-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
___________________________________________________
ใครหลงเข้ามา(ในดงเกรียน)กรุณากลับไปอ่าน INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! ก่อน
เพราะไม่งั้นท่านอาจจะเกรียนตามเราไม่ทัน แต่ถ้าท่านขี้เกียจย้อน..ก็ไม่ว่ากัน
ก็จงอ่านไปเกรียนไปก็ได้ เราไม่ถือ (เพราะเราคือคนเดียวที่ไม่เกรียน)
(คนอ่าน//ถุย!)
. . . . . . . . . . . . . .
คำเตือน :: โปรดใช้วิจารณเกรียนในการอ่าน
. . . . . . . . . . . . . .
Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1618221#msg1618221)
Chapter 1 ตัดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1620800#msg1620800)
Chapter 2 : ชดใช้.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1629003#msg1629003)
Chapter 3 : ทำไม..? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1629322#msg1629322)
Chapter 4 : รอยมลทิน.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1630273#msg1630273)
INDY special :: บทกวี(ที่ไม่อาจ)..สร้างโลก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.msg1664638#msg1664638)
Chapter 5 : คำสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.810)
Chapter 6 : ทางเลือก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.990)
สุขเถิดแม่ชี อยู่ดีเถิดหนา Chapter 7 : Does the pain weight out the pride? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1691111.html#msg1691111)
Chapter 8 : Back To The Beginning.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1697963.html#msg1697963)
Chapter 9 : ตามหาหัวใจ~ (แหวะ!!) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1702448.html#msg1702448)
Chapter 10 : ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1709872.html#msg1709872)
Chapter 11 : ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1734980.html#msg1734980)
Chapter 12 : ฝากใจกับจันทร์ ..ฝากฝันกับดาว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1759845.html#msg1759845)
The End : กลับสู่หัวใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,28586.msg1776805.html#msg1776805)
เครดิตสารบัญ ทำให้โดยเกรียน - คราส - นะครับ
:: Behind the scene ::
ณ อ่างเน่า เอ๊ย อ่างแก้ว :: นั่งดูหนังและฟังเพลงตะล๊อกต๊อกแต๊ะ เวิ่นเว้ออย่างแรง
ณ รถมอเตอร์ไซค์ :: เล่นคอมจนเบื่อ จึงซิ่งกลับหอ
ณ ฝายหิน :: ปี้เจ้า เอาเสื้อที่แก้ทรงกับกางเกงเปลี่ยนซิบเจ้า
ณ หอ :: อ๊าก ร้อนๆๆ ถอดเสื้อ อาบน้ำ ไปประชุม
ณ หน้ากระจก+เห็นว่ารอบคอกูว่างเปล่า :: ชิบหาย สร้อยพระกูอยู่ไหน!!??
ณ รถมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง :: อยู่ไหนลูกแม่ ฮือๆๆ พระกู แม่ให้มา แม่ม ฮือๆ หลุดไปตอนไหนวะ
ณ บนถนน :: โอย ไม่มีเลย มันหล่นตรงไหนเนี่ย
ณ ฝายหินอีกครั้ง :: ปี้เจ้า หันสร้อยพระหล่นอยู่แถวนี้ก่อเจ้า
:: บ่หันเลยลูก สร้อยทองก่อ
:: บ๊ะใจ๊ค่ะ แต่พระเหลี้ยมทอง -*-
:: โอ..เปิ่นคงเก็บเอาไปแล้วก๊า
ณ บนถนนอีกครั้ง :: โอย ขอให้เจอทีเถอะ ถ้าเจออัพนิยายภาคสองเลยแม่ง ฮือๆ อ๊ากกก//ลงไปดิ้น :z10: :z10:
ณ บนถนนอยู่นั่นแหละ :: แม่งเอ๊ย อยู่ที่ไหนวะ ..หรือว่า??
..
….
ณ อ่างแก้ว
สร้อยกูหล่นอยู่นั่น..
ตะกี้บอกว่าหาเจอจะอัพนิยายภาคสอง
แม่ง.. ชิบหายแล้วไง เอาที่ไหนไปอัพเนี่ย -*-
ณ หอ..อีกครั้ง :: แต่งนิยาย.. :serius2: :serius2:
. . . . . .
ให้เสียงภาษาเกรียนโดย อินดี้-โพเอ็ท T_T''
-
แวะมาเจิม :z1:
-
ขอให้เจอนะคะ
แต่ก็ต้องทำใจเผื่อไว้หน่อย
ช่วงนี้ทองมันแพงเว่อร์ :sad4:
-
เข้ามาต้อนรับอีกครั้ง (ทำเหมือนกับหายไปนาน)
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รีบๆมาลงตอนใหม่นะครับ คนอ่าน(เกรียน)รออยู่
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เข้ามารอๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 มาปูเสื่อนั่งรอ
ดีใจมากมายที่กลับมาอีกครั้ง :mc4: :mc4:
:pig4:
-
ตามเกรียนมา
ตามมาเกรียน
:L1:
-
เหตุเกิดเพราะสร้อยพระ ก๊าก ! คนอ่านเกรียนๆแบบเราก็ได้ผลบุญ ดีจายยยยยยย เวลคัมแบ๊คเกรียนคนเขียนค่า
ไฮ ไฮ เฮลโหล เฮลโหล อิอิ !!! *ยิ้มแป้นแก้มฉีก*
-
ยินดีต้อนรับคร้าบผมมมม
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
(อีกครั้ง)
-
เจิมมม 55555.
*ปูเสื่อรอ*
-
มานั่งรอ นอนรอ ยืนรอ ฮิฮิ :mc4:
-
:mc4: เกรียนวันละนิด จิตแจ่มใส ~
-
:mc4: เจิม
เกรียนกลับมาแล้ว
ดีใจด้วยที่เจอสร้อย เจอแล้วก็มาอัพซะดีๆ มันเป็นกำหนดของฟ้า
-
ตามติดชีวิตเด็กเกรียน อิอิ
รอได้ตลอด รักแอร์มากมาย :o8:
แต่ยังงัยก็เกรียนสู้เกรย์ไม่ได้หรอก :impress2: :impress2: :impress2:
-
ชาบู ชาบู สร้อยพระ :m5:
เอา น้องเกรย์มาสังเวยพวกเราซะดีๆๆ o11
-
มาให้กำลังใจคนเขียนค่า
-
>..< รออยู่นะคร๊าาา
-
:m3:
-
นั่งรอ นอนรอ ยืนรอ :mc4:
-
55555 แวะมาเจิมเจ้าค่า~
ต้อนรับภาค2สู่อ้อมอกเหล่าเกรียนเช่นเคย
หลังจากห่างหายการเกรียนไปนาน (เอ๊ะ หรือแกไปเกรียนใส่คนอื่นปกติทุกวันอยู่แล้ว!?)
ตกใจตอนเห็น นึกว่าจะมาอินโทรเรื่อง โถ่เอ๊ย~มาอินโทรความเกรียนของตัวเองซะงั้น! (แล้วนี่แกไม่ได้เกรียนอยู่รึไงเล่า!?)
อ่านะ! รอๆๆๆๆนะคะ!! อยากคู่นั้น กับคู่นี้ แล้วก็คู่นู้น แล้วคู่หนูอยู่ไหน? กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.เกรียนแย่งกันตอบเยอะมาก กว่าจะกดเม้นได้ -*-
เกรียนเกิ๊นนนนนนนนนนน
แวะมาเกรียนแล้วก็จากไป~(หลบตีน)
-
:m20: :m20:เกรียนได้ตลอดดดดดด
-
หึหึหึ รออยู่นะเจ้า
-
มารอด้วยๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
ขอความเกรียนจงสถิตย์อยู่กับตัวท่าน
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
รอดูคู่เกรียนประเดิมว่าจะเป็นคู่ไหน
-
เกรียนตั้งแต่ต้นยันจบเรื่องแรก
จ๊นมาเกรียนต่อถาคสอง
ฮ่าๆๆๆ
:m20:
ยังไงก็ดีละนะที่กลับมา :mc4:
-
รอเด็กเกรียน คริคริ :laugh:
-
ดีนะที่หาเจอ 555
รออ่านนะคะ :-[
-
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้าแก่เกรียนๆ ตามเด็กเกรียนมา เอิีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จงเกรียนกันต่อเนื่องและต่อไป .... :call:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ต้อนรับการเกรียนกลับมาจ้า
-
ดีใจด้วยที่หาเจอ :เฮ้อ:
อย่าลืมที่พูดไว้น้าาาาา o18
-
ก้ากกก
มาแปลตำศัพให้
จากเกรียน มอชอ
เวิ่นเว้อ แปลว่าว่างจนฟุ้งซ่าน ไม่มีอะไรจะทำ หรือแปลว่าชิว ๆ แบบไม่รู้จะทำอะไร หรืออาจบอกได้อีกว่า เป็นคำพูดติดปาก ที่มักใช้พูดถึงการทำอะไรที่ไร้สาระ ไม่มีอะไรจะทำ ว่าง ๆ วุ่นวาย อะไรทำนองนี้ล่ะ
มันเป็นคำที่แปลลำบากแต่เข้าใจได้ เอาเป็นว่าเข้าใจละกาน
นั่งรอ the return
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z13: :z13: :z13:
มาเกรียน เอ้ย มารออ่านภาคสองนะฮร้าา ♥♥♥♥
"เพราะเราคือคนเดียวที่ไม่เกรียน" ..โถๆ ..../ทำหน้าสงสารเกรียนคนเขียน
-
พอเจอเรื่องนี้ทิ้งมือถือ รีบมาเปิดคอมเพื่อเมนทันที
หอบข้าวหอบของมานอนรอแล้วนะ
อยากอ่านคู่โจ มากเลย
-
ยังบ่เปิดเรื่องก็เกรียนเลยนะตั๋ว :laugh:
-
ตามเกรียนมาติดๆ
คิดถึงทัศเกรย์ขนาดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:laugh: o18 :pigha2:
-
มาต้อนรับเกรียนด้วยความดีใจ
-
เกรียนคนแต่งเจอสร้อยพระแล้ว
มาอัพให้เกรียนคนอ่าน ได้อ่านซะเลย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
จะรอท่านเกรียนมาอัพนะ
-
มั้ยล่ะ!!! ด้วยความเกรียนอย่างแรงกล้า หาพระเจอเลย???
ต้อนรับการกลับมาจ้าาา :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
กลับมารอบรรดาเกรียนๆ
-
ขอบคุณที่เจอสร้อยพระ :laugh:
รอ the return จ้้า
-
:L2: ต้อนรับกลับ
ปูเสื่อรอ
-
INDY in love..II เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม! : the INDY returns
:: INTRO ::
เขาว่ากันว่า..ความรักทำให้คนเป็นตากุ้งยิง ตาบอด เว้ย!
แหม่..ขอโทษทีครับ ผมเข้าใจผิดไปนิดนึง o22
.
.
“ไอ้เหี้ยนั่น.. แม่ง เมื่อก่อนเหี้ยยังไง ตอนนี้ก็ยังคงเหี้ยอยู่อย่างนั้น”
เสียงบ่นลอยมาตามสายลม
ผมยังคงนั่งจิบโกโก้เย็นต่อไป ณ จุดนี้ เริ่มคุ้นกับเสียงบ่นแบบนี้แล้วครับ
“แม่ง ถ้ามันจะเหี้ยขนาดนี้นะ..-”
“โอย ไอ้เกรย์ พอเถอะ..”
อีกเสียงหนึ่งขัดขึ้นมา
“ถ้ามึงกับพี่ทัศน์จะทะเลาะกันวันเว้นวันอย่างนี้นะ เลิกกันไปซะไม่ง่ายกว่าเหรอวะ?”
เออ..ไอ้แอร์ รุ่นน้องผม พูดมีเหตุผลนะ
ไอ้น้องเกรย์ รุ่นน้องต่างคณะฯและพ่วงตำแหน่งเมียของเพื่อนเงียบไปทันทีอย่างเถียงต่อไม่ออก
สายตาผมละจากแก้วโกโก้ไปมองหน้าน้องเกรย์ที่เม้มปากอย่างจนด้วยคำพูด แล้วผมก็ยิ้มบางๆ
“ที่ฉันยอมทุกสิ่ง เรื่องจริงไม่เคยยอมใคร ก็เพราะรักเธอทั้งหัวใจ อะไรก็ยอมเธอ.. ฮ่าๆ”
“โห พี่หนุ่ม พอเลย ไม่ต้องเสก โลโซมาเลย แง่ง เพื่อนพี่อ่ะโคตรเหี้ย!”
น้องเกรย์เปลี่ยนเป้าหมายจากรูมเมทมาแว๊ดใส่ผมแทน แล้วเก็บข้าวเก็บของลุกจากเก้าอี้ในร้านกาแฟที่เรานั่งอยู่ด้วยกัน หันไปชูนิ้วกลางใส่ไอ้แอร์แล้ว ก้าวฉับๆไป
“ถ้าไอ้ทัศน์มันเหี้ยนัก แล้วเกรย์รักมันทำไมเล่า?”
ผมตะโกนถามตามหลัง
แล้วไอ้แอร์ก็หัวเราะ
“ฮ่าๆ ถามได้ดีพี่ มาๆ แปะมือที ผมล่ะรำคาญเวลามันบ่นพี่ทัศน์เหี้ยอย่างโน้นเหี้ยอย่างนี้ มึงก็รักพี่เขามั๊ย สุดท้ายอ่ะ”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วหัวเราะลงลูกคอกับไอ้แอร์ พลางยกแก้วโกโก้ขึ้นมาซด
.
.
เฮ๊ย..นั่น!
“แค่กๆ”
แม่ง โกโก้ติดคอ!
ผมสำลักทันที จนไอ้รุ่นน้องกุลีกุจอเอาทิชชูมายื่นให้
ผมละสายตาจากหน้าร้านกาแฟอย่างยากเย็น คว้าทิชชูมาเช็ดและปิดปากไว้กันสำลักออกมาอีก
.
.
“อ้าว หวัดดีครับ”
ไอ้แอร์หันไปหน้าร้านพอดี และยกมือไหว้ “เป็นไงพี่โจ..”
..เสือกเห็นมันอีกนะไอ้แอร์ สายตาหาเรื่องจริงๆ
ผมไม่สนใจรุ่นน้องกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน
แต่ก้มลงไป ตั้งหน้า ตั้งตาและตั้งใจกับการสำรวจขาโต๊ะเป็นพิเศษอย่างที่ไม่เคยทำกับโต๊ะตัวไหนมาก่อน
“อ้าวไง ทำอะไรกัน”
เสียงของผู้มาใหม่ถามขึ้น
“..ซ่อมเสาอาคารมั้ง นั่งแดกน้ำอยู่เนี่ย ก็เห็นอยู่ ถามโง่ๆ”
ผมพึมพำโดยไม่เงยมอง
“เกรียน! กูถามแอร์”
เสียงห้วนๆตอบกลับมา
….
…….
ผมจึงหุบปากและสำรวจขาโต๊ะต่อไปจนจะเป็นพันธมิตรกับมดปลวกที่ไต่อยู่ตามพื้นแล้ว
“ดื่มน้ำก่อนสิพี่ แก้วของผมก็ได้”
ไอ้แอร์ชวน
….
…….
“พี่โจแก่งแฮะ”
.
.
หือ..?
แค่คนคนนึงหยิบน้ำขึ้นไปแดกเองได้เนี่ยนะเก่ง?
“เก่งอะไร”
ผมได้ยินเสียงกลืนน้ำเอื๊อกและเสียงถามที่งงๆเหมือนกันของเพื่อนเก่าเพื่อนแก่
“ก็ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าของผมแก้วไหน แต่โกโก้กับกาแฟที่วางอยู่ติดกัน พี่หยิบกาแฟโดยไม่ลังเลเลย”
..
….
“ก็นั่งกันอยู่สองคน น้ำสองแก้ว แก้วหนึ่งเป็นกาแฟ แก้วหนึ่งเป็นโกโก้ กาแฟต้องของแอร์อยู่แล้ว”
มันพูดเหมือนแล็คเชอร์แคลคูลัส “..เพราะไอ้หนุ่มกินแต่โกโก้ ไม่เคยกินกาแฟ”
พรวด..!!
ผมสำลักอากาศ
.
.
“โห สมเป็นคู่แท้ เอ๊ย เพื่อนแท้กันมากพี่ รู้ใจจัง”
ไอ้แอร์ตบมือเปาะแปะ
..หน้าผมยังมุดอยู่กับขาโต๊ะ แต่มือควานเก็บหนังสือเพื่อย้ายตูดไปจากตรงนี้โดยเร็ว
เพื่อนแท้หรือศัตรูแท้วะไอ้แอร์ ถ้ามึงรู้เรื่องของพวกกูจริงๆ มึงคงต้องเปลี่ยนคำว่ะ
“เห๊อะ”
นั่นไง กูคิดไม่ทันขาดคำ ไอ้เพื่อนเก่านามว่าโจก็แค่นเสียงสูง
“จะไม่รู้ได้ยังไง จะแดกทีไรก็ลำบากคนอื่นไปซื้อให้ทุกทีแหละ”
โห..แม่ง พูดงี้ก็สวยดิ!
“ไอ้เหี้ย!”
ผมเงยหน้าขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ลืมบรรดาพันธมิตรมดปลวกเบื้องล่างเสียสิ้น
“ถ้าคิดว่ามันเป็นพฤติกรรมที่น่ารำคาญ ก็ไม่ต้องทำให้ตั้งแต่ตอนนั้น ไม่ใช่มาบ่นเอาตอนนี้”
ผมตัวสั่นด้วยความโกรธ ลุกขึ้นยืนมองหน้า “คนอื่น” ที่เคยรับหน้าที่ไปซื้อโกโก้ให้อย่างขุ่นเคือง
..มันยักไหล่ แบบขี้เกียจจะพูดและไม่ไหวจะเคลียร์ มองผมเหยียดๆแล้วเดินจากไป
“ไว้เจอกัน แอร์”
“เอ่อ.. ครับพี่ หวัดดีครับ”
ไอ้แอร์ยกมือไหว้ลาอย่างงงๆ มองผมที มองแผ่นหลังคนที่เพิ่งเดินจากไปที
..แผ่นหลังเดิมที่คุ้นเคยเดินห่างออกไปอีกครั้ง..อีกครั้ง..และ
..อีกครั้ง
เหมือนที่เคยห่าง..มาตลอด..
“เหี้ย..”
ผมกัดปากด่า
แล้ว..คำถามเดิมที่ถามน้องเกรย์ก็เวียนกลับมาบรรจบกับใจตัวเอง
..ถ้ามันเหี้ยนัก..แล้วจะรักมันทำไม..?
. . . .
โจ-หนุ่ม
โจ-หนุ่ม
แม่ง! โจจจจจจจจจจจ หนุ่มมมมมมมมมมมมมมม // กูจะรีพีทเพื่อ??
กูนึกอะไรขึ้นมาถึงเลือกคู่ห่าเหวนี่มาเปิดเรื่องเนี่ย -- :z3:
-
พี่ทัศน์เหี้ยยังไงอ่ะ มันต้องมีประเด็นดิ อย่างพี่ทัศน์ต้องไม่ช่ายเด้ะะะะะ !!
เหี้ยนักแล้วรักทำไม นี่มันโดนนน !! จริงๆก็เป็นอะไรที่ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่เหมือนกัน.... :เฮ้อ:
อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม เนอะเกรย์ เนอะหนุ่ม
ชาบูวพร้อมบวกๆเกรียนคนเขียน :กอด1:
-
เออ..นั่นสิ ถ้ามันเหี้ยนัก..แล้วไปรักมันทำไม :o10:
-
o22 โจหนุ่ม!!!
กลับมาเกรียนแบบเจ็บๆสินะภาคเนี้ย
-
อยากอ่านโจ-หนุ่มสุดยอดดดดดดดด
คู่นี้ค้างคาจากภาคหนึ่งจรดภาคสอง
-
ทำไมเรารู้สึกว่าเหี้ยกับเกรียนเป็นของคู่กานไงไม่รู้
-
ดีใจมากเลยค่า
รอตอนต่อไปน๊าคร๊าาาาาาาาา
-
มาเปงกะลังใจเกรียนต่อภาคสอง :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โจ-หนุ่ม!!!
อยากอ่านๆๆๆๆๆ
-
มาแว้วๆ คู่โจหนุ่มคริคริ
ตีตั๋วหน้าค๊าบบบ
o13
-
เมื่อหลายวันก่อน จำไม่ได้เหมือนกันว่าวันไหน เข้าเล้ามาด้วยความร่าเริงปกติ
เฮ้ย คุณโมฯเขาย้ายเกรียนไปแว้ววว อ้าว...สรุปว่าจบแล้วเหรอเนี่ยยย ไอ้เราก็นึกว่าจบแค่พาร์ทแอร์นน
วันนี้เปิดเข้ามาเพราะขี้เกียจอ่านหนังสือ เฮ้ย...มีเกรียนภาคสอง
ป๊าดดดดดด เพราะพระเลี่ยมทองแต๊ๆเลย 555
ปล.เพิ่งรู้ว่าเกรียนคนเขียนเป็นผู้หญิงล่ะตัวเอง
-
โอ้วววววววว ยกธงงงง เกรียนคนเขียนมาต่อภาคสองแล้ววววววว :mc4: :mc4: :mc4:
แถมยังเอาคู่เกรียน โจ หนุ่มมาด้วยฮิ้ววววววววววววววววววว
เอ้า แล้ว พี่ทัศน์ไปทำไรให้เกรียน เคืองล่ะนั้น
มาต่อไวๆเน้อ เกรียนคนเขียน เกรียนคนอ่านรออยู่ :bye2: :bye2:
-
อ๊ากกก มา แว้ววว อ๊ากกกกกก โจ - หนุ่ม ฮาๆๆๆ o13
รอ ต่อ น๊าาาา :o8:
-
คิดถึงเกรียนนนนนนนนนที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด
-
ฮ่าๆๆๆ คนเขียนชักจะเกรียนจนของเข้าตัวแล้ว
เขียนคู่นี้เปิดตัวขึ้นมาแล้ว ก็แสดงว่า...ต้องต่อให้จบ ห้ามค้างคาเน้อออ
-
นั่นสิ
เหี้ยแล้วทำไมรัก :z3:
หรือผู้ชายรักคนเลว :m20: :m20: :laugh:
-
โจ-หนุ่ม!! :o8:
-
ขอพูดตามตรง
มันความหวังอันสูงสุดที่จะให้โจหนุ่มกลับมารักกันดังเดิม
อย่างไรก็แล้วแต่ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของผู้แต่ง....
แต่ก็นะ..ความฝันของผู้อ่าน(หลายๆคน)
รับไว้พิจารณาด้วย o1 o1 o1
-
ดีใจที่แต่งภาค 2 ต่อ แต่พอเปิดเรื่องเป็นของ หนุ่ม กัน โจ
ก็คงยังเป็น อะไรที่อ่านแล้วเจ็บปวด.... :sad4:
-
อย่าบอกข้าน้อย นะว่าภาค สองคู่หลัก โจ หนุ่ม ฮ่าๆๆ
คิดถึงเกรียนนะจ๊ะ :L2:
-
ห่าเหวไรกันจ๊ะ
คู่รักดราม่า
เค้าเรียกว่าความรัก แบบคลาสสิกนะ
-
TT_TT
-
อินโทรมาก็โจหนุ่มซะแล้ว(เป็นคู่ที่รู้สึกไปเองว่าจะเหนื่อยกว่ากรีนโกอีก)
ฮึ้ยยย คู่นี้จะต้องลุ้นกันยาวมั้ยเนี่ย
กลัวเหนื่อยหัวใจจังเลย ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด คู่นี้แหละที่รอคอย
ปล.ขอ nc แอร์นนด้วยค่ะ 55555555
-
คู่โจ-หนุ่ม นี่มาม่าของแท้เลย
:sad4: :sad4: :sad4:
-
อ๊ากก คู่นี้ที่รอคอย ^0^
-
เข้ามาปาดดด ภาคสองงงง!!~ :mc4:
แหมมมเปิดเรื่องมาซะขนาดนี้ ไม่ต่อคู่นี้ไม่ได้แล้วนะ แต่งโจหนุ่มต่อเลยยย ฮ่าๆๆ
-
เริ่ด มันต้องอย่างนี้ จัดโจหนุ่มมาให้สาแก่ใจ 55+
-
เริ่มได้กลิ่นมาม่าตั้งแต่เริ่มเลยแฮะ โจ-หนุ่ม คู่นี้เนี่ยเอง
-
เหี้ยนัก รักซะเลยหรือเปล่าเกรย์ ฮ่าๆๆๆ
-
ก็คนมันเกรียนอ่ะ... มีไรป่ะ... :laugh: :laugh: :laugh:
-
:z1: สมใจคะ หนุ่ม กะ หนูโจ. มาต่อให้จบนะคะ เพราะคนอ่านค้างมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว เอิ้กๆ
:z2: ดีใจด้วยคะที่เจอสร้อยพระ ^___^"
o13 รักคนแต่งเสมอ จุ้บๆ
-
เออ ใช่ว่ะ ถ้าม้นเอี้ยนัก
แล้วพวกแกสองคนไปรักมันทำไม
ไอ้ทัศน์มันทำอะไรขัดใจอีกล่ะ ด่ามันจัง :sad4:
-
คู่นี้แหละดีแล้ว
มันค้างคานะ ><
-
แบร่ๆๆๆ ดิ้น ///
-
กรี๊ดดกร๊าดด โจหนู่ม
-
ดีแล้วค่ะที่เลือกคู่นี้
จะได้เคลียร์ซักที
มันค้างๆ คาๆ มาตั้งแต่ตอนก่อนแล้วอ่ะ
-
ตอนที่ โจ หนุ่ม ไปโผล่ที่เรื่องนู้น แล้วเห็นคอมเมนท์ สารภาพว่าอ่านข้ามไปเลย
เห็นมาต่อเรื่องใหม่ ชื่อเรื่องน่ารักใส ๆ กลับมาเจอโจ-หนุ่ม :a5: คงต้องกลับไปอ่านตอนที่ข้ามไปสินะ o22
เจอเกรียนใส่ ไม่รู้ตัว อุส่าห์แอบเกรียนข้ามตอน โซแซด ไปแล้ว สุดท้ายก็หนีไม่พ้น :เฮ้อ:
-
กริ๊ดด!!! โจ หนุ่ม....โจหนุ่ม!!....โจหนู่มมมมมมมม (เล่นรีพีทด้วย หนุกดี 55)
ไอ้โจมัน...เฮ้อ คู่นี้จะจบยังไง ถึงไม่อยากจะคิด แต่ก็ออกจะโจ่งแจ้ง...เอาเถอะ!
หรอยคู่นี้มาเปิดเรื่องแล้ว ก็โปรดมาต่อให้จบด้วยนะคะ 5555 -*-
-
ของเขาแรงจริงๆ
-
ก็ว่าแล้ว เกรียนคนเขียนทนคันมือไม่ไหวร้อกกกก
ในที่สุด โจ-หนุ่ม ก็กลับเข้าสู่วงการ เอิ๊กกก ( :z6: โดนเกรียนคนเขียนถีบ)
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :bye2:
-
ตอนเขียนหาฤกษ์ยามก่อนหรือเปล่า
คิดยังไงหนอ ถึงเบิกฤกษ์ด้วยโจหนุ่ม
จะทำให้คนอ่านคลั่งตายใช่ไหมเนี่ย :z3:
-
ปรัชญาเกรียนวันนี้
'เหี้ยนักแล้วไปรักมันทำไม'
น่านน่ะสิ......เอาน่า
ความเหี้ยมันไม่มีเหตุผลหรอก
เพราะถ้ามีเหตุผลทุกคนคงหาให้ตัวเองได้คนล่ะข้อครึ่ง
แหมคาใจกับไอ้คู่นี้มานานว่าจะเอายังไงกัน
รออ่านตอนต่อไป........
ส่วนเปิดเรื่องตอนนี้ ชอบเหอะ
-
เพิ่งได้อ่านค่ะ ชอบคู่โจ หนุ่มมาก ม่าม่าดีเหลือเกิน (อ่านภาคแรกก็เริ่มแถว ๆ ตอนพิเศษท้าย ๆ เรื่องอ่ะ เลยรู้จักคู่นี้ และชอบแอร์-นนท์ มากด้วยเหมือนกัน ของคู่หลักยังไม่ได้อ่านค่ะ)
-
ก็ไปรักเขาเอง ก็ต้องช้ำใจเอง
แต่หวังว่าคู่นี้จะรีเทิร์นนะ แบบแฮปปี้ด้วย
-
เปิดมาหน้าแรกเจอคนแต่งเกรียนก่อนเลย 555
ทะเลาะวันละนิดจิตแจ่มใสหรือไงเกรย์ทัศน์
หรือเข้าข่ายที่ถึงจะทะเลาะแต่เราก็ยังรักกันอยู่
โจหนุ่ม เฮ้อ อีกคนก็ยังรักอีกคนก็ร้ายท่าจะเกรียนอีกนาน
-
โจ หนุ่มๆๆๆ :z2: :z2:
-
ยิ่งกว่าโดน ไปด่าเกรียนเกรย์ ฉึกตัวเองจังๆ เลย
-
มาแล้ว โจ หนุ่ม .... เอาให้เคลียร์ไปเร้ยยยย
แต่ก็ลุ้นให้ รักกันอ่ะ :sad11: :sad11:
เห็นหนุ่มแซดแล้วปวดใจ โจมันเดินหนีได้ทุกทีสิน่า .....
" สุดแต่ใจเธอนั้น ต้องการอะไร จะเอาชีวิต ของคนคนนี้จากใป แต่เธอ ไม่อาจเอารักไปจากหัวใจ " :o12:
-
โจหนุ่มๆๆๆๆๆ มาแล้ววววว :z2:
เอาอีกน้าา เกรียนคนเขียน จัดมาเยอะๆ :monkeysad:
-
โจ-หนุ่ม
J-N รออยู่น๊าาาาาาาาา
-
โจ-หนุ่มมมมมมมมมมมมมมม :z13:
เปิ้นกึ๊ดเติงหาเกรียนขนาด :กอด1:
-
โอ๊ะโอๆๆๆ มาละๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
ตามมาจากเรื่องโน้น เข้ามาเป็นแฟนคลับ โจ หนุ่ม ด้วยคน :mc4:
ไม่ว่าจะคู่ไหนก็รักเหมือนเดิม :3123:
-
สรุปว่าเป็นเกรียนภาค 2 แก้บน 55555555+ :z1:
แบบนี้ต้องให้แก้บนบ่อยๆ (กลิ้งหลบเท้าเกรียน) :o12:
หวังว่าคงไม่ได้มาแค่ J-N นะ...ขอให้มาทุกคู่ :call:
-
เอาอีก ๆ ค๊าบบบบบบบ
-
กระโดดถีบไอ่โจ เกลียดมันจริง ๆ
-
มาแล้วววววววววววว
หนุ่มสู้ๆๆๆ
-
ชอบคู่ โจ หนุ่ม จัง :impress2: :impress2: มันน่าลุ้นอ่ะ 55 :sad4: เป็นกำลังใจนะคะ +1
-
ยังคงเจ็บปวดกับ โจหนุ่ม....
อ๊ากกกกก...โจโหดร้าย!!!!!!!
คิดถึงน้องเกรย์กับพี่ทัศ^^
-
ปูเสื่อ ในมือถือป๊อปคอร์น...
รอติดตามต่อไปฮะ :z2:
-
เข้าทำนอง
"เหี้ยนัก แต่ก็รักเหมือนเดิม"
:laugh:
-
:-[อยากอ่านคู่นี้มานานสงสัยจังว่ามันจะจบยังกันละเนี้ย o18
-
ตามติด+ติดตาม o13
-
กรี้ดเบาๆ :mc4:
อยากอ่านคู่โจหนุ่มต่อ ค้างๆคาๆตั้งแต่ภาคที่แล้วแล้วค่ะ
-
คู่โจกะหนุ่มมาแล้ววววววววววววว
-
รึเราจะเปลี่ยนชื่อเรื่อง..เป็น "เหี้ยนัก แต่เสือกรักว่ะ" ดีล่ะหื้มอ์...
-
เอิ่ม เทรนชอบคนเลวๆเหี้ยๆนี้มาแรงจังนะ
-
:o8:
มาแล้วววววว
ต่อโจ-หนุ่มให้เคลียร์เลย
ภาคแรกค้างมากมาย
-
นั่นสิ เหี้ยนักแล้วรักทำไม
-
มาแล้ว มาแล้ว เอาให้เคลียร์เลยนะ o13
-
:z2:
ดีใจจังกลับมาแล้ว...
:L2: :L2:
-
:laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โจ-หนุ่ม :mc4:
รักเกรียนน้อยว่ะ :กอด1:
-
เลือกคู่นี้อะดีแล้ว อิฉันคิดถึง แอร้กกกกกกกกก โจ-หนุ่ม ><
-
o13 o13
-
คู่นี้ ค้างคาพอดีเลยค่ะ
โจ-หนุ่ม :impress2:
-
เปิดคู่มาด้วยโจหนุ่ม กะให้รักกันให้ได้?
ชอบประโยคว่า เหี้ยนักแล้วรักทำไม อันเป็นสัจธรรมความจริงของคนมีความรัก เหอๆ
-
เปิดเรื่องนี้ มีชัยไปกว่าครึ่ง
โจ.... ระวังล่ะ :m16:
-
กรี๊ด โจ-หนุ่ม
-
โจหนุ่ม โจหนุ่ม โจหนุ่ม
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
-
โจ หนุ่มจะรีเทิร์นมั้ยคะ รู้สึกคู่นี้จะค้างๆคาๆไงไม่รู้
-
โจ หนุ่ม โจ หนุ่ม o13
-
...ถูกใจให้+1 เลย คู่นี้แหละดีแล้ว อ่านแล้วสนุกดี เข้มข้น ให้มันเกลียดกันเยอะๆๆ
...แล้วสุดท้ายก็ให้โจมันอกหักจากผู้หญิง หรือให้หนุ่มมีคนมาชอบใหมี แล้วให้โจมันเป็นหมาหวงก้าง หึงๆๆ
...เอาแรงๆๆ ที่นี่มันที่ของ ..ชายรักชาย ...เพราะฉนั้น ชายรักหญิง ต้องไม่สมหวังสิ อย่าบอกให้ไปแต่งเองนะวุ้ย ไม่เอา
...อยากให้โจมันเห็นคุณค่าของหนุ่มบ้างที่รักเค้ามากๆๆก็แค่นั้นเอง ชอบคู่นี้มากๆๆ ต่อหลายๆตอนหน่อยน่ะ :z2:
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
:impress2:
ค้างคู่เน้มากเลยอ่า ดีจัง
จะอัพคู่เน้ต่อแร้ว :กอด1:
-
:mc4: ภาค2 :mc4:
โจ-หนุ่มๆๆๆๆ.... :ped149:
-
เกรียนคนเขียนอย่าทำให้ ปวดใจกับคู่นี้ อีกนานเลย
เค้าเจ็บ รออยู่น้า
อ่านทีไรมันเจ้บบบบบบบบ นี้ อีกนาน โว๊ะ
-
โจนิสัยเสีย :angry2:
-
เย้ กลับมาแล้ววว
สงสารหนุ่มอ่ะะ อยากให้หนุ่มมีคนมาดามหัวใจมั่งจัง
ส่วนนายโจ..จะไปไหนก็ไปย่ะะะ ไม่ง้อให้กลับมาหาหนุ่มหรอก เชอะ
-
ดีใจมากๆที่คู่นี้จะรีเทิร์น
-
:z10: :z10:
-
เกรียนคนเขียนเปิดด้วย โจ-หนุ่ม ทำให้ เกรียนคนอ่าน อึดอัดหัวใจ เหมือนหายใจไม่ออกไป 80 เปอร์เซ็น
จากที่ฟิน เอเอฟ อยู่ดีๆ ตอนนี้ หน้าเหลือ 2 นิ้ว
ถ้าโจจะลืมตัว ลืมสันดานเก่าล่ะก้อนะ กลับมารักกันเลยมั้ย ดวกกกกกกกกกก
-
เกรียนแอบ สะใจคนอ่านหรือเปล่าคะ
แบบว่า อ่านคู่นี้แบ้วเฮิร์ท เลยเอามาให้เฮิร์ทให้สะใจไรเงี้ย
ก้มหน้ารอเกรียน
-
แวะมากระทืบเป็ดแรงๆให้โจหนุ่ม~ สมใจอยากแล้ว
ภาค2 แล้วความเกรียนก็ X2 ด้วยอ่ะเป่า? :z2:
ปล.วันนั้นไปอ่างแก้วตอนเย็นๆ เห็นมาสด้า2สีขาว แทบกรี๊ดดดด!! :laugh: :laugh:
-
อยากอ่านคู่นี้ก็ได้อ่าน เย้ๆๆ
-
อิอิอิ...อื้อ อื้อ อื้อ...อ๊า อ๊า อ๊า ~~
มันดีใจเสียจนน้ำตาจะไหล ไม่รู้จะโห่ร้องดีใจออกมาเป็นเสียงอะไรดี (?) ...เลยได้แค่ ...อิอื้ออ๊า... :o8:
ในที่สุด โจ-หนุ่ม มันก็มาจนได้ หุหุ
ณ.จุดนี้ ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...พี่เกรียนคนเขียนที่สุด :กอด1:
น้องเกรียนคนอ่านขอสัญญาว่าจะเป็นกำลังใจให้พี่เกรียนคนเขียนและจะติดตามอ่านจนจบภาคนี้เลยฮะ...คอยดู o18
แล้วก็ มาแค่ -INTRO- แต่มาหน้า5แล้ว ของเค้าดีจริงๆ o13
ขอบคุณที่มาต่อนะฮะ .. :กอด1:
-
หนับหนุนรีบน
ห้าหน้าแล้วค้าบเกรียนคนแต่ง
เกรียนคนอ่านรออยู่น๊า :z2:
-
เกรียนคนเขียนเปิดมาแบบนี้
คดีจะมีพลิกมั๊ย
เกรียนคนอ่านแอบลุ้น
-
หึหึหึ คู่ที่รอคอยอีกคู่มาแล้ว
เปิดเรื่องมาแล้วรับผิดชอบมาต่อด้วยนะ :laugh3:
-
รักเอง ช้ำเอง แต่งอนคนเขียนอะ มาทำให้คนอ่าน อ่านเอง ช้ำเอง แล้วยังจะหายไปอีกน้าาาา
-
:sad2: ปูเสื่อรอนะคะ.....รีบมานะ.....เจ้าหนี้เค้ามาทวงกันแล้ว :z10:
มาช้าเดี้ยว โดน :z13: 5555 (รักหลอกจึงหยอกเล่น)
-
:mc4: จุดประทัดฉลองการกลับมาของโจ-หนุ่ม(ได้ข่าวว่าไม่ได้หายไปนะ :laugh:)
รักเกรียนที่สุดอ่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ
อยากรู้จริงๆว่าจะเป็นเยี่ยงไร :z1:
แล้วน้องเกรย์กับพี่ทัศน์ก็น่าจะคงความเกรียนต่อไป :z3: (สังเกตจากสถานการณ์ :laugh:)
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
:mc4: :mc4:เข้ามาจุดพลุๆ อุ๊เย้ๆๆๆ :z2: มาแล้วๆ โจ-หนุ่ม
แต่ก่อนอื่น :sad4: :o12: :กอด1:วิ่งกอดเกรย์ กะหนุ่ม ด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้งคะนึงหา
( :z6: :z6:ขาคู่มาจากไหน)
ต้อนรับกลับบ้านน้าคนเขียน
ปล.กรณีนี้ต้องเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านแรงจริง ฮ่าๆๆ
-
ขอความเกรียนจงอยู่คู่เล้าเป็ดตลอดไป เพี๊ยง!!!
o13 o13 o13
-
โจหนุ่มมมมมม ชอบคู่นี้จริงค่ะ(ถึงจะไม่สมหวังก็เถอะ (หรือจะมีพลิกล็อค?)) ฮาา
เกรียนนักแต่ก็รักเหมือนเดิม ...ไม่มีชื่อที่เหมาะกับภาคสองมากไปกว่านี้แล้วล่ะ :-[
-
เออ เปิดเรื่องด้วยคู้หน่วงแห่งปีอย่างโจ-หนุ่ม น่าจะมีชื่อตอน "เหี้ยนัก แค่ทำไมยังรักล่ะวะ?" 55555++
คู่ทัศน์เกรย์ มันก็แค่งอนกันตามประสาเกรียนๆ
แต่โจหนุ่มนี่ดิ เกรียนใส่กันแค่ไหน มันก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ไอ้แอร์ก็ชงอยู่ได้ ไอ่หนุ่มใต้นิ น่นน๊นรีบพามันกลับหอที เหอๆๆๆ
หาสร้อยเจอหรือยังน้องเกรียน?
-
:pig2:
อยากอ่าน โจ-หนุ่ม ภาคนี้อยากให้หนุ่มมีคนมาจีบ เอาให้โจกระอักเลือดไปเลย
:L2: :L2:
-
เอาล่ะสิเว้ยเห้ย !!
กลับมาอีกครั้งกระแสแรงอ๊ะ หึหึ
กลับมาเกรียนบ่อยๆล่ะ
-
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น เหี้ยนักแต่ก็รักละวะ หรือเปล่า :laugh:
โจหนุ่มโจหนุ่มโจหนุ่ม :กอด1:
-
^
^
^
ขำชื่อเรื่องของรีบน :m20:
.
.
.
แวะมาบอกว่าแอบคิดถึง โจ-หนุ่ม และพี่เกรียนเบาๆ :o8:
-
:a5: เข้ามาด้วยความมึน
ชั้นพลาดอะไรไปเนี่ย มีภาคสองด้วย มึงจบภาคแรกกันตั้งแต่เมื่อไหร่ :serius2: :angry2: :m31: :angry2:
พอย้อนไปอ่านก็เข้าใจ แล้วแกจะเปลี่ยนภาคเพื่ออออ
แต่อะไรยังไงไม่รู้ เปิดภาคมาด้วยโจหนุ่มหมายความว่าต้องได้อ่านโจหนุ่มตลอดภาค :laugh:
ปล. อ่ะ ให้เป็ด(ตอนเค้าฮิตให้กันเรามาไม่ทันให้)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจมากมายที่มีเรื่องหนุ่ม-โจ
-
โจ หนุ่ม คู่นี้น่าเชียร์มากนะ
โจก็ดูเหมือนจะยังไม่ตัดสัมพันธ์กับหนุ่มซะทีเดียว
มันคาราคาซัง ยังไงก็ไม่รู้ น่าลุ้นๆ
-
ตามมาจากเรื่องที่แล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
อยากรู้จังว่าโจ-หนุ่มจะลงเอยยังไง :กอด1: :กอด1:
-
เริ่มด้วยเกรย์ ไงมาลงที่โจ หนุ่ม ได้ล่ะ
-
มารอโจ-หนุ่มค่ะ คู่นี้จะเกรียนหรือเศร้า แต่ขอให้จบ happy นะค๊ะ
-
โจหนุ่มดีใจจังที่คู่นี้มาเปิดเรื่อง
อยากเห็นคู่นี้จบแฮปปี้จัง
แล้วหนูเกรย์ทะเลาะอะไรกับพี่ทัศน์ล่ะเนี้ย?
-
รักและรอเสมอ
มาอัพเร็วๆนะ
:o8: :-[ :impress2: :o8: :-[ :impress2:
-
///ตามมา
คู่นี้ดราม่าได้เข้มข้นสวดๆ........แอร๊!!!!
นึกถึงเพลง "คบไม่ได้" ของเฮียป้างที่เกรียนคนเขียนเคยลงไปภาคก่อนทันใด......อูวอาา
-
:impress: :impress:
ร้องเพลงรอ....เจ้า
-
รอๆตามๆเน้อออออออออออ :mc4:
แต่สงสัยอ่ะ เกรียนมันคืออะไรหรอ
สงสัยตั้งแต่อ่านเรื่องของเกรย์แล้ว
-
โค๊ะ!!!
เริ่มแล้วเนอะ :z1: :z1: :z1:
-
อยากอ่าน โจ-หนุ่มจิงๆๆนะ (เกรียนแบบเนียนๆ)
:monkeysad:
-
"It doesn’t เปิง เว้ย!!"
หมายถึง เป็นไปไม่ได้เหรอเว้ย!!! (อารมณ์ประมาณนี้ป่ะ แฮะๆๆๆ)
-
เหยดดดด นิยายเหล่าคู่เกรียนภาคสอง
เปิดเรื่องได้ดีมากค่า เอาเป็นคุ่หลักก็ได้นะคะ 5555555555555 :laugh:
-
เศร้าก็อ่านจ๋าแต่ไม่ต้องเศร้านานนักนะ นะนะ
:sad4:
-
ภาคนั้นจบที่แอร์นน
ภาคนี้เริ่มที่โจหนุ่ม กลิ่นมาม่าลอยมา
แต่ข้าก็ยังจะอ่านต่อไป :กอด1:
-
:z1: :z1: แค่อินโทรก็สนุกและ ถ้าทั้งเรื่องจะขนาดไหนนนน :laugh: :laugh: :laugh:
-
โค๊ะ !! >>มันคืออะไรเหรอครับ ? (เมิงไปมุดหัวอยู่ไหนมา?)
เหอะ ๆ ..ก็ผมไม่เข้าใจนี่นะครับ
สนุกอีกแล้ว (ได้ข่าวว่าเพิ่งเปิด)
คู่นี้เกรียนดีครับ..ผมชอบ
ปล. เกรียนคนอ่านเป็นทั้งเอสและเอ็มล่ะครับ ฮ่าา
-
อุคริจุ๊จิ๊ ดีใจๆๆ มารอโจ-หนุ่มค่า
^________________________________^
-
รอๆๆๆๆ กิกิ มา รอ น๊าาาา กิกิ
-
กำลังจะหลับ เปิดมา... พรุ่งนี้เรา...ไม่ไปเรียนละกัน
ขอเกรียนก่อน!
-
อ้ะตั้งตารอ ขอเกรียนก่อนค่อยนอน
ฮุฮิ
-
Chapter 1 : ตัดใจ [อื้อหือ..นี่ชื่อตอนแรกมึงเหรอ ให้กำลังใจคนอ่านเหลื๊อเกิน ถุย!]
เสียงกีต้าร์บรรเลงลอดลำโพงมาเบาๆ..จากแล๊ปท็อปเครื่องเก่าที่ผมเปิดค้างไว้ตั้งแต่เช้าเพราะต้องรีบปั่นงานให้เสร็จ
ช่วงนี้งานเยอะบรรลัย จนอยากจะลาออกแม่งแล้วออกไปทำงานเลยโดยไร้ใบปริญญา
ผมพักสายตามานั่งมองต้นโมกที่ใบเริ่มเหี่ยวแห้งลงช้าๆเนื่องจากไม่โดนแดด
ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเอาออกไปวางรับลมข้างนอก โมกน้อยก็ไม่ฟื้น
ผมจึงได้แต่ค่อยๆมองมันตาย.. ไอ้ผมล่ะไม่เคยเลี้ยงต้นไม้รอดเลยซักต้น พับผ่าสิ
วันหลังให้ต้นไม้ที่ชอบอยู่ที่ร้านนั่นแหละดูท่าจะดีกับมันที่สุดแล้ว
เสียงเสียบกุญแจบิดลูกบิดประตูโดยไร้การเคาะ..
ผมเลิกคิ้ว มองใบโมกที่เหี่ยวแห้งแล้วหันหลังกลับไปมองที่ประตูห้อง
แหงล่ะ.. นอกจากผมก็มีแค่คนคนเดียวที่มีกุญแจห้องนี้
“มารยาทน่ะมึงมีมั๊ย ถ้ากูแก้ผ้าอยู่จะทำไง”
ผมฉะทันทีอย่างหัวเสีย
ไอ้เปรตนั่นยักไหล่
“จะเป็นอะไร ก็เคยเห็นมาหมดแล้ว”
..อึ้งเลยกู อึ้งแดกเท่านั้น
ไอ้เหี้ยเอ๊ย!
“มึงควรจะคืนกุญแจกูมาได้แล้วนะ”
ได้ข่าวมึงเก็บข้าวเก็บของออกไปหมดแล้ว
“พอดีกุญแจดอกนี้กูปั๊มเองว่ะ”
ไอ้หน้าด้าน แม่ม..
“เออ งั้นกูซื้อต่อ”
“ไม่เป็นไร เผื่อมึงตายห่าในห้อง จะได้มีกุญแจสำรอง”
“แช่งกูจังนะ มึงนั่นแหละออกไปก่อนที่กูจะเอามีดเสียบ”
ผมเหล่ไปตรงส่วนที่ใช้ทำกับข้าว และมีมีดเล่มเล็กๆวางอยู่ตรงนั้น
“หึหึ”
ไอ้โจกลั้นหัวเราะ
“ก็เอาสิ ถ้ามึงคิดว่ามึงฉวยมีดได้เร็วกว่ากูล็อกแขนมึง”
แม่ม! เออ! มึงเก่ง มึงไวกว่ากู
งานยิ่งเยอะๆกูยิ่งเครียดๆ จะจบแหล่ไม่จบแหล่ ไม่ให้กำลังใจแล้วยังเสือกกวนตีนอีก อยากประเคนตีนให้มันจริงๆ
“ไอ้เหี้ย มึงมาทำไมเนี่ย”
“หือ? คิดว่ากูมาเพราะคิดถึงมึงงั้นเหรอ”
“กูได้พูดคำว่า คิดถึง ซักคำรึยัง?”
ผมมองมันตาขุ่นๆอย่างทนไม่ไหว
ไอ้เชี้ยโจแค่นหัวเราะ แล้ววางหนังสือสามเล่มลงบนเตียง
“เอาไป”
หือ.. นั่นมันหนังสือที่ไอ้ทัศน์ยืมไปนี่หว่า ผมโทรไปว๊ากมันเมื่อกี้เองว่าตรูต้องใช้วันนี้นะเฟร้ย!
“อะไร จู่ๆมึงก็เป็นคนดีขึ้นมา อุตส่าห์เอาหนังสือมาให้กูแทนไอ้ทัศน์?”
แหม..ก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะครับ แต่หางก็อดกระดิกดิ๊กๆขึ้นมานิดนึงไม่ได้อ่ะ
คิดถึงกูเหรอ..
“ก็ถ้าไอ้ทัศน์มันไม่แทบจะกราบตีนกูเพราะต้องรีบไปง้อเมียที่คณะมนุษยฯละก็นะ”
:z6:เฮ้อ.. กูก็ว่าอยู่
“อือ ขอบใจ”
ผมบอกเนือยๆ ไม่ได้แปลกใจกับเหตุผล เพราะก็รู้ดีอยู่แล้ว
หางที่เตรียมกระดิกเมื่อกี้กลับไปจุกตูดดังเดิมโดยอัตโนมัติ
ไอ้โจพยักหน้าน้อยๆ แล้วหันหลังกลับไป เปิดประตูและปิดลง
ไอ้เหี้ย แล้วกุญแจก็ไม่คืนกู เฮ่อ!
แต่ก็อย่างที่มันว่าแหละ..
ผมจะทำอะไรมันก็รู้ก็เห็นมาหมดแล้ว ผมจะอายอะไร
แม่ม.. ชีวิต -*-
Carry on my wayward son
There’ll be peace when you’re done
Lay your weary head to rest
Don’t you cry no more
ผมเบนสายตาไปหาโทรศัพท์ว่ามันอยู่ส่วนไหนของโลก เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า
“ครับ ว่าจะใด”
ผมกดรับ และกรอกเสียงลงไป
“เฮ้ยหนุ่ม วันฮือวรรณศิลป์จะไปเที่ยวเฮือนล้านนาไทยสมัยก่อน มาเป็นสต๊าฟฮื้อกำเลาะ”
“สูเขาไปกันเต๊อะ บัดโดยนี้ฮายังบ่ว่างเตื้อ”
ผมปฏิเสธ
ไม่ได้กระตือรือร้นจะไปซักเท่าไหร่ เพราะห่างมาค่อนข้างนาน
“มาซักกำ กนเฮาบ่ค๊บ เกรงใจ๋อาจ๋ารย์เปิ้น บอกเปิ้นว่าจะไป๋ซาวคน ตอนนี้ขาดแหมสิบ”
“โค๊ะ”
ผมอุทาน
อย่างนี้แหละชมรมอินดี้ วันไหนมีอารมณ์มันก็มา วันไหนติสท์แตกมันก็ไม่มา
“เออๆ ก่ได๊ แล้วป๊ะกั๋น”
“เดี๋ยวหนุ่ม จวนมาแหมกน”
ไอ้เบสบอก
“ใค๋”
ผมเสียงสูง
“จวนไอ้โจมาโตย น้องปี๋นึ่งใค่ปรึกษาเขียนเฮื่องสั้น”
แล้วผมก็ต้องอุทานอีกรอบ “โค๊ะ!!”
ให้กูเนี่ยนะไปชวน! It doesn’t เปิง เว้ย!!
. . . . . . . . . . . . . . . .
“เอาล่ะ สต๊าฟวรรณศิลป์ทุกท่าน ขึ้นรถครับขึ้นรถ”
ไอ้เบสกวาดต้อนพลพรรคเราจำนวนน้อยนิดขึ้นรถโดยสารสี่ล้อแดงที่เหมามาเพื่อเดินทางไปศึกษาวัฒนธรรมล้านนาที่บ้านอาจารย์และนักเขียนผู้ทรงคุณวุฒิท่านหนึ่ง
.
.
“เอา จะยืนหาห่าอะไรไอ้หนุ่ม ขึ้นไปสิ”
ไอ้เบสเลิกคิ้วมองผม ผมจึนพ่นลมหายใจและสะบัดตูดขึ้นรถไป
“ไอ้นี่ก็อีกคน”
ไอ้เบสพูดอีก “ยืนหาพระแสงอะไร ขึ้นไป ไอ้โจ!”
.
.
ครับ ไอ้โจ..
มันมาจนได้ ด้วยเหตุผลว่าน้องปีหนึ่งคนที่จะถามเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้นอาจเป็นเฟรชชี่สาวสวย
แม่ม..
ผมนั่งหน้าบูดเป็นตูดนกฟลามิงโก้อยู่ในรถแดง
ไอ้โจก็ยังคงทำหน้าหล่อกระชากใจสาวๆเช่นเคย
กูอยากถีบมันให้หล่นตูดขวิดลงไปจากรถแดงจัง -*-
ใช้เวลาซัก 20 นาที (รึเปล่าวะ) เราก็มาถึงบ้านของอาจารย์
เราทยอยย้ายตูดลงมาจากรถ
คณะของเราเป็นคณะน้อยๆที่มีคนแค่ประมาณ 10 คน แต่เราก็บอกให้ใจชื้นกันว่า ไม่เป็นไร มันอบอุ่นดี
เราเริ่มต้นโดยการดูผ้าซิ่นพื้นเมืองล้านนาที่ภรรยาของอาจารย์เป็นนักเก็บตัวยง
น้องๆพี่ๆก็ซักถามกันไป อาจารย์ก็บรรยายไป
“อันนี้ยะอย่างใดเจ้า? เปิ้นฮ้องอย่างใดเจ้า?”
น้องๆที่เข้าใหม่สนใจซักถาม
ไอ้ผมก็นั่งจับๆผ้าเล่น ไม่ถูกกับซิ่นครับ -*- แต่ถามว่าสวยไหม มันไม่ใช่แค่สวย
แต่มันบ่งบอก..ตัวตน บ่งบอก..ผู้ผลิต บ่งบอก..ผู้สวมใส่
มันจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมการแต่งกายจึงเป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง เพราะมันอยู่ในวิถีชีวิตสืบมาเนิ่นนานแล้ว
“เปิ้นแยกอย่างใดเจ้า ว่าผืนไหนเป๋นกนเมือง ผืนไหนเป๋นไตลื้อ เป๋นขึน?”
ไอ้เบสถาม
“กือกนเมืองเหนือเฮานี่นะเจ้า จะอยู่ในขนบธรรมเนียมเดิม ผ้าที่ทำมันก่จะเป๋นโครงสร้างของมันมาแต่โบราณกาล โครงสร้างเหมือนกันหม๊ดฮั่นละ แต่ว่า มันแล้วแต่ใค๋จะแต่งเติมสีสันแบบใด หรือใส่ลายอย่างใดให้มันบ่งบอกอัตลักษณ์ มันก็เหมือนเฮาทำแก๋งโฮะ มันต้องใส่หน่อไม้กับบะเขือ ถ้าบ่มีมันก็บ่เป๋นแก๋งโฮะ รสชาติมันก็ต่างไปแต่ละที่ ใส่อย่างอื่นเพิ่มลงไปแล้วแต่พื้นถิ่น แต่มันจะมี form บางอย่างตี้เหมือนกั๋น”
หญิงแม่แจ่ม ถิ่นเลื่องชื่อเรื่องการทอผ้าซิ่นอธิบายให้เราฟัง
ผมพยักหน้ารับ มองดูผ้าซิ่น พลางคิดว่าคนทอต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะกว่าจะเสร็จแต่ละผืน..
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
เราออกจากเรือนที่ดูผ้าซิ่น ออกมาดื่มน้ำดื่มท่า แล้วจึงเสวนาประสาหนังสือกับอาจารย์ใต้ร่มไม้
อาจารย์เล่าถึงเรื่องราวหนังสือและบทกวีที่เคยได้อ่านมาทั้งไทยและเทศ เรานั่งฟังบ้าง จดบ้าง ผ่านหูบ้าง ก็ว่ากันไป
แต่ชอบหนังสือทำมือ ที่อาจารย์เขียนเอง ร้อยเชือกเอง เป็นอย่างมาก ผมแอบปลื้ม ฮ่าๆ
แล้วอาจารย์จึงถามว่าเราเขียนงานอะไรกันบ้าง และพอมาถึงผม อาจารย์ก็นึกอยู่แป๊ปหนึ่ง แล้วจำได้
“บทกวี”
.
.
ผมพยักหน้ารับ โดยไม่พูดอะไร
ไม่อยากจะบอกว่าหยุดเขียนมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว.. -*-
“เอาล่ะ เดี๋ยวเราไปดูเรือนล้านนากันดีกว่า”
อาจารย์บอก และผมก็ยิ้ม
นี่ล่ะเป็นช่วงที่ผมรอคอย อยากเห็นหน้าเห็นตาเรือนล้านนาแต่เดิมว่าเป็นอย่างไร ตกแต่งอย่างไร มีเครื่องใช้ไม้สอยอะไรบ้าง
เราเดินผ่านประตูเข้าไป ..แล้วก็เหมือนหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่ง
สองข้างรายล้อมไปด้วยเรือนไทยสมัยเก่าที่ใช้ไม้เก่าสร้าง
ผมอ้าปากค้าง เพราะยังไม่เคยเหยียบเรือนไทยเลยซักครั้งในชีวิต
“ขึ้นมาสิ”
อาจารย์เรียก แล้วผมก็พยักหน้า และค่อยๆย่างเท้าขึ้นเรือน
สายตามองสำรวจโน่นนี่ไปเรื่อยๆอย่างสนใจ ลืมคิดถึงแม้แต่ไอ้โจยอดดวงใจ(ถุย)ไปชั่วขณะ
“มานี่ๆ กวีน้อย”
อาจารย์กวักมือเรียก ผมจึงเดินตาม
“แต่ก่อนเนี่ยหนา เปิ้นอยู่ฮวมกั๋นเป๋นครอบครัวใหญ่ อิป้ออิแม่อาจจะนอนห้องนี้ พอลูกมีครอบครัวก็แยกมาอยู่แหมห้องนึ่ง ถ้าว่างๆ อยากจะมานั่งแต่งบทกวีตรงนี้ก่ได๊”
แหม..อาจารย์ใจดีจังครับ แต่ได้ข่าวเป็นห้องสำหรับนอนสองคน ใครจะมานอนกะกรู -*-
ผมเหล่มองไอ้โจ ซึ่งก็อ่านจากสายตามันได้ว่า กูไม่นอนกับมึง
โอเค กูหันไปทางอื่น แม่ม.. เชี้ย เชี้ย เชี้ย
ผมเดินเล่นดูห้องหับ เข้าเรือนโน้นออกเรือนนี้ไปเรื่อยๆ จนมาจบลงที่ระเบียงนั่งเล่นใต้ต้นขนุน..
บรรยากาศเป็นใจ..
สายลมพัดใบไม้ไหวแผ่วเบา..
ต้นขนุนให้ร่มเงา..
..ผมจึงหยิบกระดาษปากกามาเล่าเรื่องราว
ผมเขียนขยุกขยิกอยู่ประเดี๋ยวหนึ่ง ก่อนจะวางปากกาลง
.
.
“ไหน เขียนอะไร เอามาดูบ้าง”
อาจารย์ถามยิ้มๆ แต่ผมทำหน้าเอ๋อเหรอ ขณะอาจารย์ยื่นมือมาคลี่กระดาษออกอ่านแล้วขมวดคิ้ว
อาจารย์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองผมอย่างพินิจพิจารณา แล้วกล่าวแก่ผมว่า
“อืม.. แต่อย่างน้อยเค้าก็ว่ากันว่าแพ้เป็นพระชนะเป็นมารไม่ใช่เหรอ?”
ผมแค่นหัวเราะ.. แล้วบอกก่อนเดินหนีไปจากอาจารย์..
“จะแพ้หรือชนะ..ผมก็เป็นมารครับอาจารย์”
. . . . . . . . . . . . .
ซักพักหนึ่งเสียงสาวเท้าตามมาเร็วๆและตามด้วยมือที่ยึดไหล่ก็หยุดผมไว้
ผมหันกลับไปมองอย่างตกใจ ไอ้กูก็นึกว่าผีบ้านผีเรือน -*-
“อะไรของมึง?”
ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์
ไอ้โจมองผมอย่างโคตรเหยียดหยาม
“ทีหลังอย่าแต่งกลอนแบบนี้นะ”
ผมถอนใจ ถลึงตามองมัน
“แล้วกูไปนั่งแต่งบนหัวมึงรึไง?”
มันถลึงตามองผมตอบ
“เปล่า แต่อ่านแล้วมันจะอ้วก”
“แล้วพ่องมึงบังคับให้มึงอ่านเหรอ”
ผมโต้กลับ แล้วผลก็คือโดนมันกระชากแขนอย่างแรง
“ไม่ต้องมาพาดพิงถึงกู”
หึ! ไอ้เหี้ยเอ้ย กูอยากร้องไห้
“อะไรๆก็กู เชี้ย กูไปพาดพิงถึงมึงตอนไหน มึงเข้าข้างตัวเองมากเกินไปรึเปล่า”
ผมเม้มปากแน่นแล้วสะบัดมือออก
“จะบอกอะไรให้นะ มึงมันไม่ได้น่าตื่นเต้นเร้าใจให้กูจดจำไปนานเท่าไหร่นักหรอก อย่าหลงตัวเองให้มากแล้วคิดว่ากูจะรักมึงมากขนาดนั้น เพราะถ้ามีคนอื่นเข้ามา..กูก็พร้อมจะพลีร่างให้เค้าอยู่แล้ว!”
แล้วผมก็หันหน้าหนีเดินจากไป แต่เหมือนมันจะไม่ยอมให้จบด้วยคำพูดผม เพราะจะดูเหมือนผมชนะ
มันยึดไหล่ไว้อีกครั้งแล้วยัดกระดาษยับๆใส่มือผม พร้อมบอกสั้นๆ
“หึ ก็มึงมันง่าย”
.
.
ผมปรับสีหน้าที่ชาไปชั่วขณะให้กลับมากวนตีนได้ในทันที และยิ้มบางๆ “แน่นอน”
ผมชินกับคำด่า..
ต่อไปนี้ ถ้ามันแรงมา ผมจะแรงตอบ
ด่ามา ผมก็จะด่าตอบ
ในเมื่อผมมั่นใจว่า ณ จุดนี้ กูไม่ได้ทำอะไรให้หนักหัวมึง ผมก็จะไม่ยอมไอ้เหี้ยไหนอีกต่อไป
ผมไม่มีอะไรเหลือให้มันทำร้ายได้อีกแล้ว ไม่มีคำไหนของมันที่จะมาทำร้ายผมได้อีก..ไม่มี!
.
.
ผมกลับไปนั่งใต้ต้นขนุนอีกครั้ง คลี่กระดาษใบเก่าออกอ่านก่อนจะโยนมันทิ้งไป..
ถ้าจะตัด..จงตัด..ตัดให้ขาด
ถ้าไม่อาจ..เอื้อมถึง..ซึ่งจุดหมาย
ถ้าเหนื่อยล้า..ท้อแท้..แพ้ใจกาย
ก็จากไป..ลาไกล..ไม่ดีฤา
ถ้าพลาดพลั้ง..พลั้งพลาด..ขลาดเงาฝน
ถ้าหมดความ..อดทน..ที่ยึดถือ
ถ้าใจร้าว..ราญแตก..แหลกคามือ
ก็ให้นับ..ว่าเธอคือ..ผู้แพ้ไป
. . . . . . . . . . . . . . . .
ปล.ขอบคุณ เกรียนมอชอที่ช่วยแปลเวิ่นเว้อให้
ถ้าคำไหนไม่เข้าใจก็ถามเกรียนคนอ่านกันเองละกันเน้อ คนเขียนไม่เกี่ยว มุกไหนไม่รู้เรื่องถามกันเอง ฮา -*-
ปีลิง. เรื่องย้ายกระทู้กลับมา เดี๋ยวผมถามโมฯอีกทีนะครับ กลัวเขารำคาญเหมือนกัน เพราะตอนแรกผมลบยูเซอร์อินดี้-โพเอ็ทแล้ว
เพราะคิดว่า เดี๋ยวจะใช้อันอื่น ยังไงก็แก้ไขกระทู้เดิมไม่ได้อยู่แล้ว จะอยู่ตรงไหนก็อยู่เถอะ
แต่พอลองล็อกอินมาอีกรอบ อ้าว มันยังเข้าได้ เลยขี้เกียจสมัครใหม่แล้ว
ก็ดูก่อน ถ้าได้กระทู้เดิมกลับมาก็ดี เพราะเรื่องไอ้เกรย์-ทัศน์ที่คิดไว้ก็ยังไม่จบ แอร์-นนก็ยังไม่ถึงตอนนั้น กรีน-โกก็หายหัวไปซักชาติได้แล้ว อิกรยังไม่โผล่ พ่อกะแม่อีกล่ะ(เยอะนะเนี่ย :sad4:) ก็ถ้าได้อยู่ในกระทู้เดียวกันก็ดีกว่า รอๆ
แล้วภาคสองโจ-หนุ่ม ผมก็ไม่รู้จะแต่งได้แค่ไหนนะ แล้วไม่ต้องด่าอิโจมันมาก อิหนุ่มมันก็ปากหมาน้อยซะเมื่อไหร่ เหี้ยพอกันอะ
ได้แค่ไหนก็เอาแค่ไหนแล้วกัน ถ้าไม่กี่ตอนก็ค่อยทำเป็นเรื่องสั้นไป มี’ไรก็แนะได้ครับผม
เออ บางตอนที่ไปเที่ยว ผมเล่าจากประสบการณ์ตัวเอง ผิดถูกยังไง ขออภัยด้วยครับ
ขอได้รับความขอบคุณจาก เกรียนน้อย :a5:
-
อ๊ากกกก คน แรก ^^ จิ้มๆๆๆ :z13: :z13:
-
:mc4:
รอคอยมานาน แต่ไม่เข้าใจตรงภาษาเหนือนิดหน่อย ผู้ใดสันทัดแปลให้ทีเถอะ
อ่านแล้วสงสารหนุ้มจับใจ :sad4: โจก็ใจร้ายม้ากกก
-
ย๊ากกกกกกกกกกก หนุ่มเป็นกวี เอิ๊กๆๆๆ เว้อเหนือคือน่าฮักแต้ อิอิ
แต่ว่าตอนนี้มาแบบปวดใจ ไม่อินดี้ YY
พ่อโจศรีเมือง พูดอะไรหัดกรองมาก่อนมั่งเถอะจ้ะ
ปวดใจหนุ่มน้าาา ~~
-
ไอ้บ้าโจ T T
ขอบคุณค่ะ
^___________________________________^
-
โค๊ะ หยังมาจ๊ะอี๊ปะล้ำปะเหลือ
จะอี๊ก๋อเหนื่อยเน้อ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านแล้ว โจหนุ่ม มันจี๊ดๆหงะ
ดีใจนะครับ ที่อัพหนะ ฮ่าๆ
รออ่านต่อไปๆ
-
อยากกด +1 ให้คนแต่งที่มาต่อรวดเร็ว แต่อ่านไปแล้วเซ็งอิโจ เก็บไว้กดตอนสะใจอิโจดีกว่า
หมั่นไส้มันอ่ะ คนอะไรจะใจร้ายใจดำขนาดนี้ ขอให้หนุ่มไปเจอคนที่ดีกว่า เอาให้อิโจมันหน้าหงายไปเลย =*=
ไม่ว่ามันจะทำกับหนุ่มแบบนี้ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่ปลื้มมมมมมมมมมมม เคืองๆๆๆๆๆๆ (ใส่อารมณ์มากตู ^^")
-
สั้นยาวไม่ว่ากัน แต่ที่สำคัญ.... อยากให้มันจบแฮปปี้
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากให้ถ่านไฟเก่ามันคุจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โจโหดร้ายอ่ะ สงสารหนุ่ม ฮือๆๆ
-
ดีใจมาต่อแล้วววว โจหนุ่ม
แต่พี่โจยังทำร้ายจิตใจเช่นเดิม
ถ้าหนุ่มมีใหม่โจจะยอมจริงๆหรอ
ปล แอบอยากอ่านtrust
-
โจเลวอะ
แต่อยากให้ถ่ายไฟเก่ามันคุนะ
อิอิอิ
ถ่านไฟเก่ามันจะคุหรือชื้นต้องตามต่อไป
-
หนุ่มสู้ ๆ ส่วนบ่าโจ...บ่าขี้ค้างคาก จะไปก๋ายลำปางหนาบะ ฮาจะปาหมู่ย๊อกหัวมันกำ...ตี๋นปึ๊ดติดหลังฮื้อสังคังมันคันย๊อก ๆ เลาะ
ปล. คนเขียนอ่านแล้วไม่เข้าในผ่านไปเหอะ คนอ่านอ่านละเกลียดโจเฉย ๆ จบ!
-
คุณโจจะอะไรกับคุณหนุ่มนักหนาวะคะ
เอะอะด่า เอะอะแดกดัน หนุ่มเอ๋ย ด่ามันคืนโลด เดี๋ยวเค้าจะเป็นกองเชียร์ข้างๆให้เอง
ปล.ซับไตเติ้ลก็ไม่มี ต้องอ่านอย่างช้าๆ นาทีละประโยค ฮ่าๆ
ปล๒.คนเขียนชิลไปป่ะคะ ฮ่าๆ
-
ชอบ เอาอีก โจ+หนุ่ม :call:
-
ตามมาจากภาคแรกค่ะ o13
แอบเชียร์คู่นี้ให้(ไม่)ได้กัน แบบว่าเค้าชอบดราม่าร้าวราน :sad4:
แอบหมั่นไส้โจจริงๆ จะอะไรกันนักกันหนา =_=
-
ไม่ไหวแล้วววววววววววววว
สงสารหนุ่มง่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
ช่วยกลับมาต่อเร็วๆพลีสสสสส
อิโจถ้าไม่รักก็ไปไกลๆให้น้องหนุ่มตัดใจง่ายดิ่ๆ อยากให้มีคนมาจีบหนุ่มจังเลย
ถ้าโจมันไม่รัก ก็ไปหาคนใหม่เลยหนุ่ม อย่าได้แคร์มัน ไม่อยากเห็นหนุ่มเจ็บอีกแล้ว :กอด1:
-
กลอนที่หนุ่มแต่ง เจ็บได้อีกกกกกกกกกก :z3:
ขอบคุณที่มาต่อฮะ
-
ตัดไปเลยหนุ่ม มีใหม่ไปเลย อย่ไปสนใจในเมื่อโจไม่รัก เราก็หาคนอื่นที่พร้อมรักเราดีกว่า
-
โจ เจอกันคราวหน้า
ทำตัวให้ดีกว่านี้น่ะ
เอา +1 ไปโตยเน่อ
-
ไม่ค่อยเข้าใจเกรียนโจว่ะ ต้องการอะไรของมัน??? ....
อู้คำเมืองกันกระจาย เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ชอบนะ เด็กเหนือก็ต้องอู้คำเมืองสิ ถึงจะได้อารมณ์
ใส่แค่นี้กำลังดี มันไม่ได้พูดเหนือกันทั้งตอน ถ้าพูดเหนือกันทั้งตอน คนอ่านก็ชักอยากด่าเกรียนคนเขียนเป็นภาษาบ้านเกิดบ้าง
ถือเป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ฮ่าๆๆๆ
..ล้อเล่นนะตัวเอง แต่งมาให้อ่านฟรีก็ดีถมแล้ว
-
หนุ่มมันก็จะตัดใจแล้วไง กลอนนั่นก็บอกว่าจะยอมแพ้ดีกว่าฝืน
แล้วจะเอาไงอีกคะ ไอ้คุณโจ :z3:
-
เกรียนน้อยอย่าเพิ่งตัดโจ-หนุ่มเลยนะ
ลุ้นคู่นี้สุดๆ
สุดท้ายอยาจะบอกว่าเกลียดโจว่ะ
-
เมื่อไหร่จะมีใครเข้ามาจีบหนุ่มบ้าง
ก็แค่อยากรู้ว่าโจมันจะมีปฏิกิริยายังไง :a14:
-
:laugh: อัพตอนตี 3 คึกไปไหน -*-
เกรียนคนอ่านนึกตอนจบของ โจ หนุ่มไม่ออกเลยแฮะเกรียนคนแต่ง 55
-
:z6: :z6: โดดถีบอิโจ
ไม่มีเยื่อใยห่าอะไร ตามมาวอแววนเวียนอยู่นั้นแหละ
อารมณ์เสีย :m16:
-
คงคงความเกรียนไว้อย่างเหนียวแน่น o13
-
มาเม้นเพิ่มกำลังใจ
-
ขว้างเป็ดใส่หัวไอ้โจ เกลียดมันว่ะ
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4:
สงสารหนุ่มเหมือนกันนะ
+ 1 นะคะ
-
เค้าจะเลิกก็ดันกวนประสาทตลอดเวลา
ตกลงเอาไงกันแน่โจ
-
เปิดเรื่องมาก็รันทดเลยนา (ปนๆกับเกรียน 555) เอาใจช่วยหนุ่มน้อยนักกวีต่อปาย :กอด1:
-
โจ-หนุ่ม ที่รอคอยยยยย
:m16: เปิ้นตัดใจ แล้วเมิงจะเอายังไงอีกห๊า อ้ายโจ ฮึ่ยยยยย :z6:
ที่อ้ายหนุ่มเจ็บ ก็เพราะ เมิง มาวนมาเวียน มาเหยียบอยู่เนี่ยยยยยย
ตอนหน้าจัดไป หาใหม่ดีกว่า คนใจร้าย จ้างมันเต๊อะ จ้างมัน .... ชิ๊ส์
:sad11:
ตอนหน้าขอ J-N อีกนะคะ กะลังมาม่า ได้ที่
-
อืออ ยังไงก็สงสารหนุ่มอยู่ดีอ่ะ ยิ่งตอนอ่านกลอนนะ อยากร้องไห้กับหนุ่มจัง
ก็เข้าใจนะ มันไม่ใช่ว่าจะตัดกันได้ง่ายๆ เข้มแข็งเร็วๆนะหนุ่ม
-
อ่านคู่นี้แล้วเจ็บๆแสบๆคันๆดี o13ชอบบบ!!! จัดมาอีกก!!ๆ ฮ่าๆ o11
-
หนุกๆ รออ่านต่อนะ
-
หัวใจไม่ได้มีไว้เจ็บบ่อย ๆ
แต่ถ้ามันจะเจ็บและชินไปเอง
ก็จะยอมหากเป็นเธอ :laugh:
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :z10:
-
สงสารหนุ่มอ่า :o12:
ปลว่าแต่ คู่รักสุดเกรียนมันยังงอนกันไม่เลิกอีกรึ :z3:
-
พี่โจไม่รักเค้าแล้วก็ไปไกล ๆ สิ มาคอยว่าแรง ๆ คนมันเสียใจนะ
-
โจทำเหมือนให้ท่า น่ารำคาญ โดนเค้าเมินจะรู้สึก :m16:
-
คู่นี้มัน แสบๆคันๆมันส์ๆปนกันไป :z2:
มาต่อเร็วๆน๊าาาา :กอด1:
-
อ้าวโจหนุ่มไม่ได้อยู่วิศวะเหมือนทัศน์เหรอ แล้วไงหนุ่มเคยต้องรีบไปเรียนกับทัศน์ได้ล่ะ แอบงงเกรียนคนเขียน
-
กะแค่คนหนึ่งคนที่ไม่รักเรา
-
o13 o13
-
:กอด1: พี่หนุ่มสู้ๆน่าาาา
หาใหม่ได้ดีกว่าพี่โจเยอะ
-
คือ ณ.จุดนี้ขอด่าโจเหอะนะ
คือหนุ่มมันก็ไม่ได้ ร่ำไรเหวิ่นเว้อ คร่ำครวญหวนไห้ ให้อิคุณโจกลับมารักมันซะหน่อย
แต่คนมันรัก มันยังตัดใจไม่ได้ มันก็มีอารมณ์รำลึกถึงหน่อย
ถ้าใครมันจะรู้ว่า 2 คนเคยคบกันก็เพราะโจโวยวายนี่แหละ
-
มาม่าาาาาา ฮือๆๆๆ รสอะไรเนี่ยยยย
-
:m15: ดราม่ามาเลยทีเดียว.........รีบมาต่อนะคะ
คิดฮอตหลายๆ :call:
ว่าแต่ โจ หนุ่ม ภาคแรกนี่อยู่หน้าไหนนะคะเนี่ย ...ไมเราหาไม่เจอ (ตอนนั้นยังอ่านอยู่เลยอ่ะ :z3: ) อยากกลับไปอ่านใหม่...นานเกินต่อไม่ค่อยติด
-
สงสารหนุ่มจังเลย
-
ดีมากหนุ่ม
ถ้าโจมันกวนมากกระโดดถีบแม่งเลย :z6:
-
เชียร์ให้หนุ่มมีคนอื่นมาสนใจ และไปกับคนใหม่ไปเลยไม่ต้องสนใจโจมันแล้ว
ในเมื่อจะตัดแล้วมันต้องตัดให้ขาด ถ้าโจมันจะกลับมาต้องให้มันคลานกลับมาขอร้อง :angry2:
อย่าไปใจอ่อนกลับไปมันง่ายๆ // โหมดอินจัด :fire:
-
แวะมาทักทายหนุ่มกับโจ
เฮ่อ :เฮ้อ:ตูนึกว่าแอ่วอยู่เชียงใหม่
อ่านไปงงไปอ่ะ ไม่สันทัดในภาษาคำเมืองอ่ะ
แต่ก็อ่านไปแบบหน้าด้านๆเน้อ555
-
แหะๆ มาจิ้มๆ
เด๋วไปลงทะเบียนเรียนก่อน
อิอิ โจ หนุ่ม รีเิทิร์น ^o^
ปล.จะแฮปปี้เอนดิ้งมั้ย
-
ตรงภาษาเหนือ น่าจะมีวงเล็บภาษากลางไว้หน่อยก้ดีนะครับ เหอๆๆ
-
ภาษาเหนือ ?
อ่านยากจังอะ (แต่ก็อ่าน -*- )
ขอกรี๊ดโจหนุ่มอีกรอบ กรี๊ดๆ ๆ ๆ
ชอบคู่นี้จัง :impress2:
-
เกรียน ทู้โน้นแล้ว ก็แวะมาเกรียนทู้นี้ต่อ :z1:
-
โจ-หนุ่มนี่อ่านแล้วเจ็บดีแท้
เกรียนทั้งคู่ :L2:
-
:z6: หนุ่มมันไปฆ่าพ่อแกรึไงวะ!?
พูดมาแต่ละคำเนี้ยนะ น่ากระทืบจริงๆ #อินจัด
-
เกลียดโจเข้ากระดูกดำอ่ะ ทำมัยเหี้ยแบบนี้วะ แม่ง ทำร้ายน้ำใจกันกี่ครั้งถึงจะพออ่ะ สงสารหนุ่ม แต่ดีใจที่หนุ่มเข้มแข็งขึ้นแล้ว อยากให้หนุ่มเจอคนดี ๆ จัง
-
แค่ชื่อตอนก็อึ้งแล้ว พออ่านจบยิ่งอึ้งกำลังสอง แล้วมันจะลงเอยกันยังไงหล่ะเนี่ยยยยยยยยย
+1 ติดสินบนไปก่อนได้ไหม อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ (กลิ้งหลบฝ่า...เกรียน)
-
โจใจร้ายกับหนุ่มมากไปแล้วเว้ย
สงสารหนุ่มจังเลย!!!!
-
ก่อนสิ่งอื่นใด นอกจากจะถามโจว่าเมิงต้องการอะไรพี่หนุ่ม
ขอถามเกรียนแต่งก่อน ว่าเมิงต้องการอะไรจากเกรียนอ่าน ความดราม่า? ความหน่วง?
ยินดีด้วย! กรูโคตรหน่วงเรยเหอะ!! จุดๆนี้!!
แต่ก็อ่าน อ่านไปหน่วงไป เม้นไปบ่นไป คล้ายๆกับชิมไปบ่นไปแหละ
เกลียดมาม่า แต่ก็ยังแดกอยู่ดี เออ กรูเกรียน!
ไม่ชอบแต่ก็ยังนั่งอ่าน อยากรู้ใจอิโจจริงจิ๊งงงเรยว่ามันรู้สึกยังไง
พูดจาร้ายๆ แต่การกระทำมันก็ยังห่วงอยู่ดี
ช่วงอิแอร์จิกกัดคดีโกโก้กับกาแฟนั่นน่ะ อยากจะฮา แต่ทำได้แค่หัวเราะหึหึ
ตลกชิบหายเรยเหอะ!!! ขำสำลักน้ำตาตกในเรยมั้ยล่ะ (ซ้ำซ้อนจริงๆ- -*)
จนมาถึงคดีกุญแจสำรอง จะคิดว่าเพราะความเป็นเพื่อนมันค้ำคอเอ็งอยู่พี่โจ
เอ็งแค่ห่วงในแถแนะเพื่อน กลัวมันจะฟุ้งซ่านตาย
แต่มันดาบสองคม ถ้าห่วงเค้าแบบออกนอกหน้า ก็ไม่ยอมตัดใจซะที
ก็เลยเหี้ยเข้าใส่ เฮ้อออออ เราเข้าใจพี่นะพี่โจ (ตบไหล่)
แต่ประเด็นมันพลิกเบาๆตอนจบ ในเมื่อบทกวีก็บอกชัดแล้ว ว่าเค้าจะตัดใจ
แล้วกระทำที่เหมือนรั้งกันไว้นั่นมันอะไรวะ พี่โจ ? เมิงจะด่าอะไรเค้านักหนาว่าแม่ง!!
ง่าย เค้าก็ง่ายกะเมิงคนเดียวแหละเว่ย มึนเบาๆว่ะ!
หาผัวใหม่ไวๆเลยพี่หนุ่ม เกรียนอ่านขอ!! ป้อจายจะอั้น จ้างมันเต๊อะๆ 55555
พี่หนุ่มอู้กำเมืองแล้วน่าฮักปะล้ำปะเหลือ ตอนที่พูดว่า "โค๊ะ!!" น่ารักอ๊ะ 5555++
มันเป็นคำอะไรก็แล้วแต่ แต่มันน่ารักตอนพี่หนุ่มพูด คิคิ
นี่ กรูต้องไปหารูปตูดนกฟลามิงโกดูป่าววะ ว่ามันเป็นยังไง
อยากเห็นหน้าพี่หนุ่มตอนนั้น....แล้วกรูจะหาเรื่องยุ่งทำไม?
..แล้วเอ็งจะเปรียบให้กรุอยากรู้ทำไม (เกรียนใส่กัน 5555)
ไหนว่าไม่แคร์ แล้วกรูอิน กรูเม้น อะไรนักหนาวะเนี่ย!!โค๊ะ!
-
โจปากเสีย
:กอด1: โอ๋น้องหนุ่ม
แต่เราชอบโจอะ
-
ดีใจที่ได้อ่านคู่นี้มาก ๆ เลยค่ะ มันคาใจน่ะ
อย่างน้องก็ส่งใครมาทำดีกับหนุ่มหน่อยเถอะ รับไม่ได้ที่ต้องเห็นหนุ่มต้องทนโดนโจทำร้ายซ้ำ ๆ อย่างนี้
-
:a6: อ่านไปแบบบีบหัวใจเล็กๆ
สงสารหนุ่มอ่ะ รักแล้วยังโดนเค้าด่าซ้ำๆ จะเลิกรักก็มันตัดใจไม่ได้สักที
ขอให้มีหนุ่มคนใหม่เข้ามาจีบทีเถิ้ดดดด...โจจะได้หายซ่าสักที
ป.ลิง.ช่วงเปงภาษาเหนือเค้าแปลไม่ค่อยออกอ่ะ :m17:
-
:z6: โจ... แนะนำให้ไปผ่าหมาออกจากปากซะบ้าง... :angry2:
สงสารหนุ่มอ่า... :m15: หาปั๋วใหม่เถ๊อะ...จะรอสมน้ำหน้าโจมัน วะฮะฮ่า :laugh:
(อ่านแล้วได้หลายอารมณ์มาก เหอๆ)
-
โจ แม่งน่าตบจริงๆ
เปนกำลังใจให้หนุ่ม
-
ปวดใจ อย่าไปสนไอ้โจมัน ชิ
-
อย่างที่หนุ่มบอก..เลิกกันแล้วทำไมไม่ยอมคืนกุญแจ แล้วกลอนก็ไม่ได้ขอให้อ่านซักหน่อย
อ่านเองแล้วมาอารมณ์เสียกับหนุ่มได้ไง :z6: อ่านแล้วปวดใจจังคู่นี้ เฮ้ :a5:
-
หวายยยย อยากรู้จังว่าใครมันจะรีเทิร์นก่อน
-
กลอนนี่บาด ร้าวโคตรลึก
จะกลับมารูปแบบไหน ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่า ถ้าจะกลับมาหากันอีกนี่ :เฮ้อ:
แต่ตอนนี้มันทั้งสองคน แม่งสะบักสะบอมพอกัน :z3:
-
บ่ฮู้จะว่าจะใด = ไม่รู้จะว่าไง
อู้ได้กำเดียว = พูดได้คำเดียว
แอ่นดู = สงสาร
บ่โจคิงหยังมายะอั้นล้ำเหลือ ยะเปิ้ลแต้ว่า ตึงบ่แอ่นดูหนุ่มก๊ะ
โค๊ะ !! ฮานี่บ่าเฮ่ย
-
โจใจร้ายอ่ะ ไม่แคร์หนุ่มเลย
:fire:
-
ร้าวเลย กลอน สุดๆอ่ะ ชอบบบบบบบบ
-
ใจอ่ะ :z3: :z3: :z3:
ทำไมทำกะหนุ่มเยี่ยงนี้ :o12:
-
ตอนแรกนึกว่า ทัศน์หนักสุด
พอเจอแอร์ นน ก็นึกว่าแอร์หนักสุด
แต่พอมาเจอ โจ หนุ่ม
คือ โจหนักกว่าที่พูดมาทั้งหมด :z6:
-
มึนหลายกับภาษาเหนือ - -;;;;
อยากรู้เหมือนกันไอ้พี่โจมันต้องการไรวะ?
จบๆ กันไปแล้วแล้วทำไมต้องคอยมายุ่วกับพี่หนุ่มอ่ะ
แม่มมม
อีกใจก็อยากให้พี่หนุ่มมีสามีใหม่ไปซะเลย - -
แต่อีกใจก็ไม่อยาก เดี๋ยวมันไม่เป็นโจ-หนุ่ม 5555
-
เอ่อ...นี่คือเริ่มตรงให้พี่หนุ่มคิดได้ใช่มั้ยคะ ว่าควรตัดใจ!?
ถึงจะเป็นการตัดรอนกำลังใจในการอ่านคู่นี้ แต่ขอโทษ!
โคตรอยากอ่านต่อเลยอ่ะ ว่าหนุ่มจะทำได้จริงอย่างที่คิดรึเปล่า!?
จะไม่เจ็บกับทุกคำของโจ ทางที่ดีอย่าไปสนใจมันเลยละกัน 555555
รอตอนต่อไป~
ปล.เกรียนมาต่อไวๆนะ คิดถึง~♥ T.T
-
ชอบคู่นี้อ่ะ
ถึงจะเศร้าแต่ก็ชอบบบบ :impress2:
-
สงารหนุ่มอ่ะ
-
:เฮ้อ:
ดราม่าชัดๆ
-
:เฮ้อ:
-
โค๊ะ กำเมืองแต๊ว่า.... :z6:
เกลียดอิโจอ่ะ ใจร้ายๆๆๆๆๆ :m16:
-
สงสารหนุ่ม อยาก :z6: โจ เพราะมันใจร้ายมากกกกกกกกก
-
ชังน้ำหน้าไอ้คุณโจถึงขนาด มัน มัน!!! :z6:
หนุ่ม เชิดใส่สถานเดียว อย่าไปเป็นของตายให้มัน มันได้ใจสุดๆ รู้เปล่าเนี่ย :fire:
ขอฉากหักคอไอ้คุณโจให้เกรียนคนอ่านสะใจสักตอนเถอะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
ทำไมโจใจร้ายจังว่ะ :m16:
ดูท่าทางก้อเหมือนยังมีใจให้หนุ่มนิ
-
ปวดใจสงสารหนุ่ม หาหนุ่มคนใหม่มาดามใจเร็วเล้ยยยยยยยยย
-
ลุ้นโจ-หนุ่ม ให้ happy สุด ๆ ถึงอ่านตอนนี้แล้วเราก็ยังไม่ตัดใจนะ
ยังรอลุ้น แต่ งง ตรงชื่อตอนอ่ะ ไอ้ complete เนี้ยมันยังไง คงไม่ได้
หมายถึงจบแล้วเนอะ :serius2:
-
เฮ้อออ ขอให้ตัดใจได้จริงๆ นะหนุ่มเอ้ย
โจก็มายุ่งวุ่นวายอะไรกับหนุ่มนักหนาวะ
แล้วเมื่อไหร่หนุ่มจะตัดใจได้
เป็นแฟนกันก็เจ็บ เลิกกันแล้วก็ยังเจ็บ :เฮ้อ: ชีวิต
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4:
ใจร้ายยยเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน :serius2:
-
หมั่นไส้โจจริง ๆ นะเออ
ดูเหมือนชายโจจะเข้าข้างตัวเองมานานรึเปล่า
หนุ่มเขาเขียนอะไรจะไปหาว่าเขาพาดพิงถึงตัวเองทำไมละลูก :z3:
รอต่อนะจ้ะ คู่นี้อยากจะเห็นจริง ๆ ว่า
ชายโจจะ มาอีท่าไหนอีก :z10:
-
อิโจ้ ร้ายอะ สงสารหนุ่ม เมื่อไหร่จะรักกัน
-
555 กว่าเกรียนน้อยจะมา อ้ายโจ ก็โดน :z6: ไปหลายดอกแล้วเน้อ
แอบสมน้ำหน้าแต๊ ๆ
-
สงสารหนุ่มอ่าา TT^TT
-
ชอบกลอน....= =d
ชอบมาม่า....= =d
ชอบหนุ่ม....= =d
ชอบเกรียน....= =d
สุดท้าย....
เกลียดอิโจ....= =d
-
เอาใจช่วยคับหนุ่ม ตัดให้ขาดคับ
เลิกแคร์ เลิกสนใจ โจได้แล้ว คริคริ
o13
-
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆ
:o12:
-
โว๊ะ เครียดแทนคู่นี้เลยนะเนี่ย
จะตัดก็ตัดให้ขาดเถอะนะ หรือจะรุกต่อก็เอาให้แน่
-
:sad4: :sad4: :o12: :o12: เศร้าอย่างรุนแรงงง ตัดขาดดดรอนๆ
-
โจ นี่ แปลกๆนะ
ถ้าไม่สนใจ ทำไมยังใส่ใจ หละ
แล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองตลอดด้วย
-
อิโจนี่หลงตัวเองจิงจังนะ
แล้วยังมาด่าเค้าอีก นิสัยว่ะ :m16:
เชียร์หนุ่ม มันแรงมาก็แรงกลับไปนั่นแหละดีแล้ว
สนุกอ่า รออ่านตอนต่อไป
-
หนุ่มน้อย..น่าสงสาร
แรงมาแรงกลับ..เหมือนผม ฮ่าา !
อย่าได้แคร์อีกเลยครับ.. คนอย่างโจน่ะ
-
ปั๊ดโธ่ คู่นี้นี้หยังจะได :z3:
-
แม่งงงงงง ไอ้โจ แล้วอย่ากลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าแล้วกัน
อยากให้มีคนมาชอบหนุ่มเร็ว ๆแล้วหนุ่มก็ชอบด้วยอ่ะ
เจ็บใจไอ้โจ เลิกแล้วยังจะวนเวียนกลับมาทำไมว่ะ :m16:
-
อ๊าคคคคค
หมันไส้ไอ้คุณโจ ขอ :z6: :z6: แรงเลย
หนุ่มเจ้า หาคนใหม่เต๊อะเจ้า เอาหื้อบ้าโจ เจ๊บหลายๆไปเลย
แง่มๆๆ มาม่าชามโตรอเราอยู่ :o12: :o12:
-
บ่โจสลิดง่าวบ่ะ
เดียวก่อนเต๊อะ
ฮาขอหื้อ หนุ่ม ละคิง
-
ตามมาเกรียนภาค2ต่อ ใจคิดว่าโจ-หนุ่มที่มีพิเศษหลังภาค1 จบแบบนั้นก็สุดๆแล้ว เพราะบางทีรักกันก็ไม่ได้แปลว่าคบกัน
มีตอนต่อมาก็โอเค แต่บอกตรงว่าคิดถึงเกรย์-ทัศน์มากกว่า เหมือนจะหายไปหลายตอนมากกกก
แล้วก็เป็นกำลังใจให้จ้า
-
หนุ่ม นายเข้มแข็งอยู่แล้ว อย่าไปสนใจไอ้โจมัน :กอด1:
ไอ้โจ :z6:
-
มาเป็นแม่ยกหนุ่มค่ะ :L2:
-
:angry2: ไอ้โจ
-
ไม่ได้เกลียดโจนะ
แต่ชอบหนุ่มอ่ะ
-
แล้วสรุปว่าตอนนี้โจหนุ่มยังถือว่าเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่หรือเปล่าเนี่ย
-
ตามมาอ่านเกรียนที่เรื่องนี้ต่อ
-
มาต่อเร็วๆ เลยเกรียนคนเขียน เกรียนคนอ่านคิดถึงแล้น ^_^
-
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
ชอบแนวนี้อ่ะ ,,,,,ไม่รู้ทำไม
ซาดิสเล็ก ฮ๋า ๆๆๆ มาต่อไว ๆเน้อ
ปล.บวกหนึ่งจ้า
-
ต่อแอร นน แล้วไม่มาต่อโจหนุ่มด้วยหรอ T_T
-
ชอบ โจ-หนุ่ม ที่สุดในเรื่องเลยค่าาา :-[
เอาเป็ดไปกินเลยเกรียน(ไม่)น้อยยย กินแล้วมาต่อไวๆ นะคะ :laugh:
ชอบ โจ-หนุ่มมมมมม ไม่สมหวังไม่เป็นไรแต่ไดอยากอ่านน 555
-
สู้เขาไอหนูเอ้ย!
-
คู่นี้อ่านแล้ว...อารมณ์แปรปรวนสุดๆ
-
:m16: ยังไม่มา....เดี้ยวไปรับที่เชียงใหม่นะ
ปล.......คิดถึงน้องหนุ่ม :z10:
-
เข้ามาอ่านแบบยังไม่ได้อ่านภาคแรก ไม่ไหว ไม่ไหว มันปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูก รู้แต่ว่าทำไมคู่นี้เค้าแรงใส่กันขนาดนี้ เดี๋ยวจะไปอ่านภาคแรกก่อนะคะ
-
มานั่งรอหนุ่มกับโจ้คร้าบบบบ
-
อยากอ่านเรื่องของคู่นี้ เพราะมันดราม่าตะพึดตะพือดีจริง
พี่โจเจ้านี่เล้าหลือจั๊กๆเน่อ...อะไรนักหนา
ขอพี่หนุ่มจัดแรงๆจั๊กดอกสองดอกทีเท้อะ มิไหว
โชคดีที่สร้อยหาย...และตามเจอ
เลยได้อ่าน ฮ่าๆๆๆ :call:
-
:z3: :z3: ทิ้งกันไปเลยนะ.......เมื่อไหร่จะมาต่อคะ...คาใจอย่างแรง :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ฮึบๆๆๆ ดันๆๆๆ
คิดถึงงงงง
-
ไอ้บ้าโจ :m31: :angry2:มีใหม่เลยนะหนุ่มอย่าไปสนใจมัน เราอยุ่ข้างนาย ฮี่ๆๆ :z2:
-
อย่าให้เห็นว่าเอ็งคลุกคลานมาขอคืนดีนะไอฟาย
วันนั่นและ จะให้หนุ่มเหยียบให้จมดิน ! :fire:
ในที่สุด .. โจหนุ่ม
รักนะค่ะ เรื่องนี้ :กอด1:
-
อ้าว เหนขึ้น Ch 2
-
โจ-หนุ่มมาแล้วๆ
มารอค่า > w <
-
มารอเหมือนกันๆๆ
-
ลงต่อวันนี้รึป่าวคับ
ตื่นเต้น
ลุ้นๆๆๆ
-
ปูเสื่อ *พรึบ*
-
ตื่นเต้นนน
ลุ้นนน
ปูเสื่อรอเลยครับ 555
อย่าลืมสัญญานะคร้าบบบ รอความเชื่อใจ จากใครคนหนึ่ง 555
-
รอ...รอ....อย่างใจเย็น
-
กางพุงรอ อิอิ
**************
อ้าววววว ไปตามอารมณ์กลับม๊าาาา
กลับมาก๊อนนนนน :z3:
-
ตั้งใจรอ
คิดถึงคู่นี้มากๆๆค่ะ
-
รอ ร้อ รออ~~ :-[
-
อ๊าว
ซะงั้น
เปนไรอ่ะคับ
-
:z3: เกรียนน้อย เค้ารอเธออยู่!!!!!
-
:call: จงมามามามา
-
อ้าว ยังไม่มาเหรอนี่ :really2:
-
รอเกรียน อย่ามาเกรียนจิ ^^ อิอิ
-
เข้ามารอโตยคนคร้า ลุ้นๆ
ให้มีคนเข้ามาจีบหนุ่มทีเถิด เพี้ยงงงงงงงง
-
มารอเช่นกันครับผม
-
เข้ามารอ
อยากเห็นหนุ่มแฮป(have)ปี้ 555
-
ขอให้กำลังใจค่ะ รักกันแต่ฝืนไม่รัก
-
น่าจะจับโบกซะให้หายเกรียนนะ... :m16: :m16: :m16:
-
พึ่งมาเห็นว่ามี ภาค 2 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
มารอค่ะ
หนูชอบดราม่าาา 5555555
-
หัวเรื่องเปลี่ยนแล้วแต่ทำไมไม่มีเนื้อหาหว่า
-
:a5: เกรียนชะมัด เรายังคงต้องรอกันต่อไป o22
-
ใจเยนเกรียน ใจเยนค่อยๆคิด รอได้เสมอ :L2:
-
มาน้อยมาช้าดีกว่าไม่มาค่าา :กอด1:
โจจะให้หนุ่มทำอะไรหว่า...
-
อะช่าย ราตรีนี้ยังอีกยาววว รอต่อไปๆ แต่ถ้าไม่มาต่อนะ o18 ฮ่าๆ
-----
Die Liebe ist die Entsagung แปลว่า ความรักคือการเสียสละ ป๊ะๆ? ปู่เกิ้ลtranslateว่ะฮ่าๆ
เซงอิโจ :m31:
-
อ๊ากกก อั่ย ย่ะ ^^
-
คนเขียนก็เกรียน โจก็เกรียน หนุ่มก็เกรียน คนอ่านก็เกรียน โง้ยยยยยยยยยยยยยย !!!
เกรียนสั้น สั้นเกรียน TT
-
รอโจ-หนุ่มมมมมมมม
แอร๊ยยย... :call:
-
แอร๊ยยยย มาสั้นยังดีกว่า ไม่มาอ่ะนะ
ราตรีนี้อีกยาวไกล แล้วเราก็รอ ต่อปายยยยยยยยยยย อย่างหน่วง ๆ -*-
อยากกระโด๊ดถี๊บ อิโจ ขนาดมาสั้นๆ ยังกวนอารมณ์ ได้ดีอย่างเก่านะโจนะ ฮึ่ยยยย
-
มามะ มาให้กอดหอม :กอด1: :man1:
ในที่สุดอารมณ์แต่งก็กลับมาถึงแม้ว่ามันจะน้อยนิดก็ตาม :laugh:
โอยย
โจแม่ง ใจร้ายว่ะ
แล้วจะขอคืนทำไม เกี่ยวอะไรกันเหรอน่ะ :angry2: :angry2:
-
ชอบคู่นี้รองจากคู่เอกเลยนะคะ ให้กำลังใจคนแต่ง
เชื้อเกรียนเข้มข้นในสายเลือด ไม่จริงหรอกที่จะหมดมุกกันไปง่ายๆ
วิศวก็เรียนกฏหมายได้ค่ะ เอาไว้รับมือเวลาโดนคนฟ้อง เนอะ
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซ ,,
-
ลงมัดจำแบบนี้เอาไปสองบาทพอ
(สั้น+หมั่นไส้ไอ้คุณโจ)
ตล๊อดๆอ่ะ เรื่องทำร้ายจิตใจคนอื่นเนี่ย
กะอีแค่ข้อมือก็ต้องมาเอาคืนด้วย
หรือกลัวว่าหนุ่มจะเอาสร้อยไปฟาดหน้าเมเ่เสียโฉมแล้วรักจะล่ม
ไม่ไหวๆ
-
เป็นกำลังใจให้จ้าาาาาา
-
ยอมปล่อย..ให้ไปซะ
ยอมสละ..ซึ่งสิ่งหวง
ยอมตาม..ไม่ถามทวง
ยอมทิ้งดวง..หฤทัย
ชอบจังเลย กาพย์(ใช่มั้ยอ่ะ) บทนี้เนี่ย
-
(โห ตีสองยังไม่อาบน้ำ :a5:)
"กูพิการทางใจ" ป๊าดดด ชอบหนุ่มก็ตรงนี้แหละค่ะ 555
รอติดตามต่อว่าเจอหน้ากันแล้วอะไรมันจะเกิดขึ้น.. หุหุ
ปล้ำละอง ภาษาเยอรมันนั่น... ความรักคือการเสียสละ ใช่ป่าวหว่า?
ปล้ำละมั่ง ขอให้เอาไปเก็บน่ะไม่มีหรอกค่ะ มีแต่ เอาออกมาเยอะเย้อออ คู่นี้อ้ะ!! :-[
-
ชอบคุู่นี้จริงๆ 555+
คนเขียนสู้ๆนะ o13 o13
-
ยังงัยดีล่ะ ถ้าไม่อยากข้องเกี่ยวอะไรกันขนาดนี้นะ
หนุ่ม แกเลิกคุย เลิกมองหน้า เลิกคบ แ ม่ ง เลย เหอะ :z6:
-
คนเขียนเป็นคนมีโรคประจำตัวชนิดหนึ่ง
คือ โรคชอบออกนอกเรื่อง
:m20: :m20:
-
กร๊ากกก มาแบบสั้น >"<
สงสารหนุ่ม...
-
อีโจใจร้าย ......
สงสารหนุ่ม เฮ้อ....
โอเครับทราบ สารบัญจะทำให้นะ ขอเวลาแป๊บ (แป๊บยาวนะ อิอิ)
-
ที่โจตามกวนหนุ่มอาจเพราะยังชอบหนุ่มอยู่รึเปล่า :m16:
-
มาน้อยแต่ดีกว่าไม่มา อิอิ
เกลียดดดดดด อิโจจริง ๆ :z6: :z6:
-
นิยายเกรียนหรือคนแต่งเกรียนหว่า :confuse:
-
อ่านตอนนี้แล้วขอบอกว่าอิโจเมิงบ้าว่ะ
คนที่ตามราวีไม่ให้เรื่องมันจบและจะทำให้เรื่องมันแดงก็คือเมิงอะแหละ
ปล เกรียนคนเขียน เขียนต่อไปเหอะ รออ่านอยู่
ปล 2 ชอบกลอนทุกอันที่เกรียนคนเขียน แต่งอ่ะ ทำรวมเล่ม กลอนเกรียนๆม่ะ 555
-
สั้นอะ
-
พูดไม่ออก อยากกระทืบอิโจ :m16: :z6:
-
:m31: นอกจากจะเกรียนใช้ภาษาเยอรมันแล้ว
มึงยังไม่มีซับให้กูอีก
(เอ่อ.. ทั้งกฎหมาย ทั้งภาษามาเต็ม ได้ข่าวว่าเรียนวิศวะ)
แต้กูเข้าใจ เพราะมึงเกรียน ก๊ากกกกก
เดี๋ยวก็เกรียนตอบเป็นฝรั่งเศสบ้างหรอก -*-
คิกถึง เกรย์xพี่ทัศน์ :m15:
-
บวกเป็ดให้กำลังใจ จะได้แต่งได้ไหลลื่น :z2:
-
มาเกรียนแบบสั้นๆ แล้วก็ชิ่งนะ :m16:
กลับมาช่วยหนุ่มตัด(ใจ)โจออกไปจากชีวิตเลยเถอะ :interest:
หาคนใหม่มาสร้างความสุขให้หนุ่มแทนก็แล้วกัน จะได้จบเกรียนคู่นี้เร็วๆ :laugh3:
(โดนเกรียนคนอ่านรุมเหยียบโทษฐานยุให้จบเร็ว หุ หุ)
-
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
อยากรู้จุดเจ็บ เอ้ย จุดจบของคู่นี้เค้า
ว่าจะออกมารูปไหน
รบกวนจัดหนักนายโจให้ลองกระอักบ้างเหอะ
อยากรู้เหตุผลที่เป็นคนแบบนี้จริง
:m16:
-
มันจะคืนสร้อยกันที่ไหนวะ จะยกพวกไปตื้บไอ้โจ
-
:sad4: สั้นมากมาย.... :serius2: :serius2: :serius2:
:z3: :z3: หายไปนานหลายวัน อยากได้แบบยาวๆๆๆๆ :z3: :z3:
:m31: :m31: ปล.ไอ้โจ.......ฉันอยากฆ่าแกให้ตายยยยย :m31: :m31:
-
จบตอนล่ะ
รำคาญโจ ว่ะคะ
เป็นบ้าอะไรนักหน้าเนี่ย
-
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เกรียนอ่ะ มาแบบ กูจะลงแดง -*-
-
โอ้ย หมั่นใส้ อิโจ แม่มกวนติง :z6:
-
แงสั้นง่ะ~T.T
มาต่อเลยๆๆๆ จะอาวโจหนู่มมมมมมมมมม ><"
-
อ่านแล้วหมั่นไส้โจอ่ะ เหมือนคิดตลอดว่าหนุ่มยังรักตัวเองมาก (ก้อจริงอ่ะ) และยังทำทุกทางเพื่อให้ตัวเองกลับมารัก เลยทำกริยาแบบดูถูก ของตายเลยอ่ะ
หนุ่มตัดใจ ไปปิ๊งคนใหม่ได้แล้วนะ ชริ
-
หมดสิ้นแล้วของแทนใจ
ให้สายข้อมือไปแล้ว ก็ตัดสวาทซะ
เดินหน้าหาตัวจริงดีกว่า
-
สั้นจริงด้วย 555
-
โคตรทรมานใจคนอ่านอ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
เมื่อไหร่ๆๆๆๆ หนุ่มจะตัดจากมันได้
คือตอนนี้ไม่ต้องการไรอ่ะ ต้องการให้หนุ่มตัดใจ(จะเขียนคู่ใหม่ก็ดีนะ หนุ่มX????)เราเชียร์เต็มที่เลย
ส่วนอิผู้ชายคนนั้น คนที่ชอบทำให้หนุ่มเจ็บ (ขนาดชื่อมันยังไม่อยากจะเรียกเลย ชิ) ปล่อยมันไป ไม่อยากสนใจมันแล้ว
คนเขียนไม่ต้องเขียนถึงมันบ่อยๆก็ได้นะ
เราเกลียดมัน!!!!! :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat:
ปล. ขออภัยในบางอารมณ์แบบว่ามันอินจัดๆๆๆๆ
-
ใจร้าย :m31:
-
โจใจร้ายมาก :z6:
-
อยากจะพ่นไฟใส่อิโจ :m31:
-
รอๆๆชอบคู่นี้เหมือนกัน
+ 1 นะคะ
-
ทำไมโจ มันใจร้ายนักว่ะ แม่ง
-
โจ นิสัยเสียว่ะ ถนัดใช่มั้ยเรื่องทำร้ายจิตใจหนุ่มเนี่ย ชิๆ
ไม่ให้เก็บคู่นี้ แต่งต่อซะดีๆคุณเกรียน
-
ให้สร้อยไปแล้วหาคนใหม่ควงไปเย้ยมันเลยหนุ่ม
"เจ็บแต่จบ" อ่ะ เข้าใจป่ะ!?
-
คนที่ตามตอแยไม่เลิกมันนายโจเองนะ ฮึ่ย
-
เจ็บปวดหาใดเปรียบ
เอร๊ยยยยย เกลียดไอ้โจจจจจ :beat:
-
เกลียดมัน"ไอ้โจ้"
แต่ถึงเกลียดแต่ก็ยังรักที่จะอ่าน
-
โอ๊ววว !!! ม่ายยย
ทำไมชื่อตอนมันดูสูญเสียงี้เนี่ย
ไม่อยากจะคิด แต่ก้อดีจะได้สมน้ำหน้าอีโจมัน
ฮาตึงแกนมันแต๊
-
รักคือการเสียสละ
ไม่ชอบคำนี้เลย ยอมเสียหัวใจให้เค้าไป แล้วยังต้องมาเจ็บอีก
ขาดทุน 2 เด้ง ชิส์
หมั่นไส้อีพี่โจ เปลี่ยนพระเอกด่วนนน o18
-
โค๊ะ!!! (เอามั่งๆ) โจ แกแหละไม่แล้วไม่หายซะที :m16:
หนุ่มคืนๆมันไป หาใหม่ ใหญ่กว่าเดิม???
ขอเพียงเห็นหนุ่มเกรียนได้ เราก็สุขใจ : 222222:
-
ขอเสนอให้ฟังเพลงออฟ ปองศักดิ์นะหนุ่ม
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ เอาให้เต็มดอก
แล้วเชิดใส่มันซะ
-
โจมันเลวขนาดนั้นเลยเหรอครับ
ผมสงสัยจัง ถ้าหนุ่ม นั้นแสนดี
แล้วโจมันขอเลิกหนุ่มทำไม? โจมันโง่หรือว่าเพราะโจมันหลายใจ 555
-
ท่าทางคู่นี้จะเกรียนกว่า
เกร์ยทัศน์ อย่างมากมาย
-
ที่บอกว่า เขร้เสร็จแล้วจะมาอัพนี่เรื่องนี้เหรอ??
รอๆๆ โจหนุ่ม
ว่าแต่อีคำอุทานว่า โค๊ะนี่ มันแปลว่าอารายเหรอ? งง ไม่เคยได้ยิน
-
เออ ก็ว่างั้น
ให้ๆมันไปซะ อ้อ อย่าลืมอุทิศส่วนกุศลให้มันไปด้วยล่ะ
มันจะได้ไม่ทุรนทุรายมาขอส่วนบุญแกอีกไงน้องหนุ่ม เหอะ :z1:
-
โจบ้าหรือเปล่า?????????????
โรคจิต+วิตกจริต นี่มันคนบ้าชัดๆ ตัดใจเถอะหนุ่ม
-
หนุ่ม หาคนใหม่เถอะ เผาให้หมดของที่เกี่ยวกับอิโจ
-
ตัดเห๊อะ งั้นก็ต้องเจ็บไปเรื่อยๆ
ขอบคุณคนเขียน เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
หนุ่ม...คืนของไป แล้วก็ขอให้ตัดใจให้ได้
โจมันน่าจดจำขนาดนั้นเลยเหรอ
โจ...หนุ่มมันจะเก็บของไว้ จะยังไม่ตัดใจมันก็เรื่องของเขา
เขาก็ไม่ได้ไปวุ่นวายอะไรกะเอ็งนิ
ที่ทำอยู่มันเหมือนยื้อว่ะ
---
อยากรู้ความหลังของสายข้อมือ
อยากรู้เรื่องในมุมของโจบ้าง
-
เป็นกำลังใจให้หนุ่ม+เกรียนคนแต่งต่อปาย
-
:call:
-
อยากเข้าไปตบเกรียนโจ !!
-
ฮาตึงเครียดบ่เฮ้ย
จังบ่โจก่อจังแต่ก่าอยากหันบ่หนุ่มมีความสุข
ฮานี่ก่ายง่าว
ยะจะใดกับมันดีนี่
บ่โจก่าดาย คิงตึงบ่ฮักเปิ้ลก๊ะ
ฮาตึงอยากหื้อคิงฮู้สึกแต๊
-
สรุป ตอนสอง ยังไม่มาใช่ป่ะ
-
งงว่าเกรียนคนเขียนลบตอน2 ออกสินะ
-
ทำไมตรูไม่เห็นตอนสองหละเนี่ย
มีใครเป็นอย่างนี้บ้าง!!! :m15: :m15:
-
ตอนสองหายไป คนเขียนว่าไงจ๊ะ คนอ่านงง
เอ..รึว่าเอาไปแก้ไขให้มันเกรียน ใช่ป๊ะ
รออยู่นะ
-
เฮ้อ.. ผมลบไปเพราะต่อไม่ออกอะ กว่าจะเสร็จซักตอน
คู่นี้นี่แต่งลำบากเว้ยเฮ้ย เราไปแต่งทัศน์-เกรย์กันไหม??(ถามอย่างมีความหวัง)
อย่าดราม่ามากนะ คือ ไอ้คนแต่งมันก็ออกทะเลเรื่อยๆ มันน่าอินตรงไหนวะครับ :sad4:
ด้วยความที่คนอ่านแม่งอินชิบ ด่าโจราวกับโจเป็นศัตรูคู่แค้นมาแต่ชาติปางไหน (คนอ่าน:กูอิน กูผิด?)
ตอนนี้และตอนหน้าเราจึงจะเอาความเหี้ยของหนุ่มมาประจานกันบ้าง คู่นี้จะได้เลวสมน้ำสมเนื้อกัน แล้วตัดดราม่าเข้าแฮปปี้เอ็นดิ้งซะเลย เพราะเกรียนคนเขียนอ้วกดราม่าลงชักโครกมาสดๆร้อนๆ แต่ตอนนี้ยังเป็นมุมมองของหนุ่มอยู่นะ ขี้เกียจแก้อ่ะ ณ จุดนี้ มึนหัว เดี๋ยวแต่งโจให้ในมิช้า(ก็มินาน) ขอบคุณคนอ่านที่รอนะ
Chapter 2 : ชดใช้..
“อืม..มาตรา 6 มาตรา 48 ความแตกต่างเกี่ยวกับตัวแทนผู้ทำสัญญา รัฐสามารถอ้างการขัดกันของกฎหมายได้หรือไม่”
ผมพึมพำขณะรัวคีบอร์ดทำการบ้านวิชากฎหมาย
(ได้ข่าวมันเรียนวิศวะไม่ใช่เหรอวะ --ช่างเถอะ บอกแล้วว่าหมดมุข คนเขียนมันรู้เรื่องภาษา C ที่ไหนวะ)
Carry on my wayward son ..There’ll be peace when you’re done..
.
.
“ครับ ว่าจะใด?”
ผมควานหาโทรศัพท์ หยิบมากดรับโดยไม่มองเบอร์โทร เพราะสายตามองแต่ตัวบทเทอมเปเปอร์ที่พิมพ์ค้างอยู่
“ไม่ต้องดัดจริตพูดครับกับกูหรอก”
.
.
ผมเกือบเขวี้ยงหนังสือกฎหมายลงไปกองกับพื้นขณะภาวนาให้ตัวเองได้เป็นผู้พิพากษาแล้วตัดสินประหารไอ้โจซักวัน
“มีเหี้ย’ไร มึงพูดมาเลย ไม่ต้องอารัมภบท”
ผมหงุดหงิดเต็มที่
ถ้ามันไม่มีเหตุผลเพียงพอในการโทรมาครั้งนี้ ผมจะด่าให้จากผู้ชายกลายเป็นเกย์เลย
“อย่างกะกูอยากโทรหามึงนักนะ”
“อีกห้านาทีกูต้องไปทำงานที่ร้าน ถ้ามึงไม่พูดตอนนี้ก็หุบปากแล้ววางซะ”
ผมบอกเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ใกล้เวลาห้าโมงเย็น
“กูตั้งใจจะสร้างสัมพันธ์ระยะยาวกับเมเม่”
มันบอก
“ให้กูเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เหรอ?”
ผมกวนตีนออกไป
จะมาบอกกูทำไม มึงจะคบใครแล้วเกี่ยวอะไรกับกูวะ
“ถุย กูไม่ให้มึงเหยียบเข้าไปในงานแต่งงานกูหรอก กลัวงานล่มว่ะ”
ไอ้เหี้ยนี่ต่อปากต่อคำ -*-
“พูดเหมือนกูอยากไป ส่งเค้กในงานมาให้ซักชิ้นก็พอ กูชอบแดก”
//เกรียน กรูว่าออกทะเลละ -*-
.
.
โอเค กลับมาๆ
“กูอยากแน่ใจว่ามึงจะไม่ทำสัมพันธภาพครั้งนี้ของกูพัง”
-*-
โห..ใช้คำหรูนะมึง กูจะไปทำพังได้ไงวะ
“แล้วจะให้กูทำยังไง จุดธูปสาบานมะ?”
“กวนตีน”
เอ้า! ด่ากูอีก!
“กูอยากให้มึงเอาสายข้อมือนั่นมาให้กู”
…โน
ม่ายยยยย
เรื่องอะไร! ก็มันของผมอะ
“เงียบนี่แปลว่าอะไร?”
มันถามเสียงสูง
ผมแทบจะจินตนาการหน้าตาที่เริ่มโกรธและไม่พอใจแบบเดิมๆได้ คงประมาณอาโนลด์ ชวาสแน็คเกอร์ตอนปวดขี้
“ไอ้หนุ่ม เป็นใบ้หรอหูหนวก?”
มันจัดการแช่งผมให้พิการด้านใดด้านหนึ่ง
อยากตอบไป เปล่าทั้งสองอย่าง กูพิการทางใจ -*- [เชิญอ้วก ก๊ากๆ กระโถนหาเอง]
อยากต่อปากต่อคำเหมือนกันครับ แต่ก็ได้แต่ตัดบทไป
“ไม่ให้ ของกู”
“ไม่ได้ ต้องเอามาให้กู เพื่อเป็นการยืนยันว่ามึงจะทิ้ง จะตัด จะไม่ยุ่งกับกูและเมเม่”
โค๊ะ!! ขออุทานอีกซักรอบ
กูเคยไปอะไรกับเมเม่มั๊ยเนี่ย โฮก
“กูทิ้งแล้ว”
ผมโกหก ล้วงกระเป๋าไปกำกระเป๋าสตางค์แน่นกว่าที่จำเป็น
“โกหก”
แม่ง.. เสือกรู้อีก -*-
“รู้ได้ไงว่ากูไม่ได้ทิ้ง”
“สันดานมึง ทำไมกูจะไม่รู้”
โอเค จบประเด็น ==!
“มาเอาที่หลังมอละกัน หน้าประตูศึกษาที่เปิดอยู่น่ะ”
ผมตัดสินใจบอกไปในที่สุด
ยากครับ..บอกได้เลยว่ายาก
แต่.. Die Liebe ist die Entsagung. [ไม่มีซับ เพราะกรูเกรียน ฮ่าๆ]
เพราะฉะนั้น คงไม่มีอะไรดีกว่านี้
ยอมปล่อย..ให้ไปซะ
ยอมสละ..ซึ่งสิ่งหวง
ยอมตาม..ไม่ถามทวง
ยอมทิ้งดวง..หฤทัย [-*- กรูแต่งเอง กรูยังอารมณ์แบบ :a5:]
ผมยืนเต๊ะท่ารออยู่ที่ริมรั้วสีม่วงของมช. ไม่นานนักร่างสูง หล่อ เท่ห์ มีสไตล์ ไม่ใช่ละ -*-
เออ ก็ไอ้โจนั่นแหละครับ มันขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดเทียบ และลงจากรถมา สีหน้าเฉยชาน่าถีบที่สุดในสามโลก
มันเดินเข้ามา ไม่พูดไม่จา ยื่นมือ แบออก
ผมจะทำยังไงได้ล่ะ ก็ล้วง J&N แสนรักออกมาวางแหมะบนมือมัน..
ยอมปล่อย..ให้ไปซะ
ยอมสละ..ซึ่งสิ่งหวง ฮึ่มๆ
ผมท่องซ้ำไปซ้ำมา
ยุบหนอ พองหนอ โกรธคือข้า โมโหคือกู ไม่ใช่ละ
อ๊าก คนเขียนเป็นอะไรไป (มันหมดมุขจริงๆนะเฟร้ย หื้อกรูไปแต่งทัศน์-เกรย์เต๊อะ)
“จะเอาไปทิ้งเลยเหรอ..”
ผมแอบถามอย่างมีความหวัง แต่กระนั้นก็พยายามแอ๊บไม่ใส่ใจเอาไว้
“รับรองไม่เหลือซาก”
มันตอบเสียงเย็น
เออ!
จะเอาไงก็ตามใจมึงเถอะ
. . . . . . . . . . . . . . . . .
“น้องหนุ่ม น้องหนุ่ม!”
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินพี่เจ้าของร้านเรียก “คะ..ครับ ครับ?”
“ยืนเหม่ออะไรอยู่ ทำงานสิ ลูกค้ายืนรอแน่ะ”
เออว่ะ
ผมเรียกสติสตังกลับมาให้ครบถ้วนกระบวนความ แล้วทำงานต่อไป
เมื่อลูกค้าไม่ค่อยเยอะ ผมก็จัดของบ้าง เช็ดกระจกบ้าง
..และผ่านกระจกใส ผมก็เห็น
มันน่ารักดี.. โจกับเมเม่ เขาเหมาะสมกันดีครับ
หัวร่อต่อกระซิบกันแบบนั้น
ผมไม่ได้ก้มหน้าหนี ก็ยังคงเช็ดกระจกร้านต่อไป
ผมไม่เสียใจหรอกครับ ขอบอกว่าด้านสุดฤทธิ์ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่มันมีแฟนหลังเราเลิกกันซึ่งเป็นเวลาชาติกว่ามาแล้ว
“พี่คะ เท่าไหร่อ่ะคะ”
น้องผู้หญิงเข้ามาซื้อของครับ น่ารักเชียว ว่าแต่ ทำไมเธอเขินแบบนั้นล่ะ?
อยู่ในร้านนานแล้วนะ ถามราคาของซักสิบชิ้นได้แล้ว ยังไม่ซื้ออะไรกลับออกไปซักอย่าง ได้ข่าวเป็นคนเดียวกับเมื่อวานด้วย -*-
“เอ่อ เอาอันนี้ค่ะ”
โอเค ในที่สุดน้องเค้าก็ตัดสินใจได้ ผมรับของมาใส่ถุงและคิดเงิน
เธอยื่นเงินให้ผมพอดี แต่แถมกระดาษมาด้วยแผ่นหนึ่ง..??
ผมเงยหน้าอย่างงงๆ
เธอตอบคำถามด้วยการบอกว่า “ขอเบอร์ได้มั๊ยคะ”
นิ่งสนิทครับ ผมมองอย่างใบ้กิน แล้วตอบไปอย่างโคตรจริงใจ
“ผมเป็นเกย์ครับ -*-”
:angry2:<< หน้าน้องเค้า
เธอสะบัดบ็อบเดินฉับๆออกไปจากร้าน
ผมพ่นลมหายใจ เฮ่อ..
หันไปอีกทีไอ้โจกับเมเม่ก็หายไปแล้ว
ผมก้มหน้า รักคือการปล่อยครับ
ไม่มีใครอยากให้คนที่ไม่รักเราต้องมาทนไม่มีความสุขอยู่กับเราถ้าเขาไม่ได้รักเราหรอกครับ
ต่อให้รักแค่ไหน..สุดท้ายก็ต้องปล่อยอยู่ดี
..ผมยิ้มกับกระจก
. . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมตื่นเช้า ตักบาตร กรวดน้ำและคว่ำขัน ไม่ใช่ละ -*-
แค่กรวดน้ำครับ กับจ๊อกกิ้งคลายเครียด
ผมวิ่งเหยาะๆไปในสวนด้วยอารมณ์สดชื่น กระปรี้กระเปล่าเต็มที่ แล้วกลับมาอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
ผมเจอไอ้โจ ผมยิ้มครับ ยิ้มอย่างปกติที่ให้เพื่อนทุกคน แหม่..ผมเป็นหนุ่มน้อยอารมณ์ดี
แต่ด้วยอาการหมั่นไส้หรืออย่างไรไม่แจ้ง มันก็..
“ยิ้มเหี้ยอะไรอยู่ได้ เป็นนางงามเหรอ”
หุบยิ้มไม่ทันเลยกู - -
“เปล่า กูมั่น”
ผมตอบสั้นๆ
“เหมือนไอ้หมอนั่นจะมองตูดมึงอยู่นะ ลองไปถามมันดู เผื่อมันจะสนใจหนุ่มมั่นอย่างมึง”
มันแค่นหัวเราะแล้วเดินจากไป ผมหันไปตามทางที่มันบอก ก็เจอสายตากรุ้มกริ่มของไอ้หน้าเถื่อนๆคนนึงจริงๆด้วย
ไอ้เหี้ย ช่วยหวงกูนิดนึง!
ก่อนที่ผมจะคิดได้ว่า..เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่หว่า
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“ไอ้ทัศน์ เป็นอะไรวะ นั่งหน้างอ”
ผมทัก เมื่อเพื่อนหนุ่มนั่งทำปากเบี้ยวอยู่ใต้ตึกคณะ
“ทะเลาะกับน้องเกรย์?”
ผมเดา
ไอ้ทัศน์ทำหน้าครุ่นคิด “ไม่เชิงว่ะ”
“มีแววว่าจะไปไม่รอด?”
ผมลองใหม่
“อย่าแช่งดิ”
ไอ้ทัศน์ทำหน้าขุ่นๆ
ผมหัวเราะก๊าก “เอ้า ไม่ได้แช่งเว้ย แค่ว่ามึงสองคนเนี่ยไลฟ์สไตล์ไม่ได้แมตช์กันเท่าไหร่”
“ฮื่อ”
ไอ้ทัศน์พยักหน้าเนือยๆ
ผมจึงนั่งลงข้างๆ เอามือแตะไหล่มันเบาๆ
“กูรู้ว่ามึงรักกัน อาศัยความเข้าใจเยอะๆมึง น้องเกรย์มันเกรียน มึงพยายามเข้าใจมันหน่อย แล้วจะผ่านไปได้”
“กูรูเหลือเกิน ไม่เคยเห็นมีแฟนซักคน”
ไอ้ทัศน์จิก
“กูจำมาจากนิยาย”
ผมพูดปด จริงๆแล้วเรียนรู้จากความผิดพลาดครับ แหะๆ..
“กูไปเรียนละเว้ย เจอกัน”
ไอ้ทัศน์เก็บกระเป๋าแยกไปเรียน ผมเอื้อมไปจับมือมันบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
“เดี๋ยวนี้แม้แต่ไอ้ทัศน์ก็ไม่เว้นเหรอ? แรดชิบ”
…
…….
ผมเงยมอง
แน่ละครับ มีคนเดียว
ผมลุกขึ้นยืนจ้องตามัน อารมณ์ดีทั้งหมดในวันนี้ระเหยหายไปกับสายลมแสงแดด
“ถ้ามึงไม่ได้ด่ากูวันนึงนี่จะนอนไม่หลับ?”
ผมทำหน้าพร้อมรบ
ไอ้โจยักไหล่
“ไอ้ทัศน์มันมีเมียแล้ว อย่างน้อยก็ไม่น่าจะให้ท่ามัน”
มากไปละมึง !
“กูจะให้ท่าใครเรื่องของกู มึงไม่เกี่ยวก็อย่าเสือก”
ผมอยากต่อยหน้าแม่งเหลือเกิน แต่ก็พูดได้แค่นั้น แล้วเก็บกระเป๋า
“ไปก่อนว่ะโจ ต้องให้ท่าคนอื่นอีกเยอะเลย”
ผมเอามือจับๆหน้าตัวเองที่เพิ่งเอาคอนกรีตโบกมาหมาดๆ
เฮ้อ..ปากกู
แล้วมันก็เอาคืนปากดีๆของผมได้ไม่ยากครับ
เพราะทันทีที่เลิกเรียนแล้วลงมาที่โต๊ะประจำ มันกุ๊กกิ๊กกับเมเม่อยู่ซะแล้ว
ผมฉีกยิ้มนางงามเช่นเดิม แต่ยิ้มก็ต้องหุบลงเมื่อไอ้โจหยิบสายข้อมือมาหมุนควงเล่น
อะไร..ทำไม..
ผมมองตัวอักษร J&N สะท้อนวิบวับกับแสงแดดอ่อนๆ
ไอ้โจลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำเป็นไม่เห็นผมทั้งๆที่ผมรู้ดีว่ามันเห็นแล้วจากรอยยิ้มมุมปากนั่น
มันเดินไปที่ถังขยะ แล้วค่อยๆหย่อนสายข้อมือของผม..ทิ้งลงไป
..ต่อหน้าต่อตาผม..
คือผมรู้ครับ..ว่ามันไม่ได้ขอคืนไปเก็บไว้บูชาหรอก
แต่ทำไม..เพื่ออะไร..ถึงต้องทิ้งต่อหน้าผมแบบนี้
ผมเม้มปาก กำหมัดแน่น สาบานได้ว่าถ้าฆ่ามันแล้วไม่ติดคุก ผมจะทำโดยไม่เสียดายอะไรเลย
ผมจะไม่ทนกับพฤติกรรมห่วยแตกของมันอีกต่อไป
การที่ผมรักมัน ยอมเพื่อมัน ทนเพื่อมัน ไม่ได้หมายความว่ายอมให้มันมาดูถูก ว่าความรักของผมไม่มีค่าพอที่จะให้เกียรติ
ผมอาจจะต้องเจ็บ แต่ในเมื่ออยู่เฉยๆก็เจ็บ สู้ก็เจ็บ
ผมก็ขอเจ็บเพราะสู้ ดีกว่าหนี
มึงต้องชดใช้คราวนี้ไอ้โจ!
ผมรูดซิปกระเป๋าเป้ของตัวเอง..
หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา..
และหยิบรูปถ่ายใบเล็กๆที่อยู่ในซอกหลืบที่ลึกที่สุดของกระเป๋าออกมา..
ผมเดินจ้องตาไอ้โจไปทางโต๊ะที่มันและเมเม่นั่งอยู่
และปล่อยกระเป๋าสตางค์พร้อมรูปถ่ายหล่นลงพื้น..
“กระเป๋าหล่นอะค่ะ”
แฟนไอ้โจบอกผม และเนื่องจากมันหล่นตรงเท้าพอดี เธอจึงก้มหยิบกระเป๋าให้ผม
“ขอบคุณครับ”
ผมพูดกับเธอ แต่ตามองไอ้โจ
“อะ มีนี่อีก รูปถ่ายคงหล่นจากกระเป๋า”
เธอหยิบมาจากพื้น
ไอ้โจทำหน้าประหลาดใจ
แต่ผมยิ้มอย่างเยือกเย็น..
เมเม่มองรูปถ่ายตาค้างและหันมองโจอย่างตกใจ
“มีอะไรรึเปล่า?”
ไอ้โจมองผมอย่างหวาดระแวง
“งั้นที่เพื่อนโรงเรียนเก่าโจเคยพูดก็จริงน่ะสิ”
เมเม่ยืนขึ้น
“อะไรเม่?”
ไอ้โจยืนบ้าง
“แอ๊บได้แนบเนียนเหลือเกินนะ โธ่เอ้ย!”
เมเม่รีบคว้ากระเป๋าและก้าวฉับๆไปจากโต๊ะ
“เม่ เดี๋ยวสิเม่”
ไอ้โจตะโกนเรียก มันหันมามองผมที่กำลังหยิบรูปถ่ายเก็บเข้ากระเป๋า
รูป..ที่มันหอมแก้มผมตอนมอปลาย!
“ไอ้เหี้ย!”
ไอ้โจตะโกน “มึง..”
ผมจ้องตามัน “อะไร?”
“ไอ้เลว!”
ไอ้โจด่า แต่ผมหน้าด้านและไม่สะทกสะท้าน
“เออ กูเลว เลวมานานแล้วด้วย เพิ่งรู้เหรอ”
ผมหัวเราะหึหึ แล้วหันหลังเดินจากมันไป
ไอ้โจก้าวยาวๆมากระชากแขนผมเข้าหาตัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธยิ่งกว่าครั้งใดๆที่ผมเคยเห็น
“ต๊าย เม่ นั่นโจ โจเป็นคู่เกย์กับหนุ่มจริงๆเหรอ”
เมเม่เดินกลับมากับเพื่อนอีกคน ผมปั้นหน้าน่าสงสาร แล้วพูดออกไป
“เราก็บอกโจแล้วว่าให้เอารูปถ่ายไปทิ้ง ทำไมต้องให้เราเก็บไว้ก็ไม่รู้ โจบ้าที่สุดเลย”
เมเม่มองโจอย่างแค้นๆ
ไอ้โจละล่ำละลัก
“เม่ เดี๋ยวก่อนนะ”
“เลิกคบผู้หญิงบังหน้าซะทีเถอะโจ!”
ผมกลั้นยิ้ม แล้วเดินไป เสียงไอ้โจพยายามแก้ตัวแว่วมาให้ได้ยิน
ผมรู้ครับ..ว่าทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดลงไปแล้ว
แต่จะเป็นไรไป ..ในเมื่อผมเลวอยู่แล้ว
แพ้เป็นมาร ชนะก็เป็นมารอย่างผมจะไปกลัวอะไรอีก..
สิ่งที่มันทรมานวันนี้ ยังไม่เท่ากับที่ผมเจ็บปวดมาตลอด
และถ้ามันยังจะทำอะไรผมต่อจากนี้อีก ผมจะทำให้แน่ใจว่าผมจะสู้ยิบตา
แน่นอน ผมไม่ควรเอาเมเม่มาเกี่ยวเลย แต่..ผมก็ทำลงไปแล้ว
สารเลวจริงกู..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ปัง ปัง!
เสียงทุบประตูโครมครามดังขึ้นขณะที่ผมนั่งปั่นโปรเจ็กต์หลังกลับมาจากทำงาน
โอย อะไรเนี่ย หย่อนก้นได้ไม่ทันไร
ผมลุกไปเปิดประตู แล้วก็ต้องรีบปิดทันที
ไอ้เชี้ยเอ้ย ท่าทางอย่างปีศาจ
ผมดันประตูปิดด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่ก็สู้แรงที่กระแทกเปิดเข้ามาไม่ได้
“โอ๊ย! เชี้ย”
ผมตะโกน เมื่อมันเข้ามาจับข้อมืออย่างแรง
“มึง ไอ้เลว มึงทำให้เม่เลิกกับกู มึง ไอ้เหี้ย”
“สมควรชดใช้แล้ว ปล่อย!”
ผมว๊ากกลับ
“ชดใช้? นี่มึงจะแก้แค้นเหรอ มึงคิดว่ามึงจะทำได้เหรอ”
ไอ้โจตะโกนลั่นห้องด้วยอารมณ์เดือดดาล ผมพยายามสลัดข้อมือให้หลุด เหี้ยแม่ง เจ็บชิบหาย
ผมกัดฟันไว้.. ไม่ยอมส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
ได้แต่จ้องตามันอย่างคลั่งแค้น ผมเม้มปากแน่น..
“กูบอกให้ปล่อยไง!”
ผมส่งเสียงลอดไรฟัน
ไอ้โจยิ้มเยือกเย็น
“ได้! มึงอยากได้กูนักใช่ไหม!”
มันปล่อยผม.. ใช่ครับ ปล่อย
แล้วเหวี่ยงไปบนเตียงดังอั๊ก โอย..ให้ตาย
“ถ้าอยากได้นัก กูจะสนองให้”
ไอ้โจเอาตัวมาทาบทับผมไว้
เฮ้ย ไม่ไหวนะ ไม่เอาแบบนี้สิ!
“ออกไปนะเว้ย ไป!”
ผมทั้งตวาด ทั้งเตะถีบอย่างบ้าพลัง
ผมจะไม่ยอมรองรับอารมณ์แค้นของใครเด็ดขาด
“อ้าว รักกูนักไม่ใช่เหรอ”
มันยิ้มเย็นที่ทำให้ผมหวาดกลัวจับใจ
“ไม่เว้ย ไม่ได้รัก ไปให้พ้นจากกูนะ!”
ผมโวยวายลั่น
“หึหึ.. รู้มั๊ย เราก็เคยมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้วนะ”
มันแกะเข็มขัดออก ผมเบิ่งตากว้าง
“แต่มึงไม่เคยรู้เลยใช่มั๊ยว่ากูซาดิสม์ หือ..?”
อะไร..หมายความว่ายังไง
มันดึงเข็มขัดออกมา และตวัดเล่นในอากาศ
“กูเป็นพวกชอบทำร้ายคู่นอนว่ะ..”
….ผมกระเถิบตัวหนีโดยอัตโนมัติ
ไม่นะ มันไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่จริง มันแค่ขู่ผมเล่นๆหรอก..
ขวับ!!
มันฟาดเข็มขัดลงบนเตียงอย่างแรง ผมถึงกับต้องร้องด้วยความตกใจ
นึกสภาพว่าถ้ามันฟาดโดนผม..
“มึงบ้าไปแล้วรึไงวะ!”
ผมตะโกน
ขวับ!!
“อื้อออ”
ยังครับ ยังไม่โดน ผมกระโดดหนี จะลุกจากเตียง แต่มันคว้าเอวไว้ แล้วผลักลงไปนอนอย่างเดิม
ผมเงยหน้าขึ้นมาทันได้เห็นเข็มขัดที่กำลังฟาดลงมา
ขวับ!!
“อื้อออ”
ผมร้อง กอดตัวเองแน่น น้ำตามันไหลออกมาจนได้ด้วยความกลัว
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น เข็มขัดฟาดลงบนเตียงใกล้ๆตัวผม..
..ไม่โดน
“มึงล้อกูเล่นใช่ไหม มึงไม่ได้จะทำกูจริงๆหรอกใช่ไหม”
ผมละล่ำละลักถาม
“เมื่อกี้กูกะระยะพลาดต่างหาก”
มันตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตายังคงแข็งกร้าว
“โจ..”
ผมเรียกมันเบาๆ
แต่มันตวัดสายตามาทางผม
“เม่เป็นผู้หญิง มึงรู้ว่าเค้าจะต้องเสียใจกับภาพอุบาทว์ๆนั่น มึงคิดรึยังถึงทำ”
“แล้วมึงจำเป็นอะไรที่ต้องเอาสายข้อมือกูไปทิ้งต่อหน้ากูแบบนั้น กูมันไม่มีความรู้สึกอะไรรึไง ห๊ะ!”
ผมแว๊ดขึ้นมาบ้าง “มึงเลว กูก็เหี้ย จะได้พอกันไง”
“อ๋อ อยากเหมาะกับกู?”
มันตวัดสายตาแหลมคม “ได้..จัดให้”
ไม่ทันได้นับวินาทีผมก็ลงไปนอนแผ่บนเตียงอีกรอบ
เตรียมตัวเตะถีบแม่งเต็มที่ แต่ไอ้โจมือไวตีนไวชิบหาย ล็อคไว้ได้หมด
“หึ กูคุ้นดีว่ามึงจะออกมือตีนมายังไงบ้าง รับได้หมดนั่นแหละ”
มันหัวเราะหึหึ
“ปล่อยกู!”
ผมดิ้น
“กูจะทำให้มึงรู้ว่าใครกันแน่จะต้องชดใช้”
ให้ตาย ผมเกลียดเสียงมันจัง โอย ใครก็ได้เอาไอ้เหี้ยนี่ออกไปที
ผมมองตามัน มันก็มองตาผม
แต่สายตาผมไม่แสดงความหวาดกลัวออกไปให้เห็น จ้องมันอย่างคมกริบไม่แพ้กัน..
มันโน้มหน้าลงมา..ใกล้..ใกล้..
ผมหลับตา..เผยอปากขึ้นน้อยๆโดยอัตโนมัติ ..จนกระทั่งได้ยินเสียงหัวเราะ
“มึงคิดว่ากูจะจูบมึงเหรอ?”
ผมลืมตาขึ้นมาเพื่อจะพบกับแววตาเย้ยๆอย่างเดิมที่คุ้นเคย
ให้ตาย..กูน่าจะรู้นะ ว่าต้องไม่หลงกลมึงอีก!
“ถามจริง มึงง่ายกับทุกคนรึเปล่า?”
ผมกัดฟันไว้
“ก็ถ้าหน้าตาดีหน่อย ให้ทำไรกูยอมหมดแหละ”
…
……
แล้วมันก็กดปากลงมาจูบผม
ไม่ใช่ด้วยความรัก ไม่ใช่ด้วยความต้องการ
แต่เป็นด้วยความเกลียดอย่างที่สุด
ผมปิดปากแน่น เจ็บปวดใจแต่น้ำตาไม่ไหลออกมา
ผมรู้ครับว่าผมผิด แต่ผมก็เสียใจเหลือเกิน..
แล้วก็ขอบคุณเกรียนคนอ่าน ที่ทำสารบัญ INDY in love ให้ ขอบคุณมากมาย เดี๋ยวจะเอาไปแปะ ขอบคุณที่ติดตามครับ
ปล.หลังจากอ่านรีของตอนนี้ เราจึงสรุปได้ว่าเกรียนคนอ่านซาดิสม์และมาโซค์ (เหมือนคนเขียน?) อาเมน.. //ปั่นโจอย่างรวดเร็ว เราอยู่ข้างโจเฟร้ย ฮ่าๆ (สนับสนุนให้แบ่งพรรคแบ่งพวกอย่างเป็นทางการ เย้ย!)
-
- - ไม่รู้จะบอกไงดีกับคู่นี้ แต่รวมๆแล้ว เกลียดโจว่ะ ไอ้เลว แกไปทำเค้าก่อนน่ะ สมน้ำหน้า :z6:
-
เลวนะโจ
ไม่มีอะไรจะพูดเพราะแกเลวอย่างเฮียร์มากๆ
ใครกันแน่ที่ไม่ยอมเลิก
-
:sad4:อืม จะตัดยังไงได้เนี้ย
หนุ่มเล่นตัวหน่อยอย่าไปยอมมัน
ไปหาคนใหม่เลย -3-
-
โจมึงเป็นปลวกหรอ ? จิกกัดอยู่ได้ สาดดด :serius2: :angry2: :z6:
ปล.คิดถึงเกรย์+ทัศน์ พี่ทัศน์กูน่าสงสารได้เมียกวนตีน :3125: :impress2:
-
ไอ้โจ เหี้ยยยยยย :m31: :m31: :m31:
:angry2: :angry2:
เลวสุดๆอ่ะ :z6: :z6: :z6: ไหนบอกให้หนุ่มเลิกยุ่ง แต่ตัวเองมาจิก มากัดเค้าอย่างนี้เนี่ยนะ
ไม่ไหวแล้ว เกลียดมันมากกกกกกกก ณ จุดนี้ไม่เหลือความรู้สึกว่าอยากจะให้มันกลับมารักหนุ่มเลยซักนิด
เกลียดมัน เหี้ยโจ ไปตายซะ!!!! :beat: :beat: :beat: :beat:
เราคิดว่า สิ่งที่หนุ่มทำไปมันดีแล้วหล่ะ สะใจมากกกกก ฮ่าๆ
แต่แอบสงสารที่ต้องมาโดนอิโจบ้ามันทำซาดิสใส่ ชิๆๆ
(ไม่รู้ว่าด่าโจขนาดนี้พอถึงตาโจเล่าเหตุผลบ้าง เราอาจจะหน้าแตกไปเลยก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ )
ปล.ขออภัยอย่างแรง ที่ใช้คำหยาบ ขออนุญาตใช้ ไม่งั้นเราคงอกแตกตายถ้าไม่ได้ด่าโจ
อินมากกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในฐานะหนุ่ม โจชั่วมั่ก
แต่ในฐานะคนอ่าน คู่นี้มันเริ่ดมากกก!!
แซ่บพอดีกัน เหมาะกันจริงๆ!! :impress2:
-
ว้่ากกกกกกกกกกกก :m31:
เอาไอโจออกไปทีค่าาาา ใครก้ได้
แล้วก้หาคนใหม่ให้หนุ่มด้วยยยยยย :angry2:
แต่โดยรวม คู่นี้น่าติดตามมากกก :-[
ว้าวๆตื่นเต้น :laugh:
-
ตัดฉับ ค้างฮะ !!!
(รีบวิ่งไปกระทืบโจ :z6:)
ไอ้คุณโจ จะทำร้ายหนุ่มไปถึงไหนห๊ะ?
ทำร้ายจิตใจไม่พอ ยังทำร้ายร่างกายอีก มันน่า :beat: จริงๆ
แล้วที่ชอบด่าหนุ่มว่าให้ท่าคนนั้น คนโน้น แอบหวงหรือไง
ถ้ายังหวง ยังรัก ก็พูดไปตรงๆ เลยเซ่ :angry2:
ปล. อย่าถือสาข้าพเจ้า = ="
-
คู่นี้มันดุเดือดดีว่ะ ชอบบบบบบ!! หึหึ
-
สงสัยต้องไปเช็คว่าตัวเองเป็นมาโซรึเปล่า
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขขขข 555
-
ไอ้โจ :fire:
หนุ่ม :monkeysad:
เกรียนน้อยคนแต่ง ขอบคุณค่า :L2:
-
จะว่าไปคู่นี้โทนอารมณ์พุ่งปรี๊ดๆ ทั้งคู่เลย
และจะกลับมารักกันได้ยังไงหนอ :เฮ้อ:
-
ยังไงก็ยังสงสารหนุ่มอยู่ดีอ่า
หนุ่มก็ไม่น่าไปพูดประชดโจว่าตัวง่ายขนาดๆอย่างงั้นนะ
แต่ก็อีกนั่นแหล่ะ โจไม่รู้เลยหรือไงว่าหนุ่มเป็นคนยังไง เอาแต่ว่าแรงๆอยู่นั่นแหล่ะ
ยังนึกไม่ออกเลยว่าคู่นี้จะลงเอยกันยังไง = =" ขอแฮปปี้เอนดิ้งน้าาาาา
-
โจแม่งก็ยังเหี้ยกว่าอยู่ดี อย่ามาทำหนุ่มกูนะT^T
-
ไม่ว่าหนุ่มมันจะเคยเลวอะไรมา แต่ก็เลิกกันแล้วและมันก็ไม่ได้ก่อกวนคนรักใหม่เมิงแล้ว
ทำไมจะต้องทำร้ายจิตใจทุกครั้งที่มีโอกาสเลยฟระ ตกลงเมิงเลวกว่าถึงเลวมากที่สุด ว่างั้น
-
สงสารหนุ่มมมมมมมมมม TT หนุ่มไม่เห็นจะเลวตรงไหน ประจานแบบนี้ยิ่งเรียกคะแนนความสงสารให้หนุ่ม
คือถึงจะผิดที่ดึงเม่เข้ามาเกี่ยว แต่เพราะอีโจต่างหากละทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ = =
ถ้าจะรำคาญขนาดนี้ก็เลือกที่จะเดินออกไปเลยดีกว่าป่ะ มาทำร้ายจิตใจหนุ่มอยู่ได้
อ่านก็ยังไม่รู้สึกว่าหนุ่มไม่ดีตรงไหน TT ก็อาจจะเป็นเพราะเข้ากันไม่ได้ อันนี้ก็เข้าใจ
แต่คนมันจะรักจะชอบห้ามกันได้ที่ไหนวะ ! (โบกเกรียนอีโจให้แตก ปั๊ก ปั๊กกก !!)
ณ จุดนี้สะเทือนใจสุดดดดดด เวลารักแสนจะง่าย แต่เวลาเลิกรักมันลำบากนะเว้ย !! (บอกอีโจ)
หนุ่มทำถูกแล้ว ถูกที่สู๊ดดดดด เยี่ยมไปเลย ! อย่าไปยอมอีโจ (แง่ๆๆ)
แต่ชอบตอนหนุ่มบอกสาวขอเบอร์ว่า ผมเป็นเกย์ เ้กรียนโคตรรรร ก๊าก !!
-
โจ>>>> :z6:
-
สงสารหนุ่มจับใจ
หัวใจโจมันทำด้วยอ่ะไรเนี่ย!!!
เอาจิงๆไม่อยากให้ลงเอยกันเลย
ปล. อินเอามันส์เหมือนกันค่ะ อิอิ
-
โอเค จะพยายามไ่ม่อินนะ - -"
-
:m16: อิโจ จะทำร้ายจืตใจเค้าทำไมนักหนาเนี่ย จะเอาสายข้อมือไปทิ้งใหนก็เอาไป จะมาทิ้งต่อหน้ากันทำไม ฮึ่ยยยยยย สมน้ำหน้า โดนแฉแต่เช้าซะเลย :angry2:
หนุ่มเอ๊ยยยย หนีเอาตัวรอดให้ได้เน้อ อย่าไปยอมให้มันจับกดง่ายๆ อย่ายอมๆๆ :serius2:
-
อิโจแม่ม!!! :3125: :3125: :3125: :fire: :fire:
มันน่า :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: นัก
-
:z6: ไปตายซะไอ้โจ!!!
-
มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆเลยใช่มั้ย - -" เหมือนต้องทำตัวร้ายกลบกลื่น
-
โหวยยยย กำลังได้ที่เลย !!
-
โอ้ววววว มาลงนิยาย ก็พอดีเกรียนมาพอดี หุหุ ดีใจ
ชอบ เอาอีก นิก็sm ขอให้มันได้กันเป็นพอ
บางทีมันอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิด ดูจากที่โจชอบกัดหนุ่ม หนุ่มอาจจะแอบไปอ่อยใครหรืออะไรให้โจเข้าใจว่าหนุ่มง่าย เลยโกรธก็ได้
ขอให้เข้าใจกันเร็วๆ เฮ้อ.... อยากอ่านความเลวหนุ่ม แต่ถึงอ่านเราจะคิดว่าโจเข้าใจผิด ไงเราก็เข้าข้างหนุ่ม ฮาๆๆ
-
โจ นี่ยังไง ต้องการอะไร
หาเรื่องหนุ่มก่อนตลอดเลย
พอเค้ายอมแล้วก็ยังไม่หยุด ยังเหยียบซ้ำต่อเฉย..
พอเขาสู้ขึ้นมาหน่อย โกรธซะงั้น ..
.. งี่เง่า.. ชะมัด ไอ้คุณโจ
.. เกลียดโจอ่ะ :z6:
-
มอบ Item แก่โจที่รัก......น่าเอาชายแท้ไปรุมโทรมจริง ๆ ไอ้โจ
(http://www.turnclub.ob.tc/pigger/Pin/8407.jpg)
-
หนุ่มร้าย แต่เราแอบสะใจแฮะ
รอโจมาเล่าบ้าง
ส่วนตัวเชียร์ทั้งโจและหนุ่มตามอารมณ์เรื่อง ค่อนข้างเอียงมาทางโจนิดๆ
-
อะไรมึงวะไอ้โจ :beat:
-
อุ่ย...เข็มขัดมันไม่น่าอยู่ในหมวดหมู่ความอินดี้เน้อเจ้า :z13:
โจเลวอ่ะ...(หาคำอื่นไม่ได้ละ คิดเหมือนหลายๆรี = =)
ตอนหน้าคง..... //ไว้อาลัยอ้ายหนุ่ม :z3:
-
เข้าข้างหนุ่มเต็มที่เลยคราวนี้ ทำแบบนี้ มันเจ็บเกินเจ็บอะ
-
โอ๊ยยยย อิโจจจจจจ อิบร้าาาาาาา :z6:
(ขอโทดที อ่านแล้วอินจริงๆ - -)
ขอให้แมร่งได้กับหนุ่มรอบนี้ ความรู้สึกเปลี่ยนด้วยเหอะ :เฮ้อ:
จะรักกันอะไรก็ได้ แต่อย่าทำร้ายกันอย่างนี้เล๊ยยย จริงๆ :monkeysad:
-
อ้ายยยโจจจจจ เ-ย :เฮ้อ:
-
คนหนึ่ง อยากให้ เลิกยุ่ง แต่ไม่เคยจะ ปล่อย
...กับอีกคนอยากตัดใจ...แต่ก้อแทบหยุดหายใจทุกทีที่เจอ ^^ :z10: :z10:
-
ก็ยังเกลียดโจอยู่ดี รู้สึกจมากขึ้นด้วยซิ :z6:
-
โอ้ยยย เครียดโว้ยยยย
:z3:
-
โจแม่งบ้า สุดท้ายขอกลับมาตายรัง อิหมาหงิม
-
อ่านจบแล้ว
อินอย่างแรง :z3:
-
สงสารเม่ที่เจอเรื่องแบบนี้ แต่เป็นโชคดีของเธอแล้วล่ะที่เลิกไปซะได้ เพราะโจมัน... o16
แต่ตอนนี้ชักจะสงสารหนุ่มแระ คือตอนแรกก็โชว์เหนือดีอยู่หรอก แต่หลังๆนี่ :z3:
อ๊ากกกก อินนนนนนนเอาเทียนมา เอากุญแจมือมา!!!
-
ขอมีดแล้วแทงโจสักสามแผล :interest:
แม่งงงงงงงงงงง !! ไร้หัวใจ โง่หลายตายซะ !!!!!! :z6:
*สะบัดบ๊อบเดินหนีไป*
((ปล.พยายามเก็บอารมณ์และไม่อิน))
-
เอ่อะ สุมาเต๊อะเจ้า ไม่ทันแล้ว อินจัดไปแล้วเรียบร้อย :o8:
-
ไม่รุ้จะพูดอะไรจริงๆกับคู่นี้ แต่อ่านแล้วลุ้นดีชิบเลย 555+
เม่โชคดีแล้วแหละที่ไปจากผู้ชายพรรคนี้ได้
-
หายใจไม่ออก กับคู่นี้มากกก รอคนเขียนทุกวินาทีเลย อ๊าาาากกก :เฮ้อ:
-
มันส์ สุดๆๆๆๆ
o13 o13
-
:m16: ขอมีดแทงสักแผลหน่อยสิ
-
ยังหมั่นไส้อิโจอยู่ดี อยากเอาเข็มขัดฟาดๆๆๆ :angry2:
(ความจริงแล้วคนอ่านนี่แหละซาดิสม์555+)
-
โจโครตใจร้ายอ่ะ
-
หนุ่มเฉยๆ แอบเจ็บ พยายามปล่อย รู้ว่าเขาไม่รักเราก็พร้อมจะปล่อยไป
แต่แม่ง โจแกเป็นอะไรหนักหนา......
ไหนบอกจะเลิกกัน บอกให้อีกคนลืม แต่ทีตัวเองกลับไม่ลืมซักก่ะทีนะ 555555
รีเทินอย่างด่วนโจ หลอกใครหลอกได้ แต่อย่าหลอกหัวใจของตัวเอง ชะเอิงเอย
แต่ขอแช่งให้หนุ่มสะบัดม็อบใส่ ให้หัวใจเจ็บแสบเท่ากับที่หนุ่มเจ็บบ้างล่ะเอ่ย
-
โจ ใจร้ายมาก....แค่เอาไปจะทิ้งก็เจ็บแล้วนี่เล่นทิ้งต่อหน้าอีก น่าโดน :z6: มาก ๆ
-
เชื่อแล้วล่ะว่าเกรียนคนแต่งซาดิส ตัดจบได้ทำร้ายจิตใจคนอ่านมากๆT_T ค้างแบบนี้มันทรมานนะเว้ยเฮ้ย
มาต่อไวๆนะเกรียนอย่าหายไปหลายวันละ ค้างมากๆๆเลย :call:
-
ฮ่วย เฉยก็ไม่ได้ อินก็บ่นกรูอีก ผิดตลอดใช่ป่ะ!!
แม่งเกรียน --*
อะไรที่มันเจ็บปวด รวดร้าว รันทดจิตใจ ก็จัดมาให้กรูจั๊งงงงง
ยิ่งพาร์ทล่าสุด วิศวะกะหนังสือกฏหมาย 5555++
ถามว่า พี่หนุ่มเลวมั้ย ขอบอกว่า มันสาสมว่ะ
ก็อย่างที่บอก อยู่เฉยๆก็เจ็บ ยอมก็เจ็บ สู้ไปเลย ต่อให้เจ็บ ก็เพราะการกระทำของตัวเอง
ไม่ใช่ปล่อยให้โดนย่ำยีหัวใจฝ่ายเดียว กะเพื่อนยังไม่เว้นคิดอกุศล อะไรของเมิงวะโจ?
เข้าใจ...กรูเข้าใจอิโจมาตลอด แต่ขอโทษนะ วิธีที่คิดว่าจะได้ผล มันไม่ใช่ว่ะ
และที่กำลังจะทำ ก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงกว่าเดิม ว่ามั้ย?
ทำให้ต้องมีตอนต่อไป เสียเวลาคู่น้องเกรย์กะพี่ทัศน์กรูอีก ได้ข่าวว่าทะเลาะกันด้วย
ไม่ต้องมาโอดครวญว่าอยากแต่งทัศน์เกรย์ต่อ...
เพราะกรูแทบจะกราบตรีนให้เขียนต่อ แต่เอ็งก็ไม่ยอมเขียนนนนนน ฮึ่ย!!! :angry2:
แรงบันดาลใจเอ็งอยู่หนายยยยย ช่วยกลับมาซะทีเหอะ กรูคิดถึงน้องเกรย์โว้ยยยย!!!
(วนกลับไปเริ่มที่ซอกตึก รอบที่สิบ...)
-
อย่ายอมมันเหมือนนางเอหหนังไทยได้ป่ะ ลุกขึ้นมาสู้บ้างเด้ มือตีนมี เตะต่อยมันไปโลดดด
-
พี่โจเลวมากกกกกกกกกกกกกกก
มันน่า :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:
สงสารพี่หนุ่ม :m15:
-
โอ๊ยยยยยยยๆๆๆๆๆๆ
ค้าง
อยาก :z6:พี่โจมากมายอ่ะ
-
ทุกคนช่างรักโจ้มากมาย o22 o22 o22
-
โอ้ว SM มันต้องอย่างนี้สิ มันส์พะยะค่ะ :laugh3:
-
แฮ่ง ไอ้โจนี่มันมีดีตรงไหน คนเขียนถึงเชียร์มันออกนอกหน้าอย่างนี้นะ :z10:
-
:a5: อึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก โจนิสัย!!!!อ่ะ :z6:
-
เนื่องจากเกรียนคนเขียนนอนไม่หลับ หาป้อเต๊อะ.. เกรียนคนเขียนเลยจะรอใส่บาตรแล้ว
เกรียนคนอ่านก็จงรับเอาอานิสงฆ์ตอนนี้ไประหว่างที่เกรียนรอฟ้าสว่างก็แล้วกันนะ..
Chapter 3 : ทำไม..?
Jo’s POV
ร่างขาวโพลนนอนแผ่หมดแรงอยู่ใกล้ตัวผมหลังบทเซ็กส์อันร้อนแรงผ่านพ้นไป
(คนอ่าน:กรูขอเหตุผลดีๆที่คนเขียนตัดฉากนี้ออกไปมาซักข้อซิ!
คนเขียน: เพราะเกรียนครับ แหะๆ//โดนโบก)
ย้ำว่าบทเซ็กส์..ไม่ใช่บทรัก
แต่ผมไม่สน ผมอยากให้มันเจ็บ..
กลิ่นเดิมที่คุ้นเคย.. ท่าทีที่คุ้นตา..
ทว่า..ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ..ผมกับมัน
ผมเกลียดผู้ชายคนนี้..เกลียดจับขั้วหัวใจ
เกลียดจนอยากจะทำลายทั้งชีวิตน้อยๆให้แหลกคามือผม!
คุณจะว่าผมเลว จะว่าผมเหี้ย ผมไม่สนใจ
โถ โถ โถ..คุณคงมองเขาเป็นหนุ่มน้อยที่น่าสงสาร
อย่าให้ได้เห็นธาตุแท้มัน ยิ่งกว่างูเห่าเถอะ!
..ผมอยากเอามือบีบคอมันให้ตายทั้งหลับเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ติดว่า...
ผมขยับตัวเล็กน้อยไปฝากจุมพิตเล็กๆไว้บนหน้าผาก
คนที่ดำดิ่งสู่ภวังค์ไปแล้วไม่รู้สึกตัว แต่ก็ดี มึงไม่สมควรได้รับจูบอ่อนโยนแบบนี้จากกูหรอก
เทียบกับที่มึงทำให้กูเจ็บปวดมา..
ใครต้องชดใช้ให้ใครกันแน่..
“อือ..”
ร่างข้างๆคราง เพราะพยายามพลิกตัวแล้วเจ็บ
ผมนอนลืมตาโพลง เฉย..ไม่สนใจ
“อือ..โอ๊ย”
แม่ง ไอ้เหี้ยนี่เรียกร้องความสนใจ!
“เงียบเถอะน่ะ รำคาญ”
ดวงตาใสค่อยๆลืมขึ้นในความมืด.. ผมเมินไม่ใส่ใจ
ไม่ใช่ไม่รู้..ว่าหัวใจคนข้างๆแตกสลายแค่ไหนที่ผม..ทำกับมันแบบนี้
แต่นี่เป็นสิ่งที่มันสมควรได้รับแล้ว ..ผมแน่ใจ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
สกุณาร้องทักทายอรุณรุ่งของวันต่อมาที่ผมยังคงลืมตาตื่น
ไม่นานนักก็ไม่ไหวจะนอนอีกต่อไป จึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว คงปล่อยร่างเปลือยข้างๆนอนขดกอดตัวเองให้ไออุ่น
ผมไม่ทำ..แม้แต่จะหยิบผ้าห่มไปคลุมให้
ผมใจร้ายมากใช่ไหม.. แต่ผมจะไม่ให้ในสิ่งที่มันไม่มีค่าพอจะได้..
.
.
“อ้าว น้องโจ วันนี้ไบ่ทำสายข้อมือแหมก๋า?”
อ้ายเหลียงร้องถาม เมื่อผมขี่มอเตอร์ไซค์มาแวะจอดซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าปากซอยเข้าบ้านที่เช่าไว้หลังย้ายออกจากห้องหนุ่ม
“เอ่อ ไม่ละครับ”
ผมส่ายหน้าน้อยๆ
“อ้ายยะได้หมดเลยหนา จะเอา เจเอ็นคือตะวา หรือจะเอาเจเค จะเอาเอสเอ็มยังได้เลย”
เฮ่อ ไปกันใหญ่แล้วอ้ายเหลียง
ผมส่ายหน้าย้ำอีกครั้ง
“แต่สายต้นแบบสวยมากเลยหนา”
อ้ายเหลียงยังคงพูด ผมพยักหน้าน้อยๆ แล้วรีบขี่มอเตอร์ไซค์จากไป
.
.
ผมก้าวช้าๆเข้าบ้านที่อยู่ในซอยลึก ยิ่งเปลี่ยวยิ่งราคาถูกครับ ผมถือสโลแกนตามนี้
ผมวางถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งไว้บนโต๊ะ
มือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง..
สายข้อมือ J&N มาอยู่บนมือผม..
ในที่สุดผมก็ได้คู่มันคืนมา..
ผมเปิดลิ้นชักข้างเตียง.. แล้ววางสายข้อมือ J&N ที่เพิ่งได้มาเมื่อวานซืนไว้กับคู่ของมัน
อันหนึ่งเป็นของหนุ่ม..อันหนึ่งเป็นของผม..
..ถ้าไอ้หนุ่มไม่ทิ้งก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอยู่กับมัน เอากลับมาไว้ที่ผมนี่แหละ..ดีแล้ว
“อะไรอะ”
ไอ้หนุ่มชะโงกหน้ามามอง และพยายามแกะๆกำปั้นผมออก
“ไอ้โจ แบมือออกมาน๊าเว้ยย”
มันเริ่มโวยวายเมื่อผมยังคงกำแน่น
“อะไรอะ อะไรๆๆๆๆๆ จะดู”
แล้วในที่สุดผมก็ต้องแบมือ เมื่อไอ้หนุ่มจอมแสบทำท่าจะงับมือผมเอาจริงๆ
“สุขสันต์วันครบรอบแต่งงาน ฮ่าๆ”
ผมบอกล้อๆ สายข้อมือสีเงินสองอันวางสง่าอยู่บนมือ
ผมทำเอง..
“ยังไม่ได้แต่งเว้ย”
ไอ้หนุ่มโวยเขินๆ แต่ก็ฉีกยิ้มดีใจ
ผมหยิบอันหนึ่งมาใส่ให้มัน.. และโดยไม่ต้องสั่ง..มันก็หยิบอีกอันมาใส่ให้ผม
เราโอบกอดกันในสายลมหนาวของยอดดอย..
หนุ่มน้อย..ของผม
ทำไมครับ.. ทำไมคนที่เรารักกับคนที่เราเกลียดต้องเป็นคนเดียวกันด้วย?
. . . . . . . . . . . . . . . . .
อยากพบ..อีกครั้งหนึ่ง
อยากซึ้ง..อีกสักนาที
อยากทำดีๆกับเธอ..อีกสักครั้ง
ที่แล้ว..ไม่เสียใจ
กอดไว้..ทั้งน้ำตา
ก่อนจะยอมรับว่าเรา..เข้ากันไม่ได้
..
….ผมล่ะเกลียดจริงๆเวลา อ.มช. เปิดเพลงแบบนี้
เพราะผมต้องมาทนเห็นสีหน้าตอแหลเศร้าสร้อยของไอ้ดวงหน้าขาวๆที่นั่งตรงข้าม
วันนี้ยิ่งซีดเผือดกว่าปกติ เพราะเมื่อคืน..อืม ผมจะละไว้ในฐานที่เข้าใจ
“ไม่อยากเชื่อว่าจะลุกขึ้นมามหา’ลัยไหว ทนมือทนตีนดีนะมึงอะ”
ผมเปรย
คนนั่งตรงข้ามเงยมองผมด้วยสายตาแห่งความแค้นเคือง แต่ไม่พูดอะไรออกมา
มันคงเกลียดจนพูดไม่ออก
ดี! เพราะผมก็เกลียดเหมือนกัน
หึ..
ผมกินเสร็จแล้วเอาจานไปเก็บ
ก่อนจะเดินกลับมาเพื่อพบกับอริกลุ่มเดิมจากโรงเรียนเก่าที่กำลังเย้ยหยันเพื่อนร่วมรุ่นผมอยู่อย่างเคย
“แต๋วจ๋า วิ้ว..”
ไอ้พัทผิวปากเมื่อเดินผ่านไอ้หนุ่ม จนไอ้ทัศน์กับไอ้โกต้องเงยหน้าขึ้นส่งสายตาข่มขู่
เพื่อนอีกสองคนรู้ครับ ว่าไอ้กลุ่มนี้เป็นศัตรูเก่าของผมกับไอ้หนุ่ม พวกมันก็พร้อมใจกันปกป้องทุกครั้งตามประสาเพื่อนที่ดี
“หนุ่มน้อย ฮ่ะๆ”
ไอ้พัทหัวเราะ พยายามเอามือลูบไรผมของมันเล่น
แต่ไอ้หนุ่มได้แต่นั่งเฉย.. เฮ้ย
ปล่อยให้มันทำได้ยังไงวะ!
ผมก้าวฉับๆ กลับไปที่โต๊ะ
“กูว่าพวกมึงมีเรียนอะไรก็ไปซะไป ไม่ต้องมาเห่าอยู่แถวนี้ แล้วเอามือมึงออกไปด้วย”
ผมปัดมือพวกมันออกจากหัวไอ้หนุ่ม เหมือนอย่างที่ทำเสมอตอนอยู่มัธยมปลาย
ผมไม่เคยปล่อยให้คนพวกนี้รังแกหนุ่ม..
“วิ้ว โทษทีว่ะ”
มันชักมือออก “กูลืมว่านี่คือหนุ่มน้อยของไอ้โจ”
ไอ้พัทยักไหล่ แล้วหันหลังเดินออกไปจาก อ.มช.
“ไอ้พวกนี้นี่มันกวนตีนจริงๆเลยนะ”
ไอ้ทัศน์ออกความเห็น
“เออ อย่าไปสนใจเลย”
เมียพี่กรีนว่า
“แต่กูงงอยู่อย่างนึง”
ไอ้ทัศน์ขมวดคิ้ว “ทำไมไอ้พัทมันเรียกไอ้หนุ่มว่า หนุ่มน้อยของไอ้โจ วะ?”
..
….
……
อ.มช.ที่คราคร่ำไปด้วยนักศึกษากลับเงียบสงัดไปทันทีในโสตประสาทของผมและคนที่นั่งอยู่ใกล้ตัว
เราต่างเงียบ..
ไม่มีคำอธิบายใดๆ..
. . . . . . . . . . . . . . . .
“เอาสิ จะคิดว่ากูนัดพวกไอ้พัทมาก็ได้ จะคิดว่ากูใช้ให้ไอ้พัทพูดคำนั้นก็ได้”
ไอ้หนุ่มเดินตามผมมาจากอ.มช. และมองด้วยแววตาอยากฆ่าคน
“ถ้าอยากเรียกร้องความสนใจ ไม่ต้องถึงกับใช้ไอ้พัทมาก็ได้มั้ง”
ผมกวนตีนกลับไป
กูได้ว่าอะไรมึงซักคำรึยัง กูรู้ว่ามันเรื่องบังเอิญ ฟาย..
“ใช่ กูอยากให้มึงสนใจกูมาก เพราะกูพิศวาสมึงเหลือเกินนี่”
มันก้าวเท้าเข้ามาหาผมช้าๆ
ผมรู้ว่ามันโกรธเรื่องเมื่อคืนแค่ไหน ..แต่สีหน้าผมยังคงเย็นชา
“แล้วไง..?”
ผมถาม
“กูเกลียดมึง!”
มันตวาดใส่ แล้วยกมือขึ้นตบผม ผลั๊วะ!
..หน้าชาเลยกู เห็นระบบสุริยจักรวาล..
“รู้มั๊ยว่ามึงมันน่าขยะแขยง”
ผมว่า
เอาสิ มึงทำร้ายร่างกาย กูทำร้ายจิตใจ ดูซิ ใครมันจะบ้าก่อนกัน
“รู้!”
มันตอบแข็งกร้าว
“แล้วมึงไม่ได้เอาคนน่าขยะแขยงอย่างกูทำเมียรึไง”
โห..
ปากดี.. ฝีปากกล้านักนะมึงเดี๋ยวนี้น่ะ
ผมมองซ้ายขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครที่รู้จัก ก็กระชากแขนมันมาใกล้ตัว
“กูไม่เรียกมึงว่าเมีย ไม่ใช่แม้แต่คู่นอน เป็นที่ระบายอารมณ์เฉยๆว่ะ”
คนพูดก็เจ็บครับ..ใช่ว่าจะเจ็บแต่คนฟัง
ไอ้หนุ่มหน้าซีดเผือด เหมือนใกล้เป็นลมเต็มที
เป็นไปเลย กูปล่อยให้มึงนอนอยู่เนี่ยแหละ แล้วกูจะไม่ช่วยเด็ดขาด
“ปล่อย..”
ไอ้หนุ่มเสียงเครือ สุดท้ายก็สะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
ผมเองก็เริ่มไม่ได้เหมือนกัน
“กูก็ไม่ได้อยากแตะมึงมาตั้งนานแล้ว”
ผมปล่อยมือ..
“กูต้องบอกว่ากูชอบผู้หญิง แทนที่จะบอกตรงๆว่ากูรังเกียจมึง มึงจะให้กูแตะมึงยังไงหลังจากที่มึงไปฟัดกับไอ้ตัวไหนก็ไม่รู้มา..”
ดวงตาเปียกชื้นเงยมองผมด้วยความไม่เข้าใจ
มันอ้าปากจะพูด แต่ผมย้ำชัดๆ..
“อย่าโกหกกูอีก เพราะกูอยู่ที่นั่น.. ตั้งแต่ต้นจนจบ จะให้กูบรรยายมั๊ยว่ามึงทำอะไรกันบ้าง..”
ความสามารถในการพูดผมมีแค่นั้น..
ร่างเล็กทรุดลงตรงหน้าผม ส่ายหน้าไปมาราวกับคำพูดของผมแยกมันออกจากคนที่เหลือทั้งโลก
ผมไม่ปราณีคนคนนี้ แม้น้ำตาลูกผู้ชายหยดเล็กๆจะไหลลงมาแล้วจากดวงตาผมเอง
“ถ้ามึงรักกู อย่างที่เราเคยสัญญากัน มึงช่วยบอกกูซักคำได้มั๊ยว่าทำไม..”
ผมถามเยือกเย็น..
“ทำไมมึงถึงนอกใจกู..”
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
[/b]
-
มาเร็วแบบนี้ ถูกใจวัยเกรียนเจงๆ o13 o13 o13
แต่มาตัดบทที่บรรดาเกรียนๆ เฝ้ารอซะงั้น มันน่าจับโบกซะทีดีมั๊ย :m16: :m16: :m16:
-
นี่คงมัวแต่ปากหมากันทั้งคู่ ไม่พูดให้มันเคลียร์ๆตั้งแต่ต้นอีกละสิ
ทำใมมึงไม่ถามมันตั้งแต่ต้นว่ะไอ้โจจจจจจจจ มันไปฟัดกับหมาตัวไหน เพราะอะไรจะได้รู้ๆกัน
เออ ผมอิน คนเขียนมีปัญหาไรมะ o18
-
มีปากไว้ทำไมกันค่ะ :เฮ้อ:
ข้องใจอะไร พูดสิ ถามสิ ปล่อยมันค้างคาทำไม :z6:
-
:z3: :z3: ใส่บาตรเสร็จแล้วมาต่อด่วน !!!!
-
อ๋อ มันมีเบื้องหลังนี่เอง :m28:
โจก้อยังรักหนุ่มอยู่นี่น่า คุยกันดีๆเซ่
อินนนน ว้อยยยยยย :laugh3:
-
กรรมทั้งคู่
-
เอาแล้วไง
แล้ววันนั้นมานเกิดอะไรขึ้นอ่า
-
ค้างงงงงงงง :angry2:
จากที่อ่านมา กลายเป็นเรื่องนอกใจกันซะงั้น :serius2:
แต่เชื่อว่าคงมีคำอธิบายนะ ถ้ายอมรับฟังกันบ้าง :เฮ้อ:
-
:sad4: เข้ามาอ่านสองตอนรวด
เฮ้ย! ทำไมเบื้องหลังมันซับซ้อนขนาดนี้
น่าสงสารอ่ะ อ่านไปน้ำตาคลอ
ตอกกลับกันได้แรงมากอ่ะ คู่นี้
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
อ้าวเฮ้ย! พลิกล็อก o22
-
กด +1 เพราะสะใจที่ได้เห็นโจเจ็บบ้าง หึหึหึ
ไม่ว่าจะเพราะอะไรที่มันทำหนุ่มเจ็บปวด....สิ่งที่มันทำก็เกินไป..."เกินไป"
ทำไมคิดว่ามันเกินไปเหรอ ตอบเลยว่าเพราะ"ตูเข้าข้างหนุ่ม" ว่ะฮ่าๆๆๆ (เกรียนนน)
-
ใจร้าวเลยย :เฮ้อ:
-
ซะงั๊น
ไหงมันออกมารูปนี้เนี่ย
อธิบายมาซะดีๆ น้องหนุ่ม
เจ้มึน o2
-
กูว่าแ้้ล้วววววววววววววว่าหนุ่มมันต้ิองทำอะไรกับหัวใจของโจสักอย่าง
กรี๊ดหนูไม่ได้ตั้งใจใช่มั้ยหนุ่ม บอกมาน้า!! ค้างเว่อออออออออออ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อไวไว เลยเกรียนนนนนน o18
-
สงสารหนุ่มมากๆ เจ็บแต่จบนะ :o12:
-
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3:
-
อ้าว เฮ้ยยย แล้วไงต่ออ่า แง๊ๆๆ
อิโจ แกต้องเข้าใจน้องหนุ่มผิดใช่มั้ย
หนุ่มมีไรก็พูดไปดิ มาขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องเก็บไว้แล้ววววว
สงสัยคู่นี้คงถนัดเรื่องการใช้คำพูดให้อีกฝ่ายเจ็บใจสินะ :เฮ้อ:
-
อ๋อ คิดเองเออเองนี่หว่า
*ยืนแคะขี้มูก แล้วดีดใส่หน้าโจ
ถ้าไม่เข้าใจแล้วสรุปเอาเองก็พอเหอะ ไร้สาระไม่อยากจะยุ่งด้วย
อะไรในโลกก็ไม่ง่ายเหมือนที่ตาเห็น
ถุ๊ย!!!
-
โว๊ยยย !!
มันเกิดอะไรนักหนาเนี่ย
อ่านแล้วกรูล่ะเครียดเลย
มีอะไรก้อเคลียๆกันดิ แล้วนี้ไอ้โจกะไอ้หนุ่ม
ผิดใจกันทำไมมึงไม่เคลียวะฟายชิบหาย
เรื่องแค่นี้ไม่รู้ว่าต้องทำไง ทีเรื่องทำร้ายจิตใจกันนี้พวกมึงล่ะเก่งนัก
ปล. แต่กูขอทีเหอะนะ คนเขียนอย่าให้หนุ่มไปฟัดกะคนอื่นเลยนะ กูอุส่าเชียร์ ไม่อยากหั้ยด่ายพล้อย
-
:z3: :z3: :z3:
-
:impress3:เกรียนคนอ่านเศร้า
-
โจจะเป็นประเภทเดียว กะทัศน์ กะพี่กรีน อีกป่ะเนี่ย
รึว่าหนุ่มมันนอกใจจริง?
ค้างอ่ะ
ปอลิง ยังสงสารหนุ่มเหมือนเดิมเลย อ่านแล้วจะร้องให้ตาม
-
หายใจไม่เคยทั่วท้องเลย กะคู่นี้ :เฮ้อ:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: มาต่อไวๆนะคะ ก่อนน้ำตาจะแห้งง
-
เกรียนคนแต่งเชียร์โจนี่นา เห็นชัดๆ
มาตอนหนุ่มเลยดูไม่ดีเลย
แต่ว่าต้องมีอะไรลึกๆ ใช่ป่าว
ยังไงก็ต้องแฮปปี้นะ
-
:serius2: โอ๊ยยย ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกของตอนนี้ยังไง
มันอึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก สงสารหนุ่มก็สงสาร
แต่ก็รู้สึกเห็นใจโจเหมือนกัน อยากรู้สาเหตุที่เลิกกันอ่ะ
หวังว่าหนุ่มจะมีเหตุผลให้โจสำหรับเหตุการณ์ครั้งนั้นนะ
-
บอกไปไว ๆ เลยว่านอกใจทำไม
เคลียร์ให้จบ ๆ แล้วต่างคนต่างอยู่ไปเลย
เรื่องที่ผ่านมาคงกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมยากอ่ะ
เป็นเรื่องแรกเลยที่ไม่อยากให้พระเอก นายเอกกลับมารักกันอีกอ่ะ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเข้าใจผิดก็ตาม
โอ๊ยยยยย เซ็งพวกมรึงจริงงงง :z3:
-
นั่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!! :z6:
งานเข้ายันคนอ่าน โว้ยยยยยยย เจ็บปวดกับการโดนนอกใจน่ะสินะ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
OMG ค้างอย่างแรงอะ พี่น้องงงง หนุ่มทำอย่างนั้นจิงๆ หรอ ไม่น้าาาาาาาาาา
-
:เฮ้อ: มาม่าจัดเต็มสองตอนนี้
จะว่าเค้าไหมถ้าอยากอ่านอีกตอน
ตอนนี้มันค้างไปอ่ะ
หนุ่มนอกใจโจจริงๆหรอ
ถ้านอกใจจิงเชื่อว่าต้องมีเหตุผล แต่มันคืออะไรล่ะ
ใจจริงไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้น อยากให้เป็นการเข้าใจผิด เพราะไม่อยากให้หนุ่ม
เสียใจไปมากกว่านี้
-
ทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเองกันทั้งน๊านนนน :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :pig4:
-
นึกแล้วเชียวววว
แอบคิดว่าอิโจมันต้องเข้าใจผิด หรือเป็นพวกคิดไปเอง เพราะดูจากรูปการที่หนุ่มรักมันขนาดนั้น
ปล.ได้โปรดให้อิโจมันเข้าใจผิด เพราะไม่อยากเห็นหนุ่มไป@$#(_Qกับ ชายอื่น รับไม่ได้ :serius2:
(ไม่งั้นอิโจได้เอามีดมาแทงเราแน่เลย ฮ่าๆๆๆๆ โทษฐานด่ามันไว้เยอะ)
ปล.อีกที ได้ตักบาตรป่าว?? จะได้อนุโมทนาบุญด้วย o18
-
:z3:
-
เราไม่เชียร์ใคร ขอเป็นกลางดีกว่า (แต่ถ้าให้เชียร์ขอเชียร์ให้กลับมาคบกันเหมือนเดิมนะ 555)
อ่านตอนนี้แล้วแอบสุขใจเล็กๆ
ดูๆ แล้ว โจก็น่าจะยังชอบหนุ่มอยู่ แต่เจ้าตัวดันไปเห็นหนุ่มน้อยปั่มปั๊ม(?)กับคนอื่นซะก่อน(ถ้าเข้าใจไม่ผิด)
แต่ถ้าเป็นงั้นจริงหนุ่มเองก็น่าจะมีเหตุผลที่ต้องทำอย่างงั้นนาา :m15: //รอเฉลยดีกว่า ฮ่าๆ
ยังยืนยันคำเดิมค่ะ... เราร๊ากกกกกก โจ - หนุ่มม :กอด1:
ร๊ากกกเกรียน(ไม่)น้อยด้วยย อุตส่าห์มาต่อให้ แอร๊ย :กอด1: :กอด1:
-
เยี่ยม!! ค้างคอด!! -*-
เกรียนใจร้ายว่ะ (อ้าวเวร ไมไม่ด่าไอ้โจ)
อยากรู้ความจริงงงงงงง หนุ่มต้องมีเหตุผลสิ~
อุดส่าโกยคะแนนแม่ยก(?)มาได้ตั้งหลายตอนแล้วนะ
ถ้าไม่รีบมาอธิบาย คะแนนกำลังถูกโอนย้ายไปที่ไอ้โจทันทีเลยน้า!!
รอตอนต่อไป!!♥
ปล.ถึงเกรียนจะใจร้าย แต่ก็รักเหมือนเดิม~♥ (ตบหัวแล้วลูบหลัง กร๊ากๆ)
-
จบแบบค้างคามากมาย :z3:
หวังว่าเกรียนคนเขียนจะมาช่วยให้หายค้างเร็วๆนี้
-
:z3: เลิกๆคบกันไปก็สิ้นเรื่อง
-
:m15: โอ้วววว ไม่นะ ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยย
หนุ่ม ไม่นะ ไม่จริ๊งงงงง มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดชิมิ อิโจมันต้องเข้าใจผิด :sad4:
ทรมาน เว้ยยยย ขะไจ๋มาต่อเวยๆ
จะฆ่าก็ฆ่า จะเคลียร์ก็เคลียร์ เร็วๆ มะไหวแล้ววววววว :z3: :z3: :z3: ( อินไปไม๊เนี่ย >< )
-
โจที่แกอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบนะแกเห็น
หรือแกแค่ได้ยินเฉยๆ
ถามกันไปเลย
หนุ่มแกก็เคลีย์กันไปเลย
มันจะได้ไม่เจ็บกันอีก
-
จิงๆพี่โจก้อยังรักพี่หนุ่มนี่น่าาาา
ทำไมไม่รีบเคลียร์กานน่า :เฮ้อ:
-
โค๊ะ!!! หมดถ้อยคำจะบรรยยาย
หนุ่มน้อยของกรูู(แย่งอิโจมา) :laugh:
สู้เค้าต่อไปลูก อย่าไปยอมมานนนนนนน :m31:
-
ความจริงมันเป็นยังไงกันแน่
รอๆๆๆ ลุ้นๆๆๆ
-
ว่าคู่ทัศน์เกรย์รุนแรงแล้ว เจอคู่โจหนุ่มเข้าไปเกรย์นี้แค่เด็กๆไปเลย
เปิดปมใหม่ไว้แล้วตัดฉับทิ้งซะอย่างนี้ คนอ่านก็ลุ้นกันตัวโก่งเลยสิคร๊าบ รอลุ้นตอนต่อไปจ้า
-
แล้วตกลงใครดีใครเลวกันแน่ว่ะเนี่ย
มาต่อเถอะ ใจจะขาดแล้ว :a5: :a5:
-
+1 แรงๆ กริ๊ดดด
อ่านซ้ำไปซ้ำมาประมาณ 3 รอบได้ตอนนี้ (มันบ้า <<)
ทำไม๊ ทำไม !!!
-
:o12: :o12: ค้างงงงง อย่างแรงงงงง :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ยยย
จะลงแดงละเด้อ
อยากอ่านง่าว
สรุปแล้วบ่หนุ่มเลยก่อนแม่นก่อนนี้
โค๊ะ ๆๆ ฮาเครียด
-
:a5: :a5: o22 o22
บอกทีว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด
:z3:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เกรียนทำค้างงง :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:o12:
ถามช้าไปป่าวโจ
:กอด1: รักคนเขียนจัง
-
เอิ่มมมมมมมมมม
เริ่มชงมาม่าและ
:sad4:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง !
-
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12:
-
นี่่มันเข้าใจไรผิดกันอยู่ป๊ะ...
ท่าทางวันนี้มันก็ไม่เคลียร์กันแน่ๆอ่ะ เรื่องยาวววววว :serius2:
-
เรื่องมันเป็นยังไงหนอ o13
-
อร๊ายยยยยยย
อะไรกันนี่ o22
โคตรชอบคู่นี้ ได้อารมณ์แบบเฝื่อนๆดี
ปล.ขะใจ๋ฮักกั๋นเวยๆเน้อ คนอ่านลุ้นขนาด :z2:
-
:z3: :z3:
รอๆๆๆๆ
-
อะไรยังไง โจแค้นหนุ่มเพราะแบบนี้เองหรอ
เรื่องจริงมันเป็นยังไง อยากให้เคลียร์กันไปเลย
อย่ามาทะเลาะทำร้ายจิตใจกันอยู่เลย T T
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หนุ่ม โดนยาปลุกเซ้ก ส์ ไม่ก็โดนขู่ว่าจะไปฆ่าโจทิ้งงง
ไม่จริง หนุ่มไม่ได้นอกใจโจ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
(อีโจรักหนุ่ม แต่เกิดเรือ่เข้าใจผิดขึ้น ไม่นะ แงๆๆๆๆๆ )
อย่าห้ามเลยถ้าเค้าจะอิน เฮ้อ.......
ทำไงดี นิยายตอนล่าสุดของนิก็มีฉาก นายเอกกับเพื่อนกำลังจะโจ๊ะพรึมๆ เหมือนกัน จะตัดสินใจทำลงไปหรือไม่ทำดีกว่า
เกรียนอย่ามาทำให้ไขว้เขวดิ
(เกรียนคนเขียน: อย่ามามั่วนิ นิยายฉันกับนิยายแกคนละเรื่องเดียวกันเหอะ ฮาๆๆๆ)
-
เกรียนไม่ออก เครียดเกิน :z3:
เรื่องนอกใจนี่เป็นประเด็นอ่อนไหวจริงๆ :เฮ้อ:
รักกันมากใช่มั้ยล่ะ
ถึงได้ทำร้ายกันไปมาแบบนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
***แอบปลื้มคู่นี้ ดูจิตเบาๆ :man1: :man1:
-
เป็นเกรียนคนเขียนที่สามารถตัดฉับได้คาใจคนอ่านขั้นสุดยอดจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆTT__TT
ไม่ได้คาใจน้อยไปกว่าตอนที่แล้วเลยให้ตายเหอะ งืออออแล้วNCที่รอคอยช้านนอยู่ใหนๆๆๆ
เกรียนใจร้ายยยยยยยยยยย ขออีกสักตอนก่อนเหอะไม๊งั้นเราคงอึกอัดแย่อ่ะวันนี้
-
ค้าง :seng2ped:
-
พูดออกมาเซ่พูดออกมา :angry2:
จะเก็บกันไว้ทำไมเนี้ยยยยย(คนอ่านอิน)..มานั่งทำร้ายกันทั้งๆที่มีใจกันเนี้ย
หนุ่มนอกใจจริงๆอ่ะเหรอ เป็นอย่างที่โจเห็นจริงเหรอ??? o22
-
มาทิ้งระเบิดแล้วก็ไป...ตกลงใครนอกใจใคร
เง้ออออ อยากอ่านต่อ เกรียนคนแต่งจ๋า มาต่อไวๆ :z3:
-
มันเกิดไรขึ้นหรอหนุ่ม
เข้าใจกันผิดใช่มั๊ย
-
อ่านตอน 2 อยากชักมีดแทงโจให้ไส้ทะลัก :angry2: อ่านตอน 3 ยั้งมีดแทบไม่ทัน
มันมีเบื้องหลังใช่ไหมนั้น เอาละสิงานนี้ใครกันแน่ที่ผิด
อยากให้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ ไม่อยากให้ใครนอกใจใครเลยอ่ะ
-
เฮ้ยๆๆ
มันเรื่องอะไรกันวะ o22
-
โอ้ย ปวดหัวใจ
ดราม่าเกินไป
ไม่ชิน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ,, ค้าง งง ง ง ง งง ง ๊าง ง ง ง
เหว๋ยย .. มันเกิดอะหยั๋งนิ ?
-
เออ พูดกันสักที แล้วที่ผ่านมามัวแต่อมพะนำอะไรกันอยู่ได้
เคลียร์กันให้จบ มีเรื่องอะไรๆ เกรียนคนอ่านพร้อมจะรับรู้แล้วจ้าาา
เกรียนคนเขียนก็อย่าว่าอะไรเลยน้าาา คนมันอินมันห้ามกันม่ายด้ายยยย 5555
เอาเป็ดไปเล้ยย
-
รักหนุ่ม เชียร์หนุ่มอย่างไม่มีเหตุผล เราเกรียน !!!
-
เรื่องหนุ่มมันต้องมีเหตุผลเด้!! (เข้าข้างอย่างเต็มที่ ฮ่าๆ)
แล้วทำไมไม่คุยก๊านน :z3:
ปล่อยให้เรื่องคาราคาซังมาขนาดนี้
อิคู่นี้นิไม่ได้ดั่งใจเลย :m16:
-
อ่าววว เริ่มดราม่าละ ตกลงหนุ่มนอกใจจริง หรือโจเข้าใจผิดเนี่ย O_O||
-
มันยังไงกันละเนี่ย :z3:
-
ม่ายยยยยยยยย :serius2:
ชั้นไม่เชื่อว่าน้องหนุ่มนอกใจ :กอด1:
มันต้องมีเหตุผลอะไรซักอย่างที่ทำให้น้องหนุ่มทำ(โดน)อย่างนั้น :monkeysad:
แกเห็นแล้วทำไมไม่ออกไปแสดงตัวล่ะเฟร้ย :m31:
-
อ๊าาาากกกก เกรียนคนเขียนทำได้แสบมาก หักมุมนิสัยน้องหนุ่มเกินไปหรือเปล่า หนุ่มน้อยน่ารักของเรานอกใจไปมี
อะไรกับคนอื่นจริงอะ ไม่ยอม ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น เถอะนะ เกรียนคนเขียน นะๆๆๆๆๆๆ
-
มาถามอะไรเอาตอนนี้วะโจ?
ถ้าผ่านมาขนาดนี้ก็ลืมๆ ไปดีกว่าไหม?
สายไปว่ะ
ถ้าถามไปตั้งแต่ตอนนั้นถ้าเลิกกันมันก็ไม่น่าจะทรมานแบบนี้
-
โว้ว มีึความหลังกันแบบนี้นี่เอง :o10:
แต่แอบเสียดายฉากSM :z1:
-
ซาดดด :fire:
เพิ่งมาถามตอนนี้เหรอ เวงจริงๆ
-
นั่น หนุ่มหน้าแหกไปเลยทีเดียว !!
-
จะพยายามไม่อินนะคะ
:z3: :z3: :z3:
-
เอิ้วๆๆ
มาแระๆ ความจริงในใจโจน้อย หุหุ
อยากรุ้เจงว่าจะเปนไงต่อ :z2: :z2: :z2:
-
คู่นี้ช่างSMมาก จิกกัดกันตลอดเรื่อง
เกรียนคนเขียนกลับมาต่อด่วน :a5: กำลังจะลงแดง
ทำไมหนุ่มถึงนอกใจโจ รึโดนบังคับ?
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งเครียดเข้าไปอีก ตั้งแต่อ่านหนุ่มมาไม่เห็นเคย
ระแคะระคายว่ามีประวัติแบบนี้เลย ถึงหนุ่มจะไม่เต็มใจไปฟัดกับคนอื่นก็เหอะ
ไม่นะ :serius2: เราขอให้เป็นโจ-หนุ่ม เท่านั้นนะ ไม่ให้ไปฟัดกับคนอื่น
ขอให้เป็นเข้าใจผิดนะคะ คู่นี้เราอินมาก ๆ
คนเขียนเกรียนแบบน่ารักเนอะ อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านตาดำ ๆ นะค๊ะ :L1: :pig4:
-
อ๊าคคคคคค :a5: :a5:
ยังรักกันอยู่ใช่ไหม
ไหงไม่พูดจากันดีๆ
ถามกันให้รู้เรื่องแต่แรก
จะได้ไม่มีใครเจ็บ
เพราะคนอ่านก้อ มันแปล๊บในใจ :o12: :o12:
-
ไอ่ ไอ่ ไอ้เกรียนนนนนนนน
เรื่องนี้มันควรจะจบ...จบตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่ะ
ไม่น่าเลย....มันไม่น่ามาถึงตอนนี้ ที่มี่เอ็งยัดเยียดความเลวให้ไอ้หนุ่ม!!!
ขอโทษที่ต้องบอกแบบนี้ แต่นี่คือความรู้สึกจริงๆที่เกิดขึ้น
กรูพอใจ และเข้าใจที่สุด ที่มันเลิกกันเพราะความเข้ากันไม่ได้
หรือเพราะไอ้โจมันชอบผู้หญิง เข้าใจและยอมรับว่ามันต้องเจ็บเพราะแบบนี้
แต่ไม่ใช่...เพราะไอ้หนุ่มมันมีชู้....
แล้วไอ้โจก็เลยต้องทำแบบนี้ ทำร้ายจิตใจอย่างนี้...
ฟาดฟันกันด้วยความเลว มันไม่สนุกแล้วว่ะ
เชื่อมั้ยรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง....ทั้งๆที่มันแค่หักมุม..เออ กรูอิน
แต่ก็นั่นแหละ มันคือสิ่งที่อยากจะบอก (ยื่นชามมาม่าให้..)
ถ้าทำให้ไม่สบายใจก็ขอโทษ เจ็บเหมือนกันที่ต้องบอกแบบนี้กับเกรียนที่รัก...
เพราะเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกที่สุด...
(ซดมาม่า น้ำซุปเคล้าน้ำตา.... // เริ่มอุบาทถ์แระ--*)
-
ค้างอยู่บนยอดดอย..
-
ง๊ะ......จบตอนได้โหดร้ายมาก!!!!!!!!!!!
โอ๊ย.! ไรกันนี้ ใครใจร้ายกับใคร
กันแน่เนี๊ย งงและค๊างงงงงงงงง
-
:m15:
มันน่าเศร้ามากมาย
ถ้าเกรียนไม่โกรธ
มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้า
-
:z3:ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ยยยย :m31:
-
อ่านแล้วมืดมนมาก
อะไร เกิดอะไรมาก่อน
มีอะไรในกอไผ่ ? กริ๊ดดดดดดด
เครียล์กันซักทีเหอะจ้า =3=
-
คุยอะไรเหรอ?? รีเฟรช หลายรอบแล้วจ้า รอๆ มีไรเหรอเธอ
-
อย่างงี่ต้องเชิญไปออกรายการวู๊ดดี๊แล้ว!!!!!!!!!!!!!!! ไปกันให้หมด ทั้งเกรียนคนแต่ง ทั้งโจ ทั้งหนุ่มเลย
-
มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันใช่ม๊ายยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
น้องเกรียนคนเขียน คนอ่านกะลังจะตายแล้ว อินจัด
ตะแรกก็ร้องตามนายหนุ่ม ตอนนี้ร้องตามทั้งสองคนเลย จะหดหู่ไปไหน ฮึกฮึก
-
รอ กคข.
-
ปฐมลิขิต :
เกรียนคนอ่าน..
เรามาคุยกันหน่อยไหม?
รู้มั๊ย.. ทำไมถึงต้องมีโจ-หนุ่ม? ทั้งๆที่จะไม่มีก็ได้
แล้วรู้มั๊ย.. ทำไมเรื่องของสองคนนี้ต้องเป็นแบบตอนแรกที่เขียน Die Entsagung?
INDY in love มี 4 คู่ใช่ไหม ทัศน์-เกรย์ กรีน-โก แอร์-นน โจ-หนุ่ม
เกรียนคนอ่านลองไปเรียกเพื่อนมาซักสี่ห้าคน แล้วถามเค้าดูว่าความรักเค้าสมหวังรึเปล่า
สมมุติเกรียนคนอ่านมีเพื่อนสี่คน ไม่มีทางที่จะไม่มีคนใดคนหนึ่งหรือหลายคนเคยผิดหวัง ใช่ไหม?
เกรียนคนเขียนให้หนุ่มบริสุทธิ์สดใสไร้มลทินได้แน่..
ถ้านี่เป็นละครหลังข่าวที่นางเอกไม่เคยด่างพร้อย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหรือสภาวการณ์ใดๆ
แต่นี่มันนิยายเกรียน.. ผมเขียนมากี่ตอนแล้ว? ผมนึกว่าเกรียนคนอ่านจะรู้ว่าผมมีสไตล์การเขียนยังไง?
มันไม่มีใครเลวทั้งร้อยเปอร์เซ็น และไม่มีใครดีร้อยละร้อย!
ถ้าอีกคนหมดจด คนอื่นจะมาเลวใส่ทั้งหมดมันก็ไม่ใช่
จะดีหรือเลว จะเคยผิดพลาดอะไรมา มันอยู่ที่ต้องยอมรับ และ รับกันให้ได้
ไม่ได้ก็แยกทาง ตัวใครตัวมัน ถ้าได้..ก็ให้อภัย แค่นั้นก็จบ
อือ.. ถ้าใครไม่ชอบดราม่า เอสเอ็ม มาโซ รุนแรง อะไรก็แล้วแต่ ปิดไปเลย
คือเรื่องนี้มันมาดราม่าตั้งแต่แรกจะให้เกรียนไปแต่งหวานแหววมันก็ใช่ที่
แนะนำให้รอภาคหนึ่ง แต่เกรียนอยากข๊ะใจ๋หื้อจ๋บตอนพวกนี้ไปก่อน เพราะไหนๆมันก็มาถึงตรงนี้แล้ว อีกไม่กี่ตอนมันก็จบแล้ว
เรื่องนี้ คู่นี้ ขนาดแค่ไม่กี่ตอนแต่ก็ดราม่าที่สุุดเท่าที่เกรียนคนเขียนเคยเขียนมาแล้ว
คนอ่านเจ็บใช่มั๊ย? แล้วคิดว่าคนเขียนจะแต่งไปหัวเราะไปหรือไง คือ บางตอนกรูก็น้ำตาตกเหมือนกัน..
แต่ชีวิตของคุณที่คุณตื่นมาทุกวันๆอ่ะ คุณเจอแต่ความสวยงามรึเปล่า หรือว่ามันต้องปนเปกันไป
นี่คือผม..คือสไตล์ของผม ผมไม่ได้หักหลังคนอ่าน ไม่ได้ยัดเยียดความเลวให้ตัวละครด้วย แต่ Life's like this!
ผมขอโทษถ้าทุกคนผิดหวังกับนิยายของผม ผมอนุญาตให้ปิดได้ เลิกคบได้ เลิกรีฯได้ และผมจะไม่ว่าเลยซักคำ
แต่ถ้าจะอยู่เกรียนกันต่อก็ โอเค พอ! ไปอ่าน
กฎข้อที่ 1 ห้ามอิน
กฎข้อที่ 2 ในกรณีที่ไม่อาจทำตามกฎข้อที่หนึ่ง อนุญาตให้เตรียมทิชชู่ ผ้ากันเปื้อน เสื้อเก่าๆหรืออะไรก็ตามไว้ได้
Chapter 4 : รอยมลทิน..
“ถ้ามึงรักกู อย่างที่เราเคยสัญญากัน มึงช่วยบอกกูซักคำได้มั๊ยว่าทำไม..”
เหมือนผมได้ยินเสียงของพญามัจจุราช..
“ทำไมมึงถึงนอกใจกู..”
..
….
…….
ผมอยากให้นี่เป็นนิยายที่ไม่เกรียน..
ผมจะได้ส่ายหน้าปฏิเสธหรือมีคำอธิบายดีๆมาแก้ตัวว่าผมเป็นนายเอกที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง..
แต่ทั้งหมดที่ผมทำได้คือนิ่งเงียบ..
“อยากพูดกับกูนักไม่ใช่เหรอ อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าทำไมกูถึงเปลี่ยนไป กูยอมบอกแล้วนี่ไง มึงพูดสิ!”
มันก้มลงมาเขย่าไหล่ผมที่กองอยู่กับพื้น
ผมก้มหน้าไม่กล้ามองสบตา.. ไม่คิดเลยว่ามันจะรู้เรื่องนี้
“กูบอกให้พูดมา พูดสิ พูด!”
ดูเหมือนมันจะไม่กลัวว่าไหล่ผมจะแตกออกเป็นสองซีกแล้วระเบิดบึ้มในทุ่งข้าวสาลี
ผมพยายามอย่างที่สุดที่จะหยุดน้ำตาไว้และไม่สะอึกสะอื้น ให้ตายเถอะ..
“แล้วก็เงียบที กูเบื่อน้ำตาตอแหลของมึงเต็มทนแล้ว”
มันตวาด
ผมกัดฟัน กลั้นเสียงไว้
นี่เอง..ตอบคำถามทุกอย่างว่าทำไมมันถึงหยาบกับผมนัก ..ไม่เหมือนคนที่เคยรักกันมาก่อน
“ถ้ามึงรักกู ลองบอกสิ ว่าทำไมถึงอ้าขาให้ทุกคนที่อยากเอามึงห๊ะ พูดมา!”
ผมพยายามส่ายหน้าไปมาจนคอแทบหลุด ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ทุกคน มันไม่ใช่แบบนั้น..
แต่เท่าที่ผมพูดได้คือ..
“ขอโทษ..”
“ไอ้เลว!”
ดูเหมือนคำขอโทษจะไม่ช่วยอะไร..
ผมพยายามหยุดร้องไห้และหายใจ แต่มันหายใจยิ่งติดขัดขึ้นเรื่อยๆ จนต้องอ้าปากขออากาศ
“ทำไม จะพูดอะไร พูดสิ อ้าปากค้างไว้ทำไม”
ผมส่ายหน้า พยายามเอามือปัดใส่หน้าเพื่อให้ลมพัดผ่านอย่างต้องการผ่อนคลาย แต่มันจับมือผมไปบีบแน่นไว้ทั้งสองมือ
“จะ..โจ โจ”
ผมพยายามเรียกสติมัน จับมือมันกำไว้แน่น
อากาศอยู่ไหน..
ไอ้โจขมวดคิ้ว
ลังเลไปชั่วอึดใจ
“หนุ่ม หนุ่ม..”
มันเรียกผม
“โจ..”
ผมเรียกตอบ จิกเล็บลงบนมือมันแน่น อ้าปากหอบเอากากาศเข้าไปให้มากที่สุด
ไอ้โจคลายมือออก แล้วเอามาจับสองแก้มผมไว้
“หายใจช้าๆ หายใจช้าๆ ใจเย็นๆ”
ลืมตัวใช่มั๊ยมึง.. -*-
“อือ..อือ”
ผมยังร้องไห้ไม่หยุด
“อย่า..หยุดร้องก่อน หายใจลึกๆช้าๆ ได้ยินมั๊ย”
มันมองตาผม เอาสองมือลูบแก้มไปมา
“เอามือมึงจับมือกูไว้ จิกลงไปเลย”
ผมส่ายหน้า..
แล้วมันก็จับมือผมให้แตะตรงข้อศอกมัน
“ใจเย็นๆ..”
ผมผ่อนคลายลง มองตามันไป
ได้ยินคำว่า ใจเย็นๆ หายใจช้าๆ ซ้ำไปซ้ำมา
ผมทำตามที่มันบอก จนปิดปากลงช้าๆ แล้วหายใจทางจมูกปกติ
โอเค..ถ้าคราวหน้าเป็นอีก ผมก็มีวิธีแล้ว ผมจะดูแลตัวเองได้ จะได้ไม่ต้องให้ใครช่วย
แล้วดูเหมือนในที่สุดมันก็รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่
“อ๋อ ไม่รู้จะใช้วิธีไหน ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ก็เลยต้องแกล้งทำท่าจะเป็นจะตายเรียกร้องความสงสาร?”
เวร..
ผมส่ายหน้าไปมาช้าๆ
พอกูเลวอย่างนึง..หมายความว่าต้องเลวหมดทุกอย่างเลยใช่ไหม..
มันผลักผมออกจากตัวด้วยท่าทางรังเกียจอย่างที่สุด
“มึงนอกใจกู มึงตั้งใจจะมีผัวกี่คนห๊ะ พอกูเลิก พอกูอยากมีผู้หญิงคนอื่นที่กูจะรักจริงๆ มึงก็ตามทำลายมากี่ครั้งแล้ว พอกูเอาคืนบ้าง มึงก็มาเสแสร้งทำตัวอ่อนแอ แม่ง น่าตบชิบหาย!”
มันกำหมัดเหมือนจะลงมือกับผมจริงๆ
ซึ่งผมก็ไม่กลัว..ผมอยากให้มันทำด้วยซ้ำ จะได้สาสมกัน เพราะถึงยังไง ผมก็ไม่มีทางเจ็บไปกว่านี้แล้ว
“ทีนี้มึงก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ถ้ามึงไม่มีอะไรจะพูด เราก็จบกันจริงๆซะที ที่นี่ ตรงนี้ เดี๋ยวนี้”
..
……
ผมได้แต่มองมันเหมือนฟังคำตัดสินจากศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ
คำว่าจบ.. ได้ยินจากมันมาก็หลายต่อหลายหน
แล้วก็เจ็บ.. มานับครั้งไม่ถ้วน
แต่ดูเหมือนคราวนี้จะเป็นคราวที่ผมหมดความสามารถในการพูดอย่างที่สุด..
“จะไม่พูดอะไรใช่มั๊ย จะไม่ตอบใช่มั๊ยว่าทำไม”
มันมองผมด้วยสายตาคมกริบ
แล้วอย่างเดียวที่ผมสามารถพูดได้ก็คือ..
“ขอโทษ”
.
.
“หึ..”
มันแค่นหัวเราะ มองผมอย่างเหยียดหยาม
..และผมก็รู้ว่าทุกอย่างจบแล้ว
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Does the pain weight out the pride..?
And you look for a place to hide..
Did someone break your heart inside..?
..You’re in ruins
น่าประหลาดใจที่แค่ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่สวนกันไปมายังทำให้ผมหวาดกลัวได้
แค่คนเดินมากระแทกด้วยความบังเอิญ ผมยังแทบจะหดมุดหนีลงไปในพื้นดิน
ผมอยากจะมีที่ซักที่ไว้แอบซ่อนตัวเอง..ไม่ให้ใครมองเห็น
ผมไม่อยากเจอใครอีกเลย..
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
“เฮ้ย ไอ้หนุ่ม ไปกินข้าวกัน”
ไอ้ทัศน์เอามือมาแตะไหล่เรียกผม
ผมสะดุ้งตกใจ และเดินหนี
“กูกินแล้ว มะ..มึงไปกินเถอะ”
ผมโกหกแล้วเดินหนีไป
ผมไม่อยากอยู่ใกล้ใครทั้งนั้น แม้แต่เพื่อน..
ขนาดไอ้ทัศน์..มันมีอะไรกับใครมาตั้งเยอะแยะ.. แต่พอมันมีน้องเกรย์เป็นตัวเป็นตน มันยังหยุดเลย..
แต่ผม..ผมมันเหี้ยจริงๆ..
“เฮ้ย ไอ้โจ ไอ้หนุ่มไม่ยอมไปกินข้าวกับพวกเรา ลากมันมาด้วย”
ไอ้ทัศน์ตะโกนเรียกเมื่อโจทก์ของผมเดินมาพอดี..
ไอ้โจส่งสายตาว่างเปล่ามาทางผม..
และสายตาของผมก็พยายามหาร่องรอยบางอย่างในดวงตาคู่นั้น
แต่ก็ไม่เจออะไรที่เกี่ยวข้องกับผมเลย..
“กูไม่ใช่พ่อมัน มันมีตีน คงเดินไปเองได้”
โจบอกเสียงเย็น และไม่มองผมอีกต่อไป
ผมอาจจะไม่ได้อ้าขาให้ใครต่อใครทุกคนที่ต้องการตามที่มันด่า..
แต่การนอกใจ..แม้เพียงครั้งเดียวก็คือนอกใจอยู่ดี..
ค่าเท่ากัน..
ผมเคยเป็นหนุ่มมั่น..
และผมชอบผู้ชายคนนั้นทั้งๆที่ผมมีไอ้โจอยู่แล้ว..
ผมมีอะไรกับเขา..
ผมไม่เคยปริปากบอกมันว่าผมเคยทำตัวยังไง..ละอายใจเกินกว่าจะพูดออกมาได้
จนกระทั่งวันที่ผมสูญเสียมันไป..ผมถึงรู้ว่าผมรักมันมากเหลือเกิน
หลังจากนั้นเราจึงสลับกัน..โจกลับกลายเป็นคนเจ้าชู้..ส่วนผม..ได้แต่จมปลักอยู่กับความรักครั้งเดียว
แต่เวลามันก็หมดแล้ว..สำหรับความภักดีที่สายเกินไป
..Like a liar looking for forgiveness ..from a stone
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
"ณัฐพล..ณัฐพล!"
เฮ้ย แม่มๆ
ผมตกใจผงกหัวขึ้นมาจากโต๊ะที่ฟุบอยู่
"ออกมาพบที่หน้าชั้นด้วย เลิกคลาสค่ะ"
อาจารย์บอกผมก่อนหันไปบอกทั้งห้อง
ไอ้ทัศน์มองหน้าผม แล้วพยักหน้าให้ ก่อนไปยืนรออยู่หน้าห้อง
"อาจารย์ไม่เคยเห็นใครทำข้อสอบได้คะแนนห่วยเท่านี้มาก่อนเลย"
อาจารย์ยื่นใบคะแนนมาให้ "นายทิวทัศน์เพื่อนเธออาจจะบอกว่าเธอมีรายงานรัฐศาสตร์ของเธอ แต่ถ้าเธอให้ความสำคัญกับรัฐศาสตร์นัก ก็ขอแนะนำให้เธอย้ายคณะ!"
..
....
"ขอโทษครับอาจารย์"
ผมบอกไป
แล้วเดินเอื่อยๆออกมาจากห้อง
"ไอ้หนุ่ม โอเคมั๊ยวะ"
ไอ้ทัศน์ตบไหล่
แต่ผมถอนใจ
"กูไม่ไหววิศวะ ทัศน์.."
ผมบอกตามตรง "มันไม่ใช่ทางของกู.. ความสุขของกูไม่ได้อยู่กับวิศวะเลย.. ทุกอย่างที่กูอยากทำตอนนี้คือเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าแล้วแบกไปเที่ยว.."
ผมบอกตามตรงอีกเหมือนกัน
"..."
เหมือนไอ้ทัศน์จะจนด้วยคำพูด
"ถ้าเป็นเกรย์ก็คงจะบอกว่า..ไปเลย เพราะมันเกรียน"
ผมหัวเราะ แล้วก็ส่ายหน้า "กูทำไม่ได้ กูต้องรับผิดชอบทางที่กูเลือกแล้วก่อน"
ไอ้ทัศน์พยักหน้า แล้วตบไหล่
"งั้นก็อดทน ทำให้ดีที่สุดเท่าที่มึงจะทำได้!"
. . . . . . . . . . . . . . .
ผมนั่งเอานิ้วจิ้มหญ้าอินดี้เล่นอยู่ที่อ่างแก้ว ฝนตกหนักหลายวัน น้ำในอ่างเยอะเหลือเกิน
ผมเอนหลังพิงต้นมะพร้าว หลับตานิ่งๆอย่างผ่อนคลายอารมณ์
“ไม่ ไม่ อือ….”
ผมพยายามวิ่งหนีอะไรก็ไม่รู้ที่ทำหวาดกลัวจับใจ ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะต้องจากไปตลอดกาล
“ไม่ อย่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ผมร่ำร้องตะโกน
“หนุ่ม..”
เสียงตะโกนผ่านมาจากที่ไกลแสนไกล
“อย่า ไม่..”
ผมพลิกตัวไปมาด้วยความอึดอัด
“หนุ่ม..หนุ่ม เด็กเวร ตื่นสิ”
ผมรู้สึกที่แรงตบเบาที่หลังและเปลี่ยนมาเขย่าไหล่ “หนุ่ม..ตื่น”
ผมลืมตาโพลงขึ้นมา หน้าไอ้โจกระจ่างชัดในความมืด
“มึง!”
ผมโผเข้ากอดมันแน่นทันที มันลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจ
“มึงแค่ฝันร้ายเท่านั้นเองนะ ไม่เป็นไรแล้ว..”
มันถอนใจแต่ก็กอดผมไว้แน่น
“กลัวผี แต่ก็ชอบจัง ดูหนังผีก่อนนอนเนี่ย”
มันบ่น..
ผมจึงค่อยๆผ่อนคลายลง
แล้วก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดูหนังผีแล้วฝันร้าย
สัปดาห์นี้แทบจะเรียกว่าสัปดาห์ดูหนังผีแล้วฝันร้ายแห่งชาติเลยทีเดียว -*-
“แต่มันน่ากลัวจริงๆนะ”
ผมบอกอยากตื่นๆ แล้วเอาหน้ามุดอกมันแน่น
“กูว่าชีวิตจริงกูก็เกรียนนะ แต่ทำไมในฝันเกรียนไม่ออกเลยวะ วิ่งหน้าตั้งอย่างเดียวอะ เง้อ..”
ผมบ่น
ในฝันนี่แพ้ตลอดอะ สู้ผีไม่ได้ เจอผีปุ๊บ เกรียนไม่ออกเลย เผ่นแน่บ -*-
“ฮ่ะๆ..”
ไอ้โจลูบหัวพลางหัวเราะพลาง
“อย่ามาฮากูนะมึง แม่ม ซีเรียส”
ผมเม้มปาก แล้วถอนใจ
ใครที่ฝันร้ายติดกันทุกคืนคงรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน..
ไอ้หนุ่มลุกขึ้นไปเปิดไฟ แล้วกลับมานั่งข้างๆผม
“ก็ถ้าความเกรียนมันไม่ได้ตามมึงไปถึงในฝัน..”
มันเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
“กูเองก็ตามเข้าไปช่วยมึงในฝันไม่ได้”
ผมเงยหน้ามองมัน ..ก็แน่ล่ะสิ ไม่มีใครช่วยใครเรื่องพวกนี้ได้ซักหน่อย
“แต่..” มันบีบมือแน่น
“กูคอยปลุกมึงให้ตื่นขึ้นมา เพื่อจะรู้ว่ามึงยังปลอดภัยอยู่กับกูได้..”
ในตอนนั้นเองที่ผมคิดว่า..ผมจะได้ซุกอกคนคนนี้ไปตลอด..
แล้วตอนนี้ โจก็ออกห่างผมไป..ตลอดกาล..
ใช่ครับ.. รักของเราจบแล้ว
แต่ความผิดที่ผมได้ทำลงไป และถ้อยคำด่าที่ย้ำเตือนซ้ำไปซ้ำมา..เหมือนเส้นที่กั้นแบ่งแยกระหว่าง..
..ผมที่น่ารังเกียจกับผู้คนปกติที่เหลือทั้งโลก
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
คนเราไม่เคยมีใครไม่เคยทำผิดนะน้องหนุ่ม :เฮ้อ:
ขอบคุณคนแต่งนะครับ :L1:
-
เจ็บทั้งคู่ ยิ่งมาเป็นเพื่อนเรียนคณะเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน ยิ่งเจ็บ
ไม่โทษทั้งสองฝ่าย เพราะรู้สึกว่าต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง
เกรียนไปตามกระแสโลกาภิวัฒน์
-
ถ้าก่อนจะมีแฟนแล้วมั่ว ไม่มีคนว่าหรอก แต่ถ้านอกใจแฟนก็สมควรละนะ
หนุ่มก็อดใจไม่ไหวรู้ค่าเมื่อสาย โจก็แรงเจ็บใจทำร้ายกันซะหง่อม
แต่คนอ่านอย่างผมอ่านแล้วมันชอบใจนัก ตามเชียร์ตามลุ้นและเป็นกำลังใจให้เกรียนคนแต่งต่อไป
-
หนุ่มไม่ใช่คนดีร้อย%
แต่ถ้าโจรักจริง เค้าจะต้องรับฟังและอาจต้องรับได้
เพราะถ้าคนรักกันต้องรักทั้งข้อดีและข้อเสียของเค้าด้วย
ปล้ำลิง. พยายามไม่อินตามเกรียนคนเขียนสั่แล้ว แต่มันไม่สำเร็จค่ะ :o12:
ปล้ำอีกรอบ.รักเกรียนคนเขียน มาอัพเร็วได้ใจ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้ว บอกได้คำเดียวว่า คดีพลิก อืมมม สมควรละบักหนุ่ม
-
:กอด1: มันกระแทกใจแค่ไหนก้ออ่าน ค่ะ ชอบทำร้ายหัวใจตัวเอง :angry2: (กรี๊ดด โรคจิต)
-
ชอบเรื่องนี้มากนะค๊ะ และก็ดีใจที่ได้อ่านทุก ๆตอน ค่ะ
:L2:
-
มันซาดิส ดราม่า แต่ชอบอ้ะ
คนเรามันเผลอกันได้ (ยังเข้าข้างหนุ่มสุดริด อิอิ)
แต่หนุ่มควรตัดใจซะแล้วถือเป็นบทเรียนซะ
-
เข้าใจแระ...เย่ ดีใจที่เข้าใจซะที
แบบนี้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แย้ววววว
ทั้งสองฝ่ายมีพ๊อยให้ก้าวข้าม (แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเลือกข้ามมั้ยนะ) :call:
จุดนี้เชียร์คนเขียนดีกว่า กคข สู้ๆ
-
:z3: :z3: :z3:
-
เจ็บ.....
-
ความผิดติดตัวช้านนน~~ ไม่มีวันหาย
ติดอยู่ในหัวใจไม่อาจจะลบล้าง ~~~
ขอมอบเพลง ความผิดติดตัว ของ ซาซ่า ให้หนุ่มเลยครับ
-
อืมมมมม ใครว่าอะไรคนเขียนป่ะนี่
-
อืมมมม
เข้าใจค่ะ พยายามอ่านด้วยตวามไม่อิน ไม่เศร้า
แต่คนเรา...มันก็มีเรื่องผิดพลาดกันได้...
มีต่อใช่ไหมคะ ถึงโจจะใจร้ายใจแข็ง ถึงหนุ่มจะมีมลทิลอย่างไร
แต่อย่างน้อยถ้ายังรักกันก็ขอให้.... ให้อภัยให้กันเถอะค่ะ
หรือถ้าไม่ได้ กลับมาเป็ฯเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมก็ยังดี
เฮ้อ
-
เฮ้อ
ความรัก............สู้ๆค่ะ น้องหนุ่ม น้องโจ
และ....เกรียนคนเขียน
-
คู่นี้ห้ามไม่ให้อินลำบากจริงๆ55
เข้าใจทั้งคู่ ไม่มีใครดีได้ร้อยเปอร์เซนต์
คู่นี้จะจบยังไง รออยู่นะค่ะ
-
อ่านไปเศร้าไป แต่ก็ชอบอ่าน เจ็บดี
ให้กำลังใจคนเขียนค่า :L2:
-
แหกกฎข้อแรก แล้วทำตามกฎข้อสองแต่โดยดี
รักเรื่องนี้เพราะแบบนี้แหละ มันจริงดี
:กอด1: ให้กำลังใจ กคข.
-
บางทีคำว่าขอโทษมันก็ต้องใช้เวลาในการให้อภัย รึอาจจะไม่ได้รับการให้อภัยเลยก็ได้ หนุ่มสู้ๆนะ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับน่ยายค่ะ
-
แล้วไอ้คู่ที่มันคบๆกันอยู่ ทุกวันที่เราเห็นๆกันอยู่ในสังคม
ทำอย่างกับมันใสซื่อ เวอร์จิ้น รักเดียวกันนักแหละ
ดีชั่วปนกันไป :z2:
-
อืมมมมมม แล้วที่ฝัน คือฝันอะไรหว่า เรื่องทั้งหมดที่ทะเลาะคือฝันหรือคับ แล้วตอนจบที่บอกว่า รักจบแล้ว
แบบว่า ผมไม่เข้าใจอ่ะ ใครเข้าใจอธิบายให้ผมฟังหน่อยคับ
-
อืม :o12:
เข้าใจ :z3: :z3:
-
เหอๆๆๆ
อ่านจบก็รู้ถึงความว่างเปล่า
งืมมมมมม
พยายามจะไม่รีอะไรที่กระทบจิตใจของคนเขียนแล้วกัน
(หรือตรูไม่ต้องรีเลยดีกว่า รีทีไรมันอินทุกที - -" คนเขียนมาอ่านเจอก็จะจบปวดใจเปล่าๆ)
........รอทัศน์เกรย์ละกัน :m7:
-
ในความเกรียน ก็ยังมีความเศร้า(มาก)อยู่ :เฮ้อ:
นี่แหละมาเห็นค่าของมันก็ตอนที่เสียมันไปแล้ว...เจ็บดีไหมล่ะ :z6:
-
ยิ่งรักเท่าไหร่ยิ่งเจ็บ
:z3: :z3: :z3:
-
เราย้อนเวลาไม่ได้ เปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำไปแล้วไม่ได้
ทำได้อย่างเดียวคือยอมรับสิ่งที่ทำ และเดินหน้าต่อไป :o7:
-
อืมมมมมม แล้วที่ฝัน คือฝันอะไรหว่า เรื่องทั้งหมดที่ทะเลาะคือฝันหรือคับ แล้วตอนจบที่บอกว่า รักจบแล้ว
แบบว่า ผมไม่เข้าใจอ่ะ ใครเข้าใจอธิบายให้ผมฟังหน่อยคับ
เอ่อ มีใครไม่เข้าใจแบบนี้บ้างครับ
คือที่ตัวเอียงเป็นอดีต เป็นความคิดที่คิดถึงอดีตว่า เคยมีความจำดีๆร่วมกันมายังไงบ้างเฉยๆ
ใครงงบ้างครับ ทีหลังผมจะได้ไม่ใช่วิธีนี้
-
เอ่อ มีใครไม่เข้าใจแบบนี้บ้างครับ
คือที่ตัวเอียงเป็นอดีต เป็นความคิดที่คิดถึงอดีตว่า เคยมีความจำดีๆร่วมกันมายังไงบ้างเฉยๆ
ใครงงบ้างครับ ทีหลังผมจะได้ไม่ใช่วิธีนี้
อ๋อ คือ หลังจากที่เค้าแยกทางกันแล้ว หนุ่มก้นั่งนึกย้อนถึงเมื่อก่อนใช่มะคับ ที่เค้าคิดว่าเค้าจะได้ซุกอกโจตลอดไป
-
อืม อ่านแล้วก็สงสารทั้งคู่ เจ็บทั้ง2คนเลย
แต่นี่แหละชีวิตจริง บทเรียนที่จะทำให้เราไม่ทำผิดซ้ำอีกครั้ง
-
นี่ๆๆคนแต่งๆๆๆ
ตอนอ่านผมเกือบน้ำตาไหลเลยดิ๊
พอมางงตรงตัวเอียงเท่านั้นหล่ะ น้ำตาที่คลอๆออกมา ไหลย้อนกลับหมดเลย
๕๕๕๕๕
-
เกรียนคนแต่งอย่าเครียดไป
ถึงตอนที่รู้ว่าหนุ่มเคยนอกใจจะแอบตกใจก็จริง
แต่ก็เข้าใจเกรียนคนแต่ง ชีวิตคนเราไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงาม
..เข้าใจ..และยอมรับในตัวหนุ่ม
ตอนนั้นหนุ่มอาจจะเลว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
ความผิดมันลบล้างกันไม่ได้ อันนี้ก็เข้าใจความรู้สึกโจ
แต่ว่าเราก็สามารถทำให้ดีขึ้นได้นะเออ เฮ้อออ :เฮ้อ:
รออ่านตอนต่อไป จะเศร้า จะดราม่าปวดตับ
จะเกรียนแค่ไหนก็จะรออ่านต่อนะ
+1 ให้วะ (ขอเกรียนบ้างเหอะ! 55)
-
ชีวิตมันเศร้าเนอะ
แต่ถ้าเราลองคุยกันแบบเปิดใจไปเลยอ่ะ มันก็น่าจะมีทางออกที่ดีไม่ใช่หรอ
แต่เป็นโจก็เจ็บเนอะ แต่หนุ่มก็เจ็บ เห้ออออออออออออออออออออออออ
เศร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา TT^TT
-
จากใจหนุ่ม ถึง โจ
ขอโทษ....ที่ทำให้เธอผิดหวัง
ขอโทษ....ที่ผิดพลั้งรั้งไม่ไหว
ขอโทษ....ที่ทำผิดคิดพลาดไป
ขอโทษ....เธอจากใจชายคนนึง
.......................................................
แต่งมาฝากคร้าเห็นบรรยากาศอึมครึมมาก เข้าใจความรู้สึกหนุ่มนะ ที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง นอกจาก "ขอโทษ"
-
อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้ของบอดี้แสลมป์ขึ้นมา
ไม่มีสิทธิ์ ทำอะไร ให้เธอคืนมา ก็รู้ว่า เธอนั้นฝังใจ
เมื่อฉัน ได้ทำผิด เคยทำลายใจเธอลงไป ก็รู้ว่าคงไม่มีทาง ได้เธอคืนมา
วันแต่ละวัน ทรมาน เพียงแค่คิดว่า เคยทำลายรักที่เคยมี
มัน ผ่านไปนาน ผ่านเป็นปี ความผิดนี้ก็ยังคอยย้ำ ซ้ำเติมทุกวัน
ไม่อาจจะบอกให้เธอลืม แค่เพียงให้เธอยกโทษให้กัน
จากบาปที่ฉันก่อไว้ ปลดปล่อยให้ฉันได้ไหม ก็ขอเท่านี้เอง
ไม่มีสิทธิ์ทำอะไร ให้เธอคืนมา ก็รู้ว่ามันไม่มีวัน
แต่คนที่เคยผิด คนที่เธอไม่ต้องการ จะขอร้องเธอด้วยหัวใจ
ยกโทษได้ไหม คำ ไม่กี่คำ อาจจะทำ ให้คนนี้รู้สึกเลวร้าย
น้อยกว่าที่เคย
................................................................................
ชอบพาร์ท โจ หนุ่ม จริงๆนะคนเขียน
-
พอทำความเข้าใจแล้ว น้ำตาจะไหลซะให้ได้
เห้อ ผมเองกำลังมีปัญหาชีวิตคู่เลย
แต่ก้ไม่ใช่ปัญหาเดียวกับสองคนนี้หรอก
แต่ทุกปัญหามันก้ทำให้เราเครียด เศร้าได้
-
:L1:
-
ทำอะไรไว้ย่อมได้ผลตามนั้น
ได้แต่ให้กำลังใจทั้งสองคน
รวมทั้งเกรียนคนเขียนด้วย
-
อินไปกับคู่นี้จริงๆ :m15:
+1 นะคะ
-
แหะๆๆ คนแต่งอย่าเครียดนะ แบบว่ามันหักมุมไงจ๊ะ
เลยตกใจ แต่เรื่องที่ว่าคนเรามันไม่ผุดผ่องทุกคนอ่ะ
ก้อเข้าใจ (ไอ้เราก้อเป็น) แค่แบบว่าหักมุกมาก หักได้อีก
แล้วเห็นความบริสุทธิ์ของหนุ่มมาตลอด เลยช๊อค
อ่านแล้วก้อเข้าใจเห็นใจด้วย คนเรามันมีบ้าง
การเผลอนอกใจกันเราก้อมี
และก้อกำลังรอตอนต่อไปว่าจะจบยังไง
และก้อกำลังภาวนา (ถึงขั้นภาวนา<< มึงเป็นเอามาก)
ขอหั้ยสองคนยอมรับมันเลยกลับมารักกันอีกครั้ง :call:
-
ขอให้เข้าใจกันไวๆน่ะ
เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านดราม่าน่ะ ._.
-
เราเคยมีเพื่อนที่อาการคล้าย ๆ กับหนุ่มนะ ประมาณว่าควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ทำให้ระบบประสาทไม่สามารถสั่งให้ร่างกายทำอะไรปกติไปพร้อม ๆ กันได้ วิธีแก้ไขขั้นแรกคือ "กอด" จริง ๆ นะ...เหมือนเค้าติดสัมผัส เค้าต้องการรับรู้ว่ายังมีสิ่งมีชีวิตที่คอยหายใจข้าง ๆ อยู่
ทั้ง ๆ ที่คนเขียนบอก "ห้ามอิน" แต่ขออินแล้วก็แนะนำหนุ่ม นิด ๆ หน่อย ๆ ได้มะ เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับหนุ่ม แล้วก็โจด้วย คนเรามันไม่เหมือนกันนะ จะมาให้หายใจพร้อมกัน กรุ๊ปเลือดเดียวกัน เดินพร้อมกันยังยากเลย แล้วจะให้คนสองคนเข้าใจงั้นง่าย ๆ มันก็แปลกไปอย่างที่คนเขียนว่า
ในเมื่อเป็นแบบนั้น...วิธีแยกทาง เลิกลาที่ทั้งสองคนทำน่าจะเป็นวิธีที่ "ถูกต้อง" ที่สุด.... แต่เนื่องด้วยสภาวะแวดล้อม ทำให้เจอกันบ่อย ๆ ทำให้กันและกันลืมเรื่องความสัมพันธ์ไปไม่ได้ เรามีวิธีบรรเทาทุกข์เบา ๆ ให้กับทั้งสองคน
อย่างแรก...ช่วยขอความกรุณาทั้งโจ และหนุ่ม เลิกปะทะกันก่อน... เพราะยิ่งปะทะทั้งสองคนก็ยิ่งมองเห็นแค่คนตรงหน้า พลอยจะทำให้คิดมา แค้นมาก เจ็บมาก เหมือนเดิม
อย่างที่สอง...ลองถอยหลังมาคนละ 10 ก้าว แล้วมองไปข้างหน้าอีกครั้ง...จะได้มองแห็นมุมมองในสายตาที่กว้างขึ้น คนตรงหน้าที่เราเห็นชัดมันก็จะค่อย ๆ เล็กลง
อย่างที่สาม...ลองกรอกตามองซ้าย-ขวา จะได้รู้ว่าทั้งสองคนไม่ได้ประสบณ์พบเจอกับเรื่องเจ็บปวด เจ็บแค้นเพียงคนเดียว...คนอื่นเค้าก็เป็นเหมือนกัน ลองมองคู่อื่น ๆ แล้วบอกได้ไหมเค้าทำอะไรผิด...แล้วแก้อย่างไรจะดี ถึงตอนนั้นเค้าคงย้อนกลับมาดูแลตัวเองดีขึ้น
อย่างสุดท้าย...ขอให้ทั้งคู่เห็นแก่ตัวเองมากที่สุด ถ้าเรายังไม่รักตัวเราเอง...ก็ไม่มีอยากจะรักเราหรอกเนอะ ตอนเราร้องไห้...อีกคนก็ไม่ได้มาร้องไห้กับเรา ตอนเราทำร้ายตัวเองจนเจ็บ...เค้าก็ไม่ได้มีบาดแผลเจ็บปวดเหมือนเรา ตอนเราจมอยู่กับความเศร้า...เค้าก็ไม่ได้มายืน ณ จุดเดียวกัน รักตัวเองก่อนนะ...แล้วค่อยรักคนอื่น เห็นแก่ตัวให้มาก ๆ รัก-ตัว-เอง
สุดท้ายอีกที ความรู้สึกอยู่ตรงไหน = ความเข้าใจอยู่ตรงนั้น
ขอบคุณเกรียนคนแต่งมากนะ ^U^
-
ขออนุญาตไม่ทำตามกฎ เพราะจะอินต่อไป เอิ้ก ๆ
มาถึงตอนนี้เข้าใจนายโจขึ้นมานิดนึงล่ะ
โดยส่วนตัวก็ไม่ชอบการนอกใจกัน แต่ก็นั่นละคน ผิดพลาดกันได้
ก็อย่างที่หนุ่มบอก ถ้าไม่สูญเสียก็ไม่รู้ว่ารักมากขนาดนี้
-
ถ้าโจยอมวางสิ่งที่แบกเอาไว้
โจคงจะมีความสุขมากกว่านี้
เราคิดว่าทั้งสองคนคงปรับความเข้าใจ
และยอมให้อภัยกัน
เพราะเรารู้ว่า
ทั้งสองคนรักกัน :L2: :L2: :L2:
(ปล.เกรียนคนเขียนอินนจริงๆว่ะ มันกระแทกใจ) :a6:
-
อื้ม และแล้วความจริงก็ปรากฏ
เฮ้อ ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาดหรอกหนุ่ม ผลของความผิดในครั้งนั้นมันก็คือการที่โจหมางเหมินไปนั้นแหละ
อดีตจบไปแล้วคือจบ แก้ไขไม่ได้ ทำได้แค่มองเป็นบทเรียนและอย่าผิดซ้ำ
ปล. เรื่องห้ามอินนั้นยาก เพราะอ่านกี่เรื่องก็อินทุกเรื่อง วิจารณ์ไปตามที่คิด ไม่ได้ต้องการทำร้ายใครและไม่อยากให้คนเขียนเปลี่ยนแนวเพราะที่คุณเขียนทุกอย่างนั้นดีที่สุด แค่คนอ่านระบายสิ่งที่คิดเท่านั้น จงเขียนต่อไปเพราะท่านเขียนแบบนี้เราจึงอ่าน
-
ขอ
เราเคยมีเพื่อนที่อาการคล้าย ๆ กับหนุ่มนะ ประมาณว่าควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ทำให้ระบบประสาทไม่สามารถสั่งให้ร่างกายทำอะไรปกติไปพร้อม ๆ กันได้ วิธีแก้ไขขั้นแรกคือ "กอด" จริง ๆ นะ...เหมือนเค้าติดสัมผัส เค้าต้องการรับรู้ว่ายังมีสิ่งมีชีวิตที่คอยหายใจข้าง ๆ อยู่
ทั้ง ๆ ที่คนเขียนบอก "ห้ามอิน" แต่ขออินแล้วก็แนะนำหนุ่ม นิด ๆ หน่อย ๆ ได้มะ เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับหนุ่ม แล้วก็โจด้วย คนเรามันไม่เหมือนกันนะ จะมาให้หายใจพร้อมกัน กรุ๊ปเลือดเดียวกัน เดินพร้อมกันยังยากเลย แล้วจะให้คนสองคนเข้าใจงั้นง่าย ๆ มันก็แปลกไปอย่างที่คนเขียนว่า
ในเมื่อเป็นแบบนั้น...วิธีแยกทาง เลิกลาที่ทั้งสองคนทำน่าจะเป็นวิธีที่ "ถูกต้อง" ที่สุด.... แต่เนื่องด้วยสภาวะแวดล้อม ทำให้เจอกันบ่อย ๆ ทำให้กันและกันลืมเรื่องความสัมพันธ์ไปไม่ได้ เรามีวิธีบรรเทาทุกข์เบา ๆ ให้กับทั้งสองคน
อย่างแรก...ช่วยขอความกรุณาทั้งโจ และหนุ่ม เลิกปะทะกันก่อน... เพราะยิ่งปะทะทั้งสองคนก็ยิ่งมองเห็นแค่คนตรงหน้า พลอยจะทำให้คิดมา แค้นมาก เจ็บมาก เหมือนเดิม
อย่างที่สอง...ลองถอยหลังมาคนละ 10 ก้าว แล้วมองไปข้างหน้าอีกครั้ง...จะได้มองแห็นมุมมองในสายตาที่กว้างขึ้น คนตรงหน้าที่เราเห็นชัดมันก็จะค่อย ๆ เล็กลง
อย่างที่สาม...ลองกรอกตามองซ้าย-ขวา จะได้รู้ว่าทั้งสองคนไม่ได้ประสบณ์พบเจอกับเรื่องเจ็บปวด เจ็บแค้นเพียงคนเดียว...คนอื่นเค้าก็เป็นเหมือนกัน ลองมองคู่อื่น ๆ แล้วบอกได้ไหมเค้าทำอะไรผิด...แล้วแก้อย่างไรจะดี ถึงตอนนั้นเค้าคงย้อนกลับมาดูแลตัวเองดีขึ้น
อย่างสุดท้าย...ขอให้ทั้งคู่เห็นแก่ตัวเองมากที่สุด ถ้าเรายังไม่รักตัวเราเอง...ก็ไม่มีอยากจะรักเราหรอกเนอะ ตอนเราร้องไห้...อีกคนก็ไม่ได้มาร้องไห้กับเรา ตอนเราทำร้ายตัวเองจนเจ็บ...เค้าก็ไม่ได้มีบาดแผลเจ็บปวดเหมือนเรา ตอนเราจมอยู่กับความเศร้า...เค้าก็ไม่ได้มายืน ณ จุดเดียวกัน รักตัวเองก่อนนะ...แล้วค่อยรักคนอื่น เห็นแก่ตัวให้มาก ๆ รัก-ตัว-เอง
สุดท้ายอีกที ความรู้สึกอยู่ตรงไหน = ความเข้าใจอยู่ตรงนั้น
ขอบคุณเกรียนคนแต่งมากนะ ^U^
ขอโทษเถอะ
ผมรู้ว่าเกรียนคนอ่านบอกหนุ่ม แต่ผมขอบคุณว่ะ แม่ง ซึ้ง
เรื่องกอด ผมคอนเฟิร์มครับ
เผื่อใครมีการคล้ายๆหนุ่มในนี้ ขอให้คนที่อยู่ข้างๆคุณน่ะ กอดคุณซะ
หรือมีตุ๊กตาหมีหรืออะไรก็ได้ กอดครับ เวลาหายใจไม่ทัน กอดแม่งเลย
แล้วคำแนะนำของรีนี้ ผมจะเอาไปลองปรับใช้กับโจ-หนุ่มดู
ตอนหน้าดึงอิเกรย์ ทัศน์ โก กรีน มาร่วมด้วยช่วยกันดีกว่า//วางแผน
อ๊ากก รักเกรียนคนอ่าน
-
อืมมมมมมมม
อืมๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะเม้นไรดี
แต่จะเม้น ฮ่าๆๆๆ
-
//กระทืบเป็ดให้รัวๆ มีกี่ตัวก็ไม่พอ ย๊ากกกกกกกกกกก!!! /บ้าไปแล้ว
จากใจเลยนะกคข.
ไดอ่านคู่นี้แล้วชอบมากกกก (มากที่สุดในเรื่องเลยเอ้า)
คืออ... อย่างว่าแหละ จะมีซักกี่คู่ที่สมหวัง ที่ความรักมันจะราบรื่นไปซะตลอด ที่จะไม่มีซักนี้ดดดดดที่จะคิดนอกใจกัน
ชายโฉดหญิงชู้ก็มีอยู่ให้เห็นตามท้องตลาดทั่วไป(นั่นคนรึยาสระผม :beat:)
เอาง่ายๆ ตามข่าวอะ แค่นอกใจกันนิดหน่อยก็เอาน้ำกรดสาดหน้ากันไปแล้ว
(โอเค กลับเข้าเรื่อง)ไดว่าที่โจทำนี่ถือเป็นเรื่องธรรมดานะ
สมควรแก่เหตุแล้วล่ะ เพราะโจก็เป็นคนๆ นึงที่ก็ไม่ได้เป็นเทวดาจุติลงมานี่หว่าเนอะ
หึงเป็น โกรธเป็น เกลียดเป็น แค้นก็เป็น ทำอะไรด้วยอารมณ์ไปบ้างมันก็ไม่แปลก
หนุ่มก็เหมือนกันเหอะ มันก็ต้องมีบ้างที่แบบจะชอบคนนู้นคนนี้ทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้ว
ก็แหม มีแฟนไม่ได้หมายความว่าจะชอบใครอีกไม่ได้ซะเมื่อไหร่ มันก็แค่วัยรุ่นคนนึงเหมือนกัน
ขาดความยั้งคิดบ้าง พลาดพลั้งบ้างอะไรบ้าง
พล่ามมาซะเยอะ ก็แค่จะบอกว่า ที่ไดชอบคู่นี้เพราะมันดูแบบ... (...นึกคำไม่ออก OTZ)
อารมณ์ประมาณว่ามันคือ 'ชีวิต' อะ เป็นชีวิตจริงๆ ที่มันไม่ได้สวยหรู
ผิดพลาด > สำนึกได้ > สายเกินไป
เหมือนเป็นการเตือนใจไปในตัวว่า คิดก่อนทำนะ ชีวิตจริงมันไม่เหมือนกับนิยายนะ ที่จะกดลบแล้วพิมพ์ใหม่ก็ได้สมหวัง เย้!
บางคนพลาดแล้ว แก้ได้ ก็ดีไป แต่ก็มีอีกหลายคนที่พลาดแล้ว ก็พลาดเลย ...ดังเช่นอิสองคนนี้แล... (หรือมันจะมีพลิกล็อคอีก? 55)
กลับขึ้นไปดูที่พิมพ์... ยะ ยาวเว่อร์! :sad5:
ไม่เป็นไร เราไม่แคร์ /สะบัดบ็อบ (โดนกคข. :beat: กินพื้นที่ห้องนิยายกรู๊!!)
(ลดขนาดฟ้อนต์ให้แทนก็แล้วกัน ไม่อยากลบค่ะ เสียดายที่พิมพ์ 555)
สุดท้าย...
ขอบคุณเกรียนคนเขียนน้าาาที่เขียนนิยายเกรียนๆ ดีๆ ให้อ่านนน :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ยืนยันคำเดิม เรารัก โจ หนุ่มมม ♥♥♥♥
-
เป็นกำลังใจให้หนุ่มกับโจนะ คนเราไม่มีใครที่จะดีไปซะทุกอย่าง ก็ต้องเคยทำผิดพลาดกันบ้าง ถึงแม้สิ่งที่ทำไปนั้นทั้งที่รู้ว่าผิดก็ยังทำ ส่วนโจก็คงทุกข์ใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้ืน ส่วนหนุ่มก็ไม่เคยรู้ว่าโจจะรู้เรื่องนี้ เรื่องนอกใจนี่ทำใจไม่ได้จริงๆ แต่โอเคว่าหนุ่มก็สำนึกแล้วในเรื่องนี้และผลตามมาเป็นอย่างไรก็รู้ๆกัน
ที่เคยบอกว่าเชียร์ให้รีเทิร์นตอนนี้ก็ยังคิดแบบนั้นอยู่ แต่ถึงยังไงก็เคารพการตัดสินใจของทั้ง 2 คนนะว่าจะเป็นไงต่อไป
ปล.คนแต่งสู้ๆ รออ่านทั้งทัศน์ เกรย์ ทั้งโจ หนุ่ม และอีกสองคู่ถ้าคนเขียนจะกรุณาคนอ่านตาดำๆ ปิ๊งๆ :กอด1:ที
-
เศร้าโครตตตตตตตตตตตตตต ไม่น่าเลยหนุ่ม
พลิกล็อคสุดดด นึกว่าจะแบบไม่สมยอม ๕๕๕๕
-
ขอ
ขอโทษเถอะ
ผมรู้ว่าเกรียนคนอ่านบอกหนุ่ม แต่ผมขอบคุณว่ะ แม่ง ซึ้ง
เรื่องกอด ผมคอนเฟิร์มครับ
เผื่อใครมีการคล้ายๆหนุ่มในนี้ ขอให้คนที่อยู่ข้างๆคุณน่ะ กอดคุณซะ
หรือมีตุ๊กตาหมีหรืออะไรก็ได้ กอดครับ เวลาหายใจไม่ทัน กอดแม่งเลย
แล้วคำแนะนำของรีนี้ ผมจะเอาไปลองปรับใช้กับโจ-หนุ่มดู
ตอนหน้าดึงอิเกรย์ ทัศน์ โก กรีน มาร่วมด้วยช่วยกันดีกว่า//วางแผน
อ๊ากก รักเกรียนคนอ่าน
ยินดีคะ แอบดีใจนะว่าคนเขียนได้อ่านด้วย
สู้ ๆ เอามาให้อ่านอีกนะ เดี่ยวไปรับหน้า มอ. ไปแอ่วพืชสวนโลก (พี่อยู่ลำปาง 5555) :bye2:
-
อ่านตอนนี้แล้วเศร้า เข้าใจทั้งคู่นะ
แต่แบบหนุ่มก้อผิดจิงอะ แต่ถ้าโจรักหนุ่มจิงก็ลองให้โอกาสหน่อย
จะได้ไม่ทุกข์กานทั้งคู่ :เฮ้อ:
-
ถ้าผิดแล้ว ก็อยู่ในที่ของตัวเองเถอะ
-
โอเค เกรียนคนเขียน
จะพยายามไม่อินกับมัน
แต่บอกได้คำเดียวว่า "เจ็บ"
-
o13 วู้วว เราอยากให้พวกเธอคุยกันเน้ออออ
-
โอยยยยยยย เขียนอย่างนี้ไม่ให้อิน ทำไม่ได้หรอก
ไม่อยากให้อินเขียนไม่ให้คนอ่านอินสิ เกรียนน้อย
จุดสิ้นสุดของความอดทนของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
จุดสิ้นสุดของความอดทนของความรัก คือการนอกใจ
แต่คนทำผิดถ้ากลับใจสังคมยังให้อภัยนะ ไม่ลองคิดดูหน่อยหรือโจ
-
//นั่งอ่านต่อไป
อ่านให้มันเจ็บเล่น !! :laugh:
-
ไฮเปอร์จะขึ้นตามหนุ่ม :z3:
โอยยยยย
เศร้าจัง
ไร้คำบรรยายจริงๆ
ใครถูกใครผิดนี่จะวัดได้จากไหนวะ :เฮ้อ:
-
โอเค รู้แล้วว่าอะไรเป็นยังไง
แต่แว่ (ว่า!!!) ก็เข้าข้างหนุ่มมาตั้งแต่แรกแล้วอ่า ถึงตอนนี้ยังไงๆใจมันก็เลยยังเข้าข้างหนุ่มอยู่ดีอ่า
แล้วเรื่องมันจะไปยังไงล่ะเนี่ยยย โจให้อภัยหนุ่มเถอะน้าาาา
-
ว่าแล้วเชียว....
ไม่พ้นต้องมาดราม่ากันไปมา
โอเค เราเข้าใจ เข้าใจทุกอย่างทุกอย่าง และอยู่ในจุดเดิม...
ห้ามอิน...โอเค เราทำได้ ทำได้จริงๆ...
(เขวี้ยงมาม่าลงอ่างแก้ว!!!!)
-
รัก เกรียนคนเขียน จัง :กอด1:
-
ถ้าจะไม่ให้อิน...ทำไม่ได้ :เฮ้อ: เพราะถ้าวันใดที่อ่านแล้วรู้สึกไม่อินนั่นแปลว่าเกรียนคนเขียนแต่งได้ห่วยลง แต่นี่...ก็แต่งมาดีเข้ามาสะกิดต่อมในใจก็เลยอิน
เอาเนอะไม่ว่ากันนะ ขออินอยู่ในมุมเงียบๆ หลืบมืดๆ :monkeysad:
-
เกรียนคนอ่านขอโทษ ที่ทำตามที่เกรียนคนเขียนบอกไม่ได้
เพราะยังไงก็อินท์ แต่ตอนนี้อินท์โจนะ TT ทุกอย่างต้องมีประเด็นนนนน แง๊งงงงงงงงง
ไอเรื่องนอกใจนี่ยังไงก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้แน่นอน TT หรือมันอาจจะกลับไปได้
แต่โจไม่เลือกที่จะกลับไป.... ซึ่งก็ให้ความรู้สึกว่าตรูเจ็บแล้วก็ต้องจำ (เป็นตรูๆก็จำฟ่ะ)
แต่บางฟิลก็ยังรู้สึกว่า ทำไมไม่พูดกันให้รู้เรื่องไปเลย หนุ่มจะได้รู้ว่าทำไมโจถึงร้ายกับตัวเองนัก
หนุ่มจะได้เลิกคิดสักทีว่าตรูไม่ผิด ดราม่า เสียใจ เศร้า หน่วง TT
-
คู่ให้ความรู้สึกว่ามันสีเทาๆดีเนอะ เพราะไม่ได้ดี(มากๆ)แล้วก็เลว(โคตรๆ)กันทั้งคู่
อ่านๆไปไม่รู้ว่าสองคนนี้จะมาบรรจบกันยังไง(นึกภาพไม่ออกเลย :เฮ้อ:)
-
ว่าแล้ววววววว ตอนแรกก๊ตะหงิดละ
มันต่องมีอะไรซักอย่างแน่ๆ แล่วก็ใช่
ไม่ไหวแล้วเป็นตอนที่บีบหัวใจดีจริงๆ
:z3:
-
อ่านแล้วใจร้าวเลยค่ะ :เฮ้อ:
มันก้ต้องอินบ้างนิดหน่อยน้า อิอิ
:3123: :3123: ให้เกรียนคนแต่ง :กอด1:
-
มันก็ ...ปกติป่ะวะหนุ่ม ?
คือถ้าตั้งใจนอกใจเนี่ย แม้แต่ครั้งเดียวมันก็ผิด ยังไงก็ผิด
ถ้าในครั้งนี้ อีกฝ่ายยอมคืนดี มันก็ถือว่า โจ นี่โคตรใจเลยนะ
คนที่เป็นฝ่ายถูกนอกใจเนี่ย ให้กลับไปไว้ใจอีก มันก็ยาก
ก็ว่ากันไปตามบุญตามกรรมละกัน
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เข้าใจโจละนะ รักมากก็แค้นมาก แต่เริ่มขัดใจหนุ่มอ่ะ นอกจากขอโทษ นี่อธิบายอะไรหน่อยไมไ่ด้เหรอ ไหนๆโจก็อุตส่าห์บอกออกมาแล้ว นึกว่าจะเคลียๆ เฮ้อ............... :m31: :m31: :m31:
ปล. อยากรู้ว่าคนที่ทำให้หนุ่มนอกใจโจได้คือใคร........
-
ไม่น่าเลยหนุ่ม โจเองก็งเสียใจมากทีเดียว แต่ดูเหมือนจะยังตัดใจไม่ได้เหมือนกันนะ
-
เรื่องกอดนิ่คอนเฟริมจริงๆ !!
กดเปด ซักร้อยหนึ่งที (ซึ่งมันก้เปน1 เท่าเดิม)
อ๊าก ๆ เรื่องนี้หาคนผิดไม่เจอ เจอแต่คนรักกัน :D
-
ยอมรับว่าตอนแรกอยากให้เป็นเรื่องเข้าใจผิด
แต่พออ่านคำพูดของเกรียนคนเขียน ก็ทำใจ
พอได้อ่านรอบแรก บอกได้คำเดียวว่า ผิดหวังกับหนุ่ม(กุอุตส่าห์เข้าข้างเมิงนะหนุ่ม)
แต่พออ่านต่อไปก็ นะ :m15: น้ำตาคลอด้วยความสงสาร
ยิ่งอ่านประโยคนี้
"ผมไม่เคยปริปากบอกมันว่าผมเคยทำตัวยังไง..ละอายใจเกินกว่าจะพูดออกมาได้
จนกระทั่งวันที่ผมสูญเสียมันไป..ผมถึงรู้ว่าผมรักมันมากเหลือเกิน"
ยิ่งรุ้สึกว่า คนทำก็ทำไปโดยไม่คิด ก็เจ็บไม่ต่างกัน
คนเราจะรักกัน มันก็ต้องให้อภัยกันได้ เก็บสิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียน
ยังไงก็รออ่านเรื่องนี้ต่อนะ
เกรียนคนเขียนอย่าเครียด กคอ. คนนี้เข้าใจ :กอด1:
-
หนุ่มมันทำแรง ส่วนอิคุณโจมันก็ด่าแรง
ฮึ แต่ยังมาทำเมินทำนู่นนี่นั่นใส่คนอื่นเขาอยู่ไม่ไหวนะโจ
(รักหนุ่ม เข้าข้างหนุ่มอ่ะ ฮะฮะ)
-
จะพยายามไม่"อิน" ไม่"เกรียน" ละกันนะขอรับ~ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เงยหน้าอีกที.......น้ำตาซึม TT พูดไม่ออกจริงๆว่ะ นับถือเกรียนคนเขียน :call: :call:
-
หึ หึ มาตามคำเรียกร้อง ... กอดตุ้กตาหมีใหญ่ด้วยคนครับ คลายเครียด 55
ถ้าโจมันยอมคืนดี ควาย ต้องเรียกมันว่าพี่แล้วละครับ
ผมก็อยากรู้เหมือนกันครับ ว่าหนุ่มจะทำยังไงให้โจมาคืนดี
ต่อให้มีเพื่อนทั้ง มอ มาช่วยวางแผน แล้วความรู้สึกที่เคยถูกหลอก และ ไม่จริงใจ มันจะลบจะลืมกันได้เหรอครับ
ถ้าถูกข่มขืนก็ว่าไปอย่าง แต่นี่อยากเอง ทำเองทั้งนั้น ตอนนี้ หนุ่ม อาจเศร้าเพราะรู้สึกผิด
โจอาจให้อภัยได้ แต่จะให้กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่... เอ่อ คิดเอาเองแล้วกันครับ
ต่อให้หนุ่มมีใบรับประกันที่ผ่านการรับรองจากเครื่องตรวจเพชรและรักนกแท้ก็เหอะครับ(เกี่ยวมั้ยวะ)
โจมันต้องเอาหัว(แม่เท้า)คิดแทนหัวใจมันแน่ ถ้ามันยอมกลับไปอยู่กับหนุ่ม
ผมดูๆก็ว่าโจมันฉลาดกว่านั้นนะ...
ความรักอาจให้อภัยได้ทุกสิ่ง
แต่ถ้าหมดรักแล้ว เรียกร้องอย่างไร วิธีไหน น่าสงสารเพียงไร ก็คงได้แค่ให้อภัยแล้วก็บอกลาครับ
เปล่าประโยชน์ครับ ที่จะยึดยื้อ ฉุดดึง
คนบางคนเปลี่ยนยากครับ โดยเฉพาะพวกที่ยึดตัวเองเป็นใหญ่
ข้าถูก ที่นี่เป็นกฎของข้า ใครไม่เห็นเหมือนข้าจงถอยไป...ไรประมาณนี้
อุ้บบ ขออภัย ผม อิ้นนน อิน 555+++
^____^ อยากจะไป ก็ไปไม่พ้นนน
-
ดราม่าาาาาาาาา!!!!!!
เผอิญที่เกรียนคนเขียนบอกมา...เกี๊ยวชอบหมดเลย....ฮ่าาา
ชอบอารมณ์แบบนี้จริงๆแหละค่ะ โลกความเป็นจริงมันก็คือสีเทานั่นล่ะ ไม่มีขาวหรือดำ
-
ไม่รู้อะไรอย่างไง แต่สุดท้ายขอให้กำลังใจ ทั้ง คู่ T^T :m15: :monkeysad:
ความรักอาจไม่ต้องมีเหตุผลในตัวมัน...แต่สิ่งที่กระทำต่อกัน...อาจต้องเพิ่งพาความเข้าใจ T^T :sad4:
(เกี่ยวกันมัยนี้ กิกิ ) :laugh: :laugh:
-
น้องเกรียนคนเขียนห้ามพี่ไม่ให้อินไม่ได้หรอก T T
เพราะมันอินไปแล้วววว เศร้าอ่ะ
แต่ถ้ามันต้องเป็นไปแบบนั้น มันก็ต้องเป็นไปแหละนะ
เมื่อรับกันไม่ได้ มันก็ต้องจากกัน
อาจจะเจ็บปวดแต่มันก็ต้องทำใจ
-
: :o12: :o12: :o12:
มานปวดจายยยยยยยย
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง (แต่ยังอยู่ข้างหนุ่มนะ 55555)
-
พูดไม่ออก...แล้วทุกอย่างมันก็จะดีขึ้นหล่ะนะ
+1 ให้กำลังใจเกรียนคนแต่ง สู้โว้ยยยยยย
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง
เกรียนหว่ะ คริคริ
-
มันเป็นเรื่องที่ขำไม่ออกเลย ตอนอ่านเรื่องของเกรย์(ยังอ่านพิเศษไม่จบ)มีฉากเรียกน้ำตาเราบางช่วงโดยเข้าใจของว่ามันน่าจะออกแนวสนุกๆมีบ้างก็ยังมีบรรยากาศสนุกเศร้าไม่นาน แต่แอบจินตนาการนะว่าคนเขียนลองแต่งเรื่องเศร้า ต้มยำ เย็นตาโฟ มาม่า อะไรก็แล้วแต่ ที่เหมือนสนุกแมมุขฮาแต่เศร้ามีจะเป็นยังไง พอเจอเรื่องนี้น้ำตาพรากเลย มันก็ไม่เชิงเสร้ามากเหตุผลและพฤติกรรมสนับสนุน ความเป็นไปของบรรยายกาศเรื่อง รู้สึกเจ็บแบบหน่วงๆ แต่ไม่ตาย ประมาณนี้นะ แต่หนุ่มเริ่มอากรหนักแล้ว :เฮ้อ:
-
เอ่อ จะเม้นว่าอะไรดีวะ
มันจี๊ดๆในใจ ช่วยด้วยยไม่อินไม่ด้ายยย :z3:
เข้าใจ เข้าใจโจเลยว่าทำไมถึงทำอย่างนั้น เข้าใจหนุ่มด้วย
คู่นี้มันจะลงเอยแบบไหนกันนะ :เฮ้อ:
ชอบบบบคู่นี้ชะมัด ดาร์คได้ใจ ฮ่าๆ
-
มันยังมีอะไรอีกใช่ม๊ายยยยยยยย
เริ่มคิดว่าน่าจะมีอะไรอีก
ส่วนของเรื่องของจิตใจหนุ่ม น่าจะมีอะไรซุกไว้อีกเยอะแยะ
เริ่มอยากเห็นว่าคนแต่งจะลงไปได้ถึงแค่ไหน
รออ่านเน้อ
-
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร เอาเป็นว่า
เข้าใจทั้งคู่ :เฮ้อ:
ปล. เกรียนคนเขียนจะเขียนยังไงก็ตามสบายเลยฮะ
เพราะข้าพเจ้าชอบนิยายแนวดราม่า น้ำตาท่วมจอเลยยิ่งดี
ในความรู้สึกข้าพเจ้า การเขียนนิยายให้คนอ่านอินตามมันยากนะ
เกรียนคนเขียนสามารถทำให้เกรียนคนอ่านอินได้นี่ ถือว่าสุดยอดเลยล่ะ o13
และไม่ได้อินธรรมดานะ อินโคตรๆ เลยแหละ นึกถึงแทบตลอดเวลา = ="
เช่นข้าพเจ้า นั่งอ่านแคลอยู่ดีๆ ดันนึกถึงโจหนุ่มเฉ้ย (เกี่ยวกับโจทย์ที่ทำอยู่ตรงไหนวะ?)
ไม่มีสมาธิอ่านต่อ เลยต้องมาเปิดอ่านนิยายเช่นนี้แล :amen:
-
ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด
เข้าใจ เห็นใจ สู้ต่อไปนะหนุ่ม
o7
-
รู้สาเหตุที่ไอคนเขียนมันเข้าข้างเกรียนโจละ อืมมม เข้าใจได้ ความไว้ใจที่โจมีให้มันคงหมดไปแล้ว
แต่ถ้ายังรักกัน คำว่าอภัยคำเดียวมันยากนักเร๊อะ เริ่มใหม่กันอีกสักครั้ง อนาคตช่างแม่ง ดีกว่าตอนนี้เจ็บกันทั้งสองคน
ขอโทษนะคนเขียน มันอิน ห้ามไม่ได้ ความรู้สึกมันพาไปว่ะ
-
ไม่ได้อินนะเนี่ยะ ,, แค่รู้สึกโหวง ๆ อิอิ
^^~
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า ตอนแรกสงสารหนุ่มมากเพราะคิดว่าโจไม่มีเหตุผลอ่ะ แต่พออ่านตอนล่าสุดแล้วแบบ :a5: :z3:
นะ.....เรื่องนอกใจนี่เราแอนตี้สุดๆ(เจอกับตัวเองบ่อย :o12:) ก้เลยขอย้ายฝั่งเป็นแม่ยกน้องโจแทน5555(แอบเกรียน)
หนุ่นน้อยเอ๊ยที่หนุ่มต้องทำก้คือยอมรับผลที่เกิดจากการกระทำของตัวเองเท่านั้นแหละ เป็นเรื่องแรกเลยนะเนี่ยที่ไม่อยากให้ตัวเอกจบแบบคู่กัน(อินจัด) แวะไปอ่านน้องเกรย์ดีกว่าเกรียนใสๆ
-
นี่แหละนะที่เขาบอกว่าความสุขเพียงครั้งดียวกลับทำลายชีวิตทั้งชีวิต
ไม่รู้จะพูดอะไรดี สงสารหนุ่ม แต่ตอนนี้ก็เข้าใจโจแล้วว่าทำไม :m15:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า
-
ปล.ขอบ่นก่อนนะ 555+
ซวยจริงอะไรจริง พิมพ์ไปตั้งเยอะดันกดผิดมันหายไปหมดเลย
ต้องมานั่งพิมพ์ใหม่ แล้วที่สื่อจากใจออกไปเมื่อกี้ล่ะ(หายหมด)
มันจะพิมพ์ได้แบบเดิมไหม :laugh:
ทำใจหน่อยนะเกรียน ที่คนอ่านเกรียนตามแบบนี้
เอาล่ะ อ่านๆ... จากใจนะ
ไม่ได้สนใจเลยว่า หนุ่มจะบริสุทธิ์หรือไม่
เรื่องนั้นมันจะยังไงก็ช่าง เราคิดแบบนั้นอ่ะ
เพราะเราชอบที่เนื้อเรื่องมากกว่า คือมันเป็นเรื่องของ โจกับหนุ่ม
เราก็คิดแค่ว่า ทั้งคู่มันจะลงเอยกันยังไงก็แค่นั้น
ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเป็นยังไง ปัจจุบันเป็นแบบไหนอยู่
ขอแค่สุดท้ายมันคู่กันก็พอ
เรามีความสุขที่ได้อ่าน
ไม่ว่าเกรียนคนเขียนจะแต่งแบบไหนมา เราก็จะอ่านอยู่ดี
เพราะเราชอบเรื่องนี้มาก ชอบแนวนี้อ่ะ
ไม่ได้โรคจิต ซาดิส์ มาโซ หรืออะไรทั้งนั้นแหละ ก็แค่ จิตไม่ปกติแค่นั้นแหละ (เฮ้ยไม่ใช่ละ)
เพราะงั้นขอแบบยาวๆ อ่ะ ได้มะ o18
อย่าหายนานน๊า เราคิดถึง (คิดถึงใครไม่รู้//ชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปเรื่อย)
ขอบคุณมากจ้า
:กอด1:
-
เฮ้อ!!! มีเหตุมีผลทั้งคู่
เหตุผลของโจ คือ หนุ่มนอกใจ ทำให้เกลียดจนไม่อยากจะพูดจา ไม่แม้อยากจะสบตา
เหตุผลของหนุ่ม คือ รัก รู้ว่ารักมากเมื่อสาย แต่ไม่รู้เหตุผลของการโดนทิ้ง
ก่อนหน้านี้ ทั้ง 2 คนอยู่ในสภาวะ "ทั้งรักทั้งเกลียด" แต่โจรู้เหตุผล แต่หนุ่มไม่รู้ตัว
คนเราผิดพลาดกันได้เนาะ แต่ถ้าผิดพลาดในเรื่องที่รู้อยู่แล้วไม่ควรจะทำ บางทีการให้อภัยก็ทำได้ยาก
สู้ๆเนาะเกรียนคนเขียน เราชอบเรื่องนี้นะ ดูมันเป็นชีวิตจริงไม่นิยายมากดี
สู้ๆ
-
คิดถึงที่สู้ด!!!!
ตามมาทันแล้ว ไม่ได้เข้ามาอ่านซะหลายวัน มาอ่านทีเดียวทำไมมันเศร้าหนักแบบนี้
งื้อๆ :o12: :o12: :o12:
ถึงรู้ว่าเธอผิด แต่ก็ยังสงสารอ่ะ เค้าอินไปแล้วอ่ะมันห้ามไม่ได้ :z3:
ไม่เป็นไรในชีวิตคนหนึ่งคนจะเจอแต่เรื่องสุขสมหวังคงใช่ที่ ชีวิตแบบนั้นคงมีแต่ในความฝัน
ไม่ว่าชีวิตจะทุกข์แสนทุกข์ การที่จะใช้ชีวิตแบบไหนต่อไปต่างหากที่อยากรู้ หนุ่มจะเดินทางต่อไปยังไง ก็สู้ๆ เอาใจช่วยเสมอๆ
:กอด1: กอดหนุ่ม ๆ
ป.ล เกรียนคนเขียนจัดมาได้เต็มที่น้า กระดาษทิชชู่เตรียมพร้อมข้างตัวเสมอคร้าบ (ที่จริงเดี้ยงแล้วยังเข้ามาอ่าน)
ป.ล. เกรียนจงเจริญ ฮิ้ว!!!!!
-
มาเมนท์ก่อนเดี๋ยวค่อยไปอ่านเน้อ :z2:
-
โจทำท่าจะเป็น ควายซะแล้ว ถุย(เลียนแบบเกรียน)
ยิ่งกว่าเกลียด คือ รัก งั้นซิครับ
โจที่ผมรู้จักไม่เป็นแบบนี้นา 55
หนุ่มน้อย ปากบอกเกลียด แต่ใจยังร้ากกก หรือเปล่าครับ
ปากไม่ตรงกับใจ ปากก็ต้องตรงกับปาก ละคร้าบบ 55
จ้วบบบ กคข แต่งนิยายถูกใจ กอดๆๆๆ (เห็นเค้ากอดกัน ผมเอามั่ง 55)...เผื่อหายเครียด
-
กคข ดราม่าบีบตับมวากกกกก สะจวยยยยยย!!!!
-
ยังไม่ได้อ่าน chapter 4 อ่ะ
แต่อ่านปฐมลิขิตแล้วอยากบอกเกรียนคนเขียนว่า
ชอบนิยายที่เกรียนคนเขียนแต่งเสมอจ้ะ
อินตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่รับได้กับทุกบทอ่ะ อาจมีสครีมบ้าง แต่ไงก็อยากอ่านต่ออ่ะ
ปล.ไม่รู้คิดไปเองป่าว แต่เหมือนคู่นี้จะจบแฮปปี้นะ
ปล2.ไปอ่า่นก่อนนะ เดี๋ยวมาเม้นใหม่
-
อ่านเสร็จแล้วอ่ะ
อยากบอกว่า
หนุ่มอย่าโทษตัวเองอย่างนี้~~
เห็นแล้วป้าปวดใจ ใครๆก็พลาดได้ทั้งนั้นแหละลูก
ป้าเชื่อว่าในโลกนี้ต้องมีคนที่ีรักหนูมากพอที่จะยอมรับความผิดพลาดของหนูได้
สู้ๆนะจ๊ะ :L2:
-
แล้วมันก็ดีขึ้นเอง
เวลามันช่วยได้ แต่ก็ต้องรู้จักให้อภัยตัวด้วย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว คิดคนเดียวว่า ทั้งสองคนคงกลับมารักกันเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
รู้ว่าเจ็บปวด แต่ก็อยากให้ยอมรับและอยู่กับมันให้ได้ เก็บความรู้สึกดีๆเอาไว้
และยิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึง แต่เป็นเพื่อนกันก็ได้นี่เนาะ
-
เำราจะไม่อินค่ะ :o12: :o12:
-
ไม่ได้อินนะ แค่อ่านจบแล้วอยากถอนหายใจ :เฮ้อ:
-
มาสมัครเป็นนักอ่านด้วยคนค่ะ ติดใจในภาษา เนื้อเรื่องของเรื่องนี้มากๆเลย เเอบสารภาพว่าตอนภาคเเรกมีเเอบน้ำตาซึมในเรื่องครอบครัวนายเอกคู่หลักด้วย คนเขียนเขียนเก่งมากๆเลยค่ะ ^ ^
ส่วนคู่ของโจ-หนุ่มก็ชอบค่ะ ถึงจะดราม่าก็ตาม เป็นเป็นอะไรที่เทาๆดี ไม่ขาวล้วน ดำล้วน คนเขียนหักมุมซะเปลี่ยนทิศไม่ทันเลย เเอบเห็นว่าคนเขียนงอนที่คนอ่านอินกันกับคู่นี้ด้วยอะ คนเขียนน่ารักจัง 555555 ที่ว่าน่ารักนี่คือไม่คิดว่าคนเขียนจะใส่ใจคนอ่านขนาดนั้น อิอิ มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ เวลาอ่านนิยาย ดูละครเราก็จะบ่นว่าตัวละครที่ทำไมู่กใจ มีใส่ความคิดของตัวเองลงไป เหมือนเราเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นในบุคคลคนหนึ่ง เเต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนๆนั้นจะต้องเปลี่ยนไปตามที่พูดกัน คนเขียนเขียนไปเถอะค่ะ ตามสบาย ตามโครงเรื่องที่วางไว้เลย อิอิ
ส่วนเรื่องโจ-หนุ่มมันพูดยากอะค่ะ เขาว่าศัตรูที่ทำร้ายความรักหนักสุดคือการหมดความไว้วางใจกัน หมดความเชื่อใจกัน ถ้าจะกลับมารักกันโจก็คงต้องอดระเเวงหนุ่มไปมีอะไรกับใครไม่ได้ เเล้วมันจะมีความสุขหรือคะ ตัวหนุ่มเองเเน่ใจตัวเองหรือยังว่าจะไม่มีใหม่อีก ถ้าจะกลับมารักคงต้องใช้เวลาให้โจลืมอดีต เเละใช้ความสามารถของหนุ่มในการทำให้โจเชื่อให้ได้ว่าจะไม่มีผิดซ้ำสอง
เป็นกำลังใจให้นะคะคนเขียน ^ ^
-
มาอ่านคู่นี้แล้วดราม่ามากค่ะ
สงสารทั้งสองคนเลยยยย
เอาใจช่วยนะคะ
-
หนุ่มไม่ใช่คนดีร้อย%
แต่ถ้าโจรักจริง เค้าจะต้องรับฟังและอาจต้องรับได้
เพราะถ้าคนรักกันต้องรักทั้งข้อดีและข้อเสียของเค้าด้วย
ปล้ำลิง. พยายามไม่อินตามเกรียนคนเขียนสั่แล้ว แต่มันไม่สำเร็จค่ะ :o12:
ปล้ำอีกรอบ.รักเกรียนคนเขียน มาอัพเร็วได้ใจ :กอด1:
เห็นด้วยกับ Re นี้เลยครับ
-
อืม เอิ่ม จะว่าไงดี
เอาล่ะ คืองี้.. จริงๆพล้อตของคู่นี้เกรียนคนเขียนวางไว้หมดแล้ว ดำเนินไปยังไง จบตรงไหน จบยังไง
บอกได้ว่าเกรียนคนเขียนเกรียน เพราะมันดราม่าใส่กันขนาดนี้ แต่เกรียนคนเขียนให้จบแฮปปี้ครับ ก็ไม่เชิงแฮปปี้เท่าไหร่ เพียงแต่มันไม่ฆ่ากันตาย แค่นั้นอ่ะนะ (คู่นี้ มันไม่ฆ่ากันตายก็หรูแล้วไม่ใช่เรอะ -*-)
แต่ปัญหาก็คือ กรูก็ผ่านฉากดราม่าพวกนี้ไม่ได้เหมือนกัน.. [อ้าว เวร]
จึงขอเกรียนใส่คนอ่าน
ขอจบคู่นี้ครับ..
คู่นี้อาจจะโผล่ในเรื่องอินดี้อินเลิฟบ้าง แต่ก็จะโผล่แค่เป็นตัวละครประกอบ ไม่มีฉากรักฉากร้าว อือ ก็เหมือนเพื่อนพระเอกเฉยๆ
ส่วนอีกกระทู้นั้น ขอเวลาปรับโหมดซักสองปี (เวอร์)
ฮ่าๆ.. ไม่ใช่ แค่ช่วงนี้มีอะไรให้ต้องตัดสินใจเยอะ ก็เลย แบบว่า ขอหยุดบรรดา INDY ทั้งหลายก่อนแล้วกัน
นี่ๆ แล้วอย่าดราม่าขอร้อง เพราะผมก็อยู่เนี่ยไม่ได้ไปไหน แค่ว่าอารมณNไม่อยากแต่ง INDY in love ทั้งหลายในตอนนี้เฉยๆ
แต่ว่า..เนื่องจากการเขียนนั้นเป็นสันดานของเกรียนคนเขียน เดี๋ยวเกรียนคนเขียนก็ตึงเขียนเรื่องอื่น แต่ตอนนี้ยังนึกพล็อตอะไรไม่ออกเลย ก็ ถ้ามีนิยายใหม่ๆวันสองวันนี้ก็..ฝากติดตามด้วย เผื่อเป็นของเกรียนคนเขียน ฮ่าๆ
ขอบคุณนะครับเกรียนคนอ่าน
..ภาวนาอย่างเดียวว่า ถ้าแต่งเรื่องใหม่อย่าเผลอแทนตัวเองว่าเกรียนคนเขียน เดี๋ยวความแตก TT
..^____^
ขอบคุณคนอ่านทุกคน ทุกกำลังใจ ขอบคุณคนที่ส่ง PM สารบัญมาให้ PM กำลังใจจากคนอ่าน แม้จะมีบางคนถามแบบเกรียนว่า เห้ย เกรียนคนเขียน มึงเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายวะ !? :m31:
[คำถามอ่อนไหวนะว้อยยย ถามทำไมมม เห็นดิสกรูม๊ายยยย อย่าถามมมม ฮ่า แต่ไม่ซีเรียสนะ ล้อเล่นๆ]
D A N K E ! :กอด1:
-
รับทราบจ้ะ
======
กลับไปอ่านตอนล่าสุดมา...เอาวะจบงี้ก็พอได้
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านค่ะ
จะรอติดตามผลงานต่อไป
-
เซอร์ไพรส์ ได้เกรียนสมตัว o22
- จบ -
-
ทราบค่า
ไม่ได้รักกันหวานซึ้งเหมือนคู่อื่นๆ
แต่ขอให้รักกันหรือคุยกันเหมือนเพื่อนกันก้อพอแล้ว
แบบไม่ใช่เจอหน้าก้อจิกกันตลอดอ่ะนะ
ขอบคุณจ้า :กอด1:
ปล.อย่าเครียดนะจ๊ะ
-
จบดื้อๆ ได้เกรียนจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกรียนคนเขียนว่าไงเกรียนคนอ่านก็ว่าตามนั้นอ้ะ^______^
-
จบได้ เอิ่มมมมม
เ ก รี ย น
สมกับเกรียนจิง ๆ
โอ่ะ จะว่าไปทำไมเราเม้นเกรียน ๆ เนี่ย กิกิ
-
เ ก รี ย น น ะ เ ก รี ย น. .. :z3:
-
เกรียนรีเทินร์คงดี เกรียนนะเกรียน T^T
-
เกรียนจริง o13
-
จบแล้วว.... o13
แต่ตอนนี้เกรียนคนอ่าน กะลังเกรียนจัด..
อยากจะใคร่ขอเกรียนคนเขียน ว่า...
ได้โปรดลงตอนพิเศษของ โก-กรีน ให้หน่อยย(น้าา)
จบคำขอเพียงเท่านี้.. :3123:
-
จบแล้วว.... o13
แต่ตอนนี้เกรียนคนอ่าน กะลังเกรียนจัด..
อยากจะใคร่ขอเกรียนคนเขียน ว่า...
ได้โปรดลงตอนพิเศษของ โก-กรีน ให้หน่อยย(น้าา)
จบคำขอเพียงเท่านี้.. :3123:
ใจร้ายที่สวดดดดดดด
-
อ่า อยากให้คู่นี้เขารักกันนะ ทั้งรักทั้งแค้นอ่ะ
โจให้อภัยหนุ่ม ส่วนหนุ่มก็ห้ามทำอีกนะ
-
นี่แหละคือความเสียใจ...
o13 o13
-
เหมือนจะรู้สึกเฉยๆ ... :m16: นิดนึง
เมื่อได้รับทราบเหตุผลจากเกรียนคนเขียนแล้ว
ทำใจไว้แล้วละ :laugh:
เพราะเรารู้ใจคนเขียน(//เกี่ยวไร)
แบบไหนก็ได้ค่ะ จัดมาเลย อ่านได้เสมอ
แล้วจะตามอ่านที่เกรียนคนเขียนแต่งแน่นอน
หนึ่งกำลังใจจากเราอ่ะที่มีให้เสมอ อืมเรื่องดราม่าเราจะไม่ดราม่าใส่คนเขียนนะ
เพราะมันก็ไม่ได้ดราม่าอะไรขนาดนั้น (เหมือนเราจะปลง...เข้าวัดดีกว่าไหม)
โค๊ะ... ทำไปได้ :jul3:
-
เจ็บแต่จบใช่มั้ย 555+
-
พี่คะ หนูว่าจะไม่อินแล้วสิ แต่มันอินไปเองคะ
ความผิดแค่ครั้งเดียว ถึงจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
แต่มันก็คือความผิดใช่ไหมคะ และถึงจะร้องไห้อ้อนวอนขนาดนั้น
โจก็คงไม่กลับมา จริง ๆ เพราะโจหมดรักรึเปล่าคะ หรือเพราะไม่มันใช่รักแท้คะ
เพราะถ้ามันคือรัก...จะอภัยให้กันไม่ได้เหรอคะ
หรือความรักมันยากเกินไปนะ :serius2:
: อิน เกินไปปปปปปปปปปปป :beat: :z6
สักวันหวังว่าหนุ่มจะเจอคนที่รักจริง ๆ รักดี ๆ อีกครั้งนะคะ :m16:
PS. เพราะหนุ่มอาจไม่ใช่รักแท้ของโจ โจจึงไม่หยุดแค่ที่หนุ่มและยังคงตามหาความรักต่อไปหรือเปล่า
(วิ่งหลบ :z6: เกรียนคนเขียน)
-
สงสารหนุ่ม จังเลยค่ะ :o12:
โจใจร้ายอ่ะ :m31:
-
ใช่ซี๊!! /ทำเสียงสูง 555 (โดนเกรียน :beat: :beat:)
รับทราบค่าา
ไม่ว่ายังไงก็จะติดตามต่อ แม้ว่าเกรียนจะเปลี่ยนทัศน์เกรย์เป็นซุปเปอร์ไซย่าหรืออะไรในอนาคตก็ตาม เอิ้กกกก
ป.ล. "คำถามอ่อนไหวนะว้อยยย ถามทำไมมม เห็นดิสกรูม๊ายยยย" .....ว่าแล้วว :interest:
-
อ่าๆตามใจๆ เกรียนคนเขียนว่าไงเราว่าตามนั้น(เป็นคนเชื่อคนง่าย :impress:ฮ่าๆ)
แต่จะว่าไป คู่เกรย์ทัศน์นี่มันก็อับโชคเหมือนกันนะ
เป็นคู่หลักเรื่องIndyที่ห่างหายจากเรื่องไปซะนานพอกำลังจะกลับมา
เกรียนคนเขียนขอหยุดพัก เลยกลายเป็นคู่รักสุดเกรียนสุดอนาถ ฮ่าๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดราม่ามากกว่านิยายที่เขียนมาทั้งหมดอีก ฮือๆ
ปกติเราไม่ค่อยอ่านนิยายชาวบ้านเท่าไรหรอกนะ นิยายดังๆ จะไม่อ่าน เพราะอิจฉาเค้า เลยไม่อ่าน (อีนี่เลว) เกรียนอุตส่าห์ดังแล้วเค้าไปตามอ่านนะ ฮือๆๆ คิดฮอด
ไงก็ขอให้กลับมาเยี่ยมใหม่ไวๆละกัน เฮ้อออออออออออ
ถึงจะไม่ได้ชื่อเดิม แต่ถ้ามีโอกาสได้อ่าน.... สำนวนการเขียนของคนเราอ่ะมันมีเอกษณ์อยู่นะ บางที เขียนๆไป อาจจะความแตกสักวันก็ได้ อิอิ
เซ็งเป็ด
-
อ่าห่ะ!!...........พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
สำหรับเรื่องรักๆนี่เรื่องที่เจ็บสุดก็การนอกใจนี่แหละ เจ็บจี๊ดดดด
ขี้เกียจจะอิน เพราะต่างคนต่างก็ปล่อยกันแล้ว เหลือแต่ใยบางๆนั่นแหละ เหอะ
แล้วเกรียนคนเขียน...ไม่เขียนต่อไม่ว่า เพราะคลายปมแล้วว่าทำไม ยังไง เมื่อไร อ่ะนะ ;')
จะรอเกรียนคนเขียนกลับมา โลดแล่นอย่างเกรียนๆในเล้าต่อนะคะ ฮะๆ ;'D
ปล.ได้รู้ซะทีว่าเกรียนคนเขียนเป็นเพศไหน กร๊ากๆ สงสัยอยู่เช่นกัน แต่ไม่มาก 55555
-
55555555555555555555++
ไม่รู้จะพูดอะไรเลย ขำง่ะ :m20:
โอเค รับทราบ จบเกรียนดี o13
-
เอ่ออ จบแบบนี้
สมชื่อเกรียนจิงๆ - -"
-
โจ-หนุ่มมันก็เครียร์อ่ะนะ
ว่ามันมีเหตุผลอะไรยังไง!
และ.....จบกันแบบเกรียนๆ 55555
ยังไงก็จะติดตามเรื่องไหม่นะคะ
-
จบแล้วเหรอ
แอบเหงาๆนะเนี่ย
แบบชอบคู่นี้มากอ่ะ
แต่ไงๆก็เคารพการตัดสินใจของเกรียนคนเขียนเสมอ
จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะจ๊ะ
-
แหะๆๆ จบซะงั้น
เป็นผู้หญิงหรอ โหกวนตีนมากอ่ะ
ผู้ชายบางคนยังแพ้เลย
-
จบให้ค้างแบบเกรียนๆ :laugh: :laugh: :laugh:
มาเถอะ คู่ไหนก็รับได้หมด :impress2:
*แต่ขอโก-กรีนอีกได้เปล๊าาาา
กระพริบตาปริบๆ :laugh:
ฮากับคำถามอ่อนไหว ฮ่าๆๆๆๆ
หวังว่าคงจะเจอกันบ้างในมอนะ :man1: :man1:
-
เข้าใจโจแล้ว
..ภาวนาอย่างเดียวว่า ถ้าแต่งเรื่องใหม่อย่าเผลอแทนตัวเองว่าเกรียนคนเขียน เดี๋ยวความแตก
หึหึหึ จะคอยดูนะ
-
o22 ทำไมต้องจบตอนนี้เนี่ย
เอิ่ม ค้างเติ่งอ่ะ
อยากรู้ว่าหนุ่มนอกใจโจจริงไหมอ่ะ
บอกแค่นี้ได้ไหม พรู้ความจริงแล้วสองคนนี้เป็นแค่เพื่อนจะจบน้อยลงกว่านี้
แต่ยังไงก็อยากให้จบแฮปปี้แบบรักกัน :เฮ้อ:
-
ก็คนเขียนบอก จบ มันก็ต้องตามนั้นแหละ
ถึงจะแอบหวังให้ต่อบ้างก็ตาม
เคารพสิทธิ์จ้า :z2:
-
สมเป็นเกรียนคนเขียนจริงๆ มีอารมณ์เขียนเมื่อไรก็มาต่อเนอะ
-
เป็นเราก็รับไม่ได้หวะถ้าแฟนตัวเองไปมีอะไรกะคนอื่น
รักแค่ไหนก็คงเลิก เพราะมันไม่ได้มีแค่เราคนเดียวอีกแล้ว
มีครั้งแรก มันก็ต้องมีครั้งที่สอง จริงมั้ย :z3: :z3:
เข้าใจโจขึ้นมาทันใด เชียร์โจสุดใจขาดดิ้น
-
ง่า....
อ่ะ...ว่าไงว่าตามกัน T^T
-
เกรียนไม่ออกค่ะ :sad4:
แต่ก็สนุกจริง ๆ เลยนะ
เป็นนิยายที่ให้ความรู้สึกว่าจริงมากอะ
ใช่เลย ใช่
ไม่มีใครดี 100%
คนเราต้องผ่านอะไรมาเยอะ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้
สู้เค้านะหนุ่ม สู้เค้านะโจ เอาใจช่วย
-
เข้าใจและเคารพการตัดสินใจเกรียนคนแต่งค่ะ :a1:
ยอมรับว่าเป็นเรื่องที่หักมุมที่สุดเรื่องนึงที่อ่านมาเลย ไม่ได้คิดว่าเรื่องของสองคนนี้จะมีที่มาแบบนี้ มองตัวละครบิดเบี้ยวไปจากเรื่องที่เกิดขึ้นมากเลยอ่ะ :sad4:
ใช้ภาษากดดันได้บีบคั้นมากเลย เจ็บจี๊ดสะใจมาก
ขอบคุณมากค่า
-
จบตรงนี้แต่อีกภาคกำลังมันส์เชียว :z1:
ยังไงก็จะรอจ้า แล้วก็ช่วยภาวนาให้ไม่หลุดคำว่า เกรียนคนเขียน นะ :bye2:
-
แบบว่าอึ้งที่จบอย่างนี้ แต่ก็สมเป็นเกรียนคนเขียนอ่านะ
ยังไงก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอน้า แล้วก็จะรอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆนะคะ
:L2: :L2:
-
หนุ่มนอกใจโจก่อน ไม่น่าเชื่อเลย แต่ก็เข้าใจโจแล้ว
-
อ่ะเง้อ
ว่าจะไม่อิน แต่ก็ขอกัดผ้านิดนึงได้มั้ยคะ :monkeysad:
-
มีอารมณ์อยากเขียนเมื่อไหร่ค่อยมาต่อก็ได้
แต่เชื่อว่าหนุ่ม-โจ คงไปโผล่แว้บ ๆ ในเรื่องทัศน์-เกรย์บ่อย ๆ
-
รับทราบ
อย่างนี้สิถึงจะเกรียนของจริง
จะรอติดตามเรื่องใหม่แล้วกัน :pig4:
-
:z3: :z3: เกรียนคนเขียนอยากอ่านต่อจริงๆนะ
อย่าหายไปนาน มาต่ิอเร็วๆล่ะ
คิดถึง เกรย์xพี่ทัศน์ :impress2:
อีกเรื่องที่ลงค้างไว้.. มันหายไปไหนแล้วววว ?????
-
:a5: จบ.. มันจบแล้ววววววววววววว o22
:z3: :z10:
-
โ อ้ ว แ ฮ ป ปี้ แ บ บ ไ ม่ ฆ่ า กั น ต า ย . . . . . .
มันจบแล้ว TTTTTWTTTTT(นี่ไม่ดราม่าน่ะ)
-
แล้วแต่เลยจ้า อยากอ่านแต่ถ้าไม่อยากเขียนก็เข้าใจจ้า
เคยแต่งฟิกกะเค้าเหมือนกัน (แต่ไม่เคยมีคนอินใส่ขนาดนี้ 555)
เวลามีเรื่องกังวลมันก็แต่งยาก (นี่ก็ร้างมือมานานมั่ก) แตะได้แต่เรื่องสั้นที่ไม่เป็นภาระต่อเนื่องนานๆ
แต่ยังไงก็แสดงความจำนงไว้นะคะว่ารอติดตามผลงานเสมอ
สู้ๆ ในทุกๆ เรื่องค่ะ
-
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอ่านเลยค่ะยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
รับทราบ แต่ขอรออย่างมีความหวัง เพื่อเกรียนเปลี่ยนใจ ยังไงก็ฟิลลอสนี่นา
-
ค้างนิดหน่อย......ไม่เป็นไรค่าา จิ้นต่อได้....[อ่าวเห้ย]
รออ่านเรื่องต่อไปค่ะะ ไฟท์โตะนะคะคนเขียน:P
-
เอ่อ จบ......จบแล้ว......จริงอ่ะ!!!!! o22
โอเค จบแบบนี้ก็ไม่ค้างคาเท่าไหร่ อย่างน้อยก็ได้รู้เหตุผลที่เป็นแบบนี้
แล้วสรุปคือ 2 คนนี้มันเลิกกัน จริงจัง แล้วใช่มั้ย
:เฮ้อ: เฮ้ออ ก็ทำใจไว้แล้วล่ะ
ปล. รักเกรียนนะ ทั้งเกรียนคนเขียนและเกรียนในนิยายทุกคน :กอด1:
-
คือว่าทั้งหมดอ่ะ อยากอ่านอันนี้ที่สุด มันปวดๆใจดี -*-
-
:sad4: :sad4: :sad4: จบแบบนี้ฆ่ากันให้ตายดีกว่า :sad4: :sad4: :sad4:
:z3: :z3: :z3: รออารมณ์ดีแล้วมาแต่งใหม่ได้ป่าว :z3: :z3: :z3: (อย่าเพิ่ง :beat: เรานะ มันค้างจิงๆ)
ตอนนี้อยากร้องเพลง คาใจ ของพี่เจ เจตรินให้คุณเกรียนฟังจริงๆ. o22 o22
ปล. :กอด1:คนเขียนแน่นๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ (จากใจ ขอบอกว่าเรารัก หนุ่ม กะโจ และคุณเกรียนมากจริงๆ )
-
จบก็จบเนอะ
ตามใจเกรียนอยู่แล้วเนอะๆๆ
:กอด1:
-
แต่ผมอยากอ่านต่อนะ...นี่พูดจริง
ผมว่า เกรียนคนเขียน เขียนมาก็ดีแล้ว
มีอะไรให้ได้อ่าน เพลิดเพลิน
อย่าหยุดเขียนเลยครับ
^__^
-
ดีใจที่จบแบบนี้อ่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่รับไม่ได้ถ้าแฟนนอกใจ
คือแบบว่าถ้าหนุ่มเคยผ่านอะไรมาเยอะ
แล้วมาจบที่โจก็ยังโอเคนะ แต่นี่แมร่งเล่นนอกใจไปเอากะคนอื่นนี่ไม่ไหวเคลียร์ว่ะ
สันดานใกล้จะเหมือนไอน้องคีย์แฟนเก่าพี่กรีนแลย :เฮ้อ:
ยังดีที่มันสำนึกได้แต่โจมันเสียใจไปแล้วอ่ะ มันเรียกกลับคืนมาไม่ได้
มันเห็นทุกขั้นตอนตั้งแต่ต้นจนจบ คิดดูดิว่าเจ็บแค่ไหน
ขอโทษแฟนคลับหนุ่มด้วยเน้อ :call:
ปอลอจะดีมากถ้าโจได้แฟนใหม่ที่เป็นผู้ชายไปเลย :laugh:
ห้ามไม่ได้จริงว่ะ โคตรอินเลย
-
เยี่ยม !! ชอบแนวนี้ คือ แต่ละสิ่งมันมีที่มา
ไม่ใช่เป็นแบบนี้ อย่างที่เป็น
แต่เป็น เพราะต้องเป็น !
-
จบได้แบบ...................(ไม่รู้จะใช้คำไหนดี)
ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เศร้าไปมากกว่านี้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่นำมาให้อ่านนะครับ
จะติดตามคนเขียนเกรียนคนนี้ กับเรื่องอื่นๆอีกนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เกรียนจริงอะไรจริง รอวันกลับมาจ้า
-
คำว่าจบพูดเบาๆก็เจ็บ แต่นี่แทบจะตะคอกใส่ อืมคงโครตเจ็บ
แต่หนุ่มก็ต้องยอมรับผลของการกระทำของตัวเองนะ
ยังไงเราก็ภาวนาให้โจหนุ่มกลับมาคบกันเหมือนเดิมอยู๋ดี
เพราะเท่าที่ดูคนที่ไม่ยอมจบไม่ใช่หนุ่มคนเดียวนะนี่ เฮ้อ จิตตกค่ะ
-
จบอย่างนี้
แต่อย่างว่า คนเกรียนเขียนอ่ะนะ
-
พอรู้เหตุผล เท่ากับว่าสงสารทั้งคู่
-
เกรียนจริงๆคร้าบบบ
ยังไงก็ขอให้โจกับหนุ่มกลับมาคบกันเน้ออ
ไม่ขอไรมากกก แค่ได้อ่านคู่นี้อีกก็คงดี ก๊ากกก
-
อะไร เกิดอะไรขึ้นนน
-
โว๊ะ :laugh: เล่นแบบนี้เลยรึ
แต่ก็ช่างเถอะ คนเขียนอยากให้จบมันก็จบหละนะ
รอเรื่องใหม่ต่อไป อิอิ
-
ถ้่าถอนหายใจมากๆหน้าจะแก่ลง
เรื่องนี้คงทำให้หน้าเราแก่ลงอย่างเยอะ :sad4:
ห้ามไม่อินไม่ไหวจริงๆ เมื่อคืนอ่านในโทรศัพท์
เช้านี้เลยกลับมาอ่านในคอมอีกรอบ เป็นอะไรที่หนักใจมากๆ
คือถ้าจะมองว่านี่มันเป็นชีวิตจริงไม่อิงนิยายแล้วเนี่ย
ก็เห็นได้กับเกรียนคนเขียนว่า แล้วมันจะไปสมหวังอะไรกันทุกคู่
เอาจริงคือก็เกรียนทั้งหนุ่มทั้งโจเหอะ......
ปากมีเนี่ยเรื่องที่ควรจะพูดจะถามก็เจือกไม่ทำ
ที่ลากเหง้าสันดอนมาเหน็บแนมแดกดันกันได้เนี่ยถนัดนัก
ถ้าพูดถ้าถามถ้าเปิดใจอะไรตั้งแต่แรกเนี่ย มันก็จบไปแล้วป่ะวะ (แล้วจะเอาไรมาให้อ่าน -*-)
ขัดใจแต่ชีวิตจริงแมร่มก็เป็นแบบนี้ตลอดอ่ะ .... ไม่เคยอยากจะฟังความจริง
ท้ายที่สุดไอ่ที่ปากมันบอกว่ารักคนนี้มาก เอาจริงๆแล้วคนที่มันรักมากที่สุดก็คือตัวเองล่ะว๊า
มันก็เลยไม่อยากจะฟังเรื่องจริง ไม่อยากพูดความจริงให้ตัวเองเสียใจกันทั้งนั้น
(อินไปจริงๆด้วย เดี๋ยววันนี้ก็จะต้องรู้สึกเกรียนเรื่องนี้ไปทั้งวัน) :m31:
เอาเหอะเจ็บปวดพอกันถือว่าสมน้ำสมเนื้อ จะกลับมาคบไม่คบกันก็มีแผลเป็นนี้ให้เห็นอยู่ดี
พอเข้าใจเกรียนคนแต่งนะขอรับ...มันก็เรียลดี
ไอ่ครั้นจะให้โจยอมรับฟังแล้วกลับไปรักเท่าเดิมเนี่ย ถ้าทำได้งั้นจริง
ต่อไปเวลาพักกลางวันหนุ่มคงต้องจูงจมูกโจไปกินหญ้าแทน = =
เอาเป็นว่ารีบๆมีอารมณ์แล้วกลับมาเขียนเรื่องเกรียนๆต่อเหอะคร๊าบบบ :call:
คล้ายชื่อเรื่องงัย เกรียนนักก็รักอยู่ดี ....
o13
-
เอ่อ จบก็จบจ้า :a5: แต่ก็ดีนะยังไงก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่
แต่จะว่าไปก็จบสมกับเป็นคู่นี้ดีอ่ะ
-
เกรียน ...
-
ไปอ่านภาคลูก เกรย์ ทัศน์ดีกว่าครับ
Idylle...เฮ้อ ไม่ไหวจะเกรียน
มัน (ไม่ค่อยจะ)เกรียนจริงๆครับ ก้ากๆๆ
แต่มันโครตจะทารก เล่นเป็นเด็กๆ ==! 555
-
ง่ะๆๆๆ ฮาๆๆๆ เหน ด้วย กะ รี บน ฮาๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
แต่ ก้อนะ อยาก อ่าน คู่ เน้ ต่อ T^T :monkeysad: :m15:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา จบแล้วเหรอ ฮือๆๆๆ สงสารทั้งคู่ ทำมัยความรักมันเจ็บแบบนี้ T_T
-
อิอิ
-
I miss you เกรียน!
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ชอบคู่นี้จัง
-
เอาคู่นี้ไปลงใน indy in love ได้ป่ะ สงสารอ่ะ
-
:sad4: :sad4:
ช้อบบบบบ ชอบบบบบบ
เรื่องเศร้าๆ เครียดๆ บีบน้ำตาอย่างเงี้ย
อย่าเพิ่งจบได้ปะครับ
มาต่ออีกเหอะครับบบบบบบบบ
-
จัดหนักน่ะโจ-หนุ่มเนี่ย
:a5: :กอด1: :L2:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอค๊า
^-^ บางครั้งคนเราก๊อหา " สิ่งที่ขาด" จนพลาด " สิ่งทิมี " และบ้างครั้งก๊อเฝ้าหา " สิ่งทิดี " จน " สิ่งทิมี " มันหายไป ^-^
-
ทางเลือกนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดแหละ
เพราะว่านะ
คนที่เคยเจ้าชู้ยังไง
ก็จะเจ้าชู้เหมือนเดิม
จบได้เกรียนมาก
รอคู่โก-กรีน
-
อ่า....จบแบบนี้ก็ได้ =w=
เป็นจบที่งงๆเหมือนกัน 55+
-
ไม่อยากให้จบเลย :m15: :monkeysad:
-
จบแบบเจ็บๆ
:o12:
ดีแล้วค่ะที่จบแบบนี้....ไม่งั้นได้อึดอัดกันทั้งเรื่อง
อยากอ่านคู่ กรีน-โกจัง^^
-
จบแบบนี้ ก็เกรียนดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
โจ-หนุ่ม
โจ-หนุ่ม
โจ-หนุ่ม
คิดถึง คิดถึง คิดถึง :o12:
-
o13 o13 o13
-
โจ-หนุ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! :monkeysad:
-
บอกแล้วนะว่า --รับเฉพาะมาโซฯ—
เพราะฉะนั้น ใครไม่ชอบทำร้ายจิตใจตัวเอง กรุณาจรลี.นทันที ก่อนที่ความเกรียนจะฉุดรั้งท่านให้อ่านต่อ..
ผมอุตส่าห์บอกกับตัวเองว่าจะไม่เขียนคู่รักโลกแตกนี้อีก แม้จะมีคนอ่านที่เกรียนเอ่ยชื่อสองคนนี้ในรีพลายบ่อยครั้ง
มีปล.ว่าคิดถึงโจ-หนุ่ม อยู่สม่ำเสมอ แต่ผมก็ไม่หวั่นไหว!!
ทว่า..รีพลายนี้ในกระทู้คุยสบาย(?)สไตล์เกรียน..เป็นฟางเส้นสุดท้าย
:sad4: ก็รู้ว่าไม่มาต่อ..แต่อยากขอไปอย่างนั้น....(อันนี้เพื่อใจอ่อน)
อยากอ่าน โจ หนุ่ม..แบบโครตพ่อโครตแม่เลยอ่ะ.... :serius2:
..... :เฮ้อ: ทำใจไม่ได้อย่างแรงงงง...เม่ง...เศร้ายิ่งกว่าตอนโกโบริตายอีกนิ :z3: (อันหลังนี้บ่งบอกอายุ) :laugh:
เออ ในเมื่อชอบทำร้ายตัวเองกันนัก คนเขียนจะเกรียนใส่ ทำร้ายคนอ่านด้วยโจ-หนุ่ม!!
เอ่อ..ใครอยู่อยุธยา ถ้าเห็นนมแลตตาซอยจากพัทลุง กรุณาคว้ามาดื่ม เพราะอาจเป็นของผม
รักเกรียนคนอ่าน ขอให้น้ำลด เข้าสู่สภาวการณ์ปกติเร็วๆนะครับ
Warning : ห้ามอินเช่นเคย
INDY special :: บทกวี(ที่ไม่อาจ)..สร้างโลก
“ลมเพลมพัด ร้องขับขานเป็นลำนำ ว่าพี่นี้เป็นคนจร มาจากดินแดนด้ามขวาน..มาหาความรักแม่คนงาม แค่อยากให้เจ้ารับรู้..เพียงอยากให้เจ้ารับฟัง”
ผมอ้าปากร้องเพลงที่เคยฟังสมัยเด็กๆด้วยอารมณ์ติสท์เต็มที่..
“อะไรวะ เป็นคนเหนือ ไปร้องเพลงใต้ซะงั้น”
ไอ้โกทัก
ส่วนไอ้ทัศน์หัวเราะ “มันก็ร้องเพราะดี”
ผมยักไหล่ “บทกวีและดนตรีไม่มีพรมแดนเว้ย”
ผมนั่งอยู่กับไอ้โก,ไอ้ทัศน์และเตรียมตัวเก็บข้าวเก็บของย้ายก้นไปจากที่นี่
เพราะรู้ว่าอีกไม่นานคู่รักคู่แค้นของผม ซึ่งนั่นก็คือ โคนัน ไอ้โจเว้ย
มันคงจะมานั่งที่ม้าหินอ่อนนี่ด้วย..
“อ้าว จะรีบไปไหนวะไอ้หนุ่ม?”
ไอ้โกทักเมื่อเห็นผมเก็บข้าวเก็บของ
“เอ่อ”
ผมนิ่งคิด แล้วก็คิดออก
“มึงไม่รู้เหรอ น้ำจะท่วมโลกแล้วนะ กูต้องรีบไปสร้างเรือโนอาห์ก่อน ถ้าพวกมึงว่างๆก็รวบรวมบรรดาสิงสาราสัตว์ไว้เป็นคู่ๆนะ ไปละ บาย”
.
.
o22<< หน้าเพื่อนผม
แต่ผมไม่สนใจว่าไอ้สองตัวนั่นจะทำหน้ายังไง ผมต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีซะก่อน
.
.
“เป็นมุขขอตัวกลับที่ควายมาก”
เสียงขุ่นๆลอยมากระทบโสตประสาท..
ผมพ่นลมหายใจ เอามือเท้าเอว แล้วสะบัดหน้ากลับมาแบบนางสาวไทยที่โดนปลดเป็นพริตตี้ขายรถ
“กูมันเลว”
ผมบอกไอ้โจแทนความคิดมัน และเสริม
“กูมันร่าน นอกใจมึง เอากับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตามึง และกูขอโทษ แต่นั่นไม่ได้ช่วยอะไร และไม่ได้ทำให้กูเลวน้อยลง ถึงแม้กูจะรักมึงแค่ไหน แต่เมื่อกูทรยศต่อความไว้วางใจของมึง ความรักก็หมดความหมาย และกูเข้าใจดี”
ผมพูดเร็วแทบไม่หายใจ
“กูเข้าใจความเจ็บปวดของมึง และอยากให้มึงเข้าใจด้วยว่า..”
ผมกลืนน้ำลาย “คนที่ต้องอยู่กับตราบาปและรอยมลทินนี้ไปจนชั่วชีวิตจะเป็นยังไง ซึ่งคนคนนั้นก็คือกู..”
..ดวงตาผมแห้งผาก
คาดว่าต่อมผลิตน้ำตาคงไม่ผลิตไม่ทันหรอก เพราะถ้าคุณคิดว่าสองสามตอนดราม่าของ INDY in love
ไอน้องเกรย์ร้องไห้เรื่องพ่อ น้องกร และเรื่องในอดีตของเจ้าตัวจนน้ำท่วมอ่างแก้วนั้น ของผมคงต้องท่วมแม่น้ำปิง..
ไอ้โจดูจะอึ้งไปที่ผมยืนเท้าเอวแว๊ดใส่มันด้วยการประจานความเลวของตัวเอง
และมันก็ยังไม่พูดอะไรออกมา..
“กูรู้..”
ผมพยักหน้าอย่างยอมจำนนต่อฟ้าดินและต่อไอ้โจ
“แต่ตอนนี้กูก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะไสหัวไปให้ห่างจากชีวิตมึงอย่างที่มึงต้องการ แต่ทำไม..”
ผมมองตามัน “ทำไมมึงต้องคอยจิกกัดกูอยู่ตลอดเวลา?”
มันเป็นคำถาม แต่ผมไม่ได้ต้องการคำตอบจากมัน ผมกลับพูดต่อ
“มุขขอตัวกลับของกูอาจจะควาย แล้วมึงจะให้กูบอกพวกมันว่ายังไง ว่ากูต้องหลบหน้า ว่ากูกลัวเจอมึงงั้นเหรอ?”
ดวงตาไอ้โจยังคงเย็นชา..นิ่งเฉย..
ผมกัดฟัน “ถ้ากูบอกความจริง พวกมันก็ต้องสงสัยว่าทำไม มึงไม่อยากให้ใครรู้ไม่ใช่เหรอ ว่าเราเคย..”
ผมหยุดไว้แค่นั้น..ไม่อาจพูดต่อได้
“เออ กูเข้าใจ”
ในที่สุดไอ้โจก็พูดออกมา แม้ดวงตามันยังคงเหี้ยมเกรียม
“แต่ก็ช่วยกรุณาทำตัวให้มีชีวิตชีวา ไม่ใช่ทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายน่าสมเพชให้คนอื่นสงสัย! เรียกร้องความสงสารรึไง!”
ผมพ่นลมหายใจออกมา แล้วว๊ากใส่มัน
“มึงรู้มั๊ย กูเครียด คนมันกำลังอ่อนไหว กำลังกดดัน แต่กูก็กำลังพยายามเต็มที่อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นมึงควรพยายามเข้าใจ ให้เวลากูหน่อย และที่สำคัญนะโจ เรียนรู้ที่จะหุบปากซะบ้าง!”
แล้วผมก็หันหลังกระทืบเท้าโครมๆจากมา
เพราะขืนอยู่ต่อไอ้โจคงลากผมไปฆ่า แล้วเสียบประจานไว้หน้าคณะวิศวฯนี่แหละ
. . . . . . . . . . . . . . . .
“พี่หนุ่มๆ”
เอ..ใครเรียกนะ?
ผมหันไปมอง
อ่าว ภรรยาสุดสวาทขาดใจของไอ้ทัศน์นั่นเอง มันคือ น้องนน เกรย์เว้ย!
“พี่หนุ่ม พรุ่งนี้ที่ชมรมวรรณศิลป์จัดกิจกรรม 'บทกวี..สร้างโลก' พี่หนุ่มย้ายก้นมาด้วยนะ”
เมียไอ้ทัศน์แจ้งข่าว
ผมพยักหน้ารับรู้ “ได้สิ เรื่องบทกวีพี่ไม่พลาดอยู่แล้ว”
ผมยิ้มให้น้องเกรย์และตั้งท่าจะเดินจากไปเรียน
“เอ้อ.. เจ๊หนุ่ม”
ไอ้น้องเกรย์จอมเกรียนเรียกอีกครั้ง
“หือ?”
ผมหันไปเลิกคิ้ว
“ชวนพี่โจมาด้วยนะ คนจะได้เยอะๆ รุ่นน้องจะได้รู้สึกว่าเราใส่ใจ”
.
.
:a5:<< หน้าผม
ขอโทษเถอะเทพยดาฟ้าดิน คนอื่นไม่มีปากชวนมันแล้วเรอะ!!
.
.
ผมนั่งยืดขาราบกับพื้นหญ้านั่งทำใจแอสไพรินอยู่ที่อ่างแก้ว
ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดเบอร์ที่ไม่อยากกดเลยซักนิดเดียว..
..ผมรอสายเรียก
แล้วก็ได้ยินเสียงกดรับ
“ถ้าจะโทรหาชู้ ก็ผิดเบอร์แล้วล่ะ”
.
.
ผมถอนหายใจ ไม่สนใจคำที่มันถากถาง ตั้งใจจะบอกข่าวของชมรมอย่างเดียว
“พรุ่งนี้ชมรมจัดงานบทกวี..สร้างโลก อยากได้สต๊าฟไปช่วยดูแลน้อง เท่านี้แหละ”
ผมพูดอย่างรวดเร็วแล้วรีบกดวาง
..ไม่ต้องการรับฟังคำด่าใดๆอีกแล้ว
ไม่ใช่ผมไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง
ยอมรับสิครับ..ยอมรับมาสามปีแล้ว
ผมเองก็ประณามตัวเองต่างๆนาๆ และไม่เคยต้องการให้ใครเห็นใจคนเลว
แต่ตอนนี้..ผมเพียงแค่เหนื่อยและทรมานกับตราบาปนี้เหลือเกิน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“กลอนกับบทกวีต่างกันยังไงน่ะครับพี่ๆ?”
รุ่นน้องถามขึ้นในห้องชมรมวรรณศิลป์
ไอ้โจหันมามองผมโดยอัตโนมัติเหมือนทุกครั้ง
“อืม..อันนี้พี่ไม่รู้นะ ว่ากูรูทั้งหลายให้ความเห็นว่ายังไง แต่ในความเห็นของพี่ กลอนเป็นสับเซตของบทกวีครับ”
ผมยักไหล่ บอกน้องอย่างจริงใจ
“กลอนกับบทกวีต่างก็เป็นวรรณกรรม เพียงแต่ที่มีคำว่ากลอน เป็นเพราะร้อยกรองมีหลายประเภท นอกจากกลอน ยังมีโคลง ฉันท์ กาพย์อีกด้วย ซึ่งแต่ละประเภทก็มีฉันทลักษณ์เป็นของตนเอง ส่วนบทกวีนั้นคือทุกอย่างรวมกัน”
น้องเกรย์ยิ้ม ลุกขึ้นมายืนเคียงข้างผม
“และนอกจากนั้น..แม้ถ้อยคำที่ไม่มีฉันทลักษณ์เลย แต่หากมีวรรณศิลป์ก็เป็นบทกวีครับ..”
. . . . . . . . . . . .
ผมปลีกตัวออกจากห้องชมรมมานั่งเล่นดูดาวพราวพรายที่ระเบียงอาคารกิจกรรมนักศึกษา
..ผมคิดถึงแม่ครับ
ฮ่ะๆ ไม่รู้สินะ
ไม่รู้ใครเป็นเหมือนผมบ้าง.. เห็นดวงดาวแล้วผมคิดถึงแม่
ทำผิดพลาดอะไรไป..ผมก็คิดถึงแม่
ผมรู้สึกว่าผมเป็นคนเลว..ผมก็คิดถึงแม่
ผม..
“มานั่งอินดี้อยู่ตรงนี้คิดว่าเท่?”
.
.
ทายสิครับว่าใครเห่า..
“รู้มั๊ย ถ้ามึงยังไม่เรียนรู้ที่จะหุบปาก กูจะเริ่มคิดว่ามึงยังiydกูอยู่นะ”
กล้าพูดนะกู - -'
ผมสวนกลับนิ่งๆ ทั้งๆที่ไม่ได้คิดจริงจัง
“คิดได้นะ”
ไอ้โจแค่นหัวเราะ “มึงคิดว่ากูจะเอาคนอย่างมึงไปทำอะไรได้อีก?”
เจ็บครับ..
แต่ผมสมควรได้รับแล้วนี่นา..
“อือ..”
ผมพยักหน้า ตายังมองดวงดาว
“ด่ามาเลย ด่าเสร็จแล้วก็ช่วยไปด้วย กูจะได้ดูดาวต่อ”
ไอ้โจทำเสียง “เฮอะ” ในลำคอ แล้วทิ้งผมไว้ลำพังที่ริมระเบียงเหมือนก่อนหน้านั้น..
ผมหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กกับปากกาที่มักพกติดตัวเอาไว้เสมอขึ้นมา และรัวเขียนลงไป..
ก่อนจะกลับหอ..ผมฉีกหน้าที่เขียน..แปะติดไว้บนบอร์ด 'บทกวี..สร้างโลก' หน้าห้องชมรมวรรณศิลป์
ดวงดาวทอแสง..
..กายอ่อนแรง
หัวใจแฝงความสำนึกผิด..
..ม่านเมฆม้วนดำดิ่งลงใน..ห้วงความคิด
..ที่ซึ่งไม่มีสิทธิ์ แม้จะเอ่ย..ขอโทษ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย o22
-
น้องหนุ่มมมมมมม :o12: :o12: :o12:
เหอะๆๆ แต่เค้ามันเป็นคนโรคจิตว่ะ ยิ่ง น้ำตาไหลมาก ยิ่งมาโซมาก ยิ่งชอบ o22 o22
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ยังไม่อ่านขอกรี๊ดก่อน (ตุ๊ดแตกเลยกุ)
โจ-หนุ่ม ๆๆๆ ไม่ได้ฝันไปใช่ป่าวเฮ้ย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
รักเกรียน จุ๊บๆ เดี๋ยวมาดิทอีกที :กอด1:
.........Edit........
เอิ่มมมม ขออีกได้ป่ะ ( :z6: ป๊าปปป โดนเกรียนเตะ)
สงสารทั้งคู่อ่ะ :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!
มาต่อแล้ว
เย่!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ปากโจนี่นะ :m16:
อยากจะเอาแปรงทองเหลืองขัดจริงๆ :angry2:
อยากจะเข้าข้างหนุ่มถึงแม้ว่ามันจะเป็นคนที่ผิดมากๆก็ตามเถอะ :z3:
คนผิดก็มีหัวใจนะ :m15:
-
สรุปก็ไม่รักกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z3:
รักกันเถอะ นอยยยยยยยยยยยย
-
ถ้าเฮียโจจะปากหมาได้ขนาดนี้...
เฮียหนุ่มก็ :a14:ไปเล้ย
-
หรือเราจะมาโซ นอกจากจะไม่เศร้าเท่าไหร่เป็นเพราะอ่านคอมเม้นท์ที่เป็นฟางเส้นสุดท้าย
ที่ทำให้เกรียนคนเขียนกลับมาเีีขียนโจหนุ่มต่อ เป็นคอมเม้นท์ที่โคตรจะฮาาาา ก๊ากกกกก!! XD
นิยายตอนนี้สอนให้รู้ว่าการนอกใจแฟนสักครั้งนึง ไม่ว่าต่อไปจะยังคบกันอยู่หรือเลิกกันไป
เค้าจะจำติดใจและเป้นการยากมากที่จะยกโทษให้ ไม่ว่ายังไงมันยังคงจะเกลียดเราอยู่....
เห็นใจทั้้งโจทั้งหนุ่ม ทั้งสองคนเหมือนเป็นเส้นขนานไปแล้ว ไม่ว่ายังไงก็เดินมาตัดกันยาก
อยากจะร้องเพลงชีวิตแค่โดนทำร้ายแต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลายนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตให้โจและหนุ่ม (แต่คอมเม้นท์นั้นตลกจริงๆนะ XD )
-
หนุ่มเจ็บได้อีก อ่านกลอนแล้วเศร้า - -
-
ไม่ได้มาโซแต่ก็อ่านต่อเพราะอยากรู้ว่าโจหนุ่มเป็นไง
-
รู้ว่าอ่านแล้วมันต้องเศร้า
แต่ก็ชอบที่จะอ่านคู่นี้เหลือเกินนน
สงสารหนุ่มอ่ะ
โจปากหมามากกกกก
จะรอบทสรุปของคู่นี้
-
อ๊ากกกกกกกก อะไรจะขนาดนี้ :a5: :sad4:
สงสารหนุ่มอ่ะ T^T :o12: :o12: :o12: :o12:
โจแกไม่เข้าใจเลยรึไง :angry2: :angry2:
-
ยอมรับเลยว่าโจปากปีจอมากกกกกกกกกก
เรื่องมันคงจะจบสวยกว่านี้ถ้ายอมพูดดีๆ กันบ้าง
แต่....เกรียนน้อยกล้ามากนะคะ กล้าเรียก "เจ้หนุ่ม" o13
-
ฮื้อออ อ่านตอนนี้แล้วไม่้รู้สึกปวดตับ บีบไตเหมือนตอนก่อนๆเลยแฮะ
ไม่ใช่ฝีมือพี่ตกนะ แต่เพราะไอ้หนุ่มเลิกที่จะร้องห่มร้องไห้ คร่ำครวนว่าเค้าไม่รักแล้ว!!
ดีมากที่รู้จักต่อปากต่อคำ และทำใจ o18
ไอ้โจนี่ก็เหมือนจะอารมณ์ซึนขึ้นมาเลย ด่าเค้าปาวๆๆ แล้วมายุ่งกับเค้าทำไมนักหนาวะ?
เฮ้อ เกรียนเครียด กร๊ากๆๆๆๆ :laugh:
-
:o12:วิ่งไปอ่างแก้ว
-
:m16: :z6:
-
:o8:มาอัพแล้วอะ ดีใจจัง
ยังมาม่าเหมือนเดิมเลย อยากให้คืนดีแล้วแต่ว่ามันจะมีวันนั้นไหม เพราะคนเขียนเกรียนสะขนาดนี้
o18
-
กรี๊ดดดดดด
เราไม่อิน~~~ :o12: :o12:
-
หนุ่มก็รู้สึกผิดจนน่าสงสารเลย
เอาน่าเรื่องมันต้องผ่านไปได้ (ซักสิบปีโจคงลืมได้)
ว่ากันจริงๆ ไม่ได้อินกับเรื่องนะเออ
ถ้าไม่รักแล้วไม่ตามจิกกัดขนาดนี้หรอก
ใจยังมีบางเสี้ยวที่รัก ไม่งั้นไม่ตามแค้นตามหาเรื่องขนาดนี้หรอก
-
เฮามาแล้วววว
เอ๊ะ หรือเราเป็นมาโซ :z6:
โจเป็นผู้หญิงรึไงวะ ปากร้ายชิบเป๋ง :angry2:
-
:o12:
ยังไงก็อยากรู้เหตุผลที่ต้องทำยังงั้น
ขอเถอะพี่เกรียนนนนนนนนนนนนนน
บอกหน่อยๆๆๆ
-
เฮ้อ
-
เศร้าเพราะกลอนว่ะครับ
แอบงงตัวเอง แอบเป็น มาโซ ด้วยเหรอ 55 5+
ถึงชอบเรื่องนี้จัง โจ-หนุ่มๆ
-
:mc4: :mc4: จุดประทัดเอาฤกษ์เอาชัยให้คุณเกรียนที่กรุณาสละเวลามาต่อโจ- หนุ่มให้คนอ่านได้เจ็บช้ำ หัวใจกันต่อ.....
:เฮ้อ: สงสัยว่าเราจะมาโชจริงๆอ่ะเพราะอ่านแล้วก็ยังรู้สึกดีกับสองคนนี้นะ..... (อยากจะบอกว่าแม้จะมาม่าแค่ไหนศรี...ทนด้ายยยย)
พอมานั่งอ่านตอนนี้แล้วอยู่ดีๆก็นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาอ่ะ.....
ลองไปหามาฟังนะ...ได้อารมณ์แบบโครตๆ... :m3:
เพลง – ยกโทษ
(ศิลปิน – Bodyslam) ปล.เราสาวกพี่ตูน :m1:
ไม่มีสิทธิ์ ทำอะไร ให้เธอคืนมา ก็รู้ว่า เธอนั้นฝังใจ
เมื่อฉัน ได้ทำผิด เคยทำลายใจเธอลงไป ก็รู้ว่าคงไม่มีทาง ได้เธอคืนมา
วันแต่ละวัน ทรมาน เพียงแค่คิดว่า เคยทำลายรักที่เคยมี
มัน ผ่านไปนาน ผ่านเป็นปี ความผิดนี้ก็ยังคอยย้ำ ซ้ำเติมทุกวัน
ไม่อาจจะบอกให้เธอลืม แค่เพียงให้เธอยกโทษให้กัน
จากบาปที่ฉันก่อไว้ ปลดปล่อยให้ฉันได้ไหม ก็ขอเท่านี้เอง
ไม่มีสิทธิ์ทำอะไร ให้เธอคืนมา ก็รู้ว่ามันไม่มีวัน
แต่คนที่เคยผิด คนที่เธอไม่ต้องการ จะขอร้องเธอด้วยหัวใจ
ยกโทษได้ไหม คำ ไม่กี่คำ อาจจะทำ ให้คนนี้รู้สึกเลวร้าย
น้อยกว่าที่เคย
สุดท้ายนี้ขอ :กอด1: คุณเกรียนงามๆนะเคอะ....... :m11:
.....ที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าแม้ตายก็ไม่เสียดาย.....(อันนี้ได้ยินบ่อยในหนังจีนอ่ะ..อยากพูดมานานและ :m29:)
-
ความรู้สึกของมาโชเป็นแบบนี้เองรึเนี๊ย เหอะๆ :z3:
-
สามารถทำให้เจ็บจี๊ดได้เหมือนเดิม
แต่ไม่รักไม่ชอบยังไปยุ่งอีกทำไมไอ้โจ
เหมือนใครหวา ที่ยุ่งอยากอ่านต่อ
-
เหอะๆๆเรามันมาโซ
จัดมาอีก จัดมาอี๊กกก!!
แค่นี้ยังไม่พอหรอก!
:fire:
-
ดวงดาวทอแสง..
..กายอ่อนแรง
หัวใจแฝงความสำนึกผิด..
..ม่านเมฆม้วนดำดิ่งลงใน..ห้วงความคิด
..ที่ซึ่งไม่มีสิทธิ์ แม้จะเอ่ย..ขอโทษ..
เยสสสส โดน กดไลท์สักพันครั้งยังไ่ม่สาเเก่ใจ :laugh:
-
มีแววจะได้กลับมารักกันมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
-
:fire: :fire:
เบื่อโจวะแมร่ง(แต่ก็ยังชอบอ่านเรื่องนี้อยู่เน้อ)
:z10: :z10:
ขออีกซักหลายๆๆๆตอนนนน
:call: :call: :L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดด กคข มาต่อโจหนุ่มแล้วว :-[
กระโดดกอดที
โจปากเสียเหมือนเคย
หนุ่มเริ่มตอบโต้บ้างแล้ว o13
ขอบคุณเจ้าของกระทู้ คุณ boworange ที่เป็นฟางเส้นสุดท้ายด้วย :pig4:
แก้ไข: เติมชื่อ คุณ boworange
-
:เฮ้อ: :กอด1:
-
ดุเด็ดเผ็ดมันส์ดีแท้ เราคงมาโซ จัดเต็มมาเลยคู่เน้!!!!!!!
-
ว้ากกกๆๆ เห็นกระทู้นี้อัพแล้วสิ่งแรกที่ทำคือ....
หันไปถามแม่ แม่ๆ วันนี้วันที่เท่าไหร่
แม่เลยประทานพรกลับมา โอะ!! ไอ้นี่ ก็ดูหน้าคอมสิวะ
เลยเอาเม้าชี้ อืมวันที่ 13 เดือน 10 ห๊ะ!! โจ-หนุ่มอัพนี่หว่า
ดีใจแทบวิ่งไปซื้อพลุมาจุดฉลอง เหอะๆๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วแบบอารมณ์ประมาณ ฮ่าๆๆๆ สะใจตรูสะใจเว้ย!
หนุ่มเจ๋งมากอ่ะ สวนๆมันกลับไปเยอะๆไอ้โจน่ะ ให้มันด่าไม่ทันนี่ล่ะดีล่ะ ฮ่าๆๆๆ
ชอบค่ะชอบ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
อยากเกรียนใส่ว่ามันได้ใจจริงๆสำหรับคู่นี่
เกรียนคนอ่านทั้งหลายในนี้เป็นมาโซทั้งนั้นแน่ๆ
:z3:
อิโจ จะเอางัยอีกฟระ เจ็บแค้นเคืองโกรธโดนหักหลังผิดหวัง ก็ปล่อยบ้าง
ทำปบบนี้มันตุ๊ํดดดดดด เกรียนไม่รับเข้าชมรมเกรียนเหอะ....
อ่านบทกวีบนบอร์ด พอจบประโยคสุดท้ายขนลุกเลย ...(แอร์เป่าโดนพอดี หนาว ขนลุก)
เว๊ยยยยยยย แล้วงี้เกรียนคนเขียนมันจะมาโซค้างไว้แค่นี้หรือจะมาต่อฟระ
ตามภาษาเกรียนมันต้องหายไปทำลืมซํกพักอีกแน่ๆกว่าอิคู่นี้มันจะกลับมา
:serius2: :seng2ped:
-
:o11:เกรียนได้อีกเรื่องนี้ 555+ : o1
-
อ่านตอนนี้แล้ว เหมือนจะเศร้าแต่ก็ไม่เศร้าแฮะ
อาจจะเป็นเพราะหนุ่มดูเข้มแข็งขึ้น
ความรู้สึกผิดและเจ็บมันยังคงอยู่ แต่เราก็ต้องเดินต่อ
นับว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่หนุ่มยังคุยกับโจได้โดยไม่ร้องไห้อีกแล้ว
แต่ตาโจนี่ยังไง ปากบอกเกลียดแต่ก็คอยวนเวียนกวนประสาทเค้าอยู่ได้
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ ที่มาต่อให้ได้อ่านกัน หายคิดถึงแล้ว
-
เหมือนมีภูมิคุ้มกันแล้ว เลยไม่เศร้าเท่าไหร่
แต่รู้สึกรำคาญโจอ่ะ เป็นไรมากป่ะ
ไม่อยากให้หนุ่มยุ่งกะตัวเอง แต่ตัวเองขยันตามจิกกัดหนุ่มเหลือเกิน
-
:z10: :z10: :z10:
-
:เฮ้อ:
-
iyd o13
:pig4: :L2:
-
จัดมาอีกนะเกรียนน้อยย
-
เพิ่งรุตัวว่าเป็นมาโซก็เพราะเรื่องนี้นี่แหล่ะ....
มันจะดีกันมั้ยเนี่ยยยย
ฮือๆๆๆ
ขอโทษที่ทำตามคำเตือนไม่ได้ อินไปแว้วว
-
อิโจจะตามตอแยไปถึงไหน ให้อภัยไม่ได้ก็ไปไกล ๆ
-
พอกันทั้งคู่
-
ตามมาจากเกรียนเรื่องแรก...
ถึงว่า ...ทำไมโจมันจงเกลียดจงชังนัก
อย่าจะบอกว่า สมควรแล้ว ...แต่พูดไม่ออก
สงสารหนุ่มมากกว่าโจอ่ะ :sad2:
คู่นี้มันมาเพื่อดร่าม่าเรอะ ??! :z3:
ความจริงสับสนเหมือนโจนะ จะรักหรือจะเกลียดหนุ่มดี :serius2:
คู่นี้จะได้ลงเอยกันหรือเปล่าเนี่ย
-
เค้าไม่ให้อภัยเรา ไม่เจ็บปวดเท่า เราไม่ให้อภัยตัวเองนะหนุ่ม
ยกโทษให้ตัวเองซะ คนอื่นเกลียดเราได้ แต่เราต้องไม่เกลียดตัวเอง โอเค๊ :teach:
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกก.......ก !!!!
ในที่สุดก็อัพจนได้ 555
แต่อย่าพึ่งหยุดอัพนะ ยังมีคนรออ่านอยู่
-
กระตื้บ ไอ้โจ หมันไส้ ชิชะ
-
นายโจ ตามมาจิกกัดเขาอยู่ทุกวี่ทุกวันอย่างนี้ คิดได้อย่างเดียวว่ายังรู้สึกถึงกันอยู่ ไม่งั้นคงไม่มายุ่งด้วยหรอก
แต่ก็อย่างที่เกรียนคนเขียนบอก ไม่ใช่ทุกคนที่จะสมหวัง
-
ไม่อินเลยสักนิด :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12:
เเง้ๆๆๆ
มาต่อไวๆนะ :call: :z3: :o12:
-
เจ็บจังเลยเนอะ คู่นี้
-
มาเลยจะดราม่าขาดไหนก็จัดมา สู้เว้ย :z3: :z3:
-
เจ็บเบาๆ
-
ไม่อินไม่ได้แล้ว
แล้วคู่นี้จะกลับมาลงเอยกันไหม
+1 นะคะ
-
ไม่มีใครอยากเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น แต่ก็ไม่มีใครจะเป็นคนดีได้ 100%
-
มาโซฯได้แค่นี้เหรอเกรียนคนแต่ง
เอาอีก เอาอีก 555++
-
แต่ถามว่าเศร้ามั้ย ชั้นตอบเลยว่ามากกกก
ยากเย็นจนเกินความเข้าจายยยยย
-
พี่หนุ่มสู้เค้า ตอนแรกนึกว่า iyd มันเป็นภาษาอะไร สายตาเลยมองที่คีย์บอร์ด อ่ะ รู้ความหมายทันที
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ได้ใจ S
(ชอบหนุ่มที่เป็นมาโซ เพราะงั้นเราต้องเป็น s)
โจ เราก็คิดเหมือนหนุ่มนะ
โจบอกว่าหนุ่มทำตัวใกล้ตายน่าสมเพช นั่นแปลว่าโจรับรู้ถึงสิ่งที่หนุ่มเป็น
รับรู้ ไม่ใช่เพราะสนใจหราาาาาา
กิ๊วๆๆๆ
-
iyd โจ - หนุ่ม มากๆๆเลย
เกรียนคนเขียน...
-
เกรียนคนแต่ง ร้ายกาจมาก
-
เครียดแทน
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไมเราอ่านแล้วฮาอ่ะ
??????
-
โจ ปากไม่สร้างารค์เลยนะย่ะ
สงสารหนุ่มอ่ะ
-
ชอบอ่ะ
โจหุบปากซะ
:z2:
-
น่าสงสารคู่นี้จังอ่ะ o18
-
เอาอีกกกกกกกกกก!!!
//กำลังหาดราม่าอ่านบิวด์อารมณ์......
-
เหอะๆๆเรามันมาโซ
จัดมาอีก จัดมาอี๊กกก!!
แค่นี้ยังไม่พอหรอก!
:fire:
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
o13
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ กลับมาแล้ว
สงสารหนุ่มอ่า เศร้า :m15: :m15:
-
มาเป็นเกรียนคนอ่านพันธุ์มาโซฯ ด้วยคน
ยิ่งเจ็บ ยิ่งอยากอ่านอ่ะ
เกรียนคนอ่านยอมเจ็บ เพราะฉะนั้นเกรียนคนเขียนยอมเขียนต่อเหอะนะ :z6: ...โดนถึบ...
-
เถอะว่ะ เถอะว่ะ เถอะว่ะ ... ถึงมันก็เศร้าเอี้ยๆ :sad4: แต่อย่างน้อย...
ก็ขอบคุณพี่เกรียนครับที่มาต่อ :pig4:
คือ...ผมอยากรู้...อยากรู้ว่า... เป็นไปได้มั้ยที่โจ-หนุ่มจะกลับมาคืนดีกันอ่ะครับ :m15:
โอเค...คือ...ก็ตามที่พี่เกรียนบอกตั้งแต่แรกอ่ะนะฮะ แต่คือ... พอมีหวังสักนิด หรือมันพอจะแว๊บเข้าไปอยู่ในหัวพี่เกรียนบ้างมั้ยอ่ะครับ :m17:
-
แอร๊ยย มาต่อแล้ว ดีใจที่สุดในสามโลก
ทำไงได้ไอ่เรามันพวกมาโซซะด้วย
-
ทุกอย่างของคู่นี้มันมีเหตุและผล มีที่มาและที่ไปนี่นะ
ตอนนี้เกาะติดคู่นี้เพิ่มด้วย มั่นใจตัวเองระดับนึงว่าพอจะมีภูมิต้านทานกับความเป็นจริงอยู่บ้าง :jul3:
อยากพูดอะไรมากกว่านี้นะ แต่เรียงไม่ถูก อ่านจากเกรียนโน้นมาเกรียนนี้ เมาเกรียนเองละตอนนี้ :laugh:
แต่ชอบจริงๆ นะ ทั้งสองเกรียนเลย
ถึงขั้นว่าทำให้เราอ่านแล้วเกาะหนึบทั้งที่ตั้งใจจะไปเก็บนิยายเก่าที่เคยอ่านแล้วดองไหไว้ได้นี่
(เท่ากับนิยายเก่าที่จะเก็บ ก็ยังอยู่ในไหเหมือนเดิม)
เรามั่นใจว่าคุณคนแต่งไม่ธรรมดาเลยล่ะ o13
:L2:
-
ก่อนอื่น ดีใจมากที่กลับมาเขียนต่อค่ะ
นิยามของความรักมีมากมาย แต่เราว่า "อภัย" เป็นหัวใจของความรักเลยนะคะ ไม่ต้องกลับมารักกันก้อได้ แต่ขอให้ปล่อยสิ่งที่มันค้างคาใจออกไป ไม่งั้นมันจะทรมาน ทรมาน และทรมานทุกครั้งที่เราย้อนกลับไปนึกถึง
-
ไม่เศ้ราอย่างที่คิดแฮะ
หนุ่มดูเข้มแข็งขึ้น รำคาญอิโจจจจ -0-
มาอัพอีกนะฮะ รออ่าน ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มา ต่อ แล้ววว :laugh: :laugh:
อ๊ากกกก รอ มา นานนนน ย๊ากกกกกกกกกก!!!! :z2: :z2:
-
เรารักน้องโจอ่ะ และส่วนตัวคิดว่าก็สมควรแล้วที่หนุ่มต้องเจออะไรแบบนี้ไม่สงสารหรอกสะใจมากกก แต่!!!แค่นี้มันไม่พอหรอกมันต้องเจ็บปวดกว่านี้ต้องทรมานมากกว่านี้ เพราะเราSM :impress2:
-
โจเมิงหุบปากแล้วไปตายซะ........หนุ่มหาผัวหรือชูใหม่ซะ
ยังไงก็ได้ขอให้เกรียนคนเขียนมาต่อเรื่องนี้อีกเป็นพอ
-
หนุ่มหาคนใหม่เลย หมั่นใส้โจ
-
ไอ้ iyd นี่มึงเกรียนมากอ่ะ
ปล. ต่อด่วน ผมมาโซคร้าบบบ :m11:
-
ก็ปล่อยมันเป็นความลับ tt'
หนุ่มสู้ๆ นะคะ ถ้าโจไม่เอา มาหาเราก็ได้ วีดวิ้ววว~
-
เจ็บจี๊ด เจ็บจี๊ด หึหึหึ แต่เจ็บได้อีก จัดมาอี๊กกกก
หนุ่มน้อย ดูจะเข้มแข็งขึ้นแล้วน๊า สู้ๆ เดี๋ยวความเจ็บมันก็ผ่านไป ....
-
ไอ้โจปากร้าย!!
สงสารหนุ่มอ่ะ
-
อิโจ..แมร่งงง อะไรจะแค้นฝังหุ่นขนาดนั้น สามปีที่ผ่านมามันไม่พิสูจน์ให้เห็นเลยเหรอว่าหนุ่มเป็นยังไง ถ้ามันร่าน มันเลวจริง ในสามปีนี้มันไม่มานั่งซึมกระทือ ยอมจมปลักกับความผิดและให้แกด่าอยู่ทุกวันหรอก มันคงเปลี่ยนผัวอาทิตย์ละ 8 คนอย่างมีความสุขไปแล้ว ==" ตาบอดรึไงห๊าาา มองไม่เห็นความรักของหนุ่มซะทีเนี่ย โง่จริงๆ (คือ.....อินมาก 55555 )
รออ่านตอนต่อไปคับป๋ม>.<
-
อยาก :กอด1:หนุ่มแรงๆ เข้มแข็งขึ้นแล้วนะจ๊ะ สู้ๆ
iydเกรียนคนเขียนมากมายด้วยล่ะ :bye2:
-
วุ้ย ดร่าม่า เฉือดเฉือนกันจริงๆ
แต่ที่อึ้งสุดๆคือมุข iyd นี้หละ คิดได้ไง :a5:
-
ยังรักเค้าล่ะเส่ ถึงชอบตามมาถากถาง
ชริ เด็กโคตร :a14:
-
เยส
มาต่อแล้วๆๆๆๆๆๆๆ
ขออีกได้ป่ะอ่ะ :sad4:
-
จะไม่มีวันคืนดีเลยใช่ไหมคู่นี้ :sad4:
-
ทำไมกันน๊า รู้ทั้งรู้ว่าเจ็บปางตายทั้ง2ฝ่าย
แต่กลับไม่ยอมลดฐิธิกันบ้าง ที่โบราณพูดก็จริงที่ว่า
"เจ็บแล้วจำเป็นคน เจ็บแล้วทนเป็นควาย"
แต่บ้างครั้งมันก็ใช้ไม่ได้กับความรัก :m15:
โจลองให้อภัยหนุ่มสักครั้งมันจะเป็นอะไรไปล่ะ :angry2:
ถ้าโจให้อภัยหนุ่มแล้วโลกมันจะร้อนขึ้นรึยังไงกัน :serius2:
วอนคนแต่ง....อย่าจบแบบทรมานๆได้ไหม.....คนอ่านจะเป็นดรคซึมเศร้าตายอยู่แล้ว :z3:
-
มาต่ออีกไวๆนะคะ รอลุ้นคู่นี้มากกกก
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก
เข้ามาเกรียนแล้วจากไป 555+
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ มาต่อไวๆนะคะ
-
น้ำตายังไม่ไหล เลือดยังไม่ออกเลย จัดมาอีกหลายๆดอก :m31:
-
ชะแว๊บบบบบบ
แอบเข้ามารอตอนใหม่
อ่ะคึๆ
><
-
มารอ มารอ มารออย่างใจจดใจจ่อ
รอฉาก :m15: ค่า
-
Chapter 5 :: คำสุดท้าย..
ดวงดาวทอแสง..
..กายอ่อนแรง
หัวใจแฝงความสำนึกผิด..
..ม่านเมฆม้วนผมดำดิ่งลงใน..ห้วงความคิด
..ที่ซึ่งไม่มีสิทธิ์ แม้จะเอ่ย..ขอโทษ..
มันเป็นเศษกระดาษที่ฉีกจากสมุดบันทึก..เป็นลายมือหวัดๆที่ผมคุ้นตาดี..
ขอโทษ..
ขอโทษเหรอ?
คิดว่าคำขอโทษมันพอ? คิดว่าคำขอโทษมันชดใช้อะไรได้?
ผมแค่นหัวเราะอย่างเยือกเย็น
ขอไปตามหาไอ้ตัวเลวซักหน่อยเถอะ!
“อีแรด!”
นั่นคือคำแรกที่ผมด่าเมื่อเจอตัวมัน
ไม่ใช่ไม่แปลกใจตัวเองนะครับที่ด่าได้หมาและตุ๊ดขนาดนี้
แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว..ผมอยากให้ไอ้หนุ่มมันเจ็บ! เจ็บ..ปวดทรมาน..
ดวงหน้าขาวหันมาเผชิญหน้ากับผม
“ไม่เอาน่า กูเชื่อว่ามึงด่าได้แรงกว่านั้น”
เดี๋ยวนี้อดีตเมียกูมันคอนกรีตเสริมเหล็กดีๆนี่เอง!
“ได้”
ผมตอบ และยื่นหน้าไปกระซิบชัดๆ “ร่าน!”
แม้ใบหน้านั้นจะเผือดซีดแต่ปากมันยังเม้มท้าทาย
“ไม่เอาน่า มึงมีอีกเป็นสองสามร้อยคำ งัดออกมาใช้ให้หมดดิ”
ไอ้หนุ่มยืนกอดอกรอฟัง..
..มันวอนครับ ไอ้นี่มันวอนจนผมอยากเอาตีนนาบหน้า
ผมไม่มีคำไหนจะพูดกันมันอีกต่อไป
ท่าว่าต่อไปจะไม่ต้องพูดแล้ว..
กูว่าฉุดกระชากลากถูแม่งแบบจำเลยรักดีกว่า..
แต่ไม่ใช่ฉุดไปทำอะไรนะครับ..
..แต่ฉุดไปดูผมทำอะไรต่างหาก
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมโผล่ไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์ที่ไอ้หนุ่มมักจะไปนั่งอินดี้อยู่ทุกวันตอนเย็นในระยะหลังนี้
วันนี้แม่งตั้งวงเหล้ากันครับ น่านนน << วิจารณญาณ
ผมเข้ามาถึงห้องก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ แม้ใครจะเอ่ยทักทาย
“เฮ๊ย โจ!”
“อ้าวโจ”
ผมตรงไปหาไอ้หนุ่มลากแขนมันขึ้นมาจากจากวงเหล้า
“ห่าเอ๊ย! อะไรวะ?”
ไอ้เปรตนั่นโวยวาย
ผมไม่อธิบายอะไรสักอย่าง ใช้แรงควายลากแม่งออกมาอย่างเดียว
“เหี๊ยโจ ปล่อยกู!”
ไอ้หนุ่มสะบัดข้อมือออก ดิ้นไปดิ้นมาโวยวายไปตามทางจนแทบทุกห้องชมรมเปิดประตูออกมาดู
แต่ผมไม่สนใจ..
“สารเลว ปล่อยกู!”
ไอ้หนุ่มตะโกนลั่น
ผมแทบฟาดปากมันด้วยส้นตีน
มึงเลวกว่ากูมั๊ยได้ข่าว!!
ผมลากมันมาถึงมอเตอร์ไซค์ตัวเองซึ่งจอดอยู่ตรงที่ห้ามจอด
“ไปกับกู”
ผมบอกสั้นๆ
มันอ้าปากจะด่า แต่ผมกระชากไหล่เข้าหาตัว บีบอย่างแรงแล้วสั่งช้าๆชัดๆ
“หุบปาก อย่าดิ้น ไม่งั้นกูฆ่า”
.
.
สายตาผมหมายความตามนั้น..
“รู้มั๊ย..บอกกูดีๆก็ได้”
ไอ้หนุ่มเม้มปาก
“กูไปกับมึงอยู่แล้ว”
มันมองตาผม
“แต่ไม่ใช่เพราะกลัวตาย แต่เพราะกูจะทำในสิ่งที่มึงต้องการ จะได้ระบายความแค้นที่มันคับอกมึงออกมาได้ไง!”
เรามองอย่างกะฆ่ากันตาย แล้วผมก็ถอนสายตา สตาร์ทรถมอร์เตอร์ไซค์
เมื่อไอ้หนุ่มนั่งซ้อน ผมจึงบึ่งรถฝ่าความมืดไปทางบ้านเช่าของตัวเอง..
.
.
ผมจอดรถหน้าบ้าน พร้อมลากไอ้หนุ่มลงมาแบบจำเลยรักภาคเกรียน
เข้ามาในบ้านได้ก็ผลักแม่งเข้าไปและดึงประตูปิด..
“อ้าว..มาแล้วเหรอสุดหล่อ?”
ชายหนุ่มหน้าหวานร่างเล็กเดินออกมายิ้มแป้น แต่เมื่อเห็นไอ้หนุ่มยืนหอบๆก็ทำหน้างง
“เราจะเล่น 3P กันเหรอ?”
เขาถามพลางเลิกคิ้ว แต่ก็ยักไหล่ “ได้เหมือนกัน ยังไงก็ได้”
ผมเดินเข้าไปโอบเอวคอด แล้วประกบปากจูบ ‘กอล์ฟ’ หนุ่มหน้าใสที่คว้ามาฟัด!
นัวเนียกันพอเป็นพิธีแล้วผมก็ผละหน้าออกมา
“เขาแค่มาสังเกตการณ์น่ะ”
ผมตอบกอล์ฟ กอล์ฟยักไหล่ไม่เป็นไร “ชวนมาร่วมด้วยสิ”
แต่ผมหันไปมองไอ้หนุ่ม
“ไม่.. เขาจะแค่ดู ดูเท่านั้น”
.
.
ผมเริ่มเปลื้องผ้าหนุ่มกอล์ฟออกด้วยความร่วมมืออย่างดีของกอล์ฟ
เรามีความต้องการตรงกันคือ One Night Stand เท่านั้น เพียงแต่เหตุผลอาจจะต่างกันเล็กน้อย..
ผมผลักร่างกอล์ฟลงบนเตียง เหลือบไปเห็นไอ้หนุ่มตัวสั่นงั่กๆ อยู่ริมประตู
ผมบรรเลงพลางรักกับกอล์ฟ จูบร่างเนียนไปหมดทั้งตัวจนกอล์ฟครางอื้อ..
ไอ้หนุ่มยืนเหมือนจะตายอยู่ตรงนั้น มันกัดฟันและผมเห็นความสั่นไหวในดวงตา
สิ่งที่ผมทำเพียงหัวเราะหึหึในลำคอและประโลมจูบกอล์ฟต่อไป
“อืม..โจ”
กอล์ฟดิ้นยั่วๆ
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เพื่อเตรียมจัดการร่างน้อยตรงหน้า
ส่วนตรงหน้าไม่แข็งตัว แต่กอล์ฟก็ยินดีช่วยเหลือ
“อะไร ทำหน้าให้มีอารมณ์หน่อยสิ ผมไม่เซ็กซี่เหรอ”
กอล์ฟกระเซ้าถาม ก่อนจะอ้าปากครอบแก่นกายของผม
ไอ้หนุ่มยืนกัดฟัน
น้ำตา..ปริ่มขอบตาแต่ไม่ไหล
ตัวสั่น..แต่ไม่ทรุด
มันคงจะเข้าใจดี..ว่าสาสมแล้ว
และทีนี้..มันก็จะได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง!
ส่วนตรงหน้าผมแข็งตัวขึ้นมา กอล์ฟยักคิ้ว และหันหลังแอ่นก้นให้ผม
ผมลูบแผ่นหลังเนียนเบาๆ และขยับเข้าหา..
ไอ้หนุ่มหลับตาเหมือนสุดจะทน มือจับลูกบิด..
ไม่..ผมไม่อนุญาตให้มันหนี
“มึง! หยุดอยู่ตรงนั้น”
ผมเสียงเหี้ยม..
“อย่าหลับตา และดูซะ กูจะทำให้มันวิเศษ..”
ผมจัดการสอดใส่เข้าไปในร่างตรงหน้า กอล์ฟครางอย่างพอใจ..
ผมเองก็อดไม่ไหวส่งเสียงออกมาเหมือนกัน
ผมกระแทกกระทั้นเข้าไปในตัวกอล์ฟจนเราสองคนครางกระเส่า
ไอ้หนุ่มยืนสั่น กระเถิบร่างชิดผนัง
ผมรู้..ว่ามันปวดร้าวแค่ไหน
แต่นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการ..
ผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายสลับกับเสียงกลั้นสะอื้นดังผ่านเสียงครางของกอล์ฟเข้ามา
ผมหันไปมองมัน..
มันไม่ได้ร้องไห้..
แต่ยืนมอง.. มองจนผมและกอล์ฟปลดปล่อยไปถึงสวรรค์พร้อมๆกัน..
..”ดีมั๊ย?”
ผมตั้งคำถาม แต่หันสายตาไปทางไอ้หนุ่ม
“อืม..ดีสิ”
เสียงหอล์ฟตอบมา ผมโอบร่างกอล์ฟไว้ และพลิกให้ประกบจูบอีกครั้ง
.
.
“กูไปได้รึยัง?”
เสียงที่พยายามเข้มแข็งถามกร้าวๆ
ผมจูบกับกอล์ฟอยู่อีกพักใหญ่ แล้วจึงค่อยเอี้ยวหน้าไปหาอดีตแฟน
“ไปได้แล้ว จะไปตายที่ไหน มึงไปเลย”
ผมตอบเสียงเยือกเย็น..
ไอ้หนุ่มพยักหน้า แล้วบอกกับผมเบาๆก่อนเปิดประตูออกไป
“ขอโทษ..”
แล้วนั่นก็คือ..คำสุดท้าย..ที่ผมได้ยินก่อนเสียงประตูปิด..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
:z6: อิโจ ว่าจะไม่อินแล้วเชียวนะ
อย่างว่า รักมากก็แค้นมากละนะ :เฮ้อ:
:pig4: กคข
----------------------------
:กอด1: หนุ่ม แล้วมันจะผ่านไป
-------------------------------
หายอิน มากอดอิโจอีกคน :กอด1:
ที่ทำลงไป หายแค้นรึเปล่า หายเจ็บไหม
-
ไปตายซะบักโจ ==" อึน ไม่รู้จะด่ามันด้วยคำไหนแล้ว
ถ้าผมเป็นหนุ่มนะ จะไม่พูดไม่คุยไม่อะไรกับมันอีกเลยชาตินี้ มึงจะไร้ตัวตนในสายตากูนับแต่นี้ต่อไป(ประมาณนี้เลยทีเดียว)
เกรียนคนเขียน...ตอนนี้มันช่างสั้นและค้างงงงงงอ่า>.<
EdiT
ให้หนุ่มเขียนกลอนนี้ ไปแปะไว้ที่หน้าผากบักโจที (ตูจะสะใจมากกกก) :call:
"ขอพอ" เพราะ "เหนื่อยใจ"..
"ขอจากไป" เพราะ "ไม่อยากมีปัญหา"..
"ขอหลีกทาง" เพราะ "ไม่อยากค้างคา"..
"ขอบอกลา" เพราะ "อยากทำใจ"..
"ขอหยุด" เพราะ "เจ็บเกินพอ"..
"ขอไม่อยู่รอ" เพราะ "รอไม่ไหว"..
"ขอเห็นแก่ตัว" เพราะ "อยู่ก็ไม่ได้อะไร"..
"ขอเก็บและรักษาใจ" เพราะ "อยากเก็บไว้ให้คนที่รักเราจริง
!!!!
:seng2ped:
-
อิโจ แกทำอาร้ายยยยยยยยยยยย
ยิ่งกว่าจำเลยรักซะอีก จะโหดร้ายกับอดีตเมียแกไปถึงไหน
จะทำร้ายจิตใจกันไปถึงไหน ตรูอินไปกะเขาอีกแล้วววววว
-
นี่คือยังไม่จบตอนใช่มั้ยอ่า หรือจบแล้ว
มันดูค้างๆคาๆ = =
สงสารหนุ่มมากเลย
ระวังเถอะโจหนุ่มไปตายจริงๆแล้วจะรู้สึก
-
ขออนุญาตอิน
:z6: :z6: :z6: อิน้องโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
ทำไมทำกับน้องหนุ่มแบบเน้ ทำแบบนี้แล้วแกจะเสียใจทีหลังนะยะ
โอ๋ๆๆๆๆๆๆ น้องหนุ่ม มาซบไหล่ป้านี่มะ มามะๆๆ อย่าไปสนใจอิโจมันลูก
เดี๋ยวมันนึกได้ว่าหนูสำคัญ ทีนี้ค่อยทรมานมันกลับ กร๊ากกกก
-
อิโจ :z6: :z6: :z6: :z6:
-
เสียงหอล์ฟตอบมา
เป็น กอล์ฟ หรือเปล่า?
-
แบบนี้ใช้ไหมที่เค้าเรียกตาต่อตาฟันต่อฟันนะ
:z3:
-
เป็นไงล่ะ เจ็บมั้ย เอาอีก เจ็บกันให้ตายไปเลย :o7:
บางทีคนเราก้อเลือกที่จะไม่รักษาอาการเจ็บปวด แต่เลือกที่จะตอกย้ำซ้ำเติมเข้าไปแทน เพราะคิดว่าพอมันเจ็บมากๆ มันก้อจะชาและชิน
-
อีโจนี่มันมาโซจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าอีนี่มันแค้นฝังหุ่นเหลือร้ายเปรียบดังเช่นหม่อมบัวเงินในรอยไหม
อีกหน่อยจะมีอีเม้ยโผล่มาหม๊ายยย โรคจิตโคตรอ่ะ ณ จุดนี้ อะไรมันจะแค้นขนาดนี้ TT
ปล่อยวางหน่อยได้ไหม คนเค้าขอโทษจนจะไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะ คนเราก็ทำผิดกันได้นะเออ
แค่ต้องรู้จักให้อภัยสะบ้าง ปล่อยวางนะ ปล่อยวาง รู้จักหม๊ายยย อีโจ!!
-
จะเข้าข้างใครคนใดคนหนึ่งก็ไม่สามารถ ไม่สามารถจริงๆ
โจทำเพราะอยากให้หนุ่มเจ็บแบบที่ตัวเองเจ็บ
ส่วนหนุ่มสำนึกได้แล้วแต่สิ่งที่หนุ่มทำไว้ คนถูกกระทำอย่างโจคงยากนะจะทำใจยอมรับให้อภัยได้
แต่ก็ขอให้ทำได้ท้ายที่สุดละกัน
ระหว่างนี้ก็นั่งอ่านกันไป ชิลล์ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ถ้าคู่นี้จะทรมานปู้ยี่ปู้ยำอารมณ์ก่อนแล้วท้ายสุดจบแฮปปี้เอ็นดิ้งล่ะก็นะ
จะกรี๊ดให้อย่างดังพร้อมยัดเยียดตัวเองเป็นFCคู่นี้อย่างเป็นทางการเลย
:L2:
-
คือว่า ตะหงิดๆ ตรง
มันคงจะเข้าใจดี..ว่าสาสมแล้ว
และทีนี้..มันก็จะได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง!
เกรียนคนเขียนเล่าไม่จบ บอกแต่ว่าโจจับได้เห็นคาตา แต่วันนั้น หนุ่มตั้งใจเหรอ เหมือนอย่างที่โจกำลังทำ
เรียกอีกคนมาให้เห็นกับตาอย่างนั้นหรือ คือในความคิดและความรู้สึกผมบอกว่ามันต่างกัน
วันนั้นโจจับได้ ช็อก ไม่อย่างเชื่อ โดนหักหลัง ทำร้ายความรักความเชื่อใจที่มีต่อกัน
แต่วันนี้สำหรับหนุ่ม ที่ถึงจะยังรัก แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายยากที่จะหวนกลับมา แล้วการกระทำครั้งนี้ของโจ
ไม่ย่ิงเป็นการทำร้ายความรู้สึกทำให้หนุ่มรู้สึกตัวเองไม่มีค่ายิ่งขึ้นหรือ
ถ้าหนุ่มเป็นคนอ่อนไหว เหตุการณ์นี้อาจทำให้คิดสั้นได้
แต่ถ้าเป็นมาโซล่ะก็ หนุ่มก็จะยิ่งรักโจขึ้น เพราะนั่นคือสิ่งที่ตอบสนองความรักในแบบของหนุ่ม
ไม่ได้อินจัดเนอะ แค่พยายามทำความเข้าใจตัวละคร และอยากให้เกรียนคนเขียนเฉลยซักที
-
รอมาอ่านเพื่อให้อารมณ์หน้าหงายอย่างงี้เนี่ยนะ :a5:
ทำไมโจไม่แก้แ้ค้นแบบนี้ตั้งนานแล้ววะ ถ้าทำแบบนี้ซะตั้งแต่ตอนนั้น :m16:
กรุก้อคงไม่หวังขนาดนี้ แม่ม เกรียนนนนนนนน สงสารทั้งหนุ่มทั้งโจ เจอไปแบบนี้ ก้อฝังใจทุกคนอ่ะ :serius2:
โอยย ปวดไปยันสำไส้ใหญ่อ่ะ พอเหอะไม่ไหวละ จบแบบนี้แล้วก้อมาเปงเพื่อนกันเหมือนเดิมก้อแล้วกัน :seng2ped:
ไม่ใช่ไม่จบนะไอ้โจ จะโบกให้หัวหมุนเลย :z6:
-
ไม่ได้อินจริงๆ นะเกรียนคนแต่ง
แค่บ่อน้ำตาแตก! - -
-
อ่านแล้วมันอิน :z3:
-
อิโจ ฮือ ฮือ เจ็บยังกะตัวเองเป็นอิหนุ่ม :m15:
-
ว่าจะไม่อินแล้วนะ เฮ้อๆ ทนไม่ได้แล้ว
โจ แม่มใจร้ายมากๆ :angry2: ไอ่ชั่ววววว
ปล.ยังไงหนุ่มก็ยังเป็นคนดีเสมอ
-
แค่เนี้ย!!! :serius2:ไม่มีฟาดแซ้ ล่ามโซ่ สาดเทียน เลยอะ เศร้า :sad4:
-
ตายๆๆๆ จิตตกเลยตรูว่าจะไม่อินแล้วนะ ฮือๆๆๆ
-
โจโหดมากกกกกกกกกก
มันโหดมากค่ะ!!
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ(คือยังไง พูดไม่ถูก คือชอบที่โจมันหาทางทำร้ายหนุ่มได้เจ็บมากอ่ะค่ะ ครีเอทจริง)
-
ซี้ดดดดดดดดดด !! มันเอี๊ยะ มากกกกกกกกก ,, โอ่ ยยย ยย สงสารจับจิต อิน สุด ๆ
-
เกรียน........ขออนุญาตอิน
มึงสะใจมากมั้ย อิโจจจจจจจจจจจจ !!!!
เอาเลย ทำอีกเดะ แค่นี้มันไม่สะใจมาโซอย่างกุหรอกว้อยยยยยย
กุรู้ว่ามึงก็เจ็บ ทำให้เจ็บแรงกว่านี้เซะ ยิ่งมึงเจ็บกุก็ยิ่งสะใจ แม่งงงงง :angry2:
ถึงหนุ่ม หาใหม่ซะ อย่าจมปลักกับคนแบบนี้ :fire:
-
:z3: :z3: :z3:
ก็อดดด!!! อิโจทำไมเอ็งกล้าาา!!!
บังอาจมาก หนุ่มเจ็บมากพออยู่แล้ว ยังจะมาทำแบบนี้อีก!
:z6: :z6: :z6: อยากกระโดดเตะโจ อ้ากกกกก
แต่มานึกๆดูแล้ว ...ความรู้สึกของโจในตอนนั้นคงจะเจ็บไม่ต่างกับหนุ่มในตอนนี้ (มั้ง)
แต่ยังไงก็อยาก :beat: :beat: โจอยู่ดีนั้นแหละ = =
ปล.เผลอตัว ...อินจัดไปแล้วค่า...
-
สงสารหนุ่มมาก!! :o12:
ค้างอ่ะค่ะ!! :sad4:
มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
โจ o18
มึงมัน
ห่วยแตก!!!!!! :angry2: :angry2:
-
เกรียนคนอ่านเศร้า :o12:
-
ชิ...
ขัดใจจริงๆ
-
ถ้าตอนนี้จะมาโซขนาดนี้ละก็ ! :z3:
-
เจ็บ แต่ไม่จบ
-
:sad4: ทำไมโจทำแบบนี้ล่ะ
สงสารหนุ่มเลยยย :o12:
-
แหมมม รู้สึกว่าตัวเองพลาด
น่าจะโหวดเรื่องนี้ให้เป็นนิยายสุดโศกในเซงเป็ดอะวอร์ด ฮ่าๆ
เรื่องนี้มันสนองนี้ดมาโซมาก :z3:
-
สะใจ....(ใครแล้วแต่จะคิด)แล้วใช่ไหมที่ทำกันแบบนี้
-
อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเลยแฮะ สำหรับตอนนี้ เฮ้อ ม่าม่าอย่างหนักเลย หนุ่มสู้ๆ หาคนอื่นที่เข้าใจไปเลยดีมั้ย เริ่มเซ็งกับโจละ
-
แค่คำว่าเจ็บก็ยังไม่พอเพราะมัน โคตรเจ็บ
PSดีใจที่เกรียนกลับมาแต่เรื่องนี้ต่อ อยากบอกว่าชอบมากจริงๆ
-
จัดมาอย่าเสีย ช่วงนี้กำลังเต็มที่กับอารมณ์
-
o13 :seng2ped:ชอบเรื่องนี้มากครับ ชอบมากที่สุดเลยในตัวละคของเรื่องนี้ สงสารหนุ่มมากคนเรามันพลาดกันได้ครับ ถ้ารักกันจริงต้องให้อภัยกันได้ครับ แต่ที่โจทำนี่สุดๆอยากให้หนุ่มมีคนมามาจีบแล้วก็ให้โจ สำนึกผิดครับเพราะที่หนุ่มทำผิดครั้งแรกโดยการนอกใจนั้น หนุ่มก็ด้รับบทเรียน การลงโทษที่หนักมากแล้วน่ะครับ แต่โจก็ไม่เคยจะเห็นในจุดนี้ครับสงสารหนุ่มมาก งืดๆ ๆ รักคนแต่งมากกกกก ชอบคู่นี้มาก เหมือนชีวิตจริงดี คนเรามันพลาดกันได้ครับ 555+
-
เลว ไม่รู้จะว่ายังไง ซ้ำเติมเข้าไป
-
แรงอ่ะ สงสัยยังแค้นอยู่
-
เป็นมาโซที่....สุดยอดจริงๆ สุดยอดกว่าแส้ฟาด น้ำตาเทียนลนอีก กรั่กๆ
หนุ่มแค้นแรงว่ะ โจแม่งก็ทนเหลือเกิ๊น
ปล.นอนไม่หลับง่ะเกรียนคนอ่าน
-
แล้วนั่นก็คือ..คำสุดท้าย..ที่ผมได้ยินก่อนเสียงประตูปิด..
รู้สึกตะหงิดตรงประโยคนี้ยังไงชอบกล
-
อ๊ากกกกกกกก อิโจ !!!
ทำถึงขนาดนี้ เอาปืนยิงหนุ่มทิ้งไปเลยเถอะ
แกใจร้าย ใจดำ อำมหิตจริงๆ
สงสารหนุ่มอ่ะ T.T
อย่าไปตายตามทีอิโจมันยุนะ
โถๆ มา ซบ อกเค้าม่ะ
-
:o12: อ่านรวดเดียว และร้องไห้รวดเดียว
รับไม่ได้เรื่องการนอกใจ เป็นปมในใจจริง ๆ แต่ไม่เป็นไร จะอ่านต่อไป
ดีนะๆๆ อ่านไป เจ็บไป อินโว๊ยยย !!!! o13
ปล. อยู่ฝ่ายโจเบา ๆๆ o18
-
โจ!!! ไอ้คนใจร้าย!!! :m31: :m16: :fire:
สงสารหนุ่มอ้ะ อย่าไปรักมันอีกเลย ไอ้คนพรรค์นั้น :sad4: :o12:
มามะมาซับน้ำตากับอก(แบนๆ)ของเจ้ดีกว่า :o8:
ปล. ขอ :กอด1:เกรียนคนเขียนอีกซักที ขอบคุณนะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน :L2:
-
เราคงบ้าไปแล้วอ่านตอนนี้ไปก็ยิ้มไปสุขใจ :impress2:กร๊ากกกกกชอบอ่ะ อิน้องโจเริ่ดมากมากอดทีไอ้น้อง :กอด1: ใครไม่รักน้องพี่รักเอง อย่างนี้สิถึงจะเจ็บไม่เสียแรงที่ชอบ55555
กอดคนแต่งด้วย :กอด1:
-
ขอหน่อยเหอะ ซึ่งปกติไม่เคยเม้น(เพราะเกรียน = =)
แต่ตอนนี้ไม่ไหวละ ต้องเม้น ทำร้ายจิตใจเกินไปแล้ว :sad4: มีหัวใจรึเปล่า อ้ายยยยยยโจ ฮือๆ TT^TT :m15: :monkeysad: :o12:
อ่านแล้วช้ำมากอะก็รู้ว่าหนุ่มผิดนะ แต่ทำแบบนี้มันเจ็บยิ่งกว่าเจ็บ :z3:
ให้ดีกันเหอะนะ ชื่อก็บอกว่า'แต่ก็รักกันเหมือนเดิม'
ชอบเรื่องนี้มากชอบที่สุดแล้วในสามเรื่อง ยังไงก็เป็นกำลังให้เกรียนคนแต่งน้าา
-
เจ็บจริงๆตอนนี้ :o12:
-
:a5: :really2:
-
:try2: :try2: อืม..ไงดีละ..อยากจะบอกคุณเกรียนว่า...
:m29:ดูจากที่เพื่อนๆในบอร์ดร่วมกันเม้นถึงน้องโจอันเป็นที่รักอย่างมากมายแล้วนั้น....
:m26:ข้าพเจ้ามีความภูมิใจที่จะต้องบอกกับท่านว่า.........
:o10: :o10: สงสัยจะต้องเปลี่ยนพระเอกในเรื่องแล้วมั่งคะ....เพราะไอ้โจมันคงโดนเหล่าแม่ยกของน้องหนุ่ม :z6: จนตาย..
o7และคาดว่าคงจะไม่ได้ไปเกิดใหม่แล้ว..เพราะแรงอาคาตมันมากยิ่งกว่าภาคแม่นาค..รอพี่มากกลับบ้าน....( :o11:อันนี้เหมือนจะไม่เกี่ยว)
สุดท้ายนี้ :กอด1: คุณเกรียนเหลือหลายคร้า
-
"ขอพอ" เพราะ "เหนื่อยใจ"..
"ขอจากไป" เพราะ "ไม่อยากมีปัญหา"..
"ขอหลีกทาง" เพราะ "ไม่อยากค้างคา"..
"ขอบอกลา" เพราะ "อยากทำใจ"..
"ขอหยุด" เพราะ "เจ็บเกินพอ"..
"ขอไม่อยู่รอ" เพราะ "รอไม่ไหว"..
"ขอเห็นแก่ตัว" เพราะ "อยู่ก็ไม่ได้อะไร"..
"ขอเก็บและรักษาใจ" เพราะ "อยากเก็บไว้ให้คนที่รักเราจริง
!!!!
:seng2ped:
สุดยอดค่ะ ขอยืมไปแปะบน Face ได้ป่าวค่ะเนี่ย
คุณสื่ออกมาได้ตรงความรู็สึกอิชั้นมากๆค่ะ
ปล. จากนี้คงหายกันแล้วนะโจ ก็ทำแบบเดียวกับที่หนุ่มเคยทำแล้ว ครบทุกอย่างแล้ว ต่อไปหนุ่มก็ไม่ต้องทนแล้วใช่ป่าว ถ้าหนุ่มยังต้องทนอีก ก็ภาวนาให้เรียนจบเร็วๆละกันนะ เฮ้อ
-
นายแน่มากโจ :angry2:
ถ้าทำแล้วจบ ก็ให้จบนะ! หลังจากนี้ก็อย่าได้ยุ่งเกี่ยวกันเลย
ถ้าคู่นี้จบแบบที่หนุ่มทำใจได้จะสะใจมากอะ
โจเลือกจะจากกันก็น่าจะจากกันด้วยดีดิวะ มาคอยจิกกัดตลอด
ครั้งนี้ถือว่าแรงมากอะ หลังจากนี้เราเป็นหนุ่มก็คงไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
ถือว่าหายกันแล้วหาคนใหม่เถอะ :เฮ้อ:
-
ก็เข้าใจว่ามึงเจ็บนะ
แต่ทำแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยหรอ :z6:
-
อ่านตอนนี้จบก็เกิดอาการ :a5: ตามด้วย :z6: และ :beat: และ :z3:
อ้ายยยยยยยยยยยยยโจ @#!|?*%+%$#&!@ (ด่าไม่เป็นภาษาแล้ว)
ตอนนี้เกรียนคนอ่านปวดใจสุดๆ :m31:
-
หนุ่มมันชดใช้ด้วยความเจ็บปวดแบบเดียวกันแล้ว
โจจะเลิกรังควานหนุ่มมันไหม
-
รู้สึกตะหงิดตรงประโยคนี้ยังไงชอบกล
นั่นสิ :เฮ้อ: เศร้าอ่ะ
โจ ทำไปเพื่อแก้แค้น งั้นสินะ
หวังว่าจะแก้แค้น จบสักทีนะ
ได้ทำแบบเดียวกับที่หนุ่ม ทำแล้วนิ
คิดว่าเจ็บคนเดียวหรือไง (คนอ่านก็เจ็บนะ :laugh:)
ตอนแรกอยากให้กลับมารักกันอีกนะ
แต่ตอนนี้อยากให้หนุ่มตัดใจจากโจ จริงๆ
เพราะเลือกที่จะแก้แค้นหนุ่มแบบนี้ก็แสดงว่าไม่ได้รักหนุ่มมากมายนักหรอก
ถ้าความแค้นมันมากกว่าความรักอ่ะนะ
บางคนอาจคิดว่ายิ่งรักมากก็ยิ่งแค้น มาก
แต่เรากลับคิดว่า ถ้ารักมากจริงๆ จะกล้าทำให้คนที่เรารักเจ็บมากขนาดนี้เลยเหรอ
ที่โจทำ มันเหมือนอยากได้ความสะใจมากกว่า
ปล.1 หลายความคิดก็หลายเหตุผลเนอะ อิอิ
ปล.2 อินจัดไปซะแล้ว
ขอบคุณเกรียนคนเขียนมากนะ
แล้วมาต่อบ่อยๆได้ป่าว 555+
อยากอ่านอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากเลยงิ
:กอด1:
-
ไม่ได้อินนะเกรียนคนเขียนแต่...
บักบอปโจเมิงกลับมานี่ดุ่ย มาให้กรูซัดจักโบกแหน่
บักห่ากินตับเมิงงงง บักสึ่งตึง บักจ้าดวอกกก!!!~ (มาซะเกือบทุกภาคเลยตรู)
ว้ากกก :o211:
o18 เห็นมะเค้าไม่ได้อินเล้ยยยย
จัดมาอีกจ้าเกรียนคนเขียนจัดมาอีก~~
เค้าจะเอาๆ :laugh5:
ปล. ไปแล้ววว เกรียนคนอ่านสมองกู่ไม่กลับแล้ว ติดเชื้อมาโซในกระแสเลือดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
ปล.2 หนุ่มกรูรู้ว่้าเอ็งรักของเอ็งนะ แต่ให้กรูฆ่ามันเหอะบักโจเนี่ย!!
ปล.3 เค้าข้างเคะตลอดนี่แหละกรู ฮ่าๆๆ
-
รักมาก็แค้นมากจริงๆ เอ้ออ :เฮ้อ: :m15:
-
ไอพี่โจ....... :angry2: :z6: :z6:
ซะใจมากคะคนเขียน
คนอ่านว่าจะไม่อินแร้วนะ :serius2: :serius2:
ฮือๆๆทำไมโจไม่เข้าใจหนุ่มมั่งเลยอ่ะ
-
เจ็บอย่างมากมาย...............
-
ว่าหนุ่มเลวเหรอ อิโจ คนที่เคยด่าคนอื่นที่ทำยังงี้ว่าเลว แต่ตัวเองกลับทำซะเอง เลวกว่าอีกอะ
อุ่ย ไม่ได้อินนะ แค่มาเกรียนเฉยๆ
-
:m31:
-
อยากบอกว่าไม่โกรธโจเลยเพราะ .. เกรียนคนอ่านเกรียนเข้าใจฟีลโจ
555555555555555
โดยเฉพาะประโยคนี้
มันคงจะเข้าใจดี..ว่าสาสมแล้ว
และทีนี้..มันก็จะได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง!
จุกเยยง่า ถ้ากลับกันเป็นโจยืนมองหนุ่มก็เจ็บคือกั๊นนน !
บอกตัวเองทุกครั้ว่าจะไม่อินๆ แต่ทำไม่ได้ง่า :z3:
ติดตามฮร่ะเกรียนคนเขียน ขอบคุณก๊าบบ -^- o13
-
และแล้วก็อินจนได้ โจ แก :angry2: :angry2:
-
:z3: ว่าจะไม่อินแล้วนะกู
แต่เอาอิโจไปเก็บที
เคยคิดอยากจะให้สองคนนี้กลับมาคบกัน
แต่ตอนนี้ไม่ไหวล่ะ
หนุ่มหาใหม่เถอะ
แต่ก่อนหาใหม่บอกเหตุผลได้ไหมทำไมหนุ่มถึงต้องมีอะไรกับคนอื่น
-
แย๊กกกกกกกกก อิโจวววววววววววววววว
เลวสาสมกันดีขนาด เอิ๊กๆๆ สะใจโจ แต่ปวดใจหนุ่ม
พูดยังงั้นเมียเก่าไปตายจริงระวังเถอะแก...
-
เฮ้ย.......
ช็อคกับตอนนี้มากอะ.........//พยายามท่อง "ไม่อิน...ไม่อิน....ไม่อิน......."
บักห่ะโจววววววววววววว *ทึ้งตุ๊กตาหมีจนหัวขาดไปเรียบร้อย*
อนึ่ง. เก๊าไม่อิน......จริงๆ...นะ....
-
ต่างคนต่างก็รัก แต่่ทำไมชอบทำให้เจ็บทั้งคู่อะ
เจ็บแต่ไม่จบนะแบบเนี้ย TT
-
ขอฟังเหตุผลของหนุ่มก่อนว่าที่เคยไปมีอะไรกับคนอื่นเพราะอะไร ถ้าเพราะหักห้ามใจไม่ได้แล้วนอกใจโจจริงๆก้ออยากจะบอกว่า สาสมแล้ว แต่ถ้าไม่ใช่ค่อยว่ากันอีกที
-
การแก้แค้นแบบนี้โคตรเจ็บเหอะ
เกรียนแบบเจ็บเวอร์อ่ะ
ลากพี่หนุ่มไปทำ ยังไม่เจ็บเท่าไปนั่งดูอ่ะ
เกรียนคนแต่งสุดยอดอ่ะ
เกรียนคนอ่านนั่งน้ำตาไหลแบบ พรากกกกกก เลยอ่ะ :sad4:
ปล.อยากบอกว่าตอนเม้นอยู่ก็ยังไม่หยุดไหล
แต่ไงก็จะอ่านต่อไป :laugh: :laugh: :laugh:(หัวเราะทั้งน้ำตา)
-
เจ็บเเทน :o12:
รออ่านนะคะ
-
แมร่งงง โจมึงแรงได้หอกจริงๆ ตอนหน้าเอาอีกดิ๊ (เฮ้ยย) ตูนิก็แอบมาโซนี่หว่า =.,=
-
เราเป็นหนุ่มเราจะอัดวีดีโอไว้แบล้กเมล์เลย
ขอด่าโจคำ "ดวกส์มากกก"
-
เชดดโด้ว
โจหนุ่ม
YY
-
สะใจดีครับ :z3:
-
ไม่รู้ว่าใครเลวกว่าใครแล้ววะตอนนี้ :z3:
แต่ยังคงเกลียดอีโจมากกว่า เจ้าคิดเจ้าแค้นไปถึงไหน
คนมันสำนึกผิดมานานแล้ว จะอะไรกันหนักหนาว่ะ อดีตมันก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว :beat:
เฮ้ยยย ไม่ได้อินนะ ไม่ได้อินเลย แค่วิจารณ์ตามเนื้อผ้า ก๊ากกก :o10:
-
:sad11:
-
เข้ามาอ่านเมนท์เฟ้ยยยย หัวใจยังไม่แข็งแรง ช่วงนี้แด๊กมาม่าเยอะเกิ๊นนนน
แต่แค่อ่านเมนท์ก็อยากกระโดดเข้าไปถีบโจแล้ว เกลียดกันก็อยู่ห่าง ๆ กันสิวะ
อูยยย ใจสั่น ๆ ว่ะ
-
มาโซจริงๆด้วย o22
-
ถึงเกรียน คนเขียน !!!!
เอ๊ะ อย่าตกใจ แค่ เกรียน คนอ่าน จะบอกว่า เอาหนักๆ กว่านี้อีก ...............................ยังมาโซฯพอ ขออีก(ได้มั้ย)
-
ทั้งเจ็บ ทั้งจุก :o12:
บักโจ !!!!!!!!!!! พอใจยังเนี่ยหา !!!!!!!!!!!!!
สงสารหนุ่มอ่ะ ทำผิดติดตัวไปจนตายจริงๆ
คราวนี้ก็หายกันแล้ว จะซาดิสม์แค่ไหน เกรียนคนอ่านมาโซฯ รับไหวเสมอ จัดมา !!!
-
แรงงง :a6:
-
หนุ่มทำได้ โจทำมั้ง
แล้วถ้าหนุ่มทำอีกครั้ง โจไม่เอาตายเลยเหรอเนี้ย
-
มาต่อด่วนเลยครับ แง่มๆ สงสารหนุ่มอะ
-
โอยๆๆๆๆๆๆ
พยายามจะไม่อินแร้วนะเนี่ย
เกรียนคนเขียน แต่งเก่งเกิ๊น.....
ปล. ยังหวัง ลึก เวอร์ๆ ว่าให้ หนุ่ม-โจ รีเทิร์น นะจ๊ะ
-
เจ็บปวดมากมายอ่ะ
โจ แกมันเอี้ย
-
ขอกระทืบอิโจล้านที แง่มๆ :z6: :z6: :z6:
-
อ่านตอนเเรกเเล้วเเบบว่า ตู เกลียด โจ :angry2:
พอมารู้เรื่อง ก็เข้าใจว่าโจก็คงปวดใจเเละเสียใจเหมือนกัน :serius2:
ห้ามไม่ให้อินไม่ได้นะพี่เกรียน :o12:
เเบบว่าอารมณ์มันไปเเล้วอะ :sad4:
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะลากมาให้ดูกับสิ่งที่ตัวเองเคยเจอ o22
เเต่มันก็สมน้ำสมเนื้อดี o18 เเต่มันจะมากไปมั๊ย :angry2: :angry2:
เเล้วมันจะจบยังไงเนี่ย :z3:
ปล. เเต่ก่อนหว๊านหวาน ตอนนี้เถื่อนได้ใจมาก o13
ปล2. เเบบว่า ชอบนิยายฮามาก กับดราม่ามาก เป็นพิเศษ o13
-
ตั้งใจจะไม่อิน
แต่ทำไมมันอิน
เศร้าา งื้อออออ T^T
-
ที่รุ้สึกอยู่นั่นน่ะ
พอทำไปแล้วรู้สึกดีขึ้นไหมจ๊ะ โจ :fire:
-
:m7: :m7: แวบมาดู.....ง่ายังไม่มา.......
:a11: :a11: รอฉันรอเทออยู่...
-
ว่างงับ......
เลยมาดันกระทู้เกรียนคนเขียนเล่น
เผื่อเกรียนเข้ามาเห็นแล้วจะเกิดอยากอัพต่อขึ้นมา ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
..จริงๆแล้วผมตั้งใจจะอัพมาตั้งแต่สองสามชาติที่แล้วนะ(จริงงงงงงงงงงงงงง)
แต่บังเอิญต้องเตรียมตัวกลับเชียงใหม่(?)
ซึ่งนับตั้งแต่อยู่ใต้จนมาถึงเหนือแล้วในวันนี้วะ ... กูยังต่อไม่ออกเลยทั้งสามเรื่อง (จริงจังมาก)
(อาจจะเป็นเพราะผมเมาเครื่องบิน? ทำไมนะ ทำไมต้องเครื่องบิน? เกวียนไม่ได้เหรอ? รถเข็นได้มั้ย? ซาเล้งก็ได้!!)
เพราะฉะนั้น..แหะ ๆ ก็จะแวะมาเกรียนให้หายคิดถึง อยากกระทืบ :z6:
เดี๋ยว..ไว้จะรวบรวมลมปราณอัพให้บ่อยๆ
ขอบคุณ..เกรียนคนอ่านที่ยังคงถามถึง ขอบคุณทุก PM ให้กำลังใจด้วย..
-
สู้ๆ เด้อออออออออออออออออออ อ ครับ ^^
-
เอ้าสู้ๆนะเกรียนคนเขียน
เกรียนคนอ่านไม่ได้กลับบ้านนาน
จากคนไม่เมารถ พอได้กลับบ้านนั่งรถขึ้นเขาแล้วเมาอย่างหมาเลย ฮ่าๆๆ
ยังไงก็สู้ๆน่อ
-
ไม่รู้ว่าทำไมต้องเมาเครื่องบิน ยังไม่เคยขึ้นเหมือนกัน ได้แต่มอง แหะๆๆๆ
ไว้รวบรวมลมปราณได้ค่อยอัพก็ได้เน้ออ
อ่ะ หันหลังมา ข้าจะมอบพลังลมปราณของข้าให้แก่เจ้าา เอ้าาา ฮึบบบ !!!
คิดถึงเกรียนคนเขียนเน้อ ^^
-
รอๆ เครียดและเกรียน
-
ชาวมาโซต้องการเกรียนนะ 555555
:z10:
-
เกรียนทางนี้ สิท่าอ่านเด้อ พี่น้อง
-
เหอๆ :a9:
-
โอ้ว !! มาโซชอบม๊วกกกก (วิบัติเพื่อเสียง 55 ) o18
ไอ่ที่เจ็บหนะ เจ็บทั้งคู่แหละ ทั้งหนุ่มและโจ ฮืออออออ
รวมทั้งเกรียนคนอ่านด้วย กระซิกๆ :sad4:
.
ว่าจะไม่อินแล้ว มันอดไม่ได้ รักคนเขียนที่สู๊ดดด :กอด1:
-
พร้อมเมื่อไหร่ก็มาต่อน๊า :impress2: เกรียนคนอ่านพร้อมแล้ว :impress2:
รอแค่เกรียนคนเขียนเท่านั้นอ่ะ o18 หึหึ :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
เข้ามารอ!! :กอด1:
สู้ๆนะคะ!!
มาต่อไวๆล่ะ!!
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
เกรียนอย่าหายไปนานนะ.....คิดถึง
แอร๊ยๆๆ เขินหลาว :-[
-
ยอมเป็นมาโซเพื่อโจ-หนุ่มนะ
ให้เวลากันและกัน
พิสูจน์หัวใจตัวเองดีกว่า
ไม่มีใครที่ไม่เคยพลาดหรอก
เอาใจช่วยทั้งคู่ค่ะ
-
รอได้จ้า ขอให้รวบรวมลมปราณได้โดยไว :L2:
-
มารอ มาโซ กริ๊ววววววว
-
:z3: :z2: :z3: :z2: :z3: o22 :a5:
เกรียนตลอด!
แต่ "คิดถึงนะ" :กอด1:
-
:a14: :a14: รีบๆมาละ......ถ้าช้าเดี้ยวจะเทียมเกวียนไปรับเองนะ...
-
เกรียนคนอ่านรอพี่เกรียนคนเขียนเสมอนะ
-
อ่านแล้วรู้สึกอยากเอาหัวโหม่งกำแพง :z3:
เอาคืนกันไปมา สุดท้ายก็เจ็บทั้งคู่อยู่ดี :monkeysad:
-
มารอเกรียนคนเขียน!!
-
เกรียนคนอ่านก็ยังไม่เคยขึ้นเครื่องบิน
เลยตอบเกรียนคนแต่งไม่ได้ว่า ทำไมต้องเมาเครื่องบิน
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มารอเกวียนเกรียนคนเขียน...
จะเปิดเทอมแล้ว :sad4: น้ำดันไม่ท่วมม.เลยอดเลื่อนเปิดเืทอม :laugh:
ได้ข่าวว่าเชียงใหม่หนาว ห่มผ้าหนาๆด้วยนะ :impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก :m31:รับไม่ไหวๆ :sad4: ฮืออ ทำร้ายจิตใจกันจัง
-
o4 มารอเกรียนคนเขียน
-
นั่งเกรียนรอ
:call: :call:
-
รอเกรียนคนเขียน มาเกรียนต่อไวๆนะ
-
กลับมาอยู่ในอ้อมกอดมช. แล้วลมปราณขึ้นเร็วเหลือเกินจนงง --'
Chapter 6 : ทางเลือก..
ผมค่อยๆเดินออกมาจากบ้านเช่าเล็กๆหลังนั้น..
ไม่มีคำบรรยายในความรู้สึกขณะนี้
ไม่มีน้ำตาบนใบหน้า
ไม่มีสิ่งใดที่ผมเรียกกลับคืนมาได้..
ไอ้โจมันเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่พระอริยมาจากไหน
ไม่มีทางให้อภัยกับเรื่องทำนองนี้ได้..ไม่มีทาง
ถ้าในทางกลับกันเป็นผม.. ผมก็อาจทำอย่างเดียวกันกับที่มันทำในวันนี้
ไม่มีเหตุผลดีๆเลยสักข้อที่ผมจะแก้ตัวให้ตัวเอง..
ที่จะทำให้ตัวเองดูดีขึ้น..
หรือทำให้โจดูเลวร้าย
..ทุกอย่างสมควรแล้ว
ผมนอกใจโจ..ผมยังจำได้ดีว่ามีอะไรกับคนอื่น แม้จะไม่รู้ว่ามันแอบดูอยู่ก็เถอะ
..แต่เพราะผมอยากลองล้วนๆ..
สารเลว..โคตรเลยใช่ไหม..
การนอกใจ..แม้เพียงครั้งเดียว..ก็คือนอกใจอยู่ดี
ผมเดินออกมาตามซอยเปลี่ยวๆ
บรรยากาศให้มาก..ลมแรง..ส่อแววว่าฝนกำลังจะตกหนัก
แล้วมันก็ตกลงมาจริงๆ..
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเล่น MV เพียงแต่.. ไม่ได้ต้องการรีบร้อนเข้าไปหลบสายน้ำฟ้า..
ผมเดินก้าวช้าๆด้วยร่างกายที่สั่นเทาและใจที่สั่นกว่า..
ที่สุดก็ทรุดลงกลางสายฝน..
ไม่มีคน..ไม่มีใคร..ไม่มีแม้แต่หมาสักตัว
ผมอ้าปากกรีดร้องให้กับความผิดพลาดที่น่าสมเพชของตัวเอง
และ..ปล่อยให้สายน้ำตาไหลลงมาปะปนกับสายฝน
ปล่อยให้ร่างกายเปียกชุ่ม..
แม้จะรู้ดีว่า..ฝนจะตกลงมาแรงแค่ไหนก็ล้างคราบคาวของผมออกไม่ได้
..ไม่มีวัน
วูบหนึ่งเหมือนผมเห็นไอ้โจเดินมา ทรุดลงตรงหน้า
..และคว้าผมไปกอดไว้
..กระซิบคำว่าไม่เป็นไร
แต่แล้ว..ความเป็นจริงก็กระชากผมออกจากภาพหลอน
ผมอยู่ตรงนั้นคนเดียว..
“จะไปตายที่ไหน มึงไปเลย”
ถ้อยคำของอดีตคนรักลอยวนไปมาในหัว
ผมลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซออกไปจากซอย
กวักเรียกรถโดยสาร ขึ้นไปทั้งที่ร่างกายเปียกปอน
“ไปริมแม่น้ำปิงครับ”
.
.
คุณลุงส่งผมลงตรงขัวเหล็ก..สะพานข้ามแม่น้ำปิง
ผมเดินช้าๆไปที่ราวสะพาน..ด้วยความนิ่ง
ไม่ร้องไห้..ไม่ฟูมฟาย
ความตาย..เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยกลัว..และมากกว่ายินดีที่จะอ้าแขนรับ
เพียงแต่..ผมเป็นหลายอย่าง ยกเว้น..คนขี้ขลาด
ถ้าผมกระโดดลงไป..
ผมก็หนีทุกอย่างได้ ยกเว้นความผิดบาปในใจที่จะฝังในวิญญาณที่หลุดออกจากร่าง
ผมคงจะได้ตายตามที่ไอ้โจมันตวาดออกมา..
และเมื่อผมกระโดดลงไปจริงๆ..
พ่อกับแม่คงใจสลายที่ลูกชายคนเดียวมีความฝันอันสูงสุดว่าอยากเป็นผีพราย
และโจ..ก็จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่มันเป็นต้นเหตุให้ผมตาย
ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดมัน..หากผมขี้ขลาดพอที่จะตาย
When my time comes..forget the wrong that I’ve done
Help me leave behind some..reasons to be missed..
โทรศัพท์สั่นและดังขึ้น
โจ..
แว่บหนึ่งชื่อนี้เข้ามาในหัว ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพียงเพื่อจะเห็นชื่อ
อินดี้ทัศน์..
ผมกดรับสาย
“เฮ๊ยไอ้หนุ่ม แดกเหล้ามั๊ย?”
เสียงไอ้ทัศน์แว่วมาตามสาย
คืนวันศุกร์ทีไรไอ้เวรนี่ชวนไปทำเรื่องสร้างสรรค์ตลอด แต่ด้วยความที่ผมรู้ว่าเอาเข้าจริงไอ้ทัศน์คือคนที่พึ่งพาได้กว่าใคร
..จึงถามมันออกไป
“ทัศน์..”
ผมว่าผมจำคำถามนี้ได้จากหนังสักเรื่อง เป็นคำถามที่ผมไม่เคยลืมเลย
“ถ้าใครคนหนึ่งทำผิดพลาด..พลาดครั้งใหญ่ เขาควรจะได้รับโอกาสที่สองบ้างไหม หรือต้องชดใช้ความผิดไปตลอดชีวิต”
.
.
ไอ้ทัศน์เงียบไปอึดใจหนึ่ง..
“มันไม่ใช่ควรหรือไม่ควร มันอยู่ที่ทางเลือกของเขาเอง”
ไอ้ทัศน์บอกมา
ผมเลิกคิ้ว
“มึงหมายความว่ายังไง”
ไอ้ทัศน์บอกนิ่งๆ
“ก็ไม่มีใครบอกได้นะ ว่าใครคนหนึ่งคนไหนควรจะได้รับโอกาสครั้งที่สองหรือไม่ เชื่อเถอะ ไม่มีใครรู้หรอก มันเป็นคำถามโลกแตกเหมือนไก่กับควายอะไรเกิดก่อน”
ทัศนคติไหนของมึง?
แต่ผมก็ตั้งใจฟังมันพูดต่อ..
“มันอยู่ที่ใครคนนั้นจะเลือกว่า เขาจะยอมจมอยู่กับความผิดที่เขาไม่ได้ไปตลอดชีวิต หรือจะเริ่มต้นทำสิ่งใหม่เท่าที่เขาทำได้ ความผิดมันลบล้างกันไม่ได้ แต่มันบรรเทาได้..”
ผมเม้มปาก และบอกมันไปในที่สุด
“ถ้าใครคนนั้นกำลังยืนอยู่บนสะพานที่ข้างล่างเป็นแม่น้ำปิง..”
ไอ้ทัศน์ตอบกลับมา
“ก็อยู่ที่ใครคนนั้นว่าจะเลือกโดดลงไปตายห่าหรือย้ายก้นลีบๆกลับมาหอพักซะ”
“กูตอบไม่ได้ว่ะหนุ่ม เพราะมันไม่ใช่คำถาม.. มันเป็นทางเลือก มันอยู่ที่ใครคนนั้นจะเลือกอะไร”
ผมเงียบไปจนไอ้ทัศน์พูดออกมา
“กูไม่รู้นะว่าใครคนนั้นเป็นใคร แต่ถ้าหากเป็นมึง..”
มันเว้นช่วง และก็พูดเบาๆทว่าหนักแน่น
“มึงรู้ใช่ไหมว่ากูยังคงเป็นเพื่อนมึง..เสมอไป”
.
.
ผมยิ้มในสายฝน..
และตระหนักได้ว่าความเป็นเพื่อนมีคุณค่าแค่ไหน
ผมปล่อยราวสะพาน
..เพราะมันไม่ใช่ควรหรือไม่
..มันคือทางเลือก
และผมเลือกที่จะไม่ตาย..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
สิบวันแล้วที่ผมมาอยู่ที่นี่..
พรุ่งนี้ก็จะถึงวันของผม.. พ่อกับแม่ผมจะมา..
ผมไม่รู้ว่าผมควรไหม หรือทำถูกไหม.. แต่ผมเลือกแล้ว
และเลือกด้วยเจตนาบริสุทธิ์..
.
.
พ่อและแม่ปลงผม..
ดวงตาผมหลับลง..ประนมมือ
ไม่นึกถึงเรื่องเรียนที่ดร็อปไว้..
และไม่นึกถึงว่ามันจะไปสิ้นสุดลงตรงไหน..
..ผมแค่ทำสิ่งที่ผมทำได้..
และผมจะมอบอานิสงส์ทุกอย่างเพื่อขอให้ไอ้โจมีความสุขกายสบายใจ..
.
.
คนเราอาจเปลี่ยนอดีตไม่ได้..แต่เราเลือกทำปัจจุบันและกำหนดอนาคตได้เสมอ..
ผมเรียนรู้สิ่งเหล่านี้จากในวัด..ทุกเวลา
ขณะทำวัตรเช้า..ทำวัตรเย็น..กวาดลานวัด..ให้อาหารไก่..วิปัสสนากรรมฐาน
หรือแม้ในความฝัน..
.
.
และแล้วหลังจากผมบวชได้หนึ่งสัปดาห์..
ร่างที่คุ้นเคยก็ซิ่งมอเตอร์ไซค์กระหืดกระหอบมาจอดที่ลานวัด
ผมกวาดใบไม้ต่อไปโดยปราศจากความระแวดระวังภัย
..ร่างนั้นเพียงยืนนิ่งมอง..
และก็ทำแค่นั้น..มอง
.
.
เช้าวันต่อมา..ผมก็เจอร่างเดิมอีกครั้งเมื่อออกบิณฑบาต
แม้จะตกใจที่ร้อยวันพันปีคนที่ไม่เคยตักบาตรมาขอนิมนต์
แต่ผมก็ทำหน้าที่ของภิกษุโดยบริสุทธิ์..รับของถวาย..และให้พร..
..โดยไม่สบตา
แต่..
เมื่อคนคนเดิมยืนอยู่ที่เดิมตลอดเจ็ดวัน..ตักบาตรให้พระรูปเดียวตลอดเจ็ดวัน..
วันที่แปดผมจึงตัดสินใจ.. ไม่ว่าในใจเขาคิดอย่างไร..หรือตั้งใจทำอะไร..ผมจะขอเขาหนึ่งอย่าง..
มือแกร่งหยิบของใส่ลงใบบาตร..วางดอกไม้..ประนมมือไหว้ คุกเข่าลง
หลังจากผมให้พร..
ผมกล่าวด้วยเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง โดยไม่หวังคำตอบใดๆเลย..
นอกจากให้คนที่กำลังคุกเข่ามีชีวิตที่เป็นสุขนับจากนี้..และหากเขายังมีสิ่งนั้นอยู่ในใจ..ความสุขที่ว่าก็จะไม่เกิดขึ้น
“ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
แล้วผมก็อุ้มบาตรเดินจากไปตามทาง..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย
-
คิดถูกแล้วที่ไม่โดดนะ
-
:m15: พระหนุ่มทำถูกแล้ว
คิดถูกที่สุด ที่คิดถึงพ่อแม่
คนที่รักไม่รัก ก็คิดถึงคนที่รักเราดีกว่า
-
ตอนนี้ก็บีบ เอาอีกอ้ะเกรียน :z3:
-
มาไวมาก o22
:a5: :a5:
อ่า หักมุมจริง แต่ก็ได้มุมมองใหม่ๆมาอย่างคาดไม่ถึง
คิดว่าหนุ่มทำถูกแล้วล่ะ อย่างน้อยก็เพื่อจะได้สบายใจขึ้น จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน รู้จักให้อภัย แล้วยังได้สอนโจด้วย
คำพูดสุดท้ายของหนุ่มเล่นเอาจุกเลยทีเดียว..
พี่ทัศน์เเมนมากตอนนี้
พระเอกจริงๆ ให้กำลังเเละอยู่เคียงข้างเพื่อนเสมอมา เยี่ยมมาก o13
ยังนึกสงสัยนะว่าทำไมในเรื่องนู้นโง๊โง่ แต่เรื่องนี้ดันฉลาด คนเรานี่ช่างน่าพิศวงจริง o18
เดาทางไปต่อไม่ถูกเลย ได้เเต่บอกคำเดียวว่า อยากอ่านต่อแล้ว!!
เป็นกำลังใจให้เกรียนคนเขียนค่ะ :L2: :L2:
-
อุก......
อย่ะ....อย่าบอกนะว่าจบแล้วอะ= [] =!!
ให้อารมณ์เหมือนตอนจบสุดๆ.....//ช็อค
-
แทบจะร้องไห้อ่ะ
-
ยังไม่จบแค่นี้ใช่มั๊ย ต้องมีต่อ ต้องมีตอนต่อไป ค้างว่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกหนุ่มทำเราร้องไห้ :sad4:
-
:m15:
จะตามมาบิณฑบาตรทำไมล่ะนี่ == o18
อยากได้อะไรจากหนุ่มมากมายล่ะโจ :angry2:
-
พูดไม่ออก :serius2:
บอกไม่ถูก :o12:
-
ตอนนี้แต่งมาจากประสบการณ์โดยตรงของเกรียนใช่ป่ะ
หนุ่มตัดสินใจดีมาก ทางที่ดีบวชยาวเลยน่ะ
โจจะได้รู้สึกซะที
เหอๆ
o13
-
คนอ่าน ไม่รับรู้อะไร นอกจาก
V
V
V
V
ไอ้ทัศ แกก็เกรียน ไม่แพ้เกรย์
-
แอบมีแบบซึ้งๆกะเขาด้วย นึกแต่จะเกรียนท่าเดียว อนุโมทนาด้วย :call: :call: :call:
-
เห็นภาพเลยอะ :sad12:
+1 นะคะ
-
ทำอะไร นอกจากคิดถึงตัวเองแล้ว ให้คิดถึงพ่อแม่ดีที่สุด คนอื่นช่างมัน หึหึ
-
อ้าวเว้ย หนุ่มบวชซะแล้ววุ้ย (คนอ่านทำหน้าไม่ถูก)
แต่ทัศน์ เป็นคนดีว่ะ ซาบซึ้ง :กอด1:
มันยิ่งน่าคิดนะว่าแล้วจะเป็นยังไงต่อไป
ปล. ยุให้สึกพระ ถึงจะแค่ในนิยาย บาปมั้ยนั่น?
-
คือ โคตร สงสารหนุ่ม
แต่เลือกที่จะไม่โดด แล้วบวชซะก็ดีแล้วล่ะครับ
โจ จะว่าไง อยากรู้ๆ
-
โอ่ยโล่ง
นึกว่าหนุ่มจะโดดลงไปซะแล้ว
ดีแล้วล่ะหนุ่มที่คิดได้
นายเจ๋งมาก ><
-
อ่านแล้ว o22
ไม่คิดว่า หนุ่มจะบวช
คงยังไม่จบหรอกใช่ไหม :sad4:
ตอนนี้ ชอบทัศน์ มากมาย อิอิ
เพิ่งรู้ว่าเกรียนขนาดนี้ :jul3:
แอบสงสัยโจนะ มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า o18
รอติดตามตอนต่อไป
:pig4:
-
คิดถูกทำถูกแล้วพระหนุ่ม ด้วยอานิสงส์ผลบุญที่ได้ทำในครั้งนี้
นอกจากจะได้บรรเทาเบาบางความผิดในใจที่มีอยู่ พ่อแม่ได้บุญกุศลด้วย
โจคงได้สำนึก ได้รู้จักปล่อยวางความโกรธ ความแค้นเสียที
งานนี้อิตาทิวทัศน์ร่วมด้วยช่วยทำดีอีกแล้ว แหม ช่างเป็นพระเอกซะจริง ๆ
-
สุดยอด ! :m2:
-
อนุโมทนา กับพระหนุ่ม ครับ
สุข ทุกข์ ล้วนแต่เรากำหนดครับ ให้คุณค่ากับ สุข หรือ ทุกข์ มากน้อยฉันใด
ปลายทางคือสิ่งที่เราให้คุณค่า ฉันนั้น
o13 ยกโป้ง ให้เกรียนคนเขียน ครับ
ปล. ยังรอ ไอดิล และ ไอหมอก นะครับ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก ,, มาม่า มาก ชอบ ๕๕๕๕๕๕๕๕
-
(แอบอิน)
น้ำตาไหลกับการตัดสินใจของพระหนุ่ม แต่เมื่อเลิกทางนี้แล้ว ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ตอนนี้อินดี้ทัศน์เอาใจเราไปเลยนะนาย o13 o13 o13
น้องโจคะ แค้นไป ใจน้องนั่นแหละที่จะเป็นทุกข์นะคะ ปล่อยวางมันเถ๊อะะะะะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
งุงิ งุงิ
-
ผมอ่าตอนนี้แล้วน้ำตาไหลใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ รู้สึกกีที่หนุ่มคิดถึงพ่อ แม่และคนอื่นๆที่รักหนุ่ม คิดถูกแล้วครับที่ไม่โดดลงไป :call: :call:
-
:sad11: ถ้าเรื่องของโจ-หนุ่มจะจบแค่นี้ก็ถือว่ารับได้นะ โจก็จะได้ปลล่อยวางความแค้นซะที
พระหนุ่มบวชตลอดชีวิตเลยยิ่งดี ต่างคนต่างเดิน
เวลาจะช่วยเยียวยาแผลใจให้ทั้งคู่ ....(คำพูดคุ้นๆ)
ชอบอินดี้ทัศน์ สมแล้วที่มีเมียเรียนปรัชญา พูดได้คมมาก สงสัยเมียสอนมาดี o13
ไม่ได้อินจริงๆนะเกรียนคนเขียน แค่น้ำตาจะไหล
-
เป็นไงล่ะบักโจ....หึหึ
ว่ากันว่าการลาจาก 2 แบบที่ทรมานที่สุดหากตัดไม่ขาด คือคนที่เรารัก "ตาย" หรือ "บวช"(นานพรรษาหรือตลอดชีวิต)
เพราะความหมายของทั้งสองแบบ คือ เค้าได้ไปอยู่คนละโลกกับเราโดยสมบูรณ์แล้วเหมือนกัน
จะทำอะไรเหมือนที่เคยทำด้วยก็ไม่ได้ จะคิดอะไรเหมือนที่เคยคิดก็ไม่ได้อีก
บวชนานๆนะหนุ่ม ขัดเกลาจิตใจ เอาให้ใสจนลืมบักโจไปเลย (ทำไมตูใจร้ายกับโจขนาดนี้เนีย? ...แอบสงสารมันก็ได้อ่ะ นิสนึง :z2:)
-
เกรียนคนเขียนนนนน!!~
อารมณ์ประมาณ........
อีตาฌอน ดอนศักดิ์(พ่อพระเอกตีนผี)ดริฟรถจีบอีหนูนีล่าอยู่ดีๆแล้วแมร่งเจอโค้งหักศอก!! !!!!! !!!!!!
.
..
...
..
.
เกือบแหกโค้งคับพี่น้องปรับอารมณ์แทบไม่ทัน
แต่ตอนนี้ได้ใจสุดๆเลย คำสอนเฮียทัศน์กระแทกหน้าหนุ่มดังอั่กเลย ฮ่าๆๆๆ
อยากรู้ว่าโจมันจะเอาไงต่ออ่ะ
-
มันลึกซึ้งมาก :a2:
นับถือคนแต่งจริง o14
ชอบเรื่องนี้มากๆ ถึงแม้มันจะไม่หวานไม่ฮาเหมือนเรื่องทั่วๆไป
แต่มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นได้จริงในสังคม
สำหรับเราเรื่องนี้โคตรจะมีคุณค่าอะ
รักโจ รักหนุ่ม รักคนเขียน
-
หนุ่มคิดถูกมากเลยค่ะที่ไม่โดดลงไป
ว่าแต่..โจต้องการอะไร o18
-
o13
-
จุก .. ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกเลยอ่ะเกรียนคนเขียน.
หนุ่ม นายสุดยอดมาก ! o13
อยู่กับปัจจุบันดีที่สุดนะ ! อย่าไปยึดติดกับอดีตเลย อะไรที่แล้วก็ให้มันแล้วไป
อะไรที่เคยทำผิดพลาด ก็ถือว่ามันเป็นบทเรียนในชีวิตเรา เพื่อที่เราจะไม่ได้กลับไปทำมันผิดซ้ำสอง
ในเมื่อเรากลับไปแก้ไข้อะไรไม่ได้ ก็ขอให้สิ่งเหล่านั้นเตือนใจเรา ..
สู้ต่อไปนะคะคุรเกรียนคนเขียน ติดตามๆ -..-
ขอบคุณค๊าบบบ ; D
-
แอบซึ้งกับหนุ่มที่มีเพื่อนดีๆอย่างทัศน์
o13 :กอด1:
-
ทัศน์รอบนี้เกรียนได้ดีสมเป็นพระเอกของเกรย์ โจก็หัดปล่อยวางได้แล้วละเนอะ
-
เออ...เง้อออออออ
ไปไม่ถูก เม้นท์ไม่เป็นอ่ะ :z2:
-
ทำไมรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ก็ไม่รู้ :sad11:
-
โอ้ยย น้ำตาแทกแตก
ดีนะหนุ่มไม่โดดลงไป :sad4:
-
ซึ้งมากมายอ่ะ ตอนนี้หนุ่มคิดถูกแล้วที่ไม่หนีปัญหา
ทัศน์ก็เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
โจก็คงอโหสิซึ่งกันและกันไป
ปล.ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พระหนุ่มค๊าบบบ สาาาาธุ
o13
-
นี่หนุ่มกะบวชตลอดชีวิตเลยเปล่าเนี่ย
-
:pig4:
-
มันยังไม่จบแค่นี้ใช่มั้ย ?? :serius2:
-
o18 ไม่อยากจะเชื่อว่าตอนนี้จะทำให้ญ่าน้ำตาไหลได้
อ่านแล้วมันตื้อ มันตัน อธิบายไม่ถูก
ตอนแรกอ่านที่พี่ทัศน์สอนหนุ่มแล้วซึ้งมาก รู้สึกดีใจที่ไม่กระโดด
พอมาอ่านตอนบวชนี่น้ำตาคลอเลย
โจจะมาอีกทำไม ต้องการอะไร
ตอนต่อไปมาไวไวน่ะ ไม่ไหวๆ อยากอ่านต่อมากกกกกกก
-
อารมณ์ทำไมมันเหมือนจะจบเลยอ่า แต่ยังไม่จบใช่มั้ยคะ ^^
ถ้าตอบว่าจบ>>>>>> :z6: :z6:
-
ตอนนี้ไม่เจ็บปวด รู้สึกได้ว่าทุกอย่างมันเริ่มลงตัวดีแล้วก็ดีแล้วที่หนุ่มไม่คิดฆ่าตัวตายเพราะมันสิ้นคิดมาก ส่วนน้องโจ(ของพี่?!)ก็หยุดความแค้นไว้แล้วไปหาเมียใหม่มาโซๆซักคนนะไอ้น้อง (พี่ขอเสนอตัว กร๊ากกกกกกกกกกกกก :z1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ลึกซึ้งมากตอนนี้ รู้สึกดีที่หนุ่มไม่คิดสั้น
ส่วนทัศน์แหมมมมเป็นพระเอกข้ามเรื่องฮ่าๆ
ส่วนโจ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่คงเป็นไปในทางที่ดีขึ้นล่ะมั้ง?
ปล.ให้ความรู้สึกเหมือนตอนจบมากฮ่าๆแอบโหวงๆในใจแต่ตราบใดที่ไม่มีคำว่าThe End ตูไม่เชื่อออ ฮ่าๆๆ
-
"แต่งได้ดีค่ะ"
-
:sad4:ปวดตับ :sad4:บีบหัวใจ :m15:บาดลำไส้ :monkeysad:
ถึงใจจริงๆ :monkeysad: อ่านไปร้องไห้ไป กระซิกๆๆ :m15:
สำนึกผิดล่ะเซ่โจ :angry2:
-
ว่าจะไม่อินแล้วนะ :sad11: :sad11:
-
โจไม่ควรจะโผล่หน้ามาอีก ควรจะ "ไปตายที่ไหนก็ไป"
-
อร๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
สุดๆ
รอนะค๊าา
-
นี่ยังไม่จบใช่ไหมคะ
แต่ก็เป็นตอนที่สุดๆเลยค่ะ
แต่งได้สุดไปเลยค่ะ
:monkeysad:
-
ทัศน์ชนะเลิศ...โผล่มาขโมยซีนหนุ่มซะงั้น...
และ...ว่าจะไม่ร้องแล้วนะ...แต่
ประโยคสุดท้าย ทำบ่อน้ำตาแตกจนได้ :monkeysad:
อ่านตอนนี้แล้วดวงตาเห็นธรรมจิงๆ o13
พ่อแม่ เพื่อน อยู่กับเราเสมอแม้ในเวลาที่ทุกข์ที่สุด
-
มาอ่านอีกทีหนุมฉันเป้นสงค์ไปสะแล้ว
อนุโมทนาด้วยจ้า :call:
ุุ555
-
นึกคำพูดไม่ออก นอกจาก
o13
-
*นิ่ง* อารมณ์นี้แบบ....ไม่เคยเจอเว้ยยยยย มาโซเกรียนอ่านแล้วชาไปถึงในใจ
หนุ่มคิดดีแล้วล่ะที่ไม่โดดลงไป
ปล.มาโซเกรียนจะรอต่อไปเรื่อยๆ :z10:
-
เหอะๆ โจมาทำไมเหรอ
คงเพิ่งจะรู้ว่าพระบวช อึ้งทำไมเหรอ หรือคิดจะด่าพระ
มาใส่บาตรทำไมเหรอ ถ้าผ้าเหลืองร้อนขึ้นมาจะทำยังไง
คำขอสุดท้ายของพระ หวังว่าโจจะทำได้นะ
-
โจเป็นโรคอ่อออ จะอะไรนักหนาสงสารหนุ่มจะตายแล้วเห้ยยย :z3:
-
:o12: :o12:....มาปาด
อ่านแล้วเม่งบ่อน้ำตาแตก........ o22 ช็อคซีนีม่า...หลอนยิ่งกว่าชัตเตอร์กดติดวิญณาน :a5:
-
โหวตเรื่องนี้เป็นนิยายเศร้าประทับใจ (รอบแรก)
แต่ปิ๋ว (รอบสอง) 555
หนุ่มนายแน่มาก ยังรักนายเหมือนเดิมว่ะ
(ตอนสึกเป็นทิดน ตอนหลวงพี่ไม่ต้อง)
-
o13
เลือกทางที่สงบให้กับตัวเองได้ซะที
ส่วนโจนายจะให้อภัยได้หรือยัง?
ต้องขอบคุณอินดี้ทัศน์ค่ะ :pig4:
-
เอ๊ะๆๆ แอบโยงเข้ากับชีวิจจริงของเกรียนคนเขียนนะ
555 ตั้งใจเรียนล่ะ อย่ามัวแต่แต่งนิยาย
แต่ก็จะทวงนิยายเรื่อยๆอ่ะนะ :z2: :z2:
-
อ่านไปน้ำตาน้ำมูกไหลไป
คว้ากระดาษก็ดันหมด
เลยต้องอาศัยชายเสื้อ
แล้วต้องไปเปลี่ยนเสื้อ
ขี้มูกเต็มเลย :a6:
เกรียนคนเขียนรับผิดชอบด้วยเลย
เอาตอนต่อมาไวๆเลย :L1:
-
:-[ :-[
อ่ะว้าวๆๆๆๆ เพิ่งเห็นว่านางสาวเกรียนถูกเสนอชื่อ
ลงเซ็งเป็ดอวอร์ดด้วย ดีใจด้สยนะตัว
เก็บมาฝากเกรียนคนอ่านซักรางวัลล่ะ :')
-
หะ ...หักมุม! =[ ]=
ต่างจากที่เดาไว้จริงๆ
ทัศน์สอนได้เลิศ! o13 ตอนนี้ทัศน์โครตพระเอก
แล้ว ...ไอ้โจมันจะทำยังไงต่อล่ะ
ว่าแต่ ...ตอนเหมือนตอนจบเลยวุ้ย =_=;;
ยังมีต่อใช่มั้ย ? อย่าเพิ่งจบนะเกรียนคนเขียน
-
อโหสิกรรมกันเหอะโจ!
ยังไงหนุ่มก็บวชไปล่ะ...เฮ้อออ....!!!!!!
-
ไม่น่าเชื่ออออออ
หักมุมมาก :o
-
โจจะทำยังไงต่อไป ว่ามาเลยดีกว่า :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
ตอนนี้ทัศน์พระเอกมาก :กอด1:
:กอด1: กคข ^__^ :pig4:
-
สติมาปัญญาเกิด
ดีแล้วความผิดมันแก้ไขไม่ได้ แต่ปล่อยวางได้เจือจางได้
จะได้เลิกแล้วต่อกันและเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ต้องมีความแค้นไม่จบไม่สิ้น
-
เห็นเป็นฉากๆ :o12: รอค่ะ o13
-
:call:
-
ลึกซึ้ง :monkeysad:
-
อนุโมทนาบุญเน้อ :call:
ถ้าจะหักมุมขนาดเน้~ :a5:
(หลังจากที่นั่งจมกับการลงทะเบียนที่กวนบาทาที่สุดในโลก :z3:)
-
ดีใจที่หนุ่มที่ไม่คิดสั้น และดีใจที่มีเพื่อนดีๆแบบทัศน์ แล้วก็ยิ่งดีใจที่หนุ่มเจอทางที่หลุดพ้นแล้ว
แล้วโจล่ะอภัยให้ได้หรือยัง ที่หลวงพี่ขอบิณฑบาตรนะ ถ้าไม่ลำบากก็ถวายไปซะ จะได้เป็นสุขด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย
-
ดีแล้วแหละหนุ่ม ที่เลือกทางนี้ o13
ทัศน์พูดซะซึ้ง น้ำตาคลอเลยตู :m15:
-
คู่นี้ มาทางธรรมซะแล้ว
-
ถ้าคนที่คิดสั้นด้วยอารมณ์ชั่ววูบ คิดถึงพ่อแม่สักนิด สถิติการฆ่าตัวตายคงลดลง
เฮ้อ..พระพุทธศาสนาเป็นคำตอบของทุกสิ่งจริงๆ :เฮ้อ:
-
ยัง ยังได้อีก ยังบีบคั้นได้อีก
นี่ก็น้ำตาไหลพรากๆ จะท่วมร่วมกับน้ำเหนืออยู่แล้ว
ประทับใจกับทางออกที่หนุ่มเลือก
ทุกปัญหามีทางออก อยู่ที่จะมองเห็นแล้วเลือกหรือเปล่า ก็เท่านั้น
:pig4: ขอคารวะ เกรียนคนเขียนสุดหัวใจ
-
วะ วะ วะ ว้าวววววววว
ชอบตอนนี้สุดๆ ไปเลย
อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ
-
เกรียนไม่ออกเลยกรูตอนนี้
-
ฟีลลิ่งตอนนี้เหมือนตอนจบของเซ็งเป็ดเลย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
โจต้องการอะไร?
เฮ้ออ อ แต่หนุ่มทำแบบนี้ก็ดีแล้ว
ละทางโลกแบบนั้นเข้าทางธรรม
ถ้ามันทำให้สบายใจแล้วลืมเรื่องบางเรื่องได้ก็ดีแล้ว
ทัศน์แมนสั_ๆ
-
เกรียนคนเขียนเอ๋ยๆๆๆๆ
ซื้อทิชชู่ มาเช็ดขี้มูกให้หน่อยดิ?
-
:sad4: หนุ่มคิดถูกเเล้วล่ะ เศร้า :o12:
-
มัวแต่ยุ่งทำงานงกงกงก กรี๊ดดดดดดดด หนุ่มจ๋าพี่มาแล้วจ้า.... ช่างเป็นตอนที่เปี่ยมไปด้วยข้อคิดจริงๆค่ะ
ตอนอ่านประโยคนี้น้ำตาซึมจริงๆ "คนเราอาจเปลี่ยนอดีตไม่ได้..แต่เราเลือกทำปัจจุบันและกำหนดอนาคตได้เสมอ.."
เพราะเราเป็นคนนึงที่ชอบคิดอยู่เสมอว่าอยากกลับไปเปลี่ยนอดีตในสิ่งที่เราคิดว่ามันผิดพลาด
ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางแต่ก็ได้แต่คิดและจมอยู่กับมัน หลายทีเลยแหละ TT นี่มองเห็นตัวเองเลยอ่ะ
มันเป็นแบบที่พี่ทัศน์บอกจริงๆไม่มีไคตัดสินไคได้ แต่อยุ่ที่เรา้เลือกที่จะทำและเลือกที่จะเป็น
เวลารู้สึกแย่หรือโดนคนดูถูกจะพยายามระลึกถึงประโยคที่พี่ทัศน์พูด มีพี่ทัศน์เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิต ฮ่าๆๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาจะไหลอ่ะ
หนุ่ม เท่ห์มากอ่ะ แต่อิพี่ทัศน์ก้อเปงพระเอกอีกแล้วสินะ
ปล.ไอ้โจ จะทำไปเพื่ออาไร ถ้าเกลียดเค้านักอ่ะ ห๊ะ กวนตรีนนะมึง เดี๊ยะๆ
-
โหหหหหหห ทัศน์ นายเจ๋งมาก
และ ตอนท้ายเจ็บปวดจีีดดดดดดดดดดดดดดดเลยอ่าาาาาาาาา
น้ำตาจะไหล
-
โอว.. ไม่มีใครตัดสินใจได้เด็ดขาดเยี่ยงหนุ่ม...
อืมมม คิดดีมากๆๆๆๆ เลยนะเนี่ย
แต่ตอนนี้เกรียนไม่ออกแฮะ ==
-
เกรียนไม่ออกเลยทีเดียว
-
อานุโมทนาด้วย
ถ้าโจให้อภัยแล้วรอหนุ่มศึกแล้วเบียดเลย
-
ทำไมความรักเอาชนะความแค้นไม่ได้ ไหนใครบอกว่าความรักชนะทุกอย่าง :sad2:
ขออนุโมทนากับพระหนุ่มนะคะ :m5:
-
เฮี่ยยยยยยยยยยยย
ตอนนี้แบบว่า สุดสุด อะครับ
เข้าถึงใจสุดๆ
แต่งได้สุดยอดดด ไม่ได้อวยด้วยครับ จากใจจริง ^^
-
จบแบบนี้ไม่ได้น่ะ ไม่ยอมๆ :sad4:
-
รู้สึกว่าโจ ดูเฮี้ยนจัง
ขนาดว่าบวชแล้วยังตามหลอกหลอนได้อีก :m16:
-
รู้เลยว่าหนุ่มรู้สึกยังไง
เพราะเพิ่งกลับมาจาก
การทำวิปัสสนากรรมฐาน
สบายใจมากเลย
ทางเลือกมีอยู่เสมอจริงๆด้วย
-
บีบใจเหลือล้น
-
สุดท้ายไม่ว่าความรักจะจบลงด้วยรูปเเบบไหน
มันก็คือสิ่งที่สวยงามไม่ใช้เหรอ..... :pig4:
ถึงจะเศร้าเเต่ก็ทำให้รู้จักกับอีกรสชาติของความรัก :bye2:
-
รอเกรียนคนเขียนนะ งุงิ :-[
-
ไม่ไหวอ่ะ ขอน้ำตาตาไหลเบา เบา ซักนิด เพื่อบรรเทาอารมณ์
-
โจเอ้ย ยอมเถิด ยอมให้เรื่องนี้มันจบลงซะที ทุกข์มันอยู่ที่ใจถ้าเราปล่อยวางได้ บ้าง ทุกข์นั้นมันก้อจะเบาบางลงตามไปด้วย
-
เศร้าอ่ะ สงสารหนุ่มแต่ก็ดีแล้งที่ไม่คิดโดด
-
เฮ้ยย เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นมาโซนี่แหละ เพราะว่าหยุดอ่านเรื่องนี้ไม่ได้ :z3:
เศร้าจิงจังอ่ะ เป็นไม่กี่ครั้งที่อ่านนิยายแล้วร้องไห้ ให้ตายเหอะว่าจะไม่ร้อง มาร้องเอาตอนล่าสุดนี่แหละ :m15:
ทั้งคู่คงจะเจ็บปวดมากสินะ น่าสงสารอ่ะ หวังว่าความแค้นมันจะอยู่กับเราไม่นานนะ :monkeysad:
อ่านแล้วเข้าใจชีวิต เข้าใจมนุษย์ปถุชนมาก << ปรัชญาไปมั้ย?? แต่ไม่ได้พูดเล่นนะ มันกินใจจริง :sad4:
อ่านแล้วชอบจริงๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เรารู้ว่าคุณเกรียนจริงไรจริง 555 :L2: :กอด1:
-
ความโกรธ แค้น พยาบาท ยิ่งจะทำให้เรายังติดอยู่ในบ่วง หากเรายอมรับ และให้อภัย สังคม คงไม่เป็นอย่างนี้
ปล. ขอส่งกำลังใจช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยด้วยครับ...
-
เดาว่าหนุ่มคงไม่กะบวชตลอดไป คงแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น
แต่หลังจากนี้ทั้งหนุ่มและโจ ก็เลิกแล้วต่อกันไปเถอะนะ
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันคงฝังรากลึกเกินกว่าที่จะมาเริ่มกันใหม่ได้แล้ว
ต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตนเองเป็นดีที่สุด
ไม่ว่าเรื่องที่ผ่านมาจะทำให้แต่ละคนเจ็บช้ำแค่ไหน
แต่ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองคนก็มีสิทธิที่จะมีชีวิตอย่างมีความสุขได้เหมือนๆ กัน :monkeysad:
-
o22
พูดไม่ออกเลยจริงๆๆ เอาสิ ขอบินบาตรแล้ว ไม่ให้ก็เกินไปปปปปป o13
-
อินจัดสุดๆ
ห้ามไม่ได้เลยอ่า
-
:เฮ้อ:
-
ยังไม่จบใช่มั้ย อย่าพึ่งจบน้า ยังอยากอ่านอยู่อ่ะ
-
บอกตรงๆว่าเรื่องนี้ไม่กล้าอ่านเลยอ่ะ เพราะว่าพอจะรู้ๆว่าความสัมพันของสองคนนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เลยเดาๆเอาว่าอ่านๆไปน่าจะปวดใจพอควร ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบดราม่าหนักๆเท่าไหร่ อ่านแล้วเครียด
แต่ด้วยเหตุที่ว่าชอบจากเรื่องคู่ทัศน์กับเกรย์มาก ชอบแนวการเขียน เลยตัดสินใจนานมากกว่าจะเข้ามาอ่าน
เห็นตั้งแต่เปิดเรื่องนี้ละ แต่แบบพอรู้ว่าจะดำเนินเรื่องนี้ด้วยคู่หนุ่ม-โจ ใจเราก็คิดว่าเอาละเว้ย มันส์แน่ๆ
แต่เป็นโรคจิตคือจะอ่านเรื่องไหนต้องอ่านคอมเม้นท์ก่อนว่าเรื่องมันไปทางไหน รับได้ก็อ่าน ฮ่าๆ
สุดท้ายเลยเอาวะ อ่านก็ได้ แต่อ่านแบบย้อนหลังคืออ่านจากท้ายเรื่องไปตอนต้น ข้ามๆไปบางตอน
เพราะว่าปวดใจจริงๆเล้ย ไว้ทำใจได้เมื่อไหร่จะมาอ่านให้หนำใจไปเลยนะ
ตอนอ่านเรื่องทัศน์กับเกรย์ คู่นั้นโอเคนะ ตัวนายเอกเป็นอะไรที่ชอบมาก นิสัยอะไรแบบนี้ ตัวพระเอกก็ดีเลย
แต่ไม่รู้เป็นอะไรคิดว่าคู่โจ-หนุ่มนี้มันมีลางแบบไม่รอดหว่ะแบบนี้ ตอนแรกที่ไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไรโจกับหนุ่มถึงเลิกกัน
เห็นว่าทิ้งปริศนาไว้กับเรื่องนั้นว่าเพราะโจชอบผู้หญิง แต่ดันมาเฉลยเอากับเรื่องนี้ว่าหนุ่มมันเคยไปฟัดกับคนอื่นมาเพราะอยากลอง
พอรู้อย่างนี้แล้วก็ทำให้เข้าใจเลยว่าทำไมโจมันจิกไม่เลิกสักที
เพราะรักมากแค้นมาก ตามสูตรเลยนั่นแหละ อ่านแล้วมันจี๊ดใจจริงๆเรื่องนี้
แต่อยากจะบอกว่าหนุ่มมันไปจิ๊จ๊ะกับคนอื่นเพราะอยากลอง แล้วโจเห็นทุกอย่าง
แต่โจมันมีอะไรกับคนอื่นต่อหน้าหนุ่มอย่างตั้งใจเพราะต้องการแก้แค้น
เหตุผลมันต่างกันนะ แค้นชำระด้วยแค้นมันไม่เคยเกิดอะไรดีขึ้นกับชีวิตเลยให้ตาย
มีแต่เผาใจคนทั้งสองคนให้ร้อนรุ่มอยู่ตลอดเวลา ถ้าจะผิดมันก็ผิดทั้งสองคนนั่นแหละ
หนุ่มผิดเพราะไปมีอะไรกับคนอื่นแต่ก็เนียนเลย นึกว่าไม่มีใครรู้ใครเห็น
โจมันก็แก้แค้นแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน เอาให้หน้าชา ปวดใจตายไปเลย
คู่นี้มันเป็นคู่เวรคู่กรรมนะ มันไม่ใช่คู่รักหรอก แล้วทางเลือกของหนุ่มเลือกที่จะบวชแล้ว
โจก็ปล่อยหนุ่มไปเหอะ แก้แค้นสาสมใจแล้วก็ปล่อยให้พระเค้าอยู่อย่างสงบ
เค้าขอให้อโหสิกรรมต่อกัน ต่อจากนี้ก็ปล่อยให้ทุกข์ในใจมันหายไปพร้อมกับความแค้นที่เคยมีดีกว่า
เพราะเหมือนที่ทัศน์บอกว่ามันอยู่ทางเลือกของแต่ละคนว่าจะเลือกอะไรและเลือกเดินไปทางไหนมากกว่า
อ่อ ถ้าสองคนนี้มันได้กลับมารักกันแบบคู่รักอ่ะ คงต้องมีเรื่องเคลียร์ใจกันยาวเลยทีเดียว
บทเรียนความรักหนักหนาสาหัสมากคู่นี้ เพราะว่าต่างคนต่างแรง คนนึงเคยนอกใจ อีกเลยเลยเอากลับอย่างสาสม
ยังคิดอยู่ว่าถ้ามันกลับมารักกันมันจะสนิทใจเหรอฟะ ใจนึงอย่างให้กลับมารักกันนะ แต่อีกใจมันรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว
ถ้าไม่เสียอะไรไปไม่ค่อยรู้สึกนะคนเรา ว่ามั้ย?
สรุปอ่านแล้วปวดตับ ปวดใจ และเกรียนโคตรๆ o13
-
เรารอเกรียนทุกวันเลยนะ :o12:
-
:sad4: :sad4: จะมาเมื่อไหร่น้า.......
-
หายไปหลายวัน มัวแต่เก็บขอบ :เฮ้อ:
แวะมาเกรียนเหมือนเดิม
-
:a5: o22 :กอด1:
-
ชอบจังอ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจแบบนี้เนี่ย
-
จบแล้วเหรอ :a5: ยังมีตอนต่อไปใช่ม่ะ...ชอบมาโซอ่ะ :z1:
-
ชอบบทสรุปจัง คิดอยากจะให้หนุ่มหนีไปให้ไกลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆในที่ที่โจตามหาไม่เจอ
ลึกๆโจมันยังรักหนุ่มมากกกกกกก ไม่งั้นไม่ค่อยมาตอแยขนาดนี้ แต่ก็ข้ามความรู้สึกของคำว่า โกรธแค้น
ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ทั้งรักทั้งแค้นว่างั้น เชื่อว่าถ้าหนุ่มหายไปโจก็คงทุรนทุรายแน่ๆ หรือถ้า
หนุ่มฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ โจนี่แหละจะเสียใจไปตลอดชีวิต
แต่แล้วหนุ่มเลือกทางเดินอีกทางซึ่งก็คือการบวช ซึ่งเป็นการอัพเลเวลไปอีกขั้นเลย ชอบๆที่หนุ่มตัดสินใจแบบนี้
อยากจะรู้ความรู้สึกโจบ้างว่ารู้สึกยังไงหลังจากที่หนุ่มหายไปแ้ล้วมารู้อีกทีตอนหนุ่มบวชแล้ว
นี่ถ้าหนุ่มบวชไปตลอดไปนะ ยิ่งจะแบบพูดไม่ออกแน่ๆโจเอ๋ย (เพราะเชื่อว่าโจมันรักหนุ่มมากนั่นแหละถ้าหนุ่มเลือกจะ
บวชตลอดไป คงทรมานน่าดู เพราะก็เหมือนอยู่คนละโลกกันแล้ว คงไม่มีโอกาสกลับมาได้ใกล้ชิดกันแบบเดิมอีก
แต่ให้ทำไงได้ ตัวเองทำตัวเองล่ะที่นี้ สิ่งที่ทำกับหนุ่มมันก็โหดร้ายเกินไปจริงๆ ไม่รู้จะสำนึกได้บ้างหรือยัง
ที่จริงอยากให้โจรู้เรื่องหนุ่ม ที่ได้โทรคุยกับทัศน์จากปากทัศน์นั้นด้วย โจจะได้รู้ว่าประโยคร้ายๆที่ออกจากปากนั้น เกือบที่จะต้องสูญเสียหนุ่มไปแล้วจริงๆ
ถ้าเพียง ทัศน์จะไม่ได้โทรมาในเวลานั้น
ps.ชอบประโยคสุดท้ายของหนุ่มที่ทิ้งท้ายจัง คงเสียดลึกเข้าไปข้างในใจโจแน่ๆ
บวชนานๆหน่อย แต่ก็ไม่อยากให้บวชจนไม่ยอมสึกเลยนะ ฮ่าๆๆ ยังอยากให้ทั้งคู่แฮปปี้อยู่ดี
-
มัวแต่หนีน้ำ
พอมาอ่าน มันเศร้าจริง ซึ้งจัง :a5:
งานนี้ยกผลประโยชน์ให้เกรียนทัศน์ ไม่มีทัศน์อาจจะไม่มีพระหนุ่มแล้วก็ได้
ส่วนบักโจ... พอใจรึยัง สบายใจรึยังล่ะพ่อ ???
ที่พระหนุ่มขอบิณฑบาตน่ะ จบซะทีนะ... เลิกจองเวรจองกรรมซะที ...
จะมีต่อมั้ยเนี่ย มีต่อใช่มั้ย ใช่มั้ย :call:
-
อ่านแล้วแอบอินอ่ะ
น้ำตาซึม ใจหวิวๆเลย...
รอตอนตอ่ไปนะจ้า
-
เกรียน มช น้ำท่วมหรอ?
น้องคอมลอยน้ำไปหรอ?
ต้นฉบับเปียกน้ำหรอ?
กูคิดถึงมึง! หรอ?
555 รีบมาไวๆเฟ้ย ลอยน้ำรออ่านอยู่
:angry2:
-
อ่านแล้วเกรียนน้อยอึ้ง !
น้ำตาจะไหล T^T
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
:angry2: มาได้แล้ววววววววววววว
-
อ่านไป ร้องให้ไป มันคั้นหัวใจมาก แต่ดีแล้วล่ะที่หนุ่มเลือกทางเดินถูกแล้ว
อนุโมธนาบุญด้วยคนค่ะ :monkeysad:
-
o22.เกรียนจ๋า หายไปไหนหลายวันคร้า :a5:
o18 แอบอู้งานอย่างนี้เดี้ยวผู้บริหารตัดเงินเดือนนะคะ :laugh:
รีบมาต่อเถอะเกรียนน้อยของป้า :call: ใจจะขาดแล้ว :sad4:
-
อินมากกกกก ร้องไห้จนตาบวม
แต่ตอนนี้อยากร้องไห้ต่อแล้ววว
มาต่อเถอะนะคะ เตรียมผ้าขี้ริ้วไว้แล้ว
รอตอนต่อไปค่ะ
: ))
-
ตอนนี้ซึ้งมากมาย น้ำตาปริ่ม ๆ จะไหล
อยากถาม จะเอาอะไรอีกไหมโจ ที่ทำไปพอใจหรือยัง :sad4: :sad4:
-
รอเกรียนน้อยอยู่นะ
:monkeysad: :monkeysad:
-
:monkeysad:
ดีแล้วที่หนุ่มตัดสินใจแบบนี้ เราไม่ควรจบชีวิตของเราเพื่อคนคนเดียว ทั้งๆที่ยังมีคนอีกมากมายที่ห่วงใยเรา
แต่บอกทีว่ามันยังไม่จบแค่นี้ :z3:
-
บีบได้อีกตอนนี้
-
:m22: o22 :a14: :o12:
รอนะ :กอด1:
-
แงๆๆๆ :sad4: :sad4: แล้วๆๆ โจ ทำไงต่อ แล้วหนุ่มจะสึกมั๊ย แล้วๆๆๆๆๆ แงๆๆๆ มาต่อเลยน้าๆๆๆ :o12: :o12:
-
o22 o22
มาต่อสิๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านนนนนนน
-
เกรียนเมื่อไหร่จะมา ว้ากๆๆๆ
ลอยตามน้ำท่วมหายไปไหนแล้ว
ทิ้งให้เกรียนคนอ่านนั่งแช่น้ำรอ สงสารกันบ้างมั๊ยๆๆๆ
อยากอ่านใจจะขาด ไอ้สองตัวคู่นี้จะเป็นไง
-
รีบมาต่อเร็วๆๆนะจ๊ะ
คนอ่านอึดอัดมากเลยยย :a5: :serius2: :serius2:
-
ไม่มีใครผิดหรือถูก
อดีต
โจ รักมากเกลียดมาก
หนุ่ม ทำผิดไป แก้ไขอะไรไม่ได้
โจ ถามใจตัวเอง อภัยได้ไหม
ถ้าได้ ก็หันมาคุยกันดีๆ
ถ้าไม่ได้ ก็ตัดกันไปเถอะ
แต่ดูแล้วน่าจะจบแฮปปี้ เพราะทั้งคู่ยังรักกันอยู่ อิอิ
:L2:
-
0.0 เฮ้ยยยยย มารอๆๆ
-
ปฐมลิขิต :: ในที่สุดก็ได้ฤกษ์อัพคู่รักโลกแตกคู่นี้เสียที :z3:
แต่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย เพราะคนเขียนก็ตันๆ เดี๋ยวมาใหม่นะ
เออ วันนี้ไชโยด้วยกันหน่อย ผมลงทะเบียนได้ทุกวิชา อ๊ากกก [เรียนได้มั๊ยอีกเรื่อง :a5:]
คิดถึงเกรียนคนอ่านเว้ย !! สู้ๆ !!
มช. เปิดพรุ่งนี้ ฮ่อกกกก..
Chapter 7 : Does the pain weight out the pride?
..ผมนั่งชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งริมประตู
บนเตียง.. ร่างบางของหนุ่มกอล์ฟยังคงมองมาอย่างไม่พอใจ
“สรุป นายจะไม่ต่อแล้วใช่ไหม?”
เขาถามงอนๆ
ผมจึงส่ายหน้าเบาๆ ดวงตายังคงเหม่อมองออกไปข้างนอกบ้าน..
“โอเค”
กอล์ฟยักไหล่ “ฉันจะได้ไปต่อ”
“อืม”
ผมครางรับ ขณะเขาแต่งตัว เดินลั้ลลากลับไปขึ้นรถตัวเองและซิ่งทิ้งห่างบ้านเช่าผมไป
“ขอโทษ..”
.
.
คำๆนั้นยังคงดังก้องอยู่ในใจ
ทำไม..ทำไมกันนะ?
ทุกอย่างก็สำเร็จ..ลุล่วงด้วยดี
ไอ้หนุ่มได้รับกรรมที่มันก่อไว้แล้ว..
อย่าว่าแต่ผม แม้แต่ต้นไม้สายน้ำก็คงจะรับรู้ได้ว่าไอ้หนุ่มเจ็บปวดเพียงใดขณะนี้
สาสมกันแล้ว..
แต่ทำไมผมหมดแรง..ได้เพียงทรุดลงตรงนี้..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมไปเรียนตามปกติ..
ไม่แปลกใจที่ไม่เห็นแม้แต่เงาของอดีตเมีย
เพราะเราเรียนคนละแผนกกัน เจอกันเฉพาะเวลาเข้ากลุ่มเท่านั้น
ผมยังคงไปกินข้าว ไปเที่ยวกับไอ้ทัศน์ไอ้โกเมื่อมีเวลา แต่ก็ไม่เจอไอ้หนุ่มเช่นเดิม
มันน่าแปลกใจ..ที่เพื่อนที่เหลืออีกสองคนไม่ได้พูดถึงมันเลย..
ผมนั่งเช็ควิชาเรียนในอินเตอร์เน็ตไปมา
พลางคิดคำนึงในใจ.. เป็นสัปดาห์แล้วที่ไอ้ตูดหมึกนั่นหายหัวไป
ผมพยายามบอกตัวเองว่าผมไม่ได้เป็นห่วงมัน..
แต่..
..ผมไม่เจอมันเลยนะ
ผมลุกจากเก้าอี้ไปค้นรหัสผ่านในลิ้นชัก
ไอ้หนุ่มเคยขอให้ผมช่วยลงทะเบียนให้ ผมรู้ว่ารหัสอะไร ถ้าเพียงแต่ใบนั้นยังอยู่..
เศษกระดาษสีฟ้าสงบนิ่งอยู่ในลิ้นชัก ผมหยิบมาและล็อกอินเข้ารหัสนายณัฐพล..
เจ็ดวิชาที่ผมลงทะเบียนให้มันโชว์หราบนหน้าจอ..
เพียงแต่.. หลังทุกวิชามีตัวอักษร W กำกับอยู่..
มันคิดว่ามันกำลังทำอะไรของมัน!
.
.
ผมผุดลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มากด
แต่ก็ชะงัก
..ผมจะโทรทำไม
มันดร็อปเรียน.. ก็ช่างพ่อช่างแม่มันสิ
ถ้ามันจะทำลายอนาคตตัวเองเพราะเรื่องแค่นี้ ก็ถือว่ามันไม่มีหัวคิดเอง ช่วยไม่ได้..
ไม่ใช่ความผิดผมเลย..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“ใกล้สอบทำกูมึนตึ๊บหมดแล้วว่ะ ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ไอ้หนุ่มก็ไม่อยู่ให้ถามอีก”
เสียงไอ้ทัศน์บ่นดังมาจากโต๊ะ
ผมเดินไปทางที่เพื่อนสองคนนั่งอยู่
“อ่าว ไอ้โจ นั่งๆ”
ไอ้โกชวน
“สอบวันไหนวะน่ะ”
“อืม ใกล้ละ ระยะเผาขน”
ผมตอบเบาๆ คอยฟังว่าไอ้ทัศน์จะพูดอะไรอีกไหม
แต่เพื่อนก็เงียบไป และไม่พูดอะไรอีก
“กูไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้เลยว่ะ”
ไอ้ทัศน์บ่นอีกครั้ง
ผมหันไปมองมันนิ่งๆ มันต้องรู้สิว่าไอ้ตูดหมึกอยู่ที่ไหน!
“แล้วคนที่ติวให้มึงเป็นปกติไปไหนซะละ?”
ไอ้ทัศน์เงยหน้าขึ้นมองผมอย่างงงๆ แต่แล้วก็นึกได้
“ไอ้หนุ่ม?”
เออ.. ก็จะใครซะอีกล่ะ
ผมมองมันประมาณ ถามอะไรโง่ๆ
แต่ไอ้ทัศน์มองกลับมาแบบโง่กว่า “มึงไม่รู้เหรอโจ?”
อะไร..ไม่รู้อะไร
ผมไม่รู้อะไร?
ผมยักไหล่อย่างหงุดหงิดและไม่ใส่ใจ
“กูไม่รู้หรอกว่ามันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่ต้องรู้จริงมั๊ย”
ไอ้ทัศน์ขมวดคิ้ว
“นี่พวกมึงยังทะเลาะกันอยู่?”
ผมไม่ตอบ..
ไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น
ยังไงก็จบกันแล้ว..
ไอ้ทัศน์พยักหน้าน้อยๆ แค่นหัวเราะ
“โอเค ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ดีแล้ว กูก็คงไม่จำเป็นต้องบอกเหมือนกัน”
หน็อย..!
ไอ้เวรทัศน์!
“อ้าว มึงไม่รู้ว่าไอ้หนุ่มบวชเหรอโจ..”
เสียงไอ้โกแทรกขึ้นมาอย่างแปลกใจ
อะไร..อะไรนะ
“มันไปไหนนะ?”
ผมผุดลุกขึ้น
ไอ้โกตอบอีกทีอย่างงงๆ
“บวช”
.
.
บวช..
บวชเนี่ยนะ
“สิ้นคิด!”
ผมตวาดลั่น
“มันไม่รู้หน้าที่ตัวเองรึไง หน้าที่มันคือเรียน แต่เสือกดร็อปเรียนไปบวช”
“เฮ้ย ใจเย็นดิ กูว่ามันคงมีปัญหาอะไรสักอย่าง”
ไอ้โกลุกขึ้นมาตบไหล่ผมอย่างแปลกใจในความเดือดดาล
แต่ผมไม่หยุด
“ปัญหาอะไรก็เถอะ มันไม่ควรจะหนีแบบนั้นสิ ไอ้..”
ยังไม่ทันจะไอ้อะไร ทัศน์ก็สวนขึ้นมา
“มันไม่ได้หนี”
เพื่อนหนุ่มมองผมเข้มๆ
“ไม่ได้หนีงั้นเหรอ”
ผมมองตอบกลับไปด้วยอารมณ์คุกกรุ่น ในใจยังคงหวังให้นี่เป็นเรื่องล้อเล่น
“อีกเดือนนึงก็จะสอบอยู่แล้ว ถ้ามันดร็อปไปตอนนี้ มันต้องเรียนใหม่หมด และจบช้าไปปีนึง มันคุ้มกันรึไง ทำไมมันไม่ทน”
ไอ้ทัศน์ลุกขึ้นยืน
“มึงรู้งั้นเหรอว่ามันต้องทนกับอะไร มึงรู้ความเจ็บปวดของมันเหรอ”
“เออ กูรู้ กูก็เคยเหมือนกัน! มึงน่ะไม่รู้อะไรหรอกว่ะทัศน์”
ผมตวาด ไม่รู้ว่าไอ้ทัศน์รู้อะไรแค่ไหนและได้อย่างไร
แต่ตอนนี้มันเกินจะสะกดอารมณ์แล้ว
ผมอยากไปคว้าตัวไอ้หนุ่มมาเขย่าๆทุบๆแล้วปั้นใหม่เสียจริงๆ
“ใช่ กูไม่รู้อะไรหรอก”
ไอ้ทัศน์พยักหน้า
“ไอ้หนุ่มบอกกูแค่ว่ามันจะบวช และมันขออโหสิกรรมจากกูเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นที่มันมีกับมึง กูไม่รู้ กูรู้ว่ามีบางอย่าง แต่กูก็ไม่รู้หรอกว่าอะไร”
ไอ้ทัศน์ยังคงมองตาผม
“แต่กูรู้ว่ามันไม่ได้หนี จบช้าไปปีนึงแล้วทำไม ถ้าจบมาแล้วไอ้หนุ่มมันมีคุณภาพ ไอ้หนุ่มเป็นคนเก่ง แต่ในเมื่อวันนึง มันแค่เหนื่อยจนไม่ไหวแล้ว และมันอยากจะทำบุญ อยากจะขออานิสงส์ในการบวชช่วยให้มันมีแรง มีความสงบในใจ และขออโหสิกรรมจากสิ่งต่างๆ แล้วไอ้หนุ่มมันผิดมากไหม แล้วมึงเป็นอะไร? มึงมีปัญหาอะไร?”
ผม..
ผม..
ไม่จริง..ผมไม่เชื่อ
เราอยู่คนละโลกกันแล้วจริงๆหรือ?
ผมยืนขาชาอยู่ตรงนั้น..
“ไม่จริงใช่ไหม..”
ไอ้ทัศน์ไม่ตอบคำถาม เพียงแต่พูดเบาๆ
“วัดอุโมงค์”
ผมกลับหลังหันคว้ากุญแจรถทันที แต่ไอ้ทัศน์ย้ำเตือน
“โจ.. มึงจะยังไงก็เรื่องของมึง แต่อย่าลืมว่ามึงเป็นฆราวาส อีกฝ่ายเป็นภิกษุ..”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
มันเป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคย แต่บัดนี้ดูเหมือนมันไกลแสนไกล..
ร่างขาวในจีวรเหลืองยืนกวาดลานวัดอยู่
..ผมไม่อยากเชื่อเลย
เพื่ออะไร..
มันทิ้งทุกอย่าง..เพื่ออะไร..
ผมยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก..
ร่างที่อยู่ไกลออกไปไม่แสดงอาการรับรู้หรือเห็นผม
ผมทำได้เพียงยืนมอง..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ไม่รู้ทำไม..
คนไม่เคยเข้าวัดอย่างผม ถึงวนเวียนมาวัดทุกวันตั้งแต่วันนั้น
พระหนุ่ม..
พระหนุ่มกวาดลานวัด..พระหนุ่มให้อาหารไก่ ..พระหนุ่มนั่งสมาธิ..
เขาไม่เห็นผม ..แต่ผมเห็นเขา
ผมมองเขา..
ผมไม่รู้ว่าจะบาปไหมที่มองพระด้วยสายตาแบบนี้..
แต่ผมก็ละสายตาไปไม่ได้เลย..
พระหนุ่มเห็นผมเฉพาะตอนเช้าที่ผมตักบาตรให้เท่านั้น
..ข้าวของตักบาตรผมคงพิสดารมาก
แม้แต่อมยิ้มยังมีสารพัดรส..
พระหนุ่มไม่เคยพูดอะไร นอกจากให้ศีลให้พร..
ผมเองก็ไม่เคยพูดอะไร.. นอกจากหยิบของใส่บาตรและประนมมือไหว้..
แต่ในวันนี้..
พระหนุ่มพูดอย่างอื่นที่ทำให้ผมไม่สามารถลุกขึ้นจากพื้นได้..
.
.
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
ประโยคนั้นลอยผ่านสายลม..กระทบโสตประสาทผมอย่างจัง..ก่อนที่ร่างห่มเหลืองจะหันหลังเดินจากไป
ผมปวดร้าวในใจ..
แก้แค้นไป..แก้แค้นมา..สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย
-
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
คำนี้อ่านกี่ทีัก็น้ำตาซึมทุกครั้ง ประโยคซึ้งแห่งปีเลย :sad4:
-
:z3: :z3: :z3:
ค้างเท่าเดิมเลยเฟ้ยย!!!
แต่จะรอต่อไป คิดถึงมึงเหมือนกันวะ 555
-
เป็นไงล่ะ.... :m16:
รู้รึยังว่าพระหนุ่มก็เจ็บไม่ต่างจากตัวแกเลย :angry2: :angry2:
รอตอนต่อไป o13
-
:sad4:มาโซกันอีกรอบ :m15: ทั้งๆที่รู้
โชคดีกับวิชาที่ลงเน้อออ เกรียนน้อย
-
ตอบว่าได้ ซิไอ้บ้าโจ โว้ยยยยย อ่านพาร์ท โจแล้วหงุดหงิดดีจริง
เอ่อ เกรียนคนแต่ง ม.เปิดแล้วขยันๆตั้งใจเรียน แล้ว อย่าลืมเกรียนคนอ่าน เน้อ
-
โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ.....อยากกินแกงโฮ๊ะ
สะใจว่ะ
-
พระหนุ่มถึงไม่หลุดพ้น แต่คงทำใจได้มากโขอยู่
แล้วโจล่ะ จะทนทุกข์แค่ไหน เพราะไม่ยอมปล่อยให้อดีตผ่านไป เลยทำปัจจุบันหลุดมือ เศร้า
-
ไหนว่ามาม่าขาดตลาดวะ อยู่นี่เต็มเลย
-
เฮี่ยยยย
อ๊ากกกกกกกก
เอิ่มมมมมม
เฮ้ยยยยยยย
ชอบหวะแม่ง!!
-
ขอเถอะ
ขอหัวเราะดังๆ อย่างเมามันใส่หน้าโจหน่อย ถึงแม้อีกมุมหนึ่งจะสงสารจากที่ถูกหนุ่มกระทำด้วย
(เพราะหนุ่มก็ผิดจริงแต่ก็สำนึกละนี่)
แต่จุดนี้ สมน้ำหน้ามากกว่า จากใจจริง
:laugh: :m20: :jul3:
ขนมาหมดเลย อิโมหัวเราะสามตัวของเล้า
จุดนี้ ให้โจไปเลย
:กอด1:
ปล. แต่เรายังอยากให้โจกับหนุ่มเข้าใจกัน รักกันอยู่นะ
ปล2. ยังคงเดิม สึกพระหนุ่มเถอะ (แม้แต่ในนิยาย จะบาปมั้ย ไม่รู้..)
หนุ่มบวชนานหน่อยก็จะรอ อย่าได้ให้บวชคนเป็นฆราวาสคนนึงเลย
มันจะแฮปปี้ดี๊ด๊าต่อตับไตคนอ่านเกินไป ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ขอให้ความสุขจงบังเกิด.......... :call:
-
ดีแล้วที่เป็นแบบนี้
-
:m15: :m15: :m15:
ถ้าจะเศร้าได้โล่ขนาดนี้นะ :o12:
-
:sad11: แต่ก็ดีแล้ว
-
ฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ o13
-
อ่าฮะ ดร๊อป บวช แล้วกลับไปเรียนต่อน๊าาาาาาาาาา :laugh: :laugh: :laugh:
-
อื้อหือ
น้ำตาแทบล่วง
เศร้าไปแล้วววว ><
-
ไม่รู้จะเม้นอะไรเลยครับ
พยายามจะไม่อินแล้ว แต่ๆๆๆ ๆ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
รอตอนต่อไปนะครับ :o12:
-
:sad4: ม่าม่า :sad4:
พี่โจ. :เฮ้อ: ไม่รู้จะว่าไงดีอ่ะ
น้องหนุ่ม. :กอด1: เข้มแข็งนะคะ
คุณเกรียน :pig4: งามๆที่มาต่อ แต่ว่าช่วยมาบ่อยๆนะ ป้าเป็นโรคคิดถึงลิซึ่ม o18
-
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นไวๆ(หรือยำๆดีเนาะ)
-
ใส่บาตรด้วยอมยิ้ม
อืม...แล้วคนใส่อมยิ้มได้หรือยัง ความแค้นจางลงบ้างหรือไม่
แต่ดูเหมือนจะจางลงเนอะ
-
ขอเหอะประโยคนี้
ประโยคร้าวแห่งปี
-
สุดๆ เป็นตอนที่เสียน้ำตาตลอด
ทุกครั้งที่อ่าน คำพูดของพระหนุ่ม
อโหสิกรรมให้กันเถอะนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ,, เค้าอินเกินไปหรือเปล่า น้ำตาไหล คึคึ
-
นึกอะไรไม่ออกจากคำนี้ : เลิกแล้วต่อกัน
เฮ้อออออออออออพอต้องอยู่คนล่ะโลกกับเขาขึ้นมาจริงๆ ถึงค่อยนึกได้ใช่ไหมล่ะ
ว่าที่แค้นมาตั้งนาน ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้ให้ความสุขอะไรกับโจเลยซักอย่างเดียว :monkeysad:
-
เราว่ามันแรงไปอ่ะ สถานการณ์น้ำท่วมที่เกิดขึ้น เฮ้ย! ไม่ใช่
พอลาสิกขา เรื่องทั้งหมด
จะ.....ดีขึ้นใช่มั้ย?
-
:z8: :amen:
-
:m31:
-
อะซะบะละเฮ้ย!!
ไอ้คู่รักโลกแตกนิ!
อ่านกี่ตอนก็น้ำตาซึมโว้ยยยย บร๊ะนิ!
เข้ามาตอนแรก นึกว่าอัพไอ้ไอดิลซะอีก ฮาาาามึน! (อย่าถามนะว่าไอดิลคือใคร - -+)
รอมาต่อ และรอไปต่ออีกเรื่อง และรอไปต่ออีกเรื่องนึง
ขอบคุณสำหรับอานิสง อาเมน...(_ _)\
-
+1 ใ้ห้เกรียน ที่มาตอกย้ำน้ำตาให้ไหลเข้าไป รันทดไม่ว่า กูขอแค่จบสวย ๆ ก็พอ มาโซกว่านี้ก็ยังรับไหวว่ะ
-
:o12:
พ่อเจ้าแม่เจ้า โคตรจะอินเหอะ...
ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยอะไร
เกรียนน้อยรีบกลับมาแก้มาโซนิ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อิโจ !!!!!!!!!!!!!!! สมควรมั้ยเนี่ย เอิ๊กๆๆ
อย่าไปส่งสายตาวิงวอนอย่างนั้นเลยมันบาป
เอาความแค้นไปโยนน้ำไปๆ
-
โอ๊ยยย จี๊ดใจจริงๆ tt'
ขอให้หนุ่มมีความสุขเสียทีเถอะค่ะ
-
บ๊ะ
อะเฮ้ยยย
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
คำนี้มันลึกซึ้งบาดใจเหลือเกิน
:impress3: :z3:
-
ยังไงชีวิตของทั้งคู่ก็ต้องดำเนินต่อไป
-
แก้แค้นไป..แก้แค้นมา..สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง..
สมบ่ะโจ :z6:
-
ความแค้นทำให้ตาบอด .... (คริ คริ)
-
พระหนุ่มเค้าละได้แล้ว ปลงได้แล้ว
ก็เหลือแต่โจนั่นแหละจะยอมอโหสิกรรมมั้ย
-
รอค่ะ รออย่างใจจดใจจ่อมากกับเรื่องนี้
คนเขียนคนดีมาต่อเร็วๆนะ ก่อนคนอ่านจะขาดใจตาย :impress3: :impress3:
-
เมื่อกี้สุ่มเพลงได้เพลงนี้พอดี
ฟังปุ๊บ รู้สึกถึงโจหนุ่มปั๊บ
มีใครคิดเหมือนเรามั้ย ? :really2:
เพลงละอายใจของDJเจ๊แหม่ม
อยากขอโทษที่เคยเอาแต่ใจ อยากขอโทษอะไรที่ร้ายๆ
อยากให้เธออภัยในสิ่งที่ฉันผิดพลั้ง ไปมากมาย
อยากขอโทษในวันที่ผ่านมา อาจเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่
ทำสิ่งดีๆหล่นหาย ทำคนที่รักฉันเสียใจ เธออยู่แห่งใดที่ไหน
ฉันละอายแก่ใจต่อเธอเหลือเกิน...
-
น้ำ(ตา)เเตกอีกเเล้ว
รอค่ะ :z2:
-
น้ำตาซึมขึ้นมาแบบห้ามไม่อยู่ :monkeysad:
-
ต่อไปนี้คงเป็นฟ้าหลังฝนที่สดใสสินะ :z2: แต่ไอ้เรารึมันมาโซต้องการความเจ็บปวดดดดดดดดดด :z6:
กอดคนเขียนรอตอนต่อไปนะจ้าา :กอด1:
-
รุว่าบาป..แต่อยากให้พระหนุ่มสึกไวๆจังเยยยย
T T
โจ...เตรียมตัวให้พร้อมเลยนะ
-
แง่ง หวังว่าโจจะรู้ตัว รู้ใจของตัวเองได้ในที่สุดนะ
-
เพราะมึงมันโง่ไงไอ้โจจจจ :angry2: โว้ยยย :serius2: อยากจะตะบันหน้างามๆ :z6: :m16:
เค้าตามมึง เค้ายอมมึงสารพัด ถ้าไม่ใช่เพราะยังรัก แล้ว กลับตัวกลับใจ ไม่มีใครควายทนหรอก :beat: :m31:
อ่านแล้วโมโหมัน เวอร์ชั่นหนุ่มยังทำใ้ห้เสียน้ำตาได้มากกว่าอีก เชอะ อนุโมทนาบุญกับหนุ่มมากๆ :3123:
ออกมาแล้วจะได้รักกัน เอ้า กร๊ากก ยังไง ก้อยังอยากให้เข้าใจกันอ่านะ เพราะยังรักกันอยุ่นี่ พอสึกแล้วมึงรีบง้อเลยนะโจ ดวก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ควรจะบวชกันคนละวัดไปเลยนะจริงๆ
-
เอาล่ะทุกฝ่ายคิดได้ดังนั้นก็happyเนอะ
:amen:
-
กลับมาอ่านในพาร์ทของน้องโจ น้ำตาก็ยังไหลอยู่
น้องโจอโหสิเถอะนะ แค้นกันไปแค้นกันมาก็ไม่จบสิ้นกันสักที
ปล. เกรียนคนเขียนจะเปิดเทอมแล้ววววว ส้ๆเน้อ เป็นกำลังใจให้
-
โอย... ยังปวดใจ ปวดตับอยู่เหมือนเดิม
โจเอ๊ย... หายง่าวยังเนี่ย
ปล.พัทลุงน้ำท่วมนิเน้อ บ้านปลอดภัยมั้ยอ่า??
-
อ่านแล้วอ่อนใจกับทั้งคู่ :m15:
รักมากเกลียดมาก
เรื่องธรรมดา :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม ไม่มีใครหนีพ้น :เฮ้อ:
-
เอาล่ะเจ็บกันมาเยอะแล้ว เลิกแล้วต่อกัน ได้เวลาเริ่มต้นใหม่ในทางที่ตัวเองเลือกกันซักทีนะ :เฮ้อ:
-
lสะใจ ทำตัวเองทั้งนั้นนะโจ :z6:
ที่จริงอยากให้โจรู้ด้วยนะ ว่าหนุ่มเคยคิดจะโดดน้ำฆ่าตัวตาย
ตามที่โจเลยพ่นลมปากพร่อยๆออกมา จะยิ่งเสียใจยิ่งกว่านี้อีก อยู่กันคนละโลกแม้แต่หน้าก็ไม่อาจจะเห็น
-
โอ๊ยยย มันบีบบบบบบ :z3:
-
ไม่อยากกินมาม่าอ่า ช่วงนี้เป็นแผลในปาก - -''
ถ้าโจเข้าใจแล้วก็ดี แต่ยังไงก็อยากให้แฮปปี้ๆนะ^^ :กอด1:
-
โอ๊ยเจ็บกว่านี้มีอีกไหม
-
คิดได้แล้วเนอะโจ :กอด1:
ขอบคุณ กคข จาก กคอ :pig4:
-
ขอบจวย
เกรียนน้อย :กอด1:
-
สะใจลึกๆ o3
-
ซึ้งเลยอ่ะ ประโยคเด็ด
-
:m15:
-
จี๊ดมากกกกกกกก!! อ่านในมุมมองของโจก็จะเป็นอีกแบบนึง อีกความรู้สึกนึง
ที่รู้สึกว่าไอโจมันก็เจ็บมากเหมือนกันอ่ะ 555 ยิ่งหนุ่มไปบวชแบบนี้
ยิ่งโคตรรู้สึกผิด.... ทั้งๆที่จริงๆเกรียนคนเขียนไม่ได้ใช้ตัวหนังสือในการอธิบายเยอะเลยนะ
แต่เรารู้สึกว่าโจเจ็บๆแบบเจ็บปวดมากๆ....กับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไป
......
..............
โคตรอินท์อ่ะ ! แล้วจบตอนด้วยประโยคนั้น.... ฟินที่สุ๊ดดดดดดด! TT
-
เจ็บปวด!!!!!
-
ให้ตายเถอะโรบิ้น......ขอทิชชู่ด่วน!! :sad11:
-
เจ็บแสบๆ แต่สะใจ
เจ็บแต่จบแบบนี้ก็ดีแล้วสำหรับทั้งคู่
ถึงอ่านแล้วเราจะอยากร้องไห้ แต่ถ้าทนเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ไหว
การเลิกร้างอย่างเด็ดขาดก็ดีกว่า
ก็คิดเอาเองว่า ยังรักน่ะแหละไม่งั้นจะแค้นขนาดนี้เหรอ
-
โคตรเศร้าอ่าาาาา สมน้ำหน้าโจ รักคือการให้อภัยนะ ก็รู้หรอกว่าหนุ่มผิด แต่การแก้แค้นกลับด้วยการทำร้ายคนที่เรารัก เราเองอ่ะเจ็บกว่านะ บวชอย่าสึกเลยหนุ่ม จัดไป!!!!!!
-
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าภูมิต้านทานความเจ็บปวดมันเริ่มหนาขึ้นๆ
แบบประมาณว่าเอาอีกๆ เอาให้เจ๊บปวดสะใจไปเลย อ่านแล้วตายไปข้าง
เพิ่งรู้สึกกันเหรอว่าแก้แค้นไปมาไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง ช้าไปเปล่าฟระ ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าก็สมน้ำหน้านะ แต่ก็อยากให้สมหวัง บาปป่ะเนี่ย
-
หึ ต่อจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวมึงแล้วนะโจ ว่าจะเอายังไงต่อไป :undecided:
-
อ่านกี่ที ประโยคขอบิณฑบาตรนี้มันก็กระแทกใจให้เสียน้ำตาทุกครั้ง...
:m15:
-
เจ็บปวดมากกกกกกกกกกก แต่เอาอีกกกกกกกกกกกกกกก
-
แฟนคลับมาโซฯ เยอะจริงๆ
อ่านเรื่องนี้แล้ว...เกรียนคนอ่านว่าเปลืองทิชชู่ยิ่งว่าอ่านฉาก NC จากนิยายเรื่องอื่นๆซะอีก <<< เวอร์โพดด
-
อ่านเรื่อนนี้แล้วจี๊ดหัวใจจริงๆ
รักเกรียนคนแต่งจัง XP
ปล. อยากเปิดเทอมมั่งอะ ปิดเทอมขาดรายได้ 55
-
ปล่อยเถอะโจ...ยังพอมีหวัง
-
อ๊ากกกกกกกกกกก :a5:
ไม่มีคำอื่นใดนอกจาก :o12:
.
.
เกรียนคนเขียนเปิดเทอมใหม่คงไม่ค่อยมีไรมาก
มาต่อให้หายเซ็งนะ จะได้เป็นบุญแก่ตัวเกรียนคนเขียน และกุศลเป็นของเกรียนคนอ่าน :z10:
-
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้
-
:sad4: ร้องไห้แล้วนะ
เรื่องของหนุ่มและโจมันเศร้า
-
รออ่านตอนต่อไป
-
สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรจริงๆ กินมาม่าหมดตั้งห้าซองแนะ ฮื่อๆๆๆๆๆ
เฮ้อ โจหนอ หนุ่มหนอ
สนุกทั้งน้ำตา
เจ็บปวดทั้งหัวเราะ
ผลักไสทั้งควานหา
แก้แค้นทั้งยอมจำนน
ขอโทษทั้งอาฆาต
...ไม่มีอะไรพอดีในความเป็นมนุษย์
ดูต่อไปแล้วกันว่าจะจบหรือจะเจ็บ...
ขอได้รับความคุณจาก เกรียนนักอ่านนนนนนนน น นน นน
-
:L2:
-
อ่านมาถึงตอนนี้ ก็น้ำตาร่วงอีกละ... นี่สินะ...เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
-
เฮ่อ... หวังว่าจะเลิกแก้แค้นกันได้แล้วนะ
-
ขอบคุณค่ะที่มาต่อคู่นี้ให้ได้อ่านกัน
คิดได้ซะทีนะนายโจ
-
เเล้วเรื่องจะเป็นไงต่อ o18
ลุ้นเหมือนเดิม :z10:
-
มัน อือออ มันพูดไม่ออก เหมือนจะไม่เศร้า แต่มีน้ำตาได้ไง
แค่คำพูดไม่กี่ประโยค เสียน้ำตาเป็นไห เฮ้อออ :m15:
สำหรับหนุ่ม เลือกทางออกที่ดีให้กับตัวเองนะ พ่อแม่ก็คงปลื้มใจ
มีแรงแล้วค่อยมาสู้กันใหม่ ทุกอย่างยังไม่สายไปหรอกที่จะเริ่มต้น
สำหรับหนุ่มเค้าเลือกแล้ว แล้วโจล่ะ มีคำตอบให้กับตัวเองหรือยัง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: มันจี๊ดถึงใจจริงๆ
-
เอิ่ม อิ่มจริงๆ มาม่าชามนี้ :z3:
-
ถ้ารู้สึกตัวว่ารักเเล้วก็รีบคืนดีกันเถอะ :-[
การที่เราจะเจอความรักเเละค้นพบความสุขไม่ใช่เรื่องง่ายง่ายนะ :กอด1:
ก่อนที่คนเราจะตายไปก็ทำตามหัวใจตัวเองก่อนเถอะจะได้ไม่เสียดายว่าครั้งหนึ่งเคยเสียคนที่เรารักมากไปเเค่ไหน :pig4:
อาจมีบางคนที่ทำอะไรไม่ได้จนต้องเสียอีกฝ่ายไปเเต่ถ้าเราเชื่อมั่นจะต้องได้หัวใจขอเราคืนมาเเน่นอน
สู้สู้นะโจ เอาหนุ่มคืนมาให้ได้ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ในพจณานุกรมของมนุษย์
-
พี่โจ ตอบตัวเองให้ได้ก่อนนะ เอาให้ชัวร์ เอาใจช่วยนะพี่
อนุโมทนาถึงพระหนุ่มด้วยเน้อ
o13 o13
-
อยากเอามาม่ากรอกปากโจ :m16:
-
อ่านแล้วมันอิน (สมัครสมาชิกเพื่อมาตอบ)
ปกติไม่อ่านดราม่า อ่านไปอ่านมาเอ๊ะ! ชื่อเรื่องมันอินดี้นี่หว่า
ไปๆมาๆพาลงอ่างดราม่า ซะงั้น เอาเถอะ รักเรื่องนี้ไปแล้ว
ชอบคู่นี้นะ ชีวิตคนเราเปล่าสวยหรู นี่มันเรื่องในฝันชัดๆ โอเอ็มจี!! :call:
-
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
มาอ่านจากมุมมองนี้ก็ยังน้ำตาซึมอยู่ :monkeysad:
-
:o12:
-
สุดๆแล้วค่ะ
เขื่อนน้ำตาแตก
-
เรื่องนี้มัน มาโซ จริงๆค่ะ แต่เราชอบมาก ชอบจนต้องสมัครเข้าเล้าเพื่อเมนท์ให้เรื่องนี้
ขอติดตามเรื่องนี้อย่างใกล้ชิดนะคะ
-
ถอนละไปบวชด้วยกันเต๊อะะะ
-
คำว่ารัก
คัยๆก้อพูดได้
แต่เคยดูแล
มันบ้างมั๊ย.....
:กอด1: :L2:
-
อืม..ใช่
การแก้แค้ไม่เคยให้คุณใดๆกับใครอยู่แล้ว
ผิดได้ พลาดได้ ถ้ารู้จักยอมรับและแก้ไข มันก็จะไม่เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นหรอก
-
โอ้ย น้ำตาจะไหล :o12:
-
เป็นไงล่ะบักโจ สะใจเมิงรึยังหา!!!~
พอใจแล้วใช่มั๊ย
เค้าอยุ่คนละโลกกับเมิงแล้ว
อยากจะหัวเราะสะใจแต่ทำไมทำไม่ได้
โฮกกกกกกก นี่ตรูจะไปสงสารมันทำไมบักเมะไร้หัวใจ
ทำกะเคะของกรู(ของเมิง?)ไว้เยอะ
สาสมแล้ว!!......แล้วทำไมน้ำตาคลอวะ :sad4:
รอตอนต่อไปเน้อเกรียนคนเขียน
-
เฮ้อ..อ่านแล้วรู้สึกปลงกับชีวิต
คนเราน่าจะเรียนรู้สักทีเนอะ ว่าความรักบางครั้ง มันก็คือการให้อภัย
สู้กันต่อไป ให้กำลังใจคนเขียน
ดีใจด้วยที่ลงได้ทุกวิชา ...หนูยังต้องไปแอดมืออยู่เลยยย T^T
-
พอใจยังห๊าไอ้พี่โจ!!!!!!!!!!!!!!!!
-
กรี๊ดดดด อยากจะกรี๊ดดังๆ สักล้านที
ทำไมเกรียนคนเขียนถึงแต่งได้ดีขนาดเน้ !!!
บกบอกถึงความเป็นคนจริงๆ
ไม่เวอร์เกิน ไม่น้อยเกิน มันคือความรู้สึกจริงๆ
โฮๆๆ รักเกรียนคนเขียน
รักโจ-หนุ่ม รักทัศน์-เกรย์ รักกรีน-โก รักแอร์-นน
รักทู้กกกคนนน >3<
รอตอนต่อไปนะคะ
: ))
-
o13 : เป่งไงหล่ะโจ
แก้แค้นไปแล้วไม่เหลืออะไรเลยสมควร
อ่านแล้วซึ้งสุดๆๆ :sad4: :o12: :impress3:
-
เพิ่งจะอ่านจบทั้งสองภาค อยากบอกว่า ภาคนี้ขอแรงกว่านี้ ชอบซาดิสต์อ่ะ 555 เอาเป็นแบบน้ำตาเป็นเผาเต่าเลยยิ่งดี อิอิอิ
จาก...เกรียนคนอ่าน
ปล.เราคิดว่า ถ้ารักกัน แต่ยังต้องระแวงและเจ็บแค้น ก็เหมือนเราจับมือกันไว้ โดยที่มีเศษแก้วในมือ ยิ่งบีบก็ยิ่งเจ็บ สู้ปล่อยมือไปเลยดีกว่า แฟร์ ๆ---> จากเรื่องไหนหว่า จำมะได้ ระเบียงรักนักศึกษาป่ะ ^^''
-
สะใจแกแล้วใช่ไหมไอโจ
พยายามจะไม่อินนะ เน้นว่าไม่อิน
เกลียดมันอ่ะหนุ่มหาแฟนใหม่ได้ไหม เอาแบบที่ดี โลกสดใส อย่ามัวหมองอีกเลย
ส่วนอิโจให้มันแค้นตายไปเถอะ
-
พี่เกรียนคนเขียนขาๆๆๆๆ รีบมาต่อเถ๊อะ!!!
ฮ่าๆๆๆ :laugh: :laugh: เป็นไงล่ะโจ ทำเองเจ๊บเอง สะใจป่าววววว :z2:
พระหนุ่ม รีบๆๆ สึกเน้อ รออยู่ๆๆๆๆ o13 o13
-
อู๊ยยยย เป็นไงหล่ะพ่อโจ
สมน้ำหน้า !
แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมา สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรอย่างที่โจว่าจริงๆ
ประโยคที่หนุ่มพูด เป็นประโยคที่คนมาโซต้องอ่านให้ได้เชียว ! อ่านแล้วโอ๊ย จี๊ด จี๊ด จี๊ด จี๊ดเลยค่ะคุณเกรียนคนเขียน . :sad4: :o12:
ขอบคุณนะคะ ; 3
-
อ่านรุ่นลูกเสร็จเลยมาอ่านรุ่นพ่อ รุ่นนั้นมันเกรียนแต่รุ่นนี้ แงๆ น้ำตาซึม
เป็นไงละโจ พอรู้แล้วอึ้ง พุดไม่ออก คุณเป็นคนที่ทำให้พระหนุ่มตัดสินใจแบบนั้นเองนะ
คุณจะมาอึ้งทำบ้าอะไร
-
เหนื่อยนักพักใจไว้ที่ธรรมะ
ที่พึ่งสุดท้ายของหัวใจ
-
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
>>> เวิร์ดดิ้งเริดแห่งปี o13 o13. ชอบมาก
แก้แค้นไป..แก้แค้นมา..สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง..
>>>กว่าจะรู้ ก็สายไปเสียแล้ว :amen:
-
"ความเจ็บแค้นของโยม..อาตมาขอบิณฑบาตได้ไหม..”
อ๊ากกกกกก :z3: ฉันลุยฝ่าน้ำออกมาสู่สังคมโซเชียลเน็ดเวิร์คเพื่อมาน้ำตาตกกับประโยคนี้เร้อ :serius2:
-
อ่านตอนนี้แล้วนำ้ตาร่วงเลย ซึ้งกินใมจมาก :m15:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งคร้าบบบบบบบบ o13
-
อ่านแล้วจิ๊ดดดดใจมากก :z3:
โอ๊ยยยยยน้ำตาแทบร่วงงงง :m15:
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีนะอย่ายึดติดอะไรมากก
ได้ไหมเนี้ยโจ :angry2: :angry2:
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :L2: :กอด1:
-
เอาคืนกันไปมาสุดท้ายก็เจ็บกันทั้งคู่
ทั้งสงสารทั้งสมน้ำหน้าโจ
ชิ
-
ว่าจะไม่อินแล้วนะ :z3: :z13: :z3: แต่ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ :o12: :o12: :o12: :o12:
พี่คนเขียน ขอร้อง ขอดราม่าน้อยๆ จะได้รักโจนานๆ :angry2:
-
แกร๊ อิโจ เอาความแค้นใส่บาตรพระแล้วไปดรอปเรียนช่วยพระให้อาหารไก่เลย
ฮึ่ยยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
-
อีกสักครั้งกับตอนล่าสุด แหะ
มานั่งคิดๆนะใจก็อยากให้กลับมารักกัน
เพราะส่วนตัวชอบตอนจบที่รักกันอะไรแบบนี้
แต่พอมานั่งๆคิดๆดูเรารู้สึกว่าคู่นี้มันรักกันก็จริง
แต่ถ้ามองไปมองมาเวลามันแค้นใจกันขึ้นมา
มันประชดไม่ยั้งเลยนะ แล้วแบบนี้ต่อให้กลับมารักกันใหม่
มันจะไว้ใจกันและรักกันได้สนิทใจจริงๆน่ะเหรอะ
ถ้ากลับมาเป็นเพื่อนแบบห่างๆแบบนั้นก็อาจจะเหมาะนะ
แต่ก็อย่างว่ากลับมาเป็นแฟนกันได้ก็ดี แต่คงเคลียร์ใจกันยาว
ก็นะ ความรักเกรียนๆ มันอินดี้เกิ๊น เข้าใจยากวุ้ย
-
ไอ้โจ ไอ้ผีบ้า สัปปาลี้ แต้ๆ :m31:
-
พระขอบิณฑบาตรกันขนาดนี้ ก้อยอมจบเถอะโจ
-
ถ้าโจคิดได้อีกคน มันก็คงเป็นทางที่ดีที่สุดอย่างที่ทัศน์ว่าจริงๆ o1
-
เลิศ....
ชนะเลิศ (ถึงเค้าไม่ได้เอาชนะกันก็ตาม)
ถือซะว่า บวชก่อนเบียด!! :z2: :z2:
-
T______T ให้ตายเหอะ น้ำตาไหลอีกแล้ว :m15:
-
แข่งกันซึ้งเอาโล่ห์ :m15: :m15: :m15:
-
ก็รู้อยู่อ่ะน่ะว่าการทรยศหักหลัง แล้วจะให้อีกฝ่ายยอมให้อภัยง่ายๆ
สงสารทั้งหนุ่มแล้วก็โจอ่ะ :o11:
แต่ถ้าเขารู้ตัวว่าผิดยอมแก้ไขตัวเองและทำตัวให้ดีขึ้น เขาก็น่าจะได้รับโอกาสอีกครั้งอ่ะน่ะ :impress:
ถ้ารักกันแล้วก็ต้องยอมให้อภัย ยอมเข้าใจ ยอมรับ
อ่านมาแล้วก็เข้าใจทั้ง2คนน่ะ ไม่มีใครผิด และก็ไม่มีใครถูก
เฮ้ออออออออออออออ :เฮ้อ:
แต่ก็ยังหวังน่ะค่ะว่าทั้ง2คนจะจบแบบมีความสุขกลับมาคบกันอีกอ่ะ
ยังไงซะคงรู้สึกเจ็บปวดมามากแล้วทั้งสองฝ่าย
โจก็คงจะรับรู้แล้วว่าโกรธแค้นและแก้แค้นอะไรก็ไม่มีทางดีขึ้น
ส่วนหนุ่มก็คงเรียนรู้แล้วว่าการนอกใจถึงจะเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ยังไงซะโจก็คงไม่สามารถเชื่อใจหนุ่มได้อีกแล้ว
ถึงเชื่อใจแต่ก็ไม่ถึง100%อ่ะ ประมาณว่าถึงรักแต่ก็ไม่มีความเชื่อใจมากพออยู่ดี
นอกจากจะอยู่กับปัจจุบัน ทำตรงนี้ให้ดีเพื่อที่จะมีอนาคตที่ดี
น่าจะได้รับบทเรียนแล้วในอดีต
-
อ้ากกกก ค้างๆๆๆๆๆ ดราม่าค้าง
T^T ถ้า เรื่องนี้มันจะดราม่าแบบเกรียนๆได้ขนาดนี้
ความแค้นมันก็เป็นแค่อดีต ปล่อยมันผ่านไปแล้วเริ่มใหม่ให้ดีกว่าเดิมดีกว่า...
ป ลิง อยากบอกว่า ถึงแม้จะเป็นนิยายเกรียนๆ ที่มีคนอ่านกับคนเขียนเกรียนๆ แต่ก็ยังเกรียนแบบมีสาระนะเออ 55
-
ย้าาาา เดี๋ยวหนูกลับมาอ่านต่อ
-
ยังไงก็เชียร์หนุ่ม อ่ะ :m15:
(:z6://โดยนักเขียนกระโดดถีบ)
-
มารอๆๆ :z2:
-
:call: :call: :call:
-
รอเกรียนค่ะ
-
กางเต้นท์ปูเสื่อรอด้วยคน :z13:
อ่านไปร้องไห้ไป สะเทือนใจน้ำตาไหล
แต่ช๊อบ ชอบ :z2:
-
เค้ารอ เกรียน ต่ออยู่นะ :z2: :z2: :z2:
ปล.มาเร็วเร๊ววว คนอ่านจะชักตาย :z13:
-
อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไป~
:m15:
-
รออยู่นะคะ *-*
-
มายังๆๆ
-
มารอ ๆๆ ค้า
:กอด1:
-
Chapter 8 : Back To The Beginning..
..อะตีตัง นานวาคะเมยยะนัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง
บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ด้วยอาลัย
และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง..
ยะทะตีตัมปะหีนันตังอัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง,
สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว.. สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา..
ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมังตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ,
อะสังหิรัง อะสังกุปปังตัง วิทธา มะนุพรูหะเย.
ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าในที่นั้น ๆ อย่างแจ่มแจ้ง
ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เขาควรพอกพูนอาการเช่นนี้ไว้.
อัชเชวะ กิจจะมาตัปปังโก ชัญญา มะระณัง สุเว,
ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้, ใครจะรู้ความตาย แม้พรุ่งนี้..
ผมทำวัตร.. สวดซ้ำๆทุกวัน
แต่การสวดซ้ำๆ ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผมประจักษ์แจ้ง.. แต่มันคือการสวด..แล้วคิด
..สวด..แล้วคิด..
ทุกๆวัน..
ขันธ์ทั้งห้าเป็นของหนักเน้อ..
บุคคลแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป
การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก
การปลงภาระหนักเสียได้เป็นความสุข..
ผมจะไม่แบกเอาไว้อีกต่อไป..
.
.
ผมสวดมนต์ซ้ำๆอยู่คนเดียว..
แต่เมื่อออกจากการเพ่งสมาธิไปที่บทสวด ..ก็ปรากฎว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว
“โยมต้องการอะไรหรือ?”
ผมเปล่งเสียงถามออกไป..มองพื้นนิ่ง..สงบเยือกเย็น..
ไม่มีเสียงตอบกลับมา จนผ่านไปหลายนาที และผมก้าวเดินผ่านเขาไป
เสียงที่คุ้นเคยจึงบอกเบาๆ..
“ผมแค่อยากสวดมนต์ด้วยเท่านั้น”
“บทสวดมนต์เป็นสิ่งบริสุทธิ์..ไม่ใช่สักแต่ท่องๆออกมา โยมต้องเข้าใจว่ามันสื่ออะไร ต้องมีสมาธิกับมัน ถ้าโยมมีเจตนาบริสุทธิ์ ความสงบจะเกิดกับโยม แต่ถ้ามีเจตนาอื่นแอบแฝง มันจะไม่มีทางช่วยให้อะไรดีขึ้นมา”
ผมบอกเพียงเท่านั้นแล้วออกเดินไป..
หลายวัน..หลายเดือนผ่านมาแล้ว
ผมครองผ้าเหลืองด้วยใจพิสุทธิ์..
บางครั้งโยมพ่อโยมแม่แวะมาเยี่ยม.. บางคราโยมทัศน์โยมโกก็มาคุยหลายอย่างให้ฟัง
และโยมโจ..ก็ไม่เคยพลาดตักบาตร..
วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินเขาสวดมนต์
..เสียงสวดมนต์ที่ทุ้มลึก..กังวาน..
ผมได้ยินแล้วรู้สึกบอกไม่ถูกจริงๆ..
เช้าวันต่อมาผมออกบิณฑบาตเช่นเดิม..
อากาศเย็นสบายกับเสียงนกขับขานยามอรุณทำให้ผมแช่มชื่นเสมอ..
แต่ในใจยังเหมือนมีบางอย่างที่เป็นพันธะผูกติดซึ่งยังแกะไม่ออก..
..ผมควรจะทำอย่างไรดี
“นิมนต์ครับ..”
เสียงทุ้มลึกกล่าวขึ้นเบื้องหน้า
ผมถอนหายใจเบาๆ ก้มหน้านิ่งเปิดบาตรรับของ
เมื่อมีผู้บริสุทธิ์ใจให้..สิ่งที่เราควรทำคือบริสุทธิ์ใจรับมันเสีย..
มือแกร่งใส่ถุงข้าวสวย..ไข่ตุ๋น..ปลาทอด..น้ำออร่า..นมตราหมี..อมยิ้ม..ลงในบาตร
ก่อนวางดอกดาหลาดอกงามลง
ผมเตรียมปิดฝา
แต่..
“เดี๋ยวก่อนครับ ยังไม่หมด..”
เสียงนั้นห้ามไว้ช้าๆ
มือแกร่งค่อยๆยื่นมาวางไว้บนบาตร..
....
.........
............
...............
“นี่เป็นความเจ็บแค้นทั้งหมดของผม.. ผมมอบให้บิณฑบาตไป..”
..ผมเผลอเงยหน้ามองด้วยความประหลาดใจ..
แต่ดวงตาสีเข้มมองกลับมาให้รู้ว่าหมายความตามนั้น..
“สิ่งใดที่เราสองคนเคยล่วงเกินกันด้วยกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม ผมขออภัยให้ทั้งหมด และเช่นเดียวกัน..”
เขามองผม
“โปรดอภัยให้ผมด้วย..”
.
.
ร่างนั้นคุกเข่าลงประนมมือและกรวดน้ำ..
“ขะ..ขอจงสำเร็จตามปรารถนาทุกประการเถิด..”
ผมกล่าวก่อนเดินจากไปด้วยความรู้สึกที่ต่อให้โลกแตกในนาทีถัดจากนี้..ผมก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว..
.
.
“หลวงพี่แน่ใจเหรอ ว่าจะไม่รอให้ครบปี นี่ก็มาครึ่งทางแล้ว”
เสียงโยมเพื่อนถามออกมา
โกกับทัศน์มักจะมาเยี่ยม คุยสนทนากันในช่วงวันหยุด
และในวันนี้เมื่อเวลาผันผ่านมาเนิ่นนานจนจิตใจผมคลายกังวล ผมจึงยิ้มน้อยๆ
“อาตมาไม่ได้ทำยอดบวชนี่โยมเพื่อน ตอนนี้อาตมาอยากจะไปที่ที่นึง จำต้องลาสิกขาแต่เพียงเท่านี้”
“แล้วหลวงพี่จะกลับไปเรียนเมื่อไหร่ล่ะครับ..”
โยมโกถามออกมา
“คงจะเป็นเทอมหน้า อย่ากังวลเรื่องนั้นเลย อาตมาไม่แก่เกินเรียนหรอก และในความจริงแล้ว ..อาตมาก็เรียนอยู่ทุกวัน บางที..ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้..อาจจะเรียนมากกว่าที่เคยได้เรียนมาตลอดชีวิตก็เป็นได้..”
ผมตอบตามที่รู้สึก
เพื่อนทั้งสองพยักหน้า
โยมทัศน์ทำหน้าฉงนก่อนถามออกมา
“ว่าแต่.. จะไปที่ไหนละครับ?”
.
.
ผมไม่ตอบอะไร..
.
.
ปุยเมฆลอยคลอเคล้า..เคลียยอดดอยโอบเขา..เป็นเช่นชันฉากลึกแนวไพร
..ดั่งฝากฝังตราตรึงไว้มั่น..ผูกพันมิยอมห่างไกล..เคียงคู่ฟ้าเชียงใหม่ให้งามนักหนา..
ผมยืนมองรั้วม่วงม.ช.ท่ามกลางดอกไม้บานและบทเพลงม.ช.รำลึกที่ถูกเปิดเป็นธรรมดาในช่วงรับปริญญาเช่นขณะนี้
ผมไม่ได้รับปริญญา..เพื่อนผมเองก็ยัง
แต่ปีหน้าพวกเขาคงรับ..
..ปีหน้าซึ่งผมเปล่า..
ผมคงรับถัดจากปีหน้า..ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด..
ไม่เรียน..ก็ไม่รู้
ไม่ผิด..ก็ไม่รู้ว่าถูกเป็นยังไง..
ณ จุดนี้ ผมไม่แคร์..
..อากาศปลอดโปร่งอย่างไม่น่าเชื่อ
ลมพัดเย็นสบาย..
ผมมองรั้วม่วงด้วยความรัก..
มันเป็นสถานที่อบรมสั่งสอนทักษะความรู้และบ่มเพาะจิตใจผม
ผมจะกลับเข้าไป..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
..ตอนนี้ ผมจะไปที่หนึ่งก่อน..
ในรั้วม่วงแห่งนี้..คงมากมีมนต์ขลัง..จึงฝังใจใฝ่รักบูชา
ห่างแต่กาย..ใจยังฝั่งแน่น..ถิ่นแดนที่ตรึงอุรา..ม.ช.นี้ยังตรึงตราเรานั้นแนบเอย..
เสียงเพลงลอยผ่านสายลมก่อนที่ผมจะกวักรถโดยสารให้ไปส่งที่อาเขต..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ปล. ยังมีตอนหน้าอยู่เด้อ ขอปรับอารมณ์นิ๊ดด !! คิดถึงเกรียนคนอ่าน..
และเราก็ยังดองไอดิลไว้เช่นเคย//เผ่นนนนนนนนนนน
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(ไม่)น้อย
ขอบคุณ..คนเกรียน..ที่เขียนอ่าน
ขอบคุณ..ที่ช่วยสาน..สื่อความฝัน
ขอบคุณ..ที่เป็นแรง..ช่วยแบ่งปัน
ขอบคุณ..ที่รักกัน..จนมั่นใจ..
-
ถึงเน็ตจะเน่า แต่ก็เข้ามารอ :sad4:
----------------------------------
เลิกเครียดแค้นกันแล้ว ที่เหลือก็แล้วแต่ว่าใครจะเริ่มชีวิตยังไงกันต่อไปอะนะ
:pig4:
-
จิ้มจึกๆ o13 o13
ปล. อารมณ์คนอ่านหลังอ่านจบ :z3: ค้างอย่างแรง
-
ทิดหนุ่มจะไปที่ไหนกันหนา
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสงบตาม
:กอด1: :pig4:
-
ให้อภัยกันแล้ววว ปลื้มมม o7
ว่าแต่ทิดจะปไหนน่ะ?
-
เริ่มกันใหม่นะ โจ หนุ่ม :n1:
-
เลิกเครียดเลิกแค้นกันซักที ยังภาวนาให้กลับมารักกันอยู่นะ
ปล. พระหนุ่มสุดยอดมากค่ะ รู้สึกได้เลยว่าบวชเพื่อรับธรรมจริงๆ (ไม่เหมือนเพื่อนเรา บวชเป็นพระแต่ออนเฟสตลอดๆ)
-
จะเริ่มต้นกันใหม่ได้อีกมั๊ย? :n1:
-
อ่านไปครึ่งตอน หวั่นๆว่าพระหนุ่มจะบวชไม่สึก.. ถ้าเป็นงั้นคงมีใครบางคนขาดใจตาย
วางความเกลียดชังความอาฆาตลงแล้วเริ่มกันใหม่นะ
ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อน หรือฐานะใดก็ตาม
-
ชอบเรื่องนี้อย่างแรง
โจ ทำดีแล้วจ้า เริ่มใหม่กันเนอะ ^^
-
หึหึ กูก็รักมึง!
-
ไปไหน... อย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยล่ะ จะเป็นคู่ที่ผิดหวังจริงๆ เหรอ...เศร้า
-
:กอด1: :กอด1:
-
o13
-
่ o13 o13 ว่าแต่จะไปไหนอะ อยากรู้ๆ :z2:
-
และเช่นเดียวกัน.. โปรดอภัยให้ผมด้วย..
:m15:
-
หนุ่มจะไปไหนอ่า
กลับมาเร็วๆนะ
ทุกคนและโจรออยู่
-
กลับไปเริ่มต้นใหม่ ขอให้ไฉไลกว่าเก่านะ ฮ่ะๆ
-
กว่าจะรู้ ก็เกือบสาย
-
แหม๋ น่าจะบวชให้ครบปีนะ ทรมานใครบางคนเล่นๆ
-
การยึดติดกับความเจ็บแค้นของโจ
คงจะสิ้นสุดแล้วสิน่ะ :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กลับมาเริ่มต้นกันใหม่น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา :call:
-
อ่านตอนต้นๆ ก็ใจแป้ว กลัวพระจะบวชไม่สึก :serius2:
แต่พอได้เห็นประโยค “นี่เป็นความเจ็บแค้นทั้งหมดของผม.. ผมมอบให้บิณฑบาตไป..”
ใจกลับมายินดีปรีดาเหมือนเดิม มั่นใจว่าทุกอย่างต้องคลี่คลายลงได้แน่ๆ o7
เป็นกำลังใจให้คู่นี้ จบสวยๆ นะจ้ะ :o9:
-
ไอโจ กูรักมึง o7
อ้อ รักเกรียนด้วย :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกส์ สึกออกมาแล้วๆๆๆๆๆ :o12: :o12:
รีบๆมาต่อน้า :3123: อยากให้เจอกันเร็วๆอ่ะ :-[
-
เหนื่อยนัก
ไปพักใจ :กอด1:
-
พระหนุ่มจะไปไหน ไปแล้วอย่าไปลับต้องกลับมานะ... ทุกอย่างดีขึ้นตามลำดับ
ดูแล้วสองคนนี้อาจจะไม่ได้กลับมาเหมือนเดิม แต่มันต้องดีกว่าเดิมแน่ๆ : D
-
ดีใจที่หลวงพี่และโจต่างให้อภัยกันและกันได้แล้ว
ขอให้เริ่มต้นใหม้ด้วยดีน้าาา(ไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตาม><)
-
:L2: อยากให้คู่นี้จบสวยๆ
อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆชื่นใจขึ้นเยอะ
อ่านมาถึงตอนนี้เค้ายังไม่เข้าใจเลยว่าหนุ่มนอกใจโจทำไม
-
ยังรู้สึกเศร้า ๆ อยู่เลยอ่ะ
-
ลุ้นอ่ะ ในเมื่อละความแค้นต่อกันให้อภัยกัน
ก็เหลือแต่ว่าจากนนี้จะเป็นยังไงสินะ
เริ่มต้นใหม่ด้วยความเป็นเพื่อน
หรือจะกลับมารักกันหรือกลายเป็นแค่คนรู้จัก
เดาไม่ถูกเลยจริงๆ :เฮ้อ:
-
กรี้ดด
จบไม่เศร้าใช่ป่ะ
แต่รู้สึกแปลกๆอะ ปกติจะมีดราม่า
พอไม่มีแล้วแปลกๆ อิอิ (แบบมาโซ)
-
หนุ่มจะไปที่ไหนอ่ะครับ
โจนายทำดีแล้ว
-
เยี่ยม o13
รอ :z2:
-
โอ้อ่างแก้วแพรวพราวรื่นรม ...
ร่มเงาระรื่นตา
คงฝั่งในวิญญาเมื่อได้มายล
--------------------------------> รอตอนต่อไปค๊าบบ
-
อยากอ่านต่อแว้วววว
:serius2: :serius2:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง
เลิศเลอ....
อโหสิกันสักที ลบเหลือศูนย์ (เหมือนจะยิ่งกว่าการให้อภัย)
จากนี้นับหนึ่งใหม่ เนอะๆๆๆๆ
-
หนุ่มจะไปที่ไหนกันหว่า มาลุ้นกันว่าจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กับโจได้อีกไหม
-
อยากรู้ว่าหนุ่มจะไปที่ไหน
โจกับหนุ่มจะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม
+1 นะคะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เหนื่อยใจ
-
ในที่สุดก็อโหสิให้แล้ว
ยังไงก็ลุ้นคู่นี้อยู่ :n1:
-
และแล้ว ปมปัญหาก็ถูกคลายออก >.<
เขียนเรื่องนี้จบเกรียนคนเขียนไปบวชได้เลยนะเนี๊ย อิอิ
สู้ๆน๊า รออ่านอยู่ ชอบใจหลาย :กอด1: :L2:
-
ปลื้มปริ่ม ,,
-
อ้ายยย มาต่อแล้วอ่ะ
สึกออกมาแล้ว :mc4:
ค้างอ่ะ
มาต่อไวๆนะคะ :impress2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โล่งอก นึกว่าจะบวชไม่สึกซะแร้วว o13
-
เราชอบเรื่องนี้มาก อ่านสองรอบแล้ว และก็รอว่าเมื่อไร ปัญหาต่างๆจะแก้ได้ อ่านแล้วมีกำลังใจนะ ทำให้เราอยากลุกขึ้นมาทำอะไรได้บ้าง ดีกว่าหนีปัญหาเหล่านั้น จริงๆคำสอนของพระพุทธศาสนา ก็เป็นปรัชญาที่ไม่มีวันล้าสมัยจริงๆนะ ขอบคุณคนเขียนนะที่ถ่ายทอดแง่คิดดีๆอย่างนี้ ^^
-
อิโจวววววววววววววว
กว่าจะคิดได้.. แง่งงงงงง
คราวนี้ขอให้หนุ่มน้อยไปคิดนานๆ เปิดเทอมใหม่ค่อยกลับคัมแบ็คมาเถอะ
อิอิ
-
โล่งใจ
เบาใจ
หมดทุกข์ หมดโศกซะที
-
โจววววววววววววว :L1:
ขอให้คู่นี้ไปต่อเรื่อยๆ (ไม่ดราม่าแล้วนะ ดราม่ามาเย้อะะะะ)
ฮืมมมมมม ขอบคุณเกรียนคนเขียนหลายๆ นิยายสามเรื่องหลากอารมณ์มากอ่ะ :man1:
ปล.จะว่าไปช่วงนี้เกรียนคนเขียนหลงวันหลงเพจเนอะ 555555
-
กลับมาเริ่มต้นใหม่เถอะ
-
เบา เลย :เฮ้อ:
-
ซึ้งตลอด :m15:
-
เริ่มดวงตาเห็นธรรมกันบ้างแล้วสิ...
แล้วทิดจะไปไหนล่ะนั่น
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง
-
ไอ้เราก้อว่าทำไมปีนี้น้ำเหนือมาเยอะจน :m15: น้ำตาเกรียนท้างน้าน :monkeysad:
ปล. สนุกจิงไรจิงเนาะ o13
-
ูู^^
อ่านไปก็อิ่มแอมเปรมใจหวะ
แม่ม หลุดพ้นกันซะทีนะ
กุจะบาปมั้ย ถ้าจะพูดว่า พระหนุ่มแอบเกรียนอะ ;P ทำยอดบวช 555555
-
บอกไม่ถูกอ่านแล้วมันหนึบๆในใจ เหนือนจะสุขแต่ก็หนึบๆในใจ
-
บางทีการอยู่กับตัวเองก็อาจจะทำให้คิดอะไรได้หลายๆอย่งก็ได้น่ะ
โจ - หนุ่มสู้ๆกลับมาคบกันเร็วน่ะ
เอาให้หวานไปเลย มดขึ้นมช.เลย
555555555+
-
ปรัชญาให้เกียรติกับทุกความเป็นไปได้ใช่มั๊ยเกรียนคนเขียน
งั้นคงไม่ผิดอะไรที่เกรียนคนอ่านจะคาดหวังให้คนสองคนเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆด้วยกัน เอิ๊กกกก
-
หนุ่มจะหนีไปไหนอ่ะ
รีบกลับมาเร็วๆ เน้อหว่ะ คริคริ
-
เพิ่งตามมาอ่านทั้งสองเรื่องทันค่ะ
ชอบทั้งสองเรื่อง สื่ออารมณ์ได้ดีจนอินตาม
ชอบ ชอบมากเลยล่ะ ขอยกนิ้วให้
-
แหม๋ น่าจะบวชให้ครบปีนะ ทรมานใครบางคนเล่นๆ
น่าจะมีปุ่ม Like จะกดให้ข้อความนี้ซักร้อยครั้ง :z2:
-
ไปไหนอ่ะอยากรู้
-
อ่านแล้วได้ข้อคิดอะไรเยอะแยะเลยค่ะ
มันเป็นประโยชน์กับตัวเองด้วยเหมือนกัน T-T
พี่เกรียนคนเขียนสุดยอดเลยอะ ขอคาราวะให้กับความสามารถ
เป็นกำลังใจให้กับตอนต่อๆไปนะคะ ^ ^
-
อย่าลืมมาต่อนะคร้าบบบบ ค้างอย่างแรงงงง
-
อารมณ์ค้าง เอาอีก เอาอีก
-
ไปไหนไปด้วยยยยย เดี๋ยวช่วย1บาท :laugh: :laugh: :laugh:
รอตอนต่อไปครับผม :z2:
-
ดีใจ
-
พี่เกรียน..!
ch.8 P.41 มันหายไปป่าวอ่ะ?
ทำไมหาไม่เจอ- -?
-
ซึ้ง :monkeysad:
-
เริ่มนับ1กันใหม่น๊า :n1:
แต่มันค้างจัง
-
ทิดหนุ่ม สึกไปตามหาหัวใจเหรอ กิ้วๆ ดีนะ ไม่โดนโจ ชวนสึกแบบขุนแผนกับนางพิม หึหึ
หวังว่า จากนี้ ไปสติจะไม่ทำให้หมุ่นเดินทางที่ผิดพลาดอีกนะ
-
จึ้กTT เจ็บแสบ ถึงตับ ไต ไส้ พุง ยันไส้ติ่ง ทะลุไปยังปลายลำไส้ใหญ่ กระซิกๆ ไว้อาลัยแก่คู่นี้ด้วยเถิด อาเมนUU :m15: :m15:
จะว่าไปโจ หนุ่ม ก็ด่ากันมันส์ดีนะค่ะคุณเกรียน555
-
แอบหวังว่าสถานที่ที่พี่หนุ่มไปนั้น คงเป็นสถานที่เดียวที่พี่โจจะตามไปถูกนะ
:-[
-
ไม่ดราม่าแล้วหรอ เกรียนคนเขียน
เกรียนคนอ่านเสียใจๆ :mc4:<< สาบานว่าทำหน้าเสียใจ
-
อ่านแล้วน้ำตาทะลักทลายออกจากเขื่อน
ขอกระทืบไลน์ล้านที
-
ด้วยรักจากใจ เพิ่งเริ่มอ่าน T^T น้ำตาซึมกับหลายๆ ตอน แต่พอมาถึง จุดๆ นี้ ต้องก้มคำนับคนเขียนที่หาทางออกให้หนุ่มกับโจได้ดีจริงๆ
-
ในที่สุด ทั้งสองคนก็หลุดพ้นจากความรู้สึกผิดได้สักที
หนุ่มคงมีแรงที่จะเดินต่อไปแล้ว เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
ทุกอย่างไม่มีคำว่าสายเกินไปหรอก สู้ๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.อ่านตอนนี้แล้ว ความรู้สึกแน่นในอกมันหายไปหมดเลย
-
รู้สึกโล่งใจไปกับหลวงพี่ อโหสิกรรมให้แก่กันแล้วเนาะ
-
เฮ้ออออ ไอ้คู่รักโลกแตกเลิกแล้วต่อกันซะทีนะ
แล้วนี่พี่หนุ่มจะไปไหนเอ่ย? ไปหาพี่โจป่าววว
รอตอนต่อไปค่ะ
-
แอบดีใจ
แอบเสียดาย
เอ๊ะ ยังไง
-
มีโอกาสบ้างไหมที่ทั้ง2คนจะกลับมารักกัน :L1:
-
สุขกายสุขใจแล้วเน้อทั้งสองคน คงไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: โล่งอกไปเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:ดีใจจังที่ให้อภัยกันแล้ว
ตอนหน้า ขอให้อย่าเศร้านะ
:3123: :L2: :L1: เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆ
-
o13 o13. เยี่ยมมากๆ. o13 o13
ปล.หนุ่มแอบไปหาโจที่หออ่ะเปล่าน้า. :z2:
-
ห่างแต่กาย..ใจยังฝั่งแน่น..ถิ่นแดนที่ตรึงอุรา..ม.ช.นี้ยังตรึงตราเรานั้นแน่เอย..
ผม ภูมิใจในความเป็นนักศึกษา มช. ครับ
-
อ่านตอนบักโจบิณฑบาตเวรกรรมกับพระหนุ่มแล้วรู้สึกใจแกว่งๆ :a5:
ในที่สุด บักโจก็เลิกจองล้างจองผลาญเสียที
ทิดหนุ่ม ... ขออะไรอย่างนะ
จะไปไหนก็ไป แล้วหาแฟนใหม่มาเย้ยบักโจที หมั่นไส้มันมานานแล้วอ่ะ
รอตอนต่อไป รอตอนต่อไป รอตอนต่อไป :call:
-
คนแต่งเกรียนว่ะ ตั้งแต่หลงวันคราวที่แล้ว
มาเรื่องนี้หลงหน้าอีก ฮ๋วยยย เอิ้กๆๆ
-
ชอบๆ มาต่ออีกๆ
-
อยากไปที่หนึ่ง.... แล้วก็อยากเจอใครคนหนึ่งด้วยใช่ม๊า
รีบๆสักทีเถอะ หนุ่ม อยากรู้ใจจะขาดแล้ว
ค้างๆๆๆๆๆ รีบมาต่อนะคะ
-
ทิดจะไปไหนหนอ
แล้วจะกลับมาเริ่มต้นกันไหม่มั้ย
รออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :bye2:
-
ตอนที่แล้วของโจ ซึ้ง
-
อ่านภาคนี้ทีไร จะร้องทุกที อิน :o12:
-
Thanks
-
เป็นเรื่องราวความรักที่เจ็บปวดทรมานด้วยกันทั้งคู่ ทรมานมากๆ ผลัดกันทำร้าย เจ็บปวดหัวใจกันไป หวังให้เรื่องราวลงเอยด้วยดี ไม่ว่าจะในรูปแบบไหนก็ตาม
-
ไม่ได้อ่านซะนาน
กลับมาทั้งที
คุ้มค่าจริงๆๆๆ
กำ !!
น้ำท่วมไม่ได้ไปสอบซักที
-
ขอให้ทำได้อย่างที่พูดนะโจ ถ้าพระสึกออกมาแล้วกลับไปงี่เง่าอีกละก็เอ็งโดนโบกแน่
-
ตามมาจากภาคแรกจ้า
ชอบคู่นี้นะ อ่านแล้วได้เก็บอะไรมาคิด
เป็นกำลังใจให้เกรียนคนแต่ง :กอด1:
-
ยังจะมีหวังอยู่ไหม ..ที่อยากจะให้โจ-หนุ่มกลับมารักกันเหมือนเดิม o13
-
มาปักธงรอตอน 9 :call:
เห็นเปลี่ยนชื่อกระทู้ปุ๊บเข้ามาปั๊บเลย ♥
-
หนุ่ม-โจ้ อยู่ไหนนนนนนนน
-
มารอๆๆ o18
-
มาเฝ้าเกรียน! จุ๊บๆ (?) :จุ๊บๆ:
-
มารออยู่น้าาาาาาา :t3:
-
ปฐมลิขิต :: มันน้อยๆอีกแล้วอ่ะ ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ เพิ่งตื่น ฮ่าๆ
ได้รับเกือกมากแค่ไหน รู้ไหม คู่เนี้ย เอาน่ะ มาน้อยดีกว่าไม่มา (ประจำเดือน?)
ไว้ค่อยจัดเต็มตอนหน้านะ
เป็นยังไงบ้าง คิดถึงเกรียนคนอ่าน !!
Chapter 9 : ตามหาหัวใจ~ (แหวะ!!)
มันรู้สึกเหมือนความเจ็บปวดทุกอย่างได้รับการบรรเทา..
ผมเพิ่งรู้ว่าการให้อภัยเป็นยาชั้นดี
..ไม่มีอะไรบั่นทอนจิตใจคุณได้..ถ้าคุณไม่แบกไว้..
. . . . . . .
ผมยืนรอใส่บาตรเหมือนเดิม..
ณ ที่เดิม และเวลาเดิม..
ผมอมยิ้มน้อยๆ..พกความปรารถนาดีมาเต็มเปี่ยม..
แต่รอแล้ว..รอเล่า
พระรูปที่ผมรอก็ไม่มาเสียที..
ผมมาเรียนด้วยความกระวนกระวาย
รอเวลาเลิกเรียนจะได้ไปดูที่ใต้ต้นโพธิ์ที่พระหนุ่มมักจะไปสวดมนต์
แต่เมื่อถึงเวลานั้น..ผมก็เจอเพียงต้นโพธิ์ที่เดียวดาย
ไก่แจ้เดินคุ้ยเขี่ยหาอาหารตามลานดิน
..คนที่ให้อาหารพวกเจ้าอยู่เสมอไปไหนเสียเล่า..ไก่น้อย
.
.
ผมนั่งให้อาหารไก่ในวัดอุโมงค์ทุกวันด้วยใจพะวงสงสัยว่าพระหนุ่มหายไปไหน..จะถามใครก็ไม่กล้า..
ผมจะทำอย่างไรดี..
ผมนั่งให้อาหารไก่น้อยอย่างเลื่อนลอย
ผมจะถาม..หรือไม่ถามดี
ถ้าถาม..ถามถึงใคร..
ถามถึงคนที่เคยทรยศหักหลัง..ทำให้ผมเจ็บปางตาย?
ถ้าถาม..แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
ในวันข้างหน้าไอ้หนุ่มอาจจะทำร้ายผมอีกก็ได้..
อะตีตัง นานวาคะเมยยะนัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง,
บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว..ด้วยอาลัย
และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง..
ผมประหวัดนึกถึงบทสวดที่ผมได้ยินแทบทุกวัน..
มันไม่ใช่การทำให้เราประมาทหรือทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงผล..
..แต่มันเพียงบอกว่า อย่ายึดมั่นที่ถือมั่นกับอดีตและหวาดหวั่นกับอนาคตนักเลย..
ชีวิตเราอาจไม่อยู่ถึงวันพรุ่งนี้.. Who knows..?
.
.
“เอ่อ.. หลวงพี่ครับ ไม่ทราบว่าเห็นพระหนุ่มบ้างมั๊ยครับ บวชมาได้ซักหกเดือน..”
ผมถามพระรูปหนึ่งที่เดินมาตรงท่าน้ำ
พระรูปนั้นทำท่านึก..
“อ้อ.. พระหนุ่มสึกไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เอง”
สึกแล้ว.. สึกแล้วงั้นเหรอ
..ไม่หรอกนะครับ ผมไม่อยากจะทำตัวให้เป็นคนบาป
แต่ให้ตายสิ..
กูโคตรดีใจเลย!
.
.
“ป้าครับ ไม่ทราบว่าคนที่ชื่อณัฐพลกลับมาอยู่ที่นี่มั๊ยครับ”
ผมกลับมาถามที่หอมัน..
“ไม่มีนี่ลูก ห้องเดิมที่น้องหนุ่มเคยอยู่ยังว่าง..”
.
.
นี่คำตอบของป้าเจ้าของหอ..
เอาละ..
อย่าเพิ่งหวั่นใจไปไอ้โจ..
ไอ้หนุ่มอาจอยู่บ้านที่แม่ริม..
ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปที่บ้านมัน
ผมยังจำทางได้ดี..ไม่ลืมแน่นอน
“สวัสดีครับ มีไค๋อยู่ก่ครับ”
ผมตะโกนผ่านรั้วไม้เตี้ยๆเข้าไป
หญิงผิวขาวหน้าตาเป็นคนเมืองออกมาหน้าบ้าน
“อ้าว เจ้าโจ เข้ามาก่อนสิ”
ผมยกมือสวัสดีแม่ไอ้หนุ่มและเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้าน
ผมกับไอ้หนุ่มเป็นเพื่อนกันมาหลายปี เคยมาที่บ้านมันก็หลายครั้ง พ่อกับแม่มันจึงจำผมได้ดี
“แม่ครับ ผมมาหาหนุ่ม..”
แม่ของไอ้หนุ่มยิ้มแห้งๆ แล้วเอาน้ำเอาท่าให้ผมกิน ขณะพ่อมันกลับมาถึงบ้านพอดี
“พ่อสวัสดีครับ ผมมาหาหนุ่ม”
“อ้อ..”
พ่อไอ้หนุ่มพยักหน้า แต่ขมวดคิ้ว
“หนุ่มบ่ได้อยู่ตี๊บ้าน”
“แล้วอยู่ไหนล่ะครับ?”
ผมรุกถาม
พ่อไอ้หนุ่มส่ายหน้า
“บ่ฮู้ลูก หนุ่มปิ๊กมา กราบพ่อกราบแม่ แล้วก่อู้ว่าจะไป๋ตี๊ตี๊นึ่ง หื้อป้อกับแม่บ่ต้องเป๋นห่วง”
..
….
…….
..ที่ที่หนึ่ง ..แล้วมันที่ไหนล่ะ?
“พ่อกับแม่พอจะรู้มั๊ยครับว่าไปไหน?”
ผมถามอย่างคาดหวัง
แม่ตบไหล่ผม แล้วบอกว่า
“บ่ฮู๊ลูก หนุ่มบ่ได้อู๊หยังนัก บอกแค่ว่าตี๊นึ่ง..”
..ก็แล้วไอ้ที่หนึ่งนั่นมันที่ไหนละวะ!
.
.
“เป็นอะไรวะไอ้โจ เดินมาอย่างกะทำเมียหาย”
..พักนี้มึงฉลาดเฉลียวดีนะไอ้ทัศน์นะ
ผมนั่งลงข้างเพื่อนหนุ่มแล้วถามออกไปตรงๆ
“พวกมึงรู้มั๊ยไอ้หนุ่มอยู่ไหน?”
สามีน้องเกรย์กับภรรยาพี่กรีนมองหน้าผมอย่างงงๆ
“ก็อยู่วัดไง”
“สึกแล้ว..”
ผมบอกเบาๆ
“สึกจริงเหรอเนี่ย”
ไอ้โกรำพึง
“พวกมึงรู้เหรอ?”
ผมเบิ่งตา
“รู้ว่าจะสึก”
ไอ้โกรับ “ก็เราไปคุยด้วยประจำ”
“แล้ว..”
ผมมองอย่างมีความหวัง
และไอ้ทัศน์ก็ดับความหวังนั้นเสียสนิท
“แต่ไม่รู้ว่าไปไหน.. ทำไมมึงไม่ลองไปที่บ้านมันล่ะ?”
.
.
ผมถอนหายใจยาว..
ลากเท้าไปที่ห้องชมรมอย่างเลื่อนลอย เผื่อจะมีข่าวคราวของกวีชมรมบ้าง..
“อ่าว ไอ้โจ หายหัวไปนานเลย”
เพื่อนทัก แต่ผมถามกลับไป
“ไอ้หนุ่มมาที่นี่บ้างรึเปล่า..”
เพื่อนผมส่ายหน้าอย่างงงๆ
“อ้าว ไม่ใช่ว่ามันบวชอยู่เหรอ..?”
.
.
ผมนั่งยืดขาพิงชั้นหนังสือวรรณศิลป์..
ผมจะไปหามันได้ที่ไหน
..มึงอยู่ไหน
อยู่ไหนเหรอ..
ผมเดินออกจากห้อง..สายตาเหลือบไปเห็นบทกวีที่ไม่อาจสร้างโลก
ดวงดาวทอแสง..
..กายอ่อนแรง
หัวใจแฝง..ความสำนึกผิด..
..ม่านเมฆม้วนดำดิ่งลงใน..ห้วงความคิด
..ที่ซึ่งไม่มีสิทธิ์ แม้จะเอ่ย..ขอโทษ..
..ผมนิ่งไป
“อีแรด”
“ร่าน!”
“สารเลว”
..และอีกหลากหลายคำที่เหยียดหยามประนาม
ผมแทบน้ำตาตกเสียเอง
ความเจ็บปวดที่ผมได้รับดูเล็กน้อยลงไปถนัดใจเมื่อคำนึงว่ามันต้องเผชิญกับความรู้สึกแบบไหนตลอดสามปีที่ผ่านมา..
ในตอนนั้น..มันดูเหมือนไม่มีอะไรเจ็บปวดไปกว่าการโดนไอ้หนุ่มนอกใจ
และไม่มีอะไรที่ผมต้องการมากไปกว่าการได้ทำให้มันทรมานเท่าๆกัน..
..วันเวลายาวนานที่ผมคอยดูให้มั่นใจว่ามีมันอยู่ข้างกายเพื่อคอยตอกย้ำไม่ให้มันลืมว่ามันทำอะไรไว้
..ที่ผมมีโอกาสเสมอจะเอาคืนและทำร้าย..
ความสะใจในวันนั้น..กลายเป็นน้ำร้อนจัดที่สาดใส่หัวใจผมในตอนนี้
..ผมเพิ่งจะรู้ว่า..มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
..ความเจ็บปวดของผมไม่อาจลบได้ด้วยความเจ็บปวดของมัน
เพราะสิ่งที่ทรมานที่สุดไม่ใช่ความเจ็บปวดของเรา แต่..เป็นความเจ็บปวดของคนที่เรารัก
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย (น้อยมาก)
-
ปูเสื่อรอเกรียนคนแต่ง
โจ-หนุ่ม มาสักทีเถอะ
-
:z3: :m15:
ใจนึงก็อยากจะยุให้หนุ่มไปให้ไกล แต่อีกใจก็สงสารโจมันนะ
-
อ๊ากกกก ทรมานจิตใจ :o12: อ่านแล้วปวดตับอย่างรุนแรง :z3:
สงสารทั้งหนุ่มทั้งโจเลยย
สุดยอดมากก มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
-
อยากจะบ้าตาย
ไม่อ่านก็อยากรู้ว่าเรื่องเป็นไง
พออ่านก็ไม่พอใจอยากอ่านเพิ่ม
นอยด์ตัวเองเป็นที่สุด
-
ในที่สุดก็คิดได้ซักทีนะโจ
ขอให้ตามหาหนุ่ทเจอไวๆ ล่ะ
รักเกรียนคนเขียนครับ
-
ตอนหน้า จัดเต็มแน่ก๋า
-
:sad11: :sad11:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกลับมารักกันเต๊ิัิอะ!
-
กลับมาหากันเถ๊อะะะ T^T
เหมือนดูหนังอินเดีย
หนีกันไป ก็ตามกันไป ป่ะว่ะ ? 55
รอตอนต่อไปนะคะ
: ))
-
สงสารทั้งโจและหนุ่มเลยอ่ะ
โอ๊ยย ถ้าเป็นไปได้เราอยากจะเป็นคนที่เจ็บแทน
(อินมาก5555)
-
ดูเหมือนว่าจะช้าเกินไปสำหรับการรู้สึกตัวของโจ
แต่ว่า..มันไม่สายไปหรอกนะสำหรับการเริ่มต้นใหม่
ลองพยายามค้นหา..บางทีที่ที่หนุ่มอยู่ โจอาจจะรู้ดีที่สุดก็ได้ (หรือเปล่า)
มาให้กำลังใจคนเขียน..ลุ้นอยู่ว่าจะแฮปปี้ เอนดิ่งหรือเปล่า :ped149:
-
คิดเหมือนคนอื่นๆเลย ใจนึงก็อยากให้หนุ่มหนีไปไกลๆ แต่อีกใจก็นะ!!!!!
รอดองไว้เยอะค่อยเข้ามาอ่านดีมั้ย แต่ไม่เคนอดใจได้ซักที :z3:
-
รักคือความเข้าใจ....
แล้วเมื่อไรไอ่คู่นี้มันจิเข้าใจ๋กันสักทีเน้อ...
เหนื่อยแทนมันสองตัวแท้ๆ
:เฮ้อ:
-
สั้นไปนะ กูยังไม่หายคิดถึงเลย
ตอนหน้าขอเบิ้ล!!!!
-
อ้ายหนุ่มอยู่ตี้ใด เปิ้นจะไปจ้วยอ้ายโจตวยหา :z10:
-
ฮือ ทำไมเนื้อเรื่องกับหัวเรื่องมันคนละฟีลเลยละ
หัวเรื่องจุ๊ฟๆ แต่เนื้อเรื่อง :o12:
-
อิโจมันเลวเนอะ
แต่ชอบมันจัง :z1: :z1:
-
:เฮ้อ:กลับมาเถอะ :กอด1:
-
โจ สำนึกได้สักที เฮ้อ...!!
ขอให้หาหนุ่มให้เจอนะ
-
:sad4: บรรยายไม่ออก :o12:
-
:monkeysad: :sad11:
ทุกอย่างคงจะดีขึ้นหวังว่า
กว่าจะรู้ทุกอย่างแต่ละคนก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน :เฮ้อ:
-
เรื่องนี้ปกติจะสงสารหนุ่ม เสียน้ำตาให้หนุ่ม ด่าว่าอิโจ
พอตอนนี้นอกจากจะไม่ด่ามันแล้ว ยังเศร้าไปกะมัน
เอาใจช่วยตามหาหนุ่มให้เจอทีเถอะ สงสารตัวเอง อินไปกะเขาทุกตอน
-
สะใจดีว่ะ แบบนี้แหละถึงจะสาสม
-
ตอนหน้าเอาเนื้อๆนะ น้ำไม่เอาแล้ว อิอิ
-
มาคิดๆ ดูแล้ว
หนุ่มแม่งยิ่งกว่าโสรยาอีกนะเนี่ย
เวลาสามปีนี่โครตนาน...
-
ว๊ากกกกกกกกกก
ไปหาหนุ่มให้เจอเดียวนี้นะ
:fire: :fire:
-
โฮกกกกกกกกกกกก
รอลุ้นตี๊นึ่ง ว่าจะเป็นตี๊ไหน
-
T______T
ขอให้โจเฝ้ารอหนุ่มอย่างใจเย็นน้าาา
หนุ่มก็ไปแล้ว พลีสสสกลับมาด้วย
ยังไงก็อยากให้ไปกันด้วยดีไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตาม (แต่กลับมารักกันได้จะดีที่สุด)
-
มาแล้วเหรอที่ร้ากกกกกกก
แต่มันสั้นอ่ะ มาอีกหน่อยดิ :z3:
-
นิดเดียวเอง ไม่ไหวหละ คนอ่านจะลงแดง T^T
รอตอนต่อไปเจ้า........................................
-
กว่าจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว.... ความรักหนอความรัก ความแค้นหนอความแค้น....
พอเค้าหายไปเพิ่งมานึกได้ว่าเราไม่ดี... เศร้า T_T ตอนต่อไปโจหนุ่มเจอกัน
หวังว่าจะเป็นเรื่องดีนะเกรียนคนเขียน (ไซโคเบาเบา)
-
อินจริงๆสำหรับคู่นี้
จะเป็นยังไงก็ไม่อาจคาดเดาความคิดเกรียนคนเขียนได้เลย
รอตอนต่อไปก็แล้วกันนะ
-
:sad4:
โจอะ ตามหาให้เจอนะ เค้าเอาใจช่วย :m15:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ไม่มีคำบรรยาย
+1 ให้คนแต่งคร้าบบบบ
-
สามปี!!! พระเจ้าาาาาหนุ่มนี่สีทนได้มากๆ
-
อ่านแล้วงงกับชีวิตตัวเองว่าจะเลือกสงสารใครดี :m15:
ถ้าหนุ่มไม่นอกใจตอนนั้นเรื่องทั้งหมดก็ไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหนุ่มรู้ให้อภัยซักครั้งมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ :z3: :z3:
สรุปแล้ว ผิดมันทั้งคู่น่ะแหละ :angry2:
-
กว่าจะเข้าใจชีวิตเราก็เสียอะไรไปหลายอย่าง
-
อ่านไปก้อ :sad4: ร้องไห้ไป (ในใจ) เพราะมันบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน!
ไม่มีคำบรรยาย....แต่จะรออ่านต่อไป
:bye2:
-
โจนึกได้ตอนนี้ยังไม่สายไป(มั้ง) ขึ้นเขา ไปบ้านอาจารย์ ที่นึงที่ว่าอาจจะเป็นที่นั้นก็ได้
-
มีคำว่า อภัยอยู่กับตัวตั้งนาน รอจนวินาทีสุดท้าย เข้าใจว่าเจ็บแค้น ถ้ารักจริงๆก็น่าจะเริ่มใหม่ได้
ถ้ารอให้หนุ่มตายก่อนมั้ยถึงจะยกโทษให้ ยังดีที่ไปบวช เค้าชดใช้หมดแล้ว โจก็ควรจะปล่อยหนุ่มไป
อย่าได้เจอกันอีกเลย แกแค้นไม่ช่วยอะไร ;P
-
ตอนที่เขาอยู่ให้รักก็ทำเป็นเกลียด
พอทีนี้เขาไม่อยู่ก็โหยหา
คนเรา
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ถ้าโจไปตาม
หนุ่มจะใจอ่อนมั้ยนี่ o22
แต่ไม่ใจอ่อนก็ดี แต่โจนี่... :เฮ้อ:
*เริ่มสงสารมันขึ้นมาตงิดๆ :z3:
-
โฮกกกก อิโจววววววววววววววววววววววว
มาเศร้าไรตอนนี้เนี่ย สายไปแล้วย่ะ! (ชี้หน้า)
รอต่อไปเถอะ พอหนุ่มกลับมาก็ขอให้เข้าหน้าเขาไม่ติด ฮืมมม
แต่ยังไงก็ชอบแบบแฮปปี้นะ อิอิ
-
กำลังมันส์เลยอ่ะ รอๆๆๆๆๆๆ
-
ห่างกันก็ดีแล้ว บางเรื่องเวลารักษาได้
ปล่อยให้มันตกตะกอนไป จนกลายเป็นผลึกใส
-
ในที่สุดโจก็เข้าใจซะที ว่าการแก้แค้นไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขขึ้นได้เลย
เฮ้อ :เฮ้อ: หวังว่าจะไม่ได้เข้าใจเมื่อสายไปนะ
-
บักโจมันเพิ่งเริ่มรู้ตัว
สะใจ !!! :laugh:
ทิดหนุ่มหายไปให้จงนาน อย่ารีบกลับมาหามัน
ให้มันกระวนกระวาย กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ฝันร้าย สาสมกับความใจดำของมัน (เอ่อ... อินไปมั้ย)
ตอนต่อไปจงมา จงมา จงมา :call:
-
แล้วหนุ่มไปอยู่ที่ไหน :m28:
-
สั้นอ่ะ ยังไม่จุใจเกรียนเลย
ตามหาก็ตามหากันไป ยังไงตอนหน้า ขอตอน "พบหัวใจที่ตามหา" สักทีนะ ฮ่าๆๆ (ชื่อตอนนี้ ท่านได้แต่ใดมา ฮ่าๆๆ)
สู้ๆพี่โจ หนุ่มกำลังรอให้โจไปหาอยู่ เกรียนนักอ่านเชื่ออย่างนั้น จริงๆนะ :o8: :o8: :o8:
-
คิดซิโจว่าหนุ่มน่าจะไปที่ไหน :monkeysad:
-
แล้วหนุ่มไปไหนเนี่ย.. :3129: :3129:
หาหนุ่มให้เจอน่ะโจ :mc1: :mc1: :3130: :3130:
สู้ๆๆๆๆๆขอให้คืนดีกันเร็วๆ รักกันนานน่ะ :กอด1: :กอด1:
:c3: :c4:
-
:เฮ้อ: โจเอ้ยย
ตอนหนุ่มอยู่ก็เกลียดเค้า
ตอนนี้จะมาตามหา โธ่ ชีวิต :z3:
-
กว่าโจจะรู้ตัว ตอนหน้าขอเต็มๆเลยนะครับ
-
:จุ๊บๆ: มาจุ๊บๆด้วย
ว่าแต่ชื่อตอนมันเกี่ยวอะไรกับเนื้อหาเหรอ
:pig4: :กอด1:
-
ถ้าพี่โจอ่านบทกวีไปเรื่อยๆ อาจจะเจอที่พี่หนุ่มไปก็ได้นะ
หรือว่าต้องให้เกรย์ไขปริศนาให้...
ติดตามต่อไป
-
หนุ่มมมมมมมมมมมม
แกอยู่ไหนเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ด้าายอ่านนาน มัวแต่เตรียมสอบ
กลับมาอีกที
ไปดาวอังคารกันหมดแล้ว
แม่งๆๆๆ !!!!!
มีที่เรียน จะมาตามอ่านทุกวันเลย
คอยดูดิ
-
หนุ่มอยุ่ไหนเนี้ยมีคนคิดถึง :really2:
-
:mc4: มาแล้วอ่ะ ดีจัง รอติดตามอยู่นะคร้าบ o13
-
หาหนุ่มให้เจอนะโจ
-
:sad11: โจตามหาหนุ่มให้เจอเน้อคับ o18
-
โอ้วววววววววววว พระเจ้าหาเจอคนรักไวๆน๊าาาาาาาาา :call:
-
อะไรคือ "จุ๊บๆ" ห๊า กคข. :m16:
อยากให้โจตามหาหนุ่มให้เจอ
-
TT
-
ยังไงก็เอาใจช่วยให้ตามหาหัวใจได้นะ ฮิ้วววววว (เกรียนด้วยยยยย)
-
เซ็งโจว้อยยยยย
ถ้าตามหาไม่เจอแปลว่าโง่จัดหนัก ฮ่าๆ
-
ชอบ
รอตอนต่อไป
-
ดีใจที่มึงคิดได้นะโจ
ตามหาให้เจอนะเว้ยยย o13
-
ชอบตอนนี้อ่ะ อ่านแล้วขนลุกเลย o13
-
ดั่งในใจความบอกในกวี ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง ...
มารอเป็นเพื่อนอิโจ ... ฮึ อิโจ เลวนักแต่ก็รักเหมือนเดิม ...
ปล.ขะจั๋ย เวยๆ รออยู่เน้อ ....
-
มาต่อไวๆนะคะ :z3:
-
:monkeysad: :sad11:
-
นึกให้ออกซิโจ ที่ที่นั้น อาจเป็นที่ที่ของทั้งหนุ่มกะโจก็ได้
-
หลังจากผลักไสไล่ส่งเค้ามาเป็นเวลานาน
ถึงคราวที่ต้องไปตามเค้ากลับมาสักทีนะโจ
แต่จะได้เริ่มต้นกันไหม่หรือป่าว ขึ้นอยู่กับหนุ่มแล้วล่ะ
ว่าแต่ตามหาเค้าให้เจอก่อนนะ แล้วค่อยว่ากัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รอหนุ่มกลับมา
-
ในที่สุด ก้อเข้าใจซะที่นะโจ "ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าทำลาย"
-
o22. อ้าวแล้วตกลงหนุ่มไปไหนเนี่ย.....ตอนแรกนึกว่าไปหาโจซะอีก :z3:
-
กว่าจะเข้าน้ออ้ายโจ คือซ้าแท่ (งงภาษาเหนือนิดๆ เว้าอีสานเลย 555)
รอตอนหน้า
-
อยู่ไหนน๊าหนุ่ม กลับมาอีกทีหาแฟนใหม่มาเย้ยโจก็ดีนะ 555
คนอ่านแค้นฝังลึก
-
ขอให้ได้เจอหนุ่มไวๆนะโจ
-
:z3: :z3: :z3:
ไม่เคยเมนท์เลย อ่านจบหมดแล้ว... (กว่าจะเกรียนตามอ่านจนทัน ใช้เวลาสามสี่ัวัน...)
อยากจะบอกเกรียนคนเขียนว่า "เศร้าหาป้อเต๊อะ" :serius2: แต่เราชอบนะ เราชอบเรื่องดราม่า... มันได้อารมณ์ว่าโลกนี้ไม่ได้สวยงามเสมอไปดี เหมือนคนเรามีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี โลกนี้ก็เหมือนกัน
โจกับหนุ่มเองก็เหมือนกัน มีทั้งด้านดีและไม่ดี แล้วทั้งคู่ก็เสือกคิดเสือกเก็บแต่ด้านไม่ดีของอีกฝ่ายเอาไว้ :o12:
กว่าอิตาโจจะรู้ใจตัวเอง... หนุ่มก็หายไปอีกแล้ว ฟายมั้ยหละเอ็ง :m16:
เราไม่รุ้ว่าหนุ่มอยู่ไหน แต่ในใจมันแอบคิดว่า อยู่บนยอดดอยอินทนนท์หรือเปล่า? เมย์บีๆ
เราขอให้นายตามเจอนะโจ... เราเอาใจช่วย :monkeysad:
-
:L1:ชอบคำคมสุดซึ๊งบาดลึกเข้าหัวใจ ...
-
ยังอ่านภาคแรกไม่จบ
แต่แวะมาแปะภาค 2 ไว้ก่อน ^^
-
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :z3:
ตอนหน้าขอจัดเต็มนะ
-
กินใจอ่ะ :monkeysad:
เจอกันเร็วๆ นะ อย่าถือโทษโกรธกันอีกเลย :m15:
-
พี่หนุ่มไปอยู่ไหนเนี่ย
ขอให้เจอกันเร็วๆนะ
-
โจจจจ แก คิดให้ออกเดียวนี้เลยย
ไปขอหนุ่มคืนดีซะ
จะได้รักกันอีกรอบซะที
-
อ่านตอนนี้ไป แอบยิ้มออกมานิดหนึ่งเหมือนจะเป็นสัญญาณบอกว่าโจยอมใจอ่อนแล้ว
รีบๆมาอัพนะคนเขียน จะรอครับ :)
-
เชียร์ไม่ถูกเลยว่าจะให้เป็นยังไงต่อ
ใจนึงอยากให้กลับมารักกัน
แต่อีกใจนึงก็...เฮ้อ~จะดีหรอ
เอาเป็นว่าให้กำลังใจคนเขียนดีกว่า เย่!
ลอยคอ รออ่านนิยายต่อไป
-
หนุ่มหายไปไหนเนี้ย อยากให้เคลียร์กันเร็วๆ
ลุ้น(มานาน) รออยู่นะค่ะ
-
หนุ่ม!!!! นายหายไปหน่ายย :z3:
โจ!!!!!! รีบหาที่ที่หนึ่งให้เจอดิว่ะ ไม่รุ้รึไง อยุ่กันมานานนะ!! :m16:
-
:mc4: :mc4:
อ้ายโจคนบาป ไปสึกตุ๊เจ้า
สึกเปิ้นมาแล้ว ก็เซาะหื้อปะตวยเน่อ
แล้วก็จับปี้หนานหนุ่มเม็กซะหื้อเข็ด
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
-
อ่านแล้ว มันหยุดไม่ได้ ร้อนใจ ใจร้อน อยากรู้ว่าโจจะหาหนุ่มเจอมั๊ย อยากรู้ ๆๆๆ โอ๊ยยยยยยยยย อยากอ่านๆๆๆๆ ><
-
ตามหาให้เจอนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!
รู้ ตัว สะ ที :angry2: :angry2: :angry2:
ขอบ คุน ฮะ !! :กอด1: :L2:
-
น้ำตาแทบไหลอีกแล้ว ฮืออออ
สำนึกและรู้ตัวสักทีนะโจ สู้ต่อไป!!
:o12:
-
:z3:เวนกำ สั้นๆ จบซะงั้น :serius2: :serius2: :serius2:
-
ฮ่าๆๆๆ เพิ่งรู้เหรอบักโจ
สะใจเอ็งรึยัง?
ช่วงนี้คิดถึงเกรียนคนเขียจังว่ะ ฮ่าๆๆ
-
กว่าจะรู้ตัวน่ะ ฮือออออ
หาให้เจอล่ะ
-
ดีแล้วล่ะ ที่คิดได้เนาะ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คนเน้อ...
-
โจ...กว่าเอ็งจะสำนึกได้
ทำเอา (คนอ่าน) เสียน้ำตาไปหลายลิตร
ได้เวลาออกตามหาทิดหนุ่มซะที...รีบไปเลย เร็ว! เดี๋ยวตามไม่ทัน
-
จะสมน้ำหน้าโจดีไหมเนี่ย...แล้วมันก็เจ็บเอง ชริ :angry2:
-
:L3:คำว่ารักไม่มีคำว่าสายเกินไป ขอให้โจเจอหนุ่มเร็วๆ แล้วก้อจงใช้ชีวิตให้คุ้มค่าอย่าทำร้ายตัวเองด้ยการประชดความรักอีกนะ มันเข็บนานรุไหม :mc4:
-
55+ เปิดเรื่องมาด้วยคู่นี้ หวังว่าจะมีอะไรๆมากขึ้นนะ
-
โจนี่แกเกลียดแน่หรือ ถ้าไม่รักจะตามตอแยทำไมวะ
-
ตอนชดใช้ ยังไงก็ยังรู้สึกสงสารหนุ่มอะ :m15: :sad4:
-
อ้าวหนุ่ม แก :angry2:
-
เฮ้อ ก็เหลือแต่รอว่าจะให้อภัยได้ไหม
-
มันเศร้าจังเลย :m15: :sad11: :sad4: :o12:
-
หายไปนานๆนะหนุ่ม หายไปนาน นานนนนนนนนนน
ให้ไอ้โจมันตามหาสุดล่าฟ้าเขียว ดรอปเรียนไปเดินทางรอบโลกหาแกได้เลยยิ่งดี!
หมั่นไส้โจอ่ะ ถ้ายังรักยังแคร์อยู่แล้วจะไปทำให้เขาเจ็บทำไม ทุกครั้งที่เราแก้แค้นคนที่เรารัก มันก็ยิ่งแสดงว่าเรารักเขามากแค่ไหน สุดท้ายตัวเองก็เจ็บเอง บุ่ยๆ
ได้ทำร้ายใครสักคนไม่ว่าจะเป็นคนที่รักหรือเกลียดมันไม่ได้สร้างอะไรดีๆขึ้นมาหรอ
ถ้ามีคนที่เขาทำร้ายเรา ก็รักษาตัวเราให้หายแล้วก้าวต่อไป แต่ถ้าเขายังจะกลับมาทำร้ายอีก ก็ป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาทำร้ายเราได้ ไม่ใช่จะไปฆ่าเขาให้ตายเพื่อตัดปัญหา
การทำร้ายคนอื่นเนี่ย ในบางทีมันก็เหมือนจะเป็นวิธีป้องกันตัวเองของคนอ่อนแอนะ
^
^
โคตรอินเลยตรู55555
-
หน่วงที่สุดอ่ะเรื่องนี้ ... :z3:
ตามมาเกรียนจากเกรย์-ทัศน์ มาอ่านเรื่องนี้ละเกรียนอิน เกรียนเศร้า :m15:
ก็เหมือนอย่างที่น้องเกรย์เคยบอกละเนอะ ว่าชีวิตคนเรามันไม่ต้องขาวหรือดำร้อยเปอร์เซ็นต์
ต่อให้คนที่ว่าดี สุดท้ายก็มีจุดนึงที่เป็นสีดำ
ถ้าไม่รักก็คงไม่เจ็บ ไม่รู้สึก ไม่แค้น
แต่ถ้าถึงจุดนึงที่ความเจ็บปวดมันบรรเทาหายไป ก็คงถึงเวลาที่จะได้ให้อภัย
อยากให้โจตามหาหนุ่มให้เจอนะ ถ้ารู้ว่ายังรักอยู่ก็ต้องหาให้เจอนะ :o12:
จะได้รักกันซะที :กอด1:
ปล. ดีใจที่หนุ่มไม่คิดสั้นนะ สุดท้ายถ้าคิดจะทำอะไร คนที่เราต้องคิดถึงมากที่สุดก็ยังเป็นพ่อ-แม่ o13
-
ดีใจที่โจคิดได้สักที
อยากอ่านต่อๆๆๆๆ
มาต่อเถอะนะ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ :z3:
-
มันเศร้าอ่ะ
ใจหนึ่งก็อยากให้หนุ่มหายไปนานๆ
เเต่อีกใจก็สงสารโจ :m15:
-
เศร้า :o12:
แต่ชอบ o13
เดี๋ยวนะ คนเขียน มี ประจ๋ำเดือนโตยยย ???
-
:call:
เศร้า แต่เค้าชอบบบบบบ
-
ตอนที่ 5 ถึงโจจะผิด แต่หนุ่มก็ได้รู้ถึงความรู้สึกของโจนะ
-
ตอนที่ 6 เยี่ยมมากค่ะ อนุโมทนา ที่บวชค่ะ (ท่าทางจะอินจัด)
-
การที่ดจทำร้ายหนุ่ม ก็เหมือนกับเป็นการทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัว สงสารทั้งคู่
อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิม
มันเป็นการสะท้อนของความเจ็บปวด เห็นคนที่เรารักเจ็บ เราเจ็บด้วย
ท งๆ ที่เราเป็นคนทำร้ายเค้าเอง ด้วยความสะใจ ในการที่อยากแก้แค้น
แต่แค้นแล้วได้อะไร การอภัยต่างหากคือทางออก
:L2: :L2: :L2:
ขอให้ทั้งคู่โชคดีในความรักครั้งนี้ โอกาสไม่มีกันบ่อยครั้งนักหรอก
:L1:
-
ตอนที่ 7 อืม มีเหตุผลทุกคน :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 8 ให้แง่คิดมากมายเลยค่ะ เกรียนคนเขียน (เพิ่งเรียกเป็นครั้งแรก :o8:)
-
อ่านทันแล้ว :mc4: :mc4:
ในที่สุด ก็ได้ปลดปล่อยความรู้สึกไม่ดีให้ทิ้งไปแล้ว
โจก็คิดได้แล้ว เหลือก็แต่หนุ่มจะทำยังไงต่อไป
-
เอ่อ...สงสาร เข้าใจหัวอก
แต่ทำไมสงสารไม่ลงไม่รู้...ทั้งสองคนเลย
ต่างคนต่างปล่ีอยวางแล้ว ได้รับโทษทั้งคู่
ก็นะ ยังไงก็ขอให้หากันเจอแล้วกัน 5555
รอตอนต่อไป
-
ดราม่าตล๊อดดด
แล้วนี่หา่ยไปไหนนนนน
เอาหนุ่มกลับม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
แวะมารอตอนต่อไป
-
น่าจะคิดใด้นานแล้วนะโจสี่เท้ายังรู้พลาดนักปราญ์ยังรู้พลั้งประสาอะไรกับมนุษย์เดินดินธรมดา
-
มารอๆๆ :mc4:
ปล. เอิ่มมม วันนี้วันที่ 11 แล้วนะเว้ย
วันก่อนนับวันล่วงหน้า วันนี้นับวันย้อนหลังอีก
พักผ่อนเยอะๆ นะเกรียน เป็นห่วง :เฮ้อ:
-
มารอ...
หรือว่าต้องนั่งไทม์แมชชีนกลับไปอ่าน ?!?! อิอิ
-
มารอเว้ยเห้ย
วันที่10 แล้วจะย้อนเวลาไปอ่านได้ไงหว่า
-
รอและรอ
-
ปฐมลิขิต :: ช่วงนี้เกรียนคนเขียนต้องยอมรับกับเกรียนคนอ่านอย่างลูกผู้ชาย (?) ว่าไม่ค่อยได้อัพ
(คนอ่าน : หลักฐานก็คาตากูอยู่แล้ว!)
และเอิ่ม..ผมไม่มีเหตุผลในเรื่องนั้นเลยครับ.. :o11:
ขอโทษนะ คือ บางที ถ้าอารมณ์ไม่มี ผมเพียงแค่ไม่อยากแต่งน่ะครับ ไม่อยากอัพส่งๆ
วันนี้รู้สึกโอเค ก็มาเขียนให้ได้ติดตามกันต่อไป
ที่อัพแต่เรื่องนี้เพราะเรื่องอื่นยังเขียนไม่ออกครับ
ไม่เครียด ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมาย เพียงแต่บางขณะเราก็ทำอย่างอื่น นะครับนะ แต่ไม่ลืมเกรียนคนอ่านแน่นอน
ส่วนเรื่องนี้ โปรดอ่านเรื่อยๆ ถ้าเหนื่อยก็อย่าอ่าน เพราะผมยังไม่รู้เลยว่าจะจบตรงไหน ( o22)
มันไม่ได้หมายความว่าผมเอาน้ำมาอัพแต่ไม่มีเนื้อ เพราะเนื้อเรื่องก็ไม่ยอมไปไหนกันสักที
เพียงแต่ถ้าเกรียนคนอ่านเกรียนให้มากหน่อย( :laugh:) ก็จะเข้าใจผมเอง
Chapter 10 : ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล..
ยอดดอยสูงตระหง่านงดงามเหลือเกินในความสดใสของท้องฟ้าหลังสายฝนในวันนั้น
อย่างน้อย..เราก็ขอบคุณฟ้า ที่ทำให้เราได้มีช่วงเวลาที่มีความสุขช่วงหนึ่งที่นี่..
ที่ได้ทำประโยชน์ที่นี่.. ได้พบความรักความอบอุ่นของคนต่างภาษาที่นี่..
และได้เป็นเทียนเล่มน้อย..ของที่นี่..
สายหมอก..หยอกลมฟ้า..ป่าฝน
สายใจ..ในจิตคน..บ่นหา
สายรุ้ง..รุ่งรางแต่ง..แต้มนภา
แห่งยอดดอย..เสียดฟ้า..ข้าเคยเนา
..ผมปิดสมุดบันทึกเล่มเก่าเก็บลงกระเป๋าหลังจากหยิบมาอ่านจนถึงหน้าสุดท้าย
บันทึกถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่ผมรักและผูกพัน..
สี่ล้อและสองเท้าพาผมก้าวมาถึงอาณาเขตขุนเขาอันไพศาลแห่งนี้แล้ว ..แม่ฮ่องสอน
ผมออกจากบ้านที่อำเภอแม่ริม..ไปม.ช...และไปอาเขต
จากนั้นจึงเดินทางทางด้วยรถโดยสารประจำทางมาถึงอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน
จุดมุ่งหมายของผม..คือหมู่บ้านแม่ละ
บ้านบนดอยของชาวปกากะญอ..
ปกากะญอ หรือที่คนพื้นราบเรียกว่าชาวกะเหรี่ยง
แต่จริงๆพวกเขาเรียกตัวเองว่าปกากะญอ ..คำนี้แปลว่าคน
ไม่มีรถโดยสารใดไปส่งผมที่บ้านแม่ละบนดอยสูงท่ามกลางเส้นทางที่ค่อนข้างยากลำบากได้
ผมจึงยืนคอยอยู่ที่ถนนใหญ่..รอให้มีรถของชาวบ้านสักคันมุ่งหน้าเข้าไป..และผมจะทำการโบก ขออาศัยไปลงที่บ้านแม่ละด้วย..หรือไม่ ก็ไปไกลที่สุดเท่าที่เขาจะไป ผมเดินเท้าเข้าไปเองได้หากเหลือระยะทางไม่ไกลนัก
ในที่สุดพระเจ้าแม่ฮ่องสอนก็เข้าข้าง..รถที่มาส่งกะหล่ำปีกำลังจะขึ้นกลับไปหมู่บ้านพอดี
“ขอหื๊อผมไป๋โตยคนเน้อครับ พะตี”
“เกยหันตี๊ไหนน้อ เกยไปแม่ละแม่นก่อ”
ลุงคนขับ ที่ผมเรียกว่า พะตี ซึ่งเป็นคำใช้เรียกลุงในภาษาปกากะญอมองผมแล้วถามขึ้นเป็นภาษาคำเมืองที่ไม่ชัดนัก
ผมยิ้มให้ ก่อนตอบตามตรง
“ผมเกยยะค่ายอาสาครับ พักอยู่ที่บ้านปาพะแก่ ผมใค่ปิ๊กไป๋เยี่ยมเปิ่น”
เป็นที่แน่นอนว่าพะตียินดีต้อนรับผมขึ้นรถ โดยจุดหมายคือบ้านแม่ละ และเหตุผลคือ..ผมเคยไปที่นั่น.. พร้อมกับใครบางคน..
ผมปีนขึ้นไปนั่งท้ายกระบะ..
บนนั้นประกอบด้วยผู้โดยสาร สาขาโบกรถเฉกเช่นผมหลายคนด้วยกัน
ฝั่งตรงข้ามถัดจากผมเป็นหญิงปกากะญออุ้มลูกน้อยไว้แนบอก ถัดไปเป็นผู้เฒ่า และมีอ้ายผู้บ่าวอีกสี่ห้าคน ผมยิ้มและยกมือไหว้ทุกๆคนแล้วนั่งกอดเข่าขณะรถแล่นไปช้าๆ..
ผมกอดกระเป๋าเป้แนบอก ..มองฝั่งตรงข้ามอย่างพินิจพิจารณา
..มองเพื่อจะไม่เสียใจกับเรื่องนี้อีกตลอดกาล..
ใบหน้าไอ้โจยิ้มตอบกลับมาจากอีกฟากของท้ายรถ
..เราเคยนั่งตรงข้ามกันเมื่อเกือบสี่ปีก่อน..คราที่เราขึ้นดอยครั้งแรก..
ตั้งแต่ครั้ง..ที่เราจากกันแสนไกล ..เหตุและผลมากมายไม่เคยสำคัญ..
..เท่ากับความรู้สึกที่ใจของฉันนั้นเก็บให้เธอ
เฮ้อ..
ให้ตายเถอะ
ผมเบื่อตัวเองที่เป็นพวกอินกับบทเพลง
เพลงบางเพลง..ผมฟังซ้ำกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อ..
เพลงบางเพลง..ผ่านไปนานแค่ไหน..ผมก็ยังมีน้ำตา
ผมสะบัดหัวไล่ แค่ได้คิดถึง ของสาวญารินดาออกไปจากหัว
และฮัมเพลงบางระจันแทน
ซึ่งก็..ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก
คำถามเดิมผุดขึ้นมาอีกรอบ ..แล้วผมจะเสือกกลับมาที่นี่ทำไม?
ผมบวชมาแล้ว..โจอโหสิกรรมให้ผมแล้ว..
แล้วผมจะกลับมาที่ที่เรารักกันทำไม..
เหตุผลง่ายๆที่ผมรู้ดี..
ก็เพราะผมยังคงรักมันน่ะสิครับ..
..แล้วทำไมผมถึงจะไม่อยากกลับมาที่ที่ผมมีความทรงจำดีๆร่วมกับคนที่ผมรัก..
ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นเพียงอดีต.. ตราบใดที่มันเป็นอดีตที่งดงาม..มันก็จะเบ่งบานในใจผม..เสมอไป
ผมล้วงหยิบภาพถ่ายที่เคยถ่ายกับมันสมัยมอปลายออกมาดูอีกครั้ง..
เคยดูมิวสิควิดิโอ..ไม่แปลกครับ
พระเอกเอ็มนางเอกวีหยิบรูปเก่ามาดูแทบจะทุกเพลงอกหัก
ถ้ายังคิดเติงหาแต๊คิดเติงหาว่าเนี่ย ก็จะต้องร้องไห้คร่ำครวญ
หรือหากจะตัดใจไปหาคนใหม่ก็จะต้องปล่อยรูปทิ้งไปในสายลม
..แต่ผมไม่ทำทั้งสองอย่าง
ผมไม่ร้องไห้..และผมไม่ทิ้ง
แม้ในใจ..ไม่เคยคิดสักวินาทีให้โจย้อนกลับมาหา..ให้เรากลับมารักกัน
เพราะสำหรับบางความรัก..ไม่ใช่มีไว้เพื่อให้ได้อยู่ร่วมกันหรือสานต่อ..
รักบางรัก..อาจมีไว้เพียงเพื่อให้..รัก
ผมเก็บรูปถ่ายสอดไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม..
รถจอดที่ทางเข้าหมู่บ้าน ผมไหว้ขอบคุณพะตี แล้วสะพายเป้ขึ้นบ่า เดินช้าๆเข้าไปในหมู่บ้าน
..แม่ละเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมโขอยู่..
เริ่มจากอาคารเรียนที่สร้างเสร็จแล้ว..
คราวที่ผมกับไอ้โจมาค่ายอาสาสมันมอปลาย เราทำไว้เพียงโครงสร้างอาคารเพราะขาดงบประมาณ
จากนั้นโรงเรียนจึงท่าผ้าป่าและได้สร้างจนสำเร็จ
จากที่เคยใช้โซล่าเซลส์ ขณะนี้ไฟฟ้าก็เข้ามาถึงแล้ว..ประปาหมู่บ้านมีแล้ว
ยังมีใครจำผมได้ไหม..ผมไม่รู้..
สายลมหนาวพัดผ่านแผ่วเบา..
ขุนเขาโอบล้อม มองไปทางไหนก็เห็นต้นไม้ เว้นว่าจะเงยหน้าตรง ก็จะเห็นแผ่นฟ้ากว้าง..
“พี่นุ่ม นั่นพี่นุ่ม!”
เสียงเด็กที่ล้อมวงเล่นอยู่ด้วยกันคนหนึ่งในนั้นตะโกนและพรรคพวกเพื่อนที่เหลือจึงหันมองตามที่มือเด็กน้อยนั่นชี้
..หันมาที่ผม
“อ้ายนุ่ม!”
เสียงคนหนึ่งตะโกน คนที่ผมจำได้ว่าชื่อบือพอ
ผมยิ้มและอ้าแขน..
บือพอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนผม
เด็กคนอื่นๆกิ่งกรูเข้ามาหาด้วย
ผมเคยมาอยู่ที่นี่ราวครึ่งเดือน
..เวลาแค่นั้นก็เพียงพอที่ผมและคนที่ได้สัมผัสกายสัมผัสใจกันที่นี่จะผูกพัน ..เพราะเราไม่มีอะไรให้กันนอกจากน้ำจิตน้ำใจ
ผมให้แรงกายแรงใจสร้างที่ทางศึกษา..พวกเขาให้อาหารเลี้ยงกายและความรักเลี้ยงใจ
เราเป็นครอบครัว..
แม้ในคราวนั้น..ผมพูดปกากะญอไม่เป็นเลยสักคำเดียว
“พี่มาคนเดียวหรือคะ”
เด็กน้อยคนหนึ่งถามขึ้น
เด็กปกากะญอรุ่นใหม่ส่วนใหญ่เรียนหนังสือไทย พูดได้ทั้งภาษาไทยและภาษาปกากะญอ แม้ว่าสำเนียงจะไม่เป็นไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็สื่อสารกับคนพื้นราบได้เข้าใจ
ผมพยักหน้า
“ครับ พี่มาคนเดียว”
“พี่โจ้ไม่มาด้วยหรือคะ”
..ไม่ใช่พี่โจ้จ๊ะน้อง ..พี่โจ
ให้ตายสิผมว่าผมจะไม่อะไรแล้วนะ..
แต่จากที่ยืนอยู่..ผมก็คุกเข่าลงและส่ายหน้า
“ไม่ได้มาครับ ..และจะไม่มา”
แต่ละครั้งที่เราผ่านมาพบกัน..อาจบังเอิญได้ยินข่าวคราวของเธอ
..นั่นคือความรู้สึกที่ดีที่ฉันคอยอยู่เสมอ
..น้องบือพอพาผมมาที่เรือนหลังเดิมที่ผมเคยอยู่ นั่นคือเรือนของปาพะแก่
คำว่า'ปา' ในภาษาปกากะญอหมายถึง'พ่อ'ครับ
เรือนของปาพะแก่ปลูกเหมือนชาวปกากะญอทั่วไป คือเป็นบ้านไม้ ยกพื้นสูง มีใต้ถุน บ้านหลังไม่ใหญ่นัก ใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกทำฝาผนังและมุงด้วยสังกะสีบางส่วนและบางส่วนใช้ใบตองตึง..
ผมชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นขั้นบันไดบ้าน ที่ใช้เพียงไม้ท่อนตอกเป็นบันได
เปล่าเลย.. ผมไม่ได้รู้สึกว่ายากลำบากในการขึ้นบ้าน
แต่..ผมเคยนั่งมองฟ้ากับไอ้โจที่บันไดขั้นบนสุด..
ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย..
หยิงวัยกลางคนนุ่งซิ่นแดงคนหนึ่งเดินออกมาจากครัว และตกตะลึงเมื่อเห็นผม
พลันสายตาแห่งความตกตะลึงก็เปลี่ยนเป็นความดีใจจนพูดไม่ออก ได้แต่ลงมาจับตัวผมเขย่า
..ผมยิ้มและโอบกอดเธอ
“โอมึเชอเปอ..โม”
ผมสวมกอดเอาไว้..
โอมึเชอเปอ หมายถึง สวัสดี ในภาษาปกากะญอ
ส่วนคำว่าโม หมายถึง แม่
เธอเป็นหญิงปกากะญอโดยแท้..เธอพูดภาษาไทยไม่เป็นเลย
เธอเป็นคนแม่ฮ่องสอน..ผมเป็นคนเชียงใหม่..เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
แต่เกือบสี่ปีที่แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนดูแลผม..ทำกับข้าวให้ผมกิน..และรักผมเสมือนหนึ่งลูกชายแท้ๆ
“ปา?”
ผมถามพลางหันมองหา
เธอพูดภาษาปกากะญอและชี้ไปทางสวนกะหล่ำปลี เป็นทำนองให้รู้ว่าปายังไม่กลับจากสวน
ผมพยักหน้ารับ และเอ่ยเบาๆ
“กาโมทีซ่านา..”
โมยิ้มและพยักหน้าเช่นกัน
“กาโมทีซ่านา”
แปลว่าคิดถึง..
ผมเอาเป้ขึ้นไปไว้บนเรือน โมยินดีต้อนรับผมตามคาด
สเต็ปแรกของผมจึงไปช่วยโมทำกับข้าวในครัว
เรายังใช้การก่อไฟหุงหาอาหารกันอยู่ ใช้ตะเกียงให้แสงสว่าง..
ผมรู้ว่าไฟเข้ามาก็คงทำให้ชาวบ้านสะดวกสบายขึ้น
แต่ความสบายของคนบางคนก็ไม่ได้อยู่ที่ความยากลำบากในวิถีชีวิต
และที่ยิ่งไปกว่านั้น..คนเรามองความยากลำบากได้ไม่เท่ากัน
ผมไม่เห็นความลำบากใจของการก่อไฟหุงข้าวต้มแกงของโมเลย..
ผมไม่เคยเห็นความยากลำบากของชาวบ้านที่อาบน้ำซักผ้าในลำธารเช่นกัน..
ทำกับข้าวเสร็จผมก็ออกมาเดินเล่น พบผู้คนที่ยังจำผมได้บ้าง ผมก็ยิ้มและคุยทักทายหากใครพอจะพูดไทยได้
..ผมยืนอยู่ริมห้วยที่ไหลลงมาจากเขาสูงเบื้องบน
สายน้ำใสแจ๋ว..ปลาน้อยว่ายเวียน..
ผมทำได้เพียงยืนดูอยู่นิ่งๆ..
..ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ผมทรุดนั่งลงใต้ร่มไม้ ..หย่อนเท้าแอบอิงสายน้ำเย็นใส
คิดถึงโจ..ก็คิดถึง
แต่ก็ไม่ได้คิดถึงแบบโหยหาคร่ำครวญ
แต่คิดถึง..เพราะผมมีความสุขทุกครั้งที่สัมผัสได้ว่า..ครั้งนึงเราเคยรักกัน..
และใช้ชีวิตด้วยกัน..ที่นี่
..ผมพิงต้นไม้และแหงนมองฟ้า หลับตาลงพัก..
เพียงพัก..มิใช่ยอมตาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“อ้ายหนุ่มบ่เฮียนแล้วก๋า”
ลูกชายของปาและโมที่พูดภาษาไทยได้เอ่ยถามผมในวงข้าวใต้แสงเทียนของบ้านเรา ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“เฮียน แต่อ้ายดร็อปไว้ คือหยุดเอาไว้ก่อน พี่ปิ๊กไปเฮียนแหมรอบแต๊ แต่จะยะหยังก่อนซักกำ”
ผมบอกว่าอยากทำอะไรบางอย่างก่อน
ผมกลับไปเรียนแน่นอน..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ และก็ไม่ได้นานนักหลังจากนี้..
ผมไม่ใช่คนเพื่อชีวิตที่มองว่ามหาวิทยาลัยไม่ให้อะไรนอกจากใบปริญญาและไม่เคยคิดว่าการศึกษาไม่ใช่สิ่งสำคัญ..
เท่าๆกับที่ผมไม่ได้มองว่าการได้เรียนและจบมหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่จะต้องชิบหายหากไม่สำเร็จ
มหาวิทยาลัยเป็นชีวิตจำลอง..ที่คุณจะได้รับสิ่งต่างๆมากมายแน่ถ้าคุณใช้ชีวิตเป็น
แต่ในขณะเดียวกัน..หากคุณไม่มีโอกาสเรียนและจบมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตที่ดีงามของคุณจะสิ้นสุดเพียงแค่นั้น..
มันไม่ได้สำคัญที่คุณเป็นใครและอยู่ที่ไหน..มันสำคัญที่คุณทำอะไร..
เช้าวันรุ่งขึ้น..ผมขึ้นเนินลงเนินตามปาออกไปทำสวนกะหล่ำ
อาชีพของชาวบ้านที่นี่ก็คือการทำนา ทำไร่ ทำสวน
ส่วนหนึ่งก็เพื่อยังชีพและอีกส่วนหนึ่งก็เพื่อส่งไปขายยังพื้นราบ
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมไม่เคยเห็นชาวบ้านมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งทุบตีกันเลย
ครั้งผมถามปาว่าเคยมีไหม ปาก็ตอบว่า ไม่มี.. ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องช่วยๆกัน อย่างทำนา สร้างบ้าน พอใครทำ ทุกคนที่รู้ก็จะไปช่วย..
ผมรู้สึกจุกแทนคนเมืองนิดๆ..
พวกเขาไม่มีอะไรจะแย่งกันอย่างพวกเราๆ พวกเขาจึงไม่ต้องทะเลาะกัน..
ชีวิตของก้าวเดินต่อไปช้าๆ..และผมก็ไม่ได้รีบวิ่งไปไหน..
ผมทำสิ่งที่ผมมีความสุข..
บางวันผมก็ไปช่วยสอนหนังสือที่โรงเรียนเล็กขนาดเพียงสองสามอาคารเตี้ยๆหน้าหมู่บ้าน
..และบางวัน..ผมก็นั่งเขียนบทกวีอยู่ใต้ต้นไม้สักต้น..
ผมกับสมุดบันทึกและปากกากลายเป็นแฝดสามที่ชินตาชาวแม่ละเป็นอย่างดี
ผมตื่นพร้อมกับไก่ขันและหลับลงพร้อมสกุณาเกาะกิ่งไม้เข้าสู่ภวังค์..
เงียบ..สงบ..สะอาด
แม้บางคืนในสายลมหนาวเย็น..ผมจะอดเดินไปตามแนวขั้นบันไดใหญ่ที่ชาวบ้านเอาไว้ทำนาไม่ได้..
ผมย่างก้าวช้าๆ..
ผมเคยเดินตามหลังใครบางคนที่ตรงนี้..ในสายลมหนาว..ใต้แสงดาวจรัส
..โจ
ผมนั่งผิงไฟจิบเหล้าต้มร่วมกับชาวบ้านและมองเด็กๆหยอกล้อเล่นกัน
อากาศบนดอยนั้นหนาวเหลือใจ..การต้มเหล้าและใส่สมุนไพรลงไปเป็นวิถีของชาวบ้านที่ช่วยเพิ่มความอบอุ่นแก่ร่างกาย ไม่ใช่ขี้เหลาเมายาอย่างที่เราเราบางคนเข้าใจผิดกัน
“อ้ายโจบ่มาโตยก๋า”
..เฮ้อ เอาอีกแล้ว คำถามนี้..
ผมยิ้ม..และส่ายหน้า
“ออซิ ออซิ”
พะตีท่านหนึ่งยื่นแก้วมาให้ ผมพยักหน้าขอบคุณ
ออซิ คือชวนดื่มเหล้า ผมจิบพอให้ร่างกายอบอุ่นไปองสามแก้ม (จิบ?) << วิจารณญาณครับ
“หนุ่ม ออเมเลี๊ยะ”
แม่เฒ่าท่านหนึ่งถามอย่างใจดีและยื่นปลาย่างมาให้
ผมยิ้มและตอบ “ออริ”
เขาถามว่ากินข้าวหรือยังและยื่นปลามาให้
แม้ผมจะตอบรับว่ากินแล้ว แต่ก็ไม่ปฏิเสธน้ำใจ คงรับปลาย่างมาแกะกิน
ในวันที่อากาศหนาวมากๆหรือเป็นช่วงหัวรุ่ง..ผมจะซุกตัวในผ้าห่ม แทนที่จะเป็นเพียงเสื้อหนาว
ชาวปกากะญอขันกิริยานี้น่าดู แต่ผมหัวเราะแล้วบอกว่า “ก็ผมหนาวนี่”
วันนี้ก็เช่นเดียวกัน..ผมเดินขึ้นมาบนโบสถ์
อ้อ..ชาวปกากะญอส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ครับ เนื่องจากมีเพราะมีนักบุญคนหนึ่งเข้ามาเผยแพร่ศาสนาในหมู่บ้านตั้งนมนานมาแล้ว ก่อนหน้านั้นนับถือผีสางตามแบบชาวเขาทั่วไป งบประมาณสร้างโบสถ์ให้ชาวบ้านก็มาจากบาทหลวงท่านหนึ่ง
จากบนโบสถ์มองลงไปเห็นทิวทัศน์ของขุนเขาและหมู่บ้านกว่าห้าสิบหลังคาเรือน..
ผมกระชับผ้าห่มแนบลำตัว..สมุดและปากกากำแน่นอยู่ในมือ
ค่ายอาสาเมื่อสี่ปีที่แล้ว..
มีคนนั่งตรงข้ามกับผม
คนที่ก่อไฟ..
คนที่ไม่กลัวฝน..
คนที่ไม่เคยทอดทิ้งผมไม่ว่าในภาวะใด..
..ผมขอบคุณ
..เม็ดฝนสาดกระทบ ผืนดิน
ทุกถิ่นเรือนยลยิน กู่ก้อง
ไอน้ำปนไอหนาว จึ่งก่อ..ไฟฟืน
ไออุ่นเอื้อโอบอุ้ม ..กรุ่นร้อน หนาวคลาย..
มันเป็นบทกวีที่ผมแต่งโดยไม่ใส่ใจฉันทลักษณ์ในวันนั้น..วันที่ไอ้โจยังอยู่ตรงนี้..
แต่จนบัดนี้..มันก็ไม่สำคัญว่าไอ้จักรินทร์อยู่ที่ไหน..และมีชีวิตอย่างไร..
แม้เหตุผลที่ทำให้มันอยู่ตรงนั้น..และผมอยู่ตรงนี้..ก็ไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไป
สิ่งที่สำคัญที่สุดคงเป็นเพียง..
ผมหลับตา..โอบกอดตัวเอง
“กาโมทีซ่านา..”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(มิใช่)น้อย
ปล้นลาว : รักษาสุขภาพด้วยล่ะพวกเกรียนทั้งหลาย!
ห่ะ คราวก่อนหลงวัน หลังจากนั้นหลงเพจ วันนี้นับวันถอยหลังอีก อะไรวะเนี่ย ฮ่ะๆ! แก้ละเน้อ! อย่าคิดมากนะ ถือซะว่ากรูเกรียน :z2:
-
อ่านแล้ว ..... :monkeysad:
อ้ายโจเอ้ย! คิดดิคิดแล้วตอนหน้ารีบไสหัวตามไปให้ทัน! :angry2:
-
ได้อ่านแล้วเว้ยยยยยยยยยยย
-
:z2: :z2: :z2:
-
อ่านแล้วนึกถึงตอนออกค่ายสมัยเรียน
คิดถึงพ่อกับแม่ แม่เราเป็นหมอผีด้วยแหละ ไม่อยากจะอวด โด่
เป็นหมอผีแบบเชือดหมูเชือดไก่ อะไรซักอย่างไม่เข้าใจแม่ คุยกันไม่รู้เรื่อง แม่ยิ้มอย่างเดียว
แต่แม่น่าร๊ากกก ^^
เอาเพลงมาฝากเกรียนน้อยหอยสังข์(หลังจากพยายามหาวิธีลงเพลงอยู่นานมาก ทำไม่ได้อ่ะ จิ้มเองละกัน)
ใครลงเพลงเป็น pm มาสอนเค้าหน่อยดิ พยายามอ่านที่พี่บลูสอนไว้ก็ยังทำไม่ได้อ่ะ ทำม้ายยย
แค่ได้คิดถึง ver. อัศจรรย์จักรวาล (http://www.4shared.com/audio/ehueI-YA/-_online.html?)
-
โอ๊ยยยย!! ไม่ไหวน้ำตาจะหยด :m15:
-
เกรียนคนเขียน....ได้ใจจริง ๆ :กอด1: ให้กำลังหนุ่มค่ะ บางครั้งการอยู่กับตัวเอง ก็ทำให้เราค้นพบความจริงหลาย ๆ อย่าง (มั้ง)
-
:a5: มาไกลถึงแม่ฮ่องสอนกันเลยทีเดียว...
บนดอยโพ้นนนนน
โจมันจะรู้มั้ยเนี่ยว่าหนุ่มกำลังเดินทางย้อนอดีต :เฮ้อ:
-
มาแล้วววววว
คิดถึงโจหนุ่มและคนเขียนม้ากมาก :กอด1:
หนุ่มน่าสงสารอ่า
โจรีบตามมาเจอเร็วๆน้า
-
กาโมทีซ่านา แปลว่า...
-
อ่านตอนนี้แล้วมันหน่วงๆหัวใจจัง o7
-
“พี่โจ้ไม่มาด้วยหรือคะ”
“ไม่ได้มาครับ ..และจะไม่มา”
สะเทือนใจว่ะ
-
ตอนนี้อ่านแล้ว อบอุ่นมาก :กอด1:
-
เข้มแข็งต่อไป ทาเคชิ (หนุ่ม)
-
โจรีบๆ มาหาหนุ่มเถอะ ไม่งั้นเราจะไปกอดปลอบหนุ่มแทนเอง TTTTTTTTTTT
-
ในที่สุดเราก็รุ้ว่าพี่หนุ่มจะไปไหน
อ่านไปแล้วแต่ละประโยคสะเทือนใจคนอ่านยิ่งนัก
-
โจรีบตามไป :angry2:
-
ชอบคนที่คิดได้แบบหนุ่มจัง=w=
วันนี้วันดีเหมาะแก่การอัพเน้อ
-
กาโมทีซ่านา :o12: :o12: :o12:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วมันเริ่มมีแสงสว่างในหน้าหนาวแล้ว อุ่นขึ้น
-
เป็นเรื่องที่ประทับใจจริงๆ... :m15:
-
ที่ไหนอยู่แล้วสบายใจ
ก็อยู่เถอะ :L2:
*กอดหนุ่ม :กอด1: :กอด1:
-
หนุ่มไปแม่ฮ่องสอนนี่เอง เดี๋ยวไปกระซิบบอกบักโจให้ตามมา o18
ปล. กาโมทีซ่านา...เกรียน :กอด1:
-
หนุ่ม กาโมทีซ่านา โจ หรือเปล่า
อ่านไปน้ำตาคลอ จะเศร้าไปไหน :sad4: :sad4:
-
รัก คิดถึง แต่เหงาจัง
-
เหงาๆ เศร้าๆ แต่ก็ดูมีความสุขขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ
ว่าแต่นายโจคงกระวนกระวายน่าดูแล้วล่ะ
o18
-
T____T ความทรงจำดีๆ ก็ไม่ควรลืม
แต่ก็ไม่ควรเป็นตัวถ่วงให้ชีวิตก้าวไปข้างหน้า
-
เหนื่อยนักก็พักนานๆ เน้อ อ้ายหนุ่ม
กายแข็งแรง ใจเข็มแข็งแล้วค่อยสู้ใหม่เนอะ
-
โจจงมา ๆ
โอมเพี้ยงง :call:
-
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ :m15:
-
กาโมทีซานา โม ปา (ดราม่าละ)
กึดเติง ก่อไปหาเปิ้นก่ะ
ถ้าไม่เคยลองทำตามหัวใจจะรู้ได้ไหมว่าเราจะไปได้ไกลซักเท่าไหร่ นะจ๊ะ
แต่เอ๊ะ เท่าที่ทำอยู่นี่ก็ทำตามหัวใจแบบสุดๆแล้วนี่ เออ ต๋ามใจ๋
-
ผมก็เคยไปค่ายอาสา ที่หมู่บ้านปะกาญอนี้แหละครับ
เขาเป็นกันเองมากๆ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว
แล้วตอนนั้นผมก็มีความสุขกับใครคนหนึ้งแบบ หนุ่ม เมื่อก่อนนี้แหละ
มาอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกได้กลับไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วเลยครับ
มีทั้งเดินป่า ซ่อมโบถ์ส ปลูกต้นไม้ แล้วก็นั่งล้อมกองไฟ
ท่ามีโอกาสก็อยากกลับไปหาพวกเขาอีกครั้ง ไปซึมซับความทรงจำแบบ ที่มีความสุข 55 5+
(แต่ตอนนี้แทบจะไม่มีความสุขเลย)
ขอบคุณ เกรียนคนเขียน ที่แต่งเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านนะครับ
-
เมื่อไหร่จะหากันจนเจอ เค้ารอตะเองทั้งคู่เลยนะ :sad11:
อยากให้กลับมาคุยดีๆกัน ตกลงกันอ้า กรุจะเกรียนไปมั้ยเนี่ย :sad4:
กลับมาัรักกันเห๊อะ :z3:
-
:monkeysad: อ่านแล้ว ซึ้งจริง....
-
:pig4: เกรียนคนเขียน
โจมาด่วนนนนนน :o12: :o12: :o12: :o12: :m15: :m15: :m15:
-
ดีแล้ว เราชอบอ่านเรื่องที่ไม่มีจุดจบ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เหงาจัง
:sad11: :sad11:
-
เกรียน“กาโมทีซ่านา” :กอด1:
-
:impress: :sad4:
-
โจตามมาให้เจอน๊าาาาาาาาาา เพี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:m13: :n1:
-
แล้วมะไหร่
โจจะตามไป
-
อีึอัด หน่วงด
-
พักใจ เพื่อกลับไปเริ่มใหม่..ก็ดีนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง โจ และ หนุ่ม :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีแปลกๆ
เหมือนกำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้น
-
อ่านเเล้ว.. :monkeysad:
ตอนไหนสองคนนี้จะหากันจนเจอน่ะ
กาโมทีซ่านา >,<
-
มึงเก่ง มึงทำได้ไง
มึงมึง หลายภาษามากๆ ขอบคุณ นิยายแนวนี้ กุชอบหวะ ไม่ดิ รัีกเลย
ปล.ยังอ่านไม่จบ กุเหนื่อย พักก่อน ^^
ปล.(ต่อ) กุนั่งฟังเพลงของมาลีฮวนน่าไป อ่านไป แม่มโครตเข้าเลย --'
-
กะจะอยู่สักกี่วันจ๊ะนี่....ยาวมะ จะได้ไปบอกให้โจมาตาม 555
ถ้าไม่ยาว จะได้บอกให้โจไปรอที่บ้าน :z2:
-
ฟังเพลงแล้วอิน
ยิ่งชอบเพลงนี้อยู่แล้วยิ่งอิน :เฮ้อ:
-
"แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ"
เก็บความรู้สึกดีๆไว้ จะได้ไม่ลืมว่าครั้งนึงเราเคยรักกัน
:กอด1:
-
บอกได้คำเดียว :dont2:
ปล.คิดถึงนะคร้าบ
-
... บ๊ะ อ้ายโจ รีบๆ ตามหาหนุ่มสักทีสิ :z3: :z3: :z3: :z3:
อ๊ากกกกก . . . ตอนอยู่ป.ตรีไม่เคยได้ทำกิจกรรมแบบนี้เลย เพราะเราเป็นคนแพ้ง่าย ไม่สามารถขึ้นไปอยู่บนเขาบนดอยได้(ได้ข่าวว่ามอเอ็งก็อยู่บนดอย)
เราก็ชอบเพลงนี้... ชอบมาก ฟังแล้วร้องไห้เลยหละ เพลงนี้ฟังกี่ทีก็ร้องไห้ทุกที
เราคิดเหมือนหนุ่มนะ... บางความรัก มีไว้ให้จดจำ แต่ไม่ได้ให้ไขว่คว้า ไม่ได้ให้เป็นเจ้าของ และนั่นคงเป็นความรักที่สวยงามที่สุดจริงๆ เป็นความรักที่เป็นความรักจริงๆ :o12:
บางครั้ง... แค่ได้อมยิ้มเล็กๆ ยามที่คิดถึงความทรงจำเก่าๆ มันก็ทำให้เรามีความสุขมากเลยนะ
เราอยากบอกหนุ่มว่า . . . ทำให้เต็มที่เถอะ ชีวิตนี้เกิดมาแค่ครั้งเดียว อยากทำอะไรก็ทำไปเลย โดยส่วนตัวแล้วเราอิจฉาชีวิตหนุ่ม หนุ่มได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ได้ไปอยู่กับธรรมชาติ เราก็อยากทำแบบหนุ่มบ้างอะไรบ้างเช่นกัน > <
-
TT TT TT จะไปตามหนุ่มที่แม่ฮองสอน จะขึ้นรถขนกระหล่ำปลีขึ้นดอย จะไป จะไป!!
เป็นเนื้อเรื่องที่เหมาะกับเนื้อเพลงมากกกกก!! แค่ได้คิดถึงก็เป้นสุขใจ ฟินเลย TT
สมัยตอนติ่งเพลงนี้ดังมากอ่ะ แล้วตัวเองอกหัก เพลงนี้เล่นอยู่ในแชแนลวี
บ่อน้ำตาแตก มานั่งคิดตอนนี้กูเกรียนจริง แต่พอมาเจอในอินดี้อินเลิฟ นี่มัสุดยอดเลยฉากนี้
เศร้าเหมาะกับอารมณ์และบรรยากาศสุดติ่ง นึกออกเป็นฉากๆ เกรียนคนเขียนฟินอีกแล้ว
-
โจจะเดาถูกป่ะ หรือว่ายึงทึนทึกอยู่อีก
-
โจมันจะรู้บ้างใหมเนี่ยว่า หนุ่มมันเจ็บปวดขนาดไหนในตอนนี้
-
เหมือนวิญญาณที่ได้รับการปล่อยปลดเลยนะหนุ่ม :เฮ้อ: ดีแล้วหล่ะ ไม่รักกันไม่เป็นไร อย่าทำร้ายกันก้อพอ เนอะ :n1:
-
“กาโมทีซ่านา..”
...................................
อย่าบอกว่าเป็นไอ้บ้านั่น
-
น้ำตาซึมอีกแล้วววว T-T
อินกับเพลงด้วย ฮืออออ
เอาใจช่วยแบบสุดตัวแล้ว มาตามหาหนุ่มเร็วๆนะพ่อนะ :เฮ้อ:
-
สมาชิกหลุดซุ่ม!!!
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา ชอบตอนนี้ที่สุดเรียบๆเย็นใจดี
ไม่ว่าโจจะมาตามหาทิดหนุ่มเจอหรือไม่ แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีๆไปกะทิดหนุ่มแล้วล่ะ
กาโมทีซ่านา (แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ) :กอด1:
-
ลุ้นให้โจ ตามมาเจอกับหนุ่มอะ แง่มๆ
-
เข้ามาอ่านเกรียนเศร้าฉลองกลับมาเล่นเน็ทที่บ้านได้ :mc4:
ใจนึงก็อยากให้โจตามมาเจอ แต่อีกใจ ปล่อยมันไปเถอะ อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว :เฮ้อ:
-
กาโมทีซ่านา...
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
และจะคิดถึงเธอตลอดไป...
(คิดถึงเกรียน (ไม่ใช่) น้อย ) :กอด1:
-
สักวันก็คงเจอกัน แต่ไม่รู้ว่าจะยังรักกันเหมือนเดินไหม
-
ซื้อหวยทำไมไม่ถูก
ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะหนุ่ม
อิโจจะนึกออกไหม
-
บักโจแห้วแน่ สะใจเกรียนคนอ่าน :laugh:
หนุ่ม อยู่สงบๆ อยู่บนนั้นไปนานๆ เถิด ปล่อยให้ไอ้หน้าโง่มันงมหาบ้าบอไป (...อินอีกแล้ว)
รออ่านตอนต่อไป ตอนต่อไป ตอนต่อไป :call:
-
:sad11: ยังเศร้ากันต่อเนื่อง
อยากให้แฮปปี้นะ
-
เออออ เข้าใจว่าพวกเอง แค่รักกันก็สุข!!
แต่หนูจะร้องไห้อ่ะ!! แงงงง
แค่คิดถึง...แค่ได้รัก...เคยรัก...และจะรัก(?)
คิดตอนจบเรื่องนี้ไม่ออกเช่นกัน
จะให้มันกลับมารักกันก็แหม่งๆ
จะให้มันแยกกันอย่ีางสุขสม(?)ก็เศร้าเกิ๊นนนน 55555
รอตอนต่อไปค่ะ!
-
แล้วจะได้เจอกันไหม :sad4:
-
รีบๆมานะโจ สงสารหนุ่มมัน
อย่าปล่อยให้มันอยู่คนเดียวนานนัก
:กอด1:กอดคนเขียนที่กลับมาซักที
-
โจสู้สู้
ตามหาหนุ่มให้เจอน๊า
:กอด1:เกรียนคนเขียน
+1เอาไป
-
แค่ได้รัก แค่ได้คิดถึงก็พอแล้วเนาะหนุ่ม
ดูหนุ่มเข้มแข็งและสงบขึ้นมาก ดีใจด้วย
ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เชื่อว่าหนุ่มจะไม่เป็นไร
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
"แม้ในใจ..ไม่เคยคิดสักวินาทีให้โจย้อนกลับมาหา..ให้เรากลับมารักกัน
เพราะสำหรับบางความรัก..ไม่ใช่มีไว้เพื่อให้ได้อยู่ร่วมกันหรือสานต่อ..
รักบางรัก..อาจมีไว้เพียงเพื่อให้..รัก"
มีจี๊ดดดด ชอบมาก
รักเกรียนคนเขียนที่สุด
:L1: :L1:
-
น้ำตาจะไหล :monkeysad:
-
สาธุเด้ออออออ
ให้อ้ายโจมาพ้ออ้ายหนุ่มเร็วๆๆ (ให้พี่โจมาเจอพี่หนุ่มเร็วๆๆ)
ถ้าคำว่า "รัก" มันยังอยู่ ก็ขอให้คำว่า รัก ทำหน้าที่ของมันต่อไปได้มั้ย
:กอด1:
-
ทำไมมันเศร้าอย่างงี้อ่ะ อากาศก็เย็นๆ มาแบบนี้เหงามากๆๆๆๆๆเลย เจอกะโจเร็วๆๆนะ
-
อ่านเเล้วซึ้งเนอะ
รีบๆมาต่อนะ
:L2:
-
จะม่าไปไหนคับนี่ TT
รอเวลาที่โจมาถึง ผมเชื่อว่าโจต้องมา TT
รออ่านต่อจ้า
-
โจรีบมานะ คนอ่านใจจะขาดรอนๆ :sad4:
-
อ่านตอนนี้แล้วสัมผัสได้ถึงอารมณ์เหงาที่มากัาอากาศหนาวอย่างแรง
อ้ายโจ รีบโผล่หัวมาเร็วๆ !! :beat:
-
ยังเศร้า่อยู่เลย :sad11:
-
ตามรอยความทรงจำของหนุ่ม แล้วโจจะรู้ยังนะ
-
โจแก อยู่ไหนเนี้ย รีบมาหาหนุ่มให้ว่องเลยยย
เริ่มเกรียนตาม 555
-
ขอบคุณเกรียนคนเขียน เรื่องนี้ยังคงทำให้จุกได้ทุกครั้งที่อ่าน :P
-
อ่านแล้ว
รู้สึกเศร้าอย่างมีความสุขแหะ _ _
-
:กอด1: กคข ล้านที
ชอบตอนนี้มากๆ ซึ้งอะ :monkeysad:
:pig4:
-
ขอให้โจตามหนุ่มเจอที่นี่เถอะ สงสารอ่ะ
สู้ๆๆจร้า
-
เมื่อไรกันนะ...
ที่โจ้กับหนุ่มจะเริ่มเขียนบันทึกเล่มใหม่ด้วยกันซักที :m15:
-
โจจะรู้มั๊ยนะ ว่าหนุ่มหนีมาที่นี่ อยากให้เจอกันจิง ๆ เลย ><
-
สวัสดีค่ะ...เกรียนคนเขียน เกรียนจิง ๆ ฮื้ม...
มาตามอ่านค่ะ ตามมาสองวันล่ะ อ่านindy ภาคทัศน์กะเกรย์ไปแล้ว
แล้วก้อมาอ่านโจหนุ่มต่อค่ะ
แบบว่า เคยเห็นที่เกรียนคนเขียนเขียนไว้ว่า
ในชีวิตจิงมันไม่ได้สวยหรู ไม่ใช่ละครหลังข่าว(ที่นายเอกจะบริสุทธิ์)
ไม่ได้จะต้องจบด้วยสิ่งที่แฮปปี้เสมอไป>>>เริ่มออกนอกเรื่องแล้วกรู-*-
เอาเป็นว่าเข้าใจทั้งคู่ค่ะ...
ต่างคนต่างมีเหตุผลของตนเอง....
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร...ในพื้นฐานของจิตใจของทั้งคู่คือ...ความรักช่ายมั้ยค่ะ
ขอแค่ยังรักกันเท่านั้นค่ะ...เด่วเส้นที่มันขนานก็มาบรรจบกัน...
มันก้อเป็นบทสรุปและคำตอบสำหรับเกรียนคนอ่านได้ดีที่สุดแล้วค่ะ
อยากจะบอกว่าก่อนอ่านโจหนุ่มเนี่ยอ่านคอมเม้นของคนอื่นมาก่อนค่ะ
ตอนอ่านก้อมีคนบอกว่ามันทรมานจิตใจเหลือเกิน
เราก้อเลยอยากอ่าน>>>>ชอบ sm คร่าาาาา
แต่พออ่านจิง ๆ แล้วมันก้อทรมานจิง ๆ >>>>เพื่อ....-*-
คืออยากจะบอกว่าเมื่ออ่านจบแล้วก้อรู้และได้คำตอบแล้วค่ะ
แต่ก้อยากรู้บทสรุปที่เกรียนคนเขียนตัดสินใจให้มันเป็นค่ะ
ว่ามันจะออกมายังไง
อยากติดตามว่ากว่าจะถึงบทสรุปนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เพราะเกรียนคนอ่านอยากอ่านการตัดสินใจของเกรียนคนเขียนค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทั้งเกรียนคนเขียน และ เกรียนโจ หนุ่มค่ะ
อยากอ่านจริ๊งงงงง...เอามาสักทีเถอะ...
รออยู่คร่าาา
-
เราก็กาโมทีซ่านาเหมือนกัน
มาโดยเร็วอาโจจจจ
-
โจโว้ยยยย เมิงนี่ตลอดอ่ะ เมิงคงแพทเทินพระเอกเกินไปแล้ววว
ช้า!!!~ ไปตามหาเค้าให้เจอเลยเอ็ง
สมองมีอ่ะใช้ซียะไอ้คุณโจ อย่าเอาไว้กั้นหูซ้ายกับหูขวาออกจากกันอย่างเดียวเออ!
ที่สำคัญอย่าลืมใช้ใจด้วยนะเว้ย ความรักความรู้สึกดัฃีๆอ่ะมันต้องใช้ใจตามหาเว้ย (อ้วก!)
ฮ่าๆๆๆๆ รักเกรียนคนเขียนเสมอนะจ้ะ จุ๊บๆ
-
อ่านแล้วไม่รู้สึกเครียดเหมือนอ่านตอนเก่าๆ
รู้สึกสบายใจ ซึ้งใจ และปลื้มใจยังไงบอกไม่ถูกวุ้ย (ตรูผิดปกติป่าวหว่า)
-
อยากเห็น 2 คนคืนดีกัน
-
ว่าจะไม่อิน แต่คนเขียนสุโก่ยไปแล้ว :o12: :o12: โจ!!!รีบตามหนุ่มไปเหอะ ไปกอดให้คลายหนาว แล้วเอ่ย "กาโมทีซ่านา" :o8: :o8:
-
อ่านแล้ว..รู้สึก"หนาว" เช่นกันครับ
ปล. อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
-
:z3: :impress3: :z3: :impress3: :z3:
อ่านตอนนี้แล้วมันเศร้า เมื่อไหร่โจจะมาซักที
-
ค้างเเบบเกรียนๆ วุ้ย ยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3: :z3:
เรามิใช่มาโซ มารอตอนจู้จี้ :oo1: :oo1:
-
:sad4:
Thanks
-
อ่านแล้วเศร้าจัง :monkeysad:
ขอให้คืนดีเร็วนะ
-
อ่านทีไรก็ร้องทุกทีเลย เฮ้อ :m15:
บางครั้งความรักก็เป็นดาบ2คม
ทำให้ทั้งทุกข์และสุขได้ในเวลาเดียวกัน :o11:
-
เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ
แต่มีความรู้สึกว่า โจน่าจะตามมา
แต่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน
-
กรี๊ดดดดดดด โอ้ยย ไม่ได้มาติดตามนาน
มาไกลแล้วแฮะ
อ่านรวดเดียวเม้นต์ไม่ถูกเลย 555
เอาเป็นว่าชอบบค่ะ!! เชียร์โจหนุ่ม!
อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกว่ายังพอมีโอกาสที่จะกลับมาคบกันเหมือนเดิม ฮะฮ่า!!
ป.ล.เอาเป็ดไปเล้ยยย :-[ :-[
-
ฮือๆๆๆ
เศร้ามากมายก่ายกอง
เมื่่อไหร่จะมาเจอกันซะทีล่ะเนี่ย
โจจจจจจจจจจจจ
มาหาหนุ่มเร็วว วว ว
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ อ่านไปปาดน้ำตาไป เพิ่งได้อ่าน ทำไมมันเศร้าทรมานอย่างนี้ :m15:
อ่านแล้วหน่วงๆ จริงๆ ไม่เคยเจอ แต่ทำไมมันเจ็บปวด เหมือนจะขาดใจเลย แงๆๆๆๆๆ :monkeysad:
สงสารทั้งโจและหนุ่มเลย ถูกของทัศน์ ทุกอย่างที่เราทำ เราเลือกเองทั้งนั้น
ขอให้ต่อไปทั้งคู่เลือกแต่สิ่งดีๆ ให้ตัึวเองกันเถอะ ปล่อยวาง ทำตามใจตัวเอง
ชอบจริงๆเลยนิยายของเกรียนคนนี้ ยิ่งเจ็บ ยิ่งเกรียน ยิ่งชอบ จัดมาหนักๆเลย หึหึ
ปล.กว่าจะอ่านจบ ขอบตาก็ทั้งดำและคล้ำ เพราะอายครีมที่ทามาก่อนนอน
ได้ละลายหายไปกับน้ำตาที่ไหลให้กับนิยายเรื่องนี้ไปจนหมดแล้ว ฮือออ (นิยายจบอารมณ์ไม่จบ) :z3:
-
:z3:
อยากแปลงเป็นจิ้งจกไปกอดคลายหนาวด้วยคน
-
อ่านแล้วเศร้า :monkeysad:
-
โอย สะเทือนใจ .
-
ซึ้งงงงง ข้าน้อยขอคารวะ เกรียน คนเขียน เร้ยยยยย
-
รอคอยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ชอบเรื่องนี้มาก...สมจริง อ่านแล้วได้คิด...ชอบบทสวดมาก ไม่ทราบมาจากบทไหนหรือคับ
-
ตามมาอ่านอีกเรื่องของเกรียนคนแต่งแล้วว
คนเราทำผิดกันได้ แต่จะได้รับการให้อภัยหรือป่าวนั่นก็อีกเรื่อง เน๊อะ
วางฟอร์ม ท่ามาก รักมากเกลียดมาก ผิดหวังมาก ใช่มั้ยเนี่ย
เฮ้ออออ ถอนหายใจยาวๆ บางทีรักก็ไม่ได้สมหวังเสมอไป ชิมิ เกรียนคนแต่ง!
แต่เกรียนคนอ่านก็อยากให้มันสมหวังล่ะน่อ ฮ่าฮ่า ก็ได้แต่ลุ้นต่อไป
ดราม่าสนุก ปวดตับดี? < มาโซ ชัดๆ
-
คิดถึงจังเน้ออออออออออ :กอด1:
-
นอนรอ..คร้าบบบบบ นานไปแล้วนะ
-
ThankS
-
แล้้วพี่โจมัวเกรียนอะไรยู่
-
เรื่องนี้นี่บอกอะไรเราหลายอย่างมากเลย รู้สึกดีใจนะที่ได้อ่าน ได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง :pig4: ....แต่ในเมื่อมันเป็นนิยายก็อยากให้โจ-หนุ่มกลับมาคืนดีกันนะ อิอิ :o8: ...((แต่จริงๆแอบเจ็บปวดนิดๆนะ โดยส่วนตัวแล้วถ้าเราโดนคนรักนอกใจ มันคงเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก แต่ก็ไม่ได้คิดแค้นอะไร ก็แค่จบกันไป เข้าใจโจมันนิดๆ แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของมันที่ผ่านมาเท่าไหร่ แต่ดีแล้วล่ะที่ทุกอย่างมันดูสงบลงตอนนี้))
-
อ่านรวดเดียวจบ ว่าจะไม่บ่อนำ้ตาแตกแต่เผลออินจนได้ :sad4:
เรื่องนี้มาโซความรู้สึกจริงๆ แต่น้องหนุ่มยังมีหวังนะ เจ้เชียร์นู๋
ทั้งรักทั้งแค้น รักเป็นพิษแบบนี้ แต่โจยังเก็บสร้อยไว้ ส่วนหนุ่มมีภาพของสองเรา ถ้าเกลียดกันจริงมันไม่มีอะไรเก็บไว้หรอก
สลายแค้นได้เมื่อไหร่ อาจรู้ว่าลึกๆเรายังรอกันรักกันไม่น้อยกว่าเดิม
กาโมทีซาน่าคู่นี้ เมื่อไหร่เกรียนคนแต่งจะมาอัพอีก
-
กดดันเกรียนคนแต่ง :z3:
-
อ่านแล้วแบบว่า อยาก :beat: โจมากเลย มันจะแค้นอะไรกันนักกันหนายะ
แค้นนาน แค้นทน แค้นฝังหุ่นอยู่นั่นแหละ
นี่ถ้าหนุ่มไม่บวช อินี่มันจะสำนึกไหมเนี๊ยะ :angry2:
อยากบอกคนแต่งว่า o13
แต่งได้ดราม่าน้ำตาไหล บีบหัวใจ มาก โดยปกติเป็นมาโซฯค่ะ
รับประทานมาม่าเป็นอาหารหลัก :laugh:
มาต่อไวๆนะคะ คนอ่านบีบหัวใจเหลือเกิน
-
อ่านทันแระ...
chap.3 น้ำตารื้น... chap.4 น้ำตาคลอ... chap.5 น้ำตาตก(ใน)
เกรียนคนอ่านหน้าใหม่(ไม่มาก)...ไม่อยากให้แฮปปี้เอ็นดิ้งเลย...ศาลไม่ให้อภัยเพราะจำเลย(โจ)ทำผิดด้วยเจตนาและไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า
-
อิอิ อ่านแล้ว อยากจะเสกโจให้ออกมาซะเดี๋ยวนั้นเลย
-
Chapter 11 : ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล..
..ม.ช. ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมนัก
ผมแทบจะกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เพราะภาระงานและการสอบไฟนอลของภาคเรียนที่ 2 ชั้นปีที่ 3 นี้
..แต่หากว่างเมื่อไหร่..
เหอะๆ.. ไม่คิดเลยว่าวันนึง ผมจะต้องมายืนมองฟ้าและมองหาใครคนหนึ่งที่นี่..
อ่างแก้ว..ยังมีน้ำนิ่งสนิท นานๆทีเจ้าปลาจะกระโดดเล่นให้น้ำสะท้านสะเทือนบ้าง
ผมในเสื้อช๊อปนั่งกอดเข่า หน้าตานิ่งสงบริมอ่าง..
ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสร่าเริงที่เคยนั่งเล่นอยู่ตรงนี้ผุดขึ้นมาในห้วงคำนึงของผมอีกครั้ง..
แม้เราไม่เคยมีความทรงจำดีๆแบบคนรักร่วมกันใน ม.ช. แต่เราก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน..
ไอ้หนุ่มพูดมาก..ปากหมา..และยิ้มเก่งที่สุด
ผมยังเห็นมันหันมายิ้มกับกลุ่มเพื่อน..ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นอยู่เลย..
ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น..ขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นอีกสักครั้งหนึ่ง..ครั้งเดียวก็พอ..
ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล..เหตุและผลมากมายไม่เคยสำคัญ
เท่ากับความรู้สึกที่ใจของฉันนั้นเก็บให้เธอ..
“แม่ครับ หนุ่มปิ๊กมาแล้วก่ะครับ”
ผมมาบ้านมันที่แม่ริมบ่อยจนจะเป็นพันธมิตรกับต้นไม้ดอกไม้ในบ้านแล้ว
แม่ยิ้มให้ผมอย่างเอ็นดู แต่ก็ส่ายหน้า
“ถ้าปิ๊กมา แม่จะบอกลูกเจ้า แต่น้องหนุ่มยังบ่ปิ๊กมาเตื๊อ..”
ผมพยักหน้า..
กี่ครั้งกี่ครั้งไอ้หนุ่มก็..ยังบ่ปิ๊กมาเตื้อ
ยังบ่ปิ๊กมาเตื้อ..
แล้วเมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่มันจะมา....
.
.
“เฮ้ ไอ้โจ ช่วงนี้ขึ้นมาชมรมทุกวันเลยวะ”
เสียงเพื่อนทักทาย ผมพยักหน้าเนือยๆ
ใช่ครับ ผมขึ้นมาห้องชมรมทุกวัน
..เพียงเพื่อหวัง หวังว่าจะได้ยินอะไรหรือได้ข่าวคราวบ้าง..
“วรรณศิลป์ๆ มีไปรษณีย์มาส่ง”
เสียงหย่อนบางอย่างไว้ที่กล่องหน้าห้องชมรม
ผมเดินเนือยๆไปหน้าประตู
ไปรษณีย์มาส่งก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ส่วนใหญ่จะเป็นเอกสารต่างๆ
และก็จริงดังนั้น ผมหยิบเอกสารสองสามฉบับออกมา..แต่มีบางอย่างหล่นออกจากมือ
..กระดาษแผ่นหนึ่ง
ผมก้มลงหยิบขึ้นมา
อ่อ..มันคือไปรษณียบัตรนี่เอง
ไม่แปลกหรอกครับ พวกเราเวลาไปเที่ยวไหนก็นิยมส่งไปรษณีย์กลับมาที่ห้องชมรมอยู่แล้ว
ไอ้หนุ่มก็มักจะทำอย่างนั้น
ผมพลิกไปรษณียบัตรอ่านดู มันมีแค่ที่อยู่ชมรม กับประโยคสั้นๆเขียนด้วยลายมือ ไม่ได้ระบุว่าส่งมาจากใคร
แต่ใจผมเต้นผิดจังหวะ..
กาโมทีซ่านา..
ผมจ้องมองตาไม่กะพริบ..
ลายมือไอ้หนุ่มแน่นอน ชัดเจน !
มันคงอยากจะบอกชมรมว่า มันคิดถึงนะ..
ใช่..ผมรู้จักคำนี้
มันเป็นภาษาปกากะญอ..
ทันใดนั้นผมก็ต้องตบหน้าผากตัวเอง..
ไอ้โจ ทำไมมึงโง่อย่างนี้ จะดักดานอีกนานไหม!!
ผมแนบไปรษณียบัตรนั้นไว้แนบอก
ผมรู้ว่ามาจากหนุ่ม.. และก็รู้ดีว่ามันไม่ได้คาดหวังจะให้มาถึงผม เพราะปกติผมแทบไม่ได้ขึ้นมาชมรม
เพียงแต่เป็นนิสัยของมันที่จะเขียน..
บนแผ่นไปรษณียบัตรไม่มีที่อยู่ ไม่มีรูปภาพบอกสถานที่
แต่ผมว่า..ผมรู้แล้วว่ามันอยู่ที่ไหน
แต่ละครั้งที่เราผ่านมาพบกัน อาจบังเอิญได้ยินข่าวคราวของเธอ..
..นั่นคือความรู้สึกที่ดีที่ฉันคอยอยู่เสมอ
สอบเสร็จเรียบร้อยแล้ว..ผมเสร็จภารกิจทางหน้าที่
ผมขอไปทำตามหัวใจบ้างก็แล้วกัน..
ผมมาถึงแม่ฮ่องสอน..ที่ที่ผมเคยเดินทางมาก่อนเมื่อสี่ปีที่แล้ว
..ที่ที่ผมรักกับใครบางคน..
ผมอยู่ในอำเภอแม่สะเรียง..ริมถนนใหญ่..กำลังรอรถสักคันที่จะขึ้นดอย..ผมจะขอโดยสารไปด้วย
หลังจากคอยอยู่ร่วมชั่วโมง ก็มีรถขึ้นไปจนได้..ผมปีนขึ้นไปนั่งท้ายรถกระบะว่างๆที่ดูท่าทางจะเสร็จจากการส่งผักที่ตลอดในตัวเมือง
รถกระตุกวิ่งโคลงเคลงไปตลอดทางด้วยถนนที่ทอดขึ้นไปข้างบนนั้นแสนขรุขระ
แต่ผมก็นั่งด้วยความอดทน..ท้องฟ้าสีฟ้าสมชื่อผงาดอยู่เบื้องบน ..ผมเงยขึ้นมอง
ประหวัดถึงคนที่เคยนั่งมองฟ้าท้ายรถกระบะด้วยกันตามเส้นทางนี้..
มือแกร่งล้วงกระเป๋ากางเกงกำสายข้อมือ J&N ที่แอบเก็บคืนมาจากถังขยะไว้แน่น..
..มึงกำลังคอยกูอยู่หรือเปล่า? ..มึงยังจำเรื่องราวของเราได้ไหม..?
ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้น..ยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย..
“ตะบรื้อโดโด”
ผมกล่าวขอบคุณ
..และกระโดดลงจากรถด้วยหัวใจที่เต้นรัว
ผมจะมาเจอกับความว่างเปล่าหรือเปล่าหนอ..
เสียงร้องเพลงดังมาจากกลุ่มเด็กๆในหมู่บ้าน..ผมอมยิ้ม
จะกี่ปีผ่านไป..วัยเยาว์ก็ยังบริสุทธิ์สดใสอยู่นั่นเอง
บือหมื่อ อะทิ โอะ เลอแล
บือพอ อะทิ โอะ เลอแล
บือหมื่อ อะทิ เลอ ว่าแร
บือพอ อะทิ เลอ ว่าแร
อะทู่ โด้ อะหล้า จวี่แย
กว่าแก มื่อแม เดอ โพ่เค
เพลงนี้เป็นเพลงต้นข้าว.. บ่งบอกความหมายถึงเพื่อระลึกถึงข้าว ซึ่งเป็นอาหารหลักที่หล่อเลี้ยงชีวิตพวกเขา..
ผมค่อยๆย่างเท้าเดินเข้าไปใกล้เด็กๆกลุ่มนั้น..
กลุ่มที่มีเด็กโข่งคนนึงยืนเต้นอยู่ตรงกลาง..
เต้นท่าประหลาด..บ้าๆ..บอๆ..ตูดเด้งๆส่ายไปมา.. ชวนให้ตีแรงๆอย่างมันเขี้ยวนัก..
ผมดำขลับยาวระต้นคอ..ผิวขาวเนียนคล้ำแดดขึ้นพอประมาณ..
ใช่แล้ว..
..หนุ่มน้อยของไอ้โจ..
“เฮ้ นั่น..นั่น!”
เด็กน้อยคนหนึ่งหันมาเห็นผู้มาเยือนเข้าแล้ว..
“อ้ายโจ้!!”
เสียงเล็กๆของเด็กน้อยตะโกน
ร่างที่เต้นลิงเต้นค่างอยู่หันสายตามาปะทะกับผม..
ท่าแร้งท่ากาหรืออะไรก็ตามที่มันกำลังทำหยุดชะงัก..ดวงตาสุกใสแม้มองจากระยะไกลกลับเห็นได้ชัดว่ามองนิ่ง..
เราประสานสายตากันอย่างตกตะลึง..
มันคงตกตะลึงที่เจอผมอีกครั้งที่นี่..หลังจากที่คงไม่คิดแล้วว่าจะเจอกันอีก..
..ส่วนผม ก็ตกตะลึง..ที่คิดถึงมันได้มากถึงเพียงนี้..
เด็กเกือบทั้งกลุ่มวิ่งกรูเข้ามาหาผม
ผมดีใจที่ทุกคนยังจำผมได้ทั้งที่ผ่านไปยาวนานถึงสี่ปี..แต่ผมก็ไม่อาจถอนสายตาไปจากร่างที่ยังยืนเป็นรูปปั้นอยู่ตรงนั้นได้..
มันควรจะเป็นฉากซึ้งๆแบบพระเอกตามหานางเอกจนเจอ
แต่เท่าที่เกิดขึ้นคือ สองมือซึ่งชูสองนิ้วเต้นของไอ้หนุ่มชะงักค้าง แหม่..ไม่รู้ทำไมต้องชะงักท่านั้นด้วยวะ
มึงเอาท่าสวยๆหน่อยได้ไหม..?
“โอมึเชอเปอ”
ผมกล่าวแก่เด็กๆที่วิ่งมาหา
“พี่นุ่ม พี่โจ้มา”
เด็กคนหนึ่งกระตุกแขนที่มือชูสองนิ้วของไอ้หนุ่มน้อยลงมา มันจึงตระหนักว่ากำลังทำท่าประหลาดอยู่
แล้วไอ้หนุ่มก็มองผ่านผมไป..ราวกับเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย
.
.
“เฮ้..เฮ้”
ผมเดินตามมันไป
“ปาเก้ปาปริก้าปลาร้าโกงกางโปเต้”
ไอ้หนุ่มหันมาทำหน้าไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จัก และรัวภาษาที่มันคาดว่าจะทำให้ผมคิดว่ามันเป็นชาวปกากะญอได้
“หนุ่ม”
ผมเรียกชื่อเบาๆ
“วาโก้ไทรอัมพ์เวียนนาเอลเซ่รอสโซ่เจเพลส”
มันหันมาโบกไม้โบกมือไม่เข้าใจและส่งภาษาพวกนั้นออกมา
:o7:<< หน้าผม
“นี่..มึง..”
ผมพยายามจะพูด แต่ดวงตาโตกลมโตคู่นั้นบ่งว่า ..มันไม่รับรู้เรื่องราวอะไรเลย
ผมอพยพไปขออาศัยบ้านเดิมของโมกับปานอน
ซึ่งท่านทั้งสองก็อนุญาตให้ผมนอนห้องเดียวกับไอ้หนุ่มนั่นแหละ
:undecided:<< หน้าไอ้หนุ่ม
:a2:<< หน้าผม
.
.
“เอิ่ม..มึงจะนอนฟากไหนล่ะ”
ผมพยายามชวนคุยหลังจากมันรัวภาษารอสโซ่เจเพลสใส่ผมทั้งวันเหมือนมันเป็นญวนแล้วผมเป็นอินเดียนแดง
สิ่งที่เกิดกับผมคือ ผมพูดภาษาไทยกับไมค์ ไทสัน
..ผมจ้องมองกิริยาของมันเงียบๆ พอจัดที่นอนฝั่งตัวเองแล้วหันไปเรียกอีกครั้ง ก็ปรากฎว่ามันซุกตัวหลับไปแล้ว..
ผมเอื้อมมือไปลูบหน้าผากเนียนเบาๆ..
เช้าวันต่อมา..และต่อมา
ภาษาของมันก็ยิ่งประหลาดขึ้นเรื่อยๆ จำได้ว่ามีประโยคหนึ่งเสือกพูดว่า “ปลาร้าลาบก้อยหอยลาย” ออกมาด้วยแน่ะ
มันคงหิวจัด ผมคิดเอานะ
ร่างเล็กในชุดชาวเขานอนเอกเขนกริมธารน้ำ..เขียนขยุกขยิกสบายอารมณ์ลงสมุดเล่มเล็ก
..มันดูสดชื่น..ร่าเริง..และมีชีวิตชีวา
ยิ่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ..ภาพของมันยิ่งทำให้ผมนึกถึงไม้ที่กำลังผลิใบ..งดงาม..มีคุณค่า
..แม้จะเป็นไม้งามที่ไม่ยอมอยู่ในชีวิตผมอีกแล้ว
ผมจะเอายังไงต่อไปดีหนอ..?
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป..
..แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
//เผ่นอย่างรวดเร็ว ตะหงิดกลัวโดนทวงบางอย่าง :oni2:
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย
-
จิ้มมมมมม
-
:mc4: มาแล้วว คิดเถิงง :กอด1:
เกือบๆซึ้ง เกรียน และฮา
ที่แล้วมาช่วงมาม่าทำให้เกือบๆลืมว่าโจหนุ่มมันเกรียน
:pig4: :L2:
-
o22
-
กร๊าซซซซมาแล้วว> <
หนุ่มน่ารักจัง... :-[
-
แนะๆๆๆ หนุ่ม ทำเป็น หูทวนลม
เดี๋ยวโจ้มันของขึ้น ลากไปสำเร็จโทษ ทำไง อ่ะ
-
ง้อเร็วววววววววววววว อยากอ่านหวานๆแล้ว
-
เอิ่ม.....เป็นการแก้แค้นที่ดีมาก ฟันเฟิร์ม!! :m14: โสน้าหน้า อ้ายโจ เนอะ ทำเขาไว้เยอะ ได้เวลาเอาคืนแล้ว :angry2:
-
เอาน่า ตามหาจนเจอ ได้นอนห้องเดียวกันด้วย
พยายามอีกนิดนะอ้ายโจ
-
ค้างกันไปตามระเบียบ
-
อูย......แย่จัง อยากให้โจคิดถึงนานอีกหน่อยนะ
ชอบที่รัวภาษาต่างด้าวใส่กันอ่ะ น่ารัก5555 ใจแข็งไว้นะหนุ่ม นายต้องเข้มแข็งไว้
//กระตุกเชือกขัดขาเกรียนคนเขียน
ไม่ต้องชิ่งเลย ส่งเกรียนพ่อเกรียนแม่ หรือไม่ก็เกรียนลูกมาทีเถอะ\\>A<// ฉากขี้ที่ปายมันหลอนหนู....
-
รีบๆง้อหนุ่มนะโจ้ :3123:
อยากอ่านตอนหวานๆบ้าง
เศร้ามาเยอะแล้ว
-
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกก
อารมณ์มันยังไม่สุดอ้า ไอโจ ง้อหนุ่มให้ได้ไวๆนะ เอาใจช่วยยยยยยยยยยยยยย
-
เย้ เกรียนมาแล้ว :z2:
-
ถึงทีของหนุ่มแล้ว
เล่นให้แสบๆไปเลยนะหนุ่ม :z13:
-
ภาษาอะไรของแกน่ะหนุ่ม o22
สองคนนี้ไม่เคยคุยกันดีๆเลยให้ตายเถอะ ก่อนหน้านี้แขวะกันตลอด
พอตอนนี้ดันพูดคนละภาษา (ซึ่งไม่รู้ว่าอีกคนพูดภาษาอะไร ฮ่าๆ)
รีบๆคืนดีกันได้แล้ววววว
-
ฮาแบบน้ำตาปริ่มๆ แต่โจ แกทนต่อไปนะ ทางบ้านยังไม่ให้อภัย เพราะฉะนั้นเอ็งจงเจ็บต่อไป
-
ผมจะเอายังไงต่อไปดีหนอ..?
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป..
..แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
เข้าไปแล้วบอกรักค่ะ....กระชากมา แล้วจับปล้ำเลยค่ะ :haun4:.......จบ :o8:
-
งื้ดดดดดดดดดดดดดดด คันในหัวใจยิบๆ
ช่วยรีบๆ ดีกันซักทีเถอะได้โปรด น้ำตานองหน้ามานานล่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โอกาสมาถึงแล้ว จัดเลยคับโจ
อย่าปล่อยให้หนุ่มหนีไปไหนนะคับ สู้ๆ คับ
-
เอายังไงก็ได้ เเต่รีบๆเอาเหอะ :z1: :jul1:
รออ่านนะคะ :call:
ปล.อ่านตอนนี้เเล้วเริ่มใจชื้นมาบ้าง :z2: (อย่างน้อยเขาก็เจอกันเเล้ว หุหุ)
-
ใจนึงก็อยากให้มันคืนดีกัน ใจนึงก็ไม่อยาก
กลัวว่าวันนึงพอมันกลับมาคบกันแล้ว เกิดทะเลาะกันขึ้นมา
มันจะขุดเรื่องไม่ดีของแต่ละคนมาด่ากันให้เจ็บปวดกันอีก
-
อ๊ายยย หนุ่มน้อยของโจ....น่ารักจัง!!!
อ่านแล้วสับสน
เหงา :เฮ้อ: เศร้า :m15: ซึ้ง :impress3: ฮา :m20: มาโม้ดดดทุกอารมณ์
อยากถ่ายคลิปตอนตัวเองอ่านไว้จัง
คงทำสีหน้าประหลาดดี หุ หุ
-
ภาษาโคตรสวยเลย o13
โจเอาหนุ่มกลับมาสิ อย่าแค่คิดถึง มันอยู่ตรงหน้าเมิงแล้วน้าเว้ยยยยยยยยยยยย
-
หนุ่มภาษาเเกมันช่าง..เกรียนจริงๆ o13
โจจับกดเลย 555 :z1:
-
เศร้าๆซึ้งๆ...แต่น้ำตาซึมเพราะหยุดขำไม่ได้ :m20:
-
:angry2:อ้าวๆมาทำงี้ใด้งัยนี้เกรียนคนอ่ามมากมายรีบมาด่วนๆเลย :fire:
-
ถึงเวลาที่โจจะต้องทำตามหัวใจบ้างแล้วล่ะ
ปล่อยให้หนุ่มเขาเสียใจตั้งนาน :z10:
-
ฮากับภาษาเกรียนๆของหนุ่ม แต่ก็นะ ใครจะไปยอมใจอ่อนง่ายๆล่ะ
มันง่ายเกินไป ทำกับเค้าขนาดนั้นอ่ะ ใจแข็งต่อไปนะหนุ่ม
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
มันค้างอ่ะตัวเองงงงงงงงงงง
อิน้องโจ ตัวอย่าหื้อให้น้องหนุ่มเจ็บอีกนา
-
ภาษาปกากญอของหนุ่มเนี่ยมันฮาได้ใจจริง
พูดรัวเป็นหมวดหมู่ดีว่ะ :m20:
-
เฮ้ย!! สั้น! ค้าง! o22 o22 o22
-
:laugh: ภาษาของหนุ่มได้ใจมาเลยย
โจรีบๆง้อหนุ่มเร็วซิ :m16:
แล้วมาต่อไวๆนะคะ :call:
-
น้ำต๋าซึมเลยเจ้า เกรียนคนเขียน
แต่ซึ้งมากก
พยายามเข้านายโจ :call:
-
อ่านแล้วก็ขำ แต่ว่าค้างอย่างแรงเลยตัว
มาต่อเร็วๆๆตะ :z3:
-
อ้าว
จะรีบไปไหน :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
กลับมาเลยนะ ด่วนๆด้วย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอตอนต่อไป :z3: :z3: :z3: :z3:
-
งอลมันเลยเยอะๆๆๆๆๆๆ จะได้ฮู้ว่าหนุ่มเจ้บเต้าใดTT TT :เฮ้อ: อย่าหื้ออภัยง่ายๆเน่อ o13 จากเอฟซี เกรียนๆ
มาต่อไวไวนะเกรียนคนเขียน :call: :call: :call: :z3:
-
เล่นซึ้งมาหลายตอน จนนอกใจเกรย์กะทัศน์ปลื้ม โจ-หนุ่ม เป็นที่หนึ่ง :o8: :o8: แต่สุดท้ายก้อจำได้ว่า พวกนี้ เกรียนทั่วหน้า o22 o22
-
55555+ ขำหนุ่มกับภาษาเฉพาะทาง :laugh:
เอาให้หนักเหอะกับไอ้โจอ่ะ ทำร้ายยยยยยยยยยยจิตใจหนุ่มมาหลายตอน ชิชิ
-
มาแล้ววววววววว น้องโจ้ ทำคะแนนหน่อย ตบจูบเลยก็ได้ ^ ^
-
เจอกันซะที :เฮ้อ:
-
ตอนซึ้งๆ หนุ่มมันยังเกรียนกันได้อีก... :laugh:
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณเจ้าป่าเ้จ้าเขาเจ้าดอยเจ้าเกรียน ในที่สุดโจก็กลับมาเป็นคนแล้ว 5555
อ่านไปอมยิ้มไป เป็นโมเม้นท์ซึ้งของคู่นี้จริงๆ ไม่ใช่ในด้านลบด้วยนะ
คาดว่าหนุ่มคงกำลังอึ้งและไม่เข้าใจโจอยู่เลยทำให้พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ฮาาา
มาถึง ณ จุดนี้เราจะไม่ทวงนะเกรียนคนเขียน... แต่เราจะขอ 5555555
-
ขอสารภาพผิดกับความมึนเพราะอากาศหนาวของตัวเอง
..แต่หากว่างเมื่อไหร่..
o22 ห๊ะ.... แต่หา กว่าง เมื่อไร
:a5: :a5: :a5: ... จะหาด้วงไปทำไมวะ? << อารมณ์ไหนไม่รู้ :z3: :z3:
อ้ายโจตามหาหนุ่มเจอแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย :z2: หลังจากฟายมานานแสนนานนนนนนน ในที่สุดมันก็เจอกันแล้วววววววววววววววววว :z1:
สะดุดฮาตรงกาบหอยลาย หัวเราะก๊ากทันที :laugh: :laugh:
-
:z3: :z3:
อย่างน้อยมันทั้งคู่ก็เจอกันแล้ว :z10:
-
ในเมื่อหนุ่มเค้าเล่น "ภาษาปากพูดยากไม่อยากฟัง"
โจอุตส่าห์ตามมาถึงนี่ ยังไม่ยอมพูดด้วย งั้นก้อ "ไม่อยากฟังงั้นไม่พูด 'ปล้ำ' เลยเอย" :z1:
-
ซาบซึ้ง + ฮา o13
-
:a5: คุณเกรียนนี้ย้ายไปทำงานที่วิริยะรึเปล่าเนี่ย. ...ได้ข่าวว่ามาเร็วเคลมเร็วจนเราตามไม่ทันเลยอ่ะ :z3:
มาบ่อยๆนะคะอย่าหายไปนาน...เค้าบอกว่าสามวันจากนารีเป็นอื่น..... :m29: เหมือนจะไม่ค่อยเกี่ยว :laugh:
-
ปลาร้าลาบก้อยหอยลาย เอาละเว้ยยยงานนี้ละ
ง้อเร้วววววว ไม่อยากจิฟังภาษารอสโซ่เจเพลสแล้ววว
(คือมิไหวจะฮา กร้ากก 555555)
:a5:
-
อ่า....เอ่อ...หนุ่ม เอ็งช่างแถได้ o22
พอมาเจอบักโจคุยดีกับหนุ่ม แล้วปรับอารมณ์ไม่ถูกวุ้ย
ปกติ มันต้อง SM เจ็บจี๊ดดดด ที่หัวใจ o18
แต่หวานบ้างก็ดีนะ :impress2:
-
ปลาร้าลาบก้อยหอยขมดมตดกินลมชมวิวหิวข้าวสาววายฯลฯ
แปลได้ใจความว่า.. คิดถึงเกรียนน้อยขนาด
มามะมาให้จุ๊บที
รอดูต่อไปว่าโจมันจะง้อหนุ่มยังไง... หวังว่าเอ็งจะมาง้อนะว้อย อย่ามาทะเลาะกันต่อล่ะ
ปล. ในที่สุดก็กด+ได้แล้ว !! มามะมาให้+ที
-
:laugh:เอาน่าเอาน่า...... o18ความรักจงบังเกิด ฮิ้วววววว............. :mc4:
-
ถ้าภาษาอื่นยังพูดกันไม่เข้าใจ ก็ใช้ใช้ภาษารักบอกไป หัวใจจะได้ตรงกัน
:กอด1:
-
ว๊ากกกกกกกก สุดท้ายก็เจอกัน
แต่หนุ่มเพี้ยนไปแล้ว :a5:
-
:mc4:มาแล้ว
-
โจ อย่ารอช้าา รีบรุกโดยไว ฮ่าฮ่า
ลุ้นๆ หนุ่มก็ ทำตัวมึนใส่โจซะขนาดนั้น ฮากริบ
ทีด่ากัน ทีโกรธกันล่ะ พ่นไฟแล่บถึงเนื้อถึงตัว
ตอนง้อหน่ะ ไม่ใช่วิธีนี้มั่งฟร้าาา ฮ่าฮ่า
เอาใจช่วย หนุ่มใจแข็งอีกสักพักนะ ให้โจเค้าง้อซะให้เข็ด
แต่ว่า เป็นสัญญาณที่ดีแล้วใช่ป่าว ว่าสองคนนี้น่าจะลงเอยกันด้วยดี ฮิ้ววววว
:-[
-
เจอกันเเล้ว หนุ่มน้อยของอ้ายโจ :man1:
แต่ทำไมมันสั้น :serius2:
-
ฮึก ทำไมมาแค่นี้อะ :sad4:
-
:angry2: ค้างงงงงโว้ยยยยยยยยยยยยย แต่ขอบคุณที่มาน่ะเกรียนคนเขียน :กอด1:
อิโจ อย่ามาทำพระเอกมิวสิคหล่ะ ทำเป็นเห็นเค้ามีความสุข ดีแล้วก็ปล่อยเค้าไป อย่าน่ะโว้ยยยยยยยยย ตบกบาลแยก :o211: รักแท้ต้องครอบครองเฟร้ยยยยย o3
จัดไปทำหูทวนลมก็ฉุดซะ รอหวานๆเฟร้ยย :haun5:
-
อ้ายโจมาแล้ว
น้องหนุ่มก็ปิ๊กไปหาอ้ายโจเต๊อะ o18
-
ง้อเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค๊าบ !
-
เป็นตอนแรกๆของเรื่องนี้เลยนะ ที่อ่านแล้วยิ้มได้เนี่ย o13
ดีใจนะเนี่ย เพราะว่าวันนี้เราอารมณ์ไม่ดี พอได้มาอ่านภาษาที่หนุ่มคิดขึ้นเล่นเอายิ้มได้เลย
-
ตกลงหนุ่มมันพูดไทยได้ไหม
o22 :m20:
-
โหว ไอคนเขียน นอกจากจะเกรียนแล้ว
ยังทำกุค้างงงงง YY o18
รีบมาไวไวเลยยยยยยยยย :m31:
ููปล.ยังทึ่งกับภาษาชนเผ่าของมึงจริง ๆ
-
กรี๊สสสสสส อารายยางงาย
-
:z3: :z3: :z3:
-
กลัวโดนทวงอะไร ทวง nc อะไรงี้รึเปล่า?? :z1: อืม ถ้ามีได้ก็ดีนะ ห่างหายมานานแล้ว :o8:
-
รู้สึกว่า "พี่โจ้" จะตบหน้าผากเบาไป มามะ เดี๋ยวตบเรียกความฉลาดให้แทน :beat:
ส่วน "พี่หนุ่ม" อยู่ที่สูงนานไปภาษาพูดเลยเพี้ยนเหรอจ้ะ หรือว่ากำลังฝักใฝ่อะไรอยู่ถึงพูดภาษาวาโก้รอสโซ่เจเพรสออกมา :z1:
-
เอาใจพี่ไปเลยน้อง >>>
:angry2: คือมันสั้นมากอ่ะิเกรียน!!!!!!
-
ใจแข็งไว้นะหนุ่ม โจก็โจเถอะ แหวะ
-
บางทีก็รู้สึกสะใจเล็กๆ ...55 ที่หนุ่มพูดภาษาต่างด้าวใส่โจ้
แต่อีกใจก็อยากให้ดีกันเร็วๆ
-
ดูท่าจะหิวตั้งแต่แรกเหน
XD
-
หนีๆง้อๆกันอยู่เช่นนี้แล :z3:
ปล. ใครทวงอะไร ยังไงเหรอ....ไอดิลลลลล~~
-
:serius2: :serius2:อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! :angry2: :m31:
ทำ มัย ทำ มัย!!! มา แค่ นี้ !! :m31: :m31: :m31:
ฮือๆๆๆๆ :o12: :o12: :sad4:
-
ให้โจเป็นฝ่ายตามบ้างก้อดีิิ ให้ง้อนานหน่อย อิอิ
-
อ่านนิยายของคนเขียนเรื่องไหนเศร้าไม่สุดสักที :really2:
-
ค้าง :serius2:
ค้างมากถึงมากที่สุด
เห้ย น้องหนุ่มสูเจ้าจะเล่นตัวอยู่ใย
ระวังจะโดนไอ้โจจับกด หึหึ
-
มีเวลาไม่มีคนอื่นมาทำให้เรื่องวุ่นวายแล้วก็ดีๆ กันซักทีเนอะ
กลับมช แล้วอาจเปลี่ยนไปแต่อยากให้ดูแลกันให้ดีๆ คิดถึงวันที่เคยมีความสุข
-
แล้วมันจะดีขึ้นเรื่อยๆ
-
อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะเนอะ อดีตที่มันแก้ไขไม่ได้ ก็เริ่มปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่าไหม คู่แท้คือคนที่ยอมรับทุกอย่างที่เป็นเรา หวังว่าโจหนุ่มจะเป็นคู่แท้ของกันและกันเนอะ
-
ดูสิว่าโจจะคืนดีกับหนุ่มได้มั้ย
แต่ก็นะ สมควรแล้ว ทำกับหนุ่มไว้เยอะ
-
อุแว้กกกกกก *จิกหัวเกรียนคนเขียน* กลับมาต่อให้ไว :angry2:
พี่หนุ่มอ่า...พี่โจตามหาหัวใจจนเจอแล้ว อย่าเล่นตัวเลยเห๊อะ
คนลุ้นหัวใจจะขาดว่ะเอาจริง! o22
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อเร็วเน้อเกรียนคนเขียน อย่ามัวแต่ส่องหลีดละ :m31: :m31: :m31:
-
บักโจสมควรโดนเยี่ยงนี้ :laugh:
เอาอีก เอาอีก เอาให้สมกับที่บักโจมันใจร้ายมาหลายปี o18
รอตอนต่อไปเน้อ :call:
-
:z13: ให้ทะลุถึงเกรียนคนแต่ง
ค้างซ๊าาาาาาาาาาาาา :z3:
1+จ๊า
-
โจใช้ภาษากายคุยเลย
-
หนุ่ม !! ภาษาอะไรของแกวะ มีโปเต้ด้วย แถมลาบอีกต่างหาก
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ภาษาอะไรของหนุ่มมันน่ะ
โจก็ง้อให้มันมากกว่านี้หน่อยสิ
-
หนุ่มพูดภาษาต่างดาวอะไรเนี่ย ฮ่าฮ่า
-
ขอคำเดียวสำหรับตอนนี้.......
"เกรียน!!!!!!!!!!!!!!!"
-
:เฮ้อ:
ง้อโจ้ให้ไวเลยหนุ่ม
-
~แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา~
อารมณ์ประมาณเพลงนี้เลย กว่าจะได้เจอกัน :เฮ้อ:
เจอกันแล้วไม่ต้องพูดอะไรกันหรอกเนอะ เพราะไม่รู้เรื่อง :laugh:
เอาน่า อย่างน้อยก็เจอแล้ว เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
จะปล่อยหรือจะฉุด จะรุกหรือจะถอย รีบตัดสินใจนะโจ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
หนุ่มแอบเกรียนนะ สงสัยติดมาจากเกรย์เหอๆ
สู้ๆนะโจ
-
ประโยคกระชากอารมณ์ ลาบก้อยหอยลาย....ฮาผิดอารมณ์ที่บิ้วท์มาตั้งแต่แรก...สิ้นดี
-
ตะบรื้อโดโด ... เกรียนน้อยของ...
ฮา และ เกรียน สมยี่ห้อ เกรียน... รอตอนต่อไป
-
ถึงขั้นค้างไปถึงยอดดอย :z3: *ฉุดกระชากเกรียนคนเขียนกลับมาด่วน :z13:*
ตอนนี้มันดราม่าจริงๆนะ ดราม่ามาก
ทำไมหลุดขำได้ :m20: :laugh:
โจ ขั้นต่อไปควรศึกษาภาษาดาวอังคารแล้วมาคุยกับหนุ่มนะ 5555 เดอะมอลเซ็นทรัลพารากอน อะไรใส่เข้าไป 5555
หรือไม่ก็ล็อคห้องจับกด :z1: :jul1:
เชื่อแล้วจริงๆว่าเกรียนกันทั้งเรื่อง 555 ยังงี้ต้องอัญเชิญเทพเกรียนมาจุติ
หวังว่าจะได้พบกันในเร็ววันนะเกรียนคนเขียน :กอด1:
-
กำลังซึ้งๆ แต่ฮาตรงอีโม
-
:z3: :z3:
กคข. จะสั้นไปไหนนนนน
อยากต่อใจจะขาดแล้วววววววววว
ชอฉาก NC ริมลำธารเลยนะครับ
ได้บรรยากาศดี
-
นอกกายแค่ครั้งเดียว ความผิดติดตัว ยังวันตาย
ถ้ากลับมาคบกัน
แล้วถ้ายังลืมอดีตไม่ได้?
มันคงฝังใจน่าดู สงสารทั้งคู่
แต่ทั้งคู่ก็ยังรักกัน เจ็บกันมามากพอแล้ว
ถึงความรัก จะไม่จำเป็นต้องจบแบบ สวยหรู
แต่ ขอให้ คู่นี้ จบกันแบบสวยหรูได้ไหม?
เป็นรางวัล ชีวิตให้ทั้งคู่ที่ ต้อง เจอ ต้อง ฝ่าอะไรมา หนุ่มเจ็บมามากพอแล้ว
โจ ก็ เจ็บ แล้วได้แก้แค้นแล้ว
ต่างคนต่างอโหสิ ให้กันแล้ว
เลิกแล้วต่อกันเถอะนะ
-
หนุ่มมันยกชุดชั้นในมาทั้งห้างเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ฮาก้ฮาแต่ก้แอบซึ้งนะตอนเนี้ยอ่ะ
-
จะดราม่าก็ยังจะเกรียนอีกเนอะ :angry2:
อะไรกันเนี๊ยะ จะบอกว่าไม่ค้างก็คงโกหก
เฮ้อ... จะอยากให้คืนดีกันเร็วๆก็คงพูดไม่เต็มปาก
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับหนุ่มมันคงเป็นเรื่องที่ฝังใจไปแล้ว ไอ้จะมาพูดคำขอโทษ แล้วให้อภัย มันจะง่ายไปไหม
เอ๊ะ... แต่หนุ่มไปบวชมาก็เรียนรู้ที่จะให้อภัยแล้วนี่นา
แต่ให้อภัยก็คงไม่มานั่งพูดจาภาษาดอยอย่างนี้หรอก
(นี่ตูสับสนในตัวเองป่าววะ)
มาต่อเร็วๆเด้อ เกรียนน้อย
-
อรั๊ย...!!
โจมาง้อหนุ่มใช่ใหม..?
แต่ ไอ้ภาษาเจเพรส รอสโซ่
นี่.....น่าทึ้งสุดๆ
555555
-
:jul3:
เจอเเล้ว ดีใจด้วย คน :impress2:
-
เย้ๆๆ...มาแล้ว ปาริกาโปเต้คอนเน่ก๊อบกอบ :really2:
แอบลุ้นให้คุยกันไม่รู้เรื่องอย่างนี้ต่อไป...มันจบแล้วโจ :laugh:
-
พี่หนุ่ม ภาษาที่พี่แกพ่นมาแต่ละคำไม่ไหวจะเคลีร์ย
โจในที่สุดนายก็ตามหาพี่หนุ่มเจอจนได้
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :a5:
และ
สั้นมากกกกกกกกกกกกกกก o22
ตอนต่อไปขอแบบสะใจเลยนะ :z13:
-
อะจ๊ากกกกกกกกก
โด่คืนดีกันก่อนจบก็ไม่ได้ Boooooo =3=
โจมาแล้ว มาแล้ว หละ มาแว้ว 555 ส่วนคนอ่านก็ไปแล้ว เอิ๊กๆ
หนุ่ม ก็หาล่ามมาแปลสิๆ ออกจะเยอะแยะ ถ้าหนุ่มพูดภาษาของชาวบ้านแถวนั้นอะนะ :z2:
-
รีบมาต่อนะ ตัวเอง
:a5:
ไม่งั้น
o18:z6:
-
:pig2:
-
หนุ่มแกพูดภาษาอะไรของแกวะ
อยากอ่านตอนสองคนนี้หวานกันบ้างอะ
คืนดีกันเร็วๆนะ
+ 1 นะคะ
-
คิดถึงเกรียน
แฮ่ !!!!
-
เอาแล้วๆ
โจเริ่มตามหนุ่มแล้ว
-
รอออๆๆๆ มาต่อนะ
-
กรี๊ดดด หากันจนเจอ :m3: :m3:
ง้อหนุ่มมากๆ หน่อยน้าโจน้าาา
พอจะเห็นแสงรำไรสำหรับคู่นี้ ฮาาาา
ยังไงเราก็เชียร์ โจ-หนุ่ม ฮึ่ยย่ะ!!
-
'ซึ้ง' มากกกคับ
ผ่านมาสิบตอน แต่สองคนนี้ยังบ่ได้ฮักกัน
เมื่อไหร่จะรักกันแว๊!!!!!! เกรียนคนเขียน
-
:z3: หลายวันละคุณเกรียน. รีบมาด่วน ไม่งั้นเราจะประกาศจับท่าน~ใน นสพ.ไทยรัฐ ~7วัน7คืน. :laugh:
-
แกงกะบะแมงโป๊ะสิบ่าล่ะ
.
.
.
แปลว่า รีบๆ มาต่อนะ รออ่านอยู่ :o10:
-
อรื่ออออออออออออออออ
จัดให้หนักอะ :o8:
-
รอมาต่อ ใจจะขาดแล้วค๊าฟ :serius2:
-
แฮ่ๆ
-
ในที่สุดก็ตามมาเจอกันแล้ว
-
เริ่เค้าว่าจะกลับมารักกันเเล้ว หุหุหุ :z2: :z2: :z2:
สู้ต่อไปโจ หนุ่มใจเเข็ได้ไม่นานหรอกกก :impress2: :impress2:
-
เกรียนคนแต่ง จะกระอักเลือดเป็นน้ำแข็งรอแล้วนะ มาต่อเถอะ :z13: :z13:
-
ในที่สุดก็เจอกัน :mc4:
-
อยากอ่านแแล้วเว้ยเฮ้ย
-
:z13:
-
ปูเสื่อรอค่า :L2:
-
อ๊ายยย รอ
-
มารอค๊า...อิอิ
-
:z2: :กอด1:
-
รอๆๆ ชื่อตอนนี่นะ อ้ายยย><
------------------------------------------
ดิทค่ามาดิท แอร้ยยยยยยยยยยยย
จะจบจริงอ่ะเกรียนคนเขียน
แหม แต่ตอนนี้นี่นะ ให้อารมณ์ทั้งสุขทั้งหน่วงลึกๆในใจยังไงก็ไม่รู้
มันน่ารักแบบหน่วงๆ ฮ่าๆๆๆ บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน โจหนุ่มๆๆๆๆ
-
รอเลยชื่อตอนเปลี่ยนแล้ว
-
เกรียนคนแต่งรู้ว่าเกรียนคนอ่านรออยู่ เกรียนคนแต่งจึงรีบแจ้นมาโดยเร็ว (สาบานได้นี่แหละเร็วสุดๆแล้ว o19)
เอ่อ.. ตอนหน้าให้จบแล้วนะครับ ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะจบยังไง แต่มันถึงเวลาแล้วละนะ
Chapter 12 :: ฝากใจกับจันทร์.. ฝากฝันกับดาว..
..เฮ้อ
ฮื้อ..
ฮ้า..
นี่ถ้าผมรู้ว่าเอเลี่ยนอุทานยังไง ผมคงอุทานตามมันไปแล้ว
..ผมนั่งเอาผ้าห่มพันตัวถอนหายใจใต้เวิ้งฟ้าอยู่ที่นอกชานบ้าน
มันมาทำไมครับพี่น้องครับ ไอตัวที่นอนอุตุร่วมห้องผมอยู่เนี่ย!?
ผมไม่เข้าใจว่าเหตุผลนรกแตกข้อไหนที่ทำให้มันแจ้นมาถึงนี่
แต่ผมบอกได้เลย ผมไม่แฮปปี้
ไม่-แฮป-ปี้!!
มันไม่ดีกับหัวใจเลยรู้ไหม..
ใช่เลย! ถูกต้อง! ผมบวชมาแล้ว
ผมเข้าใจสถานการณ์ของเราสองคนดี
แน่นอน..ผมให้อภัยทั้งตัวเองและมันอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
และรู้สึกเป็นอิสระที่สุดเมื่อมันเอ่ยคำว่าให้อภัย..
เราหลุดพ้นจากกันและกันแล้วในพันธะความแค้น..
แล้วทำไมพอมันโผล่หัวมา ผมถึงได้ใจเต้นจะหลุดกระเด้งกระดอนออกมาจากอกอย่างนี้หนอ?
“นั่งคิดอะไรหน้าตามู่ทู่เชียววะ?”
.
.
นั่น..เสียงอะไรตามมาหลอน?
ผมนั่งห่อตัวทำหูทวนลมต่อไป เสมือนหนึ่งมันเป็นเหลือบ ยุง ริ้น ไร ตะไคร่น้ำ
ไม่ใช่โกรธอะไรมันนะครับ แน่นอนว่าไม่มีเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ..ผมไม่เคยมองมันไม่ดีหรือน่ารังเกียจ
มันยังคงเป็นบุคคลที่ผมรัก
ถึงแม้ผมจะเจ็บปางตาย แต่มันก็เจ็บมาก่อนไม่แพ้กัน
เราหายกันแล้ว..
“เฮ้ เอิ่ม..”
ไอ้โจมันทำท่าคิด แล้วก็พ่นออกมา..
“ทิพรสแม็กกี้เด็กสมบูรณ์น้ำจิ้มสุกี้พันท้ายสูตรกวางตุ้งซุปผงฟ้าไทยจ่ายน้อยอร่อยมาก”
โห..
แม่งยกมาทั้งครัว
o18<< หน้าผม
“อะไรของมึงวะ?”
ผมหลุดถามพรวดออกมา
แล้วคำพูดภาษาปกติชาวบ้านร้านตลาดของผมก็ทำให้ไอ้คนตรงหน้าตาเป็นประกาย
“เฮ้ย มึง มึง.. มึงพูดจาภาษาคนกับกูแล้ว!”
ไอ้โจทำอย่างกับตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเป็นตะกวด
“เอ้า ก็กูคนนี่เว้ย”
ผมว๊ากใส่มันอย่างหงุดหงิด
“ชู่ว์..”
มันขยับหน้าเข้ามาใกล้และเอานิ้วชี้ทาบปากผมไว้
“จะปลุกคนทั้งเรือนรึไง”
ไอ้โจเตือนดุดุ
ผมนิ่งมอง..
จริงๆแล้วตาเราจ้องกันในระยะน้อยกว่าคืบเช่นนี้
ในฐานะแฟนเก่า..ควรจะมีภาพอดีตซ้อนทับเข้ามากระตุกหัวใจเล่น
แต่นี่กลับไม่มีอะไรเลย..
ผมมองเห็นเพียงสิ่งที่เป็นปัจจุบัน..
..ผมที่อยู่ตรงนี้และมันที่อยู่ตรงข้าม
“กู..”
ผมขยับตัวจะผละออกมา
แต่สองมือแกร่งของมันจับไหล่เอาไว้มั่น
“กูไม่ได้มาทวงอะไรคืน..”
มันกล่าว
ผมไม่ค่อยเข้าใจ..
“กูแค่มาขอให้เราเป็นเพื่อนกัน”
มันบอกเพียงเท่านั้น มองตาผม..
ผมมองตอบ และตอบเสียงเย็นๆ..
“มิตรภาพบังคับไม่ได้หรอก ถ้ามันจะเกิด มันก็เกิดเอง”
แล้วผมก็ผละจากไปจนได้
ให้ผมนอนเถอะครับ
..คืนนี้ดาวสวยเหลือเกิน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“ไอ้หนุ่ม ไปช่วยปาเก็บกะหล่ำไป”
เสียงคุ้นตะโกนขึ้นมาบนเรือน ผมโผล่หน้าหงิกๆออกมาจากครัว
“ยะกับเข้าอยู่เว้ย!”
ผมควงทัพพี
ไอ้โจหลุดหัวเราะ
“ทำอะไรกินละ”
“ผัดกะเพรา”
ผมตอบขุ่นๆอย่างห่างเหิน
มันพยักหน้า
“ไม่มีกะเพราในครัวไม่ใช่เหรอ?”
“ฮื่อ”
ผมพยักหน้า
“เดี๋ยวใส่ใบมะกรูดแทน”
“เย้ย! ฮ่ะๆ”
ไอ้โจอุทาน แล้วหลุดหัวเราะ ก่อนหันหลังวิ่งแน่วไปบนเนิน
ผมมองตามหลังอย่างไม่เข้าใจ คิดว่าอากาศบริสุทธิ์บนดอยทำให้มันเพี้ยนไปแล้ว
.
.
ผมซอยใบมะกรูดเตรียมใส่ผัด โดยไม่สนใจว่ามันจะกลายเป็นผัดอะไร
ก็ชาวเขาชาวดอย มีอะไร เราก็กินอันนั้นแหละครับ ไม่เรื่องมากหรอก
“อะ”
มือหนึ่งแตะเบาๆที่ไหล่ ผมจึงหันขวับไป
ไอ้นี่นิ! นึกว่าผีบ้านผีเรือน
ไอ้โจยื่นบางอย่างมาให้ในความสลัวของห้องครัวที่ตามเทียน
ผมเพ่งมอง..
มันคือกะเพราะประมาณสักสิบก้าน
“เฮ้ มันขึ้นอยู่ตรงไหนน่ะ”
ผมหางกระดิก
“เมื่อวานกูเดินผ่าน เห็นหลังบ้านแม่เท่าจือโดปลูกไว้ เลยเก็บมาให้”
มันอธิบาย
“โห แป๊ะเนาะ”
ผมรับมา
“ขอบ-”
ขณะกำลังจะกล่าว มันก็ขัดขึ้นมา
..และนั่นก็ทำให้ผมตีนกระตุก
“ไม่ต้องขอบใจหรอก กูรู้ว่ากูจะต้องกินด้วยน่ะ กูทำเพื่อปากท้องตัวเองว่ะ”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ทำกับข้าวเสร็จแล้ว ผมก็เดินไปยังสวนกะหล่ำเพื่อช่วยงานปากับโมที่สวน
เดินไปก็ร้องเพลงไปกับเด็กดอย เป็นเพลงคิดถึงพี่ไหมในทำนองแปลกๆที่เด็กๆอมยิ้ม
“คิดถึงพี่หน่อยนะกลอยใจพี่ ห่างกัน..อย่างนี้ น้องคิดถึงพี่บ้างไหม
อย่าลืม..อย่าลืม..อย่าลืมสัจจา สัญญาที่ให้..ว่าตัวห่างไกลหัวใจชิดกัน”
ผมแหกปากในสวนกะหล่ำ เด็กๆยิ้ม แม้จะฟังไม่ออก
“คิดถึงพี่ก่อนน้องนอนก็ได้ เมื่อยามหลับใหลน้องเจ้าจะได้..นอนฝัน
ข้างขึ้นเมื่อใด แก้วใจโปรดมองแสงของ..ดวงจันทร์ เราสบตากันในแสงเรื่อเรือง..”
ผมยิ้มอย่างปลื้มใจ
ไอ้โจที่กำลังถอนกะหล่ำอยู่หันมาหัวเราะขันๆ
ผมถลึงตาใส่มัน
ก็กูชอบเพลงนี้นี่หว่า -_* มึงกล้ามีปัญหา?!
ผมร้องต่ออย่างไม่สนใจ..
“คืนไหนข้างแรม ฟ้าแซมดารา น้องจงมองหาดาวประจำเมือง
ทุกคราวเราจ้องดูเดือนดาว ทุกคราวเราฝันเห็นกันเนืองๆ ถึงสุดมุมเมือง..ไม่ไกล”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
และแล้วเมื่อเรากลับกินข้าว ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยไม่มีใครจู๊ด..จู๊ด
ผมยิงฟันให้ปากับโมและเด็กๆ
“กินได้นี่”
ไอ้โจว่า
ปากมันวอนส้นตีนจริงๆ
กินข้าวเสร็จ พักอีกนิด มันจึงลงไปใต้ถุนบ้าน ช่วยปาเย็นหลังคา
หลังคาที่ว่านี้ใช้ใบตองตึงเย็นเข้าด้วยกันโดยใช้ไม้ไผ่ที่เหลาบางๆแหลมๆ
ไอ้โจก่อไฟให้ชาวเราคลายหนาว
ปา ไอ้โจ และผม เย็บหลังคากันอย่างขะมักเขม้น
ไม่ต้องบอกก็รู้นะ ว่าหลังคาใครสภาพย่ำแย่ที่สุด TT..
ใบตองตึงหาได้ทั่วไปบนเนินเขา เอาใบที่แห้งแล้วมาเย็บทำหลังคาใช้ได้ประมาณปีนึงถึงค่อยเปลี่ยน
แต่ละบ้านจะมีใบตองตึงเก็บเอาไว้ใต้ถุนแทบทุกหลัง
วันนั้นเป็นวันที่อากาศหนาวเหลือใจ ผมรู้สึกของคุณที่ไอ้โจหมั่นเป่าฟืนให้ไฟลุกอยู่เสมอ
มันรู้ใช่ไหมว่าผมขี้หนาว..
“ขอบใจ..”
ผมเอ่ยเบาๆกับใบตองตึง
“หะ?”
ไอ้โจเลิกคิ้ว
ผมเงยขึ้นมอง
“กูบอกว่า ขอบใจ..”
..มันพยักหน้า
ในนาทีนั้นผมรู้ตัวว่าผมรับมันเป็นเพื่อนแล้วเรียบร้อย..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“เฮ้ย เร็วดิวะ”
ผมเชียร์อยู่ข้างล่าง
“ไอ้โจ เร็วๆ เร็ววว”
ผมเร่ง
ได้ยินเสียงจึ๊กจั๊กอยู่เหนือศีรษะ
“มึงเบาๆ ได้มั๊ยหนุ่ม ชีวิตกูแขวนอยู่บนเส้นด้ายเนี่ย”
มันว๊ากลงมา
ผมหัวเราะคิกคัก
“อยากกิน อยากกิน อยากกิน!”
ผมตะโกนลั่น
“เว้ย เว้ย อ๊ากก”
ไอ้โจร่วงก้นจ้ำเบ้าลงมา
ผมทั้งขำทั้งฮาและทั้งห่วงรุดเข้าไปพยุง
“เห้ย เป็นไงบ้าง”
ผมถาม
“ห่า! วิ่ง! เดี๋ยวมดแดงคบไข่!”
มันว่า แล้วผมจึงพยุงมันวิ่ง
รังมดแดงสองสามรังหล่นมาพร้อมตัวมัน
“โธ่เว้ย กูอยากกินไข่มดแดง”
ผมวิ่งไปบ่นไป
“หุบปากเถอะน่ามึง เอายากนะเว้ย รังเบ้อเริ่ม”
มันว่าหงุดหงิด
เราสองคนหอบแฮ่กๆ
“เอ้า ล่นหนีหยังกั๋นมา หมูป่าก๋า?”
โมคนหนึ่งที่พูดเมืองถามเรา
สองหัวส่ายหน้าแล้วบอกอย่างแมนๆ
“มดแดงครับ!”
:z6:<< หน้าโม
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“น้อง บอกโมทีนะ ว่าพรุ่งนี้ พี่ต้องกลับเชียงใหม่แล้ว พี่กลัวบอกแล้วโมฟังไม่เข้าใจ เห็นใจภาษาปกากญอกระท่อนกระแท่นของพี่เถอะ”
เสียงแว่วมาจากบนเรือนขณะผมกลับมาจากเก็บผัก
“อ้าว พี่โจจะกลับแล้วเหรอครับ”
เด็กถาม
“อืม ต้องกลับแล้วละ”
.
.
มันโผล่ร่างลงบันไดมาและเจอกับผมที่ยืนหอบผักไว้ในอ้อมแขน
“อ้อ.. มึงจะกลับแล้วเหรอ”
ผมถามอย่างลืมวันลืมคืนและลืมว่านี่ไม่ใช่บ้านเรา
ไอ้โจพยักหน้า
“กูต้องไปฝึกงานอีก”
เออ..จริงสินะ
มันจบปีสามแล้ว ปีหน้าปีสุดท้าย..
ผมพยักหน้า..
และหอบผักขึ้นบันไดไป
“เทอมหน้าจะกลับไปเรียนปีสามใหม่ไหม?”
มันถามผมขณะเราสวนกัน
“กลับ”
ผมตอบสั้นๆ
ผมอาจจะไม่ได้เห็นการสำเร็จการศึกษาเป็นความสุขในชีวิต
แต่อย่างน้อย..มันก็คงเป็นความสุขของพ่อกับแม่ผม
..และผมจะทำให้ท่าน
“งั้นก็เอาไว้เจอกัน”
ไอ้โจบอก
ผมหันมาว๊าก
“แล้วมึงวางแผนจะบอกกูเมื่อไหร่ล่ะว่าจะกลับ ก่อนขึ้นรถออกจากหมู่บ้านเรอะ?”
ไอ้โจเลิกคิ้ว
“อืม.. มึงสน?”
หะ? หือ?
สน..
สนสิเว้ย มึงเพื่อนกูไม่ใช่เหรอ
ผมตั้งท่าจะว๊ากอีกรอบ แต่เมื่อมองตาก็มองเห็นถึงความลังเล ไม่แน่ใจ และไม่เข้าใจผมอย่างจริงใจของมัน
ผมพูดอะไรไม่ออกเลย..ให้ตายเถอะ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมนั่งคลุมผ้าห่อตัวในสายลมหนาว
รู้สึกว่าไม่อยากให้พรุ่งนี้เดินทางมาถึงเลย
แผ่นหลังไอ้โจตะคุ่มตะคุ่มอยู่ใกล้กองไฟที่ลุกโชนให้ความอบอุ่น
ผมเดินไปแตะไหล่มันเพื่อให้กำลังใจ
“พรุ่งนี้ก็เดินทางดีๆนะมึง โชคดีในการฝึกงานด้วย มึงทำได้เพื่อน”
มันหันมายิ้ม
“ขอบใจ.. มึงก็แจ้นกลับไปเรียนด้วยละ”
มันเตือน
“เออ รู้แล้ว”
ผมรับ “แล้วกูจะพยายาม”
มันมองตาผม ประหนึ่งว่าจะรอให้ผมพร้อม
“แต่พรุ่งนี้ กูจำเป็นต้องไปนะ”
ประโยคหลังนี่หมายความว่ายังไงวะ..
แต่ผมก็พยักหน้าบ้าง
“กูรู้..”
แล้วก็ทำหน้าทะเล้น
“อย่างกับกูสนนะว่ามึงจะไปไหน ก๊ากๆ”
ผมย้ายตูดมานั่งห่อตัวในผ้าห่มต่อ
ไอ้โจหันไปเติมฟืน
เบื้องบนเราเวิ้งฟ้าดารดาษไปด้วยดวงดาวที่ผสานรัศมีกับจันทรา
ไอ้โจเติมฟืนและร้องเพลงในสายลมเบาๆก่อนลา
“คิดถึงพี่หน่อยนะกลอยใจเจ้า..พี่ตรม..พี่เหงา..เพราะคิดถึงเจ้าเชื่อไหม..
ฝากใจกับจันทร์..ฝากฝันกับดาว.. ทุกคราวก็ได้ เราต่างสุขใจเมื่อคิดถึงกัน”
..ผมไม่รู้ว่าผมเคยรักมันไหม
..ผมไม่สนใจว่าเคยเกลียดมันเท่าไหร่
น้ำตาผมหลั่ง..
ฝากดาวกับจันทร์ช่วยดูแลและอวยพรให้มันประสบความสำเร็จด้วยนะครับ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-
กระซวกอย่างแรงแล้วค่อยอ่าน :z13: :z13:
อีดิทเพิ่ม
ให้มันได้กันเถอะเกรียน วินๆทั้งสองฝ่าย o13
คิดถึงเกรียน :man1:
-
เพื่อนจริงๆหรอ :z10:
-
เอร๊ยยย TT
คิดถึงพี่หนุ่มมากๆ
พี่หนุ่มก็อย่าลืมคิดถึงพี่โจล่ะ
พี่โจอย่าลืมพี่หนุ่มน้าาา
รอตอนหน้าค่ะ จะจบซะแล้ว ใจหายๆ
-
จะจบแล้วเหรอเนี่ย
ดูเป็นสุขที่ปนความหม่นๆยังไงไม่รู้ :เฮ้อ:
-
“ทิพรสแม็กกี้เด็กสมบูรณ์น้ำจิ้มสุกี้พันท้ายสูตรกวางตุ้งซุปผงฟ้าไทยจ่ายน้อยอร่อยมาก”
เฮ้ยย โฆษณาแฝง
-
จะจบกันแค่เพื่อนจิงๆๆหรอ o22
-
:เฮ้อ:
-
จะเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆเหรอ... :monkeysad: :monkeysad:
:pig4: :pig4:
-
เพื่อนเหรอ...
ไม่เอา!!!!! เค้าไม่ยอม!!!!!! :m31: :m31:
-
จะผิดไหมถ้ายังจะฮาอยุ่ 55555 คือแม่งเกรียนอ่ะ = = เห็นแบบนี้ใจจริงก็อยากให้จบลงแค่เพื่อนเนอะ
คือเหมือนมันก้าวข้ามจุดนึงมาได้แล้ว ทั้งรักทั้งสุขทั้งทุกข์ทั้งเจ็บ จนคิดว่าถ้าจะกลับไปคบกัน
แบบแฟนอีกมันจะเป็นยังไงนะ รอเกรียนคนเขียนตัดสินใจแทน ฮ่าาา แต่เป้นกำลังใจให้หนุ่มกับโจเสมอ
ไ่ม่ว่าจะรักแบบไหนแบบเพื่อนหรือแฟนก็ดีทั้งนั้นละเนอะ ความเจ็บปวดมันได้ผ่านไปแล้ว ฮุ้วววว
-
แค่เพื่อนจริงๆเหรอ เฮ้อ..ทำใจไม่ได้เบาๆ
แต่คงต้องทำใจเอาไว้ล่วงหน้าใช่มั้ยพี่ ฮือๆ
ตอนหน้าจบจริงๆหรอ ฮืออออออออออ
:o12:
-
กร๊ากกกกก ,, ทำไมอ่านแล้วขนลุก เหมือนจะไม่อิน แต่อินว่ะเฮ๊ย ยย ย ++
-
บักโจถอดใจซะแล้วเรอะ ถึงจะขอเป็นแค่เพื่อน... :a5:
ว้า !! งั้นถ้าเป็นงี้ต่อไป ก็ต้องเป็นแค่เพื่อนกันน่ะสิ
ดีรึเปล่าหว่า แต่อาจจะคุ้มกับที่ทำร้ายกันมาหลายปีก็ได้นะ
แอบลุ้นละกัน ถ้าทุกอย่างในอดีตผ่านไป และพร้อมจะเริ่มต้นกันใหม่ เราให้โอกาสเกรียนคนแต่ง บักโจ และหนุ่มน้อยเสมอ
รอตอนต่อไป ... ไม่อยากให้จบเลยนะ :call:
-
รักกันสักทีเถอะพ่อคุณ
-
ในเมื่อก่อนเป็นแฟน โจกะหนุ่ม ก้อเป็นเพื่อนกันมาก่อน เพราะงั้น ได้เป็นเพื่อนก้อเป็นแฟนใหม่ ง้ายยยยยย :impress2: :impress2: รักทั้งสองคน :o8:
-
มาพร้อมบิลเก็บค่าโฆษณา :z1:
ยังไม่อยากให้รีบจบเลย แต่ถ้าไม่จบ อีก 2 เรื่องก็จะมาช้า :m16:
เพราะงั้น...จะลงเอยแบบไหนก็ได้เพราะปูเนื้อเรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงมันคงไม่โศกไปกว่านี้แล้ว :เฮ้อ:
-
เริ่มต้นใหม่นะทั้งสองคน มาเป็นแฟนกันใหม่ ดูท่ายังมีเยื่อใยอยู่เลยนะ คนแต่งขอร้องหละ 555
-
น่ารักจัง เลิกคุยภาษาต่างดาวกันแล้ว คึคึ
รู้สึกว่าไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :sad4:
-
จะร้องตาม :o12:
-
โจ-หนุ่ม เป็นเพื่อนไม่เวอร์คหรอก ต้องเป็นแฟนกันเท่านั้น รับรอง
-
เป็นแค่เพื่อนกันจริงเหรอ TT
อยากเห็นหนุ่มกับผองเพื่อนอีกครั้งจัง
-
เป็นเพื่อนกันก็ยังดี ไงก็รักกันมากๆ
-
มาม่าหม้อนี่ใหญ่เกินกว่่าจะกินหมดในหลายตอน
-
เป็นแค่เพื่อนก็ดีกว่าเป็นคู่แค้นกันชั่วชีวิตแหละนะ....
ทำไมไม่รู้แลดูตะหงิดๆว่ามันคงจะจบสวยถ้าโจไม่นั่งรถตกดอย o22 o22 o22
-
อิอิ สมกับที่รอค่ะ แล้วจะคิดถึงนะคะ
-
โจเกรียน ช่างสมกันดีจริงๆ
ผัดกระเพราใส่ใบมะกรูดก็อร่อยดีนะ
จะจบแล้วเหรอนี่ รอดูว่าจะลงเอยยังไง
:pig4:
-
อารัยกานนี่ มาอยู่ดอย 2 คนตั้งนาน....
ได้กระเพราใส่ใบมะกรูด???
เฮ้อ!! อยากอ่านตอนจบแล้วป่ะ ได้ป่ะ??
เพราะตอนนี้มันค้างอย่างแรง
-
เป็นแบบนี้ก็เหมือนจะดีอยู่
-
รักันรักกันน๊า :กอด1:
1+จ๊า
-
โอ๊ะ เ ป็นงั้นไป
รอนะเกรียนจ๋า
:)
-
เป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้เหรอครับ :o12: :o12: :o12:
-
ถ้าจะจบแบบนี้
ฆ่ากันให้ตายเสียดีกว่า
-
แอบเศร้านะ
-
อย่างน้อยยยยยย ไม่ได้แฟนกลับมาได้เพื่อนก้อยังดี มั้ง
-
โอ้ย โอ้ย คงไม่นาสินะที่จะกลับมาเข้าใจกัน ^^
-
จะจบแล้วหรอ เร็วจัง
-
พอโจกลับ หนุ่มก็เหงาแย่เลยดิ
-
ถึงผมจะเพิ่งมาอ่าน และคอมเมนท์เป็นครั้งแรก..
ทั้งๆที่เกรียนคนเขียนจะเขียนเรื่องนี้จนจะจบอยู่แล้ว
แต่ผมอยากจะบอกว่า ผมประทับใจ.. เรื่องของโจหนุ่ม :o12:
ผมชอบมุมมอง ความคิดของเกรียนคนเขียน ที่ถ่ายทอดผ่านตัวของหนุ่ม
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ครับผม :กอด1:
....คนที่ขอฝากตัวเป็นเกรียนคนอ่าน
-
เราไม่รู้นะว่าคนอื่นคิดไงแต่เราคิดว่าถ้าคนที่เป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้วความสัมพันมันข้ามเกินคำว่าเพื่อนไปทั้งกายและใจ
การที่จะกลับไปเริ่มนับการเป็นเพื่อนใหม่ไม่ใช่เรื่องยาก แต่จะสนิทใจได้เหมือนเก่ามั้ยเราว่ายากนะ
ถึงแม้ว่าเจตนาทั้งหลายแหล่มันจะดีก็เถอะ เราว่าสองคนนี้ต้องถามตัวเองดีๆแล้วล่ะมั้งว่าแน่เหรอว่าจะเป็นเพื่อนกัน
เราอ่ะลุ้นให้กลับมาเป็นคนรักกันนะ แต่อีกใจนึงเราว่าปล่อยไว้แบบนี้ก็ดี เพราะเรื่องที่ผ่านมาถึงจะให้อภัยแต่ถ้ากลับมารักกัน
ไอ้เรื่องความรู้สึกผิดมันก็คงยังจะอยู่มั้ง คิดว่างั้น แต่อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีนะ เหงาแปลกๆชอบกล
-
ทั้งสองคนคุยกันได้ อภัยให้กันแล้ว
เฮ้อ...!!!
ถึงตอนนี้มันจะกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้
แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้
-
+1 เพิ่งไปทวงทัศน์-เกรย์เมื่อกี้
เพิ่งเห็นว่าโจ-หนุ่มอัพ
มิตรภาพเกิดขึ้นแล้ว รอให้ความรักเกิดขึ้นอีกครั้ง
:-[ โห้ย ซึ้งอ่ะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
คิดถึงโจ หนุ่ม (ไม่) หน่อย นะกลอยใจเกรียน..
รอลุ้นตอนต่อต่อไป...(กดดันๆ ฮ่าๆ)
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ThankS
-
o18 o18
ไม่อยากให้เป็นแค่เพื่อนกันเลยยยยยยยยยยยยยย
-
จะเม้นตั้งแต่วันก่อนล่ะ เม้นไม่ติด :z3:
เอาใหม่
อีกตอนจะจบแล้วหรอ o22 มาโซคนนี้ยังไม่สะใจเล้ยยย
หนุ่มเห็นโจเป็นเพื่อน แต่ดูเหมือนโจจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ :เฮ้อ:
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนานเลยค่ะ....อ่านแล้วก้อ :เฮ้อ:
ไม่รู้จะอธิบายไง มันอ้น ๆ อยู่ในใจไงไม่รู้อ่ะค่ะ :z3: :z3:
ก่อนหน้านี้อ่านแล้วก้อรู้สึกว่ามันมีความหวังอยู่บ้าง
แต่พอมาถึงตอนนี้แล้วเริ่มไม่แน่ใจว่าที่ทั้งสองคนทำมาทั้งหมดคืออะไร(พยายามเข้าใจว่าสัมพันธ์มันมีหลายฐานะค่ะ)
บอกจริง ๆ ค่ะว่าหวังไว้มาก....อยากให้มาบรรจบกันจริง ๆค่ะ...เหนื่อยกันมามากอยากให้สมหวัง(จะผิดไหมที่บอกอย่างนี้)
เอาเป็นว่ารอคนเขียนล่ะกันค่ะ...จะจบยังไงก้อแล้วแต่เกรียนคนเขียนอ่ะค่ะ.... ขออย่าเศร้าเลยนะ :o12: :m15: :monkeysad: :sad11:
มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะจะรอเธอผู้เดียว :call: :call:
-
ถ้า จะจบกันแบบไม่มีอะไรค้างคาใจ ต่อให้เป็นแค่เพื่อนแต่มีความรู้สึกดีดีก็คุ้มแล้ว
-
ตามใจคนแต่งเลยเจ้า :z2:
ขอแค่แฮปปี้เป็นพอ :bye2:
-
เอานะ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนสถานการณ์ตอนนี้ก็ดีมากๆ แล้ว
ค่อยเป็นค่อยไป ในวันที่ทั้งสองคนพร้อม ใจสองดวงคงเปิดให้กันอีกครั้งหนึ่ง
-
งื้อออ จะเป็นเพื่อนกันจริงๆเหรอ อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิม
แต่ถ้าหากมันไม่สามารถเป็นได้ ก็รักกันอย่างที่เพื่อนเค้ารักกันก็ได้
อย่างน้อยก็ได้เจอ ได้พูดคุย และมีวันเวลาดีๆ ร่วมกันอีกนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เพื่อน จิงงง หราา ์์
-
เป็นแฟนกันจะดีกว่านะ
-
ไม่อยากให้เป็นแค่เพื่อน อยากให้กลับมาเป็นแฟนกัน
-
ต๋อน ยอน ต๊ะ ตอน ย้อน~ o18
ก่อนอ่าน :z2: หลังอ่าน o22
-
ก่อ อ ออ ขอให้โจ จ จจ เดินทางดีดี o13
ก่อ อ ออ ขอให้ หนุ่ม มีความ ม มม สุข :กอด1:
ก่อ อ ออ ขอให้ ทั้งสองคนกลับมารัก ก กก กันเหมือนเดิม :mc4:
-
เข้ามารอตอนจบจร้าา
-
รออ่านตอนจบค่ะ
ต้องเตรียมทิชชู่ไหมคะ
-
รอ รอ รอ รอตอนจบ
-
มารอด้วยคน :o10:
-
ตอนสุดท้ายแล้วจริงอ่ะ....ใจหาย....เค้ายังสะใจ(!?) ไม่พอเลยน้าาาา :o12:
-
รอตอนจบ o13
(หรือบ้านเราไม่ขึ้นอยู่บ้านเดียว? o22)
-
นึกว่าลงแล้วทำไมหาไม่เจอ คริคริ รอนะ
แต่จะจบแล้วเหรอเนี่ย
-
รอด้วยอีกคนค่ะ :impress:
-
ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณคนอ่าน.ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนสุดท้าย
แม้ภาคของโจ-หนุ่ม จะไม่ได้ตั้งใจแต่งต่อมาตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อแต่งมาจนถึงตอนที่ 13 และเป็นตอนสุดท้ายนี้แล้ว
ผมก็ดีใจกับความไม่ได้ตั้งใจนี้..
ผมคิดตั้งนานว่าผมจะเขียนตอนจบยังไง เพราะผมเองก็ไม่รู้เลยว่าจะให้จบตรงไหน
..ผมจึงเกรียน จบแบบไม่มีตอนจบ..
โปรดอ่านช้าๆ..ผมกลัวคนอ่านจะงง..แต่ผมพยายามสุดฝีมือแล้วในตอนสั้นๆ..ตอนหนึ่ง..ตอนนี้
ผมแต่งให้กระชับที่สุดด้วยหวังให้ประทับอยู่ในใจเกรียนคนอ่านทุกท่าน..
ขออนุญาตเกรียนคนอ่าน ถัดจากนี้ ผมขอคัดลอกทั้งสิบสามตอนนี้กลับไปใส่ไว้ใน INDY in love ฉบับแรก
เพื่อให้ง่ายต่อการติดตามของคนที่มาอ่านคนหลังๆที่อยากอ่านคู่นี้แต่อาจไม่ทราบว่ามีภาคต่อ
แต่กระทู้นี้ก็จะไม่ลบ แม้จะตกไปอยู่หน้าหลังๆ ยังคงขอบคุณทุกรีพลายที่ทำให้เดินทางมาถึงหน้า 60 นี้ได้
ขอบคุณมาก..ที่คุณมาร่วมเกรียนกับผม ณ ตรงนี้
:: The End ::
เป็นคืนที่ช่างเมามายกว่าจะลากกายทุลักทุเลคืนขึ้นเรือนก็ปาเข้าไปค่อนรุ่ง
อากาศหนาวนัก.. แต่ละคนจึงพร้อมใจอยู่ผิงไฟกินเหล้าต้มกันจนลืมนอน
รวมทั้งผมด้วย..
“ฝากจายยยกาบบบจาน ฝากกกขวานกาบบบบบดาว”
เสียงยานคางของไอ้หนุ่มดังฝ่าควันไฟมาสร้างความรำคาญให้ประสาทหูของผม
ฮะ..ฮะ..
ล้อเล่นครับ ผมไม่รำคาญเลย
แต่ไอ้หอกนั่นกำลังเมาอย่างหนัก และช่วยดัดแปลงเพลงอมตะให้ลงโลงอยู่ตอนนี้
“เราต่างสุขจายยย เมื่อขีดถึงกันนน เอิงเอย”
.
.
เฮ้อ..
“นี่..ไอ้หนุ่ม”
ผมลุกจากท่อนไม้ที่อาศัยเป็นม้านั่งแล้วเข้าไปช่วยพยุงไอ้คนที่เดินโซเซใกล้ล้มใส่กองฟางให้อยู่เฉยๆ
แต่ร่างที่สติใกล้หลุดลอยก็เซมาปะทะอกกว้างของผม..
“คิดถึง..”
เสียงพึมพำอู้อี้ดังออกมาจากอกผม
แค่เสียงแผ่วเบา..แต่กลับทำให้ผมสั่นสะท้านยิ่งกว่าอากาศหนาวบนยอดดอยมากนัก
ผมไม่แน่ใจว่าไอ้หนุ่มพูดกับใคร..แต่ผมก็โอบรัดร่างมันไว้
“พรุ่งนี้กูไปฝึกงานแล้วนะ..”
ผมกระซิบกันคนเมา
..มันไม่แสดงอาการรับรู้
แต่ผมยังคงเอ่ยต่อและลูบหัวเล็กๆนั่นไปพลาง
“ดูแลตัวเองละ กูจะรอมึงกลับไปเรียน..”
..ใช้เวลาอีกร่วมชั่วโมงหลังจากนั้น ผมจึงจะโน้มน้าวให้ไอ้หนุ่มกลับไปที่เรือนกับผมได้ ..เฮ้อ
ที่ทำสำเร็จ เพราะผมหลอกว่ากลับถึงเรือนแล้วมันจะได้กินพิซซ่าฮัท -_-‘
ฮ่าๆ.. มีซะที่ไหนเล่า!!
ผมพยุง จริงๆ มันคือน้องๆจากลาก ช่วยมันจนมาถึงเรือน
ผมวางร่างที่ใกล้สลบไสลลงบนเสื่อ
และกุมมือน้อยนั่นไว้
..เราสองคนผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน
มากจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีอีกวันที่เราได้อยู่ใกล้แสนใกล้เช่นนี้อีก..
ผมโน้มหน้าลงจุมพิตบนหน้าผากเนียนเบาๆ..แต่หวังให้ประทับไว้นานแสนนาน
ขณะนี้.. ผมไม่อาจนอนได้ เพราะเหลือบเห็นแสงเรื่อเรืองแต้มขอบฟ้าด้านทิศตะวันออกเสียแล้ว
วันนี้..ผมต้องไป
ผมล้วงสายข้อมือที่เคยทิ้งลงถังขยะ..แขวนคืนไว้ให้ผู้เป็นเจ้าของที่ตะปูซึ่งตอกไว้กับประตูไม้
..หวังว่าสายลมแห่งกาลเวลา..จะนำเรามาพบกันอีก
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมพลิกตัวไปมาหาความอบอุ่น..
จำได้รางๆว่ามีอกกว้างๆให้ซบนี่นา..
..ผมฝันไปรึเปล่านะ ว่าโดนขโมยจูบที่หน้าผากเบาๆทั้งเมาๆ ก่อนที่จะผล็อยหลับไป..
..นกร้องและไก่ขันมักเป็นเสียงแรกๆที่ได้ยินยามเช้าที่แม่ละแห่งนี้
เป็นเสียงที่ผมคุ้นชินดี
ร่างผมที่นอนอุตุรู้สึกตัวขึ้นอย่างประหลาดใจที่เช้านี้กลับไม่ได้ยิน ..แสงแดดจ้าส่องลอดฝาไม้ไผ่เข้ามา
ผมผุดลุกขึ้น ..นาฬิกาตายไปตั้งแต่สัปดาห์แรกๆที่มาอยู่ที่นี่ ผมจึงไม่แน่ใจเวลา แต่ขณะนี้น่าจะสายมากแล้ว
“ชิบหาย”
ผมสบถเบาๆ แล้วเสยผมยุ่งๆของตัวเองเพื่อหวังให้มันแลดูเป็นทรงหล่อเหลา
ผมลุกขึ้นเตรียมลงไปล้างหน้าแปรงฟัน ..ไอ้โจไม่อยู่ข้างตัวแล้ว
ก่อนที่มือผมจะผลักประตู สายตาก็สะดุดกับบางสิ่งบางอย่างที่แขวนอยู่..
ผมหยิบขึ้นมา..
สายข้อมือ J&N ของผมเอง..
ผมกำไว้และผลักประตูออก
บือพอขึ้นเรือนมาพอดี ผมจึงจึงถามออกไปแผ่วๆ
“อ้ายโจ้ไปแล้วแม่นก่อ..”
เด็กน้อยพยักหน้ารับ
“ติดรถโตยปาไป๋ตี๊ถนนใหญ่ตั้งกะรุ่งสางแล้วครับอ้าย อ้ายโจ้บอกว่าเพิ่งปิ๊กมาเฮือนต๋อนใกล้เจ้า เลยบ่ได้ปลุก ฮื๊ออ้ายนุ่มพักผ่อน”
อืม..ผมรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ามันจะกลับไปฝึกงาน
ผมพยักหน้าให้บือพอ แล้วทรุดนั่งลงริมประตู
กำสายข้อมือแน่น..
มันเก็บคืนมาให้ผมหรือ..
..ขอบคุณ
อย่างน้อย.. มันก็เป็นของของผม..
.
.
ทุกๆวันในสายลมหนาว สายข้อมืออันเก่ายังคงคล้องอยู่กับผม..
ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เมฆขาวลอยละล่อง..
ไม่รู้คนบนดอยกำลังมองฟ้าอยู่ไหม ..ถ้าหากใช่
เราก็กำลังมองฟ้าผืนเดียวกัน..
สายลมพัดน้ำในอ่างแก้วพลิ้วเป็นระลอกคลื่นน้อยๆ
แดดต้องน้ำทอแสงบางๆ
เสร็จจากฝึกงาน..ผมต้องมาอยู่ตรงนี้ทุกทีสิน่า..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
จันทราทอประกายผ่านผ้ากำมะหยี่ดำมืดที่คลุมอยู่เบื้องบน
ไม่รู้คนที่มช.กำลังมองพระจันทร์ไหม ..ถ้าใช่
เราก็กำลังมองพระจันทร์ดวงเดียวกัน..
สายลมยามดึกพัดต้นไม้ใบหญ้าไหวเอนเบาๆ
ก่อเกิดเงาตะคุ่มทั่วบริเวณ
ก่อนนอน..ผมต้องมานั่งที่นอกชานทุกคืนสิน่า..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
‘คิดถึง’
..ผมเขียนคำนี้ลงไปเป็นครั้งที่ร้อย บนบอร์ดของห้องชมรมวรรณศิลป์
พร้อมๆกับโกหกตัวเองว่าไม่ได้หวังให้มีใครคนหนึ่งกลับมาอ่านมัน..
อีกสองสามวันก็จะเปิดเทอมใหม่แล้ว..
ผมลุ้นยิ่งกว่าตอนสอบโควตาภาคเหนือ..เราจะได้เจอกันไหม..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเป้..เตรียมกลับสู่บ้านเกิด
กราบลาโมและปา..โบกมือลาเด็กน้อย..สัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมใหม่
อีกสองสามวันก็จะเปิดเทอมแล้ว..
..ผมโกหกตัวเองว่าไม่ได้หวังให้มีใครรอพบเจอ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เด็กปีหนึ่งเดินกันขวักไขว่ตอนรับเทอมใหม่ที่มาถึง
..ผมอยู่ปีสี่ ปีสุดท้ายแล้ว..
อยากเจอรุ่นน้องสักคน ไม่ใช่รุ่นน้องปีหนึ่ง ไม่ได้หวังจะจีบ
แต่อยากเจอรุ่นน้องปีสาม รุ่นน้องที่อายุเท่าผม..
ผมเดินเอื่อยๆ หนีไอ้ทัศน์และไอ้โกที่กำลังกวนตีน..
ไปจบที่อ่างแก้วอีกใช่ไหมกู..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมใส่เสื้อนักศึกษาตัวเก่า ..ดีนะที่ไม่อ้วนกว่านี้อีกสองสามโล ไม่งั้นยัดเข้าไม่ได้แน่
บรรยากาศเงียบสงบบนดอยที่คุ้นเคยมานานทำให้ผมประหม่าเล็กน้อยเมื่อเจอความวุ่นวายเดินชนหลังชนไหล่ในมอ
อย่ากระนั้นเลย.. ขอไปตั้งหลักที่อ่างแก้วก่อน
จะได้เจอรุ่นพี่ปีสี่สักคนไหมหนอ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมยืนนิ่งมองสายน้ำ..
ผมหวังอะไร..รอใครอยู่ มันตกดอยไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย
แม่ง..ไปดีกว่า
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมกลิ้งหลุนๆ (?) มาถึงอ่างแก้ว
สอดส่ายสายตามองหาร่างที่คุ้นเคย ห่าแดก เจอแต่หมากับแมว ต้นไม้และสายน้ำ
ไม่ได้นัดกันไว้นี่หว่า..
กูหวังจะมาเจอใคร ว่าแล้วก็ไปดีกว่า..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมเดินไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์
ห้องยังคงรกแบบอินดี้ๆ.. ผมพิงผนัง
..ยังไม่มีร่องรอยว่ามีใครมา
ผมหยิบปากกาก้าวไปยังบอร์ดเดิมที่เขียนคำนั้นไว้เป็นร้อยคำ..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมเดินไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์
ประตูแง้มอยู่เล็กน้อย..
มีใครอยู่หรือ?
ผมถอดรองเท้าออกแล้วก้าวไปยืนตรงหน้าประตู..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมจับปากกาเขียนคำว่า..คิดถึง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมใช้สายตาอ่านคำว่า..คิดถึง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เรามองหน้ากัน..ใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยเสมือนไกลแสนไกล
เราสองคนไม่พูดอะไร..
ต่อจากนี้ไป..ก็ปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน..
. . . . . . . .THANKS
INDY-poet
เชิญไปรอเกรียนต่อใน INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ!
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนน้อย
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกโอ้ยชอบตอนนี้ เขียนดีอ่า><'
ตอนจบเป็นอะไรที่ฟินมาก ก็แล้วแต่จินตนาการของแต่ละคนละนะ
แต่จินตนาการมันก็ไปในทางที่ดีนะ :impress2:
จบไม่เหมือนใคร จบแนว จบเกรียน แต่โอเค รู้เรื่อง!
-
กริ๊ดดด ขอกริ๊ดดังๆให้ตอนจบหน่อยเหอะ
ชอบมากเลยอ่ะ
o13
-
กับเรื่องนี้ทำใจอยู่นานว่าจะอ่านดีไหม เพราะเค้าไม่ชอบกินมาม่า
ก็อ่าน ๆ หยุด ๆ
จนวันนี้มานั่งอ่านตั้งแต่ต้นใหม่
:L2: :L2:
-
อ่านอย่างเดียว ไม่เคยเม้นเรื่องนี้เลย ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ แต่ไม่เป็นไร เด๋วจิ้นต่อเอง 555
-
หากันจนเจอซะทีนะ :n1:
-
เป็นตอนจบที่ประทับใจมาก :L2:
-
:กอด1:
-
อิ่ม
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆเด้อ~*
รู้สึกดีที่ได้อ่าน
ไม่ว่าจะเพื่อนหรือคนรัก ไม่ว่าจะเคยรักแล้วมาเป็นเพื่อน หรือจากเพื่อนเป็นคนรัก
ทุกขั้นตอนมันมีเรื่องราวให้เรียนรู้เสมอ สู้ๆจะติดตามต่อไปนะจ๊ะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
ในที่สุดก็จบแล้ววววว โจ-หนุ่ม ยังอยู่ในใจเสมอ
-
อ๋าาาาา~* เกรียนน้อย :กอด1:
ชอบท่อนที่เขียนสลับกันไปมามากเลยอะ
ได้ฟิวล์แบบ มาพบเจอกันได้ในที่สุด ><
ขอบคุณเกรียนน้อยที่แต่งมาจนถึงตอนนี้นะ
:pig4: :pig4:
-
จบดีว่ะ
-
จบดื้อๆ แบบเกรียนๆ แต่น่ารักค่ะ เพราะสำหรับคู่ที่แทบจะฆ่ากันตายแบบโจ+หนุ่ม จบแบบนี้ดีแล้วค่ะ แต่แอบอยากเห็นเกรียนหวานอ่ะนะ ไปตามต่อที่คู่ทัศน์+เกรย์ละกัน :กอด1:
-
จบได้ประทับใจมาก เขียนได้ลื่นมากอ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะฮะ :L2:
-
จบได้ดีเลยค่ะ
อยากให้คู่นี้ไปโผล่แบบหวานๆในเรื่องนู้นมั่ง ฮ่าาา
-
โอ้พระเจ้า ไม่เกรียนและอินดี้จริง แต่งไม่ได้นะเนี้ย จบดีมาก อ่านแล้วกระซวกไปที่ขั้วใจมากๆๆ^^
-
ดีใจที่สองคนนี้อภัยให้กันได้ รักรีเทิรน์ซักที
ขอบคุณเกรียนคนแต่ง กอด1:
ชอบตอนจบนะ คำเดียวบอกความหมาย "คิดถึง" :
-
พรุ่งนี้จะสอบไม่รู้นึกไงเปิดเข้ามา เห็นจั่วหัวว่าจบเลยอ่านก่อนจะอ่านหนังสือสอบ(?) 55
อ่านจบแล้ว ไม่รู้จะพูดอะไรดี นอกจากว่า ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
จบสวยมากกก ชอบตอนจบแบบนี้ น่าประทับใจ ฮาฮาา
ยืนยันคำเดิมว่ารักโจหนุ่ม~ :-[
-
เป็นตอนที่ซึ้ง...แบบเกรียนๆล่ะนะ
ปรัชญาเยอะ น่ารักอ่ะ! (?)
อ่านแล้วน่าไปทำหนังสั้น 5555
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่อุดส่าเขียนจนจบนะคะ ^^♥
-
จบได้อินดี้จริงๆด้วย
-
เข้าใจจบนะ
-
มันก็ไม่ใช่ไม่สมหวังนะ คิดต่อกันเองได้ เราว่าจบแบบนี้ก็ดีนะ จินตนาการกันต่อไปเองตามใจชอบ
เพราะอดีตต่างก็ทำร้ายกันมามากเหลือเกิน อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน
-
จบได้ดี
-
o18. อยากบอกคุณเกรียนว่าจบได้เทพมากๆ....กรี๊ดตลาดแตกไปแล้วตอนอ่านจบ. :กอด1: :กอด1:
จุ๊บๆ. 100 รอบ แม่งโครตชอบตอนจบเลย :laugh:
-
ประทับใจจัง คิดไม่ถึงว่าจะจบได้ดีขนาดนี้
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องที่ดีขนาดนี้มาให้อ่าน ขอบคุณจริงๆ :3123:
-
เอ่อ...
จบสวยยยย
แต่อยากได้ต่ออ แง้งงงงงงง... TvT
:serius2:
-
เห้ย ชอบอ่ะ
จบน่ารักกกกกกกกกกกกกก !!
ชอบมากมาก อ่านง่ายประทับใจ
ขอขอบคุณเกรียนคนอ่นด้วยนะค้า :)
-
จบดีอะ
-
...เรื่องราวของสองคนนี้เป็นเหมือนนิยายเล่มย่อยๆอีกเรื่องนึงเลย สนุกมีคบทุกรส
...ขอบคุณที่เขียนให้มันจบแบบนี้ อ่านแล้วสบายใจ..สุดท้ายดูเหมือนเค้าสองคนจะใจตรงกัน
...คงไม่ต้องตามกันไปตามกันมาแล้ว จะรออ่านตอนปกติต่อไปจ้า :L2:
-
:pig4:
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำที่ลึกซึ้ง
ไม่ค้องมีคำบรรยายใดๆที่สวยเลิศเลอ
สุดยอดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! จบสวยอ่ะ
มันได้อารมณ์อย่างแวร๊งงง ชอบมากเกรียนคนเขียน
ชอบจริงๆ ให้มันเป็นหน้าที่ของหัวใจ แอร้ยยย ชอบๆๆๆ
โจหนุ่มจะอยู่ในอณูความคิดของเกรียนคนอ่านนะ
-
จบได้บรรยากาศอบอุ่นจังเลยอ๊ะ
โดยเฉพาะ ประโยคข้างล่างนี้
ผมจับปากกาเขียนคำว่า..คิดถึง
ผมใช้สายตาอ่านคำว่า..คิดถึง
ขอบคุณคร๊าบสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่อง
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบได้ดีมากอ่ะ o13
มันไม่เกรียนแต่อ่านแล้วอมยิ้มเลย
อร๊ายยยยยยย จบได้น่ารักมาก :กอด1:
-
มันคิดภาพออกเลยนะ ว่าจังหวะช่วงนั้นมันเป็นไง(ด้วยจินตนาการส่วนตัว)
คิดถึงใครบางคน คนนั้นก็มาพอดี
เจอกันแล้วนะ
-
ก็มันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา แผลรื้อมาทำความสะอาด แต่มันก็ยังไม่หายต้องรอ
-
:กอด1:
-
ตอนจบมันช่าง ซาบซึ้ง (จริงๆไม่ได้ตอแหล)
รออ่านต่อในทู้นู๊นนะจ๊ะ
ปล. :m13: แบบว่าเค้าแอบอยากอ่าน เลิฟซีนอ่ะ ทำไงดีเกรียนคนเขียน
-
ให้ ตาย ย ยย เถอะ!!!!!!!
เกรียน น นน น้อย ตอน จบ นี่ ( อบอุ่น ) ดีชะมัดเลย
เรา มา เจอ กัน ด้วย คำ ว่า " คิด ถึง "
ขอบ คุณ สำ หรับ เรื่อง ราว ดี ดี อย่าง นี้ นะ :bye2:
-
เห็นตอนจบมาแล้ว ... ไม่กล้าอ่าน กลัวไม่เป็นอย่างที่หวัง...
พยายามอ่านช้าๆ ตามที่เกรียนคนแต่งบอก ซึมซับเอาทุกคำไว้ ...ยังหวังว่าคงไม่จบเกรียนเกินไป
พออ่านจบ ...อิ่มพอดี... ไม่มาก ไม่น้อยไป และประทับใจมาก
ขอบคุณเกรียนคนแต่ง หวังว่าจะเห็นโจ- หนุ่ม ตามไปโลดแล่นในเรื่องหลักนะ :call:
-
รู้ซึ้งเลยว่าความคิดถึงคือสิ่งใด
-
อ๊ากกกกกกกกกกก จบแบบนี้โอเชเลย o13
ไม่ต้องทำอะไรแล้ว...มันเข้าใจไปในตัวเลย :impress2:
-
ขอบคุณค่ะ
เป็นตอนจบที่ประทับใจมาก
-
จบได้ดีมากๆเลยล่ะค่ะ
ไม่เหมือนใครดีน่ารัก
-
กรี๊ดดดด จบประทับใจมากกกกก
อ่านตอนนี้ซ้ำไปซ้ำมา...ชอบอ่ะ o13
-
เฮ้อ... เกรียนคนเขียนก็ยังคงความเกรียน จบแบบนี้ให้คิดต่อ มิตรภาพยังสานต่อไป
นึกถึงเพลงของเอ็นโดฟิน "ไม่ต้องรู้ว่าคบกันแบบไหน" คู่นี้้คงเป็นแบบนั้นสินะ
ความสัมพันธ์แบบเกรียนๆ หาคำนิยามไม่ได้
-
ขอบคุณมากเลยนะคะที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่าน :กอด1:
ประทับใจตอนจบมากเลยค่ะ!!
สนุกมากๆเลยค่ะ!!
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยยย จบแล้วอ่ะ จบแบบนี้ก็ดีน๊าาาา
ลุ้นเศร้าๆมาตั้งกะต้นเรื่องจนมาลงเอยแบบนี้ ดีใจจังเลย แฮ่ :P
ถึงจะสวนทางกันที่อ่างแก้ว แต่ก็ยังเจอกันที่ชมรมห้องนั้น >///<
'คิดถึง'
หวังว่าคู่นี้คงจะมีไปโพล่ความคืบหน้ากันใน ทู้นู้นบ้างงง อิอิ
จบได้ดีแล้วหล่า แค่นี้ก็ดีแล้ว มาเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะ พี่ปีสี่น้องปีสาม ที่อายุเท่ากัน อิอิ
จะติดตามต่อที่ทู้นู้นนะ ^^
:กอด1:
-
:L2: บอกได้คำเดียว ว่าเป็นตอนจบที่ "ประทับใจ" มาก
โดนใจที่สุด
:กอด1: กอดเกรียนคนเขียน :pig4: ในความเกรียน
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกชอบบบบ อ่าาาา
ขอบ คุน นะ คับ ที่ เขียน เรื่อง ดีๆๆ มา ให้ อ่านน
แบบ นี้ อ่าาาา อ๊ากกกกกก ^^
-
:กอด1: o13 :bye2:
-
จบได้ดีมากค่ะ
-
โห เห็นเป็นฉากๆ เกรียนลึกซึ้งจริงๆ o13
-
:กอด1:กอดเกรียนคนแต่ง จบแบบเกรียนๆ :L2: คนอ่านก็ซึ้งแล้วก็จิ้นแบบเกรียนๆเหมือนกัน :n1:
-
ขอบคุณเกรียนคนเขียนที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมานะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สั้นๆ ประโยคเดียวได้ใจความ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
รักเกรียนคนเขียนเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" :m3: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
-
ขอบคุณที่แต่งมาจนจบค่ะ สนุกมากๆเลย ขอให้โจกับหนุ่มรักกันนานๆนะคะ ^^
-
มันต้องรีเทิร์นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ยินดีที่เกรียนคนเขียนยังคงคอนเซ็ปส์ความเกรียนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
555
ในที่สุดคู่นี้ก็แฮปปี้เอนดิ้ง วู้วๆๆๆ (จิ้นเองไปไกลแว้ววว)
-
จบแล้วก็คงจะ คิดถึง เรื่องนี้เหมือนกัน
ปล เกรียนตั้งแต่เริ่มจนจบจริงๆ :laugh:
o13
-
จบโคตรดี o13
-
อ๊ายยยยย :impress2: อ่านไปลุ้นไป ชอบมากกกก เดี๋ยวทุกอย่างก้อจะพัฒนา ฮ่าๆๆ จะไปรอที่เกรย์ทัศน์ น้า :bye2: :bye2:
-
จบแบบนี้ก็ดีกว่าต่างคนต่างไป :laugh:
ยังไงก็หวังว่าจะเจอหนุ่มกับโจอีกในเรื่องของเกรย์กับทัศน์อ่ะนะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆ :L2:: ที่มอบช่วงเวลาดีๆอย่างนี้ให้เรา ทุกครั้งที่ได้อ่านเกรียน หรืออินดี้คนไหน แม้เรื่องมันจะเศร้าสักเท่าไหร่ แต่มันก็ทำให้เรายิ้มออก หัวเราะได้ทุกครั้ง
ทำให้เรารู้สึกว่า แค่ทำตามใจตัวเอง เราจะได้ต้องมาเสียใจที่หลัง
โค้งงามๆให้คนแต่ง
-
อ่านจบแล้วน้ำตาคลออ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
ขอบคุณเกรียนคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆ
นิยายดีๆมันไม่จำเป็นต้องใช้คำสวยงาม
บรรยายได้เริ่ด ใช้ศัพท์ประหลาด
แต่หมายถึงนิยายที่ทำให้คนอ่าน
มีอารมณ์ร่วมไปกับเนื้อเรื่องและตัวละคร
(มันคือความเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้า คนอื่นข้าพเจ้าไม่รู้)
สำหรับนิยายของเกรียน ทำให้เราอินไปกับตัวละครอ่ะ
อ่านแล้วคิดว่าตัวเองเป็นหนุ่ม #ห๊ะ!!! o18
ที่พูดมาทั้งหมดไม่มีอะไรแต่จะบอกว่านายเยี่ยมมาก o13
ยังเหลืออีกสองเรื่องนะ รีบมาต่อได้แล้วเฟ้ย :serius2:
-
:monkeysad: จบแล้วเหรอ
-
แฮปปี้อ่ะ อ่านจบแล้วยิ้มเลย
-
ชอบฉากจบจัง ชอบอ่ะๆๆๆๆๆ
-
จบได้เจ๋งไปเลย...ขอบคุณเกรียนคนแต่งนะค้าบ
-
:pig4:
ชอบตอนจบ
-
ทำไมอ่านแล้วมันถึงได้ซึ้งแบบนี้ :monkeysad:
ดีใจที่ได้กลับมาเจอกัน
ชีวิตรักของทั้งสองคนต้องดำเนินต่อไป หุหุ o13
-
จบแบบนี้ปลื้มจริงๆค่ะ แฮปปี้ที่สุดแล้ว
สมกับเป็นโจและหนุ่มดี (เกรียนดีอ่ะ)
ไม่ว่ายังไง สุดท้ายก็ได้เจอกัน ^^
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
กดเป็ด
-
จบดีมากๆ
ให้หัวใจนำทางสองคนแล้วกัน
+ 1 นะคะ
-
ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆ มีตอนพิเศษไหมล่ะจบแบบนี้ถึงจะอินดี้โดนใจแต่มันค้างคา
โอ๊ยๆๆๆขอหวานกันสักครึ่งตอนก็ยังดี555
ขอบคุณสำหรับเรื่องของโจ-หนุ่มค่ะ
อ่านแล้วแบบได้ครบทุกรสชาด มันทำให้ยิ้มออกมาได้แบบไม่รู้ตัวทุกทีสิน่า
-
จบเเบบนี้ดีเเล้วว
สมกับเป็นโจ้กับหนุ่ม
ขอบคุณคนเขียนน
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบตอนจบแบบนี้ ><
-
สั้นๆแต่ประทับใจสุดๆ o13
ชอบบบบบ
-
สำหรับ โจ-หนุ่มนี้ เราไม่ได้อ่านทุกตอนค่ะ แบบบางตอนมันปวดใจโคตรจนไม่กล้าอ่าน
แต่ก็ติดตามตลอดโดยอ่านพวก comment รอตอนจบ เรากะว่าเกรียนคงไม่จบโหดร้ายนัก
พอเห็นตอนจบนี้ก็เลยอ่านซะ ขอบคุณที่เปิดโอกาสให้ทั้งคู่มีโอกาสได้เดินไปด้วยกันอีก
สำหรับเรื่อง INDY IN LOVE เราอินคู่นี้ที่สุด และก็ชอบทุกตัวละครของเกรียนมากนะ
-
จบสวย
-
จบสวยที่สุดเลย !! เขียนได้สุดยอดมากๆๆๆ
อ๊ากกกกกกกก >.< ชอบอะ ❤
เข้าใจปะว่าชอบ o13 ... :pig4: :L2:
-
"Like"
-
ต่อจากนี้ไป..ก็ปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน..
จบได้เยี่ยมเลยทีเดียว
ต่อจากนี้เราก็จิ้นกันเอง ใช่ก?? ? :impress2:
-
ขอสารภาพว่าชอบคู่นี้มากๆๆ แอบมากกว่าคู่เกรย์ทัศน์อีก :o8: เพราะเราชอบกินดราม่า :laugh:
จบได้ซึ้งมาก แต่เสียด้ายสั้นจัง น่าจะมีตอนพิเศษหน่อยนะคะ
-
we'll meet again in Indy in love. ^^
-
:man1: :man1: :man1:
น่าฮักแต๊
-
ชอบมากกก :กอด1: :กอด1:
-
จบสวยมาก บรรยากาศหนังโรแมนติกได้แบบไม่น่าเชื่อ!! :a5:
ขอบคุณเกรียนคนเขียนจริงๆสำหรับหลายๆอย่าง :กอด1:
-
จบแบบสวยงามมม :กอด1: :กอด1:
-
:L2: จบได้แบบเกรียนจิงๆ
อยากอ่านตอนพิเศษหวานๆๆ จัดให้หน่อย
-
อ่านตอนจบแล้วรู้สึกมันบีบๆหัวใจ แต่ก็ปนไปด้วยความอบอุ่น :man1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ประทับใจตอนจบมากกกกกกก เป็นอะไรที่แบบ แอร๊ยยย
ขอบคุณนะที่เราได้อ่านเรื่องนี้ของเกรียนคนเขียน!
-
อร๊างงงงงงงงงง เจอฉากจบนี้อยากทำหนังสั้นอ่ะ!
อ๊ากกกกกกกกกกกก อยากถ่ายช็อตตามนี้>< โอยยยยยย จบได้สุดยอดมากเลยค่ะ เป็นการตัดไปตัดมาที่ทำได้เวิร์คมากๆเลย ถ้ามองในแง่นิยายบางคนอาจจะมองว่าแปลกๆ แต่เจอเข้าไปแล้วอยากถ่ายช็อตนี้มากเลย ชอบๆ ตอนตัดต่อคงมันส์น่าดู 5555
เฮ้อออ คู่นี้นี่อ่านแล้วหนักๆหน่วงๆแต่หลังจากที่พายุมันผ่านไป ท้องฟ้าที่ค่อยๆสดใสขึ้นทีละน้อยนี่มันทำให้อบอุ่นสุดๆเลย
กลับไปรออ่านเรื่องหลักต่อละนะคะ ขอบคุณเกรียนคนเขียนสำหรับภาคพิเศษสนุกๆค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับ เรื่องนี้นะจ๊า ... มีความสุขที่ได้อ่านมาก ๆ ^^~
-
ชอบอ่ะ :กอด1:
-
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดด o13
จบแล้วเนาะ โอย น่ารักมากกกกกก
-
โจ-หนุ่ม forever
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ ค่ะ :pig4:
-
ไม่ค่อยอ่านเรื่องนี้เพราะไม่ชอบมาม่าแต่อยากรู้ตอนจบ
-
บอกได้คำเดียวว่า...
"เกรียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
-
คืออยากจะบอกว่าอ่านไปแล้วเมื่อหลายวันก่อนแต่เพิ่งได้ฤกษ์มาเม้น :z3:
อ่านแล้วน่ารักมากเลยค่ะ....
บอกได้คำเดียวชอบมากค่ะ...
จะรอเรื่องที่เหลือน่ะค่ะ.... :กอด1:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o12:โฮกกก จบแล้วววว เสียดายอ่าา ><"
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
//ก้มลงกราบ
ชอบคู่โจหนุ่มมากๆเลยล่ะ
รออ่านคู่นี้ต่อๆๆๆๆไปน้า
-
:z3:
ขอบตอนจบมาก
กรี๊ดดดดดด
-
ชอบตอนจบแบบนี้ ไม่ได้จบแบบแฮปปี้แต่มันก็เป็นไปในแบบเกรียนๆ
กว่าโจ-หนุ่มจะมาถึงจุดนึ้ทำเอาเกรียนคนอ่านเสียน้ำตามาหลายขันทีเดียว
-
จะเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
จบแล้ว ตอนจบอินดี้ดี ชอบ.
-
:sad11: :sad11: :sad11:
จบแบบมีลุ้นอย่างนี้ก็ดีครับ
ปล่อยให้ กคอ. หัดไปจินตนาการต่อกันเองซะบ้าง
ในเมื่อเรื่องนี้จบแล้ว
กคข.ก็จะว่าง
รีบไปต่อเรื่อง ไอดิล ไอหมอก ด่วนนนนน
-
ประทับใจตอนจบมาก...ซึ้งอ่ะ TT
-
เจอกันจนได้
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
จบแบบนี้นี่มัน.. !!! กรี๊ดดด
อยากไปมช.อ้ะ หนูอยากไปมช. !!!
เปลี่ยนแผนการเอ็นทรานช์ตอนนี้ทันมั้ย ?
รอเรื่องนู้นต่อนะคะ
: ))
ปล.รักเกรียนคนเขียนจากใจ
-
จบได้โฮกมาก ตอนนี้มีหลายอารมณ์กับตอนจบ 555
อยากจะบอกดังๆว่า สุดยอด!! o13
-
ขอบคุณคุณ INDY-POET :pig4: :pig4: :pig4:
นิยายคุณสนุกมาก บีบหัวใจสุดๆ (ขนาดอ่านรวดเดียวจบ)
สงสารทั้งสองคน แต่แอบสงสารหนุ่มมากกว่า ฮ่ะฮ่ะ ได้แง่คิดเยอะเลย
ความรักเป็นสิ่งที่ซับซ้อนและเข้าใจยากแถมยังโหดร้ายได้ในบางครั้ง แต่มันก็สวยงามมากเมื่ออภัยให้กัน
จบได้ประทับใจมากค่ะ อีกตอนที่ชอบมากๆคือตอนที่หนุ่มอยู่บนสะพานแล้วคุยโทรศัพท์กับทัศน์อ่ะ
มันให้ความรู้สึกของเพื่อนแท้จริงๆ น้ำตาไหลเลยอ่ะ อินมาก (ทั้งที่คนแต่งบอกเสมอไม่ให้อิน 55)
สรุป......................... o13 o13 o13
-
:sad4: sad dai jai jing jing...
-
จบดีมากเลย ชอบบบบบบบ
แอบสะดุดเกรียนตอนที่ไปอ่างแก้วแล้วไม่เจอกัน ไปดีกว่า 5555
ไม่มีการนั่งเพ้อทอดอารมณ์แต่อย่างใด :laugh:
ปล่อยไปตามหัวใจ ....... แค่นี้ก็ดีพอแล้ว :กอด1:
-
มันวิเศษมากจริงๆ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายแล้ววววว
ฮื้อออออออออออออออออออ
:o12:
-
ชอบเรื่องนี้ครับ ขอบคุณมากๆ :)
-
ตอนจบโคตรชอบ !!!!! :interest:
-
ให้หัวใจได้ทำหน้าที่ หวังว่าจะเป็นไปในทางที่ดีนะคะ
-
ขอบคุณที่เขียนมาจนจบนะค่ะ จบเเบบนี้เเหละเยี่ยม
ดราม่าเเทบตายยังไงก็สวยงาม อิอิ :impress2:
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
o13
-
o9
-
o13
:bye2:
-
ThankS
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
ชอบตอนจบแบบนี้จัง ดูอบอุ่น ไม่หวานจนเลี่ยน :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้จบได้น้ำตาเป้นลิตร ชีวิตคนเรา
-
กรี๊ดดดดด ในที่สุดก็อ่านจบ :mc4:
เริ่มรุตัวว่าเราแอบเปงมาโซ :laugh: :laugh:
สนุกฮะ เก็บโจ-หนุ่มไว้ในใจเสมอ :กอด1:
:bye2:
-
ต่อจากนี้ไป..ก็ปล่อยให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน..
:-[ :-[
รัก เกรียน(ไม่)น้อย ที่สุด :bye2:
-
อยากอ่านหนุ่มกับโจต่อจัง อิอิ
-
ไม่สามารถบรรยาย ในความงาม ของเรื่องนี้ได้จริงๆ
ชอบมากครับ
-
:pig4:
-
อ๊ายยยย จบแล้ว :z7:
จบได้ดีมากเลย ต่อจากนี้ก็แล้วแต่เราจะจิ้น เป็นอะไรที่เริ่ดมาก นึกว่าจะหาทางลงไม่เจอซะแล้วคู่นี้
ขอบคุณเกรียนคนเขียนมากที่ไม่ทำร้ายจิตใจเรา
และขอบคุณเล้าเป็ดเช่นเคย :กอด1:
-
อ่า จบแล้ว T T
แบบว่าคู่นี้ไม่ค่อยเห็นแบบรักกุ๊กกิ๊กกันเท่าไรเลย เจอแต่ดราม่า -*-
-
เผอิญว่าอ่านไปแล้วน่ะค่ะ
แต่ก้อดีใจนะคะที่แยกออกมาเปนคู่แบบเนี้ย
danke (อิอิ :m12: ขอลอกเกรย์มาหน่อยละกาน)
-
อ่านไปเกรียนไป ตั้งแต่เล็กน้อย ปานกลาง จนมั่กมาก....มากเกิ๊นก้อกลับสู่สามัญ...( มันส์ พะยะค่ะ .. ) ตะแรกนึกว่า จะต้องกินมาม่า( อืดๆ ที่แช่น้ำนานๆ)หลายชาม ถึงจะสั่งห้ามอิน ก้อกรูอินไปเร้ย มึงจะทำไม 555 ...
.
.
.
.
สุดท้ายก้อขอบคุณ แล้วจะตามไปเกรียนต่ออีกเรื่อง...เหมือนเดิม+ ละว่ะ
-
ลุ้นมานานความรักของคนสองคนอ่านแล้วเจ็บปวด ทั้งสนุกทั้งร้องไห้ ทั้งเกลียดทั้งรัก
ทุกอย่างอยู่ในตัวละครสองตัวนี้ หนุ่มโจ สองคนนี้คือนิยามแห่งรักที่ให้อภัยคนที่รอเสมอ
ขอบคุณเด็กเกรียนที่นำเรื่องราวและสิ่งดีๆมามอบให้กับคนอ่าน ขอให้เกียนน้อยมีความสุข
และพบเจอแต่สิ่งดีงาม จากคนที่ติดตามอ่านเกรียนน้อยมาตลอด
-
อ่านจบแล้วเพิ่งมีโอกาสได้เม้นค่ะ ชอบเรื่องนี้นะคะ อยากให้ต่อจริงๆ ค่ะ โจกับหนุ่มน้อยของโจ จะได้ตกร่องปล่องชิ้นกันซะทีอ่ะ ขัดใจ รออ่านเรื่องต่อๆ ไปนะคะ
-
สนุก...ซึ้ง...เศร้า...
สุดท้ายก็จบด้วยดี...
-
o13 o13 o13
-
ThankS
-
เย๊ๆ โจ-หนุ่ม จบแบบสวยงาม ดีใจจังเลย :กอด1:
-
ชอบๆๆ o13 o13
-
เรารักคู่นี้จัง ...
บทจะหวานก็หวาน บทจะดราม่าก็ดราม่า
ลงท้ายด้วยความสัมพันธ์ไม่มีชื่อ เเต่ก็ละมุนอ่ะ :o8: :o8:
-
ThankS
:bye2:
-
ขอตอนพิเศษ ของ หนุ่ม&โจ ถึงเรื่องราวที่ทะเลาะกันได้ไหมค่ะ อุตส่าห์เสียน้ำตาให้คู่นี้ แล้วบทสรุปที่หวานๆและชัดเจนด้วยค่ะ
ลุ้นคู่นี้อยู่ เสียน้ำตาหลายปี๊บแล้ว
ปล. ชอบเพลงญารินดา เป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย เนื้อเพลงโดย พี่นิ่ม สีฟ้า
-
อยากกกกอ่านต่อออออ
อยากอ่านนนพิเศษสองคนนนนี้จางงงเลยยยยย
บอกเฉยยยๆ เกรียนนอ่ะ
-
ตอนสุดทายน่ารักจัง
-
:L2: ขอบคุณค่ะ เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก ๆ
โดยเฉพาะฉากจบ เป็นนิยายที่มีฉากจบเท่มากกก น่ารักด้วย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โจ-หนุ่มเป็นคู่ที่ดราม่า แต่รู้สึกว่ารักกันมากเลยนะ
น่ารักดีค่ะ
-
คิดถึง :กอด1:
-
:m15: อ่านคู่นี้แร้วน้ำตาไหล ใครบ้างไม่เคยผิดพลาด เฮ้ออออ
-
ในที่สุดก็จบชื่นใจค่ะ :กอด1:
ถ้ามีตอนพิเศษคงดีไม่น้อย o13
ขอให้คู่นี้รักกันนานๆนะ :bye2:
-
จบดีมากก ข้อคิดดีมาก โจหนุ่ม ถึงจะดราม่าในตอนต้น แต่ปิดท้ายซึ้ง อิน อบอุ่น feel good มากๆ ชอบตอนจบ แนวการบรรยาย สลับตัวละครแบบฉากต่อฉาก ในตอนท้าย น่าจะงงนะ แต่กลับไม่งง อ่านเข้าใจ แถมประทับใจมากด้วย ทำได้ดีมากๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ ไปต่อเรื่องนู้นนนต่อล่ะ แอบWเรื่องนู้นไว้ ตามกลิ่นมาม่าโจ้หนุ่มมา ซดหมดถ้วยแระ ได้ฤกษ์กลับ เรื่องนู้นนยัยสองแม่ลูกกระหมังกุหนิงกะลังจะมา ต้องตามไปตบยัยไฮโซ เอร้ยย ตามไปอ่านต่อ แหะๆ
//ลงชื่อ เกรียนคนอ่าน(ตะเบ๊ะ)//
-
คู่นี้มีแต่ดราม่าจริงๆ เลยแฮะ
อ่านแล้วตอนแรกก็สงสารหนุ่ม แต่พอมารู้ความจริงก็น่าสงสารทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ
คนเราถ้าหากเคยทำผิด ความผิดเพียงแค่ครั้งเดียวมันก็คือความผิด แต่ผิดแล้วสำนึกผิดก็สมควรจะได้รับการให้อภัย แล้วถึงจะได้รับการให้อภัยแล้วแต่มันก็แผลติดตัวเราไปตลอดชีวิต เพราะแผลแบบนี้มันไม่สามารถลบล้างได้ ทำได้แค่เยียวยาให้รู้สึกเจ็บน้อยลงเพียงแค่นั้นเอง
คนเราถ้ารักกันจริงก็ต้องให้อภัยกันมันก็จริง แต่ถ้ารักมากมันก็แปลเปลี่ยนเป็นเกลียดมากได้เหมือนกัน เรื่องนี้ไม่มีใครผิดอยู่ฝ่ายเดียวหรือถูกอยู่ฝ่ายเดียว มันก็ผิดเท่าๆ กัน หนุ่มผิดที่นอกใจโจทั้งๆ ที่มีโจเป็นคนรักอยู่แล้ว โจผิดที่ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของหนุ่ม แม้ว่าอีกฝ่าจะผิดก็ตาม
แต่ถึงยังไงก็ขอบคุณเกรียนคนเขียนสำหรับนิยายดีๆ ที่แสนเกรียนและอบอุ่น ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
-
ทำไมอ่านตอนที่2ไม่ได้
-
เพิ่งมาอ่านทำให้เศร้าไปเลย ตอนจบก็ได้อารมณ์
แบบว่ากูค้างอยู่นะ พระกะนาย ยังไม่ได้กันเลย
แต่ชอบมากๆครับ สนุกดีครับ
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
สุดจะบรรยายกับผู้ชายชื่อโจ ถึงสุดท้ายดูแนวโน้มว่าคู่นี้คงไม่พ้นกันแต่การกระทำของโจถ้าเป็นเรานะ เราเกินอภัยให้อ่ะ ไม่ว่าจะโกรธเกลียดแค้นกันขนาดไหนแต่สิ่งที่โจทำมันคือการฆ่าหนุ่มทั้งเป็น :m15: :m15:
-
:pig4: :pig4: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อ่านมาห้ารอบ นี่เสียน้ำตาทั่งห้ารอบบบบบีบไปไหนพูด! แล้วทั้ง มช.ทั่งชื่อนี่ เข้าตัวหมด อีนี่อ่านทีไรต้องแหกขับรถไปอ่างแก้วทุกที โง้ยยยยยย!
-
อ่านแล้วรู้สึกอิ่มมาก
ไม่รู้จะพูดยังไง
หลากหลายความรู้สึก
-
สนุกมากๆ หน่วงสุดๆ แล้วจบที่ความอบอุ่น :mew6:
เสียน้ำตาให้ทุกตอนเลยล่ะ ชอบมากเลย นิยายหน่วงๆ ฮุฮุ :hao5: o13
-
สนุกมากกกกกกกกกกก
-
โจ หนุ่ม คือ ที่สุดของที่สุดที่อ่นนมาค่ะ
-
กลับมาอ่านอีกแล้ว จะร้องไห้ คิดถึงมากๆ5555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
:L2: :L2: