พิมพ์หน้านี้ - แค่บอกว่ารัก
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ||||Crazy_Y|||| ที่ 23-02-2010 06:06:02
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
----------------------------------------------------------------------------------------
[1]
วันนี้มันคงเป็นวัยซวยของผม !!!
มันเป็นวันจันทร์ที่ 19
เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของชีวิตมัธยมปลาย
เป็นวันที่ผมต้องไปเรียนเองเพราะพ่อต้องไปติดต่องานที่ต่างจังหวัด
เป็นวันที่ฝนตก
และเป็นวันที่รถของผมเสีย !!!!
------------------------------------------------------------------
ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ มีเด็กชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกำลังเดินวนไปมาอยู่ใต้ชายคาของร้านค้าที่ยังไม่เปิด
"ทำไมต้องมาตกวันนี้วะเนี่ย ซวยตั้งแต่วันแรกเชียว"
ผมบ่นพึมพำ พลางเอามือรองหยาดน้ำฝนที่ไหลเป็นสาย เอามือรองน้ำแล้วเททิ้งอยู่หลายครั้ง ก่อนที่รถยนต์สีดำคันหรูจะวิ่งผ่านหน้าไป
"เฮ้ยยยย !!"
ผมร้องโวยวายดังลั่นเมื่อรถยนต์ที่เพิ่งจะวิ่งผ่านหน้าไปพาเอาน้ำฝนที่เอ่อนองอยู่บนพื้นกระเด็นขึ้นมาโดนชุดนักเรียนของผมด้วย
รถยนต์คันนั้นขับเลยไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ถอยกลับมาช้า ๆ
คนขับวิ่งหน้าตื่นลงมาจากรถ ก่อนที่จะเอาร่มอ้อมไปรับคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง
"นาย เป็นไรรึเปล่า ขอโทษนะพอดีขับเร็วไปหน่อย"
เสียงหวาน ๆ ของคนที่เพิ่งจะเดินลงมาจากรถ พาเอาใจของผมแอบกระตุกเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นได้ชัดเจนว่าคนพูดนั้นใส่ชุดนักเรียนชาย สติของผมก็กลับคืนมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน
"ขับรถประสาอะไรเนี่ย เปียกหมดแล้ว"
ผมบ่น มือชี้ที่เสื้อนักเรียนสีขาวที่โดนน้ำฝนกระเซ็นใส่จนเปียกแนบเนื้อ พลางจ้องมองใบหน้าหวาน ๆ ของร่างเล็กตรงหน้าอย่างลืมตัว
"ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ ... เออ นายเรียนโรงเรียนเดียวกับเรานี่ เดี๋ยวไปกับเรามั้ย เรามีเสื้อผ้าอีกชุดอยู่ในล็อกเกอร์น่ะ"
"ไม่ต้องหรอก เราไปเองได้"
ผมพูดปด แต่ทิฐิที่แรงกล้าก็ไม่สามารถสู้กับความจริงที่ออกจากปากของอีกฝ่ายได้
"นายจะรอให้ฝนหยุดเหรอ เราว่าคงตกอีกนานนะ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้ก็สายด้วย"
ผมยืนคิดอยู่ครู่เล็ก ๆ ก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินขึ้นรถของอีกฝ่ายไป
เมื่อมาถึงโรงเรียน ก็เหลือเวลาสักพักก่อนจะเข้าแถว เด็กผู้ชายคนนั้นพาผมเดินมาที่ล็อกเกอร์ก่อนจะหยิบเอาเสื้อนักเรียนขาวสะอาดตัวหนึ่งให้
"เปลี่ยนซะ ขอโทษด้วยที่ทำเสื้อนายเปียก"
"อือ .. ขอบคุณะ"
ผมตอบก่อนจะถอดเสื้อออกเปลี่ยนทันที
"นะ .. นายไม่ไปเปลี่ยนในห้องน้ำอ่ะ"
"ไม่ต้องหรอก เป็นผู้ชาย ไม่เห็นเป็นไรเลย"
คนตัวเล็กขยับปากจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ก็เงียบไว้ ใบหน้าแดง ๆ นั้นเสมองไปทางอื่นจนกระทั่งผมเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วจึงเดินไปตบไหล่
"ขอบใจนะ เราชื่อซัน นายชื่อไร อยู่ห้องไหนอ่ะเดี๋ยววันหลังเราจะเอาเสื้อไปคืน"
"ไม่ต้องรีบคืนก็ได้ เราชื่อกาย อยู่ม.6/19 อ๊ะ เดี๋ยวเราไปเข้าแถวแล้วนะ แล้วเจอกัน"
เด็กชายที่ชื่อกายพูดก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนอาคารทันทีที่ได้ยินเสียงกริ่งเรียกเข้าแถว ทิ้งให้ผมยังคงยืนอึ้งอยู่
อยู่ ม. 6 เหรอเนี่ย หน้าเด็กกว่าเราอีก
แล้วยัง ม. 6/19 ห้องคิงส์สุด ๆ ในบรรดาห้องคิงส์สายวิทย์ทั้งหมดซะอีก
ผมยืนนิ่งสักครู่ ก่อนที่จะเดินขึ้นไปเข้าแถวที่หน้าชั้นเรียนของตัวเองบ้าง
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับเด็กผู้ชายคนนั้น ... กาย ...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เอาล่ะนะนักเรียน ต่อไปจะเป็นการประกาศรายชื่อและมอบรางวัลให้นักเรียนชั้น ม. 6 ที่สอบติดโควต้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เพื่อเป็นเครื่องแสดงความยินดีในความอุตสาหะและพยายาม .."
ทันทีที่เคารพธงชาติและสวดมนต์เสร็จ เด็กนักเรียนทั้งหลายก็แยกย้ายกับเข้าห้องเรียน บ้างไปปั่นการบ้าน บ้างไปนั่งเล่นเกมส์ บ้างก็ไปแกล้งเพื่อน ประกาศในช่วงเช้าจึงไม่ค่อยจะมีใครสนใจมากนัก ยกเว้นเด็กหนุ่มคนที่นั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องพลางจดจ้องสายตาไปที่หน้าเสาธงที่มีนักเรียนชั้น ม.6 จำนวนหนึ่งที่เข้าแถวรอรับรางวัลจากครูใหญ่
"ไอ้ซัน เข้าห้องป่ะ"
มิวเพื่อนซี้เดินมาเรียก ผมส่ายหน้าเบา ๆก่อนจะตอบไป
"กูดูนี่แป๊บ"
มิวได้ยินก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง ผมจึงหันกลับมาสนใจภาพที่สนามหญ้าใหม่อีกครั้ง
การจะหาพี่กายในคนเหล่านั้นไม่ได้ยากเลยแม้แต่นิดเดียว แค่หาคนที่ขาวที่สุด และตัวเล็กที่สุดก็เพียงพอแล้ว
อ๊ะ นั่นไง ..
"นาย ..........ชั้นม.6/19 สอบติดคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย..."
เด็กชายร่างเล็กก้าวออกไปที่หน้าอาจารย์ใหญ่ ก่อนจะไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาตุ๊กตาหมีสีฟ้าผูกโบว์สีเขียวซึ่งเป็นสีประจำโรงเรียนมาจากครูใหญ่
แม้ครั้งแรกที่ได้พบกัน มันจะมาจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยจะสวยงามนัก แต่หลังจากที่พี่กายได้ให้ผมยืมเสื้อนักเรียนตัวนั้น และหลังจากที่เอาไปคืนในวันรุ่งขึ้น ชีวิตของผมก็ต้องเปลี่ยนไป
เวลาผมมองดูพี่กาย เหมือนจะเห็นชุดคลุมยาวที่พาดอยู่บนไหล่ และมงกูฎสีทองระยิบระยับบนศีรษะเล็ก ๆ นั้น พี่กายเปรียบเหมือนเจ้าชายตัวเล็ก ๆ (แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วผมคิดว่าอาจจะเหมือนเจ้าหญิงซะมากกว่า)
ทั้งหน้าตาดี เรียนเก่ง บ้านรวย แล้วยังจิตใจดีอีกต่างหาก ทุกอย่างที่มารวมกันเป็นพี่กายพาให้คิดได้ว่าพระเจ้าน่าจะลำเอียงซะแล้วที่เอาทุกอย่างที่ดี ๆ มารวมไว้ที่คนเพียงคนเดียว
แต่พอนานเข้า ผมเองก็ได้รู้ว่าไม่ใช่เฉพาะซันคนเดียวที่มองพี่กายเป็นอย่างนั้น ในโรงเรียนมีคนที่ชื่นชอบพี่กายทั้งชอบน้อย ชอบมากและมากที่สุด เป็นจำนวนที่แทบจะตั้งเป็นชมรมกันได้เลยทีเดียว
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมต้องคอยมองตามร่างเล็ก ๆ ที่นาน ๆ ครั้งก็บังเอิญเดินสวนกันในโรงเรียน
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมคอยเก็บรูปและผลงานของพี่กายที่ลงในวารสารโรงเรียนเกือบทุกฉบับเอาไว้
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมจะคอยไปให้กำลังใจเวลาที่พี่กายประกวดนั่นประกวดนี่ แล้วผมก็ไม่เคยต้องผิดหวังซะด้วย พี่กายมักชนะการประกวดทุกอย่างเสมอ ทั้งเขียนไทย แข่งคิดเลข ประกวดร้องเพลง แต่งกลอน ประกวดมารยาท หรือแม้แต่วาดภาพ
ผมไม่รู้ว่าผมทำไปเพราะอะไร ผมรู้แต่ว่ามีความสุขที่ได้ทำมัน ..
อาจจะเป็นเหมือนเวลาที่เราชอบดารานักร้องซักคน เราปลื้มเค้า เห็นเค้าเป็น Idol อยากจะเท่ อยากจะเก่ง อยากจะดีเหมือนเค้าบ้าง
ใช่แล้วล่ะ ... ความรู้สึกที่ผมมีให้พี่กายมันคงจะเป็นความปลื้มล่ะมั้ง
มันต้องเป็นอย่างนั้นสิ
เพราะถ้าไม่ใช่ ผมเองก็ไม่รู้จะตอบตัวเองว่าอย่างไร กับความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในใจทุกครั้งที่คิดถึงผู้ชายคนนั้น ... พี่กาย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ซัน มึงไปค่ายเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"
เสียงของไอ้มิวเพื่อนรักดังมาตามโทรศัพท์ทันทีที่ผมรับสาย
"ค่ายอะไรวะ"
ผมถามพลางล้มตัวลงนอนทับหมอนอิงรูปตุ๊กตาสติชต์ใบโปรด
"ก็ ค่ายภาษาอังกฤษอ่ะ ไปที่ชะอำ มึงไปกับกูหน่อยนะ"
"ทำไมอยู่ ๆ อยากไปวะ"
"ก็ ... เออนะ ... ก็พี่โบว์เค้าไปด้วยอ่ะ กูก็เลย.."
"เหอะ ๆ กูก็ว่าแล้ว .. อยู่ ๆ มึงจะมาอยากไปทำไม แต่มันเสียตังค์ไม่ใช่เหรอวะ"
"เออน่า กูออกให้มึงก็ได้ ไปนะ ๆ"
"เออ ๆ ๆ กูออกเองได้น่า มึงไปสมัครแล้วกัน กูขี้เกียจยุ่งยาก"
"อือ ขอบใจนะเว้ยไอ้เพื่อนรัก"
"เปลี่ยนเป็นเลี้ยงข้าวกูดีกว่ามั้ย"
ผมถาม ไอ้มิวหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางสายไป
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงกำหนดมาเที่ยว เอ๊ย เข้าค่ายของพวกเรา
ผมกำลังงัวเงียได้ที่เนื่องจากต้องมาขึ้นรถตั้งแต่ตีห้า ผมได้ที่นั่งแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้ฟ้ายังคงเป็นสีดำสนิทอยู่ ที่นั่งข้าง ๆ ผมว่างเพราะไอ้มิวมันขอแยกไปนั่งเบาะด้านหน้าผมเผื่อมันจะชวนพี่โบว์ของมันมานั่งกับมันได้
"พี่โบว์นั่งตรงนี้มั้ยครับ"
นั่นไง ... เสียงไอ้มิวดังมาจากเบาะด้านหน้า ผมหันไปมองก็เห็นไอ้คนลืมเพื่อนที่ตอนนี้กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เพราะพี่โบว์สุดเซ็กซี่รับคำชวนแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ มัน ไม่รู้ว่าพี่โบว์จะเล่นกับมันรึว่าพี่เค้าก็ชอบมันจริง ๆ เพราะมิวมันก็หยอดพี่เค้ามาตั้งนานแล้ว
"ตรงนี้ว่างมั้ยครับ"
เสียงหวาน ๆ ของใครคนหนึ่งถามขึ้น พอผมหันไปมองหัวใจก็มีอันต้องสะดุดอีกรอบ
พี่กายนั่นเอง ใบหน้าขาว ๆ ที่ตอนนี้ดูซีดเล็ก ๆ คงเพราะต้องตื่นแต่เช้า ดวงตาเรียวเล็กที่ตอนนี้กำลังมองผมอยู่ ริมฝีปากสีชมพูจาง ๆ ที่ขยับถามผมเป็นจังหวะ .. ทุกอย่างทำให้ผมแทบจะไปไม่เป็น
โชคดีอะไรอย่างนี้ ...
"เอ่อ .. เอ่อ. .. ว่างครับ"
พี่กายส่งยิ้มให้บาง ๆ ก่อนจะนั่งลง เขาคงจะจำผมไม่ได้หรอก เพราะตั้งแต่ไปคืนเสื้อให้เมื่อหลายเดือนก่อนแล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
"พี่กายไปด้วยเหรอครับ"
ถ้ารู้อย่างนี้ผมไม่รอให้ไอ้มิวมาชวนหรอก พี่กายยิ้มกว้างให้ผมตามแบบฉบับผู้ดี
"ครับ พอดีเพื่อนพี่อยู่สายศิลป์เค้าชวนไปด้วย"
"เพื่อนพี่กาย ... ?"
ผมถาม เพราะพอพี่กายพูดว่าเพื่อน ผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยว่าเพื่อนที่ว่าจะเป็นผู้หญิงรึผู้ชาย แล้วเป็นแค่เพื่อนกันแน่รึเปล่า รึว่า ...
"ครับ เพื่อนพี่ชื่อโบว์ นั่งข้างหน้านั่นไง อยู่ ๆ ก็ทิ้งเพื่อนเลยใช้ไม่ได้จริง ๆ"
พี่กายหัวเราะเหมือนไม่ได้ซีเรียสนัก แต่คำตอบก็ทำเอาผมงง
"อ้าว พี่กายเป็นเพื่อนพี่โบว์เหรอครับ"
"อ้าว .. แล้วเรารู้จักโบว์ด้วยเหรอ"
พี่กายได้ฟังคำตอบก็ทำหน้างง ๆ เหมือนกัน
"ครับ พอดี ..."
พอพูดได้แค่นั้นผมก็คิดได้ว่าไม่ควรเอาเพื่อนมาขาย เลยเงียบไป
"ว่าแต่ซันไม่เคยเห็นพี่ไปกับพี่โบว์เลย"
ผมเปลี่ยนเรื่อง
"ก็สนิทกันตั้งแต่ ม.ต้นน่ะ ม.ปลายเรียนคนละสาย อยู่คนละห้อง เลยไม่ได้เจอกันเลย ... นี่เรา...เอ่อ ... ซัน..รู้จักพี่ด้วยเหรอ"
พอพี่กายถามผมก็ทั้งอึ้งและห่อเหี่ยวในเวลาเดียวกัน
ที่อึ้งเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไง ถ้าพี่กายรู้ว่าผมแอบมองเค้าบ่อย ๆ อาจจะคิดว่าผมเป็นโรคจิตแล้วกลัวผมไปเลยก็ได้ (ถึงผมจะแค่ปลื้มเค้าก็เหอะนะ)
แต่ที่ห่อเหี่ยวก็เพราะรู้ได้ในทันทีว่าพี่กายคงลืมผมแล้วแน่ ๆ เลย
"ใครก็รู้จักพี่กายทั้งนั้นแหละ พี่ดังออกจะตาย สาว ๆ ในห้องซันก็กรี๊ดกร๊าดพี่กันทั้งนั้น"
พี่กายหน้าแดง ก่อนจะหัวเราะแก้เขิน
"ไม่ขนาดนั้นหรอก บ้าเหรอ"
พอรถเริ่มเคลื่อนที่ บนรถก็ปิดไฟมืดสนิท สมาชิกบนรถเริ่มทยอยหลับไปทีละคนสองคน
เสียงพี่โบว์กับไอ้มิวยังดังกิ๊กกั๊กมาจากเบาะแถวหน้า แต่พี่กายเงียบไปแล้ว ผมหันไปมองก็เห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่พริ้มหลับเหมือนกันเด็ก ๆ
ในใจมันพองฟูยังไงก็ไม่รู้ ...
รึว่า ... รึว่า ....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จากคนเขียน
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น (มั้ย) (อีกแล้วเหรอ) สามตอนจบค่ะ
ช่วงงนี้ลงถี่จริง ๆ เพราะว่าปิดเทอมแล้ว โหยหาการแต่งนิยาย(และเอาของเก่ามาเล่าใหม่)เหลือหลาย
หวังว่าคงไม่เบื่อกันซะก่อนนะคะ ^_^
อยากอ่านคอมเมนต์ทุกคนนะ >_<
รอตอนต่อไปกันด้วยค่า ~~~
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:mc4: เจิมซะเลย เรื่องนี้ไม่เอาเศร้านะ
-
:mc4: เจิมด้วยๆ
-
เรื่องนี้อย่าเศร้าเลยนะ อ่านพระเอกตายตอนจบมาหลายเรื่องแล่ว ขอหวานๆ มั่งน้า
-
น่าสนุกดี
:L1:
-
อย่าเส้านะ พลี๊สสสส
-
ขอเข้ามาติดตามด้วยคนครับบบ
:3123:
-
:3123:
-
:mc4: เจิมเรื่องใหม่
ไม่เอาเศร้าๆนะตัวเอง
-
o13 o13 o13 o13
-
:mc4: :mc4: :mc4:
+1 จัดไป เรื่องนี้น่ารักอีกล่ะ พักนี้มีอะไรดีๆหรือเปล่าน๊า หึหึ
ขอร้อง อย่าเศร้าแบบเรื่องหมอเจ สาธุ
นิว(ยิ้มๆ)
-
บวก 1 แต้มให้กับเรื่องใหม่จ้า
พี่กายท่าทางจะป๊อบ แต่ความจำสั้นจริงนะ
หรือว่าแกล้งน้องซัน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาอ่านด้วยจ้า...
พี่กายอ่า...ไมลืมซันได้เนี่ย...หรือว่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้หว่า
-
ลงแดงแว้ววว
มาต่อซักทีเห๊อะ
3 ตอนจบ เหลืออีก 2 ตอนเอง รีบๆมานะคับ
ปล. สัญญาจากเรื่องที่แล้วว่าไม่เศร้าน่ะครับ เรื่องนี้เศร้ามั๊ยเนี่ย ชักไม่มั่นใจ :really2:
-
:กอด1:แพร เรื่องนี้จะไม่จบเศร้า ชิมิคิ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
น่ารักดีค่ะ รออ่านต่อนะ :L2:
-
[2]
ผมตื่นมาอีกครั้งก็จากเสียงจ้อกแจ้กจอแจ พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ารถบัสที่พวกผมนั่งมากำลังจะจอดที่หน้ารีสอร์ทแห่งหนึ่ง
หันไปมองที่ข้างตัวก็ได้เห็นว่าศีรษะเล็ก ๆ ของพี่กายพิงอยู่ที่ไหล่ของผม เส้นผมเล็กละเอียดสีดำปอยหนึ่งร่วงลงมาปรกหน้า ผมเอื้อมมือไปเขี่ยมันออกอย่างแผ่วเบา แต่พี่กายก็ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ
"เอ่อ ..ผมมันปิดหน้าน่ะ"
ผมชักมือกลับ เขินเล็กน้อย พี่กายเองก็หน้าแดง แต่ก็ยังพึมพำว่า "ขอบคุณ" เบา ๆ
ไอ้มิวกับพี่โบว์ยังคงนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ท่าทางกลับไปครั้งนี้เพื่อนผมต้องได้แฟนเป็นของแถมแน่ ๆ
พอรถจอดสนิทพวกเราก็พากันขนของของใครของมันไปที่ห้องพักที่อาจารย์จัดไว้ให้ ระหว่างที่ให้มิวรอเอากูญแจกับอาจารย์ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำรอ
ระหว่างที่กำลังปฏิบัติกิจอยู่ ก็มีเด็กผู้ชายสองคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ คนหนึ่งคือพี่บอย พี่ ม.6 ชมรมบาส ผมเองเคยแข่งบาสกับทีมของพี่แก พี่บอยเล่นเก่งมากแต่ว่าใจร้อนไปนิด ส่วนพี่อีกคนที่เข้ามาด้วยกันผมไม่รู้จัก
พี่บอยเดินเข้ามาปฏิบัติภารกิจข้างผม แล้วก็พูดกับพี่อีกคนหนึ่งไปด้วย ผมคงจะไม่สนใจนัก ถ้าเนื้อหาที่เขาพูดกันไม่ได้เกี่ยวกับพี่กาย
"เอ็ม มึงได้พักห้องเดียวกับกายป่ะวะ"
"อือ ไมเหรอ"
"แลกห้องกับกูนะ"
ผมหันไปมองพี่เอ็มที่กำลังล้างมืออยู่หน้ากระจก
"เฮ้ย เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าหรอก"
"กูอยู่กับไอ้บอมบ์นะ"
พอพี่บอยพูดแล้วก็ยิ้มกว้าง ๆ ทำเอาพี่ที่ชื่อเอ็มเงียบไป แต่ใบหน้าแดงก่ำนั้นก็พอจะบอกอะไรผมได้บ้าง พี่เอ็มกับพี่ที่ชื่อบอมบ์น่าจะเป็นแฟนกัน หรืออย่างน้อยพี่เอ็มก็น่าจะชอบพี่บอมบ์ พี่เอ็มไม่พูดอะไร แต่ก็วางกูญแจห้องไว้ให้ที่ข้าง ๆ อ่างล้างมือ พี่บอยหัวเราะพลางเดินไปยื่นกูญแจของตัวเองให้พี่เอ็มมั่ง
ผมหันไปมองนานจนพี่บอยเริ่มรู้ตัว
"มองไรวะ เยี่ยวซะนานเลย ท่อเล็กรึไงน้อง"
พูดจบไอ้พี่บอยก็เดินออกไป (สังเกตว่าเปลี่ยนสรรพนามแล้ว โฮ้ย มาว่าท่อผมเล็ก เดี๋ยวเหอะ !!! เดี๋ยวเปิดโชว์แล้วจะหนาว !!)
ผมเดินหน้ามุ่ยกลับมาหามิวแล้วก็เดินเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บด้วยกัน ระหว่างทางไอ้มิวยังถามผมเรื่องที่ทำให้ผมหงุดหงิด พอผมเล่าให้มันฟังมันก็ถึงกับหัวเราะ
"ไม่โชว์ให้ดูเลยอ่ะ จะได้รู้ว่าใครแน่กว่าใคร"
"ไอ้บ้า ขอดีเค้าไม่ให้โชว์เรี่ยราดเว้ย ..."
ผมพูดยังไม่ทันจบประโยคก็ต้องเงียบลงเมื่อถึงหน้าห้อง ... แล้วก็ได้เห็นว่าพี่กายเองก็กำลังไขกูญแจห้อง 111 ที่อยู่ข้างห้องผมพอดี
"อ้าว / อ้าว"
เราสองคนพูดขึ้นมาเกือบจะพร้อมกัน
"อยู่ห้องนี้เหรอครับ"
ผมถาม พี่กายพยักหน้า ก่อนจะหันไปมองมิว
"อ้าว น้องคนที่นั่งมากับโบว์นี่"
พอได้ยินชื่อพี่โบว์ ไอ้มิวก็ยิ้มแต้
"ครับพี่ แล้วพี่กายอยู่กับใครครับ"
พี่กายตอบชื่อพี่บอยแล้วก็ไขประตูเสร็จพอดีจึงยิ้มให้ผมหนึ่งทีก่อนเดินเข้าไปในห้อง ผมเลยตามเข้าไปในห้องบ้าง เอ่อ .. ห้องของผมกับไอ้มิวน่ะครับ ห้องพักของเราเป็นห้องเตียงเดี่ยวสองเตียง มีห้องน้ำในตัว เสียดายที่ไม่มีอ่างอาบน้ำให้ด้วย ผมล่ะชอบอาบน้ำในอ่างเป็นที่สุด ผมเดินออกไปสำรวจที่ระเบียงบ้าง ระเบียงห้องหันหน้าออกทะเล ทำให้ได้กลิ่นไอทะเลชัดเจนเมื่อมายืนที่ระเบียง ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากห้องข้างเคียงที่ระเบียงนั้นเรียกได้ว่าใกล้แสนจะใกล้กัน
"ครับ ... แม่ กายมาถึงแล้วครับ ปลอดภัยดีครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงกายนะครับ"
ผมยิ้มให้กับภาพตรงหน้าบาง ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง เห็นมิวกำลังเอากระป๋องเบียร์ที่เตรียมมาด้วยแช่เย็น
"พี่กายเค้าน่ารักดีเนาะ ทำไมไม่มีแฟนซักทีไม่รู้"
มันพูดไปด้วย เรียงกระป๋องเบียร์ไปด้วย
"ไม่มีใครคู่ควรล่ะมั้ง"
ผมตอบมัน ก่อนจะหยิบรีโมททีวีมาเปิด
"มึงว่าพี่เค้าชอบผู้หญิงรึผู้ชายวะ"
"เฮ่ย กูจะไปรู้เค้าเหรอ ทำไม ถ้าเค้าชอบผู้ชายแล้วมึงจะรังเกียจเค้าเหรอ"
"บ้าแล้ว ใครจะงี่เง่าขนาดนั้นวะ พี่กายอ่ะเป็นคนดี เค้าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่เค้าเหอะ"
มันพูดก่อนจะมานั่งดูทีวีกับผม
เย็นวันนั้นเรามีปาร์ตี้บาร์บีคิวกันที่ริมทะเล ผมกับมิวตกลงกันไว้แล้วว่าไหน ๆ เราก็จ่ายเงินไปแล้ว เพราะฉะนั้นจุดประสงค์ของเราคือการกินให้เต็มคราบ กินกันไปได้ซักพักก็รู้สึกว่ามันขาดอะไรพิกล ๆ
"มึงคิดเหมือนกูมั้ยวะมิว"
"กูก็คิดเหมือนมึงแหละว่ะซัน"
เราสองคนพยักหน้าให้กัน ก่อนที่จะเดินกลับไปเอาเบียร์ในตู้เย็นออกมากินแกล้มกับบาร์บีคิวร้อน ๆ
(เทเบียร์ใส่ขวดชาเขียว ปักหลอดมาพร้อม ... วิธีนี้พวกผมทำบ่อยครับ)
ระหว่างที่เอาเบียร์เสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับมาที่ชายหาด ผมก็ดันตาไวไปเห็นหลังคนคุ้น ๆ ที่หลังพุ่มไม้
"มิว มึงไปก่อนนะ กูปวดเยี่ยว"
ผมร้องบอกมันแล้วรอจน มันเดินไปลับตา แล้วก็ค่อย ๆ ย่องไปที่พุ่มไม้ที่ว่า
พอผมเข้าไปใกล้ ๆ ก็ได้ยินเสียงที่ค่อนข้างจะคุ้นเคย
"ได้ผลแน่นะมึง ทั้งหลับทั้งปลุกเลยใช่มั้ย"
"เออ แต่มึงจะเอาไปใช้กับใครวะ"
"เรื่องของกู เอ้า นี่ สองพันค่าเหนื่อยมึง แล้วก็ปิดปากให้เงียบ ๆ ล่ะ"
ภาพที่ผมเห็นทำให้สมองผมหมุนติ้ว ไอ้พี่บอยกำลังรับซองใส ๆ มาจากเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่ง ในซองนั้นมีเม็ดยารูปร่างและสีแตกต่างกันอยู่ 2 เม็ด
"เสร็จแน่ มึงเอ๊ย เล่นตัวอยู่นั่น"
พี่บอยพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากด้วยสีหน้าชั่วร้าย ผมเองใจเต้นระรัวด้วยความแค้น แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่รีบเดินหลบออกมาตอนที่ไอ้พี่บอยและผู้ชายคนนั้นเดินแยกย้ายออกมาจากพุ่มไม้
ไอ้เลว !!! มันจะมอมยาพี่กาย !!!
ผมคิดเรื่องนี้ไม่หยุดตลอดทางที่เดินมาที่ชายหาด ใจมันลอยว้าวุ่นไปหมด จน ...
พลั่ก ...
ผมหยุดสนิทเมื่อร่างกายไปกระทบกับวัตถุบางอย่าง พอเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องตกใจเพราะมันเป็นพี่กายนั่นเอง ร่างเล็กที่โดนแรงปะทะของผมเข้าไปถึงกับล้มลงบนพื้นทราย ผมรีบก้มลงประคองคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมา
"พี่กายเป็นไรมั้ยครับ ซันขอโทษ"
พี่กายฉีกยิ้มกว้าง ๆ ให้ผมก่อนส่ายหน้าปฏิเสธ พลางปัดเศษทรายที่เปื้อนด้านหลังออกให้ตัวเอง
"ไปไหนมา ไม่กินบาร์บีคิวเหรอ"
"กินครับ ไปเอาน้ำ"
ผมชูขวดชาเขียวในมือ พี่กายพอเห็นชาเขียวก็ตาวาวด้วยความดีใจ
"โหย พี่อยากกินมาทั้งวันเลย ที่นี่ไม่มีขายซะด้วย ซันติดมาด้วยเหรอ พี่ขอกินได้มั้ย พี่น่ะชอบชาเขียวมาก ๆ เลยนะมันอร่อยมะ ..."
พี่กายหยุดพูดเหมือนเห็นผมยืนหัวเราะกูมท้องอยู่
"ขำไรอ่ะ"
พี่กายพูดงอน ๆ
"ก็พี่กายดิ เหมือนเด็กอยากกินขนมเลย .. ซันรู้นะว่าพี่ชอบกินชาเขียว แต่ไม่คิดว่าจะชอบขนาดนี้"
"ซันรู้ ?"
พี่กายทวนคำด้วยแววตาฉงนสงสัย ผมกลืนน้ำลายตัวเองดังเอื๊อก
"อะ .. อ๋อ ก็เห็นอยู่โรงเรียนพี่ชอบเดินถือขวดชาเขียวไง ต้องไม่ได้แอบมองนะ เอ๊ย ซันเลยว่าพี่ต้องชอบกินชาเขียวแน่ ๆ เลย ใช่มั้ยล่ะ"
ผมพูดวกไปวนมาแล้วก็เข้าตัวเองจนได้ พี่กายเหล่ตามองผมทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มือเล็ก ๆ เอื้อมมาคว้าขวดชาเขียวไปจากมือผมก่อนจะเปิดขวดแล้วก้มลงดูดอย่างรวดเร็ว
แต่ดูดได้ไม่ถึงอึกก็ต้องพ้นพรวดออกมาเต็ม ๆ
"ซัน .. นะ .. นี่มัน .."
ผมนึกขึ้นได้ว่าใส่เบียร์ไว้ข้างในก็เลยรีบตะครุบปากพี่กายไว้ กลัวพี่กายเสียงดังแล้วอาจารย์จะได้ยิน
"พี่ .. ซันขอโทษ ซันลืมไปว่าใส่ .. เอ่อ .. นั่นแหละไว้ข้างใน เดี๋ยวซันไปหาอะไรมาให้กินนะ รออยู่นี่ก่อนนะ"
ร่างสูงละล่ำละลักพูดก่อนจะวิ่งฉิวไปเอาแก้วพันช์สีฟ้ามาให้ ทิ้งให้คนตัวเองมองตามแล้วแอบอมยิ้มกับตัวเอง
"แฮ่ก .. แฮ่ก .. พี่กายอย่าบอกอาจารย์นะ ถ้าอาจารย์รู้ซันซวยแน่"
"พี่ไม่บอกหรอก .. แต่ว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ"
พี่กายส่งยิ้มให้ผม ผมกลัวจริง ๆ นะ เลยรีบถามถึงข้อเสนอพี่ที่กายจะแลกเปลี่ยน
"เดินคุยเป็นเพื่อนพี่หน่อย .. เพื่อนพี่ถูกเพื่อนซันลากไปแล้ว"
พอพี่กายพูดผมเลยนึกถึงไอ้มิวขึ้นมาได้ (ผมไม่ได้ลืมเพื่อนนะ มันนั่นแหละลืมผม เห็นมั้ย ไปสวีทกับพี่โบว์ซะแระ)
ผมตอบรับข้อเสนอด้วยความเต็มใจ เราสองคนเลยเดินไปตามหาดทราย กินบาร์บีคิวแกล้มกับชาเขียว(?)ไปด้วย และคุยกันไปด้วย
แรก ๆ ผมก็เขินเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าจะเขินทำไม(วะ) แต่หลัง ๆ พอคุย ๆ ไปอาการเขินมันก็หายไป เหลือแต่ความสนุก แล้วก็ความคิดในใจที่ว่า
อยากจะอยู่กับคน ๆ นี้แบบนี้ไปอีกนาน ๆ
ผมได้ฟังเรื่องของพี่กายในบางมุมที่ผมก็รู้แล้ว และบางมุมที่ผมยังไม่รู้ พี่กายก็ฟังเรื่องของผมด้วยท่าทีสนุกสนานและอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน
แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้ผมลืมเรื่องราวที่ว้าวุ่นในใจได้เลย จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจถาม
"พี่กายรู้จักกับพี่บอยมาก่อนรึเปล่าครับ"
"รู้สิ ทำไมเหรอ"
"ปละ .. เปล่า .. แล้วสมมติว่า พี่บอยเค้าคิดไม่ดีกับพี่กายล่ะครับ พี่กายจะทำยังไง"
พี่กายนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้าง
"ไม่หรอก บอยเค้าเป็นเพื่อนพี่มาตั้งนานแล้ว เค้าเป็นคนดีนะ ถึงจะดูโผงผางอย่างนั้นก็เถอะ"
ผมอึดอัดในใจ ... ไอ้คนดีที่พี่กายว่ามันกำลังจะมอมยาพี่กายแล้วนะ ...
"แต่ถ้าเค้าคิดไม่ดีกับพี่จริง ๆ ล่ะ"
"ซันหมายความว่าไง"
"ซันแค่ .."
"ซันรู้มั้ย พี่ว่าคนที่น่าห่วงจริง ๆ ไม่ใช่บอยหรอก"
สายตาของพี่กายที่มองผมเปลี่ยนไปแทบจะในทันที มันดู ... น่ากลัว อย่างบอกไม่ถูก
ผมเองแทบสะดุ้ง พี่กายคงจะรู้แล้วว่าผมแอบปลื้มพี่เค้า ถึงจะยังไม่ได้ทำอะไรก็เถอะ แล้วพี่กายเองก็อาจคิดว่าผมทำเป็นมาด่าคนอื่นทั้ง ๆ ที่ผมเองก็อาจจะคิดแบบนั้นด้วยเหมือนกัน
"ซะ .. ซันขอโทษครับ"
ผมพูดเสียงแผ่ว พี่กายเงียบไปพักนึงก่อนจะ ..
"บ้าเหรอ พี่ล้อเล่น หน้าเศร้าเชียว ... ทำหน้าเศร้า ๆ แล้วเหมือนกบเลยรู้มั้ย ต้องยิ้มสิ จะได้หล่อ ๆ"
พี่กายเชยคางผมขึ้นแล้วหยิกแก้มสองข้างของผม
เอ่อ .. พี่กายเป็นคนที่ล้อเล่นได้เหมือนมาก .. เหมือนจนผมแทบหัวใจวายแน่ะ -_-
เรายังคุยกันต่ออีกหลายเรื่อง จนในที่สุด แอลกอฮอล์ในเลือดของผมมันก็คงถึงระดับที่ทำให้ผมกล้าถามคำถามนี้กับพี่กาย
"พี่กายมีแฟนรึยัง"
"หา ... ทำไมถามแบบเนี้ยยยย"
พี่กายลากเสียงยาวฟังดูแง้ว ๆ น่ารักยังไงพิกล
"ก็ซันอยากรู้อ่ะ"
พี่กายมองหน้าผมเงียบ แล้วก็อุบอิบตอบเบา ๆ
"ไม่มีหรอก"
"ทำไมล่ะ"
"พี่จะรู้เหรอ .. ซันล่ะมีรึยัง"
"ยังเหมือนกัน โสดสนิทศิษย์ส่ายหน้าเลย"
ผมเล่นมุกไป พี่กายหัวเราะเบา ๆ
"แล้วมีคนที่ชอบมั้ย"
"มี"
ผมตอบไปโดยไม่ทันคิด พี่กายถามต่อทันที
"ใครเหรอ"
ผมได้ยินคำถามก็เงียบไป .. งานเข้าแล้วมั้ย .. ดื่มเบียร์ที่ไรลิ้นไก่สั้น พูดอะไรไม่คิดทุกที -_-
"มะ .. โอย พี่ไม่ต้องรู้หรอก เค้าไม่ชอบซันหรอก พูดไปแล้วซันอาย"
"ใครอ่ะ ๆ บอกพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ช่วย"
ผมทอดตามองพี่กายที่ดูน่ารักกว่าปกติ
ถ้าพี่กายจะช่วย ..
ก็ช่วยชอบผมตอบได้มั้ย ..
เฮ้ย ... !!!!! นี่สรุปว่าผมชอบพี่กายแล้วใช่มั้ย ...
ไม่นะ .. ไม่นะ .. ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย ~~~
"บอกหน่อยก็ไม่ได้ .. ใจร้าย"
พี่กายทำแก้มป่อง ดูน่ารักไปอีกแบบ ผมหันไปยิ้มให้แล้วก็ลูบไหล่ขาวเบา ๆ อย่างเอาใจ
"น่านะ .. เดี๋ยววันไหนซันจีบติดพี่ก็รู้เองแหละ .. ถึงมันอาจจะไม่มีวันนั้นก็เหอะ"
ผมมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วยิ้มเศร้า ๆ ให้ตัวเอง
ทั้ง ๆ ที่อยู่ห่างกันแค่นี้ แต่ความเป็นจริงมันก็ดูแสนจะไกล
"เค้าเหมือนพระจันทร์เลยพี่กาย .. อยู่บนนั้น ทั้งสูง ทั้งสวย ซันเองไม่รู้ว่าจะไปเอาเค้าลงมายังไง"
"ก็ไม่ต้องให้เค้าลงมาสิ ซันก็ขึ้นไปหาเค้า"
"มันยากนะพี่ .. ยากมากเลย .. เค้าไม่สนใจซันหรอก"
พี่กายถอนหายใจแล้วมองผมอย่างพยายามให้กำลังใจสุด ๆ
"ดูสิ กระต่ายมันยังขึ้นไปหาพระจันทร์ได้เลย ซันเป็นกบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายตั้งเยอะ .. ก็ต้องขึ้นไปได้ นะ .. เชื่อพี่"
ผมฟังพี่กายพูดแล้วก็ซาบซึ้งกับกำลังใจ แต่ ..
"เอ่อ .. พี่กาย .. ไอ้ตัวที่วิ่งแข่งกับกระต่ายนี่มันเต่าไม่ใช่เหรอ"
พี่กายฟังผมพูดแล้วก็หน้าแดง หันหลบไปทางอื่น แล้วพูดคำว่า .. "ไม่รู้" เบา ๆ
คืนนั้นผมกลับมานอนที่ห้องในสภาพเมาแอ๋ ..
ทั้งเมาเบียร์ ..
และเมารัก ...
เมาจนลืมไปเลยว่า ไอ้พี่บอยมันคิดจะทำอะไรพี่กายของผม
และถ้าผมรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ... ผมคง .. ผมคง ....
-------------------------------------------------------------
จากคนเขียน
ตอนที่สองแล้ววว ~~
ทำไมมีแต่คนบอกว่าเรื่องนี้ไม่เอาเศร้า -_-
สงสัยฟิคเศร้าเป็นเอกลักษณ์ติดตัวแล้วมั้ง .. จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย =_=
:mc4: :mc4: :mc4:
+1 จัดไป เรื่องนี้น่ารักอีกล่ะ พักนี้มีอะไรดีๆหรือเปล่าน๊า หึหึ
พักนี้มีอะไรดี ๆ มั้ย ..
ไม่มีเลยที่รัก T_T
เรียนก็ตก T_T รักก็เน่า .. เฮ้อออ ~
แต่อยากมาลงฟิคให้เพื่อน ๆ มีความสุขเฉย ๆ
(คนอ่านคิด : ไอ้ฟิคเศร้านั่นน่ะเร๊ออออ 555)
อ่ะนะ .. หวังว่าอ่านแล้วจะแฮปปี้กันนะค๊า >_<
มีอะไรแนะนำติชมกันได้ค่ะ
เหลืออีกตอนนึงก็จะจบแล้ว ~
พี่กายน่ารักจัง
ชอบบบ
-
ซันชอบพี่กายจริงๆเหรอ
ถ้าชอบมากๆ จริงๆ ทำไมถึงลืมเรื่องร้ายๆที่อาจจะเกิดกับคนที่ตัวเองชอบไปได้ล่ะ
ดื่มซะเมาจะลืมเรื่องสำคัญเลย
เริ่มไม่ปลื้มเจ้าซันซะแล้ว
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ รอลุ้นตอนต่อไปว่าจะเศร้ามั้ย :เฮ้อ:
-
ซันนนนนน มัวแต่เขินอ้ะ แล้วพี่กายจะเป็นยังไงเนี่ย :monkeysad:
อย่าบอกนะว่า.... ตื่นขึ้นมาแล้วจะ... ม่ายยยย :a5:
เค้าไม่เอาเศร้าน้า
-
:impress2: พี่กายน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก น่าจิ้ม อิอิ
เฮ้อเรื่องนี้เศร้าชัวๆเลยอะ พรุ่งนี้ไม่อยากจะคิดเลยว่ากายจะทำยังไง
เว้นแต่ว่ามีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นทำให้อะไรๆมันไม่เป็นอย่างที่บอยคิดไว้
แอบๆไปสาธุ :call: แล้วจะรออ่าน
นิว(ยิ้มๆ)
-
:call: :call: :call: :call: :call: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ่อ ... ทำไมไม่มีคนเมนท์ :sad4:
1. เค้าไม่เห็นว่าอัพแล้ว
2. เค้าไปเที่ยวหยุดยาวกันหมด
3. เค้ามาแอบอ่านแต่ไม่เมนท์
4. มันไม่สนุก :sad4:
-
เอ่อ ... ทำไมไม่มีคนเมนท์ :sad4:
1. เค้าไม่เห็นว่าอัพแล้ว
2. เค้าไปเที่ยวหยุดยาวกันหมด
3. เค้ามาแอบอ่านแต่ไม่เมนท์
4. มันไม่สนุก :sad4:
โรคเดียวกับผมเลย ช่างเหอะๆ
ผมว่าเรื่องนี้สนุกออก เสียดายจังแค่สามตอน
ปล.ไม่เอาเศร้าน่ะ ไม่ชอบอย่างแรง
-
แอร๊ยยยส์ ห้ามเศร้านะพี่ขอร้อง o18
-
:m15: อย่าเศ้ราได้ไหมขอร้องดังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ใจแป๊ว!!!! ซันบ้ามัวแต่เขิน เมาไม่รู้เรื่อง
กายจะเป็นอะไรมาไหมเนี่ยยยยย
อย่าเศร้านะ ขอร้อง :monkeysad:
-
มาเม้น
กลัวคนอ่านน้อยใจ
ยังไงก็ได้ มมาาต่อหน่อยน้าาา
แต่ถ้าไม่เศร้าจะดีมาก
-
o22ตื่นขึ้นมาแล้วจะเป็นไรอ่ะ
:call:มาต่อเถิดหนา
เตรียมตัวสงสารซันได้เลยใช่ไหมเนี่ยะ
โถ กระต่ายกับกบ :เฮ้อ:
-
อย่าเศร้าน๊า
:monkeysad:
-
มาตอบคำถามนะ คนอ่าน(อย่างเค๊า)เม้นท์ช้า เพราะติดสอบ 555 แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้วเฟ้ยยย
แต่ๆๆๆๆๆ
แพร
เค๊าว่าตะเองน่าจะแต่งฟิครักหวานแหว๋ว สมหวังกิ๊บกิ๊วเยอะๆ น๊า เผื่อแก้เคล็ด(ขัดยอก)ไรงี้ อิอิ
และ กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด พี่กาย รักนะปู้ชายแบบนี้อ่ะ แต่อิพี่บอย ไม่ไหวม๊ายยยย
ตอน 3 ขอหักมุมนะ จัดมาเลย
-
o13 o13
-
มันจะเศร้าเหรอ
ไม่ม้างงงงง
คงไม่หรอกมั้ง :z10:
-
ง่ะ !!! จะมาเศร้าจริงหรอครับ :a5:
ไม่นะ เตรียมใจไม่ทันเลยคับ :sad4:
-
ง่ะ
แง่งๆๆๆ
จะเศร้าเหรอออออออออ :serius2: :serius2:
-
[ตอนที่3]
ผัวะ ... ตุ้บ ...
ผมรับอรุณด้วยลูกถีบเปี่ยมรักจากไอ้มิว ..
ดีมากมิว มึงช่างเป็นคนที่รักเพื่อนจริง ๆ -_-
"ไป ๆ รีบไป เค้าจะทำกิจกรรมกันแล้วมึงนี่"
พอมันบอก ผมก็รีบเด้งขึ้นมาจากเตียงแล้วไปอาบน้ำทันที หัวยังคงหนัก ๆ ตื้อ ๆอยู่เลยอาบไปทั้งมึน ๆ แบบนั้นแหละ แต่พอแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเปิดประตูออกมาจากห้อง ก็ได้เห็นพี่กายกับพี่บอยออกมาจากห้องพร้อมกัน โหย เท่านั้นแหละ หัวแล่นเลยครับ
"พี่กาย .. เอ่อ .. เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ"
ผมแอบเหลือบไปมองไอ้พี่บอยนิดนึง มันก็มองผมตอบ
"อื้อ ซันล่ะ เป็นไงมั่ง"
"ก็ แฮงค์นิดหน่อยพี่ แต่ตอนนี้โอเคละ แต่พี่นอนสบายดีแน่นะเมื่อคืน ตื่นมาก็โอเคใช่มั้ย"
(ซันมันไม่ได้กินแค่ขวดชาเขียวเดียวเน้อ มันแวะเวียนมาเติมหลายรอบอยู่ อย่าเพิ่งคิดว่ามันคออ่อนขนาดนั้น -_-)
พี่กายจ้องหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบว่าผมถามทั้งหมดไปเพื่ออะไร
"ป่ะ กาย รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทันกินข้าว"
ไอ้พี่บอยส่งเสียงเรียกพี่กายของผม (แล้วเหรอ) แล้วพี่กายก็โบกมือบ๊ายบายผมแล้วเดินจากไปกับพี่บอยอย่างรวดเร็ว
ผมเองยังคงไม่สบายใจหรอก แต่พอได้คำยืนยันจากพี่กายแล้วก็ดูไม่เห็นว่ามันจะเป็นการโกหกตรงไหนก็เลยวางใจไปกินข้าวแล้วก็ทำกิจกรรมในวันนั้น
ตอนทำกิจกรรมก็ไม่มีอะไรน่าสนใจครับ เค้าให้ทำอะไรก็ทำ ที่ค่ายจะเป็นกิจกรรมแบบเวียนฐาน ก็ให้หมุนฐานไปเรื่อย ๆ ตามกลุ่ม ผมไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพี่กายซะด้วย เลยไม่สนุกเลย -_- ก็เลยเล่นให้มันเสร็จ ๆ ไป
จนถึงตอนเย็น ผมและมิวกลับมาอาบน้ำก่อนที่จะไปกิจกรรมรอบกองไฟในคืนสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น ผมที่อาบเสร็จก่อนเลยไปยืนรับลมที่หน้าระเบียงโดยไม่ได้เปิดไฟ
แต่พอกำลังจะกลับเข้ามาก็ได้ยินเสียงมุ้งลวดห้องข้าง ๆ เลื่อนออกมาพอดีพร้อมกับร่างของใครคนนึงที่เดินออกมาด้วย ตอนแรกผมกะจะทักเพราะคิดว่าเป็นพี่กาย แต่พอเห็นว่าเป็นไอ้พี่บอยก็เลยขยับเท้าจะเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องชะงักเพราะประโยคที่ได้ยินพี่บอยคุยกับปลายสาย
"เออ .. ว่าไงนะ อ๋อ ยาน่ะเหรอ ยังไม่ได้ใช้เลยว่ะ กะว่าจะใช้คืนนี้ .. เออ .. แค่นี้นะ"
ผมที่เมื่อยเต็มทนเพราะต้องเอาตัวแนบมุ้งลวดเหมือนจิ้งจก แถมยังขยับตัวไม่ได้อีกถอนหายใจเมื่อไอ้พี่บอยเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว
เอาไงดีอ่ะ .. เอาไงดี ...
มันจะเผด็จศึกพี่กายคืนนี้แล้ว
บอกอาจารย์ดีมั้ย แต่ถ้าไม่มีหลักฐานไอ้พี่บอยก็จะไหวตัวทัน แถมพี่กายอาจจะเกลียดผมไปเลยก็ได้โทษฐานที่ไประแวงเพื่อนพี่กาย
ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านั้น เสียงตะโกนเรียกจากมิวก็ดังขึ้น เค้าเลยต้องกลับเข้าไปในห้อง ก่อนที่จะไปกิจกรรมรอบกองไฟด้วยหัวใจที่หนักอึ้งกว่าเมื่อวานซะอีก
"มึงเป็นไรวะซัน หน้าตาดูไม่ดีเลย"
"ก็ ..."
ผมกลับคำพูดลงไปในลำคอเมื่อเห็นพี่กายเดินมากับพี่บอยและพี่โบว์ พี่กายเมื่อเห็นผมก็เข้ามาทักอย่างร่าเริง ส่วนพี่โบว์ก็หน้าบานเชียวตอนที่เห็นไอ้มิว พี่โบว์บอกก่อนจะดึงตัวมิวไปว่า
"คืนนี้ไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าเพื่อนจะกลับดึกหน่อย"
ผมได้แต่พยักหน้า แล้วเดินไปกับพี่กายและไอ้พี่บอยอย่างเงียบๆ
บรรยากาศระหว่างเราสามคนมันค่อนข้างมาคุมาก พี่กายพยายามชวนทั้งผมและไอ้พี่บอยคุย พี่บอยก็คุยกับพี่กายปกติแต่ไม่คุยกับผมเลย ส่วนผมนั่นแทบจะเงียบที่สุดแล้ว เพราะในหัวมันวุ่นวายไปหมด
กิจกรรมรอบกองไฟก็มีการให้แต่ละกลุ่มแสดงละครหรือการแสดงที่คิดขึ้นมาได้ ผมเองไปยืนเป็นต้นไม้อยู่สิบนาทีเต็ม ส่วนพี่กายได้เล่นเป็นเจ้าหญิง ... (ผมดูซะตาเยิ้มเลยครับ)
พอเสร็จกิจกรรมก็มีเพลงให้เต้น ผมกับพี่กายก็แยกมาคุยกันเหมือนเมื่อวาน แต่ซักพักพี่กายก็ง่วงซะแล้ว เลยขอตัวกลับห้องไปนอน
ผมเดินไปส่งพี่กายที่หน้าห้อง พอพี่กายถึงห้องก็เคาะประตูเรียก ไอ้พี่บอยเดินมาเปิดในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มีหยดน้ำเกาะทั้งตัว ...
เฮ้ยยยยย !!!!
"พี่กาย .. ซันไปเล่นห้องพี่กายก่อนได้มั้ยอ่ะ พี่โบว์ว่าไอ้มิวจะกลับดึก ซันไม่อยากอยู่คนเดียว"
ผมเอาลูกอ้อนเข้าว่า พี่กายยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"เอาดิซัน แต่พี่ง่วงแล้วนะ ยังไงซันนั่งคุยกับบอยไปก่อนก็ได้"
ผมขยับปากจะปฏิเสธ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าผมจะต้องเป็น กขค ให้ไอ้พี่บอยทำอะไรพี่กายได้ไม่สะดวก ก็เลยตกลงไป
ผมเข้ามานั่งดูทีวีในห้องพี่กาย จนพี่กายอาบน้ำเสร็จและนอนไปแล้ว ผมกับพี่บอยก็ยังไม่ได้คุยกันซักคำ
"ถ้าจะมานั่งเฉย ๆ ก็กลับไปเหอะ"
พี่บอยพูดลอย ๆ แต่มันกระแทกเข้าหูผมเต็ม ๆ
ผมหันไปมองพี่กายที่หลับสนิทไปแล้ว ก่อนจะหันไปกระซิบเสียงลอดไรฟันใส่พี่บอย
"ไม่กลับ .. จะมาเฝ้าพี่กาย .. เผื่อคนเลว ๆ แถวนี้จะมอมยาพี่กาย"
ไอ้พี่บอยได้ยินก็สะดุ้ง คงไม่คิดว่าผมจะรู้แผน
"อะไร .. พูดอะไร .. มีหลักฐานมั้ยที่พูดน่ะ"
ผมจ้องหน้ากลับด้วยแววตาโหดเหี้ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เมื่อคิดว่าตอนนี้ไม่มีหลักฐานอยู่เลย ก็ได้แต่จิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจ
จนเวลาล่วงเลยไปถึงเกือบตีหนึ่ง หลังจากที่มาเบียดเบียนทั้งขนมและน้ำจากห้องพี่กายไปได้มากโข ผมก็ง่วงเต็มทน ต่างกับไอ้พี่บอยที่นั่งดูบอลอยู่อย่างสบายใจเต็มที่
แล้วผมก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมตื่นมาด้วยความมึนงง จำไม่ได้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่กายนั่งยิ้มอยู่ตรงหน้า พี่บอยไม่อยู่ในห้องแล้ว
"อ้าว .. พี่กาย ซันหลับไปเหรอ .. แล้ว .. ไอ้ .. เอ่อ .. พี่บอยล่ะ"
"บอยเค้าไม่อยู่หรอก"
พี่กายตอบเสียงเบา แล้วก็ส่งยิ้มให้ผมอีก ผมรู้สึกเบลอ ๆ เลยยกมือขึ้นจะขยี้ตาซักหน่อย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมือทั้งสองข้างถูกจับมัดไว้กับหัวเตียง ผมหันไปมองมือตัวเองด้วยความงุนงง ก่อนจะก้มลงมองตัวผม
เฮ้ย !! แล้วผมโป๊ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"พะ พะ พะ .. พี่กาย .. ทะ .. ทำไมซัน .."
"พี่บอกซันแล้วใช่มั้ย .. ว่ามีบางคนที่น่าเป็นห่วงกว่าบอย"
พี่กายยังคงยิ้มกว้างให้ผม แต่รอยยิ้มนั้นดูน่ากลัวยังไงพิกล
"ดะ .. เดี๋ยว พี่กายหมายความว่าไงอ่ะ แล้วทำไมซัน ..."
พี่กายไม่ตอบผม แต่ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น เริ่มจากเสื้อนอนตัวบางสีฟ้า ทุกเม็ดของกระดุมที่ถูกปลดออกไปมันก็เผยผิวขาวจัดของพี่กายเพิ่มขึ้นทุกที ๆ ก่อนที่กางเกงนอนจะถูกปลดออกไปทางปลายเท้าของพี่กาย ผมตกตะลึงมองพี่กายแบบที่ผมไม่เคยรู้จักที่ตอนนี้มีแค่กางเกงในเนื้อบางสีขาวตัวเองห่อหุ้มตัวไว้
"รู้สึกยังไงบ้าง"
พี่กายถามผมเสียงกระเส่าพลางปีนขึ้นมาบนตัวผม ถ้าจะถามผมว่ารู้สึกอะไรมั้ย .. มันก็ต้องรู้สึกสิครับ แต่ว่าความกลัวมันมีมากกว่า
นี่พี่กายแน่เหรอ ... แล้วพี่กายเป็นอะไรไป .. ใช่ .. ผมต้องฝันแน่ ๆ เลย
"พี่กายตบผมหน่อย"
พี่กายชะงักทันทีที่ได้ยิน
"ทำไม ซันเป็นมาโซเหรอ"
ผมส่ายหน้าพรืด ...
"ไม่ .. ไม่ใช่ ซันแค่สงสัยว่าซันฝันไปรึเปล่า"
พี่กายได้ยินก็ส่งยิ้มมาให้อีกรอบ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนตัวเบียดถูไถกับต้นขาของผม
"แล้วซันคิดว่าฝันรึเปล่าล่ะ"
ทั้งเสียงและท่าทางของพี่กายดูยั่วยวนเกินกว่าที่ผมจะทนได้ แต่ก่อนที่ผมจะขยับปากพูดอะไร พี่กายก็คว้าเอาซองใส ๆ ที่อยู่ที่หัวเตียงขึ้นมา ก่อนจะหยิบยาหนึ่งในสองเม็ดใส่ปาก แล้วก็ประกบมันลงกับปากผมทันที
ริมฝีปากบาง ๆ ของพี่กายบดเน้นอย่างรุนแรง ลิ้นเรียวของพี่กายผลักไสยาในปากให้ร่วงลงลำคอของผมได้อย่างรวดเร็ว พี่กายยิ้มกว้างพลางมองดูผมที่สำลักยาจนไอโขลกก่อนจะกลืนมันลงไปในที่สุด
"พี่ไม่น่ารักเหรอซัน"
พี่กายถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
"ปละ .. เปล่า .. พี่กายไม่น่ารักแล้วใครจะน่ารักล่ะ"
ผมพูดไปตามที่คิด แต่พี่กายกลับเอาฝ่ามือเล็ก ๆ ฟาดเข้าที่ไหล่ผมอย่างรุนแรง
"ไม่ต้องมาพูดเลย ... บอกว่าพี่น่ารัก แต่ซันกลับไม่มีอารมณ์อะไรเลยงั้นเหรอ ซันรู้มั้ยว่าคนอื่นน่ะเค้าพยายามแค่ไหนกันที่จะได้ตัวพี่ไปครอบครอง แต่พี่ก็ไม่เคย ... พี่เก็บไว้ให้ซัน .. ให้คนที่ไม่เคยคิดอยากได้มันเลย!"
พี่กายกระชากเสียงพูดประโยคยาว ๆ ที่ผมยังแปลความหมายไม่ได้เพราะตอนนั้นมันมึนไปหมด รู้สึกร้อนวาบ ๆ ที่ใบหน้าและส่วนล่าง
"รู้มั้ยว่าพี่น่ะชอบซันมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าซันชอบพี่ แต่ที่ซันทำก็แค่แอบมองพี่งั้นเหรอ .. พี่ลุ้นให้ซันเข้ามาทักพี่ตั้งกี่ครั้งแต่ซันก็ ..."
"แล้วทำไมพี่ไม่เข้ามาทักซัน"
ผมคราง
"ก็ .. พี่ก็อายน่ะสิ ถ้าพี่ไปทักซันก่อนแล้วซันไม่สนใจพี่ล่ะ ถ้าซัน ..."
"ซันไม่ ... โธ่พี่กาย .. ซันไม่รู้..."
"จนพี่จะจบ ม.หกแล้ว .. พี่จะต้องไปเรียนเมืองนอกแล้ว ซันยังไม่ยอมทำอะไรซักที พี่เลยต้องทำอย่างนี้ ถึงซันจะเกลียดพี่ จะกลัวพี่ พี่ก็ไม่เสียใจแล้วล่ะ พี่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเก็บมันไว้เพื่อซัน ... พี่ก็จะให้ซัน .. ไม่ว่ายังไงก็ตาม"
พี่กายพูดยืดยาว หยดน้ำตาใส ๆ ไหลลงมาจากใบหน้างามนั้นจนผมรู้สึกแย่ไปด้วย
ผมทำให้พี่กายร้องไห้ ...
"ไหนพี่กายสอบติด ม.xxx ไม่ใช่เหรอ .. แล้วทำไมต้องไปเรียนเมืองนอก"
"พ่อพี่อยากให้เรียนบริหาร จะได้กลับมาดูแลกิจการของที่บ้านได้"
พี่กายตอบแล้วก็จ้องผมนิ่ง ผมเองไม่รู้จะทำยังไง ยังคงรู้สึกว่ามันต้องเป็นฝันแน่ ๆ แต่ความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวก็ทำให้ผมเลิกคิดอะไรไปชั่วขณะ
"พี่กาย .. ซันร้อน"
ผมพูดพลางบิดตัวไปมาให้ผ้าห่มผืนบางที่คลุมตัวอยู่หลุดออก พี่กายดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา
"พี่ว่าซันไม่ได้ร้อนหรอก .. มันคงเพราะ .. ฤทธิ์ยา"
ผมเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะส่วนกึ่งกลางลำตัวของผมมันก็ขยายมาตั้งนานแล้ว แถมดูมันจะคึกคักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาด้วย
"พี่กาย .. ปล่อยซันเถอะ .. ซันทนไม่ไหวแล้ว"
"ถ้าพี่ปล่อยซันซันจะทำอะไร"
"ซันก็จะ...เอ่อ..."
ผมทำปากเป็นคำว่าช่วยตัวเองเพราะไม่อยากพูดออกมาตรง ๆ พี่กายเห็นปั๊บก็น้ำตาคลออีกรอบ
"ซันไม่ต้องการพี่เหรอ ไม่อยากได้พี่เหรอ .. ซันคิดว่าพี่ทนอายขนาดนี้เพื่ออะไรน่ะ"
"ซันไม่ได้ .. ไม่ต้องการพี่นะ .. แต่ซันไม่อยากทำร้ายพี่ ซันไม่อยากให้พี่ต้องมาแปดเปื้อนเพราะซัน"
"ไม่ต้องพูดแล้ว !!!"
พี่กายแหวใส่ผมเสียงดังจนผมตกใจ แต่ที่ตกใจกว่าคือพี่กายถอดกางเกงในตัวเองออก แล้วก็ขึ้นมานั่งคร่อมบนท้องผมอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงมาจูบผม จูบที่แผ่วเบา แสดงถึงความโหยหาอย่างที่สุด มือสองข้างของพี่กายประคองหน้าผมเอาไว้ก่อนจะค่อน ๆ เลื่อนลงไปที่ลำตัวของผม พร้อม ๆ กับตัวของพี่กายที่เลื่อนลงไปเรื่อย ๆ จนใบหน้าอยู่แนบชิดกับกึ่งกลางตัวของผมทันที
ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาผมแวบหนึ่งก่อนใช้ลิ้นเลียไล้วนรอบมันแล้วค่อย ๆ จุมพิตไปทีละจุด หลังจากนั้นเรียวปากสวยก็ครอบลงไปบนท่อนเนื้อของผมจนมิด ผมกัดฟันแน่นจากความเสียวที่พี่กายมอบให้ แม้ฟันคม ๆ ของพี่กายจะเผลอไปครูดมันบ้างแต่มันก็แสดงถึงความไม่ประสาของคนทำ
"พะ .. อื๊อ .. พี่กาย .. พอก่อน .. ซันไม่ไหวแล้วนะ"
พี่กายหยุดปากทันทีที่ได้ยิน ดวงตาแดงช้ำที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาจ้องมาที่ผม ก่อนจะเดินไปหยิบขวดเล็ก ๆ ที่มีน้ำใส ๆ อยู่ข้างในมาจากปลายเตียง แล้วก็เทน้ำใส ๆ ในขวดลงที่ท่อนเนื้อของผมจนมันเปียกโชกเป็นมันวาว
"ซัน .. ให้พี่ .. เป็นของซันนะ"
ผมเองแม้จะรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ภาพทุกภาพมันเหมือนผ่านไปอย่างช้า ๆ ตั้งแต่ตอนที่พี่กายอมนิ้วกลางของตัวเองเข้าไป ก่อนจะค่อย ๆ จรดมันเข้ากับช่องทางด้านหลังของตัวเองแล้วก็หายใจหอบถี่ไปด้วย ดวงตาคู่สวยบนใบหน้าแดงก่ำนั้นหลับพริ้ม ริมฝีปากบางส่งเสียงครางกระเส่าเป็นระยะ ไม่นานนักพี่กายก็ลืมตา และขยับตัวมานั่งคร่อมส่วนสำคัญของผมไว้ มือเล็ก ๆ ของพี่กายจับให้มันตั้งขึ้นก่อนจะค่อย ๆ นั่งทับลงไป
ทุกวินาทีที่ความคับแน่นเพิ่มขึ้นบนชิ้นส่วนของผม ใบหน้าของพี่กายก็ยิ่งเหยเกมากขึ้นเรื่อย ๆ แสงจากไฟหัวเตียงสะท้อนให้ผมเห็นน้ำตาหยดเล็ก ๆ ที่เอ่อเต็มหน้าของร่างบางแต่พี่กายไม่ได้พูดอะไร ยังคงตั้งอกตั้งใจลดตัวลงไปเรื่อย ๆ
จนเมื่อมันผ่านเข้าไปได้ทั้งหมด ผมก็แทบจะถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ เพราะมันทั้งคับ ทั้งแน่น ทั้งบีบรัดแก่นกายของผมที่อยู่ข้างในเป็นจังหวะ ความอุ่นร้อนข้างในก็ทำให้ผมแทบจะคลั่ง พี่กายนั่งแช่ไว้ครู่หนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ขยับเอวขึ้นลงช้า ๆ ทุกครั้งที่ขยับผมก็ยังเห็นพี่กายกัดฟันไปด้วย
ผมนั้นเสียวจนซันหลับตา แต่พอหลับตาแล้วก็ยังอยากเห็นหน้าพี่กาย เพราะคิดว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่จะโชคดีอย่างผม ได้มาเห็นภาพตรงหน้านี้ ผมเลยอยากเก็บเกี่ยวภาพของพี่กายไว้ให้มากที่สุด
"ซัน .. ชอบมั้ย"
พี่กายถามเสียงกระเส่าเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งที่เหมือนพี่กายเองก็คลายความเจ็บไปบ้างแล้ว
ผมไม่ได้ตอบ เพราะตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ เพียงแค่พี่กายขยับอีกไม่กี่ครั้งผมก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด ถึงจะรู้สึกแย่อยู่บ้างที่เสร็จเร็วกว่าที่ตั้งใจไว้ แต่ก็คงต้องโทษความดีของพี่กายล่ะมั้ง
พี่กายค่อย ๆ ถอนตัวออกจากผมช้า ๆ ร่างเล็ก ๆ นั้นดูอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน ผมรู้สึกอยากกอดพี่กายเอาไว้แน่น ๆ พี่กายต้องมีความคิดเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปเค้าคิดแน่ ๆ ที่ว่าการผูกมัดด้วยร่างกายนั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะบอกรัก แต่มันไม่จำเป็นเลยสำหรับผมที่สามารถรู้ได้ว่าตัวเองรักพี่กายมากแค่ไหนถึงไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ก็เถอะ
"พี่กาย .. ปล่อยซันหน่อย"
ผมร้องขอ พี่กายมองผมอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่น้ำตาจะไหลรินออกมาอีกรอบ แต่คนตัวเล็กก็ยอมเดินมาแก้มัดผ้าผืนยาวที่มัดผมไว้
"ขอโทษนะซัน .. ซันคงไม่ชอบ .. ใช่มั้ย .. พี่ขอโทษนะ ที่พี่ทำลายภาพพจน์ของพี่กายที่แสนดีของซัน .. พี่ขอ ..."
พี่กายเงียบไปเพราะริมฝีปากหนา ๆ ของผมที่ประกบแนบลงไป
"ไม่ใช่เลยพี่กาย ... แต่ถ้าพี่ยังมัดซันไว้อย่างนี้ แล้วซันจะกอดพี่ได้ยังไง ... ซันขอโทษพี่นะครับ ที่ซันไม่เคยแน่ใจ และไม่เคยกล้าพอที่จะพูด ... ซันขอบคุณพี่มากจริง ๆ ที่รู้สึกดีกับซัน .."
ผมกอดร่างเล็กไว้แนบอก พี่กายร้องไห้อีกครั้ง แต่ก็ยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา
"ซันไม่รังเกียจพี่ใช่มั้ย"
ผมส่ายหน้าพลางจูบที่หน้าผากมนนั้นเบา ๆ
มือสองข้างโอบกอดและลูบไล้ลงมาตามลำตัว จนมาถึงแก่นกายของคนตัวเล็กที่ยังคงไม่สงบลง
"เดี๋ยวซันช่วยพี่เองนะ"
โดยไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของพี่กาย ริมฝีปากของผมก็ครอบลงไปทันที พยายามอยู่นานกว่าสามารถทำได้โดยที่ฟันไม่โดนแก่นกายของพี่กาย
คนตัวเล็กที่ตอนแรกร้องห้าม ตอนนี้กลับร้องครางไม่เป็นภาษา มือเรียวเล็กจิกลงไปบนเส้นผมของผมแน่น ก่อนจะหวีดร้องยาวแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มปากผม
ผมกลืนน้ำขาวขุ่นรสชาติเฝื่อนคอนั้นลงไป พี่กายละล่ำละลักขอโทษผมจนผมต้องบอกให้พอ
ผมยังนอนโอบกอดพี่กายที่นอนพิงอกผมอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่คาในใจผมมาตลอดในช่วงวันสองวันที่ผ่านมา
"พี่กาย .. แล้วพี่บอย .."
"บอยน่ะเพื่อนพี่ ... พี่บอกแล้วไง ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่ฝากบอยมันซื้อยามาให้ .. แล้วก็ให้มันเล่นละครอะไรนิดหน่อย"
"เฮ้ย !! แสดงว่า .. ที่ผ่านมา .."
พี่กายยิ้มเผล่ ก่อนจะค่อย ๆ หุบยิ้มลงแล้วเลื่อนสายตาไปมองที่ด้านล่าง
"ซัน ... ทำไมมันขึ้นมาอีกแล้วล่ะ"
ผมเองก็เขินไม่แพ้กัน แต่ก็คิดคำตอบได้แทบจะในทันที
"ก็ยามันดีมั้ง .. รับผิดชอบเลยนะ .."
"ซัน .. ไม่เอาแล้วววววววววววววว ... อ๊า ... อื๊อ .. ซัน...."
เสียงร้องห้ามแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวาน ..
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของค่ำคืนนั้น ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ส่งท้าย]
ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากที่เดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า สายตาเรียวเล็กพยายามสอดส่ายหาร่างสูงที่คุ้นเคย ก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อเห็นคนที่ตนเองหาอยู่กำลังเดินตรงมาพอดี
ทั้งสองคนโผเข้ากอดกันโดยไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้าง ซันฝากจุมพิตไว้ที่แก้มเนียนที่แสนคิดถึงแรง ๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะดึงคนตัวเล็กออกมาพิจารณา
"ตัวเล็กลงนะเนี่ย กินข้าวมั่งรึเปล่า"
"กินสิ ... ซันน่ะแหละ โทรมจัง .. อ่านหนังสือดึกเหรอ
ร่างสูงพยักหน้าพลางส่งยิ้มกว้างให้
"อยากมาอยู่กับที่รัก ก็เลยต้องขยันเป็นพิเศษไง"
มือเล็ก ๆ ฟาดเพียะเข้าให้ที่ไหล่กว้าง
"ไม่ต้องมาปากหวานเลย .. ป่ะ .. เอาของไปเก็บ เดี๋ยวจะพาไปกินร้านอร่อย"
พี่กายพูดพลางเดินนำไปที่รถคันเล็ก ๆ ของตัวเอง มีนักเรียนนอกคนใหม่เดินตามไปติด ๆ
มือสองมือจับกันไว้แน่น และมันจะเป็นอย่างนั้นต่อไป ... นานเท่านาน
จบบริบูรณ์ ~
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จากคนเขียน
คนอ่านโดนหลอกอ่ะดิ ..
นั่นสินะ .. hahaha
บอกแล้วว่าช่วงนี้ไม่มีฟิคเศร้า .. มันเศร้ามาเยอะจนคนอ่านมาไซโคกันหมดแล้วว่าอย่าเศร้า ๆ ..
เดี๋ยวคนอ่านจะไม่ยอมอ่านเอา T_T แค่นี้ก็อ่า่นน้อยอยู่แล้ว .. อย่าให้น้อยกว่านี้เลย 555
จริง ๆ กะจะให้พี่กายแกล้งเล่นละครโดนพี่บอยปล้ำ แล้วซันโดดมาช่วยทางระเบียง แล้วหลังจากพี่บอยออกไปจากห้องแล้วซันก็โดนพี่กายมอมให้สลบอีกที
แต่ตูจะทำงั้นไปเพื่อ ... ไหน ๆ อิซันมันก็มาหลับอยู่ห้องคนงามอยู่แล้ว ...
โดนซะเลย .. สม !!! hahaha
ตอนแรกจะให้พี่กายเป็นเมะดีมั้ย แต่ก็ตัดใจเขียนไม่ลง อยากเขียนเคะแรง ๆ ซักที .. ปกติมีแต่น่าร๊ากกกกกก
ตอนแรกว่าจะมาช้ากว่านี้หน่อย รอให้เม้นกระเตื้องอีกนิด แต่พรุ่งนี้จะไป ญป แล้วกลัวคนอ่านรอเลยมาต่อให้ก่อนเลย :กอด1:
เค้าน่ารักอ่ะดี๊ ~~ :-[
น่ารักก็เม้นให้เยอะ ๆ หน่อยนะ ไม่ใช่แวบมาอ่านแล้วจากปายย :o12:
หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ
||||Crazy_Y||||
-
อร๊ายยย พ.แพรจะไป ญป เหรอ อิจฉามากกกกกกกกกกกก
มองหนุ่มๆ น่ารักๆ แบบพี่กายเผื่อเป็นอาหารตาถึงเค๊ามั่งน๊า
เดินทางปลอดภัยด้วย แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่เนี่ยยยยย
+ ให้ ++++ :กอด1:
ปล...อิจฉาอิตาซันมาก โดนยัดเยียดความเป็นเคะซะหน่อยไม่ได้ อยากเฉิ่มนัก
-
จบแบบนี้เอาบวกไปเลยจ้า :z1: ชอบบบบบบบบบบบบบ
-
:จุ๊บๆ: น้องแพร
จบแบบนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนอ่านยอมโดนหลอกจ้า หุหุ
บวก 1 แต้มไปเลย พี่กายเริ่ดมาก แรงได้ใจ ชอบๆ
น้องซันมัวแต่ช้า พี่กายจัดให้
ขอบคุณนะคะ
เดินทางปลอดภัยค่ะ
-
หนุกมาก น่าจะมีต่ออีก
นึกว่าจะเศร้า
ที่ไหนได้ :laugh:
ซันมัวแต่เขิน กายเลยจัดให้เองเลย
-
พี่กายน่ารักมั่กๆ เรื่องก็น่ารักมีลุ้นดีด้วย
นิยายแนวนี้ชอบจังเลย o13
-
รักคนเขียนที่ซู้ดดด
มาลงบ่อยๆน่ะครับ เห็นว่าปิดเทอมนิ
ชอบที่สุด ไม่ผิดสัญญา ฮ่าๆ
ไม่เศร้าจริงๆด้วย
เค้าเม้นให้ตลอดเห๊อะ ติดตามตลอด อย่าน้อยใจเน้อววว
-
ตกใจหมดคิดว่าบอยจะทำอะไรกายเสียอีก ที่แท้ก็...หุหุ
พี่กายจัดให้น้องซันโดยเฉพาะเลย อิอิ
-
พลิกล็อคจริงๆ
กายน่ารักอ่ะ ซันไม่เริ่มซักที ขืนกายรอก็ไม่รู้ใจกันซักทีซิเนอะ o13
น้องแพรไปเที่ยวให้สนุกนะ เที่ยวเผื่อพี่ด้วย
-
555555555 นานๆ จะเจอน้องเคะแรงๆ อย่างนี้สักที
ชอบค่ะ น่ารักดี
-
จบได้ใจ :haun4: เกินความคาดหมายเล็กน้อย
แต่ก็น่ารักมาก พี่กายแรงได้อีก
ส่วนซันก็มัวแต่เขิน ไม่กล้าซักที
โดนแบบนี้ก็สมควร น่ารักแบบนี้เอาไปเลย +1
-
ขอเจิมไว้ก่อน เดี๋ยวแวะมาอ่านนะครับคุณเคร
-
:z1: อิอิ
พลิกล๊อคกันน่าดู (เพลงเก่าแฮะ)
:L2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ตัวเองแรงมากอ่ะหลอกให้คิดว่าพี่บอยร้าย :o12:
ปรากฎว่าคนที่ร้ายที่สุด คือ ซัน อิอิ
บางทีความรักมักจะเล่นตลกกับคน แต่มันก็แค่กับคนบางคน
แล้วจะรออ่านเรื่องสั้นขั้นวันหยุดต่อ
+1 จัดไปสำหรับความร้ายกาจของซัน ชิชะ
นิว(ยิ้มๆ)
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนแรกตกใจเลย พี่กายเป้นไรไปเนี่ย
ที่แท้ก่ อิอิอิ
ซันไม่ได้ใจจริงๆๆพี่กายเลยลุยเอง
เอาเรื่องใหม่มาลงไวไวอีกน่ะ(ไม่เศร้าด้วยน่ะได้คราวว่าชอบเศร้าซะด้วย คริๆๆ)
ขอแบบแรงๆๆด้วยน่าๆๆ ติดใจพี่กายซะแล้วอ่า
:z1:
-
หักมุมแฮะ ท้ายตอนสองเหมือนจะเกริ่นให้ใจหาย
แต่พออ่านตอนสามก็ :oo1: ซะถูกใจถูกใจ อิอิ
-
ดำเนินเรื่องตอนใกล้คบได้เหนือความคาดหมายมากเลยอ่ะ แต่ชอบมากเลย อิอิ :กอด1:
ขอบคุณมากนะคะ
-
กริ๊ดดดดดดดดดด
หัีวใจจะวายตาย :pighaun: :pighaun:
-
น้องกายน่าร๊ากกกกกกกกกกกก เข้าใจผิดคิดว่าเค้าไม่รักจนต้องเสี่ยงเอาตัวเข้าแลก
โหย... น่ารักขนาดนี้ไม่รักก็บ้าแล้ว ใช่มะน้องซัน?
o13
-
เห้ยยย
ชอบมากอ่ะ
น่าร๊ากกกกกกกกกก
o13
-
ฮ่าๆๆๆ เป็นตอนจบที่เหนือความคาดหมายมากค่ะ ได้ใจไปเล้ย :mc4:
นายซันมัวแต่พระเอกแสนดีอยู่สินะ
ถึงเวลานายเอกออกโรงเองเลย
ชอบมากจ้า ไม่เศร้ายิ่งชอบ อิอิ :3123:
-
สนุกมากเลยค่ะ พลิกล็อคดี คุณคนเขียนน่าจะเขียนเรื่องยาวบ้างนะคะ เอาแบบหวานๆอ่ะค่ะ เศร้ามะเอานะ :pig4:
-
o13 o13 ชอบมากกกกกกกกกก
เพราะว่าชอบเคะแรงแบบนี้ ออนท๊อปด้วยอ่ะ กรี๊ซซซซ ชอบ
ว่าแต่ดีนะที่ไม่เศร้า เฮ้ออ โลงอก
+1ให้เลยจ้า
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ
พลิกไปพลิกมาให้ได้ลุ้นกัน
ไม่เศร้าเนี่ย ดีมาก ๆ เลยจ้ะ :m1:
-
ดีใจที่ไม่เศร้า :laugh:
+1 เป็นกำลังใจค่ะ :z2:
-
อ่านจบแล้วก็โล่งอกโล่งใจ ที่ไม่เศร้า
:laugh:
-
พี่กายก๋ากั๋นเกินแระ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮอตมาก
แอบหักศอกเล็หน้อย กะว่ายังไง พี่บอยอมันต้องไม่ดีแน่ๆ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
-
ขอบคุณนะ จบได้น่ารักมาก :impress2:
ขอตอนพิเศษที่เมืองนอกนะ writer
+1
-
น่ารักแต่ตอนจบแอบ :m25
-
ดีใจมากที่เรื่องนี้ไม่เศร้า ทำใจอยู่นาน เกรงว่่าจะเเป็นเหมือนคุณหมอ เศร้าได้โล่
ไงก็รออ่านอีกนะ เอามาลงอีกจิ
เราคงยังไม่ได้อ่านอีกหลายเลย
อิอิ
ขอบคุณเจ้าค่ะ
-
:pig4:
-
:laugh: แรง!! พลิกล็อกมากคร่ะ 555555+
:กอด1:
-
Narak dee kaa..
Thank you na ka
-
อ่า~~~
หักมุมสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
เราก็ลุ้นกลัวพี่กายจะโดนข่มขืน
ที่ไหนได้
ไปข่มขืนซันแทนซะงั้น 555555555+
ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกัร
แต่ก็ไม่กล้าบอก
จนกายทนไม่ไหว
เผด็จศึกซะเลย :pighaun:
-
:pighaun:
เข้าทำนองน้องไม่ต้องพี่ทำเองจริงๆๆ
-
อ๊ายยย..ย พี่กายน่ารักมากเลย
อิจฉาน้องซันจริงๆ
น่ารักมากเลยค่ะ
-
:laugh:อร้ายส์ น้องแพรขาหลอกกันได้ลงคออ่ะ น่ารักดีค่ะ
:jul1:เอ็นซีก็เลือดทั่วตามความหื่นของแพรนะค่ะ :z1:
-
จริงๆพี่ก็ชอบเคะแรงๆนะ แบบยั่วๆอารายงี้ น่ารักดีออก :haun4:
ขอบคุณคร้าน้องแพร :pig4:
-
สนุกดีครับ
รวบหัวรวบหางอย่างนี้
จะเอาไปประยุกต์ใช้ในชีวิตจริง
:laugh:
ขอบคุณครับ
-
จบได้ถูกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เริ่ดที่สุดดด
เอาแบบนี้อีกนะ
ปล ชอบจังน้องมีสีฟ้าโบว์เขียว เนี้ย คิกคิก
-
น่ารักจัง o13
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
น่ารักดีอ่ะ ชอบๆๆ
ตอนแรกนึกว่าบอยจะจัดการกายซะอีก
ที่ไหนได้ ซ้อนแผนอีกที หึหึ
แบบนี้ซันก็ชอบอ่ะจิ
พี่กายแร๊งงงงงได้ใจจริงๆ :-[
ขอบคุณมากนะค่ะ :L2: :L2:
-
:pig4:
สนุกดีค่ะ
อ่านทีแรกนึกว่าจะเศร้าซะแล้ว
-
ลุ้นกับคู่นี้จริงๆ
ว่าแต่บอยก็เล่นละครเนียนดีนะ
-
พี่กายก็แรงไม่เบาน๊าา
:impress2: ฮ่าๆ ๆๆ
-
ขอบคุณคับ :pig4:
-
เรื่องที่แล้วที่อ่านเล่นเอาเศร้ามาก
พอมาอ่านเรื่องนี้ค่อยยังชั่ว หายเศร้าเลย คึคึ
-
โอ้ หลอกกันนิหว่า
ฮิฮิ แต่ชอบๆ
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
กายแอบเรงเล็กๆ แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีแหล่ะ ก็อีตาซันแอบบื้อไปหน่อยนี่นา 55
-
อ่านตอนที่ 2 นี่ น้ำตาซึมไปแล้วค่ะ
พอมาเจอตอนที่ 3 เท่านั้นแหละ o22
ชอบค่ะ :m1:
-
เหนือความคาดหมาย คืดว่าจะเศร้า หรือมีบู๊แบบพระเอกช่วยนายเอกซะอีก
แต่แบบนี้ดีกว่าหวานดี ชอบๆ :pig4:
-
เง้ออออออ แหง่ว เหนือความคาดหมาย
เริ่ดมากกกก
นึกว่าจะเศร้าชะอีก
-
น่ารักมากๆๆเลย
เรื่องที่ืแล้วเศร้าดับจิต
เรื่องนี้น่ารักมากมาย
ขอบคุนครับสำหรับนิยายดีๆๆ และน่ารัก ปนซึ้ง
-
โดนหลอกด้วยคนครับ
พี่กายของน้องซันช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ
-
พี่กายย สุดยอดดดด
-
อะหืมมมมมมม เหมือนจะเป็นฟิคแอ๊บแบ๊ววัยใสในตอนต้น
แต่จบได้กระชากใจคนอ่านแก่ๆมากกกกกกกกกก :serius2:
ชอบกายกับซันสุดริด นานๆเจอเคะปล้ำสักที
ปล้ำแบบแรงๆได้ใจคนอ่านจริงจังเหอะ แบบจิ้นน้องกายกับน้องซัน
ในหัวสมองไปถึงดาวอังคารและ อ๊าาาาาาา ชอบ :กอด1:
-
นึกว่าต้องกินมาม่าซะแล้ว
น่ารักมากเลย พี่กายเนี่ย :-[ :-[
o13 o13
-
พลิกล็อกกันน่าดู ดู๊วววว ถล่มถลาย :impress2:
-
จบได้ใจ เกินความคาดหมายเล็กน้อย
แต่ก็น่ารักมาก พี่กายแรงได้อีก
ส่วนซันก็มัวแต่เขิน ไม่กล้าซักที
โดนแบบนี้ก็สมควร น่ารักครับผม
-
อ๊าย พี่กายแอบแรงนะเนี่ย คริ คริ
แหม ๆ น้องซันค๊า พี่เค้าลงมาให้แล้วก็รีบคว้าไว้เร็ว อิอิ
ดีใจจัง จบไม่เศร้า
-
พี่กายแอบแรงได้อีก เอาใจไปเลย :L1: 555+
ซันก็นะ พี่เขาอุตส่าห์เอาตัวมาให้แล้วยังจะรีรอไรอยู่อีก :haun4:
-
:haun4:ยาเค้าแรงจริง ๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
:pighaun: พี่กาย หึหึึ
-
อึ้งกิมกี่กันไปกับตัวตนที่แท้จริงของพี่กาย...
-
โอ้...ผิดคาดเลยแฮะ o22
-
สรุป ซันแกนี้มันซื่อบื้อที่สุดในเรื่อง !!
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
น่ารักมาก ผิดคาดจริงๆ แต่ชอบสุดๆ
พี่กายน่ารักอ่ะ ปล้ำซันซะเลย ใจเด็ดๆ
-
ลุ้นตั้งนาน ด่าอิพี่บอยไปซะก็เยอะ
ไม่น่าเชื่อว่าพี่กายจะ .. :o8:
-
พี่กายเเรงได้ใจ 55555 :impress2:
-
ซะ ซะ ซะ ซันน่ารักดีอะ ต้องให้กายเปิดเผยใจก่อนด้วยห้าๆ
ขอบคุณมากๆนะคะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)