น่ะหัวอ่อนว่าง่ายสุดๆ แถมพออ้างเรื่องคลับขึ้นมาก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

“พี่จะให้ผมทำอะไรบอกมาเลย!”

“คอยสังเกตคนคนนี้ก็พอ” ผมส่งรูปสมรให้ “หมอนี่ฝีมือไม่เบา แถมยังพกปืน ถ้าพี่ให้สัญญาณเมื่อไหร่ก็ลงมือได้เลย ก่อนอื่นก็แย่งอาวุธและจับตัวให้ได้”

“รับทราบ!”

“ก่อนหน้านั้นอย่าพูดแทรกเด็ดขาด นี่คือการเจรจา เข้าใจนะ”

“ได้เลยพี่เอก!”

ผมตบไหล่เก่งอย่างฝากฝังก่อนจะให้มันจำแผนผังคฤหาสน์เพื่อหาทางหนีทีไล่เผื่อฉุกเฉินก่อนจะดึงแขนนายให้เข้าห้องนอนด้วยกัน

“แกนี่มันหน้าไหว้หลังหลอกจริงๆ”

“ผมไม่ได้โกหก แค่พูดความจริงไม่หมดต่างหาก” ผมยกยิ้มมุมปากอย่างไม่สะทกสะท้านกับคำด่า ยังไงซะเขาก็รู้นิสัยผมอยู่แก่ใจ “คุณทนเก่งหน่อยแล้วกัน เขาไม่ใช่คนไม่ดีหรอก แค่อารมณ์ร้อนไปหน่อย”

“อย่างกับฉันจะทำอะไรมันได้” นายแค่นหัวเราะอย่างหงุดหงิด เขาคงโมโหที่ผมดึงคนนอกเข้ามา “มั่นใจแค่ไหนว่ามันจะไม่เอาเรื่องครอบครัวฉันไปป่าวประกาศ แล้วจับผิดได้ว่าแกกำลังเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน”

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับนาย เก่งน่ะมีดีแค่การต่อสู้ ส่วนเรื่องอื่น...”

“อ้อ โง่” นายพูดออกมาเต็มปากเต็มคำ ดีนะที่เจ้าของชื่อไม่ได้ยิน แม้จะรู้ว่าเป็นเรื่องจริงแต่เก่งก็ไม่ชอบให้ใครด่าซึ่งหน้าเหมือนที่นายไม่ชอบโดนชี้หน้าว่าแก่นั่นแหละ

ผมมองนายที่เงียบไปอึดใจหนึ่งพลางเนียนเข้าไปยืนใกล้ๆ เพื่อสร้างความอุ่นใจ รู้สึกดีเหลือเกินที่ได้พูดคุยกันอีกครั้ง แม้จะมีแต่คำค่อนแคะก็ตาม แต่ทั้งหมดล้วนเป็นตัวตนของนาย คนที่มักแสดงอำนาจข่มคนอื่นเพื่อปกป้องตัวเองอย่างมิดชิด สร้างเกราะที่ทั้งแข็งและหนาฉาบเอาไว้ ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นพวกปากร้ายใจดี

“คุณกลัวเหรอ”

“ทำไมฉันต้องกลัวเห็บราที่เกาะในบ้านด้วย”

นายนี่น้า...

“แต่คุณกำลังกังวล คุณไม่อยากไปใช่มั้ย คุณกำลังฝืนตัวเองรึเปล่า”

“เปล่า ฉันก็แค่...” นายถอนหายใจเฮือก อย่างที่เคยบอกไปว่าต่อให้พยายามปกปิดแค่ไหนก็ไม่รอดพ้นสายตาผมที่มองเขาเช้าเย็นก่อนนอนได้หรอก แค่นายสีหน้าเปลี่ยนไปวูบหนึ่งผมก็รู้แล้ว “ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากจะยุ่ง ฉันรังเกียจ ไม่อยากจะคุย แค่คิดว่าจะมองหน้ามันก็สะอิดสะเอียดแล้ว แล้วยังบ้านหลังนั้นอีก...ฉันไม่อยากก้าวเข้าไปด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้อยากจะทวงไปจากมัน ฉันแค่อยากให้เจ้าพวกนั้นได้ครอบครองในสิ่งที่ต้องการแล้วล่มจมไปด้วยตัวพวกมันเอง ฉันต้องการเป็นคนนอกที่หัวเราะเยาะทีหลัง โดยไม่มีละอองฝุ่นสกปรกจากพวกนั้นเข้ามาติด แกเข้าใจมั้ย”

“เข้าใจสิ สำหรับคุณ...พวกคุณนิดก็เหมือนเนื้องอกที่คุณยังไม่ผ่าออกไป แม้จะรู้ว่ามีมันอยู่แต่ก็ไม่เคยหันไปมอง พอคิดว่าต้องกลับไปพิจารณาชิ้นเนื้อนั้นอีกครั้งก็เลยรู้สึกแย่ แต่ถ้าไม่ตัดทิ้งก็คงลุกลามไปกว่านี้จนรักษาไม่ทัน”

“...แกเปรียบเปรยได้ชวนอ้วกมาก”

“แต่ก็ถูกใช่มั้ยล่ะ” ผมแอบประสานนิ้วเข้ากับมือของนายช้าๆ...ความอบอุ่นซึมซาบ นายทำเป็นมองไม่เห็นแต่ก็ไม่ชักมือออก

“ผมน่ะรู้จักคุณดีที่สุดแล้ว”

“ส่วนฉันก็ไม่รู้จักแกเลย...”

“ทำไมจะไม่รู้จัก คุณน่ะรู้ประวัติตอนเด็กผม แล้วยังรู้ว่าเป็นสายตำรวจในคลับอีกต่างหาก แค่นี้ก็รู้มากกว่าเก่งที่ยืนข้างนอกนั่นอีก” ผมหัวเราะหึหึ บีบมือเขาเบาๆ “ผมไม่มีของกินที่ชอบหรือไม่ชอบเป็นพิเศษ งานอดิเรกคือขับมอเตอร์ไซค์ไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมาย พรสวรรค์คือทำอาหาร และตอนนี้ก็อยู่กินกับเจ้านายคนหนึ่งที่เอาแต่ใจสุดๆ”

อ่อก! ผมปล่อยมือนายแทบไม่ทันเพราะถูกศอกใส่ท้อง

“นี่คุณกำลังตัดกำลังผมนะ ถ้าสู้สมรไม่ได้จะทำยังไง”

“ยังมีเก่งอีกคน” นายตอบอย่างไม่แยแส เห็นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ผมดันตัวนายชิดกำแพง ก่อนจะเอาแขนข้างหนึ่งยันเอาไว้ไม่ให้เขาขยับตัวหนี

“นาย...คุณหลงอะไรอยู่รึเปล่า” คราวนี้ผมพูดเสียงขรึมอย่างจริงจัง เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องอธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เหนื่อยยิ่งกว่าคืออีกฝ่ายไม่ยอมเข้าใจสักที “คุณเอาแต่หลงในภาพก่อนหน้านี้ของผมจนกลายเป็นอคติ ทั้งที่ความจริงแล้วทั้งหมดนั่นก็คือตัวผมทั้งนั้น ผมเอาใจคุณก็เพราะอยากทำ  ที่ผมหาข้ออ้างสารพัดอย่างก็เพื่อเข้าใกล้คุณทั้งนั้น ถึงตอนนี้แล้วคุณยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ”

นายหลบตา เขากัดปากคล้ายยังไม่อยากยอมรับทั้งที่เมื่อวานยอมลงให้ผมแล้วครึ่งต่อครึ่ง

“นาย...ผมน่ะ...”

“พี่เอก! ผมไม่เข้าใจตรง...เหวอ! จูบลงเหรอพี่ ถ้าฟันปลอมหลุดจะทำไง”

“ฉันไม่ได้ใส่ฟันปลอม!”

คราวนี้ผมไม่คิดจะห้ามนาย แถมยังช่วยจับตัวเก่งไว้ด้วย

นายกำลังจะฟังผมอยู่แล้วเชียว!




และแล้วพวกเราก็เริ่มปฏิบัติการ

รถเฟอรารี่สีแดงจอดหน้ารั้วทอง สมรเป็นคนมาเปิด เขามองพวกเราอย่างระแวงและน่าจะจำหน้าเก่งได้ว่าเป็นอัศวินอีกคนของคลับ เลยเผลอยกมือแตะปืนบ่อยๆ โชคดีที่พวกเรามียันต์กันสมรมาด้วย หรือก็คือนาย เพราะพอนายปรายตามองปุ๊บสมรก็จะรีบทำตัวสงบเสงี่ยมใสซื่อทันควัน ไม่กล้าหือกล้าอือหรือส่งสายตาข่มขู่สักนิด

“อะไรของแก” นายเลิกคิ้วแปลกใจเมื่อผมเดินเบียดเขาแถมยังดึงมือไปจับทั้งที่ปกติจะค่อยๆ เริ่มจากแตะๆ เกี่ยวๆ ก่อน

“ผมหึง”

นายสะบัดมือหนี อ้าปากเหมือนจะด่า แต่พอเห็นสายตาสมรก็ถอนหายใจ

เขาคงเหนื่อยจะทะเลาะกับผม โดยเฉพาะเมื่อต้องเข้าในบ้านหลังเก่าที่เคยจากไปนับยี่สิบปี

คุณนิดยืนต้อนรับอย่างกล้าๆ กลัวๆ ทั้งที่เป็นฝ่ายเรียกร้องมาตลอดแต่พอได้เจอกับนายจริงๆ เขากลับไม่แม้แต่จะเอ่ยเรื่องเงินสักคำเดียว ทั้งหมดทั้งมวลเพราะคุณแม่ของเขายังอยู่ที่โรงพยาบาล และถ้านายไม่ยื่นคำขาดว่าจะมา เขาก็คงยังนอนเฝ้าไม่ไปไหน ดูจากใต้ตาคล้ำจนหมดมาดหนุ่มเจ้าสำอางแล้วคาดว่าคงไม่ได้นอนสักงีบเดียว

ผิดกับอีกคนหนึ่ง...

พ่อบ้านในวัยห้าสิบหรือสมคิดเข้ามาต้อนรับและเชื้อเชิญประหนึ่งเป็นเจ้าของบ้านซะเอง ผายมือให้นายนั่งบนโซฟาหลุยส์เหลี่ยมทองที่ได้รับการทำความสะอาดอย่างดี สมคิดรีบเสิร์ฟน้ำเย็นให้นาย จัดแจงพาคุณนิดไปนั่งในฝั่งตรงข้ามและกระซิบหูหลายครั้ง

“ไม่ต้องวุ่นวายหรอก” นายเอ่ยขณะนั่งหลังเหยียดตรงไม่เต็มก้นอย่างหมิ่นเหม่คล้ายไม่อยากอยู่นาน ส่วนผมกับเก่งยืนคุมด้านหลัง คอยระวังสอดส่องเต็มที่ “คนที่ผลักคุณหญิงตกบันไดคือแกใช่มั้ย”

วินาทีนั้นคุณนิดคล้ายนิ่งงันไปราวหูฝาด ส่วนพ่อบ้านที่เตรียมจัดแจงหาของมาเสิร์ฟก็ชะงักกึก

“คุณพูดอะไรน่ะครับ”

โกหกไม่เนียนซะเลย เทียบกับผมแล้วหมอนี่น่ะแค่ปลายแถวชัดๆ!

แล้วมีหรือนายจะจับผิดไม่ได้

“ทุกอย่างประจวบเหมาะเกินไป ฉันไม่เชื่อเรื่องบังเอิญ มีแต่การจงใจ” นายแอบเหล่ตามองผมชวนให้รู้สึกขนลุกวูบๆ นี่เขากำลังจะแขวะอะไรผมรึเปล่า “นิดคุยโทรศัพท์อยู่กับฉัน สมรอยู่ใกล้ๆ เพราะรีบเข้ามาช่วย คนที่ไม่อยู่ก็มีแต่แกกับคุณหญิง และคุณหญิงก็คงไม่ลงทุนตกบันไดมาเองถ้าไม่มีคนผลัก”

“แหม คุณชายใหญ่พูดราวกับหนังสอบสวนเลยนะครับ คุณหญิงท่านลื่นล้มลงไปเองเพราะตกใจที่คุณชายเล็กเจรจาไม่สำเร็จต่างหาก ตอนนั้นคุณหญิงก็อาการไม่ค่อยดีอยู่แล้วตามที่คุณชายเล็กเรียนให้คุณทราบ จะหน้ามืดกะทันหันก็ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่ครับ”

...ตอแหลได้โล่ห์

นอกจากจะไม่ยอมรับผิดแล้วยังกล้าพูดว่าคุณนิดไม่ได้โกหกเรื่องที่โทรมาหลอกนายอีกต่างหาก ทั้งที่เจ้าตัวน่ะแสดงสีหน้าคล้ายสารภาพผิดมาตั้งแต่เมื่อวาน สงสัยจะไม่มีเวลาเตี๊ยมกันซะล่ะมั้ง

“สมคิด...พอเถอะ...เราได้เงินมาแล้ว” คุณนิดพยายามปราม เขาคล้ายจะเชื่อพ่อบ้านผู้นี้หมดใจว่าไม่มีใจคิดร้ายจริงๆ “พี่นายก็ด้วย...ขอบคุณที่มาในวันนี้นะครับ แต่สมคิดอยู่กับพวกเราแม่ลูกมานาน ตั้งแต่คุณพ่อตายก็ยังภักดีมาตลอด คนที่คอยดูแลทั้งงานบ้านเสื้อผ้าและอาหารก็คือเขา แล้วจะทำร้ายคุณแม่ได้ยังไง”

“หุบปากไปซะ ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีตอนนี้” นายตอกกลับอย่างเจ็บแสบ รู้ดีว่าคุณนิดเองก็ก่อวีรกรรมไว้ไม่น้อย “ฉันไม่ได้มาเพื่อคุยกับแก ฉันมาเพื่อคุยกับมัน”

พูดจบนายก็เชิดหน้าจ้องตากับพ่อบ้านราวมองคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ หาได้สนใจน้องชายต่างแม่ที่นั่งอ้าปากค้างแม้แต่น้อย

“ฉันจำแกได้...สมคิด ตอนที่ฉันอยู่บ้านหลังนี้แกเป็นลูกคนใช้ที่ทำตัวตีสนิท เอาอกเอาใจสารพัดแถมยังยุแยงเรื่องเมียน้อยพ่ออีกต่างหาก หวังจะประจบลูกชายคนโตอย่างฉันน่ะสิ แต่พอพ่อฉันเสีย แกก็เปลี่ยนไปหานิดแทนทั้งที่เคยด่าลับหลัง หึ ฉันไม่คิดว่านั่นจะเรียกว่าความซื่อสัตย์หรอกนะ”

ไม่น่าเชื่อว่านายจำรายละเอียดในสมัยเด็กได้ เผลอๆ เขาอาจจะจำสมรได้ด้วยซ้ำ เพียงแต่ไม่อยากให้ความหวังเลยบอกปัดไป

ส่วนสมคิดยังคงยืนยิ้มไม่หือไม่อือ

“ฉันเจอคนประเภทนี้มาเยอะ แค่มองก็รู้สันดานแล้ว แกมันก็พวกเดียวกันนั่นแหละ ทำดีหวังเงิน เกาะคนรวยหวังสบาย เสียที่พ่อฉันเองก็กินแต่สมบัติเก่า พอแม่ฉันเซ็นใบหย่า ก็ไม่มีธุรกิจอื่นมาหมุนเงิน ปล่อยให้พวกเหลือบไรใช้เงินจนหมดตัว ที่ไม่มีใครมางานศพแม่ฉันก็เพราะตกลงเรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่ได้ไม่ใช่รึไง”

เป็นครั้งแรกที่นายยอมคายเรื่องในอดีตของตัวเองอย่างหมดเปลือก

“ที่ดินที่พอมีราคาก็มีแต่คฤหาสน์หลังนี้ แต่พวกแกดันยอมเป็นหนี้ดีกว่าต้องย้ายออก แกเองก็เหมือนกัน...เพราะตั้งแต่เล็กก็อาศัยอยู่แต่ในคฤหาสน์ คอยประจบรับใช้เจ้านายไม่คิดจะขนขวายหางานอื่น เลยหวังลมๆ แล้งๆ ปั่นหูดึงฉันกลับเข้ามาในวังวนนี้อีก หึ คงคิดล่ะสิว่าถ้าฉันยอมเอาตัวไปจมปลัก ทั้งแกทั้งคนพวกนี้ก็สบายกันยกโคตร“

นายแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างเย้ยหยัน

“แต่ฉันไม่มีวันอยู่ที่นี่เด็ดขาด! จะหลอกก็ไปหลอกคนอื่นเถอะ!!”

พูดจบนายก็ผุดลุกเหมือนไม่อยากจะอยู่ต่ออีกแม้แต่เสี้ยวนาทีเดียว เขามาเพื่อตัดขาด เพื่อให้ตระกูลอัครมหาเลิศสกุลเลิกตอแยตลอดกาล รวมทั้งเปิดโปงเบื้องหลังทั้งหมด!

“เฮ้ย!”

ทันใดนั้นเสียตะโกนพลันดังขึ้น คุณนิดโดนจับล็อกคอโดยมีปืนจ่ออยู่ข้างขมับ ดูเหมือนคนที่จัดแจงหาอาวุธให้สมองจะเป็นพ่อบ้านผู้นี้เอง

“ผมไม่เชื่อว่าคนที่ยอมไปหาคุณหญิงที่โรงพยาบาลทั้งที่เกลียดนักหนา จะยอมไปง่ายๆ โดยทิ้งน้องชายได้ลงหรอกนะครับคุณชายใหญ่”

สมคิดเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว!

“สะ...สมคิด” คุณนิดยังไม่อยากจะเชื่อ เขาเองก็เป็นประเภทชอบให้คนปฏินิบัติรับใช้ การที่จู่ๆ พ่อบ้านแสนดีของตัวเองกลายเป็นตัวร้าย คงจะเป็นอะไรที่เหลือเชื่อเหมือนเก็บมีดจ่อคอหอยตัวเองตลอดเวลา “กะ...แกเป็นคนผลักแม่จริงๆ ใช่มั้ย!”

“ก็ใช่น่ะสิ! ทั้งที่เสนอความคิดไปตั้งขนาดนั้น แต่พวกแกก็ยังไม่ได้เรื่อง! ถ้าพลาดครั้งนี้ไปคงไม่มีหวังอีกแน่ ฉันก็เลยผลักคุณหญิงตกบันไดไงล่ะ ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ เพราะผลจากการกระทำก็ทำให้เจ้านายที่พวกเรารอคอยมาตลอดยอมมาเหยียบบ้านหลังนี้สักที!”

“คะ...คุณนิด” อย่าว่าแต่คุณนิดที่ตกใจ สมรนั้นยิ่งหนักกว่า มันชักปืนออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ มือที่สั่นเทาของมันทำเอาคุณนิดได้ขยับปากร้องบอกว่าอย่า เพราะกลัวว่าจะโดนมือดีของตัวเองยิงตายซะก่อน

“พี่เอก...นี่ไม่เห็นจะเกี่ยวกับคลับตรงไหนเลย”

“ถ้าจัดการเรื่องนี้ได้คุณนิดก็จะไม่มีหน้ามากู้เงินที่คลับอีกไง”

“อ้อ...”

นายเหลือบมองพวกผมที่ทำตัวไม่เข้าสถานการณ์ด้วยความหงุดหงิด เขานั่งกอดอก มองสมรที่ยืนอยู่อีกฝั่ง มองสมคิดที่อยู่ตรงหน้า โดยจับน้องชายเป็นตัวประกันเหมือนกับว่าดูละครเรื่องหนึ่งที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับชีวิต

“ฆ่าเลยสิ” นายเอ่ยอย่างท้าทาย “ฉันจะได้เรียกตำรวจ มันตาย แม่มันก็ยังไม่ฟื้น ส่วนแกเองก็ติดคุกติดตาราง ดีเลย ฉันจะได้ยึดคฤหาสน์หลังนี้คืนแล้วเอาไปขายต่อ จะได้จบชื่อตระกูลเส็งเคร็งนี้สักที”

“พี่เอก...จะดีเหรอพี่”

“ดูอยู่เฉยๆ ก่อนเถอะ” ผมกระซิบบอกรุ่นน้อง “แล้วก็ดูสมรไว้ด้วย ถ้ามันทำท่าจะยิงให้รวบตัวไว้เลยนะ หมอนี่มีสิทธิ์ยิงผิดมากกว่ายิงโดน”

“ครับ!”

โชคดีที่เสียงซุบซิบของพวกเราสองอัศวินไม่ดังไปถึงสมคิดที่โกรธจนตาแดง

(ต่อข้างล่าง)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 19 : พักยก - P.28 - [14/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 18-08-2016 20:37:17

“คุณก็แค่ปากดี ไม่กล้าให้น้องชายตายไปจริงๆ หรอก!”

“ทำไมต้องไม่กล้า ฉันไม่เคยนับมันเป็นน้องด้วยซ้ำ” นายเอ่ยอย่างไร้เยื่อใย “เมื่อวานที่ฉันไปก็เพราะไม่อยากให้แม่คนไหนต้องมาโดนลูกหลงเพราะความโง่ของลูก ชดเชยที่ฉันไม่ทันได้กตัญญูต่อแม่ เรียกง่ายๆ คือทำเพื่อความสบายใจของตัวเองไม่ใช่เพราะอยากจะช่วยมัน ที่สำคัญนิดมันไม่ใช่แม่คนที่ไหน ฉันเลยไม่เกิดจิตเป็นกุศล แล้วทำไมต้องอยากให้มันรอดด้วยล่ะ”

“พะ...พี่” คุณนิดมองอึ้งๆ อย่าว่าแต่ใครเลย คุณนิดที่ปากเรียกนายว่าพี่ทุกคำก็คงไม่ได้ซาบซึ้งในความรักของสายเลือดสักเท่าไหร่หรอก

“จะยิงรึยัง ฉันจะได้โทรเรียกตำรวจ แล้วต้องไปจัดการเรื่องขายบ้าน ฉันเองก็กำลังทำธุรกิจอหังสาฯ คงหานายหน้าที่สนใจคฤหาสน์หลังนี้ได้ง่ายดี”

“ยะ...อย่านะครับ!” สมรตะโกนดังลั่น ก่อนจะหันมามองนายด้วยสายตาตัดพ้อ “ทะ...ทำไมคุณถึงพูดอย่างนี้ อะ...อย่าให้คุณนิดตายนะ”

นายเหลือบมองสมรอย่างดูแคลน

“งั้นแกจะตายแทนมันมั้ยล่ะ”

สมรอึ้งไปชั่วอึดใจหนึ่ง เจอไอดอลทำลายความฝันในพริบตา

มันกัดฟันแน่น คล้ายไม่อยากยอมรับ คนที่ตามดูนายมานานอย่างมันย่อมรู้ดีถึงกิตติศัพท์ความใจร้าย แต่ถึงอย่างนั้นมันก็หวังมาตลอดว่าอย่างน้อย...กับคุณนิดและตัวมันเอง นายจะพอมีความเมตตาให้บ้าง

เหมือนกับที่นายเคยทำในอดีต...

ผมคิดว่าควรจะนั่งจับเข่าคุยอย่างจริงจังแล้วล่ะว่านายจำไม่ได้จริงๆ หรือแค่แสร้งทำลืมกันแน่

“ทะ...ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้ คะ...คนที่ควรตาย คือ...” ไอ้สมรเล็งปืนมาที่ผม “มันต่างหาก! มะ...มันหลอกคุณนะ!”

ไอ้บ้านี่ยังมีหน้ามาแค้นผมอีก

แต่ไม่ทันที่ผมจะต่อปากกับศัตรูคู่อาฆาต นายกลับออกหน้าให้ซะก่อน

“แล้วไง” นายถามกลับเสียงห้วนแกมกรรโชกทรัพย์เหมือนโจรห้าร้อย  “ฉันไม่ใช่เจ้านายของแก เลิกฝันลมๆ แล้งๆ กับภาพที่แกสร้างเองในอดีตแล้วลืมตามองบ้าง ที่ฉันเคยพูดให้แกอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ก็แค่ตัดรำคาญ ไม่ใช่นึกพิศวาสหรือเห็นอกเห็นใจ ทั้งหมดแกเข้าใจผิดไปเองทั้งนั้น และอีกอย่างเรื่องของฉันฉันจัดการเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาช่วย ไม่ต้องให้ใครมาตัดสินแทน โดยเฉพาะกับคนที่ฉันจำไม่ได้กระทั่งชื่ออย่างแก!”

...เขาจำสมรได้จริงๆ ด้วย

ถ้าให้ผมเดา คาดว่าตอนเด็กปัญหาด้านการพูดของสมรอาจจะทำให้เกิดปัญหาและถูกพิจารณาให้ออกจากคฤหาสน์ แต่นายที่ไม่คิดจะฟังคำของใครอยู่แล้วแถมชอบคนบ้าใบ้มากกว่า ยอมออกปากและเก็บไว้ใกล้ตัว ทำเอาสมรหลงรักอย่างจัง
แต่เรื่องที่จำชื่อไม่ได้ก็เป็นเรื่องจริง

นายครับ...คุณนี่ช่าง...

“คนของพี่โคตรปากร้ายเลย”

“ฮะฮะฮะ” ผมหัวเราะแห้งๆ อย่าว่าแต่เก่งที่ตกใจ ผมเองก็ตะลึงไม่แพ้กัน  แม้จะเป็นในคนละความหมายก็เถอะ

“สรุปจะยิงรึยัง”

นายหันไปท้าทายสมคิดอีกครั้ง ทำเอาปืนที่เล็งจ่อหัวคุณนิดเริ่มเบนมาที่ตัวเขาเอง

นายเริ่มยิ้มกริ่ม แต่สมรตะโกนดังลั่น

“ไม่!” เสียงนั้นร้าวรานปานคนใจสลายที่ถูกความจริงกระแทกหน้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ทนมองคนที่เฝ้าฝันถึงโดนทำร้ายไม่ได้แม้ว่าจะร้ายกาจขนาดไหนก็ตาม

มือมันเตรียมเหนี่ยวไก

“เก่ง!”

ผมให้สัญญาณทันที เก่งรีบรวบตัวสมรพร้อมกับผมที่รวบตัวนายให้ล้มลงไปด้วยกันเมื่อเสียงปืนสองนัดดังขึ้น นัดแรกคือเก่งที่จะยิงสมคิด แต่เฉียดตัวคุณนิดไปวูบหนึ่งจนเจ้าตัวน้ำตาแตกเพราะกลัวตาย นัดที่สองคือสมคิดยิงเจ้านาย แต่ก็พลาดเป้าไปเพราะผมตั้งท่าระวังอยู่แล้ว

นายเองก็ไม่ประหลาดใจสักนิด เขาเชื่อว่าผมจะต้องช่วย

สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามเกมของนาย เขาคุมสถานการณ์อย่างอยู่หมัดด้วยการใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ เพราะทันทีที่ลั่นไกสมคิดก็ชะงักนิ่งไปด้วยความกลัวต่อกฎหมาย ราวเพิ่งสำนึกได้ว่าถูกนายยั่วยุจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่และเกือบฆ่าคนเข้าจริงๆ ผมรีบฉวยโอกาสนี้เข้าไปดึงคุณนิดออกมา พอดีกับเก่งที่ตั้งท่าชาร์จ กระโจนเข้ามาทับสมคิดไว้ทั้งตัวโดยจับมือไพล่หลังบิดแขนจนได้ยินเสียงกรอบ ปืนร่วงลงมาทันที ไม่มีช่องว่างให้สมคิดขัดขืนหรือตั้งตัวแม้แต่น้อย

ผมกับเก่งน่ะต่างเป็นอัศวินทั้งคู่ แม้จะยืนประจำอยู่คนละชั้นแต่ก็มีช่วงที่ต้องเข้าขากันบ่อยๆ อย่างการโยนรับส่งลูกค้าลำเลียงผ่านบันได จึงพอรู้จังหวะกันดีโดยไม่ต้องพูดมาก

“ไอ้ชั่ว แกฆ่าแม่ฉันแล้วยังจะฆ่าฉันอีก แกมันเลว!” คุณนิดพอรอดมาได้ก็กระทืบสมคิดไม่หยุด ทำเป็นกล้าทั้งที่เมื่อกี้เอาแต่กลัวตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูกแท้ๆ

ผมส่ายหน้าน้อยๆ ปล่อยให้คุณนิดระบายอารมณ์แก้เก้อที่โดนหลอกและโดนจับเป็นตัวประกันแล้วโทรเรียกตำรวจด้วยตัวเอง เพราะอย่างน้อยก็สามารถควบคุมสถานการณ์ให้เอื้อประโยชน์กับนายได้ ไม่ลืมเขี่ยปืนให้ห่างจากสมคิดเพื่อความปลอดภัยโดยไม่คิดแตะต้องเพราะไม่อยากให้มีรอยนิ้วมือติดจนนำพาความยุ่งยากเข้าหาตัว

เพราะพวกผมน่ะเป็นฝ่ายเสียหายต่างหาก

“คะ...คุณนิด” สมรที่เริ่มขยับตัวเพราะโดนเก่งชนจนล้มรีบยันตัวลุกเดินกะเผลกเข้ามาห้ามคุณนิดที่ร้องไห้ไปด่าไปกระทืบไปจนหน้าตาดูไม่ได้เอาซะเลย

“แกมันไม่ได้เรื่อง! ทำไมถึงช่วยเจ้านายมากกว่าฉันล่ะหา เขาให้แกอยู่ในคฤหาสน์ แต่ฉันคือคนที่เลี้ยงแกมานะ!” คุณนิดตะโกนด่าอย่างขวัญเสียและน้อยใจ

“ผะ...ผมตั้งใจช่วยทั้งสองคน” สมรทำหน้าสำนึกผิด แต่ยังไม่วายเหล่มองนายอย่างมีเยื่อใย แม้จะโดนต่อว่าแต่ถึงอย่างนั้นความฝังใจตลอดหลายสิบปีก็ไม่อาจตัดขาดได้ในเวลาอันรวดเร็ว

“ฉันมีคนของฉันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้แกมาช่วย”

น่าเสียดายเพราะคนของผมสะบั้นความหวังไม่เหลือให้ต่อเติม ทำเอาสมรได้แต่อ้ำอึ้งไปไม่เป็น

“แกเองก็เหมือนกัน” นายหันมาหาคุณนิดที่รีบยกมือเช็ดน้ำตาลวกๆ ในที่สุดสองพี่น้องก็เผชิญหน้ากันโดยไม่มีการสวมหน้ากากเข้าหาหวังผลประโยชน์ นายมองคุณนิดเหมือนเห็บรา ส่วนคุณนิดก็มองนายเหมือนตัวก้างชิ้นโตที่ทั้งเคารพและริษยาจับขั้วหัวใจ “สมองน่ะมีก็หัดใช้ให้มันถูกทางบ้าง เอาแต่คิดจะโยกย้ายเงินจากคนนู้นคนนี้มาโปะ แต่ไม่เคยใช้สมองเอาเงินที่มีมาเพิ่มพูน ก็สมควรหรอกที่มีสภาพน่าทุเรศขนาดนี้ รอไปจนเหงือกแห้งก็คงไม่ร่ำรวยขึ้นมาหรอก!”

“ก็...ก็ผมไม่มีหัวธุรกิจแบบพี่นี่ ผมเคยทำแล้วแต่ก็เจ๊งไม่เป็นท่า แทนที่จะได้เงินดันขาดทุน แย่กว่าเดิมอีก!”

น่าจะเป็นครั้งแรกที่คุณนิดตะโกนเถียงได้เต็มปากทั้งที่มักเกรงนายเสมอ

“ถ้ารู้ว่าไม่มีหัวก็ไปเป็นพนักงานกินเงินเดือนซะสิ!”

“แต่ผมเป็นทายาทของตระกูลอัครมหาเลิศสกุลนะ!”

“ถ้าจะยึดศักด์ศรีก็หัดดูตัวเองด้วยว่าทำอะไรบ้างรึเปล่า ไม่ใช่นั่งกินนอนกิน ฉันอยากจะหัวร่อ!” นายกระแทกเสียงชั่วร้ายอย่างกับแม่มดในนิทาน “จมไม่ลง ไม่ยอมเกลือกกลั้วกับความลำบาก หวังสบาย หึ ระวังเถอะจะได้นอนกอดชื่อเสียงในหลุมที่ไม่มีแม้แต่โลงไว้คุ้มกะลาหัว!”

“พี่เอก...”

“ฉันรู้น่า” ผมปรามเก่ง ส่วนคุณนิดน่ะเหรอ น้ำตาแทบร่วงอีกรอบแต่ยังพอฝืนกลั้นเอาไว้

“มะ...มาพยายามด้วยกันใหม่เถอะนะครับ คะ...คุณนิด” สมรพยายามปลอบใจ ยกมือลูบหลังเจ้านายตัวจริงไม่คิดยุ่งเกี่ยวกับเจ้านายของผมอีก ถึงจะทำหน้าสลดน่าสงสาร แต่อย่างน้อยมันก็รู้ว่านายไม่ต้องการมันจริงๆ แต่คนที่ต้องการน่ะคือ...

“แล้วจะเริ่มต้นยังไง ทุกอย่างมันพังไปหมดแล้ว!” คุณนิดเอามือปิดหน้าซุกกับอกสมรพลางตะโกนลั่นพลางร้องไห้โฮ แต่ไม่วายแหวกนิ้วเหลือบมองนายอย่างวาดหวังว่าถึงเกลียดขี้หน้ากันแค่ไหน ก็ควรจะมีความเห็นอกเห็นใจกันบ้าง แม้จะเป็นแค่ขี้เล็บก็ยังดี

“ฉันจ่ายให้แกไปหนึ่งแสนแล้ว”

“นั่นต้องใช้รักษาคุณแม่นะครับ...” คุณนิดสะอึกสะอื้นใช้มารยาเต็มสูบ ราวกับรู้ว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่นายจะยอมเหยียบบ้านหลังนี้ ถ้าเขาไม่ทุ่มก็อย่าหวังว่าจะเจอกันอีก

ผลน่ะเหรอ

นายมองอย่างรังเกียจ แถมยังถอยหลังหนีอย่างขยะแขยงไม่อยากให้น้ำตาเทียมกระเด็นใส่

“เอาเถอะ ฉันจะให้ทุนให้แกไปต่อธุรกิจ”

“พี่...”

น้ำเสียงราวขึ้นสวรรค์ ราวกับหนังคนละม้วนเลยนะคุณนิด

“ฉันจะคิดว่าบริจาคให้หมา”
   
“พี่เอก ผมว่า...”
   
“พี่รักของพี่น่าเก่ง” ผมกระซิบกับเก่งข้ามหัวสมคิดที่ยังโดนอัศวินชั้นสองของคิงส์คลับนั่งทับจนกระตุกแหงกๆ อย่างกับปลาตาย ก่อนจะหันไปมองนายที่หยิบกระเป๋าเงินขึ้นเปิดพร้อมกับตาวาวๆ ของคุณนิด
    
นายนับแบงก์พันท่ามกลางความลุ้นระทึก แต่น่าเสียดาย...เพราะทันทีที่นับถึงเลขห้า เขาก็ปิดกระเป๋าเงินเก็บทันควัน

“เดี๋ยวสิพี่ แค่ห้าพันจะไปพออะไร!”

“ทำไมจะไม่พอ” นายมองเหยียด “ก็ไปขายหมูปิ้งสิ”

นายสะบัดมือโปรยเงินใส่ตัวคุณนิดพลางหันหลังเดินออกจากบ้านอย่างเท่ ทำเอาผมรีบเดินตามไม่ทันโดยไม่ลืมกำชับให้เก่งคุมตัวสมคิดเอาไว้ ท่าทางปลอดโปร่งโล่งสบายของนายยามก้าวผ่านกรอบประตูราวกับว่านี่เป็นการปลดเปลื้องจากตระกูลอัครมหาเลิศสกุลอย่างแท้จริง นับจากนี้ชื่อของพวกเขาไม่สามารถทำให้นายรู้สึกเจ็บปวดได้อีกแล้ว

“ให้คนอย่างนิจภัทร...ไปขายหมูปิ้งงั้นเหรอ”

เสียงพึมพำไล่หลังทำให้ผมอดหันไปมองไม่ได้ เจอภาพของคุณนิดทำท่าจะโยนเงินทิ้ง แต่พอเห็นรอยยับก็ใจแทบขาด โกยเอามากอดแนบอกเหมือนลูกน้อย

“ปัดโธ่เว้ยยย!!”

เสียงตะโกนของคุณนิดดังออกมาถึงด้านหน้าเลยทีเดียว

นายหลุดยิ้ม เห็นแล้วผมก็ลอยอารมณ์ดีไปด้วย

“ยิ้มอะไร”

เขาพูดไม่ดูตัวเองเลย

“ผมแค่ดีใจที่คุณรู้จักทำความดี”

“พูดอย่างนี้หาเรื่องตายรึไง”

“คุณฆ่าผมไม่ลงหรอก ไม่งั้นคุณจะอยู่กับใครล่ะ” พูดจบก็ก้มกระซิบ “ไม่มีใครทนคุณได้อย่างผมแล้วล่ะ”

“เอกภพ!”

ผมหัวเราะลั่น ไม่รู้คิดอะไรขึ้นมาถึงแอบจูบนายเร็วๆ

นายเบิกตากว้าง หน้าแดงจัดเพราะโกรธและอาย

“คุณบอกให้สมรตาสว่าง เลิกจมกับภาพความประทับใจแรกพบ แล้วคุณล่ะ...เห็นผมชัดๆ รึยัง ยอมรับตัวตนของผมได้รึยัง”

“แกมันไอ้บ้า”

“ใช่ ผมบ้า แต่ผมก็รักคุณที่สุดนะ”

นายไม่ตอบ เขาเพียงหันหน้าไปอีกทาง

ผมถือว่านี่เป็นการคืนดีของเราได้รึเปล่านะ

---------------

แล้วเจอกันเรื่องใหม่ของคุณนิด #มนตร์รักข้าวเหนียวหมูปิ้ง นะคะ #ล้อเล่น

อะแฮ่ม....มาสู่ความจริงจัง สวัสดีค่ะทุกท่าน ตอนหน้าก็จบบริบูรณ์แล้วค่ะ เรื่องนี้ตั้งใจเเต่งเเบบเล่มเดียวจบอยู่แล้ว ฉะนั้นเนื้อหาเลยไม่ยาวมาก ( แต่นี่ก็แอบยาวกว่าที่เราคิดไว้อีกนะคะ) ส่วนเราจะแต่งอะไรต่อนั้น...จะไปต่อที่ตอนพิเศษคิงส์คลับค่ะ อาจจะมีคู่พี่เอกที่สมหวังกับนายแล้วไปแจมบ้าง เพราะจะเท่ากับว่าตอนนี้สมหวังกันแล้วทุกคู่ เย้

แต่พอคิดว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วก็...ฮือ พี่เอกของบ่าวเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ววว นายได้กินเด็กแล้ว ไม่สิ ถูกเด็กกินตลอดไปแล้วววว

เพจนักเขียนที่ได้แต่ซับน้ำตา ขอให้พวกเขาทั้งคู่ไปดี (https://www.facebook.com/MajaYnaja/)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 18-08-2016 20:44:16

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-08-2016 21:25:53

ไม่อยากให้จบเลยค่ะะะ เรารักพี่เอกกก  :3123:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 18-08-2016 21:29:14

จะรอดมั้ย คุณนิด ถถถถถ พยายามเข้านะ แรกๆก็น่าหมั่นไส้อ่ะ แต่ ไปๆมาๆกลับน่าสงสาร เอาไปออกวงเวียนชีวิตดีมั้ย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 18-08-2016 21:31:45

ชอบเวลาพี่เอกแหย่นายจัง รู้สึกว่ามันน่ารัก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-08-2016 21:38:01

ทำไมเหมาะสมกันเยี่ยงนี้ ตัวแสบกับเจ้านาย
บ๊ายบายตระกูลสมและว่าที่พ่อค้าหมูปิ้ง. ว่าแต่ค่าสูตรใช่มะห้าพันนั้นน่ะ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ ขอหวานๆเยอะๆนะคะไม่ต้องกลัวคนแก่น้ำตาลขึ้นเลยค่า 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 18-08-2016 21:45:42

 :m20: :m20: :m20: :m20: #ใต้ฟันปลอม #ใต้ยันต์กันสมร #ใต้ความ(ปาก)ร้ายของนาย 5555555555555
อ่านไปก็ขำไป นายกับนิลนี่นิสัยดูไปคล้ายกันมากๆ ต่างตรงที่นิลอาจจะเด็กกว่า ดูร้ายแบบแสบๆ ส่วนนายดูร้ายแบบผู้ใหญ่ ร้ายแบบจิกให้ตายไปข้าง

รู้สึกเขินคำพูดของนายที่บอกว่ามีคนของตัวเองอยู่แล้ว ส่วนพี่เอกก็บอกพี่รักของพี่ แหมมมม โอเคค่ะ ตอนหน้าคงอวยแฟนแบบรัวๆๆๆเลยใช่มั้ยคะ :hao3: :hao3:

นายเป็นตัวละครที่น่าสงสารนะคะ ตรงที่ ถ้าไม่ถูกพี่เอกแซะก็จะถูกคนอื่นแซะว่าแก่ ตั้งแต่ตอนพิเศษเรื่องโน้นยันตอนจะจบของเรื่องตัวเอง และคงจะมีเรื่อยๆยันตอนพิเศษของตัวเองและเรื่องอื่น :laugh:

ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยค่ะ  :hao5: คิดว่ายังมีเรื่องให้นำมาเล่นได้อีก เรื่องนายเคลียแล้ว น่าจะมีปมส่วนพี่เอก อาจจะเป็นอดีตที่ไปแฝงตัวทำงาน ไม่ก็เรื่องของนายสมัยต่างแดน (ศัตรูหัวใจจากต่างแดนเข้ามาทำให้พี่เอกปวดหัว555555) แต่จบแบบนี้เราก็ว่าน่ารักดี ดูเป็นสไตล์พี่เอกคนคูล

รอติดตามตอนหน้านะคะ จะได้หวาน(รึเปล่า?)กันซักที ส่วนเก่ง ตอนนี้น่ารักมากกก ป่วนจริงๆ ตลกตรงที่นายเป็นพ่อเก่งได้เลย 5555555 คิดว่าเก่งคงจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับนายไปอีกคนนอกจากที่ฉะกับนิล อยากอ่านฉากเก่งกับนายอีก คงบันเทิงน่าดู :jul3:

ป.ล.อยากทราบว่าคนเขียนจะแต่งตอนพิเศษเรื่องนี้ลงในเว็บบ้างมั้ยคะ หรือมีแค่พิเศษในหนังสือกับไปแจมเรื่องอื่น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 18-08-2016 21:47:42

 :m20: ดีใจเก้อ..นึกว่าจะต่อคุณนิดกะสมรซะอีก.. :m20: พี่เอกจะได้ปล้ำนายอีกแล้ววววว..เย้ๆ... :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-08-2016 21:48:35

ปากร้ายใจดี

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 18-08-2016 21:52:03

พี่เอกไปได้ดีแล้ว หลอกล่อคนแก่มาติดกับได้แล้ว 55555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-08-2016 21:56:11

โถนายคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: obstacle ที่ 18-08-2016 22:22:59

มีเก่งกับนายอยู่ในฉากเดียวกันนี่
เรียกเสียงหัวเราะได้ดีมากๆ
ยังขำค้างฟันปลอมอยู่เลย 555

ขี้อวยแล้วก็หวงของกันทั้งคู่จริงๆ
คำพูดจิกกัดร้ายๆ ของนายก็เป็นคำสอนดีๆ นั่นแหละ

ใจหายตลอดเวลาเห็นว่านิยายที่อ่านจะจบแล้ว
คงคิดถึงนายเอกมากๆ จะรออ่านคิงส์คลับนะครับ

ปล. แอบเห็นพิมพ์ชื่อผิดสองจุด
สมอง > สมร
เก่ง > สมร

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 18-08-2016 22:50:03

 o13 นายกับเอกนี่ โรแมนติกแบบแปลก ๆ เนอะ 555 กลายเป็นพี่เอกเสียอีกที่ขยันบอกรักนายตลอด 555  :impress3:
แอบตกใจนิด ๆ ที่มีบอกว่าจะแต่งเรื่องคุณนิด 555 คิดอีกทีก้อน่าสนใจอยู่น่ะ แอบสงสารคุณนิด ส่วนสมรนี่น่าสงสารน่ะ ดูเป็นตัวละครที่มีคาแรคเตอร์ดี  :impress2: รอเปิดเรื่องใหม่และรอเล่มด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Resonance ที่ 18-08-2016 23:10:25

ฮาเก่ง นี่ก็ขัดจั้งงง 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 18-08-2016 23:56:11

ตอนนี้นึกว่าตลกคาเฟ่อ่านไปขำไป
55555555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-08-2016 00:47:44

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 19-08-2016 01:13:16

ตลกคาเฟ่มากค่ะตอนนี้ ขำมากกกก ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 19-08-2016 03:45:55

เห็นชื่อตอนแล้วนึกว่าพี่เอกจะเผด็จศึกนาย น่าสงสารเก่งโดนขัดตลอด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 19-08-2016 04:42:40

นายนี่ช่าง......ปากร้ายจริงๆ แต่สะใจมาก  :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-08-2016 07:40:14

โถวววว พี่เอกของน้องงงงงชาติที่แล้วนี่คงทำกรรมกับพวกนั้นไว้เยอะสินะคะมาชาตินี้ขนาดจะสารภาพกล่อมเมียยังโดนเก่งมาขัดซะได้ ฮ่าๆๆๆ แอบฮาเก่งด้วยเจอปากเจ้านายไปคงเหวอเลยสินะ แต่อย่างที่บอก พี่เอกเขารักของเขาอะนะ ง่อวววว อิจนาย กลับมาอยู่ทีมพี่เอกก็ได้ อิอิ

ตอนหน้าจบแล้วไม่อยากให้จบเลย ขอตอนพิเศษได้ไหม นะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-08-2016 08:43:46

เก่งกะนาย ฝีปากสุด ๆ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-08-2016 10:44:34

กร๊ากกกกกกกก  นิยายตลกเรอะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 19-08-2016 11:19:18

T___T
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ ฮือ
แต่นี่ก็เท่ากับว่าคืนดีกันจริงๆแล้วเนอะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-08-2016 17:21:38

งานนี้นายต้องตบรางวัลให้พี่เอกนะ. อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 19-08-2016 19:38:37

ปี้เอกกกก~

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-08-2016 19:39:55

เอกสุดยอดมากๆๆเลย เจ้าแผนการมาก
ส่วนนายก็นะ เจอคนดีๆก็ตว้าเอาไว้สิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 19-08-2016 20:00:52

โกหกไม่เนียนซะเลย เทียบกับผมแล้วหมอนี่น่ะแค่ปลายแถวชัดๆ!----ตอนอ่านมาเจอประโยคนี้เราขำก้ากเลย ความพี่เอกนี่มันช่าง.... 
ไม่อยากให้จบเลย รักคนแก่ ทีมคนชรา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนที่ 20 : เผด็จศึก - P.29 - [18/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 20-08-2016 08:57:04

นายนี้ ปากร้าย น่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 20-08-2016 19:32:36

ตอนส่งท้าย


[ เอก part ]

เราไม่เคยคุยเรื่องยกโทษให้หรือขอคืนดี

อย่างที่บอกว่าผมค่อนข้างพอใจกับความสัมพันธ์ในตอนนี้แล้ว จะคบหรือไม่คบก็ช่าง ขอแค่ยังอยู่ข้างเขาได้ก็พอ อีกอย่าง...ผมว่าคู่ของเราวัดที่การกระทำมากกว่าคำพูด

แต่มันต่างกับก่อนหน้านี้

ตอนนั้นพวกเราต่างกลัวว่าจะรอดได้ถึงขนาดไหนจนไม่กล้ากำหนดความสัมพันธ์ แต่ตอนนี้น่ะ...

พวกเราก็แค่...เป็นคนรักกัน

รู้ได้ยังไงน่ะเหรอ

รู้ได้ด้วยตัวเองน่ะครับ ผมไม่ได้คิดเก้อไปเองหรอกนะ เพราะหลังกลับมาจากบ้านคุณนิด นายก็ไม่ได้เอ่ยเรื่องพักยกอะไรอีกและยอมให้ผมบริการตามใจ พวกเรานั่งดื่มไวน์ด้วยกัน รอรับโทรศัพท์จากเก่งและตำรวจที่ผมฝากเรื่องคดี จากนั้นก็พากันเดินเข้าห้องนอน

ครับ ผมเองก็ตามเข้าไปด้วย

นายเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายก่อน ส่วนผมยืนแปรงฟันอยู่ข้างๆ พอนายออกมาแปรงฟัน ผมก็เข้าไปอาบน้ำ จากนั้นก็เกาะเกี่ยวพัวพันกันจนไปจบที่เตียง

เหมือนห่างหายไปนานพร้อมจิตใจที่แห้งผาก ผมเลยรู้สึกกระหายมากกว่าปกติจนตกใจตัวเอง ผมจูบนายแนบแน่น ดูดดึงและดูดกลืนปลายลิ้นของเขาราวกับขนมรสเลิศ นายขย้ำหลังศีรษะผมแน่น เส้นผมของพวกเรายังชื้นอยู่เลย แต่ปลายหยดน้ำที่ระข้างแก้มก็ทำให้เขาเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ

ผมจูบนายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะไล้ปลายนิ้วผ่านยอดอกและหยุดที่ส่วนกลางลำตัว ผมจับส่วนนั้นของเขาบีบเคล้นจนแทบแหลกลาญ ทั้งรูดทั้งบดขยี้จนนายนอนตัวสั่นซุกหน้าครางกับหมอน จิกแผ่นหลังจนผมยิ่งกระหายหิวกว่าเก่า

ผมค่อยๆ ลิ้มรสเขาอย่างเชื่องช้าแม้ในใจอยากจะตะกละตะกลามให้มากกว่านี้ คงเพราะอยากซึมซับความรู้สึกดีๆ อย่างนี้อีกสักพักก่อนปล่อยแรงให้อารมณ์โหมกระหน่ำ ผมดูดดุนยอดอกของนาย สร้างรอยจูบพราวไปทั้งตัวโดยที่นายได้แต่ส่งเสียงขัดใจในลำคอแต่ไม่ได้ต่อว่า เขาแค่กระชากหนังหัวเป็นระยะก็เท่านั้น

เรียวลิ้นแตะเข้ากับส่วนปลายกลางลำตัวของนาย เขากระตุกตัว หอบหายใจและปรือตามองด้วยความลุ้นระทึก ผมสะกดสายตานายด้วยการจ้องตอบแน่วแน่และค่อยๆ ลากเลียราวกำลังกินแท่งไอติมแสนหวาน

นายแทบกลั้นหายใจ เขากัดปากและจิกขากับเตียง เนื้อตัวเกร็งไปหมดคล้ายต่อสู้กับผม แต่สุดท้ายเขาก็สิ้นท่า หลั่งออกมาในเวลาอันรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันกะพริบตาด้วยซ้ำ

ผมยิ้มให้นายที่ยกมือปิดหน้าที่เริ่มแดงก่ำหลังถึงจุดสุดยอด ก่อนจะยกขาของเขาพาดบ่าและซุกกับช่องทางสีหวานที่ไม่เคยได้ลิ้มลองหรือเคยคิดที่จะทำให้ใครมาก่อน

นายถึงกับสะดุ้งสุดตัว

“เอก...”

“ให้ผมทำเถอะ” ผมแลบเลียริมฝีปาก ตอนนี้ให้เลียฝ่าเท้าเขายังทำได้เลย ถ้าไม่ติดว่านายจะรังเกียจเวลาโน้มลงไปจูบอีกครั้งล่ะก็นะ การได้กลับมาโอบกอดนายอีกครั้งหลังแตกหักกันไปเหมือนฝันจริงๆ และผมจะไม่มีวันใช้เวลานี้อย่างไร้ค่าหรือรั้งรอเป็นอันขาด เรื่องความพอเหมาะไม่อยู่ในความคิด ผมแค่อยากจะทำในสิ่งที่คิดว่าทำให้ทั้งตัวเองเขามีความสุขก็เท่านั้น

นายผ่อนลมหายใจเมื่อผมแหวกแก้มก้นและใช้ลิ้นแทรกลงใปในช่องทางจนเปียกชุ่ม ผมประคองสะโพกของนายเอาไว้โดยอ้อมมือข้างหนึ่งไปช่วยฟ้อนเฟ้นส่วนกลางลำตัวของนายจนตั้งโด่เด่ คนแก่ยังฟิตเหมือนเดิม

“อา...”

นายที่โดนปรนเปรอทั้งด้านหน้าและหลังแทบกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่ ก่อนจะกระตุกตัวอีกครั้งเมื่อผมทำให้เขาหลั่งและใช้มือข้างนั้นแหวกลึกในช่องทางจนเผลอขืนตัวน้อยๆ อย่างเสียดเสียว ผมไล่จูบไปตามท่อนขาของนาย เกิดเสียงจุ๊บๆ ตั้งแต่ตาตุ่มไปถึงต้นขาด้านใน ไล่ขึ้นมายังสะดือ ยอดอก ซอกคอ และจบลงที่ริมฝีปากของเขา

นายเงยหน้าจูบตอบ ส่วนนั้นของเขาถูไถกับหน้าท้องของผมจนเสียวสะท้านแทบอดไม่อยู่

ผมรีบควานหาถุงยางที่เตรียมไว้ทันที

แต่ไม่ทันแกะซองแล้วสวมใส่ นายก็แย่งออกไปจากมือผมแล้วโยนทิ้ง

“...”

ผมมองเขาอย่างงุนงง บางทีนายอาจไม่ชอบรสสตรอเบอรี่ ถ้าอย่างนั้นเอาแบบธรรมดาก็แล้วกัน ผมเอื้อมไปหยิบใหม่ แต่ก็โดนนายจับโยนทิ้งออกนอกเตียงอีกครั้ง

“แกอย่ามาโง่เอาตอนนี้จะได้มั้ย” นายสบถอุบเมื่อเห็นผมยังนิ่ง ลมหายใจยังหอบน้อยๆ เพราะโดนปรนเปรอจนขึ้นสวรรค์สองรอบติด มองภาพนี้จากมุมบนบอกเลยว่ายั่วยวนเอามากๆ

“คุณ...เอาจริงเหรอ”

นายตบแก้มผมดังป้าบ ถามเสียงกระชากห้วน

“จะเอาไม่เอา”

ก็ต้องเอาสิครับ!

ผมแทบข่มความดีใจของตัวเองไว้ไม่ไหวจนเผลอแทรกตัวเองลงไปรวดเร็วจนนายจุกอักตีไหล่ผมรัวๆ ผมรีบพึมพำขอโทษแล้วรอให้เขาปรับตัว ก่อนจะเริ่มเดินเครื่องที่สตาร์ทติดตั้งแต่เริ่มยกแรก

ร่างของนายโยกตามแรงกระแทกหนักๆ จนเส้นผมยุ่งเหยิงกระจายตัวบนหมอน มือที่ตีเริ่มกลายเป็นจิกระบายความเสียวซ่าน เสียงครางแผ่วที่พยายามยั้งเอาไว้นั้นทำให้ผมยิ่งมีอารมณ์ ยิ่งรับรู้ถึงความอุ่นร้อนยามเขาโอบรัดส่วนอ่อนไหวของผมอย่างแนบแน่นยิ่งกว่าครั้งไหน ก็ทำเอาแทบคุมสติไม่อยู่

ไม่ถึงห้านาทีช่องทางของเขาก็ถูกของเหลวฉีดพุ่งอยู่ด้านใน

นายปรับลมหายใจอยู่ครู่ใหญ่กว่าจะเอ่ยแซะผมออกมา

“หึ นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ”

ผมช่วยเกลี่ยเส้นผมให้นาย ยิ้มรับทั้งที่ออกจะเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายไปสักหน่อย แต่ก็อย่างที่บอกไป ต่อหน้าเขา ผมไม่กลัวว่าจะเสียหน้าหรืออะไรเลย เพราะการที่นายยอมให้ผมสด ไม่ได้หมายความว่าเราสองคนมีเซ็กซ์แบบใหม่กัน

แต่หมายถึงเขาเชื่อใจผมแล้ว

เชื่อในตัวของเอกภพ เชื่อในคำของผม การกระทำของผมอย่างที่ต้องการมาตลอด

เขาเปิดใจยอมรับผมไปทั้งตัว

แล้วจะไม่ให้ดีใจได้ยังไง!

ผมโอบประคองนายให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุดแล้วหยัดตัวเข้าไปสุดแรงจนเขาหลุดอุทาน พยายามคุมจังหวะให้เนิบช้าเพราะต้องระวังกระดูกกระเดี้ยวของคนแก่ที่ไม่สามารถตีลังกาเล่นท่าพิสดารหรือรองรับความรุนแรงเกินวัยได้ ผมจูบเขาอีกครั้ง และอีกครั้งระหว่างร่วมรักกันโดยไม่รู้จักพอ

“นาย...” ผมเรียกชื่อเขาครั้งแล้วครั้งเล่า “ผมรักคุณนะ...”

นายเพียงครางตอบอย่างกระชั้นถี่ แต่สายตาที่ปรือมองอย่างพอใจในรสเซ็กซ์และคำบอกรักก็ทำให้หัวใจผมพองโต

แค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ สำหรับเราสองคน

ผมไม่ต้องการมากหรือน้อยไปกว่านี้

เรียนรู้และยอมรับ

เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว




[ นาย part ]

ฟ้าเหลือง

นั่นเป็นสองคำแรกที่นึกออกเมื่อเหม่อมองเพดานในเช้าวันต่อมา

อย่าว่าแต่ผมที่นอนปวดสะโพกอย่างหักโหมเกินวัย เอกยังลืมโทรไปลางาน พวกเราสองคนเหมือนคนบ้าที่กอดก่ายหากันไม่ยอมหยุดโดยไม่สนใจกระทั่งโทรศัพท์ที่โทรตามหลายต่อหลายสายจนกลายเป็นความวุ่นวาย

“ครับ ครับ ผมขอโทษจริงๆ ครับบอส ผมยอมรับผิด จะเข้าไปรับโทษคืนนี้เองครับ”

ผมเหลือบมองเอกที่นั่งเปลือยอยู่ข้างเตียงเอามือป้องปากเอ่ยขอโทษนับครั้งไม่ถ้วนด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจจนอดหมั่นไส้ไม่ได้ ผมอยากจะยกมือตีมันหรอกนะ แต่ตอนนี้แค่กะพริบตาก็เต็มกลืนแล้ว

ไปตายอดตายอยากจากไหนวะ

ผมคิดและก็อดถามตัวเองกลับไม่ได้ว่า ทั้งที่รู้ว่าเอกมันยั้งตัวเองไม่รอด แล้วไปสนองตอบอย่างไม่ดูสังขารทำไม ผลที่ได้ไม่คุ้มเอาซะเลย แถมยังเหนียวไปทั้งตัวจนชวนให้หงุดหงิดมากกว่าอารมณ์ดี ยิ่งร่างกายส่วนล่างนั้นผมรู้สึกเหมือนกับคนแก่เป็นอัมพาตเพราะชาดิก ตรง ‘ส่วนนั้น’ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทั้งแสบทั้งเสียดแถมยังรู้สึกแหยะแปลกๆ เพราะพอยอมให้สดทีเดียว เอกก็หลั่งในตัวผมจนนับไม่ทัน ทำเอาน้ำคาวขุ่นเลอะเปรอะเปื้อนไปทั้งเตียง

สกปรก...สกปรกชะมัด

ผมย่นคิ้วเพราะนอนไม่สบาย กลิ่นของกามอารมณ์ยังลอยฟุ้งในอากาศพร้อมกับความชื้นแฉะที่ไม่ว่าจะง่วงแค่ไหนก็ข่มตาหลับไม่ลง ผมตัดสินใจผิดรึเปล่านะ แต่เอกเป็นคนแรกที่ผมคิดว่า...ต่อให้ยอมลงก็ไม่เสียหาย เพราะเขาจะไม่ทำร้ายจิตใจผมอย่างที่กลัวมาตลอดอย่างแน่นอน

‘ผมรักคุณนะ...’

และการที่มีคนมาบอกรักทุกวันก็ดีกว่าบอกว่าเกลียด

ผมนอนเหม่อมองเพดานอีกครั้ง นึกทบทวนว่าการยกโทษให้เอกครั้งนี้ก็ไม่ต่างกับเปลี่ยนแปลงมุมมองชีวิตของผม คนที่เกลียดการโกหกหลอกลวง ถึงขั้นไม่มีวันบากหน้าไปเจอหรือให้อภัยเป็นครั้งที่สองอย่างผมเป็นฝ่ายกลับคำเองแบบนี้ แล้วถ้ามันทำอะไรผิดอีก จะไม่หลงคิดว่ายังไงผมก็ต้องยกยอดให้รึไง

“นาย...ผมพาไปอาบน้ำนะ”

เอกที่คุยโทรศัพท์เสร็จหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะช่วยอุ้มอย่างทะนุถนอมพาไปวางไว้ในอ่างและเปิดน้ำในอุณหภูมิอุ่นกำลังดีจนผมเผลอปรือตานอนพิงอย่างอ่อนแรง

“คุณจะหลับไปก่อนก็ได้นะ ไม่ต้องห่วง ผมจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ รับรองว่าคุณจะหลับสบายแน่นอน”

ความรู้ดีของมันช่าง...

ก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่

ผมหลับตาลงช้าๆ เชื่อในคำนั้นอย่างไร้ข้อสงสัย ความจริงผมเองก็เหนื่อย...เหนื่อยที่ต้องบอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร บอกกับตัวเองให้เข้มแข็ง บอกว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและผ่านพ้น ทั้งที่ความจริงแล้วผมเองก็เจ็บ เจ็บทุกครั้งที่ถูกคนรู้จักทำร้าย ถูกหักหลัง แต่เพราะผมไม่อยากให้พวกนั้นคิดว่าทำร้ายผมได้ จึงได้แต่ฝืนด้วยการเย้ยหยันตอกกลับให้อีกฝ่ายเจ็บแค้น ทั้งที่ตัวเองก็รวดร้าวไม่แพ้กัน จนกลายเป็นไม่ไว้ใจใคร จนไม่เหลือใคร และไม่ให้โอกาสใคร...แม้กระทั่งตัวเอง

สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นการลดตัวลงบางทีอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้

สิ่งที่ผมคิดว่าน่าอับอายก็เช่นกัน นั่นเป็นแค่ข้ออ้างต่างหาก

แน่นอนว่าผมยังเคืองกับสิ่งที่เอกทำ เพราะนั่นคือการหยามน้ำใจและจับจุดอ่อนของผมมาใช้ประโยชน์อย่างโหดเหี้ยม แต่บางครั้งการแข็งข้อมากไปก็ไม่ใช่คำตอบ

โดยเฉพาะเมื่อรู้คำตอบของตัวเองดีอยู่แล้ว

ผมไม่ต้องการคนเห็นใจ ผมแค่ต้องการคนที่เข้าใจ

และเอกคือคนคนนั้น

ไม่จำเป็นต้องวางท่าเป็น ‘เจ้านาย’ เพื่อควบคุมความสัมพันธ์

เป็นแค่ ‘นาย’ ให้มันคนเดียวก็ไม่เลว

END

นายมาไกลมากค่ะ ตั้งแต่เรื่องคิงส์คลับที่เป็นตัวร้ายโดนเกลียดกันทั้งบางจนมาเรื่องนี้ นายลบล้างภาพจนกลายเป็นน่ารักขึ้นทุกตอน ขนาดเราที่เริ่มแต่งเพราะหลงพี่เอกหลังๆ ยังแอบปันใจไปเชียร์นายเลย นับว่านายเดินทางมาไกลมาก และขอให้สมรักสมรสกับพี่เอกนะคะ <3
   
เเม้เรื่องจะจบลง แต่ยังมีตอนพิเศษอีก 4 ตอนนะคะ ว่าแล้วก็ขายขอ----


ตอนพิเศษ 1 : ทั้งหวงทั้งห่วง by เจ้านาย
"แกคนเดียวฉันเลี้ยงได้!"
หลังลบอคติออกไป เจ้านายก็เริ่มหวงของ คนแก่อย่างเขาไม่คิดมากได้ยังไง ถ้าเกิดโดนเด็กได้แล้วทิ้งขึ้นมาละ! หรือถ้าเกิดแก่ไปกว่านี้แล้วโดนทิ้งทีหลังอีกละ!? ยิ่งนึกก็อยากจะจับเอกภพล่ามโซ่ขังอยู่ในบ้าน แต่ว่า...มันจะง่ายแบบนั้นเหรอ?


ตอนพิเศษ 2 : คนขี้หึง by เอก
“ลองนอกใจดูสิ แกไม่ได้แก่ตายแน่!”
หลังตกลงเรื่องหวงสำเร็จ เอกก็ต้องเผชิญกับอาการหึงของคนแก่ที่ตามมาเฝ้าถึงคลับ แต่ไหงคนปากดีถึงได้นั่งอวดรวยจนมีเด็กติดพันซะงั้น แถมวัยเอ๊าะๆ ร่างบอบบางดันสเป็คเจ้านายสุดๆ ดูท่าแล้วคนที่ต้องหึงคงจะเป็นเขาซะล่ะมั้ง!


ตอนพิเศษ 3 : เกมอีเเก่กินน้ำ by เอก
วันหยุดทั้งทีเอกเลยลองชวนเจ้านายเล่นไพ่อีแก่กินน้ำ แต่ถ้าเล่นกันแบบธรรมดาคงไม่ใช่อัศวินอย่างเขาเเล้ว...
“เอาแบบนี้มั้ย เรามาเขียนบทลงโทษใส่กระดาษคนละห้าแผ่น พอจบเกมแต่ละตาก็ให้ผู้แพ้ลองจับสุ่มโดยคว่ำกระดาษไว้ จะได้ลุ้นระทึกกันหน่อย”
คนละห้าใบ...เท่ากับบทลงโทษสิบครั้ง ใครจะทนไม่ได้ก่อนกันต้องพิสูจน์!
( แอบกระซิบว่าเราชอบตอนนี้มากค่ะ ฮาสุดๆ ต่างคนต่างไม่ยอมเลยจริงๆ 555 )


ตอนพิเศษ 4 : เปิดม่านล้วงลึก เอกภพ VS เจ้านาย
จับเข่าคุยถึงเหตุการณ์เบื้องลึกเบื้องหลังในเรื่องโดยสองตัวละครนำผลัดกันทะเล---ตบมุก รวมถึงการบอกเล่าเรื่องราวหลังจากนั้นที่ไม่เคยเอ่ยถึงมาก่อนโดยเจ้าตัว!


สำหรับตอนพิเศษจะมีพิเศษเฉพาะในหนังสือเท่านั้น ระหว่างนี้อาจจะมีตัวอย่างสักตอนแบบครึ่งนึงมาเป็นน้ำจิ้มให้พิจารณา ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ >.<


รายละเอียด Pre-order : Knight's Hour (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55003.0)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 20-08-2016 19:50:08

โอ้ยยยย พี่เอก ทูนหัวว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-08-2016 19:51:17

เง้ออออ.  จบแล้วเหรอ อ้ากกกก ตอนพิเศษยั่วใจเหลือเกินค่ะ.  :katai1:   
ขอบคุณมากๆเลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 20-08-2016 19:53:39

จบลงด้วยดีสำหรับสองคนนี้แล้วเนอะ TwT
ฮือ อยากอ่านตอนพิเศษมากเลยค่ะ 5555555555
รู้สึกรักนายมากขึ้นจริงๆ
อะไรคือตัวร้ายในภาคคิงส์คลับ นายน่ารักมาก ๆ ค่ะ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 20-08-2016 19:55:00

 :z1: รอๆๆๆๆๆ..นับวันรอหนังสือละ..หุหุ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-08-2016 20:13:01

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 20-08-2016 20:58:23

จบเร็วเหลือเกินนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 20-08-2016 21:04:46

รักเรื่องนี้จัง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-08-2016 21:13:32

  o13o13 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-08-2016 21:16:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มัลฟรอย ที่ 20-08-2016 21:59:22

ใจหายวาบ.. สนุกมากครับ
ขอบคุณคนแต่ง รอตอนพิเศษครับ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-08-2016 22:35:45

ง่าาาาา...อยากอ่านต่อ  เรื่องนี้จบแล้วเราจะไปฟินใครอ่ะ  ขอเรื่องใหม่มาปลอบใจด่วนๆ  อิอิ


ชอบตัวละครในเรื่องนี้นะ เหมือนจะมีปมที่แกยากแต่พอมาเจอกันกลับลงตัวได้แบบไม่น่าเชื่อ  ติดมากบอกเลย  เดี๋ยวรออ่านตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 20-08-2016 22:41:27

แค่นี้ก็ฟินแล้ววว  บทสรุปที่ลงตัววว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 21-08-2016 00:25:28

 :impress3: :impress3: :impress3: แฮ็ปปี้แบบสไตล์เอกนายเลยอ่ะ ชอบจริง ๆ นายก้อเปิดใจแบบเล่นเอาเอกเบี้ยวงานโดยไม่คาดคิด ส่วนนายก้อฟ้าเหลืองไปเลย  :hao3: ผู้แต่งเก่งมากจ้ะ ทำให้เราอดที่จะรักนายไม่ได้จริง ๆ เลยน่ะ จากเดิมก้อรู้สึกมันแหม่ง ๆ ยังไงก้อไม่รู้ที่ให้พี่เอกสุดเท่ของเราไปรักคนแก่แถมยังเคยมีอดีตที่ไม่โสภากับควีนอีก แรก ๆ ก้อเลยรู้สึกแบบไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้รักแล้วจ้า  :กอด1: รอตอนพิเศษและเรื่องใหม่น่ะจ้ะ ส่วนหนังสือไม่พลาดแน่นอนจ้ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ~PopPin[Pim]~ ที่ 21-08-2016 01:46:27

 :m15: :m15: จบซะแล้วววว ใจหายมากเลย ตัวเราเองมาติดตามคิงนิลตอนที่เรื่องจบไปแล้ว แต่พี่เอกกับนายมาติดตามตอนที่เพิ่งลงได้ไม่กี่ตอนแล้วก็ติดตามมาตลอด ตื่นเต้นทุกครั้งเวลาคนเขียนลงตอนใหม่แล้วก็รอแบบจดจ่อที่จะอ่านตอนต่อไป เลยรู้สึกผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากๆถึงจะเป็นเรื่องที่ไม่ยาวมาก

ในส่วนของเนื้อเรื่องและตัวละคร เราชอบมาก โดยเฉพาะตัวละคร อาจชอบมากกว่าคิงกับนิลนิดหน่อยด้วยซ้ำ ส่วนหนึ่งเพราะชอบแนวรักที่อายุห่างกันมากๆ(เคะอายุมากกว่า) เรื่องนี้เลยชอบเป็นพิเศษ เก่งแว่นด้วยอีกคู่หนึ่ง ความรู้สึกแรกๆที่ได้รู้จักกับตัวละครคือ

จะมีใครทำให้คนแบบพี่เอกรักได้มั้ย? เพราะนิสัยพี่แกออกแนวไม่แคร์ไม่สนโลก ดูไม่ให้ความสำคัญกับอะไรหรือใครเลย
ส่วนนาย จะมีใครรักคนแบบนี้ได้มั้ย? เพราะถึงจะไม่ชอบอยู่คนเดียว แต่ก็มีกำแพงคอยกันความสันพันธ์กับคนอื่นๆ แถมยังเห็นแก่ตัวและไม่มีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นแบบสุดๆ (นายอย่าโกรธนะคะ555555) :laugh:

แต่สุดท้ายคนเขียนก็ทำให้คนสองคนนั้นรักกันได้และลงตัวมากๆ ทำให้รู้สึกว่า เป็นเรื่องของคนธรรมดาๆสองคนที่สามารถจับต้องได้และมีความพิเศษในความธรรมดา เราคิดว่าเป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้แล้วก็พี่เอกเลยค่ะ คือดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่สุดท้ายมันก็มีอะไร o13

นายก็เป็นตัวละครที่เราชอบมาก จากเรื่องที่แล้วที่เราได้เห็นด้านร้ายๆของนาย มาเรื่องนี้เราก็ได้เห็นด้านอื่นๆมากขึ้น นายเป็นคนนิสัยแย่ๆคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่คนเลวไปซะทีเดียว ส่วนหนึ่งที่ชอบคือคนเขียนอธิบายอดีตของนายได้ดีผ่านมุมมองของพี่เอก ทำให้เราเข้าใจความเป็นมาเป็นไปของนายมากขึ้นว่า คนเราไม่ได้ร้ายกันมาตั้งแต่เกิดแต่มันมีสาเหตุ

อยากให้คนเขียนเขียนด้านน่ารักๆของนายเพิ่มอีก อยากเห็นความมุ้งมิ้งของนาย เช่น การดูแลพี่เอกอะไรแบบนี้ (แต่ไม่ใช่การถีบพี่เอกตกเตียงนะคะ) :laugh: ส่วนพี่เอก ก็อยากเห็นมุมอ้อนนายหนักๆ แบบไม่แคร์อะไรซักทีเหมือนกัน ดูเหมือนที่ผ่านมาพี่เอกจะอ้อนแบบเกรงใจนายอยู่ แต่ตอนนี้นายยอมให้ขนาดนี้ พี่เอกรีบถอนทุนคืนเลยนะคะ 555555555555

ส่วนตอนพิเศษเราลุ้นตอนนายบุกคลับมากกกก คงบันเทิงน่าดู คิดถึงสมาชิกในคลับ อยากให้ออกมามีบทกันครบๆในตอนนี้ อีกอย่างคือลุ้นว่า ถ้านายเจอเด็กเอ๊าะๆตรงสเปคแล้วจะมีอาการยังไง ลืมพี่เอกไปเลยรึเปล่าาาา :katai3: อยากรู้ด้วยว่าพี่เอกตอนหึงหนักๆจะจัดการกับนายยังไง :z1:

สุดท้ายนี้ก็นั่งนับวันรอหนังสือและตอนพิเศษคิงนิลกันต่อไป และรอลุ้นเรื่องใหม่นะคะว่าจะเป็นซีรีย์คิงส์คลับรึเปล่าาา เป็นกำลังใจให้คนเขียนทำผลงานดีๆแบบนี้ออกมาเรื่อยๆนะคะ

สุดท้าย(จริงๆ) ดีใจกับพี่เอกและนายด้วยนะคะที่เป็นฝั่งเป็นฝากันแล้ว :mc4: ขอให้รักกันมากๆๆๆๆ นายก็ดูแลพี่เอกดีๆน้า นางเป็นเด็กขี้เหงาาา 555555 ส่วนพี่เอกก็อย่าหักโหมมากนะคะ คนแก่ต้องคอยระวังทั้งเรื่องความดันและกระดูกกระเดี้ยว  :m20: :m20:

จะคิดถึงเรื่องนี้และกลับมาอ่านบ่อยๆนะคะ :L1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 21-08-2016 03:23:31

พี่เอกขาาาาาา ในที่สุดชีวิตของพี่ก็พ้นจากราหูอมซะที //ตบไหล่แปะๆ หลังจากนี้เราจะไปรอพี่เอกสวีทวี้วีกับนายในตอนพิเศษนะ เลิฟยู้~ทั้งพี่เอก นาย และคนแต่งค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Lunar_lustre ที่ 21-08-2016 07:43:26

สายอีบุ๊คงับ อย่าลืมลงน้า เรารอกดที่mebอยู่ แหะๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 21-08-2016 10:06:58

เพิ่งไดเข้ามาอ่าน ตามมาตั้งแต่เรื่องคิงกับน้องนิล เรื่องนี้ก็สนุกเหมือนเดิม พี่เอกรักคนแก่ก็ต้องถนอมมากๆ นะ อย่ารังแกนายมาก
เสริมแคลเซียมให้กินเยอะๆ นะ เดี๋ยวกระดูกพรุน ฮามุกใส่ฟันปลอมมากอ่ะ เรื่องก่อนเกลียดเจ้านาย แต่เรื่องนี้ทุกคนคงหลงในความน่ารักของเจ้านายแล้วตามพี่เอกไปติดๆ เรื่องนี้คนคงเกลียดคุณนิดกัน แต่เรากลับรู้สึกสงสารคนแบบคุณนิดนะเมื่อไหร่คุณนิดจะคิดได้ เห้อ! หรือจะมีมนต์รักหมูปิ้ง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-08-2016 10:35:32

จบซะแล้วพี่เอกของน้องงงงง เดี๋ยวสิ้นเดือนน้องจะเอาตังค์ไปสู่ขอนะคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 21-08-2016 16:41:31

ไม่อยากให้จบเลย แล้วต่อจากนี้จะอ่านอะไรต่อล่ะ ฮืออออ

ตอนนิลกาฬจบก็ทีนึงแล้ว นี้ยังพี่เอกจบอีก เสียใจจริงนะ

ไม่ว่ายังไงก็ตามเถอะ เรารักพี่เอกนะรักมากด้วย เรารักเซ็ตนี้มากด้วย ไม่อยากให้จบเลย มี special part เยอะๆนะ

ลาก่อนนาย..ลาก่อนพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 21-08-2016 21:07:41

จบแล้วเหรออออ แบบนี้คงคิดถึงพี่เอกแย่เลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 21-08-2016 22:26:36

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 22-08-2016 20:51:03

พี่เอกขา เจ้านายขา รักพี่เสียดายคนแก่ ในที่สุดนายก็ยอมลงให้พี่เอกนะ ไม่ต้องบอกว่ารักแต่อยู่ด้วยกัน ทำอะไรร่วมกันก็มีความสุขแล้วเนอะ :-[
รอเรื่องต่อไปนะคะ o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 22-08-2016 22:47:44

พี่เอกกกกก :m3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 23-08-2016 10:01:51

โอยยย แค่2 3 ตอนแรกก็ทำเอาหลงจนหัวปักหัวปำแล้วค๊าาท่านเอก พ่อคุณทูลหัวของบ่าว :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 23-08-2016 15:46:05

อื้ออออ ชอบบบบ
ดีอะ ขอบคุณนะ
เจ้านาย เอกภพ
ที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องดีๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 23-08-2016 16:14:19

เฮ้อออ อิพี่เอกหลงเมียมากเลยนะนั่นกู่ไม่กลับแล้ว  :hao3: อีกอย่างเมียก็มีอายุเยอะแล้วนะ เรื่องบนเตียงถ้าจะเพลาๆลงหน่อยไม่ได้ก็เพลาๆเรื่องท่าแทนแล้วกันอย่าให้มันพิศดานนักเน้อ  :jul3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 23-08-2016 22:57:57

จบไวมากค่ะฮือออ ยังไม่มีตังซื้อเล่มเลย 5555555555555555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 24-08-2016 18:28:24

อยากอ่านตอนพิเศษจริงๆ 5555 พี่เอกกับนายเข้ากันมาก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-08-2016 21:39:36

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 26-08-2016 16:40:06

เอาเจ้านายของฉั--
เอาเจ้านายไปแล้วดูแลดีๆด้วยนะย่ะเอกภพพพพ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 26-08-2016 20:16:00

ดีใจด้วยนะพี่เอก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนส่งท้าย [จบ] - P.30 - [20/08/59]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-08-2016 23:13:03

ทูนหัวของบ่าวพิชิตใจเมียได้สักทีนะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 27-08-2016 20:48:26

[ตัวอย่าง] ตอนพิเศษ
‘เกมอีแก่กินน้ำ by เอก’


วันหยุดสุดสัปดาห์ บริษัทและคิงส์คลับซึ่งหยุดในวันอาทิตย์ทั้งคู่ทำให้ผมและนายต่างนอนกลิ้งเล่นบนเตียงอย่างเกียจคร้าน

เมื่อพระอาทิตย์เริ่มส่องตรงหัว ผมก็เดินเกาพุงเข้าครัวไปทำอาหารง่ายๆ อย่างข้าวไข่เจียวใส่หมูสับผสมวุ้นเส้น ผัดผัก และแกงจืดเต้าหู้ทานกับนาย ตกบ่ายพวกเราก็เปลี่ยนไปกองกันที่โซฟา นายสวมแว่นนั่งอ่านหนังสือธุรกิจ ส่วนผมนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์โดยให้ไหล่ชนกัน

ไม่นานก็เริ่มเบื่อ

ผมมองนายที่ใจจดใจจ่อกับการอ่านหนังสือ เลยตัดสินใจถูบ้านรอบหนึ่ง ระหว่างจัดเก็บของให้เข้าที่ก็เจอกับสำรับไพ่เข้าโดยบังเอิญ

...เกิดไอเดียแผลงๆ ซะแล้วสิ

“คุณ” ผมเรียกนายที่เปลี่ยนเป็นนอนเอกเขนกกับโซฟาโดยไม่คิดเว้นที่ให้ “มาเล่นไพ่กันมั้ย”

“เกิดบ้าอะไรอีกล่ะ” นายมองผมเหยียดๆ ก่อนจะหันไปอ่านต่ออย่างไม่ใส่ใจ

“น่า มาเล่นกันหน่อย เกมไพ่อีแก่กินน้ำไง คุณเล่นเป็นรึเปล่า”

นายหันขวับ ดวงตาร้อนแรงยิ่งกว่าแสงเลเซอร์

“แกคงไม่ได้กำลังจะหาเรื่องฉันหรอกนะ”

“ผมจะทำแบบนั้นทำไม” ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอก่อนจะทิ้งตัวนั่งกับพื้น หันหน้าเข้าหานาย “เอาแบบนี้มั้ย เรามาเขียนบทลงโทษใส่กระดาษคนละห้าแผ่น พอจบเกมแต่ละตาก็ให้ผู้แพ้ลองสุ่มจับโดยคว่ำกระดาษไว้ จะได้ลุ้นระทึกกันหน่อย”

“ฉันไม่ใช่เด็ก”

“เกมนี้ก็ไม่ใช่สำหรับเด็กนะครับ” ผมทำหน้าใสซื่อ “ชื่อก็บอกอยู่นี่ไงว่าไพ่อีแ...”

นายปิดหนังสือเสียงดังเพื่อไม่ให้ผมพูดคำต้องห้ามออกมา เขามองด้วยสายตาขุ่นเคือง แต่สุดท้ายก็ยอมหันมานั่งดีๆ เพราะเอาจริงๆ แล้ว...นายเองก็เบื่อเหมือนกันนั่นแหละ เวลาอยู่กันสองคนพวกเราไม่ชอบออกไปข้างนอก อาหารก็ทำทานที่บ้านได้ หนังก็ซื้อมาดูได้ ดีกว่าออกไปเป็นเป้าสายตาให้คนมากวัยหงุดหงิดรำคาญ

ผมสับไพ่อย่างเชี่ยวชาญก่อนจะสุ่มหยิบเอาใบบนสุดคว่ำหน้าวางห่างออกไปเพื่อไม่ให้รู้ล่วงหน้าว่าใบไหนคืออีแก่หรือไพ่ไร้คู่ ก่อนจะสลับแจกระหว่างตัวเองกับนายจนหมดกอง

การเล่นไพ่แบบสองคนเป็นอะไรที่รวดเร็วมากครับ เพราะพวกเราต่างพากันจับคู่วางกองตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้เหลือไพ่น้อยที่สุด ในช่วงเวลาเพียงพริบตา ผมก็ถือไพ่เศษทั้งหมดเจ็ดใบ ใกล้เคียงกับนาย

“ผมให้คุณเลือกก่อนเลย”

ผมยอมเสียเปรียบ เพราะไม่ว่าจะหยิบใบไหนร้อยทั้งร้อยก็สามารถจับคู่ได้ทั้งนั้นเนื่องจากไม่มีตัวหารคนอื่น ฉะนั้นการได้สิทธิ์จับก่อนก็เหมือนการเข้าสู่ชัยชนะกว่าครึ่งก้าวแล้วนั่นเอง เว้นก็แต่ว่าเขาจะไม่มีดวงน่ะนะ

แต่ตอนนี้พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่าไพ่อีแก่คือใบไหน ผมคาดเดาในใจเงียบๆ โดยคะเนจากไพ่ในมือหลังสลับหยิบกับนายจนเหลือแค่สามใบ...สงสัยจะเป็นไพ่แจ็ค...ดอกจิก เพราะเมื่อครู่นายเพิ่งหยิบแจ็คหัวใจไปแล้วขมวดคิ้วมุ่นเนื่องจากไม่มีคู่ให้จับ และเมื่อในมือผมไม่มีไพ่แจ็คใบอื่นแล้ว ย่อมแสดงว่านั่นเป็นไพ่ไร้คู่อย่างไม่ต้องสงสัย!

เอาล่ะ ไพ่อีแก่อยู่กับคนแก่ ผมก็สบายน่ะสิ

ตอนนี้กลายเป็นนายเหลือสามใบ ผมสองใบ แค่เลี่ยงไม่ให้จับโดนแจ็คหัวใจผมก็รอดแล้ว

“เอก...” นายทำลายสมาธิผมด้วยการเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาจนต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “จะว่าไปฉันไม่เคยบอกรักแกเลยสินะ”

วินาทีนั้นหัวใจผมแทบระเบิด

“ใช่ครับ” ผมพยักหน้าตอบอย่างตื่นเต้น น้ำเสียงตะกุกตะกักด้วยความคาดหวัง เป็นจังหวะเดียวกับที่นายเลื่อนไพ่ในมือจนผมคว้าผิดใบ แจ็คหัวใจกลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง...

“นาย คุณหลอกผมแล้วคุณต้องพูดนะ”

“ใครบอกว่าฉันจะทำ” นายฉีกยิ้มชั่วร้าย ก่อนจะหยิบไพ่ในมือผมไปจับคู่อย่างรวดเร็วจนเหลือแค่ใบเดียว เป็นการปิดเกมชนะในทันทีเพราะเป็นตาที่ผมต้องหยิบไพ่จากเขาอีกครั้ง

“คุณโกง”

“อย่างกับว่าถ้ามีโอกาสแกจะไม่โกงฉัน” นายพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะยัดไพ่ส่งให้ผมแล้วทำหน้าอิ่มเอมกับชัยชนะ ผมหงายไพ่แล้วหยิบอีแก่ที่วางคว่ำเพื่อเฉลย เป็นไพ่แจ็คดอกจิกจริงๆ ซะด้วย

“เลือกมา” นายรีบเอากระดาษที่เขียนไว้ทั้งหมดห้าแผ่นวางเรียงให้ผมเลือกสรรเกมลงทัณฑ์ทันที เอาเถอะ เห็นท่าทางกระตือรือร้นของเขาแล้วผมจะถือว่าก่อนหน้านี้ยอมให้ก็แล้วกัน

ผมเลือกหยิบอันขวาสุดขึ้นมาอ่าน ก่อนจะมองนายหลายครั้งว่าเขาต้องการแบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ

“สวมผ้ากันเปื้อน...ตัวเดียว? คุณนี่หื่นเหมือนกันนะ”

“แล้วแกไม่เขียนแบบนี้รึไง”

...ใช่ ผมก็เขียนเกมลงทัณฑ์จากหนึ่งในห้าว่าให้นายสวมผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเหมือนกัน ดูเหมือนว่าช่วงหลังมานี้ไม่ใช่แค่ผมรู้ทันเขา เขาเองก็ชักจะตามความคิดผมได้ไวจนน่ากลัว

“ขอเวลา...สองวิ” ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมต่อหน้านาย เขาเลิกคิ้ว ผมเลยยักคิ้วกลับ วันนี้สวมแค่เสื้อกล้ามเลยถอดง่ายแม้จะมีสายคล้องคออยู่ก็ตาม พอจัดการท่อนบนเสร็จผมก็จับที่ขอบกางเกงบอลเตรียมถลกท่อนล่าง ไม่วายหันไปถามนายยิ้มๆ “จะให้ผมหันหลังมั้ย”

“อย่าแม้แต่จะคิด!” นายพูดทั้งที่หน้าเริ่มแดงเรื่อ เป็นเขาที่เริ่มกระดากอายแทนผมซะนี่ ผมส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะถอดกางเกงแล้วพับกองไว้ข้างๆ อืม...นั่งเปลือยกับพื้นแบบนี้แล้วเย็นเหมือนกันแฮะ

“งั้นเล่นอีกเกมนะครับ”

“คิดจะให้ฉันแพ้ล่ะสิ”

“ถ้าคุณบอกรักผมสักคำ ผมยอมให้คุณชนะทั้งห้าตาเลย”

แน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างนายไม่ตอบตกลง เกมดำเนินไปอย่างรวดเร็วเช่นเดิมพร้อมกับชัยชนะของผม นายเหล่มองอย่างไม่ไว้วางใจตอนจับเกมลงทัณฑ์ นับว่าโชคดีเพราะเขาได้อย่างเบาที่สุด

“โกนหนวดให้แกเนี่ยนะ”

แต่กลับดูขยะแขยงซะงั้น

เขาเป็นคนไม่ค่อยมีหนวด เลยไม่ต้องลำบากนั่งโกนทุกเช้าอย่างผม แต่เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมเลยปล่อยให้ขึ้นเป็นตอเขียวๆ พอลูบสากมือ ไม่ถึงกับรกรุงรังน่ารังเกียจอะไร

“ผมยังยอมใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเลย คุณจะเบี้ยวเหรอครับ”

นายกัดฟัน สุดท้ายก็พยักหน้าให้ผมตามเข้ามาในห้องน้ำ

“นั่งลง” นายชี้ให้ผมนั่งบนชักโครกก่อนจะหันไปพับแขนเสื้อและเตรียมใบมีดโกน พอหันกลับมาอีกทีก็จับคางผมให้เงยขึ้นและชโลมโฟมจนเกือบเข้าตา เขาหัวเราะน้อยๆ ทำเอาผมเผลอยิ้มตามไปด้วย

“อย่ายิ้ม เดี๋ยวฉันก็ทำปากแกแหว่งหรอก”

“ถึงปากแหว่งผมก็จูบคุณได้นะ”

นายมองผมอย่างจนปัญญาจะเถียง เลยจัดการเอามีดโกนจ่อใกล้ๆ จนผมไม่กล้าเปิดปากอีกเพราะไม่กล้าท้าทายนายขณะที่เขาถืออาวุธในมือ เกิดกวนมากๆ เข้าอาจจะโดนปาดคอก็เป็นได้

อย่างไรก็ตาม...นายค่อนข้างตั้งอกตั้งใจโกนหนวดให้ผมทั้งที่ตอนแรกนึกว่าจะทำส่งๆ ให้เสร็จๆ ไปซะอีก ผมมองตามใบหน้าไล่มายังหัวคิ้วที่ขมวดอย่างจริงจังแล้วก็รู้สึกอุ่นอวลในอกอย่างบอกไม่ถูก ให้อารมณ์เหมือนมีภรรยาสาว...อืม...แม้เขาจะเป็นผู้ชาย แถมไม่ใช่วัยสาวแล้วก็เถอะ

นายลากใบมีดผ่านหน้าผมอย่างเชื่องช้าเพราะค่อนข้างเก้ๆ กังๆ กลัวจะมีแผล ทำเป็นพูดขู่แต่เขาระวังยิ่งกว่าใคร กว่าจะทำเสร็จล่อไปเกือบครึ่งชั่วโมง

“คุณเหงื่อออกเลยเหรอ” พอนายหันไปล้างใบมีดผมก็รีบแซวทันที เข้าไปยืนซ้อนหลังนายและโอบเอวหลวมๆ

“ในห้องน้ำมันร้อน” นายบอกปัด เห็นอย่างนั้นผมก็เอาแก้มเข้าไปถูกับหน้าของนาย “ทำบ้าอะไรของแก ฉันขนลุก!”

“ก็ให้คุณพิสูจน์ผลงานตัวเองไงว่าโกนได้เกลี้ยงเกลารึยัง” ผมไม่ยอมปล่อยแม้นายจะเอามือยันหน้าจนปากเบี้ยว จนกระทั่งเริ่มยกมือจะตีผมถึงรีบเผ่นหนี รีบไปนั่งรอตำแหน่งเดิมเพื่อเริ่มเกมใหม่

“ผมจะให้คุณใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเหมือนกันให้ได้”

“ฝันไปเถอะ” นายถกแขนเสื้อลงและเริ่มมุ่งมั่นจะเอาชนะทั้งที่ตอนแรกไม่ยักมีไฟ พอเริ่มเดาไพ่อีแก่ได้พวกเราก็เริ่มเล่นแง่กันทันที

“ใบนั้นจะดีเหรอคุณ นั่นน่ะอีแก่น้า”

“อย่ามาโกหก แกอยากให้ฉันเปลี่ยนไพ่น่ะสิ” นายพูดดักก่อนจะหยิบใบที่จับไว้อย่างมาดมั่น ก่อนจะแทบหน้าเสียเมื่อผมพูดจริง

“ผมเตือนแล้วนะ” ผมยักไหล่ก่อนจะหันไปหยิบไพ่ของนายมาจับคู่เป็นการประกาศชัยชนะ นายขบปากระหว่างที่ผมรวบรวมไพ่และเปลี่ยนมาวางเกมลงทัณฑ์ให้เขาเลือก

นายลังเล กึ่งๆ จะสวดมนตร์ซะด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายเขาก็จิ้มใบตรงกลาง

น่าเสียดายที่ยังไม่ใช่ผ้ากันเปื้อน

“ทำอาหารให้ทาน...” นายเองก็โล่งใจเพราะเป็นแค่คำขอแสนเรียบง่าย “รอนี่”

นายหันมาสั่งอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องครัว แน่นอนว่าผมมีหรือจะฟัง แอบเดินเข้าไปดูนายอย่างเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะทำไฟไหม้ แต่ผมคงดูถูกเขาเกินไป เพราะนายคล่องแคล่วกว่าที่คิด ลืมได้ยังไงนะส่วนใหญ่คนที่ไปเรียนต่างประเทศมาก่อนมักจะทำอาหารเป็น นายเองก็เช่นกัน

ไม่นานข้าวผัดไข่ใส่หมูธรรมดาจานหนึ่งก็วางตรงหน้าผม นายค่อนข้างภูมิใจเพราะรสชาติออกมาไม่เลวเลย

“คุณก็ทำอาหารเป็นแล้วทำไมถึงไม่ค่อยทำล่ะ”

“ฉันไม่ชอบล้างจาน และไม่ชอบเวลาที่มือเลอะเวลาทำกับข้าว”

...คำตอบสมเป็นคุณชายสะอาด

“งั้นถ้าผมเข้าไปช่วยจัดวัตถุดิบให้คุณผัดข้าวในกระทะอย่างเดียว และล้างจานให้ คุณจะยอมทำให้ผมทานบ้างได้มั้ย”

“แล้วแต่อารมณ์”

ถือเป็นคำตอบที่ยอมรับได้

นายเข้ามานั่งตรงข้ามและมองผมกินจนหมดจาน สีหน้าเขาค่อนข้างพอใจที่ผมทำเหมือนอร่อยมากขนาดนั้น ความจริงก็รสชาติธรรมดาทั่วไป แต่ผมแค่อิ่มใจเพราะเห็นเขาตั้งใจทำ

เกมที่สี่

นายแพ้อีกครั้ง

เขาชักหงุดหงิดเมื่อแพ้ติดกัน แถมบทลงโทษที่ผมเตรียมไว้ก็เหลือแค่สามใบซะด้วยสิ

“แกโกงฉัน”

“ผมเปล่านะ” ผมปฏิเสธทั้งรอยยิ้ม จะบอกได้ยังไงว่านายน่ะดูออกง่ายจะตายไป ต่อให้ไม่อยากโกงก็เดาทางได้อยู่ดี

นายสบถฉุนเฉียวก่อนจะสุ่มออกมาหนึ่งใบ

“นั่ง...ตัก?”

“ผมไม่ได้ขออะไรมากมายใช่มั้ยล่ะ” ผมตบตักแปะๆ ด้วยใบหน้าระรื่น ผิดกับนายที่แทบจะขยำกระดาษทิ้ง “เอาน่าคุณ แค่สิบนาทีก็ได้”

ผมยอมหยวนให้สุดๆ เลยนะเนี่ย นายกัดฟันกรอด ชี้หน้าผมอย่างพร้อมจะเอาคืนในภายหลัง ก่อนจะเดินมาหยุดหน้าผม กำหมัดแน่น จนน่ากลัวว่าเขาจะต่อยก่อนนั่งตักรึเปล่า

สุดท้ายนายก็ถอนหายใจเฮือก หลับหูหลับตาทิ้งน้ำหนักลงมาโดยผมไม่ทันตั้งตัวจนเกือบจุก

ผมรีบกอดนายหลวมๆ ทันที สูดกลิ่นกายของเขาอย่างสำราญใจโดยที่นายได้แต่สบถพึมพำด่าทอออกมาไม่หยุด แต่ผมไม่สนหรอก ช่วงเวลาสิบนาทีมีค่านี้ต้องกอบต้องโกยให้มากที่สุด ผมรั้งเอวของเขาให้นั่งเต็มตัวกว่านี้เพื่อจะได้ไม่ต้องเกร็ง แต่นายดันเข้าใจเจตนาผิดซะนี่

“อย่าแข็งเชียวนะ”

ผมหัวเราะลั่น  จะว่าไปผ้ากันเปื้อนผืนเดียวที่กั้นกลางระหว่างผมกับนายก็ชวนให้รู้สึกหวิวๆ อยู่เหมือนกัน แต่ในเมื่อเกมยังไม่จบ ผมก็ไม่คิดจะรวบหัวกินกลางตลอดตัวหรอกน่า

ครบสิบนาที นายที่แทบจะจ้องเข็มนาฬิกาตาแทบถลนรีบลุกหนีแล้วประจำที่ด้วยท่าทางฟึดฟัดเตรียมเอาคืน

เห็นอย่างนั้นผมก็ใจอ่อน ยอมแพ้ให้ตานึงก็ได้เอ้า

“เต้นเพลงไก่ย่าง...คุณชอบเห็นผมทำอะไรเสื่อมๆ เหรอ” ผมอดถามไม่ได้จริงๆ เมื่อเห็นข้อความบนกระดาษ ทำไมเกมลงทัณฑ์แต่ละอย่างของเขาถึงได้เด็กน้อยอย่างนี้เนี่ย ไม่นับเรื่องที่เขารู้จักเพลงเชียร์อย่างนี้ด้วยนะ

“ฉันจะเอาไว้แบล็คเมล์แกต่างหาก”

ผมมองสภาพตัวเอง มองนายที่ถือโทรศัพท์เตรียมถ่ายคลิป ก็ชักเข้าใจว่านี่อาจจะเป็นการแบล็คเมล์เข้าจริงๆ

“ผมเต้น คุณร้องแล้วกัน”

“ฉันชนะ เรื่องอะไรฉันต้องร้อง”

“งั้นถ้าผมร้องในใจ คลิปของคุณจะไม่สมบูรณ์เอานะ”

นายมองผมอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยกมือขอเวลาห้านาทีแล้วจัดการโหลดเพลงขึ้นมาเปิดพร้อมตั้งกล้องใหม่อีกครั้ง

“เลิกลีลาและเต้นได้แล้ว”

ผมเกาหัวอย่างเอาไงเอากันวะ

-----ตัดฉับบบบ----

พี่เอกจะเต้นไก่ย่างหรือไม่ บทลงโทษที่เหลือคืออะไร ใครจะเป็นฝ่ายแพ้ในเกมนี้

ติดตามต่อในเล่มนะคะ ^0^

นี่คงจะเป็นการอัพตอนสุดท้ายของเรื่องนี้แล้ว สำหรับ #ทีมนาย และ #ทีมเอก ก็ได้เวลาสมานฉันท์ ถ้าไม่ให้พี่เอกกับนายก็เห็นจะไม่มีคนถูกใจ ถ้าไม่ยอมยกนายให้พี่เอกก็เห็นนายจะขึ้นคาน เพื่อให้เขาสองคนได้เดินไปด้วยกัน พวกเราชาววายก็ได้แต่เป็นผู้เสียสละ T0T

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจนถึงตอนนี้อีกครั้งนะคะ


Pre-order : Knight's Hour เพราะเป็นเจ้านาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55003.0)

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-08-2016 21:05:53

นายยยย ไม่น้าาา 5555 นายอยากเห็นล่ะสิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-08-2016 21:18:49

พี่เอกไม่กล้าหือกับนายหรอกแต่เรื่องหื่นนี่ไม่มีพลาดคาดว่าสุดท้ายแล้วน่าจะเลิฟซีนกันที่ชุดผ้ากันเปื้อนทั้งคู่นะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-08-2016 21:19:19

ทำไมมันดูมุ้งมิ้งแบบนี้ล่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 27-08-2016 21:28:02

 :hao6:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-08-2016 21:43:23

นายช่างมุ้งมิ้งเหลือเกิน. เอาล่ะสิพี่เอกจะเต้นท่าไก่ย่างด้วยชุดผ้ากันเปื้อน. แกว่งเบาๆหน่อยนะคะ สงสารนาย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-08-2016 21:46:08

ตัดได้ใจร้ายมากค่ะ ยังไม่มีตังซื้อเล่มเลยยยย ฮือออ  :ling3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 28-08-2016 03:21:13

อ่านในคิงคลับว่าพี่เอกเท่มากกก พอเป็นเรื่องนี้ก็เท่นะแต่ฮาด้วยแบบฮีแกมีทุกอารมณ์สงสัยเป็นเพราะเจ้านายจริงๆ  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 28-08-2016 05:23:59

เราว่าเต้น 55555555 โถ่ว พี่เอกของหมู่เฮา

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 28-08-2016 23:35:24

โอ๊ย......ตายๆๆๆๆๆ

นายจะหัวใจวายก่อนหรือเปล่าน้า  พี่เอกใส่ผ้ากันเปื้อนตัาเดียวเต้นไก่ย่างเนี่ย   5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 29-08-2016 00:18:58

อ่านไปขำไปจริง ๆ กับคู่นี้ นายกับเอกนี่ดูมุ๊งมิ๊งมาก ๆ น่ะ ตอนอ่านของบอสกับควีนยังออกแนวแซ่บน่ะ แต่คู่นี้มาแบบเรื่อย ๆ แนวตามวัยจริง ๆ ให้อารมณ์ฟินไปอีกแบบ 555 เมื่อไหร่นายจะบอกรักเอกเนี่ย อยากเห็นเอกตอนช็อคจริง ๆ  :a5: คงตลกพิลึกน่ะเนี่ย พี่เอกน่าจะเขียนในใบลงโทษว่าให้นายบอกรักพี่เอก  :mew4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 29-08-2016 19:43:00

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-08-2016 20:33:49

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 30-08-2016 20:42:24

อ๊ายยยย
กรีดร้องงง
555+
ตอนพิเศษตลกอ่ะ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 01-09-2016 19:59:55

5555 มีความฮา มีความซับซ้อน และมีความมึน

เจ้านายกว่าจะยอมลงได้นะ คนเคยใช้ชีวิตแบบนั้นมา แล้วยังมาเจอเรื่องทำร้ายจิตใจอีก

เอกรู้ดี รู้ทัน รู้ทาง สุดท้าย เจ้านายก็ยอมเปิดใจ
คนมีปมทั้งคู่มาเจอกัน กว่าจะพอดี กว่าจะลงตัว

ควีนก็ป่วนตลอด ไม่บื้อนะ แต่ไม่ไหวจะเคลียร์ 5555
ฮาเก่งมาก พอบอกเรื่องคลับ ยอมได้หมด
กรก็ทำได้เพื่อทุกคน แต่ต้องซูฮกควีนไว้ ยกให้คนหนึ่ง

สมรน่ากลัว ดีที่ไม่คิดร้ายกับเจ้านาย

เรื่องสนุกดีค่ะ มีอะไรน่าลุ้นดี

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 02-09-2016 03:19:06

แรกๆออกจะดราม่า ทำไมหลังๆเป็นนิยายตลก :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: yin ที่ 03-09-2016 23:39:15

แต่งสนุกมากทั้ง2 เรื่องเลย ชอบนายขึ้นอีกมากมีมุมน่ารักกับเค้าด้วย ส่วนพี่เอกนี่ลึกล้ำมากแต่รักจริงทุ่มเทสุดๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 11-09-2016 11:00:50

สนุกมากก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 11-09-2016 17:49:05

กรี๊ดกร๊าด ชอบมากมาย เผลอๆนี่ชอบกว่าคิงนิลอีก
แต่คู่นี้ไม่แซ่บเท่าไหร่ ไม่เหมือนคิงนิล คู่นั้นเอ้าท์ดอร์กันบนบานาน่าโบ๊ทแหล่ะแก  :ling1:
เข้าใจสังขารคนแก่มันไม่เที่ยง ยังไงก็รักเอกนายเหมือนเดิม จุ้บทีทูนหัว
 :hao7:
ขอบคุณค่า เจอกันใหม่เรื่องหน้านะตัวเอง  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 11-09-2016 22:57:36

เกมที่คิดน่าสนุก แต่บทลงโทษน่าตื่นเต้น

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 12-09-2016 17:20:41

พี่เอกคะ จะทำอะไรโลดโผน




ก็นึกถึงอายุของนายด้วย



ไขคง ไขข้อ อาจจะมีปัญหากับความหื่นของพี่เอกได้

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 19-09-2016 00:18:42

อ่านเรื่องนี้เเล้วรู้ว่านายน่ารักยังไงก็ไม่รู้สิ :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 19-09-2016 14:34:05

555+จัดฉับเลยอะะะะ แงงง แต่น่ารักดี

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 19-09-2016 23:11:58

 :a5:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: GN_SWAG ที่ 21-09-2016 01:38:31

อะไรคือการที่เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้แล้วเข้าไปดูพรีออเดอร์หมดเขตเมื่อวานน พลาดมากกก เสียใจ อยากได้T^T ทำไมเราไม่เจอเรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้ :o12: :sad4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 26-09-2016 09:46:41

 :hao7:   :L2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 30-09-2016 23:50:47

คู่พี่เอกกะนายนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี้ยะ
 ชอบนาย นายน่ารัก
แต่ก็ยังปลื้มน้องนิลอยู่นะ  :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: kiszy ที่ 01-10-2016 20:21:26

อ๊ากอ่านล่ะหลงรักพี่เอกกกกกกกกก ไม่น่าเชื่อว่าพี่เอกจะเสร็จนายยย ฮืออออ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: PRINCESSPRIME ที่ 18-10-2016 21:43:48

ตามมาจากคิงxนิล
 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Arrun ที่ 06-11-2016 13:16:08

ยิ่งอ่านยิ่งชอบนาย ความปากจัดนั้น น่ารักดีนะ 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 09-11-2016 21:22:07

                                                                         :pig4: :pig4:
                        ไม่เสียใจเลยจริงๆที่ได้ตามอ่านผลงานของนักเเต่งท่านนี้สนุกตั้งแต่เรื่องแรกจนเรื่องนี้
                     ในที่สุดนายก็ไม่โดนเกลียดแล้วแถมได้สามีเป็นพี่เอกอีกโอ๊ยนายทบุญมากับอะไรนะคะนี่


                                                                   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 09-11-2016 22:01:01

 :impress2:

ชอบทุกเรื่องเลยยยยย

 :pig4: :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 10-11-2016 22:08:47

ขำแรง เต้นไก่ย่าง 555555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 14-11-2016 14:11:45

ขอบคุณเรื่่องราวดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: 14th-friedegg ที่ 14-11-2016 22:04:52

สนุกมากเลยค่าาาา
ยังชอบสำนวนการแต่งเสมอนะคะ ทำให้อยากติดตามเสมอเลย

ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากตั้งแต่ คิงนิลจบ
ตอนแรกกะว่าจะรอให้ นาย กับ พี่เอก จบก่อน แล้วค่อยอ่านทีเดียว (ความจริงก็แอบหมั่นไส้นายนั้นละคะ เลยยังไม่ค่อยอยากอ่านเท่าไหร่)

ทีนี้ก็ลืมไปเลย พอไปเจอในงานหนังสือก็ว้าววว แต่งจบแล้ว เลยขอกลับมาอ่านก่อน ค่อยตัดสินใจซื้อ
ไม่ผิดหวังเหมือนเคยคะ

ปล.หลังๆมานี้ก็เริ่มเอนเอียงเทใจให้กับนายแล้วคะ คนแก่ปากแข็งมันน่ารักขนาดนี้เชียว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 19-11-2016 12:19:15

โอ้ยนายน่ารักกว่าที่คิดอีกก ชักเข้าใจว่าทำไมพี่เอกถึงหลงนักหลงหนาแล้ว อยากรังแกคนแ---
ถึงไม่กิ๊วก๊าวเท่าคิงนิล แต่ทำเรากรี๊ดได้ก็พอแล้ว งื้ด รักพี่เอกหลงเจ้านายสถานหนัก ไปไหนไม่รอดแล้วชั้น RIP

 :heaven

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: ดึงดาว ที่ 14-12-2016 11:06:55

อ่าน คิงคลับ จบก็ตามมาอ่านเรื่องของพี่เอก เฮ้ยคือดีงามอ่ะ จากตอนแรกไม่ชอบเจ้านาย ตอนนี้บอกเลยโอ้ยชอบจริงๆเลยคนแก่เนี่ย ส่วนพี่เอกก็เจ้าเลห์เสป็คเราจริงๆ อุ้ยๆ หลงๆ
 ขอบคุณ นิยายดีๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: kaoma ที่ 06-01-2017 04:58:26

ตามมาจากคิงส์คลับ แ่ต่เสียดายที่ตามมาเก็บหนังสือไม่ทัน คลับนี้นี่ซึนได้น่ารักทุกคนเลย ขอบคุณมั่กๆคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 09-01-2017 23:42:13

สนุกมากมายจนอยากอ่านต่ออีกเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 12-01-2017 22:19:07

ตามมาจากนิลกาฬค่ะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 23-01-2017 13:16:33

อรรถรส

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 25-01-2017 12:33:25

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-01-2017 22:25:09

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - ตอนพิเศษ ‘เกมอีแก่กินน้ำ' - P.32 -
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 07-02-2017 23:16:38

หนุกๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: มาจะกล่าวบทไป ที่ 14-02-2017 22:12:25

Special Valentine

วันนี้คิงส์คลับวุ่นวายเหมือนทุกวัน

แต่ที่ไม่เหมือนเดิม คือหน้าประตูชั้นหนึ่งตอนนี้ ‘ควีน’ กำลังยืนลับๆ ล่อๆ ส่อพิรุธอย่างชัดเจน คล้ายพยายาม...เลี่ยงกล้องวงจรปิด

“จะไปไหนเหรอครับควีน”

“ไปข้างนอกน่ะพี่เอก” ควีนหันมายิ้มแห้ง แต่ท่าทางติดจะร้อนรนหน่อยๆ

“ไปคนเดียวเหรอครับ” ผมคิ้วขมวด หากปล่อยให้ควีนเดินออกจากคลับคนเดียวเอาตอนเที่ยงคืนคงถือเป็นความสะเพร่าขั้นสูงสุดของอัศวินอย่างผมแล้ว แต่จะให้ทิ้งตำแหน่งก็ไม่ถูกต้อง ผมเลยสอดสายตามองหาคนแทนที่ อย่างน้อยก็ต้องเป็นคนที่วางใจ ช่วยคุมสถานการณ์ยามอัศวินชั้นหนึ่งไม่อยู่หลายชั่วโมง

“ไปกับพี่นั่นแหละ”

ควีนยิ้มเผล่ แลเจ้าเล่ห์ระคนรู้ทัน

“แค่สิบนาทีเองพี่เอก ให้เบี้ยช่วยเฝ้าก่อนก็ได้ ไม่นานหรอก”

สิบนาที?

ผมฉงน นึกสงสัยว่าสิบนาทีควีนจะเดินไปไหนได้เพราะแค่อ้อมจากทางเข้าด้านหลังคลับไปถนนใหญ่ข้างหน้าก็ครบเวลาแล้ว

ถ้าเป็นคนอื่นอาจสอบถามเพิ่มเติม แต่ผมไม่ใช่คนเซ้าซี้ แม้จะสงสัยแต่ก็เชื่อใจว่าควีนคงไม่หาเรื่องใส่ตัวให้ทางคลับเดือดร้อน เลยพยักหน้ารับหนึ่งครั้งแล้วหันไปเรียกเบี้ยใกล้ตัวซึ่งพอรู้หน้าที่ดีเพื่อออกคำสั่ง

“ขอบคุณนะพี่เอก”

“ไม่เป็นไรหรอกครับควีน ว่าแต่...บอกบอสแล้วใช่มั้ย”

ควีนหันมายิ้มเป็นความนัย...ชัดเลยว่าต้องปิดเป็นความลับกับบอสแน่ๆ!

ผมลอบปาดเหงื่อ ภาวนาว่าขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้น ไม่งั้นคนที่จะซวยสุดก็คือผมเนี่ยล่ะ!

“แค่ไปตรงหน้าผับเองพี่” ควีนพยายามพูดให้ผมเบาใจหลังเดินออกมาด้วยกัน เขารู้สถานะตัวเองดีว่าการเดินดุ่มๆ คนเดียวนั้นสุ่มเสี่ยงขนาดไหน คิงส์คลับมีศัตรูเยอะ โดยเฉพาะบอสหรือคนรักของบอส ควีนนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ราชาไร้พ่ายนั้นน่าท้าทายใช่น้อย แถมยังหลายคนผูกใจเจ็บ ชอบลอบกัดลับหลังหาโอกาสเล่นงานตลอด น่าเสียดายเพราะบอสระวังตัวดี ควีนเองก็เช่นกัน เวลาอยู่ในคลับทั้งคู่จะพยายามไม่ออกไปไหน ถ้าจำเป็นต้องไปก็จะไม่ทิ้งใครอีกคนไว้คนเดียว หรือมีคนคอยคุ้มกันตลอด แต่ตอนนี้...

“พี่เอกเก่งจะตาย แถมยังเป็นคนดีด้วย ไม่งั้นผมไม่ให้ไอ้ชายมาฝึกกับพี่หรอก”

ควีนคงไม่คิดว่าชมแล้วผมจะตัวลอยและผ่อนความตึงเครียดลงหรอกนะ...ผมเหงื่อแตกซิกๆ เลยเนี่ย!

“ควีนนัดใครไว้เหรอครับ”

“พี่เอกฉลาดชะมัด!”

ผมเพียงยิ้มบางอย่างไม่ยินดียินร้าย เชื่อว่าถ้าเปลี่ยนเป็นกรหรือแว่น บิชอปทั้งสองคงจะเดาจุดประสงค์ของควีนได้เหมือนกัน ชักชวนอัศวินไปหน้าผับ ใช้เวลาแค่สิบนาที ถ้าไม่นัดคนไว้แล้วจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ นึกอยากรำโยคะหน้าถนนก็คงไม่ใช่ แถมคนคนนั้นจะต้องไม่เกี่ยวข้องกับคิงส์คลับ ไม่งั้นคงไม่ต้องเสี่ยงเดินออกมาเองขนาดนี้

“พี่เอกรู้มั้ยว่าวันนี้เป็นวันอะไร”

“วันอังคารครับ”

“อ้าวพี่เอก ผมนึกว่าพี่เป็นคนโรแมนติกซะอีก ไหงเป็นงี้ล่ะ”

...จู่ๆ ก็โดนด่า ผมแสนจะไม่เข้าใจควีนเลย

“วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์! สิบสี่กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์ไงพี่!” ควีนย้ำคำหนักแน่น ทำให้ผมเพิ่งมาย้อนนึกได้ว่า...อืม...ประเทศเราก็มีเทศกาลแห่งความรักด้วยสินะ ปกติผมเป็นคนลอยชายไม่ค่อยสนใจอะไร เห็นวันพวกนี้เป็นเรื่องไร้สาระ แต่ตอนนี้...ผมมีแฟนแล้ว

พอนึกถึงหน้าคนรักที่ป่านนี้คงกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดรออยู่บนเตียงก็ส่ายหัว ไม่ไหวๆ ปีนี้นายอายุสี่สิบสองเข้าไปแล้ว จะมาทำเซอร์ไพรส์แบบวัยรุ่นโคตรจะไม่เข้ากับคู่เราเลย

ขนาดพวกวันครบรอบ หรือวันเกิดที่ถือเป็นวันพิเศษ พวกเราก็ไม่ได้นับเป็นจริงเป็นจังนัก อย่างมากก็ซื้อของขวัญให้ แล้วออกไปกินข้าวข้างนอกด้วยกัน เป็นอันจบวันแบบง่ายๆ สบายๆ

“ควีนสั่งของให้บอสหรือครับ”

“ใช่!”

เทียบกับคู่ของควีนกับบอสแล้ว...แม้จะคบกันนานกว่าผม แต่ก็ขยันกันทำเซอร์ไพรส์ตลอด

“ผมเลยต้องเลือกพี่เอกไง พี่เอกน่ะทั้งเก่งและฉลาดพูด ถ้าถูกดักทำร้ายพี่ก็จัดการได้ และไม่ล้อผมเหมือนไอ้เบอร์หนึ่งด้วย!”

ผมพยักหน้าหงึกหงัก หากผมเป็นอัศวินที่มีสมอง กรหรือเบอร์หนึ่ง ก็นับเป็นบิชอปที่ใช้กำลังได้ พวกเราสามารถแทนตำแหน่งทุกเมื่อแต่ก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเวลามีเหตุจำเป็นเท่านั้น เพราะผมไม่ได้ฉลาดแกมโกงเท่ากร ส่วนกรก็ไม่สามารถต่อสู้ยืดเยื้อได้นานเท่าผม

ตอนแรกนึกสงสัยอยู่หรอกว่าทำไมควีนถึงเลือกผมที่มีหน้าที่เฝ้าประตูคลับทั้งที่ผับก็ปิดแล้ว บิชอปคนโปรดอย่างกรเลยว่างงาน ไม่จำเป็นต้องมาเบียดเบียนผมสักนิด

ซึ่งผมได้คำตอบแล้ว

...ที่แท้ก็ไม่อยากโดนล้อ

ไม่รู้ว่าอยู่กับคนแก่มากไปรึเปล่า ช่วงหลังมานี้ผมถึงมักปลงตกได้เร็ว

“แล้วควีนสั่งอะไรมาเหรอครับ” ผมถามพลางกวาดตาสำรวจโดยรอบหลังเดินออกจากซอยข้างคลับมาถึงหน้าผับซึ่งติดชิดติดริมถนนพอดี ผมยืนเยื้องขวางอยู่ข้างหน้าควีน ป้องกันหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน “ช็อกโกแลต?”

“คิงไม่ชอบกินขนม” ควีนยักไหล่ “ผมเลยสั่งดอกกุหลาบมา ช่อใหญ่ขนาดนั้นจะแอบไม่ให้มันเห็นก็ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะพี่ แถมต้องระวังไม่ให้ดอกไม้ช้ำหรือเหี่ยวก่อนถึงเวลาอีก ผมเลยต้องลำบากมารอรับเองนี่ไง”

บอสกับช่อดอกกุหลาบ...ถ้าเป็นฝ่ายให้ควีนก็ถือว่าพอไหว แต่ถ้าเป็นฝ่ายถูกให้นี่นึกภาพไม่ออกเลยครับ

“เดี๋ยวนี้มีบริการมาส่งตอนเที่ยงคืนด้วยเหรอครับ”

“ถ้าได้เงินเพิ่มก็ยอมทั้งนั้นแหละพี่” ควีนยิ้มแสยะ ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ ผมก็ขยับตัวกะทันหัน กระชากแขนเขาให้ผละหลบไปอีกทางพร้อมกับตวัดเท้าเตะใส่ใครบางคนที่จู่ๆ ก็พุ่งตัวมาจากซอยทางด้านหลังของคลับ

“ผมเองพี่เอก เบาหน่อยครับ เบาหน่อย!!”

“เบอร์หนึ่ง!” ควีนตะโกนเรียกชื่อคนที่แอบจู่โจมไม่ทันตั้งตัว “ย่องเข้ามาทำบ้าอะไร หัวใจกูเกือบวาย”

“ผมก็เกือบโดนพี่เอกเตะก้านคอตายเหมือนกันนะครับควีน” กรลูบอกอย่างโล่งใจ เพราะถ้าเขาไม่แสดงตัว ผมอาจจะปล่อยหมัดต่อเนื่องกะน็อกสลบภายในยกเดียวแบบไม่เว้นจังหวะให้ตั้งตัว

“สมน้ำหน้า” ควีนเยาะเย้ยด้วยสีหน้าสะใจสุดขีด

“แล้วพวกพี่มาทำอะไรตรงนี้ครับ” เบอร์หนึ่งถามหลังยกมือไหว้เป็นเชิงขอโทษขอโพยผมที่ทำให้ตกใจ

“มึงนั่นแหละมาทำอะไร”

“ควีนตอบก่อนสิ”

“มึงนั่นแหละ”

“ควีนนั่นแหละ”

“ไอ้เบอร์หนึ่ง!”

“ผมถามก่อนนะครับควีน”

“แต่กูคือควีน มึงต้องตอบกูก่อนสิวะ!”

เห็นทั้งคู่ใกล้จะวางมวยกันรอมร่อ ผมเลยรีบยกมือแทรกกลางก่อนที่เจ้านายกับลูกน้องจะทะเลาะกันเอง มันน่าแปลกเพราะแม้กรจะขี้เล่นไปบ้างแต่ก็ไม่เคยเล่นเลยเถิดจนทำให้ควีนนึกฉุน ท่าทางส่อพิรุธแบบนี้มีอยู่อย่างเดียว...

“บอสสั่งมาเหรอกร”

“พี่เอกรู้ได้ไง” กรมองผมอึ้งๆ พอโดนเปิดโปงก็ถอนหายใจเฮือก ยอมสารภาพแต่โดยดี “ครับ บอสเป็นคนสั่งผมเอง เรื่องนี้เป็นความลับระดับชาติ ซึ่งผมจะให้ควีนรู้ไม่ได้ เมื่อกี้ก็เลยตั้งใจยั่วโมโหควีนให้กลับเข้าคลับไปก่อน ที่ลงมือตอนแรกนั่นก็ใช่...ควีนนั่นแหละ ทำไมมายืนตรงนี้ล่ะครับ”

“กูก็มีความลับระดับชาติเหมือนกัน” ควีนกอดอกเชิดหน้า “และในเมื่อกูมาก่อนมึงก็ควรจะเป็นฝ่ายหันหลังกลับไปซะ”

“ได้ไงล่ะควีน บอสสั่งผมมานะ”

“มันคงสั่งของมาเซอร์ไพรส์กูในวันวาเลนไทน์น่ะสิ หึหึ ดีเลย เดี๋ยวกูจะรับเอง” ควีนฉีกยิ้มชั่วร้าย “มึงหมดหน้าที่แล้ว ไปไกลๆ เลยเบอร์หนึ่ง ชิ้วๆ”

“ขืนกลับไปตัวเปล่ามีหวังผมโดนบอสด่าเปิง” กรปักหลักไม่ยอมขยับ “ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วยืนรอรับแล้วกลับไปด้วยกันทั้งหมดแล้วกันครับ”

“ก็ได้” ควีนตกลง คงเพราะชั่งใจคิดแล้วว่าการให้กรกลับไปก่อนนั้นจะทำให้แผนแตกเปล่าๆ ทุกคนในคลับกว่าครึ่งล้วนรู้ดีว่าบิชอปที่อายุน้อยที่สุดคนนี้เจ้าเล่ห์ขนาดไหน

“ควีนโทรตามหน่อยมั้ยครับ” ผมพูดแทรกเมื่อเห็นว่าจะเกินสิบนาทีอยู่แล้ว

“แหน่ะ ควีนสั่งอะไรให้บอสน่ะ”

“เงียบปากไปเลยไอ้เบอร์หนึ่ง” ควีนชี้นิ้วอย่างเอาเรื่องขณะกดโทรออก แต่ปลายสายไม่ทันรับมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งก็จอดตรงหน้าพวกเราพอดี

“คุณนิลกาฬนะครับ”

“ครับ”

“ขอโทษที่มาช้านะครับ พอดีมีคนสั่งเพิ่มกะทันหันเลยต้องเสียเวลาจัดช่อใหม่แล้วมาส่งพร้อมกัน”

“อ้อ ไม่เป็นไรครับ” ควีนยิ้มรับอย่างไม่ถือสาก่อนจะยื่นมือรับช่อดอกกุหลาบมาถือ สีหน้าดูอิ่มอกอิ่มใจแกมตื่นเต้นที่จะได้เซอร์ไพรส์บอส

แต่คนส่งยังไม่ไปไหน

“คุณกรกวรรษอยู่ด้วยรึเปล่าครับ”

“ใครวะชื่อแปลกฉิบ”

“...ผมเองครับ” กรขานรับหน้าเจื่อน แม้ควีนจะจำชื่อลูกน้องในคลับได้ทุกคน แต่ไม่รู้ทำไมถึงจำชื่อบิชอปคนสนิทไม่ได้สักที สงสัยจะเรียกเบอร์หนึ่งจนเคยตัว แต่ผมก็ยอมรับนะ...ว่าเทียบกับเอกภพ...ชื่อจริงของผมแล้ว ชื่อจริงกรน่ะเป็นอะไรที่จำยากกว่ามาก

“นี่ครับช่อดอกไม้ที่สั่งไว้ เพิ่งจัดให้เมื่อครู่เลย ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ”

ณ วินาทีนั้นเกิดเดดแอร์

พวกเราต่างยืนนิ่งจนกระทั่งคนส่งดอกไม้ขับมอเตอร์ไซค์จากไปไม่เห็นฝุ่น ถึงค่อยตั้งสติได้

“...ไอ้คิงให้มึงมารับดอกไม้เหรอ” ควีนถามขึ้นมาก่อน

“แล้วความลับที่ควีนบอกคือจะให้ดอกไม้กับบอสเหรอครับ...” กรเอ่ยต่อเสียงเบาปานกระซิบ สถานการณ์กระอักกระอ่วนสุดขีด คนสองคนตั้งใจทำเซอร์ไพรส์ให้กัน แต่ดันสั่งของเหมือนกัน แถมยังมาจากเจ้าเดียวกันอีกต่างหาก

ขนาดจัดช่อยังเหมือนกันเป๊ะ!

ควีนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีที่ดันคิดตรงกับบอส

“กลับคลับเถอะครับ” ผมเรียกสติทั้งคู่ เพราะไม่อยากยืนเป็นเป้าล่อตรงนี้นาน คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเริ่มจับสังเกตแล้วเพราะคนถือดอกไม้ช่อใหญ่สองคนอยู่ข้างถนนมันเด่นใช่ย่อย

“ไอ้คิงนะไอ้คิง” ควีนก้มมองช่อดอกไม้พลางพึมพำไปมา ผมเห็นแล้วจะขำก็ขำไม่ออก ได้แต่เดินตามหลังคอยระวังให้เขา “เอ้า พี่เอก”

ก่อนจะเลิกคิ้วแปลกใจเมื่อจู่ๆ ควีนก็ดึงดอกกุหลาบในมือให้ผมหนึ่งดอก

“อะไรเหรอครับ”

“วันแห่งความรักทั้งทีพี่ก็เอาไปให้นายสักหน่อยสิ”

“ไม่ต้องหรอกครับควีน คุณตั้งใจจะให้บอสนี่นา”

“แค่ดอกเดียวเอง”  ควีนว่าพลางพยักพเยิดไปทางช่อดอกไม้ที่กรถืออยู่ “ยังมีสำรองอีกตั้งเยอะ”

“ขอบคุณครับ” ผมได้แต่บอกขอบคุณเพราะถ้าควีนอยากให้ยังไงก็คงพูดกล่อมจนผมต้องรับมาอยู่ดี

“เอาน่าพี่เอก ถือว่าเติมความหวานไง นานครั้งก็เร้าใจดีออก อ๊ะ ถึงคลับแล้ว...ไอ้เบอร์หนึ่ง ส่งนั่นมาดิ๊”

“แต่ผมต้องเอาไปให้บอสนะ”

ถ้าเป็นคำสั่งของบอส กรมักจะทำตามอย่างตั้งใจไม่ยอมให้ขาดตกบกพร่อง

“มึงเป็นแฟนมันรึไงถึงจะเอาดอกกุหลาบไปให้ ส่งมา กูจัดการเอง”

มองควีนที่ถือช่อดอกไม้สองช่อใหญ่เดินเข้าไปในคลับ ผมก็ได้แต่ปิดประตูตามหลังและยืนประจำตำแหน่งเหมือนเดิม ส่วนดอกกุหลาบที่ควีนให้นั้นผมปักไว้ตรงอกซ้าย เก็บรักษากับตัวเพราะไม่อยากฝากคนอื่นดูแล

“ไปไหนน่ะกร”

ผมถามบิชอปที่ทำท่าจะย่องตามหลังควีนขึ้นชั้นสอง

“...เดินเล่นครับ”

“ไม่ต้องแอบดูควีนกับบอสหรอก มาอยู่กับพี่ที่ชั้นหนึ่งนี่”

“ผมเปล่าสักหน่อย”

ถ้าหลงเชื่อบิชอปที่ทำหน้าใสซื่ออย่างกับกระต่ายไร้พิษภัยผมก็โง่แล้ว

“มานี่”

ด้วยความอาวุโสกว่า ไม่ว่าจะเป็นด้านอายุหรือประสบการณ์ทำงานของผมที่มากกว่ากร ทำให้แม้บิชอปกับอัศวินจะมีตำแหน่งเท่ากันในคลับ แต่กรก็ต้องเชื่อฟังคำของผมอยู่ดี

เห็นแก่ควีนที่อยากเติมความหวานให้ผมกับนายหรอกนะถึงยอมยื่นมือช่วย ไม่งั้นผมคงทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจอะไรเหมือนเดิมเพราะถือว่าอยู่นอกเหนือหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ

ว่าแล้วก็เผลอจับกุหลาบสีแดงตรงอกแล้วลอบยิ้ม

นายจะว่ายังไงบ้างนะ

ผมชักอยากกลับบ้านเร็วๆ แล้วสิ

 




ชีวิตคู่ของผมกับนายค่อนข้างราบเรียบ ถ้าให้เปรียบเปรย คงเหมือนคู่แต่งงานที่อยู่ด้วยกันมากกว่าสิบปี เหมือนห่างเหินแต่ไม่เย็นชา เหมือนจะไม่ใส่ใจแต่รู้ใจกัน เหมือนจะไม่หวานแต่ยังคงรัก ถึงจะไม่ติดต่อกันบ่อยๆ แต่ก็ห่วงใยเสมอ

ผมถึงคอนโดตอนตีสามย่างตีสี่ ถือดอกกุหลาบที่เฝ้าถนอมกะเซอร์ไพรส์เขา

แต่ในห้องปิดไฟสนิท

สงสัยวันนี้เขาจะหลับไปก่อนแล้ว

ด้วยเวลาที่ไม่ตรงกัน ทำให้พวกเราสองคนต้องพยายามมากกว่าคู่รักทั่วไป ตอนเช้าผมจะตื่นมาทำกับข้าวและส่งเขาไปทำงานก่อนจะนอนพักผ่อน ตอนเย็นก็ขับรถไปรับ หรือบางทีก็รอเขากลับมาแล้วทานข้าวเย็นด้วยกัน จากนั้นจึงเป็นตาผมไปทำงาน

ถ้านายมีงานติดพันจากบริษัท เขาจะใช้เวลาช่วงกลางคืนทำงานรอผมบนเตียง บางครั้งก็ดูหนัง ดูโทรทัศน์ฆ่าเวลา แต่ถ้าวันไหนเหนื่อยหนัก ก็มักจะปิดไฟนอนไปก่อนเป็นสัญญาณว่าวันนี้ ‘งด’

เหมือนจะลำบาก แต่เมื่อทำเป็นประจำแล้วก็กลายเป็นความเคยชิน

ผมเดินย่องเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำโดยระวังไม่ให้นายรู้สึกตัวตื่น ส่วนดอกกุหลาบก็ปักไว้ในแก้วน้ำตรงอ่างล่างหน้า หวังว่าพรุ่งนี้เขาจะเห็นก็แล้วกัน...แม้จะนึกเสียดายที่ไม่ได้ให้กับมือ แต่ผมเองก็ไม่ใช่คนโรแมนติก ไม่ชอบความยุ่งยากมากเรื่อง ถ้าทำซึ้งมากไปคนปากแข็งอย่างนายจะยิ่งโวยวายแก้เก้อให้นึกขำมากกว่า

แต่แล้วก็ผิดแผนอย่างจัง

ใครจะนึกว่าจู่ๆ นายที่นอนหลับไปแล้วจะรู้สึกตัวตื่นเอากลางดึกแล้วลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำกันล่ะ!

“กลับมาแล้วเหรอ...” นายเอ่ยเสียงงัวเงีย ทำตาปรือขณะควักน้องชายออกมาอวดโฉมเพื่อทำธุระเบา

“กลับมาแล้วครับ” ผมตอบด้วยสภาพเปียกโชก ระหว่างเราสองคนมีตู้กระจกขวางกั้นเพราะผมยังอาบน้ำไม่เสร็จ ฟองฟ่อดไปทั้งหัว

“อืม...” นายขานรับในลำคอ เหมือนยังตื่นไม่เต็มตานัก คนแก่ความดันต่ำอย่างเขาเวลาฝืนลุกมักจะมึนๆ งงๆ เสมอ ถ้าแหย่ผิดจังหวะก็อาจจะโดนเหวี่ยงใส่โดยไม่รู้ตัว แต่ถ้าคล้อยตามให้เขาคงอารมณ์ง่วงงุนไม่ฉุนเฉียวได้จะเป็นอะไรที่น่ารักมาก

ผมลุ้นแทบตายตอนเห็นนายเดินไปล้างมือที่อ่างล้างหน้า เขาเป็นคนรักสะอาด หลังทำธุระส่วนตัวต้องล้างมือล้างสบู่อย่างดีเป็นประจำ

“หืม...” แล้วคนแก่ตาปรือก็สังเกตเห็นของแปลกตาที่ประดับอยู่ตรงนั้น ดอกกุหลาบสีแดงโดดเด่น ตัดกับห้องน้ำโทนขาวสะอาดตาโดยสิ้นเชิง “นี่มันอะไร”

“ดอกกุหลาบไงครับ” ผมตอบตามจริง รอดูปฏิกิริยาจากคนรักที่พยายามถ่างตาให้เห็นชัดมากขึ้น

“แกเอามาเหรอ”

“ครับ” ผมตอบขณะอาบน้ำล้างตัวไปด้วย

“เอามาทำไม” นายถาม เขาดูมึนงงมากจริงๆ จนผมอยากจะเข้าไปกอดซะเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ติดว่าจะโดนคนแก่อาละวาด โทษฐานเอาตัวเปียกๆ ไปแนบทำให้เขาพลอยเปียกโชกไปด้วย

“วันนี้วันวาเลนไทน์ไงครับ” พูดเองก็รู้สึกกระดากยังไงไม่รู้ ปกติผมกับนายไม่เคยทำเซอร์ไพรส์ให้กัน การเอาดอกกุหลาบมาวางเลยทำให้บรรยากาศค่อนไปทางสับสนมากกว่าตื่นเต้นดีใจ

“ไม่ยักรู้ว่าแกชอบอะไรแบบนี้”

นายเหมือนจะตื่นเต็มตาแล้ว เลยหยิบดอกกุหลาบขึ้นมาดูเหมือนพิจารณาว่าผมเล่นอะไรแผลงๆ รึเปล่า แน่นอนว่าไม่ ผมจะไปทำอย่างนั้นทำไมล่ะ

“แล้วคุณชอบมั้ย” ผมถามขณะเดินออกจากตู้กระจก ดึงผ้าเช็ดตัวตรงราวพาดมาพันรอบเอว

“ก็ดี” นายวางดอกกุหลาบใส่แก้วน้ำเหมือนเดิมคล้ายหมดความสนใจ “ฉันไปนอนล่ะ”

“เดี๋ยวสิคุณ” ผมยืนขวางหน้าประตูทั้งตัวเปียกๆ นายเลยถอยหลังกลับ ทำหน้าขยะแขยงไม่อยากเข้าใกล้

“เช็ดให้มันดีๆ หน่อย แล้วอย่าทำพื้นเลอะสิ ถ้าฉันหกล้มหัวฟาดพื้นจะทำยังไง!”

โวยวายเสียงดังฟังชัดแบบนี้แสดงว่าหายง่วงแล้วแน่นอน

“วันนี้วันวาเลนไทน์นะคุณ ไม่มีของขวัญอะไรให้ผมหน่อยเหรอ ขนาดผมยังมีดอกกุหลาบให้เลย”

“แค่ดอกเดียวน่ะนะ” นายแค่นหัวเราะ “ถ้าชอบนักพรุ่งนี้ฉันสั่งให้แกทั้งสวนก็ยังได้”

เจ้านายสายเปย์ ได้ทีก็ข่มผมใหญ่

“ผมอยากได้อย่างอื่นมากกว่า”

“อะไร” นายทำหน้าไม่ไว้ใจเมื่อผมเดินเข้าใกล้มากขึ้น คนกลัวเปียกอย่างเขาเลยยิ่งถอยหลังจนชิดขอบอ่างล้างหน้า “เอก ฉันไม่เล่นกับแกนะ จะคุยอะไรก็ไปเช็ดหัวให้มันดีๆ ก่อน”

ผมยิ้มบางขณะเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดหัวแล้วคล้องรอบลำคอ

“ออนท็อปผมหน่อย”

นายมองผมตาถลน อ้าปากหมายจะตวาดด่า แต่ก็ถูกผมปิดปากด้วยปากซะก่อน

“เอก!”

ทุบอักกลางหลังมาเต็มแรง คนแก่อะไรชอบลงไม้ลงมือ ผ่านไปกี่ปีก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

“วันนี้เป็นวันแห่งความรักนะครับ ผมให้คุณเลือก ระหว่างบอกรักผม กับออนท็อปให้ผม”

“แล้วทำไมฉันต้องเลือก”

“เพราะผมอยากให้คุณเลือก” ผมพูดหน้าตาเฉยขณะโอบเอวเขาให้แนบชิดกับส่วนกลางลำตัวที่เริ่มแข็ง “เติมความหวานให้กันสักหน่อย นะครับ...เจ้านาย”

ขอยืมคำของควีนมาใช้สักเล็กน้อย ความจริงก็ไม่ได้ตั้งใจให้มาถึงขั้นนี้หรอก ถ้าจะโทษก็ต้องโทษนายที่ตื่นไม่ดูจังหวะ เดินเข้าปากเสือให้ผมจับกินเฉยเลย

ยิ่งโดนเรียกด้วยชื่อเล่นเต็มยศยิ่งหนีไม่พ้น ผมนึกครึ้มอกครึ้มใจ มองคนรักที่หน้าแดงก่ำอยากจะด่าก็ด่าไม่ออกแล้วก้มจูบอีกที รู้ทันว่าคนปากแข็งยังไงก็ต้องเลือกข้อสอง และจะไม่ยอมพูดออกมาเองด้วย

ชินซะแล้วที่ต้องทำทีเป็นยอมคล้อยตามเพื่อไม่ให้เขาเสียหน้า

หลังผละจูบผมก็อุ้มนายไปที่เตียง ถอดกางเกงเขาและจับให้นั่งบนตักอยู่ด้านบน คร่อมทับร่างกายของผมที่เปลือยเปล่าเพราะสลัดผ้าขนหนูทิ้งไปตั้งแต่ในห้องน้ำ

เพราะคนรักหน้าบางเหลือเกิน จะให้เขาเป็นฝ่ายนำก่อนย่อมเป็นเรื่องยาก ผมเลยต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ช่วยจับสะโพกคุมจังหวะจนเริ่มเคลิ้มนั่นแหละเขาถึงจะยอมขยับเอง

หลังจากนั้นก็ถูกผมบังคับให้ลากยาวไปเกือบทั้งคืน

ตอนเช้านาฬิกาปลุกนานกว่าปกติ นายตื่นด้วยอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียวเพราะนอนไม่พอพ่วงปวดเอว เขาเดินกุมสะโพกเข้าห้องน้ำท่าทางสะโหลสะเหลจนนึกสงสาร ด้วยกลัวว่าคนแก่จะลื่นล้มซะก่อน ผมเลยแอบตามเข้าไปทำทีเป็นปวดเบา แต่พอนายเห็นดอกกุหลาบในห้องน้ำเท่านั้นแหละ วัยทองกำเริบ ขยำดอกกุหลาบจนช้ำแล้วปาใส่ผมเป็นการระบายอารมณ์ซะงั้น

ในเวลาแบบนี้ห้ามชักสีหน้าเด็ดขาด และผมก็ชินกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของเขาดีแถมยังเห็นว่าน่ารักด้วยซ้ำไป ความจริงเขาก็แค่เขินและนึกโมโหตัวเองที่คล้อยตามผมง่ายก็เท่านั้น ผมเลยหยิบดอกกุหลาบพร้อมหัวเราะเบาๆ ในลำคอ เดินออกจากห้องน้ำให้เขาทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย

นายแต่งตัวออกมาจากห้องอีกทีก็กระแทกเท้าปึงปังเดินมาทิ้งตัวที่โต๊ะ กินอาหารเช้าและจิบกาแฟจนอิ่มท้องแล้วผุดลุกไม่พูดไม่จา ร้อนให้ผมต้องหยิบกระเป๋าทำงานถือให้พร้อมออกไปส่งที่หน้าห้อง

“เดินทางดีๆ นะครับ”

ดูจากอารมณ์นายตอนนี้แล้วไม่ควรรั้งเอวเข้ามาจูบ ผมเลยยืนเท้าแขนกับประตูพร้อมแย้มยิ้มบาง

นายหลุบตาหนี หน้าดำหน้าแดงอยากจะอาละวาดอีกรอบ คงเพราะสายตาผมพราวระยับทะลุทะลวงจิตใจจนร้อนตัว แต่สุดท้ายก็หันหลังเดินตรงไปที่ลิฟต์ เพราะเกรงว่าถ้าอ้าปากปุ๊บจะโดนผมที่ตั้งท่ารออยู่แล้วคว้าจูบปั๊บ

ผมนึกขำกับคนรักตัวเอง หลังมองส่งจนเขาเข้าลิฟต์ไปก็หันมาเก็บจานชามไปล้าง ก่อนจะทิ้งตัวนอนบนเตียง หลับสนิทยาวจนถึงช่วงสายเพราะมีโทรศัพท์เรียกเข้าเสียงดังสนั่น

โทรศัพท์จากเคาน์เตอร์ของคอนโด?

น่าแปลกมาก ปกติพนักงานจะไม่โทรขึ้นมาหากไม่มีธุระสำคัญหรือมีคนขอพบ แต่ก่อนคนที่ขยันมาหานายก็มีผมอยู่คนเดียว และในเมื่อผมอยู่บนห้องของเขาอยู่แล้ว...หรือจะเป็นกิ๊กของเจ้านาย?

คนแก่แสนเจ้าชู้สิ้นลายไปแล้ว ผมหัวเราะกับตัวเองแม้น้ำเสียงจะทุ้มต่ำกว่าปกติ

หลังบอกให้คนที่ขอพบขึ้นมาบนห้องได้ ผมก็แต่งตัวเรียบร้อยกว่าเดิมเพราะชอบเปลือยอกเดินไปเดินมาในห้อง พอได้ยินเคาะเสียงประตู ผมจึงเดินไปเปิดด้วยสีหน้าสงบนิ่งแต่ในใจนึกลุ้นว่านายจะทรยศผมรึเปล่า

สิ่งแรกที่เห็นคือสีแดงของดอกกุหลาบ

ดอกกุหลาบ ดอกกุหลาบ ดอกกุหลาบเต็มไปหมด!

“ขอโทษนะครับ ขอทางให้พวกเราเข้าไปได้รึเปล่าครับ”

“...เชิญครับ” ผมเบี่ยงตัวถอยหลังให้พนักงานส่งของหลายคนทยอยเข้ามาในห้องเพื่อวางดอกทีละตะกร้าจนแทบจะเต็มพื้นห้องไม่มีที่เดิน นึกสาเหตุได้ไม่ยากในเมื่อนายเป็นคนรักษาคำพูดเสมอ

‘ถ้าชอบนักพรุ่งนี้ฉันสั่งให้แกทั้งสวนก็ยังได้’

ถึงจะขี้โมโห ปากหนัก ชอบโวยวาย แต่ก็น่ารักที่สุด

เจ้านายของผม

 

---------

หลังฉาก

นิล : ไอ้คิง ดูนี่สิ //เปิดประตูพรวดพราดพร้อมกับช่อดอกไม้สองช่อใหญ่ในมือจนแทบบังหน้าตัวเอง

คิง : …

นิล : ใช่ มึงกับกูสั่งดอกไม้ร้านเดียวกัน แบบเดียวกัน มาเซอร์ไพรส์กันและกัน เป็นไง เซอร์ไพรส์มั้ยมึง

คิง : …//ถอนหายใจเฮือก ก่อนจะโอบเอวนิลกาฬให้มานั่งบนตัก

คิง : แล้วมึงชอบมั้ย //ถามหลังจุ๊บไปหนึ่งที

นิล : ชอบดิ ถ้าไม่ชอบจะสั่งแบบนี้ให้มึงเหรอ //หัวเราะคิกคัก

คิง : เหมือนกัน

นิล : อะไร

คิง : ชอบเหมือนกัน

นิล : …//เริ่มงงว่าหมายถึงดอกไม้หรือตัวมันเอง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้สายตาคุณสามี อารมณ์คึกคักตีตื้น จนต้องจูงมือกันไปกินตับในห้องน้ำโดยทิ้งดอกไม้สองช่อเป็นหมันไปซะงั้น..



----------------
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกว่าสุขสันต์วันวาเลนไทน์!

ตอนแรกตั้งใจจะแต่งฉลองคู่คิงนิล แต่เปลี่ยนใจกะทันหันเพราะคู่นั้นเขาเซอร์ไพรส์กันบ่อยมาก ขยันทำแต้มสุดๆ ไม่มีใครยอมใคร ก็เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศมาคู่พี่เอกที่ออกจะเรียบเรื่อยดูบ้าง เราชอบโมเม้นท์เวลาคนไม่ค่อยทำเซอร์ไพรส์ทำให้อีกคนแปลกใจค่ะ ปฏิกิริยานายคือน่ารัก มีความงง มีความป๋า มีความเปย์คืน คนแก่อะไรน่ารักน่าหยิกสุดๆ!

แต่ถึงพี่เอกจะนำ คิงนิลก็ต้องมาแย่งซีนกันหน่อย ลูกรักก็ต้องลำเอียงกันบ้างเนอะ <3 เราคิดว่าถ้าสองคนนี้คิดตรงกันบ้างคงตลกแล้วก็ชอบเวลาพี่เอกอยู่กับควีนและเบอร์หนึ่งด้วย ความเป็นผู้ใหญ่แสนคูลนี้...ที่นิลไม่เคยมี 5555

หวังว่าจะชอบกันนะคะ ^ ^

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 14-02-2017 22:48:15

คิงนิล น่ารักกุ๊บกิบ  :L1: นายเอก น่ารักน่ารักหยิก :L2:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-02-2017 23:03:20

นายน่ารัก

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 14-02-2017 23:42:12

น่ารักทั้งสองคู่เลย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-02-2017 00:06:01

 :man1: โอ้ย~~~ น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 15-02-2017 00:07:52

นายน่ารักอ่ะ ยิ่งตอนเขินยิ่งน่ารัก :o8:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-02-2017 01:45:31

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 15-02-2017 01:58:37

โอ๊ยยย พี่เอก กับเจ้านาย
คิดถึงมาก
ยังคงความเป็นตัวตน
รักคู่นี้
ส่วนคิงกับนิล แหม๋
ตลอดนะคะหวานตลอดและลงท้ายด้วบการกินตับ
เสมอต้นเสมอปลาย ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 15-02-2017 14:52:46

ร้ายที่สุดก็พี่เอกนี่แหละ รังแกคนแก่ เดี๋ยวหลังยอกไปทำยังไง 5555 นายน่ารักน่าแกล้ง

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-02-2017 15:14:39

  :L1:   :hao6:   ทั้งขำและเขินไปพร้อมๆกัน ทั้งสองคู่เลย
มีมังกรน้องนิลไม่สนใจกุหลาบแล้วเนอะ
นายน่ารักทั้งสายเปย์ทั้งสายยั่ว

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 15-02-2017 16:04:11

พี่เอกกกกกก เท่ได้ใจเค้ามาก แอร๊ยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 15-02-2017 18:12:42

ตกหลุมรักพี่เอกุกครั้งที่ได้เจอ แต่ครั้งนี้ขอแบ่งใจกลับไปรักคิงบ้างนะ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: เขมกันต์ ที่ 15-02-2017 20:52:40

หลงพี่เอก เหมือนเคยยยยยย คู่นี้คงเส้นคงวาตลอดดด

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 16-02-2017 01:01:45

พี่เอกยังคงความสุขุมลุ่มลึกเหมือนเดิมเลย  ชักอิจฉานายซะแล้ว    :hao3:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 16-02-2017 10:42:24

นายยังคงปากหนักแต่น่ารักเหมือนเดิม
 :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-02-2017 21:23:42

คนแก่น่ารักกกก
มีคิงนิลมาด้วยยย

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 17-02-2017 05:57:47

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :3123: :3123: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: xxSunShinexx ที่ 17-02-2017 12:40:09

เพิ่งเห็นเรื่องนี้ได้อย่างไรรรร
พี่เอกน่ารักก อยากได้ จะเอาๆๆๆๆ
#โดนเจ้านายสั่งเก็บ 5555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-02-2017 01:12:25

นิลน่ารัก คิงก็น่ารั
ยิ่งนายกับเอกนี้ น่ารักแบบซึนๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 19-02-2017 16:00:56

นายก็ยังเป็นคนแก่ปากแข็งที่น่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความเซ็กซี่ งานออนท็อปก็มา ในส่วนของนิลกาฬก็ยังเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ สองคู่ชู่ชื่น!  :กอด1: รักคนแต่ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 28-02-2017 02:49:27

แอบอยากเห็นลีลาเต้นไก่ย่างของพี่เอก.... คือใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ตัวเดียวด้วยนะตอนนั้น เต้นๆไปคงแอบหวิว5555

ลุ้นมากว่าจะจบยังไง เป็นความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้ก็ไม่เลวล่ะน้า~

ขอบคุณคนแต่งมากๆค่าา  :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 28-02-2017 20:14:11

นายน่ารัก   ปล.พี่เอกควรขอบคุณควีนนะ เพราะดอกไม้ของควีนดอกเดียวทำให้พี่เอกได้รับคืนจากนายหลายดอกเลย  อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 15-03-2017 23:52:04

เรื่องดีมากๆค่ะ อ่านเป็นเดือนแล้วค่อยว่างมาเม้น เสียดายอถรรส

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: mu_mam555 ที่ 08-08-2017 16:16:41

นายนี่มาไกลมากอ่ะ
จากตัวร้ายกลายมาเป็นนายเอก 555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 13-08-2017 00:05:24

เจ้านายปากร้ายได้ใจจริงๆ  คิดถึงคิงนิลด้วยคน

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 05-09-2017 11:24:41

โอ้ยยยย เจ้าเหล่กว่าเบอร์หนึ่งอีกอ่ะพี่เอก 55555

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: swoooaa ที่ 07-09-2017 19:19:53

คนแก่น่ารัก อิอิ :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-09-2017 06:02:06

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 04-10-2017 04:11:16

ตามมาจาก คิง กับ นิล มาคู่นี้น่ารักดี   :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Another Night ที่ 06-11-2017 03:07:44

งืออออ เค้าเพิ่งรู้ว่ามีคู่นี้ด้วย  :sad4: :sad4:
อ่านคู่ คิง+นิล จบมาตั้งนาน ทำไมฉันถึงพลาดอย่างนี้  :z6:
ตอนอ่านคู่คิง+นิล เกลียดนายมากค่ะ พอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้วก็... เริ่มชอบนายขึ้นมานิดหน่อย55555555
ในด้านพี่เอกของเรานั้น เท่ห์อย่างไรก็เท่ห์อย่างนั้น หวีดพี่เอกมาตั้งแต่เรื่องที่แล้วแล้ว มาเรื่องนี้ดาเมจความเท่ห์ยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก เฮื่อ!  :m25:
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย ไม่ต้องหลับต้องนอนกันทีเดียว555555 เดี๋ยวว่าจะตามพรินซ์รูมต่อเลย อิอิ  :z1:
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆ แบบนี้มาให้อ่านนะคะ

Love
Another Night
 :L2: :pig4: :L1: :3123: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 08-11-2017 08:01:06

 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 02-02-2018 09:54:40

โอ๊ยดราม่าน้ำตาพี่เอกตกเลยค่า
ใครจะไปคิดว่าความเจ้าเล่ห์ของพี่เอกและความแสบของควีนตะเป็นเหตุขนาดนี้
แต่ว่านายก็น่าสงสารและมีความน่ารักมากมายเลยนะคนแก่ อุปส์ คนคนนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-02-2018 23:21:58

เอกภพสมชื่อจริงๆค่ะ คนแก่ทันจะกรุ่บกริ่บหน่อยๆ

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 18-02-2018 01:35:40

คิดถึงคู่คิงกับนิล

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 11-03-2018 07:33:11

 :z3: อยากได้อีกๆๆๆๆ :ling1: ชอบเอกนาย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-07-2018 20:56:45

THANK YOU  :mew1:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-04-2019 17:25:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 18-04-2019 01:04:28

 o13

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Guy_BLove ที่ 23-10-2019 20:46:12

 :katai2-1: :กอด1: :impress2: :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 25-10-2019 23:06:27

 :L2: :-[

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: BuzZenitH ที่ 04-11-2019 13:28:00

 :hao6: เคะแก่คือนิพพานจริงๆ แถมซึนอีก โคตรน่ารักกกกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: reginasorn ที่ 23-11-2019 22:04:22

คู่นี้ก็น่ารักกก คนแก่ปากแข็งงงง :laugh:

หัวข้อ: Re: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -
เริ่มหัวข้อโดย: Bebii123 ที่ 09-12-2019 15:42:44

คนแก่ปากแข็ง แต่แข็งแรงเป็นบ้า :hao6: