ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com) ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
thaiboyslove.com.......................................
****************************************************************************************
เรื่อย่อ
หากไม่ใช่ตัวละครหลัก แต่เป็นได้เพียงพระรอง
แง่มุมของตัวร้าย ที่ใครๆ ก็มองข้าม
แนวแฟนตาซี
Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46006.0) แฟนตาซีแวมไพร์หมาป่า แนวเกมเข้าใจง่าย [จบแล้ว]
มิติมายา ผมกลายเป็นเงือก (http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1515406) แฟนตาซีโลกเวทมนต์สลับโลกไฮเทค
ซีรีย์มหาลัย
หนุ่มวายยกกำลังสอง (เฟย์xปอนด์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47430.msg3098237#msg3098237) [แนวโชตะ : จบแล้ว]
เป็นเกย์กันมั้ย? (ซันxโป้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51735.msg3298900#msg3298900) [ฮาร์ดคอ : จบแล้ว]
Contract มาเฟีย (ป๋าxมิท) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3391025#msg3391025) [ป๋าอิหนู: จบแล้ว]
??? (ริวxธัน) (http://) [coming soon]
??? (วาxเล่) (http://) [coming soon]
เรื่องสั้น
Yuki Hana โนบุยูกิxนาคาอิ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54310.msg3399635#msg3399635)
ข้าวโพดสื่อรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55283.msg3450873#msg3450873)
ติดต่อตบตีได้ที่
https://www.facebook.com/pages/Silver-Fish/1539533922963776
ตั้งแต่นี้จะเปลี่ยนชื่อ 'เจ้า' เป็น 'จ้าว' เพื่อความอ่านง่าย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I hate you I love you
I hate that I want you
You want her,you need her
And I’ll never be her…
เสียงเพลงดังขึ้นทันทีที่ผมสตาร์ทรถ เป็นเพลงที่ฟังวนเวียนอยู่ช่วงนี้ ท่อนที่ฟังค้างไว้มันช่างเหมาะเจาะจนน่าขำ ผมปล่อยมันไว้อย่างงั้น แล้วขับออกไป ไปให้ไกลจากภาพพวกนั้น
ไม่เคยเข้าใจอารมณ์คนอยากหนีเท่ากับตอนนี้มาก่อนเลย อยากหนีไปให้ไกล ไม่อยากรับรู้อะไรอีก เหนื่อยเหลือเกิน เจ็บมาตั้งเท่าไหร่ ผมควรจะทนกับมันอีกหรือ
ผมเลือกไปทะเลใกล้กับกรุงเทพเพราะที่นี่มีพร้อมทุกอย่าง แวะร้านซื้อเหล้ามากระดกดื่มยกขวดแบบไม่กลัวเมา การเมาไม่ทำให้คนลืม แต่อย่างน้อยในช่วงที่สติล่องลอยก็พอให้บรรเทาความเจ็บปวดลงไปบ้าง น่าเศร้าที่ผมคอแข็งเกินไป กว่าจะถึงจุดนั้นคงต้องเปลืองเหล้ากันหน่อย
ทิ้งตัวนั่งลงบนผืนทราย เหม่อมองทะเลในตอนกลางคืน หูฟังเสียงคลื่นกระทบชายหาด สายลมพัดผ่านไม่ชวนให้รู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย
จู่ๆ ก็มีคนมานั่งข้างๆ แค่ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าใคร
“หนีมากินเหล้าไกลไปมั้ย”
ผมพูดทั้งที่ไม่หันไปมอง “ขนาดกูมาไกล หมามันยังตามมาได้ ตามาทำไม”
“แค่อยากตาม ที่นี่ไม่ใช่ของนายคนเดียวสักหน่อย”
“กลับไป กูไม่อยากเห็นหน้ามึง มึงช่วยสำนึกด้วยว่าที่กูมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะมึง อ้อ...ลืมไป อย่างมึงคงไม่มีสำนึกหรอก สะใจมึงแล้วสิ เพื่อนมึงได้คบกับเพื่อนกูแล้วไง โดยที่ทุกอย่างเป็นเพราะฝีมือกูที่มึงใช้ประโยชน์” ใบหน้าผมคงบิดเบี้ยวไม่น่ามอง คำที่มันเคยพูดผมยังจำได้ดี
‘ตอนนี้ฉันอาจจะยังทำอะไรนายไม่ได้ แต่อยากจะเตือนนายไว้อย่าง เคยได้ยินรึเปล่า ยิ่งผ่านอุปสรรค์ความรักก็ยิ่งแนบแน่น กว่านายจะรู้ตัวอีกที พวกเขาคงปรับความเข้าใจรักกันหวานชื่นด้วยฝีมือของนาย’
เสียงที่สะท้อนอยู่ในความทรงจำ ดังชัดเจนอยู่ด้านข้าง
“ใช่ ฉันยอมรับว่าใช้ประโยชน์จากนาย งั้นฉันขอถามหน่อย ถ้าเกิดไอ้พอร์ชมันเลิกกับปุณจริง นายคิดว่าปุณจะเอานายเป็นแฟนมั้ย?” น้ำเสียงจริงจัง วาจาบาดลึก หากให้บรรยายภาพหัวใจผมตอนนี้คงกำลังถูกกรีดแทงซ้ำๆ จนเลือดอาบกาย
“กูไม่ได้โง่ กูรู้แล้วมึงจะมาตอกย้ำทำเหี้ยอะไร” กำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ “หรือต้องให้กูตายไปจากชีวิตพวกนั้นถึงจะสมใจมึง บอกกูมาสิ!!” ผมกระชากคอเสื้อตะคอกใส่อย่างเหลืออด ผมถอยมาแล้ว มันต้องตามมาไล่ต้อน
คนตรงหน้าเริ่มอารมณ์ขึ้นบ้าง มันปัดมือผมออกเปลี่ยนเป็นฝ่ายกระชากคอเสื้อผมแทน
“เพราะกูต้องการให้มึงตาว่างเลิกโทษตัวเอง เลิกโทษคนอื่นไงไอ้ควาย! เรื่องนี้มึงผิดที่พยายามดึงดันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ไอ้พอร์ชมันไม่ผิดที่ชอบปุณและปุณมีใจให้กับมันเหมือนกัน”
มึงพูดแบบนี้...มึงฆ่ากูเลยเถอะ...ผมได้แต่ส่งเสียงอย่างสิ้นท่าอยู่ในใจนิ่งเงียบไม่ตอบโต้อะไร ริมฝีปากถูกกัดนเลือดซึม ทำไมต้องทำให้ผมเจ็บไปมากกว่านี้ เจ็บเจียนตาย...
“ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆ!!” ผมหัวเราะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่งให้กับโชคชะตาของตัวเอง ท่าทางผมคงน่าสมเพชมากมันถึงได้เบนหน้าหนี ผมเมินเฉยกระดกเหล้าไม่สนส่วนที่หกเลอะตัว ไม่อยากสนใจอะไรอีก ปล่อยผมไป ปล่อยให้ผมจมอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง
เหมือนเสียงกรีดร้องคร่ำครวญในใจผมยังพอส่งถึงอีกฝ่ายบ้าง เซย์ไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่นั่งมองผมเงียบๆ ผมเริ่มเมา รอบตัวมีแต่กลิ่นเหล้า โลกหมุนไปหมดจนต้องทิ้งตัวลงนอนบนผืนทราย ได้ยินเสียงถอนหายใจมาจากอีกคนพร้อมกับร่างผมที่ถูกยกขึ้นพากลับไปที่รถของมัน
ผมหลับตา ปล่อยตัวเองให้ตกอยู่ในความมืด ขอพักก่อน สักนิดก็ยังดี ให้ผมได้ฟื้นกำลังกลับมาพบกับความจริงอีกครั้ง
ตื่นขึ้นมาอีกทีบนเตียงในบ้านพัก ผมไม่ได้ถูกทิ้งไว้ตรงชายหาดอย่างที่คิด กลิ่นอาหารโชยมาจากด้านนอก รังแต่จะทำให้ผมคลื่นไส้จนต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออ้วกเอาสิ่งที่กินเข้าไปออกมา เสียงโอ้กอ้ากของผมดึงความสนใจจากคนที่อยู่ด้วย สัมผัสตรงแผ่นหลังที่ถูกลูบอย่างอ่อนโยนทำให้ผมตั้งตัวไม่ติด พอหันไปมองมันก็ส่งผ้าขนหนูกับแก้วน้ำให้บ้วนปาก
“จัดการตัวเองซะ ข้าวเช้าเสร็จแล้ว ไม่สิ...เวลานี้คงต้องบอกว่าข้าวเที่ยง”
สิ้นคำมันก็เดินจากไป ผมที่สมองยังไม่กลับเข้าที่ดี ผลจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อคืนได้แต่งุ่นงงไม่เข้าใจ ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสียผมเลยอาบน้ำให้ตัวเองสดชื่น พบว่าตัวผมไม่เปื้อนทรายหรือมีกลิ่นเหม็นอย่างที่คิด แบบนี้ไม่เท่ากับว่าเมื่อคืนมันเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อให้ผมหรอกเหรอ
ผมเดินออกมามองมันที่นั่งรอตรงโต๊ะอย่างระแวง
“มึงคงไม่ได้วางยากูใช่มั้ย”
“ถ้ากูอยากฆ่า คงลงมือไปตั้งแต่เมื่อคืน” คำแทนตัวฉัน นายหายไป คาดว่านี้แหละคือสันดานที่แท้จริงของผม ผมแสยะยิ้ม พอนึกถึงสภาพตัวเองได้ รอยยิ้มก็เลือนหายทรุดกายลงกินอาหารเช้าเงียบๆ ทบทวนในหัวว่าตัวเองจะทำยังไงต่อไป แต่ที่แน่ๆ ผมไม่คิดจะกลับไปตอนนี้ให้เจ็บช้ำกว่าเดิมและไม่คิดสั้นอย่างการฆ่าตัวตายด้วย
บางที...คงถึงเวลาที่ผมจะปลดปล่อยตัวเองไปตามแบบที่ควรเป็น
ผมไม่สนใจ ไม่ขอบคุณ ไม่คิดอะไรทั้งนั้นทำรายกับเซย์เป็นอากาศธาตุ ส่วนผมแค่กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ก่อนที่จะเจอปุณ ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืน นอนกับคนที่มาเสนอ ผมไม่เกี่ยงว่าจะเป็นชายหรือหญิง ขอแค่หน้าตาดีหรือมีส่วนที่ดึงดูดผมก็พอ
น่ารำคาญตรงที่ผมไม่สามารถหิ้วคนเหล่านั้นมานอนที่บ้านพักได้ แม้ว่าจะเปลี่ยนชื่อผู้เช่าเป็นผมแล้วก็ตามเพราะมีหมาบางตัวไม่ยอมไปไหน ทำอะไรโง่ๆ อย่างการดูแลผม เฝ้ารอจนผมกลับ คอยทำอาหารเช้าให้ ตามเก็บซากผมไปทั่ว
ผมเคยจงใจแกล้งด้วยการทำให้สถานที่เลวร้ายแบบสุดๆ เซย์ไม่พูดอะไรสักคำ นอกจากจ้องมองผมด้วยแววตาที่ผมนึกรังเกียจ สงสาร สมเพช อย่างผมเป็นตัวไร้ค่าตัวหนึ่ง
แต่ความอดทนของคนย่อมมีขีดจำกัด ในวันที่ห้าผมกำลังเปลี่ยนเสื้อที่ซื้อมาใหม่ออกไปท่องราตรีอย่างเคย เจ้ากาฝากดันยืนขวางหน้าประตูยึดกุญแจรถไป ตอนนี้มีรถสองคัน ของผมกับมันคนละคัน
“พอได้รึยัง”
น้ำเสียงกดต่ำ ผมเกลียดคำนี้ มันคล้ายกับคำที่ปุณบอกผม แขนขวาผลักมันออก แต่มันดันฝืนตัวไว้ไม่ยอมขยับ
“เกะกะ ถอยไป ถ้าทนไม่ได้ก็กลับไปซะ กูไม่ได้ต้องการมึงอยู่แล้ว” ใช้ลิ้นเดาะบุหรี่ในปากเล่น จริงๆ ผมเป็นคนติดบุหรี่ เลิกสูบไปเพราะปุณแพ้ ตอนนี้กลับมาสูบใหม่ ในเมื่อไม่มีใครให้ต้องห่วงอีก
“กูถามว่ามึงพอได้แล้วรึยัง!!” แรงมหาศาลผลักอกผมจนเซ ดีที่ผมคว้าเก้าอี้ได้ทันไม่งั้นคงมีรายการลงไปกองกับพื้นบ้าง “มึงทำร้ายตัวเองแบบนี้คิดว่าปุณจะกลับมาสนใจมึงเหรอ ที่ผ่านมาเขายังไม่โทรหามึงเลยแม้แต่สายเดียว ตอนนี้คงมัวแต่ดูอาการพอร์ชที่ผมทำล่ะมั้ง จะโง่ก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยจ้าว”
ผมกัดฟันกรอด ขยี้บุหรี่ในมือทิ้งโดยไม่สนใจความร้อนจี้จนเกิดแผลบนฝ่ามือ
“มึงมันคิดเองเออเองเซย์ กูไม่ได้ทำประชดมัน กูแค่กลับไปเป็นตัวตนของกูเมื่อก่อน ถ้ามึงทนไม่ได้ก็ไสหัวไป”
ผมไม่เข้าใจ มันโมโหจนหน้าแดงก่ำควันออกหู แต่ทำไมไม่พุ่งเข้ามาทำร้ายผม มีแต่เรื่องน่ารำคาญทั้งนั้น ก่อนไอเดียหนึ่งจะแวบเข้ามาในหัว ผมเปลี่ยนท่าทางเดินเข้าไปประชิดจนผิวกายแนบกัน ใช้ปลายนิ้วเชยคางมันอย่างท้าทาย
“กูต้องการจะออกไปหาคนระบาย ถ้ามึงไม่ให้กูออก งั้นมึงมาเป็นคนนั้นให้กูไหมล่ะ”
ดวงตามันเบิกกว้าง คงไม่คิดว่าผมจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา ในขณะที่ผมกำลังยิ้มในชัยชนะ เดินชนไหล่ผ่านตัวมันไปหมุนกุญแจรถที่ผมอาศัยทีเผลอชิงกลับมากวนอารมณ์มัน ฉับพลัน! แขนผมโดนคว้า ผมหันกลับเตรียมง้างหมัดรับการโจมตีแต่มันกลับทำอีกอย่างด้วยการกดผมกำประตูจนเกิดเสียงดังตึง!
“ได้...มึงพูดเองนะ กูจะทำตามที่มึงขอ!!”
ปากถูกบดกระแทกจนได้กลิ่นเลือด ผมไม่ยอมให้มันลูบคม ใช้มือรั้งท้ายทอยมาบดจูบคืน เสื้อผ้าเริ่มหลุดจากร่างกายทีละชิ้นทั้งมันและผม ด้วยความที่ผมทำร้ายตัวเองด้วยเหล้าบุหรี่แถมยังนอนน้อย ผลที่อาจมาคงไม่ต้องคาดเดา มันเป็นเซ็กส์ที่มีเพื่อระบายความใคร่โดยแท้
ไร้ซึ่งความอ่อนโยน ไม่มีการปลุกเร้าให้เสียเวลา เหมือนเราอยู่ในสังเวียนคนละด้านเข้าโรมรันแบบไม่มีใครยอมใคร ถึงผมเสียเปรียบแต่ก็ไม่ยอมสิ้นท่า ต่อให้พลิกตำแหน่งกลับไม่ได้ ก็ทำให้มันหลุดคำรามด้วยความหงุดหงิดแกมอัดอั้นอย่างทรมาน
กว่าจะรู้ว่าตัวเองพลาดไปก็เช้าของอีกฝ่าย คล้ายกับว่ามันรอเวลานี้มานานแล้ว ทุกอย่างกระจ่างชัด คงไม่ต้องถามกันถึงเหตุผลที่มันมาขลุกอยู่กับผมเกือบอาทิตย์
“กูชอบมึงจ้าว”
คำพูดที่มันบอกก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าตามพื้นขึ้นมาสวมแล้วเตรียมอาหารเช้าอย่างที่มันทำทุกวัน ผมสูบบุหรี่เอนหลังพิงหัวเตียง ไม่รู้สึกรู้สากับคำบอกรักมันแม้แต่น้อย เพราะใจของผมยังเจ็บช้ำกับตัวตนของปุณ ไม่ว่าพยายามลืมสักเท่าไหร่ ภาพทุกอย่างยิ่งสลักลึกอยู่ภายในจนยากจะลบเลือน ช่วงเวลาสองปีของผมไม่ใช่ความฝัน
หลังจากนั้นผมไม่ได้ออกไปหาใครข้างนอกอีก เรามีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง บ่อยจนนับไม่ถ้วน แทบจะหมกมุ่นกับสิ่งนั้นเลยก็ว่าได้ นับจากวันนั้นเซย์ไม่เคยหลุดคำว่าชอบออกมาอีกเลย เพราะมันรู้ดีกว่าพูดไปก็ไร้ความหมาย ในเมื่อไม่มีผู้ฟัง
เสียงเสียดสีของผิวกาย ผสานเสียงหอบหายใจกับอารมณ์ที่ปะทุ ภายใต้เงาสลัวของไฟบนหัวเตียง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เซย์ที่ยังมือวางเป็นฝ่ายกดดูชื่อบนหน้าจอ ชั่วแวบนั้นใจผมกระตุกวูบ มันเป็นชื่อของเชี่ยพอร์ช มั่นใจได้เลยว่าปลายสายนั้นไม่ได้มีมันเพียงลำพัง
พอเห็นว่าเป็นใครเขาปิดเครื่องและโยนทิ้งไปอีกทาง
“ไม่ต้องสนใจ นายยังมีฉัน”
เซย์ดึงความสนใจผมด้วยสัมผัสทางกายแล้วเขาก็ทำสำเร็จ แม้จิตใจผมยังว้าวุ่นอยู่ก็ตาม หลังความสัมพันธ์อันหนักหน่วงผ่านพ้นไป เซย์ลงจากเตียงทั้งสภาพเปลือยเปล่าเพื่อหยิบมือถือ เขาสวมกางเกงลวกๆ คงคิดจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก สังเกตจากท่าทีหงุดหงิดของมันแล้ว บอกได้ว่าทางนั้นโทรมาบ่อยขนาดไหน แต่มันกลับเก็บเงียบแนบเนียนจนเผลอตัวให้ผมรู้เอาป่านี้
ผมดีดนิ้วเรียกให้มันหันกลับมา แล้วพยักหน้ามองเตียงบอกให้มันนั่งคุยตรงนี้ ส่วนตัวเองหยิบบุหรี่มาคาบในปาก เซย์รู้งานควงไฟแช็คจุดไฟให้อย่างคล่องแคล่ว ถึงจะไม่ชอบให้ผมสูบแต่มันขัดผมไม่ได้ เลยแสดงสีหน้ายุ่งๆ
เหอะ! อย่าคิดว่าผมไม่รู้ มันสูบจัดกว่าผมอีก ไม่ว่าจะเลิกหรือยังไม่เลิกก็ตาม ผมรู้ได้ตอนจูบกับมัน
“โทรไป เปิดลำโพงด้วย”
ระหว่างเราไม่จำต้องพูดอะไรมาก เซย์ถอนหายใจยอมทำตาม เอาจริงๆ มันก็ขยันเอาใจผมนะ เชื่อเลยว่าใครเจอมันในโหมดนี้ไม่พ้นมือมันสักคนแน่ เสือกับเสือรู้ๆ กันอยู่
สัญญาณยังไม่ทันดัง ทางนั้นก็รับแล้ว แสดงว่านั่งเฝ้ามือถือตลอด
/มันเป็นไงบ้างวะ แฟนกูอยากรู้/ น้ำเสียงสัตว์นรกระรื่นจนผมอยากพุ่งไปฆ่าทิ้ง
เซย์ปรายตามองผม เปิดปากพูดแค่คำเดียว “แย่” เออ กูแย่เพราะมึงนี่แหละ ห่า...ปากหมาฉิบหาย ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน แทบไม่มีใครไหนที่มันเปิดปากแล้วไม่ตอกย้ำให้ผมจมดินกับการอกหัก
/กูพาแฟนกูไปหามันได้มั้ย ปุณเป็นห่วงมาก/ คำพูดมันทำให้ผมเจ็บจี๊ดอีกแล้ว ผมคงแสดงสีหน้าชัดเจนไปหน่อย มือหยาบเลยยื่นมาคลึงหัวคิ้วให้คลายออกแล้วบีบมือผมไว้
“อย่าเลยว่ะ ตอนนี้มันยังไม่พร้อมจะพบใคร พวกมึงทำมันเจ็บ กูเข้าใจความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่กูก็รักของกู อย่าทำมันเจ็บไปมากกว่านี้” ระหว่างที่ผมพูด เรามองสบตากันตลอด
/แต่แฟนกูเป็นห่วงจริงๆ เจอแปบเดียวก็ยังดี ไม่ให้มันรู้ตัวไง ปุณไม่ยอมฟังกูเลยว่ามึงดูแลมันอยู่ไม่ตายห่าไปก่อนหรอก/
ชาติชั่ว..ผมกัดไส้กรองบุหรี่แทบแหลกคาปาก เซย์หยิบมันออกไปขยี้ดับไว้ที่เขี่ยบนหัวเตียง ผมรู้สันดานมันไงถึงไม่อยากให้ปุณคบ แม้ว่ามันจะดูรักปุณจริงๆ ก็เถอะ บัดซบเอ๊ย
“แฟนมึงแค่เป็นห่วง แต่คนที่กูรักเจ็บเจียนตาย ขอเหอะ พูดอะไรระวังปากบ้าง ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนไอ้พอร์ช”
/ก็มันทำกับกูไว้เยอะ/
“...”
/เฮ้อออ โอเค กูเข้าใจแล้ว กูขอโทษ.../
“อย่าขอโทษเพราะมันไม่ช่วยอะไร เอาเวลานี้ไปดูแลแฟนมึงซะ รักษาความรักของพวกมึงให้ดี ให้สมกับที่มันยอมเสียสละให้”
/เออๆ รู้แล้วหน่า มึงก็พูดมากจริง เล็งมันเหมือนกันไม่ใช่รึไง ตอนนี้น่าจะวินทุกฝ่าย/
“พอร์ช...”
ต่อให้ไม่ใช่คนสนิทผมก็สัมผัสได้ว่าตอนนี้เซย์เริ่มจะโกรธมากแล้ว ไอ้ชั่วตัวนั้นมันคบกันมานานย่อมรู้ดีกว่า ยอมหุบปากฉับถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเพื่อนสองสามคำแล้ววางสายไป ได้ยินเสียงแว่วๆ ของปุณถามถึงผม เซย์กำมือผมแน่นทันที
“มึงได้ยินทุกอย่างแล้ว กูคงไม่ต้องพูดอะไรอีก แต่อยากให้มึงรู้ไว้สักหน่อย ไม่ว่าบทสรุปจะเป็นยังไง กูจะไม่รั้งมึงไว้เลยหากมึงไม่ต้องการกูจริงๆ แต่ตอนนี้ ขอแค่เวลานี้ ให้กูได้อยู่กับมึงในช่วงที่อ่อนแอที่สุดก็พอ”
ผมหัวเราะหึ
“อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ อย่าทำตัวเป็นคนดีเซย์ มึงร่วมมือกับเพื่อนสร้างโอกาสให้ตัวเองด้วยการถีบกูให้อยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุด”
มันยิ้มเมื่อตัวเองถูกเปิดโปงจนหมดสิ้น นับว่าเป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นครั้งแรกจากคนอย่างมัน ไม่ต่างจากรอยยิ้มของผมเลยสักนิด
มือใหญ่ยกกุมลำคอผม ผมจ้องมันอย่างไม่เกรงกลัว ลองมันทำอะไรบ้าๆ สักนิด ลูกชายใต้ตีนผมได้สูญพันธุ์แน่ บอกแล้วไง ผมกับมันตัวพอๆ กัน
ใบหน้าหล่อเลวโน้มเข้ามาใกล้ กระซิบอยู่ข้างหู “เป็นอย่างที่มึงบอก แต่กูเองก็ไม่ความตามนั้นจริงๆ กูต่างจากมึงจ้าว กูฉลาดพอที่จะไม่ฝืนรั้งในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง” ทิ้งท้ายด้วยการผ่อนลมร้อนใช้คมฟันงับหูเบาๆ ผมส่งแรงกดที่ฝ่าเท้าจนมันหน้านิ่วยอมผละไปในที่สุด
“มาดูกันว่าจุดจบเรื่องราวเหล่านี้จะเป็นยังไง”
มันหัวเราะรับ จับมือผมแลบลิ้นเลียแผลบุหรี่จี้ที่ฝ่ามือ ดวงตาคมปรายมอง...ได้ มึงจะไม่จบสินะ ม้าพยศแบบนี้มันคงต้องลงมือจัดการสักหน่อย จะควบม้าให้ร้องไม่ออก
ผมยอมรับว่าการที่มีเซย์อยู่ทำให้อะไรๆ มันง่ายขึ้น ผมแค่ต้องการเวลาในการเยียวยาบาดแผลในใจของตัวเอง เมื่อไหร่ที่ผมพร้อม ผมจะเผชิญหน้ากับมัน
หนึ่งอาทิตย์เต็มที่ผมใช้เวลาอยู่ที่บ้านพักนั่น ผมกลับมาพร้อมกับเซย์ เราขับแยกกันตอนเข้าเมือง ดวงตามองข้อความบนมือถือ
เจอกันที่ร้านเดิมหกโมง – จากจ้าว...เพื่อนคนสำคัญของนาย
ผมไม่กลับบ้านแต่วนรถไปรอในร้านที่นัดหมาย อีกฝ่ายคงร้อนใจน่าดู ขนาดผมมาก่อนเวลาแล้ว รอไม่ถึงชั่วโมงสองร่างคุ้นตาก็โผล่มือ ผมยกมือเรียกเมื่อเห็นว่าปุณกำลังมองหาอยู่ตรงประตู เจ้าตัวก้าวฉับๆ กระชากคอเสื้อผมจนคนทั้งร้านตกใจ พอร์ชหรี่ตารีบหันไปคุยกับพนักงานร้าน
“หายไปไหนมา รู้มั้ยว่าเป็นห่วงแค่ไหน!”
ผมแกะมือปุณออก เมินสายตาจ้องจะกินเลือดกินเนื้อจากพอร์ชพลางสำรวจใบหน้าของเพื่อนรักตัวเองชัดๆ ใต้ตาดำคล้ำอย่างอดคนนอน ริมฝีปากเม้มสนิทอย่างที่ชอบทำเวลาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ ผมใช้หลังนิ้วชี้ไปคลึงออกเบาๆ ผายมือให้พวกเขานั่งตรงข้าม
“บอกแล้วไงอย่ากัดปาก เดี๋ยวเป็นแผลกินข้าวไม่อร่อยพอดี เชิญพวกนายนั่ง เราจะได้คุยกันสักที”
รอจนพวกเขาประจำที่เรียบร้อย โบกมือเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์ ผมสั่งของโปรดให้ปุณตัดหน้าพอร์ช คนต้นเหตุกลับดูไม่สบอารมณ์ในท่าทางสบายๆ ของผม
“ให้มันได้แบบนี้สิ คนเขาเป็นห่วงแทบตายมึงดันหนีไปเที่ยวกับเซย์สบายใจเฉิบ” ผมเลิกคิ้วใบหน้ายังคงด้วยรอยยิ้ม พอร์ชเดาอารมณ์ผมออก เขาขยับตัวเตรียมปกป้องทันที ผมหัวเราะเอียงคอผ่อนคลายอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง
“เห็นอยู่ด้วยกันดีมีความสุขกูเลยไม่อยากเป็นก้างขวางคอ แค่มึงยังไม่ลืมนึกเป็นห่วงกูก็ดีใจมากแล้ว” จากคำพูดไร้โทนของผมทำให้ปุณรู้ตัวว่าตัวเองพูดเรื่องแย่ๆ ออกมา เจ้าตัวหน้าซีดเรียกชื่อผม
“จ้าว..กูขอ...”
“กินตามสบายนะ ถือว่ากูเลี้ยงให้เนื่องในโอกาสที่พวกมึงคบกันด้วยดี” ผมตัดบทเหมือนที่เขาเคยทำ แล้ววางเงินลุกขึ้นจากโต๊ะ จังหวะที่เดินผ่านพอร์ช ผมไม่ลืมก้มลงไปกระซิบบอกให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เคยได้ยินรึเปล่า ยิ่งรักมากก็ยิ่งเกลียดมาก จนอาจจะทำอะไรไปโดยไม่ยั้งคิด ดูแลปุณให้ดีล่ะ” ยกยิ้มมุมปากบนบ่ามันที่ทำหน้าเหมือนอยากจะลุกมาอัดผม ติดที่ต้องจับแฟนมันก่อน ไม่ให้ไล่ตามผมมา
ปุณต้องการให้เราเป็นเพื่อนกันต่อไป ผมสามารถทำให้ได้ นี่เป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ จากผมเท่านั้น ความรู้สึกผิดที่ทำร้ายจิตใจเพื่อนรักของตัวเอง ความหวาดระแวงกลัวว่าคนรักจะมีอันตราย ผมไม่คิดจะทำอย่างที่พูดจริงๆ หรอกนะ เวลาของผมเสียให้กับพวกเขามากเกินไปแล้ว
ยามขึ้นรถ เสียงเพลงเดิมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
When love and trust are gone
I guess this is moving on
Everyone I do right does me wrong
So every lonely night, I sing this song…
รถคันสวยจอดเทียบฟุตบาทปลดล็อกประตูเพื่อรับใครอีกคนที่จงใจมาดักรอ ผมจอดรับเขาได้โดยที่ไม่ต้องบอกกันล่วงหน้า เซย์ไม่มีทางปล่อยให้ผมไปคุยโดยไม่เฝ้ามองแน่ เขาเป็นพวกจอมหวงของนี่นะ
“I hate you I love you. I hate that I love you ~”
“อารมณ์ดีหรือไงถึงได้นั่งฮัมเพลงอย่างนี้”
“แน่นอน บางทีฉันอาจจะมีความสุขอยู่บนความทุกข์คนอื่นอย่างที่นายบอกก็ได้”
ในเมื่อพระรองคู่กับนางเอกไม่ได้ งั้นผมขอเอาเพื่อนพระเอกมันเลยแล้วกัน
Fin.
เพลงประกอบนิยายจ้า gnash - i hate u, i love u >>https://www.youtube.com/watch?v=BiQIc7fG9pA<<
ตั้งแต่นี้จะเปลี่ยนชื่อ 'เจ้า' เป็น 'จ้าว' เพื่อความอ่านง่าย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปกติเขาเป็นคนไม่สนใจเรื่องเพลง จนกระทั่งมาเจอใครบางคน...
Baby I’m preying on you tonight
Hunt you down eat you alive
Just like animals
Animals
Like animals…
เสียงฮัมเพลงดังลอดริมฝีปากหนา ดวงตาคมดุทอประกายพึงพอใจขณะเอนกายบนเตียงนุ่มมองคนหลับใหลในอ้อมแขน มือข้างที่ว่างใช้นิ้วชี้เกลี่ยแก้มอีกฝ่ายเล่น วาดผ่านสันกรามที่ช่วยลับใบหน้าให้ดูคมคาย เลื่อนลงมายังคอแต้มรอยจูบแดงช้ำ ถึงไหปลาร้าเป็นโครงเส้นสวย แผ่นอกกว้างที่มีกล้ามพองามปรากฏรอยฟันขบชัดเจน
โดยรวมแล้วจ้าวไม่มีอะไรที่บ่งบอกถึงการเป็นฝ่ายรับเลย ออกจะหล่อ รูปร่างสูงใหญ่แผ่กลิ่นอายของฝ่ายนำไว้เต็มเปี่ยม หากไม่มีเหตุการณ์ที่ทำให้จ้าวอ่อนแอ เซย์คงไม่สามารถสยบอีกฝ่ายได้ง่ายดายถึงเพียงนี้
เขาไม่ได้อ่อนหัดจนปราบไม่ได้ แค่อาจจะต้องใช้เวลาเท่านั้นเอง ซึ่งเซย์ไม่ต้องการ ของแบบนี้ยิ่งได้มาเร็วเท่าไรยิ่งดี ไม่ว่าจะต้องวางแผนชั่วทำร้ายใครก็ตาม...
คิดว่าผมทำไปเพราะความรัก?
มันก็อาจจะใช่ เพียงแต่นิยามความรักของผมไม่เหมือนคนอื่น
รักคือการให้...
รักคือการเสียสละ...
สำหรับผม รักคือการ ‘ครอบครอง’ ถ้าไม่ได้ครอบครองก็ไม่มีประโยชน์ที่จะรัก เปรียบเทียบแล้วคงเหมือนนักธุรกิจ เมื่ออยากได้สิ่งใดก็ต้องยอมเสี่ยงลงทุนเพื่อให้ได้มันมา ต้องฉลาดหลักแหลม มองเกมให้ขาด ใช้ความสามารถทุ่มเททุกอย่างให้เต็มที่ หากได้กำไรก็ถือว่าเป็นรางวัลชีวิต แต่ถ้าไม่ได้ ผมก็สามารถละทิ้งมันอย่างไม่ใยดีเช่นกัน
รวมถึงตัวจ้าวด้วย…
ครั้งแรกที่ผมเห็นจ้าว ความคิดที่แวบเข้ามาในหัวก็คือผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ไม่ใช่เส้นผมสีน้ำตาลทองที่มาจากการย้อม ไม่ใช่ใบหน้าหล่อเหลาหรือรูปร่างสูงจนใครอิจฉา แต่เป็นดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้น มันฉายความร้ายกาจออกมายามมองเพื่อนตัวเอง
ความรักใคร่ ต้องการ อยากจะกลืนกินราวกับสัตว์ป่าตัวร้ายที่กำลังจ้องเหยื่อผู้อ่อนต่อโลก จนผมเผลอเลียริมฝีปากอย่างกระหายโดยไม่รู้ตัว ถ้าหากใบหน้านั่นบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แววตานั้นจะเปลี่ยนไปแบบไหนกันนะ น่าสนใจจริงๆ
ผมเลยตัดสินใจลงทุนกับความต้องการในครั้งนี้
“พอร์ช นายอยากให้ฉันช่วยเรื่องปุณใช่มั้ย” ผมถาม ทั้งที่ตายังมองชายสองคนที่กำลังนั่งกินข้าวเที่ยงในโรงอาหาร
“ใช่ เรื่องจีบปุณกูจัดการเองไม่อยากให้มึงเสียเวลามาเป็นพ่อสื่อให้หรอก แต่เจ้านี่กูสุดจะทนจริงๆ ชั่วมันต้องเจอกับชั่ว มึงช่วยจัดการมันที” วาจาสุนัขของเพื่อนไม่ทำให้ผมหงุดหงิด เพียงแค่เลิกคิ้วมองอาการอยากจะอุ้มฆ่าคนใจจะขาดแต่ทำไม่ได้ คงติดที่ทางนั้นดันเป็นเพื่อนรักกับเป้าหมายตัวเองสินะ
“ฉันจะช่วยนาย แลกกับการที่นายห้ามยุ่งหรือมีปัญหากับการกระทำของฉัน”
“ได้ ขอแค่ไม่มีผลเสียกับปุณก็พอ”
ผมพยักหน้ารับ หากพูดถึงต้นสายปลายเหตุที่ผมมายืนหลบมุม เป็นถ้ำมองคุยกันแบบนี้ก็เพราะเพื่อนสมัยเด็กของผมนี่แหละ
จู่ๆ มันก็มาบอกผมว่ามันเจอคนที่ใช่ อยากจีบ อยากได้เป็นแฟน ทีแรกผมเข้าใจว่ามันคงเล่นๆ แล้วเขี่ยทิ้งเหมือนที่ผ่านมา แต่พอเห็นการแสดงออกของมัน กับสารพัดคำในใจที่ชอบเอามาพ่นให้ผมฟังนานนับอาทิตย์ บ่งบอกชัดเจนว่าคนนี้มันเอาจริง
ผมตบบ่า อวยพรขอให้มันโชคดีและบาปกรรมที่มันทำไว้กับคนอื่นไม่ตามมาสนองมัน ที่ไหนได้ พอผมพูดประโยคนี้พอร์ชมันทำสีหน้าเหมือนหุ้นตก ไม่สิ ต่อให้หุ้นตกมันก็ไม่แคร์ มันทำหน้าเหมือนตอนแม่มันบังคับให้หมั้นมากกว่า ทั้งขัดใจ หงุดหงิด อารมณ์เสียแต่ทำอะไรไม่ได้
เรื่องคราวนี้เห็นว่ากรรมตามทัน คนที่มันจะจีบเสือกมีหมาหวงก้างคอยกันท่าตลอด พอร์ชทั้งด่าทั้งโวยวายว่าไอ้หมอนั่นต้องคิดไม่ซื่อกับเพื่อนตัวเองแน่นอน ถึงได้พยายามขัดขวางใส่ไฟแบบสุดๆ ชั่วร้ายเจ้าแผนการถึงขนาดที่พอร์ชมันรับไม่ไหว เลยต้องมาขอให้ผมช่วยแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
ไหนๆ ก็ไหนๆ เพื่อนจะมีคนรักจริงๆ สักทีผมต้องสนับสนุนอยู่แล้ว แต่ผมไม่ฟังความข้างเดียวต่อให้เป็นเพื่อนก็ตาม อีกอย่างจะลงมือทั้งทีต้องศึกษาคู่แข่งให้มาก
ผมขอเวลาพอร์ชสักสองสามวัน ระหว่างนี้ให้มันไปตามตื้อปุณตามสบาย ส่วนผมสอบถามจากเพื่อนที่รู้จัก สืบหาจากอดีตกิ๊กของจ้าว จนพอจะรู้คล่าวๆ ว่าในอดีตจ้าวเองมันก็ไม่ต่างจากพอร์ช เจ้าชู้ เที่ยวเล่นไปเรื่อย ไม่เคยจริงจังกับใคร เพื่อนสนิทไม่มี ส่วนใหญ่มีแต่ความสัมพันธ์แบบฉาบฉวย ต่างกันแค่ไอ้พอร์ชมีผม
จ้าวมันเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองตอนมีเพื่อนอย่างปุณ
ความรักทำให้คนทำได้ทุกอย่าง ส่วนผมความต้องการต่างหากที่เป็นแรงขับเคลื่อน ยิ่งสืบหา ติดตามก็ยิ่งรู้สึกสนใจ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ละสายตาไม่ได้แล้ว ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจเลยว่า เมื่อไรที่จ้าวทำเรื่องชั่วอะไรผมถึงตามทันตลอด ก็ในเมื่ออีกฝ่ายอยู่ในสายตาผมเสมอ
ทั้งเรื่องที่จ้าวใช้เงินเพื่อขุดประวัติแย่ๆ ของพอร์ชมาบอกเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของมัน เกิดความเข้าใจผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยมีปีศาจร้ายแสยะยิ้มชั่วช้าอยู่เบื้องหลัง
ผมไม่แปลกใจเลยทำไมพอร์ชมันถึงเอาจ้าวไม่อยู่ มันอาจจะเก่ง แต่มันเป็นคนตรงๆ ไม่ถนัดกับพวกลูกเล่นแพรวพราว จะใช้กำลังก็ไม่ได้ ในเมื่อจ้าวมันตัวพอๆ กับพวกเรา ที่สำคัญยังชกต่อยเก่งสมกับเป็นอดีตเด็กเกรียนที่กวนส้นเขาไปทั่ว พวกมันเองก็เยอะ ต่อให้ไม่สนิทอะไร ขอแค่จ้าวยื่นข้อเสนอดีๆ พวกนั้นก็ทำตัวโง่เง่าทำตามการจูงจมูกของจ้าว
พอร์ชยิ่งร้อนรนเร่งให้ผมลงมือ เพราะมันเกือบเสียปุณไปหลายครั้ง ดีที่ปุณเป็นพวกขี้ใจอ่อนและลึกๆ ก็รักพอร์ชเหมือนกันถึงพอผ่านอุปสรรค์พวกนั้นมาได้บ้าง
งานของผมแทบไม่ได้ข้องเกี่ยวกับปุณเลย เจอกันทีพูดไม่กี่คำ พอร์ชก็ลากว่าที่เมียมันไปแล้ว ส่วนผมก็คอยกันท่าจ้าวทุกครั้งที่มีโอกาส คอยพูดกรอกหูมันบ้าง ว่ามันกับปุณไม่มีทางเป็นไปได้ เลิกทำอะไรโง่ๆ แล้วยอมรับความจริงไปซะ
ผมไม่ได้เตือนมันด้วยความหวังดี แต่ผมกำลังกดดันมัน บีบให้มันทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อย่างที่มันต้องการ ยิ่งมันดิ้นรน ตัวมันก็จะยิ่งจมดิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รอจนกระทั่งถึงเวลาที่พอเหมาะ ทุกคนเริ่มหมดความอดทน
ไอ้พอร์ชคลั่งเป็นหมาบ้าเพราะปุณบอกจะตัดขาดจากมันหลังรู้เรื่องที่ไอ้พอร์ชมีคู่หมั้นจากจ้าว มันเอาแต่ดื่มเหล้า อาละวาด ก่อนจะทำเรื่องสิ้นคิดอย่างการบุกไปหาปุณทำตามใจตัวเองจนเกือบทำร้ายคนที่มันรัก ยังดีที่อัศวินพิทักษ์เจ้าหญิงมาทัน เพื่อนผมเลยถูกกระทืบเข้าโรงพยาบาล
ผมไม่สงสารมันเลยสักนิด ออกจะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ แถมดีซะอีกเพราะผมจะได้ลงมือขั้นสุดท้าย ม่านการแสดงของพอร์ชกับปุณกำลังจะปิดลง ในขณะที่เวทีของผมเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น
การบอกวีรกรรมเลวๆ พร้อมหลักฐานดูท่าจะได้ผลดีกับปุณที่กำลังสับสน อาการบาดเจ็บของพอร์ช ความกดดันที่ผ่านมา ในที่สุดปุณก็ระเบิดอารมณ์ใส่จ้าว บอกความจริงกระแทกหน้าให้มันยิ่งจมลงในโคลนมากกว่าเดิม
ผมอยากจะหัวเราะ จ้าวมันทำเพื่อปุณทุกอย่าง ไม่เคยหวังสิ่งตอบแทน ต่อให้มันรักมากแค่ไหน ถ้าเพื่อนไม่พอใจมันก็คิดจะคงความสัมพันธ์แบบนี้ตลอดไป แต่คนที่มันรักและหวังดี กลับกระทืบจิตใจของเพื่อนจนแหลกสลาย นี่เหรอคำว่าเพื่อน มันช่างเปราะบางเสียจริง โทษผมไม่ได้นะที่จะใช้ประโยชน์จากมัน
กระชากปีกเทวดาที่แบดเปื้อน ฉุดรั้งลงขุมนรกสู่อ้อมกอดของปีศาจอย่างผม
ผมมีนิสัยเบื้องลึกที่ไม่น่าป่าวประกาศเท่าไร คนที่รู้มีเพียงคนในครอบครัวกับพอร์ชเท่านั้น ความนิ่งเรียบเฉยชาที่แสดงออกมา มันคือเปลือกนอกที่ใช้ปกปิดสัญชาตญาณดิบภายใน
ผมขับรถ สะกดรอยตามจ้าวไปจนถึงทะเล ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนเศร้าถึงชอบมานั่งกินเหล้าที่ชายหาด แต่ก็ดี เพราะผมจะได้ทำอะไรง่ายๆ หน่อย
พูดตอกย้ำมันให้ยิ่งจมดิ่งแบบโงหัวไม่ขึ้น มองมันหัวเราะอย่างคนสติแตกด้วยแววตาพึงพอใจที่ซ้อนไว้ใต้ใบหน้าเรียบเฉย รอจนกระทั่งมันหมดสภาพผมค่อยลากมันไปเปิดห้องพัก
ช่วงเวลานี้แหละที่ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง จ้าวเหมือนได้ปลดปล่อย ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ พาผู้หญิงมากกที่ห้อง เมาเละเทะ อ้วกสกปรก ถึงผมจะไม่ใช่พวกคุณชายทำอะไรไม่เป็น แต่ผมชักเริ่มไม่เข้าใจตัวเองว่าจะมานั่งตามล้างตามเช็ดจ้าวทำไม แทนที่จะฉวยโอกาสนี้รวบหัวรวบหางให้สมกับที่วางแผนไว้
ถึงงั้นผมก็ยังอดทน อดทน และอดทนจนกระทั่งมีปากเสียงกันรอบสุดท้าย ผมหงุดหงิด มันจะเป็นบ้าอะไรนักหนากับอีแค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่งที่ไม่เคยมองเห็นในสิ่งที่มันทำหรือเสียสละเลย
จ้าวเองก็คงถึงที่สุดแล้วเหมือนกัน ถึงได้หลุดปากบอกให้ผมสนองมันหากไม่ต้องการให้มันไปหาเอาข้างนอก ด้วยความโมโหกับอะไรหลายๆ อย่าง ผมเลยทำกับมันแบบไม่คำนึงถึงว่าเป็นครั้งแรกที่มันเป็นรับด้วยซ้ำ นี่คือเซ็กส์ที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์กับความใคร่ล้วนๆ
หลังจากนั้นก็อย่างที่ทุกคนรู้ เรามีอะไรกันหลายครั้ง พอๆ กับที่ผมเริ่มชัดเจนในความรู้สึกของตัวเอง จ้าวไม่ได้เป็นเพียงแค่เหยื่ออีกต่อไป ผมเริ่มชอบจ้าวแล้วจริงๆ อยากยึดไว้กับตัว ไม่อยากปล่อยมือ แต่ผมเป็นพวกไม่ชอบบังคับใคร ดังนั้นผมเลยบอกกับจ้าวว่า จะขออยู่กับมันในช่วงที่มันอ่อนแอ และถ้าเมื่อไรที่มันไม่ต้องการ ผมจะจากไปไม่คิดรั้งไว้
คำพูดฟังเหมือนดูดี ความจริงคือผมไม่อยากขาดทุนไปมากกว่านี้ แม้การได้เรือนร่างของจ้าวจะเป็นกำไรและรางวัลในความสำเร็จของผมแล้วก็เถอะ
แม้ผมจะชอบจ้าว มันเป็นแค่ความชอบไม่ได้รัก หากไม่มีโอกาสสมหวังผมไม่คิดจะฝืนปล่อยให้จ้าวไปตามทาง ไม่แคร์ด้วยว่าหลังจากไม่มีผมจ้าวจะเป็นยังไง เพราะช่วงเวลาสั้นๆ ที่อยู่ด้วยกันผมสัมผัสได้ว่าจ้าวมันขี้เหงาและต้องการใครสักคนมาโดยตลอด คงเป็นผลมาจากการไม่ได้รับความอบอุ่นในครอบครัวล่ะมั้ง สำหรับผมก็แค่เด็กมีปัญหาคนหนึ่ง
ถ้าจ้าวปฏิเสธ ผมอาจจะเสียใจบวกเสียดายนิดหน่อย ไม่นานก็จะหายไปเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต โชคดีที่จ้าวไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ยอมรับเช่นกัน ผมถึงตัดสินใจว่าจะอยู่เคียงข้างมันต่อไปจนกว่ามันจะให้คำตอบผมได้…
แต่ใครจะรู้ล่ะว่า พออยู่กันไปกลายเป็นผมที่หลงมัน รักมันจนโงหัวไม่ขึ้น ความเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายแบบที่รู้ทันผมทุกอย่าง เรือนร่างแสนเร้าอารมณ์ ยิ่งพอมันเริ่มทำใจจากปุณได้ จ้าวยิ่งทำตัวให้น่ารักน่าหลง
มันก็เลวบริสุทธิ์ในแบบของมันนั่นแหละ แต่ผมดันชอบไง โดยเฉพาะความตรงไปตรงมาของมัน ฉลาด มีสมอง เข้าคู่กับผมได้ คุณไม่คิดเหรอว่าพวกเราเคมีเข้ากันสุดๆ
จะติดก็แต่ ความงี่เง่า เอาแต่ใจและความดื้อของมันนี่แหละที่ทำให้ผมหลุดการควบคุมเผยอารมณ์ดิบออกมากำหลาบมันบ่อยๆ ผมถามมันนะว่า ตกลงมันเป็นพวกชอบถูกกระทำรึไง ให้ผมอยู่เป็นเสือหลับดูแลทุกอย่างดีๆ ไม่ชอบ ต้องยุให้ผมลงไม้ลงมือกับมันอยู่เรื่อย เชื่อไหมว่ามันตอบว่ายังไง
‘นั่นสินะ...กูอาจจะเป็นอย่างที่มึงว่า แต่กูมีความสุขกับการทรมานมึงมากกว่า สะใจเวลามึงหลุดมาด หึ! คิดว่าสันดานมึงจะปิดกูได้เหรอเซย์’
แล้วมันก็ตบแก้มผมสองสามแปะ มองด้วยสายตาเย้ยหยันก่อนเดินผ่านไป…แน่นอนว่าภาพเหตุการณ์หลังจากนั้นคือผมคว้าแขนมันเหวี่ยงลงเตียงแล้วขย้ำทั้งคืนจนเป็นสภาพยับเยินอย่างในตอนนี้
ผมเป็นพวกรักใครยาก แต่ถ้ารักแล้วจะทุ่มเททุกอย่าง ที่สำคัญหวงมากด้วย ถึงขนาดนี้หากผมไม่ได้ผมยอมทำลายอีกฝ่ายทิ้งยังดีกว่าจะยอมยกให้ใคร บอกแล้วไง ความรักของผมคือการครอบครอง ใครจะรักจะเสียสละยังไงก็ช่าง มันก็แค่คำพูดสวยหรู
รักก็คือรัก แต่ละคนมีวิธีแสดงออกแตกต่างกันไป การที่จะยัดเยียดบอกว่ารักต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ นั่นมันความคิดทุนนิยมชัดๆ
“ตื่นมาเห็นมึงทำหน้าชั่วร้ายแต่เช้า กูอยากจะอ้วก”
คิดอะไรเพลินๆ ดูเหมือนคนข้างกายจะตื่นแล้ว น้ำเสียงแหบแห้งผลจากการใช้งานหนักเมื่อคืนแฝงความหงุดหงิดอยู่หลายส่วนมันน่าเอ็นดูซะจริง
“ปากดี เมื่อคืนโดนไปไม่เข็ดรึไง” แอบเห็นมันสะดุ้ง แต่พยายามตีหน้านิ่งเลิกคิ้วมองอย่างท้าทาย ผมเลยเลื่อนมือเข้าไปในผ้าห่ม ขยำบั้นท้ายมันเบาๆ จ้าวข่มความเจ็บกัดฟันกรอด
ผมยอมรับนะว่าการ Make Love ของผมค่อนข้างจะดิบเถื่อนไปนิด แต่นี่ก็พยายามข่มอารมณ์อ่อนโยนกับมันมากแล้วนะ ไม่งั้นคงมีรายการตายคาอกกันบ้างแหละ มองอะไร จะหาว่าผมSMเหรอ? ผมไม่ใช้พวกของเล่นหรอก พวกนั้นไว้สำหรับพวกอ่อนหัด อย่างจ้าวมันต้องทรมานด้วยร่างกายของผมเท่านั้น
“สักวันกูจะ...”
เห็นว่าท่อนนี้เหมาะพอดี ผมถึงร้องเพลงดักก่อนที่มันจะพูดจบประโยค
“So if I run it’s not enough
You’re still in my head forever stuck
So you can do what you wanna do
I love your lies I’ll eat ’em up
But don’t deny the animal
That comes alive when I’m inside you…”
“พอแล้ว! เออ!! ไม่หนีไปไหนก็ได้วะ” จ้าวยกมือมาปิดปากไม่ให้ผมร้องต่อ ตอนนี้ดวงตาผมคงกำลังวาววับเหมือนสัตว์ร้ายตามเพลง ผมจับข้อมือจ้าว แลบลิ้นร้อนไล้เลียบนฝ่ามือไปถึงซอกนิ้ว ก่อนดึงออกแล้วโน้มตัวเข้าหาข่มมันไว้ใต้ร่างพลางเชยคางแล้วกัดเข้าที่ลำคอเพิ่มรอยฟันทับรอยดูดจนมันหลุดครางในคอด้วยความเจ็บ
“มึงเป็นของกูจ้าว ของกูคนเดียวเท่านั้น”
TBC.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห็นแบบนี้แล้ว ใครกันแน่นะที่ร้ายที่สุด
ดีใจและขอบคุณที่ชอบนะคะ แถมยังฟังเพลงภาษาอังกฤษด้วย :mew1: